Οι επιστήμονες δεν είναι αποκομμένοι από τις τέχνες

Η Τζανέτ Μακλάουντ έκρυβε το ενδιαφέρον της για τη χειροτεχνία για πολύ καιρό. Ως
μαθηματικός μερικές φορές ήταν η μόνη γυναίκα στον χώρο και δεν ήθελε να τη δούνε να κάνει
κάτι που θα μπορούσε να θεωρηθεί ασόβαρο ή ανούσιο.

Έπειτα, το 2014 μία συνάδελφός της από το πανεπιστήμιο του Καντέρμπερι της Νέας Ζηλανδίας
έμεινε έγκυος. Η Μακλάουντ κατέστρωσε ένα σχέδιο μαζί με μία άλλη από τις δυσεύρετες
μαθηματικούς του τμήματος για να φτιάξει μια μωρουδιακή κουβερτούλα με βελονάκι. Αντί να
κάνουν όλο το πλέξιμο μόνες τους, παρακίνησαν ολόκληρο το τμήμα, δηλαδή κυρίως άντρες
που δεν είχαν πλέξει ποτέ τους, να συνεισφέρει πλέκοντας ο καθένας από ένα τετραγωνάκι. Η
Μακλάουντ μάθαινε πλέξιμο στους συναδέλφους της στα διαλλείματα για φαγητό και στην
παμπ μετά τη δουλειά.
Οι φοιτητές της έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον. Η Μακλάουντ αναφέρει «Κατέληξε να έχει 60
τετραγωνάκια εκείνη η κουβερτούλα. Ήταν τεράστια.». Το μυστικό της είχε πλέον αποκαλυφθεί
και ήδη μέχρι το 2016 η Μακλάουντ έγινε γνωστή στο τμήμα της ως «μαθηματικός των
χειροτεχνιών». Πέρα από τη μελέτη της θεωρίας γραφών της αρέσει επίσης να ράβει, να πλέκει,
και να κεντάει. Εκείνη τη χρονιά ίδρυσε τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό Μαθς Κραφτ Νιού
Ζίλαντ (Μαθηματικοχειροτεχνίες Νέας Ζηλανδίας) για να φέρει μέσω της κλωστοϋφαντουργίας
και της χαρτοκοπτικής τον κόσμο σε επαφή με τη χαρά που προσφέρει η λωρίδα του μέμπιους, η
υπερβολική γεωμετρία και άλλες έννοιες.

Ο Ρόμπερτ Ρουτ-Μπέρνστιν, βιολόγος του Κρατικού Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν στο Ιστ
Λάνσινγκ, λέει ότι όταν μεγάλωνε κανείς στην οικογένεια δεν έκανε διάκριση ανάμεσα στις
τέχνες και τις επιστήμες: Η μητέρα του είναι ψυχολόγος και καλλιτέχνης και ο πατέρας του ήταν
προγραμματιστής και γλύπτης. Οπότε τον περίμεναν δυσάρεστες εκπλήξεις όταν έκανε
διδακτορικό στην Ιστορία της επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον του Νιού Τζέρσεϊ.
Αναφέρει ότι ο πρύτανης είπε στους νεοεισαχθέντες μεταπτυχιακούς: «Πρέπει να βάλετε
παρωπίδες και να κάνετε μόνο ένα πράγμα και τίποτε άλλο για το υπόλοιπο της ζωής σας »

Όταν έκανε έρευνα για τη διδακτορική διατριβή του για την απαρχή της φυσικοχημείας ο Ρουτ-
Μπέρνστιν διαπίστωσε ότι πολλοί επιτυχημένοι επιστήμονες δεν ακολούθησαν την προσέγγιση
των παρωπίδων. Για παράδειγμα, ο πρωτοπόρος χημικός και μικροβιολόγος Λουί Παστέρ έμαθε
σχέδιο όταν ήταν νέος και διατήρησε ένα ενδιαφέρον για τις τέχνες καθ’ όλη την επιστημονική
του καριέρα. Υπάρχει η πρόταση ότι το καλλιτεχνικό του ατού τον βοήθησε να ανακαλύψει την
χειρομορφία των μορίων.

Ο Στέφαν Αλεξάντερ, κοσμολόγος του Πανεπιστημίου Μπράουν στο Πρόβιντενς, Ρόουντ

Άιλαντ λέει ότι και το θάρρος ακονίζεται με τις τέχνες. Παίζει τζαζ με σαξόφωνο από 11
χρονών, για δεύτερη δουλειά παίζει σε ένα ντουέτο τζαζ που λέγεται Γκοντ Πάρτικλ (Το
σωματίδιο του Θεού), και σκεφτόταν να κάνει καριέρα στη μουσική πριν αποφασίσει ότι η
επιστήμη ήταν πιο σταθερό επάγγελμα.