Εισαγωγή στην Ιστορία της Τέχνης

Ρήσεις για την τέχνη

- «Μίμησις μιμήσεως» (Πλάτωνας)

- « Η τέχνη είναι φτιαγμένη για να δίνει νόημα σε όλες τις δραστηριότητες της ζωής» (John Dewey)

- «Κάθε έργο τέχνης είναι η ικανοποίηση των μυστικών και απωθημένων ορμών του καλλιτέχνη στη
φαντασία του» (Νίτσε)

- Νίτσε: « Έχουμε την τέχνη για να μην μας καταστρέψει η αλήθεια»

- «Τέχνη είναι η έξυπνη διαμαρτυρία μας και η γενναία προσπάθειά μας να βάλουμε τη φύση στη
θέση της» (Oscar Wilde)

- «Mε την τέχνη πραγματοποιείται μια αποκάλυψη του είναι» (Heidegger)

- «Το έργο τέχνης αντανακλά τη συγκεκριμένη πραγματικότητα, χωρίς να αποτελεί απλή απεικόνιση ή
αντιγραφή της» (Lucacs)

- “Tο έργο τέχνης δεν είναι αντανάκλαση της πραγματικότητας, αλλά η ίδια η πραγματικότητα»
(Αdorno)

- «Επιπλέον, οι μάζες βλέπουν μέσα στις τέχνες όπλα μάχης…» (Μπρεχτ)

- «Μια φυσική θεωρία, όταν απαγγέλλεται με τη συνοδεία κιθάρας, μπορεί να ακούγεται πιο
μελωδικά από μια άλλη φυσική θεωρία.» (Paul Feyerabend :Ενάντια στη Μέθοδο)
Τέχνη είναι...
- «Ο άνθρωπος έκανε το ένα εργαλείο όμοιο με το άλλο, και μ’ αυτή την ομοιοποίηση απέκτησε
ένα νέο, εξίσου χρήσιμο, εξίσου πολύτιμο εργαλείο· έτσι αυτή η ομοιοποίηση του προσφέρει
δύναμη πάνω σε πράγματα, μ’ αυτή μια μέχρι τώρα άχρηστη πέτρα αποκτά αξία, προσφέρεται
στον άνθρωπο, γίνεται δική του, ώστε να εξυπηρετεί τους σκοπούς του. Στην ομοιοποίηση, στην
ομοιότητα, περιέχεται κάτι το μαγικό, κυριαρχία πάνω στη φύση. Άλλες εμπειρίες επιβεβαιώνουν
αυτή την εκπληκτική ανακάλυψη αν απομιμηθεί κανείς ένα ζώο, αν γίνει όμοιος με ένα ζώο σα
να έχει μεταμορφωθεί σ’ αυτό το ζώο, μπορεί να το προσελκύσει, να το πλησιάσει ευκολώτερα,
να το υπερνικήσει ευκολώτερα, και εδώ πάλι η ομοιότητα είναι ένα μέσο δύναμης, ένα μαγικό
μέσο».
Ερνστ Φίσερ, Η αναγκαιότητα της τέχνης

- «Η Μαγική Τέχνη, η Αρχέγονη των Σπηλαίων, είχε σκοπό να διεγείρει συναισθήματα που ήταν
απαραίτητα για τις απαιτήσεις της πρακτικής ζωής της κοινότητας. Όταν ο πρωτόγονος
καλλιτέχνης ζωγράφιζε ένα βίσωνα στη σπηλιά, τον έκανε όμοιο με το βίσωνα που
συναντούσε στο δάσος και που ήθελε να σκοτώσει, γιατί πίστευε πως μπορούσε έτσι με
μαγικό τρόπο να καθυποτάξει και τον πραγματικό βίσωνα. Όταν ο πρωτόγονος χορεύει με
ρυθμό, ο ρυθμός μιμείται το ρυθμό της αναπνοής ή της καρδιάς, που διευκολύνει την κίνηση
και παράλληλα εμπεριέχει τη σιγουριά της επανάληψης. Η ομοιοποίηση, ο ρυθμός, η
συμμετρία, η ισορροπία, νόμοι θεμελιακοί της Τέχνης, δεν υπήρξαν αυθαίρετα αλλά
δημιουργήθηκαν σταδιακά ύστερα από διαδικασίες παρατήρησης του ίδιου του ανθρώπινου
οργανισμού».
Όλγα Κοζάκου-Τσιάρα, Εισαγωγή στην εικαστική γλώσσα,