Ποίημα από τον Άγιο Νεκτάριο προς την Παναγία (Θεοτοκάριον)

Δέσποινα παντευλόγητε, Υπέραγνε Παρθένε,

Παράεισε πανθα!μαστε, κ"πε καλλ#πισμένε,
$ε υσ#π%, Πανά&ραντε, &αρίτ#σον τον νουν μου,
κατε!θυνον τας σκέ'εις μου, (%τισον την 'υ&"ν μου)
*όρη με ποίησον αγνόν, πράον, σεμνόν, ανρείον,
ησ!&ιον και κόσμιον, ευθ!ν, όσιον, θείον,
επιεικ", μακρόθυμον, τ#ν αρετ%ν ο&είον,
άμεμπτον, ανεπίληπτον, τ#ν αγαθ%ν ταμείον)
Δος μοι σο(ίαν, σ!νεσιν και μετριο(ροσ!νην,
(ρόνησιν και απλότητα και ταπεινο(ροσ!νην)
Δος μοι νη(αλιότητα, όμμα πε(#τισμένον,
ιάνοιαν ολό(#τον, πνε!μα ε+ηγνισμένον)
,πέλασον την οίησιν, την υπερη(ανίαν,
τον τ!(ον, την (υσί#σιν, και την αλα-ονείαν,
την !.ριν, το αγέρ#&ον, την υ'ηλο(ροσ!νην,
γλ%σσα μεγαλορρ"μονα, ισ&υρογν#μοσ!νην)
/ην αστασία την (ρικτ"ν, την περιττολογίαν,
την πονηρία την πολλ"ν, και την αισ&ρολογίαν)
0άρισαί μοι, Πανά&ραντε, την ηθικ"ν ανρείαν,
το θάρρος, την ευστάθειαν, ος μοι την καρτερίαν)
Δος μοι την αυταπάρνησιν, την α(ιλαργυρίαν,
-"λον μετ1επιγν%σε#ς και αμνησικακίαν)
Δος μοι ακεραιότητα, ευγένειαν καρίας,
πνε!μα ευθές, ειρηνικόν, και πνε!μα αληθείας)
2υγάευσον, Πανά&ραντε, τα πάθη της καρίας,
τα πολυ%νυμα, ,γν", της ηθικ"ς ειλίας)
/ην αναρίαν την αισ&ράν, το θράσος, την ειλίαν,
την ατολμίαν την ειν"ν και την απελπισίαν)
Άρον μοι, *όρη, τον θυμόν και πάσαν ραθυμίαν,
την αθυμία, την οργ"ν, #ς και την οκνηρίαν)
/ον (θόνον, την εμπάθειαν, το μίσος, την κακίαν,
την μ"νιν, την εκίκησιν και την μνησικακίαν)
/ην έρια την ευτελ" και την πολυλογίαν,
την γλ#σσαλγίαν την ειν"ν και την .#μολο&ίαν)
Δος μοι, Παρθένε, αίσθησιν, ος μοι ευαισθησίαν)
Δος μοι συναίσθησιν πολλ"ν και ευσυνειησίαν)
Δος μοι, Παρθένε, την &αράν Πνε!ματος του ,γίου)
Δος μοι ειρ"νην τη 'υ&", ειρ"νην του *υρίου)
Δος μοι αγάπην, έρ#τα θείον, ε+ηγηγνισμένον,
πολ!ν, θερμόν και καθαρόν και ε+ηγιασμένον)
Δος πίστιν -%σαν, ενεργόν, θερμ"ν, αγν"ν, αγίαν,
ελπία αιάσειστον, .ε.αίαν και οσίαν)
Άρον απ1εμο!, Παρθένε, τον κλοιόν της αμαρτίας,
την αμέλειαν, την μέθην, την ανελεημοσ!νην,
τα κακάς επιθυμίας, την ειν"ν ακολασίαν,
γέλ#τας της ασελγείας και την πάσαν κακουργίαν)
$#(ροσ!νην ος μοι, *όρη, ος εγκράτειαν, νηστείαν,
προσο&"ν και αγρυπνίαν και υπακο"ν τελείαν)
Δος μοι προσο&"ν εν πάσι και ιάκρισιν ο+είαν,
σι#π"ν και ευκοσμίαν, και υπομον"ν οσίαν)
3πιμέλειαν παράσ&ου, Δέσποινα, προς εργασίαν,
προς τελεί#σιν και -"λον αρετ%ν προς γυμνασίαν)
/ην 'υ&"ν μου, την καρίαν και τον νουν μου, Παναγία,
τ"ρει εν αγι#σ!νη, (!λαττε εν παρθενία)
Ποίημα ,γίου Νεκταρίου