வலிமிகும் இடங்களின் விதிகளை அறிந்து கீழ்காணும் பத்தியிலுள்ள தவறுகளைத்

திருத்துக.

“இப்படிப் படித்தால் நிச்சயம் உன்னால் தேர்வில் சிறந்த

புள்ளிகளைப் பெற முடியாது!” என ் ற அ ம் மாவின்கூ ற்றுஅ வன்காதி ல்ரீ
ங் காரமி
ட்டு
க்கொ ண ் டே
இருந்தது. “எப்படிப் படித்தால் என்ன? என்னால் எப்படியும் வகுப்பில் முதல் இடத்தைப் பெற முடியாது.
நிச்சயம் கீதாவுக்குத் தான் முதல் இடம்,” என்றான் உதயா கண் கலங்கியபடியே.
அவன் அப்படி பேசியதைக் கண்ட அவன் அம்மா சற்றே அதிர்ந்துதான்
போனார். இருந்தாலும் தன் செல்ல மகன் அப்படி தெளிவில்லாமல் பேசுவது
அவரைக் கவலைப்படச் செய்தது. “இப்படிப் பேசுவதை முதலில் நிறுத்து.
தன்னம்பிக்கையும் விடாமுயற்சியும் இருந்தால் எல்லாம் நம் வசமாகும் என்பதை மறந்து விட்டாயா?” என்றார் அம்மா
தம் மகனின் கண்ணீரைத் துடைத்துவிட்டபடியே. “உங்கள் மனதை நோகடிக்க
நான் அப்படி பேசவில்லை அம்மா. நான் எவ்வளவோ முயற்சி செய்துவிட்டேனே!
இருந்தாலும் ஒவ்வொரு முறையும்...,” என்று சொல்லி முடிக்கும் முன்னரே அழுதான் உதயா.
“உதயா, இங்கே பார்! தன்னம்பிக்கையில்லாமல், அலட்சியமாக இப்படி படிப்பதால் எதுவும்
உன்வசமில்லை. நம்பிக்கையாக இரு. தோல்விதான் என்றுமே வெற்றியின் முதல் படி. என்றேனும்
உன் முயற்சிக்குப் பலனில்லாமலா போய்விடும்?” என்றார் அம்மா ஆறுதலாக.
உதயாவுக்கும் ஒரு தெளிவு பிறந்தது. கண ் களைத்து டைத்
து க்கொ ண ் டுமீண ்
டும் தன து
புத்தகங்களை எடுத்துக் கொண்டான். அவனது தெளிவான மாற்றம் கண்டு அம்மா
மகிழ்ந்தார்.
 வலிமிகும் இடங்களின் விதிகளை அறிந்து கீழ்காணும் பத்தியிலுள்ள தவறுகளைத்
திருத்துக.

“ இ ப ் ப டி ப டி த ் தா ல் நி ச ் ச ய ம் உ ன ் னா ல் தே ர ் வி ல்
சி ற ந ் த பு ள ் ளி க ளை ப் பெ ற மு டி யா து ! ” எ ன ் ற அ ம ் ம ா வ ி ன ் கூ ற ் று அ வ ன ்
கா தி ல் ரீ ங ் கா ர மி ட ் டு க் கொ ண ் டே இ ரு ந ் த து . “ எ ப ் ப டி ப டி த ் த ா ல ்
எ ன ் ன ? எ ன ் ன ா ல ் எ ப ் ப டி யு ம ் வ கு ப ் ப ி ல ் மு த ல ் இ ட த ் தை ப ் பெ ற மு டி ய ா து . நி ச ் ச ய ம்
கீ தா வு க ் கு த் தா ன் மு த ல் இ ட ம் , ” எ ன ் ற ா ன ் உ த ய ா க ண ் க ல ங ் க ி ய ப டி யே .
அ வ ன் அ ப ் ப டி பே சி ய தை க் கண்ட அ வ ன் அ ம ் மா ச ற ் றே
அ தி ர ் ந ் து தா ன் போ னா ர் . இ ரு ந ் தா லு ம் த ன் செ ல ் ல ம க ன்
அ ப ் ப டி தெ ளி வி ல ் லா ம ல் பே சு வ து அ வ ரை க் க வ லை ப ் ப ட ச்
செ ய ் த து . “ இ ப ் ப டி பே சு வ தை மு த லி ல் நி று த ் து .
த ன ் ன ம ் ப ி க ் கை யு ம ் வ ி ட ா மு ய ற ் ச ி யு ம ் இ ரு ந ் த ா ல ் எ ல ் ல ா ம ் ந ம ் வ ச ம ா கு ம ் எ ன ் ப தை ம ற ந ் து
வி ட ் டா யா ? ” எ ன ் ற ா ர ் அ ம ் ம ா த ம ் ம க ன ி ன ் க ண ் ண ீ ரை த ் து டை த ் து வ ி ட ் ட ப டி யே .
“ உ ங ் க ள் ம ன தை நோ க டி க ் க நா ன் அ ப ் ப டி பே ச வி ல ் லை அ ம ் மா .
ந ா ன ் எ வ ் வ ள வ ோ மு ய ற ் ச ி செ ய ் து வ ி ட ் டே னே ! இ ரு ந ் தா லு ம் ஒ வ ் வொ ரு
மு றை யு ம் . . . , ” எ ன ் று ச ொ ல ் ல ி மு டி க ் கு ம ் மு ன ் ன ரே அ ழு த ா ன ் உ த ய ா . “ உ த யா ,
இ ங ் கே பா ர் ! த ன ் ன ம ் பி க ் கை யி ல ் லா ம ல் , அ லட் சியமாக இ ப்படி
ப டி ப ் ப த ா ல ் எ து வு ம ் உ ன ் வ ச ம ி ல ் லை . ந ம ் பி க ் கை யா க இ ரு . தோ ல் விதான்
எ ன ் று மே வெ ற ் ற ி ய ி ன ் மு த ல ் ப டி . எ ன ் றே னு ம ் உ ன ் மு ய ற ் ச ி க ் கு ப ் ப ல ன ி ல ் ல ா ம ல ா
போ ய ் வி டு ம் ? ” என்றார் அம்மா ஆ று த ல ா க . உ த யா வு க ் கு ம் ஒ ரு
தெ ளி வு பி ற ந ் த து . கண ் களை த் துடை த் துக் கொ ண ் டு மீ ண ் டும் தன து
பு த ் த க ங ் க ளை எ டு த ் து க ் கொண்டான். அ ப ் ப டி க வ லை ப ் ப ட ் ட வ னி ன்
தெ ளி வா ன மா ற ் ற ம் க ண ் டு அ ம ் மா ம கி ழ ் ந ் தா ர் .