6 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2023
Η ακλόνητη χριστιανική πίστη του Billy Bo (1954-1987)
Π
έρασαν 36 χρόνια από τον θάνατο του γνωστού
σχεδιαστή µόδας Billy Bo, πρώτου διάσηµου θύ-
µατος του AIDS στην Ελλάδα, ο οποίος πέθανε σε
ηλικία 33 χρονών µετά από µεγάλο αγώνα κατά του θα-
νατηφόρου ιού. ∆ιαβάζοντας προσεκτικά τις σελίδες της
βιογραφίας του (ΦΡΙΝΤΑΣ ΜΠΙΟΥΜΠΙ, Και το όνειρο πά-
γωσε, Εκδ. Εξάντας, Αθήνα 1990), είναι πολύ εντυπωσια-
κό πώς αυτό το νεαρό αγόρι, που διψούσε για αγάπη και
για ζωή, παρά το ενδιαφέρον του για τη µόδα και την κο-
σµική ζωή, καλλιέργησε ισχυρή πίστη στον Θεό τροφοδο-
τούµενη από την προσευχή, η οποία τον συνόδεψε σε όλη
του τη ζωή. Η πίστη αυτή ενισχύθηκε κατά τη διάρκεια της
ασθένειάς του και τον καθοδήγησε να παραδοθεί ολο-
κληρωτικά στο θέληµα του Θεού µέχρι την τελευταία του
πνοή. Υπήρξε διάσηµος σχεδιαστής µόδας στην Ελλάδα
τη δεκαετία του 1980, πολύ γνωστός στο ευρύ κοινό, όµως
ελάχιστοι γνώρισαν τον εσωτερικό και πνευµατικό του κό-
σµο και τη µεγάλη του πνευµατική πορεία.
Ο Βασίλης Κουρκουµέλης γεννήθηκε στις 8 Φεβρου-
αρίου 1954 στα Καµίνια του Πειραιά. Ήταν χαρισµατικό
παιδί, προικισµένο µε µια εντυπωσιακή εξωτερική οµορ-
φιά και πολλές επιχειρηµατικές ικανότητες. Πολύ νέος άρ-
χισε να εργάζεται ως χορευτής σε διάφορα µαγαζιά της
Πλάκας και το 1971 συνάντησε τον µετέπειτα φίλο και συ-
νεργάτη του Μάκη Τσέλιο, µε τον
οποίο αρχικά δηµιούργησε µια επιχεί-
ρηση εισαγωγής αρωµάτων από τη
Γαλλία, ενώ το 1973 άνοιξε ένα κατά-
στηµα υψηλής ραπτικής στην οδό Σό-
λωνος αριθµός 1, στην Αθήνα, µε το
όνοµα «Billy Bo». Από το όνοµα της
µπουτίκ ο Βασίλης έγινε γνωστός πα-
ντού ως Billy Bo. Χάρη στην υψηλή
ποιότητα και το καλό γούστο των ρού-
χων του, ο Βασίλης γνώρισε µεγάλες
επιτυχίες στους χώρους της µόδας:
βραβεύτηκε από το γνωστό περιοδι-
κό µόδας «Γυναίκα», κέρδισε την
εµπιστοσύνη των κοσµικών κύκλων
της τότε Αθήνας, τον θαυµασµό του
κοινού και τη γενική υποστήριξη των
δηµοσιογράφων. Το 1981 σχεδίασε
τις στολές των αεροσυνοδών της
Ολυµπιακής Αεροπορίας. Άνοιξε επίσης καταστήµατα στη
Θεσσαλονίκη, τη Μύκονο και το Ψυχικό και εντέλει στην
5η Λεωφόρο της Νέας Υόρκης. Το 1986 όµως διαγνώστη-
κε µε AIDS και έκανε µεγάλο αγώνα για να πολεµήσει τον
ιό, αλλά τελικά έφυγε πρόωρα στις 13 Ιουνίου 1987.
Μεγάλωσε σε µια παραδοσιακή θρησκευόµενη οικο-
γένεια και όταν ήταν παιδί διακονούσε ως παπαδάκι στην
ενορία του Αγίου Ελευθερίου Καµινίων. Μεγαλώνοντας
δεν εγκατέλειψε ποτέ τη χριστιανική του πίστη: αν και πο-
λύ ανοιχτός και κοινωνικός χαρακτήρας, ο Βασίλης περ-
νούσε στιγµές θεληµατικής αποµόνωσης και προσευχής.
Όταν ανεξαρτητοποιήθηκε από τους γονείς του, συνήθι-
ζε να πηγαίνει µια φορά το χρόνο στην Τήνο, για να προ-
σκυνάει την Παναγία και να επισκέπτεται τη Μονή της Κοι-
µήσεως της Θεοτόκου «Κυρίας των Αγγέλων» στο
Κεχροβούνι, όπου, σύµφωνα µε την παράδοση, η µονα-
χή Πελαγία είχε βρει τη θαυµατουργική εικόνα της Πανα-
γίας. Το καλοκαίρι του 1986, προσευχόµενος στον Ναό
της Μονής είδε µία γυναικεία φιγούρα, «σαν την Πανα-
γία», όπως ανέφερε ο ίδιος, η οποία προχωρούσε κλαίγο-
ντας προς το ιερό βήµα. Το όραµα αυτό τον συγκλόνισε,
διότι το προσέλαβε σαν µια προειδοποίηση, ότι κάτι κακό
θα του συνέβαινε … ∆εν πέρασε πολύς καιρός και τα πρώ-
τα συµπτώµατα της θανατηφόρας ασθένειας εµφανίστη-
καν, µε αποτέλεσµα να διαγνωστεί τελικά µε το σύνδρο-
µο της επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας. Τα χρόνια
εκείνα ο συγκεκριµένος ιός είχε πρωτοεµφανιστεί στον
πλανήτη και εξαπλωνόταν ραγδαία στον πληθυσµό, όµως
επειδή δεν ήταν γνωστός στην επιστηµονική κοινότητα,
δεν υπήρχε κάποια φαρµακευτική θεραπεία. Ο θάνατος
ήταν αναπόφευκτος και συχνά επώδυνος. Έτσι άρχισε
αδιάκοπα η µεγάλη δοκιµασία του 32χρονου Βασίλη και
η ανάβασή του προς τον Γολγοθά. Εκείνος όµως δέχθη-
κε την ασθένεια µε καρτερία και υποµονή, ελπίζοντας πά-
ντοτε στο θαύµα της γιατρειάς.
Νοσηλεύτηκε σε εξειδικευµένα νοσοκοµεία του Πα-
ρισιού, των ΗΠΑ και της Αθήνας προκειµένου να θερα-
πευτεί από τις πολλές λοιµώξεις που τον ταλάνιζαν, µε
του Αρχιµ. Βησσαρίωνος Κουότση
την ελπίδα να έχει πρόσβαση στο
µοναδικό τότε φάρµακο που µπο-
ρούσε κατά κάποιον τρόπο να πα-
ρατείνει τη ζωή των συγκεκριµέ-
νων ασθενών, το ΑΖΤ. Κατά τη
διαµονή του στο εξωτερικό εκκλη-
σιαζόταν τις γιορτινές ηµέρες,
όταν βέβαια του το επέτρεπαν οι
δυνάµεις του, έχοντας ακράδαντη
πίστη στην παντοδυναµία της θεί-
ας χάρης. Όσοι τον συνόδευαν σε
αυτή τη δύσκολη και ανηφορική
πορεία, του έφερναν µαγνητοφω-
νηµένη τη Θ. Λειτουργία και την
Ακολουθία της Παρακλήσεως,
γνωρίζοντας πόσο χαιρόταν, εφό-
σον αδυνατούσε να συµµετάσχει
προσωπικά σε αυτές. Κατά τη
διάρκεια της αρρώστιας του, η πίστη του Βασίλη είχε δυ-
ναµώσει και ενταθεί κατά πολύ. Η φρικτή αυτή ασθένεια
καθώς και η σκληρή κοινωνική αντίδραση που αντιµετώ-
πιζε από το περιβάλλον του δεν τον αποµάκρυναν από
τον Θεό, αντιθέτως, όλο και περισσότερο αναζητούσε τον
Θεό µέσα στην προσευχή, την εξοµολόγηση και τη θεία
µετάληψη. Μόνο µέσα από την πίστη στο Θεό και την προ-
σευχή έπαιρνε δύναµη και κουράγιο να ανταπεξέλθει
στον δύσκολο αυτόν αγώνα. ∆ιάβαζε καθηµερινά την
Αγία Γραφή, αντλώντας πίστη και δύναµη από το Λόγο
του Θεού. Προσευχόταν µε τους ψαλµούς και µελετού-
σε τη ζωή του Χριστού και έτσι κατόρθωσε µε την προ-
σευχή και την προσφορά του πόνου του να εµβαθύνει και
να αυξήσει την πίστη και την εµπιστοσύνη του στο Θεό.
Πραγµατικά, τη δύσκολη αυτή περίοδο που τον ταλαιπω-
ρούσε η αρρώστια του, ο Θεός υπήρξε το µεγάλο του στή-
ριγµα. Είχε δεχθεί µε µεγάλη υποµονή και καρτερία εκεί-
νο τον απρόσµενο και βαρύ σταυρό, σε σηµείο που όσο
λιγόστευε η δύναµη του σώµατός του, τόσο αυξανόταν
η πίστη του στο Θεό. Όσο λιγόστευε η ελπίδα της επιστή-
µης, τόσο µεγάλωσε η ελπίδα του στη θεία δύναµη, ως
µόνη που θα µπορούσε να του χαρίσει υγεία και ζωή. Αυ-
τή η ακλόνητη και µεγάλη του πίστη τον ενέπνεε κάποιες
αυθόρµητες προσευχές προς τον Παντοδύναµο Θεό:
“Ουράνιε Πατέρα µου, Σ’ ευχαριστώ για τον Λόγο
Σου. Βασίζοµαι στο Λόγο Σου που δηλώνεται στο κατά
Ματθαίον Ευαγγέλιο (Κεφ. Η’, Παρ. 17): «∆ια να πληρω-
θεί το ρηθέν δια Ησαΐου του προφήτου λέγοντος: Αυτός
τας ασθενείας ηµών έλαβε και τας νόσους εβάστασεν».
Και στην Πρώτη Επιστολή του Πέτρου (Κεφ. Β’, Παρ. 24):
«… όστις τας αµαρτίας ηµών αυτός εβάστασεν εν τω σώ-
µατι αυτού επί του ξύλου, δια να ζήσωµεν εν τη δικαιο-
σύνη, αποθανόντες κατά τας αµαρτίας».
Ουράνιε Πατέρα, σύµφωνα µε αυτά τα αποσπάσµα-
τα από τη Γραφή, ο Ιησούς έλαβε και εβάστασε τις ασθέ-
νειες και τις νόσους µας και µε τις πληγές του θεραπευ-
θήκαµε. Όλα αυτά δείχνουν ότι η ∆ράση από την πλευρά
Σου έχει γίνει κιόλας. Ο Λόγος Σου δηλώνεται ακόµα στο
κατά Μάρκον (Κεφ. ΙΑ’, Παρ. 24): «∆ιά τούτο σας λέγω.
Πάντα όσα προσευχόµενοι ζητήτε πιστεύετε ότι λαµβά-
νετε, και θέλει γίνει εις εσάς».
Πατέρα, είπες: «Πάντα όσα ζητήτε». Ζητώ να θερα-
πευθώ από την αρρώστια του AIDS.
Πατέρα, είπες: «Προσευχόµενοι». Κι εγώ προσεύχο-
µαι τώρα.
Πάτερα, είπες: «Πιστεύετε ότι λαµβάνετε». Πιστεύω
ότι τώρα έχω πάρει την θεραπεία µου από τη νόσο του
AIDS.
Πατέρα, είπες: «Και θέλει γίνει εις εσάς». Πιστεύω ότι
έχω δεχτεί τη θεραπεία µου µε την πίστη µου. Με την πί-
στη έχω την θεραπεία, γι’ αυτό πρέπει να έρθει. Σ’ ευχα-
ριστώ, Πατέρα, στο όνοµα του Ιησού Χριστού. Πιστεύω
ότι είµαι θεραπευµένος.
Ουράνιε Πατέρα, Σε ευχαριστώ, στο όνοµα του Ιη-
σού, Σε ευλογώ και Σε εξυµνώ. Πιστεύω ότι την έχω τώ-
ρα. ∆οξασµένο το όνοµά Σου”.
“Ουράνιε Πατέρα µου, εσύ που είσαι Αθάνατος µέ-
σα στους αιώνες, βασιλιάς ουρανού και γης, ορατών και
αόρατων, Πάνσοφος, Πανάγαθος και Παντογνώστης,
Σε ευχαριστώ για όλες τις εµπειρίες που µου δίνει η κά-
θε µέρα και όλα τα αγαθά που µου προσφέρεις. Σ’ ευ-
χαριστώ, Ουράνιε Πατέρα µου, στο όνοµα του Ιησού Χρι-
στού. Πιστεύω ότι είµαι θεραπευµένος πλέον από τη
νόσο του AIDS. Ουράνιε Πατέρα, Σε ευχαριστώ, στο όνο-
µα του Ιησού. Σε ευλογώ και Σε εξυµνώ. Πιστεύω ότι έχω
δεχτεί τη θεραπεία µου. Πιστεύω ότι την έχω τώρα. ∆ο-
ξασµένο το Όνοµά Σου”.
Στα χέρια του κρατούσε πάντα ένα µικρό κοµπο-
σκοίνι και µια ξύλινη εικόνα της Παναγίας. Είχε ζητή-
σει να έχει στο δωµάτιό του, όπου και αν πήγαινε, ένα
µεγάλο ξύλινο Εσταυρωµένο. Πίστευε ακράδαντα ότι
ο Θεός µπορούσε να τον θεραπεύσει. Είχε µάλιστα
εµπιστευτεί σε µια φίλη του ότι θα ήθελε να µπει σε µο-
ναστήρι αν ο Θεός τον θεράπευε, διότι τελικά σε αυ-
τή τη ζωή, όπως οµολογούσε, είναι όλα µάταια και κε-
νά. Μελετώντας το Ευαγγέλιο κατάλαβε ότι ίσως ο
Θεός τον ήθελε κοντά του στην ηλικία 33 ετών, την ίδια
ηλικία που είχε ο Ιησούς Χριστός όταν πέθανε πάνω
στον σταυρό. Αυτή η εικόνα του έδινε µεγάλη παρη-
γοριά και ανακούφιση.
Είναι γνωστό πως η αρρώστια και ο πόνος αλλοι-
ώνουν τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου.
Προφανώς να συνέβη το ίδιο και στο Βασίλη. Αυτό
όµως δεν τον πτόησε, µε τη βοήθεια της πίστης και της
εµπιστοσύνης του στο Θεό να καλλιεργεί και να οµορ-
φαίνει καθηµερινά ολοένα και περισσότερο την οµορ-
φιά της ψυχής του, να καλλιεργεί τον πνευµατικό του
κόσµο και να εξυψώνει το νου και την καρδιά του σε
σφαίρες υψηλές, πνευµατικές, ουράνιες, έχοντας µο-
ναδικό σκοπό του τη Βασιλεία των ουρανών, γιατί απέ-
βλεπε πλέον στην οµορφιά της ψυχής του. Ατένιζε το
Σταυρό του Σωτήρα Χριστού και πορευόταν µαζί του
ανεβαίνοντας υποµονετικά το δικό του Γολγοθά.
Όταν πλέον πλησίασε η στιγµή της αναχώρησής
του προς την Ουράνιο Βασιλεία, ζήτησε να µεταλάβει
Σώµα και Αίµα Χριστού µετά τα µεσάνυχτα για τελευ-
ταία φορά, καθώς ένιωθε πως θα έφευγε πριν ξηµε-
ρώσει, όπως τον είχε ειδοποιήσει η Παναγία… Αφού
κοινώνησε, έφυγε προσευχόµενος, λέγοντας το Πά-
τερ Ηµών, και µε τα µάτια του καρφωµένα σε εκείνο
τον Εσταυρωµένο που είχε πάντα στο δωµάτιό του.
Όπως διαπιστώνουµε, η επώδυνη ασθένεια του
Βασίλη συνετέλεσε τα µέγιστα στην ενίσχυση και εµ-
βάθυνση της πίστης και της πνευµατικότητάς του. Ως
χριστιανοί ξέρουµε ότι τίποτε δεν είναι τυχαίο στη ζωή
µας, αλλά τα πάντα διέπονται από τη Θεία Πρόνοια. Η
ασθένεια δεν είναι η θεία τιµωρία για τις αµαρτίες που
πράξαµε. Αντιθέτως, ο Θεός είναι Εκείνος που απαλ-
λάσσει από τις ασθένειες, Εκείνος που θεραπεύει και
όχι Εκείνος που τις στέλνει. Η δράση του Θεού δεν εί-
ναι η απλή θεραπεία του φθαρτού σώµατος, αλλά η
σωτηρία της αθάνατης ψυχής µας. Ο Βασίλης δεν θε-
ραπεύτηκε σωµατικά. Η αρρώστια του όµως υπήρξε
ένα µέσο εξαγνισµού που τον έφερε ακόµα πιο κοντά
στον Θεό, για να τον εξαγνίσει και να βιώσει µε µεγα-
λύτερη οικειότητα και πληρότητα το µυστήριο του Χρι-
στού.