ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ

ΚΑΒΑΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΑΣΟΥ 2005 2

 ΚΑΒΑΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΠΟΥΛΙΑ

Γλάρος
Πουλί υδρόβιο με μικρό έως μέτριο μέγεθος (28-74 εκατ.), μακριές φτερούγες και δυνατό
ράμφος. Ζει στις θαλάσσιες ακτές και στις όχθες ποταμών και λιμνών και τρέφεται με σκουλήκια,
έντομα και ψάρια. Στην Ελλάδα υπάρχουν 10 είδη. Στο αρχαίο κείμενο αναφέρεται "λάρος".

Είναι η ονομασία μικρού υδρόβιου πουλιού που ανήκει στην οικογένεια των Λαριδών. Το
φτέρωμά του έχει χρώμα σχεδόν άσπρο, τα πόδια του είναι ψηλά, ενώ τα δάχτυλά του είναι
ενωμένα με μεμβράνη.
Χαρακτηριστικό του γλάρου είναι η κατασκευή του σώματός του, που μοιάζει με το σχήμα της
ατράκτου του αεροπλάνου, πράγμα που επιτρέπει στο γλάρο να πετά με μεγάλη ευκολία, χωρίς να
προκαλεί μεγάλη αντίσταση στον αέρα. Βασικά οι γλάροι χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες:

ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΑΣΟΥ 2005 3

 ΚΑΒΑΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
στους μεγάλους και στους μικρούς γλάρους. Η διαφορά τους είναι κυρίως στο ότι οι δεύτεροι κατά
τη διάρκεια της άνοιξης βγάζουν φτερά στο κεφάλι τους που έχουν μαύρο χρώμα, δηλαδή
αποκτούν ένα είδος σκούφου.
Ο γλάρος έχει μεγάλη αντοχή στο πέταγμα, γιατί εκτός απ' το ότι διαθέτει δυνατά φτερά, ξέρει
να εκμεταλλεύεται τα διάφορα ρεύματα του αέρα. Συγχρόνως είναι και πολύ καλός κολυμβητής και
εξίσου καλός βουτηχτής. Συνήθως ο γλάρος ζει κοντά στις ακτές, αλλά πάντα ομαδικά και ποτέ
μόνος. Μεταναστεύει επίσης και στο εσωτερικό της χώρας και εγκαθίσταται μόνιμα σε λίμνες ή σε
ποτάμια. Στο εσωτερικό φτάνει ακολουθώντας, από τη θάλασσα, το ρεύμα των ποταμιών.
Τις φωλιές τους οι γλάροι τις φτιάχνουν στους βράχους κοντά στη θάλασσα ή στις λίμνες.
Τα μικρά τους μεγαλώνουν πολύ γρήγορα έτσι που σε διάστημα 5-6 εβδομάδων είναι ικανά να
ζήσουν μόνα τους.

ΑΣΗΜΟΓΛΑΡΟΣ Larus cachinnans

Mήκος: 65 εκ.
Ανοιγμα φτερών: 1,5 μέτρα

Κατανομή: φωλιάζει σε νησιά της Μεσογείου. Άλλοτε τον θεωρούσαν υποείδος του βόρειου
Ασημόγλαρου Larus argentatus. Στη συνέχεια διαχωρίστηκαν οι νότιοι πληθυσμοί (Μεσόγειος,
Μαύρη Θάλασσα, Κασπία, Κεντρική Ασία) ως Larus cachinnans. Ακόμη πιο πρόσφατα έχει
προταθεί οι μεσογειακοί πληθυσμοί να αποτελούν ξεχωριστό είδος με το επιστημονικό όνομα
Larus michahellis
Ελληνικός πληθυσμός: δεν έχει μετρηθεί. Πιθανά ανάμεσα σε 60.000 και 100.000 ζευγάρια
Ο μεγαλύτερος γλάρος της Ελλάδας κι αυτός που μονοπωλεί τη δημοσιότητα ως ο τυπικός
γλάρος του αρχιπελάγους που απεικονίζεται στις κάρτες και τις τουριστικές εικόνες. Αυτό γιατί ο
πληθυσμός του Ασημόγλαρου έχει αυξηθεί κατακόρυφα καθώς το είδος προσαρμόζεται κι
εκμεταλεύεται πηγές τροφής που προσφέρουν οι άνθρωποι.
Είναι λευκός με γκρίζες φτερούγες και πλάτη, κίτρινα πόδια και ράμφος. Όπως σε όλους τους
γλάρους τα νεαρά είναι καφετιά με μαύρο ράμφος και ροζ πόδια. Σταδιακά αλλάζουν πτέρωμα
μέχρι να γίνουν σαν τα ενήλικα σε ηλικία τεσσάρων ετών. Είναι ένα από τα πιο προσαρμοστικά
πουλιά. Αν και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού του φωλιάζει στις νησίδες στη θάλασσα,
υπάρχουν σημαντικές αποικίες και σε υγροτόπους. Πρόσφατα μάλιστα άρχισαν να φωλιάζουν και
στις ταράτσες των πολυκατοικιών στη Βόρεια Ελλάδα (Καβάλα και ίσως και αλλού) κάτι που είναι
δείγμα επέκτασης του πληθυσμού. Μετά την εποχή της αναπαραγωγής διασκορπίζεται σε όλη την
Ελλάδα ακόμη και μακριά από τη θάλασσα.
Ο Ασημόγλαρος φτιάχνει μια απλή φωλιά που στρώνει με χορταράκια στο έδαφος σε μέρη που
είναι ασφαλή από θηρευτές. Στα τέλη Μαρτίου αρχίζει να γεννά τρία καλά καμουφλαρισμένα αυγά.

ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΑΣΟΥ 2005 4

 ΚΑΒΑΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
Οι νεοσσοί εκκολάπτονται τέλη Απριλίου και τα μικρά αρχίζουν να πετούν νωρίς τον Ιούνιο.
Μπορεί να φωλιάσει και μοναχικά, σε μικρές αποικίες αλλά και σε τεράστιες συγκεντρώσεις
χιλιάδων ζευγαριών όπως στο Σαρωνικό. Φωλιάζει παντού στην Ελλάδα, σε όλα τα νησιωτικά
συμπλέγματα και κοντά στις ηπειρωτικές ακτές.
Το χειμώνα μας επισκέπτονται και άλλα πουλιά από την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Οι
ντόπιοι Ασημόγλαροι κάνουν μετακινήσεις κυρίως από τα νησιά προς τις ηπειρωτικές ακτές. Για
παράδειγμα ένα άτομο που είχε σημαδευτεί το χειμώνα με έγχρωμο δακτυλίδι στον σκουπιδότοπο
της Αλεξανδρούπολης, βρέθηκε να φωλιάζει σε μια νησίδα έξω από το λιμάνι της Μύρινας στη
Λήμνο.
Δεν υπάρχουν συστηματικές μετρήσεις του Ασημόγλαρου. Είναι όμως απόλυτα σίγουρο ότι ο
πληθυσμός του έχει γνωρίσει εκρηκτική αύξηση όπως έχει συμβεί παντού στη Μεσόγειο αλλά και
στην Ευρώπη με τα συγγενικά του είδη. Σύμφωνα με εκτιμήσεις Βρετανών ορνιθολόγων ο Βόρειος
Ασημόγλαρος αυξήθηκε σε πολλές περιοχές από λίγες δεκάδες ζευγάρια σε δεκάδες χιλιάδες
ζευγάρια μέσα στα τελευταία 150 χρόνια.
Αιτία αυτής της αύξησης είναι η προσαρμοστικότητα του είδους και οι παμφάγες συνήθειές
του καθώς από τη φύση του τρώει τα πάντα - ψάρια, έντομα, φυτική τροφή μεταναστευτικά πουλιά
κλπ. Σήμερα οι δύο σημαντικότερες πηγές τροφής για τον Ασημόγλαρο είναι τα μη εμπορεύσιμα
ψάρια που πετιούνται από τα αλιευτικά σκάφη και τα σκουπίδια που βρίσκονται εκτεθειμένα στις
χωματερές. Υπολογίζεται παραδείγματος χάριν ότι οι σκουπιδότοποι της πρωτεύουσας συντηρούν
περισσότερα από 20.000 ζευγάρια Ασημόγλαρου.
Η αύξηση του Ασημόγλαρου είναι απειλή για άλλα είδη. Ο Ασημόγλαρος όχι μόνο
ανταγωνίζεται σπανιότερα θαλασσοπούλια αλλά έχει εξελιχθεί και σε σοβαρό θηρευτή φωλιών,
νεοσσών αλλά και ενήλικων όπως του Μύχου και του Υδροβάτη. Άλλα είδη που κινδυνεύουν από
τον Ασημόγλαρο στην Ελλάδα είναι τα μεταναστευτικά μικροπούλια. Υπάρχουν μάλιστα αποικίες
Ασημόγλαρων, όπως αυτές της Γαυδοπούλας και των Αντίπαξων που τρέφονται σχεδόν
αποκλειστικά με μεταναστευτικά πουλιά.
Ορνιθολογική Εταιρεία Περιοδικό Οιωνός

ΑΙΓΑΙΟΓΛΑΡΟΣ Larus audouinii

Mήκος: 50 εκ.
Ανοιγμα φτερών: 1,3 μέτρα
Κατανομή: φωλιάζει αποκλειστικά σε νησιά της Μεσογείου
Ελληνικός πληθυσμός: 750 - 900 ζευγάρια

ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΑΣΟΥ 2005 5

 ΚΑΒΑΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
Δύσκολα ξεχωρίζει ο σπάνιος Αιγαιόγλαρος από τον κοινό Ασημόγλαρο για τον περιστασιακό
παρατηρητή. Όπως ο Ασημόγλαρος είναι λευκός, με γκρίζες φτερούγες και πλάτη. Αντίθετα από
τον Ασημόγλαρο όμως σπάνια θα δούμε τον Αιγαιόγλαρο στις ακτές της ηπειρωτικής Ελλάδας.
Επίσης αντίθετα από το κίτρινο ράμφος και τα κίτρινα πόδια του Ασημόγλαρου ο Αιγαιόγλαρος
έχει κόκκινο – κοραλί ράμφος και γκριζοπράσινα πόδια. Τα νεαρά του Αιγαιόγλαρου είναι πιο
σκούρα από του Ασημόγλαρου με μαύρα πόδια και ράμφος. Ομοίως αλλάζουν σταδιακά πτέρωμα
μέχρι την ηλικία των τεσσάρων ετών.
Στην αναπαραγωγή έχει παρόμοιες συνήθειες με τον Ασημόγλαρο καθώς φτιάχνει ακάλυπτες
φωλιές στο έδαφος. Εκεί γεννά δύο με τρία καμουφλαρισμένα αυγά (καφετιά με μαύρα στίγματα)
στα τέλη Απριλίου. Τα μικρά εκκολάπτονται μετά τα μέσα Μαΐου και τα μικρά αρχίζουν να πετούν
τέλη Ιουνίου. Γενικά φωλιάζει περίπου ένα μήνα αργότερα από τον Ασημόγλαρο – κάτι που τον
κάνει ιδιαίτερα τρωτό στον ανταγωνισμό μεταξύ τους.
Η πιο χαρακτηριστική εικόνα του Αιγαιόγλαρου είναι η συμπεριφορά του όταν τρέφεται,
καθώς πετά ανάλαφρα πάνω από νερό και γκρεμίζεται απότομα στην επιφάνεια μόλις δει κάποιο
ψάρι. Στο πέταγμα είναι ελαφρύς και ευκίνητος και ξεχωρίζει από τον πιο βαρύ Ασημόγλαρο. Αν
επικρατεί άπνοια αερογλιστρά ξυστά πάνω από την επιφάνεια πετώντας εξαιρετικά αργά.
Ο Αιγαιόγλαρος τρέφεται σχεδόν αποκλειστικά με ψάρια. Ποτέ δεν πηγαίνει σε
σκουπιδότοπους όπως ο Ασημόγλαρος. Συχνά πλησιάζει στα ψαροκάικα για να τραφεί με τα ψάρια
που πετιούνται. Επειδή είναι αρκετά ευκίνητος συχνά αρπάζει πρώτος το ψάρι πριν τους
Ασημόγλαρους. Αν όμως δεν προλάβει να το καταπιεί αμέσως είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα του
αρπάξουν.
Ο Αιγαιόγλαρος αποτελεί αντικείμενο εντατικής φροντίδας από την ΕΟΕ. Οι δράσεις που
άρχισαν στα μέσα της δεκαετίας του ’90 έδειξαν ότι αν και παραμένει μικρός, ο πληθυσμός
Αιγαιόγλαρου στην Ελλάδα πάντως ξεπερνά τις μέχρι τότε εκτιμήσεις μας.
Στην Ελλάδα οι περισσότερες αποικίες Αιγαιόγλαρου βρίσκονται στα Δωδεκάνησα και τις
ανατολικές Κυκλάδες. Σημαντικές αποικίες βρίσκονται και στις περιοχές Λήμνου, Λέσβου,
Σποράδων και Κυθήρων. Δεν φωλιάζει στο Ιόνιο αν και υπάρχουν παρατηρήσεις ενηλίκων στην
Κέρκυρα στην περίοδο της αναπαραγωγής.
Οι δακτυλιώσεις που άρχισαν το 1997 από την ΕΟΕ έχουν φέρει ιδιαίτερα αξιόλογα
αποτελέσματα. Μέχρις στιγμής έχουν υπάρξει επανευρέσεις πουλιών από τα βόρεια Δωδεκάνησα
και τους Φούρνους σε Κρήτη, Μάλτα, Κύπρο (δύο), Λίβανο και Ισπανία. Φαίνεται πως, όπως
συμβαίνει και σε άλλα είδη γλάρων, τα νεαρά πουλιά διασκορπίζονται περισσότερο στα πρώτα
χρόνια της ζωής τους. Ωστόσο είναι ακόμη νωρίς για ακριβή συμπεράσματα. Η παρατήρηση στην
Ισπανία δείχνει ότι οι Αιγαιόγλαροι του Αιγαίου επικοινωνούν με τις μεγάλες αποικίες της
Ιβηρικής.
Ο Αιγαιόγλαρος, σύμβολο των νησίδων, απειλείται περισσότερο από κάθε άλλο θαλασσοπούλι
της Ελλάδας. Φωλιάζει σε μέρη που εύκολα φτάνει άνθρωπος ή ζώο και επίσης φωλιάζει σε
περίοδο τουριστικής αιχμής, στις αρχές καλοκαιριού. Τότε μία και μόνο επίσκεψη ανθρώπου ή
κατοικίδιου ζώου στη νησίδα της αποικίας αρκεί για να εγκαταλείψουν τις φωλιές τα ενήλικα και
να καταστραφεί όλη η αποικία. Αυτό γιατί τα ενήλικα πουλιά πρέπει να βρίσκονται συνεχώς στη
φωλιά για να προστατεύουν και να σκιάζουν τα αυγά και τους νεοσσούς. Αν αναγκαστούν να την
εγκαταλείψουν τρομαγμένοι τα αυγά τους γίνονται εύκολη λεία για ευκαιριακούς θηρευτές όπως οι
Ασημόγλαροι και οι Κουρούνες ή καταστρέφονται από τον καυτό ήλιο. Για τον μικρό πληθυσμό
του Αιγαιόγλαρου μια κατεστραμμένη αποικία είναι σημαντική απώλεια.
Η απειλή από την ανθρώπινη παρουσία σε νησίδες αυξάνεται διαρκώς καθώς ο τουρισμός με
σκάφη αναψυχής γνωρίζει άνθηση. Παλιότερα ακόμη και αν οι επισκέπτες μάζευαν τα αυγά του
Αιγαιόγλαρου για τροφή, ήσαν τόσο περιστασιακοί που δεν υπήρχε πρόβλημα. Σήμερα οι
τεχνολογικές εξελίξεις στη ναυσιπλοία (G.P.S., χάρτες, αξιόπιστα σκάφη) σημαίνουν ότι πολλοί
περισσότεροι άνθρωποι, ακόμη κι αν δεν διαθέτουν μεγάλη εμπειρία μπορούν να φθάσουν σε
άλλοτε απρόσιτες γωνιές. Πρέπει επομένως γρήγορα να λάβουμε μέτρα ώστε να αποκαταστήσουμε
τις συνθήκες ασφάλειας αυτών των μικρών απομονωμένων παραδείσων των θαλασσών μας.
Ορνιθολογική Εταιρεία Περιοδικό Οιωνός

ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΑΣΟΥ 2005 6

 ΚΑΒΑΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
Θαλασσοκόρακας (Phalacrocorax Aristotelis)

Mήκος: 75 εκ.
Ανοιγμα φτερών: 1 μέτρο
Κατανομή: το μεσογειακό υποείδος P. aristotelis desmarestii φωλιάζει σε νησιά και βραχώδεις
ακτές όλης της Μεσογείου και στη Μαύρη Θάλασσα.
Άλλα ονόματα: είναι γνωστός με πολλά τοπικά ονόματα, όλα θηλυκά: Καλικατζού (διαδεδομένο),
Λολομαρίνα, Ρόσα, Κορασίνα (Κάσος), Καραπλάκα (Λέσβος) κλπ
Ελληνικός πληθυσμός: πιθανόν 1.000- 2.000 ζευγάρια
Ο Θαλασσοκόρακας δεν ταυτίζεται με την κλασσική εικόνα των πουλιών της θάλασσας. Είναι
μια προϊστορική μαύρη φιγούρα που κάθεται στα βράχια η κολυμπάει μισοβυθισμένος στο νερό
ανίκανος για τα παιχνίδια με τον άνεμο και τα κύματα. Πετάει ολόισια κοντά στην επιφάνεια του
νερού με συνεχή φτεροκοπήματα. Όταν βρεθεί στο μέρος που θέλει να τραφεί κάθεται στο νερό και
χρησιμοποιώντας τα πόδια του σαν προπέλες βουτά και κυνηγά ψάρια κάτω από το νερό με μεγάλη
ταχύτητα. Συνολικά μπορεί να ξοδέψει κάμποσες ώρες καθημερινά βρισκόμενος κάτω από το νερό
όπου βρίσκεται πραγματικά στο στοιχείο του. Άλλη χαρακτηριστική συνήθεια είναι ότι στέκεται με
απλωμένες τις φτερούγες για να στεγνώσει και να θερμανθεί μετά από κάθε ψάρεμα.
Κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγής το χρώμα του Θαλασσοκόρακα αποκτά ωραίες
μεταλλικές ανταύγειες και πάνω από το μέτωπο εμφανίζεται ένα μικρό λοφίο που γέρνει προς τα
μπρος. Σε άλλες εποχές θα έμοιαζε εντελώς αλλοπρόσαλλο, σήμερα ωστόσο συμβαδίζει με κάποιες
τάσεις νεανικού χτενίσματος. Εκτός εποχής αναπαραγωγής το πτέρωμα είναι πιο μουντό μαύρο. Τα
νεαρά είναι λευκά στο κάτω μέρος.
Ο Θαλασσοκόρακας μοιάζει αρκετά με τον πιο κοινό Κορμοράνο αλλά είναι μικρότερος,
λεπτότερος και με μικρότερο κεφάλι. Τα δύο είδη συναντιούνται σπάνια όμως αφού ο Κορμοράνος
είναι πουλί των υγροτόπων και στις ελληνικές ακτές απαντά αποκλειστικά ως χειμερινός
επισκέπτης και σε σχετικά λίγες περιοχές (όπως στις ακτές των νησιών του βόρειου Αιγαίου ή το
Σαρωνικό).
Ο Θαλασσοκόρακας τρέφεται με ψάρια του βυθού. Ψαρεύει πάντα κοντά στην ακτή σε βάθος
συνήθως μέχρι είκοσι μέτρα. Αν τον δούμε λίγο πιο ανοιχτά, σίγουρα εκεί θα βρίσκεται κάποια
ξέρα. Φτιάχνει τη φωλιά σε βράχια συνήθως κοντά στο νερό. Φωλιάζει μόνος ή σε χαλαρές
αποικίες πολύ νωρίς, ήδη από τον Ιανουάριο ή ακόμη και το Δεκέμβριο. Τα μικρά πετούν μέχρι τα
τέλη Μαρτίου. Αργότερα, νωρίς το καλοκαίρι, οι Θαλασσοκόρακες μπορεί να μαζευτούν σε
μεγάλα κοπάδια σε ορισμένους καλούς ψαρότοπους. Μετά σκορπίζουν ξανά. Είναι ίσως το μόνο

ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΑΣΟΥ 2005 7

 ΚΑΒΑΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
θαλασσοπούλι που μένει όλο το χρόνο στην ίδια περιοχή χωρίς να μεταναστεύει. Μερικές φορές
περιπλανιέται, πάντα κατά μήκος των βραχωδών ακτών, και εμφανίζεται σε μικρά λιμάνια. Όσες
αναφορές υπάρχουν για παρατηρήσεις μακριά από βραχώδεις ακτές σχεδόν πάντα αφορούν
Κορμοράνους και όχι Θαλασσοκόρακες.
Ο Θαλασσοκόρακας στην Ελλάδα φωλιάζει σε όλες τις νησιωτικές περιοχές αλλά όχι με την
ίδια πυκνότητα. Οι μεγαλύτεροι πληθυσμοί βρίσκονται στο ανατολικό και βόρειο Αιγαίο και στις
Σποράδες. Στις Κυκλάδες και την Κρήτη είναι σχετικά κοινό είδος ενώ στο Ιόνιο βρίσκεται σε πολύ
μικρότερους αριθμούς. Πάντως γνωρίζουμε ελάχιστα γι αυτόν, επειδή φωλιάζει το χειμώνα που οι
έρευνες στο Αιγαίο είναι δύσκολες. Έτσι μέχρι στιγμής η παρακολούθηση του πληθυσμού
βασίζεται κυρίως σε μετρήσεις των μετά– αναπαραγωγικών συγκεντρώσεων το Μάιο και τον
Ιούνιο.
Ο Θαλασσοκόρακας είναι είδος προτεραιότητας για προστασία καθώς ο μεσογειακός
πληθυσμός δεν είναι πολυάριθμος. Η υπεραλίευση κοντά στις ακτές του στερεί την τροφή και
μάλιστα, σε αντίθεση με τους γλάρους και τους Αρτέμηδες, δεν μπορεί να ακολουθήσει ψαροκάικα
και να τραφεί με τα μη εμπορεύσιμα ψάρια που πετούν. Μερικοί πιάνονται σε δίχτυα καθώς
βουτούν. Η συνήθειά του να κολυμπά συνεχώς τον κάνει επίσης ευάλωτο σε πετρελαιοκηλίδες. Οι
φωλιές του στις νησίδες είναι επίσης εύκολα προσιτές. Ευτυχώς γι αυτόν φωλιάζει το χειμώνα
οπότε οι ανεπιθύμητες επισκέψεις στις νησίδες είναι πολύ λίγες. Αν και δεν είναι φωτογενής και
ελκυστικός όπως τα άλλα θαλασσοπούλια, είναι είδος με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Άλλωστε η
παρουσία μεγάλων αριθμών από Θαλασσοκόρακες αποτελεί σίγουρη ένδειξη ότι η περιοχή
αποτελεί καλό ψαρότοπο.
Ορνιθολογική Εταιρεία Περιοδικό Οιωνός

Ποταμογλάρονο (Sterna hirundo)

Φτερουγίζει επί τόπου πάνω από το νερό και βουτάει κάθετα για να πιάσει μικρά ψάρια.
Περπατάει αδέξια γιατί έχει μικρά πόδια. Βρίσκεται σε ακτές, εκβολές ποταμών, λίμνες και νησιά.
Φωλιάζει στο έδαφος σε μικρές ομάδες, κυρίως στη Β. Ελλάδα.
Georama/ Τα πουλιά της Ελλάδας

ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΑΣΟΥ 2005 8

 ΚΑΒΑΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΦΥΚΙΑ

ΑΓΓΕΙΟΣΠΕΡΜΑ

ΠΟΣΕΙΔΏΝΙΑ

ΦΑΙΟΦΥΚΗ

ΛΑΜΙΝΑΡΙΑ

και

ΠΑΔΙΝΑ Η ΤΑΩΜΟΡΦΟΣ

ΔΙΚΤΥΩΤΗ Η ΔΙΧΟΤΟΜΟΣ

ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΑΣΟΥ 2005 9

 ΚΑΒΑΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΦΟΥΚΟΣ Ο ΠΡΙΟΝΩΤΟΣ

ΚΥΣΤΩΔΕΣ

ΑΣΚΟΦΥΛΛΟ

ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΑΣΟΥ 2005 10

 ΚΑΒΑΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΡΟΔΟΦΥΚΗ

ΑΚΑΝΘΟΦΟΡΑ

ΛΑΟΥΡΕΝΤΣΙΑ

ΓΕΛΙΔΙΟΥΜ

ΠΑΛΜΑΡΙΑ ΠΑΛΜΑΤΑ

ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΑΣΟΥ 2005 11

 ΚΑΒΑΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΚΟΡΑΛΛΙΝΑ

ΠΟΛΥΣΙΦΩΝΙΑ

ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΑΣΟΥ 2005 12

 ΚΑΒΑΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΧΛΩΡΟΦΥΚΗ

ΚΩΔΙΟ

ΜΑΡΟΥΛΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑ

(ULVA)

ΚΛΑΔΟΦΟΡΑ

ΕΝΤΕΡΟΜΟΡΦΑ

ΚΠΕ Αργυρούπολης «Η ΘΑΛΑΣΣΑ»

ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΑΣΟΥ 2005 13

 ΚΑΒΑΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΟΣΤΡΑΚΑ

Αχιβάδα
Κοινή ονομασία αρκετών δίθυρων παρόλο
που είναι διαφορετικά είδη. Έχει όστρακο
παχύ ωοειδές και ισόθυρο. Ζει κοντά στις
ακτές και σε υφάλμυρα νερά. Σκάβει και
ζώνεται μέσα στην άμμο και μετακινείται
σπάνια στο βυθό. Τρέφεται με
μικροοργανισμούς και οργανικές ουσίες που
τις κατακρατεί φιλτράροντας το νερό

Αχινός
Το σώμα του περιβάλλεται από κέλυφος που
έχει σχήμα ημισφαιρικό ή ωοειδές που
καλύπτεται από αγκάθια. Κινείται αργά στο
βυθό με τη βοήθεια των βαδιστικών
ποδίσκων και τρέφεται με φύκη και
μικρότερα ζώα που είναι ζωντανά ή νεκρά.
Ζε σε βραχώδεις βυθούς

Κυδώνια

Μύδι
Δίθυρο. Το όστρακο του είναι ισόθυρο,
τριγωνικό, επιμήκες. Ζει προσκολλημένο
στο βυθό με την βοήθεια των νημάτων του
που υπάρχουν στο όστρακό του. Πολύ
σπάνια μετακινείται. Τρέφεται με
μικροοργανισμούς που υπάρχουν στο νερό.

Πίνα

ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΑΣΟΥ 2005 14

 ΚΑΒΑΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Στρείδι
Το σώμα του αποτελείται από δύο θυρίδες
σχεδόν στρόγγυλες. Το στρείδι δεν κινείται
αλλά προσκολλάται στο βυθό με την κυρτή
θυρίδα. Τρέφεται με οργανικές ουσίες και
μικροοργανισμούς όπως τα διάτομα. Ζει
προσκολλημένο σε βράχια στην ανώτερη
παράκτια ζώνη.

Χτένια
Κοινή ονομασία δίθυρων θαλάσσιων
μαλακίων. Το σώμα του αποτελείται από δύο
θυρίδες που έχουν σχήμα βεντάλιας και
διάμετρο 10-12 εκ. Τρέφεται με
μικροοργανισμούς της θάλασσας

ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΑΣΟΥ 2005 15

 ΚΑΒΑΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΜΑΛΑΚΟΣΤΡΑΚΑ

Αστακός
Ζει σε βαθιά νερά. Το βάρος του κυμαίνεται
από 500 έως 2.000 gr. Έχει πορτοκαλί
χρώμα αλλά τον συναντάμε και σε κόκκινο
χρώμα. Έχει δύο δαγκάνες και είναι
οστρακοειδές. Μεγαλύτερος εχθρός του
θεωρείται το χταπόδι

Γαρίδα
Τη βρίσκουμε σε μικρό μέγεθος, έχει
πορτοκαλί χρώμα και ζει σε βαθιά νερά.
Όταν τους θέλουν να αναπαραχθούν
έρχονται σε ρηχά νερά.

Γάμπαρη
Το Penaeus kerathurus ζει σε εύκρατες
περιοχές συνήθως κοντά σε εκβολές
ποταμών ή σε περιοχές όπου τα νερά είναι
χαμηλής αλατότητας. Το είδος είναι γνωστό
ως γαρίδα στη Βόρειο Ελλάδα και ως
γάμπαρη στο νότιο μέρος τους χώρας. Είναι
ένα κολυμβητικό, δεκάποδο, αν και στο
μεγαλύτερο μέρος τους ημέρας βρίσκεται
κοντά ή πάνω στον πυθμένα τους θάλασσας.
Έχει νυκτερινή κολυμβητική δραστηριότητα
και κατά τη διάρκεια τους ημέρας χώνεται
μέσα στο ίζημα του πυθμένα. Είναι
παμφάγος και τρέφεται με μεγάλο εύρος
οργανισμών καθώς και με φυτικό ή ζωικό
νεκρό υλικό..

Καβούρι
Το σώμα του έχει διάμετρο 5-6 εκατοστά.
Κινείται βαδίζοντας πλάγια στο βυθό.
Τρέφεται κυρίως με μαλάκια, σκουλήκια,
πτώματα άλλων ζώων και αν είναι πολύ
πεινασμένο επιτίθεται και σε άτομα του ίδιο
είδους. Ζει κατά ομάδες σε μικρά βάθη σε
αμμώδεις και λασπώδεις βυθούς.

Καραβίδα
Το μήκος της φτάνει τα 15-20 εκ.
Αποτελείται από δύο μέρη : τον
καφαλοθώρακα και την κοιλιά. Μετακινείται
αργά πάνω στο βυθό. Τρέφεται με μικρά
ψάρια, μαλάκια, οστρακόδερμα, σκουλήκια
και φύκια. Απαντάται κυρίως σε εκβολές
ποταμών.

ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΑΣΟΥ 2005 16

 ΚΑΒΑΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΜΑΛΑΚΙΑ

Θράψανο

Καλαμάρι
Το σώμα του είναι ατρακτοειδές. Έχει
μήκος 30-35 εκ. Στο πίσω μέρος φέρει δύο
πλευρικά τριγωνικά πτερύγια. Από το
κεφάλι του ξεκινούν κυκλικά 10 πλοκάμια.
Έχει μεγάλα μάτια και καλή όραση.
Τρέφεται με μικρά ψάρια και γαρίδες. Ζει
πάνω σε λασπώδεις ή χαλικώδεις βυθούς
και σε θαλάσσια λιβάδια.

Σουπιά
Κεφαλόποδο με σώμα σχεδόν ωοειδές και
πεπλατυσμένο ραχιοκοιλιακά. Ο μήκος του
φτάνει τα 30-40 εκ. Ζει στην ανώτερη
παράκτια ζώνη σε αμμώδεις και
χαλικώδεις βυθούς, ανάμεσα σε φύκη.
Όταν αναπαύεται μένει κοντά στο βυθό και
ορισμένες φορές σκάβει και μπαίνει μέσα.
Χταπόδι
Το σώμα του είναι σακοειδές σχεδόν
σφαιρικό, μαλακό και γλοιώδες. Το μήκος
μαζί με τα πλοκάμια μπορεί να φτάσει τα
3μ. και το βάρος του τα 26 κιλά. Τρέφεται
με οστρακόδερμα, αστακούς και καβούρια.
Ζει στην ανώτερη παράκτια ζώνη μέσα σε
σχισμές ή τρύπες βράχων

ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΑΣΟΥ 2005 17

 ΚΑΒΑΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΨΑΡΙΑ
Αθερίνα
Αφρόψαρο, το οποίο εντοπίζουμε και σε
βαθύτερα νερά. Το βρίσκουμε τον Μάιο και τον
Σεπτέμβριο. Όταν γυαλίζει, συνήθως κοιμάται.

Γαλέος
Ο γαλέος έχει μήκος περίπου 1,60 μ. Τον
συναντάμε στις παράκτιες περιοχές των
ελληνικών θαλασσών. Το χρώμα της ράχης του
είναι συνήθως γκρίζο με άσπρες κηλίδες. Είναι
ψάρι ωοζωοτόκο γεννά δηλαδή ζωντανά άτομα.

Γαύρος
Ο γαύρος είναι μικρό ψάρι. Το σώμα του είναι
λεπτό και επιμήκες που φτάνει τα 15-20 εκ.
Τρέφεται με πλαγκτόν και προνύμφες ψαριών.

Γλώσσα
Το περισσότερο στα 30-40 εκ. νόστιμο από τα
πλατιά ψαριά και άπαχο με λεπτή γεύση. Ζει τους
αμμώδης βυθούς, από 10-60 μ. βάθος. Τρέφεται
με σκουλήκι, οστρακοειδή, μικρά ψάρια.

Γόπα
Είναι μεσαίου μεγέθους ψάρι. Το μήκος του
φτάνει τα 25-30 εκ. και έχει σώμα ατρακτοειδές.
Έχει χρυσοπράσινο χρώμα και δεν έχει παράξενα
χαρακτηριστικά. Ζουν και μετακινούνται σε
κοπάδια.

Γοφάρι
Δυνατό και άγριο πελαγίσιο ψάρι. Πλησιάζει την
άνοιξη τους ακτές, ιδιαίτερα τους εκβολές
ποταμών όπου έχει αρκετή τροφή από μικρά
ψαριά. Φθάνει στα 2 μέτρα και στα 50 κιλά.

Γύλος

Δράκαινα
Έχει το σχήμα κανονικού ψαριού μονό που στη
ράχη τους έχει κάτι δηλητηριώδη αγκάθια.
Υπάρχει σε μικρά και μεγάλα μεγέθη. Οι μεγάλες
δράκαινες βρίσκονται σε πιο βαθιά νερά από ότι
οι μικρές. Το χρώμα τους είναι άσπρο στην
κοιλιά και η πλάτη τους είναι κόκκινη με κίτρινες
βούλες. Είναι δηλητηριώδες ψάρι.

ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΑΣΟΥ 2005 18

 ΚΑΒΑΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Ζαργάνα
Το χρώμα τους είναι πράσινο, άσπρο, μπλε και
γυαλίζει το δέρμα τους. Το μικρότερο μήκος
ζαργάνας που υπάρχει είναι γύρω στα 12 cm και
το μεγαλύτερο στα 80-90 cm. Ζει κοντά στις
ακτές και τρέφεται με μικρά ψάρια.

Κακαρέλος

Καλόγρια
Είναι ψάρι με μικρό μέγεθος, με μαύρο χρώμα

Κέφαλος
Σώμα ατρακτοειδές. Μήκος 30-60εκ. Κολυμπά
σε ρηχά νερά κοντά στις ακτές. Ζει σε κοπάδια
και προτιμάει τα υφάλμυρα νερά κοντά σε
εκβολές ποταμών. Τρέφεται με μικροσκοπικούς
φυτικούς ή ζωικούς οργανισμούς.

Κοκοβιός

Κολιός
Το μήκος του κυμαίνεται από 20 ως 30 εκ, Μοιάζει
πολύ με το σκουμπρί, αλλά υπάρχουν σαφή στοιχεία
διάκρισης μεταξύ τους. α) οι μαύρες ραβδώσεις στις
πλευρές του σκουμπριού είναι πιο έντονες και
κυματιστές, β) το πρώτο ραχιαίο πτερύγιο του κολιού
έχει 9-10 ακτίνες, ενώ στο σκουμπρί έχει 11-13, γ) ο
κολιός έχει σταχτόχροες κηλίδες κάτω οπό την
πλευρική γραμμή, δ) ο κολιός έχει νηκτική κύστη, ενώ
στο σκουμπρί απουσιάζει, ε) τα μάτια του κολιού είναι
μεγαλύτερα.

Κουτσομούρα
Είδος μπαρμπουνιού. Η επίσημη ονομασία της
είναι Μούλλος ο γενειοφόρος. Έχει μήκος 40
εκ.Διαφέρει από το μπαρμπούνι στο ότι το
μέτωπό της είναι σχεδόν κατακόρυφο. Ζει σε
αμμώδεις και λασπώδεις βυθούς και τρέφεται με
μαλάκια, οστρακόδερμα και σκουλήκια.

ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΑΣΟΥ 2005 19

 ΚΑΒΑΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Λαβράκι
Ένα ψάρι που το αναζητούν όλοι οι ψαράδες.
Βρίσκεται σε όλους τους βυθούς και μέχρι 10
πόντους νερό. Ζει σε βραχώδεις κυρίως ακτές.
Τρέφεται με μικρά ψάρια που κινούνται σε
κοπάδια όπως μαρίδες καθώς και με
οστρακόδερμα όπως γαρίδες.

Λυθρίνι
Ζει σε κοραλλιογενείς περιοχές ή σε περιοχές που
ο βυθός έχει άμμο, χαλίκια ή λάσπη. Είναι ψάρι
παμφάγο και το μήκος του μπορεί να φτάσει από
20 έως 60 εκ.

Λούτσος
Στρογγυλό σαν φίδι με κοφτερά μεγάλα δόντια,
επιτίθεται και σε ψαριά που είναι πιασμένα στα
δίχτυα.

Μαγιάτικο
Είναι ένα δυνατό πελαγίσιο ψάρι, όταν είναι
μικρό κινείται κατά κοπάδια και πλησιάζει τις
ακτές την άνοιξη, κατά κανόνα ζει στο πέλαγος
και συχνάζει σε μεσοπέλαγες ξέρες όπου και
αναζητά τροφή. Τα μεγάλα μαγιάτικα ζούνε μόνα
τους ή σε μικρές ομάδες των 2-3 ατόμων.

Μαρίδα
Έχει μακρύ και λεπτό σώμα που φτάνει τα 20 εκ
στα αρσενικά και τα 15 στα θηλυκά. Ζει σε
κοπάδια σε μικρό βάθος και τρέφεται με
πλαγκτόν.

Μελανούρι
Βρίσκεται σε αμμουδερούς βυθούς, κοντά στα
Βραχιά των λιμανιών που σπάει το κύμα.
Ψαρεύεται από την άνοιξη κρεμαστά από τα
Βραχιά, από το σκάφος με συρτή, κάθετη.
δόλωμα σκουλήκι, γαρίδα, κομμάτι σαρδέλας,
ζυμάρι με τυρί, κουταλάκια με φτερά και αλλά.
Το μήκος φτάνει τα 20-30 εκατοστά με νόστιμο
κρέας
Μουγκρί
Βρίσκεται στα Βραχιά του λιμανιού, μέσα σε
τρύπες. Έχει χρώμα σταχτί ή μαύρο και έχει
επίσης σχήμα φιδιού. Είναι μεγάλο ψάρι αλλά δεν
είναι επιθετικό. Το μουγκρί διαφέρει από τη
σμέρνα ως προς το χρώμα και τη γευστικότητα
καθώς είναι πολύ πιο νόστιμο από αυτήν. Το
αρσενικό φτάνει το ένα μέτρο ενώ το θηλυκό στα
δυο με βάρος τα 65 κιλά.

ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΑΣΟΥ 2005 20

 ΚΑΒΑΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Μουρμούρα
Μικρό ψάρι απ’ τα καλά για το ερασιτεχνικό
ψάρεμα , βρίσκεται κοπαδιαστά στους
αμμουδερούς βυθούς με καθαρά νερά και στις
φυκιάδες, φτάνει στα 30 εκ. και το κρέας είναι
νόστιμο με λίγα κοκάλα .

Μπαλάς
Είδος συναγρίδας που διαφέρει απ’ αυτή στο ότι
το χρώμα του είναι κόκκινο και τα μάτια του πιο
μεγάλα.

Μπαρμπούνι
Ανήκει στα ψάρια μεσαίου μεγέθους (150-300
gr.). Έχει πολύ έντονο κόκκινο χρώμα και το
χαρακτηρίζουν τα μουστάκια και τα
ασπροκόκκινα λέπια στην κοιλιά. Ζει σε
αμμώδεις περιοχές εκτός από ειδική περίπτωση
όπως τα πετρομπάρμπουνα τα οποία ζουν σε
πετρώδεις περιοχές.
Ξιφίας
Το σώμα του έχει αεροδυναμικό σχήμα. Το
μήκος του φτάνει τα 3 – 4 μέτρα και το βάρος του
τα 200-500 κιλά. Το οστό της άνω σιαγόνας
επιμηκύνεται σε ρύγχος που μοιάζει με ξίφος
μήκους 1 μ. Τρέφεται με ψάρια και καλαμάρια

Παντελής

Πέρκα
Ζει ανάμεσα σε βράχους ή περιοχές που
καλύπτονται από άμμο και φύκη στη ν παράκτια
ζώνη και βάθος ως 30 μ. έχει ατρακτοειδές σώμα
και μήκος περίπου 25 εκ. Τρέφεται με ψάρια,
μαλάκια και οστρακόδερμα.

Ρίνα

ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΑΣΟΥ 2005 21

 ΚΑΒΑΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Ροφός
Έχει χοντρό σώμα και μεγάλο κεφάλι. Το μήκος
του μπορεί να φτάσει το 1,5 μ. και το βάρος του
τα 15 κιλά. Έχει μεγάλο στόμα και χοντρά χείλη.
Κολυμπά αργά και τρέφεται με μαλάκια και
οστρακόδερμα και σπανιότερα με ψάρια. Ζει
ανάμεσα σε βράχια και σπηλιές.
Σαλιάρα
Το σώμα της είναι ατρακτοειδές και το μήκος της
ποικίλει από 8-12 εκ. Έχει χρώμα καφέ – σταχτί
με στίγματα και κηλίδες. Τρέφεται με μικρά
μαλάκια και προνύμφες ψαριών. Ζει σε πολύ
ρηχά νερά, στους μόλους και στα φύκια των
λιμανιών

Σάλπα
Είδος γόπας με το όνομα Βόωψ η σάλπα έχει
σώμα ωοειδές και πολύ πεπλατυσμένο, μικρό
κεφάλι και μικρά μάτια έχει μήκος 25-30 εκ. Ζει
στις ίδιες περιοχές με τη γόπα

Σαργός
Το μήκος του είναι συνήθως 12-25 εκ. φτάνει
όμως και τα 45. Το χρώμα του είναι ασημί γκρι
και στη βάση της ουράς έχει ένα μαύρο δακτύλιο.
Ζει σε ακτές με βυθό αμμώδη και λασπώδη και
στα παράκτια θαλάσσια λιβάδια. Τρέφεται με
καρκινοειδή, διάφορα μαλάκια και ψάρια.

Σαρδέλα
Το σώμα της είναι μακρύ λεπτό και πλευρικά
πεπλατυσμένο. Κολυμπά σχετικά γρήγορα και
τρέφεται με πλαγκτόν. Ζει σε σμήνη και την
άνοιξη και το καλοκαίρι κοντά στις ενώ το
χειμώνα μετακινούνται σε βαθύτερα νερά.

Σαφρίδι
Το σώμα του είναι ατρακτοειδές και φτάνει σε
μήκος τα 30 εκ σε ορισμένες όμως περιπτώσεις
και τα 50 εκ. Είναι πελαγικά ψάρια και ζουν στα
ανοιχτά. Τα θηλυκά γεννούν 150.000 αυγά τα
οποία γονιμοποιούνται εξωτερικά. Μέχρι να
εκκολαφθούν τα αυγά αποτελούν μέρος του
πλαγκτού.

Σελάχι
Είναι μεγάλο ψάρι, το οποίο έχει φαρδιά πτερύγια
και ουρά. Ζει σε βαθιά νερά. Μερικά από αυτά
προκαλούν ηλεκτρικές εκκενώσεις από την ουρά
και τα άκρα. Είναι θηλαστικό και σε κάθε γέννα
οι απόγονοι τους κυμαίνονται από 6 έως 7 μικρά.

ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΑΣΟΥ 2005 22

 ΚΑΒΑΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Σκαθάρι
Το σώμα του είναι ωοειδές πιεσμένο πλευρικά.
Συνήθως το μήκος του φτάνει τα 20-30 εκ. Είναι
ψάρι σαρκοφάγο. Ζει κοντά σε βράχους στις
ακτές, σε αρκετά βαθιά νερά.

Σκορπιός
Πετρόψαρο. Υπάρχουν μικροί και μεγάλοι
σκορπιοί που είναι δηλητηριώδεις και ιδιαίτερα
τα αγκάθια που έχουν στην πλάτη. Είναι
επικίνδυνος για τον άνθρωπο αφού το τσίμπημα
του μπορεί να αποβεί θανατηφόρο. Αν
καθαριστεί από τα αγκάθια του και μαγειρευτεί,
γίνεται καλή σούπα.
Σκουμπρί
Το σώμα του είναι ατρακτοειδές και στρογγυλό
πράγμα που του επιτρέπει να κολυμπά γρήγορα.
Το μήκος του φτάνει τα 25-35 εκ. Τρέφεται με
ζωοπλαγκτόν και μικρά ψάρια. Το χειμώνα ζουν
σε μεγάλα βάθη ενώ την άνοιξη και το καλοκαίρι
ανεβαίνουν στην επιφάνεια, κοντά σε παράκτιες
περιοχές όπου θα γεννήσουν

Σμέρνα
Μεγάλο ψάρι, το οποίο βρίσκουμε σε καφέ
χρώμα και με άσπρες βούλες. Έχει σχήμα φιδιού
και είναι πολύ δυνατό ψάρι καθώς μπορεί να
κόψει ακόμα και το ξύλο με τα κοφτερά δόντια
του.

Σπάρος
Απ΄ τα πρώτα ψάρια του ερασιτέχνη ψαρά.
Βρίσκεται σχεδόν παντού. Ξεχωρίζει από τα
άλλα ψάρια στο σχήμα και το μέγεθος αλλά και
το χρώμα του είναι γκρι γυαλιστερό με μια μαύρη
γραμμή δίπλα στο κεφάλι. Ζει σε βραχώδεις
ακτές σε βάθος 2-20 μ..

Συναγρίδα
Τη βρίσκουμε σε μικρό μέγεθος αλλά το βάρος
της μπορεί να φτάσει και τα οκτώ κιλά. Έχει
κόκκινο χρώμα και ζει σε βαθιά νερά όπου
υπάρχουν ξέρες.

Σφυρίδα
Το σώμα της είναι σχετικά λεπτό. Έχει μήκος 60-
80 εκ. Το κεφάλι της καταλαμβάνει το 1/3 του
σώματός της Ζει πάνω από βυθούς που
καλύπτονται από χαλίκια ή άμμο. Τρέφεται με
μικρά ψάρια.

ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΑΣΟΥ 2005 23

 ΚΑΒΑΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Τόνος
Έχει μεγάλο σώμα με ατρακτοειδές σχήμα που
φτάνει σε μήκος τα 3,5 μ. Ζει στον ωκεανό αλλά
πολλές φορές φτάνει μέχρι και τις ακτές.
Τρέφεται με ψάρια που σχηματίζουν σμήνη.

Τούνα
Η τούνα είναι ένα είδος υπό εξαφάνιση.

Τσιπούρα
Ζει σε ρηχά κυρίως νερά ανάμεσα σε φύκη επάνω
από αμμώδεις, λασπώδεις ή και βραχώδεις
βυθούς. Το μήκος της φτάνει τα 25 εκ. και
τρέφεται με οστρακόδερμα και κυρίως μαλάκια.
Μερικές φορές είναι δυνατόν να φάνε και φύκη.
Όταν βρίσκονται κοντά στις ακτές προτιμούν να
κολυμπούν στη σκιά μεγάλων βράχων.

Χάνος
Είναι μέτριο στο μέγεθος ψάρι και ζει συνήθως
μόνο. Έχει χρώμα κόκκινο και είναι πολύ ήρεμο
ψάρι. Αν το πλησιάσεις πολύ, φοβάται και
απομακρύνεται. Στη νότια Θάσο υπάρχουν
πολλοί χάνοι

Χελιδονόψαρο
Το σώμα του είναι επιμήκες και ατρακτοειδές και
φτάνει σε μήκος τα 30 εκ. Τρέφεται με πλαγκτόν
και μικρά ψάρια. Κολυμπάει στην επιφάνεια του
νερού και «πετάει» και έξω απ’ αυτό για το λόγο
αυτό έχει μεγάλο αεροφόρο θύλακα για να
κρατάει περισσότεροι αέρα που χρειάζεται για
την αναπνοή.

Χριστόψαρο

ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΑΣΟΥ 2005 24

 ΚΑΒΑΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΘΗΛΑΣΤΙΚΑ
Δελφίνι
Το σώμα του έχει σχήμα ατρακτοειδές και το
μήκος του φτάνει τα 2,20 μ. Το χρώμα του είναι
γκρίζο με πρασινοκάστανη απόχρωση.
Τρέφεται με μικρά ψάρια αλλά και
οστρακόδερμα. Κυοφορεί για 12 μήνες και στη
συνέχεια γεννάει 1 μικρό. Ζει περίπου 20
χρόνια

Σκυλόψαρο

Φώκια
Χαρακτηριστικός τύπος που ζει στο Αιγαίο και
απειλείται με εξαφάνιση είναι η γνωστή φώκια
Monachus Monachus. Έχει ατρακτοειδές σώμα
που φτάνει σε μήκος τα 3 μ. το κεφάλι της είναι
σχετικά μικρό και στρογγυλό με κοντό λαιμό.
Δεν έχει αυτιά και τα ρουθούνια βρίσκονται στο
επάνω μέρος του κεφαλιού. Ζουν σε ρηχά νερά
και τρέφονται με μικρά ψάρια.

ΑΛΛΑ ΘΑΛΑΣΣΙΝΑ
Χέλι
Τα χέλια μοιάζουν με φίδια. Παρόλο που ζουν
σε γλυκά νερά, αναπαράγονται στη θάλασσα.
Ζουν κοντά σε εκβολές ποταμών σε λασπώδη
βυθό όπου χώνονται μέσα κατά τη διάρκεια του
χειμώνα. Τρέφεται με προνύμφες, αυγά,
σκουλήκια, μικρά ψάρια, βατράχια, καραβίδες
κλπ.
Ιππόκαμπος
Το σχήμα του σώματός του είναι ασυνήθιστο
και δεν μοιάζει με ψάρι. Δεν έχει λέπια και όλο
του το σώμα φέρει εγκάρσιες και διαμήκεις
ραβδώσεις. Το αρσενικό έχει στην κοιλιά του
ένα άνοιγμα σαν τσέπη, το σάκο όπου το
θηλυκό τοποθετεί τα αυγά του. Κολυμπάει πολύ
γρήγορα με κινήσεις του ραχιαίου πτερυγίου
του. Τρέφεται με μικρά ζώα, οστρακόδερμα και
μικρά ψάρια.

ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΑΣΟΥ 2005 25

 ΚΑΒΑΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΑΣΟΥ 2005 26