Όλιβερ Χάρντι  

 
 

Ο Όλιβερ Χάρντι υπήρξε το «µωρό» του διάσηµου κωµικού ζευγαριού «Ο Χοντρός

και ο Λιγνός». Ο γνωστός σ΄ ολόκληρο τον πλανήτη «Χοντρός» ενσαρκώνοντας τον
αυταρχικό τύπο του διδύµου δηµιούργησε µε τον γκαφατζή και µόλις και µετά βίας
ανεκτό Σταν Λόρελ, ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία του Παγκόσµιου
Κινηµατογράφου. Γενιές ολόκληρες µεγάλωσαν διασκεδάζοντας µε τις σπαρταριστές
σκηνές συµβίωσης δύο αντίθετων, πλην αχώριστων χαρακτήρων

[1]
Ο Χάρντι παιδί Αγγλο-Σκώτων γονέων γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 1892. Ο πατέρας του, επίσης
Όλιβερ, ήταν βετεράνος του Αντιέταν, όπου έλαβε χώρα µια από τις πιο αιµατηρές µάχες στην
ιστορία, το διάστηµα 25-27 Αυγούστου 1862 κατά τη διάρκεια του Αµερικανικού Εµφυλίου,
αναδεικνύοντας µεν τον Λίνκολν νικητή, αφήνοντας πίσω όµως 50.000 νεκρούς. Επιστρέφοντας
και αφού συνήλθε από τον τραυµατισµό του προσλήφθηκε ως υπεύθυνος στρατολόγησης στον
Λόχο «Κ» του 16ου Συντάγµατος της Τζόρτζια. Ταυτόχρονα βοηθούσε τον δικό του πατέρα και
παππού του µεγάλου ηθοποιού, στην οικογενειακή επιχείρηση που διατηρούσαν µε αντικείµενο
δραστηριότητας την καλλιέργεια και πώληση βαµβακιού κατέχοντας και σχετικό µερίδιο. Είχε
επίσης εκλεγεί και φοροεισπράκτορας στην πολιτεία της Κολούµπια. Η µητέρα του, Έµιλι Νόρβελ,
κόρη του Τόµας Μπέντζαµιν Νόρβελ, ήταν απόγονος του Κάπτεν Χιού Νόρβελ του
Γουίλιαµσµπρουγκ της Βιρτζίνια.

Η οικογένειά της ήταν εγκατεστηµένη εκεί από το 1635. Ο Όλιβερ ο πρεσβύτερος έχοντας ήδη δύο
γάµους στο ενεργητικό του και η χήρα Έµιλι παντρεύτηκαν στις 12 Μαρτίου 1890 και ένα χρόνο
µετά µετακόµισαν στο Χάρλεµ της Τζόρτζια όπου η Έµιλι είχε από κληρονοµιά ένα σπίτι. Εκεί οι
περισσότεροι βιογράφοι συµφωνούν πως γεννήθηκε ο Όλιβερ Νόρβερ Χάρντι ενώ άλλοι θεωρούν
ως τόπο γέννησής του το πατρικό σπίτι της µητέρας του στο Κόβινγκτον. Μόλις λίγους αργότερα ο
πατέρας του πεθαίνει και η Έµιλι προκειµένου να συντηρήσει τον µικρό και τον εαυτό της ξεκινάει
να δραστηριοποιείται ως ξενοδόχος, ενοικιάζοντας δωµάτια.

Σαν παιδί ο Όλιβερ υπήρξε δύσκολος χαρακτήρας χωρίς κανένα ενδιαφέρον για το σχολείο.
Αντίθετα όµως από τη γενικότερη αδιαφορία του για µάθηση, σχετικά νωρίς, τον προσέλκυσε η
µουσική και το θέατρο. Πιθανόν η κλήση του αυτή να ενισχύθηκε από τα καλλιτεχνικά
συγκροτήµατα που έµεναν κατά καιρούς στην πανσιόν της µητέρας του. Η Έµιλι αναγνωρίζοντας
το ταλέντο του γιου της στο τραγούδι αποφάσισε να τον στείλει για σχετικές σπουδές στο δάσκαλο
Άντολφ Πάτερσον. Ο Όλιβερ, αρνητικός στη διδασκαλία χαρακτήρας, δεν άργησε να εγκαταλείψει
τη σχολή για να ασχοληθεί απευθείας επαγγελµατικά µε το τραγούδι στο καινούριο θέατρο
«Αλκαζάρ», λαµβάνοντας ως µισθό 3,5 δολάρια την εβδοµάδα.

Εν τω µεταξύ είχε εγγραφεί και σε µια στρατιωτική σχολή, την οποία επίσης παράτησε για να
ασχοληθεί µε ό,τι αγαπούσε: το θέατρο και τη µουσική. Έτσι το 1910 τον βρίσκουµε διαχειριστή,
ταµία, φύλακα και τεχνικό προβολής σε έναν κινηµατογράφο στο Μίλιντζβιλ. Τότε ήταν που το
καρφώθηκε στο µυαλό ότι ο ίδιος µπορούσε να κάνει καλύτερη δουλειά από εκείνην που έκαναν οι
ηθοποιοί µέχρι τότε. Ένας φίλος του ακριβώς στη φάση που η ιδέα του κινηµατογράφου είχε
καρφωθεί στο µυαλό, του πρότεινε να µετακινηθούν προς το Τζάκσονβιλ πόλη στην οποία είχε ήδη
αρχίσει να ανθεί η παραγωγή κινηµατογραφικών ταινιών. Πράγµα που έκανε το 1913. Στην πόλη
αυτή εργάστηκε σαν τραγουδιστής σε νυκτερινά κέντρα και την ηµέρα στο Στούντιο Λούµπιν. Εκεί
γνώρισε και παντρεύτηκε την πρώτη γυναίκα του, την πιανίστρια Μαντλίν Σαλόσιν.

Η πρώτη δική του ταινία παρουσιάζεται το 1914 µε τίτλο «Outwitting Dad» από το στούντιο
Λούµπιν. Τότε προβλήθηκε µόνο µε το επώνυµο του πατέρα του, δηλαδή ως Χάρντι. Στην
προσωπική του ζωή είχε το προσωνύµιο «Μπέιµπ» Χάρντι που του είχε δώσει ένας Ιταλός
µπαρµπέρης ο οποίος βάζοντάς του πούδρα µετά το ξύρισµα, ευχαριστιόταν τόσο από τα µάγουλα
του Όλιβερ ώστε συνήθιζε να αναφωνεί: «nice-a-Bab-y»! Το αποτέλεσµα ήταν σε πολλές
παραγωγές της Λούµπιν, αργότερα, να πλασαριστεί ως «Babe Hardy». Βέβαια το «µωρό» ήταν
ένας µεγαλόσωµος άνδρας µε ύψος 1,85 και βάρος 136 κιλά! Οι διαστάσεις αυτές ασφαλώς ήταν
περιοριστικές για τους ρόλους που µπορούσε να παίξει µε αποτέλεσµα συχνά να είναι ο «βαρύς κι
ασήκωτος κακούργος» των σεναρίων. Συχνά όµως έπαιζε και σε κωµωδίες µικρού µήκους λόγω
του υπερφυσικού µεγέθους του που έβγαζε γέλιο. Ο Χάρντι µέχρι το 1915 είχε γυρίσει περίπου 50
ταινίες µικρού µήκους µε την εταιρεία Λούµπιν.
[2]
 Λίγο αργότερα εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη
δηµιουργώντας ταινίες για τις εταιρείες Πατέ και
Καζίνο & Έντισον Στούντιος, για µικρό χρονικό
διάστηµα. Επιστρέφοντας στο Τζάκσονβιλ
συνεργάζεται µε τις εταιρείες Βιµ και Κινγκ Μπι.
Σε αυτήν την τελευταία το 1917 είχε την τύχη να
συνεργαστεί µε τον Τσάρλι Τσάπλιν. Στην ταινία
του Τζίλστροµ µε τίτλο «The Villain» (ο
κακούργος), το ρόλο του Billy West ενσάρκωνε ο
Τσάπλιν και το ρόλο του Χοντρού Arbuckle ο
Χάρντι. Στο ίδιο στούντιο γνωρίστηκε και
συνεργάστηκε και µε την Έθελ Μπάρτον Πάλµερ
µεγάλη ηθοποιό της κωµωδίας. Ο Χάρντι
εξακολουθούσε να παίζει τον «σκληρό» της ∆ύσης
µέχρι το 1920 όταν στο ρόλο του Billy West
εµφανιζόταν ο Έρικ Κάµπελ.

Την ίδια χρονιά, 1917, ο Χάρντι µετακόµισε στο Λος Άντζελες συνεργαζόµενος, ως ελεύθερος
συµβολαίου, ηθοποιός µε διάφορα στούντιος του Χόλιγουντ. Τότε εµφανίσθηκε στην ταινία
«Lucky Dog» (Το τυχερό σκυλί) παραγωγής GM Άντερσον στην οποία πρωταγωνιστούσε ένας
νεαρός Βρετανός κωµικός, ο Σταν Λόρελ. Ο Όλιβερ έπαιξε το ρόλο εκείνου που διέπραξε ένοπλη
ληστεία κατά του Λόρελ. Αυτή ήταν και η πρώτη συνάντηση των δύο ηθοποιών που έµελλε να
γράψουν κοινή ιστορία τα επόµενα χρόνια. Ωστόσο η συνεργασία τους δεν συνεχίστηκε παρά µετά
από αρκετά χρόνια.

Μέχρι το 1923 ο Όλιβερ Χάρντι δηµιουργεί περισσότερες από σαράντα ταινίες συνεργαζόµενος µε
το στούντιο Βίτογκραφ παίζοντας το ρόλο του «βαρύ» για τον Λάρι Σέµον. Εδώ αξίζει να
σηµειώσουµε ότι ο Λάρι Σέµον υπήρξε µεγάλος ηθοποιός του βωβού κινηµατογράφου που πέθανε
υπό µυστηριώδεις συνθήκες σε νεαρή ηλικία. Μεταξύ άλλων µετέφερε στον βωβό κινηµατογράφο
και το έργο του Φράνκ Μπάουµ «Ο θαυµάσιος µάγος του Οζ» µε τον Όλιβερ στο καστ. Το 1919 ο
Χάρντι χωρίζει µετά από µια ερωτική περιπέτεια που είχε και στις 24 Νοεµβρίου 1921 παντρεύεται
µε την ηθοποιό Μιρτλ Ριβς µε την οποία δεν µπόρεσε να ευτυχήσει επειδή σύντοµα η νέα σύζυγός
του έγινε αλκοολική.

Το 1924 πρωταγωνιστεί σε µια σειρά κωµικών ταινιών

µικρού µήκους µε τίτλο «Our Gang» (Η συµµορία µας)
µε σκηνοθέτη Τσάρλι Τσέιζ και παραγωγό τον Χαλ
Ρόουτς. Ήταν µια σειρά για παιδιά µε ήρωες δύο
«πιτσιρικάδες» γείτονες που έµπλεκαν σε απίστευτες
περιπέτειες. Την επόµενη χρονιά, 1925, στην ταινία
«Yes, Yes, Nanette!» συνεργάζεται µε τον ηθοποιό
Τζέιµς Φινλέισον ο οποίος αργότερα ήταν ένας σχεδόν
µόνιµος χαρακτήρας στις ταινίες του διδύµου Λόρελ
και Χάρντι.

Σηµαντικό για την µετέπειτα πορεία τους υπήρξε επίσης

ότι την ταινία αυτή σκηνοθέτησε ο Σταν Λόρελ.
Παράλληλα ο Χάρντι την ίδια εποχή εξακολουθούσε να κατέχει τους ρόλους του στις σειρές
«Clyde Cooke» και «Bobby Ray». Το 1926 ήταν το έτος που σηµάδεψε την δια βίου συνεργασία
των δύο ηθοποιών. Ο Χάρντι θα εµφανιζόταν στο φιλµ «Get ΄Em Young» αλλά µια ξαφνική
περιπέτεια µε την υγεία του τον ανάγκασε να νοσηλευθεί µε αποτέλεσµα ο Λόρελ που ήδη είχε
[3]
συνεργαστεί µε το στούντιο Ρόουτς προσλήφθηκε αυτή τη φορά όχι για να δουλέψει πίσω από την
κάµερα αλλά µπροστά, αναπληρώνοντας τον Χάρντι. Αν και τη θέση αυτή ο Λόρελ δεν τη
συµπαθούσε -προτιµούσε τη σκηνοθεσία- εµφανίσθηκε και σε µια άλλη ταινία µε τίτλο «45
Minutes From Hollywood».

Αυτό το περιστατικό τους έφερε πολύ σύντοµα, 1927, να συµπρωταγωνιστούν στην οθόνη στις
σειρές «Slipping Wives», «Duck Soup» και «With Love and Hisses». Σηµειώνεται ότι η δεύτερη
σειρά δεν έχει καµία σχέση µε την οµότιτλη των αδελφών Μαρξ. Η εταιρεία Ρόουτς έχοντας
διαπιστώσει ότι το δίδυµο Λόρελ και Χάρντι προσελκύει ιδιαίτερα το κοινό ξεκίνησαν τις
παραγωγές µε τους δύο ηθοποιούς και σκηνοθέτη των Λεό Μακ Κάρεϊ, δηµιουργώντας µε τον
τρόπο αυτό το πιο διάσηµο κινηµατογραφικό ζευγάρι όλων των εποχών. Η αρχή έγινε µε το φιλµ
«Putting Pants on Philip» και ακολούθησε ένας µεγάλος αριθµός ταινιών µικρού µήκους µε
σπαρταριστές περιπέτειες.

Σε τρία χρόνια η επιτυχία ήταν τόση ώστε οι αγαπηµένοι χαρακτήρες εµφανίζονται σε ταινία µε
τεχνική χρώµατος (Technicolor) έχοντας πια και µιούζικαλ στο ενεργητικό τους: «The Rogue
Song» (1930). Το 1931 παρουσιάζουν την πρώτη ταινία µεγάλου µήκους, εξακολουθώντας όµως
και την παραγωγή µικρού µήκους ώστε το 1932 κερδίζουν τον Όσκαρ για µια τέτοια µε τίτλο
«Music Box».

Ο γάµος του µε την Μιρτλ τελικά έλαβε τέλος το

1936. Την εποχή εκείνη σε αναµονή διευθέτησης
κάποιων συµβολαίων µεταξύ του Λόρελ και της
εταιρείας του Χαλ Ρόουτς, ο Χάρντι δηµιουργεί µε
τον Χάρι Λάνγκτον την ταινία «Ζηνοβία» (1939).
Πρόκειται για µια κωµωδία που έγινε γνωστή και µε
τους τίτλους «Οι ελέφαντες ποτέ δεν ξεχνούν» ή
«Είναι πάλι άνοιξη» και η µουσική της έχει γραφτεί
από τον ίδιο συνθέτη που έγραψε το πασίγνωστο
«Τραγούδι του Κούκου» που ακούγεται στις ταινίες
των Λόρελ και Χάρντι, τον Μάρβιν Χέιτλι. Τελικά οι
αχώριστοι πια ηθοποιοί αποφασίζουν και παίρνουν
δάνειο για την ταινία «The Flying Deuces» ενώ ο
Χάρντι γνωρίζεται µε την Βιρτζίνια Λούσιλ Τζόουνς
ένα κορίτσι που δούλευε ως φροντιστής στο
συνεργείο τους, την ερωτεύεται και την επόµενη
χρονιά παντρεύονται για να ζήσουν ευτυχισµένα
µέχρι το τέλος της ζωής του.

Ο πόλεµος έχει ξεσπάσει ήδη στην Ευρώπη και οι

δυο συνεργάτες υποστηρίζουν τον United Service
Organizations, έναν µη κερδοσκοπικό οργανισµό, ο ρόλος του οποίου µέχρι σήµερα είναι η παροχή
ηθικής-κοινωνικής πρόνοιας και αναψυχής στον αµερικανικό στρατό. Επίσης παράγουν τις ταινίες
«A Chump at Oxford» και «Saps and Sea». Στην πρώτη µάλιστα από αυτές παραδόξως -πλην
τεχνηέντως- οι ρόλοι «ισχυρού και αδύναµου» µεταξύ του κινηµατογραφικού ζευγαριού
αναστρέφονται!

Το 1941 ο Χάρντι πάντα µε το Λόρελ διακόπτουν τη συνεργασία τους µε την εταιρεία Ρόουτς
συνεχίζοντας µε την «Τουέντιθ Σέντσουρι Φοξ» και αργότερα µε την «Μέτρο Γκόλντουιν
Μάγιερ». Παρόλο που τα οικονοµικά τους ήταν καλύτερα οι νέες εταιρείες έφεραν πτώση της
ποιότητας των ταινιών κυρίως επειδή δεν µπορούσαν να είχαν οι ίδιοι τον απόλυτο έλεγχο.

[4]
 Έξι χρόνια (1947) αργότερα περιόδευσαν στη Μεγάλη
Βρετανία όπου η υποδοχή που τους επιφυλάχθηκε ήταν
πολλή θερµή και µαζική ενώ οι βασιλείς τους τίµησαν
ιδιαίτερα. Έτσι επισκέφθηκαν και άλλες χώρες όπως το
Βέλγιο, τη Γαλλία, και τις Σκανδιναβικές. Ο βιογράφος
του Χάρντι, Τζον Μακ Κέιµπ, αναφέρει ότι το κωµικό
ντουέτο εξακολουθούσε να εµφανίζεται µέχρι το 1954
στη Μεγάλη Βρετανία.

Το Χόλιγουντ, µεταπολεµικά, ανθούσε και ο Χάρντι

δέχεται την πρόταση του φίλου του Τζον Γουέιν να
παίξει έναν ειδικό ρόλο στο φιλµ «The Fighting
Kentuckian».

Οι δύο ηθοποιοί είχαν γνωριστεί,

όπως και µε τον Τζον Φορντ, στο
πλαίσιο φιλανθρωπικών δραστη-
ριοτήτων. Στην αρχή ο Χάρντι δεν
ήθελε να παίξει δεδοµένου ότι το
ταίρι του, Λόρελ, είχε ξεκινήσει
θεραπεία για σακχαρώδη διαβήτη. Ωστόσο πείσθηκε από τον συνεργάτη του
Φρανκ Κάπρα ο οποίος αργότερα τον προσκάλεσε και για την ταινία «Riding
High» µε πρωταγωνιστή τον Μπιγκ Κρόσµπυ (1950).

Φαίνεται όµως ότι το τέλος του αξεπέραστου κινηµατογραφικού διδύµου

ήταν πια κοντά. Οι εποχές είχαν αλλάξει και οι ίδιοι είχαν αρχίσει να
εξαντλούνται αλλά και να αντιµετωπίζουν διάφορα προβλήµατα. Ο
Χάρντι ήταν ήδη 58 ετών. Έτσι τις αµέσως δύο επόµενες χρονιές (1951-
1925) «Ο Χοντρός και ο Λιγνός» παρουσιάζουν την τελευταία τους
ταινία.

Πρόκειται για το φιλµ «Atoll K» που έγινε ευρύτερα γνωστό µε τον τίτλο «Ουτοπία». Το έργο
βασίστηκε σε µια απλή ιδέα. Ο Λόρελ κληρονοµεί ένα νησί και σε µια καταιγίδα παρασέρνονται µε
αποτέλεσµα να ανακαλύψουν ένα άλλο άγνωστο νησί πλούσιο όµως σε Ουράνιο. Το αποτέλεσµα
ήταν να γίνουν πλούσιοι και ισχυροί. Το έργο δεν είχε την αναµενόµενη επιτυχία επειδή αφενός και
οι δύο αρρώστησαν κατά τη διάρκεια των γυρισµάτων και αφετέρου οι Ευρωπαίοι παραγωγοί –
Γάλλοι και Ισπανοί- δεν µπόρεσαν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις. Ούτε καν στις γλωσσικές.

Μετά από τρία χρόνια ο Χάρντι, ο Λόρελ και ο Χαλ Ρόουτς τζούνιορ, υπέγραψαν συµβόλαιο µε το
τηλεοπτικό κανάλι NBC για το γύρισµα µιας σειράς βασισµένης στο Παραµύθι της Μαµάς Χήνας.
Ωστόσο ούτε αυτό έγινε δυνατόν να ολοκληρωθεί. Ο Λόρελ υπέστη εγκεφαλικό και ο Χάρντι
καρδιακό επεισόδιο. Μάλιστα ο Χάρντι προσβλήθηκε και την επόµενη χρονιά από ένα νέο
επεισόδιο αυτή τη φορά διπλό –εγκεφαλικό και καρδιακό- το οποίο του άφησε ανεπανόρθωτες
βλάβες.

Τότε (1956) άρχισε να ενδιαφέρεται για την υγεία του αλλά ήταν µάλλον αργά. Οι ιστορίες που
αναφέρουν ότι ο Όλιβερ Χάρντι πέθανε από το πάχος όχι µόνο δεν ευσταθούν αλλά κρύβουν και
την ακριβώς αντίθετη αλήθεια. Πράγµατι, σε µια ύστατη προσπάθεια να παρατείνει τη ζωή του
χωρίς προβλήµατα ξεκίνησε δίαιτα χάνοντας σχεδόν 70 κιλά σε λίγους µήνες. Η απώλεια αυτή
[5]
µπορεί να άλλαξε τελείως την
εµφάνισή του είχε όµως ως
αποτέλεσµα να διαταραχθεί η
υγεία του περαιτέρω. Έτσι στις 12
ή 14 Σεπτεµβρίου 1956 υπέστη ένα
νέο εγκεφαλικό που του αφαίρεσε
την ικανότητα οµιλίας και κίνησης.
Η αγαπηµένη του Λούσιλ τον
φρόντιζε αλλά δυστυχώς πλήγηκε
από δύο νέα επεισόδια, σχεδόν την
ίδια στιγµή, στις αρχές Αυγούστου
1957 από τα οποία δεν ανένηψε.

Ο Όλιβερ Χάρντι πέθανε, ενώ ήταν σε κώµα, στις 7 Αυγούστου 1957 και τάφηκε στον Μασονικό
τοµέα του νεκροταφείου βόρεια του Χόλιγουντ, όπου και το µνήµα του µέχρι σήµερα. Φεύγοντας
σκόρπισε τον Σταν Λόρελ τόση θλίψη ώστε, όπως αναφέρεται, εκείνος δεν συνήλθε µέχρι το
θάνατό του (1965).

Οι εκατοντάδες ταινίες του µεγάλου κωµικού, που γύρισε τόσο µόνος του όσο και µε το ισόβιο
κινηµατογραφικό ταίρι του, έκαναν και κάνουν ακόµη εκατοµµύρια ανθρώπους ανεξαρτήτως
φυλής και τάξης να γελούν µέχρι δακρύων. Βλέπετε ήταν προικισµένος µε το εξωτερικό προνόµιο
«να µην ξέρει πολλά αλλά να γνωρίζει λίγα για πολλά πράγµατα»._

Πηγές

• Oliver Hardy, Wikipedia

• Oliver Hardy:Mini Biography, IMDb
• Dave Harris: A tribute to Oliver Hardy
• Don Morgan: Oliver Norvell Hardy
• Notes by Battle of Antietam
• United Service Organizations
• Charley Chase
• Larry Semon
• John Wayne
• The Villain
• Our Gang
• The Music Box
• The Rogue Song
• Zenobia

[6]