,,Czy chciałbyś być uczniem Akademii Pana Kleksa”.

Chciałabym być uczniem Akademii Pana Kleksa. Dlaczego? Bo to szkoła z wyobraźnią,

magiczna, w której nauka jest przyjemnością, a nie nużącym obowiązkiem, jak ma to miejsce w
naszych polskich szkołach. Wszystko, co znajduje się w Akademii Pana Kleksa jest
zaczarowane, baśniowe, niespotykane, oryginalne. Naukę tam przyswaja się w sposób
niecodzienny, dlatego jest to takie pociągające. Metody wychowawcze Pana Kleksa też są
niezwykłe.

Dlaczego chciałabym być uczniem Akademii Pana Kleksa? Cała szkoła wydaje mi się miejscem
magicznym, pełnym niespodzianek. Magia wchodzi w życie codzienne uczniów. Znajdziemy tam
rozmawiającego szpaka imieniem Mateusz, który kiedyś był księciem, ale został zaczarowany w
ptaka. Jest także Doktor Paj-Chi-Wo, Filip Golarz, Anatol, Aloizy i wielu innych. To postacie, które
ubarwiają życie szkolne. Dzięki nim w tej akademii jest jeszcze zabawniej, bardziej kolorowo, bo
to bohaterowie, którzy ubarwiają rzeczywistość szkolną.

Osobiście najbardziej jednak chciałabym spotkać się z różnymi postaciami z bajek, z jakimi Pan
Kleks zna się osobiście, na przykład z Dziewczynką z zapałkami, czy z siedmioma
krasnoludkami. To mogłoby być fascynujące przeżycie i mogłby mnie nauczyć czegoś nowego.
Myślę, że nauka w takiej szkole byłaby dla mnie samą przyjemnością, bo poszerzanie własnej
wiedzy łączy się tam przez niekonwencjonalne metody z zabawą. Myślę, że jest to najłatwiejszy
sposób na zdobywanie wiedzy. Akademia Pana Kleksa to świat nierzeczywisty, o jakim marzy
każde dziecko, do jakiego wróciłby każdy dorosły już człowiek.

Wszystko, co się tam znajduje, jest ciekawe, intrygujące, począwszy od przeglądania snów w
lustrach tuż po przebudzeniu. Myślę, że taki rodzaj szkoły byłby wielką, zaczarowaną przygodą,
którą chciałby przeżyć każdy. Najbardziej, co podoba mi się w Akademii Pana Kleksa to
przekraczanie granic pomiędzy rzeczywistością, a snem. Z pomocą Pana Kleksa można zajść
dalej niż ktokolwiek inny – i w sensie dosłownym i metaforycznym. Odwiedzamy psi raj, różne
bajki, fabrykę dziur i dziurek. Odkrywamy, że w życiu jest coś więcej poza szarą rzeczywistością.
Jest tam tyle pomysłowych rzeczy do robienia, że z pewnością żaden uczeń tam by się nie
nudził, a cieszył każdym następnym dniem i ideami Pana Kleksa.

Podoba mi się sposób, w jaki Pan Kleks uczy swoich uczniów – na przykład lekcja geografii
polega na graniu w piłkę, która jest w kształcie wielkiego globusa. Tyle przydatnych rzeczy
uczniowie są w stanie nauczyć się niemal nieświadomie, bo podczas dobrej zabawy. Dlatego
chciałabym być uczniem w Akademii Pana Kleksa. Ta akademia, jak żadna inna, ma pomysł na
przyciągnięcie uwagi do rzeczy najważniejszych, co tak naprawdę jest zadaniem niezmiernie
trudnym.

Jedyne, co wydaje mi się drobną przesadą, to wstawanie o godzinie piątej rano. Jest też
niewielka liczba uczniów, dzięki czemu łatwiej dotrzeć do każdego ucznia indywidualnie. Myślę,
że takich szkół, jak Akademia Pana Kleksa, powinno być więcej. Chciałabym móc przeżywać te
wszystkie przygody, których bohaterem i uczestnikiem był rezolutny Adaś Niezgódka.

Miejsce to kojarzy mi się z czymś nierzeczywistym, z jakimś ciepłym snem. Ta szkoła to życie
wśród marzeń, które sami kreujemy i tworzymy w naszej wyobraźni. To miejsce, które w żadne
sposób nie ogranicza ucznia – wręcz przeciwnie, pobudza fantazję i budzi kreatywność w
przeciwieństwie do współczesnych nam szkół i obecnego programu naukowego. Chciałabym się
tam uczyć.

,,Charakterystyka Pana Kleksa”

Ambroży Kleks, tytułowy bohater powieści Jana Brzechwy, to postać baśniowa. Ekstrawagancki
wychowawca i eksperymentator prowadzi najbardziej niezwykłą akademię pod słońcem. Uczy w
niej przedziwnych umiejętności i stosuje niespotykane w szkołach metody. Wszystko, co wiąże
się z Panem Kleksem i jego akademią, jest fantastyczne i nadzwyczajne.

Już sam wygląd Pana Kleksa świadczy o jego ekstrawagancji. Jest to człowiek średniego
wzrostu, o bujnym zaroście. Długi wąs w pomarańczowym kolorze i bujna czarna broda
zasłaniają znaczną część twarzy profesora. Mimo to można na niej dojrzeć wiele żółtych i
czerwonych piegów, które zdaniem ich posiadacza: „(...) znakomicie działają na rozum i chronią
przed katarem”. Na dużym i ruchliwym nosie osadzone ma spore binokle. Srebrne oprawki szkieł
trzymają się na nosie w jakiś tajemniczy sposób, ponieważ nie mają uchwytów wsuwanych za
uszy. Zarówno ruchliwy nos, jak i przenikliwe spojrzenie pozwalają Panu Kleksowi dojrzeć i
wyczuć więcej, niż widać na pierwszy rzut oka; czasem przenika myśli lub naturę innych ludzi.

Cała postać Pana Kleksa jest niezwykle kolorowa. Oprócz pomarańczowych wąsów i czarnej
brody ma na głowie wielobarwną czuprynę. Ale nie tylko jego włosy mienią się wszystkimi
kolorami tęczy. Także jego ubiór stanowi prawdziwą feerię barw. Pan Kleks nosi długi i obcisły
surdut, którego kolor przypomina czekoladę albo ciemnoczerwone buraczki. Jak całe jego
ubranie, jest nieco za duży. Do zby długiego surduta Pan Kleks zakłada za szerokie spodnie i za
dużą jaskrawożółtą kamizelkę. Kamizelka, która wydaje się być zrobiona z samych tylko kieszeni,
zapinana jest na szklane guziki. Pod szyją niezwykłego profesora znajduje się biały kołnierzyk i
imponujących rozmiarów kokarda.

O szczególnym charakterze stroju Pana Kleksa stanowi nadzwyczajna ilość kieszeni. Jedna z
nich znajdująca się w tylnej części surduta przeznaczona jest wyłącznie dla szpaka Mateusza,
osobliwego i niezwykle mądrego towarzysza profesora. Kieszenie Pana Kleksa nie mają dna,
można więc pomieścić w nich nieograniczoną ilość przedmiotów. Pan Kleks nosi w nich na
przykład płomyki świec.

Jednak najbardziej niezwykłe są umiejętności Pana Kleksa i jego nieograniczona pamięć. Potrafi
on na przykład stać się niewidzialnym albo latać w powietrzu. Czasem, kiedy chce obejrzeć coś
odległego albo znaleźć jakąś zgubę, wysyła swoje oko „na oględziny”. Pan Kleks zajmuje się
między innymi leczeniem chorych przedmiotów, potrafi też zmniejszać i powiększać wszystkie
rzeczy. Sam przygotowuje dla swoich uczniów niezwykłe potrawy z kolorowych szkiełek. Przed
Panem Kleksem bardzo trudno coś ukryć, ponieważ jest przenikliwy i spostrzegawczy. Potrafi też
wyjaśniać znaczenie snów. W swojej akademii naucza takich umiejętności jak – na przykład –
przędzenie liter, na szczególną uwagę zasługuje też „królowa nauk” czyli kleksografia.

Pan Kleks ma również osobliwe zwyczaje. Zjada bardzo duże ilości pigułek na porost włosów.
Specyfik ten popija dziwnym zielonym płynem. Nauczyciel tej fantastycznej akademii nieustannie
jest w ruchu, ma całe mnóstwo zajęć, które go pochłaniają, ale zawsze znajduje czas dla swoich
uczniów, o których bardzo się troszczy.

,,Opis Akademii Pana Kleksa”.

Tytułowa akademia z powieści Jana Brzechwy to miejsce, w którym uczniowie spędzają czas w
bardzo miły sposób. Lekcje są ciekawe i pełne różnego rodzaju niespodzianek. Czas mija
głównie na zabawie, chociaż Pan Kleks nie pozwala swoim podopiecznym się lenić. Na pewno
wszyscy zastanawiają się jak wyglądało to fantastyczne miejsce.

Akademia Ambrożego Kleksa mieściła się w pewnym mieście przy ulicy Czekoladowej, w wielkim
parku pełnym zieleni. Cała była otoczona wielkim murem,w którym znajdowały się furtki do innych
bajek. Za ogrodzeniem można było odnaleźć naprawdę fascynujące miejsca, chociażby dąb ze
schodkami prowadzącymi w dół. Sam budynek był stworzony z kolorowych cegiełek. Na parterze
mieściły się sale lekcyjne, piętro wyżej jadalnia oraz sypialnie, a na najwyższym poziomie
znajdowały się sekrety Pana Kleksa, do których nikt nie miał dostępu, a sam właściciel wchodził
tylko przez komin.

W Akademii mogli uczyć się tylko chłopcy o imionach rozpoczynających się na „A”. Wyjątek
stanowił tylko szpak Mateusz, ale on przecież nie był uczniem. Często nawet zastępował on
Pana Kleksa, gdy ten udawał się do pobliskiego ogrodu.

Jednak najbardziej fascynujące były tajemnicze przyrządy właściciela tej nietypowej szkoły.
Powiększająca pompka, przyłożona do jakiegokolwiek przedmiotu momentalnie zwiększała jego
rozmiary. Dziwny był także zielony płyn, którym Pan Kleks popijał zjadane kulki, by odzyskać
pamięć, bowiem podczas snu zapominał o wszystkim co się wydarzyło. Tych wszystkich
osobliwości, Pan Ambroży strzegł bardzo zaciekle.

Kolejnym ciekawym miejscem była kuchnia, do której nie mogli wchodzić uczniowie, za wyjątkiem
Adasia, gdyż był on pomocnikiem, doskonale sprawdzającym się w swojej roli. Proces gotowania
w tym miejscu był zupełnie zadziwiający. Do rondla wrzucano kolorowe szkiełka, następnie
malowano zielone grochy. Mięso pieczone w brytfance było powiększane za pomocą pompy.

Akademia Pana Kleksa zdecydowanie była miejscem bardzo nietypowym i pełnym

niespodzianek. Niemal jak w kieszeniach surduta jej właściciela, tak tam mieściły się różnego
rodzaju zaskakujące rzeczy. Także życie w tym fantastycznym miejscu, zupełnie odbiegało od
realnego.

,,Charakterystyka Adasia Niezgódki”.

Adaś Niezgódka to bohater, z którym poznajemy Akademię Pana Kleksa oraz jej bardzo
barwnego i zagadkowego właściciela. Mając dwanaście lat, trafił onw to dziwne miejsce,
ponieważ wcześniej w życiu nic mu się nie udawało. Wszystko leciało mu z rąk, nie odrabiał
lekcji, najogólniej mówiąc był bardzo niezdarny.

To niewysoki, szczupły chłopiec o rudych włosach. Ubiera się podobnie jak inni uczniowie - w
mundurek w kolorach białym i granatowym. Adaś prowadzi pamiętnik, w którym opisuje życie w
tej bardzo nietypowej szkole.
Nasz bohater jest bardzo bystrym chłopcem. Pomimo, iż przebywa w akademii krócej niż inni
uczniowie, niesamowicie szybko zdobywa zaufanie Ambrożego Kleksa i zostaje jego
pomocnikiem w kuchni, a także podczas ożywiania Alojzego. Jest wnikliwym obserwatorem, stara
się poznać sekrety Pana Kleksa. Zastanawia się nawet nad tym, kim jest jego nauczyciel i
podczas nauki kleksografii wpadł na taki pomysł: „myślę, że sam pan Kleks powstał z takiego
właśnie rozgniecionego atramentowego kleksa i dlatego tak się nazywa”, szpak Mateusz
odpowiedział mu, że po ich nauczycielu można spodziewać się wszystkiego.

Adaś jest także bardzo pomocny. Kiedy ulubiony ptak Pana Kleksa opowiedział mu swoją
historię, chłopiec rozpoczął poszukiwania guzika, który mógłby przywrócić Mateuszowi dawną
postać. Był tak zaangażowany w pomoc szpakowi, że podczas wyjść poza teren akademii obcinał
guziki przypadkowym przechodniom.

Adaś Niezgódka to postać niesamowicie sympatyczna. Jednak niewątpliwie pozostaje on trochę

w cieniu swojego ekscentrycznego nauczyciela. Chociaż to właśnie on odkrywa wiele sekretów
Pana Kleksa, a także jako jedyny z uczniów wznosi się w powietrze i odwiedza psi raj.