ΠΟΤΕ ΒΑΖΩ ΚΟΜΜΑ;

 Όταν υπάρχουν στη σειρά λέξεις που ανήκουν στο ίδιο μέρος του λόγου
(είναι όλες επίθετα, όλες ρήματα, όλες επιρρήματα, όλες ουσιαστικά).
Πχ)
Μας κέρασε γλυκό, φρούτα και σοκολάτα. (οι λέξεις «γλυκό», «φρούτα» και
«σοκολάτα» είναι όλες ουσιαστικά)

 Όταν υπάρχουν στη σειρά προτάσεις του ίδιου είδους (είναι όλες κύριες ή
δευτερεύουσες χρονικές/ αιτιολογικές/ συμπερασματικές/ υποθετικές/
εναντιωματικές κ.λπ.)
Πχ1) Έφυγα από το σπίτι, πήγα στο γυμναστήριο, έκανα πολλές ασκήσεις και βγήκα
βόλτα στην πλατεία. (Οι προτάσεις που χωρίζονται με κόμμα είναι όλες κύριες).
Πχ2) Αν ακούς τους γονείς σου, αν κάνεις τα μαθήματά σου και αν είσαι καλό
παιδί, θα σου πάρω το δώρο που μου ζητάς. (Οι προτάσεις που χωρίζονται με κόμμα
είναι όλες δευτερεύουσες υποθετικές).

 Όταν στην αρχή της πρότασης ή μέσα στην πρόταση υπάρχει κλητική
προσφώνηση (όταν χρησιμοποιούμε, δηλαδή, το όνομα κάποιου για να τον
καλέσουμε, να του ζητήσουμε κάτι ή να τον φωνάξουμε). Όταν η κλητική
προσφώνηση είναι μέσα στην πρόταση, βάζω κόμμα και πριν και μετά από το
όνομα (βλ. πχ2)
Πχ1) Ορέστη, το φαγητό είναι έτοιμο.
Πχ2) Δεν με ενοχλείς, Ευαγγελία, μπορείς να συνεχίσεις το παιχνίδι.

 Όταν έχω παράθεση ή επεξήγηση.

Πχ1) Ο αδελφός μου, ο Νίκος, παίζει ποδόσφαιρο. (η φράση «ο
Νίκος» είναι επεξήγηση στη φράση «ο αδελφός μου»)
Πχ2) Η Κορίνα, η δασκάλα, είναι πολύ καλή με τα παιδιά. (η φράση
«η δασκάλα» είναι παράθεση στη φράση «Η Κορίνα»)

 Βάζω κόμμα μετά από «ναι», «όχι» ή επιρρήματα (πχ.

βεβαιώς, όντως, αντίθετα, φυσικά, πράγματι) και
επιρρηματικές φράσεις (πχ. παρ’ όλα αυτά) όταν αυτά
βρίσκονται στην αρχή της πρότασης.
Πχ1) Ναι, θέλω να πάμε βόλτα.
Πχ2) Φυσικά, μπορείς να έρθεις μαζί μου!

 Βάζω κόμμα πριν από προτάσεις που ξεκινούν με λέξεις που δείχνουν
αντίθεση (πχ. αλλά, ωστόσο, ενώ, παρόλο, παρόλο που, μόνο που, μα)
Πχ) Ήθελα να πάω εκδρομή, αλλά οι γονείς μου δεν μου το επέτρεψαν.

 Βάζω κόμμα για να χωρίσω μια δευτερεύουσα επιρρηματική πρόταση (μια

αιτιολογική, μια χρονική, μια τελική, μια συμπερασματική, μια υποθετική ή
μια εναντιωματική) από μια κύρια πρόταση.
Πχ1) Θα βγούμε για παιχνίδι, όταν τελειώσουμε τα μαθήματα. (δευτερεύουσα
χρονική πρόταση)
Πχ2) Αν με θέλεις για φίλο σου, πρέπει να συμφωνήσουμε σε κάποια πράγματα.
(δευτερεύουσα υποθετική πρόταση)