เทศนอบรมฆราวาส ณ วัดปาบานตาด

เมื่อวันที่ ๑ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๒๔

หลักธรรมคือหลักใจ

วันนี้เปนวันปใหม ขึ้นปใหมวันนี้ ขึ้นปใหมก็มีความหมายสําหรับเราผูตองการความสุขความ

เจริญ หากเคยประพฤติตัวไมดีอยางไรมาแตกอนหรือปกอน ๆ ก็พยายามแกไขเปลี่ยนแปลงในป
ใหมนี้ ใหกลายเปนคนใหมขึ้นขึ้นมา จากคนเกาที่เคยประพฤติตัวไมดีใหกลายเปนคนใหมขึ้นมา
อยางนาชื่นชม ผูประพฤติตัวดีในปใหมนี้ก็เปนคนดีของปใหม และพยามยามประพฤติใหดีเพื่อเปน
คนดีทั้งปใหมนี้และปใหมที่จะมาถึงในปหนา จนเปนคนดีประจําปของทุก ๆปไป คนที่ประพฤติตัวดี
ดังกลาวนี้เปนคนที่หาไดยาก
หลักแหงความอยูเย็นเปนสุขของมนุษยเราก็คือหลักธรรม ใครมีหลักธรรม ใครมีธรรมเปน
หลักใจ ผูนั้นก็มีหลักความประพฤติ มีหลักเปนที่อยูที่ไป ที่ประกอบหนาที่การงานตลอดความ
ประพฤติในดานตาง ๆถามีหลักธรรมเปนหลักใจ ความประพฤติไมเหลวไหล หนาที่การงานก็ดีมีเหตุ
ผลเปนเครื่องรับรองเปนเครื่องยืนยันไดวา งานนี้เปนงานดีชอบธรรมที่เกิดประโยชนแกตนและสวน
รวม ไมใชงานฉิบหายวายปวงทั้งตนและผูอื่น ผูมีธรรมเปนหลักใจยอมเปนผูสะอาดทั้งตนและหนาที่
การงานผลของงานก็ชุมเย็นแผกระจายไปอยางกวางขวางตามอํานาจหนาที่ของผูมีธรรมในใจ มีธรรม
เปนหลักใจ
ผูมีธรรมยอมคํานึงถึงเหตุถึงผล คือความผิดถูกดีชั่วอยูเสมอ คนไมคํานึงถึงความผิดถูกดีชั่ว
ประพฤติตามอําเภอใจซึ่งเต็มไปดวยความอยากความทะเยอทะยาน หาความพอดีและความสงบไม
ไดนั้นจะเปนผูเหลวแหลกแหวกแนวตลอดไป จนกระทั่งวันตายก็แกตัวไมไดเพราะไมสนใจจะแกตัว
เอง คนประเภทนี้เปนคนหลักลอยหาที่ยึดที่เกระไมได ทั้งเปนอยูและตายไป ราวกับขอนซุงลอยตาม
น้ํานั่นแล ไมมีความหมายอันใดในตัวเลย ดังนั้นหลักธรรมจึงเปนสิ่งสําคัญที่ควรนํามาเปนหลักใจ
ของชาวพุทธเรา
ในประเทศไทยเรา อยางนอย ๘๐ เปอรเซ็นถือศาสนาพุทธ แตเวลาถูกถามพระพุทธเปนอยาง
ไร พระธรรมเปนอยางไร พระสงฆเปนอยางไร.ไมรู ถาถามถึงเรื่องสถานที่ที่จะกอความฉิบหายวาย
ปวงลมเหลวแกมนุษยนั้น.รูกันแทบทั้งนั้น นั่นมันศาสนาพุทธอะไรก็ไมรู สถานที่ใดเปนสถานที่ทําคน
ใหเสียวัตถุสิ่งใดที่จะทําคนใหเสีย สิ่งเหลานั้นรูกันและชอบทํากันเปนเนื้อเปนหนัง ซึ่งการทํานั้นเปน
การขัดแยงตอธรรมเปนการทําลายธรรม และทําลายคนไปในตัวทั้งที่รู ๆ กันอยูนั่นแล
ความไมมีธรรมจึงหาที่หวังไมได แตมนุษยก็ยังหวังกันเต็มแผนดิน หวังกันแบบลม ๆ แลง ๆ
หาสิ่งพึงใจตอบแทนไมมีก็ยังหวังกัน ทั้งนี้เพราะโลกหากพากันสรางความหวังแบบบนี้มานาน จึงไมมี
ใครสะดุดใจคิดพอใหทราบขอเท็จจริง และแกไขอันจะยังผลใหสมหวังกันเทาที่ควร
 ปใหมขึ้นมาก็เปนคนเกานั้น แลวแลวผานไปเปนปใหมอีกก็เปนคนเกานั้น ไมสนใจที่จะแกตน
เองใหเปนไปในทางที่ถูกที่ดี ก็หาความหวังไมไดคนเรา ทั้ง ๆ ที่เกิดมาเต็มไปดวยความหวังดวยกัน
เราไมใชไมหวังทุกวันเวลาอิริยาบทหวังดวยกันทุกคน ไมวาเฒาแกชราเพศใดวัยใด มีความหวังดวย
กัน หวังความสุขความเจริญและหวังในสิ่งที่ตนพึงใจ แตทําไมถึงไดพลาดไป ๆ ก็เพราะเหตุที่จะทํา
ใหสมหวังไมมีในความประพฤติ การกระทําของตัวสิ่งที่พึงหวังอันเปนสิ่งดีงาม อันเปนความสุข ก็
กลายเปนความทุกขไปเสีย เพราะเหตุแหงการกระทํานั้นเปนความทุกข สุขจึงไมกลาอาจเอื้อมแทรก
แซงได ความหวังอันพึงใจจึงไมปรากฏ
ดายเหตุนี้การประพฤติตัว การรักษาตัว จึงเปนสิ่งสําคัญ ยิ่งกวาการปฏิบัติรักษาสิ่งอื่นใดใน
โลก สมบัติเงินทองขาวของเราหามาได เราจับจายไปไดเปนผลประโยชน ถาเจาของมีความฉลาดตาม
เหตุผลหลักธรรมเสียอยางเดียว แตการปฏิบัติรักษาเจาของใหมีความฉลาดสําหรับตัวและหนาที่ที่
เกียวของกับสมบัติเงินทองบริษัทบริวาร นี่เปนสิ่งสําคัญมาก เพราะฉะนั้นการรักษาตนจึงควรถือเปน
ขอหนักแนนยิ่งกวาการรักษาวสิ่งใด การรักสงวนสิ่งอื่นใดก็ไมเหมือนรักตนสงวนตน เพื่อเปนพื้นฐาน
แหงความดีและความมั่นคงทั้งหลาย
คนเราถาไมรักตนโดยชอบธรรมถูกธรรมเสียอยางเดียว อะไรที่เกี่ยวของกับตนก็เหลวไหลไป
ได ไมวาจะมีสมบัติเงินทองเปนจํานวนลาน ๆ บาท สมบัติเหลานั้นจะไมมีคุณคาอะไรสําหรับคน ๆ
นั้น นอกจากสมบัติทั้งหลายนั้นจะกลายมาเปนฟนเปนไฟเผาลนคนที่หาเหตุผลไมไดใหฉิบหายวาย
ปวงไปถายเดียว ทั้ง ๆ ที่หยิ่งวาตนมีเงินมีทองมากนั้นหละ เพราะไมมีธรรมเปนเครื่องค้ําประกันคุณ
ภาพของคนไว สมบัติก็บรรลัย ตัวเองก็เหลวแหลกหาความดีงามไมได
ธรรมเปนเหมือนกับเบรค รถมีเบรค มีทั้งคันเรง พวงมาลัย ตองการจะขับขี่เลี้ยวซายเลี้ยวขวา
ก็หมุนพวงมาลัย ตองการจะเรงในสถานที่ควรเรงก็เหยียบคันเรงลงไป ตองการจะรอหรือจะหยุดใน
สถานที่ควรรอ ควรหยุดก็เหยียบเบรคลงไป รถใหความสะดวกแกผูขับขี่ที่รูจักการใชรถเปนอยางดี
และปลอดภัย
ตัวเราเองก็มีคนขับรถคือใจ คอยระวังและเหยียบคันเรง เหยียบเบรค หมุนพวงมาลัย ทาง
กาย วาจา ใจ ใหหมุนดําเนินไปในทางที่ถูกตองดีงาม คอยเรงในการทํางานที่ชอบ และคอยเหยียบ
เบรคไวไมใหทําความผิดอยูเสมอ
คนที่ขับรถภายนอกเขาก็ตองเรียนวิชาขับรถมากอน เรียนจนสอบไดตามกฎจราจรจริง ๆ ไม
ไดสอบแบบทุกวันนี้นะ ซึ่งเอาเงินไปยื่นให ตบตากินแลวปลอยไปเลย จะขับเหยียบหัวคนทั้งแผนดิน
ก็ตามแกเถอะ ฉันไดเงินแลวเปนพอ ไมเกี่ยวเรื่องอื่น ๆ เพราะฉะนั้นคนขับขี่รถสวนมามีแตตนตา
บอด ขับไมมีทางเอกทางโท ขับบึ่งไปเลย ชนกันแหลกแตกกระจาย เวลาฉิบหายก็คนนั้นแหละไมใช
อะไรฉิบหาย รถฉิบหายก็คือรถของคน มาขึ้นอยูกับคนเปนผูฉิบหาย นี่เพราะอะไร เพราะใบขับขี่ตา
บอด ไมสนใจกับกฎจราจร ขับกันแบบตาบอดและชนเอา ๆ ตายพินาศฉิบหายวันหนึ่งกี่ศพไม
พรรณนา สิ่งของสมบัติฉิบหายเปนเรื่องเล็กนอย ถือเปนธรรมดา ธรรมดา
กฎจราจรคือกฎแหงความปลอดภัย ถาสนใจและปฏิบัติตามกฎจราจรแลวความปลอดภัยมี
มาก เราอยากจะพูดวา 95 % ทั้งนี้เวนแตเหตุสุดวิสัย เชนยางระเบิดเปนตน แตนี่ไมไดเปนอยางนั้น
อวดเกงยิ่งกวากฎจราจร แลวก็โดนเอา ๆ นี่เราเทียบการขับขี่ยวดยานพาหนะภานอกเพื่อความปลอด
ภัย ตองขับขี่ตามกฎจราจร ผูที่จะขับรถก็ตองไดศึกษามาดวยดีในการขับรถ
เราขับตัวเราคือปฏิบัติตัวเราตามสถานที่ตาง ๆ เพื่อความปลอดภัยไรทุกข เราก็ตองปฏิบัติ
ตามกฎแหงศีลธรรม อันใดที่ควรไมควร งานใดที่ควรใหมีความขยันหมั่นเพียร เปรียบเหมือนกับ
เหยียบคันเรง ดวยความอุตสาหพยายาม ไมเกียจครานขี้ครานออนแอ มีความขยันหมั่นเพียร ใน
หนาที่การงานที่ชอบนั้น ๆ จนเปนผลสําเร็จ สิ่งใดไมควร รีบเหยียบเบรคหาลอตัวเองไมใหทํา และ
หมุนพวงมาลัยไปตามสายของงานที่เปนประโยชน และถนัดกับจริตนิสัยของตน ชื่อวาขับขี่ตนโดย
ชอบ หรือปฏิบัติตนโดยชอบ
ดังพระพุทธเจาสอนไววา อุฏฐานสัมปทา อยาขี้เกียจเพราะทองปากไมไดขี้เกียจ ทองปากถึง
เวลาหิวมันหิว ถึงเวลางวงมันงวง อยากหลับอยากนอน หิวกระหายเปนไปไดทุกอยางทุกเวลา ทั้ง
หนาวทั้งรอนเต็มอยูในรางกายนี้ทั้งนั้น ตองหามาเยียวยารักษา สิ่งเหลานี้มันไมไดขี้เกียจเหมือนคน
ความหิวถึงเวลาหิวมันก็หิว โรคจะเกิดขึ้นเมื่อไรก็ได สกลกายทั้งหมดนี้เปนเรือนแหงโรค มันจะเกิด
ขึ้นในอวัยะสวนใดก็ได ถาไมมียารักษาก็ตองตาย ยามาจากไหน ถาไมมาจากความวิ่งเตนขวนขวาย
ความวิ่งเตนขวานขวายที่เปนไปดวยความขี้เกียจ ขี้คราน จะทันกับความจําเปนแหงธาตุขันธไดอยาไร
ธาตุขันธของเราเต็มไปดวยโรคดวยภัย ดวยความกังวลวุนวายที่จะตองดูแลรักษาอยูตอลด
เวลา ถาขี้เกียจขี้ครานก็ไมทันกัน เพราะฉะนั้นผูที่จะรักษาตัวเองใหแคลวคลาดปลอดภัยและสมบูรณ
พูนผลจนถึงอายุขัย ก็ตองมีความขยันหมั่นเพียร และขับขี่คือบังคับตนในทางที่ถูกที่ดี ทางจิตใจก็มี
ความสุขความสบาย ดวยการประพฤติปฏิบัติธรรม มีหลักธรรมเปนหลักใจ กายวาจาก็เคลื่อนไหวไป
ตามธรรมที่ไดอบรมมาเรียบรอยแลว เปรียบเหมือนกับคนขับขี่รถซึ่งไดเรียนหลักวิชากฏจราจรมา
ดวยดีแลวก็ปลอดภัย
นี่เราก็เรียนหลักวิชาจากธรรมะคําสั่งสอนของพระพุทธเจา ซึ่งเปนหลักธรรมที่ใหความปลอด
ภัย รอยทั้งรอยถาปฏิบัติตามธรรมแลวยอมปลอดภัย หมุนกายวาจาของเราใหเปนไปตามใจ ใจหมุน
ใหเปนไปตามธรรมคือความถูกตองดีงาม คน ๆ นั้นก็มีความสุขความเจริญเพราะความมีหลักเกณฑ
ตามหลักธรรมการขับตัวเอง การบังคับตัวเอง ขับขี่ตัวเองเหมือนกับเขาขับรถตามกฎจราจร ยอม
ปลอดภัยไรโทษ
คนขับรถมือดีก็คือขับไมผิดไมพลาด รูจักผอนสั้นผอนยาวควรเรงก็เรง ควรรอก็รอ ควรหยุด
ก็หยุด ควรเลี้ยวซายเลี้ยวขวาก็เลี้ยวไปตามเหตุผลที่ควรเลี้ยว นี่เราจะแยกไปทางไหน หนาที่การงาน
ไปทางไหนเห็นวาเปนผลประโยชนแกตนและสวนรวม เราก็แยกไปเหมือนกับหมุนพวงมาลัย เพราะ
ฉะนั้น การงานจึงมีในโลกมากมายตามแตความถนัดของผูตองการ ความขยันหมั่นเพียรเปนสิ่งสําคัญ
มาก ใหมีความขยันหมั่นเพียรในการงานที่ชอบ ผลจะเปนที่พอใจ ไมอด ๆ อยาก ๆ ขาด ๆ เขิน ๆ
สะเทินน้ําสะเทินบกดังคนขี้เกียจทั้งหลายเผชิญกัน
เวลาไดมาแลวใหเก็บหอมรอมริบ อยาสุรุยสุราย อยาใชฟุมเฟอยจนเกินเหตุ เกินผล เกินเนื้อ
เกินตัว นั่นเปนของไมดี ทรัพยสมบัติเสียไปยังไมเทาใจที่เสียไป ใจที่เสียไปแลวแกไดยากสมบัติเงิน
ทองเสียไปมากนอยไมเปนไร ถามีเหตุผลในการจับจาย จับจายสิ่งนั้นไปเพื่อผลประโยชนอยางนั้น
จับจายเงินไปจํานวนเทานั้น เพื่อผลประโยชนอยางนั้น และเปนผลประโยชนตามเหตุผลที่คาดเอาไว
ไมผิดพลาด ชื่อวารูจักการจายทรัพย ยอมไมอับจนทนทุกข
เพราะเงินมีไวก็เพื่อเปนประโยชนแกตน เงินไปแลกเปลี่ยนสิ่งใดมา สิ่งนั้นก็เพื่อเปนประโยชน
แกตน ไมใชแลกเปลี่ยนมาแลวมาทําลายตนเอง เชนเอาไปซื้อยาเสพติดมากิน ซื้อเหลาซื้อยาอะไร
เหลานี้มากิน อันนี้กินแลวเกิดความมึนเมายังไมแลว ยังทําตัวบุคคลใหเสียอีก เงินก็เสียไป ใจก็เสีย
บุคคลนั้นก็เสีย นี้เรียกวาจายเพื่อทําลาย มิใชจายเพื่อความจําเปนเห็นผลประโยชนในการจายทรัพย
เหลานี้ผูมีธรรมยอมไมทํา ผูไมมีธรรมทําไดวันยังค่ํา ทําไดจนหมดเนื้อหมดตัว และทําไดจนวันตาย
นี่ผิดกันไหม มนุษยเรา มนุษยเหมือนกันนั้นแหละ มันอยูที่ใจที่ไดรับการอบรมทางที่ถูกที่ดีหรือไมได
รับการอบรม ตางกันตรงนี้มนุษยเรา
ผูไดรับการอบรมยอมจะรูในสิ่งที่ควรไมควร ผูไมไดรับการอบรมหรือคนดื้อดานสันดาน
หยาบเสียอยางเดียวก็ไมมีศาสนา ไมมีครูมีอาจารย ไมยอมฟงเสียงใคร ถาเปนโรคก็ไมฟงเสียงยาไม
ฟงเสียงหมอ คอยแตจะบึ่งเขาหองไอ.ซี.ยู.อยางเดียว คนประเภทนี้พระพุทธเจาทานวา ปทปรมะ ไม
มีทาง อบรมสั่งสอนไดทานตัดสะพานเสีย คําวาตัดสะพานคือไมแนะนําสั่งสอนตอไป เหมือนมนุษยม
นา เทวดา อินทร พรหมทั้งหลาย ปลอยตามสภาพเหมือนกับคนไขที่ไมมีทางรอดแลวก็เขาหอง
ไอ.ซี.ยู. นี่ก็เปนอยางนั้น
นี่เปนปใหม เราตองรับปใหม จะรับดวยวิธีการใด ที่ถูกตอง รับดวยความประพฤติตัวดี แกไข
สิ่งที่ไมดีใหดี ขึ้นมาดัดแผลงใหม แกไขใหมใหเปนคนใหมขึ้นมาในคน ๆ เกานั่นแหละ แตกอนเคย
ชั่วก็กลับตัวใหดี เคยดีแลวก็ใหดีเยี่ยมขึ้นไป นี่แหละเปนพรของพวกเราทั้งหลาย ใหพยายามปฏิบัติ
ตัวอยางนี้
คําวาธรรมเปนหลักใจคืออะไร หลักธรรมอันแทจริงก็คือ พระพุทธจา พระธรรม พระสงฆ นี่
แหละ แกนแหงธรรมรากเหงาเคามูลแหงธรรม คือพระพุทธจา พระธรรม พระสงฆ พระพุทธเจาทาน
เปนศาสดาเอกสอนโลก โลกทั้งสามนี้พระพุทธเจาเปนครูทั้งนั้น ทําไมพระพุทธเจาก็เปนคน ๆ หนึ่ง
เหมือนกันกับมนุษยเรา เหตุใดทานจึงไดเปนครูของโลกทั้งสามได เราเพียงเปนครูสอนเราคนเดียว
ยังไมไดเรื่องจะวาไง สอนใหไปอยางนี้มันเถลไถลอยางนั้นเสีย สอนใหเปนอยางนั้นมันกลับเถลไถล
ไปอยางนี้เสีย หรือจะใหยกตัวอยางเหรอ
ยกตัวอยางคนเถลไถล เอาฝายผูชายกอนนะ ถาเอาฝายผูหญิงกอนเดี๋ยวเขาจะหาวาหลวงตา
บัวนี้เขากับผูชายมากไป แลวเหยียบย่ําทําลายผูหญิง หลวงตาบัวไมเหยียบย่ําใคร พูดตรง ๆ เอา นี่
พออีหนูเอาเงินนี้ไปจายตลาดใหหนอย วันนี้ยุงงานมาก ไมไดไปแลว เมียเอาเงินยื่นใสมือพออีหนู
พออีหนูไปก็ไปเจอเขาเลนการพนัน แลวก็เอาเงินที่เมียมอบใหไปจายตลาดใสการพนันเสร็จ เขาบาน
ไมไดกลัวเมียตีหนาแขงเอา นั่นคือความเถลไถล เมียไมไดบอกใหไปเลนไฮโลไฮเลอะไรกันนั่นนะ ให
ไปซื้อของตลาด แลวเอาเงินไปเลนการพนันโนนเสีย แลวเขาบานไมได กลัวแมอีหนูตีขาเอา จะวาไง
ไมวาแตแมอีหนูพออีหนูก็ฟาดเหมือนกันถาแมอีหนูทํายังงั้นนะ นี่คือความเถลไถลไมตรงตามเหตุ
ตามผลอันเปนความถูกตองดีงาม ที่จะทําความไววางใจและความรมเย็นใหแกครอบครัว กลับไปทํา
ความเดือดรอนแกครอบครัวเพราะความเถลไถลนั้นแหละ
เงินจํานวนนั้นเอาไปซื้อสิ่งของมาทําอาหารการบริโภคในครอบครัวก็สบายไปมื้อหนึ่ง ๆ วัน
หนึ่ง ๆ แตทีนี้เอาไปทําอยางนั้นเสีย ทําใหเกิดความเดือดรอนไปทั้งครอบครัว ถึงขนาดพออีหนูเขา
บานไมได แมอีหนูก็เดือดรอน ถึงจะไดตีหนาแขงพอไอหนูผูทําผิดก็ตาม ก็ยังไมพนความเดือดรอน
ความไมไวใจกันอยูนั่นเอง นี้แหละคือทางไมดี ใหรูกันเสีย เรายกตัวอยางมาใหดูยอ ๆ ที่วาสอนตน
คนเดียวก็ไมไดนั้น ไมไดอยางนี้เอง ฟงเอา สวนพระพุทธเจาทรงสอนสัตวไดตั้งสามภพ จึงตางกับ
พวกเราอยูมากราวฟากับดิน
เงินมีมากมีนอย ใหจับจายใชสอยในสิ่งที่เปนประโยชนจะจายไปแตละสตางคอยาจายดวย
ความลืมตัว ใหจายดวยความมีเหตุมีผล จายดวยความจําเปน อยาจายดวยนิสัยสุรุยสุราย นั่นมันเปน
การทําลายตัวและทรัพยสิน การสจับจายดวยความจําเปนนั้นเปนความเหมาะสมอยางยิ่ง ไมคอยผิด
พลาดตลอดไป การแลกเปลี่ยนเอาสิ่งนั้นมา สิ่งนั้นเราไมมี เรามีสิ่งนี้ แตเราตองการสิ่งนั้นเพื่อ
ประโยชนอยางนั้น ๆ แลวเรานําสิ่งนี้เปลี่ยนเอามา ซื้อเอามาได นี้ชื่อวามีเหตุมีผลและมีความจําเปน
จายมากจายนอยก็ไมเสียหาย ถาจายดวยเหตุดวยผลและความจําเปนตามหลักธรรมดังที่กลาวมา
ใหจายดวยความคํานึงเสมอ อยาจายดวยความลืมเนื้อ ลืมตัว จายจนเปนนิสัย จายจนไมรูจัก
คําวาเสียดาย นั่นทานเรียกวา บาจาย ออกจากบาจายแลวก็ใจรั่ว ลงไดใจรั่วแลวเก็บอะไรไมอยู
เหมือนกับภาชนะรั่วนั่นแล เอาไปตักน้ําซิ อยาวาเพียงน้ําในบึงในบอนี้เลย ไปตักน้ํามหาสมุทรก็ไมอยู
ไมขัง เอาตะกราไปตักน้ํามันไหลออกหมด นี้ก็เหมือนกัน คนใจรั่วจะเอาเงินใหเปนแสน ๆ ใหกี่สิบ
ลานรอยลานก็เถอะ ไมมีเหลือเลยฉิบหายหมดเพราะใจรั่วเก็บไมอยู นี่แลโทษแหงความเปนคนบา
จาย โทษแหงความใจรั่วเปนอยางนี้ ใครไมอยากเปนบา อยาทําอยางนั้น
 อยาประพฤติตัวใหเปนคนใจรั่ว อะไร ๆ ผานมาควาหมด ๆ เงินแทนที่จะมีไวใชไดสองวัน
สามวัน แตใชวันเดียวขณะเดียว ไมพอใชดวยซ้ําไป เพราะความใจรั่วมันสังหารแหลกในพริบตาเดียว
นี่แลคนเราถาเลยเขตของธรรมแลวเปนอยางนี้ หาชิ้นดีไมได
ธรรมทานบอกวา อารกฺสมฺปทา ใหเก็บหอมรอมริบ สิ่งไหนที่ควรจะจับจายก็ใหจับจายโดย
ทางเหตุผล เก็บไวเพราะอะไรก็ใหมีเหตุผล ที่เก็บไวเก็บไวเพื่อความจําเปนในกาลขางหนา ไมวาตัว
เราหรือครอบครัว หากเกิดความจําเปนขึ้นมาอยางไรแลวจะไดเอาเงินจํานวนที่เก็บไวนี้ เพื่อรักษาตัว
และผูเกี่ยวของ ที่จําเปนจายไปเวลานี้จายไปดวยความจําเปนอยางนี้ ๆ ก็รูไว ธรรมทานบอกวาไมให
เหลือเฟอ ไมใหใชฟุมเฟอยแบบลืมเนื้อลืมตัว ไมใหเก็บไวแบบตระหนี่แกะไมออก แมตัวเองจะตาย
ก็ไมยอมจายคาหยูกคายา แตกอนเงินเราเปนเงินตรา เหรียญตราจนเขาสนิมเขาเรียกเปนกาบปลี
เปนยางปลี ดําป ดําเปนสนิมไปเลย เก็บไวไมมีจายสักที เพราะผีตัวตระหนี่มันหึงหวงมาก ตามแลว
ยังมาเปนเปรตเปนผีเฝาถุงเงินอยูนั้นอีกแหละ นั่นมันเกินเหตุเกินผลของโลกไป เพราะความตระหนี่
ถี่เหนียวบีบบังคับ ตายไปแลวยังมาหวงอยูอีก นั้นเกินประมาณความพอดี ไมถูกธรรมของพระพุทธ
เจา เพราะฉะนั้น การเก็บที่ดี การจับจายใชสอยอะไรก็ดี ใหมีเหตุมีผลเปนธรรมคุมครองรักษาอยู
เสมอ จะเก็บพอดี จะจายพอดีมีความสุข นี่แลกการประพฤติตัว การมีหลักใจ ไมใหเปนคนใจรั่ว
ควรปฏิบัติตัวและสิ่งเกี่ยวของตามหลักธรรมดังที่กลาวมา
คนเรามีหลักใจตองมีหลักทรัพย เมื่อมีหลักทรัพยกับมีหลักธรรมก็ชุมเย็น สมชีวิตา เลี้ยงชีพ
ใหรูจักพอดี ความมีประมาณเสมอ รูจักเวล่ําเวลา วันหนึ่งทานวันละเทาไร วันละสามมื้อหรือสี่มื้อ แต
ดูทุกวันนี้มันไมใชสามมื้อสี่มื้อนะ มันรอยมื้อรอยครั้ง เดินไปนี้จิ๊บ ๆ เดินไปนั้นจั๊บ ๆ อันนั้นหวาน
อันนี้คาวเรื่อย อันนั้นผลไม ลูกนั้นดี ลูกนั้นมาจากเมืองนอกนะ ลูกนี้มาจากเมืองนอกนะ เปนบาง
เมืองนอกกันไปหมด เหอเมืองนอกกัน เมืองในถูกมองขาม เมืองของตัวเพื่อเปนเนื้อเปนหนังตัวเอง
ไมสนใจสิ่งใดก็ตามถามาจากเมืองนอกแลว โฮ โนนอยูในครรภโนนยังไมลืมตา ก็จะโดดผางออกมา
จากครรภแมนั่นนะ มันเกงขนาดไหนเกงกระทั่งเด็กอยูครรภ ทองแมหนังแมจะแตกไมสนใจ ขอให
ไดเห็นของมาจากเมืองนอกซื้อของเมืองนอกเถอะ
พากันตั้งเนื้อตั้งตัว บานเมืองของเราเปนบานของไทย บานของไทยใหตางคนตางรักสงวน
ตางรักษาเนื้อหนังของตนอยาใหเหลือตั้งแตโครงกระดูก ใหกาฝากมากัดมากินมาไชกินไปหมด
กาฝากมีอยูตนไมตนใด ไมตนนั้นตองฉิบหายวายปวงไมนานเลย ยิ่งตนไหนมีกาฝากมาก ๆ ตนไม
ตนนั้นเราชี้นิ้วไดเลยวาไมกี่ปตายแน ๆ หรือไมกี่เดือนตาย เพราะกาฝากเกิดจากกิ่งไม แตมันเปน
เนื้อเปนหนังของมัน เปนดอกเปนใบเปนกิ่งเปนกานเปนผลของมันเอง แตมันดูดซึมเอาอาหารจาก
ตนไมตนนั้น ตนไมตนนั้นไมไดเรื่องอะไร มีแตถูกเขาดูดซึมไปตลอดเวลาไมนานก็ตาย
นี่ก็หมือนกัน เราก็เปนคนไทยดวยกันทั้งนั้น ทําไมจึงไมรักไมสงวนเนื้อหนังของตนเอง เหอ
ตั้งแตเมืองนอกเปนบาไปหมด อะไรก็ของมาจากเมืองนอก ไมไดลืมตาก็ตาม พอเขาบอกมาจาก
เมืองนอก ตาบอดมันก็ควาเอา จะเอาของเมืองนอกมันเปนบาขนาดนั้น นี่แหละความเหออยางนี้ไมมี
เนื้อมีหนังติดตัว ตอไปจะเหลือตั้งแตรางนะ จะวาไมบอก หลวงตาบัวพูดใหอยางชัด ๆ หลวงตาบัวก็
อยูในเมืองไทยและเรียนธรรม การเรียนธรรมปฏิบัติธรรมไมเรียนโลกจะเรียนอะไร เพราะธรรมกับ
โลกประสานและกระเทือนถึงกันอยูตลอดเวลา ทําไมจะไมรูเรื่องความผิดความถูกของมนุษยที่อยู
ดวยกันละ ลองพิจารณาเรื่องเหลานี้ดูบาง นี่เราพูดเรื่องความเหอ ๆ ไมเขาเรื่องเขาราว ไมเขาหลัก
เขาเกณฑ ความเหอจะพาตัวและบานเมืองลมจมก็ควรกระตุกบังเหียนบางคนเรา ไมงั้นจมแนไมอาจ
สงสัย
ใหรักใหสงวน อยาฟุงเฟอเหอเหิม อยาลืมเนื้อลืมตัว ของ ๆ ตัวมีอะไร สนฺตุฏฐี ยินดีตามมี
ตามได ของที่เกิดเองทําเองนั้นเปนของดี เอา ทําลงไป ถาเปนควายก็ควายอยูในคอกของเราเกิดมา
ตัวใดขายไดราคาเทาไร ไมตองหักตนทุน เปนกําไรลวน ๆ ถาไปซื้อมา สมมติวาซื้อรอยบาท ขายรอย
หาสิบบาท ก็ตองหักออกเสียรอยบาท นี้เปนตนทุน ไดกําไรหาสิบบาท นี่มันตองไดหักเสมอ ถาเปน
ควายที่เกิดในคอกของเรา ทางภาษาอีสานเขาเรียกวา ควายลูกคอก ขายเทาไรไดเงินเทานั้น ไมตอง
หักคาตนทุนที่ซื้อมาเทาไร ๆ เพราะไมไดซื้อ เนื่องจากเกิดกับตัวเอง เปนสมบัติกนถุงของสกุลเสีย
เอง
นี่ของ ๆ เราที่พยายามผลิตขึ้นมา ไดมากนอยเทาไรก็เปนของเรา คนไทยเปนคนอันเดียวกัน
เปนเนื้อเปนหนังอันเดียวกัน ชีวิตจิตใจฝากเปนฝากตายดวยกัน ไมวาอยูภาคใดก็คือคนสมบูรณแบบ
ดวยกันทั้งนั้น มีพอมีแม พอแมเปนคน ลูกเกิดมาเปนคน ไมวาอยูภาคใดเปนคนดวยกัน หัวใจ
มนุษยดวยกัน เมื่อมีความรักสงวนซึ่งกันและกัน มีความสามัคคีซึ่งกันและกัน ก็เปนเนื้อเปนหนังของ
ตนขึ้นมา ชาติก็มั่นคง
ผูที่ผลิตผูที่ทํา เมื่อเห็นมีรายไดขึ้นบางก็มีแกใจคนเรา ทําอะไรลงไปไมมีใครสนับสนุนก็เจง
ยอมหมดกําลังใจคนเรา แลวจะมีอะไรเหลือ มันเจงไปทั้งนั้นแหละ ถามีใครสนับสนุน ก็มีกําลังใจคน
เรา การสงเสริมเนื้อหนังของตนเองควรสงเสริมอยามองขามหัวของตัวไปจะเปนการเหยียบหัวตัวเอง
ลงไป อยาลืมเนื้อลืมตัวซึ่งเคยเปนอยูแลว ลืมมากที่เดียว แมแตของทําในเมืองไทยก็ตองเอาตรา
เมืองนอกมาตี ฟงดูซิ ตีตราทําในโนนอิงกแลนดอิงกเลิน อิงบามาจากไหนก็ไมรูแหละ ไมอยางนั้นมัน
ไมซื้อ มันเหอกัน เหอหาอะไร จะเหาะเหินเดินฟาทั้ง ๆ ที่ไมมีปก ไมอายเมืองนอกเขาบางเหรอ
คนไทยเราไปที่ไหน มักไดยินจากคนเมืองนอกเสมอวา คนไทยแตงตัวโกหรู บางรายก็สงสัย
หรือเขาใสปญหาคนไทยเราก็ไมทราบได วาเมืองไทยคงเปนเมืองเจริญมาก คนไทยจึงมีแตผูแตงตัว
โกๆ หรู ๆ กันทั้งนั้น
วันนี้มีเวลาที่จะพูด เมื่อเรื่องมาสัมผัสเราก็พูด เขาบอกวาเมืองไทยเขาไปแทรกเมืองไหนเขารู
ทันที เพราะการแตงเนื้อแตงตัวหรูหราที่สุดเลย เขาวางี้ แลวการที่ติดหนี้ติดสินเมืองนอกพะรุงพะรัง
ก็คือเมืองไทยเปนเบอรหนึ่ง บางรายเขาวาอยางนี้ ไอเราอยากจะมุดลงดินไปในขณะนั้นแหละเมื่อได
ยิน พระก็มีหูมีตาเหมือนกับฆราวาส ทําไมจะไมไดยิน มีใจเหมือนกันทําไมจะไมคิด เราตองคิด เราก็
ละอายดวยเพราะเราเปนคนไทยคนหนึ่ง เหลานี้เปนสิ่งที่เราควรคิดดวยกัน ไมควรภูมิใจวาตัวมั่งมี
และแตงตัวอวดโลกเขาไดทาเดียว ควรคิดถึงคนไทยทั้งประเทศดวยอาจไดแกไขในสิ่งที่ควรแกไข
เมืองไทยอาจมีเนื้อมีหนังขึ้นบางไมมีแตหนังหุมหอกระดูกดังที่เปนอยู ซึ่งเปนที่นาอับอายเมืองอื่นเขา
สมชีวิตา เลี้ยงชีพพอประมาณ การจับจายใชสอยอยาฟุมเฟอยจนเกินเนื้อเกินตัว เสื้อผา
กางเกงเครื่องนุงหมใชสอยใหพอเหมาะสมกับตน นั้นแหละเปนคนที่งาม งามลึกซึ่ง งามโดยหลัก
ธรรมชาติ ไมไดงามดวยความเคลือบแฝงตกแตงรอยแปด แตไมสนใจตกแตงใจที่สกปรกรกรุงรัง
ดวยความหอยโหนโจนทะยาน
ความแตงเนื้อแตงตัวเลยเถิดเลยเหตุเลยผล ดูแลวนาทุเรศในสายตาสุภาพชนผูมีศีลธรรม
มันจะกลายเปนลิงแตงตัวไป ลิงแตงตัวเปนยังไง คนแตงตัวก็ไมเปนไร ไมตื่นไมสะดุดใจนัก พอลิง
แตงตัวนี้ดู อูย ตัวของมันเองไมใชเลนนะลิงนะ พอเขาแตงตัวใหเรียบรอยมันมองดูมันนี่ อูฮู ใส
หมวกแกปใหแลวมันเหมือนจะเหาะโนนนะลิง กิริยาอาการหลุกหลิก ๆ ทั้งจะเหาะจะโดด ราวกับเปน
โลกใหมขึ้นมาในตัวของมัน
คนเราก็เหมือนกัน พอแตงตัวดวยเครื่องสําอางชนิดตาง ๆ อยางหรูหราก็เหมือนจะเหาะเหิน
เดินฟา นั่นละคนลืมเนื้อลืมตัวไมดูเจาของบางเลย ดูตั้งแตขางนอก อยากใหคนอื่นเขามองเราสนใจ
ในเรา อยากใหคนอื่นเขามองเราเปนจุดที่เดน มันเดนดวยความฟุงเฟอเหอเหิม เดนดวยเขาหัวเราะ
เยาะก็ไมรู เราไมไดมองดูหลายแงบาง การมองดูหัวใจคน คนก็มีหัวใจ เราไมไดไปเอาหัวใจเขามาไว
ในกํามือเรานี่นะ จึงไมทราบวาเขามองแบบไหนเขาคิดแบบไหนกับเรา
หัวใจของคนมีสิทธิ์คิดได เราตองคิดทั้งหัวใจคนทั้งหัวใจเราดวย หัวใจเพื่อนฝูงทั่ว ๆ ไป ทั้ง
เมืองนอกเมืองนาเมืองไทยดูใหตลอดทั่วถึง เทียบสัดเทียบสวนไดพอประมาณ แลวเราก็ดําเนินการ
ทํามาหาเลี้ยงชีพ เครื่องใชสอยทุกสิ่งทุกอยางใหเปนไปดวยความพยายามพอเหมาะพอสม สมชื่อวา
เราเปนเมืองพุทธใหรูจักวา สนฺตุฏฐี ยินดีตามมีตามได ไมฟุงเฟอเหอเหิมเกินเนื้อเกินตัว
กลฺยาณมิตฺตตา ใหพยายามคบเพื่อนที่ดีงาม คําวาเพื่อนนั้นมีทั้งภายนอกภายใน เพื่อนภาย
นอกก็คือเพื่อนปาปมิตร คนชั่วกิริยาแสดงออกมาทางกายก็ชั่ว พูดออกมาทางวาจาก็ชั่วเพราะใจมัน
ชั่ว คนประเภทนั้นใหพยายามหลบหลีกปลีกตัวอยาเขาชิดสนิทสนมมากนัก มันเสียตัวเราเอง นั่น
พาลภายนอกยังพอหลบหลีกได ไอพาลภายในคือหัวใจของเราเองนี้มันสําคัญ หลบหลีกยากวันหนึ่ง
มันคิดไดกี่แงกี่ทางที่จะสังหารตัวเองใหเกิดความเสียหายวุนวายไปตามนั้นนะ มันมีกี่แงกี่กระทงหัวใจ
เรา ใหดูตัวนี้ตัวพาลนี่ คิดขอไหนขึ้นมาไมดีใหพยายามแกไขขอนั้นใหดี เมื่อแกไขจุดนั้นไดแลวตอไป
ก็จะมีแตเหตุแตผลระบายออกมาทางกาย ทางวาจา เพราะออกมาจากทางใจที่ไดรับการอบรม และ
ฝกฝนเรียบรอยแลว ก็เปนคนดี นี่แหละบัณฑิตคือผูฉลาดในทางธรรม ประพฤติตนใหเปนความรม
เย็นแกตนและผูอื่น ทานเรียกวานักปราชญบัณฑิต
 เราพยายามแกไขสิ่งที่ไมดีของเราซึ่งเปนพาลนั้นออกเสียใหกลายเปนนักปราชญบัณฑิตขึ้นมา
ภายในตน อยูที่ไหนก็รมเย็นเปนสุข นี่แหละพรปใหมที่ใหทานทั้งหลายในวันนี้ ขอใหนําไปพินิจ
พิจารณา
ในเบื้องตนก็ไดพูดถึงเรื่องธรรมของฆราวาส ที่จะเปลี่ยนสภาพจากความเปนปเกากลายเปนป
ใหมใหเปนคนดีขึ้นมาตามปใหมวา
อุฏฐานสมฺปทา ใหมีความขยันหมั่นเพียร อยาขี้เกียจขี้ครานในการงานที่ชอบและเปน
ประโยชน
ขอสอง อารกฺขสมฺปทา สมบัติมีมากนอยใหพยายามเก็บหอมรอมริบ อยาใชแบบสุรุยสุราย
ใชอะไรก็ดีใหมีเหตุมีผลเปนเครื่องค้ําประกัน ผูนั้นจะมีหลักทรัพยเพราะมีหลักใจ
ขอสาม สมชีวิตา การเลี้ยงชีพพอประมาณ ไมฟุมเฟอยเกินไป ไมฝดเคืองเกินไป ทั้ง ๆ ที่สิ่ง
ของมีอยูมาก และคนในครอบครัวมีจํานวนมาก จะทําเพียงนิดเดียวก็ฝดเคืองเกินไป ของมีอยูก็ทําให
พอเหมาะพอสม
กลฺยาณมิตฺตตา ใหคบเพื่อนอันดีงาม อยาคบกับพวกปาปมิตร
ในสี่อยางนี้แหละเปนสิ่งที่จําเปน ที่เราจะตองไดพินิจพิจารณาและปฏิบัติตามดวยกันเพื่อ
ความเปนคนดีทั้งปใหมนี้และปใหมหนา
ในอวสานแหงการแสดงธรรมนี้ ขออํานวยพรใหทานทั้งหลายมีความสุขกายสบายใจและ
ประพฤติตนใหเปนสัมมาบุคคลโดยทั่วถึงกัน

เอาละแคนี้ เอวํ
 เทศนอบรมฆราวาส ณ วัดปาบานตาด
เมื่อ วันที่ ๒๐ กุมภาพันธ พุทธศักราช ๒๕๒๖
การพัฒนาจิตใจ

เรื่องพัฒนาดานวัตถุนั้น เราอยูที่ไหน เราพัฒนา แมในบานในเรือนของเรา ก็ตองแกไขซอม

แซมดัดแปลงปลูกสรางขึ้นมา อะไรๆ ไมดีเราดัดแปลงซอมแซมกันในดานวัตถุ เพื่อความมั่นคงและ
สวยงามทางดานวัตถุและใหมีคุณคาสงางามยิ่งขึ้นเหมาะสมกับที่วาพัฒนาวัตถุใหเปนสิ่งที่นาดูนาชม
และมั่นคง การไปมาหาสูกันสะดวก ในขณะเดียวกันจึงควรพัฒนาจิตใจไปดวย คือจิตใจควรไดรับ
การพัฒนาดวยศีลดวยธรรมอันดีงามใจจะไดฉลาดในทางดี รูจักยับยั้งชั่งตวงตัวเองในสิ่งที่ควรทํา
หรือไมควรทําไมควรประพฤติ ความรูไมมีธรรมเคลือบแฝงมัดพาตัวไหลลงทางต่ํา เชนอบายมุย
เปนตน จิตใจจึงเปนสิ่งที่ควรไดรับพัฒนากอนอื่น
การพัฒนาจิตใจคืออยางไร สิ่งที่รังควานหรือทําลายจิตใจนี้มีอยูมาก วันหนึ่ง ๆ ไมมีประมาณ
เลย มีแตเรื่องสัญญาอารมณเครื่องผูกมัดรัดรึงบีบคั้นจิตใจอยูตลอดเวลา ไมคอยจะมีอารมณที่ทําจิต
ใจใหมีความยิ้มแยมแจมใสเบิกบานจิตใจ หรือใหไดรับความสงบเยือกเย็นเปนสุขไดบาง มีแต
อารมณที่เปนขาศึกตอจิตใจเปนสวนมาก เพราะฉะนั้นจึงตองพัฒนาจิตใจเพื่อกําจัดสิ่งเหลานี้ออกให
จิตไดรับความสงบเยือกเย็น และสิ่งที่จะนํามาแกไขหรือซักฟอกสิ่งเหลานี้ออก นอกจากธรรมแลวไม
มี ที่นอกจากธรรมแลวก็มีแตเครื่องชวยสงเสริมใหจิตใจมีความวุนวายรุมรอนรุนแรงมากขึ้น ซึ่งเปน
สิ่งที่เราไมตองการเลย ดังนั้น จงใหเอาธรรมไปพัฒนาจิตใจ ทานผูเคยไดยินไดฟงจากครูจากอาจารย
ที่ไหนมาก็ตกเรี่ยราดอยูตามถนนหนทางไปเสียเปนสวนมาก ไมคอยเขาถึงจิตใจพอจะใหเกิด
ประโยชนเทาที่ควร คือฟงแลวมันหลุดมันตกไปเรื่อยๆ สูญหายไปเรื่อย ๆ ดวยความไมคอยสนใจ
เหลานี้ใหเราพยายามเก็บเขามาสูภายในจิตใจเรา เมื่อไดยินไดฟงจากครูจากอาจารยที่ไหน หรือได
อานตามหนังสือธรรมะ หรือไดรับการอบรมเชนขณะนี้ ก็ใหนําไปพินิจพิจารณาดัดแปลงแกไขจิตใจ
ของตนใหคิดไปในทางที่ไมเปนขาศึกตอตน
สวนมากใจมักคิดแตเรื่องที่เปนขาศึกตอเรานั่นแหละไมคอยนึกคิดฝายคุณอันจะเปน
ประโยชนแกตน ถาไมถูกบังคับใหคิดจริง ๆ ใหทําจริง ๆ ใจจะไมยอมคิดยอมทําในทางดีโดยลําพัง
มีแตยกใหกิเลสตัณหาเอาไปพัฒนาเสียหมดตัวนั้นแหละ
กายที่จะแสดงออกแตละอยาง ๆ ออกไปจากใจ ถาใจไมไดรับการอบรมแลว การแสดงออก
ทางดานการประพฤติจะไมนาดูเลย จะเปนการกระทบกระเทือนทั้งตนและผูอื่น มีความเสียหายทั้ง
ตนและผูอื่นดวยอยูเปนประจํา กาย วาจา ใจ ที่ไมไดรับการอบรม ไมไดรับการพัฒนาดวยธรรม
วาจาที่พูดออกไปก็เหมือนกัน ธรรมดาของจิตยอมบรรจุความเห็นแกตัวไวอยางเต็มที่ ไมบก
บาง แสดงอะไรออกไปก็เพื่อความเห็นแกตัว ๆ แลวก็มาทําลายตัวนี่แหละ เพราะความเห็นแกตัว
เปนสิ่งที่ชั่ว การแสดงอะไรออกกไปเพื่อตัวเองในทางผิดธรรมยอมนําความชั่วที่วาเพื่อตัวเองนั้นมา
ทําลายตัวเองเขาไปอีก จึงไมเปนผลดีแกตัวเลย แตโลกก็ไมคิดกัน นอกจากคิดวาเปนผลดีแกตน
ถายเดียว ทั้งที่เปนผลรายทุกประโยคแหงการแสดงออกเพื่อความเห็นแกตัว โลกกับธรรม เรากับ
ธรรมจึงขัดแยงกัน สุขกับเราจึงขัดแยงกัน ที่ไมมีอะไรขัดแยงก็เห็นจะมีแตกิเลสตัณหาและกองทุกข
ทํางานบนหัวใจคนเทานั้น
ดังนั้น การกําจัดสิ่งเหลานี้จึงกําจัดดวยธรรม ถาเห็นแกธรรม การเห็นแกตัวซึ่งเปนตัวภัยก็
คอยเบาบาง และกระจายตัวออกไป ความเห็นแกธรรมคือความถูกตองดีงาม จะเขาแทนที่ อะไร ๆ
สมควรหรือไมสมควร จิตจะคิดอานไตรตรองและพิจารณาดู วาเมื่อเห็นไมสมควรแลว แมอยากคิด
อยากพูด อยากทํา ก็ระงับได ไมเหนือสติธรรมปญญาธรรมไปได เพราะจิตเปนผูบงการที่มีธรรม
ประจําตัว ทุกสิ่งทุกอยางจะเปนไปดวยความเรียบรอย เพราะแสดงออกไปตั้งแตสิ่งถูกตองดีงาม จาก
จิตที่บงการดวยธรรม ที่เรียกวาการพัฒนาจิตใจ ขอใหพากันเขาใจ
เฉพาะอยางยิ่ง ควรจะไดทําจิตของเราใหมีความสงบเย็นบาง วันหนึ่ง ๆ จิตเราหมุนไปกับ
เรื่องตาง ๆ อยูตลอดเวลา ถามีธรรมเตือนสติ มีสติจอก็รูเรื่องของความดิ้นรนกวัดแกวง มันจะดิ้น
ของมันเวลาสติเขาไปจอ คือสติจอเพื่อจะทดสอบ หรือเพื่อจะดูวาจิตจะแสดงอาการอะไรหนึ่ง จะไม
ใหจิตคิดเรื่องตาง ๆ นานาที่เปนของไมดีหนึ่ง พอสติจอเขาไป เราจะเห็นความดุกดิก ๆ ของจิตดิ้น
รน เพราะสิ่งไมดีทั้งหลายผลักดันหรือฉุดลากไป ดังนั้นเราจึงบังคับจิตไว บังคับอยางอื่นเรายังบังคับ
ได ทําไมจะบังคับจิตเพื่อใหเราเปนคนดี ใหจิตดีไมไดเลา
เมื่อบังคับครั้งแรก กิเลสตัวดิ้นรนจะตอสูเราอยางรุนแรงหนักกันพอสมควร หรือหนักมาก
เพราะกิเลสตัวรายมันฝน ครั้นตอไปก็คอยเบาลง ๆ เพราะธรรมมีกําลังสูงขึ้น ๆ มีกําลังมากขึ้น สิ่ง
เหลานั้นจะออนลง ๆ เราก็สบายขึ้น สิ่งรบกวนใจไมคอยมีมาก มีแตสิ่งที่บํารุงหรือสงเสริมจิตใจใหดี
และสงบเย็นมากขึ้น ใจของเราก็มีความยิ้มแยมแจมใส สบายมองดูอะไร ๆ ก็สะดวกสบายไปตาม ๆ
กัน นี่แหละคือการพัฒนาจิตใจ
ใหพยายามทําจิตของเราใหสงบ เมื่อจิตของเรามีความสงบแลวจะปรากฏความเย็นขึ้นมา
ปรากฏความสบายขึ้นมา แลวนํามาทําประโยชนแกตนไดเรื่อยๆ ทีนี้จิตก็เย็นไปเรื่อยๆ นับวันจะเห็น
คุณคาของธรรมขึ้นไป และนับวันจะเห็นโทษแหงสิ่งที่ไมดีทั้งหลายซึ่งเคยอยูภายในจิตใจของเราไป
โดยลําดับ นี่แหละคือการพัฒนาจิตใจใหพัฒนาอยางนี้
เพราะจิตเปนตัวดําเนินงานและเปนแรงงานสําคัญ ถาจิตไดรับการอบรมการพัฒนาใหมีความ
ฉลาด มีเหตุผล รอบคอบในสิ่งดีและชั่วทั้งหลายพอประมาณ ยอมจะดําเนินกิจการตางๆ ไปดวย
ความราบรื่นดีงามไมคอยผิดพลาด ผิดกับจิตที่ไมไดรับการอบรมการพัฒนาอยูมาก การพัฒนาจิตก็
เทากับการสงเสริมความฉลาดรอบคอบในกิจการตาง ๆ ใหดียิ่งขึ้นนั่นแล
 ความเจริญทางจิตใจที่ไดรับการอบรม การพัฒนายอมเปนผลดีกวาความเจริญทางดานวัตถุที่
ไมไดพัฒนาจิตไปพรอมกันอยูมาก ดังนั้นการพัฒนาจิตเพื่อความรอบคอบในตนและกิจการทั้งหลาย
จึงควรสนใจ อยางนอยใหพอ ๆ กันกับการพัฒนาทางดานวัตถุ มากกวานั้นการพัฒนาจิตควรถือเปน
กิจจําเปนกอนการพัฒนาสิ่งใด ๆ ผลจะเปนความสงบเย็นตาเย็นใจและเปนสุขทั่วหนากัน
 ÒÚØ
Áš«œr°¦¤¡¦³–ª´—žiµoµœ˜µ—
Á¤ºÉ°ª´œš¸ÉÒÖ¤„¦µ‡¤¡»š›«´„¦µÓÖÔÒ
«µ­œ›¦¦¤¤»nŠ¨Šš¸Éċ
‡Îµªnµ«µ­œ›¦¦¤š¸É¡¦³¡»š›Á‹oµš¦Šž¦³„µ«­°œÃ¨„ Ťnªnµ¡¦³°Š‡rė­°œ—oª¥
‡ªµ¤š¸Éš¦Š¦¼oš¦ŠÁ®Èœš»„­·ÉŠš»„°¥nµŠ Ťn¤¸‡Îµªnµ—oœÁ—µ ­°œ—oª¥‡ªµ¤¦¼o¨oªÁ®ÈœÂ¨oª
¡¦o°¤š´ÊŠ‡»–¨³Ãš¬…°Š­·ÉŠœ´ÊœÇ ‹¹Š­°œÃ¨„—oª¥‡ªµ¤Â¤nœ¥Îµ Ťn¤¸°³Å¦Ÿ·—¡¨µ—
‡¨µ—Á‡¨ºÉ°œÅžÁ¨¥š¸ÉÄ®oœµ¤ªnµ­½ªµ„½…µÃ˜£‡ª˜µ›¤½Ã¤¡¦³›¦¦¤°´œ¡¦³Ÿ¼o¤¸¡¦³
£µ‡Á‹oµ˜¦´­Åªo—¸Â¨oª®¦º°°Â¨oªœ´Êœ ‹¹ŠÁ®¤µ³­¤Á˜È¤­nªœ ¨Îµ—´‹µ„¡¦³¡»š›Á‹oµš¦Š
­°œÂ¨oª Ÿ¨„Èž¦µ„’×¥¨Îµ—´¨Îµ—µ ¤¸¡¦³­µª„Áž}œŸ¼o¦¼o˜µ¤Á®Èœ˜µ¤ ˜µ¤­˜·„ε¨´Š
‡ªµ¤­µ¤µ¦™…°Š˜œ ¤o‹³Å¤n¨¹„Ž¹ÊŠ®¦º°¨³Á°¸¥—Á®¤º°œ¡»š›ª·­´¥„Șµ¤ ˜n„ÈÁž}œ
Á‡¦ºÉ°Š¥ºœ¥´œÄœ­·ÉŠš´ÊŠ®¨µ¥š¸É¡¦³°Š‡rš¦ŠœÎµ¤µÂ­—Šœ´ÊœÅ—o×¥­¤¼¦–r Á˜È¤„ε¨´Š®¦º°
˜µ¤„ε¨´Š…°Š¡¦³­µª„š¸Éŗo¦¼oŗoÁ®Èœ˜µ¤Ťn¤¸š¸É‡´—‡oµœ¡¦³¡»š›Á‹oµ
‡¦´Êœ˜n°¤µÇ×¥¨Îµ—´„ȇn°¥Á¨º°œ¦µŠ‹µŠÅžÇ­·ÉŠš¸É¤¸°¥¼n„ÈÁ®¤º°œÅ¤n¤¸ ­·ÉŠš¸ÉÁž}œ
µž„ÈÁ®¤º°œÅ¤nÁž}œµž ­·ÉŠš¸ÉÁž}œ»Á®¤º°œÅ¤nÁž}œ» ­·ÉŠš¸É‹¦·ŠÁ®¤º°œÅ¤n‹¦·Š ˜n­·ÉŠ
š¸Éž¨°¤Á®¤º°œ‹¦·ŠÅžÁ¦ºÉ°¥ Ç ‹œ„¦³š´ÉŠ…°Šž¨°¤„¨´„¨µ¥…¹Êœ¤µÁž}œ…°Š‹¦·ŠÄ®oŸ¼o
Á„¸É¥ª…o°Š„ȇº°­´˜ªrè„ ŗo­œÄ‹Ä‡¦n˜n°„µ¦šÎµ­·ÉŠš¸ÉŤn—¸œ´Êœ—oª¥‡ªµ¤°Ä‹Á¦ºÉ°¥¤µ œ¸É
¨³Ÿ·—„´œ°¥nµŠœ¸Ê ‡º°Ÿ·—„´œÅžÁ¦ºÉ°¥Ç ‹µŠÅžÁ¦ºÉ°¥Ç ¦¦—µ…°Š‹¦·Š Á¡¦µ³Ä‹š¸É‹³¦´
š¦µÄœ…°Š‹¦·Šš´ÊŠ®¨µ¥™¼„žd—´Š®»o¤®n°Á°µÅªo×¥¨Îµ—´¨Îµ—µ ‹œ„¦³š´ÉŠ„¨µ¥Áž}œ
‡ªµ¤žd—´Š°¥nµŠ®œµÂœnœž¦³®œ¹ÉŠªnµ®¨´®¼®¨´˜µ¡¼—®¨´®¼®¨´˜µ—¼ Ťnŗo¨º¤˜µ—¼
¡¼—°°„¤µ‡ÎµÄ—‹¹Š¤´„Áž}œÅž˜µ¤‡ªµ¤°¥µ„°´œÁž}œÁ¦ºÉ°Š…°Š…oµ«¹„®nŠ›¦¦¤ š¸ÉÁ¦¸¥„ªnµ
°›¦¦¤ÅžÁ­¸¥Áž}œ­nªœ¤µ„œ¸É‹¹Š¨Îµµ„
š´ÊŠŸ¼oš¸É‹³œÎµ¤µ­°œ„ÈŤnš¦µªnµ ŗo‡ªµ¤¦¼o‡ªµ¤Á®Èœ¨¹„˜ºÊœ®¥µ¨³Á°¸¥—Á¡¸¥Š
ėš¸É‹³œÎµ¤µ­´ÉŠ­°œŽ¹ÉŠ„´œÂ¨³„´œ Ÿ¼ož’·´˜·„ÈŤnŗo­œÄ‹Á˜È¤Á¤È—Á˜È¤®œnª¥Á®¤º°œ‡¦´ÊŠ
¡»š›„µ¨ ‹¹ŠÁž}œÁ¦ºÉ°ŠÁ¨ºÉ°œ¨°¥ÅžÁ¦ºÉ°¥Ç ­»—šoµ¥«µ­œ›¦¦¤„È­´„˜nªnµºÉ° ¤¸Äœ˜Îµ¦µ„È
¤¸°¥¼n°¥nµŠœ´Êœ Ťn‡n°¥¤¸Ä‡¦­œÄ‹ ‡ªµ¤­œÄ‹¤¸œo°¥ ‡ªµ¤Å¤n­œÄ‹¤¸¤µ„ œ¸É¡¼—™¹ŠÁ¦ºÉ°Š
µª¡»š›Á¦µ¨³˜n°ÅžÁ¤ºÉ°·œµÁ…oµÅž¤µ„ǘn°­·ÉŠ˜É嚦µ¤š´ÊŠ®¨µ¥„ÈÁ¨¥Å¤n­œÄ‹˜n°
­·ÉŠš¸Éš¦ŠÂ­—ŠÅªoĜ˜Îµ¦´˜Îµ¦µ Ş­œÄ‹Â˜n­·ÉŠš¸ÉŤn¤¸Ÿ¨ž¦³Ã¥œrĜšµŠš¸É—¸Â¨³Áž}œ¡·¬
Áž}œ£´¥˜n°„µ¦„¦³šÎµ…°Š˜œ 脋¹Šœ´ª´œ¦o°œÁ…oµš»„ª´œÇ ‡ÎµªnµÃ¨„œ´ª´œ¦o°œÁ…oµš»„
ª´œÇ Á¦µ°¥nµÅž®¤µ¥Â˜n‡œ°ºÉœÃ—¥™nµ¥Á—¸¥ª ˜o°Šª„Á¦µÁ…oµÁž}œ¦µ¥Ç Á…oµÅž ¤´œ‹¹Š
ŗo¤µ„ªnµÁž}œÃ¨„™oµÅ¤nŗoª„Á¦µÁ…oµ„ȝ„¡¦n°ŠÁ¡¦µ³Á¦µ¤µž’·´˜·Á¡ºÉ°Á¦µ‹¦·ŠÇ

„oµªÁ—·œ˜µ¤®¨´„«µ­œ›¦¦¤ ÒÚØ
 ÒÚÙ
¡¦³¡»š›Á‹oµš¦ŠÂ­—Š›¦¦¤¤¸œÊ宜´„Ťn¤¸°³Å¦Á„·œ Á¡¦µ³š¦Š¦¼oš¦ŠÁ®ÈœÁ˜È¤
¡¦³š´¥Äœš»„Šnš»„¤»¤š¸ÉœÎµ¤µ­°œÃ¨„ Ťnčn­°œÂ¨°¥Ç ®¦º°Â‡Îµ°„Á¨nµ
Á®¤º°œÁ¦µš´ÊŠ®¨µ¥Å—o¦´‡Îµ°„Á¨nµ˜n°Ç „´œ¤µ ¨oª„ȤµÁ¨nµÁ¦ºÉ°Šœ´ÊœÇ Ž¹ÉŠ„ÈÁž}œÁ¡¸¥Š
¨°¥Ç ŞÁšnµœ´Êœ ŤnÁ®¤º°œ„´Ÿ¼oš¸ÉŞÁ®Èœ¤µ—oª¥˜´ªÁ°Š ®¦º°Åžž¦³­¡¤µ—oª¥˜´ª
…°Š˜´ªÁ°ŠÂ¨oª¡¼—Å—o°¥nµŠ‹³Â‹oŠ®¦º°¡¼—Å—o°¥nµŠÁ˜È¤Á¤È—Á˜È¤®œnª¥¡¦o°¤„´„ε¨´ŠÄ‹
š¸É¡¼——oª¥‡ªµ¤¦¼o‡ªµ¤Á®Èœœ´Êœ‹¦·ŠÇœ¸É¨³Ÿ·—„´œš¸É˜¦Šœ¸Ê
¡¦³­µª„„ÈÁ®¤º°œ„´œ šnµœ¦¼ošnµœÁ®Èœ˜µ¤¡¦³¡»š›Á‹oµÃ—¥Å¤n˜o°Š­Š­´¥ ¨oª
„µ¦¤µ¡¼—Äœ…o°°¦¦™…o°›¦¦¤ÂŠnė ‹¹Š¡¼—°¥nµŠÁœoœ®œ´„ ¡¼—°¥nµŠÁ˜È¤Á¤È—Á˜È¤®œnª¥
¡¼—°¥nµŠ°µ‹®µ¡¼——oª¥¡¨´Š…°Š‹·˜š¸Éŗo¦¼oŗoÁ®Èœ¤µ‹¦·ŠÇŸ¼o¢{Š¥n°¤‹³Ž¹ÊŠ£µ¥Äœ‹·˜Ä‹
Ÿ·—„´œš¸É˜¦Šœ¸Ê Á¦µ¢{Š˜µ¤‡Îµ°„Á¨nµ„´¢{Š˜µ¤š¸ÉŸ¼oš¸É¦¼oš¸ÉÁ®Èœ¤µ¡¼—Ä®oÁ¦µ¢{Šœ´Êœ ¤¸œÊε
®œ´„˜nµŠ„´œ°¥¼n¤µ„ Á¡¦µ³Œ³œ´Êœ«µ­œ›¦¦¤…°Š¡¦³¡»š›Á‹oµš¸É°°„‹µ„¡¦³Ã°¬“r…°Š
¡¦³°Š‡r¨³°°„‹µ„­µª„š´ÊŠ®¨µ¥š¸ÉšnµœÂ­—ŠÁ°Šœ´Êœ‹¹Š¤¸œÊ宜´„¤µ„š¸Á—¸¥ª
Ÿ·—„´š¸ÉÁ¦µ«¹„¬µÁ¨nµÁ¦¸¥œ˜µ¤˜Îµ¦´˜Îµ¦µ®¦º°Ÿ¼o¤µÂœ³œÎµ­´ÉŠ­°œÁ¦µ „ÈÁ¦¸¥œ¤µ
‹µ„˜Îµ¦´˜Îµ¦µÂ¨³ž’·´˜·Â—oœÇÁ—µÇ¨oª„Ȝ夵­´ÉŠ­°œž¦³®œ¹ÉŠªnµ¨¼Ç‡¨ÎµÇ
Ĝ„µ¦­´ÉŠ­°œ ®¦º°œÎµ‡Îµ°„Á¨nµ¤µ­°œ Ÿ¼o¢{Š‹¹ŠÅ¤nŗo™¹ŠÄ‹ ˜n­nªœš¸É‹³šÎµ‹·˜Ä‹…°Š
Á¦µÄ®o„εÁ¦·Á­·­µœ®¦º°Ä®o¨n¤‹¤¨ŠÅžœ´Êœ ¤´œÅ¤nŗoÁž}œÁ¦ºÉ°Š¨°¥Ç Á®¤º°œ›¦¦¤š¸É
Áž}œ¥µÂ„o„·Á¨­œ¸Ê ¤´œÁž}œ­·ÉŠš¸É {Š‹¤‹¦·ŠÇ ¤¸œÊ宜´„¤µ˜¨°— ŤnÁ‡¥¤¸‡ªµ¤‹º—‹µŠÄœ
˜´ª…°Š¤´œÁ¨¥ œ¸É¨³¤´œ¨Îµµ„°¥¼nš¸É˜¦Šœ¸Ê­Îµ®¦´Ÿ¼ož’·´˜·›¦¦¤š´ÊŠ®¨µ¥ ¤o‹³Áž}œŸ¼o˜´ÊŠ
ċ‹¦·ŠÁ˜È¤Á¤È—Á˜È¤®œnª¥„Șµ¤ „È¥´Š˜o°Š¨Îµµ„Äœ„µ¦Á­µ³Â­ªŠ®µ‡¦¼®µ°µ‹µ¦¥r š¸É‹³
œ³œÎµ­´ÉŠ­°œÄ®o™¼„˜o°ŠÂ¤nœ¥Îµ˜µ¤®¨´„…°Š«µ­—µ š¸Éš¦Š¦¼oš¦ŠÁ®ÈœÂ¨³­°œÅªo¨oª
‹¦·ŠÇŸ·—„´œ°¥¼n¤µ„‹¹ŠÁž}œ‡¦¼°µ‹µ¦¥rš¸É®µ¥µ„¤µ„
Ÿ¼o‹³Á­µ³Â­ªŠ®µÅ—oĜ‡¦¼°µ‹µ¦¥r°¥nµŠš¸É„¨nµª¤µœ¸Êœ´ªnµ¥µ„¤µ„š¸É­»— ¥µ„¥·ÉŠ
„ªnµ®µÁ¡¦®µ¡¨°¥Áž}œÅ®œÇ Á¡¦µ³­·ÉŠÁ®¨nµœ¸Ê¤¸°¥¼nš´ÉªÇ Ş ¤oš¸É­»—š¸É…o°¤º°‡œ‡°
‡œœn³¤´œ¥´Š¤¸¡ª„­·ÉŠÁ®¨nµœ¸Ê ˜nÁ¦µÅž®µ‡¦¼®µ°µ‹µ¦¥rŸ¼oš¸Éš¦Š‡»–‡nµÂ®nŠ›¦¦¤—oª¥
‡ªµ¤¦¼o‡ªµ¤Á®ÈœÁ˜È¤®´ªÄ‹‹¦·ŠÇ¤µ­°œ—oª¥‡ªµ¤™¼„˜o°ŠÂ¤nœ¥Îµœ¸Ê ¦¼o­¹„‹³®µ¥µ„¤µ„
š¸Á—¸¥ª ¨³¥·ÉŠ‡n°¥¦n°¥®¦°¨ŠÅžš»„ª´œÇ œ¸É¨³šÎµÄ®o‹·˜Ä‹…°ŠŸ¼oœ´™º°¡¦³¡»š›«µ­œµ
¨³ž’·´˜·›¦¦¤š´ÊŠ®¨µ¥Å—o¥n°®¥n°œ°n°œ…o°¨ŠÅž ž¨n°¥Ä®o„·Á¨­Á®¥¸¥¥ÉεšÎµ¨µ¥Á…oµ
Áž}œ¨Îµ—´¨Îµ—µ ­»—šoµ¥„Ȥ¸Â˜n„°Šš»„…r£µ¥Äœ‹·˜Ä‹Â¨³„µ¦Â­—Š°°„ ­—Š°°„—oª¥
‡ªµ¤š»„…r‡ªµ¤¨Îµµ„š´ÊŠœ´Êœ
脋¹Š®µ‡ªµ¤­Š¦n¤Á¥ÈœÄœ„·¦·¥µšnµšµŠœ´Â˜n£µ¥Äœ‹·˜˜¨°—™¹Š­nªœ¦nµŠ„µ¥
°°„¤µœ¸ÊŤnŗo ¤¸Â˜n‡ªµ¤š»„…r‡ªµ¤š¦¤µœ ¦³µ¥°°„˜n°„´œ¤¸Â˜nÁ¦ºÉ°Šœ¸Êš´ÊŠœ´Êœ ‹³Å¤n

„oµªÁ—·œ˜µ¤®¨´„«µ­œ›¦¦¤ ÒÚÙ
 ÒÚÚ
¤¸Å—o¥´ŠÅŠ „ȘnµŠ‡œ˜nµŠ­nŠÁ­¦·¤ ˜nµŠ‡œ˜nµŠ„n°…¹Êœ£µ¥ÄœÄ‹„n°œ ¨oª„Ȧ³µ¥°°„¤µ
šµŠ‡ªµ¤ž¦³¡§˜· Á¤ºÉ°Å¢˜n°Å¢Â¨³Å¢„´ÁºÊ°Å¢Å—oÁ‹°„´œÂ¨oªšÎµÅ¤‹³Å¤n­—ŠÁž¨ª
…¹Êœ¤µ¡¦o°¤„´‡ªµ¤Á—º°—¦o°œª»nœªµ¥Ä®oÁŸµŸ¨µŽ¹ÉŠ„´œÂ¨³„´œ
脄ªoµŠÂ­œ„ªoµŠ‹¹Š®µ‡ªµ¤­»…ŤnÁ‹° Á¡¦µ³š¸É­™·˜…°Š‡ªµ¤­»…°´œÁž}œ­·ÉŠ
­Îµ‡´ —´Š¡¦³¡»š›Á‹oµš¦Š­°œÅªo×¥™¼„˜o°Šœ´Êœ‡º°Ä‹ Ťn¤¸„·¦·¥µ…°Š‹·˜š¸É‹³Á­µ³Â­ªŠ
®µ‡ªµ¤™¼„˜o°Š—¸Šµ¤œ´ÊœÁ…oµ¤µ¦¦‹»£µ¥Äœ‹·˜Ä‹…°Š˜œÁ¨¥ ‹¹Š®µ‡ªµ¤­»…Á¡ºÉ°Áž}œ
Á‡¦ºÉ°Š˜°Âšœ®¦º°Áž}œÁ‡¦ºÉ°Š­œ°Š‡ªµ¤®ª´Šœ´ÊœÅ¤n¤¸ ¤¸Â˜nÁ¦ºÉ°Š‡ªµ¤š»„…r‡ªµ¤
š¦¤µœ °¥¼n„È°¥¼n—oª¥®µ‡ªµ¤Âœnœ°œÅ¤nŗo °¥¼nÁ¨ºÉ°œÇ ¨°¥Ç ޝÁ¨ºÉ°œÇ
¨°¥Ç„·¦·¥µÂ®nŠ‡ªµ¤Áž}œ°¥¼n ¤o˜n¸ª·˜¨¤®µ¥Ä‹¤¸°¥¼n„Șµ¤˜nċ®µ®¨´„Á„–”rš¸É¥¹—
Áž}œš¸Éœnœ°œÅ¤nŗo ¥n°¤Â­—Š‡ªµ¤¦ªœÁ¦°¥¼n˜¨°—Áª¨µ£µ¥Äœ‹·˜Ä‹ Á¤ºÉ°Áž}œÁnœœ´Êœ
š»„…r‹³Å¤nÁ„·—Å—o¥´ŠÅŠ š»„…r‹³Å¤n¤¸Å—o¥´ŠÅŠ „ÈÁ¡¦µ³„·¦·¥µ°µ„µ¦š¸ÉÁž}œÁ®¨nµœ¸ÊÁž}œÁ‡¦ºÉ°Š
­´ÉŠ­¤š»„…r…¹Êœ¤µÃ—¥¨Îµ—´ ŤnčnÁž}œÁ‡¦ºÉ°Š­´ÉŠ­¤‡ªµ¤­»…‡ªµ¤Á‹¦·‡ªµ¤­Š¦n¤Á¥Èœ
£µ¥Äœ‹·˜Ä‹ Á¡ºÉ°„¦³‹µ¥°°„­¼n„´œÂ¨³„´œÄ®oŗo¦´‡ªµ¤¦n¤Á¥Èœ—oª¥„´œÁ¨¥ œ¸É¨³Á¦ºÉ°Š
…°ŠÃ¨„„ªoµŠÂ­œ„ªoµŠÁ¦µ°¥nµÅž¤°ŠÄ®o¤°Š—¼®´ªÄ‹…°Š­´˜ªr…°Š»‡‡¨š¸ÉÁž}œ­™µœš¸É
š¸ÉÁ„·—…¹ÊœÂ®nŠ‡ªµ¤­»…¨³‡ªµ¤š»„…rš´ÊŠ®¨µ¥œ¸ÊÁž}œ…°Š­Îµ‡´
—oª¥Á®˜»œ¸ÊÁ°Š«µ­œ›¦¦¤‹¹Šž¦³„µ«›¦¦¤¨Šš¸É˜¦Šœ¸Ê Ťn­°œ—·œ¢jµ°µ„µ« Ťn
­°œ‹´„¦ªµ¨Ä—Ç ªnµÁž}œŸ¼o‹³¦´°¦¦™¦´›¦¦¤ Áž}œŸ¼o‹³¦´‡ªµ¤­»…‡ªµ¤Á‹¦· ¨³
Áž}œŸ¼o‹³Îµ¦³­³­µŠ­·ÉŠš¸ÉÁž}œ¢gœÁž}œÅ¢š´ÊŠ®¨µ¥Å—o œ°„‹µ„Ä‹…°Š­´˜ªr脘n¨³¦µ¥Ç
Ášnµœ´Êœ›¦¦¤³‹¹Š¤»nŠ¨ŠÅžÄœ‹»—œ´Êœ—·œ¢jµ°µ„µ«Åž­°œÁ…µšÎµÅ¤脄ªoµŠÂ­œ„ªoµŠ¤¸
‡ªµ¤®¤µ¥°³Å¦„´˜´ªÁ…µ Á…µÅ¤n¤¸‡ªµ¤®¤µ¥°³Å¦„´˜´ªÁ…µÁ°Š Á¡¦µ³Œ³œ´Êœ‡Îµªnµ
š»„…rªnµ­»…‹¹ŠÅ¤nž¦µ„’„´Á…µÁ°ŠÁ¡¦µ³Á…µÅ¤n¤¸‡ªµ¤®¤µ¥°¥¼n¨oª
­·ÉŠš¸ÉÁ­µ³Â­ªŠ®µ®¦º°­·ÉŠš¸É„°Ã„¥Á°µ‡ªµ¤®¤µ¥­·ÉŠš¸ÉÁž}œÁ‹oµÁ¦ºÉ°Š®¦º°Áž}œÁ‹oµ
®nŠ‡ªµ¤®¤µ¥‹¦·ŠÇ ¤´œ°¥¼nš¸Éċ ċÁž}œŸ¼o¦¼o ċÁž}œŸ¼oÁ®Èœš»„­·ÉŠš»„°¥nµŠ ċÁž}œŸ¼o„n°
Á¦ºÉ°Š…¹Êœ¤µ™oµÅ¤n¤¸Á‡¦ºÉ°ŠÂœ³œÎµ¡¦Éε­°œÄ®oÁž}œšµŠ—εÁœ·œš¸É™¼„˜o°Š—¸Šµ¤Á¡ºÉ°Ä‹‹³Å—o
ŘnÁ˜oµÅž˜µ¤œ´ÊœÂ¨oªċ„È‹³­´ÉŠ­¤Â˜n‡ªµ¤š»„…r‡ªµ¤š¦¤µœÄ­n˜œ„¸É„´ž„¸É„´¨žm„ÈÁž}œ—´Š
š¸ÉÁž}œ°¥¼nÁª¨µœ¸Ê®µÁª¨µš¸É‹³­ªnµŠ­¦nµŠŽµÅžÅ¤nŗoÁ¨¥
Á¡¦µ³°³Å¦ „ÈÁ¡¦µ³¤¸Â˜n„µ¦­´ÉŠ­¤­·ÉŠš¸É‹³Ä®o®œµÂœnœ¨ŠÅž —oª¥‡ªµ¤š»„…r
‡ªµ¤š¦¤µœ¨³‡ªµ¤¨n¤‹¤š´ÊŠœ´ÊœÁœºÉ°Š‹µ„Ťn¤¸šµŠÁ—·œ˜nšµŠ…°Š„·Á¨­œ´ÊœÅ¤n°„
¤´œ„ȇ¨n°Š˜´ª¤´œÂ¨oª ¤´œ„È¡µÁ—·œÄœšµŠœ´Êœ ®¨´®¼®¨´˜µÁ—·œ„È™¼„ Ťn˜o°Š¨º¤˜µ¨³
›¦¦¤µ˜·°´œœ¸Êœn³ „·¦·¥µ°µ„µ¦Ä—­—Š°°„¤µÁž}œÁ¦ºÉ°Š…°Š¤´œš´ÊŠœ´Êœš¸É‡¦°ŠÎµ°¥¼n šÎµ

„oµªÁ—·œ˜µ¤®¨´„«µ­œ›¦¦¤ ÒÚÚ
 ÓÑÑ
Ä®oÁ‡¨ºÉ°œÅ®ªÅž¤µÄœ°µ„´ž„·¦·¥µÄ—Ç Á¡¦µ³Œ³œ´ÊœÅž­¼n£¡Ä—£¼¤·Ä—‹¹ŠÁž}œÁ¦ºÉ°Š…°Š
›¦¦¤µ˜·œ¸Ê¡µÅž
Á¤ºÉ°Áž}œÁnœœ¸ÊÁ¦µÁ®Èœ°¥nµŠÅ¦oµŠ „´«µ­œ›¦¦¤…°Š¡¦³¡»š›Á‹oµš¸É¸Ê°„Âœª
šµŠ°´œ™¼„˜o°Š—¸Šµ¤ ¨³„ε‹´—ž{—Ážiµ­·ÉŠš¸ÉŤn—¸š´ÊŠ®¨µ¥°´œ‹³Áž}œ£´¥˜n°­´˜ªrè„Á°Š
°°„—oª¥„µ¦­—´˜¦´¢{Š‡Îµ­°œ…°Ššnµœ
Á¦µ¤¸‡Îµ­°œ…°ŠšnµœÁž}œÁ‡¦ºÉ°Š¸ÊœªšµŠ ¨³Áž}œÁ‡¦ºÉ°Šž¦³„°—εÁœ·œ˜µ¤
„´Å¤n¤¸Á¨¥„¦³Á­º°„„¦³­œÅž˜µ¤°Îµœµ‹…°Š„·Á¨­˜´–®µÁ¦ºÉ°¥¤µ—´Šš¸ÉÁž}œ¤µœ¸Ê °´œ
Å®œ—¸ œ´Éœ Á¦µ˜o°Š˜´ÊŠž{®µ™µ¤˜´ª…°ŠÁ¦µ Áª¨µœ¸Ê„°—‡´¤£¸¦r„°—›¦¦¤³„°—Á…Ȥš·«
šµŠÁ—·œš¸É¡¦³°Š‡ršnµœš¦Š­´ÉŠ­°œÅªo×¥™¼„˜o°Š°¥¼nš¸É®´ªÄ‹Á¦µ°¥¼nš¸É˜´ª…°ŠÁ¦µ™oµÁ¦µÅ¤n
ŗo¡¥µ¥µ¤˜´„˜ªŠÁ°µÁ­¸¥ÄœÁª¨µœ¸Ê Á¦µ‹³Á°µ°³Å¦Áž}œÁ®˜»Áž}œŸ¨Áž}œž{‹‹´¥Á¡ºÉ°­œ°Š
‡ªµ¤®ª´Š…°ŠÁ¦µ ˜´ÊŠÂ˜nž{‹‹»´œœ¸Ê‹œ„¦³š´ÉŠ°œµ‡˜‹œ®µš¸É­·Êœ­»—¥»˜·Å¤nŗo œ°„‹µ„
›¦¦¤Ášnµœ´Êœ‹³Áž}œÁ¦„®oµ¤¨o°Ä®o¥»˜·„µ¦®¤»œÁª¸¥œÄœª´’‹´„¦œ¸Ê œ°„œ´ÊœÅ¤n¤¸ Á¦µ‹¹Š‹³
‡°¥Á°µ‡ªµ¤°¥µ„‡ªµ¤š³Á¥°š³¥µœÄ®o¤´œ¡µ¥»˜·Á¦µ°¥nµ®ª´Š Á¡¦µ³¤´œÁ‡¥¡µÁž}œ
°¥nµŠœ¸Ê¤µÃ—¥™nµ¥Á—¸¥ªÁšnµœ´Êœ Á¦ºÉ°Š¡µ¥»˜·œ´ÊœÅ¤n¤¸ ˜o°Š®¤»œÅžÁª¸¥œ¤µÇ °¥¼n°¥nµŠœ¸Ê
˜¨°—Åž
š¸Éªnµ­¼ŠÇ „ÈÁ¡¦µ³°µ«´¥°Îµœµ‹Â®nŠ›¦¦¤š¸ÉÁ…oµÂš¦„‹¹Š­¼ŠÅ—o œ°„‹µ„œ´Êœ„ȘÉ娊
Ş ˜´—Á­¸¥Å—oŤn¤¸Á®¨º°£µ¥Äœ‹·˜Ä‹Á¨¥œ´ÊœÂ®¨³ ‹¹ŠºÉ°ªnµÁž}œŸ¼o­¦oµŠ‡ªµ¤®ª´ŠÅªoĜ®´ª
ċ…°ŠÁ¦µ°¥nµŠÁ˜È¤š¸É Ťn¤¸…o°…o°ŠÄ‹­Š­´¥Ä—ÇÁ¨¥Á°oµ˜µ¥ª´œÅ®œ„Șµ¥Á™°³˜„ª´œ
Å®œ„Ș„Á™°³ Á¡¦µ³‡ªµ¤¦¼oœ¸Ê¦°®¤—¨oª ˜µ¤®¨´„›¦¦¤…°Š¡¦³¡»š›Á‹oµš¸É˜¦´­Åªo
™¼„˜o°ŠÂ¨oª ¨³Á¦µ„ȗεÁœ·œ™¼„˜o°Š­¤¼¦–r¨oªÁ¦µ­Š­´¥°³Å¦ ¤o¡¦³¡»š›Á‹oµ‹³Å¤n
š¦Š¤µ¸Ê°„°¥¼n˜n°®œoµ˜n°˜µ„Șµ¤ ¡¦³Ã°ªµš‡Îµ­´ÉŠ­°œœ´ÊœÁž}œ´œÅ—°´œ­Îµ‡´š¸Éš¦Š
®¥·¥ºÉœÄ®o¨oª 榋³¥¹—„È¥¹—榋³™º°„È™º° ™oµ°¥µ„‹³Ä®o®¨»—¡oœÅžÃ—¥¨Îµ—´Ä®o¤¸
‡ªµ¤®¤µ¥Â„n˜´ª…°ŠÁ¦µÁ°Š Á¡ºÉ°‹³Å—o¥»˜·Äœ„µ¦®¤»œÁª¸¥œÁž¨¸É¥œÂž¨Š—oª¥‡ªµ¤Áž}œ
¢gœÁž}œÅ¢£µ¥Äœ£¡Äœµ˜· °´œ¤¸—ªŠÄ‹Áž}œŸ¼o¦´Á‡¦µ³®r°´œ­Îµ‡´œ¸Ê …°Ä®oš»„šnµœ
¡·‹µ¦–µ
„µ¦Áš«œµªnµ„µ¦Ÿ¤Âœ³œÎµ­´ÉŠ­°œ®¤¼nÁ¡ºÉ°œ¤µœ¸Ê ­°œ—oª¥‡ªµ¤Á˜È¤°„Á˜È¤Ä‹
­°œ—oª¥‡ªµ¤Å¤n­Š­´¥ Ÿ¤¡¼—˜¦ŠÇ Ÿ¤Å¤n­Š­´¥ ˜°œš¸ÉŸ¤­Š­´¥„ȝ°„ªnµ­Š­´¥ Áª¨µ
Ťn­Š­´¥„ȝ°„Ťn­Š­´¥ ­·ÉŠš¸É„¨nµª¤µÁ®¨nµœ¸ÊŤn­Š­´¥ šÎµÅ¤‹¹ŠÅ¤n­Š­´¥ Á®¤º°œÁ¦µ„oµª
Á…oµ¤µ­¼nª´—žiµoµœ˜µ—œ¸Ê Á®Èœª´—žiµoµœ˜µ—¨oªÁ¦µ­Š­´¥°³Å¦š¸Éœ¸É ˜n„n°œÁ¦µ­Š­´¥
Á¤ºÉ°Á…oµ¤µÁ®Èœš»„­·ÉŠš»„°¥nµŠÄœ¦¦—µš¸ÉÁ¦µ˜o°Š„µ¦Å—oÁ®ÈœÂ¨oª Á¦µ­Š­´¥°³Å¦°¸„ š¸œ¸Ê
µž»‡»–Ú¬œ¦„­ª¦¦‡r‹œ„¦³š´ÉŠœ·¡¡µœ ¡¦³¡»š›Á‹oµš¦Š­°œÅªoÁ¡ºÉ°Ä®oÁ¦µ¦¼oÁ¦µ

„oµªÁ—·œ˜µ¤®¨´„«µ­œ›¦¦¤ ÓÑÑ
 ÓÑÒ
Á®Èœ —oª¥„µ¦ž’·´˜·˜µ¤¡¦³Ã°ªµš…°Š¡¦³°Š‡r¨oª‹³®œ¸ÅžÅ®œ ™oµÁ¦µ‹³Áž}œŸ¼o˜´ÊŠÄ‹
ž¦³¡§˜·ž’·´˜·˜µ¤¡¦³Ã°ªµšœ¸Ê¨oª‹³ÅžÅ®œ ™oµÅ¤nÁ…oµÅž­¼n‡ªµ¤‹¦·Šš¸É¤¸°¥¼nÁž}œ°¥¼n
˜µ¤®¨´„›¦¦¤š¸Éš¦Š­´ÉŠ­°œÅªo¨oªœ´ÊœÁšnµœ´ÊœÅ¤nÁž}œ°¥nµŠ°ºÉœ Á¡¦µ³Œ³œ´Êœ…°Ä®oš»„šnµœ
Áž}œš¸É¤´ÉœÄ‹Äœ„µ¦ž’·´˜·˜´ªÁ°Š˜n°‡ªµ¤—¸Šµ¤š´ÊŠ®¨µ¥‹³Áž}œ„µ¦­¦oµŠ‡ªµ¤­¤®ª´ŠÄ®o
„n˜´ªÅžÃ—¥¨Îµ—´
°´œÁ¦ºÉ°Š‡ªµ¤š»„…r‡ªµ¤¥µ„Á¡¦µ³„·Á¨­¤´œ®¨°„¨ªŠªnµ „µ¦ž¦³„°‡ªµ¤
Á¡¸¥¦š»„…r Ç¥µ„Çœ´Êœ¤´œÁ‡¥®¨°„Á¦µ¤µÁšnµÅ¦Â¨oªÁ¦µ¥´ŠÅ¤nÁ®ÈœÃš¬…°Š¤´œ°¥¼n
Á®¦° „È„µ¦ž¦³„°‡ªµ¤Á¡¸¥¦®¦º°‹·˜Ä‹…°ŠÁ¦µ¤¸‡ªµ¤­Š¦n¤Á¥Èœœo°¥®¦º°¦n¤Á¥Èœ
¥µ„ ž{µÅ¤n‡n°¥Á„·—„ÈÁ¡¦µ³°³Å¦Áž}œŸ¼ožd—´Šž{µÅªo Á¡¦µ³°³Å¦Áž}œŸ¼o„¸—„´œ‹·˜
ŤnÄ®o­ŠÅªo ™oµÅ¤nčn„·Á¨­‹³Áž}œ˜´ªÅ®œ ‹³Áž}œ°³Å¦ Ÿ¼oš¸É­·Êœ„·Á¨­Â¨oªšnµœÅ¤nŗo¤µnœ
™¹ŠÁ¦ºÉ°Šªnµ‹·˜Å¤n­Š‹·˜Å¤n¦ª¤ ‹·˜Áž}œš»„…r šnµœÅ¤nÁ‡¥¤µnœ „ÈÁ¡¦µ³­·ÉŠš¸ÉšÎµÄ®onœœ´Êœ
¤´œ­·ÊœŽµ„Åž‹µ„ċ¨oªšnµœ‹³Á°µ°³Å¦¤µnœ œ¸ÉÁ°µ°´œœ¸ÊÁ…oµÅžÁš¸¥„´œŽ¸ °³Å¦¤µ¥µ„
šnµœÅ¤nŗo¥µ„ ‡Îµªnµ¥µ„„ÈÁž}œÁ¦ºÉ°Š…°Š­¤¤»˜·š¸ÉÁ„·—…¹Êœ‹µ„„·Á¨­Áž}œŸ¼o˜„˜nŠÄ®oÁšnµœ´Êœ
Á¦µ„È¥¹—Á°µ¤µŸ´œ«¸¦¬³‡º°®´ªÄ‹Á¦µÁšnµœ´ÊœÁ¦µ‹¹Š„oµªÅ¤n°°„
„µ¦„oµªÅ¤n°°„  ¤¸Â˜n‹¤°¥¼n„´ª´’‹´„¦  ¤¸„·Á¨­Áž}œÁ‡¦ºÉ°ŠÁ­¸¥—šŠœ¸Ê¤´œ—¸Â¨oª
Á®¦° °´œœ¸Ê„ÈÁ‡¥­°œ¤µÅ¤n¦¼o„¸É‡¦´ÊŠ„¸É®œ ¢µ—¤´œ¨ŠÅžÄ®o¤´œ…µ—­³´Êœ¨ŠÅ¤nÄ®o¤¸°³Å¦
Á®¨º°°¥¼n£µ¥Äœ‹·˜Ä‹Â¨oª Áž}œ¥´ŠÅŠÄ®oÁ®ÈœÄœ˜´ª…°ŠÁ¦µÁ°Š š¸É¡¦³¡»š›Á‹oµš¦Š­°œªnµ
œ¦„¤¸‹¦·Š Ä®o¤´œÁ®Èœ°¥¼nĜ®´ªÄ‹Á¦µœ¸ÊÁž}œÅ¦ Á¦µ‹³­Š­´¥ÅžÅ®œœ¦„ „Èœ¦„Áž}œ…°Šš¸É
¡¦³¡»š›Á‹oµš¦Š­°œÅªo¨oªªnµ¤¸‹¦·Š Á¡¦µ³¡¦³°Š‡rÁ®ÈœÂ¨oª …°ŠÅ¤n¤¸‹³Á®ÈœÅ—o¥´ŠÅŠ¦¼o
ŗo¥´ŠÅŠ œÎµ¤µ­°œÅ—o¥´ŠÅŠ Á¡¦µ³Å¤nčn¡¦³¡»š›Á‹oµ°Š‡r—oœÁ—µœ¸É µž»œ¦„ć¦Áž}œ
‡œ­´¤Ÿ´­­´¤¡´œ›r „µž®µ„¦¦¤°¥¼nš»„ª´œœ¸Ê ™oµÅ¤nčn­´˜ªrè„ ™oµÅ¤nčn¡ª„Á¦µÇ
šnµœÇ œ¸ÊÁž}œÄ‡¦ ¨oª¥´ŠÅ¤nÁºÉ°°¥¼nÁ®¦°ªnµµž¤¸ µž‡º°°³Å¦ ‡ªµ¤Á«¦oµ®¤°Š¤º—˜ºÊ°
„oµªÅžÅ®œ„Ȥ¸Â˜nÁ®¥¸¥…ªµ„Á®¥¸¥®œµ¤ œ´ÉœÁ®ÈœÅ®¤¤´œžd—´ŠÅªo ڬ®nŠµž
‡ªµ¤Á«¦oµ®¤°Š‡º°°³Å¦ „ȇº°„°Šš»„…r Á®¥¸¥®œµ¤Áž}œš»„…rÅ®¤ œ´ÉœÁ¦µ‹³„oµªÅž
˜¦ŠÅ®œÅ¤n™¼„˜o°Š˜µ¤‡ªµ¤¤»nŠ®¤µ¥¤¸Â˜nלš»„…rǤ´œÁž}œ…°Š—¸Å®¤œ¸É¨³Á¦ºÉ°Š…°Š
„·Á¨­®¨°„¨ªŠ®´ªÄ‹…°ŠÃ¨„¤´œ®¨°„°¥nµŠœ¸Ê
›¦¦¤¡¦³¡»š›Á‹oµš¦ŠÂ„oš¦Š™°—š¦Š™°œ°¥¼n˜¨°—Áª¨µ ¨³Ÿ¨´—Áž¨¸É¥œ„´œ
¤µÁ¦ºÉ°¥Ç ‹œ„¦³š´ÉŠž{‹‹»´œ‡º°¡¦³¡»š›Á‹oµ…°ŠÁ¦µ°Š‡rž{‹‹»´œœ¸Ê °Š‡r…oµŠ®œoµš¸É‹³¤µ
˜¦´­¦¼o„Ș¦´­ÂÁ—¸¥ª„´œ Á°µ°³Å¦¤µŸ·—ž¨„„´œ Á¡¦µ³¤µ­°œ­·ÉŠš¸É¤¸°¥¼nÁ®Èœ°¥¼nÁž}œ
°¥¼n—oª¥„´œœ¸Êš´ÊŠœ´Êœ ™oµªnµ„·Á¨­„Ȥ¸°¥¼nĜ®´ªÄ‹­´˜ªr®´ªÄ‹šnµœ®´ªÄ‹Á¦µ ­°œª·›¸Â„o„·Á¨­„È
­°œÂÁ—¸¥ª„´œ „´šnµœŸ¼oš¸É­°œÅžÂ¨oªÅ—oŸ¨Áž}œš¸É¡°¡¦³š´¥ ‡º°¡¦³¡»š›Á‹oµš´ÊŠ

„oµªÁ—·œ˜µ¤®¨´„«µ­œ›¦¦¤ ÓÑÒ
 ÓÑÓ
®¨µ¥š¦Š­°œÃ¨„ ‹œ™¹Š…´Êœ¦·­»š›·Íª·¤»˜˜·¡¦³œ·¡¡µœÅ—o ¡¦³¡»š›Á‹oµ¡¦³°Š‡rė„Ȥµ
­°œÂÁ—¸¥ª„´œ„oÁ—¸¥ª„´œÂ„o„·Á¨­
Á¤ºÉ°Áž}œÁnœœ´ÊœÁ¦µ‹³Á°µÂÅ®œ¤µÂ„o„·Á¨­ Áž}œÂÂ®ª„Âœª‹µ„¡¦³¡»š›
Á‹oµ¤¸š¸ÉÅ®œ Â®ª„Âœª‹µ„¡¦³¡»š›Á‹oµ„Ȥ¸Â˜n„·Á¨­š¸É¤´œÁ‡¥®¨°„¨ªŠ¤µ ¡µ
®ª„Âœª¤µ¤µ„˜n°¤µ„¨oªÁ¦µÅ—o¦´‡ªµ¤­»…‡ªµ¤­µ¥š¸É˜¦ŠÅ®œÁ°µ¤µÂ„oÁ‹oµ…°Š
Ž¸ Á°oµ ­¦oµŠž{®µ…¹Êœ ž{®µ°¥nµŠœ¸ÊÁž}œž{®µš¸É„o˜´ªÁ°ŠÅ¤nčnž{®µŸ¼„¤´—Á¦µ Áž}œ
ž{®µš¸É‹³Â„o‡¨¸É‡¨µ¥°°„Ä®oÁ®ÈœÁ®˜»Á®ÈœŸ¨
Ä®o¤´œÁ®Èœž¦³‹´„¬rŽ¸ ¡¦³¡»š›Á‹oµš¦Š­°œ°¥nµŠÁ˜È¤¡¦³š´¥ÂšoÇ Ĝ­·ÉŠš´ÊŠ
®¨µ¥š¸É„¨nµª¤µœ¸Ê ŤnŗoÁ°µ¤µ®¨°„è„œ¸Éœ³ž’·´˜·¨ŠÅžÄ®o¤´œÁ®Èœ´—Ç£µ¥Äœ‹·˜Ä‹
œ¸ÊÁž}œÅ¦ …°Š¤¸°¥¼nšÎµÅ¤‹³Å¤nÁ®Èœ ¡¦³¡»š›Á‹oµÅ¤nŗoš¦Šžd—´Š ­°œÁ¡ºÉ°Ä®o¦¼oÄ®oÁ®Èœš´ÊŠ
œ´ÊœšÎµÅ¤‹³Å¤nÁ®Èœ ™oµ®µ„˜´ÊŠÄ‹ž¦³¡§˜·ž’·´˜·Á¡ºÉ°Ä®o¦¼oÄ®oÁ®Èœ¤´œ˜o°ŠÁ®Èœ Ťnªnµµž
Ťnªnµ» „·Á¨­ž¦³Á£šÄ—š¸É¤´œÁ®¥¸¥¥ÉεšÎµ¨µ¥®´ªÄ‹Á¦µ°¥¼nÁª¨µœ¸Ê Á¦µÅ¤nÁ®Èœ¤´œ„Șµ¤
›¦¦¤³š´ÊŠžªŠœ¸Ê­°œÁ¡ºÉ°‹³Á®Èœ„·Á¨­ Á¡ºÉ°‹³Å—o¨³„·Á¨­ Á¡ºÉ°Ä®o‰nµ„·Á¨­š´ÊŠœ´Êœ šÎµÅ¤‹³
Á®ÈœÅ¤nŗo‰nµÅ¤nŗo¡¦³¡»š›Á‹oµÂ¨³­µª„š´ÊŠ®¨µ¥šnµœ‰nµ—oª¥ª·›¸Ä—›¦¦¤…o°Ä—®¦º°°´œ
ė¤µÂ„o¤µ‰nµ„·Á¨­ „ÈÁž}œÁ¦ºÉ°Š…°Š›¦¦¤š¸Éš¦Š­°œÅªo—oª¥‡ªµ¤Á®ÈœŸ¨¤µÂ¨oªœ¸Êš´ÊŠœ´Êœ
šnµœÁ°µ°³Å¦¤µ­°œœ¸É„Ȥ¸Ášnµœ´Êœ
­·ÉŠÁ®¨nµœ¸ÊÁž}œ­·ÉŠ­—Ç ¦o°œÇ šnµœ‹¹ŠÁ¦¸¥„ªnµ °„µ¨·Ã„ ¢{ŠÂ˜nªnµ›¦¦¤œ´ÉœÁž}œ
°„µ¨·Ã„ ­°œ­·ÉŠÄ—­·ÉŠœ´Êœ¤¸°¥¼n¨oªÇ Ťn¤¸‡Îµªnµ‡¦¹Å¤n¤¸‡Îµªnµ¨oµ­¤´¥ Ťn¤¸‡Îµªnµ®¤—­·Êœ
ިoª Áž}œ…°Š¤¸°¥¼nÁž}œ°¥¼nš»„­·ÉŠš»„°¥nµŠ ¨³­°œ˜µ¤­·ÉŠš¸É¤¸°¥¼nÁž}œ°¥¼nœ´Êœ ­·ÉŠš¸É‡ª¦
¨³­°œÄ®o¨³ ­·ÉŠš¸É‡ª¦ÎµÁ¡È­°œÄ®oÎµÁ¡È Ťn¨oµ­¤´¥ ­°œÄ®o¨³ ¨³Å—o™oµŸ¼o˜´ÊŠÄ‹‹³
¨³ Ÿ¼oÎµÁ¡È„ȝεÁ¡ÈÅ—o‹œ„¦³š´ÉŠ­¤¼¦–r ™oµÅ¤nÄ®o„·Á¨­˜´ª…¸ÊÁ„¸¥‹Á…oµÅžÁ®¥¸¥¥Éε
šÎµ¨µ¥‡ªµ¤Á¡¸¥¦œ´ÊœÁ­¸¥œn³šnµœ„È­°œÅªo°¥nµŠœ¸Ê¨oª
›¦¦¤³…°Š¡¦³¡»š›Á‹oµÁ¨¥¤¸Â˜n˜´ª®œ´Š­º°Â¨oªœ³Áª¨µœ¸Ê Á®Èœ°¥¼n„ÈŤnž’·´˜·˜µ¤
‹³šÎµ¥´ŠÅŠ ¨oªÄ‡¦„È°¥µ„Å—o¦´‡ªµ¤­»…‡ªµ¤Á‹¦· ć¦„È°¥µ„Åž­ª¦¦‡r°¥µ„Åž
œ·¡¡µœ ˜nŤn­œÄ‹„´šµŠ­ª¦¦‡ršµŠœ·¡¡µœ ­·ÉŠš¸ÉŤn­œÄ‹š¸É‹³Åžœ´Êœ¤´œž¦³„°
®¦º°¤´œšÎµ°¥¼n˜¨°—Áª¨µ—oª¥‡ªµ¤­œÄ‹…°Š˜´ªÁ°Š Á¡¦µ³°Îµœµ‹„·Á¨­¤´œ¸´Š‡´Ä®o
šÎµ ¦µ‡³Áž}œ¥´ŠÅŠ ‡ªµ¤„ε®œ´—¥·œ—¸¤´œÁ‡¥¤¸ž¦³‹ÎµÃ¨„ž¦³‹Îµ­Š­µ¦ ž¦³‹Îµ„´Ä‹
šnµœÄ‹Á¦µ¤µœµœÁšnµÅ¦Â¨oª ¤´œšÎµÅ¤‹¹ŠÅ¤n‡¦¹šÎµÅ¤‹¹ŠÅ¤n¨oµ­¤´¥ šÎµÅ¤‹¹ŠšÎµÄ®o˜·—Ä®o
¡´œ°¥¼n˜¨°—Áª¨µ‹œ„¦³š´ÉŠ´—œ¸Ê ¨³¥´Š‹³˜·—¡´œ„´œ°¸„˜¨°—Åž ¤¸Áª¨µ‹º—‹µŠš¸É˜¦Š
Å®œ­·ÉŠÁ®¨nµœ¸Ê

„oµªÁ—·œ˜µ¤®¨´„«µ­œ›¦¦¤ ÓÑÓ
 ÓÑÔ
Á¦µ„ÈÁ‡¥Á®Èœ¡·¬Á®Èœ£´¥…°Š¤´œ¤µÂ¨oª ¤´œÁž}œ¥´ŠÅŠ¡¦³¡»š›Á‹oµšnµœ­°œ‹¹ŠÅ¤n
¥°¤¨³¥°¤™°œ Ťn¥°¤Á®ÈœÃš¬˜µ¤¡¦³°Š‡ršnµœ ›¦¦¤³œ´ÊœÁ¨·«¥·ÉŠ„ªnµ­·ÉŠÁ®¨nµœ¸Ê
¦µ‡³˜´–®µ„È—¸ ‡ªµ¤Ã¨£‡ªµ¤Ã„¦›‡ªµ¤®¨Š„È—¸ ¤¸Â˜n…°Š˜É嚦µ¤„ªnµ›¦¦¤š´ÊŠœ´Êœ
›¦¦¤„ε‹´—ž{—Ážiµ®¦º°›¦¦¤˜Îµ®œ·š´ÊŠœ´Êœ šÎµÅ¤Á¦µ‹¹ŠÁ®ÈœªnµÁž}œ…°Š—·…°Š—¸°¥¼n˜¨°—
Áª¨µ¨³­´ÉŠ­¤Â˜n­·ÉŠÁ®¨nµœ¸Êš´ÊŠš¸É‹oŠš´ÊŠš¸É¨´š´ÊŠ°´˜Ãœ¤´˜·š´ÊŠ‹ŠÄ‹Áž}œÅž°¥¼n˜¨°—Áª¨µ
Á¤ºÉ°Áž}œÁnœœ´ÊœÁ¦µ‹³®µ‡ªµ¤­»…‡ªµ¤Á‹¦·‡ªµ¤Á¨·«Á¨°¤µ‹µ„š¸ÉÅ®œÁ¡¦µ³­·ÉŠÁ®¨nµœ¸Ê
Ťnŗo­¦oµŠ‡ªµ¤Á¨·«Á¨°Ä®o榚´ÊŠœ´Êœœ°„‹µ„­¦oµŠÂ˜n‡ªµ¤š»„…r‡ªµ¤š¦¤µœ
Şš¸ÉÅ®œ™µ¤„´œŽ· Á¦µ°¥nµÅž™µ¤ÄœªŠœ°„™µ¤ÄœªŠª´—œ¸Ê„È™µ¤™µ¤—¼®´ªÄ‹—¼„È
™µ¤Ž¸¤´œÁž}œ¥´ŠÅŠ …–³®œ¹ÉŠ¤´œÁ¥ÈœÅ®¤ ¤´œ¤¸Â˜n‡ªµ¤¦»n¤‡ªµ¤¦o°œ ¤¸Â˜n‡ªµ¤—·Êœ¦œ
„¦³ªœ„¦³ªµ¥ —·Êœ¤µ„¸É‡¦´ÊŠ„¸É®œ„¸Éže„¸ÉÁ—º°œ„¸É„´ž„¸É„´¨žm¨oªÄ‹—ªŠœ¸Ê šÎµÅ¤Å¤nÁ®ÈœÃš¬
…°Š¤´œ —·ÊœÅ°oÁ¦ºÉ°ŠÅ¤nÁž}œšnµ —·Êœ®µ…ªµ„®µ®œµ¤¤µÁ­¸¥ÂšŠ˜œÁ°Šœ´Êœ¤´œ—·Êœ¤µ­´„
ÁšnµÅ¦—·Êœ®µ¢gœ®µÅ¢¤µÁŸµ˜´ªÁ°Š¤´œ—·Êœ¤µÁšnµÅ¦Â¨oª¤¸Â˜n„·¦·¥µÂ®nŠ¢gœÂ®nŠÅ¢š´ÊŠœ´Êœ
Á¦µ¥´ŠÅ¤nÁ…ȗŤn®¨µ°¥¼nÁ®¦° Ä®o—·ÊœšµŠ›¦¦¤³Ÿ´œ®´ª„·Á¨­Ä®o¤´œ…µ—­³´Êœ¨ŠÅž —´Š
¡¦³¡»š›Á‹oµÂ¨³­µª„šnµœ—·Êœ„´œÁž}œÅ¦œ´Éœšnµœ­°œ°¥nµŠœ´Êœœ¸Éœ³
œ¸É„È­°œÁ˜È¤Á¤È—Á˜È¤®œnª¥ ­°œ—oª¥‡ªµ¤Á˜È¤°„Á˜È¤Ä‹ ­°œ°¥nµŠ°µ‹®µ¡¼—
Šnµ¥Çªnµ°¥nµŠœ¸Êœ³Ťn­³š„­³šoµœ„Ȥ´œÁ®Èœ°¥¼nœ¸Ê¦¼o°¥¼nœ¸Ê‹³Á°µ°³Å¦¤µ­³š„­³šoµœŤn
Á®Èœ„ȝ°„ŤnÁ®Èœ Á¤ºÉ°Á®Èœ°¥¼n¨oª‹³Ä®oªnµ¥´ŠÅŠ°¸„ ™oµ®µ„ªnµ¨ŠÅ¤nÁ°µÂ¨oª¤´œ„È­»—ª·­´¥
Á¤ºÉ°Å¤n™¹ŠÄ‹¤´œ„È®¤—Ášnµœ´Êœ „·Á¨­Áž}œÁ‡¦ºÉ°Š™¹ŠÄ‹„Ȥ¸Â˜nœ´ÊœÂ®¨³ ¤´œ‹³¡µÄ®o™¹Šš»„…r
°¥¼n˜¨°—Áª¨µ ™oµ›¦¦¤Å¤n™¹ŠÄ‹ ‡ªµ¤­»…‡ªµ¤Á‹¦·‡ªµ¤®¨»—¡oœ‹µ„š»„…r„ÈŤn¤¸ª´œš¸É
‹³™¹ŠÄ‹Å—oċ„ÈŸnµœ¡oœÅžÅ¤nŗo¨oª¡ª„Á¦µ‹³šÎµ¥´ŠÅŠ˜´ÊŠž{®µ™µ¤Á‹oµ…°ŠŽ·
°¥¼n¤µª´œ®œ¹ÉŠÇ Áž}œ¥´ŠÅŠ ¤¸Ä‡¦Á¨·«ž¦³Á­¦·“„ªnµ„´œ‡œÄœÃ¨„œ¸Ê Ž¹ÉŠÁž}œ‡¨´Š
„·Á¨­¸´Š‡´°¥¼nĜ®´ªÄ‹—oª¥„´œš»„‡œÇ š»„¦µ¥Ç ć¦Á¨·«Á°µ¤µÁš¸¥„´œŽ· Á°µ¤µ
Áž}œ‡¼n…nŠ„´œ—¼Ž· …nŠÂ˜n¢gœÂ˜nÅ¢ÁŸµ„´œ°¥¼n˜¨°—Áª¨µ ˜n¨oª„ÈÁ°µ¨¤Á°µÂ¨oŠ¤µ¡¼—
ªnµ—¸ªnµÁ—nœªnµÁ¨·«ªnµž¦³Á­¦·“ °´œœ´Êœ—¸°´œœ¸Ê—¸ Á­„­¦¦ž{œ¥° ¤¸Â˜n¨¤Â˜n¨oŠ®µ‡ªµ¤
‹¦·ŠÅ¤nŗo‡º°°³Å¦‡º°„·Á¨­®¨°„‡œ™oµ›¦¦¤Â¨oªÅ¤n®¨°„°¥nµŠœ´ÊœÁž}œ¥´ŠÅŠÁ®Èœ¥´ŠŠ´Êœ
Á¦µ¥„˜´ª°¥nµŠÂ˜nÁ¡¸¥Š…´Êœ­¤µ›·œ¸Ê„Ȧ¼o„ÈÁž}œÂ¨oª ­¤µ›·Áž}œ¥´ŠÅŠ Á¤ºÉ°Áž}œÄœÄ‹Â¨oª¤´œÅ¤n
ŗo¤¸Â˜n¨¤Â˜n¨oŠœ¸É Áž}œ‹¦·ŠÇ Á®Èœ‹¦·ŠÇ ¦¼o‹¦·ŠÇ ­Š‹¦·ŠÇ Á¥Èœ‹¦·ŠÇ ­¤µ›·…´ÊœÄ—
¨³Á°¸¥—…œµ—Å®œÁ®Èœ°¥¼n„´Ä‹ ¦¼o°¥¼n„´Ä‹ °´«‹¦¦¥r°¥¼n„´Ä‹ œ¸É¤´œÁž}œ¨¤Ç ¨oŠÇ š¸É
Å®œœ¸É¨³›¦¦¤Áž}œ°¥nµŠœ¸Ê
¨oªšnµœ®¨°„榚¸ÉÅ®œ¨n³ „ÈšnµœÁž}œÂ¨oªšnµœ‹¹Š¤µ­°œÃ¨„ Á¦ºÉ°Š­¤µ›·„È—¸
Á¦ºÉ°Šž{µ„È—¸ Á°oµ ž{µ…´ÊœÄ— Á¦·É¤Â˜n¨o¤¨»„‡¨»„‡¨µœÅž‹œ„¦³š´ÉŠ™¹Š…´Êœš¸É®¤»œ˜´ª

„oµªÁ—·œ˜µ¤®¨´„«µ­œ›¦¦¤ ÓÑÔ
 ÓÑÕ
Áž}œÁ„¨¸¥ª Áž}œ°´˜Ãœ¤´˜· Áž}œ®¨´„›¦¦¤µ˜· ‹œ„¦³š´ÉŠ™¹Š„·Á¨­®¨»—¨°¥Åž®¤—Ťn¤¸
°³Å¦š¸É‹³¤µ˜n°˜oµœ„´ž{µž¦³Á£šœ´ÊœÅ—oÁ¨¥ „È¡¦³¡»š›Á‹oµ­°œÅªo¨oª Áž}œ°¥¼nš¸É
Å®œ„ÈÁž}œ°¥¼nš¸É‹·˜œ¸Ê Áž}œ¨¤Áž}œÂ¨oŠš¸ÉÅ®œ¨¤Ç¨oŠÇš¸ÉÅ®œÁž}œ°¥¼nš¸É‹·˜¦¼o°¥¼nš¸É‹·˜
Á®Èœ°¥¼nš¸É‹·˜ „µ¦¨³„·Á¨­Å—oš¸É‹·˜ ®¨»—¡oœ®¨»—š¸É‹·˜ ž¦³Á­¦·“Á¨·«Á¨°ž¦³Á­¦·“°¥¼nš¸É‹·˜
Á®Èœ´—Ç°¥¼nœ¸ÉÁž}œ¨¤Ç¨oŠÇš¸ÉÅ®œ
›¦¦¤Å¤nčn¨¤Ç ¨oŠÇ ŤnčnÄ®„è„ ­·ÉŠš¸ÉÄ®„„È¡¼—°¥¼n¨oª °›¦¦¤œn³‡º°
‡ªµ¤Ã„®„ ¤´œÃ„®„°¥¼n˜¨°—Áª¨µ Á¦µ¥´ŠÅ¤n‹º—Ťn‹µŠ ¥´Š˜·—¡´œ„´œ°¥¼n˜¨°—Áª¨µÅ¤n¤¸
Áª¨µ°·É¤¡°Á¨¥‹³šÎµ¥´ŠÅŠ ¥´ŠÅ¤nÁºÉ°°¥¼n®¦º°„µ¦Á„·—˜µ¥ÄœÃ¨„œ¸Ê¤µ„¸É„´ž„¸É„´¨žm¨oª
ž¦³¤ª¨¤µÄ‹—ªŠœ¸Ê ċ—ªŠœ¸Ê®¨³—ªŠ®µž¦³¤µ–Ťnŗo š´ÊŠÁ„·—š´ÊŠ˜µ¥šnµœ„ȝ°„Ūo
¨oªÄœ›¦¦¤ Ťn¤¸‡Îµªnµ˜oœÅ¤n¤¸‡Îµªnµž¨µ¥ ¡¦¦–œµÅ¤nŗoÁ¨¥ Á¡¦µ³‡ªµ¤®¤»œÁª¸¥œ
Á„·—˜µ¥Ç °¥¼nœ¸Ê˜¨°—Åž ™oµÅ¤n¤¸›¦¦¤¤µÁž}œÁ‡¦ºÉ°ŠÂ„o¨oª ¥´ŠÅŠ„Șo°ŠÁž}œ°¥¼n°¥nµŠœ¸Ê
˜¨°—„´ž˜¨°—„´¨žm
°¥nµÁ…oµÄ‹ªnµ„·Á¨­¤´œ‹³ÁºÉ°®´ªÄ‹‡œ ¨oªž¨n°¥Ä®oŞ­ª¦¦‡rœ·¡¡µœÂ¨³®¨»—
¡oœ‹µ„š»„…rÁ¨¥Ťn¤¸ª´œ™oµÅ¤nčn›¦¦¤Áž}œÁ‡¦ºÉ°Š™°—™°œÂ¨oªÅ¤n¤¸šµŠš¸É‹³®¨»—¡oœÅž
ŗo œ¸É¨³™oµÁ¦µÅ¤n„¦³®¥·É¤¥·Ê¤¥n°Š˜n°¡¦³Ã°ªµš‡Îµ­´ÉŠ­°œ…°Š¡¦³¡»š›Á‹oµ ¨³ªµ­œµ
…°Š˜´ªš¸ÉÁž}œ¤œ»¬¥r¨oª„Èŗo¤µªÁž}œ¡¦³œ¸ÊÁ¦µ‹³Åž®ª´ŠÁ°µ°³Å¦
œ¸É¨µ£Á„·—ÁŒ¡µ³®œoµÂ¨oªœ³„·‹Ã½ Œ¤œ»­­½ ž’·¨µÃ£¨µ£‡º°‡ªµ¤Áž}œ¤œ»¬¥rÁ¦µ
ŗoÁž}œÂ¨oªœ¸É ¨³œ°„‹µ„œ´ÊœÁ¦µ¥´ŠÅ—oÁž}œ¡¦³°¸„ ŗož¦³¡§˜·ž’·´˜·˜µ¤®¨´„›¦¦¤
®¨´„ª·œ´¥Á°oµ¢µ—¨ŠÅžŽ¸ Á¦µÁ‡¥Áž}œÁ‡¥˜µ¥„´„·Á¨­Áž}œ¤µ¤µ„˜µ¥¤µ¤µ„¨oª¤´œ
ª·Á«¬ª·Ã­š¸É˜¦ŠÅ®œ Á°oµ Áž}œ„´˜µ¥„´›¦¦¤œ¸Ê¨°Š—¼Ž· ­¨³¨ŠÅž Ä®oŗoÁ®Èœ‡ªµ¤
ž¦³Á­¦·“Á¨·«Á¨°—´Šš¸É„¨nµª¤µÂ¨oªœ¸Ê °¥¼nš¸ÉÅ®œ Á¦µ¡¼—Áž}œ­—Ç ¦o°œÇ °¥¼nĜ®´ªÄ‹…°Š
Ÿ¼oÁž}œœ´ÉœÁ°Š
Á¤ºÉ°Å—oÁž}œÁ˜È¤š¸É¨oª °¥¼nš¸ÉÅ®œÁ¦ºÉ°Š…°Š­¤¤»˜·œ¸ÊÁ…oµ¤µÁ„¸É¥ª…o°ŠÅ¤nŗoœ³ ˜µ„È
Á¡¸¥ŠÂ˜n­´¤Ÿ´­Â˜nšµŠ¦¼žÁ¡¸¥ŠÁšnµœ´Êœ ¥ȝÁšnµœ´Êœ œ´Éœ¨³„·¦·¥µÂ®nŠ­¤¤»˜·š¸É¤´œ¦´„´œ
‡º°°ª´¥ª³…°ŠÁ¦µœ¸ÊÁž}œ­¤¤»˜·°´œ®œ¹ÉŠ ¦¼ž Á­¸¥Š „¨·Éœ ¦­ Á‡¦ºÉ°Š­´¤Ÿ´­Áž}œ­¤¤»˜·°´œ
®œ¹ÉŠÇ˜n¨³°¥nµŠÇ˜µ®¼‹¤¼„¨·Êœ„µ¥Áž}œ­¤¤»˜·°´œ®œ¹ÉŠÇ˜n¨³°¥nµŠÇÁž}œÁ‡¦ºÉ°Š
¤º°…°ŠÄ‹ ­´¤Ÿ´­­´¤¡´œ›r„´œÁ¡¸¥Š¥·Â¥ÈÇ ¨oª—´ÅžÇ Á¡¸¥ŠÁšnµœ´Êœ ¤´œª·Á«¬ª·Ã­
°³Å¦ ¢µ—Ä‹Ä®o¦·­»š›·Í®¨»—¡oœ‹µ„­·ÉŠš´ÊŠ®¨µ¥Á®¨nµœ¸Ê¨oªœ´ÊœÂ¨ °´œœ¸Ê¨³°´œÁ®œº°Ã¨„
°´œÅ¤n¤¸Ä‡¦¦¼oŗo„¨nµª™¹ŠÅ—o™oµÅ¤nÁž}œ™oµ¨ŠÁž}œÂ¨oªÅ¤n„¨nµª„Ȧ¼o „¨nµª„Ȧ¼o —´Š¡¦³¡»š›Á‹oµ
¨³¡¦³­µª„šnµœÅ¤n°„ªnµž¦³Á­¦·“„Èž¦³Á­¦·“ ™oµ¨Š­·ÉŠ˜É嚦µ¤š´ÊŠ®¨µ¥Å—o®¨»—¨°¥
Ş‹µ„ċ¨oª

„oµªÁ—·œ˜µ¤®¨´„«µ­œ›¦¦¤ ÓÑÕ
 ÓÑÖ
›¦¦¤³„È­—Ç ¦o°œÇ š¸Éšnµœ­°œÅªoœ³ ŤnŸ·—ŤnÁ¡¸Ê¥œš¸É˜¦ŠÅ®œÁ¨¥ ˜n„µ¦
ž’·´˜·…°ŠÁ¦µœ¸ÉŽ¸ Á°µÂ˜n„·Á¨­ÅžÁž}œ‡¦¼Áž}œ°µ‹µ¦¥rÁž}œ«µ­—µÂšœ«µ­œ›¦¦¤…°Š
¡¦³¡»š›Á‹oµÅžÁ­¸¥œ¸ÉŽ¸š¸É­Îµ‡´¤´œ‹¹Š®µ‡ªµ¤¦n¤Á¥ÈœÁž}œ­»…£µ¥Äœ‹·˜Ä‹Å¤nŗoÁ¤ºÉ°Áž}œ
Ánœœ´ÊœÂ¨oªÁ¦µ‹³®µ‡ªµ¤®ª´Šš¸ÉÅ®œÅ—o Á¦µÅ¤nŗo­¦oµŠ‡ªµ¤®ª´Š°´œ™¼„˜o°Š—¸Šµ¤Åªo„n
®´ªÄ‹Á¦µÁ¨¥ ‹³¤¸‡ªµ¤®ª´ŠÁž}œÁ‡¦ºÉ°Š˜°­œ°ŠÁ¦µÅ—o¥´ŠÅŠ Á¦µ¦¸­¦oµŠŽ¸Á°µÄ®o—¸ Á°µ
Ä®o‹¦·ŠŽ¸
¥µ„„È¥µ„Á™°³¥µ„„µ¦­¦oµŠ‡ªµ¤—¸ že˜·¥·œ—¸„¦³®¥·É¤ÅžÁž}œÅ¦ Á°oµ ˜µ¥—oª¥
„µ¦­¦oµŠ‡ªµ¤—¸ ˜µ¥„Șµ¥Á™°³ªnµŠ´ÊœÁ¨¥ Ťn˜o°Šœ·¤œ˜r¡¦³¤µ „»­¨µ „Èŗo ™oµ¨Š˜µ¥
—oª¥‡ªµ¤—¸Â¨oª—¸š´ÊŠœ´ÊœÂ®¨³Á°µÄ®o¤´œ‹¦·Š‹´ŠŸ¼ož’·´˜·
œ¸É®¤—Á…oµÇ ¨oªœ³‡¦¼µ°µ‹µ¦¥r ª·˜„ ¤´œ°—Ťnŗo®¨³Á¡¦µ³‡·—™¹Š®¤¼n™¹Š
Á¡ºÉ°œ Á®˜»Ä—‹¹Š˜o°Š‡·—™¹Š®¤¼n™¹ŠÁ¡ºÉ°œ „ȇ·—™¹ŠÁ‹oµ…°Š¤µÂ¨oªœ¸É Áž}œ¥´ŠÅŠÁ‹oµ…°Š
„¦³Á­º°„„¦³­œ„¦³ªœ„¦³ªµ¥®µ‡¦¼®µ°µ‹µ¦¥rÁ¡ºÉ°‡ªµ¤®¨»—¡oœÁšnµœ´Êœ „µ¦ž’·´˜·
›¦¦¤Å¤nŗoÁ¡ºÉ°°¥nµŠ°ºÉœ°¥nµŠÄ— Á¦µÁ¡ºÉ°‡ªµ¤®¨»—¡oœ°¥nµŠÁ—¸¥ªÁšnµœ´Êœ Ťn¤¸°¥nµŠ°ºÉœ
Á…oµ¤µÂš¦„Á¨¥ Á¡¦µ³Œ³œ´Êœ„µ¦Á­µ³Â­ªŠ®µ‡¦¼®µ°µ‹µ¦¥r‹¹ŠÁ­µ³Â­ªŠ ¤oÁ¦µ‹³…¸Ê¦·Êª
…¸ÊÁ®¦nÊnÁ…¨µÁµž{µ…œµ—Ä—„Șµ¤ Á¦µ‹³®µ˜´ÊŠÂ˜n¥°—Ç ‡¦¼µ°µ‹µ¦¥rš¸É­°œ°¥nµŠ
¤nœ¥Îµ°¥nµŠ™¼„˜o°ŠÅ¤n¤¸­Š­´¥Á¨¥¤´œ„È„¦³ªœ„¦³ªµ¥Ž¸
Á¦ºÉ°Š‡ªµ¤š»„…r‡ªµ¤¨Îµµ„Äœ„µ¦Á­µ³Â­ªŠ®µ‡¦¼®µ‡¦¼°µ‹µ¦¥rœ¸Ê ¥µ„Ťnčn
Á¨nœÇ œ³ ‡¦¼µ°µ‹µ¦¥rš¸É‹³­°œÁ¦µ—oª¥‡ªµ¤™¼„˜o°ŠÂ¤nœ¥ÎµÁž}œš¸É˜µ¥Ä‹¨ŠÄ‹Å—oœ´Êœ
œn³ °¥nµŠ­¤´¥ž{‹‹»´œœ¸Ê„ȇº°¡n°Â¤n‡¦¼°µ‹µ¦¥r¤´ÉœÁ¦µœ¸ÊÁ°„ Á¦µ®µš¸É‡oµœÅ¤nŗoĜ­¤´¥
ž{‹‹»´œœ¸É ¨oªšnµœŸ¨·˜¨¼„«·¬¥r¨¼„®µÅ—o¤µ¤µ„…œµ—Å®œÁ¦µ‡·——¼Ž· šnµœÂ¤nœ¥Îµ…œµ—
Å®œ„µ¦ž¦³¡§˜·ž’·´˜·š´ÊŠ‡ªµ¤¦¼o‡ªµ¤Á®Èœ…°ŠšnµœÅ¤n‡¨µ—Á‡¨ºÉ°œ‹µ„­µª„š´ÊŠ®¨µ¥
š¸ÉÁ‡¥¦¼oÁ‡¥Á®Èœ¤µ˜´ÊŠÂ˜n„n°œÁ¨¥ Áž}œ¦³—´Á—¸¥ª„´œ ›¦¦¤³¦³—´Á—¸¥ª„´œ „µ¦ž’·´˜·
¦³—´Á—¸¥ª„´œ „µ¦­°œ¦³—´Á—¸¥ª„´œ Ÿ¼ož’·´˜·˜µ¤šnµœ‹¹ŠÅ—o­¦oµŠ‡ªµ¤—¸…¹ÊœÁ˜È¤®´ªÄ‹
˜´ªÁ°Š„¨µ¥Áž}œ¨¼„«·¬¥rš¸É¤¸‡¦¼
Á¦µÁ®ÈœÅ®¤¨¼„«·¬¥r…°Š¡n°Â¤n‡¦¼‹µ¦¥r¤´Éœ¤¸¤µ„Å®¤ ™oµ®µ„ªnµÁ¦µ‹³¡¼—Áž}œ
‡¼n…nŠ 榮µ¤µÁž}œ‡¼n…nŠÄœ­¤´¥ž{‹‹»´œœ¸Ê ‡¦¼µ°µ‹µ¦¥rš´ÊŠ®¨µ¥Á®¨nµœ¸Ê¤¸Â˜n
Á¡¦œÊ宜¹ÉŠÇ š´ÊŠœ´Êœ Áª¨µ°¥¼nÁŒ¥Ç „ÈÁ®¤º°œ¤¸—°¥¼nĜ {„ Á®¤º°œÃŠnš¸É­»— Áª¨µÅž¡¼—
›¦¦¤³„´šnµœŽ¸šµŠ—oµœž’·´˜·œ¸Ê ðoî ‹³Â­—Š°µ„µ¦‡ªµ¤­ŠnµŠµ¤…¹Êœ¤µÂ¡¦ª
¡¦µªÇ ¨oª„È„oµª™¹Š…´Êœ°´«‹¦¦¥r…¹Êœ¤µ ˜n¨³°Š‡rÇ šnµœÁž}œ°¥nµŠœ´Êœ œ´Éœ¨³‡ªµ¤¦¼oš¸É
Áž}œ…¹Êœ£µ¥Äœ‹·˜Ä‹Â¨oªÁ®¤º°œ„´¤¸—š¸É‡¤„¦·š¸Á—¸¥ª°¥¼nĜ {„™°—°°„¤µœ¸Ê„¦µ—Åž
š¸ÉÅ®œ…µ—­³´ÊœÅž®¤—Á¨¥œ¸É¨³‹·˜Ä‹š¸É‡¤Äœ {„Áž}œ°¥nµŠœ´Êœ

„oµªÁ—·œ˜µ¤®¨´„«µ­œ›¦¦¤ ÓÑÖ
 ÓÑ×
¡¼—˜¦ŠÅ®œ™¼„®¤— „Èšnµœ¦¼o®¤—¨oª‹³Ä®ošnµœ¡¼—Ÿ·—Åž˜¦ŠÅ®œ ¡¼—™¹ŠÁ¦ºÉ°Š
­¤µ›·šnµœ„ÈŸnµœ¤µÂ¨oª —oª¥ª·›¸„µ¦Ä— šnµœ„Ȝεª·›¸„µ¦œ´Êœ¤µ­°œÅ—o°¥nµŠÁ˜È¤Á¤È—Á˜È¤
®œnª¥ ˜¨°—™¹ŠŸ¨Áž}œ¥´ŠÅŠšnµœ„È¡¼—Å—oÁ˜È¤Á¤È—Á˜È¤®œnª¥ÁnœÁ—¸¥ª„´œ ‹œ„¦³š´ÉŠ™¹Š
ž{µ®¦º°ª·¤»˜˜·®¨»—¡oœšnµœš¦ŠÅªo®¤—š»„­·ÉŠš»„°¥nµŠšnµœ­³š„­³šoµœÄœ„µ¦­°œ
ŗo¥´ŠÅŠ šnµœÅ¤n­³š„­³šoµœÁ¡¦µ³šnµœ¦¼ošnµœÁ®Èœš´ÊŠÁ®˜»š´ÊŠŸ¨š»„­·ÉŠš»„°¥nµŠÂ¨oª ¥„
Áš·—š¼œ›¦¦¤³…°Š¡¦³¡»š›Á‹oµÅªoœÁ«¸¥¦Á„¨oµ ˜µ¥„Șµ¥ÅžÁ™°³Å¤n¤¸°³Å¦¤¸‡»–‡nµ
¤µ„¥·ÉŠ„ªnµ›¦¦¤œ®´ªÄ‹Â¨oª ¤°™ªµ¥¡¦³¡»š›Á‹oµ ¡¦³›¦¦¤ ¡¦³­Š‰r ŞÁ¨¥ œ´Éœ
šnµœ™ªµ¥Å—o™¹Š…œµ—œ´ÊœŤn¤¸°³Å¦¤¸‡»–‡nµ¥·ÉŠ„ªnµ›¦¦¤
Á¡¦µ³Á®ÈœÂ¨oªÂ—œž¦³Á­¦·“°q°ž¦³Á­¦·“°¥nµŠœ¸ÊÁ®¦°Á¡¦µ³Á®˜»Å¦Á¡¦µ³­·ÉŠ
š¸ÉŤnž¦³Á­¦·“¤´œ‡¨»„Á‡¨oµ„´œ¤µ„¸É„´ž„¸É„´¨žm¨oªÄœ®´ªÄ‹—ªŠœ¸Êš¸ÉÁ¦µÁ‡¥‡¦°Š„´œ¤µÁ¦µ
Á‡¥¡´ª¡´œ„´œ¤µ Á‡¥ÁŸµÁ¦µ…œµ—Å®œ¤µÂ¨oª ¦¼o—oª¥„´œš»„‡œÇ Á¤ºÉ°Å—oŸnµœ—Š®œµžiµ
š¹¤¸Â˜n¢gœÂ˜nÅ¢œ¸Ê°°„Åž ™¹Š‡ªµ¤­ªnµŠ„¦³‹nµŠÂ‹oŠÁ¨·«Á¨°Â¨oª šÎµÅ¤‹³Å¤n°´«‹¦¦¥r
›¦¦¤¡¦³¡»š›Á‹oµ Á¡¦µ³›¦¦¤ÂšoÇ Áž}œŸ¼o¡µÄ®o®¨»—¡oœ‹µ„­·ÉŠ‹°Š‹Îµ®¦º°¢gœÅ¢š´ÊŠ
®¨µ¥Á®¨nµœ¸Êœ¸É¨³­Îµ‡´°¥¼n˜¦Šœ¸Ê
ċ—ªŠœ¸Ê¨³Á°µÄ®o—¸œ³ ŤnÁ‡¥˜µ¥¨³ ¥´œÅ—oÁ¨¥Áš¸¥ª Á°oµ Á¦¸¥œÁ…oµÅžÁ¦¸¥œ£µ‡
ž’·´˜·œ¸Ê ‹³Å—o¦¼oÁ¦ºÉ°Š‡ªµ¤‹¦·Š…°ŠÄ‹Á¡¸¥ŠÂ˜nÁ¦µÁ¦¸¥œÄœ£µ‡ž¦·¥´˜·ÁŒ¥Çœ´ÊœÁ¦¸¥œÁšnµ
Ŧ„ÈŤn¡oœ‡ªµ¤­Š­´¥¨³ŤnªnµšnµœªnµÁ¦µÁž}œÁ®¤º°œ„´œ®¤—Ťn˜Îµ®œ·˜·Á˜¸¥œÄ‡¦Â®¨³
Á¡¦µ³¤´œÅ¤n¦¼o ¤¸Â˜n‡Îµ°„Á¨nµ„´œÁŒ¥Ç ‡ªµ¤‹¦·ŠÅ¤n¤¸¤´œ„Șo°Š­Š­´¥ ˜nš¸œ¸ÊÁª¨µ
ž’·´˜·Á…oµÅžÅž™¹Š‡ªµ¤‹¦·ŠÇ‹œ„¦³š´ÉŠ™¹Š‡ªµ¤‹¦·ŠÁ˜È¤­nªœÂ¨oª­Š­´¥š¸ÉÅ®œœ´Éœ¢{ŠŽ·
Á˜È¤®´ªÄ‹Å¤n¤¸šµŠ­Š­´¥ ¨³‹·˜Áª¨µ¤´œÁ˜È¤Åž—oª¥‡ªµ¤¤º—®œµžiµÁ™ºÉ°œ Á¦µ„ÈÁ®Èœ°¥¼n
¨oªž¦³‹´„¬r°¥¼n¨oª£µ¥Äœ‹·˜Ä‹…°ŠÁ¦µ™¹Š‹³ÃŠn­œÃŠn¤´œ„Ȧ¼o°¥¼nœ¸Ê‹³ªnµÅŠÁž}œÂ˜nÁ¡¸¥Š
®µšµŠ°°„ŤnŗoÁšnµœ´Êœ
Áª¨µÂ„oŞÇ ­·ÉŠš¸É¡´ª¡´œ ­·ÉŠš¸ÉŸ¼„¤´—¦´—¦¹Š‹·˜Ä‹…°ŠÁ¦µœ¸Ê‡n°¥…¥µ¥˜´ª°°„ÅžÇ
‡ªµ¤¡µ„Á¡¸¥¦ ­˜·ž{µ‡n°¥Âš¦„Á…oµÅžÅ—oÇ ˜¸„¦³‹µ¥°°„Ç š¸œ¸ÊÁ¦ºÉ°Š£¡µ˜·¤´œ
¥nœÁ…oµ¤µ¤µ„œo°¥Á¡¸¥ŠÅ¦¤´œ„ÈÁ®Èœ°¥¼nĜ®´ªÄ‹œ¸É ˜n„n°œ¤¸Â˜n£¡Â˜nµ˜·‹œ®µ„ε®œ—
„‘Á„–”rŤnŗoÁ¨¥¤´œ„Ȧ¼o Áª¨µ˜´—Á…oµ¤µÇ ¤´œ„Ȧ¼o ‹œ„¦³š´ÉŠ˜´—…µ—­³´ÊœÅž®¤—Ťn¤¸
°³Å¦Á®¨º°Áž}œ·Êœ˜n°„´œÂ¨oª ‡¦µªœ¸Ê °„»ž½žµ Á¤ ª·¤»˜½˜· ‡ªµ¤®¨»—¡oœœ¸ÊŤn¤¸šµŠ
„εÁ¦·Â¨oª¤´œ„ÈÁ®Èœ´—®¨³ Á¦µ®¤µ¥‡ªµ¤ªnµ‡ªµ¤Á„·—‡ªµ¤˜µ¥œ¸ÊŤn¤¸°¸„¨oªÄœ‹·˜
—ªŠœ¸Êœ´Éœ¤´œ„Ȧ¼oŗo´—Ç
—´Šš¸Éšnµœ­°œÅªoĜ›´¤¤‹´„„´žžª´˜˜œ­¼˜¦ œ˜½™š· µœ· ž»œ¡½£Ãª ‡ªµ¤Áž}œ°¥nµŠ
œ¸Ê ŗo„n‡ªµ¤Á„·—„nÁ‹È˜µ¥š¸É®µ®µ¤„°Šš»„…rŞŤn¤¸°¸„¨oª œ´Éœ „È‹·˜—ªŠœ´ÊœÁ°Š

„oµªÁ—·œ˜µ¤®¨´„«µ­œ›¦¦¤ ÓÑ×
 ÓÑØ
°»šµœ˜´ªÁ°Š Á¡¦µ³Á‡¥Â„Á‡¥®µ¤¤µÂ¨oª Á¤ºÉ°­¨´—ž{—š·ÊŠ°°„®¤—„Șo°Š°°„°»šµœ
°¸„®œ¹ÉŠŽ· ‡¦µªœ¸Ê°»šµœš¸ÉÁ¦¸¥„ªnµ¡oœÂ¨oª‹µ„„°Šš»„…rš´ÊŠ®¨µ¥ °´œÁž}œ¤®´œ˜š»„…r
œ´Éœšnµœ®¤—šnµœ¥»˜·Å—o¨oªš¸Éœ¸É°¥¼n„È°¥¼nŞœn³Ž¸
‹¹ŠÅ—oÁ‡¥¡¼—Á­¤°ªnµ ‡ªµ¤Áž}œ‡ªµ¤˜µ¥…°Š¡¦³°¦®´œ˜ršnµœÅ¤n¤¸œÊ宜´„˜nµŠ
„´œÁ¨¥ ™oµÅ¤nÁ°µž¦³Ã¥œr…°ŠÃ¨„Á…oµÅžÁš¸¥Á‡¸¥ŠÂ¨oª ˜µ¥ª´œÅ®œšnµœ„Șµ¥Å—o
­µ¥Ç °¥¼nŗo˜µ¥Å—o­µ¥Ç Á¡¦µ³Å¤n¤¸°³Å¦®œ´„Ä‹ ­·ÉŠÁ®¨nµœ¸ÊÁž}œÁ¦ºÉ°Š­¤¤»˜· Á¡¦µ³
‡ªµ¤ª·¤»˜˜·®¨»—¡oœœ´ÊœÁ®œº°š»„­·ÉŠš»„°¥nµŠÂ¨oª ¤µÁ„¸É¥ª…o°Š„´œÅ—o¥´ŠÅŠ Á¤ºÉ°™¹Š…´ÊœÅ¤n
Á„¸É¥ªÂ¨oªÅ¤nÁ„¸É¥ª šÎµ¥´ŠÅŠ„ÈŤnÁ„¸É¥ª Á®¤º°œ°¥nµŠªnµ„·Á¨­šnµœ­·ÊœÅžœ´ÉœÂ®¨³Á¤ºÉ°„·Á¨­
­·ÊœÅžÂ¨oªŤnªnµ¦µ‡³Ťnªnµ‡ªµ¤Ã¨£‡ªµ¤Ã„¦›‡ªµ¤®¨Š°´œÄ—„Șµ¤Á¤ºÉ°­·ÊœÅž
¨oª®µš¸ÉÅ®œ„È®µŽ·
Á¤ºÉ°¤´œ®µ¥´ŠÁ‹°°¥¼n¨oª‹³ªnµ­·ÊœÅ—o¥´ŠÅŠ ®µÅ¤nÁ‹°™¹ŠÁ¦¸¥„ªnµ­·Êœ‡º°­·ÊœÂ¨oª¤´œ
Ťn¤¸°³Å¦Á®¨º°Â¨oª‹³®µÁ‹°Å—o¥´ŠÅŠœ´Éœ¨³šnµœªnµšnµœ­·Êœšnµœ­·Êœ°¥nµŠœ´Êœ°´œœ¸Ê£¡µ˜·
¤´œ˜·—˜µ¤¤µ‹µ„„·Á¨­ Á¤ºÉ°„·Á¨­®¤—ިoª £¡µ˜·¤´œ‹³Á°µ°³Å¦¤µÁ„·— Á®Èœ´—Ç
°¥¼nĜ®´ªÄ‹—ªŠœ´Êœ —ªŠš¸ÉÁ‡¥¡´ª¡´œ°¥¼n„´‡ªµ¤Á„·—„nÁ‹È˜µ¥œ¸Ê ¤µ„¸É„´ž„¸É„´¨žm Áª¨µ
­¨´—„´œ°°„„ÈÁ®Èœ´—Ç °¥nµŠœ¸Ê ›¦¦¤¡¦³¡»š›Á‹oµ‹¹Šªnµ ­œ½š’· “ß ÷ „Ç ž¦³„µ«šoµšµ¥
°¥¼n˜¨°—Äœ«µ­œ›¦¦¤…°Š¡¦³¡»š›Á‹oµÁ°µŽ·Ÿ¼ož’·´˜·™oµ°¥µ„¦¼o°¥µ„Á®Èœ‡ªµ¤‹¦·Š
œ¸É‹µŠÅžÇŞš¸ÉÅ®œ¤¸Â˜nÁ¦ºÉ°Š…°Š„·Á¨­Á®¥¸¥®´ª¡¦³®´ªÁ–¦„·¦·¥µ°µ„µ¦Â­—Š
°°„¤¸Â˜nÁ¦ºÉ°Š…°Š„·Á¨­Á®¥¸¥®´ª¡¦³®´ªÁ–¦Á¦µ‹³šÎµ¥´ŠÅŠ ®´ª¡¦³ž’·´˜·Á­¸¥—oª¥ ®´ª
¡¦³„¦¦¤“µœÁ­¸¥—oª¥ ¡¦³š´ÊŠ®¨µ¥Á¦µ„ÈŤnªnµ Å°o¡¦³„¦¦¤“µœÁ¦µœn³Ž¸ ˜´ÊŠ®œoµ˜n°­¼o
…¹ÊœÅžÄ®oÁ…µÁ˜³Á…µ˜n°¥Á°µÁ­¸¥‹œÁ®¤º°œ„¦³­°„·Á¨­¤´œ˜n°¥Á°µ°¥nµŠœ´ÊœÁ¡¦µ³Å¤n¤¸
­˜·Å¤n¤¸ž{µ «¦´š›µ„ÈŤnš¦µÅžÅ®œ Ä®o„·Á¨­Á°µÅž™¨»Š®¤— «¦´š›µ ª·¦·¥³ ­˜·
­¤µ›· ž{µ ¤¸Â˜nÁž}œÁ‡¦ºÉ°Š¤º°…°Š„·Á¨­š´ÊŠ®¤— Áž}œÁ‡¦ºÉ°Š¤º°…°Š›¦¦¤Å¤n¤¸Á¨¥‹³
ªnµ¥´ŠÅŠ¨oª¤´œ‹³Å¤n™¨»Š¥´ŠÅŠ„ÈÁ¤ºÉ°…œµ—œ´ÊœÂ¨oª
«¦´š›µ„ÈÁºÉ°˜µ¤­·ÉŠš¸É„·Á¨­¡µÄ®oÁºÉ°ÅžÁ­¸¥ ª·¦·¥³„ÈÁ¡¸¥¦Åž˜µ¤‡ªµ¤ÁºÉ°œ´ÊœÁ­¸¥
­˜·„ÈÁ°µ‹—‹n°˜n°ÁœºÉ°Š„´œÅž„´ÄœÁ¦ºÉ°Š‡ªµ¤´Éªoµ¨µ¤„ÅžÁ­¸¥ ž{µ„È®µ°»µ¥‡ªµ¤
ÁŒ¨¸¥ªŒ¨µ—«¹„¬µ¤µ¤µ„œo°¥Á¡¸¥ŠÅ¦ ¤´œ„Èš»n¤¨ŠÅžÄœ‹»—Á—¸¥ªœ´ÊœÁ­¸¥‹³ªnµ¥´ŠÅŠ ™oµªnµ
­¤µ›· ­¤µ›·„ÈÁž}œ­¤µ›·œ´Êœ¨³‡º°¤»nŠ¤´Éœ˜n°‡ªµ¤š¸É‹³Á°µš¸É‹³­¦oµŠ‡ªµ¤´Éª¤»nŠ¤´ÉœÄœ­·ÉŠ
´Éªoµ¨µ¤„š¸É˜œ˜o°Š„µ¦œ´ÊœÄ®oŗoÇ ¤´œ„ÈÁž}œÅž°¥nµŠœ´ÊœÁ­¸¥ šnµœ‹¹Šªnµ¤·‹Œµ­¤µ›·
­´¤¤µ­¤µ›·¤´œ‹¹Š¤¸Áž}œ‡¼n„´œÅžÇ«¦´š›µª·¦·¥³­˜·­¤µ›·ž{µÁž}œ‡¼n„´œÅ—o™oµÄ‹Å˜n
Á˜oµÅž˜µ¤°¦¦™˜µ¤›¦¦¤ ­·ÉŠÁ®¨nµœ¸Ê„ÈÁž}œÁ‡¦ºÉ°Š—εÁœ·œ…°Š›¦¦¤ ™oµ‹·˜®¤»œÅžšµŠ
„·Á¨­„ÈÁºÉ°ÅžšµŠ„·Á¨­ ¤´œ„È®¤»œÅž˜µ¤„´œ®¤— œ´Éœ¢{ŠÁ°µŽ· ¤´œ°¥¼nÅ®œ °¥¼nĜ®´ªÄ‹

„oµªÁ—·œ˜µ¤®¨´„«µ­œ›¦¦¤ ÓÑØ
 ÓÑÙ
Á¦µ—oª¥„´œš´ÊŠœ´Êœ …–³œ¸Ê¤´œ…¥´œœ³ Á—¸Ì¥ª…–³˜n°Åž¤´œ…¸ÊÁ„¸¥‹ œ´ÉœÁ®ÈœÅ®¤¤´œ¡¨·„Å—o
…–³Á—¸¥ªÁšnµœ´ÊœĜ®´ªÄ‹Á¦µœ¸Ê®¨³„·Á¨­„´›¦¦¤¤´œ°¥¼nĜŒµ„Á—¸¥ª„´œ
Ä®oÁ®Èœ—¼Ž·Áž}œ¥´ŠÅŠ ¡¦³¡»š›Á‹oµªnµšnµœÁ¨·«œn³šnµœÁ¨·«¥´ŠÅŠ ¡¦³­µª„š¸Éªnµ
°¦®´œ˜rœn³šnµœÁ¨·«¥´ŠÅŠ Ä®oÁ®ÈœÄœ®´ªÄ‹Á‹oµ…°Šœ¸ÉŽ· ®´ªÄ‹œ¸ÊÁž}œŸ¼oš¸É‹³¦´›¦¦¤š´ÊŠ®¨µ¥
Á®¨nµœ¸ÊŤnčn°´œÄ— ÁnœÁ—¸¥ª„´¤´œ¦´„·Á¨­œ´Éœ¨³ ˜n„n°œ„ÈÁž}œ£µœ³„·Á¨­Á®¤º°œ„´œ
Ťnªnµ¡¦³¡»š›Á‹oµÂ¨³­µª„š´ÊŠ®¨µ¥ċ—ªŠœ´Êœœn³˜nÁª¨µ¤µÎµ¦³Ž´„¢°„°°„®¤—Ťn
¤¸°³Å¦Á®¨º°Â¨oªœ´ÊœÂ®¨³š¸œ¸Ê„¨µ¥Áž}œÁ¦ºÉ°Šš¦Š›¦¦¤š´ÊŠÂšnŠÁ¨¥š¸Éœ¸ÉŤn˜o°Š°„„ÈÁ¨·«
Ťnªnµ„ÈÁ¨·«ŤnªnµÁ¨·«„ÈÁ¨·«Ťn¤¸¨³‡Îµªnµ¨¤Ç¨oŠÇÁ­„­¦¦ž{œ¥°Á°µÁŒ¥ÇÁž}œ‡ªµ¤
‹¦·Š¨oªœÇÁ˜È¤®´ªÄ‹
Á¤ºÉ°ªµœœ¸Ê„ÈŗoŞÁ¥¸É¥¤¡¦³žiª¥î­¨—Á®¤º°œ„´œœ³š¸œ¸Ê‹¹Š¡¼—°°„¤µ°¥nµŠ‹³
ªnµoµ„Șµ¤ ªnµ°µ‹®µ„Șµ¤ ªnµÁª¨µÁ¦µ‹³˜µ¥°¥nµ¤µšÎµÁ¦µ°¥nµŠœ´ÊœÁž}œ°´œ…µ—œ³
°³Å¦˜n°°³Å¦¦³Ã¥Š¦³¥µŠÁ˜È¤‹¤¼„ ¤´œšœ°¥¼nŗo‹³šœ šœÅ¤nŗo‹³Åž °¥nµÁ°µ°³Å¦¤µ
š¦¤µœœ³ ­·ÉŠÁ®¨nµœ¸ÊŤnčnÁž}œ­·ÉŠ—¸ Áž}œ­·ÉŠš¦¤µœš¸É­»— ¥·ÉŠÁž}œŸ¼ož’·´˜·„ε‹´—„·Á¨­Ä®o
®¤—Åž‹µ„Ä‹—oª¥Â¨oª ­·ÉŠÁ®¨nµœ¸Ê¤´œ‹ÎµÁž}œ°³Å¦ªnµŠ´ÊœÁ¨¥œ³ ¤´œÁ®Èœž¦³‹´„¬r°¥¼nĜ®´ª
ċÁ‹oµ…°Šœ¸É¨oª­Š­´¥°³Å¦ ¨ª—¨µ¥…°Š‡ªµ¤¦·­»š›·Í…°ŠÄ‹Áž}œ¥´ŠÅŠ ¨ª—¨µ¥…°Š
­¤¤»˜·Áž}œ¥´ŠÅŠ ¤´œ¦¼o„´œ®¤—¨oªœ¸É ‹³Á°µ¤µ¸´Š‡´„´œ¥´ŠÅŠ Ťn­Š­´¥ªnµšnµœ‹³Á­¸¥
šnµÁ­¸¥š¸ Á¦ºÉ°Š­˜·ž{µ¤´œÁž}œ„·¦·¥µ°´œ®œ¹ÉŠ Áž}œ­¤¤»˜·Á¡ºÉ°Á‡¦ºÉ°ŠÄoÁšnµœ´Êœ ‡ªµ¤
¦·­»š›·ÍÁž}œ›¦¦¤µ˜·š¸É¦·­»š›·ÍŤn…¹Êœ„´°³Å¦ 懣´¥Å…oÁ‹È‹³Áž}œ…œµ—Å®œÂÄ—„È
˜µ¤„ÈÁž}œÁ¦ºÉ°Š…°Š›µ˜»…°Š…´œ›rÁž}œÁ¦ºÉ°Š…°Š­¤¤»˜·š´ÊŠœ´ÊœŞÁ„¸É¥ª…o°Š„´‹·˜ª·¤»˜˜·Å¤n
ŗo œ´Éœ¢{ŠŽ· Á¡¦µ³Œ³œ´Êœ‹¹ŠÅ¤n‡ª¦Ä®ošnµœš¦¤µœ‹³Áž}œŸ¼oė„Șµ¤ðp¥—¼Â¨oªš»Á¦«œ³
Á¦µ
œ¸ÉÁ‡¥¡¼—„´®¤¼n„´Á¡ºÉ°œÁ­¤° Áª¨µÁž}œ®œ´„Á…oµ °„ªnµ¥µ®¥»—œ³ Ä®o®¥»— ªnµ
Š´ÊœÁ¨¥œ³ ¨oªÄ‡¦°¥nµ¤µÂ˜³˜o°Š„µ¥œ³ °¥nµ¤µÂ˜³ ‹³šÎµ®œoµš¸Éªµ¦³­»—šoµ¥ ¡¼—
Šnµ¥Ç ªnµÁ°µÅªo¨ª—¨µ¥Ä®oÁ˜È¤š¸ÉĜ®´ªÄ‹Á‹oµ…°Šœ¸ÉÁ­¸¥ ªnµŠ´Êœ„ÈŗoŤnŸ·— Á¡¦µ³Å¤n­³š„
­³šoµœÄœÁ¦ºÉ°ŠÁ®¨nµœ¸Êœ¸Éœ³ „¨´ª„ÈŤn„¨´ª „¨oµ„ÈŤn„¨oµ °¥¼n˜µ¤‡ªµ¤‹¦·Š ޘµ¤‡ªµ¤
‹¦·ŠŤn­Š­´¥°³Å¦š´ÊŠœ´ÊœÁ¦ºÉ°ŠÁ®¨nµœ¸Ê¤´œ°³Å¦­¤¤»˜·„Ȧ¼o„´œ°¥¼nªnµ­¤¤»˜· Á¦¸¥œ¤µ„ÈÁ¦¸¥œ
­¤¤»˜· ž’·´˜·„Èž’·´˜·Ä®o¦¼o­¤¤»˜· ®µ„ªnµ¦¼o„´œÂ¨oª‹³­Š­´¥„´œ°³Å¦ ‹³®¨Š„´œ°³Å¦ Ä®o
¤´œÁ®Èœ´—Ç °¥nµŠœ´ÊœŽ·œ´„ž’·´˜· œ¸ÉŞÁ®ÈœÂ¨oª î š»Á¦« ­³—»—Ä‹„¹Ë„Á¨¥Á¦µÅžÁ®Èœ
¨oªÁ°µÅžš¦¤µœ°³Å¦œ´„®œµ
—¼¤´œ‹³ÅžÅ¤n¦°—¨oªÁ®¦°›µ˜»…´œ›r‹³Å¤n°¥¼n¨oªÁ®¦°„Èž¨n°¥Á­¸¥Ž· ž¨n°¥Á¨¥
Ťn¤¸‡Îµªnµ­³š„­³šoµœ¨³ …°Ä®o¤´œ™¹Š…´Êœœ´ÊœÁ™°³œn³ ¦µ¥Ä—„Șµ¤ ®¤ºÉœÇ ­œÇ

„oµªÁ—·œ˜µ¤®¨´„«µ­œ›¦¦¤ ÓÑÙ
 ÓÑÚ
¨oµœÇ ¦µ¥„È‹³Å¤n¤¸Â¤o¦µ¥Á—¸¥ªš¸É‹³¤µ­Š­´¥  ĜÁ¦ºÉ°Š‡ªµ¤Áž}œ‡ªµ¤˜µ¥…°Š˜´ªÁ°Š
¨oª‹³¤µ­³š„­³šoµœ„´Á¦ºÉ°Š‡ªµ¤Áž}œ‡ªµ¤˜µ¥°´œœ¸Ê Ťn¤¸ Á¡¦µ³Áž}œ‡ªµ¤‹¦·Š—oª¥
„´œÂ¨oª
Á°µ¨³Áš«œrÁšnµœ¸Ê¡°

„oµªÁ—·œ˜µ¤®¨´„«µ­œ›¦¦¤ ÓÑÚ