νεκρῶν ἀναστῆναι.

Ἀπῆλθον οὖν φώνησον τὸν ἄνδρα σου καὶ ἐλθὲ

πάλιν πρὸς αὑτοὺς οἱ μαθηταί. ἐνθάδε. 17 ἀπεκρίθη ἡ γυνὴ καὶ εἶπεν·
Οὐκ ἔχω ἄνδρα. λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς·
Εἰς τὴν Λειτουργίαν Καλῶς εἶπας ὅτι ἄνδρα οὐκ ἔχω· 18
Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην πέντε γὰρ ἄνδρας ἔσχες, καὶ νῦν ὃν
δ΄ 5 - 42
ἔχεις οὐκ ἔστι σου ἀνήρ· τοῦτο ἀληθὲς
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἔρχεται ὁ Ἴησοῦς εἰς
εἴρηκας. 19 λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· Κύριε,
πόλιν τῆς Σαμαρείας λεγομένην
θεωρῶ ὅτι προφήτης εἶ σύ. 20 οἱ
Συχὰρ, πλησίον τοῦ χωρίου ὃ ἔδωκεν
πατέρες ἡμῶν ἐν τῷ ὄρει τούτῳ
Ἰακὼβ Ἰωσὴφ τῷ υἱῷ αὐτοῦ. 6 ἦν δὲ
προσεκύνησαν· καὶ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἐν
ἐκεῖ πηγὴ τοῦ Ἰακώβ. ὁ οὖν Ἰησοῦς
Ἱεροσολύμοις ἐστὶν ὁ τόπος ὅπου δεῖ
κεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας
προσκυνεῖν. 21 λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς·
ἐκαθέζετο οὕτως ἐπὶ τῇ πηγῇ· ὥρα ἦν
Γύναι, πίστευσόν μοι ὅτι ἔρχεται ὥρα
ὡσεὶ ἕκτη. 7 ἔρχεται γυνὴ ἐκ τῆς
ὅτε οὔτε ἐν τῷ ὄρει τούτῳ οὔτε ἐν
Σαμαρείας ἀντλῆσαι ὕδωρ. λέγει αὐτῇ
Ἱεροσολύμοις προσκυνήσετε τῷ πατρί.
ὁ Ἰησοῦς· Δός μοι πεῖν. 8 οἱ γὰρ 22 ὑμεῖς προσκυνεῖτε ὃ οὐκ οἴδατε,
μαθηταὶ αὐτοῦ ἀπεληλύθεισαν εἰς τὴν
ἡμεῖς προσκυνοῦμεν ὃ οἴδαμεν· ὅτι ἡ
πόλιν, ἵνα τροφὰς ἀγοράσωσι. 9 λέγει
σωτηρία ἐκ τῶν Ἰουδαίων ἐστίν. 23 ἀλλ'
οὖν αὐτῷ ἡ γυνὴ ἡ Σαμαρεῖτις· Πῶς σὺ
ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ
Ἰουδαῖος ὢν παρ' ἐμοῦ πεῖν αἰτεῖς,
ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ
οὔσης γυναικὸς Σαμαρείτιδος ; οὐ γὰρ
προσκυνήσουσι τῷ πατρὶ ἐν πνεύματι
συγχρῶνται Ἰουδαῖοι Σαμαρείταις. 10
καὶ ἀληθείᾳ· καὶ γὰρ ὁ πατὴρ
ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ· Εἰ
τοιούτους ζητεῖ τοὺς προσκυνοῦντας
ᾔδεις τὴν δωρεὰν τοῦ Θεοῦ καὶ τίς
αὐτόν. 24 πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς
ἐστιν ὁ λέγων σοι, δός μοι πεῖν, σὺ ἂν
προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι
ᾔτησας αὐτὸν, καὶ ἔδωκεν ἄν σοι ὕδωρ
καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν. 25 λέγει
ζῶν. 11 λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· Κύριε, οὔτε
αὐτῷ ἡ γυνή· Οἶδα ὅτι Μεσσίας
ἄντλημα ἔχεις, καὶ τὸ φρέαρ ἐστὶ
ἔρχεται ὁ λεγόμενος Χριστός· ὅταν
βαθύ· πόθεν οὖν ἔχεις τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν;
ἔλθῃ ἐκεῖνος, ἀναγγελεῖ ἡμῖν πάντα.
12
μὴ σὺ μείζων εἶ τοῦ πατρὸς ἡμῶν 26 λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Ἐγώ εἰμι, ὁ
Ἰακώβ, ὃς ἔδωκεν ἡμῖν τὸ φρέαρ, καὶ
λαλῶν σοι. 27 καὶ ἐπὶ τούτῳ ἦλθαν οἱ
αὐτὸς ἐξ αὐτοῦ ἔπιε καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ
μαθηταὶ αὐτοῦ, καὶ ἐθαύμασαν ὅτι
καὶ τὰ θρέμματα αὐτοῦ; 13 ἀπεκρίθη
μετὰ γυναικὸς ἐλάλει· οὐδεὶς μέντοι
Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ· Πᾶς ὁ πίνων ἐκ
εἶπε, τί ζητεῖς ἤ τί λαλεῖς μετ' αὐτῆς; 28
τοῦ ὕδατος τούτου διψήσει πάλιν· 14 ὃς
Ἀφῆκεν οὖν τὴν ὑδρίαν αὐτῆς ἡ γυνὴ
δ' ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω
καὶ ἀπῆλθεν εἰς τὴν πόλιν, καὶ λέγει
αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσει εἰς τὸν αἰῶνα,
τοῖς ἀνθρώποις· 29 Δεῦτε ἴδετε
ἀλλὰ τὸ ὕδωρ ὃ δώσω αὐτῷ, γενήσεται
ἄνθρωπον ὃς εἶπέ μοι πάντα ὅσα
ἐν αὐτῷ πηγὴ ὕδατος ἁλλομένου εἰς
ἐποίησα· μήτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός; 30
ζωὴν αἰώνιον. 15 λέγει πρὸς αὐτὸν ἡ
ἐξῆλθον οὖν ἐκ τῆς πόλεως καὶ
γυνή· Κύριε, δός μοι τοῦτο τὸ ὕδωρ, ἵνα
ἤρχοντο πρὸς αὐτόν. 31 Ἐν δὲ τῷ
μὴ διψῶ μηδὲ ἔρχομαι ἐνθάδε ἀντλεῖν.
μεταξὺ ἠρώτων αὐτὸν οἱ μαθηταὶ
16
λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Ὕπαγε
λέγοντες· Ραββί, φάγε. 32 ὁ δὲ εἶπεν

18