crisscross Synopsis: No one could ever have a perfect life as Iyah Nicole Scott.

She can buy anything she wants, she has a loving mother, and she also happen to be considered as the 'Face of the Campus'. So when her path accidentally crossed with the the campus' bad boy, Jon Erin, he r peaceful life turned into war and hate. To top it all, her mom decided to remarry again and the marriage came in a packa ge: an instant brother. When she's finally catching up with the changes in her life, she realizes that i t feels like she's going to crack. Is it because of her new family, her non-stop issue with Jon, or maybe the fact that she's falling in love with her new stepbrother? ***1*** 'Scared, Harry?' 'A Little.' 'It's all right. I felt the same way before my first game.' 'What happened?' 'Er, I don't really remember. I took a bludger to the head two minutes in. Woke up in the hospital a week later.' Waaa! Oh My God!!! Sean Biggerstaff! Ang nag-iisang asawa ko!! Ok, pause muna p ara makita ko yung mukha niya ng matagalan. Ano ba yan.. sumobra naman. Si Danie l Radcliffe ang nahintuan... o siya, pwede na rin. Crush ko rin naman yan. Normal. Just normal. Humihinga ako, kumakain, may bahay, pumapasok sa school, p ala-gala din... well.. that's part of being a teenager. Other than that, I love my family. My mom.. my Dad... and myself. Nag-iisang anak lang kasi ako. Actually, we used to live in '...the home of the brave'. United States, kung na itanong niyo, last line yan ng Stars Spangled Banner. Sa katunayan, yan lang ang alam kong part maliban sa first line. My mom is a Filipina, and my Dad is Ameri can. I was born there, pero marunong akong magtagalog paano ba naman every singl e year of my life kapag summer, umuuwi kami para bisitahin yung family ni Mommy. Nag-aral ako sa US buong elementary years ko. (1-6th grade). Yung Dad ko eh sob rang bait, laging wala yan sa bahay at pauwi-uwi lang, pero laging may dalang ku ng ano kapag dumarating. Ikakandong pa niya ako nun habang nanonood kami ng TV.. I love him so much.. so as my mom. I really don't know what happened, when I was nine, nag-divorce sila. Nagkulong

ako sa kwarto ko nun maghapon, umiyak at gusto kong bumalik si Daddy, pero wala naman akong magagawa. Finally, lumabas na rin ako dahil naisip ko na baka yung sinasabing 'divorce' eh parang 'vacation' lang. Hindi ko pa naman masyadong main tindihan yung divorce nun.. I know it's separation.. .. the heck. What kind of separation??? Syempre nung tumatagal-tagal, I figured out that it is separation of marriage. Hindi ko na nakita Daddy ko nun hanggang sa may dala-dalang paper si Mama para p irmahan niya. He kissed me, said goodbye, and that's it. 'Never heard anything f rom him since then. But I never hated him for that. 3 years later, 12 na ako. May nadiskubre na naman akong bago. Gusto ng Mom ko n a bumalik kami sa Philippines, na hindi raw niya kayang maging single parent. Yu n pala yung pinapirmahan niya kay Daddy. Consent na pumapayag siyang ilabas ako ni Mommy ng bansa. At least daw sa Philippines, kahit dalawa man lang kami sa ii sang bahay, pwedeng-pwede niyang tawagan yung mga kamag-anak namin in case na ka ilangan niya ng tulong. Sa America, ang pinakamalapit na kamag-anak namin eh nak atira.. somewhere North. Dahil may pera naman si Mommy na naipon bago naisipang mag-stay na for real sa Philippines, meron kaming sariling bahay. Actually, malaki siya kung dalawa lang kaming titira. Dumadalaw doon yung mga relatives namin, pati yung mga pinsan ko , at yung iba eh hindi ako kinakausap. Nahihiya pala sa akin. Akala kasi nila hindi ako nagtatagalog. Tapos nung nalam an nila na marunong ako, kinda' retarded on some words, pero yun.. close na kami lahat. Inenroll ako ni Mommy sa pinakamalapit na school. I didn't know that they call 7th grade as first year, at high school na pala ang 7th grade!!! In US, it's Mid dle School. Nahirapan pa ako nung simula, bukod sa sobrang init na nga, ang taas ng humidit y, kakaiba yung amoy ng classrooms to think na doon ka lang mag-stay for the who le day, walang computers... I was like... 'How can I live in this place?' Sobran g dami na nga ng klase, simula umaga hanggang hapon, at may extra works pa after school. At naaalala ko pa na nagrereklamo kami sa principal namin sa school ko sa America tungkol sa dress code na kailangang nakatuck-in yung shirt.. pero dit o.. you're wearing the same stuff!!! Nasanay na rin ako, kinausap ko si Mommy na ok na ako sa school system... but p lease!!! Huwag naman sa mainit! Nag-transfer ako sa private school. Ayun, may AC na bawat classroom. That felt good. Dun na ako nag-stay hanggang sa ngayon... 4th year na ako. I really have no clue how it started, pero nung bago pa lang ako sa school eh m arami nang kumausap sa akin. Ilang months lang, halos lahat ng nasa corridor eh kinakausap na ako. Hindi ko man sila kilala, 'Hi' na lang din ako. Na-realize ko na rin kung ano ang pagkakaiba ng life sa Philippines kaysa sa Am erica. Totally different culture, pero mas masaya yung mga celebration kapag hol idays. This isn't bad after all. Kahit na dalawa lang kami ng Mommy ko at wala yung Da ddy ko. Dahil nga may office work ang Mom ko, Richard came into view. He's my mom's off icemate. To be honest, he's always in our house, nagdadala ng kung anu-ano para

kay Mommy, para sa akin.. lalabas kasama siya... mga ganung bagay. He's... nice. Err.. not nice.. good. Isang araw na lang at nagsusulat ako sa kwarto ko, kumatok si Mommy at tumatawa g sa labas. "Sige Mom, bukas yan.." sabi ko naman at tinabi ko yung notebook ko at umupo. "Can I talk to you?" "Sure. Tungkol saan ba?" Humawak siya sa kamay ko nun. Kinabahan ako. Ginagawa lang yan ni Mommy kapag i mportante talaga yung sasabihin niya. "Mommy, pinapakaba mo naman ako eh.." "Plano ko na sanang sabihin sa iyo 'to before, kaya lang hindi ko alam kung kai lan yung tamang time. Siguro nga dapat malaman mo na." sabi niya tapos huminga n g malalim. Hindi ko pa masyadong pinapasin yung gusto niyang sabihin sa akin. From that moment... my life totally changed when she said... "I'm getting married." *** "Iyah!!!" sabi nung ka-barkada ko na si Sheena. Sa katunayan, tatlo kami. At sa 'di mo ring maipaliwanag na dahilan, sikat kami sa school. Opinion ng iba sa amin, iba-iba raw kami ng ugali. Si Sheena ang spo rty sa amin, si Vina naman ang pinakapala-aral. At ako... huwag niyo nang itanon g... well if you insist... I'm the freakin' girl who can't live without her kikay kit. I totally hate it!! ! I am not, really, or probably I am.. I really don't know. "Nasaan na naman ba si Vina?!?" "Bakit mo ako tinatanong? Siguro nasa Math Club, or science.. or kahit saang la b." Naglalakad kami nun sa corridor dala-dala ko yung bag ko na combination pa ng p urple and pink. Hindi ko pa nasasara at naayos eh may bumangga sa akin. Natapon yung gamit ko. As in from lip-gloss... to my very own mirror na nabasag. Umupo rin si Sheena para makipulot, tinignan ko kung sino yung bumangga sa akin . Actually, hindi pala niya ako binangga, tinulak pala siya at nagkataon namang nasa likod ako. Hindi magandang view yung nakikita ko. Yung lalaking tumulak, hawak-hawak niya yung polo nung isa. Naku, away ito. Sinuntok niya kaya napasigaw kami ni Sheena. . at dumugo na yung bibig nung isa. "Lumaban ka, baka naduduwag ka na naman!!" sabi nung pangit na may hawak dun sa sinuntok niya.

Pinunasan naman nung isa yung bibig niya. Nalagyan na ng dugo yung polo niya. T umingin siya sa amin. "Kung may problema ka, mamaya mo ilabas yung tapang mo. Kung pwede lang, tangga lin mo na yung kamay mo sa polo ko at mahal pa yung pinambili niyan sa buong pag katao mo.." tapos tinanggal niya yung kamay ng lalaki at hindi ko alam kung paan o kasi nasaktan yung isa eh. "I don't fight on school grounds.." Papaalis na sana siya... tapos huminto. Nakatingin na yung iba sa akin at sa am in na mukhang ewan doon sa gitna. "Hey rich kid, kung nanghihingi ka ng tulong, huwag sa akin. Nakaharang ka kasi kaya natamaan ka..." Umalis na siya. Wala man lang pakialam. Pasalamat sila walang teacher. "Bakit ganun yun?" "Eh ganun siya... siya nung nirereto namin sa 'yo nung first year tayo. Bad boy effect nga lang kaya nagbago na isip namin. Gwapo pa naman." tapos niligpit na namin yung mga nahulog, "Tara na nga.." "Eh kung first year pa yun, bakit hindi ko siya nakikita?" "Eh kasi po, sa kabilang side siya ng school. Ibang building siya eh. Ewan ko b akit nadalaw dito yan.." So.. siya pala yung sinasabi nila sa akin na gwapo at sikat sa school. Kaya pal a sikat eh troublemaker yata. Anyways... nung una kong nakita impressed na ako k asi ang cute niya nung tumingin siya direksiyon namin. Nakabukas pa yung polo ni ya. Kaya lang... ayoko na sa kanya from the first day ever. Rich kid huh?!?

***2*** Rich kid? Bakit naman niya ako tinawag na rich kid? "Do I look like I'm a rich kid?" naaalala ko na tinanong ko si Sheena nun nung ok na ako. Anong sagot niya? Actually wala. She just looked at me as if I'm an alien from another galaxy. Tinignan niya ako from head to toe... kaya sinabihan ko siya na 'never mind' at parang alam ko na yung gusto niyang iparating. Umattend kami ng klase. Unfortunately, sa 'di mo malaman dahilan eh nag-drawing lang ako ng nag-drawing sa notebook ko. Napaka-unusual nun sa akin kasi madalas naman nakikinig ako sa mga teachers ko. Kaya lang, hindi talaga mawala sa isip ko yung sinabi niya. Naiinis ako. Nga-breaktime din naman kaagad. Kasama ko na si Vina at si Sheena sa cafeteria. Syempre, ganun na naman ang senaryo sa amin gaya ng pangaraw-araw. Si Sheena panay ang kwento tungkol sa badminton at volleyball. Si Vina naman, t ungkol sa... studies. "Oo nga! Tinalo ko talaga siya. As in! Lalaki pa naman tapos ganun na lang kung

maglaro ng badminton? Nakakahiya talaga!" "Hey girls, nagawa niyo na ba yung extra credit para sa Physics natin? Kasi nasolve ko siya.. pero ayun, hindi ko talaga alam kung tama. Iko-compare ko lang y ung sagot ko sa inyo.." sabi ni Vina tapos nilabas niya yung papel niya sa bag. "Are you kidding me? Ni-hindi ko pa nga nasisimulan yung worksheet extra credit ka na? Gosh Vina.. you really are smart." "Genius." sabat naman ni Sheena. Ok na sana eh, kaya lang may pahabol pa. "By t he way Vina, nasa building natin kanina si Double B. Nabangga nga si Iyah kanina , ayun, umatake na naman yung 'wala me care' attitude." Hindi ko pa maintindihan nung simula, pero parang alam ko na yung tinutukoy niy a. "For real? Naks naman Iyah, nakilala mo na pala si Double B... yung nirereto na min sa 'yo.." yumuko siya para may burahin doon sa worksheet. "Bakit naman nadal aw yun dito?" "Who knows?" tumawa naman si Sheena. "And the best bit, he called Iyah a rich k id!" "Shut up.." sabi ko pero hindi ako galit, kakairita lang kasi, "Bakit naman Dou ble B?" "Uuy, interesado. Double B kasi codename namin for 'Bad Boy.' Maraming nakakaal am na Badboy ng school yun eh. Buti nga hindi in-trouble sa school, outside the school." "Napatawag na rin siya sa guidance ilang beses na, kasama siya sa kinakausap ka pag may gulo. Pero dahil may witness lagi na hindi naman siya nagsisimula, ayun, laging ligtas. Hindi naman siya nakikipag-away sa loob ng school eh..." How come I haven't heard anything about him? "Bakit hindi ko siya kilala?" seryoso naman akong nagtanong. Nakakapagtaka nama n talaga. Inirapan ako nung dalawa.. pero pabiro lang. "Hello? Iyah?!? Nasa earth ka ba? Ano ba ang populasyon ng school? 3500? Face o f the campus, yun ka. Alam naman natin na maraming may kilala sa 'yo, pero kilal a mo rin ba sila in return?" "Well.. no." "See.. that answers it." May dumaan naman na apat na lalaki. Hindi pa ako nakakainom nung soda ko may bu mati na... 'Hi Iyah!' Tumingin lang ako.. at nag-smile. Dahil nandun pa kami sa cafeteria, saglit lang din may nakisabay na sa amin. Si Henry pala, theater club President. "Hey girls.." sabi niya nung naupo siya. "What's up sis Iyah?" Sis?

"Ok lang naman na tawagin kitang sis 'di ba?" "Uhmm.. sure." Medyo nag-init na naman ang ulo ni Vina. Ganyan kasi yan kapag nandyan si Henry . "Ok, walang camera Henry.. di kailangang umacting dito." "Ang sungit nito.." "May pa-'what's up, what's up' ka pang nalalaman. Pa-impressed ka na naman kay Iyah." Pinilit ko na lang ngumiti, tapos uminom uli ako. Kailangan ba talaga laging na sasama yung name ko? "Hindi ba yun yung madalas na tanungan sa tate 'di ba Iyah? Mga 'what's up' at 'hey dude!' " "Depende.. minsan." "Oo nga pala... may sasabihin akong mahalaga sa 'yo Iyah. Sinabi na sa akin 'to ng Daddy ko eh... ano daw.. my dad and your mom.." Nakikinig naman ako sa kanya nun.. Hindi pa niya natatapos sabihin kung ano man yung gusto niyang sabihin eh nag-a larm na. Sabay-sabay kaming nagsitayuan. Hinila na ako ni Sheena. Dahil maraming tao, natabunan na kung saan si Henry. "Teka lang may sasabihin pa yung tao.." "Kung ano man yun, tiyak walang kwenta." "Mahalaga daw eh!" Naririnig ko namang sumisigaw si Henry. 'Iyah! Sa ibang araw na lang!' Naupo naman kami doon sa remaining classes namin. Talagang natulog na ako sa kl ase paano ba naman yung teacher namin sa Socstud eh pasyon na naman ang boses. D ati kaya ko pa siyang pagtiisan, pero ngayong araw na ito, I'm taking a break. Nung uwian naman na, parehas namang hindi sasabay si Vina at Sheena sa akin. Ma y meeting si Vina sa Science Club, si Sheena naman eh practice ng Badminton. Ako eh walang agenda, so uuwi na lang akong mag-isa. Lumabas na ako ng school namin para sumakay. Kaya lang naalala ko na may kailan gan pala kaming cartolina sa art namin, so tumuloy na ako sa kanto at lumiko sa kaliwa. Kaya lang... "Kung ayaw mong masaktan, layuan mo yung syota ko!" teka.. kilala ko 'to ah! Tumawa naman yung isa. Infairness, ang cute niya ngumiti. "Ako popormahan yung syota mo? Iyong-iyo na. Siya lang naman panay ang dikit ku ng kani-kanino. Sorry na lang siya 'di ko siya pinansin. Desperada yata masyado, kaya pati ikaw pinatulan.."

Namula naman yung mukha nung isa. Nag-close na yung kamay niya para sumuntok ka ya lang.. eto na naman si Iyah. "Hey! Nag-aaway kayo? Bawal yan!" Parehas silang tumingin sa akin dahil hindi nila alam na nandun ako. Kinabahan ako doon. Yung pangit na mataba, parang gusto akong kainin. Si... si... well, Do uble B, medyo nag-cross yung kilay na para banag nagtataka at nandun ako. Tumayo ako doon, medyo naiilang pero hindi ko na lang pinahalata. Nakapamewang ako. Nag-shift ng position si taba. Ngumiti. "Miss Iyah again. Jon iyong-iyo na syota ko... may bago na ko." Excuse me? Mukha ba akong lumaki sa farm para mag-alaga ng baboy? Isa pa, hindi pa ako nakakakita ng pigpen buong buhay ko. Wait lang... Jon? Who's Jon? Him? Tinaas ko naman yung kilay ko. "Ano pang hinihintay mo? Tatayo ka lang diyan? Alis na rich kid." How rude. Hindi ko naman alam kung anong sasabihin ko, kaya.. "Well.. ahh.. aalis na nga ako. Sinabi ko lang naman bawal!" tumalikod na ako s a kanila para umalis kaya lang may naalala ako.. "Teka, bakit ako aalis sa direk siyon dito, may bibilhin pa ako.." Nilagpasan ko si... Double B, nasa harap niya si taba. Kaya lang humawak sa br aso ko. "Not so fast Miss Iyah." Eeeww! Super duper kadiri talaga. Namamawis yung kamay niya. "You're so gross! Don't touch me!?" pinalo-palo ko naman yung kamay niya kaya l ang ang higpit eh. Dahil ayaw namang alisin, si Double B eh sinakal si taba. "Girls? Hindi ko alam may time ka pa pala diyan? Hindi pa tayo tapos 'di ba? Ta pusin mo muna yung business natin, bago ka sumama kay Rich Kid." Akala ko pa naman pinagtatanggol na ako, ganun din pala. Kapag natapos sila, ba hala na si batman. Si taba? Heck no! Kinabahan na talaga ako nun. "I wanna go home. Get your hands off me.. you.. you.. FREAK!" Tumingin sila sa akin.. tapos sumunod na lang na alam ko eh sumisigaw na si Tab a. Sinuntok siya ni Double B. Ang corny naman ng codename nila Sheena sa kanya. Hi ndi bagay.

"Itong suntok na 'to, para sa pagtulak mo sa akin kanina." suntok uli, "Ito, da hil nilukot mo yung polo ko, " sumuntok na naman, "Eto, dahil nasayang yung dugo ko sa pagsuntok mo.." tapos tumigil siya. "At itong suntok na ito..." nag-isip siya."Wala lang." Na-shock ako dun kaya hindi ako nakakilos kaagad. Tumakbo na si Taba, dumudugo na yung ilong niya. Nakatayo lang ako doon... maya-maya lang wala nang tao sa harapan ko. "Hey!" "Sa susunod, kung ayaw mong madamay sa away ng may away, huwag kang nakikialam. Umuwi ka na rich kid!" Tumakbo naman ako kasi naiinis ako. "Why do you keep calling me rich kid? I'm not." Hindi naman niya ako pinansin. Dire-diretso lang siyang naglakad. Huminto na la ng ako. Pinara ko na yung unang jeep na huminto sa harapan ko. Huli kong nakita, tinanggal na niya yung polo niya. *** Katatapos lang ng practice namin sa simbahan para sa kasal nila Mommy at Richar d. Sa katunayan, hindi kami kumpleto pero marami rin namang umattend. At syempre , nakakainis na talaga. Hindi na naman umattend yung anak ni Richard na bestman nila sa kasal. Wala na naman akong partner. Naupo ako doon sa gilid kasi ang sakit na ng binti ko. Maya-maya lang, nakiupo na si Mama sa akin at kung anu-anong tinuro. "And then Iyah, you're going to sit at the left side, not at the right. Magpa-p ractice tayo..." sabi ni Mommy pero hindi ko maintindihan. "Iyah, nakikinig ka b a sa akin?" "Yes.. No. Yes... err.. no." "May problema ba? Ayaw mo bang matuloy yung kasal namin? Akala ko ba nung nag-u sap tayo ok ka na doon.." "Hindi yun. Iba yung iniisip ko. So yung mga pinsan ko ang bridesmaids, ako ang made of honor." iniba ko na lang yung usapan. "Yeah. At siguro kapag ok na lahat, makakarating na rin yung anak ng Tito Richa rd mo." "Bakit ba laging wala yun?" "Busy raw eh. Pero this saturday, baka makarating na siya..." sabi ni Mommy na tumayo rin. "Are you sure you haven't met him yet?" "Mom.. I don't even know what he looks like. And I totally forgot his name. Wha t did you say his name again?" Tumayo na para magsiuwian. Nag-ingay naman na kaya hindi ko na mahabol si Mommy . Panay ang thank you doon sa mga dumating. Hindi ko masyadong naintindihan yung sinabi niyang name.

Balak pa daw nilang kumain sa Maxx kasama nung mga kaibigan nila pati si Richar d (first name ko lang siya tinatawag), ako naman eh walang balak na at uuwi na a ko mag-isa sa bahay. Anong name yung sinabi niya? It sounds like.. Heryn... yeah I think. Wait... co uld it be... Henry?!?

***3*** Umuwi ako mag-isa kasi kakain pa sina Mommy sa Maxx. Hindi ko naman gustong sum ama, dahil pagod na ako, at higit sa lahat panay mga grown-ups na yung nandun. W ala man lang akong ka-level. Ang tahimik sa bahay namin, kinuha ko yung Hershey's sa fridge namin at umakyat na ako sa taas. Nagpalit lang ako ng damit at tinignan ko na yung Physics works heet namin. Nasagutan ko naman yung iba, mga tatlo lang siguro yung iniwan kong blangko. Nung masakit na yung leeg ko, napaisip na naman ako. Henry... I can't believe i t. Yun pala yung gusto niyang sabihin kanina? So... that's why he called me sis. Whoa... for the first time in my life.. magkakaroon ako ng kapatid. Natulog na ako nun ng hindi ko namamalayan. Hindi ko na nahintay si Mommy kung anong oras siya dumating. Basta ang alam kong magiging agenda ko bukas... ..kausapin si Henry... *** Hinatid ako ni Mommy sa school. Naka-braid pa yung buhok ko nun at talagang maa ga akong nagising para gawin 'to. Sumakit nga yung kamay ko saka nahirapan ako. Ikaw ba naman maglagay ng limang iba't ibang kulay clips sa buhok hindi ka mapag od. Anyways... "Bye Mommy." nakangiti pa ako sa kanya nun, "Kakausapin ko na siya!!" nag-doubl e thumbs up pa ako. Nakatingin siya sa akin na para bang nagtataka kung ano ba yung sinasabi ko. ba go pa siya magsalita uli, umalis na ako at tumawid papunta ng gate. Nakita kong may tao doon sa gilid ng gate at nakalingon pakaliwa niya, kaya hindi ako napans in. Pero ako... tinaas ko na lang yung kilay ko. Si Double B pala. Sabi nga nila, kapag may bago ka raw na nakikilala, especially kung may kinalam an ang guys, madalas mo na raw siyang makikita from the very day you met him. Da pat ba akong maniwala??? Nah. There's only one explanation about it. Iniisip mo na nakikita mo na siya p arati dahil kilala mo na siya... pero kung hindi mo siya kilala, I wonder kung m apansin mo na nakita mo na yung mukha na yan dati pa. Hindi ko yan, pero din siya w-araw... kilala si Double B before, siguro nga nakita ko na yung pagmumukha na dahil hindi kami nag-uusap dati, wala akong pakialam sa kanya at ganun sa akin. Sa ganung sitwasyon, iniisip mo na hindi mo siya nakikita ara kahit isang beses eh nangyari na.

Gulo no? Oh well, kung hindi magulo talaga... huwag niyo na lang intindihin. Papasok pa lang ako sa gate, sakto namang lumingon siya. Iniwas ko nga yung tin gin ko para mag-pretend na hindi ko siya nakita. Alam kong nakita niya ako, pero hindi ko na pinansin at nagdire-diretso na ako sa paglalakad. Sa hallway naman, may mga bumati sa akin. Ngiti na lang din ako ng ngiti. Hindi ko naman kilala yung karamihan sa kanila. Dumating ako kaagad sa room namin, hinanap ko kaagad si Sheena at Vina. "Hey, alam niyo ba kung saan yung room ni Henry? Kailangan ko lang kasi siyang kausapin. Importante lang talaga..." Nanlaki yung mata nung dalawa sa akin. Bihira mo kasi akong maririnig na may sa sabihing importante kanino man maliban sa kanilang dalawa. Lalo pa ngayon at si Henry yung hinahanap ko. "Hello? Titingin lang ba kayo sa akin? Sabihin niyo na lang kaya kung saan para hindi na tumatagal." "Sigurado ka? Kakaiba eh.." Sinimangutan ko naman sila parehas. "Si Henry? Hay naku malas ka ngayon Iyah, wala siya eh. May performance yung Th eater Club sa Arts Center eh. Hanggang gabi sila doon. Tutal Friday naman na, sa Monday mo na lang kausapin yung abnoy na yun.." "Don't say that. He's nice..." naging defensive naman ako para kay Henry.. for my brother... I guessed. Magtatanong pa sana sila sa akin, kaya lang hinila ko na sila sa classroom para umupo at ayoko namang makipagdaldalan ng nakatayo. Binati na naman nila yung bu hok ko, sabi nila pwede na raw akong kumandidato na tindera ng ipit. Syempre, kinopya ko na lang yung natitirang problems na hindi ko nasagot sa Phy sics namin galing kay Vina. Sanay na yan sa amin, masyado kasing matalino kaya s iya na sigurado ang valedictorian sa klase namin. Hawak-hawak ko pa yung fuzzy pen ko na kulay pink, (as usual), na may Piglett a s pentopper, umiilaw kapag sinusulat nung nabitawan ko na lang bigla nung narini g ko yung sinabi ni Sheena. Silang dalawa lang kasi yung nag-uusap pero nakikini g ako. "...tama ka diyan. Akalain mong mag-spray paint. Sabi nila si Double B daw eh.. " seryoso pa si Sheena niyan. "Hindi nga siya, yung ka-building niya na member ng frat. Kawawang Double B." "Yun kawawa? Hindi no.." sabi ko na lang at pinulot ko yung ballpen ko. "Kung m eron man akong nakilala na guy sa buong buhay ko na walang modo... siya na sigur o ang pinaka sa lahat." "Iyah, huwag mong sabihin naiinis ka pa rin dahil nabangga ka niya kahapon at h indi ka tinulungan? I'm telling you right now, ganun talaga siya." "No.. not that. Nakita ko kasi siya kahapon nung pauwi na ako, bibili ako ng ca rtolina..." at ayun nga, parehas silang dalawa na naka-lean yung mga mukha sa ak

in para makinig doon sa kwento ko. Matapos siguro ang 5 minutes, napaisip naman ako. Jon, I think that's his name. Gusto ko sanang itanong dito sa dalawa para m a-confirm, kaya lang iisipin nila interesado ako. Kahit totoo. Nagklase naman kami. Ayun, naka-perfect kaming tatlo sa Physics class namin nun g second period. Dahil English na namin yung next at sinabi nila sa akin na last day na pala nung book report, nataranta naman ako. Wala akong gawa nun at nakal imutan ko talaga. Hinabol ko yung teacher ko bago pumasok at kumakain siya sa cafeteria. Papunta siya sa kabilang ibayo para puntahan yata yung advisory class niya at nandun din yung gamit niya. "Miss Scott, sinabi ko na last day ngayon. No extensions! Napaka-unfair naman n un sa mga gumawa on-time!" "Mam?!? Please naman! Nalimutan ko po talaga. I'm so.. so.. sorry. It's just th at, I'm busy theses days. My mom is getting married and..." "No excuses. Binigyan ko kayo ng two weeks.. Imagine two weeks?!?" Mukhang hindi talaga magbabago ang isip nitong teacher na ito. Hindi ba niya ma intindihan yung simpleng tagalog na... 'Nakalimutan ko?' Kasabay ko na siyang lumabas nun, kinukulit pa rin sa book repot, at nasa pinto pa lang kami ng room niya para pumunta sa building namin eh may pumasok naman. "She said no Rich Kid. Anong hindi mo naintindihan dun?" "Bakit ka naman nakikialam?" Nauna na yung teacher ko. Mabuti na lang malayo-layo na siya kaya hindi niya ka mi masyadong maririnig. "Yan ang problema sa 'yo.. rich spoiled kid. Sanay kang nakukuha yung gusto mo. " "Spoiled? I am not spoiled you doof!" Tumingin lang siya sa akin nun. Saglit lang, narinig ko na yung alarm. Napatigi l kami. Ngumiti siya na para bang nang-aasar. "There's the bell. Takbo na, kung ayaw mong ma-late sa klase." tinignan ko siya ng masama bago ako lumabas, "Oh, be careful. You might break a nail!" Tumakbo nga ako sa classroom namin. On time naman ako, hingal nga lang. Sira ta laga poise ko. Nakatingin sila sa akin... hindi talaga bagay sa akin ang tumatak bo. Inisa-isa yung class record para ipasa yung book report. "Scott, Iyah Nicole??" sabi nung teacher namin na para bang nang-aasar pa. Sasa bihin ko na sana na wala eh... "Oh, kinausap mo pala ako." Mas mabuti na yun kaysa sabihin kong wala. As in zero. Kakahiya. Sa school ako kumain nun. Buti na lang sa MAPEH class namin, Music kami. Lectur e lang at hindi PE. Ayokong lumabas kasi sobrang init.

Nung uwian naman, hiningi ko yung number ni Henry kay Sheena, na hiningi niya k ung kani-kanino. Basta talaga may connections ka, may mararating. Naghihintay na ako ng jeep nun. Saglit lang din eh dumating si Mommy at sinundo ako, hindi ko alam na manunundo pala siya, kaya nalimutan ko na yung agenda ko ka Henry... until... tomorrow. *** Maaga akong ginising ni Mommy nung Saturday. Akala ko kung bakit, ayun, tulunga n ko daw siya sa invitations niya. Syempre, hindi pa kumpleto yung tulog ko, tap os ganyan na. "Mom, you and Richard should be the ones doing that.. not me. I'm not the bride !!!" "But you are the daughter of the bride.." whatever, "At mas ok na practice nati n ngayon, darating na anak ng Tito Richard mo." "Yeah.. you told me yesterday na darating na yung anak ni Richard.." hindi na a ko makapag-hintay ng formality kay Henry.. "TITO Richard Iyah, if you don't mind. Daddy na kung gusto mo." Nauna akong pumasok kay Mommy sa banyo, tig-isa naman kami dahil tinatapos pa n iya yung sobre niya sa table. Naligo ako doon at feel na feel ko yung tubig. Next week na ikakasal si Mommy. I'm going to have a Dad, again, and an instant brother. It's not that bad, I know Henry. Kalalabas ko pa lang sa banyo, after 43 minutes to be exact, dahil nasa bath tu b ako. Nakita kong galit na si Mommy sa akin. Bihis na siya. Ang bilis naman! Napakilos ako ng parang kidlat. Nawawala yung blue na earrings ko para mag-matc h doon sa skirt ko, kaya yung white na lang. Kinuha ko lang yung purse ko at sum akay sa kotse. Sabi ko nga mala-late kami sa practice. 6 minutes late kami sa simabahan. Nandun nakatayo sa labas si Richard at yung i bang mga kakilala namin. Practice lang, ang OA talaga. Nag-kiss siya kay Mommy. Narinig kong sinabing: 'Hindi na naman yata makakarating.. Don't worry Iyah, nag -arrange na ako ng dinner bukas para sa ating apat, para magkakilala na tayong l ahat as a family...' Oh yeah.. I know Henry. Totally! He loves to practice. Theater pa nga. Sanay na yan sa ganyan. Would it make any difference kung practice sa simbahan??? Kaya ayun, naglakad na naman akong mag-isa. Kinausap nila ako bago matapos yung practice, at diretso na rin kami sa Saturday night mass. Dahil gabi na nun, nahiya na akong i-text si Henry. 'Di bale, bukas naman mag-d inner kami.. why bother?!? Umalis ako sa bahay namin nung umaga hanggang hapon. Nag-stay ako kina-Sheena a t nag movie marathon kami. Sumakit nga yung mata. Panay ang kain namin ng popcor n, tapos chips, mamaya spaghetti.. at kung anu-ano. Nabusog talaga ako. Hindi na talaga ako nagtaka kung bakit sumikip yung jeans k

o. "Iyah, 6:00 na, 'di ba sabi mo may dinner kayo kasama si Tito Richard?" "Oo nga pala. Alis na pala ako. Muntik ko nang mkalimutan, nagpakabusog pa man din ako, hindi na ako makakakain. Sige pala, una na ko..." Sumakay ako sa kanto nila. No wonder sinermonan ako ni Mommy dahil late ako. Hi ndi ko alam kung nagpapakabait lang si Richard sa akin, pero pinagtanggol niya a ko kasi late din naman yung anak niya. Wala pa nga eh. Nauna pa ako. Dahil hindi na ako makapaghintay, nag-excuse ako para tawagan si Henry. May sum agot naman kaagad. "Hello?" boses pa lang siya na. "Hello Henry? Si Iyah 'to." Naging cheerful naman yung boses niya. "Iyah?!? Napatawag ka. Himala yata, tinawagan ako ng nag-iisang Iyah Nicole ng school." "Nyekz. Anyways, iniisip ko lang kung ano ba yung gusto mong sabihin sa akin nu ng thursday? And why aren't you here?!" "Huh?!? Ano?" halatang nagulat siya. Kasi naman, dalawa kaagd yung tanong. "Yun g thursday? Ayun ba? Gusto ko lang sabihin na yung Mommy mo pala at Daddy ko eh high school batchmates. Close friends sila nung high school, kaya gusto kitang t awaging sis kasi parang close na rin tayo ganun sa kanila.. Nabanggit ko kasi s a kanya na ikakasal na yung mom mo, na-recognize niya yung name.. since divorced na siya 'di ba?" Nabanggit niya sa Dad niya na ikakasal na yung Mommy ko. Which means... hindi y ung Daddy niya ang ikakasal sa Mommy ko? The heck? I thought it was him.. Heryn? ? Yan yung sinabi ni Mommy sa akin! Narinig kong tinatawag na nila ako sa table. May sinasabi pa si Henry, kaya lan g hindi ko na narinig. Nag-bye na ako kaagad. Pagtalikod ko dahil malapit ako sa restrooms, may nabangga ako. The same guy. "What are you doing here?" "What?!? You think you own this place?" tapos binangga niya yung isang balikat ko at pumasok sa men's room. Bakit ba kailangan makita ko siya dito of all places??? Then... reality came into my head. It couldn't be... Lumakad na ako papunta sa table nila Mommy. Nakangiti sa akin si Richard. "Hindi mo nakita yung anak ko? Nagpunta siya sa restroom." OH-MY-GOD. Is this some kind of a joke? Why is this happening to me? "The tall guy? He's wearing a navy blue shirt?" paturo-turo pa yung daliri ko s a likod habang hindi ako nakatingin, may tinamaan ako.

Nandun na pala siya. "Iyah, I would like you to meet Jon, Jon... this is Iyah. She will be your step sister." Tinignan niya lang ako. Wala ni-isa sa amin na nag-stretch ng kamay para makipa gshake-hands. Instead, tumayo kami na para bang nagpapagalingan. "Hindi ka dapat nandito? Mom?" "Iyah, don't be rude!" "I'm invited. Umupo ka na, rich kid." Of all guys, why him? Naupo kami sabay-sabay. Halatang naiirita na ako, siya naman parang walang paki alam at tumingin doon sa menu. Nabingi ba ako o ano? Mom said something like.. H eryn... kahit naman maraming tao, hindi naman ako ganun kabingi. Isa lang kailan gan ko... si Vina. Nag-dial ako ng number. Yumuko ako doon sa table. "Hello Vina? Can I ask you something?" "Sure." "Anong name ni Double B?" hininaan ko yung boses ko, "Jon, isn't it?" "Yeah. Jon. Jon Erin. Hindi ko alam last name niya eh. Bakit ba???" "O sige thanks.. bye." binabaan ko na siya ng phone. Ang sama na naman ng tingin ni Mommy sa akin. Erin? Yun yung second name niya? It's sounds like.. Heryn!!! "Iyah, sinabihan kita na huwag gagamit ng phone kapag nasa harap tayo ng table. ." "Mom, emergency!" "Pwede ka namang mag-excuse di ba?" "Oo nga naman... pwede namang mag-excuse 'di ba???" "Oh yeah.. nakalimutan ko.. ERIN. Ikaw pala ang magiging stepbrother ko, how wo nderful." ngumiti ako.. pero 'di niyo lang alam kung gaano kapeke. "Ok naman pala ang simula nating lahat... hindi naman pala ako mahihirapan kay Iyah at Jon." "No Dad... we're fine." "TOTALLY!" Nagtinginan kaming dalawa. May binulong si Mommy kay Richard kaya hindi sila na katingin sa amin. Kami naman, may sariling mundo.

"Pwede ka nang artista rich kid.." "Ikaw rin pwede na.. you're a good one! Why not try the Theater Club?" Tumingin sina Mommy sa amin at akala nila nagha-heart-to-heart talk kami ng tao ng 'to. A disaster. Of all guys in the world.. I'm telling you right now... This will be a one heck of a dinner...

***4*** Walang nagsasalita sa amin hanggang sa dumating yung pagkain. Ako naman, walang gana dahil kumain ako kina-Sheena, kaya nilaro-laro ko lang yung pagkain ko. "Iyah, ayusin mo nga yang pagkain mo.." sabi ni Mommy nung nakita niya ako. "Mom, wala po akong gana. Ang dami kasi naming kinain kina-Sheena, nalimutan ko nga na may dinner pala tayo." "On-diet siya, mini-maintain ang figure." Tinignan ko nga. Kung tutuusin, hindi ako yung taong madalas nagpapaapekto sa m ga sinasabi ng iba. Pero yung mga tira nito.. mukhang away hanap eh. Sabagay pal a-away naman na siya... pero ako... "I am not on a diet. And for your information, I can eat a whole medium-size pi zza all by myself... and I am not working out.." Ngumiti lang siya, tapos kinain yung steak na nasa tinidor niya. "Dahil nakumpleto tayo for the first time, sa tingin ko dapat na tayong magkaro on ng family chat tungkol sa mga serious na bagay." Binaba ni Richard yung tinid or at kutsilyo niya. Parang na-choke si jon sa kinakain niya, natatawa pa o simpleng pang-aasar.. hi ndi ko malaman. "Jon, nung sinabi kong seryosong bagay... I mean.. seryosong bagay."

Hindi naman ako interesado sa ganito. Sino ba naman? Pero dahil magkakaroon at magkakaroon talaga ng pagkakataon na mag-uusap kaming lahat, mas mabuti nang nga yon kaysa sa susunod. "I think, let's start with the house." Nainis na naman yata si Jon, binaba yung tinidor niya gaya ng Daddy niya at tum ingin. Seryoso naman masyado 'to. "Anong problema sa bahay?" "Patapusin mo muna ako," sabi niya tapos tumigil din, "Si Tita Carmela mo at si Iyah eh may sariling bahay. Meron din tayo. So, we can keep both houses. Pwede tayong lumipat from one place to another kung kelan natin gusto.." "Oo nga Erin, apat yung kwarto sa bahay namin. Master's bedroom, isa ka Iyah, i sa sa iyo, at yung isa eh kung may bisita man." tumingin si Mommy sa akin, "Iyah 's room is bigger than the other two, except the master's bedroom." Hindi ko na napigilan, binaba ko na rin yung tinidor ko. "Mom, I am keeping my room!" "Sino namang maysabi gusto ko yung kwarto mo?" kinakausap ko ba siya? "And Dad, kayo na ang mamroblema sa bahay. I don't care anyways.." "Nakalimutan kong sabihin, hindi ko kasama si Jon sa bahay. Sa apartment siya n ag-stay. Umuuwin lang siya kung kelan niya maisipan..." What?!? May apartment siya? And Mom wouldn't let me have the room at the back o f the house! Kapag may magnanakaw daw kasi, doon daw madalas ang akyat nila. Nakita niya yata yung expression ng mukha ko, kaya sinabi niyang.. "I'm renting it." Tinanong ko ba? "Second, dahil magiging isang pamilya tayo, Jon, uuwi ka sa bahay at least thre e times a week." "Dad?!? At least? Bakit hindi mo na lang sinabing 5 times a week? Eh parang isa ng buong linggo na yun!" "Uuwi ka, dahil sinabi ko. Or else, I'm going to cut your allowance. Mas lalong hindi mo mababayaran yung rent mo sa apartment." He's paying his rent from his allowance??? Gaano ba kalaki yung allowance niya. "Fine... three times." "Basta tatawag ka lang, para makapagluto ako." sabi naman ni Mommy. Pagluluto p a yan? "Third, dahil magiging magkapatid kayo," nag-smirk kami sa isa't isa, "You have to look after each other." "NO--" "WAY!"

"Yes Way Jon.." patawa rin 'to si Richard eh. "Nasa iisang school naman kayo, magkikita at magkikita kayo doon." Nag-continue pa yung mga usapan na yan. Habang tumatagal, legal matters na. Kai langan daw umattend si Jon ng practice kahit isang beses lang dahil next week na yung kasal. Sinasabi pa niya na hindi siya magsusuot ng tux, kaya pinagalitan s iya ng Daddy niya. Maya-maya lang.. isang 'di magandang ideya yung naisip nila Mommy. "Two weeks kaming mawawala, for our honeymoon.." Nakita kong tumingin si Jon sa kabilang direksiyon, ako naman eh mahina kong na sabi na 'Yuck,'. Pero ok na rin, normal naman talaga yun sa mga newlyweds. "Well that's not bad. Mag-isa ako sa bahay for two weeks! Masaya yun Mom." "Nag-usap na kami ng Tito Richard mo, you two," tinuro niya kami parehas, "--wi ll stay on the same house." Crap! Why would I??? "Ako? Kasama ko yan sa iisang bahay? Hindi pwede!" sabi niya kaya napatayo siya , "I'm staying on my apartment, at doon siya sa bahay niya. Walang problema dun! " Hay naku, may similarity din pala kami! Tumingin si Richard sa akin. "Yeah... what he said!" "NO." "Pero Dad--?" sabi niya na obviously, may civil disobedience pa sa katawan. "Discussion's over. Umupo ka Jon, don't be rude." Ako rin magrereklamo kay Mommy, pero wala siyang ginawa kundi i-incline yung ul o niya kay Richard. Katulad nung simula, hindi na naman kami nagsalita. Si Mommy at Richard lang an g nag-uusap. Parehas kaming nawala na yung mood... pero ang nakakainis, kami yun g pinag-uusapan nung dalawa. Tumatawa pa sila. "Si Iyah nga nung 8 years old na siya, meron pa siyang pillowcase na gamit-gami t niya since 2 years old siya at 'di siya makatulog kapag hindi yun ang gamit. M ay sinulid yun sa dulo na gustung-gusto niyang kinikiliti yung tenga niya..." Oh My God, this is so embarassing. Tumawa si Jon. Tinignan ko nga ng masama. "Si Jon naman nung maliit pa siya, takot siya nun sa multo. Kapag nagigising ka mi sa umaga at papasok sa kwarto niya, wala na sya sa kama niya. Makikita na lan g namin, natutulog na siya sa banyo hawak-hawak yung flashlight.."

Turn ko naman tumawa. As in, totoo. Hindi pang-aasar. Tumayo na uli si Jon. Napikon na naman yata. "That's enough. I'm outta' here." Umalis na siya doon at iniwan kaming tatlo. Grabe talaga.. para yun lang!!! *** Nung dumating naman na yung Monday, kinuha ko yung black na bag ko at pumasok n a sa school. Hindi na ako nahatid ni Mommy. Hindi ko na siya ginising kasi tulog pa siya nun. Napuyat yata kagabi eh. Nahalata naman nila Vina na wala ako sa sarili ko nung dumating ako. Kaya ayun, para akong ini-interrogate. "Oh anong nangyari sa 'yo? Dati-rati ang daldal mo kapag umaga ah.." "Pagod lang ako..." "Bakit mo nga pala tinanong pangalan ni Double B?? Binabaan mo pa ako ng phone! " hindi talaga ako titigilan nito. "Wala lang. Nakita ko kasi siya, so ayun na-curious ako at hindi ko alam yung n ame maliban sa codename niyang Double B.. tinanong ko." Halata kong hindi masyadong bumebenta, pero wala naman silang makukuhang sagot sa akin. Hindi ko muna sasabihin, pagkatapos na lang siguro ng kasal nila Mommy. Nag-alarm din naman na. Ang daming na-late sa amin. Nagalit pa nga yung homeroo m teacher namin kasi kalahati ng klase, late. Hindi ko ala kung saan galing. Fin ally nung nakumpleto na kami, nagsalita na siya. Tumingin ako doon sa labas ng pintuan. Nakangiti yung teacher namin. Pagtingin ko... "Iyah... si Double B." Anong ginagawa niya dito? Siguro naman tumulong lang or something... Then nagsalita na yung teacher namin. 'You will have a new classmate, he is from the sports curriculum..' pumasok na siya, 'Magpakilala ka na..' Nakatayo siya doon sa harapan, nag-chewing gum at sinabing.. "Jon Erin. San na ba yung upuan ko?" You'll definitely hate this guy. Umupo naman siya nung tinuro nung teacher namin. laking pasasalamat ko talaga d oon siya sa kabilang side. Ang nakakainis.. bakit siya nandito? Patingin-tingin ako doon sa side niya nung last period na namin sa umaga. Ayun, pahikab-hikab kaya sumandal sa desk niya at natulog. Hello? Nasa academic curri culum na siya.. konting sipag naman!

Nangongopya pa ako ng notes, saka naman nag-alarm ng uwian. Nag-bye na sina Vin a sa akin, ako naman eh hinintay yung mga classmates kong mawala at lumapit ako sa kanya. Isa rin siya sa mga nahuling lumabas, tulog kasi eh. "Hey.. Jon. Anong drama mo at nandito ka?" "Nakikialam ka?" "Oo. Bumalik ka na sa curriculum mo.. mas tanggap ka dun." "Tingin mo ba makakapasok ako dito kung hindi ako tanggap?" what do you mean? m ataas grades mo? "Just stay away from me rich kid, and I'll do the same thing.." "Mahirap naman yata yun! To think na nasa isang school tayo, isang curriculum, at iisang classroom! Bakit ba lumipat ka dito?" "Kung opinyon ko lang ang tatanungin, academic curriculum na ang huli kong pipi liin. This curriculum is for geeks. At itong classroom kung nasan ka ang huli ko ring pipiliin para mag-stay. Kung may choice lang ba ako.." "E di magpalipat ka!" sabi ko tinutulak ko na siya. "Kung pwede lang ginawa ko na. Bawat classroom eh may maximum of 50 students. Y ung iba 50 na, may nag-exceed pa nga. Dito lang 48." sabi niya tapos tumingin sa akin, "Dad put me here to start with." Hindi ko talaga gusto yung mga idea ni Richard. "Bakit pumayag ka?" "The same reason na gusto niya akong pumunta sa bahay three times.. or else.." He'll cut your allowance. Tumingin siya sa akin. Nakakaloko na naman. "May dumi ka.. right there.." tinuro niya yung pisngi ko. "Baka hindi mo alam." Lumakad na siya nun. Iniwan akong nakatayo. Ako naman, napahawak sa pisngi ko. Hindi ako mapakali, kaya nilabas ko yung salamin ko sa bag. Dumi? Saan? Wala na man ah! Saglit lang... sumulpot siya uli doon sa pinto. "Naniwala ka naman!" tawa siya ng tawa. Asar na 'to! "Nakalimutan ko pala sabihin..." "May sarili akong reasons kung bakit pumayag ako mag-stay dito."

***5*** Matapos niyang sinabing may sarili siyang reason para mag-stay doon, hindi ko n a lang siya pinansin. Tiyak naman walang kwentang reason yun tiyak. Siya pa? Per o kahit papaano, wala naman na akong magagawa kung nakalipat na siya dito kundi tanggapin ko na lang din. Hanggang ngayong araw na ito eh may hang-over pa rin ako sa balitang siya yung magiging kapatid ko. Grabe, sana naman yung mas desente. Nung sumunod na dalawang araw sa school, normal na normal lang naman ang arte n aming dalawa. Walang pansinan gaya ng dati at kung papansinin man namin ang isa' t isa eh school related. Actually, lagi ngang nakataas ang boses sa akin. Ewan k o ba sa lalaki na yan parang daig pa ang babae na may period. Tatlo na lang yung natitirang practice namin. Unfortunately, kahit isa eh wala pa siyang pinuntahan. Yung una sa last three practice, hindi na naman siya pumun ta. At ngayon... yung pangalawa. "Richard... wala pa ba yung anak mo?" sabi ko na naiinitan sa labas ng simbahan . Tumingin si Mommy sa akin, kaya binago ko yung sinabi ko. "Richard... tito." pero mahina lang. "Lagi na lang ganito si Jon. Pasensya ka na sa kanya Iyah, hindi talaga yan soc iable.." oh.. I can tell! "Simula bata pa siya ganyan na siya, kaya nga nung ele mentary, hanggang ngayon pero hindi naman na masyado eh pinapatawag lagi ako ng principal o ng guidance councillor.." "Why is he like that?" kung tutuusin, mabait naman si Richard... san naman kaya niya namana yung ganung ugali? Malamang sa Mommy niya? Hintay kami ng hintay doon sa labas na tipong sobrang init na talaga. Hindi ko na nakayanan at pinagpapawisan na ako. Sobra na!!! Sobrang paghihintay na ito, s obrang pagsasakripisyo, sobrang pagka-late at higit sa lahat... SUMOSOBRA NA YUNG LALAKING YAN!!! Pumasok na ako sa loob. Pinupunasan ko ng panyo yung mukha ko at mukha talagang pagod na ako hindi pa man nagsisimula. Men! This is not good! I look haggard! Arrrggghhh! Syempre, wala na naman akong kasabay. Kapag talaga napahiya siya sa wedding day nila Mommy, hindi ko na problema yun! Sana nga mapahiya siya. Naupo na ako sa gilid after 1 hour and 30 minutes na practice at paulit-ulit na

paglalakad. Natapos din kami kaagad. Saglit lang... "Dad, I'm here!" Tumayo naman ako at tumingin sa kanya. Kung hindi lang ito simbahan, sinuntok k o na talaga siya. Lumakad ako ng mabilis at dire-diretso. Hinila ko siya palabas. "Makakabuti sa 'yo kung tatanggalin mo na yung kamay mo... baka kung anong mang yari.." sabi niya sa akin pero hindi ako apektado kasi asar na talaga ako, "Rich kid, may problema ka na naman?" "My name is Iyah, not Rich kid. At kung hindi ka naman din isang bwisit na tao, sana lang alam mo na yung practice eh isang oras at kalahati nang nakalipas. Sa katunayan tapos na nga eh.. dumating ka pa." "Pasalamat ka nga nagpunta ako dito. Napilitan lang ako, kung tutuusin, natutul og ako inistorbo ako ni Daddy!" Natutulog? In short, wala talaga siyang pakialam. "Wow grabe bilib na ako sa 'yo.. dapat pala mabigyan ka ng Nobel Prize for your great effort--!!!" sabi ko na nakangiti pa ako tapos sumimangot, "Moron." "Anong tinawag mo sa akin?" "I called you a moron!" "Hey smart mouth, huwag mong sabihin sa akin na amgirl ka. Ngayon, bawiin mo na para di ka masaktan." hinawakan niya ako sa braso ko. "Don't you dare... I'm warning you. At kung sa pagitan lang nating dalawa, sino ang smart mouth?" Mukhang wala siyang balak na alisin yung kamay niya sa braso ko. Hinigpitan pa niya. Seryosong-seryoso yung mukha niya na nakatingin sa akin, ako naman eh nagc hin-up para hindi halatang natatakot na ako sa kanya. Tinaas niya yung kamay niy a, nag-close fist... it's coming... I can tell.... close your eyes Iyah. I can't belive it. He's goi ng to hit me.... PAPARATING NA.... 3... 2.. In theory. Lumuwag yung pagkakahawak niya sa akin. Dinilat ko yung mata ko. "Pasalamat ka hindi ako nananakit ng babae. Pagbibigyan kita ngayon, sa susunod baka hindi mo magustuhan..."pagkatapos niyang sianabi yun, iiwan niya akong nak atayo doon. Thank goodness. *** Thursday. Nagising ako na para bang ang sakit ng leeg ko sa ngawit. Paano ba na man eh nagising ako na yung ulo ko eh nasa gilid na ng kama. Sino namang matino ang natutulog ng ganito. Naligo na ako kaagad kahit maaga pa. Pagkababa ko sa dining room, nandun na si

Mommy at naka-todo ngiti sa akin. Maganda yata gising nito. "Mommy, hindi naman kailangang ganyan yung ngiti mo 'di ba?" sabi ko sa kanya n ung hindi pa rin siya tumigil sa pagngiti. "Masaya lang ako nitong araw na ito. Makukuha ko na yung wedding gown ko, isasa bay ko na rin yung sa iyo. Yung mga pinsan mo, kanya-kanyang kuha na lang daw... " sabi niya sa akin. Kaya naman pala. Great! Ganun pa rin yung energy niya hanggang sa nakasakay na kami ng kotse at nahatid niya ako sa school. Ganyan ka ba talaga kasaya kapag ikakasal ka? Hmmm.. I wond er. Siguro. Someday... it's my turn. Nag-kiss lang ako sa pisngi niya at pumasok na ako sa loob. Pumasok na ako sa g ate at total relief talaga at hindi ko nakita si Jon. Nasa hallway na ako at bin uksan ko yung locker ko. Kabubukas ko pa lang, may mga kung anu-anong palel na n ahulog. Letters... again ang again. Kinuha ko lang para ilagay ko doon sa folder ko. Hindi namana ako snob at nagka karoon naman ako ng time para basahin isa-isa kahit hindi ko naman kilala yung n aglalagay niyan diyan. Kadalasan naman kasi, friendly letters. Gusto raw nilang makipagkilala kaya lang nahihihiya sila kasi lagi akong nakadikit sa mga girlfri ends ko. Isasara ko na sana yung locker ko peor may huling glance pa ako sa crush ko na si Sean Biggerstaff sa gilid. Kaya lang nakadikit sa mukha niya... note. Sinong naglagay nito dito? Rich Kid, Kung kailangan mong ipaalala ko sa 'yo, stay out of my way. I have my ways to m ake your life miserable, at home.. or at school. Kilala ko na kung sino 'to. The nerve of him to open my locker? Paano niya gina wa yun? Yun ba yung ibig sabihin niya sa... I have my ways? Wala naman akong pinagsabih an ng combination ko. Tinignan ko uli yung nasa baba. May nakalagay pa pala doon. P.S. Naglalagay ka pala ng picture sa locker mo. I think it's kinda' stupid. Bo yfriend mo ba? If he is, ang malas naman niya. What's his problem??? Dahil kahapon? You'll see! Iyah Nicole is not the sweet g irl your thinking... Binilisan ko yung lakad ko. Alam kong badtrip na yung mukha ko nun. May mga nak aharang sa hallway kaya lang tumatabi kapag dumaan ako. 'Move!' sinasabi ko kapa g hindi umaalis. Finally.. nakita ko siya sa dulo. Nakasandal doon sa railings. Hindi ko alam ku ng bakit siya nandito eh sa taas yung room namin. "You want me to stay out of your way? First, I'll do that if you better stay ou tta' mine." hinihingal na ako, napalakas yata yung boses ko kaya hininaan ko. "L

ook, I am not a warfreak. You're turning me into one. I'm treating everyone nice if they are returning the favor.." Nakatingin siya sa akin na para bang nagulat at sinugod ko siya. Tapos sinabi n iyang.. "What?!? Pakiulit nga hindi ko naintindihan." ano ba 'to, "Wala akong time para sa girl talk mo.. pati na rin yung pa-english-english mo. Ang sakit sa tenga!" "Sinasabi ko lang, subukan mo namang magpakabait." "Hindi yan ang sinasabi mo. Pinuntahan mo ako dito para payuhan mo ako na magka bait ako? Wow girl, your a saint!"tinapik niya ako at tinalikuran. Anak ng tokwa! Hmmmff! "Don't open my locker! kapag ginawa mo uli, irereport kita!" "Oooh, yun pala ang reason kung bakit sumasabog ka na naman. I won't open it ag ain, at least not for days." tumingin siya sa akin, "--may mga sulat ka nga pala . Actually, accidentally kong nabasa eh, 'Dear Iyah, First of all, I'm blah..bla h.. and I really think your pretty..' sino namang matinong lalaki ang magsusulat ng ganun! That's gay!" "Anong karapatan mong basahin yung mga sulat ko!!!" Papalapit na ako sa kanya sa sobrang galit ko. Pati ba naman personal na bagay, pinapakialam pa niya. Kaya lang.. may nagsalita sa likod ko. "Ginawa mo yun Erin? Binasa mo yung sulat niya?" tinignan ko kung sino, may bab ae na nakahead-band at tumabi sa akin. "Michaela, she's getting into my nerves! Narinig mo naman, accidentally kong na basa.." "Really? Paano kung ako naman nagbasa ng personal stuff mo, magugustuhan mo kay a? Leave her locker alone... hindi ko aakalain na pati babae pala pinapatulan mo na ngayon." "Hindi ko naman siya sinasaktan ha!" "Verbally.." umakbay na sa akin yung babae.. "Mic..." sumimangot yung babae, "Ok! gagawin ko!" "Tara na nga..." nilalayo na niya ako kay Jon. Papalakad na kami papalayo, naririnig namin si Jon na sumisigaw ng kung ano. Pe ro nawala na rin siya sa pandinig ko. Napunta kami doon sa daan sa labas ng gard en. Humarap siya sa akin. "Hey, thanks ha." sabi ko sa kanya, "Himala yata at takot sa 'yo yung taong yun .." "Dapat lang, kung hindi susuntukin ko talaga siya." "Nagagawa mo yun sa kanya?" "Yeah, lalo na kapag matigas yung ulo. Siguro nga mainitin ang ulo nun at palaa way, pero hindi yung nananakit ng babae..." gumilid kami kasi may dadaadn.

"I'm just curious, are you two--?" "Together? Nah. We're friends... longer than I can remember." Nag-alarm naman na nun. Kailangan ko nang pumunta sa klase ko at baka ma-late a ko. "Time na pala. Anyways, nice meeting you. Michaela Montez." nakipag-shake hands naman ako. "Nice meeting you too.. I'm.." sasabihin ko na sana, kaya lang pinigilan niya a ko. "Iyah Nicole Scott. I know you... sige na, akyat ka na sa room niyo at late ka na.." "Thanks ulit." Papatakbo na sana ako doon sa railings papunta doon sa hagdanan, narinig ko siy ang sumigaw. "Iyah!" "Just tell me if he's bothering you!" nag-smile ako, then nag-nod.

***6*** Michaela? Wow. Paano kaya siya naging kaibigan ni Jon? Kasi kung tutuusin at ta tanungin ang first impression ko... Michaela is nice.. Jon's well err... not. Hndi ko talaga pinansin si Jon nung pumasok ako ng classroom, lagi namang ganun . Pero kahit tingin lang talaga iniiwas ko. Si Sheena, tumabi uli sa akin. "Anong problema niyo ni Double B?" "Problema? Nothing. Actually we're cool!" naghand-sign pa ako. "Classmates.. yo u know.." tapos tumingin ako sa side ni Jon, sumimangot ako. Tumayo na ako nung breaktime. Tinulungan nga ako nila Vina doon sa letters ko,

nanunukso na naman at fan mail ko daw. Kaya lang.. lumapit si DOUBLE B. "Leave her alone.." "What?!" "I meant Michaela. Baka maimpluwensyahan mo siya.." Pagkatapos niyang sinabi yun, hindi man lang hinintay yung sagot ko.. umalis na . "Sino naman si Michaela?" "Yung girl na friend niya yata. Sa baba room nila." Tinaas ni Vina yung kilay niya, mukhang may iniisip na naman ito. "Nagawa mo na yung homework mo sa Calculus?" Sabi ko nga.. homework!!! Nagklase kami buong maghapon, at ayun, umeksena na naman yung intercom. Tungkol sa clubs. Pagkauwi ko after class, nandun si Mommy sa pintuan at hinhintay talaga ako. Sa ka ko naalala, yung gown pala niya eh nakuha na niya. Kanina pang umaga ganyan y an.. oh well.. "Hi mom.." "Nakuha ko na yung gown ko Iyah.. and it's so.. so.. beautiful!" Yeah.. right. "Nasan na?" hinahanap ko in case na nasa sofa. "Nasa closet ko na. Yung gown mo, nilagay ko na sa bed mo. Tignan mo na lang." Umakyat naman ako sa hagdan namin. After 48 years, nasa kwarto ko na ako. Nandu n nga yung gown ko. This is awesome! It's peach. My mom loves peach. Sinukat ko naman. Off shoulder kasi.. it's.. alright. Umalis kami sa bahay nun at may huli kaming practice. Kailangan talaga nandun n a si Jon!!! Tinawagan ko na 30 minutes before. "Hey, you better attend that practice!" "Sinong maysabi?" "Ako." "Put a sock on it rich kid." nung sinabi niya yun, binabaan ba naman ako ng pho ne. Tinawagan ko nga uli. Kakainis na ito, ang bastos talaga!

"Bakit tumawag ka na naman?" "Just so you know, you are not hanging up on me. I'm the one doing that!" then. . binabaan ko siya. And that's Iyah Nicole's style. No freakin Double B can stop me! *** Afternoon classes, 3:33 p.m., PE time, 3 minutes after alarm. "Waaaaa! Field? You mean? Field?" pinapaypayan ko pa yung sarili ko nun. "Opo, field. Ano na namang problema mo?" "Mainit maglalaro tayo doon?!? Pwede bang sa ilalim ako ng puno at manonood na lang ako?" ayoko talaga.. mainit... kakahilo.. no! "Kailangan ng participation. You will play... soccer." "Soccer?!?" Hinila nila ako nun sa field. Ang init pa rin. May dalang pito yung PE teacher namin kaya napasama ako doon. Bukod sa nakawhite-shirt kami at naka-black short sa ganito kainit na field... ewan ko na. Inassign kami ng teacher namin kung anong gagawin. Sisipain yung bola at papaab utin doon sa goal. Practice daw muna. "Very good Miss Reyes!" sabi nung teacher namin. "Scott, your next!" "Me?!" Tumayo ako doon at hawak ko yung t-shirt ko. Nilagay yung bola sa harapan ko. "Sipain mo lang ng malakas, and that's it." Tinignan ko yung bola. Sisipain ko? Ang layo nung goal ah! "Malayo po eh.." "Malapit na nga yan eh.. subukan mo." tapos pumito siya. Sinabi nang malayo eh! Kulit mo ah! Sinipa ko nga yung bola.. ng layo ng narati ng.. one meter. Umiiling-iling siya sa akin. That's not bad. Buti nga kumilos pa yung bola sa h arapan ko eh! Nagtawag siya uli doon sa class record. Inisa-isa yung mga girls.. at sa kasama ang-palad, ako lang yung malayo ang narating. Tapos ng girls, boys naman. Unang-una sa class record.. "Aguillar, Jon Erin.." tumayo si Jon doon sa gilid at lumayo doon sa goal. Inapakan niya yung bola sa harapan niya.. then... sumipa ng malakas. Pumasok yu ng sipa niya. Nilagyan siya ng ilang bola uli.. tapos pasok.

"Very good. Soccer team captain ka talaga. Next!" Soccer team captain? Lumakad siya, huminto sa gilid ko. "Ganun sumipa, hindi parang tinapik ng kamay." Ahgh! You talking to me? "Kita ko nga eh, galing mong sumipa. Pwede ka na sa karera ng kabayo..." Kagaya ng girls, inisa-isa rin yung guys. Syempre, mas maganda performance nila sa girls. Lalakas ba naman nila. Nag-warning alarm na. Ibig sabihin, 10 minutes before yung next class. Hindi pinansin yun nung teacher namin. Tinawag ako. "Miss Scott, halika rito." lumapit naman ako, may sinabi sa akin. "Bakit po?" "Hindi pwedeng ganito ng ganito. Kapag nangyari, baka ibagsak mo yung participa tion ng PE. Soccer ang sport natin for three months, pero kung simpleng pagsipa lang eh hindi mo magawa, wala akong magagawa kundi bigyan ka ng mababang grade." Low grade? NO! "I can't do it." "Try natin ilagay kita as goalkeeper. Mas madali yun. All you have to do is sta nd at the goal post." "Well.. sounds easy. Tingin ko kaya ko yun." Tumayo ako doon sa goal post. Nakatingin yung mga classmates ko sa akin. Nakahi lera yung mga bola nila. Maya-maya lang, sumipa na sila. Sunud-sunod men! Napatakbo ako sa gilid kakaiwas ko. Ayoko ngang matamaan ng bola. Tumayo na ako doon, kailangan pala sumipa sila? "Sabi ko tatayo ka doon." "Ginawa ko naman po ah!" "Pero, haharangan mo yung bola para hindi sila maka-goal. Block and catch. Bloc k and catch. Soccer nga di ba?"hinawakan niya yung ulo niya, "Tingin ko sasakit yung ulo ko. Aguillar! Turuan mo nga 'to!" Tumingin siya sa akin na para bang naiirita. Tumayo doon sa kanan ko sa goalpos t. "Ready.. GO!" pumito na naman siya. Nagsimula na naman umulan ng bola. Panay ang iwas ko. Yung katabi ko, panay ang sipa. Finally, tumigil din. "What do you think you are doing? You're supposed to catch it!" "Ako sasaluhin ko? Hello? Ang dumi ng bola. Ang lakas nila sumipa, masakit yun sa kamay no!"

"Bakit ba ang arte-arte mo? Sasaluhin mo lang mahirap na? You're hopeless." Ang sakit nito magsalita ah. Nangingilid na yung luha ko nun at pupunasan ko na .. "You're mean.." sabi ko tapos hinawakan ko yung t-shirt ko para punasan ko yung mata ko. Tumingin siya sa akin, lalong nainis, binato ng malakas yung bola. "Oh come on! Crybaby? Fine, let's start again. Huwag kang matakot sa bola." Tumayo ako ng diretso. Pumito uli yung teacher namin at sumipa na naman mg clas smate namin. Ito ang chance ko magka-grade! Let it be right.. let it be.. I can't! Iniwasan ko yung bola. "Saluhin mo yung bola!!!" "I'm trying here!" Ito talaga totoo na. Sipaan ng sipaan. Focus lang Iyah. Kaya mo yan... Huwag kang matakot.. huwag... Nakita kong may sumipa, papunta sa direksiyon ko. Hindi ko iiwasan. Na-abnormal na naman ako kaya pinikit ko yung mata ko. Saglit lang... "I did it! Finally I did it!" "Amen!" sabi naman niya, for the first time nakita ko siyang totoong ngumiti. "That's it for today. Balik na tayo sa classroom. Keep it up Scott. Aguillar, t uruan mo pa yan." umalis na yung teacher namin. "Pero--" hindi na siya pinansin nung teacher namin. "Now I have to deal with yo u, favorite sport ko pa!" Pumasok kami sa locker room. Kanya-kanyang bihis. Dahil nahuli ako at marami ak ong seremonyas, alam kong late na ako kasi nag-alarm na eh nandun pa ko sa locke r room. Paglabas ko... may tao pala doon. "Bakit nandito ka pa?" "Late naman na din ako, why bother going in?" "Ikaw na late?" "At least nakatayo ako dito sa locker room kanina pa. Ikaw naman, inabot ka na yata ng isang oras sa loob." sabi niya sa akin. "OA ka, 33 minutes lang." "What's up with girls and make-up?" tumalikod siya sa akin, "Or... is it just y ou?" "What's up with guys and fights?" nagpunta ako sa gilid niya, "Or... is it just you?"

Naglakad kami papunta ng classroom. Mom's wedding is on Saturday. Umupo kami sa labas. Tutal absent naman na kami sa Socstud, pangatawanan na. May dumaan naman na grupo ng mga lalaki na hindi ko kilala. At yun, huminto sa harapan namin. "Jon, sa lumang building, uwian." sabi nung pinakamalaki sa kanila na nasa gitn a. "Bakit sa lumang building pa? bakit hindi na lang sa labas ng school?" "Eh kung ako naman tatanungin, dito at ngayon na kung gusto mo. Duwag ka lang a t hindi ka lumalaban sa loob ng school." "Kung may duwag sa atin, ikaw na yun. Hindi ka nga nagpakita last Saturday. Ayo kong may madamay na iba rito, kaya hindi ako sa school nakikipag-away. Lumang bu ilding..." tumayo siya at nakipagsabayan doon sa lalaki. Ako naman, pinaghiwalay ko sila. "Away? Ano ba kayo! Huwag niyo ngang ituloy!" "Bakit ba nakikialam ka? Umupo ka nga Iyah!" Iyah? He called me Iyah! "Hi Iyah, pretty boy Jon bothering you?" lumapit siya sa akin, "Gusto mo tirahi n ko para sa 'yo." "Nah.. hindi na kailangan." "Boyfriend mo siya?" "NO!" sabay pa kami nagsalita. "E di ok, we can hang out then.." umakbay naman sa akin. Ang kapal nito. "Oh yeah?!? You better get your ass off here or I'll rip it off." Tumingin sa kanya yung lalaki. "Pwede na pala natin idagdag sa pustahan. Kapag nanalo ako, huwag kang makikial am sa amin ni Iyah. Right?" Bet? Ako? "Hindi siya kasali dito." "Duwag ka na naman? Lumang building.. mamaya. Hintayin kita dun." Umalis na sila doon. Sabay-sabay pa kasama nung alagad niya. Ito namang tao na ito, may balak pa yatang pumunta. "Huwag ka ngang pupunta!" "Pwede ba? Kung may nakikialam na lang din sa buhay ko, ikaw na yun pinaka-late st!"

"Pustahan? Anong pustahan yun? Isusumbong kita sa Daddy mo!" tinakot ko naman. Sana effective. "Magsumbong ka! Wala naman siyang magagawa eh." "Then I'm going! In case na kailangan ng emergency, tatawag ako!" "You are not going anywhere! Uuwi ka, yun ang gagawin mo! Naiintindihan mo?" hi nawakan niya ako ng mahigpit doon sa braso ko. "Brando's a maniac. I don't want you anywhere near him."

***7*** Pumasok na kami sa classroom nun at last class na lang ang naabutan namin. Hind i kasi kami umattend ng Socstud kaya Values Ed. na lang ang pinasukan namin. Bad trip yata si Jon sa akin, lagi naman, paano ba naman eh hindi ako pinansin nung pumasok siya. Dinaanan lang ako matapos bitawan yung pagkakahawak niya sa balika t ko. Hindi na naman ako focus sa klase. Nakakahiya nga, 4/10 yung nakuha ko sa quiz namin sa Values. Imagine, Values pa!!! Sinermonan ako ni Vina na kailangan ko na raw mag-aral ng husto gaya ng dati... napapansin na rin pala niya. I swear, bum ababa na siguro grades ko. Saglit lang din, nag-alarm na. Kanya-kanyang tayuan na at walang pakialam sa te acher. Uwian na kasi. Nakita ko si Jon na papalabas ng classroom, kaya hinabol k o naman siya. Hinawakan ko siya sa braso niya. "Jon!" napahinto din siya, tapos tumingin sa kamay ko na nakahawak sa braso niy a. Binitawan ko naman at that very instant. Baka manlisik na naman ang mata nito s a akin. "Ano na naman ba?!?" sabi ko nga, high-blood palagi ito. "San ka pupunta?" Halata kong iritado na naman yung mukha niya. "Nasa academic curriculum ka ba o ano? Use your brain. Narinig mo naman kanina di ba? San pa e di sa lumang building!" "Huwag ka ngang pumunta!"

"You don't know when to shut up do you?" sabi niya sa akin. Nag-init yung buong mukha ko, nakatingin ba naman yung mga classmate namin sa amin. "Sa tingin ko n gayon na yung time na yun!" "Sinasabi ko lang naman huwag kang pumunta! Pwedeng set-up yun. Kanina lang ila n sila? Lima? Anim? Eh ikaw, isa ka lang!" tapos napaisip naman ako at sinabi ko ng mahina, 'Alam ko katumbas mo 3, pero hindi pa rin sapat yun!' "Anong sabi mo?" hindi ko pinansin. "Look, I can handle myself. Tumahimik ka la ng, ok lahat." tinapik niya ako sa balikat, tapos umalis na. "I'll go!" "You're not going!" "Dala ko yung phone ko, alam mo kung may emergency!" pinakita ko yung phone ko. "YOU'RE NOT GOING!' this time galit na talaga siya. "What part of that don't yo u understand?" "The 'not' part!" "Hindi ka sasama! Uuwi ka! Kapag nakita kita doon, hindi mo alam kung anong man gyayari." Iniwan talaga niya ako doon. Nakatingin pa rin sila sa akin na para bang tinata nong na.. 'Ano yun?' Ako naman, ngumiti tapos sinabi kong.. 'Hello?' Mukha akong ewan, tapos nagsialisan na sila sa harapan ko. Siraulo talaga yung tao na yun! Away? Away na naman? Hindi ba niya alam na sa S aturday eh kasal na ng dad niya at mom ko? Baka naman umattend siya doon na pila y-pilay siya! Excuse me? wala akong balak lumakad sa simabahan na may inaalalaya n na disabled ha! Isa lang ang kailangan ko ngayon... "MICHAELA!" Nakita ko siya doon sa corridor. Dala niya yung bag niya. Lumingon nung tinawag ko. Malamang, sumigaw ba naman ako doon. "Bakit?" halatang gulat siya. "Kailangan mo akong tulungan!" "For what?!?" "Jon. Papunta siya sa lumang building. May away yata sila doon eh.." "Oh that. Erin's stupid. Huwag mo na siyang pansinin. Hindi mo rin naman siya m apipigilan, dati sinubukan ko.." ngumiti siya sa akin, "Saka hindi ako pwede nga yon eh, tinatawag ako sa office. I'm starting to have a view that you and Erin.. . are.." She didn't know? "No. Alis na ko. Bye!"

Tumakbo na ako nun. Kung walang tutulong sa akin, kaya ko na ito mag-isa. I'm a superwoman you know! Where's my lip gloss?!? Crap I lost it! Tapos parang tinamaan ako ng sinabi ko. Papunta ka na lang din sa away lip glos s pa hinahanap ko! Hindi talaga ako sanay ng mabilisang takbo, pero kinaya ko. Dire-diretso ako, l iko sa kanan.. diretso uli.. kaliwa.. kanan... Ah basta! Napunta ako sa lumang building. Ang tahimik, medyo madilim. Now... na saan na sila dito? "Bakit hindi na natin simulan para tapos na ito? Nakakaboring alam mo!" san gal ing yun? Lumakad ako.. alam kong malapit na. May lalaki na nagsasalita at may tumatawa p a na background. Narinig kong umingay na.. san naman kaya yun? Napunta naman ako doon sa poste. Nagsisimula na pala ah. Ngayon lang ako nakaki ta ng real-live fight. And whoever's the villain here, I can tell Jon's winning. Nasa gilid lang yung 5 lalaki. Isa lang yung sinusuntok niya. Hawak pa niya sa leeg. "Sa susunod, pipili ka ng lalabanan mo. Mga 9 years old siguro kaya mo na!" nag ulat na lang ako nung binagsak niya yung lalaki at inapakan niya sa dibdib ng ka nang-paa niya. Tumingin siya doon sa gilid. Sa limang lalaki na alagad niya. "Sinong susunod?" nakatayo pa rin siya doon, nagtinginan yung mga nasa gilid. Siguro naman hindi ko na kailangan yung phone ko. He's right. He can handle him self. What am I thinking? Sumandal ako doon sa poste. Nanonood pero wala sa sarili. Ngayon, dalawa na lan g yung natitira doon sa gilid. Kapag sinusuntok si Jon, feeling ko mapapasigaw a ko pero tinatakpan ko yung bibig ko. Dumugo na rin yung gilid ng bibig niya. Per o maliit lang. Palaban din yung payatot. 'Di bale, pagkatapos niya, isa na lang naman na yung matitira. Yung nasa gilid.... KO. "AAAAAHHHHHHHHHHHHHH!" binuhat ba naman ako hawak yung bewang ko. Nagsisisipa a ko. Inikot ba naman ako kaya nauntog ako doon sa poste. Ang sakit nun. Umikot yu ng paningin ko. "Ano ba!" Phone.. phone ko.. nasan na ba! Sipa pa rin ako ng sipa. Ok Iyah, honestly, nakita mo naman na yung pagsipa mo eh hindi nagwo-work. "Put me down!" Lumingon si Jon sa direksiyon ko. Nakita na rin niya ako. "Iyah?!?" dahil nakatingin siya sa akin, hindi niya nakita yung paghampas nung

kahoy doon sa gilid, "Ou--" "Tignan natin kung may magagawa ka pa. Pumalag ka Jon, hindi ko alam kung anong gagawin ko dito kay Miss Iyah.." Hawak ni Jon yung ulo niya. Nakaupo na siya sa sahig. "Hindi siya kasali dito, huwag niyo siyang idamay.." iba na yung tingin niya. Syempre, hindi naman makikinig yung may buhat sa akin. Hindi naman siya siguro ganun ka-engot. Binuhat ako doon malapit sa kasama niya na kanina lang eh binubugbog ni Jon. "Huwag niyo siyang gagalawin..."mahinahon pa yung pagkakasabi niya, "DUWAG BA K AYO O ANO? BABAE DINADAMAY NIYO?!" sabi ko nga sasabog siya. "NGAYON IBABA NIYO SIYA PARA HINDI NA KAYO MAPAHAMAK.." "Sa tingin ko wala ka sa sitwasyon para mag-demand." "Sa tingin ko.. Oo." Nag-slide siya ng mabilis at hindi ko napansin. Inipit niya ng dalawang paa niy a yung binti nung isang lalaki kaya natumba. Yung may buhat sa akin eh kukunin u li yung kahoy, kaya kinagat ko siya sa kamay. Nabitawan naman niya ako. Dahil mukhang nauntog yata yung ulo nung isa, hindi na nakakilos. Nasaktan nama n yung payatot sa pagkagat ko, kaya kinuha yung kahoy at ihahampas sa akin. Nasa sahig na ako nun.. tapos.. May bumagsak sa paanan ko. Binitawan nung payatot yung kahoy na hawak niya. "Jon.. hindi--" "UMALIS KA NA DITO BAGO KA PA MASAKTAN!" dumudugo na yung gilid ng tenga niya, at yung braso niya. Yun ba naman ipangharang sa kahoy eh. Tumakbo na yung lalaki. Hawak na niya yung kamay niya. "Ok ka lang?!?" Akala ko ok na, biglang sumigaw. "HUWAG MO KONG HAWAKAN! ANONG SINABI KO SA 'YO? HUWAG KANG PUPUNTA 'DI BA? ANG TIGAS NG ULO MO! TIGNAN MO KUNG ANONG NANGYARI!" "Oo na kasalanan ko na. Matigas na yung ulo ko! Pero mas matigas yung sa 'yo!" hinawakan ko yung ulo ko na na nauntog kanina. Ang sakit. Nahihilo pa rin ako. "Sa susunod, huwag kang makikialam!" "Pasalamat ka nga concern pa sa 'yo yung tao!" "Sinabi ko bang maging concern ka?" "Nahihilo ako.." tumayo ako nun para umuwi. Wala nga siguro ako sa taman pag-ii

sip. "Uuwi na k--" Napahawak na lang ako doon sa poste. Hindi ko na kaya. Ang sakit ng ulo ko. I f eel like I'm going to throw up any moment. "Ok ka lang?" "Yeah.." inaantok na ko. "Namumutla ka na.." sabi niya sa akin, "Please not now! Hindi kita kayang buhat in! Ito na nga ba sinasabi ko eh! Mga siraulong 'to pumapatol sa babae!" Nanghihina na tuhod ko... Ang labo na nun ng paningin ko. Tumakbo si Jon sa direksiyon ko. "Iyah! Wake-up!" tinatapik-tapik niya yung pisngi ko. "Ano ba.. gising ak--" "I'll get you outta' ko sa 'yo kaya ko na doon sa kamay niya na ere's my arm when you "I'm going home!" "Don't talk! But don't sleep ok? Huwag kang matutulog." naramdaman kong umangat na ako. "Everything will be fine... trust me." "Yeah.. I will." here.. ang kulit mo naman kasi bakit sumunod ka pa! Sinabi sarili ko.." tinanggal niya yung polo niya at tinali niya tinamaan ng kahoy. Sinubukan niya akong buhatin. "Ouch, wh need it!"

***8*** *** Nung nagising ako, puting-puti yung paningin ko. Teka, ano na nga bang nangyari ? Ok, easy ka lang Iyah, huwag kang mag-panic.... hindi nga ito kwarto mo pero.. Napahawak ako doon sa gilid ko. Naka-white gown ako. I'm in a freakin hospital!!! And no one's beside me.

Bumukas naman yung pinto ko. May pumasok na nurse. "Gising ka na pala Miss, steady naman blood pressure mo. Kumusta na pakiramdam mo?" nakangiti pa siya sa akin. Nagtataka naman ako kung bakit niya ako tinatanong. Nakaramdam ako ng kirot doo n sa ulo ko. Yeah.. I remember, nasa lumang building ako pinapanood ko si Jon ma kipag-away, may bumuhat sa akin... nauntog ako... oh well, I know the rest of the story. "Where's my mom?" "Kaalis lang po niya kaninang umaga. Worried nga siya eh. Sinabi nga niya na ta wagan daw namin siya kapag nagising ka na. Mukhang ok ka naman na.." "Yeah.. I think." hinimas-himas ko yung ulo ko. Kaya pala may malaking bandage dito na nakapaikot sa ulo ko na pwede nang kumandidato sa palakihan ng head band . "Lalabas na po muna ako ha. Kakausapin ko lang si Dr. Sani para masabi ko na gi sing ka na. Pwede na po kayong umuwi ngayon. Yun ay kung, gusto niyo na po..." i niwan na niya ako sa loob. Hello? Sino namang gustong mag-stay dito? Syempre gusto kong umalis dito. Sagli t lang, may pumalit doon sa loob. "Iyah!! Gising ka na pala! Sinabi sa amin nung nurse! Loko ka, tinakot mo kami. " niyakap naman ako ni Sheena. "Ano, kumusta na pakiramdam mo?" "Ok na.. medyo masakit lang ng konti, pero ok ako. Ano na nga palang nangyari?" feeling ko, huli na ako. Wala talaga akong matandaan. "Yun nga yung gusto naming itanong sa iyo eh. Ano bang nangyari sa 'yo? Tinawag an na lang kami ng Mommy mo na nasa hospital ka na. Gabing-gabi na napapunta tul oy kami dito nun." "Oo nga. Actually, kanina pa kaming alas-5 dito. Pakalat-kalat lang kami sa lab as. Sabi kasi nung doctor may possibility na magising ka na... tama nga siya." "Saka ko na lang ikukuwento. Mahabang story talaga. Wala rin ako sa mood.." pin aabot ko naman yung grapes doon sa gilid, at kinain ko. "Sorry Iyah ha, baka hindi ka na namin masamahan umuwi. Pero may nag-volunteer naman na. Running late na talaga tayo pare-parehas..." "Ok lang, kanina pa pala kayo dito. Umuwi na kayo at magpahinga. Sige na.. than ks talaga mga sis.." Tumayo na sila parehas. Papaalis na rin sila. "Sa susunod, bawal ka nang mauntog kung ganyan din naman yung epekto sa 'yo. Na untog ka 'di ba? Wala kasing gustong magkwento sa amin eh.." "Saka na Vina.." "Marami kang atraso sa amin. Ikaw ha.. hindi mo sinasabi sa amin na si Double B

pala yung magiging stepbro mo.." Speaking of Jon... nataranta naman ako. Kung wala lang talaga akong dextrose na nakadikit sa akin, umalis na talaga ako doon. "Nasaan nga pala siya? Anong nangyari doon? Ok ba siya? Ano?" "Hey sis, calm down. He's fine. Sa katunayan, nasa labas nga siya. Sinubukan ng a naming kausapin, dedma eh. Kung hindi oo, hindi, at hindi ko alam ang sagot ni ya.. wala na." "Hay naku Iyah, alis na talaga kami. Kita na lang tayo mamaya.." "Sure. Ingat kayo ha." Lumabas na sila parehas at sinara nila yung pinto doon. Binuksan ko yung TV doo n. Pero dahil walang magandang palabas, pinatay ko na lang din. Kinain ko yung g rapes, naubos ko naman. Ang takaw ko... or should I say.. gutom lang talaga ako. Saglit lang, nag-creak open na naman yung pinto. May pumasok na... well.. nakabandage yung kanang kamay, at isa sa part malapit sa tenga. "You look horrible.." sabi niya doon sa pintuan. "Ooh.. you really should talk.." kung sa amin namang dalawa, mas ok na yung its ura ko no. "At least ako hindi nawala sa sarili.." Are you talking about me? "Anong nangyari nga pala?" tinabi ko yung bowl na pinagkainan ko. "Hindi ko na matandaan." "Obvious ba, nakarating ka ng hospital.." umupo siya doon sa gilid. "Bakit ba k ailangang may flowers kapag may taong nasa hospital? Ano namang maitutulong nun? " naiirita na naman siya. "Never mind the flower. Pwede bang magkwento ka ng mas detailed? Kasi obviously , alam ko nasa hospital nga ako." "Nilabas kita sa building, wala ka na sa sarili mo at kung anu-ano sinasabi mo. .. na nawawala yung.. I can't remember, liner or something, but that's not the p oint," tumingin siya sa akin for the first time, "Dahil hindi ko mahanap yung pi nagmamalaki mong phone kapag emergency, tumawag ako ng tricycle. I brought you h ere. Then, kinuha ka na nila sa akin. Hindi ko na alam.." "Whoa, hindi ko talaga matandaan. So ikaw rin inasikaso na nila?" "Nakikita mo naman 'di ba? Bakit tinatanong mo pa?" "Ang sungit mo..." umayos ako ng upo ko, "Ano daw problema sa akin." "Internal bleeding. Swerte mo minor lang. Kung hindi ka nadala dito, baka nagka -hemorrhage ka na. At sinong masisisi doon? Of course ako. Sumunod ka pa kasi... I think you deserved what happened to you.." He didn't say that...

"Dad's furious. Your Mom's worried. Yung dalawang kaibigan mo, parehas nagdadal dal.. they're driving me mad! Maswerte sila ganito yung kamay ko, baka nasuntok ko sila parehas para tumahimik.." medyo yumuko siya. "Oh stop. Alam ko namang hindi ka mananakit ng babae." "Plano nga nung Mom mo at Dad ko na i-cancel na yung wedding.." tumayo na siya nun. "Ganun na lang kagalit yung Dad mo sa 'yo para maghiwalay sila?" "Sinabi ko cancel.. hindi ko sinabing maghihiwalay sila.." Pumasok uli yung nurse kanina at lumapit sa akin. Tatanggalin na yata yung dext rose ko. Papalabas na si Jon nun. "Bilisan mong kumilos. Tulog ka kasi ng tulog." Ngumiti yung nurse sa akin. Hindi ko alam kung bakit. Sinabi niya sa akin ng ma hina, 'You've been sleeping for almost two days. Two days kung inabot ngayong ha pon. Pero dahil hindi naman, more than a day lang..' More than a day? Lokohan ba 'to? "Huwag ka nang mag-inarte. Magbihis ka na lang, nandyan na yung gamit mo sa gil id.. hihintayin kita sa labas..."hinawakan na niya yung door knob. "Kailangan na nating magmadali." "Bakit naman tayo magmamadali?" "We don't want to miss a wedding do we?" So it's Saturday today!!! My Mom's wedding! *** Nag-skirt lang ako. Malamang lang, wala nang ibang nakalagay sa bag ko. Mas mad ali rin naman, kasi parang ngawit pa yung pakiramdam ng braso ko. Hindi naman ti nanggal yung bandage ng ulo ko. Tinulungan pa ako ng nurse na maisuot yung blous e ko. Paglabas ko nun, naghihintay nga si Jon sa labas. Wala naman siyang sinabi kaya sinundan ko lang siya. Napaka-gentleman ng taong 'to!!! Hindi man lang ako tulu ngan sa mga dala ko. Bubuhatin ko na sana. Mukhang wala naman akong choice. "Papabuhat ko na lang yan sa driver. Hindi ko kayang magbuhat.." Oh, I forgot. Wala nga palang use yung kamay niya ngayon. Teka... parang nagbab asa ka ng iniisip ha??? Saglit lang, nasa harap kami ng pulang kotse. Sumakay ako sa likuran, siya nama n sa harapan. Binati kami nung matandang lalaki na nag-drive, ngumiti lang ako. Si Jon naman, hindi nagsalita. Ako lang at yung driver ang tawa ng tawa. Hindi naman nagtagal.. nasa harap na kami ng... "Bahay niyo?"

"Mukha bang bahay niyo 'to?" Pilosopo ba ito, masungit, o sadya lang ganyan? "Wala akong gamit. Nasa bahay yung gown ko, walang mag-aayos sa akin.. mga ganu ng bagay." "Ang dami mo pang sinasabi. Dadalhin ba kita dito kung wala yung gamit mo? Kuni n mo yung gown mo, tapos dadalhin ka na ni Kuya sa salon. Aayusan ka daw doon. M ay appointment ka na, si Daddy nag-ayos. Huwag ka nang magtanong kung anong nang yari..." Iniwan na naman niya akong nakatayo doon. Umakyat siya doon sa hagdan nila. "Pagpasensyahan niyo na yan si Jon, sanayan lang din." Tumingin ako sa kanya. "Mukha nga po eh." Pumasok ako sa bahay nila. Hindi ko namang maiwasan na humanga sa bahay nila. M alaki? Oh yeah! Malinis? Heck Yes. Ambience ni Jon ang dating? Hell No. Tinuro nila kung nasaan yung gown ko. May babae na binigay na lang sa akin at n aka-plastic pa. Sumakay na ako doon sa kotse. Andar-andar kung saan-saan... maya -maya lang nasa harap na ako ng salon. Let the game begins... *** Nahirapan yung girl ayusan ako sa buhok paano ba naman may nakalagay na bandage . Ingat na ingat siya sa akin at natatakot yata na masaktan niya ako. Finally, n akalugay lang yung hair ko na may kung anik lang siyang ginawa sa gilid. Yung ba ndage, hindi naman masama ang kinalabasan. Cute naman tignan. Sinabi pa niya sa akin, 'Madali ka ngang lagyan ng make-up eh. Maputi ka kasi k aya hindi mahirap paresan ng kulay.' Pinagbihis niya ako sa restroom nila. Dahil off shoulder naman yun, hindi kaila ngan dumaan sa ulo yung pagbibihis. Mas nakabuti naman. Ang hirap nun ah!!! At ngayon... past-3 na. 3:30 kasi yung kasal. Malapit na ako sa simbahan. Kausa p ko pa rin si Kuya Driver. Ang dami nang sasakyan doon sa harap ng simbahan. Hu minto kami doon sa harapan, at bumaba na ako. Hirap nga eh.. Tumingin ako sa salamin. "Huwag kang mag-alala, maganda ka po Miss Iyah." "Sabi mo yan Kuya ha! Kapag hindi.. kasalanan mo!" biniro ko naman siya. Binuksan ko na yung pinto, at bumaba na ako. Ang dami na ngang tao na naghihint ay sa labas. Bridesmaids.. family friends... ring bearer.. yung groom... at syempre... yung Best Man. Teka? Bakit huli uyng Best Man? Mas mahalaga yung groom di ba?

Ayun, nakatayo siya doon sa harap ng simbahan. Ganun pa rin yung itsura. Naka-b andage yung kamay pati yung gilid malapit sa tenga niya. Iniwas niya yung tingin niya nung bumaba ako. Siraulo talaga yun. "Iyah, you look wonderful!" Ngumiti naman ako sa kanya. "Thanks Richard." Tumayo ako sa gilid ni Jon. As usual, waiting for the bride kami. Nagusap-usap na parating na daw si Mommy, kaya pumasok na si Richard sa loob. Bumulong naman si Jon sa akin. "When I saw you at the hospital, I said you look horrible. Now you look dreadfu l.." Sinimangutan ko nga. "Oh, I look dreadful? Right. You look like a troll if you ask me.." "I didn't ask you so.. keep your opinion to yourself." Talaga bang talo ako sa kanya lagi? Dumating na din si Mommy. Wow! My mom's awesome! Kung pagtatabihin kami, no won der she'll look like my older sister rather than my Mom. Nagsiayos na kami ng tayo. Bridal March na nun. Isa-isang pumapasok.. from flow er girls.. hanggang sa amin. Nakatayo ako katabi ni Jon. Tinaas niya ng konti yung injured arm niya, tinigna n ko naman. "Titingin ka lang ba o hahawak ka?" Sabi ko nga, inioffer niya. Humawak naman ako. Then.. march na ng march. Wala ni-isang practice siyang pinuntahan. Sana lang walang mapahiya. nakita ko na sina Sheena, kumaway sila sa akin. Sa harapan kasi ang upo namin. Nagtinginan na yung mga kaibigan namin, yung anak ng bride at anak ng groom eh parehas may bandages sa katawan. How unusual??? Sa wedding day pa. Syempre, hinihintay kong mapahiya si Jon. Hindi naman nangyari. Halata naman ku ng saan uupo yung mga lalaki sa babae. At naupos kami doon... ...makinig lang ng wedding ceremony. Ang haba ng terrain ng gown ni Mommy. Ang gwapo ni Richard. Ok na rin siya magi ng Daddy ko. Buti na lang hindi ako bridesmaid, at ayokong taga-ayos lang. It seems like the wedding will last forever... finally the priest said... "--I pronounce you, Man and Wife. You may now kiss the bride." Flash ng camera kung saan-saan. Nag-kiss si Mommy at si Richard. Now.. it's off icial. I have a dad.. and an instant bro.

Picture taking pa. Kung tutuusin nga, ayokong masama sa mga picture. Ganito ba naman itsura ko. Memory talagang maituturing. Kiniss ako ni Mommy. Merong pictur e na buong-buo kaming lahat, meron apat lang kami nila Mommy, richard, at Jon, m eron dalawa kami ni Mommy, dalawa kami ni Richard, kami nila Sheena... at ang ay oko sa lahat at pinakatumagal sa picture taking... "Maglapit kayo. Para naman kayong magkaaway niyan.." nag-step ako pagilid para lumapit sa kanya, ganun din siya."Closer..." "Malapit na! Wala na ngang space eh.." "Now you," tinuro niya si Jon, "Put your hand on her waist.." "Now, why would I do that? Just take the picture!" Nasa simbahan kami nito. Paano pa kaya kung hindi? Ginawa rin namin. Matapos ang ilang pag-uurong, ayos ng ulo, hand placing, tama ng pagtayo... pangngiti.. asar talaga!!! Mabuti na lang umalis kami kaagad para sa reception. Sa hotel ginanap. Makakaka in ako ng husto. "Wow Iyah, ang cute mo! Kahit na meron niyan sa ulo mo." "Oo nga eh.." nakaupo na kami nun sa gilid, kumakain. "Bakit hindi kayo magkatabi ni Jon? Pakners kayo di ba? Dapat same table kayo." "Mukha bang magtatabi kami?!?" Busog na busog na ako nun. Panay ang tunog ng mga glass para mag-kiss yung bago ng kasal. Gross talaga! Si Jon, wala na sa paningin ko. May simpleng slide show para kina-Mommy. Kasama ang palad, nakasali ako. Nandun din si Jon... Then.. nagsalita yung DJ. Gabi na kasi. Nagkaroon na nung dance na para sa bago ng kasal at lalagyan mo ng pera sila. Then.. isa-isang tatayo yung mga nasa gili d. Syempre, kasam doon yung mga cousin ko. Obviously, uupo lang ako sa gilid. "Ano ba naman yang bagong stepbro mo, dapat isayaw ka niya 'di ba? Ganun kaya y un!" "Ayoko nga.. abnormal yung tao na yun.." May tumakbo naman sa gilid ko habang busy lahat. Si Michaela. Umupo siya sa tab i ko. "Hey Iyah, why didn't you tell me? Ikaw pala yung magiging new sis ni Erin? I t hought you were couples!" "Nah.. never. Bakit hindi niya sinabi sa 'yo?" "No.. hindi niya binanggit sa akin. Nakita mo ba siya? Kanina lang nakausap ko. . nawala na naman. Hindi ba dapat isasayaw ka niya?" Buti ka pa nga kanina lang kausap mo, ako sa simbahan pa. Mga two hours na naka

lipas. Medyo slow pa rin yung tugtog. Tapos may tumayo sa gilid namin. "Do you want to dance?" Bumilis yung tibok ng puso ko. Tumingin ako sa kanya. Madilim na nun. "Ako? O si Iyah?" "I asked you didn't I?" Tumingin si Michaela sa akin. Tumayo na sila parehas at pumunta sa gitna. Nagsa yaw sila doon. Kakaiba tumingin si Jon kay Michaela.. o hindi naman.. trick lang siguro ng lights.. Nag-excuse ako kina-Sheena. Pumunta ako sa restroom. Nag-ayos ako doon. Lumabas din ako kaagad. Kumuha ng glass at uminom. Juice lang ha! Nagpunta ako doon sa gilid. Useless talaga ako doon. Mamaya na lang ako makikij oin kina-Vina kapag tapos na yung dance. Nakatalikod ako nun habang umiinom. Maya-maya lang.. may tumulak sa akin kaya m untikan nang matapon yung iniinom ko. "Ano ba?!" "Hinay-hinay lang sa pag-inom rich kid.. baka malunod ka." "Ha-ha grabe katawa.. anong drama mo at nandito ka??" "I'm looking for you.. unfortunately.. wala ka doon. Nandito ka lang pala." "Why would you look for me?" "Nag-iisip ka ba o ano?" humarang siya sa harapan ko. "Ayokong sumayaw doon..." nakipagpatintero pa ako sa kanya.. Kinuha niya yung glass sa kamay ko, at binaba niya. "Sino bang maysabi sa 'yo na makikipagsayaw ako sa 'yo? Doon???" "Akala ko lang ok?" pahiya ka Iyah! Namula siguro mukha ko. Iniwasa ko nga. Kahiya yun ah... "Ano ba?" "Ano, ready ka na?" saan na naman? "For what?!?" "Sabi ko hindi kita isasayaw doon..." "Isasayaw kita dito.."

***9*** Dito? Eh ang lakas rin pala ng topak ng taong ito eh no! Sa pagkakaalam ko, hin di ito Dance Floor. Nandito lang naman yung drinks... "Ano na?!?" Aba, demanding? "Ayoko nga eh, siraulo mo.." tinalikuran ko nga kasi isa na naman ito sa mga bi ro niya na hindi maganda. Mamaya lang sasabihin niya, 'Naniwala ka naman sa akin rich kid..' Uh-ah, never na akong magfa-fall sa ganyang kaek-ekan. Kukunin ko na sana yung glass ko na pinag-iinuman ko, kaya lang inikot niya ako . As in... inikot niya ako. "Hey.. ano ba!" nahilo na naman ako doon. "Sasayaw tayo di ba?" Eh mukhang mapilit ito, kaya siguro pagbigyan na. Hindi yata marunong umintindi ng salitang, ayoko... Hindi ko alam kung paano ako hahawak doon sa kamay niya. Injured kasi eh. So an g nangyari, hindi ko masyadong diniinan at baka magwala 'to kapag nasaktan siya. Mukha kaming ewan dito, magsisimulang sumayaw... sa gilid naman. Slow dance... that's what I'm talking about. Walang nagsasalita sa amin. Parehas kaming tahimik at seryoso. Maya-maya lang, nagsalita yung DJ. "Ok everyone, are you ready for some DISSSCCCOOOO!" Gusto kong tumawa nun. You've got to be kidding me! Biglang lumayo si Jon sa akin. "Never mind." tapos iniwan na niya ako doon. Saka lang ako tumawa ng tuluyan. Sweet dance huh?!? Hindi natuloy eh. At kung a ko na lang din ang tatanungin, disco music is definitely not Jon Erin's thing.

*** Nakasandal na ako sa table nun. Gabi na talaga, marami-rami pa ring bisita. Kai lan ba matatapos itong reception party na ito? Antok na antok na ako eh. Maya-maya lang, may tumabi sa akin. Si Mommy pala. "Hey Mom," inangat ko lang yung ulo ko para ngumiti sa kanya, tapos sumandal ul i ako, "Best wishes.." "Mukhang inaantok ka na ah. Kung gusto mo, umuwi ka na. Yung gamit mo nasa baha y na nila Richard.." Napataas na talaga yung ulo ko. This time, parang nagising yung diwa ko. "Mom! Talaga bang kailangang magsama kami nun sa iisang bahay? Kaya ko naman yu ng sarili ko sa bahay natin, siya sa apartment niya. Hindi talaga magandang idea na magkasama kami sa iisang bubong for two weeks..." Hinimas niya yung likod ko. Nag-slight smile siya sa akin. "Iyah, two weeks lang naman. Nag-usap na kami ni Richard, babae ka at ayokong m ag-isa ka sa bahay natin. Paano kung may mangyaring masama sa iyo? Iba na panaho n ngayon..." sinandal ko na naman uli yung ulo ko sa table, "Besides, family na tayo ngayon. Yung bahay nila, bahay mo na rin. Just feel at home. Higit sa lahat ... you need a quality time with your new brither." "Quality time with my brother? Oh.. no. Sa tuwing magkasama kami nun, hindi qua lity time eh.. disaster." "At hindi mo pa pala naikukwento sa akin kung anong nangyari dyan sa ulo mo..." tinuro niya yung ulo ko, "Anong nangyari sa inyo ni Erin?" She's my mom. She definitely have the right to know. Ayun nga, kinuwento ko sa kanya lahat. Well, almost all, except yung fact na ka salanan ko at sumunod pa ako. Sinabi ko lang na nandun ako sa gilid at nakikita siyang nakikipag-away.. bumenta naman eh. Sabi na lang ni Mommy.. "Nabanggit na sa akin ni Richard na madalas daw in-trouble si Erin. Kahit ano d aw gawin niya, hindi raw niya mapagbago. I guessed we have to deal with it... o kung wala tayong magagawa, we have to live with it." That's what I thought. May sayawan pa rin doon. Panay oldie's na yung mga nandun kasi inuman na ang na ngyayari. Sina Sheena at Vina, kanina pa umuwi. Si Michaela, pagkatapos daw sina yaw ni Jon umalis na. Ang aga nga eh. Mga cousin ko, wala na rin maliban sa tito at tita ko. Ako rin siguro sisibat na. Nagpaalam na ako kay Mommy at sa bago kong Dad kahit na hindi ko pa rin feel na tawagin siyang Dad. Sinabihan ko sila na i-enjoy nila yung honeymoon nila. Pare has silang nag-kiss sa akin at mukhang masaya sila... tiyak daw mag-eenjoy sila doon. Buti pa sila. Samantalang ako eh 2 weeks of nightmare ang haharapin.

Lumabas na ako ng hotel. Nandun si Kuya Driver na nag-drive sa akin sa simbahan at nakikiinom din. Ayoko sana siyang istorbohin kaya lang wala naman akong maga gawa dahil pagod na ako. Mukhang wala lang naman sa kanya yun. Sumakay ako sa ko tse at hindi masyadong nagsalita. Nag-drive lang siya at pagod na pagod na ako. Saglit lang din, nasa tapat na naman ako ng bahay nila Jon. Or.. should I say, bahay na rin namin. Nag-bye ako kay Kuya Driver at may balak pa yatang bumalik sa hotel. Ako naman dahil sobrang dilim na, binuksan ko yung gate at pumasok sa loob. Mukhang walang tao sa bahay na ito ah. Kanina pa naman umuwi si Jon. Ang sama nga ng ugali ng taong yun, ni-hindi man lang sinabi sa akin o hindi man lang nagpaalam. Well, sino ba ako para magpaalam siya sa akin? Excuse me?!? I'm his freakin' si ster! Kinuha ko na yung susi na binigay sa akin ni Kuya Driver. Binuksan ko na yung p intuan. Ang dilim sa loob. Hindi naman masyado dahil may standing light, pero ma dilim pa rin kung ikukumpara sa bahay namin. Gusto ko sanang mag-hello ng malakas at saka-sakaling sumulpot na lang si Jon k ung saan. Kaya lang baka tulog na yung tao na yun. I found it rude to do that th ing.. so huwag na lang. Nakita ko yung bag ko doon sa sofa. Kinuha ko yung bag, at umakyat sa taas. Buk as ko na lang siguro aayusin yung gamit ko. Pagod na talaga ako. Nung nasa taas na ako, ang daming pintuan na hindi ko naman alam kung ano yung mga yun. May isa doon na medyo bukas, so nung tinignan ko, bathroom pala. Dito n a siguro ako maglilinis ng katawan. Ngayon, saan naman yung kwarto ko dito? Siguro naman pwedeng ito na muna. Malay ko ba naman kasi kung alin ang alin. Pumasok ako doon sa dulong kwarto sa kanan at nilagay ko doon yung bag ko. Ang dilim, so mukhang wala namang gumagamit. May towel naman sa bathroom nila so hin di ko na problema yun. Todo-todo talaga yung pagligo ko. Nahirapan ako dahil may bandage ako sa ulo na 'di rin nagtagal at nairita ako eh tinanggal ko na rin. Bahala na si Batman. Hi ndi ko nama siguro ikamamatay na tanggalin 'to. Nag-bubble bath ako. Wow. Ang init nga ng tubig eh. Hindi rin naman pala masama yung bahay nila. Kung ganito lang din, masasanay na ako. Diretso toothbrush na rin. Hindi ko alam kung gaano ako katagal doon, pero nagbanlaw na rin ako at nagpuna s. Ni-wrap ko na yung sarili ko ng towel at lumabas. Pumunta na ako doon sa kwar to kung saan ko nilagay yung bag ko kanina. Hinanap ko yung pajamas ko doon. Nailabas ko na yata yung mga gamit ko, wala. P anay ang halungkat ko, pero wala talaga. Panay uniform ko yung nandito, mga acce ssories, denim shorts na madalas kong suot.. pero wala talaga. Buti na lang may undies... Saan kaya nilagay yun? Eto naman ang ayaw ko kapag hindi ako ang nag-pack ng ga mit ko. Hahanapin ko pa. Teka nga Iyah? Bakit kasi hindi mo buksan yung ilaw par a mapadali eh no?

Tumayo ako at sa kaengotan ko, ngayon ko lang binuksan yung ilaw. Wala... ano b a yan wala talaga!!! Nagulat na lang ako nung... "What are you doing here?!" Napaatras naman ako. Kakagulat naman itong tao na 'to. Hawak-hawak ko pa rin yu ng lotion ko nun, tapos tumingin ako sa kanya. "AAAHHHHHHHHHHH!!!!" yun yung naging reaksiyon ko. Bigla siyang tumakbo mula sa kama papunta sa akin. Tinakpan niya yung bibig ko. "Ano ba?!? Huwag ka ngang sumigaw! Baka isipin nila kung anong ginagawa ko sa ' yo!" Napatigil naman ako. Hindi ako sumigaw dahil nagulat ako sa kanya... sumigaw ak o dahil... wala siyang shirt. Tumalikod ako. Matapos ko siyang itulak. Isa pa sa dahilan ng pagsigaw ko, naka kahiya pa rin kahit sabihin mong bro ko na siya. Naka-towel lang ako. "Ok, nakatalikod ako. Nakatalikod ka na rin. Care to explain bakit nandito ka?" Nanginginig pa ako nun pero hindi na masyado. Buti na lang nasabi ko pa na.. "H-hindi ko alam kung saan yung kwarto ko, so pinili ko itong nasa dulo. Malay ko ba na may tao pala, ang dilim kasi. Wala namang nagsabi kung saan kwarto ko." huminga ako ng malalim. "You're not wearing a shirt when you're sleeping?" "When I'm alone and I'm in my room.. yeah." tapos mukhang iritado na naman bose s niya, "Marunong ka naman siguro kumatok di ba? SIguro naman may sense ka na ka katok ka muna bago ka pumasok." "Kung hindi ka lang din naman po tulog mantika eh narinig mo na ako na kanina p a naghahalungkat dito..." "Eh kung hindi ka lang din naman bulag at hindi mo nakita na nakalagay yung ear phones ko... nakikinig ako ng music bago matulog. So knock it off! Get your stuf f, and get out!" "Yeah I will! Hindi mo naman kailangang sumigaw 'di ba? Kung alam ko ba papasok ako dito? Fine.. liligpit ko lang po ito. Hinahanap ko lang yung pajamas ko, pe ro wala. Hindi ko nga alam nasaan yung gamit ko eh." Tumayo na ako para iligpit yung hinalungkat ko. Kaya lang, ang hirap kasi iniiw asan ko siya dahil nakatalikod pa rin kami parehas. "Just leave those stuff! Bukas mo na ayusin. Now get out." Ayoko na rin namang makipagtalo sa kanya, kaya lumabas na ako. Nasa harap pa la ng ako ng pintuan niya, dinilaan ko nga yung pinto. Asar na tao na yun. Sinigaw ko doon sa pinto niya: 'Dito ako sa kabilang kwarto, siguro naman pwede na!' Pumasok ako doon sa kabilang kwarto. Sinigurado ko na wala, kaya kumatok muna a ko. Nung walang sumagot, pumasok na ako. Siguro nga ganito ako matutulog. Asar na asar na talaga ako. Umupo ako doon sa

kama. Hindi kaya ako lamigin? Well.. no choice naman 'di ba. Inaayos ko pa lang yung unan ko, may kumatok sa pinto. "Ano?!?" "Sabi mo wala kang gamit 'di ba? Gamitin mo muna 'to.." tapos binato niya sa ak in yung white shirt, at kung anong short na cotton. "Those are mine." Tinignan ko naman. Ako isusuot ko 'to? NO. Bukod sa malaki na nga yung shirt, m alaki pa rin yung short. Nakita niya yata yung expression ng mukha ko. "Kung ayaw mo, ikaw bahala. Basta ako, binibigay ko lang yung pwede mong isuot. " "Ok, fine, thanks po. Goodnight!" Papalabas na siya nun at sinara niya yung pinto. Ako naman eh walang magawa kun di magpalit at sinuot ko yung binigay niyang damit niya. Bakit ba kailangang malaki yung damit ng guys? Grabe naman ito, mas mahaba pa y ata ito sa gown ko kanina eh!!! Tumayo ako doon sa kama at humarap doon sa salamin. Hindi pa ako nagsuot ng gan ito. May kumatok na naman. Sinabi kong pumasok. Binuksan niya yung pinto. Nakatayo s iya doon, at nakangiti sa akin. "May problema ka?!" "Wala." patawa-tawa pa rin siya. "Ok naman pala eh... kasya sa 'yo." "Hinintay mo talagang magbihis ako para mang-asar ka noh? Well, hindi po siya k asya. Malaki po." "I think it looks cute. And by the way..." "Sweetdreams."

***10*** Abnormal talaga yun. Hindi mo maintindihan. Kung hindi ko lang alam, sinabihan niya ako ng sweetdreams dahil nang-aasar siya at ganito yung suot ko. I totally hate this outfit! Hay Iyah? Matutulog ka na lang din magandang outfit pa hanap m o? Ok, I don't hate it. I just don't like it. It's so lose.. and big... and so... 'guy-like'. Sana lang talaga sumulpot yung pajamas ko eh noh?! Ayoko naman yung denim shorts ko, hindi comfortable matulog pag yun ang suot. Bukod sa tight na n ga, medyo matigas pa yung pockets and stuff. So far... nagtalukbong ako ng kumot. I managed to sleep wearing Jon Erin's shir t and short. How weird could you get? Hindi pa ako nagsusuot ng damit ng lalaki. Pagkagising ko nung umaga, nagising ako dahil feel ko lang, lumabas na ako ng k warto at dumeretso sa toilet. Hindi naman masama yung buhok ko so sinuklay ko na lang ng kamay ko. Kinuha ko yung toothbrush ko at ano bang ginagawa gamit yun? Basta yun na yun... 7 hours lang akong natulog. Ewan ko ba, naninibago lang siguro ako. Ang lakas n ung A/C nila so nilamig talaga ako. Kaya pala doble-doble yung blankie's bawat k warto. Papababa na ako nung napansin kong napakataas pala nung hagdan nila. Ang linislinis. Grabe naman dito, parang galit sila sa alikabok. Naghihikab-hikab pa ako nun. Nandun pa lang ako sa pinakadulong step eh may tum awa ba naman sa akin. Sino pa nga ba? "What?!? Ang aga-aga ganyan ka makatawa! May nakakatawa ba?" Hawak niya yung tinidor niya at tumuloy na sa pagkain. May juice pa doon. "Nothing. Masama na bang tumawa?" tuloy pa rin siya, "Sumasakit na tagiliran ko !" "Oo. Masama. Kagabi mo pa ako tinatawanan eh! Hindi mo ba alam na sabi ni Squid ward sa Spongebob Squarepants eh may laugh-related illness sa sobrang pagtawa. S asakit na lang daw yung sides mo, then you'll break your laugh-box! Hindi ka na makakatawa uli..." as if it'll make any difference kung mabasag man ang laugh-bo x niya. Naging seryoso naman yung mukha niya. Tapos kumain na ng diretso. "Do you think I would give a crap on that kind of thing? Laugh-box?!" masyado n aman ito! "Spongebob nga eh no. Masyado ka namang seryoso." "Spongebob Squarepants? Pinapanood mo yun?" "Yeah!" "It's a total waste of time." tumayo siya para iligpit niya yung pinagkainan ni ya. "Hey, spongebob is cool! He's cute." napaisip naman ako at tumingin ako sa kisa me, "Sa katunayan, I like Patrick better. Siya nga favorite character ko eh. He'

s funny, 'coz he's dumb." "Do I look like I care who's your favorite character? Spongebob is gay." how ca n he tell that? "Paano mo naman nalaman?" "It's my opinion." inayos niya yung upuan niya, "At pwede lang, bilis-bilisan m o yung kilos mo at aalis tayo. Huwag ka nang magkwento ng kung anu-ano dahil hin di ako interesado. I don't watch cartoons, so stop telling me about Squiggly." "Actually, it's Squidward." Nairita na naman sa akin. "It's the same thing! I'm talking about the same gay cartoon character. I don't even know who he is.. so shut up." papaakyat na siya sa hagdan nun. Napakasungit nito. Kung ako siguro eh isa sa mga taong maikli ang pasensya sa b uhay, baka nasuntok ko na siya. Sa katunayan, madaling mairita si Squidward. Parang hindi marunong magsaya sa b uhay niya. He resembles someone... Jon. Kaya lang, may nag-sink sa utak ko na sinabi niya. "Teka, sinabi mo bang aalis tayo?" "Oo. So bilisan mong kumain. Ayokong maghintay. Yung bacon nasa microwave. Kung gusto mo ng fried rice, nasa pan." "I am not going anywhere wearing this... this rubber mat!" "O sige, hindi ka aalis. Then, matutulog ako all day. You're not changing those clothes for two weeks.. it's not my problem." tinuluyan na niya yung pag-akyat niya. Napatakbo naman ako ng de-oras at tumingin doon sa hagdan nila. Ang bilis niya, nandun na siya sa taas. "Hey! Sinasabi mo ba na kukuha tayo ng damit sa bahay namin?" hindi na niya ako sinagot. Binilisan ko naman yung pagkain ko. Kahapon lang, marami-raming tao dito sa bah ay nila. Ngayon naman, walang kalaman-laman. Pupunta kami sa bahay para kumuha n g damit.. ang galing! Hindi na muna ako maliligo. Mamaya na lang siguro kapag nakabalik na kami. Tina li ko lang yung buhok ko, at ok na. Mukha tuloy akong lalaki nito eh. Nanood ako ng TV. Saglit lang din, bumaba na siya. Bihis na bihis. Ok nga din ' to pumorma, kaya lang ayokong purihin. Delikado. "Tara na.." pinatay ko na yung TV. "Bakit hindi ka mapakali?" "Sa totoo lang, napagisip-isip ko. Wala si Kuya Driver na nag-drive sa atin kag abi. So ibig mong sabihin, sasakay tayo ng jeep. Men! You're teasing right?! Loo k at me!" winave ko pa yung kamay ko from up to down.

"What's the problem with that?" lumakad siya sa pinto. Sumunod naman ako. "Look. Nakakahiya. Ikaw nga halimbawa napunta ka sa bahay namin at wala kang da mit. Pinahiram kita ng damit ko, tapos sasabihin ko sa 'yo na sasakay tayo ng je ep para kumuha ka ng damit na ganun yung suot mo. Papayag ka ba?" "You know what, that's a stupid question. Of course not." binuksan niya yung pi nto. May hawak siya na cap. "Ok nga itsura mo eh. Kulang na lang ito.." sinuot n iya yung cap sa akin pero pabaliktad. "Ayos na." "Ayoko. Sasakay ako ng ganito? Na-uh.. never." "You better get a move on.. hindi mahaba ang araw." tinulak niya akong lumabas. Ayoko talaga. Nag-peek ako doon sa pintuan. In case may tao. "Wala na bang tao?" "Labas na! I'm driving ok?!? Does that make things better?" Napahinto naman ako. Teka.. "Nagda-drive ka? Ilang taon ka na ba? Hindi ka pa legal mag-drive ah!" Hinila na niya ako at pinasakay ako doon sa kotse. Ang kulit nito. Saglit lang, binagsak na niya yung pintuan nung sumakay siya. "Oo nagda-drive ako. Kaka-16 ko lang, at Oo, hindi pa ako legal mag-drive. So p lease, sumandal ka na lang at tumahimik ka." "Pero-- teka-- Paano kung mahuli tayo? Mabangga!" "Iniisip mo kasi negatives. Para naman alam mo, never pa akong nabangga." Sinimulan na niya paandarin yung kotse. Kinabahan ako nun. Sumandal ako doon sa upuan. "Seatbelt mo.." "Ayokong mag seat-belt. It's irritating!" "Wear your freakin' seatbelt!" "Sabi mo naman hindi tayo mababangga 'di ba? So, hindi kailangan ng seatbelt." "Bakit ba ang tigas ng ulo mo? I don't care if it's irritating, just buckle it up!!!" sumigaw siya niyan. Akala mo nasa magkabilang side kami ng football field . "Yun naman pala eh, wala kang pakialam. So, mag-drive ka na lang." "Why do you have to be so difficult?" sumunod na lang na alam ko, binrake niya ng malakas. Napahawak ako doon sa harapan. Tumingin siya sa akin at talagang galit na siya. "Sabi ko, wala akong pakialam kung irritating yung seatbelt. Isuot mo na.. para tapos na!" binangga niya ng kamay niya ng malakas yung steering wheel. Hindi ko naman siya iniinis, pero ayoko talaga mag-seat belt. For some reason,

takot ako. Nung nasa America kasi kami, lagi akong nasusugat kapag suot ko yan. Sa neck part. Dati naman, naglocked-up at hindi na ako makalabas ng kotse. At nu ng nasa parking lot kami, sumobrang higpit eh hindi ako makahinga. "Ayoko." Naubos na yata yung pasensya sa akin kaya nag-lean sa side ko at hinila yung se at belt. Iniingatan pa rin niya yung kamay niya pero mukhang ok naman na yung it sura. Dahil nga ayoko, nakipag-contest ako sa kanya para hindi niya ilagay. Tuwi ng ikakabit niya, hihilahin ko yung kamay niya. Hindi ko na nga alam which is wh ich. Ang gulo talaga. At yun nga, accidentally na natamaan ng injured arm niya y ung ulo ko. Parehas kaming napahinto. Hindi dahil sa nagkatamaan kami. Kundi dahil, may nap ansin kami parehas. Hawak-hawak niya ng mahigpit yung kanang kamay ko gamit yung kaliwang kamay niy a dahil pinipigilan niya ako. Parehas kaming bumitaw, at sabay sumandal. Ilang m inuto yung nakalipas... wala pa ring nagsasalita sa amin. Finally... "Wear your seat belt. Please. Hindi ako mapalagay until alam kong mas safe ka k ahit papaano." sabi niya tapos hinawak niya parehas yung kamay niya sa manibela, nakatingin siya ng diretso, hindi sa akin, "I'm just worried. Hindi ka pa tuluy ang magaling. There are alot of idiot drivers in this world, and what if we enco untered one and you accidentally banged your head?" tumingin siya sa akin, "Kapa g sinuot mo yan, saka ko lang papaandarin yung kotse. Hindi tayo aalis dito." lu mabas siya ng kotse at tumayo. "Tawagin mo ko kapag naka-seat belt ka na." Mukhang wala talaga siyang balak. So ako naman, dahan-dahan kong hinila yung se at belt sa gilid. Takot nga ako dito.. pero hello Iyah? Seat belt lang??? Nakatalikod siya sa akin... binuksan ko yung bintana nung naka seat belt na ako . "Hey... ok na." Humarap siya at sumakay uli ng kotse. Tumingin siya uli sa akin. "That's much better. Ngayon, pagkatapos nating kumuha ng damit at makapag-palit ka na, sabihin mo lang kung saan mo gusto pumunta. Treat ko." Really?!? Kakaiba ha... Treat pala eh.. then go fire it!

***11*** That is definitely not an offer you would expect from Jon. Bigla yatang bumait at ite-treat daw niya ako? Something fishy huh?!? Yun nga, nag-drive kami papunta ng bahay. Malayu-layo din yung pagitan nung bah ay namin sa kanila, so 30 minutes din yata yun. Kinakabahan nga ako eh, nagda-dr ive siya pero hindi naman siya legal. Hindi ba siya natatakot nun? Well, si Jon siya. Yung salitang 'takot' siguro eh wala sa dictionary niya. In case man na na ndun, nasa pinakadulo. Saglit lang din eh nag-ring yung phone ko. Dala-dala ko yun kagabi pa. Dahil wa la man lang akong purse or something, nahanap ko rin naman kaagad. Nasa bulsa nu ng short nitong si Squidward. Pagtingin ko, number ni Mommy. "Hello, Mom." sabi ko nung nasagot ko na. Tumingin naman si Jon sa akin. Hininaan niya yung pinapakinggan niya sa radyo. "Kumusta na kayo ni Erin? Ok lang ba kayo?" Nilipat ko sa kabilang kamay ko yung phone. "Not really. Bakit wala akong damit doon sa bag ko? Wala tuloy akong maisuot. N andun nga yung mga accessories and lotions and creams and all those stuff... per o damit ko wala!" grabe, asar talaga. "Sorry Kristen. Dami ko lang iniisip nung araw na yun. Alam mo na, wedding. Sak a pinsan mo nag-pack niyan. Sinabihan ko kasi siya na huwag kalilimutan yung mga classy stuff mo. Kaya lang sa sobrang pagpa-pack na niyan, yung damit naman kin alimutan.." "Nah, it's alright. Sa katunayan on the way na kami sa bahay para kumuha ng dam it..." tinakpan ko yung bibig ko. Hindi ba dapat sabihin yun? Hindi ko masyadong napansin, pero pinasa ni Mommy yung phone kay Richard. "Hello--" sasabihin ko na sana yung name niya, kaya lang natigilan ako. "Don't say my name. Kunwari Mom mo pa rin kausap mo. Ayokong malaman ni Jon na kausap kita.." sabi niya sa akin. "Hello, MOM." inemphasize ko naman at tumingin ako kay Jon. Medyo nakataas yung isang kilay niya sa akin, tapos sinabi niya sa akin: 'nag-h ello ka na kanina, kailangan ba talagang ulitin?' "I miss her, kaya hello ako ng hello. Galingan mo ba lang diyan." tinalikuran k o naman siya. "Where were we? Ano yung sinabi mo? MOM?!?" "Iyah, is he driving again?" "Ahh...hmmm.. opo eh."

Narinig kong parang may kinausap si Richard, tiyak si Mommy yun. "Yan na nga ba sinasabi ko, ang tigas talaga ng ulo ng batang yan. Ilang beses ko nang sinabihan na huwag siyang magda-drive dahil wala naman siyang lisensya, mapilit eh. Ok naman ba kayo?" "Well, nagsu-survive pa naman ako." "Pagpasensyahan mo na yang anak ko na yan. Kahit anong gawin ko, hindi magbago eh. Isa na rin siguro yun kung bakit kami tumawag..." Whoa Iyah, I think it sound serious... "Ano po yun?" "Mawawala kami ng two weeks. I want you to look afetr him." kasasabi pa lang ni ya nun, iba epekto sa eardrums ko. "ARE YOU KIDDING ME?!!!" Napa-brake ng malakas si Jon. Tumingin ng masama sa akin. "Bakit ba kailangan mong sumigaw?!" Hindi ko sinagot yung tanong niya. Pinakinggan ko lang si Richard. "I can't, MOM. It's just that.. I... I .. I don't wanna' do it." "Sister ka na niya. Gusto ko lang kahit papaano i-try mong i-persuade siya na h uwag sumali sa gulo. Baka makinig siya sa 'yo.." sus sa akin makikinig? "Isa pa, hindi lang itong two weeks na ito, family na tayo. It's our duty to look after each other now.." Yeah.. right. "Ang hirap naman yata nun.." "Promise me Iyah.." "I won't make a promise. I don't know if I can keep it. I'll try to do it, but it's not a promise ok?!?" "Sure." Dahil kakaiba yung pinag-uusapan namin, nagduda naman si Jon sa amin. "Are you talking to my Dad?" nag-panic naman ako. "Of course not. I'm talking to my... MOM." "Liar. Give me that phone." tapos nun, nakipag-agawan siya sa phone ko. At ayun nga, siya yung nanalo. Kinukuha ko uli, pero nilagay niya sa kaliwang tenga niya at hindi ko maabot. "Akin na nga! I said, I'm talking to my MOM!" naku naman, huwag nga daw ipaalam na nag-usap kami 'di ba? Patay na ko nito. "Hello Da--!, Tita Carmella. I thought.." from the way it sounds, it seems like

I'm in no trouble at all. "Ok, sige po. Bye." Pinindot niya yung button nung natapos na silang mag-usap. Tinoss niya sa lap k o yung phone. "Nice play Rich kid. Kapag nalaman ko lang na kayo ng Dad ko eh nag-uusap tungk ol sa akin, I'll make sure you're going down!" mukhang galit to ah. "May evidence ka ba na kausap ko siya? I told you Mom ko kausap ko. At sa totoo lang, mas may sense naman kami ng Dad mo na mag-usap ng mas interesting na topi c kaysa naman ikaw. Feeling ka." "Yeah, she told me my Dad is asleep." tumingin siya uli ng diretso. "Bumaba ka na at kunin mo na yung mga gamit mo. Bilisan mo at hindi na ako bababa. Hihintay in kita dito." Hindi pa ako makakilos nun. Nakatingin lang ako sa kanya. "Anong tinitingin-tingin mo? Baba na!" Napakilos ako ng de-oras. Nataranta nga ako eh. Hindi ako makababa, ewan ko kun g bakit. Saglit lang, hinila niya uli ako. "Ano ba! Bababa na nga yung tao 'di ba? Bakit hinihila mo ko pabalik?" Nakita kong pinress niya yung nasa gilid ng upuan. "Nakaseat belt ka pa. Would you mind to buckle it off before you go down?" Kakahiya naman. Kaya pala hindi ako makaalis kasi naka-seat belt pa ko. "Whatever!" tinaasan ko siya ng kilay. Sabi ko lang yun kasi, pahiya naman tala ga ako. Dahil may susi naman ako ng bahay namin, kaya kabubukas ko pa lang ng bahay eh dire-diretso akong umakyat sa taas at pumunta sa kwarto ko. Pinagkukukuha ko yun g mga PJ's ko sa closet, marami-raming damit, at books na rin na gusto kong basa hin. Nagbihis naman ako ng mas-decent na damit. Yung damit ni Jon, nilagay ko na lan g sa isang bag at saka ko na lang ipapa-wash. Nakatatlong bag ako overall. Pinagpag ko pa yung kamay ko. Dinala ko naman yung tatlong yun. Ang hirap nga eh, kasi ang bigat. Pero na-man age ko namang bumaba. Nung nasa pintuan na ako, huminto ako. "Hey! Pwedeng patulong magbuhat?" "Kaya mo na yan! Bukas na yung trunk." tapos tumingin siya sa ibang direksiyon. Bwisit na yun! Wala yatang dugong pagka-gentleman eh. Inisa-isa ko na lang yung bag ko para mapadali ako. Kapag tatlo kasi ang hirap. Kaya ayun, hiningal ako nung natapos ko na. Sumakay ako uli doon sa kotse. Inistart niya yung engine. "Bakit ba ang dami mong kinuhang damit? Feeling mo naman babiyahe ka pa-New Yor k."

"You can never... EVER.. have enough clothes." "I should have known.. LADIES." "Oh yeah, partner of ladies? Gentlemen. I don't see someone around here.." nag sight-seeing naman ako gamit kamay ko. "Knock it off." Nag-drive lang siya ng nag-drive. Tinanong niya ako kung saan ko daw gusto pumu nta, pero dahil hindi ako kumain ng maayos, sinabihan ko siya na kumain. Pizza H ut ang trip ko, so dun nga kami napadpad. Nasa harap kami ng mall, dahil doon la ng meron. Bumaba rin siya. Nilabas niya yung wallet niya sa back pocket ng pants niya, at nagbilang ng per a. "500 pesos, you think that's enough?" what the hell did he mean by that? "I thought.." Nag-tap siya sa balikat ko. "Sabi ko, treat ko. Hindi ko sinabing sasama ako sa 'yo. It's exactly 11:15 am, I'll pick you up after two hours, dito, 1:15 sharp.. kailangan nandito ka. Alis na ko." Sumakay siya doon sa kotse. Talaga ngang iiwan niya ko dito noh! Ang sama ng ug ali. Akala ko pa naman kanina bumait na. "Ok, I'm going to enjoy myself! I will enjoy.." binaba niya ng konti yung binta na, nag-wave, tapos pinatakbo na ng mabilis yung kotse, "Without you.. at all." Pumasok na ako sa mall. Kainis talaga yun. Akala ko pa naman sasamahan niya ako , hindi rin pala. Hindi bale, mahirap lang din siguro kung magkasama kami. Baka mag-away lang kami.. hindi ko pa ma-enjoy. Sa positive side... may 500 pesos ako! Asus! Mayaman ang loko. Nalimutan kong isoli yung cap ni Jon na sinuot niya kanina nung mukha pang ewan yung damit ko. Tumapat ako doon sa salamin, tapos napansin ko, cute din naman p ala. Napagisip-isip ko naman na mag-ikot muna ako. Syempre, shopping to the maxx sig uro ang gagawin ko! Gusto ko sanang tawagan sina Sheena para i-enjoy ko, kaya la ng,.. low batt na yung phone ko. Ang saya! Nakakita ako ng malaking stuff toy na Patrick, naalala ko yung usapan namin ni Jon kaninang umaga. For some reason, gusto kong bilihin. Tuwing lalagpas ako, gu sto kong bumalik. Finally, nagtanong na ako. "Miss, gusto ko lang magtanong... magkano yung malaking stuff toy na Patrick?" lumingon yung babae sa likuran matapos kong ituro. "Ahh yun ba? 400 po. Gusto niyo po ba yun?" "Nah, nag-iinquire lang. Hindi ko na muna bibilihin sa ngayon. Sa susunod na la ng siguro. Thank you very much." "You're welcome."

Honestly, gusto ko sanang bilihin yung Patrick na yun. Kaya lang 400 naman. Kay a ko namang bilihin, galing sa pera ni Jon, pero isang bilihan lang ang mangyaya ri. Ayoko naman. Isa pa, gutom na ko. Hindi pa ako nakakalayo, narinig kong may nagsalita sa likuran ko. "I see.. so you like that huh?" lumingon ako kung sino. "Dylan?" nabanggit ko na lang, "Sus, hindi no. Tinanong ko lang, for my cousin. Magbi-birthday na kasi siya." galing mag-imbento ng story ha. "Bakit nandito ka ?" "Actually, naghahanap ako ng regalo para sa tito at tita ko kasi anniversary ni la..." ngumiti siya sa akin, "Bumenta ba?" "Not really, but nice reason." "Sinong kasama mo? Sina Sheena at Vina?" tumingin-tingin siya baka lumabas na l ang sina Vina. "Wala di ko kasama. Mag-isa lang ako. Papunta nga ako ng Pizza Hut eh, sama ka? " "Sure." Bumaba kami ng escalator at dumeretso sa Pizza Hut. At least ngayon may kasama na ako. Nag-order lang kami doon, at kumain. Nagkwentuhan din malamang! He's a nice guy . "Musta na banda?" "Ayun, buhay pa naman. May kino-compose kaming kanta eh. Sabi kasi sa laban, ka ilangan daw ng isang compose song, isang duet, saka dalawang solo. So, nilalagya n pa namin ng mga kung anu-ano." "Cool." Mabilis naman kaming kumain, hindi naman malaking pizza yung kinuha namin. Nagp unta kami doon sa stall ng RRJ sa Penshoppe, at dun, nakabili ako ng cap at shir t. Siya naman, bumili ng necklace doon sa isang stand. Nag-ikot kami doon sa arcade section, pero hindi naman kami naglaro. Nakitingin -tingin lang din kami. Nung napagod kami, umupo kami sa bench at kumain ng ice c ream. Kwento na naman... "Iyah?" "Yeah?" "Pwede magtanong?" "Sure..." "Remember nung second year tayo.. nag--" may dumaan naman na lalaki at napating in ako doon sa relo niya. Oh My God.

Humarap ako kay Dylan. "What time is it right now?" "It's, 1:15." "I hafta go." tumayo na ako at sumundo naman si Dylan sa akin. Tumakbo na ako nun. Mala-Amazign Race yung ginawa ko. Sumunod si Dylan sa akin. Pagkalabas na pagkalabas ko ng mall, nandun na si Jon. I'm dead. "Your late." "Hindi naman masyado ah!" tapos tinignan ko yung relo niya, "1:18 pa lang. 3 mi nutes!" "Time is everything." "Wait, Jon? Are you two--" "Oh NO. Huwag mo nang tapusin. Ano.. nakiusap lang Mom ko na sunduin niya ko, m alapit kasi bahay nila sa amin.. so.. yun nga yun.. bye!" Sumakay na ako doon sa kotse. Nakatingin si Jon kay Dylan. "Sino ka naman?!?" "Dylan pare." Hindi nakipag-kamay si Jon. Sinabi lang niya yung pangalan niya. "Alis na kami. Sige." Pinaandar niya ng mabilis yung kotse. Galit yata sa daan eh. Nagalit naman ako, masyado naman. "Bakit mo siya kasama?" "Nakita ko lang siya sa mall. Pwede bagalan mo lang?" "So.. kelan mo siya balak sagutin?" "Teka lang.. WHAT?" "It's obvious isn't it. He likes you. Bakit ba mabagal yung mga babae?" "Hindi no. Hindi ko siya sasagutin, hindi naman siya nanliligaw eh. Well, he as ked me before, pero matagal na yun." "Anong sinabi mo?!?" "Second year pa ako nun, so wala pa akong paki. Kaya sinabi ko.." tapos may narealize ako, "wait just a freakin' second.." "Ano bang pakialam mo kung anong sinagot ko?"

***12*** "Bakit ba kailangang may tanong ka lagi sa tuwing magtatanong ako? Paano kung i kaw naman ang magtanong sa akin at tatanungin naman kita sa tuwing magtatanong k a?" I AM LOST. "So you're saying, may tanong ako sa tuwing magtatanong ka?" "Exactly." bakit hindi na lang yun ang sinabi niya pinahaba pa niya? nalito lan g ako! Hinawakan ko yung ulo ko. "I totally made that up! I don't even understand what your saying!" sumandal na talaga ako. "Pwede mag-drive ka na lang, huwag ka nang magsalita. Sumasakit ulo ko sa 'yo eh. Diyan ka naman magaling." Hindi na kami nagpansinan na dalawa hanggang sa nakarating kami sa bahay. At da hil hindi nga kami nag-uusap, hindi rin niya ako tinulungan sa mga bag ko. Ang s aya naman niya sobra!!! Umakyat lang ako sa taas, at syempre, nagbihis nga. Ang aga pa naman, kaya nano od na lang ako ng TV doon sa kwarto sa taas. Hindi talaga ako lumabas ng kwarto . At yun nga, nagdire-diretso. Alam ko na lang, Monday na... *** Now, where's my stuff! There.. I got it! I'm ready!! Oh yeah! Alam kong maaga pa. Sinadya ko talaga paano ba naman eh ayokong makasabay kumai n si Jon. Aba kanya-kanya kami ha! Ok na ok na uniform ko. Buti na lang talaga na-press 'to bago umalis sina Mommy . And dilim pa sa baba nun. Pero papa-sikat na rin yung araw. Sumilip muna ako. T he coast is clear. Nag-sneak ako baka kasi mag-creak yung stairs nila or something. So, tiptoe tal aga ginawa ko. Ang hirap nga eh. Malapit na.. konting tiis. "What are you doing?" muntik na akong masubsob nun.

Inayos ko lang yung sarili ko at tumingin sa kanya. Kung mag susulpot na lang d in sa likuran ko, siya pa. "Sabi ko, anong ginagawa mo? Trying to sneak?" bumaba na rin siya at nilagpasan ako. "Of course not. Akala ko tulog ka pa. Ayoko lang magising ka.. ganun.." "6:15 in the morning? Oh please!" Ok fine, you got me. Pero hindi ko aamini ha! "Err..napansin ko lang walang tao. Don't you have a maid? Housekeeper?" "No." naglabas siya ng kung anu-ano doon sa fridge. "Si Daddy lang naman nag-st ay dito. Hindi naman ako madalas dito. Once or twice lang ako nadadalaw. Mas sau lo pa yata ng mga pinsan ko yung bahay na ito kaysa sa akin..." nilabas niya yun g gatas, "Anong kakainin mo rich kid?" "Huwag mo nga akong tawaging rich kid... scrambled eggs will be fine.." Umupo siya sa harapan ko. "Fine. Then do it." Huh?!? The nerve of him? Akala ko pa naman ipagluluto niya ako? Tatanung-tanong hindi naman pala magmamagandang loob. Oh well Iyah, maraming namamatay sa malak ing akala. I guessed isa na ito sa mga yun. Maling akala ko eh magluluto siya, w hich leads to mamamatay ako sa gutom. Tumayo na ako sa harap nung electric stove nila. Naglabas ako ng pan, cooking o il, tinidor at ang pinakamamahal ko ng sandok. For 10 minutes, nakatayo lang ako doon. Now, how do you do this thing? Crap! I don't even know how to cook eggs? "Is this some kind of a joke? Scrambled eggs lang hindi ka marunong?" Tumingin ako sa kanya. Actually may point siya. Hindi naman ako masama no, naka kapagluto ako nung mga Banquet recipe na nilalagay sa microwave o sa oven ng ila ng minutes tapos hahayaan mo na yun. Pero ganito? Na-uh. Nalimutan yata ni Mommy na turuan ako sa bagay na yun. "Ang yabang mo. Ok, hindi kasi ako nagluluto sa bahay namin. Si Mommy gumagawa nun, or tita ko." tumingin na naman ako sa kiame, "Actually instant foods maruno ng ako, so.. I'm not that bad." "You're pathetic." "Don't make me feel worse, just tell me how." "Just beat the egg, and put it on the pan. Simple as that." Ooh.. napangiti naman ako sa kanya. Sus! Ang dali-dali lang! Ang yabang talaga. Eh kahit nakapikit ako magagawa ko ito no. "Feeling mo naman professional cook ka na! Bakit marunong ka bang magluto?" nil agay ko na yung eggs sa pan. "Lalaki nga siguro ako, pero kaya kong mag-survive sa sarili ko. And yeah, maru

nong akong magluto.." "Sige nga, anong niluluto mo?" "I can cook..." binaba niya yung baso niya, "Bakit ko naman kailangang sabihin sa iyo?" "Then don't tell me!" "You asked me first!" Tumayo kaming dalawa doon. Akala mo kung sino. I can't believe my mother said, I need a quality time with my brother. This is definitely NOT what you call a qu ality time. Ang tagal naming nagpapalitan ng tingin doon. Wala man lang gustong kumilos sa amin. Maya-maya lang.. "Ano yung amoy na yun?" "Bakit mo ko tinatanong?" Tumingin siya sa likuran ko. Tapos napatakbo na lang siya. Lumingon ako kung ba kit. Yung itlog pala na niluluto ko, sunog na! Umapoy na yung gilid nung pan. Inagaw naman niya yung pot holder sa akin. Nahirapan pa siya nung simula, tapos nilagay niya sa lababo. Binuksan niya yung gripo. Then boooommmm... Smoke. *Cough* yun lang ginawa ko. "Now look what have you done!" ayan, parang tigre na naman siya. "I'm sorry ok. Malay ko ba." "Gusto mo yata sunugin yung bahay eh!" tinanggal niya yung pot holder at binato sa sahig. "Bakit ba wala kang magawang tama?" Naluluha na naman ako nun. Grabe naman siya, wala na ba akong magawang tama? "I said sorry!" pinunasan ko yung gilid ng mata ko. "Are you crying?" "No. I'm laughing!" Kinuha ko yung bag ko sa upuan nila at pumunta na ako sa pintuan. Hindi na sigu ro ako kakain. Nawalan na ako ng gana. Ang sama na rin ng pakiramdam ko. "San ka pupunta?" nakita niya ako sa pinto. "Aalis na ko." "Hindi ka aalis ng hindi ako kasabay!" "At bakit naman? Kung hindi mo lang alam, kaya kong pumasok sa school. Saulo ko nga kung paano eh. At least yun alam kong gawin ng tama." Binuksan ko na talaga at lumabas na ako. Siya naman eh tumakbo at nakita kong k

inuha lang niya yung bag niya. Tumakbo naman ako. Malayu-layo na ako nung nakita ko siyang natataranta mag-lock ng pinto nila. Si nubukan kong bilisan yung takbo ko, pero nahabol niya ako. Iba talaga kapag soccer player ka. "Sinabi ko hindi ka aalis ng hindi ako kasabay 'di ba?" hinawakan niya ako sa b raso. "Pwede ba? Bakit naman kailangan tayong magsabay? Dahil we're sis and bro?" lum akad ako, "You don't have to do it." Hindi siya nagsalita nun. Ayaw talaga niya akong hiwalayan, kaya magkasabay na magkasabay kaming dumating sa school. Parehas kaming walang pakialam. Nasa harap pa lang kami ng gate. "Kaya ko na dito.." Nagtitinginan naman yung mga tao sa amin. Siguro nagtataka kung bakit magkasama kami. "Anong tinitingin-tingin mo?" sabi niya dun sa isang lalaki na napaatras naman sa kanya tapos tumakbo. "Look, I won't tell anyone you're my stepbro. Katulad na lang ng dati. Hindi ki ta kilala, hindi mo rin ako kilala. In case man na mag-uusap tayo, dapat school related. O kung hindi man, it's something important." Iniwan ko siyang nakatayo doon sa gate. Tumawag naman siya. "Hey!" "Hello Jon, ano nga uli yung tanong mo? Homework? Sure, papahiram ko sa 'yo mam aya.." tinapik ko siya sa balikat at pinarinig ko doon sa mga dumaraan na tuming in. Bumulong naman siya sa akin. "What do you mean homework?" "Yeah! That's right Jon. Calculus nga. Logarithmic functions! So, kita na lang tayo sa room." nag-bye na ako kunwari. Alam kong nalilito rin siya sa akin. Ito lang ang alam kong paraan na magwo-wor k. We're not siblings at all. Not by blood, or if you base it on our parents' ma rriage. Strangers. Complete Strangers. Yun kami. Wala naman akong pakialam sa mga sasabihin ng tao sa school kung malaman man ni la. Ok lang naman, pero ayoko nang mag-deal ng pressure. It'll be the news for a month or two. Si Iyah Nicole Scott na so-called 'Face ng campus' at si Jon Erin Aguillar na ' bad boy' effect eh stepsiblings? I don't wanna' messed with that kind of thing. Nasa locker ko na ako. Hay! Buti ka pa Sean Biggerstaff, nandiyan ka parati nak angiti sa akin. "Hi Iyah!"

"Elow." kinuha ko yung mga libro ko at nilagay ko sa bag. "What's with the face?" "Hey you two, I need a favor." "Ano?" "Please, don't menion to anybody na stepbro ko si Jon." nagulat naman yung dala wa sa akin. "Bakit naman?" sinara ni Vina yung locker ko. "Just, don't." Nag-alarm na rin nun. Naglakad kami ng mabilis papunta sa classroom namin. Bago pa yun, kinumusta lang nila ako tungkol sa ulo ko. Mukhang bored naman si Jon sa klase. Pinilit ko ngang iwasan siyang tignan pero ang hirap eh. Napapatingin pa rin ako sa direksiyon niya. Mataas naman yung quiz ko sa Physics which is a total relief kasi panay palpak talaga yung gawa ko. Saglit lang din, breaktime na. Nung dumaan ako sa corridor sa baba ng building eh nakit ko si Michaela na may kasamang lalaki. Kumaway lang siya sa akin, ngumiti naman yung lalaki. Pinahinto naman nila ako. "Iyah tara dito." lumapit naman ako. "Bakit?" "Papakilala ko lang sa 'yo si Larry, classmate ko, Larry, si Iyah." Nakipagkamay naman ako. Tumayo naman yung Larry. "Nice to meet you, personally of course." Nag-nod lang ako. "San ka nga pala papunta?" "Ahh, sa cafeteria. Kakain lang ako." sabay turo ko naman, "Una na pala ako. Ni ce to meet you Larry." Nag-bye lang sila parehas at pumunta na ako sa cafeteria. Nasa labas pa lang ak o at hindi ko pa nabubuksan yung glass door, eto na naman at may tumatawag sa ak in. Naku ha... "Iyah! Iyah!" "Dylan!" this guy seemed to be everywhere these days.. "Kakain ka sa loob?" "Yeah, obviously." "Pwede sumabay?"

Syempre, pumayag naman ako. Wala nman akong magagawa. Sina Sheena at Vina, nasa labas ng school. Anong ginagawa? I have no freaking clue. Bubuksan na ni Dylan yung pintuan para sa akin, at may dumating na naman na mas amang hangin. "Padaan nga! Nakaharang kayo!" hinawakan niya yung glass door. "Pare, may babae. Marunong ka naman sigurong gumalang.." Tumingin si Jon sa akin. Pataas, pababa. Gusto ko sanang sampalin eh.. "Ito?" tinuro niya ako, tapos umiling. Dumeretso siya sa loob. Ok na sana, kaya lang hinila siya ni Dylan sa polo niya. Uh-oh. Yan naman ang m ove na ayaw ni Jon. Hinahawakan siya sa polo. "Ang angas mo, dapat siguro turuan ka ng tama eh.." "Kung ako sa 'yo, tanggalin mo na yung kamay mo sa polo ko kung ayaw mong masak tan.." "Sa tingin mo naman natatakot ako sa 'yo? Siguro nga kilala ka sa school sa pag iging maangas mo, pero nakakapikon na pare! Ano bang problema mo?" "Wala akong problema! Ikaw ang malaki ang problema. Bitawan mo yung polo ko at nagsisimula nang maubos yung pasensya ko." totoo naman yung sinasabi niya, iba n a kasi siya makatingin. Speechless naman ako. Away na naman?!? "O sige, bibitawan ko na yung polo mo," binitawan ni Dylan yung polo ni Jon, pe ro pagkatapos nun tinulak niya siya ng malakas. Tinaas na niya yung kamay niya. It's time to act. Nagpunta ako sa gitna nila. "Stop it! Pwede ba? Dylan, chill. Jon.. just... go ahead." Namumula na yung mukha ni Dylan. "Hindi mo sana kami pinigilan. I can totally beat that guy!" "Yeah ok your tough!" hinila ko siya sa loob ng cafeteria. Nahalata naman ni Dylan na napikon ako doon kaya hindi na siya nagsalita. Pinig ilan ko sila for two main reasons. Unang-una, ayoko ng gulo. Pangalawa, ginagawa ko lang yung duty ko sa family ko. According to Richard. Kumain lang kami doon. Hindi makatingin ng diretso sa akin si Jon nung nasa loo b siya ng cafeteria. May sigawan sa loob. Nung pinakinggan namin.. 'How's your arm Jon? Did it hurt so bad?' Nag-lean si Jon doon sa table nung lalaking kumausap sa kanya. Aba! Si Payatot yun ah! Siya ang dahilan kung bakit nauntog ako.

"Sa katunayan, hindi pa tayo tapos. Injured nga siguro ako, pero kahit isang ka may lang siguro gagamitin ko, tama lang para umiyak ka na.." 'Sabi mo. Uwian.' I can't believe him. Bakit ba ang hilig niya sa gulo? Hindi pa ba tama sa kanya yung na-injured siya dun sa unang away niya? Well, hindi ko alam kung pang-una ba yun, I'm sure it's the nth time. Pero hindi ba siya napapagod? I won't let him. "Huwag kang lalapit-lapit sa kanya. Delikado yung tao na yun.." sabi ni Dylan s a akin. Dylan, you might be right. But he's still my bro. Nag-klase kami ng second half ng morning classes. Sa school na rin ako kumain d ahil tiyak naman eh walang pagkain sa bahay nila Jon. Hindi ako marunong magluto . Nung hapon naman na, nagbasa lang kami ng Noli sa Filipino. Hindi naman umatten d yung isang teacher namin. Sa Socstud, pinag-aralan namin yung World Government . Music kami sa MAPEH, kaya hindi ako namroblema sa PE time. Kahit anong gawin k o, naguguluhan talaga yung isip ko. Values time na namin nung may iniwan lang na work yung teacher namin at umalis rin siya kaagad. Which means... maaga yung uwian. Naunang lumabas ng room si Jon. Ako naman eh hinayaan ko muna siyang makalayu-l ayo, para hindi niya malaman na sinudundan ko siya. Gosh Men! Natatakot na ako s a ganitong gawain eh. Pero si Richard na ang nagsabi, pigilan ko siya sa away ni la. Lumabas na ako ng school namin. Nakita kong dumeretso siya doon sa dulo ng scho ol pakaliwa kung saan niya pinagsusu-suntok si Taba. Nandun na ako sa gilid, at tumingin. Hindi na nga naka-bandage yung kamay ni Jon, pero siguro naman hindi p a magaling yun. "Tapusin na natin 'to. Kaliwang kamay lang gagamitin ko." "Puro hangin pala yang utak mo eh! Ang yabang mong magsalita. Gusto mo dalawahi n natin yung injured mo? Para sa susunod, wala ka nang magamit na kamay." Binaba ni Jon yung bag niya. Ano namang gagawin ko? Naman! Hindi siya makikinig sa akin. I hate Richard. Duty? What duty? "Jon!" Sabay silang lumingon sa akin. Halata kong kunsimido naman yung mukha niya. "Aba.. aba.. si Iyah na naman." tinuro niya ako sa mga kasama niya. "Jon, ano ka ba?!? Hindi mo naman kailangang makipag-away sa kanila 'di ba? Gag anti ka? Hindi ka pa nga magaling eh!" Inalis niya yung tingin niya sa akin. "Ano kayang gagawin namin uli kay Miss Iyah para naman walang magawa si Jon uli ?" bumilis na yung tibok ng puso ko.

Tumawa ng malakas si Jon. "Bakit ka tumatawa? Sa tingin mo nagbibiro ako na wala kaming gagawin kay Iyah? " "Good reason, pero hindi yun. Tumatawa ako kasi..." tumingins iya sa akin at ti nuro niya ako. "You can have her. I don't care anyways.." WHAT?!? How can he say such a thing?!? Nagulat si Payatot kay Jon. Tinanggal niya yung polo niya at nilagay niya doon sa bag niya. "Simulan na natin para matapos na kaagad.. then, you can do whatever you want t o her." OH MY GOD. Sumandal ako doon sa gilid ng semento. Hawak ako nung dalawa pang kasama ni Pay atot. Kaliwang kamay lang talaga yung gamit ni Jon, pero isang suntok lang niya, napahawak yung payatot sa mukha niya, at napaupo sa sahig. Sinipa naman siya ni Jon. Sinubukan sumuntok ni Payatot, kaya lang nag-miss. Th en... nagulat na lang ako.. pinang-suntok ni Jon yung kanang kamay niya. "Ooops, my bad! Akala ko hindi pa magaling. Nakakasuntok na pala?" Tumingin siya doon sa dalawa sa gilid. Tumakbo naman sila kasama doon sa payato t nilang leader. Nung tahimik na sa daan, kinuha niya yung bag niya at polo niya. Naglakad siya papalayo at hindi ako kinausap. I am so MAD! How can he say that? What if.. those guys did something to me? "Ang sama mo talaga! Paano mo masasabi yung ganung bagay? Paano kung.." "Bakit ba kasi nakikialam ka? Simula't simula pa lang naman nakialam ka na sa a kin! At dumating ka pa?" "I hate you.." "Thank you very much!" Dumeretso siya ng lakad niya. Ang bilis-bilis niyang maglakad. Bigla na lang si yang huminto. "Ok, gusto mo ng explanation bakit ko sinabi yun? Fine." lumapit siya sa akin, "Sinabi ko wala akong pakialam sa 'yo. Yeah, big deal. But you know what? Kung s inabi ko sa kanilang huwag kang galawin, or sabihin ko sa kanilang stepsis kita, they'll touch you!" lumayo siya sa akin. "Kaya umarte akong wala akong pakialam sa 'yo.."

***13*** Iniwan niya talaga akong nakatayo doon at lumakad siya ng mabilis. Kanina naiin is ako, pero ngayon hindi ko maiwasang hangaan ko siya. Ito lang ang masasabi ko ... He's a bad boy genius! Sinabi niya na 'You can have her' just so Payatot would think I'm a nobody. He said those words so they wouldn't use me against him. It took me a while to work that thing out. And the bottomline, I told him I hat e him. "Jon!" dire-diretso pa rin siya at para bang walang narinig, "Oy ano ba!" "Ano na naman?!" finally, humarap siya sa akin. "Sorry.. ok?" sumabay akong maglakad, "Syempre sa unang tingin, yun talaga iisi pin ko. Malay ko ba na may plano ka pala behind all those.." "Tingin mo?" naka-fold yung kamay niya sa harapan niya, "I would never do that. Tara na nga.." pagkatapos nun, umakbay siya sa akin. Naglakad lang kami pauwi. Unlike yung bahay namin na malayo sa school, yung bah ay nila malapit. Hindi man kami masyadong nag-usap on the way home, hindi rin na man kami nag-away. How... weird. *** Bigla-biglaan na lang na may humampas sa balikat ko ng libro. Pagtingin ko kung sino yung nakatayo, si Vina pala. "Hey, ouch! Why did you do that?" hinimas ko yung balikat ko. "Iyah, alam mo kung anong iniisip ko?" "Of course not. Except that your a psycho.." tumingin ako sa kanya, "Ano yun?" "Sinabihan mo kami na huwag ipagsabi na stepsiblings kayo ni Double B.." "Yeah, so what?" "So what.. so what ka dyan! Hindi nga namin sinabi, pero iba naman iniisip ng m ga tao dito." nag-lean siya sa table.

"Like what?" "Try natin... hmmm sino ba?" nagtingin-tingin siya. "Ana!" Dalawang Ana yung lumingon. Dalawa kasi sila sa room namin. "Ana Gariplan." sinigurado ni Vina. "Ano yun?" "Gusto ko lang magtanong, ano ba sa tingin mo si.." humawak siya sa balikat ko, "Iyah.. and Dou-- Jon Erin?" "Hmmm, nitong mga huling araw madalas ko silang nakikitang magkasama. Last week , magkausap sila sa hallway. Then kahapon, magkasama sila dumating ng school sak a umuwi. Kaninang umaga rin.. so.. is he courting you?" Na-choke naman ako bigla. Nakuha naman na yata ni Ana na ang ibig sabihin nun e h.. No. "Wow! Thanks Ana! Nice one.." pinabalik na niya si Ana doon sa mga kausap niya. "See? Iniisip nila nanliligaw sa 'yo si Double B." "But he's not! Stepbro ko siya!" "Hindi naman nila alam yun. So sis, goodluck na lang." "What do you mean by that?" tinaas ko yung kilay ko. Bigla namang may nagsisisigaw na dumating at umupo sa harapan namin. Sino pa ba ? E di si Sheena. "Sheena! Ano ba yan? Kailangan ba nasa higher-Do yung boses mo?" "Insiders report." *ehem* "Iyah Nicole Scott and Jon Erin Aguillar, future coup les?" "Give me that!" inagaw ko naman sa kanya yung binabasa niyang Insiders 'kuno'. Pagtingin ko, "Coupon bond lang 'to eh. Insiders ka pang nalalaman!" "Well, am I good or am I good?" Sabay kaming tumingin ni Vina sa kanya, tapos sa isa't isa. "Pretty--" "BAD." "Ang sama niyo!" Nag-alarm naman na nun. Tumakbo si Ana sa direksiyon namin. Sa pagkakaalam ko, she's rich. So as her group of girlfriends. "Hey Iyah.." "Yeah?!?" "Kasi nagusap-usap na kami doon ng mga friends ko. I'm having a party. Slumber party, at my house. Do you girls wanna' come?" tumingin siya sa aming tatlo.

"Sure. Kailan ba?" sabi ni Sheena. "Tonight. 6:30 ang start." "Tonight? Tuesday?" "Wala namang pasok bukas eh, teacher's workday." "Ako hindi pa sure, I'll let you know." "Ikaw Iyah?" humarap siya sa akin. "Ooh, slumber party? Well, pag-iisipan ko muna. I have to ask.. J--, my... my.. aunt. Since wala yung Mom ko." muntik na yun ah. "Pwede mong isama si Jon kung gusto mo. There'll be guys there. You can still h ang-out with him." sabi ko nga na-gets pa rin niya yung sasabihin ko. "Sigurado ako Ana, Jon Erin Aguillar will be the last person I'm planning to ha ng-out with." "Ganun? I think he's cute." Nag-nod naman si Vina at Sheena in agreement. "Really?" "Ang tangkad pa niya." napatingin ako pakaliwa kay Vina. "Nice hair too.." napatingin naman ako pakanan kay Sheena. "And bagay sa kanya yung body niya." diretso naman ako kay Ana. "ABSOLUTELY... HOT." sabay-sabay pa silang nag-salita. "Ladies, ladies hello? White flag flashing!!! I'm here. Slumber party.. ok.. I' ll think about it." hinila ko na si Vina at Sheena bago pa magdaldal uli. Pumasok na kami sa classroom nun. Slumber party?!? Expect Jon to be there? Na-u h. After nung classes namin ng hapon, lumabas na ako ng classroom ko. Kinuha ko l ang yung bag ko at didiretso na ako sa locker ko. Hindi ko pa nalalagay.. may na gsara naman. That aggravates me.. "What?!?" kailangan ba niya talaga isara yung locker ko? Ngayon uulitin ko na n aman ang pagbubukas, "Bakit nandito ka pa?" "Nagtatanong ka pa? Bilisan mo na nga lang!" "E di umuwi ka na, sungit mo. Sino ba maysabi na maghintay ka?" nilagay ko na s a loob yung gamit ko. Pagkalagay ko, nagsimula na akong maglakad, sumabay siya sa akin. Naisip ko naman yung slumber party... mabanggit na nga. "Oo nga pala, may slumber party si Ana tonight. Uuwi lang ako para kumuha ng da

mit. Sinabi niya na tanungin daw kita kung gusto mong pumunta kasi may guys nama n daw, pero sigurado naman ako na hindi ka party guy, so I'm just letting you kn ow." Huminto naman siya. Alam ko na isasagot niyan. Parang ganito: 'Great. Mabuti pa la mawawala ka sa bahay rich kid.' "Slumber party? What do you know? tumingin ako sa kanya, "I'm going." "Well.. YOU--WHAT?" "I said I'm going." Inunahan naman niya akong maglakad. He's going!! That's a nightmare. "Mahilig ka ba sa party?" hinabol ko siya. "No." "Eh bakit ka pupunta?" Nagalit yata sa akin. Humarap siya sa akin at sinabing.. "Ikaw pupunta doon? Slumber party, tapos may guys? What do you think that sound s like?" Oh I swear, I hate having an instant bro. "Uuwi na tayo.. kukuha tayo ng damit, then we'll go in that party." Someone tell me I'm dreaming??? "Hoy! Tatayo ka lang diyan?" From that very second na sinabi niyang sasama siya sa akin, nawala ako sa saril i ko. Bakit naman kasama siya! Panira lang yan ng gabi eh.. Hindi ko na lang sig uro siya kakausapin.. katulad ng dati. I lost track of time.. kaya nga hindi ko na alam... Slumber party na. HELP!

***14*** Kadarating lang namin sa destinasyon. obviously nag-drive na naman siya kahit w ala namang lisensya!, pinark niya doon sa space na medyo malayu-layo doon sa bah ay nila Ana para hindi naman mapansin na law breaker siya. Panira talaga siya ng araw. Akalain mong maisipang sumama pa sa slumber party? Ayoko lang talaga na kasama siya dahil baka hindi ko maenjoy. Kinuha ko yung bag ko, konting retouch ng powder at eto na naman... "Ano bang hinihintay mo?!? Pasko? Saka na nga yang make-up make-up!" nakahinto na kasi yung kotse. "Uhmmm, nakikita mo naman, powder ito hindi make-up!" sinara ko na yung powder ko with matching tingin pa sa salamin. "At isa pa po, siguro nga ganito ako pero hindi ako nagmamake-up. Powder lang madalas or lip gloss."hinawakan ko yung chi n ko, "Wait, yeah I think... minsan nagmamake-up din ako. Hindi nga--" "Basta bumaba ka na lang!" naghand gesture pa siya na pinapakitang bumaba na ak o. "Ok.. sir!" Malayo pa lang kami sa bahay nila Ana eh dinig na dinig na yung ingay doon. Muk hang maganda ang mga plano nila sa pagsira ng eardrums nila ah! Nasa harap pa lang kami ng pintuan, yung tipong si Jon ang nagdala ng bag ko, m ukhang hindi pa nagsisimula ang party eh masama na yung mood. Siguro dahil mabig at yung bag ko?!? Malamang. Bahala nga siya, konti lang naman yung dala ko. Tuta l one night lang naman kami matutulog dito, tatlong PJ's yung dala ko. May extra ng isa, yung pangatlo naman eh... hmmm... in case lang na may manghiram. Girl Sc out ako eh, ready! Syempre nandun din yung mga gamit for a proper hygiene. "Ano bang dala mo dito sa bag mo? Bricks?" sabi ko nga nabibigatan siya sa bag ko. "Nah, magaan lang naman yan. Hollow blocks." Hindi pa nakakasagi yung kamay ko doon sa pintuan eh, may nagbukas na. Guys. Ma y mga hawak silang baso na halatang may iniinom sila. I wonder if it's alcohol. "Iyah Nicole Scott!" sabi nung isa na amoy beer. Open arms pa niya akong winelc ome sa pinto. "Oh, hey Brenan." ngumiti naman ako. Papayakap na sa akin kaya lang may sumagi sa kanya kaya natapon ng kaunti yung iniinom niya. "Ok, enough with the welcome crap.." tumingin siya sa loob at hindi ako pinansi n habang hinaharangan niya ako, "Saan namin ilalagay itong gamit namin? "Ahh pare, kausapin mo na lang si Ana. Sila kasi nila Mia ang nagusap-usap. Hin di ko pa alam paano ang arrangement.."binend niya yung ulo niya at tumingin sa l ikuran ni Jon, ngumiti sa akin. "Gusto mong uminom Iyah?" inabot niya sa akin yu ng baso na pinag-iinuman niya. For the second time, tinabig uli ni Jon. Mabuti na lang hindi natapon pero tuma

ma doon sa kahoy sa gilid ng pinto. "She's not drinking." Ako naman eh naiinis na rin. Hindi dahil sa gusto kong uminom, ayoko rin naman, pero sa behavior ni Jon. Paano ko naman mararanasan na maging 'FREE' kung lahat na lang yata ng possible na gagawin dito eh ipagbabawal niya. At isa pa, I can handle myself. Pumasok kami sa loob. Ang daming tao sa doon. May mga nagsasayawan pa nga. Yung mga nasa dining area, shinake ng shinake yung softdrinks tapos binuksan kaya na ligo lahat. Mabuti na lang malayo kami. "Ilalagay ko lang muna itong gamit natin sa taas pansamantala habang hindi ba a lam ang arrangement, hintayin mo ako dito." dinala niya yung bag sa hagdanan paa kyat. Nagtingin-tingin ako. Yung iba rito hindi ko na kilala ah. Kakaikot ko, may mga bumati at yumakap sa akin pero hindi ko naman kilala. May isa pa ngang guy na umakbay sa akin at nagpakuha ng picture. Saglit lang din kah it sobrang gulo at traffic yung daanan, nakakuha rin ako ng pagkain at umupo ako doon sa sulok. Uminom ako ng juice. Kaya lang may napansin ako... "Eeew.. bakit ganito itong lasa nitong juice?" tinignan ko naman. "Ooh.. sorry Iyah. May... halo kasi yan. Gin." sabi ni Ana na for the first tim e, nakita ko. Nagpasimple naman ako at tinapon ko yung juice. Kumuha na lang ako ng coke, at least yun sigurado. Saglit lang din, may tumabi sa akin. "IYAH! NANDITO KA NA PALA!" sabi ni Sheena na nakasigaw pa sa akin. "Bakit ka sumisigaw? Naririnig kita!" "Sorry." umupo siya sa tabi ko. "Nasaan si Vina?" "Hay naku, umarte na naman sa pagka-KJ. Ayun may something-something that sound s like pie of AB whatever daw siyang gagawin. Isa pa, ayaw daw niya yung ganiton g party. Magulo daw. Tiyak daw, so-called 'rich' and 'popular' kids na naman ang pupunta.." with matching quote pa siya ng daliri niya. "Ayos nga eh! Nakisayaw ako kanina doon sa kanila eh. Yung 5 guys lang naman sa sulok yung umiinom, saka yung tatlong girls. Halos lahat naman hindi. Badtrip nga sila eh.." "Akala ko nga ok eh, nagulat ako amoy beer si Brenan. Yayakapin nga niya sana a ko sa pintuan, kaya lang humarang si Jon." "Siraulo yung manliligaw mo na yun! Pero infairness, lakas talaga ng hatak mo. Si Dylan kanina nandito hinahanap ka, tapos kita mo yung mga lalaki doon..." tin uro niya yung nasa sulok, "Kanina pa tinatanong si Mia kung darating ka daw. Gus to daw nila magpakuha ng picture kasama ka..." "Really? Kanina may umakbay sa akin at nagpakuha ng picture. Sa sobrang gulo, h indi ko na matandaan." uminom uli ako.

"Ano sasali ka sa spin-the-bottle?" "Spin the bottle? Like truth or dare?" "Hindi no. It's different. You'll see, sasali ka?" "Sure." Akala ko kung anong larong spin the bottle na yung tinutukoy nila. Hinila na ak o ni Sheena sa gitna, kasama namin yung ibang girls. Sobrang ingay. Nakahiwalay yung guys sa amin, kanya-kanyang circle. Naupo ako doon kasama nung girls. "Ok, ready?" sabi ni Ana na hawak yung bote. Nag-cheer naman yung girls. Pinaikot naman yung bote. Ang tagal bago huminto. Finally... "Wow! Iyah!" tinulak-tulak ako ni Sheena. May nilabas silang red scarf. Kinabahan tuloy akong bigla. Bakit ba nasali-sali ako dito? Wala na akong makita nun. Inalalayan lang nila ako pero ang alam ko eh papaakya t kami doon sa hagdan. Saglit lang din, huminto na kami. Narinig kong may nagbuk as ng pinto. Ang tahimik doon sa loob. Kaya nga alam kong may dumating na tao nung umingay s aglit. Tinanggal na nila yung blindfold ko. Pagkaalis ko.. "Cool! Kapag sinuswerte ka nga naman" napataas yung kilay ko. "Hey.. Ana! Ano bang gagawin?" "Simple lang. You and Brenan will stay on the same room for 15 minutes. Pagkata pos nun, saka na namin bubuksan. Ok?" Parang hindi ako makahinga nun. One room? 15 minuutes? Brenan? Tumakbo ako sa pintuan para makipag-wrestling na buksan nila. Kaya ni-lock na n ila sa labas. Now... this is boring. Umupo ako doon sa kabilang side ng kama. Si Brenan naman, mukhang 'di katiwa-ti wala. "Iyah, no kidding, you really are pretty!" "You're drunk." iniwas ko yung tingin ko sa kanya. "No I'm not." umupo siya doon sa upuan malapit sa bintana, "Boyfriend mo ba si Jon?" "Ha? Hindi no." bakit ba lagi na lang! "Akala ko boyfriend mo siya eh. Usap-usapan kasi na madalas daw kayong magkasam

a. Tapos kanina pa, panay ang tabig niya sa akin para hindi kita malapitan. He's a protective little idiot you know..." Hay naku Brenan! You have no idea! "How come wala ka pang boyfriend eh ang dami namang nanliligaw sa 'yo?" Inirapan ko naman siya, pero pabiro lang. "First of all, wala pa akong nagugustuhan. Well, kung may sasagutin din naman a ko, syempre yung mahal ko na. Second, hindi pa siguro time. Third.." nilagay ko yung kamay ko sa kama. "Hindi ko kilala yung ibang guys na nanliligaw sa akin." Lumapit naman siya sa akin. Mga two steps na lang siguro. "Ako may pag-asa ba?" iniwas ko yung ulo ko. I hate his smell. Beer!!! "Back off.." nasabi ko na lang nung nag-lean siya. Napahawak ako doon sa vase.. . "Oh come on Iyah?!? I know you like me!" sabi niya sa akin na sobrang lapit. "J ust one kiss." "You jerk! Leave me alone! 15 minutes lang tayo mag-stay... mag-usap siguro oo. I'm not staying in here with you any longer..." I can tell he's dangerous! Humawak ako doon sa door knob para buksan. Umikot naman, kaya lang sa labas nga pala naka-lock. "Ana! Ana! Pakibuksan na yung pinto! Please.." lumapit si Brenan sa akin, ini-s lide niya yung kamay niya sa waist ko. Tinulak niya ako sa gilid para i-lock yung pinto. "Anaaaaa!!! Anaaaa!" sumigaw na ako doon at sinubukan kong mag-ingay. Nakangiti si Brenan nun. Asar talaga. Narinig ko namang may nag-ingay sa labas. Binubuksan yata yung pinto. "Iyah! Iyah ok ka lang?" sumisigaw si Jon sa labas. inikot niya yung knob kaya lang naka-lock nga, "Open the door!" "I can't!" "Shut up Jon! Kahit hindi na namin tapusin yung 15 minutes namin dito, matapos ko lang yung business ko kay Iyah ayos na ko.." Lumayo ako doon sa gilid. Mas mabuti na yung malayo ako kay Brenan. I never kne w he's like this... Tumakbo naman siya. Sa sobrang panic ko siguro, napasigaw ako. "OPEN THIS FREAKING DOOR!!" kitang-kita ko na inaalog ni Jon yung pinto, "WHAT ARE YOU DOING TO HER?!? I'M GOING TO KICK THIS DOOR!!!" Tinulak ako ng malakas ni Brenan. Tumama yung part ng ulo ko na may sugat pa. H indi naman masyado pero nahilo ako ng kaunti.

Naririnig ko na ang ingay-ingay na sa labas. Pinagsisisipa ni Jon yun pinto. H inawakan ako ni Brenan sa pisngi ko ng mahigpit galing ng isang kamay... "Ou--" Konting-konti na lang... about an inch away... "Stay away from her you jerk!" then... sinuntok niya. Napahawak si Brenan doon sa pisngi niya. Hilo yata dahil lasing eh. Si Jon nama n lumapit sa kanya at hinawakan siya sa leeg. Akala ko kung anong nangyari, tina as pala niya. "P-pare.. p-pare... pasensya na pare. B-baba mo ko h-hindi ako makahinga." "Huwag kang lalapit sa kanya kung alam mo kung anong makakabuti sa 'yo.." Nakita kong nag-iiba na yung kulay ng mukha ni Brenan. Medyo nagbu-blue na. Wal a pa ako sa sarili ko nun at nanonood ako, tapos saka ko na-realize. " Jon! Ibaba mo siya! Ano ba! Baka anong mangyari sa kanya.." hinawakan ko si J on sa braso na halatang galit dahil ang higpit humawak. Finally, to my relief, binaba rin niya. Tumakbo si Brenan palabas. Eksakto namang may tao doon sa pintuan. "Anong nangyari dito? And why is our door... broken?" "Sorry Ana.." "Why not ask your stupid friend!" humawak siya sa gilid tapos sumuntok, "Sabihi n mo sa kanya huwag siyang magpapakita sa akin baka sa susunod hindi ko na alam kung anong magawa ko sa kanya.." Dumating naman si Mia sa loob. Nagulat din yata sa amin. Napansin ko naman na m edyo dumudugo yung kamay ni Jon. "Mia, maya first-aid kit ba kayo? I don't think I can handle any party now..." "Ahh.. meron. Kung gusto niyo, doon muna kayo sa bahay. Tahimik doon. Balak kas i namin na dito sa bahay nila Ana yung guys, girls naman doon sa amin since tig7 naman yung rooms. Pero doon muna kayo, walang masyadong tao doon." "Forget that arrangement thing. We're staying on the same room.." Sabay kaming napatingin ni Mia sa kanya. "But--" "Ayoko nang ulitin yung sinabi ko." Tinulungan kami nung ibang guys doon sa baba para magbuhat nung bag namin. Nili pat nila sa katapat na bahay. Usapan na naman si Brenan, na wala na doon sa part y at mukhang umalis na. Sabi nila, ganun daw talaga si Brenan kapag nalalasing. Wala sa sarili. Siguro nga. He's really nice when he's at school.

Pinaakyat kami ni Mia doon sa taas nila. Syempre, yung dulong room na naman ang pinili ni Jon. As always. Binigay nila sa akin yung first aid kit.. Tapos nung sinara na yung pinto eh.. simula na ng sermon.. "Anong sinabi ko sa 'yo?!? Maghintay ka 'di ba? Ang daming tao doon! Hinanap pa kita kung nasaan ka! Tapos sinabi na lang nila sa akin nasa taas ka kasama nung ... kung sino man yun!" "Ok! Kasalanan ko na naman! Pero alam mo kung bakit hindi ako naghintay? Kasi h indi naman ako sunud-sunuran sa 'yo eh! Gusto ko namang mag-enjoy ng party! Niya ya nila ako na maglaro, well.. sure! Sumali ako. It's just a game. And I bet Bre nan didn't mean that thing.. he's drunk can't you see?!?" "Ooh I can tell alright that he's drunk thank you very much." nag-turn siya paside. "Sino namang may gustong sumali sa game na yun? 15 minutes na nakakulong k ayo?" "I told you it's just a game.." nilabas ko yung panggamot. "A stupid game.." "Akin na nga yung kamay mo.. kanina pa yan dumudugo. Ano bang ginawa mo?" "Sinuntok ko yung pinto. Nung ayaw pa rin, sinipa ko. May nag-crack na kahoy sa harapan kaya sinuntok ko uli." tumingin siya doon sa kamay niya, "I didn't know it's bleeding." Iniwas niya yung tingin niya sa akin. Kumuha naman ako ng bulak at betadine. Nilagay ko doon sa sugat niya. For an or dinary guy like Jon, he's prone to accidents and fights. Parang kailan lang may injured arm siya, ngayon panibago na naman. "Ouch! Pwede ba dahan-dahan?" "Dahan-dahan na nga eh! Huwag ka ngang magalaw!" Para kaming nagta-tug of war sa paggamot sa kanya. Hihilahin ko yung kamay niya , hihila rin siya kapag masakit. Pero natapos din naman kami... after 48 years. Nalagyan ko rin ng bandage. "Thanks.." sabi niya ng mahina. "No.. thanks." tumingin siya sa akin, pero mabilis lang. "So... hindi rin naman pala natin maeenjoy itong slumber party na ito eh.." "Sinong maysabi?" sabi niya sa akin tapos tumayo siya. Sinara niya yung pinto. "Pagkatapos natin, bababa tayo at makikijoin tayo sa kanila na para bang walang nangyari." "Ok, that sounds... good. Pero... anong ibig sabihin ng.. 'pagkatapos natin'?" Umupo siya doon sa gilid ng kama sa kabilang side naman katulad ng ginawa ko ka nina nung si Brenan yung kasama ko. "Mamaya na yung party. Let's just pretend na nagsimula na yung game. The bottle points to..." tumingin siya sa akin, "Iyah. Then the bottle points to.." tinaas niya yung kamay niya, "Fine me." tinalukuran naman niya ako. "Ok, let's double it...30 minutes"

"Timer.. starts... now."

***15*** Hindi mo talaga maintindihan yung tao na ito. Paano kaya tumatakbo ang utak niy a? Kanina lang sinabi niya sa akin na stupid game yun.. tapos ngayon gusto naman niyang maglaro? Ang gulo. Ano ba ang standard niya sa buhay? Ano ang magulo sa hindi??? "Very funny Jon.." tumawa naman ako, "You got me. You can say gotcha now.. I'm waiting.." Humarap naman siya sa akin. "I'm not kidding. Sa katunayan, nagsimula na nga yung time natin." nag-lean siy a doon sa kama. Seryoso nga siya... Sumandal naman ako doon sa kama. This is no different than the first one. Tiyak naman uupo kami dito, maghihintay ng 30 minutes.. tapos lalabas. Walang gagawin kundi manahimik. Boring no? Haay.. matutulog na lang muna ako saglit tapos gigising na lang afte r 30 minutes. Ginawa ko nga. Saglit lang din, wala na akong makita. "Hey.. matutulog ka?" dinilat ko yung mata ko. Sobrang lapit ng mukha niya kaya napaatras ako. "Don't do that!" "Do what!?" "Stick your face in front of me." lumayo ako ng konti. "Tinitignan lang kita kung anong ginagawa mo. Tutulugan mo pa ko." dumeretso si ya ng upo, "I hate your eyelashes." Can this guy hurt me enough?

"Eh ano naman ngayon? As if may pakialam ako kung hate mo yung eyelashes ko." p ero sa totoo lang ha.. I care about what he said. "Alam mo kung anong problema mo rich kid?" sabi niya sa akin na akala mo profes sor siya sa isang university. Say yes... say yes... Tinignan ko siya pero papilit lang. "No.. Yes.. no.. Yes.. alright! Ano namang mapapala ko kung malaman ko galing s a 'yo?" "Wala. Para sa akin yung problema mo, you're too.... paano ba sabihin yun? You' re too... girly. Hindi ka nauubusan ng bagay-bagay na gagamitin mo. Ang daming k ung anu-ano. Kahit hindi naman na kailangan..." "So what?!? I'm like this eversince I'm in US.." "So that's why." he didn't know? "Kung tatanungin mo ako, mas ok kung hindi ka-" natigilan siya, "Bakit ko naman sasabihin sa 'yo?" Yeah.. right! Hindi pa tinuloy. "Asus kung magsalita ka akala mo ako lang may problema dito. Ikaw nga yung mahi lig sa gulo diyan. Wala ka namang mapapala kundi sakit sa katawan." "I've been like this all my life! I can't change it that easy." "So as Iyah Nicole." Walang nagsalita sa amin nun. Tumahimik kami. "Lahat na lang yata gusto akong magbago. My Dad, my Mom.." napaisip naman ako. Hindi ko pa natatanong si Mommy tungkol dito. "If you don't mind me asking, what happened to your Mom?" "She died." hinga ng malalim, "How about your Dad?" "Ahh, nag-divorce sila ni Mommy. Then bumalik kami dito sa Pinas para mag-high school ako." "Kaya pala minsan retarded ka magtagalog.." nakakainis na ito.. "10 minutes na tayo dito. I was just messing with you a while ago. Kung gusto mong bumaba, sige bumaba ka na. Pero sinasabi ko na ngayon, papanoorin kita." mukhang nainis na n aman yung mukha niya, "Don't let me see that idiot again. I might kill him!" "Si Brenan?" tinignan niya ako ng masama. "Ayoko nang bumaba, matutulog na lang siguro ako. Diretso muna ako sa banyo." "If that's the case, matutulog na rin pala ako. Wala naman na pala akong babant ayan." Sabay kaming tumayo nun at kumuha ng gamit sa bag namin. Kinuha ko yung PJ's ko at toothbrush.. at kung anu-ano. Siya, kumuha ng sarili niyang gamit. Dahil dalawa naman yung banyo doon sa bahay nila Mia, doon siya sa isa at ako n aman doon sa isa. Naligo talaga ako at kung anu-anong kaekekan sa buhay. Shampoo

.. toothpaste.. strawberry soap.. I can't believe this night. Ayoko na rin siguro kausapin si Brenan. Other than that, Jon can be soft more than I know of. Tinatago lang niya.. Sinuklay-suklay ko yung buhok ko. Tinignan ko pa nga yung relo ko at napansin k o na mag-40 minutes na ako sa banyo. Kaya ayun, lumabas na ako. Tumingin ako doon sa hagdan, may konting tao doon sa bahay nila Mia pero sa kab ila, parang gubat sa sobrang ingay. Pumasok ako doon sa kwarto kanina kung saan kami nakaupo ni Jon. Dahil madilim na at tiyak naman eh may darating din naman na mga babae at makikitulog sa akin, humiga ako doon sa kama. Nilagay ko yung kamay ko doon sa gilid kaya lang... "HOY!" hinampas ko naman siya, "GET OUTTA' HERE." Tumayo siya mula sa pagkakatalukbong niya. "I'm staying here." Nagulat pa rin ako. Alam kong sinabi niya yun kanina nung galit na galit siya. Akala ko naman nasabi lang niya yun dahil wala na siya sa tamang pag-iisip niya. "Siraulo mo naman pala eh! We can't stay on the same room!" "Bakit hindi?!" humiga siya uli doon sa kama, "Matulog ka na lang." "Lilipat ako ng kwarto. Bahala ka sa buhay mo..." Nag-slide ako doon sa gilid ng kama. Humawak siya doon sa kamay ko. "Tingin mo naman papayag ako? You're not sleeping on another room. Ayokong maul it yung nangyari kanina.." "MAUULIT? PAANO MAUULIT? WALA NA NGA SI BRENAN EH!" Ang OA nito. "Hindi lang naman yung siraulong yun ang tinutukoy ko. I don't trust those guys . All of them.." tinalikuran niya ako, "Sige lumipat ka ng kwarto, mamaya lang m akikita mo nandun na ako." ARRRRRRGGGHHHHH!!! Useless talaga. "Ayokong mag-stay sa iisang kwarto kasama ka. Hindi nila alam na stepbro kita. What do you think that looks like?"hinampas ko yung kama. "I don't care what they say..." Mukhang matigas talaga ito at hindi ako mananalo. Humiga ako doon sa kama. Sige , gusto mo palang makipag-asaran. "Ok, matutulog ako dito sa kama." nag-kumot ako. "Pero sa sahig ka." sinipa ko siya ng malakas kaya nahulog siya doon sa kama kasama yung kumot. "Bakit mo ko sinipa?" mukhang galit na siya nun. Hindi ko sinagot yung tanong niya, ako naman yung nagtalukbong. Naramdaman kong humiga siya uli sa kama. Oh God.. help me.

Ano bang gagawin ko para umalis siya dito? Tiyak naman walang mangyayari sa aki n dito eh! Kaya ang ginawa ko, ini-stretch ko yung kamay ko para tamaan yung lik od niya since nakatalikod siya sa akin. Dahil nga mautak siya, humarap siya kaya nadaganan niya yung kanang kamay ko. "Nice play.. try this one." turn naman niya i-stretch yung kaliwang kamay niya at eksakto namang tumama sa leeg ko. Ang bigat! Akala naman niya basta-basta lang ako. Dahil wala nang magagawa yung isang kama y ko, kanang paa ko naman yung pinatong ko sa kaliwang paa niya. Sumunod na move niya, yung kanang paa niya eh nilagay niya sa ibabaw ng kanang paa ko. Nilagay ko naman yung kaliwang kamay ko sa leeg niya. Waaaa!!!! Ang hirap!!! Dahil nabuwisit ako, tinanggal-tanggal ko yung paa niya, kamay niya sa kamay ko at kung anu-ano na hindi ko maintindihan. Kaya lang naka dagan pa rin siya sa kamay ko, kaya kinurot ko siya. "Ouch!" umikot siya kaya natanggal yung kamay ko. "That's it rubberman! Lalabas na ako doon sa terrace. Since ayaw mong umalis sa kama, sa sofa ako matutulog." "Ok, sabi mo eh. Mas ok pala..." Gusto ko sanang batukan, pero wala naman akong magagawa kundi mainis lang sa ka nya. Binuksan ko yung glass door doon sa gilid para umupo doon sa terrace. Hayaa n mo na nga matulog yan. HIndi talaga gentleman! Iniisip ng mga tao boyfriend ko siya.. o manliligaw. Tapos ngayon ano? Magkasama kami sa kwarto? Kung pwede lan g sana isigaw na stepbro ko siya ginawa ko na. Pero ayaw namin parehas yun. Ok na sana eh. Kung wala siyang pakialam sa sasabihin ng tao, ako rin siguro. P ero kung matutulog din naman kami sa isang kwarto, hindi ba ang babae sa kama at yung lalaki sa sofa? Bakit sa amin baliktad? Asar talaga yung tao na yun. Pero kahit papaano, hindi ko makuhang magalit sa k anya ng tuluyan. Hindi ko nga makalimutan yung mukha niya kanina nung hinawakan niya sa leeg si Brenan. Galit na galit siya nun. Kung hindi ko siya siguro napig ilan, baka nasa hospital na si Brenan ngayon. Ang lamig dito sa labas. Buti pa dito, kitang-kita yung bahay nila Ana. Mukhang nagsasayawan pa rin sila. Ang liwanag pa rin ng ilaw. Doon ko na lang itinuloy yung pagsuklay ko. Braid na naman yung ginawa ko since hindi pa naman ako matutulog. Paano kaya kung hindi ko siya naging bro? Is ther e a possibility I would like him? Nah, it's not possibility. Possibility is wrong. Probability is the right word. But even though he's like that.. he's kinda' over protective. Kung ginagawa man niya yun dahil nga bro ko na siya.. well.. kakaiba. Tumingin ako doon sa langit. I know one thing tonight. Hindi uulan dahil marami ng stars. And that's a really good scene right there... Kakamuni-muni ko doon mag-isa, bigla na lang may tumulak sa akin kaya nawala ak o sa pagkakaupo doon sa terrace. "AAAAAHHHHHHH!" hindi pala ako tinulak, may bumuhat sa akin bigla-bigla hawak a ko sa waist, at ngayon...

WALA AKONG TINATAPAKAN.. WALA RIN AKONG INUUPUAN. Ang alam ko lang, pwde akong mahulog ano mang oras. "PUT ME DOWN! ANO BA! NATATAKOT NA KO! ANO BA!" naiyak na ako doon. "Hey.. hey... don't panic! Don't panic!" Dahil nga buhat niya ako, saglit lang din hinila na niya ako. Nanghihina yung tuhod ko kaya napaupo ako ng de-oras. Hinawakan ko yung dalawang tuhod ko. Tinuloy ko na yung pag-iyak ko. Natakot ak o ng sobra, akala ko talaga mahuhulog ako. Lumapit siya sa akin, kaya tinabig ko yung kamay niya. "Don't touch me!" nabasa na yung pajama ko ng luha ko. "I'm sorry. Hindi ko naman alam na magpapanic ka na lang.." "Sino bang hindi? Akala ko may tumulak sa akin! Sinong hindi matatakot? Lumayo ka nga!" "Sorry ok?" umupo siya sa tabi ko. "Honestly, I did that on purpose. To scare y ou.. yeah. Pero hindi ko alam na ganun ka na lang matatakot." Hindi na ako makapagsalita nun. Mananakot na lang din, ganung paraan pa. "Sorry talaga.." humarap siya sa akin, "Sasabihin ko lang sana na ikaw na sa ka ma, ako na ang matutulog sa sofa dahil napansin kong wala ka talagang balak buma lik sa loob.." Tinignan ko siya ng masama. Hindi ko masyadong maaninag kasi umiiyak pa rin ako . Dahil hindi pa ako tumigil sa kakaiyak, niyakap niya ako ng mahigpit. Nabasa k o naman kaagad yung t-shirt niya. "I won't do it again.. I promise. I'll make it up to you.. You can call me stup id or any names.. or you can curse me.." "I don't curse.." yun lang nasabi ko. "Good. Me too." hindi pa rin niya ako pinapakawalan. "Hindi ko na uulitin yun.. " medyo umo-ok na pakiramdam ko. "Pero kung alam mo lang, tinuruan kita sa bagay na iyon. Lagi akong napapaaway... at alam ko yung mga galit sa akin eh malalama n at malalaman nila na stepsis kita. So kung may complicated situation na mangya ri sa atin, I want you to remember three things..." Humihikbi na ako nun. Tapos ngayon, nililito pa niya ako sa mga sinasabi niya. "I won't give you up, I won't let you down... but most of all.." "I won't let you go..."

***16*** After that incident na niloko niya ako sa terrace, nagseryoso na siya at inalal ayan ako sa loob. Katulad nga ng sinabi niya, sa kama na niya ako pinatulog at s iya naman eh doon sa sofa. Hindi pa ako makatulog nung simula. But then sa sobrang pagod na rin siguro kak aiyak ko, pinikit ko yung mata ko at ok na rin lahat. Then sumunod na lang na alam ko eh... Wednesday, 6:03 a.m. Ewan ko kung anong nangyari sa akin at bigla na lang akong napatayo ng de-oras para gumising. Tinanggal ko yung kumot ko at hinanap ko yung tsinelas ko sa gili d. Pagtingin ko, natutulog pa rin si Jon. Yung kanang kamay niya na nasugat kaga bi eh nakalaglag na sa gilid ng sofa at yung kaliwa naman eh nakalagay sa ulo ni ya kaya natatakpan yung dalawang mata niya. Dahil naka-PJ's pa ko nun, sumilip muna ako sa labas kung may tao na. But then, madaling araw na nga pala eh nagpaparty pa itong mga tao na ito. Lumabas ako doon sa dulong kwarto at nakita ko na kung gaano kagulo yung bahay nila Mia. Ang daming kalat sa carpet nila at may natutulog pa sa hallway. Sa hag dan eh may nagkalat pa na party poppers at sa sala nila hanggang sa dining area eh panay chips. To think na may natutulog doon na mukhang hindi pa nagbihis. Eeww! Hindi ba nila alam ang gamit ng sabon, shampoo, toothbrush, at damit? Ida gdag mo na rin yung trash can at vacuum cleaner. Nagtip-toe pa ako para hindi ko maapakan yung mga nandun na nakakalat. Kaya lan g ang hirap kaya may naapakan akong wrapper ng kung ano sa tabi ng mukha ni Arno ld, isa sa 4-4 guys. Umikot lang siya sa pakakahiga niya, nagkamot ng pisngi, th en tulog na uli. Oh Men! Kung ganito lang din naman pala magpa-party, hindi ko na lang gagawin s a bahay namin!!! "Bakit hindi mo ako ginising?" yung pagkaingat-ingat ko na pagtip-toe eh bigla na lang nawala dahil nagulat ako. Natumba pa ako kaya napahawak ako ng konti doo n sa gilid. Tinignan ko naman siya. Nagkakamot pa siya ng mata niya. "Natutulog ka pa, bakit naman kita gigisingin?" Tinuloy na niya yung pagbaba doon sa hagdan. May naapakan din siya kaya nagulat siya doon at naitukod niya yung kanang kamay niya. "Crap!" yun nga pala yung may sugat siya, "What kind of animals are they?" Tinaas ko na lang yung balikat ko. Syempre, ganun talaga kapag may party na gan

ito. "Maghahanap lang ako ng pagkain sa fridge, ayoko nang kainin yung mga nakalagay diyan at baka hindi na masarap ang lasa.. siguro maglu--...never mind." napaisi p naman ako. Sasabihin ko sana sa kanya na magluluto na lang ako. Tingin ko naman eh hindi m agandang idea. Kung saka-sakali na lang din naman na makakasunog ako ng bahay, m abuti nang bahay namin kaysa bahay ng may bahay. Mapapabayad pa kami ng de-oras. "Siguro... magluluto ka?" Sabi ko nga alam niya!! "Yeah, sorta'.. kaya lang hindi naman ako marunong so.. huwag na lang." "Do you want to get out of this place? I mean, umuwi na tayo. Syempre, may klas e ka pa. Magbihis ka na lang.." Klase? Ako? What? May school pala ngayon? Akala ko ba wala? Ang gulo naman ng e arth! "May school pala ngayon?" tanong ko naman sa kanya. "Ah.. huwag ka na pala magbihis. Ganyan ka na lang. Hindi na rin ako magbibihis . Kukunin ko na yung gamit natin sa taas, hintayin mo na lang ako. May kotse nam an kaya ok lang.." Tumakbo siya ng mabilis doon sa hagdan. "Te-- Ah-- He--" hindi ko man lang natuloy yung sasabihin ko. "Ok! Maghihintay ako!" May nakita naman akong dalawang ballpen doon na nakalapag sa table. Kinuha ko n aman yun at inikot ko yung buhok ko. Improvised chop sticks! Hindi naman ako naghintay ng matagal, bumaba na rin siya dala yung bag namin. H uminto siya sa tabi ko at tumingin sa likod ko. "Nice hair.." tumingin ako sa kanya ng masama. "Are you being sarcastic or what? Kasi nakita ko lang itong ballpen dito and I have no choice but to used it so..." "Can I just tell you that you have a nice hair without you accusing me of being sarcastic?" lumakad siya doon sa pintuan. "It's just that I'm not used to.." "Fine. You look terrible. Happy?" Bumulong naman ako. Narinig man niya o hindi... hindi ko alam. 'I think I prefe r the first one..' Lumabas na kami ng bahay nila Mia. Papasikat na yung araw nun at naglakad lang kami ng kaunti dahil pipnark niya sa tapat ng ibang bahay yung kotse. Sumakay na man ako sa harapan, siya sa driver's side matapos niyang ilagay sa trunk yung ga mit namin. Kakasara pa lang niya ng pinto...

"Seatbelt." ini-start niya yung engine. Hindi na ako nakipagtalo di gaya nung unang sumakay ako. Kahit na may phobia pa rin ako sa seatbelt, sinuot ko pa rin. Buckle up for safety daw ikaw nga!! Dahil hindi naman rush hour, parang racing car kung magpatakbo ng kotse si Jon. Hindi ko alam kung ilang beses akong napaangat sa kinauupuan ko at napahawak do on sa gilid ng braso niya. Sa sobrang inis siguro sa akin dahil maraming beses d in akong tumili, sinabihan ba naman ako.. "Can you knock it off? Nabibingi na ako! And please, get your hands off me!" "Bagal-bagalan mo naman kasi! Marami pa akong pangarap sa buhay ok?" Laking pasasalamat ko talaga nung dumating kami sa bahay. Dahil sinabi niya sa akin na may klase nga daw, tumakbo ako sa taas at nagpalit kaagad ng damit. Syem pre bago pa yun, naligo ako pero napaka-rush. Nagpalit ako kaagad ng uniform. Su migaw pa siya sa baba ng... "Bilisan mo nga!" ang bilis naman niya magbihihis! Kinuha ko lang yung bag ko nun at bumaba na ako ng mabilis. Inayos ko yung unif orm ko at konting suklay.. but then napahinto ako. Tinawanan niya ako ng malakas. "Ha? Bakit hindi ka nakabihis? May klase 'di ba? Bakit ka tumatawa? May dumi ba ako sa mukha? Bakit may gamit dito sa labas? ANO BA!!!" tapos napatigil siya nu ng sinigawan ko siya. "Bakit ka naka-uniform?!?" "May klase 'di ba?" "Wala kaya! Teacher's workday." "Eh bakit sinabi mo sa akin na may klase? Are you trying to make fun of me?" na kapamewang na ako nun. "No. What I mean by that..." humawak siya sa counter doon sa icing at napatingi n ako. Pinahid ba naman sa noo ko. "You have a class. Cooking class." What the barnacle!!! Nagpaka-marathon geek ako tapos sasabihin niya yung klase na tinutukoy niya eh cooking class? "Pero ok naman yung suot mo, uniform. I'm teaching you how to cook right rich k id.. Let's start with baking.." Tumingin ako sa uniform ko. "Nah.. hindi pa nagsisimula.. I'm doomed!" tinalikuran ko siya dahil hindi iyon ang linya ko sa buhay. Humawak siya sa braso ko at inikot niya ako. Ang lapit na naman ng mukha niya. "I don't think so. Dapat marunong magluto ang girl." nilagay niya sa balikat ko yung apron. Tinulak ko nga siya kasi ang lapit niya.. sobra.

"Bakit naman ako magluluto kung meron namang magluluto para sa akin?" "Hindi habang buhay may magluluto sa 'yo. What if mag-asawa ka balang araw then you'll have your own kids.. hindi ka marunong magluto?!" "Kaya nga may fast food chains 'di ba?!" Umiling siya sa akin. Tapos ngumiti din. "I'm going to teach you, and you're going to listen to me. Free tuition fee. Yo u'll just have to tell your kids that you learned everything from me..." "Yeah.. yeah.. from my creepy stepbro." "Lesson number 1: No snarling. Ako lang ang dapat gumawa nun." "But--" Hindi ko pa nasasabi yung gusto kong sabihin.. tumuloy na siya. "Lesson 2: Keep your mind on the stuff your trying to cook." "Oo nga but the--" "Lesson 3: You must give me your heart." Humarap siya sa oven namin. "Your rules are really unfair. No snarling..." tapos may napansin ako. "What did you say number 3 was?"

***17*** "I said, You must give me your heart." dire-diretso lang siya doon sa pagbubuka s niya ng flour. "Excuse me?!?" what does he mean by that? "Huwag mo nga akong tignan ng ganyan..." sabi niya sa akin kasi hindi ako kumik ilos. "Let's get to work." nakatayo pa rin ako doon. Tinaas ko yung kilay ko. "W hat?!?" napikon na yata sa akin, "What I'm trying to say is.. is.. you need your heart to cook. If your heart is not in here... you can't cook right.." tapos b

umulong siya sa gilid, malas niya narinig ko. "I guess.." Should I believe him? Oo siguro. Kung sa isang lalaki lang din naman na maikli ang pasensya sa mundo at ganyan ang sasabihin sa 'yo sa pagluluto, paniwalaan mo na. "Ok.. ok.. hindi naman yun ang tinutukoy ko. Defensive ka! Hindi ako kumikilos kasi hindi ko alam yung gagawin.." sige Iyah, galingan mo lang dyan. "Just... STAY STILL!" gusto ko sanang tumawa, kaya lang baka suntukin ako, so ' wag na lang. "Yun na nga ginagawa ko eh!" Kung ganito lang din naman kami, paano kaya ako matututo nito? "Madaling-madali ito at alam kong kayang-kaya mo. Kailangan natin ng 6 tablespo ons of flour.." may sarili siyang bowl, ako naman may sarili para gagayahin ko s iya. Kumuha ako ng kutsara ko. Nasa harap ko na yung flour, tapos nung kinuha ko eh sinubukan kong pantayin. Hawak ko sa kanan ko yung kutsara, yung kaliwang index finger ko naman ang pang-pantay ko. Malapit na sana kaya lang may pumalo ng kamay ko kaya natapon lahat. *cough* "Bakit mo pinalo yung kamay ko? Natapon tuloy!" "Hindi naman kailangang pantay eh! Ano ka ba? Are you really this bad at cookin g?" "Don't make me feel worse.." kinuha ko yung kutsara at nagsasandok ako doon. Sa bi niya kahit hindi naman pantay.. ok.. eto na. 6 Tablespoons. "Then, 1/4 teaspoon baking powder." hindi ko na siya tinignan. Naglagay siya sa sariling bowl niya. Ako naman, nanguha rin at naglagay ng baking powder. "1 teaspoon cocoa.." Sinundan ko lang siya hanggang sa matapos kami. Mukhang tama naman siguro yung ginawa ko. Baking is like learning how to make potions. Add this, add that.. mix all the ingredients... Kaibahan lang, hindi nag-turn ng green yung ginawa ko.. brown. Cool huh! Halo pa rin ako ng halo doon. Maya-maya lang, pinalo na naman yung kamay ko. "Ouch! Huwag mong gawing habit yan! Hindi maganda.." hinimas ko yung kamay ko. "Ang kulit mo naman kasi eh. Ok na nga yung paghalo mo, naging over naman." tap os pinunasan niya yung kamay niya,"Ngayon, ililipat na lang natin sa pan, then i lalagay natin sa oven. 350 siguro pwede na?" "Anong malay ko! Sinong teacher?" Nagpipi-pindot siya doon sa oven.. tapos nilagay na namin doon. 14-16 minutes y ata yung lulutuin. Pinunasan ko rin yung kamay ko, tapos umupo ako doon sa gilid .

"Grabe, nakakapagod yun!" sabi ko naman with matching punas pa sa noo ko. "Napagod ka na dun?" umupo siya sa harapan ko naman. "Aba.. at least for the first time gumawa ako ng hindi gawa nila Mommy no!" "Oh yeah, hallelujah!" tinaas niya yung isang kamay niya, "Pwede ka nang maging Santo." Sinimangutan ko nga siya. Saglit lang din, nag-ring yung cellphone niya. Ewan k o kung sino nung una, pero ngayon parang alam ko na. "Hi Dad." sabi niya tapos nakinig siya. Bigla ba namang tumingin sa akin. "What do you mean nasaan kami? Tingin mo nasaan kami? We're at home." "Sweet Home!" tinignan ako ng masama ni Jon, kaya nanahimik na lang ako. Oh Men! Hindi nga pala kami nagpaalam tungkol doon sa slumber party. Syempre, t o the rescue naman ako. Panay ang oo ni Jon, lakad dito at lakad doon. Nakatingi n lang ako sa kanya, finally umupo. "So.. ano na? Nagalit ba? Anong sabi? Details!" "Your mom said Hi." yun lang? "Wala na? Grabe, ang haba ng usapan Hi lang pala message ko. Hanep!" Kinuha ko naman yung icing doon sa gilid. Syempre, kinain-kain ko. "Huwag mo ngang kainin yan, ilalagay pa natin yan sa cake eh!" inagaw niya sa a kin. "Ang damot nito!" Tumayo siya at yumuko doon sa oven. Hindi naman niya ako tinignan, "May dumi ka nga pala sa noo, sa ilong, at sa kanang pisngi mo." Dahil may salamin doon sa gilid, tumakbo ako at tinignan ko yung sarili ko. I'm a mess! At ang alam ko, yung nasa noo ko na icing si Jon may gawa niyan. Yung f lour all over my face, siya rin kasi pinalo niya yung kamay ko. Isa lang masasabi ko.. Revenge! Kinuha ko yung isang kutsara ng flour, at nung hindi siya nakatingin eh binato ko sa direksiyon niya. Nalagyan yung buhok niya kaya pumuti naman. Ok ah! Parang matandang Jon. "Ano na naman ngayon?" "We're even. Ikaw may gawa nito sa akin eh.." tinalikuran ko nga. "Tingin mo? Kailan ba tayo naging even? Lamang ako parati." kinuha niya yung is ang baso ng flour.. at binat sa direksiyon ko. Sa sobrang usok na rin siguro, hi ndi ako makahinga. Naging ok na rin. "Ayoko na! Panalo ka na! Ok?" kinuha ko yung tube ng icing, ini-squeeze ko sa k anya gamit yung siko ko. "Ooh, hindi ko alam nandito pala 'to? Oopss. my bad!" Pinunasan naman niya gamit yung kamay niya. Sumunod na lang na alam ko, parehas na kaming mukhang mumu. Nagkalat na pati sa carpet nila.

"It's your fault!" "No it's not! It's yours!" "We have to clean this mess.." Aawayin ko pa sana eh.. kaya lang tumunog yung oven at ok na. Nagtinginan kami sa isa't isa. "Ok na pala eh.." Para kaming mga ewan na lumapit doon sa cake. Ang init sobra. Yung nasa kaliwa kasi at nasa blue pan, sa kanya. Yung sa akin naman eh yung nasa kanan, white pa n. Mukhang masarap yung gawa ko ah. Kakainin ko na sana eh, kaya lang baka paluin yung kamay ko. "Papalamigin natin 'to, icu-cut yung sobra tapos lalagyan ng icing. Hindi natin 'to kakainin ngayon." "Ano? Bakit hindi? Niluto-luto natin tapos hindi natin kakainin?." "Bukas natin kakainin," nilagay niya sa gilid. "Oorder na lang ako ng pizza, no w, stay away." Lalakad sana siya doon sa phone nila para tumawag, nadulas naman siya. Natawa naman ako. "Eggs!" Matapos nung araw na yun, ewan ko na. Basta ang alam ko, kumain kami ng pizza a t syempre, nilagyan ng icing yung cake. Nilinis din namin yung carpet nila, at y un na siguro ang pinakamatagal at pinakanakakapagod na ginawa ko sa buong buhay ko. Sumakit ba naman yung likod ko. Sa susunod nga, hindi na ako makikipagtalo dito. Sabay kaming naligo nun, sa kabilang banyo siya at sa kabila naman ako. Syempre , kanya-kanyang kwarto. Hindi na kami nakapag -usap.. hanggang kinabukasan. *** Thursday, 6:30 a.m., Aguillar Residence: Kitchen. Umiiyak na ako nun. Nakaupo ako doon sa dining table nila, si Jon naman eh nasa harapan ko at kung hindi mo siguro alam yung nangyari, iba yung iisipin mo. Nak aluhod kasi siya sa harapan ko eh. "Ayoko na! Nakakainis naman eh!" "Ano ka ba, ok lang sa akin yun. We can do it some other time. I knew baking wa sn't a good idea!" Pinunasan ko yung luha ko. "Not helping!"

Umupo na siya sa tabi ko. "Look, masarap naman siya eh, Yun nga lang, nasobrahan siguro yung lagay mo ng tubig kaya... eto.." tinikman niya, "mas matigas lang ng kaunti sa pudding." Nag-wrap siya ng cake sa amin parehas at dadalhin daw namin sa school para kain in sa break. Syempre, kukunin niya yung sa kanya at yun yung masarap, at sa akin eh yung walang kwenta. Naging ok naman na ako nun. I just can't believe myself. I can't do anything ri ght! Siguro nga mas ok pa si Jon sa akin eh. At least siya kahit bad boy effect, marunong magluto. Pumunta na kami sa school. Bago na naman kami pumasok, naghiwalay na kami gaya ng dati. At katulad ng agreement namin, walang usapan maliban kung kailangan. Nagklase naman kami. Dahil nga dalawang period lang bago ang breaktime, saglit lang din.. nilabas ko na yung cake. Tinanggal ko sa pagkaka-wrap at tinignan ko lang. "Wow Iyah, may cake ka!" "Oo nga eh.." malungkot pa rin ako, "I made this." "Really?" umupo siya, "Himala yata. Patikim nga.." kinuha naman ni Sheena yun a t tumikim. Pinikit ko naman yung mata ko. Alam ko na sasabihin niyan. Either, 'Ok lang,' o kaya naman... 'Uhmm.. pwede na rin.' "This is awesome! Ang sarap niya ha!" Ha? Inagaw ko naman sa kanya. Supposed to be, pudding-like ito eh. Tinikman ko naman. This isn't mine. Masarap eh. Tumingin ako sa direksiyon ni Jon na nasa kabilang side ng room. For some reaso n, tumingin siya sa direksyon ko tapos inalis din niya. Hawak niya yung cake na dala-dala niya. May tumikim din na guy. Buti na lang walang nakapansin na parehas kami ng baon . Narinig ko naman yung sinabi niya.. "Masarap 'di ba?" nung sinabi niya yun, seryosong-seryoso yung mukha niya. "Uhmmm.. yeah. Ikaw ba nag-bake?" sabi nung isang classmate namin. "Nah," ngumiti, tapos tumingin uli sa akin, "My sister made it." So... pinagpalit niya yung sa amin. "May sister ka?" "Sister, as in expression. Not literally.." Phew! Marunong pala siyang lumusot eh. Yumuko na lang ako doon. Si Sheena, nagp unta na sa bathroom.

Nakatingin pa rin ako sa kanya nung kinakain niya yung cake na ginawa ko. Ewan ko kung paano niya napapagtiyagaan yun. Saglit lang din... Kinindatan niya ko...

***18*** Hindi ko alam kung paano magre-react kaya ang ginawa ko, dumila na lang ako. Na tawa nga siya sa akin kaya nahulog yung cake na kinakain niya na nasa tinidor, n alagyan tuloy yung polo niya. Dahil madumi na, tinanggal niya na ng tuluyan. Inubos ko naman yung cake na binake ni Jon. Grabe, may talent talaga siya. Wala ng-wala si Iyah!!! Hindi na ako umuwi ng tanghali para kumain. Tiyak naman wala kaming pagkain sa bahay kaya sumabay na lang ako sa ibang classmates ko sa cafeteria. Medyo nakahi walay sila sa akin, tapos may napansin naman ako. Nandun din kasi si Michalea ka sama na naman si Larry. "Iyah!" sumigaw naman si Michaela nung nakita niya ako. "Hey.." "Si Jon?" "Uhmmm... hindi ko alam eh. Pakalat-kalat siguro. Bakit?" Naka-todo ngiti pa siya sa akin. "May sasabihin lang sana ako sa kanya." inayos niya yung buhok niya, "Mamaya na lang siguro. Hindi ko na kasi siya nakakausap. Alam mo na, kailangan ko lang ta laga siyang kausapin.. Sige pala, kita na lang tayo mamaya." Nag-wave lang siya sa akin at umalis na. Nakasunod kasi si Larry sa kanya. Bago pa mag-time ng hapon, dumaan na ako sa bathroom para magayos-ayos. Nagklas e kami sa Filipino at eto na naman yung El Fili na talagang hindi ko naman maint indihan. May problema kasi sa pandinig yung teacher namin doon at one time na ma y recitation kami sinubukan ko nga dati na sumagot lang na mukhang alam ko at ma lalalim na salita yung ginamit ko, naka-perfect grade pa ako. Ni-hindi ko naman

alam kung ano yung sinabi ko. Nagtawanan nga yung mga classmates ko nun eh. Walang masyadong ginawa nung sumunod na period. Ganito naman parati kapag Senio r ka, once in a blue moon may free time, grabe naman kung may research. Pero ang pinakaayaw ko sa lahat... "Ok class, sa field tayo!" sumigaw naman yung P.E teacher namin. Tumingin ako nun kay Vina. "Huwag mo akong tignan ng ganyan Iyah, parehas lang tayong nag-aaral dito." "Ayoko talaga!" "Kasama natin 4-4 ngayon eh. Soccer game. Girls versus girls nila, Boys versus boys." Gusto na namang sumakit ng ulo ko. Grabeng pasakit na ito. Naglakad na kami sa field nun. Nilabas na naman yung bola at kung anu-ano pa na kagamitan na hindi ko naman maintindihan. Merong ginawang number yung teacher namin para sa mga players. Napunta sa akin yung number 9. "Iyah!" lumingon naman ako kung sino yung tumatawag. Pagtingin ko.. Itago niyo ko! "B-brenan.." "Pwede ba tayong mag-usap?" "Usap? Hmm.. para saan? Kung tung--" hindi ko yata kayang harapin 'tong tao na ito. Hindi ko pa tapos sabihin kung ano man yung sasabihin ko, may sumagot naman sa likuran ko. "Oo nga, para saan?" tumayo si Jon doon sa harapan niya para harangan ako. Mas matangkad pala siya kay Brenan.. "Pare, gusto ko lang sana siyang kausapin kung pwede.." tinuro ako ni Brenan, "Paano kung hindi pwede?" "Hindi naman matagal, importante lang talaga." "Hindi nga pwede... naiintindihan mo? Sabi ko sa 'yo huwag kang lalapit sa kany a at huwag ka ring magpapakita sa akin. Pasalamat ka nasa school tayo ngayon.. u malis ka na sa harapan ko.." Napikon na yata si Brenan sa kanya kaya nagtaas na rin ng boses. "Ano bang problema mo? Si Iyah naman ang gusto kong kausapin at hindi ikaw! Kaa nu-ano ka ba niya? Hindi ka naman niya boyfriend ah! Ikaw ang umalis sa harapan ko!" "Hindi nga niya ako boyfriend, pero mas may--"

Nakakaamoy na ako ng away nun. Dahil medyo malayu-layo yung teacher namin, akal a niya nagdadaldalan lang kami. Inawat ko naman sila. "Jon.. hey Brenan.." tumingin sila parehas sa akin, "O sige kakausapin kita.." Lalong nagalit si Jon. "Kakausapin mo itong siraulo na ito?!? Nag-iisip ka ba?" "Oo! Gusto ko lang maliwanag lahat para tapos na." Ngumisi naman si Brenan. "Ok! 3 minutes." "5.." "4.." "6 minutes.." "Ano ba! Hindi naman aabutin ng ganun katagal para sabihin man kung ano yung gu stong sabihin nito!" pakiramdam ko gusto niyang magwala hindi lang niya magawa. "You wanna' go for 7 minutes?" "Fine! 5 minutes!" See how that works? Nanalo pa rin ako in the end. "Just so you know, papanoorin ko kayo dito." Naglakad kami ni Brenan papalayo na medyo walang nakakarinig sa amin. Kinabahan ako nun. Pero dahil nandito kami sa school, tiyak naman walang mangyayari sa ak in 'di maganda rito. Isa pa, mukhang seryoso naman talaga siya kung ano man yung sasabihin niya. Finally, huminto rin kami. "Ano ba yun?" kunwari pa ako, kahit alam ko naman na kung ano. "About.. the last time, sa slumber party." Hindi ko alam kung ano sasabihin ko, kaya iniwas ko na lang yung tingin ko. "I'm drunk. Nung gabing yun, kalahati ng ginawa ko hindi ko na matandaan. Hindi ko nga rin alam kung ilan na yung ininom ko nun eh." tapos tumingin siya sa aki n, "Nung sinali nila ako sa game, medyo hilo na ako nun pero hindi ko lang inaam in. Nakiupo na rin si Jon nun sa amin dahil hinila siya nung ibang mga guys, kay a lang mukhang may hinahanap kaya umalis din kaagad. Sa kanya nga huminto yung b ote nun. Sabi niya wala daw siyang panahon para maglaro ng walang kwentang laro. Dahil alam kong sa kanya hihinto, doon ako umupo, kaya ako yung nakasama mo sa kwarto for 15 minutes." So you're telling me, jon's supposed to be---... that's neat! Sabi niya may hin ahanap si Jon, that's probably me.

"Yeah.. ok.. I got that part." "I know I screwed up. Kapag nalalasing ako, hindi ko na alam yung sinasabi ko. Pero sa totoo lang, I like you alot Iyah. I'm sorry for being stupid in front of you.." I'm sorry you're stupid too.. Iyah! Ang mean mo ha! Nagso-sorry na yung tao.. "You didn't mean it?" "I don't! I swear. I'm so sorry. Sorry.. sorry.. sorry talaga. Please forgive m e!" sabi niya sa akin na talagang kakaiba na yung mukha niya, "Anong gusto mong gawin ko? Suntukin mo ko, sampalin.. ikaw bahala.." Natawa naman ako sa kanya nun. "Ikaw naman, ok I forgive you. You told me you didn't mean it, I understand. I' m probably violent at times, but I won't hit you this time. Just do me a favor.. and that's it." "Ano yun?" Lumapit ako sa kanya at may binulong ako. Nahirapan nga ako kasi mas matangkad siya sa akin kaya nagtip-toe ako. Pagkatapos nun.. ... tumango lang siya sa akin. Bumalik na kami sa mga classmates namin. Siya naman, sumama na doon sa mga 4-4 guys. Malapit na kaming magsimula. Si Jon naman, parang tigre at gusto yatang ma ngain ng tao. "Ano namang ibig sabihin nun? Kanina lang medyo galit ka sa kanya, may sinabi l ang sa 'yo close na kayo?" Nakangiti pa ako nun. Bigla na lang nawala. "Ang alin? Yung sinabi ko sa kanya?" Inayos niya yung knee pad niya. "Oh yeah, what do I know? I'm just Jon.." lumakad siya papalayo sa akin. Ang laki talaga ng problema nun! Pumito naman yung teacher namin. Pinaupo kami sa pinakagilid ng field at nag-ch eck ng attendance. Syempre, magsisimula na yung soccer game. Inuna naman yung mg a babae, kaya mabilis namang natapos kasi hindi naman kami magagaling. Ako na si guro ang pinakamabagal tumakbo dahil panay ang sigaw sa akin nung teacher ko. Tuwing napapatingin ako sa gilid, lalaong nawawala yung concetration ko. Si Bre nan kumakaway habang nakangiti, si Jon naman nakaupo doon sa gilid na akala mo w alang pakialam sa mundo. Pumito uli yung teacher namin, guys naman ang maglalaro. Isa sa pinakahuling tumayo si Jon. Nakita kong nagpunta sa goal si Brenan. Siya pala ang goalkeeper. Naglabas nama

n ng tatlong bola kaya nag-practice si Jon saka yung ibang classmate namin sa ka bilang goal. Seryosong-seryoso yung mukha niya, nakakatakot nga eh. Parang nakit a ko na yun... Saglit lang din.. simula na. Aaminin ko, hindi ako nakakaintindi ng soccer pero kaya kong i-describe kung an o yung nangyayari. Nasa mga guys ng class namin yung bola, kaya pinagpasa-pasaha n nila. Tumakbo sila ng tumakbo at sumipa ng bola hanggang sa malapit na sila sa goal ng 4-4. Nag-ready naman na si Brenan. Sinipa naman kay Jon yung bola. Diretsong-diretso siyang tumingin. Inapakan niy a yung bola nung huminto siya... .. then sumipa ng malakas. ANg hindi mo inaasahan, natumba si Brenan kahit nasa lo niya yung bola. Nag-whoa naman kaming mga nasa gilid. Nag-thumbs up si Brenan kaya ok pa daw si ya. Tinuloy naman yung game. Hindi pa nagtatagal, nakay-Jon na naman uli yung bola. Nasa harap na naman siya . Sinipa niya uli yung bola, this time, napaatras lang si Brenan. Ganun ng ganun yung game. Aakalain mong dekorasyon lang yung mga nasa team kasi hindi shini-share ni Jon yung bola once na nasa kanya na. Sisipa siya, sasaluhi n ni Brenan. Sisipa, sasaluhin. Aatras, matutumba... ganun parati. Nung 1 minute something na lang yung oras at ready na namang sumipa si Jon, mer on kaming hindi inasahan. Pagsipang-pagsipa niya, umilag si Brenan na akala mong pinadaan niya talaga yung bola at hindi niya sinalo. Score.. 1-0. Saka lang tumalikod si Jon. Umupo na sa gilid si Brenan. Akala ko kung anong nangyari sa kanya, tapos lumap it yung teacher sa kanya. "Class, magpalit na kayo. Dadalhin ko lang si Brenan sa clinic." inalalayan nam an siya at umalis na sila. Ano bang nangyari? Ok naman sila maglaro. Match na match nga sila ni Jon eh. Eh bakit yung huling tira iniwasan niya? Hindi ko naman maintindihan yun. Tumayo na rin ako. Hindi na ako hinintay nila Vina dahil sa sobrang bagal ko. T inanggal ni Jon yung elbow pads niya at tumingin sa akin. "Anong nangyari sa kanya?" Hindi siya nakatingin sa akin nun. Nkatayo lang ako sa gilid niya na para bang ewan. "He's bleeding." pagkatapos niyang sinabi yun, nagsimula na siyang maglakad. He's bleeding? Hindi ko yata nakita. "Nasugatan na yung kamay niya nung unang sumipa ako. Gasgas pa lang nung una. S inasalo niya parati.. kaya ayun.." Ganun siya kalakas sumipa ng bola? Pumasok siya sa locker room ng guys, at ako naman sa girls. Dahil may natitira

pang time namin doon sa PE, hindi ako na-late sa susunod na period. Naging usapusapan naman yung PE class. Kakaiba kasi sila pare-parehas nun. Yung mga girls p anay ang tingin kay Jon, yung iba naman walang pakialam. Pero ako naman... ewan ko kung anong pakiramdam ko. Umattend kami ng dalawa pang klase, tapos uwian naman na. Sumabay ako kay Vina at Sheena sa cafeteria. At yun nga, tinanong naman nila ako. "Oi, anong nangyari kay Double B?" "Oo nga, parang galit na galit sa mundo ah. Nakita mo sumipa ng bola? Kaya napa paatras si Brenan o kaya natutumba.. ang lakas sumipa!" Hindi naman ako masyadong nakikinig nun. Nag-snap lang sila sa harapan ko. "Anong problema ng stepbro mo?" "HINDI KO ALAM!" nagulat sila parehas sa akin dahil sumigaw ako, "Hindi ko alam ." Tumingin ako palabas nun. Nakita ko na naman si Michaela. This time, kasama na niya si Jon. Oo nga pala, may gusto nga pala siyang sabihin. Hindi ko nabanggit kay Jon kanina. Pero hindi naman na kailangan. Nakatayo lang si Jon doon, kung titignan mo sa view dito, mukhang hindi naman s iya nakikinig kung ano man yung sinasabi ni Michaela. Ang tagal-tagal kong nakat ingin sa kanila, ni-hindi ko na nga alam kung ano yung pinag-uusapan nila Sheena . Dahil hindi naman ako nakikinig sa kanila, nagpaalam din sila sa akin na para bang nagtataka at wala ako sa sarili ko. Mag-isa na lang ako kumain dun. Nung na ubos ko na yung iniinom ko, umalis na rin ako. Naglakad na ako mula sa cafeteria hanggang sa locker ko. Konti na lang yung tao sa school. Nung nasa corridor nga ako, may paisa-isa o tatlong tao na lang naki kita ko. Binuksan ko na yung locker ko at sinimulan kong kunin yung gamit ko. Da hil nga sobrang tahimik na dun.. nagulat na lang ako nung may bumagsak na dalawa ng kamay at nag-lean doon sa gilid ng locker katabi ko. Bumilis tuloy yung tibok ng puso ko at nahulog yung gamit ko. "Jon! Grabe ka... nakakatakot ka naman!" sabi ko sa kanya pero nakahawak pa rin siya sa locker. Tumingin siya sa akin. Pero parang galit pa rin siya na 'di ko maintindihan. An g gulo... "Mag-sorry ka nga kay Brenan! Bakit mo naman ginanun yung tao.." Hindi ko naman inaasahan, humawak siya sa dalawang balikat ko. Sobrang higpit. Ang higpit talaga... "Oi ano ba!" "Alam mo kung anong problema?!?" sabi niya sa akin, niyugyog ba naman ako. Kung hindi ko lang talaga alam na stepbro ko siya,.. natatakot na ko. "Jon!!" ang higpit niya humawak nun. Tinaas niya yung isang kamay niya. Nag-close yung fist niya. Alam kong susuntuk in niya ako. Ano ba siya! Akala ko ba hindi siya nananakit ng babae? bakit susun

tukin niya ako? Nung malapit na yung kamay niya na tatama sa akin... pinikit ko na yung mata ko . Ganun na ba kalaki kasalanan ko para suntukin niya ako? Habang hinihintay ko yung kamay niya na tumama sa akin.. hindi ako makatingin n un at pinilit kong iiwas yung ulo ko sa sobrang takot. Pero hindi suntok yung na ramdaman ko... hindi nga dumating... Niyakap na lang niya ko...

***19*** Nagulat talaga ako sa kanya nung yumakap siya. Akala ko kasi susuntukin niya ak o. Pero anong nangyayari ngayon? Hindi ko alam. Hindi ko nga rin maintindihan eh. "Ok ka lang?" yun na lang nasabi ko. Yung kanang kamay ko eh hinawak ko na lang sa likod niya, yung kaliwang kamay k o eh nakababa lang. Ang tagal niyang hindi kumikilos, hindi nagsasalita at nakay akap lang dun. Parehas kaming tahimik at tingin ko wala na ring tao sa school. Humiwalay din s iya sa wakas. "Sorry." inayos niya yung pagkakahawak niya sa bag niya tapos iniwan akong nand un sa locker ko. Tignan mo itong tao na ito, yumakap sa akin tapos ngayon iniiwan ako. Ang gulo ha? Sinara ko yung locker ko at pinulot ko naman yung mga gamit ko na nahulog kanin a. Hindi ko pa nga masyadong naaayos, pero hindi na yun mahalaga. Humabol ako sa kanya at malapit na siya sa gate nun. "Jon! Jon saglit lang!" hindi naman siya huminto sa paglalakad niya kaya binili san ko na lang yung takbo ko. "May problema ba?" "Tingin mo?!?" sabi niya sa akin. Nagsabay kaming maglakad nun. Hindi ko alam kung dapat ko ba siyang kulitin kun g ano yung problema niya, mukhang hindi kasi makakabuti kung gagawin ko. Pero sa

totoo lang, gusto ko rin namang malaman. Nung nasa bahay na kami, dire-diretso lang siya doon sa taas at walang sinabi s a akin. Tinignan ko pa nga siya nun at hindi niya alam, narinig kong sinara niya ng malakas uyng pintuan niya. Hindi naman ako mapakali sa baba nun, kaya ang ginawa ko eh nagbihis na lang ak o ng mabilis at bumaba. Nagugutom na rin kasi ako nun kaya lang hindi naman ako marunong magluto pero dapat siguro i-try ko. Binuksan ko yung pantry nila. Ano bang meron??? Ayun.. Nakakita ako ng instant mashed potato doon na susundan mo lang yung instruction s eh ok na. Sa freezer naman nila, may chicken nuggets na ilalagay mo na lang sa oven. Siguro nga kung may alaga siguro akong bata, hindi magiging malusog sa ak in yun dahil panay instant ang ipapakain ko sa kanya. Hindi ko talaga iniwan yung mashed potato at yung chicken nuggets doon. Inabang an ko talaga hanggang sa tumunog yung oven. Nilabas ko naman. Napaso pa nga ako kaya nag-mark ng red yung dulo ng daliri ko. Ang sakit nga eh.. pero ok lang. Bago ako umakyat sa hagdan, hawak-hawak ko yung chicken nuggets sa kaliwang kam ay ko at yung mashed potatoes naman sa kabila. Tatanungin ko siya kung nagugutom siya. Kasi ako oo eh, siguro siya rin. Nakakadalawang hakbang pa lang ako, napababa na naman ako. Bakit naman ako pupu nta doon? Naman.. naman!!! Iyah?!? Tatanungin mo lang siya naduduwag ka? Sus par a yun lang? Aba.. sinong duwag! Aakyat yata ako! Umakyat nga ako at mukha akong ewan na may dala-dala doon. Nung nasa harap na a ko ng pintuan niya, tumayo lang ako doon at hini ko yata kayang kumatok. Ok Iyah, may time pa para umatras. Pero hindi ko ginawa. Instead, nag-practice ako doon. Ewan ko ba, nakakatakot k asi si Jon at baka sigawan ako. Easy lang... "Hey Jon.. may chicken nuggets at mashed potato akong dala..." nah.. masyadong direct naman. Try again, "Gusto mong kumain.." tapos umarte ako mag-isa na inaab ot-abot ko sa invisible na Jon yung dala-dala ko. Para akong ewan dito na wala n amang kausap. Lumakad ako pakaliwa at pakanan. "JON?" mataas masyado, "jon.. uh.. Jon." crap! "Yeah?" napaharap ako sa kanya, alam ko stunned yung itsura ko, "Anong ginagawa mo?" Hindi ko alam na binuksan na pala niya yung pinto niya. Nakakahiya talaga! "Ah.. eh.." lunok, "P-pot-tato N-nnuggets?" todo stretch pa talaga yung kamay k o para iabot ko sa kanya at kumagat ako doon sa isang potato nuggets. Nataranta yata ako masyado. Ano daw Iyah? San galing yun? "Uhmm.. sure, thanks." nag-sign siya na pumasok ako doon sa kwarto niya.

Pumasok naman ako at naupo ako doon sa sofa sa gilid at doon ko nilapag sa tabl e katabi ng kama niya yung pagkain. Nung una hindi pa ako mapakali, kaya tumayo na ako. "Wala pa lang tubig, nakalimutan ko." papaalis na sana ako, kaya lang humawak s iya sa braso ko. "I'll get it." Lumabas siya ng kwarto niya. Parang barko yata yung paa nun dahil naririnig ko pa siya hanggang sa nakakababa siya ng hagdan. Ako naman, inikot ko yung paningi n ko sa kwarto niya. Sa katunayan, simple lang talaga yung kwarto niya. Bukod sa may walk-in closet siya, may cabinets, miniature model ng basketball players (hmmm, mahilig siya?), cd's, tv, dvd player, at kung anik-anik... simple lang talaga. Sa may side table niya, may pictures din. Nung tinignan ko... It's him. Pero ba ta pa siya. And the girl beside her is...Michaela. "I'm already 10 that time, 11 naman siya.." muntik-muntikan ko na namang mahulo g yung frame. Grabe naman 'tong lalaking 'to, parang multo. "Yeah.. I noticed. Bata pa kasi kayo diyan eh.." Umupo ako ng maayos. Nilapag naman niya yung tubig sa pinaglagyan kong table. K inuha naman niya yung niluto ko at nagsimulang kumain. "Ok ka naman palang magluto kapag instant.." sinabi niya yun pero hindi siya na katingin sa akin. "Instant lang kasi ang kaya ko eh, si Mommy kasi hindi ako tinuruan magluto.." napakamot naman ako ng ulo ko, "Should I say, ayoko siguro matuto before." "Gaano na kayo katagal dito?" "Somewhere around 4 or 5 years.." "Hindi mo ba namimiss ang America?" dire-diretso pa rin siya sa pagkain niya. "Nung una, oo madalas. Pero ngayon, minsan na lang kapag naalala ko. Pero madal as, ok na ko dito." Pinanood ko lang siya kumain nun. Titingin sa akin tapos magtatanong, tapos mam aya wala na naman. Tatahimik, magsasalita.. hindi mo nga malaman eh. "Matagal mo na bang kaibigan si Michaela?" curiousity kills the cat! "Hmm.. 4 ako nung lumipat kami sa lugar nila.. hindi pa kami nag-uusap nun. So basically, 5 years old ko na siya naging kaibigan. Iisang compound lang kasi kam i nun.." 5 years old? Wow. I never had a friend that lasted that long! "So, kilala niyo na talaga ang isa't isa." "You can say that in theory.. but no, not at all." The heck? Ano daw?

"You mean, you never shared secrets and all that?" ewan ko ba kung bakit gusto ko makipag-usap dito. "Kalaro ko siya nung bata pa ako. And yes, we shared secrets. Halos lahat na ya ta napag-usapan na namin.." "Wow.. so the two of you are closer than close.." Naubos naman niya yung chicken nuggets niya. Nilapag niya sa gilid yung bowl, t apos sumandal doon sa headboard ng kama niya. "Magkasabay na kaming lumaki. Sanay na rin ako sa kanya. I consider her as my b estfriend.. she considered me as herbrother.." umiwas siya ng kaunti, tapos tinu loy niya, "I'd fight for her if I have to..." "So you love her." "What--ah.. hell, what do you mean I love her?" sabi niya na parang nagagalit n a sa akin, pero wala na nasabi ko na. "Sabi ko mahal mo siya." "Syempre, bestfriend ko siya.." nagsalubong na naman yung kilay niya. "Not that. You love her, not as your bestfriend.. more than that." Tumayo naman siya nun tinalikuran ako. Ewan ko kung anong kinakagalit niya. "Let's change the topic.." "Ayaw mo lang kasi aminin sa sarili mo eh, may gusto ka sa kanya. Pero dahil na sanay ka na bestfriend ang turing mo sa kanya, sinusubukan mong i-limit doon." s iguro naman tama ako. Nung unang-unang nakilala ko si Michaela, yung tingin ni J on sa kanya parang kakaiba. Especially nung reception at sinayaw ni Jon si Michaela. "I don't." "Bakit ba ayaw mong i-admit? Kung hindi ko lang alam, nagseselos ka naman kung may kasama siyang ibang guys 'di ba?" tinignan ko siya, nag-smirk, "Like Larry f or instance?" Nagulat ako sa kanya nung sinuntok niya yung headboard. Sa sobrang lakas, bumil is yung tibok ng puso ko. "It's too late... sinagot niya na." Oh My God. Hindi man niya sinabi, inamin na rin niya sa akin na may gusto siya kay Michaela. And to tell you guys the truth, I felt something. Hindi ko nga lan g alam kung ano. "She told me.. at school." umupo siya doon sa gilid. That answers some of my questions. Yung gustong sabihin ni Michaela sa kanya, y un ay dahil sinagot na niya si Larry. Sinabi niya kay Jon dahil nga, magkaibigan sila. And then, nasaktan siya doon. Wala man lang siyang laban kay Larry dahil hindi

naman niya maamin kay Michaela na may gusto siya. Dahil ano? Michaela treats him as her brother. How complicated is that? "Now you know, keep your mouth shut. Ayokong iwasan niya ako..." tumingin siya ng mabilis, tapos yumuko. "I-- I won't tell her. Pero sana--" "Just, be quiet about it." Hindi ko na alam kung anong sasabihin ko, kaya tumayo na ako. "Kukunin ko na ito ha, huhugasan ko na pala sa baba." gusto ko lang munang umal is ako doon. Binuhat ko na yung bowl na dala-dala ko kanina. Hindi man ako masyadong nagtaga l sa kwarto niya, may nalaman ako kahit papaano. Nasa pintuan pa lang ako nun, tinawag naman niya ako. "Hey.." Lumingon naman ako. "Bakit?" "I have alot of things that I keep in my mind that is more important...than the ones I shared.." another guy calculation? ano daw? Tumayo naman siya at lumapit sa akin... "By the way.. anong nangyari sa daliri mo? It's.. red." "I...ah... napaso eh." "Ooh.. may pot holders naman ah.." tinapik niya yung balikat ko.. "Just be careful next time.."

***20*** Kahit ganyan yang si Jon, kahit papaano eh may napapansin din naman ako. Siguro

nga bad boy siya in general, he can be rude sometimes (well.. uh, always yata?) , at syempre.. walang pakialam sa mundo, meron at meron pa ring time na may sina sabi siya na talagang na-aapreciate ko. Yes, it's kinda' sweet. Although he's no t aware about it, but I do. Isa pa sa napansin ko, he's not cussing at all. I heard him say, 'hell, stupid, crap' and all those kind of words... but never, curse words. That makes his 'ba d boy effect'... different. Nung nakalabas na ako sa kwarto niya at iniwan ko sa baba yung pinagkainan niya na rin, nilagay ko na lang sa dishwasher nila. Meron naman pala nito bakit magp apakahirap pa ako? Hanggang sa natapos akong mag-ayos doon sa baba, meretso na lang ako sa kwarto ko matapos magpalit matutulog na ako. Pero bago ko pinikit yung mata . First time na nagluto ako ng itlog, nasunog ko. ok ang kinalabasan... napaso naman ako. Ano naman kaya sa susunod? *** Hindi kami masyadong nag-usap ni Jon habang naglalakad kami papunta ng school, kahit lagi naman. Para ngang ewan kasi hangin lang talaga maririnig mo. Ang kaka iba nga lang ngayong araw na ito sa ibang araw na pumasok kami, sinabayan niya p a rin akong maglakad hanggang sa loob ng school. Alam kong may mga nakatingin nu n sa amin, pero ako naman eh diretso lang ang tingin at walang pakialam sa mundo . Matusok sana ang mga mata ni sa kakatingin. Pinatawag naman kaming mga 4th year para i-discuss yung aming academic history. Binigay sa amin isa-isa yung papel kung anong mga class na yung nagawa namin. S o far, ok naman yung kinalabasan ng mga naging grades ko. Kaya lang ang nakalaga y doon sa dulo, wala pa akong sinalihan na extra curricular activities na may cr edit. Hello? Sumali kaya ako sa Dance team dati para sa room namin, does that co unt? Bulungan naman ng bulungan doon sa auditorium. Ang ingay nga eh. Mabuti na lang at may microphone yung guidance councillor kaya naririnig pa rin namin. Tumahim ik naman lahat. "4th years... please be quiet." sabi niya doon sa gitna. "Alam kong nakalagay n a diyan yung mga classes na ginawa niyo before. You have to remember kapag may n a-fail kayo na class, kailangan niyong i-take yun as saturday classes. Alam kong iilan lang naman sa inyo yun." tumingin siya doon sa gilid na mga guys. "As for the others, kung wala kayong extra curricular na sinalihan, kailangan niyong su mali kahit isa to graduate." Napatingin naman ako kay Vina na nasa gilid ko. "I can't believe it! Wala man lang akong sinalihan na extra curricular kahit is a? Alam ko meron na ah!" inagaw ko yung papel niya, "10? Straight A's? You reall y are boring Vina. Look at my report card, A's and B's." "Anong A's and B's na naman pinagsasasabi mo? May letra ba dito? numbers lang m eron ah!" Tinignan ko naman si Sheena. Pasaway talaga ito. Tinapik naman siya ni Vina. "Sheena, 80-89 is B, 90-99 is A. Got it?" hindi ko na siya inistorbo. Du ng Pj's at mag-toothbrush.. at ko, tinignan ko yung daliri ko Ngayon namang instant at medyo

"Ganun pala yun? Eh bakit sabi ni Iyah panay A's and B's siya, nakalimutan mo y ata yung 79.8 oh!" tinuro niya yung grade ko. "Gym class lang yan no nung first quarter! Isa pa nakita mo naman nng second qu arter, 85 na.. which means.. B!" kainis, panira talaga ng grades ang Gym.. Nung natapos yung walang kwentang discussion ng academic history, pinaiwan nung teacher namin sa MAPEH yung section 2 at section 1. Kaya ayun, nakaupo pa rin k ami doon. Akala ko na naman kung anong gagawin namin.. doon pala kami magka-klas e. Dahil iisa lang yung teacher namin, pare-parehas kaming health ang pag-aarala n. Which totally includes... "Parenting Skills. You have to learn how to deal with kids." Sabay-sabay kaming nagtawanan sa teacher namin. Nag-sign siya na makinig kami. "Section 2 na class ko, kinausap ko na yung teacher niyo at sinabi ko na hihira min ko kayo. Pinagsama ko na itong klase na ito dahil mas maraming babae sa sect ion 1, mas maraming lalaki sa section 2. Now everyone, listen.." tumahimik kami sabay-sabay, "For two weeks, one girl and one boy will pair up and you will be p arents of sensored babies.." Syempre, pare-parehas kaming nagreklamo. Sensored babies? Nah-uh. Let me tell y a' what is it. Sa school kasi namin, may parenting skills sa health class. May mga sensored ba bies na provided na aalagaan mo. At first glance, it looks like dolls. Pero hind i basta-bastang dolls. Just like real babies, it cries, it burps, it laughs, mak es funny noises, at higit sa lahat.. may sound kapag kumakain. May sensor yung b abies na yun. So when it started to cry, you have to try everything.. from feedi ng it, changing the diapers.. and all those crap. "Wala nang mareklamo diyan sa inyo. Now, pick your partners. Piliin niyo ng mai gi dahil itong parenting na ito eh worth 25% ng grades niyo. So, stand up.." Sabay-sabay kaming tumayo at nag-pair naman na yung ibang girls and guys. Sina Vina at Sheena eh nakipag-partner doon sa dalawang guys na classmate namin. Nandun pa rin ako sa gitna at hindi ko malaman kung sino ang ipapartner ko. Hin di ko naman kilala yung ibang guys. Katabi ko pa si Michaela nun.. nagulat nga a ko kasi humawak siya sa balikat ko. Section 2 pala siya? "Hey.. may partner ka na?" "Wala pa eh.." ANg ingay-ingay nun sa auditorium. May umapak pa nga sa rubber shoes ko kaya yu muko ako at tinali ko pa yung sintas ko. Napansin ko na nun si Jon na papalapit sa direksiyon namin, tapos huminto sa harap ni MIchaela. "Hi Jon! Partner tayo?" naka-todo ngiti pa siya kay Jon tapos hahawak na sana s iya sa braso ni Jon, kaya lang dinaanan siya. Umupo naman siya para ka-level niya yung mukha ko. "Partner tayo?" Napatingin ako kay Michaela nun. Nakatingin din siya sa akin. Hindi ko alam kun g dapat ba akong umoo o hindi dahil dinaanan lang siya ni Jon.

Nakakalito naman. "Uhmm.. actually.." iniisip ko pa yung isasagot ko. Hindi naman nagtagal, may lumapit naman kay Michaela at niyaya siya maging part ner. Sabay kaming tumingin ni Jon. Mukhang ayaw pa nga ni Michaela nung una, per o pumayag din. "So.. partner na kita." Binigay naman sa amin isa-isa yung baby kaya nagtinginan kami lahat. Yung iba n aman eh tumawa lalo na nung umiyak yung baby nung iba. Inabot naman sa amin yung Baby handbook kung saan mo ilo-log yung mga activitie s ng baby. "Handbook?" tinignan ko naman isa-isa. "Look at this stuff?!? Time of diaper change.. time of.." kakaiba na yung mukha niya, "Isusulat pa natin yun?" Lumapit yung teacher namin sa amin at inabot yung baby sa akin. Syempre, may ni lilista pala siya. "Sinong partner mo Iyah?" "Si Jon po." tinuro ko si Jon. Ngumiti yung teacher ko sa amin. Bakit naman kaya? "Last time sa soccer kayo m adalas napagtatapat, ngayon sa parenting. Well, good luck na lang. I hope you tw o can handle it. Anong name ng baby niyo?" "HA? WE HAVE TO NAME IT?!" "Of course." Nataranta naman ako. Ano bang pangalan pwede? Pedro? Fulgencio? Annie Batumbaka l? "Pangalan.. ano ba? Kailangan ba talaga?" "Kahit ano.." Busy naman si Jon doon sa handbook. Hawak ko naman yung baby na nasa stroller. Kabwisit naman itong sensored baby na ito! Ano namang malay ko diyan? Name? Cris pin? "It's.. Jonnicole S. Aguillar." nagulat na lang ako sa kanya kaya napanganga ak o. "Girl naman yung baby 'di ba?" Iyah.. ang bibig isara baka may langaw. Tumango lang yung teacher namin, nagsulat tapos umalis din. Jonnicole S. Aguillar??? Combined yung names namin?

***21*** Ito na naman ako, hindi ko na naman alam ang dapat sabihin kaya tumingin lang a ko sa kanya. Siya naman, nilabas yung ballpen niya at inabot yung Baby handbook sa akin. "Anong gagawin ko?" "I already put her name, my signature at the bottom... kailangan yung sa 'yo, r ight there.." tinuro niya yung line doon sa baba. Nakalagay ba naman eh, 'parent s' signature'. I swear, I hate this parenting skills thingy! Kanya-kanyang alis naman kami doon. Dahil may stroller naman, kailangan mong it ulak yung baby. Nilagyan ng strap ni Jon yung baby na akala mo naman eh totoo, pero ganun talag a dahil kung hindi mo aalagaan ng maayos, iiyak lang yun. Hindi pa kami tapos ma g-strap, umiyak nga. "Nasaan yung bag?" "Ha? Anong bag?" natataranta ako. As usual, umiral na naman yung wala-me-experi ence-sa-baby attitude. "The bag where you put the baby's stuff!" nagtingin-tingin siya sa gilid, tapos nakita niya na nasa ilalim ng stroller. Kinuha niya yung bottle, pero wala namang laman yun, at nilagay niya sa bibig. Umiiyak pa rin kaya ibig sabihin, hindi iyon yung gusto ng baby. Eh kung sampalsampalin ko kaya yun? Nainis yata si Jon kaya inalis niya sa strap. Binuhat niya yung baby, tapos ina bot sa akin. "You try it!" tapos hawak ko na yung baby. "Anong gagawin?" "Nagbibiro ka ba? Huwag mong sabihing wala ka ring alam dito?" "Actually, I do. Papalitan mo yung diapers, feed the baby, carry it, sing a son g.. that's basically it. It won't be that hard.." "Sabi mo eh.. then.. gawin mo na. Kailangan mong i-try lahat hanggang sa tumigi l.."

"Na-try mo na siyang pakainin, buhat ko na siya ngayon umiiyak pa rin.. change the diapers na nga.." kinuha ko yung maliit na tela doon sa bag na may pin, tapo s tinanggal ko yung nakasuot doon sa sensored baby. Hindi ko pa alam kung paano nung simula. Nakatayo si Jon doon sa gilid ko at in oobserbahan ako, kaya kinabahan ako lalo. Mahilig pa naman manermon yun. Pinalitan ko naman siya. Nung una tuluy-tuloy pa rin umiyak, pero tumigil din n aman. Pero may slight pang ingay. "Tumigil din sa pag-iyak. Sensored pala eh no? Bakit nga pala humihikbi?" inang at niya yung baby sa akin. Tinignan niya, ang hinahon pa magsalita. "Kaya naman pala eh, kawawa naman si Jonnicole. Baliktad yung pagkakalagay ni Mommy ng diape rs mo no?!" nyek, akala ko pa naman tama na. Bigla ba namang nilakas ni Jon yung boses niya. "If you want to pass this class, do it right! At i-record mo na yun g time ng diaper change..." Pagkatapos niyang sinabi yun, iniwan ba naman akong nakatayo doon. "Paumanhin ITAY! Sorry tao lang. Pasensya!" So, ganun na nga yung nangyari. Tinulak ko nga yung baby na yun hanggang sa kla se namin. Ganun naman talaga yung purpose nun, ang alagaan mo siya all day round .. for two weeks. Hindi mo naman pwedeng iwan na lang dahil kailangan mong mag-t rack dun sa activity nung baby. Hindi naman ako inistorbo nung baby na yun sa klase namin. Ang tahi-tahimik nga eh. Yung ibang classmates ko naman, panay ang karga doon sa mga baby nila na um iiyak. Pero ang pinakanakakainis sa lahat eh nung breaktime namin... "Iyah! Sa 'yo yang baby na yan sa parenting?" tanong ni Brenan sa akin nung nad aanan niya ako. "Yeah.. unfortunately." "For real?" tinignan naman niya. "Sinong ka-partner mo?" hinimas-himas niya yun g mukha, "Suntukin ko kaya 'to para umiyak.." "Hey, 'wag. Kay buti-buti nga at tahimik, papaiyakin mo naman." "Niloloko lang kita no, hindi ko naman susuntukin. Sino na nga yung sinabi mong partner mo?" nakangiti pa siya sa akin. Sasagot na sana ako, kaya lang eto na naman at may sumagot para sa akin. Syempr e, sino pa bang tao dito sa school na sa tingin ko eh may walang kamatayang entr ance parati... "Ako. Sa katunayan, may narinig akong salitang 'suntukin ko kaya ito para umiya k'.." tumayo siya sa gilid ko, "I-try ko kaya sa 'yo para ikaw naman yung umiyak ? Baka magustuhan mo.." Ewan ko kung natakot si Brenan, kaya tumayo na lang siya. "See ya' later Iyah.." Umalis na si Brenan nun. Si Jon naman, iniwan na naman ako. Masyado na nga yan eh, wala man lang yatang balak tumulong. Lalo pa ngayon at nagsimula namang magingay yung baby.

Hindi ko na naman alam kung anong ibig sabihin nun. Yun pala, kailangan mo siya ng kantahan. Kaya ako naman na hindi naman anak ng isang singer, napasabak ng de -oras. Kantahan ba o buhatin? Buhat ko kasi habang kinakantahan, pero tumigil. O h well.. Nag-alarm naman nung uwian na. Ang dami-dami kong dala nun kaya ang hirap talag a. Dumaan lang ako sa locker ko at kinaya ko talagang dalhin lahat yun. Nung nas a labas na ako ng gate, may humarang naman sa akin. "Bakit ang tagal mo?" "You talking to me?" tinaas ko yung kilay ko. "Can you see someone standing baside you? 'Coz I don't see anyone." "Oooh.. really? Actually meron in front of me. Akala ko kinakausap mo yung baby ..." pineke ko yung ngiti ko, "Very funny no? Maghapon akong nandito, nasan kaya yung Daddy?" "Why do I have to take care of it? I'm guy. You're a girl, and you're the mom. It's your job." ok din ito mag-reason no! "I'm the mom on this freaky project. Hindi ibig sabihin na ako lang yung dapat mag keep up sa baby na ito kasi grade mo rin damay no!" Nakakainis na ito. Dapat tumulong siya 'di ba? I mean, fair lang naman kapag ga nun. Nag-away kami doon sa harap ng school. Sa katunayan yung ibang students nga na natira sa school tumitingin sa amin, kaya si Jon eh sinisigawan sila ng: 'Anong tinitingin-tingin mo? Ngayon ka lang nakakita ng nag-aaway?' kaya nagsitakbuhan yung iba. Naglakad kami doon sa kanto dahil pauwi naman na kami. Medyo nagtatalo pa kami dahil ang reason na naman niya eh 'girl thing' daw yun. Didiretso sana kami kaya lang bigla akong hinila ni Jon doon sa gilid sa may eskinita. "Bakit ba?" "Shhh.." tinakpan niya yung bibig ko tapos tumingin siya sa gilid niya. "May su musunod sa atin.." "Paano mo nalaman?" tumingin din ako. "Wala naman ah!" "Be quiet!" Napatigil naman ako kaka-daldal. Akala ko ok na ok na, yung baby naman yung umi yak. Saglit lang din, may sumulpot na dalawang lalaki sa kanan namin. Binuhat ko naman yung baby. "Pretty Boy Jon Erin in our territory again?" *tsk, tsk* "Really bad.." "Bakit niyo kami sinusundan?" hinarangan naman ako ni Jon. Tinulak pa niya yung stroller para nasa likod na. "Wala naman, tropa ko lang naman yung sinuntok mo kaninang tanghali sa labas ng gate. May problema?" "Anong gusto mong mangyari? Ikaw naman?"

"Sa katunayan, yung kabaligtaran nun." Wala naman akong pakialam doon sa sinasabi nila. Ang pinoproblema ko eh yung ba by dahil ayaw na namang tumigil. "Jon, ayaw tumigil! Anong gagawin ko?" Hindi siya lumingon sa akin. Naka side view lang siya. "Try feeding her.. Busy ako Iyah nakikita mo ba?" napatingin naman ako. Nataranta na naman ako. Naalala ko na naman si Richard. 'Family duty'. Duty ko na pigilan si Jon sa mga away. "Away na naman? Ano ba! Pwede ba huwag na?" "Tumabi ka na doon sa gilid! Ngayon na!" napayuko naman siya ng de-oras dahil s inimulan siyang suntukin nung isa. Dahil nga two-to-one, hinawakan siya sa likod nung isa. Ayoko na nga sanang man ood dahil mukhang si Jon ang kawawa ngayon. Hindi naman siya nakikinig sa akin k ahit anong pigil ko, pinikit ko na lang yung mata ko. Pero bago yun, nag-sneak p a ako ng konti at nakita ko na sumipa siya ng malakas kaya napaupo yung isa. Ako naman, diretso sa pagbigay ng bottle doon sa baby. Ang tagal ba namang nagsuck ng bottle.. bago tumigil. Nilista ko na naman yun sa handbook. Habang nakik ipag-away si Jon, nakuha ko pang tanungin siya ng oras. Sumagot naman eh! "Uwi na tayo." nagulat naman ako sa kanya. Ang dumi ng polo niya. Hindi ko na siya kinausap hanggang sa nakarating na kami ng bahay. Tiyak naman kasi hindi rin naman ako mananalo o kaya naman hindi rin siya makiking sa akin. Katulad ng dati, tumawag na lang siya para umorder ng kakainin namin dahil wala na rin siyang time magluto. Ganito na lang lagi. Umakyat siya sa taas. Iniwan naman yung baby sa akin. Nagbihis din ako pagkatap os naming kumain, konting ayos at gawa ng homework.. umiiyak na naman yung baby. Nakakabwisit na! "JON! JON! ANO BA!" sumigaw ako doon sa harap ng kwarto niya. "What?!?" Inabot ko sa kanya yung baby. "Ikaw naman mag-alaga diyan! Ako na nga ngayong araw na ito eh.." "Matutulog ako kasama yan? Na-uh. Tapos ikaw ano? An o-k sleep?" "Alangan namang sa kwarto ko yan! Hindi naman na patas yun!" "It's your job!" sinigawan naman niya ako. "It's our job!" that's it. Nakakainis na. "I'm tired of this. I'm calling mom." "Para saan na naman? Para yan lang kailangan mo pa ng tulong nila?"

"Hindi, kailangan ko ng tulong dahil ang hirap makisama sa 'yo!!" Nag-dial ako ng number. Ang tagal bago sumagot ni Mommy pero maya-maya lang, na sa kabilang line na sila. "MOM! KAILANGAN MO NANG BUMALIK DITO. I CAN'T STAND ANOTHER WEEK WITH THIS... T HIS GUY!" "Ano na namang problema Iyah?" Inagaw naman ni Jon yung phone sa akin. Tinaas niya kaya hindi ko maabot. "Sorry po, misunderstanding lang. May topak lang si Iyah ngayon. Take care po, bye." Tumingin siya sa akin. "Fine! Ilalagay natin itong baby na ito sa isang kwarto. Kung umiyak man, it's either you or me ang makakarinig. Is that fair?" "As long as it's not in my room." Nilagay namin yung baby doon sa room na nasa tapat ng room niya. Sana naman mak atulog ako ng maayos. Ayoko ng ganito... Pumasok ako sa kwarto ko nun. At least sa tapat ng room ni Jon. Siya naman sigu ro ang mapeperwisyo. Ginawa ko lang yung homework ko, tapos pinatay ko na yung i law. Sweet dreams Iyah. I hope. Pinikit ko na yung mata ko.. at natulog na ako. Everything went well... in theory. Super duper kainis talaga sobra. Siguro ever y hour eh umiiyak yung baby. Tatakpan ko yung tenga ko ng unan para hindi ko mar inig, titigil, iiyak, laging ganun. Siguro ganun kapag walang pumapansin sa baby na yan. Nung mga past-3 na ng madaling-araw, hindi ko na talaga ma-take at tumayo ako d ahil iyak pa rin ng iyak. Asar talaga!!!! Wala pa ko sa sarili ko nun, pakamot-kamot ng ulo at pumunta doon sa harapang k warto. Hindi pa ko nangangalahati ng hallway, tumigil yung baby. Sinubukan kong pumasok doon sa harap na room. Hindi ko pa nagagawa, may tao doo n sa loob. Nakaupo si Jon sa sofa, nakapikit yung dalawang mata, mala-Ninoy Aqui no ang itsura, at yung isang paa niya eh tinutulak-tulak yung stroller para uman dar-andar. Umiyak uli. Biglang nagisin si Jon. "Jon, you're on day 1! Imagine, day 1!" kinakausap niya yung sarili niya, binuh at niya yung baby, "Magpatulog ka naman. Inaantok na ko eh.." pinikit niya uli y ung mata niya. Pinakinggan ko mabuti yun sinasabi niya. Tumutula ba naman siya. Akalain mo yun ? "Starlight, starbright, wish I may..." tumutula siya? Sensored babies nga yun, pero naririnig kaya? Hindi naman yata eh... Bumulong naman ako doon sa labas. Hindi naman niya alam na nandun ako.

"Day 1 Jon, that's right." Balak ko na nung pumasok sa kwarto ko. Pero bago ko ginawa yun, tumingin uli ak o kay Jon na nakapikit pa talaga yung mata. This time, shinishake na niya yung baby rattles... hawak na niya sa balikat niy a. That made me smile..

***22*** Nung mga sumunod na mga araw, ok naman na kami ni Jon. Sa katunayan matapos nga yung gabi na siya yung nag-alaga sa baby, panay ang tulog niya sa bahay. Naka-d evise na rin kam ng plano. Monday, Wednesday, Friday eh ako.. at siya naman eh T uesday, Thursday, Saturday. Yung Sunday, morning siya, night shift naman ako. Sinimulan namin yung plano na yun eh ok naman ang kinalabasan. At least, hindi sa iisang tao nabubuhos lahat ng pagod at parehas kaming nag-eearn ng grade nami n. Nung tinignan ko nga yung baby handbook namin, super linis talaga at detailed yung activities ng baby. Este, Jonnicole pala. Tumawag naman si Richard sa amin nung Sunday. Syempre, chinecheck niya kung ano na daw ba yung nangyari sa amin. Ako naman binalita ko na ok naman na, tapos um iyak na naman yung baby na buhat ni Jon. Narinig pa nga ni Richard eh. Naaalala ko pang sinabi niya: 'Baby?!? May baby diyan?!? Kanino yan?' Syempre, todo-explain naman yung ginawa ko na sa health class namin yun para sa parenting project. Tinawanan ba naman ako. Akala ko kung bakit, pero may natukl asan na naman ako na 'di ko inaasahan. 'Naku yan si Jon? Hindi mo masasabi na galit yan sa bata. na favorite niya. Depende siguro. Dati kasi nung nanganak tumigil nung baby tapos nung binigay namin sa kanya, which baka mabasa daw siya, saka lang tumigil. Ewan ko, madalas Can you believe that? Wala namang masyadong nangyari nung weekend. Nag-stay na lang din ako sa bahay nun, at syempre, cooking lessons from Jon. Hindi mo rin masasabi yung tita niya, ayaw is ayaw pa niya dahil ganun eh...'

And this time, I did it right. How cool is that? *** Monday, 9:30 a.m., classroom. Free time namin. Ang gulo nga ng classroom namin dahil kalat-kalat kami. Yung i ba kong classmate eh nasa labas, yung iba naggdadaldalan sa loob, at yung iba ew an ko kung anong ginagawa. Ako naman eh nakaupo nung una sa loob at gumagawa ng homework sa College Algebr a. Nung napagod na ako at hindi ko na masolve yung iba, lumabas na ako at naki-j oin na lang doon sa mga nagsasaya sa labas. Nandun din si Dylan sa labas. Tumabi nga siya sa akin eh. Dala-dala ko na naman yung baby. Mahirap na at baka umiyak. "Hawak-hawak mo na naman yan? Madalas ko na lang nakikita yan ah." tinignan niy a, "Si Jon yung partner mo 'di ba?" "Yeah.." "Really? Swerte naman niya. Sa katunayan, nagtataka na talaga ako sa inyong dal awa. Hindi ba talaga kayo? I mean.. you two are getting close." yumuko siya. Nilagay ko naman yung isang kamay ko sa balikat niya. "Believe me, we're not together." Tumango lang siya. Alam ko na kung anong gustong ipahiwatig ni Dylan. Sa katuna yan, ewan ko kung nanliligaw pa rin yan hanggang ngayon. Eksakto namang dumaan si Jon nun. May kausap naman siya sa phone. Tumingin pa n ga siya sa direksiyon namin ni Dylan. Narinig kong sinabi niya, 'I'm busy. Sorry .' Katulad nung mga normal na nangyari, pumasok kami sa dalawa pa naming klase at nagpunta kami sa Physics lab para sa Momentum observation. Yung itsura ni Jon nu n kahit medyo malayo siya sa akin eh kunsumido. Madalas naman yata eh. Nung lumabas ako ng room at dumaan sa locker ko, binati na naman ako ni Michael a at hawak din niya yung baby niya. Alam kong sila na ni Larry kaya hindi na nak akapagtaka na magkasama sila. Pero dahil ibang section si Larry, hindi sila magk a-partner. Pero ngayon kung titignan mo, parang sila yung parents. "Iyah, tara dito.." pinaupo na naman niya ako sa tabi niya. May binulong siya kay Larry kaya umalis naman. Nagpaalam din si Larry sa akin n a makikisama na lang daw muna siya sa mga lalaki sa gym. "Aba, dala mo rin yung baby niyo ah.." nakangiti pa rin siya sa akin. "Oo nga eh, ako kasi in-charge ngayon araw na ito.." "Ikaw in-charge? May schedule kayo? Cool! Kami wala eh. Ang hirap nga kasi hind i pasa-pasa kami." tumingin-tingin siya sa gilid niya, "Kumusta namang partner s i Jon?" "Well, uh, ok naman. Minsan nakukunsumi sa baby, pero kaya naman niya eh.."

Tumingin naman si Michaela sa akin ng diretso. "Oo nga! Yan yung ineexpect kong isasagot mo. Naalala ko last year, ayaw niya m ag-alaga ng baby pero maya-maya lang nakikita mo nakikilaro na rin siya. Actuall y, kapag sinabi ni Jon na ayaw niya, huwag mong paniwalaan kasi hindi lang 'ayaw ' ang ibig sabihin nun.. marami." "Kilala mo na talaga siya no?" kasi kung iisipin mo, alam na niya yung galaw, o kaya naman iniisip ni Jon. "Yeah, totally! Tagal ba naman na naming magkaibigan eh. Halos lahat yata alam ko na... well, siguro. Ikaw, siguro nga halos parehas na tayo ng nalalaman since stepbro mo naman na siya. Tiyak naman magkasama kayo.." Napailing naman ako. Kahit na stepbro ko na siya, konti pa lang ang alam ko sa kanya. "Not really. Konti lang talaga ang alam ko sa kanya. Sa katunayan, wala nga mas yado eh. Hindi naman kami madalas nag-uusap kapag nasa bahay." "For real? Eh kapag sa akin sinasabi niya yung mga nangyayari sa kanya eh, or s ecrets or something like that.." I don't like this at all. "Yung mga expression ng mukha niya, may ibig sabihin yun. Kapag ngumiti yan, asahan mo either totoo o r hindi yun. Kapag tumawa siya na akala mo eh hindi siya tumawa ng isang taon, t awa talaga yun." At yun nga, nagkwento siya kung ano yung mga nalalaman niya kay Jon. Syempre ak o naman at walang alam eh nakaupo lang dun, pangiti-ngiti, at nakikinig lang sa kanya. Wala naman akong maisha-share na hindi pa niya alam. "Napansin ko lang kapag galit siya--" hindi ko pa tapos yung sasabihin ko, nags alita na naman siya. "Yeah, that one! Kapag galit siya, hay naku hindi kami nagkakasundo!" Mabuti siguro hindi na lang ako magsalita. Alam naman na niya si Jon, physicall y, emotionally... almost.. overall personality. Take note, almost all. "It's kinda' hard to interpret his attitude though.. kakaiba kasi mag-isip eh.. " "Ask me, I'll try it." "Uhmmm.. siguro tama rin naman yung magiging sagot mo. Wala naman akong alam sa kanya na hindi mo na alam.."ngumiti naman ako pero hindi masyado. "Oo nga pala, tama ka diyan.." I want to be honest to myself. Michaela's nice.. that's a fact. Nung una ko siy ang nakilala, gusto ko na siya since napapasunod niya si Jon. Pero ngayon, ewan ko kung bakit hindi ko magustuhan yung pag-uusap namin. Hindi naman ako insecure na friends sila, I'm not like that at all. It's just that... I really don't know. Siguro dahil parang ang nagiging statement niya sa convers ation eh 'kilala ko si Jon'. Alam ko naman na yun. "He loves alot of things. Hindi man niya aminin. Kunwari pa rin yan minsan.. pe ro alam ko naman na gusto niya rin.."kwento siya ng kwento. Nakikinig naman ako dun. Well, let me rephrase that. Ang ginawa ko eh papasok s

a isang tenga ko yung sinasabi niya, lalabas sa kabila. Parang hindi rin siya na gkwento. Maya-maya lang, may tumayo sa harapan namin. "Oh, Michalea, Iyah.. hindi ko alam na nag-uusap pala kayo.." napatingin naman ako sa kanya. "Kumusta naman si Jonnicole?" tumingin siya sa baby. "Ok naman, hindi naman umiyak." "Wait, Jonnicole?" nagtaka kasi si Michaela. "Jonnicole, from Jon and Nicole. Name ng baby namin." Hindi ko yata gusto yung statement na yun, kaya tinama ko naman. "Name... name ng sensored baby." grabe naman.. ang init!!! "Ooh. Anyways, we're just having a little talk." "About me?" seryoso na yung mukha niya. "Yeah.. medyo. I was telling her a while ago that you love basketball before, p ero soccer na ngayon... and you prefer the color.." "I have changed alot Michaela. Hindi mo alam lahat-lahat. Sa katunayan, may mga alam si Iyah tungkol sa akin na kahit ikaw eh hindi mo alam. Hindi mo na kailan gang sabihin sa kanya kung ano yung interest ko.." Alam? Meron akong alam na hindi alam ni Michaela? Ano daw? Jon sabihin mo sa ak in yung nalalaman ko ha.. kapag may time ka. "I think you sound rude.." "I've been like this all my life, didn't you notice that?" nag-alarm naman na n un kaya pare-parehas kaming huminto. "Sorry Jon kung kinukwento kita, alam ko ayaw mo pinag-uusapan kita. Sorry.." "Alis na kami ni Iyah... tara na.." humarap siya sa akin. Saan naman daw pupunta? Iniwan na rin namin si Michaela dun since iba naman yung room niya sa amin. Ang bilis maglakad ni Jon, o dahil matangkad lang siya? Kailangan talga dalawa yung hakbang ko para mag keep-up sa kanya. Hindi ko naman mapigilan yung sarili ko, kaya nagsalita na ako. "Ano naman yung alam ko na hindi alam na Michaela? Meron ba? Kasi kung meron, I have no freaking clue." hiniga ko yung baby para hindi ako mahirapan. "Kapag ka usapin mo nga ako sa bahay, it seems like I am a nobody." "What?!?" tumigil siya ng kaunti "Yeah, you do know some things na hindi alam n i Michaela. You are not aware of it, but you do know some. Mapapansin mo rin yun .." Nagtaka naman ako sa kanya. Eto na naman ako kaya inulan ko siya ng tanong. Nag sisimula na naman siyang mainis yata sa akin, kaya hinawakan ako sa dalawang bal ikat kaya napahinto ako.

"Sorry na, hindi na ko magsasalita.." alam ko papagalitan ako nito eh. "What's up will all the questions?" seryoso siya, pero hindi galit. "Look, I wa nt you to remember this, always. Siguro nga madalas kitang nasisigawan, I'm rude ... yeah.. that's me! I'm like this. Kailangan sanayin mo na... dahil ganito tal aga ako. And I want to clear one thing you said earlier. You're not a nobody..." Hinawakan niya ako sa ulo ko, akala ko kung anong gagawin, yung buhok ko pala. Sumunod na lang na sinabi niya, hindi ko na naman inaasahan... "For me, you're somebody."

***23*** Gusto ko sanang suntukin si Jon nung sinabi niya yun. Hindi na naman yata pinag -iisipan yung mga sinasabi, kasi hindi talaga yun ang mga salitang aasahan mong manggagaling sa kanya. Pero sabiniya, I'm somebody. At least. Nung Tuesday naman na, si Jon na ang nag-alaga kay Jonnicole since siya ang nak alagay ayon sa schedule. Ayaw niyang dalhin yung stroller kaya kinuha na lang ni ya yung baby strap at nilagay niya sa likod yung baby. Nakakatawa nga siya tigna n eh. Sana lang may camera ako. Nagsimula namang magalit sa akin. Sabi niya tumahimik daw ako at baka maubos yu ng pasensya niya. Sinagot ko naman siya na lagi namang ubos yung pasensya niya. Ang malas nga ni Jon eh, paano ba naman eh panay ang iyak ni Jonnicole sa klase namin at hindi tumitigil hanggat buhatin niya. Sabi niya sa akin na sa lahat da w ng baby na inalagaan niya, si Jonnicole daw ang pinakamahirap kahit na hindi t otoo. Yung isa sa classmate namin eh niloko naman si Jon. Hindi naman maganda ang kin alabasan. "Jon, Daddy'ng Daddy ang dating natin ah.." nakatodo-ngiti pa siya niyan. "Oh yeah?!?" ayaw kasi niya ng ganyan, "Gusto mo nito para mawala yung ngipin m o?" nag-close fist siya, "Probably kapag nangyari yun, lolong-lolo naman yung da ting mo."

Dahil kasabay ko siyang maglakad nun, pinagsabihan ko nga. "Binibiro ka lang, bakit naman sinabi mo yun?" "Eh sa ayokong sinasabi niya yun eh!" saglit lang siyang tumingin sa akin. Oh well, sabi mo eh! Nag-check naman yung teacher namin sa amin kung kumusta na raw ba yung pag-aala ga sa baby. Syempre, nagtingin-tingin siya sa handbooks namin. At yun nga, panay ang tango doon sa baby handbook namin. Hindi niya siguro aasahan na ako na wala ng experience sa ganyan, at si Jon na mainitin ang ulo eh maayos-ayos yung activ ities ng baby. Nung lunch-break naman na namin eh pumunta ako sa cafeteria kasama si Vina at S heena. Dala-dala rin nila yung baby nila at ako lang ang wala. Sabi nila, swerte ko raw at wala akong inaalagaan. Si Jon naman, mukhang hiyang-hiya sa baby na dala-dala niya. Mabuti na lang ala m naman na Parenting Skills yun, dahil kung hindi malabong-malabo na mapapayag k o siyang gawin yug pag-aalaga. Kawawa nga siya sa PE namin eh. Sabi ba naman niya... "Hindi ako makakalaro ng soccer, kayo na lang. May baby sa likod ko.." tumingin siya sa direksiyon ko. Dahil mukhang gusto naman niyang maglaro, lumapit na ako para kunin yung baby. "Akin na ako na muna magbabantay. Maglaro ka na dun.." tinuro ko yung field. "Hindi na. Ayoko rin naman eh.." "Sus, kunwari pa! Dali na.." Hindi naman niya binigay sa akin. Dahil hindi naman ako marunong ng soccer, nau po na lang din ako sa gilid. Niayaya pa nga ako ni Dylan na sumama raw ako sa kanya mamayang gabi, sumabat n aman si Jon. "Hindi pwede, masyado siyang gagabihin eh. Next time na lang..." Wala namang magagawa si Dylan, kaya umalis na lang. Nainis naman ako kay Jon, k aya nakipag-away pa ako. "Why not? He's a friend of mine! Bakit ikaw ang kailangan mag-desisyon para sa akin?" nakakainis talaga.. "Kung pupunta ka, asahan mo kasama ako!" diniretso niya yung tingin niya, "Now, it's your choice." Tumunog naman yung phone ko. Text lang pala na below 50 na yung load ko. "Give me your phone.." Dahil napapagod na akong makipagtalo sa kanya, binigay ko na lang. Binigay din naman niya sa akin.

"Anong number mo?" nilabas niya yung phone niya. "0921*******, bakit?" "Wala akong number mo, wala ka ring number ko. Sinave ko na yung number ko sa p hone mo.." Oo nga pala, kahit na mahigit isang linggo na rin yata kaming magkasama niyan, wala pa rin akong number niya. Abnormal no? "Ngayon, hawakan mo si Jonnicole.." tinanggal niya sa pagkaka-strap sa likod ni ya. "Bakit naman?" Dahil nakahiga ako, nilagay na lang niya sa tabi ko. Tatayo sana ako eh, kaya l ang sabi niya huwag na. Sumunod na lang na alam ko, kinuhanan niya ako ng picture sa phone niya. Tinaas ko yung kilay ko.. "Kinuhanan lang kita para kapag tumatawag ka, picture mo yung lumalabas ok?!?" inaagaw ko kasi sa kanya.. para yun lang. "Eh bakit kasama pa yang si Jonnicole?" "Why're you asking? Akin na nga, ilalagay ko na uli siya sa likod ko!" Isang tanong na naman na hindi niya sinagot. Kailangan na naman bang pag-isipan ko yun??? Humiga na lang ako uli... at natulog sa field. Hindi naman mainit dahil may pun o. Pagkauwing-pagkauwi namin sa bahay, mukhang pagod na pagod si Jon. Ako naman yu ng nagluto, dinidikta lang niya sa akin kung anong gagawin. Umakyat siya mag-isa doon sa kwarto niya dala-dala si Jonnicole, at ako eh umupo sa baba at nanood n g movie. Nagtingin-tingin ako doon sa mga DVD nila. Saglit lang din, may nakita ako. Mul an II. Napanood ko na yung unang Mulan, pero ito eh hindi pa. So ang ginawa ko e h nilagay ko at pinanood ko mag-isa. Ok lang naman yung story, although mas gusto ko yung nauna. It's about the 3 pr incesses na may arrange marriage, at kailangan i-escort ni Mulan at Shang sila p ara makarating si Kingdom nung pakakasalan nila. Si Mulan at Shang naman eh ikak asal na. But then, may tinuro si Mulan sa mga princess tungkol sa ano ba ang tin gin niya sa dapat. 'My duty is to my heart.' Syempre, napagisip-isip din namannung mga princess yu n. Pero hindi lang sila yung tinatamaan nung message, parang... parang ako rin. "My duty is to my heart? That's so gay!" Tinignan ko siya. Nakatayo pala siya doon sa hagdan. Nakakainis talaga 'to. "Ang ganda nga nung message eh! Saka kailan ka pa nandyan?" "Well.. long enough to find out that you're watching another gay cartoon.."

"Talaga lang? Actually, I've been watching this gay cartoon long enough to find out you have this kind of DVD!!!" Napansin ko na nag-red yung mukha niya, pero hindi masyado. "It's not mine. It's my cousin's.." Inasar-asar ko lang din siya. Halata namang hindi sa kanya yun, pero mabuti nan g samantalahin ang pagkakataon. Syempre, nauubos na naman ang pasensya sa akin, kaya sinabi ba naman... "I don't think it's right.." "Ang alin?" nagseryoso naman ako since nagseryoso din siya. "She said, your duty is to your own heart. Hindi ba parang makasarili yun? Our duty is to our family.." sabi niya pero papaakyat na siya. I remember Richard. Sinabi niya na may duty na kami sa isa't isa since family n a kami. Sinabi niya na bantayan ko si Jon at gawin ko yung kaya ko na pigilan si ya sa pakikipag-away. Tumingin si Jon sa akin, yumuko, tapos tumuloy na sa taas. Now, what does that mean? Kahit ako, nalilito na rin. I don't think I should follow, the 'family duty' at all. I just realize that I am doing it because I have to... but not because I w ant to. Gay cartoon or not, tingin ko tama si Mulan... My duty is to my heart. And it will make the difference...

***24*** Ano pa bang masasabi ko tungkol sa mga sumunod na nangyari sa amin sa bahay nil a? Ano pa nga ba kundi ang mag-away na kesyo ang umiiral na naman daw yung pagka -maarte ko. Tinanong ko kung bakit na naman, sabi ba naman sa akin eh itanong ko raw sa sarili ko. Hmmm, it's Sunday today. Bilis no? Paano ba naman wala naman kaming masyadong g inawa sa school pati sa bahay kundi ang alagaan si Jonnicole. Napupuyat na nga r in ako eh. Nauna akong nagising sa kanya kaya naggawa na lang ako ng peanut butt

er and jelly sandwich. Nung bumaba nga siya eh naabutan niya akong nanonood ng t v.. "Good morning Jon!" sabay kagat ko naman doon sa sandwich ko. Tinignan niya ako na para na naman akong alien. "What's up with you?!?" halatang hindi siya sanay ng ganun. "Hmm, nothing. Tignan mo kung ano yung palabas, Spongebob!" tinuro ko yung TV. Sinimangutan ba naman ako. Pasalamat siya at maganda yung gising ko at mabait a ko.. siya naman yung masama ang lagay. Hindi mo talaga maintinidihan yun. Gumawa yata siya ng hot chocolate kasi nangamoy sa living room. Umupo siya doon sa dining table nila, at kumain doon. Asus, kung hindi ko lang alam nakikinood din naman siya ng cartoon. "Bilisan mong mag-ayos kung mag-aayos ka man, marami tayong gagawin ngayong ara w na ito.." sabi niya sa akin kaya napalingon ako. "Tulad ng..?" "Basta bilisan mo, ako ok na ko, hintayin kita sa labas.." Aalis kami? Hindi ko yata alam yun ah! Wala man lang kasi siyang sinasabi sa ak in. Dahil ayaw nga niya ng naghihintay ng matagal, umakyat na ako at nagpalit ng bl ouse. Naka-denim shorts naman ako kaya ok lang naman at hindi masamang tignan. Tumakbo naman ako pababa. Tiyak naman dala-dala na niya si Jonnicole. Kaya lang nasa pinto pa lang ako, may binato siya sa aking gloves at white apron. I think this looks bad... "Anong meron?" mukha talaga akong ewan doon na nakatayo. "Actually, wala naman." nakaupo siya doon sa kabilang side na akala mo eh walan g-wala lang talaga, "We have to clean the garden." "We? What do you mean by the word 'we'? Wala yata sa vocab ko yun, Spanish, Eng lish or Filipino.." "I'll trim it, you sweep it.." "Teka lang, teka lang... do I look like I'm a gardener?" winave ko yung kamay k o. "Yeah, you do." lumapit siya sa akin, "Huwag nang maraming sinasabi, kunin mo n a yun!" Nasa likod pa rin niya si Jonnicole habang nagti-trim siya. Hawak niya yung kun g ano man ang tawag dun at nagsimulang mag-trim. Kung tutuusin kahit na puro lal aki sila sa bahay na ito, maganda pa rin yung garden nila. Pero sa lagay ngayon, parang aabutin ng siyam-siyam. "Saglit lang, aabutin tayong 10 years nito eh! Don't you have a Lawn Mower or s omething? Mas mabilis yun eh! Because I remember my dad before, he bought.." hin

di ko tapos yung sasabihin ko, nagsalita na siya. "Nasa Pilipinas ka, tingin mo naman uso dito yun? Siguro nga meron, doon sa vil lage ng mga mayayaman dito." Kung hindi ko siguro siya kilala at napadaan ako sa bahay nila, iisipin ko tala ga na anak-mayaman siya. Ang laki ba naman ng bahay nila eh. "Bilis-bilisan mo na lang yung kilos mo at baka yung 10 years natin eh abutin n g 15.." Nagwalis-walis naman ako. Sa katunayan, nung una eh maayus-ayos pa at sobrang b agal at ang ingat-ingat ko. Pero ngayon dahil tumatagal na at naiinitan na talag a ako, idagdag mo pa na masakit na yung kamay ko at binti ko, wala na talagang k wenta yung pagwawalis ko. "Hindi pa ba tayo matatapos? As in pagod na ko.." tumayo ako at nag-posing kasa ma nung walis. "Pagod ka na? Really?" tumingin siya na interested sa akin, "Sa katunayan, yung side pa lang na yan ang nawawalis mo. How about that side?" tinuro niya yung ka bila. Arrgggghhh! Pagod na ko. Hindi naman ako sanay ng ganito eh. "I've been working for, an hour! Yeah I think.. pagod na ko. Hindi mo ba alam n a hindi naman ako pinagtratrabaho ni Mommy. Kadalasan may binabayaran kami para may gumawa nito para sa amin. Now look at me? I'm in a freaking... apron! There' s no fashion at all!" hindi ba niya naiintindihan na sa mundong ito, walang pwed eng makakita kay Iyah na ganito ang suot. "In gardening, fashion is not important." bumalik siya sa pagti-trim niya, "You look O-K." Sarcastic ba yung pagkakasabi ng OK? Hindi ko masyado napansin. Nagwalis-walis na naman ako doon. Sa sobrang nawawala na ako sa mood, nandun ya ta ako sa iisang spot ng mga 10 minutes na. Si Jon naman eh tuloy pa rin doon, t apos wala ako sa sarili ko eh nagalit ba naman sa akin. "Hey ano ba!" tapos dumura siya at may inalis siya sa bibig niya, "Hindi naman ako kabayo para pakainin mo ako ng damo ha! At kung hindi mo alam, nasa spot ka na yan for 12 minutes.." "Ayoko nga gumawa nito eh! Pinipilit mo ko.." winalis-walis ko pa lalo sa direk siyon niya. Nagalit yata sa akin kaya tumayo na. "Give me that." inagaw niya sa akin yung walis. "Make me!" Nag-agawan kami doon sa walis. Dahil mas malakas siya sa akin, natumba tuloy ak o. Kakainis talaga.. siguro dala na rin nung init ng ulo ko. Ewan ko ba.. masama lang yung lagay ko ngayon. Dahil mas malakas siya sa akin, naagaw naman niya yung walis sa akin. At anong ginawa niya? Winalis din niya yung damo sa direksiyon ko. Panay damo na tuloy yu ng damit ko pati yung buhok ko.

Kadiri talaga kami... Lumayo naman ako sa kanya nun at kinuha ko yung hose ng tubig. Kaya ayun, binas a ko siya. Hindi naman ako basta-basta! "Hey! Hey! Mababasa si Jonnicole!" tinanggal niya sa likod niya. "Don't you dar e!" Maya-maya lang at panay dumi na yung mukha namin, basa na rin kami at panay dam o, napatigil kami sa kaka-wrestling nung may nagsabing... "Anong nangayayari dito?" Uh-oh. Tumayo kami parehas. Ngumiti pero pameke lang. "Dad, Tita Carmella.. kanina pa kayo diyan?" grabe naman, ganito yung itsura na min. "Actually, ngayon-ngayon lang. Anong nangyari dito?" 2 weeks.. 2 weeks na! Naka limutan ko na ngayon pala sila babalik. "Nagkakatuwaan lang kami ni Jon. Syempre, nag-gardening kami." sana naman bumen ta. "Yeah.. tama." naki-ayon naman siya sa akin. "O sige sabi niyo. Pero dahil sa 'katuwaan' niyo, parehas kayong hindi aalis di to sa garden hanggat hindi niyo 'to matapos ayusin.." pagkatapos nun, nagsimula na silang maglakad. Nagtinginan kami ni Jon ng masama sa isa't isa. Huminto naman si Mommy at nagta nong.. "Nasaan na nga pala yung... baby niyo ba yun?" "Mom?!?" "I'm just kidding Iyah. Sige, simulan niyo na yan.." Dahil sa sobrang daming kalat doon sa garden, nadulas-dulas pa talaga ako. Ang sakit na nga ng buttocks ko eh. Nanahimik na lang kami ni Jon parehas, para wala nang gulo. Alam kong galit yan sa akin. Ok, kasalanan ko na naman. Pero totoo naman yung s inabi ko kanina, hindi ako sanay ng ganito. Lalung-lalo pa na hindi ako tumataga l. Tinignan ko siya, tapos tumingin siya sa akin. "Sorry.." Akala ko kung anong sasabihin, ngumiti lang saglit. Lumapit lang siya sa akin a t tinanggal niya yung damo sa ulo ko... *** After a good long shower, finally, I'm good as new. Nasa kwarto na ako ngayon, at syempre nagre-relax at napagod talaga ako. Si Jon eh hindi pa rin lumalabas n g kwarto niya, si Mommy at si Richard naman eh nasa baba at nagluluto yata ng ka

kainin namin. Saglit lang din, may kumatok sa kwarto ko. Si Mommy pala. "Iyah, aalis lang kami ni Richard at bibili lang ng stock. Ewan ko kung anong k inain niyong dalawa ni Erin dito eh samantalang walang masyadong laman yung pant ry!" "Sure.. bye! Ingat." Nahiga na lang ako doon sa kama. Gusto ko sanang matulog kaya lang wa-epek kaya lumabas ako sa kwarto ko at umiiyak si Jonnicole sa kabilang kwarto. Dahil sara do yung pinto ni Jon, kumatok naman ako. "Jon! Si Jonnicole umiiyak! Alagaan mo yun!" "Ikaw na muna!" "Mamaya pa yung schedule ko, kunin mo na!" Binuksan naman niya yung pintuan niya. Dinaanan ba naman ako. Pumunta siya sa k abilang kwarto at binuhat si Jonnicole. Tumigil din sa pag-iyak. "Ang sabihin mo, hindi ka lang marunong mag-alaga." sabi ba naman niya sa akin at inayus-ayos niya yung bag niya. "Are you telling me I am not a good Mom?!" "Bakit ganun ba yung message na dumarating sa 'yo? Siguro nga.." Nagayus-ayos siya doon sa bag niya. Ano ba yung ginagawa niya? "What's that for?" "Nandito naman na si Dad saka Mom mo 'di ba? E di, babalik na ako sa apartment ko." "Paano yan?" tinuro ko yung baby. "Ganun pa rin. Palitan tayo sa school.." Ang hirap yata nun ah! Parang alam ko na yung sinasabi nilang kapag naghiwalay yung parents, 'di makap ag-desisyon kung saan yung baby. "You're leaving? In short, you're not a good Dad after all." Tinignan niya ako ng masama. "Kung sa atin lang din naman, mas may alam naman ako dito." Dinaanan na naman niya ako at pumunta siya sa bathroom. Kinukuha niya yung mga gamit niya doon, from toothbrush.. hanggang sa pabango niya yata. Nakatayo ako d oon sa pintuan. "I am a responsible parent." asar na ito. "How can you ba a responsible parent when you don't know what's responsible at all?!?"

Sinagot ko naman siya. Kaya lang may tao na naman doon sa pintuan namin. Si Mom my. "Are you two fighting again?" "Akala ko ba nakaalis na kayo?" "Nalimutan ko yung purse ko.." tumingin siya sa amin, "Nag-aaway na naman kayo? " "YEAH!" sabay pa kaming nagsabi. Hindi naman nagtagal, kanya-kanyang reason na naman kami kung bakit kami nag-aa way. "Your daughter's a pain!" "Ako? Ako pa ngayon? Eh ikaw nga itong magaling magsalita na hindi ako responsi ble! He's judgmental Mom!" "Hindi ba pwedeng mag-usap na lang kayo at hindi kayo nag-aaway? Akala ko pa na man ok na kayo nung umalis kami, hindi rin pala nagbago. Lalo pa yatang lumala." kakaiba na yung tono ng boses ni Mommy. "That's why I'm leaving. I'm going back to my apartment.." Humarap ako sa kanya. Sa dami ng lugar na mag-aaway, sa banyo pa. "Tama mas ok nga siguro yun!" tumingin ako kay Mommy, "And Mom, I want my own r oom, at our house.." Dumating naman si Richard at narinig yata yung sigawan namin. "Ano na namang pinag-aawayan niyo?" Aalis na sana kami sa banyo parehas ni Jon, humarang si Mommy sa pintuan. Tinul ak ba naman ako sa loob, at sinara yung pinto. Nag-ingay kami ni Jon parehas sa loob. "Mom! Let me out!" hinila-hila ko yung knob. "Dad!!" Narinig naming nagsalita si Richard sa labas. "Hindi kayo aalis diyan hangga't 'di niyo nadadaan sa tamang pag-uusap yung pin ag-aawayan niyo.." "Ok na kami!" "Opo.. super!" inirapan ko naman. "Aalis na muna kami at bibili ng mga kailangan. Pagbalik namin, saka namin pagiisipan kung pwede na kayong lumabas." Narinig naming bumababa na sila ng hagdan. Nilaksan ko yung pagdabog ko doon sa pinto. Hinampas-hampas ko, syempre wala namang mangyayari.

Umupo si Jon doon sa gilid. Nag-ingay pa rin ako doon. "Shut up! Obviously, that's not working." "At least I am trying here.." "Ni-lock nila sa labas. Tingin mo makakalabas tayo?" "Eh bakit hindi mo kaya subukan? Ikaw itong nakasira ng pinto nung slumber part y ah!" aba, gamitin niya yung skills niya. "First of all, this door is metal. Hindi ko kaya yan. Second, kung kaya ko man, hindi ko rin gagawin dahil lalo lang tayong lagot kay Daddy. Third, huwag kang maingay at nabibingi na ako sa 'yo!" Natataranta na ako nun. Wow, this is great. Super! Ilo-lock ka na nga lang din, sa banyo pa. "Bakit ba uso yung pag-lock ng pinto ngayon?" tumingin ako sa kanya, "At ikaw p a madalas ang nakakasama ko." "Yung unang-una, game yun. Pwede tayong lumabas gustuhin man natin. Alam mo kun g anong kaibahan ngayon? Hindi natin alam kung palalabasin tayo mamaya!" Sinandal ko na lang yung likod ko doon sa pintuan. Hawak pa rin niya si Jonnico le. "Anong gagawin natin?" "Ano pa, e di umupo dito at hintayin sila bumalik at mag-wish na sana mamaya pa labasin tayo.." yumuko siya, "I hate this. He locked me inside this bathroom whe n I was nine. Ngayon lang uli naulit." "Nilo-lock ka niya dito? Hindi ba child abuse yun or something?" grabe naman si Richard. "Nope, it's not. Ni-lock niya ako kasi sinuntok ko siya." Oh great, binabawi ko na yung sinabi ko. Grabe naman si Jon.. "Sinuntok mo siya?" "Yeah!" Niyuko ko na lang yung ulo ko sa tuhod ko. "Hay naku, ang boring dito." Lumapit siya sa akin. Tinaas ko yung ulo ko. "Ano?" "Let's clear things up..." "Yeah right.. as if may ike-clear pa." alam ko naman wala na naman itong patutu nguhan, "Mamaya lang away na naman ito. Huwag ka na lang magsalita mas ok kasi h indi tayo nag-aaway.. at alam mo ba--" "I didn't mean what I said earlier, even though you annoy me sometimes, you are responsible in your own way.."

"At alam mo ba.. minsan yung mga sinasabi mo... wait, What?" ano raw? Ngumiti lang siya sa akin nun. Narinig ko yun, pero hindi ako masyado nagpa-pay attention. "There's more to life than make-up and popularity.." iniwas niya yung tingin ni ya, "You don't need it." "Hindi ko naman sila sinabihan na kilalanin ako ah.." tapos nainis naman ako, " And for the nth time, it's only lip gloss and powder, not a whole set of make-up !" "Listen! What I'm trying to say is..." seryoso na siya nun, "You're great.." "Really?" bihira lang yan.. "Yeah.. you are.." "Even if you're not trying to be one."

***25*** Tinignan ko lang siya nun, at dahil seryoso naman siya, parang nawala yung gali t ko kanina. Ewan ko kung ako lang ba yun o ano, pero parang kakaiba yung sinasa bi ni Jon sa akin, at nag-iba rin yung pakiramdam ko. Nanahimik kami parehas sa loob. Mabuti na lang hindi mainit sa loob. Nag-uusap kam pero hindi masyado. Si Jonnicole naman eh panay ang iyak. Hindi naman namin alam ang gagawin dahil hindi namin dala yung bottle niya dito. So, patigil-tigil , iiyak uli, tapos tatahimik. Lagi na lang ganun. "Hey.." tinaas ko yung ulo ko, "Nasaan na nga uli yung Dad mo?" "America." maikli lang yung sinagot ko. Mukhang confuse pa rin, kaya hinabaan k o na. "He's american. So fil/am talaga ako by blood." "Kaya pala kakaiba yung physical features mo, nahati." "What do you mean?" nagtaka ako sa kanya, is he a great observer or what? "Medyo matangkad ka, iba yung mata mo, maputi ka... mga ganun. That's american like. Hair color mo, brownish black."

Wow. No one told me that. Sabi lang nila sa akin dati, kamukha ko raw yung Mom ko, hindi yung Dad ko. Siguro sabi lang nila yun since hindi pa nila nakikita yu ng Dad ko. "Alam mo na kaagad yun?" Man he's good! "Sige nga kung magaling ka talaga, anon g kulay ng mata ko.." tinakpan ko ng mabilis yung mata ko. Sa katunayan, tinanong ko yun hindi dahil nakikipagbiruan ako. Since nasa Ameri ca pa lang ako, tinatanong ko na yun sa mga guys na nakikipag-usap sa akin. Part icularly sa mga nagyaya ng date. Bakit? For me it's important. Basis ko na rin siguro. A guy who knows your eye color m eans he's looking straight at it when he's talking to you. At sa lahat ng tinano ng ko before, mas maraming nakakuha ng mali. "It's blue. Minsan kapag nakaside view ka or maaraw, it's a little bit green." Oh my God. Na-shock ako sa kanya kaya tinanggal ko yung pagtakip ko sa mata ko. "You're a keen observer you know. Para kang may x-ray sa katawan..." "I'm talking to you almost every single day, syempre malalaman ko na yun.." ina bot niya sa akin si Jonnicole. "Namana mo sa Dad mo no? Black kasi kulay ng mata ng Mom mo.." Hindi na ako makasagot sa kanya nun. He's right. Mine's blue. "Inaantok na ko.." sabi ko at mukhang matatagalan pa sina Mommy sa pagbalik nil a. "Ako rin eh..." lumapit siya sa akin. Katabi ko na siya kahit medyo masikip. "S andal ka na lang sa akin para makatulog ka.." Hindi ko alam kung sasandal ba ako, baka nagloloko na naman ito. "Ok lang sa akin.." hinawakan niya yung ulo ko tapos nilagay niya sa balikat ni ya, "Don't drool on my shirt." The nerve of him? Feeling naman niya magdo-drool nga ako dun. Excuse me? That's disgusting! Sumandal naman ako sa balikat niya. Hindi ko alam kung ano ba si Jon. Minsan ba d boy, rude, walang pakialaam. May time naman na mabait, sweet, o kaya hindi mo maintindihan. Ano ba talaga? Kakaisip ko dun, nakatulog rin naman ako. Ang tagal nga dumating nila Mommy. Na rinig ko na lang na may nagbukas ng pinto. Nagising ako kaya lang hindi ko kaaga d makilos yung ulo ko dahil nakasandal din yung ulo ni Jon sa akin. Nung nagsali ta si Mommy, saka lang siya gumalaw. Nakalabas din kami doon sa batahroom... then umalis na siya ng bahay. *** Napakainit ngayon. Sa katunayan pakiramdam ko kulang pa yung AC ng school eh. W ala sa akin si Jonnicole dahil ako yung nag-alaga sa kanya kahapon. Tuesday na n aman pala ngayon. Ito na rin yung last week namin sa parenting skills. Sa Friday na namin isosoli yung mga sensored babies at lalagyan ng grade yung handbook namin.

Nakabalik na nga rin pala ako sa bahay namin. Na-miss ko rin kahit papaano yuun g kwarto ko. Kasama na namin si Richard sa bahay, obviously. Si Jon naman, hindi na umuuwi sa amin kundi sa apartment niya. Aminin ko man o hindi... I kinda' miss him, at home. Kakaiba rin pala yung gigising ka tapos alam mong a no mang oras eh may manenermon sa 'yo o kaya naman aawayin ka na lang ng de-oras at hindi ka mananalo. Dahil wala nga siya sa bahay, it seems like I am totally free. He barely talks to me at school. Kadalasan pa nga tungkol kay Jonnicole. Dahil nga hindi ko na rin siya kasabay na nakakauwi o kaya naman kasama sa scho ol, hindi ko alam kung napapaaway pa ba siya o ano. Makita ko man siya sa school eh doon lang sa klase namin. Kapag breaktime naman, lunch break, o kaya naman u wian, nawawala siya lagi sa paningin ko. Dumami na naman yung mga lalaking bumabati sa akin sa corridor. Nakakapanibago nga eh. Kapag kasama ko kasi si Jon, walang bumabati sa akin. Hindi ko alam kung natatakot ba sila sa kanyao o ano. Siguro out of curiousity na rin, tinanong ko yung ibang mga nanliligaw sa akin kung anong kulay ng mata ko.. 'Brown..' yung isa naman, 'It's black', at sinagot naman ni Brenan sa akin, 'I don't know really. I think it's blue.' Nakuha nga niya ng tama. But it's more or less, a guess. Nung hapon naman na eh wala na naman kaming masyadong ginagawa kundi ang mag-ar t. Dumating yung teacher namin sa room at bigla ba namang nagtututuro sa amin sa hindi mo malamang dahilan. "Sheena, Amanda, Iyah, Raya.." nagtinginan kami lahat. "Ano pong meron Mam?" tinanong naman ni Sheena. "School Princess selection. Bukas na yun." Ito naman ang ayaw namin, sa ayaw at sa gusto mo, kapag tinawag ka.. sasali ka. "Unfair naman yun Mam! Ayoko pong sumali. Pwede namang yung mga gusto 'di ba?" Naki-oo naman yung iba sa akin. "Ok, para fair sa lahat... lahat ng girls sa section 1 sumali." Sabay-sabay kaming nag-reklamo sa kanya. Pero syempre kahit ayaw ko, mas ok na rin siguro yun.. at least, lahat kami kasali. Isang hindi magandang event na naman ang gaganapin sa school. Yung annual selec tion of School Princess eh nagiging fund raising na rin. Wala ngang Prince. Ang nangyayari niyan, magkakaroon ng girls in each class sa kahit anong curriculum a t merong selection sa auditorium. Tatayo ka sa stage, kukunan ng picture, tatanu ngin ng kung anu-ano at syempre pagpipilian nila. Then mag-eliminate ng mag-elim inate hanggang sa Final 10 na lang. Yung Final 10 ang sasali sa finals. At eto pa, may botohan pa yan. Paano yung botohan? Bibili ka ng ticket sa gusto mong candidate. Yung pinakamaraming ticket na binili ng tao, siya ang school Pr incess. Naaalala ko last year, pinapasama na rin nila ako dito. Pero syempre, umabsent naman ako nung araw na yun. Nung second year naman ako, tinapunan ko kunwari ng juice yung damit ko. Nung freshmen naman, hindi ako sumali since barok-barok pa

akong magtagalog. Ngayon kaya anong idadahilan ko??? "Dance-A-Long a theme ng Search ngayon. So, mag-prepare kayo ng maikling dance para sa selection. Ballroom, cha-cha-cha, swing o kahit ano.." Tinawag niya yung 4-4 sa room namin at eto na naman kami. Nandun si Dylan kasam a sa kanila. Nag-senyas pa siya sa akin na partner ko raw siya. Sinabihan ko naman siya na wala akong balak na makkuha sa search na yan. Pero k ailangan pa rin namin gawin para sa grade. Partner-partner naman yung nangyari. Sabi nga sa amin gamitin daw yung class time niya para mag-practice. "I'm not dancing at all!" nkaita kong partner niya yung classmate namin na mali it. "Mr. Aguillar, partner ka lang. Hindi naman ikaw ang isasali sa School Princess selection.." nagtawanan naman kami. "Fine! Then get somebody who would dance with her!" Nakita kong nag-iba yung expression ng mukha nung classmate namin. Tumakbo nama n ako kay Jon. Nakakainis talaga yung ugali nun. "Ano na namang problema mo?" tinanong ko siya nung hinila ko siya sa labas. "Sabi ko, hindi ako sasayaw." "Saglit lang naman yun. Tig 3 minutes lang naman tayo bawat isa." "Ayoko nga! Ihanap mo siya ng partner niya!" Ang hirap niya talagang pakiusapan. Nakakabwisit!!! "Nakita mo ba yung mukha niya kanina, akala mo ba hindi nasaktan yun sa sinabi mo? Baka iniisip niya ayaw mo siyang maging partner!" "Sinabi ko ba yun?! Sabi ko hindi ako sasayaw. Kung iba yung interpretation niy a, problema na niya yun!" hindi naman siya tumitingin sa akin. "Ano bang masama sa pagsayaw? Para sasayaw ka lang! Hindi naman kailangang maga ling na magaling ka. Basic moves lang ok na eh!" "AYOKO NGA EH!" "I think you're afraid to dance.." "Who? Me?" tinuro niya yung sarili niya. "Yeah." nag-lean ako sa kanya, "Si Jon Erin Aguillar takot sumayaw maliban sa r igh-left moves ng sweet dance?!?" tumawa ako ng konti, "Para basic moves lang!" "THAT'S THE WHOLE POINT!!" hinawakan niya ako sa braso ko, "I don't know how to dance that way.." Whoa... Nabingi ba ako o ano? Hindi ko makuhang tumawa nun. Kaya pala ayaw niyang sumayaw dahil.. hindi siya marunong?

"Alagaan mo si Jonnicole for the rest of the week.. tuturuan kita sumayaw.." Tinignan ko siya kung papayag ba siya sa deal namin or what.. Maya-maya lang, tumingin na siya ng diretso sa akin. "Deal." Matuto kaya siya eh bukas na yun? "O sige. Kaya na namin ni Dylan mamaya mag-practice. Madali lang naman yun. Ika w, san mo gusto?" Tumayo siya at naglakad. Iniwan ba naman ako doon. "Uwian.. sa apartment ko."

***26*** *** Dahil may free time naman kami sa school, nag-practice kami ni Dylan ng dance n amin sa room nila. Ok naman siya, hindi naman sobrang galing, at hindi rin naman parehas kaliwa ang paa. Konting practice lang ng moves at naka-tatlong ulit lan g siguro kami eh tapos na kami kaagad. Hindi naman ganun kahirap dahil sabi niya , siya na lang daw ang magdadala sa akin. Ballroom nga pala kami. Konti na lang yung time na natitira nun dahil hapon na. Hinintay ko na lang na mag-alarm ng uwian at hinabol ko si Jackie (yung partner ni Jon na malilit na ay aw niyang makisayaw kanina). Kinausap ko lang siya kung bakit ganun yung behavio r ni Jon, nagbigay ng palusot, at sinabi ko sa kanya na bukas na lang sila mag-p ractice. Pumayag naman siya at mukhang mas ok na yung itsura niya ngayon. Katulad ng madalas kong ginagawa, dumaan ako sa locker ko para ayusin na kaagad yung gamit ko. Hindi ko naman alam kung nasaan si Jon. Hindi naman ako nagtatak a, madalas naman kasi bigla na lang siyang sumusulpot sa tabi ko o kaya naman eh bigla na lang magsasalita sa isang sulok. Dapat lang na magpakita siya sa akin dahil hindi ko alam kung saan ang apartment niya. Wala namang masyadong homework kaya walang gaanong laman yung bag ko. Hinihinta y pa nga sana ako nila Sheena na umuwi pero sinabi ko na may gagawin pa ako kaya nauna na sila sa akin. Nagtingin-tingin ako sa gilid sakaling nandun si Jon, wa la pa rin eh. So ang ginawa ko, naglakad na lang ako sa gate at doon naghintay.

After how many minutes, may lumabas naman na naka-sumbrero pa. "Kanina ka pa?" sabi niya nung nakita niya ako. Tinignan ko naman siya. Infairness, bagay rin sa kanya yung cap niya. "Sabi ko kanina ka pa? May kinausap lang ako sa loob.." nag-snap siya sa harapa n ko, "Wala ka na naman yata sa sarili mo.." "Ooh.. hindi naman. Hinahanap kita sa loob kanina, eh hindi kita mahanap kaya n aghintay na lang ako dito.." tumingin ako sa likod niya, "Si Jonnicole?" Tinuro niya yung bag niya. Kaya pala nasa harapan na naman niya yung bag niya e h nilagay naman niya sa loob si Jonnicole. Kaibahan lang, bukas yung zipper para nakikita pa rin niya. Nagsimula na kaming maglakad nun. Iniiwasan na naman namin yung tingin ng ibang tao. Ang hirap din pala kapag hindi alam ng mga nakakakilala sa 'yo yung totoo. Iisipin nila may kung anong bagay sa inyong dalawa, pero sa totoo lang eh malab o naman talagang mangari yun. Malabo siguro sa sitwasyon namin. Teka nga, ano bang iniisip ko? Practice dapat. Ayun. "San ba yung apartment mo?" tinanong ko sa kanya para ma-distract ako sa iniisi p ko kanina. "Malapit lang yun dito, lalakarin na lang natin..." sinabayan ko siya maglakad, ang hirap ha! Hindi ko alam kung saan kami papunta nun. Basta sunud-sunuran lang ako sa kanya . Kung tutuusin, kakainggit din si Jon kahit papaano. Ang swerte nga niya at may apartment siya kahit na meron naman silang bahay na pwede niyang uwian. Samanta lang ako, ang daming bawal. Hindi nagtagal, hindi ako napagod, at lalung-lalo na hindi rin ako nainip eh na katayo ako doon sa dalawang apartment na magkamukhang-magkamukha. Tumayo lang ak o doon at hindi ko alam kung saan ba. Hinila niya ako doon sa unang-una. Sabi ko nga eh doon. Umakyat lang kami ng umakyat ng hagdan at yun nga, nasa labas na kami ng pintua n niya. Nilabas niya yung susi niya at.. binuksan niya yung pinto. Apartment niya 'to? Naglakad kami sa loob. Patingin-tingin ako doon sa table. "This is your apartment?" hay naku! Sinasabi ko na sa inyo, hindi niyo gustong pumunta rito. Ang daming nakakalat na damit sa table. May books din sa sofa, punung-punong la babo na hindi nahugasan na mga plato, nagkalat na chips.. at kung ano mang liqui d na nasa sahig. Kadiri talaga. "Don't touch any of those stuff.." tinuro niya yung mga nasa gilid. "Nanloloko ka ba? Bakit ko naman hahawakan yung mga yan?!? Malay ko ba kung may

anaconda na sa loob niyan. Gusto ko pang mabuhay tsong!" Super-duper.. gross ta laga. "Hindi ka man lang ba marunong maglinis ng apartment mo?" Nanguha siya ng mga pagkain doon sa fridge at ilang in-cans na soda. Medyo nabwisit yata sa akin dahil lahat yata ng nakita ko eh pinintasan ko. May a-maya lang, nasa pinto na uli kami. "Wow Good! Sa iba pala tayo magpa-practice eh! Hindi ko carry dito! Baka himata yin ako at parang gubat!" "Ang dami mong sinasabi! Bakit ba ang daldal mo minsan?" humarap siya sa akin, "Talaga namang hindi tayo dito magpa-practice dahil hindi ko ito apartment! Kay Jason 'to." sinara niya yung pinto, "Yung sa akin eh yung nasa tapat." Mga dalawang hakbang lang siguro eh napunta na kami sa tapat ng pinto. Ay sus! Akala ko pa naman kanya na yun! Mabuti na lang talaga!!! Kasi naman eh, hindi kaagad sinasabi! Ayan tuloy, nagdaldal tuloy ako ng nagdal dal ng de-oras. Pabukas na pagbukas niya ng pinto nung kwarto niya, yung expression ng mukha ko nung binuksan yung apartment nung Jason eh iisa. Pero ang masasabi ko lang, gul at na kabaligtaran. "Whoa!" pumasok ako sa loob. Mukhang nahiya yata ako ng bahagya na ipasok yung sapatos ko. "May maid ka?" Nakita kong ngumiti siya ng kaunti at nilapag niya yung mga pagkain na kinuha n iya sa kabilang apartment sa table. "Wala. Nakikilagay lang ako ng food sa apartment ni Jason dahil nasira yung per sonal fridge ko. Bibili pa nga lang ng bago eh.." ang bait yata ngayon ah.. "Nga yon, bilisan na natin para matapos na ito. Tapos uuwi ka na..." Hindi pa kami nagsisimula parang pinapaalis na ako ah! Oh well, apartment naman niya. Alam kong ayaw niya sa school dahil ayaw niyang may makakita na nagsasaya w siya doon. Marunong din pala siyang mahiya? Sinimulan namin yung pagtayo doon. Pinapalapit ko siya sa akin. Nakatingin lang siya doon. "Ano? Titingin ka lang ba o may balak kang mag-practice sumayaw?" parang nangex ray na naman kasi kung makatingin. "Siguro, tititig muna ako." nakatayo lang doon at hindi kumilos, "After that, m ag-practice na tayo." Hindi nga ako kumilos mula sa pagkakatayo ko. Akala ko naman eepekto na sa kany a, tinotoo nga niya yung sinabi niya. Tumitig muna doon ng may isang minuto sigu ro, tapos saka lang kumilos. Ewan ko kung anong koneksiyon nun! "Paano ba?" parang ayaw niya talaga. "Ano bang gusto mo?" "Ano ba sa tingin mo yung kaya ko?" sabi ko nga ako yung pipili para sa kanya. Nag-isip naman ako. Tingin ko naman kaya nya siguro yung lahat. Pero dahil nga ayaw niya ng kinokontrol siya at gusto niyang siya yung nagdadala, dapat siguro

eh... "Swing. Walang exact na steps, mag-swing ka lang." Ok, paano kami nagsimula? Ayoko na sigurong i-elaborate. At first, it was kinda' awkward. Parehas kaming nag-aalangan kung saan ba dapat ilalagay yung kamay niya sa simula. But then, nagend-up kami na loose hand na l ang. Nahirapan talaga ako sa kanya. Bukod sa nag-iinit kaagad yung ulo niya kapag na gkakamali siya, totoo pa lang hindi siya marunong. Tinuro ko sa kanya yung mga t urns, tamang hand placements, pag-carry sa girl.. mga ganung bagay. At syempre.. may improvement din naman. "You can also do this.." dahil sideways na kami, tinaas ko yung kamay ko at nat aas na rin yung kamay niya, at nilagay ko overhead para mag-cross sa likod namin , "Then, slowly mong i-rerelease... and face your partner..." konting swing-swin g.."Simple as that." "It's not simple at all! I hate it." ngayon naman, siya na yung onti-onting nag dadala. "Konting turn, and swing.." nice improvement ha.. ouch! naapakan na nama n niya yung paa ko for the nth time, "Sorry." Lumayo siya ng kaunti sa akin pero hawak pa rin niya yung kamay ko. "Let's count, by 8.." tingin ko kasi mas madadalian siya kapag ganun. Nagsiple swing kami 1 to the outside, 2 on the inside. Ginawa namin yun for thr ee times. The sumunod na alam ko, nilaksan niya yung paghila pa-inside.. "8...7" tinaas niya yung kamay niya para mag-turn ako, "6.. 5.." tumingin siya sa akin, "Are you really this good at dancing?" Compliment ba yun? Hndi ko naman inaasahan na bigla niya akong sinalo sa kaliwang kamay niya para mag-turn. Medyo nakabend na ako nun. Nakahinto kami na ganun yung position, naka tingin pa rin siya sa akin. Medyo nailang ako, kaya gusto ko nang tumayo. "Ok, masyado naman yatang mahaba yung 'carry the girw. May mga lalaki din doon, pero pinkamarami eh grupo ng mga babae. Kitang-kita mo nga na tumatawa sila, nagbubulungan, pero hindi ko naman alam kung ano. Halata nga na nakatingin sila sa akin, kaya lalo lang akong nailang. "Iyah! Ano bang ginagawa mo? Kanina ka pa nagkakamali ah!" sabi nung D.I sa aki n. Nagtawanan naman yung mga nanonood. "I need a break, sorry." yumuko na lang ako tapos umalis ako doon sa stage. Humawak si Jon nun sa kamay ko, tapos bumitaw din. Tumakbo ako nun palabas at p umunta ako sa cafeteria. Sa katunayan, 3:00 pa yung breaktime namin sa practice, 2:45 pa lang. Umupo lang ako mag-isa dun. Hindi ko alamk ung bakit sobrang big deal na lang y ung nangyari. Kung makatingin naman sila, akala mo may krimen na akong ginawa.

May umupo rin sa harapan ko. "Do you want something to drink?" "Sweet tea." tumayo na siya para kumuha, pinigilan ko, "With lemon." Dahil medyo nahihiya na ako nun, bumaba ako sa sandalan ko para walang makakita sa akin. Kung titignan mo siguro, hindi mo iisiping may nakaupo doon sa stall n amin. Medyo ok na sana lahat, kaya lang may umupo na mga babae doon sa stall sa likur an namin. Ang nakakainis pa, pinaalala uli sa akin yung topic nila. "Oo kaya! Si Jon? Aguillar!" narinig kong sabi nung isa. Ineexpect ko na na mababanggit yung pangalan ko ano mang oras, kaya nakinig lan g ako. Hindi naman talaga nangyari yun.. masyado naman. "Si Iyah. She thinks she's this, 'pretty girl' na crush ng bayan. Oh well, sika t nga siya sa school pero kung pumorma naman kasi, akala mo siya na may-ari ng m undo. Ang arte-arte! English pa ng english minsan. Sa katunayan nga, yung boyfri end ko may crush sa kanya. Pero ayun, hindi naman sila magkakilala, so, wala lan g. Saka crush lang naman daw."tapos narinig kong naki-agree yung iba sa kanya, " Syempre nakakainis pa rin. Minsan nga nag-aaway kami dahil sa kanya eh." may sin abi yung isa that sounds like, 'Iyah's a flirt'. "Exactly! Hindi man lang pumili ng lugar! Sa clinic pa nakipag lips to lips!" Pakiramdam ko nag-iinit na yung buong mukha ko. Gusto ko sanang sagutin bawat i sang sinasabi nila, pero hindi ko kaya. Hindi ako ganun. Naluluha na nga ako nun eh. Ngayon ko lang nalaman at wala ring nagsabi sa akin na ganito pala ang ting in nila sa akin sa school.. I'm a flirt alright. Kung nakikita niyo sa movies, merong mga sikat na girls. M erong average ones. Let's just say I'm on the line of popular girls, but I'm not like them! At least I know that. Pero yung status quo na yun, attitude na pinapanood nila, inaapply nila sa akin . Am I really like that? Narinig kong nagsigawan ng kaunti yung mga babae. Hindi ko alam kung bakit, per o parang alam ko na. "Alam mo, may respeto ako sa mga babae at isa na sa mga rules ko sa buhay na hi ndi ako mananakit, at least physically."sabi ni Jon kaya napatingin ako sa sahig . Rubber shoes lang niya yung nakikita ko. "You don't know Iyah. Wala ka ring ka rapatan magsalita ng masasakit sa kanya. Alam mo kung anong tingin ko sa iyo? Yo u're insecure." binagsak niya yung glass na hawak niya, "She speaks English, you know why? She grew up in America." hindi pa rin ako makatayo nun para tumingin, nahihiya na yata ako lalo. "Why are you telling me this? As if I care about her?" "Well I do!" Lalong nagsigawan sa cafeteria. Men! This is not working well. Pati yung mga la laki doon, nakakainis. May sinabi pa nga yung isa kumusta raw yung pag-kiss niya sa akin. Si Jon eh napikon na yata, kaya narinig ko na lang.. 'Pare! Ibaba mo ko!'

"You should know when to shut up!" tumingin ako sa gilid ko, susuntukin na yata niya yung lalaki. Nagtataka na ako nun. Bakit walang teachers? Kung may gulo na ganito... "Jon! He's not worth it!" Tumingin si Jon sa akin, tapos binaba niya yung lalaki kaya bumagsak sa sahig. Dumeretso na siya sa direksiyon ko, nanahimik na lahat. Yung mga babae kanina, nagulat yata nung nakita ako. Tumayo si Jon sa gilid ko. Mas ok siguro kung umalis na muna kami dito. Kaya la ng narinig ko... "I didn't kiss her." sabi niya doon pero mahinahon na, "Wala akong pakialam kun g anong iniisip niyo, pero huwag niyo siyang idamay.." bigla na lang siyang sumi gaw... "SHE'S MY SISTER!" nagtinginan lalo sa amin, sinuntok niya yung table doo n sa mga babae, "Narinig niyo, she's my sister. Stepsister." I can't believe it. He told them. Hindi ko naman inaasahan yung sumunod niyang sinabi. "Now you tell me if I could kiss her..." tumingin siya sa direksyon ko.. I started to cry...

***32*** I cracked up. Umiyak na talaga ako doon sa cafeteria at maraming nakatingin sa amin. Hindi ko na nakayanan. Kung yung sinasabi sa akin nung mga babae na 'flirt ' ako, I can take it. Pero yung mga huling nangyari, nasaktan talaga ako. He's my stepbro. That's the bottomline. Inalalayan ako ni Jon palabas nun. Papalabas pa lang kami, nandun si Dylan, si Brenan na kumakain, Michaela, pati yung iba pa naming classmate at kasamahan sa Dance. Hindi na nga ako makatingin ng diretso sa kanila eh. Bubuksan na sana ni Jon yung pintuan, narinig kong sumigaw si Dylan. "Kilala ko si Iyah. Nung una hindi ako makapaniwala kung totoo nga yung sinasab i nila sa clinic. But then, like all of you, hindi ko alam na stepsiblings sila.

Kapag sinabi niyang 'hindi', naniniwala ako." "Yeah, me too. Merong ngang incident na nangyari na sinubukan kong halikan siya , hindi nangyari. Bakit? Hindi siya katulad niyo.." tapos tinuro niya yung mga b abae na naguusap-usap sa akin kanina. Pumasok naman yung isang teacher. Mukhang gulat na gulat. Tinanong kung ano daw bang nangyayari doon at sinabihan lang daw siya na may gulo daw sa cafeteria. Alam kong sasabihin na nila yung pangalan ko, ni Jon, ni Dylan o kaya si Brenan . Pero sinabi nung mga lalaki doon sa gilid. "Actually, may verbal abuse na nangyari dito eh." sabi nung isa na hindi ko nam an kilala. Nagtanung-tanong yung teacher, tapos sabay-sabay tinuro yung mga babae doon sa gilid. That'a a relief, akala ko ako na o kung sino sa amin. "I guess, girls, maraming nagsasabi na kayo yung nagsimula ng away. I'll see al l five of you on cafeteria duty this afternoon, plus, two saturday detentions." Nakita kong nagrereklamo sila. For some reason, I think that cheered me up a li ttle. "You want to make it a month?" Hindi na nagsalita si Jon doon. Hindi ko na rin kaya pang magsabi ng kung ano. Nilabas na niya ako sa cafeteria. Parang sobrang haba ng araw na ito para sa aki n. Hindi ko rin maintindihan. "Let's... get outta' here." Tumingin ako sa kanya, tapos, nag-nod na lang ako. *** After that day, hindi ko alam kung kaya ko pang pumasok sa school. Nung nilabas ako ni Jon nun, nagpunta lang kami sa park at doon kami nag-stay. Wala ngang na gsalita sa amin maliban na lang nung tinanong niya ako kung nagugutom ako. Nahig a lang kami parehas doon sa damuhan, nakatulog pa nga ako sa pagod ng kakaiyak, at hindi ko na alam kung siya rin. Ginising niya lang ako nun gabi na. Si Mommy naman, nakatingin lang sa akin nung dumating ako. Akala ko kung anong sasabihin, wala naman pala. Binanggit niya lang sa akin na linisin ko raw yung k warto ko. Oo na lang ako ng oo. Hindi man lang niya napansin na may problema. Nung pumasok ako kinabukasan sa school, diniretso ko na lang yung tingin ko. Ta ma si Jon, bakit ba ako makikialam sa sinasabi ng iba eh samantalang alam ko nam an yung totoo? Yun naman yung mahalaga 'di ba? Isa pa, marami ring sumusuporta s a likod ko, tama na yun para maging masaya ako. Pumunta ako doon sa locker ko, saglit lang, may dumandal doon kaya nagulat ako. "Ok, you win." huh? Ano na naman 'to?

"I'm sorry?" sabi ko na lang sa kanya. "Anong meron Mix?" "I think you know what I'm talking about. And don't call me Mix."

Napapagod na ko!!!! "Look, sorry. Hindi ako nagsisimula ng away." mahinahon na yung pagkakasabi niy a, "Gusto ko lang... makipag shake hands. Sorry nga pala sa behavior ko kahapon. Gusto ko man sabihin sa 'yo ng buong-buo, pero ayoko." Ini-stretch niya yung kamay niya. Hindi ko alam para saan yun. "As much as I wanted to take that hand, hindi ko alam kung para saan." "Just take it. Sige ka, aawayin din kita kapag hindi ka nakipag-shake hands." Nung makikipagkamay na ako sa kanya, bigla na lang niya ako niyakap. Kakaiba na man... "I knew it!" sabi niya sa akin at tinatapik niya yung likod ko, "Well, gusto ko lang itanong... anong plano mo?" "Plano? Anong plano? I'm really lost.." alam kong confused na yung mukha ko nun . "Sus, ikaw talaga! Parehas kayo! Magkaibang paraan nga lang yung mga pag-deny n iyo. Hindi bale, ako na lang ang bahala doon!" Nag-wave siya ng bye sa akin. What was that thing all about? Nung una akala ko aawayin niya ako, then gusto niyang makipag shake hands tapos nauwi na lang sa p agyakap niya sa akin... ngayon naman tinatanong niya ako sa plano ng para saan?? ? How weird... Dumaan ako sa corridor nun. Kagaya nung normal dati, ang dami na namang bumabat i sa akin. Why is it suddenly, everyone seems nice? Parang hindi nangyari yung kahapon ah. Am I missing anything? I doubt it... Oh well, nakatingin sila sa akin probably because I'm wearing shorts. Is it? Su ot ko kasi yung new shorts ng PE class. Pwede naman itong gamitin since practice lang naman kami mamaya. Pumasok na ako sa classroom nun, naupo sa desk ko, at nag-ayos ng buhok dahil w ala na akong time kanina sa bahay. Wala nga akong kausap nun, pero saglit lang d in, may tumabi na sa akin. "Oh. My. God." sabi niya sa akin. "What?!" sabi ko kay Sheena dahil parang nagulat siya sa akin. "Kaya naman pala usap-usapan na naman si Iyah nicole Scott dahil tingnan mo nga naman..." winave niya yung kamay niya from head-to-toe, "Pretty!" "What's wrong?" "Nothing's wrong with it. I said, you're pretty." sabi niya sa akin tapos tumab i siya, "Sorry kung papaalala ko ha, pero yung kahapon na umalis kayo ni Jon? Da ming bumaliktad nasa side niyo naman. Gulo no? Anyways, I can't believe you girl ! Are you actually trying to be pretty or what?"

Natapos naman na ako mag-ayos ng buhok ko. "Ano bang sinasabi mo? Suot ko ito dahil practice mamaya. Sabi, wear something comfortable. PE uniform naman 'to. It's the new one, bakit ngayon lang ba nila n akita 'to? Isa pa, I'm not trying to be pretty... my eyes are still sore." "Yeah right. Look at that! Ang cute nga anklet mo... at may toe ring ka pa! It' s blue!" hinawakan niya yung legs ko tapos tinignan niya yung anklet ko. "Magpapalit din naman ako ng rubber shoes eh." Tinignan niya ako ng nakakaloko. Tinaasan ko nga ng kilay. "Ano na naman ibig sabihin ng tingin na yan?" "No wonder your stepbrother, Double B, will kill for you." Tinawanan ko naman siya. OA naman. Si Jon? "Oo kaya! Kung nakita mo lang siya sa corridor kanina nung dumaan ka!" "Nandun siya?" hindi ko yata siya nakita. "Opo. Nasa isang classroom siya nakikialam ng gitara. Tapos dumaan ka kaya pala may batian na naman na nangyari sa corridor," naging seryoso naman siya, "Nakit a mo sana siya. Hindi nagsalita, pero parang gustong suntukin yung mga lalaki do on. Lalo na si Arnold.." "Arnold?" "Basta isa sa section 5. Katabi niya kasi si Double B. Sabi ba naman, 'Dude! I swear, your sister's really HO-' " tumawa siya, ang galing manggaya ah. "Hindi p a niya tapos yung sasabihin niya, tinapik siya ni Double B sa dibdib. Masakit ya ta napahawak siya eh! Sinabihan siya ni Jon ng.. 'Don't you dare finish that sen tence.' Tapos yun, umalis na si Double B." Naimagine ko naman yung sinasabi niya. Magpapalit na nga lang ako. Kung titigna n lang din naman ako dahil dito, ayoko na pala. Isa pa, yung ibang girls din nam an kaparehas kong naka-short, bakit hindi nila tignan? Asar! Nagulat na lang ako nung bumukas ng malakas yung pinto. Buti na lang konti yung tao. Si Jon pala. Tumayo sa harapan ko. "Your wearing that?" sabi niya sa akin tinuro niya yung short ko. "THERE'S NO W AY!" gusto kong mapanganga sa kanya sa sobrang gulat ko. Natahimik din si Sheena. Hindi naman galit si Jon alam ko, pero seryoso siya. S a ibang tao siguro iisipin nila na galit siya. Teka, paano ko nalaman na hindi siya galit? "I think it's cute." "Hindi naman ako against sa pagsuot niya ng short. But hey, those guys back the re... baka hindi ako makapagpigil!" "Ok! Chill out! I'm changing! OA ka masyado!" ngumiti ako pero hindi masyado. " May jogging pants yata ako sa locker ko sa PE." Tumayo na ako doon sa upuan ko. Magpapalit na nga lang ako. Dinala ko yung whit

e shirt ko na kanina ko pa dala-dala. Sumunod naman si Jon sa akin. "What are you doing?" "I'm.. uh.. what do you think I'm doing?!?" sabi niya sa akin pero kakaiba na y ung expression ng mukha niya. "Magpapalit ako kasunod ka?" "Sinabi ko bang sasama ako hanggang sa loob? Sa labas ako mag-stay syempre!" Makikipagtalo pa sana ako... pero baka hindi ako manalo. "Teka--" humarap uli ako sa kanya. "GO.." tinuro niya yung pinto. "Pero--" "JUST GO!" humarap na talaga ako sa pinto pero umikot uli ako. "Saglit--" "Don't make me do something you wouldn't like.." "Sasabihin ko lang na naiwan ko yung bag ko.." sabi ko sa kanya kaya napatigil din siya. Tumakbo siya at inabot niya sa akin. "Thank you!" Ang kulit nito! Ayaw kasi ako patapusin eh. Natawa rin siya, kaya dumeretso na ako doon sa paglalakad ko. Ayoko sana ng ganito, para akong may buntot. Pero unti-unti ko ring nalaman kun g bakit niya ginawa yun... Hindi naman lahat, but alot of guys are staring at me. O baka naman si Jon? Hmm m... Nagalit yata kaya para akong aatakihin sa puso nung sumigaw siya.. "Get your eyes off her!!!" locker room.. nasaan ka na?!?

***33*** Sa lahat naman ng pwedeng kumandidato sa pagka-maarte, super protective, at sye mpre.. medyo, SWEET? Si Jon na siguro ang panalo. Makakabuti nga siguro kung mag papalit na nga lang ako, mukhang mainit na naman ang ulo eh ang aga-aga.

Nakarating din naman kami sa locker room. Gusto ko nga ring pagsabihan ito eh. Pasaway na masyado. Pero syempre, gagawin kong pabiro at baka masigawan ako. "Aba, pwede ka na sa Oscar's!" napaisip naman ako, "Tama ba? Mali yata. Ahh.. b asta awarding ng drama!" "Magpalit ka na.." tinuro niya yung pintuan. "Bakit ba galit ka? Kung tutuusin school-related itong suot ko. Tingnan mo nga yung mga yun.." tinuro ko yung mga babae na naka-shorts din, "Parehas lang kami ng suot pero kapag ako.." Nakatingin pa rin ako doon sa mga babae. Tuluy-tuloy pa rin ako sa pagsasalita. "Kung tutuusin, may napapansin na ako sa school na ito eh. Bakit kadalasan, hin di naman lagi, yung mga bagay-bagay na may kinalaman sa akin... big deal. I... I don't see the point. Kagaya ngayon, we're wearing the same stuff but they are l ooking at me as if I'm an alien or something..." diretso pa rin yung tingin ko. Dumaan yung mga babae sa harapan namin kaya napasunod yung tingin ko pakanan. "Kasi iba... iba..." naka-side view na ako nun. "Ka." Napatingin naman ako sa kanya. Napansin ko na nakatingin siya sa akin. "Ano?!?" Inayos naman niya yung pagkakatayo niya. "Pumasok ka na nga! Magpalit ka na. Ngayon... na." Pumasok na ako sa loob para magpalit. Maganda rin naman pala talaga kapag may b aun-baon kang extra na damit. Nakakatulong din naman pala kapag kailangan mo. Pagkalabas na pagkalabas ko na tipong medyo magulo pa yung buhok ko at inaayos ko pa, nakatayo doon si Jon sa labas at nakataas yung isang paa. "Tara na po." Tinignan lang niya ako, gumawa uli ng box sa kamay niya na para bang inoobserba han ako, tapos sinabing.. "You look terrible." "Thank you!" "Anytime!" *** Panay practice na naman ang ginawa namin nung araw na iyon. Sa katunayan, hindi ko alam kung may natututunan pa ba ako nito eh. Lagi na lang kasi akong wala sa klase. Sa katunayan, Friday na ngayon. Dito matutulog si Jon sa bahay namin dahil sina bi ng Dad niya. Kahapon pa siya nandito, at hindi man lang kami nag-uusap na dal awa. Siguro oo kapag kakain, pero paisa-isa lang yung mga sagot namin. For the nth time this week, pinagalitan ako ni Mommy. Nung isang araw dahil ila ng beses na raw niya akong pinagsabihan na ayusin yung kwarto ko, maayos naman! Yung mga damit nga lang na iba sa closet eh wala na sa hanger... but other than

that... it looks, fine. Sumunod naman na pinagalitan niya ako dahil hindi ko na raw sinusunod yung utos niya. Sabi niya sa akin huwag daw akong magpapagabi, ginabi ako dahil nagpunta ako kina-Sheena. Ok, I messed up. Nakalimutan ko kasing magpaalam. Nung second d ay na nangyari, inulit ko pa uli. Hindi ka na nadala Iyah. Ngayong gabi na ito, dahil daw wala na akong responsibility sa bahay. Hello? Mo m, hindi magandang habbit yang pagsermon mo sa akin! Hindi na raw ako natuto. Si nabi ko nga meron din naman akong nagagawa para sa sarili ko, at least I know ho w to keep my bags and purses... clean! Lumabas na ako ng kwarto ko. Medyo gabi na rin kasi. Naka-Pj's na ako nun at na isipan kong gumamit ng banyo. Este, hindi ko pala naisipan. Sinasabi pala ng uri nary bladder ko na.. I have to go. Papasok pa lang ako doon sa banyo na tipong nagkakamot pa ako ng ulo ko, bumuka s naman yung pinto sa kabilang kwarto. Nakita ko yung kama niya. "Psst!" Nagkunot-noo naman ako. "Ano?" "Tara nga dito.. may sasabihin ako sa 'yo." nagdadadalwang isip naman akong lum apit. Kailangan ko na talagang gumamit ng banyo dahil naiihi na talaga ako. Pero mabi lis naman siguro yung sasabihin niya kaya, lumapit na ako. "Ano?!?" "Ang hilig mo yata sa 'Ano' ngayon." ngumiti siya sa akin, "Free ba ang social calendar mo next Friday?" Napaisip naman ako. Social Calendar? Wala nga ako nun eh! "Siguro.. ewan." "Huwag kang magpa-plano next Friday night." "Bakit naman?!?" at siya pa ang nagsabi na huwag akong magplano!!! "Huwag ka nang magtanong, gawin mo na lang." "OK." sabi ko naman. Tumalikod naman ako para bumalik na sa banyo. Naiihi na talaga ako. Hahawakan k o pa lang sana yung doorknob eh bigla naman siyang tumalon sa kama niya at inuna han ako sa banyo. "Hey! Ano ba! Nauna ako eh! Kailangan ko na talaga!" asar na yun! "Well, saglit lang ako!" "Saglit lang din ako. Naiihi na talaga ako!"

Gusto ko sanag tumakbo sa bathroom sa baba, kaya lang ganun din at malayu-layo at bababa pa ako ng hagdan. Maghihintay na lang ako dito sa siraulong 'to. Nakak ainis. Tinignan ko yung kwarto niya. Bukas kasi eh. Walang masyadong gamit doon maliba n na lang yung bag na dala-dala niya dahil sa damit niya. Malinis pa rin dito. P ara ngang walang tao eh. Napansin ko rin yung ipod niya sa side table at katabi nun eh.. may libro. Si Jon... nagbabasa ng libro? Mala-Romance novel to horror stuff, hindi ko yata siya maimagine. Umupo naman ako doon sa dulo ng kama niya at kinuha ko yung libro. May plain bl ue cover sa harapan kaya hindi ko alam kung ano yung title nung libro. May nakai pit pang papel sa bandang gitna, kaya alam kong nandun na siya. Sinubukan ko nam ang basahin. ...and extended families are normal these days. In some cases, there are confli cts concerning stepfamilies. They will probably have some boundaries with each o ther, parent to stepchildren or even stepchildren to biological children. Ano 'to? About, stepfamilies? Weird. Binuksan-buksan ko pa yung pages at ini-scan ko yung table of contents. Yung il ang mga parts doon eh naka-highlight. Steepteen isuues............................................................... ............49 Binuksan ko naman yung page na yun. At syempre, ang daming nakalagay. There's something about attitude problems. Nagkakaroon daw ng competition or so metimes, nagiging awkward sa isa't isa lalo na kung teenagers daw ang ba-unite b y marriage. Pero, merong isang part doon na nakuha yung attention ko.

Stepsibling relationships, considered immoral?Since there are cases that stepsi blings, e.g. those who have the same age or very little age gaps have 90% possib ility to be romantically attracted to each other. Others might argue that it is considered immoral, or is it? Some people applies the rule of Biological Family Relationship to Stepsibling R elationship. 'Never-ever, as much as possible, be romantically involved, to your parents, brothers, sisters, cousins, uncles, aunts or any person who have blood -relation to you'. We can't marry them, surely because, there are risks concerni ng it. Those who have married a blood-relative and have children with them merel y results to a child who have mental disorder or by any means, have any disabili ties physically and emotionally. Is it possible for stepsiblings to get married? The big answer is YES. They con sidered it immoral due to the fact that they are family. But, let's look on the other side, they are not blood-related at all. They do not share particular DNA and genes. They became attracted to each other because they feel emotions more t han they could think of. Most cases of stepsibling relationships happened becaus e they did not grew up together, and not on the same roof for quite sometime.

Half-siblings can't marry each other since they share the same genes, like from the mother side or father side. Stepsiblings can. Hindi ko pa natatapos basahin yung nakasulat doon, may umagaw ng libro sa kamay ko. Nakatingin siya sa akin na para bang gulat na gulat. Hindi naman ako makapa gsalita. Finally, dahil walang kumikilos sa amin, naisipang kong maglakad palabas. Nung nasa pinto na ako.. "You're.. reading that?" "Uhmm.. yeah. It's actually.. my friend's... sa sports curriculum. They have th is research, and he... just go to sleep." "Ok." saka ko naalala na naiihi nga pala ako. This is awkward. "Sa susunod nga huwag kang mauuna sa akin sa banyo! Nakakainis ka!" Tumakbo naman ako doon sa banyo. Nung lumabas ako, sarado na yung pinto niya. I can't believe it. He's reading that?!? Bakit... bakit meron siya nun? Is ther e something I ought to know? Or probably I already know it... but didn't seem to notice it because.. I'm living in denial?

***34*** Grabe, nagulat talaga ako sa natuklasan ko kagabi. I can't believe it! Nagpapal usot pa siya na sa kaibigan niya yun.. bakit hindi pa niya sa akin aminin na... He's reading! Alam ko hindi bagay pero... he's reading! Ok, I'm only messing up with myself. Nagulat ako kasi eryoso niyang binabasa yun, why would he be interested t stepfamilies? Dahil ba sa curious siya kung ano yung towards it o baka naman dahil talagang nakakapanibago instant family. Or Could it be.. me? Nah. As if naman babasahin niya yun para sa akin. The book in general is about stepfamilies, not stepsibling relationship. Nagkataon lang siguro na nabasa ko y ung part na yun. kung saka-sakali man in reading something statistical point of lang din sa kanya na na s abou view may

Abnormal naman kasi. Pero kung iisipin, it's not immoral at all! From the very first day na nakita ko siya at hindi ko pa alam na siya yung magiging stepbro ko , I was kinda' attracted to him na naiinis. Naiinis dahil tinawag niya ako rich kid isama mo pa yung dahilan na nasa sahig ako nun at natapon yung gamit ko. As for the kinda' attracted part, never mind. From that very first day, did I s ay, cute? Guwapo? I can't remember. Arrggghhh! Ano ba ko?? Mabuti na lang talaga wala na siya sa bahay ngayon at umuwi na yata sa apartment niya. Akalain mo yun ! Hindi pa ako gising umalis na? Eh bakit ka naman naiinis dun kung gusto niyang umalis? Gusto ko bang mag-bye? Eeew! Corny! Si Jon? Kay Jon magkakagusto ako? Ako? Si Iyah Nicole? You tell me ... me, myself, and I? HECK.... "IYAH ANO BA KANINA PA KITA KINAKAUSAP!!!" sinigawan ako ni Mommy kaya natapon ko yung kinakain kong cereals sa carpet. "YES! OO na! Inaamin ko na!" "Anong yes? anong oo? Anong sinasabi mo?" Nagulat din ako sa sinabi ko. Hindi naman para kay Mommy yun. Supposed to be, i nside thought ko yun. "Yes... Uhmm.. oo inaamin ko na... wala ako sa sarili ko.." ngumiti ako pero pa meke lang, "You were saying Mom?" "Kanina pa kita tinatanong kung nalinis mo na yung kwarto mo." "Uhmm.. it's clean. Nothing's wrong with it." sabi ko naman tapos nabasa ako nu ng gatas sa carpet. "Iyah, umiiral na naman yang pagka-tamad mo at hindi mo na ako sinusunod." sabi niya sa akin kaya nawala yung ngiti ko,"You're grounded." "I am?!? Mom? You can't!" sabi ko naman sa kanya. Ganito talaga ako. "Ganito la ng yun eh, konting scrub-scrub lang yan ok na 'di ba?" "I can because I said so." sabi ba naman sa akin, ito lang talaga advantage kap ag magulang ka, "Konting scrub-scrub lang din ng attitude mo. 4 weeks." "1 week." sabi ko naman. "2 weeks." "1 week mom!" "You want to make it 3?" "Two weeks indeed!" nag-chicken joy naman ako sa daliri ko. Umalis naman na siya. I'm grounded. That means, walang gala after school. Uuwi, gagawin yung homework , and that includes no phone and no TV. How boring is that?

I can't believe it. Kailan ba ako huling na-grounded? Oh yeah.. about 4 months ago... *** "Ang KJ mo naman eh! Nakabili na kami ng tickets!" "I told you I can't. I'm grounded for two weeks." "Two weeks? Ano na naman bang ginawa mo at napuno na naman yang Mommy mo?" sabi ni Sheena sa akin. "Well.. marami siguro. Napuno na nga 'di ba?" Sumandal ako doon sa upuan ko. Three days pa lang akong ganito, boring na borin g na ako. Si Jon hindi mo malaman kung ilang katawan meron. Practice naman ng so ccer ngayon ang ginagawa niya. Malapit na kasi yung season eh. Natapos na kami s a practice ng Dance para sa search. Pahinga-pahinga na lang kami at mag-ready ng mga gowns. Kinalabit naman ako ni Sheena sa balikat ko at tinuro yung nasa labas. Si Micha ela tinatawag ako lumabas. Tumayo naman ako at lumapit sa pinto. "Free ka ba tomorrow hanggang Friday?" "Well, yeah. Pero hindi naman ako pwedeng umalis ng bahay. My mom's mad at me, and I'm grounded." sabi ko naman at sumimangot ako. "Ooh.. I can be your company! Since, doon din naman gagawin." "Gagawin ang alin?" Nag-alarm naman na nun. Hindi ko pa natatapos yung itatanong ko, tumakbo na siy a dahil baka ma-late siya sa klase niya. Ang alin daw? "Hey Michaela! Would you mind telling me what's going on?!?" "You don't know? Sasabihin ko na lang... later!" tumakbo na siya ng tuluyan. Hindi naman ako mapakali kung ano yung meron na sasabihin ni Michaela kaya nama n hindi ako makapag-concentrate sa klase namin. Nung uwian naman na, pumunta lang ako sa locker ko. Inikot ko nga yung paningin ko kung sakaling makita ko si Michaela. Wala talaga. Kailangan ko pa man din um uwi ng maaga dahil papagalitan ako ni Mommy. Isasara ko na yung locker ko, saka ko lang napansin na may nakadikit pala doon sa labas. Kanina kasi wala ako sa sarili ko. Another letter from no one... I guessed. Lagi naman ako nakakatanggap ng mga lo ve letters chuvaness na yan. Yung iba doon, hindi ko na nababasa, naitatapon ko na lang. Pero yung iba syempre, pinagtiyagaan kong basahin. Nilagay ko na lang sa bag ko yung letter. Iyah lang kasi ang nakalagay sa labas . Tumakbo na ako palabas, sumakay ng jeep.. at umuwi ng bahay.

Humiga lang ako at nagmuni-muni. Tumingin na lang din ako sa bintana. I am out of the beat. Hindi ko alam nangyayari sa social life ko.. kung meron man. Buti pa yung pusa eh, may kaaway na aso. Ako wala man lang kausap. Tinignan ko uli yung letter na nakuha ko. Saradong-sarado pa. Boring na nga ara w ko, boring pa yung kulay... white na may design na red sa gilid. Siguro naman ito yung mukhang nerd na mahilig sumulat sa akin sa locker ko. Eee ww. Hindi ko na nga binabasa mga sulat nun eh. Kaya ako... nilagay ko sa bin. Shoot! Galing ko ah.. Pero sabi nga nila, letter from no one or not.. you should still read it. But I didn't. And I was wrong...

***35*** Pagkagising ko kinabukasan, yung sulat na naman ang bumungad sa akin. As usual, hindi ko pinansin. Nag-ready na ako papunta ng school, tumingin sa salamin, at syempre feeling sorry for myself dahil yung arrangement ko ngayon eh boring tala ga. Maaga naman akong nakarating sa school, at sinalubong na naman ako ni Sheena at Vina. "Ano, hindi ka na ba talaga sasama? Kasi kung magbago yung isip mo, may extra t icket pa sa concert mamaya. Kung hindi, ipamimigay ko na lang.." pinakita niya s a akin yung ticket. "Hindi talaga pwede eh. Kung hindi lang talaga ako grounded, gustung-gusto ko r in naman. Isa pa, naka-oo na ako kay Michaela na sasamahan daw niya ako sa bahay for.. something." "Para saan?" na-curious naman din si Vina. "Ewan ko ba. Nakita niyo ba siya?" "Hindi no. Isa pa, 'di kami close."

Dahil nga walang kwenta yung mga nangyayari sa akin nitong mga huling araw, umu po na lang yata ako maghapon sa classroom. Pati nga yung breaktime at lunch eh n agpabili pa ako ng pagkain. Ang tagal ko na ring 'di nakikita si Jon. Hindi pa rin siya pumapasok sa klase namin dahil tuloy pa rin siguro yung practice nila. Nakakainggit din naman yung mga may cellphone na tumatambay pa sa harapan ko para pag-usapan yung text ng is a't isa. Kaya ako naman, sinigawan ko sila ng: 'Not helping at all!' dahil namim iss ko na talaga yung phone ko. Umuwi nanaman ako ng maaga dahil ayokong pagalitan ako ni Mommy. Kabubukas ko p a lang ng pinto eh may bumati naman sa akin. "Iyah! Mabuti naman nakauwi ka na!" todo ngiti pa siya sa akin. May mga hawak siyang crepe paper na iba't iba ang kulay. Michaela? "Ok, tell me something I don't know," binaba ko yung bag ko at tumingin ako kay Mommy. Si Richard kasi wala pa eh."Anong meron?" Binaba ni Michaela yung crepe paper at humawak naman sa dalawang balikat ko. "Sa katunayan, birthday ni Jon bukas." WHAT?! "SHUT UP!" nagulat lang talaga ako sa sinabi niya. "Iyah!" tinig nan ako ng masama ni Mommy. "Sorry Mom, nabigla lang ako," humarap uli ako kay Michaela. "It's just that, n o one told me. So, this is what the mystery is all about?" "Yeah. We're planning a surprise party for him." I can't believe it. Wala man lang akong regalo sa kanya! "Wala akong regalo sa kanya" tumingin ako kay Mommy at nagbakasakasakali na pum ayag. "No way Iyah.." sinabi niya nung nakuha niya yung message ng tingin ko, "Ground ed ka, and mag-stay na ganun yun. You are not to leave this house 'til after nex t week." "But Mom! Lahat kayo ready tapos ako... wala!" sabi ko naman at umupo ako doon sa sofa. Bakit ba gustung-gusto ko siya ibili ng gift? "Sinabi na sa akin ni Richard na hindi naman talaga into material things si Jon , bihira nga lang daw magpabili yun. Usually sa allowance niya." "Don't worry Iyah! Kaya nga meron tayong surprise party eh. Kinausap ko si Jon kanina sa practice niya, sobrang busy nga siya eh, at sinabi ko sa kanya na you asked me to tell him ba pumunta siya sa bahay niyo bukas. Importante lang."nagta taka naman ako. Paano naman makakatulong sa akin yun? "Paano makakatulong sa akin yun? Saka anong dahilan ko para pumunta siya? Do yo u think he will buy such a thing?" "That's the point! Magtataka siya kung ano ba yung importanteng kailangan mo at

pupunta siya dito. May regalo ka na rin dahil iisipin niya na ikaw yung nag-org anize ng party. Kaya kapag dumating siya, Let the party begin!" Tumingin lang ako sa kanya nun. Iba rin ang takbo ng utak nito eh no. It's an o k plan. But, why do I have this feeling that this not a good idea? Michaela, san a lang effective 'to! *** Sumakit yung ulo ko kina Sheena at Vina kakatili sa concert na pupuntahan nila mamayang gabi. Paanong hindi eh seconds lang yata ang pagitan ng pagtili nila. S abi ko nga eh i-save nila yung boses nila para mamaya. Nung nakasalubong ko si Michaela sa corridor, sinabi niya sa akin na all-set na raw para sa party. Ewan ko ba kung bakit ang saya-saya niya. Isa pa, siya ang n agplano nung surprise party pero ang iisipin ni Jon eh ako ang may gawa. Hindi b a niya gusto na siya ang mabigyan ng credit? Bago pa ako umuwi nun, dumaan na namana ko sa locker ko. Alam niyo na, daily ag enda. May nakadikit na naman sa pinto ng locker ko. This time, hindi na letter n a tipong nakasobre pa. Simpleng note na lang. O siya, mabasa na nga. Note lang p ala eh. Kanino na naman kaya galing 'to? Rich Kid, (Wow! I wonder who???) Kung ano na naman yung sasabihin mo at pinapapunta mo pa ako sa bahay niyo, san a tinawagan mo na lang ako. What's the matter with your phone? Tinatawagan kita kagabi pa, nakapatay yata. Anyways, see ya' later Tinignan ko yung likod ng note kung may nakasulat man lang na Jon, From Jon, or Simply Me! (Corny!) Nainis lang ako lalo. Paano ko siya tatawagan eh wala akong phone. Busy naman s iya sa practice niya at ayokong pumunta dun no! Field na tipong lumilipad yung b ola at pana guys? Nevah! Isa pa, ayokong mag-stay ng matagal sa school at ayokon g humaba ang parusa ko kay Mommy. Pagdating ko sa bahay, past-5 na, nag-ready lang ako at nagpalit ng dress. Si M ichaela eh dumating naman sa bahay at bihis na bihis na. Umakyat pa nga siya sa kwarto ko at tinulungan ako mag-ayos. "Gusto kong makita yung expression ng mukha ni Jon!" "Tingin mo ok lang?" "Oo naman no! 'Haven't you noticed na nitong mga huling araw eh over protective siya sa 'yo? It means, importante ka sa kanya." Of course I'm his sister! "Ano mang practice meron siya, makakahanap siya ng time para pumunta dito." Bumaba na ako nun. Kami-kami lang naman ang magce-celebrate. Yung mga close kay Jon. Si Richard at Mommy, Michaela, at ako. Naupo kami doon sa sofa at naghihintay sa pagdating ni Jon. Konti lang naman yu ng pagkain namin. May spaghetti, cake, ice-cream, at ewan ko na yung iba dahil h indi naman ako kasamang nagluto.

Medyo naiinip na ako nun at wala pa rin. Almost 6 o' clock na nung naisipan kon g tumayo at kunin yung remote. Binaba ko rin dahil naisip ko na grounded nga pal a ako at bawal ang tv. Darating kaya siya? I mean, sabi nga ni Michaela, darating siya dito dahil impo rtante daw ako sa kanya. What if wala man lang siyang pakialam kung ano man yung sasabihin ko kunwari at hindi siya dumating? Sino ba ako para pagkaabalahan niy a? Nagsimula na akong kabahan nun. Pare-parehas na kaming naiinip nun dahil 7 na n un. Ang sinabi ni Michaela sa kanya, after school. As much as possible, kanina p a siya nandito. It's just one thing or another. Kung importante nga ako, nandito na siya kanina pa. But then, anong oras na? I should have known he doesn't care. Tumayo ako sa sofa at pare-parehas silang tumingin sa akin. "He's not coming." sabi ko na lang, "7:10 na, hindi na siya darating. Siguro da pat kumain na tayo." "Siguro naman darating siya.." sabi ni Michaela para pagaanin pa yung loob ko. "Michaela, hindi mo naman dapat i-comfort ako eh. Kung tutuusin, yung whole ide a eh ikaw. Dapat ako yung nagko-comfort sa 'yo." Iba naman yung sinagot niya sa akin. "Hindi, huwag ako. Syempre iniisip ni Jon ikaw yung may kailangan sa kanya. Isa pa, sinabi ko importante yung sasabihin mo, pero mukhang wala siyang pakialam s o dapat ako ang nagko-comfort sa 'yo." She made me feel bad. Honestly. Dahil nga walang sign na darating si Jon, hindi man lang tumawag o ano, kumian na lang kaming apat. Nasayang nga lang yung mga preparation. Sinabi ni Mommy na siya na raw ang magliligpit. Ilalagay na lang daw niya sa di shwasher. Papaakyat na sana ako nun sa taas para magpalit ng pantulog eh nagpaal am na si Michaela sa amin. Ngumiti lang ako pero alam kong pilit lang yun. Hindi ko yata gustong ngumiti. Mabilis din naman akong nakapagpalit. Humiga ako doon sa kama ko. This party pr oves he doesn't care! Alam ko namang ugali na ni Jon yun, pero bakit parang nasa saktan ako? Sinabi ni Michaela na importante yung sasabihin ko, pero hindi pa ri n siya nagpakita. He didn't even bother to call. Bago ako matulog nun, nahawakan ko yung unan ko. Nabasa na pala. Pagkatapos nun , natulog na ako. Tama si Michaela, I should've had felt sorry for myself. Nakat ulog ako ng lumuluha. Ayoko kasing iparinig kina-Mommy. It was an uneasy sleep. Hindi ko alam pero feeling ko eh 30 minutes pa lang akong nakakatulog eh tumata ma na yung sinag ng araw sa mata ko. Inaantok-antok pa ako nun. Sabado naman kay a hindi ko kailangang gumising ng maaga. Nag-sideways naman ako at yung bin na naman yung nakita ko. Bakit ba lagi ko na lang nakikita yung sulat na yun? Kung hindi lang 'to inanimate object iniisip k o na it's trying to tell me something... READ ME. Tumayo ako sa pagkakahiga ako at naisipan kong basahin na nga. Alam kong masama

pa ang lagay ko dahil sa nangyari kagabi at kung yung nerd na naman ito.. lalo lang lalala. Wala talaga nakalagay sa labas kundi pangalan ko. Sinira ko na lang yung gilid dahil ang hirap buksan. May kulay green na papel doon na may maikli lang na naka sulat. Akala ko pa naman letter 'to. Remember last week I asked you not to make plans this Friday? 6 o' clock p.m., sa school gate after ng practice ko, hihintayin kita. Bumilis yung tibok ng puso ko nun. Tinignan ko yung pinakababa kahit parang may hinala na ako kung sino. Pero tinignan ko pa rin. OH MY GOD... JON!

***36*** I can't believe it. I blew everything! Umiyak ako kagabi thinking na hindi siya pumunta dahil wala siyang pakialam. Pero hindi siya pumunta dahil... naghintay siya? Now I remember, sinabihan nga pala niya ako last week na huwag akong magpl ano nitong Friday. Hindi ko naman na naitanong... pero ngayon alam ko na kung pa ra saan. Birthday niya. Bakit ba hindi ko binasa yung sulat na yun? Kasalanan ko na nga. Pero kahit nam an malaman ko yung tungkol doon, grounded naman ako. Bumaba ako ng kwarto ko kahit na naka-PJ's pa lang ako. Nandun na si Mommy sa b aba at nagre-ready ng coffee nila. "Mom, can I use the phone?" yun kaagad ang unang tanong ko sa kanya. Tinignan niya lang ako. "No." "Mom please! It's an emergency! Kahit na habaan mo pa ng isa pang linggo yung p arusa ko.. just let me use the phone!"tumingin ako sa kanya ng seryosong-seryoso , sana naman pumayag siya.

"Mukhang kailangan mo talaga. Sige, gamitin mo na yung landline." pumunta naman ako doon sa landline namin. Kaya lang.. "Saulo mo ba yung number ni Jon?" "Bakit mo naman siya tatawagan?" napaisip naman si Mommy, "Tignan mo diyan sa a ddress book natin, nakalagay diyan yung number niya." Binuklat ko naman ng mabilis yung address book na nakalapag doon. Jon.. nasaan na ba yung pangalan niya? Nakita ko rin naman kaagad. At syempre, dinial ko rin naman. Nagri-ring yung phone niya pero walang sumasagot. Saglit lang, operator na yung nagsasalita. Inulit ko uli, panay lang ang ring. Please Jon.. sagutin mo... Parang narinig niya yung sinabi ko dahil pababa pa lang ako, sinagot na niya. "WHAT?!?" yan ang unang sagot niya at ang sound eh naiinis pa. "If it's you Dad , ang aga-aga." Hindi naman ako makapagsalita nun. "Actually.. it's--" hindi ko pa natatapos yung sasabihin ko binaba na niya. Tin ignan ko yung phone.. "ME." Sinubukan ko uling tawagan. Binabaan niya ako? Galit nga siya sa akin. Pero thi s time, answering machine na ang narinig ko. 'Hi, this is Jon. Please leave your message after the beep.' tapos tumunog nama n. "Jon, I need to talk to you. I can't explain everything on the phone. Please, l et me explain." tapos dinagdag ko sa dulo, "I'm so sorry." Sinubukan ko uling tawagan, wala talaga. Alam ko kasalanan ko, pero 'di ba pwedeng hayaan niya akong mag-explain??? *** Hindi ako makatulog nung sumunod na araw. Pero syempre, sinubukan ko pa rin. An g hirap pala kapag alam mong may galit sa 'yo. Lalo pa kung mahalaga sa 'yo yun tao na yun. Cancelled yung Dance this week. Dapat kasi sa Thursday na yun kaya lang hindi m akadarating yung special guest 'kuno' kaya na-move na nect week. Wala pa rin si Jon sa klase namin, at sinubukan ko siyang hanapin sa soccer field. Nandun siya sa gitna at sumisipa ng bola. Kagaya nung dati, kilala ko na naman yung tingin n a yun. Ginawa na niya yun kay Brenan. Nagtakbuhan yung ibang ka-team nila. Gusto ko sanang lumapit, pero hindi pwede. 'Bro, tama na! May problema ba? Dumudugo na yung kamay ni Hal! Ang lakas mo tal agang sumipa.' sabi nung isa sa kanya kaya lang, tinulak siya ni Jon at dumaan. Nakita naman niya ako nun, kaya lang... hindi niya ako pinansin at tumakbo siya kung saan. Alam kong iniiwasan niya ako. Hanggang ngayon kasi hindi ko pa siya nakakausap.

Sinubukan ko ngang tanungin si Richard, sinabi niya sa akin na ganun daw talaga yung anak niya. At yung sa birthday party niya na hindi niya pinuntahan, mataga l na daw niyang alam na baka hindi siya pumunta. Bata pa raw kasi si Jon hindi n a daw siya mahilig mag-celebrate ng birthday niya kasama siya o yung Mommy niya. Usually, mas gusto niyang mag-isa siya o kasama ng mga kaibigan niya. Nakasalubong ko naman si Michaela sa corridor. Pero katulad ni Jon, parang iwas din siya sa akin. Parang nung Friday lang ok kami, ngayon naman galit din yata siya sa akin. Napansin din ng mga classmate ko na lagi ako ng wala sa sarili ko. Sa katunayan , three consecutive quizzes na akong naka-2/10. "What's the matter with you?" Dahil kaibigan ko naman si Sheena, kinuwento ko sa kanya. Dumating naman si Vin a eh kalagitnaan na yung kwento ko, kaya inulit ko pa uli. Nakinig lang sila sa akin at hindi nagsalita, nung natapos ako saka sila nagbigay ng view nila. "That was awful nice of you. Akalain mong naghintay siya sa 'yo doon." "Pero grounded naman siya, kaya mabasa man niya yun before nung day... hindi ri n siya makakapunta." "Pero kahit papaano makakagawa siya ng paraan para ipaalam naman niya 'di ba?" sabi naman ni Sheena. "At ano namang drama ni Michaela at siya ang nag-organize ng party tapos ikaw yung may credit?" "I wish I knew.." sumandal naman ako doon sa desk ko. "Kausapin mo kaya si Double B! Mamayang breaktime. I-excuse mo siya sa captain. " ok naman yung suggestion ni Vina. "Hello? Earth to Vina!!! Si Double B kaya ang Captain ng soccer team." Nakapag-desisyon naman na ako. Kakausapin ko na siya mamaya. "Just tell him the truth. Saka good luck, alam mo naman yung ugali nun." Nag-nod naman ako sa kanya. Hindi ako mapakali nung sumunod na klase namin dahi l iniisip ko kung paano ko ba sisimulan yung explanation ko. Parang ang haba-hab a na hindi ko maintindihan. Isa pa kinakabahan ako, harapin kaya niya ako? Tuwi ng makikita ko na lang siya iniiwasan niya ako eh. Lalong bumilis yung tibok ng puso ko nung nag-alarm na ng breaktime. Hindi na a ko nagpakatagal-tagal pa at lumabas na ako kaagad. Tumakbo naman ako sa field na hindi ko naman gawain kaya hingal na hingal na ako doon kadarating ko pa lang. Malayo pa lang ako eh nakikita ko siya na nakaupo doon sa bench sa gilid at inaa yos yung medyas niya. Nagclose-fist ako at tinapik-tapik ko yung noo ko. Kaya mo yan Iyah. Lumapit naman ako sa kanya. Nakatalikod siya sa akin at hawak niya yung sapatos niya. "We're on practice, bawal ang istorbo." nagulat naman ako. Alam niyang ako yung nasa likod niya? "Pwede ba makinig ka muna?"

Tumayo na siya at humarap sa akin. "Bakit naman ako makikinig sa 'yo? Anong sasabihin mo, sorry? Wala naman nang m angyayari kung magso-sorry ka. Maibabalik ba yung oras?" tumalikod siya uli sa a kin. "Siguro nga dapat alam ko na wala kang pakialam kung may maghintay sa 'yo o wala." "Syempre mahalaga sa akin yun! 5 minutes lang kailangan ko. Maybe less." humint o siya sa paglalakad niya pero nakatalikod sa akin. Alam kong nakikinig siya. "T o be honest with you, nakalimutan ko talaga yung usapan natin. The day after na umalis ka sa bahay, Mom told me I'm grounded. Hanggang week na ito." "So you're telling me na grounded ka kaya hindi ka nakapunta. Big deal." "I'm not saying that at all! Pwede ba patapusin mo muna ako?" Hindi pa rin siya humaharap sa akin nun. Ni-hindi niya talaga kayag tumingin sa akin. "Nakuha ko yung message mo sa locker ko. Kaya lang inisip ko na baka galing na naman yun sa lalaki na kinaiinisan ko kaya hindi ko binasa. Tinapon ko pa nga ku ng tutuusin. Hindi ko naman alam na maling move pala yung ginawa ko."huminga ako ng malalim. "Then, the day before ng birthday mo, Michaela told me birthday mo nga daw kinabukasan. I panicked kasi wala akong regalo sa 'yo. Sinabi niya sa ak in na hindi na daw kailangan dahil nagplano siya ng surprise party at sinabi niy a sa 'yo na kailangan mong pumunta dahil may importante akong sasabihin... para nga hindi mo alam yung plano. Pero hindi ka dumating." "You're lying." yun na lang nasabi niya sa akin. Sa wakas humarap na din siya. "I'm not." yumuko na ako nun dahil hindi ko kayang tumingin sa kanya. Ayokong u miyak sa school. "I felt bad na hindi ka pumunta thinking na wala ka ring pakial am sa akin. Iniisip ko na hindi naman mahalaga sa 'yo kung ano yung sasabihin ko dahil yun yung sinabi ni Michaela." "But still, you didn't come. I waited for like..." natigilan din siya tapos nag sideways. "Hindi mo na gustong malaman." "You waited for like.." "12 hours." Napanganga naman ako sa kanya. 12 hours? "Are you kidding? Sana umuwi ka na nung napansin mong hindi na ako darating." "Almost-9 na nung maisipan kong umuwi dahil naisip ko na nga hindi ka darating. Kaya lang naalala ko na kapag naligo ka inaabot ng 2 horas kung minsan, kaya na ghintay pa rin ako.. inisip ko na-late ka lang. Nakatulog ako doon sa bench sa l abas... pagkagising ko 6:05 na ng umaga." iniwas niya yung tingin niya. "Bakit k o naman sasabihin sa iyo, anong malay ko kung wala kang pakialam hanggang sa pag kagising mo nung umaga." "Sino namang nakakaalam? Siguro nga nagulat din ako at tumakbo ako pababa para tumawag.." Tumingin na siya sa akin ngayon. He waited for me. "Oh my God. Hindi ko talaga alam. Hindi ko naman talaga binasa yung sulat. Saka iniisip ko na pupunta ka sa surprise party.."

"That was supposed to be a surprise party? You planned it?" gulat na gulat nama n siya sa akin. "No. I told you Michaela planned it. Pinalabas lang niya na ako yung gumawa par a pumunta ka." "Why would she do that?!?" pumunta siya doon sa gilid at sinipa ba naman yung p uno, "She knew I hate surprise parties." "You hate it?" this is weird.. "Yeah. Kaya nga hindi ako pumunta nun dahil alam kong imposibleng pinapapunta m o ako sa bahay niyo dahil alam kong mag usapan tayo. Nakaramdam na ako na may ku ng anong meron at baka plano ni Daddy, kaya hindi ako pumunta. Instead, naghinta y ako sa 'yo." "That's.. odd." Napapaisip naman ako. Nah, I don't think she can do it. Bakit naman? "I need to talk to her." Saglit lang din, may dumaan sa likod ko. "I'm here, hindi na kailangan." Tinignan siya ni Jon na para bang nalilito na hindi mo maintindihan. "What's up with you Michaela?" "Nothing." nakita kong umiiyak na siya nun. "Yeah, I planned the surprise party . Napansin ko kasi na mas nagiging close ka na sa kanya kaysa sa akin. Naalala k o na ayaw mo ng ganun, kaya sinabi ko sa na siya ang may gawa. Bakit? Para magal it ka sa kanya. Gusto ko magalit ka sa kanya. dahil... dahil nagseselos ako sa i nyo." yumuko siya nun, "Alam kong mali yun, kaya sorry sa inyo." "Bakit.. bakit ka naman magseselos sa amin?" nagulat din si Jon sa sinabi niya. "I realized I like you Jon. Kaya nga nung araw na sinabi nilang nag-kiss daw ka yo ni Iyah, I broke up with Larry." "What?!?" Nanahimik na ako nun. Hindi na ako makahinga. Now I know. Ako lang pala yung pa nggulo. Jon likes Michaela, now Michaela likes Jon. Ako na lang ang panira ng pi cture. Kung hindi kayang sabihin ni Jon, ako ang magsasabi para sa kanya. "Michaela, you don't need to be jealous of me. I'm his sister!" humawak ako sa balikat niya. "Jon likes you too. I'm happy for the both of you." ngumiti ako sa kanya. "Good luck." Tumalikod na ako nung tumingin ako kay Jon. Nakatingin siya kay Michaela.. tap os sa akin. "No wait." Hindi ko na siya hinintay nun. Tumakbo na ako.

Nung nakalayo na ako at napansin kong nakatayo sila parehas doon, nag-wave ako sa kanila. "Be happy.. bro." ***37*** Bago pa may sabihin si Jon, tumakbo na ako nun ng mabilis. Gustung-gusto ko nan g umiyak nun, pero alam kong hindi tama. Ayokong ipakita na nasasaktan ako, gust o kong malaman nila na masaya ako para sa kanila. Nung malapit na ako sa classroom namin, mabuti na lang eh nag-alarm na at alam kong time na rin. Pinipigilan ko yung sarili ko na huwag umiyak, saka ko lang na laman na sobrang hirap pala kapag gusto mo nang ilabas yung nararamdaman mo. Dal awang klase lang naman na yung kailangan kong tiisin, tapos uwian na. Hindi ko makuhang magalit kay Michaela sa ginawa niya. Ewan ko rin kung bakit. Siguro dahil naiintindihan ko yung nararamdaman niya, parehas naman kaming babae . Kung may nagugustuhan ka, siguro dapat marunong kang mag-share ng nararamdaman mo. "Iyah ok ka lang? Namumula yata yung mukha mo.." sabi nung isang classmate ko n a kanina pa ako tinitignan kasama nung iba ko pang classmate. "Ahh... ako? Ok lang." niyuko ko yung ulo ko at pasimple kong pinunasan yung gi lid ng mata ko. Please Iyah.. sa bahay na lang. Sa jeep.. kahit saan huwag lang sa school na ma y makakakita sa 'yo. Konting tiis.. Nahihirapan na rin akong huminga nun sa sarili ko. Ayoko namang ipikit yung mat a ko dahil pakiramdam ko lalo akong hindi makakapagpigil. Kahit na medyo mabigat yung bag ko eh hindi na ako dumaan sa locker ko para mag-iwan ng gamit. Dire-di retso akong lumabas at dinaanan ko lang si Sheena at Vina. Ni-hindi ko na nga si la nakausap. Pagkalabas na pagkalabas ko ng school, sumakay ako doon unang jeep na nakita ko . Kakahakbang ko pa lang, tuluy-tuloy nang tumulo yung luha ko na kanina ko pa p inipigilan. He should be happy by now... that's all it counts. Martyr na kung martyr, pero ako lang naman talaga yung panggulo sa kanila eh. Kung mawawala ako at gagawin k o kung ano naman talaga ang role ko, which is his sister, there's no problem. Ma giging sila na... libreng-libre. Siguro nga dapat kong tanggapin na hindi siguro pwedeng maging kami. Ang dami l ang conflicts na haharapin namin. Sa kakaiyak ko nun, kulang pa nga yung binayad ko at dinagdagan ko pa. Lumagpas pa nga ako ng dalawang kanto sa bababaan ko. Basang-basa na yung panyo ko. Konting lakad lang din, nasa bahay na ako. "Oh, Iyah.. sobrang aga mo ngayon ah.." Hindi ko na pinansin si Mommy. Dumaan lang ako at umakyat sa hagdan. Pagkakitan g-pagkakita ko ng pinto ng kwarto ko, binuksan ko na kaagad at dumapa ako sa kam a. Kinuha ko yung unan at tinakpan ko yung buong mukha ko. Doon na talaga ako um

iyak. Isang sa mga bagay na hinahangaan ko sa sarili ko eh.. control. Kagaya sa emoti ons, hindi ako yung taong basta-basta na lang na sumasabog sa harap ng iba. Mins an nga kapag umiiyak ako at sobrang tahimik, walang nakakaalam na umiiyak na ako unless makita nila yung mukha ko. At isa na siguro yung time na 'to. May kumatok naman sa pintuan ko pero hindi ko tinignan kung sino. "May problema ba Iyah?" narinig kong si Richard yung nagsalita. Hindi ko inangat yung ulo ko sa unan. Naramdaman kong umupo siya sa gilid ng ka ma ko kaya nag-sag ng kaunti. "Willing akong makinig, kung kailangan mo ng kausap." sabi niya sa akin ng mahi nahon. Nagdadalawang isip pa ako nung simula, pero tumayo rin naman ako at humarap ako sa kanya. "You're crying.." yun na lang yung sinabi niya at sinara niya yung pintuan ng k warto ko. "Ano bang nangyari???" For the first time in my life, I can't control it anymore. "I CAN'T DO IT RICHARD!!! I JUST CAN'T!!" napalakas yung pagkakasabi ko sa kany a, pero hindi naman siya nagulat sa akin. Humawak siya sa likod ko, at sinansal niya yung ulo ko sa balikat niya. "Ok, liwanagin natin 'to ha. You can't do what?" Sa kakaiyak ko, hindi na normal yung paghinga ko. "Naaalala mo nung honeymoon niyo ni Mommy, you called us and told me to look af ter Jon. Ikaw nga yung nagsabi sa akin na, our duty is to our family. But... I d on't think I can do it anymore." hinimas-himas niya yung buhok ko, "Lately, one movie made me realized that.. my duty is to my heart. Not to my family." "So ang sinasabi mo, you should follow your own heart?" "Kind of." "Ever thought of considering... you can do both?" Tumayo ako sa pagkakasandal ko sa kanya at tumingin ako. "Huh?!?" "Ok." humarap siya sa akin ng diretso. "I know there's alot of pressure when it concerns Jon. Sa totoo lang, nag-usap na kami ng Mommy mo tungkol dito. And we didn't know it'll happen." "You knew?" "Alam namin posible." sabi niya sa akin at medyo nakangiti siya, "It turned out , yeah. The way you two act when the other one is around and the other one's not ... definitely." nakita niya yung cofused expression ko. "Iyah, you're a wonderf ul girl. Whether your duty is to your own heart, or to your family.. it doesn't matter. You can do both. You don't have to choose."

Napaisip naman ako. Oddly, that makes sense. Pinunasan niya yung luha ko. "You know what, you're right. Thanks for that. Simple, but it made me feel good ." ngumiti na ako nun, pero konti lang. "I can be his sister. The real deal. Pro bably, he's happy now.. with Michaela." "Oh.. I thought.." tinignan ko siya, pero nung nakita niya yung itsura ko.. hin di na niya tinuloy. "Thanks.... Dad." Niyakap na niya ako ng mahigpit nun. After ng matagal na moment, humiwalay din siya. "Oh yeah, bago ko makalimutan... your Dad called here this afternoon. Kinausap niya yung Mom mo.." "Daddy? As in.. Dad, in America?" Tumango lang siya sa akin. "Bakit naman siya tatawag dito?" napaisip naman ako. Tumayo na si Richard sa pintuan. "Gusto ka niyang kausapin eh. Ang alam ko, it concerns about you going to colle ge there.." "HA? Babalik ako ng America?" Meron pa bang bagay na makakapagpagulat sa akin??? *** Maganda naman yung gising ko kinabukasan. Dreamless sleep na naman ako. Mas mab uti na nga siguro yun, kaysa naman madagdagan pa yung iisipin ko. Hindi pa naman tumatawag si Daddy uli. Sinubukan kong pag-isipan yung sinabi sa akin na doon ako magka-college. Kaya ako naman, kinausap ko si Mommy tungkol do on. Sinabihan lang niya ako na kung gusto ko, hindi naman siya against sa magigi ng desisyon ko. Ang kaibahan lang, mag-stay siya sa Pinas at ako lang ang aalis. Dahil nga, married na siya. Masaya naman na ako sa Pilipinas. Kung hihiwalay ako kay Mommy, first time ko y un. Hindi ko pa nasusubukan. Pero sa positive side, malalayo ako kay Jon. It's a really nice situation to move on. Pero kung papayag ako tungkol doon, better yet... make-up with him. Sa mga kasa lanan ko. Ngayon.. nasaan na ba yung taong yun. "Jon!" nakita ko siya na nasa field at naka-uniform naman ngayon. Friday na nga pala ngayon at last day na ng punishment ko bukas. "Free ka ba ng Sunday?" Lumapit naman siya sa akin. "Err... I think so. Why?" "Gusto ko lang itama lahat. Syempre, malaki yung atraso ko. So.. Sunday... pupu

nta na lang ako sa apartment mo. Gala-gala na lang tayo.. kakain." tinapik ko si ya sa balikat... "So.. kita na lang tayo." tumalikod naman na ako sa kanya. Hinawakan naman niya yung kamay ko. "Saglit lang. Pwede bang.. pwede ba tayong mag-usap? Private." "Kakausap lang natin kamakailan lang ah..." ngumiti naman ako pero sa totoo lan g, iniiwasan ko yung topic na yun. "No.. it's a different thing." "Nah.. talk to me on Sunday. Sige pala.. una na ko." Hindi pa rin niya pinakawalan yung kamay ko. "Ok.. Sunday. Dad told me..." medyo malungkot yata siya ngayon.. "About what?" "About your Dad. Na tumawag siya." "Oh... that. Yeah. Hindi ko pa siya nakakausap. Gusto kasi niya doon ako mag-co llege. Nalaman kasi niya na, pa-graduate na ako ng high school dito..." "Anong decision mo?" "Uhmm.." bakit ba niya tinatanong? "Hindi pa ako sure, pero.. I'm looking forwa rd to going back.." Nag-iba na yung expression ng mukha niya. "Alis na talaga ako.. sa Sunday na lang. Mukhang busy kayo eh. Sorry sa istorbo ." paalis na ako, pero ayaw talaga niya bitawan yung kamay ko. "Kamay ko.. pwede ?" nginitian ko lang siya. "Naalala mo nung slumber party... na tinulak kita sa terrace?" Ano na namang koneksiyon? "Yeah.. what about it?" "I told you three things.. for you to remember." napataas naman yung kilay ko, bakit naman niya sinasabi sa akin? "I hope you still remember those." "Honestly.. no." hinila ko uli yung kamay ko.. ano ba 'to? Ayaw niya bitawan! "Papaalala ko lang... at asahan mong tutuparin ko. I won't let you go." Tinignan ko siya na para bang hindi ko siya maintindihan. He told me three thin gs... 'I won't let you go is one..' ano na nga yung dalawa? "Yeah.. right." inikot ko yung mata ko. "I really need to go. Baka ma-late ako sa klase alam mo.." Binitawan na rin niya yung kamay ko. Nagsimula na akong maglakad nun. Hindi pa ako nakakalayo, lumingon uli ako sa d ireksiyon niya. Hindi pa rin siya kumikilos sa pagkakatayo niya. Nakatingin pa r in siya sa akin. Ang gulo talaga ng taong yan...

Narinig ko naman siyang sumigaw. "Sunday! I'll remember that! We need to talk!" OH PLEASE!!!

***38*** How can he remember such a thing? Ni-hindi ko na talaga maalala yung sinabi niy a na yun nung slumber party. I won't let you go.. ano na nga yung dalawa pa? At ano namang ibig sabihin niya doon? Ang gulo.. Pumunta na ako sa klase ko nun. Bago pa nga nun, nakita kong papalakad si Micha ela sa hallway na dinadaanan ko. Ayaw ko naman siyang kausapin ngayon, kaya nagt ago na lang ako doon sa poste. May nakakita pa ng as akin. "Ano namang ginagawa mo?" sabi nung isang lalaki na freshmen yata at hindi ko k ilala. "Manahimik ka lang or else.." sabi ko naman pero wala naman talaga akong gagawi n sa kanya. Tinatakot ko lang siya. Or else what? Nanahimik din naman siya. Hindi rin nagtagal, wala na si Michaela. Tinignan niya ako na para bang nagtataka sa akin. Tinignan ko nga lang din siya . Chismosong 'to! Buti na lang hindi ako pumapatol sa freshmen at ayokong ma-cha rge ng child abuse! Pagdating ko sa classroom, sinabi ko na kina-Sheena yung balak ko sa college. M ore likely kasi, aalis nga siguro ako. Syempre, nagulat din sila sa akin. Pero k ung ano man daw yung maging desisyon ko, ok na raw sa kanila. Hindi rin naman ka si kami sigurado kung sama-sama rin kami sa college. Lalo pa si Vina, eh siya na siguro ang freaky genius girl ng buong 4th year! Umuwi na ako sa bahay nun. Si Mommy, sinalubong naman niya ako. "Tumawag uli ang Daddy mo kanina, sabi ko nasa school ka pa. Lagi kayong hindi nagkakatapat." sabi niya sa akin. "Nandito naman ak bukas, in case na tumawag siya uli.. makakausap ko na siya." Dumeretso na ako doon sa kwarto ko. I can't wait to have my phone back sa Sunda y. Last day ko na tomorrow.

Isn't that something? Tinutulungan talaga akong makabawi eh no! Kung kailan ko balak i-treat si Jon, doon na ako walang punishment.. Gumising ako ng maaga ng nung Saturday at inaabangan ko yung tawag ni Daddy. Pe ro tanghali na sa amin eh wala pa rin. Napansin din naman ako ni Mommy. Sinabiha n ko nga siya na kami na lang ang tumawag, pero hindi naman namin alam kung anon g number yung tatawagan namin. Marami kasing contact numbers si Daddy. Inabangan ko naman siya nung gabi, pero wala rin. Siguro nga nakalimutan na niy ang tumawag at baka magbakasakali siya bukas. Syempre.. gusto ko na rin siya mak ausap. After all, it's been years since I talked to him. At syempre, hindi lang yun ang hinihintay ko... Sunday na. Wish me luck. *** Maaga pa lang eh nagising na ako at pumasok ako sa kwarto nila Mommy para guluh in siya sa cellphone ko. Dahil nga inaantok pa siya nun, binigay na rin niya sa akin na nakatago pa talaga doon sa drawer nila. Excited na excited naman ako nun kaya binuksan ko rin naman kaagad. Mukhang wal a pa siya sa sarili niya nun kaya mabuti na sigurong maisahan 'to. "Mom, aalis ako kasama ni Jon ha. Umaga hanggang mamaya. Hindi ko alam kung kai lan uuwi. Ok lang?" nandun pa rin ako sa gilid ng kama niya. "O sige." "At saka kailangan ko ng pera para ngayon, pwede ba akong kumuha sa wallet mo?" nakapikit pa rin siya. "Oo na.. kumuha ka na. Nasa skirt ko na naka-hanger." Tumayo naman ako at kinuha ko yung wallet niya. Kumuha ako ng marami. Payag nam an si Mommy eh! Aba samantalahin ko na habang sinuswerte! Kakatingin ko, nandun din yung pantalon ni Richard at bulky yung back pocket. Ayoko sanang makialam pe ro tinignan ko. Binuksan ko yung wallet niya. Wow, ang daming pera ha! Panay P1000 yung nandun saka Ninoy Aquino! Grabe na 'to! Tapos merong picture doon sa gitna, picture nil a ni Mommy nung kinasal sila. Kinalikot ko pa yung nandun, maya-maya nakakita ako ng picture ng isang babae n a super ganda. Napataas yung kilay ko. Nung tinignan ko yung likod, may nakasula t. My wife Amanda, July 199* Oh.. akala ko pa naman! Binaliktad ko uli yung picture niya. She's pretty. Nakialam pa ako nun, at alam kong hindi tama pero syempre curiousity na rin, na kakita ako ng picture ni Jon. At hindi siya bata ha, teenager na siya. Yun nga l ang sideview. Pero kita pa rin halos yung 3/4 ng mukha niya. Ayaw niya yatang ma gpakuha eh. "Iyah, what are you doing?" nataranta naman ako kaya sinalaksak ko bigla yung w allet niya ng hindi pa ayos. "I'm so sorry.. uhmm.. I'm just looking.."

Ngumiti naman siya sa akin. Tapos tumayo siya at kinuha yung wallet niya. Kinuh a niya yung picture ni Jon, tapos inabot sa akin. "You can have it." Tinignan ko naman siya. Binibigay niya sa akin? "Kunin mo na, bihira ka lang makakakita ng picture ni Jon ng solo. Kung hindi s iya may kasama sa picture, ayaw niya. So, kunin mo na." Nginitian ko naman siya, tapos kinuha ko rin. "Aalis kayo ngayon 'di ba?" paano niya nalaman? Napansin niya siguro na para bang nagtatanong yung itsura ko, kaya tumawa siya ng kaunti at tinuro yung gilid ng kama. "I heard you." "Ooh.. yeah. Aalis nga kami. Actually, maliligo na lang ako at magbihihis, pupu nta na ako sa apartment niya." "May pera ka na ba?" tumango naman ako, "Ito, dagdagan mo. Magpakasaya kayo." Nung tinignan ko yung binigay niya, tumataginting na P2000! Tumingin ako uli sa kanya, tumalon.. tapos yumakap ng mahigpit! "Thanks.. Ri--, Dad!" Tumakbo na ako palabas nun. Katulad nga ng inaasahan ko, kakabukas ko pa lang n g phone ko eh ang daming pumasok na text. Hindi ko pa nababasa lahat, pumasok n a ako sa banyo.. at nag-ready na. Konting pili lang ng damit, at pagtingin ko.. ok na. Sinabihan ko si Richard na in-case na tumawag si Daddy, ibigay niya yung cellph one number ko para doon siya tumawag. At least, direct na sa akin. Nag-bye lang ako sa kanya at lumabas na ako kaagad. My God Iyah.. excited ka yata masyado! Sumakay lang ako ng jeep, at syempre dahil hindi naman ganun kalayo yung apartm ent niya, bumaba na rin ako. Anong oras na ba? 9. Ang aga naming gagala no? Inakyat ko naman yung hagdan papunta sa apartment niya. Nagdadalawang-isip pa n ga akong kumatok nun.. pero syempre kailangan. Konting katok.. ang tagal.. katok uli.. asar.. katok na naman.. nasaan na ba yu n? Finally.. nung lumingon ako, binuksan din niya. "AAAAAAAAAHHHHHHHHHHH!" Nataranta din siya at nagulat siya sa naging reaksiyon ko. Wala na naman siyang shirt. Gaya ng dati. "My God Iyah!" Tuluy-tuloy pa rin ako sa pagsigaw ko. Tumingin-tingin siya sa hallway, tinakpa

n niya yung bibig ko at binuhat ako sa loob. Inupo niya ako doon sa sofa niya. H awak pa rin niya yung bibig ko pero nakaluhod na siya sa harapan ko. "Tatanggalin ko 'to, huwag kang sisigaw." Nanlalaki pa siguro yung mata ko nun, pero tumango na lang ako. Umalis din naman siya sa harapan ko. Siguro kumuha ng shirt. Narinig ko lang na gsalita siya uli pero hindi ako lumingon. "Hindi ka tumawag." Stiff pa rin ako nun. Hindi ko nga nilingon. "May shirt na ko, pwede ka na lumingon." Good. Nakuha ko rin lumingon. "Aalis tayo ngayon 'di ba? Nakalimutan mo?" tinanong ko naman siya at mukhang h indi talaga siya bihis. "Of course not. Bakit ko naman kakalimutan? Hindi mo kasi sinabi yung oras sa a kin so ineexpect ko mamaya pa.." umupo siya doon sa upuan sa harapan ko. "Sa kat unayan, kakakain ko nga lang. Akala ko ikaw na naman yung isa sa mga lalaki diya n na lagi akong pinagtritripan sa pintuan." "Sorry I didn't call." "Ok lang. Gusto mo uminom?" Umiling naman ako. Kumain naman ako ng almusal sa bahay eh. Hndi na talag kaila ngan. "Saan ba tayo pupunta?" "Sa katunayan, hindi ko rin alam eh." ngumiti naman ako sa kanya, "Kung saan na lang siguro natin maisipan." kinuha ko naman yung pera sa wallet ko na nakuha k o kay Mommy at binigay ni Richard. Hindi na ako nagdala ng purse nun kaya nilagay ko na lang sa bulsa ko. Pagkahil a ko.. may nahulog pero hindi ko pinansin. "Kahit papaano may pera ako. Galing kay Mommy.. saka sa Dad mo." Pinulot naman niya yung nahulog ko. Tinignan niya. "Where did you get this?" "Where did I get what?" Pinakita niya sa akin yung hawak niya. Sabi ko nga eh.. yung picture niya na bi nigay sa akin. Nahiya tuloy akong bigla. "From.. your Dad." Seryosong-seryoso siya nun. At kung hindi ko pa naman din inaasahan, ngumiti si ya. "Cool." huh? "Equal na tayo. Hindi ko na kailangan itago pa yung picture na ' to.." kinuha niya yung nasa picture frame sa gilid.

Tinignan ko naman kung ano yun. Pina-print niya?? "That's me." tumango din siya. "And that freaky sensored baby." "The freaky sensored baby's name is Jonnicole, if you don't mind." Speechless naman na ako nun. Hindi ko naman talaga alam yung sasabihin ko. "Hindi ka pa ba magre-ready?" nakatingin na naman siya sa akin nun. Hindi siya nagsalita. Ito na naman kami katulad nung tinuruan ko siyang sumayaw dito. Ang hilig niyang tumitig. "Hello? Tititig ka lang ba, o magre-ready ka?" nag-snap ako sa harapan niya. "Tititig muna siguro ako... saka na ako magre-ready." aba tinotoo nga! Tinitiga n nga ako! Dahil lumalaki na naman ang abnormality ng taong ito, hindi ko na lang pinansin . Mapapagod din yan. Tumayo naman din siya at balak na yatang mag-ready. "By the way, you look dreadful." Kakainis na ito. "Salamat!" Tinawanan ba naman ako ng malakas. Tinignan ko nga. Siya na nga itong nagbibiga y ng fashion criticisim, tatawanan pa ako. That is enough! "Hindi naman ako siguro mukhang clown no!" "No." tuloy pa rin siya sa pagtawa niya. "You still don't get it do you?" "Get what? Lagi mo na lang akong pinag-iisip! Nililito mo ako kasi ang gulu-gul o mo." Umupo ako ng diretso. Bumalik siya uli doon sa harapan ko. "Lagi kong sinasabi sa iyo na 'you look terrible, you look horrible, you look d readful' kapag nakikita ka. None of those are true. Kapag sinabi ko yun, that me ans the opposite." "So kapag sinabihan mo ako na maganda ako, you mean, I'm not? Kasi sabi mo, it' s the opposite?" "Kapag sinabi kong, 'you're beautiful', you are beautiful." Pinagsalubong ko yung dalawang kilay ko. "Now, I'm really confused." tinignan ko siya, "Paano mo malalaman kung kailan k a nagsasabi ng negative comments?" "If I'm mad, tapos negative yung sinabi ko, most of the time, negative talaga y un. If I'm serious, not mad, at negative yung sinabi ko, it's the opposite. Kapa g positive, not in a sarcastic remark, it's true."

"You're weird!!!" ginulo ko nga yung buhok niya. "Sabi nga nila." tumayo na siya uli doon. Kinuha ko naman yung remote ng TV niya para makanood ako. Dahil walang masyadon g magandang palabas, palipat-lipat na lang ako ng channel. Hindi ko alam na hind i pa rin pala siya umaalis doon. "Alam ko may Spongebob ngayon.." Tumingin ako sa kanya sa likuran. "Akala ko nagre-ready ka na?" tinaas ko yung kilay ko. "At paano mo nalaman na may Spongebob ngayon?" Hindi naman niya ako sinagot. Ngumiti lang siya sa akin. Ang gulo niya no? "I just want to tell you something bago ako mag-ready.." "Again? What?" "I'm courting somebody.. for quite sometime now." Asus inulit pa niya. I perfectly knew that she likes Michaela. Hindi nga lang a lam ni Michaela nung simula. Why bother telling me? "Matagal ko nang alam na gusto mo si Michaela.." "I'm not talking about Michaela!" magkakaheart attack yata ako. Tama bang sigaw an ako? "Sa katunayan, may binili nga ako at ibibigay ko sa kanya. Hindi nga niy a alam eh. It's in my room. Last week ko pa dapat sa kanya ito ibibigay.. pero h indi siya dumating eh." Tinuro niya yung kwarto niya. Tinignan ko naman kung ano yung regalo na sinasab i niya.. tapos nakita ko doon sa kama niya... "Bumili ka ng giant stufftoy ni Patrick! Wow! I saw this at the mall before! Na alala mo nung unang beses mo akong binaba sa mall, nakita ko 'to! Kaya lang hind i ko binili! Dun ko nakita si Dylan!" napansin ko naman na over na ako kaya nata himik ako, "Hindi ko lang binili. Sayang nga eh.." Tinignan ko naman siya. Nakatayo lang siya sa gilid ko. "It's yours." Hindi ako nagsalita nun. Nakakapagtaka. Is this some kind of a joke? "I told you I'm not talking about Michaela. Hindi siya mahilig sa cartoon na ya n.." "I'm talking about you.." ***39*** Nagulat naman ako sa kanya. Dahil nga si Iyah ako, nagulat ako pero iniba ko ri n yung reaksiyon ko. "Uhmm.. sige.. i-carry mo pa yung joke na yan maniniwala na talaga ako!" tumawa

-tawa ako ng peke tapos tinapik-tapik ko siya sa balikat. "I'm not laughing. I'm really courting you." "Nanliligaw ka? Hindi ko alam na ganun ka manligaw?" "Paano ba dapat manligaw?" mukhang nalilito na yung itsura niya. Nginitian ko lang siya. Hindi ko na ipu-push yung topic. Tama na muna yun. "Come on, think about it. I'm serious." Umalis na siya nun sa harapan ko at nag-ready na nga siya siguro. Seryoso niyan g sinabi sa akin yun, alam ko namang malaki yung possibility na totoo nga yung s inasabi niya. Nung nanood ako ng TV, hindi ko rin maintindihan yung pinapanood ko. Para bang lumilipad yung utak ko at wala doon. Natapos nga yun ng wala man lang akong nain tindihan. Lumabas uli si Jon nun nung marinig ko siyang tinawag niya ako. Lumingon naman ako at nagulat ako nung nakita ko siya. Wow. Is it just me na para bang ang slow yata ng movements, or... 'could it be that I'm only dizzy??? I think I'll pick the first one. Mahirap na mag-take chances sa second one. Umalis kami doon sa apartment ni Jon. Iniwan na namin si Patrick Star dahil kun g dadalhin pa namin yun, mahihirapan kami dahil sa sobrang laki. Babalikan ko na lang siguro mamaya. Sabi naman niya kasi, sa akin yun. And I'm really happy about it. Gusto ko lang i-clear yung mga bagay-bagay. This is not a date. Sabi ko nga sa inyo, bumabawi lang ako sa kanya dahil hindi ako nakarating nung birthday niya. Isa pa, mas mabuti ngang magkaayos na kami bago ko pa kausapin si Daddy sa colle ge preparation ko. Sa pag-alis na rin siguro. Yun ay kung...itutuloy ko. Let's think of a typical date. Saan ba pumupunta? Wait, sinabi ko bang date?!? Kanina lang sinasabi ko na hindi date... ano ba ya n!!! Well, typical as in... MALL! Sabihin na lang natin na ang isang typical date eh magpupunta kayo sa mall. Kak ain siguro, manonood ng sine, bibili ng kung ano, arcade.. mga ganyan naman tala ga 'di ba? Sa ibang tao siguro at ganun yung gagawin din namin, yeah, ordinary d ate. But for me.. there's nothing ordinary about it. "Ok," humarap ako kay Jon, "Hanggang 3rd floor itong mall. Kung game ka sa bala k ko, sabihin mo sa akin 'OK'. Kung hindi ka naman game sa balak ko, sabihin mo lang OK." Ngek! Tama ba yun? Parang wala siyang choice kundi OK lang ang isagot niya ah! Nginitian naman niya ako. "OK, as in, game ako sa balak mo."

Hinila ko na siya nun sa unang-unang store na makikita mo. Ano bang balak ko? W ala naman talaga! Gusto ko lang na gawin namin eh libutin namin lahat ng store s a buong mall. Bumili man kami ng kahit isa sa mga tinda doon. Kahit na P1 lang a ng presyo. Syempre, sa National ko siya unang hinila. Nakakita naman kami ng kung anu-anon g bagay doon. Kakatingin namin, bumili ako ng journal. "Nagjo-journal ka?" tinanong niya naman ako. "No. Pero gusto ko mag-start. Ikaw ano sa 'yo? Balak ko bumili ng kahit isang b agay sa buong mall. Lilibbutin natin lahat no!" Umiling naman siya at hindi niya alam kung anong kukunin niya. Finally, may nak uha siyang cute na pen. Matatawa na sana ako, bakit yun? "Pambabae kaya yan!" sabi ko naman. "Alam ko." "Eh bakit yan yung kinuha mo?" "Hindi ko naman gagamitin. I'll just keep it. May pangalan mo kasi." inikot niy a yung pen, tapos may Nicole akong nabasa. Ang babaw niya rin no? Nicole is my second name. Pero mas nasanay lang ako sa I yah. Syempre lumabas na kami doon, sa Pizza Hut kami napunta. Anong binili namin? E di pizza!!! Nung nakaalis na kami dun, pinasukan din namin yung ibang stall. Sa RRJ nga, bi nilihan ko pa siya ng cap at ako rin bumili. Sa Penshoppe naman, kinuhanan ko si ya ng t-shirt, ako naman blouse. Hindi kami nagsho-shopping as in, gusto mo. Bumibili kami bawat store para kapa g natapos kami at nakita namin lahat ng binili namin, maiisip mo na lang, achiev ement at nilibot ko yung buong mall. At hindi window shopping. Pati yung arcade eh dinaanan namin at nilaro namin yung jurassic park. Ako nama n eh na-carried away kaya sumabog yung sasakyan namin. Tinanggal namin yung eyep iece, tapos umalis na kami doon. Sa Jollibee, burger yung binili naman. Sa tindahan ng mga thrasher, siya naman ang bumili. Binilihan niya ako ng bracelet. Medyo nakakapagod din pala kapag naglilibot ka sa mall. Lalo pa kung marami kan g dala. Pati yung mga simpleng store na nagtitinda ng accessories, binilihan din namin kahit na keychain pa yun o ano man simpleng bagay. Finally nung nasa last store na kami ng second floor, mukhang hindi payag si Jo n. "You're not doing it." "Of course I can! Ikaw din no!" hinihila ko naman siya sa loob. "Hindi pwede!"

"KJ ka, Henna lang yan no! It's not real tattoo." napaisip naman ako, "Huwag mo ng sabihin sa akin na hindi mo pa naririnig yung tungkol sa Henna?" Inikot naman niya yung mata niya sa akin. Tapos pumayag din siya pumasok sa loo b. Separate kami. Hindi ko alam kung ano yung pinili niyang design. Ako naman, spi der. In real life, I hate spiders. Pero yun yung pinili ko dahil, ang cute tigna n. After so many minutes, lumabas na ako. Nandun na din siya nakaupo. Nakatodo-ngi ti pa ako nun. "It's not bad isn't it?!? San yung sa 'yo?" Pinakita niya yung wrist niya sa ak in tapos nakita ko yung nandun... It's a web. "Nakita ko lang ito doon sa pintuan nila, kaya pinili ko. San yung sa 'yo?" Hindi na naman ako makakilos nun. Bakit ganun??? "Whoa, this is freaky. Yung pinili ko kasi eh.." ini-slide ko yung sleeves ko a t yung bra-strap ko sa kanang shoulder ko para maging bare. Tumayo naman si Jon para tapikin yung kamay ko. "Hey.. hey.. stop. What are you doing?" "Papakita ko sa 'yo yung sa akin!" tapos tinuloy ko nung natigilan siya. Tinanggal ko uli yung sa shoulder ko malapit sa collarbone. Doon ko kasi pinala gay eh. "A spider." Hindi ko naman inaasahan na ganun na lang yung pipiliin namin. Pero syempre, ok rin naman. Dahil maaga-aga pa naman nun at medyo masakit na rin yung paa ko, pumunta kami sa sinehan at nanood ng kalahating part ng movie. Lumabas kami at sumakay ng jee p. Saan kami? Wala. Riding lang. Nagtataka na nga yung driver sa amin nun, tinanong kung saan kami bababa, at si nabihan namin siya na bilangin lang niya yung atraso namin sa kanya. At nung nap agod na kami ni Jon kakaupo sa jeep, bumaba kami sa Hard Rock at doon kami kumai n. Habang hinihintay namin yung pagkain namin, naisipan ko naman siyang tanungin. "Jon, pwede magtanong?" Tumango lang siya sa akin, kaya nagtanong na ako. "Nung birthday mo ba, saan tayo dapat pupunta nun kung natuloy sana?" Seryoso naman siya nun.

"Concert." Teka, concert? Yun din siguro yung concert na sinasabi nila Vina na pupuntahan nila! P150 yata bawat isang ticket nun eh. Tinignan ko siya mula ulo hanggang pa a. "You don't look like a concert type of guy." "I'm not. I love music, but yeah, hindi nga ako concert guy." "So, bakit doon?" Nag-lean naman siya sa table kaya yung mukha niya, malapit na sa mukha ko. "One simple reason." kailangan ba talagang seryoso siya at ganyan kalapit? "Pla no ko dapat na tanungin ka kung pwede ba kitang maging girlfriend doon sa concer t. Dahil nga maingay doon at kapag sinabi mong 'No', hindi masyadong masakit sak a iisipin ko na lang na mali yung dinig ko na sinabi mo. Then, I'll ask you some other time." tapos ngumiti siya. Hindi ko alam kung seryoso ba siya nun o ano, pero kahit casual yung pagkakasab i niya, tagos dito. "Anong nangyari sa tickets mo?" "Tinapon ko." sumandal siya uli doon sa upuan niya. "Alam mo ba kung bakit hind i kita tinanong kung pwede ba akong manligaw?" Ayoko na sanang itanong, pero dahi eto naman na... "Yeah.. why?" "Unang-una, hindi ko pa alam sa simula na nanliligaw na pala ako." This guy is really weird! "Kaya nga nung nalaman ko na nanliligaw ako, hindi kita tinanong. Bakit? Kasi ayokong malaman yung isasagot mo. Kapag pumayag ka, there's this big possibility na may chance ako. I don't want to spoil the surprise do I? Kapag h indi ka naman pumayag, syempre, katulad kanina, tutuloy lang ako." sumandal na s iya uli sa upuan niya. "So why bother asking? Mas mabuti nang hindi alam, mas ma raming nangayayri." Dumating naman kaagad yung inorder naming pagkain. Umayos na ako sa pagkakaupo ko para kumain, kaya lang naramdaman kong nag-ring yung phone ko. Walang name na nakalagay. Calling lang. "Hello?" "Hello Iyah? Sweetie.." Only one person calls me sweetie. That's my Dad. "Oh... hey.. Dad. How's life?" "It's great. Richard gave me your mobile number since he told me you're out. So , I guessed your mom told you already. What do you think?" Huminga ako ng malalim. "What do I think of going there?" tumingin bigla si Jon sa direksiyon ko, tumig i na siya sa pagkain niya. "Uhmm Dad, actually, it's really a great idea. But... I'm sorry."

Nanahimik na si Daddy nun. "I'm happy here Dad." "Well, just think about it." "I will." tapos nakita kong naka-open palms na si Jon sa akin. Akala ko kung ba kit, hinihingi pala niya yung phone ko."Dad, someone wants to talk to you." Nung inabot ko kay Jon yung phone, tumayo siya kaagad sa inuupuan namin at iniw an ako doon dala yung phone ko. Nagtaka naman ako, ano bang gusto niyang sabihin kay Daddy at ayaw niyang iparinig sa akin? Ako naman, kumain doon mag-isa at inaabangan kong bumalik si Jon. Tumugtog na y ung banda at lahat, wala pa rin. Ang tagal naman nila mag-usap! Naubos ko na yun g kinakain ko, pati yung banda eh nakalimang kanta na yata.. saka lang siya buma lik. Nilapag niya yung phone sa table, tapos nagsimulang kumain. "Anong pinag-usapan niyo ni Daddy?" "Wala naman. Sabi niya take care daw." Yun lang?!? Ang tagal-tagal nilang nag-usap take care lang??? Hinintay kong matapos kumain si Jon. Yung banda na nasa stage, nagsimulang tumu gtog ng disco. Nakaisip naman ako ng idea.. "Gusto mong sumayaw?" "Not in that kind of music." Pero dahil matigas yung ulo ko, hinila ko siya at inabot ng matinding pagpilit. Pumayag din siya. And for the first time, sumayaw ng disco si Jon. Naalala ko tuloy yung wedding nila Mommy na hindi niya ako sinayaw dahil bigla na lang nag-disco, nalaman ko n a rin yung reason kung bakit. 'Hindi kita sinayaw dahil... katulad nga ng sinabi ko, hindi ako marunong sumay aw. Gusto kong maging memorable yung first dance natin. And it's worth waiting.. kasi sa apartment ko yun.' *** Halatang gabi na nung umalis kami sa Hard Rock. Ang dilim-dilim na sa labas at sobrang masaya na rin ako. Napag-usapan na namin na pupunta muna kami sa apartme nt niya para kunin si Patrick at para makauwi na rin ako. Ihahatid daw niya ako dahil nga gabi na. Sumakay kami ng jeep at nung nakababa na kami, naglakad lang kami ng mabagal. "I talked to Michaela already.." napatingin ako sa kanya, "I told her she's awe some. But she's only my bestfriend. Hindi na tataas pa dun." Napahinto namana ko. "Pero 'di ba, may gusto ka sa kanya? You told me before.. sa room mo."

Humawak siya sa balikat ko. "I can't remember such a thing. Wala akong sinabi sa 'yo. Try to remember, wala akong sinabi. You brainwashed yourself. Ang sinabi ko lang, huli na dahil may s inagot na siya. Pero hindi ko sinabing, gusto ko siya." tumalikod siya sa akin," Fine, I think I like her before. But I realized, naisip ko lang yun. Hindi ko na ramdaman. See how the brain works? At may gusto pala akong sabihin sa iyo na mah alagang bagay..." I can't believe it. One extraordinary guy... in front of me. Telling me the thi ngs that I don't understand... It's one great moment. Pero nasira. "Well.. well. well.. sinong nandito ngayon?" nakita kong may isang lalaki sa gi lid. Hinarangan ako ni Jon. Pumunta siya sa harapan ko. "Simon, kung anong kailangan mo.. huwag ngayon." "Actually, nakikinig lang kami sa mala-drama mong panliligaw kay..." tumingin s iya sa likuran niya, "Oh.. kapag hindi ka lang din naman sinuswerte, yung sister pala niya na si Miss Iyah!" Bumulong naman si Jon sa akin. "Iyah, just go... GO!" Parang hindi makakilos yung paa ko nun. Natanim na yata sa semento. "Pinapaalis mo si Miss Iyah? Malaki na atraso mo sa amin Jon. Naalala mo yung k apatid ko na binugbog mo? Ngayon, kung papayag lang si Miss Iyah na maging girlf riend ko.. wala nang masasaktan." Lumingon si Jon sa likuran niya. "Don't you dare touch her." "Oh yeah?" Napasigaw na lang ako bigla nung hinatak ako patalikod nung isa at tinakpan yun g bibig ko. "Pumalag ka, masasaktan siya." Si Jon naman, nakatayo lang doon at tinignan niya ako. Umiiling ako sa kanya. "O sige, gawin niyo kung anong balak niyo sa akin. Huwag niyo siyang idadamay. Hindi siya kasali dito." "Last chance. Amin na si Miss Iyah, 'di ka na masasaktan." Hindi pa rin ako makapagsalita nun. I can't believe it. Papayag na lang siya ma gpabugbog dito.. dahil sa akin? Hindi pwede. Kung pwede lang na sumigaw ako.. gi nawa ko na. "Para madagdagan yung thrill, mas maganda siguro kung hindi nakikita ni Pretty Boy Jon. Para unpredictable kung saan na lang biglang sasakit 'di ba?" tapos nil

abas niya yung blindfold, nilagay niya sa mata ni Jon. "Huwag niyo siyang gagalawin.. sinasabi ko sa inyo." Pinipilit kong pumalag nun pero ang higpit ng pagkakahawak sa akin. HIndi pa ri n ako makasigaw. "Iyah, ipikit mo na lang yung mata mo. Huwag mo akong tignan ok? Ayos lang laha t. Ipikit mo yung mata mo!" Sumunod na lang na alam ko, siniko si Jon sa batok niya kaya napaluhod na lang siyang bigla. Alam kong wala siyang nakikita dahil tinakpan yung mata niya, at n akatalil yung kamay niya. Sunud-sunod din naman siyang sinuntok sa sikmura niya, sa braso, ilang beses sa mukha, sinipa... Hindi ko pinikit yung mata ko. Nakita ko lahat. Nung nakita kong dumudugo na yu ng sugat nya sa mukha, pati yung braso niya, hindi ko na nakayanan kaya pinikit ko yung mata ko. Ano ba naman sila! Wala na ba silang alam kundi manaki!! Umiyak na lang ako nun. Ngayon naman, hinahayaan niyang bugbugin siya ng mga 't o dahil sa akin! Ano naman sa tingin niya yung mararamdaman ko?!? "Pare tama na! Baka kung anong mangayari sa kanya!" binitawan ako nung isa, at tumakbo na sila parehas sa takot siguro na mapatay nila si Jon. Tumakbo naman ako sa kanya. Hindi na siya gumagalaw. Tinanggal ko yung blindfold niya pati yung tali ng kamay niya. Umiiyak pa rin a ko nun. "Siraulo ka talaga! Hindi ka nag-iisip!" sinabi ko nung inangat ko yung ulo niy a, "Pwede ka namang pumayag doon sa sinabi nila para hindi ka nasaktan! Tingin m o naman totoong magiging kami nung tao na yun! Hindi ka nag-iisip!" Hindi naman ako galit sa kanya. Bakit ba niya ginawa yun? "Hihingi ako ng tulong ok?" natuluan na siya ng luha ko. Tumingin din naman siya sa akin. "Ok ka lang?" sinubukan niyang umupo pero nahihirapan na siya nun. Ako pa ngayo n yung tinatanong niya. "H-huwag k-ka ngang umiyak. Ouc--" "Tatawag ako ng tutulong.. dito ka lang!" hinawakan niya ako sa wrist ko. "Yung mahalagang sasabihin ko sa iyo.." "Saka na yon! Makakapaghintay naman yun 'di ba? Hahanap ako ng tutulong!" umiiy ak ako sa kanya. Bakit ba ganun siya? Ganyan na nga yung itsura niya, yung sasab ihin pa rin niya yung mahalaga. "H-hindi. M-makinig ka." nahihirapan na siya nun, tumutulo pa rin yung dugo sa sugat niya sa mukha, "Wala pang babae na sinabihan ko kung gaano ko siya kamahal . I won't do it for the first time if she's crying in front of me.." "Jon ano ba! Tatawag ako ng tutulong ok?"

Pinunasan niya yung luha ko. "I love you Iyah." yung mata niya nun, para bang inaantok na. "Ano ka ba!" inaalog ko na siya nun. "Bakit ba pumayag ka na ganito eh!" "One of the three things... I won't give you up.." nakuha pa niyang ngumiti sa akin. Pero pagkatapos niyang sinabi yun... Nag-collapse na lang siya pa-forward sa akin...

***40*** Kung paano ko nakuhang tumawag ng ambulansya sa phone ko at kumatok sa pinakama lapit na bahay na nakita ko para humigi ng tulong eh hindi ko na alam. Ang pakir amdam ko nga nun eh susunod na lang ako bigla-bigla kay Jon na magko-collapse. H indi na ako makapagsalita at hirap na hirap na akong huminga. Tinanong pa nga ak o ng ilang personal information at yun din eh mystery sa akin kung paano ko nasa got. Tinawagan ko sina Mommy kung anong nangyari. Nagulat sila sa sinabi ko. Pero da hil phone lang kami nag-usap eh hindi ko na-explain lahat sa kanila. Wala nang malay si Jon hanggang sa dinala na siya sa emergency roon. Hindi nama n ako pinapasok dahil bawal daw. Umupo na lang ako doon sa labas at nagbakasakal ing maging ok din ang lahat. May lumapit naman na nurse sa akin at binigyan niya ako ng tubig para maging ka lmado ako. Sinabihan pa nga niya ako na mag-stay daw ako sa lobby at doon ako ma gpahinga kaya lang hindi ako pumayag. Yumuko na lang ako doon. Saglit lang din, dumating na sina Mommy. Tumayo lang a ko at yumakap ng mahigpit sa kanya. "Mom, natatakot ako!" yun na lang yung nasabi ko at hinimas-himas niya yung buh ok ko. "Calm down Iyah, everything will be just fine." "I hope so! Kapag hindi, ako yung dapat sisihin. Kasalanan ko Mommy!" "Walang dapat sisihin kundi yung mga gumawa nito. Wala kang kasalanan. May dala kaming damit mo at tinawagan na namin si Vina at doon ka muna matulog sa kanila

dahil bahay nila ang pinakamalapit dito." "Ayoko! Hindi ako aalis dito!" "Magpapahinga ka na. Ihahatid ka ni Richard sa kanila. Tingin mo magugustuhan n i Jon na ikaw rin hindi maganda yung lagay? Huwag nang matigas ang ulo." Kahit na ayokong umalis sa hospital nun eh hindi na ako nakipagtalo sa kanya. U malis na ako doon at hinatid ako sa bahay nila Vina. Bago ko pa pinikit yung mat a ko para magpahinga, nagdalasal muna ako at sana maging maayos din lahat. *** Narinig ko na yung alarm at sign na ng uwian. Kinuha ko kaagad yung bag ko at t umakbo ako doon sa locker ko. Sumunod naman si Vina sa akin na hingal na hingal pa. "Grabe ka Iyah! Pinagod mo akong tumakbo. Para kang kabayo!" yun yung sinabi ni ya nung nakahabol na siya sa akin,"Bakit ba nagmamadali ka masyado?" "Dadalawin ko si Jon sa hospital." Inirapan naman ako ni Vina pero alam kong pabiro lang yun. "Hello girl!! Kaninang umaga lang nandun ka na sa hospital ah! Araw-araw ka nan g pumupunta doon!" tama naman siya. Bago kasi ako pumasok sa school sa umaga, dumadaan ako sa hospital at sa hapon uli kapag uwian. Unfortunately, tulog pa rin si Jon. Pagdating namin sa room niya, wala nang nagbabantay sa kanya at malamang eh umu wi na sina Mommy para magpahinga. Dumaan din si Michaela dito kahapon at nag-iwa n lang din siya ng basket na panay fruits. Naupo ako doon sa upuan sa gilid ng kama ni Jon at hinawakan ko yung isang kama y niya. Yung mukha niya eh medyo nag-iba dahil na rin siguro sa sugat niya. "Oh come on! Plano mong maupo dito hanggang gabi at panoorin matulog si Jon? Th at is so not a hit movie." Humarap naman ako kay Vinaat tinaas ko yung kilay ko. "Vina you don't understand. Kasama ko siya nung nabugbog siya at hindi mo lang alam kung gaano kahirap sa akin yung situation na yun dahil wala akong nagawa." naalala ko na naman yung gabing yun, "Kung tutuusin, kung hindi naman dahil sa a kin hindi naman siya nandito eh!" masyado na talaga akong seryoso, "At kung may nangyari talagang masama sa kanya, hindi ko siguro kakayanin. Hindi ko man lang nasabi sa kanya yung mga bagay na gusto kong sabihin." "Gaya ng?" nakangiti siya sa akin kaya nakakainis. May katuwa-tuwa ba at seryos o ako? "Gaya ng... he's one extraordinary guy!" Hindi pa rin nawawala yung ngiti ni niya. Nakakaloko nga pero tinuloy ko par in yng pagiging seryoso ko. "Why?"

"Why?!? Because... he's unpredictable! May mga reasons siya sa mga simpleng bag ay na akala ko yun lang. Hindi mo maintindihan kung anong susunod na move niya, but, I found that unique because it creates mystery! Matigas nga siguro yung ulo niya, pero sweet. Hindi man niya siguro ipapaita ng obvious but he got his own way! He's overprotective at times, but I just thought that he's only doing that for me!" umiling naman ako. "Sana nga nasabi ko yung mga bagay na yun sa kanya. Actually kulang pa nga yun eh. Ang dami kong gustong sabihin aya lang hindi nama n niya alam yung mga yun."yumuko naman ako at tinignan ko yung sapatos ko. "I wi sh he knew I love him." Nagulat na lang ako nung may nagsalita sa likod ko. Napa-stiff na lang ako. Nga yon, alam ko na kung bakit nakangiti si Vina sa akin. Yun ay dahil gising na si Jon at narinig niya lahatng sinabi ko. Iniwan naman kami ni Vina at lumabas na siya. Pagtingin ko kay Jon, nakangiti s iya. "Go on, I'm listening." "You heard it already! Bakit ko naman uulitin?" "Pwede mo namang sabihin sa akin yun 'di ba? When you talked a while ago, you s ound like I'm dying." Natawa naman ako sa kanya. Sinubukan niyang umupo ng maayos at tinulungan ko si ya. Nahihirapan kasi siyang umayos ng upo. "How long I've been here?" "Ika-third day mo ngayon." "I've been here for three long days? No wonder I feel terrible!" hinawakan niya yung ulo niya, "Ano daw talagang nangyari sa akin?" Napaisip naman ako. "Well, except that you have bruises all over your body, a few stitches on you l eft arm, 100 rolls of bandages on you abdomen, almost ended up in a coma because those guys almost damaged your spinal, popped a few minor veins, and almost had a hemorrhage..." ngumiti ako, "You're fine." Tinawanan naman niya ako. Akala mo naman wala siya sa complicated situation. Hi nawakan niya yung tiyan niya dahil nahihirapan siyang tumawa. "Kailan ba ako pwedeng umalis dito?" "After two weeks of rest." "Two weeks? No way!" Medyo nakakarelate naman ako sa kanya. Kung ako rin naman, ayokong mag-stay dit o no. Ang boring kaya. Kakaisip niya rin siguro, may naalala siya. "Wait, hindi ba ngayong week na ito yung School Princess Search?" Tumango naman ako.

"Paano yun, kapartner mo ko." "Siguro pupunta na lang ako mag-isa." nagtaka naman siya sa akin. "The theme is Dance-a-long. You don't plan to dance ballroom, cha-cha, boogie, or swing all by yourself don't you?" "Sinabi ko bang sasayaw ako? Magsho-showup lang ako. Bukas na nga yun eh." Nakita ko yung expression ng mukha niya, mukhang nainis. "I hate this stinky situation!" Pero kahit ganun pa man at iniisip ko na wala akong partner bukas, ok lang. Ang mahalaga naman eh makapagpahinga siya. Alright! I'm too good! *** "No kidding! You are so pretty!" "Thanks!" yumakap naman ako kay Sheena. "Look who's the celebrity!" kinuhanan naman niya ako ng picture. Nung dumaan ako sa hallway ng school, ang daming tumingin sa akin at yung iba e h kinuhanan pa ako ng picture din gaya ni Vina. Alam ko naman na kung bakit sila nagtinginan. Hello? Isa kaya ako sa contestants. Isa pa, kilala na rin nila ako . "Bili kayo ng tickets ni Iyah!" sabi naman ni Sheena at pasaway pa talagang nan gangampanya para sa akin. "Kulang lang talaga yung partner mo." "He's not coming. Alam mo naman yung itsura niya sa hospital 'di ba?" "Pero kung hindi ka sasayaw, baka hindi sila bumili ng votes para sa 'yo. Remem ber, this is a dance-a-long, not a gown-show-up-a-long!" Tinignan ko naman siya ng masama. "Wala naman talaga akong balak pumunta dito eh. I don't care about winning. Kun g hindi lang naman talaga gumastos si Mommy sa gown na ito, ewan ko lang talaga kung nandito ako." Sinamahan nila ako doon sa Little Theater at umupo na ako kasama ng ibang conte stants. Nakita ko rin si Michaela at si Jackie, ang ganda nila parehas. Binati rin ako ni Dylan, at siya rin eh binati ko at ang guwapo naman niya. Nagkaroon ng opening prayer at ilang speech galing sa principal at yung guest. Yun pala yung Mayor eh. After ng ilang intermission number, pinakilala kami isa-isa sa sa stage at tina nong. Nakita ko yung board, at number 1 pa rin ako sa votes. Maya-maya lang din eh narinig ko na yung emcee na tinatawag kami sa Dance-a-lon g performance namin. Dahil wala nga akong partner, hindi na ako tumuloy sa gitna .

"Scott! Anong ginagawa mo?" "I don't have a partner!" "What?!? Nasaan si Aguillar? Sa gitna pa man din kayo!" Dahil nga sa stage na yung upuan ng contestants at pati yung mga partners, hala tang-halata na ako lang yung walang partner at hindi umalis sa upuan ko. Nagsimula nang tumugtog yung music at naghand placing na sila. Pinanood ko nama n sila at hindi rin nagtagal eh, tinignan ko na lang yung paa ko. Maya-maya lang, nagsigawan naman yung audience. Dahil siguro yun sa moves ng sa yaw. Nasagot na lang yung tanong ko nung... "May I dance with you?" ini-offer niya yung kamay niya. Pagkatingin ko, nakatayo si Jon sa harapan ko. May dala siyang rose at binigay niya sa akin. Meron pa ba siyang award winning entrance? "I need your hand Miss." Tumayo na ako sa pagkakaupo ko at hinila na niya ako sa gitna. Tinignan ko yung mukha niya. May bandage pa rin siya doon. "Paano ka.." "Sa katunayan, hindi pa talaga pwede. What can I say, I'm stubborn!" tapos iniw as niya yung tingin niya, "And don't stare at me like that. Alam ko ang sama ng itsura ko. Hindi nga sila pumayag alisin yung bandage ko sa mukha pati sa abdome n, pero at least pumayag silang alisin yung sa leeg." "Thanks." "For coming?" "No. For everything!" Nag-smile siya uli. "3rd and last sa three things na sinabi ko sa iyo... I won't let you down. Papa yag ba ako na mag-isa ka dito?" Tinototoo niya talaga yung mga sinabi niya sa akin before. Patuloy kami sa pagsayaw namin doon. Dahil nasa gitna kami, hindi na masyadong halata na iba na yung steps na ginagawa namin. "I owe your mom alot." "Bakit na naman?" may hindi pa ba ako nalalaman? "Siya yung nagsabi sa akin na mag-transfer ako sa academic curriculum, to look after you." "Oh no. Your Dad asked me to look after you."

Nagtinginan kaming dalawa, tapos tumawa. "They set us up!" "Yeah!" naki-ayon naman ako. "I have to give them credit for that." Binatukan ko nga pero hindi malakas. "So all this time, may family duties ka rin pala? Your protecting me because my mom told you so?" parehas pala kami. "No. Na-realized ko na rin dahil sa 'yo. I'm protecting you because I wanted to , not because I have to." tinaas niya yung mukha ko, "My duty is to my heart." Oh My God! Someone help me! Masyado na yatang sasabog yung dibdib ko sa sobrang lakas ng tibok ng puso ko. I really had a wonderful night. At least so far, ito yung the best. Nung medyo late na at almost midnight.. ini-announce na rin nila yung School Princess. at sino??? "... Iyah Nicole Scott!" Ok, this may sound typical to me, but hey! I won! Siguro nga nanalo ako dahil n a rin sa popularity, pero masaya ako. Lumapit naman si Jon sa akin at nakangiti siya nung kinuha ko yung trophy. "Siguro dapat mo na akong i-congratulate Iyah. Nanalo ako." "Hello? Ako kaya yung nanalo." "Makakalimutin ka nga siguro pero hindi mo na ba naalala yung game natin na kap ag hindi ka nanalo sa search eh ililibre kita ng food at ako yung gagawa ng home work mo?" Saka ko naman naalala. "Oh yeah! Dahil natalo mo ako sa game, ano naman yung kapalit?" "Nah, huwag na lang. I'm too selfish to do that. Naisip ko kasi na kapalit eh s agutin mo ako.. pero ayokong gawin mo yun dahil sa game." "You're right. It's really the Game of Love." lumapit ako sa kanya pero tuminga la ako dahil ang tangkad niya, "Pero naglaro man siguro tayo o hindi, I'm still going to say this.... YES!" Nagulat siya sa sinabi ko. Niyakap niya ako bigla pero hindi mahigpit dahil mas asaktan siya. But most of all the unexpected things that night... He kissed me in front of everybody. Hindi ko makakalimutan yung gabi n aiyon. Both of us won, whether it's the Prin cess Search or the Game of Love.

Sinabi ko na nga kanina, I don't care about winning or loosing at all. What mat ters most is that... I got my prince...

Crisscross' Last Waltz Last waltz is only a phrase. Hindi literally na last waltz from last dance ang tinutukoy ko dito. Ang ibig sabihin ko eh last part, but not ending at all. "Mommy, gusto ko pa ng chocolate!" nagwala naman siya doon sa table hawak-hawak yung maliit na kutsara at tinidor. "Jonnicole, NO. Ang dami mo nang nakain! It's bad for you!" "Gusto ko pa!" Ang kulit talaga ng batang 'to. May kumatok naman doon sa pintuan. Dumating na si Jon galing sa trabaho niya. Tumakbo naman si Jonnicole at binuhat naman siya ni Jon. "How's your day anak?" "Daddy! Ayaw akong bigyan ni Mommy ng chocolate!" nagsumbong pa, anak ng tokwa! Tumingin naman si Jon sa akin. "Tama na yun Jonnicole. Alam mo ba na may nangunguha ng bata na mahilig kumain ng chocolate?" Mukhang natakot naman si Jonnicole. Dinala naman siya ni Jon at sinamahan magbihis ng pantulog. Ako naman eh naupo doon sa sofa at nagpahinga. Nakakapagod din pala na may pamilya ka... pero masay a. Ok, I think I should stop right there. Alam ko na yung iniisip niyo. Para bang 14 years na yung nakalipas, Jon and I got married, Jonnicole finally came true.. Well.. not really. First of all, hindi naman talaga 14 years ang nakalipas. 14 months lang. Hindi

pa kami kasal ni Jon at lalung-lalo na hindi pa nag-eexist si Jonnicole. At leas t not now. Last summer kasi eh nag-volunteer kami ni Jon na sumali sa Theater Club na nagp upunta sa iba't ibang lugar para mag-raise ng pera. Yung kikitain namin eh idino -donate namin sa mga orphanage. Yung play eh mag-asawa kami ni Jon, at may anak kami. Pino-promote kasi namin a ng kahalagahan ng pamilya. Si Carla yung gumanap na anak namin. In real life, Mommy at Daddy talaga ang ta wag niya sa amin ni Jon. Pero may nakakita sa kanya na mag-asaawa at any time no w, aalis na siya sa ampunan. Ngayon, nakaupo ako dito sa field. Nagsusulat sa journal ko. Nagsimula akong ma gsulat nung nagpunta na ako ng college. Hindi niyo man alam kung anong nangyari sa akin, pero sa tingin ko mawowork out nyo rin yun. May tumabi naman sa akin sa damuhan. "What are you doing?" "Writing." Ngumti naman siya sa akin. "Can I read it?" "Hindi no, it's private." umayos naman siya ng upo. "Akala ko ba dapat nandun k a na sa gitna at nagsisisipa ng bola?" "It's not a crime to sit with your girlfriend isn't it?" "No, but it's a crime if you got kicked out the soccer team." Tumayo na siya nun at yumakap naman siya ng mahigpit sa akin. "Anong ginagawa mo?" "Ewan ko, niyayakap ka?" Nag-kiss lang siya sa pisngi ko at tumakbo na siya sa gitna. Ganun pa rin naman siya. Makulit kung minsan, matigas ang ulo kadalasan. Pero u nlike nung high school kami na madalas siyang napapaaway, hindi na ngayon. Pero syempre, nadala pa rin niya yung bad boy image niya. First year college na nga kami. Marami nang nangayari sa amin at marami ring ma ngyayari pa. Pero sa ngayon, tama sigurong i-enjoy ko muna yung mga masasayang n agyayari. He may not be the perfect guy in the world, but I'm happy just the way he is. Nagulat na lang ako nung may tumama na bola kay Jon kaya napatakbo ako dahil na tumba siya. "Anong nangyari? Dalhin niyo siya sa hospital!" Dinilat ni Jon yung isang mata niya habang nakapikit naman yung isa at tumawa b

a naman ng malakas sa akin. "Nakita mo sana yung expression ng mukha mo!" "Nakakainis ka!" pinalo ko nga ng malakas sa tiyan niya. Sabi niya sa akin eh masakit daw yun. Tumayo na ako at paalis na sa field nang marinig ko siyang nagpapalaam sa mga k asamahan niya at humabol naman siya sa akin. "Sorry na po!" Dire-diretso pa rin ako nun sa paglakad. Hindi ko nga siya tinignan kaya hindi ko alam nung bigla na lang niya ako tinoss sa shoulder niya at binuhat niya ako. Sinuntok ko siya sa likod pero hindi malakas. "Hoy ano ba.. baba mo na ko." Hindi naman niya ako sinagot. Narinig ko na lang na sinabi niya nung tinanong k o kung saan kami pupunta eh... "We're going on a date." This is a normal day for the both of us. Now can you tell our regular routine? Nah, probably not. Pagkadating namin sa restaurant nun, may binigay siya sa aking papel na panay l ines. "Ano 'to, math? Geometry?" "Nope. It's Crisscross." "Yeah, bakit?" "In general kasi, lines lang yan. It's nothing. But behind all those lines, may meaning pa. Tingin ko nga, crisscross is a symbol." Tinignan ko naman yung gawa niya. I'll keep it. As much as I wanted to tell you more about us, tungkol kay Mommy at Richard, ka y Michaela, Dylan, at sa lahat ng naging friends ko.. wala nang enough time. Pero ang gusto ko lang sabihin, they are all happy just like us. After all sabi nga ni Shakespeare...

All's well that ends well.