Prawo Hooke’a- przyrost długości sprężyny Δl jest proporcjonalny do przyłożenia siły F Prawo Hooke’a obowiązuje tylko dla stosunkowo

tosunkowo niewielkiej wartości siły.

Gdy siła jest zbyt duża, sprężyna nadal się rozciąga ale już nieproporcjonalnie do siły (zostanie rozciągnięta i nie cofnie się do poprzedniego kształtu)
Współczynnik sprężystości- stosunek wartości siły F rozciągającej sprężynę do przyrostu jej długości Δl (jaką siłe trzeba użyć aby rozciągnąć sprężyne do danej długości)
Współczynnik sprężystości - k=F/Δl Siła F jest proporcjonalna do przyrostu długości Δl wiec współczynnik sprężystości nie zależy od tej siły np. dwa razy większa siła
powdujedwa razy większy przyrost długości co oznacza ze ułamek F/Δl pozostaje bez zmian, zatem współczynnik sprężystości to wilekość opsiująca daną sprężynę
niezależnie od przyłożenia siły siła potrzeban do wydłużenia sprężyny o Δl F=k* Δl przykładowe zad oblicz Współczynnik sprężystości dane siła 1,2N rozciąga
sprężynę o 4,5cm k=1,2N/0,045m =27N/m Oblicz współczynnik spreżystości jeżeli długośc sprężyny wzrosła 0 6cm przy wadze 10kg F=m*g F=10kg*10m/s=
100N
Δl=6cm=0,006m k= F/Δl k= 100N/0,006m=1666N/m
Opis ruchu drgającego Miejsce w którym początkowo ciężarek spoczywa to położenie równowagi Połozenie równowagi to punkt w którym siły działające na ciało się
równoważą Amplituda (A)(w m/cm)- odległość między maksymalnym wychyleniem a położeniem równowagi
Okres drgań(T)(min lub s)-Czas trwania pełnego cyklu drgań T= f/1 Częstotliwość(f) (Hz) (1Hz= 1/s) liczba okresów przypadająca na jednostkę czasu
f= 1/T Jeśli okres trwa 1/5s to na 1 s przypada 5 cykli drgań czyli 5Hz Ciało spoczywające w położeniu równowagi rozpoczyna ruch dopiero po
wychyleniu go z tego położenia-zaczyna wówczas drgać wokół niego.
np. A= 3cm (okres)T=1,3s f=1/t=1/1,3s = 0,7Hz

Zbiór wartości- oś y Dziedzina – oś x Miejsce zerowe- przecięcie funkcji na osi x Asymptota jak masz ze funkcja idzie do x-2 ale nie dotyka to asymtota x= -2 (x gora-
doł)
Przesunięcia: f(x)= – 2/x -1 o jeden w dół f(x)= – 2/x +1 o jeden w góre f(x)= -2/(x+1) o 1 w lewo f(x)= -2/ (x-1) o 1 w prawo (y
lewo=prawo)
czy punkt należy do funkcji: f(x) = 6/x-4 P(2-4) gdzie x=2 y=-4 f(x)= y x=x f(x)= -4 x=2 i podstawiasz: -4=6/2-4 i jeżeli L=P to należy jeżeli nie to nie
dziedzina i Czy liczba należy do dziedziny wyrazenia: np2 przykład; x-2/x+2 obliczasz dziedzine: x+2, x nie =-2 robisz D:x∈R |{-2} i patrzysz czy w D jest 2 jeżeli jest to
nie
Mnożenie, dzielenie wyrazen (liczysz dziedzine) mnożenie:dół * dół góra * góra np. 14/x+2 * x2-4/7 = 14(x2-4)/7(x+2)=2x+4 dzielenie: 14/x+2 : x2-4/7 = 14/x+2 * 7/x2-4
Dodawanie i odejmowanie (wspołny mianownik i !liczysz dziedzine!) dodawanie: 3/x+2 + 4/x+3= 3(x-3)+4(x+2)/(x+2)*(x-3) odejmowanie: […] 3(x-3)-4(x+2)/(x+2)*(x-3)
Równania wymierne (liczysz dziedzine, liczysz góre coś=0 podkreślasz jeżeli jest dobra jeżeli nie skreslasz) (x+1)(3x+6)/x(2x+4)=0 D: x(2x+4) nie=0 x nie=0 2x+4 nie-0
(x+1)(3x+6)=0 (x+1)=0 (3x+6)=0 9obliczasz podkreślasz/skreślasz jezli jest f(x) zamiast 0 to robisz jak z 0 jezlei inna liczba robisz tak: 4x-2/3-2x= 1/2 (na
*krzyż)
(4x-2)*2=3-2x x=7/10 Równania z wartościa bezwzględna np. |7-x|=1/2 (robisz dwa równania w jednym zmieniasz znak w drugim nie) 7-x=1/2 7-x=-1/2
(oblicz)
(Jak są dwie wartości bezwzględen robisz aby były takie same) np. |4x+6|+|6x+9|=10 2|2x+3|+3|2x+3|=10 5|2x+3|=10 |2x+3|=2 i tera robisz normalnie
Jezlei masz: 7/|x-1|=2 to liczysz dziedzine z |x-1| nie=0 x-1 nie=0 x nie=1 D:x ∈R |{1} potem mnożysz na krzyż czyli: 2|x-1|=7 |x-1|=3,5 (oblicz, podkreesl/skreśl pat
D)
Nierówności z wartoscia bezwzglena np. |x-7|<3 (zmieniasz znak i >) x-7<3 x-7>-3 (rysujesz oś, zaznaczasz i piszesz x ∈(4,10) jeżeli na osi masz w 2 str nieskon
piszesz: x∈(-∞,-7> v <-1,∞) jeżeli masz: 1/|x+3|<1/2 mnożysz na krzyż i liczysz dziedzinę

sin α = a/c przyprostokątna leżaca naprzeciwko kąta α do przeciw prostokatnej

cos α = b/c przyprostokątna leżaca przy kącie α do do przeciw prostokatnej
tg α = a/b przyprostokątna leżaca naprzeciwko kąta α do przyprostokątna leżaca przy kącie α
β bierzesz od α tylko zmieniasz według tego:
sin β = cos α
cos β = sin α
tg β = b/a

twierdzenie pitagorasa: a2+b2=c2 np. masz podane dwa boki (najdłuższy 10 i przyprostokatny 2 ) 2 2+x2=102
obliczasz i jeżeli wychodzi duza liczba (np. pierwiastek z 96) pod pierwiastkiem której nie można zapisać jako np7 to robisz tą kreskę
jeżeli po obliczeniu pitagoras wyjdzie ci x1 lub x2 to wybierasz jedna z opcji, pamiętaj ze nie może być bok na minusie
40 2
jeżeli masz mnożenie pierwiastków to po prostu mnożysz te liczby co sa pod pierwiastkiem 20 2
10 2 zaznaczasz pary (jeżeli są dwie to mnożysz je) jak
Przeciw prostokątna w kwadracie wynosi a pierwiastek z 2 5 5 zostały liczby jakieś to je mnożysz i wychodzi ci
1 wtedy 2 pierwiastki z 10