anty-Tg – przeciwciała przeciwko tyreoglobulinie, anty-TPO – przeciwciała przeciwko tyreoperoksydazie, FT3 – wolna trijodotyronina, FT4 – wolna tyroksyna, TSH – tyreotropina 1 Czy u pacjenta ze znacznie zwiększonymi stężeniami przeciwciał anty-TPO i anty-Tg w surowicy należy rozpocząć leczenie farmakologiczne L-tyroksyną pomimo utrzymujących się w normie stężeń TSH i FT4 Tylko w przypadku kobiet planujących ciążę, mających trudności z poczęciem dziecka lub będących w ciąży, jeśli stężenie TSH nie jest optymalne (tzn. wynosi >2,5 mIU/l).
W innych przypadkach zaleca się wyłącznie obserwację.
2
Przy jakiej wartości stężenia TSH należy rozpocząć
substytucję hormonalną L-tyroksyną? To zależy od wieku i chorób współistniejących, a decyzja zawsze powinna uwzględniać stan kliniczny pacjenta.
Jeśli kobieta planuje ciążę, zwłaszcza gdy ma trudności z
poczęciem dziecka, albo gdy jest już w ciąży, to wskazaniem do leczenia jest stężenie TSH >2,5 mIU/l. U osób w wieku> 75 lat decyzję o rozpoczęciu leczenia L- tyroksyną podejmuje się w zależności od stanu klinicznego i stężeń FT3 i FT4 – niekoniecznie przy nieznacznym przekroczeniu górnej granicy normy stężenia TSH, jeśli stężenia wolnych hormonów tarczycy utrzymują się w granicach normy; u pozostałych osób leczenie substytucyjne rozpoczyna się, jeśli TSH przekracza górną granicę normy 3
Od jakiej wartości stężenia TSH należy rozpocząć
w POZ leczenie substytucyjne niedoczynności tarczycy L-tyroksyną Lekarz POZ ma prawo rozpocząć leczenie niedoczynności tarczycy zarówno w przypadku jawnej klinicznie, jak i subklinicznej niedoczynności tarczycy, zaczynając ostrożnie od małej dawki L-tyroksyny (25 µg/d), 4
Dlaczego zaleca się przyjmowanie L-tyroksyny rano na czczo?
L-tyroksyna wchłania się tylko w środowisku kwaśnym i przyjęcie leku wraz z posiłkiem znacząco pogarsza jego wchłanianie. Dlatego, dla zapewnienia skuteczności leczenia i uniknięcia wahań biodostępności L-tyroksyny zaleca się przyjmowanie leku na czczo, 30–60 minut przed jedzeniem. 5
W jakiej kolejności i w jakich odstępach czasu chory ma
przyjmować na czczo przepisane leki: L-tyroksynę, omeprazol i alendronian? Wszystkie wymienione leki należy przyjmować na czczo, a ponadto L-tyroksyny i alendronianu nie powinno się przyjmować razem z lekami zmniejszającymi kwaśność soku żołądkowego.
W tej sytuacji trzeba rozważyć możliwość przyjmowania
omeprazolu przed snem, a tyroksyny i alendronianu rano na czczo, w wymienionej kolejności. 6
Czy można przyjmować L-tyroksynę o innej porze niż rano,
np. wieczorem? W sytuacji, gdy nie jest możliwe przyjmowanie przez chorego leku rano na czczo, można podjąć próbę przyjmowania leku wieczorem, po upływie co najmniej 4 h od ostatniego posiłku, najlepiej przed snem 7
Czy można dzielić dawkę dobową L-tyroksyny na 2 dawki
podawane rano i wieczorem, np. u chorych zgłaszających kołatanie serca po przyjęciu tego leku? Można tak zrobić w wyjątkowych przypadkach, aczkolwiek okres półtrwania L-tyroksyny jest na tyle długi a wchłanianie leku stosunkowo powolne, że prawdopodobieństwo wystąpienia kołatania serca po zażyciu leku jest bardzo małe i często jest efektem sugestii i nadmiernie gorliwego wczytywania się pacjentów w ulotkę informacyjną. Przyśpieszenie czynności serca częściej obserwuje się w przypadku preparatów zawierających liotyroninę, które są rzadko stosowane. 8
Po jakim czasie od rozpoczęcia leczenia L-tyroksyną można się
spodziewać normalizacji stężenia TSH w surowicy oraz ustąpienia objawów klinicznych niedoczynności tarczycy? To zależy od nasilenia niedoczynności tarczycy (czasu trwania i wielkości niedoboru hormonów tarczycy). Zwykle stężenie TSH wraca do normy w ciągu kilku miesięcy od włączenia leczenia. Pierwsze pozytywne skutki pacjent zwykle zaczyna odczuwać już po upływie 1–2 tygodni od rozpoczęcia przyjmowania leku, ale pełny efekt uzyskuje się na ogół dopiero po wystąpieniu pełnej normalizacji stężenia TSH, zatem również po kilku miesiącach terapii. Jeśli jednak niedoczynność tarczycy była krótkotrwała i niezbyt nasilona, np. wskutek zastosowania niedostatecznie dużej dawki L- tyroksyny po tyreidektomii, to normalizacji TSH i ustąpienia ew. objawów można oczekiwać już po upływie 6–8 tygodni stosowania optymalnej dawki leku Dawki leku zmieniać o 12,5-25 mcg nie częściej niż co 2-3 tyg. 10
Jakie są wskazania do suplementacji preparatem złożonym
zawierającym T3 i T4?
Czy istnieją dane naukowe wskazujące na korzyści
związane ze stosowaniem preparatów złożonych w porównaniu z samą L-tyroksyny? Aktualnie złotym standardem leczenia substytucyjnego niedoczynności tarczycy jest podawanie wyłącznie L- tyroksyny, która w organizmie i tak zostanie przekształcona w odpowiedniej proporcji w postać aktywną czyli T3.
W Polsce dostępny jest tylko jeden preparat stanowiący
połączenie L-tyroksyny (T4) i liotyroniny (T3), a jego stosowanie powinno być ograniczone wyłącznie do chorych, u których istnieją trudności w uzyskaniu eutyreozy bądź klinicznej poprawy podczas leczenia preparatem L-tyroksyny oraz jeśli z różnych przyczyn dochodzi do zaburzenia konwersji T4 do T3 (np. w niewydolności wątroby lub nerek). Nie wykazano istotnej przewagi leczenia preparatem złożonym nad podawaniem samej L-tyroksyny; należy się nawet liczyć z częstszym występowaniem skutków ubocznych w postaci objawów nadczynności tarczycy (kołatania serca, uczucie gorąca).
Bezpieczniej jest unikać stosowania preparatów
zawierających liotyroninę u pacjentów z chorobami sercowo-naczyniowymi.
Nie należy jej również stosować u kobiet ciężarnych
Nie wykazano, aby jakiekolwiek działania prewencyjne mogły uchronić pacjenta przed wystąpieniem niedoczynności tarczycy.
Pewne nadzieje pokładano w podawaniu preparatów
selenu, jednak dotychczas nie ma wystarczających danych pozwalających na jednoznaczne zalecenie ich stosowania u chorych z przewlekłym zapaleniem tarczycy bądź w celu prewencji wystąpienia niedoczynności tarczycy. Selen zmniejsza stężenie przeciwciał anty-TPO, poprawia nastrój i samopoczucie.
W pojedynczych badaniach wykazano korzystny wpływ jego
suplementacji na ryzyko wystąpienia przewlekłego zapalenia tarczycy, poporodowego zapalenia tarczycy i niedoczynności.