[ Villareal #6: Mundane Twilight ]

-------------------------------

[ 1 MundaneTwilight ]
-------------------------------

This novel's story and characters are fictitious. Names, characters, business,
events and incidents are the products of the author's imagination. Any resemblance
to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.
This story contains mature scenes and issues, read at your own risk!

[ 2 MT0 ]
-------------------------------

#MT0
How can I stop thinking the night I'm having?
The room was deserted, misty and decalescent but the fascinating twilight's hour
from outside the lunette window gave me an eyesight to see the massive figure in
front of me. I felt his soft tongue on my neck as he fondled my breasts alternately
with his huge hand that feels warm, other one traveled down to reach the hem of my
dress and I felt it in between my thighs fastidiously. It gives shiver down my
spine without effort that electrified and warmed my whole system to react. My
center soaked.
My forehead rumpled when I felt him inserting one finger, it was fast and I didn't
even see that coming because all I wanted to do here was to get a comfortable place
to sleep. I was drunk, I still am. I couldn't remember the last part, if how did we
get in this intimacy and who is he! I don't remember myself had a boyfriend
tonight! My head ached but the pleasure of pain is blinding from reality to see
more how underworld feels like...
"Ah!" I flinched, my thighs automatically closed in the first searing pain of
puncture I felt in the middle. Is that even just a finger?
He started thrusting it in and out, I groused painfully and gripped on his arm. My
nails dug into his skin but he didn't budge, I could feel his muscles tensed up
while thrusting his finger. The painful grouses from my mouth became gladden moans
eventually. My walls tightened more while clasping my trembling thighs together, I
feel so weak but the pleasure is undeniable. His finger shoveled more inside my
soaking area. My lips separated to breathe, his lips caught mine and his tongue
flick in my mouth, tasting every part that made me cry in pleasure.
"You blew me so good awhile back, didn't expect you're a Mary. Fuck." he hissed
with a clue of irritation and stopped finger fucking me. The scent of his breath
smells Whiskey and bubble mint.
"I d-did?" I asked shockingly while breathing massively.
He chuckled cleverly and a deep howl followed it, he leaned closer to taste my
mouth again. Agad akong napangiwi nang kagatin niya ang dila ko, I avoided his lips
and closed my mouth.
Seriously? I did a blowjob? How the hell could I do that when I have no experience
at all?
Antok ang mga matang nagmulat ako, hindi ko pa rin maaninag ang kabuuang mukha
niya. Nagmistula siyang anino sa aking ibabaw, wala akong ibang makita kundi ang
kakisigan ng kanyang mga balikat at panga na mas hinihilo ako aking puwesto, dala
ng alak at kadiliman ay wala akong masyadong maintindihan na imahe.
My heart pummeled harshly when a light from some phone beside me lights up, only to
see a set of deep eyes with natural curled long eyelashes and thick clean brows. A
perfect pitch nose, red wet lips and a deep cleft on the center edge of his chin.
His jaw was very sharp and manly, bahagya siyang napapikit sa liwanag na dala ng
cellphone pero agad ding namatay iyon kaya muli siyang naging anino para sa akin. I
closed my eyes tightly, praying for that clear image to remember next day.
I asked myself, does he know me? My name? Probably not, I don't know how we met
here. I don't know his name and... he's not familiar. Or is it just because of the
ill-lighted room we're in?
I feel so weak, but I know that I could stop him using my last energy... I just
don't want to.
"What's your n-name?" I asked in a moan while he's fondling my breast, my fingers
were raking on his smooth hair.
Hindi ako maganda at lalong hindi sexy, hindi ko alam kung paano nangyari na may
ganitong lalaking makahalik sa akin. Pero tuwing mamumulat ay namumulat din ang
katotohanan na madilim ang silid, hindi ako kita at kung nakakapa man ay babae pa
rin kaya ayos lang siguro sa kanya. Maybe, he's too drunk to even notice my figure,
face and my age...
"Why do you wanna know? You'll moan it?" mababa at malalim na halakhak ang
pinakawalan niya habang bumababa ang labi sa aking leeg.
Uminit ang mukha ko, mas lalo ngayon. I'm too drunk, and I'd lie if I tell I'm not
liking his touch and kisses.
"Ah..." I moaned as he suckled a bit of my skin on the neck, his tongue followed it
to lick it.
I shuddered. "L-Let me know your name, p-please."
"Deklan..." he whispered roughly.
I was gasping for air, I nodded my head a bit.
"Anong last name m-mo?" medyo nahihiya kong tanong, abala siya sa paghalik sa leeg
ko.
Napahinto siya sa paghalik at natawa, muli siyang humalik sa leeg ko kalaunan.
"Villareal..."
Kumunot ang noo ko pero lamang ang pagkalabog ng dibdib ko sa hindi malamang
dahilan, nawawala ako sa ibang gustong malaman.
"How 'bout you?" he asked back, still kissing my neck like it was his favorite
part.
"T-Twillain." I said timidly.
He laughed loudly that sent gooseflesh down my body. I was more mesmerized than
shock. Dala lang ito ng alak, dala lang ako ng inhibisyon. Walang iba.
"Tweety? Now I know where your tweety bird pair of underwear came from." he bit my
cheek and chuckled more, his lips on my cheek was wet and warm.
I blinked my eyes, pero hindi na ako muling nakapagmulat nang atakihin niya ng
halik ang labi ko.
He kissed my lips and I gave it back without minding the consequences, the mundane
twilights I've been always having became surreal tonight. One night and it feels
like a deep breath of the moment that I never expected to omen on the last phase of
the diurnal course of my worse day on a Sunday twilight.
I inhaled profoundly as my eyes opened up, agad kong sinabunutan ang sariling buhok
nang mapaginipan muli ang gabing iyon. It's been years and it felt so fresh like a
yesterday's twilight!
Nagulat ako sa kalabog ng pinto mula sa labas ng kuwarto, napatayo ako sa kama at
dali-daling nakinig sa pintuan. Dinikit ko ang tainga sa kahoy na pinto upang
marinig silang mabuti.
"Lumayas ka rito, Tricca! Puro ka pabigat, hindi ka na nga nag-aaral at ngayon uuwi
kang buntis!?" sigaw ni Mama.
"Mama, please! Sorry po, wala na akong ibang mapupuntahan!"
"Tumira ka sa nakabuntis sayo, Tricca. Napakahirap ng buhay, binagsak mo ang ilang
taong tsansang binigay namin sayo sa pag-aaral para lang sa lalaki at ngayon uuwi
kang umiiyak dahil gustong ipalaglag ng mga magulang niya ang anak mo!? Dito ka
naman sisiksik? Hirap na hirap na ako sa pagtatrabaho!"
"Please, Mama. Anak mo naman ako, tanggapin n'yo po kami. Tutulong na po ako sa
pagtatrabaho." hagulgol ni Ate Tricca.
My heart contorted painfully.
"Sa tingin mo makakapagtrabaho kang ganyan ang lagay!? Tangina naman, anak. Anak
nga kita pero naisip mo bang nanay mo ako? Mas pinili mo pa ang lalaking palamunin
kaysa rito, 'di ba? Lumayas ka na, huwag ka nang bumalik! Hindi ko kailangan ng
panibagong pasakit!" umiiyak na rin si Mama.
"Ma, sige na po. Wala na akong ibang matitirahan, dito na lang. Parang awa mo
na..."
Suminghap ako at humakbang palayo sa pinto, naupo ako sa kama ng ilang minuto dahil
sa malalim na pag-iisip. Hindi ko na naintindihan ang iba pang iyakan nila Mama at
Ate, totoong masama ang loob ni Mama at Papa kay Ate dahil sa pag-alis nito noong
nakaraang buwan. Tandang-tanda ko pa kung paano nagmakaawa si Mama na huwag niyang
piliin si Gerome pero iyon pa rin ang sinamahan niya, ngayon umuwi siyang buntis at
hindi pinanagutan. Ang masahol pa roon ay gustong ipalaglag ang bata, hindi ko alam
kung paano makakatulong. Nagpapart time naman ako bilang tutor sa ilang
estudyanteng kailangan noon pero sapat lang iyon bilang pamapaaral ko sa sarili,
hindi ko kayang tustusan ang ilang gastusin dahil marami ring gastos sa eskwelahan.
Nasa pang-apat na taon na ako sa kursong education ngayon, kailangan ko pang
magtiis hanggang sa matapos ko ang kabuuan.
Muling pumasok sa isip ko ang gabing iyon, it was Sunday on a house night party in
my highschool friend's residence in Batangas. Nasa pangatlong taon ako noong
mangyari iyon, I was devastated because my grandmother died from accident so
sudden. Sa kanya ako iniwanan ni Mama simula bata pa lang, I lived with her in
Australia together with some of my cousins there. Simula nang namatay siya ay
sapilitan akong inuwi ni Mama rito sa Pilipinas upang magpatuloy ng pag-aaral sa
highschool pero dahil hindi ako sanay sa tahanang pinipilit sa akin ay isang taon
akong rebelde. Kalaunan ding natanggap dahil unti-unti akong namulat na heto na ang
aking katotohanan at dito magpapatuloy.
"Grabe naman kasi si Tricca, masyado pang maaga para magbuntis siya. Alam namang
mahirap ang buhay, naku. Wala pa siyang trabaho."
I inhaled deeply and smiled a bit. Isa siya sa malapit kong kaibigan na parati kong
napagsasabihan ng mga saloobin at nangyayari sa buhay ko. Si Carly, kasama ko na
rin siya noong highschool at isa rin siya sa naimbitahan noon sa house party nila
Erica sa Batangas. I wasn't really a conservative type of girl, sanay na nga ako sa
ganoong mga party sa Australia pa lang. Ang kaibahan lang ay uminom ako ng alak at
nalasing dahil sa kalungkutan, kadalasan noong bata pa ako ay puro lang kasiyahan
ang hanap ko sa Australia pero hindi ako nakainom ng alak dahil magagalit si Lola.
"Oo nga, e. Kakausapin ko siya mamaya pag-uwi." I assured.
I should really start talking to her, kahit na mas matanda siya sa akin ay mali ang
nagawa niya kila Mama. Ngayon, tutulungan ko na lang siya sa pagkumbinse kila Papa
na roon siya ulit sa amin para maalagaan. Kawawa kasi talaga ang baby kung
mapababayaan, pinaplano ko na ring kausapin si Gerome dahil napakagago niya para
gawin iyon sa kapatid ko.
She nodded while eating calamares on the stick, tumusok din ako ng calamares at
sinawsaw sa suka. Ngumiti ako sa tinderong kanina pa nagtatagal ang tingin sa akin
habang nag-uusap kami ni Carly, binayaran ko na ang nakuha namin at iniwasan siya
ng tingin.
"Siya nga pala, Carly. M-May kilala ka bang Deklan?" tanong ko sa normal na boses.
Sa panaginip ko nabuo ang pangalan kagabi, hindi ko talaga natandaan ang pangalan
noong lalaking unang nakahalik at hawak sa akin. Ilang beses ko na ring
napanaginipan pero hindi umaabot sa haba ng oras at nagigising ako agad kaya kagabi
ay nakakagulat talaga, masyado yata akong pagod kaya umabot na sa pagtatanong ko ng
pangalan iyong nasa panaginip ko.
"Deklan? Ano?" kunot noo niyang tanong habang ngumunguya, naglakad na kami pagtapos
mag abot ng bayad sa tindero.
Inipit ko sa aking braso ang ilang folders na hawak para makakain ng maayos,
tumango ako sa kanya.
"Deklan Villareal? Mayroon ba?" normal pa rin at tila wala akong pake masyado roon,
pure question lang.
"Bakit hindi mo na lang i-search? Jusko ka naman, Ma'am Twillain. Pahihirapan mo pa
akong mag-isip, may kilala ako pero nakalimutan ko na rin. Search mo na lang."
balewalang aniya.
Napatango na lang ako, medyo natangahan din sa sarili. Bakit nga ba tinanong ko pa
kung alam ko naman ang pangalan at apelyido, mayroon namang internet sa school kaya
masesearch ko. Kagaya ng sinabi ni Carly, ganoon ang ginawa ko nang pumasok sa
klase ng tanghaling iyon.
I search the name Deklan Villareal, kagat ang labing naghintay ako sa pagloload ng
profiles sa Facebook. I blinked my eyes when I saw nothing, mayroong dalawang
Deklan Villareal pero ramdam kong wala siya sa mga iyon. I saw his face, it wasn't
clear but the features of these Deklan I found were not the same as his sharp and
manly traits. I tried it again, iniba ko pa ang spelling pero wala rin sa mga
lumitaw ang naalala kong mukha ng lalaking nakasama ko noong gabing iyon.
The dream haunted me for days again, probably because of too much thinking about
that night to sleep. Medyo balisa ako sa sumunod na araw, masyado akong nakuryoso
sa pangalang nabanggit sa panaginip ko pero kahit anong hanap ko sa internet ay
hindi ko makita.
"Miss Lovice, ihahatid na kita." sabi ng isang estudyante sa highschool na
sinamahan ko sa kanyang pagrereview niya sa nakaraang tinalakay sa klase.
Favor lang sa akin iyon ng aking propesor na kasalukuyan ding nagtuturo sa
highschool sa aming eskwelahan.
"No, it's okay, I can manage." I smiled at him, I relocated the books on my other
arm and walked straight.
I don't really like these kind of students lalo na kapag highschool, masyado silang
nauunahan ng atraksyon kaysa ang magreview o makinig sa mga dinidiscuss ko kaya mas
gusto ko pa iyong nagtututor ako sa mga elementarya.
Sumunod siya sa akin kahit na nagmamadali akong maglakad, gusto ko sanang sungitan
at sabihing huwag akong sundan pero baka maoffend siya at magsumbong pa kay Ma'am
Janice.
"Sige na, Miss. May kotse naman kami."
"Hindi ba't wala ka pang lisensya dahil minor ka lang?" kunot noong baling ko sa
kanya.
He grinned. "I have a driver, and I can already drive."
Sa akin pa talaga sinasabi, hindi ba halatang against ako na menor pa lamang siya
pero sumasaway na sa mga batas?
Nagkibit balikat na lang ako at mas binilisan ang lakad. "Huwag mo na akong sundan,
kaya kong umuwing mag-isa."
Laglag pa ang panga niya sa biglaang pagsusungit ko pero wala akong pakialam, hindi
naman niya obligasyong ihatid ako at lalong hindi requirement na magpahatid ako at
tanggapin ang kanyang alok. I can walk, I can ride a jeep alone and go home without
anyone.
I walked towards the gate to exit our school, sa katapat na eskwelahan ay
kasalukuyan ding labasan ng mga mag-aaral ng Brentdale. Nagtext na sa akin ang ina
ng isang dalagang tuturuan ko ngayon sa salawikain, sa Brentdale iyon nag-aaral at
may usapan na magkikita kami ngayon sa malapit na cafe sa school nila. I went there
first. While waiting for her, I read an English book to divert my attention. Medyo
maingay ang cafe dahil sa ilang estudyanteng nagdadaldalan habang nag-aaral sa
kabilang lamesa. They're giggling while talking about boys in their batch. Pang
mayaman ang cafe na napiling meeting place namin ni Miss Soriano kaya madalas na
estudyante ng pribadong eskwelahan ang nakatambay.
"No, it's not like that. I want a serious relationship with him, of course."
"Wow, since when did you become serious?"
Nagtawanan ang mga babae sa kabilang lamesa sa kanilang pinag-uusapan.
"I really like him, wala namang masamang magseryoso. Mas aayos pa nga ang routine."
"I wonder how long your relationship will go now."
Hinampas ng babae ang kaibigan niya at humagikgik. "Ano ka ba, wala pa nga, iyan na
agad ang naiisip mo."
Binuksan ko ang takip ng bottled water ko at ininuman iyon, nilapag ko ang libro sa
lamesa at binuksan ang record folder ni Miss Soriano. May isang litrato siya roon,
ID picture. She was pretty and fair, nilinga ko ang paligid ng cafe. Napansin ko
ang pagpasok ng ilang estudyante, si Miss Soriano ang isa roon kausap ang isang
babae. Sa likuran nila ang tatlong lalaki, isa ay naiiba ang uniporme. He was the
tallest, mukhang magkakaedad sila pero lamang ang foreign features noong isang
naiiba na uniporme.
My heart pummeled against my chest as I followed the man in a Marine's uniform,
nakaramdam ako ng kaba dahil sa ilang pamilyar na imahe niya. His deep cleft chin
and narrowed pointed nose, plus the natural mestizo skin. Nahahapyawan ng pawis ang
kanyang noo at panga sanhi ng init sa labas, his hair is clean cut and brownish.
His lips curled a bit while looking for a table.
Lumapit sa kanya si Miss Soriano at tumingkayad, pumulupot naman ang braso niyang
matikas sa baywang noon na tila isang maliit na laruan ngayon sa bisig niya. Miss
Soriano kissed his cheek, ngayon ko lang natanto na ngumuso siya sa para ituro ang
kinaroroonan ko at ipunto sa kanyang nobyo. Umangat ang tingin ng lalaki para
sulyapan ako, nataranta agad ako at nagyuko ng ulo bago pa kami magtama ng tingin.
In no time, Miss Soriano went to me. I was right, her looks in person is beyond
than her ID picture. Maganda siya sa malapitan at personal kaysa sa litrato lamang,
makinis at balingkinitan. Hindi gaya ko na malaman at masyadong sumobra sa balakang
kaya pumangit tingnan, ganoon din sa puwet at dibdib. All in all, I fit the word
voluptuous. I don't really like my figure and seeing this woman with a model figure
makes me insecure.
"Magandang hapon." I greeted with a small smile.
Naupo siya sa harapan ko at nagpakilala. She offered me a hand. "Thank you for
meeting me here, alam kong galing ka pang school sabi ni Mommy. By the way, my
name's Aliyah Soriano."
I tried so hard to avoid my thoughts and concentrate on the discussion between us.
Tumango ako at ngumiti, inumpisahan ko ang pagtuturo sa mga pang unang kailangan.
Madali naman siyang makaintindi kaso hindi pa rin pupuwede iyon kung sakaling sa
harapan ng ibang propesor magsasalita.
"Maybe we can have our daily lectures in our home? Our house is just blocks away."
she smiled at me.
I nodded at her. Puwede naman iyon, basta siya ang magsasabi.
Wala pa naman kaming masyadong lectures ngayon tungkol sa Salawikain, kasama rin
pala ang pagrereview ko sa kanya ng mga tamang paggamit ng salita sa Filipino.
Balisa ako pero nakuha ko pa rin namang makipag-usap ng maayos tungkol sa aming
daily lectures simula bukas. I started discussing her the basic stuffs for almost
two hours, dapat ay aabot nga kami ng kahit tatlong oras pero nang lumapit ang mga
kaibigan niya ay tumayo siya para makipagbeso at magpaalam. Namataan kong nanonood
lamang mula sa isang lamesa ang nobyo niya, ilang dipa ang layo sa amin.
"O, sige. Salamat sa pagsama, boring na ba siya?" tanong ni Aliyah sa mga kaibigan,
pinatutungkulan ang nobyong naghihintay.
Patago akong sumulyap doon, it can't be him. May cleft chin lang na malalim at
masyado akong nadadala sa panaginip kong itsura noon pero malabo na siya iyan.
Madilim noon, ngayong maliwanag kong nakikita ang mukha ng lalaki ay hindi ko
maikaila ang ilang pagkakapareho. My eyes went to his broad shoulder, natatandaan
ko pang mayroon siyang maliit na tattoo sa leeg. Hindi ko sigurado kung ano iyon,
sinubukan kong hagilapin sa leeg niya iyon ngayon pero hindi makita ng buo dahil
may kuwelyo ang uniporme.
"Oo." tawa ng kaibigan ni Aliyah.
The other guy in her circle pushed himself in front of our table, mabilis siyang
nag alok ng kamay sa akin kaya nagulat ako at hindi agad nakuha iyon.
"Hi, I'm Jared Pascua." he introduced himself with a smile.
Kumurap-kurap ako, humalakhak sila Aliyah.
"Jared, that's my tutor!" aniya.
"I know, I just want to know her. You are?" he asked me.
I accepted his hand. "Twillain Sarmiento."
His eyes delighted and shook my hand, binitiwan ko na ang kamayan pero nanatili
siyang nakahawak. Kung hindi pa pinutol iyon ng tumatawang Aliyah ay wala siyang
balak bitawan ang kamay ko.
"Ganda mo namang tutor, mahina rin ako sa pag-ibig. Puwede mo ba akong turuan?" he
chuckled.
Natawa ako at hindi nakasagot, alam ko namang biro lang iyon. Nagtawanan sila dahil
kay Jared.
"Ano ka ba, nakakahiya!" sambit ni Aliyah.
Tumingin sila sa likuran at namataan ko ring lumapit na ang nobyo ni Aliyah, his
height is towering them and that's really intimidating. Nanatili ako sa kinauupuan
kahit na halos iiwas ko na ang tingin sa kanila ngayon, I feel so shy and I don't
know why!
"Boring ka na, Horace?" halakhak ni Jared.
"A bit. Are we going home now?" a deep voice said simply, but it instantly sent
shiver down my spine.
"Dude, I just found the one here." Jared said dreamily.
Nagtawanan lalo ang mga kaibigan nila, pasimple akong humaplos sa aking buhok at
sinuklay ang dulo nito bago lumingon kila Jared ulit para ngumiti. Jared pointed me
with a boyish grin and put his arm on Aliyah's boyfriend shoulder.
"There she is, hindi ko akalain na makikita ko ang destiny ko sa tutor ni Aliyah."
natatawa niyang sinabi.
Hinampas siya ng libro noong isang babae sabay tawa ng malakas. Horace guy's lips
sided up with amusement while looking at me, I gulped down and got nervous by the
way he looked. Ang mga binti ko ay parang nawawalan ng mga buto, nagpapasalamat pa
akong nakaupo lamang ako.
He nodded simply.
"Wow, happy for you." halakhak niya at tinapik ang balikat ni Jared, sinabayan ang
biro nito.
"That's Twillain, my future tutor in love." halakhak ni Jared.
"Siraulo ka talaga!" sambit ni Aliyah, nahihiyang bumaling siya sa akin. "Pasensya
na, sa susunod hindi ko siya isasama."
I chuckled a bit. "It's okay..."
Muli kaming nagkatinginan noong Horace dahil nasa tabi lang siya ni Aliyah, hindi
imposibleng magtatama ang tingin namin. Now that he's close, his eyebrows and
eyelashes are very familiar. His jaw and his lips, mabilis hinanap ng mga mata ko
ang marka sa gilid ng kanyang leeg at natagpuan doon ang isang hugis krus na
tattoo, bahagyang namilog ang mga mata ko pero agad akong umiwas ng tingin dahil sa
kabang mahalata ako roon. He doesn't look like he knows me, I shouldn't be worried
much!
I acted normal and smiled at Aliyah, I tried so hard to avoid the man beside her
but I could sense his amusement until now. Hindi ko alam kung para saan iyon.
"W-We can continue this tomorrow, may gagawin din kasi ako ngayon. Maaga na lang
tayong magkita bukas, kung sakali." sambit ko at tumayo na. Sinikop ko ang ilang
papel sa aking envelope at sinara na rin ang libro. Mabilis kong dinala ang mga
iyon sa braso.
Aliyah nodded at me and smiled widely.
"Really? Thank you for this day, Miss Sarmiento! I'll just text our address. Ingat
sa pag-uwi."
Mabilis akong tumango sa kanya at bahaw na ngumiti, nginitian ko rin ang mga
kaibigan niya bago nagmamadaling lumabas ng cafe. Narinig ko pa si Jared na
nagpaalam na kukunin ang number ko kay Aliyah, sinaway siya ng mga kaibigan kaya
nanahimik.
Abot langit ang nerbyos na kumalat sa katawan ko nang makalabas, kahit mainit ang
hapon ay nanlalamig ang mga pawis ko na tumulo sa noo. Suminghap ako at sinapo ang
dibdib ko upang magpakalma, sumakay agad ako ng jeep para makauwi.
He can't be Deklan! Magkamukha lang o baka nga assuming lang akong magkamukha dahil
sa cleft chin at tattoo, sa daming taong may ganoong pagkakapareho? Seriously?
Hindi siya iyon!

[ 3 MT1 ]
-------------------------------

#MT1
"Kumain ka na muna bago umalis, Lovice." Mama said.
"Hindi na, Ma. Maaga akong pupunta roon sa tuturuan ko para makapasok ako sa
afternoon class mamaya."
Kumunot ang noo niya habang nagmamadali ang kilos na naglalagay ng mga pinggan sa
lamesa, tumulong na ako roon. Naupo si Ate Tricca at Sam, iyong asawa ni Kuya.
Napaismid ako sa hangin dahil sa gawain nila.
"Bakit hindi mo na lang puntahan sa hapon pagtapos ng klase mo?" tanong ni Mama.
"Marami akong gagawin mamayang gabi, lesson plan at iba pang lectures para sa
elementary class. Ang sakit na nga ng ulo ko sa kakaisip." natatawa kong kuwento
kay Mama.
She smiled and looked down my body. "Hindi halata na sumasakit ang ulo at
problemado, nak, a? Taba mo pa rin, oh."
"Ma!" maktol ko. "Magdadiet na ako, next time."
"Ay sus, ilang beses mo nang sinabi iyan. Malakas ka pa rin namang kumain araw-
araw." sabat ni Sam habang sinusubuan ng tinapay ang anak.
Suminghap ako at hindi iyon pinansin, hindi ko talaga gustong inaasar akong malakas
kumain. Kay Mama ayos lang dahil nanay ko naman siya, pero hetong si Sam na mas
mataba pa sa akin at malakas kumain dito kahit wala namang ambag ay hindi ko
maatim. Naiinis ako.
Nagkatinginan kami ni Mama, alam niyang ayaw ko kay Sam at lalo pa pag nakikiepal
sa amin.
"Tigilan mo, Sam. Mas mataba ka nga sa kanya, pinansin ka ba niyang malakas kumain
dito?"
"Ha? Wala naman po akong sinabing masama, sinasabi ko lang iyong napapansin ko kasi
kontra rin ang mga sinabi niyang kesyo magdadiet siya." si Sam.
Uminit ang mukha ko at napairap. "Kumakain man ako nang malakas, may ambag ako."
She looked insulted, she glared at me.
"May tulong naman si Tyron dito!"
I rolled my eyes, inayos ko na ang mga gamit sa bag ko at saka sinuklay ang buhok
ng mga daliri.
"Si Kuya." sambit ko na lang, tumingin ako kay Mama. "Ma, alis na ako. Ingat sa
biyahe mamaya."
Tinanguan ko na lang si Ate Tricca na tila natamaan din sa pasaring ko kanina, Sam
was glaring at me. Hindi ko na pinansin, paniguradong mamaya ay sermon ako kay Kuya
dahil magsusumbong na naman siya. Hindi ko lang talaga gusto si Sam dahil masyadong
intrimitida sa bahay, akala mo ay sobrang laki ng tulong. Wala rin naman.
Our house isn't big enough for us, hindi sapat para sa aming pitong nakatira sa
bahay. Nagkausap na si Mama at Ate, kasama si Kuya kagabi kaya naging maayos iyon
at tinanggap ni mama ang nangyari kay Ate Tricca. Ganoon naman talaga ang mga
magulang, sa una ay mahirap pa sa kanilang tanggapin pero kalaunan ding lalambot
para sa mga anak nilang nakagawa ng mali at sila lang ang makakatanggap sa atin sa
oras na wala tayong kahit sino.
Tatlo kaming magkakapatid, si Kuya Tyron, Ate Tricca at ako ang pinaka bunso. Kuya
didn't get to finish his college because he needed to work already for the early
family he had, mag-iisang taon na ang anak niya sa susunod na buwan. He's planning
to continue the remaining years in college but it won't be easy now. Masyadong
maraming gastos dahil mahirap ang may sariling pamilya, iyon lang ay magkakasama pa
rin kami sa isang bubong dahil wala silang planong bumukod. Hindi pa sapat na
makabili o makaupa ng sarili dahil hindi naman malaki ang nakukuha niyang pera sa
trabaho bilang local call center agent, iyong asawa niya ay housewife.
Medyo nakakainis nga dahil hindi rin nakakatulong sa amin. Wala siyang ibang
ginagawa sa bahay kundi ang mag-alaga lang ng anak, naiintindihan ko naman pero ano
ba naman iyong paghuhugas ng pinggan o paglilinis man lang. Wala kaming kasambahay
at si Mama pa ang gumagawa ng lahat bago pumasok sa trabaho niya, Mom's currently
working under a family as personal nanny of a kid. Si Papa naman ay simpleng
mekaniko sa isang shop sa Batangas, lingguhan lang ang uwi rito sa Laguna dahil
nagtitipid sa pamasahe. Si Ate, hindi nagpatuloy sa pag-aaral dahil nakipagtanan
kay Gerome noon.
We just have this simple life like other people with same situation, hindi ko iyon
kinuwestiyon kahit kailan. I wasn't used to this lifestyle when I was younger
because I lived with my grandmother in Australia back then where I found my freedom
and happiness with my other relatives, simula nang ipanganak ako ay Lola ko na ang
kinasanayang pangangalaga dahil masyado raw abala si Mama noon sa pagsunod-sunod
kay Papa. Iyon ang buhay ko hanggang second year high school kasama si Lola at doon
siya pumanaw, tuluyan akong iniwanan. Kinuha ako ni Mama roon at nagpatuloy ng
aking third year hanggang kolehiyo rito sa Laguna. Muli akong nasanay sa simpleng
buhay na binibigay ng parents ko rito.
Mabini pa ang araw sa labas habang naglalakad ako pagkababa ng isang pampasaherong
jeep, alas otso ng umaga at iilan pa lamang ang mga taong nadadaanan ko. Ang haplos
ng hangin sa aking balat ay masyadong magaan sa pakiramdam kaya napangiti ako at
humingang malalim. Tiningala ko ang matayog na gusali sa harapan habang inaabot ang
kabilang tawiran. Sa isang condominium building nakatira si Aliyah Soriano, she
texted me the address of her condo. Sa front desk ay madali akong nakilala nang
ibigay ko ang pangalan dahil inaasahan na akong bisita ni Aliyah ngayong umaga.
Sinuklay ko ng mga daliri ang buhok na basa-basa pa mula sa pagligo. Dahil maaga pa
ay hindi madaling natuyo ang buhok ko kahit sa biyahe kanina, pagkabukas ng
elevator sa tamang palapag ay lumabas na ako at diniretso ang tingin sa bawat
numerong nasa pinto ng mga unit. Everything looks expensive and prestige,
magkakapareha ang kulay ng pinto at kabuuan ng pader hanggang kisame ng palapag,
Aliyah's unit was on the third to the last.
Huminga ako ng malalim. Biglang pumasok sa isip ko ang nobyo ni Aliyah kahapon,
pilit kong inalis iyon bago makatulog at sa awa ng panaginip ay hindi ko naman siya
napanaginipan. I'm actually bothered by the looks of that Horace, he was very sharp
and manly as the man's figure in my dream. His face was quite alike but it's
impossible, sa Batangas nangyari iyon at hindi sa Laguna. Isa pa, sa haba ng limang
taong lumipas, imposible na ganoon pa rin ang itsura niya at Deklan ang pangalan
noon, hindi Horace.
I pushed the buzzer, isang pindot lamang ang ginawa ko at naghintay ng ilang minuto
roon. Sumulyap ako sa maliit at silver kong wristwatch, nang walang magbukas ay
muli kong pinindot ang buzzer.
Ilang segundo lang ay bumukas ang pinto at halos manigas ako sa kinatatayuan nang
makita ko iyong Horace, hawak ang handle ng pinto mula sa loob at siya ang nagbukas
noon. He's topless, his well-figured chest and pinkish nipples were very exposed,
pupungas-pungas ang mga matang galing sa pagtulog at magulo ang buhok na halos
takpan ang upper part ng kanyang mukhang maliit. He licked his lips and a gasp went
out simply when he saw me, my eyes blinked thrice quickly. Imbes na iiwas ko ang
tingin sa kanyang mukha ay natakot na ako dahil alam kong sa ibaba ako
mapapatingin.
"Oh." his wet lips formed it in a very sexy way but looked like it was all natural
move of him, his voice was rough as if it came out from underground.
My nape electrified down the spine of my back, bahagyang nanginig ang labi ko kaya
mabilis kong kinagat iyon at napangiwi sa sarili.
"Morning..." he greeted, the same underground voice. "Aliyah's out."
My heart pummeled and I nodded quickly, kinapitan ko ang strap ng shoulder bag sa
balikat at matigas ang pangang ngumiti ng tipid.
"A-Ah, babalik na lang ako." sambit ko.
Niluwagan niya ang pagkakabukas ng pinto at minuwestra ang isang kamay para sa
akin, ramdam ko ang pamumula ng pisngi sa init. Umiwas ako ng tingin sa kanya at
parang nakalimutan kong iniiwasan ko nga palang makita ang ibabang parte niya, when
I looked down absentmindedly, I saw his balck Versace boxer shorts on. His long and
firm thighs were very shivering, namilog ang mga mata ko nang tumama ang tingin sa
pagitan ng mga hita niyang nakaumbok. Nagtayuan ang balahibo ko sa batok lalo at
mabilis akong umangat ng tingin sa kanya.
Isang halakhak na magaspang ang pinakawalan niya at tinakpan ng isang kamay ang
sentro ng boxers niya, my chest hurts bad in nervous and shame. Nagkatinginan kami
at halatang alam niya ang puno ng kahihiyan ko, his wet lips pouted. Muling
pumasada ang dila niya sa labi at ngumisi.
Ang hilig pala dumila nito! Oh my God, Twillain! Stop thinking about his tongue,
ano naman kung mahilig siyang dumila?
"I'm sorry, just got up from bed. I didn't want to make you wait here. Come in,
teacher." he said playfully.
Kumurap-kurap ako, ang pamimilipit ng dibdib ko sa kahihiyan ay dumoble nang
marinig ang tawag niya sa akin. Para bang insulto iyon, pakiramdam ko ay madre ako
na walang alam sa mga bagay na umuumbok o anuman. Heck, Twillain Lovice! Anong
umuumbok!? Nakahawak ka na nga niyan noon, hindi lang hawak! Huwag kang
magmamalinis ngayon!
"H-Hindi na, mamaya na lang ako babalik pag a-andiyan na siya." humakbang ako
paatras para umalis pero mabilis niyang nahuli ang aking siko.
"Aliyah told me to entertain you while she's not around." he said, the playful tone
of him won't just go away.
"E-Entertain? W-What!?" I hissed as he pulled me inside the unit. Narinig ko ang
pagsara ng pinto sa likuran ko, nagwala ang puso ko sa nerbyos.
Hindi ako sanay na may lalaking nakahubad sa harapan ko at ganito ang
pangangatawan. Men don't really attract me, ever! Kaya hindi ko alam kung bakit
iniiba ko ngayon ang lalaking ito samantalang halos pare-parehas lang namang lalaki
ang mga manliligaw ko, this man isn't an exception! They are just the same with
manly figure and attractive face!
And why the hell would he entertain and what kind of entertain is that?
Pataas na pumasada ang mga daliri niya sa magulong buhok habang nakatingin sa akin
at natatawa, umiling siya. Napaatras na naman ako nang bitiwan niya ang siko ko, he
chuckled and turned his back on me. Lumakad siya patungo sa isang silid, tila
inisang hakbang lang ang pagitan noon dahil sa abot ng mahahaba niyang biyas. His
butt was damn glorious, sakat iyon sa puwitan ng tela ng boxer shorts niya kaya
halatang-halata at mahirap hindi mapansin habang nakatalikod siya.
"Accompany you, correction." he said with a chuckle and went inside the room,
dumungaw ang ulo niya sa pinto at tiningnan ako sa pinag iwanan niya. "You can sit
on the couch, this isn't my unit but feel free, Teacher."
My heart twisted, iyon ang huli niyang sinabi bago pumasok sa kuwarto nang tuluyan.
Pumikit ako ng mariin at marahang hinampas ang dibdib kong naninikip, I couldn't
believe my nipples hardened inisde my brassiere! Fuck it! What the hell is going
on?
Lumakad ako sa living area at nilapag sa lamesitang puti ang mga gamit ko, mabilis
kong inayos ang aking buhok at tinali pataas dahil ramdam ko ang pamamawis ng batok
at leeg kahit aircon. Pinasadahan ko ng tingin ang unit, mukhang bago lamang at
katitira lang ng bumili rito. Ang ilang kagamitan ay nasa kahon pa at nakakalat ang
mga damit sa bandang pintuan ng kuwarto. There's no divisions but only counters in
the kitchen side and dinning area, nakikita ang lahat ng parte puwera sa loob ng
isang silid. Minsan na akong nangarap ng ganitong tirahan habang nag-aaral, mas
nakakapagconcentrate kasi ako kapag mag-isa lang. Sa bahay, maingay kaya ang hirap
mag-aral.
After a few minutes Horace went out, wearing a gray three quarter and full-length
sleeves shirt, denim man's shorts and barefooted. Nagkatinginan kaming dalawa, I
acted normal. Tumaas ang isa niyang kilay at tipid na ngumisi.
"Do you want a coffee or something like milk?"
Ano ako bata!?
"Tubig na lang. Salamat." kaswal kong sagot, kinuha ko ang cellphone sa bulsa ng
unipormeng blouse ko kahit wala naman akong katext ay umakto akong abala sa
sariling gawain.
Naitext ko si Carly.
Ako: Carly
"Hmm, how 'bout hot chocolate? Chuckie? Any other drinks in the morning?" he
followed up.
Carly didn't text back, inangat ko ang tingin kay Horace at malamig siyang
tiningnan. Nagpamulsa siya sa suot na shorts at bahagyang pinilig ang ulo na tila
nagtatanong pa sa akin. His face is very beautiful, he has a mestizo skin. Seems
like with a foreign Brazilian blood or Spanish, sa tayog ng ilong niya at ilang
detalye ng mukha niya ay hindi maikakaila na talagang unique ang ganoong mukha.
Ilang taon ba ba siya sa Laguna? Bakit kahit kailan ay hindi ko pa siya nakita
noon?
"Sabi ko tubig na lang," muli kong sabi.
Napanguso siya at nagkibit balikat, his eyes landed down on my uniform that I
immediately left his eyes to see myself. Nakabukas ang butones ng aking blouse,
mabilis kong sinara iyon at matalim siyang tiningnan pabalik pero nauna siyang
tumalikod para lumakad sa fridge.
"Anong oras dadating ang girlfriend mo?" tanong ko, maya-maya.
Inabutan na niya ako ng tubig sa lamesita at bumalik siya sa counter table para
kumuha ng mansanas sa basket. His lips formed an amused smirk.
"Girlfriend, who?"
Nalaglag ang panga ko. "Si Aliyah, anong oras dadating?"
Is he fucking serious? Dinedeny niya ba iyon? E, nandito nga siya sa unit ni
Aliyah! Baka naman manliligaw pa lang? Sabagay, mukhang hindi naman easy girl si
Aliyah. Baka... pero nakaboxer lang siya at dito pa nga yata natulog! So, ano
talaga? Well, this man looks liberated. Hindi na nakakataka, pati pananalita niya
nga ay banyaga.
"She's not my girlfriend but she'll be here after their breakfast. It wouldn't take
long." sagot niya at kumagat sa mansanas, binuksan niya ang fridge ulit at kumuha
roon ng isang box ng chuckie.
I flinched, kinagat ko ang ibabang labi at binagsak ang tingin sa mga gamit ko sa
lamesa. Marahan kong kinuha ang baso ng tubig at sumimsim doon.
"Oh, I thought..." iyon lang ang nausal ko.
Kumunot ang noo niya habang tinutungga ang chuckie, pagtapos noon ay pinahiran niya
ng braso ang labi at natawa sa akin.
"It's not really in demand nowadays." he shrugged.
"What?" tanong ko pabalik, medyo naguluhan doon.
"Being like this with her doesn't require us to be in a relationship."
Seriously!? Hindi silang dalawa? Parang hindi uubra ang ganoon palakad sa akin,
parang insulto sa babae. Oo, ganito ako ngayong mag-isip samantalang noong sixteen
ako ay nahawakan na ako at nahalikan ng kung sinong hindi ko kilala at sa dilim pa!
At least, I spent my five years realizing the wrong things I've done. Nagsisisi ako
dahil doon, masyado akong nagpadala sa sariling inhibisyon at kalasingan. Malinaw
na kaya kong pigilan pero hindi ko ginawa dahil kuryoso ako sa kanyang ginagawang
pagpapaligaya sa katawan ko. Now, I realized that it was wrong... I was wrong. Na
ang sarili ko ay hindi dapat basta-basta lang pinamimigay at binabalandra sa kahit
ano pang sitwasyon o kahit sinong magandang tao sa paningin. It's just attraction,
the life I'd have after the mistake I dealt with can't take back anymore. Hindi ko
na mababawi iyon kahit kailan, kaya patuloy din akong binabangungot noon hanggang
ngayon. Hindi ko na dapat ulitin.
I gave him a small nod and I sighed softly.
"Alright, just don't get her pregnant." lumabas ang pangaral sa boses ko, hindi
inaasahan. Parang teacher talaga ako sa puntong iyon kaya nahiya ako.
He laughed scornfully, sumandal siya sa counter at hinilig ang siko roon habang
nakatingin sa akin.
"You know what, you sounded like someone. She told me the same thing while I was
doing the deed."
Namilog ang mga mata ko, my cheeks heated in embarrassment of the word he used.
He chuckled.
"In fact, I was just using these." he pointed his long and huge fingers while
chuckling.
Halos maubo ako roon, mabilis akong napaiwas ng tingin at uminom sa baso ng tubig.
I glared at him, kailangan ba niyang ikwento iyon? Kawawa naman ang babaeng
nakukuha nito! Kiss and tell yata siya!
Hindi na ako makapagsalita, mabuti na lang at tumunog na rin ang buzzer. Lumakad si
Horace patungo roon at binuksan, sumalubong agad si Aliyah na umangkla ang mga
braso sa batok niya at naghalikan sila. Horace wasn't responding as passionate as
her but he chuckled, his eyes met mine while Aliyah's kissing him. Kumurap-kurap
ako at kinabahan biglaan, I don't know what's in his eyes that's making me wonder
where paradise they came from. Nakakainis na binibigyan ako noon ng iba't ibang
pakiramdam na bago sa akin, kung hindi naman bago ay parang pamilyar sa pakiramdam
ko tuwing napapanaginipan ang gabing hindi ko nakalimutan.
Hinawakan niya agad ang baywang Aliyah para ikalas sa kanya, parang gigil si Aliyah
sa labi ni Horace at kinagat pa ang ibabang parte noon. Natawa si Horace. Mabilis
sa alas singko ang pag-iwas ko ng tingin.
"Aliyah, your tutor is here. You should behave." Horace said with a low chuckle.
Suminghap si Aliyah.
"Oh my God! Bakit ngayon mo lang sinabi!?" she hissed. "Nakakahiya, nakita niya."
"She don't mind." he chuckled simply.
"Really?" Aliyah whispered.
"Uh-hm." Horace assured.
My heart clenched, mabilis lumapit si Aliyah sa aking gawi. Nilapag niya ang bag sa
sofa, tiningnan ko siya at nginitian. Her lips were swollen and wet, muli kong
tiningnan ang mga mata niya pero umiwas din ako.
"Good morning, Miss Soriano." I greeted, inabala ko ang sarili sa pag-aayos ng mga
papel na may samples ng salawikain.
"Good morning," she laughed a bit. "Ano ka ba? We can call each other's name, Ali
na lang. Ilang taon ka na ba?"
I smiled and nodded.
"Twenty one,"
"We're on the same age lang pala, name basis na lang tayo."
"Okay." sang-ayon ko. "Twillain na lang din."
She giggled. "You look nice, alam mo ang ganda ng figure mo. Diba, Race? Gusto mo
ganyang figure kaya mo ako pinapakain ng madami palagi."
Pasimple akong lumingon para tumingin din, Horace played his lips and nodded simply
while looking at me, normal na humagikgik si Aliyah at bumaling sa akin. Uminit ang
mukha ko dahil sa sagot ni Horace. I tried to chuckle.
"Hindi naman." nahihiyang sambit ko, binigay ko sa kanya ang folder ng samples.
Ngumiti siya at tinggap iyon, binuksan niya para basahin ang unang pahina pero mas
kuryoso siya sa mga gustong itanong sa akin kaya bumaling ulit. Napansin kong
lumipat ng puwesto si Horace sa counter, mas kita ko siya ngayon dahil kahanay lang
ng likuran ni Aliyah. Pumangalumbaba siya roon habang nakikinig sa amin,
pinaglalaruan niya ang susi ng sasakyan sa counter table.
"Iniiwasan ko na nga ang diet kasi mas bagay daw sa babae ang malaman kaysa payat
na payat, hindi naman ako model para magpapayat." aniya habang natatawa. "May
vitamins ka bang iniimon?"
Huminga ako nang malalim at pinilit itingin ang mga mata kay Aliyah na mukhang
maligaya sa pag-aabang ng sagot. Umiling ako.
"W-Wala naman, kumpletong pagkain lang sa umaga hanggang hapunan."
She giggled and nodded. "Noted."
I sighed simply while watching her, inumpisahan niyang basahin ang mga samples sa
binigay kong folder. Marami siyang naitanong tungkol sa pagbuo at paggamit ng mga
salita, simple ko rin siyang sinasagot sa maganda at naiintindihang paraan. Our
whole session went nice, kalaunang nagpaalam si Horace paalis at nagpatuloy lang
kami ni Aliyah sa discussion. Iyon lang ay masyado siyang nawawala dahil sa
pagtetext, wala naman siyang natatanggap na text pero puro siya pagtitipa ng text
kaya ang ibang lesson ay hindi niya naiintindihan.
Alas dose ay nagpaalam na ako sa kanya, I went to school straight to attend my
classes that day. Kapagod-pagod ang araw pero masaya dahil may tama akong nagawa.

[ 4 MT2 ]
-------------------------------

#MT2
Ang buong linggo ko ay inabala ko sa tutoring at pagpasok sa klase, wala akong
inaaksayang panahon upang matuto at magbahagi ng kaalaman. Kailan ko ba nagustuhan
ang maging guro? Hindi ko alam, isang araw na lang akong nagising sa pangarap na
iyon. Well, my grandmother was a former college professor then and she taught me
everything. Starting from knowing the meaning of words while she's talking to me
when I was young without knowledge, wala naman akong ibang alam noon kundi ang
maglaro. Hindi ko alam kung paano natutong magsalita habang lumalaki, wala na akong
tanong doon dahil awtomatikong si Lola ang nagturo sa akin.
Citizen si Lola sa Australia dahil nakapangasawa siya ng Australiano roon habang
nagtatrabaho para sa pamilya, kalaunan niyang kinuha ang mga anak na roon din
nanirahan para guminhawa. Si Mama ang naiwan sa Pilipinas dahil nakipagtanan daw
kay Papa noon, mabuti na lang at mahal ni Papa si Mama kaya pinanagutan hanggang
huli. Tanggap pa rin ni Lola si Mama kahit ganoon ang nagawa, she was supporting
her in every way she could do.
Iyong Australiano kong Lolo ay maagang namayapa kaya naman kinailangan ni Lola
magtrabaho ulit para sa sarili at sa mga anak, good thing that she brought my other
aunties and uncles in Australia and that helped them to have a better life there.
Pinagbubuntis ako ni Mama noong pumunta siya ng Australia para roon ako ipanganak.
And that's it, she left there with my Lola's care kaya lumaki akong maka-Lola.
Kunot ang noo ko sa sinag ng araw habang nagsasampay ng mga damit sa bakuran,
walang pasok ngayon at rest day kaya gumagawa ako ng gawaing bahay. Sariling damit
ko lang naman ang nilalabhan dahil kanya-kanya kami sa gawaing iyon. Minsan
sinasabay ko na ang damit ni Mama at Papa pero mas nauuna si Mama na makapaglaba
noon kaya madalas na sariling damit ko rin lang ang labada. Mga puti ang sinampay
ko sa hanger at hinanay iyon, ang ibang de kolor na damit ay sa sampayan ko lang
sinampay dahil hindi na sapat ang bilang ng mga hanger sa lahat ng nilabhan.
Sa harapan ng gate ay nakita ko ang isang makintab at itim na sasakyang pumarada,
the reflection of sunray on the car made it look so shiny. Pinagpag ko ang hawak na
damit bago sinampay habang nakatingin sa sasakyan, si Mama siguro iyon. Minsan kasi
ay hinatid na rin siya ng sasakyan dito, sa amo niya yata iyon. Nakumpirma ko iyon
nang bumaba si Mama sa likuran habang buhat ang isang batang lalaking maputi at may
kahabaan ang buhok, nakauniporme pa si Mama na scrub suit at may disenyong
Wolverine.
Bumaba ang isa pang babaeng batid ko'y doktora sa suot na uniform, hinalikan niya
ang pisngi ng bata. Nag-usap sila ni Mama roon sandali bago muling bumalik sa
sasakyan iyon at iniwanan sila Mama sa gate namin, kunot ang noo ni Mama sa
pagkasilaw sa araw habang binubuksan ang gate naming maliit. Pagkasampay ko ng isa
pang damit ay tumakbo na ako papunta roon para matulungan siya sa dalang bag.
"Ma!" tawag ko paglapit.
She smiled instantly at me, yumuko ako para kunin ang dala niyang bag.
"Nak," she said. "Nariyan na ba si Tyron?"
Tumango ako. "Natutulog sa itaas."
Kararating lang ni Kuya mula trabaho, pagod na pagod nga at nag away pa sila ni Sam
dahil sa gastusin kanina. Dinig kong inuna ni Sam ang mga hindi importanteng bagay
kaya nashort sila.
"She's nak, Nanay?" biglang tanong ng bata kay Mama.
Tumawa si Mama. "She's my daughter. I usually call her 'nak' because it's a short
term for anak."
The kid nodded adorably while looking at Mama pero napapikit din siya dala ng araw.
He looks so cute! Halatang anak mayaman. Bata pa lang ay guwapo na ang nakikita
kong pagbibinata sa mestizong balat at magandang mga mata, mahahaba ang pilikmata
at makintab ang natural na buhok. Napangiti ako habang tinitingnan ang bata,
pumasok na kami ni Mama sa bahay.
Nagpababa agad ang bata sa lapag nang makapasok kami, pinatong ko ang bag sa sofa
at nakita kong sumampa ang bata roon para maupo. Marahang gumala ang tingin niya sa
aming bahay na tila naninibago pa sa lugar. Eto iyong isa sa mga batang hindi
nakaranasa ng hirap kahit kailan, hanggang sa magbinata na. Sabi ni Mama ay mayaman
ang pamilyang pinapasukan niya, iyong mag-asawa raw ay parehong anak mayaman at may
sariling ari-arian kaya malabong maghirap sa buhay na ito. Hindi ako masyadong
nagtatanong tungkol sa trabaho niya, alam ko namang nasa maayos siyang kamay kaya
tumagal siya roon.
"Siya 'yong alaga mo, Ma?"
She smiled and nodded, marahan niyang pinilig ang leeg para iunat sa pangangalay
pati ang kanyang mga braso. Hindi maikakaila ang pagod niya, maaga rin kasi siyang
nagigising para maghanda ng agahan tapos tutungo na sa bahay ng amo niya at buong
araw mag-aalaga ng bata.
"Oo, dito muna kami. Susunduin mamaya ng Mama niya, nagpumilit siyang pumunta sa
bahay natin. Wala kasing kalaro sa kanila ngayon at nag-aaral na ang mga pinsan."
natatawang sabi ni Mama, lumapit siya roon para icheck ang sapi sa likod ng alaga.
"Ang cute pala, mukhang hindi sanay sa maliit na bahay." mahinang tawa ko. "Nasaan
ang mga pinsan niya? Hindi ba siya nag-aaral?"
The kid has a shiny long hair until his jaw, face was small and very mestizo.
Namumula na nga ang pisngi agad, simpleng partner ng sweat pants at green shirt ang
suot niya. Marahan niyang hinubad ang sapatos at natira ang stripes niyang medyas
sa paa. Sinuklay ni Mama ng kanyang mga daliri ang buhok ng bata.
"Hindi, homeschooled siya." tipid na sagot ni Mama at sumenyas na tigilan ko ang
pag-usisa.
Nagtaka naman ako roon pero tumango na lang at nginitian ang bata. Mama introduced
me.
"Fifth, that's Ate Lovi. My youngest daughter, I have two older children upstairs."
ani Mama.
"Hi!" bati ko. "How old are you, baby?" lumapit ako sa kanila, naupo ako sa isang
sofa na katabi lang kay Fifth.
He bowed his head a bit like a Prince Charming.
"Good noon, Ate Lovi. My name is Chase Demetrius Villareal the fifth. You can call
me Fifth like everyone's calling me on our home. I'm just six years old turning
seven but I know how to read and write, I can paint and shoot a gun with fake
bullets too." he giggled adorably. "Oh! I shouldn't tell my secret with Tito!" bawi
niya sabay tingin kay Mama. "Please don't tell Mama about it, nanay."
Namilog ang mga mata ko dahil sa pagkatuwa roon, tinakpan niya pa ang bibig at
kumamot sa batok. Tumango si Mama at tumawa, nakitawa ako roon.
"Hindi natin sasabihin kay Mama, okay." ani Mama bilang pagtatakip sa bata.
Chase Demetrius Villareal V? Kumunot ang noo ko bigla, Villareal? Wait, I'm... oh
my goodness, Villareal ang bata? Demetrius, Deklan! Parehas 'DE' anak niya ba ito?
Crap it, Lovice! Napakarami tao sa mundo! Huwag kang masyadong naghihinala sa ilang
bagay na walang patunay!
Hindi ako pinatahimik ng pag-iisip doon buong araw, halos titigan ko na lang ang
bata. Sa hapon ay inutusan ako ni Mama na isama sa pamamalengke si Fifth kaya iyon
ang ginawa ko, hindi masyadong malikot si Fifth kasama kahit sa bahay namin.
Naglalaro lang siyang mag-isa sa bakuran at nilalapitan ng ibang batang taga sa
amin dahil bago nga naman sa paningin nila, hindi ko alam kung bakit ayaw ni Mama
na ipalaro masyado si Fifth.
"Do you understand Tagalog, Fifth?" I asked him while we're walking through the
street, kumakain ako ng inihaw na isaw.
Alam ni Mama na mahilig akong magkakain sa labas kaya binantaan na niya ako kanina
na huwag pakainin si Fifth ng kung anu-anong makikita ko sa labas habang
namamalengke.
Naubo siya dala ng usok ng nag-iihaw sa tabi, tinakpan niya ang ilong at pinigil
ang ubo. Huminga ako ng malalim at bahagyang yumuko para hagurin ang likuran niya,
hinawakan ko siya sa balikat habang naglalakad.
"I do." he said. "I just don't know how to construct much."
I smiled. "I'll teach you when you get back here."
"Really?" his face brightened up.
I nodded and smiled.
"Okay, maybe I could bring Bhaltie!"
"Your brother?"
"I don't have a brother but I'll have a sister in seven months from now, Mama is
now carrying her inside her tummy."
"Wow! Congratulations, Fifth! Are you ready for it? To be a kuya?"
He pouted. "Sometimes, but I can't play with her. She's a girl."
"You can still play with her, or you can guard her." natatawa kong sinabi. "I have
a Kuya, too, and he was our protector back then."
Naalala ko pa si Kuya noon kahit hindi kami masyadong close ay parati pa rin niyang
sinusubukan na kausapin ako, habang tumatagal naman naging maayos din ang samahan
namin. Sinusundo niya kami ni Ate Tricca sa school tuwing uwian, ngayon medyo iwas
na ako sa kanya dahil madalas kaming nag aargumento ni Sam at sumbungera iyon kaya
napapagalitan ako ni Kuya.
He pouted again and sighed heavily. Marahan kong pinunasan ang pawis niyang
tumutuloy sa noo. Pawisin at madaling hingalin si Fifth kaya hininto ko muna siya
sa isang tabi, may nagbebenta roon ng mga pastillas, macapuno, polvoron at iba pang
pagkaing matamis. Namili ako roon ng puwede kong ipakain kay Fifth, pastillas?
Hindi masama dahil gawa naman sa gatas, iyong iba rin naman pala puwede na.
"But, Ate Lovi. Can you teach Bhaltie, also? He's my cousin but he's getting
annoying as he gets older now." Fifth said beside me, nakatingin din siya sa mga
pinipili kong matatamis.
Natawa ako. "Bakit?"
He shook his head in dismay.
"He's not good at constructing English and Tagalog sentences together. He usually
speaks like this; Fifth, we can't laro much because you're not malakas enough to
run long way! Tahimik ka lang here and wait for us to get back."
Humalakhak ako, masyadong napalakas iyon kaya napatingin sa amin ang mga naglalakad
na napadaan sa aming gawi. Pati iyong ibang kasabay kong namimili rito.
"Ang cute naman pala ni Bhlatie!" singhap ko habang tumatawa. "I'd like to meet
him!"
He scowled. "He's annoying, I'm telling you now. He sounds like a spoiled brat
girl."
Pagtapos kong mamili ng mga pastillas at macapuno ay lumakad na ulit kami, kalmado
na ulit ang paghinga ni Fifth habang naglalakad kami pabalik sa bahay. The sun is
already setting now and I couldn't help but admire the golden light along the
street we're heading, sa dulong bahagi ng kahabaan ng street nagmumula ang araw at
tumatama iyon sa kabuuan ng aming nilalakaran. Nilingon ko si Fifth na tahimik ding
nakamasid sa panghapong araw, nakabusangot pa rin ang mukha mula sa kuwentong
pananalita ng pinsan.
"Okay, I'll teach him." sambit ko at ngumisi.
His eyes lightened like stars. "Thank you! I'll be really happy for him. He won't
be Arki's kind of comedy show anymore."
Napangiti ako roon, parang matanda na sa edad niyang magsalita si Fifth. Nakakatuwa
lang talaga iyong marinig batang pitong taong gulang pa lang, madalas ko kasing
nakakasalamuha ay mga makukulit at mahirap sawayin sa edad na iyon. Kinagabihan ay
sinundo nga si Fifth, pinadala ko sa kanya ang mga binili kong pastillas at iba
pang pagkain. Sabi naman ni Mama ay walang bawal masyadong pagkain sa kanya, hindi
lang talaga pinapakain ng street foods ng mama niya. Iyon pa naman ang hilig ko.
Sumilip ako sa pinto para makita si Fifth na tangay ni Mama palabas ng gate,
nakapagpalit na siya ng damit ngayon dahil pinaliguan ko kanina pagkauwi namin
galing palengke. Ayaw pa ngang magpaligo kaya inuto ko na lang na hindi ako
titingin sa katawan niya kaya pumayag din.
Lumingon si Fifth sa aming pintuan, kinawayan ko siya at tumango siya sa akin
bilang pagbabalik ng paalam. Nakita ko ang nakaabang doon na lalaking matipuno at
matangkad, he's wearing a white button down shirt and a black slacks. Kamukhang-
kamukha rin ni Fifth kaya batid kong iyon ang ama niya, yumuko agad iyon para
buhatin si Fifth sa kanyang isang bisig. Ngumiti siya kay Mama at ilang sandali
pang nag-usap doon, pumasok na ako sa bahay.
Sabi sayo, Lovice. Hindi iyon anak ni Deklan, I can't believe I thought something
ridiculous! Sa dami ng Villareal sa mundo, hindi naman sigurong lahat ay kamag-anak
ng Deklan Villareal na iyon! Baka nga peke pa ang binigay niyang pangalan sa akin,
wala man lang social media account! Kahit sa google sinearch ko, wala! Hindi ko na
dapat asahan pa ang pangalan na iyon, 'no!
"Ang guwapong bata, ano?" sambit ni Ate nang mag-umpisa kaming maghapunan
kinagabihan.
"Oo, guwapo rin ang ama at maganda rin iyong Mommy niya." sabi ni Mama.
Susubo na sana ako ng kanin pero naalala kong mag-uumpisa na akong magtipid ng
pagkain ngayon para pumayat ng konti, pansin ko kasi ang mabilis kong pananaba.
Ayaw ko namang maging sobrang taba, gusto ko ring maranasang pumayat gaya ng
pangangatawan ni Ate. Nakakainggit nga dahil kahit anong kain niyang marami ay
hindi siya tumataba, puwera ngayong buntis siya. Kapansin-pansin na iyong mga braso
niya na medyo nagkakalaman pero hindi naman gaya sa akin, mas mataba pa rin ako.
Huminga ako ng malalim at binawasan ang kanin ko, ang sarap pa naman ng mechadong
niluto ni Mama ngayon.
"Oo nga, Ma. Nakita ko 'yong Papa niya, mukhang mayaman talaga." si Sam.
"Mayaman talaga sila, may kakambal pa iyong si Sir Rius."
"Talaga?"
Mama nodded. "Oo, si Sir Linus. Nalito pa ako noon sa kanilang dalawa dahil walang
pagkakaiba kung titingnan sa una pero kalaunan ding makikila kung sino ang isa. Si
Sir Rius kasi ay mas maamo ang mga mata kesa kay Sir Linus, iyon ang pagkakaiba
kapag natitigan na at pinansin ang mga detalye. 'Tsaka suplado iyon, si Sir Rius
palangiti."
"Nakakatuwa naman, siguro proud ng parents nila. Parehas guwapo iyong kambal.
Maganda yata ang lahi nila?"
"Oo, iyong mga napangasawa raw ng mga Villareal Seniors ay may mga lahing banyaga
kaya iyan ang mga kinalabasan. Kung makikita n'yo pa ang mga pinsan at kamag-anak
nila, walang dudang may foreign blood. Iyong sila Sir Rius, Mexicana yata ang ina."
kuwento ni Mama.
Tinapos ko ang pagkain at inabala ang sarili sa sala sa paggawa ng lesson plan,
naririnig ko pa rin ang usapan nilang hindi matapos-tapos tungkol sa pamilyang
iyon. I'm kind of curious too, kaya pasimple lamang akong nakikinig sa ilang
minuto.
"Iyong asawa ni Sir Rius, si Ma'am Chandria ay doktora sa puso."
"Puso? Sa pag-ibig?" tawa ni Kuya Tyron.
"Ang corny mo!" buska ni Sam.
Nagtawanan sila, naramdaman ko ang pagkalam ng sikmura. Hindi pa nga talaga sapat
ang kinain ko ngayong gabi pero kailangan kong tiisin, paano ba naman panay ang
pansin sa akin ng ibang kabatch ko kapag nakikita ako. Tumataba ang parating
sinasabi, ewan ko kung may ibang pahiwatig pero naiinis ako. Ayokong maging mataba,
hangga't hindi pa masyadong mataba ay kailangan ko ng agapan. Mahirap na kasing
magpapayat kung sakali.
"Doktora iyon, nakakalungkot nga ang kuwento sa akin noong matagal na nilang
kasambahay. Binata pa lang si Rius ay doon na siya naninilbihan, mahina pala ang
puso ni Sir at madalas ding atakihin kaya hindi raw tumatagal sa ilang gawain.
Minsan sa eskwelahan kaya homeschooled din siya noong nag highschool at may
personal nurse, iyon pala ang kahinaan ng mga Villareal."
"Kung ganoon, si Chandria ang doktor niya ngayon?"
"Maayos na siya ngayon, napalitan na ng pusong mas healthy. Mabuti nga iyon, ilang
beses na kasing puro failed daw ang transplant. Kaso iyong si Fifth naman ay namana
sa kanya, nakakaawa nga 'yong bata."
My mouth dropped. Kaya pala hingalin si Fifth at maraming bawal, bawal maglaro
masyado at bawal magtatakbo. Pumasok din sa isipan ko iyong parati raw na banta ni
Bhaltie sa kanya tuwing magtatakbuhan sila at maglalaro. My heart twisted, ayaw
kong maawa dahil hindi iyon ang kailangan ni Fifth pero naaawa ako ngayon dahil
hindi niya naeenjoy ang pagkabata dahil sa sakit na iyon. Traydor pa naman ang
sakit sa puso kaya mahirap mag take risk, iyon ang dahilan kung bakit pati si Mama
ay mahigpit sa bata.
"Naku, nakakaawa pala si Fifth." sabi ni Sam. "Mabuti na lang at walang sakit si
Tyler, healthy talaga."
"Oo nga, at least wala tayong problema sa anak natin." sabi ni Kuya. "Mahirap iyon,
lalo pa na hindi naman tayo mayaman."
Mama nodded. "Kaya ingatan mo 'yang pinagbubuntis mo, Tricca. Hangga't maaari
alagaan mo ang sarili mo dahil wala ka naman katuwang, iyong asawa mo walang bayag.
Puro sex lang ang alam!"
"Mama!" namumulang sambit ni Ate.
Umirap si Mama.
"Asus, totoo naman! Kaya ka nga nabuntis ngayon, huwag mong ikahiya iyang ginawa
mo. Ginusto n'yo, ginusto mo rin. May tanan pa kayong nalalaman! Mabuti sana kung
kagaya iyon ng Papa mo na may paninindigan, e. Kaso wala, malas mo sa ama niyang
anak mo. Matuto kang tumayo sa sarili mo ngayon, hanggang diyan lang ang
maitutulong namin sayo. Pag nanganak ka, siguraduhin mong maghahanap ka ng trabaho
para sa kabuhayan ninyo." sermon ni Mama. "Masuwerte pa 'tong si Sam dahil hindi
duwag ang Kuya mo at pinanindigan siya hanggang ngayon."
Ate Tricca sighed massively, mukhang nahihiya at nasasaktan sa sinabi ni Mama pero
lamang ang pag intindi niya sa mga sermon. Tumango siya kay Mama.
"Balak ko ring ituloy ang fourth year ko, Ma. Baka puwede pa akong mag-aral,
pagtapos noon, Ma. Promise, tutulong ako."
"Aba, nakapag-isip ka ng tama!" manghang tukso ni Mama. "Ipagpatuloy mo pero mag
part time ka para makapag aral at hindi sapat ang sahod namin dito sa bahay para sa
lahat. Magtulungan na lang tayo."
Tumango sila Ate at Kuya, napangiti na lang ako sa sarili at pinagpatuloy ang
ginagawa. My rest days went like that, sa bahay lang ako at tumutulong sa gawaing
bahay. Tatamad-tamad si Sam kaya walang aasahan, hindi ko na lang din
pinagsasalitaan bilang respeto. Umuwi si Papa noong linggo kaya kumpleto kaming
naghapunan nang gabing iyon, minsan lang nangyayari iyon dahil maagang nag out si
Kuya. Masaya ako sa pamilya mayroon kami, kahit na hindi marangya ay magkakasama
naman at kumpleto.
"Salamat, Twillain." sambit ni Aliyah habang nag-aayos ng mga gamit sa lamesa.
Pansin ko ang pamumugto ng mga mata niya ngayong Lunes, tinakpan niya iyon ng
aviators nang mag-umpisa kami sa lectures. Nagpapasalamat akong hindi siya palatext
ngayon sa ilang oras kong nagtuturo, nakakapagtaka rin at natanto ko lang iyon nang
matapos kaming mag-aral dahil umiyak siya. She started crying like a kid in front
of me, tinanggal niya ang salamin sa mata at nagpunas ng luha.
Napakurap-kurap ako habang nililigpit ang mga gamit ko, hininto ko ang pagsisikop
ng mga papel at tumingin ako sa kanya. Pagod siyang sumandal sa back rest ng sofang
inuupuan at nagtakip ng mukha habang umaalog ang mga balikat kakaiyak.
"A-Anong nangyari?" I asked in a concern tone.
"Horace broke up with me!" she cried.
Ha? Akala ko ba hindi sila magkarelasyon? Sinungaling pala ang Horace na iyon,
siraulo pa. Ngayon nagpaiyak ng babae!
"And now he's with my friend! Ang sakit, hindi ko alam kung anong kulang sa akin at
kung bakit sa lahat ng babae ay kaibigan ko pa talaga? Can't he find someone
else!?"
Damn this...
Napasapo ako sa noo at ngumiwi habang pinapanuod siya roon na umiiyak dahil sa
lalaking gago. Kahit hindi ako ang nasa kalagayan niya ay naiinis ako, hindi ko nga
lang alam kung kanino dahil ang tanga ng babaeng 'to at ang gago naman ng Horace na
iyon. Parehas silang may kasalanan, wala naman kasing maloloko kung hindi
magpapaloko. Para sa akin ganoon iyon. Maunang iiyak ang marupok sa laban, at babae
iyon. Si Aliyah. Men don't have hearts! They are all jerks, magkakaibang beryson
lang. Hindi ko lalahatin, okay... pero madalas na iyon at 5 out of 100 lang yata
ang matino.
"Ang bilis naman." sa sarili ko lang sana sasabihin iyon pero naisaboses ko.
She looked at me with broken eyes, namumula ang ilong at mga mata niya.
"Oo nga, e. I can't believe him! Ilang beses ko na rin siyang tinetext at
tinatawagan pero iba na ang numero niya! Nalaman ko pa na sa cellphone ko niya
nakuha ang number ni Selena! Ang malanding 'yon! Alam naman niyang kami ni Horace,
nilandi niya pa rin!"
"Baka naman malandi lang talaga si Horace." pabulong kong sambit, may iritasyon pa.
She gasped and nodded quickly.
"Oo nga, malandi rin pero sana naman inisip din ako nung tinuring kong kaibigan. We
all know Horace' reputation for fuck's sake! Hindi man lang sumunod sa three-month-
rule! Nasasaktan din ako dahil mahal ko pa siya!" muli siyang umiyak.
Huminga ako nang malalim at tuluyang nagligpit ng gamit. Ayoko ng magtagal ngayon
dito dahil naiirita lang ako sa lahat ng naririnig ko, naiirita ako sa kagaguhan ng
ex niya at sa katangahan na rin ng ex friend niya. Ngayon, maghihintay na lang ako
na mabalitaang umiiyak na rin iyon dahil nakipagbreak. Balak yata ni Horace
maglista ng mga babae sa diary niya, ganoon siya kagago.
"Stop crying, hindi naman mababago niyan ang mga nangyari." I said coldly.
Nalaglag ang panga niya sa sinabi ko, tumayo na ako at sumunod pa ang angat ng
tingin niya sa akin. Tipid akong tumango.
"I have to go now, salamat ngayong araw." I said simply. Lumakad na ako palabas ng
kanyang unit at hindi pinansin ang pagtawag niya sa pangalan ko.
Totoo naman, magsasayang lang siya ng luha sa kakaiyak. Wala namang babalik sa
kanya at hindi na mababago ang nangyaring panloloko, she just need to help herself
move on and continue her life because it's not the end of the world. Lalaki "lang"
iyon, lalaki lang. Wala pang bayag at manloloko, hindi worth it panghinayangan ang
ganoong klase ng lalaki.

[ 5 MT3 ]
-------------------------------

#MT3
Naging tahimik ang bawat klase namin ni Aliyah ng linggong iyon, sa huli ay parati
pa rin siyang umiiyak tuwing paalis na ako. Kalaunan akong nasanay na bigyan siya
ng oras tuwing matatapos ang klase at nakikinig ako upang maibsan ang sama ng loob
kahit papaano, Aliyah's in love with Horace. Hindi naman siguro niya iiyakan iyon
kung hindi. I'm just not sure if he feels the same way or if he ever felt the
affection towards Aliyah, unpredictable talaga iyon.
Well, maybe it's not really unpredictable but very predictable that he looks like
an arse in any angles of his presence and face. He could hurt anyone in anytime
he'd want, buong pagkatao niya yata ay kayang manakit nang hindi niya pagsisisihan
man lang. Nakakainis siya, hindi niya man lang mapuntahan si Aliyah pagtapos niyang
lokohin! Hindi nagsorry!? Kung hindi ba naman gago ang lalaking 'yon ay nakuha pang
magpakita kay Aliyah na may inaakbayan at niyayapos na ibang babae! Ang masama pa,
kaibigan nito!
Lalaki nga naman, gago. Palibhasa walang nawawala sa kanila, kaya kayod lang nang
kayod kung kani-kanino.
"Ang tanga naman pala ng babaeng 'yun, kagandang dalaga. Sinayang lang ang puri sa
lalaking manloloko." sambit ni Carly.
"Sino? Sino?" usisa ni Lydia.
Napasapo ako sa noo ko at pasimpleng sumenyas kay Carly na huwag na iyong
ipagkalat, nagdatingan na ang iba pang student teachers na kaibigan namin at naupo
sa puwesto. Napagpasyahan naming kumain sa isang food park kinagabihan pagtapos ng
aming mga klase, umayos ako ng upo pagkalapit ni Colton. Nagkatinginan kami ni
Lydia at nanunukso agad ang tingin.
"Yie! Tabi sila!" asar ni Nikka.
Uminit ang mukha ko nang prenteng naupo si Colton sa tabi ko, tatlo lang silang
lalaki sa grupo namin ngayon. Nobyo ni Carly at Nikka ang dalawa pa, si Colton ang
natatanging single na lalaki at sa akin tinutukso dahil noong una pa lang namin
siyang kaklase ay naguwapuhan ako sa kanya pero hindi naman ako nagkagusto agad.
Nakakapikon at nakakahiya tuloy minsan kay Colton pag natutukso kami. Kakabreak
lang nung tao, wala pang apat na buwan at natutukso na sa bagong pausong love team
ng grupo.
"Huwag n'yo masyadong tuksuhin, parehas mahiyain 'yan baka maging bato pa."
halakhak ni Josh, boyfriend ni Carly.
Nilingon ako ni Colton at tipid na ngumiti, wala naman siyang gusto sa akin kahit
nga atraksyon. Ewan ko kung bakit parati pa rin kaming tinutukso ng mga 'to. I just
smiled back, kinuha ko ang burger na para sa akin at umismid na lamang sa panunukso
nila.
"Alam mo, Ton. Maganda 'tong si Lovi, mataba lang." buska ni Lydia. "Pagdietahin mo
na lang kung model type ang tipo mo."
Paepal talaga si Lydia, parati na lang may kontra sa papuri niya.
Nagatawanan sila, puwera kay Colton na napailing.
"Huy, maganda talaga si Lovi kahit hindi magdiet! Bagay na niya ang ganyang
katawan, hindi na kailangan pumayat!" tanggol ni Carly.
"Hindi naman siya mataba." si Colton ang nagpatahimik sa lamesa namin.
Uminit ang mukha ko lalo nang humiyaw ang mga lalaki.
"Tol! Sige lang!"
"Hindi siya mataba, she's just healthy. Kesa naman sa sobrang payat, parang
hahanginin na." ani Erwin.
Napailing ako habang hinihiwalay ang mga gulay sa burger.
"Oo nga, ewan ko ba riyan. Sabi ko nga huwag na siya magpapayat dahil bagay at
sakto na iyong katawan niya." si Carly.
"Nagdadiet ka?" lingon ni Colton sa akin.
Napakurap-kurap ako at nilingon siya, hindi ako makasagot kaya tipid na tango lang
ang binigay ko.
He chuckled. "You don't need to do that, you're all right with your figure like
that."
Nahiya ako bigla, pasimpleng bumagsak ang mga balikat ko pero ngumisi ako at
tumango. Napuno kami ng tuksuhan, halos hindi na nga makakain ng maayos sa dumaang
minuto dahil sa panay pagpansin sa amin ni Colton.
I know my figure's all right but I'm still stuck in the thought of the body I want
to have, I'm just 21 and I want to enjoy wearing clothes I would want to wear
without minding my fats to expose while wearing them. Ang dami ko pang damit na
pampayat, bigay sa akin ng mga tiyahin ko mula Australia. Hindi nila alam na mataba
ako.
"Uy, wala ng space sa kotse namin. Baka naman, Colton..." mapanuyang sambit ni
Nikka habang naglalakad kami patungong parking area ng food park.
"Nikka, ano ka ba!" pinandilatan ko siya ng mga mata.
Humagikgik siya nang tumingin si Colton sa akin. Colton was tall and massive,
maganda ang mukha para sa isang lalaki. May singkiting mga mata, matayog na ilong
at mapula ang manipis na labi, ang buhok naman ay clean cut lamang na tila role
model talaga para sa mga estudyante. Pare-pareho kaming student teachers ngayon, si
Colton ang pinaka napupuri ng mga guro dahil matalino sa kahit anong agham at
mabait sa mga estudyante. Tuwing may klase nga ako sa mga klase rin na tinuturuan
niya, parati siyang natatanong sa akin ng ilang babaeng estudyante.
"Sure, I'll drive her home." ani Colton sabay ngiti.
Our group was filled with laughters and teases while walking. Napalunok ako at
nagyuko ng ulo sa kahihiyan.
"Hindi na, puwede naman kasi akong magcommute gaya ng parating gawain." sambit ko.
"Ano ka ba, Lovi. May plano na 'yan si Colton kanina na siya ang maghahatid sayo,
huwag na pabebe." si Lydia.
Nagtawanan sila.
Hayop talaga si Lydia kung mamahiya, ah. May araw ka rin sa akin!
"Hoy, Lydia. Manahimik ka nga." inis na sabi ni Carly. "Ikaw 'tong may crush kay
Colton, kaya namamahiya ka ng ibang taong gustong ihatid."
Nanlaki ang mga mata ni Lydia sa kanya, pinuno siya ng tuksuhan nila Josh.
Napailing at natawa si Colton.
"Carly! Wala!" iritadong ani Lydia.
"Ayie! Ikaw, Lydia, ah. Kaya pala kanina mo pa dinidiscourage si Colton kay
Twillain!" gatong ni Nikka. "Puro ka mataba, hindi naman pinapansin ni Colton ang
pamamahiya mong pasimple."
There, she's grilled! Buti nga sayo, pansin ko na rin iyon kanina pa. Akala naman
niya gustong-gusto ko si Colton, e 'di kanya na! Inagaw ba? Hindi naman kailangan
ipamukha pa sa lahat na mataba ako! Nikka and Carly are aware of my insecurities,
kaya hindi rin nila ginagatungan ang ganoong panunukso sa akin.
Hindi na ako nagreklamo, ayaw ko nang madagdagan pa ang pamamahiya ni Lydia kaya
sumabay na ako kay Colton. Kumaway sila Nikka sa kabilang sasakyan, kahit na alam
kong may space pa roon! Gusto lang talaga nilang sumabay ako kay Colton! Ang mga
kaibigan ko talaga kung minsan masyadong pusher.
Kinabit ko ang seatbelt at kumaway din kila Nikka, ngumuso-nguso si Carly at
umaktong nagkikiss kay Josh. Humalakhak si Josh at hinalikan nga si Carly, hinampas
siya ni Carly at parang nagtalo na sila roon. Halos mapangiwi ako, agad kong
nilingon si Colton na abala ngayon sa pagmamaniobra ng sasakyan kaya abot langit
ang pasasalamat ko na hindi niya nakita si Carly sa kagagahan.
"Sa Biñan ka, 'di ba?"
I nodded.
"Doon pa rin sa dating pinagsunduan namin sayo nila Carly?"
"Ah, oo." I chuckled awkwardly.
Sa isang subdivision kami nakatira, hindi pang mayaman pero hindi rin naman magulo
ang lugar kaya ideyal pa rin kahit may kasamang sasakyan. Hindi ako mag-aalala na
mabato ng mga taong lasing o nagra-riot.
"Pasensya na pala sa panunukso nila sa atin, hindi ko naman inaasahan na aabot sa
ganito ang tukso." natatawa kong saad, masyado kasing tahimik at baka mapanisan
kami ng laway.
"Ayos lang naman, Lovi. Gusto rin naman talaga kitang ihatid— I mean, ihahatid pa
kasi ni Josh sila Erwin at Nikka." tumikhim siya at napailing sa sarili.
Pinigil ko ang ngisi sa pamamagitan ng pagnguso ko, umiwas na ako ng tingin at sa
labas ng bintana inabala ang sarili. Ayaw ko na nga magsalita, baka mahuli ko pa
'to ng ilang beses. Ayaw ko namang maging awkward kaming dalawa lalo pa at sa
iisang eskwelahan lang.
Pagkalipas ng ilang minuto ay narating namin ang harapan ng aming gate, hindi naman
malayo ang food park hanggang dito. Iyon lang, hindi ko alam kung saan nga ba
umuuwi itong si Colton. Tinanggal ko na ang seatbelt, naunahan ako ni Colton bumaba
para magbukas ng pinto sa aking banda. Bumaba na ako at ngumiti sa kanya, sinukbit
ko ang bag sa aking balikat.
"Salamat, Colton." sabi ko. "Sa susunod ulit, joke lang!"
Humalakhak siya sa sinabi ko pero tumango bigla.
"Sunduin naman kita bukas," he said smoothly, tunog biro rin para ibsan ang hiya.
Namilog ang mga mata ko. "Hindi na! Naku, sayang ang gas mo!"
Nagtawanan kami roon.
"Ayos lang, Ma'am Lovi." aniya at napasulyap sa aming gate.
Ngumuso ako at patango na sana, sinundan ko ang tingin niya roon. Nakita ko ang
lalaking nakahilig sa gilid ng aming gate, nakasandal ang likuran sa poste ng gate
habang nakakrus ang mga braso sa dibdib at nakatingin sa amin. Pasimple siyang
umiwas ng tingin at tinuon sa mga taong dumadaan ang mga mata. Napakurap-kurap ako
at nangunot ang noo nang makilala ang gago.
Parang bulang nawala ang ngiti sa labi ko. My head heated like fire in the stove of
confusion and irritation to see his eyes on me.
Uy, si Horace nga pala nandito sa harapan ng bahay namin!
My chest hurts in shock at the sudden realization, suminghap ako at mabilis iniwas
ang tingin doon para magbaling kay Colton. He's already looking at me, kabado pa
talaga ang ekspresyon ko kaya lumunok ako ng laway para sa nanunuyong lalamunan.
"Manliligaw mo?" he suddenly asked.
"K-Kay Mama— I mean, hindi! Bisita ni Mama, o ni Ate." I said awkwardly with a
little laugh. "Hindi ko kilala, e. Baka lang... o kaibigan ni Kuya."
Naku, sinong niloko mo? Wala naman tayong kilalang ganyan!
Kumamot siya sa batok niya at ngumiti. "Oo, e. Nasa gate n'yo."
Hiyang-hiya ako bigla sa mga katangahan ko, para akong naging tuod. Ilang sandali
pa siyang tumitig sa akin bago sinabing susunduin niya talaga ako bukas, tinanguan
ko lang iyon dahil sa lahat ng tanong sa isip ko kung bakit nandito ang Horace na
iyan!
"Sige, uuwi na ako, Lovi." Colton said. "Bukas na lang ulit."
I nodded and smiled. "Sige, salamat sa paghatid, Colton. Ingat sa pagbiyahe."
Pumasok na siya sa kotse niya at kinawayan ko kahit bagsak ang balikat ko,
nginitian ko siya hanggang sa mawala na ang kotse niya sa tapat ng bahay namin.
Ngayon ko lang natanto na mayroon pa lang ibang sasakyan na nakaparada sa kabilang
side at paniguradong iyon ay kay Horace, napairap ako sa sasakyan bago tuluyang
humarap sa aming gate kung nasaan siya. I already collected all my foolishness
awhile back, kaya matapang ang mga mata ko nang salubungin si Horace.
Nasa ganoong posisyon pa rin siya pero nang tuluyan akong humarap at humakbang
palapit ay tumayo siya ng maayos, his red lips were playing in a pout.
"Good evening, Teacher."
"Good evening your face, walang good sa evening pag ikaw ang naabutan dito. Anong
ginagawa mo rito?"
His face lit up with amusement while watching me, nagpamulsa ang isa niyang kamay
sa pantalon habang ang isa naman ay mabilis pumasada sa buhok niya pataas para
alisin ang ilang hibla sa noo na tumatakip ngunit kusang bumagsak ulit iyon dahil
sa lambot at humati sa gitna, sa magandang paraan.
"Magsusundo lang, po." magalang ngunit mapang-inis niyang sagot.
Uminit ang pisngi ko at tinaasan siya ng kilay.
"Sinong susunduin mo? Sigurado ka bang taga rito?" iritado kong tanong. "Buntis na
ang Ate ko at asawa ng Kuya ko ang isang babae riyan, ang Mama ko may asawa na rin
dahil hindi naman sila hiwalay ni Papa."
Ang malanding 'to! Nakakainis, ano ba talagang sadya niya? O baka magpapatulong sa
akin kay Aliyah? Hmm. Oo nga, puwede. Hindi ko siya tutulungan, neknek niya!
He looked at me, the bewilderment in his eyes were oblivious and bright. Kahit
madilim ang mga mata ay masyado pa ring nagliliwanag ang mapaglarong side noon
kasabay pa ng labing tila kakambal ng laro.
"So, ikaw na lang pala ang single." tumango siya. "Baka ikaw ang susunduin ko? What
do you think, Teacher?"
Uminit ang mukha ko pataas sa ulo, pinandilatan ko siya at tinuro gamit ang libro
kong hawak.
"Malandi isn't allowed here, get lost little boy!" inis kong singhal sa kanya at
hinakbang na ang gate.
Bahagyang siyang tumabi roon para mabuksan ko ang gate, hanggang itaas lang ng
dibdib ko ang gate namin kaya hinarap ko siya habang nasa loob na ako at matalim na
tiningnan. Hindi niya napigilan ng pagnguso ang lumabas na tawa sa bibig niya.
Mas lalo akong nairita. "Lumayas ka rito! Hindi puwede ang masamang espiritu at may
buntis akong kapatid!"
"Why are you suddenly this mad at me?" he asked with a growl of chuckle.
Ay, oo nga pala. Hindi niya naman alam na alam kong niloko niya si Aliyah! Wala pa
rin akong pake kahit inosente siya para sa sarili niya. Manloloko siya!
"Maayos naman tayong magkausap last time..." biglang pumilig ang ulo niya at tila
may naisip. He smirked. "Uh-mm, I know now."
Kumunot ang noo ko, namimilipit pa rin ang tibok ng puso ko sa loob ng dibdib.
"Buti alam mo na, ngayon naman dito ka maghahasik ng lagim!" anas ko.
He scowled, tinaas niya ang pinky finger niya.
"First, I already told you that we were not in a serious relationship. First of
second, I don't really like her. First of third, I didn't break her with her friend
like what she's telling the world."
Laglag ang panga ko habang nakatingin sa kanya. He tilted his head to the right and
slightly shrugged his broad shoulders at me, he was smirking. Ang sarap lampasuhin
ng labi niya sa ganoong paraan, masyadong makasalanan sa paningin.
"You still fooled her! Pinaniwala mo siguro siyang seryoso ka sa kanya kaya siya
umiiyak ngayon dahil may iba ka na agad! Well, I don't really care about your
relationship with her! Kaso pati ang pagtuturo ko ay nadadamay dahil sa kakaiyak
niya sa akin tungkol sayo! Nasasayang ang binabayad ni Mrs. Soriano sa akin tapos
walang matutunan ang anak niya." umiling ako at hiningal sa litanya dahil sa
iritasyon.
Hindi ko alam kung bakit ganito ako kagalit ngayong nasa harapan ko siya. Naiinis
ako sa bagay na naiisip ko parati tungkol sa mga lalaki dahil lang sa isang
lalaking 'to na manloloko, pati tuloy ibang tao nadadamay. Pakiramdam ko lahat ng
lalaki ay manloloko na at walang balls para sa seryosong relasyon. Dapat kasi
siniseryoso nila ang mga babaeng pinaniwala nilang mahal nila pero hindi pala at
lolokohin din sa huli!
"Hmm." he chuckled.
My mouth dropped, sa haba ng linya ko iyan lang ang matatanggap ko sa gagong Horace
na 'to? Wala man lang, "sige, babalikan ko si Aliyah or magsosorry siya kay
Aliyah"? Hindi man lang naguilty kahit papaano? Hell boy!
He nodded briefly with a little smile on his lips, he licked the bottom lip quickly
that made it wet and he chuckled again.
"What do you want me to do?" he asked smoothly than his hair.
Ngumiwi ako. "Leave my sister alone!"
Sigurado na ako ngayon, kapatid ko ang sadya niya. Maganda si Ate Tricca, hindi pa
naman halatang buntis siya kaya siguro nakita nitong Horace sa isang lugar at
ngayon sinundan. Tss, mga karakas talaga ng playboy ibang klase. Parang modus.
Namilog ang mga mata niya at kumawala ang malalim na halakhak, ilang iling ang
nagawa niya at bahagyang humawak sa kanyang tiyan dahil sa kakatawa. My lips
separated as my heart unleashed abormal beats while watching him.
"A-Anong nakakatawa?" inis kong tanong.
Umiling siya at nagyuko ng ulo pero ang mga mata ay nakatingin sa akin, ilang
saglit pa ay nagulat ako nang hakbangin niya ang harapan ng gate namin at humawak
sa itaas noon. Napaangat ang mga mata ko dahil sa taas niya sa aking harapan,
pinilig niya ang ulo sa kanan at tinitigan ako. My heart pummeled so fast, isang
singhap ang pasimple kong ginawa at matapang siyang tiningala roon. Matalim pa rin
ang tingin ko.
I was stunned when he crouched down on the right side of my ear, he let out a low
chuckle that made me shiver in nervous and uncomfortable feeling. Nanayo ang mga
balahibo ko sa batok pababa sa likuran.
"I'm not here for your pregnant sister nor any other women in your house, Miss
Tweety." he said in a raspy voice, followed with a chuckle.
I swallowed my nervous down and pushed him, parang hindi ko pa malinaw na narinig
ang bulong niya dahil sa sakit ng kalabog ng dibdib. I pushed his chest away and
glared at him but he didn't budge on his stand and just tilted his head playfully,
my ears were broken and drowned by my abnormal heartbeat.
"B-Bakit ka nga nandito, kung ganoon!?" iritado ko pa ring tanong kahit medyo
nanginig ang boses.
"Lovice!" Mama shouted. "Ano ba 'yan, nak!?"
Namilog ang mga mata ko sa kaba na baka makita niya si Horace, mabilis akong
humarap sa kanya at nakita ko ang dalawang batang hawak niya sa magkabilang kamay
na naglalakad patungo sa amin.
"M-Ma!" tawag ko.
"Bakit mo tinutulak at sinisigawan si Sir Horace!?" ani Mama. "Ikaw talagang bata
ka!" humarap siya kay Horace. "Pasensya na, Sir. Masungit talaga itong dalaga ko
pag may ibang bisita."
Nalaglag ang panga ko. Horace chuckled roughly behind me, outside the little gate.
Matalim akong tiningnan ni Mama, napasapo ako sa noo kahit gulantang pa rin sa
nangyayari.
"It's all right, Nay." Horace said nicely.
Hinila ako ni Mama para itabi at mabuksan niya ang gate. Gulat pa rin ako habang
nakasunod ng tingin sa kanilang paglabas doon, Fifth glared up at Horace.
"Tito! I guess you annoyed Ate Lovi while waiting here! Don't do that again or I'll
tell Dada you taught me how to play guns!" Fifth said irritably.
"Oh, she's Ate Lovi the teacher!?" the other kid asked surprisingly as he looked at
me.
Hindi ako makapagsalita, awkward na ngiti ang binigay ko sa dalawang bata dahil sa
kahihiyan ko. What the hell? Ano 'to? Driver ba nila si Horace? Bodyguard?
Kasambahay? Bullshit, Lovice! Mukha bang ganoon si Horace sa mga sinabi mo? O baka
Tatay ng isang bata? Oh my goodness! I got these all bad!
"Yes! Bhaltie, she is Ate Lovi! She'll teach you how to speak in fluent Tagalog so
you won't be teased by your awkward tongue!"
Bhaltie kid looks so radiant and happy while looking at me.
"Really? Yey! I'll tell Arki and Troi about this, maybe they'll get inggit and
convince me to teach them Tagalog when I finally learned it, too, 'no, Fifth?"
Bhaltie giggled and punched Fifth's shoulder.
Fifth flinched and scratched the back of his head.
"Hear that, Ate? He speaks like alien."
Namilog ang mga mata ni Mama. "Fifth, who told you that? Diba sabi ni Ma'am, huwag
kang magsasalita ng ganyan kay Bhaltie?"
Fifth gazed at Horace.
"I always hear it from Tito Horace when Tito Prian's talking like that. I'm sorry."
Fifth said.
Bhaltie made a face and glared at Horace, too. Nagtaas ng kamay si Horace at
tumango-tango sa dalawang bata.
"It's okay, I'm the most handsome alien if it's true." Bhaltie snickered, tuwa
siyang lumingon sa akin ulit. "Hi, Ate Lovi!"
"H-Hi." nahihiya kong bati pabalik.
Halos magkasing edad lang sila ni Fifth pero lamang ang tangkad ni Bhaltie, siguro
matanda ng ilang taon kay Fifth.
"I really want to learn Tagalog very well without putting English words together,
so thank you for the help! I'll always visit here even without Fifth, he can't
really stay in this lugar because he's very weak—"
"Bhaltie." Horace called in a serious tone suddenly.
Naintindihan ko, nandito kasi si Fifth at ganoon ang nasasabi ni Bhaltie tungkol sa
kahinaan nito. Huminto si Bhaltie at nagzipper ng labi sabay tingin kay Fifth,
inakbayan niya iyon at pabirong sinuntok sa dibdib. Bumulong-bulong siya roon
bilang pagbawi sa nasabi sa pinsan.
"Let's go home now." ani Horace ulit at humarap kay Mama. "Thank you, Nanay. I'm
gonna take them home now. Gumagabi na masyado."
Tumango si Mama at ngumiti.
"Sige, Sir. Salamat sa pagsundo sa mga bata ngayon."
May pa Nanay pa! Hindi naman siya kasali sa mga inaalagaang bata ni Mama, ah?
"Babalik us tomorrow!" sambit ni Bhaltie nang buksan na ni Horace ang likuran ng
sasakyan niya, binuhat niya si Bhaltie doon at sumenyas na ikabit ang seatbelt sa
kabila, Bhaltie did that.
Sinunod niyang buhatin si Fifth, siya na mismo ang nag-ayos ng seatbelt noon.
Ngumuso ako at mabilis iniwas ang tingin nang tumingin siya sa akin pagtapos isakay
ang mga bata, ngumiti ako kay Fifth at kumaway.
"Bye, Fifth and Bhaltie! See you again." maligayang paalam ko sa mga bata roon.
Ngumiti si Fifth sa akin at nag okay sign.
Kumaway din si Mama sa dalawa bago tuluyang sinara ni Horace ang pinto roon.
Nagkatinginan kami, agad nawala ang ngiti ko at inismiran siya. Nagulat ako nang
marahan akong kurutin ni Mama sa tagiliran.
"Ikaw talaga, ang sungit sungit mo!" singhal niya sa akin.
Pamaktol akong tumingin sa kanya at niyakap ang libro sa aking dibdib, marahan kong
hinaplos ang kurot ni Mama. Ngumiti siya pabalik kay Horace at hindi ako
makapaniwala na pinahiya niya pa ako sa harapan ng lalaking 'to! Horace was
smirking pero naging maginoong ngiti iyon nang tumingin si Mama sa kanya.
Fake!
"Pasensya na talaga, Sir. Bente uno na kasi 'to tapos hindi pa nagkakaboyfriend
kaya ganyan kasungit."
Nanlaki ang mga mata ko kay Mama, humalakhak si Horace kaya lalo akong napahiya at
nag-init ang buong mukha. Halos sigawan ko si Mama sa isip ko dahil doon.
"Mama!" singhap ko sa inis.
She glared at me. "Manahimik ka na, Lovice. Hindi ka naman terror na teacher sa mga
estudyante mo, bakit kung makairap ka kay Sir ay parang isa siya sa mga
estudyanteng pasaway."
Suminghap ako at matalim na tumingin kay Horace na ngingisi-ngisi roon, para bang
napakabuting lalaki sa harap ni Mama! Eto namang si Mama, nalilinlang!
"It's okay, Nanay." he said it while looking at me, tinaasan ko siya ng kilay at
manghang umangat ang dalawa niyang makapal na kilay dahil doon. Muli siyang natawa.
"See you again, Ma'am Sarmiento..."
Umirap ako at mabilis nagmartsa patalikod, padabog akong naglakad papasok at
iniwanan sila roon. Narinig ko pa ang singhap ni Mama sa ginawa ko pero hindi ko na
pinansin. Badtrip talaga ang Horace na iyon, akalain mong kamag-anak pa talaga ng
dalawang batang cute at mabait? Mabuti na lang walang nagmana sa kanila sa Tito
nilang iyon. Naku, papaluin ko sa puwet pag ganoon kapasaway.
[ 6 MT4 ]
-------------------------------

#MT4
I took a quick shower, sobrang init ng ulo ko kaya kailangan iligo. Nasungitan ko
pa si Ate kanina pagpasok ko, nagtanong kasi kung sino raw si Horace. Mukhang
kinikilig pa! Napa-yuck, Ate, na lang ako. Hindi naman masama na maguwapuhan pa
siya sa ibang lalaki kahit buntis, ang masama roon ay naguwapuhan siya sa gago at
manlolokong tao. Hindi na nadala, iyon ngang nakabuntis sa kanya ay hindi pa
kaguwapuhan pero hindi siya pinandigan. Iyon pa kayang Horace the monkey!
"Lovice, ano ba naman 'yong pakikitungo mo kay Sir Horace? Nakakahiya." sermon ni
Mama nang makapasok sa kuwarto ko.
Napatingin ako sa kanya habang umiinom ako ng herbal tea na pampayat daw sabi ni
Carly, healthy pa. Napasimangot ako at nilapag ang tasa sa bedside table. Inalis ko
ang salamin sa mata at nilapag din sa table sa ibabaw ng libro kong binabasa.
Seryoso ba si Mama? Papasok siya rito para sermonan ako tungkol doon? Hindi naman
yata niya kilala ang ugali noon! Manloloko iyon ng babae at ngayon nagpapakitang
tao siya kay Mama.
"Hindi ko lang talaga gusto ang mahanging lalaki na 'yon." simple kong sinagot.
Suminghap si Mama at sinapo ang noo.
"Teacher ka pa man din, Lovice. Aba, nakita pa ng dalawang bata na tinutulak at
sinisigawan mo siya. Mabuti na lang at hindi nakakaintindi masyado ng Tagalog iyong
dalawa, kundi baka magsumbong iyon na napagsasalitaan si Sir dito ng kung anu-ano.
Nakakahiya sa pamilya nila. May kadaldalan pa naman si Bhaltie."
Naguilty ako roon banda, banda sa narinig ng mga bata lang pero hindi sa mga nasabi
ko kay Horace. He deserved it, para naman magising siya sa panloloko niya sa
babaeng minahal siya. Sinasayang niya ang pagmamahal na mahirap hanapin at makuha
ngayon. Sigurado naman ako na kaya lang siya minahal ay dahil... guwapo siya? Hmm,
magaling? Masarap? What the fuck?
Agad akong napasinghap sa sariling naisip na rason kaya umiling ako nang umiling,
si Mama ay tila naguluhan sa aking ginawa. Napairap ako at lumunok.
"Mama, hayaan mo na. Nangyari na rin, e. Wala na akong magagawa, naibato ko na
'yong mga salita kanina. Mababawi ko pa ba? Hindi na rin naman." inis kong sinabi.
"Magsosorry na lang ako sa mga bata pagpunta rito ulit."
Napakamot siya sa ulo. "Siya nga pala, iyon pala ang naalala ko..."
"Ano, Ma?"
"Sabi ni Ma'am Chandria ay hindi na makakabalik si Fifth dahil kahapon pa inuubo,
alam mo naman na mausok dito dahil may katabing pabrika at hindi pa aircon kaya
hindi sanay ang mga bata. E, hetong si Fifth mapilit at umiiyak sa Mommy niya.
Gusto raw niya rito."
"Tapos?" tanong ko pa habang nililigpit ang mga highlighter sa kama.
"E, humingi ng pabor si Ma'am at Sir sa akin na kung puwede sumama ka na lang doon
para sa mga bata. Sabi ko naman, puwede ka dahil wala ka namang tinuturuang mga
bata kundi iyong dalagita lang sa umaga."
"Ha!?" pasigaw kong sambit. "Mama naman! Pumayag ka?!"
"Halata ba, Lovice? Kakasabi ko lang, 'di ba. Ano ka ba, nabingi na?" si Mama,
natatawa pa sa ginawa niya.
Napasabunot ako sa buhok ko at pumadyak sa kama dahil sa iritasyon.
"Bakit ka pumayag agad, Ma? Hindi mo nga alam na marami akong gawain sa school! May
mga klase ako at may tumawag na sa akin para sa tutoring kahapon, pumayag na rin
ako roon. Paano ngayon 'yon? Bakit ba kasi payag ka nang payag, Ma?"
Nakakainis talaga. Hindi naman sa ayaw kong magturo sa dalawang bata pero hindi man
lang nagsabi si Mama sa akin bago pumayag? Ano ako puppet na puwedeng ipadala kung
saan lang at iba ang may desisyon? Someone contacted me already for her Grade 6
son, paano ko pa pagkakasyahin ang oras noon? Sa umaga kay Aliyah, dalawang oras
iyon at sa klase ko naman halos buong tanghali hanggang hapon, huli na iyong extra.
Mama sighed massively.
"Pumayag ako dahil hindi naman talaga ako nakakatanggi sa pamilya nila, alam mo
iyon. Noong may sakit ang Papa mo, sa kanila naman ako humingi ng tulong. Ano ba
naman iyong isasama mo lang sa ibang oras mo ang pagtutor kay Bhaltie at Fifth?
Saka sabi naman ni Ma'am, babayaran ka bilang tutor. Maayos at walang libre iyon.
Huwag mo nang tanggapin iyong huli. Doon ka na lang kila Ma'am Chandria."
Naiintindihan ko na hindi SIYA makatanggi, paano naman ako? Siya na ang magpapasya
roon? Ang hirap-hirap na nga ng gawain ko sa eskwelahan, tapos etong si Aliyah
sumasabay pa. Halos wala pa siyang natututunan sa buong linggo dahil puro lang iyak
sa huli, I don't even know if she's getting better in Filipino subject! She can't
construct a good sentence until now!
Inis akong tumingin sa kanya, nagtaas lang siya ng kilay sa akin at huminga ng
malalim bago ako iniwanan mag-isa sa kuwarto. Sumilip ang ulo niya sa pintuan.
"Kung puwede rin, ilipat mo ng oras iyong sa dalagita mong estudyante dahil mga
bata ang tuturuan mo kaya dapat sa umaga. 'Tsaka..." she looked at my body. "Para
hindi ka haggard agad, mababango iyong bata baka maasim ka na sa hapon. Nakakahiya
naman sa kanila."
Nalaglag ang panga ko, handa na akong magwala pero humagalpak na siya sa tawa at
binagsak ang pinto ng kuwarto ko. Mabilis akong napahiga sa kama at sinuntok-suntok
ang unan sa gilid ko dahil sa gigil, I whimpered like a kid without tears.
Nakakainis talaga si Mama! Mapang-asar pa! Lagi akong sinasabihang maasim kahit
hindi naman.
Bumusangot ako at inamoy ang kili-kili ko, bagong ligo ako kaya mabango. Hell!
Mabango naman ako kahit walang ligo, ah? Minsan... ay ewan! May times lang na hindi
ako nakakaligo kapag rest day dahil gugol ang oras ko sa paggawa ng lesson plan
para sa susunod na Lunes at pagpapahinga, nakakatamad maligo pag ganoon lalo na
kung lagi lang namang nasa bahay at walang umaamoy sa akin. Ayos na iyon, ang
importante, marunong mag deodorant!
I fell asleep on that state of irritation and consciousness.
I felt light kisses on my neck while panting, kumapit ako sa braso ng lalaking nasa
aking ibabaw.
"You feel it, Tweety?" he asked in a raspy voice and he nibbles my earlobe.
My thighs were trembling while they were tangled around his waist, he was dry
humping me! Humihingal ako habang nangunguyampit sa kanyang mga braso, I'm still
wearing my panties on but the feeling of his massive crotch on my center is giving
me too much pleasure I haven't felt in my whole sentience yet.
"Please..." I moaned, almost begging.
"Uh, nah, baby... we can't do anything far from this." he whispered while chuckling
like this is all normal.
"But... hmm." I gasped when his lips caught mine immediately, every suck of his
lips makes me feel so hot and wet.
I started copying how he moves on my top, I grinded my hips towards his awakened
crotch that made me tremble in nervous but the excitement is yet killing my system.
"D-Deklan..." I moaned.
Napahinto siya sa paghalik ngunit nanatiling nakadikit ang labi sa akin, ramdam ko
ang paninitig niya sa ganoong lapit ng aming mga mukha at napapikit lamang ako
dahil natatakot ako na mukha lang siyang madilim na panaginip sa aking harapan
ngayon. Marahang humalik siya sa aking ilong bago tinuko ang tungki ng ilong niya
sa aking labi habang mabibigat ang paghinga, I felt him caressing my center part
again and all I could do was moan his name over and over especially when he
inserted his finger again. I was used to it that it's not hurting me anymore,
marahan niyang binaba ang labi patungo sa aking leeg pababa sa dibdib hanggang sa
marating ang aking puson.
I was gasping because his finger is still thrusting in and out of my soaking
center, inangat ko ang sarili upang tingnan ang kanyang pagbaba. Tila anino lamang
at kalahati ng mukha niya ang nahahapyawan ng liwanag ng buwan mula sa labas ng
bintana, the curtain isn't fully covering the lunette window that gave us a bit of
the moonlight from outside. The image of the topless mysterious Knight is very
magical in a twilight hour like this. While looking at the silhouette image, I saw
a little black tattoo on the side of his neck. I couldn't tell what it was exactly.
Paangat pa lang ang ako ay mabilis din akong napahiga muli nang maramdaman ko ang
paglandas ng labi niya sa aking sentro, mula sa pamimilog ng mga mata ay napapikit
ako at kinagat ang labi upang hindi makagawa ng ingay.
"W-What is that?" I asked in a moan.
His chuckle vibrated while he's licking me down there, my heart pummeled. "I'm
kissing tweety..."
"T-Tweety?"
His tongue flickered in followed by suckling my sensitive bud, napadaing ako sa
pinakamasarap na pakiramdam noon. Mabilis akong napasabunot sa kanyang buhok,
ramdam ko ang paggalaw ng ulo niya sa dahil sa ginagawa roon. Nangatog ang mga
binti ko, every suck on that spot is making me whimper in pleasure along with my
curling toes.
"Ah! Oh my gosh..." singhap ko at mas pinikit ang mga mata, namilipit ang mga paa
ko habang dinadama siya sa paghalik ng aking pribadong parte.
"I hate having my father's name but I love how you moan it, come on... say my name,
baby. Moan it." he whispered roughly as he thrust a finger inside me again. I could
feel how tight my center is around his huge finger.
I moaned and he stopped, the most frustrating part of the moment is when he's
stopping. I want more of him... I want more. I want more of this. I know how sinful
my lips now, not only lips but my all. And I couldn't help myself wake up from this
ecstasy. I want my night like this.
"D-Deklan?" I asked in confusion and I gulped. "I-I'm shy moaning, someone might
hear me here..."
"No one can hear us here, they're busy downstairs and we're also busy..." he
chuckled roughly. "I'm gonna make you come, is this your first time?"
I gasped and nodded my head slowly, hindi ako mapakali. Umangat siyang muli sa akin
at nanatili ang kamay niya sa pribadong parte, I felt him kissing my lips again.
"I didn't expect." he said. "I would love to try your mouth—"
"I don't like to do it again, I wanna forget it. I'm not a gay." I chuckled
sweetly.
"Yeah, that's what I'm gonna say. I would love but I'll never let you do that
again, you're just too drunk. I don't even know how you ended up here. And where
did you learn that blow?"
My cheeks heated more. May isusunog pa pala ang pakiramdam ko sa oras na ito at
iyon ang kaalamang sumubo pala talaga ako nang hindi ko nalalaman. What the hell?
Australia didn't teach me that blow, maybe porn? Yeah. I watched some porn because
I was curious but I haven't ever done anything intimate with someone.
Except on this Sunday mundane twilight...
"I-I don't know, too." iling ko. "I just wanted to rest my eyes..."
Inalis niya ang kamay sa aking ibaba at inangat iyon para itukod sa gilid ng ulo
ko, marahan niyang hinaplos ang aking buhok na halos patulugin ako sa isang hagod
lamang at ang isang kamay ay tumungo sa pisngi ko. I pouted and rubbed my eyes, I
tried to open my eyes again but the moonlight blinded me. Hindi ko siya makita at
siguradong kitang-kita niya naman ang mukha ko ngayon, pumikit ako sa pananakit ng
ulo at mga mata.
He laughed in front of my face and kissed my cheek. "Uh-hm, I think this could be
rape. I'm doing you without on your right mind, but can't help it. You suddenly
blew me, baby. I'm already apologizing now."
"No." umiling ako. "If this is rape, why am I not screaming for help?"
He was stunned for a moment and a bark of laugh suddenly blew out of his minty
mouth.
"Maybe you're just drunk, you can't scream much."
"But I could moan? You're too fictional! That's too fake." I laughed sleepily.
Shit, I'm so drunk!
Naramdaman ko ang marahan niyang pagbaba ng aking dress at inayos ang strap ng
brassiere ko sa balikat.
He chuckled and rested the tip of his nose on my chin. Oh my God, I want to see
him. Pero paano kung ganito ako kalasing na hindi ko man lang maimulat ang mga
mata?
"I was looking at you for almost whole time of the party, and this is my lucky
time." he whispered so low.
Nakapikit pa rin ang mga mata'y napangiti ang labi ko ng tipid, muli kong kinusot
ang mata ko para subukan siyang makita pero hinalikan na niya ako at hindi ko na
naramdaman ang sarili sa iba pang pangyayari dahil sa paghila ng kadiliman.
"Rest well, Tweety." he whispered like a last good night and my heart twisted.
Isang hila ng malalim na paghinga ang ginawa ko at mabilis napaupo sa kama, pawisan
ang noo at leeg habang hinihingal mula sa panaginip. Nanlalaki ang mga mata ko
dahil doon at hindi malaman ang gagawin o unang aalalahanin mula sa panaginip. Muli
ay parte-parte iyon at magulo sa alaala, there are some part I remember but not
everything and package. Sumakit ang ulo ko roon, tiningnan ko ang oras sa
cellphone. Napabuntong hininga ako at pumikit, I tried to get my remaining sleep
again and that worked.
Kinaumagahan ay tinext ko na si Aliyah at tinanong kung puwedeng sa hapon na lang
kaming dalawa mag-aral, wala akong balak pumunta kila Fifth pero maaga akong
ginising ni Mama para paalalahanan na magsasabay kami ngayon. Lulugo-lugo ako sa
loob ng banyo habang naliligo, my mind was wandering about the dream early this 2
AM and I still can't believe the disgusting intimate part.
"Wow." bulong ko sa sarili habang nagpupunas ng katawan, pinunasan ko ang moist sa
salamin at tiningnan ang repleksyon ko roon. "Disgusting ka pang nalalaman? Talaga?
Bakit parang gustong-gusto mo pa nga."
Tinuktok ko ang ulo at tinapis ang tuwalya sa katawan, hindi ko alam kung matatawa
ako sa sixteen years old self kong lasing o maiinis. Pero lamang parehas, natatawa
ako at naiinis sa sarili ko pero alam ko namang ginusto ko rin. Iyon ang paliwanag
ng panaginip sa akin, ngayon hinahanap-hanap ko pa ang Deklan na iyon. Dapat hindi
na! Hindi lang naman siya ang magaling humalik! Hindi lang siya ang magaling...
ayun, basta. Hindi lang siya.
Pinili kong alisin sa isip ang lahat pati ang panaginip dahil kailangan kong
magfocus para sa araw na ito.
"Bakit ba tulala ka, nak?" tulak ni Mama sa braso ko nang nasa tricycle kami
patungong village nila Fifth.
Pagtapos mag agahan sa bahay ay umalis na kami para pumunta sa boss ni Mama, alas
otso pa lamang. Mas maaga si Mama tuwing pumapasok pero pinili akong sabayan
ngayong araw, alam niya sigurong wala akong balak.
"Wala, Ma." iling ko.
Napahawak ako sa aking tiyan na medyo kumalam, hindi ako kumain ng almusal dahil
mas madali raw makataba ang agahan. That's my daily meal routine, sa tanghali ako
kumakain madalas.
"Asus, iniisip mo ba ang boyfriend mo? O manliligaw?" tukso niya.
"Wala kaya akong boyfriend at manliligaw."
She looked at me doubtfully. "Nyek, sino iyong Cotton daw?"
"Cotton?" awang labing tanong ko. "Sino 'yun?"
Natatawa na ako sa isip dahil alam ko kung sino ang tinutukoy ni Mama, si Colton!
Kailan pa naging cotton iyon? Ang layo!
She rolled her eyes. "E, may naghatid pala sayo kagabi sabi ni Sir Horace. Si
Cotton daw!"
Kumurap-kurap ako, laglag ang panga habang nakatingin kay Mama. Tinusok niya ang
tagiliran ko para kilitiin.
"Ikaw, ha. Cotton pala, nag-aaral ba iyon? May maayos na buhay? Kaya kang
pakasalan? Naku, kahit hindi maganda ang pangalan niyan ni Cotton kung kaya ka
naman niyang panindigan, boboto ako riyan!" panunukso ni Mama.
I burst out laughing at her, nakakatawa talaga iyong Cotton! Ginawa pang aso si
Colton! Pang aso kaya ang pangalan na iyon, joker at tanga pala ang Horace na iyon.
Makikinig na lang mali-mali pa! Cotton daw? Bigyan ko siya ng cotton buds, e!
Panglinis ng tainga, bingi ang bwisit!
Mama looked at me in confusion.
"M-Ma!" hingal na tawa ko. "Colton iyon, hindi cotton! Sinong nanay naman ang
magpapangalan ng cotton sa anak niya!?"
Nakitawa si Mama sa akin nang matanto niya ang kamalian.
"Sabi sayo, Ma. Tatanga-tanga iyong sini-Sir Horace mo!"
Pinandilatan niya ako at sumulyap sa tricycle driver, kinurot niya ang tagiliran
ko. Naramdaman ko ang makapal na balat ng taba ko dahil doon, napangiwi ako.
"May makarinig sayo, Lovi!" she hissed.
Sa huli ay naghagikgikan kami roon. Nagbayad si Mama sa driver at umalis na iyon,
iniwanan kami sa tapat ng puting mansyon. Pagpasok pa lang ay si Fifth na ang
sumalubong sa amin, he looks so comfortable in his pair of pajama and cotton shirt.
Mukhang kagigising lang.
"Nanay and Ate Lovi are here!" sigaw ni Fifth ang bumuhay sa kanilang malawak na
tanggapan, lumapit agad siya sa amin. May hawak siyang malaking box ng chuckie at
isang bowl ng cereals, mabilis niyang nilapag iyon sa center table ng living area.
Dinaluhan agad siya ni Mama roon dahil parang matatapon ang cereals sa sobrang
excited niya, nakita ko ang doktorang mommy ni Fifth mula sa kanilang batid kong
dinning area.
Sa sobrang lawak ng mansyon ay hindi naman ako ignorante sa mga parte nito kahit
papaano. The style of their mansion was modern and very prestige, may mga paintings
sa itaas ng haligi at kulay abo ang madalas makikita. Ang palapag ay marmol at
makintab, there are collections of toy cars on the glass shelf and the other side
was full of organized medical books. Sa isang mahabang lamesa na nakadikit doon ay
kumpletong mga picture frames naman ng kanilang pamilya, sa sentro ang malaking
litrato ni Fifth. Halos puro si Fifth ang naroon na iba-iba ang edad, ang litrato
ng parents niya ay iyon lamang kinasal sila. Ang iba pa ay puro kasama na nila si
Fifth sa iba't ibang lugar.
Ngumiti ako at marahang hinaplos ang buhok ni Fifth nang hawakan niya ang kamay ko,
tumingin siya sa Mommy niya at tumakbo palapit doon.
"Mama! That's Ate Lovi, Nanay Luisa's youngest daughter. Isn't she pretty?"
Dra. Chandria smiled at me and nodded while caressing Fifth's shoulder.
"Ah-huh!" she giggled and slightly tickled Fifth's neck. "That's why you're too
excited to change your teacher, hmm? You like this pretty Ma'am!" tukso niya sa
anak. "Good morning, nice to meet you."
Ngumiti ako at inakap lamang ang libro sa dibdib. "Good morning, Ma'am."
"Chandy will do." ngiti niya.
"Ma'am, estudyante pa lang po siya sa huling taon ngayon pero maayos na
nakakapagturo. May ilang bata na rin siyang nahawakan at gustong-gusto naman siya."
Mama informed with a proud smile.
Humagikgik si Chandria at tumango.
"Kumain na ba kayo, Nay?"
Tumango si Nanay.
"May duty ako ngayon at sa hapon pa makakauwi, enjoy the rest of the time here,
Lovi." ani Chandria sa akin.
Mukhang matanda lang ng ilang taon sa akin pero doktora na at successful sa buhay,
may pamilya pang buo at maganda. Nakakainggit, malayo pa ang lalakbayin ko bago
makamit ang kuntentong buhay at alam kong magiging masaya ako roon habang
natutulungan ang pamilya namin. Konting tiis na lang, Lovice.
Nanatili ako sa tanggapan at inakyat muna ni Mama si Fifth para paliguan pagtapos
niyang kumain ng agahan, tahimik kong inayos ang mga gamit sa center table. Siguro
puwedeng dito na kami mag-aral, wala namang nakakagulo at kami-kami lang ang
maiiwan.
"Bhaltie's coming today?"
Narinig ko ang makapal na boses ng isang lalaki, napalingon ako sa enggrandeng
hagdanan. Bumababa roon si Chandria at Rius na ama ni Fifth. Ngayong maliwanag at
malapit kong nakikita sa isang lugar ay hindi ko na maikakailang siya ang ama ni
Fifth, talagang magkamukha at sa buhok lamang nagkaiba dahil long hair si Fifth at
clean cut naman ito.
"Oo raw, sabi ni Fifth." si Chandria. "Nandiyan na ang tutor nila, sa tingin mo ba
kaya niya ang dalawang bata?"
Rius chuckled and put his arm around Chandria's waist as they stepped down.
"They're listening, don't worry."
Napatayo ako nang makababa na sila, bumati lang ako ng pormal na magandang umaga at
ganoon din ang ginawa ni Rius. He smiled nicely at me with a good morning.
"Chandria's kind of worried about Fifth and Bhaltie, could you handle two at once?"
natatawang tanong ni Rius sa akin.
Heto ang kamag-anak ni Horace kung ganoon? Bakit ang layo ng ugali! Kahit palangiti
rin ito kagaya niya ay hindi pa rin maalis sa akin ang record ng kagaguhan ng
Horace na iyon.
I nodded and chuckled. "Ayos lang, mababait naman sila at willing na willing mag-
aral."
Halata naman iyon sa dalawang bata lalo na kay Bhaltie na gustong matutong
makapagsalita ng diretso. Natatawa pa rin ako pag naiisip iyon, mukhang inis talaga
si Fifth sa pamamaraan ni Bhaltie manalita.
Rius looked at me, napansin ko ang pagngisi niya ng tipid at tumango.
"Thank you, Miss Sarmiento." he said. "Feel at home with the kids. Baka maya-maya,
hindi lang dalawa ang sasawayin mo."
Kumunot ang noo ko pero ngumiti na lang ako, ngumiti rin si Chandria at nagpaalam
na silang aalis para sa trabaho. Huminga ako nang malalim at naupong muli sa sofa,
inabala ko ang ilang minuto sa cellphone at may text pala si Colton. May numero ako
nilang lahat, kahit nila Josh para sa mga importanteng bagay lamang.
Colton:
Good morning, Twillain.
Ako:
Good morning, Colton.
Kinagat ko ang aking kuko at binuksan naman ang group chat namin nila Carly para
magbasa ng mensahe nila.
Carly: Good morning, everyone! Have a nice day from your beautiful friend here!
Nikka: Beautiful, saan banda? Hindi ko mahagilap!
Carly: Tseh! Hoy, huwag puro seen, Lovi! Kumusta naman ang paghatid ni Colton sayo?
Napangisi ako habang kinakagat ang kuko, nagtipa ako ng sagot.
Ako: Wala, mga tsismosa!
Carly: Baka sa susunod babe na ang tawagan n'yo, ha? Yes! Si Lydia na lang ang
single!
Nikka: Advance tayo mag-isip! Congrats, Ma'am Twillain! Hindi ka na mag-iisa sa
gabi! May condo si Colton! Yie!
Siraulo talaga!
Umirap ako at natawa roon.
"Good morning, Ma'am Lovi!"
Nagulat ako sa biglaang pagsigaw ni Bhaltie mula sa double doors, he's wearing a
pair of white shirt and khaki shorts with a bag on his back. Tumayo ako at tuwang
tumingin lumapit sa kanya para haplusin ang buhok.
"You're so handsome naman, Bhaltie!"
"It's really unfair that you can talk like that while Papa and I can't without
getting teased!" nakanguso niyang sinabi. "They said, it's not bagay to us."
"That's actually cute, Bhaltie. You can always talk the way you want, it's not a
sin. Just be yourself and enjoy."
Tumango siya at ginala ang tingin.
"Where's Fifth?"
"Upstairs, who brought you here? Is your home just blocks away?"
Diyos ko, ang hirap kausapin ng mga batang ito. Nakakaintindi naman daw sila ng
Tagalog sabi ni Mama at Tagalog siyang magsalita pag kinakausap sila, si Fifth daw
noon ay mahina roon pero natuto rin makaintindi. Medyo baluktot pa lang ang dila sa
pananalita.
"Nope, I'm from the far street. I need a ride to get here."
Kumunot ang noo ko at tumayo mula sa pagkakayuko sa kanya, napatingin ako sa
pinanggalingan ni Bhaltie at nakitang pumasok si Horace na ngingisi-ngisi pa habang
pinapanood kami. He's just wearing a navy blue jersey shirt and a black jersey
shorts matched with his gray Adidas slides, his hair is in a messy woke-up-style
but he looks fresh! How unfair! Umangat ang dalawang kilay niya at pekeng gulat ang
gumuhit sa mapulang labi.
"Oh, you're here." he said. "Morning, Teacher."
My heart scampered abnormally but I rolled my eyes and scowled.
"Is he your student, too?" naguguluhang singit ni Bhaltie at tumingin sa aming
dalawa. "Isn't he too old to be a student? He finished Marine and he's now a
Captain of a ship at the age of 25. What else does he need to learn?"
Pinigilan ko ang matawa kay Bhaltie, kunot na kunot naman ang noo ni Horace habang
nakatingin sa akin pero alam kong nakatuon ang pandinig kay Bhaltie. Hindi ko
napigilan ang mapanguso dahil lalabas na yata ang tawa ko, mabuti at nakakapagpigil
pa ako.
Seaman, huh? Seamanloloko nga! Marino pala ito, kaya pala noong unang kita ko sa
kanya ay nakauniporme siya at inakala kong estudyante lang! Paano ba naman, iyang
itsura ni Horace iyong tipong ilang beses repeater sa highschool at college dahil
sa kabalastugan.
Kinurot ko ang pisngi ni Bhaltie.
"You know, Ate Lovi. He told me that his specialty is sisid!" pabulong na sinabi ni
Bhlatie pero rinig naman naming tatlo.
Humalakhak si Horace at gigil na ginulo ang buhok ni Bhaltie, uminit nang husto ang
pisngi ko at awtomatikong matalim na tumingin kay Horace. Nagngitngit ang bagang ko
sa iritasyon.
"What?" tatawa-tawang sambit ni Horace dahil sa matalim kong tingin.
Lumapit ako sa kanya at mabilis siyang tinuhod sa binti. "Wala ka talagang
kuwentang tiyuhin, 'no?"
He howled in pain and crouched to hold his leg. "That's sisig, I swear! Bhaltie's
just short tongued." He defended as he bit his lips together and a smile crept on
it like it didn't really hurt him.
He's faking it!
Tumakbo na si Bhaltie sa sofa kaya naiwan kaming dalawa sa pintuan, I was glaring
at him in anger. I clenched my fist and he looked down at my hand. Suminghap siya
gamit ang sipol at kunwaring iika-ikang tumayo ng diretso na tila maamong tupa.
"Pero may kuwenta akong maninisid." he smirked.
Namilog ang mga mata ko at nag init lalo ang mukha sa kahihiyan. He clicked his
tongue out and winked at me simply as he walked past me.
"Uh!" maktol niya. "I'm so hungry, I want sisid! I mean, sisig. Hay, this is your
fault, Bhaltair! Pati si Tito, nabubulol na."
Matalim akong humarap sa kanya habang naglalakad siya palayo, nagtama ang mga
tingin namin at dumoble ang ngisi sa labi niya.
"Yes, I want sisid, too! Cook your specialty, Tito!" Bhaltie cheered him
innocently.
"Yeah, you can sisid when you get older like me."
"Teach me, Tito! I want that specialty, too!"
Pumikit ako ng mariin nang marinig ko ang maligayang boses ni Fifth pagkababa,
humalakhak si Horace.
"Is sisid for binata only? How about sa dalaga?" tanong ni Bhaltie.
Humagalpak si Horace sa tawa. "No—"
Matalim ko siyang tiningnan kaya tinikom niya ang bibig habang natatawa, ilang
saglit pa ay tumawa na naman siya at umiling na lamang.
Bullshit ka talaga, Horace! Gago ka na nga manyak pa! Ano bang good side mo? Wala?
How poor!

[ 7 MT5 ]
-------------------------------

#MT5
The whole week got me so stressed. Tumulala ako sa harapan ng libro, I know this is
too rude. The book is open to let me learn more from it but here I am just staring
blankly. Walang pumapasok sa isip ko kundi ang imahe ng madilim na silid at liwanag
ng buwan mula sa labas ng bintana habang tinititigan ng lalaking hindi ko kilala.
I sighed sluggishly and took my face down on the table. Yes, napanaginipan ko na
naman iyon at narito na naman ako sa sentro ng frustration at inis. Bukod sa mainit
ang araw ngayon ay naiinis pa ako dahil sa pagkakaalala kay Horace sa buong
linggong ginawa ng Dios, wala siyang ibang ginawa kundi ang asarin ang bawat araw
ko kila Chandria Villareal tuwing umaga kaya sa eskwelahan pagpasok hanggang sa
matapos ang araw ay wala ako sa hulog at gigil sa gagong 'yon.
"Huy! Balita ko going well kayo ni Colton, ah?" mapanuksong saad ni Carly habang
umiinom ng soft drinks sa supot.
Nagpamulsa ako sa bulsa ng aking blouse at umangat ng tingin sa kanya, umirap ako
sa ngising aso niya at paglalaro ng kilay pataas-baba na tila magu-good mood ako
noon, pero hindi. Sumunod na umupo si Nikka sa tabi niya, kumakain naman ng hopia
at may soft drinks din sa supot.
"Tigilan n'yo ang panunukso sa amin ni Colton, hindi na nakakatuwa." masungit na
saway ko sa kanila, inagaw ko ang soft drinks ni Carly.
Pumarte ang labi niya pero hinayaan ako sa pag agaw at pag-inom ng soft drinks
niya. Pinahiran ko ang pawis sa noo habang uhaw na sinipsip ang straw para
makainom.
"Ang sungit mo, red days?" tawa ni Carly.
"Oo," sabi ko. Totoo naman, mayroon ako ngayon kaya nga hindi ako pumunta kila
Fifth dahil baka masungitan ko ang mga bata lalo pa't naroon si Horace na naman,
panigurado.
Humagalpak silang dalawa sa tawa, inagaw ko rin ang hopia ni Nikka. Wala siyang
nagawa kundi ang magpaubaya habang tumatawa.
"Okay, gets."
"Siya nga pala, napakacute noong tinuturuan mo!" ani Nikka. "Fifth nga ba iyong
pangalan?"
"Ay, oo. Ang guwapong bata!"
"Saan niyo nakita?" kunot noong tanong ko.
"Pinakita ni Colton sa akin sa picture, sa susunod sana mag groupfie kayong tatlo.
Kinikilig na ako!" hagikgik niya. "Wala pa ba kayong picture na dalawa ni Colton?
Diba, nagdate na kayo kahapon?"
I scowled. "Hindi naman namin kailangan magpalitrato, sobrang conry n'yo. Nagdate
lang kami, hindi ibig sabihin noon ay relationship goals na agad para kumuha-kuha
pa ng mga ganoong bagay!"
It was just a friendly date! He offered a ride, hinatid niya ako at nagyaya siyang
magdinner along the way. Wala namang masama na magdinner kami, hindi rin ibig
sabihin noon ay romantic date na agad porque kaming dalawa lang. Masyado talagang
issue sila Carly.
"Naku, bawal ba na magpapicture? Maganda nga iyon, remembrance ng first date niyo.
Kung magiging kayo na, may makikita kang picture na nagdate kayo habang
nagliligawan pa lang."
"Carly, hindi naman kami nagliligawan. Friendly dinner lang iyong kagabi, hinatid
niya kasi ako kaya sabay na rin kaming nagdinner. Gawa-gawa issue ka masyado,
nakakahiya kay Colton."
"Gustong-gusto kamo ni Colton 'yon!" tawa ni Nikka.
Umirap ako. "Kakabreak lang niya sa ex niya, huwag nating pangunahan agad ang mga
bagay na ganyan."
"Pero may balak ka ba? Halimbawa na magsabi siya na manliligaw? Anong sagot mo?"
Suminghap ako, I shook my head in disbelief.
"Wala, hanggang pagkakaibigan lang kami. Hindi pa ako handa sa isang relasyon o
ligawan. Magtatapos muna ako."
"Oo nga, ilang buwan na lang naman tapos na tayo pare-pareho! Ewan ko sayo,
Twillain. Sayang naman kung irereject mo si Colton pag nanligaw. Makakapaghintay
naman iyon ng ilang buwan sayo, kung gusto mo munang magtapos bago maging kayo."
Singhap at iling ulit ang nagawa ko. I can't believe they're rushing this now, it's
kinda pressuring because our friendship just started! Hindi naman siguro manliligaw
agad si Colton at pinapangunahan na agad ng dalawang 'to!
"Huwag n'yo na lang pangunahan ang mga bagay, wala namang racing game dito. Tigilan
niyo ang kakatukso. Kung manliligaw siya, e, 'di manliligaw, ganoon lang iyon.
Hindi kailangan ng tulakan at tuksuhan."
"Go with the flow ang peg mo, ganoon?" halakhak ni Nikka.
Sumimsim ako sa soft drinks at tumango.
"Hala ka! Nagsosoft drinks ka, Twillain!" Lydia said as she went on our table with
a pair of junk food and bottled water.
Gulat pa ako sa biglaang sulpot niya, napatingin ako sa hawak kong supot at
napangiwi. Oo nga, 'no? Shit, malakas makataba ito!
"Kaya ka tumataba, e. Naku!" tunog dismayado niyang sambit habang binubuksan ang
chips niya. "Sabi ko na nga ba, hindi ka talaga makakatagal sa diet."
Nagkatinginan si Carly at Nikka, huminga ako nang malalim at umirap sa kawalan.
"Minsan lang naman ako nakakainom ng soft drinks, OA naman kung lolobo ako bigla
rito dahil sa pag-inom nito." sarkastikong sinabi ko.
"Oo nga!" tawa ni Carly. "'Tsaka hayaan mo nga siya, Lydia. Huwag mong parating
pinapansin ang mga kilos at gawain ni Twillain, hindi mo obligasyong paalalahanan
siya sa bawat nakakatabang pagkain. Masyado kang concern, e?"
Bumulong-bulong si Lydia habang nakabusangot dahil sa sinabi ni Carly pero hindi na
nagdugtong ng iba pa.
Pagkatapos ng buong klase ng araw na iyon ay mag-isa akong umuwi dahil si Colton ay
paniguradong hanggang mamaya pa sa school, magkaiba kasi kami ng schedule ngayong
araw kaya imposibleng magsabay. Magkatext naman kami habang naglalakad ako sa
street namin papasok.
Colton:
Wala kang kasabay?
Ako:
Wala, pero ayos lang naman. Malapit na ako sa amin.
Colton:
Alright. Hindi pala kita makikita ngayong araw ulit?
Ako:
Parang ganoon na nga.
Hindi ko rin kasabay sila Carly, may sari-sariling mundo sila at magdodouble date
yata ngayong araw kasama sila Josh at Erwin. Napabuntong hininga ako at sinapo ang
noo para pahiran ang pawis, nagtext ulit si Colton pero bago ko pa mabasa ay
tumunog na ang cellphone ko sa isang tawag. Tamad ko iyong sinagot at tumingin sa
nilalakaran ko.
"Hello?"
"Hello, Miss Lovi!"
Nangunot ang noo ko sa boses ni Bhaltie, mabilis kong tiningnan ang screen ng
cellphone at napansing numero lang ang naroon. Hindi ko pala tiningnan bago
masagot. Binalik ko sa tainga ang cellphone, I smiled a bit while walking straight
to our street road.
He giggled over the line. "I'm on my way to your place! Are you already home from
school?"
Mas lalo akong nagtaka roon.
"Huh? Why? I mean—"
"I just want to visit you, Miss Lovi. One more thing, I want to personally talk to
you using what you taught me the whole week."
My eyes widened and a smile line my lips so sweet. Bhaltie's really cute! Naalala
niya pa akong puntahan para lang marinig ko ng personal ang mga naituro ko.
Nakakalambot ng puso, nakakaganda ng araw ngayon.
"Sure, baby. What do you wanna eat for meryenda? I'm walking around our street
now."
"Ate, I can't understand you! Tagalog, please?" he demanded.
Mas lalo akong natuwa.
"Anong gusto mong meryenda, bibilhan kita ng pagkain dahil naglalakad na rin ako
pauwi ngayon."
I heard him murmur on the background.
"What did she say?" pabulong niyang tanong sa kausap doon.
Kunot ang noo ko habang nakikinig, wala naman akong narinig na kausap niya pero
parang naintindihan ni Bhaltie kaya nag "oh" siya.
"I want sisid, Ate Lovi. Sisid for merienda—"
Nalaglag ang panga ko.
"Bhaltair!" a deep voice hissed while laughing lowly on the background. "Sisig! The
last letter is G!"
Uminit ang pisngi ko nang makilala ang boses ng tarantadong si Horace sa kabilang
linya. Bigla kong gustong ibaba ang tawag at sumabog sa inis pero si Bhaltie ang
kausap ko kaya hindi ko magawa.
"Oh, I mean, sisi with a G! Minus the D 'cause it's a different word pala." sambit
ni Bhaltie, nahihiya. "Sisig, po, Ate Lovi! Pauwmanhen sa aking kamaley-an."
My lips pouted so long, bigla ay nagbago ang aking timpla dahil sa pananalita ni
Bhaltie. Ang cute niya, hindi yata ako tatagal na nakasimangot at inis kapag ganoon
ang kausap o kasamang bata. My goodness. Tatawa-tawa na akong naglalakad pagtapos
bumili ng sisig sa aming kanto, kinailangan ko pang bumalik dahil doon lang ang
malapit na bilihan ng sisig kaya inabot pa ako ng ilang minuto. Medyo hingalin pa
naman ako, kailangan kong bagalan ang paglalakad para kumalma ang paghinga.
Huminga ako nang malalim at inayos ang styrofoam ng sisig para hindi tumagilid sa
plastic. The sun is just setting down, maliwanag pa rin ang sinag pero malamlam na
sa balat. Ginala ko ang tingin sa paligid, our long street was very alive by the
walking people around. May mga namimili at kumakain sa ihawan, may nagtatakbuhang
mga bata habang naglalaro ng patintero at ibang ina na papuntang talipapa para
mamalengke. Here's where I spent my whole years after going home from Australia.
Hindi ko man naranasan noong maglaro ng pambatang laro ay madalas ko namang
napapanood dito iyon tuwing nadadaan kaya nakakatuwang maglakad sa hapon. I'm sure
kids just woke up from siesta in this kind of time, pagkagising ay puwede nang
magtakbuhan at maglaro sa kalsada.
Napangiti ako at tiningnan ang styrofoam na dala, suminghap ako sa reyalisasyon.
Hindi ko alam kung talagang gusto ba ito ni Bhaltie o bwisit lang si Horace na kung
anu-anong pinaalam sa bata. Pero sana kumakain siya nito, kung hindi naman. Ano pa
kayang puwede kong bilhin para sa merienda niya? Niya lang, wala akong pake sa
Horace na iyon. Dumaan ako sa malapit na bakery sa amin para bumili ng tinapay, ang
madalas na binibili ng mga bata ay iyong crinkles at egg pie kaya iyon ang tinuro
ko kay Aling Carmen na may-ari at tindera ng bakery.
"Masarap din 'tong cake na nasa plastic cups, gawa ng anak ko." aniya.
Tumango ako sa kanya. "Lagyan niyo na rin po, 'Nang."
"Ilan?"
Naroon ba si Ate? Si Ate, Bhaltie, Sam at ako.
"Apat lang, po." I grinned.
Inabot niya ang plastic sa akin at binayaran ko iyon, pagkabigay niya ng sukli ay
ngumuso siya sa aming gate.
"May bisita pala kayo, 'no?"
Nilingon ko ang gate, sasakyang pamilyar ang namataan ko roon. Napairap ako dahil
kay Horace nga iyon, nagpasalamat na ako kay Aling Carmen at lumakad paalis.
Nang marating ang bandang gate namin ay nakita ko na roon ang mag-Tiyuhin, sa
harapan ng nakaparadang Range Rover niyang itim ay may sorbetero. Kumakain silang
dalawa ng dirty ice cream doon, kinikiliti niya pa ang tagiliran ni Bhaltie habang
nakayukod para abutin ang height nito. Nag-uusap silang dalawa.
"I want to be a Seaman, too!"
"Uh-huh, a captain?"
"Aye-yay, captain!"
"Who lives in pineapple under the sea?" halakhak ni Horace sa tonong pamilyar.
"Spongebob Squarepants!" sunod ni Bhaltie sa pagkanta ng Spongebob at humagikgik.
"Sunod, Tito! Don't you know the next lyrics?"
Umiling si Horace at tumawa, he licked his lips. "Ayoko na, inuuto mo na ako."
"Ha? Heyndi keyta inuuwto, Tito! Sing it!" pangungulit ni Bhaltie at hinila ang
dulo ng shirt niya.
Pinigil ko ang pagngiti habang nanonood sa kanila. Ang mga napapadaan napapatingin
din sa kanilang dalawa pagtapos ay nagbubulungan at hagikgikan.
"Bhaltie!" biglang pagseseryosong saway ni Horace pero halatang peke. "That's bad!
Singit? Don't say that again in front of your tutor, okay?"
Animal ka talagang lalaki ka! Dinudumihan talaga ang isip ng bata!
Kumunot ang noo ni Bhaltie, he licked his ice cream on the cone before he continued
talking.
"Huh? But I want to make her sing it! The Spongebob theme song!"
"She doesn't know the lyrics so don't make her sing, baka ako na naman ang sisihin
noon pag nagsalita ka ng singit."
"You're too pussy!" Bhaltie pointed out.
Namilog ang mga mata ko sa sinabi ni Bhaltie, nanlaki rin ang mga mata ni Horace at
kumurap-kurap na tila hindi inasahan iyon. Yumukod siya kay Bhaltie.
"Shi— hey, that's a bad word. Behave, Bhaltie." aniya at luminga sa paligid.
Agad nagtama ang mga mata namin sa huli, his eyes blinked while looking at me.
Napatuwid siya ng tayo, my heart pummeled harshly at the sight of his twinkling
dark eyes as our eyes met simply. It was a simple meeting of our eyes but stars are
already twinkling like shit of my own mind! Pinilit kong isantabi iyon. I put my
hand on my waist and glared at him.
"Ano na namang tinuturo mo sa bata, ha?" paunang tanong ko, mapang-akusa agad.
He scowled and looked down at Bhaltie, hawak niya ang balikat nito.
"Hear that, Bhaltie? She's already accusing me, ikaw kasi." paninisi niya kay
Bhaltie.
I gasped and shook my head in disappointment, pinandilatan ko siya. "Sinisisi mo pa
ang bata?"
"Sabi ko nga, hindi." bawi niya bigla sabay pasada ng mga daliri sa kanyang buhok
pataas.
Umiwas ako ng tingin. Ayaw ko mang aminin pero ang guwapo niya tuwing umaangat ang
buhok at muling bumabagsak dahil sa lambot noon. Masyadong nakakaattract pero
nakakainis pa rin siya.
Bhaltie saw me and smiled widely, kinaway niya ang kamay at lumapit sa akin.
Humawak siya sa braso ko. He gave me a puppy eyes look.
"Magayndang hapown, Binibeybing Lovi. Ikinagegeylak kong makeyta kaw sa eyraw na
ithow!" he flinched and cheeks are almost blushing. "Oh, man. This is so hard." he
said suddenly and scratches the back of his head slightly.
Horace was hiding his laugh that made his ears red, busangot na tumingin si Bhaltie
sa kanya at ang gagong si Horace ay kunwaring proud na nag okay sign.
"Atta man!" he clicked his tongue and winked at Bhaltie. "You're so good like your
father!"
Bhaltie frowned more. "He's not good as this! You're kidding me!"
Hindi napigilan ni Horace ang pagsabog ng tawa, napangiwi ako nang kumuyom ang
kamao ni Bhaltie dahil sa pang-aasar ni Horace. Hinila ko na si Bhaltie papasok ng
gate, hinagod ko ang likuran niya.
"Don't believe him, you're really good there." I said, cheering him up.
Sumunod naman si Horace sa likuran namin, dinig ko pa rin ang pagtawa kaya nilingon
ko siya at matalin na tiningnan.
"Masasaktan ka sa akin, tigilan mo na ang bata." banta ko sa kanya.
He saluted while pursing his lips in. "Roger that."
Umirap ako at tuluyan na kaming pumasok sa bahay. Bhaltie was so happy as we went
inside, pumatong agad siya sa sofa at naupo roon. Nginitian ko siya, nilapag ko ang
mga pinamili kong meryenda sa lamesita ng aming sala. Nakita ko si Horace na
nakatayo lamang sa pintuan, ang inaasahan kong paggala ng tingin niya sa aming
hindi karangyaang bahay ay hindi nangyari dahil nanatili ang pagsunod ng tingin
niya sa akin. I diverted my eyes and gazed at Bhaltie, he's busy checking the
plastic bags on the table but he didn't touch any of them.
"Bhaltie, you can eat them. Don't be shy. I'll just get you a plate, do you wanna
eat the sisig with rice?"
He smiled widely and nodded.
"Thanks, Binibeybing Lovi!"
Napahalakhak ako at tumungo na sa aming kusina, wala sila Ate at Sam sa paligid
pero batid kong nasa kanilang mga kuwarto lang iyon. Madalas matulog si Ate,
antukin kasi. Si Sam naman, batugan kaya puro tulog din pag tulog si Tyler. Naka
aircon pa iyon! Baka nga nakitulog din si Ate sa kuwarto nila Kuya dahil malamig
doon. I took a plate and utensils for Bhaltie, bumalik ako sa sala na dala iyon at
ang tubig. Lumapit agad si Horace para kunin ang mga dala ko at nilapag niya iyon
sa lamesita.
Inirapan ko lang siya at inasikaso na si Bhaltie sa pagkain, marunong na siyang
kumaing mag-isa.
"Tito, you want sisid, right?"
"Sisig kasi, Bhaltie." napapailing na sambit ni Horace, bakas ang pigil na pagtawa.
"I know! My mouth is full of rice, kaya mabulol ako!" baluktot na ani Bhaltie
habang ngumunguya.
Medyo guilty naman ako na hindi man lang niyaya si Horace, tumingin ako sa kanya.
"Kumain ka rin." malamig kong sinabi.
He smirked at me. "Woah, para akong nasa Iceland. Ang lamig naman, po, Teacher.
Bakit ang sungit-sungit?"
Bhaltie looked shocked at him.
"Didn't expect you know that word, Tito. You're not even using 'po' while talking
to Lolo Deklan!"
Namilog ang mga mata ko, my heart started shaking up inside my chest. Natuko ang
paningin ko kay Bhaltie ngunit ramdam ko ang pagtagos noon dahil sa pangalan na
narinig, the feeling of my body suddenly turned jelly. Para akong nabibingi sa
dagundong ng puso ko at hindi ko alam kung saan huhugot ng kalmante, my head slowly
turn up to Horace. My system feels so weak and I don't know where to get my bones
back, nanghihina ako sa pangalang iyon. Sa panaginip pa lang, paano pa sa
kasalukuyang narinig ko iyon ngayon?
Horace' jaw was clenching while looking at me, kumurap-kurap ako sa sobrang kabang
nanalaytay sa buong sistema ngayon at kahit nangangatog ang mga binti ay tumayo
ako. Pinilit kong ngumiti kay Bhaltie na maligayang kumakain doon.
"W-Wait lang, Bhaltie, ah." mahina kong sinabi bilang paalam sa bata, bukol ang
bato sa lalamunan.
Tumango siya agad kaya matigas ang mga hakbang na tumungo ako sa aming kusina at
mabilis kong hinawi ang pinto, parte ang mga labi ko ay nagbuga ako ng mabigat na
hininga pagkalabas pa lang sa screen door patungong likurang bakuran ng bahay
namin. I immediately placed my palms on my chest to calm my trembling heart inside
it. Hindi ako makahingang maayos, para akong kukunin ni kamatayan dahil sa magulong
pag-iisip. Nagkandahalo-halo ang lahat ng nararamdaman at isipin ko.
Fuck! He's Deklan? I can clearly remember how he told me that he hates having the
same name as his father! Bhaltie said, Lolo Deklan! That's the fucking spilled
bitter tea all over my system!
My head hurt so bad as my heart is still beating shockingly, surprised with
everything.
I heard the sound of our screen door's chimes while opening, nahigit muli ang
paghinga ko nang ilabas noon si Horace. He's all serious and dark. That sudden, he
managed to change emotions while I couldn't even calm the fuck down I'm feeling! My
eyes widened, I panicked on my stand. Mabilis akong napaiwas ng tingin at humakbang
paatras, nilinga ko ang bakuran para lang may ibang mabalingan ang atensyon ko.
"Twillain." he stated my name like he used to say it!
My lips trembled.
"A-Alam mo?" ngatal kong usal. Hindi ko alam kung anong uunahin ko, ang galit o ang
kaba. O ang nararamdamang pait.
Hindi ako makapaniwala na siya si Deklan, hindi ko alam kung paanong nangyari at
kung saan huhugutin ang mga tanong na gusto kong may paliwanag noon pa man ngunit
bula na iyong nawala sa aking dila at hindi makapa kung anu-ano ang mga iyon. I
thought knowing him finally would save me from the dream of our mundane twilight,
it's another way around, knowing him could actually kill my heart this instant
without effort of stabbing it but only meeting my eyes.
He just stayed looking at me, he took a step forward to reach my place. His warm
hand caught my elbow, my breathing skipped that I had to close my eyes to avoid
his. Suminghap ako at nagyuko ng ulo, natatakot ako sa hindi malamang dahilan.
He breathes. "Yes."
My lips trembled as tears began to run down my cheeks. My heart is pouring bitter
pain out.
[ 8 MT6 ]
-------------------------------

#MT6
My hair feels smooth after blow drying it, tiningnan ko ang sariling repleksyon. I
put some liptint on my bottom lip and press my lips together with a sound.
Bumusangot ako nang pasadahan ko ng tingin ang aking katawan, hinawakan ko ang
tiyan at hinaplos.
I'm still chubby! I still have my bellies and I don't like it! I hate my body so
much. At the age of sixteen, this makes me insecure to the point I'd skip eating
lunch every break time even how much I wanted to eat because of hunger. Tanging
tubig ang dala ko sa aming eskwelahan at iniiwasan ko ang canteen para lang hindi
matakam sa amoy ng mga pagkain doon.
"Carly, paano ba pumayat? Gusto ko ng ganyang katawan sayo, e."
Carly looked at me from face to toe. "Hindi mo na kailangan, Lovi. Dadating ka rin
sa pagdadalaga, hayaan mo na ganyan ang katawan mo. Mas malusog nga."
Inikot ko ang buhok sa daliri at umirap.
"I don't like my body, I want to get thin."
Masyado akong matakaw noon sa Australia bago mapunta rito, hindi ko naiisip ang
ganitong katawan ko dahil madalas sa kaibigan ko ay kapreha ko lang ng figure.
Chubby, pati na rin ang mga pinsan ko at si Lola pero ngayong nandito na ako sa
Pilipinas ay mahirap na sa aking balewalain ang sariling katawan.
"Hindi ka naman kasi mataba, masyado ka lang conscious. Alam mo, mahirap magkalaman
gaya niyang sayo. Ako nga gusto kong tumaba pero ganito pa rin. Makuntento ka na
lang diyan." sermon ni Carly.
As a sixteen year old girl who used to live in a foreign country, I am more matured
than any other friends I have here with me. Si Carly, nakikipaglaro pa ng habulan
tuwing break time namin at walang arte sa sarili. She doesn't use liptint and make
ups like me, hindi siya nagpapatuyo ng buhok bago pumasok at minsan pang lukot-
lukot ang uniporme. Hindi ako nakakapasok sa eskwelahan na ganoon ang ayos, I used
to see myself prepared to go outside because I know there people who talk shits
about how we look. Maayos nga akong lumalabas parati at pumapasok sa school pero
hindi naman naiiwasan na pansinin ang katawa ko, parati akong natutuksong Jollibee
dahil sa tambok ng puwet ko. Ganoon rin ng mga braso kong malaman. Sa edad kong ito
ay malaking bulas ako na nakuha sa side nila Lola at mas malaki pa ako sa ibang
kabatch kong lalaki rito kaya hiyang-hiya ako parati.
"Hindi ko liligawan iyon, masyado siyang malaki para sa akin baka daganan ako."
Tawanan ng mga lalaki kong kaklase ang narinig sa corridor habang naglalakad ako
patungong classroom. Napahinto ako sa paglalakad para makinig dahil may suspetsa
ako sa topic nila.
"Oo nga, ang ganda sana dahil half Australian daw kaso ayokong madaganan. Mukha
pang maasim."
Humagalpak sila at nag high-five sa isa't isa.
I confirmed it there. Half Aussie, I'm that girl! Only girl with a foreign blood in
this little highschool I'm in, damn it. I feel so insulted and hurt.
"Noong sa house party nga nila Erica, walang lumalapit sa kanya. Paano ba naman,
mas malaki pa siya sa mga lalaking imbitado roon puwera na lang sa mga higher
batch. Kaso siyempre, mas type ng higher batch iyong mga sexy at model type. 'Tsaka
angkop sa edad nila."
"Oo nga, naalala ko tinanong kay Carly kung ilang taon na ba si Aussie-m at nung
sinabing sixteen. Ayun nag back out sila Bill. Masyado raw bata, akala siguro nila
puwede na maging kalandian."
Nagtawanan sila sa huling sinabi ni Marion.
Napairap ako. Akala nila walang lumapit sa akin noon? Puwes, mali sila dahil may
lalaking humalik sa akin noong gabi sa house party at kahit hindi ko kilala ay alam
ko namang alam niya ang itsura at katawan ko dahil nasa iisang party lang kami. I
just can't remember things in between the whole night with him, I just felt him
kissing me and grazing my body. I was drunk, hindi ko maalala ang iba at halik ang
tanging alam kong nangyari sa madilim na kuwartong iyon. Kinaumagahan noon din ang
pinakagamandang umaga kong naranasan kahit ramdam ang hang over. Kahit anong
sabihin ng mga kaklase kong ito, hindi maalis na mayroon pa ring nagkagusto sa akin
nang gabing iyon.
Ngumuso ako at lumalim ang pag-iisip, it's been a month and I still don't know him.
Hindi ko na siya nadatnan sa silid na iyon pagkagising at masakit ang katawan ko
dahil sa hang over kaya hindi ko na rin inisip na tanungin pa kay Erica kung sino
ang nakasama ko. Isa pa ay nahihiya akong magtanong, dapat nga wala lang sa akin
iyon dahil alam ko namang kalilimutan na din ng lalaking iyon ang nangyaring
halikan namin.
My tummy suddenly felt cold and it swirled up, mabilis akong napatakip sa aking
bibig. Tumingin ako sa nadaanang CR at agad tumakbo pabalik doon para ilabas ang
paghilab ng tiyan ko. Ilang linggo ko na itong nararanasan, may trangkaso yata ako
o dahil sa hindi ko pagkain ng kumpleto sa araw-araw.
Pagtapos sumuka ay nagmumog ako sa sink at tiningnan ang sarili sa salamin. Nakita
ko ang paglabas ng isang matandang janitress sa may pangalawang cubicle. May hawak
siyang map, muli akong napaigik at sumuka sa sink. My heart pummeled harshly while
puking, sumakit ang lalamunan ko at muling magmumog pagtapos. Hingal pa akong
nagpunas ng panyo sa labi ko.
"Ayos ka lang ba?" tanong noong janitress, nag-uumpisa na siyang mag mop ng sahig
sa bandang likuran ko.
Lumunok ako at ngumiti. "Opo,"
"Madalas kang sumusuka, buntis ka ba?" she suddenly asked.
Kumunot ang noo ko at natawa.
"Hindi, po. May trangkaso lang siguro ako."
Napailing siya. "May nobyo ka ba?"
"Wala nga, po. Kaya imposible." natatawa kong iling.
She looked at me, the doubt in her eyes was very certain. Umiling siya ulit habang
nakatingin sa akin, tiningnan niya ang mga parte ng mukha ko.
"Mabuti siguro kung subukan mong bumili ng PT. Kung ilang araw ka ng puro pagsusuka
at pakiramdam mo'y trangkaso lang, baka iba na pala iyan."
Kinabahan ako bigla, hindi ko alam kung bakit. Naisip ko iyong mga nararamdaman ko
nitong nakaraang linggo, madalas sumakit ang ulo at mahilo. Ganoon din ang
pagsusuka na binabalewala ko dahil posibleng trangkaso o gawa ng panahon lang.
Hindi pa kasi ako sanay rito kaya ganoon pero paanong mabubuntis?
Gaya ng sinabi noong janitress ay sinubukan ko nga iyon, natatawa ako pero kabado
rin. Natatawa ako na baka masyado akong naniniwala sa imposibleng mangyari, pero
kabado rin sa mga naisip kong sintomas. I searched about the symptoms and that were
the exact feeling I'm having for weeks. Ilang sandali akong naghintay at saka
muling tiningnan ang PT sa aking kamay, abot langit ang takot na naramdaman ko nang
makita ang dalawang pulang linya. Pinaliwanag sa akin ng janitress ito kung paano
gamitin at kung ano ang negatibo o positibong resulta, I'm positive!
"Lovice, ano ba't ang tagal mo naman diyan!? Malelate na ako!"
Halos mataranta ako nang kalampagin ni Papa ang pinto ng banyo mula sa labas.
Namilog ang mga mata ko, takot ang nangunang bumalot sa akin. Nanginginig ang kamay
na tinago ko ang maliit na PT sa aking bra at saka inayos ang sarili.
"L-Lalabas na, po!"
Kinagat ko ang labing namumutla sa takot bago binuksan ang pinto para lumabas,
tumingin si Papa sa akin. Sumakit ang puso ko nang magtama ang tingin namin, nakita
ko ang putla ng labi niya at halos nanghihina pa dahil kagagaling lang sa malubhang
trangkaso pero papasok na ulit sa trabaho ngayon para may pang araw-araw kami sa
bahay.
Umiwas ako ng tingin at humakbang na palayo, I heard him sigh. Alam niyang malayo
pa rin ang loob ko sa kanya hanggang ngayon pero hindi niya ako pinilit na paamuhin
at hinahayaan ako sa mga gawain ko simula noong unang taon ko pa lang dito hanggang
ngayon. Ganoon din sila Mama at mga kapatid ko na hindi ko masyadong kinakausap,
ayaw ko sa kanila. Mas gusto ko kay Lola. Bigla akong nahabag sa lahat ng
pinararamdaman ko sa kanila.
Gusto kong humagulgol at magwala dahil sa kamaliang nagawa. I'm fucking pregnant
and there's no way I'd tell them about this! Mahirap ang buhay namin dito at hindi
ko alam kung paano ko pa sasabihin ito, ni hindi ko alam na may nakasex ako! Hindi
ko pa kilala iyon kahit sa pangalan o itsura, paano ko ito sasabihin? Ano na lang
ang magiging reaksyon ng parents ko? I'm a big disappointment here, I'm the black
sheep and this happened... what the hell I'm gonna do now?
Kailangan kong mahanap ang lalaking iyon para mapanagutan ako? Ganoon ang gawaing
nasasaksihan ko sa mga nabuntisan, pero paano ko gagawin kung ni anino niya ay
hindi ko kilala? Saang lupalop ko siya hahanapin? Paano itong pinagbubuntis ko?
Iyak ako nang iyak tuwing mag-iisa na sa kuwarto, pumapasok ako sa school at
tinitiis ang sama ng pakiramdam sa pagbubuntis. Hindi ko akalain na may dinadala na
ako sa halos isang buwang ito, hindi ko lubos maisip na dadating ako sa puntong
ito. Ni wala akong matandaan na may nangyari sa amin, ang parati ko lamang
napapanaginipan ay ang ibang senaryo pero hindi kami umabot sa bagay na
makakabuntis sa akin. Hanggang doon lang ang alam ko.
"Ate," tawag ko sa janitress nang makita ko siya sa may CR ulit, natiyempo na
walang ibang gumagamit ng banyo kaya nagkatapang ako.
Tumingin siya sa akin. Naluluha na agad ako kaya kumunot ang noo niya. Wala akong
ibang pinagsabihan ng kalagayan ko, kahit si Carly. Tanging sarili ko lang ang
nakakaalam.
"Help me." tears run down my cheeks while looking at her, I held her arm weakly.
"Buntis po ako."
Suminghap siya habang pinapanood ang pag-iyak ko. Umiling ako at mas lalong umiyak.
"H-Hindi po ito puwedeng matuloy, kailangan ko pong mag-aral at wala po akong
kakayahan na buhayin ito."
"Bakit mo ginawa kung ganoon?"
Hindi ako makasagot, wala naman talaga akong maisasagot dahil wala akong alam. I
don't know what to think more, I feel so alone in the darkness of what's happening.
Hindi na ako makatulog sa gabi sa kakaisip, para na akong mababaliw sa ilang araw
matapos kong malaman na buntis ako. Natatakot ako sobra, ang gusto ko lang mangyari
ay maging tahimik ulit ang buhay ko at... walang ganito. Walang dinadala.
"Anong balak mong gawin?" she asked quietly.
"I-I need to stop this," I sobbed. "Please, help me how. Ayoko pa po, hindi pa ako
handa rito."
"Bakit hindi mo aminin sa mga magulang mo para ipakasal ka roon sa nakabuntis sayo?
O sustentuhan ka man lang?"
Umiling ako nang umiling, mas lalong nagdilim ang isip ko at hindi mapakali.
Nanginig ang mga kamay at tuhod ko kaya sumandal ako sa sink at humawak sa ulo ko.
"H-Hindi ko po kaya, ayaw ko pong madisappoint sila. Ayoko pong makadagdag pa sa
hirap namin... 'Tsaka hindi ko po k-kilalala iyong..." humagulgol ako at nagyuko ng
ulo. "Please, help me. I want to get rid of this. I need to stop this. Natatakot po
ako... ano pong gagawin ko?"
I was crying like a kid, sobrang takot ako.
I don't know if my reasons are valid.
"Mali iyon, ipagpatuloy mo na lang. Alam kong maiintindihan ka ng mga magulang mo."
aniya.
I got so depressed that time. Naisipan kong mali nga iyon, maling-mali na ipalaglag
ko ang aking sariling anak pero paano ko naman ipagpapatuloy kung wala akong alam?
Kung takot ako sa responsibilidad? Takot akong maging ina. Hindi pa ako handa, iyon
lang ang mga lumalabas sa isip ko at hindi ako mapakali sa sarili. Natatakot din
ako kila Mama, ayaw kong ipaalam dahil baka atakihin pa si Papa sa puso pag
nagkataon. I can't risk it! Tama na ang mga problemang naibigay ko sa kanila simula
nang kunin ako.
"Tama na 'yan!" sambit ni Carly at inagaw ang bote ng alak sa akin.
"Pagbigyan mo lang ako, Carly. Birthday mo naman!"
"Kahapon pa ang birthday ko, huwag kang ano!" sabay hawi niya sa kamay ko.
Humalakhak ako sa kalasingan at inagaw pa rin ang bote sa kanya, nasa kuwarto niya
kami ngayon at tulog na si Shiela sa kama dahil din sa kalasingan. Tinulak ko si
Carly at umiyak ako, namilog ang mga mata niya.
"Hala, ano ba naman? Bakit umiiyak ka?" natataranta niyang tanong.
"Wala! Just let me drink!" iyak ko.
Tinakpan niya ang bibig ko at halos patahimikin ako sa gigil, kabado siya na baka
magising ang parents niya. Humikbi ako at nagyuko ng ulo, tahimik akong umiyak.
Kahit ramdam ang kalasingan ay hindi mawawala sa isip ko ang katotohanan ng
sitwasyon ko.
"Kahapon ka pa umiinom, last week pa nga raw sabi ni Shiela! Baka ako pa ang masisi
ng Mama mo pag nagkasakit ka sa atay, hindi naman ako ang lagi mong kasama sa
inuman. Ano bang nangyayari sayo, Twillain? Natuto ka lang uminom ay nagkaganyan ka
na. Ang pait pait ng alak!" sermon niya sa akin pero hinayaan ako sa muling
pagtungga sa alak.
Umiling ako at humikbi. "W-Wala, matulog ka na lang. Hayaan mo na ako rito, hindi
ako mag-iingay."
Hanggang ngayon ay problemado pa rin ako kung paano hahanapin ang may gawa nito,
gusto kong humingi ng tulong sa kanya na sustentuhan ako bago ko sabihin kila Mama
at Papa para wala silang iintindihing sakit ng ulo kung paano pa ako susuportahan
dito. Masyado pa akong bata para mabuntis, masyado pa akong bata para magpasan ng
ganitong pasanin. Natatakot pa ako para sa sarili ko, iyon ang iniisip ko. Tinanong
ko na kay Erica noong nakaraan kung sino ang lumabas sa kuwartong pinagtulugan ko
pero wala siyang naisagot dahil wala rin daw siyang malay noon at sa dami ng
lalaking bisita, sino ang pagbibintangan kong ama nito?
I gasped out, nang makitang tulog na si Carly sa tabi ni Shiela ay tahimik na
bumugso ang luha ko. I punched my tummy in too much frustration. I was drinking
since last week, wala akong magawa upang maibsan ang sakit na nararamdaman ko.
Kasama pa ang frustrations at takot.
"Umuwi ka na namang lasing." sermon ni Ate Tricca sa akin kinabukasan.
Bumuntong hininga ako. "S-Sorry."
"Hayaan mo siya, birthday naman ni Carly." depensa ni Mama sa akin at malambot na
ngumiti.
The fear inside me started gushing through my vein again, kahit na parating
malambot si Mama sa akin ay wala pa rin akong karapatang abusuhin iyon sa ganitong
paraan. Ang sakit-sakit, hindi ko na alam ang gagawin ko. Kahit anong pilit ko sa
sariling umamin ay hindi ko magawa.
Another depressing week had damaged me real bad and that end of the week, I lost it
before I could tell them... it broke me and at some point, fear left me. My heart
cried for it but I know it wasn't the right time for that situation where I felt
helpless.

[ 9 MT7 ]
-------------------------------

#MT7
I still can't believe it even though he has some familiar parts I can always tell
what, like his tattoo and a set of deep dark eyes with curl eyelashes. Marami pa.
Alam ko namang puwedeng mangyari ang ganoong bagay, na may magkakamukha at
pagkakaparehas ang ilang tao pero hindi ko inasahan na siya nga at si Deklan ay
iisa.
"Lumayo ka sa akin!" sambit ko nang muli niyang hawakan ang aking siko.
Ngayong nakita ko na siya, wala na akong hahabulin pa. Nakita ko na siya, tapos na.
Alam ko na ang itsura niya at hindi na ako mangangapa sa dilim ng imahe niya. Alam
ko na ang posibleng maging kamukha ng sanang anak ko... I don't need him anymore.
"Lovi, can we talk about this clearly?"
Natawa ako at pinahiran ang luha sa pisngi.
"Wala naman tayong pag-uusapan, it was just a one night stand and I know you're an
arse." malamig kong sinabi at hinawi ang kamay niya, my heart is crying silently.
Nasasaktan ako...
Mabilis ko siyang nilampasan doon at pumasok sa bahay ulit, nakita ko si Ate Tricca
sa kusina at ngumiti nang makita ako.
"Andiyan ka pala—" she cut herself off when she saw Horace behind me. Napakurap-
kurap siya at nagpalit ang tingin sa amin.
I walked out of the kitchen rapidly and Horace followed, I can't look at him but
his presence around is making me tremble in so many emotions; clear pain and
sadness. Does he need to know the truth? No.
"Umalis ka na, Deklan." sarkastikong sambit ko nang marating ang hagdanan sa sala.
Nakita ko ang tingin ni Bhaltie sa amin na kasalukuyang kumakain ng cake sa plastic
cup, ayaw ko mang madamay ang bata ay hindi ko iyon pinansin. Nalasahan ko ang pait
sa puso habang naalala ang imahe nilang dalawa kanina na nagtatawanan sa labas,
pati na rin ang iba pang senaryo na masaya at natutuwa siya sa mga bata.
I lost mine...
My heart twisted painfully as he held my wrist, nawala ako sa naiisip na pait at
napalitan ng galit sa kanya.
"Umalis ka na! I don't wanna see your face again!" sigaw ko sa kanya at tinulak
siya sa dibdib.
Kumunot ang noo niya, gulong-gulo sa lahat ng emosyong pinapakita ko. Nag-igting
ang panga niya at pinilig ang ulo, muli niyang hinila ang kamay ko pero mabilis
akong bumawi. Bumuhos ang luha ko, kahit ang mahigpit na hawak niya ay nanluwag
nang makita akong umiiyak.
"Wait, please... let us talk alone." he pleaded lowly.
Hindi ko na hinintay ang sasabihin niya at tumakbo na ako patungong itaas para
magkulong sa kuwarto. Kahit mag-usap kami, wala namang magagawa iyon. Mananatili
akong galit sa kanya, mananatili akong nawalan. I spent the whole day crying inside
the room, hindi ko sinasagot ang mga tawag nila Ate sa labas para kumain ng
hapunan.
Wala na akong mailabas ng luha, tumayo ako at tumungo sa aking aparador. Sa
panghuling drawer sa loob noon ay hinalungkat ko ang isang pouch na puro ballpen at
lapis ang laman, bumalik ako sa kama at binuhos doon ang lahat, natagpuan ko ang PT
na may dalawang pulang linya at doon ako lalong tahimik na napaiyak.
Isn't it funny that I lost an angel when I was sixteen? Yes, I lost a baby. I was
so scared that time and I don't know where to find him for help. I don't know what
to do, I was ignorant and inexperienced. Wala akong alam sa ganoong bagay, ni hindi
ko alam na hindi ako dinatnan ng isang buwan pagtapos ng one night stand na iyon.
Ang mga sintomas sa akin ay inakala kong trangkaso lamang, walang ibang nakakaalam
kundi ako lang at ang isang matandang janitress sa school noon. She just went to me
in the bathroom when she heard me puking, sinabi niyang baka buntis ako at magtry
ng PT. Pinaliwanag niya lang sa akin ang gagawin dahil wala talaga akong alam at
pagdobleng pula raw ang lumabas ay positibo. Ginawa ko iyon sa bahay namin at hindi
nga siya nagkamali, dalawang linya ang lumabas doon. Takot na takot ako.
I could still remember everything I experienced while having the situation. The
fear I felt, pain and suffering for the past years. I was living in a hell of that
dark memory, how can I forget the most sinful part of my life? How can I forget
that I lost an innocent child because I was scared and young?
The night I had with Horace or Deklan was my biggest mistake in this life,
especially the fact that I had a baby and lost it. He or she could've been here but
fear consumed me, fear of telling my parents, to be a disappointment and to be
their heartache. It ruined everything, I ruined myself because of fear. I certainly
know my dark mistakes, I killed a half of me.
"Ano ba talagang problema mo, Lovice?" katok ni Mama sa pinto ng kuwarto.
"Wala, Mama." malamya kong sagot, tinanggal ko ang reading glasses at nilapag sa
lamesa. Hinilot ko ang sentido.
Muli siyang kumatok. "Nariyan si Fifth at Bhlatie sa ibaba, hinahanap ka."
"Wala ako, Mama. Pakisabi." malamig kong sagot.
"Namimiss ka na raw nila, e. Ikaw na nga ang sinadya. Baka puwede mong harapin ang
dalawang bata kahit papaano."
Bumuntong hininga ako.
"Basta, Ma. Pakisabi wala ako rito para hindi na magtanong pa."
Tumayo ako sa harapan ng study table upang hawiin ng maliit ang kurtina ng bintana
at tingnan ang labas ng gate, I saw Bhaltie and Fifth with Cyprian Segovia.
Bhaltie's father. Noong nakaraang araw pa sila papunta-punta pero hindi ko
hinaharap at kung minsan naman ay masuwerte akong nasa eskuwelahan.
My week went hideous and very painful, kahit pumapasok ako sa mga klase ay madalas
akong wala sa hulog dahil sa mga naaalalang nakaraan ng buhay ko. Hindi ko isisisi
ang lahat kay Horace dahil alam kong may mali ako at mas malaki pa. Ako ang ina,
ako ang dapat na gagabay sa kanya kahit walang ama pero masyado na akong huli
ngayon para isipin pa iyon... araw-araw kong pinagsisisihan lahat kahit na madalas
kong gustong kalimutan. Siguro heto ang karma ko, na mabuhay sa araw-araw na
pagsisisi.
"Uy, ang ganda ng lipstick mo Lydia!" puri ni Nikka.
"Mas maganda kung lipstick na lang sana siya." halakhak ni Carly.
Hinampas siya ni Nikka. "Sira ka talaga."
Josh put his arm around Carly's waist and rested his face on her shoulder while
they're laughing at the topic.
"Ewan ko sayo, Carly!" pinandilatan siya ni Lydia.
Nag-asaran pa sila habang malakas na nagtatawanan. Huminga ako ng malalim at tipid
na napangiti, my head hurt a bit.
"Kailan kayo magpapakasal? Dapat isa ako sa mga abay, ha!" ani Lydia.
"Bakit kami ang tinatanong mo? Baka nga ikaw pa ang maunang ikasal!" halakhak ni
Carly.
"Basta ako, pagkagraduate at pagtapos ng masteral ay handa na akong pakasalan si
Nikka."
"Ayie!" hiyawan nila sa sinabi ni Erwin.
"My gosh! Kinikilig ako!" hagikgik ni Nikka sabay hila sa batok ni Erwin at mabilis
niyang hinalikan iyon sa pisngi.
"Diyan pa lang kinikilig ka na, paao pa pag naghihintay na ako sayo sa altar?"
banat ni Erwin.
"Tama 'yan! Kasal na bago pa kayo maunahan ng baby!" tawa ni Lydia. "Alam n'yo
naman ngayon, uso na 'yung baby muna bago mapakasalan."
Nagtawanan sila. Pasimple akong nagbuga ng hininga at nagyuko ng ulo, ilang minuto
akong nanatili muna habang nakikinig.
"Ikaw ba, Josh? Sure ka na kay Carly?" tanong ni Nikka.
Josh snaked his arm around Carly's shoulder and kissed her cheek as he nods. "Of
course, very sure."
Tumayo ako at kinuha na ang bag sa lamesa, sinukbit iyon sa aking balikat. Taka
silang tumingin sa akin kaya ngumiti ako kahit wala ako sa mood.
"Uuwi na ako, may kailangan pa akong tapusin." paalam ko.
"Ha? Ang aga naman!" si Carly.
Tumayo si Colton sa bench at tumingin sa akin.
"Ihahatid na kita, Lovi."
Nakita ko ang panunukso sa mata nila Nikka, Erwin at Josh, iba ang tingin ni Carly
sa akin na tila may napapansing hindi nakikita ng ibang kaibigan namin. Nilihis ko
ang tingin.
Umiling ako kay Colton at ngumiti. "Hindi na, salamat."
Inasar siya nila Erwin, tinanguan ko na sila at umalis doon para makalabas ng
eskwelahan. Ilang estudyante ang bumabati sa akin, simpleng tango lang ang
naibabalik ko dahil balisa pa ako.
I was surprised by Colton's sudden hold around my elbow.
"Puwede ba tayong mag-usap, Lovi?"
"Pagod ako, next time na lang." sagot ko.
Kumunot ang noo niya at hindi inalis ang hawak sa akin. "Ano bang problema? May
nagawa ba akong hindi mo nagustuhan?"
Namilog ang mga mata ko.
"W-Wala, Colton. I'm just really tired."
"Isang linggo na, Lovi. Bakit ganito bigla?"
I smiled a bit and nodded.
"I'll just talk to you over the phone tonight, then?"
He sighed massively but the hope in his eyes came out as he nodded. "All right,
magtetext din ako. Ingat ka sa pag-uwi."
Tinanguan ko na lamang siya.
Sana makaahon na ako ngayon, maayos naman na ako. Hindi ko na dapat isipin pa iyon,
bahala na ang Dios sa ihahatol niya sa akin sa huli. Buo kong tatanggapin ang
magigimg tadhana ko sa buhay na ito. Siguro nga nasusunog na ako sa impyerno ngayon
dahil sa nagawa kong kasalanan.
Pagkababa ng tricycle sa tapat ng bahay namin ay nakita ko agad si Horace na
nakahilig sa kanyang sasakyan habang naghihintay. Wearing a white baseball shirt
and a black ripped-knee-pants pair with Nike sneakers. Mabilis dumaloy ang kaba sa
dibdib ko, pinanlamigan ako ng mga kamay. Mukhang kararating lang din doon at
nakatingin sa tricycle na huminto, mabilis akong nagbayad sa driver at lumakad
patungong gate.
He stood up sluggishly when he saw me, I immediately reached the lock of our gate
as he started stepping towards my side. My heart hurt.
"Lovice..." he termed vigorously and scratched his left brow slightly. "Can you
talk to me now?"
Alam kong parati niya rin akong pinupuntahan dito, ginagamit pa sila Bhaltie pero
gaya ng madalas kong iparason sa mga tao sa bahay ay wala ako kaya bigo rin silang
umaalis.
"Ano bang kailangan pag-usapan? Wala naman, Horace." malamig kong sinabi.
"I want to talk about that night we spent—"
"It was nothing." mabilis kong tanggi at agad pumait ang panlasa ng pakiramdam.
"It was nothing?" his jaw was clenching, I saw the frustration and anger in his
eyes. "But you're crying."
I chuckled bitterly.
"Sino bang hindi maiiyak doon, huh? Hindi ko kilala ang nakasiping ko at ngayong
may mukha ka na, hindi na ako mababangungot."
Kumunot ang noo niya habang nakatingin sa akin, bakas ang pagkalito na agad niyang
pinalitan ng panlalamig pero lumala ang pag-igting ng panga. Mas lalo akong
nasaktan doon, wala siyang maalala? Hindi niya rin ba maalala na pinakealaman niya
ako? Kung hindi pa nga ako binabangunot noong gabing iyon ay hindi pa ako
makakahanap ng curiosity na makilala siya para lang may mapagkuhanan din ako ng
"baka" maging kamukha ng anak ko kung sakali. Iyon lang naman ang habol ko.
"Umalis ka na rito!" sigaw ko sa kanya.
Kung nabuhay ang anak ko, siguro katulad na rin siya ng mga pamangkin niya ngayon.
My heart cried painfully.
His jaw clenched more.
"We were drunk but I left you a note of my name and contact number, Lovice." he
droned with a clue of anger.
Namilog ang mga mata ko sa pagkagulantang, pumarte ang labi ko habang nakatitig sa
kanya. His red lips puckered and he sighed while watching my every reaction.
"See? You didn't see it or you purposely did not contact me?" he spat.
"Bakit ko naman gagawin iyon?" naguguluhan kong tanong.
Kahit na kinailangan ko talaga iyon noon, siguro kung nakita ko iyon ay mas mabuti
ang nangyari at nakahingi ako ng suporta sa kanya? Maari, siguro... pero ano pa
bang gagawin ko ngayon? Wala akong nakitang note, wala akong nakitang bakas niya ng
kahit ano kaya nawalan din ako ng pag-asa tungkol sa dinadala ko... tungkol sa
naging bunga ng gabing iyon.
"Because something happened between us?" he shrugs and raises his brows.
Hindi ako makapagsalita.
"I wanted you to contact me 'cause that was my last day in Batangas, too."
"Sa tingin mo maniniwala ako? You didn't even stay for the night! Hindi na kita
nakita noong umaga, all you left me was body pain! And you're an asshole so why
would I expect you to take responsibility for what happened?" I spat angrily, tears
pooled in my eyes.
I know, nothing was serious back then, lasing ako noon at walang maalala pagtapos.
Hindi ko alam na natuloy iyon sapagkat ang nasa panaginip ko lang ay magkakahiwalay
na alaala, hindi pa kumpleto at walang kalinawan. Kung mayroon mang malinaw ay
iyong pangalan niya lang, pero wala rin naman akong balak noon na seryosohin ang
lahat. It was a normal thing in a house party especially with drunk people around,
ang hindi lang inaasahan ay iyong nabuntis niya ako.
Muling kumunot ng husto ang noo niya.
"Oh God," he gasped and looked up like he's insulted. "Please, open your ears for
me. I didn't stay for a reason I couldn't risk, I needed to go because my mom had
an attack. I needed to go back to US and take care of her because she has no one
beside her that time, my father cheated on us. I didn't receive any of your text or
something can make me feel you were interested so I raised hands and let it go. I
know I was an asshole, still an asshole. I won't refute but I want you to know that
I'm not afraid of taking responsibility for what happened to us."
Nalaglag ang panga ko. May rason siyang hindi ko puwedeng kalabanin, may rason
siyang hindi sapat para manatili sa akin noong gabing iyon. Okay, I'll give him
that. Pero natatakot ako, takot ako sa kanya... natatakot akong malaman niya ang
nagawa ko sa anak sana namin.
Tumalikod ako at mabilis binuksan ang gate pero nahuli niya ang braso ko, his eyes
were very grievous as I met them.
"Please..." he sighed massively.
I blinked my tears away. "G-Give me time..."
"I already gave you a week, tell me everything now. I need to know."
Suminghap ako, mas lalong tumibay ang pagsakit ng pakiramdam ko habang nakatitig sa
mga mata niyang nagsusumamo. He lifted his hand to reach my face and his thumb
brushed of the tears on my cheek. Napakurap-kurap ako at nilihis ang tingin sa mga
mata niyang nakakalunod lalo sa sakit.
Sasabihin ko ba sa kanya?
I shook my head at him, hindi ko pa kayang aminin iyon. Nakita ko ang pagkabigo sa
kanyang mga mata, isang diin pa ng hawak niya sa aking braso ay dumausdos iyon
pababa sa aking pulsuhan bago pinakawalan nang tuluyan at bumuntong hininga.
"I-I'm gonna be around you from now on..." he said in a whisper while looking into
my eyes.
I blinked my eyes and breahed out simply, hindi ako nagsalita. Nilihis ko na ang
tingin at tinalikuran siya para makapasok ng aming bahay, nakita ko si Ate Tricca
na nakatunghay sa bintana nang maabutan ko, gulat siyang napatingin sa akin.
"M-May relasyon ba kayo noon?"
I sighed massively. "Wala, Ate."
"Bakit umiiyak ka noong nakaraan? Dahil sa kanya?"
"Hindi, aakyat na ako. Pagod ako." paalam ko sa kanya, diretso akong umakyat ng
hagdanan at nagkulong sa silid.
When I opened my phone, I received texts from Colton and some of my friends.
Colton: Just tell me if you need someone.
Binasa ko pa ang ilang texts.
Carly: May problema ka ba, Twillain? Alam mo namang nandito lang ako, tell me
everything you're feeling.
Unregistered Number: Got your number from Chandria, this is Horace. If you don't
wanna talk face to face, I'm gonna wait for your texts.
Suminghap ako at ilang sandaling nag-isip ng sasabihin, inuna kong magreply kila
Carly at Colton.
Ako: Bakit Deklan ang pakilala mo? Hindi kita nahanap kahit sa internet dahil doon.
I started saving his number while waiting for reply. Hanggang ngayon, kabado pa rin
ako dahil hindi ko alam kung paano sasabihin sa kanya ang lahat. Puwedeng dalawang
bagay ang reaksyon niya, magugulat at isasawalang bahala iyon. Kahit ano pa roon,
alam kong masasaktan ako.
Horace Villareal:
It's Horace Deklan Villareal Jr. I don't like it when I was in that age. I'm sorry,
I should've told you my whole name and I don't really have a Facebook or some
social media except Instagram just months ago. I really left a note on the table
before leaving midnight, maybe you didn't notice it and I wasn't expecting
something serious that time too, so I thought you shrugged it off. But still I
hoped that you'd be interested to contact me.
Gusto kong matawa sa mahaba niyang paliwanag doon, ilang beses ko pang inulit
basahin iyon. Sa huli ay napapailing ako. It was clear that he tried to reach out,
pareha lang kaming naniniwala na walang seryoso sa ganoong lagay at sitwasyon.
Paano ba naman aasahan ang ganoong sitwasyon? Hindi man lang namin kilala ang isa't
isa pero magkasundo agad sa isang kuwarto at naghalikan na napunta sa makamundong
pagnanasa? Wala man lang pormal na pagkakakilala, it was a blind one night stand.
Pinagmasdan ko ang tubig sa basong nasa bed side table, huminga ako ng malalim at
tumayo na habang nagtitipa ng reply.
Ako:
Why do you wanna talk about it?
Horace:
I want to know everything happened after that night.
Ako:
Like what? After what happened? Wala akong maalala.
Horace:
How did you remember me?
Ako:
After that night, I just know that I had a make out with someone but not clearly
because I was very drunk.
That's true, alam ko lang na may kahalikan ako noong gabi at natutuwa pa akong
magising kinabukasan. Ang mga panaginip ko naman ay puro puzzle, hindi ko matagpi-
tagpi at akala ko'y wet dreams lang. After having a miscarriage, it was haunting me
every single night without a clue of who the man was.
Horace:
I'm fucking frustrated. I want to see you while talking about this. I'm sorry.
Please let us talk, personally. I'll give you this day but I'll surely be around
you next day.
Suminghap ako at nagbaba ng tingin, pabagsak akong naupo sa kama at nahiga roon.
Pinakalma ang namumuong kirot sa aking sistema, pakiramdam ko lahat ng karma ay
kaakibat noong nagawa kong kamalian sa sariling anak. Tatanggapin ko ang lahat...
kasalanan ko, kamalian ko, pagsisisihan ko at heto ang karma ko.
For those young girls who are suffering from the same situation I've had, I want to
make them feel they're not alone. We made mistakes but it's not enough reason to
dictate the life we are carrying from the storm of yesterday's mistake but who am I
to tell this if I already killed it because I was afraid of everything at the young
age? I'm regretting it every single day, I don't want any young girls suffer the
same torment after killing an innocent child. Sana, hindi sila pangunahan ng takot.
Sana kahit nakakatakot ay ituloy at pag-isipang mabuti. Sana hindi matulad sa akin.
God, I'm sorry... I'm sorry, baby.

[ 10 MT8 ]
-------------------------------

#MT8
"Manliligaw mo rin ba 'yan, Lovi?" Colton asked when he saw Horace in front of our
gate again.
Namilog ang mga mata ko, he's leaning on the side of his red Chevy Blazer while
busy fiddling with his cellphone. He's wearing a black crew neck style shirt and a
white boyfriend jeans matched with black Nike sneakers. My heart clenched at the
sight of him, tumingin ako kay Colton na kuryoso at kunot ang mga kilay habang
nakatingin kay Horace sa labas.
"H-Hindi, baka bumisita lang kay Mama."
"Ang dalas, ah." aniya. "Sabihin mo lang sa akin kung ikaw ang pinupunta niya
riyan, wala namang problema kung may iba ka pang manliligaw."
Bahaw akong ngumiti at tumango na lamang. Hindi nga rin makapaniwala na manliligaw
pala siya? Ewan ko, wala akong balak pabulaanan kaya sana hindi siya seryoso sa
tangka.
"Salamat sa paghatid, Colton."
Ilang beses na akong hinahatid-sundo ni Colton at tuwing hinahatid na ako pauwi ay
naaabutan si Horace sa aming gate na nakaabang. Wala pa rin akong tapang para
masabi ang buong kwento sa kanya kaya sinabi kong bumalik na lang kinabukasan at
iyon ang araw ngayon. Ilang beses na ring natanong ni Colton sa akin kung
manliligaw ba si Horace, sinasagot ko namang hindi pero hindi yata siya naniniwala.
"You're welcome. Let's text later?"
I nodded. "Sure."
Pagtapos magpaalam ay bumaba na ako ng sasakyan at muling nagpasalamat sa kanya,
mabuti na lang at hindi na naghintay pang pumasok ako bago siya umalis dahil late
na rin siya sa susunod na klase at kailangan magmadali. Pagkaharap sa gawi ng gate
ay nagtama agad ang tingin namin ni Horace, umalis siya mula sa pagkakasandal sa
gilid ng sasakyan at prenteng naglakad. Lumihis ang tingin niya pasunod sa kakaalis
na sasakyan ni Colton bago binalik sa akin, humigpit ang yakap ko sa mga librong
nasa dibdib. I inhaled deeply to calm my trembling heart.
"Boyfriend mo ba 'yon?" panimula niyang hindi ko inasahan. His eyes looked dark and
sluggish.
"H-Hindi pa."
Agad nanaas ang isa niyang makapal na kilay.
"Pa? May balak kang nobyohin, kung ganoon?"
Nagulat pa ako sa diretsa niyang tanong kaya hindi ako nakabawi agad, nakita ko ang
pagbukas niya sa front door ng sasakyan niya at inisang tango ang ulo para
imuwestra sa akin ang pagsakay. Kumunot ang noo ko.
"B-Bakit?"
"Bakit, ang ano?" tanong niya. "Bakit ko tinatanong na nonobyohin mo siya o bakit
ka sasama sa akin?"
Kumurap-kurap ako at suminghap. He raised his two long fingers like a peace sign
and rolled his eyes sluggishly.
"Una, bakit mo siya nonobyohin kung nandito naman ako? Pangalawa, sasama ka sa akin
para makapag-usap tayo ng maayos at walang panggulo dahil nananapak ako ng umeepal
sa gusto kong angkinin."
Namilog ang mga mata ko. "What the hell are you talking about!?"
Wala ako sa mood na kalabanin ang ganitong kagaguhan ni Horace, masyado pa akong
kinakain ng dilim sa bawat pagkurap ng mga mata ko at siya ang nasa harapan. Ang
mga panaginip ko ay nagmistulang kasing linaw ng tubig tuwing gabi kaya nakakailang
ngayong kaharap siya.
"I'm not talking about hell but my future heaven." he shrugged.
"Seriously!? You're hopeless!"
He put his index finger on his red lips and closed his eyes for a moment.
"Please, quiet. I still can't believe you're in front of me, this legal and very
sexy so don't take all my patience while I have my hands chained for you." he said
in a low throaty voice that sent gooseflesh down my nape. "Get in now and we will
talk about... us."
Hindi ko napigilan ang pasinghap na tawa sa kabila ng aking awang na labi habang
nakatitig sa kanya. My heart is beating almost hysterically.
"Nahihibang ka na ba?" iritado kong tanong sa impit na singhal.
This fucking smooth arse!
"Sayo? Oo, noon. Ngayon, hindi pa masyado. Wala ka pa namang nakakahibang na
ginagawa sa akin." normal niyang pinagkibit balikat iyon habang may mala-diablong
ngisi sa labi.
I closed my eyes in irritation and anger, naramdaman ko ang marahan niyang paghawak
sa aking siko bago ako hinila. Gulat ako at masyadong natangay ng hangin ng
presensya niya, lalo pa nang maamoy ko ang kanyang bango nang magkalapit kami. I
wriggled my elbow and glared at him.
"Ano ba!? Marunong akong sumakay mag-isa!"
His lips separated in awe, malicious amusement filled his eyes. Napatitig siya sa
akin, kulang na lang ay magkulay bahaghari ang mga mata sa sobrang amusement.
"I know that, Lovice. You can ride alone without my hand—"
"Fuck you!" nagtatagis bagang kong singhal kahit hindi tanda kung totoo nga bang
sumakay akong literal sa kanya. Tangina lang talaga.
"Now?" he asked with a chuckle.
Sa mainit na pisngi ay mabilis ko siyang hinampas sa dibdib at padabog akong
umakyat sa front seat. Narinig ko ang halakhak niya sa tabi, muli niyang hinawakan
ang aking siko kaya napatingin ako sa kanya sa sobrang kalandian niya.
"Puwede ba, Horace? Mamaya ka na magsaya at maglandi sa akin kung matatanggap mo
ang lahat ng sasabihin ko." seryoso kong sinabi sa galit na tinig.
I don't think he can accept that, ngayon naglalandi siya at humaharot dito pero
baka mamaya ipatapon niya ako. Horace is so fond of kids, nakita ko naman iyon sa
kanya simula pa noong magsundo siya ng pamangkin sa amin. Kaya ngayong malalaman
niya na pinatay ko ang anak namin, marahil ay hindi niya matanggap.
His adams apple moved up when he gulped, umiwas siya ng tingin habang kunot ang
noo.
"Damn." he muttered softly and closed the door between us.
Napabuga ako ng hangin, masyadong masikip ang dibdib ko at naaapektuhan ang
paghinga. Sobrang natatakot ako hanggang ngayon kung paano ipaliliwanag sa kanya
ang lahat, kung paano nawala ang aming anak na ako mismo ang may kagustuhan at
gawa. I shouldn't care about his reaction but the fact that we both have the right
to decide about our baby was kissing my hell to suffer more. It hurts that I
decided it alone without his consent. Ewan ko, ang gulong isipin.
Marami akong nakikita at nababalitaan ngayon kahit saan na maagang nabuntis pero
hindi sila naging duwag na harapin at ituloy ang buhay ng nasa sinapupunan nila
samantalang ako'y sobrang duwag at lambot noon. Kumirot ang pakiramdam ko.
My heart is breaking the silence beneath my soul and thoughts as I saw us going
inside an exclusive village in Sta. Rita. I wanted to sign of the cross and pray
for my own soul to have peace after this talk but I deserve to suffer so I'll let
myself in this torment of loss.
Ginala ko ang tingin sa labas ng bintana. Hindi uso ang mga gate sa village, it's
American style village. Malalaki at nakakalula ang mga mansyon, bawat madaanang
mansyon ay may kaakibat na bilang ng sasakyan na tila lahat ng miyembro sa mga
pamilyang narito ay may tag-iisang sasakyan. Pumarada si Horace sa harapan ng isang
mansyon na wala ring gate ngunit may dalawang sasakyan sa garahe kaya hindi na
pinagkasya ang kay Horace.
"Kumain ka na ba kasi nag date kayo ng Cotton na iyon?" tanong niya habang inaalis
ang seatbelt.
Inalis ko rin ang akin at binuksan na ang pinto. Umirap ako sa kanya.
"Kumain na ako."
Cotton, my ass! Nakakabwisit!
"So you went on a date with him earlier, huh?"
Bumuntong hininga ako.
"Kumain ako sa school, hindi kami magkasabay ng break time." ewan ko ba kung bakit
sinasagot ko pa siya ng maayos, wala naman dapat akong patunayan.
He scowled and nodded as he went out of the driver's seat, bumaba na rin ako at
marahang inayos ang buhok habang sinusundan siya ng tingin. Lumakad siya paakyat sa
ilang baitang patungong double doors kaya sumunod na lamang ako, walang abog niyang
binuksan ang pinto at hinila ako papasok. Halos manlamig ang buong katawan ko
kasabay pa ng pagkaabot namin sa dalawang taong naghahalikan sa kanilang tanggapan
habang nakaupo sa sofa. The woman in twenties was straddling the man with gray
eyes, messy hair and bad boy look.
"Woah! Woah!" Horace said in a fake surprise voice. "Liberty, didn't know you're a
cow girl."
"Hayop ka, Kuya!" singhap noong Liberty sabay kalas sa kanyang nobyo.
Humalakhak si Horace at tumingin sa lalaking kahalikan ng kapatid, segundo lamang
nang nanliit ang mga mata niya at isang beses na umigkas ang panga. Malademonyong
ngumisi iyong lalaki gamit ang pulang-pulang labi bago pinasadahan ng daliri ang
magulong buhok.
"Tangina mo, Cojuangco." mariing sambit ni Horace, binitawan ang pulsuhan ko at
humakbang para lumapit sa gawi noong dalawa.
They're fully clothed but the way how we saw them kissing was near on taking
clothes off. Mabuti na lang at walang hiya si Horace kaya hindi na tumagal pa ang
pagpasok kundi ay baka naabutan namin silang hubad na. Mas lalong awkward iyon.
That was so unexpected scene, the woman looks like Horace a bit in her dark eyes
and mestiza skin. Matangkad at balingkinitan ang pangagatawan, parang modelo. She's
just wearing a cream halter top and denim rugged shorts, walang sapin sa paa at
magulo ang mahabang buhok. Lips were swollen red as the man she was kissing!
Kinabahan ako sa nakitang galit kay Horace. Namilog ang mga mata ni Liberty at
hinila sa braso iyong Cojuangco.
"Let's go, Speed!" tarantang ani Liberty. "Kuya, don't you dare! May family
gathering sila mamaya!"
"Wala akong pakealam sa gathering! Babasagin ko ang mukha niyan!"
Speed Cojuangco guy laughed and stood up lazily, napasulyap siya sa akin at
nagkibit balikat na tila may naintindihan. Inakbayan niya si Liberty at hinalikan
ng isang beses sa labi bago kumindat kay Horace. Uminit ang pisngi ko sa kabulgaran
noon, talagang sa harap pa ng Kuya na galit!
"I get it, man. You don't need to be this mad ape." he said quietly.
"Fucker!" nagtatagis bagang na sugod ni Horace at mabilis siyang nayakap ni Liberty
sa baywang para awatin. "Liberty! Why the hell are you still staying with that
fucking dog's asshole!?"
"Kuya! We got back! We got back together!" natataranta na ani Liberty habang
kinukuway ang kamay sa harapan ng kapatid.
"What!? Since fucking when did you stupidly come back together? Putangina, Liberty!
Niloko ka na, bumalik ka pa?"
"Hindi ako bumalik, Kuya! Ano ba? Mag-uusap tayo mamaya, hayaan mo munang umalis si
Speed! Maraming mababasag dito, magagalit si Mommy!"
Halos itulak ni Horace ang kapatid sa magaang paghawi pero hindi siya pinakawalan
ni Liberty.
"Wala akong pake, babasagin ko lahat ng gamit sa mukha niyan! I'm gonna kill that
fucking schmuck!"
Nanlambot ang mga tuhod ko sa takot, mukhang galit talaga si Horace at heto ang
unang pagkakataon na nakita ko siyang ganito kaseryoso at galit.
"Easy, Villareal. Your sister is in love with me—"
"Being in love with you doesn't give you the right to fool my sister! Tangina mo,
hinayaan mong umuwi 'yan mag-isa rito tapos ngayon susunod kang parang uhaw sa
halik niya? Aba! Putangina, magsuntukan tayo!"
Liberty started sobbing while stopping Horace from reaching Speed, kumunot ang noo
ni Horace at napahinto sa pagwawala para sulyapan ang kapatid na umaawat.
"Iniiyakan mo pa? I can't believe you!" singhap ni Horace.
"Kasi, Kuya, wala ka namang alam! Tumigil ka na, hindi rin tama na magsuntukan pa
kayong dalawa kung puwede namang mag-usap ng maayos!" umiiyak na sambit ni Liberty.
Horace' brows furrowed more in anger.
"Niloko ka niya, sa tingin mo madadaan iyon sa maayos na usapan?" nanggagalaiting
tanong ni Horace.
Speed's eyes went serious and dark while watching Liberty.
"Lib, let him. I understand his wrath as your brother." he said vigorously as he
pulled Liberty's elbow calmly.
"Yeah, moron! You have a sister!" inis na sabi ni Horace.
Umiling agad si Liberty at matalim na binalingan si Horace.
"Hindi niya ako niloko, Kuya! Let me explain this with you alone! Mahiya ka naman
sa bisita mo! Sinama mo rito para ipanood iyang pagka war freak mo?" iritado ani
Liberty.
Horace scowled and gazed at me, isang buntong hininga ang pinakawalan niya nang
magkatinginan kami. Muli niyang binalikan ng tingin si Speed Cojuangco at ang
kapatid, bahagya niyang pinunto iyon at nag-igting ang panga na tila nagbabanta na.
"Don't show your face here again," he said frigidly and turned to his sister. "Get
him out of here and stay in your room, we'll talk later. Pag hindi kita nakita sa
kuwarto mo mamaya, guguluhin ko ang family fucking gathering nila para halughugin
ka, Liberty."
Pumikit si Liberty at suminghap, nagyuko siya ng ulo. Speed's hand held her hand
and nodded a bit to calm her. Bumulong siya sa nobya at inalo ang likuran nito sa
malambing na paraan.
Mukha namang seryoso si Speed sa kapatid niya, ah? Manloloko agad? Sinabi na nga ni
Liberty na hindi raw siya niloko, hetong si Horace masyadong protective. Paano,
nakikita siguro ang sarili niya sa ibang katauhan. Gago, ganoon. Pero ang totoo,
mas gago siya kasi totoo ang mga paratang samantalang sa nobyo ng kapatid niya ay
hindi naman pala. Misunderstanding lang siguro. Well, who knows about them? All I
know is Horace' assholeness, nothing less but more than more.
Hinila na ako ni Horace patungo sa isang pasilyo at iniwanan doon ang dalawa sa
tanggapan, pumasok kami sa isang maluwag na silid at punong-puno ng mga libro sa
bookshelves na nagmistulang haligi ng kabuuang kuwarto. They were so organized than
our school's library, iba't ibang librong tungkol sa enhinyero, arkitekto,
medisina, matematika at iba pa. Mas kumpleto pa yata rito kesa sa library ng school
namin. Naigala ko ang tingin, there are a round of sofas in the left side of the
room. On the other side was a row of tables and chairs to study.
Namangha ako kaya hindi agad nakasunod sa lakad ni Horace na tumungo sa mga sofa at
naupo, the room was silent and peaceful that it feels awkward. Parang kahit sa
labas ay walang maririnig mula rito, vice versa.
Kinapitan ko ang libro ko at ang strap ng shoulder bag sa kanang balikat bago
naglakad patungo sa sofa. His eyes were closed, mukhang nagpapakalma pa mula sa
nangyari kanina. Marahan niyang hinilot ang sentido at pinilig ang leeg.
Napabusangot ako habang pinapanuod siya, kinuha ko ang tiyempo na maupo kaharap
niyang sofa at maingat na nilapag ang libro sa center table.
"Galit na galit ka sa kapwa mo, ah..." I stated simply.
His eyes opened swiftly and it directed on me, inalis niya ang kamay sa sentido at
nag-igting ang panga.
"That man is an asshole." he buffed a bit and sighed. "I'm an ass, but it's another
way around. That's my sister he fooled."
Kumunot ang noo ko.
"Paano kung may kapatid ding lalaki si Aliyah? 'Di ba ganoon ka rin naman, pinaiyak
mo siya at niloko. Huwag kang magjudge kung mas malala ka pa."
"Tss." umismid siya. "At least I didn't pretend to be a good one, I am who
everybody sees. Unlike that Cojuangco, he let my sister go home alone all the way
from Manila. Siya ang nagdala roon, siya ang dapat magbabalik dito. Maayos at hindi
umiiyak."
"E, mag-uusap naman daw kayo ng kapatid mo. Hindi mo na kailangan magbunganga at
gumawa ng away. Ang tapang mo porque nasa sarili kang teritoryo." iling-iling ko.
He scowled even more, mas nairita ang mga mata pero pilit nagpapakalma. Tumuwid
siya sa pagkakaupo at tinuko ang palad sa lamesang nasa pagitan namin, he puckered
his lips while glaring at me.
"Hindi lang sa sariling teritoryo, I can even crash on their gathering and punch
him nonstop. Ikaw nga ang tapang mo wala ka naman sa lugar," he smirked by the last
sentence. "You are in my territory now, Teacher Lovice—"
"Subukan mo akong gawan ng hindi maganda, sisipain kita sa pinakamamahal mong
parte."
His lips curled playfully with an obvious bewilderment while looking at me. Ilang
saglit pa ay simple niyang tinaas ang kamay para sumuko.
"You're in my territory but seems like you fucking stole it suddenly."
I scowled and sighed massively. "Alright, alright. I need to stop your ways now,
you won't ever get me again. Let's get this straight now. We're both here to talk
about what happened that night we s-spent... uh, you know."
He chuckled roughly, the vibration of nervous was on it as he nodded and crossed
his arms on his chest. Huminga ako nang malalim at kinuha ang bag ko, pinatong ko
iyon sa aking hita at kinapa sa loob noon isang maliit na PT. My heart pummeled
harshly against my chest, I could feel the pain and tightness of my breathing.
His eyes followed every action I make, mariing kinulong ko sa aking kamao ang PT
bago iyon nilapag sa lamesang nakapagitan sa amin. Mula sa aking mga mata ay binaba
niya ang tingin sa nilapag kong bagay, his brows furrowed in instant with a proof
of shock in his eyes while staring at it. Mabilis dumalo ang kaba sa takot na
kanina ko pa nararamdaman. His head tilted to the side a bit and a gasp slid out of
his separated lips. He blinked and for the last, he closed his eyes with forehead
wrinkled.
"W-When?— I mean, w-where?" he asked in a whisper, tila ayaw magmulat ng mga mata
at tingnan ang lahat.
Sumakit ang puso ko, para akong mamamatay sa naramdamang saksak noon diretso at
walang awa. Suminghap ako.
"W-Wala."
"Wala?" he asked dangerously, clenching jaw. "Anong wala?" mariin ang bawat bigkas.
My knees trembled, ganoon din ang labi at mga daliri ko habang humihinga ng
malalalim. Umiling ako kahit wala siyang balak magbukas ng mga mata.
"W-Wala na siya... a m-month after that night, I learned about my pregnancy. I-I
got stressed bad a-and I had a miscarriage." nanginginig ang boses kong sinabi.
Isang singhap ang kumawala sa labi niya bago sarkastikong natawa nang mahina. Agad
siyang nagmulat ng mga mata at dumirekta iyon sa akin, iwas na iwas makita ang nasa
lamesa. Pait at... awa ang malinaw kong nakita ngunit mabilis naglaho. Tears
started pouring down my cheeks, I bit my lips.
"I-I'm sorry..."
"What did you do, Lovice?" mariin niyang balik.
Hindi ako makapagsalita, natulala ako habang umiiyak at umiling ng tipid.
"D-Did you try to get rid of i-it?" namamaos niyang tanong, pati ako nasasaktan.
Lumunok ako at nagyuko ng ulo, mariin kong pinagsiklop ang mga kamay na nanginginig
at unti-unting tumango sa kanyang paratang na katotohanan. My heart is crying so
hard in pain and agony.
"I-I'm so sorry, I... I don't know what to do. Bata pa ako at walang matinong pag-
iisip noong nasa sitwasyon. Maaring sinadya ko pero hindi ko..." umiyak ako at
hindi na makapagsalita.
Suminghap siya at mariin na nagmura sa mahinang tinig.
"Oh fuck." he gasped out, calming himself down.
"I'm sorry... I'm sorry."
He gasped again.
"No." tanggi niya sa marahang tinig. "I'm fucking sorry, Lovice. I'm so sorry... I
shouldn't have left you that night, I shouldn't... Damn, I'm so sorry."
He immediately reached my side and pulled me up to cage me in between his arms
while caressing my hair and back tenderly but very grievous.
"I'm sorry." he whispered again, pain is blinding his voice. Ang kaninang matapang
niyang boses ay nanlalambot sa bawat salitang binibitawan.
There, I cried more in so much pain and sadness for the both of us. For my loss,
for his loss. For our baby's loss...

[ 11 MT9 ]
-------------------------------

Lalong tumahimik ang pagitan naming dalawa pagtapos kong ilabas ang emosyon tungkol
sa pagkawala, hindi ako makapaniwala na natanggap niya iyon nang walang nasabing
masama sa akin kahit ano. I expected him to throw me out of his face because of
what I did to our child, I didn't expect he understood everything in just a span of
time here.
Medyo lumuwag ang dala-dala kong kabigatan sa ilang taon dahil nasabi ko ang lahat
ngayon sa taong may bahagi rin sa bunga. Hindi ko maintindihan kung paano nagagawa
ng ibang ina na makaahon sa maikling oras dahil sa tagal kong dala iyon ay hindi
ako nakaahon kahit minsan. Sa gabi, iyon pa rin ang dala ko sa isip hanggang sa
maggabi ulit. Maayos man akong namuhay pagtapos ng pangyayaring iyon, alam ko kung
saan ako pinupulot ng sarili ko. Sa bangin pa rin ng pagsisisi, sa kadiliman ng
kahapon. Sa kasalanang hindi kailanman mapapatawad.
Horace drove me home, nang nasa harapan kami ng gate ay bumaba na ako. Wala akong
masabi kundi pasasalamat, nakaluwag sa akin ang pagtanggap niya roon. Pagtapos
nito, siguro wala na siyang ibang pupuntahan pa sa akin dahil nasabi ko na ang
lahat.
Lumakad na ako patungo sa gate, gulat pa ako nang sumunod siya sa pagbaba ko. Kita
ang kalungutan sa mga mata niya, pagsisisi ang lamang. Winala niya iyon nang
magtama ang tingin namin.
"Can you go back teaching Fifth and Bhaltie, again? They're missing you..." he
said.
Nang hindi ako makasagot at tumitig lang ay bumuntong hininga siya at marahang
kumamot sa kanang kilay niya bago tumango.
"I'm hurting, too. It's painful to know what happened to our baby..." he said
quietly and smiled softly. "Limang taon na sana siya ngayon, pero hindi kita
sisisihin sa nangyari. I know you were too young to handle the situation where you
felt helpless and scared for responsibility like that. You were young, Lovice. I'm
actually regretting it today, not what we did but the reason I felt you were
uninterested in me. I'm regretting that I chose to drop it and you're right, I was
a fucking asshole to even care if you're interested or not. Sana pinilit ko pa rin,
sana nawalan ako ng pakealam kung interesado ka o hindi. I can force myself to get
your interest and I can wait."
"Kaso naisip ko rin na hindi pa iyon ang oras para sayo. Bata ka pa, sixteen at ako
bente, wala pa ring napapatunayan dahil nag-aaral pa. Marami ka pang puwedeng
gawing malaya, iyong walang iintindihing buhay pag-ibig. And I'm sorry for that,
truly sorry for everything. Ngayon ko lang naisip na wala naman talagang edad ang
pagmamahal o kahit hindi pa pagmamahal, walang edad ang atraksyon at apeksyon. I
could've been pursuing you until you turned legal, right? That's what I should've
done, not that way I turned it off because you didn't contact me. That was fucking
lame."
Bahagya siyang natawa sa inis na tono at umiwas ng tingin, niyuko ang ulo at pataas
na lumapat ang mga mata sa akin muli habang nakayuko ng bahagya. My heart pummeled
harshly, I blinked my eyes at the sudden emotion around my system. Ramdam na ramdam
ko ang pagsisisi niya, ramdam ko ang galit at pait.
"I'm sorry for the loss, kung mayroon ka lang sigurong kasama. Kung pinanindigan ko
lang sana iyong ginawa k-ko..." nanginig ang boses niya sa huling salita at umiling
saka suminghap. "Kung pinandigan ko lang sana iyong kinuha ko, hindi sana nangyari
ang lahat. Hindi ka sana nawalan, hindi sana tayo nawalan. You can punish me, you
can hate me and hurt me as much as you want to do it now. I will accept anything."
I cried silently, nagyuko ako ng ulo at hinigpitan ang hawak sa libro para pigilan
ang sariling emosyong kumakawala na naman. Kanina pa siya puro sorry sa akin, doon
pa lang sa library nila. Hindi ko na tuloy maintindihan, parang inaako niya ang
lahat ng kasalanan at madilim na nangyari sa akin noon. Pinaparamdam niya sa aking
kanya ang lahat ng kasalanan, wala akong bahagi. Ganoon lahat ng nararamdaman ko sa
mga salitang binibitawan niya.
"P-Parehas lang tayong may mali, malaki ang bahagi ko roon dahil sinadya ko pero
pinagsisisihan ko rin ang lahat, Horace. You can stop taking everything now, we
were both young that time. May gusto ka pang patunayan sa pamilya mo at ako ay
ganoon din, parehas tayong estudyante at nakagawa ng mali pero tinuruan naman tayo
noon ngayon. Now we realized the wrongs and the string of consequences might happen
in every little thing we do." I sighed and smiled a bit. "I'm sorry for the loss
too and thank you for understanding me..." banayad kong sinabi.
Nagkatinginan kaming dalawa, nakakapaso iyon lalo ng emosyon ko dahil hindi
nawawala ang pagsisisi sa kanyang mga mata kahit ano pang sinabi ko. Tumango-tango
siya at iniwas ang tingin habang kunot ang noo, tumingin siya sa nagdidilim ng
kalangitan at tipid na ngumiti pagkabaling sa akin.
"I gotta go now, then?" he said, calmed down now. "I'll still hope for your
presence in Leonel's home, kung hindi naman... ayos lang ding sunduin kita sa
school?"
Nangunot ang noo ko habang pinapahiran ang luha sa pisngi, he reached my other
cheek and helped me wipe the tears off. I puckered my lips and looked at him.
"Bakit mo ako susunduin? Marunong akong umuwi mag-isa."
He nodded scornfully with a scowl.
"Marunong ka palang umuwi mag-isa, bakit nagpapahatid-sundo ka kay Cotton?"
Bahagya akong natawa roon.
"Colton iyon, Horace. Make some sense, sinong magpapangalan na cotton sa anak niya?
Tsk." iling ko. "'Tsaka nanliligaw daw siya sa akin, kaya required iyon. Hatid-
sundo, hindi na bago."
"Tss, don't attach our name together." iritado niyang puna. "I don't care if he's
cotton or whatever. Mahina ako sa letter L, cotton mas bagay sa kanya."
Humalakhak ako, just like that I feel comfortable.
"And since when he's courting you? A week? Month? Days? Puwede pa naman akong
humabol, 'di ba?"
Napangiwi ako. "Eh?"
"Eh?" he copied my reaction with forehead wrinkled sarcastically. "I don't remember
myself courting someone because I used to do dating already but I can make you an
exception."
Mas lalong kumunot ang noo ko, awang ang labi sa mga pinagsasabi niya na hindi ko
masundan kung katotohanan o paglalaro sa kanya. I couldn't read his eyes but the
effect he's giving is beyond electric. Nagpamulsa siya at marahang hinaplos ang
buhok ko sa tuktok na tila isa akong bata, ngumisi siya.
"Kung ginagawa mo ito dahil pakiramdam mo may obligasyon kang ituloy ang nangyari
sa akin ay huwag na, Horace. Hindi ko kailangan niyan, puwede naman tayong maging
magkaibigan pero kung liligawan mo ako sa dahilang iyon? Ayoko."
He smirked playfully and shrugged. "Paano kung mali ka? Paano kung hindi dahil
gusto kong ituloy ang nasimulan at iniwanan? Paano kung gusto kong magsimula ulit
hanggang sa makuha ka sa paraang disente ngayon?"
Suminghap ako, halos mawalan ng hangin ang puso ko sa kakatibok. Hindi ko napigilan
ang biglaang pag-iwas ng tingin, tumingala ako at kunwaring natawa pero paraan lang
iyon para kumalma ang dibdib ko.
"Paano kung hindi mo kaya? Paano kung ayaw ko dahil ang pangit na ng first
impression ko sayo?" hamon ko.
"First impression, huh? Yes, sometimes first impression matters to some people but
not every first impression can make you impressed. Hindi rin lahat ng first
impression hanggang huli na, it can always change because of the growing affection.
Teacher ka, alam mong hindi totoo ang first impression will last forever."
humalakhak siya. "Impression will stay impression, it's just a matter of fact
without knowing the solution while solving. It's nonsense and sometimes wrong.
Minsan nga hula-hula lang, pero nakakatama tayo. Minsan ang mali sa iba, tama naman
para sa iba pa. Do you get the point? Your first impression doesn't matter anymore,
it's just a first impression and the important matter here is how I'd change it
into affection while impressing you after failing you..."
Nanlaki ang mga mata ko, hindi nakasagot agad. Even my reaction buffed for a moment
of silence between us, nakita ko ang pagkagat niya sa mga labi dahil bahagyang
natatawa. Sumaludo siya noo at kumindat sa akin.
"Impression is far from affection. Impression sees by the eyes, affection feels
here..." he pointed his chest and nodded simply. "Hope you keep blushing like that
everyday, pumasok ka na. I'm gonna call you, don't surprise yourself."
Napasinghap ako at inikot ang mga mata sa kanya para ismiran, pailing-iling akong
pumasok sa aming gate. Gusto ko nang dumiretso papasok sa bahay pero ang mga paa ko
ay humakbang pa patalikod upang maharap siya sa labas ng maliit naming gate.
Ngumuso siya at napunta iyon sa pagngisi dahil sa pagharap ko.
Pinagkunutan ko siya ng noo, magtatanong na sana ako ulit ngunit naunahan niya ako
ng pagtango.
"And to answer your confusion... yes, I'm very serious about it." he said while
nodding cooly. "I won't ask the corny line if I can, I'll just do it my way."
Shit! I can't believe this is happening!
Para akong tanga pagpasok ng bahay at diretso sa kuwarto, dahil hindi mapakali sa
lahat ng nangyari ay inabala ko ang sarili sa paggawa ng lesson plan at iba pang
aralin para lang alisin sa isip ang mga salita ni Horace. Hapunan ay pinatawag ako,
naroon na si Mama at kinililiti si Tyler na humahagikgik. Mukhang kararating lang
mula kila Chandria. Ate Tricca was setting the table, pinanood ko ang maliit ngunit
masayang pamilya ko roon.
My heart tightened, hanggang ngayon ay naglilihim pa ako sa kanila. Hindi ko kayang
sabihin kay Mama at Papa ang pangyayaring iyon ng buhay ko, alam kong magagalit si
Mama at Papa. Nakita ko kung paano sila nagalit sa pamilya ni Gerome dahil sa
tangkang pagpapalaglag ng anak ni Ate noon, hindi nila alam na sarili nilang anak
ay may ganoong kasalanang nagawa sa nakaraan. Ang mga magulang kong inakalang hindi
ako matatanggap sa nagawa ay kayang-kaya pala akong tanggapin, hindi ko naisip iyon
kaya naduwag ako.
Sabay-sabay kaming kumakain nang nakatanggap ako ng tawag, agad kong napatay iyon
dahil sa pagtingin nila Mama sa akin. Bahaw akong ngumiti at sumubo ng panibagong
pagkain sa kutsara.
"Sino ba 'yan, dapat sinabi mong kakain ka muna bago makipag call center." si Mama.
Tumawa si Ate Tricca. "Mama, iyan yata 'yong Tito nila Fifth. Iyong nagsundo sa
kanya dati!"
"Si Sir Horace?" kunot ang noo ni Mama. "Naku! Hindi siguro, galit na galit si
Twillain doon noong una nilang pagkikita. Malabong maging call mate sila."
"Hindi talaga, Ma." Umirap ako sa kanila.
"Sabi sayo, e." tawa ni Mama. "Isa pa, maraming babae si Sir Horace. Iba-iba ang
kasama noon sa mga gatherings nila tuwing nakikita ko sa Facebook. Mahilig siya sa
mga payat na babae."
Namilog ang mga mata ko sa mapang-asar na sinabi ni Mama.
"Mama, alam mo ikaw!" inis kong bulalas. "Mataba ka rin naman, kung makapang asar
ka sa akin diyan!"
Nagtawanan sila.
Sinundan agad ng isang tunog ng text ang cellphone ko kaya binasa sa screen habang
nakapatong iyon sa lamesa.
Horace Villareal: Are you busy with Cotton?
Horace Villareal: I'm with Bhaltie and Capriana, his twin sister. Bhaltie's forcing
me to call you, he wants to introduce Capriana. Text back when you're not busy
anymore.
"Hoy, kumain ka muna!" saway ni Mama sa akin habang mapanuya ang tingin.
I rolled my eyes again and gasped, pinagpatuloy ko ang pagkain. Kanina binabagalan
ko pa dahil kakapiranggot lang ang laman ng plato ko, diet meal kasi tuwing gabi.
Binilisan ko ang pagkain, excited lang talaga akong makausap si Bhaltie ang kambal
niya. Hindi ko pa kasi nakakausap iyon kahit kailan pero madalas ikwento ni Bhaltie
kapag tinuturuan ko sila, sabi ni Fifth ay may pagkabluktot din daw ang dila pero
mas maarte. Nakakatuwa talaga silang isipin at makita, nakakawala ng stress.
Umakyat ako sa kuwarto pagtapos maghugas ng pinggan, iyon ang toka sa akin tuwing
pagtapos kumain. Hindi mabigat na gawain pero hindi rin kaya ni Sam, napairap ako
habang nagtitipa ng text kay Horace.
Ako:I'm done eating. Nandiyan pa ba ang kambal?
Nasaan kaya si Horace? Siguro na kila Cyprian? O baka hiniram niya ang kambal at
dinala sa kanila? Bigla ko tuloy naisip kung ano kayang nangyari sa pag-uusap nila
ni Liberty pagkauwi niya. Galit na galit pa naman siya kanina.
Horace: I added you on Facebook, pauwi na sana ako pero sige. Ipapakita ko muna
sayo ang kambal.
Suminghap ako, hindi inasahan iyon. Akala ko ba wala siyang Facebook? Nagbukas agad
ako ng Facebook para tanggapin ang request niya, tanging litrato ng aso ang display
picture niya at naisipan ko pa talagang bisitahin ang timeline niya na halos walang
laman. Nakalagay doon na kahapon lang siya nagkaroon ng Facebook, puro Villareal
ang nakita ko sa friend list at ibang babaeng mukhang modelo dahil sa mga litrato
nila.
Napanguso ako at nagulat nang magvibrate ang cellphone ko, he's video calling now
on Messenger. Namilog ang mga mata ko at mabilis na pinasadahan ng mga daliri ang
buhok ko bago sinagot ang tawag.
"Oh my gold! She answered it!" sambit ng batang babae habang nakatutok ang buong
mukha sa screen nang sagutin ko ang tawag. She made poses on the camera. "Hi,
Bhaltie's teacher! Oh my gold! We have the same cutie cheeks!" baling niya sa
katabi.
Inagaw ni Bhaltie ang cellphone at hinwakan iyon palayo para makuha silang dalawa
roon, hindi ko mapigilan ang ngumit ng malapad habang pinapanood sila. Kumaway ako
sa kanila.
"Hi!" I greeted cheerfully.
"Oh my gold! She's talking!" singhap ni Capriana. "Bhaltie!"
Umismid si Bhaltie nang yakapin ni Capriana ang braso niya at niyugyog siya sa
excitement.
"Hello, Ma'am! It's a pleasure to meet you on this screen tonight though I haven't
brushed my teeth yet because we just had dinner awhile ago, but I truly appreciate
your help teaching my twin brother to improve his short tongue! My gosh! I'm
excited makita ka in person!" she giggled cutely while shaking Bhaltie's arm.
Narinig ko ang halakhak ni Horace sa background. Napangiti ako lalo sa kambal,
nakakatuwa si Capriana.
"I'm excited to meet you too, Capriana."
Namilog ang mga mata niya at maarteng nagtakip ng bibig bago muling niyugyog si
Bhaltie na naiirita ngayon.
"She knows my name! She knows my name! Does it mean I'm famous? Ah!" tumili siya at
halos panggigilan si Bhaltie.
"Capriana! You're not sikat, you're not a sun! Can you stop shaking me now? She
just know your name because I was telling her stories about how rude and funny you
are like a comedian actress!" ganti ni Bhaltie sa iritasyon. "I told her your name
doesn't suit you, Daldalita is the best name to support your attitude."
"Bhaltair! You're being harsh! I'm minutes older than you, you can't just boss
around me like that! Isusumbong kita kay Mommy! You're so bastos!" sambit ni
Capriana at padabog binitiwan ang braso ni Bhaltie. "Ma'am, please, teach him how
be magalang sa mga older people especially sa akin kasi I'm his older twin."
Umismid si Bhaltair at tinapat ng husto ang mukha niya sa screen habang matalim na
tinitingnan si Capriana sa gilid.
"You're being rude, Capriana! She's a teacher, you can't just teach her to teach me
because she knows how to teach it on her own time!" sermon ni Bhaltair.
"Oh, really? She's a teacher and a teacher taught her to teach, too. Walang
pinagkaiba 'yon, Bhaltie! It's just the knowledge, we can teach each other basta
may lesson at tama ang tinuturo. And I told her to teach you to be magalang while
you're young. Kasi pag malaki ka na, iyan na ang magiging ugali mo pag 'di ka
natuto agad! I said what I said, look at my eye roll and think about it right!
Duh?"
Humagalpak sa tawa si Horace sa background, tuwang-tuwa pa na nagdedebate ang mga
pamangkin niya.
"You shut your kadaldalan now, Capriana or I'll never introduce my tutor to you! I
don't want her to hear you this rude in personal!"
"Madamot ka pala, Bhaltie! Ngayon, kilala ko na ang ugali mo. Wala kang balls, as
my brother, you should start building your balls now to be a man enough! Kaso
nagdadamot ka sa akin, wala ka! Negative ka na."
"Capriana!" natatawang tawag ni Horace.
Napabungisngis ako habang nakikinig at pinapanood na nagbabago ang ekspresyon ni
Bhaltie habang nakikinig kay Capriana, ngumuso siya at ilang sandali pa ay binigay
na ang cellphone doon.
"Here, you can talk to her but stop your rude mouth. Okay?"
Capriana smirked at that, she pretended to be snob and rolled her eyes on Bhaltie.
"Yan, alam mo pala ang tamang gagawin pag nagagalit na si Ate." panunuya pa ni
Capriana sabay kuha sa cellphone at ngumiti ng malapad sa akin. "Hi, Ma'am Lovice!
I heard a lot about you and I want to be your student, too. Kasi I don't like to be
conyo while growing like Popsy."
Humagalpak lalo si Horace, hindi ko siya kailanman nakita sa screen at tanging
boses lang sa background ang naririnig ko pero nakakakuntento naman sa pandinig.
Ngumiti ako.
"I would love to be your tutor, too. You're so cute and adorable!" sambit ko,
natatawa pa dahil sa kakatawa ni Horace doon.
"Ayie!" she giggled. "I'm so excited. But, number two... I don't wanna be called
cute because I'm not a dog, I'm fine with adorable. Pero pag dalaga na ako, ayoko
na rin nun. I wanna be called sexy and beautiful."
Humagikgik ako at tumango-tango sa kanya.
"Noted, beautiful." sabi ko.
"Hope to meet you soonest, I'll bring Dia with me. She's my cousin with kulot salot
hair, but not too salot. Sakto lang. She has a twin sister too, named Brillante.
She's weird so I can't really bring her. I don't like pacool kids."
"Capriana, ha!" narinig ko ang saway ng isang babae sa background. "Zipper the bad
comments about your own cousin. Brillante isn't weird, she's just a silent type."
Umirap si Capriana sa hangin.
"Yeah right, Momsy. I'm sorry."
"Yan!" tuya ni Bhaltie. "Bad kasi!"
"Zipper the bad comments about your own sister!" ganti ni Capriana.
Humagalpak sa tawa si Horace, umangat si Capriana sa upuan at batid kong binuhat na
siya roon. Nakita ko ang kalahati ng mukha ni Horace nang umakbay si Capriana sa
kanya at humagikgik.
"Ate, this is Tito Horace. You see this face? I have a trivia about it." she asked
while giggling.
Ngumiti ako at tumango.
"I learned about Tito Horace' face suits the very perfect word. This the face of a
jerk, the perfect word is a jerk, now you know." she said crudely and laughed.
Hindi ko napigilan ang pagsabog ng tawa ko. Horace howled with a fake disappointed
laugh, hinalikan niya ang pisngi ni Capriana at pinanggigilan.
"Jerk pala, huh." he said as he tickled Capriana, she burst out laughing.
Napangiti ako habang pinapanood ang mukha nilang dalawa roon na nagtatawanan, my
heart melted easily at the sight of them like a father and a daughter cute moment
that worth capturing... ang cute nilang dalawa, hindi ko mapigilan balewalain ang
sariling nararamdaman habang nakatingin at nakikinig sa tawanan nila. I wish, I
could hear the laughter of my own angel even just in my dreams.

[ 12 MT10 ]
-------------------------------

"Hindi talaga importante iyong panliligaw sa generation ngayon."

"Hindi nga pero sana naman mayroon pa ring mga lalaking katulad ni Colton na
manliligaw muna bago ang date!" si Carly.
"Bakit, hindi ka ba niligawan ni Josh?"
Ngumuso si Carly at pumula ang pisngi, nagkibit balikat siya. "Hindi ko a-alam."
"Huh? Anong hindi mo alam?" tawa ni Nikka.
Napailing ako sa usapan nila Carly at Nikka. Alam kong hindi nanligaw si Josh noon
dahil si Carly naman talaga ang nagpursige na mapansin siya ni Josh, kahit sa text
at chat ay nangungulit siya. Marami kasing nagkakagusto kay Josh noon, hindi na
magtataka na napabilang si Carly sa fan girls niya. In fact, I taught her how to
date already than being courted first before the dating stage. Wala naman talaga
akong alam sa ligawan noon dahil sa Australia ay hindi uso iyon. Madalas date na
agad tapos may kiss na naganap na pagtapos ng date.
Horace wasn't even my first kiss, may nakadate na ako noon na Australian at pareho
kaming edad pero kalaunan ding nagbreak dahil masyado pang bata. Ika nga ni Lola.
Ganoon kabilis doon, ganoon din kabilis nawawala. Mayroon pa rin namang mga
relasyon na seryoso roon, gaya ng sa pinsan ko. Simula pa noong nag-aaral ako roon
ay silang dalawa at hanggang ngayon, sila pa rin. Engaged na.
Para sa akin, importante pa rin ang panliligaw. Hindi iyon sukatan kung seryoso o
hindi, pero roon tayo makakakuha ng ideya kung handa na ba talaga tayo o hindi pa
para sa isang relasyon. It's like a stepping stone into taking relationships
seriously, mayroon kasing kala mo handa ka na pero hindi pa pala kaya kalaunang
nagloloko pag nasa loob na ng isang relasyon.
"Mauuna na ako." unang paalam ni Nikka.
Ngumiti ako at tumango. "Ingat, Nik."
"Saan ka?"
"Punta kami ni Erwin sa kanila." Nikka answered.
Sumipol si Carly at mapanuksong tumingin.
"Punta lang ba?"
Nagtawanan sila, nakitawa rin ako dahil sa kanyang sinabi. Umirap at pinamulahan ng
pisngi si Nikka.
"Oo! Bwisit ka, may family lunch kasi!"
"Twillain!" tawag ni Colton sa akin at sumabay sa paglalakad namin, kasama niya si
Josh na dumiretso naman kay Carly agad para kunin ang mga libro.
"Ihahatid kita, may pupuntahan ka pa bang iba?"
I smiled awkwardly, napahagod ako sa aking batok at handa ng gumawa ng mga rason
para hindi tumanggap ng offer niya ngayon.
"Ah, may tuturuan ako." kahit magrereview lang ako sa bahay, ayaw ko na lang
talagang magpahatid dahil nakakahiya na.
Isa pa, parati niyang naaabutan si Horace na nakaabang sa labas ng bahay namin.
Gaya noong una, sinabi ko na lang na bumibisita sa bahay. It's been a week since
we've had a talk about the past, totoo nga siya sa sinabi niyang pagsusundo na
madalas namang hindi maabutan dahil nauuna si Colton at nasa loob lang ng
eskwelahan ang sasakyan. Our school isn't allowing outsiders to go in kaya siguro
hindi nakakapasok si Horace, ang masama roon ay hindi siya nagsasabi na magsusundo
siya kaya nawawala rin sa isip ko. Ang ending, sa bahay namin siya nag-aabang para
sa akin. Hindi ko alam kung matatawa ako o maaawa na ganoon ang nangyayari sa ilang
araw.
"Doon kita ihahatid, kung ganoon." he said, he looks so formal wearing a blue short
sleeved button down shirt and slacks.
"Teacher!"
Nagulat ako sa sumigaw na bata kaya napatingin kami sa kanya, pamilyar na pamilyar
at biglaang lumakad pasalubong sa amin habang kumekembot pa ang balakang. Kumunot
ang noo ng mga kasama ko nang lumapit iyon sa akin at humawak sa kamay ko, it's
Capriana! She's wearing a pair of denim shorts, baby pink under shirt and a denim
flannel matched with her pink boots. Her hair is in a half ponytail style. She
looks so cute!
"Hi, teachers! Good afternoon, hope you had a good day teaching people even though
some students aren't always that responsible!" maligaya niyang sambit at bahagyang
nag-bow.
Nalaglag ang panga nila Carly habang nakatitig sa bata, Josh was smiling cutely
while watching Capriana.
"C-Capriana." sambit ko, natutuwa at nakangiti na.
She winked and clicked her tongue cutely.
"Ih! I'm so kilig! I feel famous!" she giggled.
Umawang ang labi ko at inangat ang tingin para maghanap ng kasama niya, tumuro na
si Capriana sa labas ng gate. Nasa hamba pa lang kami ng gate papalabas.
"I came from the outside! There's Tito Horace, talking with two security guards of
this school."
"Ma'am Lovice!" Bhaltie called from the crowd of highschool students, pinalilibutan
siya ng tatlong estudyanteng babae at parang cute na cute sa kanya. Kumaway siya at
iritadong kumamot sa ulo, pawisan na ang kanyang noo at leeg habang namumula ang
pisngi.
"Oh my gold! He's so sweaty! Baka iba na ang amoy ng kapatid ko, so please take
care of your nostrils!" ani Capriana.
Halos manggigil si Carly at Nikka habang pigil ang hagikgik at nakatingin kay
Capriana.
"She's so cute!" sambit ni Nikka, halos kurutin sa hangin si Capriana. "Puwede bang
hawakan 'yan?"
"Student mo, Twillain?" si Josh, tuwang-tuwa rin.
Ngumiti ako at tumango, my heart is still in a surprise stand. Lumakad si Capriana
patungo kay Bhaltie at nandidiri niyang hinila sa uniporme iyon habang nagtatakip
ng ilong niya at ngumingiwi. Bhaltie howled in irritation and pushed her softly.
"Maarte ka!" Bhaltie hissed. "Don't touch me if you think I'm mabaho! Inieysip mow
lang 'yan or you just have a bad nostrils!"
Capriana rolled her eyes and smiled sweetly. I can't believe they are this adorable
more in personal! Parehas mestiza at mestizo ang mga kutis, magkamukha pero mas
soft ang features ni Capriana dahil pambabae at mas matangkad si Bhaltie ng konti.
"Grabe! Ang cute nila!" halakhak ni Josh at hindi na nakapagpigil lapitan ang
dalawang bata para kausapin. Mabilis sumunod si Carly roon.
Nakita ko na si Horace na naglalakad habang kunot ang noo sa sikat ng araw na
kumakalaban sa malambot na mga ulap sa itaas. Kung ano ang nilambot at niliwanag
noon ay siyang tinigas at dilim ng ekspresyon ni Horace kahit pa maaliwalas naman
ang aura. I don't know, I just really find him so dark and mysterious with his pair
of Delphic eyes. Pasimple akong suminghap nang lumapit siya sa mga pamangkin,
Capriana was giggling as she jumped on Horace and he carried her up in one arm.
"I found her with a guy, I don't know who but is it allowed to have a boyfriend
while studying as teacher?"
Namilog ang mga mata ko sa pinatutungkulan ni Capriana, mabilis ang pagtatama ng
tingin namin ni Horace nang nginuso ako ni Capriana. Colton was watching Carly and
Josh while talking with Bhaltie, mukhang aliw rin sa mga bata pero nang makita si
Horace ay nagbago ang timpla ng kunot sa noo niya. Imbes na sa sikat lang sana ng
araw ay napatungan pa ng pagtataka sa presensya ni Horace.
Lumapit na ako banda kila Carly, Bhaltie smiled widely at me as he looked up.
"Hello, binibeybing Lovice! Magayndang tanghayli pow!"
"Oh my God!" Nikka shrieked in adorable way.
I can't help but giggle unconsciously, hinawakan ko siya sa balikat at kinurot sa
pisngi. Carly was smiling, parang maiiyak na sa panggigigil. Nagulat ako nang
kurutin niya ang pisngi ni Bhaltie sa sobrang gigil ay napangiwi at umungot ito.
"Carly!" saway ko.
Humalakhak si Josh at hinila si Carly palayo kay Bhaltie, mabilis kong hinaplos ang
pisngi ng bata at matalim na tiningnan si Carly. Nagpeace sign siya at
bumungisngis. I looked at Horace again, he was looking at me. Ngumiwi ako at
hinarap ang mga kaibigan, nakatingin na rin si Colton sa akin ngunit iba na talaga
ang timpla ng iritasyon sa kanyang ekspresyon.
Sabi niya, ayos lang?
"U-Uh, magtuturo ako sa kanila ngayon." paalam ko sa mga kaibigan. "Kita na lang
tayo bukas, bye."
Nagtanguan sila pero natuko rin ang mga mata kay Horace na tila gusto pang
magtanong, napanguso si Carly at mapang akusa ang tingin na binalik sa akin. Umirap
na lang ako.
"Bye!" Nikka said. "Ingat!"
Hinawakan ko na si Bhaltie sa kamay para igiya paalis, nilingon ko si Colton at
nginitian. He sighed massively as he nodded like he understood everything. Kalaunan
akong nakatanggap ng ngiti pabalik, nang lingunin ko si Horace ay nakabusangot at
nagpalit ang tingin sa amin ni Colton. I arched a brow at him, he rolled his eyes
sluggishly and started walking with me and Bhaltie.
Nagpaalam si Capriana sa mga kasama ko gamit ang kaway, tuluyan kaming nakawala sa
gate ng school at sa kadaldalan ni Capriana ay hindi ko namalayang nasa harapan na
kami ng sasakyan ni Horace. The two guards regarded Horace, tumango siya sa mga
iyon. Tumunog ang sasakyan para mag unlock, binuksan ni Horace ang passenger's seat
para ilapag si Capriana roon. Sinunod niya si Bhaltie, samantalang ako ay
nahihiyang kumilos. Pagkasara niya ng pinto sa mga bata ay tumingin siya sa akin at
nagtaas ng kilay. Kumalabog ang puso ko sa kaba, ilang segundo pa ay sinimangutan
niya ako at pinagbuksan din ng pinto. Sumampa na ako pero bago pa makasakay ay
narinig ko ang buska niya.
"Ngitian pa kayo, is it your secret contact?" he mocked behind me.
I scowled. "Bawal ngumiti, Horace?"
He shrugs. "Malay."
Suminghap ako at matalim siyang tiningnan, umiwas siya ng tingin na tila higanteng
takot sa matalim na mata. Inabot niya sa aking ang buckle ng seatbelt bago tuluyang
sinara ang pinto at umikot na para makasakay rin sa kabila. In no time, he started
driving away from the school. Sinawalang bahala ko ang pagiging moody niya at
nilingon ang dalawang bata sa likuran. Malapad ang ngiti ko.
"Capriana, you look so beautiful in your outfit." I giggled.
"Oh, this..." umismid siya. "This outfit is so far from my taste, but Tito Horace
was pretty excited to see your school. Siya ang nagbihis sa akin, bad taste talaga.
He told me, he has a crush on some student there!" tumingin siya sa akin. "I guess,
you are not his crush because you're a teacher there. Kilala mo po ba kung sino ang
crush ng Tito ko doon?"
"Aish!" kamot ulo si Bhaltie at tinulak ang pisngi ni Capriana. "Puweyde bang
manaheymik ka! Stop bothering her about Tito Race' crush! He has so many crush that
we don't even know if real!"
Narinig ko ang maliit at makapal na pagtawa ni Horace pero agad tumikhim para
magkunwaring seryoso.
"Iw! Pinunas mo kaya ang hand mo sa sweat mo! Napaka rude mo talaga and kadiri!"
Capriana said and slapped Bhaltie's hand.
Humalakhak ako, Bhaltie pinched her lips and she ranted like a mother after that.
Tawang-tawa at tuwang-tuwa ako sa kambal, buong oras ng biyahe ay puro hagikgik ako
dahil sa kakapigil ng pagtawa sa kanilang pag-uusap na puro pagtatalo. I wonder if
they're always like this?
"Alam mo Capriana, I think Riri is more better than you. She's quiet and very cute,
unlike you. You need to be madaldal to be cute and you're annoying!"
"How dare you compared me to a dog? Of course, Riri is a dog! Her voice is only
arf-arf! You really need to buy a brain on Lazada!"
"Brain can't be bought! And yes, Riri is a dog but she's so cute and very mahinhin
like her gender. Eykaw naman, maingay na annoying pa!"
"Really? You know what?"
"What?" Bhaltie asked back.
"You should tell that story to MMK so it wouldn't be wasted. You're just wasting
laway."
"MMK? Who is that? Where can I find him or her?"
Capriana giggles. "You can find it on television saying "Dear, Charo..." and she'll
tell your whole story! Like; Dear, Charo, I have a very very annoying but beautiful
sister-"
"Okay, stop. There's no way I'd praise you publicly and our story being siblings
isn't really ideal for very young audiences. They might copy your ugly!"
Napaigik si Bhaltie nang sabunutan siya ni Capriana. Namilog ang mga mata ko at
agad tiningnan si Horace, napatingin siya sa rearview mirror at napailing.
"Hey, hey. No need to hurt each other." mabilis na saway ni Horace. "Riana, let go.
You just got it wrong."
"Oo nga! I said ugly, that's the Tagalog of attitude, 'dey ba?" inis na sambit ni
Bhaltie.
"Oh my gold! Bulol!" singhap ni Capriana. "Okay, I'm sorry for pulling your hair. I
don't wanna be called ugly! You know that!"
Bhaltie gasped out. "Sorry can't bring back the hair you pulled! Bingi!"
Panay pa ang pagtatalo nila Bhaltie at Capriana hanggang marating namin ang bahay
nila Chandria at Leonel Villareal. Napabuntong hininga ako habang pinapanood ang
mga bata pagbaba ng sasakyan, tumakbo si Capriana papasok ng mansyon at tamad na
sumunod si Bhaltie roon. Ngumiti ako at lumakad na rin, Horace locked his car and
followed me. Suminghap ako nang may naalala, hinarap ko siya pero sa iba ako
nakatingin dahil sa naalala kong katangahan.
"Kailangan ko pala munang umuwi." sambit ko. Shit, hindi ko naman inasahan na
magtuturo pala ako ngayon dito. Nawala sa isip ko iyong sinabi ni Horace kahapon.
Kumunot ang noo niya at napahinto rin sa paglalakad, he gently held my elbow. My
nape electrified down my spine, bahagya akong umatras pero hindi niya naman
nahalata iyon.
"Why? Did you forget something?" he asked with forehead wrinkled.
"Oo, iyong libro para sa kanila. Hindi ko naman kasi alam na magtututor ako ngayong
araw, hindi ko dinala kanina." singhap ko.
He chuckled. "You're not here for that, anyway. It's okay."
"Huh?"
"Yup! I already told you, susunduin kita sa school ngayon."
"O, e, bakit tayo nandito? Akala ko ba babalik na ako sa pagtuturo?"
"Hmm, you want to? I thought you didn't want it anymore, Chandria contacted a new
tutor for Fifth. She started earlier today. Sabi rin ni Nanay Luisa na hindi ka na
makakapagturo dahil busy ka raw sa pagrereview."
Suminghap ako at tumingin lalo sa kanya, he licked his bottom lip while running his
fingers through his hair up normally. Tumingin siya pabalik, sinamaan ko siya ng
tingin.
"Kung ganoon, bakit nga ako nandito?"
I'm actually busy, graduating ako at kailangan magreview na habang maaga pa para sa
masteral. Iyon din ang parati kong rason kay Mama noong nakaraang ayaw kong balikan
ang pagtuturo kila Fifth. Nagpapasalamat pa ako na nawalan ng interes si Aliyah na
magpa-tutor kaya nagtext sa akin si Mrs. Soriano. Hindi na rin talaga ako
makakapagtutor, si Mama naman ay walang reklamo at nasabi roon. Ayos lang daw at
mas mabuti para makapag concentrate sa sariling pag-aaral.
He scowled. "I don't know why did you come out of my car."
My mouth dropped while looking at him in disbelief.
"Ano!?" inis kong sambit sa pagkalito.
Seriously? Hinatid lang pala namin ang mga bata rito, kung ganoon?
He took my books to hold it, sinunod niya ang bag ko at ginawa niya iyon habang
nagpapaliwanag. "I planned on dating you today, but I thought you wanted to visit
first. Bumaba ka kasi, ano ba?"
Sumabog ang pisngi ko sa init, isang singhap ang pinakawalan ko at pumikit ng
mariin.
"Anong date ba ang pinagsasabi mo!?" singhal ko sa gitil na boses.
"Date? Ano pa bang intindi mo sa date na sinabi ko? Alangan, date as in petsa? Ano
'yun, plano kong ipetsa ka ngayon? Huh?" naguluhan siya sa sarili sinabi at
humalakhak.
Sa kainisan ko nakurot ko ang braso niya, his lips separated while flinching and
making an "aw" sound in a soft way.
"You're so terror!" maktol niya at hinaplos ng ilang beses ang kurot ko. "Let's
just date outside, what do you think?"
Umismid ako. "U-Uuwi muna ako."
"Muna?" he arched his left brow and grinned cheekily.
Napairap ako lalo.
"Magbibihis ako at iuuwi muna ang mga gamit ko, baka masira ko lang ito sa
kahahamapas sayo."
"Magdedate ba tayo?" he asked like a little kid with thick voice.
Uminit ang mukha ko, bahaw akong nagkibit balikat. Medyo alangan pa sa isasagot,
minsan nakakainis din na kailangan pang magtanong pero dapat naman talaga iyon...
well, para sa iba?
"Magrereview ako sa bahay." blangkong sagot ko.
"Uh-huh, I get it. Let's just eat lunch, then. Kumain ka na ba?"
Damn it! I'm on a diet! Paano ko iiwasan ang offer na iyon? There's no way I'd tell
i'm on it! Sabi ni Mama, mahilig si Horace sa mga model type? Totoo ba iyon?
Nakakainis naman kasi, masyado akong tabain.
Huminga ako nang malalim.
"Kumain na ako kanina sa school." I lied smoothly.
"Kasabay mo si Cotton?" he asked back and scratched the back of his head slightly.
I shook my head. "Marami kami, pati iyong mga kaibigan namin."
He chuckled scornfully.
"Tss..."
"Bakit?" kunot noong tanong ko.
"Kailan mo ako pagbibigyang i-date ka? I need an exact day, or you can review with
me... somewhere else, anywhere you like." he said simply.
"Saan naman? Kailangan ko ng peaceful na lugar, Horace. At kung kasama ka, sa
tingin mo magiging peaceful? Ang daldal mo kaya, pasaway pa." I rolled my eyes.
He bit his bottom lip while looking at me, kumunot ang noo niya at tila nag-iisip
pero nasa akin ang mga mata kaya nailang ako at kunwaring ginala ang tingin. Damn
it, ang hirap makipagtalo ng tinginan sa kanya. Kahit anong sabihin kong wala lang
siya sa akin at isa siya sa mga dahilan kung bakit ako may madilim na nakaraan ay
hindi pa rin mapigilan ng aking sarili na maramdamang parehas lang kaming may
kasalanan at parehas lang kaming nasaktan.
He suddenly scowled.
"Can I get your sched? I want to know so I'd see where can we have our lone time
together." he said cooly. "Kung may lugar na puwede kang magreview, sa tahimik? Our
library in home is free."
Hinawakan na niya ang aking siko para igiya palabas, nilingon ko ang mansyon at
napahingang maluwag na wala namang nakakakita sa amin. Nagpatianod ako sa kanya
palabas ng bakuran.
Library sa kanila? Makakapag-aral ba ako ng matiwasay sa kaalamang nasa bahay nila
ako?
Isang sasakyan na ang nakaparada sa kabilang linya ng street, kasalukuyang
naglalakad patungo sa gawi namin si Rius. Buhat niya sa isang braso ang batang may
spiral curl hair, he's just wearing a simple white shirt and gray sweatshorts with
Adidas slides. Ngayon ko lang napansin na may tattoo pala si Rius sa kanyang braso,
pagkalapit pa lang ay tipid na ang ngisi niya.
"Tito Horace!" impit na tili ng batang babae.
Horace looks surprised when he saw the two but he didn't let my wrist go.
"Our beautiful Diamante is here!"
Tumango si Rius sa kanya, kalaunang nangunot ang noo ko habang nakatingin sa kanya.
His eyes were different from the first Rius I saw in this house.
"Hello, Tito!" magiliw na sinabi ng bata. "I heard Capriana is here so I'm here,
too! Is that your girlfriend?"
"Yes." Horace answered swiftly with a grin.
Namilog ang mga mata ko at agad kinawag ang kamay ko pasimple, nilingon niya ako at
mala-diablo ang ngisi sa labi.
"Hey, Fourthee. This is Twillain Sarmiento, my teacher." Horace introduced me
shamelessly!
Hindi man lang nahiya sa akin! Hindi niya ako teacher o girlfriend! Nakakabwisit
talaga siya!
"Teacher, huh?" napangising sambit noong lalaki. "Teacher in what subject?"
Tumawa si Horace at umiling, marahan niyang nilipat ang kamay sa aking baywang para
iharap sa tinawag na Fourthee. I shivered easily. Nasisiguro kong hindi siya si
Rius, at naalala ko na rin na may kambal nga pala siya. It's Linus Villareal.
He offered me his another hand and smiled curtly. "Linus Villareal, nice to meet
you Ma'am Sarmiento."
Ngumiwi si Horace nang akma kong abutin ang kamay at mabilis nakipagkamay kay
Linus, siya ang sumalo noon!
"Yeah, nice to meet you too raw." sabi ni Horace sabay tawa.
Diamante kid giggles. "You're such a cutie, Tito! Daddy was always like that when
someone's offering Mommy a handshake!"
Humagalpak sa tawa si Horace at kinurot ang pisngi ni Diamante, tinaasan siya ng
kilay ni Linus at sinulyapan ako.
"Iyan ba, Horace?" kunot noo niyang tanong, mapanuya. "But I just saw you dating a
girl, and I remember the name is Anna? Is it correct?"
"Anna, who?"
"Elsa's friend. Your ex." Linus said seriously.
Kunot na ang noo ko, hindi ko namamalayan. Ex na naman? At may ka-date pa? Wow
talaga!
Horace gasped mildly and looked at him sharply, mukhang walang alam kaya napairap
ako nang sulyapan niya ako. Elsa at Ana? Seriously? Mahilig talaga siya sa
magkaibigang tinutuhog!
"Who the fuck are you talking about? Elsa and Ana?" Horace hissed.
Linus laughed with Diamante.
Diamante giggled so hard. "Let it go! Let it go! Ang galing mo, Daddy!"
Napailing si Horace at nagmura ng maliit bago ako hinila paalis sa harapan ng
dalawa, binuksan niya agad ang front seat ng sasakyan niya para sa akin. I was
frowning the whole time, kahit nagkukuwento siya tungkol sa ibang bagay na habang
nagdadrive noon.
Babaero talaga si Horace, tss.
"Anna and Elsa are characters from Frozen." he then said suddenly. "That ass didn't
even think of some unique names, pero hindi mo pala kilala at naniwala ka pa?"
iritado niyang tanong at kumamot sa kilay.
Napakurap-kurap ako at pasimpleng suminghap, napansin na yata niyang hindi ako
nagsasalita kahit anong sabihin niya at daldal. Nilingon ko siya ng matalim,
gumalaw ang mga mata niya para pagilid akong sulyapan pero nanatiling sa kalsada
ang baling.
"Seriously?" he laughed. "Nagseselos ka ba kay Elsa at Anna?"
"Hell no!" inis kong sigaw sa kanya.
"Ba't ka galit?" tawa niya, mapang-asar. "You look guilty! Yie! Nagseselos kay Anna
at Elsa!"
I gasped out and glared more, mabilis ko siyang hinampas sa braso kaya mas lalo
siyang tumawa at nang-asar.
"Bwisit ka talaga! Manahimik ka, ah!"
"Yie!" he teased again.
"Hindi ka talaga titigil? Bababa ako rito!"
Agad kumunot ang noo niya sa banta ko at nilingon ako habang nagdadrive.
"'Lah? I'm just kidding, seryoso ka ba masyado sa akin? Kahit joke, siniseryoso
mo." umiling siya at nilihis ang tingin, lumabas ang ngisi sa labi niyang mapula.
"Ewan ko sayo! Ang kapal talaga ng mukha mo! Pinakilala mo pa akong girlfriend sa
pinsan mo, bawiin mo 'yon, ha? Dahil wala akong balak nobyohin ka! Manigas ka!
Bababa na ako! Badtrip ka!" sobrang iritado kong sinabi.
"Ang bastos mo, teacher. Manigas? Bakit ganoon?" halakhak niya. "You don't need to
tell me that, I'm already hard."
Nalaglag ang panga ko, agad sumabog ang mukha ko sa init at mabilis napikon doon.
Kinurot ko siya at sinuntok sa braso sa sobrang gigil at galit. He flinched while
laughing loudly, puno ng tawa niya ang loob ng sasakyan. Hindi man lang iniinda ang
mga pananakit ko.
This fucking ass! Bastos talaga!

[ 13 MT11 ]
-------------------------------

#MT11
Kagaya ng napag-usapan, dinala nga niya ako sa bahay nila nang araw na iyon.
Pagkahinto ng sasakyan ay bumaba ako, mabilis din siyang nakasunod sa akin at
kinuha ang mga dalahin ko. Hindi pa nakuntento sa mga libro at kinuha rin ang
shoulder bag ko. Hinayaan ko iyon.
"Mom's always out of the country. She's handling some business there." kuwento niya
sa naudlot kong tanong kanina sa sasakyan.
Tumango ako at nilingon siya, sinukbit niya ang bag ko sa kanyang balikat. Mabuti
na lang at mahaba naman ang chain strap noon kaya nailagay sa balikat niya nang
hindi pinipilit.
"Ah, kaya pala..." tango ko.
Umakyat kami sa ilang baitang ng hagdanan patungo sa double doors ng mansyon nila,
pagkapasok doon ay wala akong nakitang tao sa tanggapan kaya nakahinga rin nang
maluwag.
"What do you want to eat?" he asked while arching his left brow, kapit niya pa rin
ang strap ng bag ko sa balikat. "I can cook anything, just suggest, Ma'am."
Napairap ako at nilapitan siya para kunin ang mga gamit ko. "Kahit ano na lang,
hindi naman ako kakakain."
Matunog siyang bumusangot at nilapag ang mga libro ko sa center table. Umupo ako sa
isang sofa at dinukot ang cellphone ko sa bag, nang mapansin ko ang panunuod niya
ay tinaasan ko siya ng kilay.
"What?"
"Wala lang, masama bang tumingin?" natatawa niyang tanong.
Puno ng sarkasmo akong tumango sa kanya.
"Oo, masama lalo na pag ikaw. Pakiramdam ko may pahamak lagi."
Humalakhak siya habang nakatingin sa akin, Horace has two little dimples on the
both side of his chin, at the sides of his lips that made him look nice more
everytime he's smiling or laughing.
"Anong klaseng pahamak ba 'yan, teacher?" aniya. "Pahamak na masama o masarap?"
Uminit ang batok ko. "Can you stop that mouth!?"
"What? Why?" kunwaring gulat niyang tanong.
"Ang bastos mo palagi, tigilan mo na." matalim ang tingin kong sambit. "Kaya kung
anu-anong nakukuhang salita ng mga pamangkin mo sayo, e."
Lumakad na siya at nakita ko pa ang pabulong-bulong niya habang umiismid na tila
napagalitan ng nanay niya at hindi niya matanggap ang sermon, kumamot siya sa batok
habang naglalakad na patungo sa batid kong dining area. Napailing ako roon at
napangisi na lang, parang bata!
We continued on that set up, the next walking days. Sinusundo niya ako sa bahay,
maaga pa minsan kaysa sa oras ng schedule ko. Sa paghahatid naman ay talagang
nahuhuli siya dahil may sarili ring trabahong inaalagaan, madalas kong kasabay sila
Colton pero hindi naman kami nag-iisa dahil sumasabay sila Carly kung minsan.
Hanggang ngayon hindi ko pa rin alam kung anong sasabihin kay Colton para hindi na
niya ako ihatid pa o isabay pauwi, nahihiya rin kasi ako minsan tumanggi lalo na
pag nakikita kong umaasa siya sa approval ko.
"Haaay! Ang sarap mabuhay!" halakhak ni Nikka.
Tuwing nasa school ay mga kaibigan ang kasama, habang papalapit ang graduation ay
mas dumadali para sa akin ang mga gawain sa eskwelahan man o sa ibang bagay. Kagaya
sa pagrereview, mabuti na lang talaga at inayos ko ang pag-aaral ko sa kolehiyo
kaya wala masyadong pinoproblema ngayon sa counting weeks before graduation.
Matatapos na ako, matatapos na ang internship namin at puwede na akong makapagturo
oras na makuha ang bachelor's degree.
"Ano ba 'yan, sobrang dami kong gagawin. Kailangan kong kumpletuhin pa ang
clearance, nakakainis." reklamo ni Lydia. "Gagraduate na't lahat pinahihirapan pa
tayo."
"Kung matagal mo nang kinumpleto, hindi ka na sana nahihirapan ngayon!" sermon ni
Carly. "Tingnan mo kami ni Twillain, petiks na lang dahil nakahanda na ang lahat.
Diploma na lang kulang, hayahay na."
Napangisi ako, hindi pa rin petiks iyon para sa akin dahil pagtapos ng diplomasya
ay kailangan na namang mag-aral ng ilang taon para sa master's degree. Hindi ko pa
naman sigurado kung didiretsuhin ko na ito o magtatrabaho na muna ako. Iyon ang
pinag-iisipan ko nitong mga nakaraang araw, kahit wala pa namang Master's ay
makakapagturo ako. Iyon nga lang, mas malayo pa rin ang mararating ng may Master's
degree.
Pero sa ngayon, baka hindi ko na muna kunin iyon. Puwede naman akong mag-aral na
lang ulit sa susunod para roon pag nakaluwag na, mas maganda kung tutulong na lang
muna ako. I just need to be lincensed, iyon na lang ang paghahandaan muna.
My phone beeped again. It's Horace, kanina pa kami magkatext simula nang maihatid
niya ako sa gate ng school hanggang ngayong tapos na ang mga klase ko.
Horace Villareal: I'll be out early today, masusundo kita sa hapon.
Napabusangot ako.
Ako:Wala ka bang day off sa pagsusundo? Lalabas kami ng mga kaibigan ko ngayon at
baka gabi na makauwi.
Horace Villareal: Where?
"Mas okay kung mag bar na lang tayo, pero iyong bar na serene 'yong ambience. Ayoko
sa maingay masyado." suhestiyon ni Nikka.
Lydia gasped. "Naku! E, 'di ang boring naman no'n! Wala masyadong guwapo sa ganoong
bar, Nik."
"The hell she cares about handsome guys, Lydia. May boyfriend na siya." singit ni
Carly. "Ikaw lang naman ang may gusto sa maingay na bar at puro assholes ang
laman."
"Oo nga, pagbigyan n'yo naman ako! 'Tsaka iyang si Twillain, single din naman.
Pagbigyan niyo na kami makakilala ng guwapo sa bar, para naman sa susunod pare-
parehas na tayong may boyfriend."
Napabuntong hininga ako roon. I don't actually care about the place we'll go in
tonight, gusto ko lang silang makasama at makabonding. Ewan ko ba kay Lydia kung
bakit sa lahat ng lugar ay bar pa ang napiling hanapan ng boyfriend, mas lalong
walang seryoso roon kung ganoon.
Humalakhak si Carly.
"Ay, gurl! May manliligaw na siya, si Colton at may isa pa. Ayaw niyang sabihin ang
pangalan pero ang hot talaga!"
"Oo nga pala! Kung ganoon, Lydia. Ikaw lang pala ang single sa amin pag nagkataon."
Naalala ko tuloy iyong puro tanong nila Carly noong nakaraan tungkol kay Horace,
sinabi ko namang Tito siya ng mga bata pero kinukulit pa rin nila ako.
"O, siya, sige! Si Lydia ang papiliin natin ng lugar na gusto niya para hindi
kawawa." tuya ni Carly.
Nagtawanan kami, sumimangot si Lydia at tumingin sa akin.
"Bakit ang daming nanliligaw kay Twillain, 'no? Mas payat naman ako at mas sexy,
pero siya pa rin ang ligawin tapos mga guwapo pa! Maganda naman ako, 'tsaka mas
ideal kung titingnan."
Pero bakit walang nagkakamali? Gusto ko sanang itanong pero pinili kong manahimik.
Huminga ako nang malalim at tumuon na lang sa pakikipag palitan ng text kay Horace,
nababadtrip na naman ako kay Lydia. Wala na siyang kasawaan sa ganoong label sa
akin, minsan nakakabwisit pa pag sumisigaw siya sa malayo para tawagin akong baboy.
Papansing 'to!
"Wala naman kasi sa katawan iyon, nasa paraan 'yon kung paano ka magdala ng sarili
mo. Ikaw kasi napakaligalig mo at daldal. Ideal ka pang nalalaman, ang totoo ay
nakakarindi ka. Tingnan mo si Colton, napansin ka ba niya? Hindi, 'di ba?" Carly
said savagely.
Namilog ang mga mata at namula ang pisngi ni Lydia, mukhang hiyang-hiya at naiirita
kay Carly.
Tumawa si Nikka at hinampas si Carly sa braso bilang pananaway. "Sira ka talaga.
Ang harsh mo naman kay Lydia!"
"Mas harsh siya kay Twillain, e." Carly said and looked at Lydia. "Ngayon, alam mo
na kung anong pakiramdam na mayroong epal?"
"Hayaan mo na, Carly." ngisi ko. "Basta, happy si Lydia. Huwag pagkaitan."
Humagalpak sa tawa si Nikka.
Ayaw kong umabot pa sa alitan ang dalawa dahil sa akin, madalas kasi akong sanggaan
ni Carly pag umeepal si Lydia kahit kaya ko namang makipag argumento, hinahayaan ko
na lang. Doon masaya si Lydia, ang mamintas kaya ibigay dapat ang happiness niya.
Nakakahiya naman, e. Sobrang ganda niya yata para sa sarili niya.
Lydia glared at me, I just smiled for a counter.
Ilang minuto pa kaming nagtagal doon, nagpapasalamat ako na hindi na ulit umingay
si Lydia. Nanahimik na rin at normal na bumalik sa pakikipag-usap na parang walang
nangyari. Napadesisyunan naming umuwi na lang din muna para makapagbihis, sa gabi
na kami lalabas. Hapon pa lang kasi, mas ayos daw kung mga 7 or 8 PM sabi ni Josh.
Colton offered me a ride, kasama namin sina Lydia at Nikka pero nauna silang
maibaba sa kanilang sinabing ruta. Wala kasing kasabay si Nikka ngayon, may
importanteng pinuntahan si Erwin kaya nakisuyo na lamang kay Colton na hindi naman
din nagreklamo.
Nilingon ko si Colton na tahimik ang pagmamaneho pero napapasabay ang mga kamay sa
musika ng radio, nakahawak siya sa manibela at doon bahagyang tumatambol.
Napabuntong hininga na lamang ako, nag-iisip pa ng sasabihin mamaya sa kanya.
Tinuko ko ang siko sa bintana at humawak sa akin sentido, I read Horace' text on
the screen.
Horace Villareal: Yeah, I don't have anything to do today but I won't bother you
much later. Just enjoy with your friends.
Tinanong ko kasi siya kung wala ba siyang gagawin o pupuntahan ngayong araw, panay
ang text niya.
Ako:Thanks. Nasaan ka pala ngayon?
Horace: Bahay lang po.
Horace: Namimiss mo ba ako?
Uminit ang mukha ko sa sumunod niyang text. Seriously? Namimiss? Bakit ko siya
mamimiss? Halos ilang araw ko na siyang parating nakikita! Hindi ko nga alam, baka
sa susunod ay nagsawa na ako sa mukha niya. Madali pa naman akong magsawa sa mga
bagay-bagay na madalas makita, puwera lang sa mga kaibigan ko. Pero sa mga
estudyante ko? Sawang-sawa na ako, masaya lang talagang magturo kaso masyado na
ring pasaway ang mga highschool, dinaig pa ang mga bata.
Ngumuso ako habang nagtitipa ng sagot.
Ako:Bakit kita mamimiss? Kakakita ko lang sayo kaninang umaga!
Horace: Just asking, kasi kahit nakita kita kaninang umaga nakakamiss... haha.
What the fuck, Horace!
Pumikit ako ng mariin, hinayaan ko ang cellphone sa hita at hindi nakasagot dahil
wala akong maisip. Nabablangko ako sa mga ganitong tirada ni Horace Villareal,
masyadong malandi!
"Kukuha ka ba ng Master's after graduating?" tanong ni Colton ang bumulaga sa aking
pagbablangko.
"Ah, baka hindi na muna."
Tumango siya. "Okay lang, makakapagturo ka pa rin naman. Pero, bakit? Ayaw mo?"
"Hindi naman, kailangan ko na lang muna talagang magtrabaho para makatulong kila
Mama. Pag nakaluwag naman, puwede na akong tumuloy roon."
"Yup, that's good. Pinag-iisipan ko pa rin iyan pero sabi ni Daddy ipagpatuloy ko
na raw."
"Kung may pampaaral naman, mas mabuting magpatuloy ka na."
He nodded and gazed at me with a little smile.
"Saan mo balak magturo pag licensed na?"
I smiled. "Hindi ko pa alam, e. Pero sanay na ako roon sa Mariano Highschool. Baka
doon ako mag apply."
He chuckled in satisfaction.
"Oo, ayos. Maganda naman sa Mariano, 'tsaka kilala ka na rin nilang teacher doon.
At least, hindi ka na mag aadjust sa ibang school."
Iyon nga rin ang tingin kong mas ayos, hindi na ako mangangapa dahil sanay na ako
roon. Nang huminto kami sa tapat ng gate ay nilingon ko siya, inalis ko ang kaba sa
dibdib pero hindi mabawasan. Masyado akong kabado na makita ang reaksyon niya sa
sasabihin ko.
Huminga ako nang malalim at sinukbit ang strap ng bag ko sa balikat at tumingin sa
kanya, he was smiling while watching me. Lalo akong nahirapan, nilihis ko ang
tingin sa kanya.
"Uhm... Colton." panimula ko.
"May problema ba?" tanong niya agad.
Hindi ko ito gagawin dahil lang nakilala ko si Horace, gagawin ko ito dahil heto
ang tama para sa akin. Matagal na akong hindi tumatanggap ng kahit anong panunuyo
sa ibang lalaki dahil alam kong hindi na ako puro, I cannot deny the fact that I do
not deserve a man anymore because of it.
"Gusto ko lang sabihin na hindi mo na ako kailangan sunduin at ihatid ulit." para
akong hinihila ng sariling paghinga pero nabunutan naman ng tinik sa nasabi.
Nagbago ang timpla niyang matamis sa pagkalito habang nakatingin sa akin.
"Huh? B-Bakit?"
Umiling ako. "H-Hindi pa kasi ako handa sa ganitong set up..."
Fuck! Mali! Ano na lang ang sasabihin niya pag makita niyang sinusundo at hinahatid
ako ni Horace? My gosh!
Suminghap ako at agad bumawi.
"I mean, hindi ako sanay na mayroong nanliligaw sa akin na kaibigan. Gusto ko
sanang maging magkaibigan na lang tayong dalawa at huwag mo nang ituloy ang
panliligaw sa akin."
His forehead wrinkled, bahagyang lumabas ang mapait niyang pagtawa at napailing.
"Twillain, gusto kita. Hindi bilang kaibigan, kundi bilang babae na gusto kong
maging nobya."
My chest tightened. Tumingin ako sa labas ng windshield, makulimlim ang kalangitan
at wala na ang araw kahit ang kahel na liwanag noon ay tuluyan nang pinakawalan ang
kaulapan. Nakita ko rin ang maliliit na patak ng ambon sa salamin. I inhaled
calmly.
"Sana maintindihan mo ang sinabi ko, Colton. Salamat." sambit ko at binuksan na ang
pinto para makababa.
Narinig ko ang mahina niyang pagmumura, pagkasarado ko ng pinto ay siyang
pagbubukas din ng pinto niya para umikot at sundan ako. Hinawakan niya ang braso ko
bago pa man makaabot sa aming gate. Ramdam ko ang magagaang patak ng ambon sa aking
balat, hinarap ko si Colton.
"Bakit hindi mo sinabi sa akin noong una pa lang? Akala ko ba gusto mo ako?"
Nanlaki ang mga mata ko sa tanong niyang may halong iritasyon.
"Hindi ba? Iyon ang parating sinasabi nila Nikka sa akin at iyon din naman ang
naramdaman ko noong una tayong magkakilala."
"Hindi ganoon iyon, Colton. Ano ba?" sambit ko at binawi ang braso pero hindi niya
pinakawalan.
"Twillain, pagbigyan mo naman akong patunayan ang sarili ko. Don't be so unfair! I
like you and... I broke up with my girlfriend to get close to you without a
problem. Huwag mo naman akong ganituhin agad." halos magpumilit niyang sinabi.
Nalukot ang noo ko roon, para akong maha-highblood bigla dahil doon. Mabilis kong
binawi ang braso at tinulak siya sa dibdib.
"Don't give me that reason! Ikaw ang nakipagbreak sa kanya at huwag mo iyong gawing
dahilan para pagbigyan kita! Unang-una, hindi naman kita gusto, hindi ko alam kung
bakit masyado kang naniwala kila Nikka tungkol doon. Oo, naattract ako sayo noon
dahil matalino ka pero hindi iyon sapat na rason para sa lahat ng ito."
Nalaglag ang panga niya habang nakatingin sa akin, humigpit ang hawak niya sa
pulsuhan ko kaya napangiwi ako. Mukhang natauhan naman siya kaya agad bumitiw at
suminghap.
"Okay, now I know but please... let me have a chance to prove how much I like you!"
Napasinghap ako at nilihis ang tingin sa sobrang iritasyong nararamdaman, hindi
yata talaga makakaintindi si Colton ngayon. Umiling ako sa kanya at mabilis siyang
tinalikuran, agad-agad kong inabot ang lock ng gate para mabuksan.
"Please, Twillain..." namamaos niyang sambit sa likuran ko.
Pumasok ako sa gate at hinarap siya. Kitang-kita ko ang sakit sa kanyang mga mata
habang nakaabang sa sasabihin ko, nasa kalagitnaan iyon ng pait at pag-asa pero
walang magpapabago sa isip ko. Mas mabuti na ang masaktan siya kesa ang paasahin
pa.
"Ayoko, Colton. Tapos na ang usapan, kung hindi mo pa rin ako naiintindihan. Mabuti
pang huwag na rin tayong maging magkaibigan pa. Salamat sa paghatid." malamig kong
sinabi at tuluyang lumakad papasok sa aming bahay.
Hinilamos ko ang palad sa mukha at pabagsak na sinara ang pinto sa likuran ko,
naabutan ko si Kuya Tyron at Sam na abala sa panonood ng Spider Man sa TV. Saktong
tumayo si Kuya sa sofa nang makita ako, malapad siyang ngumiti.
"Kumain ka na ba, taba?" tanong niya at inakbayan ako. "Nagluto si Papa ng monggo
na maraming chicharon at laman bago umalis kanina, paborito mo iyon."
Umismid ako sa kanya, iyon na ang kinasanayan kong tawag niya sa akin kaya hindi na
ako naiirita. Kuya Tyron looks foreign, too. Nakuha namin kay Mama ang ganoong
itsura na mestiza at mapekas, medyo bilugan din ang pangangatawan niya pero
magandang tingnan dahil nagwowork out din.
"Whatever." masungit kong sinabi at kumalas sa akbay niya. "Aakyat na muna ako,
magbibihis lang."
He nodded. "May favor ako, taba."
"Ano 'yon?"
"Pakibantayan si Tyler ngayon, lalabas kami ni Sam."
"Ano? Bakit hindi n'yo isama? May pupuntahan ako, Kuya."
Sinulyapan ko si Sam, tahimik lang at abala sa pinapanood. Mabuti naman at hindi
nakikisali.
"Saan ka ba pupunta at anong oras ka aalis?"
"Hindi ko pa alam pero hindi ko talaga mababantayan si Tyler ngayon, bukas puwede.
Wala akong pasok."
"Ano ba 'yan, minsan lang naman!" si Sam.
Inirapan ko si Sam. "Minsan? Si Mama nga ang lagi mong pinagbabantay kay Tyler dito
at puro ka pag-uukay sa labas. 'Tsaka binabantayan ko naman pag wala akong
ginagawa, ah? Kung makapag reklamo ka parang kay sipag mo."
Kumamot sa ulo si Kuya, matalim ang tingin sa akin. Tinuro ako ni Sam, halos
magsumbong na kay Kuya.
"Ang bastos talaga n'yang kapatid mo, Tyron! Inaalagaan ko si Tyler, 'no! Lagi ka
bang nandito, ha? Hindi naman, 'di ba? Ang nakikita mo lang iyong mga araw na si
Mama ang nag-aalaga!"
Inis akong tumingin sa kanya.
"Dapat lang, ikaw naman ang nanay ni Tyler."
"Manahimik ka na nga, Twillain!" sigaw ni Kuya. "Palaging mainit ang ulo mo!
Humingi lang naman ng pabor ngayong araw, hindi naman masama ang sinabi!"
"Ano ba 'yang pinag-aawayan n'yo?" agad na bungad ni Mama pagkapasok ng pinto,
nakita ko siya sa hamba na nagtutupi ng payong.
"Heto kasing si Twillain, Ma. Masyadong mainit ang ulo, nagkasagutan pa kami."
sumbong ni Sam.
Namilog ang mga mata ko pero nanlalambot na ang galit ko dahil sa pagod na tingin
ni Mama sa akin, namumutla ang labi niya at medyo basa pa sa ulan. Bakit ang aga
yata ni Mama ngayon?
"Ano bang pinagtatalunan niyo at dinig na dinig ko ang mga boses sa labas pa lang?"
"Humihingi lang naman ng pabor, Ma. Birthday kasi ng pinsan ni Sam ngayon at
inimbita kami. E, walang mag-aalaga kay Tyler, hindi naman namin puwedeng isama
roon. Pababantayan sana namin kay Twillain." paliwanag ni Kuya.
"Nasaan ba si Tricca? Bakit hindi mo sa kanya ibilin?" sabi ni Mama. "Hindi na
dapat pinagtatalunan iyan, puwede naman kayong mag-usap nang maayos. Nakakahiya sa
ibang kapit bahay."
"Masakit po ang ulo ni Ate Tricca, Ma. Buntis iyon." sagot ni Sam.
Siya nga itong sigaw nang sigaw kanina! Pakitang tao na naman talaga, nakakabwisit.
Bumuntong hininga si Mama at tumingin sa akin. Kinabahan ako roon kaya nilihis ko
ang tingin.
"May bisita ka sa labas, puntahan mo muna." ani Mama at naubo, nagtakip siya ng
bibig. Lumakad na papunta sa kusina.
Kumunot ang noo ko, nilapag ko ang mga gamit sa lamesa at tumungo na sa pinto.
Huwag mong sabihing nandiyan pa si Colton? Malakas na ang ulan sa labas, nakita ko
ang matangkad at makisig na bulto ni Horace sa gate at nakapayong na itim. Pulang
sasakyan niya ang nasa likuran. Binuksan ko ang payong ni Mama para mapuntahan na
siya.
Kabado pa ako, ano bang ginagawa niya rito at sa label ni Mama kaninang "bisita ko"
ay baka may sinabi 'tong ungas na 'to!
Naiwang bukas ang gate doon, tiningnan ko siya pababa. He's just wearing a pair of
very simple clothes today, white shirt and a black jersey shorts with Adidas
slides. Nang makalapit ako ay agad sumilay ang ngisi sa labi niya, sinamaan ko siya
ng tingin.
"Anong ginagawa mo rito?"
Bahagyang umangat ng sabay ang mga kilay niya, pekeng gulat sa iritasyon ko.
"Hinatid ko lang si Nanay, may lagnat daw sabi ni Chandria kaya pinauwi ng maaga."
Kumunot ang noo ko at napasinghap doon.
"Salamat." kaya pala namumutla si Mama, sumikip ang dibdib ko. Hindi naman madalas
magkasakit si Mama pero nitong nakaraan ay madalas sumakit ang batok niya.
He chuckled, marahan niyang sinanggi ng payong niya ang akin. "Bakit bad mood ka?
Sinong nang-inis sayo?"
Umirap ako.
"Umuwi ka na nga, ang lakas na ng ulan." taboy ko sa kanya.
"Cuddle weather," he smirked. "Baka naman po..."
Uminit ang mukha ko kahit malamig ang panahon at nasa labas pa ako. Pinandilatan ko
siya.
"Ang kapal mo! Nanliligaw ka pa lang, gumaganyan ka na?" medyo nahiya ako sa nasabi
dahil noon nga, hindi pa siya nanligaw at hindi ko pa alam ang pangalan niya ay
nakagawa na kami ng milagro!
Ngumuso siya at nagtaas-baba ng kilay, tinawanan niya lang iyong sinabi ko.
"Wanna eat somewhere, mami or sa lugawan na malapit. Kain tayo, ibabalik kita
agad."
Kinagat ko ang labi at nag-isip sa offer niya, nagkatinginan kami. Narito na naman
ang kakaibang pakiramdam pag siya ang nakakatamaan ng tingin. The cold breeze'
touch turned so warm against my skin because of his eyes, everytime I get to look
at it, I could feel the warmness clearly. Hindi ko man mabasa ang nararamdaman ko
masyado ay nakakatuwa pa rin.
"Magpapaalam muna ako, sandali lang tayo kasi magtetext sila Carly anytime."
umatras na ako sa kanya.
"Pinaalam na kita kay Nanay Luisa." aniya at humakbang para lapitan ako. "Fold your
umbrella now."
Inurong niya ang kanyang payong para sa akin pero naroon pa rin siya, malaki naman
ang payong niya. Humakbang ako para sumilong doon at tinupi na ang payong ko,
kinuha niya iyon sa kamay ko. Umikot pa kami sa kabila para makasakay ako roon, he
was so careful while supporting me. Halos hindi ako nabasa roon kesa sa sarili kong
payong kanina, hinila niya ang seatbelt sa gilid ng upuan ko at binigay sa akin
iyon. Tinanggap ko lang at nilagay na sa akin, umikot na rin siya sa kabila para
makapagmaneho paalis.
Tinuro ko lang sa kanya ang malapit na tapsilogan sa kanto ng isang subdivision na
ilang bloke lamang ang layo sa aming lugar, balak niya pa sanang tumungo sa mall
dahil doon lang daw ang alam niya. Nang makababa kami sa maaliwalas na kainan ay
nakahanap naman agad ng bakanteng puwesto roon, mabenta ang ganitong kainan kapag
tag-ulan lalo.
Horace remained standing beside our table, tumingin siya sa menu na nasa itaas ng
counter. Aliw siyang nagbaling ng tingin.
"Totoong presyo nila iyon?" nguso niya sa menu.
I nodded. "Oo, ang mahal nga rito kaso heto lang ang may puwestong maganda at
maluwag..."
Suminghap siya.
"Mahal?"
"Oo, sa iba kasi 15 lang ang isang order! 20 pag may itlog na o ibang lamang loob.
Dito 50, wala namang pinagkaiba ang lasa-"
Tinakpan niya ang bibig ko at tumawa. "Shh, okay... baka marinig kang naninira ng
image ng canteen. Hayaan mo na."
Umirap ako at inalis ang kamay niya, mabango naman ang kamay niya pero awtomatiko
akong napapunas sa labi at ilong ko.
"Kadiri ka, kung saan-saan mo hinahawak ang kamay mo tapos ihahawk mo sa bibig ko!"
inis kong sermon.
Humalakhak siya at muling pinasada ang kamay niya sa mukha ko, hinampas ko siya sa
braso at tinulak.
"Arte-arte." tawa niya. "Malinis 'to lagi, pagtapos umihi naghuhugas ako ng kamay-"
Tinampal ko agad ang bibig niya sa iritasyon at hiyang naramdaman ko, napatingin sa
kanya ang ilang babaeng customer na malapit sa aming puwesto. Kahit iyong may
kasamang boyfriend ay napatingin pero mabilis nakaiwas.
He chuckled lightly and nodded.
"What do you want, Ma'am? May I have your order now?"
"Mami with siomai." maligaya kong sambit, iyon talaga ang paborito kong kainin
dito.
His brow arched up while watching me, tumingin ako sa menu at namili ng soft drinks
na available ngayon.
"'Tsaka iced tea na lang." kibit balikat ko at binalingan siya.
Nakatuon pa rin sa akin ang mga mata niya. My heart scampered wildly as I took a
glance at his separated red lips, he gasped out calmly when our eyes met again and
stood up straighly. Sinundan ko siya ng tingin, nagpamaywang siya at sumulyap sa
counter.
"Alright, captain." he chuckled and walked to the counter.
Napahinga ako nang maluwag at marahang hinawakan ang dibdib ko kung saan marahas
ang bawat pagkalabog. Okay, I didn't imagine myself in this wild heartbeat...

[ 14 MT12 ]
-------------------------------
#MT12
Pagkahatid niya sa akin ay medyo tumila na ang ulan kaya nasisiguro kong tuloy ang
pag-alis namin ngayong gabi nila Carly. Naligo at nagbihis agad ako, medyo umayos
ang mood ko kaysa kanina.
Nakabalunbon ang buhok sa tuwalya ay lumabas ako para tunguin ang kuwarto nila
Mama, nakabukas lang ang pinto noon kaya nakapasok ako. I saw her drinking on the
glass of water after taking a medicine tablet, nang makita niya ako ay umangat ang
kilay niya.
"Ma, aalis ako ngayon kasama sila Carly." paalam ko habang tinitingnan siya,
lumapit ako at kinapa ang noo niya.
She nodded. "O, sige. Basta mag-iingat, ha."
"Ang init mo, Ma!" singhap ko. "Nagpaulan ka ba?"
"Oo, naulanan lang kaninang umaga. Mahina na yata ang resistensya ko sa lamig, pero
binigyan na ako ng gamot ni Ma'am Chandria. Magiging maayos din 'to." aniya.
I'm praying for her fast healing, too. Ayaw kong nakikita siyang ganito.
Bahagya niya akong tinulak sa likuran.
"Sige na, umalis ka na. Magtext ka o magdala ng susi kung sakaling abutin ka ng
hating gabi."
"May magbabantay na ba kay Tyler?"
"Oo, huwag mo nang alalahin."
"Sino?" tanong ko.
"Uuwi ang Papa mo, wala siyang pasok sa talyer bukas."
I nodded and went out of her room, sa kuwarto ay tuluyan akong nagbihis ng
susuotin. Wala pa akong mapili dahil iyong iba ay sumikip sa akin, abot langit ang
frustration ko dahil doon. May ilang blouse ako na sumikip sa braso, tanda na ako'y
nadagdagan na naman ng taba.
"Twillain!" Mama knocked on my door.
Pinagbuksan ko iyon nang hindi tinatapunan ng tingin, pinasadahan ko ng sulyap ang
mga damit na kinalat ko sa kama.
"Mama! Tumaba ako!" pamaktol kong sinabi sa frustration.
"Mataba ka naman, nak. Ang importante, maganda ka pa rin." pampalubag loob ni Mama.
Binagsak ko ang mga balikat.
Heto ang pinaka ayaw ko, sobrang sumasama ang loob ko. I'm trying to lose weight
but still gaining easily, I feel so down about my figure. Hindi ako makukuntento
kahit anong sabihin kong dapat makuntento sa kung anong binigay na katangian. Ayaw
ko pa rin, ayaw kong matawag na taba o baboy. Ayaw kong maging kapansin-pansin sa
ganitong paraan.
Mama sighed massively.
"O, heto pala ang mga damit na binigay ni Ma'am Chandria para sayo raw." nilapag
niya sa kama ang tatlong paper bags na may mamahaling tatak.
Nangunot ang noo ko at tiningnan si Mama.
"Noong isang araw pa iyan naibigay, nakakalimutan ko lang talaga. Tingnan mo kung
magkakasya sayo."
"Huh? Bakit ako binigyan?"
"Regalo raw ni Fifth sa'yo iyan, sumama kasi sa mall noong nakaraan sa Mommy niya
at may dalang ganyan pagkauwi."
Napasinghap ako. "P-Pakisabi salamat, Ma. Nakakahiya naman."
"Sila naman ang nagbigay, hindi ikaw ang nanghingi." aniya. "'Tsaka dalawin mo ang
mga bata minsan, madalas kang hinahanap."
Tumango ako. Ang pangit naman kung ipapabalik ko, nakakainsulto siguro kung hindi
ko tatanggapin at masasayang lamang. Nagkatinginan kami ni Mama, nakita ko ang
kuryoso sa mga mata niya pero agad ding nawaglit.
"Anong mayroon sa inyo ni Sir Horace?"
Just like that, the wind of the fan turned cold as snow. Pinanlamigan ako sa kabang
malinaw, kinakabahan ako at natatakot. Especially about what really happened from
the past between us, hindi ko alam kung anong isasagot dahil naguguluhan ako sa
sariling mga salita.
"W-Wala, Mama."
Nanliit ang mga mata niya. "Saan kayo nanggaling kanina?"
"Kumain lang," pasimpleng singhap ang pinakawalan ko at inabala ang sarili sa isang
paper bag at binuksan iyon.
"Date?"
Nilingon ko siya. "Hindi, po. Ano ba, Ma? Hindi ako magpapabilog sa manlolokong
iyon."
Pinipilit kong ibahin ang epekto noong mga tanong ni Mama.
"Naku! Nasabi ko na rin iyan dati!" tawa niya. "Pero, matagal na ba kayong
magkakilala noon?"
My heart unleashed thunderstorm around my system. Bahagyang nangatog ang mga kamay
ko kaya binagsak ko ang sarili sa kama, kunwaring natawa.
"H-Hindi naman, Ma. Nitong buwan lang."
Tumango siya at tumalikod na. "O, siya. Masakit ang ulo ko, magpapahinga na ako.
'Tsaka iyong bilin ko, huwag kalimutan at walang magbubukas sayo sa hating gabi."
Sinundan ko siya ng tingin na lumabas ng pintuan, pagkawala niya roon at pagod
akong bumuntong hininga.
I love my mother, I know she'll get mad if ever I open up what happened to me when
I was that rebel sixteen year old girl who doesn't like the view of this family.
Nasasaktan ako tuwing naiisip na isa pa rin akong tao ngayon na nagtatago sa anino
ng kahapon, sa aninong makasalanan at humarang sa isang inosenteng buhay na sana ay
masayang nakakapaglaro ngayon at kasama namin.
Tumayo ako at nagpasyang isukat ang mga damit na binigay sa akin, the three pair of
clothes were all fitted to me like they knew my size. Sabagay, nito ko lang naman
sila nakilala at nadagdagan na ako ng timbang noon. Hindi ko man lang napansin,
masyado na naman yatang lumalakas ang pagkain ko. Sinuot ko ang isang silky black
buttown up shirt at sarili kong short ang binagay roon, I usually wear shorts but
these days I don't feel like wearing revealing clothes. Parang palaging may tabang
nakalabas kung saan na maiipit, nahihiya ako.
Alas otso ay nasundo ako nila Josh sa bahay, nagpaalam ako kina Mama at Papa bago
umalis. Panatag akong maiwan sila Mama at Tyler dahil nandoon na si Papa, si Ate
Tricca ay hindi rin maasahan dahil parating nasa kuwarto nakakulong. Kundi tulog ay
nanonood ng movies sa laptop ko.
After minutes of riding to the bar where Lydia suggested, we reached the car park.
Maingay ang biyahe dahil kay Carly na sinasabayan din ni Josh ang pagkanta sa
musika, they look so cute and compatible together. Bigla kong naalala si Colton at
ang usapan namin kanina, I wonder if he'll come here tonight. Maybe not.
The loud party music inside the bar is hyping up the people around, hindi ito ang
first time. Kung tutuusin ay marami na akong napuntahang party bata pa lamang, sa
Australia kasi ay hindi naman mahigpit at walang gaanong judgemental pagdating sa
mga pinupuntahang party.
"Wala bang mas magandang puwesto, iyong hindi sana malapit sa dance floor!" sabi ni
Carly dahil sa piniling puwesto ni Lydia.
Umirap si Lydia. "Dito na lang, mas maraming makikitang tao at nakakaaliw."
"Sabagay, malapit din sa bar." ani Nikka, naupo na siya sa sofa at tinabihan agad
ni Erwin.
"Ako na ang pupunta sa bar, I know drinks for us." ani Josh, hinalikan niya ang
tuktok ng ulo ni Carly at iniwanan kami sa lamesa.
Umupo rin ako sa tabi ni Carly, isang pabilog na sofa ang aming puwesto at may
maliit na lamesa sa gitna. Mabuti na lang na ganito ang piniling puwesto kaysa sa
nakatayo lang. Huminga ako nang malalim, masyado ngang maingay rito kaysa roon sa
ibang puwesto na nadaanan namin. Sana roon na lang pumili si Lydia. Panay ang head
bang ni Lydia habang sumasabay sa tugtugin, mukhang nakainom na ito bago pa kami
nakarating.
"Dapat sa medyo tahimik ang piniling puwesto." nakasimangot kong reklamo kay Carly.
Natawa siya. "Hayaan mo na, masyadong happy si Lydia."
I just chuckled and took out my phone to read texts.
Colton: Sumama ka ba kila Josh? Mag-usap tayo.
Hindi ko iyon pinansin. Masyado pa akong iritado sa nangyari kanina, para bang
obligasyon ko biglang payagan siyang manligaw sa akin dahil nakipaghiwalay siya sa
girlfriend niya para maging close kami. Did I even tell him to break up with her?
Wala naman akong kasalanan doon, siya ang nagdesisyon.
Horace: You already at the bar now?
I typed a reply.
Ako: Yup. Baka mahuli ako lagi ng reply, maingay kasi at baka maging abala.
Horace: It's okay. I'll be out too.
Kumunot ang noo ko, ayaw ko mang magtanong ay nagawa ko pa ring itipa ang tanong.
Ako: Saan ang punta mo?
Horace: Just somewhere with friends.
Ako: Talaga? Baka sa night club?
Horace: Woah. I don't know what night club is now. :O
Tingnan mo 'tong manlolokong 'to! Nag maang-maangan pa?
Ako: Just now! Pero nagnanight club ka nga!
Horace: Why would I go to night clubs?
Ako: Nambabae malamang!
Horace: Hindi kaya. Slight lang.
Ako: Tss, hindi na 'ko magtataka na may iba ka pang naanakan at puro panganay.
Horace: Are we gonna have this argument all night, huh? Stop talking about it.
Napataas ang kilay ko.
Ako: Bakit? Totoo naman, malay mo.
Horace: Ewan ko sayo, babe. Let's stop this talk, baka mang-away ka bigla.
Ako: Babe your face!
Horace: Babe in my city. Hihihi.
Suminghap ako at pinag-initan ng mukha, halos durugin ko ang cellphone sa sobrang
iritasyon.
Ako: Sinasabi mo bang mataba ako?!
Horace: Nah. You're sexy.
My heart walloped, napalunok ako at ngumuso roon. Seriously? Simpleng pang-uuto,
nanlalambot ako?
He texted again.
Horace: I'm driving, I'll text you later. Take care, just sit in one place with
your friends. Bar is nothing but an asshole's place.
Ako: Your place, you mean?
Horace: Damn, Twillain Lovice Sarmiento. I am asshole but I know my place is in
your hand now.
Suminghap ako, hindi na sinagot iyon dahil paniguradong hahaba lang lalo ang
mapang-uto niyang linyahan.
We started the night by drinking. Now I know how to control myself when it comes to
parties like this, hindi na ako masyadong nagpapakalasing at sinusukat ang
paningin. Pag medyo malabo na, humihinto na ako sa alak at umiinom na lamang ng
tubig. I've learned my lesson, I won't do anything might cause me blues again. Tama
na ang isa at pinagsisisihan hanggang ngayon.
"Hindi naman sa ganoon!" tawa ni Carly.
"Ano pala?" asik ni Josh sa kanya.
"We don't need to rush things, Josh. Mag-enjoy na muna tayong ganito, pag nakatapos
mag-iipon tayo ng pangkasal. Ganoon."
"Isa pa bata pa kayo!" sali ni Lydia.
Ewan ko nga kung bakit may mga nagmamadali sa ganitong bagay, sa pagpapakasal at
settle down. Para sa akin, ang edad na puwede nang makitang talagang walang
hiwalayan ay iyong may mga apo na kayo. Hindi sa edad na itong may tsansa pang
mahipan ng hangin dahil maaga pa masyado para mag settle. Hindi lang sa buhay kundi
pati na rin sa feelings.
"Baka kaya ng gumawa ng bata!" si Erwin.
They laughed at that. Hinampas siya ni Nikka sa braso, umiling ako at kumuha ng
chips para makakain sana pero naalala kong hindi ako kakain ng kahit ano rito kaya
binalik ko iyon.
I heard Carly's sigh beside me when she noticed what I did.
"Kumain ka, Lovi. Huwag masyadong figure conscious dahil mas importante pa rin ang
kalusugan." aniya, kaming dalawa lang ang nakakarinig.
Bumuntong hininga ako at tiningnan siya. "Carly, sumikip na naman ang iba kong
damit. Nadagdagan na naman ako ng taba."
"Ano naman? Natural lang ang tumaba, hindi mo na dapat pagtakahan. 'Tsaka ilang
beses na namin sinabing bagay sayo ang ganyan."
"Ayaw ko," I shook my head. "Ayaw ko nang dumating pa sa oras na hindi ko na ito
mababawasan. This is downing me."
"Ay naku, ewan ko sa'yo." inis niyang sinabi. "Mas malaking problema pag nagka
ulcer ka sa pinaggagawa mo."
Tinigilan ko si Carly sa saloobin ko, ayaw talaga ni Carly ang gawain ko na puro
diet at pagpapalipas ng gutom kaya naiinis siya sa akin tuwing tinitipid ko ang
sarili. Hindi naman niya ako naiintindihan, ako kasi ang may katawan dito at ayaw
ko. Si Carly naman ay walang problema dahil kahit anong kain niya ay nananatili ang
katawan niya, nakakainggit talaga na nakakain nila ang lahat ng gusto nang hindi
iniisip ang kalalabasan ng kanilang itsura.
Bakit kasi hindi pantay-pantay ang mga tao? Mayroong lamang, mayroong kulang.
Mayroong mataas at mababa, may mahirap at mayaman. Ang hirap kayang makipagsabayan
lalo na sa mga taong mas nakakaginhawa sa buhay. They can control their owm world
using power and money, they can get anything they want without hardships while poor
people can't even have properties. Pero hindi rin dapat doon ang tuko ng atensyon
dahil lahat naman siguro ng mayroon silang yaman ngayon ay may kalakip din na
paghihirap noon. But then, I thought about those kids who came from a wealthy
family already. Lalaki na silang mayaman at marangya sa buhay samantalang ang
pamangkin kong si Tyler at ang iba pang bata na hindi nabiyayaan ng kayamanan ay
maghihirap pa bago makarating sa buhay na gusto.
"Tara sa dance floor, Twillain!" yaya ni Lydia.
Inilingan ko agad. "Ayaw ko,"
"Ano ba 'yan, ang KJ naman!"
"Hindi ko kasi hilig." umirap ako.
She smirked. "Bakit? Mabigat ba masyado?"
My face burned up, napatingin sa akin sila Erwin. Hindi alam kung matatawa ba sa
sinabi ni Lydia o mananahimik na lamang. Mukhang hindi narinig nila Carly iyon kasi
abala sila ni Nikka sa pag-uusap.
Suminghap ako at tumayo, malamig ko siyang tiningnan.
"Nakatayo ako, ibig sabihin hindi masyadong mabigat." I said frigidly. "Okay ka na
ba, Lydia? Nakita mo na, I can stand up so just go away and dance all you want.
Don't bother me."
"Sus, niyaya ka lang naman! Ang taray mo palagi!" inis na sambit ni Lydia.
Pinilig ko ang ulo. "Anong gusto mong gawin ko?"
"Sumama sa 'kin, wala akong kasama sa dance floor! Minsan lang naman tayo rito!"
aniya.
Napakamot ako sa noo ko, nilapag ko ang bag sa sofa at pinagbigyan siya sa
kagustuhan. Sasamahan ko siya, sige. I still care about her, mukha namang wala
siyang balak samahan nila Erwin at Josh.
Tuwang-tuwa si Lydia nang maisama ako sa dance floor, I just brought a bottle of
Heineken while watching her dancing. Halos mapangiwi ako dahil sa ibang narito na
kulang na lang ay maghubo.
"Tatayo ka lang?" ani Lydia.
"Oo, kasama lang naman ang kailangan mo. Hindi kasayaw." sarkastikong sabi ko.
Umismid siya, mas naging maganda ang tugtugin kaya naging hyper lalo ang mga sudden
dancers ngayong gabi.
"Hanap tayo ng makakasama sa table natin."
"Ikaw na lang." halakhak ko.
"Bakit? Kayo na ba ni Colton?"
"Hindi, wala akong balak."
Kumunot ang noo niya habang umiindayog sa tugtugin.
"Bakit? Ayaw mo sa kanya?" she asked groggily.
I shrugged, napasinghap ako nang makitang sayawan siya ng isang lalaki sa likuran.
Humarap agad si Lydia at inangkla ang braso niya roon, todo ang ngiwi ko at iniwas
ang tingin sa kanila. Bahagya akong humakbang paatras para makalayo, luminga-linga
ako sa kasukalan ng mga nagsasayaw. May humawak pa sa baywang ko na mabilis kong
hinawi.
"Let's dance, Miss! You feel soft!"
Nanindig ang balahibo ko nang marinig iyon mula sa likuran ko at hinapit ang
baywang ko. Pagkaharap ko ay halos maghalikan kami ng hindi pamilyar na lalaking
bigla lang nanghila. Naamoy ko ang magkahalong alak sa kanyang hininga, namilog ang
mga mata ko at tinulak siya sa dibdib.
He looked at me and grinned, muli niyang hinapit ang baywang ko. Higit siya mas
matangkad at malaki sa akin, iniwas ko ang mukha at mas tinulak siya.
"I'm not up for this!" inis kong reklamo. "Lumayo ka nga!"
"Imposible!" tawa niya. "Kaya ka nga nandito para sa hook up, aminin mo."
"What the hell?" gulat kong singhap at nagpumiglas. "Kapal mo! Sinamahan ko lang
ang kaibigan ko!"
"Come on, Miss. Hindi ka naman sexy, huwag ka nang magpakipot. Mabuti nga at kaya
kong magtiyaga sa mataba."
My face heated more, I feel so insulted and hurt.
I was about to shout at his face but it came out a gasp when I felt a sudden cage
of hand around my forearm, distancing me from the man.
"Get the fuck off, ass."
Nilingon ko ang nagsalita at humila sa aking siko, gulat ako nang makita si Horace
na matalim ang tingin sa lalaking nasa harap ko. My heart pummeled harshly for some
reason, galit man sa lalaki ay gulat ako sa presensya ni Horace.
Anong ginagawa niya rito?
The man laughed at him and gazed at me with a grin.
"Dude, puwede namang share na lang. Malaki naman siya."
Tila binagsakan ako ng langit at lupa, nakaramdam ako ng sobrang kahihiyan lalo
dahil sa harapan nito ako mismo iniinsulto ng ibang tao. Horace' jaw clenched
sharply, he pulled me away as he stepped closer and his fist swiftly landed on the
man's nose like a destination to break. I shuddered boldly in nervous when I saw a
blood, halos matumba ako sa isang hakbang ko paatras ngunit mabilis akong nahapit
ni Horace sa baywang. I was stunned more when he brushes the tip of his nose on the
side of my head, he chuckled roughly.
"Inaaway ka niyan?" bulong niya.
Nakita ko ang pagkahilo ng lalaki, bumagsak sa lapag ngunit pilit lumalaban sa
pagkahilo at tumayo. Napakapit ako sa braso ni Horace, kabadong-kabado ako lalo pa
sa dugong nakikita ko na tumutulo mula sa ilong ng lalaki.
"He's bleeding!" yugyog ko kay Horace, nangangatog ang boses at kalamnan.
"Hala, oo nga." kunwaring gulat niyang tugon.
"Tangina mo!" pabulol na sigaw ng lalaki habang sinasapo ang ilong.
Agad napakalas si Horace sa sentido ko nang marinig ang pagmumura sa kanya. His
eyes turned viscous more as the strobe lights danced in the darkness of the ill-
lighted place. He wrapped his arm around my waist and pulled me to walk, nilingon
niya pa ang lalaki.
"Teka lang, hintayin mo ako rito." banta niya sa malamig na tinig bago ako hinila
paalis ng dance floor.
"Bumalik ka rito! Duwag!" sigaw pa ng lalaki.
Mukhang iyong malalapit lang sa amin ang nakapansin ng kumosyon doon kaya
nagsasayawan pa rin ang karamihan sa nadaanan namin.
Nangangatog ang mga tuhod ko habang naglalakad, kundi lang siya nakaalalay sa akin
baywang ko ay baka gumagapang na ako sa panghihina.
Shit! What the fuck just happened? Bakit nanuntok siya agad?
"You're scared of blood." he stated. "I'm sorry."
"O-Oo." nauutal kong sagot.
I really am! Kahit sarili kong monthly period ay kinatatakutan ko!
Bumuntong hininga siya at mabilis akong inalalayang maupo sa puwestong pinuntahan
namin, napansin ko agad ang mga kasama niya roon na bumaling sa pagdating ni
Horace. Tiningala ko siya na nakatayo sa harapan ko.
"Gago ka, huwag mo nang paingayin 'yun!" sita ng kasama niya sa lamesa.
Hindi ako makatingin sa kanila, nanatili ang baling ko kay Horace. Ngayon ko lang
napagtanto na nakahawak pala ako sa pulsuhan niya pa rin, parang batang mawawala.
Binitiwan ko iyon. His hand gently caressed my hair down as he motioned something
to his friends. Humihingi yata ng inumin, binato siya ng bottled water at sinalo
niya iyon saka binuksan para ibigay sa akin.
Mabilis akong sumimsim doon, huminga ako nang malalim habang nagpapakalma.
"Stay here, I'll just take care of the commotion." he told.
"Huwag na!" agad kong saway sa takot.
Narinig ko ang sipol ng isa niyang kasama, tumayo rin iyon at sumulyap sa akin.
"Ako na bahala, hephep." tawa noong lalaki bago pinatay ang yosi niya sa ashtray na
nasa lamesa.
"Tangina mo, Cairbre. Patahimik mo, hindi paingayin lalo." banta ng isa pa sa sofa.
Cairbre guy just nodded and saluted.
Horace scrooch down to meet my eyes more, hinaplos niya ang buhok ko ulit.
"Where's your table?"
"J-Just near the dance floor." my voice was trembling, kabado pang tumingin sa
kanya.
Natatakot ako.
He nodded and stood up with soft eyes while looking at me, he gently held my
forearm to stand up also. His eyes were blank, I couldn't read it.
"Come on, calm down." he whispered.

[ 15 MT13 ]
-------------------------------

Hi, you can stop comparing my characters to characters from another stories because
ALL fictional characters have their own colors to see and feel. Thanks.
#MT13
Binalik ako ni Horace sa aming U shaped sofa kasama ang mga kaibigan ko, agad
silang lumingon sa amin pagkalapit. Horace gave a gentle carress on my back as we
reached the sofa, nilingon ko siya at tiningala. Kahit na feeling ko ay sobrang
laki kong bulas sa height at katawan, hindi pa rin talaga maaabot noon si Horace.
He was really tall that I suddenly feel small, I guess he's a 6'5 or above. He was
smiling at my friends while gently brushing his palm on my lower back, like still
hushing me from what happened.
"Good evening," iyon ang palakaibigan niyang bungad sa mga kaibigan ko.
"Hi!" si Lydia ang agad bumati pabalik pagtapos ng isang shot, nakatayo lamang siya
sa gilid na tila kararating lang din mula sa sayawan.
I wonder how did Horace' friend take care of the scene earlier. Dinala niya ba sa
ospital iyong lalaki? Mabuti na lang talaga at maingay ang dance floor,
nakakapagtaka pa na parang wala silang pakealam noong makitang si Horace ang
nanuntok. Common visitor na ba siya ng bar na ito?
Tinanguan ni Horace si Lydia at nginisian, binati na rin ng mga kaibigan ko si
Horace. Nakita na ni Josh, Carly at Nikka si Horace kaya ang tanging gulat ay si
Lydia at Erwin.
"Pare," si Josh, nakipag high-five pa.
Pagod akong naupo sa dulo ng U shaped na sofa, nanatili si Horace sa pagsuporta sa
aking likuran hanggang sa makaupo ako. Inismiran ko siya nang magkatinginan kami,
he scrooch down slightly to whisper.
"Are you okay here now?" he asked like asking me if he could leave.
I nodded. Before I could speak, Lydia made her way to offer a hand shake to Horace.
Okay... wow?
"Hey, I'm Lydia." she said with shameless flirt smile.
Normal ang naging pagbalik ni Horace sa pagkakatayo bago nilabas ang isang kamay
mula sa bulsa at tanggapin ang kamay ni Lydia. Hindi siya nagpakilala ng pangalan
at medyo sorpresa pa na "friendly" pala ang isang kasama ko rito.
"You are?" Lydia giggled.
Horace gazed at me simply, lumihis ako ng tingin at kumuha ng shot sa lamesa.
Diretso ko iyong iniinom na walang halong lukot sa mukha.
"Horace." simple niyang pakilala pero nakamasid ang madilim na mga mata sa akin.
Pasimple akong suminghap, bakit hindi na lang Deklan ang pinakilala niya para galit
siya tuwing tatawaging ganoon! Tsk.
Lydia giggled more, hindi pa rin binibitawan ang kamay ni Horace habang tumatango
siya.
"Ah! So handsome! Anyway, sa dance floor kayo nagkakilala ni Twillain? Didn't see
you there awhile back." kunot noong sabi ni Lydia.
Pinag-initan ako ng mukha sa iritasyon, hindi ko napigilang tingnan ng matalim ang
kanilang kamay. Parang napaso si Horace at natatawang binawi ang kanyang kamay kay
Lydia, muling nagpamulsa.
"Nope, I just went there to get Lovice." ngumuso si Horace sa akin at nagkibit
balikat.
"H-Huh?" tawa ni Lydia at sinulyapan ako bago mapang-insultong tumawa ulit. "Oh,
naligaw ba? Sorry, naiwanan ko kanina. Sana pala nagstay ako para nakilala na rin
kita."
Nakita ko ang pangungusap ng mga mata ni Carly at Nikka na tila sila ang problemado
ngayon sa kilos ni Lydia.
"Magkakilala ba talaga kayo? Or dito lang?" naguguluhang tanong ni Lydia.
Nang sulyapan ako ni Horace ay pinandilatan ko siya.
Horace chuckled and shrugged. "Nilili—"
Sinipa ko ang paa niya na malapit sa akin, walang nakakapansin. Suminghap siya at
matalim ang baling sa akin pero mas matalim ang tingin ko kaya siya ang unang
kumalas at lumambot saka bumuntong hininga, walang balak sumagot kaya ako na ang
nagsalita.
"Dito lang." malamig kong sinabi kay Lydia.
That earned her a smile. "Great! Wanna join us? Or may table kayo na puwede akong
sumama?"
"Lydia!" sita agad ni Nikka. "Upo na."
"I'm not a dog!" ani Lydia.
Carly rolled her eyes. "You're not a dog pero susunod ka sa kanya? Parang amo, ah!"
Hindi ko napigilan ang matawa kaya uminom agad ako ng isa pang shot. Mukhang
nairita ng husto si Lydia, namula lalo ang mukha. Morena siya kaya nangitim pala
lalo dahil sa hiya.
"This is a party place, I can go wherever with some guests!"
Naramdaman ko ang paglapit ni Horace sa gilid ko, muli niyang hinagod ang likuran
ko kaya gumalaw ako para paalisin iyon. Ngumuso siya at bumusangot kalaunan.
"I should get going now, the night is still young. Enjoy here." paalam ni Horace sa
friendly tone.
You really should before you and Lydia go out and screw each other!
"Puwede bang sumama?" Lydia said.
Napangiwi ako roon pero sinawalang bahala ko na lang.
Napahimas si Horace sa kanyang batok at sumulyap sa akin, tinanguan ko lang. Wala
namang problema, at least mawawalan ako ng iritasyon dito sa table namin.
Paniguradong sasaya lalo si Lydia roon, palilibutan siya ng mga guwapong kaibigan
ni Horace.
"Jusko, Lydia! Lasing ka na yata, maupo ka na lang." ani Nikka.
Lydia hooked her arm around Horace right arm, mas lalong sumiklab ang iritasyon ko
kaya muli akong lumagok ng shot pero naagaw na agad ni Horace.
"I'll just take a shot, then." aniya kay Lydia. "I'm afraid to bring you, our table
is for men tonight."
Lydia sadly sighed. "Awe, ayos lang naman."
Hinila na ni Nikka si Lydia at pinaupo, nagpupumiglas pa iyon pero binulungan na
nila Erwin. Hindi ko alam kung ano iyon pero namilog ang mga mata ni Lydia, natanto
ko lang nang makita ko na si Colton na prenteng nakisali sa aming table. Agad
siyang binati nila Josh at Erwin, nawala roon ang tingin ko nang bahagyang yumuko
si Horace sa gilid ko.
"Eyes on your phone, we'll text." may bakas ng inis niyang sinabi bago nagpaalam sa
mga kaibigan ko gamit lamang ang tango.
Tahimik siyang umalis doon, my eyes followed him while walking towards their table.
Ngayon ko lang napansin na nakikita pala iyon mula rito, mas madilim nga lang na
parte dahil malayo mula sa dance floor. Naupo siya roon, ang mga mata ay hindi ko
masyadong maaninag pero nang tamaan ng strobe lights ay nakatuko rito sa aming gawi
iyon.
Suminghap ako at tumingin na sa mga kaibigan, Colton's eyes were on me already. He
looks so fresh in white polo shirt and black pants, hindi ako makangiti. Kahit
kausap siya nila Erwin ay nasa akin pa rin ang mga mata, imbes na punahin pa iyon
ay naramdaman ko ang vibration ng cellphone ko sa aking hita.
Of course, it's Horace.
Horace: Is it required to play staring game? I can play that, you don't need to
play with him.
Suminghap ako at nagtipa.
Ako: You don't need to watch me too.
Horace: I'm watching your friend, maybe she's feeling out of place now that you're
all with partners.
Uminit ang mukha ko, pakiramdam ko ay sobrang seryoso niya sa mga text at kahit
hindi naman nakikita ay ramdam ko ang inis.
Ako: E, 'di magsama kayong dalawa para may partner din siya.
Lumagok ako ng shot, nakita ko ang pagkagulat ni Colton sa kasanayan ko. Hindi na
nagreply si Horace noon at nagpatuloy naman ang gabi namin sa lamesa, Lydia looks
so tamed now while glancing at Colton every single time.
"Sayaw lang kami!" ani Josh at hinila si Carly sa baywang para igiya sa dance
floor.
Halos magdiwang silang lahat nang maging love song ang tugtugin. Tinanguan ko lang
ang dalawang pares, nakisama sila Nikka at Erwin doon kalaunan. Ilang minutong
nakakabingi ang katahimikan sa aming lamesa, panay lang ang tikim ko sa mga inumin
habang si Lydia ay ganoon din. Hinanap ko sa dance floor ang mga kaibigan at
pinanood na lamang doon ang malambing nilang pagyayakapan habang hinihele ng
tugtugin.
My phone vibrated suddenly. Hindi ko na inaasahang magrereply siya dahil mukhang
abala na siya sa pakikipag-usap sa mga kaibigan doon nang tingnan ko kanina at
halos isang oras na.
Horace: That's your last shot.
Ako: You can't tell me what to do.
Horace: I really can't but I'm warning you or I'll fucking get you out of here now.
Napangisi ako.
Ako: Bakit ako pa? Si Lydia na lang o ang ibang babae, huwag mo akong pakealaman.
Horace: Nakakaistorbo ba sa inyo ni Cotton?
I glared at my phone as I typed my reply.
Ako: Tigilan mo na ako. Basted ka na rin.
Horace: Walang basted-basted sa akin, Lovice. Nililigawan kita para makuha, hindi
para pakawalan ng basta dahil lang ayaw mo sa akin.
Napalunok ako at kumuha ulit ng shot, my mind is getting shallow now. Heck! Horace
is an asshole, okay? He can tell flowery things but still an arse. Inis kong
nilapag ang baso sa lamesa.
"Twillain, stop drinking." ani Colton sa malamyos na boses.
Suminghap si Lydia agad. "Hayaan mo siya, Colton. Binasted ka na niyan, huwag ka
nang mangealam."
Colton looked at her with a warning.
"Hindi siya puwedeng malasing." aniya. "Ikaw rin, huminto ka na sa pag-inom."
Lydia made a face and looked at me. "Kung gusto mong magpakalasing, huwag kang
magpaawat. Tsk, gusto mo lang yatang mapansin kaya sinunod-sunod mo ang shot."
My brow arched.
"Kung gusto mo si Colton, huwag mo akong pag-initan. Huwag ka ring mangialam sa
akin. Kung gusto mo, sunud-sunurin mo rin ang shot para mapansin ka." I rebounded
simply as I smirked and took another shot in my mouth.
Agad binawi ni Colton ang shot glass sa akin, nilayo niya ang mga alak sa harapan
ko.
"Stop drinking." matigas niyang saway.
I just rolled my eyes, especially when I saw how angry Lydia was while looking at
me.
"Ang yabang mo, feeling maganda ka talaga porque niligawan ka. Ang totoo gusto lang
niya ng unan na mayayakap sa gabi." she smirked and looked at my body. "See
yourself in the mirror already? Tell me if you're lovable or just for bed."
"Lydia!" Colton gasped and glared at her.
Doon ako napabaling ng atensyon, my heart twinged a bit. Bumalik bigla ang mga
pinagsasabi sa akin ng lalaki kanina sa dance floor, mas lalo kong naramdaman ang
pananakit ng dibdib doon.
"Having my body can't tell it but I have self respect more than you, Lydia. Kahit
mataba ako at pang kama lang para sa paningin, alam ko pa rin ang lugar ko at kung
paano rumespeto sa sarili. Iyon ang importante kaysa sa naipapakita ng katawan ko,
I know how to place myself and you don't. You're just a desperate woman wanting to
be liked back using your insult to someone else likeable... say, like me?" ngumisi
ako at umiling. "Think before you talk, and see yourself as well in the mirror o
baka wala kayong salamin sa bahay?"
Sawang-sawa na akong majudge dahil sa itsura at pangangatawan ko, sawa na akong
makatanggap ng mga salitang masakit sa puso. Matatanggap ko pa sana kung may mali
akong ginagawa o masama ang ugali ko, pero ngayon? Ang hirap noon tanggapin mula sa
isang kaibigan na hindi ko pinakitaan ng masama kahit palagi siyang namimintas sa
akin. Minsan ang hirap din makisama sa mga tao, hindi mo kasi alam kung kailan ka
aatikihin.
Nalaglag ang panga niya, mabilis sumama ang tingin sa akin at humampas sa lamesa.
Magsasalita pa sana siya pero inangat ko na ang palad ko sa harapan niya at
inilingan.
"Aralin mo muna ulit ang linya mo bago ibato, bigyan kitang oras para naman may
sense ka kahit papaano." kalmado kong sinabi.
"Lydia, can you leave for now?" nakikiusap na sambit ni Colton.
"Bakit ako?" nanggagalaiting ani Lydia, halos patayin ako sa talas ng tingin. "Siya
'tong maepal palagi, dapat hindi na iyan sumama rito. Pabigat lang 'yan."
"Ano ba Lydia?" pagalit na saway ni Colton.
Uminit ang mukha ko, namasa ang paligid ng mga mata dahil sa sakit noon sa
pandinig. Mabilis akong tumayo, sinukbit ang bag ko sa balikat at tiningnan si
Lydia.
"Sana maging masaya ka sa gabing 'to." may diin kong bigkas.
Tumayo agad si Colton para hawakan ako sa siko.
"Saan ka pupunta?"
Matalim ko siyang binalingan at hinawi ang kamay na nakahawak.
"Huwag mo akong hawakan, baka magselos iyong walang karapatan." sarkastiko kong
sinabi. "Don't you dare follow me, Colton. Stay with her and make her happy
tonight."
I'm tired of her bullshit! I'm just so tired tonight! For hearing how bad I look,
for being harassed with insult, for being me... for being like this. Sumasabay pa
ang epekto ng alak sa aking sistema kaya mas lalo akong nakaramdam ng pighati sa
aking puso at pakiramdam ko'y aping-api ako ng mga salita. Ganoon ba ako kalait-
lait para makatanggap ng insulto sa mga tao?
Tahimik akong nakalabas ng bar na iyon, I texted Carly that I'll go home now
because I'm tired and sleepy. Kaya ko namang umuwi mag-isa. Nilakad ko ang sidewalk
pagkalabas para mag-abang ng taxi, my throat hurts. Lumunok ako, sinapo ko ang
aking noo at minasahe habang nakaabang sa taxi na madadaan. Konti na lang ang mga
bumabiyahe sa bandang ito, puro jeep at bus. Puwede sana kaso baka magkalat lang
ako, kung sa taxi ay mas madali at hindi na ako magpapalipat-lipat ng sasakyan
hanggang makauwi.
Ganoon na lang ang gulat ko nang maramdaman ang isang presensya sa aking tabi
pagkamulat ko ng mga mata, nakita ko agad si Horace sa gilid. Pumarte ang labi ko
habang nakatingin sa kanya, our eyes crossed instantly and I saw the frustration in
his while looking frigidly.
"Let's go home..." he said gently, after a sigh.
He looks so normal until now, medyo namumula ang mga pisngi na batid kong epekto ng
alak. He's just wearing a simple black Henley Y-neck three quarter sleeve type and
a black boyfriend jeans with sneakers. Hindi na ako magtataka na maraming
nagkakandarapa sa kanya at nagtataka na lamang ako kung bakit ko siya manliligaw,
sa itsura ko at katawan ko na hindi babagay makasama niya. My heart contorted
rigidly for some reason I think I should just dream for an average man. Not like
Horace... ayaw kong maging pugad ng atensyon kapag kasama siya.
I blinked my eyes and avoided his gaze.
"Uuwi na nga ako, nag-aabang lang ng taxi." simple kong sinabi.
"I have a car on the parking area." tamad niyang sinabi at umakmang hahawakan ako
pero humakbang ako para dumistansya.
Gulat siya sa kilos ko pero muling naging malamig ang mga mata.
"Please... you look off now."
My heart waved a beautiful rhythm of nervous and emotion. Normal naman ang
pinapakita ko, bakit alam niya ang totoong nararamdaman ko?
"Sinabi kong magtataxi ako, huwag kang mapilit." matigas kong sinabi habang matalim
ang tingin.
He raised his hand simply and nodded understandingly, pinara ko na ang taxi na
nakita kong dumaan at huminto iyon sa aming tapat. Narinig ko ang pagod niyang
buntong hininga sa aking likuran, lumakad na ako para maabot ang taxi at sumakay
roon habang sinasabi ang pagbababaan na lugar. Nang isasara ko na ang pinto ay
napigilan na niya sa pamamagitan ng pagsakay niya at siya mismo ang nagsara noon.
"Manong, wait!" sambit ko sa papaandar na taxi, huminto iyon. "Hindi ko po kasama
ito!"
Kumunot ang noo ng driver at nilingon kami, Horace tangled his arm around my waist
easily and his hand rested on my thigh from the other side. Nagkibit balikat siya
sa driver na nakatingin sa amin at magaspang na tumawa. Tumindig ang balahibo ko at
tila nagising ang kung ano sa sistema.
"See? This is my girlfriend, we just had an argument awhile back. Alam n'yo naman
po ang mga babae..." he trailed off and chuckled roughly.
Napatango si Manong at mabilis pinasibad ang taxi, nanlalaki ang mga mata ko ay
kinurot ko siya sa dibdib at hinampas ang kamay sa aking hita. Agad niyang inalis
ang pulupot noon sa akin habang natatawa.
"Ano ba?" I hissed madly. "Ang kapal mo talaga! Hindi mo ako girlfriend! Kakabasted
ko nga lang sayo kanina, 'di ba?"
He smiled sluggishly and leaned his nape on the head rest, halos kulangin ang
espasyon ng taxi dahil sa kalakihan niya. Marahan niyang hinuli ang kamay ko pero
binawi ko agad at muli siyang hinampas.
"Aray!" he complained with a soft laugh. "Mapanakit!" gigil niyang dagdag bago ako
muling hinila palapit. "Bakit ba galit na galit ka? Who changed your mood,
babalikan ko."
Suminghap ako nang tumama ang mukha ko sa kanyang dibdib, pumulupot ang braso niya
sa aking likuran pahagod sa lower back hanggang sa makulong niya ang baywang ko.
Nagpumiglas ako at kinurot siya ulit sa dibdib, tinulak ko ang sarili paahon para
tingnan siya ng masama.
"Tama! Balikan mo si Lydia roon! Siya ang sumira ng mood ko!"
He pouted and caught my hand that's pinching his chest, binaba niya iyon kanyang
hita at pinirmi. Uminit ang mukha ko.
"What did she do?" may malisyang tanong niya.
"Assuming ka! Hindi iyon dahil sa paglalandian niyo kanina!" bwisit kong singhal,
pilit pinapatatag ang sarili sa kanyang mga haplos at pagpulupot.
Binawi ko ang kamay sa kanyang hita at inipit ang buhok ko sa likuran ng tainga,
marahan niyang ginaya iyon sa may kabila ko namang tainga. I saw how his eyes
travelled down my exposed neck now.
He laughed, bahagya siyang gumalaw sa puwesto. He buried his face on my shoulder
blade and nuzzled. I was stunned on my seat, feeling the electricity gushing out.
"So what did she do to my babe, hmm?" he chuckled roughly while nuzzling my hair
now.
"Layo nga!" inis kong sinabi. "Wala ka na roon!"
Bahagya kong iniwas ang sarili pero sumunod ang kanyang mukha na tila nakadikit na
iyon sa aking balikat, his nose is tracing up to my neck. Lumapat ang labi niya sa
aking panga at ramdam kong nakapikit ang mga mata niya roon nang tuluyan akong
bigyan ng maliliit na halik sa parteng iyon, I shivered so bad. Halos mangatog ang
mga binti ko sa sobrang nerbyos na nanalaytay bigla sa aking mga ugat.
"Layo..." I warned but it was soft!
He relocated on his seat again and pushed himself closer to kiss my neck and jaw,
pinagpapasalamat ko na madilim ang daanan at loob ng taxi kaya hindi kami masyadong
nakikita kung sakali. Damn it! I put my hand on his hard chest and a gasp came out
from my lips. I felt him smile against my skin as his kisses became wet and hot
there, hindi ko malaman ang itsura sa oras na ito pero panay ang lukot ng kamay ko
sa kanyang shirt. The way his lips move is giving me too much sugar feeling, my
lips separated while breathing massively. When his lips suckled a small part in
between my neck and shoulder blade, I moaned but he instantly covered it with a
rough laugh that echoed the taxi before I felt his lips on mine.
Lahat-lahat ng pakiramdam ko noong gabing kasama siya sa unang pagkakataon ay
bumabalik ang pakiramdam, kung paano siya tumatawa ng mahina habang ako'y
agresibong menor de edad at kung paano siya humalik bilang estranghero na nagmarka
ng halik sa parte ng mga katawan kong siya lamang ang nakaramdam. Kumalabog ang
puso ko sa emosyong hindi maipaliwanag.
Oh my God! Ano bang ginagawa niya sa akin!
Maingat ang paghalik niya na tila iniingatan ang ingay noon, antok akong gumanti ng
halik na mas agresibo kaysa sa kanya. Nang marinig ang tunog ng halikan ay mabilis
siyang kumalas at naglapat ng isang madiin na halik bago ako pakawalan.
"Shh." he put his index finger on my lips and caressed it with his thumb. "Tsk, I
should've dragged you to my car."
Sumulyap siya sa harapan ng taxi, pumikit ako dahil sa antok at sumandal na lamang.
His hand was on my thigh. Marahan akong hinahaplos doon na tila paghehele, mas
pumulupot ang braso niya sa aking likuran at inunan ang ulo ko sa kanyang dibdib.
He gave a light kiss on my hair and chuckled.
"So that's how I could tame you, hmmm." aniya habang malambing na inaamoy ang aking
buhok.
Pumikit ako ng mariin lalo dahil sa pag-iinit ng puso at mukha, ramdam ko pa rin
ang pagkuryente sa aking sistema. I could even feel my hard peaks and wet flesh
that I had to press my thighs tightly together. Kahit alam kong hindi niya naman
alam ang nararamdaman ko dahil sa halik niya ay nahihiya ako para sa sariling
kasabikan.
I crooned like a kid on his chest and smelled him until I fell into darkness of my
wavy vision.
Fuck, I'm liking the twilight hours now.

[ 16 MT14 ]
-------------------------------

#MT14
"Huy!"
Suminghap ako nang kurutin ni Carly ang tagiliran ko.
"Ha? A-Ano?"
"Bakit ba palagi kang natutulala? Kanina ka pa! May problema ka? May masakit ba
sayo o ano?"
"Wala, Carly. Nag-iisip lang ako ng ilalagay sa visual aids," pagsisinungaling ko.
Bigla kong naramdaman ang hiya habang sumisiksik sa isip ko kung paano lumapat ang
labi ni Horace sa aking labi hanggang leeg!
Oh damn, no. I was drunk! That's all! I won't let that happen if I was on the right
mind!
"Sigurado ka? Bakit namumula ka?" kunot noong tanong ni Carly sabay hawak sa noo at
leeg ko. "May lagnat ka yata, dapat hindi ka muna pumasok."
Shit! I gasped and dodged a bit. Sumulyap sa amin sila Nikka at Lydia pero agad
ding nagbalik sa kanilang ginagawa.
"Mainit kasi, natural lang iyan. Ano ka ba? Kaysa ako ang pinupuna ko, bakit hindi
ka na lang magreview?"
This is freaking awkward! Naiisip ko talaga ang mga halik ni Horace, kinikilabutan
ako. How dare I let myself fall in that trap of fuckboyness again!?
"Tsk, hindi ka pa kasi nagkukuwento kung anong estado n'yo ng Horace na 'yon!"
Walanghiya, tama na ang isang pagkakamali at ayaw ko na ulit mangyari iyon. I love
myself now, I shouldn't do any mistake I'll regret again. Sasabihin ko kay Horace
na maghinay-hinay siya simula ngayon dahil baka mabayagan ko siya sa susunod.
"Huwag kang masyadong tiwala kay Twillain, Carly. Besides, that man looks like he's
only up for something." Lydia rolled her eyes while writing on a manila paper.
"Maybe, she was just his target that night. He was bored."
"Sinasabi mo bang pinagtiyagaan lang niyang si Twillain?" Nikka gasped.
Lydia shrugged. "Based on my observation."
Huminga ako ng malalim at nagpatuloy sa pagsusulat.
"Based on your observation, why would I believe your observation if I have my own?"
"So, tingin mo seryoso siya sayo? Mayroon ka ngang sariling obserbasyon pero iba pa
rin iyong sa mga nakakakita kapag nakatalikod ka na."
"Bakit nakikita mo ba ang future pag nakatalikod ako?" natatawa kong balik. "Don't
act like you have a third eye that can see my future men and warn me about them.
You're not a fortune teller."
She glared at me with a sarcastic smirk.
"He's just obviously a flirt, inuuto ka lang niya at uto-uto ka naman. Easy target
ka kasi, alam niyang papayag ka agad kung yayayain lumabas. Ang dali mong maniwala,
hindi ka naman ganoong kagandahan para lapitan." Iling-iling niya.
Nalaglag ang panga ko, my face heated up in embarrassment and anger.
"Lydia!" saway nila Nikka. "Bakit ba ganyan ka magsalita kay Lovi?"
"I'm a friend, okay? Sinasabi ko lang ang totoo." She sighed.
"Can I tell the truth, too? You're not a friend, you're a bitch insecure dog," I
spat sharply.
Her mouth dropped. "Ano? Ba't naman ako mai-insecure sayo, Twillain? Manalamin ka
nga!"
Hindi ko alam kung bakit natawa ako roon, nababaliw na ako sa sobrang kainisan ko
sa palakang 'to!
"Manalamin ka at tanungin mo sa sarili mo kung bakit nga ba, Lydia. Wala akong time
magpaliwanag ng obvious." Halakhak ko.
Binaba niya ang ballpen at hinarap ako, nagtatagis ang bagang sa iritasyon.
Inilingan ko siya at nginisian, tumayo ako habang nililigpit ang ilang gamit sa
lamesa.
"Ba't masyado kang natatamaan doon? Nagsasabi lang ako ng totoo, Twillain. Hindi mo
kailangan masamain iyon!"
I shook my head and chuckled. "Okay, anything to make your insecurities happy.
Then, be it."
Tinanguan ko lang sila Carly at nagpaalam na akong umalis, they look worried but I
just smiled at them to make them feel better. Sa pagkatalikod ko ay nakita ko si
Horace na naglalaro ng key fob sa kanyang daliri habang naglalakad patungo sa aming
gawi at nakanguso. Nagkatinginan kami pero dahil badtrip ako ay inirapan ko siya.
"Going home now?" aniya pagsasalubong ng daan namin.
Heto ba ang hindi seryoso? Hindi naman ako pupuntahan neto kung gusto niya ng
kalandian dahil marami siyang puwedeng landiin na mas sexy at maganda kaysa sa
akin. Shit, napakatanga ni Lydia! This man could even flirt with her but he didn't!
He followed me, his head was glancing at my friends behind.
"Gusto mo bang mag-stay?" sarkastikong tanong ko.
He gasped mildly. "With you? I'd love to."
Ako naman ang napasinghap doon, minsan kasi talagang maligalig sa kalandian si
Horace. Hindi ko rin masisisi na iyon ang maiisip ng mga tao sa paligid, na
nanlalandi lang siya para may makain. Seriously, Lovice? Makain talaga? Ano 'yan,
aswang? Hmm, hindi naman. Maninisid nga lang.
My face heated at my thoughts. Nahahawa na ako sa pagiging malisyoso ni Horace!
Dapat na siguro akong gumawa ng pundasyon upang hindi mabahiran ng kabastusan.
Kinuha niya ang mga librong dala ko habang nangingisi at naninimbang ang tingin sa
aking mukha.
"What's with the face?"
"Ano? Pangit ba? Give up, then!" inis kong sinabi at padabog na lumabas ng cafe.
He unlocked his car and opened the door for me, napapakamot siya sa kanyang kilay.
"Pangit?" he chuckles. "Your face? Since when? Parang hindi ko nakitang pumangit
'yang mukha mo kahit para kang si Lola na nakasimangot."
My lips separated, tumalim ang tingin ko sa kanya. He acted as if he was zipping
his lips with low chuckles, sinara niya agad ang pinto ko at umikot para
makapagmaneho. He put my books on his lap, his lips were puckering like something's
really funny inside his thoughts. Hindi ko na lang pinansin, nanahimik ako sa buong
biyahe hanggang marating ang amin.
Pagkababa ko ay bumaba rin siya. Ngayon ko lang napansin na wala siyang kaayos-ayos
ngayon, he's just wearing a white slim fit shirt, black jersey shorts and a pair of
gray Balenciaga slides with all his clean devil cut messy hairstyle. Hawak pa ang
libro ko na tila nagsundo lang ng girlfriend niya sa eskuwelahan. Shit, stop being
too dreamy!
"Can I stay here?" he asked with a mild sigh.
"No." I smiled fakely and took my books from him.
"We should talk about the kiss."
Uminit ang mukha ko. "Ba't natin pag-uusapan 'yon?"
He shrugged.
"Well, you kissed back. I just wanna know if that includes our label already."
"Seriously? Label talaga? You really want to commit or you just wanna get inside my
panties?" natawa ako. "Mas madali kasing magagawa iyon kung tayo na, 'di ba? Sex
will be a job when you get my yes!"
Ang tagal ko ring pinagtatakhan ang pagseseryoso ni Horace biglaan, parang kailan
lang ay nasa condo siya ni Aliyah at nakaboxer lang! They were doing worldly things
together even without commitment and he made her cry! Pinaasa niya iyon at ngayon,
ako naman ba ang papaasahin niya? Mas mabuting magkalinawan kami kung para saan ang
label at baka hanggang una lang siya! Men are really good at pretending and fooling
girls!
His forehead pleated, his playful eyes darkened.
"Tweety—I mean, Teacher," he gasped. "Why are you so blunt today?"
"Just answer the bullshit 'cause I don't wanna be fooled by your flirt ways!
Nilalandi mo lang ako, you are just challenged!" iritado kong sinabi.
He chuckled bleakly and arched his brow, his hand gently reached my elbow and he
stepped closer. My nape shuddered as our eyes met.
"Do you really think I'll court a woman for sex? If I only wanted sex, I wouldn't
chase you 'coz there's a lot of willing guest."
I gulped and furrowed my brows, umiwas ako ng tingin at umatras. His hand on my
forearm, slided down to my wrist.
"Come on, whatever you heard today is not true, 'kay?" he gently said. "I was never
a gentlem and never been a suitor but I can be committed seriously, Tweety."
"Stop calling me that!"
He got a point but I couldn't just trust him that easy. Sabi nga nila, ang
manloloko ay manloloko na kahit ano pang ipakitang pagbabago. Nagawa na nilang
manloko, magagawa ulit nila ng ilang beses pa!
"Oh, okay, baby na lang."
I gasped and glared at him.
"Babe?" he pushed out again.
"Suntukin ko mukha mo?" inis kong singhal.
"Hmm, puwede rin. Basta, may ganti ako." Halakhak niya sabay dila sa ibabang labi
na lalong nagpapula at bumasa roon.
Bumusangot ako at binuksan na ang gate namin.
"Umuwi ka na, mag-aaral ako."
Nabubuwisit ako sa kanya, parang lahat na lang talaga ng sasabihi niya ay joke para
sa akin. Isa siyang malaking joke!
He made a sad sigh. "I'll behave, let me watch you."
"Creepy man!" I flinched.
Ilang beses na akong nag-aral sa library nila na kasama siya at sa huli ay wala
talagang pumapasok sa isip ko, nakakatakot ang kinabukasan tuwing siya ang kasama.
He laughs. "My face isn't too creepy, you know. This will probably motivate you to
study more."
"Ayaw ko! Ang pangit mo kaya, nakakasira ka ng araw lalo na ng pag-aaral."
Sobrang yabang! Ilang lata kaya ng confidence ang nilaklak ng siraulong 'to?
Sabagay, sa pagmumukha niya pa lang ay buo na talaga ang high level self esteem at
alam niya iyon kaya ganito siya kahambog!
"What?" tawa niya. "I won't spill inside again—"
"Damn it, shut up!" napakainit ng mukha ko, bullshit! This blunt man at its finest
thick face again!
"I'll use protection, you won't graduate pregnant," he said simply like it was all
normal!
Fuck!
"Oh my God!" nanlalaki ang mga mata kong singhap habang tinatakpan ang tainga ko,
hinampas ko agad siya ng mga libro at tawa siya nang tawa.
"I'm kidding!" tawa niya habang sinasangga ang hampas ko.
He looks handsomely adorable in any way especially when laughing like that!
"Walanghiya ka! Pag narinig ka ng Tatay ko, malilintikan ka talagang buwisit ka!"
He arched a brow. "Worried much?"
"No!" I pushed his chest. He laughed again and held my both elbows that made me
shudder. "Just go away, Horace!"
He nodded a bit with a grin. "I'll call you?"
Umirap ako. "Mag-aaral ako! I don't need distraction!"
"Ouch, I'll be a cheerer!"
Inilingan ko na lamang ang kalokohan niya, sinara ko ang gate at tinalikuran na
siya. He shouted that he'd call me, kinagat ko ang labi nang makapasok na sa bahay.
Narinig ko rin ang pag-alis ng sasakyan niya, nagulantang ako kay Papa dahil
nakasilip pala siya sa bintana at mukhang kanina pa nanonood doon kasama si Kuya.
"Sino 'yon, Lovice?" si Papa.
"Kamag-anak ng boss ni Mama, Pa!" sagot ni Kuya.
"Hinahatid ka?"
"Hindi, Pa. Sumabay lang ako." Inabot ko ang doll shoes para hubarin at naupo sa
couch.
"Sumabay? Napadalas naman yata ang pagsabay mo roon!" puna ni Kuya.
I rolled my eyes. "He's just nice, huwag mong lagyan ng malisya."
"Tama na 'yan, kumain ka na. Tutulungan ko lang ang Mama n'yong maglaba sa likod."
Tumungo si Papa sa likurang bakuran.
Kumunot ang noo ko kay Kuya. "Hindi ba sinasabay ni Sam ang mga damit nila?"
"Masyado siyang maraming nilalabhan, Twillain."
"Seriously!? Isasabay lang ang ilang piraso, Kuya! Hindi naman mabigat iyon! Alam
mong pagod pa si Mama sa trabaho!"
Matalim niya akong tiningnan. "E, 'di ikaw ang maglaba! Pagod din si Sam sa pag-
aalaga kay Tyler!"
Pumikit ako ng mariin, iritado akong pumanik sa kuwarto para makapagbihis. Hindi pa
ako naglalaba ng mga damit ko kaya hindi ko naisabay ang kila Mama, palagi akong
pagod sa school at hindi na nakakapaglaba! Nakakairita talaga ang asawa ni Kuya, sa
susunod ipapadlock ko ang washing machine para hindi niya magamit at manigas siya
sa kakakusot! Bwisit!
Hindi talaga natatapos ang araw ko na hindi badtrip, sa school may badtrip na Lydia
at dito sa bahay naman ay si Sam! Ang sarap nilang pagbuhulin!
I did my activities for tomorrow and luckily, Horace called after my study hours.
Hindi siya nakuntento sa phone call at nag video call pa nang hapong iyon, he was
in their called hideout. Tamad siyang nakasandal sa isang sofa at nakita ko mula sa
likuran niya ang dalawang lalaki na naglalaro ng billiards. Maingay roon at ngayon
lang ako namangha sa naririnig na ingay mula sa lalaki dahil nakakatawa silang mag-
usap at puro tawanan.
We just talked about random things.
"I studied in Brentdale for two years." He puckered his lips and shrugged. "After
that, I kept transferring elsewhere for new environment and friends."
Napairap ako. "Ganoon ka na pala kalandi dati pa."
Namilog ang mga mata niya sabay tawa.
"Hindi naman. Pero lapitin na talaga ako noon pa."
Halos maging bola ang mga mata ko sa kakaikot at kakairap sa kanya.
"Ganyan ka na rin ba kayabang noon pa?" hindi ba siya pumangit kahit kailan at
najudge ng ibang tao? Sobrang taas ng confidence niya!
Humalakhak siya. "I don't know, this is natural."
"So, anong kahinaan mo? Puro na lang kasi kalakasan mo ang naririnig ko."
"Kryptonite!"
"Oh, shut up! Hindi ka si Superman!" tawa ko.
He pouts. "Well, I'm scared of grasshopper and leech. I don't like fish that much
because of its smell, I don't eat okra and eggplant. I don't like curses with a
word "ina", simply because my mother don't deserve to be in a shit word."
Napakurap-kurap ako habang nakatingin sa screen, napangiti ako at natawa.
"Okay, wow. I didn't expect your care for that word. I mean, it came normal with
people now."
"Yup, it is normal but I don't wanna hear someone calling my mom out. It's too
disrespectful."
"Anong ginagawa mo pag may nagmumura sayo? Paano kung 'di naman lahat alam na ayaw
mo iyon!"
"I'm not sure but usually, I'd punch right on the mouth."
Suminghap ako. "Seriously!? Kawawa naman pala kung may makakaharap kang palamura!"
"Whenever I was being swore lang naman, wala akong pakealam kung sino ang murahin
nila basta hindi ako." He shrugged his shoulders.
Napatango-tango ako, medyo natatawa rin. Ang cute naman noon! Hindi ko inakala na
ayaw niya palang namumura ng ganoon, kaya pala galit na galit siya last time sa bar
noong murahin siya ng nambastos sa akin. His punch could take anyone in comatose
state!
"Hephep! Up for a race tonight?" one of his friends asked.
Natawa ako, Hephep is Horace' nickname from his friends.
"Primo?" tanong ni Horace, tinanggal niya ang isang earpod sa tainga at tumingin sa
mga kaibigan doon.
"Busy 'yon sa duty! Buhay doktor, kain oras!"
"24 hours again?" halakhak ng isa pa roon.
"Who are gonna play tonight?"
"Hail and Prudence will play, too."
"Tama na 'yon, isang Villareal lang."
Tumayo na si Horace at nagpaalam sa akin, my heart drubbed nervously. Hindi ko alam
kung bakit kinakabahan ako sa ganoong hobby nilang magkakaibigan tuwing naiisipan
lang, naikuwento na niya iyon sa akin noon at nakakatakot na illegal racing pa ang
sinasalihan!
We ended the call and I sent him a text after minutes.
Ako: Racing can kill your confidence.
Horace: It's actually boosting.
Ako: I doubt it. Papangit ka pag naaksidente! Akala mo ba!
Horace: So you don't want me to join?
Ako: It's your choice, I'm just reminding you.
Horace: Pag pumangit ba ako, basted na ako? Ang unfair naman, Ma'am.
Ngumuso ako at nagbuntong-hininga. Choice niya pa rin ang lahat ng gagawin, e. Ayaw
kong manghimasok sa ganoong kagustuhan niya kasama ang mga kaibigan. I don't have a
right and I don't wanna meddle with it.
Ako: Just be careful, goodnight.

[ 17 MT15 ]
-------------------------------

#MT15
Naging madalas ang pagsasama namin ni Horace simula nang linggong iyon, madalas
niya akong sunduin sa school kaysa ang ihatid dahil sa umaga ay abala siya sa
sariling gawain. He has a work somewhere aside from being a ship captain, sabi
niya'y naglalayag ang kanilang barko sa loob ng walong buwang diretso at apat na
buwan lamang ang bakasyon. And now, he's been a substitute in their company for his
sister. Nagbakasyon kasi.
"Where are you planning to take master's?" he asked while eating a pizza.
I shrugged. "I won't take."
"Why?"
"Magtatrabaho na muna ako, saka na ako kukuha ng master's."
Gusto ko nang makaramdam ng perang galing sa sariling pagtatrabaho at hindi sa mga
magulang, makakapag-take naman ako ng master's kahit kailan. Ang plano ko muna ay
makapag-ipon at makatulong kila Mama.
He looked at me. "Master's take between one and three years, right?"
Tumango ako at ngumiti.
"Napapagod na akong mag-aral, ayos na iyong magtrabaho naman ako para makaluwag din
sila Mama."
"But you will have more bright opportunities with master's."
"Oo, pero mas importante na ang may trabaho ngayon kaysa wala. I can take master's
after saving for it."
"I can help you," he smiled.
I rolled my eyes. "Ignored."
"Awe, sad," he sighed. "I can help you find a school to work in."
Ngumuso ako. "Hmm, nice offer after my graduation. I'll try, then."
"Fucking great!" maligaya niyang suntok sa hangin. "And I'm offering myself as your
daily service. Awesome idea, isn't it?"
Natawa ako. "You'll be gone for months, you can't do that."
Nakakasanay nga na palagi siyang nasa paligid sa loob ng ilang linggo, madali pa
naman akong masanay sa mga taong nakakasalamuha. He's been bringing me to places,
sa Tagaytay o kaya kung saan-saang food park kaya hindi na ako magtataka kung
dumagdag na naman ang timbang ko. However, I continued drinking tea for losing
weight.
"I can do it every three months."
"Saan bang school 'yong sinasabi mo?" kunot noong tanong ko.
"Manila." He wiggled his thick brows.
My lips separated, tumango ako. Malaking bagay iyon para sa akin! Gusto ko rin doon
para malayo sa buwisit kong kapatid at asawa niya, mas gaganahan akong magtrabaho.
I don't want in the near school here, lalo na kung saan ako nag i-intern ngayon
dahil doon panigurado si Lydia.
"After having your license, deal?"
I smiled and nodded. "Deal."
"Really? You'll work there?"
He sounds stupid! Tinanong niya ako tapos magtatanong ng ganito?
"Why not?"
"Laguna to Manila? Or?" he asked again, sumandal siya sa monoblock na inuupuan at
nagpunas ng tissue sa labi.
We usually eat somewhere open, ayaw ko rin kasi sa mamahaling restaurant tuwing
nagyayaya siyang kumain. Nahihiya ako dahil hindi siya tumatanggap ng hati sa
pagbabayad.
Tumawa ako. "Laguna to Manila? Hibang ka ba? Siyempre, magdodorm ako o kahit maliit
na apartment. May affordable naman siguro roon."
I can live alone while working and go home every weekend in Laguna. Puwede naman
iyon, mas convenient.
His lips puckered, he looks thinking. Umiling siya ng tipid.
"Not safe to be alone in an apartment, anymore."
"I can take care of myself."
He sighed. "We know that, but we can't tell what people can do now."
"Mas delikado naman kung uuwi pa ako ng Laguna at gagabihin." I rolled my eyes with
a laugh.
"Get a unit with tight security, my mind will be in peace," he said and winked.
"Hindi ako mayaman gaya mo!"
"I have a condo in Manila—"
Tinulak ko ang pisngi niya. "Iw! Ignored!"
"What? You're too much! You can stay there, malapit lang iyon sa school na sinasabi
ko sayo."
"Ayaw ko nga, Horace! Ayaw kong mag-stay sa unit na puro kababalaghan na ang
nangyari." Nangingiwi kong sinabi.
"It's clean!" he laughed. "You're so judgemental! I never brought a girl there!"
"Imposible!" singhap ko at inirapan siya.
Kumamot siya sa kilay at ngumisi.
"Okay, just once. I brought someone but nothing happened, we both ended up sleeping
because of drunkenness."
Doon nag-umpisa ang argumento namin pero sumuko rin siya sa huli at hindi ako
pinilit. I can really stay in an apartment, hindi ko naman ipapahamak ang sarili
ko. Napaisip ako, kung sakaling nabuhay ang anak namin, magiging ganito rin ba
kami? Hahanapin ko ba siya bilang maipapakilalang ama? Hindi siguro, ayos lang
naman maging single mother. Sana rin naisip ko ito noong nalaman kong buntis ako.
Next days rolled my routine, sa internship at pag-aasikaso pa ng kailangan sa
eskuwelahan. Sa susunod na buwan ang aming graduation at kinakabahan na ako kahit
confident na nag-aral akong mabuti upang makapagtapos, I'm just really excited to
move up and work right after taking license in teaching.
Habang nag-aayos ng buhok sa harapan ng dresser ay tumunog ang cellphone ko. It's
Horace.
"Hello?"
"Hey, good noon..." he greeted.
I cleared my throat. "Uh-mm."
"You free today, right? Or nah?"
"Bakit?"
"I'm just thinking that maybe I can invite you to watch a basketball game today."
"Ikaw?"
"Yup, I'll play with friends and some of my cousins," he chuckled.
Wala akong pasok ngayon at alam niya iyon. Napanguso ako at nag-isip, sa huli ay
pumayag ako roon at sinabi niyang susunduin ako maya-maya lang. Mabuti na lang at
nakaligo na ako, I started preparing myself. I don't know what to wear, I'm fucking
pissed with my body. Parang ayaw ko tuloy biglang sumama roon, nahihiya na ako sa
maaring sabihin ng mga kaibigan niyang makakakita sa akin.
I wore a down striped short sleeves shirt and a faded jeans, my legs were as
elephant's! I don't think it's a good idea to wear shorts like what I usually wear
at home. Sinundo niya ako sa amin, mabuti na lang at wala sila Mama pero nagtext na
akong lalabas ngayon kasama ang kaibigan.
Mama: Date ba 'yan? Sabi ng Ate mo, si Sir Horace ang nagsundo sayo.
Iyon ang text ni Mama habang nasa biyahe. They'll play somewhere in Los Baños
today, hindi ko pa sigurado kung sinu-sino sila.
Ako: Mama, hindi! Mamaya na lang tayo mag-usap.
Siguro sasabihin ko na lang kay Mama na manliligaw ko si Horace, kaso naiisip ko pa
lang na baka hanggang sa una lang ito ay nahihiya na ako. Baka maisip pa ni Mama na
pinaasa ako nito o anuman.
"Is it okay to be out until dinner?" he asked while driving.
Kumunot ang noo ko, nilapag ko ang cellphone sa aking hita at nilingon siya.
"Until dinner tayo roon?"
"Yup, if it's all right?"
"It's fine." I nodded.
His lips scaled up. "Great. Anyway, I'm not really a basketball player. Huwag mo
akong pagtatawanan mamaya."
I chuckled out.
"Seryoso? Ang lakas mo pang magyayang manood sa akin, hindi ka pala marunong?"
"Nope, I was never a player of basketball. Sila lang, I'm just playing it with them
sometimes."
"I thought you were a varsity player! Anong sport mo sa school noon, kung ganoon?"
Nakakagulat lang na hindi pala siya basketball player kasi akala ko aktibo siya sa
sports noong highschool at college, madalas na ang ganoon sa mga lalaki.
"I was a hockey player back in Vancouver for two years. Sadly, I graduated college
suddenly."
Kumunot ang noo ko, napangiti ako.
"That's hard more than basketball," I gasped.
He chuckled. "Kind of. Madalas takaw away."
"Talaga? Grabe, e, 'di nakikipag-away ka?" I suddenly got so curious!
Alam ko kasi iyong hockey, nakakatuwa lang na may kilala akong naging player noon.
Madalas talagang may nag-aaway kapag nanonood ako sa YouTube ng ganoong laro.
Humalakhak siya at tumango. "Wala na akong magagawa, sa labas ng school ako
inaabangan."
"Ikaw lang? Bugbog sarado ka?"
"Hindi naman. Pag marami 'yong nakaabang, tinatakbuhan ko na lang. I didn't wanna
go home with bruises, Mom will get stressed."
Tawa ako nang tawa habang nagpapatuloy siya sa pagkukuwento tungkol doon, marami
pala siyang nakakaaway during game dahil akala inaangasan niya tuwing sa kanya ang
puntos. Iyon ang kuwentuhan namin sa biyahe hanggang sa mapunta na iyon sa ibang
topic tungkol sa mga kaibigan at pamilya. I heard a lot about him and what he was
doing. He lived in Australia for years and last two years in Canada to continue
remaining years in college, he finished nautical engineering there and had his
master's without failing anything.
Can I believe that? Horace didn't fail in school!? How come?
Natatawa pa rin ako habang naglalakad kami papasok sa loob ng covered court.
"How come you didn't fail anything?"
Natawa siya at nilingon ako, his eyes turned darker.
"I mean, ikaw kasi 'yong tipong hindi nagseseryoso sa pag-aaral o kahit sa anong
bagay!" kinagat ko ang labi para magpigil ng tawa.
"Didn't fail anything? I failed already, Lovi," he said and shook his head. "I
failed to take care of you, I failed to look after you that first night."
Napakurap-kurap ako at naestatwa ang ngiti, he looked so out of his character
suddenly. Parang mayroon siyang nakain na hindi maganda at nawala sa hulog. His
eyes looked sad and pissed for some reason.
Huminga ako nang malalim.
"You didn't fail, sabi mo nga, nag-iwan ka ng contact number mo. It wasn't really
your fault that I didn't get to see it when I woke up." Iling ko at mapait na
ngumiti. "Besides, kung hindi ako naglasing doon ay wala namang mangyayari sa atin.
It was all mine."
He just sighed.
"Stop blaming yourself anymore, we were both lost that time. Naiintindihan ko
iyon."
He sighed again, nagyuko lang siya ng ulo. Sa ilang linggo ko siyang nakakasama at
nakakausap, alam kong nagsisisi pa rin siya sa lahat at pinapangatawanan na kanya
ang lahat ng kasalanan doon pero para sa akin ay hindi. I realized that mistake was
all on me, I'm the girl, I'm the holder of my own body and mind. Something wouldn't
happen like that if I had my own right mind. Kung may sisisihin man ako, hindi ang
alak at hindi si Horace dahil sarili ko naman ang naglagay sa posisyong iyon. I
shouldn't blame anyone for what happened.
He gently put his hand on my lower back while introducing me to some people.
"Twillain here," he chuckled and started mentioning his friends and cousins' names
around. They all greeted me back with a nod and hi's.
"Siya na nga kaya!?" nagkakantahan ng pang-aasar ang mga kaibigan niya.
Tatawa-tawa si Horace nang igiya ako sa bleachers.
Tatlong relatives niya ang kasama na nakilala ko, si Prudence, Primiel at Davin.
Iyong mga kaibigan niya rin sa kabilang team, some of them are teasing Horace about
my presence like he haven't brought someone in this kind of place. Pinaupo ako sa
bleachers, may mga babae ring kasama ang ilan niyang kaibigan kaya hindi awkward
para sa akin kaya lang uwing napapatingin ako sa kanila ay hindi nawawala ang
pagkahiya ko, they are all model looking girls! Magaganda ang katawan at porma na
tila nanggaling sa mayamang mga pamilya. His friend are all good looking, too. It
wasn't impossible for them to have the girls of their dreams.
Nagtataka na tuloy lalo ako kay Horace, bakit ako pa? Hmm.
Horace sat beside me and pointed the man named Davin, he's now shooting a ball for
warm up. He's also handsome but doesn't have the Villareal vibe as the two I met
earlier.
"That's my half brother's brother..."
Kumunot ang noo ko, medyo naguluhan ako. "Kapatid mo rin?"
He chuckled.
"Nope, his Mom is my half brother's mother. I've already mentioned that my father
cheated, right? I had a brother, same as my age but we just learned about it and
met them last year."
Okay, I'm damn confused.
"So your father cheated on your mother back when she was just carrying you?"
He nods.
"Yeah, he thought that he'd never have a child with Mama because of her situation.
That made him cheat with someone. I don't know, I'm confused of their story, Mom
was kind of concealing his mistakes in a nice way for long years because they got
back together and continued the life with our complete family."
Kumunot ang noo ko habang nakatitig sa kanyang mukha, he's now taking off his shirt
and changed it to a blue jersey.
Hindi ko makuha masyado ang kuwento niya. So his father cheated more than once?
Natawa siya nang makita akong nakatingin pa rin sa kanya at kunot ang noo, tumabi
ulit siya sa akin at kinurot ang ilong ko.
"I'll tell you about it, next time." He winked. "For now, erase it in your mind.
Maguguluhan ka pa talaga kasi highlight lang ang kuwento ko."
I gasped and rolled my eyes, he gently tapped his black shirt on my forehead and
jaw to wipe my sweat. Ang bango ng shirt niya kahit nasuot na, palagi naman siyang
mabango kahit nga pawis at bagong gising. Minsan kasi nagsusundo siya sa akin na
walang ligo pa, inaamin naman niya at ayaw niya raw dumikit sa akin pag ganoon. His
smell is actually addicting, parang hindi na mawawala sa kanya ang amoy na mabango.
I watched their game and I couldn't help but clap my hands everytime he was
shooting the ball from the far line and got their points. He's a liar! He can play
basketball so well! He's damn shooter, too! Siguro ay mas magaling lang siya sa
hockey dahil iyon ang forte niya noon! Sa kanilang lahat ay may mas magaling talaga
at bihasa na sa laro, I could tell it was Primiel and Raiel from other team. Sila
iyong dalawang palaging nagkakaagawan, e. Akala ko pa nga ay may away dahil
nagtutulakan palagi at bumabagsak sa sobrang higpit ng bantayan! Are they friends
or enemies?
The game ended at the first team who got the limit score, Villareals got it. Hindi
ko pa akalain na pustahan iyon, the lost team will pay for everything tonight
including the drinks and food. Nagkayayaan sila sa villa ng isang kaibigan kaya
roon kami tutuloy hanggang dinner na sabi ni Horace at paniguradong mag-iinuman
sila.
Horace just changed his sweaty jersey into a new navy blue shirt.
"Sinungaling!" I spat. "Marunong ka palang magbasketball!"
He arched a brow. "I said I can play but not very good as them, you see."
"Magaling ka naman!" I lauded, humawak ako sa strap ng bag duffel bag niya.
He held my elbow gently as we followed his friends to exit the covered court. They
were talking noisily about the next outing they'd have for vacation.
"Wow, shall I write this in my diary? You just complimented me, first time!" he
laughed and drank on his bottled water.
Ngumuso ako. "Akala ko kasi hindi ka talaga marunong, iyong hindi ba nakakashoot!"
Nakita ko agad ang maloko niyang ngisi at malisyosong mga mata. Alam ko na agad ang
nasa isip niya at hindi naman iyon ang ibig kong sabihin!
"Oh, believe me, I can shoot sharply."
"Shut up, kabastusan na naman 'yang iniisip mo!" I glared at him and pinched his
waist in irritation. My cheeks are heating up, thinking that he was really a sharp
shooter!
He laughed loudly and pulled me, inakbay niya ang braso sa akin habang naglalakad
kami patungo sa sasakyan. Ngumiwi ako at muli siyang kinurot sa dibdib. Nagtanguan
na sila ng mga kaibigan niya na ngayon ay nagsasakayan sa kanilang sasakyan.
"Hoy, hephep! Baka mag-iba ka ng ruta, ah! Isama mo si Twillain!" Hail chided while
putting his duffel bag in his backseat.
Sumipol si Cairbre. "Oh! We have a grill tonight!"
"Dogshit!" tawa ni Horace at pinagbuksan na ako ng pinto.
Napailing ako at natawa na lamang doon. I'll surely hear some things about this
man's shits tonight!
Horace looked at me and gasped.
"Whatever they say later, half of it are all lies and fake. Okay?"
Ngumuso ako at tinitigan siya, kinuha niya ang seatbelt sa gilid ko at inabot iyon
sa akin. Ngumisi ako at inayos na iyon.
"Okay..." mapang-inis kong sang-ayon.
He gasped again and scratched the back of his head.
"Maybe, I'll just change our dinner place today."
I glared at him sharply.
"Subukan mo!"
He groaned. "Ugh! Fine! Damn shit!"
Sinara niya ang pinto ko at napangisi ako lalo habang pinapanood siyang mukhang
balisa at naglakad paikot sa kabila.
Seriously! Ang dami sigurong basurang tinatago nito! Well, it's obvious but I
should ready myself hearing the bad things about him!

[ 18 MT16 ]
-------------------------------

#MT16
When we reached the villa in Batangas, pictures of the twilight hours I shared with
Horace for the first night suddenly flashed back. Maingay ang ilang kaibigan ni
Horace na siyang bumubuo ng usapan, alas singko pa lamang noon kaya pagkadating ay
agad nagtalunan sa swimming pool ang iba.
Horace let me sit on the couch near the poolside, nilapag niya ang duffel bag sa
aking tabi at saka naghubad ng kanyang shirt. Sanay na ako sa katawan ni Horace na
nakabalandra, madalas siyang topless lalo na pag sa library nila kami nagpapalipas
ng oras. Mainitin kasi siya, hindi niya alam na mas lalo lang umiinit kapag
naghuhubad niya.
"I'll just take a dip," he said.
"Hindi ba masama 'yan? I mean, you should at least rest for awhile."
"We're usually taking a shower after game, it's not bad." He shook his head. "Wanna
swim?"
"Wala akong dalang pamalit," rason ko. Kahit naman may pamalit ay hindi ako
magsuswimming, mahirap na at baka mapintasan pa ang katawan ko.
Sumulyap siya sa mga babae at tinanguan ako, nagpaalam ulit siya at nakisali sa
pagtatampisaw ng mga kaibigan sa malawak na pool. I suddenly felt shy to see his
disappointment, mukhang naisipan niya akong iharam ng damit sa mga babae pero dahil
alam naman niyang hindi kasya sa akin ay hinayaan na lang ako.
"Hi!" bati sa akin ng isang babae, it was Hail's girl. "Twillain, right?"
I nodded and smiled.
"You rock that body so well! By the way, I'm Margot." Bumeso siya sa akin at naupo
sa tabi ko. "How are you?"
Oh, didn't expect that I'm really rocking this body 'cause look at her! That's the
body I've been dreaming to have!
"All good." I smiled. "You are Hail's, right?"
Winaksi niya ang kamay at natawa. "Oh, shut up! Hail's? That ass will marry someone
else by the end of this year."
Huh, but I saw them kissing in the court earlier!
"He's just my ex boyfriend and I bet you're thinking about the kiss and sweetness
between us, that's just a kiss. No big deal, men are men! And I'm never
conservative." Halakhak niya sabay abot ng isang glass shot.
Tinanggap ko ang shot at nilagok iyon.
"Yeah right." I chuckled. "They aren't all trash but many of them are, they are
simplifying kisses and sex now."
"True, though! I like you already!"
Natawa ako. I'm saying the fact I've been seeing, not to be liked. Men are really
great at fooling girls now. Kung seryoso ka, talo ka.
"Started grilling Horace' hoe today, Margy?"
Nangunot ang noo ko sa salitang iyon kaya nilingon ko ang babaeng nagsalita sa
kabilang sofa na nakatawa habang nakatingin sa amin.
"Excuse me?" I asked, hindi ko napigilan ang pagsinghap at iritasyon.
Hoe? Isn't that too harsh? Do I look like a hoe?
Nagtaas iyon ng kilay. "Or Horace is your hoe? Am I wrong?"
"Shut up, Alice!" tawa ni Margot.
Looks like their kind of talk is something I couldn't get to be comfortable with.
Mukhang sanay na sila sa ganoong pag-uusap.
Margot squeezed my wrist gently when she noticed my awkwardness. "She's Alice, just
a friend who got a sharp tongue. Sorry. Mukhang hindi ka sanay."
Ngumiti lang ako. Hindi lang ako sanay dahil hindi ko naman siya close para tawagin
akong ganoon, I don't know if it's a joke or sarcasm.
When the boys were done with swimming, they all went back to our side and started
the round shots. I was slowly getting the ambiance here while listening to them.
Horace was laughing at the topic, nang dumating ang oras ng hapunan ay sinandukan
niya ako ng pagkain.
"You okay?" he asked me while putting a juice in my glass.
I nodded. "I'm good."
"Tell me if you wanna go home, a'ight?"
I nodded again and creased my forehead while looking at him.
"Hindi ka kakain? Uminom ka agad." Hindi ko napigilang punahin iyon.
His lips scaled up. "Heto na nga po, Ma'am. Kakain muna bago uminom."
We then started eating, hindi muna siya tumanggap ng shots dahil sa pagkain at
pagtapos ay kaming dalawa lamang ang nag-uusap habang nagpapahinga. He introduced
me his cousins and friends by just pointing them, natatawa ako dahil sinasabi niya
rin ang mga trademark nila para sa kanya.
"And that Hail was my ever hated friend here 'coz he's really great at pissing me
off like a chimpanzee screwer. He's usually giving me names—"
"Uh-hm, Hephep?" halakhak ko at tinaas ang kilay.
He groans. Tinawanan ko siya lalo, sumandal siya sa backrest at nag-inat ng mga
braso. Umakbay siya sa backrest ko.
"Saan niya nakuha 'yong hephep?"
"There's this entertainment show, I don't really know and he shared it to us that I
was one of the game there. Mahilig daw kasi manood iyong Lola na inaalagaan niya ng
TV show na 'yon. It was called hephep—hooray and he remembered me by that."
Mas lalo akong natawa roon, tumango siya at nagkibit balikat.
"You know that show? Hooray sounds like my name, yeah."
"Oo nga, ngayon ko lang din nagets kung bakit hephep!" tawa ko.
He was watching me while laughing at that brilliant idea about his name. Hail
really killed it and it was the funniest nickname I've heard just today! Bagay rin
naman iyon kay Horace dahil jolly person siya. Hindi ko napigilan ulit ang pagtawa
roon.
"I couldn't get over it, sorry." Iling ko at tawa.
"It's alright, they all got curious about the game and searched it to watch. They
really made fun of me using that," he added.
"Oh, yas! He's using the game to play with his girls!" Cairbre chiseled in and
shrugged. "You know, it would be lovable!"
Napanguso ako at tumango roon. Hmm, so this is the beginning of the grilling. I'm
excited!
"Shut it, punk!" Horace gasped.
"Tell her the mechanics, Race!" Hail joined. "Or I will? I'm willing."
Umiling si Horace at sumulyap sa akin, nakakunot ang mga kilay. Natatawa ako pero
ngumisi lang ako sa kanya, mukhang kabado sa pangbubuska ng mga kaibigan. Halatang
may tinatago siya. Well, I don't really know him much but there's something in his
eyes that I could tell true or am I wrong?
"Tell me!" I smiled at Hail.
His lips separated as our eyes met, he was gently tousling Margot's hair who's
giggling while listening.
"Oops! She's curious!"
"Paano ba 'yan, Hep?" halakhak ni Hail.
"But wait, let us know your status first!" Cairbre interfered. "We need to check
the label, mommy!"
Nagtawanan sila. I gasped mildly, nagkatinginan kami ni Horace. Ilang saglit pa ay
ngumisi siya at tumuwid ng upo, umisang shot siya bago nagwaksi ng kamay.
"Guys, we still don't have the label you're asking but this is a good favor to
make." He grinned and looked at his friends like it's their own talk.
Suminghap ako at umirap sa kanya, nginisian niya ako at kinindatan. Malandi talaga
si Horace, sanay na sanay na ako at parang hindi ko na alam kung normal pa nga ba.
"Awe, poor baby." Hail pouted.
Cairbre clapped hands to get my eyes. He smiled at me. "Okay, Twillain. We were
hearing a lot about you and how he's courting you for months that we didn't really
expect coming 'coz he never courted anyone!"
Napailing ako, natatawa at hindi naniniwala roon. Naku! Halata naman na hindi
marunong manligaw si Horace pero hindi ako naniniwala na ako ang una niyang
niligawan at eksepsyon pa raw!
Horace is Hoerace and his friends are giving him this favor to get me!
"Cut it, okay! I wanna know that game!"
"Let her know so Horace will stop having hoes now! Isn't that exciting, guys? He'll
commit!" si Margot.
Horace chuckled roughly and leaned on the backrest again, his head rested on my
shoulder that made me shiver a bit.
This guy is trapping me, isn't he? He's using his friends! Bahala na!
"Can you believe that you are his only exception, girl!" Halakhak ni Hail. "Theme
song niya 'yan sayo! Lagi niyang kinakanta sa karaoke! Naghuhulog pa 'yan ng limang
piso para lang makakanta kasi namimiss ka!"
Oh, my God! This is getting hilarious! Hindi ko alam kung nasaang parte na kami ng
usapan, it sounds like a deal between us and his friends now but I shouldn't mind
it much. Baka joke lang naman!
I laughed. "Please, just pin it to the deal!"
Mahirap palang makisabay sa usapan nila, hindi ko gaanong masundan at parang
kasalanan pag nag Tagalog ako. They are all English speaking! Madalang mag-Tagalog,
sabagay parang gaya rin ni Horace na laking ibang bansa ang mga kaibigan.
"The point is, you should give him a label before knowing the mechanics of Hephep-
Horace!" Cairbre pointed straightly.
"What? That's unfair!" I said. "Nalalaro niya nga iyon sa mga naging babae niya ng
walang label, tapos sa akin, kailangan may label?"
"Damn, that's harsh!"
"Screwed!"
Nagtawanan sila lalo. Horace gasped and turned his head to me with a pout.
"You are his only exception nga kasi!" Margot pushed.
"Yah right! So, Twillain! Give him a label, first and foremost!"
I groaned. "Ugh! No way!"
At least, not yet!
"How many months are you planning before giving him the yes?" Hail asked.
"I don't know, I don't trust him yet!"
"Thunderbolt! Pikachu, attack!" humalakhak si Hail at nagtaas kamay. "This girl is
the harshest of Hephep!"
"She is!" Horace nodded.
Inirapan ko siya, he buried his head more on my shoulder while chuckling roughly.
"So, am I really the first one he courted?" I asked.
I know they are slowly losing the topic about Horace. These boys are true friends,
aren't they? Ayaw ko namang mamilit dahil sila ang magkakaibigan at ako'y ngayon
lang nakilala. In fact, I'm sure that he was bringing girls to meet his friends,
too. Kaya sanay na sila sa ganito.
"Yes, madame!"
"Please, don't use your teacher ways on us! I have a phobia!" Cairbre chided.
And they swiftly changed the topic that frustrates me for a while but I let them
get away. Ganyan naman talaga ang magkakaibigan, bakit aasa pa ako na ako ang
papanigan nila sa oras na ito? Friends before girls sila, sigurado! Ayos lang! No
hard feelings! I get it, damn.
We continued the night, drinking and talking about random topics. Hindi ako malakas
uminom kaya si Horace ay pinalitan na ang inumin ko ng tubig at hindi na ulit
pinadaanan ng shots, I'm also controlling myself tonight because I don't wanna be
drunk again. Medyo masama lang ang loob ko ngayon dahil kung sakali palang magiging
kami ay wala akong aasahan na totoo sa mga kaibigan niya. They'll surely cover his
bad habits and such.
Kalaunang natapos para sa amin ang gabing iyon dahil nagtext na si Mama at
hinahanap ako, alas diyez lang kasi ang paalam ko at lumagpas ako. Masyado akong
naaliw sa kuwentuhan, Margot told me things about their friendship. She has
Madelaine, her sister who introduced her to them. They knew the blys since High
School including Horace' some cousins.
"Did you have fun?" Horace asked while driving.
"Yup, thanks." I nodded.
"Are we cool?"
"Why not?"
"You're very silent. I'm thinking na baka may nagawa akong hindi mo nagustuhan
kanina." He shrugs. "I'm already sorry for that."
Kumunot ang noo ko, huminto ang sasakyan sa harapan ng gate namin.
Hindi ko namalayan na malapit na kami dahil sa sinabi niya, I can't believe he'll
be sorry for something he's not even sure of! Wala naman siyang maling nagawa
kanina, I came to realize that not everyone would side on me. Kung mayroon mang
mag-iingat ay ako dapat, hindi ko kailangan ng ibang warning ng tao tungkol sa
kanya.
Ngumiti ako. "Wala ka namang nagawang mali, you shouldn't feel sorry. I enjoyed the
day with you and the rest, anyway."
He took a deep breath, his hazel eyes look tired but still sparkling while looking
at me. Napaiwas ako ng tingin at tinanggal ang seatbelt, binuksan ko ang pinto.
"Thanks for today." I turned to smile at him.
He's still looking at me. "You're not upset? Did you hear anything?"
Nagpakawala ako ng buntong-hininga.
"Wala, Horace. Calm down." Natawa ako.
"Damn, I can't cool down. You look sad, baby—I mean, Lovi," his voice lowered that
turned more husky. He gently held my elbow. "Tell what made you feel upset earlier.
Hindi ako makakatulog, kung hindi mo sasabihin."
My lips separated, he lifted my hand up to his cheek and sighed.
"Please?"
Suminghap ako, hindi matagalan ang tingin sa kanyang mga matang nangungusap na tila
lahat ng kagandahan doon ay totoo—pero sabi nga nila, ang sobrang kagandahan ay
nakakabulag at nakakabingi. Pinili kong umiling at tipid na ngumiti.
"It's really nothing, Horace. Inaantok lang ako."
"Look, I am courting you and if there was something off at the end of our day, I
feel like zero again... and that's—very sad, you know, sleeping without seeing your
smile."
That made me laugh softly, I rolled my eyes.
"You're being a very-very bad flirt these days, Hoe-race."
He smirked and arched his brow while looking at me, his eyes went down to my lips
and it sparkled more.
"That's what I'm always waiting for, you got the most amazing smile."
I couldn't help but groan and pushed his cheek away gently.
"Stop it!"
He pouts and shakes his head. "I can't, baby."
My eyes widened, I heard him calling me sweet names but I'm still having shivers
all over everytime I'd hear it from a slower angle. I looked away and gasped
calmly.
"Okay, I should go now." I laughed, tuluyan akong humakbang pababa.
Bumaba rin siya para sundan ako sa gate, I smiled and waved my hand as I went in
our small gate. It was until his chest, humawak siya sa railing at yumuko para
amuyin ang buhok ko. I shuddered inwardly, I bit my lips and looked up at him.
"Uhm... good night."
He tousled the tips of my hair and nodded while watching me. His cheeks were
blushing from the alcohol, the wind blew that mess his hair up fashionably.
"Okay..."
I nodded.
He smiled. "Night."
"Good night... ingat."
He stared for a moment and boy, I was too intimidated but my care went off by his
beautiful face—my heart crushed in a silver way. My eyes started blinking slowly
and heavily while looking back at him, his lips rose slightly as he looks down my
lips.
"I... would love to kiss you, but—"
"But?" my voice came out sweet and low.
He licked his bottom lip. "You're not my girlfriend yet."
Bumusangot ako.
"And you kissed me last time? Was I your girlfriend, then?"
His lips separated, bumigat din ang pagkurap ng mga mata.
"Okay." He scrooch down and smacked his lips against mine.
Bahagya akong natulala, tila nanuyo ang lalamunan sa kanyang ginawa. His face
stayed close, unti-unti kong naramdaman ang marahang paghawak niya sa aking batok.
His head tilted to the side for a better angle on my lips, I felt his soft lips
again. This time, it wasn't just a smack, he gently kissed me until it turns into a
slow but with knocking tongue on my teeth. I got breathless, I parted my lips for
breath but Horace took that chance to flick his tongue inside.
I shuddered, I felt myself tiptoeing to level our kisses. I heard him chuckle
roughly while kissing me, it was so damn hot! I cursed inwardly. Hindi ako
nakatagal sa pagkahingal kaya nang kumalas ako ay bumaba ang halik niya sa aking
panga hanggang sa baba. He gently kissed my chin with soft sucks that made my knees
tremble, nagmulat ako ng mga mata parra matitigan siya. He's now biting his bottom
lip while watching me breathless.
I gasped and gulped. "G-Good night."
Nakahawak pa rin siya sa railing ng gate, he licked his red lips and nodded. His
eyes didn't leave mine, kabadong-kabado ako sa maraming dahilan. Sa maraming
dahilan pero iisa lang ang pinagmulan, ang mga mata niya.
"Uh-mm, yeah. Night..."
Tumalikod na ako upang tuluyang makapasok sa bahay, nagmadali akong umakyat sa
kuwarto ko at binuksan ang ilaw. I was chewing my lips, it felt swollen and soft!
Ilang segundo pa ay narinig ko na ang pag-alis ng sasakyan niya. Sinapo ko ang
dibdib at nagpakalma.
He also texted me.
Horace: Good night. I'll surely stay up all night thinking about your lips, thank
you for today.
That made me smile.

[ 19 MT17 ]
-------------------------------
#MT17
I'm still in the point of weaving and intertwining my feelings for Horace, I don't
know if I should trust him already and give him a chance because of his history.
Trust is not really my thing now after everything, I couldn't even trust myself
around him! Kaya natatakot akong baka sa una lang siya ganito o baka dahil may
obligasyon lang siya? I'm not really sure about it.
"So as I was telling, Dad cheated on Mom when I was still in the womb. He planned
to get an annulment after knowing that his mistress was pregnant, he planned to
remarry for the kid." He shrugged and smirked while disarraying the tips of my
hair. "'Cause he was an asshole coveting for it but Mom abruptly told him about me
that made him stay for too long 'till now."
My forehead crinkled, I turned to him. He smiled and wiggled his brows, he took a
deep breath. He doesn't look comfortable telling me this story so I shook my head
to rein it.
"It's okay, ayos na iyong mga narinig ko kung hindi ka kumportable."
His forehead pleated while looking at me, he sighed and smiled slightly. "His
mistress took away their son and great time, he hates me too much."
"Ba't siya galit sayo? Hindi naman ikaw 'yong tatay mo." Ngumuso ako at napailing.
It's not right, kailan ba sila nagkakilala bilang magkapatid kung ganoon? Bago lang
ba? Gusto ko sanang tanungin pero alam ko namang hindi siya kumportable kaya ayos
na ako sa mga nalaman. So this history was telling me that even though he's too
jolly, flirt and perfect outside, he also doesn't have a nice view of the past.
Mukha siyang nasasaktan pa rin tungkol doon.
He chuckled and pinched my nose. "Kasi bigla silang hindi pinandigan dahil sa akin.
I guess that was the told story of his Mom, but my asshole Dad really searched for
them so he could give everything. I don't know the exact story, though."
"Maybe the mistress wanted your father to marry her and be with them for the rest."
Nakakainis naman iyon, bakit niya kagagalitan si Horace na wala pa rin namang
muwang sa kamalian ng mga magulang nila? Ni hindi nga rin dapat pinatulan ng nanay
niya iyong tatay ni Horace dahil kasal ito!
"Yup, you're so brilliant!" he lauded like a kid and pressed his nose on the side
of my head to sniff.
Umirap ako, nang-uuto lang 'to e! I just fled out from school after my internship
and he brought me to their house again, we're always in the library for my every
day homework. Gabi na rin kasi akong nakakauwi pag siya ang kasama kaya mas mabuti
na kung gagawin ko iyon habang kasama siya.
I'm really getting too comfortable with him now, kahit malandi siyang lalaki ay may
kabutihan pa rin naman at may magandang nagagawa sa buhay. He's lighting my days up
everytime we were together, hinahayaan niya akong mag-aral ng ilang oras at saka
kami nagkakaroon ng oras na makapag-usap na dalawa tungkol sa buhay.
I told him my life for years after the miscarriage, hindi rin siya kumportable roon
pero nakikinig naman at natutuwa ako na hindi pala siya puro kamanyakan pag may
kasamang babae o sa akin lang? Maybe, he doesn't really find me too attractive and
covetable 'cause I'm not sexy as his girls for the past years. Ayos din pala na
ganito ang katawan ko, hindi nakakauhaw. Tsk.
Our days and weeks continue fleeting until the last month before my graduation,
kabado ako sa araw-araw dahil ang dami kong naiisip. Kung magmamasters na ba ako o
huwag muna, nagdadalawang isip pa rin ako. Horace was convincing me to take masters
but he's still considering what I'd want.
Kinagat ko ang labi habang nakatingin sa laptop at nagbabasa ng chats mula sa mga
kaibigan at ibang hindi kakilala. I left those strangers in the message request and
didn't reply. My Highschool friend chatted.
Henry: Hi, Twillain. Iimbatahin lang sana kita sa birthday ko ngayong gabi.
Ako: Sorry, I can't.
Henry: Bakit? Kasama naman sila Carly at hindi na ulit ako mangungulit. Please.
Ako: Abala ako sa mga gawain sa school, Henry.
Medyo naguilty ako dahil birthday niya. Hindi na ako masyadong nakakasama kila
Carly, busy rin kasi sila sa sariling mga buhay at nobyo! Ganoon talaga pag
nagkakaroon ng boyfriend, nawawalan ng time sa kaibigan.
Henry: Birthday ko naman, sige na. Kahit sumaglit ka lang.
I gasped and rolled my eyes.
Ako: Fine! Happy birthday.
I closed my account and was about to log out my email but it blacked out. I groaned
and tousled my hair up in irritation. Bumibigay na talaga ang laptop ko! Makakabili
rin ako ng bago! Padabog kong sinara iyon kasabay ng katok sa pintong nakabukas.
"May bisita ka," ani Sam habang buhat si Tyler na nakahubad ng pang-itaas at puno
ang diaper.
Tyler is really cute, minus the mother.
"Sino?" malamig kong tanong.
"Colton daw." She shrugged and walked out.
I rolled my eyes, nakakabanas talaga ang itsura ng hipag ko! Mas lalong nakakasira
ng araw! At anong ginagawa ni Colton dito? Himala!
Bumaba ako para harapin siya, kausap niya si Mama roon pati si Kuya na tila aliw sa
kanilang kuwentuhan.
"Colton," I called as I went in the area. "Anong ginagawa mo rito?"
"Just visiting," he answered.
"Bumibisita sayo, aalis na raw kasi siya pa-Maynila," imporma ni Kuya sabay tapik
sa balikat nito. "Ingat ka, pare. Huwag mong kalimutan ang kapatid ko rito."
Kumunot ang noo ko. Huh?
Tumawa si Mama at nailing doon, iniwanan niya rin kami para tumungong kusina. Si
Kuya naman ay umakyat na. Nang si Colton na lang at ako ang nasa sala, ngumiti siya
at kumamot sa batok. He looks decent in his formal polo shirt and pants.
"Twillain," he called softly. "Gusto ko lang sabihin na hindi pa rin ako nawawalan
ng pag-asa."
Namilog ang mga mata ko.
"Gusto pa rin kita at maghihintay ako, kahit bilang kaibigan. Sana mapagbigyan mo
ako."
"Colton, magkaibigan pa rin naman tayo. Ikaw lang 'tong umiwas noong nakaraan."
Tumango siya at ngumiwi. "Nasaktan lang ako, hindi mo kasi ako binigyan ng pag-asa
man lang. I still have time to prove myself but your turned me down instantly."
I sighed.
"Sorry, I'm just not really ready for a relationship." Or I am, but not for him.
Tumitig siya sa akin. "But I'm always seeing you with someone."
Suminghap ako at napalinga sa paligid, baka marinig pa ni Mama! Ayaw kong maunahan
ng iba tungkol sa pagsasabi noon. I just nodded.
"Kayo na ba? Boyfriend mo na?" mas mahina niyang tanong, nahalata ang pagtatago ko.
Umiling ako at lumakad palabas ng bahay, sumunod siya sa akin. He looked uneven
now, Huminga ako ng malalim at nag-isip ng maayos na salita para magsabi ng totoo.
"Sorry, Colton. Sana maging magkaibigan na lang tayo. Marami ka pa namang
makikilala, gaya ngayon na magpupunta ka na sa Maynila." I smiled.
Call me old school but I believe that he deserves better than me, I'm not pure
anymore. Ayaw kong madisappoint siya pag nasa punto na kami ng katotohanan. Walang
sikretong hindi nabubunyag, e. Hindi ko maitatago habang buhay ang nangyari sa akin
at sa sana'y magiging anak ko. Colton is a nice man, though, I like Horace better
now.
I was startled when he abruptly held my both hands with pleading eyes.
"Chance, Twillain. I like you, very much. Hindi naman porque makakilala ako ng
ibang babae ay mawawala na ang nararamdaman ko sayo, e. Hindi 'yon ganoon kadali."
Huminga ako ng malalim. "Bakit ba kasi ako pa, Colton? Ang daming babaeng mas
maganda at mas bagay sayo, just... just forget what you feel for me."
He didn't let my hands go.
"Just give me a chance, ikaw ang gusto ko. Wala naman akong magagawa roon. I like
you since then but I got a girlfriend, right? I was wrong telling you that I broke
up with her because of you, okay... I'm sorry for that."
Suminghap ako at umiwas ako ng tingin. Agad namilog ang mga mata nang makita ko si
Horace sa labas ng gate.
He was leaning against his red Chevrolet, crossed arms on his chest in a gray slim
fit shirt and faded jeans that suited his firm and long thighs very well. Brownish
hair was disarrayed up that made him look so manlier as usual. He was watching us,
his eyes went down on my hands in Colton's hold but he pretends not watching and
puckered his lips; whistling like he didn't mind it.
It burned my nerves, I quickly caught my hands back and gasped. My heart is
fluttering by his presence, parang bigla kong gustong paalisin si Colton. But then,
I know I shouldn't explain myself for something I don't really feel wrong. Nag-
uusap lang naman kami ni Colton at wala pa kaming relasyon ni Horace, I'm not
deprived of doing anything against official relationship.
Colton chuckled scornfully when he noticed where I was looking.
"Siya ba, Twillain? Kaya ayaw mo akong bigyan ng tsansa? That's too unfair, bakit
siya puwede at ako hindi?"
"Colton, hindi mo naiintindihan." Iling ko.
"Bakit nga? Parehas lang naman kaming lalaki! I can give you everything, too!"
Nanatiling iwas ang mukha ni Horace sa banda namin pero ang mga mata ay pagilid na
nakatingin, I couldn't help but smirk inwardly. Suminghap ako.
"Sorry talaga, Colton. M-Matagal ko na kasing kilala si Horace, we are getting
better already," I said lowly.
Umiling siya, kita ang pait at sakit sa mga mata.
"I can't believe you!" he shook his head again and walked out. Humarap pa siya ulit
para tingnan ako. "I won't lose hope, I'll still come back." Tumalikod siya at
tuluyang nakaharap si Horace doon na tila inosente.
Kinabahan ako nang magsalita si Colton pero hindi malinaw ang dating sa aking
distansya, Horace' lips scaled up as he nodded at him. Lumapit ako sa gate.
"Good luck," Horace said.
Tuluyang pumasok si Colton sa kotse niya at sumibat paalis, sinundan ko ng tingin
iyon kahit ramdam ang panonood ni Horace sa akin.
"Did you forget something to say?" he interceded.
Kumunot ang noo ko at binalingan siya, he's now frowning.
"Anong sinabi niya?"
"He said it lowly, it means he doesn't want you to hear that."
Nagkrus ako ng mga braso sa dibdib at tinitigan siya. "Bakit ang sungit mo?"
Mukhang badtrip pero pigil. May sinabi bang masama si Colton? Ano?
I noticed his sweat down his clenching jaw, I sighed submissively and stepped out
to reach his side. Inabutan ko siya ng panyo mula sa bulsa ng uniform ko, hindi ko
naman gaanong nagamit kanina sa school. Hindi niya ako nasundo, he didn't know I'd
be out early today. Baka roon siya nagalit?
"Saan ka galing? Pinuntahan mo ako sa school?" tanong ko sabay tulak ulit ng panyo
sa kanyang dibdib.
"Tss," usal niya at pinahiran ang pawis ng braso. "You didn't tell me you'd be out
this early."
"Sorry."
"Can't even call you!" he hissed.
Ngumiwi ako. "Sorry nga, nalowbat kasi at kakauwi ko lang naman. Hindi ko agad
naisipang magcharge dahil may chineck ako sa email."
"Apology accepted easily for important reasons, but not what I saw awhile back.
Why..." he breathed massively and closed his eyes. "Why were you holding hands?"
Shit. Hindi ko alam bakit guilty ako kahit kanina ko pa sinasabi sa sarili na wala
akong dapat ipaliwanag!
"He held my hands while talking!"
"Oh, is it required? Sweet." He rolled his eyes and exhaled in defeat. "Sorry, I'm
just a jealous shit even without the label yet. You can hold anyone, anyway."
Tumalikod siya at kumamot sa kaliwang kilay niya bago binuksan ang pinto ng
sasakyan.
"Galit ka," sabi ko.
"Magkaiba ang galit sa selos, Lovice."
A chuckle slipped out my mouth, I immediately stopped it and cleared my throat.
"E, 'di, selos ka pala. Bakit mo ako isasama?"
He rolled his eyes sluggishly and glared at me. "Para awayin kita. Ganoon ka pag
nagseselos, 'di ba?"
Nanlaki ang mga mata ko, uminit ng husto ang mukha.
"Abnormal!"
"Look who's talking."
"Epal!"
"Si Cotton."
That made me laugh so hard in instant, umismid ulit siya at hinila ang braso ko
para isakay sa sasakyan niya. Tawa ako nang tawa habang inaayos niya ang seatbelt
ko.
"Colton kasi 'yon!"
Kinuha niya ang panyo sa kamay ko at pinunas sa pawis niya bago pinunas sa mga
kamay ko. My eyes widened more and pulled my hands back, tinulak ko siya sa dibdib.
Natatawa ako lalo.
"Kadiri ka!" hindi naman siya bumaho kahit pawis pero parang baliw talaga siya sa
ginawa, e!
"This is close to holy water, your hands needed it!" ngumising aso siya at hinila
lalo ang mga kamay ko.
"Gago ka talaga!" singhal ko. "Manahimik ka nga!"
Siraulo ba 'to? Holy water 'yong pawis niya? My God, sorry! This boy is a crazy
ass!
"Seriously? You kissin' me with that mouth?" he said in disgusted tone while
flinching.
Umirap ako. "Nagmumura ka rin! Huwag kang feeling mabait!"
"Ang bantot!" he chided as he leaned swiftly to give me a peck on the lips. I was
startled. Umiling siya. "Isa pa nga!" muli siyang humalik. "Ayan, hindi na. Blessed
na."
Nalaglag ang panga ko, hindi ko alam kung anong uunahin. Ang magalit o matawa,
suminghap ako at tinulak ang mukha niya. Pinandilatan ko siya ng mga mata, his lips
were now ghosting a smile while watching me.
"Umalis na tayo! Buwisit ka talaga, magnanakaw!"
He pouted and smirked. "That's not stealing, it's blessing and cleansing your bad
mouth."
Kinurot ko siya sa dibdib at muling tinulak, I couldn't help my slipping laugh.
"Oo na, sige na. Saan ba tayo pupunta?"
"Magsisimba tayo," he said simply.
"Simba? Seriously?"
He nodded and chuckled.
"Yup, I'll pray for your stay already so you won't get away. Awe, that should be a
secret. I just spilled. But don't be guilty, a'ight? You can always turn me down."
My mouth dropped while looking at him, he looks like a tamed kid; like telling me
secret messages that I should be guilty if I turn him down knowing that he'd pray
for me!
"You, damn kid!" inis kong sigaw sa kanya.
Humalakhak siya at sinara ang pinto, kumaway pa siya roon at nagkibit balikat bago
umikot patungo sa kabila at nagmaneho paalis.
Fuck, I can't believe I'm actually flattered! My heart is bursting out!
"You're really a hoe," I whispered.
"Yeah, I was. Not anymore," he chuckled. "I'm just your Hoerace now."
I groaned loudly and started hitting his arm while he's just laughing at me.

[ 20 MT18 ]
-------------------------------

#MT18
Horace didn't lie about going to church, we really did go and prayed privately for
ourselves. I prayed for my future to be well and of course my family, I prayed for
Mama and Papa 'cause I know they aren't getting younger. Matatanda na sila at alam
kong may sumasakit na sa katawan nila, habang nasa simbahan kanina ay nagtungo ang
isip ko sa maraming reyalisasyon na tila kay linaw nang mga oras na iyon. I've
decided to just work and take masters after saving so that I could also help my
family financially while saving.
"Where do you wanna go?" he asked while driving, we just had our lunch after
church.
"Kahit saan. Pahiram muna ako ng cellphone," I said and held out my hand.
He took his iPhone out from his pocket and gave it to me without a word, pansin ko
agad ang maraming mensahe roon mula sa hindi kilalang numero at iba pang babae na
may pangalan sa industriya. I inhaled and avoided it, mabilis akong nagtipa ng text
kay mama para iimporma ang pag-alis ko. She replied, her number was unexpectedly
registered in Horace' contacts.
Nanay Luisa: Saan ka? Kasama mo si Colton?
Ako: Hindi po, ma. Uuwi rin ako mamaya.
Nanay Luisa: Papunta ako kila Ma'am Chandria ngayon para sa duty. Uuwi ang papa mo
mamaya kaya sana makauwi ka rin sa hapunan. Ilang linggo ka nang hindi nakakasabay,
minsan na nga lang makumpleto sa hapag.
My heart wrenched.
Ako: Uuwi ako ng maaga, Ma. Ingat!
Nanay Luisa: Okay. Ingat ka.
Binalik ko ang cellphone kay Horace pagtapos burahin ang conversation namin ni Mama
roon, kunot ang noo niyang sumulyap sa akin.
"Any problem?"
Umiling ako at ngumiti.
"Saan tayo?" tanong ko habang ginagala ang tingin, we're now in a basement parking
area. Kahit may ilaw ay madilim at parang kuweba.
His lips cornered. "I thought we could go anywhere?"
"Oo nga, nagtatanong lang naman ako."
He sighed while maneuvering the steering wheel to the right where he'll park. "My
unit."
Namilog ang mga mata ko, awtomatikong tumingin siya sa akin at nakangisi na.
"Don't panic, I won't do anything you don't want."
"I'm not panicking!" tanggi ko. "I'm just... a bit surprised that you brought me
here."
Nagtaas siya ng kilay at huminto na ang sasakyan sa parking. "Hmm, what's
surprising there?"
"Na ngayon mo lang ako dinala sa unit mo. Kasi sa tingin ko, sa sobrang landi mo
dinadala mo ang babae mo rito sa unang meeting o date n'yo pa lang. Tama?"
Malandi si Horace pero hindi ko pa rin mapigilang ma-bitter sa kaalamang iyon, sa
dami niyang babae baka magulat na lang akong may sumabunot sa akin mula sa likuran
at sasabihin may anak sila. Que horror!
His eyes broadened startlingly as he removed his seatbelt.
"Harsh and very wrong, Lovi." He shook his head and gasped. "Ikaw pa lang ang una
rito. This is a new unit, anyway."
Okay, seriously. Fuck it. Ang yaman pala niya at siguro bumibili siya ng unit bawat
may babae o kaya ay gaya noon kay Aliyah na siya mismo ang nakikitulog sa condo ng
mga babae. He's so sinful!
"Nakakainis ka!" I spat out and went out of the car. Inayos ko ang blouse, bumaba
rin siya habang tumatawa.
"Bakit ka naiinis? Bawal ka mainis!" aniya sabay hila sa aking kamay patungo sa
elevator, he clicked his key fob and the car locked.
"At bakit?" mataray kong tanong.
"Kasi ako ang inis sayo, 'di ba? Bawal tayong mainis sa parehong oras dapat
mayroong naglalambing na isa."
So, ako ang maglalambing? Asa pa siya.
I gasped and rolled my eyes, he pulled my hand in between his arm and waist to hold
more. "Talaga ba, Horace? Hindi halatang inis ka, ha. Ang clingy mo pala mainis."
"This is me."
Ngumuso ako, napuna ng ilong ko ang bango niya agad. I glanced at his arm near my
face, it was firm and very well-grained. I wanted to cling my arms around it but
no, I'm still on my best behavior.
"That is you to everyone!" I hissed.
"Why are you always doubting me? You're the one who clicked this clingy button of
me!" he hissed back and pulled me more as we reached 25th floor and went out,
sumipol siya habang naglalakad.
I saw a known model with her boyfriend as we walk into the hallways, it was Dallace
Alfonso. Idol na idol ni Carly at Lydia iyon, mahilig kasi silang mag-stalk sa
social media at puro modelo ang pinafollow para kumuha ng ideas sa mga damit o make
up brands.
She looks so fabulous in person, she's wearing a ruby knitted mini dress and eyelet
platform thin heeled boots with a white coat around her shoulders, she was tall and
slender with curves! Her brown highlighted with blonde short hair is just above her
shoulders. Nakayakap ang braso niya sa braso ng nobyo habang ang isa naman ay
nakahawak sa cellphone at kinukunan ng litrato ang nobyo, she was laughing while
teasing him.
"Ugh! You look grumpy! Come on, doctor, give me a smile!"
Her boyfriend sighed and stole the cellphone, mabilis na binulsa iyon at saka
pinulupot ang braso sa baywang na maliit ni Dallace. Napansin ko rin ang nakasunod
na babae sa kanila, modelo rin iyon sa iisang agency. Hindi ko lang tanda ang
pangalan dahil si Dallace ang madalas banggitin nila Carly.
Horace suddenly laughed as we get closer to them while walking. Napatinging sila.
Dallace's boyfriend flash a small grin when he saw Horace.
"Dr. Xanthus—"
"Kraig for you, Villareal." Dallace rolled her eyes.
Humalakhak si Horace at natawa rin iyong nobyo niya. Siyempre, magkakilala kasi
magkapit-bahay pero hindi ko talaga inaasahan. Carly will surely get nuts if I tell
her this! Kung puwede lang 'tong picturan, ginawa ko na. Kaso hindi ako paparazzi,
ayaw kong i-invade ang privacy ng condominium.
"Possessive naman!" ani Horace. Umirap iyong Dallace, magsasalita sana pero
naunahan ng kaibigan.
"Hi, Race!" the girl model with them greeted gleefully. "How are you? I thought
you'd be gone again for work?"
Close pala silang lahat, hindi ko inakala pero hetong kaibigan ni Dallace ay
siguradong kilala talaga ni Horace. Halos lahat naman ng babae kilala niya!
"Hey, Marah." Horace smiled. "I'm good. I'll be out in two months, probably."
Tiningnan ko iyong Marah, maganda siya at sexy rin gaya ni Dallace. Ano pa bang
aasahan sa modelo? Her outfit is revealing her cleavage and long legs. Ganda ng
katawan, ganda pa ng mukha. How tendentious the world could be? How they can be
this way beautiful with a hot body while I couldn't even get pretty. How odd, more
so they have successful lives.
My heart strained.
"Awe, heto nga pala 'yong Villareal na nagdala ng bulaklak sayo noon sa set pero
hindi ka pinanindigan—" napahinto sa pagsasalita si Dallace na tila ngayon lang ako
pinansin. Suminghap siya nang makitang hawak ni Horace ang kamay ko. "Oh, I'm
sorry! Shit, I'm so damn sick!"
Horace gasped a chuckle, a bit uneven. Dinalan ng bulaklak at hindi pinanindigan,
wow! Marah looked at me and Horace, her brow arched up and held back her bitter
smile.
"Daldal," pabulong na sinabi noong Kraig sa nobya.
"Sorry talaga, Miss," paumanhin ulit ni Dallace sa akin.
I smiled and nodded. "No, it's all right. Really..."
Mas lalong nakakasikip dibdib, I expected this to happen pero iba na pala kapag
nasa aktwal na sitwasyon at sa tainga mo talaga mismo naririnig ang lahat. Mas lalo
akong nakaramdam ng insecurities, nagtataka lalo kung bakit ako pa ang nililigawan
ng lalaking 'to kung marami namang iba na mas better. I feel like an obligation
only, parang may utang lang siya sa akin kaya nangyayari ito.
"By the way, how's your brother?" Kraig broke it off evenly.
"He's... I don't know," Horace chuckled a bit. "We're not yet good."
"He usually gets involved into street fights or some other incidents, suki na ng
ospital." Tawa ni Kraig.
Ang guwapo niya at bagay talaga sila ni Dallace. I couldn't help but have hard
feelings.
"Yeah, can't stop it. He's months older, he told." Horace laughed.
Ilang saglit pa nilang pinag-usapan ang kapatid ni Horace, magkaibigan pala iyon at
ang pinsan ni Kraig kaya madalas may mabalitaan. Hindi ako mapakali habang
nakikinig hanggang matapos ang usapan at magpaalam sa isa't isa, Dallace apologized
again that made me remember it all over! Kakalimutan ko na nga sana para hindi ko
na kainisan si Horace pag kaming dalawa na lang.
Nawala ako sa mood nang marating ang unit, nanahimik lang ako pero hindi
pinahalatang iritado. Naupo ako sa isang couch pagkapasok. Kanina habang kausap ko
si Colton, guilty ako dahil may Horace pero ngayon? Sana pala tinodo ko ang pang-
iinis sa kanya kanina dahil nakakainis talaga siya.
My God, I didn't expect my irritation would get too high about his girls especially
that all of them are beautiful, sexy and successful unlike me. I'm still studying
and can't even afford taking masters because I'm ill-fated. Bakit ang unfair lahat
pagdating sa paligid ni Horace? Noon naman masaya ako sa buhay ko at kaibigan lang
ang mga kasama. Bakit ngayon ang hirap na? Parang ang hirap makibagay, lahat hindi
imposibleng kainggitan.
Narinig ko ang paghinga niya ng malalim pagkasara ng pinto, I couldn't appreciate
his new unit. Yeah, it looked brand-new and pristine with some covered things
around. May boxes pa nga na tila naglalaman ng mga kagamitan sa paglipat niya,
magulo pa ang unit pero bagong-bago. It has a hallway up—to the rooms, I guess.
Nagkunwari akong naggagala ng tingin sa unit habang inaayos ang buhok ko.
"Kailangan kong umuwi ng alas siyete."
He grumbled unevenly. "Come on!"
Nilingon ko siya.
"What?"
"Why are you going home early? We're usually out until eight!" he objected as he
sat on the carpeted floor in front of my knees like a kid who got disappointed.
"Kasi uuwi si Papa, magsasabay kaming maghapunan. Minsan lang kami kumpleto, e." I
shrugged and dodged his aphotic gaze.
"You're upset!" he fussed and held my hand that I instantly eluded. He grumbled
again. "Okay, I get it! Can we talk about it so we can patch things beforehand,
hmm?"
Huminga ako ng malalim at pumikit saglit.
"I don't like you courting me anymore," I conceded directly.
Nagtaas siya ng kilay, umigting ang panga. "'Cause you want me to be your boyfriend
by now?"
Ang kapal ng mukha! I just admitted that I don't like to be courted by him! Oo nga,
ayaw ko rin naman siyang bastedin dahil gusto ko siya pero talagang mahirap maging
insecure sa paligid.
I sighed. "I want to cool off what's between."
Napahilig siya sa sofang nasa likuran niya at umiling, tinuko niya ang mga kamay
upang alalayan ang kanyang timbang habang nakaupo roon bago ako tiningnan ng
masama.
"Seriously? Just because of Xamarah? She's a friend, Lovi. You don't need to put
grudge on everyone or anything, really."
I glared at him. "You gave her flowers! And just like what you did to Aliyah, hindi
mo rin siya pinanindigan! Ano 'yon, nilandi mo lang sila!"
"Oh, that's it! I didn't give her flowers from me, I just gave it for Cairbre's
favor! And about Aliyah, she knew our set up from the start! I'm sorry for being an
ass to the girls I've had, okay? Do you want me to write a promissory note back to
back for them?" the irritation was laced in his voice but still holding back.
"I can't really trust you! Malay ko ba kung gumagawa ka lang ng kuwento ngayon!"
pagalit kong balik, lumayo ako ng konti sa kanya dahil nag-iinit na ang ulo ko sa
pagkirot ng puso.
I don't trust him, at least not yet and I'm continuously hearing bad things about
him that's making me not to trust more! I'm trying but I really can't now.
Insecurities, bitterness and doubts are easily owning me.
His eyes clouded over that made me feel edgy in instant.
"Seryoso ako rito, seryoso ako sayo, Lovice. Kaya nakakainis ka talaga tuwing
pinapangunahan mo ng negatibo ang lahat ng kilos ko." he sighed massively. "You
know what, I'm not really forcing you to trust me now but please, give me a chance
to earn it slowly. Don't hold back just because of my fucking past. You were not
there to change me yet, ngayon pa lang ako nagbabago dahil sayo. Don't put yourself
on their shoes, I won't do anything to hurt you."
My heart pummeled too fast, hindi ako makapagsalita at makagalaw sa kinauupuan ko
habang nakatingin sa kanya. He looked dead serious, very unusual of him. Naroon din
ang iritasyon at pait. I can't believe he's this serious right now! Akto ba ito? Is
he doing this to get me? Tapos iiwanan niya rin ako gaya ng ginagawa niya sa iba
pagtapos kunin?
Kumirot ang puso ko, I gasped and eluded his gaze immediately. Tiningnan ko ang
wristwatch at tumayo na. I shouldn't really trust the man who damaged a lot of
girls around. No, I'm better than this even with my dark past with him.
"U-Uuwi na ako,"
His jaw clenched tightly as he stood up, iritado ang madilim na mga mata pero tila
walang magawa kundi ang magpatalo. Tumayo ako at inayos ang sarili.
"Ihatid mo na ako, o kaya uuwi na lang akong mag-isa kung galit ka."
Umiling siya.
"Not yet time, I won't let you go home without patching things up. Ako pa talaga
ang galit? I'm just irritated by your actions."
My heart drubbed irritably.
"I heard you!" inis kong sambit. "Ayos na nga, e! Narinig na kitang nagpaliwanag—"
"But we're not yet all right! You're still damn difficult!" mabilis niya akong
hinakbang at hinawakan sa baywang para iupo ulit sa sofa at tumabi siya roon,
kinapitan niya ang mga hita ko upang pagdikitin. I was caged, armrest behind me and
his whole frame on the other side while holding my thighs together.
Kumalabog ang puso ko sa kaba dahil sa lapit naming dalawa, his lips puckered as
our eyes met but I dodged it and pushed him.
"Ano ba? Maayos na nga, e!" inis kong sinabi.
He sighed again, he bowed his head to equalize our eyes. Pumikit ako ng mariin,
nagi-guilty lang ako sa sinabi ko. Wala naman dapat akong ika-guilty dahil iyon ang
nakikita ko, iyon ang napapansin ko at ayaw kong masaktan sa huli dahil sa tamang
hinala.
"Come on, baby. Look at me, we should talk about this and fix things. Hindi natin
'to maaayos kung ganito lang tayo."
"I said what I said, Horace. I want to cool off from us," mariin kong sinabi at
matalim siyang tiningnan.
His tamed eyes were still manly and dark while staring at my face, the bitterness
was oblivious. Huminga siya ng malalim.
"Yeah, you said what you said and I could totally remember everything but I don't
want a cool off. Paano tayo magc-cool off, hindi pa naman tayo," he chuckled
roughly. "Now, please, tell me how to make you feel better before going home. Iyong
magrereply ka pa rin sa akin pagkauwi mo."
I gasped, my heart melted as I look into his tamed eyes. He looks sad and
regretful, parang lahat-lahat ng tungkol sa kanyang ayaw ko ay ngayon niya
pinagsisisihan. My eyes heated, kumurap-kurap ako at nagbuntong-hininga.
"I-I'm sorry, I didn't mean to hurt you by firing back your reputation. I-I
just..." umiling ako at muling suminghap.
I'm so damn guilty! I don't wanna see the regrets in his eyes, everybody has a
reputation and mistakes. I shouldn't have acted like some childish girl, naiinis
ako. Hindi ko kasi napipigilan ang sariling salita tuwing galit na. Lalo pa at
insecure talaga ako sa lahat.
"It's all right, you're jealous. You have grudges and issues about my past, I'll
accept that." He nodded and put my some hair strands behind my ear. "You feeling
better now? Can I drive you home and you'll reply back to me? Or answer my calls
when I call, hmm?"
My heart drubbed. I inhaled deeply and nodded my head slowly.
"Sorry..."
He chuckled, gleefully this time and I couldn't help but look up to see his face.
Ang bilis nagbago ng mga mata niyang kanina lang ay malungkot, ngayon naman ay
nagliwanag ulit sa simpleng sinabi ko. Jesus, what did I do to be here?
"I'm all good, okay? Don't feel bad or guilty." He smiled as he pressed his nose
against my cheek.
I frowned and huffed my running emotions. "That's your way to make me feel more
guilty!"
Humalakhak siya at hinawakan ang kamay ko sa aking hita, he gently squeezed my left
thigh and smirked devilishly.
"I'll drive you home now, baka manggigil pa ako sayo at lalo mo akong hindi
pagkatiwalaan," aniya sabay akbay sa akin at inamoy ang buhok ko.
I pouted. He's so light! I cannot believe him, hindi ko talaga alam kung totoo o
ewan ko na. Huminga ako nang napakalalim at hinarap siya, I caged his both cheeks
in my palms and looked at his face straightly.
"I will try not to be jealous around..." I said in a whisper.
His lips scaled up into a playful but genuine smile, ngumuso siya at tumango. I
sighed softly and kissed his cheek until it gets his nose and lastly on the lips
that startled him. Agad niyang dinilaan ang labi niya pagkalas ko sabay singhap,
kumunot ang noo niya habang nakatitig.
"Did you just kiss me, baby?" he asked roughly, a bit surprised and confused.
I licked my lips and nodded slightly.
"Ayaw mo ba? Ilang beses mo na akong nahalikan, Horace. Bakit ganyan ka magreact?"
Kumurap-kurap siya at suminghap.
"Isa pa nga para maniwala ako."
I laughed but I gave him a peck again.
"Ayos ka na?"
His chest heaved up, he shook his head like it was all a dream for him.
"Matagal," he requested.
My eyes broadened, tinulak ko na ang pisngi niya. Humalakhak naman siya at mabilis
nilingkis ang mga braso sa aking baywang.
"Is that an answer, am I your boyfriend now?" he asked in a rough whisper while
sniffing on my hair.
I could genuinely feel his happiness! My goodness. I sighed massively and threw my
shoulders down, I looked at him.
"Sadly, yes..." I said with my thundering heart against my chest. Okay, this is the
reality. Nakapag-isip na ako, I wanna try him here.
His eyes widened shockingly, humawak ang isang kamay niya sa dibdib niya at
tumingala para suminghap. Ilang beses siyang nagmura ng Ingles, ayaw talaga sa
Tagalog.
"But, what the hell, sadly?! You're sad that you made me your boyfriend today?" he
huffed in protest, ngumising aso siya at mabilis kinulong ang mga pisngi ko.
My lips ducked out and he gave me countless pecks in a very harsh way, pakiramdam
ko ay duduguin ang labi ko lalo pa nang sa huli ay kinagat niya ako. He then kissed
my neck while chuckling, hindi ko mapigilang matawa dahil sa kiliting dala ng
madidiin niyang smack sa leeg ko.
"I'm your fucking boyfriend now, say it," he demanded while kissing me tightly.
"You're my boyfriend now..." I said sadly to annoy him.
He grunted but happiness is overwhelming his feelings, suminghap siya at tumayo.
Hinila na rin ako patayo.
"Let's go, you're going to bring me to your dinner." He pulled me towards the
doorway.
My eyes widened but it made me laugh so hard even I was feeling shocked at his
sudden invitation for himself!
"You're too funny!"
"I'm not joking, Lovice. I mean, baby." He grinned devilishly and wiggled his brows
handsomely.
My goodness precious!
[ 21 MT19 ]
-------------------------------

#MT19
"You're obviously not invited, Horace," I said as we reached our gate.
He frowned. "I'm inviting myself, then."
"Baliw ka ba? 'Tsaka hindi nga alam ni Mama na nanliligaw ka sa akin—"
"Boyfriend," he corrected.
I gasped. "Na nanligaw ka sa akin at ngayon ipapakilala kitang boyfriend na? Can we
give this a time for now? Ihahanda ko lang ang sasabihin ko muna, baka magulat kasi
sila."
His face didn't turn anything off, he just smiled like nothing can really make him
feel off today. He nodded.
"Alright, then. I was just trying it. Pero ayos lang, I want you to feel ready when
you tell them about us."
I blinked. "Seriously? Ang weird mo!"
"Masaya lang, Lovi. Huwag kang KJ."
"Ewan ko sayo! Sige na!" natatawa kong taboy sa kanya at binuksan na ang pinto.
Humilig siya para muling isara ang pinto, sumulyap siya sa wristwatch niya.
"Wala pang alas siyete, baka magtaka si Nanay Luisa na nakauwi ka agad."
"Wala naman akong nabanggit na oras ng pag-uwi ko, e. Ayos lang 'yan. Sige na,
umalis ka na." Binuksan ko ang pinto at madaling bumaba, kinakabahan na talaga ako
ngayon dahil baka may naiisip siyang kalokohang gawin.
Mabuti na iyong agapan ko bago pa ako madala.
Ngumuso siya habang tinitingnan ako sa labas ng sasakyan niya, napangisi siya at
tumango-tango.
"Scaredy-cat. 'Kay, babe..."
"I hate babe as an endearment!" inis kong protesta.
"I love all endearment when it's you I'm calling."
Shit! I could feel my cheeks heating. I glared sharply at him. Pigil ang tawa niya
habang aliw ang mga matang nakatingin sa akin. Ang hirap talaga na kahit anong
ipakita kong inis ay aliw pa rin siya! Anong gagawin ko para maging balanced iyong
nararamdaman naming dalawa? Gusto ko pag galit ako, tahimik siya at takot! Puwede
ba iyon? Mukhang hindi naman siya natatakot kahit kanino!
"Manahimik ka na nga! Sige na, umalis ka na! Bye!" binagsak ko ang pinto ng
sasakyan at narinig pa ang halakhak niya roon bago tuluyang sumara.
Naiiling ako pagkapasok ng bahay, kasunod din ng tunog ng sasakyan niya paalis.
Parang normal lang ang lahat sa bahay, si Mama ang nagluluto sa kusina at si Sam
ang batugan na nakasalampak sa sofa habang nanonood sa TV at tumatawa pa. Tulog si
Tyler sa kanyang tabi. Agad akong nakaramdam ng iritasyon lalo pa nang sumulyap
siya sa akin at ngumisi.
Sarap murahin nito. Paniguradong wala pa si Papa at Kuya, umakyat ako sa silid para
magbihis at bumaba ulit upang tumulong kay Mama sa gawaing kusina dahil wala
talagang aasahan na tutulong sa kanya. Kakagaling lang sa trabaho at siya pa talaga
ang gagawa sa bahay. Hindi man lang pagsabihan ni Kuya ang asawa niyang dumaig pa
sa reyna.
"Saan ka pala galing?" si Mama.
"Nagsimba po at kumain sa labas, Ma."
"Nagsimba? Bago sa pandinig 'yan ngayong buwan, ah?" tumawa siya.
Suminghap ako. "Kahit naman hindi ako nagsisimba, palagi pa rin akong nagdadasal!"
Hiniwa ko ang patatas na isasahog niya sa lulutuin, nagpapakulo naman siya ng manok
habang binabanlawan ang bigas sa pagsasaing. See? It's a simple task to do, Sam
can't even do it! Hindi naman siya pinipilit gumawa rito pero nakakainis na wala
man lang siyang kusa at nagrereyna-reynahan!
She chuckled. "O, sino namang kasama mo?"
My mood is out now.
"Kaibigan lang," sagot ko at nagbuntong-hininga. "Ma, wala bang kusa si Sam at
gawin ang ibang gawain dito kahit maliliit na bagay lang? Palagi na lang siyang
nakahilata!"
"Hayaan mo na, abala sa pag-aalaga ng anak niya 'yon."
"Hindi naman alagain si Tyler at nandito lang sa bahay! Simpleng pagsasaing ba,
hindi niya kayang iambag dito? Nakakabuwisit, e." Padabog kong nilagay ang mga
nahiwang piraso ng patatas sa mangkok, tumayo ako para hugasan iyon sa lababo.
"Nakakatamad lalong mabuhay kapag may nakikitang batugan dito."
"Twillain," saway ni Mama.
Nagkibit balikat ako, narito na naman ang bunganga kong hindi mahihinto hangga't
hindi nakukuntento sa lahat ng sinasabi.
"Hindi man lang mapagsabihan ni Kuya ang asawa niya. Nakikitira na nga lang sila
rito at ganyan pa ang gawain, sana naman may pakisama siya."
Naiintindihan ko pa si Ate Tricca na buntis at palagi lang nasa kuwarto, at least
hindi ko nakikita masyadong pahila-hilata. Si Sam, palaging nasa sala at kung
makaupo akala mo sakop ang mundo. Kairita!
Nagbuntong-hininga si Mama.
"Pagsabihan mo rin siya, Ma—"
"Hindi na kailangan dahil narinig ko na ang lahat ng sinabi mo, Twillain," Sam
intervened.
Nagtaas agad ako ng kilay. "Mabuti naman at tumayo ka sa sofa para makinig. Sana
malinaw at hindi lumabas sa kabila mong tainga."
"Ano bang gusto mong gawin ko, akuin lahat ng gawain dito? Magpakaalila porque
asawa lang ako ng Kuya mo?"
"Magpakaalila agad? Parang maaapi ka naman sa kusang pagsasaing o hugas ng
pinggan?" sarkastiko kong balik. "Hindi 'yon pagpapakaalila, Sam. Pakisama 'yon.
Nakikita mong si Mama lang kumikilos dito, hindi ka man lang tumulong!"
"Bakit ikaw? May ginagawa ka ba rito? Wala rin naman! Inuuna mo ang paglabas-labas
mo! Ginagawa mo lang dahilan ang internship mo para maiwas ka sa mga gawain dito!
Huwag lang ako ang punahin mo, sarili mo rin at iba pang tao rito!"
"Tanga ka ba?" iritado kong tanong. "Bakit mo dinadamay iyong internship ko at
paglabas? Kahit lumalabas ako pagtapos ng ekswela, tumutulong ako sa simpleng
gawaing bahay. Nakakapagsaing at hugas pinggan ako! Hindi ka naman mapupuna kung
kahit katiting na gawain may ambag ka, e! Kaso wala, 'di ba? Kaya kapansin-pansin
talaga! Kapansin-pansin 'yong paghilata at tawa mo sa prenteng nanonood habang si
Mama lang ang kumikilos! Kahit kailan nga, hindi kita nakitang humawak ng walis!"
Her eyes widened, before she could talk back, I continued my lines to unleash my
irritation. Tagal ko nang tinitiis 'to, e.
"Nag-aaral ako, Sam. Para makatapos at makatulong! Ikaw? Nagkaanak lang kayo ni
Kuya, hindi ka na kumilos! Hindi lang dapat si Kuya ang nagtatrabaho, dapat may
tulong ka rin. Kung housewife ka man sa sarili n'yong bahay, kikilos ka pa rin mag-
isa!"
"Epal ka masyado, e! Puna ka nang puna sa akin, mag-isa lang naman ako at nag-
aalaga sa anak ko!"
"Puwede ba? Tanggapin mo na lang! Huwag mo na idamay si Tyler. Kahit naman hindi ka
nag-aalaga kay Tyler, hindi ka pa rin nakakatulong! Alam mo 'yan sa sarili mo!
Kakain ka lang at aakyat na sa kuwarto para matulog!"
"Twillain, ano na namang problema mo!?" narinig ko ang sigaw ni Kuya pagkapasok ng
kusina..
"Tyron, Twillain... tumigil na kayo," saway agad ni Mama.
"Puro bunganga na naman tungkol sa akin!" sumbong ni Sam, naiiyak.
"Tamad na nga, iyakin pa." Napailing ako at tumingin kay Kuya. "Puro bunganga ako
tungkol sa katamaran niya. Masanay ka na kasi tamad talaga ang asawa mo."
"Twillain!" sigaw ni Mama.
Nanggalaiti agad sa galit ang ekspresyon ni Kuya habang nakatingin sa akin.
"Bakit? Papasuwelduhin mo ba siya kung gagawin lahat dito? Si Sam lagi ang nakikita
mo, hindi mo mapansin ang sarili mong gawain na puro panlalalaki sa labas!"
My eyes widened shockingly.
"Hindi mo rin yata naiintindihan ang sinabi ko Kuya Tyron! Hindi ko sinabing gawin
niya lahat! Tangina, magsasaing lang, papasuwelduhin na? E, kumakain din naman
siya! Knock your fucking sense out and observe your girl! Si Mama ang kumikilos
dahil lahat tayo nasa labas para magtrabaho at mag-aral! Walang kusa si Sam! Hindi
iyong paglabas ko ang usapan dito kundi 'yong katamaran ni Sam! Huwag n'yong iikot
ang sitwasyon para ituro sa akin!" gigil kong sambit sa inis. "Kung makapagsalita
kang nanlalalaki ako, akala mo naman nakita mo ako sa nightclub!"
Nakikisama man ako sa lalaki ay hindi naman ako tamad sa gawaing bahay, hindi rin
ako nagbubulakbol sa pag-aaral! Bakit ang tanga ng mga binabalik nila sa akin? Wala
na bang iba?
"Twillain! Umakyat ka na!" ani Mama.
My heart wrenched at the sight of her wrinkled forehead with stress. I didn't mean
to stress her, hindi ko lang mapigilan.
Nagulat ako nang lapitan ako ni Kuya at hinaklit sa braso, namilog ang mga mata ko.
Kahit kabado ay hindi ako nagpatalo, hinila ko rin ang sarili para umiwas.
"Huwag mo akong hawakan! Truth hurts! Isang sumbong lang sayo niyan, galit ka agad!
Ewan ko paano ka na-inlove sa ganyang babae—"
Sam's slap on my cheek cut my words off, napasinghap ako at tiningnan siya.
Binitiwan agad ni Kuya ang braso ko at si Sam naman ang hinaklit.
"Sam!" he hissed. "Hindi mo kailangang manakit!"
"Nasasaktan din ako sa mga sinasabi niya sa akin! Dapat lang sa kanya 'yan!
Masyadong mabunganga!"
Sa panggigigil ko ay hinila ko si Kuya para hawiin sa pagharang kay Sam, hinila ko
ang buhok niya. Napatili siya, Kuya pulled my hand off her hair.
"Walanghiya ka! May gana ka pang manampal, hindi ka naman kamag-anak dito!" gigil
kong asik.
Kuya pulled her away from the kitchen immediately, hindi ko na klarong narinig ang
mga sinabi niya, Mama was sighing on the other side. Dismayadong umiiling, pumikit
ako ng mariin upang magpakalma.
"Sorry, Ma," sabi ko lang at umakyat na sa kuwarto na mabigat ang dibdib at galit.
Inis na inis ako kay Sam at Kuya pero wala akong nagawa kundi ang sumabay sa
hapunan kahit na wala ako sa mood kumain. I let it go for our complete family
dinner that night, panay ang irap ni Sam sa akin at nanggigigil ako. The passing
days at home turned out like that. Umalis ulit si Papa para bumalik sa talyer sa
Batangas nang mag Lunes, si Mama naman ay patuloy na nagtatrabaho sa mga Villareal
at ganoon din ako sa internship. Iyon lang ay wala akong extra income dahil walang
tutoring.
Sa nagdaang weekend ay si Horace ang kasama ko hanggang sa weekdays, taga hatid-
sundo at hanggang alas otso ng gabi ako sa unit niya o kung saan man niya ako
naiisipang dalhin pag-uwian. I'm usually dismissed by 4 PM and the rest of the time
was with him while doing my every day homework. Hindi ko alam kung paano siya
nakakatiis na walang ginagawa, minsan puro lang siya pagm-mobile game o PlayStation
habang naghihintay sa pagtapos ng gawain o oras ng pag-uwi ko. Parang hinahayaan
niya lang akong gamitin ang lugar niya sa pag-aaral. We were also talking about
random things during our own business but not constant, hindi rin naman natatapos
ang araw na wala siyang pangungulit at kaharutang ginagawa dahil automatic na iyon
kapag kasama siya. Sanayan na lang talaga.
I can't still believe that he's my first official boyfriend... the one who got me
first, is my boyfriend now! Hindi pa rin ako makapaniwala na makikilala ko iyong
unang lalaking nakahawak sa akin, e. I thought he'd stay faceless and unnnamed.
Akala ko sa fairytale lang nangyayari iyon, I was still in the process of
forgetting everything about that twilight hours with him but he suddenly showed up
and now he's mine.
"Anong nangyari sa labi mo?" tanong ko pagpasok namin sa unit niya, kanina ko pa
napansin iyon sa sasakyan pero hindi ko muna pinuna.
He chuckled roughly. "Naumpog lang."
"Naumpog ba 'yan? Saan? Sa labi ng babae? Mukhang hindi umpog, e! Mukhang nakagat!"
He squeezed my waist, hinarap ko siya at tiningala para suriin ang labi niyang may
sugat. Hindi naman mukhang naumpog o nakagat, mukhang nasuntok nga.
"Sino na namang nakaaway mo? Nag-bar ka ba kagabi at napaaway?"
"What?" he laughed. "Hindi ako nag-bar!"
"O, e, sinong nakaaway mo?" tanong ko at binabaan ng tingin ang kamay niya sa aking
baywang, confirmed! Nakipag-away siya, namumula at may galos iyong kamao.
He crouched down a bit to carry me up, my cheeks heated. Instead of hiding my face,
I cupped his cheeks and looked at the parts of his face.
"Wala, nagkasagutan lang kami ng kapatid ko."
Kumunot ang noo ko at hinaplos ang buhok niya hanggang sa maupo na siya sa couch at
ako ang nakaupo sa kandungan niya, paharap. "Talaga? Anong nangyari? If you don't
mind me asking."
"I mind it."
I frowned. "Okay."
Humalakhak siya.
"It's nothing. Lagi naman talaga kaming magkaaway noon at nagkakasagutan. Mainit
lang ang ulo niya kasi may sakit sa puso ang Mama niya at inatake kahapon."
"And? Why did you two fight?"
Hindi pa rin talaga malinaw sa akin ang sitwasyon nila ng kapatid niya, bukod sa
hindi ko pa iyon nakikita ay hindi ko pa alam ang pangalan. Palagi lang niyang
nasasabi na hindi talaga sila magkasundong dalawa, his brother was a covered issue
for his father that made him hate them more but I could clearly see Horace's care
for him even though they're not really in good terms.
He shrugged. "I'll make you my merienda—"
Hinampas ko siya agad na kinatawa niya ng malakas. "Mahalay ka talaga!"
His eyes broadened.
"Mahalay! What a term!" he gasped out. "Hindi ganoon ang mahalay, let me tell you
how..." His hands on my both thighs suddenly pulled me more closer that gave me
shivers as I felt him in between.
"What the hell!?" sigaw ko sabay layo ng sarili. "Why do you always have a boner!?
Hindi ba 'yan natutulog?"
Oh my God, I can't believe I'm asking him!
He laughed loudly, bumaba ako sa kanya at naupo na lang sa tabi niya para hampasin
siya habang umiinit ang mukha ko.
"It's normal, hindi pa 'yan boner. Tulog pa 'yan."
Namilog lalo ang mga mata ko sa kanya.
"Hayop ka talaga, Horace!"
He grinned evilly while looking at me, humawak ang isa niyang kamay sa backrest ng
couch habang ang isa ay humawak naman sa hita ko bago ako inatake ng halik.
Napahilig ako sa armrest sa aking likuran, he easily found his way on top of me
while kissing me thoroughly. I was kissing back carefully, baka kasi masaktan ang
sugat niya. My nape shivered down as his hand traveled up to my inner thigh with
light squeezes until it slid inside my blouse, on my waist.
I held on his shirt and pulled him more until I could reach his nape to cling on,
tumungo ang kamay niya sa aking likuran upang iangat ulit ako sa kanyang kandungan.
My knees were already on the both sides of him, hinawakan ko ang mga pisngi niya
habang naghahalikan kami. My heart goes violent, seeking for air and calmness but I
couldn't. I felt him unbuttoning my uniform, agad ko siyang kinagat sa labi kaya
napakalas siya at daing. Tumingala siya at sumandal ang batok sa backrest habang
hawak ang labi niya.
"Why did you bite me! Salbahe ka!" he chided as he opened his eyes while gasping.
I laughed while watching him, binutones ko ulit ang natanggal niya kanina.
Napatingin siya sa dibdib ko at suminghap.
"Wala pa nga tayong isang linggo, nanghuhubad ka na!" sermon ko.
"We're going one week tomorrow." Nakasimangot niyang sinabi.
Nagpamaywang ako at inilingan siya, nasa kandungan pa rin niya ako.
"Sabagay, siguro isang araw pa nga lang na kasama mo iyong mga dati mong naging
babae ay nahuhubaran mo na—"
He held his hands up and put them behind his head, natawa agad siya.
"Alright, alright. We won't talk about them here, are we?"
"I think we should just stay outside, kapag nandito tayo... manyak ka, e." I
scowled.
"Nope," he popped. "I'm just... uhm, I'm not sure about the term. Huwag na lang
nating pag-usapan."
Humalakhak ako at umirap, ginala ko ang tingin sa unit niya at tinaas ang buhok ko
para itali. His hand rested on my thigh, bahagya siyang tumuwid para abutin ang
leeg ko at doon inabala ang sarili niya.
"Let's just put your things out and arrange them, if it's okay with you."
"Why are you always asking if it's okay? Of course, it's always okay!" he hissed.
"Malay mo, may balak ka pang lumipat ng unit ulit kaya hindi ka nag-aayos ng
kagamitan dito!"
He kissed my neck. "Wala, tinatamad lang akong mag-ayos."
"Tss, bagay pala kayo ng hipag ko. Parehas kayong tamad."
Humagalpak siya sa tawa. "'Yan ka na naman, binabadtrip mo lang ang sarili mo.
Hindi kami bagay, mas bagay tayo."
Napasinghap ako, pagkatapos kong ayusin ang buhok ay tumayo na ako at nginiwian
siya.
"You sound so hopeless!"
Tumawa siya at tumayo rin, hinawakan niya ang likuran ko at hinagod. "I'll get you
a shirt, change this."
"Okay..." I nodded.
His hand went down my butt and squeezed it, suminghap ako at hinampas siya. Tumakbo
na siya patungong kuwarto niya habang tumatawa.
"Alam mo, ikaw, lahat ng kilos mo talaga pang asshole! Bwisit ka!" sigaw ko sa
kanya habang hinihimas ang puwet ko.
"At least I'm not going up or deep," he replied with a chuckle. "How 'bout shorts
pala, baby? Are you gonna change it?"
"Hindi na! T-shirt na lang!" pasinghal kong sinabi, yumuko ako sa isang box na puro
branded wristwatch ang laman. Umiling ako at binuksan ang isa pang box, it was full
of things that we could see in a room. May mga libro at magazines, pabango,
neckties at iba pa. Pumikit ako ng mariin pagkahawi ko sa ilang gamit doon, his
boxes of condoms showed up there!
Manyak talaga! May plano siguro siyang magdala rito ng mga babae niya kundi lang
ako naging girlfriend ngayong buwan! I wonder how thing will work out, I still
can't trust him but I know I'll lose my walls eventually. Lalo na ngayon na masyado
akong kampante kasi feeling ko pag may commitment kami ay magiging mas maayos ang
pagsasama namin. I just hope he won't cheat behind my back, I'll start building my
trust in him from now on. Sa totoo lang ay wala naman nang mawawala sa akin, nakuha
na niya ako at pride ko na lang ang nagsasalita ngayon para sa akin.

[ 22 MT20 ]
-------------------------------

Thoughts. Put #MT20, thanks. @wpcinnderella on twitter.

#MT20
We started arranging his unit, konti lang ang kagamitan ni Horace na pangbahay pero
sobrang dami niyang mga sapatos, damit at relo. Halos malunod ako sa nang makapasok
sa kuwarto niya, it was a total mess. Nakakalat ang mga damit sa carpeted floor,
ang mga sapatos at duffel bags. Hindi ko alam ang dapat unahin doon, ni hindi ko
alam kung nagsama-sama na ba roon ang mga nagamit na niya at hindi! Ang mga
mamahaling suits ay nakasalampak lang sa lapag na tila ilang beses na niyang
binasahan! Seriously? Si Kuya noon, nahihirapan pang pumunta ng prom dahil walang
masuot na ganito tapos ginagawang kalat lang ni Horace?
Horace chuckled with a hint of embarrassment. "A real bad mess, right? Sorry, I
don't really have much time to organize my things these past days."
"'Yong totoo, kailan ka pa ba lumipat dito?"
Ngayon lang ako nakapasok sa kuwarto niya, hindi naman ako umaabot dito at hanggang
sala lang noong mga nakaraang araw. Hindi ko naman inakala na nadelubyo pala ito.
Nilingon ko ang malaking kama, kulay gray iyong bedsheet at comforter na magulo rin
at hindi man lang yata nahawakan ni Horace para itupi!
Gumagana na naman ang pagiging pakialamera ko, naiinis kasi ako kapag may mga gamit
na nakakalat. Everything around was from a work, hard or even easy, it's still from
a work!
Oh my God, boys are really messy! May kapatid ako lalaki pero hindi naman makalat
pero siguro dahil hindi naman marami ang kagamitan niya. Si Papa naman ang
hinahangaan ko sa pagiging organisado, parehas sila ni Mama pero si Papa ang mas
masinop sa kagamitan. Miski turnilyo sa bahay na makita noon ay hindi binabalewala.
Doon nga siguro ako nagmana, minsan lang ako naging burara sa buhay ko at iyon ang
kamaliang pinagsisihan ko.
"Two weeks ago, but I don't stay here always. I'm sleeping at home."
My lips separated. "At talagang hindi ka pa nag s-stay dito sa lagay na 'to, ha?
Paano pa kung dito ka na nakatira talaga?"
He laughed, mabilis siyang yumuko para pulutin ang mga damit sa lapag. Nakapaa lang
siya at simpleng sweatshort na pinaresan ng mustard yellow shirt, bumagay sa
kanyang mestizong kutis. Hindi ko mapigilan pasadahan siya ng pasimpleng tingin
dahil sa kanyang bulto, napapaisip pa rin ako kung panaginip bang nobyo ko talaga
ang lalaking 'to.
"Malilinis ba 'yan? Nasaan ang marurumi? Baka nagsama-sama na dahil sa sobrang
pagkaburara mo?"
"Laundry."
"Hindi ka naglalaba? Hindi marunong o wala na namang time?" tanong ko at tumulong
na rin sa pagsisikop ng mga damit niya. Naupo ako sa kama. "Lagay mo rito lahat sa
kama, marunong ka bang magtupi?"
"Sometimes when I feel like doing it." Natatawa niyang sinabi at weirdo akong
tiningnan.
Napasinghap ako. "My goodness! Tamad! Ano palang alam mong gawin?"
"Magtrabaho."
"Ng babae?"
He barked a laugh. "Change topic! I'm working on a ship, baby. Not working the
girls. Nagbago na ako."
"Utot mo, Horace!" irap ko, nilapag niya sa kama ang mga damit na pinulot.
"Ihahanger ko ba ang mga 'to o itutupi?"
"I'll do that later when you get home, huwag kang mag-abala sa paggawa niyan!
You're not here to be a helper!"
"Mas mabuti na 'tong may gawin ako kaysa paglalandi mo ang abalahin ko." I rolled
my eyes as I started folding shirts.
He laughed loudly, naupo siya sa harapan ko at tumulong sa aking pagtutupi. Nang
tingnan ko siya ay nagtaas siya ng kilay.
"Why not? It's more entertaining than doing this folding-organizing the things
aren't even yours when I'm here as your boyfriend. Yours truly."
I arched my brow, I smirked when his eyes sparkled playfully.
"So anong gusto mong gawin ko? Ikaw ang organisahin ko at itupi sa walo?"
Ngumiwi siya. "Brutal! What I mean is, we should just watch a movie or pig out
while playing games. Anything could be really an entertainment for us. Not this."
"We can do that after this. And what pig out? I'm already a pig! I can't pig out
anymore! Nagda-diet ako."
I sighed inwardly. Here's my damn issue again, naiisip ko na naman na ang taba-taba
ko at kung kakain ako ay baka mas tumaba lalo. Ayaw ko noon, kaso hilig talaga ni
Horace mag food trip. Paano ko siya masasabayan kung takot ako? Minsan sumasabay
ako pero sa pagtatapos ng araw ay umiinom ako ng tsaa o gamot na makakabawas
timbang. Sometimes, I had to stop taking because my stomach wasn't used to it but
usually, I couldn't stop. My motivation is to lose weight.
He grinned lightly. "You're cute, I love your figure very much. You don't need to
be thin to look beautiful or something. You are the newest definition of sexy."
My heart softened but it wouldn't be enough to melt my motivation on losing weight.
Nakakalambot puso lang dahil naaappreciate niya ako bilang ganito at hindi
kailanman pinintasan sa pagiging mataba.
"Well, I don't! I still wanna be thin and reach the size I want to get since then.
Ayaw ko na ring matawag na baboy o mataba, nakakasawa."
Naalala ko iyong nabanggit ni Aliyah na mahilig daw si Horace chubby, hindi ko alam
kung totoo pero siguro kaya niya rin ako nagustuhan ay dahil doon? I suddenly
wondered, what if I'm thin? Siguro mas marami pa akong makikilalang lalaki na
magugustuhan ako! Hmm, siguro hindi lang si Horace ang guwapo kong manliligaw noon.
He looked at me. "You should not think bad about the size you're having 'cause it's
actually one of your uniqueness."
I shrugged and smiled. Ewan ko, hindi pa rin ako naniniwala roon dahil mas gusto ko
iyong kaya kong masuot ang lahat ng gugustuhin na walang mamimintas. However, I
appreciate his compliment. It flatters me.
On the next day, we did the same routine of organizing his unit. Tapos na kami sa
kuwarto niya kaya sa sala na ako nag-ayos, mas konti naman ang aayusin kaysa
kahapon. Kumpleto ang unit sa kagamitang pambahay kaya parang kuwarto lang ni
Horace ang matrabahong ayusin kahapon sa dami niyang damit at sapatos. His room has
a walk-in closet, we put his shoes in the tall glass cabinet there. Hindi pa nga
nagkasya kaya sa lapag na lang ang mga natira.
Horace was busy on his Macbook and cellphone due to work calls and some important
matters. After arranging magazines under the center table, I sat down on the couch
he's in. Prente akong humikab habang pinapasadahan ng tingin ang sala, ang mga
kahon ay wala nang laman at maayos na ang mga gamit niya. It was enjoying to do
things here!
I felt him hug me from the side, his nose pressed on my neck and sniff. Paborito
niyang gawain iyon, napansin ko. Mabuti na lang at hindi ako masyadong pawisin dito
dahil aircon ang buong unit niya. Siyempre, sinisigurado kong mabango ako dahil
alam kong ganito siya kadikit parati! Nakakahiya naman kung may amoy.
"I wanna play something," he said against my neck and planted butterfly kisses
before facing me a bit.
Kumunot ang noo ko at tiningnan siya, his hand slid behind my lower back and the
other on my lap. I'm still having a heart attack everytime he's this close.
"Hmm. Rock, paper, scissor!"
Suminghap ako. "Facebook pa, Horace! Alam ko na 'yan, kapag natalo ako... hahalik
ka!"
"Oo, tapos kapag natalo mo ako, hahalikan mo ako."
Namilog ang mga mata ko, natawa agad. "Hoy, hindi ganyan 'yon! Kapag natalo kita,
sasampalin kita ng malakas!"
"Yeah, and we changed the mechanics just now."
"Kapal mo! Ayaw ko, dapat sampal 'yong akin!"
He sighed and sat up, nag-indian sit siya at humarap sa akin. He held out his
fisted hand with a determination written on his face.
"Okay, deal!"
Napatawa ako. "Seryoso? Sasampalin kita, 'yong malakas? Payag ka?"
He smirked and nodded.
"Why not? I'm sure that you won't win this game!"
Natatawa akong tumango, nag-indian sit din at humarap sa kanya. I brought a pair of
clothes today so that after my class, I could change. I'm now wearing a white
fitted shirt and gray sweatpants. Of course, I'm still embarrassed but we're just
his unit. No one will judge me.
"Let's see!" I giggled as I held my fisted hand in front of his. "Smack lang 'yong
kiss, ha! Walang dayaan!"
"Ang daya!" reklamo niya.
Nginisian ko lang siya.
"Game!" I said. "Bato, bato, pik!"
We both moved our hands to do the play, I picked a paper and he's a scissor!
Suminghap ako, nakangisi siyang humilig para halikan ako at pinabayaan ko. Sumunod
naman siya na smack lang pero ang bagal ng paglapat!
"Horace, ang daya mo!"
"What?" he laughed. "That's a smack!"
"Mabilis lang! Smack nga, e! Huwag mo nang nilalandian pa!"
Humalakhak siya, inirapan ko siya at nagpatuloy kami sa laro. Sa sumunod na tatlong
ulit ay panay talo ako, he gave me a kiss again while smirking. Matalim ko siyang
tiningnan.
"Nandadaya ka! Ang bagal ng pagbagsak mo ng kamay, e!"
"Hala! Sabay lang tayo! Huwag kang pikon, Lovi! Porque talunan ka, magdadahilan ng
ganyan!" tawa niya.
I gasped and wiped my lips irritably while glaring at him, bumusangot ako at muling
naglahad ng kamao. He won three kisses again, tahimik niya pa akong pinagtatawanan
kaya lalong nakakainis. Iritado na ako dahil kahit isa ay wala man lang akong
score!
I groaned in irritation. "Huwag ka kasing madaya!"
Humagalpak siya sa tawa.
"Ano ba kasing madaya? Walang daya ang larong 'to!"
Padabog kong pinunasan ang labi at muling naglahad ng kamay. Isang sampal lang
talagang solid, solve na ako! I saw him slow down as we picked our hands and my
eyes widened in happiness, I won on this set! Wala na akong pake kung pinagbigyan
niya ako, masaya lang talaga ako na masasampal ko siya ngayon. Tawa siya nang tawa
dahil sa pagpalakpak ko.
I rubbed my palms and grinned at him. He gasped nervously.
"Don't put much force, baby. May interview ako bukas," malambing niyang sinabi at
nilapit ang mukha sa aking harapan.
"Huwag kang paawa!" singhal ko at hinipan ang kamay ko para lalo siyang takutin.
He laughed while watching me, he bit his bottom lip and waited for my turn. Huminga
ako ng malalim, I couldn't focus much because of the close sight of his face.
Nanliit ang mga mata ko at hinawakan ang baba niya para alisin ang pagkagat sa
labi.
"Keep your face normal!" I hissed.
Namilog ang mga mata niya at tumawa, doon ko rin mabilis inangat ang kamay ko para
sampalin siya nang malakas. Halos malaglag ang panga ko sa lagutok ng pisngi niya.
Shit! Sobrang lakas nga ng sampal ko! Ang saya!
His eyes closed tight. Tawang-tawa ako pero mabilis ko siyang dinaluhan para
hawakan sa pisngi, sobrang pula noon at parang bumakat pa ang palad ko.
He gasped out and flinched.
"Pati yata finger prints mo naukit na!"
I laughed so hard while caressing his cheek, nagbuntong-hininga siya at humawak na
sa likuran ko para dalhin sa kanyang pagtuwid, tawa ako nang tawa habang
nagrereklamo siya.
"I just got twelve swift kisses and I couldn't believe you'd hurt me so hard! Ayaw
ko na!" he flared.
"Ikaw naman ang nagyaya noon!" halakhak ko.
"Pikon ka naman!" aniya. "Konting panalo ko, puro ka reklamo! Hirap mo kalaro!"
"Tss, ngayon ikaw naman nagrereklamo! Ikaw naman nagyaya noon, e! Okay lang 'yan,
at least nasampal kita!"
Suminghap siya at umiling, tumayo siya at hinubad ang shirt niya mula sa neckline
noon. My heart faltered, normal lang niya iyong ginagawa pero hindi talaga ako
sanay. Parati pa rin akong mangha.
"S-Saan ka? Maliligo?"
Humakbang na siya paalis at nilingon ako.
"I'm gonna cook dinner, sama ka?" halakhak niya.
"Tss, hubad ka nang hubad. Para kang porn star!" humiga ako sa sofa habang matalim
na nakatingin sa kanya.
"Well, I can be your porn star. You just have to say it." He smirked, he stepped
towards me and bent down to kiss my lips and forehead. "Wait, you need to eat
before going home."
Ngumuso ako at tinanguan lang siya, sinundan ko siya ng tingin sa pagpunta sa
kusina. His butt was really distracting as hell, he's booty. Medyo mababa rin ang
malapad na mga balikat dahil sa bultong tila sagana sa work out, he's healthily
fitted and very sexy for a man. Kaya kahit anong isuot niya bagay sa kanya, he's
just naturally beautiful in his own way. Plus the fact that he's approachable and
smiling face, he got all the chairs, huh?
Huminga ako ng malalim, tuluyan siyang nawala at kinain ng kusina. I smiled
slightly, this makes me feel happy. Tuwing kasama ko siya ay ramdam kong puro ang
lahat, Horace is so easy to deal with. It's like happiness is always beside me, he
never tried forcing me to something I don't want yet. Nakakapagtaka pa nga iyon, e.
I thought, giving him the commitment will be his card to get in all the ways. I
don't know what to call my feelings more when he's around, I'm just happy.
After our dinner, he drove me home. Nagulat ako nang makita ang pamilyar na
sasakyan ni Colton sa harapan ng gate namin. He was standing in front while talking
to Kuya Tyron and Sam, agad akong napalingon kay Horace na nakitaan ko ng pagnguso
para itago ang ngisi.
I flinched. "Bakit ka pangisi-ngisi riyan?"
He rested his hand on the steering wheel and smiled widely as he shook his head, he
pinched my cheek.
"Boyfriend mo na ako," he stated and kept pinching my cheek. Yumuko siya para
halikan ako, it was a slow kiss that turned long but gentle.
Hingal ako nang kumalas. "O-Oo nga, sasabihin ko kay Colton."
He chuckled.
"Good to hear."
My lips were separated as he pressed his lips again for a kiss, the way he moves
his lips was showing me too much affection that's making me feel flattered. I held
on his jaw and kissed back, my nape shuddered down. Mabilis akong nagising at
napakalas nang may kumatok sa bintana ni Horace. Though, he still continued kissing
my neck. I saw Mama outside the tinted window, tinapik ko ang likuran niya.
"S-Si Mama..." I informed him but my voice broke into a moan as I felt him suckling
near my collar bone. I didn't notice that he pulled my neck line down just to plant
a hickey on the hidden part! "Horace!"
He chuckled roughly and stopped, muli niyang dinampian ng halik ang labi ko habang
inaayos ang neckline ng damit ko.
"Is it okay?" he asked about Mama.
Wala na akong nagawa kundi ang tumango, mabilis kong binuksan ang pinto sa akin
para makababa. Kinakabahan ako pero nandito na ito, papangatawanan ko na lang para
hindi na rin ako palaging kabado sa araw-araw. Bumaba din si Horace para harapin si
Mama, I could hear them talking. Nakita ko sila Kuya Tyron na tumingin sa gawi
namin. Inayos ko ang buhok at huminga ng sobrang lalim.
"I'm with Lovi, Nanay," Horace said gently.
"Lovi? Naku, nakakahiya. Mukhang napapadalas kasi ang paghahatid mo sa kanya, Sir.
Nabibigyan ko naman siya ng pamasahe, pasaway talaga iyon."
My cheeks heated as I caught Mama's eyes on me with confusion and something I
couldn't read, Horace chuckled and was also looking at me straightly. My heart
drubbed so fast when my eyes went down his wet and red lips. Iniwasan ko siya ng
tingin at bahaw akong ngumiti kay Mama.
"Ma!" tawag ko, medyo nahihiya.
"Naku ka, Lovi! Nagpahatid ka na naman kay Sir!"
Naramdaman ko ang paglapit nila Kuya, tumabi ako kay Mama at sinulyapan sila Colton
na pare-parehong nakausisa. Matalim ang baling kay Horace, bago pa ako
makapagsalita ay naunahan na ako ni Colton.
"Manliligaw niya rin 'yan, Tita Luisa," ani Colton. "Kaya naghahatid."
Namilog ang mga mata ni Mama at agad napatingin kay Horace, he was just normally
standing there with a confidence. Suminghap ako, nakakainis si Colton!
"M-Manliligaw?"
Nagkatinginan kami ni Horace, I gasped again and stepped beside him, in between him
and Mama.
"Ma, hindi po." Iling ko.
Colton smirked cockily while Mama and the others were looking at me. I licked my
lips and inhaled deeply, bahala na! Wala pa man ay kita ko na ang ngisi ni Horace.
"Ma, boyfriend ko na po si Horace..." I said gently, kabado pa rin ako pero
nakakaluwag sa pakiramdam na nasabi ko na iyon.
Nalaglag ang panga nila.
"Boyfriend!?" Colton exclaimed with anger.
Mama gasped out and held my arm to shake it simply.
"Lovice, ano ba 'tong pinagsasabi mo?" impit niyang bulong sa akin, litung-lito.
Napapikit ako at muling sumulyap kay Horace, his eyes were sparkling but still
casually standing there. Tipid siyang tumango sa akin at nagtaas ng kilay.
"Sorry, Mama, ngayon ko lang nasabi."
She looked at Horace and me again. "Sa loob na lang tayo mag-usap."
My heart trembled nervously, isang tango ang nagawa ko bago siya naunang pumasok sa
gate namin. Sumunod agad sila Kuya sa kanya habang naiwan si Colton at hinawakan
ako sa braso.
"Twillain, what the hell is this all about? Ganito ka ba kagalit sa akin at
pinagpapanggap itong boyfriend na para tigilan kita?" he hissed.
My eyes widened, I was about to wriggle my arm but Horace already pushed him
simply.
"Dude, hands off my girlfriend," he warned and pulled my waist closely.
Hinawi ni Colton ang kamay ni Horace at tinulak siya sa dibdib.
"Tangina mo pala—"
"Colton!" mabilis kong sigaw at pinigilan na sa dibdib si Horace para iiwas doon
dahil halata na ang iritasyon, humakbang din siya palapit kaya mas lalo akong
kinabahan pero tinulak ko ulit siya para ilayo.
I glared at Colton back.
"Colton! Huwag ka nang gumawa ng gulo!" inis kong sinabi at binalingan si Horace,
his jaw was clenching while looking at Colton behind me. Suminghap ako at hinagod
ang dibdib niya. "B-Baby, please? Let it go."
He cussed briefly and avoided the sight of Colton immediately, bumaba agad ang
tingin niya sa akin at nagulat ako nang madiin niyang halikan ang labi ko bago ako
hinila papasok sa gate. My chest is aching because of fast heart beats.

[ 23 MT21 ]
-------------------------------

#MT21
Horace removed his hand around my waist as we went in, tagong napangisi ako dahil
doon pero hindi pa rin nawawala ang kaba ko sa nangyari. Nakakainis si Colton!
Magkakagulo pa dahil sa pagmumura niya!
Sumulyap ako sa kanya, he sighed and shrugged simply.
"Can't be gummy around you here, I'll miss it," he said in a whisper.
"OA mo." Umirap ako. He's really a clingy person but I think there's nothing wrong
with it since we're together, right? Pero tama rin na huwag ngayon dahil nandito
kami at heto ang unang araw na ipapakilala siya.
He sighed. "I'm still pissed, you know. That cotton bud just took mom's name in
vain."
I sighed and smiled apologetically, I held on his arm and caressed it. Alam ko
namang ayaw niya na nadadamay sa masamang salita ang mama niya, sino ba naman ang
papayag doon. Hindi ko rin inaasahan na ganoon ang galit ni Colton.
"Sorry, mukhang nagalit talaga si Colton. Noong huling pag-uusap kasi namin, hindi
pa naman kita boyfriend at sabi niya 'di siya mawawalan ng pag-asa."
Kinabahan talaga ako kanina dahil halatang inis si Horace, mabuti na lang at may
tulong pala 'yong pagtawag ko ng "baby" sa kanya. Sa awa ng Maykapal ay napakalma
siya mula sa pagsugod.
"Tss, suntukin ko bunganga noon. He should thank you for calling me baby." His lips
scaled up into a smile easily like he heard it again. "Huwag kang papahawak ulit
doon, pag nakita ko... hindi na ako magpapadala sa "baby" mo."
Uminit ang mukha ko at kinurot siya sa tagiliran, humagikgik siya at pasimpleng
humalik sa aking sentido. My heart drubbed, I like it when he's doing that in a
simple move like it was a normal thing for him.
"Ehem!" Kuya Tyron's clearing throat resounded on the side, near the stairs.
Mas lalong nagningas ang mga pisngi ko, bahagya akong humakbang sa gilid para sa
konting distansya.
"Kumain na ba kayo, Twillain?" Mama asked, dumungaw siya mula sa kusina.
Hindi ako makangiti dahil sa hiya, tumango ako. "Opo, Mama. Bago umuwi."
Lumabas siya roon at naupo sa sofa, hinawakan ko si Horace sa braso para igiya rin
sa sala at mapaupo. We both settled on the long couch while Mama took one single
couch, si Kuya Tyron naman ay nakatayo lang malapit sa hagdanan para makinig.
Mabuti at wala ang tsismosang si Sam, o baka nasa itaas at nakikinig lang din
patago. Our house isn't really big, konting sigawan lang ay nagkakarinigan na rin.
Kabado ako habang nakaupo pero nasa isip ko nang nandito si Horace sa amin para
maipakilala ang sarili bilang boyfriend ko, walang masama roon kaysa nga naman
magtago pa kami.
Mama clears throat. "Puwede mo nang linawin ang lahat, Twillain. Makikinig ako."
My lips separated.
"Opo, M-Mama." I licked my lips and glanced at Horace, wala man lang kaba sa itsura
at pormal lamang! Sana lahat! "Uhm-"
"Paano kayo nagsimula? Bakit parang hindi ko ito nahalata sa ilang buwan? Kailan pa
kayo nagkaigihan?"
"Niligawan ka ba, Twillain?" si Kuya.
Gulat pa ako roon, hindi ko alam na bati pala kami ni Kuya? Tsismoso!
I inhaled. "Three months ago po, pero last week lang po naging kami. Hindi ko
nasabi kasi nahihiya ako."
"Bakit ka mahihiya? Hindi ba't mas mainam iyong pinaalam mo sa amin ang tungkol
dito?"
My heart contorted. May plano naman ako, hindi pa lang talaga ako handa. Pero
ngayon nasabi ko na, sana maintindihan nila ako.
"Ma, nahihiya ako kasi hindi pa ako tapos mag-aral at nagboyfriend na," sambit ko.
Nahihiya ako, natatakot ako. Nahihiya ako dahil wala pa akong naitutulong sa aming
pamilya, ayaw ko silang madisappoint sa akin kahit na alam kong may mabigat akong
bagay na tinatago. Pakiramdam ko konting kilos ko lamang ay madidismaya na sila sa
akin dahil naiisip ko iyong nangyari noon. I was a murderer, I murdered my own
child without them knowing!
My heart shattered easily, nanlabo ang mga mata ko kaya pinigilan ko agad. Wala
namang nakakaiyak sa diskusyon namin ngayong gabi pero dahil sa mga naiisip ko ay
nanlalambot ako. No secret won't be revealed at the end, I'm already scared now.
Natatakot ako sa reaksyon ng mga magulang ko.
Suminghap si Mama at dismayadong umiling, naubo siya pero nakabawi rin agad.
"Wala naman kaming pinagbabawal sayo, noon pa man. Pag-iingat lang, Lovice. Hindi
ka namin pinagbabawalan sa pagkakaroon ng nobyo." Tumingin siya kay Horace.
I'm bothered now, damn it! Pag-iingat? Matagal ko nang nasira iyon, 'di ba? Ang
masama pa, hindi ko na nga naingatan ang sarili ko ay hindi ko pa naingatan ang
pinagbuntis kong inosente! I'm such a fucking idiot! Mess and a liar!
He didn't seem to notice my bothersome but he took over the words to say for Mama.
"I'm sorry, Nanay Luisa. I didn't mean to hide our relationship, I just really
respect her decisions in this though it also means disrespecting the propriety to
all of you. I wanted her to be prone and relaxed first before everything, I know
that she'll eventually divulge it," he said properly.
Huminga nang malalim si Mama. "Wala akong pagtutol sa inyo, Sir-"
"Nanay, I am free to be called son or anything except Sir."
Nanlaki ang mga mata ko pero agad ding nanliit nang lingunin siya, seriously!? Is
he really this audacious and hubristic all the time? Pakasiraulo niya.
Kinurot ko ang hita niya dahilan ng paghawak niya sa aking kamay doon, napatingin
agad si Mama sa ginawa ko kaya hilaw akong ngumiwi at inalis ang kamay kay Horace.
Natawa si Mama sa pahayag ni ogag, halata pa ang pag-aalangan at hiya. Sabagay,
hindi naman kasi alam ni Mama na tarantado si Horace kapag ibang mga tao ang
kaharap. Dito lang siya magalang.
"Hindi ako tutol sa inyo, H-Horace. Gusto ko lang masiguro kung talaga bang seryoso
ka sa anak ko? Hindi rin kasi kami mayaman, baka magulang mo ang tumutol sa inyong
relasyon kung sakali man."
My heart wrenched. Sa totoo lang ay naisip ko rin iyon dahil hindi pa naman ako
naipapakilala sa parents niya, they're staying out of the country, imposibleng
makilala ko sila sa puntong ito pero paano kapag tumagal na?
Horace's forehead pleated, his lips cockled before licking the bottom part.
"I'm serious about my relationship with your daughter, Nanay. Siguro po marami na
kayong nakitang babae na naisama ko sa bahay kung minsan noon pero nasisiguro ko
pong si Lovi na lang ang nag-iisa ngayon. She already changed me by just giving me
a chance to be her boyfriend and about my parents, they don't mess around with my
goings-on. I know, they'll surely love who I'm with."
My heart is drubbing against my chest while listening, Horace is already killing me
in a way I'd love to be killed by his spruced up words. Parang kinakain ko rin ang
mga nasabi ko, iyong ayaw kong magtiwala sa kanya? Tila bula na lang, hindi ko alam
kung nasaan na ako. I'm seriously abating down and it's not really good for my coal
and ice.
Marami pang paalala si Mama sa nagdaang mga minuto.
"Basta, iyong paalala ko. Mag-ingat, proteksyon-"
"Mama naman!" singhap ko habang umiinit ang mukha, kahit na may alam na ako sa
ganoon, hindi ko talaga mapigilang mahiya kapag bulgar na at sa harapan pa ni
Horace!
Tumawa si Mama. "E, pinapaalalahan lang kita, Lovi, dahil kilala ko 'tong nobyo mo.
Maloko sa babae at hindi na rin naman kayo bata kaya sana alam na ang limitasyon
hangga't hindi pa nakakatapos."
Napasinghap na lamang ako, hindi makabuwelo sa pagtanggi roon dahil kilala ko na
ang sarili ko at hindi talaga ako malakas pagdating sa ganoong bagay. Halik nga
lang ni Horace, para na akong sinusunog sa chimineya!
"Dati lang, po," sabat ni Horace. "Hindi na ako ganoon, Nay. Honestly, I'm not into
monkey business anymore, our time together is enough for me."
Sobrang kapal talaga ng mukha ni Horace makapagsalita ng ganito! Naiirita ako!
Napabulaklak ng mga salita pero mahina sa gawa. Tss, boys.
"Dati lang po!" I mimicked scornfully.
Mama laughed. "Sa susunod na Linggo, ipakilala mo sa Papa mo at nang mawarningan."
"Tinatakot mo naman ako, Nay!" Horace chuckled.
Ang sarap sigawan nito, badtrip talaga siya. Akala mo kung sinong inosenteng lalaki
sa harapan ni Mama!
"Baka lokohin mo ang kapatid ko, Horace, kahit na palagi kaming nag-aaway niyan...
hindi pa rin ako boto sayo ngayon dahil sa reputasyon mo bilang playboy."
Namilog ang mga mata ko kay Kuya na nakisali at seryoso roon habang nakatingin sa
amin, kanina pa nakikinig. He was looking at Horace.
"Iyong si Colton, seryoso-"
"Tyron!" saway agad ni Mama bago pa maituloy.
Tinaliman ko siya ng tingin, napailing siya at umakyat na sa itaas bago pa kami
makapagtalo ulit. Sinulyapan ko si Horace, he just shrugged at me.
"It's all right, we all know my past reputation as an asshat." Halakhak niya.
Mama shook his head, napangiti lang. Tumayo siya at nagpaalam siya na aakyat muna
at alam kong kakausapin niya si Kuya, Horace then held my hand and filled the gaps
of my fingers with his. He kissed my cheek and hand.
"Thank you." He grinned cheekily.
Kinurot ko ang hita niya gamit ang isang kamay.
"Nakakabuwisit ka talaga, napak arogante mo kahit kaharap sila Mama," sermon ko sa
kanya. "Puro pa kasinungalingan!"
He laughed. "What? I'm not lying!"
I glared, he gasped out a chuckle.
"Well, except the monkey thing. Okay. Pero hanggang kiss lang naman tayo, ah?"
"Kiss mo mukha mo! Feeling mabait na lalaki ka sa harapan nila, e, 'no? Amoy na
amoy tuloy ni Kuya ang kalokohan mo!"
He laughed again and nodded. "Sorry na, I'll try to filter my words more. How
should I do the talk, in a poetic way?"
That made me laugh. "Siraulo talaga!"
He giggled and hugged my waist, kahit na chubby ako ay hindi talaga ako naging
malaking babae kay Horace dahil higit siyang malapad at agad akong nalilingkis ng
mga brasong mahahaba. Ganoon pa man ay nahihiya pa rin ako dahil naiisip kong
nakakapa niya ang mga taba ko sa katawan samantalang iyong iba niyang nayakap ay
mga sexy at magandang tingnan kapag kasama niya.
After that night, Horace went home eventually. Sa sumunod na araw ay hindi kami
nagkita dahil may interview siya para sa susunod na pag-alis, kalaunang mag-uumpisa
ang mga araw na bibilangin at aalis na siya. Mukhang hindi nga maaabutan ang
graduation ko dahil ilang buwan pa siyang mawawala para magtrabaho.
Carly: Balita ko boyfriend mo na si Horace Villareal, ah?
Ako: Sino nagsabi?
Tanong ko kahit alam kong si Colton na ang unang nagkalat noon sa mga kaibigan ko.
Carly: Si Colton, pumunta rito sa unit ni Joseph para makipag inuman. Sobrang sama
yata ng loob sayo. Hahaha.
Ako: Matagal ko nang sinabi sa kanya na tigilan niya ako. Hindi kasi siya
nakikinig.
Carly: Pero, 'di ba? Villareal din iyong hinahanap mo dati? Deklan ba 'yon?
Ako: Oo.
I was brushing my teeth while texting with her, ngayon mararamdaman ko kung
magiging kagaya rin ba ako nila Carly pag may boyfriend. Mawawalan din ba ako ng
oras sa kaibigan, pero... mukha ngang totoo.
Carly: Hmm, so kamag-anak ba siya ni Horace? Ang guwapo rin kasi.
Kumunot ang noo ko, nahinto ako sa pags-sepilyo at hinayaan muna iyon sa bibig ko
para sagutin siya.
Ako: Huh? Sino?
Carly: Deklan Villareal.
Si Horace din iyon, e! Pero baka nakita niya iyong mga nakita ko rin noong
hinahanap ko pa ang account ni Horace bilang Deklan, may mga lumabas naman doon na
parehong pangalan at apelyido.
Ako: Oo, may nakita nga rin akong kaparehong pangalan at apelyido noon sa internet
pero hindi niya naman kamag-anak.
Carly: Yie! I'm really happy for you, may boyfriend ka na rin! Masusupalpal mo na
naman si Lydia, crush na crush niya pa naman 'yang si Horace! Baka lalong magalit
sayo.
I smirked, I continued brushing my teeth and finished my daily routine that
morning. Wala naman akong pakealam kay Lydia, epal lang talaga siya parang si Sam.
Ayaw kong dumating pa sa puntong makakasama namin siya sa isang lugar ni Horace
tapos ay ipapahiya niya ako sa pamamagitan ng kapintasan ko.
Carly and I texted continuously, napag-usapan din naman ang nalalapit na graduation
at nagkayayaan na namang lumabas kasama ang mga boyfriend. I just made excuses that
I can't bring Horace for now because he's busy with his personal stuff which is
true.
Ako: Ang init! Uminom ka lagi ng tubig, ah.
Dumapa ako sa kama habang katext si Horace.
Horace: Roger that. You can stay in my unit today to cool up.
I pouted.
Ako: Ayaw ko, wala ka naman doon. Anong gagawin ko?
Horace: Uh-hm, so you don't wanna be there without me? May balak kang masama 'no?
Napahalakhak ako at nagtipa.
Ako: Ang kapal ng mukha, pakiliha naman para numipis ng konti. Malamang ayaw ko
dahil hindi naman sa akin 'yon at paano ako makakapason dun! Tsk.
Horace: I'll give you the passcode, mainit talaga ang panahon ngayon. You can't
sleep well this afternoon, I suggest you to stay in the unit to sleep.
Ako: Anong oras ka uuwi?
Horace: Why asking? Excited ka masyado.
Ako: Mag a-alarm ako thirty minutes before para makauwi ako bago ka pa dumating.
Ayun.
Horace: I hate you so much, baby!
Ako: Hahaha :p
Horace: Bad piglet :*
Namilog ang mga mata ko at umusok ang ilong.
Ako: Bwisit ka talaga! Manwhore!
Horace: Cute. I miss you, I'll be home three hours from now. You should get some
sleep there while I'm away. Go.
Hindi ko na iyon sinagot pa, sinunod niyang itext ang passcode ng unit niya habang
nagbibihis ako. Wala akong pasok ngayon kaya nasa bahay buong umaga't tanghali, si
Sam, Tyler at ako lang ang tao sa bahay dahil sila Mama at Kuya ay nasa trabaho.
Kahit gutom ay hindi ako kumain bago umalis, luto ni Sam iyon at baka may masabi pa
sa akin kung kakain ako. Isa pa, diet din naman ako kaya pigil ang pagkain ko lalo
ng kanin.
I went straight to Horace's condo unit, I typed his six digit passcode and entered
in. Tahimik talaga, hindi naman nakakatakot mag-isa dahil maliwanag at maganda pa
ang view ng tanghaling tapat sa labas ng malawak na glass window pagkabukas ng
kurtina. Sa kabutihang palad, malinis ang unit at hindi kagaya noon na kating-kati
akong linisin at ayusin dahil naaalibadbaran ako.
We were continuously texting but sometimes, he replies late and I understand that.
May mga papel pa siyang nilalakad para sa pag-alis sa susunod na buwan, e. I told
him that I'm already in his unit. Tumayo ako at inayos ang ilang magazines sa
center table, nagsend ako ng text sa kanya.
Ako: Huwag ka na magtext, nandito lang naman ako.
Horace: A'ight, feel at home. Make sure you double lock the door.
Kumunot ang noo ko at hinawakan ang ilang litratong nalaglag mula sa isang
magazine, I smiled and replied.
Ako: Bakit, hindi ba safe rito?
Horace: It's safe, but it's for the better. Some of my friends were sneaky.
Ako: They know the code?.
Horace: Yup, baby. Hail and Cairbre were the sneaky ones, alam nilang wala ako
ngayon kaya baka manggulo riyan.
Ako: Wala ba silang sariling condo?
Horace: They have, but they're using mine whenever they were hiding from girls.
Natawa ako at napailing. Sinagot ko na lang ng okay iyon, bago nga ang address ni
Horace kaya hindi malabo na nakikitago sila rito. Mga lalaki nga naman,
nagtatakipan lang din basta magkakaibigan.
I licked my lips and inhaled, nilapag ko ang cellphone sa sofa at sinikop ang mga
litratong nahulog sa carpet. I saw some pictures of people, it was stolen from a
party place. May mga lalaki at babae rin, iyong may kasamang babae na pamilyar ang
natagalan ko ng tingin. It was Erica, iyong kaibigan namin ni Carly dati na may
house party sa Batangas!
Napangisi ako kahit taka. So, may mga litrato pa pala si Horace noong taong
mangyari ang house party, tanda ko ang lugar at ilang bisita roon na kasama sa
litrato. Heto nga iyon. Tinitigan ko ang litrato lalo, Erica is a really pretty
girl with blonde hair and sexy figure.
I wonder where she is right now?
Nakaakbay ang isang lalaki sa kanya habang nakaupo sa sofa, they were not alone but
they were the only couple there. The man is mestizo with a bit wavy hair and
masculine, medyo kaparehas ni Horace ng bulto. Well, those men visitors there were
really hotties and I could remember myself watching the passing men around us. Mga
kaibigan din kasi ni Erica ay puro taga ibang bansa at kung hindi naman ay mga
atleta ng ibang universities sa Batangas. Tiningnan ko pa ang ibang lalaki roon
hanggang sa mapansin ko ang pamilyar na mukha namin ni Carly roon, we were at the
poolside while talking with some friends.
Napangiti ako, my heart skipped timidly.
"Oh, my God. I looked so fat here!" singhap ko sa hiya, uminit ang pisngi ko habang
nakatitig sa itsura ko roon.
May gana pa pala akong mag crop top noon! Shit! Nakakahiya! Nakita ko rin sa
sumunod na litrato si Horace, he was topless while watching his friends in the
swimming pool. Nakasukbit ang shirt na puti sa kanyang balikat at nakangisi ang
labi, I pouted and a smile crept my lips. So this is the clearer view of the man I
was with that exact night, huh? Hindi na siya mananatiling malabo at madilim sa
aking alaala.
Naku, Lovi, baka managinip ka naman ngayon na lights on na iyong naganap! Shit!
Mabilis kong pinagsama-sama ang mga litrato at inipit ulit sa magazine kung saan
iyon nahulog, marahan kong sinampal ang magkabilang pisngi ko at nahiga na sa sofa
habang mabilis ang kalabog ng puso. Winaksi ko sa isip ang itsura ni Horace roon
dahil mahirap na at baka maging malinaw iyong panaginip ko sa sobrang pag-iisip.
Kahiya-hiya talaga kung ganoon.
I texted him.
Ako: Ingat pag-uwi, tulog muna ako.
Horace: Alright, sleep well, piggie.
Ako: Walanghiya ka talaga, Hoerace!
Horace: Have you eaten lunch already? Kain muna bago tulog, Lovi, ha.
Umikot ang mga mata ko, tumungo ako sa kusinan para uminom lang ng tubig at bumalik
na rin sa sofa para makapagpahinga. I'll lose weight, I don't need food for now.
Hindi pa naman ako gutom masyado.
I gasped and relaxed until I got my own dreamland.

[ 24 MT22 ]
-------------------------------

#MT22
I woke up feeling light hearted even though I felt a heavy arm on my back, I
covered my yawn as I look up at my bed. I already felt there was someone who
carried me up earlier but I was too sleepy. Sigurado naman akong si Horace lang
iyon, siya lang naman siguro ang may susi ng pinto nito kaya confident na
pinadouble lock.
I wasn't wrong when I saw his slumbering face in peace at this moment, it's the
first time he looks so innocent and inactive. His red lips were slightly opened,
lashes on natural curls and closed eyes. I smiled while tracing his face, his arm
was on my back and the other arm was behind his head to be a pillow. He's wearing a
black button down shirt, some buttons were already off.
He looked tired, really. I guess he had a rough day out while arranging his papers
for work. I took a quiet breath and bowed my head to sniff on his chest, I giggled
a bit. So this man doesn't really know how to smell bad even after a rough day
outside with polluted air and heated afternoon, mabango pa rin talaga.
A gentle grouse slipped out his lips, I felt his breath on my hair. Tiningala ko
siya para panoorin dahil alam kong naalimpungatan na rin siya, he slowly opened his
right eye as his lips separated more to breathe. Nagtaas siya ng kilay nang makita
ako, I smiled.
"Kumain ka na?" tanong ko.
Umangat ang braso niya mula sa likuran ko para tingnan ang wristwatch, kumunot ang
kilay niya dahil sa bahagyang silaw. He shook his head.
"Not yet... and you didn't have lunch here. What did I remind you before sleeping?"
he grumbled with forehead creased, bahagya siyang umangat sa armrest at doon umunan
habang ang isang kamay ay humawak sa gilid ng leeg upang mag-unat sa pangangalay
niya.
He looks so handsome after a nap, his cheeks were ruddy, seemingly from the heat he
went through.
I shrugged and sat up on his abdomen, I fixed my hair up as I felt his hand holding
my right thigh while stretching his neck slightly and wacthing me. My heart is
drubbing so fast but it's normal when he's around, I'm used to it. It feels like a
normal heartbeat that just got intense for him.
Kinuha ko ang cellphone sa lamesita, bumalik din sa kanyang matigas na tiyan at
mabilis kong tinapat ang camera sa kanya para kunan siya ng litrato sa ganoong
inosenteng itsura. His brows furrowed but didn't protest, he looked confused for
some reason.
"Is it for a project?" he chuckled huskily.
I grinned scornfully.
"Kapal mo para mailagay sa project!" I shrugged. "Minsan ka lang mukhang mabuting
tao, just wanna have a copy. Madalas kang mukhang siraulo at... hudas." Humalakhak
ako.
His eyes squinted, kunwaring nalaglag ang panga niya at matalim akong tiningnan,
napatili ako nang pisilin niya ng madiin ang hita ko kung saan nakakakiliti.
"Ganoon, teacher?"
He squeezed my thigh again that made me plunge with a shriek of laugh, I covered my
mouth instantly to stop my crack up. Mabilis akong nagpahulog sa sahig para
maiwasan siya pero mas mabilis niya rin akong hinila ulit para lalong kilitiin.
"Ah!" I squealed and hit him repeatedly while he's just laughing. "Horace! Tigil!
Isa!" panay ang saway ko sa kanya at paninigaw pero napupuno ako ng pagtawa.
"Where's the baby you're calling me?" he asked in a fake sad voice, then started
tickling me again.
Hingal na hingal ako sa pagtawa at pilit na pagpiglas mula sa kanya, I'm a big girl
but can't really overpower a man like him in this kind of position. Umiinit na ang
mukha ko sa kakatawa at hingal, I hit him again and held on his chest.
"Please! Ayaw ko na! Hindi na ako makahinga!"
He didn't stop but it softened. My God! Hindi talaga siya titigil hangga't wala
iyong gustong marinig!
"Okay! Alright! Stop it, baby, please!?" sigaw ko sa frustration.
His eyes broadened as lips parted, he immediately stopped tickling me but the
asshole leaned down to kiss me steadfastly with giggles. My heart beats harshly. He
even made it soundful that gave cold creeps down my spine, suminghap ako at marahan
siyang tinapik sa dibdib dahil sa kawalan ng sapat na hangin. It was taking me! His
kisses were amazingly strong but nice that even breathtaking, I'd still usher in.
Favorably, his lips went down my chin to continue giving me the kisses he's been
wanting to.
My bare bones heated down like a wildfire past the time upon feeling his kisses on
my neck and jaw, kahit ilang beses kong sabihing sanay ako sa halik niya ay hindi
pa rin talaga sanay ang katawan ko sa pagtanggap noon na walang ibang nararamdamang
malisya dahil kahit anong isipin ko ay puso at katawan ang nakakaramdam. Pumikit
ako ng marahan at nagpaubaya habang hingal pa rin, hindi makabawi sa hangin dahil
kinukuha niya ang lahat sa pamamagitan lang ng halik.
I want to call his name... the other name I called as I gave in on that exact night
we first met without faces but only the feelings of wanting each other.
I clung my arms around his nape and pulled him more, his face is now on my chest.
Uminit ang mukha ko nang pumasok ang kamay niya sa loob ng blouse ko para sa aking
dibdib. He lifted my lower back a bit to unhook my brassiere from behind, I opened
my sloshed eyes to see him. Before I could, he already attacked my lips again as I
felt his hand traveling through my pelvis until it reached my waistband to skate
in.
I moaned. He's keeping me busy by kissing me torridly!
Bilib na talaga ako sa bilis ng kamay nito, ngayon lalong napapatunayan. He's a
professional crackerjack!
Fuck, I know there's nothing wrong because we're already in a relationship but I
should take Mama's reminder now. We should never forget the protection before doing
this. May condom naman siya, e! Kaso wala kami sa kuwarto, dapat bang paalalahanan
ko na siya ngayon pa lang?
His face buried into my neck, my arms were wrapped around him. Tumingala ako para
sa mas maluwag na espasyo, he gently pulled up my right thigh to snake it around
his waist before I felt his fingers siding my panties. Nasa loob na iyon ng pang-
ibaba ko at nang maramdaman ang paggalaw noon, sumikip ang dibdib ko sa kakaibang
kaba na hindi ko kayang waksiin o pigilan.
"H-Horace..." I called softly, it was like the first time I called him this soft.
"Hmm?" he lifted himself up a bit to look at my face as he slowly started fondling
my flesh that made me feel so different and weak.
My chest heaved up, napaiwas agad ako ng tingin at pinikit ang mga mata ko. My
breathing drawback, chest began to get heavy while panting. I tried to look at him
again and tell my reminder but he shoved a finger in, mariin akong napapikit ulit.
"Horace," impit kong tawag, pigil ang daing. I immediately wrapped my arms around
his nape. "I can't—"
"Fuck, I'm sorry," he hissed huskily.
I was surprised when I saw his lustfully passionate eyes. My heart trembled. Oh my
God, he looked so carried away now! How could I stop it? Maybe, I should stop
pretending that I don't want this. Seriously, Lovice. You're stupidly funny!
Umiling ako agad at nagpakalma. "I mean, we should do this with protection now."
His jaw clenched firmly, his eyes flared up unreasonably while staring at me like
he wasn't informed for some case. There's so many words I couldn't describe because
I got blinded by the hot weather here. Nagyuko siya ng ulo para muli akong halikan
sa labi at saka ko naramdaman ang pag-angat niya sa akin, I held on his nape and
caressed his hair while kissing him back with the same intensity and pasison.
He laid me down his bed and kneeled in between my thighs as I sat up to help him
unbutton his shirt, siya ang nagpatuloy sa paghubad noon at inatake na ako ng
malalim na halik bago tinapon ang damit kung saan. He completely pulled down my
jeans along with my panties, suminghap ako at iniwasan ang labi niya. He kissed my
neck down, sinunod niyang itaas ang blouse ko para hubaran ako ng buo. His actions
are too fast and rugged like I've never been a heavy girl to handle for him.
I was too drowsy while feeling every touch of his lips and moves of his hands all
over me, he lifted himself up to take off his slacks and everything that's covering
him. I was about to look down but he didn't let me see his nakedness anymore, I
felt him shoving his finger in and out of me that made me shut my eyes instantly.
"Ah!" I whined and gripped on his arm, yumuko siya para halikan ang leeg ko pababa
sa aking dibdib habang abala ang daliri sa loob ko.
I was moaning quietly as much as I can lessen it, my stomach swirled up as he
punctured so fast. Mas humigpit ang hawak ko sa braso niya habang hindi malaman
kung saan pa huhugot ng hangin, hindi ako mapakali. Seconds passed, his finger left
my flesh that made me groan in frustration. He also stopped kissing my neck to look
at me, I'm still breathless while forcing myself to look back at him. His eyes were
heavy and very persuading, he leaned down to kiss me slowly, my eyes automatically
shut down to accept the kisses with change of affection.
He then slowly positioned himself in between, my heart waved sternly and in no
time, I felt myself shattering in the middle. Malalim ang naging pagsinghap ko sa
minutong iyon, I gripped more on his arm but it wasn't enough. I immediately pulled
his nape to hold on, siniksik ko ang mukha sa kanyang balikat at doon nagpakawala
ng pagdaing.
"It's okay..." he said under his breath. "I'll slow down."
Fuck, is it possible to get bigger? I know I couldn't remember his very first
penetration in me but I remembered touching him. I thought the size will remain as
how it was, unless he uses gel? Shit. Seriously? So, this is not his natural size
anymore? Holy fuck, talagang gumamit siya ng pampalaki para lang magpaligaya ng
maraming babae niya?
I pulled the irritation out of my mind.
He gently pushed in and pulled out after a minute of my adjustment until it turned
into something fast and deeper. It was painful! I couldn't feel myself anymore but
I was crying for heaven's sake, I feel wrecked! Then, my eyes widened shockingly
when I realized that he didn't put a condom!
"Fuck!" I muttered loudly and pushed him but it can't stop the beast!
"What?" he groaned.
"Horace, hindi ka nagcondom! Ano ba!?"
He stopped thrusting like he just realized it now too, his lips parted while
staring at me. Matalim ko siyang tiningnan kahit sobrang init ng kabuuan ko,
nakakainis! Dahil sa kanya rin kaya nabibitin, e! Pinaalala ko na nga! Ano pang
sense ng paglipat namin sa kuwarto?
"Put a condom!" I hissed irritably.
He closed his eyes and groaned as he started thrusting again in a fast pace that
made me cry loudly and shockingly. Imbes na manlaki ang mga mata ko ay napapikit na
lamang habang naghahabol ng hininga.
"Horace," I moaned his name, may kasamang pagbabanta pero mas lamang ang pagbigay.
"Yes, baby. I know how to protect you even without the rubber on, I always got
you," he said in uneven breath. He looked at my face again, his move slowed down
while watching me that sent cold creeps all over my system.
I held on his jaw, I could feel myself moving up by his slow thrusts. My body
trembled as I felt the sudden hit on my spot, I gasped out and moaned. He shoved
deeper again, I flinched in pleasure that made him chuckle huskily.
"Fuck, Lovice..." he whispered, almost a moan as he did it again.
I shivered. Oh shit, I love it. I never thought seeing him in pleasure would give
me too much amusement. I love to see how he's too carried away while doing this. I
took a very deep breath but I couldn't contain my moans, my heart skipped as my
breathing became more unsteady. Horace keep thrusting in and out until I felt
myself tightening around his colossal buddy.
"Ah! Shit..." I cried thoroughly and breathlessly in satisfaction as I reached the
zenith.
I heard him groan simultaneously with an urgent withdrawal, I was gasping for
enough air. I suddenly felt so heavy again that my body buried on the bed. Horace
showered my face and neck with kisses, hindi ako makapagmulat ng mga mata dahil sa
kapaguran pero tipid pa rin na lumapat ang ngiti sa labi ko. He chuckled huskily as
he gave a peck on my lips softly, I gave it back.
He gently cleaned me with wet wipes and covered us with comforter. He settled
beside me while hugging my waist, I opened my eyes to look at him. Nakatuko ang ulo
niya sa kanyang kamay habang nakatitig sa akin. His cheeks were ruddy as his neck
down to chest, ngumuso ako at humarap sa kanya. I fondled on his chest, bahagya
akong umangat para tingnan ang kanyang braso na alam kong kanina ko pa sinasaktan.
"Feeling better?" I asked in a low voice.
"Uh-hm, not better but so fucking impeccable," he said in a rough whisper, marahan
niyang inayos ang buhok ko at humalik sa noo ko. "How 'bout you? Did it hurt bad?"
"Now? Yes," I admitted because I could feel myself throbbing after that. I feel so
stretched, I don't know. Ngayon lang naman siguro 'to kasi matagal na rin simula
noong una.
He sat up and went on the edge of the bed, his back is facing me. He didn't mind me
watching him naked, he's really booty! Napaupo rin ako at sumandal sa headboard
habang hila ang kumot sa dibdib ko. Kinuha niya ang boxer brief niya sa lapag at
doon sinuot iyon bago ako nilingon, gumapang siya palapit at hinalikan ako sa labi.
"I'll just call for a delivery, you should eat."
I gasped and went down, pinulot niya rin ang mga damit ko.
"Did you bring clothes? Or extra underwear?" he asked, he was smirking as he held
out my black panty. "This is already wet—"
"Fuck you, Horace!" hinila ko agad iyon sa kanya, my face is heating too much in
embarrassment.
"You just did, Ma'am." He shrugged and held my waist, he kissed my nape. I
shuddered. "Take a bath if you want to cool down." Humalakhak siya bago lumakad
paalis. "What do you want to eat?"
"Anything, low fat!" I shouted.
He groaned sluggishly. "No to that!"
"Bahala ka, hindi ako kakain!" pananakot ko.
"I'll eat you, then. It would be an amazing idea later." He laughed.
"Manyak talaga!" pagalit kong sigaw.
Humalakhak siya lalo. "I'll wait here, baby! Take your time!"
Tahimik akong napahagikgik, hinawakan ko ang mga pisnging nag-iinit bago
napasimangot sa sariling kaharutan. I gasped out and went inside the bathroom to
take a shower, my middle part is still aching. Ilang araw naman kaya 'to?
I sighed heavily.
We did it safely, okay. He did. I shouldn't worry much.

[ 25 MT23 ]
-------------------------------

Happy 48k to me. Thank you for recommending my stories.

#MT23
It was magical than before. Pero hindi ko naman maalala iyong una kaya heto ang mas
dama ko, mas dama ko siya ngayon kaysa noon sa hindi malamang dahilan.
Habang nag-aayos ng basang buhok sa harapan ng salamin ay naalala ko iyong mga
litratong nakaipit sa magazine, I smiled. So today, I felt him certainly. Hindi
kami lasing, normal na normal at hindi ko na maalis sa isip ko ang itsura niya
kanina. He was too carried away, he looked so different in a mesmerizing way. The
problem is, he doesn't really know how to be gentle. Iyong una kaya namin? Anong
naramdaman niya? Anong itsura ko noon?
My goodness, Lovice! Why are you even reminiscing it?
Hinaplos ko ang ilang mapulang marka sa aking dibdib at balikat, mabuting nasa
tagong parte iyon kapag nakadamit. Nagmarka rin ang mga hawak niya sa aking
baywang, napasinghap ako at binalot ang tuwalya sa katawan. Lumabas ako ng banyo
habang marahang sinusuklay ng mga daliri ang aking buhok, nakarinig ako ng ilang
pagalit na singhal ni Horace kaya sumilip ako kung nasaan siya. He was standing on
the door frame, man in front of him was his sister's boyfriend. Iyong nakita naming
kahalikan sa kanilang bahay.
"I didn't ask for you," he hissed as he pulled the Gucci bag from Speed Cojuangco's
hand.
He sighed and held his hands up like a submission.
"Your sister asked me to bring the bag."
"Couldn't she drive here?"
"She's tired—"
Agad siyang kinuwelyuhan ni Horace. "What did you do!?"
Speed tsked.
"You want me to detail it?"
Namilog ang mga mata ko at agad napalabas nang umamba si Horace ng kamao niya roon.
"Horace!" I shrilled in panic. "What are you doing!?"
Wala namang ginagawang masama iyong nobyo ni Liberty! Bakit ba mapaggawa siya ng
away? Sobrang init lagi ng ulo, nagpaliwanag na nga na nautusan lang siya ng nobya!
Napalingon agad silang dalawa sa akin, doon ko lang napagtanto ang ayos ko. My face
heated shamefully and held tight on my towel. Namilog ang mga mata ni Horace,
ganoon din si Speed pero mabilis ang paglihis niya ng tingin.
"What the hell, Twillain Lovice!? Get the fuck in!" he exclaimed gratingly as he
instantly faced Speed again with rage. "You fucking dumbass!"
"What? I didn't look!" tanggi ni Speed agad.
I bit my trembling lips and immediately went inside his room again, hiyang-hiya
ako. Hindi ko talaga naisip agad ang ayos ko! I panicked because he was about to
punch Speed! Siya ang may kasalanan nito, e! Fuck, I hate that moment! I'm not a
sexy woman to witness in that kind of situation, shame on me! Someone saw me only
with this towel! My body couldn't even hide the fats, I feel awful!
My heart wrenched. Baka mamaya masabi niya pa iyon kay Liberty, tapos pagtatawanan
ako or worse, si Horace dahil pumatol sa gaya ko. Nakakahiya, hindi na lang sana
ako nakialam doon. Speed looked surprised, too. Who wouldn't be surprised that
Horace took a woman like me? With this body? Horace didn't ever have a girl like
me, I know. I just know. Nakakahiya talaga na nakita pa ako ng ibang tao, mukhang
dismayado rin si Horace. Siguro dahil napahiya rin siya.
Sumikip ang dibdib ko. Pakiramdam ko, kinahihiya naman talaga niya ako at hindi
lang halata.
Naupo lamang ako sa kama at binalot ang sarili sa kumot habang nakasandal sa
headboard, I felt guilty and embarrassed more when Horace went in with furrowed
brows while glaring. Nilapag niya ang bag sa kama, huminga ako ng malalim at
inunahan na siya sa pagsasalita.
"I panicked, okay? I didn't mean to interrupt with all my embarrassing cover! I
just panicked because you were having a fight with him," I explained.
He gasped and looked away.
"Put clothes on now, I got you spare clothes from Liberty."
"H-Hindi kasya 'yan sa akin, she's thin and I'm pig."
He muttered a curse while looking at me with a guilt in his eyes. "Try it, you're
not too large to be a pig. Stop shaming your size."
Padabog kong kinuha ang bag.
"I'll try it, umalis ka muna."
He sighed and nodded as he went out. "We'll talk after, be quick."
Mukha pa rin siyang badtrip pero pilit kumakalma, I did what he said. May ilang
pares ng damit at underwear sa bag, iyong panty ko lang naman ang kailangan palitan
sa panloob ko. Isang puting branded shirt ang nagkasya sa akin na tila sinukat,
ganoon din ang baywang ng isang short. Pagtapos magbihis ay lumabas ako ng kuwarto,
he was sitting on the couch while watching news. May mga inumin at pagkaing
nakahain sa center table. Pinatay niya ang TV nang mamataan ako.
To be honest, I'm still tired. I want to sleep all day and rest my aching body but
I can do that later when I get home. Alas singko pa lang, parang walang nangyari sa
pamamahinga ko kanina at ngayon nadagdagan pa ng pananakit ng katawan.
Umusog siya sa sofa at tinapik ang kanyang tabi para sa akin, I sighed heavily and
sat beside him without a word. Nahihiya ako, pakiramdam ko ay napahiya ko rin siya.
"Are you upset?" he asked carefully then sighed. "I'm sorry, I didn't mean to shout
earlier. I was just really shocked that you went out like that."
"Wala 'yon, ayos lang. Kasalanan ko naman." I sighed.
He groaned and put his hand around my waist. "Still, sorry."
I pouted a bit and nodded. "Ayos nga lang! Kumain na lang tayo."
"Yeah, I ordered a lot. Just choose what you want, I don't know what's your taste
for today."
I chuckled, I don't wanna let my insecurities ruin my day. I need to calm it down
so we can have our time happily. Naging maayos naman ang pagkain namin sa oras na
iyon, I didn't eat much but I'm already full with two slices of pizza. Malakas
kumain si Horace, he really loves pizzas and burgers. Malakas din siyang kumain ng
kanin pero hindi tumataba, hindi gaya ko na kailangan talagang limitado at
kontrolado ang bawat pagkain dahil paniguradong magiging extra large ako kung
hahayaan.
"I'll be leaving for work, next month. Maybe, first week. When's your graduation?"
"Last week of the next month," I answered simply.
Hindi naman ako umaasa na makakaabot pa siya sa graduation ko, maaring noong hindi
pa ako naimporma sa pag-alis niya pero nitong nakaraan ay hindi na ako umasa roon.
Gagraduate naman ako kahit wala siya, mag-uusap pa rin naman kami panigurado.
"Damn it!" he hissed, problematic. "I can cancel—"
I laughed. "No way, just go! I'll be fine!"
Kinuha niya ang mga sibuyas sa ibabaw ng pizza at hiniwalay iyon, gawain niya
talaga iyon kapag may nakikitang sibuyas. Ayaw niya raw kasi kapag malutong iyon sa
pagnguya niya. He's weird.
"Ilang buwan?" tanong ko.
"I took six months only," he answered, his eyes looked at me sideways.
Normal akong umiwas ng tingin at sumimsim sa baso ng juice, I smiled and nodded
after that. Umurong siya patungo sa akin, pinaglandas niya ang mga hita ko at saka
roon pumagitna. I held on his hair and caressed it gently.
"Madali lang ang anim na buwan," sambit ko.
Madali? Tingnan natin. I can't believe this, ngayon pa lang ay para na akong
nalulungkot at nawawalan ng gana. Nakakawalang gana siguro talaga lalo sa aktwal
na, 'di bale, mag-uumpisa na rin naman ako sa pagtatrabaho.
"Hmm." He nodded slightly while staring at me, his face was closed and eyes were
sparkling with a bit of sadness and amusement. "I guess so. Did you know that I
just got back working and this is my second time to sail a ship again after three
years?"
Kumunot ang noo ko, nagpatuloy ang kamay ko sa paghaplos sa buhok niya. He's still
topless, only in his black Supreme boxer shorts.
"Anong ginawa mo sa tatlong taon pala? Ganoon katagal kang hindi nakapagbarko?"
"Yeah, I went to Australia and had my training there to be a captain. I was
rebellious and free for years because my father made a mistake again, Mom didn't
tell me. Then, boom! I had my instant brother last year, Dad introduced him. Funny
thing is, he was just around us..." he trailed and chuckled. "Making me stupid."
"Seriously? Ibig sabihin nasa paligid na siya noon pa at hindi mo kilala bilang
kapatid mo? Pero alam niya na kapatid ka niya?"
He shrugged. "I don't know, hindi ko naman siya nakakausap ng matino."
Suminghap ako, hindi nakapagsalita. Hindi lang ako makapaniwala na ganoon ang
pamilyang mayroon si Horace. I mean, look at him, he looked perfect in the eyes
like he had no problem at all.
"Anong pangalan niya?"
Tumitig siya sa akin, nakaramdam ako ng kaba sa pamamaraan noon na tila kinukulong
ako sa pamamagitan lamang ng mga mata niya. He then smiled curtly as he looked
away.
"He's not important."
Napatango na lang ako, irerespeto ko ang mga ayaw niyang banggitin dahil hindi ko
naman siya mapipilit na magsalita sa ganoon bagay. People are different in their
own ways how to handles things around, maaring sa iba ay madali at sa iba naman ay
mahirap. Ang pagsasabi ng katotohan nga ay mahirap din, marami kasing kaakibat iyon
para sa isang taong nakakaalam.
I nodded and smiled a but. "It will be all right."
He didn't talk, he buried his face on my neck. I just hugged him while caressing
his nape, Horace is too massive but I can handle him passionately like this.
Hinatid niya ako sa amin nang mag alas otso, I had my dinner with him and Mama
didn't ask me anymore where I came from. I was a bit guilty but I took her advise,
anyway. I was safe. Hindi na pumasok si Horace sa bahay dahil hindi ko na rin
kayang asikasuhin pa siya at pahinga ang gusto ko, I'm exhausted. Who wouldn't be?
He took me again before going home! Make out lang sana iyon, e. Kaso magaling
talaga kumuha ng tamang huwisyo ang buwisit. Thankfully, he did it safe already.
Days became more lighter and happy with him, sinusulit ko na rin ang mga araw na
kasama pa siya dahil malapit na matapos ang buwan. Madalas pa rin akong nasa condo
niya kapag uwian hanggang alas otso at minsan naman ay nasa tambayan kami ng mga
kaibigan niya para magpalipas ng oras. It was fun to get more closer to his close
friends.
Today, we're in a grocery store on the near mall to buy his supplies for this week.
I was pushing the cart when his phone suddenly rang, dinukot niya iyon sa kanyang
bulsa para sagutin. I slowed down beside him, nagpamulsa ang isa niyang kamay
habang hawak ang cellphone sa kabila. He looks so simple in his white muscle fit
shirt, black sweatshorts and Balenciaga slides. His hair was messed up fashionably,
pero ang totoo kagigising lang namin at dumiretso rito.
I looked at the boxes of cereals on the stall, he started talking. Mahilig siya sa
cereals, iyon daw kasi ang palagi nilang agahan noon na iba't ibang klase. His
mother loves it, too. Doon yata nila nakuha ang pagkahilig sa cereals, hindi lang
sa agahan. Nakikita ko rin siyang kumakain sa oras na maisipan lang. Madaling
makilala si Horace, madaling malaman ang mga kagustuhan niya at iba pang mananatili
na talaga sa isip mo.
"Fab..." he mentioned. "Oh, Arki is already nine? Today? Shit, I'm not really
checking the date! Sorry, I forgot. Where? Okay, I'm on it. Thank you, your husband
is really a bad man. He didn't even tell me, we met outside the house yesterday."
He laughed. "He was strolling Fiorene around. Alright, I'll surely be there. Bye."
Habang may kausap siya ay chineck ko na ang listahan namin ng bibilhin, iyong mga
hindi dapat kalimutan. He was following me while walking and getting what's on the
list, napansin ko ang ilang babaeng nakakasalubong na lumalampas ang tingin para
kay Horace sa aking likuran. Some of them even waved with a smile like they knew
him, hindi lang nila inaabala dahil may hawak na cellphone. Ni hindi nga yata nila
alam na kasama ako niyan!
I heard him exhale behind me as he caged me in between his arms and held on the
cart's handle, too. He kissed my nape with a low chuckle, uminit ang mukha ko at
nanindig ang balahibo. Ngumuso ako habang binabasa ang listahan.
"Nakuha ko na ang iba rito," sambit ko. "Sa meat section na tayo."
"A'ight, captain." His face leaned on my side to kiss my cheek tightly, pinahiran
niya ng kamay ang noo ko pababa sa pisngi dahil ilang butil ng pawis.
My face flushed, tumuwid din siya para itulak ang cart at nasa gitna pa rin ako
noon habang naglalakad kami patungo sa meat section. Hiyang-hiya ako sa tinginan
lalo ng mga taong kasalubong namin pero heto naman ang gusto ko, ah? I want to know
if he can still take me when we're outside with people around and my question got
an answer today, he's proud of me! I'm so damn flattered! I didn't expect to be in
this situation because all I have thought was I would never be an Ace or an
exquisite flower to be proud of!
My heart contorted rigidly, at least Horace didn't let me feel down about myself
for once in my expectation and assumptions. I thought being in a relationship with
me would be always hiding me; a secret one.
After doing the grocery, we went back to his condo and he was talking about the
invitation he got from his cousin's wife earlier. Nagtutulungan kami sa pag-aayos
ng pinamili na nakakalat ngayon sa counter. Hindi ko inasahan na ang pang isang
linggo niyang supplies ay dalawang buwang panggastos na namin sa bahay!
"Today is Arki's 9th birthday, we're invited," he said in a natural rough voice.
I looked at him doubtfully, sumampa ako sa high stool para ayusin sa basket ang mga
prutas.
"Wala naman akong narinig na invited din ako, ikaw na lang."
He rolled his eyes. "Oh, please. We won't argue about it!"
"Nakakahiya 'yon! Isa pa, hindi naman ako kilala ng mga kamag-anak mo." Natatawa
kong sinabi.
Hindi lang iyong ang kinahihiya ko, nahihiya rin ako sa magiging reaksyon nila.
Kahit naman hindi ako kinakahiya ni Horace bilang nobya ay ayaw ko pa rin makakita
ng disappointment mula sa relatives niya. Sasama ang loob ko panigurado, baka hindi
na ako kumain at maging career ko ang pagpapayat. Naku.
"You're automatically invited because I am invited. You are my other half!"
My eyes widened at that, my cheeks heated up as I felt cold creeps down my
backbone. I gritted my teeth and held on the apple tightly.
"Hindi ka ba kinikilabutan sa pinagsasabi mo, Horace?"
"Hindi nakakakilabot kapag totoo naman, kita mo sa multo kinikilabutan ang mga tao
dahil hindi sila totoo." Nagkibit balikat siya at ngumising aso na may pagkindat.
I cringed and threw him a crumpled tissue.
"You. Are. So. Incurable!" I blurted.
"Nah, that's wrong. I'm just incurable without you, Lovi. So better stay with me,
I'll stay in my right value."
I cringed more, tinakpan ko ang mga tainga ko at inirapan siya. He instantly went
to me and parted my thighs to get in between, he cupped my cheeks and kissed me
torrid. I gasped and pushed him, humalakhak siya at tinitigan ako.
"I'll miss this kind of time with you..." he gently spilled and gave a soft peck
again.
I sighed and smiled, I held around his wrist and pushed my cheek more on his warm
palm. I nodded slowly.
"Ako rin naman, pero kailangan naman iyon."
Minsan mas okay rin daw iyong nagkakalayo kahit minsan para hindi nasasanay masyado
sa isa't isa, pero hindi pa nga ba ako sanay? Palagay ko kasi sanay na sanay na
akong kasama siya, parang ayaw ko ngang hindi siya nakikkta. I feel bad for feeling
like this, baka mawala pa ako sa sariling konsentrasyon ko. Naiisip ko rin kasi ang
mga posibilidad pero magtitiwala ako... he needs my trust especially now that we'll
be away from each other for six months.
He sighed heavily and caressed my cheek gently.
"Come with me on Arki's birthday later. Please, baby?" he said like a kid. "I'll
introduce you as my other half—"
I pinched his lips and kissed it. "Please, shut that creepy lines! Ang awkward!"
He laughed while looking at me, ganyan talaga siyang tumingin. Iyong parang ayaw
kang walain sa paningin niya at kanya ka lang, kahit ganoon ay nakakalungkot pa rin
ang nalalapit niyang pag-alis.
"Why? I'm just saying the truth! It's a good thing that they'll finally know you."
His eyes squinted playfully as he tapped my nose. "You'll be under their eyes now."
I groaned. "Seriously? Wala ka bang tiwala sa akin?"
"Hindi sayo, kundi sa paligid."
I rolled my eyes and lifted myself up to kiss his chin and jaw.
"Alright, whatever! Let's arrange the supplies now! Anong oras ba 'yong birthday?"
I feel so flattered now, I couldn't even imagine myself in the situation where I'd
get to know his relatives. Ang sarap sa pakiramdam!
"No worries, it will be 3 PM. We still have three hours..." he trailed off and
squeezed my waist with wiggling brows.
Umismid ako at tinulak na siya para makababa.
"Kakatapos lang, Horace. Mapagod ka naman."
"What? I'm not saying anything! I mean, we still have three hours to watch a movie
and cuddle!"
"Cuddle mo mukha mo, iba 'yang cuddle mo!"
Humagalpak siya sa tawa.
"Awe, really?"
His cuddle isn't a cuddle time only! He's fucking intemperate and insatiable! I'd
just get surprised that he's already kissing me and glorifying my body like I'm the
most incredible and amazing woman he ever had and admired, it felt so beautiful but
we shouldn't really do it often. Damn him.

[ 26 MT24 ]
-------------------------------

#MT24
Horace just drove me home after lunch so I could take my time freely as him, hindi
naman ako nagdala ng damit sa unit niya kaya wala akong masusuot kung doon mag-
aayos.
I took a brisk shower, binalunbon ko ang tuwalya sa buhok upang maitaas lahat. I
started doing my routine, body lotion and skin care. Dahil hindi naman ako maarte
sa mukha, I was just using ACV as my toner but it really smells off though it was
healthy for skin and to cover the scent, I'd use moisturize and it's done.
That's my facial skin care, sabi ni Mama mas maganda raw iyong hindi nag-iinarte at
kung anu-anong sinusubukan sa mukha para hindi mairita ang balat kaya naman ganoon
ang naging kaugalian namin ni Ate. We both experienced break outs and ACV helped to
lessen and stop it. Hindi rin kami mapera para magpaderma pa at bumili ng
mamahaling gamot para sa tigyawat, epektibo rin iyong hindi nananalamin at
humahawak sa mukha upang maiwasan ang duming kumalat lalo na kung sensitibo ang
balat.
Fortunately, I have clear skin even though I'm not that pretty and sexy. Naalala ko
nga noon na parati akong nalalait, may lahi lang daw akong banyaga at kung wala ay
wala akong kwenta at pangit. Some of my schoolmates were calling me names, madalas
baboy at maasim daw kasi tamad maligo ang mga taga ibang bansa!
That was the dismaying and traumatic encounter here. I couldn't believe those
judgemental people!
Horace: You done?
Nagreply lang ako na maya-maya na siya pumunta, kumatok naman si Mama sa akin at
agad kong pinagbuksan. Tumalikod din ako para magsuot ng damit, she's holding my
familiar clothes, bedsheets and pillow covers.
"Kinuha ko na ang mga sampay mo sa labas, tuyo na kasi. Para makapagpalit ka na
rin, saan ang lakad mo ngayon?" aniya at nilapag ang mga dala sa kama ko.
Ako ang naglaba noon kasabay ng mga damit nila Mama at Papa, sa gabi ako madalas
maglaba kapag nakauwi na.
Nilingon ko siya. "Hindi ka invited sa kanila, Ma? Birthday noong pinsan ni Fifth."
"Sumasakit ang ulo ko kanina kaya umuwi ako ng maaga, mayroon namang pumalit sa
akin na mag-aalaga kay Fifth doon." Kinuha niya ang isang denim button down dress
na nakakalat sa kama kasama ng iba pang mga damit na pinagpipilian ko. Tinapat niya
iyon sa akin. "Heto ang suotin mo, mas bagay."
I gasped and chuckled. "Mama, ayaw ko magdress. Alam mo namang malaki ang mga hita
ko. Baka akalain nilang may elepante roon!"
"Naku, Lovi. Tabain ang pamilya natin, hindi mo dapat ikahiya 'yan kahit kasing
laki pa ng hippopotamus ang hita mo. Pinanganak kang ganyan, tanggapin mo at
yakapin," sermon niya.
"Ayaw ko, Ma! Tabain nga kaya magpapapayat ako, si Ate naman nalampasan iyong stage
niya. Gusto ko ring pumayat, 'tsaka ikaw... 'di ka naman mataba, e. Ako lang, dito
sa bahay," my voice lowered and I sighed. "Nahihiya nga ako kapag lumalabas kami
Horace, Ma. Feeling ko hindi kami bagay."
"Ano ka? Mataba ako noong ganyang edad pero iyong Papa mo, ako pa rin ang pinili
kaysa roon sa nobya niyang mala modelo ang dating!"
Tumalikod ako at humarap sa salamin, pinakawalan ko sa tuwalya ang buhok para
makapagsuklay. She was watching my reflection, natawa ako.
"Oo nga, Ma. Pero iba pa rin ang mga tao sa henerasyong ito, noon siguro sa inyo ni
Papa ay hindi pa pansinin ang kapintasan. Pero ngayon? Imposibleng hindi ka mao-
offend."
Huminga siya ng malalim.
"Kaya mo ring maging sexy sa ibang paraan, wala iyan sa ganyan. Ano man ang sukat
mo, kung mahal ka, mahal ka. Just blind yourself from negativity and start
embracing what you have. Mahal ka namin kahit mataba ka man o payat." Marahang
tinapik niya ang pisngi ko at nilapag ang damit sa dresser. "Iyan ang isuot mo,
hindi kita papayagan kapag hindi mo sinunod."
My eyes widened. "Ma!"
Hindi ko tuloy alam kung saan manlalambot. Sa mga una niyang litanya o sa huli,
pinanood ko siyang lumabas ng pinto at nilingon ako ulit na tila may nakalimutang
sabihin.
"Huwag mo ring kakalimutan ang bilin ko, pinagsasabihan ko rin si Horace kapag
nakikita ko sa village. Tinatawanan lang ako at nagbablush! Naku ha, Lovice. Saka
ka na, huwag ngayon. Hindi pa nga nanganganak ang Ate mo." Pinandilatan niya ako.
Mas lalong nanlaki ang mga mata ko sa kanya, my face heated down so bad. Shit,
sobrang nakakahiya! Ang dali talagang mahuli ni Horace sa mga kagaguhan! Kita mo,
nagbablush pa raw ang buwisit!
She sighed and smiled. "Pero seryoso naman 'yon, sigurado ako. Nakikita ko iyon sa
mga kilos niya pero bente uno ka pa lang. Alam kong kaya kang buhayin noon pero
tandaan mo, mas mabuti pa ring may tinapos at sariling trabaho ka bago ang lahat."
I gasped.
"Mama naman! Kung magsalita kayo parang bubuo na ako ng pamilya pagkagraduate ko!
Wala pa nga kaming isang buwan ni Horace, hindi pa rin sigurado kung kami na
talaga. Maraming nagbabago. May plano na rin ako, hindi muna ako aasa sa kung anong
mayroon ngayon." Nagbuntong-hininga ako. "Kayo muna bago ang lahat."
Ngumiti siya. "Basta, i-enjoy mo lang ang buhay, nak. Huwag mo kaming isipin."
Lumaki ang ngiti ko, tumalikod na siya para makaalis. I sighed in relief, some
realization dawned me. Napapikit ako ng marahan at humingang malalim. I get
everything she said, I am loved by them whatever I look and act but I can't still
make everything easy. May mga bagay akong gustong gawin kahit pa malinaw ang sinabi
ni Mama, my insecurities will never go away with words. I wanna do something to get
away from it.
Sinundo ako ni Horace kalaunan, hanggang ngayon hindi ko pa siya naipapakilala kay
Papa dahil hindi siya umuwi last week sa bahay. Baka ngayong Linggo pa lang. I wore
what Mama told me to, nakakakaba na baka hindi nga ako payagan kung hindi susundin.
I matched my denim button down dress shirt with red flat shoes since denim can be
paired to any color, hinayaan kong nakaladlad ang manggas at nilugay ko lang rin
ang buhok upang mas maliit tingnan ang mukha ko.
"My parents are invited," Horace chuckled as we went out of his car. He parked it
together in the line of cars on the street side.
Nalaglag ang panga ko at agad siyang nilingon, his arm automatically wrapped around
my waist. Kabado ako bigla. I didn't expect it! Not yet!
"What? Horace, bakit hindi mo sinabi agad?" impit kong tanong at huminto sa
paglalakad.
He laughed. "I'm kidding, babe."
Kinurot ko siya sa braso at hinampas.
"Kairita ka!"
"They're really invited, though. Kaso ayaw naman ni Mama na magulo ang party ni
Arki..." He shrugged.
"Bakit magugulo?"
"I'll surely punch my asshole father once I see him."
"Siraulo ka talaga, hayaan mo na ang Papa mo. Kayo na nga lang ang magkapangalan,
nagagalit ka pa." Natatawa kong sinabi, patuya.
His jaw clenched sharply.
"Too bad we're not the only two," he whispered.
"What do you mean?"
"Nevermind."
Humawak ako sa braso niya, magtatanong pa sana ngunit naunahan na ako ng pagbukas
niya ng pinto at tuluyang nakita ang mga tao sa loob. Naroon ang isang batang batid
kong nasa sampung taong gulang at ang isa niyang pinsan na tanda kong si Primiel,
he was sitting on the couch with a sleeping baby girl on his chest. Nakangisi siya
habang kausap iyong isang bata sa harapan at salubong ang mga kilay, he was holding
a rubik's cube while shuffling it simply without looking.
"You'll be eighteen, nine years from now, Troi. You'll already see me, aren't you
happy or excited?"
"Why would I be excited to see you?" the kid flared back icily.
Primiel chuckled quietly as he gently caressed his baby's back. "Hmm, of course.
You'll see yourself on me."
Napatigil sa pag-iikot ng rubik's iyong Troi at nagbuntong-hininga.
"Why are you here, Mr. Primo? To do this? You're too happy to see me in rage, huh.
Palamura na nga, bully pa."
Bakit ganito mag-usap ang mag-ama? Seriously? Ganyan siguro ang bonding nila?
"Oh! That's a great shot!" Horace suddenly laughed and cheered. "You got my high
respect, Troilus!"
Primiel's eyes turned to us, tipid siyang tumango sa akin kaya ngumiti ako pagtapos
ay napaismid naman siya kay Horace.
"Call him Mr. Troilus since he's calling me that. It will suit him too."
Humagalpak sa tawa si Horace.
"Calling you Mr. is somehow a way to let you know what respect is."
"You're respecting me? That's new." Natatawa si Primiel.
Troilus shrugged and puckered his lips slightly. "Not really. My respect is always
sarcastic when it comes to you."
My lips separated. Galit ba si Troi sa Papa niya? Baka nagloko rin kasi si Primiel
sa pamilya nila?
Primiel laughed in amusement. Hindi ko alam kung tatawa ako o hindi pero tawa nang
tawa si Horace kaya baka biruan lang iyon, hinawakan niya ang kamay ko at giniya
palapit doon kay Troi, unti-unti kong natanto na hindi pala siya nakakakita nang
hawakan siya ni Horace ay tila nangiwi pa siya at saka pa lang umangat ang mukha
para lumingon.
"Tito Race," he greeted simply.
"Hey, Troi. I have a date today and I want to introduce her to you first before
everyone on the backyard knows her. Is it fine?" Horace said like a soldier to the
kid.
Troi stood up and nodded. My heart is slowly melting, I feel bad that he can't see.
He's probably missing out the joy and happiness around as a kid. Ngayon nga ay mag-
isa siya rito habang naririnig ko ang ingay ng mga nagtatawanang bata sa labas.
"Course, who is it?"
Horace held my waist, hindi na ako naghintay pa at inabot ko ang kamay ni Troi.
"Hi, Troi. I'm Twillain, I'm glad to meet you. Ang guwapo mo naman!" I lauded
cheerfully.
He's really handsome, hindi na iyon bago sa paningin ko dahil guwapo na si Fifth at
Bhaltie. Maganda rin si Capriana. Sila pa lang ang pamangkin ni Horace na nakita ko
noon, what more here? Si Troi, guwapo! Hindi maipagkakailang Villareal dahil para
silang pinagbiyak na bunga ng ama niya.
"Nice talking to you, Ate Twillain. I just have a question, this doesn't mean to
offend but... are you the same girl who tutored Bhaltie and Fifth some months ago?"
he asked straightly.
Napangiti ako habang malakas naman ang tawa ni Horace.
"Uh, yes, Troi. I was their tutor once." He's so cute! Natatandaan niya pa pala
iyong mga nakuwento nila Bhaltie.
He inhaled in relief. "Ate Lovi, then. It's new to my ears that Tito has the same
girl for months now. If you know what I mean."
"Oh, Troi! We're not talking about it! Your Ate Lovi isn't really someone who
forgets easily. Baka awayin na naman ako mamaya."
Kinurot ko siya at inirapan.
"People fight, anyway." Troi shrugged and smirked. "World has no peace, it's okay."
Bata pa lang pero mulat na ang isip sa mundo. His parents raised him maturely, they
didn't let him live in the world of fantasy like other kids.
"Bad mouthed," Primiel commented. "You're making the lovers fight."
"The meeting is just around the three of us here, you're not belong so keep your
comments," Troi said.
Humagalpak sa tawa si Horace, pigil naman si Primiel dahil sa baby na natutulog.
Napapailing siya, kumindat si Horace at pinunto si Primiel.
"Isang bala ka lang."
Marahan kong hinaplos sa balikat si Troi.
"You look exactly like your Dad," I commented. "And the way you converse is cute."
His face distorted in disgust. "My Dad? He's not my Dad, Ate Lovi. I'm sorry but my
father is too better than him."
Horace laughed more with a bit squeeze on my waist.
"Baby, it's an insult for Troi!"
My mouth dropped looking at Primiel and Troi alternately. "W-What? Hindi ba sila
mag-ama?"
"Luckily, we're not. My father is Elos Villareal, his oldest brother."
Primiel shook his head, bago pa ako makapagreact ulit ay lumapit ang isang babae
kay Primiel. She kissed his arm and took the baby from him before she noticed us.
"Horace, nandito ka na pala," she said.
Primiel stretched his arm and held on the girl's waist. She's pretty and sexy, her
body is well-tuned. Hindi payat at hindi rin mataba, she's also tall and fair.
Looks a bit Spanish. Maganda at maganda ang katawan ng asawa ni Primiel, hindi
nakakapagtaka. My heart ached a bit, pilit kong winaksi ang mga kapintasan ko kung
ihahambing kasi alam kong mas marami pa akong makikilala mamaya.
Horace chuckled and nodded at her, she looked at me and smiled.
"Hey, Sovie. Twillain Sarmiento here, my girl," Horace introduced and pointed her.
"That's Primiel's Sovereign. A ruler, literally. His highness!"
Primiel was nodding at all introduction for his wife. Nakakatuwa silang makita, may
maliit na baby at mukhang masaya. My heart clenched tightly as the past went in.
Saglit na pagpapakilala lang iyon bago sila nagpaalam na ihahatid lang iyong anak
nila sa itaas para makatulog ng maayos. Dinala ako ni Horace patungong backyard
nang masigurong ayaw ni Troi sumama sa amin doon. I was so relieved when the
Villareals welcomed me as Horace introduced me as his girlfriend, pinuno siya ng
pang-aasar ng mga pinsang alaskador doon. Ang dami nila! Hindi ko rin mabati-bati
si Arki dahil abala sa pakikipaglaro sa mga pinsan. Although, Bhaltie, Capriana and
Fifth went to me to kiss my cheek. They told me they missed me.
Dumaan ang oras na nakikinig ako sa kanilang usapan at tawanan, kumain muna kami ni
Horace bago tuluyang nakisama sa kanilang lamesa kung saan magkakasamang nag-
iinuman nang mag alas quatro. I didn't really want to eat but Horace wouldn't let
me skip.
Napag-alaman kong sa magulang nila Primiel ang mansyon. Dito raw parating ginaganap
ang birthday ng mga apo simula nang pumanaw ang kanilang ina ilang buwan ang
nakalipas. Villareals were introduced, also their wives here that made me feel more
disappointing and insecure. I let it go for awhile. Dahil kilala ko na si Chandria
ay mas napadali ang paghalo ko sa kanila habang si Horace ay nanatili sa aking tabi
at nakikisali rin sa usapan hanggang sa akin na mapunta ang kanilang mga tanong.
"Curious na curious talaga ako sayo, teacher! Bhaltie was always mentioning you.
Take notebook, nananagalog na ang anak ko! Tapos sabi niya pa nilalandi ka raw ni
Horace!"
Nagtawanan sila, natawa rin ako pero pinanatiling nakikinig ang mga tainga.
"Iyon talaga ang term?" si Chandria, natatawa.
"Oo, girl! Sabi niya "Alam mo ba Momsy, nalalandi ni Tito Horace si Miss Lovi! He's
so annoying!" my gold, shook ako! Sabi ko naman "bakit nagtataka ka pa, 'nak?
Malandi naman talaga tiyuhin mong 'yon, miski tambutsong nakapalda, papatulan!" I
was laughing the whole time while shooing my kids away from the topic! Sama na ng
tingin ni daksi sa akin, e!"
"Seriously?!" Horace blurted. "That's exaggerated, Bistre!" sabay lingon niya sa
akin. "Don't take it seriously, babe."
Humagalpak sila sa tawa.
"It's a true fact, though. Your way of flirting is too exaggerated!" Halakhak ni
Elexius.
"Huwag ka na magmalinis!" Fab added. "I hope this won't offend you, Twillain, but I
once saw him at the cafe's parking lot doing his business with a minor girl!"
My brows shot up: are you serious? Ang hilig pala ni Horace sa minor noon, kung
ganoon?
Oh, my God. I can't believe I'm hearing his dirty past! Heto talaga 'yong gusto
kong marinig noong nakaraan pero hindi ako pinagbigyan ng mga kaibigan niya. Hindi
na pala ako iba noon kay Horace kasi puro minor din naman ang nauuto niya. Surely,
it was just really a one night stand for him without engaging himself at all but
how did he know me? Aksidente siguro niya akong naalala.
Ang dami na namang pumapasok sa isip ko. Hindi ko na makokontrol kung papalalimin
pa. My thoughts get to me easily and I couldn't control anymore if deep and
unexplainable. Ang dami ko talagang issue sa sarili, e. Nakakainis.
"Grabe! Okay lang ba, Twillain?" singhap ni Hassena.
"Baka makipagbreak ka sa kanya next day, ah!" tawa ni Ametrine.
"Yeah, every man with a girl is really afraid of him 'coz he might break them
apart." Halakhak ni Elos.
"Grabe kayo kay Horace!"
I shook my head and smiled, sumulyap ako kay Horace at natawa bago ulit sila
hinarap.
"Nope, it's okay. Noon pa naman iyon."
"Really? Horace don't do courtships, niligawan ka ba niyan?" tanong ni Cali.
Natawa ako ulit. "Oo, ilang buwan din."
Elos and Elexius clapped their hands.
"Wow! Change is coming!"
"It came already! He suddenly got patience to wait!"
"Please, shut up, punks!" maktol ni Horace.
They laughed.
"Matagal na nga 'yon, seventeen pa lang yata ako noong tanda kong nakita ko siya."
"'Tsaka, Twillain. Huwag kang mashu-shook pero nilandi na rin niya noon si Fab at
Sovie!" halakhak ni Bistre sabay dila kay Horace. "Plus, 'yong kapatid ko pang
feeling rainbow! Ayaw ko man ilaglag si Horace—"
"You just did," Horace hissed.
"She did it to warn Twillain!"
They started telling me encounters they had with Horace and his reputation when he
was too playful back then. He had a lot of girls for the past five years, given na
iyon. Hindi na nakakagulat pero may konti pa ring parte sa akin na nangangamba sa
hindi malamang dahilan. Ang dami kong tanong na hindi masabi, basta na lang. Iyon
ang nakakainis na katotohanan, kahit gaano karami ang naiisip ay hindi matapang na
isaboses.
"And the funny thing happened was, he got his brother's ex-girlfriend without
knowing. Hindi niya rin kasi kilala iyong kapatid niya at last year lang nalaman na
may kapatid siya," pagpapaliwanag ni Fab.
My lips separated, napatango ako kahit hindi ko talaga alam iyong parte na naging
girlfriend niya rin ang ex ng kapatid? Shit. But the given fact does justice, he
didn't know that they were brother until last year. So kailan nangyari iyon? In
between those years without me yet?
"Well, that's already done. Horace is a changed man now. Look at him!" depensa ni
Elexius at ngumisi sa akin. "Don't take it seriously because he can't do that
anymore, believe me."
Pasimple siyang kinagat ni Fab sa braso habang natatawa. "Sigurado ka talaga? Hindi
porque ganyan ka noon at tinanggap ko ay ganyan na rin si Horace! Mas malala kaya
'yan sayo! Don't cover him much, that would be unfair to Lovi."
Nagtawanan sila. Umakbay si El sa asawa.
"You'll know when a Villareal is serious," he chuckled.
"Damn right," Linus commented simply.
"That's correct!" gatong pa ni Cyprian.
"Tama ba 'yon, Mr. Big foot?" Bistre asked Primiel.
They laughed at that, Primiel shrugged.
"I don't know, I've never had anyone except Loraes. She's my first until now so...
I don't really know how it feels like to have someone else I'm not in love with."
Sumipos si Rius at tumawa.
"That's the man!"
"Kay Horace niyo kasi itanong!" halakhak ni Shell.
Horace arched a brow and glanced at me, narinig ko agad ang pasimpleng hagikgik ni
Chandria at Bistre.
"See? Iisa lang! 'Yong mga ganyang tingin, alam na 'yan!" Elexius cheered.
Uminit ang mukha ko at nilingon din siya, mabilis din akong umiwas at normal na
sumimsim sa baso ng juice dahil ang awkward na.
"Tss. I'm serious, you'll really know it 'cause it's an obvious and sudden change.
Wala, e. Tinamaan ako..."
My chest started clenching, sumiklab din ang apoy sa pisngi ko at hindi na
makalingon. It's too flattering in a way I would never get tired hearing his voice
like a music to my ears.
"Holy hoe!" Bistre giggled loudly.
Cyprian covered her mouth.
"Nakakakilig! Sa wakas nagbago na siya!" tawa ni Fab.
Hilaw akong napangiti. My goodness, nakakahiya pero hindi na ako makapaghintay na
siya na lang ang kasama ko. It would be a pleasure to give him a kiss reward for
changing his past reputation. Now. I hope this will work out splendidly. I want a
long term relationship with him.

[ 27 MT25 ]
-------------------------------

#MT25
"Thank-you, so much!" bulol kong nasabi iyon habang yumayakap sa mga asawa ng
pinsan ni Horace.
They laughed and hugged me back, hindi pa ako nakuntento roon at humalik sa mga
pisngi nila. Nagtatawanan sila. Ilan na lang kaming babaeng natira sa backyard, si
Ametrine, Hassena, Shell at Fab. Fab was already sleeping on El's lap, Hase' cheeks
were flushed by the alcohol effect and I didn't get the chance to see them all
because my head ached.
"Let's call this a night now! Good night!" sigaw ng tumatawa at bulol na ring si
Ametrine.
"You're so drunk, baby." Elos chuckled.
"Am I? Oh no, no! I'm not, baby. We should check our Amarise—"
Elos kissed her lips and laughed. "Okay, shh. We'll go up now."
Ametrine giggled. Natatawa ako sa amin, hindi ko akalain na madali rin silang
tamaan ng alak.
"Babe, we should go now." Horace wrapped his arms around my waist and pulled me
gently.
I nodded and smiled groggily, pumikit ang mga mata ko sa biglaang pag-ikot ng
paningin. Agad naman akong nasuportahan ni Horace sa baywang at Rius sa aking siko.
"Just stay in the guestroom, less hassle."
"No, it's alright. Lapit lang."
"Mas lalo siyang mahihilo kung isasakay mo pa sa sasakyan," abiso ni Elexius.
"There are plenty of guestrooms here, let's all stay here."
Horace sighed and lifted me, napahawak ako sa ulo ko.
"Wow, my head's spinning! It's so amazing!" I giggled like a kid. I feel so light
but I could hear Horace' low groans as he carried me while I'm feeling kid.
Narinig ko ang paghalakhak nila.
"She can't stay overnight, hindi yata nagpaalam pa kay Nanay Luisa," ani Horace.
"Don't worry 'bout it, I'll make call upstairs and let her know."
"No! Mama shouldn't know I'm spinning! Naramdaman ko na 'to noon, e. Hindi ako
puwedeng malasing-" sininok ako sa humaplos na emosyon sa aking sistema. I sobbed.
"Please, don't stress her."
"Shhh." Horaced caressed my back and sighed. "I'll bring her up now."
Hindi ko na narinig pa ang mga tugon, sa paglalakad ni Horace habang dala ako ay
abala ako sa pagkapit sa ulo ko upang hindi masyadong maalog.
I whimpered softly as I felt the soft bed behind, my heart is melting down with
pain. "I'm sorry, Mama."
I could feel warm tears out of the sides of my eyes as I rolled my body and hugged
a pillow tightly. I shook my head.
"Please, Mama. Forgive me, sorry po..." I started crying. I feel so emotional
suddenly about my lies and dark mistakes, ganito rin kasi iyon. I got drunk and let
the alcohol drown me until I don't know what was happening anymore.
Mas lalo akong umiyak habang pinapadyak ang mga paa ko sa inis at sakit na
nararamdaman para sa sarili. I thought I was all right, I thought I wouldn't have
nightmares about it again but I still feel so shattered.
"I'm sorry..." he whispered in my ear, he laid down beside me and pulled my arm to
hug him.
Hinigpitan ko ang yakap sa kanya, umiling ako at humikbi. Ang bigat ng ulo ko pero
mas mabigat ang pakiramdam ko, ni hindi alam kung bakit biglaan lang. I'm suddenly
breaking down.
"Please, stop crying."
"I'm sorry. I'm sorry," I whimpered.
He hugged me tightly and kissed my cheek. "Baby, we can't bring it back anymore.
You should get over it now so you won't cry for it again."
"B-But I can't get over, I'm still feeling so bad and sorry for everything. H-Hindi
alam ni Mama at Papa, natatakot ako..." I was crying badly.
"I'm here, okay? I won't leave you, you should forgive yourself and heal now for
something's not coming back." He caressed my cheek. "Please, I'm hating myself more
when you're crying, Lovi. I'm fucking off."
"It was my fault!"
"No, it's mine."
"Ako ang pumatay sa anak natin, e! Kung hindi ako uminom nang uminom noon kahit
alam kong buntis ako sana hindi 'yon nangyari. Sana m-may anak na ako, sana masaya
siya! Sana malaki na siya!" I wriggled from his hug and hit his chest while crying.
"And if you didn't just have sex with me unprotected that night, I wouldn't have
been pregnant!"
"I didn't!" he hissed and gasped out. "I didn't know I wasn't wearing p-protection.
I-I was drunk, baby. Please, I don't want this talk. Please, let's just sleep in
peace."
Hinapit niya ako para yakapin ulit, he buried my face on his chest and kissed my
head countless times as he caressed my back slowly like it would lessen the pain
I'm feeling.
"We could've had our baby now! I'm so fucking irresponsible!" umiiyak kong sinabi
habang kumakapit sa kanyang shirt.
"Shhh, we will have little baby again in the right time."
Humikbi ako. "Hindi ka rin naman mananatili! We will still break apart!"
"We won't," matigas na aniya.
Unti-unting lumiit ang mga hikbi ko hanggang sa nagtuloy-tuloy na ang pagpikit ng
mga mata ko sa ganoong posisyon. Kinabukasan ang mahirap para sa akin dahil sa
pagsakit ng ulo ko, hangover is really a bitch after the long happy night and I
couldn't remember what happened on the last hours of my remaining better mind last
night.
I woke up without Horace and I was getting confused while scanning the room, this
is Horace' room! Ang tanda ko kagabi ay sa mansyon kami ng Uncle niya matutulog
dahil iyon ang sinabi ni Elexius, kaya bakit nandito kami sa kanila ngayon? Huwag
mo sabihing talagang nilipat niya pa ako habang nagtutulog? Seriously? I didn't
even get up?
I looked at my cellphone to check the time, alas onse na ng umaga!
I rose up and my heart hurts but I still continue walking out, I'm now wearing
Horace' shirt and maroon pajamas. Pinihit ko ang door handle para makalabas,
nakarinig ako ng maliliit na ingay mula sa kanang bahagi ng pasilyo kaya roon ako
nagtungo.
"Kuya!"
Bahagya akong nagulat sa sigaw ni Liberty roon, kasunod ng pagmumura ni Horace.
"You should get the fuck out of here and come back when I'm not around," Horace
said with a hint of frustration and anger.
"Kuya, ano ba!"
Siguro kaaway na naman niya ang nobyo? Pero nagkamali ako sa hula nang tuluyan
silang makita roon. Tinulak ni Liberty si Horace sa dibdib para kalasin ang hawak
niyang madiin sa kuwelyo ng isa pang lalaki, nakatalikod siya sa akin kaya hindi ko
maaninag.
"Mommy let him stay here!"
"Where's the fucking mother, you have your own mother. Stop intruding our home,
you're not welcome here."
"He's our brother!" inis na sigaw ni Libert, matalim ang tingin kay Horace.
Horace chuckled scornfully, jaw clenched.
"Get him out or I will," banta ni Horace.
"You can't get me out of your life, brother." Magaspang na halakhak noon sa mapang-
inis na tinig. "I can be here whenever I want, this is also my father's home. Our
father."
Kumunot ang noo ko at pinasadahan ng tingin ang bulto noon, it was familiar because
they have the same height and built. Mas mahaba lang ang buhok noon kaysa kay
Horace, mas moreno rin ang kutis. Napagtanto kong masyado na akong nakikitsismis
kaya tumalikod na ako at maingat na naglakad sa pasilyo.
Bakit ganoon? Iba yata ang kuwento ni Horace sa akin, bakit siya ang galit na
galit? Akala ko ba iyong kapatid niya ang may galit sa kanya? O ayaw niya lang
talaga na nakikituloy rito?
Lumingon ulit ako sa dulo ng pasilyo at laking kaba ko nang makita ang kapatid
nila, his brows were furrowed in anger while walking on the hallway. Nawalan ako ng
tsansang makapagtago dahil nagkatinginan na kami, his furrowed brows slowly arched
up with confusion while looking at me. My cheeks heated in embarrassment as his
eyes went down my clothes, walang reaksyon ang mukha niya at umangat ulit ng tingin
sa akin. Habang papalapit ang kanyang paglakad ay mas lalo kong naaninag ang ilang
pagkakatulad sa kanilang mukha. Hindi sila magkamukha masyado pero ang mga mata
nila ay parehas lang na malalim, ang ilong ay nasa punto rin.
Kinabahan ako, hindi ko kasi alam kung babati ba o hindi. Instead, I smiled and
nodded a bit. He didn't smile back, parang nakikita ko na nga siya noon sa paligid.
Slowly, I realized who he was. He was the man on the picture with Erica! Mas naging
makatawan lang ngayon kaysa sa picture, it was five years ago anyway. Everything
could change.
"Lovi," Horace' voice suddenly resounded, mabilis siyang nakalakad palapit sa akin
sabay tingin sa kanyang kapatid.
Nagtaas iyon ng kilay sa kanya at ngumisi, nag-igting ang panga ni Horace pero mas
nanatiling kalmado kaysa kaninang magkausap sila.
"Aren't you gonna introduce me to your..." He trailed off and smiled at me; like
he's asking.
I gasped simply. "I'm—"
"No, you're not that important to me. Why bother?"
"Horace..." I called and looked at him, nakakataka talaga ang inaasta niyang
kabaliktaran.
Akala ko pa naman siya ang inaapi noon, bakit ngayon siya yata ang mapang-api?
He sighed massively, jaw was clenching. Kitang-kita sa mga matang matalim ang inis
at galit habang nakatingin sa kapatid na ngayon ay kalmado lang at nakangisi.
"Fine. That's Hennessy, a brother." Horace held my hand and pulled me to walk. "Now
let's go, Lovi. Your mother texted already."
Suminghap ako, parang nakakabastos iyong ginawa niya sa kapatid pero hindi na ako
nagprotesta pa. Nilingon ko ang kapatid niya, he was just standing while watching
us. He smirked at me when I turned my head back, he saluted at me simply. Kunot man
ang noo ko ay nginitian ko na lang.
Kapatid niya pala iyong boyfriend ni Erica dati? Meaning, paniguradong hindi pa
sila magkakilala noong mga panahong iyon bilang magkapatid?
Pumasok kami sa kuwarto niya ulit, he wasn't talking. Lumapit ako sa kanya nang
pabagsak siyang naupo sa kama, mabilis tinanggal ang shirt bago humiga roon.
Huminga ako ng malalim at sumampa rin sa kama, I gently caressed his chest.
"Ayos ka lang?"
He opened his eyes to look at me, his lips scaled up but the smile didn't reach his
emotionless eyes today.
"I'm good."
"You sure?"
"Yup, baby. Take a bath now so I can bring you home after brunch. Is it okay if
we'll just eat somewhere? Are you starving?"
"Ayos lang." I smiled. "Kung saan ka kumportable." I kissed his lips. "Ligo lang
ako para mawala na rin ang sakit ng ulo ko."
He looked at me directly, ngumiti ako at tumayo na. Nanatili ang panonood niya sa
akin, his eyes were filled with something I couldn't tell. Basta, malamlam iyon at
tila nanlalambot sa anumang bagay.
"I love you," he murmured silently.
Nalaglag ang panga ko at napatitig sa kanya. My heart started beating so fast and
it feels so good, para akong nakalutang sa ere dahil sa kanyang simpleng tatlong
salita ngunit kakaiba na ang epekto sa puso ko.
He sighed massively. "Do you love me, too? I mean, no. Don't answer that, you don't
need to."
Suminghap ako.
"May sakit ka ba?"
"Mayroon, pagkaadik sayo."
I gasped out, my cheeks heated up.
"Say it again..." I demanded in a whisper.
"What?" he asked, he sat up and held my hips while looking up at me. "I love you?
Yes, I love you."
I swallowed and gasped out a chuckle.
"I can't believe you're telling that! Sa ilang babae mo na ba nasabi 'yan?"
"Sayo pa lang naman."
Damn it!
I crouched down to kiss him, I held his jaw and closed my eyes as he started
kissing back. He chuckled then.
"What is the meaning of this, Ma'am?" he said while kissing me back.
"Wala naman, just a good bye kiss because I'm going inside the bathroom now," I
giggled and pulled out our kisses. Kinurot ko ang pisngi niya at lumakad na
patungong banyo.
He gently patted my butt.
"Uh!" he groaned like a kid. "I'm gonna miss you so fucking bad!"
Napahagikgik ako bago nakapasok nang tuluyan sa banyo. Ramdam ko ang paghilab ng
aking tiyan, hilab na hindi para sa anumang bagay kundi dahil sa nararamdaman kong
kakaiba mula sa dibdib na hindi na nito mahawakan kaya sa tiyan ko naman tumungo. I
feel so soft and flattered! He loves me! I could feel it purely! I can't even deny
the fact that I'm shaking to hear his words...
Horace loves me! Shit! And I'm the first one!

[ 28 MT26 ]
-------------------------------
Thoughts.
#MT26
Horace already got my clothes washed and dried, nakahanda na ang pares ng damit sa
kama niya. Wala siya sa kuwarto kaya lumabas na lamang akong nakatapis ng tuwalya
para kunin ang mga damit ngunit naunahan na ako ng pagpasok niya, kunot ang noo at
iritado. Nagbuntong-hininga ako, his mood lightened a bit when he saw me but the
rage in his eyes didn't leave. He just hide it, I know.
His mood isn't really hard to get, I know when he's irritated or happy but I don't
know where to place myself in whenever he feels off around. Sumisikip lang ang
dibdib ko sa pag-iisip ng maaring itulong sa hangin kung paano siya magiging
maliwanag ulit. Lalo pa ngayon na hindi ko rin alam ang dahilan kung bakit, kung
tungkol sa kapatid niya man ay alam kong may pinagmulan at ayaw kong makealam.
He gasped out simply and smiled.
"Hey, babe..."
"Ano na namang problema mo?" tanong ko, tumungo ako sa banyo para magsuot ng panty.
Dinungaw ko siya sa labas.
"Nothing."
"Kapatid mo na naman ba?" I asked and put my brassiere on, sinunod ko ang pagsuot
ng cycling shorts at lumabas na hawak ang cups ng bra sa aking dibdib. "Help me
with this, please."
He didn't say a word, he hooked my brassiere from behind. My nape shivered down as
I felt his warm fingers on my skin. Shit, my body's reaction is really obvious that
I heard him chuckle a a little.
Ngumuso ako at agad nagsalita upang maibsan ang hiya.
"Baka naman namimiss ka lang niya kaya siya nandito ngayon." Lumakad ako patungo sa
kama at sinuot na ang button down shirt dress ko.
He was silently watching me, nagtaas ako ng kilay habang tinatapos ang pagbubutones
sa damit ko. I walked towards him to caress his jaw, he was so quiet and it feels
uncomfortable. Hindi ako sanay na ganito siya, e. Masyadong kakaiba sa pakiramdam
na tila may kasalanan ako na hindi malaman.
"You know, you can tell me everything. Hindi ako kumportable sa ganitong mood mo,
hindi ko alam kung anong gagawin ko o saan ako lulugar," pag-amin ko sa mahinang
boses habang hinahaplos ang panga niya pababa sa dibdib.
He's now wearing a black round neck muscle fit shirt and a gray sweatshorts, his
face looks so fresh and nice as usual and I wouldn't get tired watching him
closely. Ngumiti ako at hinaplos ang braso niya, his chest heaved up as he watches
my hand on his arm.
"I don't have anything to say..." he said in a low raspy voice, his lips separated
and my heart fluttered at his reaction like this.
I bit my bottom lip and inhaled deeply, tumingkayad ako para patakan siya ng
magaang halik sa labing nakaawang at panga.
"Please, give back my boyfriend now." I chuckled. "A serious you will never be my
type."
"Uh-hmm," he hummed sweetly and scrooch down with tilted head to kiss my lips. It
was already deep and tight, his hand circled around my waist and lifted me up by my
butt.
I wrapped my legs around his waist while kissing back, he gently walked towards
somewhere and I felt my back on the wall. He leaned me there and started kissing my
neck, inangat niya lalo ako upang maabot ang aking dibdib. Hindi ko pa tapos ang
pagbubutones sa bandang itaas kaya madali lamang nahuli iyon, he just pulled down
the right cup to suck my nipple. I moaned and lifted my head up to catch my breath,
his other hand traveled up to my thigh until my panties. One move of his finger and
it sided my panties to touch me nakedly, one slide and my thighs trembled around
him.
"Race..." I was moaning, I don't know what to do exactly but I just leaned my back
more on the wall and held on his shoulders while my hips started moving to meet his
finger.
He buried his face on my chest and suckled my nipple, I gasped out loudly as he
shoveled his finger inside me. Humigpit ang kapit ko sa kanyang balikat hanggang sa
ipalupot ko na ang mga braso ko sa kanyang leeg para mas lalo siyang maidiin sa
aking dibdib at mayakap. Ramdam na ramdam ko ang bawat paggalaw ng daliri niya sa
akin, he even added one more that made me flinch a bit and moaned louder as he
thrusts deeper and faster.
"Baby!" I moaned.
"So your boyfriend's back here now, hmm." He chuckled.
"Shit!" I cursed harshly, almost crying like wolf as he punctured me faster. My
body's sliding up and down on the wall.
Hinalikan niya ang leeg ko at marahang kinagat, his kisses went up to my jaw until
my ear. His breathing was so heavy, I couldn't help myself from moaning. Mabilis
niya akong nilipat sa kama at umibabaw sa akin, I could feel his eyes on my
pleasured face while finger fucking me. Hinila ko ang batok niya at binaon ang
aking mukha sa leeg niya habang napapaungol.
"Shit! Oh my gosh..." I was gasping so hard.
He chuckled roughly, mabilis kong hinawakan ang kamay niya sa pagitan ng aking mga
hita nang maramdaman ko ang kakaibang namumuo sa puson ko.
"Stop it!"
"I can't." He shook his head with a chuckle and shoved his finger deeper, kinalas
niya ang mga braso ko sa batok niya bago madaling humalik pababa sa aking dibdib
hanggang sa pagitan ng mga hita ko. He put my both feet on his broad shoulders and
held on my knees.
My eyes widened but it immediately shut close as he started flicking his tongue on
my sensitive bud, mas naging marahas ang pagkahingal ko at hindi na halos makahinga
pa. Kumapit ako sa kanyang buhok, my moans became louder.
"Race!"
His chuckle vibrated that damned me more. I feel more heat! Oh my God, how could he
be too good in this kind of activity?!
"It's okay, let it out and scream. No one can hear you and I love your damn moans.
It's making me so fucking sick horny."
His fingers shoveled more, it feels so very good with tongue now. I could clearly
feel how my body tremble with each thrust and punctures. In no time, I convulsed
unconsciously. Mas lalong nanginig ang aking katawan, he was chuckling as he went
to my cleavage again to suck a skin. Para naman akong lantang gulay sa kinahihigaan
ko, I tried to get my legs together back but his hand was still there, caressing me
gently. I was trembling everytime he's hitting my bud, suminghap ako at hinila ang
kamay niya paalis doon bago ako tumagilid ng higa upang mapagdikit ang mga hita ko.
He's now kissing around my nape while chuckling roughly, I gasped out and pushed
him weakly.
"You smell so good, baby. I can't get enough," he whispered while nibbling my
earlobe.
"We can't do more..." I shook my head. I'm so tired!
He laughed.
"A'ight, Ma'am." He pulled my shoulder to lay me straight. I just helped myself to
calm down for a while, he started fixing my panties on the right place and buttoned
my dress up.
I jumped a bit when I heard knocks.
"Kuya!"
Napalingon kami ni Horace sa pinto.
"What?" he shouted back.
"Parents are here! Brunch is ready and they're looking for you!"
Napatingala si Horace at halata ang kainisan, his ears reddened as his fists on my
both sides clenched. My heart drubbed nervously.
His parents are here? Seriously? Oh God, I need to exit this house now! I was never
ready to meet them!
"You didn't see me, Liberty!" Horace groaned.
"Too late, I already told them how you welcomed Kuya Hens earlier. Come out and
have the brunch with us!" iritadong asik ni Liberty.
He just groaned, muling kumatok si Liberty pero tunog pagpapaalam na.
"See ya in a few?"
Suminghap ako at agad napasandal sa headboard, my body feels so tense suddenly.
Nagkatinginan kami ni Horace, he's still on top of me. Yumuko siya para halikan ang
nakaparte kong labi.
"You cool with it?"
"I can take a taxi—"
Tumawa siya at umiling. "Surely, nope."
"But, Horace, I'm not ready!"
"For me? You are so..." his hand traveled down in between my thighs.
I glared at him. "To meet them! Not your fucking giant thing!"
I can't believe I'll be this blunt to explain! Nakakainis naman kasi ang isip ng
lalaking 'to, kailangan talaga palaging may kontrang kalokohan. I'm not really
ready to meet his parents and I didn't expect them to be here today!
Humalakhak siya at gumapang na sa dulo ng kama para makatayo, pinasadahan ko siya
ng tingin. I gasped when I looked down, his bulge was very obvious! Uminit ang
mukha ko at suminghap.
"And please, change a denim pants."
Hindi siya puwedeng humarap ng ganyan sa mga magulang niya, masyadong obvious iyon
at tila gising na gising. Dinaig pa ang sundalo!
He laughed. "Why would I?"
"It's so obvious! Nakakahiya! Just please, have some decency before you face them!"
Uminit ang mukha ko nang makita ang ilang mapulang parte ng kanyang leeg at braso
mula sa mga pagkapit ko kanina. Tumayo ako para tumungo sa salamin at tingnan ang
sarili, I started combing my hair with my fingers while tracing parts of me. I saw
a lot of hickeys on my cleavage but it can be covered, hindi naman siya naglalagay
sa kitang parte ng katawan ko kaya hindi ako nag-aalala roon. Samantalang ako ay
hindi na napipigilan ang sarili tuwing nahahawakan siya.
"My buddy is decent as me!"
Oh, I don't think so! Definitely not!
"Really? It looks angry or whatever!"
"You turned it into incredible! Your fault."
"Leche, Horace. Magpalit ka na!" I demanded and pointed his walk in closet.
"It will eventually calm down, don't worry."
"Ang kulit mo naman, e!" inis kong sinabi habang matalim ang tingin, hinila ko ang
pulsuhan niya para ipilit siya sa pagpapalit.
He gasped, umismid siya sa akin pero sumunod sa utos ko kalaunan.
"Wearing pants is really hassle, babe. I don't like it!"
Iyon ang reklamo niya habang patungo na kami sa kanilang dining area pagtapos mag-
ayos ng aming sarili ulit, I couldn't believe he's really thinking about his pants
while I couldn't even calm my nervous down thinking that I'll meet his parents
exactly today!
He held my hand, intertwined our fingers and kissed it gently. Maybe he noticed my
nervous now than his protests about wearing jeans.
"Calm down, they won't bite," seryoso niyang sinabi.
Tumango-tango ako at humugot ng malalim na hininga, I still can't but I can face
them even with this. Horace eyes were serious and I don't think he's taking this
cool! Ganunpaman ay hindi ko na maisip kung anong plano niya, I just clearly know
that he's mad at his father and brother.
We entered the dining area, naabutan namin ang kanyang mga magulang at kapatid sa
hapagkainan. Magkatabi si Liberty at Hennessy, ang ama nila ay nasa kabisera habang
ang ina ay nasa kabilang banda naman. I felt Horace' sudden tension while holding
my hand, his eyes automatically went to his father's side. His lips curled up into
a sarcastic smirk.
"Hey, Mr. Villareal. What made you think of having brunch here with us?" he asked
calmly, still sarcastic. We walked towards his Mom and he kissed her cheek. "Hi,
Ma..."
Mrs. Villareal's eyes were so soft while looking at Horace, humawak siya sa
pulsuhan nito at malambot na ngumiti.
"Son, please? Calm down," she said softly.
Horace smiled as he wrapped his arm around my waist. Hindi ko mabasa ang reaksyon
ng kanyang ama na tahimik at nakamasid kahit pa halata ang pagiging sarkastiko ni
Horace sa kanya.
"I'm cool, Ma. Don't worry." He then glanced at me. "By the way, this is my
girlfriend, Twillain Sarmiento. Baby, my parents here, Horacio and Letizia
Villareal."
I smiled at them and bowed my head a bit to greet decently.
"Good morning, Ma'am, Sir..." I said softly.
Horace pulled a chair for me while supporting my lower back to sit there, ngumiti
ang mga magulang niya sa akin at ganoon din si Liberty nang magkatinginan kami.
Horace doesn't really feel cool at all, his eyes were always on the sharp stare
that's making me nuts. Kahit na nag-umpisa kaming kumain at kinakausap na ako ng
kanyang Mama.
"Liberty already mentioned about Horace' girlfriend, and I am truly happy to see
you today here."
Ngiti ang ginawad ko. "Salamat, Ma'am."
Liberty chuckled. "Yup! I told you, Mommy. She looks so decent and I can't believe
Kuya really got one like her!"
Napatingin ako sa kanya at mahinang natawa, doon ko rin nahuli ang simpleng
panonood ni Hennessy sa akin at nang magtama ang tingin namin ay umiwas siya na
kunot ang kilay at muling sumubo sa kanyang pagkain.
Tumawa si Mrs. Villareal, nakatitig lang siya sa akin na tila aliw tuwing
papasadahan kaming dalawa ni Horace ng tingin.
"Saan kayo nagkakilala ng anak ko, hija?"
Hindi agad ako nakasagot doon dahil hindi ko alam kung anong safe sabihin, I gently
squeezed Horace' thigh under the table. He inhaled heavily and glanced at me.
"Destiny lang, Ma." He chuckled. "We already met five years ago... nothing's
special at all."
My heart faltered, hindi ko alam ang unang reaksyon doon pero mabilis kong
pinakalma ang pakiramdam dahil totoo naman na wala ngang espesyal noong una kaming
nagkakilala. Ni hindi ko alam ang mukha niya, hindi ko alam kung sino siya sa
liwanag. Tanging sa dilim lamang at epekto ng alak ang lahat. I'm not even sure if
we would meet again this year or nexts if that didn't ever happen! So really,
nothing's special. Masakit lang siguro dahil nabubulag ako sa perpektong
persepsyon.
"Nothing's special!" Liberty mocked a laugh. "It was special! Biruin mo, nakilala
mo siya five years ago at ngayon naging kayo na! Kuya, that's so magical! Right?"
she glanced at everyone for a support.
Ngumiti lang ako, huli niyang tiningnan si Hennessy sa kanyang tabi na tahimik at
may multo ng ngisi sa labi. Kanina ko pa napapansin na masyado siyang kalmado sa
lahat pero mukhang may malalim na iniisip. Ganoon din si Horace, batid kong parehas
kasi silang galit sa ama nila. Hindi ko nga alam kung bakit magkakaharap sila
ngayon at nasa iisang lugar. Sana naman, walang gulong maganap dito. Their mother
looked so happy, they shouldn't ruin the complete table.
Hennessy chuckled lightly. "Yeah, that was special."
Horace face lit up with anger as he glared at him, kahit na masama ang loob ko ay
hinawakan ko ang kamay niya at pinisil upang pakalmahin kahit papaano. He glanced
at me sharply, it softened quickly as he realized it's me. He gasped out simply and
held my hand tightly.
"Seriously, you two should really catch up!" Liberty groaned. "Masyado kayong hot
sa isa't isa! Grow up, Deklan Juniors! You can't live the life like that!"
Horace' hold tightened more, halos mapangiwi ako roon pero mas unang nangunot ang
noo ko sa narinig. Okay, what again? Deklan Juniors, Hennessy is also a Deklan Jr?
What? Really?
Nilingon ko si Horace, his eyes stayed on his food in front. His jaw was clenching
repeatedly, that got me nervous and confused. Hindi ko alam ang unang iisipin, ang
galit niya ba o ang narinig ko pero pinili kong maging bingi. Wala namang kaso
iyon, puwede kong itanong mamaya.
"Liberty," saway ng kanilang ama at nagbuntong-hininga. "Let them be, we can't
force them to feel easy around each other."
"Good thing you know," Horace said crudely and wiped his lips with table napkin.
"With you around, too."
Letizia Villareal gasped. "Anak..."
He smiled at her.
"I'm glad you're home today, Ma. But I need to leave now while I'm still in my
right state." He stood up, holding my hand. Napatayo rin ako. "Thank you for the
food."
Napasunod na ako nang maglakad siya.
"Deklan!" Mr. Villareal called. "Stop being so childish and move on!"
"Oh, is that for me? Fuck off," mariing sinabi ni Horace at hinila na ako palabas.
"Horace!" tawag ko sa kanya nang makalabas kami ng mansyon, mababaliw na yata ako
sa kakakapa sa lahat.
"What!?" he hissed irritably that made me gasp.
My nose tightened in emotions, hinila ko ang kamay ko at hinayaan niya ako. Mabilis
siyang tumungo sa sasakyan para pagbuksan ako ng pinto roon.
"Ano bang problema mo? Ang hirap mong intindihin!"
"Then, don't mind it!" he howled then sighed. "Get in now, please, Lovice... I
don't want an argument."
Nalaglag ang panga ko, my heart wrenched rigidly while looking at him. He didn't
look back, nagyuko lang siya ng ulo bago ako marahang hinila sa siko upang
pasakayin sa kanyang sasakyan. Padabog ko siyang hinawi at sumakay na lang, hindi
ko mapakalma ang emosyon dahil sa kainisan ko sa kanya.
How can I understand him if he can't even tell me what's happening!? Okay, I know
that I can't force him to tell but can't he get some reason for me to understand
him at least or think of me too? Ang hirap naman yata na pati ako damay sa kanyang
iritasyon!
"Alam mo..." I trailed off when he halted in front of our gate. "Ang hirap mong
intindihin, pati ako dinadamay mo sa nangyayari sa buhay mo!"
"I'm sorry..." he whispered.
"Ewan ko sayo, ayusin mo ang ugali mo. Ang labo-labo mo!" pagalit kong sinabi at
lumabas na ng sasakyan, my eyes heated up as I closed the door. Tumalikod na ako
para makapasok sa aming gate, his car roared up and drove away.
Napapikit ako ng mariin sa frustration, nakakainis siya! Kapag galit pala siya,
ganoon na lang? Damay pati ako?
I texted him.
Ako: Let's take a cool off, Horace. Habang nandiyan pa ang ama at kapatid mo, huwag
ka munang makikipag-usap sa akin dahil nadadamay lang ako. Salamat sa paghatid.
He didn't reply. I guess, it's a sign. He wants it, too. Nakakabuwisit talaga!
Nakakatanga na nadadamay pa ang relasyon namin sa sarili niyang issue sa buhay!

[ 29 MT27 ]
-------------------------------

#MT27
I didn't receive any reply from him all day. My heart is wrenching, I don't know
what to do with us if he'll stay like that. Narealize ko na may mali rin ako, I
shouldn't have let my emotions get through me just because he's in a bad mood. I
should not just decide for our relationship. I mean, I don't even know what might
be his issues. Kung malalim man o mababaw, hindi naman kami magkapareho ng
pakiramdam.
Masiyahin si Horace at ngayon ko lang siya naramdamang kakaiba sa paligid, he
looked paranoid or something I couldn't clearly tell because it's hidden within his
true feelings. I'm worried but he's making me feel like I'm out of everything.
Sinasarili niya ang mga bagay na puwede namang ibahagi kahit paano. I can be his
listener! Nakakasama lang ng loob na parang wala lang ako sa kanya pagdating sa
ganitong problema.
My pride didn't let me move, I just stayed up all day watching movies. Panay ang
check ko sa cellphone kung mayroon siyang text o missed call pero dismayado lang
ako. Naisip niya ba na instead cool off ay break na lang nang tuluyan? Huwag naman
sana... pero anong gagawin ko kung ganoon nga talaga ang mangyari? Let go and move
on? Maybe.
I called Carly for some advise, I just wanted to hear something can ease my pain
inside a relationship from a friend with long term boyfriend.
"Did he tell you anything? Kahit clue lang?"
"Ang weird niya, Carly. Sabi niya sa akin, kapatid niya ang parang kontrabida pero
iba naman ang nakita ko noong nag-uusap sila. Parang mas kontrabida siya. I mean,
his brother isn't doing anything bad! May karapatan din naman iyong pumunta o
makituloy sa bahay nila, 'di ba?"
"Baka magkagalit lang talaga sila at napuno na si Horace kaya ganoon magreact noong
dumating ang kapatid. May ganyan naman talaga, Lovi. Hindi natin alam, malay mo may
mabigat silang alitan. Sabi mo nga, his Dad cheated on them and he just knew his
brother last year? Mahirap mag adjust sa ganoon, mabigat ang issue pag pamilya ang
usapan."
Suminghap ako at dumapa sa kama, pinasadahan ko ng mga daliri ang buhok dahil sa
frustration.
"Nakakainis lang kasi na dinadamay niya ako. Kung galit pala siya sa kanila, hindi
namang kailangang pati ako makisali sa alitan nila. He's a fuckin' jerk! Hindi pa
rin siya nagrereply hanggang ngayon! I told him that we're taking a cool off and he
doesn't care? Seriously? Wala man lang sorry dahil ganoon ang asal niya?"
My eyes started heating up, naiiyak ako dahil sa sama ng loob. I know that I
shouldn't let my emotions drag me down but I can't help it, nakakainis kasi siya.
Parang bigla na lang niya akong hindi girlfriend, e! Sumisiksik pa sa isip ko
iyong, "nothing's special at all" niya sa harapan ng kanyang pamilya! Sinong hindi
masasaktan? Oo, alam kong walang espesyal doon pero bakit sa harapan pa ng pamilya
niya ibo-broadcast iyon? I was offended. For some reason, I could certainly tell
that we didn't really meet in a special way but it's my pride talking that I
shouldn't be treated like that! I shouldn't be introduced like that!
Nothing's special, huh.
"Bigyan mo muna siya ng oras." Natatawang sinabi ni Carly.
Huminga ako nang malalim at napatango na lamang.
"Should I text him?"
"Goodnight? Siyempre! Alam mo kasi, Lovi, hindi pride ang pinapairal sa isang
relasyon. Mahirap talaga kapag naunahan ng pride, nangangain 'yan ng lahat. Once we
let pride take over us, decisions are also affected. It could be good or bad,
madalas bad kaya hindi dapat 'yan ini-spoiled masyado sa katawan. Tingnan mo, cool
off agad desisyon mo dahil feeling mo masyado kang binabalewala?" she sighed.
"Hindi ba puwedeng may problema lang talaga siya at kailangan ng oras? Ang ending
sumabay ka pa sa sama ng loob at problema ng boyfriend mo! 'Tsaka napaka immature
naman ng ganyang desisyon!"
"Ouch!" I flinched.
"Sorry, I'm just telling you advises. It can help you think, though. Being in a
relationship is a commitment, not just romantically but also mentally. Couples
should be one and understanding in times you need it. Hindi naman kasi purong saya
lang ang relasyon, Lovi. Hindi puro pa-sweet 'yan, isipin mo na lang ang parents
mo. Kung paano ba sila tumagal ng ganyan! Syempre, may understanding! Kahit pa
hindi mo maintindihan ay iintindihin mo dapat para masamahan siya!" tila nanenermon
niyang sinabi.
My heart tightened up. It's damn clear but my pride is too high! Pakiramdam ko
maiinis na ako sa sarili ko maya-maya lang. We talked a lot on the line, iniwas ko
na rin ang topic sa amin ni Horace dahil wala pa rin ako sa tamang hulog ko.
"Lydia is already friends with Aliyah. Siya na iyong student ni Lydia simula last
month, e. Close na sila ngayon at lagi rin naming nakakasama tuwing kumakain sa
labas. You missed a lot of fun!" Carly said merrily. "Though, I think you're
enjoying your boyfriend more! Naku, sino ba naman ang hindi makukuntento na ganoong
mukha ang nakikita at kasama mo, 'di ba? Dinaig mo pa si Lucky Me!"
Natawa ako, tumihaya ako ng higa at marahang binato-bato ang stress ball sa ere.
"Malapit na kasi siyang umalis, Carly. Halos isang linggo na lang siya rito, e."
Kinunot ko ang noo nang may maalala. "So Aliyah is your new girl, huh? Mabait din
'yon, makakasundo n'yo rin talaga."
"Oo, kaso lang mukhang hindi pa completely moved on sa jowa mo!" she said in a
grossed way. "Alam mo ba, kinukwento niya pa sa amin kung gaano ka-yummy si Horace
Villareal! Jusme!"
I flinched, napaupo ako. "Huh? Seriously?"
"Yup! Pero girls talk naman 'yon, natural lang pero ngayong alam namin ni Nikka na
boyfriend mo 'yon, parang awkward!"
"H-Hindi n'yo ba nabanggit sa kanya?" nauutal kong tanong.
Nahihiya ako ngayon pa lang. Baka nga mainis pa siya sa akin dahil sa balita,
mabait si Aliyah pero nahihiya ako sa kaisipang noon niya akong naging tutor at
narinig ko pa ang pag-iyak niya kay Horace pagtapos ay malalaman niyang kami ang
magkarelasyon ngayon?
"Nabanggit namin, tinatawanan niya lang dahil hindi naman daw magseseryoso si
Horace at maghihiwalay rin kayo kalaunan gaya nila. Kakastress din siya, ah!"
Suminghap ako, namuo ang kaba at pait sa aking dibdib. Paano nga kaya? Paano kung
ganoon din ang mangyari? Siguro dapat hindi ko na asahan na hahaba at magtatagal
ang relasyon namin? I should just stay neutral so it would hurt less. Tama.
"Grabe! Ang galing daw niyang boyfriend mo, e! Kaya pala baliw na baliw si gaga at
hindi maka move on! 'Tsaka advise ko na rin sayo na kung puwede, i-check mo rin ang
cellphone niyan. Naku, Lovi. Notorious playboy 'yan, base pa lang sa kuwento ni
Aliyah." Tumawa siya.
"Hindi naman naging sila," I sighed. Gusto ko na lang magtakip ng tainga at alisin
sa isip ang lahat ng naririnig. Kahit pala past na niya ay mahirap pakinggan dahil
makirot sa dibdib kapag naiisip na.
"Ay naku, hindi ko alam pero kahit naman siguro sinong nalapitan niyan ni Horace
noon ay mag-assume na naging girlfriend na! You know desperate girls do that."
Humalakhak siya. "Huwag ka na magtataka kung may lalabas o makita kang nudes niyan!
Charing!"
Nagbuntong-hininga ako, uminit ang mukha ko sa iritasyon. Tama naman, huwag na nga
siguro akong magtataka kung may mga pangit na imahe akong makita o marinig na damay
ang pangalan niya sa issues dahil hindi naman imposibleng mangyari.
I'm informed since day one that he was an asshole. Wala naman talaga akong tiwala
sa kanya noon, kung hindi lang ako mahina pagdating sa mabulaklak niyang mga salita
at mapanganib na mga halik ay wala pa rin hanggang ngayon. But then, I realized
that I should give it a chance. Siyempre, para sa akin... gusto ko pa rin bigyan ng
tsansa ang lalaking ama ng anak ko noon, ang lalaking nakauna sa akin. However, I
believe that it was never his fault. What happened between us wasn't his fault, may
nangyari sa amin dahil sa sariling kapabayaan ko noon kaya wala siyang kasalanan o
responsibilidad na panindigan ako puwera na lang kung nabuhay talaga ang anak
namin.
It still hurts but I'll move on, I'll forget about it. I need to. For me... also
for Horace. I don't want him to keep embracing the regrets and pain, madalas kasi
siyang mag-sorry tungkol doon at sarili ang sinisisi.
Nakatulog akong walang ibang natanggap na mensahe mula kay Horace pero nagising
akong hingal mula sa panaginip na hindi ko na matandaan, my breathing was heavy. I
closed my eyes and bowed my head, forcing myself to remember what was the dream all
about. Ang tanda ko lamang ay madilim na silid, tila anino ng isang bulto sa aking
harapan at isa sa aking tabi. My head spinned up, impit akong dumaing at madiing
pumikit.
Halos mapasigaw ako sa takot nang bumasag sa tahimik na silid ko ang tunog ng
cellphone, napabuga ako ng mabigat na hangin at mabilis iyong kinuha sa tabi ng
unan.
"Hey, Twillain!" I heard Hail's voice, almost groggy.
Naririnig ko rin ang ilang boses sa background, Horace' English profanities and
laughters of his friends. Kinabahan ako, napatayo ako at binuksan ang ilaw.
"Hello, Hail?"
"Oh, yeah! You remember my voice, huh? Sorry, I just got my tongue tied with
another kaya medyo bulol." Humagalpak siya sa tawa. "Anyway, I called to ask knock-
knock! This is going to be fun!"
Napasinghap ako, hindi alam kung pinagtitripan ba ako o talagang lasing na siya!
This is Horace' number! Anong trip nila?
"Hail, I don't have time to answer your knocks. Nasaan si Horace?"
"Just answer my goddamn knocks, come on!" pilit niyang habang tumatawa. "Knock-
knock!"
I sighed massively. "Who's there?"
My goodness, kailangan ko siyang sakyan sa ganitong trip para matapos na at masagot
ang mga tanong ko!
"Hephep!" he blurted.
"Hephep, who?"
Narinig ko ang malakas na tawanan doon, I didn't know it was on a loudspeaker!
"Horace!" Hail screamed merrily. Some of their friends followed it with loud noises
and curses.
"Where's the Hephep there? And the song?" I asked in a tiny voice.
"Ah! You don't really need to search for it!" halakhak ni Hail, kasunod noon ang
tunog ng halikan.
Napangiwi ako. "Hail, Hail? Where's Horace? Sagutin mo muna ako bago ka
makipaghalikan, please lang. Kanina pa ako nagtatanong. Nasaan siya? Ayos lang ba
siya?"
"He was never fixed!"
My God! Wala bang matino roon?
"Hey, Twillain. You still there? Horace was kissing someone!" boses na iyon ni
Margot habang tumatawa.
My heart ached quickly, pakiramdam ko ay sasabog ako anumang oras sa sama ng loob.
Kanina pa ito, e. Nadadagdagan lang lalo at hindi ko alam paano pa kumalma.
Nagmura si Cairbre. "Damn, Margot! You're a dead meat! Hello, Twillain? I'm the 'a
bit' sober here! By the way, Horace doesn't have a girl here! Sorry for Hail's
call, he was just drunk calling!"
"'Yo, Sierra! I'm so drunk but I saw Kuya Haniel's dry humping someone here!" Hail
said on the background.
"Shut the fuck up and go home, Hail!" the girl on the speaker said.
"Awe, ayaw maniwala! I saw him! Really! You know, he's an ass!"
"Really, dear brother?" I heard a sleepy rough voice on the speaker suddenly.
Humagalpak sila sa tawa.
"Whoops, wrong call! Wrong call, Kuya!" Hail laughed.
"I'm gonna fucking punch your balls, Hail! You woke us up to ruin my relationship,
wala ka na bang magawa sa buhay mo? Ganyan ba kapag tinanggihan ng mahal mo?"
"Ooh! Burn!"
"Tangina mo, Kuya!"
"Hmm, got some respect to call me Kuya with a profanity! Great job, kid! Umuwi ka
na ngayon, o tatawagan ko ang tumanggi sayo para guluhin lalo?"
"Fuck you, Haniel! I'm gonna kill you!"
"Sierra will kill you, too. See 'ya in hell, little brother!"
The line went off with Haniel, narinig ko ang malakas na tawanan lalo ng mga
kaibigan niya habang mura nang mura si Hail.
"Iiyak na 'yan!" they chanted.
"Deklan Jr. already did that earlier! I won't!" sigaw ni Hail.
"Ulol, Hail! Don't you fucking call me that name!" Horace' drunk voice shouted
angrily.
My heart skipped a beat, pumikit ako habang nakikinig lamang. He's drunk! Kaya
siguro hindi rin nagtext sa akin, abala pala sa pag-inom.
"Davin! You know where to take him?"
"Yeah, I already called Kuya Hens to take us home. I can't drive—"
"No! I don't wanna go home with your goddamn brother! Tell him to fuck himself and
go back to his mistress of a mother!"
"You can't call my mother like that!" Davin hissed.
Tumawa si Horace. "Truth hurts, just take me to my girlfriend's gate! I wanna see
her, please."
I gasped out mildly, my heart softened.
"Cheesy!" Cairbre commented. "Here's your girlfriend, Hep!"
"Where? This is a cellphone, schmuck!"
"Just put it on your ear, drunktard! She's listening since 2017!" halakhak ni
Cairbre.
"Huh? Really? Oh, God. She called me!" Horace gasped, mas malapit na ang boses
ngayon.
"Tanga, Hail called her and planned to ruin your cool off to break up! Iiyak ka
sana bukas, thank me when you're sober!"
"Race..." I called softly.
He chuckled roughly and groaned. "Oh, shit. I miss you, baby. I'm so sorry. Please,
I don't want a cool off."
"Umuwi ka na sa unit mo, Horace. Nag-aalala na ako. You are drunk!"
"Yeah, I know. I'm sorry, I got drunk," parang bata niyang sinabi sa malungkot na
tinig. "I'm sorry, baby. I shouldn't get drunk, I just had some shots but I ended
up like this because I don't know... please, stay with me. I won't do any mistakes
again. Please."
Oh my God, he's sobbing! He's so drunk! Hindi ko inaasahan na ganito siya kapag
sobrang lasing!
"Baby, Horace, calm down! Stop crying, it's okay. It's all right, just go home safe
now. Please? We will talk tomorrow," I said in a calm and clear voice.
"Talaga?" his voice lightened up, he sobbed again. "We won't take a cool off
again?"
Tawa nang tawa ang mga kaibigan niya sa kabilang linya pero wala siyang pakealam,
sobrang lasing talaga siya para umasal ng ganito! I feel so guilty and sorry for
making him feel bad. My heart hurt.
"I-I'm gonna wait for you to get home now in your unit, I'll take a taxi and you
let someone to drive you there. I'll wait."
"No, baby."
"What d'you want me to do?" I asked sweetly.
"Stay in your room and sleep now, I'll take a cab and go home. We'll talk tomorrow,
please..."
"Alright, baby," I said softly and my heart's aching.
He chuckled lowly, he sounds so amused like he's dreaming. "Text me something,
anything to make sure we're good."
"I will."
He gasped gently. "Uh-mm, I love you."
"I love you. Be home safe," I said softly.
Pakiramdam ko ay masyado akong isip bata dahil sa nagawa kong desisyon, ang dali
kong nagdecide ng ganoon. Tama si Carly, kailangan kong matutong umintindi sa mga
bagay-bagay sa loob ng isang relasyon. I'm inside a relationship with him to keep
us working, we shouldn't just decide individually because we're committed. Also our
decisions. Hindi dapat ako nagpapadala sa emosyon, nasasaktan man ako ay alam kong
ganoon din siya. May mga bagay lang talaga na hindi ko dapat ipilit.
"Sure. I love you," he was repeating those words until the call ended. I couldn't
call him back again, I think his phone's already deadbat.
I texted him, I waited for his reply and was checking if I could call him but I
fell asleep waiting. I don't really know where they were, baka malayo iyon at sana
naman ay safe siyang nakauwi. Sobrang guilty ako kahit sa paggising ko kinabukasan,
I expected that I couldn't call him still because he'd surely get up late today for
being drunk last night. Alas tres na iyon at kung iisipin ay baka nga umaga na siya
nakauwi kung malayo man ang pinanggalingan.
Cairbre: Hennessy brought him and Davin home. He'll be safe. Thank God you calmed
the crap down. Night, Ma'am Sarmiento.
Iyon ang text ni Cairbre sa akin, alas tres y media iyon ng madaling araw at
nakatulog na ako noon kaya ngayon ko lang nabasa. That lightened me a bit, I tried
to miss call Horace but it's still out. He really needs to get his energy back,
hayaan ko na lang muna siya at hintayin hanggang sa magtext.
I did my routine that morning, I received texts from friends. Inaaya ako nila Carly
na lumabas ngayon at magpunta sa birthday ng kabatch namin. I told him I'd try,
hindi pa ako sigurado kung makakasama dahil wala pa namang text si Horace at wala
rin akong gana lumabas pa.
I checked my social media. I got some followers on IG, nakita ko agad si Aliyah
Soriano doon na nagfollow sa akin kaya tinanggap ko at nacurios puntahan ang
profile niya. She has a lot of pictures, her feed was aesthetic with all the same
effect. Natuwa ako sa kanyang mga litrato kaya napunta ako sa pinakauna niyang
naipost doon.
My forehead wrinkled as I saw her third row on the feed, photos with Hennessy.
She's also friends with some familiar faces from the party five years ago! Pictures
with Hennessy were taken years ago even before the house party!
I gasped out.
Is she the ex girlfriend Fab was talking about without Horace knowing? Kaya ba may
alitan silang magkapatid dahil dito? Oh shit! Hindi ko inakalang si Aliyah iyon!

[ 30 MT28 ]
-------------------------------

#MT28
I decided to go out with Ate Tricca that afternoon for a walk, wala kasi akong
magawa kaya sinamahan ko na lang siyang mamili sa Hypermarket. Gerome's family was
continuously filling her ATM, pampalubag loob dahil sa anak nilang puro pambababae
ang ginagawa ngayon. Pinagtatakpan pa nila ang gagong 'yon sa mga gawain, ayaw na
niya kay Ate Tricca dahil nabuntis. Pagtapos itanan, ganito ang ending.
Madalas talaga sa mga lalaki, gago. Hindi na mawawala sa kanila iyan, bawat lalaki
ay may kanya-kanyang kagaguhang taglay. Iyon bang paniniwalain kang kayo na habang
buhay pero gusto ka lang makuha at itatapon pagtapos pagsawaan.
I'm so stressed!
I'm still lucky that even my boyfriend is an asshole, he reached me out. Iyon ang
hindi ko inasahan kailanman, we just met in one night stand for heaven's sake! Pero
pinanindigan niya pa rin ang pagkuha sa akin sa murang edad.
"Ate, ano pang kulang sa listahan mo? Ako na ang hahanap."
"Doon muna ako sa mga fresh milk titingin, Twillain. Wala akong listahan, hindi ko
ugali 'yan."
"Ah, hindi ka pala nagmana kay Mama." Tawa ko.
She shrugged. Her baby bump is already showing up, parang maliit na pakwan pa lang
naman iyon sa pang-limang na buwan ngayon. Ang cute tingnan, medyo nagkalaman si
Ate sa pagbubuntis pero makurba pa rin ang katawan. Mas mukha pa nga akong may anak
kaysa sa kanya.
Nalingunan ko ang infant section sa bandang dulo, pasimple kong iniwanan si Ate sa
paglalakad para tumungo roon dala ang cart namin. Mayroong humihila sa akin para
pumunta sa infant section, natutuwa akong makita iyong mga maliliit na damit ng
baby at magagaan sa matang kulay nila.
Habang tumitingin sa mga damit ay unti-unti akong kinakain ng konsensya ulit,
huminga ako ng malalim at hinawakan ang isang damit na pambata. Napangiti ako,
bibili na lang ako ng ganito para kay Ate Tricca kahit wala pa man ang baby niya.
I took a picture of it and sent to Horace.
Ako: Wake up, my hoe. I'm so bored, I went out with Ate Tricca for her monthly
grocery.
Tinabi ko ulit ang cellphone, muli akong pumili ng damit doon. Her baby is a she, I
hope Ate Tricca won't give her Dad's name. Puwede namang sa amin na lang niya
itulad ng apelyido iyon, Gerome doesn't deserve her daughter. He's a fucking jerk.
Nilagay ko ang tatlong one piece suit sa cart at nilakad pa ang kahabaan ng section
hanggang sa mapunta ako sa kids row, I smiled and took a picture of a shirt with
"Daddy's girl" printed on it. I sent it to Horace again.
Ako: This shirt is for ages 2-5 years old! Isn't it cute?
I bit my bottom lip and sighed, tinabi ko ang cellphone ulit at binalikan ng tingin
kung saan iniwanan si Ate. I could still see her choosing fresh milks, ngumisi lang
ako at tinulak na ang cart para gumala pa. Naisipan kong puntahan ang cereals na
nakita sa stall, ang daming ganito ni Horace sa unit niya. Bibili pa ba ako? Well,
iba naman siguro kung mula sa akin. Doon na lang ako didiretso sa unit niya
pagkahatid kay Ate Tricca.
We need to talk and fix our things. Masyado akong naging padalos-dalos sa desisyon
ko, e. It was obvious, it hurt him. Kahit para sa iba, nakakatuwa na iniiyakan ng
lalaki? Sa akin, hindi. Narealize ko lang noong marinig siyang humihikbi na ayaw ko
pala siyang maiisip na umiiyak dahil sa akin.
I looked at my side and saw a familiar man, he was looking up at the cereals. His
hair was in a man bun, it's Hennessy. Kapansin-pansin siya sa bulto at mataas na
height, kung hindi ko lang pinakatitigan ay baka inakala ko nang natunton ako ni
Horace dito. Kumpara kay Horace, mas madilim ang kanyang features lalo pa't medyo
moreno ang kutis. He's wearing a white sweatshirt and black skinny jeans, his firm
thighs defined more.
Kumuha siya ng isang box ng cereal doon at nagbasa, ilang saglit pa ay tumaas ang
isa niyang kilay at sumabay ang paglingon sa aking gawi na tila naramdaman ang
atensyon ko. My chest suddenly feels heavy as our eyes met, napakurap-kurap ako at
iniwas ang eyeballs ko.
I don't really know if we're in speaking terms but my ego decided to dodge it,
binalik ko ang tingin sa harapan ko para pumili ng cereals. Sa gilid ng aking mga
mata ay nakita ko ang normal niyang paglapit, ilang metro lamang ang distansya ay
doon din siya namili.
"Hey..." he trailed off and chuckled. "Twillain."
Okay, what the hell with hey and my name?
My forehead knotted, nilingon ko siya at tipid na nginitian. Medyo kaboses din pala
siya ni Horace, malalim at may halong paglalaro sa malambing na paraan.
"Uhm, hi," bati ko pabalik. "H-Hennessy."
Wala namang masamang makipag-usap sa kanya, medyo guilty lang ako dahil galit sa
kanya ang boyfriend ko at ngayon ay nakikipagbatian ako sa kanya.
He chuckled again and finally made his turn to me. "It's really weird to hear."
Pinagkunutan ko siya ng noo, kumuha ako ng dalawang box ng cereal na paborito ni
Horace at nilagay sa cart.
"I'm not used to it. I don't really like that name." He shrugged.
"Oh." My lips parted in realization. "Deklan or Junior, should be?"
I shivered. Parang ngayon ko na lang ulit naisaboses ang pangalang iyon,
nakakakilabot lang maisip.
Hindi ko yata kayang pangatawanan iyon, ayaw kong tawaging Deklan ang kapatid ni
Horace. Masyado akong nalulunod sa kadiliman noon na tila walang dapat nagmamay-ari
sa pangalang iyon o dapat si Horace lang ang tatawagin kong ganoon.
Humalakhak siya. "Junior, what the hell..."
Kung ganoon, mas sanay pala siya sa pangalang Deklan kaysa sa Hennessy habang si
Horace naman ay ayaw sa pangalang iyon. Ngumiti na lamang ako, his eyes went down
on my cart. His lips scaled up.
"Are you... pregnant?"
Napasulyap din ako sa cart na puno ng pagkaing masusustansya at may mga damit pang
baby. Uminit ang mukha ko at agad napailing. Tumingin siya sa katawan ko at ngumuso
bago binalikan ang mukha ko. Parang si Horace din, walang ibang judgement sa mga
mata o disgusto sa pangangatawang mayroon ako.
"Hindi, sa kapatid kong buntis ang lahat ng 'to. Sinamahan ko lang siya sa
pamimili," imporma ko.
Pasimpleng gumala ang tingin niya. He looks casual than Horace, si Horace kasi
kahit patawa at makulit ay may pormal na aura pa rin habang heto naman ay kaswal
lang at tila normal ang lahat. Very carefree looking with a dark side for some
reason.
"Hmm, I guess your boyfriend's in a dreamland 'till now." He chuckled.
Kahit moreno ang kulay ay halata sa kanyang mukha ang pamumula, mukhang hindi pa
siya natutulog at natanto kong siya nga pala ang kumuha kila Horace kaninang
madaling araw!
I gasped simply, I don't need to mention that.
"He was so drunk, he was crying. Did you break up with him?" natatawa niyang tanong
at kinuha na ang isang box ng cereal sa stall.
"Nalasing lang, mayroon naman talagang iyakin kapag nalalasing."
He arched a brow. "Ikaw?"
Kumunot ang noo ko at hindi agad nakapagsalita. He shook his head a bit.
"Just kidding, or... guessing it. Some girls are cry baby, though."
"Right." I nodded and chuckled. "I'm one of those."
Iyakin talaga ako kapag nakakainom. Sabagay, iyakin din naman si Aliyah, e. Hindi
na bago iyon kung iisipin para sa kanya. Ilang taon kaya naging sila? Seryoso ba o
fling din gaya kay Horace?
Natawa kaming dalawa.
Mabagal akong naglakad sa kahabaan ng stall habang nakasabay siya at marahang
tinatambol ang box sa kanyang isa pang kamay. Nagtaas ako ng kilay.
"Parehas din pala kayo ng hilig ni Horace."
"Just cereals, maybe."
Pati sa babae, 'di ba? I wanted to ask. Naging ex niya si Aliyah at naging fling
naman na Horace, I still have so many questions in mind about it. Ayon kay Fab,
hindi alam ni Horace na ex ni Hennessy si Aliyah? Paano iyon? Sabagay, mukhang wala
namang pakealam si Horace sa mga nakakafling niya. Isa pang palaisipan kung totoo
bang last year lang sila nagkakilala bilang magkapatid? Kung ganoon, hindi pa sila
magkakilala five years ago at nasa iisang house party? Sakit naman sa ulo isipin ng
mga iyon.
"Do you mind me asking?" he asked.
"Nagtatanong ka na nga."
He got amused, he laughed and nodded.
"Alright. I just wanna ask how you met? Are you together for years now? Four?
Five?"
Huminga ako ng malalim.
"We're just together for months, almost four."
Marahil hindi niya rin naman alam iyong nangyaring pagkakakilala namin ni Horace
five years ago. Siyempre, hindi! Hindi pa nga sila magkakilala noon!
"Hmm, you look familiar, by the way..."
My chest heaved up.
"I was at Erica's party some years ago," I admitted awkwardly. "If you remember
that party."
"Oh, right." He nodded, his forehead was wrinkled as if he's remembering that time.
"Right, Erica..."
"Ex mo siya?" naniniguradong tanong ko.
He flinched with a smile. "I don't think so."
Napatawa ako. Magkapatid nga!
Naramdaman ko ang pagtitig niya sa akin. Tumango ako at ngumiti.
"Nandoon din si Horace."
"Yeah, I know him and he doesn't even know my existence that time yet." He laughed.
"We just met last year and got introduced as siblings."
"Sabi nga niya. I can't believe you just met last year and went to one party
without knowing each other."
I still can't believe about it, parang ang liit ng mundo nila pero hindi sila
magkakitaan. Although, I don't really know the whe story of their family. Ang alam
ko ay bago lang nalaman ni Horace na nagkaanak at nagcheat ang Daddy nila noon pa
at tinanggap pa rin ng kanyang ina kaya kahit anong galit niya ay wala siyang
magawa. Ang alam ko rin galit si Hennessy sa kanya pero iba naman ang nakikita ko
ngayon. Ang gulo.
"Baka destiny." Halakhak niya at nagkibit balikat. "Ilang beses ko na rin siyang
nakita at nakasama sa mga parties, we have a lot of common friends around. We don't
really look alike so... no one noticed until my mother told me about Villareals."
Really? Seriously? Ang hirap paniwalaan noon, akala ko ba matagal na niyang kilala
si Horace? Iyon ang sabi ni Horace, matagal na siyang kilala bilang kapatid pero
hindi niya kilala si Hennessy dahil hindi niya alam ang tungkol sa panloloko ng ama
kundi lang lumabas ang katotohanan last year! O baka mali ako ng pagkakaintindi?
I nodded. "Mahirap siguro iyon para sa inyong dalawa."
"We spent our time hating each other," he chuckled.
I looked at him and smiled. While looking at him, I noticed a small tattoo on the
side of his neck. Nagpatuloy siya sa ilang kuwento tungkol sa buhay. My heart
thrashed so bad, hindi na ako nakapagsalita, ayaw kong maniwala sa kanya masyado.
Ayaw kong mabahiran ng ibang kuwento ng isip ko.
We parted ways eventually, nakita siya ni Ate Tricca kaya iyon ang kinaaliwan.
Panay ang daldal niya sa akin kung gaano kaguwapo si Hennessy, kanina niya pa raw
nakita iyon at napansin. Hindi niya inasahan na kapatid pala ni Horace, nag-uumpisa
na si Ate sa paglilihi kaya baka iyon ang unang nakaaliwang mukha.
"I saw Hennessy earlier," saad ko kay Horace habang pinapanood siya sa pagkain.
His hair is so messy, he's topless with only black Versace boxer shorts while
sitting on the high stool. Kagigising niya lang, pagkatext niya ng good morning
kanina kahit hapon na ay pumunta ako sa unit niya. Nagpaalam ako kay Mama kaya wala
namang problema kahit gabihin ngayon.
Napahinto siya sa pagkain ng cereals, kumunot ang noo at sinulyapan ako.
"And?" he asked, he resumed eating normally.
I shrugged. "He's nice, bumili rin siya ng cereals kanina. Parehas kayo ng
paboritong agahan."
"Hanggang doon na lang 'yon."
Natawa ako sa kanya. "Masyado kang inis sa kapatid mo, mukha namang magkakasundo
kayo. Parehas kayong babaero at tipo. Akalain mong si Aliyah pala ang ex niya!?"
He gasped and eyes squinted while looking at me.
"Don't get it wrong! Aliyah followed me and I liked her feed. Nakita ko lang doon
ang pictures nila ni Hennessy."
"I didn't know they were exes."
"Kaya siguro kayo galit sa isa't isa. Maybe he loved Aliyah and you just made her
your fling!" I joked.
Nagbuntong-hininga siya at tinapos ang pagkain, mabilis siyang tumungga sa milk jar
at bumaba ng high chair bago lumapit sa akin para dalhin ako patungong sala.
Kumapit lang ako sa kanyang balikat at inayos ang buhok niya pataas, I kissed his
cheek as he sat down on the soft couch. Sumandal siya at tinitigan ako, his eyes
were puffy from crying last time. Ngumuso ako at hinaplos ang pisngi niya.
"Sorry..." I said apologetically. "Alam kong hindi dapat ako nagdedesisyon ng
ganoon sa relasyon natin. Nainis lang talaga ako sayo kasi nadadamay ang lahat
kapag bad mood ka."
Kumamot siya sa kaliwang kilay at humingang malalim, his hand rested on my thighs.
Gumapang iyon patungo sa aking baywang para hilahin ako at mayakap, he nodded a
bit.
"I'm sorry, baby. I got it bad last time, I just don't really want to see my father
and brother around. They're assholes and I know I shouldn't let it get to me.
Forgive me... also for drinking and getting drunk."
Pinisil ko ang pisngi niya at natawa.
"It's all right! You were a cry baby!"
He groaned, his cheeks blushed like it's embarrassing him big time. He gently
squeezed my waist, his jaw clenched.
"I was insanely thinking about your text all night, I didn't wanna reply to it.
Baka lumala lang, my plan was to wait until you calm your irritation for me." He
gasped. "Please, next time do not just decide like that. Puwede mo akong kainisan
at awayin dahil sa ugali ko pero huwag cool off o break up agad, I just needed time
to think. It would just long for hours, I assure you and I'll be back to you."
I nodded. "Mm, sorry talaga. This is my first relationship so far, Horace. I even
asked for Carly's advise yesterday to understand what was happening."
"What did you get?" he chuckled in amusement and leaned his back on the back rest
again while watching me.
"Sabi niya nga na hindi parating cool off ang sagot tuwing may misunderstanding. I
need to give you time and at least weigh the problem to understand. I need to be
with you through it." I smiled, I crouch a bit to reach his cheek and nose until
his lips. "I love you. I'll try to be more open inside this relationship."
He closed his eyes and a smile crept on his lips widely.
"You know what, baby..." he trailed off and looked into my eyes. "I'm so damn in
love with you. I hope you're ready."
My heart fluttered out, my lips automatically smiled while staring back at him.
Kumunot ang noo ko.
"Ready for what?"
"You'll know when I get back six months from now. Just stay connected, I'll do my
best to keep you."
I pouted even though my heart is already thrashing against my chest. Masakit ang
bawat pagtibok sa masayang pakiramdam, hindi ko alam na ang kasakitan ay may dala
ring kasiyahan sa magkaparehong oras.
Our day went well, we talked a lot about life until it gets to the future we want
to have. Hindi ko alam kung tama ba na mag-isip at magplano na ng para sa
kinabukasan gayong wala namang kasiguraduhan ang pag-andar ng oras. Bawat minuto ay
pumapasok sa isip ko ang kanyang pag-alis, doon pa lang ay alanganin na ako pero
nagtitiwala ako sa kanya. Alam kong babalik siya sa akin.
The next day, Mama told me to invite him for lunch with my whole family. Nandito si
Papa ngayon dahil Linggo pero babalik din agad sa talyer para magtrabaho sa Lunes,
maagang pumunta si Horace sa amin kaya nasa sala lang kami para manood ng TV habang
naghihintay mananghalian.
Nakita ko siyang humikab habang nakatitig sa TV, ngumisi ako at dinantay ang kamay
ko sa kanyang hita.
"Dapat hindi ka muna pumunta, inaantok ka pa pala. Puwede namang saktong
tanghalian," pabulong kong sinabi.
He held my hand on his lap, inangat niya iyon para halikan.
"Wala akong magawa sa unit, and it's better to be here early. Where's your father,
anyway?"
"Pumunta sa kapit bahay, may pinaayos 'yong kaibigan niya sa tricycle."
He gently kissed my cheek and bite.
"Two days..." he sighed.
Two days na lang, aalis na siya at mawawala ng anim na buwan.
Huminga ako ng malalim at tipid na ngumiti.
"We'll be good," I said. "Gagraduate na rin ako, magkakaroon ako ng
pagkakaabalahan."
"Are you gonna take my offer to Manila?"
"Hindi na siguro, puwede naman akong manatili at dito na lang magturo sa
eskwelahan. Tatanungin ko si Carly kung saan sila."
He nodded. "Alright, maybe you can transfer when I get back."
"I'll wait for that." I chuckled.
Hinawakan niya ang kamay ko at isa-isang hinalikan ang mga daliri ko, he held and
caressed my ring finger.
"And ready this for me, too..."

[ 31 MT29 ]
-------------------------------

#MT29
"Tumigil ka na, Josh!"
Nagtatawanan sila Carly habang naghaharutan sa sofa, Josh was tickling her. After
our graduation earlier, we decided to go to Josh' unit. Bago lang ito, kabibigay
nga lang ng susi ng Mommy niya kanina bilang graduation gift. It was supposed to be
a family lunch but Mama let me have the day with friends, sa dinner na lang siguro
kami magsasalu-salo.
The place was cool, mainit kasi kanina sa venue at pawisan kami kaya sobrang
nakakairitang kumilos. Ang dami pang seremonyas, halos ilang oras ang tinagal pero
sa huli ay bigayan din naman ng diploma ang mangyayari.
"Mag pizza party na lang tayo ngayon, nagbilin ako kila Lydia. Mapera naman si
Aliyah!" halakhak ni Nikka.
"Siraulo, pinerahan mo pa."
"E, parati naman siyang gumagastos dahil malaki raw ang utang na loob kay Lydia.
Nakapasa ba naman sa lahat ng subject, magaling talagang magtutor si Lydia."
"Oo, peste lang minsan."
Napataas ang kilay ko. That's totally right! Matalino si Lydia, talagang may
problema lang sa mga taong may kapintasan. We used to be friends, I just don't
really like her mouth. May mga kaibigan naman talaga tayong hindi nakakasundo pero
nasa isang grupo pa rin.
"Ayos lang ba?" Erwin asked and glanced at me. "Twillain? Lydia at Aliyah sa isang
lugar?"
I don't really know what's been happening behind my back for the past week before
this day, nitong nakaraang linggo lang ulit ako nakabalik sa pagsama sa kanila nang
magsimula ang rehearsal para sa graduation pero nakakausap ko sila sa group chat.
Madalas si Carly ang kausap ko at nababanggit niya naman ang ibang nangyayari.
Kumunot ang noo ko. "Bakit naman hindi? I don't have a problem with them."
Carly smiled.
"Oo nga, sila lang naman ang may nasasabi kay Twillain. Besides, Twillain is an old
member of us. Kung may problema sila, sila ang umalis."
"Yes, girl!" Nikka exclaimed. "Mabait naman si Aliyah, nadedemonyo lang ni Lydia.
'Tsaka magkakilala na sila ni Twillain dati, siya kaya ang unang tutor!"
Nasabi na nila kaninang susunod sila Lydia rito at Colton, hindi ko na kilala pa
ang ibang dumagdag sa aming grupo. I'm still welcome, hindi naman kami nawawalan ng
koneksyon noon at hindi iyon tumagal ng ilang taon para magkalimutan.
Iyon ang pinag-usapan nila, tumatango na lamang ako sa para sumang-ayon kasi wala
naman talaga akong issue kung kasama sila. Iyong alitan namin ni Lydia, wala na sa
akin ngayon. Ang hindi ko lang sigurado ay ang pagpansin sa akin ni Aliyah, I know
how much she cried for Horace when he broke up with her then but it wasn't my
fault. Hindi rin naman ako ang dahilan ng break up nila noon.
Binalik ko ang tingin sa cellphone.
Horace: Congrats, babe! Send me a pic!
Horace: I didn't mean nude, okay? Don't overreact!
I chuckled.
It's been ten days since he left, I'm missing him already but I can do this. Ayos
lang ito, anim na buwan lang at mabilis naman ang mga araw na tumatakbo.
I yawned while replying.
Ako: I'll never send you a nude, baka pag nagbreak tayo bigla mong ilabas sa
internet.
Ako: Thanks, by the way. Nandito pala kami sa condo ni Josh ngayon.
"Twillain, you can use the other room if you're sleepy," Josh suggested. "Tatawag
lang ako ng delivery. Hanggang hapon tayo rito."
Carly grinned. "Or it would be nice if we stay here overnight! Right!?"
I sighed.
"Pass!"
"Boring!" ani Nikka. "Text ko si Tita Luisa! Wait!"
Hindi ko iyon tinugunan, kinuha niya ang cellphone. Erwin was hugging her from the
back and I couldn't help but roll my eyes, I feel so alone here suddenly! These
cheesy couples are making me jealous for not having Horace here.
Really?
Carly pointed the guestroom. "Take that room, para may lakas ka mamaya at hindi
agad tutumba!"
Umirap at tumango na lang ako. Sumunod si Carly kay Josh patungo sa dining area,
naiwanan ako sa sala kasama sila Erwin at Nikka na abala ngayon sa pagpili ng
panonoorin sa TV.
I kept myself busy chatting with Horace, we just talked about the day without each
other again. Usually, our topic is about the ship and my rehearsal for the past
days since he left. It would never be boring. Well, for us. Masaya kami kahit
random topic lang basta magkausap.
Kinuha ko ang bag sa sofa at nagpaalam kila Nikka na magbibihis lang sa kuwarto,
the guestroom was fine and fresh. Nagtagal ako roon nang tumawag si Horace, it was
a video call.
"Come on!" he scoffed. "That's Colton we're talking about!"
I pursed my lips and smiled. "I know, so?"
Sinabi ko sa kanya ang mga kakilalang dadating na kasama namin mamaya at ganyan na
ang reaksyon niya. He's suddenly feeling so jealous!
"So?" he huffed and glared. "Babe, you think I don't really remember how desperate
he was just few months ago?"
Natawa ako habang tinatali ang buhok ko pataas, nakapatong ang cellphone sa dresser
at nakasandal sa salamin para makapag-ayos ako.
He chuckled wryly. "He's so desperate, he bragged my Mum's name in vain!"
"Seryoso ka ba? Ganyan ka magselos?"
"Oh, you wouldn't wanna know!"
I sighed and looked at him on the screen.
"Ano palang gusto mong gawin ko? Umalis dito para hindi siya makasama? Babe, he's
not the only friend here! Nandito rin sila Carly at ang iba, ang unfair naman kung
aalis ako dahil lang sa kanya."
"Did I tell you to go out? What I'm saying is, um... shoo him away." Umikot ang mga
mata niya na tila nag-isip kung tama ang nasabi niya, sumipol siya. "Um, okay...
alright, you win. Stay, but never too close to him."
I chuckled.
"Alam ko, okay? You don't really need to demand it! I know where I belong..." I
grinned at him and wiggled my brows.
It made him scrunch his nose, his ears reddened and he gasped as he leaned back on
the backrest. He pouted.
"Uh-hmm, that feels quite better now."
"Really, quite?" iritado kong singhap.
"The words, only. But you're beyond fantastic and I'm craving to kiss you
breathlessly than I ever did few days ago." He winked and licked his bottom lip.
My cheeks heated badly, pinandilatan ko siya.
"Alam mo, feeling ko namimiss mo lang 'yong ginagawa mo sa akin pero hindi ako!
Manyak ka talaga, e!"
Humagalpak siya sa tawa at umiling-iling.
"Babe—"
"Captain, hi!"
His eyes turned to whoever behind the phone, he smiled casually.
"Mrs. Miller—"
"Already divorced, Captain."
"Oh, right, Ms. Mayuki."
She cleared her throat and chuckled sweetly. "It's Miyuki."
Horace chuckled awkwardly and glanced at me simply, his chest heaved up when he saw
my expression. I don't even know how I look while listening!
"Miyuki, yeah."
"It's okay, I appreciate that you remember me," she chuckled softly. "You're
looking hotter by months, hmm."
Kumunot ang noo ko, huminga ako ng malalim at matalim na ang tingin sa screen. He
chuckled nervously, tumayo siya mula sa inuupuan at ngumiti.
"Sorry, Ms. Mayuki. I'm talking with my girlfriend at the moment."
"Oh, is that for real?"
"Yes, of course!" I said irritably even though I'm sure she couldn't hear me.
Horace brow arched up, his lips curled up and nodded with amusement.
"Yes, Ma'am, of course. She could hear you asking and answered it with irritation
now. Hope you don't mind me exiting."
"Hope we can catch up later, maybe?"
What a piece of shit?
"Can you give her the phone and stab her the earpods so she could hear me?" I
demanded seriously, gritting my teeth.
Lumukot ang kilay niya at mas natuwa ang ekspresyon, umiling siya at lumakad palayo
habang natatawa.
"Nah, babe. Let me handle the situation—"
"Of course you will handle it later, don't you? Ilang araw pa lang, Horace! Paano
pa aabot ng anim na buwan 'yan, ha? My goodness!" I scoffed. "Hindi ako
makapaniwala! Ilan pa ang lumalapit sayo riyan? Sampu? Are you taking them in one
bed every single night? Enjoy ba?"
"Oops, trust, baby. I need it," he sighed. "We're miles away, you won't open this
kind of argument every single woman you'll hear me talking."
"Well, guess what? Iba ang talking sa flirting! We don't really need to argue about
girls around there but how can I make sure that you won't flirt back? Alam kong
imposible 'yon sayo!" naiinis kong tugon. "I-Isa pa, magaganda ang mga babae sa
iba't ibang bansa! You're sailing a passengers ship! That would get you plenty of
sexy ass chics, you know! And your so called girlfriend here isn't even worth a
second glance! Alam mo rin sa sarili mong g-gwapo ka at makukuha ang kahit sinong
gustuhin!"
Damn, I'm in a real deep shit. I can't help it! Everything I just said is all true,
it might be a confession since he left! Parati akong nakakaisip ng hindi maganda at
nasasaktan ako. Pakiramdam ko ay walang oras na nasisiguro kong akin pa rin siya.
He gasped out, his brows were furrowed while looking and listening. Even with those
sad eyes, I couldn't help but appreciate how good looking he is in that white
uniform with black pads on the both shoulders.
"Baby..." he sighed and closed his eyes. "I understand that you can't really trust
me yet but what's with that comparison? You. You are my girlfriend, that's what
makes you special than the others and being your boyfriend is what makes me so
fucking proud, I love everything about you. You are not worth a second glance
because every eyes would stay on you, just like mine, they were stuck on you. No
plan to leave like they were made to stick with you."
My lips separated, my heart drubbed wildly. Bigla kong hindi makapa ang mga
salitang bumubukol sa aking lalamunan. His eyes stayed on me, tumaas ang isa niyang
kilay. He looked serious.
"Gain some confidence, my love. I want you to see why I'm so crazily in love with
you and you'll be in love with yourself, too. That's for sure."
My eyes heated, napaiwas ako ng tingin. I looked at my hands on the dresser and
clasped them together, kinagat ko ang labi ko at suminghap.
"I-I'm speechless, hindi ko alam ang sasabihin ko dahil hindi ko naman alam kung
bakit ka nga ba nainlove sa akin."
"Because you made me embrace everything about you, Lovi. And on the other side, I'm
in love with you without a reason. You know, when the right arrow just shot you
correctly." He shrugged. "Wish I could hug you right now."
I chuckled lowly while shaking my head, it flattered me so much and I don't know
how to handle my wild heartbeat. Magaan ang pakiramdam ko hanggang sa matapos ang
pag-uusap namin at kinailangan na niyang bumalik sa trabaho, I fixed myself after
that.
"Oh, one more thing, babe. Please, untie your hair and don't let anyone see your
nape 'cause that's for me."
Natawa ako, tila naririnig ko pa rin ang boses niyang may halong frustration habang
sinasabi iyon kanina. He has a fetish for my neck and nape, he wouldn't just really
let me go out with my tied up hair.
Nag-umpisa ang aming selebrasyon, dumating sila Lydia at Colton na magkakasabay
kasama pa ang ibang schoolmate namin noon at ilang kaibigan ni Aliyah. Gulat pa ako
na kasama si Davin sa mga bisita, iyong kapatid ni Hennessy sa ibang ina. Siya ang
kaharutan ni Lydia sa araw na iyon, maybe he was her date for today or they are
seriously dating? Exclusive? Hmm, good for her. Halos kaedad lang naman namin iyon.
"Let's take a pic!" Josh said as he set up the camera on the stand in front.
Carly ran towards me and hugged my waist while giggling, mabilis ding tumakbo si
Josh nang mai-timer ang camera. We all settled on places we're in, it was four
shots with our different poses. I feel the enjoyment around with our friends.
Sumasabay pa sa kasiyahan ko ang mga naiisip sa susunod na araw, I will surely get
my license then work to help my family!
Pagtapos ng picture taking ay nagsiupuan kami sa sofa, ang iba ay sa carpeted floor
na naupo habang nagkakainan ng pizza at iba pang pagkain sa center table. The cases
of alcoholic drinks are on the floor, too. Carly and Josh sat beside me, on my
other side was taken by Davin and next to him is Lydia, Aliyah and so on. We're all
around the living area, may karaoke kaya maingay ang unit.
"Hey, Ms. Sarmiento!" Aliyah waved her hand with a bottle of beer.
I smiled. "Aliyah."
"Heard about you and my ex, huh?" tumayo siya at nakiraan kay Davin, nagbigay iyon
ng espasyo para sa upuan ni Aliyah sa tabi ko.
Umusog ako ng konti para maging sapat din ang upuan niya, kanina pa siya umiinom ng
beer pagkadating pa lang nila ni Lydia ay iyon na ang pinagkaabalahan kasama ang
mga dinalang kaibigan.
"Wait, Horace said you didn't have a relationship," Carly interfered with a sweet
smile, nasa tabi ko lang siya kaya sagap niya agad.
Umikot ang mga mata ni Aliyah at bahaw na natawa.
"Sino ba naman ang aamin na may nakarelasyon siyang ibang babae? Boys will be boys,
itatanggi nila iyon para maging good boy ang imahe."
Alam ko naman na parating sinasabi noon ni Aliyah na naging boyfriend niya si
Horace, iyon lang ay wala talaga iyon para kay Horace. Pero may punto rin siya, may
mga lalaki talagang nagtatanggi na may naging nobya sila para maging good boy
image.
I pursed my lips into a smile. "We're doing good, he's away for work."
Iyon na lang ang sinabi ko upang hindi na humaba pa, ayaw pa naman ni Carly na may
against sa akin lalo na kapag magkasama kami. I know she's defending me even
without my presence with them, siya naman ang tunay na kaibigan ko sa lahat. Guilty
pa ako na wala siyang alam sa nakaraan ko kahit kasama ko na siya noon pa.
"Yup, I know that! I'm really so shocked that you two! I mean, you used to hate
him. Naalala ko pa ang mga advice mo noon sa akin tungkol sa relasyon namin at
break up." She smirked and took a sip on her bottle. "How long have you been
together?"
My chest tightened a bit, I inhaled and avoided her gaze. Sumimsim ako sa baso ng
juice bago siya sinagot.
"A month."
Carly giggled. "And counting."
"Counting what? Days or weeks until break up?" tawa ni Aliyah.
Carly snorted, sounds more offended more than me.
"Excuse them, Aliyah, but Horace already promised her a marriage. You know, he's
securing the future with her."
"Believe me, he told that to many girls."
"I believe you," I chuckled. "Hindi naman ako umaasang sa kasal kami mapupunta. I'm
just going with the flow, yolo."
Her teeth gritted while looking at me, a small smile crawled on her lips.
"Good for you, then."
"Good for her, lahat naman tayo hindi umaasa na magtatagal sila." Halakhak ni
Lydia. "Horace is one of the assholes as you said, Aliyah. Ang sexy at ang ganda mo
na pero iniwanan ka pa rin, iyon pa kayang... babae lang."
Nagtawanan iyong mga kasama nila. Carly scoffed instantly, she glared.
"We're all women, Lydia!"
"Right. I'm just a girl who happened to be my boyfriend's everything, I'm still
special." I chuckled.
I took a shot on the table, I caught Colton's eyes on me and I just smiled. Lydia
and Aliyah gasped, magsasalita pa sana si Lydia ngunit naunahan na ni Josh.
"Aliyah, your boyfriend's here!"
Suminghap si Aliyah at napatayo agad para sumalubong na may malapad na ngiti, I
glanced at the door side and saw Hennessy with Josh. They highfive, lumapit din si
Erwin doon upang bumati. My forehead wrinkled, I shouldn't get surprised because
Davin is here though.
But did I hear it right? Aliyah's boyfriend? They're back? Okay, wow.
Aliyah was smiling widely as she climbed on Hennessy's neck. He smiled at her then
his gaze unintentionally caught mine, I smiled at him a bit and his jaw clenched
tightly that made him look so angry dangerously. His sharp eyes avoided me when
Aliyah glanced at me, huminga ako ng malalim.
Mukhang galit si Hennessy sa akin? Nag-away ba sila ni Horace bago pa iyon umalis
dahil sa akin? Malamang.
I sighed and avoided their gaze, I just drank my shot.

[ 32 MT30 ]
-------------------------------

#MT30
"Hey, Twillain." Colton sat beside me with a drink.
I smiled. "Hey..."
"How are you?"
"Ayos naman."
He bit his bottom lip and licked it. Colton is also handsome but it's just that,
hanggang doon na lang ang pagtingin ko sa kanya. Walang ibang mas mabigat na
koneksyon hindi gaya kay Horace, kahit nga yata pumangit iyon ay hindi na mawawala
ang nararamdaman ko.
"Um... I just wanna apologize for what happened last time," he sighed. "You see,
I'm really crazy over you. I wanted you but I guess, we're not for something like
that. Kaya, humihingi ako ng pasensya sa mga nagawa ko."
"Ayos na iyon, Colton. I appreciate your apology and it's accepted." I smiled, I
stood up. "Excuse me, CR lang ako..."
He looked up at me and smiled sadly but nodded.
"Alright."
Huminga ako ng malalim pagkapasok ng banyo. I really appreciate Colton's apology.
Natatawa pa rin ako kapag naalala kung gaano kaselos si Horace sa kanya. Should I
tell him that I accepted the apology? Hmm, maybe tomorrow!
I flushed the toilet and took my bottle as I get out of the bathroom, mas lalong
umingay ang paligid. I wish this is a soundproof unit or else we're gonna be called
out. While I was fixing my jeans and blouse, I noticed Aliyah halt in front of me.
In her red fitted shimmery mini dress, his hair is a bit messy now.
"I want to talk to you," she said seriously.
My forehead wrinkled, too much for a night? What do we need to talk about? I wanted
to ask, we aren't sort of friends now. I know she hates me and clearly know why.
Hindi na niya kailangan magpakitang tao pa sa harapan ng iba, mukhang hinihintay
niya lang talaga akong mapag-isa.
"Okay..." I nodded.
Hinawakan niya ako sa pulsuhan para hilahin patungo sa balkonaheng tahimik ngayon,
nagpahila na lamang ako upang hindi tumagal pa. Wala namang problema sa pag-uusap o
kung ilalabas niya ang sama ng loob sa akin, I'm gonna be fine hearing her rants
about me than being their hot topic without my presence.
She smirked, sumandal siya sa terasa ng balkonahe at tinuro ako gamit ang bote ng
hawak na beer.
"Do you think you're the deserving one for Horace, huh? Anong pakiramdam na
pinapanindigan niya ang relasyon n'yo?"
Nagbuntong-hininga ako. "It's good."
I don't mean to sound silly but her face looks funny, she looked so jealous of
something she couldn't really get even with a pretty face and body. Ano bang
mayroon kay Horace at ganito siya kabaliw?
She scoffed. "You're not pretty and sexy! You don't look even pure and sweet..."
Kumunot ang noo ko, unti-unting umawang ang labi pero agad kong binawi ang
reaksyon.
Lumakad siya paikot sa akin habang pinapasadahan ako ng nadidisgustong tingin.
"You look like a pig, fats all over and not that rich to give a damn. Or... you
just move like a porn star who throws panty and spread legs to be his daily
dessert?" she laughed sexily. "'Cause we know what he is, right? He wouldn't stay
committed without sex. Pero nakakataka pa rin talaga, ano bang experiment ang
ginawa ng isang guro para maging mabenta?"
Napalunok ako, agad nainsulto sa lahat ng salitang sinabi niya. My heart wrenched
rigidly and my hands trembled, I clenched my fist. Masakit iyong marinig, I don't
really like hearing how bad I look! Ayos lang na magalit siya at sumbatan ako pero
iyong idadamay na ang pisikal kong anyo ang hindi ko kaya. And what experiment is
she talking about? We're not a scientist while fucking! Ano naman kung nagsesex
kami? At least, we're in a relationship unlike what they were back then who only
fuck each other without any connection. That's worse.
But I'm better than this drunk childish desperate. I should let her out for now.
Kapag galit naman talaga ang tao ay nakakapagsalita ng hindi maganda, hurt people
tend to say hurtful things to cover their own pain or even insecurities. I think I
should take it like that, besides she's not the one throwing me insults here.
Kanina ko pa naman pansin, pati nga ang mga kaibigan nila ay nagpapasaring.
I smiled a bit.
"I don't know how to make you feel better, Aliyah, but I hope you found your joy
insulting me tonight but I'm no better throwing rocks back at the desperate girl.
Anyway, are you done? May sasabihin ka pa ba?" humikab ako. "Nakakaantok, e. Baka
puwede na akong matulog?"
Her eyes narrowed, teeth gritted. Nakita ko ang pamumula ng kanyang mukha habang
nakatitig sa akin ng matalim.
"Nakakainis ka, alam mo? Ang kapal ng mukha mo noong magalit kunwari kay Horace at
siraan siya sa akin, iyon pala may plano kang sulutin siya! Bakit, ha? Dahil ba
mayaman siya at... masarap? Ikaw ang desperada! Desperada ka noon kaya nga siniraan
mo siya. I thought you were better than that! Akala ko hindi ka attracted sa kanya
at tingnan mo nga naman ngayon, kapit na kapit at umaasang seseryosohin ng
matagal."
Suminghap ako, my eyes heated in irritation now. Akala ko ayos lang sa aking
masabihan ng kung anu-ano pero naalala kong hindi naman ako pinanganak ni Mama para
maging kasangkapan ng mga salitang hindi magaganda at labag sa pandinig. Tama na
iyong ako lang ang makakapintas sa sarili ko.
"Una, Aliyah, hindi ko siya siniraan noon dahil totoo lahat ng 'yon. Gago naman
talaga siya. Alam niya rin sa sarili niya and you know what he told me? Or what he
did, rather? Well, he did change for me. I'll never be desperate as you are now,
kid. Yes, I'm not sexy but it's not important for the man who sees worth. You're
both pretty and sexy, uh-huh." I nodded. "Your beauty is a clear fact without
content. You know why you didn't get to make him stay? It's like your beauty,
Aliyah, he didn't see any content and deeper connection. Ang babaw, kumbaga
pasyalan ka lang at ako ang naging tahanan."
Namilog ang mga mata niya, her jaw dropped while glaring angrily at me. I pursed my
lips and smiled with a nod, lumampas na ako para makapasok ulit sa loob ngunit
hinila niya ulit ako pabalik.
"I miscarried a baby because of him!"
My eyes widened, napahinto ako sa kinatatayuan habang nakatitig sa kanya. She's in
tears now, mabilis niyang pinalis ang luha at matalim na tumingin sa akin.
"I begged, Twillain! Pero hindi niya ako pinansin! Pinabayaan niya ako!"
Tears filled my eyes, I could feel the pain of loss because I lost mine but this is
the real deal. Horace knew it! Hindi niya pinanindigan?
"W-What?" nauutal kong tanong.
"He didn't believe me! He threw me out because I'm pregnant, he doesn't wanna be a
father of my child! He thinks I'm a whore, pero nakit mo kung gaano ko siya kamahal
noon! I didn't have sex with anyone except him!" she cried.
Napakurap-kurap ako, hindi makapagsalita. My heart is tearing apart, bigla kong
nakita ang sarili kong desperada na mawala ang nasa sinapupunan ko noon dahil wala
siyang ama at takot ako sa lahat ng maririnig sa mga magulang ko.
"D-Did you..." I gasped out weakly.
"I drank a lot of pills and alcoholic drinks just to get rid of it! I bled, I
miscarried it!"
My body trembled, kinuyom ko ang mga kamao at gustong manakit pero wala naman akong
pinagkaiba sa kanya. I did that, too! Sumikip ang dibdib ko, I can't hold back my
emotions anymore. It was my baddest nightmare and regret that I don't ever wanna
hear again but here I am... hearing another same case caused by the same person.
Seriously, Horace? What the hell were you thinking?
She sobbed and furrowed her brows while looking at me.
"Bakit ikaw na napulot lang sa house party noon ang pinaninindigan? I mean, you're
a trash of his—"
Nagulat ako sa pagsulpot ni Hennessy sa likuran niya, he held Aliyah's arm to cut
her off. My forehead wrinkled, suminghap ako at nagyuko ng ulo. My mind was stormed
out by so many things about her loss, dumadagdag pa ang putol na sinabi ni Aliyah.
"You're saying what?" my voice trembled.
I didn't even know that she heard about the house party! Well, of course, she's
Erica's friend! Pero napag-uusapan pa nila iyon? Ilang taon na ang lumipas, bakit
parang bumubukas pa ang lahat ng tungkol doon? Ngayon pa lang ay sobrang bigat na
ng dala noon sa akin dahil kasama lahat ng madilim kong nakaraan sa taong iyon. Is
she digging about my past? For what?
"Aliyah," matigas na bigkas ni Hennessy na tila may pagbabanta.
"What? Hennessy, don't tell me you've forgotten—"
"You're drunk!" he hissed quickly as he pulled her, his eyes gazed at me with a
hint of sadness but quickly turned emotionless. "I'm sorry, excuse us."
Humalakhak si Aliyah at tumingin sa akin, her eyes were very malicious and sharp.
Ramdam ko ang pang-iinsulto at pangmamaliit doon, hindi ko man malaman kung para
saan ay kumalabog ang dibdib ko sa kaba. May sasabihin ba siyang importante na
hindi ko alam? May iba pa ba? Ano pa?
Aliyah pulled me with her but I stayed on my ground that made her glare at me,
inakbayan niya si Hennessy na nakatitig sa akin. His eyes were unreadable that
suddenly felt like burning me alive. Iniwas ko ang tingin nang tumawa si Aliyah.
"Oh, is that the deeper connection you're talking about? How deep it is? Deeper
than your boyfriend?"
Hennessy cussed out and pulled her again but she wriggled violently and hit him.
"Hmm, don't you remember this man, Twillain? That's bad." She chuckled.
My chest started twisting up, my bones feel so soft and weak as if something hits
my shut down button.
"W-What are you talking about!?" halos pasigaw kong tanong, naguguluhan ako at
hindi mapakali. I wanted to run away and calm my nerves to think clearly but I
know, I couldn't make it anymore.
Hennessy pulled her out forcibly without a word, hinang-hina ako at hindi makahuma.
Napasandal ako sa pader at tinakpan ang mukha ko, narinig ko pa ang pagtawa ni
Aliyah na tila binabaliw lalo ang lahat sa sistema ko.
I went out mindlessly, hindi ko alam kung paano ako nakatakas mula sa unit ni Josh
nang gabing iyon. Tulog na si Carly at hindi na ako kapansin-pansing umalis nang
walang paalam. I was too occupied like loud dark voices suddenly get into my head
without a warning, hindi rin ako nakatulog sa sariling kuwarto pagkauwi dahil sa
tahimik na kakaiyak. Gulong-gulo ako.
Gusto kong kausapin ulit si Aliyah at tanungin tungkol sa kanyang pinagsasabi sa
oras na maayos na siya at walang epekto ng alak sa sistema pero wala pa man ay
nauunahan na ako ng kaduwagan. I haven't heard the whole story yet but the feel of
betrayal is already consuming me with fear, frustration and pain that's stressing
me while thinking about it all at once. I'm so damn confused!
Horace was calling me the whole day but I don't know how to answer even his texts
and international calls. Bakit kasali si Hennessy sa usapan five years ago? Anong
nangyari na lingid sa kaalaman ko? Lahat naman ng nangyari noon ay lingid sa
kaalaman ko at hindi malinaw pero si Horace iyon, 'di ba? Siya lang? Please, tell
me I'm not wrong. It can't be someone else! Si Horace iyon! He won't lie about it,
right? Alam niyang siya iyon kaya nga kami ngayon, 'di ba? Please, I don't want
another pain especially from him.
Did he betray me? Is he lying all this time?
My heart twisted painfully, suminghap ako at tinago ang aking mukha sa mga tuhod.
Pumikit ako ng mariin habang lumalakas ang paghikbi, I took my cellphone to call
Aliyah's number but she wasn't answering. Wala pa akong tulog pero hindi ko ramdam
ang kahit anong kapaguran at kaantukan, voices of possibilities are all running in
my head like they're kind of monsters.
"Please, answer... please," I was sobbing quietly.
Ilang tawag pa ang ginawa ko bago ako nakatanggap ng kasagutan sa antok na boses ni
Aliyah. I gasped out, I held my sobs back.
"Hello?"
"A-Aliyah,"
"Oh, hi there, Ms. Sarmiento!" she said cheerfully with sarcasm. "Need anything?"
Hindi napigilan lumabas ng hikbi ko. Kung mayroon mang may alam tungkol sa nangyari
noon, sigurado akong isa siya. Based on what she was telling last night, it wasn't
impossible that she knew something! Wala akong ibang pagtatanungan, hindi puwedeng
kay Horace dahil malabo iyong masagot ng totoo! I don't wanna believe it but I need
to hear that.
"Tell me what you're saying last night, anong ibig sabihin noon, Aliyah? Anong alam
mo roon? You were not even there that time!" nanggagalaiti kong tanong sa galit at
sakit.
Tears are cascading down my cheeks silently but the pain within me is too
unbearable. My head spinned up as my heart starts hurting big time.
"Case five years ago? You mean, your filthy slut past? Well, I don't really know
about it. Wala nga ako roon, 'di ba? But someone heard how you moaned Deklan's
name..." she whispered with a laugh.
Suminghap ako, kumunot ang noo ko habang nakikinig sa pagtawa niya. My heart
tightened tearfully, hindi ako makahinga sa sikip ng dibdib ko at patuloy na
lumuluha ng tahimik.
"What do you m-mean? Someone, w-who? Please tell me everything!" umiiyak kong
sinabi.
Napahikbi ako, my moans? Horace told her about our sex that night? Or... what? Damn
it! I'm going crazy! Hindi ko alam ang gagawin, hindi ko alam ang unang iisipin.
"Whore!" she hissed. "Bata ka pa pala malandi ka na, hindi na nakakatakang
nagpapagamit ka na lang ngayon kay Horace! Why? Did you really believe that he was
the one who took you, huh? Or he was the only one? Lasing na lasing ka raw, e!
Poor, Deklan... oops, which Deklan, by the way? Maybe, you've had a great
threesome? Who was better in bed?"
Nalaglag ang panga ko, bumuhos lalo ang luha na tila pagbagyo rin ng sakit sa aking
kabuuan. Para akong pinagbagsakan ng lahat ng mabibigat at hindi makaahon.
"Kaya huwag kang nagmamalinis dahil madungis ka na noon pa. Sa tingin mo
matatabunan ang karumihan mo sa pagmamalinis mo ngayon? You were used as a toy of
the brothers in just one night stand and the one's using you until now as his
diversion here or he's just too guilty for what happened to you! Nakakaawa ka nga
kasi, wala kang kaalam-alam sa nangyari! What a great past for a teacher, Ma'am
Twillain Sarmiento. Iyan ba ang maituturo mo sa mga estudyante mo? Maglandi sa
murang edad? Makipag one night stand?"
"I-I d-don't believe y-you!" I shouted weakly.
How in the hell? My God, what's happening? I can't contain my pain now. Ang sakit-
sakit, ayaw kong maniwala pero malinaw na iyon ang katotohanan. It really happened
but I didn't expect there was more to know! Wala akong kaalam-alam! Isang lalaki
lang ang naalala ko at si Horace lang. But... I know there are so many holes I
couldn't remember. Pero hindi ko rin namang inakalang ganito iyon kalala.
Humalakhak siya.
"Then don't, stupid bitch! You just proved how slut and fool you are for staying
with Horace, your supposed to be rapist! But nah, I think you loved sharing bed
with two or more. It can't be called rape, ikaw naman ang may gusto. Ikaw ang
naglasing, ikaw ang may kasalanan. You can't blame the men around you, especially
your drunkenness because everybody's getting horny when drunk. Stop cleaning your
dirty self."
"It was a p-past!" pasigaw kong asik sa panghihina. "I'm not like that!"
She chuckled. "Oh, sweetie. Stop crying and just collect your shattered dirty
pieces! It's your choice to believe or not but you know that to yourself. Past or
not, you are dirty bitch!"
My forehead knotted, before my whimpers could cry out loud, I ended the call and
cried badly. Tinakpan ko ang bibig ko ng mga palad at doon nilabas ang paghikbi ko.
Umiling-iling ako at tinakpan ang mga tainga ko, kahit wala na si Aliyah sa linya
ay dinig ko pa rin ng paulit-ulit ang boses niya sa mga tainga ko. It wouldn't get
out and it freaking hurts!
"Lovice! Lovice! Ayos ka lang ba?" it was Mama's voice.
Tahimik akong humikbi, I gasped and stopped my sobs before speaking.
"O-Opo, Mama."
"Umiiyak ka ba? Anong nangyayari?" nag-aalala niyang tanong sabay katok ulit.
"Mama, nanonood lang ako ng drama."
Suminghap siya at maya-maya'y mahinang natawa.
"Iyakin ka pa rin talaga kahit sa panonood. O siya, bumaba ka na maya-maya at
matatapos na ang niluluto ko!"
Mas lalong sumikip ang dibdib ko sa pait. I cried more, I can't be okay... I don't
know if I ever could! Ang sakit-sakit, lahat iyon. Lahat ng sinabi ni Aliyah, iyong
tungkol sa magkapatid at sa pagsisinungaling ni Horace sa akin. Hanggang kailan
niya iyon balak itago? Kung hindi ko nalaman kay Aliyah, mabubuhay na lang ba ako
sa kasinungalingan niya? So he's just really guilty and feeling responsible! Sino
nga bang hindi magi-guilty roon?
Fuck them! Tangina nila!
I screamed on my pillow and cried hardly.
Ang sakit.

[ 33 MT31 ]
-------------------------------

#MT31
"Nak!" katok ni Mama sa aking kuwarto.
Nagmulat ako ng mga mata at nagbuntong-hininga.
"P-Po?"
Umabot ng isang linggo ang pagkukulong ko sa bahay, buong linggo ay wala akong
ginawa kundi ang tanungin ang sarili ko tungkol sa nangyari five years ago. Iyong
gabing sigurado akong si Horace ang narinig at kasama sa iisang silid sa naturang
bahay, sigurado ako noon pero ngayon? Sigurado pa nga ba? Butas-butas ang lahat sa
alaala ko, naisip ko tuloy na baka tama nga si Aliyah? Marumi akong babae na
naikama ng dalawang lalaki sa gabing iyon.
My heart wrenched, pinikit ko ulit ang mga mata.
"Nak, si Horace nasa linya. Hindi mo raw sinasagot ang tawag. Lumabas ka nga muna
riyan at kausapin siya rito. May ginagawa ako sa kusina." Muling kalampag niya sa
pinto.
My eyes widened. Hindi siya tumitigil sa kakatext at katatawag, pati sa social
media ay hindi siya nagmintis sa nagdaang linggo pero hindi ko inaasahan na pati
kay Mama tatawag siya.
"Bilis na, Twillain! Ano bang problema n'yo? May sira ba ang cellphone mo?
Ipahihiram ko muna sayo 'to."
My forehead wrinkled, namuo ang luha sa mga mata ko. Mabilis ko iyong pinalis at
tumayo para pagbuksan siya, normal kong nginitian si Mama nang titigan ako.
"Nanaginip ka na naman kagabi? Mugto na naman ang mga mata mo," puna niya at
suminghap.
Binigay niya ang cellphone sa akin, tumango lang ako at ngumiti. Ang hirap
magpanggap na ayos lang ako kahit hindi talaga, pero ayaw ko nang madamay pa sila
Mama sa problema ko. They don't even know what happened to me when I was sixteen,
on that house party! Alam kong kasalanan ko ang lahat, dapat nasa bahay lang ako
noon at sinunod sila sa lahat ng sinabi. Wala sana ako sa ganitong sitwasyon
ngayon, wala sana akong madilim at maruning sikreto.
Marahan kong sinara ang pinto nang tumalikod na si Mama, I gasped out and leaned my
back on the door. Tears started running down, pinigilan ko ang paghikbi at
sinulyapan ang screen ng cellphone ni Mama. Naroon pa rin siya sa kabilang linya.
I don't know what to say. Ni hindi ko alam kung alam niya... ayaw kong marinig na
alam niya dahil ayaw kong malaman na nagsinungaling siya tungkol doon. Masasaktan
na naman ako, ayaw ko na. Marami pa akong iniisip, kung sasabay ang sakit na
napagsinungalingan ako ng mahal ko. Baka mas lalo lang dumilim ang lahat.
Huminga ako ng malalim at tinapat na iyon sa aking tainga.
"H-Horace—"
He gasped out loudly that cut me off instantly. "Baby! Are you mad at me? Why
aren't you answering anywhere? I'm worried as fuck, may problema ba?"
Kumunot lalo ang noo ko sa emosyon, tahimik na bumuhos ang luha ko. Galit at pait
ang lamang sa aking pakiramdam, I wanted to punch him. I badly want to hurt him
kasi kahit alam kong parte siya noon, ayaw ko pa ring maniwala. Ayaw ko siyang
tanungin dahil duwag ako sa issue na iyon, ayaw kong mula sa kanya dahil lalo lang
akong magiging tanga.
"Pagod lang ako, ayaw ko ng kausap," malamig kong sinabi.
"Tita Luisa said you're not even going out, Lovice. Saan ka napagod? What's the
dream all about? Dahil ba roon? Hindi ka nakakatulog ng maayos?"
"Hindi, ayaw lang kitang kausap. May mga pinagkakaabalahan ako sa sariling buhay
dito, ganoon na lang din ang gawin mo riyan para hindi ka na mang-abala pa sa
akin."
His line went silent, I heard quiet whispers of his breath.
"Lovi, what's our damn problem really? Please, don't talk to me like that. Calm
down and tell me the problem so I can patch it up."
My teeth gritted in anger, patuloy na bumugso ang tahimik kong luha.
"Wala! Wala nga, 'di ba? Pero ayaw ko na, Horace. Let's just cut this off, I don't
want you anymore." Pagak akong natawa. "Maghanap ka na lang ng iba riyan at huwag
mo na akong guluhin."
Idiot move, e? I know right, but it's the only thing I want to do now. I want to
hurt him, I want a break up. Kahit magpaliwanag siya, hindi ko pa rin matatanggap
na nagsinungaling siya. Hindi ko na mapapangatawanan pa ang relasyon namin, tama na
iyon. Nalaman kong nagsinungaling siya, nalaman kong sobrang dumi ko, nalaman kong
dalawang Deklan pala iyong kasama ko noong gabi at hindi ko pa alam kung sino ang
nakauna sa akin! Clearly, hindi niya obligasyong panindigan ako at ayaw kong
marinig pa na manggaling sa kanya dahil mas malala ang sakit na dulot.
Bahala na, basta ayaw ko na sa kanya. Mahal ko siya pero iyon ang pinakabangungot
ng buhay ko, I can't just let myself fall on the lies more. That whole night was a
lie! Ang gusto ko lang ngayon ay maalis siya sa landas ko, gusto lang na masaktan
siya.
"W-What? You don't mean that, baby. You don't. You already promised me you'd never
decide like that again," pilit niyang pinapakalma ang boses at lambing doon. "Nag-
usap na tayo tungkol diyan, 'di ba? Bago ako umalis."
My heart hardened, anger is consuming me more. How could he play like this? Paano
niya kaya nagawang magpanggap? Noong una pa lang, alam na niyang wala siyang
obligasyon sa akin! I'm just one of the dirty foolish girls around who have been
shared with a few guys and worse, brothers, sasabihin niya pang hindi niya kilala
si Hennessy noon? Paano sila nakapagdesisyong maghati sa isang menor de edad na
babae?
I chuckled sarcastically. "Puwede ba, stop acting like you can't find someone else
anywhere because you can!"
"Lovice!" he said in frustration.
"I'm breaking up with you," I said straightly.
Diring-diri ako sa sarili ko, sobrang dilim na noong nakaraan ko at mas lalo pang
dumilim ngayon dahil sa lahat ng nalaman. Ang sakit lang na kung kailang mahal ko
na ang taong inakala kong una sa lahat ay tagilid pala at walang kasiguraduhan.
"What the fuck? Ano bang ginawa ko? Why are you fucking doing this to me? I want a
valid reason, you can't just break up with me! Everything has a reason and you tell
me that!"
"You wanna get hurt?" kunwaring gulat kong tanong.
"I'm getting it at the moment, try me," he said firmly. His voice is frustrated but
calm like he's still thinking of my reaction.
Bumuhos ang luha ko.
"A-Alright. The reason is, I just don't want you anymore in my life now. Narealize
ko na nakakasawa palang may boyfriend, palaging clingy. Nakakasawa iyong paulit-
ulit lang na kausap at puro lambingan. You know, I'm just almost twenty-two. I want
to experience more things without someone like you. Ang dami kong namissed sa ilang
buwan at ayaw ko nang tumagal pa iyon, sayang naman," diretso kong sinabi sa
maliwanag na tinig pero bagyo na ang pagluha. "B-Besides, we already had sex many
times. There's no need to stay for long. Alam ko naman na gusto mo pa ng ibang lasa
—"
"That's enough! Putangina!" he hissed angrily.
My lips and hands trembled, napalunok ako sa kaba. Umupo ako sa sahig at sinandal
ang ulo sa pinto, I feel so damn tired of crying. Nakakapagod din ang galit na
namumuo sa akin, I think it would stay right in my heart and head without
forgetting.
"Did it give you the valid reason now?" pinilit kong maging diretso pa rin.
He gasped out. "You're not breaking up with me, I can't approve you."
Napasinghap at iling ako sa sarili. Mas lalo lang akong nasasaktan, e. Ang sarap
sana sa pandinig na hindi niya pa rin ako pakakawalan sa dami ng masakit kong
sinabi pero hindi ngayon, masakit iyon dahil gusto ko na talagang makawala. I want
to bail myself out from all the lies I'm in with him. Being still in a relationship
with him is revolting.
"You're not holding my approval, this is my life. Iyon ang gusto ko, irespeto mo!
Huwag ka ngang tanga, Horace! Huwag ka rin umastang parang ayaw mo dahil alam natin
pareho na ganoon naman talaga ang gawain mo noon! Hit and run, right?"
"You know I'm not like that anymore!" he defended like it's hurting him. "I don't
know what's happening to you, Lovice. Or what the fuck happened days ago but
please... enlighten me! I deserve to know!"
Halos masabunutan ko ang sarili sa sobrang galit at pait, anumang oras ay sasabog
na ako at siguradong hindi mapipigilan ang bagyo ng emosyon.
He deserve to know? Then, why didn't he give me the truth!? Bakit nagsinungaling
siya? Bakit pinaniwala niya ako sa lahat? Bakit sa iba ko pa nalaman?
"I deserve to know your fucking problem! Whatever you're saying, nothing's true!
I'm in love with you, I won't ever lie about what I feel!" he said sternly and
painfully.
"Then I deserve to know the truth, too, Horace! The truth about everything!" I
shouted while crying. "I deserve to know what really happened to me, but you
decided to fool me! You decided to hide it and made me believe that nothing's
missing and wrong!"
Humagulgol ako.
"Hanggang kailan mo ako paniniwalain? Hanggang kailan mo iyon itatago, huh?"
"W-What?" his voice trembled, shock and fear was evident.
It hurt me more.
"What?" tinawa ko iyon sa gitna ng pag-iyak. "You fucking lied to me! You lied
about everything! Ngayon, valid reason na 'yan para makipaghiwalay sayo! Tantanan
mo na ako! Ayaw ko nang makita ang pagmumukha mo!"
Mabilis kong pinatay ang tawag, I hid my face in between my knees. I was trembling
in too much pain and anger of being betrayed by the one I love, by the one who I
trusted myself. How fool of me to believe that everything between us was pure white
and red, nagkamali ako dahil may nakatago pala iyong itim sa kailaliman.
Now, I'm disgusted with myself! Tama nga si Aliyah, I was their toy and I didn't
know a thing because I was unconsciously drunk. There's no one to blame but myself,
I did it. Everything was on me. Wala naman talaga akong masisisi, e. I can't blame
the alcohol, I can't blame the brothers! That's all on me, alright!
Panay ang iyak ko, hindi ko na napansin ang oras na nasayang ko sa kaiiyak. Mama
left our house already for her duty, wala na naman akong kasama sa bahay kundi si
Sam at Tyler. Si Ate ay paniguradong lumabas para maglakad-lakad, para akong
mababaliw sa loob ng bahay kaya naglaba na lamang ako para iwaksi sa isip ang lahat
ng nararamdaman kong sakit pero walang talab iyon. Habang naglalaba ay tahimik pa
rin akong lumuluha, hindi ko alam kung kailan iyon nahinto.
I know, tears will dry up with the blow of wind. It's just a phase, palagi kong
paalala sa sarili tuwing nakakaramdam ng sakit at kalungkutan. I tried to hard to
make myself better around my family, sa kabutihang palad ay hindi naman nila ako
napuna.
Following weeks, I decided to move for my life and to at least divert my attention
to something can be a help for my family. Muli akong tumanggap ng tutoring habang
naghihintay sa pinag-applyan kong eskwelahan kung saan din si Carly magtuturo,
we're just both waiting for an email and get approved. Iyon lang ay namomroblema pa
ako sa matutuluyan na mas malapit sa papasukan, kailangan ko pang mag-ipon para sa
apartment o kahit bed space.
"Ibebenta na lang daw niya ang unit na 'to at iyong pera ang gagamitin pambili ng
panibago sa malapit," Carly informed me while eating a slice of pizza.
The school is also just around Laguna but far part from our houses, hassle talaga
kung uwian at baka parati akong late kapag nag-umpisa na.
Kumurap-kurap ako. "Problema ko rin ang matutuluyan, baka mag bed space na lang ako
banda roon."
Noong una naduduwag pa akong lumabas dahil hindi pa rin ako tintigilan ni Aliyah sa
texts, nagpalit ako ng numero para hindi na magulo ulit ng mga nakakasakit niyang
pinagsasabi. At first, I was asking Carly if who are they with before going to
their place because I don't really want Lydia or Aliyah around. Mabuti na lang at
abala rin pala si Lydia sa pag-aapply kaya hindi nakakasama at sila Nikka ang
madalas na kausap habang sila Carly ay may sariling buhay sa unit ni Josh. Iyon
lang ang nakita kong liwanag para makalabas ulit at tumuloy sa paghahanap ng
trabaho.
Ngumiwi siya.
"Bakit ka pa magb-bed space? Puwede namang sa unit na bibilhin ni Josh! Sama ka na
lang sa amin! 'Di ba, babe?" she smiled and caressed Josh' thigh.
Sumulyap si Josh sa akin na abala sa paglalaro ng PlayStation at nakadapa sa
carpeted floor, he grinned boyishly and nodded.
"Right! I'll surely get a unit with two or more rooms, you know... we can't stay in
one room altogether."
Kinurot siya ni Carly at pinandilatan. Tipid akong bumungisngis.
"E, 'di sa inyo na lang ako magbabayad ng renta?"
Napatingin sila sa akin at nagkatinginan, Carly gasped and shook her head.
"Ano ka ba naman! It's just a bedroom, Twillain! Parang hindi ka naman kaibigan,
puwedeng mag-share na lang tayo sa monthly grocery or bills pero hindi na sa space
mo!"
"Ayaw ko ng libre, Carly." Iling ko.
Josh sighed and chuckled. "Wala namang gagamit ng ibang kuwarto! Carly and I will
stay in one room, and the one is yours! That's it! Hindi na kailangan ng renta!"
Huminga ako ng malalim at nagkibit balikat na lang sa huli.
"Hmm, and did you already tell your boyfriend about it?" Carly asked out of the
blue, her eyes were on the the flatscreen now while tousling Josh' hair.
My heart dropped its beat, I gasped out simply.
"We broke up."
Sabay silang napaupo agad at bumaling sa akin, iyong nilalaro ni Josh ay bigla
niyang pinabayaan habang si Carly ay gumapang patungo sa sofang inuupuan ko.
Humawak siya sa tuhod ko at namimilog ang mga mata.
"Seryoso ka ba? Kailan pa? Ayos ka lang?" sunod-sunod niyang tanong.
Josh gasped skeptically. "Magkausap lang kayo noong nakaraan! Bakit biglaan naman
yata?"
"Oo nga, Twillain. Anong nangyari?"
I inhaled deeply and smiled a bit with a shrug.
"Wala lang, I just really want to be free. Gusto ko rin munang mag-focus sa
pagtatrabaho dahil tutulong ako kila Mama."
"My God! Come on! Valid reason? Iyong mas malalim! Kung iyan ang dahilan mo, ang
unfair naman niyan kay Horace!" Carly defended. "I mean, wala bang third party?"
"W-Wala naman." My lips trembled a little. Suminghap ako. "Huwag na nating pag-
usapan muna."
Carly stared at me while Josh smiled a bit and nodded.
"Nandito lang kami kung kailangan mo ng kausap."
"Hindi ko man alam ang dahilan, susuportahan lang kita." Carly smiled and sighed.
"I'm just wondering for deeper reasons, mukha naman kasing maayos ang lahat sa
inyo. Your sudden break up is shocking."
Huminga ako ng malalim at tipid na nagkibit balikat.
"I will tell you about it next time, Carly. Promise. Sa ngayon..." umiling ako,
nag-init ang mga mata sa emosyon. "Wala pa akong tapang, e. I don't wanna cry in
front of you or talk dramatically." I chuckled curtly.
She caressed my knee and nodded.
"It's okay, I'll wait for that. Sana huwag 'yang maging dahilan para mawalan ka ng
gana, ah. Working will help you move on."
I nodded and smiled. Kabado ang tawang lumabas kay Carly at tumingin kay Josh na
tila natakot din sa biglaang paghihiwalay namin ni Horace.
"Babe, ha. Baka mauwi rin tayo sa ganyan!" Josh signed of the cross and kissed her
cheek. "Huwag naman sana."
Natawa ako roon.
"Just be honest and no secrets, ang tagal niyo na. Iyan ang talagang sayang kung
mapuputol. Iyong sa amin naman, bago lang. Madali pang kalimutan."
They both gasped.
"Wala naman kaming sikreto, pati kulay ng brief ko sinasabi ko sa kanya." Halakhak
ni Josh.
Nagtawanan kami. Ewan ko, kahit yata anong pilit kong sumaya ay hindi ko makukuha
ngayon. Sobrang sakit pa rin talaga, hindi ko alam kung saan ako magsisimula sa
unti-unting paglimot na lang doon. Iyon lang ang gusto kong gawin, I don't want
another chance. I was too stained already. Bukod sa pagsisinungaling na hindi ko
mataggap, kinakain din ako ng kahihiyan. Magkapatid sila, ang hirap magpanggap na
ayos lang iyon dahil nakaraan na pero sinong niloloko ko? Ang hirap tanggapin!
Nakakahiya ako, nakakadiri. Sarili kong kasalanan iyon, pagdudusahan ko ngayon.
My lips trembled while thinking about it.
So who's the real father of my lost child? Damn it, I feel so sorry for my angel.
Hindi ko alam kung mapapanatag na lang ako na hindi niya naririnig ang mga ito
ngayon dito sa reyalidad o masasaktan pa rin sa pagkawala niya. At least now, he or
she is in peace without questioning who's her or his father.

[ 34 MT32 ]
-------------------------------

Huwag akong madaliin sa update. Thanks.

#MT32
Sabay kaming nakatanggap ni Carly ng email tungkol sa aming application, we are
both accepted to teach in public elementary school after a week of waiting. Pasado
na rin naman kami sa exam ni Carly. Ayos na ayos naman sa akin na magturo sa
pampublikong paaralan dahil doon din ako nagmula at mas gusto ko kaysa sa private.
Nabanggit kasi ng iba naming propesor noon na mahirap sa private school lalo na
kung hindi sanay sa mga estudyanteng spoiled brat. Hindi naman nilalahat pero
karamihan.
"We should start packing! This is so exciting!" she giggled loudly as we went out
of Josh' car.
Kinawayan ko si Josh at dumungaw naman ang ulo niya para tanggapin ang halik ni
Carly bago tumango sa akin, he glanced at his wristwatch then back at us.
"Sunduin ko kayo in thirty minutes."
"One hour, babe! Makupad kumilos si Twillain, kailangan namin ng mas mahabang
oras."
Josh gasped and rolled his eyes. "Alright! Guess, I'll be with my annoying sister
for hour! Make it quick!"
"Ayaw mo bang magtambay—"
Siniko ako ni Carly. Right! She wants to make Josh visit his sister today,
nakalimutan ko. Hiwalay kasi ang parents ni Josh at mas madalang niyang mabisita
ang ama kung saan nakatira ang batang kapatid kaysa sa mama niya na linggo-linggo
niyang binibisita. I don't know much about their matter, though.
"Sige na, Josh. Alis na, give us one hour! We'll be done quick, that's the
quickest!"
Josh just sighed in defeat, nagpaalam na siya at umalis habang kami ni Carly ay
pumasok sa bahay para makapagsimula sa aming gagawin ngayon. I already told my
parents about moving out one of these days as soon as I get work, sinabi ko na rin
na sa condo ako nila Josh makikitira habang nagtatrabaho. Naintindihan naman ni
Mama iyon, ayaw pang pumayag ni Papa noong una pero kalaunan ko ring naipilit sa
maganda eksplanasyon.
So we did what we needed to do that morning, Carly helped me pack my things. May
listahan pa ako ng mga kailangan dalhin na hindi ko dapat makalimutan, naalala ko
bigla ang gawain ni Horace noon tuwing mag-grocery. Mahilig siyang maglista, he's
really organized when it comes on buying his supplies. Hindi niya kasi hilig mag
grocery kaya sinisigurong walang makakalimutan at babalikan pa.
My heart shattered slowly. Again. Just remembering his hobby makes me want to cry
but I don't want to cry over him. Life is life, it wouldn't be called life without
things could make it hard or easy because it would be lifeless without emotions and
circumstances. Pain is included in life, we live here for a reason how to handle
our own challenges to solve like a mission for our own selves and betterment. I
know time will come around and heal me, I'll soon forget what pained me.
"Safe ba roon, nak?" Papa asked on the other line, he called me when I texted him
about my move out today.
"Opo, Pa! Condominium building iyon at may security!"
"Linggo-linggo ka bang uuwi sa atin? Ano bang araw ang day-off mo?"
I chuckled. "Wala pa po kaming schedule, pupunta pa kami sa school ni Carly para
kausapin ang head."
He sighed heavily. Narinig ko ang ingay sa kabilang linya, mga nagkakalampagang
bakal at iba pang tunog ng kagamitan sa isang talyer. Naging madalang pa lalo ang
pag-uwi ni Papa, siya kasi ang pinag-manage ng talyer habang nasa bakasyon ang may-
ari. Kung noon linggo-linggo siyang nauwi, ngayon ay umaabot na ng dalawang linggo
hanggang isang buwan.
"Mag-iingat kayo ni Carly roon, marami akong nababalitaan sa telebisyong tungkol sa
mga biktimang kababaihan."
"Opo, Pa." Napangiti ako. "Salamat."
Nakatitig si Mama sa akin habang kausap ko sib Papa, kinakausap din siya ni Carly
tungkol sa titirahan naming unit ni Josh at sa seguridad noon. I ended the call
with Papa after few things he reminded me, binalik ko ang cellphone kay Mama. I
don't know what's going on but her eyes look sad even though she's smiling at me.
"Natutuwa nga po ako na makakasama ko si Twillain sa iisang eskuwelahan pati na rin
sa isang bubong. Hindi ako maiinip, sila Nikka kasi yata ay magma-masters," daldal
ni Carly. Kumagat siya sa tinapay at uminom ng juice. "Safe po sa unit ni Josh,
Tita! Baka kahit manliligaw hindi makatungtong doon!"
Ngumiti si Mama at iniwas na ang tingin sa akin para balingan si Carly, her
forehead slowly crumpled.
"May boyfriend na siya, siguradong hindi na tatanggap ng manliligaw," aniya.
"Tita, hindi po ba kayo nainform na break na sila?"
Namilog ang mga mata ko kay Carly, halos mabulunan siya sa sariling nasabi. Agad
siyang nagkaway ng mga kamay.
"Joke lang, 'Ta—"
"Naghiwalay kayo, anak?"
My heart wrenched, I drew a deep breath. I know I can't hide it longer, nasabi na
naman ni Carly. Hindi ko inasahan iyon, mukhang hindi rin naman talaga niya sinadya
iyon. She looks so guilty while looking at me, nakangiwi at tila kabado. I slowly
nodded.
Mas lalong nalukot ang noo ni Mama. "B-Bakit? Anong nangyari?"
Doon ako nakaramdam ng takot at pighati, she sounds so innocent that's hurting me
big time. Wala siyang kaalam-alam tungkol sa akin noon, sa mga nangyari sa akin. I
don't wanna tell it, I don't want to unveil my truths especially that it's my
darkest secret.
Pinilit kong ngumiti upang magmukhang maayos.
"Gusto ko lang pong magfocus sa pagtatrabaho, Ma. May oras naman para sa relasyon,
sa ngayon gusto ko lang mag-umpisa sa trabaho na walang ibang iisipin kundi iyon
lang."
My heart hurt more, I know the truth in myself. Alam kong kahit may trabaho ako
ayos lang na may Horace. Hindi na lang talaga iyon gagana ngayon dahil nasaktan—
nasasaktan niya ako.
Suminghap siya. "Hindi ko alam kung paniniwalaan kita riyan, Lovi. Pero hindi ako
manghihimasok sa mga desisyon mo sa buhay."
That made me feel more than guilty, parang nagsawa na rin siguro si Mama sa akin
lalo na noong mga taong matigas ang ulo ko at hindi sila sinusunod. I was deciding
for my own life at the young age after Lola died, I didn't let them in as parents.
Kung hindi pa ako nakaranas ng mga araw ng kadiliman ay hindi pa ako magigising
upang humanap ng sariling liwanag ulit. I was awaken by my own darkness, the
darkness I made to myself. No one can be blamed but me.
Tahimik ako hanggang sa bumiyahe na kami pabalik sa unit ni Josh, he fetched us
after an hour as what he told. Panay ang sorry ni Carly sa akin sa malungkot na
tinig pagkasakay pa lang ng sasakyan.
"Sorry talaga, Twillain. Hindi ko alam na hindi pala alam ni Tita Luisa na wala na
kayo."
Josh sighed. "Ang daldal mo naman kasi, babe. Hindi mo na dapat binanggit 'yon."
"Ayos lang, ano ba kayo?" natatawa kong sinabi. "Hindi naman issue iyon, malalaman
din ni Mama kalaunan."
Carly sighed deeply. "Oo nga, pasensya pa rin. Mukhang hindi ka pa handa para
sabihin 'yon tapos dinaldal ko."
I smiled.
"It's okay, really. Don't worry about it much, Carly."
Nilingon niya ako mula sa harapan, alanganin pa rin siyang ngumiti sa akin. Madali
kasi siyang ma-guilty, ni hindi nga siya nakakatagal kapag nagsisinungaling at
umaamin agad. Pero ayos lang talaga iyon, malalaman din naman ni Mama.
As we went back to Josh's unit, Carly also helped me to unpack and organize my
things in the other room they let me stay. Heto ang kapalit ng unit ni Josh,
malapit sa school na papasukan namin ni Carly ang binili niya three days ago. Si
Josh ay hindi pa magtuturo dahil magti-take ng masters, dinig ko lang sa usapan
nila na rito uuwi si Josh kahit sa Maynila magm-masters. May sasakyan naman siya
pero selfless sa desisyong iyon, puwede kasi siyang bumili ng unit sa Maynila para
sa sarili pero pinili pa rin ang para kay Carly.
He's really a sweet boyfriend, ang tagal na nila pero para pa rin kay Carly ang
iniisip niya hanggang ngayon. I mean, hindi siya iyong tipo ng lalaki na kapag
nagtagal ay magiging pabaya na sa nobya. Ilang taon na sila pero walang nagbago sa
sweetness.
I sighed while listening to Carly, patapos na kami sa pag-aayos ng mga damit ko.
Karamihan naman sa dinala ko ay puro damit, toiletries at iba pang gamit na
kailagan ko sa trabaho. May pera akong naipon sa pagtutor ko ng ilang linggo,
binigyan pa ako ni Mama para sa panggastos dahil wala pa naman daw akong trabaho.
"Kinakabahan nga ako, marami pa namang higad kahit saang lugar!"
"Ang tagal niyo na ni Josh, dapat may tiwala ka na. Kita naman na ikaw lang ang
nakikita no'n sa loob ng ilang taon n'yo." Ngisi ko.
Nagbuntong-hininga siya. "Uso kasi 'yon, Twillain. Uso ang landian at agawan lalo
na sa Maynila. For me, it's the liberated part of the Philippines."
"Kung gagawa siya ng kalokohan kaya niya kahit pa rito sa iisang lugar lang, Carly.
Josh is a good boyfriend ever since, right? O mayroon ka na bang naging issue sa
kanya?"
"Wala naman, pero kasi..." she gasped. "Ah, basta. Oo, magtitiwala na lang ako.
'Yon ang kailangan kong gawin ngayon kahit malayo kami at hindi ko alam ang mga
mangyayari sa araw-araw. Right!"
Natawa ako at tumango roon.
Sa sumunod na araw ay tumungo kami sa eskwelahan para kunin ang aming schedule, we
just talked about the schedule and some stuff. May nagtour din sa amin sa school,
isang student teacher naman. The school was nice, tipikal na pampublikong
eskwelahan na hawak ng gobyerno. Kulay berde at krema, asul ang malawak na gate at
may malawak din na quadrangle sa sentro ng limang building na nakapalibot. They
gave us our own cubicle in the faculty room since we're both Filipino major, we're
also in the same department.
Sabay kaming lumabas ng paaralan pagtapos ng lahat, iyon ang aming usapan. We're
both excited for the incoming school year, sa wakas makakawala ako sa mga problema
ko sa buhay at sa trabaho mapo-focus. I still don't know what to do with Aliyah, ni
hindi ko alam kung pinagkalat na ba niya iyon kay Lydia o kanino pa man.
"Nikka texted, kita raw tayo sa Pacita. Libre niya!" she told while we're walking
towards Josh's car on the shed.
Binuksan niya ang pinto at tumingin sa akin, I shrugged my shoulders and let her
decide as I opened the door to enter. Sinabi niya agad kay Josh iyon.
"Chowking daw, Josh."
"Ang kuripot naman ni Nikka!" reklamo ni Josh.
Umirap si Carly. "Paborito naming kainan 'yon, parang hindi mo naman naging
paborito!"
"Naging paborito ko lang dahil doon mo rin ako laging inaaya!"
Natatawa ako tuwing nagtatalo sila, iyong pagtatalo kasi nila parang wala man lang
bigat at bati rin agad. Nilingon ako ni Josh.
"Oo nga pala, nagtanong si Erwin kung kayo pa ni Horace Villareal. May alam ba
siya?"
Kumunot ang noo ko. "Wala, kayo lang ang pinagsabihan ko."
Baka nabanggit ni Carly kay Nikka? Hindi malabo iyon.
"Uy, hindi ko rin nabanggit kay Nikka. Ang bilis naman ng tsismis!"
"Kaibigan naman sila, baka worried din kay Twillain," ani Josh.
Ayos lang naman dahil kaibigan ko rin ang dalawa. 'Tsaka mabuti na siguro iyong
makarating din kay Lydia hanggang kay Aliyah, baka sakaling sumaya siya kapag
nalamang hiwalay na kami ni Horace. Feeling yata ni Aliyah, mamahalin na siya ni
Horace oras na makipaghiwalay ako. Well, I must just say good luck.
He lied to me and not even sure if he had a plan to tell me everything but I know
that he loved me, I felt that. Kaso nabawasan na ang pagmamahal ko at napalitan ng
galit, sakit at pait. Mahal ko pa siya pero ayaw ko na. With or without
explanation, it feels wrong to continue it now. It would feel wrong, kaya pala
kahit anong gawin ko noon ay parang may hindi ako nalalaman.
We met Nikka and Erwin at Chowking, may mga pagkain na rin sila roon at umorder
lang ulit si Erwin para sa aming tatlo. Masaya ang aming naging pag-uusap at
kumustahan, halos isang buwan na rin kasi noong huling pagkikita namin sa unit ni
Josh.
"Sana nga magtatrabaho na rin ako kaso sabi ni Mommy mas maayos daw kung magmasters
muna para magkaroon ng mas mataas na posisyon," ani Nikka.
"Ayos nga 'yan, Nik. Ako mag-iipon muna, 'tsaka hindi naman ako inoobliga nila Mama
sa pagtulong sa kanila. I'll work for myself, makakakuha naman ng masters kahit
kailan."
"Huwag ka mag-alala Carly, iyong bestfriend namin sa Maynila. Hindi kunsintidor,
malabong makapambabae 'yan si Josh." Tawa ni Erwin.
Josh flinched. "Malabo talaga, Win. Wala akong balak! H'wag ka na magulo riyan,
inaasar mo lang eh!"
Carly rolled her eyes. Nagtawanan sila. Bago pa kami makapagsimulang kumain ay
nakita ko ang pagdating nila Lydia at Aliyah.
"Hello, guys!" Lydia greeted gleefully as she pulled a chair for her, nilapag niya
ang bag sa lamesa.
Aliyah did the same, my heart pounded nervously and for some irritation. Pasimple
kong sinulyapan si Nikka, mukhang walang alam dahil gulat din sa presensya nila
Lydia.
"Lydia, anong ginagawa n'yo rito?"
"Well, we just passed by. I saw your post, Nik." Nagtaas ng kilay si Lydia. "Hindi
ko inexpect na may kasama pa pala kayo ni Erwin, akala ko kayong dalawa lang."
Carly laughed. "Akala ko ayaw ko sa Chowking."
"Wala kasi kaming magawa ni Aliyah, aayain sana namin si Erwin at Nikka sa unit
pagtapos dito."
I caught Aliyah's gaze at me, nakangisi na ang labi at tila may panghahamon doon.
"Gumaganda lalo, Aliyah, ah!" puri ni Erwin. "Nasaan si Hennessy? Himalang hindi mo
kasama."
Gumaganda? Saan banda? Kahit anong ganda niya, hindi na noon natatabunan ang
pagkainis ko sa kanya. I'm still so damn pissed at her for saying bad things, kahit
totoo ang iba roon ay hindi ko pa rin maalis tanungin kung paano niya naibato ang
mga salitang nakakasira sa isang tao? She damaged me mentally and emotionally, real
bad. Now, I don't know how to clean my own mind without thinking about her words.
"We broke up already," she answered simply.
Maybe, I know the reason.
Nikka gasped. "What? Magkasama lang kayo kahapon, ah!"
Aliyah shrugged, magsasalita na sana ngunit naunahan ng presensya ni Hennessy na
kadarating lang. He's wearing a specs, white shirt and a gray sweatpants that
reminds me of Horace. Suminghap ako sa pagkirot ng puso, hindi napigilan ang
pagtatagis ng bagang ko. Hangga't maari ay pinipigilan ko ang sariling emosyon na
sila na naman ang nakikita ngayon.
Bakit hindi ko man lang nahalata ang lahat? Bakit hindi man lang ako nagkaroon ng
alangan? Iyong tattoo nila na nasa parehas na parte, iyon lang ang palatandaan ko
at nakakatawang parehas pa talaga sila.
Nanlaki ang mga mata ni Aliyah.
"Dek, H-Hennessy!" he voice trembled. "What are you doing here?"
Hennessy's eyes didn't bother looking at her, he just eyed me. Nakatingin ang mga
kaibigan namin sa kanya, mukhang naguguluhan habang ako'y kabado at iwas ang
tingin. Huwag naman sana rito, huwag sana akong sirain sa harapan ng mga ito.
"You shouldn't be here!" impit na singhal ni Aliyah.
"I'm not here for you, shut up," matigas na ani Hennessy. "T-Twillain, can we
talk?"
My chest twisted, hindi ako agad nakabawi roon dahil wala akong ibang gustong gawin
kundi ang sampalin siya.
"For what, Hennessy!?" Aliyah hissed. "For that dirty—"
"Shut the fuck up," he hissed back.
Matalim ang mga mata kong tumingin kay Aliyah, takang-taka sila Carly habang
nakatunghay. Sumikip ang dibdib ko sa takot pero tumayo na lamang ako, ayaw kong
dito pa ako masiraan lalo. I need to get out of here, they shouldn't hear this
issue!
Mabilis akong lumakad paalis, hindi na ako nagpaalam pa dahil sa takot na bumagsak
ang lahat sa akin. My throat is already twisting, I will surely break down if I
talk more and that will confuse them. Pilit kong pinatatag ang sarili ko hanggang
sa makalabas ng lugar, alam kong nakasunod si Hennessy sa akin. Huminto ako sa
parking area at hinarap si Hennessy.
"Ano pang kailangan mo? Your girlfriend already told me everything, Deklan,"
matigas at sarkastikong sambit ko.
His lips parted, suminghap siya. His eyes obscured in guilt.
"I want to apologize—"
"Pokpok ka talaga, 'no!?" asik ni Aliyah, pagkasunod sa amin. "Hindi pa pala sapat
na narinig mo ang lahat at ngayon sumama ka agad sa lalaking bumaboy sayo? Oh,
you're a pig, anyway! Hindi lang sa katawan, pati na rin sa sariling gawain. Ganyan
ka siguro talagang pinalaki ng mga magulang mo, pinalaki ka para maging baboy—"
I slapped her hard to cut it, mabilis namuo ang luha sa mga mata ko. Namanhid ang
palad ko sa lakas noon, her eyes widened and tears filled her eyes instantly as she
held her cheek.
"How dare you!?"
"Putangina mo, Aliyah! Kahit ano pang nakaraan ko, wala kang karapatang husgahan
ang mga magulang ko dahil labas sila roon! Ang kapal ng mukha mong sabihin 'yan,
pakinggan mo ang sarili mo bago ibato sa akin 'yan! My parents did their best to
raise me, and I admit that everything was on me! They shouldn't be blamed for my
own fault as I wouldn't brag your parents' name for raising a daughter of a bitch
like you!"
She was about to slap me but Hennessy already held her wrist and let it go
irritably.
"Can you fucking shut up and just get the hell out of here, Aliyah? Don't fucking
wait until he hears about this and you're dead," Hennessy hissed in a whisper.
Tumalim ang tingin ni Aliyah, hindi siya napigilan ng saway ni Hennessy. Mabilis
siyang humakbang sa akin kaya umtras ako para iwasan siya, naabutan niya ang braso
ko at bumaon ang kanyang kuko sa balat ko. Tinulak ko siya, galit na galit ako at
nanginginig ang kalamnan ko. Kung hindi siya titigil, sasaktan ko na lang din siya.
"Wala kang karapatang sampalin ako!" sigaw niya.
"Mayroon na ngayon! You're deserving to receive my slaps for thinking so low of me
when in fact you're lower than me! Oo, marumi ako dahil doon pero tao ako! I didn't
even know what happened, I was unconscious that night! You're a girl, too, Aliyah.
Sana ramdam mo ang sitwasyon ko bilang ako—"
Laking gulat ko nang makitang bumalandra sa semento si Hennessy, Horace from the
side was rushing in rage as he held Hennessy's collar up and threw a punch again.
Namilog ang mga mata ko, tears immediately streamed down my cheeks while watching
him. My heart pummeled harshly against my chest in fear and nervous.
"Horace! Stop it! He's your brother!" Aliyah screamed.
Muling sinapak ni Horace si Hennessy, mas lalo akong kinabahan nang matantong
tinatanggap lang ni Hennessy ang lahat ng suntok niya. His face was already red
from bruises, the bridge of his nose is bleeding and got a cut on his left brow.
"Horace!" sigaw ni Davin na kabababa lang sa sasakyan at mabilis dinaluhan ang
dalawa upang awatin pero bumalandra na rin siya nang hawiin ni Horace.
Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan, nanginginig lamang ang mga tuhod ko sa takot
habang nakatingin. I don't know what to do, I'm so nervous and I might break down
in any moment.
Oh my God, he looks so angry and hurt for some reason! Kahit hindi nagantihan ni
Hennessy ay namumula ang mukha niya sa galit at hindi ko alam kung maaawat pa.
"Horace! Oh my God, please! Stop it! That's your brother!" Aliyah was screaming but
too scared to step in.
Kahit ako ay takot na takot. Baka mapatay niya si Hennessy! I wanted to scream and
stop him but my tongue was tied! Damn me! I'm so useless when fear is consuming!
"So it's fucking true, Hennessy!?" patanong at matigas na sinabi ni Horace.
Tahimik na bumugso ang luha ko, hindi ko alam kung anong sinasabi niya. Hindi ko
maintindihan bigla kung anong ibig sabihin noong tanong niya. Why is he asking?
"Damn it! You shouldn't fight over just a dirty girl!" sigaw ni Aliyah. "Come on!
Wake up!"
My heart hurt. I feel so humiliated more, Davin's eyes widened as he looked at me.
Horace's head turned to her menacingly with all the darkness I only see this day,
napasinghap ako nang isang beses niya pang sapakin si Hennessy bago tumayo at
lapitan si Aliyah. Mas lalong nangatog ang mga tuhod ko sa takot nang haklitin niya
ang braso ni Aliyah, napasandal si Aliyah sa sasakyang nasa likuran niya at agad
napaiyak.
"What did you say again?" he hissed madly, I saw how angry his eyes are while
looking at Aliyah like he doesn't know her at all. Namumula na ang braso noon sa
hawak niya.
"H-Horace..." I called shakily.
Kumunot ang noo niya pagkarinig sa akin, he took a deep breath and squeezed
Aliyah's arm more that made her whimper in fear.
"That's enough..." I sobbed. "Please..."
He scoffed a chuckle darkly and jaw clenched, tipid siyang napailing habang matalim
ang tingin kay Aliyah. Sinulyapan niya rin si Hennessy na tinayo ni Davin mula sa
semento at saka siya nagyuko ng ulo kasabay ng paghingang malalim. Binitiwan niya
si Aliyah at bumaling sa akin, my knees were trembling as my lips while crying
quietly.
His darkest eyes I've ever seen suddenly softened as if seeing me on the same
ground calmed everything down. Napakurap-kurap ako, patuloy na nagbabagsakan ang
mga luha. I gasped out nervously as sobs slipped out my lips. His chest heaved up
and his eyes filled with worry, mabilis niya akong hinakbang sa kinatatayuan ko. He
immediately wrapped his arm around me and caressed my back while the other one
wiped the tears on my cheek. My heart melted easily at the simple touch, para akong
babagsak sa panghihina bigla.
"Baby... I-I'm sorry," his voice broke weakly.
Napahikbi ako at nagtiim bagang, mabilis niya akong niyakap. He buried his face on
my neck and I could feel his weakness like he didn't get angry awhile ago.
"Y-You're a l-liar," matigas kong sambit.
He gasped anxiously and nodded. "I am, but let me explain everything, please...
after that, I'll l-let you decide. I won't force you again to take me back."
My heart broke. Please, damn it. Why am I so weak when it comes to him!?

[ 35 MT33 ]
-------------------------------

#MT33
I feel weak, nakita ko ang paglabas ng mga kaibigan ko at dinaluhan sila Hennessy
habang hawak ako ni Horace sa paglakad patungo sa kanyang sasakyang nakahinto lang
sa malapit at bukas pa ang harapang pinto. He really rushed going out to beat
Hennessy for heaven's sake! Maybe it was late but I'm really shocked seeing him
here, ngayon pa lang naproseso ng utak ko iyon kaya napasinghap ako.
My friends were looking at us, iyong iba naman ay umalalay kay Hennessy. He's now
sitting on the hood of the car near them, nagulat pa ako sa pagmamartsa ni Aliyah
patungo sa amin sabay dinuro ako ilang distansya ang layo na tila alanganin pa.
"Ikaw! Ikaw ang may kasalanan ng lahat! Makakapatay pa si Horace ng sarili niyang
kapatid dahil sayo! Malandi ka kasi!"
"Aliyah, I don't wanna be a killer of two. You should shut that fucked up mouth
now," Horace said heatingly as he stepped towards her but I instantly held his arm.
Nakita ko agad ang takot kay Aliyah.
Gusto ko man siyang makita na nasasaktan ay yaw ko namang manakit siya ng babae,
ayaw kong makasuhan pa siya sa ganoong dahilan kung puwede namang ako na lang ang
mananakit.
He halted quickly with a sigh of defeat, nagtiim bagang ako at hinakbang si Aliyah.
Mabilis nag-landing ang palad ko sa pisngi niya, nanlaki ang mga mata niya at agad
umakmang hihilahin ako habang panay ang mura pero naunahan na ng paghawi at harang
ni Horace.
"Narinig mo ba o bingi-bingihan kang tanga ka? Napipikon na ako sayong desperada
ka! Hindi ko kasalanan kung magpatayan silang dalawa dahil choice nila 'yon at
dapat lang din dahil parehas nila akong tinarantado, dapat nga pati ikaw! You see,
this man you're crazy with suddenly came in just to talk to me? Wake up, sexy but
poor brain girl, the man you're dreaming is crazy over me. Kahit anong dumi ko sa
salita mo, hindi mo mababago 'yon."
Pasinghap siyang tumawa. "Ang kapal ng mukha, buhat ka ng sariling bangko? You are
nothing but a low class stripper drunk pig, guilty lang silang dalawa sa nagawa
sayo!"
Horace gasped and was about to speak but I glared at him that made him howl in
frustration. He looks so scared and weak but eyes stayed like a mad lion.
"Ano bang gusto mo pa, Aliyah? Gusto mo siya? Go on, then, get him tutal wala naman
akong balak makipagbalikan! Mag-uusap lang kaming dalawa ngayon, pagtapos noon
puwede mo na ulit ipilit ang sarili mo." Ngumisi ako kahit nagtatagis ang bagang ko
sa pait.
I don't mean whatever I'm saying, I just want to hurt someone and make this
desperate girl see the truth. Sinungaling man si Horace, alam kong mahal niya na
ako. It's not that hard to see and feel everytime he's staring and holding me. He's
in love with me despite of the lies he's hiding! Kung balewala lang ako sa kanya,
bakit siya nandito ngayon?
"W-What?" gulat at utal na tanong ni Aliyah. "You're not going back together-"
"Fucking bitch, even how many times she decides like that. I will never like you,"
Horace flared. He looked so hurt now but my presence is blinding him. Pilit niyang
inaalis ang namumuong emosyon sa mga mata niya at iwas ang tingin sa akin.
My heart broke. Bakit nasasaktan ako kapag nakikita ko siyang ganoon? Sinaktan din
naman niya ako! Dapat hindi ako nakakaramdam ng guilt ngayon, we're even! He hurt
me and I'm hurting him, that's just right!
Nag-init ang ulo ko sa pagtitig ni Aliyah sa kanya na tila baliw na baliw siya
rito, bigla tuloy akong napaisip kung totoo ba ang lahat ng sinabi niya.
"H-Horace, mas mamahalin kita kaysa sa kanya! Hindi mo ba siya narinig? She's just
throwing you away like a trash! Kailan ka pa naging basura?"
Damn her, what the hell Horace made her eat to be this crazy over him? Oh! Fuck it,
I think I know now! Partida pa iyon, ha, I never gave him a head or... I did? My
mind screwed up. Sumakit bigla ang ulo ko sa mga sumisiksik na senaryo sa isip ko
five years ago. I remember myself giving a head but I'm not sure now if it was him
or his brother! Fucking great! What a shame!
"Ngayon lang, at wala kang pakealam doon," matigas na sambit ni Horace.
My hard heart softened. What the hell? He's really admitting it to himself!? Ngayon
lang siya naging basura dahil sa akin.
Nilingon ko si Horace at tinaasan ng kilay. "Just tell her that clearly, Horace.
That even though you're a fucking asshole liar, you love me."
His lips separated while looking at me, he gasped. Tumindi lalo ang sakit sa mga
mata niya, his nose reddened slightly and avoided my gaze.
Aliyah gasped frantically.
"Horace, she's just blinding you! You don't love her! Huwag kang masyadong maging
alipin ng kahapon, you shouldn't feel guilty about it! It was all her fault!"
Para na akong mababaliw sa sakit ng puso ko. Oo na nga, kasalanan ko na ang lahat!
Bakit ba patuloy niya pa akong sinasaktan?
Nagkuyom ang mga kamao ko sa galit, wala siyang alam! Ako pa talaga ang nambubulag?
Hindi ba ako ang nabulag sa kasinungalingan ng lahat? Ako ang pinagmukha nilang
tanga, ako ang dumumi sa kagagawan nila at wala man lang akong alam! Now, I'm
hurting for everything. I'm hurting that my love really lied and fooled me all this
time! Pero siguro tama rin si Aliyah, guilty sila kaya ngayon naghahabol para sa
paghingi ng tawad.
"Shut the fuck up, Aliyah. Wait for this day to end, I know where to fucking find
you and hurt you 'till you cry blood." Umiling siya habang nakaigting ang panga sa
galit. "Huwag kang sumabay ngayon."
I felt him gently holding my lower back, nanginginig ang kamay kong hinawi iyon at
mag-isang sumakay sa front seat. Ilang segundo niya pa akong tinitigan gamit ang
nanlalambot na mga mata bago sinarado ang pinto, isang beses niyang dinuro si
Aliyah at tipid na bumuka ang labi niya na tila nagbanta saka umikot para makapasok
at magmaneho paalis.
Tulala si Aliyah na naiwan sa kinatatayuan, tahimik ang aming biyahe at hindi ko
alam kung saan patungo. After almost two months without him, I must admit that I
missed him. Isang buwan kaming hindi nakapag-usap dahil sa issue, noong una alam
kong makakatagal ako sa relasyon namin kahit pa malayo sa isa't isa pero may mga
sirkumtansya talagang biglang susulpot at maninira ng lahat.
My heart wrenched painfully, wala sa oras na tumulo ang luha ko ng tahimik. I
didn't expect myself crying out of the blue without a permission, every tear from
me screams out pain and it's frustrating that I'm crying again because of the past
I've been trying to escape. Nakakagago na kung kailan malapit ko nang matanggap at
kalimutan ang lahat ng kahapon ay siyang bagsak ulit sa akin ng katotohanan sa
kasalukuyan ngayon. Horace's presence helped me slowly to forgive and forget what
happened and what I lost. I didn't foresee this... siya rin pala ang babasag ulit
sa akin. Siya ang bumuo sa akin, siya rin ang sumira ulit.
"Talk now..." I said. "P-Please, I want to know everything from you. Iyong walang
halong kasinungalingan, ayaw ko na ng panibagong sakit mula sayo. Masyado na,
Horace. Hindi ko inasahan na sa ilang buwan nating magkasama, puro kasinungalingan
pala ang lahat."
Hindi siya nagsalita, nang lingunin ko ay nakita ko pamamasa ng mga mata niya.
Umigting ang panga niya habang mahigpit ang hawak sa manibela. Tears cried more in
silence, hinampas ko ang braso niya.
"Talk now! Hindi na ako makatagal na kasama ka! Stop the fucking car!" sigaw ko sa
kanya kahit nasa gitna kami ng kalsada.
Mabigat siyang suminghap at walang reklamong hininto ang sasakyan sa roadside,
kunot na kunot ang noo ko sa emosyon habang lumuluha. He looks so off and
frustrated, his eyes were teary as they met mine. Mabilis siyang nag-iwas ng tingin
at muling suminghap na tila mapapakalma siya noon.
"I love you, I'm in love with you so much and I'm very scared to lose you. Those
are my truths, Lovice."
"I don't need those truths! Fucking tell me what happened that night because your
love isn't enough to make me feel better! Sinungaling ka! Ginawa mo akong tanga!
Hindi 'yon pagmamahal!" muli kong sigaw sa pait at sakit. "And guess what? You
already lost me the time I knew you lied!"
His jaw continuously clenching in so many different emotions, lahat ay kitang-kita
at malinaw niyang hinahayaan ang sariling maging mahina. Mas lalong humigpit ang
hawak niya sa steering wheel bago iyon ilang ulit na hinampas habang nagmumura.
Nanginig ako sa takot, he looks so angry now but emotional that's making me wanna
take everything I said back. His tears promptly began falling down.
Umiwas ako ng tingin.
"Huwag mo akong iyakan, hindi 'yan uubra," matigas kong sinabi kahit kabaliktaran
ang lahat.
He scoffed anxiously.
"You caught my interest that night, I watched you but eventually lost you because I
got drunk that brought me in a room to rest. Napunta ka rin sa kuwartong 'yon, I
don't know if I should detail this but I woke up because you were giving me..."
Umiling siya at nagbuntong-hininga.
Naintindihan ko iyon kaya tumango ako, mabilis uminit ang mukha ko sa kahihiyan.
Iyon ang parteng bumabagabag sa akin sa ilang taon sa loob ng panaginip.
"Ganoon ka kalasing, Lovi. I didn't even know you were the same girl I was
watching. We m-made out... I t-touched you, noong maliwanagan ang mukha mo, 'tsaka
ko lang narealize na ikaw 'yong pinapanood ko buong gabi," he gasped out.
"D-Did we?" nauutal kong tanong, umaasa na sana ay siya ang una. Sana siya lang,
sana isa lang. Kahit imposible. Sana hindi totoo ang sinasabi ni Aliyah.
Umigting ang panga niya, nagyuko siya ng ulo at tipid na umiling. Agad nabasag ang
puso ko, napaawang ang labi ko.
"I d-didn't go further more when I saw your face 'coz I know you're still young and
I respect you, I let you sleep to sober up and just watched you until four AM.
Believe me, I left you a note of my contact and full name on a yellow small paper.
I sticked it on your cellphone. I needed to go for an emergency call from home that
made me leave you there, I locked the room and told your friend to keep an eye,"
his voice broke weakly and shook his head. "I d-don't know what happened next. It
fucking hurt me when I heard you talking about we had sex that night when the truth
is, I-I didn't take you."
Napahagulgol ako, hindi ko alam kung anong gagawin. Hindi ako bigla makapaniwala,
umiling ako habang umiiyak.
"S-Si Hennessy ba talaga? Set up ba 'yon? Magkakilala na kayo noon at magkagalit
kaya ako ang natipuhang b-babuyin para makaganti sayo?" nasasaktan na agad kong
tanong.
Siguro akala ni Hennessy gusto ako ng kapatid niya, kaya ganoon ang naisipan niyang
gawin! I'm all about for a fucking revenge! Wala naman akong kaalam-alam sa
kanilang dalawa, ni hindi ko sila kilala at nakausap nang gabing iyon pero ako pa
ang napagdiskitahan at nagamit?
He shook his head, his eyes were almost dying in pain.
"No, I don't know him yet that time. Maniwala ka sa akin, ilang beses ko na siya
noong nakasalamuha pero hindi ko pa siya kilala bilang kapatid at hindi namin iyon
set up para pagkaisahan ka." Umiling siya ulit. "I was investigating about that
night after you told me that we l-lost a baby, but I couldn't contact Erica and
some of my friends who were there didn't know what happened too. They were all
focused on the party and doing deeds there was a normal thing already, you know
that."
Wala akong magawa kundi ang umiyak lamang, iling ako nang iling hanggang sa mapagod
ako pero hindi sa pag-iyak. Niyuko ko ang ulo at saka lalong nahagulgol.
"I didn't expect that Hennessy's anger would really get too far. Tangina talaga!"
he hit the steering wheel angrily, he wiped his tears using his knuckles and bowed
his head regretfully.
"S-So, he's the father of my l-lost baby," I whimpered.
Ang sakit naman, kahit alam kong walang kasiguraduhan iyon ay umasa ako at
kasalanan ang umasa dahil sakit ang dulot sa huli.
He didn't react, he's just breathing massively while stopping his emotions.
"A-And... and you feel obligated and responsible of what happened that made you
look after me." I nodded sarcastically. "Great! Fucking great! Everything's fake!"
Umiling ako, napupuno ng galit ang puso ko at sobrang sakit ng lahat sa akin. This
isn't a simple issue for me, it will never be just whisked by a whirlwind! I am so
damaged, I don't know if I can ever get over the truth. Hindi siya, bakit niya pa
ako ginagawang responsibilidad?
He gasped, his head turned to me. Bahagyang nakasandal ang kanyang ulo sa steering
wheel at namumula ang mukha sa emosyon.
"Baby, no." He shook his head, his eyes were inflamed. "I'm in love with you."
"Hindi! Bakit mahal mo na ba ako noong gabing 'yon? Hindi naman, Horace!" I cried.
"You just feel responsible for what happened to me! Naawa ka lang sa akin noong
malaman mong nawalan ako ng b-baby at dinala ka noong sa pagsisinungaling! Walang
pinagkaiba 'yon sa panloloko!"
I'm so mad, I'm so hurt. My heart is in flames, illuminated by pain and anxiety
that I couldn't simmer down. Mabilis kong binuksan ang pinto para makababa, wala
akong naging pake kung maraming makakakita sa aking puno ng luha. Hindi ako
makakatagal na kasama siya, matigas ang puso ko sa pagpapatawad at paglimot ngayon.
Narinig ko ang malakas na pagbukas ng kanyang pinto.
"Lovi!" he shouted.
Napapatingin sa amin ang ilang naglalakad at mga pasahero ng dumadaang jeep sa
kalsada. Mabilis kong pinalis ang luha sa pisngi, hinaklit niya ang braso ko at
halos hangin lang iyon. He was shaking in too much trouble and I could feel his
fragility like he's in Achilles heel. Mas lalo akong nakaramdam ng kirot sa dibdib,
I've heard enough and I don't think I can just forgive everything or even
everyone... including him.
Binawi ko ang braso mula sa kanyang nanghihinang kamay. When I look at him in the
eyes, my heart almost died; he was too vulnerable and unguarded. A sob suddenly
glissade out my lips, I forced a smile while my heart is collapsing down.
"You told me you wouldn't force me to take you back, right?" I asked calmly, voice
was trembling.
"Y-Yes, baby." He nodded then shook his head, his brows were furrowed while tearing
up. "But please, believe me... I'm in love with you. I-I'm not lying about it."
My lips trembled.
"Ayaw ko na, Horace. Iyon ang desisyon ko. Tigilan mo na ako," kalmado ngunit
nanginginig ang boses na sinabi ko.
His lips parted while looking at me, nang hindi matagalan ang determinasyon sa
aking mga mata ay nagyuko siya ng ulo at suminghap. He shook his head slowly as he
licked his lips.
"P-Please, I don't want you back now. Respetuhin mo na lang 'yon."
He gasped massively again, hindi na siya makatingin sa akin. Ilang saglit pa siyang
hindi makapagsalita roon at nakayuko lang, my heart crumpled badly. Huminga ako ng
malalim at naglakad na palayo sa kanya.
I just feel undeserving now, the darkest mundane twilight I've been escaping for
the past years and learned to admire when Horace Villareal came in to take it like
my salvation is all deception. It's hard for me to accept everything, I was once a
failure and a failure again that had been fooled. Hindi sapat ang pagmamahal ko
upang bulagin ang sarili ko. Kaya ko namang walang lalaki sa buhay, mas tahimik pa
ang kaluluwa ko.
Lumuluha akong sumakay sa isang jeep, I wanna be alone for now. One last look where
I left him, he's still there. Nakayuko pa rin at pinapanuod ang sariling mga paa,
sobrang sakit na makita siyang nasasaktan pero sarili ko na lang muna ang iisipin
ngayon.
We're better off each other.

[ 36 MT34 ]
-------------------------------

This story isn't finish yet, no other old or first version. Lahat alam 'yan. Sa iba
ritong nagbabasa, sinong naalalang natapos ko na ang Mundane Twilight? Hmm. Bawat
chapters na ina-update ko lahat, pinaghihirapan ko pa rin isipin at hindi ako
nagbago ng plot dito gaya ng sinasabi ng iba dahil tamad ako sa ganoon kaya
imposible. Kung ano man ang "first version" na naalala niyo ay baka hindi ito 'yong
story na nabasa niyo. No offense. This note is just for a clarification that this
story has no any version aside from this. lol.
Thanks.
—
#MT34
"Bye, Ma'am! Uuwi na po kami!"
Tinanguan at nginitian ko ang mga estudyante na cleaners ngayon kaya naiwanan sa
classroom.
"Ingat sa pag-uwi, huwag male-late bukas!" tawa ko.
"Opo, Ma'am! Hindi naman kami nale-late dahil ang pogi ng first subject teacher
namin!"
Naghagikgikan sila. Bumungisngis ako.
"Naku, ang babata niyo pa para sa kilig na 'yan! Papaluin ko kayo sa puwet! Sige na
at baka maabutan pa kayo ng ulan."
"Ang pogi ni Sir, Ma'am, 'di ba? English speaking pa! Nakakakilig! Ayie!"
Nginisian ko na lang sila at tumayo na.
Inaayos ko pa ang mga gamit kaya naiwanan akong mag-isa nang lumabas sila. I just
made them broom the floor, mas madalas ako ang tumatapos ng paglilinis dahil
nahihiya ako sa mga estudyante. Hindi naman nila obligasyon pero parang training na
rin iyon para matuto silang maging responsable. Ako na ang nagtanggal ng ilang
manila paper sa blackboard, narinig ko ang hagikgikan ng limang estudyante kong
naglalabasan kaya napatingin ako sa pintuan.
"Hi, Sir King!"
King smiled at them and nodded.
"Did you clean the room well?" pabiro niyang tanong sa mga iyon.
"Sabi ni Ma'am, magwalis lang daw po kami."
"Sabay na naman kayo ni Ma'am Lovi? Yie!"
"Napapadalas, Sir, ah!"
Panay ang hagikgikan nila.
Tumawa si King, ginulo niya ang buhok ng isang lumapit sa kanya at hinawakan ang
tiyan niya. Napangiwi ako roon, mga batang 'to talaga, oo. Nagtakbuhan na sila sa
hallway at kumaway kay King. Sa Junior High ako naatasan bilang Filipino teacher,
Grade Seven ang tinuturuan ko.
Pinagpatuloy ko ang tinutuping manila paper sa lamesa.
"Hi, Ma'am!" King greeted gleefully as he helped removing the manila papers on the
blackboard. Siya rin ang nagtupi bago nilagay sa lamesa ko.
Napairap ako at umiling. "Hindi."
"What? Hindi agad? Wala pa naman akong sinasabi!" pamaktol na aniya.
Nagpamaywang ako at hinarap siya.
"Inuunahan na kita, pang-pitong beses mo na akong inaayang kumain sa labas at
ihatid sa amin. FYI, alam ko na ang offer mo."
Ngumuso siya habang nakatingin sa akin, binabaan niya pa ng sulyap ang
nakapamaywang kong kamay.
"Ang sungit mo, but my offer now isn't for the two of us only anymore. I asked
Carly to be a third wheel so you won't get scared or anything to be with me." He
wiggled his brows while grinning.
"What?" my eyes widened in shock.
Lumapit siya at sinikop ang mga manila papers sa paper bag na dala ko, siya ang
naghawak noon at walang salitang lumabas ng classroom habang sumisipol. Sumunod
ako.
"King, ayaw ko nga! Hindi pa rin ako sasama sayo kahit kasama si Carly!"
He's also a new teacher here, halos isang buwan na kaming magkakilala at isang
linggo simula nang parati niya akong dinadaanan sa classroom tuwing uwian. Siya
iyong lalaking makulit pero pormal, marahil sa pagiging guro niya. He was tall,
tanned and handsome kind of guy, sa eskwelahan na ito siya ang sikat na guro.
Unang-una dahil sa itsura, parating kinakikiligan ng mga estudyante at dagdag
puntos pa na magaling magturo. Mas matanda lang siya ng dalawang taon sa akin, dati
na siyang propesor sa isang prestige private school at nalipat lang dahil sa
kagustuhang sumubok naman sa public school. Nakakatuwa nga, minsan lang kasi ang
lalaking guro at guwapo pa.
"Okay, ako na lang ang sasama sa inyo." Kibit balikat niya.
"Ah!" patiling bati ni Carly nang makita kami, agad siyang kumapit sa braso ni
King. "Ano, pumayag na ba 'to?"
King shook his head and glanced at me.
"Nope, but is it okay to come with you?"
Nagkatinginan kami ni Carly, nandidilat ang mga mata ko para magpahiwatig.
"Oo naman, nasa labas na si Josh at naghihintay. So, ano? Isasabay mo na si
Twillain?"
Ngiwi kong tiningnan si Carly, pinandilatan ko siya ulit at aliw na tumawa si King.
"Carly, sasabay ako sa inyo," agap ko.
"Sabay na lang din ako sa inyo, balikan ko na lang kotse mamaya pag-uwi." Halakhak
ni King. "I'm sure Josh won't mind."
I rolled my eyes and gasped. Of course, they're close! King is Josh's cousin, by
the way! Kaya nga sa isang buwan, palagi ko nang nakikita ang pagmumukha niya! Ewan
ko ba kung bakit gusto niya pa akong makasama na kaming dalawa lang at kumain sa
labas gayong nakakasama naman siya sa unit ni Josh parati. He's really weird.
Iyon nga ang nangyari, siya ang katabi ko sa likod habang ang dalawa ay tahimik
kaming pinagtatawanan sa harapan. Minsan naiisip ko na talagang pabor ni Josh iyong
lumipat si King kung saan kami ni Carly nagtatrabaho, para may mata siya tungkol
kay Carly!
I'm not really up to date anyone else for now, I want to focus on healing myself
from everything. Nagiging maayos naman ang pakiramdam ko sa bawat araw, sa loob ng
isang buwan sinusubukan kong alisin sa isip ko ang lahat. Hindi nga lang madali
dahil paminsan-minsan kong nakikita si Horace, hindi man lumalapit ay alam kong ako
ang sadya. Ilang beses ko siyang nakita sa labas ng condo building ni Josh at sa
labas ng school, hindi ko lang pinapahalata na napapansin ko siya. Wala pa akong
balak sa amin, basta ang alam ko lang tapos na kaming dalawa. I'm not planning to
patch things up, I just wanna be alone.
Ang sakit-sakit pa rin, maayos ako pero masakit ang puso. Sa totoo lang, ayaw ko
muna siyang makita kaso malabo namang hindi siya mapansin. Here's this thing I
called string, I think my other half was really attached to him that even with just
a whisper of the mist can tell me where to look at when he's around the place I'm
in. It was pulling me... it's hard to move forward, but it takes time.
Sa ngayon, masaya ako sa trabaho at gawain. Mabuti nga at hindi ako masyadong
pinipilit ni Carly na magsalita tungkol doon sa nangyaring bunuan ni Horace at
Hennessy last month, pero sinabi ko naman sa kanya na may hindi lang
pagkakaintindihan ang dalawa kaya nauwi sa ganoon. Napasama pa si Horace dahil
akala niya ay dala iyon ng matinding selos nang makitang magkausap kami ni
Hennessy.
Pagkapasok sa unit ni Josh ay dumiretso agad ako sa kuwarto para makapagbihis, sa
labas ay panay ang tawanan nila habang magkakausap. Ang masama pa roon ay tungkol
na naman sa akin at kay King. Madalas na nila akong tinutukso kay King at naiirita
ako minsan pero kinakasanayan na lang din dahil habang naiinis ako ay mas lalo lang
silang nanunukso.
"Pumayag ka na kasing makipag-date sa kanya, wala namang malisya 'yon!"
panggagatong ni Josh.
"Yup, friendly date." King snickered.
I glared at him. "Manahimik!"
"See? Napakasungit niya! Buti hindi natatakot sa'yo ang mga bata? Ganyan ka-terror,
kung ako estudyante mo baka nanginig na ako sa takot."
Nagtawanan sila, I faked a laugh with them.
"Ikaw, King, tigilan mo nga ako sa pang-uuto at pang-iinis sa akin. Hind na 'yan
uubra!"
Carly laughed hard. "Give her time, she's still in the process."
"Process?" King asked. "Hmm, shall I wait three months to follow the rule?
Kakabreak lang ba?"
I can't believe he's taking everything easy! Hindi niya ba alam na ang hirap
kalimutan ni Horace Villareal? Fuck, I hate his name but I love him personally.
Umirap ako, hindi pinansin ang namumukol kong puso.
"It's not that easy." I shook my head.
He nodded knowingly while looking at me.
"Okay, but I can be just a friend. Huwag ka naman kasing umiwas sa akin. Hindi
naman ako nangangagat, e! Girlfriend ko lang ang makakagat ko."
I gasped. The couple laughed.
"Kita mo? May girlfriend ka tapos lapit ka nang lapit sa akin? Wala ka ring
pinagkaiba, malandi ka rin!"
He laughed. "That's not what I mean! Ibig kong sabihin, ang kakagatin ko lang ay
girlfriend ko. Hindi kita girlfriend, kaya hindi pa kita kakagatin. As of now, wala
akong nakakagat. Wala kasi akong girlfriend."
My goodness!
I crossed my arms on my chest.
"Kung ganoon, teeter lang pala sayo ang girlfriend mo?"
"Ooh!" Josh intervened. "Ganyan ka pala, King! Pag may girlfriend, manyak!"
"Lagot, lalong hindi magtitiwala si Twillain niyan!" gatong ni Carly.
"Hindi naman!" depensa ni King. "Hindi ako ganyan, Josh!"
Nagpaikot ako ng mga mata, ganoon ang aming asaran sa dumaang minuto. I sat down on
the single couch when they started to watch a movie, tinext ko si Mama para
kumustahin. Umuwi ako roon noong nakaraang linggo at baka umuwi rin ako sa linggong
ito para roon mag weekend. I suddenly missed the feeling of home, iyong mga luto ni
Mama at paalala niya tuwing paalis ako ng bahay.
Sa sumunod na araw, maaga akong pumasok para sa aking unang klase. Si King ang
nagsundo sa amin dahil madaling araw pa lang ay bumiyahe na si Josh pa-Maynila.
Iyon ang ikot ng buhay ko sa nagdaang buwan, mabuti nga at talagang naiiwas ako ng
pagtatrabaho sa mga isipin ko tungkol sa sariling issue. Ayaw ko na kasing maalala
pa kung gaano ako nakakahiya noon, hindi ko pa rin matanggap ang lahat.
Palagi pa rin akong nagtatanong kung bakit ganoon, bakit kailangan pang dalawa at
magkapatid? Bakit ako pa?
Kasabay ko si King lumabas ng school para kumain ng lunch, hindo ko na siya
napigilan pa sa pagsabay dahil sumunod lang siya. Si Carly naman ay hindi pa tapos
sa gawain kaya bilhan ko na lang daw siya.
"Hindi ko talaga maintindihan kung bakit may mga magulang na nananakit," paglalabas
ko ng saloobin bigla dahil sa naalalang sumbong sa akin ng isang estudyante ko
kanina.
Ilang araw na kasing hindi pumapasok ang pinsan niya kaya naitanong ko kung bakit,
nagsumbong naman siya tungkol sa pagkakapilay ni Janella. Nahulog daw sa hagdanan
nang itulak ng kanyang Mama.
"Who got hurt?" tanong ni King habang nag-aabang kami sa stoplight para makatawid
sa kabila.
"Si Janella, estudyante mo rin. Nakuwento lang sa akin ni Mycah. Nahulog daw sa
hagdan dahil tinulak ng Mama niya."
He gasped. "What the heck? Is that her real Mum?"
I shrugged.
"Hindi ko lang alam, sa tingin mo?"
Baka ng hindi niya tunay na ina? Kaya lang, marami na rin akong nababalitaang
mapanakit na mga magulang. Hindi na bago iyon pero nakakataka pa rin kung paano
nila nagagawang saktan ang dugo't laman nila? I can't understand it. Puwede naman
nilang pagsabihan ng maayos, hindi na kailangan pa ng pisikal na pananakit.
"Maybe, we can pay her a visit today? Nasaan ba siya?" marahan niya akong hinawakan
sa siko nang mag red-light upang igiya sa pagtawid.
Kunot ang noo ko sa silaw, saglit lang akong nag-isip at napatango na sa alok niya.
"Sige, mamayang uwian."
He didn't smile, he looked worried by what he heard about the student. Sabay kaming
kumain ng lunch sa isang fast food at binilhan din namin si Carly bago bumalik ng
school.
Our day ended like that, kinausap ko si Mycah tungkol sa pagbisita namin pero
natakot siya. Baka raw kasi pagalitan siya ng tiyahin, doon din siya nakikitira
kaya hindi ko na pinilit pa ang balak nang mag-uwian. I can't risk her fear, baka
nga sinasaktan din siya ng tiyahin niya kaya ganoon na lang ang takot. Maybe, I can
just talk to Janella next time. Nag-aalala rin ako, baka puwede kong makausap ang
Mama niya tungkol sa grado at magbago naman ang pakikitungo niya sa anak. I think,
it's the reason why Janella isn't focused on studying these past week.
Nakakalungkot na talagang nakakaapekto iyon sa pag-aaral at mentalidad ng bata.
As usual, mag-isa akong naiwan at lumabas din pagtapos ng pag-aayos. Sa hallway ay
nakita ko ang pagtakbo ni King papasalubong sa akin, hingal pa siya nang makalapit.
My forehead creased.
"Anong nangyari sayo?"
"Carly was rushed to hospital—"
"What!?" pasigaw kong tanong sa sobrang pag-aalala, nagmamadali akong bumaba ng
hagdanan. "Saan? Anong nangyari, King?"
Hell, sana ayos lang siya!
Nakasunod siya sa akin hanggang sa makalabas kami ng building at marating ang
pinapaparadahan niya ng sasakyan.
"Kanina lumabas daw para pumuntang Jollibee, doon nahimatay."
Namilog ang mga mata ko, pinagbuksan niya ako ng pinto at nakita ko ang malaaso
niyang ngisi.
"We'll be parents now—"
Hinampas ko agad siya, he winced painfully and laughed.
"Buntis siya!" singhap ko. "Sabi ko na nga ba! Kaya ang lakas niyang kumain! Oh my
God!"
He nodded merrily. Mukhang natutuwa rin kahit wala pa namang kumpirmasyon, halata
ko lang talaga kay Carly iyon. Minsan ko na rin siyang nahuling nagsusuka noong
nakaraang araw at akala niya siguro dala lang ng kinain.
Sumakay ako sa front seat at nagmaneho na paalis ng school si King, tumunog ang
cellphone ko sa tawag ni Ate.
"Ate! Buntis na rin si Carly!" mabilis kong balita kay Ate sa pagkatuwa.
Someone cleared a throat, my forehead creased.
"Twillain..."
My chest tightened. That familiar voice, pero baka naloloko lang ako.
"Who's this? Bakit na sayo ang cellphone ni Ate!?"
"This is Dek—Hennessy, your sister is currently delivering her baby. I couldn't
contact your Mom—"
"What!?" I blurted shockingly. "Why are you even with my sister?"
Nakaramdam ako ng galit, hindi ako makapaniwala. Bakit siya pa ang kasama ng
kapatid ko sa panganganak? I feel so betrayed for some reason again. I don't know.
Everything about them is making me feel all the bitterness, I want them out of my
life!
"I just saw her bleeding at the mall awhile back," he explained certainly.
"Saang ospital?" pagalit kong tanong.
King glanced at me with forehead wrinkled. "What happened?"
Natahimik si Hennessy sa kabilang linya pero agad ding nakabawi at sumagot.
"QualiMed."
Mabilis kong binaba ang tawag, huminga ako ng malalim at nilingon si King na kunot
pa rin ang noo.
"Pakibaba lang ako sa gilid, puntahan mo si Carly sa ospital. May emergency din sa
amin, e. Pakisabi na lang kay Carly."
"What happened?"
"Nanganganak 'yong Ate ko, e. Hindi raw macontact si Mama, wala siyang kasama sa
ospital."
"I'll drive you, may kasama naman na si Carly sa ospital."
"Sino?"
"Kaibigan n'yo raw, si Lydia at Alisa? Not sure."
Alisa? Baka si Aliyah? Basta talaga may pangalang Lydia, kakambal na ang Aliyah.
Hindi ko alam kung bakit natawa ako roon.
"Anong nakakatawa?" tanong niya.
Umiling ako. "Wala, naalala ko lang 'yong desperada kong estudyante noon."
Isang buwan pa lang, paniguradong naghahabol na kay Horace iyon at pinipilit ang
sarili.
Tumungo kami ni King sa QualiMed, ilang minuto pang biyahe ang Sta. Rosa kaya baka
nakapanganak na si Ate pagdating namin. I immediately went to the station to ask
about my sister, sigurado namang may impormasyon na tungkol sa kanya. King was just
following me while walking through the hallway to Ate's told room. I already texted
Mama about Ate's delivery, mukhang hindi niya nasasagot ang tawag dahil abala sa
trabaho.
Pagkakita ni Hennessy sa akin ay nalingon ang tingin niya sa aking katabing si
King, his white sweatshirt was stained with blood. Magulo ang buhok at namumula ang
mga pisngi marahil sa init o lamig klima. Ganoon din kasi ang kutis ni Horace,
madaling mamula sa konting init o lamig.
"She got unconscious after the delivery," he informed icily.
Nagtiim bagang ako at tinanguan lamang iyon, naglakad siya palampas sa amin.
Nakahinga ako ng maluwag nang mawala siya sa paningin ko, bahagyang sumunod ang
tingin ni King kay Hennessy.
Walang salitang pumasok ako sa silid, doktor ang nakausap ko sa ilang minuto
tungkol sa panganganak ni Ate at sa mga kailangan. While listening to the doctor, I
suddenly felt the lightness knowing that Ate gave birth to a healthy baby girl.
Kalaunang dumating si Mama para dumalo, hindi pa rin nagigising si Ate at maputla
ang labi. Bumabawi pa iyon sa kapaguran sabi ng doktor kaya hinyaan lang namin.
"Mama, si King po," pakilala ko kay King nang natuko ang tingin ni Mama sa kanya.
"Co-teacher namin ni Carly."
She nodded and smiled at King, nagmano si King sa kanya.
"King Narvaez, Mrs. Sarmiento. It's a pleasure to meet you."
"Magandang hapon, hijo. Salamat sa pagsama kay Lovice dito," Mama said gently with
a soft smile.
She's always soft to anybody.
"No worries, Ma'am." King nodded lightly.
"Mama, lalabas lang ako para bilhin ang mga kailangan ni Ate," paalam ko kay Mama.
"Ako na, Lovi. Bantayan mo na lang ang Ate mo rito." Kinuha niya ang coin purse sa
bag niya.
Umiling agad ako at naunang lumabas, King followed me out. Nagbuntong-hininga si
Mama roon at napailing sa akin.
"Ako na, Ma. Diyan ka na lang, magigising daw si Ate maya-maya sabi ng doktora.
Dadalhin din nila ang baby diyan." Ngumiti ako at sinara ang pinto.
Lumakad kami ni King sa hallway, nag-umpisa na naman siyang dumaldal habang
naglalakad kami.
"Your Mum is pretty, doon ka nagmana." Tawa niya, nang tingnan ko siya ng masama ay
kinagat niya ang ibabang labi para pigilan ang ngisi. "What? Ayaw mo? You're so
unique, you don't like to receive compliments while other girls are too
appreciative! I just noticed."
"Kasi alam kong inuuto mo lang ako, King!"
"How did you say so?"
Humingang malalim ako at nagkibit balikat. "Because I know that I'm not."
He gasped and held my elbow, napapatingin ang mga taong nakakasalubong namin lalo
na sa kanya. Ngumiwi ako at binawi ang siko pero nanatili ang hawak niya roon,
natawa siya.
"You just got a bad confidence, Twillain. Sino bang nagpababa niyan? Gugulpuhin
ko."
I faked a laugh and stuck my tongue out.
"Ewan ko sayo! Bolero ka lang!" I blinked my eyes and gasped when I got an idea.
Nilingon ko siya. "Pag ba pumayag akong makipagdate sayo, titigilan mo na ako
pagtapos?"
Kumunot ang noo niya at unti-unting napangiwi.
"What kind of question is that?"
"Sagutin mo na lang!"
"Nope, why would I stop bugging you? You dated me, then it should be followed by
more dates!"
I gasped exaggeratedly, uminit ang mukha ko.
"Huwag na pala, hindi na ako papayag." Umiling ako at mabilis naglakad.
"You're so unfair, you know!" maktol niya sabay habol sa aking siko.
Natatawa akong iniwas ang braso sa kanya habang panay naman ang hila niya, natatawa
rin siya at pakiramdam ko ay sobrang harot ng senaryong ito.
"King!" singhap ko nang tusukin niya ang kilikili ko, tinulak ko siya agad.
He laughed. Napatigil ako sa pagtulak sa kanya nang makita ko ang kasalubong namin,
parang tumigil din ang mundo ko sa oras na tumama ang mga mata nila sa amin. It's
Horace and Primiel Villareal, Horace is in a formal maroon button down shirt that
folded until his forearm and black pants. His hair is disheveled fashionably as
always while Primiel is wearing a doctor's uniform of QualiMed. So, he's working
here? My God, why does Earth have to be this small? I didn't even expect that he's
a doctor!
Nakita ko ang dugo sa gilid ng labi ni Horace, napatigil siya sa pagdampi ng braso
niya roon nang makita ako. Saan na naman niya nakuha 'yan? Naging hobby na ba niya
ang pakikipagbuno?
Walang reaksyon si Primiel nang makita ako pero nang dumampi ang tingin sa katabi
ko ay bahagyang nangunot ang noo niya, para akong aatakihin sa puso nang tipid na
umawang ang labi niya at ngumisi.
"You got another punching bag here, how lucky," he said thickly.
Uminit ang mukha ko, alam ko ang ibig sabihin ni Primiel at si King iyong punching
bag!
Horace's eyes didn't leave me as if he's currently memorizing every part of me. My
heart wrenched painfully, umiwas ako ng tingin sa panlalabo ng mga mata ko. Mukhang
naramdaman ni King ang pagiging balisa ko, he gently put his hand on my lower back
to caress it.
"Hey, you okay?" he whispered.
Horace's eyes narrowed a bit as he looked down at my waist where King's hand is on.
Mabilis umikot ang pait at galit sa mga mata niya pero lamang ang panlalambot.
Napatango ako kay King at pinagpatuloy ang paglalakad para malampasan ang mga
Villareal. Halos ibuga ko ang lahat ng hangin ko nang tuluyan silang malampasan.
Damn, I'm not all right! I don't know if I ever did! Shit, it still hurts to see
him closely but my heart is missing him so bad.

[ 37 MT35 ]
-------------------------------

Comments.
#MT35
I feel suffocated in my emotions, it's sadness and pain. I decided to go out for a
drink with King the next night, hindi ako mapakali sa unit nang maghating gabi
dahil patuloy na sumisiksik ang mapait na mga mata ni Horace bawat pagpikit ko. Si
Carly naman ay hindi lumalabas ng kuwarto simula nang dumating si Josh at naimporma
tungkol sa pagbubuntis niya.
I don't have anyone to talk to, ako lang sana mag-isa kaso sumakto rin ang pagtawag
ni King kaya heto kami sa isang paborito niyang bar.
"Why don't you get back together? He looked so still into you," King said as he put
chips in his mouth.
"Hindi naman kasi madali, e." Umiling ako.
Hindi madali, hindi ko pa matanggap sa sarili ko iyon. Masyado akong umasa sa
lahat, na totoong siya. Akala ko pag-asa na iyon, I wanted to keep him mine but I
can't just forgive everything after hearing the truth. Buong buhay ko matapos ang
bangungot na iyon, hindi ko nakalimutan ang lahat ng sakit at pagsisisi. Noong
dumating si Horace at kunin ang responsibilidad, saka ko palang natanggap kasi
pinanindigan niya ako. Tapos malalaman ko bigla na hindi pala totoo? Na sinalo niya
lang ako, at ang masama pa ay kapatid niya pala. Looking at the sides, it's unfair
to him and unforgivable for me.
"Wala namang madali, Twillain. Really, I don't know how to make you feel better or
what words to say to make you feel okay, I don't know the story behind. Maybe you
should at least give me a hint so I could choose a side." He arched his brow.
The boisterous music of the bar we're in suddenly went melo, it's like a whisper
for me to share what I'm truly hiding to someone who will listen. The place is
calming for me, for peace of mind and emotion.
Huminga ako ng malalim, dala ng bahagyang epekto ng alak ay gusto kong maglabas ng
sama ng loob and while staring into King's eyes, I feel like I could pour my
secrets to him. His eyes were sincere and soft that made me trust him tonight,
bahagya akong nagpakawala ng bahaw na tawa at nagyuko ng ulo. Marahan kong nilaro
ang mga daliri sa labi ng baso sa lamesa, kaharap namin.
"It's hard to forgive the man who lied, King."
"Depends if it's a white lie or just a lie. Magkaiba iyon," he chuckled.
Nangunot ang noo ko. "It's not different! Parehas kasinungalingan!"
Seriously? Parehas kasinungalingan iyon, anong pagkakaiba? Kulay? Bullshit, lies
are lies. No colors! Lying is a choice and karma is a bitch! Iyan ang magkatambal,
ngayon dapat lang sa mga nagsinungaling na makarma sila! Akala siguro, habang buhay
na maitatago. I'm not cleaning myself here, I'm also a liar who can't even stand
for my mistake years ago. Hindi ko rin masabi sa mga magulang ko pero may balak
ako! E, si Horace? Wala.
"I don't know but for me, people lie depends on the situation they're in. Mayroong
pagsisinungaling ng takot, takot na majudge o takot sa mga taong ayaw niyang
masaktan at may pagsisinungaling na talagang panloloko lang. Iyong panggagago
lang."
Napatitig ako sa kanya, habang sinasabi niya iyon ay mayroon siyang mga chips na
ginagalaw sa lamesa para gawing props. Napalunok ako at naisip ang mga sinabi niya,
bakit parang parehas iyong si Horace? Gago siya at sinungaling, gago siya noon.
Tumitig din siya at ngumisi. "So, where's his side? Ginago ka lang ba? Ako ang
sasapak mismo para sayo. Ano?"
Nagbuntong-hininga ako at napailing, I started telling him the whole story but I
didn't detail it much. Sa naiintindihan lang na paghahayag, hindi naalis ang titig
niya sa akin habang ako'y maluha-luha na sa pagkukuwento at kaba na baka may masabi
siyang ikasasama ng loob ko lalo pero hanggang sa matapos ako ng ilang minuto ay
nakatitig lang siya.
"I-I know, you c-can judge me in your mind but please... huwag mo na akong
impormahin pa," my voice trembled. Nagyuko ako ng ulo sa mesa at tahimik na tumulo
ang luha ko. "Ano ba sa tingin mo iyong side niya? He explained but it didn't less
my pain of being fooled."
Naramdaman ko ang pag-usog niya sa akin, his arm gently wrapped around me while
caressing my back that made me cry more in silence. Hinilig ko ang ulo sa kanyang
dibdib.
"Wala akong mapagsabihan, gusto ko na sanang aminin kay Carly kaso may problema rin
sila ni Josh. Ayaw kong sumabay pa, and h-here you are with me. Sayo lang sinabi, I
know I can t-trust you my dark secret," I said in a whisper.
He nodded, his chin on top of my head. "Of course, you can. Always. I didn't
expect telling me your dark secret could fucking melt me, I'm sorry."
Tumango lamang ako at pinahiran ang luha sa pisngi. He inhaled massively.
"First, I'd want to say you still have my respect. You are a woman, Twillain. What
happened in the past won't make you less as what you are today, okay?" he said
softly. "What he did was pure, he lied to keep you. Hindi mo ba nakita iyon? He
stood up for the responsibility he doesn't even own? You're right, lies are lies
but some told lies tend to tell how much a liar want to keep someone they truly
love or the people they care about around them."
That hit me right on the pulse.
I'm lying to my family because I care about them and I don't wanna hurt them by my
own mistakes, that's right! Takot din akong masaktan kapag nakita silang nasasaktan
dahil sa akin, takot akong maging disappointment. Bakit nakakabulag ang galit at
sakit? Bakit nabulag ako na hindi lang naman ako ang nasasaktan? He's hurting to,
and I know how much he's suffering everyday hiding things from me just to keep me
away from pain of the truth.
Suminghap ako at pumikit ng mariin.
"Should we talk and patch things up? Kung ginawa niya iyon kahit hindi naman dapat,
deserve ko ba siya, King? Y-You know, about the story. Kapatid niya iyon, e. Isn't
it awkward for them?" mahinang tanong ko, halos nanginginig ang emosyon sa sobrang
frustration.
He took the responsibility he didn't own, right. It's unfair to keep him when he
deserves more better than me. Ang sakit, siguro hindi iyong madilim na istorya ang
hindi ko matanggap kundi ang sarili ko mismo. I couldn't accept myself, I couldn't
see myself deserving for his love and respect. I couldn't see us together fairly...
especially now.
He chuckled. "Yup, surely you should talk about it... pero makikipagbalikan ka?"
Narinig ko ang pagbibiro sa tono niya, nagkibit balikat ako at huminga ng malalim.
"Hindi ko pa alam, King. Gusto ko lang linawin ang sarili ko sa kanya—"
I was cut off when King got pulled out from his chair, mabilis siyang napatayo at
bumalandra rin sa lamesa nang itulak doon. My heart pummeled nervously. Namilog ang
mga mata ko, gulantang sa biglaang pangyayari. The next thing I knew, raging Horace
was pulling King's collar and ready to punch.
"Wohooh!" Hail cheered up. "That's our Hephep there! Atta man!"
Hindi agad ako nakabawi sa gulat pero napatayo ako, laking ginhawa ko nang mabilis
saluhin ng palad ni Cairbre ang kamao ni Horace para pigilan sa pagtama. Nagtagis
ang bagang ni Horace dahil doon, tinulak naman siya ni King at inayos ang kuwelyo.
"Putsa! Panira ka naman, Ber! Alis diyan!" Hail hissed.
"Man, I'm so tired to bail you out!"
"Kukuha 'yan ng ibang attorney! Huwag kang epal! Ayun na, e!" asik ni Hail sabay
hila kay Cairbre. "Hep! Go on! He's hugging your property! That's against the
plastiknation's law!"
"Putangina mo, Hail!" tawa ng iba nilang kaibigan na ngayon ay nag-uupuan sa hindi
kalayuang lamesa.
Mukhang kadarating lang nila at sumugod agad si Horace rito! Seriously!? Ano bang
problema niya? Nakita niya ba kaming naghahalikan ni King? Masyado naman siyang
magreact!
Hinawi ni Horace si Cairbre at muling sinugod si King, nang matamaan siya ng ilang
liwanag ng strobe lights ay nakita ko ang pamumula ng mukha niya sa galit at
halatang may tama na rin ng alak!
"Are you that King?" he asked groggily as he pulled King again.
"Wala ka pala, e. King pala 'yan ni Twillain? Duh! Hephep ka lang!" si Hail.
Suminghap ako at lumapit para hilahin ang braso ni Horace at alisin ang kamay niya
sa kuwelyo ni King, umawang ang labi niya nang makita ako. Matalim ko siyang
tiningnan, hinila ko na si King sa likuran ko.
"Horace! Ano bang problema mo?" inis kong sinabi.
"He was hugging you!" he howled groggily and shook his head. "He can't do that,
Lovice! Sabi mo ako mahal mo, 'di ba? Bakit ka nagpapayakap diyan!"
Oh my goodness! Now, I realized that he's not drunk because he's so drunk! Ganyan
siyang malasing, parang bata!
"At bakit hindi? Wala na tayo, isang buwan na!" I hissed.
"Ooh! Burnt!" side comment ni Hail, pigil ang tawa dahil sa kalasingan ni Horace.
Umiling si Horace at hinawakan ako sa braso, marahang dumausdos iyon pababa sa
aking kamay. He held my hand using his two hands, nagulat ako nang yumuko siya at
unti-unting lumuhod.
"Baby, I just gave you time but I didn't approve the break up. Please, come back to
me. You don't love that other chic, I know! I'm sure!" he said while kissing my
hand.
Nalaglag ang panga ko, mabilis akong yumuko para hilahin siya patayo roon dahil
nakakakaabala na siya sa ibang tao.
"Horace, tumayo ka! Ano ba? Lasing ka na! Umuwi ka na!" pagalit kong sinabi habang
tinatayo siya.
He hugged my waist tight.
Umiling siya. "No! We need to talk! Paano ako uuwi kung ikaw ang tahanan ko?"
Uminit ng husto ang mukha ko, nagtindigan ang balahibo sa pinaghalu-halong
pakiramdam na hindi ko matantiya.
Malakas na napamura sila Hail at halos manginig sa kahihiyan para sa sariling
kaibigan.
"Oh fuck, this isn't what I'm expecting you to do! I'm expecting live boxing show!
You're embarrassing us! Get the fuck up! Sa kuwarto ka lang luluhod!"
"He's really a member of plastiknation now, tangina." Halakhak ni Cairbre sabay
tago ng mukha sa coat niya.
Naghilahan silang dalawa ni Hail patungo sa kanilang lamesa, tawa naman nang tawa
ang iba pang kaibigan nila roon.
"Oh my God! Horace!" Aliyah's voice resounded from nowhere.
Napaangat ang tingin ko nang makalapit siya, gulat na gulat at mabilis dinaluhan si
Horace para itayo.
"Horace, what are you doing?! Stand up!" singhal ni Aliyah.
Kumunot ang noo ko. Why the hell is she even here? Don't tell me she's following
Horace anywhere? She's creepy!
"Aliyah!" Lydia came in to the scene, gulat din nang makita si Horace sa harapan
ko. "Oh my gosh! Itayo mo siya!"
Hindi na ako makapaniwla ngayon, talagang ganoon pala kabaliw si Aliyah kay Horace?
Kinalas ko ang mga braso ni Horace sa baywang ko, napatayo siya sa paghila nila
Aliyah at Lydia sa kanya. Kunot ang noo niyang nilingon ang dalawa bago ako ulit
binalingan na tila hangin lang sila, lumapit siya para hawakan ang kamay ko.
"Horace, umuwi ka na," kalmado kong sinabi. "Uuwi na rin kami."
His jaw clenched tightly and glared at King, pigil ang aliw sa mukha ni King.
Nagkibit balikat pa siya kaya lalong nainis si Horace na tila may pinapahiwatig ang
sagot ni King.
"Uuwi ka, ihahatid kita." Horace pulled my hand.
I flinched, hinuli niya ang kamay ko lalo at inipit sa kanyang braso habang
hinihila ako. I gasped and pulled myself forcibly, ano bang pinaggagawa niya?
Lasing na lasing na nga siya, nakuha pang magselos?
"Lasing ka! Sumabay ka sa mga kaibigan mo, you can't drive like that!" I hissed in
irritation.
Naiinis din ako dahil sa pagmumukha ni Aliyah, siya pa ang may ganang sumama ng
tingin sa akin gayong siya hetong agaw eksena sa lahat ng pangyayari. Epal na
desperada!
Hinila siya ni Aliyah sa kabilang braso. "I will drive him home!"
Nagtaas ako ng isang kamay at nagkibit balikat, hinila ko ang sarili para bawiin sa
hawak ni Horace.
"Hatid mo, kung magpapahatid sayo." I smirked.
Her teeth gritted. "May boyfriend ka na, 'di ba? Harap-harapan ka pang lumalandi sa
ex mong lasing?"
"I'm not his ex!" Horace hissed irritably. "We didn't break up, get out of here!"
Mapang-asar ko siyang nginisian, pulang-pula siya sa kahihiyan. Hinila ako lalo ni
Horace, he put his arm around my waist.
"Baby, let's go. Ihahatid na kita, uuwi rin ako pagtapos." He nuzzled on my hair
and planted light kisses, he gasped with a chuckle. "God, I missed your smell."
I sighed heavily. "You can't drive like that, Horace. Baka mamatay pa tayong dalawa
sa aksidente."
"We'll take a cab. Don't worry, I won't risk your safety, I promise." He chuckled
roughly, happiness was evident.
Nilingon ko si King, nagtaas siya ng kilay sa akin na tila pagtatanong. Ngumiti
ako, nagthumbs up siya at inangat ang isa pang bote ng beer. He'll stay to drink, I
supposed. Huminga ako ng malalim, nasulyapan ko si Aliyah at Lydia na parehas
kaming pinapanood ni Horace sa pag-alis. Galit ang mga mata, hindi ko alam kung
anong mararamdaman pero lamang ang iritasyon ko sa kanilang dalawa.
Ano bang hinahabol ni Aliyah kay Horace talaga? Parang hindi ko maatim sa sarili ko
na malagay sa ginagawa niya bilang babae, desperada lang ang mga ganoong gawain!
Halata namang ayaw ni Horace sa kanya, e.
Balak kong ihatid na lang si Horace sa unit niya bago ako umuwi kila Carly, hindi
kami makakapag-usap sa ganitong kalasingan niya at ayaw ko naman siyang pabayaan.
Alam ko naman kasing hindi niya kami titigilan ni King doon kung hindi ako sasama
sa kanya, he needs to get a rest now. I wonder what he's been doing this month?
Puro paglalasing at pakikipag-away, ganoon?
We took a cab outside the bar, maayos pa naman siyang maglakad. Huwag lang talagang
magsasalita dahil halatang lasing sa pagkabulol at baby talk na, he was chuckling
ever since we left the bar. Panay ang amoy at halik niya sa buhok ko habang
naglalakad kami hanggang sa makapasok ng taxi.
"Baby, I'm missing you so bad." He whispered while nibbling on my hair.
Huminga ako ng malalim, pasimpleng sinabi ko lang sa taxi driver ang condominium
address ni Horace. I felt him staring at me, he rested his nose on my cheek.
"Ganito ba ang gawain mo sa buwang dumaan?" tahimik kong tanong.
"No." He shook his head slightly. "Are you mad?"
I sighed. "Yes, but we can't talk like this. Magpahinga ka muna at bukas tayo mag-
uusap."
"Who's that King in your life?" he murmured as he straightened up, sumandal siya sa
back rest at nilingon ako.
My heart tightened, he looks hurt yet still a beautiful view. I couldn't help but
remember our night in a taxi back then, ako ang lasing noon at siya ang matino.
Lihim akong napangiti, this is making me sad for some reason but I'm so happy to be
with him here. Para akong binabalik sa mga gabing siya ang kasama, binabalik din sa
nakaraang madilim at siya ang inasahang kasama pero hindi pala.
But... I guess, I need to get over that.
"Co-teacher," tipid kong sagot.
"Really? Why was he hugging you like that?"
My heart breaks for the jealousy he's been fighting but submitting him.
I sighed and shook my head. "Bukas na tayo mag-usap."
He closed his sleepy eyes and rested his nape on the head rest, suminghap siya.
"I'm jealous..." he murmured sternly. "But it didn't lessen my love, I just got
frustrated more to get you back."
I didn't talk.
"It isn't all about the jealousy, Lovi. It's all about how I want to submit myself
to you without holding back even a bit, I want you back because without you is
fucking hell. I can't even love myself anymore, I only want your love..."
Tears escaped my eyes, tumingin ako sa labas ng bintana at kinagat ang aking labi.
This is bullcrap. I'm so in love with this man.

[ 38 MT36 ]
-------------------------------

Walang update noong nakaraang araw dahil busy ako, hindi lang wattpad at pagsusulat
ang buhay ko. Salamat.
#MT36
"It's really fucking sad, I swear, baby," parang batang kuwento ni Horace habang
naglalakad kami sa hallway patungo sa kanyang unit.
Lihim ang pagbungisngis ko, kanina pa siya nagkukwento tungkol sa nagdaang buwan
niya na wala kaming kahit anong kumunikasyon. Natutuwa ako, hindi ko alam kung
bakit pero masakit din isipin na ganito pala ang nararamdaman niya.
"I know it's creepy but I stalked you for a week but then I realized that I
shouldn't because you need your time to think, kaso natatakot din ako na baka..."
he scoffed, sininok siya at nagsalita ulit. "Baka magkaroon ka ng iba, there's a
lot of possibilities to leave me behind. I'm an ass."
My heart hurt.
Nakayakap lamang ang dalawang braso niya sa baywang ko habang nakasiksik ang mukha
sa gilid ng leeg ko. Nasa harapan na kami ng pinto, mabilis kong tinipa ang kanyang
code doon at hindi naman nagbago kaya nakapasok kami agad. Inalalayan ko siyang
maglakad dahil lalo yata siyang tinablan ng hilo sa elevator at paglalakad. Kusang
nagbukas ang dim lights sa paligid ng unit niya, sinara ko ang pinto at nagpatuloy
na hanggang sa sala.
"You even said that you don't want me anymore," he huffed as I supported him to sit
down. "I was damn shredded and scared, I told myself that it's not you I'm talking,
it was your anger. I get it because I'm an ass, I'm a liar like what you said but I
can't believe you could say that right in my face without getting hurt for me.
You're a bad girlfriend."
My lips separated while watching him on the sofa, nakasandal na siya roon at tila
makakatulog na sa anumang oras pero hindi natitigil sa pagsasalita kahit bulol na.
"That's painful but it's you, I will gladly accept everything." He chuckled
sleepily.
Huminga ako ng malalim, ramdam ko ang pagkirot ng puso ko sa lahat ng naririnig.
Marahan kong tinanggal ang sneakers niya.
"Sorry..." I said in a whisper guiltily.
Ewan ko bakit ako guilty gayong siya naman ang may mali sa aming relasyon,
pinaniwala niya ako sa kasinungalingan pero hindi ko pa rin maiwasang maguilty
dahil sa abiso ni King. It really helps me to think clearly. That's right, what
happened in the past won't make me less as what I am now, I'm still a woman who
deserves respect and love despite of my flaws and mistakes. Maybe, I should take it
as a lesson.
Agad siyang napamura na tila inis sa sarili. Pikit matang tumayo siya at naghubad
ng shirt niya mula sa neckline, nagulat ako roon. Mabigat ang mga matang nagmulat
siya para tingnan ako, halatang antok na antok na sa pamumula ng mga mata. His nose
is a bit red, too. That hurt my heart, he's almost crying.
"Damn, I can't believe you're here. I need a shower to sober up, I'm sorry." Iling
niya sabay bagsak ng mga balikat, his eyes were sad and emotional. Ilang saglit pa
siyang tumitig sa akin bago tumalikod para pumasok sa silid niya, he didn't close
the door.
Seriously? Did he really think that he wad just dreaming about my presence with
him?
I exhaled massively, marahan akong naupo sa sofa at sinandal ang likuran. I
stretched my arms for minutes, medyo nangalay ako sa kakaalalay sa kanya at mabigat
pa siya. Malungkot akong napangiti, naisipan kong magtimpla ng kape pero naalala ko
ring hindi pala siya nagkakape. I just prepared a milk and water for him while
waiting, baka kasi maiyak lang ako kung tatambay sa sala habang naghihintay. Ang
dami-daming pumapasok sa isip ko, masasakit sa pakiramdam.
"Lovi!" he called loudly from nowhere, narinig ko ang pagbukas ng pinto.
Dinala ko ang tray palabas ng dining area, nakita ko siyang nakahawak sa door
handle at handang lumabas. He's now wearing a black checkered pajamas and topless,
tumutulo ang butil ng tubig mula sa basang buhok. Nang marinig ang yapak ko ay
lumingon agad siya, I looked at him weirdly.
Akala niya ba umalis na ako?
He gasped out nervously and closed the door behind him, padabog niyang kinuha ang
puting tuwalya sa sahig at pinagpatuloy ang pagtutuyo sa kanyang buhok habang
pinapanood ako. My heart pummeled, lumunok ako at umiwas ng tingin. I put the tray
on the center table.
"I thought you went home."
"Hindi pa." Iling ko. "Inumin mo 'tong gatas bago magpahinga, nagugutom ka ba?"
"N-No," he said hesitantly as he took steps forward to me.
"Ayos ka na? Hindi ka na nahihilo?" tanong ko ulit.
He held me on my both arms slowly up to my jaw to lift my face up and look at him,
my nape shuddered down. I gulped and bit my bottom lip as I met his eyes, he's
still bewildered. He gasped out mildly and a small smile scaled on his red lips,
ngumuso ako.
"God, I missed you," he said while looking right into my eyes that made me feel
breathless inside.
He looks so fresh and nice after a bath, mas mukha na rin siyang maayos kaysa
kanina pero nanatiling mapungay ang mga mata at namumula ang ilong.
Huminga ako ng malalim at tinanguan ang sinabi niya, he chuckled with amusement.
Kumalas ako sa kanya para kunin ang baso ng gatas at ibigay sa kanya, he accepted
it. Hinawakan niya ang kamay ko at giniya ako sa sofa, naupo siya roon bago
pumulupot ang braso sa aking baywang para iupo naman sa kanyang kandungan.
Sinimsiman niya ang gatas at nilapag din sa center table.
"We should talk," he said.
"Yes." I nodded.
He gasped out. "My explanation isn't still enough, right? I don't know if I should
let you talk with that mother fucking Hennessy or not. What do you think?"
Kinabahan ako roon, hindi ako handang makausap si Hennessy tungkol sa nangyari
dahil galit pa rin ako. May kasalanan man ako, mas malaki ang kanya dahil wala
akong malay nang gawan niya ng kahalayan. But isn't it the same as what Horace did?
Ang maglalaban lang doon ay mas alam ko ang nangyari sa amin ni Horace kaysa roon
sa nawalan na ako ng malay.
"H-Hindi pa ba siya nagpaliwanag sayo?"
"He would not if I didn't beat him up." He sighed heavily. "He told me he was
drugged that night when he got thrown into the room you were in."
Kumunot ang noo ko, unti-unti akong nakalma sa kanyang kandungan pero hindi sa mga
naririnig ko. Suminghap ako, namuo ang luha sa mga mata ko.
"He was drugged." I nodded slightly. "You said, you locked the door before you left
me... paano siya naipasok doon?"
"I didn't believe him, I already had a talk with Xythen and Cairbre about the case.
You can open a case for him, baby. You were a minor."
Napailing ako. "Maraming magiging butas, Horace. That was five years ago, kung
kakasuhan ko siya ngayon baka hindi na tumalab?"
"Possible, but we can put a trick. Cairbre knows how to put him in jail for what he
did."
"Madadamay ka rin doon dahil isa ka sa..." I shook my head and gasped.
"I'll be okay, I just want you to get the justice. Kung alam ko lang na ganoon,
kung alam ko lang iyong nangyari noong mismong taon? Hindi ko palalampasin iyon,
I'm so fucking sorry. I didn't really know."
"They will dig into everything, Horace. M-Malalaman din nila Mama, ayaw ko." Iling
ko sa kaba at takot.
I know how the law works inside the cases and clients, marumi rin ang batas at
madaya. Hindi ko sigurado kung posible pa nga ba iyong mabuksan pero alam kong
gagawa lang ang kaibigan ni Horace ng butas para mabukan iyon. Kung ganoon, wala
ring pinagkaiba sa pandadaya ang mangyayari. Gustuhin ko man ay ayaw kong maging
bukas na libro ako pagdating ng hearing. I have my share fault on what happened,
mayroon din si Horace at ang iba pang sangkot. Marami pang bagay na uungkatin at
alam kong hindi madali para sa akin, para sa pamilya ko.
He sighed frustratingly.
"Then, I'll open a case. Not about that night anymore if you're not really
comfortable, I just wanna make him suffer," madiin niyang sinabi. "I'll be working
on it."
Napabuntong-hininga ako, ilang saglit natahimik at nag-isip sa maaring sabihin o
itanong. Noong nakaraan, ang dami kong gustong malaman at itanong pero ngayon ay
parang nalimutan ko ang lahat.
He gently caressed my back, tumagilid ako para makita siya sa aking gilid. Nanatili
akong nakaupo sa kanyang kandungan, he smiled slightly when our visions met.
"So, you don't really know what happened, right. Noong nalaman mong nawala ko ang
baby. Wala ka pang alam nun?" I asked, he nodded. "Hindi ba sumagi sa isip mo na
baka si Hennessy ang posibleng gumawa dahil nasa iisa kayong lugar at galit siya
sayo?"
Hindi malabo, lalo na ngayon na alam niyang kapatid niya si Hennessy na parang
nagmamatyag lang sa kanya simula pa noon. It looks like that, or I'm just
overthinking?
He sighed. "To be honest, he's the first person popped in my mind but I decided not
to jump because he's still a brother to me. I was finding facts about what happened
five years ago, believe me... naunahan lang ako, doon ko lang din napatunayan na
siya nga at nalaman mo na."
"I believe you." I bit my bottom lip while looking at him, he's looking back into
my eyes without any grudge that made me believe he's innocent about the truth.
"We met last year, I know how much he loathed me from the very beginning. He was
just watching me for years as an enemy and now acting up like he's innocent. I
don't know he's not even fighting back." Kumunot ang noo niya at tila nagdududa sa
iniisip. "It's like he's turning the table, hmmm."
I just watched him, kahit na klaro ang kanyang mukha at mga mata ay hindi ko pa rin
mabasa ang naiisip niya. Kumurap-kurap siya at marahan akong binalingan, nakaawang
ang labi. My heart drubbed nervously, in a good way. It was overwhelming.
He suddenly cussed. "I don't care about Dad, puwede na nilang kunin ng Mama niya
'yon. That's the only little issue he's been holding for years, he really thinks we
took him from their mother. From them when he was younger. Iyon lang ang
kinagagalit niya, napakaliit na bagay."
"Maliit na bagay? That's your family you're talking about! Paano naman kayo?"
He scoffs with a sarcastic chuckle and shakes his head. "I mean, if having Deklan
Sr. is the issue? Napakaliit na bagay noon para sa akin niya ibuhos ang galit,
babe. Dad could've been taken the responsibility! 'Yong mama niya lang ang pumili
ng paglayo or else my Mum's lying about the story? Damn, she's never been a liar. I
can't get it, ngayon buhay ko ang ginugulo dahil sa kasalan ng ama ko."
He clenched his jaw and closed his eyes as he exhaled. "I think he took the contact
info I left that night, he's really a fucking loser."
Napahinga ako ng malalim.
"I had a share fault on what happened, I shouldn't blame anyone else but myself
only who got drunk without knowing the possibilities might happen. Ganoon na ang
mundong ito, e. Alam ko na iyon pero matigas pa rin ang ulo ko noon kaya nangyari
ang lahat at ngayon nagsisisi ako. I guess, it was a wicked lesson for me."
Nagbuntong-hininga ako.
My heart is wrenching, wala talaga akong maalala sa gabing iyon kundi si Horace
lang at nangyari sa pagitan namin. Akala ko siya ang gumawa ng lahat, akala ko
walang ibang tao dahil pagtapos ng make out namin ay nawalan na ako ng malay. Ang
hirap isipin, ang hirap tanggapin pero wala na akong magagawa para ibalik pa ang
lahat.
Umahon siya mula sa pagkakasandal, his both arms wrapped around my waist to slowly
hug me. I gasped mildly and let myself inside his arms, I ran my hands on his waist
up to armpits to embrace him back with my fast beating heart. I buried my face on
his chest.
He inhaled on my hair. "Let me handle that, baby."
I didn't talk, I just enjoyed myself in between his arms.
"Can you trust me?"
I gasped out mildly, I closed my eyes and nodded.
"I will."
He nodded and kissed my cheek, slowly until my jaw line. Humawak ang isa niyang
kamay sa kabila kong pisngi habang ang isa naman ay sa aking panga upang matitigan
ako, his eyes narrowed more while looking at me.
"I'm in love with you, Lovice. Madly." He leisurely leans closer to kiss my cheek
and jaw again that gives me gooseflesh all over.
"I-I missed you..." I whispered, medyo hapo pa sa paghinga dahil sa kabang dala ng
mga halik niya sa aking panga pababa sa leeg.
Sa sobrang gaan ng pagdampi ng labi niya sa parte ng aking panga at leeg ay para na
akong kinukulang sa hangin, I gently clung my hand around his arm while lifting my
head up for his space. Awtomatikong nagsara ang mga mata kong mabigat.
"I love you," he said it while kissing my neck.
I gasped softly. "I love you, too."
I felt his lips tightening, agad kong naramdaman ang panggigigil niya sa paghalik
pati na rin ang paghawak sa aking pisngi. Mas lalo siyang bumaon sa aking leeg, he
suckled a soft skin that made me groan when shivers ran down my spine.
Damn, I missed his kisses! So bad.
Pumarte ang labi ko, hindi ko inasahan ang pagsalubong niya sa pagparte noon na
tila iyon ang gustong mangyari. I shuddered as he started kissing my lips, nilipat
ko ang kapit sa kanyang batok upang mahalikan siya pabalik. Ilang minutong nagtagal
iyon at hinahayaan niya akong makabawi sa pamamagitan ng paglipat niya ng halik sa
leeg ko, kusang bumaba ang kamay ko sa kanyang matigas na dibdib patungo sa
mabatong tiyan na tila inukit ng isang propesyunal.
Bawat pagdama ko sa mga halik ay mas lalong bumibilis ang lahat sa akin, parang
pinagkakaisahan ako ng mga parte ko. I hastily glided down my palm in his waistband
that made him lose his gentleness while kissing my neck, I was gasping as I held
his crotch. Not surprisingly, he's damn alive and standing proud like a soldier.
That made me chuckle softly, my eyes were still closed. He suckled tightly on my
neck part, I gasped and held him tight down there. His breathing became ragged,
mabilis siyang tumayo dala ako sa aking pang-upo. Napatili pa ako sa pagkagulat at
agad naialis ang kamay sa loob ng pajama niya para kumapit sa batok niya.
"Tayo na ba ulit?" he hissed menacingly.
Napamulat ako para titigan siya, I feel so flirt at the moment! Oh my God, my eyes!
"I-I thought we didn't break up?" I said while staring at him.
Matalim ang mga matang tumingala siya at suminghap.
"Fuck yes, we didn't!" he hissed again as he kicked his room's door to enter. I
felt him squishing my butt that made me squirm. I held his jaw and kissed him. "So
who's that King Narvaez, hmm?"
Ugh! He's at it!
"Co-teacher nga!"
Umiling siya at iniwas ang labi sa aking halik.
"Courting you?"
"No!"
"What?" he asked as he kneeled down on the bed, naupo siya roon at sumandal sa
headboard habang nakaupo naman ako paharap sa kanya.
My flesh is fucking throbbing! And we're talking about King, what the hell?
"Bakit yumayakap pa sayo 'yon, as far as I know, co-teachers aren't hugging each
other especially while drinking."
Napasinghap ako, medyo nagigising ako sa kalasingan.
"Horace, he was just comforting me! That's all!"
Bumusangot siya at inangat ang isang kamay para hawakan ang parte ng leeg ko, may
hinaplos siya roon bago ko nakita ang maliit na ngisi sa labi niyang basa at
mapula. Matalim ko siyang tiningnan at mabilis inangat ang sarili para tingnan ang
leeg ko sa salamin, iyong bandang itaas kasi ng headboard niya ay salamin na. I saw
a red spot near my jaw, suminghap ako at muling naupo sa kanya. Hinampas ko siya sa
dibdib.
"Sabi ko huwag mo akong lalagyan ng hickey, e!"
Magaspang na napahalakhak siya.
"Hindi ka sa inyo umuuwi."
"Seriously!? Kahit na! I'm working as a teacher, may mga batang estudyante!"
He groaned and kissed my cheek tightly. "We'll conceal before going to school."
Inirapan ko siya, manenermon pa sana ako ngunit mabilis niya akong hinapit upang
pagpalitin ang puwesto namin. I was suddenly placed under him, he quickly started
kissing my lips as his other hand traveled down my stomach 'till my jeans. He
parted my thighs and placed himself in between, madiin niyang hinawakan ang sentro
ng pantalon ko. I moaned while kissing back, muling umangat ang kamay niya patungo
sa butones at zipper ng pantalon ko na mabilis niyang nakalas nang walang hirap.
"You are so professional when it comes to this, huh!" I hissed.
Humalakhak siya at lumuhod sa pagitan ko para balingan ang pag-alis ng pantalon ko,
mula sa waist band ay binaba niya iyon pero hirap na nang sa bandang puwitan ko na
ang pag-alis dahil masyadong masikip.
"Ugh! Why are you wearing a very tight jeans!" reklamo niya.
"Bakit ba nagrereklamo ka, ikaw ba ang nagsusuot?"
"Even so! Ang hirap hubarin nito, nakakahinga ka pa ba rito?" his face lit up when
he got it off. "Fuck."
"Mas mahirap isuot 'yan kaysa hubarin, taga hubad ka lang naman. Reklamador ka pa."
Umirap ako.
He smirked, tuluyang naialis ang pantalon ko sa mga paa. "But I love it when you're
wearing your pencil skirt uniform and... hmm."
"Tsk, I won't let you!"
"Why?" protesta niya.
"That's my uniform, nakakahiyang maisip na... ewan ko sayo!"
"I'll buy you a lot, then." Humalakhak siya at muling yumuko para halikan ang leeg
ko.
"Bakit ba? Hindi ba nagsusuot ang mga naging girlfriend mo dati ng skinny jeans?"
"They were already naked before everything."
"Imposible!"
He laughed and shook his head. "And they were not booty as you, jeans could be
pulled down easily without humps."
"What the hell, Horace!?" singhap ko sabay tulak sa kanyang balikat para matingnan
siya. "Aliyah is booty!"
His face distorted in disgust and irritation.
"Hindi naman nagpapantalon 'yon, and we shouldn't talk about some people while
doing this! What are you up to, baby!?" singhap niya. "Pinaplano mo bang umayin ako
sa pagbanggit ng ex flings ko?"
"Flings?! Wala talagang ex girlfriend?"
"Wala naman talaga, you are the only girlfriend I got."
I gasped in disbelief, I lifted myself a bit and leaned my back on the headboard.
"Nababaliw na si Aliyah sayo, Horace! Hindi mo ba talaga naging girlfriend 'yon?"
He crawled up to follow my level, he scrooch down to kiss my neck but didn't
continue further. Yumakap na lamang siya sa akin.
"No, baby. Never. You know my reputation already that you changed to being
faithful, Aliyah's just really clingy."
"Hindi pa siya nakaka move on sa pagiging fling mo, kung ganoon! I guess you need
to talk to her, sabihin mo sa kanyang hindi na kayo magiging magfling o
magkarelasyon para malinawan siya."
Masunurin siyang tumango. "Pag kalmado na ang dugo sa kanilang dalawa ni Hennessy,
sige."
His hug tightened around my waist, hinila niya ang comforter para itabon sa aming
dalawa. He stayed in between my thighs while his face was on my neck, inhaling my
scent.
"Kailan pa 'yon?" nguso ko.
"Kapag nagkapamilya na tayo at kinasal ka sa akin." He chuckled. "Now that they're
still a fucking mess, I can't just forgive them easily."
"What!?" I gasped out, uminit ang mukha ko. "Bakit ganyan ka?!"
Damn him!
He shrugged and crooned like a baby, gigil niya akong niyakap.
"Ano na naman, po?"
Shit!
"Nakakainis!" protesta ko sabay tulak sa ulo niya pero hindi kumalas sa akin at
humalakhak lang.
"I'm so fucking sleepy, let's sleep now. Behave na, Lovi," kunwaring seryosong
aniya.
Ngumiwi ako. So, ano 'yon? Gusto lang talaga niyang tanggalin ang pantalon kong
masikip? Wow.
I smiled then, I hugged him and kissed his hair as I closed my eyes.
"I love you," he whispered roughly on my chest.
My smile grew wider, I just nodded. Alam na niya iyon, my actions speak louder than
everything and that's telling how much I love him even after all the heartbreak and
betrayal. I don't know now, I just wanna love him like I never did to anyone.

[ 39 MT37 ]
-------------------------------

I know "some" of my readers here are simply stabbing me behind but you (whoever
questions me) don't have the right to question what I want to do in my life. Oki,
get your own life. Bye.
—
#MT37
I spent the night with Horace, tinanghali ng gising kinabukasan. Mabuti na lang at
wala akong pasok, he drove me back to the unit after lunch. We talked a lot.
Naitanong ko rin sa kanya iyong tungkol sa trabaho kanina at kung bakit biglaang
napauwi, iyon naman ang naging guilt ko sa buong araw dahil ako ang rason kung
bakit siya umuwi at ayaw bumalik hangga't hindi kami naaayos na dalawa. He has a
substitute captain in charge, of course. Pero baka nasa bingit na ng bangin ang
kanyang posisyon ngayon dahil sa biglaang pag-uwi.
"Bye..." I waved my hand as I opened the glass door while walking inside the lobby.
Naiwanan siya sa labas, nakapamulsa sa kanyang sweatpants at tumango sa akin.
"I'll call you," pahabol niya.
Nagmuwestra ako ng mga palad na magkadikit upang ipahiwatig na ako'y matutulog
ulit. Kulang talaga ako sa tulog kahit tanghali na ang gising, antukin kasi ako at
pagod pa sa nagdaang linggo. Ngayon lang ang pahinga ulit.
"Please." He mouthed outside the glass door.
Ngumiti ako at nagkibit balikat na lamang, muli ko siyang kinawayan doon. Some
walking guests were glancing at him and then me—where he's eyes on, biglang
nagbubulungan at umiirap sa gawi ko at iyong iba, mukhang nagtataka pa.
Seriously? Ganoon ba ako kapangit? No, I'm not ugly but I'm not the type of woman
who fits Horace's taste. Well, for them? I think. Siguro ganoon ang tingin nila kay
Horace, sa itsura naman kasi talaga niya ay hindi mo aakalaing hindi siya mapili sa
babae!
Sa isang buwan naming hiwalay, may mga nakita na akong ex flings niya habang nag s-
stalk at masasabi kong lahat iyon ay magaganda. Aliyah Soriano, Suelly Vargaz,
Xamarah and Yasmin? I'm not sure about the names pero iyon ang mga tanda kong
nakalandian niya, base sa mga tagged photos sa Instagram niya. Nabigyan niya pa ng
mga bouquet at regalo!
Pinindot ko ang button ng elevator at naghintay sa pagbukas, hindi ko na makita si
Horace mula sa labas dahil nakapasok na ako sa hallway pero siguradong umalis na
iyon.
I smiled and typed a text.
Ako: Be careful driving.
Horace: Uh-huh.
I sighed while biting my bottom lip and put my phone back in my bag. Ang pangit
magreply ni Horace! Samantalang nakita ko naman ang mga sagot niya sa dating flings
tuwing sinasabihan siyang ingat! May pa, "I will, for you." siya! At sa akin
ganito? Uh-huh?
Mukha niya, uh-huh!
My body almost jumped when I felt firm arms wrapping around my waist from behind,
followed by soundly kisses on my nape that sent me shivers all over. Napakislot ako
sa kiliti.
Uminit ang mukha ko at napasinghap nang makilala ang amoy agad. "Horace!"
"Hatid kita hanggang sa taas," aniya habang pinanggigigilan ngayon ang paghalik-
halik sa aking pisngi.
Damn it! He's pulling attention around!
Tumango ako at kinalas ang kanyang mga braso sa baywang ko pero hindi niya iyon
hinayaan, he just snaked it again as he crouched down to reach the level of my
lips.
"What the hell, this is too PDA," I hissed.
Ngumuso siya at nagkibit balikat, muli niyang dinampian ng halik ang labi ko pero
napaiwas na ako nang magbukas ang elevator kaya sa panga ko siya napahalik. A gasp
slipped out my lips when I saw Lydia and Aliyah there, palabas na sana ngunit nang
makita kami ni Horace ay napahinto sa kinatatayuan. Lydia glared at us as she
pulled Aliyah out, maluha-luha iyon habang nakatingin kay Horace.
"Aliyah, let's go now." Lydia pulled her again.
Bumisita siguro sila kay Carly ngayon, nakita ko ang nag-iinit na galit sa mga mata
nila. I can't understand it, bakit ba kasi sa dami ng lalaki ay si Horace pa ang
pilit niyang gustong makuha hanggang ngayon?
Horace didn't mind them, ni hindi ko nga alam kung napansin niya kasi nakatuon lang
siya sa akin. Hinila niya ako papasok sa lift at agad pinindot ang button pasara,
suminghap ako at naalala kung ano ang posibleng dahilan at isa ang pumasok sa isip
ko. Oh shit, oo nga pala. Nabuntis siya ni Horace!
I gasped out and turned to Horace to ask him about their lost baby but he instantly
claimed my lips, hingal ako sa pagkabigla. Hindi man lang ako naabisuhan! My back
leaned on the cold wall, I moaned when he flicks his tongue in my mouth to wander.
"Race—" I couldn't continue straightly.
Bumaba ang halik niya sa gilid ng leeg ko, kinapitan ko ang dulo ng shirt niya para
pigilin siya pero patuloy lang siya.
Damn this fucking addict!
"Junior!" bulalas ko pero naubo rin ako sa pagtawa dahil sa naging tawag ko sa
kanya.
Kinagat niya leeg ko, napatili ako at hinampas siya.
"Aray ko!"
"Aray mo!" he mimicked annoyingly, kinurot niya ang tagiliran ko sa panggigigil. "I
don't want to be called like that shit."
"Bwisit ka talaga!"
He stuck his tongue out and leaned to lick my cheek, nanlaki ang mga mata ko at
tinulak siya.
"Kadiri!" pinunasan ko ang pisngi at kinurot siya sa braso.
"Pait!" he laughed.
"Nasisiraan ka na!"
Bumukas ang elevator sa tamang palapag at lumabas kaming dalawa, napakaharot ni
Horace kahit sa paglalakad. He was behind me while hugging my waist, face on my
shoulder.
"Horace, may tanong ako." Hinila ko ang braso niya para umayos.
"Uh-hm, what is it?"
"Hindi mo ba talaga pinanindigan si Aliyah noong sinabi niyang buntis siya?"
Natawa siya. "What?"
"She told me you got her pregnant, she informed you about it but you pushed her
away. Ayaw mo raw panindigan ang anak n'yo kaya siya uminom nang uminom. Probably,
she got depressed that you didn't take responsibility! Ngayon, posibleng 'yan ang
kinagagalit niya sa atin. Bakit mo naman ginawa 'yon? Nailaglag niya ang baby...
gaya ko noon."
Naiintindihan ko si Aliyah sa parteng iyon, saka ko lang pinagsisisihan ang lahat
noong magmature na ang isip ko. Madalas kong isipin na hindi ko dapat ginawa ang
magpapahamak sa anak ko, ginawa ko iyon at ako ang may responsibilidad sa lahat
pero dahil immature pa ako at takot sa lahat ay nakagawa ako ng kasalanan. Well,
people do bad things but it depends on the conscience we're having as the time goes
by. Kinakain ako ng bawat araw, kinakain ako ng konsensyang hindi ko na mapapatawan
ng pampalubag loob. Habang buhay ko iyong dadalhin, pagpapatawad na lamang ang
kailangan kong pag-aralan. As for Aliyah, I think she's getting the guilt she
deserves for doing it. Kagaya ko rin.
Hininto niya ako sa paglalakad, kunot ang noo at halos natatawa pa sa pinagsasabi
ko. I couldn't believe him!
"Anong nakakatawa roon? Natatawa ka pa na hindi mo pinanindigan iyon at nawalan
kayo ng baby? Hindi ka ba nakonsensya?"
His jaw clenched tightly, he mocked a laugh while looking at me like he couldn't
believe my stated facts.
"That's funny because it's not true, Lovice. I won't be a sudden father out of the
blue, I didn't get her pregnant but yes, she informed me and I'm not stupid. I
asked everything about it, including the doctor she paid." He sighed heavily. "I
even offered her Dra. Alarcon for weekly check up. Believe me, I got fooled by her
fake acts about pregnancy. I didn't believe her because I know how protected I was,
I was withdrawing even with protection. How could I get her pregnant?"
Namilog ang mga mata ko, unti-unting umawang ang labi ko habang nakikinig at
nakatitig sa kanya.
"She didn't miscarry the baby, dahil hindi naman siya nagbuntis in the first
place." Hinawakan niya ang braso ko pataas sa aking panga at pisngi. "Baby, you
shouldn't always believe everything people's telling 'cause some of them are just
there to ruin the whole thing."
"Ganoon siya kabaliw? Bakit niya gagawin ang ganoong bagay?" napakasinungaling ni
Aliyah! Talagang sisirain niya ang sarili para lang makuha si Horace!
He's right! Hindi ko na dapat paniwalaan lahat ng sasabihin ni Aliyah, kung kaya
niyang magsinungaling nang malala. Mas lalo pa siyang makakapagsinungaling para
makasira sa mga susunod na araw.
Nagbuntong-hininga siya at nagkibit balikat, inakbayan niya ako at humalik sa aking
sentido.
"We don't really know what's running inside her head, but I'll protect you from
her. I won't let her get into you again."
Huminga ako ng malalim, sa ganoong paraan natapos ang pag-uusap namin. Mababaliw na
yata ako sa mga nalaman ko tungkol kay Aliyah, may parteng naiinis ako sa kagagahan
niya. Iyon ang kinwento ko kay Carly nang maghapunan sa unit, I already told her
about me and Horace. We got back together and she's happy for me.
"May saltik yata si Aliyah, kanina nga umiiyak pa rito dahil masaya raw siya para
sa akin at sa baby namin ni Josh. Nailaglag niya raw kasi ang baby nila ni Horace
noon." Suminghap siya. "Tas malalaman ko ngayon na hindi pala totoo! My goodness,
anong klaseng kagaguhan 'yon?"
Napabuntong-hininga ako, nag-iisip pa rin kung bakit ganoon ang isip ni Aliyah. Isa
pa si Lydia, hindi na nakakataka kung may iba na naman silang maisip na gawin para
makasira.
Tumawa si Josh. "She needs a doctor."
"Malala na si Aliyah." Napapailing kong sinabi.
Tama, baka makatulong kay Aliyah ang pagkonsulta sa doktor nang maagapan ang
namumuong ilusyon sa isip niya.
"May tendency pa 'yang manggulo lalo na ngayong nakita niya pala kayo ni Horace na
magkasama. Si Horace pa naman ang bukang bibig nila sa kuwentuhan ni Lydia kanina,
panay ang paninira nila sayo."
Kinabahan ako roon, hindi ko alam kung anong paninira ang sinabi nila. I inhaled
deeply.
"A-Anong sinabi?"
She shrugged while eating a slice of watermelon.
"Basta ang alam ko lang, walang perpektong tao."
Napalunok ako, I don't know if I should tell her about it but I guess she knows
something now. Hindi ko lang matanto kung anu-ano.
I decided to tell her everything that night because my conscience wouldn't let me
sleep. Pagkaalis ni Josh patungong Manila ay kinatok ko siya sa kanyang kuwarto. My
running thoughts about my friendship with Carly was waving like a whirlwind, I want
to tell my secrets with her because I trust her, I don't want her to believe
Aliyah's side only especially now that I know Aliyah's fake acts. She could wash
some people brains who don't know her real case.
Tahimik si Carly habang pinoproseso ang bawat salitang lumalabas sa bibig ko, I was
telling her what happened five years ago where we both went to Erica's house party
until the night with Horace and etcetera.
"I'm sorry if I didn't tell you this early, I was scared Carly. I don't know what
to do with my life that time, I just wanted to get rid of my baby."
"Y-You were young," nauutal niyang sinabi na tila pinaniniwala ang sariling hindi
ako masamang tao. Naluluha siya. "I-I'm sorry, hindi ko alam. Hindi ko man lang
sinigurado kung ayos lang ang pakiramdam mo—I could've done something to make you
feel better as your friend!"
"We were both young, Carly. Wala pa naman talaga sa isip natin ang mamroblema noon,
we both didn't expect that would happen. Sorry kasi hindi ko nasabi, pero hindi
ibig sabihin noon na hindi kita tinuring na kaibigan. Talagang natakot lang ako
para sa sarili, hindi ko kasi alam ang gagawin at ayaw kong may ibang makaalam."
Parehas kaming natahimik, she was teary eyed as she nodded understandingly.
Suminghap siya at sinapo ang kanyang noo, ilang sandali pa ay lumapit siya sa akin
at niyakap ako nang mahigpit.
"It's all right, wala ka namang kasalanan doon." I caressed her back gently.
I appreciate her reaction seriously, she really cares for me. Masyado pa lang
kaming mga bata noon kaya hindi inaasahan ang ganoong problema.
The rolling days went well around, Horace was driving me to school every morning.
Sa uwian sinusundo niya rin ako at kung saan-saan lang kami napupunta, madalas sa
tambayan nilang magkakaibigan. Sa bakanteng mansyon nila Hail, kay Haniel daw iyon
pero ngayon ay hindi nagagamit dahil nasa ibang bansa na ang kapatid.
Pinanood ko si Cairbre at Hail na kasalukuyang nag s-sparring. Panay ang pagsulsol
at hiyawan ng ibang kaibigan sa kanila, Cairbre punched Hail's jaw. Napamura si
Hail at padabog na tinanggal ang boxing gloves.
"Ayaw ko na! Unfair!" sigaw niya.
"What's so unfair, Hail? You're both punching each other!" Horace said
disappointingly while braiding my hair from the back.
"Gago ka ba? E, nag-aral ng Martial Arts 'yan!"
"Nag-aral ka rin!" agap ni Cairbre.
"Kupal, two days lang 'yon! Ikaw buong taon mo sa law school hanggang ngayon,
nagte-training pa! Anong laban ko!"
"Scaredy-pussy!"
"Sige, ikaw nga!" binato ni Hail ang boxing gloves kay Clarke. "Pag natalo ka,
sapakin kita 3000 times!"
Humagalpak sila sa tawa, umirap si Hail at tumungo sa sofa kung saan kami ni
Horace. Nagulat ako nang kunin niya ang bottled water sa kamay ko at tinungga iyon,
napahinto si Horace sa pagtatali ng buhok ko para itulak sa balikat si Hail.
"What the fuck, man?"
"What? I'm thirsty!" ngumising aso si Hail at kumindat sa akin.
"Your wife is already pregnant, naglalandi ka pa rito!" tawa ni Nycon.
"She's pregnant with another man, dude." Hail laughed and continued drinking on my
bottle.
My jaw dropped, kunot din ang noo ni Horace nang marinig iyon. Humalakhak si
Cairbre sa mga reaksyon namin habang tinatanggal ang kanyang shirt, mukhang gulat
din kasi ang iba. Lumapit siya sa amin at inagaw din ang bote kay Hail para
makainom.
"Hindi niya naman daw mahal kaya ayos lang."
"Bakit pinakasalan? Akala ko gusto mo na?" si Horace.
"Magkaiba ang gusto sa mahal, tanga." Irap ni Hail.
Bakit niya pa pinakasalan kung ganoon?
"Ano 'yon, sinalo mo lang?"
Cairbre laughed and nodded to answer.
"Hindi naman sinalo, hindi naman na-fall, e. Bakit sasaluhin?" Halakhak ni Hail.
"Ganyan ka pala ka-tanga kaya ka nananahimik pagtapos ng kasal! Akala ko pa naman
nagtino ka na!" Horace said as he sat down beside me, umakbay siya sa akin at
marahang kinurot-kurot ang pisngi ko habang nakikipag-usap pa rin sa mga kaibigan.
"Hail knows what he's doing, just let him be stupid—"
Binatukan ni Hail si Cairbre.
"Hayop ka talaga, Ber. Stop talking like you know me, I'm not stupid, I'm just...
very stupid." Humagalpak siya sa tawa.
Napailing si Horace. Naisip ko lang na parang ganoon din naman si Horace, sinalo
niya lang ako sa kaalamang siya ang responsable sa nangyari noon. But hell, he
didn't even take me! Wala ring pinagkaiba iyon, e.
Iyon ang sumisiksik sa isip ko buong araw naming magkasama, nang maghapon ay
nakatanggap siya ng tawag mula sa Mama niya habang naglalakad kami patungong
sasakyan.
"Ma... yes." He was nodding, pinagbuksan niya ako ng pinto kaya sumampa na ako at
siya mismo ang humila ng seatbelt ko para ayusin. He looked at me. "Dinner? Where?
Oh... I see. Senior's there?" napailing siya at hinawakan ang baba ko, marahan
niyang binuka ang labi ko at pinaglaruan na tila nagsasalita rin.
Napasimangot ako at hinawi ang kamay niya, huminga siya nang malalim saka yumuko
para dampian ako ng halik. Everytime his lips are touching mine, I usually get
shivers. Para akong nakikiliti parati, iyon ang epekto noon kahit ilang beses na
niya akong nahalikan. Pakiramdam ko palagi akong sabik sa kanya.
"I can't be there, you know what will happen."
"Please, anak. It's a dinner for Papa." Narinig ko ang malambing na pakiusap ng
Mama niya sa kabilang linya.
Horace stopped kissing me, isang dampi pa ang ginawad niya bago tumuwid. Kumamot
siya sa kanyang kilay at sinenyas lang sa akin ang cellphone, ngumiti ako at
tumango. He closed the door and walked towards the other side, kunot ang noo at
iritado na nang ibaba ang tawag. He started driving away from the village.
"Our grandfather's inviting us over dinner tonight," he informed.
"And?" I asked. "What's with the irritation?"
"Lolo is still strong, he'll definitely have his 85th birthday next year."
"Huh?" hindi ko gets. Anong pinagsasabi niya? Anong kinalaman noon sa pag-iimbita
sa kanya?
"Point is, I don't really need to be with the family tonight because he's still
strong."
Suminghap ako at nakuha iyon, napalingon agad ako.
"Seryoso ka ba? Ang sama mong apo! Ibig sabihin, kapag nanghihina na siya. Doon ka
pa lang, makikisama?"
He shrugged.
"Siraulo ka talaga! Matanda na ang Lolo mo, konting pakisama naman. Minsan lang
kayo makukumpletong pamilya!"
"Tuwing birthday niya at death anniversary ni Lola, kumpleto kaming lahat. I don't
know why Mama is forcing me to be with them, I don't really want it. Papa will be
there, surely with Hennessy."
"Horace, pamilya mo 'yon! Makisama ka na lang, hindi naman sila mag-aadjust sa
galit mo. Besides, kasundo mo naman ang lahat at kay Hennessy ka lang ilag. Sana
huwag mong idamay ang iba mong kamag-anak at iiwasan din sila. Halata naman na
gusto ng Mama mo na makasama ka roon, kasi nga importanteng miyembro ka ng
pamilya."
He halted the car when we reached the basement, tinanggal niya ang seatbelt at
bumaling sa akin.
"I get your point, babe." He nodded and smiled slightly. "Did you bring clothes?"
"Huh? Hindi ako nagdala, uuwi rin ako sa unit mamaya bago magdinner. Bakit?"
Humilig siya palapit sa akin at agad pinalupot ang braso sa aking baywang, narinig
ko ang pag-alis ng seatbelt ko bago niya ako inangat para ilipat sa kanyang
kandungan. Napapikit ako nang halikan niya ang leeg ko.
"Okay," he said. "We're gonna have some shopping first after this."
"Horace! Your unit is so near now! Bakit sa sasakyan pa talaga tayo?" my heart is
pounding harshly as I felt him unzipping the side of my skirt and pulled it up
until my waist.
His hand claimed my right boob and squished it gently, inayos niya ako sa kanyang
kandungan at hinalikan na ang labi ko.
"We can't really get in my unit now, this will be quick, baby. Punta pa tayong
Batangas, baka hindi umabot sa dinner ni Lolo." He chuckled huskily as his hand
glided inside my blouse, hindi na siya nag-abala pang alisin ang bra ko.
Isang tulak pababa lamang ng kanyang sweatshort ay nakawala na iyon, kumalabog ang
dibdib ko sa antisipasyon at kaba. Nilingon ko ang magkabilang gilid ng bintana
kung may ibang tao man pero malinis at madilim ang basement parking area. I held
his jaw and kissed him thoroughly while our place is getting so hot, he caressed my
thigh up while the other was busy molding my bosom. I grinded my hips against him
that made him groan, I hastily held his shaft and stroke it.
Napasinghap ako, I couldn't continue kissing him. Ilang beses ko na siyang
nahawakan pero kabado pa rin ako. Mabigat ang mga matang nagmulat ako para babaan
ng tingin iyon, he was busy kissing my neck.
Fuck, this is not a fucking joke. He's enormously thick and long... and pinkish!
What the fuck?
Horace laughed roughly, uminit lalo ang pakiramdam ko. Inalis niya ang kamay ko
roon at nilipat sa kanyang batok para iyakap. Ilang saglit pa ay bahagya niya akong
inangat, he just sided my panties and rubbed his tip against me until he found my
entrance. My body shivered automatically. Bumigat ang kanyang paghinga habang
hinahalikan ang leeg ko. Marahan niya akong binaba sa kanya, I shuddered with a
long soft moan. Kusang nagsara ang mga mata ko, I bit my lips while pushing myself
down slowly. He was just supporting my hips, muli akong nagpakawala ng singhap
dahil sa unti-unting pagkahingal.
"Oh..."
He chuckled breathily, tinigilan niya ang paghalik para panoorin ang aking
reaksyon. I couldn't open my eyes anymore, my lips parted as I took him wholly. I'm
already breathless, he feels so good! Rinig ko ang mabigat niyang paghinga na may
halong mangha at mahinang pagtawa habang nakatitig sa akin, I gasped out and
started moving slowly.
He groaned, he was caressing my thighs tightly like it's his way to ease his
frustration on my slow pace. My moans started filling up the car as his other hand
pulled me from behind to get deeper and faster, I heard his little and harsh grunts
that's making me want to do more. I immediately kissed his lips but I was ending up
losing it in too much pleasure, I rested my forehead against his and started
controlling myself faster on top of him.
"Fucking hell," he grunted breathily. His hold around my leg tightened more. He
kissed my neck harshly, I couldn't stop him sucking my skin and leaving marks. "And
heaven, you're giving me both at the same damn time."
I smiled drowsily, nagmulat ako ng mga matang antok at hinawakan siya sa
magkabilang panga para titigan. He licked his lips while looking back, his eyes
were sleepily expressive. He leaned closer to reach my lips gently, he suckled my
bottom lip until he made it deeper to suck my tongue.
My moans turned wilder and louder as I felt him hitting my spot, his hand traveled
down where we were connected. His thumb slowly fondled my very sensitive bud at the
moment, I moaned loudly that made him chuckle roughly.
"I love you so fucking much, Lovice." He kissed my cheek and jaw.
I hugged him tightly while my outburst is getting near, hingal na hingal ako habang
bumibilis ang lahat. Horace was cussing lowly, his amusement was very evil! This is
so good! I feel sinfully into this pleasure!
"Oh my fucking gosh," I gasped out violently. "I love you. Oh, shit."
He laughed roughly and did more better.
Mainit ang pisngi ko at hinang-hina sa mga sumunod na oras ng aming biyahe pagtapos
noon, I feel so unconscious and weak habang siya'y parang energized naman,
nakakapagmaneho pa nga at sobrang good mood bigla! We went to a mall along the way
to Batangas and he bought me clothes, ayaw ko na sanang bumaba dahil sa kapaguran
ko pero nakaramdam naman ako ng gutom kaya kumain kami pagtapos bumili ng extrang
damit para sa akin.
"Dalawang araw lang ang off ko," imporma ko habang nasa biyahe.
He pouted and nodded. "We'll go back to Laguna tomorrow early. I have no plan to
stay, anyway."
Huminga ako ng malalim at sumandal, hinila niya ang mga binti ko para ipatong sa
kanyang kandungan, hininto niya saglit ang sasakyan para ayusin ako. That made my
heart flutter overwhelmingly, sa pagpapatuloy ng biyahe ay hindi ko na namalayan
ang pag-idlip ko.

[ 40 MT38 ]
-------------------------------

#MT38
Nagising ako sa malalambing na paghalik ni Horace sa aking leeg at balikat. Ugh,
his way to wake me up will never get old! Tatak na yata niya iyon, baka nga ganoon
din siya sa iba niyang babae noon.
Tsk.
I opened my eyes and saw that we're now parked inside the area of the villa and he
was standing outside my door side, I covered my mouth when I yawned. Humawak ako sa
kanyang balikat habang hinahalik-halikan niya ang pisngi ko, nakapagpalit na siya
ng isang plain black t-shirt at nanatili ang magulong buhok.
"Horace, ang PDA mo na naman! Tigilan mo na nga!" sabay tulak ko sa kanyang mukha.
Hindi ba napapagod ang labi nito sa kakahalik? Buti hindi pa napupudpod sa kaadikan
niya kasi ang labi ko parang bugbog na, e! Ang hilig pa niyang mangagat, akala mo
hindi nakakasakit!
"This is Villareal's property, what's PDA?"
Tumigil siya sa kakahalik pero bago pa tuluyang kumalas ay madiin niyang hinalikan
ang labi ko na may kasama pang kagat. Napasinghap ako, tinaliman ko siya ng tingin
at hinawakan ang labi kong tila nasugatan.
"Paepal ka talaga kahit kailan! Akala mo hindi masakit, ha?" kinurot ko siya sa
dibdib at hinampas sa kapikunan.
Humalakhak siya at hinawakan ang kamay ko para pigilan pero hinahayaan pa rin ang
isa kong kamay sa pagkurot at sabunot sa kanya.
"Babe!" kunwaring seryoso niyang saway pero natatawa ang ekspresyon.
Nakakainis talaga ang pagmumukha niya, parang lahat ng pekeng akto kayang-kaya
ipakita!
Padabog akong bumaba at isang beses pa siyang gigil na hinampas sa braso, nakita ko
ang pamumula ng ilang parte niya dahil sa kurot ko.
"Amazona yata ang girlfriend ko." Napapailing niyang bulong habang pinapasadahan ng
mga daliri ang buhok niya.
I glared at him, pa-cute siyang ngumiti sa akin at pinagsiklop na ang mga daliri
namin para makapasok sa mansyon.
"Let me see your lips, babe. Nasugatan ba?" he lifted my chin while we're heading
in.
"Masakit lang! Huwag ka kasing mahilig mangagat, feeling bampira ka!"
He laughed. "I like biting you on any part, it feels like a meat."
Namilog ang mga mata ko, agad naasar doon. Pinaghahampas ko ulit siya habang tawa
siya nang tawa.
"Nakakainis ka talaga! Ayaw ko nga ng tinatawag akong baboy at ikaw, meat pa
talaga! Badtrip ka!"
"In a good way naman, baby! Sayo meat, sa iba nga buto. Wala akong mapapak."
I gasped out, maha-highblood yata ako nang 'di oras. Ang gago ni Horace!
"Ewan ko sayo! Huwag mo akong kausapin muna, ha! Napipikon ako sayong gago ka,
tingnan mo lang talaga."
Narinig ko ang pagtawa sa likuran namin, nag-init ang mukha ko sa hiya. Si Elos
iyong tumawa pero kasama niya si Troilus at Arki, he was supporting Troilus' steps.
"There's a curve to the left side, Troi." Arki stepped beside Troilus. Nakaangat
ang kamay niya na tila alalay pa rin kay Troi kahit takot na madikit doon. "Can you
just let me hold your arm?"
"I can walk alone, Arki. Stop being too cheesy, I won't learn if you're always
there to support me," tamad na sambit ni Troi. Humawak siya sa gilid ng pinto para
kapain ang dadaanan at naunang pumasok doon.
Kamot ulong sumunod si Arki sa kanya, Horace and Elos are now talking. Nang
masulyapan ni Elos ang paglayo ng mga bata ay tinapik niya ang balikat ni Horace
sabay ngumisi sa akin.
"Met misses you, glad you're back," pagbati niya sa aking presensya bago patakbong
sumunod sa dalawang bata.
Kumunot ang noo ko, Horace was chuckling as he wrapped his arm around my waist with
a little squish on my belly. Suminghap ako at kinurot ang nipple niya, napadaing
siya sa sakit noon pero nakangisi pa rin ang labi.
"Ah! Aray! Ang sakit, ayaw ko na..." aniya, kunwaring dumadaing pa siya. "Mawala
ka."
Nalaglag ang panga ko, tawa siya nang tawa lalo dahil sa reaksyon ko. Napakurap-
kurap ako, hindi ko talaga alam kung saan niya nakukuha ang mga ganyang kakornihan
pero malamang sa internet. Ilang segundo pa ay hindi ko napigilang matawa, we both
laughed loudly. He was chuckling as he kissed my lips quickly while I'm laughing at
his corny line.
"I love that laugh, you're so fucking perfect," he chuckled and kissed the side of
my head and hand.
My heart fluttered out easily. He didn't really fail to keep me flattered, siya
iyong tipong mapang-asar na hindi ko kailanman kakasamaan ng loob dahil alam kong
mahal niya ang lahat ng imperpeksyon ko bilang ako. Lahat ng lumalabas na pang-
iinis sa kanyang bibig ay parang perpeksyon sa pandinig ko. That's what makes me
feel so special, my heart would just cry in no time everytime with him because I
feel perfect in his eyes and words. Always first time. He's making me feel
unblemished.
Ngumuso ako, I hugged his arm and buried my lips on it to bite him. I lifted my
head up to smile cutely at him.
"Love you, baby." Halakhak ko.
That earned him a wide and proud smile, nagtaas siya ng kilay at humagikgik. Shit,
I want to squish his cheeks and kiss him a lot. He's so cute, lalo na kapag
halatang kinikilig sa mga simpleng paglalambing ko lamang.
"I know, you're really addicted to me."
I made a face. "Weh? Sino kaya?"
"Oo na, Lovidabs."
"Yuck!" tawa ko.
He kissed my cheek tightly. "Adik na adik na nga ako sayo, saan mo tayo gustong
magpakasal?"
My cheeks heated.
"Ang kapal mo naman! Hindi ka pa nga nagpropose, tapos bibiglain mo ako ng ganyang
tanong? Propose muna bago plano ng lugar na pagkakasalan, haynako." Umiling ako,
biro lang naman iyan!
I know it's just a joke but I couldn't help myself dreaming about marrying the man
I'm in love with and that is only Horace. Siguro sa tamang oras, iyong maayos na
maayos, walang gulo sa paligid at kung kami pa rin. Besides, I just graduated.
Hindi ko pa naiisip ang ganyang bagay, sabi ko nga pamilya muna bago ang lahat.
His eyes glimmered with amusement when he looked at me, nagtaas ako ng kilay at
inirapan na lang siya. Hinila ko na ang braso niya.
"We'll talk after this night," he whispered.
I just shrugged, he snaked his arm around my waist.
I already met his family, ang gabing ito ay hindi na siguro awkward para sa akin
pero nagkamali ako nang tumuloy kami sa backyard, kung kumpleto ko na silang
nakilala noong magpipinsan ay mas kumpleto ngayon at mas maraming kaanak ang nasa
iisang lugar. It's their grandfather's day, of course. Talagang magiging kumpleto.
Katulad noong nakaraan ay pinakilala ako ni Horace, mas pormal ngayon dahil good
mood siya at hindi naunahan ng galit sa presensya ni Hennessy. I saw him sitting
beside their father, tahimik lamang na nakamasid at nakikipag-usap sa iba pang
kamag-anak. Mukhang hindi pa siya masyadong malapit sa pamilyang ito, sabagay last
year lang naman siya nagpakilala bilang anak ni Deklan Sr. Their other relatives
are really nice, too.
"I'm so glad to see Horace's first lady to bring first time! Hi!"
"Pate!" halakhak ni Horace at hinalikan ang pisngi ng babae. "Yeah, this is my
first lady. Twillain Sarmiento... babe, it's the first born Villareal, Patience."
Hinampas siya ni Patience sa braso. "Masyado mo namang pinatanda! Isang taon lang
naman ang tanda ko kay Elos!"
"You were still the first born and the oldest, stop denying the age. It's just a
number!" tawa ni Horace.
Tumingin iyon sa akin at pinasadahan ako ng tingin, she's also voluptuous and very
curvy. Her hair is blonde, she's carrying her black mini dress confidently. I wish
I could get that confidence to wear whatever I want without being uncomfortable to
look trying hard!
"Finally, I got to have a same shape member in the family now!" she giggled. "Oh my
God, you're so sexy!"
"I know right!" Horace nodded and held my waist. "My babe's a teacher, by the way.
Your dream job to be. Oops, sorry."
She made a sad face but eyes were shimmering in amusement.
"Grabe, siya pala 'yong kinukuwento nila Bhaltie at Fifth kay Ace kanina. She was
their tutor, and now Bhaltie can construct straight sentences! But I thought, you
broke up?" she gasped. "Well, I just heard it from Capriana awhile back."
Horace shook his head while smiling. "Those kids! Capriana has the biggest ear,
huh?"
"Mana sa Mama!"
Natawa ako roon, naalala ko kasi si Bistre at ang kanyang mahiwagang bibig
pagdating sa usapan. Saglit pa kaming nagtagal na kausap si Patience bago ako
pinakilala pa sa iba niyang tiyahin na nasasalubong namin, Horace was proudly
introducing me to his relatives and I feel warm the whole time. The dinner
eventually started, masaya silang kasama sa iisang lamesa. Akala ko ay magiging
pormal ang buong oras sa hapagkainan pero maingay iyon sa magandang usapan tungkol
sa pamilya at buhay ng bawat isa. Sa makatuwid, ako ang pinakabago sa lamesa. Ako
ang kauna-unahang nadala ni Horace sa kaarawan ng Lolo nila.
Paano noong mga araw na hindi birthday ng Lolo nila? May mga nadala na siya, kung
ganoon? Si Aliyah? Suelly o sino pa ba? This jerk!
Panay lang ang ngiti at tawa ng Lolo nila habang nakikinig sa usapan, he can still
talk but he's just enjoying to listen about his children and grandchildren's lives.
"I hope you forgive each other now," Mr. Demetrius Jr. said. "Especially Deklan and
his Juniors, I've heard a lot about your issues in the family. It's been years,
grandchildren. You should forgive your father for being an ass back then."
Demetrius II is the twin's father (Rius and Linus) he's also the eldest son,
magkakapatid ang mga ama nila Horace, Patience, Elos at ina ng kambal na si Cyprian
at Cali. They are all first degree cousins.
Napahinto sa pagpupunas ng labi si Horace at tumingin sa Lolo nila, Hennessy just
bowed his head and Deklan Sr. patted his shoulder a bit. Nakita ko ang pagkunot ng
noo ni Horace.
"Is this a dinner for forgiveness, too, Lo?"
Suminghap si Deklan Sr., magsasalita na sana ngunit tinaas ng Lolo ang kanyang
kamay.
"This is my birthday dinner, apo. And that's just my wish, I'm not asking you to
force yourself into forgiving what your father did to your mother."
Suminghap si Horace, marahan ko siyang hinawakan sa hita para pakalmahin sa kanyang
iritasyong namumuo. He turned to me, I smiled a bit and shook my head simply.
"It's okay, you don't need to bring that up..." I just whispered it and caressed
his thigh under the table.
I guess, it's not really his forte. Siguro kailangan ko na ring ayusin ang
eskandalong iyon, I need to close it properly for the both of us. Hangga't hindi ko
kasi nasasabing ayos na ako sa kaalamang iyon ay hindi rin makakalimot itong si
Horace, we will be stuck together in that past.
He sighed heavily. He didn't talk again, sumimsim na lamang sa baso ng juice.
Nagpapasalamat ako na hindi na lumala pa ang usapan tungkol doon at nagpatuloy ang
maayos na hapunan. Isang nurse ang naghatid kay Demetrius Jr. sa kanyang silid para
makapagpahinga pagtapos ng dinner, ang ilang nakatatanda rin ay kinailangan ng
pumasok para makapagpahinga sa kani-kanilang tinutuluyan. Saglit naman akong
iniwanan ni Horace sa mga babae dahil pinatawag sila ng mga tiyuhin, umakyat kami
sa rooftop upang doon magpatuloy ng gabi.
The rooftop was covered, kaya ayos lang na sumama ang mga bata kung doon gustong
maglaro at hindi mahahamugan. Katabi ko si Sovie habang pinapadede si Primmie sa
isang maliit na bote, Primmie is almost one. Birthday niya ang pinag-uusapan sa
oras na iyon.
"Hindi ko na rin magagawan ng surprise party si Primiel dahil sabay sila ni
Primmie."
"Hindi rin naman siya madalas magcelebrate ng birthday," sabi ni Fab.
Sovie sighed and smiled. "He hates it."
Nagtawanan sila.
"Troilus hates his birthday, too. You know... it's Mama's," Met smiled sadly. "But
it's really amusing that Troi almost got Primiel's everything."
"I can see that, habang lumalaki si Troi. Natatakot na ako, baka maging ganoon din
kasuplado." Natatawang sinabi ni Sovie.
"He's just nine, puwede pang mabago 'yon," si Fab. "Pasamahin mo lang kay Arki,
malay mo."
"Alam mo may plano nga ako sa mga batang 'yan," ani Bistre. "Sana makisama kayo,
lagi na kasing nasa isip ko 'to."
"Ano 'yon? Pa-thrill ka pa kasi, hindi na lang idiretso!" usisa ni Fab.
"Ay, oh, excited ka? Ikaw na humukay ng isip ko, nakakahiya naman sayo, ateng! Mas
excited ka pa sa utak ko!" umirap si Bistre. "Kasi hindi ako lumaki sa mga Zobel at
namuhay na akong independent mula elementary, ganoon din naman si Hase, Sovie at
Shell. Heto lang naman si Fab ang namuhay na mayaman at nakukuha ang gusto. Halata
naman, 'di ba? Tingnan n'yo, intrimitida hanggang ngayon! I mean, 'yong walang
family talaga. Ouch, puso ko!"
They laughed.
"Si Met din kasi rich kid since birth. Hindi ko alam kung ayos lang sa inyo bilang
nanay ng mga bata pero pinaplano ko na kasing sanaying maging independent si
Bhaltie pagtungtong ng Senior high. Ilang taon na lang, napakabilis pa naman ng
panahon. Kita mo si Charice, babae lang kahapon, ngayon lalaki na. Ganoon kabilis
ang oras! Iyong kaibigan kong tomboy, dati libag lang ang kwintas, ngayon silver na
at may Mio pa!"
Hindi ko napigilang makitawa sa kanila dahil doon, tawa nang tawa si Ametrine
habang nakikinig kay Bistre.
"Dati naalala ko, Jollibee lang paborito noong kainan, ngayon kumi-KFC na! Oha!
Ganern! De, charot lang!" halakhak ni Bistre at pumitik. "Heto na nga po tayo sa
topic para sa pagbabago! Kasi naman, kasi naman! Gigil ako! Hetong asawa kong
hilaw, hindi nasanay sa pagiging independent! Nastress ang pubic hair ko, 'te!
Buhay mayaman nga naman, ni hindi yata naranasang magkakalyo ng kamay noon! Pati
'yang kambal na Demetrius, Elos, Elexius, Primiel at Prudence! Mga walangyers!
Siguradong pati 'tong syota ni Twillain, si Horace? Itlog lang yata noon ang
kinakalyo dahil sa kakaararo!"
Humagalpak sila sa tawa, I was laughing with them. Bistre is really good at making
people laugh everytime she's talking, pagsasalita at pagbukas pa lang ng labi niya
ay nakakatawa na agad ang maiisip na lalabas.
"Weh? Makatawa ka parang aabutin pa ng magpakailanman, ah? Isa pa 'yan si Elexius.
Siguradong kinakalyo ang itlog niyan noong kabataan!" tuya ni Bistre kay Fab.
"Bwisit ka!" sigaw ni Fab kasabay ng malakas na tawa.
"Teka, bakit ba napunta tayo sa itlog?" halakhak ni Met.
"Ay, wait! Curious ako bigla, Met! Dapat kasi hindi ka na nagsalita! May tattoo ba
sa itlog si Elos?"
Humagalpak kami sa tawa.
"Wala!" tawa ni Met sabay iling. "Mayroon lang sa lower abdomen, pababa roon sa
loob pero sa mismong parte noon? Wala naman. Hindi ako papayag na magpatattoo siya
roon, 'no!"
"Chika naman!"
"Ayaw ko, babae kasi 'yong artist niya."
"Ikaw na lang kasi, hindi ba marunong ka naman?"
"Just once, ayaw ko na ulitin. Nakakatakot." She smiled. "Hindi na rin naman siya
magpapadagdag ng tats, masyado nang marami. Baka maging bordado."
"Ayaw mo 'yon, may papalit na kay Joaquin!"
Tawanan lang ka nang tawanan hanggang sa mapunta na kami sa plano ni Bistre para
kay Bhaltie.
"Kapag nasa legal age na siya, gusto ko na siyang palayasin sa bahay para matutong
mag-isa."
"Condo? Sigurado naman na ganyan nga silang mamumuhay, independent din sila Elexius
noon!" ani Fab.
Umirap si Bistre. "Naku! Condo-condo pa, mahal 'yon! Magdodorm siya para matutong
mag-isa, independent sila Elexius noon pero may pera galing sa magulang. Si
Bhaltie, tuturuan ko nang magtrabaho para sa sariling luho."
"Si Primiel yata ang hindi kumukuha ng pera sa magulang noon. Nagre-racing kasi at
iyon ang iniipon para sa sariling gusto, problema lang sa kanya ay basagulero!"
"Nakwento nga ni Elos, iyong kaibigan daw na si Raiel ang bad influence sa illegal
racing para magkapera sila."
"Kahit allowance, wala?" tanong ni Fab sa plano ni Bistre. "Kawawa naman sila kung
ganoon."
"May allowance, iyong sakto lang para sa pag-aaral. I just really want to teach him
live simply and independently, hindi naman natin hawak ang buhay. Malay mo bukas,
maaksidente ako, 'di ba? Mas kawawa sila kung hindi sila matututong mag-isa."
"Momsy, you won't get into an accident 'cause you're a bad mouth!" Capriana
intervened while walking like a model with Diamante. "It's too early to go to
heaven!"
Bistre gasped, nagtawanan sila Fab.
"Capriana, ha! Saan mo naririnig 'yan?"
"Tita Hilda said you're a bad grass, and bad grasses don't die easily. You'll still
be able to witness me marrying Chris Evans someday! Yie!" humagikgik sila ni
Diamante at nag highfive.
"Chris Evans? Mas matanda pa sa Daddy mo 'yon ng ilang taon, hindi kayo puwede!
Hindi na bagay ang edad n'yo!"
"Age doesn't matter to me as long I love him, Momsy!"
"Capriana, why are you talking about love when you can't even love me as your
brother!" Bhaltie interfered from nowhere, nakita ko siya sa bandang terasa at
kasama si Troilus.
"And who are you to interrupt me?" mataray na tanong ni Capriana.
"I'm Charo and treat this like MMK to tell your story about love, you can't just
talk about that without knowing the meaning 'cause you look tanga. Before you love
Captain America, love your family first! Duh, Capriana?" he rolled his eyes and
glared.
Napabungisngis ako, padabog na hinila ni Diamante paalis si Capriana para iiwas sa
pakikipagtalo. Nakangiwi si Bistre na tila tameme sa kanyang mga anak. Nagtawanan
kami.
Natapos ang gabi namin sa kwentuhan, unang nakaakyat si Primiel para sunduin lamang
ang mag-ina at nagpaalam na ring magpapahinga sa kanilang silid. Ganoong nagtapos
ang araw namin kasama ang mga kamag-anak ni Horace.
He was in a bad mood until the next day. Kasabay din namin ang lahat ng pinsan niya
sa agahan, masaya pa ang kwentuhan dahil sa pag-aasaran nila Cyprian at Bistre. Sa
biyahe pabalik ng Laguna ay naging tahimik si Horace, hindi ko alam kung anong
gagawin pero sinusubukan kong pagaanin ang oras sa pamamagitan ng pagkausap sa
kanya. He's not telling me anything about the talk they had last night, baka may
nasabing hindi maganda sa kanya kaya bad mood ngayon.
"Babe..." I called sweetly.
"Hmm?" he hummed while driving.
"Baby..." I called again.
He sighed and glanced at me with a little smile.
"What do you like more? Babe? Baby?"
"Babe in the city," he answered with a flat laugh.
Bumusangot ako pero medyo natuwa dahil tumatawa naman siya kahit papaano.
Nakakalungkot lang na baka may narinig siyang nakapagpasama ng loob niya kaya siya
ganito.
"Saan mo pala ako gustong pakasalan?" I tried a trick, marahan kong hinaplos ang
braso niya pababa habang nakahawak siya sa manibela.
His lips puckered, he's thinking.
"Anywhere—"
He got cut off when his phone rang loudly, nakita ko ang pag-igting ng panga niya
kasabay ng matalim na mga mata sa daanan bago kinuha ang cellphone para tingnan ang
caller. Pinanood ko siya, nang mapansin ang paninitig ko ay pinatay niya ang
cellphone at nagbuntong-hininga.
"Sino 'yon?" ayaw ko sanang magtanong ng personal pero nakakabagabag ang ekspresyon
niyang galit.
He glanced at me, I didn't notice that we're now on the condominium building. Kila
Josh, he halted there and looked at me.
"Meeting, baby," he said and smiled a bit. He caressed my hair and kissed my cheek.
"I'll just text you."
I nodded while looking at him, umangat ako para dampian siya ng halik sa panga at
labi.
"Ingat sa pagmamaneho," ngumiti ako at bumaba na. Isang kaway pa ang ginawad ko
bago sinara ang pinto, nanatili akong nakatayo para hintayin ang pag-alis niya.
Hindi ako mapakali, mayroon talagang mabigat na pakiramdam ngayon sa akin at hindi
ko alam kung para saan. I'm just so nervous without a clear reason.
He opened the window and looked at me for seconds.
"I love you," he said before driving away.
Kumaway na lamang ako habang hinahabol ng tingin ang sasakyan niya. Kalaunan akong
pumasok ng lounge at nagtipa ng mensahe para sa kanya.
Ako: I love you, ingat.

[ 41 MT39 ]
-------------------------------

Comments
#MT39
I spent the day with Carly in the unit, we watched three movies in a row because of
boredom. Hindi rin kasi ako makatulog dahil sa kakaisip kay Horace at sa mood niya
kanina nang maghiwalay kami at hanggang ngayon ay hindi pa rin siya nagtetext, I
don't wanna be clingy much. Hindi pa naman umabot ng ilang araw ang hindi niya
pagt-text sa akin. Nakausap ko na rin sila Mama sa video call pagtapos kong maligo,
nangumusta lang ako sa kanila at sinabihang papasyal ako bukas para bisitahin si
Ate at Tyra. Iyong baby niya.
Nagbuntong-hininga ako habang nakatingin sa laptop, wala akong maitipa sa pointers
na gagawin ko. Ilang oras na akong nakatunganga! I feel so occupied today, wala
naman akong pasok bukas kaya puwedeng ipagpaliban muna ngayon para mas maganda ang
magawa ko kapag maayos na ang isip. Nagpasya akong sikupin na ang mga gamit, sa
kawalan ko ng magagawa ay nanood na lang ako ng mga prank sa Youtube. When I got
bored, I decided to send him a text.
Ako: I thought you'd text me. Where are you? Ganyan katagal ang meeting na
pinuntahan mo?
Madalim na ang kalangitan sa labas, e! Mag a-alas nuwebe na! Wala pa rin talaga
siyang text!
My phone beeped, mabilis kong sinend ang text at binasa ang chat ni Nikka sa akin.
Nikka: Girl, break na ba kayo ni Horace?
Kumunot ang noo ko.
Ako: Hindi, bakit?
Gusto kong matawa, bakit naman niya naisip iyon? We don't usually get out together
with friends but I didn't anything about break up, nagkakausap naman kami sa
groupchat araw-araw.
Nikka sent me a photo, my heart skipped when it was Horace with Aliyah on the U-
shaped sofa. They were alone in that area, kumalabog ang dibdib ko. Ang sumunod na
picture ay nakayakap na si Aliyah sa kanyang leeg at halos maghalikan na sa sobrang
lapit, my heart reacted painfully in an instant.
Nikka: Shots at the moment here. Parang seryosong nag-uusap ang dalawa, akala ko
hiwalay na kayo kaya bumalik kay Aliyah.
Nikka: Sampalin ko na ba 'to? Isang like sign lang, susugurin ko. Ano?
My heart drubbed painfully, nanginginig ang kamay kong nagtipa ng reply. Patuloy
siyang nagsend ng mga litrato ng dalawa, uminit ang mga mata ko sa huli dahil
magkalapat na ang labi nilang dalawa. Pigil ang mga luha kong kumawala, huminga't
buga ako ng hangin para ikalma ang emosyon dahil walang mangyayari kung iiyak ako.
I asked the bar they're in tonight.
Kumalma ka, Lovi, walang kalinawan iyon. Ni hindi mo pa napapakinggan ang rason sa
likuran noon, pero kung naghalikan na? Dapat ko pa rin bang isipin iyon? Fuck.
Shouldn't I consider that a cheating because I'm blinded by the fact that I love
him and he wouldn't cheat behind my back? Why the hell would he kiss her? I need to
know, I want to hear. Hindi ko alam kung bakit ang sakit noon lalo habang umaandar
ang minuto.
After getting the address from Nikka, I decided to fix myself to get there but she
suddenly informed me that the two went out. Sabi raw ni Lydia ay mag-uusap lamang
saglit para ayusin ang kanilang relasyon, doon ako nagngitngit sa galit. Pabida rin
'tong si Lydia, makaconclude lang talaga kahit tunog tanga ayos lang tutal iyon
naman siya buong pagkatao. Masyadong pinangatawanan.
Hindi ko inaksaya ang oras kasi habang tumatagal na wala akong naririnig mula kay
Horace ay mas lalo akong nasasaktan sa naiisip. Kung ako ito noon, malamang ay
diretsong pakikipaghiwalay na ako at walang tatanggaping paliwanag dahil mababaw
pero habang lumalalim pala ang pagmamahal at pagsasama ay siya ring paghigpit ng
kapit dahil sa tiwalang nabuo ninyo sa isa't isa. I could precisely hear him
talking about how much he loves me, mahal ko man siya ay ramdam kong mas baliw siya
sa akin.
Kaya ano 'tong ginagawa mo, Horace? Ayos naman tayo bago maghiwalay ng landas
kanina, ah? Ano na naman kayang kagaguhan ang panlaban ni Aliyah? Wala akong ibang
maisip na rason dahil imposible pa sa miracle na makipagbalikan si Horace sa kanya
ng kusa.
I sighed while scanning the place, nasa labas na ako ng bar at katext si Nikka
tungkol sa impormasyon dahil ang hirap mangapa kung saan ko sila mahahanap dalawa.
Ewan ko pero hindi ako naniniwala ngayon kay Horace, hindi ako naniniwala na
gagaguhin niya ako. Hayop na lalaki iyon, masyado na akong binulag ng katotohanang
nabaliw ko siya kaya ganito na lang ang tiwala ko. Oo, masakit makitang may iba
siyang kahalikan pero hangga't hindi iyon sex scandal ay ayaw kong paniwalaan.
Mahal ako noon kahit gago 'yon, that's always puncturing my mind in times of
doubting everything he might do while being committed to me.
Nikka: Nandito ulit sila, bumalik. Nauna si Aliyah, tuwang-tuwa pa nila ni Lydia.
Kesyo hindi raw makakatiis iyon at susunod sa kanya, at heto na nga sumunod sa
kanya. Halika rito, i-surprise mo sila! Nakakainis talaga eh!
Suminghap ako, mas kalmadong malaman na naroon ulit sila at wala sa kotse o tagong
lugar para maisip ko ang kataksilang puwedeng magawa roon. Habang naglalakad ay
naiinitan ako sa pakiramdam, buo ang tiwala ko at sana hindi ako biguin nito. I
tied my hair up and walked straightly to their place but decided to watch them
first, tahimik ang pagmasid ko sa lamesa at nahinto sa isang madilim na parte upang
timbangin ang reaksyon sa mukha ni Horace.
He looked so annoyed while clenching his jaw, Aliyah was laughing with Lydia. Nasa
gitna ng sofa si Aliyah at sa magkabilang gilid niya si Horace at Lydia. My heart
feels heavy, mahirap pa rin palang makita ang ganitong tagpo kahit ilang beses kong
sinabi na ayos lang iyon at didinggin muna ang paliwanag bago tumalon sa
pagbibintang. Nakita ko ang paghawak ni Horace sa braso ni Aliyah, pahigit iyon at
ngiwi ang paglingon nito sa kanya. He was gritting his teeth while talking quietly,
tipid ang pagbukas ng labi pero bawat tapon noon ay galit at nawawalan ng pasensya.
I could fucking feel his frustration that made my heart hurt, ano na naman ba 'tong
ginagawa ni Aliyah? Paniguradong may sinabi na naman siyang masama, o... hindi ko
alam. Basta ang alam ko ay lingid ito sa kagustuhan ni Horace, sa kilos pa lamang
at pag-iigting ng panga ay halata na walang pagkukusa ang bawat pangyayari.
Damn, I think I should give myself an award for being sensible tonight. Nakakatuwa
na malaki ang tiwala ko kahit nasasaktan ako, pero iyon ang importante. Hindi ako
iiyak dahil maliwanag ang bawat nakikita ko kay Horace, sa huli, alam kong sa akin
pa rin siya.
I swallowed my emotions, pinakalma ko ang sarili kahit pa kabado ako bago lumapit
sa lamesa. Horace's eyes landed on me briefly while taking his shot and his eyes
quickly widened on the second glance, gulat sa presensya ko habang si Aliyah ay
lumapad ang ngisi sa labi.
Crazy obsessed bitch! Ano na namang kabaliwan ang sinabi mo at ganyan ang mukha ni
Horace, ha? Ipakilala ko kaya sa psychiatrist 'tong buwisit na babaeng 'to?
"Oh, that's my guess!" Nikka rose up and smiled at me. "Twillain, dito ka sa tabi
namin ni Erwin!"
Her eyes were filled with confusion, akala niya siguro susugurin ko at sasabunutan
agad si Aliyah o Horace pero nang makitang kalmado ako ay nagtaka pero nakisama.
Magaling, Nikka.
"Uy, ganda naman niyan!" puri ni Erwin sabay lahad ng puwesto sa tabi ni Nikka.
I smiled at them and sat. Ramdam ko ang mariing titig ni Horace sa akin, pasimple
akong sumulyap sa kanya at ganoon na lamang ang panlalambot ng mga mata niya.
My heart wrenched. Damn, I could feel the pain of frustration in him! I couldn't
even imagine that I'm gonna feel the pain by his own frustration and nervous eyes.
"Win," bati ko kay Erwin kalaunan at tinanguan siya.
"I'm so glad you're here! Hindi na tayo nakakalabas nila Carly, alam mo naman...
buntis na si gaga." Tawa ni Nikka, pinipiling maging normal din.
Aliyah's lips pursed while watching me, gustuhin ko man umirap ay naging natural
lang ako. Kumapit siya sa braso ni Horace at hinilig ang pisngi niya roon.
"I'm surprised!" she said happily.
Ano namang nakakagulat sa pagdating ko?
Lydia laughed. "Ako rin. Hindi ko akalain na iimbitahin ka ni Nikka ngayon,
kakasabi lang ni Horace na nakipaghiwalay na siya sayo kanina at nakipagbalikan kay
Aliyah."
Kumunot ang noo ko. Hala, gago? Sino 'to? Isa pang tanga? Delusyonal?
"Ikaw, Nikka, ha. Pasimpleng pananakit ka kay Twillain," ani Aliyah. "I wonder kung
kaibigan ka ba talaga? Kidding!"
Nikka gasped, magsasalita sana pero naunahan na ni Lydia.
"Nakakakilig, 'no? Babalik at babalik pa rin talaga sa una!"
Uy, wow. Naghiwalay pala kami? Hindi niya ako ininform! Bakit?
"Una?" I asked innocently. "Ang alam ko, pang labing walo siyang fling ni Horace,
e? Hmm. Siguro, feeling una lang?"
Aliyah gasped. "Flings! Hindi niya naman ako fling, I was his girlfriend then! And
now we're back after using you. Siguro feeling mo rin, seseryosohin ka. Sorry na
lang."
Pasimpleng nagtagis ang bagang ko sa iritasyon, hindi ko nilalapatan ng tingin si
Horace dahil baka magwala ako at sapatusin si Aliyah ngayon.
"Ay, parausan siya?" tuya ni Lydia.
Nakita ko ang paggalaw ni Horace sa upuan niya pero agad akong tumawa.
"Oo, sarap nga, e. Ngayon alam ko na kung bakit ka baliw na baliw." I licked my
lips sexily and shrugged.
Wala naman akong itatago rito kay Aliyah, syempre pati kay Lydia na super friend
niya. Malamang alam na niya iyong tungkol sa nangyari five years ago, almost six!
Pero ngayon ginagawa nilang malaking kasiraan sa akin. Ewan ko ba kung anong
makukuha nila sa pangmamaliit sa akin gamit iyon.
Nalaglag ang panga nila, agad namang bumawi si Aliyah.
"Nabaliw ka rin. That's sad, paano ka niyan ngayon? Nakipagbalikan na sa akin."
Umangkla lalo siya sa braso ni Horace at doon ko siya nasulyapan.
Nakatitig siya sa akin, nasa sentro ng galit at paghihirap habang hinihigit ni
Aliyah ang braso para yakapin. My chest heaved while watching how she squished her
boobs on Horace' arm.
Punyeta! Kung umaakto ka at nakikisama ako, Horace, ilayo mo 'yan sayo! Hindi iyan
kasama sa napipilit lang!
Inangatan ko siya ng kaswal na titig, binaba ko ang mga mata sa braso niya at
ganoon na lamang ang pagkapaso niya sa kapit ni Aliyah. Umiwas ako ng tingin,
mabuti na lang at hindi kaliwanagan ang lugar namin. Ngumisi ako at uminom ng shot.
"Hindi naman ako nabaliw gaya mo. Hindi ako nao-obsessed sa lalaki lang, you
already know how dirty my past was—"
I was cut off, mabigat ang naging paglapag ni Horace ng bote sa lamesa. Aliyah
glared up at him.
"Where are you going?" she hissed and pulled his hand.
Gago ang impakta, ako lang ang may karapatang gumanyan diyan!
Horace inhaled, his shoulders dropped down slightly.
"CR," tahimik niyang sagot.
I can't believe this! Bakit ganito siyang mahawakan ni Aliyah? Ano ba talagang
mayroon? My thoughts are stressing me badly! I'm so fucking confused and hurt at
the same time. I don't know what he's been holding in tonight but I need to know
this. Sana matapos na agad ang gabing 'to at makapagpaliwanag siya!
Aliyah nodded and let him go, hindi ko siya sinundan ng tingin. Nanahimik ang
lamesa namin saglit, may mga sinabi si Aliyah na hindi ko na rin nasundan masyado
dahil sa pag-iisip kay Horace. Naibalik ko lang ang diwa nang tabihan ako ni Aliyah
para tahimik na iritahin, Erwin and Nikka were busy talking about businesses with
Lydia and some other topics.
"So, slut pig. What are you doing here? Alam kong nagpapakita kang okay lang dahil
nandito si Horace. Anong pinapalabas mo, ha? Na ayos ka lang kahit kakabreak niya
lang sayo?"
I chuckled scornfully. "Ewan ko, Aliyah. Siguro kasi alam kong peke lang ang
pagbalik niya sayo, kaya ayos lang ako."
Nanlaki ang mga mata niya, agad nagalit.
"Peke? He kissed me earlier, we kissed! Huwag kang tanga, puwede?"
Oh ano naman? Naghalikan na rin naman kayo noon, bakit masyadong proud sa ngayon?
Akala mo talaga first time!
"Hindi lahat ng halik tunay." I smirked. "At congrats, natikman mo ulit ang labi
niya. Saya, 'no? Ibalita mo sa social media, para maging famous ka."
Umangat ang kamay niya para sampalin ako pero hinawi ko na iyon, kinuha ko ang
isang shot ulit sa lamesa para inumin ng simple. I smiled sweetly, unti-unti kong
diniinan ang hawak sa kanyang pulsuhan. Dahil na rin sa panggigigil ko sa
iritasyon. Ang sarap sampalin nito! Kung hindi ko lang iniisip kung ano nga bang
kinatatakot ni Horace dito ngayon ay malamang ingudngod ko 'to sa lamesa.
"You're just blackmailing him, fake fucking bitch. Matagal na kitang kilala,
baliw."
Napangiwi siya at halos napadaing sa pagbaon ng aking kuko sa kanyang balat,
padabog ko iyong binitiwan.
"Oras na malaman ko kung anong kabaliwan na naman ang ginagamit mo para ma-
blackmail siya, ako mismo ang maghahatid sayo sa mental," I hissed angrily and
stood up as I felt my vibrating cellphone in my pocket.
Hindi ko iyon pinahalata, inis kong kinuha ulit ang isang shot sa lamesa para
lagukin iyon. Umirap ako kay Lydia at Aliyah na parehong insecure sa akin, tsk.
"Makauwi na nga, pangit ng dalawang tao rito. Nakakaumay ng gabi, mas mabaho pa sa
basura." Then I smiled at Nikka and Erwin with a slight hand wave. "Dalawang babae
'yon, ah? Hindi couple. Bye, Nikka, Erwin! See you around! Have a good night!"
Nagmamadali akong lumampas sa mga taong nadadaanan, kinuha ko ang cellphone sa
aking bulsa na muling nagvibrate sa tawag. Si Horace iyon, isang mabigat na
pagsinghap ang pinakawalan niya sa linya.
"Nasaan ka?" mariin kong tanong.
"Come out," bagsak tono niyang sagot na may halong takot.
"Siguraduhin mong hindi masasayang ang pakikinig ko sa paliwanag mong gago ka,"
matigas kong singhal at binaba ang tawag.
My hands were trembling, pati emosyon ko ay damay sa pangangatog. Galit ako pero
kailangan kong makinig, hindi ko lang maintindihan kung bakit kailangan niya pang
itago sa akin kung ano man ang ginawa ni Aliyah. Wala ba siyang tiwala sa akin?
Agad kong nakita ang sasakyan niya sa 'di kalayuan paglabas ng bar. Nilingon ko ang
likuran ko, baka kasi sumunod iyong bwisit na babae. Bumaba ako sa ilang baitang ng
hagdanan at mabilis ang mga hakbang na tumungo sa kanyang sasakyan. Nagtagis ang
bagang ko nang makita ang pamumula ng ilong niya, agad ko siyang hinampas sa dibdib
pagkasara ng pinto.
"I'm sorry, I'm sorry—"
Tinulak ko siya sa braso, nakakainis talaga siya! Ngayon parang mas frustrated pa
ako lalo sa lahat!
"Ano 'yon, Horace Deklan tanginang Villareal Junior? Ha?!" inis kong sigaw sa kanya
sabay hampas ulit, uminit ang mukha ko kasabay ng panlalabo ng mga mata ko.
"Tangina mo! Magpaliwanag ka na ngayon o mumurahin kita paulit-ulit!"
Frustrated niyang pinasadahan ng dalawang kamay ang buhok niya pataas at suminghap,
tumingala siya para humugot ng hangin.
"Hindi mo ako madadaan sa pa-cute mong 'yan! Magsalita ka! Ano na namang kagagahan
ni Aliyah ang nagpapaakto sayo ng ganyan!? Ang labo mo, ayos na ayos tayo kanina
bago maghiwalay! Nagsex pa tayo rito kahapon—"
"Lovice!" pagalit niyang saway.
"Oh bakit, ha? Ikaw galit? Ako ang galit dito, Horace!"
"It's not just a fucking sex! It's making love for us! Stop using that word!"
Hindi ko napigilan kumurap-kurap doon pero naalala kong galit nga pala ako sa
kanya, sinuntok ko siya sa braso at kinurot-kurot sa kainisan.
"Making love mo mukha mo, Horace! Love? Hayop ka, hindi mo nga ako
pinagkakatiwalaan! Pasalamat ka, matalino ako at inisip ko muna kung bakit bigla
kang umaaktong gago ulit! May pahalik-halik ka pa kay Aliyah! Bakit? At kailan tayo
nagbreak? Hindi mo man lang ako ininform!"
"Sila lang ininform ko. Please, baby. That kiss meant nothing, she kissed me!"
"Nakita ko sa picture, ang laki pa ng mata mo! Anong feeling mo, nahalikan mo
celebrity crush mo? Gago! Hinahigh-blood mo ako! Patulog na ako, napapunta pa ako
nang 'di oras dito sa bar para mawitness ang kalandian mo!" sobs escaped my lips
suddenly.
Napamura siya at agad akong hinigit para yakapin nang mahigpit, pinalis niya ang
luha sa pisngi ko sa pamamagitan ng magagaang halik doon.
"Bwisit ka talaga! I saw how you acted awhile back, I know you don't want that. You
have my full damn trust, I don't believe you're cheating on me."
"Shh, of course not. I'm sorry about the kiss, I didn't expect that and I pushed
her immediately. I swear. I'm sorry... I will never kiss anyone else with all the
willingness and it's all on you."
Suminghot ako, pinahid ko ang luha sa kanyang shirt at tinulak siya ulit habang
matalim ang tingin.
"B-Bakit ba kasi, ha? Bakit mo pinagbibigyan si Aliyah sa kabaliwan niya? Anong
sinabi niya sayo?" pilit ko ulit dahil mukhang iniiba niya pa ang aking tungo.
"I'm not sure about what she's holding against you yet but I'll make sure of it."
Umiling ako. "Ano raw 'yon?"
Napailing siya at suminghap.
"Please, if that's against me, I deserve to know."
Marahan niyang pinahid ang mga luha sa pisngi ko, he gently caressed my cheek while
looking at me softly.
"It's all about what happened years ago, I need to make sure of it before moving.
She's just maybe using the fact that she knows something else aside from..." He
shook his head, hirap din sa pagbanggit noon at naiintindihan ko.
Nasasaktan din siya noon. Suminghap ako, hindi ko alam ang unang maiisip na hawak
ni Aliyah ukol doon.
"Something else aside from what happened?" kabado kong tanong. "Ano 'yon? Akala ko
tapos na? I-Ikaw 'yon at si H-Hennessy? 'Yon na nga, 'di ba?" nanginig ang boses ko
at nabasag. "I love you even before knowing that and I learned to let go of the
past because I love you already, wala na tayong prpblema roon. Hindi mo na
kailangan pang sundin ang kagustuhan ni Aliyah, Horace."
He held my chin and kissed my forehead while looking into my eyes directly and
sincerely.
"Listen, baby. I need to make sure of what the fuck is that she's been trying to
call out against you, us. I cannot risk that. Please, let me fix this. Trust me,
all you have to do is stay and wait for me until I cleared it up."
Humikbi ako, my lips trembled while staring back at him.
"Pero wala naman akong pakealam na roon, Horace. Tapos na iyon, e. Maayos na tayo,
kung ano man ang pinaplano ni Aliyah. Sana hayaan mo na lang din akong humarap
doon, it's not even your problem. Huwag kang magpaalipin sa babaeng 'yon dahil lang
sa nalalaman niya."
He closed his eyes and bowed his head, he rested his forehead against mine and I
could feel he's still bothered by something else. Madiin niyang pinunasan ang
kanyang labi gamit ang pulsuhan na tila may binubura roon, mas lalong namula iyon
bago niya ako dinampian ng halik sa labi.
"I love you, trust it..." he whispered.
Tears silently rolled down again, I bit my lips and nodded slightly.
"I love you, don't kiss another garbage again."
A low and deep chuckle slipped out his lips, my eyes automatically shut closed
while feeling his breath. I lifted my head up a bit to kiss him and hugged him, I
buried my face on his shoulder.
"I love you, so much, baby," he whispered again. "Thank you for trusting me, I feel
so proud that you listen first before leaving or telling me break ups."
I'm so proud of my action, too, but that's all because I love him so much and I
trust him. Dito ko masasabi na talagang iniisip ko muna ang makakasama sa hindi
upang mapag-usapan sa maayos na paraan at hindi padalos-dalos ang desisyon dahil
mahal ko siya at ayaw kong masira ulit kami sa rasong dapat napapakinggan muna bago
ang lahat dahil lahat ng iyon ay may kalakip na paraan, kung maaayos pa o hindi na.

[ 42 MT40 ]
-------------------------------

#MT40
"Good night," I said as I opened the door.
He nodded and removed his seatbelt to lean for a kiss on the side of my head.
Nilingon ko siya at nginusuan.
"Hindi ka na babalik sa bar, Horace."
Nagbuntong-hininga siya at umiling.
"Hindi na."
Ramdam ko pa rin ang hesitasyon sa kanyang mga mata kaya hinawakan ko ang pisngi
niya at marahang hinaplos.
"Please, we don't really need to worry about it. Kung anuman 'yong panakot niya,
hayaan na lang natin. Alam mo namang baliw sayo 'yon kaya lahat gagamitin para
makasira."
At malay ba namin kung totoo nga iyon? Baka nagsisinungaling lang siya at hetong si
Horace naman ay takot dahil ako ang usapan! Tss.
"I can't fucking risk anything if it's all about you," he whispered roughly, jaw
clenched.
Huminga ako ng malalim, pinagpatuloy ang marahang haplos sa kanyang pisngi.
Nanatili ang mga mata niya sa akin at nakatitig, it feels like I could never force
him to avoid the issue about me.
"Let me deal with it, that's my problem to deal with. Not yours." Umiling ako.
"Kasi kung patuloy na ikaw ang dedepensa sa akin, mas lalo lang siyang gaganahang
manira. Naiintindihan mo 'yon? She's using me to get you, so let me handle her now.
Just act like you don't care, hihinto 'yon."
"I already broke you then, baby. I'd never let anyone bring you down again, Aliyah
is a fucking crazy bitch. I think she's holding something could break you," he said
worriedly.
"Let her be!" I said while shaking my head, irritation is running out. "Sabi ko
nga, ako na ang bahala sa kanya. Kaya ko sarili ko, I can even break her damn nose
if I'd have a chance! Isa na lang!"
Asar na talaga ako kay Aliyah, noong una ayos lang sa akin ang mga panlalait niya
pero nitong lumalala na siya sa kabaliwan. Aba, hindi ko na siya matatantiya sa mga
susunod pa.
He gasped and held my hand.
"Ano ba kasing kinakatakot mo, problema ko 'yon! Hindi ka dapat nagpapagamit sa
babaeng 'yon dahil lang sa pananakot niya!" iritado kong sinabi. "May gusto ka pa
ba sa Aliyah na 'yon?"
Kumunot ang noo niya at halatang nairita sa huling saad ko.
"Wala! I'm just scared! Aliyah can do everything to break you and I don't want that
to happen without doing anything!"
"And I can protect myself from that everything! Sa tingin mo ba palagi na lang
akong duwag? Sa tingin mo wala akong sariling isip para maipagtanggol ang sarili
ko?"
My heart is aching, Horace doesn't trust me. Maybe! Alam ko naman na duwag ako noon
at hindi marunong makinig kaya kami nasira, inaayos ko naman na iyon. I want to be
better and I know that I can protect myself from Aliyah, kahit hindi ko pa alam
kung ano talagang mayroon sa kanya. Ang dami ko ng kasiraan na naranasan noon,
hindi na siguro tatalab iyon ngayon kung sakaling uulit lang iyong usapin tungkol
sa aking nakaraan unless... mayroon pang mas malalang nangyari noon na hindi ko
alam? I don't think so!
Pinakawalan ni Horace ang usapan nang gabing iyon din, tinotoo naman niyang hindi
na niya babalikan si Aliyah sa bar. Nga lang, sigurado akong kinukulit siya sa
tawag noon. Sana lang hindi na niya hayaang makaapekto iyon sa kanya, desperada
talaga si Aliyah kaya hindi imposibleng gumawa ng kwento para lang may magamit.
"Nakakagigil talaga 'yang si Aliyah, 'no?" Carly ranted irritably, next morning
while having our brunch.
I nodded and sighed. "Ngayon tinatakot niya si Horace para makipagkita sa kanya.
Hindi ko talaga alam kung saan pinaglihi ang delusyonal na batang 'yon."
Plano kong bumisita kila Mama ngayon, Horace texted me good morning. Nagpaalam na
akong bibisita ngayon kila Mama at hindi niya ako kailangan ihatid kaya puwedeng
mamahinga na lang siya o anumang plano ngayong araw.
Horace: I'll drive you.
I sighed simply and replied, he's cold! Hindi naman siya ganyang magtext na diretso
lang. Napangisi ako sa naisip isagot.
Ako: Drive me? On what position?
Horace: Funny, incredible Lovi, is that you?
Ako: Incredible talaga?
Horace: You're so green minded, it suits you.
Halos mabilaukan ako ng sinimsim kong kape pero nagtakip ako ng bibig at nagtipa
ulit para magreply.
"Jusko, sa daming lalaki? Bakit si Horace ang panay niyang hinahabol, ganoon ba
kagaling sa performance 'yon o inabot ang esophagus niya kaya hindi makalimutan?"
Nagtawanan kaming dalawa.
"Siraulo." Iling ko.
Tiningnan niya ako.
"Hindi nga? Malaki ba? Abot matres, ganoon?"
Humagalpak ako sa tawa. "Grabe!"
"Uy, speechless! So malaki nga?"
Ngumiwi ako. "Hindi ko sure, Carly."
"Feeling ko naman, e. Minsan kasi hindi naman imposibleng mapansin 'yon. Pero akala
ko giniginaw lang kaya nakaumbok, normal na pala 'yon." Tawa niya.
Mas lalo akong tumawa.
"Gaga! Baka may tinagong device si Josh dito sa paligid at naririnig ka sa mga
ganyan mo!"
"Wala 'yon! Maiisip niya pa ba 'yon!"
Napailing ako habang nagtatawanan kami at nag-uusap tungkol kung saan lamang,
pagtapos mag-agahan ay naligo na ako at nag-ayos ng sarili para makapaghanda.
Susunduin ako ni Horace dito at ihahatid kila Mama ngayon, wala raw siyang ibang
solong lakad ngayon.
Hindi rin ako nagtagal doon, Carly was busy in her room and I just knocked to tell
her I'll leave now. Bumaba ako sa lounge para roon na lang hintayin si Horace.
Natatawa pa rin ako kapag nadadaanan ng tingin ang conversation namin kanina, puro
kabaliwan lang iyon at nakakatuwang rumiresponde na siya ng mas magaan kaysa noong
una.
Naupo ako sa isang couch sa waiting area, mas gusto ko na lang ditong maghintay
kaysa sa labas dahil mas malamig. May ilang residente ang nagdadaanan, may mga
banyaga at isang pamilya. While looking around the lounge, my phone rang.
I answered it quickly, napatitig ako sa dalawang batang naghahagikgikan habang
tumatakbo patungong elevator. I smiled unconsciously.
"Babe, nasa labas ka na?" natutuwa kong bungad at patayo na.
Tawa ni Aliyah ang bumasag sa mood ko, nagbuntong-hininga ako at nanatili sa
inuupuan. Pumasok sa lift ang dalawang bata, sumunod ang kanilang mga magulang at
tuluyang nawala sa paningin ko.
"Wow, so you're back? Ganyan ka talaga kahinang babae ka pagdating kay Horace?
Hinalikan niya ako kagabi, kung ibang babae 'yon—"
"Hindi ako ibang babae, e. Tama na dakdak mo, anong kailangan mo na naman?" tamad
kong sinabi.
"Ang sabi ko, makipaghiwalay ka na kay Horace! Hindi ka ba talaga nakikinig?"
iritado niyang singhal, narinig ko ang pagkasinok niya.
Lasing siya! Ang aga-aga!
"Itulog mo 'yan, Aliyah. Baka sakaling tumino ka kahit konti."
Asa pa ako. Kahit normal naman siya at hindi nakainom ay may pagkabaliw na siya,
lalo pa kung nakainom.
"I'm gonna tell your family how dirty you are, bitch!" she screamed.
My eyes widened, kinabahan agad ako.
"Ano? Bakit hindi ka makapagsalita? Natatakot ka bang maitakwil?" tumawa siya.
"Magsalita ka! Isang ayaw ko lang na salita mula sayo, sasabihin ko ang lahat sa
pamilya mo!"
My heart wrenched rigidly, mabilis akong nanghina para sa sarili. Hindi ko akalain
na gagamitin ito ni Aliyah sa akin, bakit pati pamilya ko ay kailangan niyang
gamitin laban sa akin? Alam kong desperada siya pero hindi sa ganitong paraan.
"Hayop ka, Aliyah," mariin kong sinabi.
Humalakhak siya. "Walang ibang masabi, Twillain? Ang daldal mo kagabi, 'di ba? Ano
ka ngayon?"
"Desperada!" gitil kong sambit, nanginginig na ang mga kamay ko sa galit at takot
na nararamdaman.
Muli siyang tumawa na lalong nakakapanghina sa akin, sa lahat-lahat. Pamilya ko ang
ayaw kong may maririnig na marumi tungkol sa akin dahil matagal ko na silang
nadismaya at ayaw ko nang maulit pa iyon.
"Yes I am desperate so better leave Horace or I'll tell your family about what
happened to you years ago! Huwag mo akong subukan ngayon!"
"Magugustuhan ka ba ni Horace kapag nakipaghiwalay ako? Hindi naman, Aliyah! Huwag
kang magpakadesperada ng ganyan! You are losing your own worth!"
"Wala kang pake! Sundin mo ang sinasabi ko! Hindi mo ako madadaan sa ganyan mo,
Twillain! Makikipaghiwalay ka o itatakwil ng pamilya mo? Pumili ka lang! Huwag ka
nang maraming sinasabi!"
Damn her!
"I will tell them what exactly happened, like; two men had sex with you, at
magkapatid pa. Hindi lang ikaw ang masisira kundi pati na rin ang mahal mong Horace
Villareal, siguradong hindi nila matatanggap iyon." Halakhak niya.
Napasinghap ako, my eyes heated up with tears because of pain and nervous.
Kabadong-kabado ako. Walang kaalam-alam ang pamilya ko tungkol sa akin kaya ang
hirap na makakarinig sila ng ganoong nakaraan ngayon! Mama will probably blame
herself for my own fault! I know her mind, palagi niya iyong sinasabi lalo na noong
mabuntis si Ate at maagang nagkapamilya si Kuya. Ganoon din si Papa.
Mabilis kong binaba ang tawag nang makita ko si Horace mula sa labas ng lounge,
kabababa lang sa kanyang sasakyan at hawak ang cellphone sa tainga. Batid kong
tumatawag sa akin, pumikit ako ng mariin at pinakalma ang sariling emosyon kahit na
nagtuluan na ang luha ko. Huminga ako ng malalim, I rose up and wiped my tears
before walking out to reach him.
Agad niya naman akong nakita at sinalubong ng isang halik sa pisngi at ilong, I
sighed massively and smiled. Nang tumuwid siya ay napakunot ang noo habang
nakatitig sa akin, marahang umangat ang kamay niya para haplusin ang pisngi ko.
"You cried, what happened?" he asked and quickly scanned the lounge I went from,
his eyes sharpened in irritation.
Huminga ako ng malalim at umiling, nauna akong tumungo sa sasakyan niya para
makasakay at agad ko rin iyong sinara upang hindi na humaba pa ang usapan.
Kailangan kong mauna sa bahay namin, kung sakali mang totohanin ni Aliyah iyon ay
mauunahan ko na siya at mapipigilan. Napahaplos si Horace sa kanyang batok at
nagyuko ng ulo bago umikot patungo sa kabila at makapagmaneho paalis.
"Tell me a thing. What or who fucking made you cry," matigas niyang basag sa
katahimikan habang nagmamaneho.
Bahagya akong ngumiwi at suminghap, umiwas ako ng tingin.
"A-Aliyah called me..."
Hindi siya nagsalita, nilingon ko siya at wala pa man akong sinasabi ay ramdam ko
na ang sariling takot. Sabi ko naman na hindi ako maduduwag pero pamilya ko na ang
usapan dito, hindi ko alam kung paano iyon aagapan.
"Sasabihin niya sa pamilya ko lahat ng nangyari, i-iyong..." I sighed heavily and
shook my head. "Natatakot ako na baka magalit sila sa akin, natatakot ako dahil
siguradong masasaktan sila ng katotohanang iyon."
His adam's apple moved as he gulped, nag-igting ang panga niya habang nakatitig sa
aming dinaraanan. Nagbuntong-hininga ako.
Isa lang naman ang kailangan kong gawin pero kailangan ko pa rin ng kooperasyon ni
Horace, I'm planning to tell him about Aliyah's demand. Aakto lang naman kaming
magkahiwalay na para tumigil siya sa paglapit sa pamilya ko at doon ako makikipag-
usap sa kanya, gusto ko siyang harapin at sampalin dahil sa lahat ng pinaggagawa
niya.
"You don't need to worry about it." I shook my head and smiled sadly. "I can deal
with it—"
"How?" iritado niyang putol sa akin. "I'm sure, she used it against our
relationship. Right? Don't tell me, that's the only way out to stop her 'cause I
don't want a fucking break up again, Lovi."
"Just an act, Race. Ganoon lang naman ang gusto niya, e. Maybe we can go lie-low
for now, we should meet with proper schedule so she won't see us together. I just
need time, aaminin ko rin kay Mama ang l-lahat." Huminga ako ng malalim.
Hindi talaga ako handa sa pag-amin noon pero ayaw ko namang maunahan ni Aliyah,
sobrang natatakot na ako sa magiging reaksyon ni Mama.
Horace didn't talk again, sandali akong nagtagal sa sasakyan niya kahit nakarating
na kami sa labas ng gate. Lumunok ako, mabigat ang puso sa kanyang pananahimik pero
alam ko namang kahit anong sabihin ko ay susunod lang siya miski labag sa
kagustuhan. I leaned closer to him to make him look at me, he did but still quiet.
"I love you," I said and kissed his lips and cheeks. "Dito muna ako kila Mama
ngayon, hindi mo na ako kailangan sunduin mamaya at ibalik kila Carly."
"How 'bout your work?" he aske with a sigh.
I smiled a bit. "Marunong akong mag-commute."
Nagbuntong-hininga lang siya at tumango, he held my nape closer to kiss me. My
heart wrenched and fluttered the same time, I could feel he's already missing me
while kissing. Suminghap ako at kumapit sa kanyang balikat para mas mapalalim ang
halik.
"Take your time, I know you're not yet ready to tell them about it." He sighed
while caressing my waist gently, marahan niyang binaba ang dulo ng blouse ko para
ayusin. "I love you, I'll just watch as what you want me to do."
I nodded and smiled, kinagat ko ang ibabang labi at muli siyang hinalikan. His eyes
were so soft and tender while watching me, huminga siya ng malalim at bahagyang
binuka ang labi para gantihan ako ng halik. I nodded again before we finally let
go.
"I'll call you," he reminded as I went out of his car.
Tumango ako ng tipid at sinara na ang pinto ng sasakyan, saglit pa siyang nagtagal
doon at nang makapasok ako sa aming gate ay saka tumulak paalis. Pagkapasok ng
bahay ay wala akong naabutan kundi si Sam at Tyler lamang na kumakain sa sala
habang nanonood ng cartoons.
Suminghap si Sam nang makita ako, napatuwid sa pagkakaupo.
"Sila Mama?"
"Na kila Fifth pa, ang aga mo!" natutuwa niyang sinabi.
Nagtaas ako ng kilay.
"Namiss mo 'ko?" sarkastikong tanong ko.
Bigla siyang napangiwi at tila nahiya, hindi ko alam kung matatawa ako roon o ano
pero nilapitan ko na lang si Tyler sa sofa para halikan sa pisngi. I didn't use my
lips, I just nuzzled his cheek because he might get rashes. Gaya ng nakikita ko sa
internet, sensitive skin pa kasi ang mga bata kaya mahirap na.
"Nasaan pala sila Ate Tricca?"
"Sinundo ng driver nila Gerome kanina, mamamasyal daw."
Kumunot ang noo ko. "Hindi ba kayang gawin ni Gerome 'yon?"
"Natatakot daw kay Tyron, e. Ayaw ng gulo," she informed. "May agahan diyan, baka
hindi ka pa nag-almusal."
May improvement si Sam, sabagay madalas siyang maiwan dito at si Ate kaya
siguradong maglalaban ang katamaran nilang dalawa. Panalo si Ate roon, may sariling
mundo kasi kaya hindi kikilos para sa lahat. Mabuti at natuto na si Sam kumilos
mag-isa rito.
Tumango lang ako.
"Siya nga pala, pumunta rito 'yong Hennessy at hinahanap ka."
My eyes quickly looked at her. "H-Hennessy? Kailan?"
"Kanina lang, akala siguro rito ka pa namamalagi."
"Anong sinabi mo?"
"Sabi ko bumukod ka na ng bahay na mas malapit sa eskwelahan na pinapasukan mo."
Kibit balikat niya.
Bakit naman niya ako sasadyain dito? At buhay pa pala siya, nawalan ako ng balita
sa kanya simula pa noong nanganak si Ate. Hindi ko na pinahaba pa ang usapan namin
ni Sam, umakyat ako sa aking kuwarto at doon nagpatuloy ng araw. Kausap ko si
Horace sa cellphone nang dapuan ako ng antok, sa pagod na rin iyon dahil hindi na
naputol ang pagpaplano ko sa isip para personal na makausap si Aliyah. Iniisip ko
rin kung paano aaminin iyon kay Mama na hindi niya sisisihin ang sarili oras na
marinig ang naranasan ko.
Hapon na nang magising ako, cellphone agad ang aking hinanap pagkamulat ng mga mata
dahil patuloy iyong nagb-vibrate sa ilalim ng unan. Agad ding nawala iyon nang
sasagutin ko na sana ang tawag. Kumunot ang noo ko sa dami ng missed calls ni
Horace, mabilis kong binasa ang text mula sa numero ni Aliyah dahil sa kaba.
Aliyah: Let's meet today. I'm gonna show you something you'll love.
Suminghap ako, napaupo ako sa kama at marahang hinilot ang aking ulo. Medyo dumilim
ang paningin ko dahil sa biglaang pag-upo kaya nakakahilo sa pakiramdam. I inhaled
deeply and typed my reply.
Ako: Place and time.
That's actually a favor for me, para mas madali siyang hablutin at saktan kapag may
hindi ako nagustuhang gagawin niya. Sa liit at payat niyang iyon, tingnan ko na
lang ang magawa ko kapag nainis ako sa kanya. Mas maganda na iyong personal para
mas malinaw ang usapan.

[ 43 MT41 ]
-------------------------------

Please put #MT41 on twitter so I can read your thoughts and reactions. That's all.
#MT41
Aliyah: You should come in my unit, same place where you were coming to teach me.
Iyon ang huling text ni Aliyah, hindi ko na sinagot pa. Alas singko nang makasakay
ako ng taxi para mabilis na makapunta sa naturang lugar. There are so many unknown
words running inside my head that keep buzzing, I feel like there's something more
I should hear and I don't know how ready I am but at least I'll still try to face
what's coming in front. I need it for my own peace of mind, for my soul to hush
from everything I haven't heard yet.
I think, no matter how sharp and caustic the truth or lie might be; the end stage
will always feel the pain. Ilang beses ko ng napag-aralan ang sarili, may mga bagay
pa rin akong hindi matanggap na nangyari pero ano pa nga bang magagawa ko? Hindi ko
na iyon maibabalik sa bago, ang luma ay mananatiling luma habang ang bago ay hindi
kailanman mananatiling bago dahil kalaunan ding madadaanan ng panahon. Katulad din
ng mga bagay na nararanasan ngayon, hindi iyon mananatili sa ganoong paraan dahil
lahat ay may katapusan.
Hindi ko man alam kung ano ang aking maririnig o makikita ngayon ay hinahanda ko
ang puso kong masaktan dahil iyon lang naman ang aasahan ko, issues about me was
never an angel sent from above. Sa likuran ng aking isip ay taimtim pa rin akong
nagdadasal sa Itaas na gabayan ako sa aking tinatahak. I was never a religious
person and I feel bad that I'm only seeking guide when I'm in need, that's too
wrong.
Binayaran ko ang taxi at bumaba, ang makapal na ulap sa itaas ay pawang alon na
sinasalamin ang bawat pag indayog ng hampas sa aking dibdib. Suminghap ako at
pinakalma ang takot na nararamdaman, hindi takot para kay Aliyah kundi takot para
sa aking sarili.
I didn't waste much time thinking about my fear, I walked straightly.
"Good evening, Ma'am. Visitor?" anang guard pagkapasok ko ng glass door.
I nodded. "Visitor of Aliyah Soriano."
"Okay, Ma'am." Tango niya sabay tawag pindot sa kanyang telepono upang iimporma
iyon. Tiningnan niya ako. "Babae ho, Miss Soriano."
Hindi na ako naghintay pang tanungin. "Twillain Sarmiento."
Tumango agad siya sa narinig mula sa kausap sa kabilang linya na siguradong si
Aliyah. Hindi ko tanda na ganito kahigpit ang seguridad noon dito, mukhang may
iniiwasang bisita si Aliyah. Pinapasok na ako ng diretso, I took my way to the
elevator until the right floor where her unit is. Sa paglabas ko ng lift ay siyang
dagundong ng dibdib ko sa kabang hindi maipaliwanag. I'm scared because I know
painful things will happen in no time.
This year, I've learned a lot about every little thing. Natutunan kong magmahal,
magtiwala at naramdaman kong masaktan sa kasabay noong oras. Minahal ko si Horace,
nasaktan ako sa katotohanan ng lahat at sa huli ay natuto akong maniwala upang
magpatuloy sa gitna ng madilim kong nakaraan at tanggapin iyon. Minahal ko na kasi
si Horace bago pa ang lahat at ang pagmamahal na iyon ay hindi ko kailanman
inasahang kayang tabunan ang lahat ng nararamdaman ko.
I quickly pushed her doorbell, I waited for a minute before she opened it. She was
smiling at me and I couldn't help but roll my eyes, wala pa mang salita ay
nagngingitngit na ang galit sa loob ko. Maluwang niyang binuksan ang pinto pero
nanatili ako sa labas at nagkrus ng mga braso sa dibdib.
"Sabihin mo na rito, Aliyah. Hindi ko na siguro kailangang pumasok pa sa kuta mo at
baka masunog ako," malamig kong sinabi.
Her teeth gritted. "Pumasok ka na, Twillain. Huwag kang mag inarte pa dahil para
sayo rin 'yong privacy."
Kumunot ang noo ko, may dalang kakaibang kaba iyon sa akin pero hindi ko na
pinakita pa. I stepped in to get inside, sinara niya ang pinto sa likuran ko.
Naglakad siya patungo sa tanggapan.
"Ngayon, wala akong ibang gusto kundi ang ipamukha sayo kung gaano ka karuming
babae at hindi nararapat kanino man. Paano mo nga bang nagawang lumandi pa sa
kabila ng nangyari sayo?"
I clenched my fist. "Paano mo rin nagagawang manira ng ibang tao para sa ikasasaya
mo?"
"Well, ngayon lang. I want you down on your knees begging me not to tell your
family about your dirty past. Nakausap ko nga iyong Mama mo, katulong pala siya sa
mga Villareal, 'no? Hindi ko inakala." Natawa siya.
Nagtagis ang bagang ko, nakaramdam ako ng sakit para sa aking sariling ina.
"Ano naman sayo, Aliyah? Marangal ang trabaho ng Mama ko, ikaw lang naman dito ang
hangal."
Sinampal niya ako na siyang nagpainit agad sa aking pisngi at ulo, kumunot ang noo
ko. Mabilis ko rin siyang ginantihan ng mas malakas na sampal bago dinuro,
napahawak siya sa pisngi at naluluha agad.
"Kulang pa 'yan, Aliyah. Alam mo bang gustong-gusto kitang ilampaso sa mga
kahayupan mo!? Huwag mo nang hintayin pang mapuno ako dahil baka paglamayan ka
bukas," mariin kong sambit sa galit.
"Deklan... Ah!"
Mabilis na nanlaki ang mga mata ko, laglag ang panga at unti-unting kinakain ng
sakit ang puso ko. Muli kong narinig ang pamilyar kong boses sa speaker na hindi ko
alam kung saan nagmumula pero tila buong palapag ay dinig iyon ngayon.
"Please..."
Nagtindigan ang mga balahibo ko, agad nandiri sa sarili pero kumuha ako ng lakas
para lingunin ang telebisyon na pinagmumulan noon sa aming kanan. Aliyah was
smiling evilly while watching every reaction I make, my lips trembled as I saw
myself in the dark room with only a lampshade on the bedside table. Napakurap-kurap
ako habang kunot ang noong kinikilala ang lalaking nakatabon ng kumot sa aking
ibabaw, it was not Horace... it was also not Hennessy! I quickly realized that
because Horace and Hennessy had the same built and the one I was with in the video
was a different boy that made my heart hurt so bad.
"Deklan, shit..."
Unti-unti akong nanghina, bawat pag-indayog ng lalaki roon ay parang saksak sa
aking dibdib na hindi ko nakayanan pang tagalan. I looked down at my feet as tears
started claiming my cheeks, hindi ko napigilan ang hagulgol na sinabayan ng malakas
na halakhak ni Aliyah. Mas nilakasan niya pa ang volume noon, para akong binabaliw
sa aking kinatatayuan. Hindi ako makagalaw, nababato sa sakit at kahihiyan.
"Please, stop it!" buong lakas kong sigaw, nanginginig ang kalamnan. Walang lakas
lumaban kahit na gustong-gusto kong magwala.
Damn it, where the hell did she get this video and who the hell is that boy!?
"See? Hindi rin pala si Hennessy ang gumalaw sayo or... natapos na ang magkapatid
bago 'to? O talagang wala namang gumalaw sayo sa magkapatid? I don't really know
but my friend gave me this surprise tape. Isn't it amazing?"
Patuloy ang daing ko, nasasaktan at lasing. Mabilis kong tinakpan ang mga tainga ko
at kahit ganoon ay dinig ko pa rin.
"Stop! Stop! Please!"
Humalakhak siya. "Why? Ipapakita ko pa 'to sa mga magulang mo at ikakalat sa DepEd
para tuluyan kang masira sa lahat! This will make me a lot of money!"
Humagulgol ako, I feel so helpless. Mabilis kong hinakbang ang telebisyon at
hinampas iyon, naramdaman ko ang sakit, sa nipis ng flatscreen ay nasira ko iyon
gamit lamang ang hampas ngunit ganoon din ang pagguhit ng sugat sa aking kamay.
Iyak ako nang iyak, malabo ang mga mata kong tinungo si Aliyah ngunit mabilis niya
akong tinulak at sa panghihina ko ay napaupo ako sa sahig.
"Ano ha!? Sasaktan mo ako!? Sige! Pokpok ka! Ikakalat ko ang sex video mo!" sigaw
niya sabay sabunot sa akin.
Kahit nasira ko ang TV ay dinig ko pa rin sa speaker ang bawat pagdaing ko kasabay
ng mabibigat na paghinga ng lalaking kasiping doon, hindi ko na kinakaya ang sakit
ng pakiramdam.
"Please, give me the tape! You can't do this to me!" sigaw ko at sinubukan siyang
hawakan sa braso ngunit muli niya akong tinulak at inapakan sa binti gamit ang
kanyang takong.
Napasigaw ako sa sakit, I pulled her but I'm too weak to fight back. Bukod sa
sugatan ang aking kamay ay sobrang sakit pa ng puso ko. Hindi ko alam kung saan
kakapit, gusto kong mahimatay na lamang at hindi na magising sa araw na ito. Bakit
ganoon? Bakit kailangan nito? Hindi ko kayang makita ng mga magulang ko iyon, hindi
nila kailangang makita iyon!
"Ayan ang gusto ko sayo, nagmamakaawa at sadlak sa lupa! Ano, ha? Ngayon mo ilabas
ang tapang mo! Sinira mo pa ang TV? Walang talab 'yon dahil may kopya ako! Huwag
kang tanga! Isaksak mo sa kokote mo!" dinuro niya ako at tinampal-tampal sa pisngi.
Hinila niya ang braso ko para kaladkarin palabas, hinila ko rin siya habang
umiiyak.
"Aliyah! Burahin mo iyon! Hindi puwedeng makita ng magulang ko ang bagay na iyan!"
my mother is highblood, I can't just let her see this kind of sex tape that I was
the star! "Please! Parang awa mo na! Hindi na ito kailangan pang mapanood ng mga
magulang ko!"
Sobrang sakit, nakakapanghina. Ang tapang ko kanina ay tuluyan akong iniwanan sa
kadilimang ito.
Kinalas niya ang kamay ko, nabahiran ng dugo ang kanyang braso. Napakislot ako sa
hapdi ng mga sugat ko, tinulak niya ako sa labas ng pinto habang humahalakhak sa
tuwa.
"I love the view so much!" she smiled sweetly and waved her hand. "Just wait for
the video to be sent to you family. Hmm, you think they'll enjoy that? Umalis ka na
bago pa kita itawag sa guard at makasuhan ng trespassing. Kawawa ka naman! May sex
video na nga, makukulong pa. Hindi naman ako ganoon kasama."
Muli siyang kumaway sa akin bago sinarado ang pinto, I cried so hard and tried to
knock countless times but she never opened the door again. Masakit ang puso at
katawan pero nagmamadali akong lumisan sa lugar habang umiiyak, hindi ko pinansin
ang bawat taong nakakasalubong na may halong pag-aalala at usisa sa kung anong
nangyari sa akin. I took a taxi to get home, nahihilo ako sa lahat ng naiisip ko.
Hindi ko malaman kung saan ako unang tutungo pero bahay pa rin namin ang gusto kong
abutin.
"Ma'am, okay lang po ba kayo?"
Nanginginig akong tumango kahit hindi gaanong naintindihan ang sinabi ng driver.
"Mukhang kailangan niyong ipagamot sa ospital ang sugat ninyo, malalim yata dahil
hindi natigil ang pagdudugo."
Umiling ako. "Pakihatid na lang ako sa address na s-sinabi ko."
Napakurap-kurap ako, sa lalim ng iniisip ko ay hindi ko alam ang gagawin. Masyadong
marami at masyado akong natatakot sa lahat, hindi ko kayang makita iyon nila Mama.
Hindi pwede pero anong gagawin ko? Paano ko makukuha iyon kung may kopya siya?
Fuck!
Sinabunutan ko ang sarili at hinampas-hampas ang aking hita sa sobrang panggigigil,
humagulgol ako.
Horace... I don't know who voiced the name out of my mind, napahikbi ako at
aligagang hinanap ang cellphone sa aking bulsa. Nakita ko ang ilang missed calls
niya roon at mensahe.
Horace: Baby, where are you?
Horace: Please answer me!
Agad akong nasaktan doon at lalong nanghina, naalala ko iyong lalaki sa video.
Hindi ako magkakamali, wala kay Horace at Hennessy ang gumawa sa akin noon. Hindi
silang dalawa ang kumuha sa akin! Hindi ko alam kung sino at nakakafrustrate na
hindi ko matulungan ang sarili sa paglutas noon dahil talagang wala akong maalala
bukod sa nangyari sa amin ni Horace! Ang sakit na hindi ko kayang tulungan ang
sarili ko.
"Sa Brentville na l-lang ho, manong."
Sumulyap si manong sa akin at sa aking kamay na duguan, nagbuntong-hininga siya at
tumango.
In my trembling hands, I dialed Horace's number. Wala pang ilang ring ay agad
niyang nasagot iyon sa nanginginig na boses; sa galit at pag-aalala. I guess he
heard about it?
Mapait akong napangiti habang naiiyak.
"Lovice, damn it. Where are you? Please, baby. Tell me!" dinig ko ang busina roon
at hampas sa manibela.
Humikbi ako. "H-Horace..."
"Baby, please. Tell me where you are exactly."
"S-Si Aliyah—" Nabasag ang boses ko.
"Shhh, I know. Please, I'm gonna fucking kill her. Okay?" his voice broke. "But
tell me where you are right now, please. I wanna know."
Humagulgol ako. "P-Pupunta sa inyo..."
He gasped loudly as I heard the engine roar up like he's in a racing zone. Panay
ang hikbi ko, dinig ko ang basag niyang pagmumura sa kabilang linya.
"Stay on the line," mariin niyang sambit.
Alam kong hindi naman basta makakapasok ang taxi roon kaya sa kanto ko na lang siya
hihintayin.
"I-I'll wait on the shed..." I sobbed. "P-Please, help me. H-Hindi iyon puwedeng m-
makita—"
"Please... stop crying. I'm hurting. I love you, I love you..." marahan niyang
binigkas ang bawat sinasabi sa magaspang at basag na tinig. Lalo lamang akong
sinasaktan noon.
Huminto ako sa paghikbi, pinigilan na lamang iyon. Unti-unti kong binaba ang
cellphone at pinikit ang mga mata ko ng madiin, tahimik na nagbagsakan ang mga luha
ko. Hindi ko alam kung anong eksaktong oras ako nakababa sa Brentville, ni hindi ko
naramdaman kung nagbayad ba ako sa driver o hindi. Lanta akong naupo sa waiting
shed upang maghintay, kinusot ko ang mga mata at ramdam ang hapdi dahil sa paglapat
ng dugo mula sa sugat ko. Pinilit kong punasan ang mukha ko, alam kong lalong
magagalit si Horace kung makikita akong ganito. Ang ayaw ko pa ay lalo siyang mag-
aalala, ang dami ko ng kasalanan. Ang dami kong kahihiyan, hetong ngayon ay hindi
ko alam kung anong naiisip niya. Naipasa na siguro ni Aliyah sa kanya kaya alam
niya na.
Tanggap niya pa rin ba ako sa gitna ng mga katotohanang ito? Natanggap niya ako
noon, hindi malabong tanggap niya ako kahit anong mangyari pero ako na mismo ang
nahihiya sa kanya. Ang dami kong issues sa buhay, ang dami kong problema na hindi
ko man lang matulungan at mabawasan kahit papaano.
Hindi si Horace, hindi si Hennessy ang ama ng nawala kong anak. Wala sa kanila at
hindi ko alam kung sino nga ba iyon, wala akong pakealam basta maiiwas lang sa
pamilya ko ang kahihiyang iyon.
Ilang minuto pa ay narinig ko na ang mabilis na paghinto ng sasakyan sa aking
harapan, patayo na sana ako ngunit naunahan na ako ng saktong pagbaba ni Horace—
humahagos patungo sa akin. Namumula ang ilong at mga mata, his jaw was clenching as
he walked in front of his car towards me. Nagtama ang tingin namin, my heart
pummeled painfully as his eyes turned more harsh in a dreadful and very worried
way. Galit at sakit ang lamang sa kanyang matatag na anyo. Agad akong pinasadahan
ng tingin at kitang-kita ko kung paanong ang bato ay biglaang nanlambot habang
nakatingin sa akin.
He gasped out as he reached my elbow to check my bleeding hand, muli siyang
napasinghap at nagmura na tila normal sa kanya ang kinagagalitang salita ngayon.
"Putangina!" he hissed angrily, no proper control. Pumikit siya ng mariin at
kinagat ang ibabang labi na tila gustong magwala. Nag-igting ang panga niya bago
ako mabilis na binuhat para dalhin sa kanyang sasakyan. "Lovice, bakit ganito?"
I cried harder in pain, mabilis niyang hinubad ang shirt niyang puti at binalot sa
aking kamay. Namumula ang kanyang leeg, hindi na kailangan tanungin kung para saan.
Sa timping galit lamang. Pinunasan ang mukha ko kasabay ng mahigpit na yakap at
halik sa aking sentido at pisngi.
"We'll take this to hospital, okay?"
I shook my head. "Please, tell Aliyah to turn it down. Please, kailangan noong
mawala, H-Horace."
Tumango-tango siya, mas lalong uminit ang galit sa kanyang mga mata. He was teary
eyed while looking at me, sinara niya ang pinto at mabilis umikot sa kabila. Sa
kabila ng mabilis niyang pagmamaneho papasok ng Brentville ay wala akong naging
protesta, lalo pa nang maisip kong tanungin kung ayos lang ba siya dahil alam kong
kahit ako ang nasa issue ay nasasaktan din siya.
Huminga ako ng malalim. "N-Nakita mo b-ba?"
I just heard a low gasp. Mapait ang tipid kong ngiti. Ang sakit siguro para sa
kanya na makita ang girlfriend niya ngayon sa isang nakakahiyang video na may ibang
lalaking kasiping.
Fuck, it's so painful.
"S-Sorry... I-I'm sorry." My voice broke. "S-Siguro ang kapal-kapal ng mukha kong
humingi pa ng tulong sayo ngayon sa sarili kong problema—"
"You don't need to apologize for something you didn't even know. You were
unconscious, it was my f-fault!" his voice was broken more than mine.
I cried. "Sorry dahil ang dami kong hindi alam, sorry dahil ganito ako... may
maruming imahe."
"Mahal kita," diretsong aniya. "Mahal kita. Anumang nangyari, anumang mangyari."
Humagulgol ako.
"You saw the video! I was conscious! I was even moaning!" sigaw ko habang umiiyak.
"My name! My fucking name!" he shouted. "I didn't see it, I heard it when Aliyah
called me a while back!"
Bumilis ang paghinga ko. Umiling ako.
"That was me, that was my name..." nanghihina niyang dagdag.
"That was your name but that wasn't you, ibang lalaki! Hindi ikaw! Hindi si
Hennessy! Hindi ko kilala, Horace! Hindi! All this time, wala pala sa inyo ni
Hennessy iyon! Iyong baby ko!" I screamed in frustration and pulled my hair
angrily. "Ang sakit! Hindi ko matulungan ang sarili ko dahil wala akong kwenta!"
"No!" sigaw niya at mabilis pinigil ang kamay ko sa pananakit sa aking sarili.
Hininto niya ang sasakyan sa tapat ng isang mansyong hindi pamilyar sa akin. His
eyes were bloodshot while glaring at me. "Your every pieces are all worth it! I
love them!"
Fuck his love! I need that! I want that! I know it's selfish but I will still keep
him! Wala na akong dignidad pang maipagmamalaki at siya na lamang ang ginto sa
aking buhay. Papakawalan ko pa ba? Hindi na.
Humikbi ako, bumaba siya para ikutin ako sa kabila. Walang oras na sinayang, sa
panghihina ko ay binigay ko na lamang ang sarili sa lahat ng kanyang gagawin. He
carried me carefully towards the mansion, I closed my eyes while sobbing. Ramdam ko
ang init ng kanyang katawan lalo pa't wala siyang pang-itaas hanggang ngayon.
"Anong nangyari!?" I heard Sovie's soft but worried voice.
"Primiel..." Horace murmured seriously. I could almost feel his tiredness.
"Tatawagin ko!" Sovie said as I heard her fast footsteps.
Binaba ako ni Horace sa malambot na sofa, pagod kong minulat ang mga mata ko para
matingnan siya. He's already watching me, hindi pa rin nawawala ang galit sa mga
mata at sakit. I smiled softly, my lips trembled.
"I-I love you..." I murmured.
"That means no leaving me anymore," he said seriously and painfully.
My lips curved down in emotion, I nodded. He smiled a bit and kissed my forehead,
nakita ko sa likuran ang tamad na panonood ni Primiel habang sumisimsim sa isang
karton ng chuckie. He's only wearing a plain red shirt and a black boardshorts.
Pagkalas ni Horace ay lumapit siya para tingnan ang kamay kong nakabalot sa shirt
ni Horace, tipid ang pagilid niyang sulyap kay Horace sa gilid.
"Can you get yourself a shirt first?"
"Hindi ako tumatanggap ng biro ngayon, Primo."
Primiel frowned and kneeled in front of me to remove the shirt on my hand.
"Who told I'm joking?"
"Primo! Ano ba 'yan? Unahin mo si Twillain, hindi iyong pagiging conservative mo!"
saway ni Sovie at nilapag iyong medicine bag box sa center table.
Primiel sighed while checking my wounds, hindi ko na makita kung ilan ba ang sugat
doon.
"Primmie is too young," he said as I felt him removing a piece of tiny glass on my
hand.
I winced in pain, halos bawiin ko ang kamay mula sa kanya pero hindi niya ako
hinayaan. Kahit magaan siyang humawak ay may katuwang pa rin iyong higpit.
"Primo!" Horace hissed.
"You'll hear more whimpers later when I start stitching, if you don't want it then
get out. I don't want a boycotter while doing my job."
"I'll just take her to the hospital, then," iritadong sambit ni Horace.
"Horace, ayos lang dito," agap ko.
"Salbahe talaga 'yang pinsan mo, 'no?" dinig kong sabi ng isang babae na papalapit.
Nakita ko ang pagnguso ni Primiel kasabay ng bahagyang pangungunot ng kilay.
"Ma." Sovie shook her head.
Horace didn't take everything lightly, he's just watching me. Huminga ako ng
malalim at hinanda ang sarili para sa trabaho ni Primiel, nakita ko ang panonood
noong Mama ni Sovie.
"Anong nangyari sa kanya?"
Sovie gently pulled her mother out of the area, nagbuntong-hininga si Primiel at
nagpatuloy ng matiwasay. His hand was so gentle and skillful until the cleaning
part, nakita ko na roon ang ilang hiwa sa palad ko at ang malalim na sugat na
kailangang tahiin talaga.
"Can I leave her here for a while?" Horace asked quietly.
Tumingin ako sa kanya, alam ko namang pupuntahan niya si Aliyah kaya hindi ako
umangal doon. Primiel didn't bother looking up, he just arched a brow.
"I have some business to do, it wouldn't take an hour."
"Sure." Primiel nodded curtly while fixing a needle.
"I'll wait for it to be done." Horace sighed and sat beside me.
My chest heaved, pumikit ako at sinandal ang ulo sa kanyang dibdib. This will make
everything better...

[ 44 MT42 ]
-------------------------------

Thoughts
#MT42
Horace left me in Primiel's house, nakabenda na ang sugat ko sa kamay at nalinis na
ang ilang galos. Ramdam ko pa rin ang sakit ng inapakan ni Aliyah kanina sa aking
binti, hindi pa rin ako makalampas ng isipin tungkol sa scandal na hawak niya. I
don't know how it happened but I'm sure that it was me and another man. Kahit anong
piga ko sa utak ko ay wala akong maalala tungkol sa gabing iyon, ang tanging
naalala ko lang ay iyong kami ni Horace at matapos noon ay burado na lahat kaya
hindi ako nakakasiguro.
"Are you okay now?" Sovie asked.
Primiel was busy swaying Primmie on his one arm like a super hero, she was giggling
everytime she'd reach the highest level. Napapangisi si Primiel dahil doon sabay
pinanggigigilan ang pisngi ng anak. I sighed and looked at Sovie.
"A-Ayos na ako," sagot ko.
"Ano bang nangyari? Mukhang galit na galit si Horace habang kausap ni Primiel
kanina bago umalis, e."
I don't know if I should tell but I decided to shake my head that she understood
instantly. I smiled sadly, nagi-guilty ako pero hawak ako sa leeg ng aking hiya. I
just can't tell that dirty scandal about me especially to this family. Sovie nodded
and patted my thigh understandingly.
"Magluluto lang ako, maiwan muna kita rito." She smiled and caressed my arm.
"Everything will be okay, just relax here. Horace won't let you down."
I smiled at her. Tama lang naman, hindi ko siya makakausap ng maayos sa ganitong
sitwasyon ko. Masyado pang sariwa ang lahat kaya natutulala lang ako sa pag-iisip
at nagdadasal na sana ay hindi na umabot pa sa mga magulang ko. Alam kong puwede
kong isuplong agad si Aliyah pero pinili ko pa rin sa makakasigurado ako, doon sa
dahilan mismo kung bakit niya ako ginaganito. Horace can do something to cease the
crazy fire in the bitch's head. Wala rin ako sa tamang pag-iisip kanina at si
Horace ang tanging naisip ko, kahit nahihiya ako ay alam kong hindi niya ako
pababayaan.
I texted him to be careful, Aliyah hurt me and it's not impossible for her to hurt
more people who would dare step in her line. Narinig ko ang pagtunog ng cellphone
ni Primiel sa center table, simple niya iyong kinuha habang karga pa rin si
Primmie. Sinenyas niya sa akin na sasagutin ang tawag, ngumiti lang ako at saka
siya lumabas ng mansyon kasama si Primmie.
"Ten," that was the last word I heard him say.
Huminga ako ng malalim, nakita ko ang panggigigil ni Primmie habang kinakagat sa
balikat si Primiel. I smiled automatically at her cuteness. Naiwan akong mag-isa sa
tanggapan, ilang minuto akong tahimik at nag-iisip kung ano ng balita kay Horace.
Nagtext ako kay Mama at kinumusta siya, normal naman ang mga reply niya kaya
bahagya akong napanatag. Wala pa siyang alam, kung ganoon hindi pa naikakalat ni
Aliyah ang video.
I had my dinner with the family of Primiel, hindi ako mapakali at hindi ko alam
kung saan tutuon. Kung sa pagkain ko o sa paghihintay kay Horace, miski text kasi
ay wala pa siyang paramdam. Tahimik akong nakikinig sa pag-uusap nila Sovie,
dumating din iyong kaibigan niyang si Maysie at Mama nitong si Maris para sumabay
sa hapunan. Primmie was sitting on a highchair with tray and eating cereals alone,
kumakain din siya ng sliced apple at walang pakialam sa paligid.
"Kumusta 'yong ex kong pasyente mo, Primo?" halakhak ni Maysie.
Primiel shrugged. "Fine."
"Bakit ba curious ka pa do'n?" ani Tita Sabina.
"Wala lang, gusto ko lang malaman kung kritikal na."
"Ikaw ba ang nasa likuran ng nangayari sa kanya?" natatawang tanong ni Sovie,
pinahiran niya ang butil ng pawis sa sentido ni Primiel habang kumakain.
"Duh? Mayabang 'yon, hindi na nakakapagtaka na parati siyang takaw gulo at
pakiramdam ko karma na iyon sa lahat ng panloloko niya."
"There are nurses to assist him, I just checked his head damage and he's fine.
That's all I can say," Primiel said blankly.
Nagtaas ng kilay si Maysie. "Ginamot mo?"
Nakita ko ang bahagyang pagbuntong-hininga ni Primiel na kinatawa ni Sovie, marahan
niyang hinawakan sa braso ang asawa para aluin.
"Siyempre, Maysie. Doktor si Primiel, iyon ang trabaho niya."
"Ugh! I hate that fact! Hindi ba puwedeng mamili ng pasyente?"
"Maysie nga, sobrang immature mo, nak!" Tawa ni Maris.
"Bitter pa!" gatong ni Tita Sabina. "Jusko, hindi na lang mag move on, kaganda mong
babae. Hindi ka dapat nagsasayang ng oras sa ex na at lalo pa sa gagong lalaki!"
Ngumiti si Sovie sa akin, I just smiled back. Napatingin siya sa pagkain kong halos
walang bawas hanggang ngayon. Nahiya ako roon kaya inumpisahan kong kumain paunti-
unti kahit ayaw tanggapin iyon ng aking sikmura. Pagtapos kumain ni Primmie ay
tumayo na si Primiel at dinala ang anak palabas ng dining area.
"Ikaw, Twillain. Sa tingin mo? Tama 'yon, 'di ba? Hindi na dapat pinag aaksayahan
ng oras ang mga napagdaanan na dahil hindi na maibabalik pa," si Tita Sabina.
That somehow made me think about my own situation, that's right but I can't help
myself out of it especially now that it seems like a virus to my blood and
emotional state. It's running around my vein and it's so hard to ignore, it's hard
to find the light beneath me. Ang hirap dahil nahahati ako sa mga desisyong alam
kong mas makakabuti at mas madali. Iyong mas madali ay mayroong madadamay, ayaw
kong mapunta ang problema sa mga magulang ko.
Tipid akong ngumiti at tumango na lamang.
"Mama, may iba't ibang pinagdaanan kasi ang bawat tao at hindi natin basta-basta
nakakalimutan. It takes time to forget something that hurts or made you the
happiest," Sovie said. "Besides, those memories gave us lessons that made us
stronger today."
"Tama!" Maysie sconded with a nod.
Tita Sabina's face distorted.
"Naku, ewan ko lang pero ang alam ko ay hindi talaga dapat nagsasayang ng oras para
lang magmukmok sa isang tabi dahil hindi tayo makakaahon sa ganoong paraan. Kita mo
'ko, sa dami kong pinagdaanan at purong pagmumukmok na ginawa—lahat ng nasa paligid
ko nakalimutan, miski sarili ko. Sa tingin mo, saan ako pupulutin ngayon kung hindi
ako nagpasyang umahon?"
It makes sense. Uminit ang paligid ng mga mata ko habang nakayuko lang at marahang
pinaglalaruan ang tinidor sa aking plato, now I know what to do. I want to be free
from everything that's keeping me in the dark, I want to confess the truth behind
me and I don't wanna lie to my mother anymore. I'll tell her with all my honesty,
alam kong sisisihin niya ang kanyang sarili kaya hangga't maari ay gusto ko na lang
unahan ang lahat.
Kalaunang natapos ang hapunan, tumungo ang iba sa tanggapan kasama ako habang sila
Maris at Tita Sabina ay naiwang nagtatalo sa dining area. Tatawa-tawa naman sila
Maysie. Ilang minuto akong tyumempo upang makapagpaalam na ako'y uuwi na lang muna.
"Uuwi na muna ako," I said gently.
Nagkatinginan ang mag-asawa, Sovie didn't say anything but she looked worried.
Primiel was sitting on the couch in front while tenderly caressing Primmie's back,
natutulog na iyon sa kanyang dibdib. Sumulyap siya sa akin at sumulyap sa kanyang
wristwatch.
"Horace will be back," he said simply.
I sighed.
"I know, I just wanna go home to talk to my mother."
He arched his brow.
"I know, you will." He sighed. "This might be a spoiler but Soriano is already
arrested, you don't need to worry about your Mom now and wait for Horace' come
back, he'll drive you home for sure and he'll punch me if I let you go alone."
Kumunot ang noo ko, hindi makapaniwala sa sinabi niya tungkol kay Aliyah.
Seriously? Paanong agad na sumuko iyon? Anong ginawa ni Horace?
"E, 'di ipagdrive mo, baby. Baka gusto na talaga ni Lovi umuwi muna, isa pa
kailangan din niyang magpahinga at baka kumikirot ang mga sugat." Sovie sighed
softly. "Sabihin mo na lang kay Horace na doon dumiretso para hindi magalit."
Primiel frowned a little but he nodded like a slave of Sovie's words, ngumiti si
Sovie at tumayo upang kunin ang kanilang anak mula kay Primiel.
"Sama ka?" he asked his wife.
Sovie shrugged and pouted to point Primmie. "Can't."
"Ako na muna sa inaanak ko, hetong si Sovie pakunwari lang 'yan pero gusto rin
sumama talaga. Jusko, laging buntot!" asik ni Maysie sabay kuha kay Primmie mula
kay Sovie naman. Ngumiti siya sa akin. "Girlfriend ka pala ni hottie, hindi ako
nainform kanina!" tawa niya.
"Oo, girlfriend ni Horace. Kaya huwag mo nang tinatawag na hottie." Halakhak ni
Sovie.
"Si Horace talaga 'yong crush ko sa Villareal, e. Unang kita ko pa lang sa picture
noon ng choices sa kanila, siya 'yong napili ko. Sabi nila single daw, hindi pala!"
Umirap si Maysie.
Bahagya akong natawa roon. Umalis din kami ng oras na iyon, nakakatuwang kasama si
Sovie dahil siguradong maiilang ako kung si Primiel lang ang makakasama sa isang
biyahe.
Hanggang sa pag-alis ay iniisip ko pa rin kung anong ginawa ni Horace. Maybe,
Aliyah got scared that made her surrender herself? Ganoon siya kabaliw kay Horace,
hindi ko alam kung ano pang kaya niyang gawin para kay Horace at ngayon ay sobrang
dali niyang sumuko!? Kung ganoon, pakagat niya iyong nakaraan na pinapasunod si
Horace sa kanya? And Horace was scared because it was all about me, marahil may
kutob na rin si Horace doon at pinag-aaralan kaya ngayon ay may nagamit siya para
madakip agad si Aliyah. Wala sa plano iyong pagpunta ko kila Aliyah!
"Malapit na sila Kraig dito, e," Sovie said while scanning the road we're heading.
"Wanna visit them?"
"Tanong ko muna kung nasaan siya."
Iyon ang usapan nilang mag-asawa habang nasa biyahe, nakikinig lang ako at abala
rin ang isip sa mga nangyari.
"Kaso inaantok na ako." Humikab si Sovie.
Nilingon siya ni Primiel saglit.
"You're being a sleepyhead these past few weeks, love," he sighed. "Any ill
feeling?"
"Wala naman, antukin lang ako kasi madalas mag-isa sa bahay at hindi naman kita
parating katext kaya natutulog na lang ako kasabay ni Primmie." Natatawang ani
Sovie.
"Hmm, shall I take a leave for months?"
"Months ka riyan? Puwede kahit one week lang, love." She giggled and clung her
hands around Primiel's arm.
Primiel chuckled and kissed her forehead. "A'ight, then. You're missing me that
much, huh?"
"Oo, halos hindi ka na kasi nakatira sa atin. Lagi ka lang nasa ospital, tulog na
kami ni Primmie kapag umuuwi ka." She pouted, napasulyap siya sa akin at natawa.
"Sorry, Twillain. Dito pa talaga kami nag-uusap ng ganito."
I smiled. "It's okay!"
They continued talking about works, Sovie is a licensed architect while Primiel is
a neurologist. Nakakatuwang makinig at pansamantalang nawaglit ang mga isipin ko
habang nakikinig sa usapang pamilya. Ang sarap sigurong magkapamilya pagtapos ng
lahat ng mga pagsubok sa buhay, hearing them talking and sometimes picking up an
argument about pretty little things; they're still loving each other at the end of
the day.
Naisip ko tuloy si Horace, I know that I don't deserve him anymore after all but as
a woman who loves him this much—I'll be deserving and selfish for the first time. I
can't promise anything but I'll give him my everything to return his unconditional
love for me. I'll keep him the way he keeps me in his arms. In my mind, I may not
be the best for him but I know he sees me the best for him. Who am I to ignore it?
Mahal ko siya, mahal niya ako kahit ano pang katotohanan ang kanyang narinig at
nasaksihan habang karelasyon ako. He has seen my worst mood but still stayed,
that's the greatest part I've felt over above because I didn't expect someone could
be that patient while keeping up with me.
After almost an hour, I got home. Sovie stayed inside the car while Primiel helped
me out.
"It will be okay," he said quietly while reaching our gate's chain.
Huminga ako ng malalim. "Thank you, Primo."
"No big deal." Tahimik niyang binuksan ang gate para sa akin. Saglit siyang
sumulyap sa aming bahay bago ako muling balingan. "I already told Horace that I'd
bring you home, he'll surely be here in no time. And don't forget to clean your
wounds."
I nodded and smiled. Tumango rin siya at naglakad na paikot sa sasakyan, I waved my
hand. "Bye, Sovie! Ingat kayo pauwi."
Ngumiti siya at kumaway din, pumasok na ako sa gate kasabay ng pagpapaandar ni
Primiel paalis sa mabagal na paraan. Tuluyan akong pumasok sa at saka ko narinig
ang kanyang mabilis na pag-alis, mukhang sinisigurado pang nakapasok na ako. I sent
Carly a quick message that I won't go back tonight in her unit for some reason.
I inahled deeply, pagkapasok sa bahay ay naabutan ko si Mama na natutulog sa sofa
habang hawak kalong ang natutulog ding si Tyler. Pinasadahan ko ng tingin ang bahay
na tahimik, marahil ay wala sila Sam at Kuya kaya naiwanan si Tyler at Mama ngayong
gabi. Nakaramdam ako ng kaba habang nakatingin kay Mama, natatakot ako na baka
madismaya siya. Hindi sa akin kundi sa kanyang sarili.
Nagulat ako nang tumunog ang cellphone ko, naalimpungatan din si Mama roon at agad
napamulat.
"Lovi!" she called. "Dios ko, anak. Akala ko kung sinong masamang loob na ang
nakapasok!"
"Sorry, Ma." Yuko ko upang hindi mapansin ang pamumugto ng aking mga mata.
Impit ang kanyang pagsasalita upang hindi magising si Tyler, tumayo siya at maingat
na nilipat si Tyler sa sofa. I gasped, I couldn't calm my nervous down. I decided
to take the call without looking, sinenyas ko lang kay Mama na aakyat ako at
tinanguan naman ako kaya dumiretso ako sa silid.
"Hello?" I answered.
"Twillain, this is Davin. Hennessy's brother. We need to talk," iyon agad ang
kanyang sinabi sa nagmamadaling tinig.
I remember him but why do we need to talk?
"About what?" kunot noong tanong ko.
Walang makapang dahilan, wala naman kasi kaming pagkakakilanlan na dalawa kaya
bakit kami mag-uusap? Baka tungkol kay Hennessy?
"About what happened to us, five years ago," he said.
"W-What?" I gasped in total shock and confusion.
"Please, calm down. I-I don't know how to start but can you tell Horace to let Kuya
go because he wasn't the one who did that? I saw the video, and it was me. I'm
sorry, I need to tell this straight right now 'coz Horace filed paid fake cases
against Kuya Hen including our mother."
Fuck!
I cried silently.
"They don't have a share fault on what happened to us, Twillain. Wala silang
kasalanan, kung ano man ang nangyari noon at nagawa ko, ako dapat ang yayakap noon.
Hindi si Hen o Mama, I was drugged when that happened. Ni hindi ko alam na may
nangyaring ganoon sa ilang taon kong nabubuhay, wala akong matandaan kahit anong
detalye nung gabing iyon pero handa akong pagdusahan ang lahat. Gusto ko lang
masiguro na hindi na masasangkot si Mama at Kuya Hen sa galit ni Horace, I'll
surrender myself. I promise."
"I-It was you?" iyon ang tangi kong naitanong, mukhang hindi pa nalinawan ang isip
ko.
He gasped with an obvious fear. "Y-Yes and I can't believe it, too. Pero malinaw
iyon, ako ang nasa video. I was with Kuya Hen that night, having my first house
party at the age of seventeen. I was out of control, all I could remember was I'm
too wasted. Believe me, I can't remember you, I can't remember what happened to us.
I'm fucking sorry, Twillain. I'm so sorry."
Patuloy na nagbagsakan ang mga luha ko habang nababasag ang puso, hindi alam kung
saan magtutuon ng emosyon. So, it was Davin?! Fuck everything! Pakiramdam ko
pinagpapasahan ang kasong ito at hindi ko alam kung maniniwala pa ako.
Napasinghap ako at hikbi nang malakas na kumalabog ang pinto ko.
"Lovi, si Horace nasa labas!" Mama informed.
"T-Twillain—" mabilis kong binaba ang tawag at nagpakalma ng sariling emosyon pero
walang mapaglagyan iyon.
I fanned myself before going out with my silent sobs, mabuti na lang at nasa silid
na si Mama at Tyler. Mabilis kong binaba ang aming hagdanan para makalabas ng bahay
kahit na walang tsinelas na suot, I just want to see Horace right now and make
myself in a better place of salvation 'cause I don't know how to save my own
shattering heart. Nakita ko agad si Horace sa aming gate habang may kausap sa
cellphone at kunot ang noo, I instantly ran towards him while crying and hugged
him. Suminghap siya at agad din akong tinanggap sa kanyang bisig ng isang mainit na
yakap, he caressed my back tenderly.
"Why are you crying until now? Primiel said you were smiling already!" he groans
and hugs me even tighter. "Calm down, calm down. Baby, please..."
Suminghap ako at tiningala siya na puno ng luha ang aking mga mata. I could feel my
own face in red. "It was D-Davin, Horace. He confessed."
Nag-igting ang panga niya.
"He'll rot in jail, too. Their whole family. I promise you that without getting
involved," he whispered seriously with fire of anger and pain.

[ 45 MT43 ]
-------------------------------

#MT43
Ilang minuto pa ang tinagal ng aking tahimik na iyak at pag-iisip, alam kong may
hindi tama sa paraan ni Horace pero iyon siguro ang ginawa niya para sa sariling
galit.
"Race..." I called his name in between my quiet sobs.
I'm sitting inside his car now and he's still standing outside while gently
caressing my hair, marahan din siyang nagpapatak ng magagaang halik sa aking noo,
pisngi at balikat.
"Hmm?" he hummed. "Kumain ka ba ng maayos kanina?"
I nodded, I inhaled and held his arm. "B-Bakit pati Mama nila nasangkot?"
He didn't talk, he just kissed my jaw softly.
"W-Wala naman siyang kinalaman doon, Race... ang gusto ko lang ay maging maayos na
at mahinto si Aliyah sa mga gawain."
Hindi pa rin siya nagsalita pero nahinto ang paghalik sa akin para titigan ako, his
eyes looked tired of everything he did today and I feel guilty. Huminga ako ng
malalim, hinawakan ko ang panga niya at marahang hinaplos.
"Thank you so much, for everything." I caressed his jaw up to his nape and back of
his hair. "For still loving me despite of all happenings in my life. For staying
until now after hearing the dirty story of my life..."
His dark eyes softened more while staring back at me, kung nagsasalita lang ang mga
mata ay baka nagprotesta na iyon sa kapaguran. Hindi ko alam kung anong nilalaman
ng isip niya pero alam kong pagod na siya. Marahil ay may plano na siya sa lahat
bago pa ito mangyari at hindi lang inasahan ang aking pakikisali.
"Don't do that again, Lovi." He shook his head. "Leaving alone to see Aliyah,
knowing that she's a crazy bitch? Please, don't." He gasped and glanced at my hand
before looking at me again. "And I'm in love with you, I already told you that
every single thing happened won't ever change that fact. You got my heart, you have
me."
I smiled sadly.
"Oo nga, e. Nahihiya na ako, hindi ko alam kung paano ka pa susuklian sa lahat ng
ginawa mo sa akin."
He frowns and sighs. "Keep the change, keep me..."
Hindi ako nakapagsalita, ilang minuto pa siyang nakatitig lang sa akin habang ako
ay napapaiwas naman dahil sa pag-iinit ng aking emosyon. Horace is too transparent
this time and I couldn't help but feel his passionate love and care for me, I could
feel it and it's too overwhelming to the point I'll lay my everything on him. I
want to make his love as my home until the end, I want to feel that love without an
end. Ang sakit sa puso, pakiramdam ko ay walang-wala ang pagmamahal ko kaysa sa
pinaparamdam niya sa akin.
"I kinda feel like you'll break up with me because you're thinking that you don't
deserve me, Lovi..." he said like a confession of what's bothering him.
My lips separated, mabilis napabalik ang tingin ko sa kanya. His brows were
furrowed in confusion and bothersome, he pursed his lips and inhaled deeply.
"Madalas naman ganoon, 'di ba? Last time, you broke up with me because you thought
that I just felt obligated and you don't deserve me. Ilang beses ko namang sinasabi
na mahal kita at hindi iyon magbabago o mababago ng kahit ano pang bagyo pero
sumasagi pa rin sa isip mong iwanan ako."
Fuck. My heart hurt bad. Suminghap ako at hinawakan ang batok niya, inangat ko ang
sarili para yakapin siya nang mahigpit. I gently caressed his nape and hair, tears
started coming out of my eyes. Umiling ako.
"H-Hindi na... hindi na ngayon," I sobbed while shaking my head slowly. "I won't
break up with you anymore, you're the only man I deserve now. Mahal din kita,
Race."
He gasped out mildly while hugging me back, he gently squeezed my waist and nodded
slightly.
"Good idea 'coz I won't ever let you leave me again."
Naging mabilis ang gabing iyon at umuwi si Horace, pagod siya kaya naiintindihan
ko. I wanted to tell my mother as I went in but I'm not really ready, nagpasya
akong ipagpabukas na lamang ang isipin. My mind was so tired and drained, mabuti na
rin at himbing na si Mama at Tyler sa silid. I got a call from Horace right after
he got home that night, we talked for a bit until I fell asleep. Hindi namin
gaanong napag-usapan iyong nangyari pero alam kong kailangan pa rin iyon pag-usapan
kinabukasan. Hahayaan ko muna ang pahinga ngayon.
Sa umaga ay napuno na ako ng katanungan ni Mama tungkol sa nangyari sa nakabenda
kong kamay habang nasa hapagkainan.
"Napano ba 'yan?"
Ngumuso si Sam at tiningnan ang kamay ko. "Oo nga, wala naman po 'yan kahapon, Ma.
Noong umalis siya."
Napangiwi ako.
"Wala lang, Ma. Aksidente lang talaga."
Napabuntong-hininga ako, hindi ako mapakali dahil nakatanggap ako ng text kay Davin
kaninang umaga tungkol pa rin sa kanyang Mama at kapatid. He informed me that his
mom ran away to hide this morning. I don't know the exact case she got but I think
there's a hole, kung hindi man totoo, bakit siya magtatago?
"Kila Carly? Ano bang pinaggagawa mo at naaksidente ka? Hindi ka man lang nag-
iingat, Lovice!" sermon ni Mama.
"Sorry, Ma." Yuko ko, nilagyan ulit ni Mama ng kanin ang plato ko at tinaliman ako
ng tingin na tila bawal tanggihan iyon.
"Pumapayat ka na, Lovi. Ayaw ko ng ganyan, baka naman puro ka na pagpupuyat sa
trabaho? O nagpapalipas ka ng gutom doon?"
"Hindi, Ma. Nagda-diet naman talaga ako dati pa, ah!"
Nagtext na ako kay Carly kanina tungkol sa pagliban ko ngayon sa klase dahil nga sa
masamang pakiramdam, hindi rin ako makakapagtrabaho ng maayos sa ganitong lagay
pero papasok na ako sa susunod na araw. Papa and Kuya Tyron joined the table,
kakauwi lang ni Papa kaninang madaling araw. Maligaya ang hapagkainan sa oras na
iyon, nagkwento si Sam at Tyron tungkol sa kasal na dinaluhan nila kagabi. Kaya
pala naiwan si Tyler kay Mama.
My phone rang loudly, napatayo ako dahil siguradong nandiyan na sa labas si Horace
kaya tumawag.
"Ano, Lovi? Hindi mo pa nababawasan ang pagkain mo!" Mama ranted. "Cellphone na
naman iyang inuuna."
"Mama, nandiyan na si Horace, e. Ihahatid niya lang ako kila Carly ngayon,
nakakahiya naman kung paghihintayin." I gasped. "Sunduin ko lang sa labas."
Mama blinked, ngumiwi siya at tumango kalaunan. Kilala naman nila Papa si Horace
kaya hindi na nagtaka pa, ngumiti lang at nagsabing pasabayin ko sa pagkain bago
ako lumabas. Nakatayo na sa labas ng gate si Horace, he's just wearing a pair of
red cotton round neck shirt and a gray sweatshorts with black Balenciaga slides.
The color of his shirt suits him perfectly, lalong lumabas ang pagkatisoy niya.
I quickly met his eyes, his lips curled up like he saw a sunshine as I walk towards
him. My heart contorted in a very special way. Not until I saw his shorts in close
view, napabusangot ako paglabas ng gate, he held my left hip and kissed my cheek
until it ended up on my lips.
I glared. "Ganyang short na naman suot mo!"
"Magde-date ba tayo?" he asked and frowned. "Sabi mo, hindi tayo lalabas ngayon."
"Bakat na naman, Horace. Dapat masikip brief mo." Ungot ko at inabot ang buhok niya
para makapa. "Hindi ka naligo ngayon? Baka mabaho ka, ah?"
Binibiro ko lang naman siya, nakakatawa kasi siya pagbumubusangot ang mukha. Nauna
akong maglakad papasok habang hila siya sa manggas ng shirt niya.
"I woke up early and took a bath. I wore a boxer briefs, wala naman akong maluwag
na brief, ganyan na talaga 'yan. Why are you so judgemental in the morning?" he
scoffed, inalis niya ang hawak ko sa kanya bago nilipat ang kamay niya sa balakang
ko at inamoy ang gilid ng leeg ko. "Ah, amoy baby ko. Kaya pala..."
Humalakhak ako at nakiliti roon, tinulak ko ang pisngi niya nang buksan ko ang
pinto sa bahay. I put my index finger on my lips and glared to warn him, mabilis
niya namang nilapatan ng madiin na halik ang labi ko.
"Nandiyan si Mama at Papa?" he asked with a chuckle that made my cheeks burn.
Ngumuso ako. "Mama at Papa ka diyan?"
He shook his head and smiled cutely, nagkibit balikat siya at humawak sa kamay ko.
Napairap na lang ako, kunwaring behave na boyfriend na naman siya niyan.
"Kumain ka na? Kain ka ulit." I chuckled.
He rolled his eyes lazily. Tumungo kami sa dining area, hindi naman malaki ang
bahay namin kaya madali lang makarating doon at dinig na ang kwentuhan nila Mama
mula roon.
"Mama, 'di ba sabi mo babaero 'yong si Horace? Bakit sila pa rin ni Twillain
hanggang ngayon?" Kuya Tyron asked quietly.
"Tyron, mamaya ka na magtanong niyan. Ano ka ba?" saway ni Mama.
Uminit ang mukha ko, narinig ko ang maliit na tawa ni Horace sa likuran ko. Umismid
ako at tuluyan na siyang hinila roon, Mama instantly greeted him.
"Good morning, Nanay... and Mr. Sarmiento," Horace greeted.
Nasaan iyong Mama at Papa niya kanina? Tss.
Tumango si Papa at ngumiti, ganoon din si Mama habang si Kuya naman ay kunot lang
ang noo at parang doubtful pa. Hindi ko alam kung matatawa ako roon o ano pero
bumungisngis na lang ako habang pinapaupo si Horace sa tabi ko.
"Labyu," I whispered so low and quick. Hindi narinig ng kahit sino.
He just pursed his lips to avoid smiling that made me giggle.
Mabilis siyang inasikaso ni Mama at nilagyan ng pagkain sa plato na ako sana ang
gagawa. Nahiya si Horace doon kaya mabilis niyang inabot iyon pero tumango na lang
si Mama at ngumiti, pinagpatuloy ang paghahain ng pagkain. We started eating
together, hindi napigilan ni Kuya ang bibig sa pagdaldal tungkol kung saan lang
para mabuhay ang natahimik naming umagahan.
"Nagpaplano na rin kami ng kasal ni Sam, Ma," parang bombang sabi ni Kuya.
Napakurap-kurap ako, si Mama naman ay ngumiti. Kahit inis ako kay Sam, nakakatuwa
naman na magpapakasal sila. Mabuti nga si Ate ay maayos sa pamilya nila Gerome
ngayon, sana kahit hindi na sila magkabalikan—basta ba maayos ang sustento sa anak
nila.
"Mabuti 'yan, Tyron. Malapit na ring lumaki si Tyler, e. Mas maganda iyong may
katibayan na kasal kayo ni Sam."
"Kaya nga po, Mama. Nag-iipon na lang para sa gastusin," ani Sam. "Balak ko rin
sanang magtrabaho kaso walang mag-aalaga kay Tyler sa bahay."
"Alagaan mo na lang si Tyler," sabi ni Papa.
"Mga kailan kaya 'yan matutuloy, Kuya?" tanong ko.
"Bakit may balak ka bang magpakasal ngayong taon?" Kuya asked. "Kung mayroon, ayos
lang naman kasi baka next year pa kami ni Sam. Mag-iipon pa ako. Kaya hindi tayo
sukob, kung sakali."
My eyes widened, si Mama rin ay namilog ang mga mata.
"Tyron, ano ka ba?" saway ni Mama sabay sulyap kay Horace, ramdam ko ang hiya ni
Mama roon.
Hindi naman ako makatingin sa katabi ko dahil nahihiya rin ako, heto kasing si
Kuya! Masyadong matabil! Wala pa kaming isang taon ni Horace, kasal agad!?
Suminghap si Kuya.
"Tanong lang, Ma. Baka kasi may balak na si Twillain, malas kasi 'yong sukob. Alam
mo naman 'yon, Ma."
I gasped out nervously. "Wala, Kuya! Nagtatanong lang ako para makatulong, mag-
iipon din ako para sa kasal niyo! Nakakainis ka!"
"I'll help, are you planning a church wedding?" Horace asked with a chuckle.
Namilog ang mga mata ni Kuya. "Hindi na, bro. Pumunta ka lang, ayos na 'yon. Next
year, siguro. Kung kayo pa ng kapatid ko, ah."
"Kuya, ano ba 'yan? Parang sumpa ka namang magsalita!"
Humalakhak si Kuya. "Syempre, alangan pumunta pa siya kung break na kayo! 'Tsaka
next year pa 'yon, e. Matagal-tagal pa!"
Nakakainis talaga si Kuya, kung anu-anong pumapasok na itanong! Mabuti na lang at
hindi naiinsulto si Horace sa mga ganoon, sanay na rin kasi sa mga asaran ng
kaibigan niya. 'Tsaka totoo rin naman na walang tumagal na babae sa kanya, e. Kaso
nakakainis pa rin si Kuya, baka mamaya mahipan iyon ng hangin!
"We won't break up." Horace chuckled surely.
"Sure ka, ha?" Tawa ni Kuya. "Baka mamaya lang, uuwi 'yong kapatid ko at umiiyak."
"Ako lang 'yong iiyak." Horace laughed and glanced at Mama. "Alam n'yo po ba,
laging ganoon si Lovi. Siya 'yong laging nagpaplanong makipagbreak sa akin."
Mama's eyes widened, nilingon ko siya at tinaliman ng tingin habang nagniningas na
iyong mga pisngi ko. Kinurot ko ang hita niya sa ilalim ng lamesa, humalakhak siya
at hinawakan ang kamay ko para pagsiklupin.
"Bata pa kasi siya, pero sigurado namang mahal ka niyan. Ikaw kasi 'yong first
boyfriend, e." Natatawang sabi ni Papa.
Horace smiled curtly. "Oo nga po, Sir."
"Bakit ka naman nakikipagbreak, Twillain?" tanong ni Kuya.
Nilingon ako ni Horace at nag-aabang sa sagot ko, umirap ako sa kanila. Nagtawanan
lang sila dahil hindi ko na sinagot at padabog na lamang na kumain.
We ended the breakfast like that, it was a good start of the day after what
happened yesterday. God still gave me another reason to continue living the life
because it won't be always pain and suffering. Nandito pa rin ang pamilya ko at
buo, hindi ako pinapabayaan. Pagtapos ng umagahan ay nagpaalam na rin kaming umalis
ni Horace.
"Wala pa ba sa isip mong magpakasal sa akin?" he asked out of the blue while
driving, nagpula ang stoplight at iyon ang kanyang naisip itanong.
My heart pounded, nilingon ko siya na nakatingin na sa akin at nakaabang. Nagtaas
siya ng kilay at ngumuso.
"A-Ano bang klaseng tanong 'yan!?"
"I'm just wondering, babe. But no pressure, you can marry me any year, day and
time."
Suminghap ako at tumingin sa labas ng bintana.
"Sayo lang naman ako magpapakasal, pero depende pa rin 'yon sayo."
He gasped out and continued driving as the light turned green.
"Baka depende sayo, Lovi," pagdidiin niya. "Kung hindi mo na ako iiwan, pakasalan
mo na ako."
"Ang kapal talaga ng apog mo, Horace." Umirap ako at kinurot siya sa braso. "Ano
'yon, kasal agad? Wala man lang proposal?"
"Bakit pa magpopropose kung yes din naman 'yong sagot?" halakhak niya.
"Letse ka, confident masyado, ha?"
He laughs. "No kidding, baby. One of these days..."
My cheeks heated.
"S-Si Kuya muna."
Para sa akin ngayon, wala naman akong ibang maisip na papakasalan kundi si Horace
lang pero masyado pang maaga kung sakali. Mas mauuna pa ba ako sa kuya at ate ko!?
His brow arched. "So, next-next year?"
Nagkibit balikat ako.
"Gusto ko sana 'yong financially stable na ako, gusto ko may ipon na rin ako at
handa na sa pagbuo ng pamilya."
Also that, I want to save money first but I can't do that yet because I still wanna
help my family. I still wanna move them in a better house, ang dami ko kayang plano
pero mahirap pa sa ngayon dahil nag-uumpisa pa lang naman ako sa pagtatrabaho at
walang nagbabago sa planong iyon kaya wala pa sa isip ko anh magpakasal.
"I am financially stable until we have our grandchildren, trust me."
I huffed. "Hindi naman kasi fair 'yong ganoon, babe. I want to have a share in
everything while we're living together."
"Then I won't stop you from working, or you'll stop for a while when you get
pregnant." He chuckled, pinaglaruan niya ng dila ang ibabang labi na tila may
nakakatuwang iniisip. Napailing siya. "Oh God, I could imagine you with a baby bump
already. I'm feeling excited."
Ugh! Mabilis ko siyang sinabunutan sa pagkahiya, naiisip ko rin kasi iyon dahil sa
binigay niyang ideya! Humagalpak siya sa tawa, we kept talking about a family.
Nakakatuwa nga iyon dahil sa kabila ng ilang problema ko ay bahagya iyong gumagaan
sa ganitong usapan naming dalawa. He's thinking of having a family with me,
nakakataba ng puso maimagine na kasama ko siya habang-buhay.
Nagulat pa ako na imbes na kila Carly kami dumiretso ay doon sa katabing
condominium building pumasok ang sasakyan niya, I looked around the basement.
"Saan tayo?"
"I got a unit here, you don't need to stay with a couple."
"Huh? E, 'di naglipat ka na naman ng mga gamit mo!? Palipat-lipat ka ng
tinutuluyan!"
"Some clothes only."
"Sayang naman 'yong isa!"
He frowns. "Bakit sayang? It's not like we won't be there anymore..."
"Wala lang, dapat paupahan mo para may kita ka pa rin kasi sayang naman 'yong
space." It's a good idea, kung paparentahan niya iyon ay hindi masasayang kung
walang gumagamit at kumikita pa siya buwan-buwan.
He glared at me. "I don't like that idea, we have so many memories there like on
the couch... in my room and bathroom—"
"Oh my God! Bwisit ka talaga, Horace!" pinaghahampas ko siya at sinabunutan.
Tawa lang siya nang tawa at patuloy akong inaasar, sobrang init ng mukha ko sa pag-
alala ng mga iyon. Of course, every corner of that unit got our fucking blessing!
At nakakahiya ngang maisip na may ibang gagamit ng unit, pakiramdam ko tuloy mas
gusto ko roon. Hanggang sa elevator ay panay ang pagtusok niya sa tagiliran ko at
ngising mapang-inis.
Suminghap ako at pagalit siyang tiningnan, pacute naman siyang yumakap sa baywang
ko at hinalik-halikan ang pisngi ko.
"Pikon talaga." Halakhak niya sa aking tainga.
"Nakakainis kaya!" sermon ko. "Isa pa talaga, kala mo diyan!"
Mas lalo siyang tumawa, may shoulder bag is on his shoulder. Hindi ko mapigilang
matawa roon nang makita siya sa repleksyon, napansin niya ang pagtawa ko kaya
umangat ang mga mata niya sa repleksyon namin. My bag is color pink and he looks so
manly even with that, natatawa lang ako dahil ang cute tingnan sa kanya.
He glared at me, pinanggigilan niya ang yakap sa akin at mas diniin ang halik sa
pisngi ko. He bite my cheek and quickly licked my lips that made me laugh so hard,
panay lang ang harutan namin sa elevator. He got a penthouse here for sure, huling
floor, e. Tagal tuloy namin sa elevator, naisipan ko pang magpicture doon hanggang
sa marating ang unit niya.
"Horace, saan dinala si Aliyah?" naisipan kong itanong pagkapasok.
I roamed my eyes around the penthouse, higit na malaki nga kaysa sa huling unit
niya at kumpleto na ang kagamitan. Sobrang liwanag ng lugar dahil sa nag-uumpisa
nang paghahari ng araw sa labas, Horace closed the curtains and looked at me.
"Probably, mental now. You won't believe it, she got so mad and scared upon seeing
me knocking. She pulled her hair harshly and started scratching her skin using a
bread knife that looks really bad, good thing that Hennessy went there to help her
'coz I had no plan." He shook his head and pulled my waist, walang hirap niya akong
binuhat.
I puckered my lips and held on his nape, naupo siya sa couch habang dala ako sa
kanyang kandungan.
"A-Anong nangyari roon sa v-video?" I asked in a bothered tone.
"I found one in her phone and burned the copy on her computer, the CCTV was from
Erika's house that night. She'll be arrested in no time."
"Wala naman si Aliyah noon, 'di ba? Kaya paano kaya siya nakakuha ng kopya noon?"
"She's Erika's cousin."
Fuck.
"Paano kung may kopya pa rin doon sa Erika?"
"Cairbre will take care of it, he's holding the case."
I nodded in relief. "How about Hennessy's mother? May kinalaman ba siya roon? Bakit
pati siya?"
He sighed heavily, he didn't answer that. Huminga ako ng malalim.
"Baby, huwag naman natin siyang idamay. Wala siyang kinalaman sa nagawa ni Davin,
e. In fact, I think he's also a victim because he was drugged. I wanted justice but
not like this..." I shook my head. "I wanted those people to get jailed for
drugging us."
Umiwas siya ng tingin, his jaw clenched tightly. Hinawakan ko siya sa pisngi, my
eyes heated while looking at him and thinking how he worked hard to avoid involving
me but he did that for my lone sake. Ako ang dahilan kung bakit siya galit at
nadadamay ang lahat na hindi na tama, naaawa ako sa Mama nila Hennessy dahil pati
iyon ay nasangkot.
"Hennessy did that to protect Davin, he was a minor when that happened too. Hindi
ko siya pinagtatanggol pero nangako siya na siya mismo ang aamin noon."
Nag-igting ulit ang panga niya at tiningnan na ako ng mariin, I know he's getting
pissed now. Suminghap ako at marahan siyang hinalikan sa pisngi.
"Please, let his mother go... wala siyang kasalanan."
Muli kong pinatakan ng halik ang pisngi niya, nagmamatigas pa rin siyang hindi
magsalita kaya hinalikan ko ang labi niya ng magaan.
"Please, baby..." I said softly.
He closed his eyes tightly in frustration and ran his fingers up through his hair,
I inhaled deeply while looking at him.
"Fine, damn it, Lovice!"
I smiled triumphantly and kissed him again, iniwas niya ang mukha at sinimangutan
ako.
"Stop smiling like you won a fucking game."
I smiled again. "Thank you, my love..."
His eyes narrowed in fake irritation, humalakhak na lamang ako.
"I love you this much, and you're making it as your passage to everything!" he
accused.
"Hindi kaya!"
"Hindi kaya!" he mimicked with an eye roll.

[ 46 MT44 ]
-------------------------------

#MT44
I spent the time asking for explanation about everything, and heard that Aliyah
should've been arrested the same day she planned to spread the video but Horace
came in to face her the moment after he heard that I went there to meet Aliyah. I
got guilty because I didn't inform him about that, mukhang nakagulo lang ako sa mga
planado na niyang gagawin. Basically, Horace is holding a team for help to dig
around. He has many connections, by the way. At mahirap pa iyon dahil ayaw niya
akong isangkot sa lahat ng hinuhukay nila, pero ang rason ng lahat ay ako. He made
it possible in all ways he could just to ward me off the cases he's planning to
fire.
My heart hurt.
"Paano sila nakasuhan? Nagbayad ka ba talaga para sa pekeng kaso?"
He snickered smugly. "No, baby. Of course, we scooped out to know something about
them and found that his mother was guilty for smuggling. Galit ako, Lovi, kung
hindi ko mapapakulong si Hennessy-kailangan may magdusa na magpapabigat sa kalooban
niya. Hennessy was found innocent in all his records, it frustated me and I don't
know who to call out but his weakness. I was wrong there, but I can't help it. He
knows something about what happened but he's keeping his mouth shut. I got
frustrated finding the real defiler that night. I'm sorry... I failed it. I didn't
expect that it was Davin. Hennessy fucking hid it perfectly."
Nakita ko ang nag-aalab na galit sa mga mata niya, ramdam ko ang paghigpit ng hawak
niya sa aking balakang ngunit pinigilan din iyon at nilapag na lamang ang mga kamay
sa aking hita. Huminga siya ng malalim.
"I don't know if I could still pull her out now since she's already proven guilty,
Lovi. The case is on going now, kung wala siyang pangpiyansa. Wala na akong
magagawa, makukulong ang Mama nila. And that Davin will be with her inside the
jail, I already told Xythen about the case. I'm just waiting for his reply how to
run the case."
I gasped out, masakit man ang puso sa lahat ng gulong ito ay nasa tamang pag-iisip
pa naman.
"But he was innocent, Horace. He didn't even know what happened to us, he couldn't
remember until he saw the scandal," I said with frustration. "Naisip ko lang na
nasa pareho kaming sitwasyon dahil wala rin siyang alam at may nilagay sa inumin
doon kaya ganoon ang resulta. Kung mayroon man akong gustong managot ngayon, sana
iyong mga tao sa likuran ng lahat. Those people who put drugs on drinks and put
Davin inside the room you locked."
Nasa pareho kaming sitwasyon pero dahil babae ako ay maraming nawala sa akin, and I
had already accepted that fact that I got so lost that time. I had a share fault
but I won't blame myself for being a victim, I just don't know what to hold on
something like this. Davin was a victim, too. He was drugged and I do not know if
how's this case would go, baka gugulo lalo ang mundo ko.
He nodded and sighed. "Yes, baby. We're working on it, we will find them."
Nagbuntong-hininga ako at humawak sa dibdib niya, pakiramdam ko ay nakakapagod ang
mag-isip tungkol doon. Sobrang niluma na iyon ng panahon at ayaw kong buksan pa,
wala akong alam sa palakad ng batas dito dahil wala naman ng fair sa mundo. I
accepted what happened and I'm ready to walk out of it now, I just hope that it
will be also a lesson for Davin and everyone who's involved. Gusto ko nang
pakawalan ang lahat, ang nakaraang iyon at ang sarili ko mula roon. Gusto ko nang
manahimik, ngayong wala na si Aliyah ay wala na akong ibang problema pa.
"I just want a peaceful life now..." I whispered tiredly.
He caressed my thigh gently. "I know, baby. I'm sorry for making it more
complicated but I want everyone behind it to suffer and I'll do anything without
involving you."
"Wala kang kasalanan, Race. Stop apologizing," marahan kong sinabi habang nakatitig
sa kanyang mukha.
He looks taking everything happened all on him, he's blaming himself when the truth
was he's out of there. His eyes were so tender that made me feel more sad and
bothered, hinaplos ko ang panga niya at marahang nilapit ang mukha ko sa kanya
upang abutin ang labi niya. He accepted my kisses with the same passion, as usual.
"I missed you..." he said ruggedly.
I put my hands around his nape to kiss him more, dinikit ko lalo ang sarili sa
kanya na tila hindi pa sapat ang aming lapit na dalawa.
"I missed you, too." I kissed his jaw then lips again. "I love you, Race... I
already accepted everything happened. Please, uncage yourself."
He closed his eyes and pulled my nape with a slight nod, dinikit niya ang noo sa
aking noo ng ilang segundo na tila taimtim na nagdasal bago muling siniil ang labi
ko ng malalim na halik.
"Will you move in here with me?" he asked as his lips traveled down my jaw and
neck.
Tumingala ako at hingal sa aming halikan, suminghap ako.
"Kila Carly ako, ang alam nila Mama."
"Please..."
I gasped when I heard his clicking lips while kissing my neck wetly, muli niyang
hinapit ang baywang ko na nagpadaing sa akin dahil sa pagdama ng kanyang nagagalit
na shorts. Marahan kong binawi ang sarili sa pagkakiliti, umiling ako.
"Baka pagalitan ako ni Mama, e. Pero sigurado naman na palagi akong nandito."
"I wanna live with you..."
"Hmm," nag-isip ako pero agad ding nawala sa sariling ayos nang muli niya akong
hapitin. "Ah..."
I could perfectly feel him and describe how his buddy is growing each seconds as he
controls me against him. Panay ang singhap ko at kagat sa labi upang pigilan ang
sariling ungol, kumapit ako sa kanyang dibdib at unti-unting natuto sa sariling
paggalaw doon. He suckled my bottom lip and flicked his tongue inside my mouth, his
other hand started pullling my blouse up and slid on my back to unclasp my
brassiere.
I keep grinding my hips and moaning softly whenever it's reaching my needy part at
the moment, I felt his left hand above my denim shorts. He fondled my middle part
tightly that made me hurdle with a moan, pinaulit-ulit niya iyon at patuloy naman
ako sa pag-ungol ng malambing. Hindi ko na namalayan na naialis niya ang butones ng
shorts ko at tuluyang naibaba ang zipper noon, inangat niya ako mula sa balakang
upang hilahin nang tuluyan iyon paalis. I opened my eyes drowsily to look at him,
he's already staring at me with all the darkness in his eyes.
"I love you..." he said roughly as I felt him siding my panties, he started
circling a finger around my flesh.
My mouth parted while looking back at him, dumiin ang paghawak ko sa kanyang shirt
dahil sa kiliting dala ng kanyang paglalaro roon. I was gasping, hindi na
napigilang pumikit at damhin iyon lalo. He slowly pushes a finger inside me that
made me moan longer than before, my hips grinded to welcome every slow push of his
finger. Binaon ko ang mukha ko sa kanyang dibdib habang naghahabol ng hininga.
"Race..."
"What do you want, baby?" he chuckled in a raspy voice while pushing in and pulling
out of me.
"I want to fuck... you." I gritted my teeth.
"Bad." Magaspang niyang halakhak. "It should be "I want to make love with you",
baby."
He fastened his finger and added another, I gasped out and pushed myself more
against him. My knees were trembling, anticipating for the seventh heaven but he
wouldn't make it easy! He slowed down when he felt my tightening walls, I groaned
and grinded my hips faster. He held my waist and chuckled, he gently kissed my
shoulder.
"Horace, please!" I grinded again with a scoff. He removed his fingers to pull up
my blouse and left me naked.
I pulled out his shirt up, too.
Nagmulat ako ng mga mata upang tingnan siya, I was frustrated finding my climax.
Bago ko pa siya matitigan ay binuhat na niya ako, he walked towards the hallway
that I didn't expect a walled mirror. Palagay ko ay patungo kami sa silid, I kissed
him hungrily.
"I want to do it here..." I demanded.
"What?" he asked with a husky laugh. "Of course, that's my first plan."
I gasped. "What's the second?"
"In front of the wide glass window with the city view."
I laughed drowsily. "We can't do that this early! Mas maganda kung gabi para city
lights!"
"And you're suggesting now, huh?" he kissed my neck, I held on his hair as I felt
my back leaned against the mirror.
Inabot ko ang waist band ng shorts niya upang maibaba, I saw his wide back on the
mirror. The hallway is beautiful, I could watch him like this while doing me! My
heart pounded in anticipation, his butt got exposed gloriously when he peeled his
shorts down until his thighs; just above it, there were two dimples on his back.
Mas inangkla ko ang mga hita sa kanyang baywang. In no time, I felt him positioning
his maleness in my entrance. Napahugot ako ng malalim na hininga wala pa man,
bahagya niya ulit akong inangat upang maabot ang entrada.
He gently pushed in that made me hug him tighter, pinilit kong imulat ang mga mata
at sinalubong ako ng repleksyon ng mahubog at malapad niyang likuran. His butt was
slowly moving as he thrusts, I moaned softly.
"Fuck, you're so damn warm..." he groans as he started thrusting faster along with
running tongue on my neck.
I feel so hot and sweaty, heaven will surely take me.
"Ah!" I moaned louder accidentally when he pushed deeply like he was never
enormous! "Horace! I can't take it all! Ang sakit!"
He slowed down a bit to control his thrusts. "I'm sorry."
Humihingal ako, hindi na napigilang mapapikit habang tinatanggap siya. Panay ang
daing ko tuwing nawawalan siya ng kontrol sa pagpasok at naipapasok iyon ng sagad,
masakit kasi talaga. I feel like I would cry every damn time, I don't know if I'm
just shallow or he's just too long and thick that I couldn't take wholly without
getting hurt. But then, he's really enjoying uncontrollably. I decided to just put
my pain through biting his shoulder, scratching my nails on his back until it goes
away.
I was whimpering loudly especially when he thrusts faster, harder and deeper that
made my center throb without a protest. He was groaning lowly, it sent tingle along
my spine. I held on his jaw and kissed him out of hunger and thirst as my walls
tightened around his thrusting manhood, my moans inside his mouth vibrated. He
suckled my bottom lip, pinakawalan niya ang labi ko at inangat na naman ako upang
abutin ang aking dibdib. He started sucking my nipple, I lifted my head up while
pulling his hair and panting.
"Baby..." I moaned. "I'm getting there, I need it fast!"
He groaned and cussed, iyon ang tuluyang nag-alis ng kontrol niya. He penetrated
inside me deeply that I could hear the sounds of our touching skin, my moans became
louder and uncontrollable. I suckled a skin on his shoulder blade and neck just to
lower down my whimpers-seconds passed, my body started trembling at the explosion
and Horace didn't stop thrusting until I felt him stabilize with very slow and deep
thrusts while releasing his own seventh heaven. His muscles tensed up around me,
his manhood was pulsating inside me.
"Ah..." I panted in tingling sensation.
"I love you so much, Lovi." He chuckles roughly, tuluyan niyang inalis ang shorts
niya sa kanyang mga hita gamit lamang ang paa.
He walked into his room, carrying me without discharging his buddy in me. Saka lang
niya iyon inalis nang maihiga na ako sa malambot na kama, he planted kisses on my
face, nagmulat ako at tiningnan siya. I'm still breathless from what we did, I
looked down on his torso while he's busy kissing my neck shoulder and found that
he's still proud and hard!
"Hindi ba 'yan lumalambot, Horace?" I gasped.
Curious lang ako, tuwing nakikita ko kasi ang shorts o pantalon niya ay hindi
nawawalan ng umbok kahit minsan katatapos lang. Katulad ngayon! I'm doubting now if
I'm really pleasing him, I felt him releasing but I don't know if that's even
enough! Baka maghahanap pa 'to sa iba!
Humalakhak siya habang hinahalikan ang leeg ko, bahagya siyang kumalas para titigan
ako. Pinaghiwalay niya ang mga hita ko at doon siya pumwesto sa pagitan, he kissed
my lips quickly while laughing.
"This is not a soldier when you're not around,"
Umirap ako at inangkla ang mga braso ko sa kanyang batok.
"Gusto mo pa ba? I just feel like you didn't really reach yours 'coz I got out too
fast," malambing kong sinabi.
He gasped, he's in the middle of laughing and frowning now.
"I reached it, I even fucking came out inside you."
Napasinghap ako nang maalala, nagbuntong-hininga rin ako dahil safe naman ako. My
face heated, marahan kong sinuklay ang buhok niya.
"Sorry, I don't have condoms anymore but we'll visit an OB tomorrow," he said.
"I'm using pills, ayos lang." I smiled.
"Stop using it, please. We can schedule a birth control shot, it's more better," he
informed and fondled my cheek. "Kung ako lang, I'll never suggest anything."
Ngumuso ako, umangat ako upang sumandal sa headboard. Sumunod siya sa akin, he
covered us with thick comforter and settled in between my thighs. Nakatuko ang mga
braso niya sa magkabilang gilid ko habang pinapanood ang mukha ko.
"Gusto mo na magkaanak?" ngiwing tanong ko.
"Of course, I want us to have a baby but I'll let you decide on it. I won't force
anything like that unless you're ready."
I gently caressed his ear, it earned him a smile and he crooned like baby against
my chest. Umunan siya sa dibdib ko habang ang mga mata ay nakatingin pa rin.
"E, kasi, kailangan ko pa talagang magtrabaho para matulungan sila Mama. I'm not
yet ready to have a baby..." mahinang pag-amin ko. "But I'll only plan a family
with you, we can have a baby once everything's settled."
"Uh-huh, I understand." He nodded. "We'll schedule a control shot, it's safer. You
should throw the pills you're using now."
I inhaled and smiled in agreement. "Okay."
He kissed my cheek.
"What do you want to eat for lunch?"
"Luto mo, kahit ano." I chuckled, I kissed his nose.
Ngumuso siya at umahon. "I'll go out to buy supplies now, then."
Tinabon niya sa akin ang comforter, hinila ko iyon hanggang sa aking dibdib at
pinanood siyang tumalikod para bumaba ng kama. His proud butt faced me, walang hiya
siyang naglakad patungo sa closet para maghanap ng kanyang damit.
"Sama ako!" sabi ko.
Nilingon niya ako, nakakuha siya ng isang white Calvin Clein boxer briefs at sinuot
iyon.
"I guess you can't walk around straightly, baby. You sure?"
Parang magic iyon dahil naramdaman ko nga ang kirot sa pagitan ng aking mga hita
pero tolerable naman iyon! Makakapaglakad naman siguro ako, 'no.
"Oo, kunin mo muna 'yong mga damit ko sa labas," utos ko.
"Did you bring extra undies?"
I gasped.
"Wala, nasa unit ni Carly."
"Hmm, it's alright. I already bought you five pairs, I'll get them in my car. Wait
up!" he said while wearing his black sweatshorts now.
"You bought?"
Seriously? O baka sa mga dati niyang nobya iyon?
"Yeah, a week ago. Hindi ka kasi nagdadala ng extra parati. Just to be ready." He
smirked.
Ngumiwi ako sa pag-iinit ng mukha. "You're taking me out of the blue! I wouldn't
know when I'd bring extra clothes! It's your fault!"
He laughed, that's always my charming man's laugh! I love him so much, my God.
"I'll get the undies now, I'll be quick."
I just rolled my eyes, lumabas na siyang walang pang-itaas. Nahabol ng paningin ko
ang mga mapupulang kalmot sa kanyang likuran at ilang mapulang parte sa leeg at
balikat niya na walang ibang may kagagawan kundi ang magaling niyang girlfriend,
ako.
"Horace!" I called.
"Yup?" he shouted back.
"Put a shirt on!"
"It's hot! Sandali lang ako!" protesta niya.
"Mag T-shirt ka sabi!"
I heard him gasp, followed by door unlocking. My face heated, nababaliw na ba siya?
Lalabas siyang may mga ganoong bakas, ano na lang ang iisipin ng mga taong
makakakita kung sakali!?
"Isa!" I warned irritably.
Hindi lang iyon ang dahilan, makikita pa ng ibang tao ang katawan niya! I don't
like that idea! He looks hotter with those scratches! Parang playboy talaga na may
iba-ibang babae parati! Kung ako man ang makakakita sa kanya at hindi ko siya
kilala ay ganoon agad ang maiisip ko.
"Oo na, po!" aniya mula sa labas. "I wore my red shirt again! Love you!"
I giggled quietly.
Pagkabalik niya ay pansamantala akong naglinis ng sarili at saka nagbihis ulit,
after fixing myself-we both went out for a grocery supply. May malapit na mall sa
condominium building, kinailangan pa rin namin magsasakyan dahil siguradong marami
na naman siyang bibilhin para sa linggong ito. Horace was always outstanding and I
couldn't help but feel proud that I am his girlfriend and he never made me feel
outcast. Kahit sa labas ay clingy siya at parating nakaakbay o nakahawak sa kamay
ko, tuwing mapupunta ako sa ibang stall ay nakasunod agad na parang batang maiiwan
ng kasama niya.
"Horace, maghiwalay muna kaya tayo para mas mabilis 'yong pamimili?"
"Huwag na, by," tanggi niya.
Umismid na lang ako at hinayaan siya, we went to every section of the market.
Napabilis din naman kami nang sawayin ko siya sa pagbuhol niya sa akin at tumulong
sa paglalagay ng mga kailangan. He loves cereals that much, iyon yata ang
pinakamarami sa cart na dala namin. Pinauna ko siya sa counter dahil nakalimutan
kong maglagay ng durog na paminta, kailangan nga pala iyon sa gusto kong ipaluto sa
kanya.
Lumakad na ako patungo sa counter kung nasaan siya, I saw him reading the recipe
book we chose earlier. Nakakunot ang noo niya habang nilalagay sa counter ang mga
pinamili namin, nakasulyap naman sa kanya ang kahera roon habang pinapadulas ang
mga kasangkapan. Sa pagkaranta niya nang makita ang pag-angat ng tingin ni Horace
ay nasapo niya ang kamay ni Horace. Her cheeks blushed instantly, I just sighed.
Horace didn't mind that especially when he saw me, he grinned widely and waved the
recipe book.
"Baby, I think I know how to cook this already," imporma niya agad nang makalapit
ako. "This is too easy."
The cashier glanced at me and her eyes couldn't avoid looking down at my figure.
She pursed her lips and took a glance at Horace again, kumurap-kurap ako. Nilagay
ko ang pamintang durog sa counter, pumulupot naman ang isang braso ni Horace sa
aking baywang at inamoy ang aking buhok.
"Madali nga lang 'yan, pero first time mo lang lulutuin? Baka masayang." Natatawa
kong panunuya sa kanya.
"Hindi 'yan." He caressed my waist and tummy. "I wouldn't waste time 'coz our
baby's hungry here..."
I giggled and simply glanced at the cashier, she looks bitter now while scanning
the cereals. Ngayon lang ba 'to nakakita ng guwapo rito, bakit ganyan ang ugali
niyan?
"Junior!"
Napalingon agad kami ni Horace sa tumawag, it was a tall and lean man's thick voice
with a hint of chuckle. He looks so good in a crumpled white button down shirt and
black ripped pants, his hair was up in a neat man bun and has a nostril piercing on
the right side.
"Fuck off, Rockefeller!" Horace frowned. "What are you doing outside your planet?"
Humalakhak iyon at nagkibit balikat bago nilingon ang isa pang kasamang lalaki na
kunot ang noo habang tinitingnan ang label ng dalang inumin, si Raiel Alarcon. He's
wearing a gray shirt and navy green Adidas sweatpants.
"I'm with a garbage, man."
Humalakhak si Horace, Raiel looked at us icily. Tumango lamang bilang pagbati.
Horace pulled me a bit to face his friends, hindi pa naman tapos ang scanning ng
pinamili namin kaya hindi nagmamadali.
"Fel, this my girlfriend, Twillain," Horace introduced me proudly. "And that's
Rockefeller Alarcon, a friend. Si Rai, kilala mo na."
I nodded and smiled. Rockefeller grinned back with a nod.
"The girlfriend made you this good asshole, huh," biro niya. "You look nicer than
before."
Natawa ako roon.
Horace chuckles. "Where you up to?"
He shrugged. "I just passed by to visit Rai here, didn't know he wasn't in Manila."
"Hmm." Horace nodded and glanced at Raiel.
"How's Primiel, by the way?" Rockefeller asked.
"I don't know, maybe he's busy." Horace shrugged.
Hindi nagsalita si Raiel, tumungo na siya sa kabilang counter para magbayad ng
binili. Nagmamadali tuloy na sumunod si Rockefeller doon at nagkibit balikat na
lamang kay Horace.
"Let's have a night some other time, I'll inform you!"
"Alright, man!" Horace nodded.
Tumulak kami pabalik ni Horace sa unit niya nang matapos sa pagg-grocery, we both
organized the supplies in his kitchen. Medyo naging abala si Horace sa kabilaang
tawag na natanggap niya kaya hinayaan ko na lang muna siya sa kusina at nanood na
lamang sa sala. I watched some music videos that somehow entertained my free time,
hindi ko na rin namalayang nakatulog ako sa couch.

[ 47 MT45 ]
-------------------------------

#MT45
Horace spent the days processing everything about the cases even though he's not
telling me that, he's true to his words that my name wouldn't get involved in any
of it.
Horace:Baby, I'm just with Primo and Ten today.
Ako:Okay.
Horace:No plan to take early out today so I can bring you somewhere?
Ako:Saan naman tayo pupunta?
Horace:In my unit. 😎 I'm just missing you around.
Napangiti ako roon, I bit my lip to suppress it because I'm in the middle of the
quiet classroom where my students are busy answering their periodical test. Marahan
kong inipit ang buhok sa likuran ng aking tainga bago nagreply.
Ako:Asus! I'll be out at 3 PM.
Nakakamiss nga, iyong mga araw kasi na lumipad ay puro half day o hindi umabot ng
ilang oras ang pagsasama namin dahil abala ako sa trabaho pagkabalik. Nakakatuwa
rin naman minsan na nararamdaman naming mahiwalay sa isa't isa at natututo kaming
maghintay sa araw na magiging libre ang oras. I want this kind of life, like we're
already a small family; building our own spaces to take until going home into each
other's arms at the end of the day.
Horace:Yey! How's the day going, by the way?
Ako:Usual, tiring but I love teaching so much.
Horace:Makukulit students?
Ako:Yup, most of them.
Horace:I know you can handle them.
Ako:I'm expecting you to say; then stop teaching like the usual feedback you've
been telling these past days.
Horace:Haha, nah. I was just annoying you. I won't really stop you from doing what
you want. I'm your number 1 supporter here.
I smiled automatically. I love how he's making me feel free even committed to him,
he gives me time finding my own spot in life where I can decide without being
possessed. Madalas lang siyang magbiro sa akin tuwing pagod ako at nawawalan ng
gana pero hindi niya kailanman pinilit ang mga bagay na ihinto ko kung
kinapapaguran.
In our relationship, I learned so many things to take as a lesson while heading
onwards. Natututo akong umintindi, hindi kagaya noon na sarado ang isip ko sa lahat
ng paliwanag dahil mas inuuna ko ang galit at emosyon. Horace is a part of every
reasons why I'm here with a light and more open mind to see things around-to wait
for the explanations and compromise. The most important thing is the trust, without
it, we'll be lost inside the relationship. Siguro nasira na iyon ng isang beses ni
Horace, pero hindi iyon dahilan upang mawalan ng pagkakataon dahil may mga bagay
naman na deserve ng pangalawang tyansa.
The hours ran slowly but it ended, anyway; just like the seasons and circumstances.
Horace was already waiting for me, kasabay kong lumabas si Carly. We are usually
exiting on the back gate but it's currently under renovation, we can't exit there.
Maingay na nag-uusap ang mga co-teachers namin kasabay habang naglalakad at
nakikitiwa lamang ako tuwing may nakakatawang naririnig.
"Dios ko, sobrang pasaway ng mga bata ngayon. Hindi na talaga sila nahihiyang
gumawa ng kalokohan sa loob ng school."
"Sinabi mo pa!" Carly seconded with a scoff, kumakain siya ngayon ng eggnog. "Iyong
isa kong student, nahuli ko pang nagyoyosi sa comfort room."
Suminghap sila.
"Minsan nga nakakatakot din dahil parang mas mataas sila kung makitungo. Struggle
talaga ng mga teachers iyon kapag matigas ang ulo ng mga students. Kaya balak ko na
lang lumipat sa elementary."
They talked about it, mabuti na lang iyong sa akin naman ay hindi masyadong pasaway
kapag ako ang kaharap. Maayos ko naman kasing pakitunguan bawat isa, mayroon ding
mga pasaway pero hindi ko na lang masyadong pinapansin tuwing nangangatuwiram dahil
lalo lamang aapoy iyon. Some of them are still close minded, I was talking about it
everytime in class to remind them that disrespecting people would never make them
cool. Kapag libre ang oras ay dinadaan ko roon ang mga pasaring ko upang
maliwanagan ang iba sa kanila. Hindi naman kasi sila madadaan sa pagbubunganga, e.
Mas maiisip nila iyon sa kalmadong paraan.
"Sunduin ka ba ni Josh ngayon?" tanong ko kay Carly.
She shook her head. "Hindi ka ba sasama sa amin?"
"Oo nga, Lovi."
Nangunot ang noo ko at napatingin sa kanila, wala naman akong alam sa plano nila o
hindi ko lang talaga nabigyang pansin?
"Saan?"
Napapitik sa hangin si Rachel. "Ayan tayo, e! Hindi nakikinig!"
"May plano ba?" naguguluhan kong balik.
"Hey, ladies!"
Napatingin agad ako kay King na umakbay sa amin ni Carly habang malapad ang ngisi
sa labi. Suminghap si Rachel at agad pinamulahan.
"Ang pogi mo talaga, Sir!" aniya na kinatawa namin. "Sama ka sa amin, King!"
Humalakhak si King, ngumuso naman ako nang magkatinginan kami. Carly pushed him
forcibly then covered her nose, si King talaga ang madalas niyang iwasan ngayon
dahil hindi niya raw gusto ang perfume na gamit.
"Siyempre, kasama si Lovi!" singhap ni Rachel sabay tawa.
His lips cornered and smelled his collar, pairap siyang tumingin kay Carly. "Hindi
naman ako nagspray ng perfume today!"
Nagtawanan sila.
"Grabe! I just really hate the air when you're around then!" Halakhak ni Carly
sabay lukot ng mukha na tila nandidiri.
"Ang sama naman!" busangot ni King.
Nakakasabay namin parati si King kapag lunch break, dumalang naman kasi ang
paglabas ko kasama ang mga kaibigan simula pa nang maging kami ni Horace.
Tumawa ako. "Ikaw talaga pinaglilihian ni Carly!"
King made a face and cringed. Nagtawanan kami lalo, bumabati sa amin ang ilang
estudyanteng nakakasalubong.
"Saan kayo ngayon?" tanong ni King, sa akin nakasulyap.
I shrugged. "Ewan ko sa kanila, hindi rin siguro ako makakasama."
"Ha!?" sabay-sabay nilang protesta.
"Sumama ka na!"
Carly snickered, her lips sided and pouted to point somewhere. "Andiyan na pala ang
sundo, e. Hindi talaga makakasama!"
Naglingunan naman kami sa gate banda, namataan ko agad si Horace doon na bahagyang
nakayuko habang pinupunasan ng tissue ang paligid ng labi ni Bhaltie. They're
eating ice cream, tumawa si Horace nang simangutan siya ni Bhaltie. Horace is
wearing a black floral short sleeved button down shirt and a pair of black ripped
knee pants, his hair is in a formal brushed up today.
"Sino diyan ang sundo niya?" usisa ni Rachel. "Uy, may gwapo oh!"
Humalakhak Carly at napailing naman si King.
"Ang gwapo niyan, ano 'yan? May susunduin sigurong Senior High!" si Akira.
"Kaswerte naman, mukhang mayaman kahit parang sugar daddy ng highschool."
Nagtawanan sila.
Ngumuso ako habang nakatingin pa rin sa boyfriend kong inaakalang nobyo ng iba,
mukhang galing sa interview o formal meeting. Wala naman siyang nabanggit sa akin
sa text, e. Pero ayos lang, confident naman ako na walang monkey business ang isang
'yan.
"Teacher kamo ang susunduin n'yan!" tawa ni Carly. "Wait mo lang!"
"Talaga? Sino?"
Hindi ko alam kung matatawa ako o ano, my eyes was focused on Horace and Bhaltie
who are so busy laughing while talking.
"Is Teacher Lovi coming out now?"
"Yup, wait up," Horace popped. "Are you bored na?"
Bhaltie groans. "Oh, please, stop copying my kaconyohan. It's not really bagay to
you 'coz you're twenty-five and I'm just six!"
Horace chuckled huskily. "But your Dad is years older than me and he's talking like
ganyan. Bakit ayaw mo ako?"
"Kasi nga..." nag-isip si Bhaltie na tila hinihingal pa sa kakaisip ng sasabihing
salita. "Kasi nga, that's not your normal language like him! You look so trying
hard to be tongue-tied so do me a favor and stop it!"
Magaspang na humalakhak si Horace, he took a bite on his ice cream using his lips
and messed Bhaltie's hair. Mas lalo naman siyang nakaani ng atensyon dahil doon,
halos lahat ng dalagitang dumadaan sa harapan niya o malapit sa kanya ay hindi
inaalis agad ang tingin at nagtutulakan pa pagkalampas na tila bulateng inasinan sa
kilig.
I chuckled, they look cute together while talking. Parang mag-ama lang na nag-
aabang sa kanilang ilaw ng tahanan. My heart pounded at the thought, habang
lumalapit ay mas lalo akong nakakaramdam ng katuwaan. I don't know why Horace'
smiles and laughters are like tornadoes inside my chest that's keeping my heart
beat in so many different ways of happiness.
"Oh, there she is!" lingon ni Bhaltie sabay turo sa akin. "Your apple of the eye,
Tito!"
Umangat ang mga kilay ni Horace at lumingon din, he licked his lips and stood up
normally. He smiled automatically when he met my eyes, my heart fucking belongs to
him. Iyong pakiramdam ko na parang maiiyak na lang sa kaisipang, akin siya at mahal
namin ang isa't isa. Ang swerte ko.
His eyes slowly went behind me, kulang na lang ay sumimangot siya sa nakita.
Natatawa ako roon, hindi ko na napigilan ngumisi. He crouched down to take
Bhaltie's hand and started walking towards me, I heard King's annoying chuckle
behind.
"Oops!" ani Carly.
Nagbulungan agad sila Rachel at hinila si Carly, huminto na rin sila roon sa
waiting shed at sumalubong naman ako kila Horace. I smiled at Bhaltie, Horace's
other hand snaked around my waist with a kiss on the side of my head.
"Hello there, Teacher Lovi!" Bhaltie greeted, may kalat pa ng ice cream ang paligid
ng labi.
I smiled more. "Hi, Bhaltie! Ang guwapo mo naman!"
"Mas handsome kay Tito?"
My lips parted at his cuteness, pasagot pa lang ako ay nauna nang pumatol si
Horace.
"Of course not, Bhaltie. The only handsome man for my girlfriend is me, hanap ka
girlfriend mo para mas guwapo ka." Tawa ni Horace.
Suminghap ako at nilingon siya, kinurot ko siya sa tagiliran. "Mapagpatol ka
talaga!"
He gave a quick kiss on my lips that made my cheeks blush. Inirapan ko lang siya
kahit hiyang-hiya na ako, masyado yatang PDA na rito talaga sa labas ng school!
Hindi nga ako nagkamali nang sulyapan ang paligid na bahagyang nailang dahil nobyo
pala ng guro ang pinagtitinginan nila kanina pa, nagyuko ako ng ulo at inabala ang
sarili kay Bhaltie.
"Twillain!" tawag ni Carly, lumapit siya sa amin.
Ngumisi si Horace sa kanya bilang pagbati, Carly winked.
"Hi, Horace!" aniya at napahigikgik nang babaan si Bhaltie ng tingin. "And hello,
cute boy!"
Horace just nodded, naramdaman ko ang marahan niyang pagkapa sa aking likuran at
saka nagbuntong-hininga nang mapansing pawisan iyon. Mainit kasi talaga, hindi
naman air-con ang classrooms sa eskuwelahan.
"Hindi ka talaga sasama?" Carly asked me.
"Hindi na." Iling ko.
"You have plans?" Horace asked.
Ngumiti si Carly at kumaway. "Oo, sana. Pero ayos lang, marami pang next time!"
Horace shrugged and glanced at me like a question. I sighed and smiled at Carly.
"Oo, next time na lang." Nilingon ko ang mga co-teachers sa shed, I waved my hand.
"Enjoy!"
Nakatingin pa rin sila Akira at Rachel sa amin, lalo na kay Horace. Mukhang marami
na naman akong panunukso na matatanggap sa susunod na araw nito.
King smirked at me and saluted. "Bye, Lovi!"
"Is that your other boyfriend, Teacher Lovi?" Bhaltie asked while looking at them.
"Woah! He's also a teacher! You are bagay!"
Agad kaming napatingin ni Carly kay Horace na halos namumula ang tainga, humagalpak
sa tawa si Carly habang naiiling na kumaway sa akin para bumalik sa mga kasama.
"Bye, Twillain. Kita na lang tayo sa unit later!"
Tumango ako at humawak na sa braso ni Horace para akayin siya patungo sa kanyang
sasakyan, he glared at Bhaltie.
"That's not his other boyfriend, Bhaltie. Ikaw bata ka, sino nagturo sa'yong
puwedeng magboyfriend ang babae ng dalawa?" patol ni Horace.
Grabe, napakapikon talaga nito! Bata kaya ang kausap niya!
Bhaltie shrugged while licking his ice cream. "Because the more, the merrier!"
Hindi ko napigilang matawa roon, pineke ko iyon ng isang tikhim. Horace groaned.
"No! In one relationship, there's only two people! You can't be in a relationship
with two girls or boys!"
Kinurot ko siya. "Patol pa! He's a kid!"
"Why? It's a choice of those people, if they wanted to be in a relationship with
three. We don't have a say on that!" Bhaltie defended.
"You're just seven, stop talking about that!" padabog na binuksan ni Horace ang
back door ng kanyang sasakyan.
"Galeyt na galeyt, gusto manakeyt!" Bhaltie said annoyingly as he slid inside the
car.
Humagalpak ako sa tawa, hindi napigilan ang sarili. Bukod sa nakakatawa ang sinabi
niya ay lalo pa ang cute na accent niya sa pananagalog. Horace' lips parted,
pagkasinghap niya ay sumabay ang kahol ng tawa. Tawang-tawa kaming dalawa roon.
Bhaltie shook his head and frowned. "Why are you laughing? Capriana's always saying
that when I'm mad at her!"
Napailing si Horace habang tumatawa, sumakay kaming pareho na tahimik at pigil ang
tawa dahil nakasimangot na si Bhaltie. Sa totoo lang ay ayaw ko talagang pagtawanan
iyon dahil baka sumama ang loob ni Bhaltie, tuwang-tuwa lang ako at the same time
kasi sumusubok siya kahit na ganoon.
"Bhaltair, you remember what I told you? You can't be in a relationship with more
than two! It should be you and the girl, only."
Napangiwi ako sa pagbabalik ni Horace sa usaping iyon habang nagdadrive.
"That man you saw waving a while back isn't Lovi's other boyfriend, she's
faithfully in love with me. She won't have another boyfriend."
"Weh?" Bhaltie doubted.
Tumawa ako.
Horace rolled his eyes lazily. "I'm serious, okay? You'll know that when you get
older like me."
"You're too serious, Horace." Irap ko. "Bata lang si Bhaltie, wala pa siyang alam
sa ganyan."
"I'm opening up his mind now."
"I'm open minded!" Bhaltie protested. "I know that we can't have an affair because
it's mali, it's a mistake. Popsy's always reminding me that so when I get older,
I'll be faithful to one woman. I'm always putting myself in an older man's shoes,
I'm imagining myself being in a relationship and my girlfriend would suddenly get
another man. That gave a little pang in my chest."
My eyes widened and I glanced at Horace, he chuckled proudly while driving. He
licked his lips, tumingin siya kay Bhaltie mula sa rearview mirror at tumango.
"Good, very good."
"Hindi yata ganoon ang naturo sayo noon, babe." Natatawa kong sinabi. "Sa dami mong
naging babae, tsk."
He frowns. "Baby, it was different but I know when to get serious and you got me. I
had a lot of girls before you but when I fell in love, it's hard and deep. I cannot
even walk away. I wouldn't want to."
I giggled and nodded simply, my heart is beating happily. He's the man I would
never let go anymore, marami pa kaming pagdadaanang bagyo sa buhay na ito pero
hinding-hindi ako mapapagod na labanan iyon kasama siya.
"Ako rin, ayaw ko nang malayo sayo," I whispered.
His lips curled that made my heart hurt in a good way. Ang sarap titigan kapag ako
ang dahilan ng ngiti niya, nakatambay na iyon sa isip ko.
"I'm so in love with you..." I whispered again. I just wanna feed him with the
passion I have for him 'coz why not? Wala naman akong ibang pagsasabihan nito, siya
lang.
"Me, too... me, too." He nodded while his smile is getting wider and sweeter,
reaching his eyes. "I'm already seeing my future with you. Hindi na nga kita
papakawalan, e."
I chuckled.
"E, 'di huwag na."
He chuckles. "Hindi na talaga, Lovi. I'll be your last man..."
"You surely are," I said, biting my bottom lip.
"You'll be the rest of my life."
"I will be with you for the rest of my life." I nodded with a giggle but I'm
seriously saying that from the bottom of my heart. He'll be my last destination in
this lifetime and I'll pray for every lifetime-that there will be Horace Deklan
Villareal Jr. for me over and over again.
"Damn it, my chest is twisiting. I wanna kiss you until my heart calms down." He
gasped while shaking his head slowly then glanced at me. He pouted. "I love you,
very much."
"I know that, and I'm very thankful that I have you." I smiled. "I love you, too."
His lips lined grimly but his eyes were twinkling like stars in my darkest moments
to make it look so beautiful.
Naisip ko lang... na pinagpapasalamat ko pa rin ang lahat na binigay sa aking
sirkumtansya sa buhay na ito dahil ganito pala ang kasiyahang kapalit, nag-uumapaw
sa gitna ng lahat kahit masakit ang napagdaanan at naliwanagan akong lahat iyon ay
nakatakdang mangyari sa aking buhay. At the very young age, I suffered a lot of
pain and loss but here I am today-continuing my life with lessons that being broken
by the past shouldn't be a weakness to continue and stand up again for the next
challenges of this life.
Having Horace all of a sudden in the middle of the bad season is a blessing, he's
the man who gave me the love I never expected. He's my man today and my man for a
lifetime. I'm sure now, I will fight for this until the end.
Pagkahatid namin kay Bhaltie sa kanila ay diretso naman kami sa bahay nila, hindi
ko pa iyon inasahan. He opened the car door for me, bumaba ako at tiningala siya.
"Ayos lang ba tayo rito?" hindi ko napigilang itanong.
Gusto ko lang malaman kung maayos ba sila ng kanyang pamilya lalo pa't sigurado
akong nagkagulo sila dahil sa nangyaring eskandalo nito lang o wala rito ang
parents niya kaya ayos lang?
"Parents aren't here yet, we'll just spend the time here while waiting for the
family dinner." Sinara niya ang pinto ng sasakyan.
"S-Si Hennessy?"
His brows furrowed, agad kong niyakap ang braso niya upang pawiin ang bahagyang
iritasyon sa kanyang mukha. Wala namang nakakairita roon, Hennessy is innocent! I'm
just wondering if he's here now, may parte pa rin namang gusto ko siyang makausap
pero kung ayaw ni Horace ay wala akong kontra roon.
"I don't know if he's here, why do you ask?" he said flatly.
"Hindi ba kayo magkakaayos? Inosente naman siya sa lahat."
"He protected his brother for too long, risking his own record or he just really
knows that our father would cover him up from me. That's a no, never for me, Lovi."
Iling niya, halatang iritado na talaga.
"It's his brother, Horace. We can't do anything about it."
"Ako, hindi?" sarkastiko niyang balik. "Lovi, iyong ginawa ni Davin, hindi tamang
pagtakpan. Hennessy shouldn't have used his fucking credit in this family just to
secure his brother. You were both young and clueless when that happened but you
lost something precious, you lost s-someone." He shakes head. "I'm sorry, baby. I
shouldn't-"
My eyes heated slightly but I managed to collect myself, I shook my head with a
light smile and caressed his arm.
"It's okay, baby. I'm all fine now. It caused a lot of pain and tears but having
you today right here already completed me, you completed me again by standing in
everything happened. You accepted me, it taught me how to accept myself after
everything too. I learned to forgive myself along with your acceptance and love."
"Lovi, you deserve everything," he stated seriously. His nose reddened, kumurap
siya at umiwas ng tingin. "I just fucking hate everything and everyone that caused
you pain the time I wasn't able to reach you."
Uminit nang tuluyan ang aking mga mata, I gasped emotionally.
"I hate them to death, I hate myself for leaving you but having you today is my
damn luck. I promise that I'll do everything to give you the justice."
Suminghap ako, my heart is breaking down. Mabilis ko siyang niyakap, binaon ko ang
mukha sa kanyang dibdib at doon tahimik na umiyak.
"Please, forgive yourself now 'coz I forgave the given fate already. Wala ka namang
kasalanan doon, Race. Alam mo 'yon, you did everything to secure me that night.
Wala kang kasalanan sa akin at sa nangyari. Tanggap ko na ang lahat," tahimik kong
sinabi.
I learned to accept it, hindi ko na kailangan tumagal pa lalo sa pangyayaring hindi
ko mapakawalan noon at ngayong natutunan na ang pagtanggap ay gusto ko ring
tanggapin na iyon ng lalaking buong pusong tumanggap sa aking lahat-lahat. His
acceptance slowly turned into my salvation, it was a sudden blow of reality that
even though I got broke and lost; there's still a light on my way out of that
state. I'll still move forward for my better days.
How can I walk out if my partner is still stuck and blaming himself? I hope he'll
forgive himself and move forward with me because I am so ready to face the life
I'll have with him.
He kissed the top of my head gently and caressed my back, suminghap siya at
marahang tumango.
"I'll learn, baby. I'll learn."
I sobbed and calmed down, tumango ako at kumalas sa kanya para haplusin ang panga
niya.
"Huwag mo nang sisihin ang sarili mo sa nangyari, please..."
He nodded slowly while looking at me like he's giving me every pieces of him just
to complete mine.
Kalmado na kaming dalawa nang pumasok sa kanilang mansyon, their mansion is widely
quiet but I heard little giggles from the backyard.
Horace sighs and snakes his arm around my waist, hinila niya ako paupo sa sofa at
saka nagdekwatro. Nilapag ko ang bag sa tabi, I rested my both hands on his thigh
while scanning the house. Palagay ko ay may tao naman ngayon dahil may nakakalat na
mga damit sa lapag at heels.
"Liberty!" he called out, his deep voice echoed around the mansion.
I knew it!
"Kuya!" nagmamadaling sigaw ni Liberty, nakita ko agad siyang tumakbo papasok mula
sa backyard.
She's just wearing a pair of white bikini and barefooted, basa ang maikling buhok
at namumula ang balat.
"Kuya! You're home!"
"Nah, I brought my home with me," Horace corrected.
My cheeks blushed when Liberty looked at me knowingly, she nodded and giggled.
"Sinong nandiyan?" Horace asked lazily.
"I'm with Speed's sister and cousin," she informed and pointed behind.
Horace's brow arched up. "Oh, the celebrity?"
"Yup, isa lang naman sis niya!"
"And your boyfriend?"
"He's out for a grocery, we're running out of supplies. We can't cook! We don't
have a helper here!" she said and walked towards us, pinulot niya ng isang tuwalya
at tinabon sa kanya. "About Kuya Henn's mother..."
Horace yawned crudely. "Yea?"
"Mommy paid the debts and got her a lawyer."
"She what!?" napatuwid si Horace at halos mapatayo. "Is she out her mind?"
Liberty shrugged.
"Daddy doesn't wanna lay a hand on it since you're the one who's behind it at ilag
siya sayo sa lahat. I just can't understand why did you have to do that, Kuya?"
She gasps and continues. "I mean, yes. They planned to ruin the family, they
planned to take everything from you but Hennessy had changed! He's our brother and
he loves his Mom so much. Are you out of your mind? Talagang naghukay ka pa tungkol
sa buhay niya para mahuli siya!"
"You don't know a thing, Liberty. Stop involving yourself," seryosong sambit ni
Horace.
"Wala nga akong alam, Kuya. Pero hindi ka na ba naawa sa kanila? May sakit iyong
Mama niya!"
Seriously? Fuck.
"Mama got her a lawyer and she'll be free, what's the matter?" Horace asked
irritably. "Get yourself out now, please. I don't wanna argue with you."
"Ang sama lang kasi, Kuya."
Horace gasped out and stood up, kinuha niya ang bag ko sa sofa at inabot na ang
kamay ko. Hindi niya muling tiningnan si Liberty at nilampasan lang para makaakyat
sa grand staircase, nagpapaumanhin naman akong nagtungo ng ulo kay Liberty nang
magkatinginan kami.
She just sighed and smiled a bit, napapailing na tumalikod siya para tumungo ulit
sa backyard. We went inside his room, tahimik niyang binitiwan ang kamay ko at
tumungo sa walk in closet niya.
"I'll just pack my clothes, feel free..." he said quietly while unbuttoning his
shirt, mabilis niya iyong natanggal at iniwanan lang sa isang couch.
I smiled slightly. "I'll help you."
He didn't talk, I know he's feeling guilty right now and I don't wanna add more
pressure on it. I trust Horace, I know he'll do the right thing when he's ready.
I helped him pack his clothes in a Gucci duffel bag, siya ang nagtanggal sa hanger
at ako naman ang nagtupi noon. Tahimik lang siya at nag-iisip ng malalim, hinayaan
ko siya sa oras na iyon. Pagtapos sa pag-aayos ng mga damit ay bumalik ako sa kama
at doon naupo, lumabas na rin siya ng walk in closet dala ang duffel bag.
"I'll just take a shower to cool down," paalam niya kasabay ng buntong-hininga.
Kumamot siya sa kilay. "I'm sorry..."
Tumango ako at ngumiti, sinampa ko ang mga paa sa kama at sumandal na ako sa
headboard. "It's alright, baby. Don't worry about me."
Huminga siya ng malalim, marahan siyang sumampa sa kama. He settled in between my
thighs and kissed my forehead to cheek and earlobe.
"I love you," I said.
He sighs. "My anger did those things, I'm sorry."
"Alam ko naman 'yon, alam ko rin na gagawin mo ang tama ngayon."
He nodded slowly while nuzzling my cheek. "I will, baby. I will."
"Forgive and let go, hmm? I'm already fine, I want you to be fine too..." I
whispered.
"Yes, baby."
After that small talk, he made his way to shower. Ligo naman talaga ang pampakalma
niya kapag iritado o may bumabagabag, Horace isn't really a beast to make wrong
things but his anger did it because of me.
Bahagya akong nakaramdam ng antok, madalas akong antukin kahit sa oras ng klase.
Minsan nga ay kabado ako pero alam ko namang safe na ako, we already visited an OB
and had my birth control shot for months. Hindi ko lang talaga maiwasan kabahan
tuwing may sintomas kahit normal lang naman talaga. Naalala ko tuloy iyong
nabanggit ni Horace habang papunta kami ng OB noong nakaraan, hindi raw talaga sila
maproteksyon lalo na kung sigurado sa babaeng makakasama habambuhay. Siya nga lang
daw yata ang gumawa nito, iyong sumang-ayong mag birth control.
Kalaunang lumabas ng banyo si Horace, pabagsak na ang mga mata ko nang maramdaman
ang kanyang pagsampa sa kama. He's just wearing his black Supreme boxer shorts
while drying his hair, napamulat ako at antok na ngumiti sa kanya. He kissed my
forehead and cheek with a low husky chuckle.
"Sleepy?"
"Medyo, ang tagal mo kasi maligo. Wala akong kausap."
"Hmm, what do you wanna talk about?" he asked and removed the strands of my hair on
the face gently. "If you're tired, rest for a while."
"Wala kang kausap 'pag natulog ako." Huminga ako ng malalim at yumakap sa baywang
niya.
"I'll watch you sleep." He snickered, umayos siya ng pagkakasandal sa headboard at
hinayaan ang tuwalya sa lapag.
I laughed gently, dinantay ko ang mga binti sa kanyang binti. "Hindi ka ba
nabibigatan sa akin?"
"Never?" he said questioningly. "You're not that heavy to carry."
"Weh? I remember you saying that I'm a pig!"
"Uh-huh? I was just annoying you but I love your shape like that, worried nga ako
kasi medyo pumapayat ka."
My eyes widened. "Sabi nga ni Mama! Totoo ba?"
Ngumuso siya at tumango.
"Yup, babe."
"Ayaw mo ba na pumayat ako?"
"I didn't say anything against it but mas okay kung normal kang pumayat, not
forcing yourself to lose weight. Are you eating on time? Sa work?"
"Kumakain naman kami every break, e. Malakas lang talaga makabawas timbang siguro
kapag nagtatrabaho na." I shrugged.
"That's right, please never skip your meals. If you wanna get thin, I have no say
on that but make it healthy. Gusto mo sasamahan kita, mag work out. Huwag 'yong
diet kasi may possibility na magka-ulcer."
"Yes, sir!" I kissed his chin and chest. "I'll keep that in mind!"
"Good!" he chuckled.
Ilang saglit kaming nag-uusap tungkol lamang sa pakain hanggang sa makaisip ako ng
ibang pag-uusapan namin. I chose to talk about family.
"How about kids, babe? Ilan ba gusto mo?" natatawa kong tanong.
Tumulis ang nguso niya at paos na natawa rin sa pag-iisip. "Kung ilan ang kaya mo.
Ilan ba?"
"Eh? Gusto ko kasi isang babae at isang lalaki lang, ganoon."
"We have a lot of twins in the family, baka magkaroon tayo ng kambal." Halakhak
niya.
Umirap ako. "Asa ka naman, malabo 'yon. Si Bhaltie at Capriana kasi, 'yung father
nila may kambal talaga! Same kila Brillante at Diamante, sa inyo wala namang
kambal!"
"Pero gusto mo ng kambal?"
"Why not?" I giggled.
"Hmmm," he hummed while caressing my hair gently. "I'll ask how to make twins."
"Hala ka!" halakhak ko at hinampas siya sa dibdib. "Kung anu-anong kalokohan na
naman naiisip mo!"
"When you're ready, we'll make babies." Muling tawa niya, ramdam ko ang katuwaan
niya sa naiisip.
"Ang plano ko, huwag mo kakalimutan. Hanggang dalawang baby lang tayo, okay?"
"Paano kung lalaki tapos lalaki ulit next?"
Napaisip ako pero inilingan ko iyon.
"Basta, mas okay na hanggang dalawa muna. Iyon ang family planning na tinatawag,
huwag tayong magpapadalos-dalos sa ganoong usapin."
Humalakhak siya. "We can have five children, Lovi."
I cringed.
"Masyado na 'yon para sa akin! Ano 'yon, balak mo bang magkaroon ng basketball
team?"
He laughed and scrunched his nose. "Somehow! Yeah, of course!"
"Heh! Manahimik! Hindi naman ikaw ang maghihirap magbuntis sa kanila, e!"
"Point taken." He pouted and looked at me. "Oh God, now I'm worried. I saw how
painful to be a mother, especially when it was Sovie's labor days!"
I gasped and nodded.
"Oo, mahirap kasi talaga."
"She was crying every single day, and that was Primo's suffering days." He
chuckles. "I could imagine myself in that situation, siguro iiyak ako kasi umiiyak
ka."
Natawa ako at napanguso.
"E, 'di hindi ako iiyak para hindi ka iiyak."
He laughs and kisses my cheek and jaw tightly. "That's brave! And I'm getting
excited, I wanna see how you crave for something and I'd run to get it to satisfy
your cravings."
I groaned softly. "Baka maging kawawa ka no'n! Weird pa naman taste ng mga
nagbubuntis!"
"I know but it will be your satisfaction, why not? I'll get anything for you."
"Sweetest!" halakhak ko. "And I'm planning to give birth in the water, you know
that?"
His eyes widened. "Are you freaking sure, babe?"
"Yup! I wanna try it and give birth by myself."
He nodded in awe.
Our talk went on about planning the family we'll build, panay lang kami pagpaplano
at tawanan tuwing may masasabing nakakatawa. It was one of the happiest moments and
topics we had talked about together. It excites me to the point I wanna work my
months off and start the family we're planning. Thinking about it makes me want to
work so hard, earn and help my family.
Kaso hindi naman madali iyon, proseso pa ang kailangan sa pag-abot ng kagustuhan
kaya sa ngayon ay plano na lang muna. Saka na iyong pagbuo, kapag handa na ang
lahat at makakatulong na ako sa pagprovide. Mag-iipon muna ako, bata pa naman ako
at marami pang magagawa sa buhay.
When the clock strikes night time, we got ready for their family dinner. I just
wore a simple beige sleeveless dress and a pair of flat shoes, I let my hair down
with curly tips. I just braided the end part of my hair while waiting for Horace'
sign, sa kanyang kuwarto kami nanatili sa ilang oras na iyon. We took a nice nap
earlier until six in the evening.
Kalaunan din siyang nagpasyang bumaba kami, Liberty was all ready for the dinner
when we went down. She's with Speed in the living area, nakayuko si Speed habang
tinatali ang sandals ni Liberty palibot sa kanyang binti.
"That's right, babe! You're so good at it na!"
Narinig ko agad ang matunog na singhap ni Horace, nang lingunin ko siya ay nakairap
na iyon sa dalawa. Natawa na lamang ako at pinisil ang kamay niya.
"He looks so in love with your sister, please stop ruining the moment and just be
happy for them."
He made a face, inangat niya ang kamay ko at hinalikan iyon bago umamoy sa aking
sentido.
"He looks so in love like that? How about me? How do I look while doing things for
you, hmm? Siraulo? Baliw na baliw sayo? O ulol na ulol siguro, 'no?"
I frowned but my giggles didn't deny the fact how funny it was.
"Basta ang alam ko, mahal mo ako at mahal kita. Nagmamahalan tayo, parehas baliw sa
isa't isa." I poked his hard stomach to tease him while smiling. "Yie, kilig na
'yan!"
He made faces again, then scowled.
"Hindi kaya!" he denied. "Kilig na kilig lang, po."
We both laughed at that, agad kaming nilingon ng dalawa sa sala dahil sa lakas ng
tawanan namin. He kissed my cheek tight and snaked his arm around my waist.
"You done?" he asked his sister.
"Yeah, we'll go to the venue now. Sasabay kayo?" si Liberty.
"We have our own car."
Liberty frowns. "Sabi ko nga, Ser. And please be reminded that we'll go there for a
family dinner. Not a fighting dinner."
"I know, I know." Horace nodded cooly.
"You know because you have Lovi tonight, kung wala siya, baka magwawala ka roon o
gagawa ng eksenang pang asshole."
"Babe..." marahang saway ni Speed, medyo natatawa.
"What's so funny, Cojuangco?" iritadong puna ni Horace.
I gasped, sumabay din sa singhap ko ang ngiwi ni Liberty at hila kay Speed.
"Okay, we better go now!" aniya. "Kuya, ah! Kay Speed pa lang, ganyan ka na. Paano
pa kay Hennessy and Daddy mamaya? Umayos ka, please lang! The elders are there,
keep your mouth shut for the night!" nilingon niya ako. "Lovi, please handle him."
Suminghap si Horace at marahan akong hinila palapit lalo, sinamaan niya ng tingin
si Liberty. Ngumiti na lamang ako at tumango sa kanya.
Mapagpatol talaga 'to si Horace.
"Get the fuck out now, your boyfriend's face is really annoying."
Humalakhak si Speed at nagpatianod na sa nobya, napailing na lang ako dahil sa
pagiging mainiting ulo ni Horace. We just waited for minutes until they left,
sumunod na rin kami palabas para makabiyahe patungo sa venue ng kanilang family
dinner ngayon.
Kabado ako nang marating ang hotel building, we went straight to the respected
place for the Villareals. Horace was making me comfortable by telling funny things
that I appreciate, anyway.
Kabilaan ang paghalik ni Horace sa mga tiyahin niyang nasa loob nang makapasok
kami, they're already sitting around the wide and long table for the olders. Tango
na lamang at ngiti ang ginawad niya sa malalayong parte, nakita ko ang mga magulang
niya na kahalo roon.
Kumaway si Liberty sa amin, doon yata dapat kami uupo kasama sila. Kinabahan ako
nang makita si Hennessy, he was looking at us. Horace chose to ignore Liberty's
invite, he pulled me towards his cousins' table. Iyong kila Primo at sa mga pamilya
nito. Naroon ang mga panganay na anak nila, si Troilus at Arki ang seryosong nag-
uusap sa magkatabing upuan. Si Sovie at Primo ang walang kasamang anak ngayon.
"Horace," ngisi ni Elos. "The seats are taken, for El and Fab."
Horace gasped. "Tss, great. I just passed by."
Primiel smirked while shaking his head but didn't talk, sumulyap lang sa lamesang
para kila Horace. Ngumiti ako kila Sovie at Met, they waved and told me to come
over Primiel's house after the dinner. Tumango naman ako roon bago nagpasyang
tumungo si Horace sa pwestong para sa amin.
I heard the mic turned on, habang inaalalayan ni Horace maupo ay napatingin ako sa
harapan. Isang matandang Villareal ang nakawheel chair doon para magsalita, he
first greeted with a good evening.
"Good evening, everyone here..." he cleared his throat and chuckled.
Tumuon na rin doon sila Liberty, simple kong ginala ang tingin sa aming lamesa at
nasalubong ang tingin ni Hennessy. Agad siyang lumihis ng tingin, Horace settled
beside me while listening to their grandfather. Wala naman akong gaanong
maintindihan sa sinasabi noon dahil tungkol sa kanyang nakaraang buhay iyon,
nagtatawanan sila sa pag-alala noon.
My heart is pounding slightly in nervous, I'm silently praying to have this night
without a bad fight between Horace and Hennessy. Pilit ang pakikinig ni Horace, his
jaw was clenching. I just held on his hand to caress it, kumakalma naman siya roon.
The waiters eventually served the food on each table and it was our sign to start
the dinner, malakas ang tawanan sa lamesa ng matatanda dahil sa pinag-uusapan. Si
Elexius at Elos naman ang dinig kong nagtatawanan sa kanilang lamesa habang
nakikinig sa kwento ng mga anak.
Ngumuso ako at nilingon si Horace.
"Wala sila Bistre?"
Pansin kong kulang, wala sila Cyprian at Cali pati ang kanilang pamilya. Bukod sa
kanila, wala naman na yatang nawawala. Miski sila Prudence at Patience naman ay
narito, ang kambal na Linus at Rius din.
He looked around simply and shrugged. "I heard they went out of the country for
Bhaltie's soccer training with Ali earlier today."
"Wow, soccer pala gusto nilang sport."
He pouted and wiped the side of my lips with his thumb. "Paglaki ng mga 'yon, sa
basketball pa rin matutuon."
"Bakit ikaw? Hockey talaga?"
He laughed. "Kasi uso sa ibang bansa noon, pero hilig ni Bhaltie ang basketball
kaya feeling ko doon pa rin ang bagsak niya 'pag nagbinata."
"Si Troi kaya?" marahan kong tanong.
Mayabang siyang ngumisi sa tuwa.
"Troi is the most intelligent, ngayon hindi pa siya makakapaglaro pero mas maalam
na siya sa mga rules ng sports kaysa sa iba."
I smiled. "Makakakita naman siya, 'di ba?"
He sighed.
"Yeah, I'm positive about it. Maybe when he turned around 18 and above."
I nodded.
"Kuya, uuwi ka ba talaga ng States?"
Dinig kong tanong ni Liberty, akala ko pa si Horace ang kinakausap niya. Si
Hennessy pala, tipid na ngumiti si Hennessy at tumango.
"I'll just finish my remaining years in med school."
Oh, I didn't expect that he's a med student. Kasing edad niya lang si Horace at
hindi pa siya tapos sa pag-aaral? Marahil ay huminto siya.
"Babalik ka o doon ka na rin hanggang residency?"
"Probably, I'll spend the whole process there."
Liberty made a sad face. "May med school naman dito!"
"He'll be nicer in States, stop pulling his decision, Liberty. If he wants to
leave, let him," Horace intruded.
Umirap si Liberty at hindi na nagsalita, inalo naman siya ni Speed at kinausap nang
tahimik.
The night didn't last long, after the dinner; they just rested for a while and some
of their aunties and uncles bid goodbyes. Lumapit kami ni Horace sa kanyang Mama
para bumati.
"You look beautiful, Lovi." She kissed my cheek and caressed my arm slightly.
"Thank you, Tita."
She smiled, her eyes glanced at Horace beside me.
"We'll be cutting a ribbon for our clothing line this weekend, hope you can join
us."
Tumango ako dahil para sa akin niya iyon sinabi. Horace sighed.
"We're not sure about it, Ma. Lovi is working even on a weekend."
"It's a Sunday, son!" agap ni Tita Letizia.
My smile widened. "It's okay, Tita. We're going!"
Hindi nakaangal si Horace kahit halata ang pag-ayaw doon. His Dad made his way to
approach the moment, it stunned me a bit but I smiled shyly.
"Good evening, Lovice!" Tito greeted me. "I'm glad you're here with us."
"Good evening, po. Salamat sa imbitasyon."
Tita chuckled and glanced at Horace again. "It's a great night, you're already a
part of this family. Kahit nga hindi mo kasama si Horace ay puwedeng-puwede kang
pumunta at makisalo sa amin."
We laughed except Horace who just groaned. Kalaunang tumango si Tito kay Horace na
pahiwatig ng isang pribadong pag-uusap, kunot ang noo ni Horace na hinawakan ang
braso ko.
"At home," aniya bago ako marahang hinigit na patungo sa lamesa nila Sovie.
"Horace!" tawag pa ni Tita Letizia.
I gasped out mildly when he just shrugged it off.
"Horace, gusto kang makausap ng Daddy mo."
"Yes, I'll talk to him later when I get home," he said simply. Tinitigan ko siya at
nagbuntong-hininga siya. "No fighting and rude arguments, I promise, babe."
I nodded in relief. "Ihatid mo na ako, kung ganoon. Bukas na lang tayo ulit
magkita."
He looked at me, weighing my actions. I smiled at him, hinawakan ko ang pisngi niya
at hinaplos iyon.
"I'll wait for your call at home, after your talk with your father."
He took a deep breath, batid kong kasama si Hennessy sa kanilang pag-uusap dahil
nakita kong sumabay na iyon palabas sa kanyang Daddy habang seryoso ang pag-uusap
at sumulyap pang muli kay Horace.
Sa kabutihang hangin, hindi na nagprotesta pa si Horace. We just had a talk with
his cousins and their wives, after that little chitchats with them—Horace drove me
home at eight thirty. Dahil mas malapit ang bahay namin kaysa sa unit niya ay doon
na lamang ako nagpasyang magpahatid.
"I love you!" I said while opening the car door.
Nakahawak ang isang kamay niya sa manibela habang ang isa'y walang hirap akong
inabot sa baywang kasabay ng kanyang bahagyang paghilig upang mahalikan ako.
"I love you." He kissed my cheek and nose. "I'll call you immediately after the
meeting."
"Meeting talaga?" I chuckled.
He just smirked. "I love you, Lovice. Pasok na."
"Okay!" halakhak ko at bumaba na, kumaway ako bago sinara ang pinto. Binuksan naman
niya ang bintana. "Love you!"
He nodded with a smile.
"Bye-bye, baby. 'Pag inaantok na, tulog na."
"Alright!" muli kong sang-ayon, hindi maalis ang ngiti ko. "Ingat sa pagdrive, ah?
Huwag mabilis at hindi racing track ang kalsada rito!"
"Okay, po." Tawa niya at tango para imuwestra ang pagpasok ko.
I just followed it, tumalikod na ako at malapad pa rin ang ngiti hanggang sa
makapasok ng aking silid.
I pray for his peace of mind now, sana kasabay ng aking pagtanggap ay ang
pagpapatawad niya rin sa sarili upang mapatawad ang nasa paligid. His anger will
take him nowhere, based on my experience. Pain and anger really changes people
around, they can let out the beast of us and hurt others but at the end of it; we'd
still search for our own spot of forgiveness and acceptance to get the peace of
mind that we need to collect for ourselves to be a better person. A better person
that learned how to forgive and move forward. I want to step on that stage now to
be in peace.
Sa ilang oras na paghihintay ko ay naisipan ko na lamang gumawa ng lesson plan para
hindi makatulugan ang paghihintay sa kanya, gusto ko kasing malaman kung anong
pakiramdam niya pagtapos ng pag-uusap nila.
I took off my reading glasses, I stretched my neck and closed my eyes softly.
Naramdaman ko na ang pagkapagod at pangangalay.
My phone beeped on the side of the table that got me up quickly, nakita ko ang text
ng unknown number doon. Akala ko si Horace na!
I sighed and opened the message.
Unknown Number:Good evening, Twillain. This is Hennessy, hope you have time to talk
to me some other time.
Kumurap-kurap ako, huminga ako ng malalim at nag-isip ng sasabihin o gagawin doon.
The first decision got me was to inform Horace.
Ako: Hi, baby. I got a text from Hennessy, I just wanna tell it to you first.
He replied after minutes.
Horace:We just had a talk, babe. It's your decision, I'll take my hands off it.
What do you think? Are you ready to talk to him? If not, please do not force
yourself.
Gulat pa ako roon, hindi ko akalain na magiging ganito siya kakalmado sa usapang
Hennessy ngayon. Maybe they had a nice talk together with their father, huh? So
Hennessy probably asked for this.
Ako:Sabi ko nga, ayos na ako. I just want our clear space now and of course, your
peace of mind. Did you talk nicely?
Horace:Somehow. If you're fine with it, I'll let you.
That made me smile widely, napapikit ko at suminghap sa kaginhawaan.
Ako:Alright! I'll talk to him.
Horace:Sabi ko I'll let you talk to him, I didn't say you'd talk to him alone. Sama
ako, hihintay lang ako sa other table or somewhere.
I gasped with a chuckle.
Ako:Oo na, Horace.
Horace:Great, mahal.
This is the start of our clear space together now, alam ko namang marami pang
kailangan isarado sa mga pagitan ng sangkot doon pero maayos na ako ngayon sa
kaisipang; tanggap ako ng lalaking mahal ko nang walang pag-aalinlangan kahit pang
anong nakaraan ang mayroon ako. Acceptance is important as forgiveness, it's the
light of everything that covers the pain and suffering.
Horace is my light, he gave me everything I never expected to get after the worst
part of my life. He helped me find my way out while guiding me. He's the unending
blessing of my fate.
———
This is the last part of Twillain Lovice Sarmiento's viewpoint. Thank you for
waiting patiently for my update here after weeks, I just got back writing again.
Thank you for staying until the last Villareal journey even though I was blocked
off.
My next series will be Epicenter Tapes and Villa Terrazas, just informing some of
you who still want to read my works!
Next:
Eleventh Hour (Epicenter Tape #1)
When the Sundown (Villa Terrazas #1)
God bess!