Η ιστορία

των μαγικών στολιδιών

Το παραμύθι είναι μια δημιουργία της
Κορδογιάννη Ελεάννας
Μαρκοπούλου Ζαχαρένιας
Ντόγα Αναστασίας
Τζιόκα Αγγελικής
Χατζοπούλου Μορφούλας
 Μια φορά και έναν καιρό, όχι πολύ μακριά από
εδώ, υπήρχε ένα Δημοτικό σχολείο με ένα ιδιαίτερο,
χριστουγεννιάτικο έθιμο. Σε αυτό το σχολείο κάθε
χρόνο η έκτη τάξη είχε μια περίεργη… αποστολή, να
δημιουργήσει στολίδια που θα διακοσμούσαν το
χριστουγεννιάτικο δέντρο του μουσείου!
 Η μεγάλη ημέρα είχε φτάσει και τα παιδιά ήταν έτοιμα, όπως φυσικά και… τα
στολίδια τους.
Είχαν να ονειρευτούν αρκετές μέρες,
αφού κάθε βράδυ μαζευόντουσαν όλα
μαζί, για να κατασκευάσουν τα πιο
πρωτότυπα στολίδια. Στολίδια που θα
εντυπωσίαζαν και τον πιο πολυτάλαντο
γλύπτη.
 ΜΟΥΣΕΙΟ

Μόλις ο ήλιος ανέτειλε ξεκίνησαν για το μουσείο ,

έχοντας για οδηγό τους το πνεύμα των
Χριστουγέννων. Το καταπράσινο έλατο, σύνδεσμος
του αρχαίου πολιτισμού με την μετά Χριστού εποχή,
είχε τοποθετηθεί στην επιβλητική είσοδο του
μουσείου. Το ηχείο άρχισε να παίζει
χριστουγεννιάτικες ψαλμωδίες , δίνοντας έτσι το
σύνθημα για την εκκίνηση της διαδικασίας.
 ΜΟΥΣΕΙΟ

Τα παιδιά έτρεξαν να ανοίξουν τα ξύλινα

κουτάκια τους που μέσα είχαν φυλάξει τα
χειροποίητα στολίδια τους. Καθώς η ώρα
περνούσε τα λαμπιόνια και τα στολίδια όλο
και μεταμόρφωναν την κρύα είσοδο του
επιβλητικού μουσείου σε ένα
χριστουγεννιάτικο σκηνικό.
Όταν τελείωσαν, ανακουφισμένα και
χαρούμενα, άρχισαν να τραγουδούν τα
κάλαντα των Χριστουγέννων, πιασμένα
χέρι χέρι.

Ήταν πλέον απόγευμα και η στιγμή της

αποχώρησης, είχε φτάσει.
 Τα στολίδια ήταν πολύ χαρούμενα που
επιτέλους βρήκαν την δική τους θέση στο
δέντρο.

Περίμεναν και περίμεναν, μέχρι που τα

φώτα έσβησαν…

Και τότε…
 Τα λαμπιόνια άρχισαν να αναβοσβήνουν και τα στολίδια… να αποκτούν
ψυχή!
Οι κόρες έτρεξαν δίπλα στους κούρους. Ο Μέγας Αλέξανδρος, στον πιστό του
φίλο, τον Βουκεφάλα, οι αμφορείς και τα αγγεία γέμισαν κατακόκκινο κρασί
και οι γρύπες πετούσαν στην εσωτερική αυλή του μουσείου, έχοντας τον
Διόνυσο στην ράχη τους. Τα αρχαία στολίδια είχαν ξαναζωντανέψει τον χώρο
του μουσείου και η μαγεία των Χριστουγέννων την αγάπη του θεού Έρωτα…
για την Ψυχή.
Το επόμενο πρωί τα παιδιά επέστρεψαν με περισσότερα
στολίδια ασπίδες , θώρακες, πόρπες , σπαθιά….
Άραγε τι παραμύθι πιστεύετε θα ξαναζωντάνευε εκείνο το
βράδυ;

Ίσως αρχαίοι πόλεμοι, από την εκστρατεία του Μεγάλου

Αλεξάνδρου ή μήπως θα ξαναζωντάνευε η κατάρα του
Διονυσοφώντα ;
 Χριστούγεννα είναι και η μαγεία ζωντανεύει και ζεσταίνει
ακόμα και την πιο δύσπιστη καρδιά.
Καλά Χριστούγεννα με αγάπη και
ειρήνη !
Και…ας αφήσουμε τις κατάρες και τις

φιλονικίες μέσα στα μουσεία !

Με αγάπη από τους μαθητές της ΣΤ΄
τάξης