Professional Documents
Culture Documents
Script
Script
Red – stage directions, hindi nyo actually sasabihen to, ito lang ung parang expression or feeling na
iniinvoke nyo while acting
ilan taon na ang nakalipas, dugo't pawis ang inalay ko para lang makuha ko ang kursong pangarap ko. taon na rin ang lumipas ng huli
kong makausap ang kaibigan ko, hindi na nga malinaw sa alaala ko ang huli namin pag uusap
Ang dami ring nagbago sa kanya, lalo na't naging binata na siya. Alam ko, may girlfriend na siya, si Johanna, ang kapatid ni Raine.
Wala pa rin akong balita tungkol sa kanya, nasa abroad pa rin siya. Pero sigurado ako, masaya na rin siguro ang buhay niya ngayon.
napailing na lang ako sa sarili kong kaisipan. “Okay na yun masaya na sya”.
nang lumabas na ako ng kwarto nakita ko naman si ron na masayang bungad sakin nilapitan ko ito at ginulo ang buhok
"Sus mag papapogi ka lang naman kay johanna eh" nag kibit balikat sya at ngumite sakin
sabay kaming lumabas ng bahay sya naman ang nag lock ng bahay at ako naman ay nag punta na sa garahe para ilabas ang kotse na
sasakyan
habang nasa byahe na kami ay kinukwento naman ako ni ron tungkol sa achievements nya sa school senior high na sya graduating na
rin mabilis rin naman nakarating sa eskwelahan nya
"Ate...." tawag ni ron sakin hindi naman ako tumingin pero alam nyang naririnig ko "bumalik ng pilipinas si kuya raine,"
natigilan ako sinabi nya at parang bumalik sakin lahat ng pinag samahan namin kung san nya ako nakitang masaya at kung san nya
nakitang malungkot ako mga bagay kung pano nya ako saulo lahat ng ayaw at gusto ko,
at kung pano nya ako bigyan ng mga patagong regalo.... kung pano nya ako mahalin ng lihim
..... kung pano nya sinabi sakin na gusto nya ako noon panahon hindi na ako handa
lahat bumalik sa isipan ko ang mga ala-ala na kasama sya, ang gago naman!
"Hoy! Ate bell na" mapait akong ngumite kay ron a tumango "bye... ingat ate"
napapikit ako ng mariin at huminga ng malalim ng maalala ko ang huli nyang sinabi sakin bago mahiwalay landas namin
2ND SCENE
"Engineer dela vega, kaya pa?" napangite ako sa tanong ng isang trabahador sa ginagawang bahay dito sa tagaytay
"Kaya pa kuya, nag almusal naba kayo? may dala akong almusal dito" alok ko sa kanya
ngumite at tumango naman ito sakin "ayos na kami engineer dinalhan kami ng bagong abogado nina Mrs. Fuentabella"
"Ha may bagong abogado? nasan si atty. Vivas" tanong ko sa kanya dahil hindi ko naman alam na may bago pala
"Oo may bago engr. lalaki din nag leave daw si atty vivas dahil manganganak ang asawa at nag refer daw ng bagong atty galing pang
ibang bansa" sabi nito sakin "amoy.... states engineer. lalaki din, gwapo rin bagay kayo"
3RD SCENE
bumalik muna ako sa office ko at may aayusin akong sketch ng isa kong project ilan oras din akong nasa loob ng office mamaya na
lang ako lalabas sinabihan rin ako na mamayang tanghali daw ang punta ng bagong abogado nag set ako ng alarm
tumunog rin naman ito at nag retouch rin ako dahil stress na ang mukha ko sa daming gawain
lumabas na ako at sakto naman nandun na ang ibang trabahador siguro ay dumating na ang bagong engineer
habang palapit ako ng palapit lumilinaw naman sakin ang pamilyar na boses
"Oh, eto napo pala si engineer. attorney" sita sakin ng isang trabahador binigyan naman ako ng daan yumuko pa ako para tingnan
itsura sa cellphone ko
ang taong nakasama ko sa lahat ng bagay, taong nalaman lahat ng tungkol sakin at taong nakasanayan ko noon...
"Good afternoon, Atty. fajardo. engineer!" ngumite sya sakin at nilahad ang kamay sakin
SCENE 5
LOOB NG SILID-ARALIN - ARAW
Habang nagpapahinga sila, ipinagpapatuloy nina Rodwynne at Raine ang kanilang asaran.
SCENE 7
LOOB NG SILID-ARALIN - MATAPAT NA ARAWAN
Papasok si Raine na may ngiti, napansin ang bulaklak.
RAINE Kanino 'yan? Ganda ah.
SCENE 8
PAARALAN - BAKURAN - KASUNOD NA ORAS
Si Raine ay lumapit kay Rodwynne, kinakulit tungkol sa bulaklak.
RAINE Kanina pa, parang malalim iniisip mo. May problema ba?
SCENE 9
PAARALAN - LABAS NG SILID-ARALIN - MATAPANG HAPON
Si Rodwynne ay lumalakad palayo, iniisip ang kanyang sitwasyon.
SCENE 10
Rod ay nagigising ng maaga, nalulungkot sa pag-iisa. Siya'y nag-aayos at nagtungo sa paaralan, iniwan ang kanyang tahanan, kung saan wala si
Haidee at si Raine.
SCENE 11
Sinalubong ni Rod ang araw sa paglalakad palapit sa pintuan ng paaralan. Isang tao mula sa likod ay biglang bumangga sa kanya.
SCENE 12
Nag-aattend si Rod ng mga klase, sinusubukan mag-focus sa pag-aaral kahit na may mga nakakadistract na alaala. Nakatanggap siya ng note
mula kay Yohan, inaanyayahan siyang magtagpo sa recess.
SCENE 14
SCENE 15
Nakakadalas si Rod na manood habang naglalaro si Yohan ng basketball at nakikilala ang kanyang mga kaibigan
SCENE 16
Nakatanggap si Rod ng note mula kay Yohan, nagtatanong kung gusto niyang sumama sa kanya sa recess.
SCENE 17
SCENE 18
Habang lumilipas ang mga araw, mas nagiging malapit si Rod kay Yohan, lumalim ang kanilang koneksyon. (inaya nya si Yohan mag eat
magkasama kau na bahala mag improvise ng scene na to)
SCENE 19
SCENE 20
EXT. GRADUATION VENUE - DAY
ROD
"Congrats, Rod! Proud na proud ako sayo!" sabi ni RAINE sa akin at niyakap ako, tumalon-talon pa kami.
ROD
"Nagawa natin, congrats Raine!" sambit ko sa kanya.
HAIDEE
"R-Rod...." napatingin sila ni Raine kay Haidee na tumawag sa kanila. Nagpalitan pa sila ng tingin ni Raine bago ito ngumiti kay
Haidee.
Sinenyasan ni Rodwynne si Haidee na lumapit at niyakap siya. Bumuhos ang mga luha nina Haidee at Rodwynne.
HAIDEE
"S-sorry... sorry Rodwynne, sorry," ngumiti si Haidee.
ROD
"Thank you, congrats rin," ngumiti si Rodwynne. "Okay na ako... thank you sa lahat."
PATRICK
"C-congrats," sambit ng lalaking kaharap ni Rodwynne.
ROD
"Thank you. Congrats rin," ngumiti si Rodwynne. "Okay na ako... thank you sa lahat."
SCENE 21
EXT. WALKING HOME TOGETHER- NIGHT
RAINE
Ngayon magkasama kami ni RODWYNNE, si HAIDEE naman ay kasama ng pamilya nya. Nagkaayos na silang dalawa at pinatawad na
din ni Rodwynne si PATRICK.
RAINE
"Rodwynne, ang galing mo," nakangiti kong sabi.
RAINE
"May gusto akong sabihin sayo," lakas loob kong sabi.
ROD
"Ano iyon?"
RAINE
"Ayaw kong maging kaibigan mo lang," sabi ko.
RODWYNNE
"Bakit? Ano ibig mong sabihin?" naguguluhan na tanong nya.
RAINE
"Ayaw kong maging kaibigan mo lang, gusto kita Rod," pumikit ako.
RODWYNNE
"R-Raine, bakit? Magkaibigan tayo diba? Bakit ngayon lang? Bakit ngayon pang hindi na ako handa?" naguguluhan nya pang sabi.
RAINE
"Wag ka mag-aalala Rod, ayos lang ako. Pinaghandaan ko na ito. Naiintindihan kita," mapait pa akong ngumiti sabi ko.
RODWYNNE
"Aalis ako, pupunta akong states. Doon ako mag-aaral para sa college," napatingin ito kay Raine.
RAINE
"sorry Raine," sabi ni Rodwynne.
RAINE
"Ha? Nukaba, ayos lang!"
RODWYNNE
"Babalik ka pa ba?" tanong nito sa kanya.
RAINE
"Kung oo, hihintayin moba ako?" napatawa naman ito sa sinabi ko. "Oo, babalik ako syempre."
RODWYNNE
"Sige, mamimiss kita. Wag mo akong kalimutan ha," nakitang ko nangingilid na ang mga luha nya, tyaka ko ito niyakap.
RAINE
"Hihintayin rin kita, lagi't lagi."
Sa loob ng opisina, napapansin ni RODWYNNE ang isang pamilyar na mukha mula sa kanilang nakaraan - ang abogadong
matagumpay na si RAINE.
RODWYNNE
(tiningnan si RAINE)
Ah, siya pala.
RAINE
(naglakad patungo kay RODWYNNE)
Kamusta?
RODWYNNE
(nakangiti)
Ayos lang, ikaw?
RAINE
(nakangiti rin)
Maayos din. Anong balita?
Nag-uusap sila, at dito, nadarama ang pagiging awkward sa pagitan nila at ang malaking distansiyang lumaki.
RODWYNNE (V.O.)
kahit kamiy’ may mga nararamdaman pa, ang pag-ibig ay parang isang tanong na hindi pa handang sagutin. Minsan, ang tamang
damdamin ay dumarating sa maling panahon, at sa mga oras na ito, mukhang mas mabuting tanggapin na mayroon kaming kanya-
kanyang landas na tinatahak. Alam ko sa sarili ko na may magandang dahilan kung bakit ngayon ay hindi pa ang tamang panahon
para sa atin. Kaya't dito, sa pagsiklab ng nakaraan at sa pagharap sa hinaharap, natutunan kong yakapin ang kung ano ang mayroon
tayo ngayon nang hindi iniisip kung paano natin dapat gawing tama ang mga bagay. Ang puso'y parang musika, at marahil, sa mga
susunod na kabanata ng aming buhay, magtataglay ito ng isang mas tamang tono.
Palitan ng mga ngiti at kwentuhan, nagkasundong mag-catch up over milktea. Ang hangin ay puno ng halo ng excitement at
kakaibang hiya, na nagbibigay-diin sa distansiyang lumaki sa kanilang pagitan.
RODWYNNE
(nagpapatawa)
Wow, abogado ka na pala? Ang taray.
RAINE
(tumatawa)
Oo, akala mo ba?
Sa kabila ng chikahan, nagbibiro si RAINE na manghiram ng pera, nagpapahayag ng masaya at masayahing palitan ng biruan.
RODWYNNE
(ngiting asungot)
Palaging nagbibiro. Parang walang nagbago.
RAINE
(teasingly)
May mga bagay na hindi dapat magbago.
Habang nag-uusap, pareho nilang inilabas ang kanilang mga nararamdaman para sa isa't isa.
RODWYNNE
(mahinang boses)
Lagi kitang iniisip...
RAINE
(tango)
Ako rin.
Ngunit sa halip na muling buhayin ang romansa, pareho silang napagtanto na iba na ang kanilang narating bilang mga indibidwal.
RODWYNNE
(malalim na iniisip)
Marami na nga ang nagbago.
RAINE
(ngiting tagumpay)
Sa maraming paraan.
Ang pag-uusap ay naglakad patungo sa pag-amin na kahit na mayroon pa ring nararamdaman, maaaring hindi ito ang tamang oras
para sa kanilang pagsasama.
RODWYNNE
(tahimik na pagtanggap)
Siguro okay lang maalala ang nakaraan nang hindi sinusubukang ulitin.
RAINE
Yinakap si Rodwynne ng nakangiti sa susunod nalang.
RODWYNNE
Siguro, iiwan ko muna ang mga bagay na may kinalaman sa pag-ibig sa iba.
TRANSITION TO BB COURT
Ang ritmo ng tunog ng bouncing basketball ang nagpupuno sa hangin habang nag-eensayo si Ron ng kanyang mga tira. Si Johanna ay
lumalapit, may subtleng ngiti sa kanyang mukha.
RON
(nakangiti)
Hey, Johanna. Ano'ng balita?
JOHANNA
Hey, Ron. Gusto ko lang sanang mag-good luck sa game mo mamaya.
JOHANNA
(nakangiti)
Baka nga. Alam mo, naririnig ko magaling ka raw.
RON
(pilyo)
Magaling? Yan ba ang tawag mo?
JOHANNA
(pilyo)
Oo, kung gano'n ka promise, andun ako, front row.
Nagkakatitigan sila ng saglit, isang kislap ng koneksyon sa gitna ng tunog ng dribol na bola.
TRANSITION TO BB COURT
Ang ritmo ng tunog ng bouncing basketball ang nagpupuno sa hangin habang nag-eensayo si Ron ng kanyang mga tira. Si Johanna ay
lumalapit, may subtleng ngiti sa kanyang mukha.
RON
(nakangiti)
Hi, Johanna. Ano'ng balita?
JOHANNA
Hi, Ron. Gusto ko lang sanang mag-good luck sa game mo mamaya.
Si Ron ay tunay na masaya sa presensya ni Johanna, na may kalatuy-latoy na nagdudribol ng basketball.
RON
(nakangiti)
Salamat. Dapat manood ka.
JOHANNA
(nakangiti)
Baka nga. Alam mo, naririnig ko magaling ka raw.
RON
(pilyo)
Magaling? Yan ba ang tawag mo?
JOHANNA
(pilyo)
Oo, kung gano'n ka promise, andun ako, front row.
Nagkakatitigan sila ng saglit, isang kislap ng koneksyon sa gitna ng tunog ng dribol na bola.
RON
(nakangiti)
Aabangan ko 'yon.
END.
IN THEORY, THIS WHOLE FILM WOULD BE ABOUT 15-20 MINUTES LONG POSSIBLY INCLUDING CREDITS? PERO DIKO SURE AND
UNANG ESTIMATE KO AY 8-10 MINUTES PERO INOVER ESTIMATE KO Na