Professional Documents
Culture Documents
Ψάρια
Ψάρια
ΚΑΒΑΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΠΟΥΛΙΑ
Γλάρος
Πουλί υδρόβιο με μικρό έως μέτριο μέγεθος (28-74 εκατ.), μακριές φτερούγες και δυνατό
ράμφος. Ζει στις θαλάσσιες ακτές και στις όχθες ποταμών και λιμνών και τρέφεται με σκουλήκια,
έντομα και ψάρια. Στην Ελλάδα υπάρχουν 10 είδη. Στο αρχαίο κείμενο αναφέρεται "λάρος".
Είναι η ονομασία μικρού υδρόβιου πουλιού που ανήκει στην οικογένεια των Λαριδών. Το
φτέρωμά του έχει χρώμα σχεδόν άσπρο, τα πόδια του είναι ψηλά, ενώ τα δάχτυλά του είναι
ενωμένα με μεμβράνη.
Χαρακτηριστικό του γλάρου είναι η κατασκευή του σώματός του, που μοιάζει με το σχήμα της
ατράκτου του αεροπλάνου, πράγμα που επιτρέπει στο γλάρο να πετά με μεγάλη ευκολία, χωρίς να
προκαλεί μεγάλη αντίσταση στον αέρα. Βασικά οι γλάροι χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες:
Κατανομή: φωλιάζει σε νησιά της Μεσογείου. Άλλοτε τον θεωρούσαν υποείδος του βόρειου
Ασημόγλαρου Larus argentatus. Στη συνέχεια διαχωρίστηκαν οι νότιοι πληθυσμοί (Μεσόγειος,
Μαύρη Θάλασσα, Κασπία, Κεντρική Ασία) ως Larus cachinnans. Ακόμη πιο πρόσφατα έχει
προταθεί οι μεσογειακοί πληθυσμοί να αποτελούν ξεχωριστό είδος με το επιστημονικό όνομα
Larus michahellis
Ελληνικός πληθυσμός: δεν έχει μετρηθεί. Πιθανά ανάμεσα σε 60.000 και 100.000 ζευγάρια
Ο μεγαλύτερος γλάρος της Ελλάδας κι αυτός που μονοπωλεί τη δημοσιότητα ως ο τυπικός
γλάρος του αρχιπελάγους που απεικονίζεται στις κάρτες και τις τουριστικές εικόνες. Αυτό γιατί ο
πληθυσμός του Ασημόγλαρου έχει αυξηθεί κατακόρυφα καθώς το είδος προσαρμόζεται κι
εκμεταλεύεται πηγές τροφής που προσφέρουν οι άνθρωποι.
Είναι λευκός με γκρίζες φτερούγες και πλάτη, κίτρινα πόδια και ράμφος. Όπως σε όλους τους
γλάρους τα νεαρά είναι καφετιά με μαύρο ράμφος και ροζ πόδια. Σταδιακά αλλάζουν πτέρωμα
μέχρι να γίνουν σαν τα ενήλικα σε ηλικία τεσσάρων ετών. Είναι ένα από τα πιο προσαρμοστικά
πουλιά. Αν και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού του φωλιάζει στις νησίδες στη θάλασσα,
υπάρχουν σημαντικές αποικίες και σε υγροτόπους. Πρόσφατα μάλιστα άρχισαν να φωλιάζουν και
στις ταράτσες των πολυκατοικιών στη Βόρεια Ελλάδα (Καβάλα και ίσως και αλλού) κάτι που είναι
δείγμα επέκτασης του πληθυσμού. Μετά την εποχή της αναπαραγωγής διασκορπίζεται σε όλη την
Ελλάδα ακόμη και μακριά από τη θάλασσα.
Ο Ασημόγλαρος φτιάχνει μια απλή φωλιά που στρώνει με χορταράκια στο έδαφος σε μέρη που
είναι ασφαλή από θηρευτές. Στα τέλη Μαρτίου αρχίζει να γεννά τρία καλά καμουφλαρισμένα αυγά.
Mήκος: 50 εκ.
Ανοιγμα φτερών: 1,3 μέτρα
Κατανομή: φωλιάζει αποκλειστικά σε νησιά της Μεσογείου
Ελληνικός πληθυσμός: 750 - 900 ζευγάρια
Mήκος: 75 εκ.
Ανοιγμα φτερών: 1 μέτρο
Κατανομή: το μεσογειακό υποείδος P. aristotelis desmarestii φωλιάζει σε νησιά και βραχώδεις
ακτές όλης της Μεσογείου και στη Μαύρη Θάλασσα.
Άλλα ονόματα: είναι γνωστός με πολλά τοπικά ονόματα, όλα θηλυκά: Καλικατζού (διαδεδομένο),
Λολομαρίνα, Ρόσα, Κορασίνα (Κάσος), Καραπλάκα (Λέσβος) κλπ
Ελληνικός πληθυσμός: πιθανόν 1.000- 2.000 ζευγάρια
Ο Θαλασσοκόρακας δεν ταυτίζεται με την κλασσική εικόνα των πουλιών της θάλασσας. Είναι
μια προϊστορική μαύρη φιγούρα που κάθεται στα βράχια η κολυμπάει μισοβυθισμένος στο νερό
ανίκανος για τα παιχνίδια με τον άνεμο και τα κύματα. Πετάει ολόισια κοντά στην επιφάνεια του
νερού με συνεχή φτεροκοπήματα. Όταν βρεθεί στο μέρος που θέλει να τραφεί κάθεται στο νερό και
χρησιμοποιώντας τα πόδια του σαν προπέλες βουτά και κυνηγά ψάρια κάτω από το νερό με μεγάλη
ταχύτητα. Συνολικά μπορεί να ξοδέψει κάμποσες ώρες καθημερινά βρισκόμενος κάτω από το νερό
όπου βρίσκεται πραγματικά στο στοιχείο του. Άλλη χαρακτηριστική συνήθεια είναι ότι στέκεται με
απλωμένες τις φτερούγες για να στεγνώσει και να θερμανθεί μετά από κάθε ψάρεμα.
Κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγής το χρώμα του Θαλασσοκόρακα αποκτά ωραίες
μεταλλικές ανταύγειες και πάνω από το μέτωπο εμφανίζεται ένα μικρό λοφίο που γέρνει προς τα
μπρος. Σε άλλες εποχές θα έμοιαζε εντελώς αλλοπρόσαλλο, σήμερα ωστόσο συμβαδίζει με κάποιες
τάσεις νεανικού χτενίσματος. Εκτός εποχής αναπαραγωγής το πτέρωμα είναι πιο μουντό μαύρο. Τα
νεαρά είναι λευκά στο κάτω μέρος.
Ο Θαλασσοκόρακας μοιάζει αρκετά με τον πιο κοινό Κορμοράνο αλλά είναι μικρότερος,
λεπτότερος και με μικρότερο κεφάλι. Τα δύο είδη συναντιούνται σπάνια όμως αφού ο Κορμοράνος
είναι πουλί των υγροτόπων και στις ελληνικές ακτές απαντά αποκλειστικά ως χειμερινός
επισκέπτης και σε σχετικά λίγες περιοχές (όπως στις ακτές των νησιών του βόρειου Αιγαίου ή το
Σαρωνικό).
Ο Θαλασσοκόρακας τρέφεται με ψάρια του βυθού. Ψαρεύει πάντα κοντά στην ακτή σε βάθος
συνήθως μέχρι είκοσι μέτρα. Αν τον δούμε λίγο πιο ανοιχτά, σίγουρα εκεί θα βρίσκεται κάποια
ξέρα. Φτιάχνει τη φωλιά σε βράχια συνήθως κοντά στο νερό. Φωλιάζει μόνος ή σε χαλαρές
αποικίες πολύ νωρίς, ήδη από τον Ιανουάριο ή ακόμη και το Δεκέμβριο. Τα μικρά πετούν μέχρι τα
τέλη Μαρτίου. Αργότερα, νωρίς το καλοκαίρι, οι Θαλασσοκόρακες μπορεί να μαζευτούν σε
μεγάλα κοπάδια σε ορισμένους καλούς ψαρότοπους. Μετά σκορπίζουν ξανά. Είναι ίσως το μόνο
ΦΥΚΙΑ
ΑΓΓΕΙΟΣΠΕΡΜΑ
ΠΟΣΕΙΔΏΝΙΑ
ΦΑΙΟΦΥΚΗ
ΛΑΜΙΝΑΡΙΑ
και
ΠΑΔΙΝΑ Η ΤΑΩΜΟΡΦΟΣ
ΔΙΚΤΥΩΤΗ Η ΔΙΧΟΤΟΜΟΣ
ΦΟΥΚΟΣ Ο ΠΡΙΟΝΩΤΟΣ
ΚΥΣΤΩΔΕΣ
ΑΣΚΟΦΥΛΛΟ
ΡΟΔΟΦΥΚΗ
ΑΚΑΝΘΟΦΟΡΑ
ΛΑΟΥΡΕΝΤΣΙΑ
ΓΕΛΙΔΙΟΥΜ
ΠΑΛΜΑΡΙΑ ΠΑΛΜΑΤΑ
ΚΟΡΑΛΛΙΝΑ
ΠΟΛΥΣΙΦΩΝΙΑ
ΧΛΩΡΟΦΥΚΗ
ΚΩΔΙΟ
ΚΛΑΔΟΦΟΡΑ
ΕΝΤΕΡΟΜΟΡΦΑ
ΟΣΤΡΑΚΑ
Αχιβάδα
Κοινή ονομασία αρκετών δίθυρων παρόλο
που είναι διαφορετικά είδη. Έχει όστρακο
παχύ ωοειδές και ισόθυρο. Ζει κοντά στις
ακτές και σε υφάλμυρα νερά. Σκάβει και
ζώνεται μέσα στην άμμο και μετακινείται
σπάνια στο βυθό. Τρέφεται με
μικροοργανισμούς και οργανικές ουσίες που
τις κατακρατεί φιλτράροντας το νερό
Αχινός
Το σώμα του περιβάλλεται από κέλυφος που
έχει σχήμα ημισφαιρικό ή ωοειδές που
καλύπτεται από αγκάθια. Κινείται αργά στο
βυθό με τη βοήθεια των βαδιστικών
ποδίσκων και τρέφεται με φύκη και
μικρότερα ζώα που είναι ζωντανά ή νεκρά.
Ζε σε βραχώδεις βυθούς
Κυδώνια
Μύδι
Δίθυρο. Το όστρακο του είναι ισόθυρο,
τριγωνικό, επιμήκες. Ζει προσκολλημένο
στο βυθό με την βοήθεια των νημάτων του
που υπάρχουν στο όστρακό του. Πολύ
σπάνια μετακινείται. Τρέφεται με
μικροοργανισμούς που υπάρχουν στο νερό.
Πίνα
Στρείδι
Το σώμα του αποτελείται από δύο θυρίδες
σχεδόν στρόγγυλες. Το στρείδι δεν κινείται
αλλά προσκολλάται στο βυθό με την κυρτή
θυρίδα. Τρέφεται με οργανικές ουσίες και
μικροοργανισμούς όπως τα διάτομα. Ζει
προσκολλημένο σε βράχια στην ανώτερη
παράκτια ζώνη.
Χτένια
Κοινή ονομασία δίθυρων θαλάσσιων
μαλακίων. Το σώμα του αποτελείται από δύο
θυρίδες που έχουν σχήμα βεντάλιας και
διάμετρο 10-12 εκ. Τρέφεται με
μικροοργανισμούς της θάλασσας
ΜΑΛΑΚΟΣΤΡΑΚΑ
Αστακός
Ζει σε βαθιά νερά. Το βάρος του κυμαίνεται
από 500 έως 2.000 gr. Έχει πορτοκαλί
χρώμα αλλά τον συναντάμε και σε κόκκινο
χρώμα. Έχει δύο δαγκάνες και είναι
οστρακοειδές. Μεγαλύτερος εχθρός του
θεωρείται το χταπόδι
Γαρίδα
Τη βρίσκουμε σε μικρό μέγεθος, έχει
πορτοκαλί χρώμα και ζει σε βαθιά νερά.
Όταν τους θέλουν να αναπαραχθούν
έρχονται σε ρηχά νερά.
Γάμπαρη
Το Penaeus kerathurus ζει σε εύκρατες
περιοχές συνήθως κοντά σε εκβολές
ποταμών ή σε περιοχές όπου τα νερά είναι
χαμηλής αλατότητας. Το είδος είναι γνωστό
ως γαρίδα στη Βόρειο Ελλάδα και ως
γάμπαρη στο νότιο μέρος τους χώρας. Είναι
ένα κολυμβητικό, δεκάποδο, αν και στο
μεγαλύτερο μέρος τους ημέρας βρίσκεται
κοντά ή πάνω στον πυθμένα τους θάλασσας.
Έχει νυκτερινή κολυμβητική δραστηριότητα
και κατά τη διάρκεια τους ημέρας χώνεται
μέσα στο ίζημα του πυθμένα. Είναι
παμφάγος και τρέφεται με μεγάλο εύρος
οργανισμών καθώς και με φυτικό ή ζωικό
νεκρό υλικό..
Καβούρι
Το σώμα του έχει διάμετρο 5-6 εκατοστά.
Κινείται βαδίζοντας πλάγια στο βυθό.
Τρέφεται κυρίως με μαλάκια, σκουλήκια,
πτώματα άλλων ζώων και αν είναι πολύ
πεινασμένο επιτίθεται και σε άτομα του ίδιο
είδους. Ζει κατά ομάδες σε μικρά βάθη σε
αμμώδεις και λασπώδεις βυθούς.
Καραβίδα
Το μήκος της φτάνει τα 15-20 εκ.
Αποτελείται από δύο μέρη : τον
καφαλοθώρακα και την κοιλιά. Μετακινείται
αργά πάνω στο βυθό. Τρέφεται με μικρά
ψάρια, μαλάκια, οστρακόδερμα, σκουλήκια
και φύκια. Απαντάται κυρίως σε εκβολές
ποταμών.
ΜΑΛΑΚΙΑ
Θράψανο
Καλαμάρι
Το σώμα του είναι ατρακτοειδές. Έχει
μήκος 30-35 εκ. Στο πίσω μέρος φέρει δύο
πλευρικά τριγωνικά πτερύγια. Από το
κεφάλι του ξεκινούν κυκλικά 10 πλοκάμια.
Έχει μεγάλα μάτια και καλή όραση.
Τρέφεται με μικρά ψάρια και γαρίδες. Ζει
πάνω σε λασπώδεις ή χαλικώδεις βυθούς
και σε θαλάσσια λιβάδια.
Σουπιά
Κεφαλόποδο με σώμα σχεδόν ωοειδές και
πεπλατυσμένο ραχιοκοιλιακά. Ο μήκος του
φτάνει τα 30-40 εκ. Ζει στην ανώτερη
παράκτια ζώνη σε αμμώδεις και
χαλικώδεις βυθούς, ανάμεσα σε φύκη.
Όταν αναπαύεται μένει κοντά στο βυθό και
ορισμένες φορές σκάβει και μπαίνει μέσα.
Χταπόδι
Το σώμα του είναι σακοειδές σχεδόν
σφαιρικό, μαλακό και γλοιώδες. Το μήκος
μαζί με τα πλοκάμια μπορεί να φτάσει τα
3μ. και το βάρος του τα 26 κιλά. Τρέφεται
με οστρακόδερμα, αστακούς και καβούρια.
Ζει στην ανώτερη παράκτια ζώνη μέσα σε
σχισμές ή τρύπες βράχων
ΨΑΡΙΑ
Αθερίνα
Αφρόψαρο, το οποίο εντοπίζουμε και σε
βαθύτερα νερά. Το βρίσκουμε τον Μάιο και τον
Σεπτέμβριο. Όταν γυαλίζει, συνήθως κοιμάται.
Γαλέος
Ο γαλέος έχει μήκος περίπου 1,60 μ. Τον
συναντάμε στις παράκτιες περιοχές των
ελληνικών θαλασσών. Το χρώμα της ράχης του
είναι συνήθως γκρίζο με άσπρες κηλίδες. Είναι
ψάρι ωοζωοτόκο γεννά δηλαδή ζωντανά άτομα.
Γαύρος
Ο γαύρος είναι μικρό ψάρι. Το σώμα του είναι
λεπτό και επιμήκες που φτάνει τα 15-20 εκ.
Τρέφεται με πλαγκτόν και προνύμφες ψαριών.
Γλώσσα
Το περισσότερο στα 30-40 εκ. νόστιμο από τα
πλατιά ψαριά και άπαχο με λεπτή γεύση. Ζει τους
αμμώδης βυθούς, από 10-60 μ. βάθος. Τρέφεται
με σκουλήκι, οστρακοειδή, μικρά ψάρια.
Γόπα
Είναι μεσαίου μεγέθους ψάρι. Το μήκος του
φτάνει τα 25-30 εκ. και έχει σώμα ατρακτοειδές.
Έχει χρυσοπράσινο χρώμα και δεν έχει παράξενα
χαρακτηριστικά. Ζουν και μετακινούνται σε
κοπάδια.
Γοφάρι
Δυνατό και άγριο πελαγίσιο ψάρι. Πλησιάζει την
άνοιξη τους ακτές, ιδιαίτερα τους εκβολές
ποταμών όπου έχει αρκετή τροφή από μικρά
ψαριά. Φθάνει στα 2 μέτρα και στα 50 κιλά.
Γύλος
Δράκαινα
Έχει το σχήμα κανονικού ψαριού μονό που στη
ράχη τους έχει κάτι δηλητηριώδη αγκάθια.
Υπάρχει σε μικρά και μεγάλα μεγέθη. Οι μεγάλες
δράκαινες βρίσκονται σε πιο βαθιά νερά από ότι
οι μικρές. Το χρώμα τους είναι άσπρο στην
κοιλιά και η πλάτη τους είναι κόκκινη με κίτρινες
βούλες. Είναι δηλητηριώδες ψάρι.
Ζαργάνα
Το χρώμα τους είναι πράσινο, άσπρο, μπλε και
γυαλίζει το δέρμα τους. Το μικρότερο μήκος
ζαργάνας που υπάρχει είναι γύρω στα 12 cm και
το μεγαλύτερο στα 80-90 cm. Ζει κοντά στις
ακτές και τρέφεται με μικρά ψάρια.
Κακαρέλος
Καλόγρια
Είναι ψάρι με μικρό μέγεθος, με μαύρο χρώμα
Κέφαλος
Σώμα ατρακτοειδές. Μήκος 30-60εκ. Κολυμπά
σε ρηχά νερά κοντά στις ακτές. Ζει σε κοπάδια
και προτιμάει τα υφάλμυρα νερά κοντά σε
εκβολές ποταμών. Τρέφεται με μικροσκοπικούς
φυτικούς ή ζωικούς οργανισμούς.
Κοκοβιός
Κολιός
Το μήκος του κυμαίνεται από 20 ως 30 εκ, Μοιάζει
πολύ με το σκουμπρί, αλλά υπάρχουν σαφή στοιχεία
διάκρισης μεταξύ τους. α) οι μαύρες ραβδώσεις στις
πλευρές του σκουμπριού είναι πιο έντονες και
κυματιστές, β) το πρώτο ραχιαίο πτερύγιο του κολιού
έχει 9-10 ακτίνες, ενώ στο σκουμπρί έχει 11-13, γ) ο
κολιός έχει σταχτόχροες κηλίδες κάτω οπό την
πλευρική γραμμή, δ) ο κολιός έχει νηκτική κύστη, ενώ
στο σκουμπρί απουσιάζει, ε) τα μάτια του κολιού είναι
μεγαλύτερα.
Κουτσομούρα
Είδος μπαρμπουνιού. Η επίσημη ονομασία της
είναι Μούλλος ο γενειοφόρος. Έχει μήκος 40
εκ.Διαφέρει από το μπαρμπούνι στο ότι το
μέτωπό της είναι σχεδόν κατακόρυφο. Ζει σε
αμμώδεις και λασπώδεις βυθούς και τρέφεται με
μαλάκια, οστρακόδερμα και σκουλήκια.
Λαβράκι
Ένα ψάρι που το αναζητούν όλοι οι ψαράδες.
Βρίσκεται σε όλους τους βυθούς και μέχρι 10
πόντους νερό. Ζει σε βραχώδεις κυρίως ακτές.
Τρέφεται με μικρά ψάρια που κινούνται σε
κοπάδια όπως μαρίδες καθώς και με
οστρακόδερμα όπως γαρίδες.
Λυθρίνι
Ζει σε κοραλλιογενείς περιοχές ή σε περιοχές που
ο βυθός έχει άμμο, χαλίκια ή λάσπη. Είναι ψάρι
παμφάγο και το μήκος του μπορεί να φτάσει από
20 έως 60 εκ.
Λούτσος
Στρογγυλό σαν φίδι με κοφτερά μεγάλα δόντια,
επιτίθεται και σε ψαριά που είναι πιασμένα στα
δίχτυα.
Μαγιάτικο
Είναι ένα δυνατό πελαγίσιο ψάρι, όταν είναι
μικρό κινείται κατά κοπάδια και πλησιάζει τις
ακτές την άνοιξη, κατά κανόνα ζει στο πέλαγος
και συχνάζει σε μεσοπέλαγες ξέρες όπου και
αναζητά τροφή. Τα μεγάλα μαγιάτικα ζούνε μόνα
τους ή σε μικρές ομάδες των 2-3 ατόμων.
Μαρίδα
Έχει μακρύ και λεπτό σώμα που φτάνει τα 20 εκ
στα αρσενικά και τα 15 στα θηλυκά. Ζει σε
κοπάδια σε μικρό βάθος και τρέφεται με
πλαγκτόν.
Μελανούρι
Βρίσκεται σε αμμουδερούς βυθούς, κοντά στα
Βραχιά των λιμανιών που σπάει το κύμα.
Ψαρεύεται από την άνοιξη κρεμαστά από τα
Βραχιά, από το σκάφος με συρτή, κάθετη.
δόλωμα σκουλήκι, γαρίδα, κομμάτι σαρδέλας,
ζυμάρι με τυρί, κουταλάκια με φτερά και αλλά.
Το μήκος φτάνει τα 20-30 εκατοστά με νόστιμο
κρέας
Μουγκρί
Βρίσκεται στα Βραχιά του λιμανιού, μέσα σε
τρύπες. Έχει χρώμα σταχτί ή μαύρο και έχει
επίσης σχήμα φιδιού. Είναι μεγάλο ψάρι αλλά δεν
είναι επιθετικό. Το μουγκρί διαφέρει από τη
σμέρνα ως προς το χρώμα και τη γευστικότητα
καθώς είναι πολύ πιο νόστιμο από αυτήν. Το
αρσενικό φτάνει το ένα μέτρο ενώ το θηλυκό στα
δυο με βάρος τα 65 κιλά.
Μουρμούρα
Μικρό ψάρι απ’ τα καλά για το ερασιτεχνικό
ψάρεμα , βρίσκεται κοπαδιαστά στους
αμμουδερούς βυθούς με καθαρά νερά και στις
φυκιάδες, φτάνει στα 30 εκ. και το κρέας είναι
νόστιμο με λίγα κοκάλα .
Μπαλάς
Είδος συναγρίδας που διαφέρει απ’ αυτή στο ότι
το χρώμα του είναι κόκκινο και τα μάτια του πιο
μεγάλα.
Μπαρμπούνι
Ανήκει στα ψάρια μεσαίου μεγέθους (150-300
gr.). Έχει πολύ έντονο κόκκινο χρώμα και το
χαρακτηρίζουν τα μουστάκια και τα
ασπροκόκκινα λέπια στην κοιλιά. Ζει σε
αμμώδεις περιοχές εκτός από ειδική περίπτωση
όπως τα πετρομπάρμπουνα τα οποία ζουν σε
πετρώδεις περιοχές.
Ξιφίας
Το σώμα του έχει αεροδυναμικό σχήμα. Το
μήκος του φτάνει τα 3 – 4 μέτρα και το βάρος του
τα 200-500 κιλά. Το οστό της άνω σιαγόνας
επιμηκύνεται σε ρύγχος που μοιάζει με ξίφος
μήκους 1 μ. Τρέφεται με ψάρια και καλαμάρια
Παντελής
Πέρκα
Ζει ανάμεσα σε βράχους ή περιοχές που
καλύπτονται από άμμο και φύκη στη ν παράκτια
ζώνη και βάθος ως 30 μ. έχει ατρακτοειδές σώμα
και μήκος περίπου 25 εκ. Τρέφεται με ψάρια,
μαλάκια και οστρακόδερμα.
Ρίνα
Ροφός
Έχει χοντρό σώμα και μεγάλο κεφάλι. Το μήκος
του μπορεί να φτάσει το 1,5 μ. και το βάρος του
τα 15 κιλά. Έχει μεγάλο στόμα και χοντρά χείλη.
Κολυμπά αργά και τρέφεται με μαλάκια και
οστρακόδερμα και σπανιότερα με ψάρια. Ζει
ανάμεσα σε βράχια και σπηλιές.
Σαλιάρα
Το σώμα της είναι ατρακτοειδές και το μήκος της
ποικίλει από 8-12 εκ. Έχει χρώμα καφέ – σταχτί
με στίγματα και κηλίδες. Τρέφεται με μικρά
μαλάκια και προνύμφες ψαριών. Ζει σε πολύ
ρηχά νερά, στους μόλους και στα φύκια των
λιμανιών
Σάλπα
Είδος γόπας με το όνομα Βόωψ η σάλπα έχει
σώμα ωοειδές και πολύ πεπλατυσμένο, μικρό
κεφάλι και μικρά μάτια έχει μήκος 25-30 εκ. Ζει
στις ίδιες περιοχές με τη γόπα
Σαργός
Το μήκος του είναι συνήθως 12-25 εκ. φτάνει
όμως και τα 45. Το χρώμα του είναι ασημί γκρι
και στη βάση της ουράς έχει ένα μαύρο δακτύλιο.
Ζει σε ακτές με βυθό αμμώδη και λασπώδη και
στα παράκτια θαλάσσια λιβάδια. Τρέφεται με
καρκινοειδή, διάφορα μαλάκια και ψάρια.
Σαρδέλα
Το σώμα της είναι μακρύ λεπτό και πλευρικά
πεπλατυσμένο. Κολυμπά σχετικά γρήγορα και
τρέφεται με πλαγκτόν. Ζει σε σμήνη και την
άνοιξη και το καλοκαίρι κοντά στις ενώ το
χειμώνα μετακινούνται σε βαθύτερα νερά.
Σαφρίδι
Το σώμα του είναι ατρακτοειδές και φτάνει σε
μήκος τα 30 εκ σε ορισμένες όμως περιπτώσεις
και τα 50 εκ. Είναι πελαγικά ψάρια και ζουν στα
ανοιχτά. Τα θηλυκά γεννούν 150.000 αυγά τα
οποία γονιμοποιούνται εξωτερικά. Μέχρι να
εκκολαφθούν τα αυγά αποτελούν μέρος του
πλαγκτού.
Σελάχι
Είναι μεγάλο ψάρι, το οποίο έχει φαρδιά πτερύγια
και ουρά. Ζει σε βαθιά νερά. Μερικά από αυτά
προκαλούν ηλεκτρικές εκκενώσεις από την ουρά
και τα άκρα. Είναι θηλαστικό και σε κάθε γέννα
οι απόγονοι τους κυμαίνονται από 6 έως 7 μικρά.
Σκαθάρι
Το σώμα του είναι ωοειδές πιεσμένο πλευρικά.
Συνήθως το μήκος του φτάνει τα 20-30 εκ. Είναι
ψάρι σαρκοφάγο. Ζει κοντά σε βράχους στις
ακτές, σε αρκετά βαθιά νερά.
Σκορπιός
Πετρόψαρο. Υπάρχουν μικροί και μεγάλοι
σκορπιοί που είναι δηλητηριώδεις και ιδιαίτερα
τα αγκάθια που έχουν στην πλάτη. Είναι
επικίνδυνος για τον άνθρωπο αφού το τσίμπημα
του μπορεί να αποβεί θανατηφόρο. Αν
καθαριστεί από τα αγκάθια του και μαγειρευτεί,
γίνεται καλή σούπα.
Σκουμπρί
Το σώμα του είναι ατρακτοειδές και στρογγυλό
πράγμα που του επιτρέπει να κολυμπά γρήγορα.
Το μήκος του φτάνει τα 25-35 εκ. Τρέφεται με
ζωοπλαγκτόν και μικρά ψάρια. Το χειμώνα ζουν
σε μεγάλα βάθη ενώ την άνοιξη και το καλοκαίρι
ανεβαίνουν στην επιφάνεια, κοντά σε παράκτιες
περιοχές όπου θα γεννήσουν
Σμέρνα
Μεγάλο ψάρι, το οποίο βρίσκουμε σε καφέ
χρώμα και με άσπρες βούλες. Έχει σχήμα φιδιού
και είναι πολύ δυνατό ψάρι καθώς μπορεί να
κόψει ακόμα και το ξύλο με τα κοφτερά δόντια
του.
Σπάρος
Απ΄ τα πρώτα ψάρια του ερασιτέχνη ψαρά.
Βρίσκεται σχεδόν παντού. Ξεχωρίζει από τα
άλλα ψάρια στο σχήμα και το μέγεθος αλλά και
το χρώμα του είναι γκρι γυαλιστερό με μια μαύρη
γραμμή δίπλα στο κεφάλι. Ζει σε βραχώδεις
ακτές σε βάθος 2-20 μ..
Συναγρίδα
Τη βρίσκουμε σε μικρό μέγεθος αλλά το βάρος
της μπορεί να φτάσει και τα οκτώ κιλά. Έχει
κόκκινο χρώμα και ζει σε βαθιά νερά όπου
υπάρχουν ξέρες.
Σφυρίδα
Το σώμα της είναι σχετικά λεπτό. Έχει μήκος 60-
80 εκ. Το κεφάλι της καταλαμβάνει το 1/3 του
σώματός της Ζει πάνω από βυθούς που
καλύπτονται από χαλίκια ή άμμο. Τρέφεται με
μικρά ψάρια.
Τόνος
Έχει μεγάλο σώμα με ατρακτοειδές σχήμα που
φτάνει σε μήκος τα 3,5 μ. Ζει στον ωκεανό αλλά
πολλές φορές φτάνει μέχρι και τις ακτές.
Τρέφεται με ψάρια που σχηματίζουν σμήνη.
Τούνα
Η τούνα είναι ένα είδος υπό εξαφάνιση.
Τσιπούρα
Ζει σε ρηχά κυρίως νερά ανάμεσα σε φύκη επάνω
από αμμώδεις, λασπώδεις ή και βραχώδεις
βυθούς. Το μήκος της φτάνει τα 25 εκ. και
τρέφεται με οστρακόδερμα και κυρίως μαλάκια.
Μερικές φορές είναι δυνατόν να φάνε και φύκη.
Όταν βρίσκονται κοντά στις ακτές προτιμούν να
κολυμπούν στη σκιά μεγάλων βράχων.
Χάνος
Είναι μέτριο στο μέγεθος ψάρι και ζει συνήθως
μόνο. Έχει χρώμα κόκκινο και είναι πολύ ήρεμο
ψάρι. Αν το πλησιάσεις πολύ, φοβάται και
απομακρύνεται. Στη νότια Θάσο υπάρχουν
πολλοί χάνοι
Χελιδονόψαρο
Το σώμα του είναι επιμήκες και ατρακτοειδές και
φτάνει σε μήκος τα 30 εκ. Τρέφεται με πλαγκτόν
και μικρά ψάρια. Κολυμπάει στην επιφάνεια του
νερού και «πετάει» και έξω απ’ αυτό για το λόγο
αυτό έχει μεγάλο αεροφόρο θύλακα για να
κρατάει περισσότεροι αέρα που χρειάζεται για
την αναπνοή.
Χριστόψαρο
ΘΗΛΑΣΤΙΚΑ
Δελφίνι
Το σώμα του έχει σχήμα ατρακτοειδές και το
μήκος του φτάνει τα 2,20 μ. Το χρώμα του είναι
γκρίζο με πρασινοκάστανη απόχρωση.
Τρέφεται με μικρά ψάρια αλλά και
οστρακόδερμα. Κυοφορεί για 12 μήνες και στη
συνέχεια γεννάει 1 μικρό. Ζει περίπου 20
χρόνια
Σκυλόψαρο
Φώκια
Χαρακτηριστικός τύπος που ζει στο Αιγαίο και
απειλείται με εξαφάνιση είναι η γνωστή φώκια
Monachus Monachus. Έχει ατρακτοειδές σώμα
που φτάνει σε μήκος τα 3 μ. το κεφάλι της είναι
σχετικά μικρό και στρογγυλό με κοντό λαιμό.
Δεν έχει αυτιά και τα ρουθούνια βρίσκονται στο
επάνω μέρος του κεφαλιού. Ζουν σε ρηχά νερά
και τρέφονται με μικρά ψάρια.
ΑΛΛΑ ΘΑΛΑΣΣΙΝΑ
Χέλι
Τα χέλια μοιάζουν με φίδια. Παρόλο που ζουν
σε γλυκά νερά, αναπαράγονται στη θάλασσα.
Ζουν κοντά σε εκβολές ποταμών σε λασπώδη
βυθό όπου χώνονται μέσα κατά τη διάρκεια του
χειμώνα. Τρέφεται με προνύμφες, αυγά,
σκουλήκια, μικρά ψάρια, βατράχια, καραβίδες
κλπ.
Ιππόκαμπος
Το σχήμα του σώματός του είναι ασυνήθιστο
και δεν μοιάζει με ψάρι. Δεν έχει λέπια και όλο
του το σώμα φέρει εγκάρσιες και διαμήκεις
ραβδώσεις. Το αρσενικό έχει στην κοιλιά του
ένα άνοιγμα σαν τσέπη, το σάκο όπου το
θηλυκό τοποθετεί τα αυγά του. Κολυμπάει πολύ
γρήγορα με κινήσεις του ραχιαίου πτερυγίου
του. Τρέφεται με μικρά ζώα, οστρακόδερμα και
μικρά ψάρια.