ΤΕΙΧΗ

ΟΙ ΤΟΙΧΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΚΛΕΙΔΑΡΙΕΣ

ΕΙΝ' Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΤΥΧΗ
ΕΞΩΘΥΡΑ ΜΟΥ Η ΠΟΙΗΣΗ
ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΜΟΥ ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ

ΠΙΚΡΗ ΑΥΓΗ

ΣΤΟΥ ΠΙΚΡΑΜΕΝΟΥ ΤΗΝ ΑΥΛΗ

ΧΟΡΤΑΡΙ ΔΕ ΦΥΤΡΩΝΕΙ
ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΘΕΛΕΙ ΤΗΝ ΑΥΓΗ
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΦΑΝΕΡΩΝΕΙ
 ΑΓΝΑΝΤΕΜΑ

ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΟΙΤΩ
ΤΗΝ ΑΚΟΥΜΠΩ ΜΕ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΜΟΥ
ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ
ΤΗ ΜΑΓΕΥΤΡΑ
ΤΗΝ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΙΚΡΟΧΑΡΟΥΜΕΝΗ
ΤΗΝ ΑΓΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΥΦΟΦΟΝΙΣΣΑ
ΤΗ ΓΑΛΑΝΗ

( ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΚΑΒΒΑΔΙΑ ΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ

ΠΟΙΗΤΗ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΕΡΑΣΤΗ )

ΕΡΗΜΙΑ

ΜΕ ΤΟΝΑ ΜΑΤΙ ΝΑ ΠΟΝΑ

ΜΙΣΑΝΟΙΧΤΟ ΕΙΜΑΙ
ΠΟΝΟΣ ΒΟΥΒΟΣ ΜΑ ΚΑΙ ΨΕΥΤΙΑ
Η ΑΟΡΑΤΗ ΠΛΗΓΗ ΤΗΣ ΑΡΡΩΣΤΙΑΣ
ΣΤΡΙΦΟΓΥΡΙΖΕΙ
ΠΙΚΡΟ ΤΟ ΧΑΔΙ Τ' ΑΓΕΡΙΟΥ
ΤΟΥ ΠΛΗΓΩΜΕΝΟΥ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ
ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΦΤΕΡΟΥΓΙΣΜΑ ΜΟΙΑΖΕΙ
ΙΣΩΣ ΠΕΘΑΝΩ, ΙΣΩΣ ΚΛΑΨΩ,
ΙΣΩΣ ΦΟΘΗΘΩ
ΠΙΟ ΠΟΛΥ Η ΝΥΧΤΑ
Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΑΙ ΑΧΑΡΗ
ΤΗΣ ΕΡΗΜΙΑΣ MΟΥ ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ
 ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΞΕΡΩ

ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ

ΚΑΙ ΜΗΝ ΚΛΑΙΣ
ΑΣ ΚΛΑΨΕΙ ΚΙ Η ΚΥΡΑ ΖΩΗ
ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ ΜΟΝΟΣ
ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΜΟΥ
ΓΥΡΝΑ Ο ΦΙΛΟΣ ΚΙ Ο ΑΔΕΡΦΟΣ
ΚΑΙ ΓΙΑ ΞΕΝΟ ΣΕ ΒΛΕΠΕΙ
ΞΕΡΩ ΜΕ ΑΓΑΠΟΥΝ ΟΙ ΦΙΛΟΙ
ΞΕΡΩ, Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑΜΠΟΥΡΙ

ΠΡΙΝ ΑΠ' ΟΛΑ

Η ΚΡΥΦΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΜΟΡΦΗΣ ΣΟΥ

ΖΥΓΩΝΕΙ ΠΡΙΝ ΤΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΤΟ ΦΕΓΓΟΣ
ΛΑΜΠΕΙ ΠΡΙΝ Ο ΗΛΙΟΣ ΒΓΕΙ
ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΠΡΙΝ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΣΟΥ
ΜΙΛΑ ΠΡΙΝ ΑΚΟΥΣΤΕΙ Η ΦΩΝΗ ΣΟΥ
ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ
ΤΗ ΣΤΕΡΝΗ ΣΟΥ
ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΠΡΙΝ ΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΧΑΡΑ ΣΟΥ
 ΦΥΛΑΚΗ

ΦΥΛΑΚΗ ΔΕ ΛΟΓΙΑΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ

Ο ΤΟΙΧΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΛΕΙΔΑΡΙΕΣ
ΚΑΙ Η ΖΩΗ, ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ,
ΚΑΘΩΣ ΔΕ Σ' ΑΓΑΠΑ
ΚΑΙ ΣΕ ΔΙΩΧΝΕΙ
ΕΙΝΑΙ ΦΥΛΑΚΗ

ΑΛΗΘΕΙΑ

ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΟΝΟΜΑ

ΜΗΝ ΤΟ ΠΕΙΣ ΣΕ ΧΑΜΕΝΗ ΣΤΙΓΜΗ
ΚΡΥΨ' ΤΟ ΚΑΙ ΠΕΣ ΜΟΥ
ΠΡΙΝ ΣΕ ΠΡΟΛΑΒΕΙ Η ΝΥΧΤΑ
ΚΑΙ ΜΟΥ ΞΕΧΑΣΤΕΙΣ
 ΑΠΟΥΣΙΑ

ΛΕΙΠΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗ ΛΥΠΗ ΜΑΣ

ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ
ΤΗ ΛΥΠΗΜΕΝΗ ΜΟΙΡΑ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΝΑ ΤΗ ΣΥΝΕΤΙΣΟΥΝ

ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΣΤΑΛΙΑ

ΝΤΡΟΠΗ ΜΕΣ ΤΗ ΨΥΧΗ ΣΟΥ
ΑΝ ΕΓΩ ΕΚΛΑΨΑ ΓΙΑ ΣΕ
ΚΑΙ ΜΕ ΠΑΡΗΓΟΡΟΥΝ ΟΙ ΦΙΛΟΙ
ΕΓΩ ΑΠΛΩΣ ΤΟ ΕΓΡΑΨΑ
ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΤΟ ΡΕΖΙΛΙ

ΦΕΥΓΩ ΜΟΝΟΣ

ΜΕ ΚΟΣΜΟ ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΠΟΛΥ

ΜΕ ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΕΣ
ΚΙ ΕΥΧΕΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ
ΜΟΝΟΣ, ΜΕ ΠΙΚΡΑ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ
ΣΕ ΜΙΑ ΓΩΝΙΑ
ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΣΠΙΤΙ ΠΕΘΑΙΝΩ

ΜΗ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΠΑΙΖΕΙΣ

ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΜΟΥ
ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΠΟΥ ΕΧΩ
ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΞΕΧΝΩ
ΜΗ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ ΣΑΝ ΜΕ ΜΙΣΕΙΣ
ΜΟΝΑΧΟΣ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ
 ΤΙΜΩΡΙΑ

ΔΕΝ ΞΕΡΩ...ΦΟΝΙΑΣ, ΚΑΚΟΣ,

ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ ΕΙΜΑΙ !
Η ΚΑΚΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΙΝΑΙ ;
ΨΕΜΑΤΑ ΑΚΟΥΩ ΚΑΙ
ΕΙΡΩΝΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΤΩΝ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ ΕΙΔΑ.
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΕΡΩ ΤΟ ΓΙΑΤΙ
ΔΕ Μ' ΑΦΗΝΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΝΑ' ΜΑΙ
ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΦΥΛΑΚΗ
...ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ

ΝΑΥΑΓΙΟ

ΧΤΥΠΑ ΤΟ ΚΥΜΑ ΞΑΦΝΙΚΑ

ΜΠΑΤΑΡΕΙ ΤΟ ΜΠΑΠΟΡΙ
ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΠΡΥΜΝΗ ΣΤ' ΑΝΟΙΧΤΑ
ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΤΕΡΙΑ ΤΗΝ ΠΛΩΡΗ
 ΑΔΙΚΗ ΚΑΤΑΡΑ

ΕΝΑ ΓΥΡΩ ΕΜΕΝΑ

ΚΑΙ ΔΕΚΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
ΦΕΡΝΕΙ Η ΚΑΤΑΡΑ
ΠΟΥ ΜΟΥ 'ΧΟΥΝ ΡΙΞΕΙ

ΧΑΛΑΣΜΑΤΑ

ΒΛΑΚΕΣ ΦΤΗΝΟΙ
ΨΕΥΤΙΚΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ
ΒΟΛΤΕΣ ΣΤ' ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΑ
ΘΟΡΥΒΩΔΕΙΣ ΜΗΧΑΝΕΣ
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΔΥΣΚΟΛΑ
ΚΑΙ ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΟΝΙΑ
ΠΛΑΣΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
ΚΑΙ ΧΑΛΑΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙΡΟΙ,
ΜΟΥ ΧΑΛΑΣΑΝ ΤΗ ΖΩΗ
 ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΦΙΛΟΙ

ΕΦΥΓΕΣ ΞΑΦΝΙΚΑ Μ' ΕΝΑ ΓΙΑΤΙ

ΧΑΡΑΓΜΕΝΟ ΣΤΟ ΝΟΥ ΣΟΥ.
ΜΗΝ ΠΕΙΣ, ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΕΙΣΑΙ
ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΕ ΘΥΜΑΜΑΙ
ΕΓΩ Ο ΚΑΛΟΣ ΣΟΥ ΦΙΛΟΣ.
Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΣΑ ΜΟΥ 'ΔΩΣΕΣ
ΚΑΙ ΟΣΑ ΠΗΡΕΣ ΑΠΟ ΜΕΝΑ
Η ΑΠΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΗ
ΜΑ ΤΟ ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΑΠΟΝΟ
ΑΛΗΘΙΝΟ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟ

ΜΠΟΡΑ ΕΙΝΑΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

ΗΤΑΝ ΨΙΛΗ ΒΡΟΧΗ

ΠΟΥ 'ΓΙΝΕ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
ΒΡΟΧΗ ΚΙ ΑΝΕΜΟΣ ΔΥΝΑΤΟΣ
ΟΤΑΝ ΠΙΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ
ΑΡΧΙΣΕ Η ΖΩΗ
ΞΕΧΑΣΤΗΚΕ Η ΚΑΚΟΚΑΙΡΙΑ.
ΘΑ ΡΘΕΙ ΑΛΛΗ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ
ΚΙ Η ΠΡΩΤΗ
ΘΑ 'ΧΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ
 ΕΙΣ ΤΟ ΠΕΡΑΝ

Η ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ ΓΙΟΡΤΗ
ΠΟΥ ΦΩΤΙΖΕΙ, ΛΕΣ, ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ,
Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΗΘΕΛΗΜΕΝΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΜΑΛΟ ΒΙΟ,
ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΑΛΗΤΙΚΩΝ ΣΚΥΛΙΩΝ
ΠΟΥ ΠΕΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΨΟΥΝ.
ΜΟΙΑΖΕΙ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΙΑΣ
ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΝΟΣ
ΘΑ ΜΑΣ ΒΓΑΛΕΙ ΙΣΩΣ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ
ΑΝΕΜΕΛΟΥΣ.

ΚΡΥΦΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ

ΣΤΟ ΓΥΑΛΟ ΘΑ ΚΑΤΕΒΩ

ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΝΑ ΚΟΙΤΩ
Μ' ΟΠΟΙΟΝ Μ' ΑΚΟΥΕΙ
Ν' ΑΡΧΙΣΩ ΝΑ ΜΙΛΑΩ.
ΜΕ ΤΗ ΦΥΣΗ, ΜΕ ΤΑ ΒΟΥΝΑ
ΜΕ ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ Τ' ΟΥΡΑΝΟΥ
Μ' ΟΠΟΙΟΝ Μ' ΑΚΟΥΕΙ
Ν' ΑΡΧΙΣΩ ΝΑ ΜΙΛΑΩ
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΡΥΒΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ
ΝΑ ΤΟΥ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΩ.
ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ
ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ ΑΛΛΟ.
 ΣΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟ ΣΕΡΓΙΑΝΙ

ΕΜΕΝΑ ΠΟΥ Μ' ΑΓΑΠΑΓΕ

Ο ΦΙΛΟΣ ΚΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΜΟΥ
ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΓΑ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ
ΚΑΙ ΜΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥΣΑΝ
ΠΟΥ ΤΟ' ΧΑ ΤΟ ΣΕΡΓΙΑΝΙ ΜΟΥ
ΟΜΟΡΦΟ ΣΤΗ ΛΙΑΚΑΔΑ
ΠΟΥ ΤΗ ΖΩΗ ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ
ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣΑ
-ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ-
ΝΑ ΜΕ ΠΕΡΙΓΕΛΟΥΝ !

ΣΕ ΜΙΑ ΖΩΗ

ΣΚΕΨΟΥ ΠΟΣΑ ΕΧΕΙ ΧΑΣΕΙ

ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ
ΜΕΣΑ ΣΕ ΧΡΟΝΙΑ
ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΗΝΕΣ
ΜΕΣΑ ΣΕ ΗΜΕΡΕΣ
ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ
ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΗ ΛΙΑΚΑΔΑ
ΜΕΣΑ Σ' ΕΝΑ ΔΙΛΛΗΜΑ
ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ
ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΦΥΛΑΚΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
ΧΩΡΙΣ ΤΕΙΧΗ, ΧΩΡΙΣ ΣΙΔΕΡΑ, ΧΩΡΙΣ ΚΛΕΙΔΑΡΙΕΣ
ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΚΛΕΙΣΤΗ ΨΥΧΗ ΣΟΥ
ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΖΩΗ...
 ΜΗ ΓΕΛΑΣ

ΜΗ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΠΩΣ ΖΗΛΕΥΩ

ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΤΗ ΖΩΗ
ΦΘΗΝΗ ΚΑΙ ΑΧΡΗΣΤΗ ΕΙΝΑΙ
ΓΕΛΩ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΣΟΥ

ΜΗ ΓΕΛΑΣ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ

ΝΑ ΣΕ ΜΙΣΟΥΝ ΔΕΝ ΕΙΝ' ΑΠΛΟ
ΜΙΑ ΓΕΛΑΣ ΕΣΥ ΚΑΙ ΔΕΚΑ ΕΓΩ
ΓΕΛΑΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ
ΠΩΣ ΕΣΥ 'ΣΑΙ ΠΟΥ ΥΠΟΦΕΡΕΙΣ.

ΠΟΛΕΜΩΝΤΑΣ

ΣΤΟ ΠΟΛΕΜΟ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ

ΧΡΟΝΙΑ ΖΩΗΣ ΜΙΣΗΣ
ΑΜΥΝΘΗΚΑ
ΤΟ ΞΕΡΩ, ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΝΤΡΑΠΩ
ΔΙΧΩΣ ΚΑΝ ΝΑ ΛΥΠΗΘΩ
ΝΙΚΗΘΗΚΑ.
 ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ

ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ Η ΖΩΗ
ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΕΑ ΜΕΡΑ
ΑΠ' ΤΟ ΜΙΣΑΝΟΙΧΤΟ ΚΕΛΙ
ΠΕΣ ΜΟΥ ΜΙΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ

ΜΑΚΗΣ

ΘΥΜΑΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΜΑΚΗ,

ΕΝΑ ΖΩΗΡΟ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΠΑΙΔΙ ;
Η ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΒΡΑΧΟΥ
ΕΒΓΑΛΕ ΣΤΑΓΟΝΑ ΘΑΛΑΣΣΙΟ ΔΑΚΡΥ
ΟΤΑΝ ΞΗΜΕΡΩΣΕ Η ΑΥΓΗ
ΤΟΝ ΘΥΜΑΤΑΙ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ
ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΤΟ ΦΩΤΕΙΝΟ
ΧΑΘΗΚΕ ΤΟ ΠΑΛΗΚΑΡΙ
ΕΝΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ ΠΡΩΙΝΟ
 “ΑΕΡΑ”

ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΑΝ, Σ' ΑΦΑΝΙΣΑΝ

ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ ΑΛΛΟ ΠΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ
ΜΙΑ ΙΑΧΗ ΣΟΥ ΦΕΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ
ΑΠΟ ΤΑ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ
ΞΥΠΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΣΟΥ
ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙΣ

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

ΠΟΥ ΓΥΡΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ;

ΒΡΕΣ ΕΝΑ ΧΕΡΙ
ΚΑΗΜΟΣ ΕΙΝ' Ο ΚΑΙΡΟΣ
ΤΟΥ ΣΤΕΝΑΓΜΟΥ ΚΑΡΤΕΡΙ
ΜΕ ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΟ ΑΝΕΜΟ
ΝΑ ΣΟΥ ΒΟΓΓΑ
ΤΗΝ ΑΠΛΩΣΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΗ
ΤΗΣ ΓΚΡΙΖΑΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
ΠΕΡΑΣΕ ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
 ΑΠΟΔΡΑΣΗ

... ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΙΑΣΤΕΙΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΣΟΥ
ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΠΟΥ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ
ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ
ΓΕΛΑΣΕ ΟΜΩΣ ΚΑΠΟΙΑ ΦΟΡΑ
Μ' ΑΥΤΟ ΠΟΥ Σ' ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ
Μ' ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΕ ΚΛΕΙΝΕΙ ΣΕ ΦΥΛΑΚΗ
ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΣΟΥ ΜΑΖΙ ΚΑΙ Τ' ΑΝΤΙΚΛΕΙΔΙ

ΒΡΑΔΙΑ ΕΡΩΤΩΝ

ΤΗΣ ΒΡΑΔΙΑΣ ΤΗΣ ΣΒΗΣΜΕΝΗΣ

ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΠΩΡΗ ΤΗΣ ΑΓΑΛΙΑΣΗΣ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΙΑΡΗΣ ΧΛΙΔΗΣ
ΤΩΝ ΔΩΜΑΤΙΩΝ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΦΕΓΓΙΑΣ,
ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗΣ ΑΠΟΛΑΥΣΗΣ
ΤΩΝ ΚΙΝΔΥΝΩΝ, ΤΩΝ ΕΦΙΑΛΤΩΝ
ΤΗΣ ΚΥΡΑ-ΜΑΓΙΣΣΑΣ
ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ,
ΠΡΟΤΟΥ ΕΛΘΕΙ ΤΟ ΠΡΩΙ
ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΠΡΙΝ ΠΟΥΜΕ
ΣΤΗ ΧΑΡΑ “ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ”
 ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ

ΑΣ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ Ο ΗΧΟΣ
ΤΗΣ ΒΡΑΧΝΗΣ, ΚΑΚΟΦΩΝΗΣ
ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΗΣ ΒΟΗΣ
ΠΟΥ ΣΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΔΙΝΕΙ
ΓΕΛΑΣΕ ΣΤΗ ΑΥΛΗ
ΤΗΣ ΓΕΡΜΕΝΗΣ ΝΕΡΑΤΖΙΑΣ
ΚΟΙΤΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣ' Η ΩΡΑ
ΒΙΑΣΟΥ, ΠΡΙΝ ΣΕ ΧΤΥΠΗΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ
ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΜΠΟΡΩΝ ΤΗΣ ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ
ΑΜΥΝΣΟΥ ΚΑΙ ΚΛΑΨΕ ΚΡΥΦΑ
ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΣΟΥ ΚΟΣΜΟ
ΚΑΙ ΤΗ ΧΑΜΕΝΗ ΣΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

ΟΙ ΠΥΛΕΣ

ΡΩΤΗΣΕ, ΚΟΙΤΑ ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΥΛΕΣ

ΤΗΣ ΑΠΟΛΑΥΣΗΣ ΚΛΕΙΝΟΥΝ
ΑΡΓΑ, ΜΑ ΓΙΑ ΚΑΙΡΟ ΦΟΡΕΣ
ΑΛΛΕΣ ΜΕΝΟΥΝ ΚΛΕΙΣΤΕΣ
ΜΗΝ ΤΙΣ ΠΕΡΝΑΣ
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΛΥΠΗΜΕΝΟΣ ΘΑ ΧΑΘΕΙΣ
ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΟΥ ΑΡΧΟΝΤΑ
ΜΕ ΤΑ ΨΗΛΑ ΤΕΙΧΗ
ΠΕΡΝΑ ΤΕΣ ΟΜΩΣ ΟΤΑΝ ΝΙΩΘΕΙΣ
ΟΤΑΝ ΠΙΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ ΔΕΙΧΝΕΙΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑΒΓΕΙΣ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ
ΣΤΟ ΦΩΣ, ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
ΑΣ ΠΕΡΠΑΤΑΣ ΜΟΝΟΣ
ΑΣ ΓΥΡΝΑΣ ΑΣΚΟΠΑ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ
ΜΗ ΣΕ ΤΡΟΜΑΖΟΥΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
ΤΑ ΒΛΕΜΜΑΤΑ. ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ
ΚΑΤΑΚΡΙΝΟΝΤΑΣ ΓΕΛΩΝΤΑΣ,
ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΣΕ ΘΑΥΜΑΖΟΥΝ.
 ΚΕΡΙΑ ΣΒΗΣΜΕΝΑ

ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΥ ΜΙΑ ΚΑΡΔΙΑ

ΑΡΓΑ ΠΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΣΙΓΟΚΛΑΙΕΙ
ΓΙ' ΑΛΛΗ ΣΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΕΓΩ ΠΑΡΑΠΟΝΙΕΜΑΙ
ΚΙ ΑΛΛΗ Η ΑΙΤΙΑ ΕΙΝΑΙ, ΜΟΥ ΛΕΕΙ

ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ

ΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΒΗΣΜΕΝΑ ΚΕΡΙΑ ΜΕΝΟΥΝ
ΑΛΛΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ
ΚΙ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΧΑΡΤΙ ΜΟΥ ΒΓΑΙΝΟΥΝ

ΕΝΘΥΜΙΟ

ΚΑΠΟΙΟ ΓΛΥΚΟ ΠΡΩΙ

ΜΟΥ ΚΛΕΨΑΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ
ΗΤΑΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ
ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΜΑΡΤΗ

ΕΧΩ ΤΗΝ ΑΣΠΡΗ ΤΗΝ ΚΛΩΣΤΗ

ΑΠ' ΤΗ ΣΤΕΡΝΗ ΧΑΡΑ ΤΗΣ
ΕΧΩ ΤΗ ΛΥΠΗ ΤΗ ΓΛΥΚΙΑ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ
 ΣΑΝ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ

ΤΟ ΔΕΝΤΡΙ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ

ΠΟΥ ΤΟ ΔΕΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ
ΚΑΡΔΙΑ ΠΟΝΕΜΕΝΗ
ΠΟΥ Η ΜΟΙΡΑ ΤΗ ΧΤΥΠΑ ΜΟΙΑΖΕΙ
ΜΗΝ ΤΟ ΛΥΓΑΣ ΑΝΕΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΝΑΣ
ΜΗΝ ΤΟ ΤΥΡΑΝΝΑΣ

ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΤΟ ΠΟΤΙΣΩ
ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΨΗΛΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ !
ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΔΕΡΝΕΙΣ ΟΥΡΑΝΕ
ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ ΑΠ' ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΣΟΥ ΝΑ' ΝΑΙ

ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ

ΛΥΠΗΜΕΝΟ ΑΝ ΙΔΕΙΣ
ΤΟ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ
ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ Ο ΚΑΙΡΟΣ Θ' ΑΝΘΙΣΕΙ
ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΑΝ ΘΑ ΤΟ ΙΔΕΙΣ
ΘΑ ΚΛΑΨΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΠΙΚΡΑΘΕΙΣ ...
 ΑΛΗΤΗΣ

ΕΚΑΝΑ ΟΝΕΙΡΑ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙ

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ
ΚΑΝΕΝΑ
ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΜΟΥ ΤΟ ΣΠΙΤΙ
ΑΛΗΤΗΣ ΕΓΙΝΑ

ΕΡΧΕΤΑΙ ΓΑΛΗΝΗ

ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΣΟΥ ΠΕΤΑ

ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΑΧΡΗΣΤΟ
ΠΑΡ' ΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΑΠΟΦΑΣΗ
ΚΑΙ ΜΗ ΖΗΤΑΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ
ΧΑΡΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ
 ΑΚΟΜΑ ΛΙΓΟ ΚΡΑΤΑ

ΚΡΑΤΗΣΕ ΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ

ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Τ' ΑΣΠΡΟΧΕΡΙ
ΠΡΙΝ Η ΛΗΣΜΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΑΡΕΙ
ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΚΟΚΚΟΥΣ ΕΛΠΙΔΑΣ
ΜΕ Τ' ΑΓΕΡΙ

ΑΡΓΑ

ΟΙ ΝΥΧΤΕΣ ΠΕΡΝΟΥΝ
ΜΕ ΤΡΟΠΟ ΚΡΥΦΟ
ΑΠ' ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΑΡΓΟΦΕΥΓΟΥΝ

ΟΤΑΝ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ ΓΕΡΝΩ

ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΟΥ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ
ΜΕ ΤΡΟΠΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟ, ΣΚΛΗΡΟ

ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΟΥ ΤΟ ΧΕΡΙ

ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΜΕ ΧΑΪΔΕΥΟΥΝ
 ΜΗ ΜΙΛΑΣ

ΜΗ ΡΩΤΑΣ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΩΡΑ

ΜΗ ΤΗΝ ΗΣΥΧΗ ΒΡΑΔΙΑ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΣΠΑΣ
ΜΗ ΜΕ ΤΥΡΑΝΝΑΣ ΜΕ ΨΕΥΤΙΚΑ ΛΟΓΙΑ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣ ΟΤΙ ΠΕΡΝΑ Η ΩΡΑ
ΜΗ ΤΗ ΓΑΛΗΝΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΤΩΡΑ ΣΚΟΡΠΑΣ
ΜΗ ΜΙΛΑΣ

Μ' ΑΓΑΠΗΣΕΣ ΤΑΧΑ !

ΚΑΠΟΤΕ ΜΟΥ' ΠΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΠΟΥ ΑΠΟ ΣΕΝΑ ΕΜΠΝΕΥΣΤΗΚΑ ...
ΜΑ ΕΓΩ ΤΑ ΕΓΡΑΦΑ ;
ΑΝ ΤΑ 'ΓΡΑΨΕΣ ΕΣΥ ΤΑΧΑ
-ΘΑ Σ' ΕΙΧΑ ΔΙΚΗΟΛΟΓΗΣΕΙ-
ΘΑ ΛΕΓΑ, ΤΑ 'ΓΡΑΨΕ ΚΑΠΟΙΑ ΤΡΕΛΗ
ΠΟΥ ΕΤΥΧΕ ΝΑ Μ' ΑΓΑΠΗΣΕΙ
 ... ΠΑΙΔΙ

ΟΤΑΝ ΠΑΙΔΙ ΓΕΛΟΥΣΑ

ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΓΑΠΟΥΣΑ
ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΤΟ ΤΙ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ
ΟΥΤΕ ΘΑ ΚΟΙΤΟΥΣΑ, ΟΜΟΡΦΗ ΨΥΧΗ.
ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ

ΜΟΝΟΣ

ΕΓΩ ΠΟΥ ΣΑΣ ΑΓΑΠΗΣΑ

ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΑΣ ΓΡΑΦΩ
ΘΑ ΠΑΡΩ ΕΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
ΣΕ ΔΥΟ ΜΕΤΡΑ ΤΑΦΟ
 ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ

ΜΑΣ ΧΤΥΠΟΥΝ ΟΙ ΑΙΧΜΗΡΕΣ ΛΟΓΧΕΣ

ΤΩΝ ΚΟΝΤΑΡΙΩΝ ΤΗΣ ΑΠΟΝΙΑΣ
ΤΗΣ ΤΡΟΜΕΡΗΣ ΒΡΙΣΙΑΣ
ΤΩΝ ΕΜΠΟΡΩΝ ΤΗΣ ΛΥΠΗΣ
ΚΡΥΒΟΝΤΑΣ ΤΗ ΧΑΡΑ.
ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΜΟΝΟ
ΜΙΑ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ, ΜΟΝΟ
ΚΙ ΑΣ ΛΥΠΗΘΟΥΜΕ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΠΟΥ ΠΟΝΑ
Μ' ΕΜΑΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΣ ΤΗΣ.
ΜΙΑ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ

ΚΟΜΠΟΔΕΜΑ

ΚΡΥΨΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΑΡΑ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ
ΚΡΑΤΑ ΣΕ ΔΕΜΕΝΟ ΜΑΝΤΗΛΙ
ΤΟΝ ΚΑΗΜΟ ΣΟΥ
ΚΙ ΟΣΑ ΣΕ ΔΙΔΑΞ' Η ΖΩΗ
ΜΗΝ ΤΑ ΠΕΤΑΣ
ΣΤΟ ΛΕΡΩΜΕΝΟ ΔΡΟΜΟ ΜΟΝΑ
ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΖΟΥΣ
ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΗΛΙΘΙΟΥΣ ΑΡΧΟΝΤΕΣ
 ΣΑ ΣΚΙΑ

ΜΟΝΟΣ ΞΑΓΡΥΠΝΩ, ΜΙΛΩ

ΜΕ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΠΟΝΩ
ΜΟΝΑΧΙΚΑ Τ' ΑΣΤΕΡΙΑ
ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ
ΝΑ 'ΤΑΝ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΧΑΘΩ
ΣΑ ΣΚΙΑ
ΣΤΗ ΜΑΥΡΗ ΤΗ ΝΥΧΤΑ
ΝΑ ΜΕ ΒΡΕΙ ΤΟ ΠΟΥΛΑΚΙ ΤΗΝ ΑΥΓΗ
ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΜΕ ΚΑΙΡΟ ΘΡΗΝΕΙ
ΙΣΚΙΟΣ ΣΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΝΑ ΓΕΝΩ
ΝΑ ΜΗ ΜΕ ΒΛΕΠΟΥΝ ΝΑ ΠΟΝΩ

ΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ

Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΕΜΕΙΝΕ
ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΤΗΝ ΑΥΡΑ ΤΗΣ
ΦΕΡΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ
ΠΟΥ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΚΡΥΒΕΙ
ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΜΑΣ
ΜΕ Τ' ΑΦΡΙΣΜΕΝΑ ΚΥΜΑΤΑ ΤΗΣ
ΤΑ ΦΕΓΓΑΡΟΛΟΥΣΤΑ ΒΡΑΔΙΑ
ΠΟΥ ΟΜΟΡΦΑΙΝΕΙ.
ΚΛΕΙΣΑΝ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΟΙ ΠΟΡΤΕΣ
ΓΙΑ ΜΑΣ ΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ
ΜΗ ΜΑΤΑΙΑ ΤΙΣ ΧΤΥΠΑΣ
ΜΗ ΣΠΡΩΧΝΕΙΣ
ΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ
 ΤΡΙΚΥΜΙΑ

Ο ΧΟΡΟΣ ΣΤΟ ΦΤΕΡΟ ΤΟΥ ΚΑΡΧΑΡΙΑ

ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟΣ - ΝΟΜΙΖΩ - ΕΙΝΑΙ
ΑΠΟ ΤΟ ΧΟΡΟ ΤΩΝ ΑΝΑΣΤΕΝΑΡΗΔΩΝ
ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ
ΚΙ ΑΝ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ ΠΕΡΗΦΑΝΑ ΤΑ ΠΛΟΙΑ
- ΑΣ ΣΚΕΦΤΕΙ ΚΑΝΕΙΣ - ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ
ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟ ΠΕΛΑΓΟΣ
ΑΠ' ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΝ ΤΡΙΚΥΜΙΑ

Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ

ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΩ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤ' ΑΛΛΟ
ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΠΡΩΙΝΟ

ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΜΟΥ ΦΩΣ

ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ ΤΟΥ ΚΕΝΟΥ

ΤΙΣ ΥΨΗΛΕΣ ΦΩΤΕΙΝΕΣ ΝΥΧΤΕΣ

ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΛΙΓΩΝ ΑΡΕΤΩΝ,
ΤΩΝ ΑΠΟΛΑΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΧΑΡΙΣΜΑΤΩΝ,
ΞΕΧΝΙΕΜΑΙ
ΕΝΟΧΟΣ, ΑΝ ΚΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΝΕΚΡΟΣ,
ΞΕΧΝΩ
ΣΤΗ ΓΗ ΤΗΝ ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΗ
ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ
ΠΛΑΝΙΕΜΑΙ