Samenvatting ‘ Phileine zegt sorry ’

De vriend van Phileine, Max, gaat voor zijn studie, de toneelvoorstelling Romeo en Juliet,
naar Amerika, naar New York Greenwich village. Een jaar na zijn vertrek besluit Phileine 's
morgens dat ze hem wil bezoeken, omdat ze het 'zo alleen' niet langer volhoudt, 's middags
zit ze in het vliegtuig op weg naar Manhattan. In het vliegtuig ontmoet ze twee
wildenthousiaste mensen, Fabian en Lena. Lena en Fabian zijn weg van Amsterdam, waar
Phileine vandaan komt. Maar omdat Phileine niets voelt voor 'de mensheid' en dus ook niets
voor deze twee gasten, blijft de ontmoeting oppervlakkig. Met een taxi komt ze aan, 225
Sullivan Street aan de rand van de wijk SoHo, waar Max woont. Ze ontmoet de vrienden van
Max: de bebrilde Jules, de zieke Leonard, de Vlaamse Gulpje, de starende Ruth, de
Verschrikkelijke Joanne en L.T.
Als ze de nacht met Max heeft doorgebracht, volgt de volgende avond een "welcome party",
met de vrienden van Max van de toneelwereld.
‘s Avonds zakt Phileine van de drank, de jetlag en de emotionele momenten in elkaar.

De eerste dag
Phileine laat haar moeder even weten dat ze in New York zit, en de lezers vertelt ze een
paar smeuïge details over het leven van haar moeder. Met Gulpje gaat ze lunchen en hun
oog valt op twee jongens aan de andere tafel, voor het gemak Bef en Buk genoemd. Ze
nodigen de jongens uit, laten hen verbaasd staan over zoveel 'rude talking' en verscheuren
na afloop de telefoonnummers. De rest van de dag vult ze met het bezichtigen van New
York, en hiervoor vraagt ze Fabian mee uit. Als deze te persoonlijk wordt moet Phileine hem
eraan herinneren dat hij een vrouw heeft. De avond moet ze weer doorbrengen met het
'gezellige' clubje vrienden van Max. Ze kan alleen opschieten met Gulpje en ten koste van
anderen amuseren ze zich. Ze halen in hun gesprek met twee homoseksuelen de
Amerikaanse anti-discriminatiezucht over de zeik en drijven het door tot in het belachelijke.

De tweede dag
Het is de dag van de voorstelling van Max. Die heeft zich kotsend van de zenuwen naar de
repetitie begeven. Phileine neemt haar ontbijt en gaat in het park zitten denken. Als ze
verder wil komt ze Lena tegen. Die raakt ze snel weer kwijt met behulp van een vulgair
verhaal. Met Gulpje, Jules en het homopaar Benny en Marc gaat Phileine naar The Joseph
Papp Public Theatre, waar de studie van Max op de planken wordt gezet. Een productie
waar hij een jaar aan heeft gewerkt, vandaar dat het Phileine erger dan erg schokt. Deze
moderne, experimentele uitvoering van Romeo en Juliet laat de seksuele kant van de
maatschappij zien, met andere woorden, onder het experimentele valt de onthulling van het
naakt(op toneel) en van het bedrijven van de liefde op de meest vulgaire manieren voor het
oog van honderden toeschouwers. Sommige 'mama's en papa's' lopen walgend de zaal uit.
Phileine kan zich nauwelijks beheersen aangezien Max en Joanne, zich als Romeo en Juliet,
goed lijken kunnen in te leven, in deze volgens sommigen pornografische voorstelling.
"Waarom moest uitgerekend Max deze scène spelen, en in welke fase van beschaving
bevinden we ons op aarde, in godsnaam?"
Aan het einde van de voorstelling komt het toneelgezelschap bij elkaar tijdens het afterparty.
Phileine walgt van elk gezicht dat ze ziet, vooral van die van de regisseur Reginald. Reginald
doet een poging om de voorstelling in een beter daglicht te stellen, na enkele boze
opmerkingen van de mama en papa van Ruth. Het toneelstuk was namelijk bedoeld om " de
seksuele moraal te toetsen aan de gebeurtenissen op het podium". Na een knallende ruzie
tussen Max en Phileine, drinken ze het uit.
De derde dag
Deze dag begint met een flash-forward, waarin verwanten van Phileine vertellen hoe zij Max
op 'de beruchte avond na de voorstelling' nog een blauw oog heeft bezorgd. Er volgt een
lunch met Gulpje met onder andere het gesprek over het opblaasbare schaap. Ondertussen
zitten er weer een stel jongens zich behoorlijk op te geilen. Voor hen geven Phileine en
Gulpje een hijgende voorstelling die in het restaurant niet echt wordt gewaardeerd. In de
middag heeft Phileine een date met L.T. uit wraak voor het gedrag van Max en Joanne. Eerst
volgt een gesprek met Jules, die zich na een beledigende opmerking terugtrekt. Pas dan
beseft Phileine dat zij geen zij is maar een hij. L.T. en Phileine gaan uit op een bootje over
de Noordelijke rivier. Het uitstapje eindigt met een verfijnde troost- en liefdesscène, wat
opvalt in dit boek, zonder de vele harde sexpraat.

De vierde dag
Leonard ligt er weer ziekelijk bij, en Phileine is in een 'wat minder chagrijniger bui' en
probeert hem op te vrolijken. Pas later komt ze erachter dat hij AIDS heeft, nu worden de
opmerkingen van Phileine over vitamine C pillen als grappen opgevat, behalve door Jules.
Phileine en Gulpje gaan wat drinken in een café, er volgen een aantal gesprekken over hét
onderwerp, namelijk sex. L.T. komt na anderhalf uur aanzetten. Dan komt hij met het plan
om de laatste voorstelling van Max bij te wonen, om te zien of de spelers, te weten Max en
Joanne, deze laatste keer tot het einde gaan. Maar nu kan Phileine zich niet langer
beheersen en dankzij de drank heeft ze de moed om haar mond open te trekken en
commentaar te leveren. Ze zorgt voor heel wat ophef, doordat ze zich een weg naar het
podium baant en Max uiteindelijk dwingt tot de keuze: je gaat mee, of ik ga voor altijd bij je
weg.

Vijfde dag
Phileine ligt bij Fabian thuis in bed. Daar schijnt ze de vorige nacht te zijn gebracht door L.T.
en Gulpje, straal bezopen. Maar ze heeft het gemaakt in New York, ze is uitgenodigd door
David Letterman. Ze bereidt zich de rest van de dag voor in de studio voor The Late Show
van Letterman, in de Ed Sullivan Theatre. Een zekere figuur Larry houdt haar daar bezig,
'een van de gezelligste ondergangsfilosofen'. Geschminkt en gekapt zit ze samen met
Salman Rushdie in de studio. Spoedig valt ze in haar rol en streeft ze de verbaasde
Letterman voorbij en neemt zelfs zijn presentatorrol over, tot groot enthousiasme van het
publiek. Ze zet Letterman voor gek, terwijl het publiek zich dood klapt. Die avond besteedt ze
haar honorarium van de show aan een kamer in het Waldorf Astoria Hotel. Ze belt haar
moeder, maar hangt weer op als ze haar vervelend begint te vinden. Ze zoekt contact met
Lala en Kim, die weer samen zijn en weer als vanouds op jongensjacht gaan. Phileine voelt
zich leeg. Ze kan haar verhaal weer eens niet kwijt.

De zesde dag
Max komt haar ophalen. Hij draagt haar weg van het hotel naar zijn appartement. Daar zit
iedereen klaar voor het Aidsgala. Nadat Gloria Gaynor I Will Survive heeft gezongen bestijgt
Phileine onder luid geklap en gefluit het podium en komt ze tot haar heroïsche daad, haar
'pleidooi voor een aardiger samenleving'.

"Sorry dat ik besta"

Het einde van "Phileine zegt sorry" is teleurstellend, helaas. De zwartgallige, cynische bitch
Phileine die alles projecteert op de verdorven samenleving, herziet zichzelf en herziet haar
blik op de mensheid en de samenleving, komt tot de conclusie dat ze misschien toch iets té
hard is geweest en biedt haar verontschuldigingen aan. De zelfstandige kritische Phileine
wordt in één klap een afhankelijke vrouw, afhankelijk van haar eigen daden en de daden van
anderen. Ze tekent protest aan tegen de bestaande samenleving, tegen het cynisme, het
sarcasme, en pleit voor een correcte maatschappij. Een heroïsche actie, die het boek aan
het eind nog een hoogtepunt wil meegeven, maar hierdoor alle karakterbouw van Phileine
afbreekt.