Ζαν Κοκτώ

Η ανθρώπινη φωνή
Το έργο αυτό παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1930 στην Comédie-Française
με ερμηνεύτρια την Berthe Bovy.

Η μετάφραση είναι του Γιάννη Φαρμακίδη ο οποίος το ανέβασε το 1995

ερμηνεύοντας ο ίδιος την ηρωΐδα του έργου. Το κείμενο στην γερμανική
γλώσσα που υπάρχει σε κάποιο σημείο του έργου έχει μεταφραστεί στην
γλώσσα αυτή από τα γαλλικά από τον μεταφραστή.

Σκηνικά

Η σκηνή δείχνει την κρεβατοκάμαρα μιάς γυναίκας. Δωμάτιο όχι πολύ φωτισμένο,
χρώμα προς το μπλε. Στ’ αριστερά ένα ξέστρωτο κρεβάτι, στα δεξιά μια μισοανοιχτή
πόρτα που οδηγεί σ’ ένα λευκό μπάνιο, έντονα φωτισμένο. Στο κέντρο του τοίχου
ένα κάδρο. Η γενική αίσθηση είναι ότι κάτι κακό μπορεί να συμβεί.

Μπροστά, στο κέντρο, μιά πολυθρόνα κι ένα τραπεζάκι. Επάνω του υπάρχουν ένα
τηλέφωνο, βιβλία, ένα αμπαζούρ που ρίχνει ένα σκληρό φως.

Με το άνοιγμα της αυλαίας αποκαλύπτεται ένα δωμάτιο χωρίς ζωή. Μπροστά στο
κρεβάτι, μιά γυναίκα με μακριά νυχτικιά είναι πεσμένη καταγής, σαν δολοφονημένη.
Σιωπή. Η γυναίκα ανασηκώνεται, αλλάζει θέση και μένει ξανά ακίνητη. Τελικά,
αποφασίζει να σηκωθεί, παίρνει ένα παλτό που είναι στο κρεβάτι και πηγαίνει προς
την πόρτα αφού μισοσταθεί μπροστά στο τηλέφωνο. Όταν αγγίζει την πόρτα, κτυπά
το τηλέφωνο. Πετά το παλτό και τρέχει. Το παλτό μπερδεύεται στα πόδια ης και το
διώχνει από μπροστά της με μιά κλωτσιά. Σηκώνει το ακουστικό.

Απ’ αυτή τη στιγμή θα μιλά παίρνοντας διάφορες στάσεις, όρθια, καθιστή, με

γυρισμένη την πλάτη, καταπρόσωπο, προφίλ, γονατιστή, ακουμπώντας το κεφάλι
στη ράχη της πολυθρόνας, θα βηματίζει σ’ όλο το δωμάτιο σέρνοντας το σύρμα του
τηλεφώνου μέχρι που τελικά θα πέσει μπρούμυτα πάνω στο κρεβάτι. Τότε το κεφάλι
της θα γείρει έξω από το κρεβάτι χωρίς μυϊκό τόνο και το ακουστικό θα γλιστρήσει
από το χέρι της σαν ένα βότσαλο.

Γιά κάθε φάση αυτού του μονολόγου-διαλόγου (φάση του σκύλου - φάση του
ψέματος - φάση της άλλης γυναίκας στο τηλέφωνο κ.λ.π.) θα υπάρχει και μιά
διαφορετική στάση του σώματος. Η νευρικότητα δεν θα δείχνεται με τη βιασύνη,
παρά μ’ αυτή τη διαδοχική αλλαγή στάσεων. Η ηρωΐδα αλλάζει κάθε τόσο στάση
επειδή στην προηγούμενη στάση, από ένα σημείο και πέρα, αισθάνεται πολύ
άβολα.
Η νυχτικιά, το ταβάνι, η πόρτα, η πολυθρόνα, τα σεντόνια και το αμπαζούρ είναι
λευκά.

Πρέπει να υπάρχει ένας φωτισμός από το σημείο του υποβολείου που να σχηματίζει
μιά μεγάλη σκιά ψηλά, πίσω από την γυναίκα όταν κάθεται και ο όποιος φωτισμός θα
τονίζει αυτόν του αμπαζούρ.

Το ύφος αυτού του έργου αποκλείει κάθε ζωηρό, με μπρίο, παίξιμο. Ο συγγραφέας
συνιστά στην ηθοποιό που θα παίξει χωρίς την επίβλεψή του να μην βάλει στο
παίξιμο της καμιά ειρωνεία πληγωμένης γυναίκας, καμιά σκληρότητα. Η ηρωΐδα είναι
μιά συνηθισμένη, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο γυναίκα, καταερωτευμένη, που δεν θα
προσπαθεί τίποτ’ άλλο παρά να παγιδέψει τον άντρα, ώστε αυτός να ομολογήσει το
ψέμα του και τελικά να μην είναι το ψέμα η τελευταία ανάμνηση.

Η ηθοποιός πρέπει να σεβαστεί το κείμενο διότι όλα αυτά που φαίνονται σαν
ασυνταξίες, σαν άχαρες, βαρετές φράσεις, επαναλήψεις, στην πραγματικότητα είναι
αποτελέσματα σοβαρής προσοχής.

Ζαν Κοκτώ

Αλό, αλό, αλό ................................ Α, όχι, κυρία μου, μπερδευτήκανε οι

γραμμές, κλείστε, σας παρακαλώ ........................................
Αλό ................. συγνώμη, κάνετε λάθος, δεν μιλάτε με το κέντρο, με
συνδρομητή μιλάτε ........................ μα ........ αλό ............. μα. σας είπα,
κυρία μου, κλείστε, εσείς κλείστε .................. αλό, δεσποινίς,
αλό .................. σας παρακαλώ, αφήστε με ................................ Εδώ δεν
είναι το ιατρείο του κ. Σμιτ ................. είμαι το 08, όχι το
07 .................................... αλό .......................... μα, επί
τέλους ...................... με ζητάνε, δεν ξέρω.

Κατεβάζει το ακουστικό, χωρίς να το αφήνει από το χέρι. Κτυπά το

τηλέφωνο.

.......... αλό ................. Μα τι θέλετε να κάνω, κυρία μου ...................

Γίνεστε πολύ ενοχλητική ................................ Εγώ φταίω; .................
καθόλου ............................ καθόλου ............................ αλό .................
αλό, δεσποινίς ....................... με παίρνουν στο τηλέφωνο και δεν μπορώ
να μιλήσω γιατί κάποιος άλλος μπαίνει στη γραμμή. Πέστε αυτή την κυρία
να κλείσει.
Κατεβάζει το ακουστικό. Κτυπά το τηλέφωνο.

Αλό, εσύ είσαι; ............. εσύ είσαι; ........................... Ναι ............... Δεν
ακούω καθόλου καλά ................................ ακούγεσαι πολύ μακριά, πολύ
μακριά .......................... είναι κι άλλοι στην ίδια γραμμή .........................
Ξανακάλεσε. Αλό! Ξα-να-κά-λε-σε ...................... Λέω: πάρε με
πάλι .......................... Σας είπα, κυρία μου, κλείστε το τηλέφωνό σας.
Δεν είναι ιατρείο εδώ ................. Αλό! .......................

Κατεβάζει το ακουστικό. Κτυπά το τηλέφωνο.

Αλό! Εσύ είσαι; .................. Έλα, επί τέλους ........................ ναι ........
πολύ καλά ............................ αλό! .......................... ναι .................... Μα
είναι πραγματικά μαρτύριο, μ’ όλον αυτόν τον κόσμο δεν μπορώ να σ’
ακούσω ......................... ναι ................................... ναι
..............................................................................................................
όχι ......................... κατά τύχη ..............................................................
Γύρισα πριν από δέκα λεπτά .................................. Είχες ξαναπάρει και
πριν; ............................. Α ............. όχι, όχι .............................. Δεν
έφαγα εδώ ............................... Στη Μάρθα έφαγα ....................... Τώρα
πρέπει να ’ ναι έντεκα και τέταρτο ......................... Σπίτι είσαι; .............
Κύττα το εκκρεμές ................................................. Αυτό
σκεφτόμουνα .......................... Ναι, γλύκα μου ............................. Χτες το
βράδυ; Χτες το βράδυ ξάπλωσα νωρίς κι επειδή δεν μπορούσα να
κοιμηθώ πήρα ένα χάπι ............. όχι .......... μόνο ένα ............ στις
εννιά ............... Μου πονούσε λίγο το κεφάλι, αλλά μου πέρασε. Το πρωΐ
ήρθε η Μάρθα. Ήπιαμε καφέ. Μετά πήγα για ψώνια. Γύρισα. Έβαλα όλα
τα γράμματα στον κίτρινο τον σάκο. Μετά ..................... Τι; ......................
Αντέχω ...................... Αλήθεια σου λέω .................. Έχω πολύ, πολύ
κουράγιο ................... Μετά; Μετά ντύθηκα. Ήρθε η Μάρθα και με πήρε
και ....................... αυτά .................. Ναι, απ’ την Μάρθα έρχομαι. Χρυσός
άνθρωπος .............. πολύ καλή, πάρα πολύ καλή ............................. Έτσι
φαίνεται, αλλά η ίδια δεν είναι έτσι. Είχες δίκαιο, όπως πάντα.
.............................................. Το φόρεμά μου το ροζ, με τη
γούνα ..................... Το μαύρο το καπέλο ....................ναι, φορώ ακόμη
το καπέλο ................ όχι δεν καπνίζω. Μόνο τρία κάπνισα ............. Ναι,
είναι αλήθεια .................................. Ναι,
ναι ............................................... είσαι πολύ καλός ................................
Εσύ; Γύρισες; .......................... Έμεινες σπίτι ................... Ποιά
δίκη; ..................... α, ναι .......................... δεν πρέπει να
κουράζεσαι ............ Αλό! .......... Αλό! Μη με κόβετε. Αλό! ............ Αλό!
Μάτια μου ............. αλό ............... Αν μας κόψουν, ξαναπάρε με
αμέσως ................. φυσικά ........... Αλό! Όχι ............... εδώ θα
’μαι ............... Ο σάκος; ................ Τα δικά σου γράμματα και τα δικά μου.
Μπορείς να στείλεις να τα πάρουν όποτε θες .........................................
Είναι σκληρό ................... Το καταλαβαίνω ............................... Όχι,
καρδιά μου, μη μου ζητάς συγνώμη, είναι πολύ φυσικό, εγώ είμαι που
φέρομαι
ηλίθια .........................................................................................................
........................................................ Είσαι πολύ
καλός .........................................................................................................
........................................................................ Είσαι πολύ καλός ..............
Ούτε εγώ πίστευα ότι θα ήμουνα τόσο δυνατή ................................... μη
με θαυμάζεις. Ζω, κινούμαι, σαν υπνοβάτις. Ντύνομαι, φεύγω, γυρίζω
εντελώς μηχανικά. Ίσως αύριο νά ’μαι λιγότερο
γενναία ......................................................................................................
.................................................... Εσύ; .....................................................
Μα, όχι ................................ όχι, χαρά μου, δεν έχω κανένα παράπονο
εναντίον σου ............................ δεν ...................... δεν ........................
δεν έχω ....................... Πως; ..................................... Πολύ
φυσικά ............................. Το αντίθετο .......................
Είχαμε ....................... Είχαμε πάντοτε συμφωνήσει να είμαστε ειλικρινείς
ο ένας στον άλλον και θα μου φαίνονταν έγκλημα να μη μου έλεγες
τίποτα ως την τελευταία στιγμή. Το χτύπημα έτσι θα ήταν πολύ πιό
σκληρό, ενώ τώρα είχα όλο τον καιρό να συνηθίσω, να
καταλάβω ................. Ποιά κωμωδία; ............. Αλό! ...............................
Ποιός ........................... Σου παίζω εγώ κωμωδία; ...................... Με
ξέρεις πολύ καλά, δεν μπορώ να υποκρίνομαι .......................
καθόλου .......................... καθόλου ............... Πολύ
ήρεμη .......................... Θα το μάθαινες ............. Λέω: θα το μάθαινες. Η
φωνή μου δεν είναι από άνθρωπο που κρύβει κάτι ...................... Όχι,
έχω πάρει απόφαση να κάνω κουράγιο και θα κάνω ...........
Στάσου .............. δεν είναι το ίδιο ....... μπορεί, αλλά όσο και να το
υποψιάζεσαι, όσο και να προετοιμάζεσαι για το κακό, πάντα εκείνο
έρχεται ξαφνικά .......................... Μην υπερβάλεις .................. παρ’ όλα
αυτά είχα συνηθίσει. Εσύ φρόντιζες να με παίρνεις στην αγκαλιά σου σαν
μικρό παιδί, να μα νανουρίζεις ........................ Ο έρωτάς μας είχε να
αντιμετωπίσει πολύ δύσκολες καταστάσεις. Ή θα έπρεπε κανείς να
αντισταθεί, να πει όχι σε πέντε χρόνια ευτυχίας ή να το ρισκάρει. Εγώ
ποτέ δεν πίστεψα ότι όλα στη ζωή μπορούν να διορθωθούν. Πληρώνω
ακριβά αυτή τη χαρά, αλλά το άξιζε ................. Αλό! .................. Λέω: το
άξιζε ..................... και δεν μετανιώνω .................... δεν ............... δεν
μετανιώνω για τίποτα - τίποτα -
τίποτα ................................................................................... Εσύ .............
κάνεις λάθος ...................... δεν .......................... δεν .... Έτσι νομίζεις.
Έχω ................... αλό! ........................ έχω ................ Έχω αυτό που
αξίζω. Θέλησα να ζήσω μιά τρελή χαρά, μιά τρελή
ευτυχία ..................................... γλύκα μου ....................... άκου .......
αλό! ............................................. γλύκα μου ............................ άσε
με ....................... αλό! ........................ άσε με να σου μιλήσω. Μην
κατηγορείς τον εαυτό σου για τίποτα. Όλα είναι δικό μου σφάλμα. Ναι,
ναι, ναι ................................... Θυμήσου εκείνο το απόγευμα της
Κυριακής στις Βερσαλλίες και το λάστιχο του αυτοκινήτου ............
Α! ......................... Λοιπόν ......................... Εγώ ήμουνα που σου ζήτησα
να ’ρθεις , εγώ ήμουνα που σου έκλεισα με το χέρι μου το στόμα σου,
εγώ ήμουνα που σου είπα ότι όλα τ’ άλλα μου ήταν εντελώς
αδιάφορα ................................................... όχι ............... όχι ...................
όχι ................... έχεις άδικο .............. Εγώ ................ εγώ ......................
εγώ τηλεφώνησα πρώτη ....................... ήταν Τρίτη ..... είμαι
βέβαιη ............................ Τρίτη 27 του μηνός. Το τηλεγράφημά σου
έφτασε δευτέρα βράδυ στις 26. Θυμάμαι πολύ καλά αυτές τις
ημερομηνίες ................................................................... Η μητέρα σου;
Γιατί; ....................... Πραγματικά δεν αξίζει τον κόπο ...........................
Δεν ξέρω ακόμη ............... Ναι .............. ίσως ...................... Α, όχι,
σίγουρα όχι αμέσως. Εσύ; ................. Αύριο; ......................... Δεν ήξερα
ότι θα ’ταν τόσο γρήγορα .................. Λοιπόν, περίμενε ................... είναι
πάρα πολύ απλό ......................... Θ’ αφήσω τον σάκο στον θυρωρό. Ας
περάσει ο Ζοζέφ να τον πάρει ............................. Εγώ μπορεί να μείνω,
αλλά μπορεί να πάω μερικές μέρες στην εξοχή με την
Μάρθα .......................................................................................................
....... Εδώ είναι. Μοιάζει με πονεμένο άνθρωπο. Χτες όλη τη μέρα
πηγαινοέρχονταν ανάμεσα στη ντουλάπα και το δωμάτιο. Σήκωνε τ’ αυτιά
του, αφουγκράζονταν, σ’ έψαχνε παντού. και φαίνονταν να είναι
θυμωμένος που δεν έψαχνα κι εγώ μαζί του ............................. Νομίζω
καλύτερα θα ήταν να έρθει μαζί σου ........................... Να μην αισθάνεται
δυστυχισμένο ...................... Εγώ! .................... Αυτό δεν είναι σκυλί για
μιά γυναίκα. Δεν θα μπορώ να το φροντίζω. Δεν θα μπορώ να το
πηγαίνω βόλτες. Καλύτερα να μείνει μαζί
σου ............................................. Θα με ξεχάσει γρήγορα .....................
θα δούμε ................ θα δούμε ................. Δεν είναι τόσο δύσκολο. θα
πεις ότι είναι το σκυλί από έναν φίλο σου. Τον Ζοζέφ τον αγαπάει. Ας
περάσει ο Ζοζέφ να το πάρει ................................ Θα του βάλω το
κόκκινο το λουράκι. Έχει γραμμένο επάνω τ’ όνομά ......................... Θα
δούμε ........................................................................................
ναι .......................................................................... ναι, καρδιά
μου .......... σύμφωνοι ................................ μα, ναι καρδιά
μου .............................. Ποιά γάντια; Εκείνα με τη γούνα που τα έχεις για
να οδηγείς; ................................ Δεν ξέρω. Δεν τα έχω δει. Μπορεί, θα
ψάξω ................................ Περίμενε, Μην κλείσεις.

Παίρνει τα γούνινα γάντια που είναι πάνω στο τραπέζι, πίσω από την
λάμπα και τα φιλά με πάθος. Μιλά έχοντας τα γάντια στο μάγουλό της.

Αλό! ........... αλό! ................... όχι .................. έψαξα παντού, στο

κομοδίνο, στην πολυθρόνα, στο χωλ, παντού. Δεν είναι
πουθενά ..................... Άκου ................ θα ξαναψάξω, αλλά είμαι βέβαιη
ότι ............................. Αν τα βρω κατά τύχη αύριο το πρωΐ, θα τ’ αφήσω
στον θυρωρό μαζί με τον σάκο ......................... Γλύκα μου; ............. Τα
γράμματα ................... θα τα κάψεις ............. έτσι δεν είναι; .......... Θά’
θελα να σου ζητήσω μιά χάρη ......................... είναι λίγο
χαζό ............................. όχι, άκου, αν τα κάψεις, θα ’θελα να κρατήσεις τη
στάχτη σε κείνο το κοκκάλινο κουτάκι που σου είχα χαρίσει για τα
τσιγάρα σου και που .................................. Αλό! ........................
όχι .................. είμαι ανόητη ................... συγνώμη ............................
έκανα κουράγιο (Κλαίει) ....................................................................
Εντάξει, τέλειωσε. Σκουπίζω τη μύτη. Αλλά θα ήμουνα ευτυχισμένη, αν
είχα αυτή τη στάχτη ...................................................................... Είσαι
πολύ καλός ............................ Α ...............................................

Η ηθοποιός θα πει το κείμενο που είναι μέσα σε εισαγωγικά σε μιά ξένη

γλώσσα που να την γνωρίζει καλά.

“ Σχετικά με τα χαρτιά της αδερφής σου, τα έκαψα όλα μέσα στον

φούρνο της κουζίνας. Στην αρχή σκέφτηκα να τα ανοίξω για να πάρω
εκείνο το σχέδιο που μου είχες πει. Αλλά αφού ήθελες να τα κάψω όλα,
τα έκαψα κι εγώ όλα .............................. Καλά.........................
καλά .....................................ναι..................”

“Was die Papiere deiner Schwester betrifft, habe ich alle im

Küchebackofen verbrannt. Zuerst habe ich daran gedacht, um den
Entwurf, vom du mir erzählt hast, wegzunehmen, die Papiere
aufzumachen. Da du aber mich darum gebeten hattest, alles zu
verbrennen, habe ich tatsächlich alles verbrannt ...........................
Gut ....................... gut .......................... ja..........”

Στην μητρική της γλώσσα.

Τώρα είσαι με την ρομπ ντε σαμπρ, έτσι δεν είναι; ............................ Θα
ξαπλώσεις; ............................ Δεν κάνει να δουλεύεις τόσο αργά, αφού
αύριο θα σηκωθείς νωρίς το πρωΐ. Αλό! ...................... Αλό! ...................
μα γιατί; ....................... Κι όμως μιλάω δυνατά ...............
Μ’ακούς; .................. Λέω: μ’ ακούς; .................................. Περίεργο,
εγώ σ’ ακούω σαν να ’σαι μέσα σ’ αυτό το δωμάτιο .......... Αλό! ..............
αλό! ................ αλό! ....................... Αχ, αυτό ήταν, τώρα εγώ δεν σ’
ακούω καλά ............................... Ναι, αλλά πολύ μακριά, πολύ
μακριά ........................ Εσύ, μ’ ακούς; ...................... Ο καθένας με τη
σειρά του ........................... Όχι, μην κλείσεις! ...........
Αλό! ............................... Μιλάω, δεσποινίς, μιλάω ................ Έλα, σ’
ακούω. Σ’ ακούω πολύ καλά. Μα είναι φοβερό. Νομίζεις ότι ο άλλος
πέθανε. Ακούς κι ο άλλος δεν σ’ ακούει ......................... Όχι, πολύ καλά.
Είναι περίεργο, πάντως, που μας αφήνουν να μιλάμε τόση ώρα.
Συνήθως το κόβουν στα τρία λεπτά και μετά όταν σε συνδέουν σου
δίνουν λάθος αριθμό ............................. Ναι, ναι ......................... σ’
ακούω ακόμη καλύτερα από πριν, αλλά τώρα έχει αντίλαλο, σαν να μην
είναι το δικό σου τηλέφωνο ......................................................... Σε
βλέπω, ξέρεις .......................... (Αυτός της ζητά να μαντέψει) Ποιό
φουλάρι; ................ Το κόκκινο .............. Α ............... είσαι γερμένος στ’
αριστερά ................ τα μανίκια τα ’χεις σηκωμένα ..................... στ’
αριστερό χέρι; Τ’ ακουστικό. Στο δεξί; Το στυλό. Ζωγραφίζεις πάνω στο
σημειωματάριο, πρόσωπα, καρδιές, αστέρια. Τώρα γελάς! Έχω μάτια στ’
αυτιά ............................................................................

Με μιά γρήγορη κίνηση σκεπάζει το πρόσωπο με το χέρι της.

.................................................................. Α, όχι, χαρά μου, μη με

κυττάς, μη με κυττάς ....................................... Να φοβάμαι; ...............
Όχι, δεν είναι ότι φοβάμαι ....................... Είναι κάτι χειρότερο ........... Ε,
να, δεν έχω συνηθίσει να κοιμάμαι μόνη ...............................
Ναι ............................................ ναι ................................
ναι .................... ναι ......................... σου το υπόσχομαι ...........................
σου το ......... σου το υπόσχομαι ..................... σου το
υπόσχομαι ......................... είσαι πολύ
καλός ....................................................................... Δεν ξέρω. δεν θέλω
να κυττιέμαι στον καθρέφτη. Στην τουαλέττα δεν τολμάω ν’ ανάψω το
φως. Χτες που το άναψα, ήρθα πρόσωπο με πρόσωπο με μιά
γριά ......................................................................... Όχι, μιά γριά,
σκελετωμένη με άσπρα μαλλιά, όλο ρυτίδες ................. Είσαι πολύ καλός
.............. Όμως, γλύκα μου, αυτά που λες ότι έχω ωραίο σώμα είναι
ακόμη χειρότερο. Αυτό είναι κοπλιμέντο για καλλιτέχνες κι εγώ
καλλιτέχνις δεν είμαι ....................................... Θα μου άρεζε πιό πολύ να
έλεγες: απαίσιό μου προσωπάκι! ..................... Μάλιστα, αγαπητέ
Κύριε! ................................. έλα, αστειευόμουνα ......................... Είσαι
χαζούλης .......................................... Αλλά ευτυχώς που είσαι χαζούλης
και που μ’ αγαπάς. Γιατί αν δεν μ’ αγαπούσες, αν ήσουνα κανένας
παμπόνηρος, το τηλέφωνο θα γίνονταν ένα τρομερό όπλο. Ένα όπλο
που δεν αφήνει ίχνη, που δεν κάνει θόρυβο ................................ Εγώ
κακιά; ............................ Αλό! .................. αλό, αλό .............................
αλό, γλύκα μου............. που είσαι; .................... αλό, αλό, αλό, δεσποινίς
(κτυπά το άγκιστρο του τηλεφώνου) Αλό, δεσποινίς, μας
έκοψαν ....................................

Κατεβάζει το ακουστικό. Σιωπή. Σηκώνει το ακουστικό.

Αλό! (Κτυπά το άγκιστρο) Αλό! Δεσποινίς. (Κτυπά το άγκιστρο.

Ακούγεται τυ κουδούνι του τηλεφώνου) Έλα γλύκα μου .......... Α, όχι,
δεσποινίς. Μας έκοψαν. ..................... Δεν ξέρω ............ δηλαδή ........
ναι ................ περιμένετε .................... Οτέϊγ 0-4-0-7. Αλό! ...............
Είναι κατειλημμένη; ............... Αλό. Μα βέβαια, δεσποινίς, θέλει να με
ξαναπάρει ................ Καλά .................. (Κατεβάζει το ακουστικό) (Κτυπά
το τηλέφωνο) Αλό! Αλό! Αλό! 0-4-0-7; Όχι, όχι το 6-7 (Κτυπά το
άγκιστρο) Αλό! ............. αλό! δεσποινίς, μου δώσατε λάθος αριθμό.
Ζήτησα 0-7, Οτέϊγ (Περιμένει) Αλό! Οτέϊγ 0-4-0-7; Ζοζέφ, εσείς είστε;
.................. Είμαι η κυρία ................. Μιλούσα με τον κύριό σου και μας
έκοψαν ....................... Δεν είναι εκεί; .................. ναι ......................... ναι
....................... Δεν θα γυρίσει απόψε; ........... Μα. βέβαια, τι χαζή που
είμαι. Ο κύριός σου μου τηλεφωνούσε από ένα εστιατόριο και μας
έκοψαν και μετά, κατά λάθος, ζήτησα και με συνδέσανε με το
σπίτι .................. Συγνώμη, Ζοζέφ .................... Ευχαριστώ ...................
Ευχαριστώ, πολύ .................... Καληνύχτα,
Ζοζέφ ..................................................................................................

Κατεβάζει το ακουστικό. Είναι έτοιμη να λιποθυμήσει. Κτυπά το

τηλέφωνο.

Αλό! Γλύκα μου; ......................... Μας έκοψαν ............................. Κάποια

στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο και το σήκωσα, αλλά δεν μιλούσε
κανείς ............................................................................
Σίγουρα ........................ Βέβαια .................................................
.................... Νυστάζεις ..................... Είσαι πολύ καλός που
τηλεφώνησες .............. Πολύ καλά (Κλαίει) ...................
(Σιωπή) .............................................. Όχι, εδώ είμαι ................
Τι; ............... Συγνώμη .......................... Είναι παράλογο ....................
Τίποτα ........................................... Δεν έχω
τίποτα .................................... Σου ορκίζομαι δεν έχω τίποτα ........... Το
ίδιο είναι .....................
Τίποτα απολύτως ...........................Κάνεις λάθος ............. Έτσι όπως και
πριν ................ Μόνο που μιλάμε, μιλάμε και δεν σκεφτόμαστε ότι πρέπει
κάποια στιγμή να σταματήσουμε, ότι πρέπει να κατεβάσουμε το
ακουστικό, ότι πρέπει να ξαναγυρίσουμε στο τίποτα, στο
σκοτάδι ......................... και τότε .................................. (Κλαίει) ................
Άκουσέ με, αγάπη μου, δεν σου έχω πει ποτέ ως τώρα
ψέματα ........................... Σε πιστεύω, σε πιστεύω απόλυτα ................
δεν είναι αυτό .................... είναι ότι πριν από λίγο σου είπα
ψέματα ............. Πριν από λίγο ............ από δω ............απ’ το τηλέφωνο,
εδώ και ένα τέταρτο σου λέω ψέματα. Ξέρω ότι δεν έχω καμιά ελπίδα να
περιμένω, ούτε έρχεται η ελπίδα με ψέματα, αλλά δεν θέλω, δεν μπορώ
να σου λέω ψέματα ακόμη και για το καλό σου ...................... Όχι, δεν
είναι κάτι σοβαρό, καρδιά μου, μη τρομάζεις .................. Να, σου είπα
ψέματα όταν σου είπα ότι φοράω το ροζ φόρεμα και ότι έφαγα στη
Μάρθα ............................. Δεν έχω φάει τίποτα, ούτε φοράω το ροζ το
φόρεμα. Έχω το παλτό πάνω από τη νυχτικιά μου γιατί περίμενα να
τηλεφωνήσεις, κυττούσα το τηλέφωνο, καθόμουνα, σηκωνόμουνα,
πήγαινα πέρα δώθε, μ’ έπιανε τρέλα. Και κάποια στιγμή έβαλα το παλτό
μου να βγω έξω, να πάρω ένα ταξί, να έρθω κάτω απ’ το παράθυρό σου,
να περιμένω ............................................. Έτσι να περιμένω. Δεν ξέρω τι
να περιμένω ........................................ Έχεις
δίκαιο ....................................... Ναι .................................... Ναι σ’ ακούω
........................................ Ναι, θα σου απαντήσω. Στ’ ορκίζομαι
............................................................. Εδώ ....................... Δεν έχω φάει
τίποτα .......................................... Δεν μπορούσα .......... Ήμουνα πολύ
άρρωστη ......................................... Χτες τ’ απόγευμα είπα να πάρω ένα
χάπι για να κοιμηθώ. Μετά σκέφτηκα αν έπαιρνα περισσότερα θα
κοιμόμουνα καλύτερα και αν τα έπαιρνα όλα, θα κοιμόμουνα χωρίς
όνειρα, χωρίς ξύπνημα, θα πέθαινα (Κλαίει)
.......................................................................................... Πήρα
δώδεκα ...................................................... σε ζεστό
νερό ............................................. Έπεσα ξερή. Κι είδα ένα όνειρο. Είδα
όλα αυτά που γίνονταν στην πραγματικότητα. Και κάποια στιγμή
πετάχτηκα από τον ύπνο και στην αρχή ένοιωθα ευχάριστα επειδή όλα
αυτά ήταν όνειρο, αλλά μετά κατάλαβα ότι ήταν αλήθεια, κατάλαβα ότι
ήμουνα μόνη, ότι δεν ακουμπούσα το κεφάλι μου στο στήθος σου, δεν
ακουμπούσα στον ώμο σου, στον λαιμό σου, δεν είχα τα πόδια μου
ανάμεσα στα δικά σου, δεν μπορούσα να ζω πιά, δεν
μπορούσα ............................................................................................ .....
........................................................................................................ ..........
.......... αισθανόμουνα παγωμένη, χωρίς βάρος, την καρδιά μου δεν την
άκουγα να χτυπάει, αλλά αργούσα να πεθάνω, είχα μιά φριχτή αγωνία,
μετά από μιά ώρα τηλεφώνησα στη Μάρθα, δεν είχα το κουράγιο να
πεθάνω μόνη .................................................................. Γλύκα
μου ................................................. Γλύκα μου ..................... Ήταν
τέσσερες το πρωΐ. Ήρθε μαζί με τον γιατρό που κάθεται στην ίδια
πολυκατοικία. Είχα πάνω από σαράντα. Φαίνεται είναι αρκετά δύσκολο
να δηλητηριαστείς, πάντα γίνεται λάθος στη δόση. Ο γιατρός έγραψε μιά
συνταγή κι η Μάρθα έμεινε μαζί μου ως το απόγευμα. Κι εγώ την
παρακαλούσα να φύγει γιατί είχες υποσχεθεί ότι θα τηλεφωνούσες μιά
τελευταία φορά και φοβόμουνα μήπως δεν με άφηνε να σου
μιλήσω ................................................ Πολύ καλά, πολύ
καλά ............................. Περισσότερο απ’ όλα ..................... Ναι, έτσι
είναι ........................... Λίγο πυρετό ................... 38°3 .................... ήταν
νευρικό .................................................................. ...................................
.......................................................................... ........................................
......... μην ανησυχείς ................................... ........................ Είμαι
ασυγχώρητη. Είχα ορκιστεί ότι δεν θα σε αναστάτωνα, θα σε άφηνα να
φύσεις ήσυχος, θα σου έλεγα “γειά σου” σαν να ήταν να ξαναβρεθούμε
την άλλη μέρα ........................... είμαι ηλίθια ........................ Ναι, ναι, ναι
ηλίθια! ............................... ........................................................................
..................................... ................... Είναι πολύ δύσκολο να κατεβάζει
κανείς το ακουστικό και να τα σβύνει όλα ............................
(Κλαίει) .................................. .......................................
Αλό ..................... Νόμιζα ότι μας έκοψαν ................................. Είσαι
πολύ καλός, καρδιά μου ........................... Γλύκα μου, γλυκέ μου, σου
έχω κάνει μεγάλο κακό ............................ ............................ Ναι, ναι μίλα
μου, πες ο,τιδήποτε ........................... Υπέφερα πολύ, αισθάνομαι χάλια,
αλλά μου αρκεί να μου μιλήσεις κι αμέσως αισθάνομαι καλά, αισθάνομαι
ξένοιαστη. Μερικές φορές, όταν είμασταν ξαπλωμένοι μαζί κι είχα το
κεφάλι μου στο στήθος σου κι εσύ μιλούσες, άκουγα τη φωνή σου όπως
την ακούω απόψε από το τηλέφωνο ...................... Δειλός; Εγώ είμαι
δειλή. Είχα ορκιστεί να .......................... είχα ...................... Για
παράδειγμα εσύ, εσύ που ...................... εσύ ............... εσύ που δεν μου
είχες δώσει τίποτ’ άλλο εχτός από
ευτυχία ................................................. Μάτια μου, σου το ξαναλέω δεν
είναι ακριβώς έτσι. Αφού ήξερα, ήξερα, περίμενα αυτό ακριβώς που
τελικά έγινε. Εδώ, βλέπεις, τόσες και τόσες γυναίκες ονειρεύονται να
περάσουν όλη τους τη ζωή μ’ έναν άντρα που αγαπούν και ξαφνικά
έρχεται ο χωρισμός .................................. κι εγώ που
ήξερα .......................... Κύττα, δεν σου το έχω πει ποτέ, αλλά μιά μέρα
που ήμουνα στην καπελού, είδα τη φωτογραφία της σ’ ένα
περιοδικό .................................. τυχαία ανοιγμένο πάνω στο τραπέζι,
ακριβώς σ’ αυτή τη σελίδα .............................................................. Ήταν
ανθρώπινο ή μάλλον γυναικείο ................................. Διότι δεν ήθελα να
χαλάσω τις τελευταίες εβδομάδες μαζί ............................ Όχι, εντελώς
φυσικά ................................ Δεν αξίζω όλα αυτά τα καλά λόγια που λες
για μένα ...................................... Αλό! Ακούω
μουσική .................................... Λέω: ακούω μουσική ...................... Ε,
τότε γιατί δεν τους χτυπάς τον τοίχο; Δεν μπορούν να βάζουν μουσική
τέτοια ώρα. Τα κάνουν αυτά γιατί δεν έμενες ποτέ στο
σπίτι ........................................................................ Δεν χρειάζεται. Αύριο
θα ξανάρθει ο γιατρός της Μάρθας ...................... Όχι, όχι χαρά μου,
είναι πολύ καλός γιατρός, δεν υπάρχει λόγος να τον προσβάλλω και να
φωνάξω άλλον γιατρό ................................................................... Μην
ανησυχείς ............................ Ναι .............................................. Μα,
ναι .......................... Μα, ναι ........................................... θα σου τα πει η
ίδια .......................................................................................... ..................
............................................................................................ ......................
........................................................................................ ..........................
.................................................................................... ..............................
...... Καταλαβαίνω ..................................................
καταλαβαίνω ..................................................... Έπειτα αυτή τη φορά
είμαι πολύ γενναία ............................................ Τι; ............................ Α,
ναι χίλιες φορές καλύτερα. Αν δεν τηλεφωνούσες, θα
πέθαινα ......................... Όχι ...............................
περίμενε ........................... περίμενε ........................ Ας βρούμε έναν
τρόπο .......................... (Περπατά πέρα δώθε και η λύπη την κάνει να
βογγά) ........................... ...................... Συγχώρεσέ με. Ξέρω ότι όλα
αυτά που κάνω είναι ασυγχώρητα, αλλά εσύ έχεις μεγάλη υπομονή,
κατάλαβέ με, πονάω, πονάω. Αυτό το καλώδιο είναι το τελευταίο πράγμα
που μας συνδέει ακόμη ............................ Προχθές τ’ απόγευμα;
Προχθές τ’ απόγευμα κοιμήθηκα. Ξάπλωσα μαζί με το
τηλέφωνο ....................... Όχι, στο κρεβάτι ................. Ναι, ξέρω, σου
φαίνομαι αστεία, αλλά πήρα το τηλέφωνο στο κρεβάτι, γιατί παρ’ όλο που
ήσουν μακριά, αισθανόμουνα να με δένει μαζί σου. Το σύρμα φτάνει
μέχρι σε σένα κι έπειτα είχες υποσχεθεί ότι θα τηλεφωνούσες. Κι είδα
ένα όνειρο. Είδα ότι το τηλέφωνο γίνονταν μαχαίρι και με μαχαίρωνες κι
έπεφτα κάτω ή γίνονταν θηλειά γύρω απ’ το λαιμό μου. Και μετά είδα ότι
ήμουνα στο βυθό της θάλασσας που έμοιαζε με το διαμέρισμά σου στο
Οτέϊγ κι ανέπνεα από σένα μ’ ένα σωλήνα, όπως οι δύτες και σε
παρακαλούσα να μην τον κόψεις τον σωλήνα - χαζά όνειρα τώρα που τα
σκέφτομαι. Αλλά μέσα στον ύπνο είναι ολοζώντανα, είναι
απαίσια ......................................................................................................
........ Επειδή μου μιλάς. Πέντε χρόνια τώρα ζω επειδή υπάρχεις εσύ,
είσαι ο μόνος αέρας που μπορώ ν’ ανασάνω. Οι ώρες περνάνε μόνο και
μόνο για να σε περιμένω, όταν αργείς νομίζω ότι πέθανες και πεθαίνω να
σε σκέφτομαι πεθαμένο, κι όταν γυρίζεις, όταν είσαι μαζί μου,
ανασταίνομαι και πεθαίνω πάλι από το φόβο μήπως φύγεις. Τώρα
αναπνέω επειδή μου μιλάς. Τελικά τα όνειρα δεν είναι τόσο χαζά. Αν
κόψεις, αν τον κόψεις τον
σωλήνα ...................................................... ...............................................
............................................................... ................................ Φυσικά,
αγάπη μου, κοιμήθηκα. Κοιμήθηκα γιατί ήταν η πρώτη φορά. Ο γιατρός
το είπε: ήταν δηλητηρίαση. Το πρώτο βράδυ κοιμάται κανείς. Η
στεναχώρια υποχωρεί, είναι σαν τότε μόλις ν’ αρχίζει, την αντέχεις.
Εκείνο που δεν αντέχεται είναι το δεύτερο βράδυ, χτες, και το τρίτο
βράδυ απόψε και αύριο και μεθαύριο και παραμεθαύριο κι ατέλειωτα
βράδυα κι εγώ τι να κάνω, Θεέ
μου; ............................................................................................... ...........
................................................................................................... ...............
.................. Δεν έχω πυρετό, δεν έχω καθόλου πυρετό, βλέπω
ξεκάθαρα .................................................................... Ακριβώς επειδή
δεν υπάρχει λύση, το καλύτερο είναι να κάνω υπομονή και να σου λέω
ψέματα .............................................
και .............................. ...................................... και να σου λέω ότι
κοιμάμαι, ότι βλέπω όνειρα, μετά ξυπνάω, σηκώνομαι, τρώω, πλένομαι,
βγαίνω έξω. Βγαίνω έξω, αλλά που να
πάω; ........................................................... .................................. Όμως,
γλύκα μου, δεν έχω τίποτ’ άλλο ν’ ασχοληθώ εχτός από
σένα ....................................................... Συγνώμη! Ήμουνα πάντοτε
ξεμυαλισμένη. Σύμφωνοι. Αλλά ξεμυαλισμένη από σένα, για
σένα ..................................................... ....................... Η
Μάρθα .................... Η Μάρθα έχει οργανώσει τη ζωή της ...................
Είναι σαν να ζητάς από ένα ψάρι να οργανώσει τη ζωή του έξω από το
νερό ..................................... Σου το ξαναλέω, δεν θέλω κανέναν, δεν
θέλω τίποτ’ άλλο ...................................... Να διασκεδάσω, να τα ξεχάσω
όλα αυτά! Λοιπόν, θα σου εξομολογηθώ κάτι, δεν είναι πολύ ρομαντικό,
αλλά είναι εντελώς αληθινό. Μετά από κείνο το αξέχαστο απόγευμα της
Κυριακής τότε, μιά μονάχα φορά τα ξέχασα όλα αυτά, όταν ακούμπησε
ένα νεύρο ο
οδοντίατρος ...............................................................................................
.....................
Μόνη ............................................................................................ ............
...................
Μόνη .................................................................... ....................................
.......................................................................... ............... Είναι δυό
μέρες τώρα που δεν έχει φύγει από το χωλ ................................. Κάθε
φορά που πάω να το χαϊδέψω, δεν μ’ αφήνει. Λίγο ακόμη και θα με
δάγκωνε ............................... Ναι, ναι, εμένα! Δείχνει τα δόντια του και
γρυλίζει. Έχει αλλάξει, σου λέω. Εμένα με τρομάζει ....................... Στη
Μάρθα; Μα δεν μπορείς ούτε να το πλησιάσεις. Η Μάρθα είδε κι έπαθε
να περάσει. Δεν άφηνε ν’ ανοίξω την πόρτα. Ναι, θα ’ταν το καλύτερο.
Εμένα, σου λέω, με τρομάζει. Δεν τρώει, δεν κινείται πλέον. Κι όταν με
κυττάζει, ανατριχιάζω ...................................... Που να
ξέρω; ........................ Ίσως πιστεύει ότι σου έκανα κάποιο
κακό ....................................... ....................... Το καϋμένο
............................................................ Όχι, δεν έχω τίποτα εναντίον του.
το καταλαβαίνω πολύ καλά. Σ’ αγαπάει, δεν σε βλέπει να ’ρχεσαι,
πιστεύει ότι φταίω εγώ ....................................................... Κάνε ό,τι
μπορείς να ’ρθει Ζοζέφ ............................... Εγώ ......................... λιγο
περισσότερο, λίγο λιγότερο ................................ δεν με λάτρευε καθόλου.
Να η απόδειξη ............................. Έτσι φαίνονταν, αλλά σ’ ορκίζομαι,
καλύτερα θα ’ναι να μην προσπαθήσω να τ’
αγγίξω ........................... .................. Αν δεν θέλεις να το ξαναπάρεις, θα
το δώσω για φύλαξη. Είναι κρίμα ν’ αρρωστήσει και να γίνει
άγριο ................................... Άμα είναι μαζί σου, δεν θα δαγκώσει
κανέναν, θα αγαπάει αυτούς που αγαπάς ..........................................
Έστω, θ’ αγαπάει αυτούς που ζουν μαζί σου ............................. Ναι,
καρδιά μου. Φυσικά, αλλά είναι απλά ένα σκυλί. Όσο έξυπνο και να
φαίνεται, δεν μπορεί να μαντέψει ............................................... Μπροστά
του εγώ προσπαθούσα να μην δείχνω ότι στεναχωριέμαι. Αλλά ποιός
ξέρει τι ένοιωσε .......................... Ίσως να μη με αναγνώριζε, ίσως να με
φοβόνταν ....................... Ποιός ξέρει ...........................
Αντίθετα ...................... Θυμήσου τη θεία την Ιωάννα. Εκείνο το βράδυ
που πήγα να της πω ότι ο γιός της σκοτώθηκε. Αυτή ήταν μιά γυναίκα
χλωμή, λεπτοκαμωμένη. Ε, λοιπόν, έγινε κατακόκκινη και τεράστια. Σαν
κόκκινος γίγαντας, το κεφάλι της έφτανε μέχρι το ταβάνι, είχε βγάλει από
παντού χέρια, η σκιά της γέμιζε όλο το δωμάτιο, ήταν
τρομαχτικό ............................................... ήταν
τρομαχτικό ................................... ..................... Εντάξει, σου ζητώ
συγνώμη. Πάντως το σκυλί της κρύφτηκε πίσω από την ντουλάπα και την
γαύγιζε σαν να φοβέριζε κάποιο
ζώο ........................................................................................... Μα δεν
ξέρω, χαρά μου, που θες να ξέρω; Ήμουνα εκτός εαυτού. Πρέπει να
έκανα τρομερά πράγματα. Σκέψου ότι έσκισα με μιάς όλο το πακέτο με τις
φωτογραφίες μου μαζί με το φάκελο του φωτογραφείου χωρίς να το
καταλάβω. Ακόμη κι ένας άντρας θα δυσκολεύονταν να το
καταφέρει .......................................................... ............... Εκείνες για την
άδεια οδήγησης .............................. Τι; ....... Όχι, αφού δεν χρειάζομαι
πλέον την άδεια ............................... Πρέπει να ήμουνα
τρομακτική ........................................................................ Ποτέ! Η καλή
μου τύχη το ’φερε να ταξιδέψω και να σε συναντήσω. Τώρα αν
ξαναταξιδέψω, μπορεί να έχω την ατυχία να σε
ξαναβρώ ..... .................................................................................. Μην
επιμένεις ........................................ Άσ’ το ............................ Αλό! Αλό!
Κυρία μου, κλείστε. Μιλάμε. Αλό! Όχι, κυρία μου .................. Όχι, κυρία
μου, δεν προσπαθούμε να κάνουμε τους σπουδαίους. Δεν έχετε παρά να
κλείσετε ............................................ Μα, εάν μας βρίσκετε γελοίους,
γιατί χάνετε την ώρα σας και δεν κλείνετε; ..........................
Ω! ....................... Μάτια μου, μάτια μου! Μη θυμώνεις! ....................
Σταμάτα! ....................... Όχι, όχι, τώρα εγώ φταίω, εγώ το πάτησα κατά
λάθος. Αυτή έκλεισε. Έκλεισε μόλις σου είπε αυτές τις
βρωμιές ............................. Αλό! Τσατίστηκες, ε; ...............................
Σίγουρα τσατίστηκες απ’ αυτό που άκουσες, το καταλαβαίνω απ’ τη φωνή
σου ...................... Είσαι τσατισμένος ............................... Εγώ ................
καρδιά μου, αυτή η γυναίκα πρέπει να είναι ελεεινή κι έπειτα δεν σε ξέρει.
Νόμισε ότι είσαι σαν τους άλλους άντρες ........................ Όχι, όχι, γλύκα
μου, δεν είναι το ίδιο ......................... Ποιές τύψεις; .........
Αλό! .................... Άσ’ το, άσ’ το. Μη σκέφτεσαι πλέον αυτή τη χαζομάρα.
Πάει, τέλειωσε .......................... Μα τι απλοϊκός που είσαι! ..................
Ποιός; Ο οποιοσδήποτε. Να, προχτές συνάντησα εκείνο το πρόσωπο
που το όνομά του αρχίζει από Σ ......... Από το γράμμα Σίγμα ................
Βήτα-Σίγμα ............ ναι, με τον Ανρί Μαρτέν ................................... Με
ρώτησε εάν έχεις αδερφό και εάν είναι αυτός που γράφουν οι εφημερίδες
ότι παντρεύεται ............................ ..................... Πως ήθελες να
αισθανθώ; .......................... Την αλήθεια ............................ Φαίνονταν να
θέλει να συλλυπηθεί
........................ ..........................................................................................
....................
Σ’ ορκίζομαι δεν κάθησα να χάσω την ώρα μου. Είπα ότι είχα κόσμο στο
σπίτι και δεν ήθελα να τους κάνω να
περιμένουν ......................... .............................. Δεν ήθελα να χάσω ούτε
λεπτό από μας .............. ................... Μου είναι εντελώς αδιάφορο Ας
πουν ό,τι θέλουν ......... .............................. Η αλήθεια είναι ότι η δικιά μας
περίπτωση φαίνεται εντελώς περίεργη στους
άλλους ......................................... Για τους άλλους ............................. Για
τους άλλους ή υπάρχει αγάπη ή μίσος. Ο χωρισμός είναι χωρισμός. Το
βλέπουν επιφανειακά. Δεν .................................................. Δεν θα
μπορέσεις ποτέ να τους δώσεις να καταλάβουν μερικά
πράγματα ............................................. ....................................................
.......................................................... ........................................................
......................................... Το καλύτερο θα ήταν να κάνεις όπως κάνω
εγώ και να τους κοροϊδεύεις. ................................. Εντελώς (Αναστενάζει
βαθιά) Ω! ........................ ........... Τίποτα. Μιλάω. Μιλάω. Αλλά εκεί που
νομίζω ότι μιλάμε όπως μιλούσαμε πάντα, έρχεται η
αλήθεια ........................ (Δάκρυα) .......................... Γιατί να ξεγελιόμαστε;
.................................. Ναι ...................................
Ναι ..................................... Όχι! Κάποτε οι άνθρωποι βλέπανε ο ένας
τον άλλον. Μπορούσαν να γίνουν έξαλλοι, μπορούσαν να ξεχάσουν τις
υποσχέσεις τους, μπορούσαν να τα παίξουν όλα για όλα ή μπορούσαν
να πάνε να αγκαλιάσουν αυτούς που αγαπούσαν, να γαντζωθούν πάνω
τους. Ένα βλέμμα ήταν αρκετό γιά να τ’ αλλάξει όλα. Τώρα μ’ αυτό το
μηχάνημα, όταν τελειώνει κάτι, τελειώνει
οριστικά ....................................................................... .............................
............... Μην ανησυχείς. Δεν αυτοκτονούν δύο φορές .........................
Ίσως για να προσπαθήσω να κοιμηθώ ............ ..................... Δεν θα
μπορούσα ν’ αγοράσω περίστροφο. Μη με φαντάζεσαι ν’ αγοράζω
περίστροφο ................................................... μα που θα ’βρισκα τη
δύναμη για να σκαρώσω ένα ψέμα, καρδιά
μου; ...........................................................................................................
.. .......................... Καμιά ................................................................... Θα
έπρεπε να μπορώ να λέω ψέματα. Καμιά φορά το ψέμα είναι χρήσιμο. Αν
μου έλεγες ψέματα για να κάνεις το χωρισμό να πονάει
λιγότερο ...................................... Δεν εννοώ ότι λες ψέματα. Λέω: εάν
έλεγες ψέματα και το καταλάβαινα. Αν , ας πούμε, δεν ήσουνα σπίτι και
έλεγες .......................... Όχι, όχι, γλύκα μου! Άκου! ......................... Σε
πιστεύω .............................. Δεν ήθελα να πω ότι δεν σε
πιστεύω ................................... Γιατί θυμώνεις; ................... Ναι, η φωνή
σου δείχνει ότι θύμωσες. Έλεγα απλώς ότι εάν μου έλεγες ψέματα από
καλοσύνη κι εγώ το καταλάβαινα, θα αισθανόμουνα για σένα ακόμη
μεγαλύτερη τρυφερότητα ......................... Αλό! .......................
αλό ................................................ Αλό! ...................................................
(Κατεβάζει το ακουστικό λέγοντας χαμηλόφωνα και πολύ γρήγορα) Θεέ
μου, κάνε να ξαναπάρει. Θεέ μου, κάνε να ξαναπάρει. Θεέ μου, κάνε να
ξαναπάρει. Θεέ μου, κάνε να ξαναπάρει. Θεέ μου,
κάνε ....... ......................... (Κτυπά το τηλέφωνο. Το σηκώνει.)
Αλό! ................ Γλύκα μου! Μας διέκοψαν. Σου έλεγα ότι αν μου έλεγες
ψέματα από καλοσύνη και το καταλάβαινα, θα αισθανόμουνα για σένα
ακόμη μεγαλύτερη
τρυφερότητα .................................................................. ...........................
..............
Βέβαια ..................................................... .................................................
............... Είσαι τρελός .................... ................................... Αγάπη
μου ................................................... .................................................
γλυκιά μου
αγάπη ............................ ................................................................
(Τυλίγει το καλώδιο του τηλεφώνου γύρω από τον λαιμό της.)
................................................. ............................. Ξέρω καλά τι πρέπει
να γίνει, αλλά είναι φρικτό ........................................ Δεν είχα ποτέ αυτό
το κουράγιο ................................................ Ναι, μερικές φορές νομίζω ότι
είμαστε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και ξαφνικά μπαίνει ανάμεσά μας
ολόκληρη η πόλη και μας χωρίζουν υπόνομοι, σκάλες, υπόγεια. Θυμάσαι
την Υβόνη που αναρωτιόνταν πως μπορεί να περάσει η φωνή απ’ όλες
αυτές τις διαδρομές που κάνει το σύρμα του τηλεφώνου; Έχω το σύρμα
γύρω απ’ τον λαιμό μου ............................ ........................... Μόνον αν
μας έκοβε τυχαία η τηλεφωνήτρια .......... ............... Αχ, καρδιά μου, πως
μπορεί να σου περνάει από το μυαλό ότι σκέφτομαι ένα τέτοιο απαίσιο
πράγμα; Αυτό θα ήταν πιό σκληρό για σένα απ’ ό,τι για
μένα .................................................................... .......................
όχι .................................................. όχι,
όχι ................. ...........................................................................................
........................................................................................................ Στη
Μασσαλία; ........................................................................................
Μάτια μου, αφού θα είσαι στη Μασσαλία μεθαύριο βράδυ, θα
’θελα ................... ................................... θα ’θελα
πολύ ................................... θα ’θελα πολύ να μην πήγαινες σε κείνο το
ξενοδοχείο που πηγαίναμε μαζί. Δεν
θύμωσες; .................................................. Γιατί μερικά πράγματα όταν
δεν τα σκέφτομαι, είναι σαν να μην υπάρχουν ή υπάρχουν κάπου πολύ
μακριά κι έτσι πονάω λιγότερο ........................................ ................ με
καταλαβαίνεις; ......................................... Σ’ ευχαριστώ ....................... Σ’
ευχαριστώ ....................... Σ’ ευχαριστώ. Είσαι πολύ καλός. Σ’ αγαπώ.
(Σηκώνεται και πηγαίνει προς το κρεβάτι με το τηλέφωνο στο χέρι.) Να,
λοιπόν .................... Να, λοιπόν ................... Από συνήθεια πήγα να πω:
τώρα αμέσως έρχομαι ............................ Δεν
νομίζω ........................................................................................ Ποτέ δεν
ξέρει κανείς ..................................................
Ω! .................. ..................................................... Έτσι είναι καλύτερα.
Πολύ καλύτερα. (Ξαπλώνει στο κρεβάτι και σφίγγει το τηλέφωνο στην
αγκαλιά της.) Γλύκα μου .................................... όμορφη γλύκα
μου ................................... Είμαι πολύ γενναία. Κλείσε γρήγορα.
Γρήγορα. Κλείσε! Κλείσε! Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ. σ’
αγαπώ ................................. (Το ακουστικό πέφτει κάτω.)

ΑΥΛΑΙΑ