Ο μυστικός κήπος

Ότι αγάπησα πολύ Όσα πολύ με πόνεσαν Εκείνα που δεν άντεξα και μ΄έκαναν να σκύψω, πόρτα μου δείξαν μυστική, κλειδί μου δώσανε ακριβό και της ψυχής μου τον κρυφό τον κήπο για ν΄ανοίξω. Πίσω από τα ξερόκλαδα και πίσω από τ΄αγκάθια ολάνθιστα και απάτητα φάνηκαν μονοπάτια. Ρόδου ευωδιά ξεπήδησε και η καρδιά πλημμύρισε μ΄όλης της γης τα άνθια. Το στερνιασμένο το νερό, τη στάχτη και τη λάσπη ήλιου αχτίδα πέρασε και έλαμψε διαμάντι. Νερό καθάριο ανάβρυσε απ΄των ματιών την άκρη μαργαριτάρι ατρύπητο στάθηκε εκεί το δάκρυ. Ανάσα αγέρα πρωινού μέλισσα έφερε σ΄ ανθού τη γύρη να τρυγήσει, με νέα πνοή, γλυκιάς ζωής κύκλος να ξεκινήσει. Λούλουδα, γάργαρο νερό ΄λιόσκονη και πετράδια νέας ζωής στολίσματα τα σύννεφα προσπέρασαν φωτίσαν τα σκοτάδια.