Video zaliczeniowe ma formę obrazu z dołączonym głosem co ma na celu

ukazać dwoisty przekaz idący za ekranem: przekaz wizualny i przekaz audio.

Moją pracę rozpocząłem ukazaniem różnych typów ekranów, które nas
otaczają. Trochę dodałem smaczków związanych z komunikacją, ale to z
powodu mojego kierunku studiów. Użyłem porównania ekran - płótno, gdyż
pokazuje, że różnej formy sztuka wbrew pozorom jest do siebie podobna. Co
więcej, inaczej podchodzi do kwestii ekranu twórca filmu, a inaczej użytkownik
telefonu. Ekran to niesamowity wynalazek bo jest to soczewka nowych pary
oczu, które przenosi nas do innej rzeczywistości. Z sentymentu moim
ulubionym typem ekranu jest ten kinowy. Film ,,Monos” zawierał dużo kadrów
dalekich pełnych natury co na ekranie kinowym musiało wyglądać jak piękny
pejzaż, dlatego żałuję, że nie mogłem obejrzeć owego filmu w kinie. Mój
najbardziej zapamiętany seans to pokaz filmu ,,Climax” reżyserii Gaspara Noe
w kinie Muranów. Sam film jest bardzo obrazowy. Scena taneczna jest
uważana za jedną z najlepszych w historii kina i wielokrotnie została
odtwarzana nawet na naszym podwórku w teledysku ,,Bal u Rafała” Ralph’a
Kamińskiego. Światło i kadry oddają akcję filmu tworząc co klatkę piękny
obraz. Ekran kinowy pozwolił mi na zobaczenie szczegółów których wcześniej
nie widziałem, a głośniejsza muzyka dopełniłą komunikat ekranu. To wszystko
złożyło się na moją refleksję na temat ekranu.