Baśń, którą wybrałem to „Jaś i Małgosia”, napisana przez braci Grimm.

Opowiada o dwójce
rodzeństwa, które zostało porzucone przez swojego ojca w lesie, na rozkaz macochy, bo byli bardzo
biedni i nie mieli dosyć jedzenia. Jaś i Małgosia chodząc po lesie, szukając drogi do domu trafiają do
domku podstępnej czarownicy. Zrobiony jest ze słodyczy – ciastek i z chleba. Dzieci na początku nie
wiedzą, że mieszka tam czarownica i zjadają domek, bo są bardzo głodni. Czarownica podstępnie
zwabia ich do domu, najpierw karmiąc pysznościami, szykując spanie, a potem planuje ich zjeść. jest
bardzo niedobra dla rodzeństwa. Są jej więźniami. Chłopca zamyka w stajni i tuczy przez miesiąc, a z
Małgosi robi służącą. Kiedy czarownica chce upiec dziewczynkę w piecu, Małgosia wpycha ją do
środka, zamyka drzwiczki
i czarownica zostaje upieczona. Dziewczynka ratuje brata, zabierają skarby z chatki czarownicy
i z pomocą zwierząt wracają do domu. Tam jest ojciec, który za nimi bardzo tęsknił, macochy już nie
ma, bo umarła.

Baśń bardzo mi się podoba, bo pokazuje do czego może zmusić człowieka bieda, nawet jak tego nie
chce. Miłość rodzeństwa do siebie jest bardzo duża i dzięki temu widać, że pomoże przetrwać
wszystko i wyjść nawet z najtrudniejszej sytuacji. Jaś i Małgosia wierzą, że wszystko może się zmienić
na lepsze dla nich i wrócą do kochanego domu i taty. Dzieci się bardzo kochają i próbują sobie pomóc.
Nie chcą być same, tęsknią za ojcem, domem, rodziną. Wierzą, że z pomocą skarbów z domu wiedźmy
nie będą już głodne i będą szczęśliwe.