Iets moois, daar zou ik graag mee af willen sluiten, iets dat hoop geeft.

Ik
weet alleen niet wat. Ik zoek ernaar, in mijn hart, maar vinden doe ik het
niet. Eer heeft zich van mij een grote verlorenheid meester gemaakt. Waar
ik tegen vecht hoor, echt! Ik zoek naar het spreekwoordelijke lichtpuntje,
het kleine kaboutertje met het gloeiende lantaarntje, dat zegt: kom maar
mee, kom dat donkere bos maar in en betreed mijn eenvoudige maar
oergezellige kabouterwoning, en zie: daar zijn zn kleine vrienden,
allemaal broers, want de kabouter is niet getrouwd maar heeft ervoor
gekozen bij zijn negen broers te blijven wonen en hij is de tiende, eigenlijk
een soort nakomertje, vandaar dus dat er nog een spoortje rood in zijn
verder witte baard te vinden is en hij zegt: ga zitten, mensenvriend, ga
zitten, dat mijn broers en ik voor warme dranken en heerlijke spijzen
kunnen zorgen en ik voel me soezerig en fijn en alles in de wereld heeft
weer nut, maar ja, kabouters bestaan niet en ik moet altijd alles helemaal
alleen doen godverdomme!

Don Duyns - Paars