Komunikologija

KOMUNIKOLOGIJA
UVODNI DIO

Komunikologija predstavlja
interdisciplinarno područje istraživanja, u
kojem se fenomen komuniciranja, u
njegovom društvenom totalitetu i
različitim vrstama prakse, istražuje i u
socioantropološkom naučnom okviru.
Komuniciranje se posmatra prvenstveno
kao ljudska interakcija i mehanizam za
uspostavljanje društvenih odnosa.
Komunikologija traga za odgovorom na
pitanje kako se oni uspostavljaju.
Platon: ”Riječ u
duše građana
usađuje
pravednost”

Dvadeseti vijek bio je, između ostalog, vijek burnog i svestranog razvoja
ljudske misli i saznanja. Osnovane su mnoge nove naučne discipline, koje
su nastale kao posljedice naučno-tehnološke revolucije, ubrzanih i
radikalnih društvenih promjena i sve složenijeg društvenog života. Jedna
od njih je i komunikologija, koja je kao predmet počela da se profiliše u
prvim decenijama dvadesetog vijeka, najprije u empirijskim istraživanjima
i teorijskim radovima pojedinih naučnika različite gnoseološke vokacije –
od socijalnih psihologa, lingvista, antropologa do sociologa i kibernetičara
– da bi definitivno, u referentnom krugu ozbiljnih istraživača fenomena
komuniciranja, bila konstituisana sredinom vijeka, umnožavajući gotovo
geometrijskom progresijom i broj istraživača i broj komunikoloških
radova, najpre u Sjedinjenim Američkim Državama, potom u Evropi i
širom svijeta. Za početak formiranja komunikologije kao nove naučne
discipline može se uzeti 1949. godina kada je grupa američkih naučnika,
predvođena Elvudom Mjurejom (Elwood Murray), osnovala International
Communications Asociation, sa namjerom da se povežu istraživači
komuniciranja iz različitih naučnih oblasti.
Pola vijeka komunikologije kao naučne
discipline

U svom više od poluvjekovnog razvoja komunikologija je već

zasnovala zavidan, i po naučnoj utemelјenosti i po obimu,
kategorijalni aparat, koji joj sasvim sigurno obezbeđuje značajno,
možda čak i istureno, mjesto u svijetu naučnog saznanja danas i u
budućnosti. U milenijumu na čijem se početku nalazimo nijedno
naučno istraživanje neće moći da računa na uspeh ako u teorijsko-
metodološki okvir određenog predmeta istraživanja ne uklјuči i
komunikološka saznanja. Po tome se može reći da komunikologija, u
izvesnom smislu, predstavlјa ne samo “samostalnu” nauku već,
imajući u vidu totalitet komunikacione prakse čoveka, i novu
filozofsku disciplinu. Jer, “razumevajući mi ulazimo u rijeku
filozofskog mišlјenja gdje su sva djela samo trenutni pojedinačni
završeci. U razumevanju mi filozofiramo zapravo tek onda kada
dođemo do glavne rijeke, koja nosi sva pojedinačna djela, ali koja se
ni u jednom djelu ne može potpuno obuhvatiti” (Jaspers, 1992: 77).