Jakie wizje zaświatów można odnaleźć w literaturze?

Omów zagadnienie na podstawie Mitologii

Jana Parandowskiego. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.
WstępCzłowiek zastanawia się nad tym, co go czeka po śmierci. Jest nie tylko ciekawy świata, ale też
tego, co znajduje się poza nim. Ciekawe jest to, że mimo upływu lat na temat tego, jak wyglądają
zaświaty nie wiemy nic. Jednak nie ma chyba człowieka, który nie próbowałby dowiedzieć się i
zrozumieć, co to jest i jak wygląda. Pojmowanie zaświatów zależy w dużej mierze od wyznawanej
religii.
TezaWizje zaświatów są zbliżone do siebie. Są to dwie przeciwstawne krainy, do których po śmierci
wędrują dusze ludzkie
Argumentacja O mitologicznych zaświatach przeczytać można w Mitologii Jana Parandowskiego.
Kiedy człowiek umierał, dostawał się do krainy zmarłych. Na swej drodze spotykał ogromną rzekę
Styks oraz przewoźnika Charona, który za przewóz łodzią pobierał opłatę w wysokości jednego obola.
Dlatego starożytni Grecy dawali zmarłym pod język tę monetę, aby dusza mogła zapłacić i przedostać
się na drugi brzeg. Po przepłynięciu zmarły spotykał trzygłowego psa Cerbera, który był bardzo miły,
gdy ktoś pozostawał na swoim miejscu oraz bardzo agresywny, gdy ktoś próbował się wydostać z
krainy. Ponadto w Hadesie panował sąd zmarłych składający się niegdyś z trzech sprawiedliwych
królów, którzy panowali na Ziemi. Gdy odeszli do Hadesu, Zeus postanowił, by zostali
sędziami.Wskazywali także, gdzie dana dusza ma udać się dalej. Kraina składała się z trzech ważnych
miejsc:
I. Elizjum zwanym również jako Pola Elizejskie - to miejsce wiecznej szczęśliwości oraz
wiecznej wiosny. Starożytni Grecy wyobrażali sobie życie po śmierci jako mniej ciekawe
niż to na Ziemi. Na Pola Elizejskie dostawali się dobrzy ludzie po napiciu się wody z
rzeki zapomnienia - Lete, wtedy mogli cieszyć się wiecznym szczęściem.
II. . Ereb - kierowały się tam dusze, które nie były ani dobre, ani złe.
III. Najgorszym i najgłębiej położonym miejscem podziemnego królestwa był Tartar.
Przebywały tu dusze skazanych na wieczne cierpienie. Ukazywany jest jako głęboka
otchłań, która służyła jako loch udręki i cierpienia dla niegodziwych oraz jako więzienie
dla Tytanów. Pamiętamy, że Uranos strącił tam swoje dzieci. Później jednak stał się
miejscem, gdzie kara pasuje do zbrodni. Wszyscy, którzy narazili się bogom, byli strącani
do Tartaru, gdzie cierpieli najczęściej wieczne męki. Katami były Erynie – obłąkane z
okrucieństwa demony, niemające miłosierdzia
Kontekst
Bohater zwiedza Piekło w towarzystwie Wergiliusza, wybitnego poety rzymskiego, który w
średniowieczu uważany był za wielki autorytet i wzór do naśladowania. Piekło ma kształt stożka i
jest podzielone dziewięć coraz węższych kręgów. Na samym dole stożka znajdują się najciężsi grzesznicy,
a w górnych kręgach umieszczeni są ci, których przewiny są niewielkie.
Stopnie Czyśćca odpowiadają porządkowi grzechów – za najcięższe pokutuje się na najniższych
tarasach góry czyśćcowej, na której szczycie znajduje się Raj Ziemski Dusze, które nie zasługują na
raj, ponieważ nie dotrzymały przysiąg i umów będą tu przebywać do momentu odkupienia swojej
winy.
Po Raju oprowadza poetę jego ukochana – Beatrycze. Raj składa się ze sfer niebieskich, na które
składają się kolejne nieba, poczynając od Ziemi: