Professional Documents
Culture Documents
Now Should Be Forever
Now Should Be Forever
Should
Be
Forever
Written by Kharu435 of Wattpad
(kharu435@yahoo.com)
@October 2011-January 2012
All Rights Reserved. No part of this story should be changed or tampered. Please do not claim as
your own story. All parts of this story are fictional. Note that the names of the characters, time,
place and events are story bound. Thank you. ^__^
(This story is the sequel of Love Team. Pero kung hindi niyo man po
mabasa yun, okay lang kasi hindi naman sa characters ng Love Team umiikot ang story na to. But I hope you could also check it out. Now, enjoy!
To God be the glory!)
[PROLOGUE]
Maiksi lang ang buhay.
Ganyan ang palaging sinasabi ng marami.
Sa sobrang iksi, hindi mo na namamalayan ang paglipas ng oras.
That's why you have to spend the rest of your life with your loved ones.
You should be busy making yourself happy.
Hindi natin alam kung kelan tayo mawawala sa mundo.
[Chapter 1]
Pinsan, Room 435 ha? Bilisan mo!! Pasigaw na sabi ng pinsan ko.
Oo! Malapit na ako! Hintayin niyo ako jan!
Eh tol! May pupuntahan din kaming mahalaga! Bilisan mo na lang! Sorry Poy!
ANO?? EH SINONG MAGBABANTA----- Binaba niya ang telepono. Sh*t!
Kumaripas na ako ng takbo papunta sa pinaka-malapit na ospital. Ano ba kasi yung
pupuntahan nila at mas importante pa ba yun sa nangyayari ngayon??
Naiinis din ako sa sarili ko, mas inuna ko pa ang barkada ko kaysa kay Mama!
Siya ang pinaka-mahalagang babae sa buhay ko. Iniwan ko na siya bago pa ulit
magtanong. Ang daldal na nurse! Pati parang kinikilig pa siya. Ano kaya yun?
Kailangan pa bang tanungin kung ano ko ang nandun? Kung may common sense
siya, alam niyang nanay ko yun! Isang mid-40s na babae, alangan namang kapatid
ko? Tsk.
Takte! Ang bagal ng elevator! Kung pwede ko lang suntukin to, ginawa ko na eh.
Tumakbo na ako sa hagdanan, kailangan kong magmadali!!
Habang umaakyat ako, parang ang bagal ng oras. Naiisip ko lahat ng pinagdaanan
namin ng nanay ko.
Siya na lang ang natitirang magulang ko. Iniwan kami ng tatay ko noon. Wala na
kaming balita sa mga kamag-anak naming sa kanya, kaya yung mga kamag-anak ko
lang kay Mama ang kilala ko. Wala na rin akong balak na maghabol sa tatay ko.
Kaya naming dalawa ng nanay ko.
Kaya hindi ka pwedeng mawala Mama! Konti na lang, malapit na ako!
Isang floor na lang ang aakyatin ko.
.........
Masyado tong sexy at maganda para maging nanay ko! Hehe. Buti hindi ako
naririnig ni Mama.
AAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHH!!! TRESPASSEEEEEEEEEEEEERRRRR!!!
RAPIIIIIIIIIIIIIISSSSSSST!! NURSEEEEEEEEEEEE!! HE-------
Shhhht!! Miss! Wag kang mag-iskandalo!! Hindi
AAAAAAAAAAHHHHHHHH!!! TULONG!!!!! Tinakpan ko na ang bibig niya.
Nagkamali ako ng pasok ng room. Ay hindi pala, pinag-tripan lang ako ng mga
pinsan ko. Sabi nila, nandito daw ang nanay ko! Sh*t.. Akala ko totoo na!
She giggled.
Dont cuss.. Haha!
Ow. Sorry. Napansin kong mukhang malungkot siya. Gusto ko siya biglang...
Samahan..
Bakit pala mag-isa ka? Tanong ko.
Wala namang naga-aksaya ng panahon para asikasuhin ako eh..
Pamilya mo?
Busy silang lahat.. *sigh* Palagi naman eh..
Eh.. Ano bang.. Sakit mo? Pansin ko kasi masyado siyang maputla.
Ha?? Ahh.. A-ano!! Wala!! Nakakatawa kasi ano... D-diarrhea lang! Nahihiya
niyang sagot.
Hindi naman nakakatawa yun ah?
Pfft.. Hmmm.. Pff. Sabi nang.. Haha! Hindi sabi nakakatawa eh! Wag kang tumawa
Popoy.. Bastos ka! Haha!!
Oh, hindi naman pala grabe talaga eh. Dehydration lang ang pwede mong makuha.
Eh ang nanay ko, may sakit sa puso kaya talagang dapat puntahan agad. Pigil ko
ang tawa ko.
Siguro nga.. Kasi hindi naman ako importante.
Hindi naman yun ang ibig kong sabihin.. Syempre, kung malala ka.. Aasikasuhin ka
nila..
May binulong siya pero hindi ko narinig.
Ako nga pala si Popoy. Ang pormal yata nun. Yak.
Popoy? Haha! Sounds weird. Im Kim. Pangalan ko? Weird? Aba, aba, aba.
Hoy, anong weird??
Hey! Chiill! I mean, you look uhmm cool! Astig, tapos pangalan mo Popoy?
Haha!! Tumawa siya.
Nawala yung inis ko nung tumawa siya. Eh?
Maya-maya, tumatawa na rin ako kasama niya.
Ano bang klaseng babae to? Kahit may diarrhea, maganda pa rin. Sana pala lahat
ng may diarrhea kamukha niya. Haha!!
[Chapter 2]
**Kims POV**
I never thought I would enjoy a strangers company.
Sandali pa lang kaming nagkaka-usap pero sobrang komportable na akong kausap
siya, though wala akong alam sa kanya bukod sa pangalan niyang weird. ^___^
Eh kung ganito nga naman ka-good looking ang stranger, why not? Haha!
Poy, may tanong ako.
Ano?
Popoy ba talaga ang pangalan mo? Duda kasi talaga ako. Haha!
Hindi. I knew it!!
Eh anong tunay mong pangalan? Full name na.
Israel Marques.
Eh??
Israel?? Popoy? Ang lapit ha?? Saan naman nahugot yung Popoy? Kung makapagreact ako, kala mo close talaga kami eh no. Haha!
Namula siya bigla. OmO
Dali naaaaaaaaa!! Sabihin mo na!!! Im dead curious! Haha!
Wag na. Nakaka-hiya..
Pfft. Mas nakakahiya pa ba sa pag-sabi kong may diarhhea ako? Crap, inulit ko na
naman.
He sighed.
Kasi, nung bata ako.. Paborito ko daw yung.. Yung Popoye the sailorman..
SERIOUSLY???
O-oh?? T-tapos?? Grabe na!!! Hindi ko alam kung hanggang kelan ko kayang
pigilin ang tawa ko. I dont want to offend him. Haha! Mas mukha pa siyang
constipated kesa sakin! XD
Ayun.. Palagi ko daw.. Kinakanta yung kanta nun.. Tapos.. Imbis na Popoye
Popoy ang sinasabi ko.. Kaya yun ang tinawag nila sakin.. Mahina niyang sabi. I
even heard him cuss. Haha!!
Its really funny! Kung pwede lang humiga sa sahig kakatawa ginawa ko na. But he
look so cute while blushing!! Kanina lang mukha siyang astig at cool, ngayon.... No
comment haha!
Hindi ka ba tatawa? Hindi mo ako tatawanan? Tanong niya. Naku, kung alam mo
lang. XD
Theres nothing wrong with uhmm.. Popoy. Cute naman eh! Haha! Nag-blush ulit
siya. Haha!!
Eh ikaw, full name mo? Tanong niya.
Ah, Kimberly Joyce Tiangco.
Tiangco?
Yup ^___^
Oh? Pareho tayo!! Section mo? Pareho kami? Bakit di ko siya nakikita??
IV-2, ikaw? Ang galing!!
Aww. IV-4 ako eh. Kaya pala, hindi naman ako gala sa campus.
[Chapter 3]
**Popoys POV**
Naka-ngiti-- Ay. Nakatawa pala.
Nakatawa akong lumabas sa room 435. Sinong maga-akalang mage-enjoy ako ng
todo na kausapin ang isang babae na ngayon ko lang nakilala? Masaya siyang
kausap at kwela rin. Hindi siya maarte at hindi rin pa-cute katulad ng iba. Hindi mo
mahahalatang may sakit siya.
Kung tutuusin, diarrhea lang nga naman kasi ang sakit niya. Pero siguro mahina rin
ang resistensiya niya. Kapag ako kasi, nagkaka-diarrhea, banyo lang ang katapat.
Pumasok sa isip ko yung nurse kanina. Kaya pala parang kinikilig yun kanina? Crap.
Nasabi ko pa yung cheesy line na yun sa kanya. Malay ko bang hindi naman pala
nanay ko ang nandun?
At hindi porket nag-enjoy ako kasama ng taong nasa kwartong yun eh maliligtas na
ang mga pinsan kong ulol. Humanda sila pag-uwi ko. Alam kong nagta-tago na yung
mga yun ngayon. Ganun naman sila eh. +__+
Buwan-buwan may bago silang plano para pagtripan ako. Malala nga lang talaga
yung ngayon. Wag lang silang papahuli sakin.
Tinext ko si Mama kung nasaan siya, nasa bahay pala nung bestfriend niya.
Hahayaan ko na lang siyang mag-enjoy dun, ayaw kong makita niya ang madugong
kahihinatnan ng mga pinsan ko, lalong lalo na si Christian, siya ang pinaka-ulol
samin.
Tinext ko rin si Christian na hindi ko naman usually ginagawa.
To: Insan
Prepare to die.
Nakanaman!! Lambot na ang tuhod niyan panigurado. Haha! Kahit naman mag-tago
sila, pare-pareho lang kami ng pinapasukan, kaya makikitat makikita ko sila. Yun
nga lang, sa Lunes pa. Sabado lang ngayon eh.
Game na game lang kami sa bakbakan. Yun lang. Anak mayaman kaming lahat eh.
Gwapo pa. BD
Pagka-liko ko sa 3rd street, nakita ko kaagad sila. May konting galos na sina Dex at
Louie, mga sampu na ang bagsak sa kalaban at may sampu pang natitira.
Mga tsong! Pagod na kayo. Ako na dyan. Sabi ko.
Poy!! Sige, amoy pawis na kami. May date pa kami! Sabi ni Dex. Tinapik nila ang
balikat ko at umalis na.
Hindi sila duwag, alam lang nila na hindi ako mahihirapan dito. Kaya nga leader ako
eh.
Oh, sino naman tong mayabang na to? Sabi nung isang matangkad. Tss.
Mukang Frankenstein.
Akala niya siguro kaya niya tayo. Eh yung dalawa niya ngang kakampi
hindi tayo kinaya eh. Siya pa kaya na mag-isa lang? Aba, minamaliit ako ah.
Nag-bang sign ako sa CCTV camera sa may light post. Alam kong nanunuod si Kurt
doon.
Nayabangan yata sa inasal ko yung mga kalaban at nag-simula silang sumugod.
Nauna yung pinakamaliit. Ano to, by height?
Yaaaaaaaaaahhhhhhh!!! Sinubukan niya akong suntukin.
Ay teka, yung sintas ng sapatos ko natanggal. Yumuko ako at inayos yung
pagkakabuhol ng sintas ko. Dahil dun, natisod yung susuntok sakin at naka-iwas
ako. Boring. =___=
Inis na inis yung bugok at sinubukan ulit akong suntukin pero tumagilid ako at nakaiwas ako sa kanya.
Yan lang ba? *yaaaawn*
Abat bastos ka ah? BOYS! Sugod! Nagsabay-sabay na sila. Hay. Kahit gawin
niyo yan, wala kayong mapapala.
Susuntok sila, iiwas ako at sisipain sila. Kapag natumba na, tatapak-tapakan ko pa.
Kapag makulit, sinisikmuraan ko na. Takte, ang gagabok nila. =__=
Oh, sino pa? Dali. Maliligo pa ako.
Nag-takbuhan sila palayo. Tsk. Mga duwag.
Nagulat na lang ako nang lumabas lahat ng tao sa mga bahay nila magpalakpakan.
Aba nga naman, heroes welcome! Haha!
Sige po.. Sabi ko at nag-lakad na pabalik sa bahay.
Pag-uwi ko sa bahay, wala pang tao. Mukhang nagtatago nga yung mga pinsan ko,
hindi sila naka-tambay eh. Dapat lang.
Naligo ako at nagbihis. Ano kayang gagawin ko?
Matutulog na lang sana ako nang maalala ko bigla ang dapat kong gawin.
[Chapter 4]
**Kims POV**
Nagising ako nang may kumakatok sa pintuan. Nurse siguro. Haaaaay! Magdadalawang linggo na akong confined, and Im fine already! Tumataba na nga yata ako
kasi masyado silang segurista sa pagpapa-kain sakin, at hindi naman ako
nakakapag-exercise masyado.
Pasok po. Sagot ko sa kumakatok.
Anak!!! I gasped.
Mommy??!! Tumakbo papunta sakin si Mommy.
Kyaaaaaaah!! I missed you baby, Sorry ngayon lang ako naka-dalaw ah?
Alam mo namang busy sa work si Mommy. Inaalagaan ka ba nila nang
maayos dito?
Baby daw, 16 na kaya ako! Haha!
Yup Mom, tumataba na nga ako oh!!
Haha! Okay lang yan! Youre still beautiful, mana ka sakin eh! Yeah!
Mana talaga ako sa Mommy ko. Kung titingnan nga parang kapatid ko lang siya.
Hindi naman siya nagpapaayos ng mukha. Kyaaaah! Sana ganun din ako paglaki ko.
Hoho!
Haha! Eh, si Dad po pala?
Eh? Kanina lang katabi ko siya ah?
Biglang bumukas ang pintuan at pumasok si Daddy na mukhang haggard na
haggard.
Oh my gosh Siopee, what happened to you??? Siopee at Siomee ang
tawagan nina Mommy at Daddy. Hindi nila sinasabi kung bakit huhu.. Pero sabi ng
mga kaibigan nila, nakaka-inlove daw talaga ang love story nila.
Kanina lang naka-sunod ako sayo, eh bigla na lang may humila sakin at
pinagkaguluhan na ako. Ang gwapo mo kasi Dad. Haha!
Tsk. Kawawa ka naman. Haha! Sabi ni Mommy.
Ang saya naman, family day kami! Haha! Solong anak lang ako kaya sa akin lahat
ang attention nila. Ayaw na nila akong sundan, kasi mahirap mag-buntis si Mommy.
Mabuti na nga lang at naka-survive kaming dalawa ni Mommy non.
Ay! May kuya pala ako, si Kuya Sio-Sio. Yung stuffed toy na binigay daw ni Daddy
kay Mommy noon. Theyre one weird couple, arent they?
At tungkol sa mga nasabi ko na hindi ako mahalaga sa kanila at palagi akong magisa, well.. Nagda-drama lang ako nun. Malungkot kaya masyado ang mag-isa sa
hospital! Busy palagi sina Mommy at Daddy sa trabaho nila. Pero naiintindihan ko
naman, immature lang talaga ako at times.
Nga pala anak, may good news kami sayo! Sabi ni Mommy.
Really? Spill it Mom!
Were going home!! Because youve been a good girl, makakalabas ka na!
Kaya dali, mag-bihis ka na, ininvite namin ang mga close friends mo,
maghahanda tayo ng konting celebration para sayo..
Talaga!! Kyaaaaaaah!! Im really happy!!
Sa wakas!! After two weeks, hello real world na ulit ako!!
Promise iwasan ko na talaga na maospital ulit, though hindi ko alam kung maiiwasan
ko nga yun. Ayoko na sa hospital! I hate needles!
Ayoko rin na nagaalala silang lahat sakin. Ingat na ingat pa naman sila sakin. Kaya
nga lahat ng gusto ko binibigay nila. Only child nga ako kaya gusto nila masaya ako
palagi.
Si Mommy naman, ang bilis umiyak sa tuwing magfe-faint ako! Im not that close to
dying! Okay pa ako, nakakapang-bully pa nga ako eh! Oops. My bad. Haha!
They allow me in everything I want to do pero syempre, yung mga safe na bagay
lang naman at yung hindi bad influence.
Hindi pa naman ako pinag-babawalan sa strenuous activities kaya pati yung mga
activities na hindi karaniwang ginagawa ng typical girls eh pinapasok ko. My parents
are proud of me!
Nakakatuwa rin na hinayaan nila akong matuto ng self-defense. Kaya ni minsan,
hindi ako nagalaw ng mga nag-tangkang gumalaw sakin. They faced my fist and the
heels of my feet instead. ^______^ Ang astig kaya! Pati nga yung bestfriend ko naiinlove sa moves ko. Haha! Joke.
Marami pang bagay-bagay tungkol sa sarili ko na hindi alam ng marami. Well,
lalabas at lalabas din yon.
For now, e-enjoyin ko muna ang feedom ko!! Horraaaaaaay!!
[Chapter 5]
**Kims POV**
Kyaaaaaaaaaah!! Fresh air!! Sabi ko habang nagi-inat pa. Grabe! Hindi ko akalaing
mami-miss ko nang ganito ang outside world!
Pauwi na kami sa bahay. Tutal, Sabado pa lang naman ngayon, makakapag-party pa
kami the whole night and then bukas, gigimik naman kami ng friends ko. Kailangan
ko rin silang maka-usap tungkol sa mga lessons na na-miss ko nung wala ako.
Siguradong madami-dami akong hahabulin!!
Mom, Sino ba mga tinawagan niyo para sa mini party?
Syempre yung mga friends mo, tapos nag-invite na rin kami ng ilang mga
kaibigan namin ni Daddy mo.
Ah.. Okay!
Malayo-layo rin ang hospital sa bahay. Hindi ko rin maintindihan pero feeling ko
pagod na pagod ako, eh nakahiga lang naman ako sa loob ng dalawang linggo.
Nakakapagod mag-isa. Chos. Haha!
Mommy, Daddy, makaka-pasok na ba ako sa Monday?
Uhuh. Sabi ni Dra. Mijares pwede na raw, as long as youll not force
yourself. You should avoid stress and unhealthy food. Sabi ni Mommy.
Aww..
AND, Sorry but no gimiks and hanging-out for a week, okay? Kailangang
makapag-pahinga ka para mabawi mo ang lakas mo. Do you get me? Sabi
ni Daddy habang nagd-drive.
Aww. Akala ko pa naman makka-gimik na kami ng BFFs ko bukas. Well, okay na rin
siguro ang party mamaya. Marami pa namang time para sa gimiks eh. Mahal ko rin
ang sarili ko no! Hindi ako pwedeng mag-pabaya.
Maya-maya, tumigil na ang kotse and at last!! Were hooooome!
Nakikita ko na yung mga maids na naga-ayos ng garden. Waaaaaw, mukhang
masaya!
Bumaba na kami ng kotse at sinalubong ako ng mahigpiiiiiiiiiiiiiiiit na yakap ni Aling
Maria, yung head maid namin.
Sa sobrang paga-asikaso ni Dad kay Mom, hindi niya ako maalagaan ng ayos kasi
malayo yung mga kamag-anak namin. Wala siyang ibang matakbuhan kundi sina
Tita Sandi at Tito Cedrick, yung bestfriends nila.
Iniwan nila ako dun. Hindi pa ako nabibinyagan. Dahil hindi nila ako maasikaso, sina
Tita Sandi ang nagpa-binyag sakin at sa kanila ako for one year. Pinasunod nila ako
sa apelyido ni Tito Ced since karapatan daw nila yun at wala pa rin silang anak nun.
Tinuring nila akong anak nila kahit na nasa poder na ulit ako nina Mommy.
Hanggang ngayon, hindi nila binabago ang last name ko biglang pagtanaw na rin ng
utang na loob kina Tito. Wala namang problema pagdating sa mga papeles at data
tungkol sakin kasi settled na lahat yun.
Ang gulo, alam ko. Haha. Pero sobrang proud ako sa surname na dala-dala ko. Kaya
ang sarap umbagan nung lalaking tinawanan nang wagas ang last name ko +__+
Na-picturan mo ba siya? Tanong ni Shayne pagka-balik niya.
Duuuh. Wala akong dalang Cellphone sa hospital at lalong walang camera. Saan ko
naman gagamitin yun diba?
Okay, eh nahingi mo ba ang number?
Ano ako, desperada?! I rolled my eyes.
Eh pangalan? Natanong mo? Putek. Mas curious pa kesa sakin. >__<
Israel.. P-Popoy.. Marques. Muntik na naman akong mapa-halakhak nung
banggitin ko yung Popoy. Hoho!!
O______O --- Mukha ni Shayne.
Nang-yari sayo?! Bigla na lang natulala.
SERYOSO KA BA??
Mukha ba akong nag-bibiro?
TALAGANG SI ISRAEL MARQUES ANG NAKA-USAP MO??
[Chapter 6]
**Popoys POV**
Alis na ko, Ma. Hinalikan ko si Mama sa pisngi tapos lumabas na ng bahay.
Ingat ka. Sagot ni Mama.
Lunes ngayon, may pasok na naman. Putek, akala ko hindi ko matatapos yung
tatlong project na dapat kong gawin! Mabuti na lang natapos ko lahat.
Hindi pa nagpa-pakita sina Christian sakin ah, masyado yatang natakot? Hindi ko
tuloy makutusan. +___+
Si Kim kaya, papasok na? Hindi ko pa ulit siya nabibisita. Kumusta na kaya siya?
Siguro naman naka-labas na yun? Ibang klaseng diarrhea naman yun kung
hanggang ngayon confined pa rin siya.
Dalawa lang kami ni Kurt na pumasok ngayon pero parang andito pa rin lahat dahil
sa lakas ng sigawan. Kaway lang kami ng kaway.
Astig. Haha!
Tayo talaga palagi ang sentro ng atensyon no? Mayabang na tanong ni Kurt.
Syempre, katabi mo ko eh.
Kapal mo Pre, Haha!
Nung nasa kalagitnaan na kami ng mga tao, biglang silang natahimik, lalo na ang
mga lalaki.
Ay hindi, normal na batchmate ko lang pala! Ang lakas naman ng dating nito.
Naka-shades pa siya nung pumasok sa campus. Mukhang sikat din ah..
Naka-tingin siya sakin habang naglalakad. Naka-tingin nga ba sakin? Di ko sigurado
naka-shades eh.
DUUUH ka rin! Eh ikaw ba sikat ka? Hindi rin kita kilala eh.
She gasped. Ay, nagulat?
Slowly, she removed her eyeglasses. Naka-tungo lang siya naparang may tinatago.
O______O
I-ikaw????!!!!
Yup. Me, Myself and I. ^___________^ Sagot niya habang naka-ngiti.
Buti naka-labas ka na! Kumusta na pakiramdam mo?
Okay na ko, salamat pala sa pag-dalaw mo, Popoy.
Wala yun, balak pa nga sana kitang dalawin kung hindi ko pa nalaman ngayon na
nakalabas ka na pala.
Aww! Thanks! Noon ko lang napansin na naka-tingin pala samin lahat. Nagtataka
siguro kung bakit magkakilala na kami ni Kim.
Gosh! Have some manners, Shayne! She rolled her eyes. Bakit gaun, hindi siya
maarte tingnan?
Sorry, Okay? Haha! Nakipag-kamay siya.
Pinakilala ko rin sila sa barkada ko, sa ngayon, si Kurt, Dexter at Louie pa lang ang
napakilala ko.
Takang-taka yung mga naka-paligid samin kung bakit magkakasabay kami ngayon.
Hindi naman kasi namin ginagawa to dati.
Iba talaga ang aura ni Kim ngayon kung ikukumpara sa ugali niya nung nasa ospital
kami. May split personality kaya yun? O baka naman may dalaw?
[Chapter 7]
**Kims POV**
Sabay-sabay pumasok sa campus ang barkada ni Popoy at kami ni Shayne. Ang
cool! Haha!
So, paano nga pala kayo nagka-kilala ng Campus Famous na si Kimberly
JoyceTiangco? Tanong ni Louie kay Popoy.
Napaka-unexpected nga ng pagkaka-kilala namin eh. Haha! Ngumisi sakin si
Popoy. Argh! Iniisip niya pa rin siguro yung diarrhea issue!
Bakit naman? Tanong ni Dex. Bakit ang gu-gwapo nila haha!
Napag-tripan na naman ako nina Christian eh. Ayun, sinabi nila nasa ospital daw
nanay ko. Mga ulol na yun! Tapos, si Kim yung nakita ko sa loob.
Na-ospital ka?? Dex and Louie.
Ah... Uh-huh..
Buti magaling ka na! Sabay nilang sabi.
Nagka-tinginan kami ni Shayne. I gave her a weak smile.
Kaso paano yan, kapag naging close na tayo edi delikado sina Kim niyan? Tanong
ni Dex kay Popoy. Delikado?
Huh? Bakit? Tanong ni Shayne.
Habulin kami ng away. Louie.
Bakit? Gang ba kayo? O basagulero? I asked them.
Sort of a gang, pero hindi kami ang naghahamon ng away. Lagi dapat kaming
alerto tsaka, mahirap mapalapit samin. Baka maging target lang kayo ng mga
kalaban. Paliwanag ni Popoy. Eh?
Yeah! Di ba nakwento ko sayo na sikat sa village sina Israel? Kasi gang nga sila at
teritoryo nila ang buong village.. Bantay namin sila! Bulong sakin ni Shayne.
Pero hindi kami natatakot, lalo na at leader namin si Popoy, di ba tol? Nag-high
five sila.
Teka, leader?
LEADER??!! I exclaimed.
Oo, bakit? Halata naman di ba? Sabi ni Popoy. Yabang.
Hahaha!! Leader niyo? Ito? Tinuro ko siya. Leader niyo tong Mamas------AAAAAAAAAAAAH!! Naputol yung sasabihin ko. Kiniliti niya ako sa tagiliran.
Weakness ko yun! >___<
Sasabihin ko pa dapat na Mamas boy siya eh >3<
Eh cute kaya! Haha! Joke! Haha! Mamas boy tapos gang leader? Aba! Bago yan!
Haha!
Bakit hindi ko naisip na may pang-black mail din siya sakin. T__T
O___________O
Argh! Sinabi nang hindi eh. Ni hindi ko pa nga siya kilala masyado! Alam niyo yung
mabilis? >____<
[Chapter 8]
**Kims POV**
Hi Kim!
Good Morning Kim! Na-miss ka namin!
Ohayo!
Bati ng mga classmates ko.
Good Morning din! Umupo na ako sa upuan ko, tapos nag-lapitan din yung mga
close friends ko. Tatlo lang naman kami eh, Ako, Si Shayne at si Ciara. I told you,
bilang lang ang mga ka-close ko. Yung iba, acquaintances lang. Silang dalawa yung
sinasabihan ko talaga ng secrets. Mahirap din kapag sikat ka.
Kasi, isang back-stab lang sayo, sira kaagad lahat-lahat tungkol sayo.
Pero hindi ko naman masyadong pine-pressure ang sarili ko. Nagka-taon lang na si
Shayne at si Ciara lang ang nagpaka-totoo sakin. Karamihan kasi, plastic. They want
my popularity. Didikit lang sila para sumikat din sila.
So what kung hindi ako kasing-bait nila? Kung magpapaka-plastic pa ako, anong
mapapala ko? Gusto kong maging totoo. I dont need to pretend to be someone
whos not me. Kung hindi nila kayang maki-ride sa ugali ko, then go! Tapos binoboto pa rin naman nila ako sa top personalities ng campus. Ugh.
Dapat kasi, kinikilala muna ang isang tao bago magsabi ng kung anu-ano.
Naka-away ko pa nga sina Shayne at Ciara noon. Pero dahil din sun kaya naging
bestfriends ko sila.
Waaaaaaaaaaaa!! Ang tagal mong nawala girl! Wala akong kalandian! Na-miss kita
ng sagad! Niyakap ako nang mahigpit si Ciara.
Aww, Aww! Kalalabas ko nga lang eh, pwedeng pahingahin mo ako? Haha! I
missed you too lukaret ka. Nag-group hug kami.
So, kumusta naman? Okay ka na ba talaga? Kinabahan ako nung nahimatay ka!
Mamatay-matay na akos a kaba nun!
O.A. ka Ciara ha. Haha! Okay na ako, see? Im back to my old self. Hindi ko pa nga
lang magagawa yung mga bagay na ginagawa ko dati. Kailanan ng rest.
Aw, di tayo makakapag-stroll! Ciara pouted. Okay, siya na magaling mag-pout.
Haha!
Pero Cia! Alam mo ba kung anong latest? Ayan na naman ang radar ni Shayne.
Hay.
Ano Ano Ano Ano?? Excited na sagot ni Ciara.
Dumalaw si Israek Marques kay Kim sa ospital! AHHHHHHHHHHH! Sabay silang
umirit. Nakuuuuuuuuuu! Kapag kami na-detention dito +____+
Waaaaaaaa!! Are they in a relationship?
Malapit na---- Binatukan ko si Shayne.
May sinabi ba akong ganun? Tigilan niyo nga ako!
Bakit ba? Hes so good-looking kaya! Pati yung group of friends niya! Sabi ni Ciara.
Argh, mga avid fan oh.
Tapos ayun, nagsalita na sila ng mga bagay na hindi ko maintindihan. Puro Popoy at
Kim lang ang naririnig ko. Argh.
Okay lang yan! Malay mo, magka-love life ka na ngayon Kim! Haha!
Sige, ipa-mukha niyo pa sakin. Bwisit. Kailangan talaga sasabihin pa yun eh.
So what kung never pa akong nagka-boyfriend or ka-M.U. man lang? Hindi naman
ako mamamatay kapag hindi ako nagka-roon nun.
Tapos sabi nila, ang boring daw ng high school life ko. Well, hindi naman ah!
Commitment lang naman yun ah, pwede kang magmahal kahit hindi kayo commited
sa isat-isa!
Yun nga lang, kahit M.U. wala akong experience. Seriously, hindi namin alam kung
bakit hanggang ngayon wala pa.
Hindi naman sa pagyayabang pero ako na nga ang pinaka-maganda sa campus, top
pa sa hottest personalities sa campus. Yet, no one dared to court me or at least
confess to me.
Siguro natatakot sila sakin? O dahil sa sobrang kasikatan ko, they only see me as an
inspiration, a person to be admired.
Minsan nga hini-hiling ko n asana ordinaryo na lang ako. Gosh, kahit naman ganito
ako, gusto ko pa ring maranasan ma-inlove habang maaga pa!
Nakaka-O.P. kaya kapag napapaligiran ka ng may mga love life, tapos ikaw, loner! I
feel greatly isolated! Lalo na kapag may dates sina Ciara at Shayne tapos hindi nila
ako masasamahan, It sucks bigtime!
Basta! I can feel it!! Haha! Kami na ang founder ng fans club niyo! Kim + Popoy =
KimPoy! Haha!! Parang tumblr lang!
Whatever. Sumasakit ang ulo ko sa inyo. Umubob ako sa desk. Hay! Mas loka-loka
pa sakin tong mga to.
[Chapter 9]
**Kims POV**
Breaktime at kami lang ulit tatlo nina Ciara at Shayne. Whats New?
Sina Popoy kaya? Nandito rin?
Uy, may hinahanap siya! Sino kaya! Nagpaparinig si Shayne +__+
Tigilan niyo nga ako.
Eh bakit nangha-haba yang leeg mo ha? Uyy.. Nami-miss niya. Haha! Dapat kasi
kinuha mo na yung number! Edi sana may kasabay tayong MGA sikat at gwapo
tuwing breaktime! Shayne.
Edi sana kayo yung humingi dib a? Bakit ako gagamitin niyo? Psh.
Eh syempre, kayo yung close! Wag kang maduga!
Binatukan ko lang sila. Pagkatapos nun, iniwan nila ako sa lamesa at pumunta na
sila sa counter. Ay, di man lang tinanong kung anong gusto ko. Bastusan.
Hay. I sighed.
Uh, Pwede maki-share miss? Tumingala ako at napa-ngiti.
Baliw haha! Syempre naman! Ang dami-saming upuan oh!
Thanks miss, haha! Yak, di bagay sakin ang pormal.
Buti alam mo. Kadiri kaya. Haha!
Kumusta naman? Balita ko na-ospital ka ah? Wala tuloy yung maganda kong kakwentuhan.
Hmp. Bolero, haha! Baka wala yung tulay mo kay Shayne kaya mo ko na-miss.
Ikaw Christian ha, kala mo maloloko mo ko? Haha! Okay na ako! Malakas pa oh.
Wala akong takas sayo eh. Haha! Buti naman okay ka na!
Yan nga pala si Christian Lim. Ang gwapo kong close friend. Haha! Muntik ko na nga
rin maging crush yan kung hindi lang siya umamin na may gusto siya kay Shayne.
Haba ng hair oh, sarap sabunutan. Haha! Well, Hindi naman ako bitter.
Ah, He---- Naputol yung pagbati niya, may sumigaw kasi eh.
HOY CHRISTIAN! NAHANAP DIN KITANG WALANG HIYA KA!!! Sigaw ng isang
lalaki. Teka, familiar yung boses niya ah?
Sh*t. Haha! Sabi ni Christian. He cussed >__<
Uhm, Kim, Ciara and.. Slowmotion ang pag-tingin niya kay Shayne. Ay,
gumaganun?
Shayne, Ihave to go. Theres a monster after me. He continued. Monster?
Si POPOY??!!
Natahimik lahat sa canteen. Naka-titig lang sa kanya. Yung mga lalaki, nagulat.
Yung mga babae, err. Kinikilig.
Napansin kong naka-tingin sakin ang mga tao. Again, Whats New? XD
Ay, haha! Wala, curious lang ako kung bakit. I mean, he might be the best-looking
and coolest guy in campus. Tapos wala siyang GF?
Maybe hes waiting for me? JOKE. Haha! Lumalandi on the floor na naman ako.
But seriously, I really wonder why. Gusto ko sanang itanong pero tingin ko wala pa
ako sa lugar. Were not that close yet.
Besides, napaka-misteryoso niyang tao. Though open naman siya, parang ang dami
niya pa ring tinatagong sikreto. Mas lalo tuloy siyang nagiging interesting. Siguro
nakaka-dagdag din yun sa coolness niya?
Ugh!
[Chapter 10]
**Popoys POV**
Masyado yatang cheesy yung ginawa ko? Hinipo ko yung ulo niya na parang bata?
Eh ano bang cheesy dun? Para ngang bata eh, di ba?
Pst! Bossing! Lumingon ako sa taas. Pa-akyat na ako sa rooftop. Tinatawag ako ni
Dex.
Tumakbo na ako pa-akyat.
Oh, bakit? Tanong ko sa kanila. Nandito sina Dex, Louie, Kurt, Dennis at Enzo.
Bihira kaming tumambay sa rooftop eh. Anong problema ng mga to? At madamidami kami ngayon ah?
Wala, masama bang humingi ng quality time kasama mo? Haha! Sabi ni Enzo.
Yak. Ang bading mo! Sagot ko. Umupo ako sa railings.
Nga pala tol, may kasama pa kami. Sabi ni Kurt.
Ha? Sino?
Hoy ugok. Labas na diyan, naihi ka na yata sa salwal mo! Haha! Nag-tawanan sila.
Aba, mukhang alam ko na kung sino.
May lumabas na naka-tungong lalaki galing sa bodega. May maliit kasing bodega rito
sa rooftop.
Yowh! Peace men! Naka-ngising sabi nung bugok.
Anong peace? HA? ANAK KA NG PATING! LUMAPIT KA!!! Kukuyugin ko na sana
siya pero inawat ako ng barkada.
Nanlaki ang mata nina Dennis at Enzo. Hindi pa nga pala nila nakikita na
magkasama kami kanina nina Kim na pumasok.
ANO!!?
Oh? Nakita mo naman ang WanTruLab mo!!! Tapos humiwalay sila sakin.
Nagharap sina Kurt at Christian at ... Pffft. Bakit ambading ng kilos ni Christian?
HOY! Anong ginagawa niyo? Nakakadiri ha.
Parang ganito oh, Ehe-ehurmh. Sabi ni Christian.
Oo nga, pero okay lang. Atleast nagka-kilala tayo. Sige, Una na ko ah? Pagkatapos pinat ni Kurt ang ulo ni Christian, at humagalpak silang lahat ng tawa.
[Chapter 11]
**Kims POV**
Kyaaaaaaaaaaaaaah!!! Really Mom? Ang saya!! Haha!! Napa-talon ako sa tuwa at
niyakap at ki-niss si Mike.
Just be careful okay? Bawal ka pa ring mapagod ng sobra, pinag-bibigyan ka lang
namin. Sabi ni Mom.
Niyakap ko sina Mommy at Daddy.
Thank you po!
Sige, mag-stroll ka na kung gusto mo. I know you missed Mike. Just be sure to be
back at 3PM okay?
Yay! Sure thing Mom! Sinuot ko yung helmet ko at sumakay kay Mike.
Ay! Meet Mike, my big bike. Haha! Kala niyo kung sino no? Violet siya, fave color ko
tapos may prints. Cool nga daw eh. XD
Gosh!! Sibrang na-miss ko mag-stroll gamit si Mike! Three weeks ko na siyang di
nahahawakan Waaaaaaaaaa!
Bawal ako lumayo ng sobra kasi limited lang naman ang kaya ng students license
ko. Sa ngayon, sa buong subdivision pa lang ang naaabot ko. Pero minsan kapag
pasaway talaga, nakakalabas ako. ;P
Saturday ngayon kaya easy-easy lang ako. Nahabol ko na rin naman lahat ng
lessons kaya okay na ako.
Saan naman ako pupunta? 12PM pa lang, 3PM pa ang uwi ko.
Sa mall? Naaah.
Bigla kong naisip yung mga bagay na madalas kong ginagawa bago ako ma-confine.
Gusto ko ulit gawin. Good girl na naman ako eh! *Q*
Gun Shooting or Car racing? O Archery studio kaya? Kyaaaaah, isa lang dapat! Ang
hirap mamili!
Tinext ko kina Mommy na pupunta ako sa Car Racing camp sa loob ng village.
Weeeeeeeeeeeh! Na-miss ko to!
Kumusta naman yun? Outfit na outfit ako, naka-skinny jeans tapos Fit na shirt.
Syempre, nag-motor ako eh. Ang pangit tingnan kapag hindi naka-pants. Haha!
Kim? May tumawag sakin sa likod.
Sir Gilbert!!! Yumakap ako kay Sir. Siya yung nag-turo sakin magcar-racing.
Oh, kumusta na? Mabuti naka-labas ka na! Walang buhay tong camp
nung nawala ka eh! Gumanda ka pa yata lalo ah?
Sir naman, na-ospital na nga, gumanda pa? Bolero po talaga kayo. Haha! Ah Sir,
pwede pong.....
Sure, halika. Alam na kaagad ni Sir. Gusto ko na ulit sumakay sa kotse. Haha!
Feeling hindi menore de edad. XP
Okay ka na? Tanong ni Sir nung naka-sakay na ako.
Watch me, Sir. Sabay suot ko ng helmet, Safety First!
Buckle up, Kimmy!! Sabi ni Sir. Inayos ko yung seatbelt ko, pagka-tapos may
nagwagay-way na nung flag. Sign na aandar na ako.
Shocks! Itong feeling na to? Na-miss ko ng sobra! Yung parang lumilipad sa sobrang
bilis ng takbo! Hindi ko pwedeng patakbuhin ng ganito si Mike eh. Mapapa-galitan
ako.
Nag-drift ako sa huling turning point ang BOOOOOOOOM! Grand finale haha!
Piapalakpakan ako ng mga tao sa loob ng camp habang palabas ako. Eek! Wag
ganyan! Nakakahiya! XD
Saan naman ako pupunta ngayon?
Sa Park na nga lang! Na-pagod din ako dun haha! Bibili na lang ako ng ube Ice
Cream. Yeah!!
Pagka-ubos ko,
Ikaw, hindi mo sinasabi na kilala mo na pala yung pinsan ko.
Pinsan? Sino nga bang pinsan niya?
Tss. Ulyanin. Si POPOY?
Ah.. AAAAH!!! OO NGA PALA! Lately ko lang naman nalaman na mag-pinsan pala
kayo no!
Tsk. Pareho kayo, nagli-lihim na kayo sakin. Sabi niya sabay pout. Ugh. Cute. ;P
Naman eh! Eh ano ba kung hindi ko nasabi? As if super big deal nun. Sabi ko na
lang.
HOY!! BUMALIK KAAA!! Hinabol ko siya pero in the end, nag-stroll lang kami at
hindi niya sinabi yung hindi ko narinig.
Basta parang may narinig akong love eh. O baka bingi lang talaga ako? >___<
[Chapter 12]
**Kims POV**
Nakakatamad naman ang araw na to!
Kahapon, nakapag-enjoy ako lalo na at nag-bonding naman kami ni Christian.
Kaso, ngayon eh Sunday. Kaninang umaga, nag-simba kami nina Mommy tapos
umalis na sila kasi may aasikasuhin sila sa acting worshop nila sa Laguna Area.
Wala akong magawa sa bahay! Pwede naman akong lumabas kaso wala na akong
maisip na puntahan. Wala rin akong kasama, hindi ko ma-contact sina Shayne at
Ciara eh.
Eh kung puntahan ko na lang kaya sila? Tutal iisang village lang naman ang
tinitirhan nila at sa pagkaka-alam ko doon din si Christian. TAMA!
Nag-bihis ako at kinuha yung helmet ko. Gagamitin ko na lang ulit si Mike, since sa
kabilang village lang naman sila. Hassle kapag bike gagamitin ko no! Baka mapagod
ako masyado.
Manang? Punta lang po ako kina Shayne at Ciara. Paki-sabi na lang po kina Daddy
kapag tumawag sila. Iiwan ko po ang cellphone ko para wala akong malaglag kapag
sumaklay ako kay Mike. Bye!
Ingat Kim! Sigaw ni Manang Maria.
Umangkas na ako kay Mike at nag-stroll na papunta sa kabilang village. Mga 5 mins.
lang gamit si Mike, nandun na ako sa main gate nila. Kapag lakad mga 10 mins.
siguro.
Nag-salute lang ako kay Kuya Guard. Kilala na naman nila ako kasi madalas kong
bisitahin sina Shayne dito. Sa tuwing hindi ko kasi sila ma-contact, dumidiretso na
ako rito.
Maganda rin yung village nila. Konti lang naman ang pagka-kaiba kung ikukumpara
sa village namin. Kaso sabi nina Shayne madalas daw magka-roon ng away dito,
kaya hindi ako nagpapa-abot ng gabi rito.
4PM. Okay pa naman siguro. Uuwi na lang ako before 6. Maliwanag pa yun dito.
Dalawang streets na lang ang lilikuan ko at pagkatapos, nandun na ako! Magkapitbahay lang sila Shayne at Ciara eh. Butipa sila. Ako, ISOLATED. TT__TT
Isang street na lang! Haha! Dapat pala nag-pants na lang ako! Naka-short lang ako.
Huhu. Ano bang pumasok sa isip ko? Maya-maya, lalamig na. >__<
Isang liko na lang at Charaaaaaan! Nandito na ako! Sa mga oras na to, malamang
nagk-kwentuhan yung dalawa sa bahay nina Shayne. Doon na ako di-diretso.
Naging seryoso yung mukha niya, anong meron? Hindi ko ma-gets yung usapan nila
eh.
IM DEAD CURIOUS!!
Makulit ako kaya bumalik ako. Doon ako dadaan sa longcut. Natatakot ako sa
shortcut eh. Haha! Tsaka, maliwanag pa naman.
Mabagal lang ang patakbo ko para hindi niya agad makita at marinig.
Habang nagmo-motor ako, akarinig ako ng mga ingay sa may bakanteng lote.
Parang may nag-aaway yata? May nagsi-sigawan eh.
Hala! Babae kaya yung mga yun? HINDI! Boses lalaki eh.
Kailangan pa kaya nila ng tulong? Pwede naman akong tumulong kaso, hindi ko ba
maaapakan ang ego nila kapag tumulong ako at ako pa na babae ang magliligtas sa
kanila?
Pinark ko nang maayos si Mike sa kanto. Hinubad ko muna yung helmet ko syempre.
Dahan-dahan, lumapit ako sa bakanteng lote. May lumang building don, dun galing
yung ingay.
May mga naririnig akong bakal na naghahampasan, suntukan at sigawan. Hala!!
But HEEEEY! Kung ganito naman ang klase ng riot, kahit manuod na lang ako okay
na. *drools*
Ang g-gwapo nila, bakit nila sinisira nang ganyan ang mga mukha nila? Hindi ko
tuloy alam kung kanino ako kakampi. Haha!!
May dalawang HOT guy na nagla-laban sa parang balcony. Walang kahit anong
weapons, katawan lang ang gamit nila. COOOOOOOOOOL!!
Doon ko na-alala yung sinabi ni Shayne na sikat sina Popoy dito sa village nila. Hindi
kaya dahil yun dito??
GANG BA TALAGA SILA?? I THOUGHT THEY WERE JOKING!! WHAT THE FISH?!
Anim lang sila, yung kalaban nila eh mga nasa twenty yata. Ang daya! Ambush ba
to??
Mga kalahati na yata ang napa-tumba nila, at nakikita kong pagod na sila. Oh Em!!
Si Popoy lang yata yung walang kapaguran!
Ngayon kumbinsido na akong gang leader nga siya >__<
Waaaaaah! Muntik nang bumagsak si Dex! Siya ang pinakamalapit sa posisyon ko.
Nata-himik ang lahat, parang natigil sa ginagawa nila. Stunned? XD Ano yun?
Pumasok lang ako, tapos na ang away? Haha!
WOW PARE!! GANDA!! Sigaw nung isang kaaway nila Popoy. Amp! Gwapo nga
manyakis naman!
KIM!! DIBA SABI KO UMALIS KA NA??!! Sabi Christian.
KIM, TUMAKBO KA NA! HINDI KA DAPAT NANDITO!! Sabi ni Popoy.
Sorry boys, but you dont know me that much. Sabi ko.
Miss, lets get out of here. Im going to take you to somewhere youve
never been before. Kinilabutan ako sa sinabi nung isang guy. Ugh!
Hahawakan niya ako, pero hinawakan ko yung braso niya at pinilipit yon, papunta sa
likod niya. Para mas masaya, Tinulak ko pa ng tuhod ko yung likod niya hanggang
sa napa-sigaw na siya sa sakit.
Eh sa Emergency room, naka-punta ka na? I whispered.
Nung binitawan ko siya, tumakbo siya sa labas. +__+
Mga tatlo pa siguro ang nag-attempt na hawakan ako. They all ended up lying on
the floor. >:D
Pinagpag ko yung kamay ko at yung damit ko.
Nun ko na-realize na si Popoy na lang pala ang nakikipag-laban. Ang tagal!! Siguro
leader din yung kalaban niya?
Susuntukin na siya!!
Naka-ilag si Popoy at maga-uppercut sana siya pero na-block din siya nung kalaban
niya. Basta ang astig ng itsura nila.
tapos nun, nag-ngitian sila. Or Smirk yata? And then nag-shake hands. Ay?
Nagulat na lang ako nang tumalon sa bintana yung kalaban ni Popoy at pag-tingin
ko, nasa labas na siya, papalayo na. COOOOOOOL.
Nagsi-lapitan sila sakin.
Tsk. Lets go. Tinalikuran kami ni Popoy at nauna na siya sa pag-lalakad. Hindi
man lang ako babatiin o pupurihin sa ginawa ko? Argh.
Ugh! Ano bang problema niya? Tinulungan ko na nga sila eh! Ang sama kaya sa
feeling nung pangi-isnab niya!!
Di ko siya ma-gets. Ang gulo niya!!!
[Chapter 13]
**Kims POV**
Nai-inis talaga ako!! Argh! Ano yun? Sudden MOOD SWING? Tsk!
Sila na nga itong tinulungan, siya pa nagalit. Wala naman akong nagawang nakasama sa grupo nila ah? Dont tell me naapakan ko ang pride niya kasi naka-talo ako
ng tatlo sa mga kalaban nila?
Napaka-babaw naman niya kung ganun nga ang dahilan!
Parang nung isang araw lang, okay kami! Nagtatawanan at nagba-bonding pa.
Tapos ngayon, isnaban? Ganun?
Buti pa yung mga ka-grupo niya, kasundong-kasundo ko. Ang g-gwapo nilang lahat!
Napapa-libutan ako haha!
Pero ayun nga. Grabe ha. Nakaka-badtrip lang.
Pero weird eh. Nasa school na kami at hindi niya talaga ako pinapansin. Kahit
tingnan man lang o kahit sulyap lang, WALA. Parang hindi niya ako kilala! Hindi na
ako naniniwalang mood swing yan. Wala naman akong ginawa na pwedeng ika-galit
niya ah?
Oh baka nga dahil na-apakan ko yung ego niya nung isang araw? Ugh. I dont think
hes that sensitive either.
Hindi eh, kung dati nga, sila pa ang maghahanap sakin para lang masabayan ako
kapag breaktime namin, o kaya pag umuuwi.
Ngayon, okay na sa kanila yung simpleng ngitian lang kapag nagki-kita kami. Kapag
mag-aattempt ako na kausapin at samahan sila, parang bigla na lang sila mawawala
sa paningin ko.
Yung kilay mo, magdi-dikit na. Biglang may nag-salita sa likod ko.
Napa-hipo ako sa bandang noo ko.
Uy, Sorry na. Sorry kung hindi na kami madalas na nakaka-sama sayo. Basta Sorry.
Busy lang kami sa.. Ano.. May mga bagay na inaasikaso yung gang namin. Busy
kami at mas magiging busy pa panigurado. Hindi ka na namin masasamahan..
Sincere at seryoso niyang sabi. Psh. Lame excuse!
Eh ano naman? Nakita niyo na naman na kaya ko ang sarili ko diba? I love your
company! Rnjoy ako kasama kayo! Kahit isama niyo ako sa mga riot niyo, game
ako! Proud na proud ako sa pagkaka-sabi ko niyan.
He sighed.
Kim, Hindi mo naiintindihan. You wont understand. Basta mas mabuti kung
sasanayin mo na muna ang sarili mo na wala kami. Bumalik ka sa dati, na sina
Shayne at Ciara lang ang malapit sayo. Tingnan mo, napapabayaan mo na sila..
Napa-lingon ako sa tinitingnan niya. Nasa kabilang table sina Shayne at Ciara, nakatitig sakin at nung nakita nila na tumingin ako sa kanila, umiwas sila ng tingin.
Napayakap ako sa kanilang dalawa. Ang saya ko, nandito ulit sila.. Nandito PA RIN
sila..
Girls, Im sorry. I missed you!! Nag-group hug kaming tatlo.
Mabigat ang pakiramdam ko habang nag-lalakad. Hindi ko alam kung bakit. Yung
pakiramdam na, parang may sumusunod sayo at parang palaging may nagmamatyag sa bawat galaw mo? Its giving me the creeps.
Syempre, kahit marunong ako ng self-defense, babae pa rin ako. Tinatablan pa rin
ako ng takot at kaba kahit paano.
Binilisan ko na lang ang pagla-lakad.
Nagulat na lang ako nang bigla akong may naramdamang humawak sa may binti ko,
muntik na akong mapa-sigaw sa gulat.
Nung lumingon ako, phew!
Para siyang yung aso sa Underdog na movie. Mukhang ready to fight palagi haha!
Pero maamo siya sakin. Ang cool talaga! Pero mukhang may owner siya, may
nametag siya eh.
Popo.Yan yung pangalan niya, nakasulat sa nametag niya, naka-ukit sa collar.
Agad naman siyang umupo nung binanggit ko ang pangalan niya. WOW!
Bkit ka naman nandito? Ihahatid mo ko? Lumuhod ako para ma-pat ko nang ayos
yung ulo niya.
Aw! Aw! tumahol siya na parang agree siya sa sinabi ko.
Ganun? Okay! Basta kapag hindi mo na alam ang daan pauwi, sa amin ka muna
ha? Haha! Tapos umalis na kami ni Popo. Ugh may naa-alala ako sa pangalan niya.
Nakakapag-taka lang kasi palaging arang ready to fight si Popo. Animal Instinct?
[Chapter 14]
**Kims POV**
Was that a death threat or something? I mean, I havent done any wrong in the past
few months!
Hindi ko rin naman ma-siguro kung death threat nga ba yun, kasi pwede ring
kakampi ko ang nag-sulat nun at pinapayuhan ako na mag-ingat.
Mag-ingat naman para saan? Wala naman akong ka-away! So, parang death threat
pa rin yun kung ganun. Ugh! Nakaka-takot na ha!
Napatalon ako nang tumunog ang cellphone ko. Someone texted me. See how
paranoid I am? Ugh.
From: 09994039680
Wag ka nang lalabas ng bahay niyo kpag hndi naman importante
ang lakad mo, kay?
Maka-utos naman to? Sino ba to? Death threat again??
To: 09994039680
Who you?
Aba, aba!
To: 09994039680
Sure.
Kdot pala dapat. Haha! Sino kaya talaga to? Hes a mystery. Ugh! Ako pa ang
tatanungin kung kilala ko siya +__+
My cellphone beeped. Oh em! Eto na!
From: 09994039680
Okay, just always be alert and follow my ORDERS.
Putek naman. Masyadong pa-suspense! Baka mamaya kung sino lang to, pakipot
pa!! Naiinis na talaga ako!
Again, my cellphone beeped.
From: 09994039680
Popoy to. Geh.
O____________O Eh??????
How did he got my number!!?? Waaaaaaaaaah!! Siya pala yun, sana nung una pa
lang nagpa-kilala na siya!!
UGH. Bakit nung nalaman kong siya pala yun, kinilig ako bigla? XD
Uyy, Concerned siya sakin. ^__________^
Pero bakit?
[Chapter 15]
**Popoys POV**
Natawagan niyo na ba si Christian? Tanong ko ky Dex. Nasa tapat na kami ng
meeting place.
Oo. Papunta na siya. Sumagot si Enzo. Siya ang taga-contact ng tropa eh.
Maya-maya, nakita na naming parating si Christian.
Sinipa ko yung pintuan. May mga ulol kasing nang-hamon samin. Ang angas kasi ng
mga to eh, lalo na yung leader nila. Ang lakas ng loob nilang kalabanin kami sa
teritoryo namin.
Oh, nauna ka na pala sa kanila. Anong klaseng leader ka? Iniiwan sa ere ang mga
kasama niya? Medyo nainis ako sa sinabi niya.
Its because I trust them. Alam kong kaya nila yung mga ugok mong galamay.
Bring it on. Sabi niya.
Natahimik kami. Walang gumagalaw, walang sumusugod. Nagpapakiramdaman
kami.
Natauhan lang kami nung may malakas na kumalampag, pintuan yata? Kasaabay
nun ang isang matinis na sigaw. Ang lakas eh. Matindi na siguro ang aksyon sa
ibaba.
Yun ang nag-silbing signal naming dalawa. Sabay kaming sumugod.
Aaminin ko, magaling siya. Pinaka-magaling na siguro sa mga naka-laban ko? Hindi
pa kami nagkaka-tamaan.
Kapag susuntok siya, iilag ako at susubukan siyang suntukin galing sa ilalim pero
mapipigilan niya ako at makaka-iwas siya. Pareho lang kami nang ginagawa. Nagiinit pa lang ako pero napansin kong tahimik na sa baba. Tapos na ba sila?
WOW PARE!! GANDA!! Rinig kong sinigaw nung isang kalaban. Ano yun?
KIM!! DIBA SABI KO UMALIS KA NA??!! Sigaw yun ni Christian. Teka? Si Kim?
Nandito??
Npa-takbo kaagad ako at dumungaw sa ibaba, nakita kong nadun nga siya.
Sumunod sakin yung kalaban ko. Di ko alam ang pangalan.
Sorry boys, but you dont know me that much. Sabi ni Kim. ~_~
Miss, lets get out of here. Im going to take you to somewhere youve never been
before. Sabi nung isang lalaki. Putek.
Sinubukan niyang hawakan si Kim, pero hinawakan naman ni Kim ang braso nung
lalaki at ipinilipit ito papunta sa likod niya. Napa-sigaw sa sakit yung lalaki at nakita
kong may binulong si Kim sa lalaki. She was smirking. Nung binitawan niya yung
Shes.... Cool.
Madaming nag-attempt pero natalo silang lahat ni Kim. Hanep na babae!!
Medyo nawala ako sa focus at muntik na akong matamaan, buti naka-ilag ako.
Mabilis ko siyang binawian pero napigilan niya pa rin ako. Natigilan kami.
Hayaan mo na, pagod lang yun Narinig kong sinabi ni Christian kay Kim yun.
Tama, pagod nga lang siguro ako.
Sa sobrang pagod ko, gusto kong hablutin ang mukha nung kalaban ko kanina.
[Chapter 16]
**Popoys POV**
Nung araw na yon, tahimik lang ako habang hinahatid naming si Kim sa bahay nila.
Sa kabilang village pala sila naka-tira, hindi na sakop ng teritoryo namin.
Malalim ang iniisip ko, wala ako sa mood na maki-celebrate kasi maayos naman ang
kinalabasan ng laban namin. Si Kim, alam kong naiinis na.
Tol, bat ang tahimik mo naman? Tanong ni Christian.
Wala. Tapos na ba kayo? Nasa harap na kami ng bahay nina Kim, mga ten minutes
na siguro.
Nagmamadali ka?
Basta, may pag-uusapan tayo. Tumango si Christian.
Mga dre, may meeting daw sabi ni bossing. Kim, una na kami. Ingat ka.
Okay, ingat din kayo. See you! Nag-kawayan sila, ako? Wala sa mood.
Nung makarating kami sa warehouse na meeting place ng tropa, Tahimik lang kami.
Hindi sa lahat ng pagkakataon eh ganun kahina ang mga kalaban natin, tandaan
niyo yan. If you really care for her, maiintindihan niyo ko!
Eh ano bang gusto mong palabasin ha?! Teka nga, bakit masyado ka yatang
concerned? Gusto mo na talaga siya no? Nag-init ang mukha ko sa sinabi niya. The
heck? Hes diverting the topic!!
W-wag niyo ngang ibahin ang topic! Sabi ko. Ngumis silang lima.
Well, Well, Well. I think the boss is now. INLOVE Sabi ni Kurt. Anak ng.
Ano bang sinasabi niyo ha? Wag nyo ngang ilayo ang usapan natin!
Ayos lang yan! Alam naman naming gusto mo siya eh. Sabi ni Dex. Heto na naman
tayo.
Shut up!
All you have to do is accept it Popoy!
Maga-alala ka ba ng ganyan sa kanya kung hindi mo siya gusto? Ngayon ka lang
namin nakita na sobrang mag-alala sa isang babae!
Natahimik ako sa sinabi ni Kurt. Makes sense eh?
Bahala kayo kung anong gusto niyong isipin! Basta ang sabi ko, stop thinking of
involving her in our fights.
Hindi maganda ang pakiramdam ko. Yung leader nung gang na huli nating nakalaban, pinagbabantaan niya si Kim. Naga-alala lang ako na kapag nakita niya pang
kasama natin si Kim, maniniwala siya na malapit nga si Kim satin. Alam niyo na ang
pwedeng mang-yari.
Tama si Popoy. It is our responsibility to protect her now. Kaibigan natin siya.
Anong plano mo Poy?
[Chapter 17]
**Popoys POV**
Gaya nga ng utos ko, nilayuan ng buong tropa si Kim. Alam kong nahihirapan sila.
KAMI. Pero alam kong mas okay na gawin namin to, kesa mapamahak si Kim kung
maraming makakakita na madalas namin siyang kasama.
Naka-hanap ng access sa village nina Kim si Kurt. On patrol kami palagi. Masyadong
natakot ang tropa sa pagba-banta nung leader na huli naming naka-away.
Doon ko nalaman kung sino yung naka-laban namin.
Ace Gabriel Navaza. Yan ang pangalan nung lalaking ka-one-on-one ko noon.
Hindi pala siya leader nung mahinang gang na humamon samin. Lumalabas na
napadaan lang siya don, naghahanap ng aksyon. Parang timang lang.
Pero leader talaga siya ng gang.
Nung gang na mortal na kaaway ng tropa namin.
Yung grupo sa kabilang village.
In short, teritoryo nila yung village kung saan naka-tira si Kim. Dahil dun, mas naalarma kami.
Paano kapag nag-kita si Kim at Yung g**ong Ace nay un? Edi patay na?
Yung una kong ginawa, pina-dala ko kay Sushi, yung aso ng kapatid ni Christian,
yung note na sinulat ko para kay Kim. Hindi ko alam kung maniniwala siya sa
kabaduyang yun pero wala na akonmg maisip na ibang paraan. Nahihiya akong
sabihin ng personal. Iniiwasan nga namin siya diba?
Hiningi ko pa yung number niya dun sa dalawa niyang bestfriend na ka-village namin
pero syempre, sabi ko wag nilang sasabihin kay Kim na hiningi ko yun. Kailangan ko
lang kasi talaga.
Nung nagpa-kilala ako, hindi na siya nag-reply. Galit siguro siya sakin kasi ini-isnab
ko siya.
Pero mas ayos na yun para makapag-focus ako sa tropa at para hindi na rin siya
mapa-sama sa mga gulo.
Sana lang sundin niya yng sinabi ko na wag siyang masyadong lalabas ng bahay
nila. Hindi ko nga sigurado kung minamatyagan na siya ni Ace at nung gang niya.
Ano bang kailangan nila kay Kim?
Mahirap kung mahahanap nila si Kim. Wala siyang kawala kasi teritoryo nina Ace
yung village nila. Marami silang sources dun. Sana Kim, makinig ka naman.
Shes smart. Alam niya naman siguro kung sino sa mga taong nakakasalamuha niya
She knows how to fight anyway. Shes awesome at it. Totoo naman yung sinasabi
nina Christian eh. Shes cool.
Pero kahit na, hindi ko maalis sa isip ko na baka isang araw, mabalitaan na lang
namin na hawak na siya ng mga kaaway. Babae pa rin siya.
Kung pwede nga lang sana na araw-araw, mababantayan ko siya eh. Pero ayokong
sumugal. Marami nang gang ang naghahanap ng butas para mapa-tumba kami.
Alam kong kapag nakita nila na pinoprotektahan at malapit sakin este, samin pala si
Kim, baka ipang-blackmail pa nila yun samin. Dehado siya.
Mas okay na yung malayo siya samin kesa mapahamak siya kasama namin.
[Chapter 18]
**Kims POV**
Things are getting weirder and weirder.
Feel ko lang haha. Wala na talaga. As in wala nang pansinan samin ni Popoy and
company. Its so annoying!
Bakit ba ganun?
Tapos ang lakas ng loob ng popoy nay an na kunin ang number ko at mag-text
sakin ng kung anu-ano??
Siya rin siguro yung nagpapadala ng mga note sakin? I absolutely dont get him!
Hindi ko malaman kung naga-alala ba siya o baliw na talaga siya.
Nagla-lakad ako pauwi sa village namin. Tuwing ganito, napapa-lingon ako sa village
nina Shayne.
Ang saya naman, andun silang lahat. Talagang ako lang ang napahiwalay.
Naka-rating ako sa park sa village namin at naupo sa bench.
Sa sobrang galit ko, sinisipa ko ang kung ano mang mapa-dapo sa paa ko. Well,
puro bato yun. Naka-harap ako sa gubat kaya alam kong wala akong matatamaan.
Bakit bad mood ka yata Miss? His voice was so gentle, it tickled my ears. Dahil
don, napa-lingon ako only to see
His gentle face. Napaka-peaceful ng ngiti niya and I cant deny tat hes really
attractive. Maybe not as handsome as Popoy, but hes hot >/////<. Pero tingin ko
nakita ko na siya. Yata? Hes familiar. Baka kamukha lang niya yung mga korean na
napapanuod ko sa TV
Wala. Dont mind me. Tinapon ko na yung lata sa basurahan sa tabi ko. Napalingon ulit ako sa guy. Tumabi na siya sakin ngayon. Dun ko napansin na may scar
siya sa lower neck niya. Sayang, ang kinis pa naman at ang puti! Yung tipong pangvampire movies? Muhaha.
But it made him look even hotter.
Kumusta naman ang pakiramdam mo ngayon? Did the coffee work? He asked.
Ngayon humarap na siya, I could fully see his features. >//////<
Yeah, I guess so. Thanks! I smiled at him. Yung kape ba talaga o yung nag-bigay
ng kape? Shocks haha!
Im Ace. Ace Gabriel Navaza. Just call me A.G. A pleasure to meet you.
[Chapter 19]
**Kims POV**
A.G.
Kyaaaaaaaah! I cant get his face out of my mind. Ang gwapo niya! Hes cool, kahit
na mukhang adik-adik yung blonde hair niya, it suits him very well! Mas lalo siyang
nag-mukhang Korean superstar haha!
Pero nakaka-inis lang, sa tuwing busy ako sa pagpa-pantasya sa mukha ni A.G.,
sumisingit bigla yung mukha nung bugnuting si Popoy. Panira.
Oh, so heres where you live? Nice meeting you again. Sabi ni A.G. Nasa tapat na
kami ng bahay. See? Kahit magkasama kami, pinagpa-pantasyahan ko pa rin siya
haha!
Yup! Thanks sa pag-hatid ah? I think I also needed that. I smiled at him.
Bakit naman? Tanong niya.
Ah, basta. Pinag-iingat kasi ako ng.. Uhh. Ng mga friends ko. You know? Iba na
ang panahon ngayon Yeah right. Baka sabihin niya ang weird ko.
Well, tama naman sila. A beautiful lady should always be careful. Till next time,
Kim He waved and left. Ako lang ba, o nag-smirk siya? Pero hindi yung devilish
smirk. Ang bait pa rin niya tingnan.
Kung nai-hatid niya ako, ibig sabihin ka-village ko lang siya. Nasa park siya eh.
Wow!! New friend haha! At Ayee, beautiful daw ako ^___^
Masaya akong pumasok sa bahay. Lalala~
Pagka-sara ko ng gate, tumunog yung cellphone ko.
Ang angas nito ah? At paano niya nalaman na nakipag-usap ako sa new friend
ngayon? May mga hinire ba siyang stalker?
To: Popoy-e
Get lost! Howd you know Ive got a new FRIEND?
Strangers niya mukha niya! Ang gwapo na nga, ang bait pa nung si A.G!! Masyado
siyang judgemental! Hinatid pa nga ako oh?!
From: Popoy-e
Whatever. Kung cno man yan, siguraduhin mong mapagkakatiwalaan. Take care.
**Popoys POV**
From: Diarrhea-girl
Get lost! Howd you know Ive got a new FRIEND?
Naman! Ang kulit! Hindi ba niya ma-realize na ginagawa naming lahat para maprotektahan siya?
Kanina lang, may nag-report sakin na nakita raw niya na may kasama na lalaki si
Kim, parang kakakilala lang daw nila sa park. Sinabihan ko na siyang mag-ingat eh!
Paano kung gang member pala yun? O kaya spy na gusto siyang gamitin laban
samin?
Or worse, paano kung si Ace pala yun?
To: Diarrhea-girl
Whatever. Kung cno man yan, siguraduhin mong mapagkakatiwalaan. Take care.
From: Diarrhea-girl
In your face! Ano ba kcng problema? Im telling you, he looks and he
is nice.
Madaming plastic ngayon no!
To: Diarrhea-girl
Okay, just tell me his name.
Sana hindi Ace.
From: Diarrhea-girl
Hes A.G... Wag na wag mo siyang ppa-abangan sa lbas ng village.
Hes my friend now. G2G. :]
But somehow, I feel happy everytime I receive replies from her. Buti lagi siyang may
load. Feeling ko, hindi nawawala yung pinag-samahan namin. Kahit paano,
nagsasara yung gap samin. Di ko ma-explain yung feeling. Minsan kahit puyat na
ako, ite-text ko pa rin siya. O kaya, kahit katatapos lang ng isang riot. Weird.
Kaso, kapag sa personal, kailangan talagang iwasan ko siya. Aaminin ko, nakakamiss din yung kakulitan niya.
Shes so close....
Yet so far.
[Chapter 20]
**Popoys POV**
Oo!! Tapos alam mo ba? Nag-bike pa kami!! Sinamahan niya rin ako sa car racing
camp and I didnt expected him to be that good!! Nag-punta rin kami sa Archery
club sa village, nalamangan niya lang ako ng isang shot. Sayang hindi ka namin kavillage Poy!! She is making funny gestures while narrating what happened in the
weekends. Parang sobrang saya niya. =____=
Yeah, whatever. Nag-W sign lang ako sa kanya at tinuloy ang paglalaro ng PSP.
Takte, di ako maka-concentrate!
Hmp! Sungit naman nito! Tapos nag-punta na siya kina Chrisitian at doon naman
nag-kwento ng nang-yari nung weekends. Nakaka-rindi na! Na-rinig ko pang sinabi
ni Christian, Tama na nga! Magse-selos na kami niyan eh!
I gave in.
Matapos ang halos dalawang buwan, nag-deklara na ako ng ceasefire. Tuwang-tuwa
naman yung mga ugok kasi miss na miss na raw nila talaga si Kim. Nung na-realize
ko na baka nga hanggang salita lang yung si... Ace nga ba? Ah oo. Kasi wala
namang nangya-yari kay Kim eh. Walang nananakit sa kanya. Tinakot nga lang
siguro ako.
Natuwa lang ako kasi halos mangiyak-ngiyak na si Kim nung nag-punta kami sa
kanya at sinabing okay na kami. Niyakap niya nga kaming lahat. Aaminin ko,
sobrang masaya rin ako. Crap, I missed her so much!
Hindi na ako natatakot sa banta nung Ace na yun. Kung may gagawin siya, edi
gawin niya! Kami ang makaka-harap niya kapag nagka-taon. Kampante na rin
naman ako kasi nalaman kong hindi nagkakalayo ang grupo naming sa grupo nila,
hindi rin sila mahilig sa mga riot.
Kaso, naiinis nga lang ako. Simula last week, wala na siyang ibang bukambibig kundi
yun---- Yung A.G. Nakakapag-usok na ng ilong! Fine, by the way she reacts, he
might be nice and friendly pero kung mag-kwento siya parang patay na patay siya
sa kung sino mang kumag yun! Parang sila lang ang tao sa mundo ah?
Hindi ba niya nahahalata na naba-badtrip ako? Wala akong ibang isasagot kundi
Ah Oh? Weh Okay at Whatever.
Ni hindi pa ga naming nakikita kung sino yung A.G. na yun, kapag daw kasi yayayain
niya eh palaging busy. Naku! Duwag lang siya! Baka mas gwapo pa yung tuhod ko
sa kanya ah!
Konti na lang, konting konti na lang at mauubos na ang pasensya ko sa kaka-kwento
niya. Basta nagi-init ang ulo ko. Kasama nga namin siya araw-araw, lumilipad naman
kung saan ang utak niya!
Maya-maya, papunta na ulit sa akin si Kim. Hindi ko siya pinansin at nag=laro lang
ako ng Tekken sa PSP. Kung magk-kwento na naman siya, isasalpak ko sa tenga ko
yung headset at itotodo ang volume. Bastusan na kung bastusan. Uh Crap.
Uy..
Oh ano? Nilayasan ka ng mga kausap mo no? Nakita ko kasing lumabas ng
clubhouse sina Christian. Kami na lang dalawa rito.
Tumango siya at nag-pout. Yeah I know, she looks d*mn cute. Wag na niyang ipamukha.
Galit ba kayo sakin?
Hindi. I plainly answered.
Nabo-bore na kayong ka-usap ako? Iiwanan niyo na ulit ako?
.....
Huy Popoy! Sumagot ka!
It depends. Sabi ko.
On what?
**Kims POV**
Kung titigilan mo na ang kaka-kwento ng tungkol sa A.G. na yan. Nari-rindi na
kami! I froze at tumigil sandali para mag-isip. Ina-absorb ko pa yung sinabi niya eh.
H-Huh? Pa-inosenteng sagot ko but deep inside, Im laughing (evil laugh) so hard!
>:]
Tsk. Just stop talking about him! Last week ka pang ganyan! Kasama ka nga
naming pero yung utak mo naman palaging lipad! Parang wala rin! Got it?
Eh bakit naman? Hes my friend! Natutuwa ako na kinikilig haha! By his reactions, I
can say that he;s jealous. Feeler ako eh. Haha!
Hindi lang alam ni Popoy kung gaano ako kasaya ngayon kasi kasama ko na ulit sina
Popoy and company. Miss na miss ko na sila no! Halos maiyak na ako nung lumapit
sila sakin. Halos mayakap ko na si Popoy nun.
Ina-amin ko naman eh, kahit na hindi kami ganun ka-close, siya ang pinakana-miss
ko. I dont know exactly the reason? Maybe because I like him. :>
Gusto ko pa tuloy siyang inisin! Para mukhang nagse-selos siya! Napaka-hirap niya
kasing basahin!
Arent we also your friends??!! Nagulat ako at natigil sa mga iniisip kong
kalokohan. He scolded me.
Y-Yes.. Kaibigan ko kayo..
Yun naman pala eh! Are you numb or what? You keep on telling stories about that
jerk!! Ganyan ka na ba ka-patay sa lalaking yun? Edi sa kanya ka na lang sumama!!
Binagsak niya yung PSP sa lamesa at nag-tuloy-tuloy palabas leaving me with my
eyes wide open.
Napa-sobra na ba ako? I... I thought it was working.. Well, it worked Kim. It really
did :[
Napa-hampas na lang ako sa nook o. Ano ba tong ginawa ko! Nagalit ko na yata si
Popoy..
Sa totoo lang, O.A. naman talaga ang pagk-kwento ko sa kanila eh, lalo na kay
Popoy. Pero hindi ko naman inakala na magiing ganito pala..
Umuwi ako mag-isa. Malungkot at malalim ang iniisip. Hindi ko alam na ganun pala
siya ka-sensitive.. Kasalanan ko naman talaga eh. Nagka-ayos na nga kami, ako
naman ang nagla-layo ulit sa amin.
Hindi ko nakita si A.G. ngayong araw. Mabuti naman. Gusto ko munang mag-isip.
Kailangan mag-sorry ako sa kanila..
Nakaka-inis naman kasi! Bakit nga ba naging ganun ako? Akala nga yata nila may
gusto ako kay A.G. Well siguro crush ko siya, pero kaibigan ko lang naman siya..
Medyo nasaktan ako sa sinabi ni Popoy, Ganyan ka na ba ka-patay sa lalaking yun?
Edi sa kanya ka na lang sumama!!
Tinataboy niya na ako huh!!
Ay, mali! I should not let my pride take over me. Kasalanan ko naman talaga eh.
Kahit na masyado akong nasktan dun! Parang sinabihan niya na rin ako ng flirt sa
tono ng pananalita niya!
[Chapter 21]
**Popoys POV**
Pagka-uwi ko, dumapa agad ako sa kama. Ugh! Nasigawan ko tuloy siya! Putek
naman. Baka magalit sakin yun!
Pero sobra na kasi siya eh. Maybe she should learn her lesson.
Nak, arent you hungry? May merienda rito. Sabi ng Nanay ko.
Hindi na Ma. Wala akong gana. Dumapa ulit ako at nag-lagay ng earphones sa
tenga.
Narinig kong bumukas ang pinto. Tss. Si Mama talaga, ang kulit! Siguradong
kukulitin ako nito kung anong problema ko. Bakit kasi sinabi kong wala akong gana?
Pwede namang sabihin ko na busog pa ako? Ugh.
Speak, Israel. Sabi ko nga, wala akong magagawa kundi mag-kwento kay Mama.
Liliwanagin ko lang, hindi ako Mamas boy ha. Mahal lang talaga namin ni Mama ang
isat-isa. Kaming dalawa na lang kaya pinipilit naming wag magka-roon ng gap
saming dalawa. Bale, siya na rin ang tumatayong Tatay sakin.
Sabihin mo na lang kasi na gusto mo siya! Tumabi siya sakin. Hindi ka naman
mamamatay kapag sinabi mo yun sakin eh. Ako ang pinaka-nakakakilala sayo
Popoy.. Seryoso na siya.
Hindi..... Tinaasan niya ako ng kilay. Putek pinapawisan ako!! Hindi ko alam
Tinuloy ko na lang ang sinabi ko. Hindi siya satisfied sa sagot ko.
Nakaka-inis naman eh! Di bale, mare-realize mo rin yan. Ahohoho!! Nasa kala-
For short,
A.G.
[Chapter 22]
**Kims POV**
Hay!! Nakaka-sakit na talaga ng ulo ang pag-iisip!
Mag-hapon kong iniisip kung anong gagawin ko para magka-ayos na kami nina
Popoy. Grr.
Andito na naman ako sa park, nagmu-muni-muni.
Tsk! Kainis! Sinipa ko naman yung tansan sa harap ko.
Hey, kawawa yung tansan! Oh eto na lang, Coke. Bukas na yan. Hehe. Hay, bakit
sa tuwing mabigat ang pakiramdam ko, dumadating siya?
Thanks. Nginitian ko siya tapos uminom ako.
Ano na namang problema? Ang hilig mong manipa ng mga walang kamalay-malay
na bagay ha.
Eh Kasi naman, depressed ako! Anong gusto mo? Buti nga yan eh, para hindi ako
maka-sakit ng tao. Brutal masyado. Tumawa siya ng mahina.
Tungkol ba sa mga kaibigan mo?
Right A.G.! Youre a psychic.
Eh yun lang naman kasi palagi ang problema mo eh.
Tingin mo anong dapat kong gawin? Nag-tampo sila kasi Basta! Di ko alam ang
gagawin ko.. Ngumiti na naman siya. Hay. Hindi siya nauubusan! Lalong pumo-pogi
to eh.
Just apologize. Yung maayos.. Just follow what your heart says.
A.G., ang lalim ah.
Kahit naman hindi ko nage-gets madalas tong taong to, madali niya pa ring
napapa-gaan ang loob ko. He is a good friend! Tingin ko nga, kung magkaka-kilala
lang sila ng barkada ni Popoy, magkaka-sundo talaga sila!
Tahimik lang si A.G., pero kengkoy din at mapagkaka-tiwalaan, actually, madami
silang similarities! Meron ding gangster aura si A.G., pero by his looks, I mean,
except sa blonde hair niya, hindi talaga siya mukhang gangster. Good boy masyado
itsura niya..
Di bale, kapag naayos na, ipapakilala ko na talaga si A.G. kina Popoy.
**Aces POV**
Basta! Kapag naayos ko na, promise ipapakilala kita! Baka nga maging magbestfriends pa kayo eh! Haha! That would be awesome! Sumuntok pa siya sa
hangin. Shes funny.
Well see. I grinned secretly.
Tingin niya ba talaga magiging bestfriends kami nina Rael or should I say, Popoy,
kapag nag-kita kami? Baka riot.
Marami nga siguro kaming pagkaka-tulad. Hes a leader, Im a leader. Halos
magkasing-lakas lang ang grupo naming. Pero dahil hindi pa naman nagkakalaban
ang mga grupo naming, hindi pa kami nagkaka-sukatan.
Hinatid ko lang si Kim sa bahay nila pagka-tapos tumuloy na ako sa hideout ng
grupo namin dito sa village. Isa rin lang siyang abandonadong building pero nililinis
naman ito palagi.
I dont know why Raels group is so threatened by my presence.. Lalo na nung sinabi
kong interesado ako kay Kim. Dude, its not like Im going to kill her.
Dapat pa nga nila akong pasalamatan kasi tinutulungan ko pa sila. Palagi rin akong
naka-bantay kay Kim. Alam ko kung anong ginagawa niya pero syempre, kapag nasa
labas lang siya ng bahay. Im not into invading others privacy.
Kinaibigan ko si Kim, and I succeeded. Yun lang naman ang intensiyon ko, wala
nang iba. Matagal ko na siyang nakikita sa village na binabantayan naming pero
hindi ko siya nilalapitan dahil delikadong magkaroon ng koneksyon sa amin ang mga
ordinaryong tao.
Pero pagkatapos nung araw ng laban naming ni Rael sa village nila, Ive seen her
true side. She could fight for herself. Natalo pa nga niya yung mga tauhan nung
kalaban nila eh. Hayup.
Mas lalo akong naging interesado sa katauhan ni Kim. Kinaibigan ko siya at ngayon
nga, nakakapag-open na siya. Alam ko na rin kung bakit sobrang pino-protektahan
siya ng grupo ni Rael.
Natatawa na lang ako dahil iniisip nilang ginagamit ko si Kim laban sa kanila.
Sinasakyan ko na lang, Im enjoying it, lalo na kapag nakikita kong umuusok na ang
tenga ni Rael kapag nababalitaan niyang madalas kong kasama si Kim, especially
nung nalaman niyang ako si A.G. na palaging bukambibig ni Kim.
Pero wala talaga akong balak na masama, wala akong dalang problema sa kanila.
[Chapter 23]
**Popoys POV**
Ano?! Sigurado ba kayo dyan? Tumango lang sila. Seryoso sila.
Naloko na.
Anong balak mong gawin? Tanong ni Kurt.
Kailangan nating balaan si Kim. Wala siyang kaalam-alam na kaaway natin ang
kinakaibigan niya! Kahit hindi naman talaga yata namin kaaway. Pero kahit na!
Paano? Eh mukhang close na sila eh. Baka hindi siya maniwala satin! Sabi ni
Christian. Oo nga..
Nasa kanya na yun kung sino ang pipiliin niya. Basta ang mahalaga, mailayo natin
siya sa lalaking yun! Langya, umaatake habang naka-talikod tayo! Pambihira naman
oh!! Napa-hampas ako sa lamesa sa inis ko.
Chill bro. Eh paano kung, hindi naman talaga masama yung si Ace? I mean, wala
naman siyang ginagawa kay Kim di ba? Masaya pa nga daw siyang kasama eh.
Singit ni Enzo.
At tsaka, hindi naman talaga ka-away ng grupo natin yung sina Ace. Hindi nila tayo
nire-resbakan. Siguro pwede namang hayaan na lang muna natin? Sabi ni Louie.
Oo nga, atsaka kung iniisip mo naman na ginagamit nila si Kim para pang-blackmail
satin, dapat dati pa nila ginawa at hindi na pinatagal, since huling-huli na ni Ace ang
loob ni Kim. Sabi naman ni Dex.
AT talagang lahat sila eh taliwas sakin?
Hindi naman kasi nila nararamdaman yung nararamdaman ko! Pakiramdam ko, hindi
talaga mapagkaka-tiwalaan yung Ace na yun!
Basta hindi maganda ang kutob ko sa lalaking yun! Cmon. Well go to Kims place.
Pare.. Isipin mo munang mabuti..
Ano pa bang iisipin ko? Baka may masamang motibo yung si Ace!
POPOY ano ba!! Praning ka lang eh!! Natatakot ka ba sa sinabi ni Ace sayo nung
laban natin sa lumang warehouse?!! Sinigawan ako ni Christian.
H-hindi ah.. Naga-alala lang talaga ako kay Kim. Pambihira naman!
Talaga lang ha? Lumapit sakin si Christian at bumulong. Aminin mo na kasi.
Youre into her.
Lumayo ka nga sakin!! Tinulak ko siya, tumawa lang siya.
WHAT NOW??!! Sinigawan ko siya.
Walang pupunta kay Kim. Well have a boys talk. Guys, i-gapos niyo si Bossing.
Punta tayo sa clubhouse. Ill go get some drinks.
Agad namang pumunta sakin yung apat at hinawakan ako, kinaladkad pala.
Putek naman! Bitawan niyo ako! Ano bang gagawin niyo ha? Pag ako naka-wala
may bukol kayo sakin!! Tumawa lang sila at tiluloy ang paghila sakin.
Bakit ba hindi ako makawala ngayon? Argh. Weak.
Habang kinakaladkad ako, paulit-ulit na nagp-play sa utak ko ang sinabi ni Ace noon.
Such an annoyance. Nagi-init ang dugo ko.
[Chapter 24]
**Christians POV**
Haha! Itsura ni Popoy!!! Panalo oh!!
Atleast now, Under ko si Boss. Muhahah!!! Joke, peace kami ni pinsan eh.
Oh, ano bang plano niyo? Lets get this over with!! Wala ako sa mood! Reklamo ng
mahal na hari.
Inom tayo. Hehe. Nilapag ko sa lamesa yung binili kong beer. Payag naman si Tita
ganda eh. Basta hindi kami magkaka-hang over bukas. Haha!
Tss. Pa-tss-tss pa si Boss, iinom din naman pala. Hayyy
Uminom siya ng isang bote, straight. Oooooh..
There goes another bottle..
And another one..
Naka-tunganga lang kami habang iniinom niya yung pangatlong bote niya. Kukuha
pa sana siya pero pinigilan ko na. Tama na yun. Maduga na siya haha!
Hep hep, tama na! Amin na to! Inagaw ko yung case. Tigi-isang bote lang kami,
siya tatlo. Ayos yaaaan! At least mawawala siya ng konti sa wisyo. Wahaha!
Bakit mo inagaw? Kakaladkarin niyo ko dito para uminom tapos pipigilan niyo ko?
Tanong niya pero mahinahon. Ayos to pag lumalasing eh. Kumakalma haha! Tatlong
bote lang nainom niya, wala pa siya masyadong tama.
Okay, Ill get straight to the point. Popoy.. Sabi ko.
What?
I think..
You think what?
I think Im.
You think youre what!!?? Crap Christian!! I though youre going straight to the
point?
Ahehe! Oo na eto na to na.. What Im saying is.. I think I like Kim..
Nung sinabi ko yun, natahimik ang lahat.
What did you say?
I like Kim.
Was that a joke?
No, it wasnt. Im also planning to court her.
Tumayo si Popoy at sinuntok ang pader sa tabi niya. Tsk!
Tumayo sina Kurt at inawat si Popoy.
Bakit hindi mo sinabi kaagad ha??!! Sigaw niya.
Hindi pa naman natatagalan yun eh.. Sabi ko at tumungo.
Tumungo ako kasi natatawa ako. Kailangang pigilan!! Uwahaha!
Pambihira naman oh!! Christian!!
EH ANO BANG KINAKA-GALIT MO HA??! Napatayona rin ako.
Eh ganyan ka pala eh!! Pinsan pa naman kita!! Akala ko ba kay Shayne ka? SA
LAHAT NAMAN NG BABAE, BAKIT SI KIM PA?? HA??
Yah, were getting there. Wohooooo! Mahal ko si Shayne baby no! Haha!
At sa sobrang lakas, hindi niya namalayang nasa pintuan na pala yung babaeng
tinutukoy niya. >:D
[Chapter 25]
**Kims POV**
Ha! I can hardly breathe! Kapag ako talaga nagka-komplikasyon lagot ka sakin
Popoy!
Para lang makapag-sorry ako kahit bawal sakin mapagod tumatakbo pa rin ako.
Eh sino ba naman kasi may sabing tumakbo ako di ba? Haha! Bagalan ko na nga,
tutal malapit na rin ako sa clubhouse. Ibababa ko na ang pride ko at hihingi ng
sorry. After all, kasalanan ko naman kasi masyado akong KSP noon. Hay, nakakahiya.
This.Is.It.
Nasa harap na ako ng clubhouse.
BAKIT? ANO NAMAN KUNG SI KIM? HA??!!
Teka, si Christian yun ah? Bakit sumisigaw siya? Nag-aaway ba sila? Sinong ka-away
niya?
At bakit narinig ko yung pangalan ko?
Napa-takbo ako papunta sa pintuan. Nung binuksan ko, nakita kong hawak-hawak
nina Kurt, Enzo, Dex at Louie si Popoy. Parang inaawat, tapos mukhang galit sila ni
Christian. Waaaaa! Bakit naga-away silang mag-pinsan!
Nung makita ako ni Popoy, tumakbo siya papunta sa CR. Narinig ko na lang na
parang sumusuka siya.
Oh, Hi Kim! Haha! Sabi ni Christian. Hindi pa rin ako makapag-salita sa narinig ko.
Ano daw yun? First girl what?? O_O
Uyyyyy! Haha! Lahat sila pinat yung ulo ko ng pa-ulit ulit. Err. Aso ako? Aso?
Tapos tumakbo na sila palabas.
KIM!! PAKI-ALAGAAN MUNA SI POPOY HA!! NAGSU-SUKA OH! BABAY!! Sigaw ni
Christian tapos tumakbo na yung lima. Say what??
Tsk. Kulit!
Bakit ba ha? Wala naman akong sakit no!! Baka ikaw! Tingnan mo nga itsura mo!!
Namumula kasi pati tenga niya. Yung pinsan ko, namumula ng ganito kapag may
lagnat.
Sabi nina Christian alagaan ko daw muna si Popoy. Siguro kasi nga may sakit siya.
Namumula talaga siya eh.
Umupo siya sa sahig, kaya ako naman nag-couch.
Hinipo ko yung noo niya tapos hinipo ko rin ang noo ko.
Okay naman ah, wala ka namang lagnat.. Sabi ko.
Ah, sige.. Kukuha lang ako ng bimpo ha.. Ang awkward masyado ng atmosphere
eh.. Di siya nagsa-salita.. Pati hindi ma-alis sa isip ko yung sinabi niya kanina.
Baka naman dahil lang yun sa kalasingan.. :<
Wait.. Hinawakan niya ang dulo ng shirt ko. L-lets talk.
Baka gusto mo, uhmm.. Sa Living room tayo? Ang ganda naman kasi, sa banyo
kami nagu-usap. >_<
Were just going to talk. Sabi ko nga eh. Sumandal ako sa lababo sa tabi niya.
Uhmm.. So? Grabe! Nakakahiya na talaga!
Uhh.. Yung.. Yung narinig mo kanina.. Uhh.. Ow crap! He said while hes brushing
his hands through his hair. Ang wet look naman niya eh. Ugh.
Natawa na lang ako, Ow crap! daw. Haha!
What about it?
Mamas boy ka talaga. Haha! Humarap ako sa kanya kaya magka-yakap na kami
ngayon. >///////<
I guess he got the message.
Ill court you, okay? Tanong ba yun? Parang nagpa-alam lang siya na bibili sa
tindahan eh. Haha!
[Chapter 26]
**Kims POV**
New Message Received
From: Popoy :>
Good morning. Take care.
Now thats a great thing to start a morning! Waaaaaa, ang sarap pala sa feeling
nung pag-gising mo, yung pangalan ng taong gusto mo ang makikita mo sa
messages mo. Kahit na araw-araw niyang ginagawa yan, hindi ako nagsasawa.
At kahit na walang kahit anong nakaka-kilig at cheesy sa text na yun, napa-ngiti
talaga ako, and besides, akala niyo lang wala! Haha!
Nakita niyo yung Take care ? Ang sweet kaya nun! Haha!
Sabi rin sakin ni Popoy, Para na rin daw niya akong sinabihan ng I love you sa
tuwing sinasabihan niya ako ng takecare.
Kasi, Katulad daw ng I love you, eight letters din ang take care. Weird but sweet
haha!
Its been three months since he began courting me, and four months since we met
each other. Ang bilis-bilis ng panahon!
But I never regretted any of those days.
Simula nung nakilala ko si Popoy at minahal ko siya, nagka-roon ulit ako ng pag-asa
sa buhay at nabago ang mga paniniwala ko.. Parang, nabuhayan ulit ako ng loob.
Naging mas malakas ako at naging willing ulit na mag-take ng risks sa buhay.. Nang
walang takot.. Syempre, nandun din ang mga magulang ko pero iba siya eh.
Hindi ko maiwasang maisip kung, magta-tagal kaya to? Hanggang kelan kaya to?
Paulit-ulit kong pinagpe-pray na sana, noon ko pa nakilala si Popoy, para mas
matagal ko na siyang naka-sama.
Argh! Ano ba yan, napaka-drama ko naman! Nagiging praning at O.A. lang siguro
ako.
Stop it, Kim. Magta-tagal kayo ni Popoy. Youll finish high school and college
together, get a stable job, get married, build a family and be together forever.
Hay, daydreaming..
Bumaba na ako sa kitchen para kumain ng breakfast. Hinihintay na ako nina Mommy
at Daddy, nagha-handa naman ng lamesa si Manang.
Good morning Kim! Bati nilang tatlo. Ang cute, sabay-sabay. Bwaha.
Good Morning! Tapos umupo na ako.
Uy, ano yan? Bakit naka-ngiti ka habang hawak ang cellphone mo ha?
Nagulat ako kay Mama.
Mukhang alam ko na Siomee. Tapos tiningnan nila ako ng parang nanga-asar.
Dra..
May point si Mommy. Kaso... Natatakot ako.
Paano akapg nag-punta kami dun.. Malaman namin na lumala pala ang kondisyon
niya?
No, hindi ako dapat maging nega. Hindi naman ako nakaka-ramdam ng kakaiba eh.
Im feeling great!
Niyakap nila ako at umakyat na ako sa kwarto. Tinext ko si Popoy. Gusto ko siya
bigla maka-sama. Ma-aga pa naman, after lunch pa yung appointment namin sa
hospital.
Ngayon lang ako natakot nang ganito tungkol sa kalagayan ko. Dati naman kasi,
wala akong paki. Tanggap ko kung ano man ang mangyayari sakin.
Pero ngayong nandito si Popoy, sobrang hirap na ng sitwasyon.
Bakit ba masyado akong nagi-isip? Its not like Im dying! Hindi no!
[Chapter 27]
**Popoys POV**
Ganito pala ang feeling kapag inlove ano? Parang lumulutang. Bwaha.
Pagka-gising, habang kumakain, habang nanunood ng TV, habang nagdo-dota,
habang nagka-klase, bago matulog at pagka-gising ulit, iniisp ko siya.
Konting drive lang, nandun na kami. Bumaba siya at tumakbo papunta sa loob.
Kim!! Antagal mo ulit hindi nag-punta rito ah!! May sumalubong sa kanya,
mukhang yung may ari nito.
Yes Sir Gilbert! Nakaka-miss! Busy sa school eh, nga pala! May kasama ako! Tapos
hinila niya ako.
Si Popoy po! Magra-race kami.
Ooooh.. Sandali lang. Antay na kayo sa field. Ipapa-handa ko ang kotse
niyo.
Hinila ulit ako ni Kim. Excited to masyado ah?
Mabilis ka ba mag-drive? Tanong niya.
Bakit, ikaw ba?
GO!!!
Pagka-wagayway nung flag, humarurot na kaming dalawa.
Aba, ako ang pinaka-mabilis mag-drive sa tropa pero hindi ako maka-layo kay Kim!!
Malapit na kami sa unang turning point. Hmm, kailangan ng malakas na binti para
dito. Siguro lalamang na ako, kailangan ng drift dito eh.
ako yung malapit sa wall kaya ako ang unang nag-drift. Humarurot ako.
Ah, ganun ah? Mas binilisan ko pa, ang diin na ng tapak ko, nanggi-gigil na ako!
Haha! Kung sa highway to, nahuli na kaming dalawa.
At as expected, naka-rating kamisa finish line nang sabay. Walang labis, walang
kulang.
Nung nagla-lakad kami palabas, tahimik lang siya. Bakit hindi siya madaldal ngayon?
Uhhh, may problema ka Kim?
Ah? Wala ah.. Naisip ko lang.. Sana ganun din tayo.. Ngumiti siya....?
Katulad ng alin? Parang ang lungkot niya..
Nung mga kotse kanina.. Sana tayo rin...
[Chapter 28]
**Kims POV**
Pagka-tapos naming sa racing camp, sinabi k okay Popoy na umuwi na lang kami.
Magla-lunch na rin kasi at may appointment pa nga kami after lunch.
Tahimik lang kami, ay ako pala. Palagi naman siyang nago-open ng topic pero
tahimik lang akong naka-hawak sa kanya habang nasa motor kami, hanggang sa
maka-rating na kami sa gate ng village.
Oh, sige dito na ko. Thanks! Binigay ko sa kanya yung helmet ko tapos tumakbo
na ako papunta sa loob. Hay, di ko na alam ang ginagawa ko..
Di ko na lang namalayan na nasa tapat na pala ako ng bahay namin. Hiningal nga
ako eh. Takbo ako nang takbo, wala namang humahabol sakin. Sobrang
pakiramdam ko napagod ako kahit na hindi naman ganun kalayo ang natakbo ko.
Pasaway.
Oh, Kim! Bakit naman pawis na pawis ka? Masama sayong mapagod!
Pumasok ka na at naka-handa na ang tanghalian sa loob. Inalalayan ako ni
Manang papunta sa loob.
Nag-bihis ulit ako ng damit, tapos nag-diretso na sa dining room. Pagka-tapos kasi
nito diretso na kami kay Dra. Estrella.
Uhmm.. Hehe, Excuse me lang po. Umalis ako sa kitchen at nag-punta sa may
pintuan para sagutin yung tawag. Alam ko na kung sino. Sa kanya lang naman naka-
Mom.. Dad.. Magiging ayos naman ako di ba? I mean, ayos na naman ako di ba?
Of course anak.. Hinimas ni Mommy ang buhok ko. Nothings wrong with
you. Dad kissed my forehead.
Pagka-tapos naming kumain at mag-ayos, tumulak na kami papunta sa St. Lukes.
Pag-pasok namin, naamoy ko kaagad yung amoy ng ospital. Somehow, I hated this
smell. Parang yung pakiramdam na naka-ratay lang ako sa hospital bed sa loob ng
ilang lingo, bumabalik.
Dumating na kami sa tapat ng kwarto ni Dra. Estrella.
As usual, sinalubong niya kami ng ngiti.
Oh, upo kayo Mr. and Mrs. Valenzuela Umupo sina Mommy at Daddy. And
Kim! You look a lot better! Have a seat.
Nginitian ko lang siya. Sa tingin ko naman tama yung sinabi nya. Kung ikukumpara
ako nung na-confine ako dito, ang payat at ang putla ko noon.
Umupo na si Dra.
So, bakit pala kayo bumalik? May mga nararamdaman ka bang mali,
Kim?
Umiling ako.
Uhm, wala po doctora. Gusto lang po naming ipa-check up si Kim since
four months na rin naman nung huli siyang maka-punta sa inyo. Gusto
naming malaman ang kondisyon niya. Sabi ni Mommy.
Well, may mga nararamdaman ka bang hindi maganda recently, Kim?
Wala po..
Nade-dehydrate or nagkaka-diarrhea ka pa ba lately?
Hindi na po, the last time was four months ago.
Hmm, then I cant see anything wrong, pero para maging kampante
kayo, Ib-blood test at Ipapa-xray ko na rin si Kim..
Thank you, Dra. Estrella. Tumayo sina Mommy at Daddy at iniwan na kami ni
Dra.
Na-punta kami sa blood testing area. Kukuhanan nila ako ng dugo.
Napa-pikit ako nung tumusok sakin yung karayom. I hate this.
N-no Doc! I mean, not now.. Okay pa ako.. Id stick to watchful waiting.. Sana po
maintindihan niyo na gusto ko pa ring mamuhay ng normal.. I promise, mas
aalagaan ko nap o ang sarili ko ngayon, hindi ko hahayaan na matalo ako ng sakit
ko. Ill start therapires kapag talagang di ko na kaya.. Magpapa-check up rin po ako
every three months.. Hindi naman to lalala kapag inalagaan ko ang sarili ko. Baka
mnga mawala na lang to nang di ko namamalayan di ba Doc? Hinawakan ni Doc
ang balikat ko.
Ikaw ang bahala.. Ako na rin ang magsa-sabi sa magulang mo nyan.
Habang hinihintay namin ang results ng blood tests, nag-punta naman kami sa X-ray
area. Chest X-ray ang gagawin sakin.
After an hour, pumasok na sina Mom at Dad, kakausapin na kami ni Doc tungkol sa
results.
Kumusta po? May bakas ng paga-alala at lungkot sa boses nina Mommy.
Hmm, according to her blood test, she still has a higher level of white
blood cells compared to her red blood cells and platelets. But dont worry,
hindi naman lumala. In fact, mas nag-improve pa ang condition niya
kumpara noon.
We all felt relieved. Dinala naman kami sa X-ray area at pinakita samin yung film.
Sa unang tingin, mukhang normal na dibdib lang yun. Nandun yung puso ko, normal
na tumitibok.. Para sa mga taong mahal ko..
This.. May tinuro si Doc gamit ang pen niya. This lymph node is still swolen
pero lumiit na siya. Hindi lang halata pero lumiit siya. Kung ipagpa-patuloy
mo lang ang pagkain ng tama at pag-iwas sa gulo, theres a big possibility
that you wont be needing therapies, Kim.
Niyakap ako nina Daddy.
But still, hindi natin malalaman kung anong pwedeng mang-yari after
some time. Sa ilang maling kilos, pwedeng lumala yan.
Masaya ako kasi nadadagdagan yung pag-asa ko na pwede pa ring maging panghabambuhay yung kwento namin ni Popoy.
Yet, nagi-guilty pa rin ako. Hindi ko pa rin masabi sa kanya kung anong meron. Im
selfish.
Parang ipina-pasok ko siya sa isang sitwayon na anytime pwede siyang mawalan at
masaktan. Yun ang ayokong mang-yari kaya talagang aalagaan ko ang sarili ko.
Hindi lang para sakin kundi para sa mga taong mahal ko.
[Chapter 29]
**Popoys POV**
Monday.
Makikita ko na naman si Kim, susunduin ko na naman siya sa may gate ng village
nila.
Kung ano man yung nararamdaman kong kakaiba sa kanya, kinalimutan ko na yun.
Ayokong mag-away kami dahil lang sa ka-praningan ko.
Good Morning! Bati niya, habang naka-ngiti.
Morning! Tara na! Nag-lakad na muna kami.
Syempre, King and Queen of Eastmead High, together? What a sight. Akala yata nila
dati mag-karibal kami ni Kim.
**Kims POV**
Did you see that? Hahaha!! Nagsi-sigaw sila pagka-alis ng tropa ni Popoy.
Magsi-tigil nga kayo! Kayo talagang dalawa..
Haha! Gusto ka niyang masolo! You must have been his top priority. Yeeeee!
Yeah, Whatever girls. Tara na! Naha-hawa na ako sa Yeah-whatever-syndrome
waaaaaaaaa.
But girl, ano nga pala nang-yari sa check up mo? Are you fine?
Yup, mas bumuti raw ako, kahit paano nag-increase ang production ko ng red
blood cells.. Kapag inayos ko pa, baka magka-tsansa na hindi na ako maga-undergo
ng kahit anong therapy.
Wooow good news yan!! Masaya kami!! Niyakap nila ako.
Thanks, sana nga..
Pero nung sinabi ni Shayne yun, para akong binuhusan ng nagye-yelong tubig. The
fact na hindi naman talaga imposible na malaman ni Popoy ang secret ko kapag
hindi ko inalagaan ang sarili ko at naospital ako uli, natakot talaga ako.
Ayokong malaman ni Popoy. Dalawa lang yun eh, kakaawaan niya ako o
kamumuhian niya ako.
And between the two, wala akong gutsong mang-yari. I couldnt consider those as
choices.
[Chapter 30]
**Kims POV**
Maaaaaaaa! Dali na!! Fourth year na naman ako, pleeeeeease? Tumalikod si
Mommy. Namaaaaaaan!
No. Baka kung ano pa ang mang-yari sayo dun.
Naman, kasama ko po sina Shayne at Ciara at pati sina Popoy!!
Ayuuuuuuun! Kaya pala gustong-gusto mong sumama kasi nandun si
Popoy ano? Mom smirked.
Eeeeeeh! Hindi lang naman yun, syempre, bonding time na rin yun para samin..
Tsaka.. Gusto ko silang maka-sama.. Gusto kong mag-saya kasama nila..
Naramdaman ko na lang ang kamay ni Mommy na yumayakap sakin.
Shh.. Bini-biro lang naman kita eh.. Of course you could go. Alam mo
namang gusto lang naming yung ika-sasaya mo. Basta magi-ingat ka dun
ha? Kakausapin namin si Popoy, dalhin mo siya rito for dinner. Okay?
Mm-kay! I nodded happily. At tsaka Mom, naka-limutan ko. Kasama nga pala
kayo ni Daddy. Haha! Kung free po kayo, dadating din kasi ang parents nila.. Tsaka
para magka-kilala na rin mo kayo ni Tita Ezra, yung Mama ni Popoy..
Naku! Di mo agad sinabi! Naglokohan pa tayo. Haha! O sige, papuntahin
mo si popoy mamayan dinner ha? Gusto ko na siyang makita nang
malapitaaaaaan!
Ehe-ehurmh. Sige anak, pasok na. Sumingity si Daddy nung sumigaw si Mommy.
Hala? XD
Sige, pasok na. Ingat! Humalik ako sa pisngi ni Mommy at Daddy tapos umalis
na papuntang school.
Naku! Hindi ko pa pala naya-yaya si Ace Bukas na lang. Gusto ko kasi na magkakilala rin naman sila ng maayos.
Ang saya! Makaka-punta na ako sa outing namin! Next weekend na yun.. The day
after tomorrow eh Christmas Party. May 1 week preparation pa kami.
Kitams? Good mood naman talaga ako. Nakaka-lungkot lang na karamihan ng mga
tao, naa-appreciate ka lang kapag may mabuti kang ginagawa, at dapat kapansinpansin yun para kilalanin ka nila. Pero konting pagka-kamali mo lang, mabilis na
masisira ang karakter mo sa harap ng tao.
Napag-isip isip ko rin na sinabi ni Dra. na mas makaka-buti kung iiwas na lang ako
sa gulo. In that way, mapapa-haba pa ang buhay ko.
Ganun ko SIYA kamahal. Kahit mahirap, gagawin ko..
Makasama ko lang siya nang mas matagal.
Okay. No more fighting. No more Bullying. No more unnecessary actions. Kahit na
parang hindi na ako yun.
Pero syempre, yung mga bagay na naka-hiligan ko na, hindi ko nay un ma-aalis.
Kasiyahan ko rin yung mga yun eh.
Pagka-pasok ko sa room, nakita ko kaagad siya sa may pinto, naka-talikod. Likod pa
lang niya, kilalang-kilala ko na.
Dahan-dahan akong pumunta sa likod niya para di niya ako marinig. Nakita pa nga
ako nina Shayne eh pero sumenyas ako na wag silang maingay.
Tinakpan ko yung mata niya. Putek! Kailangan ko pang tumiad nang bongga para
lang ma-abot ko yung mata niya.
Bakit ba ako nagpapaka-hirap eh alam ko namang alam niya rin kung sino ako?
=__=
BUKO?? Was that even a name??!! O baka naman pet name? ENDEARMENT??!!!
WHO THE FISH IS BUKO???!!!?? Napa-sigaw ako. Natahimik lahat ng mga kaklase
ko.
Napa-bitaw na rin ako sa mata niya at magka-harap na kami.
Ikaw ha? Sino yung buko? ANG BADUY NG TAWAGAN NIYO KUNG SINO MAN YUN
HA??!! Tinulak-tulak ko siya. Naman! No more fighting nga eh!!
Si Buko kasi.... Mas lalo ko siyang tinngnan ng masama. Hey! Makinig ka muna!
Ikaw si Buko.
Ikaw ang buko. Short for... Tumigil siya. Lahat kami naghi-hintay ng sagot niya.
Short for BUhay KO.. Then he grinned. Ako naman napa-nganga lang. Pantae
+__+
Nagsigawan ang mga kaklase ko, pasimuno sina Shayne at Ciara. Pati nga tropa ni
Popoy, nandun na rin pala.
BALIW. Hala sige! Balik sa classroom mo! Magta-time na! Tinataboy ko siya.
Namumula na ako eh.
Tumatawa lang siya habang papa-alis.
Uy nga pala, sama kayo next weekend ah? Pinayagan na ako eh! Haha! Nanlaki
ang mata nina Ciara at Shayne.
PI-NA-YA-GAN KA??!!
Uh-huh!
WAAAAAAAAW. Anong nangyari??
Sinabi ko na kasama kayo tsaka sina Popoy, kaso, kaka-usapin daw nila si Popoy
mamaya pag-uwi..
Ay! Meet the parents! Haha!
Baliw. Magkikita-kita rin naman sila sa outing. Kayo, kasama parents niyo?
Pareho silang umiling.
Aww. Okay lang yan.. At least kasama naman ang parents namin nina Popoy..
Huh? Hindi ba sinabi sayo nina Christian? Parents niyo lang ni Popo yang makakapunta..
TEKA? Bakit feeling ko nase-set up ako? Waaaaaaaa.
Nag-klase lang kami. Double period ang Physics kaya nag-perform lang kami ng
experiment sa lab.
Breaktime na. Nag-unite na naman ang barkada ni Popoy at kaming tatlo. Grabe,
ang lakas naman ng barkada namin haha!
Uhh, Popoy, may gagawin ka after class? Nasa unahan kaming dalawa kaya di
naman kami naririnig.
Wala. Bakit?
Ahh.. Ini-imbita ka nina Mommy sa dinner eh.
Natigilan siya tapos tinuro ang sarili niya.
A-Ako? Sabi niya.
Hindi, baka ako. =__=
Haha! Barado si Bossing!! Bulong ni Christian. Langyang to, nakikinig pala. Nabatukan lang siya ni Popoy.
Eh bakit daw? Biglaan yan ah.. Pero sige. Punta ako.
Okay!
Mabilis lang na lumipas ang oras, lalo na at puro activities ngayong araw. Grabe.
Ina-asar pa kami ng lahat nung pa-uwi kami, kasi nga mag-kasama kami. AS IN
LAHAT HA. Kalat na sa campus eh. Pati mga teachers, nakiki-sawsaw. Pero mabait
na ako, kaya smile na lang.
Ready ka na? Tanong ko kay Popoy nung nasa gate na kami. Pinapawisan siya!
Ha? Syempre naman! Hindi ako kinakabahan ha!
Oo nga. Sinabi ko bang kinakabahan ka? Pfft. Binuksan ko na yung gate.
Manang, sina Mommy?
Ah, nasa dining room na. Pasok kayo.. Bumulong pa si Manang na ang gwapo
raw ng NOBYO ko.
Oh, nasan na si Popoy? Pumunta ako sa may pinto tapos hinila siya pa-loob.
Mukhang na-starstruck si Mommy pati yung ibang kasambahay namin. >__<
Pero sa totoo lang, hindi ako komportable sa ganitong topic. Paano kung madulas
sina Mommy? Edi patay na? Sasabihin ko rin naman eh.. Pero hindi pa ngayon..
Basta, Popoy, aalagaan mo yang anak namin ha? Iningatan namin yan.
Ayaw kong masasaktan yan. She cant be so stressed and hurt. PATAY na.
Po? Ba----
Tumunog yung cellphone ni Popoy. Si Tita Ezra! Waaa. Savior!
Mabilis lang yung pag-uusap. Okay lang yata narinig ko. Abnormal >O<
Uhm, Sir, Maam. Uuwi na po ako, pero pina-pangako ko po sa inyo na aalagaan ko
si Kim. Buhay ko po siya. Kapag pinabayaan ko siya, para na rin po akong
nagpapakamatay. Sige po. Tapos ki-niss na niya ako sa noo at umalis.
[Chapter 31]
**Kims POV**
Friday, Christmas Party.
Merry Christmas!!
Puro ganyan ang naririnig ko. I really love Christmas! Masyadong masaya yung
atmosphere.. Kapag nga naglalakad ako mag-isa kapag gabi, nawawala yung takot
ko kapag nakaka-rinig ako ng Christmas song na tumutugtog. Nakaka-wala ng stress
eh.
Syempre, binilhan ko ng regalo lahat ng friends ko pati sina Christian, aba! Marami
na rin naman kaming pinag-samahan!
Pero si Popoy, hindi ko binilhan. Pero may regalo pa rin ako sa kanya :>
Pagka-rating ko sa room, binati ako ng lahat. Mas maganda pala yung paki-ramdam
kapag mabait ka na.. Nawawala na yung plasticity nila.
Merry Christmas Kim!!
Merry Christmas din!! Tapos nag-bigayan kami ng regalo. Excited eh haha!
Yung boys? Nakita niyo na? Hindi ko pa sila nakikita eh..
Hindi ko pa nakikita si Christian eh..
Oo nga.. Pati si Kurt wala pa rin.. Sabi ni Ciara habang lumilingon-lingon pa.
TEKAAAAA.
Natahimik kami.
Bilib din ako kay Kurt eh. Napaka-mysterious talaga! Pinopormahan na pala yung
kaibigan namin hindi pa namin alam. Pwede pa si Louie at si Dex, malandi kasi yung
dalawang yun tapos si Enzo ang alam ko may girlfriends yun.. pero si Kurt? Never
thought haha!
Dumating na yung adviser namin at nag-simula na kami. Ano ba yan, Hindi ko pa
nakikita si Popoy.. Gusto ko sana ako ang unang babati sa kanya sa school..
Nag-bigayan na ng regalo. Nakaka-tuwa kasi marami ring nag-regalo sakin. Last
year na rin daw kasi.
Oh? Bakit ganyan mukha mo? Christmas na Christmas!! Biglang sumulpot yung
dalawang bruha.
Nagtanong pa kayo..
Hay naku! Halika na nga!! Hinila ako ni Shayne.
Bago kami dumiretso, pumunta muna kami sa lockers. Kukuha ako ng ibang gamit
since mawawala kami sa Christmas Vacation, baka may naiwan ako dun eh.
Pagka-bukas ko, may nakita akong envelope na kulay purple. Wala naman akong
inilalagay na ganito dito ah??
Oy ano yan!! Secret Admirer? Hoy super haba na ng hair mo nyan ah.
Loka. Wala ngang heart eh. Baka death threat to. Sabi ko na lang. Binuksan ko.
[Chapter 32]
**Kims POV**
Hey Kim! Not so fast!! Baka ma-detach na yung kamay naming ni Ciara!!
Ahehe! Sorry! Tara na, malapit na naman tayo..
Palakas ng palakas yung tibok ng puso ko. Nae-excite ako! Nagi-guilty tuloy ako sa
mga sinabi ko tungkol kay Popoy.
Pero ano kayang meron sa clubhouse? Nagdi-dilim na. Hapon kasi ang Party eh.
Nung nasa tapat na kami ng clubhouse, napa-nganga na lang kami.
Teka, asan yung clubhouse? Yan ba yun?
Ibang-iba ang itsura!!
Napuno kasi ng Christmas lights yung clubhouse tapos may mga Decors din. Nag-iba
rin yung pintura. Parang nung isang araw hindi pa ganito to ah?
Pumasok kami. Pagpasok naming..
*POP!!!!!*
MERRY CHRISTMAS GIRLS!!! May pumutok na party poppers paska-bukas
naming ng pinto. Binati kami ng sabay-sabay nina Christian, Enzo, Kurt, Dex at
Louie.
TEKA!! Kala namin nasa school pa kayo?
Kanina yun. Haha!
Lumingon-lingon ako. Wala ung taong ine-expect ko na una kong makikita pagkabukas ko ng pinto.
O siya girls, kain muna tayo. Nandito ang specialty ni Tita Ezra!! Tapos nakita
namin yung mga naka-hain. Nakaka-takam! Haa!
Naku. Bahala ka na Popoy. Kakain na lang kami. Kala ko pa naman..
Yeah. Narinig ko kasi noon, sabi mo mukha talagang pang-gangster lang yung
clubhouse. Kaya ayan. He grinned. Tapos nilahad niya yung kamay niya sakin.
Asking me to dance? Eh wala namang tugtog no!
Pagka-sabi ko non, bigla namang tumugtog yung fave song ko..
A Twist in my Story by Secondhand Serenade..
Tinanggap ko yung kamay ni Popoy.
Galing mo. Sabi ko habang sinasandal ko yung ulo ko sa dibdib siya.
Salamat nga po, Lord at binigay niyo sakin si Popoy.. akala ko po talaga wala nang
buhay yung natitira ko pang panahon.. Pero dumating siya.. This might be the best
gift..
[Chapter 33]
**Popoys POV**
December 16, yan ang araw na naging kami. 8 days na rin kaming dalawa. Nasakto
nga sa Simbang Gabi, kaya nagsi-simba kami ng pamilya naming kapag madaling
araw. Bukas naman yung outing. Tapos sa isang araw, Pasko na.
Ganun pala ang paki-ramdam.
Parang ayoko na gusto ko nang matapos yung gabing yun..
Ayoko kasi sobrang saya namin.. Parang gusto kong tumigil na lang ang oras para
ganun lang kami kasaya palagi..
Gusto ko naman, kasi gusto ko pang dagdagan yung mga panahon na masaya
kami.. Hindi lang sa oras na yun.
Gusto ko siyang pasayahin.. Hinding-hindi ko siya sasaktan.. Mahal na mahal ko si
Kim.
Malaki na rin ang nagawa niya sakin..
Masaya rin daw ang mga magulang ni Kim. Mabuti naman, walang kumo-kontra.
Nung gabi rin kasi na yun, nag-punta ako sa bahay nina Kim para sabihin namin sa
mga magulang niya na kami na talaga.
Kung tutuusin wala namang masyadong nag-bago saming dalawa. Mas naging open
lang kami at ngayon, mas alam ko na kung saan ko ilu-lugar ang sarili ko.
Im her temporary boyfriend, future PERMANENT husband, bodyguard, bestfriend
and protector. Hindi ko na rin kailangang matakot kay Ace. Bwahaha.
Kinuha ko ang cellphone ko at tinext siya.
To: BuKo
Oy. Gising na. I love you.
**Kims POV**
Hayyyy!! Ganda ng gising ko!
Teka, palagi naman eh. Since last week pa ^____^
Una kong ginawa, tiningnan ko ang cellphone ko. Lagi naman eh.
May text message nga. Whooo.
From: <3 Poy
Oy. Gising na. I love you.
Tell me. Kung ganyan palagi ang message na bubungad sayo, hindi ba gaganda ang
mood mo? XD Kahit na Hino-hoy niya ako, okay lang.
To: <3 Poy
Im awake! Good Morning! I love you too. Tra sa mall, bili tayo ng
dadalhin sa outing :]
Ako nga pala ang inutusan nina Mommy para dun. Si Mommy na raw ang bahalang
mag-prepare ng food, pupunta kami sa bahay nina Popoy.. Dun sila magp-prepare ni
Tita Ezra. Close nga kaagad sila eh! Kaso nga lang OP palagi si Daddy. Sayang
walang asawa si Tita Ezra. Ang ganda pa kaya niya! Parang college students lang
sila ni Mommy. :D
From: <3 Poy
Sure. Sunduin kta. Ligo ka ah. Haha!
Abat ang abnong to. Ang bango ko kaya palagi! Haha! Ang kulit!
Kim! Nandito na si Popoy! Kita na lang tayo sa bahay nila mamaya okay?
Ingat kayo. Yung list nasayo na diba?
Yes Mom. Bye!
Lumabas na ako ng bahay. There I saw my striking boyfriend. Nung naging kami
mas lalo yata siyang gumwapo.. >__<
Morning! He kissed my forehead. Dun lang, haha! Aba wala pa kaming first kiss
no.
Tara! Binigay niya yung helmet ko tapos kumapit na ako sa bewang niya.
Bangooooooooooo.
Habang nasa byahe kami, tahimik lang. Paminsan-minsan, magjo-joke siya. Pero
okay na akong naka-yakap sa likod niya. Mabuti na lang 18 na siya, hindi kami
mahuhuli kahit na nagd-drive siya. Ako 17 pa lang kaya hindi ako makapag-drive sa
labas ng village.
After 15 mins. nasa mall na kami.
Lets go He offered his hand.
Holding hands, we went inside the mall. Aaaaaaah! Dati nasa imagination ko lang
to!
Of course everyone is looking this way. Mag-kasama kami eh. May ilang mga
schoolmates din kaming nasa-salubong, ngumingiti sila kapag nakikita kami, lalo na
yung mga kamay namin. Si Popoy deadma lang pero ako syempre flattered haha!
Diretso kaming department store. Since 10 AM pa lang, hindi pa kami gutom.
Uhh, Poy kuha ka rin ng condensed milk dyan.. Hahanap ako ng pasta.. Aalis na
sana ako pero hinawakan niya ako ulit.
Ayoko. Dito ka lang. Sabay tayong hahanap. Sus! Possesive haha! I saw him
grinned. Baliw to.
Just promise me, youll marry me someday, okay? He said, his heart thumping
loudly.
[Chapter 34]
**Kims POV**
Tadaaaaaaa!! Its the big day! Outing na namin! Ang saya!
Maaga kaming gumising. Magkikita-kita pa kami eh. Van namin ang gagamitin para
kasya kami lahat.
First stop, kina Popoy. Nandun yung foods eh. Naku, kagabi nga nagla-laway na ako
sa pine-prepare nina Mommy.
Si Ace naman eh sa meeting place na raw pupunta. Ayaw niya sumabay eh nasa
iisang village lang naman kami.
Ezra dear! Were here!! Maka-dear naman si Mommy. Haha! Napa-tawa na lang
kami ni Daddy.
Just a minute Yna! Sigaw ni Tita Ezra. Tapos lumabas na si Popoy. Gosh! Nakapolo siya, kita yung tshirt niya sa ilalim, tapos denim shorts.
Ako naman naka-dress lang at shorts para presko.
Kiniss niya ako sa noo tapos nag-high five sila ni Daddy. Natutuwa lang ako, feeling
ko natutulungan ko si Popoy para ma-feel niya ulit kung pano magka-roon ng ama.
Tinulungan nila si Tita Ezra sa pagda-dala ng foods. Waaaaah, naa-amoy ko pa rin
yung baked mac.
Diretso kami sa meeting place. Kumpleto na dun, pati si Ace! Agh. Ang g-gwapo nila
sa beach attire! Haha! Same as my girls, theyre dazzling.
Isa-isa na sila sumakay.
Sina Mommy, Daddy at Tita Ezra sa unahan. Ako naman at si Popoy sa second row.
Ayaw niya magpa-tabi kahit may dalawa pang pwede >__<
Sina Christian, Shayne, Kurt at Ciara naman sa third row. Sina Enzo, Dex, Louie at
Ace sa likod. Sana hindi nila awayin si Ace >O<
Dahil ina-antok pa ako, naka-tulog ako. Hindi nga comfortable yung posisyon ko
kaya pina-higa ako ni Popoy at ini-unan sa lap niya. Okay din pala na kami lang
doon. Haha!
Kahit maingay sila, I fell into a deep sleep.
KIM!! WAKE UP!! Were here!! tumingin ako sa relo ko, past 9 na pala. Si Popoy
naka-tulog din.
Hey, Groomy. Wake up! Tinapik ko siya sa pisngi.
Kiss muna. Sabi niya, halatang ina-antok pa.
Tse. Bahala ka, iiwanan kita?
Haha, Oo eto na nga.. Lumabas kami tapos pumunta na kami sa entrance. Grabe,
excited na ako sa beach!!
[Chapter 35]
**Aces POV**
MASAKIT makita na nasasaktan siya. Alam kong kung gaano kasakit para sa aming
mga kaibigan niya yung sitwasyon niya, triple yung sakit nun para sa kanya.
Siya yung may dala-dala nung sakit na yun.. She carries the stress, the pain and the
fear of dying. Hindi basta-basta ang leukemia..
Nagulat talaga ako nung nabasa ko yung document nay un. Nalaglag niya habang
papasok siya sa village.
Kung titingnan siya, parang napaka-sigla niya.. Sobrang saya at walang pinoproblema.
Isa rin yung sakit siya sa mga dahilan kaya hindi ko na siya ipinag-laban. Shes
happy with him. Kahit na wala sa utak ko ang pag-suko at pag-paparaya, yung puso
ko naman yung nagpu-pumilit na mas isipin ko yung kasiyahan niya. Lintek, may
puso pala ako.
Hindi ko alam kung may taning na ba siya. Sa tingin ko naman, wala pa.
Hindi pa naman ganun ka-grabe ang nasa records niya eh. She havent gone
through any therapies yet.
Ako lang pala, bukod sa pamilya niya at mga kaibigan niyang babae ang nakakaalam ng tungkol sa sakit niya. Paki-ramdam ko tuloy, responsable na rin ako sa
kanya.
Mas lalo ko siyang dapat protektahan ngayon.. Mas lalo kong dapat isipin yung
kapakanan niya, yung kasiyahan niya, bago yung sa akin.
I MUST forget about rivalry for now. Malaki ang panalo ni Rael---- Popoy pala.
Humiwalay siya sa pagkaka-yakap niya sakin.
Seeing her in tears makes me wanna blow up. Sa lahat ng tatamaan ng sakit, siya
talaga?
She put on a weak smile. Pilit.
WEEEEEEEEEEEH!! MAY KUYA NA KO!! HAHA!! Thanks Ace! Ive always dreamed
of having a big brother.. Uhm.. A real one! Yung kuya ko kasi sa bahay eh yung
stuffed toy na binigay ni Daddy kay Mommy nung ka-edad lang natin sila. Si Kuya
Sio-Sio
Ang weird niyo.
Tse. Haha!! But really, thanks! Ngumiti siya, this time. Totoo yun. Masaya ako kasi
sa simpleng bagay na yun, Napa-ngiti ko siya.
I have to start studying how to be a big bro. =__=
~
**Kims POV**
Para akong sira.. Iyak ako ng iyak, tapos simpleng sabi lang ni Ace na Kuya ko na
raw siya , sobrang sumaya ka-agad ako..
Kapag talaga nasa dehadong sitwasyon ka, kahit mga simpleng bagay, mapapa-saya
ka..
Sobrang na-appreciate ko yung paga-alala ni Ace. Naramdaman ko ulit na hindi pala
talaga ako nagi-isa.. Nagka-roon na naman ako ng kakampi..
Although, nagi-guilty talaga ako kasi si Ace, alam na niya.. Pero yung boyfriend ko,
hindi pa..
Paano na lang kung bigla akong mawala nang hindi niya pa rin alam? Masasaktan ko
siya.. Maiiwan ko siya.. Kawawa naman siya kapag ganun.. Parang ang sama ko
tuloy..
Pero hindi ko talaga kaya eh.. Hindi ko pa kaya.. Hindi ko pa kayang sirain yung
relasyon na ngayon pa lang namin binu-buo..
We can work with this together, Yes..
But I dont want to stress him out..
Kapag nalaman niya na may leukemia ang girlfriend niya, masyado siyang malulungkot.. Ayokong ubusin niya yung panahon niya para lang sakin, para asikasuhin
Pero hindi ako dapat maging mahina. Kailangan lumaban ako.. Kailangan kong
ingatan ang sarili ko, para sa kanilang lahat..
Gusto ko pa silang maka-sama hanggang sa makapag-tapos ako.. Hanggang sa
tumanda na kami ni Popoy..
Ngayon ko lang nalaman ang kahalagahan ng buhay ko. Noon, bina-balewala ko
lang..
This thing, should be kept until the right time comes..
**Popoys POV**
Hala ka tol, nau-unahan ka na ni Pareng Ace!! Haha!!
Mga ulol. Tumigil nga kayo. Inaasar nila ako kasi nakita namin na niyakap ni Ace
si Kim.
Hindi naman ako naka-ramdam ng galit. I trust my girl. Alam kong hindi siya magsisinungaling sakin.
Isa pa, napag-usapan na namin ang tungkol sa kanila ni Ace. Nagiging maayos na
rin ang pakiki-tungo ko sa kanya.
Nagu-usap lang sila at mukhang seryoso. I suddenly felt the urge to come closer..
Nung napansin nilang papalapit ako, ngumiti sila. Tumayo si Ace at lumapit sakin.
Goodluck tol. Tinapik niya ako sa balikat.
Para saan naman?
Uy! Tinapik niya yung upuan sa tabi niya.
Bakit nandito ka? Pagod? Inihilig niya yung ulo siya sa balikat ko.
Yup. Sobra.. Half-spoken, half-whispered.
Gusto mo hatid na kita sa cottage?
Hmm.. Wag na. Panoorin ko na lang kayo.. Balik ka na dun.. Natatalo na yung team
niyo oh.. Naka-tingin siya sa barkada namin na nag-lalaro ng beach volleyball.
Okay lang, panalo na naman ako dito sa tabi mo eh. Pinalo niya ako sa braso ko,
tapos yumakap siya bigla sakin.
OO na. Magaling ka eh.. I hugged her back.
[Chapter 36]
**Kims POV**
Time flies so fast..
Parang nung isang araw lang, first month pa lang namin ni Popoy..
Lumipas ang Pasko at New Year, at ito yung pinaka-masayang Pasko at Bagong
Taon na dumaan sa buhay ko..
Kasama ko siya, marami na akong kaibigan.. Walang araw na hindi niya pinaramdam sakin na mahal niya ako..
Kahit di niya sabihin, alam ko.. At dahil din doon..
I learned to love him even more every other day..
Akala ko todo na yung pagma-mahal ko sa kanya..
Lately nagiging sobrang ma-drama na ako. Naiinis na nga rin ako sa sarili ko eh.
Minsan tuloy nawi-weirdohan na si Popoy sakin, kesyo minsan masyado akong
sweet o maingay o makulit..
Ganito lang siguro talaga ang feeling kapag alam mong nasa gitna ka na lang..
Mahirap mag-panggap na okay lang talaga ako, lalo na at madalas na naming makasama si Ace..
Parang sa tuwing sasabihin ni Popoy na mahal niya ako, mas lalo akong
nahihirapang kumuha ng tyempo na sabihin sa kanya..
Mas lalo akong nagi-guilty..
Kaya wala akong magagawa kundi alagaan nang mabuti ang sarili ko..
Uyy.. Sa isang araw na ulit monthsarry natin.. Sabi niya. Naka-tambay kami sa
school garden..
Oo nga eh.. Nakaka-tuwa..
Parang kelan mo lang ako sinagot no? Haha!
Kilig ka na naman, haha! Pero Poy, salamat ha? Napagtya-tyagaan mo ko..
Drama naman netooooooo Piningot niya ilong ko.. >__<
March 16 na sa isang araw... 3rd monthsarry na namin.
Hindi pa kami nagkaka-LQ, konting tampuhan lang tapos kapag hapon magba-bati
rin kami..
Hindi namin hinahayaan na dumaan ang isang araw na hindi kami magka-kabati..
Mahal na mahal ko tong lokong to.. Di ko rin alam kung bakit..
Basta!! Yung pakiramdam ko, parang gusto kong ipag-sigawaaaaaaaaan sa mundo
kung gaano ko kamahal si Popoy Marques, kung gaano ako ka-swerte sa kanya, at
kung gaano ako nagpa-pasalamat na naging boyfriend ko siya.
Oo? Bakit parang gulat ka? Haha! Baka sa kaka-gawa mo ng mga ganyang pakulo
eh sa anniversarry natin wala ka nang maisip..
E-eh.. Akala ko kasi, mas gusto ng mga girlfriend na palaging may surprise kapag
monthsarries. Natakot ako na baka magalit ka sakin tapos.
Tss. Eto naman! Hindi naman lahat syempre.. Araw-araw naman mag-kasama tayo
no. Sobra-sobra na yun.. Pinitik ko siya sa noo hihi.
Oy. Aabot tayo ng anniversarry ah? Kahit college na tayo. Lapit na nun..
Oo naman! Basta ba hindi ka mamba-babae kapag college na tayo! Or else youll
meet my fist! Tinaas ko yung kamao ko. Naks. Haha!
Yes Boss! Then niyakap niya ako ng mahigpit! As in nanggi-gigil siya! he kissed my
cheek. Hinawakan niya kamay ko tapos umuwi na kami.
Ganun lang naman kami araw-araw eh.. Nasanay na rin kami sa atensyon na
nakukuha namin kapag nagla-lakaad kami, at mukhang nasanay na rin samin yung
mga tao sa school.
Napag-desisyunan na namin kung saan kaming university papasok sa college. Hindi
ko na nga lang pipiliin yung mga course na makaka-stress sakin.. No choice ako..
Kahit gusto ko, hindi ko kakayanin.. Sobrang nagi-ingat ako ngayon.. Ayokong kahit
simpleng sintomas eh lumabas sakin.. It may cost everything to me..
Hindi ko pa rin nakaka-limutan yung promise ko kay Ace..
Malakas pa naman sabi ako! Hindi ko kailangan ng mga chemotherapies. Simpleng
gamot lang okay na ako. NI hindi na nga ako pinapa-tawag ni Dra. Eh... pero
syempre every three months dapat magpapa-check up ako.. Yung huli kong check
up, a week ago, ganun pa rin naman ang condition ko. Maganda raw talaga sakin
ang may lovelife. Etsusera si Dra. Haha!!
Masaya kaming dalawa.. Yun ang mahalaga.
Kumakain na ako ng gulay! Hindi na ako nagpu-puyat.. Hindi na ako nakikipahaway.. Nage-exercise ako at hindi ko ini-stress ang sarili ko..
Gabi-gabi rin nagda-dasal ako..
[Chapter 37]
**Kims POV**
GroomyPoy! Ang OA mo na ha! He brushed his hand through his hair.
Aaaaargh. Kailangan galingan ko!! Kailangang maka-pasa ako! Kailangang mag-aral
ako!! Kailangang
Oh pleeeeeease! NAKIKINIG KA BA SAKIN?! Dun lang siya na-tauhan.
Ugh. Sorry. Takte nakaka-stress. Screw those examinations =___=
Di ko alam kung matatawa ako o maiinis. Kasi naman, stress na stress siya sa exams
namin ngayon. Tapos na yung final exams namin at hindi pa namin nakikita ang
results. Tapos ngayon naman, nandito kami sa venue ng exams, UPCAT. Yun ang
first choice namin ni Popoy. Late na nga kami nag-exams.. Yung mga classmate
naming eh December pa. Eh since sabi niya matalino ako, maning-mani lang sakin
yun. Eh siya, sobrang stressed. Ang laki nga ng eyebags niya eh!
But then it was really touching. Gustong-gusto niyang maka-pasa para di kami
magka-hiwalay.
Naku! Na-tyempo pang March 16 ngayon, 3rd monthsarry namin. Grabe, enjoy to
haha! First time niyang stressed sa monthsarry namin!
Tinawag na kami nung naga-assist.
You ready? I asked him.
Hell yeah. Napatawa ako. Intense naman! Napaka-desperado haha!
Umupo na kami sa designated seats naming. Nasa likod ko lang siya. Halatang
stressed siya, hes massaging the bridge of his nose. Yun ang sign.
Popoy. Tinawag ko siya. Happy Monthsarry. Good luck! Then tumalikod na ako.
Nanlaki ang mga mata niya, then the exams started.
Tama kaya yung ginawa ko? Baka kasi lalo siyang na-stress dun. Alam ko kasing
naka-limutan niya na monthsarry namin ngayon, maybe because of too much stress.
Nai-intindihan ko naman eh. Masyado na siyang maraming efforts nung mga
nakaraang monthsarries namin. Its time for his break.
English was easy, it was my forte. So-so lang ang Science.. Yung Filipino naman
okay lang din.. Math went SURPRISINGLY okay.. Lahat naman ng exams okay lang.
Di ko alam kung madali ba o talagang natandaan ko lang lahat ng lessons namin?
Natapos ang exams.
Mas okay kaya to! Hindi scripted! Haha! I said as I licked my ice cream. Dirty ice
cream to! MAs masarap pa nga yung ganito kesa sa branded.
Iba ka. Haha! Gala muna tayo! Maaga pa naman! Inalalayan niya akong bumaba.
Antaas kasi nung inuupuan namin. Yung wall na katabi ng dagat? Haha, ganda ng
view!
Nag-gala nga kami. Kung saan-saan kami nag-punta! Sobrang random haha! Kapag
nagu-gutom kami, bibili lang kami sa kung kaninong vendor na makaka-salubong
namin.
Hindi niya binibitawan yung kamay ko.
Picture lang ako ng picture, karamihan hindi siya naka-tingin. But he still looks great
kahit anong angle. Haha!
Hoy nakaka-rami ka na. Baka titigan mo yan gabi-gabi ah.
Yabang mo! Im just making memories.. Natigilan ako sa nasabi ko. O-of our 3rd
monthsarry. Hehe. Syempre dagdag sa photo album natin. Teehee. Tutal nakapagdinner na tayo, uwi na tayo! Hinila ko siya sa parking lot, andun yung kotse niya.
Tsk. Madudulas na dila ko..
Thank you.. Biglang sinabi niya nung maka-andar kami.
Hmm? Haha! Youre welcome. Weird mo.
Akala ko magagalit ka.. Masyado akong na-carried away sa exams.. Gustong-gusto
kong mai-pasa yun para hindi tayo magka-hiwalay eh.. Hindi ko naisip na
monthsarry nga pala natin ngayon. Di bale, babawi ako sayo..
Popoy?
Yeah? The exact time na lumingon siya, our lips met. Smack lang ah! NAtulala
siya. >:]]
Shut up. I love you. ^___^ Tapos pinasok ko ung earphones sa tenga ko. Lalala~
Nakaka-hiya kaya yung ginawa ko! Ang awkward! Ako yung nag-first move para sa
first kiss! OO FIRST KISS NAMIN YUN. >___<
Seconds later, I found him smiling.
Pag minamalas ka nga naman, ngayon pa traffic! 7PM na, gagabihin kami neto.. Di
umuusad eh! Ang dilim na T__T
Napa-pansin kong hindi mapa-kali si Popoy.
Uy, okay ka lang? Tumingin siya sa bintana.
Yeah.
Eh bakit parang di ka mapa-kali? Hes sweating! Dahil ba sa traffic?
Wala, wala to.
Tumingin ka nga sakin!! Kanina ka pa umiiwas eh! Parang nagda-dalawang isip
siya, tapos tumingin sakin na parang nagma-makaawang ewan. Problema nito?
HE bit his lower lip na parang naiinis. At dun napansin kong nakatitig siya.... sa lips
ko. Uh-oh. Dahil ba sa kiss?? O__O
Y-you mean???? Tanong ko. Naku. Huhu.
Nah.. Nevermind. Sorry. Ginawa niya ulit yung hobby niya kapag nas-stress siya.
Hala, nakaka-guilty naman! Totoo nga yata yung sinabi nila na kapag hinalikan mo
yung taong mahal mo, hahanap-hanapin mo na yun. Waaaaaaaaa.
Tahimik lang, mga busina lang ang naririnig namin. Sa lagay na to, mukhang
mamaya pa uusad ang traffic. Yung nasa unahan nga namin nag-patay muna ng
makina..
Ang tahimiiiiiiiiik! Nakaka-konsensya naman huhu..
Pagbigyan ko na kaya siya? Monthsarry naman namin. Ako naman yung may
kasalanan eh waaaaaaaaa.
Pero kung siya naman.. Hindi ako natatakot. I trust him..
Popoy---
Dont talk.. N-not now, matulog ka muna. Paki-takpan ng gas mask yang bibig mo.
Argh.. Mukha siyang constipated. Napatawa ako ng malakas.
HAHAHAHAHA. Grabe lang ha! Desididong mag-pigil!! Di naman siya pinagbabawalan haha!!
Hawak ko na yung tiyan ko sa kakatawa nung maramdaman ko yung hininga niya sa
pisngi ko.. Uhhhh..
Pag-harap ko.. Magka-dikit na yung ilong namin.
Hes getting closer.... closer.. Closer until our lips was locked. Tiningnan ko muna
kung umuusad na yung traffic with one eye, tapos nung ma-assure kong hindi pa
rin, pinikit ko na yung mata ko.. Letting myself fall into his charm.
Seconds later, his lips were moving. Hindi ko alam pero para siyang dance lesson na
madali kong natutunan at nasabayan. Such a good kisser! Narinig kong tinanggal
niya yung seatbelt niya, siguro para mas makapag-lean siya ng maayos. Napatawa
ako ng mahina dahil dun..
Happy monthsarry, Bridey.. HE whispered then continued the kiss.
Good thing he wasnt doing a French kiss! Ayoko nun.. Maybe napa-kiramdaman
niyang its my first time doing this kaya hindi niya ginagawa yun.. hes lips were just
moving rhythmically, nothing more. I enjoyed the sensation. Kaya mahal ko to eh,
sensitive pagdating sa feelings ko. Kaso, first kiss niya kaya ako? Parang
experienced na siya >___<
Minulat ko ulit ang mata ko to check the road. Ganun pa rin, patay ang makina nung
nasa unahan. The clock says 7:15.. We started kissing 7:13. Gaaaaaaah. Bakit ko
ino-orasan? Haha!
I brushed my hand through his hair. Sobrang bilis ng pintig ng puso ko ang at the
same time sumisikip yung dibdib ko. Parang sasabog!
Hinawakan niya na rin yung pisngi ko, down to my hair.. The kiss was gentle and
passionate.. Alam kong lalaki siya and he has his needs.. Alam kong pwedeng
ngayong oras na to eh nagpi-pigil lang siya.. Na-touch ako na wala talaga siyang
ginagawang nakaka-bastos..
Bigla niya akong niyakap ng mahigpit, deepening his kisses.. Ang hirap namang
posisyon nito!
After a while, he broke the kiss and kissed my forehead. Mukhang tapos na. Time
check, 7:17PM. Gaaaaaaaah. That kiss lasted for FOUR MINUTES??? Kaya pala hirap
akong huminga pagka-tapos.
Maya-maya, nagtatawanan na lang kami pareho.
But seriously, Thank you Kim. I love you.. He let out a very sincere look.
Thanks din. For respecting me.
Aba? Parang pina-tapos lang kami sa kissing scene namin ah? Waaaaaa. Sana
walang naka-kita. >///////<
Naka-rating kami sa bahay by 9PM. Balik na sa dati, walang awkward moment.
Binati rin kaming dalawa nina Mommy at Daddy ng Happy Monthsarry. Sayang di ko
makikita si Tita Ezra ngayon.
Oh sige Kim, pasok na kami ng Dad mo, sunod ka na lang. Goodnight
Popoy.
Nag-slight bow lang si Popoy.
Oh, ingat pa-uwi ha? Pa-kumusta kay Tita Ezra.. Goodnight! tatalikod na sana ako
pero hinila niya ako at binigyan ng smack tapos mabilis na tumakbo papasok sa
kotse. Humarurot naman saiya pa-alis.
Oy! Nakaka-rami ka na!!
Nung nawala na siya, napa-ngiti ako at napa-hawak sa labi ko.
[Chapter 38]
**Popoys POV**
Tambay sa auditorium. Yeah men haha!
March 18. General Practice ng graduation ngayon. Bukas, ayun na. ang bilis yata ng
oras ah? Simula nung nakilala ko si Kim parang ang bilis na lang lumipas ng araw.
Baduy =__=
Pero masaya ako, alam ko namang pagka-tapos nito eh magka-kasama pa rin kami
ni Kim. Alam kong pasa yung exam ko sa UP no! Business course ang kukunin ko.
Interesado naman ako sa business ni Mama sa London eh. Tapos pag nag-tapos na
kami, magpa-pakasal kami ni Kim, tapos magba-bakasyon sa London.
Aaaaaaagh. Nakaka-adik.
At mantakin mong Valedictorian pa yung girlfriend ko? Ako naman 3rd honourable
mention. ABA. Proud na proud na nanay ko dyan! Pinagbutihan ko talaga para hindi
naman masabi na hindi ko deserve si Kim.
Tol!! Lumapit sakin ang buong tropa saka si Ace.
Oh bakit?
Congrats ulit ha? Uma-asenso ah? Honorable mention ka na!!
Syempre naman. Haha!
Tapos sa isang araw, Grad ball naman. Ready na kayo? Oo nga pala! Sa isang
araw na ang grad ball. Buti na lang naka-bili na ko ng isu-suot.
Ayaw sabihin ni Kim ang kulay ng gown niya, gusto ko sana terno kami. Surprise
daw. Nyeh.
Eh kayo ba, Dex at Louie, may mga date na??
Aba syempre naman!! Di ba napa-kilala ko na si Mae? Sabi ni Dex. Akalain mo
bang makaka-hanap pa pala yan ng babaeng seseryosohin niya?
Ah mga pre, paano ba muna man-ligaw?
Mahal mo naman talaga si Kim, di ba? Bigla akong kinabahan sa sinabi niya. Hindi
kaya hanggang ngayon, gusto pa rin niya si Kim?
Syempre naman.
Ako rin eh.. Tumingin siya sakin.
Teka pare, nagka-kalokohan ba tayo rito?!
Whoa, easy dude. Inaamin ko lang sayo, ayoko nang nagli-lihim sa kaibigan..
Parang nagda-dalwang isip siya sa sinabi niya. Mahal ko si Kim.. thats why I gave
her up to you. Alam ko naman kung saan ako lulugar eh. Ayoko ngang magmukhang ulol na humahabol sa isang babaeng ni hindi nga ako nagustuhan.
Nag-tawanan kaming dalawa.
Magpa-paalam nga pala ako. Bigla niyang sinabi.
Ha? Bakit? Aalis ka?
Yup. Gotta go back to Korea. Dun na ako magta-tapos.
Bakit biglaan yata yan?
Nung isang araw ko lang napag-desisyunan eh.
Sigurado ka na? Malu-lungkot si Kim..
Kaya nga sayo ako unang nag-paalam. Gusto kong pasayahin mo siya kapag
nalungkot siya sa pag-alis ko. Wag mo siyang pababayaan and always keep an eye
on her. DEAL? Inabot niya yung kamay niya.
DEAL. Pag-balik mo dapat may asawa ka na ah. We both grinned.
Napapaluha ako kapag naiisip kong malalaman na ni Popoy yung tinatago ko.
And as we take the last step of our high school lives, we We should Uhh.. Aray!
Nahihilo ako bigla..
Kim? Kim are you okay? Sigaw nung teacher sa kabilang side ng stage.
Yes.. Yes Maam. Nahilo lang po ako. Ang init kasi eh. Ang init nga, pinagpapawisan ako..
Tumayo ulit ako ng diretso. I attempted to continue my speech but I failed.
Tumabi kayo!!!
[Chapter 39]
**Kims POV**
Nung nagising ako, na-realize kong nasa clinic na pala ako. I was expecting to see
my boyfriend beside me but instead, I saw Ace.
San si Popoy?
Tumatawag sa parents mo..
A-ace.. Ano bang pinag-usapan niyo kanina?
Nothing, really. Its a guy thing.
Hindi mo sinabi sa kanya yung sakit ko?
Nope.. Hindi PA. Diniinan niya yung PA
Paano yan.. I broke down. Sasabihin mo na ba sa kanya? Please.. Wag..
That would be good.
There you go. Yun na ang sign ng pagtatapos ng maliligayang araw ko..
But then I wont tell him. Nagulat ako sa sinabi niya.
Talaga??
Yup. Napag-isip isip kong hindi dapat ako ang mag-sabi nun sa kanya. Ikaw yun
Kim. Hindi na dapat ako maki-alam since aalis na rin naman ako..
A-ano? Aalis ka??
Yeah.
Saan ka naman pupunta?? Iiwan niya ko??!!
Babalik na ako sa Korea. Dun na ako magka-college. Nandun naman ang pamilya
ko eh..
[Chapter 40]
**Kims POV**
Kiiiiiiim! This is your big day! G-graduate ka na!! Yan ang bungad sakin ng
mga tao sa bahay. What a great start! Haha!
Ang bilis talaga ng panahon, Graduation na namin! Batch 2011. Waaaaaaaah!
But this year, might be my most treasured one.
Kumain kami ng breakfast, nag-bihis ako ng uniform. Mami-miss ko tong cute
naming uniform!! Yung long sleeved top, above the knee-skirt at yung blazer!!
Pinatungan ko na siya ng toga. Waaaaaaaah! Mukha na talaga akong g-graduate!
Gosh, g-graduate ka na talaga baby!! Nag-hug kami nina Daddy at Mommy.
Proud na proud kami sayo anak!
Inayusan na ako ni Mommy ng buhok. Yung tama lang para sa cap ko. Hindi na
muna namin bo-bonggahan since aayusan pa naman ulit ko mamaya for the Grad
Ball. Kyaaaaaaaah, excited na ako!
Err, 6:45AM na! Alis na tayo, tawagin ko lang si Daddy mo ha, punta ka
na sa car!
Pumunta na nga ako sa kotse. 7AM-12NN yung Graduation ceremony namin, tapos
5PM-12PM yung Grad Ball. Mas mahaba pa yung Ball kesa sa Ceremony. Haha!
Nakuha na namin ni Mommy yung gown kahapon. Ang ganda ganda! Mukha
namang babagay nga sakin since pinagawa talaga yun ni Mommy. Dapat daw eh
ako ang pinaka-maganda. Haha!
Hindi ko sinabi kay Popoy yung itsura ng gown ko para surprise syempre!
Masyadong cheesy kung magte-terno kami.
Pero syempre, fave color ko yung gown. Violet. Haha! Nag-hire pa talaga ng makeup artist si Mommy para mamaya. Grabe lang, di naman ako lalaban ng pageant!
Maya-maya, bumaba na rin sina Mommy. Si Daddy talaga iyakin!! Halata mong
teary-eyed pa siya, kaya naman kiniss ko siya sa cheek.
Thanks for everything Dad, para sa inyo tong award ko ^__^ Tapos umalis na
kami ng bahay. Ang saya, kumpleto ulit kami sa graduation ko!
Pag-dating naming eh prepared na lahat. From the stage to the seats. Linibot ko
yung tingin ko sa campus.. Mami-miss ko to!
Okay, we are about to start. You may all take your designated seats. Sabi
nung emcee. Si Popoy kaya nasaan? By surname kasi ang arrangement ng chairs eh.
Marques siya, Tiangco naman ako. Ang layo niya!
Kim, tumawag si Ezra, sabi niya male-late raw sila nina Popoy, nagkaemergency lang. Dont worry too much.. Ngumiti na lang ako. Sana ma-abot
nila yung speech ko
mga tao.
Bago natin tanggapin ang mga diploma at medals natin, I would like to take 5mins.
of your time. I just wanted to prove something to someone. He winked at me. Err.
Ano yun?
Lumabas sa stage yung barkada at inabutan si Popoy ng gitara. Teka, ano to???
Nag-hiyawan na yung mga tao. Wag mong sabihing kakanta siya? Marunong ba
siya? Tapos mag-gigitara pa! First time ever to!!
Naiwan na siyang mag-isa.
He started strumming.. O__O Okay, marunong nga siya.
Yeah Yeah.. O__O THIS GUY REALLY KNOWS HOW TO SURPRISE ME.
Im no Superman,
I cant take your hand
And fly you anywhere you wanna go, yeah..
O___O OH.MY.GOSH!!! Kung nakaka-matay ang pagka-kilig, patay na ako kanina
pa!!! OHMYGOSH lang talaga!!
Tumingin na siya sakin dun sa line na yun. OmO. I didnt expect him to be a great
singer. Grabe talaga!! Gusto kong umirit! Yung mga babae sa tabi ko irit na irit na!!
Binaba niya yung gitara niya, tapos lumuhod at hinalikan yung kamay ko. O__O
[Chapter 41]
**Kims POV**
Grabe. Hindi pa rin ako maka-get over sa nang-yari kaninang graduation ceremony!
Feeling ko nasa ball na ako kanina eh. Haha!
Okay, Im done with your hair!! Sabi ni Ate Apple. Make-up Artist.
Wow! Thanks Ate! Ang galing niya mag-ayos! May naka-ipit na parang malaking
bun tapos may mga mahahabang curls na naka-laylay. Parang ready-to-be-crowned
hairdo naman to! HAha!
Make-up naman. Sisiguraduhin kong hindi mo makikilala ang sarili mo!
Haha! Harap ka sakin.. Pinatalikod niya ako sa salamin. Naka-bathrobe pa ako,
para hindi madumihan yung gown ko. Waaaaaaaaa! Sana maisuot ko nang hindi
nagugulo ang buhok ko.
Ano kayang itsura ni Popoy? Haha! Eh kahit ano namang suot niya, gwapo siya eh!
Lalo na habang kumakanta! Kung hindi lang bawal nag-laway na ko dun haha!
Im so blessed to have him. Thank you Lord!
Kaso, mas lalo naman akong nagi-guilty! Aagh! Erase, di ko muna iisipin yun.
Magpapakasaya naman muna ako!
Look!!! Narinig kong sabi ni Ate Apple, nakita ko sila sa pintuan na naka-tingin
sakin.
O___O Yan silang lahat.
OH MY!! ANG GANDA NG ANAK KO!! Tumakbo sakin sina Mommy at Daddy.
Ang galing mo talaga Apple! Sabi ni Mommy.
Hinarap naman sakin ni Ate Apple yung full-sized mirror ko. And BOOM!!
May isang di kilalang babae na nakaharap sakin. Takte, ako pala yun. O_O
Tita Yna!! Tito Paolo!! Narinig kong sigaw ni Popoy, nasa sala na siya. Kami
palabas pa lang ng pintuan ko. Uh-oh, panic mode!!
Tita!! Asan po... si.. K-Kimm..... Putol-putol niyang sinabi nung nakita niya ako.
Natatawa naman ako sa reaction niya!!
A-ah, una na po kami ha? Tara Kim. Alalayan na kita ^_^ Hinawakan niya yung
kamay ko.. Kinikilig-kilig pa si Mommy nun. Haha!
Akala ko, ikaw na ang pinaka-maganda. Yun pala, may iga-ganda ka pa. Gaano ka
ba talaga ka-ganda ha?!! Dadami ka-agaw ko niyan eh.. Bulong niya sakin. >////<
Tange. Wala kang magiging ka-agaw since hindi naman ako nagpapa-agaw. ^__^
Kiniss ko siya sa cheek. Nasabi ko na bang SUPER ULTRA MEGA GALACTIC
HANDSOME/HOT si Popoy ngayon? Naka-black suit siya tapos red na polo sa loob.
Pagdating namin sa baba eh nandun pala sa baba si Tita Ezra.
Napa-takip siya ng bibig tapos lumapit sakin.
Talaga? Buti nagustuhan mo. Inaral ko talagang tugtugin at kantahin yun para
sayo. Unang beses ko yun eh..
Grabe. Sobrang na-touch ako..
Thank you. I love you ^__^ Mas nag-blush pa siya. Kyaaaaaaaah!
Since malapit lang yung venue ng ball, nakarating kami agad.
Pinag-buksan ako ng pintuan ni Popoy, tapos humawak ako sa arm niya.
Ang unang kanta? If youre not the one by Daniel Bedingfield. Nakaka-inlove! Haha!
Naka-yakap ako kay Popoy habang nagsasayaw kami. Buti naka-heels na ko. Di
kailangang tumiad haha!
Maya-maya, sumasabay na si Popoy sa kanta. Gaaaaah. Wag ganyan! Mas lalo
akong nai-inlove!
If youre not the one then why do I dream of you, as my WIFE.. In-emphasize
talaga yung wife. Haha! Napatawa naman ako dun..
I love you.. Oh, sayaw ka muna sa iba. Pag nagutom ka, andun lang ako sa table
ah. Sayaw ko na rin sina Shayne. Kiniss niya ko sa noo tapos umalis na siya..
Naghihintay si Christian.
walang malisya..
Alam mo, mami-miss talaga kita.. Sabi ko sa kanya..
Yup. Ikaw din..
DI ka na ba babalik?
Babalik. After six or seven years siguro..
Ngyeaaaaaaaah? Gurang na tayo nun. Huhu. Pinat niya yung ulo ko.
He leaned forward, then whispered something.. Which surprised me..
Nevermind that. Just enjoy the night. I was just joking.. Tapos hinatid niya ako sa
table namin, nakikipag-sayaw pa si Popoy kay Ciara.
Napa-tulala ako sa sinabi niya. Uuuuugh.
Bumalik na si Popoy sa table, tapos siya na nag-serve ng pagkain ko. Andami naman
niyang kinuha! Di ko kaya to.
Dami naman neto!!
Syempre, Para sayo! Ubusin mo ah?
Tss. Kulit mo! Haha! So no choice, pinilit kong ubusin yung pagkain.
At pagka-ubos ko, feeling ko anytime puputok talaga yung gown ko.
Busog ka na?
SOBRA. Tumawa siya.
Seniors batch 2011, we are about to announce our King and Queen of the
night!! Naghiyawan lahat.
Siguro naman alam niyo nang lahat kung sino? Sabi nung emcee. Weird,
kasi tumingin lahat sa direksyon namin.
None other than, Mr. Israel Marques and Ms. Kimberly Joyce Tiangco!
Please join us here on stage.. NAgulat ako!
Umakyat na kami sa stage matapos ipagtulakan ng barkada naming. Kinoronohan
ako tapos binigyan kami pareho ng sash. Eeeeek!
Tinapatan kami ng spotlight tapos nag-play na yung music. Waaaaaa! Too much
attention!!
Nag-play naman yung kanta ng Secondhand Serenade.. Fall for You.
Kitams? Ako talaga ang naka-takdang maging first and last dance mo. Wala kang
takas!
Hinampas ko siya ng mahina.
Youre impossible to find.. I never thought I could fall even deeper for you, Kim. I
love you.. So much that my heart could burst anytime. Hinding-hindi ako magsasawang mahalin ka Kim. Araw-araw, mas minamahal pa kita eh. Nakaka-adik ka.
Feeling ko sobrang nag-blush ako sa sinabi niya, at hindi talaga ako naka-sagot! I
was left speechless!
Nakapag-decide na ako.
[Chapter 42]
**Popoys POV**
=__=
Kaka-bato sa bahay!
Magda-dalawang linggo na kaming bakasyon. Nami-miss ko asawa ko =__=
Pati sina Tita Yna at Tito Paolo, hindi na ako nakaka-balita. Para namang ang layolayo ng village nila oh!
Aba oo nga no? Bakit ba hindi ko pinupuntahan? Kahit wala si Kim dun, atleast
madadalaw ko magulang niya BD
Nag-paalam si Kim sakin nung Grad Ball. Mawawala raw siya ng mga ilang linggo
kasi maga-out of town daw sila nung mga pinsan niya. Hindi raw niya ako macocontact habang nandun sila. Kung siguro di siya nag-paalam, suicidal na ko. Haha.
Kaya pala mukha siyang malungkot nung pauwi kami.
Ma! Punta ako kina Tita Yna. Sama ka?
Naku, hindi na. May aasikasuhin lang ako sa ospital..
Oh bakit? May masakit na naman sayo? Sumisikip na naman ba dibdib mo?
Haha! Naku, ang OA mo ha. May aasikasuhin lang akong papers. Hindi naman ako
ooperahan dun ano! Sige, pumunta ka na dun. I-kumusta mo na lang ako kina
Mare.
Geh.
Takte. Kinabahan naman ako, kala ko may sakit na naman. I can say shes close to
being fragile. Bawal siya sa fatty foods, stress, bawal din siya magpa-opera o magdonate ng kahit ano sa organs niya kasi delikado sa kanya. Baka hindi kayanin ng
puso niya yung pressure.
Nag-bihis na ko. Doon sa bahay nina Kim, atleast mas mararamdaman ko naman
yung presence niya.
Lalakarin ko na lang.
Habang nagla-lakad ako, parang may mabigat sa loob ko. Di ko alam. Dapat di na
ko uminom ng kape kanina.
Mga ilang minuto lang naka-rating na ako. Nung kumatok ako, si Manang kaagad
ang nag-bukas.
Oh Popoy! Na-dalaw ka? Nasa loob sina Sir Paolo. Pasok ka! Ang bait
talaga ni Manang kahit kelan.
Sir! Maam! Andito po si Popoy! Sigaw ni Manang sa kusina. Kumakain pa pala
sila. Haha.
Oh Popoy! Kumusta na! Kain ka! Pina-upo nila ako. Nakakahiya namang
tumanggi. BDD
Ayos naman po ako. Kayo po? Kinukumusta rin kayo ni Mama.
Ayos din naman kami! Nami-miss lang yung only girl namin haha! Miss ko
na rin Mama mo! Sabihin mo shopping naman kami minsan!
Haha! Sige po.. Pinag-handa ako ni Manang ng carbonara. Tahimik lang kaming
kumakain.
Shes in Korea.. Doon na siya mag-aaral.. Para akong binuhusan ng nagyeyelong tubig nung marinig ko yun.
**Aces POV**
Ayun pa! Ang ganda dun oh!! Tuwang-tuwa siya sa mga buildings dito sa Korea.
Pinat ko lang ang ulo niya.
Nami-miss mo siya no? NAwala yung ngiti niya.
S-syempre naman.. Pero nandito na ko.. Kailangang panindigan ko to..
Sigurado ka na ba? Bukas pa naman tayo mage-enroll. Pwede ka pang bumalik.
Ikaw naman kasi, nagbi-biro lang ako nun! Tinotoo mo!
Kasi.. Mas makaka-buti kay Popoy kung kakalimutan niya muna ako. He deserves to
be happy forever. Now with some dying woman.
Youre NOT dying. Tandaan mo yan. Arasso? [Alright?]
Err. Okay.
Bakit kasi ayaw mong magpa-therapy?
Ayoko! No way! Hindi pa naman ako grabe no! At tsaka. Kung magpapa-opera
man ako.. Gusto ko sa Pilipinas na lang.. Mas safe ang pakiramdam ko roon..
Basta sabihin mo lang kapag nag-bago na ang isip mo..
Pero Oppa.. Miss na miss ko na talaga siya..
Sana lang pwede ako na ang magpa-galing sa kanya eh. Kahit na sinabi niyang hindi
pa naman malala ang leukemia niya, naga-alala pa rin ako.
Marami na akong nakilala na hindi malala ang leukemia pero na-dehado rin sila sa
huli. Incurable ang Chronic Leukemia. Hindi ka man nakikitaan ng sintomas ngayon,
pwedeng ilang buwan lang.. Naka-ratay ka na sa kama.
Ayokong mang-yari sa kanya yun. Habang nandito ako, babantayan ko siya nang
mabuti.
Tutulungan ko rin siyang maging malakas at matatag para sa kanila ni Popoy. Hindi
na rin naman kasi ako umaasa na magkaka-pag-asa kami. Kahit na ako lang ang
kasama niya dito sa Korea..
Her heart is not with me.
[Chapter 43]
**Popoys POV**
Ganyanan pala ha.
Iwanan pala sa ere, Kim.
At ikaw naman Ace, g*go ka rin eh! Akala ko ba tanggap mo na na talo ka? Biglang
ita-tanan mo girlfriend ko? Kung hindi ka rin naman g*go talaga eh!! Akala ko
kaibigan kita!!
Sige, mag-sama kayong dalawa. Mga walang hiya.
Tol naman, tama na yan! Nakaka-rami ka na!! Inagaw sakin ni Kurt yung bote ng
beer. Pang-lima ko na.
Wag mo nga akong paki-alaman! Ilagay mo naman yung sarili mo sa posisyon ko!!!
F*ck!!!
Hindi naman maii-balik ng pag-inom mo ng beer si Kim eh! Maniwala ka bro, mahal
na mahal ka nun!!
Mahal?? #@%&@!! Ganyan na pala ang pagma-mahal ngayon ha? Iwanan?
G*guhan?
Alamin mo muna yung side niya! Baka naman may dahilan talaga siya!!
Wala na!! Alam ko na eh! Malinaw na mas pinili niya si Navaza kesa sakin! Magsama silang dalawa! Kahit bumalik pa sila, wala akong paki-alam! Baka nga naghahoneymoon na silang dalawa dun eh!
Nai-bato ko yung bote at nabasag yun sa pader.
Tsk. Bahala ka tol. Ayusin mo nga sarili mo. Iniwan ako ni Kurt.
Ngayon lang ako nagmahal.. Sobra-sobra pa. Sinuko ko lahat para sa kanya. Tapos
eto lang? Ano yun, lahat ng pinakita niya sakin ka-plastikan lang?
Na kapag naka-harap ako, mahal niya ko?
Itago niyo sa bato. Ito na ang una at huling beses na magma-mahal ako. Ayoko na.
Kung babalik man siya, hindi niya na ako makikilala. Likewise, hindi ko na rin siya
kilala.
**Kurts POV**
Ano Tol? Naka-usap mo? Pabulong na tanong ni Christian.
Wala eh. Lasing na. Binato pa sa pader yung bote.
Hayaan na muna natin. Nasaktan ng sobra yan panigurado. Sabi ni Dex.
Hanggang kailan? Baka mamaya sa mental na natin dalawin yan! Sabi naman ni
Louie.
Hindi naman siguro. Matatag naman ang loob niya. Nasapul lang talaga nina Kim at
Ace yung weakness niya.
Hindi ko rin talaga maintindihan si Kim eh.. Bakit niya kaya ginawa yun? - Louie
Hindi ko nga rin ma-isip. Palagi naman niyang sinasabi na mahal niya si Popoy.. I
dont think na si Ace din ang nag-pumilit.. -Dex
Alam niyo, nag-simula lang maging weird ang mga bagay pagka-tapos nung Grad.
Ball.. -Christian
Oo nga!
Alam ko na! Tanungin natin sina Ciara at Shayne.. Baka may alam sila! - Enzo
Nagka-roon kami ng idea. Kung meron mang pinagsa-sabihan ng mga sikreto si Kim,
sina Ciara at Shayne yun. Sana lang sabihin din nila sakin. Sobrang naguguluhan na
kaming lahat eh.
Hindi rin namin masisisi si Popoy. Sobra ang naging pagba-bago sa sarili niya simula
nung naging sila ni Kim eh.
Mukhang ngayon, back to zero uli siya.
Ano ba kasing pumasok sa isip mo, Kim?
Nakarating kami sa bahay nina Shayne at saktong nandoon din si Ciara.
Kurt!
Ciara. Niyakap niya ako. Grad Ball pa nung huli kaming nagkita.
Shaaaaayne!! Sigaw ni Christian.
Christian!! Nag-yakap din sila. Pfft. Gaya-gaya.
Eh-ehermh. Umubo si Dex.
Baka nakaka-limutan niyo kung anong pinunta natin dito? Sabi ni Enzo.
Tsk. Di makapg-intay. Dun kayo sa kwarto! Intayin lang namin kayo rito. Sabi ni
Louie tapos umupo silang tatlo sa sofa.
Mga ugok! Tara, may pagu-usapan tayo. Sabi ko. Umupo na kami. Kaming lima sa
mahabang sofa tapos katapat namin sina Ciara at Shayne. Mukhang sila lang dito
ah.
Ano bang pagu-usapan natin? Shayne.
Alam niyo naman siguro yung nang-yari kay Kim, di ba? They both nodded.
May sinabi ba siya sa inyo? Nag-tinginan silang dalawa tapos biglang bumalik sa
kwarto si Shayne.
Nung bumalik si Shayne, may hawak siyang envelope.
Oh, basahin niyo. Binuksan namin yung sulat. Galing kay Kim..
Guys
Sorry.. Sorry kung umalis ako nang walang paalam. Dont worry,
safe naman ako kasi kasama ko si Ace Oppa. Inaalagaan niya akong
mabuti.. Miss na miss ko na kayo.. Lalo na si Popoy. Nasa Korea kami.
Dito muna ako maga-aral, hindi naman ako magta-tagal dito eh..
Babalik din ako.. One year? Surprise na lang kung kelan.. May kelangan
lang akong gawin.. Pero please wag niyong sasabihin kay Popoy kung ano
mang malalaman niyo rito. Umalis ako para sa kanya.. Basta! Hindi ko
dapat sabihin sa sulat. Paki-bantayan na lang siya. Alam ko galit na siya
sakin.. Basta, babawi ako.. Ingat kayo, Godbless.
-Kim
Lahat kami tahimik pagka-tapos naming basahin yung sulat. Malinaw naman na hindi
itinakas ni Ace si Kim, at ramdam namin na mahal talaga ni Kim si Popoy. Kung ano
man ang dahilan niya, kailangan mag-tiwala na lang kami.
[Chaper 44]
**Popoys POV**
Ano? Lalaban pa kayo? Ha? Ha? Ha? Tayo!! Ano? HA??!! Pa-ulit ulit si Louie.
Ugok. OA ka na. Tara na, dadating na prof natin. Nag-pagpag na kami ng uniform
tapos dumiretso na sa university. Sa UP kaming lahat naga-aral. Second year college
na kami ngayon, kasisimula lang ng second week.
Katatapos lang namin sa isang riot. Naging active na ulit ang gang namin this year
since wala na naman akong priorities bukod sa Mama ko, pag-aaral at ang grupo
namin. Hindi naman naa-abala ang paga-aral ko eh.
At akalain niyong lahat kami naka-pasa sa UP?
Engineering kinuha ko kaya five years ako sa college. Si Christian naman Archi. Si
Dex, dinala ang pagka-adik sa computer. ComSci siya. Si Louie naman, nag-Nursing.
Ang walangyang yun. Haha! Si Enzo at Kurt, Law. Buti nga nagkaka-oras pa sila
samin. Mabigat yung course nila eh, kaya naiintindihan namin kung hindi sila
nakakarating.
Mas seryoso na kami sa mga bagay-bagay ngayon at siguro mas nag-mature na rin.
Oo, nag-mature si Christian kahit papaano.
Going strong pa rin si Christian at Shayne. Sina Ciara at Kurt naman magf-five
months na. Lahat sila may mga girlfriend.
Ako, sinabi ko na. Tama na ang isang beses akong naloko. Tama na yung ilang
buwan akong naging lasenggo. KJ na kung KJ. Wala na akong interes dun ngayon.
Si Mama naman, okay lang. Minsan sumisikip ang dibdib pero bihira na. Mukhang
ina-alagaan niya nang mabuti sarili niya. Nakaka-inis lang kasi palagi siyang may
ginagawa na nagpapa-alala sakin kay Kim. Minsan kinu-kumusta niya sakin. O kaya
ipa-pakita yung pictures namin dati. Tinapon ko na yun pero pinulot niya pa rin.
Nakaka-inis.
Kasi, may bago tayong magiging kaklase! Dapat daw last week pa siya
papasok eh nagka-problema kaya this week na lang.
Oh, tapos?
Chick daw pare. WHOOOOOOOO! Nag-sigawan lahat ng lalaki.
Haha! Mga g*go. Babae lang yan. Pagka-sabi ko nun, pumasok na yung prof
namin. Lahat sila, sumilip sa pintuan. Ina-abangan siguro kung may papasok na
chick
Oh prof!! Asan na yung new student!!
Haha! Kala niyo kasama ko na? Hindi pa ngayon eh. Siguro bukas pa.
Sabi ni Prof.
Aaaaaaaaaaaww. Sabay-sabay ang mga loko.
Mga to talaga. Basta babae hindi papa-huli. Ano bang meron? Eh babae lang yun.
Ang dami namang babae sa block namin. Parang mga sira.
Gayahin niyo si Mr. Marques, tahimik lang! Ganyan ang type ng mga
babae ngayon! Sabi ni Prof. Jerry. Mas nakaka-ride siya samin kasi 27 pa lang
naman siya.
Lahat sila tumahimik at ginaya yung posisyon ko. Nakapatong yung dalawa kong
siko sa sandalan ng upuan ko, naka-sandal din ako.
Napa-tawa na lang ako.
Trust me, maganda yung bagong student. Nakita ko. Tapos ganito!!
Pinakita ni Prof yung shape ng katawan ng babae. Sumipol naman si Sue.
Tsk. Mga manyak. Humanda na lang kung sino man yung babae na yun.
[Chapter 45]
(Shes Back?)
**Popoys POV**
Ang aga naming na-dismiss ah! Tumawag ang tropa, magmeet daw kami ngayon.
Ayos, walang riot ngayon eh.
2PM pa lang. Magpa-party kami ngayon sa clubhouse, sabay-sabay kaming nadismiss eh. Bihira yun. Kami na-dismiss kasi hindi na dumating yung prof namin, sila
ewan.
Mga Bro!! Namiss ko tong clubhouse moments natin! Nung isang buwan pa tayo
huling nakapag-party dito ah! Sabi ni Louie pagka-pasok niya.
Tsaka kaya nga pala ako nag-plano, kasi may sasabihin ako.. Sabi ni Christian.
Siya kasi ang nagpa-tawag saming lahat.
Ano yun? Baka kalokohan na naman yan ha. Sabi ko.
Hindi! Guys, seryoso to.. Lumapit naman kaming lahat sa kanya.
Tuloy mo..
Kasi kanina, hindi ko sigurado pero.. may nakita akong babae..
Takte naman, babae lang pala!!! Sabat ni Enzo
HEP!! Patapusin niyo muna ako!! Yung babae, pamilyar siya eh.. Maputi, mga
hanggang balikat ni Popoy, sexy..
Oh tapos?
She looks like.. alot like.. Kim.. Mabagal na sabi ni Christian.
Seryoso??!! Gulat na gulat sila.
Oo!! Nakita ko siya sa building namin. Naka-ID siya! Mukhang bago pa siya kasi
wala siyang kasama tsaka mukhang naliligaw siya kanina. Hindi ko siya malapitan..
Pero malakas ang kutob ko, siya talaga yun!
Tss. Nonsense. Tumayo ako. Aalis na ko, wala nang kwentang usapan to. Eh nasa
Korea kaya yung babaeng yun!
Oh, Poy!! Saan ka naman pupunta?
Aalis na ko dito. Walang kwenta yang topic niyo.. Alam niyo namang nagpapakasarap yun saKorea kasama yung lalaki niya di ba?? Wag niyo na siyang hanapin.
Imagination mo lang yan Christian.
Eh paano kung siya nga yun?
IMPOSIBLE! Kung nasan man siya ngayon, masaya siya dun! Kasama nung Ace na
yun! Wag na siyang magkaka-maling umuwi dahil wala na siyang uuwian dito. Tsaka
para saan pa at babalik siya? Tss.
Tol naman.. Bitter ka eh.
Shut up!! Wag niyo ngang babanggitin ang pangalan niya. Wala na siyang lugar
dito.
Papalapit na ako sa pinto pero bago ko pa mabuksan, bumukas na yun..
There.. I saw her.. smiling at me.
Ang sakit mo namang mag-salita. Then she stormed inside the room.
[Chapter 46]
**Kims POV**
Im.. Totally.. BACK!!!
Umuwi ako sa Pilipinas two weeks ago. Eksaktong start of classes ng college, eh
marami pa akong inayos kaya second week na ako naka-pasok. Grabe, excited na
kong makita sila! Its been more than a year!
Sana nga lang may balikan pa ako. Kahit sina Shayne di ko pa napupuntahan eh..
Si Ace, naiwan sa Korea. Doon na siya magta-tapos with his girlfriend Yoo Min.
Natupad ko naman yung deal naming eh. Ang tataas ng grades ko haha!
Pero sobrang naga-alala si Ace sakin.. Pati ako, sa condition ko. Sa loob ng isang
taon at ilang buwan.. Hindi ako nakapag-pa check-up para sa leukemia ko..
Natatakot na rin ako.. What if.. Pag nagpa-check up ako, malaman ko na lang na
malapit na pala yung oras ko?
This past few months, ilang beses akong nag-breakdown.. Fatigue, Lagi akong
pagod, tapos madalas akong nagkaka-pasa kahit na wala namang bumubugbog
sakin.. Naglo-loose rin ako ng weight kahit na hindi na ako nage-exercise. Ang sexy
ko na masyado.
Naka-schedule ang check-up ko next week. Kung anuman ang results, tatanggapin
ko.. Kasalanan ko naman eh.. At tsaka sa isang taon na malayo ako sa lahat..
Nabuo na yung loob ko. Magpapa-gamot na ako at magpapa-therapy kung
kailangan.. Na-realize ko na gusto ko pang mabuhay.. Gusto ko pa silang makasama
nang matagal..
First day ko sa UP ngayon. Grabe! Naligaw pa ako, tsaka parang nakita ko si
Christian.. Grabe ang matured na ng itsura niya! Haha!
Ngayon, nandito ako sa tapat ng clubhouse. Mukhang nasa loob sila. Hindi ko alam
kung dapat akong pumasok. Ang tagal kong nawala tapos bigla akong susulpot?
Pero sinabi ko na naman lahat sa sulat ko eh..
Si Popoy kaya? Anong reaksyon?
Lumapit ako sa pinto.. Hawak ko na yung doorknob, napihit ko nang konti kaya
narinig ko yung usapan nila.
[Chapter 47]
**Popoys POV**
Sinampal niya ko. Pinaka-malakas na sampal na natanggap ko galing sa isang
babae.
Siguro nga.. Napa-sobra ako sa pananalita ko at nasaktan ko siya. Pero kung
tutuusin, tama lang yun sa ginawa niya. Bakit? Iniwan na siya nung lalaki niya kaya
bumabalik siya sakin, hoping that I will be her dog again? Hah!
Pagka-labas ko sa pintuan ng clubhouse, nandun pala ang buong tropa. Hindi sila
umalis, nakinig lang sila sa usapan namin.
Tol.. Sobra naman yata yung mga sinabi mo..
Umuwi siya para sayo..
Dapat mag-sorry ka.. Mag-paliwanag ka..
Tss. Ako pa ngayon? Eh siya yung may lakas ng loob na bumalik dito pagkatapos
ng kalandian niya eh!! Hayaan niyo siya!!
Pare tama na! Nilalamon ka na ng galit mo eh!!
Wala kayong pakialam! Wala kayo sa posisyon ko! Kaya pwede ba, wag niyo akong
pangunahan? Sh*t! Iniwan ko silang lahat kahit na pinipigilan nila ako.
Bakit ba parang kamping-kampi sila sa babaeng yun? Ako na nga yung kaibigan
nilang gin*go eh. Gustong-gusto nila na magka-ayos kami.
Pagka-uwi ko sa bahay, diretso ako sa garden dala lahat ng beer sa ref namin.
Oh, umiinom ka na naman Popoy? Napapadalas ka na ah! Pinipilit agawin ni Mama
yung supot ng beer.
Hayaan mo na ako, Ma.
Anong hayaan? Hayaan na mamatay kakainom? Ano ba! Hindi ka naman marunong
uminom dati ah? Akin na yan!
Dati yun Ma!! Bakit ba lahat kayo palagi akong ikinukumpara sa kung ano ako dati
ha?? Start living in the present!! Sa galit ko, nai-tumba ko yung upuan at sa kwarto
ko dinala lahat nung beer.
Ni-lock ko yung kwarto at sumalampak ako sa kama.
Nakaka-badtrip naman oh! Bakit kasi bumalik pa siya!
Sunod-sunod ang inom ko, nakaka-ubos na ako ng limang bote. Wala akong
pakialam kung magka-hangover ako bukas. Ayos yun, hindi ko kailangang pumasok
kahit Biyernes pa bukas at makita yung mga mukha nila.
Napa-lingon ako sa side table.
TAKTE naman Mama!! Ilang beses ko ba kailangang basagin yung picture frame na
to? Palaging bumabalik sa side table!!
Iba-bato ko sana ulit sa pader yung picture frame pero natigilan ako nung nakita ko
yung mga mukha sa picture na yun.
Kasama ko siya.
Kailan nga ba ako huling ngumiti nang ganito? Kung hindi mo ko iniwan, hindi sana
ako miserable ngayon..
Magi-isang oras na ako sa pag-inom nung nag-ring yung cellphone ko, binasa ko
yung text.
From: Christian
Tol. Pag-isipan mong mbuti. Alam nming galit ka sa knya, pero
please.. Ayaw kong pagcchan mo sa huli. Ayusin mo yung sa inyo ni Kim..
Please. Pumunta ka.
Pagsisisihan ko? Ha! Matagal na akong nag-sisi at nahulog ako sa kanya!
From: +639478902465
Please Popoy.. Let me explain everything. Ssabhin ko sayo lahat..
Usap tayo please.. Sa Sunday .. punta ka sa playground sa likod ng
clubhouse.. Ill wait.
**Kims POV**
Dont worry.. Pupunta siya.. Magkaka-ayos din kayo.. Kino-comfort ako nina
Shayne at Ciara. Sobrang nagulat sila nung dumalaw ako.
Sana nga.. Miss na miss ko na siya eh.. Nag-pahid na ako ng luha.
Ang laki-laki talaga ng pinag-bago ni Popoy.. Itsura at ugali.. Konting-konti na lang,
ibang tao na talaga siya.. Pero naiintindihan ko naman eh..
He has this badboy hairstyle.. Metal chains.. May ilang studs na rin siya na
mahahalata mo lang sa malapitan.. May butas din yung left ear niya. Parang laging
handa sa laban.. Ngayon.. He definitely looks like a gangster..
Tapos, hindi na siya yung mabait, maalaga, sweet at gentle na boyfriend ko dati..
Kung babalik tayo sa nakaraan, hinding hindi niya masasabi yung mga bagay na
ganun.. Yung sobrang sakit at tagos sa puso..
Kunsabagay, ako naman talaga ang may kasalanan.. Kung hindi ako umalis, hindi
siya magkaka-ganito.
Pero kung hindi naman ako umalis, hindi ko mare-realize yung mga bagay-bagay..
Hindi ako magma-mature at hindi ako magkakaroon ng lakas ng loob na lumaban na
talaga sa sakit ko..
Sa Sunday na yung check-up ko.. After nun, makikipag-kita ako kay Popoy. Kung
ano man ang results, sasabihin ko rin sa kanya.. Ayoko nang magtago.. Ramdam ko
naman na malaki ang naging epekto ng isang taong walang check-ups at
medications sakin. Mahirap mamuhay sa Korea lalo na kapag may sakit ka..
Lumalabas na rin yung mga symptoms na dati hindi ko naman nararamdaman.. Para
tuloy akong nagpakamatay sa ginawa ko..
Syempre, natatakot pa rin ako sa mga malalaman ko.. Pero willing na ako sa mga
magiging kapalit. Kung hindi man ako mabuhay ng mahaba, atleast lumaban ako..
Hindi ako nawala sa mundo nang hindi man lang nags-strive para mabuhay.
Sana lang pagka-tapos nito, maintindihan na ni Popoy ang lahat. Sana mapag-isipan
niya na rin to..
[Chapter 48]
**Kims POV**
Sunday.
Anak, gusto kong ihanda mo ang sarili mo sa kung ano mang maririnig
mo kay Dra. Okay?
Sure, Dad. Matagal na akong nakapag-prepare.. Besides.. Eto yung desisyon ko
eh..
Nag-mature ka na talaga, Kim.. Mom hugged me.
Just be strong.. Pumasok na kami sa kotse, papunta na kami sa hospital.
Habang nasa byahe, tahimik lang kami. Siguro pare-pareho kami ng ini-isip.. Kung
ano na kaya ang lagay ko ngayon..
Mukha naman akong healthy sa labas eh.. Pero ramdam ko, may hindi na tama sa
katawan ko..
Naka-rating na kami sa hospital after 30. mins.
Dra. Estrella!! Nag-beso sina Mommy at Dra.
Nagulat si Dra. Nung makita niya ako.
KIIM!! Oh my gosh! Saan ka ba napunta? Mahigit isang taon kang hindi
pumunta rito!! Naku ikaw na bata ka!!
Sorry, Dra.. Nag-punta po ako sa Korea. Doon ako nag-aral for a year.
Eh bakit hindi ka nag-sabi? Hindi ka man lang nag-baon ng medicines
mo!! Natatakot na akong i-test ka ngayon! Mangiyak-ngiyak na si Dra.
Napamahal na kasi siya sakin.. Simula bata ako siya na yung doctor ko..
Sorry po.. Handa na naman po ako sa kung anumang kapalit nung mga ginawa ko
eh.. Im willing to do therapies.. Ngumiti ako at nakita kong ngumiti rin siya.
Talaga? At last!!! Halika na, start na tayo.. Kumaway ako kina Daddy.
Nakikita kong malungkot talaga sila..
Kaya ayaw ko nito eh.. masyadong naga-alala yung mga mahal ko sa buhay..
Ano bang naisip mo at umalis ka nang biglaan ha? Sabi ni Dra. Habang
hinahanda niya yung mga gagamitin sa blood test.
May kailangan lang po akong pag-isipan.. Privately..
Tsk. Naku.. Basta, gagawin natin lahat ng magagawa natin ha? May mga
treatment na naman na makakapag-pagaling sayo.. Nginitian ko lang si Dra.
Natapos kami sa blood test.. Kinabahan ako.. Nakita kong hindi ngumingiti si Dra. eh
dati palagi siyang naka-ngiti..
Kim, Tell me..
Po?
Nakaka-ramdam ka ba ng symtoms? Honest answer. Kinilabutan ako sa
tono ng pananalita ni Dra.
O-opo? Nagka-karoon po ako ng pasa kahit wala namang nananakit sakin..
Nightsweats.. Fatigue..
Tumayo si Dra., pero pa-balik na siya kina Mommy.
Dra., kumusta po? Okay lang po ba ako? Bakit pabalik na tayo kina Mommy? Hindi
sumasagot si Dra.
Kinakabahan na ako..
Nung makarating kami sa inu-upuan nina Mommy, napatayo sila.
Kumusta Dra.?
Umiling si Dra.. Oh no..
[Chapter 49]
**Popoys POV**
Sunday afternoon.
Pupunta ba ako? Alam kong naghi-hintay na si Kim sa likod ng clubhouse sa mga
oras na to..
Takot na akong maloko, nadala na ako eh.
Pero may parte ng sarili ko na nagpu-pumilit pumunta.. Lalong lalo na ang tropa.
Pati nga nanay ko pinagtu-tulakan ako eh..
Popoy naman.. Pumunta ka na.. Hindi ka na naawa? Hapon na.. Ang sabi niya
tanghali nandun na siya.. Isipin mo na lang yung mga pinag-samahan niyong
dalawa.. Hayaan mo siyang mag-paliwanag.. Giit ni Mama.
Paano yun? Eh kapag iniisip ko yung pinag-samahan naming dalawa, ang nai-isip ko
yung pangi-iwan niya sakin..
Hindi ko namamalayan..
Nagiging katulad na ako nung pinaka-ayaw kong tao..
Iniwan ni Daddy si Mama kasi raw hindi siya nagtiwala.. Hindi niya pinaniwalaan na
anak niya ako, kaya iniwan niya kami..
**Kims POV**
Malapit nang lumubog ang araw..
Pupunta pa kaya siya? Kanina pa akong tanghali rito.. Pagka-galing naming hospital,
dumiretso ako rito..
Para makapag-liwaliw, makapag-isip at pakalmahin ang sarili ko..
Please Popoy.. I badly need you..
Kim!! Lumalamig na! Are you sure ayaw mo pang pumasok? Inabutan ako ng
jacket ni Shayne. Nasa loob sila ng clubhouse.. Ayokong pumasok. I promised to
wait here..
Hindi, sige. Thanks.. Hihintayin ko si Popoy.. Tumango na lang siya at iniwan ako.
She looks so worried.
Alam na rin nila ang kondisyon ko. Ayoko nang mag-lihim.. Natuto na ako..
Popoy.. Nasan ka na ba? Pumikit na lang ako at niyakap ang jacket ko habang
nags-swing..
L-leukemia.. C-Chronic Leukemia.. No proven cure.. Pero may mga therapies.. Nung
umalis ako, okay na ako.. Halos wala na.. Kaso, sa loob ng isang taon na walang
gamot at check-up.. Mukhang lumala.. Ng s-sobra..
Napa-tayo siya.
Are you that stupid? ALAM MO PALANG MAY GANYANG SAKIT KA TAPOS UMALIS
KA PA??!!! Akala mo ba, sa pag-alis mong yun, napa-gaan mo ang loob ko? Akala
mo na hindi na ako nasasaktan ngayong nalaman kong may leukemia ka? D*mn
Kim!! Ano ba ako para sayo? Hindi ba BOYFRIEND mo ko? Wala ka bang tiwala
sakin???
No Popoy! Hindi yun... Ayoko lang na matali ka sakin!! Gusto ko, kung mawawala
man ako, kakayanin mo pa rin!! Kahit masakit, gusto ko maging masaya ka pa rin!!
masyado kitang mahal at masyado na rin akong nasasaktan!!!
Pareho kaming naka-tayo at nagsi-sigawan.. Habang umiiyak..
Pinunasan ko yung pisngi niya.
See? Umiiyak ka na nang dahil sakin.. Ayokong maging ganyan ka.. Ayokong
maawa ka sakin at in the end, maaawa ka na rin lang sa sarili mo.. Hinawakan niya
yung kamay ko na nasa pisngi niya..
Kung alam niya lang kung gaano ko na-miss yung init ng kamay niya..
Sana sinabi mo na dati pa, Kim.. Ang dami nating na-aksayang oras.. Basag na rin
ang boses niya..
Kapag nakikita ko siyang ganito.. Nanghihina talaga ako..
Napa-luhod na lang ako sa sobrang kaka-iyak.. Darn painful!!
S-Sorry Popoy.. Sorry.. Sorry Talaga.. *sobs*
Ssssshh.. Niyakap niya ako.. Mas lalo akong napa-iyak..
Kung alam mo lang k-kung gaano ko na-miss tong yakap mo! Im sorry Groomy.. I
love y-you.. S-Sana wag ka nang magalit.. P-please..
Kumalas siya sa yakap at tumayo.. Tinalikuran niya ako..
No.. Please.
Tumayo na rin ako at nag-punas ng luha.. Mukhang hindi pa siya handang magpatawad.. Okay.. I understand..
S-sige.. Uwi ka n-na.. Tumalikod na ako papunta sa clubhouse..
Pero pinigilan ako ... Ng pag-yakap niya sakin galing sa likod..
Where are you going? Nag-punas lang ako ng luha ko. Ang pangit eh. I missed
you.. I love you, Bridey.. Pangako, kasama mo akong lalaban sa sakit mo. Well do
everything.. Babawiin natin lahat ng nawalang oras satin..
H-hindi ka galit?
Naman, okay na yun. Mahal kita eh. Di kita natiis. Bwisit. Humarap ako, we
hugged for a long time.
[Chapter 50]
**Kims POV**
Sabi nila, Life starts at high school.
Hmm, babaguhin ko yun. ^__^
Since hindi na rin naman kami high school, mas okay para sakin yung
Life starts when you know how to love and be loved, to trust and be trusted and to
forgive and be forgiven.
Haha! Pag-bigyan na, inspired eh.
Isang linggo na simula nung gabing magka-ayos kami ni Popoy. Gravity!! Miss na
miss ko siya! Halos hindi na nga naming bitawan ang isat-isa eh. Masyadong PDA.
Bwaha.
Alam na rin sa buong school yung tungkol samin. Malay ko bang hanggang college
pala eh sikat sila. Kalat na tuloy ang love story naming dalawa.
Kahit na hindi kami pareho ng course at iisang subject lang ang magka-klase kami,
sinisiguro pa rin namin na may oras kami sa isat-isa. Sai nga niya, babawiin namin
yung mga nasayang na oras. Haha! Ang cheesy niya eh.
Kami ulit, at yun pa rin ang same date ng monthsarry namin. December 16. Haha!
Wala naman kasi kaming closure no! Hindi kami nag-break at hindi rin kami
nagkaroon ng affairs habang magka-layo kami.. So tingin ko ayos lang na ituloy na
lang naming yun..
Ibig sabihin, 1 year and 7 months na kami NGAYON!!!
July 16. Hoho! Sayang lang at hindi kami nakapag-celebrate ng anniversary naming.
Nyuhun.
Eh Monday ngayon, di pwede mag-date. Haha! Okay lang, basta magka-sama kami.
Bihis na ko, susunduin niya raw ako eh. Nagulat nga sina Mommy at Daddy nung
nalaman nila na kami pa pala. Haha!
Maya-maya, narinig ko na yung tunog ng kotse niya. Lumabas na ko.
Mom, Dad! Alis na po kami!
Mm-kay! Happy monthsarry! Binati kami ni Mommy.
Sumakay na ako, naka-titig lang siya sakin. Nginitian ko siya.
Oh ano? Titigan tayo? Tumawa siya ng mahina, tapos kiniss ako sa cheeks.
Happy monthsarry, Bridey.
Uh-hmm! Happy monthsarry, Groomy.
Tapos nag-drive na siya. Nakaka-gulat lang na pag-dating namin sa campus,
binabati kami ng halos lahat ng maka-salubong namin!! Kahit teachers or janitors or
guards! Nakakatuwa!!
Happy monthsarry sa inyo! Mahal na mahal ka niyang katabi mo! Lahat halos
ganyan ang sinasabi.
Tumitingin ako kay Popoy pero naka-ngiti lang siya tapos naka-akbay sakin.
Mukhang may kinalaman siya. Sweet. :>
Nakarating na kami sa hallway, maghi-hiwalay na kami galing dun.. Ibang building
eh.
Oha? Daming bumati sayo no?
Oo nga eh! Bakit ba kinuntsaba mo lahat!?
Haha! Nabisto mo pala! Naisip ko kasi, sa haba ng panahon na hindi tayo magkasama, ang daming beses na hindi kita nasabihan ng Happy monthsarry at kahit I
love you.. So para maka-bawi.. Lahat ng tao sa campus gusto kong batiin ka..
Matumbasan man lang yung dami ng salitang hindi ko nasabi sayo nung magkahiwalay tayo..
Parang sa isang bagay lang, nabawi na niya lahat ng nawala saming dalawa..
[Chapter 51]
**Popoys POV**
Masaya ako kasi napapasaya ko siya.. Nung 19th monthsarry namin, sobrang
natuwa siya sa ginawa ko.
Syempre, hindi naman natapos doon. Nung uwian, nag-dinner pa kami, mag-kasama
pamilya namin. Namiss daw ni Mama si Tita Yna. Ayun, may sariling mundo na
naman sila. Naaawa na nga ako kay Tito Paolo eh. Palaging walang kausap. Haha!
Kim..
Uh-huh?
Hindi mo pa ba planong.. Magpa-chemo??
Natahimik.
Umiling siya..
Ayoko muna.. She faintly whispered.
Nagagalit ako.. Nagagalit ako kapag naiisip kong unti-unti.. Kinukuha na siya nung
sakit niya sakin..
Bakit naman? Akala ko ready ka na?
Oo nga.. Pero mas gusto kong kasama kita..
Pinipilit din naman ako nina Mommy eh.. Pati si Doc.. Kasi alam mo naman nung
huling check up ko diba?
Kasama ako nung huling check-up niya.
Nakita ko kung gaano kaseryoso yung pinagda-daanan ng taong mahal ko. Kumikirot
yung dibdib ko kapag naa-alala ko. Bwisit.
G-give me... 1 week.. Naka-schedule na yung therapy ko dun.. Pina-ayos ko na kay
Doc. Naisip ko na rin naman yan eh.. Bigyan niyo lang ako ng one week Para maenjoy ko yung panahon kasama kayo.. Please?
*sigh* O-okay.. Basta pagkatapos ng one week, diretso tayo sa hospital okay?
Habang nandun ka, hindi muna ako papasok sa school.
Tsk! OA mo! Pumasok ka pa rin! Maa-abala studies mo!
EH anong gusto mo? Hayaan kita doon? Tsaka, hindi rin ako makakapag-isip nang
maayos kapag alam kong nasa ospital ka!!
Tss. Kaw naman, magtiwala ka sa girlfriend mo. Malakas yata ako! Kakayanin ko
yun para sayo, para sating dalwa. Promise yan.
Sigurado ka?
Of course. Mahal kita eh!
Siguraduhin mo lang na babalik ka nang masigla..
Pero.. k-kung sakali... Kung sakaling mag-fail yung gagawin.. At m-mawala ako..
Anong gagawin mo? Napa-yakap na siya sakin.
Siguro.. Wala..
Hinampas niya ako.
Aray! Ano ka ba.. Wala.. Wala siguro, kasi susunod ako sayo kaagad.. Kahit saang
mundo pa yan..
She nodded.
Thanks.. Tulog muna ako ha? I love you.
I kissed her head.
I love you too. Sweetdreams.
Nakita kong himbing na siya.. Ang gandang tingnan kapag ganito kapayapa yung
mukha niya.
Pero kapag ganito, natatakot ako na baka sa sobrang himbing at payapa ng tulog
niya..
Kharus Corner:
Pssssssst!! Gusto ko pong mag-apologize sa chapter 50-51, may mga pagkakamali
po dun haha! Kung hindi niyo napansin, okay lang kahit di niyo na po balikan,
numbers lang po yun..! Na-edit ko na. XDD Sorry po ulit, bangag ako T___T Maliit
lang naman talaga yung mistake pero hindi talaga ako matahimik habang nagkaklase.XD
Godbless!.^___^
********************************************************************
**Kims POV**
[Chapter 52]
7 days.
Humingi akong 7 days para magpaka-saya, bago ako magpa-chemo.
Today is the third day.
Syempre, hindi naman ganoon kadali kahit pa sabihing ready na ako. Paano kung
hindi pala magamot nun yung sakit ko? Mas malala na to kumpara noon.. Gusto ko
naman na maraming mabaong memories kahit anong mangyari...
Pampalakas din yun ng loob!
Nung sinabi ko nga kina Mommy na hindi muna ako magpapa-gamot, Medyo nagalit
sila.. hindi rin naman nila ako masisisi, kaya pumayag sila.. Naiintindihan nila.. Pero
syempre, regular ang check up ko at pag-inom ng gamot. Hindi kaya ako ma-over
dose? Ang dami eh. Haha.
Sa clubhouse lang naman kami nagsasaya. Naiintindihan ko kung pinagba-bawalan
na nila akong sumama sa malalayong hang-outs.. Bawal na ko mapagod. Hay.
Feeling ko nanghihina ako.. Pakiramdam ko rin, ako pa yung nagiging KJ kahit hindi
ko naman gusto. Syempre, para hindi ako mainggit, hindi na rin sila pumupunta sa
ibang lugar para gumimick.
Katatapos lang ng klase namin ngayon. As usual, sa clubhouse ulit kami.. Astig kasi
mas lumaki na nga yung clubhouse namin.. Nadagdagan na rin yung rooms tsaka
mga pwedeng gawin. May music room na nga rin eh. Feeling banda raw sila.
Nandito ang buong barkada, pati sina Shayne at Ciara..
Nararamdaman ko talaga yung suporta nila.. Tsaka alam kong hanggat kaya nila,
**Kims POV**
[Chapter 53]
Huling araw ng pagsa-saya. Bukas, sasabak na ako. Hay. Bless me, Lord..
Sunday ngayon, kaya napagkasunduan namin ng pamilya ko na magsisimba kami,
tsaka family day.
Eh nasurprise naman ako, kasama pala namin si Popoy at si Tita Ezra.
Habang nasa simbahan kami, ramdam ko na buong-buo talaga ang pamilya ko..
Masaya kasi sama-sama kaming nandito kaharap si God..
Pinagda-dasal ko talaga na may magandang effect yung chemo ko bukas.. Sigurado
akong yun din ang pinagda-dasal ng lahat..
Hindi naman kasi talaga maiiwasang maisip yung mga negative possibilities di ba?
Yun na lang ang magagawa eh, magdasal..
Pagka-tapos namin sa simbahan, nag-lunch kami.. Tapos namasyal sa mall.
Syempre, hindi pwede masyadong mapagod..
Masaya rin yung lunch namin kasi ang dami namin sa table! First time, madalas kasi
tatlo lang talaga kami. Haha!
Kim, well be leaving you and Popoy. Aasikasuhin pa naming yung
gagawin bukas.. Gustong sumama ni Tita Ezra mo. Popoy, kaw na bahala
kay Kim okay? Sabi ni Daddy.
Sige po, Tito. Tapos umalis na sila, naiwan kami sa may food court.
Well, another US time!!! Sabi ko, tapos inakbayan ako ni Popoy. Hanggang 8PM
curfew namin.
Nag-libot lang kami sa mall. Lahat ng madaanan naming food stalls, binibilhan
namin (ko). Nag-arcades din kami. Talo ako huhu.
Lord, pwedeng humiling ulit? Dont take me away from him.. Or at least not now..
Siguro, mga after 50 years na lang! 70 years? O baka pwedeng wag na lang Lord..
Hindi ko po yata kakayanin kapag nahiwalay ako sa kanya. I love him very much..
[Chapter 54]
**Popoys POV**
Lunes ngayon.. Ngayon ang araw ng therapy ni Kim..
Hindi ko natupad yung pangako ko. Hindi ko kaya eh, kaya nag-absent ako sa klase..
Kailangang nandito ako para sa kanya..
Nung makarating ako, nasa loob na si Dra. Estrella. Nasa labas naman sina Tita at
Tito. Ina-antay lang namin na lumabas si Dra.
Tito, kung pwede naman po pala, bakit hindi na lang sa bahay niyo pinaturukan si
Kim? Narinig ko kasing pwedeng sa bahay lang gawin yung therapy.
Mas gusto namin yung sigurado.. Para kung magka-problema man,
nandito na siya sa ospital..
Pagkatapos naming magusap, lumabas na si Dra.
Kumusta po? Napatayo kaming lahat.
Shes sleeping.. rest period na ito para sa kanya.. Syempre kailangan pa
rin nating gawin ulit ang chemo after the resting period.. Pwede niyo na
siyang tingnan.. Wag niyo na lang siyang pagurin, pero ngayon, sumama
muna kayo sakin.. Popoy, sumama ka na rin. Well talk about her
condition.
Pumasok kami sa office niya.
Alam naman natin na hindi na biro ang leukemia niya.. Hindi halata sa
katawan niya kasi alam kong lumalaban siya..
Naisip ko yung mga panahong naka-ngiti si Kim.. Lahat ba yun.. Pagpa-panggap
lang?
Maraming pwedeng side effects ang chemotherapy para sa kanya..
pwedeng hair loss, vomitting, wag din kayo magtataka kung madali siyang
Yung buhok niya na dating abot sa bewang niya, halos umabot na lang sa leeg
ngayon..
Napa-yakap ako sa kanya. Masakit. Masakit na makita siyang ganito..
M-mawawala rin naman... yung buhok k-ko di ba? K-kaya.. Mas mab-mabuti siguro
kung.. ako na ang p-pumutol dito.. Napa-tingin siya sa mahahabang buhok na
naka-kalat sa sahig.. Napahagulgol na siya.. Alam m-mo bang d-dalawang taon kkong inalagaan yung b-buhok k-ko? Tapos.. Tapos ngayon.. Wala na!!
Ano ka ba.. Tama na.. Kahit ano pang itsura ng buhok mo.. Ikaw pa rin ang pinakamagandang babae sa buong mundo.. Pinipilit kong itago yung pag-iyak ko.. Takte.
Lord.. Paki-gising po si Kim mamaya ah. Dont let her fall to a very deep sleep.
Gusto ko pa siyang mayakap at makitang naka-ngiti. Pangako, babantayan ko siya
araw-araw, oras-oras.. Wag niyo lang po siyang kunin sakin.
Nagma-makaawa po ako..
**Popoys POV**
[Chapter 55]
Ang hirap pala ng sitwasyon kapag hindi mo sigurado ang pwedeng mangyari sa
taong mahal mo.
Naka dalawang chemo na si Kim.. At hindi kami kuntento sa resulta.. Ayokong isipin
pero ganun ang napapansin namin..
Nung una inisip naming na side effects lang yun.. Kaso, ngayon parang sumosobra
na eh. Nangangayayat na talaga siya, ang putla-putla niya.. Tinest daw siya ni Dra.
Kahapon at ngayon niya sinasabi kina Tito Paolo ang resulta.. Hinihintay ko lang sila,
mukhang natatagalan sila..
Bi-weekly ang schedule ng chemo niya.. Hindi na siya nakakapasok. Ako naman,
dahil pinangako ko, pumapasok ako pero pagkatapos ng klase, pumupunta kaagad
ako sa ospital. Madalas sumasama ang buong barkada.. Kaso busy na ngayon.. Ako
dito ko na dinadala yung mga gawain ko sa school. May mga araw na dito na ako
natutulog.
Ang sabi ni Dra., binabaan niya yung dosage ng gamut na binibigay nila kay Kim.. Di
ko alam kung bakit.
Sa ngayon, binabantayan ko si Kim habang natutulog. Kinakausap ni Dra. Sina Tito
at Tita..
Kinakabahan ako, naisipan kong dumaan muna sa chapel.
Lumuhod ako tapos nag-simula nang mag-dasal..
Lord, lumalapit po uli ako sa inyo. Kung anuman po ang pinagda-daanan ni Kim,
alam kong nahihirapan siya Gamitin niyo na po ako para gumaan ang dalahin
niya.. Gusto ko pa po siyang maka-sama nang matagal..
Alam kong sobrang madrama na ako ngayon.. Takte, pakiramdam ko ang babaw na
ng luha ko. Tuwing nakikita ko si Kim, bigla na lang may tutulo sa mata ko.
Habang nagda-dasal ako, nag-text sakin si Tito na bumalik na ako.. Mukhang tapos
na silang mag-usap..
Nakita ko si Tito Paolo na nakatayo sa labas ng kwarto ni Kim.. Naka-tungo..
Shhh. Wag ka na mag-salita. Just stay with me.. Forever. Naiintindihan mo?
Tumango siya, niyakap niya ako.. Sobrang higpit..
Sana magawa mong kumapit sakin nang ganyan kahigpit habambuhay, Kim.
Maya-maya, naka-tulog ulit siya. Lumabas ako at nakita kong nakaupo sa labas sina
Tita at Tito.
Popoy, mag-usap tayo.. Sabi ni Tito. Mukhang hindi pa makapag-salita nang
maayos si Tita Yna.
Ano po bang sabi ni Dra.?
Hindi maganda.. Hindi talaga.. The chemotherapy failed.. In fact, it made
her case worse.. May mga ganung pangyayari raw talaga sabi ni Dra.. Pero
bakit kailangan kay Kim pa? Napa-yakap si Tita Yna kay Tito Paolo..
Napatulala ako sa sinabi niya..
K-kung hindi pwede ang chemotherapy.. Ano nang panghahawakan namin?
P-pero sabi nga ni Dra., may isa pa tayong option..
Nagkaroon ako ng kahit konting pag-asa nung narinig ko yun..
Umalis na si Tito.
Pareho pala si Kim at ang Mama ko.. Mahina ang katawan sa operasyon..
Bakit naman ganun? Yung dalawang pinakamahahalagang babae sa buhay ko.. Ilang
dangkal lang layo sa danger zones nila.
Tumabi ako kay Kim at humiga sa tabi niya.
[Chapter 56]
**Popoys POV**
Pagod. Puyat. Sakit ng Katawan. Stress.
Yan ang nakukuha ko sa ilang linggong pabalik-balik ako sa school, bahay at ospital.
Pero kapag nakikita kong masaya siya, nawawala lahat yan..
Matagal na siyang hindi nakakapasok.. Baka kapag nagtagal pa to, mag-repeat na
siya ng sem..
Ang bilis ng panahon.. Kung wala lang siguro siyang sakit, masaya siguro kaming
nagde-date ngayon..
20th monthsarry namin at hindi ko alam kung paano ko ice-celebrate to..
Oo masaya ako at kasama ko pa rin siya ngayon.. Pero masakit pa rin kapag nakikita
kong halos wala na siyang buhok.. Kahit itinigil na yung chemo niya, andun pa rin
yung side effect na yun..
Pero kahit wala na siyang buhok, walang magbabago.. Mahal na mahal ko pa rin
siya.. Mas lalo pang minamahal sa bawat araw na dumadaan.
Nawawalan ako ng oras sa barkada pero naiintindihan nila.. Yung gang.. Sinuko ko
na yung trono ko kay Kurt..
Natatakot akong iwan si Kim eh. Hanggang ngayon, wala pa kaming nakukuhang
donor.. Ganun ba kahirap na makahanap nun? Kung pwede lang sanang ako na
lang, kaso hindi kami match ni Kim.. Mas advisable daw kung galing sa kapatid, pero
wala namang kapatid si Kim..
Di ko na alam.. Mababaliw na ko..
Nag-punta muna kami sa mall. Kumain, namili ng kung anu-ano. Pinipilit ko siyang
pasayahin.
Gusto kong kahit ngayon lang, mawala sa isip niya na may sakit siya..
Nung 5PM na, umalis na kami. Nag-drive na ako papunta sa isang garden
restaurant.. Ngayon ko nga lang nakita to eh.. Konti pa ang nakaka-alam kaya may
privacy kami..
May ganito pala rito? Sabi niya.
Bago lang. Ngayon ko nga lang na-discover eh.
Galing! Ang ganda! Yung pwesto namin yung nasa may garden.. Pina-reserve ko..
Buti nagustuhan mo.. Happy monthsarry.. Kain ka na.. Damihan mo ah! Puro
rasyon sa ospital ang nakakain mo! Syempre yung okay sa kanya yung inorder ko.
Syempre naman! Walang umiimik samin habang kumakain. Halatang na-miss niya
Haaaay Sarap! Sabi niya pagkatyapos kumain. Tumugtog naman yung slow song..
Sayaw tayo.. Inabot niya naman yung kamay ko.
*song plays*
Tired of feeling all by myself..
Being so different from everyone else..
Somehow you knew, I needed your help..
Be my friend forever..
Sumasayaw kami sa garden.. Kami lang dalawa.. Parang may sarili kaming mundo.
Ipagpapalit ko ang kahit anong bagay na meron ako para sa pagkakataong ganito
na kasama ko siya..
Kim.. Promise mo na magiging malakas ka ah? Hindi siya sumagpot, pero ramdam
kong tumango siya. Nakasandal siya sa dibdib ko..
Eh paano kung.. Paano kung mawala nga ako.. Youll follow? Tsk.
Seryoso ako.. Sabi ko.
naka-ngiti ako sayo. I love you. Sabi niya nung matapos ang kanta.
Tiningnan ko yung mga mata niya. Pinipilit maging masaya kahit sobrang
nasasaktan na rin siya..
Ayoko.. Ayokong pumikit.. Baka pag pumikit ako, mawala ka na lang bigla sa
paningin ko. Stay here..
I held her face.. Isang bagay na gusto kong gawin habang buhay.. Naisip ko, sana
ganito lagi.. Now should be Forever..
[Chapter 57]
**Popoys POV**
Tinawag kami ni Dra. sa office niya. May sasabihin daw siya. Sana good news na.
Pagka-pasok na pagka-pasok naming nina Tito Paolo, binigla kami ng isang
magandang balita.
We have a donor. Naka-ngiting sabi ni Dra.
Talaga po? Sino po? Gusto kong mag-pasalamat ng personal! Sabi ni Tito.
Unfortunately, ayaw niyang magpa-kilala. Ka-edad ni Mrs. Valenzuela
yung donor.. Napa-tingin kami kay Tita Yna, kitang-kita na nagkaroon ulit siya ng
pag-asa. Sa isang nurse siya nag-sabi at sinabi niya na kay Kim nga raw
siya magdo-donate.. Ang sabi lang niya, gusto niyang sabay silang
operahan ni Kim, at sa parehong kwarto rin. Yun nga lang, ayaw niyang
magpakilala unless tapos na ang operation.. Tinest namin at ka-match
naman siya..
Salamat talaga sa Diyos.. Ngayon, may pag-asa na talaga! Sabi ni Tita Yna.
Pero problema pa rin natin yung operation. Sana kayanin ni Kim ang
operation. Habang ongoing ang operation, parehong nasa critical stage
ang donor at recipient. All you can do is pray. Next week, gagawin na
natin ang operation. Aayusin lang naming yung papers. Excuse me. Umalis
na si Dra.
Naiwan kaming naka-ngiti. Kahit papaano, may donor na. Kailangan mo lang maging
matatag Kim.
Pag-uwi ko, ibinalita ko kaagad sa barkada yun. Tuwang-tuwa sila at pinangako nila
na nandun sila sa araw ng operasyon. Aantayin namin hanggang sa matapos ang
operasyon.
Pati pala si Ace, alam na rin ang sitwasyon ni Kim. Gusto niya ngang pumunta rito
pero sabi ni Kim, kami na raw ang dadalaw pagka-gumaling na siya. Lakas ng
fighting spirit ng bride ko.
[Chapter 58]
**Popoys POV**
Basta pagka-tapos ng operation, diretso tayong Korea!!!
Lul! Paano mga klase natin?
Tsaka pagpahingahin muna natin si Kim no!!
He! Mga KJ!!
Maingay ngayon sa hospital room ni Kim. Nandito ang buong barkada, sumusuporta
para sa laban ni Kim mamaya..
Kahit hindi niya sabihin, alam kong pinapalakas niya ang loob ko.. Para bang
sinasabi niya na, Wag kang sumimangot! Kakayanin ko to..
Hinalikan ko siya sa noo.
Pagkatapos nun, pumasok na si Dra., kasama sina Tita Yna at Tito Paolo, tapos
kasama na rin sina Tita Sandra at Tito Cedric, yung mga tumayong magulang ni Kim
nung bata pa siya. Sa kanila nakuha ni Kim yung last name niya.
Natahimik lahat nung pumasok sila.
Kumusta na kaya siya dun? Sana naman lumalaban siya. Lord, samahan niyo siya..
Bakit kasi bawal pumasok dun? Hindi naman ako manggugulo sa kanila ah? Gusto
kong makita si Kim.. Gusto ko siyang hawakan para maramdaman niya na nasa tabi
niya ako palagi..
Popoy, tama na yan. Malakas si Kim, kaya niya yan. Sabi ni Christian. Hindi ko
namalayan na umiiyak na pala ako.
Sensya tol. Mahirap eh. Pamatay. Sabi ko, tapos natahimik ulit kami.
Ang tagal ng oras... Parang bawat minuto, nagigng oras.. Kailan ba sila matatapos?
Takte naman!
Mga tol... lalabas si Dra.!!! Napatayo kami sa sinabi ni Christian, siya yung nakadungaw sa bintana.
Nakita naming nagmamadali si Dra.
Doc Kumusta------
Sorry, Popoy.. Calm down okay? Were doing everything we can..
Eh ano nga po ba kasing nangyayari??
Parehong 50/50 ang donor at si Kim.. Excuse me kailangan kong
magmadali. Tapos tumakbo na si Dra. kasunod yung ibang nurse.
Hindi ako makagalaw sa narinig ko..
50/50? Yung donor at si Kim? Ano ba naman yan?
Nag-simula na ring mag-dasal ang mga kasama ko, tapos dumating na sina Tita
Yna. Mukhang naka-salubong din nila si Dra.
No, ayokong mawala ang kaisa-isa nating anak Paolo..! Umiiyak si Tita
Yna, pinapa-kalma siya ni Tito.
Shh! Lumalaban siya. We should do our parts. Kailangan maging malakas
tayo para sa kanya. Sabi ni Tito.
Kim naman, wag kang ganyan!
Maya-maya, nakikita naming pabalik na yung mga nurse at si Dra.
Dra.!! Ano na po bang nangyayari? Please, iligtas niyo si KIM!! Napaluhod
na si Tita Yna.
Please, kumalma kayong lahat. Ipagdasal niyo na lang siya. Ginagawa na
naming ang lahat. Intayin niyo lang kami.
Paano ba kami kakalma kung ganito ang sitwasyon? D*mn!!
Tumakbo ako papasok sa pinto. Pag naka-pasok na ako, makikita ko yung pinto
papunta sa O.R.
POPOY!! Tinatawag nila akong lahat. Wag niyo kong pigilan, ako ang magpapalaks
kay Kim!
Papalapit na ako sa pinto, hawak ko na yung doorknob. Kim!!
ANO BA?!! BITAWAN NIYO SABI AKO!! KIM!! LUMABAN KA!! KAILANGAN AKO NI
KIM! HAYAAN NIYO AKONG PUMASOK DOON!! Nagmamaka-awa na ako, utang na
loob.. Papasukin niyo ako!! OPEN that door!!! Sinisipa ko na yung pintuan, pero
wala pa rin.
Nagdidilim na ang paningin ko, wala na akong pakialam sa paligid ko. Hindi ko na rin
marinig nang malinaw ang mga sinisigaw nila sakin.
Ang alam ko lang, kailangan ako ni Kim. Kailangang maka-punta ako sa kanya.
Kailangan ko siya...
Parang awa niyo na... Kim.. Naramdaman kong may yumakap sakin.
Tama na, Poy,, Lumalaban si Kim, alam ko yan.. Pag nakita ka niyang
ganyan, lalo siyang manghihina.. p-please.. Balik na tayo doon.. Tara na..
Tandaan mo lang na mahal na mahal ka ni Kim.. Sabi ni Tita Yna. Kahit
papaano, napa-kalma ako noon.
Kim.. Wag mo kong iiwan.. Hindi ko kakayanin..
Napa-upo ako sa sahig.. Hawak ang ulo ko.. Pinapahid ang luha ko. Bakit ko pa nga
ba pinupunasan? Hindi rin naman titigil to.
Ikaw lang ang makakapagpa-tigil nito, Kim.. Kaya please.. Tumayo ka na dyan.. Wag
mo na akong pahirapan..
Naka-ilang oras pa na nasa loob si Kim, at walang umiimik sa amin. Hindi ko alam
kung anong nangyayari..
[EPILOGUE]
Tumulo ulit ang luha ko sa mismong pangalan ni Mama na naka-ukit sa puntod niya.
Medyo nabawasan na pero mabigat pa rin sa dibdib kapag naa-alala ko.
Binigay niya yung sulat kay Dra. Nung matapos ang operasyon, nalaman nina Dra.
na siya pala ang nanay ko, kaya abot-abot ang pagso-sorry nila sakin. Ang nanay ko
kasi, ang daming alam na pakulo.
Pero hindi dapat malungkot. Ginawa niya yun para sakin, para samin ni Kim.
Aalagaan ko si Kim, sa ganun parang si Mama na rin ang ina-alagaan ko.
Sorry.. Sorry talaga ulit sa nangyari.. Nakikita ko pa rin ang guilt sa mga mata ni
Kim. Anim na taon na simula nung operasyon at balik na sa normal ang lahat..
Mahaba na ulit ang buhok ni Kim at bumalik na yung dati niyang katawan.. Halos
walang naiba..
Pero syempre, may mga bagay pa rin na nabago..
Katulad ng last name ni Kim. Siya na ngayon si Mrs. Kimberly Joyce T. Marques.
Kinasal kami dalawang taon pagka-tapos gumraduate at nung maka-hanap na ako
ng maayos na trabaho. Maayos na ang buhay namin, may sarili kaming bahay,
kotse.
Naging maayos ang takbo ng lahat, kahit na syempre, hindi maiiwasan ang mga
tampuhan. Pero hindi ko pinapalipas ang isang araw nang hindi kami nagkaka-ayos.
Ano ka ba, okay na yun. Ang mahalaga, buhay ka at masaya na tayong dalawa.
Alam ko rin na kung nasaan man si Mama, masaya na siya para sa atin..
Ngumiti siya, yung ngiting nakapag-palakas ng loob ko nung mga panahong wala na
akong makapitan.
Promise.. Hindi ko sasayangin yung cnhance na binigay ni Mama Ezra.. Okay! Tara
na.. Sumakay na kami sa kotse.
Binagalan ko lang ang pagd-drive, hindi pa naman ako mahuhuli.. Gusto kong
lubusin yung mga oras habang magkasama kami.. Maya-maya, magkakahiwalay na
naman kami..
Nagk-kentuhan kami ng kung anu-ano habang nasa byahe. Isat-kalahating oras din
ang byahe papuntang airport.
Alam kong mabigat sa loob ni Kim tuwing iiwan ko siya at pupunta sa ibang lugar
para sa mga trabaho ko. Marami na akong nagawang buildings, tulay at lahat ng
mga ginagawa ng engineer. Utang ko sa trabaho ko yung magandang buhay na
nabibigay ko sa asawa ko. Naiintindihan naman niya. Kaya lalo ko siyang minamahal
eh. Kahit kasal na kami, hindi nabawasan yun.. Nadadagdagan pa nga eh.
Pitong buwan ang kontrata ko sa London ngayon. Matagal-tagal din. Hindi naman
ganoon kahirap eh. Mahal namin ang isat-isa, tiwala lang talaga.
Katulad sa araw-araw, mabilis lang na lumilipas ang oras kapag siya ang kasama ko.
Ngayon, nasa airport na kami.
Umupo lang kami ng konti, tapos tinawag na yung flight ko.
Oh, pano ba yan? Aalis na naman ang gwapo mong asawa. Magi-ingat ka ha? Yung
kotse dalhin mo na pauwi. Kapag may kailangan ka, tawag ka kaagad. Nandyan
naman si Manang. At, tandaan mong malalaman ko kapag may iba kang dine-date.
OPO. She grinned.
Tinawag ulit ang flight ko.
Sige, kailangan ko na pumunta dun. I love you, Wife. Hinalikan ko siya sa labi.
Huling beses sa pitong buwan na dadaan. =___=
Paalis na ako pero hinawakan niya ako.
Teka lang! May kinuha siya sa bag niya. Eto, surprise ko sayo. Buksan mo sa
eroplano ha? I love you, too. Sige na, Shoo na.
Tingnan mo, tinataboy mo pa ako. May date ka pagka-tapos nito ano?
Eeeeh!! Pasok ka na! Baka mag-bago isip ko, hindi na kita paalisin..
We both grinned.
Pumasok na ako sa eroplano at nakita kong palabas na siya ng airport. Napa-hinga
ako nang malalim.
Mami-miss ko siya.
Nag-text pa nga siya bago ako maka-akyat eh,
From: Wifey
Yung surprise ko!!
Ano kaya to?
Dahan-dahan, binuksan ko yung kahon. Simple lang na kahon yun na may
nakataling ribbon.
May maliit na bagay na naka-balot sa papel doon, maganda yung pagkaka-balot,
tapos may naka-kapit na note:
Pero nagulat ako, natuwa, naiyak at napa-ngiti ng sobra sa nakita ko sa loob. Parang
gusto kong bumaba sa eroplano at halikan siya ulit.
~Fin~