E di qe ndjehesh fajtor,por faji let mbetet jetim ndoshta su kon e shkrume qe ti me kon fati im e di qe tvjen rend e ndoshta ndjen

mllef e di qe zemra tqan por syni lot nuk tqet e urrej qit ndjen e urrej qdo vend e urrej qdo njeri qe ty tpermen ndoshta ndjehesh njesoj e ndoshta don me u kthy ndoshta zemren e ki tplast a ndoshta ki lumturi syri po loton e nuk po din me u ndal se krejt qka pata ne jete ty ti kom fal tash e kom nje lutje per ty duaje at tjetren e mos e le me lot un sy krejt qito fjal dije qe prej zemres jon dal me lot ne sy une mendoj per ty jo qe po du mu nda po qeshtu u shkru hala nzemer tkom po spo muj mo me luftuu..

Jam ne dhome, tu fol me vetmin, Plot gota boshe e cigare,e mbushur kjo tavolin, Edhe n`endrra po me pengon, naten kur pom vjen, Une syt i mbylli, po shpirti nuk po flen, Ma spo mund te luftoj, per kete arsye jom dorzu, Faktin qe t`kom humb perjet,sonte spo muj me pranu, Ineteresant jeta thojn, po un thjesht spo interesona, Shum e madhe hapsira, po pa ty shum e zbrazt dhoma,

Ndoshta kjo eshte arsyja, pse vet-vetes ja kom marr inati, Gotat i thej nje nga nje,se di pse durt po mi lidh fati, A ndoshta fati sishte me ne, kur kejt jeta ime u mbush me erresir, Ate dit kur Zoti m`denoj, me fjalen tende: LAMTUMIR, Fjal e rend q po me vran, sa her q ndalna e mendoj, Vetem fakti q je me nje tjeter, me bon pishmon pse jetoj, Po shume von eshte pendimi, e une prap e mundoj veten, Vetes kurqysh spo mund te ja fali, q e humba prjet t`vrtetn.