A rata Manuela

Non hai outra tan posta, tan linda, tan guapa, tan as coma ela.

Non sae da casa sen levar todo posto: os labios pintados e pintados os ollos.

A roupa, o calzado, todo leva a xogo: os brincos e o lazo, os zapatos e o bolso.

Cando colle unha cousa no supermercado, miraa toda cen veces, por un e outro lado

Se vai mercar algo e ten que probalo

pasa cinco horas a poelo e a quitalo

Mrase de aqu,

ponse do outro lado,

de preto,

de lonxe,

de frente

e de costado.

 tan tiquismiquis que ata repunante Para escoller mozo botou sete tardes!

A RATIA PRESUMIDA
Haba unha vez unha ratia que, a mis de traballadora, era bastante presumida. Un da barrendo a beirarrua da sa casa atopou unha moeda e sen pensalo mis marchou con ela a mercar un lazo para realzar con el a sa gracia persoal. Ao da seguinte co seu lazo recn estreado chamaba a atencin, e tanto chamaba a atencin que todos os que pasaban lle propoan matrimonio. O primeiro en pasar foi un galo, tan presumido como ela, que lle preguntou: -Ratia quereras casar conmigo? -Aceptarei encantada, pero, gustarame saber que fas polas noites? -Polas noites?! Pois primeiro durmo cedo e logo rgome, anda mis cedo, para avisarlle ao mundo da chegada do novo da. -E poderas ofrecerme unha mostra? E dito e feito . O galo estirouse, inchou o peito e ceibou un sonoro QUIQUIRIQUII! A ratia, asustada, respondeu:-Ai , non! Non, non non Non podo casar contigo porque me meteras uns sustos de medo. Foise, amolado, o galo e, ao pouco, apareceu un can que tamn lle dixo: -Ratia, ti casaras conmigo? -Home casara. Pero Que o que fas polas noites? -Eu? eu durmir e, de cando en cando, avisarlle xente que no ceo hai unha muller a vixialos. -E que fas para avisalos E o can empezou a oubear Uau uau uau auauau uau -Ai, non! Non non non. Non podo casar contigo. Con semellante rudo non me vas deixar durmir. Anda ben non desaparecera o can cando apareceu un porco que tamn lle fixo a pregunta que tanto agardaba: -Ratia, ratia. Ti, non quereras casar conmigo? -Home, casar casara pero ti que fas polas noites? -Eu? polas noites? Durmir e roncar -Roncar! que desagradable. Cos ronquidos non me deixars descansar. Ai, non! Non, non. Contigo non me vou casar. Non quixo casar co coello porque lle facera cchegas cos bigotes que mova incansablemente; desprezou ao ourizo cacho porque podera raar a sa delicada pel; tampouco lle pareceu ben o parrulo, polo seu andar desgarbado; desbotou, pola pinta, ao sapo; rexeitou ademais a dous pardais e a un morcego; e tamn lle puxo pegas, por pouco agraciado, a un rato. Pasou ese da e o outro da, e sigueu a rexeitar a cantos se lle ofrecan, ata que apareceu pola esquina da ra o gato rabo erguido, pasos lentos e calculados, cabeza alta, mirada altiva -Ai que mozo tan garrido, que aposto, que galano. Se me pide para casar dgolle que s sin pensalo. pensou a ratia. E ensaiou unha postura elegante para chamar a atencin daquel galn de pelo lustroso, vista aguda e axilidade felina que dun s salto fixo da rata a sa comida. Co que puxo remate a historia, as dbidas da rata e mis a sa vida.

fin

Cousias feitas na casa Mon Daporta