ΓΡΑΦΩ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ

ΜΟΥ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ
Ε ΤΑΞΗ

2022- 2023
 Διδώ Σωτηρίου
Ελληνίδα Μικρασιάτισσα συγγραφέας, δημοσιογράφος και αντιστασιακή ενταγμένη στο αριστερό κίνημα

ΓΚΑΝΑΣΟΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ
 Βιογραφικά στοιχεία
• Η Διδώ Σωτηρίου γεννήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1909 στο χωρίο Κιρκιντζές Αϊδινίου στην Μικρά Ασία.
• Ήταν κόρη του Ευάγγελου Παππά και της Μαριάνθης Παπαδοπούλου. Είχε μία μικρότερη αδερφή την Έλλη Παππά. Το 1919 η
οικογένειά της εγκαταστάθηκε στη Σμύρνη. Μετά την Μικρασιατική καταστροφή ήρθε ως πρόσφυγας στον Πειραιά και κατόπιν
εγκαταστάθηκαν οικογενειακώς στην Αθήνα. Το πραγματικό επώνυμο της Διδώς ήταν Παππά αλλά το 1933 παντρεύτηκε τον
Πλάτωνα Σωτηρίου και αποφάσισε να κρατήσει το δικό του επίθετο.
• Στην παιδική της ηλικία πέρασε από δυο διαφορετικές καταστάσεις. Αρχικά της ανεμελιάς λόγω της λατρείας για τον τόπο που
γεννήθηκε και κατοικούσε καθώς εκτιμούσε αφάνταστα τις απόκρυφες ομορφιές και τα μυστικά του. Εξερευνούσε τις κορυφές
των δέντρων, τα βουνά, την αγορά, προσπαθούσε να ρουφήξει όση ζωή και φύση μπορούσε. Ούσα φυσιολάτρης, αλλά και
άτακτο παιδί, όπως θα παραδεχτεί αργότερα, χανόταν από την οικογένειά της για ώρες. Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή
μακριά από τον τόπο της και τις ανέσεις της μέχρι τότε ζωής της, θα αντιμετωπίσει πείνα, εξαθλίωση μα πάνω από όλα την
καχυποψία και τον ρατσισμό των ντόπιων που τη βλέπουν ως πρόσφυγα και όχι Ελληνίδα.
• Το 1922 μετά από την καταστροφή της Σμύρνης και την εγκατάσταση της στην Αθήνα, η Διδώ αφού ολοκληρώσει τις εγκύκλιες
σπουδές της, φοιτά στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών γαλλική φιλολογία και συνεχίζει τις σπουδές της το 1937 στο Πανεπιστήμιο
της Σορβόννης στο Παρίσι.
• Επαγγελματικά ασχολείται με τη δημοσιογραφία από το 1936 ως συντάκτρια στην εφημερίδα «Νέος Κόσμος» και ως
αρχισυντάκτρια στο περιοδικό «Γυναίκα». Σε ένα ταξίδι της στο Παρίσι θα έρθει σε επαφή με το αριστερό κίνημα πιο ενεργά, θα
γνωρίσει τους διανοούμενους Αντρέ Ζιντ και Αντρέ Μαλρώ και θα εγγραφεί στο ΚΚΕ. Κατά την διάρκεια της κατοχής,
(1941–1944) έλαβε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες στον αντιστασιακό Τύπο. Το 1944
έγινε αρχισυντάκτρια της εφημερίδας «Ριζοσπάστης», όπου και ασχολήθηκε με την κάλυψη και τον σχολιασμό των εξωτερικών
γεγονότων. Μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο συνεργάστηκε με το περιοδικό «Επιθεώρηση Τέχνης» και την εφημερίδα «Η Αυγή»
χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο «Σοφία Δέλτα». Διετέλεσε επίσης αρχισυντάκτρια στο περιοδικό «Γυναίκα» και επιστημονική
συνεργάτρια στα περιοδικά «Γυναικεία Δράση» και «Κομμουνιστική Δράση» δημοσιεύοντας επιφυλλίδες, χρονογραφήματα και
διηγήματα.
• Η πρώτη της επαφή με το γράψιμο ήταν όταν αποφάσισε να εκφράσει σε χαρτί τα προσωπικά της βιώματα για την ζωή της και
τον αντιστασιακό της αγώνα γράφοντας το μυθιστόρημα με τίτλο «Οι νεκροί περιμένουν» το οποίο κυκλοφόρησε το 1959.
 Εργογραφία
• Οι νεκροί περιμένουν (1959) • Επισκέπτες (1979)
• Ηλέκτρα (1961) • Κατεδαφιζόμεθα (1982)
• Ματωμένα χώματα (1962) • Τρία θεατρικά και ένας μονόλογος (1995)
• Η Μικρασιατική Καταστροφή και η στρατηγική του • Τυχαίο συναπάντημα και άλλες ιστορίες (2004)
ιμπεριαλισμού στην Ανατολική Μεσόγειο (1975) • Τα πρώτα βήματα του Ψυχρού Πολέμου (2008)
• Εντολή (1976) • Τα παιδιά του Σπάρτακου (2011)
• Μέσα στις φλόγες (1978) • Ταξίδι χωρίς Επιστροφή (2011)

Τιμητικές διακρίσεις - Βραβεύσεις

• Το 2001 η Εταιρεία Ελλήνων Συγγραφέων καθιέρωσε προς τιμήν της το βραβείο ''Διδώ Σωτηρίου'', το οποίο απονέμεται «σε
ξένο ή Έλληνα συγγραφέα που με τη γραφή του αναδεικνύει την επικοινωνία των λαών και των πολιτισμών μέσα από την
πολιτισμική διαφορετικότητα».
• Προς τιμήν της, επίσης, πολλές οδοί, σχολεία και βιβλιοθήκες φέρουν το όνομά της στην Ελλάδα.
• Βραβείο Ελληνοτουρκικής Φιλίας Αμπντί Ιπεκτσί (1983).
• Βραβείο Ελληνοτουρκικής Φιλίας Αμπντί Ιπεκτσί (1985).
• Ειδικό Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας (1989).
• Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (1990).
• Βραβείο του Ελληνικού Ινστιτούτου της Αγγλίας (1993).
• Βραβείο από τον τότε πρόεδρο της ελληνικής δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο με το παράσημο του Χρυσού Σταυρού του
Τάγματος της Τιμής (1996).
• Βραβείο από τον τότε πρόεδρο της γαλλικής δημοκρατίας Ζάκ Σιράκ με το παράσημο Commandeur De l'Ordre Du Merite.
Τζόζεφ Ράντγιαρντ Κίπλινγκ
ΓΚΙΚΑ ΡΕΪΝ
Ο Τζόζεφ Ράντγιαρντ Κίπλινγκ (αγγλικά: Joseph Rudyard Kipling, 30 Δεκεμβρίου 1865 – 18
Ιανουαρίου 1936) ήταν Βρετανός διηγηματογράφος, ποιητής και μυθιστοριογράφος, κυρίως
γνωστός για τις παιδικές του ιστορίες και τις ιστορίες και τα ποιήματα για τους Βρετανούς
στρατιώτες στην Ινδία. Γεννήθηκε στη Βομβάη της βρετανικής Ινδίας και μετακόμισε με την
οικογένειά του στην Αγγλία όταν ήταν 6 ετών. Είναι ιδιαίτερα γνωστός για τα έργα μυθοπλασίας,
όπως Το Βιβλίο της Ζούγκλας (μία συλλογή ιστοριών που περιλαμβάνει και το
“Ρίκκι-Tίκκι-Tάβι”) (1894) και Κιμ (μία ιστορία περιπέτειας) (1901), διηγήματα, όπως “Ο
Άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς” (1888), και ποιήματα όπως το “Αν…” (1910). Θεωρείται
σημαντικός “πρωτοπόρος στην τέχνη του διηγήματος”. Τα δε παιδικά του βιβλία είναι κλασικά
έργα της παιδικής λογοτεχνίας και τα καλύτερά του έργα παρουσιάζουν “ένα ευέλικτο και
φωτεινό αφηγηματικό χάρισμα”.
Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (Hans Christian)
ΘΥΜΕΛΛΗΣ
ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ
Γεννήθηκε στις 2 Απριλίου 1805 στο Όντενσε, στο νησί Φιονία της Δανίας. Ο πατέρας του ξέπεσε και δούλευε
τσαγκάρης, για να ζήσει την οικογένειά του. Αλλά, μην μπορώντας να αντέξει στη φτώχεια, πέθανε πολύ νέος,
αφήνοντας το γιο του το Χανς ορφανό, με τη μητέρα του για μόνο στήριγμα.
Ο Χανς ήταν ένα περίεργο παιδί με εξαιρετική φαντασία. Πολλές φορές τον έβλεπαν να περπατά στο δρόμο σαν
ονειροπαρμένος και το μυαλό του δεν το είχε πουθενά αλλού, παρά μόνο στα ποιήματα και στο διάβασμα.
Προσπάθησε άδικα να μάθει την τέχνη του πατέρα του. Όταν τέλειωσε το σχολείο των άπορων παιδιών, μπήκε σε
ένα ραφτάδικο, για να μάθει την τέχνη, αλλά ούτε και εκεί τα κατάφερε. Το ενδιαφέρον του κέρδισε το θέατρο,
όπου αποστήθιζε ολόκληρες σκηνές από τα έργα που έβλεπε. Όταν ήταν με τους φίλους του, του άρεσε να
απαγγέλλει και να τραγουδά. Ήταν δεκατεσσάρων χρονών, όταν, κυνηγώντας μια καλύτερη τύχη, έφθασε στην
Κοπεγχάγη, με μόνη του περιουσία 30 φράγκα με σκοπό να γίνει ηθοποιός. Έδωσε εξετάσεις στη Βασιλική Σχολή
θεάτρου, αλλά ήταν τόσο άσχημος και αδύνατος, που δεν τον δέχτηκαν.
Επειδή είχε ωραία φωνή, άρχισε να σπουδάζει μουσική, αλλά αρρώστησε ξαφνικά και έχασε τη φωνή του. Έτσι, το
μόνο ταλέντο που του έμεινε ήταν το ταλέντο της ποίησης. Οι στίχοι του άρεσαν και βρήκε έναν προστάτη, τον
Κέλλαν, που τον έστειλε στο πανεπιστήμιο, όπου κέρδισε μια βασιλική επιχορήγηση. Το 1827 δημοσίευσε ποιήματά
του και έπειτα εξέδωσε μια σειρά έργων που του εξασφάλισαν την παγκόσμια δόξα.
Αφού εξέδωσε αρκετά βιβλία, άρχισε τα ταξίδια του. Γύρισε τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Αγγλία, την
Ελλάδα, την Ιταλία, την Τουρκία και ταξίδεψε στην Ανατολή. Απόκτησε μεγάλη δόξα και η μεγαλύτερη
ευτυχία του ήταν η υποδοχή που του έκανε η ιδιαίτερη πατρίδα του, το Όντενσε, που τον κάλεσε στα 1867.
Πέθανε στις 4 Αυγούστου 1875 στην Κοπεγχάγη.

Έργο
Οι κυριότεροι ήρωες των παραμυθιών του είναι φτωχοί και αδικημένοι άνθρωποι, που όμως έχουν
ασυνήθιστα ψυχικά χαρίσματα, ευγένεια, ταλέντο, μεγαλοψυχία. Τα έργα του χαρακτηρίζονται από δράση,
χιούμορ και λεπτή σάτιρα. Η δημιουργία του Άντερσεν αποτελεί την κορυφή στις ρεαλιστικές τάσεις της
δανικής φιλολογίας του 19ου αιώνα. Διηγήματα, δράματα, αλλά προπάντων παραμύθια, όλα του τα έργα
διαπνέονται από γλυκιά μελαγχολία, συγκίνηση και ειλικρίνεια.
 Μερικά από τα πολύ γνωστά παραμύθια του είναι:
•Den lille havfrue (Η μικρή γοργόνα)
•Kejserens nye klæder (Τα καινούρια ρούχα του αυτοκράτορα)
•De vilde svaner (Οι αγριόκυκνοι)
•Snedronningen (Η Βασίλισσα του χιονιού)
•Prinsessen på ærten (Η Βασιλοπούλα και το ρεβίθι)
•Tommelise (Η Τοσοδούλα)
•Den grimme ælling (Το ασχημόπαπο)
•De røde sko (Τα κόκκινα παπούτσια)
•Holger Danske (Χόλγκερ ο Δανός)
•Den lille pige med svovlstikkerne (Το κοριτσάκι με τα σπίρτα)
•Den standhaftige tinsoldat (Το μολυβένιο στρατιωτάκι)
•Dyndkongens datter (Η δύναμη της αγάπης)
•En rose fra Homers grav (Ένα τριαντάφυλλο από τον τάφο του Ομήρου)
Πολλά από τα παραμύθια του είναι πασίγνωστα παγκοσμίως, μεταφράστηκαν σε όλες τις γλώσσες του κόσμου και
υπερέβησαν τα πλαίσια του απλού λογοτεχνήματος (Τα καινούρια ρούχα του αυτοκράτορα, Η Βασιλοπούλα και το
ρεβίθι, Το ασχημόπαπο, Το κοριτσάκι με τα σπίρτα, Ο μολυβένιος στρατιώτης). Επιλογή των παραμυθιών του
δημοσιεύτηκε από τις εκδόσεις "ΑΤΛΑΝΤΙΣ" σε μετάφραση Ν.&Δ. Βοσταντζή. Αρκετά από αυτά εμφανίστηκαν και
στα Μικρά Κλασσικά Εικονογραφημένα
Ζαραμπούκα Σοφία
ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗΣ
ΧΡΗΣΤΟΣ
H Σοφία Ζαραμπούκα γράφει και εικονογραφεί βιβλία για παιδιά εδώ και 45 χρόνια.

Σπούδασε ζωγραφική και θέατρο στην Ελλάδα. Οι δάσκαλοι που την επηρέασαν είναι η Έλλη Γιωτοπούλου, ο Γιάννης
Τσαρούχης, ο Τάσσος και ο Κάρολος Κουν. Στην Αμερική σπούδασε γραφικές τέχνες και εικονογράφηση στα
πανεπιστήμια Howard και Αmerican στην Ουάσινγκτον, Radcliffe στη Βοστόνη και Syracuse στη Νέα Υόρκη.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, εργάστηκε στις εκδόσεις του Γραφείου Δοξιάδη, δίδαξε αισθητική του εντύπου στο
Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο και σχεδίασε σκηνικά και κοστούμια για το Θέατρο Τέχνης.Το πρώτο παιδικό
βιβλίο της, «Στο δάσος», εκδόθηκε από τη Νανά Καλλιανέση το 1975, λίγους μήνες μετά την πτώση της Χούντας και
την επάνοδο της δημοκρατίας στην Ελλάδα και είναι ένα αλληγορικό παραμύθι με θέμα τη δικτατορία.

Έκτοτε, έχει δημιουργήσει 80 βιβλία για παιδιά, και τα θέματά της είναι πάντα επίκαιρα, αν και βασίζονται σε
διασκευές από την αρχαία γραμματεία. Πολλά βιβλία της έχουν εκδοθεί και στο εξωτερικό.

Βραβεύθηκε για τη Λυσιστράτη στην Έκθεση Βιβλίου της Λειψίας. Η Ακαδημία Αθηνών τη βράβευσε για το σύνολο
του έργου της.
Το πρώτο παιδικό βιβλίο της, «Στο δάσος», εκδόθηκε από τη Νανά Καλλιανέση το 1975, λίγους μήνες μετά την
πτώση της Χούντας και την επάνοδο της δημοκρατίας στην Ελλάδα και είναι ένα αλληγορικό παραμύθι με θέμα τη
δικτατορία.

Έκτοτε, έχει δημιουργήσει 80 βιβλία για παιδιά, και τα θέματά της είναι πάντα επίκαιρα, αν και βασίζονται σε
διασκευές από την αρχαία γραμματεία. Πολλά βιβλία της έχουν εκδοθεί και στο εξωτερικό.

Βραβεύθηκε για τη Λυσιστράτη στην Έκθεση Βιβλίου της Λειψίας. Η Ακαδημία Αθηνών τη βράβευσε για το
σύνολο του έργου της.

«Η Σοφία Ζαραμπούκα ενσάρκωσε όχι απλά μια ανανέωση, αλλά κάτι περισσότερο. Μια τομή στο
εικονογραφημένο βιβλίο. Στις ζωγραφιές της, το απλό γίνεται σπουδαίο, το φτωχό υλικό φαντάζει ζάπλουτο, το
λιτό αναδείχνεται λαμπερό, πάντα απέριττα και καίρια».

Κάποια από τα βιβλία της είναι: Ομήρου Οδύσσεια

Ο γατοβουτηχτής
Ο Ρίκης ή ο Πίκης ολυμπιονίκης
Επανάσταση 1821
ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΤΡΙΒΙΖΑΣ
ΚΟΛΟΚΑΣ
Σπουδές και ενασχόληση
• Γεννήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 1946 στην Αθήνα
• Σπούδασε νομικά και οικονομικά και είναι
καθηγητής εγκληματολογίας στην [Αγγλία] . Διδάσκει στο Πανεπιστήμιο
του Ρέντινγκ, ενώ διατελεί ομότιμος καθηγητής και σε άλλα πανεπιστήμια.
Είναι γνωστός ως συγγραφέας βιβλίων για παιδιά από τεσσάρων χρονών
και άνω. Όλα του τα έργα τα χαρακτηρίζει πρωτοτυπία και μεγάλη
φαντασία.
• Έχει γράψει περίπου 200 βιβλία μεταξύ των οποίων μυθιστορήματα,
θεατρικά έργα, αλφαβητάρια, διηγήματα, κόμικς, εκπαιδευτικά βιβλία, ενώ
έχει συνεργαστεί και με παιδικά περιοδικά. Από τα πιο γνωστά του έργα
είναι η Φρουτοπία και το "Νησί των πυροτεχνημάτων
Διακρίσεις και βραβεύσεις
Ο Ευγένιος Τριβιζάς έχει βραβευθεί από τους οργανισμούς:
• Ακαδημία Αθηνών
• Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών
• Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου
• Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά
• Έχει πάρει τα εξής βραβεία:
• Ελληνικό Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας
• Parents Choice Amazing Accomplishment Award
• The Sheffield's Children's Book Award Commendation
• Hudson, Massachusetts Children's Choice Award
• Arizona Library Association Young Readers Award
• Επίσης, το 2012 προτάθηκε για το διεθνές βραβείο παιδικής λογοτεχνίας Άστριντ Λίντγκρεν του 2013.
ΖΩΡΖ ΣΑΡΗ
ΚΑΤΙΑ ΚΟΥΚΟΒΙΝΟΥ
 Η Ζωρζ Σαρή γεννήθηκε στην Αθήνα στις 22 Αυγούστου 1925. Έζησε 87 χρόνια, μέχρι τις 9 Ιουνίου 2012
Ήταν Ελληνίδα ηθοποιός και συγγραφέας, κυρίως παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας. Η μητέρα της ήταν Γαλλίδα από τη
Σενεγάλη και ο πατέρας της από το Αϊβαλί. Τα παιδικά της χρόνια τα έζησε στην Ελλάδα, όπου τελείωσε το δημοτικό και το
γυμνάσιο. Πριν ολοκληρώσει τις σπουδές της, άρχισε ο πόλεμος του 1940. Άρχισε από πολύ μικρή να ασχολείται με το θέατρο, με
δάσκαλο τον Βασίλη Ρώτα.
Στα χρόνια της Κατοχής, και αφού τελείωσε το σχολείο, άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα υποκριτικής στη Δραματική Σχολή
του Δημήτρη Ροντήρη. Τα χρόνια αυτά απέκτησε πολλές εμπειρίες, οι οποίες αποτέλεσαν αργότερα βασικό θέμα ορισμένων
βιβλίων της αλλά και συνεισέφεραν στην σταδιοδρομία της ως ηθοποιού του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.

Στη διάρκεια του πολέμου η Ζωρζ Σαρή συμμετείχε στην Αντίσταση και στην ΕΠΟΝ (μια οργάνωση νέων με στόχο της απελευθέρωση της νέας γενιάς).
Περιγράφοντας εκείνα τα χρόνια η ίδια λέει:
«Τα χρόνια της Κατοχής ήταν χρόνια χαράς και ελευθερίας».
«Από δυστυχισμένοι γίναμε ευτυχισμένοι. Και αυτό γιατί διαλέξαμε το δρόμο της ζωής και ας υπήρχε θάνατος μέσα. Θρηνούσαμε και χαιρόμασταν όλοι μαζί. Δε
φοβόμασταν όμως. Υπήρχε ένας στόχος, η απελευθέρωση»
Το 1947, αναγκάστηκε να φύγει εξόριστη για το Παρίσι. Εκεί δούλεψε σε διάφορες δουλειές, ενώ συγχρόνως φοιτούσε στη σχολή υποκριτικής του Σαρλ Ντιλέν. Στο
Παρίσι γνώρισε σημαντικούς ανθρώπους, όπως ο Κώστας Αξελός, η Μελίνα Μερκούρη, ο Άδωνις Κύρου, ο Μαρσέλ Μαρσώ και πολλοί άλλοι. Εκείνα τα χρόνια
συνάντησε και τον Αιγυπτιώτη χειρουργό Μαρσέλ Καρακώστα, με τον οποίο παντρεύτηκε και έκαναν δύο παιδιά.
Το 1962 επέστρεψε στην Ελλάδα και άρχισε να εμφανίζεται στο θέατρο και τον κινηματογράφο δίπλα σε γνωστά ονόματα ηθοποιών. Η περίοδος αυτή διήρκεσε μέχρι την
εποχή της Δικτατορίας, όταν η Ζωρζ Σαρή και ορισμένοι φίλοι της ηθοποιοί αποφάσισαν να κάνουν παθητική αντίσταση και να μην ξαναπαίξουν στο θέατρο. «Δε
φανταζόμασταν ότι θα κρατούσε τόσα χρόνια η Δικτατορία... Λέγαμε επτά μήνες, όχι επτά χρόνια!».
Το καλοκαίρι εκείνο, στερημένη από κάποια μορφή έκφρασης, άρχισε να γράφει το πρώτο της μυθιστόρημα. Ο Θησαυρός της Βαγίας ξεκίνησε σαν παιχνίδι με τα
παιδιά που είχε γύρω της, όπως ομολογεί και η ίδια. Το βιβλίο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1969 και είχε μεγάλη επιτυχία, ενώ αργότερα μεταφέρθηκε και στην τηλεόραση.
Τότε αποφάσισε να στραφεί στο γράψιμο. Την προσωπική αυτή επιλογή δικαιολογεί η ίδια σε μια συνέντευξή της: «Στο γράψιμο βρήκα ό,τι δεν μπορούσα να βρω στο
θέατρο, ίσως γιατί δεν ήμουν πρωταγωνίστρια και ίσως γιατί δεν ήμουν σε θέση να διαλέξω τους ρόλους που ο θιασάρχης ή ο σκηνοθέτης διάλεγαν για μένα. Τώρα φέρω
ακέραιη την ευθύνη των βιβλίων μου. Κάνω αυτό που θέλω, αυτό που μπορώ»
Ωστόσο, η Ζωρζ Σαρή δεν έμεινε μόνο στη συγγραφή βιβλίων παιδικής λογοτεχνίας. Προσπάθησε με κάθε τρόπο να διαδώσει το παιδικό βιβλίο και να κρατήσει ζωντανή και άμεση επαφή με το
κοινό της. Έτσι άρχισε να πηγαίνει σε σχολεία σε όλη την Ελλάδα και να κάνει ομιλίες. Κατά καιρούς, μέσα από κάποια άρθρα της και με τη συμμετοχή της σε λογοτεχνικές συζητήσεις, έλαβε ενεργό
μέρος σε θέματα που αφορούσαν την παιδική λογοτεχνία, όπως τα κόμικς, η θεματολογία του παιδικού βιβλίου και η θέση της γυναίκας σε αυτό.

Συναρπαστικό είναι πως πολλά από τα βιβλία της αφορούν και από ένα διαφορετικό μέρος της ζωής της.

Η φιλία της με την Άλκη Ζέη οδήγησε στην από κοινού συγγραφή του βιβλίου Ε.Π.

Έχει γράψει πολλά όμορφα βιβλία, μερικά από τα οποία είναι :

Ο θησαυρός της Βαγίας (1969 - 1991 Εκδόσεις Κέδρος, 1992 - σήμερα Εκδόσεις Πατάκη)
Το ψέμα (1970 Εκδόσεις Περγαμηνή, 1971 - 1991 Εκδόσεις Κέδρος, 1992 - σήμερα Εκδόσεις Πατάκη)
Το γαϊτανάκι (1973 - 1991 Εκδόσεις Κέδρος, 1992 - σήμερα Εκδόσεις Πατάκη)
Κόκκινη κλωστή δεμένη (1974 - 1991 Εκδόσεις Κέδρος, 1992 - σήμερα Εκδόσεις Πατάκη)
Τα γενέθλια (1977 - 1991 Εκδόσεις Κέδρος, 1992 - σήμερα Εκδόσεις Πατάκη)
Τα στενά παπούτσια (1979 - 1991 Εκδόσεις Κέδρος, 1992 - σήμερα Εκδόσεις Πατάκη)
Νινέτ (1993 - σήμερα Εκδόσεις Πατάκη)
ΕΠ (με την Άλκη Ζέη) (1995 - σήμερα Εκδόσεις Πατάκη)
Μια αγάπη για δύο (με την Αργυρώ Κοκορέλλη) (1996 - σήμερα Εκδόσεις Πατάκη)
Ο χορός της ζωής (1998 - σήμερα Εκδόσεις Πατάκη)
Σοφία (1998 - σήμερα Εκδόσεις Πατάκη)
Ο κύριός μου (2002 - σήμερα Εκδόσεις Πατάκη)
Ο πόλεμος, η Μαρία και το αδέσποτο (2003 - σήμερα Εκδόσεις Πατάκη)
Τότε (2004 - σήμερα Εκδόσεις Πατάκη)
Γράμμα απ' την Οδησσό (2005 - σήμερα Εκδόσεις Πατάκη)
Το προτελευταίο σκαλοπάτι (2009 - σήμερα Εκδόσεις Πατάκη)
Βραβεία
Το 1994 βραβεύτηκε με το Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου για το μυθιστόρημα Νινέτ.
Το 1995 και το 1999 βραβεύτηκε από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.
Το 1988 προτάθηκε για το βραβείο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.
Ως ηθοποιός έχει βραβευτεί το 1960 με το βραβείο Β' Γυναικείου ρόλου
του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Ήταν επίτιμο μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Συγγραφέων από το 1972 μέχρι και τον θάνατό της
Ο αγαπημένος μου συγγραφέας !
ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΤΡΙΒΙΖΑΣ!!!
ΚΥΡΙΑΖΟΠΟΥΛΟΥ ΦΑΙΔΡΑ
 ΟΙ ΣΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΤΟΥ !!!

• Ο Ευγένιος Τριβιζάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Σπούδασε νομικά και οικονομικά και είναι
καθηγητής εγκληματολογίας στην [[Αγγλία] . Διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Ρέντινγκ, ενώ διατελεί ομότιμος
καθηγητής και σε άλλα πανεπιστήμια. Είναι γνωστός ως συγγραφέας βιβλίων για παιδιά από τεσσάρων
χρονών και άνω. Όλα του τα έργα τα χαρακτηρίζει πρωτοτυπία και μεγάλη φαντασία.

• Έχει γράψει περίπου 200 βιβλία μεταξύ των οποίων μυθιστορήματα, θεατρικά έργα, αλφαβητάρια, διηγήματα,
κόμικς, εκπαιδευτικά βιβλία, ενώ έχει συνεργαστεί και με παιδικά περιοδικά. Από τα πιο γνωστά του έργα είναι
η Φρουτοπία και το "Νησί των πυροτεχνημάτων".

• Τα θεατρικά του έργα "Το όνειρο του σκιάχτρου" παίχτηκε το 1992 στο θέατρο του Βρετανικού Μουσείου της
Αγγλίας στα πλαίσια του European Arts Festival. Τον ίδιο χρόνο το έργο του Χίλιες και Μία Γάτες σε μετάφραση
του Z. Rudrinski βραβεύτηκε με το Α΄ Βραβείο στον παγκόσμιο διαγωνισμό θεατρικού έργου που οργάνωσε το
Πολωνικό Κέντρο Τέχνης για τη Νεότητα. Το 1993 το βιβλίο του Τα Τρία Μικρά Λυκάκια έφτασε στη δεύτερη
θέση των αμερικάνικων παιδικών best sellers (Picture Books).

• Βιβλία του Ευγένιου Τριβιζά έχουν μεταδοθεί από το BBC, έχουν περιληφθεί στα αναγνωστικά ελληνικών και
αμερικανικών σχολείων και έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γερμανικά, ισπανικά, ολλανδικά, σουηδικά,
ιαπωνικά και πολλές άλλες γλώσσες.
Ο ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΤΡΙΒΙΖΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ!!!
ΑΛΚΗ ΖΕΗ
• ΚΩΣΤΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
Η Άλκη Ζέη γεννήθηκε στην Αθήνα στις 15 Δεκεμβρίου του 1923. Ο πατέρας της, Ζήνων
Ζέης, ήταν τραπεζικός υπάλληλος, μεγαλωμένος στην Κρήτη, αλλά με καταγωγή από
την Άνδρο και η μητέρα της, Έλλη Σωτηρίου, ήταν από τη Σάμο και είχε περάσει τα
παιδικά της χρόνια στη Σμύρνη. Η Ζέη έζησε ως παιδί στη Σάμο, μαζί με τη μεγαλύτερή
της αδελφή . Φοίτησε αρχικά στην ιδιωτική Ιόνιο Σχολή, όπου γνώρισε τη φίλη της και
μετέπειτα συγγραφέα Ζωρζ Σαρή.

Τα τελευταία τρία χρόνια του γυμνασίου η Ζέη πήγε στην επίσης ιδιωτική Σχολή
Αηδονοπούλου. Εκείνη την περίοδο ο θείος της, Πλάτων Σωτηρίου (αδελφός της μητέρας
της), παντρεύτηκε τη γνωστή συγγραφέα Διδώ Σωτηρίου, η οποία βοήθησε τη Ζέη να
ασχοληθεί με τη συγγραφή.
Ενώ ήταν μαθήτρια στη Σχολή Αηδονοπούλου συμμετείχε στον όμιλο κουκλοθεάτρου
της σχολής της που διεύθυνε η καθηγήτρια τέχνης Ελένη Περράκη-Θεοχάρη. Τότε
ξεκίνησε να γράφει έργα για κουκλοθέατρο και ένας από τους χαρακτήρες που
δημιούργησε, ο Κλούβιος, έγινε μετέπειτα ένας από τους κυριότερους ήρωες
του κουκλοθεάτρου Αθηνών «Μπάρμπα Μυτούσης» που ίδρυσε η Περράκη-Θεοχάρη.

Πολύ σημαντικά και γνωστά έργα της είναι «Το καπλάνι της βιτρίνας» , «Η μωβ
ομπρέλα», «Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της», «Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου».
Έχει λάβει πάρα πολλά για τα έργα της όπως το Κρατικό Βραβείο παιδικού βιβλίου
(1992) και το βραβείο του λογοτεχνικού περιοδικού «Διαβάζω» (2003).
Koyoharu Gotouge
• ΜΑΡΚΑΤΟΥ ΜΑΡΙΑ
 Ο Gotouge γεννήθηκε στο νομό Φουκουόκα της Ιαπωνίας στις 5 Μαΐου 1989. Ο συγγραφέας
χρησιμοποιεί ένα καλλιτεχνικό ψευδώνυμο για να διατηρήσει την ανωνυμία του.
Το 2013, ο Gotouge έκανε το ντεμπούτο του στα 70α Βραβεία Νεοφερμένου Manga Jump Treasure
με το έργο Kagarigari . Ακολούθησαν άλλες επιτυχίες: Το Monju Shirō Kyōdai , που δημοσιεύθηκε
στο Jump Next! το 2014. Το Rokkotsu-san, που δημοσιεύθηκε στο Εβδομαδιαίο Άλμα Shōnen το
2014. και το Χαενιουά νο Ζιγκ-ζαγκ , που δημοσιεύθηκε στο Εβδομαδιαίο Άλμα Shōnen το 2015.
Αφού το Haeniwa no Zigzag απέτυχε να είναι μια σειρά σε συνέχειες, ο Tatsuhiko Katayama (ο
πρώτος εκδότης του Gotouge) πρότεινε να ξεκινήσει μια σειρά με ένα «εύληπτο θέμα». Το
ντεμπούτο έργο του Gotouge Kagarigari θα χρησίμευε ως βάση για τον Demon Slayer. Η σειρά
δημοσιεύθηκε στο Weekly Shōnen Jump από τις 15 Φεβρουαρίου 2016 έως τις 18 Μαΐου 2020.
Έγινε επιτυχία, με πάνω από 150 εκατομμύρια αντίτυπα σε κυκλοφορία (συμπεριλαμβανομένων
ψηφιακών αντιγράφων) από τον Φεβρουάριο του 2021, καθιστώντας το μία από τις σειρές manga
με τις περισσότερες πωλήσεις όλων των εποχών.

Τον Φεβρουάριο του 2021, ο Gotouge ανακοίνωσε ότι το επόμενο έργο τους θα ήταν μια ρομαντική
κωμωδία επιστημονικής φαντασίας.
 Βραβεία και διακρίσεις
•Το 2020, ο Gotouge έλαβε το 2ο Βραβείο Εκδοτικής Κουλτούρας Noma της Kodansha, το οποίο
τιμά όσους συνέβαλαν στην «επανεφεύρεση των εκδόσεων». Ο Gotouge έλαβε το βραβείο λόγω
των πωλήσεων του franchise, οι οποίες ενίσχυσαν ολόκληρη την εκδοτική βιομηχανία από το
2019 έως το 2020. Την ίδια χρονιά, ο Gotouge κέρδισε επίσης το βραβείο καλύτερου
σεναρίου/πρωτότυπης ιστορίας στο Φεστιβάλ Anime Award του Τόκιο.
•Τον Φεβρουάριο του 2021, ο Gotouge συμπεριλήφθηκε ως "Phenoms" στην ετήσια λίστα του
Time με τους 100 πιο σημαντικούς ανθρώπους, καθιστώντας τους τον πρώτο καλλιτέχνη manga
που έλαβε το επίτευγμα. Τον Μάρτιο του 2021, ο Gotouge κέρδισε το βραβείο νέου καλλιτέχνη
στην κατηγορία καλών τεχνών των μέσων ενημέρωσης των βραβείων σύστασης του Υπουργού
Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού, Επιστημών και Τεχνολογίας Καλών Τεχνών 2020.
•Το 2021, ο Gotouge έλαβε το Ειδικό Βραβείο του 25ου ετήσιου Πολιτιστικού Βραβείου Tezuka
Osamu. Το 2021, ο Gotouge κέρδισε το μεγάλο βραβείο του τμήματος Κόμικς των 50ων
Βραβείων της Ένωσης Γελοιογράφων της Ιαπωνίας.
ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ
•Kagarigari (2013) — αυτοτελές

•Monju Shirō Kyōdai (2014) — αυτοτελές που εκδόθηκε στο Shueisha's Jump Next!

•Rokkotsu-san (2014) — αυτοτελές που εκδόθηκε στο Shueisha's Weekly Shōnen Jump

•Haeniwa no Zigzag (2015) — αθτοτελές που εκδοθηκε στο Shueisha's Weekly Shōnen Jump

•Demon Slayer: Kimetsu no Yaiba (2016–2020) — σειρά στο Shueisha's Weekly Shōnen Jump
σε 23 τόμους

•Koyoharu Gotouge's Short Stories (2019) — Τόμος των αυτοτελών έργων του Gotouge που
εκδόθηκαν από τη Shueisha
 Τζεφ Κίνι
ΜΑΡΣΕΛΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΤΖΕΦ ΚΙΝΙ
• Ο Τζεφ Κίνι γεννήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 1971 στο Φορντ Ουάσιγκτον της πολιτείας
Μέρυλαντ των Η.Π.Α. Είναι σχεδιαστής ηλεκτρονικών παιχνιδιών και συγγραφέας.

• Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Ουάσιγκτον και το 1995 μετακόμισε στην Νέα Αγγλία και
έγραψε την επιτυχημένη σειρά βιβλίων του με τίτλο «Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα»

• Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Μέρυλαντ. Το 1998 άρχισε να γράφει τις περιπέτειες του
"χάρτινου" ήρωα του, στο βιβλίο «Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα», το οποίο αρχικά
δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο, κερδίζοντας ένα φανατικό κοινό. Το πρώτο βιβλίο εκδόθηκε το
2007 και αμέσως κατέκτησε την πρώτη θέση σε λίστες μπεστ σέλερ των ΗΠΑ, ενώ έγινε και
κινηματογραφική ταινία. Έχει γράψει 17 πολύ αστεία βιβλία.

• Του Τζεφ Κίνι αρέσει έκτος από το να γράφει, να παίζει μαζί με τους δυο γιους του
ποδόσφαιρο, κρυφτό και λάστιχο.
 Σειρά βιβλίων

Το Ημερολόγιο ενός σπασίκλα: Τα χρονικά του Γκρεγκ Χέφλι, Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα 10:Τον παλιό καλό καιρο

Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα 2:Ο Ρόντρικ δεν παίζεται Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα 11:Όλα για όλα

Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα 3:Το ποτήρι ξεχείλισε Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα 12:Η απόδραση

Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα 4:Σκυλίσια ζωή, Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα 13:Αδέσποτες χιονόμπαλες,

Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα 5:Η σκληρή αλήθεια, Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα 14:Κακός χαμός

Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα 6:Μέρες πανικού, Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα 15: Στα βαθιά

Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα 7:Στους δυο τρίτος δε χωρεί, Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα 16:Μεγάλη ευκαιρία
Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα 8:Τρελή γκαντεμιά, Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα 17: Σκληρό Ροκ
Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα 9:Θα πάει μακριά η βαλίτσα,
ΑΛΚΗ ΖΕΗ
ΠΟΥΛΙΟΣ ΝΙΚΟΣ
Τόπος και χρονολογία γέννησης:

Η Αγγελική «Άλκη» Ζέη (Αθήνα, 15 Δεκεμβρίου 1923 - Αθήνα, 27 Φεβρουαρίου 2020) ήταν Ελληνίδα.

Στοιχεία για την οικογένεια:

Ενώ φοιτούσε στη δραματική σχολή το 1943 γνώρισε τον μελλοντικό της σύζυγο, το θεατρικό συγγραφέα Γιώργο Σεβαστίκογλου
(1913-1990) κολλητό φίλο του Καρόλου Κουν, με τον οποίο παντρεύτηκε το 1945. Το 1948, ύστερα από την ήττα του ΔΣΕ στον εμφύλιο, ο
σύζυγός της διέφυγε στην Τασκένδη. Η Ζέη προσπάθησε να τον ακολουθήσει αλλά τη συνέλαβαν και την εξόρισαν στη Χίο λόγω των
πολιτικών της πεποιθήσεων. Ύστερα από προσπάθειες έξι ετών, και αφού ταξίδεψε για 6 νύχτες από τη Ρωσία για την Ιταλία, το 1954
επανασυνδέθηκε με τον σύζυγο της στην Τασκένδη. Απέκτησαν δυο παιδιά, την Ειρήνη (1956) και τον Πέτρο (1959).

Λίγα λόγια για την παιδική της ηλικία:

Η Άλκη Ζέη γεννήθηκε στην Αθήνα. Ο πατέρας της, Ζήνων Ζέης, ήταν τραπεζικός υπάλληλος, μεγαλωμένος στην Κρήτη, αλλά με
καταγωγή από την Άνδρο και η μητέρα της, Έλλη Σωτηρίου, ήταν από τη Σάμο και είχε περάσει τα παιδικά της χρόνια στη Σμύρνη. Η Ζέη
έζησε ως παιδί στη Σάμο, μαζί με τη μεγαλύτερή της αδελφή, όσον καιρό η μητέρα της ανάρρωνε από φυματίωση σε σανατόριο στην
Πάρνηθα. Επιστρέφοντας στην Αθήνα οικογενειακώς το 1937, φοίτησε αρχικά στην ιδιωτική Ιόνιο Σχολή, όπου γνώρισε τη φίλη της και
μετέπειτα συγγραφέα Ζωρζ Σαρή. Η δεύτερη, περιγράφει τα χρόνια που φοιτούσε μαζί και τη φιλία της με τη Ζέη στο βιβλίο της Ε.Π.. Τα
τελευταία τρία χρόνια του γυμνασίου η Ζέη πήγε στην επίσης ιδιωτική Σχολή Αηδονοπούλου. Εκείνη την περίοδο ο θείος της, Πλάτων
Σωτηρίου (αδελφός της μητέρας της), παντρεύτηκε τη γνωστή συγγραφέα Διδώ Σωτηρίου, η οποία βοήθησε τη Ζέη να ασχοληθεί με τη
συγγραφή. Ενώ ήταν μαθήτρια στη Σχολή Αηδονοπούλου συμμετείχε στον όμιλο κουκλοθεάτρου της σχολής της που διεύθυνε η
καθηγήτρια τέχνης Ελένη Περράκη-Θεοχάρη. Τότε ξεκίνησε να γράφει έργα για κουκλοθέατρο και ένας από τους χαρακτήρες που
δημιούργησε, ο Κλούβιος, έγινε μετέπειτα ένας από τους κυριότερους ήρωες του κουκλοθεάτρου Αθηνών «Μπάρμπα Μυτούσης» που
ίδρυσε η Περράκη-Θεοχάρη.

Οι σπουδές:

Κατά την περίοδο της κατοχής έχει δηλώσει πως είχε ενταχθεί στην ΕΠΟΝ, παρακινούμενη από τη Διδώ Σωτηρίου. Παράλληλα σπούδασε
φιλοσοφία του θεάτρου στη Φιλοσοφική του πανεπιστημίου των Αθηνών και υποκριτική στη δραματική σχολή του Εθνικού Ωδείου
Αθηνών. Το 1957 μετακόμισαν στη Μόσχα, όπου σπούδασε και στο τμήμα σεναριογραφίας του Ινστιτούτου Κινηματογράφου της Μόσχας.
Πρώτη επαφή με το γράψιμο:

Τα τελευταία τρία χρόνια του γυμνασίου η Ζέη πήγε στην επίσης ιδιωτική Σχολή Αηδονοπούλου. Εκείνη την περίοδο ο θείος της, Πλάτων
Σωτηρίου (αδελφός της μητέρας της), παντρεύτηκε τη γνωστή συγγραφέα Διδώ Σωτηρίου, η οποία βοήθησε τη Ζέη να ασχοληθεί με τη
συγγραφή. Ενώ ήταν μαθήτρια στη Σχολή Αηδονοπούλου συμμετείχε στον όμιλο κουκλοθεάτρου της σχολής της που διεύθυνε η
καθηγήτρια τέχνης Ελένη Περράκη-Θεοχάρη. Τότε ξεκίνησε να γράφει έργα για κουκλοθέατρο και ένας από τους χαρακτήρες που
δημιούργησε, ο Κλούβιος.

Τα πιο σημαντικά έργα:

Το καπλάνι της βιτρίνας (1963) Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου (1971)

Οι Διακρίσεις – Βραβεία:

Κάποιες από αυτές είναι: 1968 ALA Notable Book selection Το καπλάνι της βιτρίνας

1974 ALSC Mildred Batchelder (Η.Π.Α.) Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου

1992 Κρατικό Βραβείο παιδικού βιβλίου
2012 Επίτιμη Διδάκτωρ του Παιδαγωγικού Τμήματος Πανεπιστημίου Κύπρου
2008 Ο ψεύτης παππούς στη βραχεία λίστα των βραβείων του λογοτεχνικού περιοδικού «διαβάζω»
2010 Βραβείο Νέων Ευρωπαίων (Γαλλία) Ο ψεύτης παππούς
Υποψήφια για το βραβείο παιδικής λογοτεχνίας Χανς Κρίστιαν Άντερσεν 2004
2019 Ταξιάρχης του Τάγματος Τεχνών και Γραμμάτων από το ΥΠΠΟ της Γαλλίας
Πηνελόπη Δέλτα

-ΣΓΩΡΟΥ-
 Παιδική ηλικία – Οικογένεια – Σπουδές
Πρώτη επαφή με το γράψιμο
• Η Πηνελόπη Μπενάκη - Δέλτα γεννήθηκε στις 24 Απριλίου του 1874, στην Αλεξάνδρεια της
Αιγύπτου. Οι γονείς της ήταν ο επιχειρηματίας και εθνικός ευεργέτης Εμμανουήλ Μπενάκης και η
Βιργινία Χωρέμη, μέλος της ισχυρής τότε εμπορικής οικογένειας Χωρέμη της Αλεξάνδρειας. Είχε,
επίσης, πέντε αδέρφια.
• Τα παιδικά της χρόνια τα πέρασε στο αυστηρό αρχοντικό περιβάλλον του σπιτιού της και τα
καλοκαίρια ταξίδευε στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Τις σχολικές της γνώσεις τις κάλυψε με κατ’
οίκoν μαθήματα και έμαθε ξένες γλώσσες και ελληνικά με βάση την καθαρεύουσα.
• Η σύγκριση των ελληνικών μαθητικών βιβλίων με τα αντίστοιχα ξενόγλωσσα την έκανε να
συνειδητοποιήσει την ανάγκη για την συγγραφή παιδικών βιβλίων γραμμένων σε απλή γλώσσα. Ο
σύζυγός της Στέφανος Δέλτας τής έδωσε τη δυνατότητα να μελετήσει με κάθε άνεση τη
λογοτεχνική παραγωγή της δημοτικής γλώσσας και να έρθει σε επαφή με τους πρώτους
δημοτικιστές. Έτσι, το 1909, δημοσίευσε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Για την Πατρίδα».
• Η Πηνελόπη Δέλτα ζούσε πάντα με το όραμα της Μεγάλης Ιδέας, που το ενδυνάμωσαν οι
νικηφόροι Βαλκανικοί πόλεμοι και ανέλαβε σημαντικές πρωτοβουλίες για την περίθαλψη και την
οικονομική ενίσχυση των προσφύγων.
Σημαντικά έργα της Πηνελόπης Δέλτα

• Παραμύθι χωρίς όνομα – 1910

• Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου - 1911
• Τρελαντώνης - 1932
• Μάγκας – 1935
• Στα Μυστικά του Βάλτου - 1937
Xans Kristian Antersen
• ΣΤΑΡΑΣ ΜΑΝΟΣ
Ο Χανς Κρίστιαν¨Αντερσεν γεννήθηκε στις 2 Απριλίου 1805 και απεβίωσε στις 4
Αυγούστου 1875.Τα μέλη της οικογένειας του ήταν τα εξής , ο πατέρας του ήταν ο Χανς
¨Αντερσεν , η μητέρα του ήταν η ¨Ανε Μαρίε Αντερσντάτερ και η αδερφή του ήταν η
Κάρεν Μαίρη ¨Αντερσεν.¨Οταν ήταν μικρός έμεινε ορφανός διότι η οικογένειά του
ήταν φτωχή και δεν μπορούσε να τον κρατήσει άλλο οπότε τον πήγαν σε
ορφανοτροφείο.Οι ασχολίες του Χανς ήταν η ποίηση , το διάβασμα , το θέατρο και το
να γίνει ηθοποιός.Σπούδασε στη Βασιλική Σχολή Θεάτρου.Η πρώτη του επαφή με το
γράψιμο ήταν στα 22 του χρόνια , δηλαδή το 1827.Τα σημαντικότερα έργα του ήταν Το
κοριτσάκι με τα σπίρτα , Το ασχημόπαπο , Η τοσοδούλα , Η μικρή γοργόνα και Η
πριγκίπισσα και το ρεβίθι.Επίσης οι διακρίσεις του ήταν 9 .Το Τάγμα του Ερυθρού
Αετού, Πάνθεον Βραβείον Prometheus, Βαυαρικό Μαξιμιλιανό Τάγμα, Επιστήμες και
Τέχνες, Τάγμα του Πολικού Αστέρα, Ταξιάρχης 1ης κλάσης του Τάγματος του
Ντάνεμπρογκ, Καθηγητής, Decoration of the Cross of Honour of the Dannebrog και
Golden Paintbrush.
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΒΑΡΕΛΑ
ΣΥΡΙΓΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
H Αγγελική Βαρελλά γεννήθηκε το 1930 στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στην Αθήνα. Ήταν πτυχιούχος
του Ιστορικού-Αρχαιολογικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών. Για πρώτη φορά ασχολήθηκε με το
παιδικό βιβλίο το 1966 και έκτοτε αφοσιώθηκε στο λογοτεχνικό αυτό είδος, με έντονη παρουσία σε όλες τις
εκδηλώσεις (σχολεία, συλλόγους γονέων, δήμους, βιβλιοθήκες κτλ.) για το παιδί και το παιδικό βιβλίο όχι
μόνο στην Αθήνα αλλά σε όλη την Ελλάδα. Είχε βραβευτεί από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά, τον
Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και το Υπουργείο Παιδείας για τα αναγνωστικά που έγραψε για τα
παιδιά του δημοτικού σχολείου. Μετέφρασε και διασκεύασε στα ελληνικά πολλά ξένα βιβλία και
συνεργάστηκε με την ελληνική ραδιοφωνία, την τηλεόραση, και τα περιοδικά Ερυθρός Σταυρός,
Συνεργασία, Το Ρόδι κ.ά. Έργα της (σκετς και λοιπά θεατρικά) παίζονται στα σχολεία. Για πολλά χρόνια
διετέλεσε πρόεδρος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς, ενώ ήταν μέλος της Εθνικής Εταιρείας
Ελλήνων Λογοτεχνών, του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, της Λέσχης Μελέτης και Έρευνας της
Παιδικής Λογοτεχνίας Διαδρομές (και υπεύθυνη ύλης του ομώνυμου περιοδικού).
Για τη συγγραφή του βιβλίου Ο υπέροχος κόσμος των νικητών και για τη συμβολή της στη διάδοση του
μηνύματος των Special Olympics στους νέους τιμήθηκε από τον Οργανισμό των Special Olympics και από το
Υπουργείο Παιδείας. Το βιβλίο της Η Ελλάδα κι εμείς αναγράφηκε στον Τιμητικό Πίνακα (1968) της Διεθνούς
Οργάνωσης Βιβλίων για τη Νεότητα (ΙΒΒΥ). Το βιβλίο της Φιλενάδα, Φουντουκιά μου κέρδισε έναν από τους
τρεις επαίνους του Διεθνούς Βραβείου Παιδικής Λογοτεχνίας Janusz Korczak (1985) στην Πολωνία.
Προτάθηκε για το σύνολο του έργου της από τον κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου για το Βραβείο
Άντερσεν το 1990. Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Βιβλίου Γνώσεων 1998 για το έργο της Κόρινθος. Έφυγε
από τη ζωή στις 9 Αυγούστου 2022, σε ηλικία 92 ετών.
ΙΟΥΛΙΟΣ ΒΕΡΝ

ΤΖΑΓΚΑΡΑΚΗΣ
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
Ο Ιούλιος Βερν γεννήθηκε στη Γαλλία ( NANTI ) στις 08/02/1828 και πέθανε 24/03/1905 στην
Γαλλία ( ΑΜΙΕΝΗ ) .Η σύζυγος του ήταν η Ονορίν ντε Βιαν Μορέλ που απέκτησαν την Μισέλ Βερν
και δυο θετές κόρες . Σε μικρή ηλικία ήταν ευάνταστος και ήταν περιτριγυρισμένος από πλοία και
ναυτικούς ,αγάπησε την θάλασσα , τις ζωές και τις περιπέτειες των ναυτικών . Ήθελε να γίνει
ναυτικός αλλά δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ . Σε ηλικία έντεκα ετών προσπάθησε στα κρυφά να
μπει ως μούτσος σε πλοίο προς τις Ινδίες . Σπούδασε ως νομικός - δικηγόρος αλλά σύντομα
εγκατέλειψε την δικηγορία και ασχολήθηκε με την ποίηση, τη συγγραφή θεατρικών έργων και
μυθιστορημάτων, ιδιαίτερα γνωστός για τα μυθιστορήματά του και τη βαθιά επιρροή του στο
λογοτεχνικό είδος της επιστημονικής φαντασίας .
•Τα περισσότερα γνωστά μυθιστορήματά του είναι :
•Α) Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες.
•Β) 20.000 λεύγες κάτω από την θάλασσα .
•Γ) Ταξίδι στο κέντρο της Γης.

• Μερικά θεατρικά έργα του είναι:

A) Ένας Άνηψιός από την Αμερική.
Β) Τα τέκνα το πλοίαρχου Γκραντ .
γ) Κεραμπάν ο πεισματάρης .

Ο Βερν έγραφε για αεροπορικά και διαστημικά ταξίδια πριν εφευρεθούν τα αεροπλάνα και
πριν επινοηθούν τα μέσα ενός διαστημικού ταξιδιού . Είναι ο δεύτερος πιο μεταφρασμένος
συγγραφέας στον κόσμο μετά την Αγκάθα Κρίστι . Πολλά από τα βιβλία του γυρίστηκαν σε
κινηματογραφικές ταινίες ,κινούμενα σχέδια και τηλεοπτικές σειρές. Το πρώτο του μάλιστα
βιβλίο - έργο που εκδόθηκε το 1857 le sallon de 1857 .
Ασχολήθηκε με το χρηματιστήριο που το εξασφάλισε μια άνετη ζωή και την απαραίτητη οικονομική
σταθερότητα .
Τα βραβεία του ήταν ΧΙΟΥΓΚΟ καλύτερη δραματική παράσταση το 1962 και αναδρομικό βραβείο το
2014.
ΑΝΤΟΥΑΝ ΝΤΕ ΣΑΙΝΤ ΕΞΥΠΕΡΥ
ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ
ΧΡΗΣΤΟΣ
Ο Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ ήταν Γάλλος συγγραφέας, που έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό από το βιβλίο του «Ο
Μικρός Πρίγκιπας», το οποίο µεταφράστηκε σε 250 γλώσσες και έρχεται τρίτο σε πωλήσεις βιβλίο στην
παγκόσµια ιστορία,.
Γεννήθηκε στη Λυών της Γαλλίας στις 29 Ιουνίου 1900, στην οδό Peyrat 8, σηµερινή Antoine De Saint Exypery
και ήταν το 3ο παιδί των Antoine Jean Baptiste De Saint Exypery και της Marie Roger Fonscolombe.
Σε ηλικία µόλις 4 ετών έχασε τον πατέρα του. Από µικρός αγαπούσε τα παραµύθια. Παντρεύτηκε την Κονσουέλο
Σουνσίν ντε Σαντοβάλ.Το 1921 καθώς υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία στην Αεροπορία, µαθαίνει να πιλοτάρει
και αυτό θα καθορίσει τη µετέπειτα καριέρα του.
Εκτός από συγγραφέας και φιλόσοφος, ο Εξυπερύ υπήρξε µια από τις σηµαντικότερες µορφές της σύγχρονης
αεροπλοϊας. ∆ιετέλεσε δοκιµαστής αεροπλάνων της Air France και πολέµησε κατά το 2ο Παγκόσµιο Πόλεµο ως
πιλότος µαχητικού αεροσκάφους. Στα 1925 αρχίζει το συγγραφικό του έργο, γράφοντας το πρώτο του
µυθιστόρηµα, που διαδραµατίζεται στο χώρο της Αεροπορίας και 1 χρόνο αργότερα, προσλαµβάνεται σαν
πιλότος, στη Λατεκέρ.
Με το ξέσπασµα του Β΄ Παγκόσµιου Πολέµου επιστρέφει στην ενεργό υπηρεσία, αν και η κατάσταση της
υγείας του δεν ήταν καλή, για να αποστρατευτεί το 1940 στο Αλγέρι, λόγω ηλικίας. Αµέσως αναχωρεί για
τη Ν. Υόρκη, όπου καταπιάνεται µε τη συγγραφή του µεγάλου έργου του «Κάστρο» που συγκέντρωνε
τους στοχασµούς µιας ολόκληρης ζωής. Το 1943 εκδόθηκε το διασηµότερο έργο του «ο µικρός
πρίγκηπας».«Ο Μικρός Πρίγκιπας» έχει γραφτεί µε τέτοιο τρόπο που ο κάθε αναγνώστης, ανεξάρτητα
από την ηλικία βρίσκει οµοιότητες µε τον ίδιο του τον εαυτό και ταυτίζεται µε τον ξανθό παιδί που
ταξιδεύει σε άλλους πλανήτες προκειµένου να βρει το αληθινό νόηµα της ζωής. Ωστόσο, ο Αντουάν ντε
Σαιντ-Εξυπερύ δεν πρόλαβε να δει το βιβλίο του να τυπώνεται στα Γαλλικά (1946) ούτε να γευτεί την
επιτυχία. Στις 31 Ιουλίου 1944 εξαφανίστηκε µε το αεροπλάνο του στα ανοιχτά της Κορσικής κυνηγώντας
γερµανικά καταδιωκτικά.
 Άλκη Ζέη
«Αν διάλεξα να γράψω για τα παιδιά είναι γιατί θέλησα να αποτυπώσω όσα σημαντικά
έζησε η γενιά μου, που φοβάμαι μην ξεχαστούν όταν θα έχουμε φύγει εμείς».

ΣΥΛΙΑ ΧΑΒΑΤΖΙΟΓΛΟΥ
• Η Αγγελική «Άλκη» Ζέη (Αθήνα, 15 Δεκεμβρίου 1923 - Αθήνα, 27 Φεβρουαρίου 2020)
ήταν Ελληνίδα πεζογράφος και συγγραφέας, η οποία θεωρείται μία από τις σπουδαιότερες. Πολυβραβευμένη
για το έργο της, τιμήθηκε μεταξύ άλλων από την Ακαδημία Αθηνών. Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε 20
γλώσσες.

• Ο πατέρας της καταγόταν από την Κρήτη και η μητέρα της από τη Σάμο, όπου πέρασε τα πρώτα παιδικά της
χρόνια. Όταν άρχισε το σχολείο, η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στο Μαρούσι και στη συνέχεια στην Αθήνα.
Παντρεύτηκε τον θεατρικό συγγραφέα και σκηνοθέτη Γιώργο Σεβαστίκογλου, που πέθανε το 1991. Απέκτησαν
δύο παιδιά, την Ειρήνη και τον Πέτρο.

• Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και
στο Κινηματογραφικό Ινστιτούτο της Μόσχας, στο τμήμα σεναριογραφίας.

• Από το 1954 έως το 1964 έζησε σαν πολιτική πρόσφυγας στη Σοβιετική Ένωση. Το 1964 επιστρέφει
οικογενειακώς στην Ελλάδα, για να ξαναφύγουν πάλι όλοι μαζί με τον ερχομό της Χούντας το 1967. Αυτήν τη
φορά ο τόπος διαμονής τους είναι η Γαλλία, και συγκεκριμένα το Παρίσι, απ’ όπου επιστρέφουν μετά τη
δικτατορία.

• Από πολύ μικρή ασχολήθηκε με το γράψιμο. Στις πρώτες ακόμη τάξεις του Γυμνασίου άρχισε να γράφει
κείμενα για το κουκλοθέατρο, διηγήματα και νουβέλες, που δημοσιεύονταν σε διάφορα λογοτεχνικά
περιοδικά. Ένας από τους ήρωες που δημιούργησε, ο Κλούβιος, έγινε κατοπινά ο ήρωας του γνωστού
κουκλοθέατρου «Μπαρμπα-Μυτούσης», εμπνεύστρια του οποίου ήταν η Ελένη Θεοχάρη-Περάκη.

• Πρώτο της μυθιστόρημα είναι Το καπλάνι της βιτρίνας (1963), που το έχει εμπνευστεί από τα παιδικά της
χρόνια στη Σάμο και είναι σχεδόν αυτοβιογραφικό. Ακολουθεί μια σειρά μυθιστορημάτων για παιδιά, και το
1987 κυκλοφορεί το πρώτο της βιβλίο για μεγάλους Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα. Το 2013 κυκλοφόρησε το
αυτοβιογραφικό της βιβλίο Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο, και το 2017 το Πόσο θα ζήσεις ακόμα, γιαγιά;.
• Ο καθαρός τρόπος γραφής της, η γλωσσική αρτιότητα, η κριτική στάση απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις, το χιούμορ και η
διεισδυτική ματιά στα γεγονότα είναι τα χαρακτηριστικά των έργων της Άλκης Ζέη που το έχουν κάνει να αγαπηθεί από το
ελληνικό και το ξένο αναγνωστικό κοινό.

• Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα, Το καπλάνι της βιτρίνας και Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου συμπεριλαμβάνονται στα
διαχρονικά ευπώλητα βιβλία της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας. Τα βιβλία της απευθύνονται κυρίως στα παιδιά και τους
εφήβους, πάντα όμως διαβάζονται με μεγάλη ευχαρίστηση και από τους ενήλικες. Εμπνέονται από προσωπικές της εμπειρίες
υφαίνοντας την υπόθεσή τους παράλληλα με ιστορικά γεγονότα. Τα θέματα που πραγματεύονται είναι καθημερινά και
πανανθρώπινα.

• Το καπλάνι της βιτρίνας, το πρώτο της μυθιστόρημα, υπήρξε έργο-σταθμός για την ελληνική παιδική λογοτεχνία και θεωρείται
πλέον ένα κλασικό έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας για παιδιά, με συνεχείς επανεκδόσεις από το 1963 που πρωτοκυκλοφόρησε
στην Ελλάδα και πολλές μεταφράσεις και διακρίσεις στο εξωτερικό. Το 2021 διασκευάστηκε σε graphic novel από τη Γεωργία
Ζάχαρη και τη Στέλλα Στεργίου.

• Παράλληλα με το γράψιμο, η Άλκη Ζέη αγωνίστηκε ενεργά για την ελευθερία, την κοινωνική δικαιοσύνη και τη δημοκρατία,
συμμετέχοντας στο αριστερό κίνημα από τα χρόνια της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα. Η συμμετοχή της σ’ αυτό τον αγώνα
καθόρισε την προσωπική ζωή της.

• Η Άλκη Ζέη αποτελεί πρέσβειρα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας στο εξωτερικό, καθώς το σύνολο του έργου της είναι
μεταφρασμένο και κυκλοφορεί σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο. Η ίδια έχει επίσης μεταφράσει από τα γαλλικά, τα ιταλικά και τα
ρωσικά αρκετά βιβλία.

• Το 2010 τιμήθηκε με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου της. Το 2012 αναγορεύτηκε επίτιμη διδάκτωρ του
Πανεπιστημίου της Κύπρου, το 2014 επίτιμη διδάκτωρ του Τμήματος Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του
Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ενώ το 2015 απέσπασε την ίδια τιμή από τη Σχολή Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών
Επιστημών του Πανεπιστημίου Πατρών.

• Τον Ιανουάριο του 2015 έλαβε τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής, διάκριση που αποδίδεται από τον Πρόεδρο της
Δημοκρατίας σε διαπρεπείς προσωπικότητες των τεχνών, των επιστημών και των γραμμάτων, ενώ τον Σεπτέμβριο του 2015
τιμήθηκε από τη Γαλλία με τον τίτλο του Ταξιάρχη του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων (Commandeur de l’Ordre des
Arts et des Lettres).
ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΔΕΛΤΑ
• ΨΥΧΟΓΙΟΥ ΜΑΡΙΝΑ
Τόπος και χρονολογία γέννησης: Η Πηνελόπη-Μπενάκη Δέλτα γεννήθηκε στις 24 Απριλίου του 1874, στην
Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Στοιχεία για την οικογένεια: Οι γονείς της ήταν ο επιχειρηματίας και εθνικός ευεργέτης Εμμανουήλ Μπενάκης και η
Βιργινία Χωρέμη, μέλος της ισχυρής τότε εμπορικής οικογένειας Χωρέμη της Αλεξάνδρειας. Η Πηνελόπη ήταν το
τρίτο από τα έξι παιδιά της οικογένειας.

Η οικογένεια Μπενάκη μετακόμισε προσωρινά στην Αθήνα το 1882, όπου η Πηνελόπη παντρεύτηκε τον πλούσιο
Φαναριώτη έμπορο Στέφανο Δέλτα το 1895. Μαζί του απέκτησε τρεις κόρες.

Λίγα λόγια για την παιδική ηλικία: Τα παιδικά της χρόνια τα πέρασε στο αυστηρό αρχοντικό περιβάλλον του σπιτιού
της και τα καλοκαίρια ταξίδεψε στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Τις σχολικές γνώσεις της κάλυψε με κατ’ οίκον
μαθήματα, όπως συνηθιζόταν στις μεγαλοαστικές οικογένειες της εποχής της.

Οι γονείς της, ιδιαίτερα αυστηροί σε θέματα ανατροφής, ακολούθησαν για τη μόρφωση των παιδιών τους τα
καθιερωμένα στον κοινωνικό τους περίγυρο: εκμάθηση ξένων γλωσσών και ελληνικά με βάση την καθαρεύουσα.

Οι σπουδές: Εκμάθηση ξένων γλωσσών και ελληνικά με βάση την καθαρεύουσα. Επιδόθηκε στη σύγκριση των
ελληνικών μαθητικών βιβλίων με τα αντίστοιχα ξενόγλωσσα. Η σύγκριση αυτή ήταν αρκετή, ώστε να
συνειδητοποιήσει την ανάγκη για τη συγγραφή παιδικών βιβλίων γραμμένων σε απλή γλώσσα και μάλιστα στην
καθαρεύουσα.

Μελέτησε σε βάθος τη λογοτεχνική παραγωγή της δημοτικής και ήρθε σε επαφή με τους πρωτεργάτες της.
Πρώτη επαφή με το γράψιμο: Το 1909 εξέδωσε το πρώτο της μυθιστόρημα, το Για την Πατρίδα, το οποίο
εκτυλίσσεται κατά την διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Κάποια στοιχεία για την προσωπικότητα(ενδιαφέροντα,ασχολίες): η αυταρχική ανατροφή, κυρίως της μητέρας της,
διαμόρφωσε μια εύθραυστη προσωπικότητα, που αρκετές φορές θεωρούσε ως μόνη διέξοδο το θάνατο.

Ο γάμος της με τον επιχειρηματία Στέφανο Δέλτα το 1895 ήταν η λύτρωση από το οικογενειακό περιβάλλον και
ταυτόχρονα ο δρόμος για την πνευματική της ανάπτυξη και ωριμότητα.

Η Πηνελόπη Δέλτα είχε γίνει μέλος σε πολλά επιστημονικά σωματεία και εταιρείες, συμβάλλοντας με κάθε μέσο
στην προώθηση των γραμμάτων και του πολιτισμού.

Μεγάλη θεωρείται και η συμβολή της στη συγκέντρωση προφορικών πηγών της σύγχρονης ιστορίας.

Η ευαισθησία της στα εθνικά θέματα και η οικογενειακή της παράδοση δεν την άφηναν αμέτοχη στις δύσκολες
στιγμές της χώρας.

Η γεμάτη πατριωτισμό ψυχή της Πηνελόπης Δέλτα δεν άντεξε τη βαριά ατμόσφαιρα της γερμανικής εισβολής, κι
έτσι η σπουδαία αυτή πνευματική προσωπικότητα πήρε τη μεγάλη απόφαση να θέσει τέλος στη ζωή της.
Τα πιο σημαντικά έργα:

• 1909: Για την Πατρίδα (ιστορικό μυθιστόρημα), α' έκδοση: τυπ. Γ.Σ.Βελώνη, Λονδίνο, εικονογράφηση
Νικηφόρου Λύτρα

1909: Η καρδιά της βασιλοπούλας (διήγημα-παραμύθι), α' έκδοση: τυπ. Γ.Σ.Βελώνη, Λονδίνο, εικονογράφηση
Δημήτρης Κωνσταντινίδης

1910: Παραμύθι χωρίς όνομα, α΄ έκδοση: α' έκδοση: τυπ. Γ.Σ.Βελώνη, Λονδίνο, εικονογράφηση Δημήτρης
Κωνσταντινίδης

1911: Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου (ιστορικό διήγημα), α΄ έκδοση: τυπ. Γ.Σ.Βελώνη, Λονδίνο, εικονογράφηση
Δημήτρης Κωνσταντινίδης

1915: Παραμύθια και άλλα, α' έκδοση: "Βιβλιοθήκη του «Εκπαιδευτικού Ομίλου»", Αθήνα, με εικονογραφήσεις της
Σοφίας Λασκαρίδου και της Σοφίας Δέλτα

1921: Τ' Ανεύθυνα (Διηγήματα), α' έκδοση: Αθήνα, εκδόσεις "Ι.Ν.Σιδέρης"

1922: Στο Κοτέτσι (παραμύθι), α' δημοσίευση στο παιδικό περιοδικό «Παιδική χαρά» το 1922, α' έκδοση: εκδ.
"Τετράγωνο", 2011[15]
925: Η ζωή του Χριστού - (δίτομο), α' έκδ.: Αθήνα, εκδ. "Τυπογραφείο της Εστίας"

1927: Το γκρέμισμα, (ιστορικό μυθιστόρημα, ανολοκλήρωτο), α' έκδοση: εκδ. "Ερμής", 1983

1932: Τρελαντώνης (μυθιστόρημα), α' έκδ.:εκδ. "Τυπογραφείο της Εστίας" με εικονογραφήσεις της Μαρίας
Παπαρρηγοπούλου

1935: Μάγκας (μυθιστόρημα), α' έκδοση: εκδ. "Κασταλία"

1937: Στα μυστικά του βάλτου (μυθιστόρημα), α' έκδ.: Αθήνα, εκδ. "Τυπογραφείο της Εστίας", με εικονογραφήσεις του
Δημήτριου Μπισκίνη.

1939: Οι Ρωμιοπούλες (μυθιστόρημα για ενήλικες) α΄ έκδοση: εκδόσεις "Ερμής", 2014.[16] Περιλαμβάνει: α' τόμος: Το
πρώτο ξύπνημα, β' τόμος: Η Λάβρα, γ' τόμος: Το σούρουπο

Οι διακρίσεις-βραβεία: Η Ακαδημία Αθηνών της απένειμε το αργυρό μετάλλιο για το έργο της.
ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΔΕΛΤΑ
• ΓΚΙΚΑ ΝΕΦΕΛΗ
Η Πηνελόπη Δέλτα, αδελφή του Αντώνη Μπενάκη, γεννήθηκε το 1874 και ήταν το
τρίτο από τα έξι παιδιά του Εμμανουήλ Μπενάκη και της Βιργινίας Χωρέμη.
Την παιδική και εφηβική της ηλικία πέρασε στην Αλεξάνδρεια, με πολλά ταξίδια στην
Ελλάδα και το εξωτερικό. Το μεγαλοαστικό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε της
παρείχε κάθε δυνατότητα για παιδεία και πνευματική καλλιέργεια, ενώ η αυταρχική
ανατροφή, κυρίως της μητέρας της, διαμόρφωσε μία εύθραυστη προσωπικότητα που
αρκετές φορές θεωρούσε ως μόνη διέξοδο το θάνατο.
Ο γάμος της με τον επιχειρηματία Στέφανο Δέλτα το 1895 ήταν η λύτρωση από το
οικογενειακό περιβάλλον και ταυτόχρονα ο δρόμος για την πνευματική της ανάπτυξη
και ωριμότητα. Από το γάμο αυτό απέκτησε τρεις κόρες, τη Σοφία, τη Βιργινία και την
Αλεξάνδρα, τις οποίες ανέθρεψε υποδειγματικά.