32

ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ

ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΕ ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ

ΤΕΛΩΝΙΑ ᾽
Ανδρέας Καρκαβίτσας ΔΑΙΜΟΝ ΙΚ Ο ΤΑΞ ΙΔΙ
Πόουλ Άντερσον ΤΑ ΔΕΡΜΑΤΑ ΜΑΣ,
Τάνιθ Λι ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΟΤΕ Ρ᾽
ΕΠ ΙΦ ΑΝ ΕΙΑΚΗ, ΤΑΣ
Τζέιμς Μπλις ΜΠΡΟΣΤΑ
Σ
Θωμάς Μαστακού! ΘΑ ΛΑ ΣΣ Α
ρηΣ ΒΑΣΙΛΙΑΤΗΣ σά Ἴτ
ος
είν αι πε ρι σσ ότ ορ ΞΞΠΙΗΟΙ.5Ι
νανη5ς
ν
Τα βάθη των ωκεανώ τα αστέρια! ΠΕΡΙ:
τα ίδι α
γνωστα κι απόζωής κρύβουν καὶ τι μυστικᾶ περ
Τι μορφές

ς
ία ἐχε! μια ο
θε ιτ α πά ντα. Γιατί τι αξ ίζ ει Κ
να μά αν γνωρ
τη θάλασσα ότ
ερωμένη σαν
τα μυστικά της;

ΞΝΞ.
πῃστυοννθ
ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΕΠΙΣΤΗ ΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ
 ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ.
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ
ΒΙΒΛΙΟ 82ο
Κυκλοφορούν:

ΒΙΒΛΙΟ Ίο: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟΥΣ

ΒΙΒΛΙΟ 20: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΕΞΩΓΗΙΝΟΥΣ ΚΌΣΝΟΥΣ
ΒΙΒΛΙΟ 8ο: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΤΟ ΧΩΡΟΧΡΟΝΟ.
ΒΙΒΛΙΟ 4ο: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΚΟΣΜΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ.
ΒΙΒΛΙΟ 8ο: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΜΕΤΑΛΛΟ.
ΒΙΒΛΙΟ 60: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΟΥ ΤΡΟΜΟΥ.
ΒΙΒΛΙΟ 7ο: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΑΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΥ.
ΒΙΒΛΙΟ 8ο: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΑΛΛΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ
ΒΙΒΛΙΟ 90: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΟΝΕΙΡΙΚΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ
ΒΙΒΛΙΟ 100: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΕΦΙΑΛΤΙΚΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ
ΒΙΒΛΙΟ 110: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΜΕ ΓΕΛΙΟ.
ΒΙΒΛΙΟ 120: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΗΡΩΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ.
ΒΙΒΛΙΟ 180: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΑΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ
ΒΙΒΛΙΟ 14ο: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΤΕΡΑΤΑ
ΒΙΒΛΙΟ 150: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΕΧΘΡΙΚΟΥΣ ΠΛΑΝΗΤΕΣ
ΒΙΒΛΙΟ 160: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΥ.
ΒΙΒΛΙΟ 170: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΚΘΟΥΛΟΥ
ΒΙΒΛΙΟ 180: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ
ΒΙΒΛΙΟ 190: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗΣ ΣΑΤΙΡΑΣ.
ΒΙΒΛΙΟ 200: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΒΕΛΟΥΔΟ ΚΑΙ ΑΤΣΑΛΙ
ΒΙΒΛΙΟ 21ο: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΟΥΡΛΙΑΧΤΑ ΚΑΙ ΨΙΘΥΡΟΥΣ.
«ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΘΕΟΥΣ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΜΑΓΙΚΑ ΣΠΑΘΙΑ
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΝΑΥΑΓΟΥΣ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΜΑΓΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΓΙΣΣΕΣ.
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΝΤΙΝΟ ΜΕΛΛΟΝ
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΒΡΙΚΟΛΑΚΕΣ
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣΙ2
ΒΙΒΛΙΟ 32ο: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΕ ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ
 ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ

ΙΣΤΟΡΙΕΣ
ΣΕ ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ - ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ - ΣΧΟΛΙΑ

ΘΩΜΑΣ ΜΑΣΤΑΚΟΥΡΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΩΡΟΡΑ
Σειρά Επιστημονική Φαντασία
 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Πρόλογσος---
Ανδρέας Καρκαβίτσας
ΤΕΛΩΝΙΑ. ο
Πόουλ 'Αντι
ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ........
Τανίθ Λι
ΤΑ ΔΕΡΜΑΤΑ ΜΑΣ
ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΑ
Τζέιμς Μπλις
ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ ΤΑΣΗ ..............
Θωμάς Μαστακούρης
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΙΑ
ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ .........

Διεύθυνση Σειράς
ΜΑΡΙΟΣ ΒΕΡΕΤΤΑΣ

3
Θ Οοργήσπί 1998
Εκδόσεις πο το,
άνης Ιγνατίου Α 10 6
11 - ἈΘ ΉΝ
ΜΜ
Τηλ. 36.358.025
 ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ποιος από εµάς δεν έχει σταθεί έστω και µια.

φορά µε δέος μπροστά στη θάλασσα; Είναι ένα.
στοιχείο τόσο γνώριμο αλλά και τόσο άγνωστο,
τόσο οικείο αλλά και τόσο τρομαχτικό μερικές
Φορές. Είτε λυσσομανάει από την τρικυµία.είτε
είναι ήρεμη σαν γυαλί,η θάλασσα είναι τόσο δια-
Φορετική από τη σταθερή, πειθαρχική ξηρά που
µας ανάθρεψε. Μερικοί ισχυρίζονται πως όλοι
προερχόµαστε από την υγρή της μήτρα, και ότι
στην ουσία αυτή, και όχι η Γη είναι η μάνα µας.
Ποιος δεν κολύμπησε στα καλοκαιριάτικα νερά
του Αιγαίου ή του Ιονίου και δὲν αισθάνθηκε αὐ-
τή τη μοναδική αίσθηση που μόνο το αμνιακό υ-
γρό µπορεί να δώσει στο έμβρυο; 4
Από την πρώτη στιγµή που ο άνθρωπος αντί-
να
κρυσε τα γαλαζοπράσινα νε ρά της, βάλθηκε
αν και ποτέ δεν τα κατάφε ρε, ὁ-
την κατακτήσει,
αποδει κνύουν τα αμέτρη τα σκέλεθρα
πως
στο βυθό
πλοίων και ανθρώπων που σαπίζουν
της. Η επιθυμία, όµως, συνεχίζει να παραμένει
στην καρδιά του και µόνο ένας αληθινός θαλασ:
σινός µπορείνα βιώσει αυτήν την ερωτική σχέση
 .. -'ΥΎν ..
πάθος παράτις πίκρες καιτις ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ
υνεχίζεταιµε 18
ον που προσφέρει εκείνη σαν αγέ-
Αν φανταστεί ἂν υπάρχει Έλληνας γέ)
ρωχη και ανυπόταχτη ερωμένη. τα ρον προςτο τέλος,τ. νο
κανείς πως τα επτά δέκα τα της γήιν ης Επιφά- ον
νερό --- ανεξ ερεύνητο η Ὁσοφία στρέφειπολλού
νειας αποτελούνται από ασχοληθούν. με το η Ξ πο
κτηρ ιστε ί «κατά- μπό
νερό, αφού δεν μπορ εί να χαρα δας, ενώ δεν είναι λίγοι οι.
γαλέρας (ή συγγραφείς Ὅρα
κτηση» το πέρασμα µιας μοναχικής τρόμου που τοποθετούν τις ιστορίες τους
γρ
παρά να
τάνκερ, στις μέρες µας) -- δεν µπορεί πόμακρα νησιά του. Ειρηνικού
ή στους ος :
καταλάβει εύκολα γιατί η θάλασσα αποτελούσε. της Ανταρκτικής (Γουίλιαμ Χόγκ
τσον, «Οι Βάλ.
πάντα ένα αγαπημένο θέµα για τους συγγρα- Ρεςτου Γκλεν Κάριγκ» 1911, Χ.Φ Λάβκραφτ. «Το
φείς, καιειδικάγιατους τρ επιστηµονι- Κάλεσμα του Κθούλου» 1928, Όγκοστ
Ντέρλεθ,
αι ηρωικής φαντασίας. «Το Μαύρο Νησί», 1951). '
Όσο γιατην καθαρή Επιστημονική φαντα
ο ΡΟ τα αθάνατα έπη της Ιλιάδας σία,
αυτή δεν. διστάζει από τις αρχές του αιώνα
και της Οδύσσειας, περνώντας µέσα από τους µεταφέρειτους ἡρωές της σε παράξενες θάλασ
να
κέλτικους και τευτονικούς θρύλους στα ταξίδια σες πέρα από τη Γη, αρχικά ---τοπιο συνηθισµέ-
-
πά-
του Σεβάχ του Θαλασσινού, η θάλασσα ήταν νο -- στην Αφροδίτη. Θάλασσες όχι µόνο νερού
ντα µια αστείρευτη πηγή τερά των, περι πέτε ιας αλλά και υγρού μεθανίου, ακόµα και αερίων (Αρ-
καιαμύθητων θησαυρών. Η ανακάλυψη τού δυτι- θουρ Κλαρκ «Συνάντηση µε τη Μέδουσα» 1971).
κού ημισφαιρίου μείωσε τη μαγεία αλλά ὀχι και Ο Ρώσσος συγγραφέας Στανισλάβ Λεμστοπερί-
την περιπέτεια. Η πειρατεία περνά καινούριες Φηγο «Σολάρις» 1961, µας παρουσιάζει µια θά-
φέρουν
δόξες, καθώς οι ισπανικές γαλέρες μετα λασσα ενός μακρινού πλανήτη που διαθέτει δική
ου στον της νοημοσύνη.
τα αστείρευτα πλούτη του Νέου Κόσμ Η ανάπτυξη του οικολογικού ενδιαφέροντος
Παλιό. από τα µέσα τἠς δεκαετίας του 80 φέρνει στο
ς σ[σμαςν
Όταν οινέες επιστημονικές έρευνε προσκήνιο της επιστημονικής φαντασίας άλλες
εκπληκτικό κό-
να αποκαλύπτουν σιγά σιγά τον γήινες μορφές ζωής όπως τα δελφίνια και οἱ φά-
καν ΠΡΟΣ
σµο τοὺ βυθού, οι περιπέτειες στράφη λαινες.µε έργα όπως το «Νησί του Δελφινιού»
φιλου ΤΟ
τα εκεί, µε πρώτη ίσως αυτή του Θεό του ΄Αρθουρ Κλαρκ (1963), «Τα Δελφίνια του Αλ-
ία Χρ
τιέ «Τα δυο ΄Αστρα» (1848) στην οπο ταίρ» της Μάργκαρετ Σεν Κλαιρ (1967},και τη
πει ρα ο ον «Θεά Φάλαινα» του Τόμας Μπας (1974). Και η πε-
ποιεί ένα υποβρύχιο σε µια από ριπέτεια, ασφαλώς, συνεχίζεται...
ΤΟΣ αιώνα
σης του Ναπολέοντα. Αν και έχουµε
λασ-
ρόμοια έργα, αυτό που ξεχωρίζει Ὃν ".θάάλλ Τα βάθη των ωκεανών µας είναι περισσότερο
υπ. ας ω
είναι ασφαλώς το «20.000 λεύγες
σα»του Ιούλιου Βερν (1870)το οποίο αμ
14
έρια, ος ΠΤ
άγνωστα και από τα ίδια τα αστιστον. τα εί
λάχ
τα τελευταία μπορούμε του
καιτίμυστ! τ ος
με. Τίµορφές ζωής κρύβουν ρωπος, -
Ο Ανθ
μένουν να µας αποκαλύψουν; Ὃ
θαπ άψε ινα οκ
συνεχίζεινα υπάρχει, δεν. θέλει
χα να µη
ται.και να ερευνά. Ίσως ενδόμυ
γιατ ί τί αξί α ἔχε ι μια
καν να τα ανακαλύψει ---
ά της;
ερωμένη όταν γνωρίσεις τα μυστικ
ΤΕΛΩΝΙΑ
του Ανδρέα Καρκαβίτσα

Κανείς ίσως Έλληνας συγγραφέας δεν έχει

απεικονίσει τη θάλασσα και τους ναυτικούς µε
τον τρόπο του Καρκαβίτσα (όπως και κανείς από
τους ποιητές σαν τον Καββαδία). Έγραφε για
µια εποχή όπου τα ιστιοφόρα ήταν ακόµα οι κύ-
ριοι των θαλασσών και δεν είχαν δώσει την πε-
ρήφανη θέση τους στην ωμή δύναμη τού ατμού.
Οι ναυτικοί τού περασμένου αιώνα, όπως και ὁ-
λοιοιάλλοιπριν από αυτούς, αντιπάλευαντηθά-
λασσα στην κυριολεξία σώμα µε σώμα. Οιτροµε-
ροί κίνδυνοι ήταν φυσικό να δημιουργήσουν και
µια ολόκληρη ναυτική παράδοση τού υπερφυσι-
κού.ΊΜια από τις πιο γνωστές υπερφυσικές πα-
ρουσίες της θάλασσας είναι τα «τελώνια», αυτό
που οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν «Διόσκου-
ρους» (Ο Κάστωρ κι ο Πολυδεύκης φρόντιζαν
γιατιξ ψυχές των νεκρών ναυτικών) καιοιπερισ-
σότεροι ξένοι ναυτικοί «φωτιές του Αγίου Έλ-
μου» (µια παραφθορά του ονόματος του Αγίου
Ἔρασμου, Σύρου προστάτη των ναυτικών). Σύμ-
Φωνα µε τους επιστήμονες, πρόκειται για Πλἒ--
 κτρικά φαινόμεναπου παρουσιάζονται λίγο πριν.
αρχίσει µια καταιγίδα, αλλά κατά την άποψη των
παλιών ναυτικών είναι υπερφυσικά όντα που συ.
νήθως προμηνύουν τη βύθιση του πλοίου ή, το
λιγότερο, το θάνατο κάποιου ναυτικού. Είναι
σφαίρες φωτιάς που συνήθως χορεύουν πάνω
στις κορυφές των καταρτιών, και συχνά µετακι-
νούνται σαν ζωντανές κατά μήκος τους. Ένα τέ-
τοιο τρομερό θέαμα µια νύχτα µε τρικυμία µέσα
σε ένα ιστιοφόρο χαμένο στο πέλαγος. είναι το
συγκλονιστικό θέµα µιας ιστορίας που μόνο ο
Καρκαβίτσας μπορούσε να δώσει µε τόση γλα:
Φυρότητα σε ένα κείµενο που το παρουσιάζω αυ:
τούσιο, µε την ορθογραφία της εποχής. Διαβά-
στε ξανά τα «Λόγια της Πλώρης». Ο Καρκαβί-
τσας δεν είναι µόνο για παιδιά (εγώ θα έλεγα,
δεν είναι καθόλου για παιδιά). ΘΜ.
Απάνω στα λυχνανάμματα είδα φαν.
στά μου τη φωτιάτού Στρόµπολι.Ο λος
κάρι. έσπρωξε την «Άγια Μαύρα» µου από τη
Μαρσίλια ως εδώ.µε δέκα-δώδεκα κόμπους την
ώρα. Πέρασα καλάτον Καβοκόρσο-Μάνη σωστή
στο χώμα καιστους ανθρώπους της: άφησα βου-
βή την Καπρέα: την Έλβα µε τα ψηλά βουνά, τη
Σπιανόζα δασωµένη, το Μοντεχρήστο ξερή και
άχαρη πυραμίδα πίσω µου. Τώρα όµως ο κλαψο-
μοίρης γέροντας άρχισε να ζαρώνει τα φρύδια
του. Ο σιρόκος έβγαζε στοιχειά και κύματα. Ο.
ουρανός συγνεφοσκεπασµένος, θεοσκότεινος,
Χαμήλωσε ως τα ξάρτια, έπνιξε όλα στην κατα-
χνιά. Το κατάστρωμα γλίστραε σαν να ήταν πλυ-
μένο µε σαπουνάδα. Τα σίδερα, τα ξάρτια, ο αρ-
γάτης, το δοιάκι βουτηγμένα στον ιδρώτα, μού-
σκεψαν τα πανιά: τα σκοινιά φούσκωσαν, παρα:
χορτασμένα σαν. φίδια.
-- Μπρε!
Δεν µου άρεσαν καθόλου τα σημάδια του. ες.
πα να κλείσουν καλά τ᾽ αμπάρια και να καθήση
ο Κριτσέπης στο τιμόνι. Ίσα πλώρη ο φανός τοῦ
Στρόμπολι.
18 ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΚΑΒΙΤΣΑΣ
μου στριγγιά
-- Καλό πνίξιμο! ακούω πίσω
ΤΕΛΩΝΙΑ
19
τ
ν
μ᾽ ἐπιασαν. Τη γνώριζα πο μο -- 0 Φίλος του Μήτρου ο
τ
πο δν
ο
τ; -- Και για πού με5 ο
ν κλ π
την καταραμένη φωνή. Δεν ήτα -- Για την Αμέρικα... και σεις;
ος
ου καὶ σ'
Κάργα, του παιδικού µου Φίλ -- Για την Αυστράλια.
-- Τί φόρτωμα;
ατης μάννας μου, μα-
ΙΟ ΠΟΙΡίζαξα το γάλ --,Μοσχοκάρυδα, βανάνες, καφέδ, ᾿
του πατέρα μον μον
ζί ανατράφηκα στη σκούνα Ροκάλαμο... Και σεις; ο
στα χείλη μας. νιΙν-
νοήμερα (δρωσαν οιτρίχες --. Διαμαντόπετρες, μπιρλάντια, μεταξωτά,
αποκόψη. Ο πατι ρας
να του πέθανε πριν να τον κεχριμπάρι, φίλντισι!
ρμε της Καλαβρίας
του πνίγηκε στο Καβοντιλά Και όταν τέλειωνε το ταξίδι, θα γύριζε καθέ-
Απόμεινε ὀρφοσν
πριν νατον χαρή παλληκάρι. Νας στο νησί φορτωμένος κολωνάτα.
µου τογπήρς ο ον --
τ πεντάφτωχος. Ο δικός
Και σα γυρίσης πίσω;.ρώταε ένας τον
στο σχο
σ λει
α ο, ν « άλλον.
τι, µας ζαδέρφωσε. . Μαζί ; ᾿
ο Όχι ΚΗ -- Θα πάρω το Σµαρώ γυναίκα μου.
α νίδια. Πάντα οι δυο µας.
παιχ Ἱ Τέλος, όταν απέθανε ο καπετάν Τραχήλης, ἑ-
ας έπρεπε να εἰπῶ. 1
ιβή χαράκαι γινε σύντροφος στη σκούνα ο Κάργας. Αλλά μό-
ος τονπάντα, το Σµαρώ, ακρ
᾿καβγάς µας. ; λις κλείσανε τα συμβόλαια, μπήκε μέσα διαφο-
ρετικός.
Πο μας άδρ αξε ς[πο οςτ
ο τ σ νε,
-- Το δοιάκι, λέει, δε μ᾽ αρέσει.
ην «Άγια Μαύρα». ' -- Γιατί;
ουβέντες µας για τ
λες οι κουβ πούμε σε µεγάλο η -- Έτσι’ έχει κεφάλι φιδιού. Να το κάνουμε
σκυλιού.
-- Μα τί σε πειράζει φίδι-σκυλί; Τη δουλειά
του την κάνει.
-- Δεν την κάνει. Η
Και φραπ! στη φωτιά το δοιάκι. Ἔκαμε κεφάλι
σκυλιού.
Έπειτα άρχισε για όλα του καραβιού. Πάνε οἱ
µπαμπάδες, πάνε οι μούρσοι, πάνε τα πόμολα.
Είχαμε φιγούρα ένα Μακεδόγα' δεν του άρεσε.
-- Να βάλουμε, λέει, δέλφινα.
ο Έβαλε δέλφινα. Το ποµπρέσο είχε σκαλισµέ-
του Τράχηλα!
Ξ 5 ον νάβα!... Ποιος καπετάν!
 ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΚΑΒΙΤΣΑΣ
20

ὁ στην άκρη. } ΤΕΛΩΝΙΑ.

γούαῖρο λέει: λουλούδι θα βάλω. 21
-- Ματί σε πειράζει σταυρός-λουλούδι; Ίδιο

ος Όχι καλύτερα λουλούδι.

ο -- Ἄκουσε, 7Λάμπρο: του λέω, ἢ

σου ανοίξω τν ια
Εγώδενσέ

Παντάει µε θυμό, για να

α-

Άλλα έξοδα πάλι. Έβαλε στο πομπρέσο λοι.

Ώρα κατάλαβα! Δεν είχε μονά;
λούδι. Τον αργάτη τον έβαψε πράσινο, την καμά- ἀλλαγμα παρά κάτι ποσα πρ
ρα κόκκινη’ το μαγεριό κατάμαυρο: τα κατάρτια νεται στη σκούνα μον ο. ροσια φαξ
αχός καραβοκύρης, Τον ἑ.
κίτρινα, Έπειτα ήθελε να βάψει και το σκαφίδι. τρωγε το εγώ του. Τόσο
8 ξιπάστηκε µε το καπε-
ταν γαλάζιο, φρεσκοβαμμένο. τανλίκι ο. Χοντροναύτης,
που πίστεψε πως ἧταν
-- Όχι γαλάζιο, λέει: κάτασπρο είναι οµορ- πορφυρογέννητος. Όλα τα ήξε
ρε και όλα τα ὦ.
ότερο. ΄ ᾿ ριζε. Γη, θάλασσα, ουρανός, πλε
ούμενα, όλα δι-
Ἴ μα το άσπρο λερώνει εύκολα. Έπειτα δεν κάτου. Κι αν δεν ήταν δικά του,
δεν έπρεπε να
έχει ανάγκη ακόμα. : είναι αλλουνού! Μοναδικός στο είδ
ος του, µονα-
δικός στην τέχνη του.
᾽ -- Έχει δεν έχειθαν το βάψω. Δεν μπορώ να Απελπισία μ’ έπιασε.»Πέταξε. η όρεξη για
το βλέπω με τέτοιο χρώμα. Στο στομάχι µου κά: δουλειά, πέταξαν τα όνειρα. Ο αητός έχασε
τη
τα
θεται.: Φτερά του και έμεινε χεροδούλης και ψωμοζή-
Το
Τι να του ειπώ; είχε μανία στο άλλαγμα. της στη γη. Ψωμοζήτης µα πονόψυχος. Ήξερα
ύ υλας :ούτ ε κάρ το δεν έ-
άλιτου ίδιος μπούσο σε λίγο
ποιος µου ψαλίδισε τα φτεράκαι όµως λυπόμουν
ίχτη κε
ο,
µεν ε στη θέση του. Απότ᾽ 3 ἀψυχαρίχ Ἡ ο πο γατον διώξω. Μας ήρθαν δύσκολες χρονιές. Πά-
και στους ανθρώπους. ο. τον ένα, θαμε ζημιές στα ταξίδια. Αν ήθελα να χαλάσω
λλο, έβριζε τον τρίτο. τες τη συντροφιά, δε θα έπαιρνε ο Κάργας οὔτε το
ονΠ απόθεμα. Ας πάη να χαθή! σκέφτηκα. Ο πατέρας
τ τ. ρίχτηκε στον καραβόσκυλο ὃς μου τον έκαμε άνθρωπο: δεν πρέπει εγώ να τον.
μας, που τον είχε ο μακαρίτης Κ Ὃ σα τ6 καταστρέψω.
ἿΝ
τον 1Φ' πιόφερε
Ὃ
Τον έδερνε, τον κλωτσούσε, -- Τι λόγο είπες; βλάμη;.τον ρωτάω τώρα.
Τέλος µια νύχτατον έπνιδε ο σε βαριίόταν -- Τον είπα: μου απαντά µε θυμό. Φοβάσαι
μην αληθέψη; Μη φοβάσαι!...
απότη Μεσσήνα ένα κοπρόσκυλοπ! -- Μπα: τίνα φοβηθώνψιθύρισα κάνοντας τον
και ν᾽ αλιχτήση. ᾿ ν ρωτώ. αδιάφορο. Μα γιατίνα ειπής τον κακό σου λόγο;
το
-- Μωρέ, γιατί βλάμη; οια στο Κα
ου. -- Τον είπα..Μα δε µου λες; Αλήθεια παίρνεις.
-- Έτσι: δεν τα θέλω τιέτ τήθηκα ος σσό- το Σµαρώ γυναίκα;
--
ρα
Στο καράβι του! Δεν κι
τερο. Ην
 το. ά
22 ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΚΑΒΙΤΣΑΣ ΤΕΛΩΝΙΑ
Και χωρίς να περιµένη απάντηση, έβγαλε ένα .-- 28

τσαλακωμένο χαρτί, σίμωσε στο φανό της πυξί- χμ... “Ὑαπά! Εκείνη σ' αγαπά!... Εσέναι...
δας.και διάβασε τρεχάτα: Να ειπώ
Ἡ ΠΡΌΣ - την αλήθεια, τον λυπήθηκα. Δεν π|-
«Το Σµαρώ, παιδί µου, δεν είναι για σένα. σσ Ἐν τόσο το Σμαρώ2Σε τέτοια
τάν Τραχ ήλη την αρρε βώνι ασε
Μαριώ του καπε ΕΗ η ψυχή δεν πίστευα να Χωρῇ τόση
μάθε
με το γιο της, τον προστάτη σου. Έπειτα
. Μην απλώ νης το χέρι Γύριζα στο κάσαρο µε τα χέρια πί
καιτη δική µου συμβουλή
σου εκείπου δε φτάνεις. Τι έχεις να κάµη
ς εσύ γισμένος. ᾿Αξαᾷνα, νιώθω νο.ράσο
Πανώ ριου ; Εκείν ο εί- μουσαμά µου. Στρέφω καιτον βλέπω να, μου δεί-
με το κορίτσι τού καπετάν
µπορ εί παρά να χνη΄κάτι µε τρεμάμενο χέρι ψηλά στο
ναι καραβοκυροπούλα και δεν κατάρτι.
Σήκωσα τα μάτια µου’ ανατρίχιασα. Τα χαμήλω-
πάρή καραβοκύρη». σακι ανατρόµαξα. Τελώνιο; ήταν εκεί, λαμπυρίδ
ε; α
ο Τ᾽ ακούς! µου λέει’ δεν είναι ψέμα, ὠχροκίτρινη, σιχαµερή μύξα. Μα ο σύντροφος
απάν τησα
-- Όχι, βέβαια: δεν είναι ψέμα, του με΄το χαμογελαστό πρόσωπό του µου φάνηκε
ούσα από
ἥσυχος. Ξέρεις πως το Σµαρώ τ᾽ αγαπ Φοβερότερο Τελώνιο, ψυχωμένος Σατανάξ από
τότε που είμαστε μικρά παιδιά. κείνους που τελωνίζουντις ψυχές! ΄Αφηκε, είπα,
Και γω το σκοτεινό του θρόνο και ήρθε στη γη να τελω-
-- Και γω τ᾽ αγαπούσα, είπε κείνος. νίσει και τη δική μού ψυχή.
πώ καιθ αν
από τότε τ᾽ αγαπούσα και τώρα τ᾽ αγα -- Καλό πνίξιμο!.σφύριξε πάλι στ’ αυτιά µου.
ώνω εκεί
τ’ αγαπώ όσο ζω και ζεύω! Να µην απλ Καιπριν κουνηθώ απότη θέση µου, έφυγε µα-
γιατ ίδε φτάν ω εγώ το Σμαρώ;
που δε φτάνω! Και κριά, τριποδίζοντας στο κατάστρωμα και ουρ-
; Τ᾽ έχεις περ-
Σετι είσε εσύ καλύτερος από μένα λιάζοντας σαν τρισκατάρατος.
εσύ, καρα βοκύρης και -- Τα φώτα!... Σβήστε τα φώτα!... «φώναξα
σότερο; Καραβοκύρης
Μισή και μιση.
γω. Ίσα την έχουµε τη σκούνα. σω
ευθύς.
να τη χωρί
Θες τώρα να πάρω το.μπαλτά και
Μα οι ναύτες είχαν ιδή τα Τελώνια καιπρόβα-
λαν στο κατάστρωμα µε όλα τα χάλκινα σκεύη
στη μέση; -.. του μαγεριού. Ταψιά, τεντζερέδες, λαβέτια, κα:
τα μάτια
κώμη αγριοπρόσωπος, γύρισε πάκια έπαιζαν τώρα στα χέρια τους κ᾿ έβγαζαν
το μπαλτά να χω:
του ζερβόδεξα, σα να ζητούσε σωστό δρολᾶΠι ἀπό ήχους και φωνές. Νευρικό
ήταννα ΠΡ
ρίσῇ η μέση τη σκούνα. Είδα πως το μέταλλο,άστραφτε, οὐρλιαζε, ξέσκιζε άπονα.
όµω ς και να το
τέλος η κουβέντα μας. Ήθελα τα στερνά του, τρανολαλούσε µε πάταγο, έκβα-
ζε µε ρυθμό, έσπρωχνε κύματα οργής και λύσ-
πειράξω λιγάκι.
σα. Το Σµα ρώ με
-.Τιθα θέλεις αυτά; ψιθύρι
παίρνει γιατί μ᾽ αγαπά.

24 ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΚΑΒΙΤΣΑΣ
δού-
σας.να κουρελιάσή το στερέωμα. Κλαγγή,
ή, θρήν ος, σµιχτ ά όλα,
πος, στρίγγλισμα, κραυγ το
δώθε- κείθε , τάρα ζαν
περιπλεχτά, ορμούσαν
σκαφίδι, λάμπαζαν την άβυσσο.
σκαλωμένα στη θέ-
Τα Τελώνια όµως έμεναν
αχή και το θό-
ση τους, περιφρονώντας την ταρ
, δεν ήτα ν τρία ηταν.
ρυβο. Τώρα δεν ήταν δύο
εκατό-χίλια. Τ᾽ ωχροκίτρινο
φως τους έφευγε
άρτ ι, στο πρυμιό,
περαδώθε στο πλωριό κατ
ς στραλιέρες: ἀ-
στους Φλόκους, στα πινά, στι
φίδιπου έφαγε.
πλωνε και έσβηνε κινούμενο σαν.
στο σκοτάδι μέ-
τη λαμπηδόνα. Και πέρα βαθιά,
θάλασσα και τα
σα, άστραψε γοργά, άσπρισε η
κόστερνος και
πανιά µας, κεραυνός χύθηκε χαλ
ύσε ο δαίμονας
τρανταχτός. ΄Ατροµος απαντο
Απελπίστηκα.
στον ψόφιο αλαλαγμό µας. το γου-
-.Το γουρούνι, παιδία! Τίτο φυλάτε
Π οπτογσΈαν
καπετάνιε!. µου λέει ο καταραμένη ευχή του Κάργα και µε το παραπά-
πω ο,
ω, το ΟΙ; ΠΠ
ο. κοντά, το κλωτσά
ώνω τ' αυτιά. ίπ τ
βώ τις τρίχες, του ξερριζ
ένο στην ΤΩΡ
Το θρεφτό µας, συμμαζεμ
χωμένη σε μοτἘςη
ναύτικο, µε τη μουσούδα ο.
άνω στα νερ!
λόκύθα, έμενε ακίνητο επ του. Και τ' τ.
δεν έβγαζε γρυ από το φόβο
ολόγυρά μας, αι
πέλεκο έλαμπε κ᾿ εβρόντα να
πίσω µας ο
ρά, δεξιά, εμπρός και , Ε εσύξυ-
τα σύμπαντα
βιαζόταν να κατακάψη ὦ
μένη, σπαθτ᾽ΕΕ
κυματόδαρτη, ανεμοπαρ
τς ΟΝ αόρα-
λη, λάγγευε τρελλή κ’ έτρεχε Στρόμ!
ωρατο
γητον κίνδυνο. Κατάπλ
μή
ΤΕΛΩΝΙΑ.
25
το μέσα στο σκοτάδι,
θεόψηλες από το σος οσα τονΈνα
πέτρες κόκκινες καιλάβα, που πολ έτος.
μι πύρινο κάτω κ’ έβαφε αίμα τα σκοτεινά
νει ά.
Καιτο σκυλίτού συντρόφου,
ἢ το ράθυµο και μου-
ο
λωχτό, αναμαλλιασμένο τώρα από τους κλώ-
τσους των ναυτών και τον τρόμο του,
πείσμα στο ταμπούκι και ούρλιαζε
έκατσε µε
δείχνοντας
σπαθιά τα δόντια τοῦ στον κεραυνό, σαν
να ήθε-
λε να τον φοβερίσῃ: Μα το ψΨωμάκι, σάστισ
α.
Πρώτη φορά που σάστισα στη ζωή µου.
Ξ Βοήθα, τύχη της Σμαρώς!.είπα μέσα μου.
Ένας βρόντος φοβερός έκοψε στη μέση το
στοχασμό µου. Βρώμα και θειάφι και φως µε τύ-
Φλωσαν ευθύς: έπνιξαν τον ανασασμό, έγδαραν
τσιγκέλια τα στήθη µου.Το αστραπόβολο έπεσε
σούβλα πύρινη στο κατάστρωμα. Τετέλεσται! Η
νω ακούστηκε. Καλό πνίξιµο! Πάει τώρα η σκού-
να, πάνε τα νυφιάτικα, πάει κι ο καψόγαμπρος
στον πάτο.
-- Νατο ήξερες καῦμένη μάννα καιν’ άναβες
ένα κερί στον 'Αι Νικόλα! σκέφτηκα.
Τρέχω να βρω το δρόμο τού αστραπόβολου,
γυρίζω στο κατάστρωμα, πασπατεύω εδώ, ψα-
χουλεύω εκεί: τίποτε δε βλέπω. Οι ναύτες ολό-
γυρά µου µε τα χάλκινα σκεύη νεκρά στα χέρια
τους, πανιασμένοι γύριζαν αρκουδίζοντας, ἑ-
παιρναν τα σανίδια, ψηλαφούσανε τις κουπᾶ-
στές. Όμως η «Άγια Μαύρα», σαν να μην αισθα-
νόταν πληγή απάνω της, λάγγευε ακόµη στα Κύ-
ματα, έφευγε απάνω στο ηφαίστειο. Στα κατάρ-
26 ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΚΑΒΙΤΣΑΣ
κους, στα πινά, στις
τια της ψηλά, στους Φλό
έπαιζαν το ωχροκίτρινο
στραλιέρες τα Τελώνια
αστραπές καδένες έ-
φως τους. Και ολόγυρα οι
ς, σαν να έστηναν Φλο-
σχιζαν το κατάμαυρο χάο τ
µας.
γερό σύνορο στο δρόµο ιξα ν! φωνάζω.
µας έπν
--- Βαράτε, μωρέ, και ΔΑΙΝΟΝΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ
ος αλαλαγμός κά-
Άρχισε πάλι ο χαλκόστομ
ως στο κάτασπρο Φως του Πόουλ Αντερσον.
τω από τα κατάρτια. Όμ
και βλέπωτον Κριτσέ-
μιας αστραπής κάνω έτσι Ο Πόουλ Άντερσον γε ιἔ
στο χέρι, να κυνηγά
πη, μετοκερίτου. Επιταφίου ΗΠΑ από Σκαγσίψάβοίς ανν νο
α. Το σίμωνε απάνω
από τα στάλια τα τελώνι µε τα έργα του όσο λίγοι συγγραφείς τόσο τον
έπαιρνε, πάλι φανερώ-
τους, έφευγαν εκείνα’ το τοµέα της ηρωικής, όσο και της επιστημονικής
ιζαν μαζί του! Γυρίζω,
νονταν. Το κρυφτό έπα φαντασίας. Η αναγνώρισή του από κοινό και κρι-
υς να κάνουν το ίδιο.
" βλέπω και τους άλλο '
τικούς φαίνεται από τα 7 βραβεία Ηυφο και τα
Μαύρο Φίδι µε δάγκωσε. ϑ βραβεία ΝεΡιΙ8 που έχεικερδίσει στη διάρκεια
το τιμόνι; τον ρωτῶ. της καριέρας του, καθώς και το βραβείο του Με-
-- Μωρέ, πού άφησες
Κάργας, μου απαντά. γάλου Δασκάλου τῆς Ε.Φ «Γκάνταλφ» το 1977.
-- Το πήρε ο καπετάν
κουραστείς λιγάκι. Η ιστορία που ακολουθεί γράφτηκε στο ξεκίνη-
Σύρε, μου είπε, να ξε µά του (1951) και δεν έχει ασφαλώς σκοπό να εκ-
ες; φωνάζω.
-- Στον Κάργα τ᾽ άφησ ο πηδή- πλήξει τον αναγνώστη µε τα βαθιά της νοήματα
. Δεν έκαµα δυ
Και τρέχω στο κάσαρο ντροφος όπως συμβαίνει µε τα κατοπινά του ἔργα. Ηεπιρ:
τω ανάσκελα. Ο σύ
ματα, κυλίστηκα κά η «- Α- ροή του Άντερσον από τους παλιούς δάσκα-
Μια παρατιµονιά καὶ λους:της ηρωικής φαντασίας είναι εδώ εμφανής,
έκανε το θέληµά του. λα ρα . Ππ-
κασε πάνω στα χά Καίτο διήγημα παρατίθεται μόνο σαν µια
περιπέ-
για Μαύρα» µας έσ ν Λ Π
ιδώ! Το ηφαίστειο, σα συναρπάσει και θα σας διασκε-
ο βρ άχ ο: τί να τεια που θα σας
δώ στ τ Ῥ
ε από τα πλευράπο την παράδοση του Κόναν του Βάρ-
γα ντ ας , έχ υν δάσει, κατά
-γωμένος γί υς στο τ Οι ἔξυπνες
αντούσε µε βρόντο βαρου τον οποίο έχει σαν πρότυπο.
το αίµα του και απ ιδέες και η ασταµάτητη δράση του σίγουρα θα
Και άξαφνα φοβεροὶ Ξ
ναγµό της σκούνας µας. ὶ στοιχειωμένοι, πρι Ὦ ξεκουράσουν το μυαλό σας από τις κάπως πιο
ινοι κα «βαριές» ιστορίες αυτού του βιβλίου.
ποκλαμοί, αφροκόκκ , κλείστηκαν ΟλόΥ
:
τρες
βάλαν μέσ’ απὀότις. πέ τωτην «Άγια Μούρ τ
στοξύλο«καιέσυραν κά τα!
Τελώνια. Μαζί τους
όλα τα κακούργα
ας 0 σύντροφος.
ο Λάμπρος Κάργ
 Ὁ Κρόμαν ο Κατακτητής, Θαλασσοκράτης
της Αχέρα, στεκόταν όρθιος παρατηρώντας
τους φρουρούς να φέρνουν μπροστά του τους
αιχμαλωτισμένους πειρατές. Ήταν ένας γιγά-
ντιος άνδρας. Τα μαλλιά και το κοντοκομμένο
γένι του ήταν κατάμαυρα παρά την προχωρημέ-
νη ηλικία του, και η δύναμη της νιότης κινούσε
ακόµα τα πανίσχυρα μέλη του. Φορούσε έναν α-
πλό λευκό χιτώνα και έναν πορφυρό μανδύα. Τα
μόνα σύμβολα της βασιλείας του. ήταν µια λεπτή
χρυσή κορώνα στο κεφάλι και ένας σφραγιδόλι-
θος,στο χέρι του. Έκανε µεγάλη αντίθεση µέσα
στο πολύχρωμο πλήθος των λυγερόκορμων αὐ-
λικών.
«Τον έπιασαν, λοιπόν, τελικά», μούγκρισξ. «ξ-
ν καιτο
πιτέλους απαλλαχθήκαμε απότον Κόρου
βρει ετούτ η η χώρα
τσούρμο του. Ίσως τώρα να
λί αλήνη».
ο Σόρ-
Ὗ ὶ θατους κάνεις, ἀρχονταρ,ρώτησε
ζον ο Μάγος. θά.
Ὁ Κρόμαν σήκωσε τους βαριούς ώμους του.
«Δεν ξόρω. Τους πειρατές τους ρίχνουν συνή;
 ος. η
μα δι άρ
ων,
κεια των αγών χω- ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ
ψύες κα τά τη µια ξε
| ον στον Κόρουν αξίζει
πο σα οί αγροτόσπιτα και κοπάδια ζώ-
θά-
νι στ ήρ ια ; ίσως, ἀρχοντά
µου’ ανν η δύναμή της προερχόταν από τη
Ρο βα σα
Ρο για πολλές
Θα μπ ορ ού σα ν να παραταθούν Ένας πλατύς δρόμος µε αγάλματα σφιγγώ
και από τις δυο πλευρές του Ἐγούοε απότν,
νναιότερος
ιε . ο Κό ρουν ήταν 0 γε λιμάνι στο παλάτι, το οποίο βρισκόταν στο ψηλό-
τον ηλ ίθ υ αξίζει ἑ- μεγάλα
ς πο υ εί χε πο τέ η Αχέρα. Το
επής ταφή.
τερο σηµείο της πόλης. Στο τέρμα του,
τοὺς αυτο-
αντίπαλο ς καὶ µια αξιοπρ μαρμάρινα σκαλιά οδηγούσαν προς
µο ς θά να το
νας έντι σία, αλλά...» κρατορικούς κήπους την αυλή και την αίθουσα
ι μεγάλη σημα
Όχι πως έχει κα μα µε τη Χρυ- των ακροάσεων.
αξε ένα βλέμ
Ο Σόρζον αντάλλ λιπρος την Οι δρόμοι είχαν γεμίσει από λαό, άνθρωπους.
α κα ι ύσ τε ρα γύ ρισε πάλιτο κεφά που πάλευαν να δουν τους στρατιώτες
καθώς ο-
σιίδ . Η
ζε. το παλάτι
άδα που πλησία δηγούσαν τους αιχμα λώτου ς προς
πάνω σε
το υ τα ύρ ου ήταν κτισμένη είδηση πως ο Κόρου ν του Κόναχ αρ, ο πιο επικίν -
ΤΝ πό λη αζα γερά
λι κό όρ μο . Στα πρασινογάλ δυνος πειρατής, είχε συλληφθεί,
είχε φέρει α-
έναν ημικ υκ αραγμέ-
ιο υ λι μα νι ού της.βρίσκονταν γαλλίαση στις τάξει ς των Εμπόρ ων και είχε. ρίξει
του τεράστ κατακόρυφα τις τιμές στις
ασφάλ ειες. Γέλια α-
όχλο που περιγ ελούσε
κούγονταν μέσα στον
ών. Πέραα- ζητωκ ραύγα ζε το βα-
των θαλασσαρχι τους αιχμαλώτους καὶ
τε ρη ς όλ ων
μεγαλύ σιλιά.
ι έτσι. Οι περισσότεροι
Δεν έκαναν, όµως, όλο λε-
ρανοί, ένας
στο πλήθος ήταν ασφαλώς Αχε περήφανος για
: πτόκορµμος μελαχροιν ός λαό ς
) τονπολιτισμό του. Αυτοί.
ιά κ α στις απ ο την αρχαία. δόξα και
ο λ ύ χ ρ ω μ ο συνονθύλευμ
ον Ἐν π
λιµάνιπο έδαφος Ἵν, Ρἠφ Πορικτό
νε το
πόντον
δ
ρ ο υ ήτ αν χτισμ τ ο ν ολοκάθαρα. ψηλο
ί ξαν! οί άν-ῇ
βόοος, δρα
του Τ α ύ να
και η πόλη
λω
λωμένοι. από ον
δή
πήλινες κολύ
τους τι ς
α σε Ἐπ
τς ναχαρ, χο
λόφους. Δίπλ επαύλεις ον πλο ουρά ὄρες απὀ το Κό το ΝΡ! κ τ
ς χί α τῆ ς Αχ έρ α, βάρβαροι απόάγριοι
οι μαρμάρινε πόλης, απο
τη ν
ραµ
ρι αρ
μένοι µε γούν
ες, γαλαζόδερμ
οι
α τείχη της
χ έ ρ α υ ψ ω ν ό ταν ο ώ
της Ἀ
τ το ο µια κατηφής
βραχ.
ν
σότερο. Ἥτα
 κή εκτίµησῃ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ
Ουμλουτού µε µεγάλη συναδελφι ες νη-
. 88
τοντάδ
γιατουςπειρατές, σκλάβοι από εκα υπόλοι
σιά που είχαν πάψει να
ονειρεύονται την πατρί-
όνταν πωςο Κόρουν είχε το συ-
σμά τους, Ὅλο Ρα ήΧτηκαν πίσω στο πέρα;
δα τους και θυμ συμβουλάτορα ο ΠῚ ο ο ο
σκλάβους όταν Ὁσό η Ῥόμαν.
νήθειονα απευλευθερώνειτους ο ανα Ὃ ιο γύρος - το δέρμα
η. Μερικοί άλ-
καταλάμβανε ένα πλοίο ή µια πόλ
, µια και είχαν
λοι είχαν ουδέτερα συναισθήματα σκόταν πίσω από τα αιώνια Επ ΕΕ
χτυπούσε
έρθει από πολύ µακριά και ο Κόρουν Επάνω του και είχε ροι οι
από το ομι-
µόνο Αχερανές γαλέρες! Μαύροι από το πόσα σοςορα!τςϱ ἘΠ ια
γενικά
τζις και κί- χαρακτηριστικά τής παλιάς Αχερανής αριστο-
χλώδες Ορζαμπάν, χαλκόδερμοιΧιλά
υνγκ-νου. κρατίας, αλλά τα μάτια του ήταν σκοτεινά και βυ-
τρινοι μάγοι από το μυστηριώδες Χιο
ώτους να θισµένα στις κόγχες τους, σιγοκαίγοντας µε µια
Οι στρατιώτες πίεζαν τους αιχμαλ περίεργη Φωτιά. Ακόμα και στη ζέστη τού µεση-
αζόδερµοι
βιαστούν. Ήταν μισθοφόροι, γαλ μεριού φορούσε ένα μαύρο ράσο που έφτανεως
ς αστ ραφ τερούς
Ουλμούτιοι που φόραγαν του τους αστραγάλους του καιτο λευκό γένι ανέµιζε
ικεφαλαί-
θώρακες, τις περικνημίδες Και τις περ τους
από πάνω του. Ο λαός γνώριζε πως είχε µαθητέ-
τούσαν
ες του Αχερανού στρατού και κρα ψει μάγος στο Χιουνγκ-νου και πως, παρόλη τη
ίτερο όπλο
μακριούς λογχοπέλεκεις, το ιδια δύναμη του Κρόμαν, στην ουσία ήταν ο Σόρζον
πολύ κοντά, τί-
τους. Όταν το πλήθος πλησίαζε αυτός που κυβερνούσε το βασίλειο.
ος τους µε δύνα- Ο Κρόμαν είχε παντρευτεί την κόρη τού Σόρ-
ναζαν τα κοντάκια προς το μέρ
κόκκαλα. ζον. Κανείς δεν γνώριζε τη μάνα της, αλλά όλοι
µη αρκετή για να τσακίσει
ς αιχμάλωτους ήταν πίστευαν πως ήταν κάποια μάγισσα από το
Οιπερισσότεροι από του Χιουνγκ-νου. Η βασίλισσα πέθανε λίγο μετά τη
ρχαν καὶ εκπρόσω-
από το Κόναχαρ, αν και υπή γέννηση της Χρυσιίδας καιέτσιο παπούς ανέλα-
ανάμεσά τους. Παρα:
ποι πολλών άλλων χωρών βε την ανατροφή της: Οι φήμες έλεγαν πῶς την
ντυμένοι µε λίγα κου-
πατούσαν εξαντλημένοι, είχε κάνει το ίδιο ικανή στη μαγεία με τον ίδιο.
τις αλυσσίδες στα χέ-
ρέλια και βαρυμένοι από ένας από οτι
Σίγουρα πολλές φορές γινόταν σκληρή καϊα-
ριακαιταπόδιατους. Μονάχα τίθαση, αλλά η παράξενη σκοτεινή ομορφιά της
ά, περπατούσε Ῥ γοήτευε τους άνδρες. Αμέτρητοι ήταν εκείνοι
εκείνος που πήγαινε μπροστ τακτητή. ᾿ που πρόθυμα θα πέθαιναν για χάρη της... Καὶ Κα:
θιος µε την υπεροψία του κα πρέπει να εἶναι θώς έλεγαν, είχαν πράγματι πεθάνει μετά από
στά θα
ἐπὶ μπροστά-μπρο -μια ή δυο νύχτες στο κρεβάτι
της.,
του κα τάμαυρα μαλλιά
ο Κόρουν», είπε η: ος ν. οι ταν ψηλή καϊλυγερ ή, µε
«Πράγματι», απάντη σε 0 ρζο
ΕΛ. λίγο για να δουν καλύτερα:
ο----- ----ση της. - ΒΘΝΌΝΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ
35
μέόσαη
τηπρ
ύ λυτά ο.1 ἃ λούν
σε
ἘΝµεπει Ῥισσότερη αγριάδατους
ἵαιχμαλωτιστές.
που άφηνε να κυ α καὶ σκούρ'
άστι α χείλη.
μ ο ρ φ ι ά ς . Τα γεμάτα κόκκιν «Μου πήρε καιρό να σε πιά.
υν», είπε.
ο Κόρο
δ ας
αν αν τίθεση μΕ την αστρα οΕκΚρό
όρ μαρο
. «Μαι ο βασάνισες τρι
αρκςετά. Κάποια φο-
της έκαν νο, ρ β Ὁ να έχω τη χαράνασι
ρακτηΡ' Τα βαριά λε,
των υπόλοιπων χα ει ίδιος. ταν τότε που σαν ο δι ος
προ ιόν τώνας Σεράπολη, θυμάσαι; Έτυχε να είμαι κι Εγώ εκεί,
μέρα δεν εἴχε
ί -- Και
ο πανώριο κορμ
και σε κυνήγησα µε µια απότις πολεμικές γαλέ.
τρ ιγύρω. Ρες. Δεν καταφέραμε, όμως, να σε φτάσουμε»,
ο άλλη γυναίκα ς πύλες «Ένα απότα πλοία σουτα κατάφερε». Η φωνή
τον ε μέσα από τι
7 ταγο πίσω τού Κόρουν ήταν παράξενα απαλή για έναν τόσο.
υ ἔκλεισαν µε πά
τού παλατιού. πο
μεγαλόσωμο άνδρα. «Όπως θα θυμάσαι, δεν ξα-
αν ναγύρισε πίσω».
τους. Ανέβηκ «Πώς σε έπιασαν τελικά; τον ρώτησε ο
τρα, συντρι-
και τα μαρμάρινα Κρόμαν.
λουλούδια αι οι αυλ ικοί
ταψηλά ησαν, και Ὁ Κόρουν σήκωσε τους ώμους και οἱ αλυσφί-
Λλικά τους σταμάτ γύρω από ψο. δες γύρω από τους καρπούς του έτριξαν. «Ἠδη:
σαν μύγες
' Ὃ ται γύρω τους θα ξέρεις τα περισσότερα», είπε βαριεστημένα.
τα ον Κόρουν. «Χαί-
ῴ ησε ΠΡ οστ
«Μπαίνοντας στον Κόλπο του |λιόντις βρήκαμε
.π ἴο αν προχώρ χροιά έναν ολάκερο στόλο να µας περιμένει. Κάποιος
και δεν υπή ρχε περιπαικτική κατάσκοπος θα πρέπει τελικά να ανακάλυψε το
τ᾽ ο. ο.
ν ίδιο κρησφύγετό µας». Ο Κρόμαν ένευσε και ο Κό-
ωνή του. πειρατής µίε το ρουν κούνησε το κεφάλι αδιάφορα. «Μας έκο-
τς του απάντησεο α-
ψαν το δρόµοτης υποχώρησης, Και έτσιαναγκ
γιστι.,. όλοι να πεθά-
ας το ν άλλον υπολο στήκαµε να πολεμήσουμε µέχρι
ον ον ο έν
όσο τοον ἐνοίδος νουν ή να αἰχμαλωτιστούν. Αυτοί οι πενήντα μὲ
ἀν-
ε γ α λ ό σ ω μ ο ς Δυστυχῶς,
Κόρουν ήταν μ ντας, δεμένος τ οιουστοῦ, δρες είναι οι μόνοι που γλίτωσαν.
τής μάχης καὶ
γα
ένας χλωμός γί εφταν μέχρι το! ΕΙ ο τῆς έριξαν αναίσθητο στη διάρκεια κι εγώ αἰχ-
ήμουν
λλ ιά έπ αν ἀφ όταν συνήλθα ανακάλυψα πως
Ταξανθά μα το ν αέ ρα καὶ τ μάλωτος. Διαφορετικά» -- ΤΟ παγερό
του βλέμ-
απ ό νλιπ
ξεθωριασμένα μάτια τοις μα κοίταξε τους αυλικούς με περιφρόν ηση --
ζια
θάλασσας. Τα γαλάπρόσωπό τοῦ Ὃ ο ο 9 πλ
«θα τάιζα τώρα τα ψάρια αντίτην περιέργεια
βατο βασιλιά. ΤΟ κα ὶ γα μψ ή μύ ν τέλε
ιων
νι
µε μεγάλο σαγό κο υχίες κ ον οὔ
κρ ία , τι ς κα
από την πι δεμέ νη ερὺν
μάχες. Μια αλυσδο
 .,ζὄζ“Ἄἄὄἷ
36. ΡΤ ΠΟΟΥΛ ΑΝΤΕΡΣΟΝ
λίθιων παρατρεχάμενών σου».
3 «Δον ο πο ώ νασὲταλαιπωρήσω, Κόρουν»,
είπε ο Κρόμαν. «Οι άνδρες σου θα καταλήξουν.
ασφαλώς στους αγώνες, αλλά εσύ µπορείς ναα-
ποκεφαλιστείς µε αξιοπρέπεια και µακριά από
περίεργα βλέμματα».
«Ευχαριστώ, αλλά θα μείνω µε τους άνδρες
µου», είπε ο πειρατής.
Ὁ Κρόμαν τον κοίταξε απορηµένα. «Γιατί τα
ξεκίνησες όλα αυτά;».ρώτησε τελικά. «Με τη δύ-
ναµμη, την εξυπνάδα και την επιδεξιότητά σου θα
μπορούσες να έχεις φτάσει ψηλά στην Αχέρα.
Καθώς ξέρεις, παίρνουμε μισθοφόρους από ό-
λεςτις κατακτηµένες επαρχίες. Με τον καιρό, θα
έπαιρνες ακόµα και την Αχερανή υπηκοότητα».
«Στο Κόναχαρ ήμουν πρίγκηπας», είπε ο Κό-
ρουν αργά. «Είδα τη χώρα µου να δέχεται εισβο-
λή καιτο λαό μου να οδηγείται στη σκλαβιά. Είδα
τους αδελφούς µου να πεθαίνουν στη μάχη τού
Λιρ, την αδελφή µου ερωμένη του ναυάρχου
σας, τον πατέρα µου κρεμασμένο και τη μάνα
µου να καίγεται ζωνταγή όταν βάλατε Φωτιά στο
παλιό κάστρο. Εμένα Που πρόσφεραν αμνηστεία
επειδή ήμουν ακόµα μικρός και ήθελαν κάποιον
για μαριονέτα. Έδωσα όρκο υποταγής στην’ Αχέ-
ρα, αλλά τον παρέβηκα µε την πρώτη ευκαιρία.
ταν ο μόνος όρκος που παρέβηκα ΠΟΤΕ, αλ
δεν νιώθω ντροπή για αυτό. Ταξίδεψα μαζί ἐς
πειρατές μέχρι να γίνω αρκετά ισχυρός γιᾶ τ
διαφεντεύω δικά µου πλοία. Νομίζω πως σου
πάντησα ξεκάθαρα». πο
«Θα ξέρεις, βέβαια, πως η κατάκτηση το!
ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ
τῃ
ναχαρ έγινε πριν ανεβώ εγώ
Κρόμαν αργά. ςΈτσι κ μρα ος τς
θα απέφευγα να τιμωρήσω τηχώρα σου ος Ἤ
ακατάπαυστη; απειθ αρχίατης». ον
«Δεν έχω τίποτα προσωπικό
εναντίον σου,
Κρόμαν», είπε ο Κόρουν µε ένα κουρασμένο χα:
μόγελο. «Πρόθυμα, όμως, θα έδινατην Ψυχή µου
στις Φλόγες της Κόλασης για µια ευκαιρία να
γκρεμίσω αυτό το παλάτι επάνω σου!»
«Λυπάμαι που τα πράγματα είχαν αυτή την
κατάληξη», είπε ο. βασιλιάς. «Μακάρινα αδειά
σω
πολλά͵ κανάτια κρασί μαζί σου στον άλλο κό-
σµο», Έκανε νόηµα στους φρουρούς. «Πάρτε
τον»,
«Μια στιγµή, ἀρχοντά µου», είπε ο Σόρζον.
«Σκοπεύεις να βάλεις όλους τους πειρατές στο.
ίδιο κελί»
«Μα... έτσι νομίζω. Γιατί όχι»
«Δεν εμπιστεύομαι τον καπετάνιο τους. Ακό-
μα και αλυσσοδεµένος, αποτελεί απειλή. Νομί-
ζω πως ξέρει ορισμένες μαγικές...»
«Ψέμα!» φώναξε ο Κόρουν. «Δεν έχω ανάγκη
τα γυναικουλίστικα κόλπα σου για να τσακίσω
τους Αχερανούς!»
«Δεν θατον άφηνα µόνο µετους άνδρες του»,
συνέχισε απτόητος ο Σόρζον. «Καλύτερα να του.
δοθεί ένα δικό του Κελλί. Ξέρω το κατάλληλο
μέρος».
«Κάνε ό,τι νομίζεις», είπε ο Κρόμαν, κουνό-
ντας το χέρι αδιάφορα.
Καθώς ο Σόρζον γύρισε γιανα οδηγήσειτους
Φρουρούς, αντάλλαξε ένα βλέµα γεμάτο σηµα:
 38. να

ίδα. Η ἐκφρασή
σία µε τη Χρυσιίδα. της ήταν
κ
εις αιχμαλώτους ανεξι.
ποι
χνίαστη καθώς κοιτούσ! ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ο
απομακρύνονταν.
Εν ή Κυριολεξία µέσα στα έγκατα τού νη-
Αόριστες εικόνες περνούσαν από το
ο από
δεν είχε μάκρος µεγαλύτερ του ---Οἱ ψηλοί γκρεµοίπάνω απότον Κάλιο
στο βρά-
αό προ ποσπηλιά σκαμμένη Ἰλιόντις, τα τεράστια λουλούδια που άνθιζαν
χο κάτω από τα θεμέλια του παλα τιού . Ο Κόρουν σαν βουβές φωτιές στη ζούγκλα πίσω από την
πάν ω στο υγρό παραλία, οἱ κομψές κουρσάρικες γαλέρες,αραγ-
ήταν καθἰσµένος ανακούρκουδα μένες στην ακτή. Θυμήθηκε τον αιώνια συννε.
άδι. Οι αλυσ σί-
πάτωμα µέσα στο απόλυτο σκοτ Φιασμένο ουρανό κάτω από τον οποίο. φύσαγαν.
δες του, που ήταν περασμένες σε χαλκάδες οι ατέλειωτοι υγροί άνεμοι και µέσα από τον ο-
αν.
στον τοίχο, έτριζαν κάθε φοράπου αναδευότ ποίο ξεχύνόταν βροχή και αστραπές, Έπαιρνε
Ἐτσιθατέλειωναν όλα, σκέφτηκε πικρόχολα, ένα αλλόκοτο γαλαζωπό χρώματην ώρατου δει-
ταρα-
Η καριέρα τού εξόριστου κατακτητή, το λινού, Αναρωτιόταν τί υπήρχε πίσω από εκείνα
κούνημα τού καραβιού πάνω στα αγριε µένα κύ- τα ψηλά σύννεφα.
γές των
ματα, τα γέλια των συντρόφων, οι κλαγ Κάπου-κάπου, μπορούσε κανείς να δει τον α-
α. εν
όπλων και το βούισµα του ανέμου στα ξάρτι μυδρό δίσκο της Ουράνιας Φωτιάς, και είχε α-
τρύ-
όλα αυτά είχαν σαν κατάληξη µια σκοτεινή
κούσει για περιπτώσεις όπου αφάνταστα βίαιες
για τη μέ- καταιγίδες είχαν ανοίξει ένα παροδικό ρήγμα
πα σαν παγερή μήτρα καιτην αναμονή στις στρώσεις των συννέφων. Οι φήμες έλεγαν
να
ρα που θα τον έβγαζαν έξω και θα τον. εσε τι µέσα από τέτοια ρήγματα περνούσαν ακτίνες
τη διασ κέδα ση Πλι
να ξεσκιστεί από τέρατα για εκτυφλωτικής λάμψης που έκαναν τονερόνακο-
ν. χλάζεικαιτη γη να παίρνει φωτιά. Όλα αυτάτον
ἘΠ λμρυ ένας σκλάβος του έφερνε ον έκαναν να συλλογίζεταιτις θεωρίες των Φιλοσό-
γαβάθα χυλό, ενώ ένας οπλισµένος ση Φων τού Κόναχαρ,οι οποίοι υποστήριζαν πως ο
ον κόσμος είναι µια σφαίρα γύρω από την οποία πε-
στεκόταν στην πόρτα και παρακολουθούσε ριστρέφεται η Ουράνια Φωτιά, φέρνοντας τη μέ-
µακριά. Κατά τα άλλα, ήταν μόνος. Δεν μι
ερ ρα και τη νύχτα. Μερικοί είχαν φτάσει στο ση-
σεκανναακούσειτις φωνές των υπόλοιπο μείο να φανταστούν ότι ο κόσμος ήταν που Κου:
τουμένων. Οι μόνοι ήχοι ήταν το αργό σος νιόταν καιπως η Ουράνια Φωτιά ήταν μια πύρινη
τῶ όταν
του νερού από το ταβάνι καιτο τρίξιμο σφαίρα στη µέσητης δημιουργίας,
γύρωαπό αν
ρένιων κρίκων. Το κελλίθα πρέπεινα ΒΡ οὔ οποία όλα τα άλλα πράγματα. περιστρέφονται.
- ακόµαπιο κάτω απότα συνηθισμέναμπο! Ὅμως, το Κόναχαρ ήταν τώρα υποδουλωμ

40 ΠΟΟΥΛ ΑΝΤΕΡΣΟΝ
νο. 0 λαός του ήταν υποταγµένος στα καπρἰτσια
των ἁπληστων υπάτων της Αχέρα καιητέχνη και
η Φιλοσοφία του είχαν γίνει παιχνίδια των κατα.
κτητών. Η νεότερη γένιά μεγάλωνε μὲ την ἰδέα.
πως η υποταγή ήταν προτιμότερη, πως ήταν κα-
λύτερα η χώρα να απορροφηθεί από τη θαλασ-
σοκρατία και τελικά να κερδίσει ισονομία µε
τους Αχερανούς.
Μαο Κόρουμ δεν μπορούσε ναξεχάσειτις µε-
γάλες φλόγες που έγλειφαν έναν σκοτεινό ου-
ρανό, τις μορφές που ταλαντεύονταν κρεμασμέ-
νες στα κλαδιά των δέντρων, τις ατέλειωτες
γραμμές των αλυσοοδεµένων που βάδιζαν πα-
ραπατώντας ανήµπορα κάτω από τα μαστίγια
των Ἀχερανών. Μήπως είχε παρατραβήξει το μί-
σος; Όχι, µατον Μπρέαναχ Μπράνορ. Η οικογέ-
νειά του δεν υπήρχε πια. Αυτό αρκούσε για να
Φουντώνει το µισος του µια ολόκληρη ζωή.
Μια ζωή που δεν θα κρατούσε για πολύ ακό-
μα, σκέφτηκε ειρωνικά.
Αναστέναξε κουρασμένα µέσα στο βρωμερό
σκὀτάδιτου κελλιού του. Τόσες αναμνήσεις έπη:
ζαν το μυαλό του. Τα χρόνια της παρανομίας του
ήταν σκληρά και απεγνωσμένα, αλλά και ες
-
Φα επίσης. Υπήρχαν γέλια, τραγούδια και
ντροφικότητα... Απίστευτη άθλοι µέσα στα ἘΊ
λειωτα νερά --- στην µεγάλη γαλάζια σωσις
δειλινόύ, στις ήρεµες σκοτεινές νυχτα Σ
γκρίζες μέρες κάτω από τη βροχή και ΤΝ σοι
ρα
γίδα... Η μανία της μάχης στην άλωση μ
τος
λης ή το΄πάρσιµο ενός πλοίου, ο θάναή
μπορούσε κανείς να ακούσει το ᾧ'τε”
κοντά,που
-.-
ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ
4
Ρούγισμάτου, 6,να όργιο πλιάτσικου και
σης... Ηπόλητ εκδίκη-
από τα δέντρι ΏὭντης
πειρατών µετις καλύβες κάτω
Ρούς καιζωή, ζούγκλας, γεμάτη θησαι..
γεμάτη σημαδεμένους άγ ριους άγ-
- ὄρες
Η και παθ Ἰασμένες ξεδιάντ
ἃὋ ροπες γυναίκες...
ο
έδιωχνε το σκοτάδι της νύχτας και
πο Ὃ σος που έγλειφε ασταμάτητα
Όλα τα πράγματα είχαν ένα τέλος. Αν καὶ θα.
επιθυμούσε ναπεθάνει. Κάπως διαφορετικά, του-
λάχιστον δεν θα χρειαζόταν να περιμένειγιαπο-
λύ.σε αυτή την άθλια κατάσταση.
᾿
Κάτι κινήθηκε κάποι! στο στενό διάδρομο και
διέκρινε την τρεμάμενη λάμψη ενός δαυλού. Ζα-
ρώνοντας το μέτωπο, ανασηκώθηκε, σκύβοντας
εξαιτίας τού χαμηλού ταβανιού. Ποιος ερχόταν;
Ήταν πολύ νωρίς για να τον ταΐσουν, εκτός και
αν είχε χάσει εντελώς την αίσθηση τού χρόνου.
Απότην άλλη πάλι, δεν πίστευε ότι θα προλάβαι-
ναν να διοργανώσουν τους αγώνες µέσα σε τό-
σο λίγες μέρες από την ἀφιξή του.
Ἦρθαν στην είσοδο τού κελλιού του και στά-
θηκαν να τον κοιτάξουν κάτω από το φῶς τού
δαυλού. Ένα γρύλισμα στράβωσε τα χείλη τού
Κόρουν. Ήταν ο Σόρζον και η Χρυσιίς. «Από όλα
τα σκουλήκια της Αχέρα, εσείς βρεθήκατε να ἑρ-
θετε να µε βασανίσετε;».μούγκρισε.
«Δεν είναι ώρα για προσβολές», είπε ο μάγος
παγερά. Σήκωσε τον δαυλό ψηλότερα. Το κοκκι-
νωπό φως έρβιξε σκιές στοπρόσωπότου. Τα μά-
τια τοὺς έμοιαζαν µε σκοτεινούς λάκκους, μέσα.
στους οποίους σιγόκαιγαν δυο αναμμένα κάρ-
 '.'Ὃά.. -----
ν.ν': ''
----ι--
έναλιµε
ἘΝ τὃς
τε γά
βουνα» Το μαύρ ο ράσο του γινό σ α στον απο: δ
έτ σι φα ινόταν σα ὶ 0 ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ τας!ΞΙΔΙ
σκ οτ άδ ι. κα ι
λέαν ασώματ
χέρια του να επιπ ώχει πάρει μέρος σε μερικές
από τις πιο σκοτει-
τοῦΚόρουν στράφηκα
ν τν μος νός μηχανορρα.φίε 5 της αιματωβαμένης ιστο-
Το η Ρίας τῆς πο
το μίσος ποι τερη γυ-
σιίδα, τα πα άπως ίσως ήταν η ομορφό «Ωραίο τέλος βρήκαν οι ευγε
ρή, µε τα
ἐ; ψηλή και λυγελμα
Ψεις, άνθρωπε τού Κόναχαρ», ο τος
ον ντην αγα τένια τ Ἐν παραδέχεσαι πως τις είχα»,
κ Ἔα σε. «Λεὶ Ν μπορώ ώ να πω κι εγώΐ το ἴδιο
υ ανταπέ-
ύ προσώπου της, το
Τα κόκκινα χείλη χαράχτηκαν σε ένα κυνικό
α κυνήγι --
να ετοιμαζόταν γι χέρια
Χαμόμελο: «Οι ανθρώπινες επιδιώξεις έχουν την
τα
ὁ χιτώνα που ἀφ νν-
κακή συνήθεια να καταλήγουν κάπως έτσι-0 πα-
αν κοντ ο
μα ςο μα
ύρ νίσχυρος πολεμιστής, η μάστιγα των θαλασσών,
τα πό δι α τη ς ος6, ένο
περιμένει σε ένα βρώμικο κελλί για κάποιον κοι-
και
υς καρπούς της. νότυπο θάνατο. Τα παλιά έπη λένε ψέματα, έτσι
α στο λαιμό καὶ το ιά,στην όψη τῆς δεν είναι; Η ζωή δεν είναι µια ένδοξη περιπέτεια,
ΛΠ γυρόφερνε μια σκ γη πα όπως πιστεύουν οι ανόητοι».
το κένιωσε «Θα μπορούσε ναείναιαν δεν υπήρχαν άτοµα.
οποίας ο Κόρουμ. ω υν
Εί χε ακ ούἵ σε ιγ ιατην εξηµερο σαν κιεσένα», της είπε ο Κόρουν. Κιύστερα, κου-
λώνει. ο ρασμένα! «Γιατί δεν ξεκουμπίζεστε; Αν δεν µε
εν ἴδας ο..Οιυπάν οτθρ ί επέλειεγδή είχε οι τὰ
τεοι
αχωπ αφήνετε να μιλήσω µετους παλιούς µου συντρό-
αν -φους, τουλάχιστον απαλλάξτε µε από την πα:
ὸ σκ λη ρό τε ρη από τη δική του, ρουσία σας».
π ρ ο.
πιο ακατανό «Έχουμε έρθει εδώ µε συγκεκριµένο σκοπό
»,
κοί έλεγαν κάποια μάτια καρφ φέρο υμε τη ζωή σου,
Τα σχιστά πράσινα είπε ο Σόρζο ν. «Σου προσ
: τού
και το άγριο η. την ελευθερία σου -- καιτην απελευθέρωση
τα τκο φῖ Κόναχαρ!»
τοντας
σον χα
να ο σμουρητ ὁ αποκαλύπ είπε μι 3 Ο Κόρουν έσεισε το κεφάλι. «Δεν
γελάῳ με
, Περία»,
ἔδαα, «Κάνε πίσω «χά τα αστεία σας».
μὲ σοβαρό-
σα «Δεν είναι αστείο», είπε η Χρυσιίς μόνο σου
σιίς.
καὶ λοςκ κάνειτ έκλεισε εδώ
Ἡ φωνή της ήταν χαμηλή
τέτοια φω' Πρ τάξει
τητα. «Ο Σόρζον δεν σε
από κακία. αλλ ά απλ ά για να Κάνει δυνατή αυτή
Φαινόταν περίεργο μια ΜΗ την ιδιωτική συνομιλία. Μπορείς να
µας βοηθή:
μαγείας, να Ἢ ο
λετουργίες μαύρης αιχμί
Ισαριανών
γδάρσιµο χίλιων
44. ΠΟΟΥΛ ΑΝΤΕΡΣΟΝ
σεις σε ένα σχέδιο τόσο πολύ μεγαλύτερο από
ζη-
τις ταπεινές σου επιδιώξεις, ώστε ο,τι καινα
τήσεις σε αντάλλαγμα δεν θα μετράει σε τίποτα:
Είσαι Ὁ μόνος που µπορεί να τα καταφέρει.
«Στα λέμε ὁλααυτάγιανα συνειδητοποιήσεις
αντι:
πως είσαι σε θέση ναπαζαρέψεις καινα µας
µἐτωπίσεις σαν ίσους προς ίσο και όχι σαν δε-
σμοφύλακες. Αν συμφωνήσεις να µας βοηθή-
σεις, θα απελευθερωθείς αυτή τη στιγµή».
Μια ξαφνική φλόγα φούντωσε µέσα στο γιγά-
ντιο κορμί του Κόρουν. Θεοί -- μεγαλοδύναμοι
θεοί πέρα από σύννεφα -- αν ήταν αλήθεια...»
«Τί ζητάτε;» είπε µε τρεμάμενη φωνή.
«Τη βοήθειά σου σε µια απελπισμένη επιχεί-
ρηση», είπε η Χρυσιίς. «Δεν θά σου κρύψω ότι εἴ-
ναι πολύ πιθανόνα πεθάνουμε όλοι στη διάρκειά
της, Τουλάχιστον, όµως, θα πεθάνεις ελεύθερος
--και αν πετύχουμε, όλος ο κόσμος µπορεί να
γίνει δικός µας».
«Εξηγήσου», είπε βραχνά. ΄ εσύ θα φαντάζεσαι», είπε ο Σόρζον ψυχρά. «Πρέ-
«Δεν μπορούμε να σου πούμ ε τα πάντ α τώ-
ρα»! είπε ο Σόρζον. «Υπάρχουν, όμως, επίµονες
φήμες ότι κάποτε ταξίδεψες μέχρι τα άντρα πο
Ξάνθιων, των Δαιμόνων της Θάλασσας, Καὶ γύρι-
σες πίσω ζωντανός. Είναι αλήθεια;»: λα
«Ναι». Ο Κόρουμ τεντώθηκε, νιώθοντας ὁ Ῥ
τα νεύρα του να τρεμουλιάζουν. «Από ναι
τύχη ξαναγύρισα πίσω. Οιάνθρωποι, όµως, ε
καλύτερο να αποφεύγουν αυτή τη ράτσα». ση
«Νομίζω πως οι δυνάμεις µου ασ
τις δικές τους», είπε ο Σόρζον. «Θέλουμε να ς
και ν'
οδηγήσεις στα µέρη όπου κατοικούν
ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ταξιδι
45
διδάξειςτη γλώ
Ξ γλώσι
θώς και ότι ἁλ. ρου
Ὁ το Κόναχαρ».
», είπε αργόσυρτα, «Κανεί.
μου. τους Ξάνθιους µε καλό σκοπό τὸ
«Εσύ δεν το έκανες;».είπε ο μάγο .
λώντας βραχνά. «Αν θέλεις τ ακενο ο τη.
σουµετη βοήθειάτους γιανα πάρουμε την εξου-
σία στην Αχέρα, καθώς και ορισμένες. γνώσεις.
που κατέχουν».
«Και αν τα καταφέρετε, γιαποιολόγοθα αφή-
σετετο Κόναχαρ ελεύθερο» επέµεινεπεισµατά-
ρικα ο Κόρουν.
«Επειδή η εξουσία της Αχέρα είναι απλά ένα
σκαλοπάτι για κάτι πολύ πιο µεγάλο από τις τα-
πεινές προσδοκίες για µια αυτοκρατορία, όπως
πεινα αποφασίσεις τώρα. Αν αρνηθείς, θα πεθά-
νεις».
Η Χρυσιίς κίνησε το λεπτό της χέρι και η δρἰ-
νύα σύρθηκε μπροστά, πατώντας πάνω στα Κο-
φτερά σαν ξυράφια νύχια. Τα φτερά ήταν διπλω-
μένα πάνω στο μακρύ μαύρο κορμί, η οδοντωτή
ουρά χτυπούσε δεξιά και αριστερά ανυπόμονα,
και ένα μακρόσυρτο γρύλλισμα έβγαινε από τον
κοκκαλιάρικο λαιμό. «Αν αρνηθείς», είπε η γλυ-
κιά Φωνή τής γυναίκας, «ο Περίας θα σε ξεκοι-
λιάσει. Τουλάχιστον θα αποζημιωθούμε µε ένα
 5 ΠΟΟΥΛ ΑΝΤΕΡΣΟΝ
ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ταξιδι
κάναμε 4
διασκεδαστικό θέαμα για τον κόπο που πό᾿ τη ζώνη τοι. "ΓιΓ'α
να έρθουμε ως εδώ»: Ύστερα χαμογέλασε, μὲ ε- µια
ος του Κόρουν η σκέ στιγµή, ν πέρασε από το
ούς:
λει πολλ ψη να τσακίσει τον κοκ
κείνοτο χαμόγελοπου είχε ήδη στεί ς Ὅν λαιμό που έβλ
επε μπροστά του.
-
άνδρες στον τάφο. «Αν, όµως, δεχτε ίς», ψιθύρι- μάγος χαμογέλασε. βλο
που θα το ζή- συρά. «Μην δοκιμά-'
σε, «σε περιμένει ένα πεπρωμέν ο σεις»,
είπε. «Κα
4 ι σαν μια µικρή
άνδρ ας, από:
λευαν και βασιλιάδες. Είσαι δυνα τός σῶν μπορούμε να Ἕ
ν
;
ας
Κόρουν. Μου αρέσουν οι δυνατοί άνδρες». . Ξαφνικά έπαψε να βρίσκεται
ό μαύρο κελλί του Κόρουν σα
Ὁ κουρσάρος κοίταξε πρώτα το ζεστ πες πα
φως µέσα στα μάτια της καὶ μετά το παγε
ρό ζούγκλες του Ουμλουτού, ένα φολιδωτό πλά.
ίς άοπλ ος δεν είχε σµα που του σφύριζε µέσα από μισάνοιχτα σαγό-
βλέμμα του τέρατος. Κανε Νια στάζοντας φαρμάκι στο πάτωμα.
ς
γλιτώσει ποτέ απο επίθεση ερυνίας -- Κι αυτό Μαγεία!...Ο Κόρουν πισωπάτησε και μια ανα-
ήταν αλυσσοδεμένος. 9
τριχίλα φόβου γέμισε ακόµα και τη δική του α-
Στη σκέψη όµως της επιστροφής πίσω στην τσάλινη καρδιά. Ο Σόρζον ξαναπήρε ανθρώπινη
η
τρομερή χώρα των Ξάνθιων, ρίγησε. Ωστόσο, μορφή και έλυσε σιωπηλά τις αλυσαίδες, Ο Κό-
ζωή ήταν πολύ γλυκιά και σκέφτ ηκε πως, έτσι ρουν βγήκε τρεκλίζοντας στο διάδρομο.
α
και ελευθερωνόταν, ίσως να του δινόταν κάποι Η ερυνία γρύλἰσε και έκανε να του ορμήσει.
ευκαιρία να δραπετεύσει ή ακόµη καινα τουςν ι-
Η Χρυσιίς ἀκούμπησε την παλάμη της πάνω στο
κήσει) κεφάλι τού ζώου, ελέγχοντάς τολες και το κρα-
η μὲ”
Ἡπάλι.. ποιος ήξερε; Αναρωτήθηκε αν τούσε δεμένο µε λουρί. Το χαμόγελο καιη μυρω-
τόσο δια-
λαχρθινή μάγισσα μπροστά του ήταν διά των μαλλιών της ήταν μεθυστικά.
εχθρ οίτη ς. Δυνα-
βολική,όσο την παρίσταναν οι «Ἔλα», του είπε. Τα δάχτυλά της γλίστρησαν
ήταν κι 5;
τή και αποφασιστική, ναι, αλλά το ίδιο ανάμεσα στα δικά τού καιτο δροσερό της άγγιγ-
α ΕΥ
τός. Ὅταν μάθαινε όλη την αλήθεια γιατ
μα του φάνηκε πως τον έκαιγε.
εί ακόμ α καιν ατα Ο Σόρζον τους οδήγησε µέσα από µια µακριά
λεπήβολα σχέδιά της, μπορ
κατηφορική σήραγγα.ὀήου μόνο οι φλόγες τοῦ
κρινε σωστά. έπρεπε να ζή- δαυλού φαίνονταν να έχουν ζωή. Οιπατηµασιές
Όπως και να είχε το πράγμα, τους αντηχούσαν υπόκωφα σε όλοτο υγρό µαυ-
σευ». Κι αν έπρεπε να πεθάνει, ας
γινόταν αυτ
Ἐιδερό μήκος τού.
κάτω από τον ανοιχτό ΤΗ τν 3 λος. είπε. «Μόλις ο Κρόμαν
βραχνά. Ρ
«Θα έρθω μαζί σας», είπε μάθει ότι δραπέτευσες, όλη η πόλη θα µας κυνη:
Το ών. θριαμβευτικό Γίοπη Χρυσιίδα ς
σε µέσα στο µισοσκόταοο. ία-
α
πάν πλησίασε βγάζοντας ένα κλειδ
 γήσει. Θα είναι; όμως, πια αργά. Σαλπάρουµε α- ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ταΞίαι
45
Ια σαλπάρουν -- απ ὁ πού; ;
Ἄναι
σμένη
δεν διέρ.στην πλῷ --- κατά τα άλλα, το σκάφος.
Ἵν πλώρη
ετε υπερκατασκ
τ οι ἄνδρες µου;» ρώτησε ο Κόρουν. λασσ
΄ ινούτιὕ έιῬα ευή, Ὁ Κεφάλι
«Φοβάμαι πως είναι ξοφλημένοι, εκτός κι αν α ν σκαλ;ισµένο στην ενός θα.
τος ήήτι[α
ι ναε- ' . πλώρη;η
ο Κρόμαν τους κρατήσει ζωντανούς μέχρ
πιστρέψουμε», είπεη Χρυσιίς. «Τουλάχιστον Υλι-
τώσαμε εσένα. Χαίρομαι πολύ για αυτό». σκοτεινό σκαρί.να έχ
Μια αμυδρή μυρωδιά αλμύρας ήρθε µέσα από ἘΞ πως θα εἴ;
τη σήραγγα. Ο Κόρουν συμπέρανε πως θα έπρε- ανδρών και θα ήταν πολύ γρῇ Όρο.
πε να καταλήγει στη θάλασσα. Αναρωτήθηκε πό- Το πλήρωμα επιβιβαζόταν. ὃ προσ, να εἰ-
σα μυστικά περάσματα διέσχιζαν τα θεµέλιατου Χαν κατεβεί από τους γκρεμούς, µε τη βοήθεια
8 κάποιου στενού μονοπατιού. Πρόσεξε πως
Ταύρου. όλοι
µια στενή παραλία κάτω α- ήταν γαλαζόδερμοι Ουμλούτιοι, µε όψεις Φονιά-
Τελικά, βγήκαν σε
της πόλης. Μπρο- δων αλλά αμίλητοι και πειθαρχημένοι. Ἦταν
πό τους γκρεμούς στα δυτικά έ-
ξυπνη κίνηση να πάρουν μαζί τους μονάχα µι-
στά τους απλωνόταν η ανοιχτ ή θάλασσ α, φω-
σθοφόρους. Δεν είχαν κανένα πατριωτικό ενδια-
σφωρίζοντας παράξενα όπως κάθε βράδυ: ΄Αμ-
φέρον γιατό τίθα γινόταν η Αχέρα και επιπλέον
μος κάτω από τα πόδια του, ουρανός πάνω από
το θάρρος τους ήταν θρυλικό.
το κεφάλι του και µια γυναίκα δίπλα του. Μα Ένας στιβαρός μονόφθαλμος αξιωματικός
τους θεούς, ήταν ωραίο που ήταν πάλι ζω: πλησίασε και χαϊρέτισε. «Όλα έτοιμα, κύριε», α-
ντανός! νέφερε.
«Ωραία», ένευσε ο Σόρζον. «Καπετάνιε ἱμά-
Μια γαλέρα βρισκόταν αραγµένη σε µια μι
ζου, αυτός εδώ είναι ο οδηγός µας, ο καπετάνιος
Κόρουν».
κρή “ποσα Στοφωςτων δαυλών, ΤΩΝ «Ο επιδροµέας, ε;» Ο Ιµάζου χασκογέλασε
᾿Ὃ8
µάτιατου Κόρουν την εξέτασαν. Είχετο και αντάλλαξε μαζί του µια χειραψία µε τον τρό-
ς Εν
ρί µε το πλοίο του, ένα μακρόστενο Ἔρο ποτων βαρβάρων. «Σίγουρα δεν θα μπορούσαμε
στρω μα εκ τη ον
τετράγωνο πανί, χωρίς κατά γα έχουµε καλύτερο. Χαίρομαι που σε γνωρίζω,
ΤΩΙ
τα σηµεία της πλώρης και της ΤΠ Κόρουν».
γκους κωπηλατών και από τις δυο
π. Ο Κόροῦν έκρινε πως ο Ιμάζου ήταν αρκετά
. η μέση συμπαθητικπύπος
ός και αναρωτήθηκε τί τον εἰ-
έναν στενό ξύλινο διάδρομο ες χε κάνει να δεχτεί να υπηρετήσει κάτω από τις
καμπίνα ήταν κατασκευασμένη σχεδ τ :
τοῦ πλοίου, και µια βαλίστρα ήταν
 διαταγές κάποιου µε την κακή φήμη τού Σόρζον,
Ἀνέβηκαν στο πες, «Ἡ Θάλασσα των Δαιμό. ΔΑΙ
-- ΜΟΝΙΚΟ. ΤΑΞΙΔΙ
ΝΙΚο ΤΑΞΙ
νων βρίσκεται στα βόρεια», είπε ο Σόρζον, 51
«Προς τα εκεί θα πρέπει να κατευθυνθούµε;» θα Επηρέαζε αμ. τή;τη
μοίρα του κόσμου;
«Για την ώρα», ένευσε ο Κόρουν. « Όταν φτά- ρυβανα σταθεί δί
πλατου.
σουµε πιο κοντά, θα μπορέσω να σας δώσω πε.
ες λεπτομέρειες».
τ τος ρασου» είπε η Χρυ- «Ξεκινήσαι με, λοιπόν», Εί
σιίς. «Έχεις ανάγκη και από τα δύο». Το χαμόγε- γέλιο.
πε µε ένα εύθυ
µο
λό της ήταν απαλό μέσα στο κόκκινο φως. Εκε
ταζο ίνο ς δεν απά
νόντ
Ίσα στη τα σε,αλλά συνέχισε να κοι-
Ὁ Κόρουν μπήκε στην καμπίνα. ταν χωρι-
σμένη σε τρία διαμερίσματα -- προφανώς ο |μά- «Καλύτερα να κοιµηθείς, Κόρ
ουν», εἰπε. «Εἰ.
ζου κοιμόταν μαζί µε τους άνδρες του στο κατά- σαι εξαντλημένος και θα Χρειασ
τείς όλη σου τη
στρωμα, όπως πολλοί ναυτικοί προτιμούσαν. Το δύναμη αργότερα». Του έπιασε.
το μπράτσο και
γέλασε ξανά. «Θα είναι σίγουρα ένα
δικό του μικροσκοπικό δωμάτιο ήταν καθαρό και πολύ ενδια-
φέρον ταξίδι».
λιτά επιπλωµένο µε ένα κρεβάτι και µια λεκάνη
Εμένα µου λες, σκέφτηκε εκείνος ειρωνικά.
µε νερό. Πλύθηκε µε ικανοποίηση και φόρεσε έ- Πέρασε, όµως, από το µυαλότου πως η αναζήτη-
ναν καθαρό χιτώναπου είχαν αφημένο πάνωστα ση ίσως να του πρόσφερε κάποιες ικανοποιή-
ωσίδια. . σεις.
οταν επέστρεψε στο κατάστρωμα, το πλοίο «Καληνύχτα, Κόρουν», που είπε και τον ἁ-
είχε ήδη ξεκινήσει. Ένας δυνατός άνεμος από Φησε.
το νότο γέµιζε.το σκούρο πανί και η Βρύσια η Τελικά, ο Κόρουν γύρισε στο δωμάτιό του. 0
δούσε μπροστά, σκίζοντας τα κύματα. Το τος ύπνος άργησε να τον βρει, και όταν τελικά ήρθε,
φωσφώριζε γύρω από την ο αλλά η Σηρ' ήταν βαρύς και ανήσυχος.
άθηκε Όρα µέσα στο σκοτάδι.
᾽ Εἶπε ον ο του πως δεν του είχε ὃν
καμιά ευκαιρία να δραπετεύσει. Αν δεν γιν' σα
Ὅταν βγήκε στο κατάστρωμα νωρίς το πρωί,
κάποιο θαύμα, έπρεπε να περιμένει μα
αντίκρυσε µόνο την γκρίζα απεραντοσύνη τοῦ
φτάσουν τη Θάλασσα των Δαιμόνων. Απο ν6ρού κάτω από τον γκρίζο ορίζοντα. Θα πρέπει
και πέρα, οτιδήποτε μπορούσε να συµβε οἰχὂ να είχαν αφήσει πίσω τους το αρχιπέλαγος τῆς
Ανατρίχιασε λίγο και αναρωτήθηκε αν πώς Αχέρα και να βρίσκονταν πια κάπου στη Ζουριᾶ-
κάνει καλά. Ποια ήταν η αποστολή τους Καὶ νή Θάλασσα.
52
μμ
--ποοο ο ΠΟΟΥΛ ΑΝ1ΕΓΣΟΝ
ο, κ.
Ὁ αέρας μύριζε βροχή και το πλοίο έσχιζε
ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ
ΤΑΞΙΔΙ
τό
γρήγορα τα νερά, παρασυρμένο από το δυνα 53

άνεμο. Ο Κόρουν άφησ ενᾶα τον πλημ μυρί σουν ὁ.

του είχαν λείψε ι: το τσούξ ι.
λες οι αισθήσεις που
μο του αλατιού καὶ της υγρασίας, η απέραντη
των
θέα των αγριεµένων κυμάτων, το τρίξιµο
φυσικό
ξαρτιών... Η θάλασσα είχε γίνει πια το
του περιβάλλον κι ένιωθε συγγενής μὲ τιςλαρί.
δες που πετούσαν µε τα λευκά φτερά τους στον.
συννεφιασμένο ουρανό.
μουν τυχερός». Έδειξε
Κοίταξε τους άνδρες τού πληρώματος. Φαί. ή {
νονταν να ξέρουν καλά τη δουλειά τους. Στην
τω από το κατάσ ΕΙ σης
πλώρη και στην πρύμνη υπήρχαν οπλισμένοι Τρώγοντας το καλύτερο φαγητό τ
Φρουροίενώ οι υπόλοιποι -- ντυμένοι µε ταλιτά βιού, άρχισαν την επαγγελματική συζήτηση Ὁ-
ρούχα των κοινών ναυτικών όλου του κόσμου -- πως όλοι οἱ πλοίαρχοι, καιο Ιμούζου ενδιαφερό-
έφτιαχναν τα πανιά, σφουγγάριζαν ή έκαναν µι- ταν ιδιαίτερα για΄το πανάρχαιο και φαινομενικά
κροεπιδιορθώσεις. Όσοι δεν είχαν βάρδια, τε: άλυτο πρόβλημα του εντοπισμού της ακριβούς
μπέλιαζαν ἡ κοιμόνταν µακριά από τους υπόλοι: θέσης του πλοίου. «Δεν ωφελούν οι τυχαίοι υπο-
υ:
πους. Οπλοηγός είχε τα μάτια συνεχώς στηνπ λογισμοί», παραπονέθηκε. «Οι εκτιμήσεις των
χέρι --
ξίδα και κρατούσε το τιμόνι µε έμπειρο χαρτογράφων διαφέρουν μεταξύ τους, όσο κα-
λοί κι αν είναι αυτοί. Δεν υπάρχει πουθενά ένας
ωραία, πολύ ωραία.
αγί-
Ο καπετάνιος Ιµάζου τον πλησίασε, πλατ
χάρτης της προκοπής».
α. ο Ουμ Ο Κόρουν του ανέφερε τις προσπάθειες των
ζοντας τα σανίδια µε τα γυμνάτου πόδι θεωρητικών της Αχέρα, του Κόναχαρκαιτων άλ-
θύ ρα ς
λούτιος φορούσε περικεφαλαία καὶ λων πολιτισµένων κρατών να χρησιμοποιήσουν
κρατοῦν Ἡ
χε ζωσμένο ένα σπαθί στη μέση: και το ύψος της Ουράνιας Φωτιάς για να καθορί-
του το μα ο
στο ροζιασμένο γαλάζιο χέρι σουν τη θέση βόρεια και νότια µιας δεδομένης
του ΠΡ ρα
τού αξιώματός του. Στο σημαδεμένο γραμμής. Ο Ιμάζου γνώριζετις θεωρίεςτους, αλ-
πο χαράχτηκε ένα χαμόγελο. «Καλή σου μι λάπίστευε πως δεν είχαν μεγάλη πρακτική αξία.
ταπο!
καπετάν Κόρουν», είπε ευγενικά.
«Δον. βλέπεις πολύ συχνά την Ουράνια Φωτιά»,
παρατήρησε. «Άσε που οι περισσότεροι ναυτι-
Ὁ Κοναχάριος ένευσε µε μια φιλικότη] νά κοί θεωρούν μεγάλη αμαρτία να στρέψεις κά-
σε Τι
είχε καιρό να νιώσει. «Το πλοίο είναι
λή κατάσταση», είπε.
 "τ
ΠΟΟΥΛ ΑΝΤΕΡΣΟΝ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ
54
αὐτός νὰ 55
ποιο όργανο προς το µέρος της.ζονΊσως
μπα σοµαι που το πλ.
είναι κ ένας Ἴννος που ο Σόρ ς δεν- ους. τὸ οιο τα]
Εμεί
το πλοίο µόνο µε Ουλούτιους. εἰ Ὡ παρέα
το Σόρζον ΚΙ Τῶν Φονιάδων φοβάται μονάχα
οὐμε την Ουράνια Φωτιά -- Οἱ δικοί το εοί
σύννεφα». Έκοψε ένα µε.
ζουν όλοι κάτω απότα
το ἐχωσε στο ΤΕΡΟΝ
γάλο κομμάτι λιάντζι και
το πράγμα, δεν σοι
στόμα του. «Όπως και νάχει
θέση».
δίνει ανατολική.και δυτική
ρού ν ότι ο κόσμος εί
πο] φιλόσοφοι που θεω γώ ο αέρας ανέµιζε τα μαλλιά κα
εναλή:-
ναι στρογγυλός λένε πως θαµμπορούσαμ µια χρο- Η έκφρασή της πρόδιδε µια κοι να Ὅ χιτώνα της.
ζον τας Ῥιτσίστικη χαρά
σουµε το πρόβλημα κατασκευά και ανυπομονησία. Η καρδιά το
υ πειρατή άρχισε
βεία ς», είπε ο Κόρουν. να χτυπάει πιο γρήγορα.
γοσυσκευή ακρι
γνώμη μου, όλα Η Χρυσιίς μιλούσε εύθυμαγια άσχετα θέματα,
«Το ξέρω. Μα, αν ρωτάς τη
κλεψύδρα ή υδρο- ενώ αυτή και ο γέρος έτρωγαν. Ο Σόρζον παρέ-
αυτά είναι μπαρούφες. Μια
μετρήσουν µε μεγά μεινε αμίλητος μέχρι που τέλειωσε το φαγητό
κλεψύδρα δεν μπορούν να και µετά είπε κοφτά στους δύο άνδρες!-«Ἑλάτε
ά τα κουρδιστ! η
λη ακρίβεια το χρόνο, κι αυτ στην καμπίνα μαζί µας»:
αι ακόµα χειρ' τ
χανάκια που έχουν φτιάξει είν Γέμισαν το μικροσκοπικό δωμάτιο τού Κό-
νιο από το Νρίκι
ρα. Ήξερα έναν γέρο καπετά ρουν, καθίζοντας στο κρεβάτι και το πάτωμα:
ένα μικρό πεν νι
που είχε στην καμπίνα του «Μπορούμε να αρχίσουμε να μαθαίνουμε τα όσα
του από ο Τ οι
έβρισκε τη θέση του πλοίου γνωρίζεις», είπε αργόσυρτα ο Σόρζον στον Κό-
άγησε μον! νο
που του έστελνε αυτό. Ναυ
ρουν. «Ποια είναι η αλήθεια για το ταξίδι σου ως
Ιµάζου χο τ τους Ξάνθιους;»
φορά σε όλη τη ζωή του». Ο ς,
ά, ασφ «Πάνε πολλές εποχές από τότε», απάντησε ο
ειρωνικά. «Και ἐκείνη τη Φορ 1 κουρσάρος. «Είχα κι εγώ την ιδέα που πέρασε
κε». από το δικό σου μυαλό, δηλαδή πως θα μπορού-
ε ξαφνικάο Κόρο!
αν «Πες µου, επιτέλους», είπ θέ
σα να τους κάνω συμμάχους ενάντια στους 8-
«Ξέρεις πού πάμε και γιατ!» χθρούς μου». Χαμογέλασε άκεφα. «Μα έμαθα
Ἐν ων απλά πως πηγαίνουμε σα ον πως τα πράγματα ήταν διαφορετικά».
Μι πονηρό
λασσα των Δαιμόνων. Δεν µουουνμιτ
--«Τ[ακριβώς ξέρεις γι αυτούς;»ρώτησε οΣόρ-
ζον μεθοδικά. Χτύπησε τις άκρες τῶν λεπτών δα-
ΟΙµάζου παρατήρησε τον Κόρ ήσουν
ΟΙ
μαύρο μάτι του. «Ούτε κι εσῦ εμά ς
μαιπωςοιπερισσότεροι από
νια να το ανακαλύψουν».
 .. --
58.
α μμ...
πμ
χτύλων του. «Είναι µια αμφίβιων, ν ρινανν Νε ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ταξί
κεί στηΘάλασσα τῶν Δαιμόν αγι. 57
ὀτιμέσα απότονερό φυτρών ει χορταρ! ντησε Κον
».
λοία στο χαμό υς
το είναιὙνωστάσε όλους»,
ύ απάντησε ο Κἐ. απά-
ενα ακριβώς έτσι», λά ἑ. νάμεις τους θα η.
ύκια στην επιφάνεια, αλ [. ότι πρόκειται για λογικά. ο ώμος
εν τους. Νομ
το ίνα, περάσει ἀνάμ μια νεκρή ἑ. όριά τους βρίσκονται πο)
τή είναι « 5
ζω πως η περιοχή αυ
πινα και ηλογικήτους δ
τα
κταση νερού γύρω απ ό την οποία κινούνται
ωκεανού». «Εγώ, ασφαλώς, δεν δοκίµασ
μεγάλα ρεύματα του υπόµονα, ξαναρχι
«Ξέρω», είπε Ο Σόρζον αν λή. Πήρα ένα μικρό γρήγορο πλοίο αμα
«ότι γενιές πριν οι Ξάν. νο µε επίλεκτους εθελοντές καιπερίµενα στα ό-
ζοντας τη σύνοψή του,
οίων δεν πολυγνώρι. ρια της Θάλασσας των Δαιμόνων µια καταιγίδα
θιοι, την παρουσίᾶ των οπ
εσαν πάνω στα νησιά
που θα µε παρασύρει µέσα της. Όταν η καταιγί-
αν οι τότε άνθρωποι, έπ δα πλησίασε, εµείς αρχίσαμε να τρέχουμε µπρο-
οντας όλους τους κα.
τής θάλασσάς τους σφάζ στάτης. Μέσα στη βροχή, τον. άνεμο καιτα κύμα-
ιθμοι και τ μαζί
τοίκους τους. Ήταν πολυάρ τα, πίστευα ότι θα μπορούσαμενα περάσουμε α-
ινά τέρατα Ες ΨΜ
τους εξημερωμένα θαλασσ παρατήρητοι τα σύνορά τους. Και πράγματι, κα-
αν τ ιν τνΤι
-στες μαγικές δυνάμεις, 3 ὅ
ταφέραμε σχεδόν να φτάσουμε μέχριτο μεγαλύ-
ήσε να τους αντισταθε!. τερο εσωτερικό νησί. Τότε, έπεσαν επάνω µας.
τους, αλλά ο «ταν καβάλα σε κετάρες και οδηγούσαν θα-
ο. απότα σύνορά
Γνθρώπον ΠΟ Ότι λασσινά φίδια μπροστά τους. Είχαν κοντάρια,
ανήλέητα κάθε σκάφος Φιί τόξα και σπαθιά και ήταν εκατοντάδες. Οποιοδή-
βασιλιάς
να περάσει από εκεί. Ο ον α
ποτε από τα φίδια θα μπορούσε να κάνει το
λο στ όλ
Αχέρα έστειλε ένα μεγά πλοιάριό µας χίλια κομμάτια. Κατευθυνθήκαμε
εριο
Ξάνθιους από ΣΝ ες κ
προς την ξηρά και μόλις που τα καταφέραμε να
]
επέστρεψε. Οιάνθρωπο!
Φτάσουμε.
ο ὃν,
τα ο και τα Ὀνομάζουν
«Δεν ε(μαχε πάει για να πολεμήσουμε, καὶ ἑ-
κατολῆ τσι σηκώσαμε ψηλά τα χέρια καθώς οι Ξάνθιοι
ένευσε. «Ένας θρύ. οντ
Ὁ Ιµάζου έβγαιναν στην ακτή: Για µια στιγµή σκέφτηκαν
τῶν κολασμ!
κών λέειπως οι ψυχές ναµας πετσοκόψουν αλλά μετά, όπως τοπερίµθ-
ουν στους Ξάνθιους». ρονητική ή να, µας κράτησαν ζωντανούς για να μάθουν τί
ξε µια Ἀ Ξ
ν Ὁ Σόρζον του έρρι νο ον
ονότα» 5 γυρεύαμε. Έτσι µας μετέφεραν στο μαύρο κά-
τιά. «Με ενδιαφέρουν μό ρουν;
στρο του νησιού».

παγε ρά. «Τί ξέρεις εσύ, Κό

 τς ο ΤΑΞΙΔΙ
58
παν πα κ! ρωτα:
στη Χρυσιίδα, «Έ ον
Γιαμια στιγµή ο Κόρουν ο ο ΘΝ α «Έοςχο, υν
Σόρζ κάπποια
εκείνου του φριχτού μέρους. με μὲ
λέξησα
Ὑια το μίσος; Ῥώ
τησε ο
η πω και πολλά για η δὲΑα,ες. Ὁ

γικός δυνάμειςοςκαι κάτι φριχτό κρυβόταν τι. ᾖ

Σόρζον χαμογέλα
μια στιγµή, συνέ
ουν περισσότ
σε. κακόκεφα,
χισε! «θελαν γι
όλη την περίοδο ερα γι ά.
Ὃ απο κάθε γωνία. Θυμάμαι Πο
σαν ένα όνειρο. Υπήρχαν
ο σμο κράτησαν εκεί
Είδα χρυσάφι και πε.
κος δα τοι θησαυροί. Ἱ πώς µας ανέκριναν... Ἡτι
θάλασσας ανακατεµένᾳ πραγματικό μαρτύριο
Τα σι τοβυθότης αυτές οι ατέλειωτες ον
πλοίων, Το
η πα κρανία καιακρόπρωρα και υπήρχε πά. Ρὲς που περάσαμε απαντώντας
Ὅν τ αμυδρό και γαλαζωπό, που σφύριζαν και έκρωζαν µέσα στασε σκιερά
πλάσματα
δω.
οποίους δεν έχουμε μάτια. Έμοιαζε µε έναν Εφιάλτη όπουταπιοτρε-
Ἐπ ; λη καιήχοιγιατους
μέσα από το μισο. λά πράγµατα συμβαίνουν χωρίς ποτέ να παίρ-
γα όνομα που έρχονταν Νουν τέλος. θελαν να μάθουν τα πάντα -..
βρωμούσε από πα για
λαο Όλοτο µέρος Ο ίδιος ο αέρας μ την πολιτική, την επιστήμη, τη Φιλοσοφία, την
σια ψαρίλα των πλασμάτων. τέχνη, τη γεωγραφία. Ξαναγύριζαν στο ίδιο θέ-
μα πάλι και πάλι.μέχρι που νομίζαμε πως θαπα-
πολλές. μας Μέρα
η. πηραν εκεί κο π Ραφρονούσαμε. Τελικά, εγκατέλειψαν την προ-
υ είχαμε φέρει μοῦ
Τι πλούσια δώρα πο ςτα σπάθεια γεμάτοι απορία. Νομίζω πως θεώρησαν:
ριστίες και µας ο
δὲ;τηκαν χωρίς ευχα
τους ανθρώπους τρελούς.
α ς ο Ὧν
ΕΠ. «Τους έκανα, ασφαλώς, την προσφορά µου:
σα κελλί κάτω από ο
άσχημα, αν σας αρ ς δίδαξαν τηγ
τη λεηλασία της Αχέρα σε αντάλλαγμα για την
1 µα απελευθέρωση του Κόναχαρ. Θά μπορούσα... θα
ο άρια ψάρια. Και μπορούσα σχεδόν να πω ὁτι γέλασαν. Τελικά
υς». ; ίς μου απάντησαν µε περιφρόνηση πως μποροῦύ-
ον η μοιάζει;» ρώτησε Π γη Κανένα σαν να αποκτήσουν ό,τι ήθελαν, ακόµα και τον
«Δεν μπορώ να ο. τοι 9 ται κάπως
ιαι
Κόσμο ολόκληρο, δίχως τη βοήθειά µου».
Τα μάτια του Σόρζον έλαμψαν. «Ανακάλυψες
ιώ ύγγι δεν
τίποτα για τις δυνάμεις τους;»,ρώτησε ανυπό-
ο κ ύλωσαναπότο ανατο κόρον μονα. :
σφύριγμα που βγήκε από τα ΤΉΝ ποτέ δον «Λίγα πράγματα. Ξεπερνούν, ασφαλώς, ο:
«Διαθέτει λέξεις για πράγμοτ᾽ ουν πολλός,
τ ς φόβο,
- τάλαβα τί σήμαιναν καὶ της
τις κοινότερες ανθρώπ ινες "πχέμμα τοῦ
τε ια .. .» ο)
ρά, ελπίδα, περιπέ
 κο
νι ---------------- -..--
ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ταις,
τους είδα να γη.
ποτε ανθρώπινο μάγο. κα η᾽
τα υμά . Ὥσκει,.
άνε; Τους είδαναπαϊρν”, Θ Ν
οκτίριο πάνω
ὃςσε ικα ούρι φωτιά,
δέµα καιτου βαλαν
ψαν κάπου ένα μικρό σα ν να ἕεπε.
αγκωνάρια άρχι
κι ύστερα μεγάλα αυν ού. Ε(δῃ.
ους σαν του κερ
τάγονται ψηλά µε ήχ ωμ έν απ ο.
Και τα εξημερ
τοπερίεργοιππικότους πε.
-- ναι, έχουν δυνάμεις
λεμικά τους τέρατα
ορούσα να Κατονο.
ρισσότερες από όσες θα μπ
ριθµοι. Ο κοινός
μάσω. Θα πρέπεινα είναι απειρά ς απειλή. ΕἸ
λασσας, αλλά οἱ αρχη. παρατήρησαν πως, αν τάπιραγιατασηαϊ,
λαός ζει στο βυθό της θά στη στεριά. Καλλιερ. έτσι, δεν θα μπορούσαν τελικά νι
γρ
ύ
καὶ
γοίτους έχουν κάστρα υν
και τη θάλασσα και έχο
γουν: Φαίνονταν να πιστεύουν σε έναομως.
γούν τόσο τη ΥΠ όσο Ρισµένο πεπρωμένο. Η ιδέα, όµως, τους διασκέ-
πάνω στα νησιά.
μεγάλα μεταλλουργϑία δασε τόσο πολύ, που αποτέλεσε έναν ακόµα λό-
γουμε. Ἠθελαν γα
«Τελικά µας άφησαν να φύ γο για να µας αφήσουν ελεύθερους. Αυτό εἶναι.
ραβιάσαμε τα σύνορά
μας εκτελέσουν επειδή πα όλο. Ποτέ μέχρι τώρα δεν πέρασε από το μυαλό
να τους πείσω να μην το
τους, αλλά κατάφερα μου η σκέψη να επιστρέψω».
θα μεταφέραμε ειδήσεις
κάνουν. Τους είπα ὁτι Μετά από µια στιγµή βαριάς σιωπής, πρόσθε-
πίσω στον κόσμο των ον
για τις δυνάμεις τους
σε: «Ὅτι είχαν να μάθουν, το έμαθαν από την
ια
με µε δέος και φόβο πρώτη µου επίσκεψη. Αυτή τη φορά δεν θα ἑ-
θρώπων καιθα γεμίζα
ρίπτωση που θα “.ΠΗ χουν λόγο να µας αφήσουν ζωντανούς».
λή μας, έτσιπου σε πε
υποτέλειας ή ΚΘ γέαν «Νομίζω πως θα έχουν», είπε η Χρυσιίς.
Ζαν να ζητήσουν φόρο να πολεμήσου αν λιγό’
: «Μακάρι», μουρμούρισε ο ἱμάζου.
µη χρ ει ασ τε ί καν
μοιονα «Μπορείς να αρχίσεις να µας διδάσκεις τη
τό. Πιθανώς, βέβαια, τα λόγια ότιοΡοτουςῃ
ὃς ος
µου γλώσσα τους», είπε ο Σόρζον. «Δεν θα ήταν ᾱ-
Ὦ τα απ ό το γΕ ΥΟ νΟ σχημο να τη διδαχθείς και εσύ, [μάζου. Ὅσο πε:
τερη βαρύτη θετατους κ φ
ορ
άψ ει αλ λά αν τί Ρισσότεροι μπορούμε να τους μιλάμε, τόσο το
είχαμε βλ
ά . Δεν Εἰίχ
μεύσή ει σε κάτι χ αν κάποια μα, καλύτερο».
Ἡ ουν και έτσι δ υρά, « Π
ώσ Ὁ Ουμλούτιος ξύνισε τη μούρη. «Ἄλλη µια
για να µας ; σκοτ
σε β ͵δακ μϑι᾿ Ὑλώσσα για να μάθω. Μα την κοτσίδα τού Μου-
σαν». Ὁ Κόρουμ χαμογέλα η παστο θάναΐ
σταν µια αρκετά σκληροτράχηλ
τούς
μοι να πάρουμε αρκε
 άνζι, γιατί δεν μπορεί ο κόσμος να ενωθείγια γα παν
γλιτώσουμε από τη φασαρία» ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ.
«Τότε οι διερµηνείς θα πέθαιναν από την πει. ολ
να», είπε χαμογελώντας η Χρυσιίς. ι ξενα µέσα
δίπλα κον καρδιάτου γιατίηΧρυσιίς ἥταν
Έπιασε τον Κόρουμ από το μπράτσο. «Έλα, «ταν µια δύσι
κουρσάρε µου, πάμε για λίγο στο Κατάστρωμμ. λικά. «Και χρειά: Κολ.
νέες λε.
Υπάρχει πάντα χρόνος για να μάθουμε
εις».
: Ες ων ένα ήσυχο σηµείο στο μπροστινό κῃ.
τάστρωμα και κάθισαν µε την πλάτη πάνω στην
σώ.
κουπαστή. Η ερινύα ξάπλωσε το μακρύ της
μα δίπλα στη Χρυσιίδα, κοιτάζοντας τον Κόρουμ
με ληθαργική κακεντρέχια, αλλά εκείνος δεν εν.
διαφερόταν για την παρουσία τού τέρατος. Τα
μάτια του ήταν στραμμένα στη Χρυσιίδα με το
πανέμορφο πρόσωπο, το υπέροχο σώμα, τη µε:
λωδική φωνή και..
«Είσαι παράξενος άνθρωπος, Κόρουν», είπε
εκείνη απαλά. «Τί σκεφτόσουν μόλις τώρα»
«Τίποτα». Χαμογόλασε πονηρά. «Τίποτα». | από τα ανοιγµένα σύννεφα όχισαν καταστροφέ-
«Δεν σεπιστεύω. Έχεις πάρα πολλές αναμνή: ας αλλά σαν ζωοδότης, πως οι άνθρωποιθα βλέ-
σεις». πουν φως στον ουρανό ακόµα και τη νύχτα:και
Σχεδόν χωρίς να το καταλάβει, ΞΡΒΘΊ
πως θα υπάρχει ειρήνη και δικαιοσύνη για όλη
την ανθρωπότητα; Νομίζω πως αυτή η μέρα πλη-
ποίησε πως άρχισε να της διηγείται τη ζωή ΓΤ σιάζει, Κόρουν».
τον μεγάλο του αγώνα ενάντια σε ΠΕ Ο Κόρουν είχε μείνει αποσβωλωμένος. Δενἡ-
θάνοι :
νάμεις, την πικρία και τη μοναξιά, το ταν κακιά --- δεν ήταν κακιά --- ἦταν το µόνο που
᾿
συντρόφων του -- αλλά και το γέλιο τ ήξερε και ένιωθε µέσα του.
θριάμβους. και τα ταξίδια σε ποσο μετα Ξαφνικά, εκείνη γέλασε Και πετάχτηκε όρθια.
Ὅλο
σες, τους στενούς δεσμούς των ναυτικώ «Ἔλα!» που φώναξε. «Ας δούμε ποιος θα τρέξει
ξύ τους ενάντια στα στοιχεία της φύσης. ὁ χαθό γρηγορότερα έως την άλλη άκρη του πλοίου!».
γίστηκε µια κοπέλλα που είχε από ος πρό
-- αλλά η φὠτεινή εικόνα της ξεθώρι
 ανν)|

ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ
Μια καταιγίδα έκανε τη Βρύσια να χοροπηδά.
-Ει πάνω στα σπα ενώ οι ναύτες πάλευαν στα νι«Πολύ Καλά», ε{ 66
κουπιά και στις αντλίες. Προς το απομεσήμερ στην ἴον ᾿Ὅπε ο Σόρζον κακό,
ἱκόκε,
ο, [ο Και έκλεισε την Γ
πέρασε από πάνω τους αφήνοντας τη θάλασσα ς Καληνύχτισε. πόνοἐν
Μρεµη. Τα χαμηλότερα σύννεφα χάθηκαν και ε[. Και αυτή ή στο
Ὃ και επέ,
δωματιό Της
µε την Ερινύα
ως
δαν το µεγάλο θαμπό κόκκινο δίσκο της Ουρή. ξοπίσῳ
Τα μάτια του
νιας Φωτιάς µέσα από τα ψηλότερα σύννεφα, να Κόρουν την
ακολούθηόα
βουλιάζει στη δύση. Το νερό έμοιαζε με γυαλί ν μέσα
και αναδευόταν µόνο από µια αδύναμη αύραποι
μισογέμιζε το πανί και έσπρωχνε αργά και αθό-
Ρυβα τη γαλέρα προς τα βόρεια.
«Επανδρώστε τα κουπιά», διέταξε ο Σόρζον, υναίκα», είπε ο
Ιμάζου. «Δεν την
«Δώστε στους άνδρες µια ευκαιρία να ανα.
παυθούν απόψε», τον. ικέτεψε ο [μάζου. «Δούλε. «Οὔτε κι εγώ», πα
ραδέχτηκε ο Κόρουν. «Μα
ψαν πολύ σκληρά σήμερα. Αύριο θα μπορούν να τώρα ξέρω ότι οι.
Εχθροίτης λένε απα
τα γι’ αυτήν». ίσια ψέμα-
κωπηλατήσουν πολύ πιο γρήγορα, αν χρεια-
«Γι αυτό δεν είμαι
»», θώςο Κοναχάριος. γύ
και τόσο. σίγουρος...»
Κα.
τον έχουµε περιθώρια χρόνου», είπε κοφτά ριζεπροςτο μέρος του
νοφρυωμένος, ο Ιμάζ συ-
ου πρόσθεσε. βιαστικά! «Ί-
σῶς, βέβαια, να κάνω
και λάθος. Δεν την έχω
ξ ος έχουμε», είπε ο Κόρουν ψυχρά. γνωρίσει από κοντά».
«Στείλε τους άνδρες να ξεκουραστούν, |μάζουν Η νύχτα ήταν πολύ ἠσύχη.
Το γλείψιμο των
Ο Σόρζοντου έριξε µια οργισμένη ΚΤ κυμάτων πάνω στα πλευρά
του πλοίοι), το τρίξι-
χνάς ποια είναι η θέση σου πάνω στο πι. Γη µΟ των σανίδων και των ξαρτιώ
ν του σκάφους,
«Νομίζω πως μόλις τώρα άρχισα να τη Κάποιοι. μακρινοί παφλασμοί
θαλασσινών πλα-
σμάτων ήταν οι μοναδικοί ήχο
αι», του απάντησε απειλητικά. ι κάτω από τα σύν-
ΠΟ Νεφα, Ο αέρας φυσούσε δροσερός
ἳ Ὁ Χρυσιίς ακούµπησε το χέρι στο μπρὸς ΤΡ τους, στα μάγουλά
του παππού της. «Έχει δίκιο», του είπε. «Το μά «Πόσο θα κάνουμε ακόµα μέχρι να φτάσουμε
|
και ο ἰμάζου..Είναι Επκοπη!σκληρότητο ν᾽ (τ στη Θάλασσα των Δαιμόνων;» ρώτησε ο Ιμάζου.
λεις τους ναύτες να δουλέψουν ποιες Ἑακού- Η φωνή του ήταν παράξενα πνιγµένη µέσα στη
ταφέρουν καλύτερα µετά από µια νύχ σιωπή.
ρασης».
 ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ταξί
66 τρειᾷ- ἃ
ό, πάν
«Με φυσιολογικό καιρῦ;..,, αἱ δέσει µε τέτοἰστρόον να 5ου πω, Δεν µε έχει
σως τέσσερις δεκάδες μέρ -οοἱμάζου,
ρουν αδιάφορα.
Χτώ την προσφορά τοι... Φρόντισα να μη δε.
χίας. Με Κρατάει, όμῳ Ύια ένα ξόρκι καλοτυ.
«Παράξενη αυτή η αλ μου σὲ ο και οι μα- Μου δάνεισε µια σκλάβΠες Γρ τρόπους,
ος το μα Ξοαισθήμςδεν ήταν δυ- προσωπική µου ικανοποίησ», "ση, ο Ουὐμλουτού για
σι
Κόρουν. Έχω
έκ αν α πρ ιν ΕΙ . Φη, έξυπνη Και ευγενική --- όλαΕίνα
όσαι πολ
πεύρ όμοι
ντείες πο υ
νοϊκές». {ήρθες στοο μταξι δύ .. γιους και κάνει την κάθε. Επιστροφή µου ένα πα.
α
«Τότε, γιατ! έμισε τη
σι δεν νηγύρι χαράς. Ανήκει, όμως, ακόμη στον Σόρζου
πες και όλοι οι κιαυτός δεν μου την πουλά οὔτε. καὶτην απελευ.
Ρθτ ἐτοιλε. ταφικάη πειλι- θερώνει -- και επιπλέον, την έχει δέσει µε τα
Ν ττ ν πά
Ὃο ειναν
τ ο λο
ου ῦτ
θο ι ον
το υ .Ἐ
ο ξόρκια του. Αν ποτέ επανι αστατήσω, θα υποφέ.
μοι.ακ όλ « το
ν
ύθερος καὶ απ προσπαθήσί ρεικι αυτή». Ο Ιμάζου ἑφτυσε πάνω. απότην κου-
το
Τ υΡ ἈΡΝῚ να παστή. «Έτσι, είμαι κι εγώ ανδρείκελο τού
; πο Σόρζον».
σκάσει». Καλα;
--
πληρ ώνει «Θα πρέπει να είναι µια παράξενη σχέση
παρ;
τουλάχιστον δεν ἐχῶ
ο αν.
»,

ο
ο έτες του
έτσι ώστε να πρέπει να Κ ο Εαπο τη
ος Ένα
' πριν ακόµα καιαπό αυτότων θεών.
εξουσία του τους περισσότερους να! τος
απλοϊκοί άνθρωποι και πίστεψαν ότι τους
Ιπλά ένα ξόρκι καλοτυχίας». τς
7 «Εννοείς πως εξουσιάζει τις ψυχές τε
«Ακριβώς. Τους ύπνωσε µε κάποιο μι ΠΣ
τρόπο και αποτύπωσετις εντολές του στα μ' Κο
τους. Τώρα πια, ότι και να συμβεί-θα ο
τον υπακούσουν. Η µαγείατου είναιισχυρ'
από τη θέλησή τους».
0 Κόρουν ρίγησε. «Είσαι κι εσύ... Συγχώρε
με, δεν µε αφορά».
«Είναι. Συνήθως κάνω μονάχα τον καπε
τάνιο
του Και τον σωματοφύλακά του, αλλά τον
έχω
βοηθήσεικαι σε άλλες, πιο σκοτεινές υποθ
Είναι ένας δαίμονας τῃς κόλασης. Ὅσο για
έσεις.
κόρη του...» Ο Ιµάζου σταμάτησε.
την
«Ναι» ρώτησε ο Κόρουν απότομα. Το χέριτ
ου
έσφιξε Οδυνηρά το μπράτσο τού καπετάνιου.
«Συνέχισε. Τί κάνει η κόρη
τοι;»
«Τίποτα. Τίποτα. Δεν έχω πολλά πάρε-δώσε
μαζίτης». Το πρόσωπο τού Ιμάζου ήταν χαμέν
Τη
μέσα στο µισοσκόταδο, αλλά ο Κόρουν ένιωθοε
Το μοναδικό του μάτι καρφωμένα επίμονα επάνω
του; «Μόγο... Κοίτα να προσέχεις, πειρατή.
Μην
ΤΝ αφήσεις να γητέψει και σένα. Ήσουν ελεύ-
 ΙΠΕΓΕ
οοΝΝ σπα
τη τρις
ο ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ταξίδι
68 πι γίνε
ὃν τώρα. κο Κολ 59
θερος άνθρωπος μέχρι " κ ψυχρά Κι πλαγιάσει, τι Ῥοσπαθώνται
ο να διώξει τις φαντα-
Φλός σκλάβος κανενός ση» 9 μπαιδίζει. ν µε τον ύπνο,
Είχε αρχίσει να παλι.
«Δεν έχω τέτοια πρό οὖμε περισσότε-
ουν. -πται να Πο, «Νομίζω πως Καθώς πλησι
πότε , . δεν χρειάζετο, ᾿ ραθιά. : δε µια µορφή δίπλαστ κοντο ΠΠς καμπίνας, εἰ.
κ
Φδται αδρά από το φωνα ο πο
τί κάνειω”
ρα». Ο Ιµάζου ἀναστέναξε ήχτα». ΓΕγιῶσε την η άν φωρισμστ να κυμριγρά.
ό ,των πε άτων.
θα πάω για ύπνο. τ καληνύχ τ Ῥδιά να πηδάει μέχρι το λαιμό
«Δεν νυστάζω α
ά βίας µπο-
Εκείνη γύρισε καθώς την πλησίαζε, «κό.
μόν!ος. Μετ
ρουν», είπε. «Δεν. μπορούσαν
ο ΕΝ ίσω α κοιμηθώ. Έλανα
Ὁ Κόρουν έγειρε πίσι Πίσω από αυτόν μιλήσο υμε. Δεν είναι υπέροχη η βραδιά;»
ύσε ναδιακρίνειτον Πλ" ήρυροιτης νύχτας. Έγειρε κι αυτός πάνω στην κουπαστή
, μην
ὑπήρχε μόνο σιοτάδικα ο ἐν κενό μέσα στο τολμώντας να την κοιτάξει στο πρόσωπο. «Ω-
Ἄγ -οσα σαν ένα Κρύο ραία είναι», είπε αμήχανα.
«Μα νιώθω μόνη», του ψιθύρισε. «Ποτέ δεν
ΒΓΌΤΟΙ
ΞΡ Πατέρας καιη μητέρα το ο φοί
ἘΝ λοίαδελ ον ἑ-
χω νιώσει τόση θλίψη και μοναξιά στη ζωή μου».
«Έτσι ένιωθα κι εγώ», τραύλισε ο Κόρουν.
πο οσμή πα ος προιράχηλοϊ πει- Τον πλησίασε και εκείνος την άρπαξε. στην α-
ἪΝΙΕ του: ο : τα πέ-
ΗΝ αρμενίσειτ όλα γκαλιά του µε µια ξαφνική τρελή αποθυµιά.
Έλα πα βρίσκονταν όλοι Παλ στῶ Ὁ Περίας γρύλιζε αγριεµένα καθώς τον έδιω-
Τίγύρευε αυτός, ταξιδεύοντας μι ο ος χναν από την καμπίνα. Για λίγη ὥρα πηγαινοερ-
τάδι µαζί µε άγνωστου ς; Τί νόηµα καὶ ο. ἐς χόταν πάνω ὅτο κατάστρωμα. Ένας ναύτης που
υπήρχε στον παραφρονεμένο ετούτο:κ. ΘΠ στεκόταν σκοπιά κοντά στην πλώρη τον κοιτού-
Ξαφνικά ένιωσε την επιθυμία να ακουμπή 8 σε µε τροµοκρατηµένα μάτια, μουρμουρίζοντας
το κεφάλι στα πόδια της μητέρας του, να κλάψ προσευχές σε ένα φυλαχτό που είχε περασμένο
Και να ακούσει την ευγενική φωνή της -- ἀπο στο λαιμό. .
δεν ήταν η δική της εικόνα που σχημάτιζε το Τελικά, το τέρας κουλουριάστηκε μπροστά
στην πόρτα της καμπίνας. Τα βλέφαρα βάρυναν
μυαλότου, αλλά αυτή µιας λυγερόκορµης με; :
πάνω από τα πράσινα μάτια, ἀλλά αυτά συνέχι-
χροινής μάγισσας που του ψιθύριζε καθησυΧ.
στικά λόγια και του Χάιδευε τα μαλλιά. ζαν να παραμένουν καρφωμένα στην πόρτα.
ος
μείοΒλαστήμη
σε άκεφα και σηκώθηκε από το 9
που είχε Καθίσει. Καλύτερα να πήγαινε
- 1ο
ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ
τι
γ ουρ' ανό,
η θά- «Θαπρέ!
5 μου κύματα που ρείτο οταν ος σε ἐκστασηγιαναδιατη-
Κόρουν καιηκαρδι.ο ος Χαμογέλασε στον
Κάτω από έναν καύ"'.μ µεγό πι προς ταπάνω 5 πά πιο γρήγορα, λα Το άρχισε να χτυ-
λασσα φούσκωνε ο µ φύκια μαι σκοτεινή: πιο Ὁροσις στην πρύμνη». ημένε µου. Κάνει
ανάδευαντα ας τη αροκνῄβλάστηση
να

| ναύτες τραβούσαν 3
Μαν
δούσαν μέσα απ!
ότους ο),
Π
ριμένους αφρούς,
ονόςμικρού νησιούος
από πάνω τους, | ἱδρώτας γμόλι τα γυμνά γάμεζαδέραιό
τους. Ο ἱμάζου πηγαινοερχόταν στη σανίδα ανά.
ἘΣ η δον πϑτ τῇ.«Αυτό εἶναι τ μεσα στους πάγκους, μαστιγώνοντας όποιον τε-
«Από Εδώ
Ὁ Κόρουν έδειξε ΤΠ ης», είπε. τους μπέλιαζε. Ο Κόρουν στεκόταν σε ένα σηµείο κο-
γμένουμε Ξάν- ντά στον πλοηγό, ώστε να εἰναι βέβαιος πως α-
πρώτο νησί του αρχιπ6’
{ράσα στιγμή».
καὶπέρα, μπορούμε νᾶΟΠΕ κολουθούσαν τη σωστή πορεία.
θιους να εμφανιστούν, ὁσο πιο βαθιά γί- Σκέφτηκε πως μέχρι εκείνη τη στιγµήτοταξί-
ω ε ο Σόρζον. «Αν
δρ ου ν Ἢ ρων είπµα και ὡς το μαύ-
διήταν υπέροχο. Τις μέρες όργωναν μαγικές θά-
λασσες και τις νύχτες απολάμβανε ηδονές που
νεται στην περι ε ακό
ο δεν είχε ποτέ φαντααστεί. Σε όλότον κόσμο δεν
μου θα Κάνω το πλοί
σσ
παπαλάτι
ρο . Με ρα, υπήρχε άλλη γυναίκα σαν τη Χρυσιίδα.κι αυτός
λα», είπε ήταν ο τυχερότερος απ’ όλους τους άνδρες. Α-
ο τους θατο σπάσουν εύκο κόμα κι αν πέθαινε την ίδια μέρα, θα ἐφευγε από.
η Χρυσιίς. τον κόσμο απόλυτα ικανοποιημένος από τη ζωή:
δυνά-
«Μπορεί. Αλλά όταν αντιληφθούν τιςπίσο Η Χρυσιίς, η πιο όμορφη, έξυπνη και γενναία
υν
μεις µας, νομίζω πως θα µας αντιμετω γυναίκα, ήταν δικιά του και τον αγαπούσε!
διαφορετικά», «Μόνο ένα πράγµα µε στενοχωρεί», της είχε
«Το καλό που τους θέλω», είπε ο Ιμάζου, Χά πει. «Πως κινδυνεύεις κι εσύ μαζί μας. 0 κόσμος
μογελώντας βλοσυρά. θα σκοτεινιάσει αν εσύ πάθεις κάτι».
«Κράτα πορεία προς το νησί του μαύρου Κά- «Και θα προτιμούσες να έµενα πίσω καὶ να
στρου», είπε ο Σόρζον στον κουρσάρο. «Εὐῶ θα µην ξέρω πού βρίσκεσαι και αν ζεις ἡ πέθανες;
πάω να ετοιµάσω το ξόρκι». Ὄχι, Κόρουν!»
Ακούμπησε το χέριστο σπαθίπου είχε ζωσμέ-
Μπήκε στην καμπίνα του. Ο Κόρουν πρόλαβε Νο στη μέση του. Του είχαν ξαναδώσει όπλα Καὶ
σκοτεινό εσωτερικό Πρ
ναδειγιαμιαστιγµήτο του
η πόρτα κλείσει πίσω --- ήταν ντυμόνο μ αρµατωσιά από τότε που είχαν αρχίσει το δεσμό
τους. ταν αρκετά φυσικό, σκέφτηκε χωρίς πί
Μαύρες κουρτίνες και γεμάτο µε μαγικά όρΥ ανσ'
 ου
ΑΑΙΜΟΝΙΚΟ. ΤΑ
ΞΙΔΙ
πο 73
κρα. Τώρα μπορούσαν πό τ
ὁ .οιθεοίνα ἐδι-
ος,
Εμδὶ

πμ Να ο ως Ὀδμπροαν το
η
ὗ
οκί
ξόρλε, ερό ρεύ-

φεναιτα μάτια το ρωριάζουν. Ἑ-

να
οσα, άνδρες φόν η «Εκείνη γέλασε Ύηση στο πρόβλι
σαν τη δημιουργία καποιαφυσική διαδικασία
του,
σφιξε το μπράτσο της Χρ, από τη µέση επη- ραστάσεις των ον. ος πίσω απὀ τις πα-
και πέρασε το χέρι ΤΕ τον», δίπ8. «Μας
Είναι το ξόρκι του” ᾗ την κατανοήσει, τσ πναιρόσεψα
Κάνει, ὅμως,
ολες εμάς μέχρις μα.δ Από την άλλη μεριά, όμωι
το πλοίο αόρατο στους ε ένα πλήρωμα Φαντα- πας λοι ση μεταμόρφωση μα
ο
Το πλοίο φάντασμα μ «ον Ἐν ποίην πολλές φορές μεγαλύτερο
νε-
σμάτων συνέχισε γα σχίζει τα φουσκωμένα μέγεθός του. Ωστόσο, ο Κόρουν το είχε
ἴ αμυδρό περίγραμ-
ρά. Διακρινόταν μιὀνο το πιο κ δει, είχε αισθανθεί τα υγρά του λέπια και ες
ου μέσα
Καὶ του. πανι μυρίσει την αηδιαστική του µπόχα, Πώς;
μα, µια σκιά του καταρτιού ή
µέσα
στο φόντο του ουρανού. ΤΟ γερό φαινόταν Το πλοίο συνέχιζε αργά την πορεία του. Κά-
από τον γκρίζοκαπνότου σκαρι ού καὶ σκοτ εινέ ς που κάπου, ο Κόρουν κοίταζε την πυξίδα, διακρί-
μουτζούρες φάνταζαν εκεί που στέκονταν οἱ νοντας µε κόπο τη θαμπή βελόνα. Κατά τα άλλα,
ναύτες. Ο ήχος ερχόταν ακόµα καθαρός στα αὐ- έπρεπε απλά να περιμένουν, αν και η αναμονή
τιά του. ΄Άκουσε τα µουρμουρητά δέους, το τρί- μαζί µε τη Χρυσιίδα ήταν ιδιαίτερα ευχάριστη:
ἕιµο του μαστιγίου και τις βλαστήμιες του |μά- Θα πρέπει να είχε περάσει μισή περίπου μέ-
ζου που έκαναν τα κουπιά να πλατσουρίζουν ξα- ρα, όταν αντίκρισαν την Ξανθιανή περίπολο.
«Κοιτάξτε», είπε, δείχνοντας. «Ἔρχονται».
νά.Το χέρι του Κόρουν ήταν µια θαμπή κηλίδα Η Χρυσιίς κοίταξε µε θάρρος τη θάλασσα. Το
αν του Και η Χρυσιίς µια σκιά δίπλα του. Χέρι της στην κουπαστή ήταν το ίδιο σταθερό µε
Πε ο ερ ξανά και τον τράβηξε προς Το τη φωνή της. «Το βλέπω... Και είναι πανέμορφοι,
ει. Έχωσε τακαιδάΧτο
λάτου μέπι στο τν φιλήσέα - δεν είναι έτσι;»
τομ ει.
σθτο οξύρῃ.ο ναεπι μαλλ ιά ἐνιώ- -Οι κετάρες πλησίαζαν πηδώντας πάνω στα
ακόμα στρέφ Ἠϊαν απλά ένα κύματα. Ηταν μεγαλόσωμα κήτη όλο χάρη, μὲ
γυαλιστερά μαύρα δέρματα, που άφριζαν τη θά:
τί
Ίαν, όμως τα ξόρκια,αναρωτήθηκε γιαΧ΄
 πο, .“
72
αν ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΤΑΞ
78
κρα. Τώρα μπορούσαν να τους ΠΤ. λιοστ
σύμφωνα
Φορά. Δε,
ν πίστει
σαν να ήταν κι αυτός
ἐνσ Ἷ οιθεοίνα έδι-
πολεμιστές του Σόρδον. ρμένος,
Μα αν ήτανκιαυτός ἐνἔόρκὴοπαγερό ρεύ-
να µη λυθεί ταποῖ.βλ έρορα,
νανΑνοιγόκλεισε άζουν. Το
τα του Ἱράμπωσαν. Ἑ.
μα τον χάιδεψε και τα μ΄ γα ξεθωρι -
λ άνδρες φάνηκαί.- Εκείνη γέλασε
: από τη μέση του Ἡ
ΠΕπτσοτησχρνσι.
ΠΤ πι
Γίνου χέρι πο ο, είπε. πο 8πη-
όρκιτοῦ ου. Κάνει, όμω: την κατανοήσει.
σημο
ρεάςοκιομόομέχρε ενόςπάντες» Από την άλλη μεριά, όμως, δεν υπήρχε κά.
το πλοίο αόρατο στους πα πλήρωμα Φαντα- ποια λογική στη μεταμόρφωση του Σόρζον σε ἑ.
α π να τέρας των βάλτων
Το πλοίο φάντασμα μὲ ᾽ πολλές φορές μεγαλύτερο
έχισε να σχίζει Τα από το μέγεθός του. Ωστόσο, ο Κόρουν το είχε
μόνοτοπιο αμυδρό περίγραμ
παπα καταρτι δει, είχε αισθανθεί τα υγρά του λέπια και είχε
ού και του πανιού μέσα μυρίσει την αηδιαστική του μπόχα. Πώς;
Ὃν ΠΤ οιραού Τονερό φαινόταν κ. Το πλοίο συνέχιζε αργά την πορεία του. Κά-
το
απότον γκρίζο καπνότου σκαριού καὶ σκοτειν! που κάπου, ο Κόρουν κοίταζε την πυξίδα, διακρί-
μουτζούρες φάνταζαν εκεί που στέκο νταν οι νοντας µε κόπο τη θαμπή βελόνα. Κατά τα άλλα,
ναύτες. Ο ήχος ερχόταν ακόµα καθαρός στα αὖ- έπρεπε απλά να περιμένουν, αν και η αναμονή
τιά του. Άκουσε τα µουρμουρητά δέους, το τρί- μαζί µε τη Χρυσιίδα ήταν ιδιαίτερα ευχάριστη:
Ειμο του µαστιγίου και τις βλαστήμιες του μά- Θα πρέπει να είχε περάσει μισή περίπου μέ-
ρα, όταν αντίκρισαν την Ξανθιανή περίπολο.
ζου,που έκαναντακουπιάνα πλατσουρίζουν ξα-
«Κοιτάξτε», είπε, δείχνοντας. «Ἔρχονται».
νά Το χέρι του Κόρουν ήταν µια θαμπή κηλίδα Η Χρυσιίς κοίταξε µε θάρρος τη θάλασσα. Το
μπροστ ά του Και η Χρυσιίς µια σκιά δίπλα του.
Εκείνη γέλασε Χέρι της στην κουπαστή ήταν το ίδιο σταθερό µε
ξανά και τον τράβηξε προς ΤΟ
τη φωνή της. «Το βλέπω... Και είναι πανέµορφοι,
μέρος της γιανα τον φιλήσει. Έχωσε τα δάΧτυ΄ δεν είναι έτσι;»
στονἠρμαστααρωματισμόνα μαλλιά κ τ Οι κετάρες πλησίαζαν πηδώντας πάνω στα
ακόμα ξόρκι Ηταν αἱαπ.
ναεὶπιστρέφει. Ἠταν κύματα. ταν µεγαλόσωμα κήτη όλο χάρη, -
γυαλιστερά μαύρα δέρµατα, που άφριζαν τη θά-
Τίήταν, όμως, Ταξόρκια;αναρωτήθηκε γιαΧ΄
 .. Η΄ ω...'.
ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ
πας μμ. ας
ΠΕ πυρμσωπὴ μας 75
λασσα µετις Ἶ δυναῖγῃλή ν μα λ λο πον ; πο µε έναν θαμπό στρόβι-
καθένα ήταν}, εινα καν. ἑ 4 Φωτός. Πλησίαζε, κηλίδες Φωσφωρώδους
[πτοῦσε λόγχη.αι ιόχάθη» ιρυρίζουν ἔντρο
ορίζονταΚ αν 7 7 π ; αναρωτήθηκε ο Κό
«Ὄχι», ψιθύρισε ηχ. ρουν.
ο ναύτες ἀρχαὶαπό τη έζου τους διέταξε αρκετά κοντά και ὃ θα, «Αλλά βρίσκονται,
μοι, συνταρΏ: ὀνθιών γω (σουν σα. Μέσα στη μαυρ
ίλα ακούστηκε
σμη ος η ΕΩΣ την πορεία : " ένα νρ
χωρίς ἴχνος ζω.
βλαστημό ορ συνέχισὲ ησιάκάποιες
τούς. Τὸ σαν δίπλααπό ον Κατασκευ.
. ος ΠΩ͂ κ και τείχη που
Ἡ υψώνο-
ές των Ξάνθιων, τλάστηση Της δούκας Δεν
γταν πάνω από Τη ὑκά μαρμάρινα παλάτια τού
τις ξύλινες αίθουσες τού Κό-
Ἕ ὃν Τελικά, η ομάδα. γύρισε
Ταύρου. ούτεκκ ωμένα από μαύρη περα Ὃν και Χάθηκε μέσα στη
νύχτα. «Κατάλαβαν πως
κάτι δεν πάει καλά και
ς γῶ νίες προς τον ὋΝ τ πήγαν να φέρουν βοήθει
ανέβαιναν : παράλογε
ἵσταση, ένα μεγάλο ο ῬΡ ντοµα θα αναγκαστούμε να
α», είπε ο Κόρουν. «Σύ.
.νό, Σε μια το κεφάλι µέσα από τη πολεμήσουμε».
θά τς Τέντωσε το μεγάλο σώματου,
µε µια ξαφνική
μήνερό Καὶ τ μιμετά απομακρ ύνθηκε. Όλα τς ανυπομονησία για δράση. Δεν
μπορούσε να α-
έφτυσε Ὃτον ἀνθρώπ ους μπορού- ντέξει άλλο την αναμονή.
Ἢ
εκτός απι
τυ την παρουσία της μαγείας Το πλοίο συνέχισε. Ο Κόρουν
και η Χρυσιίς
αρνιόνταν να πλησιάσουν. διού λαγοκοιμήθηκαν στο κατάστρωμ
α. Στην καμπί-
Ηνύχταέπεσε, μαζί µε μι άβυσσο σκοτα να έκανε αποπνικτική ζέστη. Η µεγ
που φωτιζόταν μόνο από τηνήαμυδρ ή λάμψη τού
άλη νύχτα κυ-
λούσε.
γερού κάτω από τα φύκια. Οι εν φύλαγαν ϐ Μέσα στη!/γκρίζα ομίχλη τού πρωινού,
είδαν
Ὁ καιρός
}
γήσυχα σκοπιά, µε πλήρη εξοπλισμό. µια σκοτεινή μάζα να πλησιάζει από
τα δυτικά.
Το σπαθί τού Κόρουν βγήκε κλαγγίζοντας από
Ταν αποπνικτικά ζεστός. τα
᾽ Κοντά στα ο Ὁ σκοπός φώναξ Το θηκάρι του. Είχε μια μακριά, δίκοπη λεπίδα,
όπως αυτές που χρησιμοποιούν στο Κόναχαρ,
Το κατάρτι! «Ξάνθιοι στα δεξιά!» θέλει Και ήταν διψασμένο.
«Πάψε, ηλίθιε!» του είπε ο Ιμάζου-
µας ακούσουν.» ᾿
 .---ἅ- ὔ
. αντε ||
ο0ΥΛ΄-- ΛΑΙΜΟΝΙΚΟ ΤΑΞιΑι
μγοντας τα
Φ φατη «Μαγίάνατος.....----7
ΡΌΤΙΟΕ ο Κόρουν. πολεμήσουμε, ἤρθαμε εδώ;»
είπε,
-----"
ησε: Πο.
«Μπες μέσα, Χρυσιίθ'' ἀντ μικρού ο αμα «Όχι» του
τα του υαπ ᾶ
-γό ς ε καλά Ωπάντι Χρυσιίς, «Αλλά
δόντια. ξέρα-
«Ἐσύ ύ "Ἔν [5ντι Ὅνν δ' από Ὁ Π ηδονικη Μ όση στι. δὴσ Χθειαστείγ.
να τρ πλοίου ταλα-
τς μη ένιωσε
ασε πάλι καιτε-
μονη
αδρό, τικ. Ξαφνικά,
5“ Ξαφνικά, το χύλι και ο Κόρουν είδε του.
ντεύτηκε, έγιν πι
ε λρκλη Ρώ τους. Είδαν ο
ηρο γύ'
οιήθηΚε 0΄ απ να γλιστρούν από τις σέλεςορνος
ύ
λικά λον ο ον της με περα ον ο οι έρθουν ως εδώ Κολυμπώντας», μουρμού-
'
α νοται με εκφράσεις Υ8Η
ο τον άλλο αμκιΟιΤί Οι επιτιθέµενοι πλησίασαν από όλες τις µε-
ος
ουν ομαζίτούς»,
ένταση.κάποιο νο του Σόρζον». εν
{ », είπε ο Κονα- ριές, αφήνοντας πίσω τους αυλάκια. αφρού.Ο
Κόρουν τους είδε και πάλι από κοντά και το πα-

νη
λιό σφίξιµο του πανικούτον ξανάγγιξε. Δεν. ήταν
ανθρώπινη ράτσα.
ρα
ατ της μα θ είναι τέ-
θα Μαζί µε την πλατιά ουρά, ο καθένας από αι-
οςς. «Όσο«Ὅσο, ΒΩ
Χρυσιί
από τα ζώατους δεν
αντιμάχεται Π Ῥίον Ὁ τούς είχε ύψος διπλάσιο ενός ανθρώπου. Τα πι-
σινά πόδια µε το οποία περπατούσαν στη στεριά.
- είχαν μεμβράνες και ήταν κολλημένα κοντά στο
γυαλισμένο θώ
µε έν α σώμα. Τα παράξενα ανθρωποειδή χέρια κρατού-
ή περικρφαλα α,ν
ί μή
ν π λ ο υ μ ι σ τ σαν όπλα. Πάνω απ’ την ραχοκοκκαλιά τους ξε-
ρακα καὶ τη πετάγονταν πτερύγια. Είχαν μακριούς λαιμούς
ί στ πρ
π ε πάλλονταν, ΤΣ και βράγχια κοντά σταπλακουτσάτους κεφάλια.
ο δαρ' Τα στόματά τους φανέρωναν γυαλιστερά μυτε-
ἔλαμπαν καιγελούσε δυνατά. τν Ὃ ὃν ] Ρά δόντια. Τα μάτια τους ήταν μεγάλα, σκούρα
λουμε
σουµε», είπε. «Θα τοὺς στεί ν ας Κ Και έκαιγαν µε µια παγερή ευστροφία. Δεν Φο:
ὺς ιαγκουνάθους».
λεμικό ονο ρος ρούσαν αρµατωσιά, αλλά λέπια στο χρώμα τοῦ
“τ όζον σάλπισε µε το πο λασος ισα σφυρηλατηµένου χρυσού κάλυπταν την πλάτη,
οιαπόηχοίτους γέμισαν τη βῶ Τα πλευρά και την ουρά τους.
ορ τή π6
του τράβηξαν µέσα τα Κουπιά, Η φωνή της Χρυσιίδας μετατράπηκε σε μια ά-
Καιστάθηκαν στην ΚΟ
ματωσιές τους
ριμένῷντας.
 Πε 7 πὰ
κότωσε»
ποο πα µεμβρονῶ-
γρια στριγγλιά. «Περίρ,Εεώλι τακαὶέπεσε
Η ερινύαοὐρ)ο ηκε στον. οξάνΘΙΦΙ Νύ-
δη φτερά της. αν τον ΚΟΥΤΙ έγιναν ένα θαμπό
σαν κεραυνός ο τωτ ΜΤΊ ότου, καθώς έ-
χια, δόντια
ή πατος Κι ηνή.-
αἱματ!
Ἐν ος σαν περγανἜταξε μπάλες της
σον ταπέλτης του πλ τ) έπεσαν σφυρί
«άσβεστης Ἀχερανής ψτώδς. Το τόξο της
ζοντας αγάµεσα στους Ὃν Κόρουν. Ένας Ξάγ.
Χρυσιίδας βούιξε εέδι λλος στο λαιμό.: Την άλ-
ἡἩογµήψ οαέραςγέμισε
ίχνει.
βέλη καθώς ὅλομαςτο
πλήρωμα ἀρχισὲ νοΟΣ να έρχονται, βουτώ-
οσο ο ήταν σχεδόν αδύνατον
τα
ἃ ΙΝ ΠΠ Οι πρώτοι έφτασαν
τ Τα και έχωσαν τα γαμψά τους
ΠΗ μέσα στο ξύλο. Οι ναύτες. βάλθηκαν ναἃ
νύχια
τς χτυπούν μὲ λόγχες, ουρλιάζοντας από ορ
και τρόμο.
ον άνδρας που βρισκόταν δίπλα στον Κόρουν
σωριάστηκε µε ένα δόρυ στο κορμί. Σχεδόν αμέ-
τῶν [ΠπμεΊτια χρυσωπή μορφή καβήλης
την Κουπαστή και στάθηκε στο κατάστρωμα. 5 Ρουν κατάφερε να σπρώξει το ετοιμοθάνατο.
σπαθί άστραψε στο χέρι της, το όπλο ενός δεύ
τερου Ουμλούτιου έφυγε από την παλάμη τού,
Και το τέρας τον πετσόκοψε σφυρίζοντας. 4
0 Κόρουν όρμησε μπροστά. Τα σπαθιά Ὃ
γίσαν µετόσῃ δύναµηπου ο κουρσάροςττινάχες
ΚΕ προς τα πίσω, Ο Κόρουν άνοιξε καλύτερος,
πόδια και ξαναχτύπησε. Αυτή τη φορά η λεπ
ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ Ταξιαι
Μεμια μανίαπ
ου ὁ,λι
το ακολούθησε
, ϱ τα.
Τα τέρατα άρχισαν να ξεχύνονται
µέσα στο
πλοίο από ανοίγματα της γραμμής-άµυνας. Η
Χρυσιίς στεκόταν στο μπροστινό κατά
στρωμα
και το τόξο της τραγουδούσε ένα θανατερό
τι
γούδι. Η μάχη μαινόταν γύρω απότο. κατάρτι,
θώς άνθρωποι και τέρατα γύρευαν ο ένας τη
κα-
σάρκα του άλλου.
Ένα φοβερό χτύπημα απότην οὐρά ενός Ξάν-
θιου έκανε τον Κόρουν να χάσει την ισορροπία.
του και να πέσει κάτω. Κύλισε στο πλάι και τίνα-
ξΕ το σπαθί την ώρα που ο δαίμονας της θάλασ-
σας του ριχνόταν. Το σπαθί διαπέρασε την καρ-
διά του τέρατος. Χτυπώντας μανιασμένα τα σα-
γόνια, ο εχθρός σωριάστηκε πάνω του..Ο Κό-
πλάσμα στο πλάι και να ξανασηκωθεί όρθιος.
«Κοντά µου!» ούρλιαζε ο ἱμάζου. «Κοντά µου,
παιδιά!»
Στεκόταν δίπλα στο κατάρτι κραδαίνοντας ὁ-
ναν τεράστιο πολεμικό πέλεκυ, κόβοντας χέρια,
κεφάλια και ουρές σαν ξυλοκόπος. Οι σκορπι-
σμένοι Ουμλούτιοι ανασυντάχτηκαν και άρχισαν
 . πΟΟΥΛ ΑΙ ί-------
ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ. ΤΑΞΙΔΙ
''. το µέρο
80πυμην... η προς Ἢ κόψει µε ένα αι
8
κεφάλι. ύ
νάστροφο Χτύπημα
βήμα βήμα να ανοίγον"' Οι Ξάνθιοι
το χρυσωπό
του: . βρισκότο,πας μὲ Τα φτε. ἀρ;
κουπαστές, Τους Χισαν να πισωπατούν πι
Ὁ Περίας, ἡ 5Ριν και χο γιγάντιος πλάι σουν. τους ανασυν
ήταν αδύνατον να ημων
ζοντας, ου, μὲ µε το
νόταδίπλατου, ταγµένοι υς πο
ρά του. δαγκών.
Ὁ Κόρουν ὑθρύσαν στα στενά όρια του πλ
οίου, ν᾽
ὑπο του. Ο Ιµάζου στε.
«Σκοτώστε τους!» μού
στους άνδρες πεῖ στο Χ6Ρ' στο κατάρτι,τσα. τώστέπα Εραβεοι ήχο ο Ιμάζου. «Σκο-
σπαθίνα ΚΡ ἀμ νπλάτη τε Ένα κύμα
Ξαφνικά όλοι οι Ξάνθιοι πήδησαν στη θάλασ-
κόταν πεισματί Ε
ἵπλα τοι υ. και ξεχύθηκε,
κίζοντας οποιον δήποτε, σα και άρχισαν να κολυμπούν. προς τα άτια τους
ΞΟ πέρασε ον 5 α.Οιαμυνόμενοιτους που τους περίμεναν έξω από τη ζώνη της µα-

ο.
στο μπροστινό κατ! τ χρυσιίδα που χτυπού
σε γείας. Ο Περίας τους ακολούθησε, μισοσηκώνο-
ἥ ώτη ντας μερικούς από αυτούς από το νερό για να
τους ξεσκίσει τα λαρύγγια.
ς Ένας Ξάνθιος πετάχτηκε Ππροστάισοηζα
ήπέλεκυ.Ο Κονα-
Το πλοίο είχε σκεπαστεί από αχνιστό αίμα,
κόκκινο των ανθρώπων και κίτρινοτων ερπετών.
ν ἁμυ-
ο εραδ ναι Ἐν σι μα στη λαιμό. Νεκροί και πληγωμένοι γέμιζαν τα καταστρώμα-
Χδρίος κοτάϑερον, ἂν ώσει στο τα. Ο Κόρουν είδε τους Ξάνθιους να χάνονται
ο Ξ ερ παραπΚε τηντ"π οπ τράβηξε στον ορίζοντα.
σε ξανά πάνω στο «Νικήσαμε», είπε λαχανιασμένος. «Νική-
ΚΝ ἐπ καιτην κατέβα 1 σαμε».
κρανίο του τέρατος. «Για µια στιγμή...» Η Χρυσιίς έγειρετο κεφάλι
ι το σπα
Πριν μπορέσει να απελευθερώσε στο πλάι, αφουγκράστηκε.και µετά πέρασε τρέ-
ε πάν ω του. ὃν
του, ένας άλλος Ξάνθιος ορμούσ χοντας από µπροστά του για να ανοίξει µια
τούσε, ο
Κόρουν απέφυγε το ακόντιο που κρα μπουκαπόρτα. Το φως που έπεσε στο αμπάρι ὁ-
έκλεισε τα χέρια του γύρω από τα λα.
δειχνε πως είχε αρχίσει να γεμίζει νερά. «Καλά
πλευρά. Τανυχωτά πόδια τού έγδαραπλά ν τους το κατάλαβα», είπε βλοσυρά. «Είναι από κάτω
ρούς, αλλά κατά φερε να σηκ ώσε ι το σμα τν και πελεκούν την καρίνα».
νατο. πετά
" ναμη Το ένα έναπάσάλλ
τέραως σεσυσ
ξει πάν ο.με τρομερή”,
τηκε φριχτά κι Ν «Αυτό θα το δούμε», είπε ο Κόρουν και έλυσε,
το θώρακά του..«Όσοι μπορούν να κολυμπή-
λαιμό σπασμένο, αλλά το άλλο σηκώθηκε Κ τρ σουν, ελάτε μαζί μου!»
πιτέθηκε στον Κόρουν. Ο κουρσάρος κατά ο «Όχι, θα σε σκοτώσουν!»
Επιτέλους ὕα ελευθερώσει το σπα θί τού Κο
 “"Γ ΤΕΡΣΟΝ
πα
ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ταξι;͵
82 νταλ
γοο
-τπ ς Καὶ Στο τέλος, ; οοΚόροι 53
7 φή Ἷ ποι -- Εκτός από τα ουν, ο |μά[
ς», διέ ταξ ε ο ἱμά ζον '; κατ άστ ρωμα. και οἱ υπόλοι.
ου'ασύρθ;
ἐσσ Ῥις -- ανασύ
«Εμπρό ΟἽ φορούσ νω στο πλοίο, ὧνΠΗ
το δικό του θώρακα να πόσε! Ρ τημόση: ΚΟ ο πρας τ διώξαµε», είπε, μηνα
Ὁ Κόρουν βούτηξε στο Π ρῶ δόντια.ένα στιλέ- : η μου... αγάπι
ποτα εκτός από ένα πανίγύ ΟἿΟ του κάθε φόβο, λούσε σε όλη τη διάρμο.
είχε ρκειο..."ΗΧρι σιίςπου γε.
τούσε ένα κοντάρι και µέσα ρρίαμβο. Οἱ γε στήν αγκαλιά του. μάχης, τώραεκ.
το. Η μάχη είχε διώξει από τρο βς λάσσιους δαί- Ο Σόρζον είχε βγει στο Κατάστρωμα και, στο.
αφήνοντας μονάχα έναν βλεπε τη σκηνή, «Τα. καταφέραμε

ΑΙ...
άνθρωποι είχαν νικήσει. τους ν, κρατώ- «Τους απωθήσαμε, σκοτώσαμε ρα. είπε.
1 και χάσαμε μονάχα δεκαπέντε δικορν (Ῥιάντα,
ΠΒ σαν µε πρό- «Με αυτό͵το ρυθμό δεν θα κούς μας»,
ντας το ακόντιο σαν λόγχη,
5
Πποήεος πε
ἕνα όταδο. Ὁ Κό-
τέρας στην κοιιώ.α Ταστοἀλμιςλοοκ «το βύθισε
για να µας εξοντώσουν
«Δεν νομίζω π 9 ὌΝ,
σωπα τρομαχτικ ά μέσ
ρουν έπιασε το στι λέτο στο χέρι Κα ο διαβεβαίωσεοἱ
δρα ο σιαθήσοινε,
τερο. ΤΟΝ ησίασε έναν αἰχμαλωτισμένο Ξ
και την πλάτη θα) οσα δαίµονας είχε χάσει το πα
ο ατα τα πλευρά 5
ήταν έτοιμα να σπάσουν,και τ σι ἕονονὋ ως
Τα πνευμόνια του του στο κατάστρωμα
γέμιζε το κεφάλι ὃ ούσε
φοβερό μουγκρητό του. Χτύπησε στα τυ- ύ
σκοτάδι σκέπασε τα μάτια κ. Αν τον μα ο τ. :
Φλά γεμάτος μανία. ιν καινούρια µέλη --- τα τέρατ αὐτά ἡ-
τον άφησε. Ο Κό-
Ξαφνικά, ο αντίπαλός του τν περισσότερο ανθεκτικά απ’ Ὅσο ος
νο
βαθιά
ρουν βγήκε στην επιφάνεια Καὶ πήρε µια ό-
αν να φανταστεί.
ανάσα αέρα. Ένας θαλάσσιος δαίμονας ξεπρύα πα ας καλά», του είπε ο Σόρζον στην Ξανθια-
βαλλε δίπλα του,αλλάτην άλλη στιγµή η εριν λα Ἔ τνπου είχε μάθει µε εκπληκτική ευκο-
έπεσε επάνω του και τον κομμάτιασδ. προ Ἠαστε με ειρηνικούς σκοπούς και θα
ναύτες
Ο Κόρουν ξαναβούτηξε. Οι υπόλοιποι ν γι σίγουρα 5η μια προσφορά που ο βασιλιάς σου
ήταν ακόµα κάτω από το νερό καὶ πόλευα μικρό μέρ χαρεί να ακούσει. Είδατε µόνο ένα
τη ζωή τους. ταν πιο πολλοί από τους Ξάν᾽ μεσε πα από τις δυνάμεις µας. Δεν το ἐχου-
θιοὺς, αλλά τα τέρατα πολεμούσαν στο Φυσικ. τοσο να φτάσουμε ως το παλάτι σας και.
τους περιβάλλον: Το αίμα γέμισε το νορό, θΟλΘ᾽ ριάσουμε σε ερείπια».
νοντας την ὁρασή τους. Ηταν µια παράδεν' ρου. ν αναρωτήθηκε πόσα από
Φριχτή μάχη επιβίωσης. αὐτά ήταν
 ων
ή ΑΝΤΕΡΣΟΝ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ταΞῃᾳ,
ποΛΑ!
υ,
ο ο ---. τ [ο]ς
ίσω
ος άγ
δρ
έροΆ ἐλ ελεγε. Πά- δρόµο ἀκόμα ξεκινήσο,
85

αλήθεια και πόσα ψέματα. ΓΟ, ὅσα γάλα µέχρι τομαύρος ΄Έχουμε πολύ
ιπορούσε πράγματι να κάνει
να εἴχε 5,
--..
ος όπως και νάχε το πρ
Εμ, {τε να µας προσφἑρεῖ” οβασᾶ
«Τί µπορείτε ν.
ν νάχα
«Δεν
« Αυτό µπορεί να το ακούσει Ἠσόρζον.
γι
Το κάστρο στεκόταν πά
νω σε έναν απὀ τους
σω
θήκατε. Τώρα, θα σε ο: ἀρχ. οντές σου. Πες τους ψηλούς γκρ ίζους γκρεμούς που περιέβαχαν ενς.
μήνυμα στους ὦ σιοινα µας Σα μικρό ὁρμο. Πέρα από την ακτή, η ξηρά υψω
το
αυ πό θατους Ἐπισκεφτούμε τ νό.
ταν απότοµα προς ένα γυμνό βουνό. Η θάλασσ
αρκεί Κι ξ) α
θαέρθουμε ειρηνικά πο. Στ ἑσκαγε θλιμμένα πάνω στα βράχια, ενώ ο οὐρα.
ν µε τον ίδιο το
χθού γός σκοτείνιαζε καθώς πλησίαζε η. νύχτα.
Η Βρύσια πλησίασε τον όρμο µε εἴκοσι ἁγ-
ύ ύ ώρα!» δρες στα κουπιά, ενώ οι υπόλοιποι, οπλισμένοι
σης
Ξάνθιο
ο π
δρπο ως τα δόντια, στέκονταν νευρικά. στην κουπα-
; ΕΠ Ιµάζου
Ο ΡΕ βηξε
ΠΕ τράΓΝ τηΕΕλόγχη στή. Οι Ξάνθιοι τους περιστοίχιζαν καβάλα στις
νοντας
βούτηξε στη θάλασσα αφή Ὧν κετάρες, ενώ από πίσω τους ακολουθούσαν α-
΄τρινο αἷμα. πειλητικά τρία τεράστια θαλάσσια. Φίδια.κάτω α-
ν, πὰ
ον πω πως θα µας ο μέχ! πό την καθοδήγηση των μάγων τους.
χιστον
είπε ο Σόρζον ήρεμα. «Τουλά ὁ Ο Ιµάζου ρίγησε. «Αν μας ρίχνονταν τώρα,
μαύρο παλάτι».
τοι στο
ο ἴσουµε να έχει ς δίκι ο», παραδέχθηκε οκ δεν θα είχαμε καμιά ελπίδα να γλιτώσουμε»,
μουρμούρισε.
ρουν. «Ὑποστήριξες καλάτις. θέσεις σου,
να µε τις δικές τους αρχές». τη
ο ἃ πέρναμε πολλούς μαζί µας!» είπε ο Κό-
ἲἘννοείτε πως θέλετε να γίνουμε Φίλοι ΗΓ
ΠΗ

ζου, ολα
τά τα πλάσματα;».μουρμούρισε ο Ἰμάνικ ««Ἠσυχάο στε,
δήλωσε Πρόκειται να µας δεχτούν», τους
Σόρζον.
να ζητάς από μία ερυνίανα ζήσειειρη ά
μπα ὁ
σα) πλοίο προσάραξε στα ρηχά. Οι ναύτες δί-
.θι
σε έναν μποβάνο!»
τε», εἰπε
«Ελάκευ η Χρυσιίς ανυπόµονα. «Πρ τε ἦταν ο Τραβούσαν το πλοίο στην ακτή, θα
ναεπισ άσουμε το ρήγμα, να καθαρίσο
Ξιμένοι σε οποιαδήποτε επίθεση.
 . ὦ
μος
ΑΝΤΕΡΣΟΝ. |
μ αἴου- Οι ἀν-
ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ταξίδι
- ο ἱμῶν'
οφτὰ 9 Ἔρωσαν τα ὅ-
«Κουνηθείτε!» είπε «οτ, θηκόρω στο πάνω
ὄρες πήραν µέσα τα Κο: υραν το" 3
πλα, έπεσαν στονερό Κ“'"

στ α
βό τσ αλ τ
α ος
ς , τα Ἱη ντ α
οπο
κα
ίες
τωᾱ-
στις
οι πο αθρωποι ήταν πρ ΠΤ
φος ον
λιγμένοι µε ριχτές Ρόμα δια. μερμαί
ήλια καὶ Κρ' α-
σαν ψηλές μίτρες στακ ἀνέκονταν σαντους Ὁ Χάνθιος μονάρχης ένευσι
νιώθε ικανοποίηση που πλαν μον Ἔ
ενώοιναυτικοίπου ντίπαλο τον οποίο δεν μπορούσε να νικήσει
ο Κόρουν καὶ 0 Ιμάζου «Είμαι ο Σόρζον της Αχέρα», είπε ο μάγος
έβλεπαν ριγούσον.

πτοςυθααναοζήτορησανοὶτην οςγιγάντ. ιαμέΡὑταἨδτιοος ὶ

«και επιθυµώ να μιλήσω µε τους ηγέτεςτων Ξάν-
θιων».
ιοπρέπε!
Ὁ «Μπορείς να το κάνεις», του απάντησε ο σαυ-
Ίν- ράνθρωπος. «Θα σας παραχωρήσουμε δωμάτια
, του Βασιλιά των Ε
σµένη µορφή του Τσαθού ς λαμπύρισε καθώς στο κάστρο».
ατο
θιων. Το βλέμμα του τέρ Κατόπιν διαταγής του ἱμάζου, οι ναύτες ἀρχι-
ΤΟ φριχτό στόμα άνοιξε
έπεφτε επάνω του, Καὶ σαν να ξεφορτώνουν τα δώρα που είχαν φέρει
ξιμο.
για να βγάλει ενα μπάσο κρώ τη Φορά, δεν
μαζίτους: όπλα, αγγεία, κοσμήματα απὀ πολύτι-
«Ξαναγύρισες, λοι πόν . Αυ τή μα μέταλλα και πετράδια, χαλιά και σπάνια αρώ-
πρόκειται να ξαναφύγεις». ματα. Ο Τσαθού δεν τους έρριξε δεύτερη ματιά.
ιότητάς σου είναι συ:
«Η φιλοξενίατης. μεγαλε «Ακολουθήστε µε όλοι σας», είπε.
γκινητική», είπε ο Κόρουν. ειρωνικά. «Θα ήθελα να άφηνα Κάποια Φρουρά στο
στο βα”
Ἕνας καμπούρῆς γερο-Ξάνθιος σφδίύρπλιξαε! «ΣΤΟ πλοίο», μουρμούρισε ο Ιμάζου στον Κόρουν.
σιλιά του τράβηξε το μανίκι και ι ότι θα γύριζε «Και τί θα ωφελούσε, αν πραγματικά ήθελαν
είχαπει, ἀρχοντά μου. Στο είχαπε νατο καταλάβουν;» του ψιθύρισε ο Κοναχάριος.
γιανα φέρειτην καταστ ροφ ή. Σφάξε τους όλους Φαινόταν απίθανο ο Τσαθού να τους είχε α-
τώρα, πριν η μοί ρα µας χτυπήσει. Σκότωσέ του» κούσει, αλλά γύρισε προς το µέρος τοὺς Και η.
όσο ακό µα είναι καιρός!» μισο Φωνή του αντήχησε πάνω από το θόρυβο
«Υπ άρχει Και ρός», ε
είπ ο Τσ αθού. ΜΕ Τ ων κυμάτων. «Σωστά. Μπορείτε να σταµατήσθ-
Τα μάτιατου έπεσαν πάνω στα μά τι α τοῦ Σόρ
 ΑΝΤΕΡΣῸΝ
ποῦΟΟΥΛ
ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ. ΤΑΞΙΔΙ
ο --ϕυκόϊοις- Δεν πρό; 88

τε να σκέφτεστε πλίθιε5ου πι Μοτο”

κειται να σας ὠφελήσ' αν ένα στενό
.
λαγγα, αν τορ ημααήρο ύροπαλπεάτιτ σφαίρες
και μέσα που
πο στους τοίχους,
Σε µια µακριά φάλαγγος τῇ κοί άνθρωποι έμοια-
τες ν ΞΟ Ου ζαν µε πτώματα πνιγµέν.
μονοπάτι που οδηγού. γάό, καὶ ξοπί τα ων. Γυρίζοντας το κεφά-
Φ
Πρώτοι πήγαιναν οἱ
᾿σμ
τ µια λι, ο Κόρουν µετά βίας μπορούσε,
οι άνδ ρες το υς έ να διακρίνειτα.
σκεμμένα αργό πας θρωπων. τρομαγμένα πρόσωπα των Ουμλούτιων πι
"έγων σαυράν
αρχηγοί των ανθρώτ. : τοῦ, σκὲ- ταν ζαρωμένοι ο ένας κοντά στον άλλο κα1 Ἡέ-
σιωπηλή στρατιά οπλΙέ µςαπό παν σφιγγαν τα όπλα τους µε άσκοπη δύναμη,
Μας έχουν ουν περικυκλ ομο᾽ Αν άρχιζαν τώρα να Οι Ξάνθιοι γλιστρούσαν αθόρυβα µέσα στην
κακ όΚ'
Φτηκε ο Κόρ καταχνιά, Και τα υγρά λέπιατους ανέδιδαν έναν
ρίχ
µαςΤθχ νου ν. Χρυσίί ο να (ξετο αό του.ο
πδικ
Μια αμυδρό χρυσαφένιο φωσφωρισμόπουτους έκα-
έριτης νε να μοιάζουν µε ψηλά τερατώδη φαντάσματα.
ακριβώς Στο κάστρο ήταν σαν να υπήρχαν και άλλες πα-
ος μόσα στ ρίνη. Ερχόταν στη νευ |-- ρουσίες, οντότητες που στέκονταν λίγο πιο μα-
ι πάνω
ες μετο άλλο της χέρ
5
τή ε κριά από εκείπου μπορούσενα δειτο μάτι, κρυµ-
α-
υνία. ς, πιο Ὃ µένες σε σκοτεινές γωνιές και µέσα στους
υψω νότ αν μπροστά του σαν κά-
ο σρ ο ς ᾿ τμούς της ομίχλης. Συνεχώς ένιωθαν
τη νύχ τα που ερχόταν, με του μέσα από
ρο Και από
νους μέσαστις ΠΠ: ποια µάτιανατους παρακολουθούσαν
χαμέ
πτούς του πύργους μισο τις σκιές.
χλη σε αυτό το νησί, τ ο που
χλες. Πάντα υπή ρχε ομί Έφτασαν σε εναν τεράστιο προθάλαμ
οχή καὶ σκιά. Πο Η
μήθηκε ο Κόρουν. Ομίχλη, βρ οι τοίχοι του χάνονταν σε δυσθ
εώρᾶτα ύψη.
λώς. Μύρισε τη
ο ουρανός δεν φωτιζόταν εντε φωνήτου Τσαθού αντή χησε υπόκ ωφη μέσα στην
που έβγαινε από τις
στυφή θαλασσινή μυρωδιάχια απεραντοσύνη του χώρου. «Ακολουθ
ήστε αὐ-
από τις αναμνή: τούς που θα σας οδηγήσουν στα διαμερίσματά
ανοιχτές πύλες και ανατρί σε 4
.
σεις που έφερνε στο μυαληό του
είσο δο καὶ δι έσ χι σας».
στις σει;
Πέρασαν µια σπηλαιώδ Αμίλητοι Ξάνθιοι πέρασαν ανάμεσα
υ τους ώς
νό διάδρομο πο ρές των ανθρώπων, σαλαγώνταςτους μετα ακό-
--σαν έναν ψηλό ς.καιΟιστεγυμ ήταν :
νές τους πέτρες ντια --- τους ναύτες από µια μεριά, τους αρχη:
νηκε ατέλειωτο
χήν ες, εν ώ πλαν 4
γρές και σκεπασµένες µε λει γούς τους από µια άλλη. ᾿
κάτω από το αὀραῖἊ «Πού πάτε τους άνδρες μου;»,ρώτησε 0 'μά-
µια ομίχλης αναδεύονταν
καὶ ΜΟ
ταβάνι. Ο Κόρουν άκουσε κρωγμούς
 ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ταξί,
ο ι αντί-
ραίνο- γιδέψουν το
υµένο από το φόβο, 81
ζοιι µε έναν θυμό οξ τοίχο σε τοίχο πόρτες των τμποι
ἄνδρες » Είναι
λαλοι ταξίδεψαν από ύν. πίπεδα τού «Θα συζι τήσουν ρουμ Κλειδώσουν τις
νταν να τον περιγελο κατώτερα Ε θα έχετε είναι σύμμαχοί µας, "αζί τοὺς και σύ
«Θα οδηγηθούν στα Τα σκιασμένα », τον διαβεβα[ωοιντομα ϐι
Ξάνθιος. “
κάστρου», είπε ένας ιάμπου- σιίδα. Μ’ ένα. να
νικότοι νο.πάνω το Σόρζον.

ο ανασα πμ κανονες
πιο κατάλληλα δωμά α».
τι
ο ς ἐς τὸ Οι μέρει ο ώωσς
7
ες μας τ
Πηγαίνουν τους άνδρ Κόρουν στίμταν όµως
χέρι του
αι
ντρούμια -- το βή του σπαθιού σ ο
αν ήθελε νησί, είχαν διώξει απόος ο προσέγγίσηςα.
σφίξιμο στη λα ότιτοοςζευγ
αρτυρηθεί, εκτός ποι ήτανάριτ ων όςμάγων δεν ;
ανώφελο να διαμ ἃ 3 Ὁ σκοπ τομς. ΤΙ ος είχαν πειποτέ
.
να ξεσπάσει μάχη ί Της ανθ ρ ώ π ι ν ο
χι ος ρει σε αυτό το δαϊµ
3 τέσσερις αρχηγο σα σε μια ' μες, ΜΞ πια ώρα
ονικό μέ,Ἕλος
. μέ να µου επίτε τ
στολής οδηγήθηκαν ικοειδές επικλιν ς ΜΕ
« ώ
τ να κάνετε», είπε οσα κο
ελ
καιαπό εκεί ένα ουθεί το εσωτερ
ικό ενος δήγησα σας δίδαξα όσα ας να
να ακολ ένα κυ- ήξερα και τονἜκ
που φαινόταν
πύργους. Τελικά κατέληξαν σεου υπήρ- 5 ' σας, αλλά αρνούμαι να. μείνι
ἔπεα
οποί
οῖ τοίχους του ο στην άγνοια».
ον ΟΡ π ι φρουροί τούς άφησαν καὶ «Θα μάθεις όταν αποφαι σίσω εγώ
ας
κείο
χαν ἐξι πόρτες. ΕἘ ι. |
στ ο αδιαπέραστο σκοτάδ τώδη ταὶο ὙΡηΥΟΡότΕΡαΣ, Είπε
χάθηκαν µέσα επιπλωµένα με τε
ρα κ
ο τι στον.
Τα δωμάτια ήταν άτ ια μὲ ρκείπου σου έσωσα την άθλια
ζωή
ντια σκαλιστά κρεβ
διακόσμηση -- γιγά ίε ς κα ὶ Χα”
δωτές ταπετσαρ
Φριχτάσχήματα, φολι ασµέ- «Εσύθαπ Ῥέπει να µε ευχαριστείς που
άδια στους μουχλι τρώνε αυτή τη στιγµή τα
λιά, κοχύλια καὶ πετρ ψάρια οι τα
θυρα άνοιγαν στην ὑ-
νους τοίχους. Στενά παρά ομίχλη. έκρυβαν το
θάλασσας», μούγκρισε ο Κόρουν. «Μα ς
τον
ι η Μπρέαναχ Μ'Ππράνορ, βαρέ
γρή νύχτα. Το σκοτάδι κα θηκα πια!»
ο απ όµ ακ ρο ς ήχος των κυμάτων Στάθηκε μιΓΣ, του ον
έδαφος, αλλά σε
ςθαπρέπεινα βρίσκονταν
τον τοίχο, κοι-
Τάζο
υρα ντας
τοὺς φανέρωνεπω
ος.
η και
κό 2 νο
συντρόφους του µε
α-
πολύ µεγάλο ύψ ο Σόρζον, αρ ναος
», είπε ο Κόρουν.
«Η εξέλιξη δεν είναι καλήλινές επίπεδο μπο- χο ας μερος µε Φλογισμένα, βαθου-
«Μερικοί φρουροίλεστίσοουεπ ικ κριά [απο α. Η Χρυσιίς πισωπάτησε λίγο μα-
ρούν να µα ς απ οκ ν εδώ πάνω για πάντ ος π ΠΤ δυότους, αλλά οΠερίας γρύλ
Και το µόνοπου χρειάζεται να κάνουν για νᾱ μόν -
λησε την κοιλιά του στο πάτωμα,
 - να.
ποΟΥΛ ΑΝΤΕΡΣΟΝ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ταξί
νι. ρα - ο ἱμάζου
υ γαλά-
: τον Κ λατ όρ ου ν: το
απειλητικά
ήν αναποφασι- Η επόµ ενη γι
κοιτάζονται
συνεχώς στάσά η Καὶ ιτο πό τη
μέ ρα πέρι
άλλαζεἊΝ ν
πι! ύ η βρο
κτώδ ασε μέ.
'συσπαζότα έκεσαι», Χή. Δι οιξάνθο ως
ζιο πρόσωπο είὶπου στ
'γεκε Φαγητό, και ος στ
τα; ο μάζου τόλµησαγ να ρί
ς
στικότητα. μεσα Μπορώ ινατη µεσάρ-
ᾗ
εΜπορώνασε ερίξοω Σόρ ' νο ελιάσε 7
τον π οειδοποίησ που θα κουρ
[οσα σε τέ ρα ς
δοκί-
κα σου».
ο Κόρουν. «Για
«Δοκίμασε», φώναξ -
: σά τους καναι τααπτεόρά
δ ά ῃ έτι
ασἩε!Χρυσίς μπήκεαν υγραμέ
» Ὁ Σόρζ ον καθόταν ακίν μπα . με
αιίητος ύ
ρα σαν οξύ.

κετά,
ἀν-
τέσ. Ἔρις 5 τα μάτια θολωμένα από πα ανάκλινδρο,
ή
ρκο σώμα του θα µπο εις, Το λιπό-
μ π ι ολ 6κληρο έθνος ὀρθιµαῶνς; Κεμριανή ή μού μια. Ο Ιµάζου κι
ο ταξύ ς Ὡθότιαν ανακούρ-
ο τρωγόμαστξαθμε
ύ
τε ρά τω ν κα ι Πρ έπ ει να υ Πσ ος που µα
κουδα και σκάλιζε ένα απὀ τα περίπλοκ
α, ξυλό-
Νομίζω πως είναι η μαγεία το ν!»
ας ταοποίαοιναυτικοἰπερνούντις μον;
πολεμήστε τη
χωρίζει -- κατα Κοναχάριο. «Κόρουν», είπε με ον Ῥ ο πη ώρες. Ο Κόρουν βημάτιζε τ τῶ
Πλησίασε τον μου, θα πυρίσε τς(Εν Ὁ θυμός απειλούσε νατον πληµ-
όρ ου ν, πολυαγαπημένε ΕΘ ο ΐ κόμα και ο Περίας ήταν ανήσυχος τα
βαθιά φω νή . «Κ ουμετέ-
με όλ α μό λι ς κρίνουμεπως ἐχ έχεις ὧς ΤΟΣ τα να πηγαίνει πέρα-δώθε στο διάδρο-
σουταπού ότι δεν
ν καταλαβαίνεις Ἐν ον οπολν Φορές δίπλα από τον Κό-
τοιο περιθώριο. Δε τα τέψεις το μυ αλό σου”
ότ ητ ες να πρ οσ Ελ Ῥσάρος δεν μπορούσε να κρύψει ένα
τις ικαν
τῶν Ξάνθιων» [ποῖ Χαμόγελο. Είχε αρχίσει σχεδόν να συ-
πέναντι στη μαγεία απημένη
κήσου μαγεία, αγ μετ ο οι και την αυθόρμητη κακία της,
«Ἡ απέναντι στη δι ρα] 'ς µηχανορραφίες ανθρώπων και
μου», της απάντησε. τράβηξε ξοπίσω Τη»
Γέλασε απαλά και τον Κόρουν. Είμα΄ Μο
μάτια. «Έλα ρα Χρυσιίς παρέμενε ήρεμη. Κουλου-
προς ένα από τα δω υρς
ὁλ οι κο υρ ασ μέ νο ι και είναι ώρα νᾶ Ἑεκο Ἶς πας Ὀ κρεβάτιτης έμοιαζε σαν ένα µεγά-
στε καλύτερα αύριο... ος ἡ ρφο ζώο, µε ένα συγκαλυμμένο χαμό-
στούμε. Θα τα πούμε ος ἐχτίης Η μέρα περνούσε...
απόγευμα, άκουσαν αργές πατηµα:
 ... ο ..Ρ̓
ΕΡΣΟΝ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΤΑΞΙ,
οΟΥΛΑΝΤΞ:---
μαμα.----
άνθιων
; αίνει
α ανεβ' τ
δροσοσταλ(δε,
πάν.
της. Η ομορφιάὍ τη
ο
α ἝΩ ἑαμαπου προ
σιές και είδαν µια ομάδΉταν
στα κατάμαυρα μαλλιι
να σφιχτεί. Απέ, της έκανε το λαιμό τού άρ
΄έστιες Χρὺ ον
ο κεκλιμένο επίπεδο. οφασιστικότη- μία καθώςὃ εκεί Ενα κοιτά!
Πάζειµεβουβήεπιθυ.
ολ ύσε δέος, καθώς Οἱ ΠΡ μὲ πτραφτορές βό- τους Ξάνθιους ρα,ὑθούσε τον. Σόρζον και
Το ος τους περπατούσαν Όταν χάθηκαν,
ὑπερηφάνια, µέσα ο ρικοί ἥταν τολεῦν
ΝΗ
κα όρια, αλλά αὐ- μος. ἔρβιξεἀρ ως Όντο τους, Ε
ους τύλιγαν.
και είπε: «Τώ ρα
Γον ᾗνοδοντωτέ ς λόγχ85 σοψάνερα κάποιος ΚΕ Εμείς βγήκαμε έξω απόὝητοματι
παι-
μίλησε. ήταν ολο!
τους
ΠΗ
ς α»,
του παλάτι. ,λασσαΑχέρ
Ὁ.
Δαι
των Ε[ΠΘ «Όχι ακόμα», του

Τσαθύχος
τ
αξιω«Ὁματο ού, βασιλιάς ὃ τοντης
κάπως ζαλισμένος. απάντησε ο Κοναχάριος,
«Μήπως νομίζεις πως πρόκειταιγι
να δειπνήσεις
Ὃνκαιρο
η βαρι! κ Ξ πί ειται
μεπρόκ
».
τη γνώμη µας; Όχι, Κόρουν, είμαστε. τσ
για τον Σόρζον. Παίξαμε το ρόλο µας
µε τους άρχοντες τῶντ. ο μάγος και υποκλί- μας γυρίζει πίσω στο κουτί µας»,
καὶ τώρα
τιμή, είναι
έρθει µαζί µου, γιατί «Η Χρυσιίς είπε...»
.τποκα δα
θΠΚΕ. Ὁ Ιµάζου κούνησε το σημαδεμένο Φαλακρό
ο Ξάνθιος αργό-
ΓΟ ππρόπεταν, είπε κεφάλιτου. «Μη µουπειςπως πιστεύεις λέξη απ’
όσα λέει αυτή η μαύρη μάγισσα;
συρ να σας περι::
ΝΕ υποθέτωπωςθαπρέπει υν χολῶ 0 Κόρουν μισοτράβηξε το σπαθίαπότοθηκά-
ύρησε ο ο Κόρο ρι. «Σου έχω ξαναπεί πως δεν θέλω να ακούω
ον το μουρμο
κουβέντα για τη Χρυσιίδα!».
λύ», του είπε η χο «Ὅπως νομίζεις. Δεν έχει πια σημασία. Σκέ-
ΕΝ θα αργήσουμε πο
ινά, νομίζω τ Ἐτν
απαλά. «Μετά από τα αποψ λεις
ψου, όµως, Κόρουν. Σκότωσέ µε, αν θέλεις, εδώ
που φτάσαμε, αλλά σκέψου. Ξέρω τη Χρυσίδα
α όσα θέ
είναι ασφαλές να σου πω γι
πολύ περισσότερο καιρό από σένα και δεν γνώ-
θ στο ένα επίσημο φόρεμα που ος. ΒιἿ Επ ακόμα άνθρωπο που να αλλάζει τις συνή-
σὸς το
τοπλοίο, καμωμένο από με
μαζίτης από
Σιές του µέσα σε µια νύχτα --- για χάρη οποιου-
Χιουνγκ-νου, έναν πορφυρό μανδ
ύα ΤΟΝο ο ήποτε»,
ταρράχτηξ φωτιάς από τους βραχιό
- «Είπε...»
ταν σαν κα
ικά ογκποη ο τ
γυμνούς ώμους της, βαρβααρµεγάλο ρουμ ἐν σα «Ασφαλώς, νομίζω πως σε συμπαθεί µε τον
λια.και περιδέραιο µε έν Τρόπο της. Είσαι γι αυτήν ένα όμορφο και χρήσι-
ι έλαμπ'
λαιμό. Μαργαριτάρια και ασήμ
 ,ι
ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ταςΞἰδ
Ν
ΑΝΤΕΡΣΟ'.
ντάςσεναπι
5-2 ὁ που ζη- δεύ- ΟΚό στέψει.
ινύα της. νΜακόγι αὐτό... ς δε Είμαστε κ. -
μο ζωάκι όπως ηολερόκ το σμ ο χωρί του. Κρόιτ έβγαλε ο τα ο εδώ».
τά, θα πούλαγε λη ρο
4 πια
μαχαίρι ος Ὁ χιτώνα καὶ
Ὅν η πλάτη τέ;ενα
Ῥ πέρασε
τερη σκέψη». ος ες
εκνευρισμένα. κ ο. θυρο.
τ Τη ζώνη και
Ὁ Κόρο υν βη µά τι σε
χθη τν ον εΊσως να κάνω λάθ ΠΚΕ προς το παρά.
Σόρζον», παραείδέναι σί ουρ'οσο να
στεύομαι τον ού τη Χρυσιίδα, Ιμάζου, ὄνον είπε, «Εμπιστού
σχεδιάζε ι κο ΟΟμΩΙ
᾿ 4 μπορορο
δήποτεο Τσαθ
ος Τη ν έξοδο. «ΑΝ μπορ' την καθυποτάξουν.
γικό». Κοίταξε πρ υν.»
πο : τοι
Ξεχνάς
καλύτερο από ΠΩ Άλλωστε, Ὅτ οἴνολα να
ακούσω τί θα ες έχ ει ς γι α κάτι τέτοιο; δευµένα ζώα». Περιμένουμε τα, τ
ότ ητ
«Τίπιθαν δν
χα Ἐἷτο μαζί σου, τότε», είπι
ἡ
ό κράτηση» ε
πως είμαστε υπ ...» Μια ξα φν σκέψη έκαν
ικ ή
«Πράγματι, αλλάέξ ρο. Ἡ βροχή καιρό υπή Ρξαῶ αλοσοι γροθιάταη νε
τρ ει στο παράθυΚαὶ η νύχτα ε-
ει, άη ομίχλη ρος “ο Φίλε μου!» οὐ Σόρζον. Είμαιµετομὀή
είχε σταματήσ ε
θε θέα. Έκαν
« ή

μπόδιζαν κά » α ή

ιασμένο ουρα
νό. Φφυ- μάζου». αλή τύχη σ. εόλους οι
βαριά συννεφ ος φύτρωναν αναρριχητικά γύ από κ
Πάνω στο τε ίχ
όσ
αν-
ο το πόδι ενός ο- τουίσᾶ Ἴ χτηκε γύρω
Η ομίχλη τυλί
ς χο ντ ρο ύς
τά, με κορμού ιά φύλλα τους κρέμονταν άτ κρίνει μος Μετά βίας μπορούσε,ος
θρώπου. Τα πλ
ατ πια του Όντο τεινό τείχος καθώς ἠσχα: ον
σί α. «Θ υμ άμαιτα κατατό
να, γεμάτα υγ ρα
ένα λαγούμι δι
αδρό- ἔπε ἀνα ο και ποδιών για πατήματα πάνω
πε αρ γά . «Ε ίν αι Ἐς
κάστρου», εί ρούσα να βρω σπασμένο Ὃ Φυτά. Ένα παραπάτη!
ων, αλλά θα μπο σὲμ τ
μω ν Κα ι ση ρά γγ
μεγάλη τραπεζ
αρία». και θα μετατρεπόταν νο
μένο πολτό « αδίπλακόστρωτο
το δρ όμ ο μέ χρ ι τη
σαι ξοφλημένος»,
του είπε του. στο µακριά
«Αν σε πιάσουν.εί
ο ἱμάζου ανήσυχα. : «ΤΟ Τα μικρό ολ κλαριά τον τρυπούσαν και ᾿
μεγαλύτερα
μό γε λο το υ Κό ρο υν ήταν αδιάφομαρόστε 597 µέσα από τα δα
Το χα ς έτσι κι αλλιώς εί το σκεπα ανα
πιθανότερο είναι πώ ς θαπροσπαθήσω»” λα,Οιµυς του ο ήταν από τα πυκνά φύλ-
ίζω πῶ
φλημένοι», είπετό. σο«Νομ
ευ λύγιστος όσο ήμουν
κάπο- ηΑρκετές φορα, το να πονούν από την έντα-
μαι
«Δεν εί
α περιμένεις 8
ομένον τελευταία ΓΕ ο ον
τε, αλλά...» ερ αν το φυτό, γμή αρπάζοντας απεγνώ-
, εσ ύ κα λύ ττ
«Ὄχι, |μάζου κοιτάξει, ίσως βλέπθ"
δώ. Αν κάποιος έρθει να
 ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ταξιαι
έσα από τα
5 - - - ϕΝΗ ύχτα.Τ Ν... από τη γωνία.
5 Πριν τασι
βό γγ ηξ ε μέ σα στη ν οὐ "Ἢ
Κάτι ραυ, προσπάθη
:
κρ ητ ά το ῦ κε α ΦΙ
βαθιά μουγ πάνω στο τείχος.) του. Έν
Κόλλησε εστι :
τί βρισκόταν.εγ'ΠΠ
διακρίνει μο δρόμο το αγκωμαχόντας Ῥτα και συνέχ
ισε το
σηγμαανέ υ διέλυσ
ας Στα
Ὃεμμισά
εροτού
δαακεκλιμι μένου
ένο επιπέδου έχασκε
ς σήρα
µια από τι
:
κ
ερ γο νν ογκώδεις τοίχους λα, 3
ύπαντογλίστ
κ ε ν τ ρ ι κό πα ντα δι απ
τιού. Ο Κόρο υν ρησε μέσα στι
τ ο επι
δ ι α γ ώἢνάιλαλη 6 µια σινν [ο δι.Θαέπρεπενατον οδηγείστη, λα
πι α
στρου. ο ύ πον.
και...
" ν α π α ράθυρη,, Μια ακίνητη µορφή ήταν καθισμένη ανακούρ-
τάτου. ν. ριί υ.Κό-
κουδα μπροστά στο µισόφωτοτης εξόδο0
η πσ
π ε ρ ά σ ε υ καιτα αγκῶ
πδιοῦΝα ν α ρουν βλαστήμησε μέσα από τα δόντια. Είχαν βά-
τερι;τν
εσω
στ ιγ ! μ ή σ τ ο σκοτεινό βηΥμ λει Κι εκεί φρουρό. Ίσως έπρεπε να γυρίσει πί-
ία µια θίτρα σω... Όχι. Όρμησε μπροστά, σφίγγοντας το
σοη ς ησαίνοντας καιμετο σπα ρα αππ όοτο
κό Ἐν α ν α
ς απ λώ ν όταν έπ
ζ σπαθί µε το ένα χέρι και τεντώνοντας μπροστά
διάδρο μο ΥΩ !
Ἴ
έν ος α μ υ δ ρά από τον το άλλο.
σμ
ὙΘ'το, Φωτι Πέρασε το μπράτσοτου γύρω απότο Φολιδῶ-
τό λαιμό του πλάσματος και. τράβηξετο γιγάντιο
κορμί µέσα στη σήραγγα, Στα τυφλά, κάρφωσε
α τον Ξάνθιο στο στόμα, οδηγόντας τη λεπίδα του
σδιε
τς Ε Ν με τὰ Ἐυπόλυτο στον εγκέφαλο του τέρατος.
ον' όντας τά Τα νύχια του ετοιμοθάνατου σαυράνθρωπου
το δι άδρομο.
ου, δι έσ χι σε
μι α στιγμή μια ανατ
ρι χι ότ αν τον κάρφωσαν καθώς έσκυβε πάνω από το σώ-
ει κα ι ε-
μα. Σκέφτηκε βλοσυρά πως, όσο καλοπροαίρ
(ο να στ άζ πῶς. π α
ν αέρα. Πίστεψε
κραυγή ἐσκισε. το ταν µέσα στο λαβύρ δ ένα θα τον εκτε-
τοι καὶ να ήταν οἱ Ξάνθιοι, σίγουρα
κό
πού ακριβώς βρισ α λούσαν όταν ανακάλυπταν πῶς είχε σκοτώσειεν
, θα συναντούσε Έ
αν ἐστριβε αριστερά που οδηγούσε ψυχρώ έναν δικό τους.
κεκλιμμένο επίπεδο πίσυ
«Ὁ Ἡ σήραγγα τον οδήγησε σε ένα μικρό μπαλ-
κάτω... τη µεγά λη αίθου σα. Σερ-
µορφή στεκόταν Νιπου περιτριγύρ ιζε
Μία γιγάντια χρυσωπή
 ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ

για να πείσει τὸ λας κ, 101

100
κ
νάμενος μὲ την
κοιλιά, ο Κόρουν κ «Ἴσως-ναδεύτερο
υπι ο κό σα στις διαταγές
από το χείλος του. ας ἥταν κα-
οΤσαθού. «Είναιαλβ ας δυνάμεις μας», εἰπε
ἐνιῶ- μοι και έχουµε ισχυρό στρατα μαστεπολυάριθ-
ιμονοθάλασ όρουν
,
Οι άρχοντες της Δα πσ ε πῶ ς εἰ- πως κατά βάθος οἱ
Ξάνθιοι εἰν, αλλά µην ξεχνάς
ύ τραΠ '.κη
θισµένοι σε ένα μακρ όταν παρᾶ ή με φυλή από τους ανθρώπους τατ θλειφηηκή
χρόνος
έκπληξη μηρί. σκληρό και βάρβαρο και δολοφονος Ὁ σας είναι
ΝΗναεν τολειώσειτο φαγητό.) τον
άλλο, κάνοντας πολέμους απλά. ΤΗΝ το ἡ
αυτιά του.
νοθτ, οἱ δόξα, χωρίς ουσιαστική αιτία. Μέχρι σα
Εντ ισΣ τοκαισόι
δν ηο σαθού στεί η κάστα των ευγενών, οι Ξάνθιοι. ον.
χος τραπεζιού,
τοὺ ος
δαν κορυφή του ο ΚΩ
σαν ήρεμα στο βυθό της θάλασσας και σε λίγα
του ήταν Όπλο
υ] βουλάτορός σφὺ πι: μικρά νησιά χωρίς να επιθυμούν να βλάψουν κα-
από
ἀνάκλινδρα νένα.
τ κίτρινο κρασίτων «Δεν έχουν καν τη Φυσική ικανότητα για µα-
και Τ᾽ τ [ο
έπιναν
(κοντά ;
στης πολύ παρ; τ τομής, γεία.που διαθέτουν, έστω και ανεκμετάλλευτη,
Βάνθιων.Ἔνιωθε καισφ όλοι οι άνθρωποι. Για αυτότο λόγο εἶναι καιπιο.
τα απαίσια κρωξίµατα. να βγαίνουν
απ
ασ ευάλωτοι σε αυτήν. Έτσι, όταν εμφανίστηκε η
οτε των ερπετών κάστα των ευγενών µε όλες αυτές τις δυνάμεις,
Χρυσιίδας. είπε ο β'
μπορέσαμµε να εξουσιάσουµε το λαό και να γί-
Τ διαφέρον, πράγματι»,
ς. Ον
ΤΉ νουµε απόλυτοι άρχοντες των Ξάνθιων. Ὅλοιε-
ται κάτι πολύ περισσότερο Ξποις μείς, όµως, μάγοι και ευγενείς, τηρούμε την εν-
τμ δογαμία. Χωρίς εμάς, η δύναμη των Ξάνθιων θα
μπορούσε σχθ'
σότερο!» 0 Κόρουν έκαιγε τν ΜΕ Ῥ
κατέρρεε --- θα ξαναγύριζαν πάλι πίσω εκείπου
ρή Φλόγ απου
νειτην τρομε μον τος ξεκίνησαν.
έγειρε μπροστά,
Σόρζον. Ο μάγος

λόκληρος από τ ντος κατακτήσουν

«Ακόμα και οι επιστημονικές ανακαλύψεις
ον των Ξάνθιων έχουν γίνει μόνο από εμάς. Εμείς
Οι Ξάνθι οι
ετε.
με ευκολία. Ταθαλασσινα η το
Ὃ ος δημιουργήσαμε τη δαιμονική σκόνη καὶ όση πο:
η σότητα έχουµε κατασκευάσειβρίσκεται αυτήτη
τα πλοία τους,
μπορούν να τσακίσουν να. στιγµή αποθηκευμένη στα υπόγεια αυτού εδώ
ατείχητους στι
κήσας σκόνηνα τινάξειτ ευ
ο ον κτιρίου --- είναι αρκετή για να µας τινάξει ὁ-
σουν τη χώρα κ.
οι στρατιές σας να σαρώ τοο κετό ους στον ουρανό».
καινατους
γείασαςνατους τυφλώσει θα είναι
Οτρόµος που θαπροκαλέσετε
 ο
ΠΟΟΥΛ ΑΝΤΕΡΣΟΝ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ τα,
“8 αμπο- «Ακόμα δε,
ΚΟΗµα δεν
κ
Ὁ Τσαθού έκανε έναν μορφασ' πούς πας Ξάνθιοια σδα σετί 5 5
ρούσε να ερμηνευτεί σαν ε1ρι᾽ μου προδίδει εκνευρισµένα, «οἱ εν όλα αὐτᾶς Ῥούν να ώφε.
ν, πο οΤσαθού
«Μην νομίζεις πως αυτή η δή. ες που απο- ήδη τόσο ανώτερος ο τινά
μου είναι
αδυναμία. Έστω κιαν όλοι οἱ ΓΟ «Ας µη Χρησιµοπαιε τις ὃ ικές σας,
Ἱς µας είναι
που...
Ὦ η ισχύ.ο,
τελούν την αληθινή δύναμη τοτηςδμ.τια που σκοπό Ὃωωνσποις!
ἃ
μεταξύη
συγκεντρἠῶένοι
τα ὀφξωπό
αν ενα πο μονο)
μπορούσες να ποσο
σε αυτό

πω ότιο πνευµατι-
εἰς», είπε υπε
ροπτ
γνωρίζει πως δεν ιὑκπάάρη; καίουντὸ
χει τίπο
σ
Είναι α ς .Ὁθεκ
νικό6 στη μαγεία. -. Είναι ι τα ῖοε
τ
Ἶεμάαἰν
γομος -
θα σο
σο ανήµπορος είσαι, υ είχες επιβάλλει στους λού πάνω σε κάποιοτωἀλλ ο,ἄν
Δι λή ενόςτη µυα.
κα σμ ός πο τους». θειατου ελέγχου
ν ον Ὑξίμε βοῇ.
κός Πα χαθεί από τα. μυαλά σι
π
άνδρες σου έχει πια τάπιε Ο Σόρζον. «Ένας ρα επιβάλει οτον οςείδο πα.
υς
«Αδύνατον!» ξεροκα μός δεν μπορεί να μ σσὲ.
τ το [α δεν είναι τίποταπερι
ας
ναγκασ
πνευματικός κατα
σβήσει!»
είναι ο: πνευματικός
κα: ή ακό Κρηκιατιγρ
μα καιµ οινό σπςαθί,
αη ολἡύπένι α
όνιπ
σκνα
κήοθσαιάς εἰ
«Και όμως, μπορεί. Τί τε η μέ νη ταον οι ηλίθιοι να το. Ἱκάρταν- ου)
ιαεντολήεμφυ
ταναγκαμσός πέρα απόμ ει σα του Κόι ο.
τας
σααπότ δόντια. τος στιβγήκε σφυρίζον μέ.
θιάπου να υπερ σκ ελ ίζ
στον εγκέφαλο, τόσο. βα
α μυαλό δεν μπορεί
α
όλες τις άλλες σκέψει Έν
ς;
το μυστικό των μάγων; Ἑ, μπορείνα ήταν αυτό
αλλά αρκετά σε συνερ-
να τον σβήσει μόνο του, έ- αμα«Δώ λος εξήγηση θέλεις», είπε ο Τσαβού
τα καταφέρουν. Αυτό
γασία.είναι δυνατον να σή µε ρα , οἱ μα - «Αυτό που έχει σημασία είναι. πως
µου. Από
κανα εγώ και οἱ σύμβουλοί τοὶ; ος πνευματική µας δύναμη ερ
εύ θε ρο ιπ νευµατικά και σας
άνδρες σας είναι ελ
ατε. Είστε μόνοι». που] ΕΟ ΤΟΗ από τη δική σας και έτσι µπο-
μισούν για αυτό που τους κάν περα
πλησία- ουδετερώσουµε οποιαδήποτε από-
«Οι µεγαλόσωµες φολιδωτές μορφέςέσφιξε το
χέρι του Κόρ ουν λον, ο Εναντίον µας. Ας ξαναγυρίσουµε,
σαν απειλητικά. Το
σαςβοηθήσο ας ερώτημα. Γιατί θα πρέπεινα
σπαθί του. Αν άγγιζαν τη Χρυσιίδα...
ν έχει σημα”
Εκείνη, όµως, είπε παγερά: «Δε να µας Φξ΄
σετε την Ακ μενα κατακτήσετε καιναεξουσιά-
µας σκοπό είχαν απλ ά πα ος ρα; Τί θα κερδίσουμε εμείς)»
σία. Οι άνδρες ’ μα
ρουν εδώ και τίποτα περισσότερο. Δενα είναι επεοσ Αρζο δες. στα µεγάλα της πλούτη»
που έχε ι σημ ασί κι εσύ. ὅτι ἐμῶν αλήθεια, όμως, όπως είπες
χρειάζονται άλλο. Αυτό ω σε όλη την
να αποκτήσουμε μαγικό έλεγχο πάν Φάνταστα ἘΞ λά μυαλά σε συνεργασία είναι α-
Αχέρα». Ὁ ισχυρά από ένα ---πιο ισχυρά ακό-
»
 “ΕΓ

τν... ὖυ
ὧν όταν λει-
ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ τς,
λ τ
μα και από το σύνολο των ἴδιων μυα μπορούμενι
Ξ ρου,
τουργούν ξεχωριστά μεταέ ξύ τ Ἂν στοτν ν σώματα, έτσι ὥστ νὰμηζωικῆεγεῬγεια -
ὦ ζήσουμε αιών από.
ματιστεί µε σκλάβους, ος να συγκεντρῶ- τσάρος μα ια, Ὑεράσουμεποτέ καινα
Ὃ

υς δύν. 0 προσφέρω την πα.α νατωνγίνει

Ξάγθι λων --- σαι
ευ μα τι κὴ το δι κή
τραβήξω την πν τη χ οποιήσω σα ν τε θεοί!» ;
. Τώ-
ία
οτ ελ έσ µα τα με άφησαν ἐκπληκτο Η σιωπή πο
μου. Τα απ 0 πληθυσμο. ο
ρος τους ης ΝΕωΝ Ξάν
ρα, αν ολόκλη μας βοηθήσει, πέφτει σα ς θιων, Ἡ ττ
Μος και[ο πε πο
χρεωνό τα ν να
το προ
χρονα...» χαµη- και να ξεθωριάζονν
ψαν καὶ ένα
μά τι α τω ν Ξάνθιων έλαμ ου ς. ΟΣ όρ- (πα
ΙΝ ν.
κα-
Τα
ό υψώθ ηκε ανάμεσάτ
λό μουρμουρητ σήμαινε εξου- «Και γιατί να μιην επιχει
αστικά: «Αυτό θα
με το διά µας ὀφνος«ιρὀτηετελμάοἵσεος
Ότι ρῆσοι
ζον συνέχισε βι ν θα
τον κόσμο. Τίποτα δε
τοια συ γκ 6-
σταθεί σε µια τέ
μπορούσε να αντι εμάς, το υς - διαβίτο!η ο η κ«ενος ντ.
ισμένε! - Ὃν
τική δύναμη. Με μεις των ανθρώπων 5-5Εκτός
ντρωμένη πνευμα να μη κα ὶ τ ος από
ΣΕ ΕΜΕΙΝΕ, (
κατευθύνουν τη δύ
µπειρους μάγους να λέ πο υν δν ἿΤον Πο. κύριοι. Η ο ρή
ν Ξάνθιων να επιβ
τους στρατιώτες τῶ άλουμε ει ί :
ορούσαμε να επιβ
την υπακοή, θα μπ λη ρα ὁ- Κον λαό σαν μονος Ἠεπο δική σος
αγκασμούς σε ολόκ
πνευματικούς εξαν σο υμε. : «Και γιατίνα }µηνσικοτώσο!
ὡ
ειάζεται να πλησιά
θνη χωρίς καν να χρ είς 8- "κ ταη είπες μόνοι Ἔ-- ο
περάσουμε τις αχαν
Θα μπορούσαμε να ξε επα- δια εν κατανοείτε τους ανθρώ
τος καινὰ έρθουμε σε
κτάσεις του διαστήμα οἱ φι ος πω. τ: μεγάλες. Ποτέ να.
, στους κόσμους που
φή µε άλλες υπάρξεις πέρα απ ό τα σύ ννε- πος ἐγώ: καὶ ᾿ ας.
τε ανθρώπινες σκέψεις ὁ-
χουν
λόσοφοι λένε ότι υπάρ οντας αυξήσει µε τέτοιο : Ἡ
φα. Θα μπορούσα με, έχ
τι ς πν ευ μα τικές µας δυνάμεις, να λύσο
υ- χείρημα. μμ τίθαπροκαλέσει αυτότοεγ-
τρόπο ς ύπαρξης, να ανα:
άλλος Ξάνθ ανθρώπινη φυλή;» ρώ ἑ
τα τη
µε τα ίδια τα προβλήμα Ξάνθιος. «Οι Αχεὶ
Χερανοί θα ο.
γίνουν άμυαλα
ε τα βα θύ τε ρα μυστικά της φύσης, αὐτόματα Κάτω από ἑνα:τέτοιο έλεγχο. Απο:
στρα
καλύψουμ
μπροστ ά στις οποίες ἢ δ΄
ελέγξουμε δυνάμεις ᾳ γερνάὙγισμέι νοι από τη ζωική τους δύναμη, θα
είναι απλά µια σπίθα. νε και θα πεθαίνουν σαν τα ζώα.
κρηκτική σας σκόνη θα Αμφιβάλ-
 ἕω. ω Τ᾽
ΑΝΤΕΡΣΟΝ
π ΟΟΥΛ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ Ταξιιι
περισσότε- κιαν αποτύ 107
ύ ς θα ὦήσει
Ξε
λω αν κάποιος
από͵ αυ το ύς
ό, σηκῶ νε μπας ξεικαιναπολοι. Αυτι τό θα µποροῇ
ές », χρ υσ ών ον τα βγει από τα ποτ μέχοιητολονταῖα τρανό.
εποχ ί
ρο από δέκα Ἠταν κι αι:
ν πο, τα του. Μα η Χρυσιῖς..
Γ η χο υµ ῶς θήσει στο σχεδιασμό τη.νομωσία. Είχε βοη.ν
Ἔν τρ ουμε τ μα χρά σε αφανισμό. ολόκθηρ, Καταδικάζοντας ψυ-
για να τραβήξ Ε τ δι
άθεσή Πατ :
κι, Το Τ ; χε πει ψέματα, τον είχε εξ Φυλή της, Του εἰ.
χαρ, το Νορί αι εν θα π ε ρναμν ΤΕ ον προδώσει, τον είχε εκµοταλλων ἽΕΙ, τον είχε
σμο. Θα
κόσι π η
λου για το
({ ήθελε για παιχνίδι της, σαν ΤΕ! καὶ τώρα τον
καθό
« πως οιάζρστο
ον
νέττα. Η μάγισσα! .' μια αθάνατη µαριο-
Σόρζον.
ΕΩ οτ . Ήταν λιγότερο σπλα;
πι α γένος Μ Ε είπε
μας», ᾿
«Δ εν θα εί να ι
μι ἢ σταπόδιατης, κιαπό τοιού. Ἠῶ
ο.
θεοί.Θα σκεφτ' ν θα
ποτέ κανείς δε
.ΠΡ την είχε αγαπήσει µε όλη την η
δυ νά με ις πο υ
οσο στεί. “ Όσο για το
υς άνδρες
ύ
θέλετε. Τί µας νοιάζει Δεν επιθυμούσε πια τίποτε άλλο πα,
; κα τουςότι
μποροῦσε
ν μι ρει όσο τον δυνατόν μεγαλύτερη ος
ξεψυχήσει πολεμώντας. Δεν είχε προβλέψει
ξα νθομάλλη από το ἑ-
τ ν πειράξετε τον δικός νας γέρο-Ξάνθιος πως θατους έφερνε το θάνα-
Χρυσιίς. «Είναι
τ μα κοφτά η το; Ματους παράφρονες ανηλέητους θεούςπου
- πάντα». ο. κυβεβνοῦσον τις μοίρες των ανθρώπων, θα το
σκεπτικός Καὶ ον κανε!
ο πο δοι έμεινε ονος αργά καὶο,
μ
το άγαλμα κάποιου ένευσε.
3 Έφτασε το διάδρομο και άρχισε να τρέχει.
σε χρυ σάφ ι. Τελ ικά πρ ι
γµός διαπέρασε το
σσ ος αναστενα ς οἱ ΜΉΤΕ γι
άκρη, καθώ
τραπέζι από άκρη σε
ν δήλωναν τη Ακολούθησε ένα μακρύ επικλινές επίπεδο
άρχοντες τον Ξάνθιω ς που οδηγούσε στα βάθη του νησιού. Ήξερε πῶς
τους. τα μπουντρούμια δεν ήταν μακριά.
.
«θα γίνει», είπε ο Τσαθού
. α, Χώθηκε στις σκιές καθώς αντιλήφθηκε μια ο-
στη σή ΤΉ από φρουρούς να έρχονται προς το µέρος
ΟΚόρουν γύρισε τρεκλίζοντας
ανακαλύ δὲν Μιλούσαν στην περίεργη γλώσσα τους καὶ
χωρίς να νοιάζεται αν θα τον σχ ;
από φρίκη μπροστά σε ένα τέτοιο ΟΧΐ
αἱ ν έδιναν μεγάλη σημασία στις γωνιές του λα:
ήταν ήταν τρομερές
που οι συνέπειές του θα
 ο. ----
ποοίλΑΝΤΕΕΡΝ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ
όλις χάθηκααν
ν, κοστουπε: ύ
.- νούσαν: Μ Ξ
βύρινθου από όπου περ του.σήραγγαἀ σπηλιάςτο ατού ρος
την απέναντι. ἔξοδο τὴς
ο] Κό πυν
Ὁ ρο οτσυ νέ χι σε
α τοίχοι τω το ο ι ν ές
: ου.
Πρ ἘΠῚ του πλάσμα τος, Εἴστηκε κάτῳ από τον όγκο,
Τα σαγόνια έι
τοῦ ρα πήγανε μό α ιο θαμπό
έσάφ τν
αυτός “τος. προς τὸὄνΈισαν.

θούσε να του οήθεια ὕρω τοῦ άκουγε Ραγγας. Τρέχοντας µέσα στοομσπ
α του καθώς
οτ, Ὡς σή-
σκοτάδι, με μι α. παντος στιγμή εἶδε τη πίσω του έναν οργισµέγο άκουσε
δεν θα τον ακ ολοιθι
[ιο ρούν καὶ κάτι γλι- ο δρόμος της Επιστροφ;
μνά του πόδια. Δεν είχε σημασία. Ξ.
στερό πέρασε σε κατά μήκοςτης νοιχτό χώρο. Ήταν
ΚΙ χε
Μια απόµ ακ ρη τωμήαπή η φορά που εί
, αλ λά τώ τώρ
ρα .. .
οίεκ εί
Ἷ ο τ ν τ αράξει
είχε συ αζ ε ήτπο αν
οθ
δρ οἱ ν έν οι
Το μόνο που το μια Καγγβλόφραχτη Είσοδ.ο
ἐν νοροςς
τέ ρα τα µπορο! και πίσω από αυτήν
ισοότορα
7 σώσει ὁσοπορ
ρίξουν νΕΚΡ' ..
ὋποΞ σο τον α μεγάλη σπηλιά,ιά, Ὁ Κόρουν όρµησε μπροστά.
με το σπαθί στο
[ο τ λιμνούλα από χέρι. Το κατέβασε, τσακίζοντ
ας το Κρανίο τού ε-
Γον
νός φρουρού. Πριν μπορέσει να το
τραβήξει πί-
σω,οιδυο άλλοι Φρουροίείχαν πέσ
ει επάνωτου.
τριγύρύ ιζε, έναγι- Απέφυγε έναν θανάσιμο λογχισμό και
ερ ό
ρό π πούλι που τη]ν περι ο γρά-
γ λι Ϊ
σττε
ο μαύρο και από το σκοτ!άδι, πωσε τον Ξάνθιοπου κρατούσε το δόρυ
, καρφώ-
Μούγκρισε πότ; νοντάς τον στην κοιλιά μ8το μαχαίριτ
ανα ηο τος προςνερό. ου. Ο Ξάγ-
,ησο το µέρος ανα τος θιος ούρλιαξε και σφιχταγκάλιασε
τον Κόρουν,
του, κάνο παι
Κλείνοντας τα σαγόνια γύρω από τον
Ἢ σος μπόχας ήρθε μαζί
ώμο τού
από τητα άνδρα. Ο Κόρουν χτύπησε στα τυφλά, ανοί
ἽΝ του Κόρουν να θολώσειτοῦ νος ΜΕΣ γο-
ντας το φολιδωτό λαιμό. Κατρακύλίσαν στο έδα-
άκρη
ὦ Ταλαντεύτηκε στην ὅν ο μ΄ Φος, παλεύοντας σαν τα ζώα. Το μαχαίρι τού Κό-
το πλάσμα άρχισε να σέρνεται Ρουν αναπήδησε πάγῳ στα πλευρά τού
ς δν στ πο Ξάνθιου.
πλησιάζοντας προς το μέροςτου. τ ένιωσε τη λεπίδα του να
ΕΠΕ τέρας,δον σπάει. Χωρίς νὰ
τα δόντια του να λάμπουν στά μ νο για τα κοφτερά δόντια, έπιασε και νη
τν ΤῸ
γαλάζιο φως, αλλά πρόσεξε ο
του χέρια τα σφιγµένα σαγόνια και τα
είχε μάτια -- ήταν τυφλό. Πισωπι
 ΠΟΟΥΛ ΑΝΤΕΡΣΟΝ. ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ Ταξινι
μμ βώς άνοιγε 3
110.
νι έσπασε,
5} ωπου.
Ῥ)Το κάτω σαγό ερπετάνθρι᾽ πάλευε α-
. .
του ανταπέδωσαν ο φωτιάς,τα] σπα τους
όμα του (ανα εντο- μέταλλο των όπλων ες μα, σκληρά
όπως το
τρ μιβίαΤο στιά από το πλό τς
ίκομ- τίμ οο ᾿
γύθ! σωριασ τε
ά»,
Κύλισε µακρ «Ακούσ τε. καλ
αι κοίταξε [πο να καταφέρου-
κόμα αδύναμα κ Όμωςαυτ' ς σου κελλιο
ύ. ες
µε να βγούμε από εδώ ουµ εόμι δενθα μπορέ-
ο.
πίσειτον τρίτ δρες που σουμεποτέ ναδ ιασ χίσ
α κάγγ' τους άν ατων
ματιασμένο ς πά νω στ
Δαιμόνων με τους Ξάνθιοις τη Θάλασσ
ι πολύ κοντά σηκώθηκε δι
ς
ρω, όµως, έναν τρόπο για να. σο
ς,μας, Ξέ.
χε πισωπατήσε ο ν
οπλισμ έν ο; . πον αυτό
το καταραμένο μέρος και κάθελου
ῄταν ακόµη μέσα µε ακο θήσετε, ονβρί-
αντήχησαν σκεται µέσα του. Αν
Ἡ σιασμού Υ ισαν
ετάν κόρο υν ! Ε
«Ναι!» Η κραυγή γέμισε τη σπηλιά. Ἔσε
Σό ρζ ον !»
υμε τον ό τα όπλα τους στον αέρα, κάνοι
από έναν νεκρ φτίσουν τις φλόγες. «Ναι!» ας
ξεκοιλι πάνω όταν η µια αρµα:τ

ο ν
ο οίου ΚΡ εµ Ὁ Κόρουν σήκωσε το σπαθίτου και κατευθύν-

ο
έση του οπ

π
θηκε προς την πλησιέστερη σήραγγα. Συνειδη-

α
Ἡ
Κι "ει!
,.
σαν τοποιούσε αμυδρά ότι αιμορραγούσε, αλλά δεν
-! στην
οι άν δρ ες βγήκαν έξω ΐ ένιωθε κανέναϊπόνο. Αυτό που τον ἐνοιαζεήταν
ίσα
ταπα τ να βρει τη μαγική σκόνη. Ὁ Τσαθού είχε πει πως
Ομλο!
νω στ ο μπ ράτσο ενός βρισκόταν κάπου εκεί κάτω.
πά ο
Ένα ίχτηκε ρώτησε. Ακολούθησαν τη µια σήραγγα μετά την άλλη,
. «Τ ί πά θα τε » ν ο ν ος
ον ες µα ς κ ατέβασα χάνοντας κάθε αίσθηση προσανατολισμού μέσα
ίµ ον ὡςπο
ΝΕ ΡΝ οι δα , γρύλισε 0 στουγρό σκοτάδι. Ο Κόρουν ένιωσε ἐναξαφνικό
κλ εί δω σα ν» το ος
και µας
ργ ότ ερ α, μια ομάδα ε εφιαλτικό φόβο ότι µπορεί να περιπλανιόταν 8:
άνδρας. «Α Κον
πλ ού σι α ρούχα, ήρθα ἡμοσῖος
κεί κάτω για πάντα.
ταλάβαμε π' - ι Ἢ
ντυμένοι με κάποιος ανυπόµονα.
ν. Ξα φν ικ ά κα «Πού -πάμε;» «ρώτησε
σκέφτηκα κα ι πως η υπακ. ο
α «Πού είναι οι Ξάνθι οι που θα πολεμήσουμε»
υ Σό ρζ ον ο ρύστά
σκλάβοι το
δε ν ήτ αν η. μο ναδική μας ε ᾿ - «Δεν ξέρω!» του απάντησε Κοφτά ο Κόρουν.
σωπό του ιγΗ κ.Τελικά έφτασαν σε µια άλλη μεγάλη σπηλιά,
ς͵ να το ν είχα αυτήτη στ : τό
μα άλλη άκρη τής οποίας υπήρχε µια ΚαΥΥΡ:
το υς θε ού
. »,
!»πορεί να σου δοθεί η ευκαιρ ία Έτ[5 οί,
μιου«Μ
μέσα οντή πόρτα. Μπροστά της στέκονταν φρουρ υν ά-
σε τη δύναμή το
υ ος τνασσερι ς Ξάνθι οι, Άεν πρόλ αβαν να βγάλο
ο πειρατής. Ένιω -- ο αέρας γέμισε ξαφνικά µε ιπτάμενο) [ό-
άστημα καιτου Κ
ς
φει. Όρθωσετο αν
 ' ΡΣΟΝ
11 ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ τΞρι
μαὁ
- Φ
Κικοφτε-
ταλλο και θάφτηκαν κάτω από ένα σωρό Είπε ένας από
αλήθεια ππωῶςσ.αν ο ο Ἠλούτιους νευρικά, «Ε
Κόρουν έψάξε τα πτώματα αλλά δεν βρήκε
ρό Ὁατσάλι. ή όλειςμλοῦ φῶ:
ίναι
ο
ται ένας δαί;
θα ᾿ εὥ
α πίσω πι ο κ
κλειδιά. Μέσα στη μαυρίλκιβ
«Αλήθεια ει. ο ---
ώτια καὶ», Ν Φιτίλλιατο
ια τοποθετημς
μένὉ σε
α κοιν
Κόρου ν Βρήκε τα μακριά
μπορούσε να διακρίνει -
᾽απαραβίαστη- ταν ΟΥι προ ὅτ αρκετά, ας μέσασς ένα
λά η πόρτα παρέμενεεμπιστεύεται στους πολεμι- πο οι µία άκρη µέσα στητο
κό ο Τσαθού να µην σκι ὠτίουθα ανατίναζ. Ὡςο καιτοποθέ-
σηστη θανάσιμη σκόνη. Ἡ ανάφλεξη
στές του την πρόσβα σε καὶ και τα υπόλ οιπα --- καιῃ σπι ν ταυτόχρονα
Ο κουρσάρο ! ύλι
του Ουµ- γεμισμέν η με πολλά Φορτώμα
«Τραβάτε, άνδρες λαδης ηταν τεράστια,
λο µε ως Τα κοιμισμένης κό.
«Τραβάτε!»
λουτού!» φώναξε. δερμοι
γαλόσωμοι γαλαζό «Αν μπορούσαμε να φτάι σοι
Κοντά τριάντα με άλ λο και
ένας κοντά στον και να απομακρυνθούμε πριν σος Ὃ ος
άνδρες κόλλησαν ο ών τας ο
τα κάγγελα, κρατ τη νο ο είπε ο Ουμλούτιος.
άρχισαν να τραβούν έκανε λος
λου. Η δύναμή τους «Νομίζω πως μπορού
ένας τη μέση του άλ Ἶ
το σίδερο να τρίξει.
μ΄ ο κ ρού τ μονο
«Τραβάτε!» πολόγισε πόση ώραθαέ, κανενακαι
και όλοι έπεσαν προς
-
οντ σσ θυμόταν σχετικά µετη. μον
Ἡ κλειδαριά διαλύθηκε
άνοιγε διάπλατη. Ο Κό- ος ἘςΤΝ
τα πίσω καθώς η πόρτα κ είχαν αρκετό χρόνο να
α, άνοιξε βίαια το Κα:
ρουν βρέθηκε πρώτος µέσ στ ακτή ΚΗ. πο βαλλε πως θα έφταναν
γέλασε δυνατά βλέπο-
πάκι ενός κιβωτίου και
κους που το γέμιζαν. απ ὃνµπησε ένα αναμμένο κλαδίαπότη φωτιά,
ντας τους μαύρους κόκ ειέναν πυρσό
Για µια στιγµή σκέφτηκενα χώσ αρ Ῥη του φιτιλιού. Μια κόκκινη σπίθα άρχι-
εί στον αέρα μαζι
µέσα στη σκόνη και να τιναχτ ὄνετα ΠΤΙ κατά μήκος του και να κατευ-
αβρήκε την ψυ-
µετο κάστρο. Ύστερα, όμως, ξαν ξε 9 πο Ἐ Ὁ ανοιχτό κιβώτιο. «Πάμε!» φώνα-
ψάχνει Υἱα Φιτίλια. Οἱ
χραιμία του και άρχισε να του επέτρεπαν μια αυ”
υπόλοιποι µπὂρεί να µην Και των ίδιων.
ποῦ πὶ
ρχι να να τρέχουν, χωρίς να ὑοιάζονται
τοκτονία που θα κόστιζε τη ζωή ος η)Κάπου έπρεπε να υπάρχει ένακε-
σε τόσους πε;
Άλλωστε, όσο περισσότερο ζού να πετσ οκό- οι 5δο που να οδηγεί προς τα πάνω...
ς εχθρούς θα μπορούσε
ρισσότερουικ ᾽
ψει προσωπ ά.
ΤΟ υλικό».
ἳ είων
΄Ἄρχισαν να ανεβαίνουν τα επίπεδα των υπο:
«Ἔχω ακούσει να μιλάνε για αυτό » κατε! Ὀθυνόμενοι προς το Κεντρικό πάτω-
 ἬΓ
ΠΟΟΥΛ ΑΜΣ...
Γπο0ΥΛ ΑΝΤΕΡΣΟΝ 3ΑΙΜΟΝΙΚΟ τας,
.δ ο ο μεδέκοναι μιζαν όλο το
ς ἂν αυτό που έ- ἥ του ορθωμ
σώμα δωμάτιο
τὸΚαὶ τὸ παι -.
µατου κάστρου. Κάπου μο ούρλιαξε.Ο Φόβοισα μέχρι το ταβάνι,
ένα γαλάζιο φως, λαμπρ' -... Κάποιος
βλεπαν μέχρι τότἙ... «Μαγείαιν ον
κροτάλισμα από το ΠΚΕ οὐ κο ρονητικό
σκοτάδια τῆς ο-
οἱ
Το δωμάτιο ήταν πελώριο, Κα
ώ
ὗ-
το στήριζαν.χάν ονταν μέσι το της πθρίεργης ς
λυ ὃν τους τοίχου
ροφής: Χαλιά καὶ πο Β Ὀο ζι ν
- Ξάνθιων. νά
τον
πο π ΤΕ περίπλ
μοροκα λισκονταν ΟΡ! μοτ
φέςσκαστέ μέν α ἐπ ᾽ ν.

τορος ο µη ασδρυ δώ ο
Ν σειρὲς
αι στουςτοίχους. ΠΠΊΡ
συνθλι
νια του. καν
Δεν ήταν αλήθεια, προσπα
σι ν θούσε ναπείσειτο
και τον κατα μυαλό του µέσα στην αγωνίατου. Δεν
ΠΝ ο Σόρζον ήταν αλή-
Ούρλιαξε µια κατάρ' θεια! Συνέχισενα Χτυπάει, προ
μσης Χρυσιίδας.
σπαθώνταςναα-
' ντισταθε
ί στην ψευδαίσθηση που γέμιζε το χώ-
άνω τους. κ
να κέρας και Οἱ φρουροί ρο γύρω του.
ς για να ον ο ια Μέσα από το μουγκρητότων νεύρων του,του.
πο από τους τοίχου
ά: στο πρό ποτὶ φάνηκε πως αισθάνθηκε τη λεπίδα να βρίσκ
ή µια γραµµή μπροστ μ
ει
κάτι στερεό. Μούγκρισε. με άγρια χαρά και χτύ-
ΞΕ
ποι έπεσαν πάνω στους κ ο πησε ξανά και ξανά. Η πίεση που τον σύνθλιβε
στε ί.
που έκανε το κτίριο να σει μας σταμάτησε. Ρούφηξε αγκομαχώντας τον αέρα
ν ν.
Τσεκούρια και πελέκια άρχισα σι
εκη ησε τοο πληλ α Και κοίταξε µε μάτια υγρά από τον πόνο τη γιγά-
δώή κι εκεί. Ο Κόρουν πελλέκ
!
πρό σωπ ο. ενώ Τι Ντια μορφή.να διαλύεται και να γίνεται καπνός.
ερπετο ειδ ές στο
υγή τοι ασε Στα πόδια του, ο Τσαθού συσπώταν από τον πό-
κραύγαζε την πολεμική κρα υπόλοι : νο, με το κεφάλι σχεδόν᾽κομμένο από το σώμα.
, ΤΟ
μΤΟ
Κάρφωσε το τέρας στη λεπίδα του νο ταν απλά ένας ακόµᾶ ετοιµοθάνατος Ξάν-
στον αέρα.και το πέταξε πάνω στ' στάγία ιος.
πους φρουρούς. ς βασι.
Ὁ Τσαθού μούγκρισε και Εκ το Ο Κόρουν πήδησε πάνω στο θρόνο και κοίτα-
να τον αντιμετωπίσει. Ξαφνικά, ο Ξ ᾿ βρισκόταν΄ ξε τριγύρω του. Οι Φρουροί και οι ναύτες στέκο:
λιάς δεν ήταν πια εκεί. Στη θέση το Ύταν ακόµα αμίλητοι στις θέσεις τους. «Σκοτώ-
του Υἕ΄
ένα πλάσμα του βυθού που τα πλοκάμια
 ---ῃ
πΟΟΥΛ ΑΝΤΕΕΣ
νε. : ΟΝ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ τ,Ξίαι
- 118 -α. «Σκοτώστε
Ὁ Κονα Χάριος γύ ΠΙ
ατής “
στε τους!», βρυχήθηκε 5 πειρ οσπάθησενα τρέχει προς 5.0 Ὑύρισε και είδ. ονμέζουνα
τους όλους!» ν νπρ
μάγο, αλλά κα- κοῦρι στο τ τμ μένο τσε-
Ἡ μάχη ξανάρχισε.Ο Κο έπει να είχαν.
ήταν ελεύθερος
ελεος Ἔρος!
δα στους Ὁ θεού
θεούς», Ο Τμάζου
εντοπίσει κάποιον άλλο υ.
θενά. ιο του κάστρο
νείς δεν φαινόταν που ο ΒΞ
άλλ
αποσυρθεί σε κάποιο
αν στην αἴθου-
Αυτό, όμως, δεν θα τουις ἐμπαὶ ν από παντού
Περισσότεροι Ξάνθιο
Ἐν σύντομα, ΘΕ κ.
σακαιτα πολεμικά μη
αντι-
ο το όλ α των υπεράριθµων
αν Ο γαλαζόδερµος πολει
πάλων... υ µία κόκκι-
αυπόγειατου κάστρο γρια και πέταξε ένα τ ΝΣ
ένα κι- δια του Κόρουν. «Να το κεφάλιτου. μη
νη πάς ο το ἀπίλι πλησιάζοντας .
σκόνης. ναίκα µου είναι ελεύθερη!» ἘΣ
ή ύρης Το σπαθί
νου ἃ απήδησε στο πάτωμα. τη [ος «Και η Χρυσιίς;»
για, τσακίζοντας Ο Ιµάζου έγειρε πάνω στο ύ
του τινάχτηκε στα πλά και κόβοντας, την ουρ' να πάρει µια ανάσα.
υ ος
κοκκαλιά ενός Ξάνθιο
ου. « Κον τά μου .ούρλιαξε. «Κοντάμου, «
«Έστει λε την ερινύα καταπάνω μου. Χώθηκα
ῇ
ενός άλλ
ες του Ουμλουτού!» σε ένα δωμάτιο, της έκλεισα την πόρτα τας
τά-
η οί τον άκουσαν και ανασυν τρα.και µετά έφτασα εδώ από µια άλλη είσοδο».
άνοιξε δρόμο προ -
ς Η Χρυσιίς ήταν ελεύθερη...
χτηκαν σε µια ομάδα που Κόρου
ρσάρος. Ο
σηµείο που στεκόταν ο κουείσ «Πρέπει να απομακρυνθού με», είπε ο Κό-
οδο που έχασκε
τους οδήγησε προς την βου «Η διαβολόσκονη θα πάρει φωτιά όπου νά
ετο μυαλό του:
µπροστάτους. Μια σκέψη Φλόγιζ Ἴ
ς;
πού ήταν ο Σόρζον και η Χρυσιίά στην απεν επίος Ξάνθιοι ανασυντάσσονταν και έκαναν νέα
Οι Ξάνθιοι σκόρπισαν μπρ οστ τ τη στους ανθρώπους. Ο Κόρουν, ο Ιμάζου
Κόρουν καὶ οἱ τ
σµένη ανθρώπινη επίθεση. Ὁ δρομο μμ. παλικάρια τους γέμισαν το διά-
που θυμί
δρες του έφτασαν έναν διάδρομο πι ας µια ομίχλη ατσαλιού, υποχωρόντας
από το κάστρο. ᾱ
καλά -- οδηγούσε έξωπαλ ιοτόµαρο, ΤΟ ῄξε ρ' Παρλο έξοδο. Κάποιοι έπεφταν και άλλοι ἕ-
«Κόρουν, Κόρουν, τη θέση τους στην πρώτη γραμμή. Συνέ-
πως εσύ τα έκανες όλα!»
 - ΠΟΟ ΥΛ ΑΝΤΕΡΣΟΝ
118
ΕΥ
χισαν να υποχωρούν, αφήνοντας πίσο τούς
μονοπάτι από κουφάρια. νο 719
μου φανερώθηκε
Το τέλος του διαδρό στια σιδερένια Ὥν ελεύβι
στά τους. Όμως, η
τερά
πόρτα
σε εφαρμογή», σχέδια θα μποτύσεταὶ γαμόνοθέοο.
αρχίσει να κλεί νει... Ξάνθιων τ) µε τη βοῇβ, ΈιαὮ μπορο
των ακέφαλα σει
του είχε ήδη στ ακ ρι βώ ς απέξω. Ἐν ᾱ- Οι τοίχοι σι ν πια.
Ἡ Χρυσιίς εκόταν μανδύα τη Κίνοντάς ος είσ
σετο
γριος άνεμος χτυπού ερά. --
μέσα [πο
ρουν ένιωνωσσε τ βάρὃνΠ ακόμα µπου-
έν α ζευγάρι κόκκινα Φτ
τον να μοιάζει µε . «Μ εί νε να ξαφνι κά
ξε στον Κόρουν ύ
«Μείνε εκεί!» ούρλια τ
τὰόννμ
Ρο 5
πεθάνεις, τριπλέ προδότη!» ο
ς ορραγοβαύσριεά απ
απόό πταε5
. περα ο
ς
τιος πήδησε να την μ αςες ος όα ανα
Ὁ πλησιέστερος Ουμλού σεε ΓΣ δε
στο αιο ν μπιορολσε τς νατο
η πόρτα του έκλει-
πιάσει, αλλά εκείνη τη στιγμή κ αἱ ς δεντα είχε ι
μεγάλη αμπάρανα ᾽ ποσα
σε κατάµουτρα. ΄Ακουσαν τη Γ΄ "λο ἓ
τερική πλευρά. Ἡ- ν Χτυπούσα
πέφτει µε βρόντο απότην εξω ο
λη ᾿ς ν την πόρτα
διαδρόμου και Είχαν απ
ταν παγιδευμένοι στο τέρμα του ομείνει είκο͵ σι κα
ι νδεαν,θα.
να τους σκοτώ-
οι Ξάνθιοι δεν χρειαζόταν παρά Ν Υκρεµίσο
σουν έναν-έναν µε τα βέλη τους
.
έφτασε στο τέ- Το πάτωµα ανεβοκα ἱτέβηκε κάτωΗΝαπό
Μέσα στα υπόγ εια, το Φφιτί λι διατου Κόρουν κιαι τα πό-
τ ον ἀκουσεπέτρεςνα
αἱ
λος του. Ένα κύμα φωτιάς ξεπήδη
σε από το α-
πους σω-
γκρεμίζονται.
νοιχτό κιβώτιο, φτάνοντας τους υπόλοι τ
πίδαὍμω
! ο, µα τους θεούς, υπήρχε µια ακόμα ελ-
ρούς γύρω του.
«Να είστε Έτο
έτοιμο
ι ι να τρέξε;
ΙΧ ανος
ς τα
χρρρ εύ..
όνος σο.υν!» ὃς Ἐδοθ
μας Σ εί κά-
Η πρώτη. έκρηξη ακούστηκε σαν πνιγμένο
μουγκρητό. Ο Κόρουν ένιωσε το πάτωμα να τρέ- ΟιΞ: άνθιοι ο Ὁ πανικόβλητοι. Οι άνθρω-
μει κάτω από τα πόδια του. ΄Ανθρωποι καὶ Ξάν-
θιοι στάθηκαν ακίνητοι, κοιτάζοντας ο ένας. τον
ξειαπ
δι ςπ ηύν,τ α νοι, περιμένοντας, ενώ οι εκρή-
ερνο ς ο τους. Ρωγμές άρχισαννα
άλλο µε γουρλωμένα μάτια στα οποία διαγραφό- ον πνιγηρό αν Χους ενώ η σκόνη γέμιζε
ταν η κοινή τους μοίρα:
ΟΣόρζον, ο Τσαθού καιοι µάγοιτων ερπετάν- λαγτούόρο
ετιαμκοοἳ τον κοντινότερο τοίχο να
θρωπων είχαν χαθεί, αλλά η Χρυσιίς, η τρελή καὶ τα-
νοιγμα ποσα πρ καταρρέει. Πήδησε
προς το ά-
ση δύναμη του απέμεύε. Οι άνδρες
 --
ΠΟΟΥΛ
20ΥΛ ΑΝΤΕΡΣΟΝ
ΑΝΤΕΡΣΌΝ
120 ἡ έπεφτε πίσω 121
τον ακολούθησαν, ενώ η ας
Ἂν αδἔσουν καλά το πλοία και να το
νή του χάθηκε η καταιγίδι Ὦ,να χω γυρίσ ει χρινα κωπά
«Πού πας; φώνος. το Ὁ μέ σει.
σα πι οιος ούρλιαξε, αλλα εῖτού.το εδώ
ριαππε
θά
νοκι εκεί, Φώ
«Ἴσως να γυρίσι οΟμ τοῦ γυρισμοῦ
ναξεΕσύ ὑμλο
.ύτ μού.
.
β..
ρυβο το
μέσα στο θόρυ ά να ανοίγει Ὁ Κόρουν γύρισε και άρμα με το πλοίοι,
ιος,
ς από αυτά
ὦ.
ο Κό Κόρ
ρο ' υν ο ού το . Συ νέ -
και Ἡ ιμο ΦΡ'
α σαν ώρ μέσα στη λάσπη πι
κε Φάλι κάποιου άνδρ Ύκλας. Σκεφτόταν. 5 ΤηνΧισενατσαλαβουτάει
κατεύθινγι
ο ω και ο ά-
ορ καταιγίδα μαμάς νοὐρανό,
νεμος γέμιζε με τὸ βροχήςκαι χαλαζιού ενώ οι
στέλνοντας ο που τους τούς θορύβους των
ν εγκαταλε-
εκρήξεων. Πέρασα ν την αυλή και τη
ΤΗ που φάνηκε να ανο!
{-
άστηκε ν έπρεπε να
ος
από τη ας ἴαι
νης
ει ἐς ο
και είχε χτυπηθεί
ολ Ὃ το.
ση ωμή Ὁο κατηφορίζο! Ὃν αργά προς την ακτή.
Κατα. Ξαπλωμένος
στήλη Φωτιάς ρος Το κάστρο ήταν ένας σωρός απὀ
μια συντρίμμια
όντας το κάστρο Υύρ που συνταράσσονταν ακόµαπου και
ττ ΤᾺ Ἶ ΠΤ τα τελευταία κιβώτια της δαιμον
που, καθώς
ικής σκόνης α-
Καὶ τσισµέ- νατινάζονταν: Οι σταγόνες της
βροχής έβραζαν
ως Κόρουν ανασηκώθηκε είχε ο Ὃ πα. και εξατµίζονταν κα
οος ένα δέντρο
την έκρηξη. που
Μέσα στο θώς άγγιζαν τα ερείπια.
ο οσα τ Ο Κόρουν άνοιξε
τ Ὃ σα τους σιές που μπλέκοντανδρόμο µέσα απότις φυλλω-
στα πόδια του και του έ-
ὋΝ άκουσε αμυδρά τμ ο ος γδερναντοδέ, Ῥμα. Το σπαθί κρεµόταν ακόµα χα-
ο ος την ακτή,
τον άνεμο, μισογυρμένο αρά στο ένι Ώ χέρι του, δοντιασµένο και στομῶ-
πα. ένο από τη μάχη.
Συνέχιζε το δρόμο του µηχα-
ο ώθηκθ τρξ΄
η,τ στον Ιµάζουπου ας. ο. νικά, χωρίς να προσέχει τα ανεµοδαρµένα
δέ-
᾿ Υτρα που συ ναντούσε
για να πάει κοντά ο
κλίζοντας στο δρόµο του. ͵
λις που ακουγόταν μέσα στον ο τῇ, Δον μι’ Ξαφνικά τιου ήρθε στο μυαλό πως πολεμούσε
«Κατέβασε τους άνδρες στην τα λάδι Ἶρος ὤφελο 5 του Κρόμαν, Του Θαλασσοκράτη
ρούμε να ταξιδέψουμε µε τέτοιο Κι
 ΝΤΕΡΣΟΝ
ΠΟΟΥΛ ΑἹ
122

της Αχέρα και εξουσιαστής, τηςπράπατ ρίδ σος κ

γματα παω.
Κόναχαρ. Υπήρχαν, όµω
᾿ρότερα απὀ έναν ξένο ζυγό, καὶ δν μπρο-
γει στο βου νό που βρι σκ
είχε καταφύ ετοιμάστηκε πο Ῥά πράσινα Πο ΤΟΥ
στά του. κ κοίταζαν
τα γυμ νά βρά χια πόνον τα Ώ μάτι.
Τελικά , έφτ ασε
ο . ΕΕ ποσα οουν
όρια τής πυκνής βλάστησης» Η [τ
από : ν άνεμο
μανία επάνω του, οδηγημένη ο ζώο. Οι κεραυνοί
που ούρλιαζε σαν' λυσσασμέν με τους
έμοιαζαν να πέφτουν συγχρονισμένοι
νερό άφριζε γύρω
χτύπους της καρδιάς του.του,Το κυλώντας προς τη
από τους αστραγάλους ; 3
θάλασσα. ενό ς ψηλ ού
κορυφή
Εκείνη τον περίµενε στην
Ὁ μαν δύα ς της τύλιγ6 σφιχτά το
γυμνού λόφου. Η επίθεση γονάτι
ν σετι Ὃν Κό,
μος προσπαθούσε να
λεπτό κορμί, αν και 0 άνε δόντα της Ξρινύας
μένα μαλλιά της ανέ- ἐλαμίαν ὅσα.ἘΣ νο
τον ξεκολλήσει. Τα μουσκε τον.Ενώ τα νύχια βυθίζο
νταν στο κρέας ος
ρα φίδια.
μιζαν εδώ κι εκεί σαν μαύ Εν τ το τ τς
στην καταιγίδα. του ψηλά καιτα αὶ
«Κόρουν!» του φώναξε µέσα χρι το μιαἩ
του, Ἰαπερνώντ
ὦ ας τη σάρκα µέ-᾽
«Κόρουν!»
άζεται αν τον ά-
«Έρχομαι», είπε, χωρίς να νοι Ο το
βωσ ώντύλιὶ ο τα πόδια του σαν ψαλίδι γύ-3
Κόρουν
τον άλλο, ενώ η κα-
κουσεή όχι. Κοίταξαν ο ένας απ ρκο σώμα, κολλώντας τόσο
ταιγίδα μαινόταν γύρω τους. Ρ Ην τ τα νυχωτά πόδια να µην οσο
«Κόρουν...» Πρ ον
καθώς εκεί- Τίναξε το ελεύθερο χέρι του
Διάβασε τοθάνατο σταμάτιατου, πωσε καὶ τάνο μ τ του τέρατος -- ένιωσε ένα από αυ-
της θάμ
νος σήκωνε το σπαθί. Η μορφή [πος κ. νει. και η ερινύα άνοιξε το στόμα σε
εμϕανί-
το περίγραμμα ενός τέρατος άρχισε να ος μένη στριγγή κραυγή. Ο Κόρουν τράβη-
ζεται μπροστά στα μάτια του. μετη Κως του χέρι και µετά χτύπησε
ις
Εκείνος γέλασε πικρόχολα. «Τις ξέρω πιατ σερ Ἰὰ του το πλάσμα. Ένιωσε τις αρθρώ-
σκοτώνω τον
μαγείες σου», είπε. «Με είδες να τος αλλά Ώ σπάνε από τη δύναμη του χτυπήµα-
Τσαθού». [ον κας, έσπασε καιτο σαγόνιτης ερινύας
«Περία!»;ούρλιαξε εκείνη. σΕ άτονα στο πλάι. Η ερινύα πήδησε
οι -ιοει ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ τας
ᾗ
πίσω καιο Κόρουν σηκώθηκε στατ'έσσερα.Ο Πε:
᾽ σε µακριά απι
ρίας τπτ... ιο κοντά μαι επιτέθηκε ακριβώς Λαχανιασμέγοι "Ξισπώ,
την ώρα που ο Κόρουν σηκωνόταν. Ένα µεγάλο τσακ
τ θοισ
λωµέ
μένονοκεαν
φάλι το9 νΠε
καρί αςίταξ
μεεση
Γ
Φτερό τινάχτηκε ξαφνικά και ξανασώριασε κάτω ι.κο σσἽκωσε το

αν μα πιστα δρ οι δα τοσο.
στην
τον μεγαλόσωμο άνδρα. Ο Περίας πήδησε ; η
εκτεθειμένη κοιλιά του. - 8 Γ πρῚ
Π ο τμό
πόδ ια και κλώ- ροςοο, Ῥγά και οδυνη--
Ὁ Κόρουν μάζ εψε και τα δύο
τσησε. Ο ήχος που έκανε ήταν υπόΠερί κωφος μέσα «Περία...» Η Χρ
Ο ας έπεσε υσ, τίς έσι
στους κρότους των κεραυνών. ά τοῦ
ΜΕΥ κεφάλι,
Η ερινύα δν
προς τα πίσω και αυτή τη φορά ήταν η σειρ τ Χάίδεετ 5
του. Η αγκ υλω τή ου- σκ λη γλώσσα έγλει
Ύστερή ΠΟΕΞΕ Ἢ μεγάλη
Κόρουν να ορµήσει επάνω ό τού
ρα, µε έν
αν τελευταί.
ξε το μηρ ἜΣ
ρά µαστίγωσε τον αέρα καὶ άνοι έμεινε ακίνητο. ς
Έπε σε πάνω στο ζώο ο ς
Κόρουν από άκρη σε άκρη. «Περία!»
και πέρασε το ελεύθερο χέρι του γύρω από το Ο Κόρουν σηκώθ
λαιμό του. µοντας ολη
Ὅς
σηκώνο-
Τα τεράστια φτερά χτύπησαν, μισο
Με µια
ντας άνθρωπο και ερινύα από το έδαφος.
Κόρο υν καβά λησε τη σεισ πώ-
απότοµη κίνηση, ο
τα δύο του πόδι α γύρ ω από
µενη πλάτη. Πέρασε
τσα του γύρω από το λαιμ ό, και
το σώμα, τα μπρά
τράβηξε προς τα πίσω µε όλη του τη δύνα μη. Η Χρυσιίς σήκσή ωσι
Η ερινύα ούρλιαξε. Τα φτερά της χτύπησαν Του φάνηκε πως εαν
μαζί µε τρομερή δύναμη, αστοχώντας παρά τρί-
«χανα ανοίξουν στα δύο το κεφάλιτου άνδραπου
καβαλούσε την πλάτη της. Η ουρά μαστίγωσε
τον Κόρουν, γυρεύοντας κάποιο ζωτικό όργανο
του, Ο Κόρουν ξανατράβηξε το κορµίπρος ταπτ ΛΕ α ξεφύγει
σω και ένιωσε την ευλύγιστη ραχοκοκκαλιά να μασίς, ΧΕ σημασία, στους λό.
κυρτώνει. Ξανά! Τίποτα δες πια
ση
Ὁ Περίας έβγαλε µια στριγγή κραυγή που α- λ[δεΗπέ
κούστηκε ταυτόχρονα με τον ξερό ήχοτης στον το τρα
σκοςσυν
δν ος το κρανίο του και τον τί!-
δυλικής του στήλης που έσπαζε. Ο Κόρουν Κ'
 -Ὅν
- ΟΝ
-ΡΣ
ΠΟΟΥΛ οΑΝὍΤΕ ΔΑΙΜΟΝΙΚ. ο ᾿
126
Η αγάπη 12
Χ [ρας πάλεψε μαι
ενώώ Ετοιμαζόμοι
ια αρ- να κείτεσαι ννασεσκοτ η του Σόρζον
αργά και οδυνηρά, μένοντος ΟΠ σεείδα
Συνήλθε
κετή ώρα σε µια κατάσταση σκοτ γῆς κια. 6 Ὄρος µε; τά απόὦ. Όταν
άνθρωπος δεν ἐ'
που
ταν μονάχα μπερδεμένες
εικόνες μί
θεοίπερπατού σαν ρε απ’ τον μαμάχη
σπάθησαγαεξαιαρφώσων.--
πα άνοιξε τελικά τα μάτια, “δε πίη τ σα. Ἷ Ο Ῥο
πνευματικός
σπασε µέσα μου». Ὑκασμό, αι δεν µπόρε.
Οι αστραπές τούΣόρζονε.
ίδα είχε πια κοπάσει.
νταν προς
την ανατο- ια ιτηςπολχάιδ
Ταχέρείσα ε
ποσός και απομακρύνο βροχή έπεφτε βα-
«Δεν ύ ὦ
η
λή. Ο άνεμος είχε σβήσει καὶ βοηθή
Θα τιςσε μαγικ
Ρουν.. Με
Οχημα πλι ηγω
υ.
ριά πλοίο ές µου βολές μέχρι το
από πάνω του. Τα µακ
ο αδένα σκύβει στο στήθος του . Είδ ε με όσους Ξάνθιο
ῬΑ μαλλιά ακούµπησαν μανδύα της Και πως
το.
πως τον είχε τυλίξει µε
είχε σκίσει κομμάτια απ ό το φόρεμά της για να
πληγές του. που
Εν να κινηθεί, αλλά το μόνο ς γαπάρεις χάρηα-
τεί αδόνομ α ο σ ο Αν πάλι θέλεις να
μπόρεσε ήταν να. αναδευ του. «“Χ'
ύμπησε το χέρι της στο μάγουλό μα Εῄος και εκεί».
ί που είσαι, ΚΡ κ ος
ΚΠ αύριο. «Μείνε εκε κείνος έσεισε το κεφάλι. «Όχι
κρατούσε το οι », ψιθύ
Συνειδητοποίησε πως του «Αν
τοῦ µε
στ θέλ.
ει, θα δε Χ τώ να μπωπι στην
-μάτια του κ ος πρ υπηρεσία
λι ανάμεσα στα πόδια της. Τα
γέλασε απα,
ταξαν ερωτηματικά. Εκείνη Ὅ ᾿ «Και βέβαια θα σε θέλει», ἡ τον διαβ
εβαί
βαίωσε,
στη βροχή. ντ από δυνατούς άνδρες. Κάποια μέ-
σκέφη οιό
ορ κατάλαβες;» είπε. «Δεν το ν κρατορίας
νπο να .»
γίνεις ς εσύ Θ αλασσοκράτης τὴς
τικό ΕΕ ΠΟΙ
Σόρζον είχε επιβάλει πνευμα
ουν ακόµ! Ἔα του.
και σε μένα, από τότε που ήμ ος α πράγματα δεν θα ήταν και τόσο άσχ
τις δισ δ νεξα- ημα,
Βρισκόμουν πάντα κάτω-από ἐπε ο Κόρουν ληθαργικά. Ο Κρόμαν ήτα
δύναμη χει ν
Ακόμα και µετά το θάνατό του, η Γ
ψηλὸ σε ανθρώπου. Ένας Κοναχάριο
ς σε υ-
γιανα
ναγκασμούήταν αρκετά ισχυρή αγαπό. Ιακά το θα μπορούσε να αλαφρύνει στα-
να µε οδηγεί στο δρόµο του. βάρη του λαού τοι! μέχριπου να γίνουν.
σε ΟὟ
«Μα σ᾽ αγαπώ, Κόρουν. Πάντα θα
 7“.
ΑΝΤΞ
Λ ΑΝ
ΠΟΟΥΥΚ --ΟΝ.
ΤΕΡΣ

τ ρωσ ἐναενωμένο
ποσ ασε
ισότιμοι πολίτες της Αχέρα μέσ Για
εί(γε χε
πάρει τέλος.
λήν τω Ξάντο
: θιων
Ης απειὯ ν
ταν νµια επι-
Ἡ ;
9 πι
ο υ] τέ
λει ΧΡ α ς
ν ΤΑ ΔΕΡΜΑΤΑ
τος επ1ιρό
λει φόρ
ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟ
ύνν απί απασχχοι-
ποοὖ ΡΦΟΤ ΕΡΑ.
α να τι ον κρα -
Θ151εί σης και την ΠΙΟ όμορφη Υ' υναί
τ
χε ό σ
κ«όρουν. π ί της Τανίθ Λι
ω ς ε
λημένό, όπ αν ο ἱμτά-
Ένας ακόµη υπέροχος μή

ο το.
ύπνησε ούτε ότ πό την πέννα της Ταν. Ἠμόφασπαοντι
ολ κε. Δεν Σύπ'

ο
ανα
ἳ γηµα. Είναι ο μύθος των Σῖλκι των οςζωαης
Χρυσιίς πων, κοινός σε όλες της ακτές. της Εσρεϊπο
ύ σης ο οὔ.
λασσας, αλλά κυρίως στη Σκοτία και στα νησιά
ού σε : τ ό νος κατάλαβε ι της
αναζητ λασε κα
ευσε, χαμογέ ; Σέτλαντ και Όρκνεϊ. Τί είναι οι Σίλκι; Κατά κά-
δε, Έν θέ ρμ η. ποιους, ένας πανέμορφος λαός που ζει σε πανώ-
νι κή
τον ο,
Τ Ή Ν κουβάλησαν ρια υποβρύχια παλάτια και παίρνειτη μορφή φώ-
κ Π Π νε στη
ί σ ο ι στ οπ λοίοπου περίμε κιας µόνο όταν βγαίνει στην ξηρά. Κατά. άλλους,
νο ο τα πνεύματα των νεκρών ναυτικῶν που ενσαρ-
κώνονται σε ένα πλάσμα παράξενα ανθρωποει-
δές στη συμπεριφορά, την εξυπνάδα, αλλά κυ-
ρίως το βλέμμα --- τη φώκια. Όπως και νάχει το
πράγμα, οι παραδόσεις για τις σχέσεις ανθρώ-
πων και Σίλκι είναι αμέτρητες και έχουν γίνει α-
Φορμή για πολλές λαϊκές μπαλάντες και Ιστο-
ρίες. Η Τανίθ Λι µας ζωγραφίζει έναν κόσμο μὲ
σκούρα µουντά χρώματα, ένα!κόσμο θάλασσας
Και ξερών βράχων, αέρηδων και χειμώνα, µονα:
ξιάς και απομόνωσης. Σίγουρα θα αναζητήσετε
τη ζεστασιά µιας φιλικής παρέας µετά την ανά:
γνωσή του.
ΘΜ.
 άποιος διαθέ.
τει τουφέκι και δική του βάρκα,
βγάζει καλά λε-
Ὁ κυνηγός ἡ-
ένας άνθρωπος κατηφής και
ς κανέναν στον κόσµο, που. ζού-
σε ὁλομόναχος σε ένα καλύβι στην άκρη
της θά-
λασσας, κάτω από έναν μαυρξιδερό γκρεμ
ό. Ο
Χας Χάλας είχε σκοτώσει στις μέρες του κοντά
τριακόσιες φώκιες, αλλά μέσα σε µια μέρα στα-
µάτησε το κυν! "γι και δεν το ξανάρχισε ποϊέ.
Η αγάπη ήταν κάτι άγνωστο για αυτόν. λεν
Ξίχε γυναίκα και φρόντιζε τον εαυτό του μόνος
ΤΟυ, όπως και κάθε άλλος άνδρας στανησιά:Νια
Φοράτο μήνα, επισκεπτόταν µβτη βάρκατού την
ολη τής απέναντι ακτής και εκεί έπινε ουΐ-
αι µετά πήγαινε με µια από τις πληρωμένες
 ΤΑΝΙΘ ΛΙ
η
-
νε, επέστ εφε κυπηλα
κοπέλες: Μό καλύ-
ς. Μόλις ξημέρω (λα νιώθει ούτε
τώντας στη Ντούλα χωρ!
τερα.ούτε χει ότερα. ισκέφθηκε την πόλη, ᾱ- την ἀι
Ισει και
σι
επ 5
Κάποια. ἘΗ που ει στην πόλη. πρι στη Μόρνα.
λυ ψε πω ς µι α κα ιν ούρια κοπέλα είχε πιάσυ-
γακά μαλλιά της ήταν κατάμα
δουλειά στο µπαρ. Τα δαλό. Καθώς ἐπεφτεηνύ-
ς ρο
ρακαιτοδέρµατη απευ ὕνθηκε στη είΜόρνα, αλλά
χτ α, ο Χα ς Χά λα ς τό . Εκ νητου απά-
ὀχιγιανατη ς παραγγείλει πο κε καὶ βγή-

να
οΧάλας σηκώθη Ἡ Μόρνα ἑ
όΙ σω
τοῦ µπαρ. πί
ώντας την πόρτα να πάει µαζίτου τος ἴδιος. από δίπλα του και σε λίγο
αρνιόταν ρει ἑ.
πά
α. Θα πρέπεινα είχε
α Ἐκ. τον επόμενο μήνα,
ΡΕ κκάλινη χτένα που σα
τα,
δεν ἔλεγε κουβέν «Προσπαθεί.
γι α να δε ίξ ει πως είχ! είχε πει, «Π οσπαβά να[δρα νο
γκριζε
αγ ιά ζω με ντουβάρια», του Ἡ πε.
πρόθυµοινα
πάω μαζίσουγιαµιαπαλιο-
θεί. «Δ εν πλ
ί σωστοί άνδρες; «Δεν πρόκειται!Ἵνα
«υπά ρχ ου ν αρ κε το τσατσάρα».
με πληρώσουν». άγνωστο γί αυτό
ν, αλλά «Αξίζει πολλά».
άπ η ήτ αν κά τι ήταν
καὶ το ζήτημα δεν
Η αγ «Μίλησα».
ία. Αν
τοίδιο και η. αποτυχ εσε καθό-
ίο , η απ οτυχία δεν του άρ ας τότε;»
σπ ου δα υλί, έ-
φάει κάποιο λαγό ή πο
τόσο μασ αι τον αγριοκοίταξε. Δεν ήταν άσχη-
λου. Αν ήθελε να Καὶ το σκότωνε. Αν ήθ
ελε πορτα. ον παρόλη την πετρωμένη του έκ-
βγαινε έξω, το έβρισκε φούσκωνε. Αν ἔσπαγε ὅ- εἰχεῖτοιαἲς Ἔν είχε αλλάξει ακόµη κι όταν τη
να ζυμώσει ψωμί, αυτό ίδιος στη θέση σαντολόφο Ῥειτη χτένα. Τα μάτια του ΕΝ
ε ο
να κόκκαλο, το έβαζ λασσα τον. νικούσε, κι αν τῆς Ντούλα έλεγαν μόνο: Θατο κά-
εν ε. Μό νο η θά ί ς το παιχνίδι σου. Και έτσι
αυτό έδ ν ήταν τόσο ανόη:
ειδή δε . Απλ ᾱ, παίζει
νειςν.
τή όχι πολύ συχνά, επ ται. Ακόμα καὶ οἱ ήτα
σέβε
τος ώστε να µην τη οσ'
τιςα 6 τή
Είχε έρθ
ακτής τα οον χειμώνας, και κατά μήκος
τής
κάτωείχεαπό ακόµ
κιες, έπεφταλανς. υπΜιάκα ουκααι δὲ εκεί που δεν είχθ.
ν ναρα έκαιγαν
τού Χας Χά
ννν. ..
-- ΤΑΝΙΘ ΛΙ

Φτάσει ακόµα ο ηλεκτρισμός Καὶ ο! ΔΌΤΕ ΚΝ

μπούσαν προς τα νότια σαν μα ο
πούσαν για εκατοντάδες Χρ
: ἘΠ λοιπόν, του είπε η Μόρναπαλτό: «φέρε µου
για να το Κάνω Και θα
ένα δέρµα φώκιας Του- ος όχι µόνο ες Καϊσιγροβιε.
είναιο όρος µου.
πλαγιάσω µαζίσου. Αυτός
ζεστή αφού δεν θα
λάχιστον αυτό θα µε κρατάει ὀφυγς αμ τὰτς ακτνεςτ αι ανθρώπους
μπορείς εσύ, ψυχρό γουρούνι. Ρ Ὅτουι λ
σηκώ θη- του. Κωπηλά:
Χάλας καὶ ύστε ρα καὶ τις σφαίρε,
«Καλά», είπε ο Χας
γιανα σα στεγεὶ τησε µέχρι το ο
κε και πήγε να βρει κάποια άλλη γυναίκα πότον. ονΚαὶ τα βράχια ξει μείο που η θάλαα.
περάσει τη νύχτα του. ούρα σημάδια.
ΡΟΥΘ τα ὅπη... 5ς κοπαδιοῦ από Φανέ-
μήνα και βγήκαν.
Οι φώκιες έφτασαν εκείνοτο ύλα.
τῆς Ντο
στις ακτές όλων των νησιών δυτικά ξι
ώκοσμο
µο τρόπο. τους,
στην άλλη κάτ ω από το χλωμό χωρίς να ξέρουν
Γάβγιζαν η µια ότι ο θά.
ω στα βρά-
χειμωνιάτικο ήλιο, ξαπλωμένες πάν Εδώ κι εκεί,- πάνω σε κάποι
τα κύματ α. Σε μερικά
χια ώστε να τις χτυ' πούν φώκιες επέπλεαν στο ταπάγου,
από αυτά τα έρηµα μέρη θα μπο ρού σε κανείς να ο
δεν είχα ν ακό µα εµ- Ὑγυλά µάτιατους, παραολοήρ στα
πιστέψει πως οι άνθρωποι
οι κυνη γοί έφτα:
Φανιστεί στον κόσμο, Κι όµως
ναν µέχρι εκεί.
του
Κάποιος πήγε στη Ντούλα µε τη βάρκα
και άρχισε να χτυπάει την πόρτα του Χας Χάλας.
νιά
Την άνοιξε, κρατώντας στα χέρια μια πετο
που έφτιαχνε.
«Οι φώκιες έφτασαν. Είσαι έτοιμος»
«Είμαι».
«Ξεκινάμε την αυγή µε την παλίρροια”.
«Θα είμαι εκεί». ΩΝ
νερό Τακατά
ος άος άρχισαν
α»
«Πόσες λες να πετύχεις ετούτοίτο χειμών να γδρίσουν ζαναμίλησαν,
να βουτούν στο
λες καιτις φώναζαν
«Αρκετές». ο αίμα πῶ σω, το ροδαλό νερό κόχλασεικαι
«Και µια για τη μικρή στην πόλη;» τον πάγο;Οι κυνηγοί γέλασαν.
 πμ
ΤΑΝΙΘ ΛΙ ΤΑ ΔΕΡΜΑΤΑ μι
136
ο: ΑΣ ΕΙΝΤΙ9ΜΟρΦοτερ,,
τα ι πι α, όπ ως παλιό νὰ συνειδητ ος νασυγιρ͵
Δεν συνη θί ζε
α ζωντανό πλάσμα όταν ο
κο]σειἔνα μορῷ
ατ; 1
ποιείς ότι σκοτώνεις έν τα πράγματα ἥταν αλ- ΠΕ σμό ικι νσποίῃ.
κυνηγάς: Τον παλιό θρ καιρό, Ὁ το έκανεο ηὉ ὁ Ὃν του,
λιώτικα. Τότε οι άν ωποι γνώριζαν Καὶ τιμοῦ- ταξε µε τα και τον κοι
υ θέριζαν. Κι οι άν- μαύρα και απὀ τι«Ύυλά του.Ὑύρισε
σαν ακόµα και τα σπαρτά, πο όπως και κάθε ζωντα- Μην κουνηθεῖς δικά
πις
πια που ήταν κοί-
θρωποι πρέπεινα ζήσουν οτώνεις δὲν εἰ- Θα ήταν πολύ ώρι
καὶ το γα σκ αν δενἜφτηκεοκ
νό πλάσμα άλλωστε, εί- σημείο μο ς Κρί μα
ός κι αν δεν έχεις συν
ναι πάντα αμαρτία, Εκτ Όχας άλας σι ο ρεφε τν τύχ αινε. το
δηση τού τί κάνεις. λά την τελευταία. ἐς «τέτοιο δέρι
τι
µέσα
τραβήξει τα κουπιά
Ο Χας Χάλας είχε ρα σύ ρει
ανατον πα κια χαμήλωσε το Κερ
στη βάρκα και άφηνε το Ῥεύμρού. Γνώριζε τα νη- ναζόταν σφυρί: Ἱ
του νε
ανάμεσα στα κανάλια ,
το υς ὁπώς ΤΟ (διοτου το σώμα -
σιάκαιτα βράχια όψε ις του ς. [Πε
ους και τις
με όλους τους κινδύν ητες
αν άμεσα στις πανικόβλ
ριπλανιόταν αργά ντ αν πρ ος το
θώς έρχο
φώκιες καιτις σκότωνε κα φύ γο υν από
ας να ξε
µέρος του, προσπαθώντ
γο ύς .
τοὺς άλλους κυνη
ε ώστε να τη διεκδι-
Σηµάδευε όποια σκότων
κυνηγός έκανε το δικό
κήσει αργότερα. Κάθε
του σημάδι.
α του Χας Χάλας ἕ-
Λίγο μετά, καθώς η βάρκ
λο βράχο, ο ήλιος λες
στριβε γύρω από ένα μεγά
ω στο νερό. Μέσα στις
και στάθηκε όρθιος επάν ένα κομμάτι πά-
πάνω σε
ακτίνες του, διέκρινε
γαλύτερη, από ο: Ἐν ᾱ Και το κουπί ραγισι
γου µια μοναχική φώκια, με ο Χας Χάλας. Ἠ: μια ἄλλη ώς πάνω από τη α
ποτέ
ποιανδήποτε άλλη είχε δει ρή, αστ΄ ς
ν νεα η την ὥρο ταπλησίασε στα
ταν ολοφάνερααρσενική, αλλά ήταες αρσ' ρηχά, ΜΕὃν
5ποπαστείο... μάτια της φῶς. ο τ
µάδευτη από μονομαχίε ς με άλλ
Το δέρµατης, 1
καιγυαλιστερή σαν τον ήλιο.
δεῖ αι η χρυσωπ! ύ
της αυγής,
στο φως γκρ φάνταζο εΧαπε ρισσότς τρδενν ἘΣ
μ' «Σπάνιο Ὁ. ο ο
σό παρά ίζο . Ακ όμ α κι ς Χάλα Ὡς Χάλας», είπε οπ α
καιν ούριος
 ΤΑΝΙΘ ΛΙῬ
------
ἵωωροωωω ορά».
κυνηγός. «Θα πιάσει καλά λεφ τ 4 στην αγ του, αλλά. -νοΡοστερΑ ιο
«Δεν είναι για την εἰορό”ρχισενα γδέρνει᾽
μα
Δυο ὦ λάμπες9 Χαι
πειρωμλα» δεν είχε ποτε διαβάσει,
Βγάζοντας το μαχαίριτου, ναφτούν, ΣΙ Ῥίμενι
τη φώκια. ακρι ά το Κρέα ς, το
α το
της φωτιάς. Ἔτο; του αρκούσρ μἰχομεοναα.
Ὅταν τέλειωσε, πέταξε μ' Ἐν στη βάρκ κός του νύχτες, Ὅταν τος μέσα
τις µοναχι-
τις υπό-
5 αι τα κόκκαλα, Καὶ ἑρρὶ Ἔλεγξε πόρνες στην πόλη, δεψ Και
Καθάριζε το όπλο του,
του µετους άλ-
βαρύ κολλώδες ποίας σι διόρθωνε κάποιο. έπι τ
λοπὲςο τα ο τανπωςτο κουπίτου Ε
ύστερα πετούσε, το Λπ Ενε κα
Ρούχα του,
πολύ για να.
ν ν ιάτο μέσα σε. μι ὶ έτρω; [3
ο μα Καὶ αλάβ
ύς Ἱζρτ τον ο νερο για να το
πλύνει το πρωί. α λεκάνην
Ε-
σον να ΓΥΝΉ ἐν μοναδικό
τύρεται
ο
μάριμπί άτουνα τοκουπίνα διαμαρ
τρίζοντας.
κρατούσε τα όνειρα
οκάπιοιοει
Το μπόσανλτ οΠου,οΧας
τςτο Χάλας Ὅν
ε το τομάρι τεντώ- για τον εαυτό του. Δυο ώρει
λιος, ακόµα και νωρίτερα, ξ
δεν ες αι ταν. Μπορούσε να διασχί:
αμ ε Και Καμι πο
πλω στη Γη, αλλά ούτ ον
σε µια μέρα, και συχνά το.
νε ανυπόµονα ως τς πίσω καθώς τα αστέρια
ρη στηίμε
του περ
νὰχάριοήν ν πόλ η, αυτό ήταν ΚΙ ο και οι λαγοί πάνω στα.
νει κανείς απ
δια,κρίόµως, ένα καλι ο ΤΊ τον Εκείνη τη νύχτα, όµως, καθ
θα να ασε
ἘνἨΈὖσε Έπι ώς τα. ψάρια τσι-
τσίριζαν στη Φωτιά και
ο ήλιος έπεφτε στη θά-
άρχισε μα ασσα Ρίχνοντας μι
ο. ο ἥλιος έπεφτε, ορα νο
Προστά του ένα μονοπάτι αἰ-
ψήσει πάν
τα του
ναύβι ω στη σόμπ' ματος, Εκείνος πήγε στο υπόστεγο πίσ
κ
τ (Ὁ
καλ ήταν όπως καὶ Λο Ρο Καλύβι να ξαναδεί το τομάρι που στέγνωω από το
Ένα δωμάτιο µε τζάκι στη µια {55ον από τη Ες ντωμένο στους πασάλους. Στο τελε
νε τε-
ρχαν υταίο φως
στην άλλ η. Εκ Ὃς πο του ήλιου η γούνα του
απ ιό κρε
άλοοπαλτου σίμιευε
χρηβάτ τομ ἘΝ εξαρτή: Χαλκωματέγιο τάσι. τα έλαμπε σαν καινούριο
ν πολύ όμορφο γιανα
ρ Ἕυλουργ΄
ης μπαούλα, σύνεργα Μα 5 Χαρίσει έτσι εύκολα. Είχε όµω
ς κάνει μια συμ-
! πα έρ τοὺ. ο ὄχιμε την κοπέλα, αλλά µε τον εαυτό
τα για τη βάρκα, μερικά εΡΥ
καν
ο καικάμποσα βιβλίαπου ανή ” Ἄκαμπτος Καθώς ήταν στον τρόπο σκέψης
. ΤΑΝΙΘ ΛΙ
λόγο του ΑΣ ΕΙΝΑΙ
του, δον. συνήθιζε ποτέ να παί! ρνειτο γύρισε
Λ΄
πί- Φορές πιο ς, τ | οΜορϕοτερ,,
141
πίσω. Έτσι, σηκώνοντας τους ώμους; τε
σω οστο καλύβι
πο του
ρα για να φάει.
μετάτο --λ-μμα,
ηλιοβασίλεμμ άρ- λογίστρεςο κλαψοῦρι[ο παίθρο,
δεν είχαν εἰς Ὃ από δανως μια Ὁμάδ
χισε να σηκώνεται αέρας από τη μεριά τν ΕΕ κωνόταν. ση ανθρώνικῶφο, Μα οἱΦωνες
µια έπεφτε καιαιὙός,γιο ο
ΙΝΟ. 0άγει μι 'µίαο ση.
Μετά. από λίγο, ο Χας Χάλας άφησε στο πλάι
λασσας τς
λητό. Ὑϊνόταν πνι ν τό νπικός,και
το πουκάμισο που μαντάριζε Και αφουγζρασῃν Ο Χας Χάλας δεν
ταν. ο
πίστευε στις ιστο ΩΝ
κε. Είχε ζήσει όλητη ζωήτου δίπλα στη Ὃ ρίες που ῬολΠπτικός καὶ δον
καὶ οἱ γλώσσες του αέρα και τουμοινεβοῦ μος
είχαν ο καθέ-
χειμωνιάτικες νύ;
πια γνωστές. Ακόμα καὶ Οἱ άνε μπαθούσε αρκετ!
µα αυτός που ά-
νας την ξεχωριστή του φωνή, έναν άλλο. Στην.
µε καν
κουγε τώρα δεν έμοιαζε
και ξαναγύρισε στο µµα-
αρχή δεν έδωσε σημασία
όµως, ξανασήκωσε το
ντάρισµά του. Λίγο µετά,
πάλι. Τελικά σηκώ-
κεφάλι και αφουγκράστηκε
αίου που έκαιγε πά-
θηκε, πήρε µιαλάμπα πετρελ
την πόρτα τὴς καλύ-
γω-από το τζάκι, και άνοιξε
τας να διακρίνει
βας. Στάθηκε εκεί, προσπαθών
ιζε σε μια μικρή
μέσα στο σκοτάδι. Η λάμπα φώτ πέρα υπήρχαν
και
ακτίνα γύρω του και από εκεί πη
µ µα βρόντη
ξε την αμπι
τα κύμ ατα . Δεν. έβλεπε τίπο- άλας το άκουσε, ΠΌΛΙ
μόνο το σκοτάδι και με.
θάλασσα δεν ήταν ἰ
τατο ανησυχητικό. Ακόμα κι η
άκι ταραγμένη,
Φουρτουνιασµένη αλλά απλά λιγ
ήν την εποχή τοῦ
ὁπωςήταν φυσιολογικό για αυτ αστέρια
ς καιτα
χρόνου. Ο ουρανός ήταν καθαρό
λαμπερά, αν και το φεγγάρι θα έκανε ακόμη αβ΄ Ρός.
αλώντΜια
α σι ς
κοτεινή καλοκαιριάτι
από το λόφο. κη νύ
κετή ὡραμέχριν α προβάλλει πίσω είχε έρθει ναι ἄρρωστο παιδί του Ένα αν η
Δεν υπήρχε, λοιπόν, εξήγηση για τον άνεμοτ πάει μέχρις ζητήσει από τον Χας Χάλασνα αν
ούσε. Καμιά
ἡγια τον τρόπο µε τον οποίο φυσ ει Την τὸς τρ ο ας ο επόνονχο ακτή για να ο
ξήγηση. Αλλά αυτό που είχε τρα βήξ υπί αλλά πω αρνήθηκε να τραβήξει ο ίδιος
ν πο’
σοχήτου Χας Χάλας μέσα στο καλύβιήτα τρεις λίρες δάνεισε στον άνδρα
 ΤΑΝΙΘ ΛΙ
"142
αυ μπ ερ ιδ ερ ότ αν ,ί ριό
θη οἱ
τη βάρκανύτοχτα, οΕτγιοιατρός έκανε µια ο ναα 5
την ίδια ένα τ απόζι, ταν. ὃς
ριτονίτιδας πάνω σερας δ ο. ο οτας ας
παιδί έζησε. ο πατέγια σέναη ζω ἓ ς η
«Τρεις λίρες αξίζει ν εκτίµησα τόσο φτηνά», ἥ-
«Να χαίρεσαι που τοῦτη.
ταν η απάντησή οτε άλλο, Ἂς ένα δέ
Ω.
είτε για οτιδήποχ
Μα είτε για λεφτά να το ν εν λούν. και.
στον Χας Χάλας
δεν άρεσε ύπημα ξα- «Αυτό
αμ
«Αυτό δεν έ χει σηος
εν α διστάσει. ΤΟ χτ Ὅυσα πως είναι τι
μασία»,
ν έκ αν μέσα
ίσως αυτότο μια φωνήτου φώναξε ράξενο χρώμα.
πολή ο ῬΦο,
γακούστηκε καιριτώσμραα του ανέμου. θο ς πλ άσ ιο απ ό
µε πα.:
τι ο κα.
απὀ το κλαψού νονι κό ». μα. Και μέ γε δι
σου», του εί πε. «Βλέπω το
«Άνοιξε την πόρτα
της».
φως από κάτω
εία φωνή.
ταν µια γυναικ όχι, πήγε
ως απ ό πε ρι ! έργεια καὶ ίσως πάλι
Ίσ άνοι-
την ξα μπάρωσε Καὶ την

ο...
τελικά στην πόρτα, «Είναι, λοιπόν, δώ
ξε διάπλατα. » δώ]
«!
ς
Η µουντή λάμψη τη τά τα λό:
πάνω στο τζάκι έπεφτε
απ
πέτρ ινη υπομονήτου ἀρ-
το βράχο. Η γυνα ίκ α, όµ ως,
ο: υποα χωρ εί σε μένα
ανήκ"κει
στο σηµείο όπου έπ εφ τε η σ! «Το δέρµ ή
δενβαέχεις
εσύ«τρά
ρί νε ι Κι
και
μαζί του», ; τ Της Και στο
μπορούσε να τη διακ στ δουλ
τςσου»,
ειά είπε,
κά πο ι!
πρέπεινα ερχόταν από αθώς το είπι ε αυτό, ο άνεμο

ο...
ότ αν ντ υμ έν η όπως ντύν! γαμώνει
χώρας. Φαιν

ο
ς
ριγμένο στο κεφ'
ναίκες εκεί, µε ένα σάλι οι α
όπος που μιλούσε έμ
τους ώμουςτης, καιοτρ πως ένα είδος
οἱο
ζε πολύ µε τον δικότους. σει πάνω
µια Ἠίχλης είχε
«Τί συμβαίνει;» τη. ρώτη
σε. Ἢ πηχτη, μιαστο νερό, ον η που παλλόταν
λω να µπω μέσο [ποκα ήταν. γεμάτη µε ζωντανά πλά-
«Ἡ νύχτα είναι παγερή.γιαΘένα σε αφ σματα
λα
«Νατραβη
«Δεν βλέπω το λόγο βήξω σπίτι μου...».Επανέλαβε ηγυναί-
 ο
ΤΑΝΙΘ ΛΙ
144

ας
κα απαλά. «Καιπού νομίζεις ότι βρίσκεται
εκείνη είχε γυρίσει
ὰ οταν την ξανακοίταδε, της Κα:
κάπως το κορμί καιτο φῶς από τη λάμπαοὔτε νεά
λύβας τη φώτισε καλύτερα. Δεν ήταν
όμορφη, αλλά δεν ή-
αλλά οὔτε και γριά. ταν πρόσεξε γ αναι] παρα
πρώτο. Πρό- ἥτ πάνω ειαἱ Τότουτίέ
ταν αυτό που ο Χας Χάλας νιωβε Επειδ'
σάλι, γιατί το.
σεξε πως είχε κάνει λάθος για το ὤμουςτης
'α πρέπει να στεκότ
μόνο πράγµαπουήταν ριγμένο στους
ι το
ζοντάςτην, Κιεκείνη “η
µακριά που τυ-
ἥταν τα μαλλιάτης. Μαλλιά πολύένα ξέθωρο κα-
παρ

λίγονταν γύρω τους Και είχαν

ποτέ ξαναδεί. Τα μά-
στανό χρώμα που δεν είχε
φως της λάμπας, ή-
τια της, που καφρέφτιζαν το µε έναν τρό-
ταν λαμπερά, μαύρα Και παράξενα
αν και δεν
πο που δεν μπορούσε να εντοπίσει,
άλλα, φαινόταν
του άρεσαν ιδιαίτερα. Κατά τα
από το γεγονός ότι τα μαλ-
φυσιολογική, εκτός Ἐν Σαϊουρίι».
-- που Φαίνο-
λιάτης ήταν υγρά καιτα ρούχατης νερό.
Ὦ ταν τοι! είπε
το ὀν. ομά της, οιτρίχες σηκώ-
έσταζαν μας σβέρκοτου. Δεν
νταν άµορφα και κουρελιασμένα, ος
δρόµο για ανθρώ
Ίσως να την είχε πιάσει βροχή στο ποσο, μοιαζε περισσότερο
µε το Γη
την καλύβα. με ο. περνά ανάμεσα οπήπα
α για μέ-
«Το πού μένεις δεν έχει καμιά σημασί σας ή κάποιου πλάσματος της
θά-
ι για πού-
να», της είπε. «Καιτο δέρµα δεν είνα Γ -
λημα». Βλ είπε ο Χας Χάλας βραχνά.
Α:
«Θατο συζητήσουμε αυτό», του απάντησε.ξει, Πα πε ἐπ το υπόστεγό σου», του
πλωσε το χέρι της λες κι ήθελε να τον αγγί μα μου ος Πρώσω, όµως, µε όποιο τί-
καταλθ-
κι εκείνος πισωπάτησε πριν καλά. καλά
νη προχώ"
βειτί έκανε. Την επόμενη στιγμή, εκεί τον ίνοιΕν κοφτά και πικρόχολα, γιατί
πίσω Τη»,
ρησε μπροστά, και η πόρτα βρόντησεκαλύβι. «Το ἴηι - ταίριαζε και δὲν το συνή
θιζε.
κλείνοντας και τους δύο μέσα στο κυρά ματ μπορείς νατο πληρώσεις εσύ,
Χας Χάλας δεν είχε Φοβ η:
Σε όλητου τη ζωήόςο από τον ωκεανό , κάτ ι που «Πέ Ὅτο µου
θεί τίποτε άλλο εκτ για να το μάθω».
 ο. πω
ΤΑΝΙΘ ΛΙ
μ---
αιτο χύσιμο α-
πο υδαία, «Εἴν'
ας γυναί σος
ἵ
«Το τίμημα», είπε χ' ΠΠ '
νάμεσα στα ανοιχτά σκέλ τάζθι ψύχραιμα. μπορούσα, 5 νο σματα μέσα σε
Εκείνη συνέχισε να μπορώ να σου το
. ; μπορ λιπου έχει φίδια Ὑια µωΜ ρω τοπέτκασόν ια, Θα
ρινο κεφά-
εἶ να ι αυ τό πο υ ζη τά
«Αν ἔριστη θάλασσαγιαγοῦ ἳ κ
ώσω». ῆ θέλω». να σε Κάνω πάµπλους ο ον μΕτη βοήθε ιάτου.
και έμεινε για λίγοΞ την κοπέλα της ταβέρνας το, ὁμῶς, απλά ζητάς
λον
π » Επ!ται
Είσαι. ΚΕ
σα
ᾖ ο τας Χάχας ένιωσε µια ανήσυχη
μά σου».
Ο Χας Χάλας κάθισε
θια ικα ση,σστο
Ποίη που Ἡουος μονό ήταν
παρόλοκαλύβιτ στη φωτιά και ευχήθηκε να. ποίσας ΤΕολ
κα βρισκόταν μι διώξει. Ὕστερα, η γυναίκα του ίσκι. «Είσαιτρελή!» γρύλισς. τελικά στη.
τη Ὑσ' που ονομαζόταν Σαϊουρίι. νι [ο
µια μελαχροινή Ίνκα
ΕΗ Ὃς θέλεις είναι «Ναι», του απάντησε Εκείνη.
θλίψη. Όπως αυτούς που άκου «Τρελή από τη
α».
τή. Τη λένε Μόρν
σεσε αυτά τα λόγια, ν
να κλαίνε για την θάλασσα και σες στο άνε
μο,
ο πο του έσβη τησε. τα. Κορμιά που έ-
», τη ρώ
«Ποιος σου το είπε χασαν, γιατί δεν θα μπορούν πια
να κολυμπούν
Κ σταβαθιάνεράήνα Επισκέπτονταιτην πυργ
εγε την αλήθεια. Ε ωτή
ος πωςτου έλ ς π ι Ὃ
πόλη κάτω από τον ὠκεανόν».
ο χαμόγελότη
αμογέλασε αργάκαιτ .
ΐ «Δεν µε ενδιαφέρουν τα παραμύθια», της
µατισµός σε µια ᾿ ο είπε.
τας ανεπαίσθητος κυ
ει πάνω στα βράχ
μνούλες που σχηματίζ «Δεν σου λέω παραμύθια».
να «Εμέναμουλες; Σε λίγοθαµουπεις πως εἶσαι
Μπο ύσα ος
λα) Χάλας», του είπε. «Θα Σίλκι και το δέρμα που ζητάς είναι δικό σου».
ο ΕΠΕ ' «Πράγματι είμαι», του απάντησε. «Αλλά το
γεμίσω αυτό το Τ τ δέρμα δεν είναι δικό μου. Είναιτο δέρμα του µο-
ου λείψουν, ή να καλύψω οχ ἰ
α. από µια επ ναχογιού µου του Κονούχ, που σκότωσες πάνω
λα πράσινα νομίσματ στον πάγο για την οµορφιά και τη δύναμή
οι άνθρωποι δεν κα το ικ ούσαν ακ του,
υλιαγ “τ Τσπίδος την ώρα που η αυγή χόρευε στο νερό».
αυτά. Υπάρχει ένα πλοί βοο
νας. Ἀρχαΐ τὸς κά- Ὁ Χας Χάλας έφτυσε στη φωτιά.
χτά που δεν το ξέρει κανέ ρω
ας .άλ 1η μάνα µου είχε ένα γιο. Δεν είναι και με-
σαπίζουν στα πλευρά του καὶ έν .
κολάρ ΟΥ
ο αυτό Ἢ Χαρά να έχεις γιους».
θεται στην πρύμνη µε ένα χρυσο
Φ ο ναυά- Γι μισείς τον εαυτό σου τόσο πολύ,
από το λαιμό. Θα μπορούσα να σου ἆ)
πέρ α είν αι ένα Εἰς ποτέ και να αγαπήσεις κάποιον άλλο.
το κολάρο. Λίγο πιο
ιν... ύ καιρό 'πριν
όμ ω. ο 149
Δεν σου μο ιάζουμε ὅλοι, εμείς διῶ ο, Πράγματα δει
ποιο φως, αλλ ταν
τοι ἔρθουν Ἐδώ, ΟΕΕ Ρ δεν Καθόλου έτσι. Ὑπή
οι απ όταν ΓΙ κά-
αν Πρ σα. Ερ 6, αλλ.
ιτα νησιά. Μα 0 απ ό τοοΞ ρχ
αυτά τα νερά κα ὶ, τα τ υ αύ
ς πή ρα νε τα ψάρια ὶ μο
θρωποι, µαά. Όταν σταματάγαμέ κο
κα
ντ ά στα Άη:
ποίοιν.
μπα δσαν άνθρεκ που είο ΚαὶδιΠαΟνν ν το υ νερο
μας ωπο; Πρ Ι
στα ανοιχτ
α να ξε κο υρ ασ τ' 6, αὗτοι ο ό- στον πι Ὢ Φανέρωναν
µέρια τους γι τα δέρματα. μα
ς εἶναι πι
αυ- Χάλας ἠθελενατι
Ίος ξέρει αν
9 Χας
σκότωναν, επ
ειδή
το υς . όσους από ΤΟ
Λαό
Ένας εάνθρ ωπέν ᾱ δει
οιαν ο τό ;σο αν
Μάλίλλγηον τα θατο ήθελε.
µορφα από
τα δι κά εκατοντά- έμοιαζ µε τη ζωὴ,
' ρωπε; Πολλές Ὃ ο δίχως ο
ώσ ει , άν υφέκι σου άγ µα τα τ υ-
τόν ταπρ ἴσωςνα φαίνονταν.
τόν έχεις σκ οτ
ὶ σή μεραμε το το αν ε τ
ιέ τσ ι; Κα . Γιατί μο χρόνου. Μα,
δες, δεν είνα αυτού του λαού τους ο:
ἰσι-
ίγ κη πα ει ι ς
τα ίσεα
ς καιΕκλε τον εαυ-
αν
σκότωσες έν ους αλη!
πρ Σίλκι, από τό το τις σκ
υ έψ
αν ήκ ε στ
Ίο
ο ν ΤΟ ὀνομ
ά χρόνια, τότε ίσως το θέαι για τόσα
αυ τό ς
όλ οι πο ι πέ ου
ρν
ποίους όλ οι Οἱ υπ ι
όµα Και τώρα,
εμεί ς δε ν ΠΠ αγαλλίαση καὶὄναρποσοαλούσε
τους. Παρό λα
ανταποδίδουµεα, μί
αυ τά , ακ
σος στο μίσοία ς, απληστ εί
πληρώ-
α αν(ἃ
τα Εν αρχή,ἔβλεπε μόνονασιστῶῦ,
ντ
εί αδ ικ ία στην αδικ . Θα α μου κ ύ ἦ '
στην απληστ σα στα μάτι
σου. κοίταξε μέ
σω το τίµηµά [να
ρα φανερή
και δες το». στα μάτια». που άστραφτα! Ῥό. Ύστε
«Δεν σε κοιτάζω χαίρια δίχωι τςκ. Σενννη τ Ὑιολιομέναμα
ατ
«Θα το Κάνεις»,
είπε. αλλά ού: Χας Χάλαι ἃ αβέςηκεθο τακενρεύμαψάρι
. Δὲ ν ήτ αν μουσκεμένη θάλα σσας ἑαπεο να διακρίνει
τα τν
Τον πλ ησ ία σε απ οτελούσαν Καιπαντοὴ ορ από δίπλατου σαν ΠΠ;
φόρεμά της το
τε και στεγνή. ΤΟ λλιά της ἑ-
ρισσότερο. Τα μα των Σίλκι ΤΝτημένος ο ος σκές
φύκια καὶ τίποτε πε λαβε ΥἱαΤὶ
τη θάλασσα. Κατά λυμπούν ὅλο τμ , προςτ
μο ς ος
νοκαιπρ
μοιαζαν µε την ίδια μάτια της. Γύρω απ' τα βόρεια ρη, πάντα α κάτω
τα
δεν του άρεσαν τους δεν υ΄
άδα
στρογγυλή, μα υρειδερή γυαλ ρό λα αυτά, κοίταξε
έ
οσο παλιο ας από ἐναναυάγιο. Ἠταν τό-
θό λο υ ασ πρ άδ ι. Πα
'πήρχε κα Καὶ αντίκρυσε στα βάθη τους την ψν- στην πρύμν µοιαζε µε ξεραμένο Φύλλο, και
μέσα τους λετός που ; του έγερνε ένας ανθρώπινος σκε:
χή της νύχτας. πό τους ση ορούσε ένα χρυσό κολάρο γύρω α-
θά λα σσα. ήταν μαύρη, σάπιζαν κα ὀνδυλους του λαιμού του. Ασπίδες
άν ει α τη ς, η
Στην επιφ ούν Οἱ φώκιες ᾗ 1 σκούριαζαν στα πλευρά του καρᾶ-
λυμπ
αλλά βαθιά, εκεί που κο
 ΤΑΝΙΘ ΛΙ ΤΑ ΔΕΡΝ,
τ ἍΤΑ ΜΑΣ Ειναι ΟΜΟΡΦΟΤεΡΑ.
άψει η Σαῖ- 151
ιο (ο π6ΡΎΡ' ιαγμένο ϐ- 4 πάντι Ωνέ
ώ του εἰχ ξ υλ κά σηµεία Ὥδέκ, ον προς τα πάνω -- σε µερι-
ε τ λ ο ς βίκινΥκο ᾿ βο' ς . νός ανθρώ Ὀρές και παρ
,
τ (ι, οταν ἔνι ρα ,
νω αἱ φυσαλίδες ον, πό τις κορ απάνω το ύψος ε.
..ιπώντα ς πά μαζίτους στο, σος, υφές τους Έπος
πολ
5ο αἱφώκ
δι. ιες ς ασα
λούπέρ ν θ”
αιών Κε λας τις ακολοσθο τν που οι Σίλκι έφερναν
στα πνευµόψις , τ γω στα δέρματα και μέσ
τ ώ το µεταςι α
:
ι όρη Από παντού κρέ,
το ναυάγιο κε πως ἀρχισε να τ είχεκαμπει, πό μαργαριτάρια, ἡ λαµχα ςὅστια τσαμπιά α-
μον:
'.ἱατου
φάνηκε δέρµα
Του ούστο ,καιτη ο ς ος
μα της οποίας ΒΙΧ ,
τουνερ
ερχόταν από τους ανθρώποι ύ ἡμι, οὗ
χρυσάφι, οὔτε πετράδια. ο ασήμι, οὔτε
Ματοπιο παράξενο απὀ όλα
,
. Εδώ κι εκεί, όµως
ήταν πω.
µέσα στην πόλη και στην άλλη άκρητης, ς,Ὃ βαθιά
ας
άδι και όαπ
5 ΤΕ η σκοτ Χας Χάλας
ένας. σωρός από αμυδρά φώτα που
έμοιαζαν µε
ν μετο μισοφώτιστα παράθυρα. Ἔρριχναν τις ακτίνες
ον
η Π'όλη η των τους µέσα στο νερό, λες και κοιτούσαν. ποιοι έρ-
Στην άλλη άκρη, ἥταν
ξοπίσω
ΟΠ! τους . χονταν καιποιοι έφευγαν, αλλά ο Χας Χάλας δεν
ηλ ή την
πό- ήξερε αν ήταν κατασκευασμένα και αναμμένα α-
πολλές ιστορίες
ουν ς Τη η πό τους Σίλκι.
την είδε Όρο
κ.
πώ ς
Σ Ν να τιί ν τα Ξαφνικά, ενώ οι φώκιες κολυμπούσαν ανάµε-
πρ έπ ει εν μέρει να ήταν φΦ σα στους πύργους της πόλης μαζί του, άκουσε,
η γο μ'
ν είναι περίερ
ΠΗ' ΠΠ δε ξανά τον τρομαχτικό απεγνωσμένο θρήνο. Αυτή
ές]
,τηνἐπὶ
τη φορά δεν ερχόταν µε τον αέρα αλλά ακουγό-
ίρνουν άλλες μορφ!
ν , ἐ σ τ α π ό π ά ν ω τ ο υ σ
ς ταν µέσα στο ίδιο το κεφάλι του. Και ετούτη τη
μα ήσου λασσας, χωρίς να ος ᾿ Φορά κατάλαβε τί έλεγαν οιθρηνωδίες.Συνειδη-
τοποίησε τελικά πως τα σχήματα γύρωτου ήταν.
να της θά , ὅμως, ψ-
θα μπορο! τ νυ
χαν νησάκια. όπου μό κριζο μονάχα σκιές και φαντάσματα και πως οι νεκρές
καιριοῦ. τ : ω
στον ήλιο του καλο ο 5 φώκιες έκαναν αυτό το τελευταίο ταξίδι πριν η
ε μό νο το πα γε ρό. ο, φ' ανάμνηση του μοιρολογιού τους χαθεί μαζί µε
τρων ἆλας
νο τα στε τα κορμιά τους που είχαν ήδη πεθάνει από τις
κόκκινο καὶ θλιμμέ Σ ο ο - ἕν
πύ ργ ου ς κα ιθ όλους. Τ σφαίρες των ανθρώπων.
ταν σε
καμινάδω νὋν ἓν υπάρχουµε πια, δεν υπάρχουµμε πια, ἑλε-
γόταν σαν µια πόλη
ισμοί συσ -5
νοι κοίλοι σχηματ ταν ο
λώνονταν και πλέκον
 ΤΑΝΙΘ ΛΙ
5 ΑΙ οΜορΦοτερΑ.
{ έχουμε χαθεί. Ὁ- Ἰ στο ὑπόστε.
-
Έχουμε ΧμιΡο απον ό τον πό
ος Ύκη. Αυτό που εν, αλλά
ῴ εἶνα ς γῶ ν άκρη του νησιος το «βρδεν υπήρχε τέτοια ανά-
ο Τον σε τοιςπό,νοΟ ατ
γιΝ ον λιές µακριά τομ ισκόταν στη βραχώδη
Ὑότερο από εἴκοσι δρασκε-
νο τηςς απώλὖ ειας, ίδιοςΐ ένιω
νο τῆ Το σκοτάδι ἐ;
ανν, τ ποσο σπάνια βρίσ ο ταινκά-
ίκεα
ύσσα
οποίδο μιμλλοοῦ
καὶ
κ ογτά σε κάτι
ον σι
τά μ α . φωτισμένους πύρ-
τρα ο ε
ας Ροαπὸ τά τον ε -- υτ .ησ ο
κολύμπ
Καόςιβρέο κε
Ύστ εκε εἕνπι
γους ριέθηκ µπ
τ Ὑστοβρ ρο στ άτ ου
τι , κι α θη στ
ες
νω απότο µπαρ
ο ντο μα όφου πά Σ το
γε την Τ
ή νὰ του άνοι ᾿ Ὥ μαλλιά της ξεκι-
νούσε ένα άλλο κύμα μαλλιών
Μπή ν ούτε καακόκρ κεφη ού τε Ὃ δις, αλ ος
λά που το
ἡπήκαν σε μι εβατοκάμαριο τή της, πιο πυκνά και πιο χρυσωπά.
ακόμα Και στο
αμυδρό φως της αυγής. Κάτω από τα

ο ο ο.
Γρο
ον της, γύμνωσε τα
Ρδα- πλωνόταν το σώμα ενός νεαρού άνδρ
μαλλιά α-
γε λα στ ῆ τα πό
σπρ πόαδι
οδι α, µε μα-
κα
Σ μο κριά πόδια και πλατείς ώμους, μεγαλόσω
᾿ μου,
. Εκ εί
τ νος νη ο καλοφτιαγμένου και εντελώς γυμνού. Στην αρ-
στανά μα λλ ιά τη 6 κατ.
Ὃ χή τουλάχιστον φαινόταν για σώμα, γιατί µετά.
ή και το νερο, ε ς ἕπτ ξεχώριζες μερικές ρηχές μαχαιριές και καταλά-
πε. πο μαζίμου, μ ΠΤ
ήταν η μονα ας
βαινες πωςτο σώµα δεν είχε µέσατου σάρκακαι
να ἁλιαζε σαν να ες να νιώσει Κόκκαλα αλλά ήταν µόνο άδειο δέρµα.
ς κάτιπου ο
ως Ίωσε µαζίτη 0 ουρανός φώτισε περισσότερο και η γυναί-
ούτε επρόκι
τ . καμιά γυ᾽ναίκα και
τόμ. Κα, µε µια παράξενα αδέξια. κίνηση, γλίστρησε
ξανά όσο ζούσε. μέσα στο νερό τραβώντας το ανθρώπινο δέρµα
ιζά-
ιν τη ν αυ γή , κ θώς ο ουρανόςΥ κρ ρε;τη:
κα
πίσω της.
Λί γο πρ ύ μιόνος Ἡστο Καθώς ο ήλιος έβγαινε πάνω από τολόφοτης
ο λόφο, ξύπνησε
πο του. Δεν έδωσε
καμιά ση ετά- Ντούλα, και ο Χας Χάλας στεκόταν ακόµα απο-
σβῶλωμένος
νι.- στην ίδια θέση, διέκρινε στα ανοι-
ήταν ένα όνειρ' ο, κά τα Ρ00΄
ύ-

στη σκέψη πως όλα ἆ της θάλασσας το στρογγυλό κεφάλι μιας

φόρεσε βιαστι,ώς,τ νατρό
χτηκε αμέσως όρθιος, Ήθελε, ασφ
χατου.και βγήκε έξω.
 ΤΑΝΙΘ ΛΙ
μιν... ------.
γο κυµατι-
φώκιας. Ἡ φώκια άφηκι νεέσερἕνα ” πὶ της.
σμό πίσω της, λες νϑ' του. Δεν ξανα:
Δεν πήγε να φέροι τοεκετον τημέρα. Ούτε Και
κυνήγησε φώκιες από ίνη Ἢ να πλαγιάσει
τ ᾿σωτερικό τού
πῆγε ξανά στην πόλη γιανα
ήσει όσο πιο
µε γυναίκες. Αντίθετα, πι ανα ζῆ! της θάλασσας.
νησιού, πίσω από το ον
όν , σιυνανθρρώ-
μέ νε ι π α ς
Συνέχισε να δεν ος
ος από έκανε να
ενοχ!! που τον
τον ο
πω ς ἥτ αν η υ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ ΤΛΣΗ
σΝο α ν
μίζε τε
θιά µέσα στ
ια τη ς φώ-
ι ς η
ἢ είδε τα χνάρ του Τζέιμς Μπλις
α κ ό μ α π νάχα. στη
[ον ν άμμο, ίσως μο Τί ρόλο μπορεί να παίξει το σχετικό μέγεθος
ο ον ες
το υ να βρ ήκ ε ένα ΚΗ για τον άνθρωπο, τις προσδοκίες και τα ὀνειρά
φαντασία ιοῦ
διατου κρεβατ την είχε του; Ζούμε σε ένα σύμπαν όπου το αδιανόητα µε-
ς πλ αγ ιά σει, έστω κι αν γάλο και το αδιανόητα μικρό φτάνουν σχεδόν σε
ας ο ίλκι ΕΟ
δα λή Μόρνα. ΟισΣ γεται πώ! σημείο ταύτισης. Οι φυσικοί μάς λένε πως ένα
ρε ραδόσεις λέ
λαός. Στις πα λουν μορφή άτομο μοιάζει εκπληκτικά µε ένα ηλιακό σύστη-
Τ Η ο ι όποια στιγμή, θέ μα, όπου τα ηλεκτρόνια σαν πλανήτες περιστρέ-
τὴ φανται γύρω από έναν πυρήνα-ήλιο. Καιτο ηλια-
ο ή Ντην᾿
μο ρφ ή πο υ Ἐξ ον κ κό σύστημα; Τί είναι μπροστά στην απεραντοσύ-
χαιότερη ρε ι κανείς, Οἱ νη τού σύμπαντος; Ο Τζέιμς Μπλις, περισσότερο
ία δε ν τη ν ξέ Π ταν
ελευτα ραλένια πόλη Π γνωστός στο ευρύ κοινό από τη σχέση του µετις
ει στ ην . κο
ΤΟΙδχοῦ ν μπ ο ίσως
ει α, πω ς ζο ύσ αν στα Νο διασκευές των επεισοδίων της θρυλικής τηλεο-
όµως, αλήθ εμείς
θο υν οι άν θρ ωπ οι. Ποιος ἳ ο πτικής σειράς «Ταξίδι στ’ Αστέρία», µας δείχνει
ρό πριν έρ
ζουν εκεί πολύ αφ σε αυτό το καταπληκτικό του διήγημα, πόσο µι-
να συνεχίσουν να. κρό ρόλο παίζει το μέγεθος μπροστά στην ἀπε’
θα έχουμε χαθεί. Ραντοσύνη της ανθρώπινης ψυχής καιτου κυριό-
τερου χαρακτηριστικού της -» του ασίγαστου
πάθους για την αναζήτηση.. διῇ
 Ο Δρ. Τσατβιέ κοίταξε
για αρκ
ε; ώι
στο μικροσκόπιο, αφήνοντας
τον νο τώρ
παρατηρείτονεκρό
τοπίοτου
κόσμος νερού, ο οποίος παρ Ὑδρότ. Ἤταν ένας
ουσίαζε μονάχα μια.
µικρή τριγωνική ήπειρο
απομονωμένη µέσα σε.
έναν απέραντο ωκεανό. Ακόμα
και αυτή η ξηρά
αποτελούνταν ως επίτο πλεί
στον από βάλτους.
Τοσυντρίμϊτου διαστημόπλοι
ου -σπορέακει-
τόταν τσακισμένο πάνω στην μον
αδική πέτρινη
προεξοχή που ο Υδρότ φαινόταν να διαθ
έτει και
που υψωνόταν σε ένα Εκπληκτικό ύψο
ς επτά μέ-
τρων πάνω απότη θάλασσα. Από Εκεί
νη την προ-
Εξοχή, ο Βεντούρα μπορούσε να διακ
ρίνει σε
πόσται ση σαράντα μιλίων, αλλά το μόνο που α-έ-
βλεπε ήταν µια επίπεδη έκταση λάσπης.
Το κόκ-
Κινο Φως του άστ ρου Τάου Σέτι καθρεφτιζότα
πάνω στις Χιλιάδες μικρές λίμνες, ν
λιμνούλες και
γερόλακκους, κάνοντας την πεδιάδα να
μοιάζει
ΗΕ ἕνα μωσαϊκό από όνυχα και ρουμπίνι.
“Αν ήμουν θρησκόληπτος, θα αποκαλοήσα
θµό που µας συνέβη .ολοκάθαρη περίπτωση
δίας δίκης», είπε ο πιλότος ξαφνικά.
“ός»νρώτησε αφηρημένα ο Τσατβιέ.
 μα»
ΤΖΕΙΜΣ ΜΠΛΙΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ τση
158
ή ας να είναι » ταπ
μα ΡΟὕμενειγότητ.α.
«Μοιάζει σαν η αιτία της ων. μας». απροσαρμόσ
ονα
Ί συνθήκες
η ὕβρις, η υπεροψία καὶ ιτβι!
Π ε σηκώνοντας τελι-
ΣΙ
ὅπως του.

τοίου ιδιαίτερα περήφα-

κά το.
ιγμή. Εσύ;» | Ξ
κυ ό υπερήφανος απόπη σα
αδέ
παρτ, -
νς», μρ
οάφο
κυβέρνηση που ο σα Ὃ
αμε εδώ από
ου λόγο ία τον οποίο ήρθ ονα γιανα
δν σης, Χρειάζεται μεγάλη ὑπερ ο: Ῥοπα; Θα
ίρεις αν ῬΩΠΟδ ος. και βράγχιω.
πως μπορείς να σπε Ξ
μμ σαν ανθρώπονα τ
«Όχι», είπε ο Τσατβιέ
τα ήρε, α.. ὑ,
ή τουλάχιστον, πλάσμα του γαλαξία. ος 5 όλοι οι υπόλοιποι πρι όκειτα
πο ι να πεθάνουμε
εγώ
τα πλά τη τοι
, Οι
όλα τα μήκη και ] πανατροπικές τεχνικές δεν- λειτου
τερ η υπεροψία για να ἐν ργούν πάνω
ται ακόµα μεγαλύ τ ων στο σώμα.αλλά µόνο στους Κληρον
να σγκεντρώσες. ομικούς πα-
σεις τη δουλειά -- ράγοντες. Δεν μπορούμε να σου προσφέρουμε

καιναα αμα οντυοντοκάυςτωαιθαπρώπό οποουκιεσώ,:

ρχίσιςαμορφών πτερύγια. όπως δεν μπορούμε να σου προσφέ-
ρουµε και έναν νέο εγκέφαλο. Νομίζω, όµως,
ος ο ήσ πως θα κατορθώσουµε να γεμίσουμε αυτό,τον.
Ν
ο συνθήκες». κόσμο µε ανθρώπους, αν και εμείς δεν θα ζούμε
είπε οο.
τ τε είναι όπως τα λες», για να το δούμε».
ένα από τα αρ ος
βιέ. «Μα εἴμαστε μονάχα αυτ ή η λος
Ο πιλότος σκέφτηκε τα λόγια τού καθηγητή,
ς σε
κατοντάδες σκάφη - σπορεί οἱ ΕΕ
νιώθοντας τον κόμπο στο στομάχι του να µεγα-
λλω αν
του γαλαξίακαιέτσι αμϕιβά λώνει. «Πόσα περιθώρια ζωής µας δίνεις» ρώτη-
αμαρτώ ας
,
ξαν εμάς σαν περισσότερο σε τελικά.
άκεφα. «Αν οι έχουν
τους άλλους». Χαμογέλασε να 5 σης
«Ποιος ξέρει; Ένα μήνα, ἰσως».
χαν σκεφτεί έτσι, θα μπορούσαν ΠΡ στα
νωνίας Η είσοδος που οδηγούσε στο κατεστρα]όνο
αφήσει το σύστημα. επικοι μιουρ-
για. την τν
βούλιο Αποικισμού να μάθει τμήμα του σκάφους ήταν ανοιγµένη Και άφηνε,
θούμε καθως μόνο να περάσει στο εσωτερικό αλμυρός αέρας, βα:
µας. Εξάλλου, Πολ, προσπα μοσμ! ποτά πο Ρύς από το διοξείδιο τού άνθρακα. 0 ΦίλιπΣτρά-
γήσουμε ανθρώπους προσαρ
µε τη Γη, Κον αν βέ-
σεπλανήτες παρόμοιους
λογικη
ρισσότερο. Έχουμε αρκετή
160
ικός επικοιν'
τΖΕΙΝΣ ΜΠΛΙΣ
:
ωνιών, μπήκε μέ-
ασιές πίσω
[
ΕΠ πονας ασπωμένες πατημασιξῇ ὮΝ
ταιοι και ο Βεντούρα, Πτ κότητα, αλλά αυ-
ο λωτος χωρίς ο, Έλυσε γύρω α- η εξέλιξη
τ αινόταν να τον ΕΝΟΧ, οντρό πανί μέσα ακόδερμα.
Ὃν ο τση του µια ζώνη από Χ Φιάλες. τσε ένα από
ΔΝ ήταν ποσοστο. «Όλα µοιά-
«Κι ο ο ίγματα, ὦ κοι ἔχουν αρκετά

μου
λασπόνερο, και ος ς

ον
Ποικιλίες ποι, μοιάζει ο
πο ΕΙοφοιβι]αας, Της Γης, Τα Ἱμετοντύ.
απλά φύκια μόχρι(θαχλόσον ο ξεκινούν από,
Τ Αλά,
«Πολ ΝΕο ευχαριστώ. Είναι οι υπόλοι.

πο αυ κελ έβγαλε έξωτο κεφάλικαι φώ-Ξ

ΚΟ του απάντησαν από 15ἘΝ
ή
η, ικά λεπτά αργότερα, οἱ ὑπόλοιπον
σα ταν συγκεντρωθεί µέσα στην πα τ
ολ δατολ, κυριότερος βοηθός του ο «Με λίγα λόγια», είπ
ε ο Τσατβι
έ, «αν βάλουμε
ΠΕ Βάγκνερ, η μόνη μος: Ἐς τα δυνατά µας, θα Επιζήσ
ουμε».
τ ο Λευτέρης Βενιζέλος; Ενπρό το ο ΟΡ «Για µια στιγμή!» είπε ο.
Βεντούρα. «Μόλις.
ρουλίου Αποικισμού, καιη ο ινα, ἐπ Ὦ γλιτώσουμε.
κιµος πιλότος της οποίας τα καθήκι ΤΣ τε α µας Και όχι για το ανθρώπ
γένος, Επειδή δεν έχουµε ινο
αυτά τού Βεντούρα και του Στράσβογκελ, ( πια τις τράπεζες κυτ-
τάρων. Τί σε έπιασε τώρ
νε ίς κανένα νόημα. | το α...»
πόες και δύο γυναίκες για νεΘΟ «Θα έρθω και σ᾽ αυτό»,
του είπε ο Τσατβιό.
«Σάλτοσταλ, τί θα έλεγες
σουν ἑνα/πλανήτη σχεδόν εξολοκλήρ προς τη θάλασσα; Κάποτε. βγή
αν στρεφόµασταν.
Ὁ µε νερό. . στα. καμε από αυτήν.
τ θα πρέπει να Επιστρέψο
τ ὅλοιήρεμα και μὴ θέσεις |Ο». υµε πάλι µέσα
θίσµατα και γωνίες τραπεζιών. Δρ. τσατ- «Δεν ωφελεί», απάντησε ο Σάλ
τοσταλ
Ποιαείναι τα. ο ού σας,
Ρως. «Σε εμένα προσωπικά αρέσει η ιδέ αμέ-
ιέ ρώτησε ο Βενιζέλος. τ εοῖΊσαί πε Ἑλικτική πίεση α, αλλά
στη θάλασσα είναι πολύ
᾽ -- μέρος αυτό δεν είναι νεκρό», 8' με-
 [
ΤΖΕΙΜΣ ΜΠΛΙΣ μμ
162
άλλα είδη απαγο- ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ πας
ς θα πρέπει να.
μονο ανταγωνισμός Ἠτδα
εν α κός.
Ῥυτι σπο
το τελΗευτ άιο
ο α υ.θα
τηςόβ
ρά πρ Ἠαυναμ άθθρήσ
επιχει ιητου-
ὴ ο ... ----- "επ
στο πο κο αδύναμος από
183.

:
πρ ολοσχερώς». μικρό παιδ[µέσα
με. Οι άποικοι δεν. θαπι ον.Δεν θα διαθέτει
ΙΓ Τον ο ος οποία 15ον: στο
« »
τω ν όλο και πιο ὄν
ον
ναι ος ανάμεσα στα ος
εντόπισεςπεριλαμβάνον η;
ο
λητηριώδεις μέδουσες;»

ος τση σου, Πολ», είπε ο Σάλ-

κ ται ο ὋΣ
ία
᾿ ίνει στο γλυκό ν ορό,
Ἷ
ασ τ
ῶ
Ὃ μη τὰ θαέχουννα ανταγι
α κ σεν
1 δηυπομείναι λιγότερο Επικίνδυν
ουν περισσότερα µέρη για να κρυφ ως
με να αντ αγω νισ τού με ο ν ποιο από αυτά τα νέα πλάσματι
ὃ «Λεν μπορού χει στοιχεία της προσωπικό
χτρα» ρώτησε ο ΙΡ παγοτρόαα τητάς µου, αλλά δεν
ὅπ θα θυμάται πως κάποτε. ήμο
Όχι, Πολ», είπε ο Τσατβιέ. « υν εγώ. Σωστά»

αν πρσομοῦ., ονοτικά κύτταρ α --

«Κάπως έτσι. Ίσως να υπάρχο
υν. κάποιες αµυ-
ο, νο δρότατες αναμνήσεις --- έχο
ούς. Παίρνουν ανθρώπιν. ἥ Χεία που
υµε κάποια στοι-
ον.
ν περίπτωσή µας τα δικά µας, α στηρίζουν την παλιά Βεωρία τού
Γιουνγκ περί προγονικής μνήμης
λος ρε κατάτην πτώση μος Ἔα . Όμως, όλοι
πρόκειται να πεθάνουμε πάνω στον
τα παραλλάσουν ώστε να μεμπθούν τες δα Αυτό δεν μπορούμε να το αποφύγ
Υδρότ, Πολ.
πλάσματα που να μπορούν να Πο ση ουμε. Κάπου
η ς κος θα αφήσουμε πλάσματα που θα συμπεριφέρο-
ποιοδήποτελογικό περιβάλλον. Γ νται, θα σκέφτονται και θα. νιώθουν όπως εμεί
είναι ανθρωποειδές και ἑλλογοκαὶ πο τ ς,
αλλά κανένα τους δεν θα θυμάται τον
ρουσιάζει στοιχεία της προσωπικ. τν Τσατβιέ
Βεντούρα,
την Τζόαν Χιθ -- ἡ ακόµα και τη.
δότη. ; σπιν
η».
ο μπορούμε, όμως, να μεταδάσον ων θρω-
μπειρίες μας. Ο νέος προσαρμοσμ : ΟΌ πιλότο Ὁ δεν είπε τίποτα. Μια πικρή γεύση
Ὑέμιζε το στόμα του,
154
ο. ΤΖΕΪΜΣ ΜΠΛΙΣ.

ήν.
µορφή»
{ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ ταση
μήκη . οτείνεις σαν
από τα τρο;
τα

πο ια άμυνα, μέ-
εφοδιασμένο τι
μικροσκοπκ αν Και µερικά δεν Είναι και τόσο
Κρ μά- θαπρέπεινα έχειοομίζω πως ο µέσος ἄποικο,
ωτά τσ μμ να να
λῶς, πλάσμακποιον ον τον
κριά νυχ
Αα δώθείστο Ὃ ομμτάε οκά
ος Σά Ἰὕψος κάτω από 25, Χιλιοσ
στούν σε ανα- ποιες πιθαγότητονταλ. Ας τοὺς δώσ ο
ύμονες όπως Ἱ
κ ό, αν Κι πος αποφασίσο
υν. το σκεφτόμουν. τα καταφέρουν,
σιους σε μέγεθος» Ὑα τους κάνουμε διπλα.
μπορ
πνο ή έξω από δια
ούνστα το νερ
Περ τσ ο απο «Τότε θα είναιτα
να βγουν έξω. Επ,
ζωής, αλλά θα
ΤΕ ο ΤΙ πθόριστο όριο αγαπας
ασ αι δώσουμε έναν κύκλο ος ς
πο σε ις έξι εβδομάδες. ώστεο θος των τροχόζωων, τους προσφέροι 8
περίοδο εΚµ. η κίνητρο να καταλάβουν λος ως
τ η θείυψηλός κατάτην
κάποιο συγ κεκριµένο διά- σκευάζουν αυτά».
η δα υπάρχει έκτασης ΜΡ
Ὁ Τσατβιέ ένευσε. «Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν.
χρονικής
νι ΕΕ ο. Ὅσοθαυπολογ! Ίζονταιτα πανάτροπα, οιυπόλοι-
στης του. Διαφορετικά, θα ντ ποι μπορούμε να βάλουμε κάτω τα κεφάλια και
ηθυσμούπρι
τ 0 πρόβληµατου υπορπλ ο να αφήσουμε κάποιο γραπτό μνημείο για αυτά,
ιμετωπίσει».
ει αρκετά για να το αντ αν Οἱ ἀπ ο 55 τα πλάσματα. Θα μικροχαράξουμε το κείμενο
ύτε ρα
Ρ «Επίσης, θα ήταν καλ πάνω σε µια σειρά από φύλλα ανοξείδωτου μέ-
ωνιάσουν τμ»
μπορούσαν να ξεχειμ ταλλου που θα έχουν μέγεθος τέτοιο ώστε οι ᾱ-
σε η τ ς Ὃ τη
σκληρό κέλυφος», πρόσθε η πιο ο αι ποικοί µας να µπορούν να τα μεταχειριστούν µε
είναι
«Άρα η σπορογένεση άνεση. Κάποια µέρα ίσως καταλάβουν και διαβά-
τα περ ισσ ότερα μικρ' σουν τα όσα γράφει».
Τη διαθέτουν 35
ατα». «Μια ερώτηση», είπε η Βάγκνερ. «Θατους λέ-
να πιστ!
ΓΙ πάμεε οφιλ, χωρίς µε ότι είναι µικροσκοπικοί; Εγώ αντιτίθεµαι. Θα
ος επηρεάσει ολόκληρη την πρώιμη ιστορία τους
αυτώσ»
ει “Ασφαλ , απάντησε ο Τσατβιέ νέης
ιά του.
µε µια μυθολογία θεών και δαιμόνων.που καλύ-
ε ὧν Ἄθως
τα. «Δεν μπορούμε να βάλουμ τερα να τους λείπει».
σε ένα ο ναζί, «Και όμως, θα το κάνουμε», είπε ο Τσατβιέ,
δυο µέτρων.να ζήσει μέσα
φύει ον νωνισμ Καὶ ο Βεντούρα μπορούσε να καταλάβοι από τον
ξήνταπόντων. Αυτό, όµως, ανα
τηµα. Οι άποικοι θα έχουν σκλ
ηρό α τόνο τὴς φωνής του πως τους μιλούσε τώρα σαν
 υπ
νην... ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ ΤΑΣΗ. ΠῚ
ήκουν στην
τα ποπ ροᾶν
ανώτερός τους. «Αυτά τα όν |ο οκο,
ανθρώπινη φυλήεπ,ισΕβν ίς. Πρέπει χές από τότε που είχε βγει από το σπό,
τρ έψ ουν στ ψαναταπρο- Ασφαλώς, δεν είχε λόγους να ει ὃς
τον τρόπο να μα ον θα συναντούσε κάποιον ηλικιωμένο. Όλοι οἱ
παιχνιδάκισ᾽
ανθρώπων. Δεν είναι
α μι σα σ' Σαρ έπαιρναν παραδοσιακά το. προσωνύμιο «γέ-
στατεύουµε για πάντ Ρος». Η αιτία για αυτό, όπως και η αιτία για οιτι-
λος, Καὶ εκεί η δήποτε άλλο, είχε ξεχαστεί, αλλά το έθιμο εφάρ-
ο ρόνω», είπε ο Βενιζέκ τ 3 μοζόταν ακόµα. Το προσωνύμιο, αν µη τι άλλο.
τελείωσε. ῬΑι. έδινε βάρος και αξιοπρέπεια στο αξίωμα. ᾿
όσα όλα είχαν τελειώσε πο. - Οτωρινός Σαρ ανήκε στη δέκατη έκτη γενιά,
ού
ντ η ραμπι
οῦ.ν. Όταν οΒεσ
αρχίσει να πειννούν άρα θα πρέπει να ήταν τουλάχιστον δυο εποχές
προ Ὃ οι τ
πό την καταγραφή τηςΠήγε να καὶ νεώτερος από τον ίδιο τον Λέιβον. Αν ήταν κά-
που γέρος, ήταν μονάχα σε θέματα γνώσης.
από το σκάφος.
6 άζοντας τον Τάου
άκρητου βράχου, κοιτ
«Λέιβον, θα είμαι ειλικρινής μαζί σου», είπε
ΜΗ Ν εμνον
κκινος και αναρωπ τελικά ο Σαρ, συνεχίζοντας να κοιτάζει έξω από.
Σέτι να δύει κατακό ελ ού σε τη Οἱ- το ψηλό, ακανόνιστο παράθυρο. «Ἠρθες σε μέ-
κκος θα αποτ
ποιος μικρός νερόλα ναγιαναμάθειςτα μυστικάτων µεταλλινωνπλα-
ου Λήθη. ποτέ. Κανείς κών, ακριβώς όπως οιπροκάτοχοίσου έκαναν µε.
ο ν α δεν το ανακάλυψε τους δικούς µου. Μπορώ να σου αποκαλύψω µε-
ε.
τους δεν το ανακάλυψ ρικά από αυτά --- αλλά κατά το µεγαλύτερο μέ-
ρος, δεν ξέρω τη σημασία τους».
«Μετά από τόσες γενιές;».ρώτησε ο Λέιβον
ά µε- έκπληκτος. «Ο Σαρ ο Γ΄ δεν ήταν αυτός που ἑμα-
τελικά κάτω τη βαριί θε πώς νατις διαβάζει; Έχει περάσει πολύς και:
Ὁ Γέρο-Σαρ άφησε Ἐς
ε έξω από το πο τν ια
ταλλικήπλάκα και κοίταξ τας τα μάτια τν Ὃ ρός από τότε».
άζον Ὁ νεαρός γύρισε καὶ κοίταξε τον Λέιβον µε
του κάστρου, ξεκουρ ον
χρ υσ οπ ράσινη ημιδιαφάνας μάτια σκούρα και γουρλωμένα εξαιτίας τού βά-
στη λαμπερή
καλοκαιριάτικῶν. νερώ
ν. Απότον απαλό Π
Τ θους στο οποίο κοιτούσαν. «Μπορώ να διαβάσω
έν ας Νο κ, Ο Π Ο όσα αναγράφονται στις πλάκες, αλλά τα περισ;
ω του
ρισμόπου έριχνε επάν ταν σότερα δεν βγάζουν νόημα. Το χειρότερο από
στην οροφή του δον
κοιμόταν με απάθεια Το Τοἠξε:;
όλα είναι πως οι πλάκες είναι ελλειπείς.
διακρίνει πως Ο Ένα
ο Λέιβον μπορούσε να άν ο ο ρες αυτό; Έτσι είναι. Μία από αυτές χάθηκε στη
ας νεαρός
στην πραγματικότητα έν ισ ὰ. Ἐςτν τη διάρκειατου τελειωτικού πόλεμου
μάχη, κατά
λεπτά σχηματ
πρόσωπότου ήταν τόσο ράσει πο,
ν πε
στε πρόδιδε πως δεν είχα
 τζείΜΣ ΜΠΛΙΣ ο.
168.
4 τα κάστρα Ῥ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ ταση.
Κατ αβρ οχθ ιστ ές, όταν Ἕν 169
με του ς
ν ΚαΤΟ Πο οτε ΘΝ
βρίσκονταν ακόµα στη εγώ 8 ο - ΠΕ
να
1ου,ον
ύ Εξαπλώθηκαν µέσα από το
νερό,
«Τότε, τί δουλειά έχω αξιόλογο ΣΉΝ ον
στο ο
σαι ἡ εξουδετερώνο.
κάτι απο
βον. «Δεν υπάρχει ΠΕ μοι α Κύματα, όταν πια έφτα-
, Περιέχουν. αἱ ς
που έχουν απομείνει είναι και ρίσιμῃ αγδράπονοἴοιν ἐμοιαζαν µε αναγνω-
των Δημ ιου ργώ ν.ἡ
Σοφία «Ἤρθαμε, Σι ἴ
ο Σαρ αρ- θιμο». ὭΡ Και Λέιβον, όπως ορίζει το ἑ-
όχι, αυτ ό είνα ι αλήθεια», είπε
ο. «Καλωσορίσατε», εἰπε ο.
όσο μπορώ να πῶ». ᾿ Σαρ. «Λέι .
γά, «τουλάχιστον, των Ἠομο -
χάσουμε
ακούσεις για λίγο το
αὐτά που έχειθέμα να πει » μέχρι γα.
δρες γύρισαν 9 η Ὁ Πάρα. Αποτε-
6, καθώς καιοι δύο άν λούν µέρος της γνώσης που όλοι οι. Λέιβο
υ είχ ε. ξαφνικά εμ- ν Γη
. ο τείον τοπλάσμαπο μέσα, πεινα έχουν όταν Ἑνηλικιώνονται, και. προηγού-
Ρ Ὃ
φανιστεί έξω από το Γ τ
νταιτις γνώσης των πλακών. ΠρώταοΠάρα έχει
», είπε µε σοβαρότηττ σχ εδ όν διαφα-
να σου πει κάποια πράγµατα για το τί δεν εἰ-
ο πες οργανισµός, ιους κόκ-
μαστε».
ους και ασ ημ έν
νήσπέρααπότους μαύρ ζα ν το εσῶτε-
ες που γέμι Ὁ Λέιβον ένευσε µε αρκετή προθυμία και πα-
κους και τις φυσσαλίδ δω μά τι ο και αιώ-
σα στο ρατήρησε το πρωτόζωο καθώς καθόταν απαλά
ρικό του, γλύστρίσε μέ λι σµ α τω ν. ρε
ο στροβί πάνω στην επιφάνεια ενός πελεκηµένου τραπε-
ρήθηκε µε ένα αθόρυβ αμ ίλ ητ ος , πιθα- ζιού. Η οντότητα διέθετε µια τέτοια τελειότητα
µή έμεινε
σών του. Για µια στιγ με το νο
λεπαθη τι κά και οικονομία οργάνωσης, µια τέτοια χάρη και
νώς συνενοούμενος τη σύ μφ ων α με στ ὥς σιγουριά στις Κινήσεις, που ο Λέιβον µετά βίας
οροφή,
που κολυμπούσε στην πρ ωτ οζ ωσ νν τ μπορούσε να πιστέψει στη δική του, νεοαποκτη:
ων των
τελετουργικό τρόπο όλ κά πο ια απ' ο ο θείσα ωριμότητα. ϱ Πάρα, όπως καὶ ὀλαταπρώ-
ακούσει
γείς άνθρωπος δεν είχε χε σ ο ς τόζωα, τον έκαναν να νιώθει αν ὀχι ἀχρηστος,
δεν υπήρ
τές τις συζητήσεις, αλλά
άν θρ ωπ οι χρησιμοποιοσν,,. τουλάχιστον ατελής.
πως γίνονταν. Οἱ «Γνωρίζουμε πως µέσα σε αυτό το σύμπ
αν
μακρινές τους επικ.
τον (διο τρόπο για τις δεν υπάρχει λογικά κάποιος χώρος για
τον ἀν-
νίες από γενιές πριν. ᾽
το Πάρα βόμβισαν
ύ
ἽΝ θρωπο», άρχισε ξαφνικά να μουρμουρίζει 0 ακί-
Ἆστερη,οι σαι ξεχωριστή κ ο μι νητὸς κύλινδρος πάνω στο τραπέζι. «Οι ανομνή-
µια φορά ακόµα. Η κάθε η σεις µας είναι κοινές για όλατα μέλητου είδου
ς
µε έναν διαφορετιέ
κή τρίχα. δονούνταν µας.και φτάν ουν πίσω σε µια. εποχ ή όπου δεν υ-
ικά κύματα πι
λασσόμενο ρυθµό. Τα ηχητ
 τΖΕΙ͂ΜΣ ΜΠΛΙΣ
ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ ταση
170 171
4πους σε αυτά
σπαστικό
πήρχαν πλάσματα σαν τους σεν Ὃν μια μέ- Ὑαλύτερη οποτε ν οδηγήσει σε μια πολύ με.
τα µέρη. Οι ίδιες αναμνήσεις υπο! εμφανίστη- αυτήν που ον πάνω στον Κόσμο από
το βυ- θρωποι». Ῥθώσαν μέχρι τώρα οι ἀν-
ρα, όταν ξαφνικά αρκεῖο [ΕΞ γέμιζανμετά το ε-
καν ταυτόχρονα. Οι σπόρο λίγο
ι πο λίγο μι Ἴ Ὁ Λέιβον.
σπο ους «Πάρα δονΠεροτος ο του να γυρίζῃι
ύ κοιμούνται
σ η μ α , και ἴδαμε να από φιλόσοφους», ο σου αποτελείται
ο τ ν οιπσπώβενε
ές σνθρώπον τα «Τα πρωτόζωα έχουν
μέσα τους μορφ Σαρ. Γύρισε ξανά. τ σας προς 4
καὶ δραστή-
ς Εξ ω.ηταν έξυπνοι ος με ο Ὃ δεμένα πίσω από την πος
τ ο ο σκέψης
ί ίσ µα τα καιέναν τρόπ « ἵναι φιλόσοφοι, Λέι τ
ι 'χα κόσμο,
ο δε
ν άλ λο πλάσμα στον ς. γικοί. ΄Ακουσε ο πάρ σαν
ο ε Οι ο
αταβροχξι τν «Για όλα αυτά δεν υπάρχει παρά µόνο ένασυ-
εξ ον τώ σο υ!
Ψ ώστε να οιπόρην
µπέρασµα», συνέχισε ο Πάρα. «Ὁ παράξενος
ο εκεί έγκειται η, σύμμαχός µας, ο Άνθρωπος, δεν-μοιάζει µε οτι-
κκ

ο...
Πο ου ν πρωτοβουλία. δήποτε άλλο σε αὐτότο σύμπαν. Δεν του ταιριά-
θρ ωπ οι . έχ

ο
ας. Οι άν ζει και ούτε του ταίριαζε ποτέ. Δεν ανήκει εδώ.
σα, Έχει...υιοθετηθεί. Αυτό µας κάνεινα σκεφτούμε
ακ όµ α δε ν ξέρου ο
λά είπε ότι υπάρχουν καί άλλα σύμπαντα πέρα από αὐ-
στο πλάι µας»,
ν θα σκεφτόμασἒις, τό, και είναι αδύνατον να φανταστούμε τον τρό-
ο τς Ποτέ δε ς το πο που είναι κατασκευασμένα. Δεν-διαθέτουμε
μο απ ό μό νο ι ΕΝ Ὃ ο ᾽
τον πό λε Ἡ Φαντασία όπως την αντιλαμβάνονται οἱ άν-
. απο
ως, συνεχίζουμε να ία, πε ρα , θρωποι».
μπούν με δυσκολ
ο βρυποϊ κολυ ι με δυ σκί ο Μήπως το πλάσμα μιλούσε ειρωνικά, Ο Λόι-
ία , σέρνοντα
τούν µε δυ σκ ολ ωςο βον δεν μπορούσε να καταλάβει. «Ἄλλα σύμπα-
δυσκολία. Είδαμε π ντα;»,είπε αργά. «Πώς µπορεί να είναι αλήθεια.
σκαρφαλώνουν με οι γιανα δημο ΓΝ ΤΙ
έν
θρωποι είναι Φτιαγμ ασ κάτι τέτοιο;» ξ
ν ερ γαλεία, μια ιδέα ο . «Δεν ξέρουμε;»βούισε η άτονη φωνή τού Πά-
ναχρησιμοποιού τό σο ο
με, γιατί ένα ρα. Ο Λέιβον περίμενε, αλλά το πρωτόζωο προ:
δεν καταλαβαίνου το ο.
νο σε ετούτο εδώ
χάρισμα πάει χαμέ ρα από Ὃ ο.
ον Φανώς δεν είχε τίποτε άλλο να πει.
λο πέ
και δεν υπάρχει άλ ν να χρησιµοπο δν ος πα-
λούν µέληπου μπορ
ού Ὁ Σαρ είχε ξανακαθίσει στο περβάζι τού
τῶν ανθρώπων; δὲ
γαλεία, όπως ταχέως αφανερό πως κάτιτ'
ρι
ρουμε. Γίνεται όμ
 ΤΖΕΙ͂ΜΣ ΜΠΛΙΣ
172
γόνα τά του, ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ. ΤΑ
αλιάσει τα των αμυδρών ΣΗ
ραθύρου, έχοντας αγκ' αινε.έλα
και παρατηρούσε, το
τ ισμένο κόλπο.
μή
«
Είναι α- μοκρασ!α
Γ α͵ 178
ἳ «Γιατί; νεβαίνει, Εκεί, όμως,στ
γραμμένα ΠΣ αν
αματήσαμε»,
ι τναείνειι, ΠΝ
στο“Ενπε
λήθ οςέχοστ
ο εια», τν υν απομ ερ ιδόήχῃΜ
θεΞρμό:Ὃςτι
που δημιουργ
είται μέσα.
τί λερον ιν απ
Κο ,ςς σου πω ακριβώς Ὃν Ἐν Μας
Ὃν Προσπα
θήσα με, να ο
ως κατασκευασμένοι, ρμ
κομμάτι του ότη: Ὥ, ανατινι
ρλος
ους τ ος Κάστρου και
ενας ήκαμε από ανθρώπ ΥΣ σκοτώθηκαν. Το ν,ο
υ παρ όλα αυτα εἰ σοι ταν
οι άς, αλλάπο την πίεση που προκλήθηκε ας: το. Μετρήσαµε
οια καταστροφή. Ὃ
ία ο τος βρήκε κάπ παν, ὦ Ξ ἃ
ος άς, µέσα σε αυτό το σύμ θά-
μετά το
η ἘΜ να συνεχίσει να ζει
πομένό χαλδ:
νατό τους». υφ
δησε από το
5 τ «Με παίρνεις γιαηλί-
, ᾿ μας. Ζούμε μέ.
ᾗ ότομα. μείου, ταπάντα φαί.
βον τ Ἐ π
ο τα ο πνοίρος Λέι αυτό. Πώς ναπεριο.
Π τς
καίωμα να γνωρίζεις την Θ ος
ία µέσα στο σωλήνα
έβα !
ου συμπεράσματα». Ὁ Σαρ κατ να Κα γκεκριμένο διάλυμα; Δεν ξέρω.
ατηρήσουμε
ένα σι
μό
βρανοσκέπαστα πόδια του τ τ Κάθε δρόμος ο-
δηγεί στο ίδιο αδιέξοδο. Είμαστε.
ίναι δύσκολο να πιστ σκεπτόµενα
έχουν. π ο πλάσματα, Λέιβον, αλλά κάτι πάειστραβά
ολλάο ο ῄστα Φαίνεται πως ν ο τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το σύμπαν
µετον
ο Πάρ α, το ο
τσι. Τα όσα λέει µέσα
στο οποίο ζούμε. Τίποτα δεν φαίνεταινα οδηγεί
τ τσι
δεν είμαστε πλασμένοι γιανα σε αποτελέσµατα».
ικ
γαι ολοφάνερο. Θα σου δώσω µερ Ο Λέιβον έσπρωξε. νευρικά πίσω τα μαλλιά
οι τέσσερις προηγούμενοι Σαρ τςυψανΝ του που κυμάτιζαν µέσα στα μάτια του. «Ἴσως α-
Ἐν οέγκουμε τ γαζητάς λάθος αποτελέσµατα. Δεν έχουµε πρό-
πως δεν θα μα βληµα µε την πολεμική τέχνη, τις καλλιέργειες
ας αν δεν μάθουμ' ο ον
με ο ο ΤΕΙ Π παρόμοια πρακτικά ζητήματα. Αν δεν μπορού-
Θ μόνμα πας ΜΕ να παράγουµε θερμότητα, τί πειράζει,
μ'
κετή θερμότητα για να. αποδείξου ή ότα ταν ηθερ: Ξτσικι αλλιώς δεν τηνχρειαζόμαστε αφού
αλλ άζε ι μο ρφ ; Και πώς εἴ-
καιτονερό γύρω µας
 ο ΤΖΕΪΜΣ ΜΠΛΙ͂Σ } τω...
174 |
εται Ε ότι Ει .
οποίίο υποτίθ
ναι αυτό το σύμπαν στο αι Κι αλύτερο από αὐ- ] .."..
; Είν 175
ζούσαν οι πρόγονοί μας ες . | στον πόλει
τό εδώ;»
«Δεν ξέρω», παραδέχτη κε Ο Σαρ: «Ἠτοντ ος, | ) ἡ υπόθεση μόνε”
τραγοὺοὐ
δύσ κολ ο να τα συγ κρί νει
διαφορετικό που είναι άκες μιλούν για ανθρώ-
ές πλ
κανείς. Οι μεταλλικ έρος στο άλλο
Η µό-
{ κινιόταν μόνο ΤΟΙ.
τα κε:
ών να σκεφτώ-είναι
ιδ ιά χρ ησ ιμο-
διάτομων που: τα πα αλλά που λύ γο αι Φυρηλατού ήμε σε ε) ργαλείΓ α
λύφη των α θερμά ρεύμα- ος
λιστρούν πάνω στ | τη φθορά. Αν
ρό πως Οἱ πλάκες εννοούν
τα. Είναι, όμως, φανε . | λάμπουν εδώ και
κάτι πολύ μεγαλύτε
ρο
ιο κέλυφος, κλειστ
ό Τα σφυριά και τ
«Φαν τάζομαι ένα τεράστ
και αρκετά µεγάλο
για να τους. Η λίγη θε
από όλες τις µεριές πρ έπ εινα
ανθρώπους. Θα
χωρά είκοσι ἠτριάντα νιές μέσα σε ένα είδος
γε
ταξίδευε για. πολλές άρα οι άνθρωποι
χε νερό,
χώρου όπου δεν υπήρ μαζί
υν το δικότους νερό
θαέπρεπενα μεταφέρο Δε ν υπ ήρ-
νουν συνεχώς.
τους και να το ανανεώ α του χρόνου. Πάγος
ρισμ
χαν εποχές, ούτε γύ ειδή
νω στον. ουρανό, επ
δεν σχηματιζόταν. πά φο ς, Ἢ 5
σα στο κλειστό κέλυ τιδ. παρά το γεγονός πως η ίδια
δεν υπήρχε ουρανός μέ ον Ἔν σημαίνει τίποτα. Πιστεύω πως αν οἱ
όρων.
ούτε και σχηματισμός σπ κάποιο τρόπο κατα
με τ τ μας έχουν επαναλάβει µια έννοια έστω
«Ύστερα, το κέλυφος υ ἥταν μέσα ήξεραν μασία ος µέσα στις πλάκες, έχει μεγάλη ση-
άν θρ ωπ οι πο
στράφηκε. Οι αλαν
σαν και µας έβ λος μας να κατανοήσουμε τη ἔννοια της».
πως θα πέθαιναν. Μας έπλα τους. Επειδή ἠξε- λα τ αν οι άλλοι κόσμοι, τα τεράστια Κε:
εδώ, σαν να ήμ ασταν παιδιά ν τ
λος τους, έγραψαν τη ὑπέρ ΝΗ λέξεις χωρίς νόημα... δεν ξέρω αν
ραν πως ερχόταν το τέ µα ς πο υν
πλάκες για να ὁδρχοὶ τ όχι, αλλά δεν βλέπω πού είναιη δια-
στορία τους πάνω στις ιο πδ λλ ά αν
ταλαβαίναμεπ σαν όλη τ Ῥ των προηγούμενων γενεών πέρα:
τίσυνέβη. Ίσωςνα κα ρ έχ ασ ε
που ο Τρίτος Σα η ζωή τους σε αναζήτηση καλύτερων
είχαμε και την πλάκα
 ΤΖΕΙ͂ΜΣ ΜΠΛΙΣ
:.:.".".'''------
ατα καλλιεργού- ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ. ΤΆΤΗ
ὡς Ν.
τών και µας έδειξαν πώον γτας βακτηρί-Ρ 1πτ
Νοι. Θα πετάξουμε.
μόνοι μας αντί να ζούμε κος Οι Λέι- τα
δια. Αυτό ήταν κάτι που ο ρα τακατάφερ- Με αυτά τα 5 πλάκες μακριά»,
ηµερών ΠΡ αι φρόντιζαν1 το ἴδιο ξετις πλάκες το Το λαμπει
βον εκείνων των ες, Κ πέζι, κρατόνται τςλαφημένες πάνω
(σπλάκ μαι πρό
Όσο για μόνα, εἶ
ΣΝ προ- :
ᾶ
και

ο αν δι θα ἔπρεπε να τς πον
σω να τις μελετ' άς, αν

, σηκώνοντας τοὺς
δου λοιπόν», είπε ο Σαρσ
που ούτε καν είχε Ἔν) τ ον αρίήορα,
σπασε το σῶμα του και ακούμ
ου) πησε τον [πο ὃν
ώμους; «Αν δὲν τις Ε.ς Θα στον τοίχο του πύργου. Δεν έλεγε
λέξη, αλλά,η
τρα- ἐκφρ ασή του μιλούσε από Μόνη της.
ηια από τη μεριά του Ο Λέιβον
τ: παν οςυψώδ ν δεν μπορούσε να τον. κοιτάξει κατάμ
και οι Κρπσσοῦ Γο ατα.
ο δρα σηκωνόταν ιν . Οι σκιές των δύο ανδρών Κινήθηκαν αργά
βλαστάρια τῶν κ κα-
ρα. όπως τα ους ήτ αν π α ρ νο τα μήκος του πλακόστρωτου πατώματος. Ο
Νοκ
οποί
το ν λειχήνωνμετους αν Ὃ τ.ο, τ τν
κατέβηκε από την οροφή, αναδεύοντας το νερό
ωο ήτ
οβυθόςἿ Τοπρωτ} όζ
εἰχ!
με το μοναδικό χοντρό πλοκάµιτου, ενώ το εσω-
στιγμή, που ο Λέιβον το ίδιο θα
τερικό του φως αναβόσβηνε σε ακανόνιστα δια-
τ ο ς τ μ το ξάφνιασμά του, στήµατα. Πέρασε κι αυτό µέσα από το παράθυ-
Ὁ ατα
για τον Σαρ. ρο, ακολουθόντας τον εξάδελφό του, και κολύ-
πρέπει να ίσχυε και αι ἘΣ
«Αυτή είναι µια μεγάλη
µπησε αργά προς το βυθό. Σιγά-σιγά,ηζωντανή,
χονταν απ Π Π του λάμψη τρεµόσβησε και χάθηκε.
κύματα του ήχου που έρ ο
ουσε και δν
«Κάθε πρωτόζωο την άκ
ςτ ις µεταλλικ! ΒὋ ας
καιρό φοβόμασταν αυτέ τα. Ι
οἱ κος
φοβόμασταν µην τυχόν Ξ Για πολλές μέρες, ο Λέιβον κατόρθωνε γα α-
υν τις ο μα
νοήσουν και ακολουθήσο ποφεύγει να σκέφτεται την απώλεια. Είχε συνε-
οντας π
κάποια μυστικά μέρη, αφήν Χώς πολλή δουλειά να κάνει. Η συντήρηση των
τόζωα. Τώρα, δεν φο βόμαστε ος η. κάστρων που είχαν κτιστεί απὀ τοὺς εξολοθρε:
ε», Εἰ
«Δεν είχατε λόγονα φοβάστ τ ποιεῖ μένους πια Καταβροχθιστές και όχι από ανθρώ-
ια. ]
με πε ῖςσκε
αυταρέ Λέι βον πριν από σένα ἊνἘν οι κ. πινα χέρια, ήταν µια απασχόληση που δεν τέ-
λειωνε ποτέ. Οι αμέτρητες διακλαδώσεις τους
τι τέτοιο», είπε ο Πάρα. «Είμαστε
 --
ΤΖΕΙΜΣ ΜΠΛΙΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ ταση
ικά στις ε-
178.
Ρούν. Ηνωρ,
[ νέ μορφων στὴ
Ἐναπλοϊκή ομιλία αυτών
ανο.
μαννΟδες πὴ με τις
--
των πα
Σαρυμδείσι
ν ,τηνκαιτάκασηνεναίς θρ
προς πο -α είχε, μετατρέψει σε
εἶσεχαις
νώ
σία το ο κιον Εν απ
.ί-
οκρ
εκ Ιδέα που τα πι τι
κατοικί-
αδυνατού-
Ἡ
λη τι κή ου α σ Ῥωτόζωα
συγκ ολ
ν που κάποτ Ὃ βοιν, ειδικά
σεις των τροχόζωω ο,
κατασκευή κ
σαν. Επιπλέον, η ρώτων Πιν τῴ δῃ ς ο.
ν τωνπ
νοιγμαπαραθύρω τν μή...
συ χν ά επικίνδυνα.
τυχαία και
όζωων
χιτεκτονική των τροχ ώπινων κατοίκων.
θρωποι δεν
Ἂν ο τα σ αρτᾶ. Οι άν
ταν ΕΕ πος Ὁ Καὶ στους
ικ ά βακτηρί-
- αβέβαια από περαστ δρόβιων λει- χε κάποια διάκριση, είτε ατα
των υἱ ΣῊ
είχαν τα χωράφια -
ώρα ν, που ον δη
λαμβάνονταν, είτε όχι. Κάτω από τις πας.
ν κα ι θρ επ τι κώ ς,
ουρ
Ἀθ ν,
γηθε ο
μία πό ός
πέντεγονι Σαρ. Κι αυ τ ν μα σεις αυτές, πίστευε πως ήταν καθήκον του σαν
ρίζο: ηγέτης των ανθρώπων ναπροστατεύειτα διάτο-
ζουν συνεχῶς, καθα
στης γα τα φροντί μα από τους περιστασιακούς κυνηγούς που τα
ρωτα αναζητούσαν και τα έτρωγαν στα υψηλότερα ε-
ρο ΚΟΥΝ τω π
χαιότερα και λιγότε 5 πίπεδα του φωτεινού ουρανού.
τα Φ νο.
που επιχειρούσαν να βοή! θούσαν και Ὃ οἱ
ασ πιο
ια ” Ὅμως, ό,τι καὶ να έκανε, ο Λέιβον αδυνατού-
ὺς σε να βγάλει εντελώς από το μυαλό του πως τα
τους αυτή δουλειά. το ν, αλ λά
Π Ο πάντα ΕΠ0 ΟΝ
τι όζ ωω τελευταία ίχνη της πῥούλευσης και του προορι-
ξελιγμένοι τύύ ποιπρω
ου έπρεπεν' σμού του ανθρώπου είχαν χαθεί.
ωπ
θρΡ'Είχε μιαιπεποχή, μετά τον πον. ς
ήτανεκείνο
οι ΠΕ
Είχε ζητήσει από τον Πάρανατου επιστρέψει
που ήταν σον Έα τις πλάκες, εξηγώντας του το λάθος που έκανε.
τους Καταβροχθιστές, τ
καὶ ανόητα διάτι ο Τα πρωτόζωα ήταν πλάσματα αμετακίνητης λο-
τρώνε τα αργοκίνητα ἘΠ γικής, αλλά σέβονταν τον άνθρωπο και µπορεί
καὶ ρα
οποίων τα πανέμορφα και τα ή δεν να άλλαζαν την απόφασή τοὺς αν τα πίεζε...
κελύφη άνοιγαν τόσο εύκολα
Λυπόμαστε. Οι πλάκες μεταφέρθηκαν μέχρι
έ α Φιλικὁ πλ ἘΣ ὃ [άρον και ρίχτηκαν στο βυθό.Θα ψάξουμε,
αινε απαραίτητα και έν ζα ν και ἐτρύ αλλά...
υ έσπα
η ακόµα άνθρωποι πο κα ὶἢ Με ένα αίσθημα ναυτίας που δεν μπορούσε
ν τους έβλε δ
γαν ένα διάτοµο όταν δε απ ο:
ούσαν μεν ο
αλλά αυτούς τους θεωρ
πρωτόζω
συμπεριφορά τους έκανε τα
 ΤΖΕΙΜΣ ΜΠΛΙΣ
180
ἃ
{ καὶπαλάβειπως,
) ᾽ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ ΤΑ
έ
ι,οΛέιβον είχε ΣΗ
ὄχρη
οι έκριναν ότι κατι μεσ Ὃν τις
181
ὅτι δῶμ!
Ἐν έκρυβαν σε κάποιο
με τον πιο αποτε-
τ τά το ξεφορτώνονταν
γριές
που ένιωθε, 9 Αλαν. Εες
ΠΡ
ἘΝ τε
Ὅν οι πλάκες είχαν χαθεί τς ος
Ὃ ρα τ τ
στον
μμ
ΠΗ ὅπ νεο ώρεςποτέ
οσφέρει σκέψης ος ο Ὃ τ πο τί ας
όἜ Γποηο όσα βλασ
βλα. τάρια ήτ
Ν ποχές της ζωής τους; ᾿Ἄνθρυα τ ήταν αν ώρ
ὦ ιμα. Να τα
ὋΝος ανα ἐπ : «Πάρτε τα»
ανν, είπε ο Λέιβον.
ῦ με µιανωβρήχή ειρο-
σε αυτόν τον ο
νομία. Την (δια. στιγμή
, µια λαμπερή [π
σε πε λάμψη. Εμφανίστηκε η
[τανμα καταφέρει γνώ!
από πάνω του και. διαπέρ
α-
ὁ Ίσιµη σε τανερά. Το µεγάλο Φως που
ζούσε πάγω απὀ
κο
ΟΝ οι πλάκες δεν πια τον ουρανό κατάτη διάρκε
ιατης ημέρας, καιπου
τν σος
καλύτερα. ο χανόταν και εμϕανιζι όταν σύμφωνα
τ σα πράγµαταπου µε ένα. ρυθ-
Τα πρωτόζωα εἶχ! μό που κανείς Σαρ δεν Είχε ακό
πα κόφτεται κανείς. μα μπορέσει να
εξηγήσει, είχε φανερωθεί καὶ πάλι.
πάνω ο να. Λίγοι ήταν εκείνοι που, όταν βρίσκονταν κά.
0 Λέιβον άλλαξε θέση νὰ τω από τη ζεστή λάμψη του, μπορούσαν να
πειτη ιν
θόταν γιανα επιβλέ αντι-
αλα, νεα τ σταθούν στον πειρασμό να σηκώσουν το κεφάλι
ὅπου σπαρτού ΕΙΣ
ΠΙ Και να το κοιτάξουν --- εἰδικά σε αυτό το ύψος,
ΠΕΡΑ
τ αιωρούνταν σε µια ν που ο ουρανός κυμάτιζε μόλις λίγες στιγμές κο-
ῦ.
κορυφή του οὐρανο
μη τοις λύμπι πιο μακριά.
Ὃ του πάνω στον επ ΤῊ κας τ Ὁ Λέιβον βρισκόταν στο ανώτερο επίπεδο,
λάθος. Η
Ὅπως σπάνια έκαναν αν ἦταν Την τρίτη από τις τρεις επιφάνειες του σύμπα-
ήριζε καὶ η
ικότητας που τα χαρακτ ΡΞ ντος.
ος
τάτους να κάνουν µια Η πρώτη επιφάνεια ήταν ο βυθός, εκείπου το
άγματα ὅπως
χάρισμα εκτός από πρ «ναι: νερό τελείωνε.
ν και να νιώθουν Τ Ἡ δεύτερη επιφάνεια ήταν η θερμοκλινής, το
ως Εχουν Ὃςτα ελπί
κιἘν ια -- όχι όπ αόρατο χώρισμα ανάμεσα στα πιο ψυχρά νερά
τε την ικανότη:
τ δῇδεν διέθεταν ού τού βυθού και τα θερμότερα του ουρανού, Στο
ζουν.
 ΤΖΕΙ͂ΜΣ ΜΠΛΙΣ ..μά
182
ς εποχής. Π θερµοκλι-
αποκορύφωμα της θερμή χώρισμα-ὥστε επέ- ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ ταση
νῆς γινόταν ένα τόσο απτό τσο' υλήθρα επάνω
τρεπε στα παιδιά να κάνουν Το πρώτο ϱε, Ῥμό. . ΞΞ
σιωπή του τι «Ρεύμα του νερού να. σπάσει τη
ός. Κανείς
επιφάνεια ήταν Ο ουρανες
«Λέιβον!» ης
:' τρίτη ώρ τν
δεν πόροίος να ο ος Ἔ ὃν Λίγο μετά το
Μακρόσυ,
ύσε να δια
όπως δεν μπορο ι. Ὁ σύ. απέρασε δίπλα
ήρχε λόγος να προσπ αθήσε από τον.
ύ
λος εκεί. Το φως που παιχνί διζε από
ο ΡΟ και
να φον
πάνω τὀυ και που φαινόταν τα χαρα-
να χάνεται όποτε ήθελε, ήταν ένα απο
κτηριστικά του. Ραστες -- Καιαν κάποιο ιδιαί ύ
μα ή κόψητις διαπερνούσε, ανα
οἱ θερμής εποχής, το νερό ον,
παγώνεικαι γινόταν όλο τα
κρότερες φούσκες που τίποτα δεν μπορο
ύσε, ο
πη. το τα να ας και πετούσαν προς τον ουρα
κανείς. Ταυτό- νό, αφήνο-
πιο δύσκολο να το αναπνεύσει ρωδίά;πίσω τους Ὁ μιαµια ἑέντονα αποκρουστικἠ µυ-
ντας
ουρανό γινόταν πι
χρονα,τοφῶς πάνω από τον στα ἐπ
ανάμεσα
θαμπό και έμενε λιγότερη ώρα Αέριο. Οι φυσαλλίδες δεν περιείχαν νερό.
τα άρχιζ αν να κινούνται. Αν.
τάδια. Αργά ρεύμα κάποιος έμπαινε μέσα σε µια Φυσαλλίδα, δεν
σηκωνόταν ΠΡΟΣ θα
σπη του βυθού αναδευόταν και μπορούσε να αναπνεύσει.
μαζί της τομ Πα
τον ουρανό, παρασύροντας Όμως, ήταν αδύνατον να διαπεράσει κανείς
κλινής επιφ Ἐς
ρους των λειχήνων. Η θερμο µε το σώμα του µια φυσαλλίδα. Η επιφανειακή
αν, Οουρ ον
παρουσίαζε κενά και τελικά χανότ τάση ήταν πολύ ισχυρή. Το ίδιο ισχυρή µε τις με-
ν σα
θόλωνε από σωματίδια που παρασὑρότα ο : ταλλικές πλάκες των Σαρ. Το ίδιο ισχυρή µε την
ς τού
το βυθό, τα τξιχώματα καιτις γωνιέ κορυφή του ουρανού.
τ
ντος. Πριν περάσει πολύς χρόνος, ος Τόσο ισχυρή όσο η κορυφήτου ουρανού... Και
ξενος και γεµατ
κόσμος ήταν κρύος, αφιλό πάνω από αυτόν; Μήπως υπήρχε ένας κόσμος α-
Ἢ
ετοιµοθάνατα πλάσματα. πό αέριο αντί από νερό; Μήπως όλοι οι κόσμοι
κύστεις το το ταν απλά φούσκες νερού που αιωρούνταν µέσα
Τα πρωτόζωα έμπαιναν στις
λίγο ρ στο αέριο;
βακτηρίδια, ταπερισσότεραφυτάκαι
μέσ ο Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, το ταξίδι ανάμεσά
τερα οι άνθρωποι, κουλουριάζονταν
κελύφη τους. Ο κόσμος έμενε νεκρό ς μέχρ Τους θα ήταν αδύνατον, αφού καταρχάς Κανείς
Ἐν μπορούσε να διαπεράσει τον ουρανό. Οὖτε
 πα
ΤΖΕΙ͂ΜΣ ΜΠΛΙΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚ
184. Η ΤΑΣΗ
επε κάτι
κοσμολογία προέβλ
ἄγγιζανΠάντα το
186
και η νηπιακή τους
ν κόσμων. τί ον -ορανό, Συ
τα ντόπια πλάσματα έ-

απλο Αμα
μία
ή ,. αναζητώντας εκεί

µικρο-
η ση του καλοκαιριού έβριθε από ,
για ΤΣόρ ο ἢμυ η
οπικά πλάσματα
Ἐν ᾿
ἵ ν! ῃ
Ἐ τς ριοῦος ελεύθερα ανάµεσα στα δυο
ονταν από
ἶ ή Ἔδα του νερού, όταν αυτά χωρίζ
η [σπορ αν και πολλά από τα ποσο Οι πλάκες είχα
τρόπος να το
ν χαθεί.
να το κά-
ἲτα οποία συζούσε δεν μπορούσαν ανακαλύψει κ
... [ος Ἐνπὲ
παγιω-
δν, έτσι και η διαχωριστική επιφάνεια . Αποφασ
ιστικά, Ὁ Λέ
λώνει προς τον παλλόμιβον ἀι
ή αυτό το νέο σύμπαν στο οποίο ανα ενο κι
ταν ο Σαρ υπήρχε προγμοτικό, ος ο οἱ:
ό τον ουρανό,
να μην Ἠποροί κ τςΠΕ
ν ᾿ασμένα από το δρόµο του
ν ουρανό; Το γεγονός ότι οἱ κάναν ανόητα σχόλια και ἑ-
ο οἶσαν έδειχνε πως η ἐπ νε ο να πίσω του.
9 Ὀλέιβον δεν τα άκουγε.
Συνέχιζενα σκαρφα-
σα στονερό καιτο αέριο δεν ήταν ο ο : λώνει πεισματικά προς το φως
, σφίγγοντας µε
πέραστη. Είχε ποτέ δοκιμάσει κανέ ' ο ος στ Χέρια και µε πόδια τον κορ
μό τού φυτού.
ΟλΛέιβον δεν πίστευε πως ένας άν 5 ροή, «Λέιβον. Πού πάς, Λέιβον;»
μπορούσενα διαπεράσει τον Ῥμρονη ΕΞΈτ ΠΝ Έγειρε και κοίταξε κάτω. Ο άνδρας
µε το σκε-
τουλιά, όπως δεν μπορούσε να χωθε! κοορ πάρνι του ένευε µικροσκοπικός από
ένα μικρό
θό, αλλά ίσως να υπήρχαν τρόποι γίαν Έα γαλαζοπράσινο συνονθύλευμα που χανό
ταν μέ-
στεί το πρόβλημα. Στην πλάτη τοῦ, μςπα σασε µιαµαβιά άβυσσο. Κοίταξε αλλού ζαλι
σμέ-
δειγµα, υπήρχε ένα φυτό που έδειχνε ῥύλλατου γος, σφίγγοντας τον κορμό. Ποτέ δεν είχε
βρε-
ζεικαιπέρα απότον ουρανό! Τα πάνω ανα εί τόσο Ψηλά. Συνέχισε να ανε
βαίνει.
χανόνταν πάνω από αυτόν και φαίνοντ ον ψευδαί ἳετά από λίγο, άγγιξε τον ουρανό µε το ένα.
διπλώνονται προς τα κάτω μόνο απο μ'
σθηση αντανάκλασης.
 ΤΖΕΙΜΣ ΜΠΛΙΣ
186
ια ανάσα. Περίεργα
"σε να ΤΉ από τη βάση τού ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ ταση
17
Το δαχτυλίδι οὐ
ἡ τού πόνου ταὶ
μπράτσου το
τα ποι ν

αιο ον οςνα.ν τιο

Κάτι δεν πήγ
Θος. Ἱ Αλλο ένα σπρώ
ξι
ς μο, και
ένιωθεπια. ω
πο δεν κορμό καιπροι
μοι κοἘνοι
κα ι ξα νάρχισε νὰ σβέρ ὑπήρχε τίποτι
ήν ᾽
ἡ πίεζε το Κι αφρά, μι μα απότο σώματου,το
να υποχωρεί ελ ή
τ Τονερι τους φυι ή -
τα χωρίς τριβή. ράτου, αναπηδώντας σε Ὁπο
ος η ελαστικότη πολύ λαμπερό και εντ δ ία.
ντονη. Φαγούρα κάλυψε όλη την επιφάνει
ίο
ος ΠΕ το σημε ένα βήμα, ο
αι ς α τοῦ
κορμιού του. Σε Κάθε σπασμό ήταν σαν να τον
Έκ αν ε άλ λο στ,
ας το τεράστιο διαπερνούσαν κοφτερά μαχαίρια, και σαν από
ὦ
σαν να πρ οσ πα θο ύσε να μακριά άκουσε περισσότερο γερό να βγαίνει α-
Α τα ν
; Τ ᾿ πό τα πνευμόνια του µε ένα απαίσιο πλατσού-
α πέτρα. ώ ΕΠΟ ρισμα.
τεί. Εν
ο ας να ξεκουρασ περ ΟΙ πο Ὁ Λέιβον ασφυχτιούσε.
έκανε µια
αριανασαίνοντας, ρα ος Με έναν τελευταίο σπασµό, κλώτσησετο κορ-
Πα ντ ού τρ ιγ ύρ ω από τον ΚΟΡΗ κ μίτου µακριά από τον κορμό και έπεσε. Ένα δυ-
ως επιφάνεια πον
το ύ, η ατ σά λι νη νατό τράνταγµα τον συντάραξε και ὕστερα το
βιου φυ νο
τα πάνω, ημας
μπυλωνόταν προς ν ος νερό,που τόσο βίαια είχε αρνηθείνατον αφήσει,
πως [ορούε
είδος θήλακα. Είδε να τον ξαναπήρε βίαια στην αγκαλιά του.
ὶ ΜΟΙ Ἢ τα
χέριτου μέσα -- κα ΗΕ Κατρακυλώντας άτονα, παρασύρθηκε από τα.
ει και το κεφάλι του. ικ ό ο ρεύματα προς το βυθό.
ίταξε το εσωτερ
τ στον κορμό, κο
τας µε το πληγῶμ!
λακα, ψαχουλεύον ο ο. ΙΙ"
Η λά μψ η ήτ αν εκτυφλωτική. Κ
ρι. Ἐπ
ν αθόρυβη ΝΡ Για πολλές μέρες ο Λέιβον έμεινε κουλουρια:
Ακολούθησε κάτι σα
τυλίχτηκε ο. - σμένος και αναίσθητος µέσαστο σπόροτου, σαν
κληρος ο καρπός του -
νο , απ ρό σω πο σφ ίξ ιμο, λεςΚαὶ πο να είχε πέσει σε χειμέρια νάρκη. Το σοκ τού
έντο νάχτη! κρύου που είχε δεχτείτο σώματου καθώς έμπαι-
η, τι
δύο. Με τυφλή έκπληξ γε στο φυσικό του περιβάλλον:είχε εκλειφθεί ᾱ-
πάνω.
 -----
νιν...
ΕΠΙΦΑΝΕΙ
υ
του σαν: σημάδιεπερχόμενο τι να ΤΆΣΗ.
πό τον οργανισμό ίσ ης και η έλλειψη αποξ
υγόνου τριςΠάρ
Χριμανο
ώνα, όπως επ ό τον ου- κε.
χειμ
από τη σύντομη
παραμονή του πά
νω
ου είχαν
φη τς
ον 5 καθώς αναι ακο το απότην
σφαί μαζεύτηκαν
ατισμού το σπόρ
υ πας
γεμίζοντας τοΕΙο τριχοκύστοις
ημ
ρανό. Οι αδένες σχ σών του. σκο-

οµα:
γρήγορα
βόμβα σερεοπουβηγαν. : ρευστὸς ταν,Ἡ
Ο κί νδ υν ος της ασφυξίας απ χισι - Ὃι
οσο Πάρα
-είχε πεθά νε ι.
βο ύλ ια ζε καὶ το ζωογόν
ο νερό ή
Η κύστη του Ἠσαννατροβούνηηρ
Ίβον ταλαι ὑνπροςταπάγω ο
κρύνθηκε κα θώ ς
ρα στα πνευμόνια το
υ. ΄ο- λάσπη και µετά ἱκώθ τηκε
στ ού σε το ν αέ
αντικαθι ρµατος πό
τη ν οξ εί α απ οξήρανση του δέ φως ο μαΝοι
Ὑμένη α-
µως, γι α υποβρύχιο κ
κα ύμ ατ α τρ ίτου βαθμού, το
και τα εγ νιοτικό "ση -- ὄχι για τ
δε ν γν ώρ ιζ ε γιατρειά. Το αμ δε Ν το είχανΣ
απι Πάραπου
σύμπαν το υ αδένες α- γιατι Ὢνους
υ πα ρή γα γα ν οἱ σπορογόνοι ανάγκη,
θρώπων.
αλλά
Η κοι
υγρό πο τον εί:
αν ής κε χρ ιµπαρένια σφαίρα κεφάλι κι ἵο µορφήτου Λέι
Φότου η δι αφ
ν στον Λέιβον τη
μοναδική
Ὁ μπροστά και τα ναι με το
χε τυ λί ξε ι, πρ όσ φε ρα
βηγμένα πάνω στο στήθος, άρχισε ἂν αι τος
.του ευκαιρία να
επιβιώσει.
ηκε μερικές μέρε
ς αργότε- Φεται αργά στο κάλ
μέσα ΠΡΙΖΕΣ
Η σφ αί ρα εν το πί στ
, να κείτε- γούουσ Ὄφος που µετακι
απ ό µι α πε ρι πλ ανόμενη αμοιβάδα τού βυ- «Πηγαίνετέ τον.στον Σαρ»,
ρα
µέ σα στ ον . αιώνιο χειμώνα.
ται ακ ίν ητ η νιμα 4»,
Εκ εί κά τω , η θε ρµοκρασία ήταν μό πρῶ- ο Ονεαρό
Μος Σαρ δικαίωνε την παραδοσιακή
θού. ήταν
ήτου χρόνου, αλλά
οποιαδήποτε εποχ εί ένας σπ όρ ος ενώταα- σα, ποία.τον έντυνε το κληρονομικό Ξος
να βρ εθ εί εκ ζεστά
τάκουσ το
νερού ήταν ακόμα λατ ος να κοιτάζει μόνο τη. τ
στ ρώ μα τα το υ
γώτερα
υγόνο.
να κάνει τάλαβε αμέσως πως δὲν μποροῦσε
και πλούσια σε οξ τριγυρ!- πατε α Ἐν, τον Λέιβον και έτσι απλά διέ-
η κύστη είχε περι υ συ-
Μέσα σε µια ώρα, ωτ όζ ωα πο ο τα, ᾽αφέρουν τη σφαίρα σε ένα ψηλό δω.
έκπληκτα πρ
στεί από δεκάδες ο άλλο γι αν α χτυπή: Καὶ το μλο του, όπου η αφθονία φωτός
δίπλα στ
γοστίζονταντο ένα κορμιά τους της επιφάνειά. κοιμισμέν νερό θα έπρεπενα δώσει σήμα στην
ά
σουν µε τα τυφλ α ομάδα ανήσυχων Πέρα ρος η άνοιξη είχε έρθει πάλι.
της. Μια ώρα. γότερα, μι
αρ αν λλησ ρούσε, ο το, απλά καθόταν και τον παρατη:
από τα κάστρα. Κό
ανθρώπων. κατέβηκε στο τι. τώντας τις θεωρίες τουγιατον αυτό
μύτες τους πάνω
για µια στιγµήτις γρήγ ορ α δι αταγές:
ό. κα ι µε τά έδ ωσ αν
υλικ
 ΤΖΕΙΝΣ ΜΠΛΙΣ
ΕΠΙΦΑΝΕΙ
ΑΚΗ. ΤΑΣ
Η
190
ιβ'βον Φαινό-
191
ώ μα του Λέέι
Μέσα στο σπ όρ ο, το σώ λου- ΞΕΟ σαι ο. ἤρεμα ο Σαρ,
του σε μακριές Ταπεινόφρογα, Ὃν έμεινε σιωπηλός, ην εἴ
τοπερίεργο ζά ρω- Κάτι µοναδικ. ο Ἴβον», είπε ο Σαρ σαι
ΤΣ δια.
ντο Τα ρα
χέ
έναὋγόμρι α
ισ κα
αι ι,πό τη ζωή, Πρ έπ ως'Και παρ αλί γο γα σοὺ κο τε
μαυποχώρησε.
Ρ παρακολου- το "να μου πεις καὶ τα υπόλοιπα.
ήσαν ενώ ο ΣΩ σει.
ήσε πια να εντοπί
ηση, δι έτ αξὶ ε ν. ΄Ἡ, μή-
ὁ μια παρόρμ η»
κορυφή του πύ ρ- Ο Λέιβον δεν µπο μα στην άσκοπη γνώσ
ο ση στην φῶ ς
ας ουν θειμένη στ ο
! την ἠφήσουν εκτε
γο
Ἢ
να κινεί-
άρχισε ο.
γό τε ρα , ο Λέιβον ο ν
ΗΝ Μια ώρ α αρ
. νά το λεπτει πίλεπτο πρό.
ν ΚΕ ριμπαρένια ο ς σωπο του Σαρ.
ώθηκε, ορ
ο ορκε Ἢ τεντ «Μου Εαπάντησες», ῃ είπε ο. Σαρ, ακόι
ο μα πιο ευ-
φως.
άτια προς το ι γενικά. «Έλα, φίλε µου. Κάθισε να. σχεδιάσο
πι
ώπ ου που δεν σο το ταξίδι µας προς τα άστρα».
υμε.
ή ενός ανθρ λτ η. ο
αν φριχτό εφιά
ας ήσει από έν α παράξενο ϱ'
ος του έλαµπε με έν Είχαν περάσει δυο χειμέριες νάρκες από την
Ν επικίνδυνη ανάβαση του Λέιβον πέρα από τον
ησ ε ευ γε νι κά τα ΓΟ ΧΡ Ὧ ουρανό, όταν όλες οι εργασίες στο διαστηµό-
Ρο χτ ύπ μεβιάτον δν
γύρισε προςτη πλοιο σταμάτησαν. Ο Λέιβον ήξερε πως εἶχε
κύστης. Ο Λέιβον :τὸ
σε στα μάτια τ μπει πια σε εκείνη την παροδικά αγέραστη κατά-
καιη ζωή ξαναγύρι ρ
και έσπρωξε µε χέ σταση στην οποία ένας άνθρωπος εισέρχεται
σε επιφυλακτικά μόλις φτάσει στην ωριµότητάτου. Ήξερε, όμως,
α-
Το τν
σφ αί ρα Ῥρ ομ μα τίί σηις πως είχε ρυτίδες χαραγμένες στο μέτωπό του,
Ολόκληρη η α μία
ικ ό υγ ρό δι αλ ύθ ηκε γύρω αἹ Πτ οι οποίες θα έμεναν και θα βάθαιναν. ᾿
νιοτ
του μια οσμή πο
Ο «γέρο» Σαρ είχε Και αυτός αλλάξει. Καθώς
φέροντας μαζί ο θάνατο. ᾿ ορασιδ έφτανε στην ωριμότητα, τα χαρακτηριστικά του
άγρια μάχη ενάντιηκα ε στανάμεσα ο αι
Ὃ είχαν χάσει κάποια από τη λεπτότητά τους. ΑΝ
Ὁ Λέιβονστάθ
Καὶ κοίταξε τον καιη δοµήτου προσώπουτου θατουέδινεπάντα.
του κελύφους του. 9 ἀν
τέλος, είπε: ρ'
πέρα από τον ου
ο. βρέθηκα
192
όψη: η συμμετοχή του
ποιητική όψη; ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ
ανέκφρασ' ΚΗ, ΤΑΣΗ
τ δε. συνή ο ῃ σμἰεκο
ναὺ«Έεταφαρ
φαξρμοδιι εῖστην πε 193
και μερικές Φορές βλοσηβῆ ων το διαστηµό- ρίπτωση Ενός
Παρά το πέρασμα τωνΧρον, Ακουμπού. διαστη-
τος ΩΝ [ο)
κατασκευασμένη σε µια ον ιστορικώ
ν πλακών,
Ὀύνται να πα που οι Πά-
σεπ
προεκτεὶν. ότα
νλ από το έ- Ὅσαριοο. ραδώσουν
ου Ἕως µετά τη , ή.
ε ανες
| ο από µνήµης, ν απώ.
ορ
Είχ
|
η ιμαι. ιόμι
νατ ὁ
σκόληπτουςτο"Ὅμυ ως,Όμως αντίθ
λαρ βαλθεταεί µε ον «γράψει
ύ ετά ομο
λετού ύτο υιαρε ΜΕ τους πιο θρῃ.
τ- τν ο σίαν οι δοκοί του σκε ωρού σε σὰνένα Είδος ιερής σ
δεν είχε προσπαθή οκ ο.
σε
; ικά µε πολύ :
ιήτανν αρχ
ούσύσα
χωρδεν προς λέξη. Ακόμα ι γι
αςσα, προ
τα ες 5;φα και πι

ΠΤ οΧρκο
ας κανείς τί είδος οχή ι :
θεί μέσα στο Κε
όµως, είχε Μο . ΚΣ
ο ο νοτην αρχή, ν
μέγ εθος της. ΘΠ
(ο πως το τεράστιο Ύκρουσῃ μεταξύτους,
η περίοδο κο Ὃ
αο ακό ε μακ
οἷσµη δυο ρον
και ρόχ ολόκληρες ΕΙ ος κατασκευάζεται ένα δι
οποίο.και το αρχικό κ.
είχαν πρι
ον ο Λέιβον ούτε ο Σαρ ὁ Δεν είχε γίνει κανένα. αντίγραφο
των µυστη-
κώλυμα. Ι Ριωδών συμβόλωντοι
ρα αν και το σκάφος “ΗΕ
τό οἱ ἐπ οἳ
ε την πρώτη ματιά ατελές.αυ ι
ΟΡΥ ο
πε στο ότι το ένα τρίτο των
ζων ταν ά πλά σμα τα, ο πο
οςαποτελούσαν
τους
σφαλώς θα έπαιρναν τις θέσεις
ος ην Ἔν η δουλειά ατα ύσε ογια
νώ
ες ΞΕ καθώς
μεγάλες χρονικές περιόδους. Απ
οδόν Τα
λόκληρα τμήματα έπρεπε να ας
ΧΕὲπορο ψ- την αντιμετώπιση της καταστροφής. (Άλλωστε,
γινόταν όλο και πιο εμφανές τ ένα πολιτισμός που έπρεπε να σκαλίζει το κάθε,
φυσιολογική και κατανοητή θεωρ'
 ΤΖΕΙΜΣ ΜΠΛΙΣ
194
του πάνω σε
απ λο ϊκού του αλφαβή Ἔ ΤΙΦΑΝΕΙΆΚΗ ταση
γρ άμ μα το υ
μμάτι καλάμι δεν
Φουσκωμέ νο ξύλο μὲ ένα κο ρηση αντιγρά- Και σαν.
θαρρύνει την τή σπόρο του,
μωρό -5
μπορούσε να εν οὐ βγήκε ελαττωματικό από το
).
Φφων εἰς τριπλούν ετικά μετο εἴτε μας αὐτή τῃ
ατ ελ ής μν ήμη του Σαρ σχ ΤΕ ψυχρά, ὑΗ
Έτσι , η συνδυα-
όμ εν ο τω ν ισ το ρικών πλακών, σε διάφο- τώρα Εἰμασες γαμετα:ας ίση
περιεχ
ς ᾽αμϕιβ ολίες πάνω στις πως όλα. τον ια Κύριοιτου Ἔα Παλ
σμό με τις αιώνιε οδείχθηκε τελικά
το κυριό- «Δεν. σας ο Τθλοςιν μα.
ει ς, απ ο
όοδο των εργασιών στ
ρες με τα φρ άσ
πρ ώς Ύκασε κανένας», είπε ο Λέι
τερο εμπόδιο για την ας εξανάγκασι '
διαστημόπλοιο. ατσουρί-
γονείς μας και
κοινωνία», μπήκε στη οἱ
ει να µάθεινα πλ της αντιπροσωπείας ετώμιένα αδύνατα ος
«Ὁ άνθρωπος πρέπ τηρήσει ο
ν μά θε ιν α κο λυμπά», είπε παρα μενα αλβ ον τος, θα αρχίσου-
ζούμε ξανά στον αληθινό
ζε ιπ ρι να συμφω- μέρες ταὶ κόσμο.’
ον , καὶ 0 Σα ρ δε ν μπορούσε παρά μον. ᾿ςγνωρίζουν πως δεν υπά, Ὃ ας
Λέιβ
γήσει μαζί του.
εν ονπέρα από αυτόν. Εσείς οι αν τ.
οι γνώ- αὐ ας αρέσει τις προλήψεις σαι το οποτε
όποιες και αν ήταν
΄ταν φανερό πῶς, σκευή δια- ὃολο ων ος
ν αρ χα ίω ν σχετικά µε την κατα
σε ις τω ορούσε να Ίβον κοίταξε έ)
ν, μι κρ ό μέρος τους μπ
στημ οπ λο ίω
στήµονας καν ον ος
χρησιμοπο το πρώτο σκάφος
τους από φύγουν, Λέιβον. Δεν μαι
λος ΟΝ ις χρειάζονται λιπό-
φτ ιά ξο υν
θούσ αν να απορίας ά-
τί πο τα . Ἐκ τῶ ν υστέρων, δεν ἥταν α ατε-
ί παρέμενε ακόµ
το Ὁ χοντρός νεαι
ξιο που το μεγάλο σκαρ Κα: ψ ἴσουμὲ
ΞΕ πίσ
μυρωδιά μούχλας σβολές δεν. ὃν μες ΠΗ
λείωτο, αναδίδοντας µια υο 5Η μετ Τελειώσαμε. Φτιάξτε μόνοισας τ
κά τη δύναμήτου,
θώς το ξύλο έχανε σταδια τοῦ ΜΕΣ να πάτε σε αυτό το ανύπαρκτο
τά τη ν το πο θέ τη ση της πλατιάς
γενιές με
βάσης. λά», του απά ντησε ο Λόιβον στον {-
5 «Πολύ καλά»,
της ᾱ-
χύ ς νε αρ ός πο υ ήταν επικεφαλής ένας δ «Φύγετε, λοιπόν. Μη στέκεστε εδώ να
Ο πα ο Φιλ.
ν απεργών ήταν μα Ἐς Ὃ την απόφασή σας καὶ δεν
ντιπροσωπείας το
ότερος από τ. να, φέρουν οι δικαιολογίες σας. Γεια
άνδρας δυο γενιές νε
ό τον Σαβ. έχε ρυτίδ' η
τέσσερις νεότερος απ ών του και αυτές τςΠίο)
Ὁ προς νεαρός είχε προφανώς ακόµα πο:
ις γωνίες τω
στ ν μα τι
να σαν κακότροπο' Ἠφο να εκφράσευκαι τα λόγια τού Λέιβον
γα μοιάζει ταυτόχρο
- ΤΖΕΙ͂ΜΣ ΜΠΛΙΣ
ΕΙ
τον βραχυκύκλωσαν: Εξ ετάζοντας, όµως, το πέ- ο. -..
τρινοπρόσωπο του Λέιβ. ον, κατάλαβε πως έπρε- πρέπει κ, 197
πε να αρκεστεί στη μικρή του
γίκη καινα µην επι- ἧς. Περ ᾿ς τοιο έρθουν αμέι
6λους, υς ότι ἝΞ μπορούμε,ας
σῶς στι ὦ τ
μείνει άλλο. Μαζί µε την αντι προσωπία, αποµα-
ξιώσουμε το σος σοι µας
'κρύνθηκαν ταπεινωμένοι. βοηθήσουν Ὅτ.
ὦ Τώρα τί νεται» ρώτησε ο Λέιβον όταν χά- ψήφιους», Φος θα είναι µέσα στους
θηκαν. «Πρέπεινα παραδεχτώ, Σαρ, πως θα ἥθε-
Ὁ Νοκ ζάρω
νηκε να απ ὠ σε ξαι το
με α-
Έχου οκομέταν τ μια του και φά.
λα να δοκιμάσω να τους μεταπείσω: τα, βέβαια, έστελ ὰπλοκα
νάγκη τους εργάτες».
η ν,
Έ το
προς όλες τις κατουθόναμκ
Εμάς », είπε ή-
«Όχι όσο έχουν. αυτοί ανάγκη μα Ἠοσιο ος
για το
ρεµα ο Σαρ. «Πόσους εθελοντές έχεις
πλήρωμα του πλοίου» Ν
«Εκατοντάδες. Κάθε νεαρός της γενιάς µετά Ὁ Λέιβον γύρισε
το.
από αυτήν του Φιλ.θέλεινα έρθει. Τουλάχιστον ια των σωλήνων βλέμμα αι ύ
Επικοινωνίας παν ο θύ
σε αυτό το σηµείο, ο Φιλ.είχε άδικο. Το σχέδιο λους 'αν Και τον πίνα
κα ελ
-
εξάπτει τη Φαντασία των πολύ νέων». τ να τον Πάρα. «Γι έγχουτου σκάφουςον.
α µια τελευταία. ορ
«Τους ενθάρρυνες εσύ καθόλου» Ἔα 'α µας δώσετε πί
σω τις πλάκες.»
«Ασφαλώς», είπε ο Λέιβον. «Τους είπαπωςθα μετ Ἀνἕο. Ποτέ κο
δεν σας αρνηθήκαμε Κάτ
τους καλέσουμε μόλις τους διαλέξουμε. Δεν μος ῃ αυτή τη φορά πρέπει να.
ι
ο το κά-
μπορούμε, όµως, να σκεφτόμαστε κάτι τέτοι
στα σοβαρά. Θαήταν παράλογονα αντικαταστή- «Μα,1 θα έρθεις καα ιεσύ µα
ζίµας, Πάρα. Αν δι
σουµε την επίλεκτη ομάδα των ειδικών µε νεα: κο. τις ΥΠ που χθ
ειαζμαστ θ
ρούς που δεν διαθέτουν τίποτε άλλο πέρα από
στην προσπά τηα, ζωήή σου αν πεθάνουμε οπά6 νωα
σύ θµ
τον ενθουσιασμό τους».
«Δεν είχα αυτό στο μυαλό µου, Λέιβον. Κάπο
υ ͵«Τισημασία έχει ένας Πάρα .
» είπε το πλάι ίσμα.
ύσε ένα Νοκ; Α΄ Μο όλοι όμοιοι. Αυτό το Κύ
µέσα στα δωμάτια δεν τριγυρνο τταρ
: ο τ ά τα πρωτόζωα θέλουν να γνο θα ΤΕΙ
αα, νάτο, κοιμάται πάνω στο θόλο. Νοκ!» ωρίζουν τί
προς ταφέρετε στο ταξίδι σας. Πι
Τοπλάσμα ανάδευσενωθράτα πλοκάμια του. στεύουμε ότι
«Νοκ, έχω ένα μήνυμα», του φώναξε 9 Σο Σι να ξεκινήσετε Χωρίς τις πλάκ
«Γιατί ες».
«Ταπρωτόζωαπρέπειναπουν σε όλους ο. Ρ ]
φτ Το πρωτόζωο έμεινε αμίλητο. Ο Λέιβον το α-
θρώπους ότι ὅσοι επιθυμούν να επισκε
τον καινούριο κόσμο µε το διαστημόπλοι"» Υριοκοίταξε για µια στιγµή και µετά στράφηκε
 198. ΤΖΕΙ͂ΜΣ ΜΠΛΙΣ.

νίας. «Ὁ-
απότομα προς τους σωλήνες επικοινω
λοιστις θέσεις σας», είπε. Ένιωθενα τρέμει. «Εἴ- 199
μαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε. ΤΟλ, σφραγίστη-
κε το σκάφος,» Ἐντονότεςςτο "Ύραν. ὧν ατέ, Ῥμονων ιµάι
κλίση. καθώς " Ὃ αιτων ος ΠΝ
«Απόσο μπορώ να πω, Λέιβον».
φω- Σμδικέσ. τοςσυνέχιον πῆρε μεγαλύ
Ο Λέιβον μετακινήθηκε σε ένα άλλο μεγά Ἐς ανθρώπῳ, Ἰς, Γύρω του κο)Τβαίνεςμεσπα.
του φαι-
νο. Πήρε µια βαθιά ανάσα. Ήδη το νερό αι πρωτόζωων, μπούσαν οµά.
και το σκάφ ος δεν είχε
γόταν αποπνικτικό, αν Ὅσοι Ὠνό, ' συνοδεύοντάς
καν ξεκινήσει. ο. Ἄδατου στοα ο Χαμήλωσε
: και πίεσε τ
«Ξεκινάμε µετοένατέταρτοτης ισχύος. Ένα, η ακόµη δουλει ν
δύο, τρία, πάμε». ὦ ει
Ολόκληρο το σκάφος σείστηκε και μετά ξανα- νόλ», φώναξε ο [πο από τα διάτοµά σου Τα-
κάθισε στη θέση του. Τα διάτοµα κατά µήκος του Τοπλο
μαθ». τώρα. αμιος ίσια μπροστά
ραία, πτῃ
κάτω τμήματος του σκάφους μπήκαν στις εσο-
χές τους και τα διάφανα πόδια τους άρχισαν να
γυρίζουν πάνω σε πλατιούς ατέρµωνες ιμάντες
από ακατέργαστο δέρμα. Ξύλινα γρανάζια έτρι-
ξαν, αυξάνοντας την αργή ισχύ των πλασμάτων
με».
και µεταδίδοντάς τη στους δεκαέξι άξονες των
τόσα πολλά
τροχών του σκάφους.
Το σκάφος ταρακουνήθηκε και άρχισε να Κυ” του. άρα απὀ πίσω
λάει αργά κατά µήκος της πλαγιάς της άμμου. «
ἅ το ση τα σου πω.
Έτσι σκέφτονται όλοι
Μέσα από ένα φινιστρίνι από λεπιδόλιθο, ο Λέι- ος ι. Επόπτες, λίγο πιο γρήγορα, τώρα.
βον κοιτούσε γεμάτος αγωνία. Το πλοίο έγειρε τ νο να. πιο απότομη».
και άρχισε να σκαρφαλώνει την πλαγιά. Πίσω Σ νάζια έτριξαν. Το σκάφος σήκωσε,
του, μπορούσε να νιώσει τα βλέμματα τού Σαρ, πρι κ. προς τα πάνω. Ο σα. ο
του Πάρα και των δύο βοηθών πιλότων, να προ- κα. του Λέιβον. Παρόλο που προσπαθού-
κοι-
σπαθούν να διαπεράσουντο σώματουκαινα ΕΞ αν είχε αρχίσει να φοβάται. Ένιω-
Ὁ κόσμο ς ον
τάξουν κι αυτά µέσα από το φινιστρἰνι. υμόγια του έτοιμα να σπάσουν και στο
φαινόταν διαφορετικός τώρα που τον άφηνε πε αν τναναβίωνε η ατέλειωτη πτώση
του μέ-
σω του, Πώς δεν είχε προσέξει όλη αυτή την 57 τ εναγωμ ένο νερό. Αισθανόταν φαγούρα
μορφιά πριν; μο στο δέρμα. Θα ξανανέβαινε εκεί πά-
 τΖΕ
ο ΙΜΣ ΜΠΛΙΣ
νι.
κενό, όπου καμια ζωή
νω; Εκεί, στο φλεγόμενο
ο τ

ον
άρχισε να ισιώνει καιπ

μα
ος Ὁ σκάφους, Το σκ τ άλι ὑπτετο επάνω μέ.
και να
ντά, Χίσε να χώγετοι ᾿ετησε
ΟΝ ἐπ έρ ασε, οι [μοτισμο' λες ος
πηλά, πα τ
γαν σκιές πάνω στην άμμο. Σιω
ο ο σα
τ
δε των γαλαζοπράσινων . συ
ο µετ έτρ επα ν σε ο σπρώξιμο», Ὄχεις ένα πι
ρό του ς ακ ρι βώς ΚΕ
το τν Ὃ ο άμυαλο χο ιδό λιθ ο που Ξε: «Ωραία», σ Ὀμφώνησε ο
από τον μακρύ φεγγίτη
από λεπ Λέϊβον. «Σταματήστε
όλοι. Σαρ, θα επιβλέψιΕις την
άφους κατά μήκος. ζ αλλαγή των ταχυ.
τρεχε την οροφή του σκ μος.
τήτων;»
μο ος ποτή
σα κάτω από το διάδρο οβίλι τας - Μια παράλογη λαιες κενού διαστήμα-
ωα στρ ο
των καμήπίνων, τα ανθ'όζ : τος κοιτούσε τον Λέ Ὃν Κατ
διατηρ ών τα ς το νερό Το; πό το μεγάλο του φνιστρίνι Ἔσο Ἢ
τα από ταπεραστ ικ ά οργ ανι Κνευριστικό να αναγκαστούν γασταματή
ταν νο κεί, στο ίδιο το κατώφλι της αιων σοιν ε-
α. ιότητας, Ήταν
το πλοίο εαν επίσης και επικίνδυνο. Ο. Λέιβον
ενΠΝ μορφές έξω από ὶ ΟΝ βλύζει ξανά µέσατουο παλιός φόβος
ένιωσε να ανα-
κα
τα χέρια ήτα πλοκάμια τ 9 στοῦ. Λίγες ακόµα στιγμές αδράνειας, και
τοῦ άγνω-
ατεβαίνον τας την πλα γιά πρ. ἦταν
µια ο ο ς σίγουρος πως δεν θα κατάφερνε να συνεχίσε
ο τα απόµεινε μονάχα ες
ι
ς των π α την αποστολή.
μπίδα, ἕνας εξάδελφο
ούθησε νὰ 5 Σκέφτηκε πως έπρεπε να υπήρχε κάποιος κα-
φυτό και μισή ζώο, που ακολ Ἐσορότερα λύτερος τρόποςγιανα αλλάζουν ταχύτητες από
μέχρι τα. ρηχά νερά. πε ες τον παραδοσιακό που απαιτούσε την αποσυναρ-
ἁ κι αυτή επέστρεψε πίσω τρ ο : μολόγηση σχεδόν ολόκληρου του κουτιού ταχυ-
το νε ρό με
τν χτυπώντας νωθρά. τήτων. Γιατί να µην υπάρχει ένας αριθµός από
έξυπνο ᾿το ἘΠΕ
της πλοκάμι. Δεν ῄταν πολύ γρᾳνάζια διαφορετικών μεγεθών πάνω στον (διο
ναξι
λά ο Λέιβον ένιωσε μεγάλη μο άξονα, που να µη λειτουργούν όλα μαζί, αλλάνα.
νείς Χρησιμοποιούνται απλά µε τη μετακίνηση τού ά-
να Ξ ι ήταν πως εκείπου πήγαιναν καὶ ξονα µπρος και πίσω µέσα στις κατάλληλες εσο-
ο 35
δεν μπορούσε να τους Κ ͵ χές; Το σύ στηµα θα ήταν και πάλι δυσκίνητο, αλ-
Ο ουρανός δεν ήταν πια παρά μια
 ΤΖΕΙ͂ΜΣ ΜΠΛΙΣ
202 ἘΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ ταση
: οιηθεί με. εντολές
λά θα μπορούσε να χρησιµοπ ᾶ ον.
τεστοκαισταμά.
υποχρξ' ο ϊ ΒΕ
απότη γέφυρακαι δεν
θα Ὁ Λέιβον στ “5
μα το νέου πιλότου.
ο νκα-
ως
ο δ ε ῖ κε φά λιτου αρ αν.τη Ἐ
ΠΝ . «Λέιβονι,
ύμπησε προς το
«Αν καιτα γρ αν άζ ια δεν «Τί συμβαίνει;
μ μ «Βλέπω την κορυφ;
Σταμάτα να ουρλιάζεις»,
ΡΜ ση».
πίε
πολυαντέχουν στην τ
ραγίσουν»»
«Κινδυνεύουν να ήγ ορ α» . ἣ Κοντ άτου.
βον. ΕπάνωΠεράσ
σεις πολύ γρ αμε πά
ξε κι νή
οὔτε από ὃς5 Πάνω απότον ουρανό,᾽ Λέι-
Ῥουβά. Χωρίονα σταθεί
«Να ι. Μη ν
ἥ συ νέ πε ιε ς της Αλλο ένα βίαιο τράνται
ιανα σκεφτεί τις »,
μα έκανε τον Λί
ώ : «Πρόσω ημιταχώς γα στραφεί προς το μπροστ
ινό Φινιστρίνι.
1 ξωτερικό του λεπιδόλιθου, το
νο ο ος άρχισε πάλινακι- Αι ν ΤΟνερό εξα!
ο οµα λά απτ ό με εκπληκτική. ταχύτητα, πό
ολύ αργά αλλά και πολύύ πιο Φως µέσα από ουράνια τόξα.
ρον
ς έγινε εντελώς
η ΝΗ τοῖς, ο ουρανό Ὁ Λέιβον είδε το Διάστημα.
φώς διαπερνούσε ο
διάφανος. Το µεγάλο από το
ική λάμψη. Πίσω
στρίνια με εκτυφλωτ ήσ υχ α. ΤῊ Στην άρχη έμοιαζε µε µια έρημη και αφάντα-
αναδευόταν αν
Λέιβον, το πλήρωμα Ρ ν στα στεγνή-όψη του βυθού. Υπήρχαν πελώρια.
ε ταχύτητα, Π
Ξανάτο σκάφος έκοψ ο τν βράχια, πανύψηλοι γκρεµοί και λιθάρια.που ἑ-
εκτυφλωτικό Φθ'
ντας να διασπάσει το βλεπαν προς όλες τις κατευθύνσεις.
διέταξενα σα
Λέιβον ξεροκατάπιε Και σε σαν κάτι ετοιμ! Μα το µέρος αυτό είχε ένα δικό του ουρανό,
γγού
χύτητα. Το σκάφος βο ένα σκούρο γαλάζιο θόλο, τόσο μακριάπου δεν
πά λι σχ εδόν σταματήσει. μπορούσε ναπιστέψει,πόσο μάλλον ναυπολογί-
νατο. Είχε και ο Λέιβον. σει, πόση έπρεπε να είναι η απόσταση. Και πάνω
«Πιο γρήγορα», φώναξε σε αυτόν το θόλο ήταν µια σφαίρα από λευκή φῶ-
άνταστη Έτη
Για µια φορά ακόµα, µε αφ
τιά που καψάλιζε τα μάτια του.
να κινείται, ΥέρνΟ᾿ Η ερημιά των βράχων ἦταν ακόµη αρκετά μα-
τα, το σκάφος άρχισε Κριά από το σκάφοςπου τώρα φαινόταν να αΚου-
μύτη προς τα πάνω. Ἠπά σε µια επίπεδη γυαλιστερή πεδιάδα. Κάτω
οστι ἁ και 5κάθε σαν”
Ύστερα, εκτινάχτηκε μπρ
άρχισαν να ρίζουν. από τη λάμψη της επιφάνειας, η πεδιάδα έμοιαζε.
δα και δοκάρι µέσα του
«Λέιβον»' Λέιβον!»
πο. ΞΕ τΖΕΙΜΣ ΜΠΛΙΣ

μπήάμ μο
να αποτελείται από άμμο, Την ηνἠγνο ωστ α πιο
γιά μέσα: κε αγεβε τ.
που σχημάτιζε µια πλα ποιήίοος
τη
Λέιβον. Ἠταν η ΠΠ ὡς ; Ὁ
φτάσει
να πολύ.
Π μο το ν από ένα γυαλιστερό
Π τροχούς, νομῶν διατάξεις να σηκώσουν
άλλη
ΟΥ νειδητοποίησε µια γρήγορα µε τ Ἔτη προχωρήσουμε πιο
ο ίας.
φ Τμ απότον πίνακα επικοινων στο «Καλώς», εἴπε ο Λέιβον, κε
καὶ φώναξε σηκώστε τους τροχούς. σας
σε το κεφάλι θυμωμένα Ν ν ξεραν καλά τη δουλειά, του
από κάτω,
πάλι;» ς, ο ας
ἔφερες; Οι ιµά-
ον εδώ Θαν. Πού µας Αρκετή ώρα αργότερα,
Τα διά τοµα δεν πο ὁ
τη να τους κινήσουν.
εί.
τ ἔχουν ακινητοποιηθ Δεν νομόο, να Πτα της Κίνησ ης
σε και άλλη
στο κἀτ ωμέ ρος
νατου
ο τον
πήσοης μη ος Επανασυναρμολόγηση του κοϊπιοῦ
Ειούνται γιατίτα ππ Ἡ ταχυτήτων, το σκάφος άρχι νασέρνε
σεται πάνω
(ζουν πως θέλουμε νατ ύ». εἰδὴ στην ακτή προς τα βράχια. Γεμάτος αγωνία, ο
η ισχ
τ Δον µας δίνουν άλλ Λέιβον έψαχνε να βρει κἄποιο άνοιγµασ
ο», είπε εν ἘΞΠΟ τοαπει-
: «Μην τα ζορίζεις άλλ Ὃ οσο ύ- λητικό τείχος που υψωνόταν µπροστάτ
ους. Στα
πν. άδαγιανα
«Δεν έχουν αρκετή εξυ αριστερά πρόσεξε ένα ρυάκιπου μπορείνατους
µπορ'
Εάν σου λένε πως δεν λέξεις
πρόσφερε µια δίοδο, έστω και αμφίβολη, προς
ε πι αλήθεο
η άλλη: ισχύ, θα λέν ]
τον επόμενο κόσµο. Μετά από κάποια, σκέψη, ο
ε, κοίτα να δεις πως θα τρο μοκ ρατ η
Λέιβον διέταξε το σκάφος να στραφεί προς τα
Θαν ήταν εκεί.
ὑπο Η φωνή τού
«Νομίζεις πως αυτό το πράγµα στον ουρανό
τη ήρθε και στάθηκε δίπλα στον ΠΕΣ είναι αστέρι;»,ρώτησε. «Μα υποτίθεται πως είναι
νερού κα ος
«Βρισκόμαστε στην ένωση
πολλά. Εγώ βλέπω μόνο ἑνα, αν και αυτό μου
η είναι πον τἊ αρκεί»,
τος καὶ η επιφανειακή τάσ
ό επέμ! ολ νὰ «Δεν ξέρω», παραδέχθηκε ο Σαρ. «Μα αρχίζω
είπε χαμηλόφωνα. «Γ αυτ οιο τρ! τὸ να παίρνω µια εικόνατου τρόπου που είναι κατα:
τέτ
σκευάσουµε το σκάφος με ΩΝ ΞΟ σκευασµένο το σύμπαν. Προφανώς, ο κόσμος
ώσο υμε του ς ΓΟ
μπορούμε να σηκ , α ς µας μοιάζει µε κύπελο κι εμείς ζούμε στον πάτο
Για αρκετο
έδαφος όταν χρειαστεί.
Ὃ ο ο ιο αυτού του τεράστιου κύπελου. Κι αυτός ο κό-
μπορούσανα κατανοήσωτις
να ὀργ'
ρικών πινακίδων σε «πτυσσόµε
 ΤΖΕΪΜΣ ΜΠΛΙΣ πα
206
αυτός .έ-
ν
καὶ ίσως να ος α
σμος έχει ου ρα νό ,
ἐν ο η ΤΑΣΗ
θος ενός: ακόμα 207
γα κύπελο στο βά ωρία δύσκολη ΤΊ Ὁ
τό,Τοταν, Να Ὃυ μπορούσε να κιάνει μετάστην
θε μόν από αυ-
κ.ο.κ.. Είναι µια ς, Ἐν ΠῚ δν σκάφονο την προσοχή του ο.
ήτ αν πιο λογικό να ε ν ιτενι
Μάλλον θα α
αγ
μοιάζουν με κύπε, Ὡράγγι
όλοι οικόσμοι μεγ
εια καὶ πως το Φαινόταν ὝΥΙ ανάμεσα στα Κοφτερά βράχια
την ΚΟΙ ινή.επιφάν ». - τι
νεξαιρέτως και αλλά είχαν α-
ται κάθε νύχτα Μα από λίγο, τοσπα] οςνου να διασχίσουν.
, ὅτε 9 να χάνεχειμώνα;» ρώτησε ο να οδυνηρά αργό σύρομιο αδεροποιήθηκε σε
ς του
ς μέρε
να θαμπώνει τι ἡ
Ἀἱγότερο απότομο
Λέιβον. σε κύ- γρήγορο, Κάτω από.
; Ίσω ο να ταξιδεύει
τς θες να ξέρω και µε τά στον πω Ἴχος, λὲς
στον ένα κ όσμο δ σε μπόλι -
κλους, πρώτα ώπου. ἘῺΝ
μόνο
ς δί κι ο, αυ τό σημαίνει πως το ο.
Ὡματήσουμε ξανά», εἴ
μα έχ ει υμε μιας είναιπια ο ταὶτ
αι να κά νο υμ ε είναινα συνεχίσο ἘΝ χάνουμε,
που χρειάζ ετ Ἓ ἘΣ με ἄλλη ενέργεια ἑρπο- ;
μα ς μέ χρ ι να ο ᾿
την πορεία σμ ου », 8 πεο .
«Νομίζεις πως έχουµε περιθώρια’
ὀς άλ λο υ κό οὐ
λίγο απλό µε;
λι. Μου φαίνεται Λέιβον, πιροσποβώντασναπάρει [ο
βαν τήξουμε πά .
ες πι οετοιµασίες» χιστον τώρα κινούμαστε, έστω και αργά. Αν στα-
ασε, αλ λά ο ήχος του ΧΟ ματήσουμε να αλλάξουμε πάλι γρανάζια, θα
Γ ας τήν ογέλ Ρ ρ'
θυμία. ΤΠλόν Π βράσουμε».
του δεν πρόδιδ8. ευ Ὅ
άνοδο τής ΘΕΡΜΟΚΡ. εί προς
«Θα βράσουµε αν δεν το κάνουμε», είπεο Σαρ
χε αντιληφθ ήρεμα. «Μερικά από τα φύκια είναι νεκρά, καιτα.
δρ λάιβον την εί νὍς
λά μό νο η πα ρα τήρηση του Σαρ το ς υπόλοιπα κοντεύουν να ξεραθούν. Αυτό είναι ἑ-
αλ Ὅ
πῶς είχε αρχίσειν να σημάδι πως δεν θα αντέξουµε για πολύ ακό-
συνειδητοποιήσει ρο ύ σε οξ ! ἂνρσσα μα. Δεν πιστεύω να προλάβουμε να φτάσουμε
. Η πε ρι εκ τι κό τη τα. του νε
ται ο στις σκιές αν δεν αλλάξουμε γρανάζια ὥστε να
θεί πολύ,αλλάη ο
είχε ευτυχώς μειω ς το υ Κι κινηθούμε µε μεγαλύτερη ταχύτητα».
ράστο τέλο
θύμιζε τα ρηχά νε η Ἴ Ένας από τους μηχανικούς στραβοκατάπιε.
αν , πρ οσ πά θη σε να Κάνεις τα ο
«Θ α τὸ «Πρέπει να γυρίσουμε πίσω», είπε µε κομμένη
ερο», φώναξε 0 ν
δουλέψουν περισσότ λίγο αφόρητη ο την ανάσα, «Δεν έπρεπε να έρθουμε εδώ από
κατάσταση θα γίνει σε
καλύτερα μέσα στο µιας αρχής. Είμαστε Φτιαγμένοιγιατο νδρό Καὶ
δεν κυκλοφ ήσει ορ
208 ΤΖΕΙ͂ΜΣ ΜΠΛΙΣ
όχι για αυτή την κόλαση»,
«Θα σταματήσουμε», είπεεολέιβον, «αλλά δεν
φασή μου είναι ορι-
θα γυρίσουμε πίσω. Η από! 209
στική».
ο µη-
Ταλόγιατου ακούγονταν γενναία, αλλά
χανικός είχε αναστατώσει τον Λέιβ ον περισ σό- στε..
δεχτεί. Λέιβον, "ΜΕ το µέρος
τερο απ’ όσο και οίδιος θαήθελενα παρα
«Πάντα µε το μέρρ,
«Σαρ, βιάσου σε παρα καλώ », είπε.
τρέλα σας. Ἠασταν
Ὁ επιστήμονας ένευσε και βούτηξε στο κάτω τε, το [διςµας ἑπακρο, Στο τέλος Ὠθήστετην
επίπεδο του σκάφους. ο ψίθυρος Ἐνανθρώπότητ.αλ Ὦ ὠφεληθεί.
Πλάσμα, αλλά μ.ο; Ὁ Λέιβον Έαναφµ
αυτό δεν του. αφώναξετο
Τα λεπτά κυλούσαν. Η µεγάλη λευκή σφαίρα Θὀρυβοιακούστ απάντησε,
στον ουρανό έκαιγε την πλάση. Είχε χαμηλώσει γή τού Σαρ έφτασε. καν από
αδύναι
στο στερέωμα, έτσι που το φως της περνούσε. από ένα σωλήνα, «
κατευθείαν µέσα από το φινιστρίνι, πέφτοντας
στο πρόσωπο του Λέιβον και Φφωτίζοντας κάθε
σωματίδιο:που επέπλεε. Τα ρεύματα του νερού
που περνούσαν δίπλα από το μάγουλο του Λέι- Πλοσυρά, ολέί βον έγειρε. μπ
ιῬοστά. «Τοαστέ-
βον.ήταν σχεδόν καυτά. Ρι είναι ακριβώ. Επάνω από το
σηµείο που πλη-
Πώς τολμούσαννα συνεχίζουν; Ηγη ακριβώς σιάζουμε». :
κάτω από το «αστέρι» θα πρέπει να ήταν ακόμα «Αλήθεια;
"ΕΙ; Τότε ίσως χαμηλώσει.
ώ
πιο ζεστή απ’ ότι το νερό εκεί μέσα! γα μακρύνουν. Είναι η (νη μαςΌπου ον
«Λέιβον. Κοίτα τον Πάρα!» ος τοείχε σκεφτεί. Έδωσε τις ε-.
ΟλΛέιβον γύρισε και είδετοπρωτόζωο σύμμα- Ὡσαίνοντας και -.
στο
χό τους. Το πλάσμα είχε κατακαθίσει πάνω Χισε να κινείται. κ ο
κατάστρωμα, και μόνο µια αδύναμ η κίνηση τῶν Το νερό ζεστάθηκε περισσότερο.
κροσσών του έδειχνε πως ζούσε ακόμα. Στο Ε- Σταθερά, το «αστέρι» χαμήλωνε προς το πρό-
σωτερικό του, τα κενοτόπια είχαν αρχίσει νᾶ σωπο τού Λέιβον. Ξαφνικά, ένας νέος φόβος τον
Φουσκώνουν καιναγεμίζουντο πηγµένο πρωτ! 3 κατέλαβε. Αν συνέχιζε έτσι μέχρι να εξαφανι:
πλασμα, πιέζοντας τοὺς σκουρόχρωμουο πε στεί εντελώς; Αν και ἥταν σχεδόν ανυπόφορο,
ρήνες. ΐ Ξ Φως του ήταν η μοναδική πηγή θερμότητας.
«Αυτό το κύτταρο πεθαίνει», είπε ο Πάρα. ψυ -Έτσι και χανόταν, το διάστηµα δεν θα πάγωνε
 Γ᾽

210 τζΕΙΜΣ ΜΠΛΙΣ

ο
μωρο
έ ἕνα ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ
σε µια στιγµή --- το σκάφος δεν θα γινοταν ΤΑΣΗ.
ο -- -211
η άγου;
τς [Έτρίναν απειλητικά, ο, τὉκΚαί
α ος Ἐν ανησυ
το σκάφος από τη µεριάτης κ σος μ
ος,
αυτόν, Ἔιται να Κοιµη
γκο θούψ,
χος δεν ακουγόταν µέσα στη τμ νου
ο ανα στα
τις βαριές ανάσες και το πως
ποσα ννοοςχώὅροληομ᾿.τὸο τον
Ο ορίζοντας φάνηκε ν. ση ᾿
τόν τον. περιο
ρισµέ-
εί. Πέτρινα δόντια.Χώθη' καινούριο γι ος
υ ασματα
ο τ ο τορατην καταβρόχθισαν. Χά. σφυξία»,
᾿ Ο Σαρ δεν. Φα
ιν
πα, στη σκιά των Ποπ Δ λώντας µε τη Φ όταν να, Φοβάται Ιδιαίτεβα, µι-
ο ωνή των αγελέητω
νόμων. ν Φυσικών.
Ῥ το σκάφος να κινηθεί παρ.
«Εξάλλου . συνέ
τ. Εκείνο ανταποκρίθηκε βαριάκαι νωθρά. » χι
να το ξερό τοπίο, «τασε, Ἷ κοιτάζον: τας αι 6-
Ψηλά από πάνω τους, ο ουρανός ἀρχίσε να διάτοµ
τά. Με ἀλλα λόγια, πρέπει α είναι και. ἘΠ
σκουραίνει σε ένα βαθύ, µαβί χρώμα. νούμαστε όσο έχουµε οξυ
να. συνεχίσουμε να Κι.
γόνο και ισχύ --- και
να ελπίζουμε πως θα τα. κατ
αι κε σιωπηλά από την καταπακτή και αφέρουμε»
«Σαρ, ο Πάρα δεν εἰναι ακόµα νεκρό.ς, Αν ή-
τς
πάθη δία στον Λέιβον, πο ταν, η κατάσταση µέσα στην καμπίνα θα κατα-
χρώμα τού ουρανού καιτο μεγάλωμα των 7 ος
ντούσε αφόρητη. Το σκάφος είναι σχεδόν
ελεύ-
Δεν μιλούσε, αλλά ο Λέιβον ΠΣ πος θερο από βακτηρίδια, επειδή τα έτρωγαν τα
τρομερή σκέψη έτρωγε το μυαλό του. πρωτόζωα, και δεν µπορούν να έρθουν άλλα α-
«Λέιβον». - πέξω.όπως δεν µπορείνα έρθει και οξυγόνο. Θα
Ο Λέιβον αναπήδησε. «Ναι; ᾿ : έπρεπε, όµως, να βλέπαμε κάποια αποσύνθεση».
«Π ὑπο νασυν εχίσο υμενα ΠΕ Π Ο Σαρ έσκυψε και εξέτασε τον ακίνητο Πάρα.
πει να φτάσουμε στον Επόμε νο κόσμο , ὁπι «Έχεις δίκιο, είναι ακόµα ζωντανός. Τί αποδει-
αν --ναι αυτός ούµε σύντο
, πολύ
να κινηθ μα». ᾿ κνύει αυτό;»
χωρίς να Εις.
«Πως και τα ανθόζωα είναι ακόµα ζωντανά.
πάμε; Γιατί να µην κοιμηθούμε μέχρι μα η Νιώθω το νερό να κυκλοφορεί. Αυτό δείχνειπῶς
σει -- αν βέβαια το κρύο µας αφήσει» ταση δεν ήταν η ζέστη που πείραξε τον Πάρα, αλ
«Θα µας αφήσει», είπε ο Σαρ. «Δεν μπα Ἔα Το φως. Θυμάσαι πόσο άσχημα είχε επηρεαστε!
κάνει τόσο κρύο εδώ πάνω. Αν ρε ο το δέρµα μου μετάτην πρώτη µου ανάβασηπέρα
ο ουρανός -- ή αυτόπου εμείς θεωρούμ!
 ΤΖΕΙΜΣ ΜΠΛΙΣ πμ
212
των αστεριών εἴ.
από τον ουρανό; Το άμεσο Φώςσθέ σουμε αυτή την
ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ ταση
ίμα, εινα προ
ναι ο νάσ εὐ Ἠπορούσι ιν
πλάκες». 'αμε να
π
καταλαβαίνω τἰθέλειςναπεις»
. Να Κανονίσῳ,.. Ἵν Φτάσουμε. Θα κατεβώ κά.
Μον “πεαὖον ξεροκατάπιε έν
με κάτωτρεις ἡ τέσ- τρομος.
«Θέλω να πω αυτό! Έχου Σιωπηλὰν ΠΣ
ε. το φῶς, άρα θα
σερις Νοκ. Δεν τους χτύ. πησ
Ὁ Σαρ.
πά-
οί Αν τους στείλουμε διά ον ας
πρέπεινα είναι ζωνταν ανόητα αυτά πλάσματα πον ο
νος
ο.
τα
νω από τα διάτοµα, - ο μπλε θόλος από πάνω
θανομίζουν πω ς είν αι ακόµα μέρα καιθα συνεχί λαμπερά σηµαδάκια,
ούμε πά λι να το υς τω
σουν να δουλεύουν. Μπορ άφους, ὥστε να
ο ὁ
του σκ
στείλουμε στην κορυφή
κι α να συ νε χίσουν να παράγουν
κάνουμε τα φύ
όν είναι, τί χρειαζόμα:
οξυγόνο. Το ερώτημα λοιπ όνο; Ή, μήπως,
στε περισσότερο, κίνηση ἡ οξυγ
με τη διαφορά;»
μπορούμε να μοιράσου
οιημένος. «Κατα-
Ὁ Σαρ χαμογέλασε ικανοπ
ικά, να δεις που θα Κάτω από τα δυο φεγγάρια του Υδρό:
πληκτικός συλλογισμός. Τελ
, νομίζω πως δεν μπο- αιώνια αστέρια, το ξύλινο Ἐποτηατιὸν
σε κάνω Σαρ, Λέιβον. Όχι πέντε εκατοστών μετέφερε αργάτο μικροσκοπι-
διαφορά. Το Φως της
ρούμε να µοιράσουµε τη έχει κό του πλήρωμα προς ένα μικρό, μισόξερο
ότητες που δεν
ημέρας διαθέτει κάποιες ιδι ρυάκι.
Νοκ. Εσύ κι εγώ δεν
το φως που εκπέμπουν οι
µε, αλλά τα πράσινα
μπορούμε να το ξεχωρίσου
αυτό δεν παράγουν 0- Ν
φυτά μπορούν. και χωρίς
, να αρκεστούμε στα Το σκάφος έμεινε στον πάτο τοῦ Φαραγγιού
ξυγόνο. Θα πρέπει, λοιπόν
διάτοµα και την κίνηση». όλη την υπόλοιπη νύχτα. Οι µεγάλες τετράγω-
σε πιο λείο έδα- νες πόρτες του άνοιξαν γιανα δεχτούν το ζωο-
Ο Λέιβον έφερε το σκάφος κα γόνο νερό απέξω, µαζί µε τα βακτηρίδια που
α-
ός είχε χαθεί, αν
Φος. Κάθε ίχνος άμεσου Φωτ ποτελούσαν πολύτιμη τροφή.
λάμψη στο
υπήρχε ακόµα µια απαλή διάχυτη ' Κανένα άλλο πλάσμα δεν τους πλησίασε, είτε
ουρανό. αν καὶο Νέν-
με περιέργειαείτε µε επιθετικότητα,
ε ο Σαρ οκε τν βον είχε βάλει φρουρούς στις εισόδους. Προφθ-
«Για να δούμε, λοιπόν», είπ άγγ'
«Θα έλεγαπως υπάρχεινερό μέσα στο φαρ
 ΤΖΕΙΜΣ ΜΠΛΙΣ
214
ν στήµα-
πυθµ ένα του δια
νώς ακόµα και εκεί, στον
{ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ ταση
τοὶ τα αστέραταςπλ άσματα αδρανούσαν στη 215.
τατοι φι
διάρκεια της νύχ . ιου ΄Ασε τα ποταστενεύ
θολό, 'Φαρογγιού
ρώτες ακτίνες του ήλ α-
Ἐνεύουν καιτο νερό γίνεται
ως, καθώς οἱ πι
σιάζς ρια να
Ὅμ
ΕµΦΙ ανίστηκε µια
νέα ζ, ος τν είσοδο του περ ιμένουν, Σι Γ
διαπερνούσαν το νερό, τον εἶχε ας
νέου µας ον
σκεπτικός, Η φαντασία. του
μάτια. Ἠταν πρά- αῄμοος, ὃν μάλλον σοβαρά, Δεν. έδιν
η ένα τέρας µε πεταχτά η. κάθε µία
ε.
τε δυο δαγκάνες που
η μέση. Τα
η να ανοίξειτο σκάφος στ
στρογγυλά και τοπ ο-
μάτια του ήταν μαύρα καὶ .
ντών προεξοχών. Πέρα
θετηµένα στις άκρες κο
πλατους, Χωρίς να δώ- ία σ ἰ
σε, όµως, γρήγορα από δί ος.
τ
δήτα ρυάκια δεν. ο κανὙημ ατισμών δέλτα.επει-
σία στο σκάφ
σει την παραμικρή σημα
στο
ε
ματα πρέπει να περιμένουμ να
έτσιτο φαινόμενοτον ἐν ον η
«Τέτοια πλάσ μος του Ὃ καθώς το σκάφος ἑφτα.
ενο κόσμο;» ψιθύρισε
συναντήσουμε στον επόμ προσ την
πα κορυφή τηςὩς πλαγιάς
πλαγιάς κ.Και στράφηκε πάλι.
άντησε, για τον α- η,
ο Λέιβον. Κανείς δεν του απ
νείς δεν γνώριζε.
πλούστατο λόγο ότι κα Μπροστάτους, ο βυθός χανόταν µέσα σε λα-
ριψοκινδύνευσε να
“Μετά από λίγο, ο Λέιβον µπερά βάθη. Ένας κανονικός ουρανός βρέθηκε,
άντια στο ρεύμα πον
μετακινήσει το σκάφος εν πάλι από πάνω τους καιο Λέιβον διέκρινε µικρές
λώρια σκουλήκια πι:
ἥταν αργό αλλά ισχυρό. Πε αποικίες από πλανγκτόν να επιπλέουν γαλήνια
δίπλα τους. Ένα από
ρασαν κολυμπώντας από
από κάτωτου. Σχεδόν ταυτόχρονα, διέκρινε αρ:
στην καρίνα και μετ
αυτά χτύπησε βαριά πάνω
κετά από τα μικρότερα είδη των πρωτόζωών, µε:
. Ρικά από τα οποία ήδη πλησίαζαν το σκάφος.
συνέχισε τυφλά το δρόµο του
είπ ε ο Σαρ. με
νο ΑΝ
χαίοι μας ΕΟ τοὖ Τότε, η κοπέλα εμφανίστηκε μέσα από τα βά-
πολύ μικροί για αυτά. Οι αρ σύνη του πο θη, µετοπρόσωπότης παραμορφωμένο απότον
αντο
ειδοποιήσει για την απερ τρόμο. Στην αρχή δεν πρόσεξε το σκάφος. Κολυ-
ς, Λέιβον, είναι ἜΑ ὦ
ματος, αλλά καθώς βλέπει µπούσε µε χάρη και γρηγοράδα μέσα στο νερό,
. Και όλα απο το
τον νατη συλλάβει κανείς δέλτα
µε µόνο της σκοπόνα φτάσειστα ὁριατου εκεί.
που Φα
ρια... µπορεί να σημαίνουν αυτό » ο... και να πέσει στο ρυάκι που ξεκινο ύσε από
κά θε σκ έψ η!
μαι; Είναι πέρα από Ο Λέιβον έμεινε αποσβῳλομένος --ὀχιεπει-
ορικόθ'
«Ο βυθός αρχίζει να γίνεται αν; ηφ ΤΟΙΧ ώμα-μι δή ζούσαν άνθρωποι εκεί (αὐτό ήταν
κάτιπου ἑλ-
οστά. «Τα
πεοΛέιβον, κοιτάζοντας μπρ
ου. -
ος ἕ-
πέλα κατευθυνόταν πρ
ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ.
ΤΑΣΉ
πιζε) αλλά γιατί η κο Ἠπούσςι αν, βγ
217
να σίγουρο θάνατο. τους ήχχοάϊ
λιγοστο 7
ο ιὙάζοντας του.τ
«Μα τί...» τοις, λοις που αποτελούσαν ἘνἜ
α άρχισε ναγε- ον
Ύστερα ένα απόμακρο βούισμ
ας
βε.
άλα
μίζει τα αυτιά του καὶ κατ ξε. «Βγάλτε τα δό-.
φώ να πλισε, προσεκτικά τη
«Σαρ! Θαν! Τανόλ!» βαλίστρα

κο
ράθυ- τ
ο» Ανοίξτε ὀλαία πα Η Φε, ο έρριξε. Το βέλος
ρατα και τις βαλίστρε εν α με γάλο
ρα!» Σήκωσε το πόδι
και κλώτσησε Ὃ Και κάπι ὦος» Έχασε γρήγορατη φό-
. Κάποιος του έβαλε στο Κοπέλα από τονΚακά. τ το έφβρεπιο κοντά στην
παράθυρο µπροστάτου χε σημαδέψει. Ῥοχθιστήπου ο Λέιβον εἷ-
χέρι µια βαλίστρα.
ε ο Σαρ. Δαγκώνοντας
«Τί συμβαίνει» ψέλλισ το ξαναόπλι
«Τροχόζωα!»
η του. πληρώματος.
Η φωνή διαπέρασε τα μέλ βον είχαν εξο-
μο του Λέι
Τα τροχόζωα στον κόσ
κληρωτικά, αλλά όλοι
λοθρευτεί σχεδόν ολο ωποι
ληρές μάχεςπου άνθρ
. γνώριζαν καλάτις σκ ς.
ει εναντίον του
και πρωτόζωα είχαν δώσ Η ξαφνική εμφάνιση των τρο
σκάφος και σταμάτησε,
Ἡ κοπέλα εντόπισετο την κοπέλα ναπάρειτην ο ο.
όγνωση στη θέα αυτού
παραλυμένη από την απ ρα το ξύλινο τέρας τῆς ήταν άγνωστο καὶ δεν την
ρασύρθηκε από τη φό
του νέου τέρατος. Πα κα ρφ ώ-
είχε ακόµα απειλήσει -- αλλά σίγουρα ήξερε τί
βλέμμα της τη µια σήμαινε να έχει τρεις Δίκρανους πίσω της που
που είχε πάρει ενώ το
ά της.καιτην άλλη γύ- ο καθένας προσπαθούσε να αρπάξειτο μεγαλύ-
νόταν στο σκάφος μπροστ το μέρος απόπου το
ριζε για να κοιτάξει πρ
ος τερο µερδικό από τους άλλους. 'Όρμησε προς
βούισμα ερχόταν καὶ δυνά
μωνε. την είσοδο τού σκάφους, ενώ οἱ Καταβροχθι-
ξε ο Λέιβον - «Από στές, ουρλιάζοντας από οργή Καὶ πείνα, ξεχύθη-
«Μη σταματάς!» της φώνα
βοηθήσουμε!» καν ξοπίσω της.
"δώ. Είμαστε Φίλοι. Θα σε χωνιά από λεία σάρ- μη
Τρία μεγάλα ημιδιάφανα Μάλλον δεν θα τα κατάφερνε, αν η αδύνα
δεν απο:
νου
ωμα, ενώ οι πολλοί καὶ όραση τού προπορευόµενου Λίκρα
κα εμφανίστηκαν στο ύψ λευ:
ς τους συσπώνταν με
πυκνοί κρώσσοί στις άκρε το πιο επιθετικό Εἴ-
τύγχανε να διακρίνειτο σκάφος μέχριτηντεκαι οι
-- ταία στιγ µή. Οπισ θοχώ ρησε έκπλη κτος,
απληστία. Ήταν Δίκρανοι ταβροχθι- άλλοι δύο έκαναν στο πλάι για να μηνσυγκρου-
των Κα
δος ολόκληρης της φυλής ς καθώς κολυ-
λχωναν αναμεταξύ
στὠν. Μά του
1 ΤΖΕΙΜΣ ΜΠΛΙΣ “ΝΡ
στούν µαζίτου. Μετά από αυτά, άρχισαν πάλινα Εἰτ
μαλλώνουν, αν και δεν μπορούσαν να εκφρά. ΦΑΝΕ ΑκΗ ΠΗ
σουν το λόγο για τον οποίο είχαν αρπαχτει. Ἠ- 219
ποι εδώ»
πο,ι όπως
ταν ανίκανοι να πουν κάτι πιο περίπλοκο από το ς κιεσσύύ, Υπάρ
χουν πολλοί
ισοδύναμο του «ναι», του «άει χάσου» Και του «ε- Κοπέλα, παι
άνθρω-
ρῇ » Παρότι φα
σύ δεν είσαι εγώ». ι νότα
ρα την αὐτοκυ ν απολίτι -
ριαρχία ΠΣ
Ενώ απειλούσαν ο ένας τον άλλο, ο Λέιβον και απίθανη εν λ ε
διαπέρασε τον κοντινότερο από τους τρεις µε ἕ- τύπωση
έχωσε το μαχα
να βέλος. Εκείνος ψόφησε αµέσως -- τα τροχό- - οποίο. της -- ένα κόλπ
ίρι
ζωα είναι λεπτεπίλεπτοι οργανισμοί, παρά την Ῥαψε στο. μυ
αλό του
ο
--. και
αγριότητά τους --- και οι άλλοι δύο άρχισαν µια ντ«Εοίμε
αι π οι Οι
Κα τα βρ
θανάσιμη μάχη πάνω από τα απομεινάρια του Ἢ [ολα οχ
μας αφανίσου
θιστές Είναι
πα-
συντρόφου τους. ν όλους»,
Κυριολεκτικά
«Θαν, πάρε µια ομάδα και σκότωσε αυτούς δεν. ον Ἐς
αν
τους δυο Καταβροχθιστές όσο μαλλώνουν µετα-
ξύ τους», διέταξε ο Λέιβον. «Μην ξεχάσετε να εδῶν Τη βοήθεια των πρωτό-
καταστρέψετε και τα αυγά τους. Βλέπω πως αυ- «Των πρωτόζωων:» Σήκ
ωσε τους ώμους.
τός ο κόσμος πρέπει να τιθασευτεί λιγάκι». ναι και αυτά τόσο. ανήμπο αἱ
ραόσο. τας ντι
Η κοπέλα είχε περάσει στο εσωτερικό του στους Καταβροχθιστές. Δεν
έχουμε όπλα που.
σκάφους και είχε κολλήσει στον τοίχοτης καμπί- να σκοτώνουν από μακριά. όπως τα
δικά σας και
νας, χτυπώντας χέρια και πόδια από τον τρόμο είναι πολύ αργά πια για να µας ὠφελήσ
ουν,Εί-
της. Ο Λέιβον πλησίασε για να την ηρεμήσει, αλ- μαστε πολύ λίγοι και οι Καταβροχθιστές πά
λά αυτή έβγαλε από κάπου µια φλύδα πετρόχορ- πολλοί». ὁ
το µεµια χοντροκομμένη αιχμή. Ο Λέιβον κάθισε
στο σκαµνί μπροστά στον πίνακα ελέγχου και Ὁ Λέιβον κούνησε το κεφάλι. «Λιαθέτετε ένα
το συ-
περίµενε ενώ εκείνη κοιτούσε γύρῳ της όπλο που ξεπερνάει όλα τα άλλα. Απέναντι σε
γκεντρωμένο πλήρωμα. αυτό, οι αριθμοί δεν σημαίνουν τίποτα. Θα σας
δείξουμε πώς να το χρησιµοποιείτε, Μπορεί να
«Είστε... είστε οι θεοί από τον ουρανό;» τους
το χρησιμοποιήσετε Καλύτερα και από εμός, 6:
ώτησε τελικά. τσι και δοκιμάσετε». 9
ὠ Ερχόμαστε πράγματιπέρα απότον ουρανό», Ἡ κοπέλλα σήκωσε ξανάτο υς ώμους. «Ἔχου-
είπε ο Λέιβον, «αλλά δεν είµαστε θεοί. Είμαστε µε ονειρευτεί κατά καιρούς ένα τέτοιο όπλοιαλ-
 ΤΖΕΙΜΣ ΜΠΛΙΣ
220
αλες ΕΙΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ ταση
έ. Δὲν νομίζω πῶς όσ
λά δεν το βρήκαμεποτ η 224
αι αυτό το όπλο»
είναι αλήθεια. Ποιο είν χι μό- Ἠπορε[
τα «αταφέ
«Το μυαλό», της απ άντησε ο Λέιβον. «Όργ διέσγιο
το ο ος τοιαυτήν οι άνθρωποι...
λλά μαζί που συνε άζ
ο- αι ἐσί
νο ένα μυαλό, αλλά πο αν ὀψη,
δεν άλ.
ο. Το λαμπερό πλάσμα
νταυ».
αλήθεια», είπε µια αδ
ύνα-
τουΊβον στράφηκε αν,π..απόμέσα του είχε χαθείὋ
«Ὁ Λέιβον λέει την | συναντήθηκΚέπρο ςτ
Ὁ Την κοπέλα και οι ματιές
τάστρωμα.
μη φωνή. από το κα ι τον «Διασχίσαι με τε
αδύναμα. Το κορίτσ ο Λέι-
[οἳΠάρᾶ αναδεύτηκε α. ενός βον χαμηλόφωνα, διάστημα», επανέλαβε
να μάτια. Το άκουσμ
κοίταξε με γουρλωμέ ώσ σα Ἡ Φωνήτου Σαρ Φαινόταννα
ούσε, ανθρώπινη γλ λύ μακι
Πάρα που χρησιμοποι σιάζει περισσότερο και Ἵπιι, ο τέγος
τυπω
φαινόταν να την εν
ος καὶ όσα άλλα περιείχε. ο ομως
από το σκάφ »,
μπορούν να νικηθούν
«Οι Καταβροχθιστές ηθ ή-
πρωτόζωα θα σας βο
είπεη λεπτή φωνή. «Τα τον
και στον κόσμο από
σουν, όπως βοήθησαν σε αυ τό το δια -
τιτάχθηκαν
οποίο ερχόμαστδ. Αν ρωπο
έρησαν από τον ΄Ανθ
στηµικό ταξίδι και στ , έκ αν ε το τα-
ωπος, όµως
τα αρχεία του. Ο Άνθρ δεν θα αντ ιτα -
πρωτόζωα
ξίδι και χωρίς. αυτά. Τα Μί λη σα ήδ η
ς ανθρώπους.
χθούν ποτέ ξανάστου αι . το υς είπ α
ύ του κόσμου.κ
στα πρωτόζωα αυτο εί κα ιν απ ξ-
είνα ονειρευτ
πως ο΄Άνθρωπος μπορ όχι».
ωα το θέλουν, είτε
τύχει, είτε τα πρωτόζ

ώ,
σου πλάκες είναι εδ
«Σαρ, οι μεταλλικές . Τα αδέλφιαµ ου θα
κρυμμένες μέσα στο σκάφος ;
σε οδηγήσουν σε αυτές. πεθαίνει τώρα. Ππεθαί-
«Αυτός ο οργανισµός
η στη γνώση, πως πε΄
νει έχοντας, εμπιστοσύν ωπος μας το δίδα-
θρ
θαίνει ένα έλλογο ον. τίΟ΄ποἌν
τα που Ἡ γνώσηνα μην
ξε αυτό. Δεν υπάρχει
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΗΣ ΘΑ
ΛΑΣΣΑΣ
του Θωμά Μαστακούρη

Γίνεταιθαλασσινό ανθολόγιο και μάλιστα φα-

νταστικόχωρίς τουλάχιστον δυο ιστορίες γραμ-
μένες από Έλληνες συγγραφείς
.τηστιγµή που
ανέκαθεν η θάλασσα ήταν και παραμένει υπόθε-
ση ελληνική; Στο κάτω κάτω ο Θωμάς Μαστακού-
ρης συνηθίζει να µας προσφέρει σχεδόν σε κάθε
τόμο κι ένα δικό του διήγημα: Μόνο που αυτήτη
φορά δεν είχε το κουράγιο ναπροσθέσεικαιτην
καθιερωμένη σύντομη εισαγωγή γιατο διήγημα
που ακολουθεί. Ο λόγος ίσως ήταν η συγκίνηση
που του προκάλεσε 0χειρισμός ενός τόσο ευαί.
του προ-
σθητου θέματος, εφόσον το διήγημά
σεγγίζει την έννοια της θάλασσας "ΡΝ ος
σαν προαιώνια υπόθεση της ελληνικής ψ π3
 Εκείνο,
χωρίς κιαλάκωναν ριάτικο πρωινό, βρέθηκα

νός αἰγαιοπελαγίτκ ξέρω πώς στο ακρογιάλι ε-

τίν ο τω μωρο λας ως
κια τῶν τελευταίων Ἐν Φους Καιτα μηχανά-
πριν λίγη ώρα σται Ύτηδων εἶχαν μόλις
ραμετις σας ο. ΠποΝοιγπούσε,
µενης νύχτας αηδίαζαν εντ να
σα στην αμμουδιά προσπαθώντας τ Πέμ
Το απαλό γλείψιμο των κυμάτων πάνω στην α-
κρογιαλιά ήταν ο μόνος ἦχος την ὥρα εκείνηκαι
ο γαλήνιος ρυθμός τους µε βοήθησε να διώξω
καὶ α-
από το κεφάλι µου άλλους, πιο έντονους
Φύσικους ρυθμούς.
Έμεινα έτσι για ώρα πολλἠμέχριπου ένιωσα
πήρε ο
τα βλέφαρά µου να βαραίνουν. Ίσως µε
ήταν μόνο
ύπνος, καιόλαόσαθασας διηγηθώνα
ένα όνειρο, αλλάποιοςστ αλήθεια μπορείνα ξό-
ρειπού σταματά ἡ πού Ἐεκινάη πραγματικότητα;
από μακριά.
εἶδα
Εκείνο που ξέρω.είναι πῶς σαν α'
καὶ να. σκεπάζουν
τα κύματα να. αφρίζουν
την επιφάνεια τῆς
Φρόγαλοακριβώς θάλασσας σε ένα
σηµείο μπροστά μου, στα ανοιχτά. Στ
.--....υσμµ
παράξενοι που έμοιαζαν.
αυτιά µου ήρθαν ήχοι ΜΠΡΟ;
µε σαλπίσματα. Πετάχτη-
µε γέλια ανακατεµένα ος την ακροθαλασσιά,
. πκοννΑΛΑ ΣΣΑ
ὃ:Σ . ο
κα όρθιος και έτρεξα πρ νωτί έκρυβαν οι αφροί,
Ὥλοοκαι ας ἡλιοι του κόσμου. Αδιό -
ακρί
προσπαθώνταςνα δι θα τ ος λας στους ώμους και πάμος
αυ το ύς έρ χο νταν τα γέλια. Το
ΣΉνΝ [αν σε. Μιλούσε τιη γλώώ σσα των
γιατί από ούσε παίζοντας ν
. κολυμπ να μιλούν. ρε
ταν µια παρέα που να εί- Την καταλάβαινα, ίσως
Σκέφτηκα πῶς έπρεπε - Ῥδιά και όχι στο΄ μυαλό
και τραγουδώντας. τό σο
ητέςγιανα ἐρχονται
ναιπολύ καλοί κολυμβ ξάφ νια - η.«Έλ
«Ἔλαα µαζί
ριά, αλλά µετά το
ομας», µου είπαν τα κοραλένια
γρήγορα από τόσο μακ µεγάλο όταν διέκρινε πρ πο ας
χεί-
ὃν μου είπαν οι ήλιοι µέσα να
πιο
μά µου έγινε ακόμᾶ ιχα
πα ίζ ου ν ανάμεσά τους. Δασύτρ
δελφίνια να στή-
τρόγγυλα γυναικεία
ανδρικά κορμιά, ολοσ ρέ ς πλα -
φάλια παιδιών, ου
θη, ροδοκόκκινα κε ύλ ευ - αρχαίου κόσμοι. . Έ; Έλι
γίνονταν ένα συνονθ
τιές και δυνατές, όλα σε ις τί αν ήκ ε σε τυφλό παιδί, Ἐπ πα μυρόπαισι
να ξεχωρί ακολούθα το πι. ΤΙΣ ψυχής σου και
μακαι δεν μπορούσες ιά
γένια και µακριά μαλλ
ποιον. Οι άνδρες είχαν εἴ- Ένιωθα ανάλι
άνια, ενώ οἱ γυναίκες
δεμένα µε χρυσά στεφ Φηνα το σώμα.
α. Βούτσ ιονἿποὺωςος να έγινε
έτσι
δικές τους μπλεγμένες στ αλήθει
χαν περασμένες στις ες. Ὀύτηξα µέσα στα γάλανά νερά.
ες θαλάσσιες ανεμών κορμί µου ήταν γυμνό και για πρώ; Ἵν
πλεξούδες, κατακόκκιν γά λα στ ρι φτά ας
α χέρια με τότε που κι«οιµόμουν µέσα στην κοιλιά της μάνας
Πολλοί κρατούσαν στ ν ήχ ου ς χα-
ό αυτά έβγαζα µου, αισθάνθηκα µια ζεστή μήτρα να κλείνει τ
κοχύλια, και µέσα απ ιν ά πο υ γε” ρω μου. Ἡ γοργόνα με έπιασε από το χέρι. «Πά-
λέσματα μακρ
ράς µαζί και θλίψης, κα Μι α πα νέ - με», μου εἰπε. «Ἡ μέρα είναι ακόµα παιδούλα, μα.
υς του χρόνου.
φύρωναν τις άβυσσο ύ έν ευ σε έχουµε πολύ δρόμο μπροστά μας».
νθωπά. μαλλιά μο
μορφη κοπέλλα µε ξα υ κα- Με έβαλαν στη μέση της. παρέας,
Τρίτωνες.
νερά, δείχνοντάς μο
και µετά βούτηξε στα ατιά δυνα- και Νηρηίδες, δελφίνια καὶ
δελφινόπαιδα. Ὁ πιο
κύματα την πλ
θώς χανόταν µέσα στα ηλικιωμένος από όλους, ένας γέροντας που τα
βγήκε στον αφ ρό,ξε-
τή ουράτης. Ύστερα, ξαναάλλους ,και πλησίασε μαλλιά καιτα γένια του είχα ν το χρώμα τού μαρ-
σκοπό σε ένα
µοναχιάστηκε από τους γαριταριού, ἐπαιζο έναν εὔθυμο, θαλα σσινής χε"
αλο
προς το µέρος μου. λαούτο καμωμένο από καύκ τα. πλευρά μου. Έ-
Ανοιξε τα κορα λώνας. Ένα δελφίνι χάῑδευε ά κο;
να να δελφινόπαιδο είχε αρπαχτεί μὲ τα μικρ
Στα

9. ο ΘΩΜΑΣΜΛΕΤΆΘΤΕΣ
έσερναν
την πλάτη μου. Με
γτά του χέρια από οπ ούλια
χτά, καὶ τα θαλασσ
μαζί τους στα ανοι μαοπρόσθεταν ταδικάτους
που πετούσαν γύρω
κρωξίµατα στο πα
ράξενο τραγούδι. ι-
δυο μεγαλόσωμων Τρ ό
Τα δυνατά μπράτσα κά τω απ
Καὶ µε τράβηξαν
τώνων µε γράπωσαν
αν η ψυχή μου;
-- ἡ ήτ
την επιφάνεια. Το σώμα νερού. Πήγαναφω-
βο τού
-- σπαρτάρισε στο φό
νάξω, ανοίγοντας
και η αλμυρόγλυκια
το στόμα χωρίς
εφτώ,
να σκ
θάλασσα το γέμισε.
μό
μαζί µε
νο µια
Ὁ πανικός κράτησε
τα ρουθούνια μου. α.
στιγμή συνειδητοπ ησ
οί
στιγµή, γιατί την άλλη µα τι -
απνέω, πως στην πραγ
πως μπορούσανα αν όνο να
α νιώσει τόσο οξυγ
κότητα ποτέ δεν είχ δυνατά
μου. Χτυπώντας
μπαίνει στα πνευμόνια αβούν
ς, άρχισαν να µε τρ
τις πλατιές. ουρές του
ντας το κεφάλι, είδα
προς το βυθό. Γυρίζο κορμιά
λι όλ ου στ α νε ρά να ζώνουν τα λυγερά
οι πη ς πα ρέ ας , που συνέχιζε να
τής υπ όλ
, έχ οντας ίσως ξεχάσε
τσουρίζει στον αφρό
.
ντελώς την ύπαρξή µου γό-
ζε τα καθαρά νερά δεν λι
:Το φωςπου φώτι , θα μπ ή,
λη μορφή, αχνή
«στεψε, αλλά πήρε µια άλ μέσα απόένα κομμάτι
σμο
λες και έβλεπες τον κό γωνίες σε εκείνο
δεν είχε
χοντρό γυαλί. Τίποτα
στρογγυλεμένα από
τον κόσμο. Όλα ήταν
της θάλασσας. Οι
ανυπέρβλητη,υπομονή και πιο βαθιά, ενὼ
τρίτωνες µε κατέβαζαν όλο θέαμα γύρω μού:
το
εγώ κοιτούσα σαν χαμένος ζαν µε περιέργεια
Κοπάδια ψαριών μᾶς πλησίαιάφορα, όλα συντο-
αδ
και µετά απομακρύνοντριανβώς κίνηση, σαν ένα Τό”
νισμένα στην ἴδια ακ
ο
Μπι
: ῬΌΣΤΑ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
298
ος Μπαλέτο, Κάποι µέσα
πελὼρσόφωτο µια πο δεξιά, διέκρινα
ολόφη που έκλεινε, δ ο ίσο
μούλιαης οσα, τού ορ ἨΈ
ντα. Τρε-
κοι
ον οἰδυο ποσα, ο, ένα φόβο αε πσή
ορ ο νερό να πε τί τρανταχτά, κάνο-
ΟΝ
σχημά:
μάτιζε
ὙΠΟ απέιτο
μιαν"με βυθό, Σε Εκείνο το σηµείο.
Ῥάντη πεδιάδα από άμμο. Κι
εκεί, στηµέσητ
λαμπρο πο πμ υψωνόταν πρ
ΝΟ μάρμαρο και. ος ος πλαν
Οι ψηλοί του
κίονες, µε ναι
σκαλισμένοιλαμες
ο. που οἱ καλύτε-
ροι µαστόροιτης
ρούσαν να μιμηθούν, Ἔν ΝΤ σσ βίο,
τα η:
τ΄ΜΙ χρειαζόταν άλλωστε ο κας ον
μη
πλα-
--ιαλλά δημιουργούσαν ένα δάσος λί
πέος
νης πέτρας µέσα απότην
ι 8- πλάσµατατου βυθού. στα ματοσο τὰ
ήταν ξαπλωμένα δυο πελώρια χταπόδια που το
παράξενο τομάρι τους άλλαζε ασταμάτητα χρώ-
ματα, καθώς το μακρινό φως τού ήλιου ἐπεῴτε
επάνω τους από ψηλά. Περάσαμε ανάμεσάτους,
και εκείνα µε κοίταζαν µε μάτια ολοστρόγγυλα,
κιονοστοιχία που
γεμάτα σοφία. Διασχίσαμθ µια
την
μέχρι που τελικά κατα:
δυο μου φάνηκε ατέλειωτη,
λήξαμε στην είσοδο μιας αίθουσας. Οιτεράστι8ο.
ανοιχτοπράσινο.
πόρτες της από ακατέργαστο
μισάνοιχτες Καὶ από μέσα δρ:
βήρυλλο.έχασκαν
χόταν ως τα αυτιά μου μια γλυκιά, μελαγχολική
κατα:
μουσική. Οι τρίτωνες µε ἄφησαν εκεί μὲ
 νο.
290 ΘΩΜΑΣ ΜΑΣΤΑΚΟΥΡΗΣ

Εαν για ών ρή ἑκφρασηιηκαινν

πρώτη φοράδυνµεατέσος βαουρ Μπι ῬΌΣΤΑ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
τας τις ές τους χάθ 281
τά χτυπ α. Εγώ, περπατώντα
ς στο Καιακόι
ανάμεσα στα μάρμαρ μέ-
σι δρόνο.
μαπιο απί.στευτης τελειότητας. Καιπάνω
βυθό µε ένα παράξενο αβα ρές βήμα, πέρασα
μπή κα στην αίθουσα. ακόμαΠΠτο ους ήταν καθισµένο ένα πλάσμα.
’ σα από τις πόρτες και αίθουσα είχε µια ἄλλη μ
Η θάλασσα µέσα στην
Ἔρης ομορφιάς και τελειότητας.
στοι-
το σχή!
μα και
ε να διατηρεί το υγρό πο- Υτάρῃ άγδρα. τ μορφῇ είχε την όψη ενός πενη-
υφή. Αν και δεν έπαυ απ ό τα
χείο της -- όπως μπ ορούσανα κρίνω ητ πα
ὸ η ομοιότητα
ς εκεί ρού τελείωνε.
εκτελούσαν αλλόκοτο
υς Ποιο ὄν
πρόσωπο καὶ. θα μποπολ σε νατο μιμηθεί; Το
λύχρωμα ψάρια που -- έμοιαζε τώρα πε ρι σ- ι
είχαν προσπι το κορμί, λοί μεγάλο γλύ
πτει
χορούς στο κέντρο της ο και σχεδόν αόρατο πώς µπορεί Ἀθήσει να το απεικονῄσουν
αλλά
σότερο µε αέρα, διάφ
αν
χαλκός να αντιο.ο στήνο μάρμαρο ή Ὁ θαμπός
ταν απότοβάθος
σική ερχό Ὡρα σου ν το μεγαλείο ενός
στις αισθήσεις. Ημου θεού;
εσα να διακρίνω ένα βά-
τῃς αίθουσας, καὶ μπόρ Τοπρώτο το βλέμμαή-
ά δελφινοπαίδια έπαι;. ταν τα ΤΟ ἘνἘΠ
Ε
θρο πάνω στο οποίο νεαρ
από θαλασσινά κοχύλια. κρυμμένα μυστικά όπως ΚΟ ος
απότα
ζαν όργανα καμωμένα
ε το βλέμμα µου δεν - και ᾠωτοσα ϊά νδυο
Όμως, αυτό που τράβηξ
μουσικοί, αλλά το ον που φανταστεί, αλλά καθάρια µέσ α από κατάλευκα.
ταν οι μικροί επιδέξιοι Ὃ
υπερυψωμένο θρόνο δί-
ήταν καθισµένο σε έναν. θάλεασσς
ύ μακριά γιανα ξεχω- α ματ
ινοτχρώ
Ἂ αν ἘΣπράσα
κ π
μαης ας και
πλα τους. Αν καὶ ήταν πολ ύσε µια
γένια. είχ
ακτινοβολο αναδεύονταν αργά από τα αεικίνητ ρεύματα.
α
ρίσωτα χαρακτηριστικάτου, προκαλούσε δέος, το αλάβα-
η και ένα μεγαλείο που τὸυ. βυθού. Το δέρµα του, λείο σαν γαλαζοπρά:
λάμψ στρο, είχε καϊαυτό μιαανεπαίσθητη
υν εμπρός στην πα-
και κατάλαβα πως βρισκόμο γά, πιέζοντας τα σινη χροιά,που γινόταν εντο
νότερη στα σημεία
αρ
ρουσία ενός θεού. Πλησίασα υν ες αυλάκωναν τους
που οι Φουσκωμένες φλέβ καλοσχηματισμέ-
αν να λυγίσο
πόδια µου που κάθε στιγμή ήθελ τέλειους μυς και κάτῶ
από τα
και να µε σωριάσουν στα γόνατα
. καὶ οὖτε χρειαζόταν κά:
από ένα αψεγά- νανύχια. Ήταν γυμνός,
Ὁ θρόνος ήταν σκα λισ µέν ος γα κάνει πιο έντονη Τη
στη- ποιου είδους ρούχο για σεμνότυ-
διαστο μαργαριτάρί,τόσο µεγάλο ώστε ζαλί να κρυφτεί από
μεγαλοπρόπειά τοῦ ἥμετ!
ο πρέπει να ήταν
κα στη σκέψη τού πόσο πελε.ώριΠίσ Φη ντροπή. Καν ένα
το όστρακο ο γέννησ ω του, κόκκινα δενθα μπορούσε να ΠρΟ
Κ
µε τα κλαδιά
και λευκά κοράλ]α δημιουργούσαν λυτ α συμ
ος από ένα από
υτη ς ομορφιάς
τους ένα παραπέτασμα απίστε
 ΘΩΜΑΣ ΜΑΣΤΑΚΟΥΡΗΣ
295
ακόµα και Κολοσ-
που θα έφερνε σε αμηχανία
ΜΙΙΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ. 299
Πραξιτέλη. Τα µονα:
σούς σαν το Φειδία.και τον
νω του ταν τρία: Ἕνας βαθύς αναστενα' 'γμός βγήκε από
δικά αντικείµενα που είχε επά πνοή
ο ο τού θεού και τα. κο άίπω.
χρυσό στεφάνι που
Στο μέτωπο, ένα απέριττο ο ὋΝσε ένα ονειροπόληµα. Δεν ξέρω αν µι-
μπούκλες. Στον αρι-
κρατούσε πίσωτις πράσινες (πος 6 μένα ἡ στον εαυτό του, αλλά άκουσα.
ίδι από λευκόχρυ-
στερό παράµεσο, ένα δαχτυλ ση θείο στόμα του αυτά τα λόγια:
μαρίνα τόσο έντονα
σο, στολισμένο µε μία ακοι!α
(προ τότε που η πλάση ήταν πιο νέα, εγώ
σάλευε πάνω στο δά- πο Ἐν τούτη τη μεγάλη κλειστή θάλασσα
γαλάζια, που η λάμψη της
γα ενός κεριού, κ: |ς Στήλες του Ηρακλή. Στο Βορρά, διαφέ-
χτυλό του σαν τη ζωντανή φλό ο 5τις παγωμένες θάλασσες ο Εγκίρ. Στη Δύ-
ούτζινη τρίαινα,
Στο δεξί χέρι, µια μεγάλη μπρ ους χριτη Χώρα των Μακάρων, έφτανε η εξου-
αιζαν παράξενες,
στις αιχμές τής οποίας τρεμόπ του Μανανάν Μακ Λιρ. Στην Ανατολή, ο Ἔα
μικροσκοπικές αστραπές. ριζετανεράτου Τίγρη καιτου Ευφράτη, ακόµα
λά τους μπροστά
Τα πόδια µου λύγισαν άθε
Κιόταν αυτά γινόνταν ένα µε τη ζεστή θάλασσα.
ίο του θεού µε έκανε Ματο δικόµου βασίλειο ήταν τοπιο όμορφο από
στο θρόνο, αλλά το μεγαλε - όλα. Μονάχα εδώ ο ήλιος λάμπει χειμώνα-
ρφωμένο το βλέμμα επά
να συνεχίζω να έχω κα το χα μό γε λό καλοκαίρι, όχι για να κάψει καὶ να καταστρέψει.
λασε καὶ
νω του. Εκείνος χαμογέ όπως στην Ανατολή, αλλά γιανα παιχνιδίσει
µε
ή µου με αγαλλίαση; λες καὶ Μο:
του γέμισε την ψυχ τακύματακαιναλούσειτα: υγρά ακρογιάλια.
α είχε γιορτή. Μίλησε νάχα εδώ ο άνεμος Φυσά, όχι για να παρασύρει
όλη η πλάση εκείνη την ώρ
τον ήχο των κυμάτων
καιη φωνή του έμοιαζε µε καὶ χαρά για τη ζωή.
ιά ἡ μὲ τις Φωνές στορ- τα πνευµόνια µε αλμύρα
σε µια απόµακρη αμμουδ θάλασσα έχουν τόση
την ώρα που καλούν Μονάχα εδώ στεριά και
γής των θαλασσοπουλιών και ανυπόταχτη όπως
στο
τοικιλία-- όχι άγρια ηρεμεί.
τα μικρά τους! Φιλ ική , ὥστ ε να
βάθη του χώρου καὶ Βορρά, αλλά γαλήνια
καὶ
«Σε φώναξα µέσα από τα ηκε να το σπρώχνει σε Ιδέ που 0
ες΄οµορ:
εύμα σου ανταποκρίθ το πνε ύμα καὶ κόσ μο
τού χρόνου και ΤΟ πν κόσμο. ὀριζα, τον.
α εδώ για να σου πῶ φιάς. Αυτόν τον
στο κάλεσμά µου. Σε έφερ ατα γράψεις ώστε
αν
δυο λόγια, κι αυτά τα λόγι
οι, όλοι αυτοί που µέσα
να τα διαβάσουν κι άλλ μου. «θεούς και αν
ώττ ερα
νη τη σπίθα της αρ: χα στη Φύύ λαξη
τους κρατούν ακόµα αναμμέ : νε κρ ές ψυχέςπου αν αζ ητ ού ν το.
ού τε
χαίας ψυχής». Φωνή που
πνεύματα, τους.
«Άρχοντα», ψέλλισα εγώ, µε µια , τίθέλεις νέο μονοπάτι
µου, «πε ς µου
δεν αναγνώριζα για δική
από μένα».
534 ΘΩΜΑΣ ΜΑΣΤΑΚΟΥΡΗΣ
ς.
ζωή, και τη χάριζα απλόχερα σε όλου εῦκα ά- Νπι ῬΌΣΤΑ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΙΑ
ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
«Οι άνθρ ωποι θυσί αζαν σε μένα ολόλ 235
κι
τους,
τια, χωρίς ούτε ένα μικρό στίγμα επάνω πιο μικρό ζω,
εγώ έπαιρνα τις αδάµαστες ψυχές τους και
τις Ἠτωή ο έχριτην πιο µεγάλη φάλαινα,
έκανα αφρό και τέρατα θαλαόσιν ά.γι ά να σέρ- ο το τόσο ἐπ ρα πξαντα
θαυμαστά κολυ-
ιο αντί- δύσαν στα, πολνες, τέρατα
νουντα ἁρματά µου. Ο ναός µου στο Σούν νός Τοιμόνας, έβ. αγα καιο Πρωτέας, ο θαλασσι-
ιερείς µου έ-
κρυζε ολόκληρο το πέλαγος, και οι ου στους ψαρό. οσκὲ τα κοπάδια µε τις φώκιες
χυναν αμέτρητους αμφορείς µε γλυκό κρασί στη, να στον αφ αρότοπους του βυθού. Όταν έβγαι-
μέσα στοον με τη γυναίκα µου την Αμφιτρίτη,
ικός
θάλασσα για να τηνηρεμήσουν. Ποιος ναυτ
από τον πιο τολμηρό ήρωα μέχριτον πιο
ταπε ινό τέρατα ο, μου που το έσερναν δελφίνια και
ὀνομ µου
ά Το μεγαλείο. ΤΟΝΟ, όλη η πλάση τραγουδούσε
ψαρά, έβγαινε στα ανοιχτά χωρίς το Κινατων. γδροκίο νο κόσμου μαζί µε τα βού-
δεν ξε-
στα χείλη του; Ποια γυναίκα θαλασσινού
ιο ειδώ- σαν γυαλί, καιο ουρανός Πο
νύχτισε έστω µια φορά μπροστά σε κάπο μοδα
λιό µου, παρακαλώντας µε να της
φέρω τον 4- Ἄν νο
ντρα της πίσω; Ποιος αγρότης δεν γονά
τισε κά- της σεν, κ απορλήατα
γη για να µε ικετ έψει να Φφέ-
ποτε στην ξεραμένη
νερό ; Ποτά μια, «Ύστερα, οἱ καιροί άλλαξαν», συνέχισε, κα
ρω στα χωράφια του το ατίµ ητο Φωνή του έμοιαζε τώρα µε το αγέρι τ πη
εξου σίαζ α και τα παρα χώ- τις πρώτες σταγόνεςτης Φθινοπωρινής βροχής.
λίμνες και θάλασσες
ρούσα στο σπόρο του Δευκ αλίω να. Τίκι αν µερι- «Από την Ανατολή ήρθαν άνθρωποι που ἐφερ-
θνητούς και ναν µαζί τους νέες ἰδέες και µια νέα πίστη. Για
κές φορός οργιζόμουν µε τους έναν μονάχα Θεό φερμένο από την έρημο, ο κό-
φουρτούνιαζα το πέλαγος ἡ άφην α την ξηρασία
κανένα θεό σμος εγκατέλειψε τους. αρχαίους θεούς. Οἱ ιε-
να ταλανίσει τα σπαρτά; Ξέρε ις εσύ
ρείς του έταζαν σωτηρία εύκολη καὶ απλή. Ο άν-
ις, θα μπορού- πια:ναγνωρίσειτον εαυ-
που νάναι τέλειος, και αν τον ξέρε θρωπος δενχρειαζόταν
έψει ς; Ο θυ- καινα γίνει
σες να τον ανεχτείς Και να τον λατρ α εἰ- τότου καιτους άλλους, να ξεχωρίσει
, Και πάντ γιανα κερδίσειτην.
µός µου ποτέ δεν κρατούσε πολύ άριστος μεταξύ των αρίστων
στιςΕντολές τους,
σάκουγατις προσευχές όσων µε
πίστη µε παρα : αθανασία. Αρκείνα υπάκουε
ναυτικών ἕ- που ισχυρίζονταν πως προέρχονταν. απότον ένα
καλούσαν. Οι ψυχές των πνιγµένων και ή αιώνια ευτυχία θα ήταν δική τους, Τί
βρισκαν στα παλάτια μου ανάπαυση καὶ λησμο-
Θεό,
ευτυχίαθα είναι αυτή μωρό ὡς δαν
νιάγμέχρι μια νέα μοίρα να τις πάρει από κοντ
τ ἀλλο μονοπάτι ην προοπικῆ ΠΕ
οὐ
νταχτά, δεν ξέρω,
μουζ πες
«Όλα τα πλάσματα της στεριάς και της θά-
μα
λασσας είχαν για μένα την ἴδια σημασία, από το
 “ΗΓ
ΡΗΣ
ΘΩΜΑΣ ΜΑΣΤΑΚΟΥ
"ο... χτούν Μπρο ΣΤ;
μω ρί ας στ ην ἀρ νησήτους να δε τ Ἃ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
αιώνιας τι ξέχασαν, 291
άν θρ ωπ οι πάντως μας ς πάντα στι
αυτόϊτο Θε ό. Οι
καιρός των ηρώω
ν και ξοντώνοντατα
Η“εξοντ
σε ι 0 ΤΙ οί ώκλεισμέ; - μάτους.
ίσως γιατί εί χε πε ρά
ρτύρων». ζουν νοι σε μικρά Ὁπέρασ αφανί-
ο καιρός των μα ὃ ν Νάγει των αστών
είχε πια έρθει τια τοῦ
όσεξα πως τα μά σαν τη «θβοτος πανιδιά
αλλαξε θέ ση κα ὶ πρ
χρώμα, ρέψοι ος αϊπωσ αι ὀάχαρος- ὍΝ
σκούρο Υκρίζο τν
είχαν πάρει ένα
ιν ξεσπάσει η κα
ταιγίδα.
τους
ήπωςἐτωταί οοτμ
ΔΣ ατοιἘεδιμάσουν,.
νγίανα
ὅλα αυτά,αὐ.οουν, Μήπως τ φταίει
Ποσειδώνας
θάλασσα λίγο πρ την αλλαξοπιστία των πολ-
α
«Δεν θρηνώ γι ωμές ΟΡ
ιτα αδέλφια µου χλ ηνώ
Καινού
βλακεία ποι, μέσι ήν
λώνιπου έκ αν ε εμ έν α κα
τος. Θρ Καὶτη ακεί (ος εν
σκιές τοῦ μεγαλε
ίου του παρελθόν
οἱ νέοι άν-
σ σουν η
ὅποιο Το οὐ σης κ ζ Ἔ-
ή πο υ τό σο πε ριφρόνησ αν επιβάλουν Ἦν δ ι κ ο ύ πηρα
για τη Ζω έξω από γαι αρκετά το5ος.
θε ό ἡ τους θεούς σου Ῥιγιανααντιπαλέψειτους ον
θρωποι. Δε ς το
οκτά άλλο νόη- Οὖς, ποιος όµως, πε
έσως η Φύση απ βάλει ατιµώρητα
τη Φύση, καὶ αμ ως καιόλαόσα Ἵν
ράγµα άψυχο, όπ τῇ Μεγάλη
ΜΕ Έσεισε
μα. Γίνεται ἐναπ Γίνεται αντικεί- το
Καὶ οι πράσινοι βό-
εννάειπέρα απ
ότον΄Ανθρωπο. ί ο κα- στριχο ολλ πεντον,
σανζωντανοί στα ζεστά
ση ς κα ι αδιαφορίας γιατ νερά. Ὥήκαν
μενο εκμετάλλ
ευ σωτη-
στός, βλέπει τη ότη
ο τος
Κα ὶ ο πι ο πι «Είδα τα είδι
θένας, ακόµα ευτυχία μονάχα
πέρα απ
ι τη ν αλ ηθ ιν ή
ρία κα εν φρόντισε να εξολοθρεύσει ος
τη σκέψη.
ξολόθρευσε µε Οι μπε ερ] παη
τωνες σβήνουν μέρα μα Ὃ ας.
και δεν πιστεύει πια σε αυτούς, Τα κόκ-
θυμάται
θαλασσινών δρά:
Καλα των τελευταίων μεγάλων Μονά.
της θάλασσας.
κων ξασπρίζουν στο βυθό
Καὶ η αγάπη μερικών θνη-
χαη δική,µου δύναμη
ζωντανά αυτά τα τελευταία
τών κρατούν ακόμα.
απομεινάρια της αρχαίας δόξας.» μακριές δυ
Ἔπιασε το κεφάλι ανάμεσα ος
νατές παλάμες.
πῶ όλα αυτά, γιατία-
«Σε κάλεσα εδώ να στα στιγμές µονα-
νια; Έχεις τ
κόμα και ένας θεός γιὠθεικάποϊες
ν ε π ι φ ά νεια της θ η να
ο
βανο τη
έ χ ο υ ν πι α Υἱ ατ
μό ιά σαΡ
δες;3 Τί σεβασ φά νταστα μακρ
φει Δίχτυα α
298. ΘΩΜΑΣ ΜΑΣΤΑΚΟΤΤ15
ξιά και έχει ανάγκη από κάποιο ανθρώπινο ας
να τον ακούσει». - Σ 239
Ἔνιωσα ένα µεγάλο βάρος να πλακώνει την
σε αυ-
ψυχή µου. θελα να πλησιάσω πιο κοντά
τή την υπέρλαμπρη οντότητα, να την παρηγορή:
σω καινα παρηγορηθώ, αλλά το δέος ήταν πολύ
μεγάλο για να µε αφήσει.
Μείναμε πολύ ώρα αμίλητοι. Συνειδητοποίη-
σα πως η μουσική είχε από πολλή ώρα σταματή-
σει, Ο ΄Αρχοντας της Θάλασσας σήκωσε το Κθ-
Φάλι και το έσεισε, σαν να προσπαθούσε να διώ-
ξει τις βαριές του σκέψεις.
«Συλλογισμοί ήττας και θλίψης δεν ταιριά-
ζουν σε ένα θεό της Ζωής», είπε τελικά, και τα
μάτια του ξαναβρήκαν κάτι από το πρώτο τους
χρώμα.
«Ὅσο υπάρχει έστω και µια χούφτα ανθρώ-
πων που να πιστεύουν στην αγιότητατης Φύσης
και στην υπερηφάνεια της ψυχής τους, η ελπίδα
δεν µπορεί να σβήσει. Τράβα, πες σε όσους θέ-
λουν να σε ακούσουν.πως οι αρχαίοι θεοί ζουν
ακόµα καιπεριμένουν την ώραπου η Μεγάλη Ζυ-
γαριά θα γείρει πάλι προς το μέρος τους. Μονά-
χα ο άνθρωπος µπορεί να ζυγίσει την κοσμική
αυτή πλάστιγγα, και αυτόν θα περιμένουμε να
ξαναθυμηθεί. Πήγαινε... Βιάσου... Έρχεται το
σκοτάδι...».
Ένα σιφούνι νερού µε Τύλιξε µέσα του και µε
σήκωσε ψηλά. Καθώς µε έπαιρνε µακριά από τα
υποβρύχια παλάτια, ένιωθα τα πνευμόνια μου
βαριά και όχι ελαφρύτερα, σαν να άφηνα πίσω
το
Νηρο;
- ἝΤΑ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ.
ου τον.
χάνογταγ αν αιθέρα, Σκιές περνούσαν και.
μονάχαΤΗ πορτα µου και θυμάμαι από αυτές.
ου.Ψιβύριζε: α τ της μικρής γοργόνας που
ρα.τηντ Μη µας ξεχάσεις...»
χτό, σαν σα ανάσα αέρα µε ένα οὐρλια-
. πῶς βρισκ.λος Πτοπαιδίκαι. συνειδητοποίησα
στονερό 0 ος ΡηΧά, χωμένος μέχριτη μό-
Βγήκα στην ακτῇ Ίος έγερνε προς τη δύση του.
τα εἶδα παραμο Και κοιτάζοντας τα
πόδια μου
κατράμι. Ένα ο από το μαύρο πηχτό
λούσετι ἐραδάθεσες, Κουτί αναψυκτικού
κυ-
νόφερνε ένα ξερό
᾿ Ῥό λιλουλούδι.
τας
Έσφιξα τα δόντια.
και έκλαψα από οἱ Ῥγή και θλίψη, αλλά η μεγάλη.
θάλασσα,
ών ο Ἐν ακόμαζι “ντανή παρά τη θέληση πολ-
» σκέπασε τα αναφυλλητά µου µε τη δική της
Φωνή. Καὶ η φωνή αὐτή έλεγε πως τίποτα δεν εἰ-
ναι νεκρό αν ζει έστω και σε µια µόνο ψυχή, κι
αυτή η ψυχή αγαπά,ελπ(ζεικαιπάνω
απ’όλαπα-
λεύει για να διώξει τα σκοτάδια της άγνοιας --
της δικής της και των άλλων.
 ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΕ ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ

Ανδρέας Καρκαβίτσας ΤΕΛΩΝΙΑ

Πόουλ ΄Αντερσον ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ
Τάνιθ Λι ΤΑ ΔΕΡΜΑΤΑ ΜΑΣ
ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΑ
Τζέιμς Μπλις ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ ΤΑΣΗ
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ
Θωμάς Μαστακούρης
ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

περισσότερο ἆ-
Τα βάθη των ωκεανών είναι
αστέρια!
ωστα κι από τα ἴδια τα
ν και Τι μυστικά περι:
Τι μορφές ζωής κρύβου
ύψουν;
µένουν να µας αποκαλ
πάψειποτένα αναρωτιέ-
Ο΄Ανθρωποςδενθα θέλει
και να ερ ευ νά Κι
. ίσως ενδόµυχα να μη
ται υπέροχη
Γιατίτι αξία έχε! μια
να μάθει τα πάντα. ρίζ ει κανείς
ωμ έν η σαν τη θάλασσα όταν γνω
ερ
τα μυστικά της;