Tamako Sia by BlackLily

Chapter 1
*Ohhhhhhh!!!! He is so cute and adorable. *And the lady pinched the
cheeks of a 3-year old , chinky eyed boy. The boy just smirked at the
lady and gave her his deadly stare.
*Hell grow up to be a handsome guy. Naku ang popogi ng mga anak mo Mare. *
*Syempre kanino pa ba magmamana ang mga yan?* The other lady told the
other one kaya nagtawanan sila.
*Whats their name?*
*
Yung kinurot mo si Tamako and the one playing is Tamadao. Cmon boys,
greet your Tita Kath.*
Hi Tita Kath. The boy named Tamadao, stopped playing and kissed the
cheek of the lady named Kath.
*Ohh, you are so adorable.* And she kissed his cheeks. Si Tamako naman
nakatingin lang sa kanila.
*
Tamako..*
*Okay, okay. Im greeting her. Hi Tita Kath. *And when he was about to
kiss her, the baby in her tummy kicked.
*Ow! Whats wrong baby? Why did you kick Mommy?* Sabi nung Kath while
massaging her bulging tummy. She is 9 months pregnant and anytime soon,
shell deliver her baby.
*Your baby is epal. I bet she is ugly. *Napatingin ang dalawang babae sa
kanya.
*Tamako!* His Mom scolded him.
*Its okay Mare. But how did you know that she is a girl, handsome
boy?* The boy just smirked. *Maybe she likes you thats why she kicked
me.* She then kissed him which he grudgingly accepted because his Mom is
glaring at him.
*Well, Im sorry but I dont like her. *And tumalikod na siya para
sabayan ang kambal niya sa paglalaro.
At alam niyo ba kung sino ang binasted niya? Ako. Si Krizza Marie Yen.
Maganda, Mayaman at Sexy. Binasted ni Tamako Sia. I had my first
rejection mula sa kanya habang nasa tyan pa lang ako ng Nanay ko.
Imagine that! And I just cant accept that fact. Kaya I swear, to the
moon and the sun and the stars. Hell be mine.
But that didnt end there.
Nung mag highschool na ako, bumalik na kami sa Pilipinas kasi ewan Trip
lang ata nila Mommy and Daddy na bumalik dito. Then they enrolled me sa
isang school. First year high school ako noon, but the moment I set foot
in that school iisang mukha lang ang tumatak sa isip ko. Walang iba
kundi ang mukha ni Tamako Sia. Of course at that time hindi ko pa alam
na siya ang nambasted sa akin nung pinagbubuntis pa lang ako but
nevertheless, siya pa rin ang kumuha ng attention ko.
Paanong hindi niya makuha ang attention ko eh, nakikipaghalikan siya sa
gitna ng corridor na dadaanan ko.
*
Excuse me, but you are blocking my way. *Napatigil sila sa paghahalikan
at tumingin sa akin. Tinaasan ko lang sila ng kilay.
*Excuse me but ang laki laki ng corridor. *The girl motioned sa gilid nila.
*Excuse me, but ang corridor ay daanan at hindi venue para sa halikan.
If you dont want to be disturbed then get a motel room.* Napanganga
lang ang babae at si Tamako ay tumitingin lang sa amin.
*Ang bata bata mo pa alam mo na ang tungkol sa mga motel motel na yan.*
Tamako said, more to himself than to me.
*Kayo nga ang bata bata niyo pa pero nakikipaghalikan na kayo sa
hallway. *Namula ang mukha nilang dalawa.
*
Aba, aba! Akala mo kung sino ka ah. First year ka pa lang naman ah. ANg
yabang yabang mo na. Sino ka ba?*
*Ako si Krizza Marie Yen, mayaman. Now if youll excuse me.* Tapos
hinawi ko silang dalawa at dumaan ako na gitna nila.
*Brat!*
*Shes cute. *Tamo cute daw ako oh.
But thats not all kasi simula noon, palagi ko na lang siya nakikita.
Everywhere. Kahit saan ako tumingin. Napansin ko din na papalit palit
siya ng girlfriend. Halos every month iba ang nagiging girlfriend niya.
But that didnt discouraged me, instead lalo ko siyang hinangaan. And
before I knew it, nagugustuhan ko na siya. Kasi kahit ganun siya ka
playboy, hindi pa din maitatanggi ang katotohanan na si Tamako ay isang
biyaya ng Diyos sa mga kababaihan. And who could resist his charm?
Definitely not me. Kaya nung malaman ko ang nararamdaman ko para sa
kanya, walang pag aalinglangan na nagtapat ako.
*Tamako!* I called after him. Lumingon sila ng kasama niyang babae. Ang
bago niyang girlfriend.
*What do you want?* Okay, Hindi lang siya playboy, suplado pa siya.
*Ahmmmm I like you.* Inunahan ko na ang kaba ko. Pinalaki ako na
matapang kaya siguro naging ganito kalakas ang loob kong magtapat sa kanya.
Napasinghap ang mga taong nakarinig sa sinabi ko. Lalo na ang mga babae
na baliw na baliw sa kanya. But the girl beside him just clutched his
arm tighter. Gusto ko siyang sabunutan.
Tiningnan niya lang ako ng mabuti. Ni hindi man lang siya nagulat. *Well
Im sorry but I dont like you. *Napasinghap ako. That hurts you know.
Nabasted ako. I heard the people around me laugh, may nagbubulungan pa.
The girl beside him triumphantly smiled. I held my head high and raised
my chin up.
*So what if you dont like me? I still like you. At least I have the
guts to tell you, unlike others who are contented with watching you from
afar. At ikaw, *I looked at her new girlfriend.*Wag kang ngingiti ngiti
dyan, kasi for sure next month iba na naman ang gf ni Tamako. I dont
care if magcollect pa siya ng gf kasi in the end alam kong ako lang ang
seseryosohin niya. Got it?* Napasimangot siya. Buti nga sa kanya.
*How dare you!*
Nagsukatan kami ng tingin nung babae.
*Babe tama na. Lets go. Wag mo na lang siyang pansinin. *Napaismid ako.
Babe? Ano yun baboy?
*But?* Hindi na siya nakapalag kasi kinaladkad na siya ni Tamako.
Tumalikod na din ako para umalis sa lugar na iyon. Pero bago ako umalis
I glared at the people around me. Mga tsismosa! Pero that hurts ha.
Nabasted ako eh. Pero di bali, may next time pa naman. I'll let him
enjoy his freedom muna.
*Hey Krizza! *Lumingon ako sa tumawag sa akin. Its Tamadao, his twin.
*Binabawi ko na. I like you too.* Inismiran ko siya.
*
Shut up Tamadao. *MUkhang nagulat pa siya.
*
How did you know that Im Tamadao?* Magkamukha kasi sila kaya kung d ka
observant di mo sila madidistinguish sa isa't isa.
*Duh! Di hamak naman na mas pogi si Tamako sayo.* Tapos nilayasan ko na
siya.
Kaya nung kinuwento ko kay Mom ang lahat, nagulat ako nung tumawa siya
ng malakas.
*
Why are you laughing at me? Cant you see that Im broken hearted?* I
wiped the tears in my eyes. Damn! Baka magkaroon ako ng eyebags nito.
*Kasi ganito yun hija... *At kinuwento niya sa akin ang nangyari bago
niya ako pinanganak. Then naintindihan ko na. Were destined. Napangiti ako.
*Chapter 2. *
At dahil nga sa nangyari, naging sikat ako sa school. Naging madami ang
friends ko. Plastic man or real. Ganun naman talaga di ba [ag sikat
madami ang dumidikit? I dont really care kung nakikipagplastikan sila
sa akin. Ang importante, *mayaman* ako. LOl.

*Hi Krizza. *Sabi nung isa sa mga fourth year highschool na lalaki na
nadaanan ko.
*Hello.* Tapos nagsmile ako sa kanila at kumindat sa nag hi sa akin. And
damn! Muntik na mahimatay yung kinindatan ko. Ganyan kalakas ang dating
ko. Kung sila Tamako at Tamadao ang hinahabol ng mga babae at bading
dito sa school, ako naman ang hinahabol ng mga lalaki. Except for
Tamako. ? I dont know kung bulag ba siya or nagpapakipot lang. Siguro
nagpapakipot lang talaga siya.
Nginitiin ko ang lahat ng lalaki na madaanan ko. Most of them offered na
ilibre ako sa lunch but I declined. Aba, bakit ako magpapalibre eh
mayaman nga ako di ba?
Kumuha ako ng kakainin ko para sa lunch and I was about to pay for my
food when I noticed na hindi ko nadala ang wallet ko. Damn! Baka sabihin
nila namumulubi na ang pamilya namin. Hindi pwede to!!!
Then Tamako entered the cafeteria with Tamadao at ang mga friends nila
tapos pumila sunod sa akin.
*Ate, my future boyfriend will pay for my food.* Napatingin sa akin ang
cashier pati ang mga kasamahan nila. Si Tamako nagtitingin sa mga
pagkain. Parang hindi lang ako napansin. Pero if I know kinikilig na yan.
*Sino sa kanila hija? *OO nga naman pala ang dami pala nila.
*Siya po. *Sabay turo kay Tamako. Napatawa si Tamadao at napatingin si
Tamako sa akin. See, I got his attention.
*What? Anong ako ang magbabayad ng pagkain mo? What are you saying? *
Nanlilisik ang mga mata niya.
*Naiwan ko ang wallet ko sa bag ko. Kaya ikaw muna ang magbayad ng
pagkain ko kasi wala akong dalang pera.* I smiled to him.
*Wala akong pakialam. Ano ka sinuswerte?* Nanlalaki pa din ang singkit
niyang mga mata. Ang cute cute lang di ba? Sarap kurutin ng pisngi niya.
Nakakagigil. Lol
*OO, matagal na.* And I gave him my sweetest smile.
*Huh! Ikaw ang magbayad ng sarili mong pagkain! Asa ka! *
*Ganun?* Tinaasan ko siya ng kilay.
*
Ganun! *
*Okay!* Tapos humarap ako sa lahat ng estudyanteng kumakain. *Boys, sino
ang gustong magbayad ng lunch ko? Ayaw kasing bayaran ni Tamako,
namumulubi daw smmmmmppp!* Bigla niyang tinakpan ang bibig ko. Damn! Ang
bango ng mga palad niya. Sarap halikan. Hindi ako gumalaw. Gusto ko
ganito na lang kami.
*Ang ingay mo!* Tapos kumuha siya ng pera sa wallet niya. Buong isang
libo at binigay sa cashier.*Ito po ang bayad niya. *Kinuha ng cashier
ang pera niya na nangingiti. Pero nanghinayang ako. Kinuha na kasi niya
ang kamay niya sa bibig ko. Di ko man lang nahalikan.
*Ate, keep the change daw po. *Kinindatan ko ang cashier.
*
Ano?* Lalong lumaki ang mga mata niya at namumula na siya. Imagine 50
pesos lang ang binili ko tapos keep the change?
*Di ba sabi mo keep the change?*
*Di ko sinabi yun! Ikaw, sumusobra ka na!!! *Tumawa lang ako ng malakas
at tinalikuran ko siya dala ang mga pagkain ko. Narinig ko ding tumatawa
sila Tamadao at ang mga barkada nila.
*
Bye Tamako, Dont worry babayaran kita later. May libre pang kiss.
*Tapos nag flying kiss ako sa kanya. Tinukso tuloy siya ng mga tao sa
canteen. I can almost feel the deathly stare of the other girls. Well,
mamatay kayo sa inggit, sa akin lang si Tamako.
*Chapter 3*
Foundation Day ng school namin. Alam niyo naman siguro ang mga
nangyayari pag foundation day di ba? Madaming pakulo. At kumukulo na din
ang dugo ko kasi buong araw ko nang di nakikita si Tamako. Saan na kasi
nagsusuot ang lalaking yun? Di tuloy kumpleto ang araw ko.
At dahil first year pa lang ako, kami ang in-charge sa fun booth. Di ko
nga alam kung bakit tinawag itong fun booth eh hindi naman fun ang
ginagawa namin. Nagpapa-rent kasi kami ng mga gadgets namin. Tapos salit
salitan sa pagbabantay. Kaya pag turn ko na magbantay, binabayaran ko
ang isang classmate ko para siya ang magbantay. Yes, Mayaman ako eh.
bakit ba? Hindi sana ako papasok kasi wala naman gagawin pero kasi pag
hindi ako pumasok, hindi ko makikita si Tamako. Dyahe yun.
*Krizza! *Lumingon ako sa tumawag sa akin. Tatlong 3rd year high school
na may dalang handcuff. I rolled my eyes. Alam ko na to. Ilang beses na
ba sa araw na to nangyari. Ihahandcuff na naman ako sa kung sino sinong
pangit at pulubi.
*What? *
*ANg benta mo ah!*
*
Siempre maganda eh. KUmikita lang naman ata ang booth niyo ng dahil sa
akin eh. Hay naku! Kahit magkano pa ibinayad sa inyo, tatapatan ko yan.
*Ganito kasi yun. Ang 3rd year and may hawak ng jailbooth pero wala
namang jail. Ihahandcuff lang kayo depende kung gaano katagal na oras
ang ibinayad ng nagpahandcuff sa inyo. Fifty pesos per hour ang rate
nila. Ang cheap! LOl
*
O sige na, papahandcuff ka ba or babayaran mo na lang ang freedom mo?*
Pag binayaran mo kasi ang freedom mo, dodoblehin mo ang binayad sayo.
Mga utak negosyante talaga.
*Babayaran siempre. Magkano ba? *
*25 pesos lang. * Napatigil ang pagkuha ko ng pera.
*Hah? 25 pesos lang? Baket?* Nagtaka pa ako ano? Kasi naman kanina 3
hours and pinakamababang oras tapos ngayon 30 minutes? Duh!
*Nevermind, ito, keep the change. *Tapos nag abot ako ng 100 pesos pero
hindi kinuha ng 3rd year ang pera ko.
*Sure ka na babayaran mo? Hindi mo man lang ba itatanong kung sino ang
itatali sayo? *Tapos napatingin sila sa mga lalaking papunta sa amin at
may isang lalaking nakahandcuff. Tiningnan ko ang nakahandcuff and lo
and behold its no other than Tamako, my beloved. Ang laki ng ngisi ng
mga 3rd year. Nagiging dollar sign na ang mga mata nila.
Dali dali akong kumuha ng pera sa wallet ko at nagbigay ng 500 pesos sa
3rd year. *Ito gawin mong open time. Dali I handcuff mo na ako. *
*Ano yun internet shop? Open time?*
*Manahimik ka na nga lang. Pag natuwa pa ako sa serbisyo niyo, di ko na
kukunin ang sukli. Dali na.* Tapos nilagyan na nila ako ng handcuff.
Ngingisi ngisi lang ako habang papalapit sila sa amin. Kung sinuswerte
ka nga naman. Naku kung nakilala ko lang kung sino ang nagbayad,
papaliguan ko siya ng milyones ko.
*Oy himala magpapatali si Krizza.* Nginitian ko lang ang mga 3rd year.
Umalis na din sila pagkatapos nila kaming I handcuff. Umupo na lang kami
sa may bench sa cafeteria. Imagine magkatabi kami ngayon ni Tamako.
*Gaano daw katagal to?* Ito naman di pa nga kami nakaka 5-minutes gusto
na agad matapos. Pag nainis ako halikan ko to.
*Di ko alam. Di ko na naitanong.* Bumuntong hininga lang siya. Ngumisi
ako ng sekreto. Lol.
*Madami pa akong gagawin.* Napatingin ako sa kanya. MUkhang pagod nga
ang itsura niya. Nakakaawa naman si Tamako ko.
*Ano ba ang gagawin mo? Gusto mo tulungan kita?* Tiningnan lang niya
ako. Himala hindi niya ako ngayon iniisnab.
*Bakit nagpahandcuff ka? Di ba binabayaran mo?* Paano niya nalaman yun?
Pinasubaybayan niya ako? Ini-istalk niya ako? Ay Bongga! Nakakakilig naman.
*
Iba ka eh. Tapos naubos na ang pera ko.*Tapos ngumisi ako sa kanya.
*Baliw ka!*Seryoso ang pagkakasabi niya nun pero may kunting ngiti sa
labi niya. Ba't ba ang pogi pogi ng nilalang na to?
*OO. Sayo. *Tumawa lang siya ng mahina.
*Tara na nga!* Tapos hinawakan niya ang kamay ko na katabi ng kamay
niya. Hinawakan niya ang kamay ko! Hinawakan niya ang kamay ko.
Hinawakan niya ang kamay ko! I think Im gonna die. Okay, OA na. Pero di
nga, hinawakan nga niya ang kamay ko tapos hinila niya ako . Napasubsob
ako sa gilid niya. AT di ko napigilan na singhutin siya. Ang bango kasi.
Hmmmmmmmm..
*Lanvin*
*Huh?*
*Lanvin ang perfume ko. Wag mo ubusin ang amoy.* Tapos tumawa ulit siya.
Waaaaa. ANg dami na niyang tawa. Tapos HHWW pa kami. Kinikilig ako. Damn!
*Teka , teka! Saan mo ako itatanan? Sasama naman ako sayo eh. *Tumawa
lang siya ng malakas at binagalan ang lakad. Pero hindi pa din niya ako
sinagot. Instead, he just clasped his fingers unto mine. Ang init ng
palad niya. Parang lalagnatin ata ako sa kilig.
*Basta, bilisan mo ang paglalakad. Mainit eh. *Kita mo to. Kalalaking
tao nag iinarte. Kung naiinitan pala siya bakit sa gitna siya ng field
naglalakad?

*Di sana umikot tayo sa hallway para di ka mainitan? Bakit kasi dito
tayo dumaan? Saan ba tayo pupunta? Baka bigla na lang akong I
assassinate dito.* Nakikita ko kasi ang tingin sa amin ng mga fans niya
na parang gusto na akong kainin ng buhay.
*Malayo pag doon tayo dumaan? Punta tayo sa booth namin. At bakit ka
naman iaassassinate?*
*
Duh! Malapit na akong sabunutan ng mga fans mo.Kung makatingin naman
kala mo mga mayayaman*
*Di nga nga natakot nung magtapat ka sa akin tapos ngayon natatakot ka?
*Naalala niya yun? Memorable sa kanya?
*Hindi ako natatakot sa kanila. Natatakot ako sa sarili ko. Baka mahalay
kita sa gitna ng field*. Tumawa lang siya ulit. Tapos naglakad na kami
papuntang booth nila which is the horror house. Damn! Pwede na akong
mamatay.
Ay wait , d pa pala pwede, di pa ako nakakagawa ng last will and testament.
*Oi tol, nag cr ka lang may bitbit ka na agad?* Nakita ko na nagbabantay
si Tamadao sa may entrance ng Horror house.
*Jailbooth. *Tapos sabay taas ng kamay namin na nakahandcuff.
*Jailbooth? Eh bakit kailangang, magkaholding hands kayo?* Pinandilatan
ko ng mata si Tamadao. Paano kong maconscious si Tamako at bitiwan ang
kamay ko? Epal talaga yang kambal niya.
*Papasok kami. *
*
Huh? Dyan kayo magdedate? *
*Hindi. Nakaduty ako ngayon sa loob. *
*May pumalit na sayo.*
*
Ganun ba? *
*Oo pero sige pumasok na kayo libre lang para sa inyo*. Tapos kinindatan
ako ni Tamadao. Nginitian ko siya. Minsan pala may silbi din itong
kambal ng mahal ko.
Pagkapasok namin, hindi naman nakakatakot. Hindi naman kasi ako
matatakutin pero kunyari natatakot ako kasi para libre tsansing.
Wahehehe. Kumapit ako sa braso ni Tamako kasi madilim. Hindi pa kami
nakakalayo sa entrance nung may pinapasok sila na madaming
gradeschoolers na nagtatakbuhan sa takot. Wala na kaming nagawa kundi
ang pumunta sa gilid para di kami masagasaan. Pero natulak pa din ako,
mabuti na lang nahawakan niya ako sa bewang kaya nagkayakap kami.
Hanggang leeg lang niya ako, kaya nakasubsob ako sa dibdib niya. Amoy
pogi talaga siya.
Maya maya pa may sumigaw! Nagsisigawan ang mga gradeschoolers kaya
nakiuso ako.
*Damn! Ayoko na!! Ayoko na!!!!! *Tapos hinigpitan pa niya ang yakap niya
sa akin.
*Patay na ako!!!! Patay na ako!!!!! *
*
Bat di mo sinabi sa aking takot ka sa horror house? *Oiiiii concern siya
sa akin!
*Hindi ako takot sa horror house!!!!!Pero patay na ako! Patay na patay
na ako sayo!!!! *Tapos tumawa ako ng mahina. Lumuwag ang yakap niya sa akin.
*Baliw ka talaga!* Tapos tumawa siya ng kunti at hinalikan niya ang
buhok ko.
Hinalikan niya ang buhok ko!
Oh my God!!!
Chapter 4.
Simula nung horror booth scene, nag iba na ang pakikitungo sa akin ni
Tamako. Kung dati, pag nagkikita kami sa hallway hindi niya ako
pinapansin, ngayon inaacknowledge na niya ang kagandahan ko by nodding
at me. Kung dati nung nagpalibre ako sa kanya isang libo ang dala niya
ngayon pagnagkataon na magkasabay kami ng lunch at siya ang pinapabayad
ko, sakto na ang binibigay niya. Oh di ba? Talagang nag eeffort na siya
para mabaryahan ang pera niya para sa akin, para ma please ako. Siempre
sino ba naman ang makakaresist ng kagandahan ko? Not to mention na
sobrang yaman ko pa. Who could resist me? Not even the high and mighty
Tamako Sia. Naku! Just thinking of him, kinikilig na ako.
OO nga pala, January ngayon, at ngayon ang time ng canvassing para sa
student government for next year. Siyempre tumakbo ako bilang Senator.
Gusto ko nga sana President ang tatakbuhan ko kaso para lang daw sa mga
upcoming 4th year ang position na yun. Di ba kalokohan lang? Sarap nga
batukan ng nagpauso nun eh. Di bali pag naging officer ako magpapasa ako
ng bill para ipaabolish ang kalokohang yun.
Naglakad ako papuntang SG office kasi doon ipopost ang mga nanalo as SG
Officer. At dahil masikip, hinintay ko muna ang ibang estudyanteng
makatapos sa pagtingin sa result. Di, joke lang. Siyempre nakisiksik ako
noh. Duh!
*Excuse me, excuse me, bakit ba kayo nakikiusyuso sa result eh hindi
naman kayo mga kandidato.* Tapos hinawi ko ang mga humaharang sa akin.
*Ang yabang naman. Kala mo kung sino.* Tiningnan ko ng masama ang
nagsalita. Aba may umangal?
*
Nagrereklamo ka? *Tapos tinaasan ko siya ng kilay.
*Buti na lang hindi kita binoto sa ugali mong yan, wala kang matinong
magawa sa SG. *Aba palaban siya ha.
*
Bakit ikaw may matinong magagawa sa SG? And besides di ko na kailangan
ang boto mo. Hindi ka kawalan sa pagkapanalo ko. Hmp! *Tapos inismiran
ko ang babaeng yun. If I know, insecure lang yun. Nung nasa harap na
ako ng bulletin board ito ang tumambad sa akin:
Senators:
1. John Robert Powers-869
2. Krizza Marie Yen-868
3. Hindi na importante ang pangalan
4. Mas lalong hindi na importante ang pangalan
Nagulat, nagulantang ang aking pagkatao. I expect to win, but I didnt
expect to be number 2. Parang natalo pa din ako. Sino ba kasi ang
gusting maging number 2 lang? Kahit sa pag aasawa, pangit pag sinabihan
kang number 2. Sa marathon, talo ka pag number 2 ka lang. Kung iisa lang
pala ang kukuning senator, natalo ako? AT ang masaklap pa, isa lang ang
lamang. Kung binoto pala ako nung babaeng reklamador eh di nanalo ako.
Siempre pati mga friends niya iboboto din ako. Eh di sana ako ang number
1. Sana pala, sana, hindi na lang ako nagrely sa charm ko kasi alam ko
naman na maraming inggetera sa school na ito, sana ginamit ko na din ang
pera ko. I was not used to being the second best, I am used to being the
best.
Umalis ako sa harap ng bulletin board ng malungkot, pumunta ako sa
library sa umupo sa sahig, sa pinakatago at pinakadulong part. Yung
walang nakakakita. Yung hindi nakikita ang pagkatalo ko. I am still
Krizza and no one should see my misery.
*Hoy, anong nangyayari sayo?* Napaangat ang tingin ko sa nagsalita. Its
Tamako. Sino pa ba ang makakamiss sa akin kung mawala ako bigla sa
sirkulasyon? Siempre si Tamako lang.
*
Wala. *Tapos yumuko ulit ako at nilagay sa mga tuhod ko ang ulo ko.
*Anong ginagawa mo dito?*
*Umuupo.* Obvious ba? Tapos naramdaman ko na umupo din siya sa tabi ko.
Ang lapit lapit lang namin. Naaamoy ko na naman siya. Ang sarap talaga
niyang singhutin.
*Bakit dito? *
*Bawal ba?* I heard him chuckle. Damn! Pati ang pag chuckle niya
nakakainlab. Siguro pati pag burp niya mamahalin ko din. Bakit ba
kinikilig ako? Di ba dapat malungkot ako?
Tapos naramdaman ko na hinawakan niya ang chin ko. Sh!t! Hindi ko yan
huhugasan ng isang linggo. Tapos nagkatinginan kami. ANg pogi pogi
talaga niya. Ang cute cute ng singkit niyang mga mata. Ang sarap kurutin
ng pinkish at makinis niyang pisngi, ang tangos tangos pa ng ilong niya
at napakissable ng lips niya. Aaaahhhhh! Hindi talaga ako nagkamali sa
pagpili sa kanya. Siya na talaga ang lalaki na para sa akin.
*Bakit ka malungkot? *Ohhh damn! Ang pogi pogi talaga niya. Sheeet lungs!
*Ahmmm, ang pogi mo kasi. *AY mali! Bakit ba natutuliro ako pag katabi
ko siya?
*Huh?*Alam ko naman na narinig niya yun. Gusto lang niyang uulit ulitin
ko. Wahahaha.
*Ahh wala, kasi natalo ako sa SG. *
*
Hindi naman ah. Nanalo ka di ba?*
*
Pero hindi ako number 1. Parang natalo pa din ako.* I pouted. May
nakapagsabi kasi sa akin na cute ako pag nagpout ako. Dagdag ganda
points lang.
*Nagkataon lang na hindi nakami pwede bumoto ni Tamadao kaya ka
nagnumber 2. Kung pwede lang bumoto ang 4th year, naku, pinakain mo ng
alikabok si John Robert. Pero kahit hindi ka nag number 1, ikaw pa din
ang number 1 para sa akin. *Tapos ngumisi siya. Wala na! Natunaw na ako.
Amp lang.
*Talaga?* Nag pout ulit ako. Mukhang effective eh.
*Opo. Kaya wag ka nang malungkot.* Tapos hinawakan niya ang ulo ko at
hinalikan ang noo ko. Napapikit ako. Waaaaaaa! Waaaaaa! Oh my God. Kung
ganito na lang palagi ang mangyayari pag natatalo ako, magpapatalo na
lang ako palagi. Lol.
Nung magmulat ako ng mata, ang lapit lapit ng mukha niya sa mukha ko.
Kunti na lang mahahalikan na niya ako. Sana halikan niya ako. Mamamatay
ako pag di niya ako hinalikan.
*Totoo ba yan? *
*Of course. *Tapos tumatawa siya ng kunti pero ang lapit lapit pa din ng
mukha niya sa mukha ko.
*Sige nga, kung hindi ka nagsisinungaling, halikan mo ako.* Okay!
Magtatsansing na rin lang lubos lubusin ko na. Todo na to!
*Ha?* Mukhang nagulat pa siya sa sinabi ko.
*Ayaw mo ata eh. Hindi totoo yang sinabi mo. *Tapos lumayo ako, nang
kunti. Kunti lang.
*Bakit ba palagi mo akong pinangungunahan?* And with my eyes wide open,
hinalikan niya ako. Kahit na ineexpect ko na ang bagay na yun, hindi ko
pa rin mapigilan ang sarili ko na magulat. Nagsitayuan ang lahat ng
balahibo ko sa katawan nung maglapat ang lips niya sa lips ko. Gusto
kong magtitili sa kilig pero di pwede baka matigil ang paghalik niya sa
akin. Actually kasi naglapat lang naman ang lips niya sa lips ko. Kung
inalis niya agad makokonsider na smack yung kiss pero ang pagkakaiba nga
lang nagtagal yung labi niya sa labi ko. Nagbilang ako hanggang sampu,
pero hindi pa din naalis yung lips niya sa lips ko. Hindi na ako
gumagalaw, hindi na rin ako humihinga. Pumikit ako. Its rude daw kasi
to stare habang may humahalik sayo.
*Krizza *Sabi niya after ng mga 20 seconds pa. Nanghinayang ako kasi
inalis na niya ang lips niya.
*
Hmmm?* Nakapikit pa din ako.
*Hindi bawal ang huminga.* And I heard him chuckled.
Nagmulat ako ng mga mata ko.*Ganun ba?* I inhaled deeply. Tumawa siya.
ANg sarap ng feeling. ANg sarap ng feeling ng huminga pagkatapos kang
halikan ng taong mahal mo.
*Next time, dont forget to breath when Im kissing you.* Tapos
inakbayan niya ako. Magpapatalo na ako palagi sa SG election.
*May next time pa?* And I grinned.
Chapter 5.
These past 2 weeks ang pinakamasayang mga araw sa buhay ko. Ako na ata
ang pinakaswerteng babae sa mundo. Mayaman na ako, may boyfriend pa ako
na uber sa pagkapogi. Ganito pala ang feeling na maging official
girlfriend ni Tamako Sia. Madami ang naiinggit pero feeling mo naman
lumulutang ka sa kaligayahan.
Kaya nga siguro hindi ko napansin na late na pala ako. Hindi kasi ako
tinext ni Tamako na hindi niya ako susunduin. For 2 weeks kasi siya ang
sumusundo sa akin mula sa bahay papuntang school. Oh di ba boyfriend na
boyfriend ang dating.
Kaya siguro hindi niya ako sinundo ngayon kasi baka may surprise siya sa
akin. February 14 kasi ngayon. Valentines day! Ayyyiiiie! Ano kaya ang
regalo niya sa akin? Diamond ring? Porsche? BMW? O baka house and lot?
Pagdating ko sa school, naramdaman ko naman ang mga tingin ng mga
estudyante sa akin. Iba na talaga at sikat. Hinayaan ko na lang sila na
tumingin sa akin at mamatay sa inggit. Dumiretso na ako sa room namin.
Di ko na nadatnan ang flag ceremony at din a rin ako umabot sa first
period namin. Late nga kasi ako di ba?
Nung nasa second floor na ako, ang creepy kasi walang masyadong taong
dumadaan. On going pa kasi ang first period class tapos madadaanan ko pa
ang hunted girls cr sa tabi ng library. Waaa, sana wala akong multong
makita. Nung mapadaan ako sa girls cr na hunted, may narinig akong
umungol. Bigla akong napatigil, tapos umungol ulit. Napatayo ang
balahibo ko.
Syet! May multo nga! Pero para makasiguro ako na multo nga, lumapit ako
sa pinto ng cr at dahan dahan kong binuksan. Nanlaki ang mga mata ko sa
nakita ko. Kasi instead na multo ang makita ko, nakita ko ang isang
babae na nakasandal sa pader tapos sa harap niya ang lalaki na
hinahalikan siya. So parang nakaharap ang babae sa akin at ang lalaki
nakatalikod. PEro hindi ako nakita ng babae kasi nga nakapikit siya. Tsk
tsk.
Syet! Kala ko multo. Ibang klaseng multo pala. Iba na talaga ang
nagagawa ng valentines day. Napangiti ako at isasara na sana ang pinto
nung umungol ulit ang babae. Hmp! Paano sila hindi mabubuko eh ang ingay
nung babae. Haller!
*Ahhh Tamakooo.*.Napatigil ang pagsara ko ng pinto nung marinig ko ang
sinabi nung girl. Di ako makagalaw ng mga ilang seconds habang
tinitingnan ko ang dalawa na naghahalikan sa harap ko. After mga 5
seconds naramdaman ko ang pag-akyat ng dugo sa ulo ko. Mabilis akong
lumapit sa dalawa at hinila ang collar ng lalaki para matingnan kung si
Tamako nga ang kahalikan ng malanding girl.
*Tamako!? *
*Krizza?* Hindi ko alam kung sino ang mas nagulat sa amin, pero
nagkatinginan kaming dalawa.
*Anong ginagawa mo?*
*Cant you see that were kissing?* The B!tch answered me pero di ko
siya pinansin. Kay Tamako lang ako nakatingin.
*Why are you kissing her?* Nararamdaman ko na ang pag iinit ng mga mata
ko pero hindi pa ako iiyak.
*Isnt it obvious? Tapos na kayo. *She have this smile that I wanted so
much to wipe off by slapping her. Pero sa ngayon hindi yun ang priority
ko. Mas priority ko ang malaman kung bakit hinahalikan siya ni Tamako.
Kahit obvious na, gusto ko pa din malaman mula sa kanya. Hindi uso sa
akin ang assumption kasi hindi naman ako nag aral sa assumption. Okay
corny.
*Were done.* Parang may sumabog na bomb nung sinabi niya yun. Hinintay
ko na masira ang cr at ang building at kainin na lang ako ng lupa pero
walang nangyari. Mas nararamdaman ko pa ang pagkasira ng puso ko.
*Bakit? *I believe that was the most logical question sa lahat. Bakit
tapos na kami. Yun naman ang tinatanong ng lahat ng mga binibreak di ba?
*Hindi kita mahal.* Another bomb. Nagkalurayluray na ang puso ko. Pero
kaya ko pa to. Kakayanin ko pa to. Then it sinked in. Hindi kita mahal.
Hindi niya sinabing hindi na kita mahal. Sinabi niyang hindi kita mahal.
Hindi niya ako minahal.
*You never loved me?* Masakit marinig mula sa akin pero kailangan ko pa
din malaman. I need to know or it will kill me.
*I dont love you. I just tolerated your whims. And I realized, that
its not even worth trying. *Gusto ko siyang sampalin sa mga
pinagsasabi niya. Para lang matahimik siya. Gusto ko na din siyang
pagmumurahin pero masyado akong na shock.
*Pagkatapos ng lahat, sasabihin mong you just tolerated my whims? Mabuti
sana kung una pa lang sinabi mo na sa akin na tinotolerate mo lang ako
para hindi ako umasa. Alam mo naman na gusto kita una pa lang but you
made me believe that you love me too. Sana hindi ka na lang naging
sweet. Sana hindi ka na lang naging mabait sa akin. Kasi umasa ako na
mahal mo rin ako.* I clinched my fist para matigil ang panginginig ng
katawan ko. Para din mapigil ko ang sarili ko na sakatan silang dalawa.
*Okay! Cut! Nice take! Pahinga muna kayo. PA pakiretouch ng make up ni
Krizza. *Napatingin kaming tatlo sa pinto ng CR and I saw Tamadao in
front kasama ang iba pang estudyante. We didnt even notice na may
nakikinig at nakakakita na pala sa amin. Tiningnan ko ng masama si
Tamadao. Nag peace sign siya sa akin.
*Shut Up! I hate you! I hate both of you!* Tapos tumalikod ako kina
Tamako at sa B!tch at pumunta kila Tamadao sa may pinto para lumabas ng CR.
*Teka, bat ako nasali? Director alng ako dito. Oi, tol, ano ba! Suyuin
mo. *Tapos lumapit siya kina Tamako at tinulak tulak ang kambal niya.
*Bakit pa? I didnt ask her to fall in love with me.* Sinabi niya yun ng
may napakalamig na tono. Tama nga na theres a thin line between love
and hate kasi unti unting napaplitan ng galit ang pagmamahal ko kay Tamako.
Pagkarinig ko ng sinabi na yun ni Tamako bumalik ako and slapped him.
*Jerk! *Tapos dumaan ako sa harap ni Tamadao at binatukan ko siya.
*Dont make fun of someone elses misery. Especially my misery.* I said
to Tamadao thru gritted teeth.
*TABI!* I shouted sa lahat ng nakaharang sa pinto. Palabas na sana ako
nung humirit ulit si Tamako.
*Krizza, hindi lahat ng gusto mo makukuha mo. *Lumingon ako sa kanya at
nakipagtitigan.
*You have already proven your point. Theres no need to rub it in. Pero
alam mo Tamako, theres nothing wrong with loving me. You could have at
least tried harder.* I walked past all of them with my chin raised up.
It's just a broken heart and I can handle it at kahit magunaw pa ang
mundo, ako pa din si Krizza Marie Yen. Mayaman.
Chapter 6
Kahit mayaman ako, umiiyak din ako. Katulad na lang ngayon. After ng
scene sa CR, hindi na talaga ako pumasok. Nagpasundo na lang ulit ako sa
driver namin at umuwi ng bahay. At mula nung dumating ako pumasok lang
ako sa kwarto at umiyak ng umiyak. Hindi din ako pinapansin ni Mommy
kasi alam niyang magagalit lang ako pag pinakialaman.
The next day, umiyak pa din ako. Buti na lang Saturday at walang pasok.
Kais paano ako makakapasok kung maga ang mata ko. Lumalabas lang ako ng
kwarto pag nagugutom ako. Alangan naman na di ako kumain? Ayaw ko pa
namang mamatay. Hindi worth si Tamako para pagsayangan ko ng buhay. And
besides walang magmamana sa mga kayamanan namin pag namatay ako.
Tinanong nila Mommy kung bakit ako umiiyak ang sabi ko na lang, nabasted
ako kaya pinagtawanan lang nila ako ni Daddy tapos binigay sa akin ni
Mommy ang debit card niya.
The next day Sunday, pumunta ako ng mall, nagshopping at nagpaganda.
Tapos nagsimba din ako para magpasalamat sa pagbigay sa akin ni Mommy ng
debit card niya.
Pagkauwi ko sa bahay, tapos na ang pagluluksa ko.
Nung pasukan na ng Monday, sinigurado ko na magandang maganda ako na
kahit ang mga Diyosa sa Olympus ay maiinggit. Pero hindi ko to ginagawa
para bumalik sa akin si Tamako. Ginawa ko to para ipakita sa kanya na
hindi ako ang nawalan.
*Krizza, gumaganda ka ata ah. Ganyan ka ba pag brokenhearted, Lalong
gumaganda? *Napatingin ako kay Tamadao na nagsalita. As usual kasama pa
din niya ang kambal niya. Ngumiti ako kay Tamadao pero hindi ko na siya
sinagot. Hindi ko tiningnan si Tamako., umalis na lang ako sa harapan
nila at dumiretso sa cafeteria.
For 2 weeks, naging ganyan ang routine ko. I pretend that Tamako dont
exist kahit na nakikita ko siya palagi kahit saan. Pag nagkakasalubong
kami, parang hangin lang ang dumaan sa tabi ko. Pero everytime na
nangyayari yun hindi ko maalis ang sakit sa dibdib ko. Theres a hallow
in my heart na parang may kulang. So I resorted sa isang bagay that
could somehow fill that hallow.
Panakip butas. So, I started b!itchin' around. I flirt with every
attractive guy in school. Except of course sa kambal. I dated most of
them. Nakipaglandian ako sa public that everyone started calling me a
b!tch. But I dont really care kasi matagal na nila akong tinatawag na
ganyan. Nang agaw ako ng boyfriend ng may boyfriend and later on drop
the guys like a hot potato. Hindi ako naging man-hater, on the contrary,
I love men.
Katulad ngayon, Im with Calvin Klein ang bagong transferee ng school
namin. He is a model and he is quite handsome. Nakita ko kanina na nag
iisa siya sa table dito sa cafeteria so, I approached him. Kawawa naman
kasi siya.
*You know what Krizza, I think youre the most friendly girl in this
school.* I smiled widely at him.
*Really? *
*Yes. And I think I like you already.* Tumawa ako ng mahina. Nakakawala
kasi ng poise kung hahalakhak ako di ba? Duh!
*
I think I like you too. But, Im afraid Ill end up breaking your heart
if youll like me too much.* I give him a teasing smile. Usually guys
love a challenge and I just offered him a challenge he cant resist.
*I believe youre worth all the heartbreak .* Tapos hinawakan niya ang
kamay ko na nasa taas ng table. He is fast. Kung malandi ako, mas
malandi ang lalaking ito.
*Dont tell me I didnt warn you Calvin. *I am about to touch his face
when someone grab my hand and pulled me away from the table and out of
the cafeteria. Nakita ko pa nung tumayo si Calvin para habulin ako pero
pinigilan na siya nina Tamadao at ang mga barkada nila. Nung
mahimasmasan ako sa pagkakahatak sa akin inalis ko ang braso ko na hawak
ni Tamako.
*
What!? Anong problema mo at nanghahatak ka na lang bigla bigla?* Sigaw
ko sa kanya.
*Would you stop flirting with every guy you met? Halos lahat na lang ng
lalaki dito sa school nilalandi mo. Kulang na lang pati kinder i-date
mo.* Singhal niya din sa akin. I dont know why he is so angry kung in
the first eh siya tong ayaw sa akin.
*So anong gusto mo? Ikaw ang landiin ko? Ikaw ang i-date ko? For your
information hindi ko pinagpipilitan ang sarili ko sa taong ayaw sa
akin.* Sumigaw na ako. Naiinis ako eh. Akalain mo yun, AKo si Krizza
Marie Yen, mayaman, hinahatak hatak na lang ng ganito at sinisigaw
sigawan ditto sa hallway sa labas ng cafeteria? I kung ipasalvage ko
kaya ang lalaking to?
*Tumino ka! Hindi ugali ng matinong babae ang ginagawa mo!*
*Matino ako! Mukha bang mental institution ang paaralan na to? Kung
hindi ako matino hindi ako tatanggapin dito.* Parang matatawa ako sa
sinagot ko sa kanya. Wala kasing kakonek-konek eh. Kung hindi lang ako
nagagalit, matatawa na talaga ako.
*Wag mo akong pilosopohin! *Bulyaw pa din niya. *Alam mo ba kung anon a
ang tingin ng mga tao sayo sa school na to? Kaladkarin, Easy to get,
Flirt*naningkit ang mga mata ko sa sinabi niya. This guy really have a
talent of getting into my nerves and hurting my feelings.
I dont really care. Why do you care? I said calmly. Im more dangerous
when Im calm. Ibig sabihin, mas galit ako. At seryoso na ako.
Hindi niya sinagot ang tanong ko. Lumapit ako sa kanya at tiningala siya
para magkatinginan kami. *Why do you care indeed Tamako? Why are you
affected? Bakit bigla bigla ka na lang ngayon nakialam sa buhay ko?* I
touch his face gently and cursed myself. It was instinct. Pero dahil sa
ginawa ko hindi na siya nakagalaw. Nakatingin na lang siya sa akin.
*I could be a whore at wala ka nang pakialam dun. Buhay ko to so stay
out of it. This will be the last time na pakialaman mo ang buhay ko.
Ngayon, kung nagseselos ka dahil binibigyan ko ng atensiyon ang ibang
lalaki at ikaw ay hindi, then Im sorry, but youve lost your chance.
Kasi kahit sabihin mo ngayon na mahal mo ako, hinding hindi na ako
maniniwala sayo.*
Chapter 7
And true enough, simula noon hindi na kami nag usap pa ni Tamako. Then 2
weeks after, nung last day ng examination namin nakatanggap ako ng isang
invitation na binigay sa akin ng classmate ko.
*
Ano to? * I asked her
*Invitation. Buti ka pa invited. Nakakainggit ka talaga Krizza.* Siempre
mayaman ako eh. Duh! Pero hindi ko na sinabi yun. Sayang sa laway.
*Para saan ba to? *
*Hindi mo ba alam?*
*Magtatanong ba ako kung alam ko?* Tinaasan ko siya ng kilay. Kasi
parang duh! Hellaer!
*Para yan sa despidida party ng Sia twins mamayang gabi. Sa lahat ata
ng first year ikaw lang ang invited. Pero lahat ng 4th year at 3rd year
invited. Tapos yung ibang second year. Ikaw lang sa first year. *Oo na
ikaw na ang inggit.
*Siempre, ganun talaga, mayaman ako eh.* Lol. *At bakit nila kailangan
ng despidida ? Magpapakamatay na ba silang dalawa? Ngayon pa lang
magpapadala na ako ng wreath* Di naman halatang galit ako noh?
*
ANo ka ba!? Sa pogi nila magpapakamatay sila? Sayang kaya. Despidida yun
para sa pag- alis nila bukas. Doon na kasi sila mag-aaral sa Japan. Ang
sosyal di ba? *Anong sosyal doon?
*Ah ganun ba?* Tapos nilagay ko sa bag ko ang invitation at
nagconcentrate sa last exam namin. After ng exam niyaya ko si Calvin mag
mall and nag bar kami hanggang hating gabi. Friday naman na ngayon and
first time kong pumasok ng bar. Ito pala ang tinatawag nilang night
life. I also had my first taste of alcohol . Ang saya pala.
The next day tanghali na ako nagising at bumaba na ako sa dining room
para mag lunch. Nakita ko ang katulong namin na naglalagay ng pagkain sa
table. Wala kasi sila Mommy at Daddy dahil may business trip. Lagi naman eh.
*Krizza, may sumundo sayo dito kagabi. Pero sabi ko umalis ka kasama
ang poging model ng perfume. Tapos kaninang umagang umaga bumalik dito,
eh sabi ko tulog ka pa. Kaya yun umalis na lang siya. *
*Ano po ang pangalan Ate?* Hmmmm. Sino kaya yun?
*Ay, di ko natanong. Basta maputi, pogi, matangkad at singkit ang mata. *
Nag isip ako saglit.*Si Kim Bum siguro teh. *Lol.
*
Siya nga ata yun. Tawagan mo na lang si Kim Bum baka importante ang
kailangan kasi dalawang beses nang nagpabalik balik eh. *
*
Damn! Di ko alam ang number ni Kim Bum. Di mo natanong Ate?*
*Bakit ko naman itatanong? Ikaw talagang bata ka. Itanong mo sa mga
classmates mo baka alam nila. *Tapos umalis na siya at pumunta sa
kitchen. Pagkaalis niya, tawa ako ng tawa. Wow, binisita ako ni Kim Bum.
Lol.
*Ay. May iniwan pala siyang envelope kagabi nasa table. Baka daw kasi
dumating ka at nawala mo yung sayo, ibigay ko daw yan.* Tapos tumingin
ako sa white envelope na nasa taas ng table.
Tapos bigla akong tumigil sa kakatawa. It was the same envelope na
binigay sa akin ng classmate ko kahapon na nilagay ko na lang basta
basta sa bag ko.
Ngayon ang alis nila. Or baka nakaalis na sila. Naramdaman ko ang
pagbigat ng dibdib ko.
Goodbye Tamako.
Chapter 8
*Lets drink to that!* I drink my vodka buttoms up. Naramdaman ko ang
init ng inumin from my throat to my chest to my stomach and I welcomed
it joyfully. Aahhhh! Ang sarap!
*Ito namang si Krizza kung makainom parang mauubusan ng alak. *Tapos
tumawa silang lahat. Ngumiti lang ako.
*Ikaw naman Aly kung makapagdesisyon para kang mauubusan ng lalaki.
*Nagtawanan ulit sila.
*
Para namang d pa kayo nasanay kay Krizza eh 13 years old pa lang yan,
laman na yan ng mga bar. Hindi na yan tinatablan ng alak noh!*
*Kunsabagay. *Sang ayun ni Corrs.
*
Pero di nga Aly, are you sure that youre getting married? Baka on the
throes of passion ka lang nung sinagot mo ang proposal nini. Sino nga
ang bf mo? *
*Kevin.* She supplied.
*
Ni Kevin.*
*Di noh. He did it in front of my parents.*
*OMG! Youre doing it in front of your parents?*
*
Gagah!* Tapos nagtawanan kaming lahat.
*Okay, since desisyon mo yan, congratulations na lang. For Aly and
Kevin! Buttoms up! *I raised my glass and the 3 of them raised their
glass too.
*Damn! Mababawasan na tayo.*
*
Nakakalungkot naman. *And we all sighed and looked at each other. Aminin
ko man o hindi mamimiss ko si Aly. She is getting married and Its a
fact na nag iiba na ang buhay ng isang tao pag nagpakasal. By the way,
andito kami ngayon sa bar with my 3 close friends, na sina Yanyan, Corrs
and Aly. They are my friends since college and believe it or not I am 23
years old now.
*How about you Krizza, kelan ka magpapakasal?* I looked at Yanyan and
smirked at her.
*
Duh!*
*Mali naman kasi ang tanong mo Yan. Dapat ang tanong kay Krizza ay kung
kelan siya magseseryoso.*
*
I am serious. *
*
Like hell Kre!* Minsan iniisip ko kung kaibigan ko ba talaga ang mga to.
Eh most of the time kinokontra lang naman nila ako.
*
Nakailang boyfriend ka na ba since new year? 8? 9? Eh March pa lang
ngayon. Tapos sasabihin mong serious ka sa kanila. You drop them like a
hot potato.*
*
Its not my fault if I fall out of love. Hindi ko mapipilit ang sarili
ko. *Totoo naman eh.
*
You never love them in the first place. You just got tired of them.
*Jeez! Nagiging hot seat na ako.
*Tama. Thats why you cant commit to a serious relationship. You never
love any of your boyfriends. *
*Bakit nainlove ka na ba?*
*Hindi pa, pero at least hindi ko sinasagot ang mga lalaki kung di ako
sigurado na love ko talaga sila. *
*In short youre leading them on. *
*
Of course not. SInasabi ko sa kanila pag hindi ko sila gusto. Hindi
katulad mo manligaw lang sinasagot mo agad. *
*Hindi lahat! Pag pangit siempre binabasted ko din. Yuck kaya yun! LOl.
Yung iba naman, Im giving them a chance to love me. And besides its a
mortal sin to commit myself sa isang guy. That would be utter
selfishness to other guys. *The three of them just rolled their eyes.
*Hay naku Krizza, hintayin mo lang ang araw na mainlove ka.* Its now my
turn to roll my eyes. Palibhasa inlove ngayon yang si Aly kaya ang
tingin sa mundo ay in love lahat. Hays.
*Nainlove na kaya yan.* Napatingin kaming lahat kay Yanyan.
*
Kanino? Dun sa Model ng perfume na habol ng habol sa kanya nung college?
In fairness pogi yun ha.*
*Hindi dun. Nakita mo naman kung paano pinaiyak yun ni Krizza. *
*Eh sino?*
*
Yung naging boyfriend niya nung first year highschool siya. Ano nga
name nun Kre?*
*Boyfriend? meron ba? Gumagawa ka na naman ng istorya Yan. *Tapos sinipa
ko ang paa niya sa ilalim ng table.
*Ouch!*
*
Ahhh. Yung kinukwento niya sa atin nung college. Ano nga name nun? Tama
Sia?*
Tapos nagtawanan silang tatlo. *Hindi! Adik to. Tamako Sia. Saan na
kaya yun Krizza?*
*Aba malay ko. Baka nasama sa nasawi sa lindol. And for your
information, 2 linggo lang kami nun noh! Hindi pa nga sure kung naging
kami nga. Baka hallucination ko lang yun.*
*Kaya siguro hindi ka mainlove inlove sa ibang guys kasi Sia pa din ang
mahal mo. *
*Tama!* Nagkasabay pa si Yanyan at Corrs. Kaazar naman!
*Duh! Ang tagal tagal na nun and besides bago pa siya lumayas dito sa
Pilipinas, wala na akong pagtangi ni katiting na pagtangi sa kanya. *
*Weh? Di nga!*
*
Weh? Yes nga! *
*Sure ka?*
*Oo naman!* Tapos uminom ulit ako ng vodka.
*
Mukhang hindi eh. *Pinagtutulungan ako ng mga kumag na to ah!
*Hmp! Kahit magkita pa kami ngayon, kahit isaksak pa siya sa baga ko.
Kahit paghubarin pa siya sa harap ko never ko siyang magustuhan. Kahit
pagnanasa ko hindi na mabubuhay kung siya ang kaharap ko. *
*Woooohh! Ang habang speech noon ah. Pero di pa rin ako maniniwala.*
*Kung ayaw niyo maniwala eh di pustahan na lang. *Mayaman ata ako.
*Oi pustahan daw oh! *
*Sige ba! How much?* Ay sheeeet! Nakalimutan ko na bilyonaryo pala ang
mapapangasawa ni Aly.
*Isang milyon. *For sure kahit si Aly magdadalawang isip na pumatol.
*Oo ba!* Nagulat ako na si Yanyan ang sumagot. Sa lahat kasi sa amin
siya ang pinakakuripot. Kaya lalong yumayaman eh, kasi kuripot.
*
Sure ka Yan?*
*OO naman. Sure na mananalo ako. Magaling akong tumingin ng investment.
Within this year Krizza. Pag hindi ka pa rin inlove by the end of the
year talo na kami.*
*Sus kahit habaan mo pa eh. *Nakikita ko na ang 1million check sa
harapan ko. Napangiti ako.
*Basta deal na yan ah.*
*Drinks for the ladies.* Napatingin kaming lahat sa waiter na may bitbit
na tatlong drinks.
*Kanino galing?*
*From that guy over there. *
Napatingin ako sa tinuro ng waiter na table sa likod namin, but ang
nakita ko na lang ay ang likod ng guy na papalabas ng bar.
*Chapter 9*
I woke up with a heavy head. Ito lang palagi ang drewback kung mag iinum
ako kasi kinaumagahan nagkakahang over. Aisssshhhh! I looked at the
sorroundings around me at napapalo ako sa noo ko. Ahhhh! Dito na naman
ako natulog sa condo ni Yanyan. Siguro pinilit na naman nila akong di
magdrive. Mga pakialamera talaga ang mga kaibigan kong yun.
I checked at the clock and its only 7AM in the morning. Aba, himala ata
na ang aga ko ngayon nagising. Usually kasi pag nag gigimik kami
tanghali na ako gumising. Tumayo na ako, nagtoothbrush at naghilamos
tapos pumunta na sa kitchen ni Yanyan. Nagtataka kayo siguro kung bakit
parang bahay ko na to ano? Siyempre kasi 2 times a week ba naman akong
matulog dito kaya siyempre may mga personal things na rin ako dito.
Pagdating ko sa kitchen, walang tao pero may toasted bread at brewed
coffee na. Maaasahan talaga ang mga katulong ni Yanyan. Kumuha ako ng
kape at bread at naglakad papuntang terrace kasi for sure andun silang
tatlo.
*And shes not telling us about it?*
*I cant believe she kept it from us. *
*But why would she do that?*
*I dont know. *Sabay sabay na sabi ni Aly and COrrs.
*But is it true? Baka rumor lang yan. You know, how gossips are. *
*
Hello Corrs, its her Mom who said it. *
*Hoy! ANo yan! *Gulat ko sa kanilang tatlo.
*Ayyyyy Sheeet!!!!* Sabay pa silang tatlong napatalon. Tumilapon pa ang
kape ni Yanyan. Nabitawan ni Aly ang toast niya at nabitawan din ni
Corrs and newspaper na hawak niya na pinagkakaguluhan nila kanina.
*Ano ka ba naman Krizza, ang aga aga nanggugulat ka! *
*
Eh kasi naman, ang aga aga, nagtsitsismisan kayo! ANo ba kasi yan?
*Hindi nila ako sinagot. Instead tiningnan lang nila ako ng masama. They
are creepy when theyre doing that. Parang mga witch lang kasi hindi pa
sila nagsusuklay.
*What!?*
*Ikaw nagtatago ka na ng sekreto sa amin.*
*Anong sekreto ang pinagsasabi niyo? And please stop looking at me like
that. Youre creeping me out. *Tapos natulala na lang ako nung nilagay
ni Corrs sa pagmumukha ko ang newspaper na nakabukas ang society column.
*The gorgeous Krizza Marie Yen, no longer available. *
[/size]
Tapos may nakalagay na malaki at maganda kong picture. Tapos tumawa
ako. Tumawa ako ng malakas.
*Nagpapaniwala kayo sa ganito? Alam niyo naman how gossip works. Sus!
Sino ba ang nagsulat nito? Wala na atang mapagkikitaan. *Then I
chuckled. Pero silang tatlo ni hindi ngumiti. Nakatingin lang sila sa akin.
*You dont know that youre engaged? *
*Me? Engaged? Cmon, Aly, what the hell. Of course I am not engaged.
*Malapit na talaga akong maasar. Hello! Kakabreak ko lang sa last bf ko
tapos engaged na agad ako? What a joke!
*Youre Mom said so.*
*My what?* Kung ano ano na lang ang naririnig ko. Hangover lang ata ito.
*Your Mom. Look here. *Tapos tinuro niya sa akin sa baba kung saan may
picture si Mom kasama ang reporter na nagsulat ng article tapos may caption:
*The Mom of Krizza Marie Yen confirmed to us that their only child and
daughter is already engaged to a mysterious guy whose identity will be
revealed to us during their engagement party this coming Saturday. *
Parang biglang nanlaki ang utak ko sa nabasa ko. How the hell did that
happen? Paano akong naengaged na hindi ko alam! What the Efff! Natulala
ako for a while.
*Hindi mo talaga alam?* Tanong ni Corrs sa akin na siyang dahilan kung
bakit ako nawala sa pagkatulala ko. I grab the newspaper and hurriedly
walked to the door.
*Teka Kre saan ka pupunta?* Tapos humabol silang tatlo sa akin.
*Pupuntahan ko ang Mommy ko para I confirm ang kalokohang ito.*
*PEro wala ka pang tsinelas!* Dali dali kong sinuot ang unang pair ng
slippers na nakita ko.
*Wont you at least get dress? *
Nakapajama ka lang! Pahabol ni Aly pero hindi ko siya pinansin.
*Magsuklay ka muna! *Pahabol din ni Corrs.
*I dont care! Theres no way in hell that I would allow something like
this to happen to my life.*
*I will call the valet to prepare your car at the lobby. * Lumabas na
ako ng condo unit ni Yanyan. Nag uusok ang ilong ko. Anong kalokohan na
naman ang naisip ng nanay ko? If this is a joke, this is a very bad
joke. But I do hope this is only a joke.
Pagbaba ko sa lobby, pinagtitinginan ako ng mga tao. Siguro nagtataka
sila kung bakit may lumabas na babaeng nakapajama, magulo ang buhok at
nanlilisik ang mata na lumabas. I almost glared at the people staring at
me. Mga pakialamero talaga ang mga tao. Nakita ko ang kotse ko sa harap
ng entrance kaya sumakay na agad ako. I didnt bother to thank the
valet, ni hindi ko binigyan ng tip. Nasa condo ni Yanyan ang bag at pera
ko. Pagkasakay ko pinaharurot ko na ang kotse ko papunta sa amin. I
wanted to be there as soon as possible.
Binuksan ng guard ang gate bago pa ako makalapit baka nahalata niya na
pag hindi niya yun gagawin babanggain ko ang gate. Basta ko na lang
pinatigil ang kotse ko sa harap ng bahay, Ni hindi ko pinark ng maayos.
Pagkapasok ko sa bahay, I saw Mom sitting at the sofa. I stormed to her
and slammed the newspaper at the center table tapos hinarap ko siya.
*Mom what the hell is this!? *
*Good morning dear, maaga ka ata ngayon?* She took her time looking at
the paper and then dahan dahan niyang kinuha ang tasa ng tea niya and
took her time sipping it. After that tiningnan niya ulit ang newspaper.
Ang bagal bagal naman! Nakakainis. Nakakairita.
*Just answer my question Mom. Why did you tell the whole wide world that
Im engaged?* I feel like shouting at her pero hindi ko magawa kasi nga
nanay ko siya. Ahhhhh ! Bakit pinapahirapan ako ng mundo ng ganito?
*So youve heard.* Then she smiled at me. She dares smiled at me despite
everything thats happening to me because of her?
*Obviously. Mom, why did you tell that reporter that Im engaged*? The
coolness in my Moms voice irritates me. How can she be so cool about
everything?
*Because you are.* And she again sip her tea.
*Is this some kind of a sick joke of yours!? Its not funny Mom. *This
time hindi ko na talaga mapigilan ang sarili ko. Naiinis na talaga ako.
How can she control my life like this.
*Im serious dear. * Tiningnan niya ako sa mata. At bigla akong natakot
sa kaseryosohan na nakita ko sa mga mata ni Mom. Ohhhhhh Sheeet!
*You cant be serious! You know I wont allow this to happen. I cant
just marry any random guy youve picked for me. And you know very well
know that I wont agree with your plans. *I said almost hysterically
hoping that somewhere between the lines Mom would just laugh and said,
Joke lang dear. Have a good rest".

*Even if it would cost you all of your inheritance?* Nanlaki ang mga
mata ko? May *in-he-ri-tance*? Napalunok ako.
*
I have a trust fund. I can live without my inheritance.* Well thats
right, its enough for me but if I would be strip of my inheritance, I
wouldnt be that rich anymore. Baka mamatay ako! Ohhh God!
*But you cant have youre trust fund until youre 25 dear. Its written
in youre grannys will and it is still under our care. Di ko alam kung
paano ka mabubuhay sa loob ng dalawang taon ng walang pera. Napag usapan
na namin to ng Daddy mo at pumayag na siya so dont try to appeal to
him. He wont listen.* She just keep on sipping her damn tea. How cool
is that?
*Youre really serious Mom?* Gusto ko nang umiyak, pero hindi naman ako
naluluha. Pati ang luha ko ayaw makipag cooperate. When I was young, pag
umiyak ako binibigay lahat sa akin ang gusto ko. Pero ngayon, why did
this damn tears wouldnt fall?
*I am dear. *
*Why are you doing this to me Mom? *Wala na akong magagawa. Ayaw kong
maging poor. Simula chapter one pinangangalandakan ko na mayaman ako and
then bigla na lang akong magiging poor? No way! Subway! But there must
be a reason kung bakit nila ito ginagawa and in that reason maybe I
could find my way out of this mess.
*Gusto na naming magtino ka Krizza Marie. *She said sternly.
*Oh my God! Oh my God! I am just dreaming! I am just drunk and having
the worst hangover ever! *Nanlumo ako at napaupo sa sofa na kaharap ni
Mommy. Inalog alog ko pa ang ulo ko. Baka nga hangover lang ang lahat ng
to. I brushed my hand to my uncombed hair na baka pag ginawa ko to at
gumanda ako sa harap ni Mommy, magbabago ang isip niya. Tapos tumingin
ako kay Mom.
*
And who is this stupid guy na pumayag sa kalokohan niyo?* Maybe if I
knew kung sino ang lalaki, mapakiusapan ko siyang mag back out. Or much
better babayaran ko siya para mag back out. I will sell my soul to the
devil just to have my freedom back.
*
Dear he is not stupid and hes at your back right now listening to your
dramas.* Ohhh Sheet!!! Nanlaki lalo ang mata ko. Tapos unti unti akong
lumingon.
*Whatdapakinghell!* Napasigaw ako at biglang napatayo sa kinauupuan
ko.*Ikaw! Tamako, you are my fiancee?* This cant be happening. Theres
no way in hell na totoo ang lahat ng to. Parang matatawa ako na
maiiyak. Damn! Sinasabi ko na nga ba panaginip lang ang lahat ng to eh.
Theres no need to fuse Krizza. Everything is just a bad dream. Wag kang
magpanic!
Pero ang panaginip na yun ay biglang naglaho nung nagsalita siya.
*Yes,* he said with that crisp, masculine voice of his and with a lazy
smile on his lips. *I am that stupid guy. Sadly. *Napanganga lang ako.
Pero sa isip isip ko..
*PACKKKERRRSSS!!!*
*Chapter 10*
Humawak ako sa gilid ng sofa kasi feeling ko matutumba ako. Parang
kagabi lang pinag uusapan namin siya pero ngayon andito na siya sa
harapan ko. Grabe naman kung magbiro ang tadhana sa akin. Sagad na
sagad. And why did he manage to become so handsome after all these
years? Kung dati matangkad siya, ngayon mas tumangkad pa siya. Mga 6 na
ata ang height niya. At ang pisngi niya, nahiya atang tumubo ang pimples
kasi ang kinis kinis tapos mamula mula pa. And he still have that
chinky eyes na parang laging nakangiti. Why did this devil manage to be
so handsome? Its so unfair to the other male specie.
*Nasatisfy ka naman ba sa nakikita mo?* Parang binuhusan ako ng malamig
na malamig na tubig nung marinig ko siyang magsalita. Nahalata ba niyang
pinagmamasdan ko siya? Malamang Krizza, magkaharap kaya kayo.
*Ano ang pinagsasabi mo? *Sige lang, magdeny ka pa. Lol.
*Tapos ka na bang titigan ako?* He said smiling. What a smile! Napakurap
ako. Paccckkkkerrrs talaga! Whew! Para mawala ang pagkapahiya ko,
inirapan ko siya, tapos nameywang at binulyawan.
*
What are you doing here? *
*Okay, Ill leave both of you for a while. Krizza be nice to him. And if
you want privacy, Krizzas room is available.* Napatingin ako kay Mom.
Naku, kung di ko lang talaga Nanay to. Naku!!!
*I am nice to everyone and Mom! Theres no way in hell that this guy is
going inside my room! * Pero hindi na ako pinansin ni Mom. Umalis na
siya sa living room at iniwan kaming dalawa ni Tamako. Nagkatinginan
kami. I glared at him.
*You really contemplated on that huh?*Hindi pa rin maalis alis ang ngiti
sa labi niya. AT isang bagay ang napatunayan ko. Hanggang ngayon playboy
pa din si Tamako Sia.
*
Contemplated on what?* Napataas ang isang kilay ko.
*Me. You. Your room.* He said grinning.
*
You wish! Hindi naman masama ang mangarap. Yun nga lang hanggang
pangarap ka na lang. At bakit ka ba andito? Ang aga aga, pinopollute mo
ang hangin sa kabahayan namin. *
*Didnt you hear your Mom? We are engaged, thats why Im here. To
formally introduce myself to my fiance. But I believe theres no need
for a formal introduction. Its nice meeting you again Krizza. *
*Duh!* I rolled my eyes. Nice meeting me again? Nagbibiro ba siya? At
ano naman kaya ang kapalit sa pagpayag niya na magpakasal sa akin? Hindi
pwedeng wala. Knowing him.
Tumawa lang siya sa naging reaction ko. Mas lalong sumingkit ang mga
mata niya at nagsisimula na akong mairita.
*And for your information, theres no way in hell that Im gonna marry
you. Kung magpapakasal ako hindi yun sayo. Pahahanapin ko sila Mommy ng
ibang lalaking ipapakasal sa akin. Kahit taong grasa pa siya, basta
hindi lang ikaw!*
*
Whats wrong with me? As far as Im concerned, Im perfect.*Kita niyo?
*
Duh! *
He just chuckled sa outburst ko. Pinanlakihan ko siya ng mata.
Nakakainsulto lang. Nag aapoy na ako dito sa galit tapos siya tatawa
tawa pa. Grrr!
*
Why are you laughing? Anong nakakatawa? Mukha ba akong clown?* Grrr..
Nakakainis talaga!
*Youre pretty when youre mad. Namumula ang pisngi mo pati ang ilong
mo! I think I like you already.* Gusto ko siyang hambalusin ng sofa at
center table sa sinabi niya. I like you already? Huh! Para namang kung
magsalita siya eh di ko pa naranasan ang kamandag niya.
*
Shut Up! Hinding hindi ako madadala ng mga banat mo! *
*It was really nice meeting you again Kre. Ive never known someone with
half of your temper.* Lumapit siya sa akin at napaatras ako.
*Dont you dare come near me. And dont call me Kre!* Hindi ko alam kung
bakit parang natakot ako nung humakbang siya palapit. What if yakapin
niya ako? Eh di masaya!-author
*And why not? * He said advancing nearer. Sheet!!
*Because only Yanyan calls me Kre. *Napaatras ulit ako.
*No, I mean why cant I come near you?* Napanganga ako. Why nga ba?
Damn! I cant even think sensibly. Where did all my brain cells go?
*Di ba kahit isaksak pa ako sa baga mo, you wouldnt like me?*
Napasinghap ako. Feeling ko nanlalamig ang buong katawan ko. Tapos
lumalapit pa siya ng lumalapit sa akin.
*Even if I would strip naked in front of you hindi ka maapektuhan di
ba?* Ohhh my God! Siya! Siya yung lalaki sa bar! And narinig niya ang
pinag usapan namin. Siya yung nagbigay ng drinks. Oh sheet na malagkit
talaga!
*Gusto kong subukan just to make sure na totoo yung sinabi mo sa mga
kaibigan mo.* He have that sexy smile on his lips. And he slowly
unbuttoned the top button of his shirt. Waaaaaaa.. Wag!!! Pwede , pwede
bang wag ka munang maghubad? Pwedeng sumayaw ka habang naghuhubad? Lol.
Then sinunod niyang alisin ang pangalawang butones ng damit niya. Kunti
na lang makikita ko na ang chest niya. Halos hindi na ako makahinga. Ano
ang ginagawa niya sa akin? Putragis naman! Babae lang po ako! Mahina ako
sa temtasyon. Wag niyo akong hainan ng ganitong agahan Lord. Baka gawin
ko ring tanghalian at hapunan. Whew!
*Dont you dare!* I shouted at him when he was about to get rid of
the third button. Hindi ko na makakaya to. Baka mawala ako sa sarili ko
at ako na mismo ang maghubad sa kanya. Ampupu naman kasi!
*Get out of my house. Lumayas ka dito. And I mean now! * Tapos
nagtatakbo ako paakyat sa hagdan papuntang kwarto ko.
*Do you want me to continue this in your room?* He shouted after me.
*Get lost!* Narinig ko pa ang malakas niyang tawa bago ko ibagsak pasara
ang pinto ng kwarto ko. Bwisit na demonyo yun!
Leche!
Pero sayang yun!
Ayyyyyy! Bwisit!
Chapter 11
Nagkulong ako sa kwarto ko pagkatapos kong umakyat. Pinilit kong
huminahon. Kakabwisit talaga ang lalaking yun. Nakakasira ng good vibes.
Grrrr Kung maghubad kasi siya dapat sinagad sagad na niya. Di yung
pasuspense pa siya. Kaazzzzzzaaaar!
Pagkatapos kong kalmahin ang sarili ko, nakatulog ako. Hahaha. ANo pa
nga ba ang ineexpect niyo sa isang taong puyat at pagkagising eh sobrang
stress pa ang naranasan?
Nagising ako ng mga lunchtime kaya naligo na rin ako at nag ayos. Siguro
umalis na yung Tamako na yun. Bumaba na ako ng hagdan at pumunta sa
dining room para kumain. Tahimik at buong bahay at halatang walang tao.
Mabuti naman kung ganun. At least, tahimik na ang buhay ko. Joke joke
lang ata yung kanina eh.
Pagkatapos kong kumain pumunta ako ng garden para maupo sa favorite
hammock ko at magpahangin pero laking gulat ko nung nakita ko si Tamako
na nakahiga sa hammock ko.
Nakapikit siya at mukhang hindi niya napansin na dumating ako. Kahit
pagtulog, ang cute cute niya. Parang anghel. Ang sarap tuloy patayin
para makasama na niya ang iba pang anghel. LOl.
*Hoy! *Inalog ko ang hammock! Muntik na siyang mahulog buti na lang
mahaba ang mga legs niya kaya nakaapak kaagad siya sa grass.
*Ano!!* Pabulyaw niya na sagot sa akin. Halatang nagulat siya nung
inalog ko siya. Kita mo to! Bastusing bata! Hindi ba niya alam na nasa
pamamahay ko siya? At hammock ko ang tunutulugan niya? Buti nga di ko
siya tinulak eh. Dapat nagpapasalamat siya sa akin!
*Aba kung makabulyaw ka wagas ah! Pamamahay mo ba ito? At ano ang
ginagawa mo sa hammock ko? Ano pa ang ginagawa mo sa pamamahay ko? Di ba
pinalayas na kita kanina? *Ano ka ngayon?
Nagulat ako nung ngumiti siya sa akin. Tapos tiningnan niya ako ng
matagal. Parang nakakaloko lang ang tingin niya. Hmp! If I know,
pinagnanasaan na niya ako. *Nagger ka pala. Sabi kasi ni Mommy dito na
ako magdidinner? *Tapos ngumiti ulit siya. Tapos nagregister sa utak ko
ang sinabi niya!
*Mommy!? How dare you call my Mom, Mommy? Sino ang nagbigay sayo ng
karapatan? *Talaga naman! Feel na feel ata niya? Duh!
*Sabi niya Mommy na daw itawag ko sa kanya.Para rin daw masanay na ako
pag kinasal tayo. *Tinakpan ko ang tenga ko bago niya matapos ang
sasabihin niya.
Kabwisit lang! Kailangan ba talagang i-remind ako tungkol sa bagay na
yun? Tumalikod na ako sa kanya at iniwan siya sa hammock. Nawalan na ako
ng ganang magpahangin.
*O, saan ka pupunta?* He called after me. Nilingon ko siya at nginitian
ng pilit. Yung nakakainsulto.
*Sa impyerno! Bakit sasama ka?* I gritted my teeth.
*Hindi. Pero ipapabaon ko sayo pagmamahal ko.* Napanganga ako sa sinabi
niya. Hindi ko alam kong namula ako. At hindi ko rin alam kung bakit
naapektuhan ako sa banat niya na ganun. Kaya instead na kung ano pa ang
masabi ko, tinalikuran ko na lang ulit siya at naglakad.
*
Krizza!* Tinawag niya ulit ako.
*Ano!!* I shouted at him pero di ko siya nilingon. Mamaya kung ano ano
na namang banat ang gawin niya. Baka akala niya maapektuhan pa ako.
*May naiwan ka!* Napalingon ako bigla sa sinabi niya? Ako? Naiwan?
*Ano na naman!?* Sigaw ko sa kanya. Masisira na ata ang vocal chords ko
kakasigaw sa kanya. Babalik na sana ako kung saan siya naakupo kung
hindi ko lang nakita ang nakakalokong ngiti niya. Alam niyo yung ngiting
demonyo? Yun yun eh!
*Ang puso mo! Ito oh hawak ko. *Tapos tumawa siya ng malakas, sapol pa
niya ang tyan niya kakatawa. AY leche! Pinulot ko ang isa kong tsinelas
at binato sa kanya. Nakailag siya pero tawa pa din siya ng tawa.
Kabwisit talaga. Pumasok na ako sa bahay at dumiretso sa kwarto ko at
nagbihis. Di na ako makakatagal dito ng isang oras pa kasama ang
lalaking yun. And I cant believe that he got me twice.
Pumunta ako sa bahay ni Yanyan pero unfortunately pumasok pala siya sa
office niya. Parang adik din kasi yang si Yanyan eh. ANg yaman yaman
pero nagtatrabaho sa isang company na di naman sila ang may ari. Tapos
ayaw niyang magtrabaho sa company na sila ang may ari. Kakaibang trip
meron ang babaeng yun.
And take note, kala mo naman model employee, eh ni hindi nga pumapasok
on time yun eh. Tapos papasok lang siya kung kelan niya gusto. Gusto
lang ata niyang may makunsumi sa kanya. At bakit ba kinukwento ko dito
ang buhay ni Yanyan? Hayaan niyo siyang magkwento ng buhay niya sa
sarili niyang kwento.
At dahil nga naisipan ni Yanyan na magsipag, wala akong nagawa kundi ang
gumala. Ayaw ko naman umuwi sa bahay. And besides makakapunta naman ako
kahit saan ko gustuhin pumunta kasi nga mayaman ako di ba? May aangal?
Wala? Good.
Nung 6pm na nagkita na lang kaming tatlo sa bar sa paborito namin. Sa
bar na pinuntahan namin kagabi. Naalala niyo naman siguro ang pustahang
naganap kagabi di ba?
*Gusto ko nang mamatay! Im doomed. I wanna kill myself. *Corrs, Yanyan
and Aly looked at me with their droopy eyes. All of them yawmed. MUla
6pm at ngayon10pm na, wala na silang narinig sa akin kundi ang nangyari
kanina sa bahay.
*I feel what you feel Kre. *Yanyan patted my back and drink the vodka in
front of her at the same time. ANg galing talaga pag babae noh? Kayang
kayang mag multitask.
*Naawa ako sayo Krizza. Mahirap nga ang ganung sitwasyon.* Corrs also
patted my hand.
*I wanted to help you with your problem.* Sinalinan ni Aly ang baso ko
ng vodka. Ang dami ko nang nainom pero di pa din ako nalalasing.
*We wanted to help you Krizza.* Sabi nilang tatlo. Damn! Hindi talaga
ako nagkamali sa pagpili sa kanila bilang friends ko. Napakamatulungin
nila at feel na feel ko talaga ang concern nila sa akin. Theyre the
bestest friend a girl could have. I cant live with out them. T_T
*If you want Kre, ako na mismo ang bibili ng lubid. Ill make sure its
durable. Ilang meters ba ang kailangan mo? Kailangan ba ang makapal?
What color do you want? *Napatingin ako kay Yanyan na nagtataka. ANong
lubid ang pinagsasabi niya? *Alam ko kahit magpapakamatay ka, gusto mo
pa din ang fashionable na lubid. Gusto mo ba ng pink?* I was about to
spank Yanyan nung hinawakan ni Aly ang kamay ko.
*If you want Krizza, I could borrow the gun of my Dad.* AFP General kasi
ang ama ni ALy. *Gusto mo ba yung walang tunog? Dad also have that. Or
kung ayaw mo ng hiram bibili na lang ako ng bago. Dont worry, license
ang bibilhin ko para hindi ka maakusahan ng illegal possession of
firearms. Mamimiss talaga kita Krizza. *Then she dubbed her eyes with
her hanky. Ay ta3! Akala ko ba
*Aly, they cant accused her if shes already dead. *
*Yeah right! Iba talaga pag graduate ng UP. ANg smart mo talaga Corrs. *
*Thanks ALy. But ang messy naman kasi ng suggestion mo. Krizza, if you
want a peaceful death, I could talk to our chemist and formulate the
most potent potion for you. Ill make sure that its exclusively made
for you para walang makakagaya. I know how much you hate duplicates. Do
you want strawberry flavor for your potion?* May pharmaceutical company
kasi sila Corrs pero tae naman! ANong pinagsasabi nila?
Pinagbabatukan ko silang tatlo. Ang aadik lang eh! Gusto na akong mamatay.
*
Ouch! Bakit mo kami binatukan? *Tapos hinilot nila ang mga batok nila.
*Bakit gusto niyo akong patayin? *
*Hindi ah! We just want you out of your misery.*
*Yeah!*
*By killing me? *
*No. You wanna kill yourself di ba?*
*Yes! Nakikipagemphatize lang kami sayo.*
*Ayaw naming nahihirapan ka. *
*
Were making things easier for you!*
*Yeah! *
*Ah basta ayaw ko pa din makasal sa lalaking yun.* I pouted.
Nagkatinginan silang tatlo.
*Mas gusto mo pang maging pulubi?* Napaisip ako sa sinabi ni Corrs. OO
nga pala. Ahhhhh!
*
Hindi! Gusto ko pang uminom!* I motioned for the waiter to come but
nanlaki ang mata ko nung makita ko sa harapan ko si Tamako na nakangiti
sa harapan ko.
*Hi girls! Miss me?* Said the dimpled guy beside Tamako.
Nanlaki ang mata nila Corrs, Aly at Yanyan.
*Olympian Gods! *
*Sir JC?*
*Are you freaking stalking me?*
*That ryhmes.*
*Yeah!*
Chapter 12
*That rhymes.*
*Yeah!* He said grinning. Parang nanlaki ang ulo ko. Anong ginagawa nila
dito?
*What the hell are you doing here?* I ask Tamako almost shouting at him.
Nagsasalubong din ang eyebrows ko. Pati ba naman dito sinusundan ako ng
ulupong na to?
*I am stalking you. I wanted to make sure that you are not wasted sa
engagement party natin bukas.* Nanlaki ang mga mata ko pati na rin ang
mga mata nila Corrs, Yanyan and Aly. Ampness lang. Bukas na ba yun? Bat
ang bilis naman ata? At naalala pa yun ng author? Akala ko makakalimutan
na niya kasi matagal na siyang di nag update ng story na to. AMpness!
Ampness! Ampness!
*
How sweet!* I looked at Aly who stared dreamily at the ceiling. Geez,
iba talaga ang epekto pag inlove ang isang tao nagiging sira ulo.
*Wont you introduce us to your friends?* Tinaasan ko lang siya ng
kilay. Bakit ko kailangan iintroduce siya sa mga friends ko? Mamaya
agawin pa nila siya sa akin. Ano daw? Ano bang pinag iisip ko? Erase erase.
*Ahihi!* Napatingin ako kay Yanyan. Tapos siniko niya ako. *Hi sir JC.*
Tapos nagblush siya, tapos nagpacute!
*
Hi Yan!* Sabi nung poging drop-dead gorgeous, matangkad at drop dead
gorgrous nasabi ko na bang drop dead gorgeous? na lalaki na katabi ni
Tamako sabay ngiti. Feeling ko hihimatayin si Yanyan anytime at hindi
lang si Yanyan, pati sina Corrs and ALy mukhang na-star struck sa
lalaki. OO aaminin ko, malakas ang appeal niya pero hindi na siya ang
bida sa istoryang ito. Tapos na ang kwento niya, di na dapat siya
pinagpapantasyahan. Lol.Ang bitter talaga ng author. Kasalanan naman
niya kasi dinelete niya sa friends niya yung Oca. Gumanti tuloy! Lo l!
*Kilala mo siya Yan?* OO nga bakit sir JC ang tawag ni Yanyan sa drop
dead gorgeous na lalaking ito?
*Oo naman. Siya ang boss ko. *Tapos bumulong sa akin. *Yummy di ba?*
Tumaas lang ang kilay ko. Kahit gaano pa siya ka yummy, hindi ko pa rin
siya type. Birds of the same feather flock together. Kita mo nga
magkakasama sila.

Nagulat na lang ako nung biglang tumabi sa akin si Tamako at inakbayan
ako. Ampupu! Kailan pa siya nagkaroon ng karapatan na akbayan ako? Pero
infairness ha, ang bango talaga niya.
*Kre, wont you introduce us to your friends?* He smiled sweetly at me.
Ohhhhmyyyyyyyyy!
*Hi! Im Corrs,* tapos she offered her hand to Tamako. Napansin ata niya
na wala akong planong ipakilala sila sa mga kasama ni Tamako. *So ikaw
pala si Tamako, Ive heard a lot about you, in fact Ouch!* Sinipa ko
ang paa ni Corrs sa ilalim ng table bago pa kung ano ano ang sasabihin
niya tapos pinandilatan ko na din siya.
*Im Aly,* sabay pa cute. *Sayang engaged na ako. Pwede na sana sa akin
ang kambal mo. Aray! Ano ba Yanyan! Bakit mo inapakan ang paa ko?*
Napatingin lang kami kay Yanyan who is smiling dreamily and looking only
at Tamadao. Anong nangyayari sa kanya?
*
Hi * Kay Tamadao pa rin siya nakatingin. Ni hindi niya inaalis ang
tingin niya kay Tamadao. Nakatingin lang kaming lahat sa kanilang
dalawa. Para may sarili silang mundo. FVcking Hell.

*Hi, its a pleasure to met you, Im Tamadao.* OMg! Dont tell me..
*The pleasure is all mine. Walis ka ba?* Yanyan asked Tamadao seriously.
Pero natatawa ako kasi parang wala sa hulog ang tanong na yun.
Makabanat lang ano?
*Why? *Yung tinginan nila. It's giving me chills.
*Because you just swept me off my feet.* Muntik na akong mapahagalpak ng
tawa sa sinabi ni Yanyan. Benta yun ah.
*I don't know your name, but..... can I call you mine?* P*****I** Sh!T!
Nakakasuka!Narinig ko ang hagikgik nila Corrs at ALy. Mayamaya pa hindi
na kami pinansin ng dalawa. Sila na lang ang nag usap kaya hinayaan na
lang naming sila sa sarili nilang mundo.
**JC, bago itanong ng mga reader, kamusta na kayo ni Joanne?*
How did you know about Joanne?*
*Duh! *
Ive read your story kaya.
*Story? *
*Oo kaya, sa CC.Ouch! Corrs! Bakit ka nambabatok? *
*Wag ka ngang spoiler! Hindi pa niya alam ang mangyayari sa kanila ni
Joanne. Mamaya ma pre emp siya maiiba pa ang ending ng story. *Bulong ni
Corrs kay Aly.
*Ayaw mo nun? May chance tayong agawin siya kay Joanne.* Ganting bulong
ni Aly.
*Kunsabagay.* Tapos nag apir silang dalawa. Mga sira ulo lang. Lol.
*Girls, would you mind if mauna na kami ni Krizza? *Tiningnan ko siya ng
masama. Hello! 11PM pa lang. ANong uuwi na? Ang aga aga pa kaya.
*Sure. Its okay. Pagod na rin kaming magbantay dyan pag nalalasing.
Sige go lang kayo. *Kita mo tong si Corrs, pinamimigay na ako.
*Well, I do mind.* Tiningnan ko si Tamako with matching nanlilisik na mata.
*
Well, I am not asking your opinion. *
*Well, in case nakalimutan mo, you are talking about me.* Aba kung
makapagsalita akala mo kung sinong pogi. Well, pogi naman talaga siya
pero tsssss
*Will you just shut up?* He told me to shut up? Nabasa niyo yun?
*Will you let go of me?* I tried na alisin ang kamay niya sa balikat ko
na kanina pa pala nakaakbay sa akin.
*
Kanina pa ako nakaakbay sayo ngayon ka lang nagreklamo. *
*Eh sa gusto kong magreklamo, may reklamo ka?* Pinanlisikan ko siya ng
mata. Akala niya siguro mapapasunod lang niya ako basta basta? Asa pa siya.
*Wala.* Then walang Sali-salita, binuhat niya ako na parang sako ng
bigas. Nagsisigaw ako at pinaghahampas ang likod niya pero parang walang
effect sa kanya. Ni hindi niya nararamdaman ang bigat ko.
*Bitawan mo ako! Ano ka ba! Adik ka ba!? *Hindi pa din niya ako
pinansin. Ni walang pumigil sa kanya. Tinitingnan lang kami ng mga tao
habang papalabas kami ng bar. Hindi pa rin niya ako binibitiwan
hanggang sa makarating kami sa parking at binuksan niya ng isang kamay
niya ang kotse niya and unceremoniously dropped me in the passenger
seat. I tried to calm my head kasi mahilo hilo pa ako sa ginawa niya.
Ikaw ba naman buhatin ng nakabaliktad. Whew!
*Ang bigat mo ha!* I looked at him ng hindi man lang inayos ang buhok ko
na nagkabuhol buhol na ata. MUkha na siguro akong si Sadako sa gulo ng
buhok ko.
*
WHY THE HELL DID YOU DO THAT!? NASISIRAAN KA NA BA NG ULO!?* Isipin niyo
na lang kung gaano kalakas nag boses ko habang binubulyawan ko siya.
*
Hindi..*
*ANO BA ANG KARAPATAN MONG BUHATIN NA LANG AKO BIGLA BIGLA?*
*Tsss.*
*HINDI MO NA AKO BINIGYAN NG KAHIHIYAN! *
*Mer*
*NI HINDI MO NIRESPETO ANG GUSTO KO!*
*Kasi*
*NI HINDI MO TINANONG KUNG GUSTO KO NANG UMUWI!*
*Hin*
*ANONG AKALA MO SA AKIN? NAKAKABUWISIT KA! AKALA MO KUNG SINO KA! YOU
JUST BARGE INTO MY LIFE AND MESS EVERYTHING. ANO BA ANG PROBLEMA MO HA?
BAT DI KA NAGSASALITA! MAGSALITA KA!* Napatingin ako sa kanya. Nakaupo
lang siya sa driver seat at nakatitig sa akin. Nakangisi pa siya. Nang
aasar ba siya?
*ANO ANG NGiNINGITI NGITI MO DYAN? *Hindi pa rin siya nagsalita. At
mukhang amused na amused pa siya.
*Pwede na ba akong magsalita?*
*Nang aasar ka ba? *Ngumiti lang siya ulit? Parang nangg@g@go lang.
Galit na galit ako dito tapos siya ngingiti ngiti dyan. NakakBV talaga!
*ANg nagger mo pala Kre.* Tapos umiling iling pa habang ngumingiti.
*Kung nagger ako, ano ang tawag sayo ha?*
Tiningnan niya ako ng seryoso. Ni hindi siya ngumingiti. *Pogi.* And he
smiled widely.
Ay pusang gala! Mauubusan ako ng dugo dito. *Bakit ba kita kinakausap!
Nakakinis ka! Wala kang kwentang kausap!* Tumawa lang siya ng malakas at
pinaandar na ang kotse. Tumingin na lang ako sa bintana at hindi na
siya tiningnan. Pero nagulat na lang ako nung nakita kong dumadaan na
kami sa Roxas Boulevard at tumigil kami sa isang parking sa tabi ng dagat.
*Anong gagawin natin dito? Akala ko ba uuwi na tayo? *
*I changed my mind. Gusto kong magpahangin. *Tinaasan ko lang siya ng
kilay. Napag isip isip ko kasi na kung makipag talo pa ako sa kanya,
wala talaga akong mapapala at dagdagan pa na wala akong panalo sa kanya
kaya tumahimik na lang ako.
Silence.
Silence.
*Bakit gusto mo akong pakasalan?* Nagulat ako nung nagsalita siya.
Tiningnan ko siya para makasure kung nantitrip lang ba siya o hindi.
Pero nakita kong seryoso siya. Hinintay ko pa din na ngumisi siya at
biglang magsabi ng joke. Pero hindi nangyari lahat ng iyon at mukhang
seryoso talaga siya sa tanong niya.
*Hindi pa ba obvious? Dahil sa pera of course. Hindi ko makukuha ang
mana ko kung di kita pakakasalan. Hindi ko pinangarap maging mahirap. *
*Pera lang ba ang importante sayo? *Ano ba ang problema niya? Bakit siya
nagtatanong ng mga ganyan? Parang adik talaga siya. Paiba iba ang mood.
May mood swings.
Huminga ako ng malalim at tiningnan siya. Mas mabuti siguro na sabihin
ko na sa kanya ang totoo. Sige na nga! *Okay Fine! Gusto ko din ang
katawan mo kaya kita pakakasalan. You are not that bad for my taste. Ang
macho mo kaya! *Then I grinned.
He grimaced. *Ganun!? Pera lang at katawan ko ang habol mo kaya
magpapakasal ka sa akin?* Mukhang frustrated na frustrated siya sa
sinagot ko.
*At bakit? May iba pa ba akong dapat magustuhan sayo? Ha? At bakit ka ba
nagtatanong ng mga ganyan sa akin? At ikaw, bakit ka ba magpapakasal sa
akin? If I know, sinuhulan ka lang nina Mommy.*
Huminga siya ng malalim. *I will marry you maybe because I love you.*
Napatulala ako sa sinabi niya. Hindi ako nakaimik sandali Nagmalfunction
ata ang utak ko.
Loading
Loading
Loading
Tapos tumawa ako ng malakas. Yung tawang nangaasar. Sinasabi ko na nga
ba nantitrip lang ang mokong na to eh.
*Duh! Lakas ng trip mo ah. Ihatid mo na nga lang ako. Kung ano anong
kalokohan ang pumapasok dyan sa isip mo. *
*Chapter 13*
*I would like to announce to everyone the engagement of my only daughter
Krizza Marie Yen to the son of Mrs. Lana Sia and Mr Pasen Sia.
*Nagpalakpakan ang mga tao. I pouted. Today is our engagement party.And
everyone is having fun except me. Tumayo ako sa kinauupuan ko because
everyone is looking at me. Not only at me pala, at us. Katabi ko si
Tamako who is broadly smiling at everyone. How could he smile like that
when I feel like Im being sentenced to death? Goodbye Freedom.
Hinawakan niya ang bewang ko and lead me to the stage kung saan nakatayo
ang mga pamilya namin at nagtotoast ng tinapay, este ng champagne pala.
Gusto kong alisin ang kamay niya na nakahawak sa akin kasi parang may
kuryente na dumadaloy mula sa kamay niya papuntang katawan ko. Dont get
me wrong, hindi ako namamanyak sa kanya ngayon, I just dont like to
feel this way while he is touching me. Nung malapit na kami I gave
everyone a fake smile. Of course, hindi nila alam na fake ang ngiti ko
kasi nga mayaman ako. Ang layo nun ah.
Halos lahat nagcongratulate sa amin at bagay na bagay daw kami. Heller
kelan pa naging bagay ang/isa dyosa at ang isang hapon/? At dahil sa
napagod ako sa pakikipagkamay sa mga bisita na mostly business
associates ng mga magulang namin, nag excuse ako at pumunta ng .
ng.saan nga ba ako pupunta?
Pero bago pa ako makaisip kung saan ako pupunta, may humila na sa akin.
Sino pa ba sa tingin niyo ang may lakas ng loob na manghila na lang sa
akin bigla bigla? *Ano ba!*
*
Tatakas ka ano? *
*Anong tatakas ang pinagsasabi mo? Hindi na ba ako pwedeng umihi?*
Nakakakulo talaga ng dugo.
*Pwede. Pero magpaalam ka muna sa akin.* Tumaas ang kilay ko.
*At baket kailangan ko pang magpaalam sayo aber?* Namaywang na ako. Aba
naman. Masyado atang sinuswerte ang lalaking ito.
*Dahil ako ang fiance mo.* Sabi pa niya at tumaas pa ang chin niya.
Proud na proud?
*So?* -_^
*Dapat pinapaalam mo sa akin ang lahat ng ginagawa mo.* Lumapit ako sa
kanya at itinapat ang mukha ko sa mukha niya. Yung malapit na malapit.
Napakurap siya sa ginawa ko. Sinampal sampal ko ng mahina ang pisngi
niya at bumulong sa harap ng mukha niya.
*Gumising ka nga! Nananaginip ka pa ata.* At lumayo na ako sa kanya at
dumiretso sa CR. Hindi naman talaga ako naccr. Gusto ko lang takasan si
Tamako. Pero sadya talagang matigas ang ulo niya kasi nung lumabas ako
nakita ko siyang nakasandal sa wall ng CR.
*
Akala mo madadala mo ako sa pang-seseduce mo sa akin?* He said grinning
from ear to ear. Seduce! Asa siya!
*I didnt seduce you.Hindi na yun kailangan.* Tapos nilagpasan ko siya
pero hinawakan niya ang braso ko. Inalis ko ang braso ko na hawak niya.
*Ano pa ba ang kailangan mo? Na engage na tayo, ikakasal na tayo, ano pa
ang problema mo?*
*Wag mo akong talikuran pag kinakausap kita.* Nag iba na ang itsura
niya. Kung kanina ngumingiti pa siya, ngayon naman seryoso na siya. May
multiple personality disorder ata si Tamako. Paiba iba ng mood eh.
*Tatalikod ako kung kelan ko gustong tumalikod. In my world I call the
shots *AAlis na sana ako ulit nung hinawakan niya ulit ang braso ko and
he glares at me.
*Baka nakakalimutan mo, sa akin nakasalalay ang kayamanan mo. I am
sacrificing myself para pakasalan ka. *Sacrifice? Sacrifice his face.
I glared at him equally. *Really? How noble of you! *I told him full of
sarcasm. *Then mali ang narining ko that the moment we got married,
our companies will merge? It is not true then that you will marry me to
expand your business?* Akala niya siguro hindi ko alam. Narinig ko
mismo si Daddy nung kausap niya sa phone ang father ni Tamako. Kaya
talagang hindi ako naniniwala na wala siyang mapapala sa kasal na to.
Sinasabi ko nang may hidden agenda siya.
*Hindi totoo yan!* Lalong naningkit ang singkit na niyang mata. Ngumisi
lang ako sa kanya.
*Kung hindi yan totoo, then lets make a pre nuptial agreement na walang
merger na magaganap the moment we got married.* Nagkasukatan kami ng
tingin. Walang gustong magpatalo.
*You know very well that its beyond our powers. Nakapagdecide na sila sa
merger and theres nothing I or you can do about it.* As if naman
maniniwala ako sa kanya. Of course he wont do anything about it kasi
obvious naman na buong pamilya niya ang makikinabang. Lokohin pa niya
ang lelang niya pero ako di na niya maloloko.
*
Tamako! Krizza! Andito lang pala kayo.* Napatingin kami Kay Mommy na
biglang sumulpot sa tabi namin. *Why arent you dancing? The guest are
looking for you.*
*Nagretouch lang si Krizza Tita. Hinintay ko lang siyang matapos.*He
smiled charmingly at my Mom. Plastic! Sipsip!
*
So sweet of you dear. But you better start calling me Mom. Id
appreciate it more. Sige na sumayaw na kayo.* And she literally pushed
us sa gitna ng dance floor. Mom? Parang di ko ata ma carry yun!
Hinatak niya ang bewang nung magsimula nang kumanta ang banda sa make up
stage. Again I felt a chill nung hinawakan niya ang likod ng bewang ko
para magkalapit ang katawan namin. Tiningnan ko ng masama ang kumakanta
sa stage na kumindat naman sa akin. Nananadya ka Corrs?
Been running from this feeling for so long
Telling my heart I didn't need it
Pretending I was better off alone
But I know that it's just a lie
So afraid to take a chance again
So afraid of what I feel inside/
I felt na mas hinapit pa niya ako papalapit sa kanya. Halos magkadikit
na ang katawan namin. Ni hindi ako makatingin ng diretso sa kanya kasi
di ko kayang salubungin ang tingin niya. And I really hate this feeling
na parang nanghihina ako everyone hes near me. Parang magnet siya na
inuubos ang lakas ko.
/But I need to be next to you
Oh I, oh I
I need to share every breath of you
Oh I, oh I
I need to know I can see you smile each morning
Look into your eyes each night for the rest of my life
Here with you, near with you, oh I
I need to be next to you
Need to be next to you/
*
Pwedeng luwagan mo ng kunti ang hawak mo sa akin?* Sinabi ko sa kanya ng
hindi tumitingin pero nakangiti pa rin ako. Ayaw kong mahalata ng mga
tao ang discomfort ko habang sumasayaw kami. Bakit kasi may ganito pa?
*What do you expect? 2 meters apart? We are dancing for Gods sake. *
*We can dance without, without you this close to me. Parang iisa na
lang ang katawan natin!*
*I like the sound of that. *Tumawa siya ng mahina at binulong sa gilid
ng tenga ko. Parang nanayo ang lahat ng balahibo ko sa katawan. Ampupu!
This guy is seducing me in front of everyone and I cant do anything
about it. Feeling ko pulang pula na ang pagmumukha ko.
*
Shut up! *Pero kahit sa pandinig ko kulang sa conviction ang boses ko.
Parang malanding shut up ang naging tunog. Imagine saying shut up sa
malanding tone. Ay ampness! Kaloka! Hindi pwede ito! Hindi pwedeng
ganito ako palagi.
/Right here with you is right where I belong
I lose my mind if I can't see you
Without you there's nothing in this life
That would make life worth living for
I can't make it if you're not there
I can't fight what I feel any more/
*I want to make things clear with you. *
*Ano yun?* He said gently behind my ear. Ayyy syeetttt! Can you stop
whispering in my ear. Nananayo na ang balahibo ko.
*Ours is not an ordinary marriage, so we will not do what ordinary
couples do. *Mabuti na yung clear. Mabuti na yung masabi ko bago pa ako
masiraan ng ulo at mahalay ang lalaking ito sa gitna ng dance floor.
Syett! Kung ano ano na tuloy pinag iisip ko.
*
Such as?* Napatingin ako sa kanya bigla. I am sure he is enjoying this.
He have that naughty smile on his lips. At lalo pang dumagdag sa charm
niya ang ngiting yun. I cant believe how unfair God is, giving this
guy all the good looks and all the charm that could render any woman
senseless.
Inipon ko ang lahat ng natitirang lakas ko just to answer his stupid
question. *Such as kissing, having sex, sharing the same bed etc, etc.
Walang pakialaman. You can do whatever you want and I can do whatever I
want. *
Cause I need to be next to you
Oh I, oh I
I need to share every breath of you
Oh I, oh I
I need to know I can see you smile this morning
Look into your eyes each night for the rest of my life
Here with you, near with you, oh I
I need to be next to you
I need to have your arms next to mine for all the time
Holding for all my life
I need to be next to you
I need to be next to you
Oh I, oh I
Need to be, need to be next to you
Share every breath of you/
*I see. But its inevitable Kre.* Napataas ang kilay ko. *We are
attracted to each other. The attraction between us is*
*
What attraction are you talking about?* Napataas pa ang kilay ko.
*
You wanted me to prove my point? *
*What point are.. *pero hindi ko na natapos ang sasabihin ko because he
suddenly claimed my lips. Parang biglang lumakas ang tunog sa tenga ko.
All the murmurings of the guest ay nawala. Ang kanta na lang ang
natirang tunog na parang nanunukso pa.
/I need to feel you in my arms, baby, in my arms baby
I need to be next to you/
Nawala na din sa pandinig ko ang sunod na kinanta ni Corrs. Parang ang
buong senses ko nakafocus na lang sa sensation ng halik ni Tamako. His
kiss is now way different from the kiss he gave me before. I didnt even
notice when I close my eyes and kissed him back. Hindi ko alam kung
gaano katagal kaming naghalikan sa gitna ng dance floor. All matter and
space become irrelevant. Pati ata gravity na defy namin because of that
earth shattering kiss.
*
Have I proven my point?* Nakatulala lang ako when he ended the kiss and
ask me that question. Natutuliro pa din ako lalo na at magkalapit pa
din ang mga labi namin and he is still holding me so close. Ni hindi ko
naintindihan ang tanong niya. I felt dizzy, heady and disoriented.
Hihimatayin na ata ako anytime. I cant believe that I lose my defenses
dahil lang sa halik niya. He cant affect me this way. Hindi ito maari.
Cannot be! Borrow one.
Hindiiiii!!!
Chapter 14

Nawiwindang!
Yun ang pinakadescription ng nararamdaman ko ngayon. Pabalibaliktad na
ako sa kama ko pero hindi pa rin ako makatulog. Ni hindi ko maipikit
ang mata ko kasi everytime na napipikit ako nagpaflashback ang halikan
namin ni Tamako. Ohhh damn! Hindi dapat big deal sa akin yun because it
was just a kiss and he kissed me just to prove his point, but why the
hell am I this affected by that damn kiss? Bakit kailangan i-replay ng
utak ko ang scene na yun na parang blockbuster movie na kailangan ulit
ulitin dahil napakaganda? Sh!T lungs! Now I am even describing that
moment as napakaganda . What the efff is happening to me?
Sinampal ko ang pisngi ko just to shut myself up! Pero mukhang hindi pa
rin sapat yun kaya sinampal ko ulit ang sarili ko ng medyo malakas.
Ouch! Damn! What am I doing? Bakit ko sinasampal ang sarili ko?
Nasisiraan na ata ako. Nababaliw na ba ako? Ohh God! Ang panget naman
pag nabaliw ako ng dahil lang sa halik ni Tamako. Ang sagwa pag ang
laman ng tabloid ay:
/"Krizza Marie Yen, mayaman. Naging baliw dahil sa isang halik!"/
Waaaaaaaaaaaaaa!!!! Nakakaloka!!!
I looked at the alarm clock at my bedside table, it says, 4:15AM. And
the damn engagement party ended 3 hours ago pero hanggang ngayon hindi
pa rin ako makatulog. Something is really wrong with me. Bumalikwas ulit
ako sa higaan and I heard my phone rang. Aba himala, may gising pa sa
ganitong oras?
I blindly took my cellphone sa pangalawang ring and answer it without
looking kung sino ang tumatawag.
*Hello*
*Cant sleep too?* Bigla kong nabitawan ang cellphone upon hearing his
husky voice. Ohh damn! Anong ibig niyang sabihin ng /cant sleep too?/
Hindi rin siya makatulog? Dahil sa halik? Asa ka pa Krizza,
pinagtitripan ka na naman nun. For sure, ngayon, he is laughing his ass
off dahil sa naging reaction mo nung halikan ka niya.
*HelloHello KrizzaAre you there?* Naririnig ko pa ang boses niya sa
kabilang line. Dahan, dahan kong kinuha ang cellphone ko at nilagay sa
tenga ko pero di na ako nagsalita. In fact, nangingit pa nga ako eh.
Teka, bakit ako nangingiti!?
*Tulog na ata. Sira talaga yun, Sinasagot ang phone kahit tulog. *Then I
heard a busy tone. Binaba na niya ang phone but I cant still help
myself from smiling. Para na talaga akong timang. Kita mo ngayon
nakangiti ako habang hawak hawak malapit sa heart ko ang phone. Sira ulo
lang ang gagawa nito. Di bali na, kung ano man ang nangyayari ngayon sa
akin, bukas ko na lang iisipin. Sa ngayon I will allow myself to savor
this sweet moment. Savor? Saan naman nanggaling yun? Nasisiraan na
talaga akong bait! Pumikit ako habang nakangiti and luckily nakatulog
ako baon ang alaala na hindi rin makatulog si Tamako ng dahil sa
nangyari sa party.

Nagising ako ng tanghali na at dahil gutom na rin ako, bumaba na ako ng
dining room and I saw my Mom having her lunch. Humalik lang ako kay Mom
and umupo sa upuan ko.
*Krizza, Ive already contacted someone to do your wedding dress.*
Napatingin ako kay Mommy.
*Mom dont you think its too early for that?*
*Dear, ikakasal ka na in 2 months time at sa totoo lang, maiksing
panahon na lang yun. Irurush na nila ang gown mo. Kaya dapat magpafit ka
na. And you have to choose for a venue and the caterer. Naku ang dami
mong aasikasuhin. And the cakes and the church*
*Mom*.hindi na ako makasingit because she is blaberring already na
parang siya ang ikakasal at hindi ako.
*Of course, we will hire wedding coordinators to make things easier
for the both of you. SIla na ang bahala sa lahat but every decision ay
manggagaling pa rin sa inyo ni Tamako lalong lalo na sa guest list.*
*Mom*
*Talaga namang gahol na tayo sa oras*
*Mom, pwede bang pagisipan ko muna ang lahat ng to?* Nafreeze sa ere ang
tinidor na hawak ni Mom tapos tumingin sa akin.
*You will no longer marry Tamako? But he is*
*Mom, I didnt say that Im not marrying Tamako. Gusto ko lang mag
isip. Mom, pwede bang pupunta muna ako sa resthouse natin sa Baguio para
pag isipan ang lahat? Just one day to think and thats it. *Mom is
looking at me as if hindi siya makapaniwala sa sinabi ko. Natatakot ata
siya na hindi ko na itutuloy ang kasal.
* Dont worry Mom. Hindi ko tatakbuhan ang kasal. My inheritance is
important to me so dont worry, Hindi ko kayo ipapahiya ni Dad.*
Nakikita ko na ang pag water ng eyes ni Mom. Dont tell me shes going
to cry in front of me.
*Thats not it dear.* She wiped her unshed tears with grace.*I just
cant believe na nagpapapaalam ka na ngayon sa akin. Youre becoming a
good girl now, look at the good influence Tamako had on you*. Ako naman
ngayon ang napanganga sa sinabi ng Nanay ko.
Shi!T! Ano ba ang pinakain ng lalaking yun sa mga magulang ko at ganun
siya kalakas sa mga ito?

Gabi na nang makarating ako sa resthouse namin sa Baguio at dumiretso na
ako agad sa resthouse namin na malapit sa Mines View Park. Nagulat pa
ako nung pagpasok ko hindi nakalock ang pinto. Siguro nagluluto pa si
Manang kasi sinabihan nila Mommy na darating ako. Pero nagulat ako na
instead na si Manang ang makita ko, nakita ko si Tamako na nakaupo sa
sofa namin at nanonood ng TV.

*What are you doing here?* Napalingon siya sa akin at ngumisi.
*Hello fiancee! Your Mom told me na pumunta ka dito kaya sinundan kita.*
Sinundan niya ako? Eh bakit mas nauna pa siya sa akin dumating?
*Sinundan mo ako?*
*Oo naman. At dahil mayaman ako at smart ginamit ko ang private plane
namin para mabilis ang byahe at hindi nakakapagod. Nakita mo naman nauna
pa ako sayo.*
*So sinasabi mo na hindi ako smart?*
*Hindi. Sinasabi ko lang na wala kayong private plane.* Tapos tumawa
siya. Gago to ah! Iniinsulto niya ang kayamanan namin? Makabili nga ng
private plane bukas, sampung piraso.
*Ang yabang moh! Bakit mo ako sinundan dito?*
*Namiss ko kasi ang kiss mo. Di ako pinatulog kagabi.* Tapos ngumisi
ulit siya. Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. So tama na hindi din
siya nakatulog kagabi. Pinagnanasaan niya ako? Ayyyieeee!
*Pero seriously, nasabi ni Mommy na pumunta ka daw dito para mag-isip,
kaya sasamahan kitang mag-isip. Mommy? *Feeling close?
*Hindi kita kailangan para makapag isip ako.* Duh! Para naman makakapag
isip ako kung alam kong malapit lang siya sa akin. At kamusta naman yun?
Ang nanay ko pa ang nagsabi sa kanya na pumunta ako dito.
*I need to be here to make sure na hindi mo iisipin ang pag back out sa
kasal natin. At para na rin hindimo ako mamiss ng sobra! *Kapal huh!
*So this marriage is that important to you huh? Malaking kawalan ba sa
negosyo niyo pag hindi natuloy ang merger? Dont worry importante sa
akin ang mana ko kaya di yun ang pag iisipan ko. Rest assured na hindi
ako magbaback out sa kasal.* Bigla naging seryoso ang mukha niya!
*So bakit ka pala pumunta dito? ANo ang pag iisipan mo?*
*Malamang pag iispan ko kung pogi ka ba o hindi.* I rolled my eyes.
*Sus! Yun lang pala eh, Kailangan mo pa bang pumunta ng Baguio para lang
doon. No sweat, pogi na talaga ako, balibaliktarin man ang mundo.* Hindi
ba siya nakakaintindi ng word na sarcasm? Instead na sagutin siya
binitbit ko na lang ang mga gamit ko at iniwan siya sa living room. Baka
ano pa kasi ang masabi ko kung di ako aalis.
*Oi saan ako matutulog!* Pahabol pa niyang tanong sa akin. Nilingon ko
siya at tiningnan ang bag niya na nasa gilid.
*Yung bag mo pwede mong ilagay sa guestroom pero ikaw dun ka matulog sa
labas. Baka madumihan ang bedsheet namin. Sayang.*
*Ang sama nito. Pero baka gusto mo lang na sa kwarto mo ako matulog kaya
ayaw mo akong patulugin sa guestroom? Wag ka nang mahiya..okay lang sa
akin pagsamantalahan mo. *And he grinned. Kabwisit talaga!
*Ang kapal ng mukha mo ha! Asa ka pa!* Pinandilatan ko siya.
*Wag ka na kasing pakipot. Darating din tayo dun. Ikakasal na tayo.
Well be husband and wife sa isip, sa salita at sa gawa. Might as well
practice now.* Nanayo ang balahibo ko sa sinabi niya lalo na nung nakita
ko ang nakakalokong ngiti niya. Bakit ganun? Kahit inaasar niya ako pogi
pogi pa din niya? Ay bakit ko ba iniisip na pogi siya? At bakit ba
parang namula ako sa sinabi niya? Ni hindi nga siya malapit sa akin. Ang
layo layo nga niya eh. Bakit naapektuhan pa din ako?
*Anong sa isip, sa salita at sa gawa? Sa isip at salita lang! Wag ka
nang mag ilusyon dyan.* TUmalikod na ako ulit at naglakad pero bago ko
mabuksan ang pinto ng kwarto ko may pahabol pa siya.
*Hindi pwede! Kung walang gawa hindi mabubuo ang panata kong magkaanak.*
Ano daw!?
Chapter 15
*It's honeymoon time! *Bigla akong napabalikwas ng bangon dahil sa
narinig ko, at ewan ko ba kung instinct o dahil sa wala pa ako sa sarili
kaya naisipa ko ang paa ko. Hindi ko lang alam kung saan tumama basta
something soft. Pero nagulantang na lang ako ng sabay ng pagtama ng paa
ko sa something soft ay may sumigaw.
*Sh!T!! What the fucking hell Krizza! Aw-aw-aouch! Damn!* I squinted my
still blurry eyes para tingnan kung sino ang maingay na nagsisigaw. Then
I saw Tamako jumping up and down and clutching his crotch at the same
time. He looked comical. Umupo ako sa kama ko and rubbed my eyes lazily
tapos nag inat ako.
*Ohhhh... it's you. *Napatingin siya sa akin na namumula ang buong
pisngi tapos naningkit ang mga singkit niyang mata. I don't know how he
managed that. Yung pinapasingkit ang singkit nang mata.
*Anong ooooohhhh its you, oh it's you and pinagsasabi mo? You could've
killed me or render me invalid at ang sasabihin mo lang ay "Ohh it's
you"? Ohhh God! Makakaperform pa kaya ako nito?? Gahd, woman, pag namaga
to, makakatikim ka talaga sa akin! Whew!* I watched him with amusement
at napataas na lang ang kilay ko. Kung hindi lang ako naalimpungatan
tatawa na ako.
*Ano ba kasing ginagawa mo sa kwarto ko? Ang aga aga pa! At ano ang
honeymoon time ang pinagsasabi mo?*
*Ginagawan lang kita ng malaking pabor! tanghali na tulog ka pa din!*
Napatingin ako sa bedside clock at nakita kong 11AM na.. Tinanghali nga
ako ng gising. May plano pa naman sana akong pumunta ng strawberry farm.
Tumayo na ako ng kama at nilagpasan ko siya at pumunta ng banyo para
magtoothbrush. Hindi ko alam kung bakit parang wala lang sa akin ang
presensiya niya sa loob ng kwarto ko. As if its the most natural thing
on earth to have Tamako inside my room. Nanayo ang balahibo ko sa naisip
ko. Anong natural thing? I shake the thought out of my head, calmed
myself and lumabas ng cr. Nagulat ako nung paglabas ko nakaupo pa din
siya sa kama ko.
*Ano pa ang ginagawa mo dito? Nagising na ako. Tsupi ka na!*
*Ganun na lang yun? Pagkatapos mong sipain ang... ang... ang ano ko,
tataasan mo lang ako ng kilay?*Aba nag eexpect.
*At ano ang gusto mo? Hihilutin ko pa yan?* Tapos napatingin ako sa may
crotch niya at dahil dinapuan ako ng hiya, bigla akong napatingin sa
mukha niya na ngayon ay nakangisi na. Bigla kong narealize ang sinabi ko
at feeling ko namula ako. Minsan talaga wala nang preno ang bibig ko.
*A sorry would have been appropriate but what you suggested is much much
more appealing. *Lalong lumaki ang ngisi niya, lalo naman akong namula.
Ay takte!
*Shut Up! *And nagdabog ako at lumabas ng kwarto ko. Naiinitan kasi ako
doon. Hindi ko alam kung bakit biglang nag init bigla ang loob ng kwarto
ko and the way he looked at me a while ago.. feeling ko... feeling ko...
ay sheet!
Dumiretso ako ng kusina at binuksan ang ref para uminom ng malamig na
malamig na tubig. Gusto ko na din paypayan ang sarili ko. Ano ba to?
Tumingin ako sa dining table at nakita kong walang pagkain sa mesa.
*Walang pagkain. *I looked at him na nakasandal sa window frame ng kitchen.
*Nasaan na ba si Manang? AT bakit wala pang breakfast?* Nasanay kasi ako
na kapag andito ako or kahit sino sa pamilya namin andito rin si Manang
para pagsilbihan kami.
*Sinabihan ko kahapon na di niya kailangang pumunta dito.*
*At sino ka para sabihan siya ng ganyan?!* Biglang tumaas ang boses ko
at uminit ang ulo ko sinabayan pa ng biglang pagkulo ng tyan ko. Paano
ako ngayon makakain ng breakfast kung wala siya? Okay. Sabihin niyo nang
OA pero talagang di ako marunong magluto. Anong magagawa ko, bata pa
lang mayaman na ako kaya di ko na kailangang paghirapan ang pagkain ko. Lol.
*Eh di gumawa ka! ANg laki laki mo na, hanggang ngayon di ka pa rin
marunong gumawa ng sarili mong pagkain.*
*Ano ba ang pakialam mo? Eh sa mayaman ako eh!* Inismiran ko siya.
Umalis siya sa pagkakasandal sa doorframe at naglakad papunta sa akin.
Napasandal ako sa counter nung halos magkadikit na kami. He have that
lazy smile on his lips.
*A-anong ginagawa mo? *AT bakit ako nag-iistammer? Nginitian lang niya
ako at nilagay ang kamay niya sa likod ko. Hindi na ako makagalaw,
parang hindi na nga ako makahinga. Ampupu! Napapikit na lang ako nung
nilapit niya ang mukha niya sa mukha ko.
*I think a minute would be enough. *Anong a minute? He would kiss me for
a minute? Naghintay akong halikan niya ako but what is hear is
/*click* *click*/ and I heard the sound of the microwave sa likod ko.
Pusang gala, hindi niya ako hahalikan? Lumapit lang siya para i-on ang
microwave? Napamulat ako at magkalapit pa din ang katawan namin at ang
mukha namin. I swear pinipigilan lang niya ang tawa niya. He cleared his
throat pero di pa rin naalis ang nakakalokong ngiti sa labi niya.
*Do you have to be this close para mabuksan ang microwave? *I said
through gritted teeth.
*No. You just happened to beinfront of it.* Itinulak ko siya at umalis
sa tabi niya. He chuckled. Pinandilatan ko siya?
*Disappointed? *Napanganga ako but hindi na ako nakapagsalita dahil
binuksan na niya ang microwave and the aroma of the food assaulted my
senses. Lalong naghuramentado ang tyan ko. Ampupu.
*Sumptous.* He said dala ang pagkain sa dining table. Kumuha siya ng
pinggan at utensils at umupo na sa dining table at kumain. HE NEVER
BOTHERED TO INVITE ME! Ang walanghiya! Nang iinggit pa.
*Gusto mo?* Mukhang narinig niya at ang sintemyento ng tyan ko. Syet!
*No thank you!* ANg pride! Naman. Tapos biglang may nagdoorbell.
*Water delivery po.* Nagkatinginan kaming dalawa. Umupo ako sa upuan sa
dining table at nakipagtitigan sa kanya.
*Open the door. *Sabi niya sa akin sabay subo ng pagkain niya. Inirapan
ko siya. Inuutusan niya ako? Huh! Ano niya ako katulong?
*Bakit ako?* Sabay taas ng kilay ko sa kanya. Aba kung makapag utos
naman wagas!
*Bakit hindi ikaw?* Aba pilosopo.
*At bakit hindi ikaw?* Nagkasubukan kami ng tingin. Asa pa siya. Sino
siya para utusan ako?
*Kumakain ako di ba? Ikaw wala ka namang ginagawa kaya ikaw ang magbukas
ng pinto.*
*May ginagawa ako. Nakita mong nakaupo ako di ba?* Pinandilatan niya ako
ng mata. Pinandilatan ko din siya.
*Water delivery po!* Nagkatinginan ulit kami.
*Takte! Pambihira! T*apos tumayo siya at kumuha ng dalawang toothpick.
Pinutol ang isa at tinapon ang kalahati. Tapos pinagtabi niya ang
dalawang toothpick yung isa putol yung isa hindi at itinapat sa akin.
*Ano yan?*
*Toothpick malamang. *Sarcastic.
*Alam ko. Ano ang ibig sabihin niyan?*
*Pumili ka ng isa, kung sino ang makakakuha ng maikli siya ang
magbubukas ng pinto.* I raised my eyebrow. He is entertaining at ayaw
din magpatalo. Nakakaaliw. Kumuha ako ng isang toothpick at nakuha ko
yung mahaba. Laking ngisi ko. Wahahahaha.
*Damn! *Padabog siyang pumunta sa front door at kinuha ang tubig. Tatawa
tawa naman ako.Ang laki pa ng ngiti ko. Feeling ko nanalo ako sa lotto.
And suddenly I found myself in mid air. Bigla na lang niya akong binuhat.
*Bitiwan mo ako! Anong gagawin mo sa akin?* I shouted and sinuntok ang
likod niya. I tried na pumiglas pero sadyang malakas siya.
*Tuturuan kita ng magandang asal. Tuturuan kitang matutong sumunod sa
asawa. *Parang wala siyang buhat nung pumunta kami ng sala at paakyat ng
hagdan. Halos takbuhin pa niya papuntang kwarto ko.
*Hindi pa tayo kasal, wala pa akong asawa!* Anong ibig niyang sabihin?
Bigla natakot ako at naexcite sa sinabi niya. Ano ang gagawin niya? At
bakit naeexcite ako? Wahuhuhuhu.
*I don't care! *At pabalibag niyang binuksan at isinara ang pinto ng
room ko.
Chapter 16

Pagkasara niya ng pinto ibinagsak niya ako sa kama ko.
*Give me your wallet. *Wallet? Bakit niya hinihingi niya ang wallet ko?
Wala ba siyang dalang condom at ineexpect niyang ako ang may dala?
Lecheng lalaki to? Bakit di siya nagdadala?
*Anong gagawin mo sa wallet ko? Wala akong dala....*
*Just give me your goddamn wallet!* Napatigil ako ng pagsasalita nung
sumigaw siya. Atat? Di makapaghintay? Tumayo ako at kinuha ang wallet ko
sa bag ko. Eager much!? Wahahahah. Binuksan niya ang wallet ko at may
kinuha.
*Anong hinahanap mo dyan?* I saw him took my credit cards then my atm
cards, pati discount cards at membership cards ko kinuha.Tapos nilagay
niya sa bulsa niya lahat.
*Bakit mo kinuha ang mga yan? *
*Simula ngayon, lahat ng gagastusin mo sa akin mo kukunin. At kapag
hindi ka matutong sumunod, wala kang gagastusin. Umalis ngayon ang
parents mo papuntang Europe at doon sila magcstay for 2 months. Ako ang
magiging guardian mo.*
*What!? *Then narealized ko kung ano ang ginagawa niya. Bakit ang tagal
bago ko maisip yun? Iba kasi ang nasa isip ko na gagawin niya eh. Damn!
Hindi pwede to. Hindi niya pwedeng alisin ang ffinancial freedom ko!!!
Oh noesssss!!!*You can't do that to me! *Bakit ba kasi binigay ko sa
kanya ang wallet ko. Ang tanga tanga ko naman!
I suddenly walk towards him and tried to get my cards from his pocket
pero nahawakan niya ang kamay ko. *Wag kang ganyan, baka iba ang
mahawakan mo*. Namula ako sa sinabi niya. Bakit ba palagi na lang akong
napaphiya sa harap niya
*Give my cards to me! Damnit!* I tried to free my other hand and reach
for his pocket using my other hand pero nahawakan niya rin ito and he
also managed to corner me sa wall. Di na rin ako makagalaw dahil he is
pinning me with his body not to mention na natutuliro ang senses ko
dahil sa sobrang lapit na namin. Gusto ng isip kong labanan siya
hanggang patayan at i-save ang pride ko pero iba ang sinasabi ng katawan
ko. My body wanted to be this close to him. Ohhh sheett! I am not only
fighting off Tamako, I am also fighting the urge to hug him tight.
*Honestly, I wanted to kiss you back there at the kitchen. *He said
gently. Nagiba na din ang tono ng pananalita niya. Nanlaki ang mga mata
ko hindi lang dahil sa sinabi niya kundi dahil sobrang lapit na ng mukha
niya sa mukha ko. Parang dejavu. Parang katulad ng kanina sa kitchen.
*And I know you wanted it too.* He again have that lazy smile na parang
nagpapahina ng tuhod ko.
*You wish! * I said softly kasi hindi ko na kayang sigawan pa siya.
Nanghihina na talaga ako. I don't know kung anong meron kay Tamako na
parang I don't have the strenght to fight him off.
*Yes, I wish, I did it a while ago. And I can't help but wonder how
would it feel to make love to you in that kitchen. And for sure it would
again give me sleepless nights. The way our engagement kiss did. You
never fails to give me sleepless nights whenever you did something
extraordinary Krizza. And looking at your disappointed face a while ago,
pained me so much. So let me make it up to you.* Nahugot ko ang hininga
ko dahil sa anticipation. It is hard to breath when you are very close
to the guy who made your knees weak and could render you breathless,
but it is much harder to breathe when that same guy is confessing his
carnal thoughts in front of you. Oh, heavens, should I just grab him now
and make his carnal thoughts come true?Ang landey ko talaga pagdating
kay Tamako! Deym!
Nakipagtitigan ako sa kanya. At yun ang malaking pagkakamali ko kasi the
moment I saw his piercing eyes I know that I am fighting a losing
battle. And I know na naggive up na ang isip ko because I automatically
closed my eyes. I felt his other hand brushed my cheek and I realized
too that he is no longer holding my hands. Instead his fingers are now
entwined to mine while his other hand is caressing my face gently. I
could get away from the situation if I wanted to but I don't want to.
His fingers caress my lips and napasinghap ako when he stop caressing
it. Magrereklamo na sana ako pero I was not able to voice out my
complaints when his lips replaced his fingers. Parang milyong milyong
boltahe ng kuryente ang gumapang sa katawan ko when his lips touched
mine. Ni hindi ito kapareahs ng halik namin nung engagement party. This
time it was more gentle, more engaging, as if he is taking his time and
urging me to join his rhythm, to follow his course and hell be damned if
I don't. And I did follow his course. Siguro sa state ko ngayon kahit
saan niya ako dadalhin papayag ako. Nakapikit pa din ako when he stopped
kissing my lips and kissed my closed eyes, my nose, my cheeks and he
whispered in my ears.
*Heaven knows how much I wanted to go further Kre.* He said in between
breaths na parang pinigilan ang sarili. *But not now.* Napamulat ako!
Anong not now?
*Damn! Don't give me that look. Tao lang ako, don't test my control by
giving me that look. *Hindi ako sumagot. tiningnan ko lang siya.
Hinawakan niya ang dalawang balikat ko. *Not now okay? Hindi pa tayo
kasal. 3 months is not that long sweetheart.* He then gave me a deep
kiss at lumabas ng kwarto ko.
Aside from the fact na parang nawala lahat ng laman ng utak ko, na
parang lumulutang ang isip ko, at sa disappointment na nararamdaman ko,
iisang bagay lang ang rumehistro sa isip ko na ang pabalik ng katinuan ko.
/"3 months is not that long, sweetheart" /


I realized that,

*HINDI AKO PERVERT! *At binato ko sa pinto ang unang bagay na nahawakan
ko. Hindi naman ako mukhang atat di ba?

Di ba???
Chapter 17.
I calmed myself bago ako bumaba ng living room. Im sure andoon si
Tamako sa guestroom kasi nga narinig ko ang pag open kanina nung door sa
kabilang room. Nakakainis ang lalaking yun, pinagmiukha pa akong
pervert. Hmp! Kainis. Sisimulan niya tapos di niya tatapusin. Kainis
talaga! Kinuha ko ang throw pillow na nasa sofa at pinanggigilan to para
mawala ang inis ko sa nangyari kanina.
*Tsk. tsk. Kawawang unan! *Napatingin ako sa nagsalita. Bat di ko
napansin na bumaba siya? Then I did a double take at tiningnan ng mabuti
ang nagsalita. Ampupu!

*Ano ang ginagawa mo dito?* He smiled at me. Hindi ko alam kung bakit
yung ibang tao hindi madidistinguish ang kaibahan ng kambal pero sa akin
mas maliwanag pa sa sikat ng araw ang kaibahan ni Tamako at Tamadao.
*I heard that my twin followed you so I followed him. Baka kasi ano ang
gawin mo sa kanya. hahaha*. Naglakad siya papunta sa akin at umupo sa
sofa sa harapan ko.*Nice seeing you again Kre. The brave and feisty
Krizza. Ganujn ka pa rin ba hanggang ngayon? *
*Kelan ka lang dumating? I didn't even heard you knock..* Hindi ko na
sinagot ang tanong niya. Parang kabuti ka na sumusulpot na lang bigla.
*Siempre ganun talaga ang mga pogi. Hehe. Kanina pa ako. Pinagbuksan pa
nga ako ni Tamako ng pinto and I even saw him carry you upstairs.
Practicing your honeymoon Kre?* He gave me that malicious smile.
Naningkit ang mga mata ko at binato ko siya ng unan. Kahit kailan talaga
ang epal nitong si Tamadao.
*Shut up! Kambal nga kayo! Parehas kayong pakialamero. Pwede bang
lubayan niyo na ako? Tsss. Nananahimik na ang buhay ko.*
*Your life wouldn't be exciting without us. I remember way back in high
school, ikaw pa ang humahabol kay Tamako. Nasaan na si Krizza na walang
ibang tinitingnang lalaki kundi si Tamako. Na binabakuran na ang kambal
ko even before he knew you exists?*

*For your information, that Krizza no longer exists. Itinapon na sa
drain ang Krizza na yun. At ipaalala ko din sayo na halos isang dekada
na ang nakaraan. What do you expect? I would be a stupid high school
student forever? I don't know why you two came back to mess my life but
one thing is clear I dont want you both near me.* I snorted.
*Ouch! That hurts Kre. *Tapos hinimas himas pa niya ang puso niya. *Para
wala naman tayong pinagsamahan kung magsalita ka. We were friends
before. Huhu. *He acted really sad at gusto ko siyang hampasin ng unan
dahil sa pag iinarte niya.
*Hindi tayo naging magkaibigan. Asa ka!*
*We could have been friends if you went to that despidida party of ours.
But instead, pinili mo ang hipon na yun kesa sa aming mga pogi. Things
would have been different if you came Kre. Believe me. You wouldn't be
this bitter about him. *Napatingin ako kay Tamadao nung sinabi niya yun.
Ako bitter? Kanino? Kay Tamako? Oh c'mon!
*Ano ang pinagsasabi mo?*
*Ask him Krizza. It's not my tale to tell. SIya ang tanungin mo. *
*Ewan ko sayo. Wala kang kwentang kausap.* Pero sa totoo lang nababother
ako sa pinagsasabi ni Tamadao. Ano nga ba ang nangyari kung pumunta ako
sa despidida party nila dati? Would things be different between us? Hay
ewan. Sumasakit ang ulo ko kung iisipin ko pa ang mga yun. At isa lang
ang sigurado ako, pumunta man ako o hindi sa party na yun, di pa rin
maalis ang katotohanan na binasted niya ako dati at hindi ko kailan man
makaklimutan yun.
*But I could give you a hint on one condition.* napalingon ako kay
Tamadao. Tinaasan ko lang siya ng kilay. *Help me get rid of Yanyan.*He
looked serious nung sinabi niya yun. parang hindi siya si Tamadao na
nakilala ko na walang ginawa kundi ang mang asar, mang alaska at mang
trip. Ano ang ginawa sa kanya ni Yanyan?
*Ano naman ang problema mo kay Yanyan? *
*Ilayo mo siya sa akin. *Now that's weird. Kahit noong highschool, if he
wanted to get rid of girls he would simply dump them. Pero ngayon bakit
nanghihingi siya ng tulong?
*Kung ayaw mo sa kanya, why don't you tell her yourself? Bakit kailangan
pa ng tulong ko? That's new Tamadao. *Tiningnan lang niya ang TV at
huminga ng malalim. Naninibago ako kay Tamadao.
*It's not that easy Kre. It's not that I don't like her. I like her,
it's just that, I feel like i'm not good enough for her. She deserves
someone better.* What! Am I hearing what I'm hearing? Nakakarinig ba
ako ng insecure na SIa?
*Ang laki ng problema mo Tamadao. But you know what, I think I could
help you.* Napatingin siya bigla sa akin.
*Talaga? Ilalayo mo siya sa akin?*
*Nope. I could refer you to a psychiatrist. Her name is Yanyan.*Tapos
tumawa ako. Ta3! In love si Tamadao! I feel like laughing so hard. Hindi
ko akalain na tinatablan pala ng virus na yun ang kambal. Ampupu lang!
wahahah.
*Ahmp ka Kre! Hindi kita bibigyan ng hint tungkol kay Tamako.

*I don't care Tamadao. I can get rid of him myself without any help from
you.*Of course I can do that. Kaya ko yun. DI ba? di ba?
*It's not that easy Kre*. Tapos tumayo na siya sa sofa at tumalikod sa
akin. OO nga naman. It's not that easy to get rid of Tamako especially
if he has that effect on me. Na kunting lapit lang niya nanghihina na ako.
*It's not that easy, considering how determined he is.*
ANO DAW!!??
Chapter 18
*Kre! hintayin mo ako! *Tamadao shouted at me habang papaakyat kami ng
grotto. And yes kasama ko silang dalawa. Ayaw kasi ibigay ni Tamako ang
cards ko at ayaw din magpaiwan ni Tamadao kaya ayan, para kong buntot
si Tamako at parang buntot ni Tamako si Tamadao.
*At bakit ka niya kailangang hintayin?* Tamako asked Tamadao. nasa likod
ko kasi si Tamako at nasa likod ni Tamako si Tamadao.
*At bakit hindi?*
*Tsss. *AT kanina pa din sila nagsasagutan. Sa totoo lang naririndi na
ako sa mga petty fights nila.
*Kre!* Takbo pa din si Tamadao habang umaakyat sa stairs. *Pagbigyan mo
na kasi ako. Ang dali dali lang naman eh. *Hindi ko siya pinansin. Alam
ko naman na tungkol na naman kay Yanyan ang pinagsasabi niya at wala
akong planong tulungan siya. Bahala siyang umiwas kay Yanyan kung gusto
niya.
*Kre naman!Pilit pa din niya sa akin. *Ang kulit kulit lang ano? Itulak
ko kaya siya sa hagdan? Ano kaya ang gagawin ni Yanyan? Ipapalibing kaya
siya? Wahahaha! ANg bad ko.
*Ani!!* (Brother) Napalingon din ako kay Tamako dahil lumakas ang boses
niya. Kanina ko pa napapansin na ang tahimik niya. Hindi siya katulad ni
Tamadao na ang ingay ingay at ang kulit kulit. Tapos minsan lang siya
kung magsalita unlike these past few days. Parang may malalim na iniisip.
*Nani?* (What!?) ganting bulyaw ni Tamadao sa kanya.Pero sa totoo lang
wala akong maintindihan sa pinag-uusapan nila.
*Ichi-nin de kanojo o nokosu! *(Leave her alone!) Ano daw?
*Naze?* (Why) Takte! Ako na! Ako na ang out of place.
*Anata wa, shigeki-sei ga kanojo no! *(You are irritating her) Sheet!
Nosebleed.
*Naze? Kore de, kanojo no supokusumandesu ka?* (Why? You are her
spokesperson?)
*Tada kanojo dake o nokosu. Oke.* (Just leave her alone. Okay?)
*Anata ga hontoni kanjite iru ka, anata ga kanojo o oshiete iru baai
nomi.* Nagpasalin salin ako ng tingin sa kanilang dalawa. Ampupu sila.
Anong karapatan nilang pagmukhain akong tanga? Pero, pero bakit parang
biglang naging seryoso ang mukha nilang dalawa? Bakit hindi na
ngumingiti si Tamadao at bakit parang ang sama ng tingin ni Tamako sa kanya?
*Tss! *Tapos nagmamadaling umakyat siya sa hagdan at nilagpasan niya
lang si Tamadao at pati ako nilagpasan niya. Anong problema nun?
*Nag away kayo?*Lumingon ako kay Tamadao na sinusundan ng tingin ang
kambal niya. Ano ang problema nilang dalawa.
*Nashi! Kare wa chodo bimyo sa rete iru.* (No! He is just being touchy).
Hinampas ko siya ng bulaklak na hawak ko na i-ooffer ko sana sa taas ng
Grotto. Tae akala niya siguro naiintindihan ko siya.
*Aray! Ang sadista mo naman Kre. Parang ayaw ko nang maging
sister-in-law ka!* Tapos hinimas himas niya ang braso niyang hinampas ko
ng bulaklak.
*Sagutin mo kasi ako ng maayos! Wag kang magsalitang alien sa harap ko!
Tsss.*
*Sus! Ang sabi ko wala! Kailangan bang manghampas? Tsss. Kung andito
lang si Yanyan sinabunutan ka na noon. Sinasaktan mo ako.*
*Sa haba ng sinabi mo, wala lang ang ibig sabihin nun? At akala ko ba
ayaw mo kay Yanyan? bakit hinahanap hanap mo siya? *Bigla siyang namula
sa sinabi ko. Did I hit a nerve?
*Sabi ko lang kung andito siya. Tsss. *Ang defensive talaga niya
pagdating kay Yanyan.
*Sus! Kunyari ka pa! Pero ano nga yung pinag usapan niyo ni Tamako
kanina?* Lol ANg tsismosa ko talaga? Di ko talaga nakalimutan. Hahaha.
*Bakit ka interested?*
*Hindi ako interested. Curious lang.*
*Bakit ka curious?* Sapakin ko kaya to?
*Bakit ang dami mong tanong?*
*Bakit ang dami nating conversation sa story na to di ba story niyo to
ni Tamako???*Ay leshe tong lalaking to. Nagmana talaga sa kakambal niya.
PInapainit ang ulo ko.
*Ayyy! Ewan ko sayo! Wala ka talagang kwentang kausap! *Tapos tumalikod
na ako sa kanya. Wala talaga akong mapapala sa kambal. Bwisit lang. I
can't believe na sa yaman kong to, nagawa pa rin akong inisan ng
dalawang taong to. Hmp!
*Kre! *tawag ulit ni Tamdao sa akin nung mga naka limang hakbang na ako
paakyat.
*Ano!! *Kahit naiinis ako hindi pa rin maalis ang katotohanan na
interest--este curious ako.
*Gusto mo ba talagang malaman ang pina usapan namin?* Lumapit pa siya sa
akin at seryoso akong tiningnan.

*Ano nga kasi!* Itong si Tamadao pag di ako makapagpigil, itutulak ko to
sa hagdan.
*Wag na! Di ka rin naman maniniwala.* tapos iniwan lang niya akong
nakatulala. Gago yun ah! Nambitin.
*Bwisit ka! *
*Kre, kare ni amarini mo muzukashii koto wa arimasen.* (Kre, don't be
too hard on him) Pahabol pa niyang sabi sa alien niyang salita.

*Shut up! Alien! *
Authors Note:

*Anata ga hontoni kanjite iru ka, anata ga kanojo o oshiete iru baai
nomi. = Only if you tell her how you really feels. *
Yan po ang ibig sabihin ng huling sinabi ni Tamadao kay Tamako. Ang
magtanong, hindi nagbabasa ng Author's note.

I love you google.
Chapter 19

*Where's Tamadao?* I ask Tamako kinaumagahan at nakita kong wala na si
Tamadao sa bahay.

*Bakit mo siya hinahanap?* Kita mo to? Ang ayos ng tanong ko, ang adik
lang kung makasagot. Hampasin ko kaya siya ng omelette na kinakain ko.

*Bakit bawal hanapin ang kambal mo?*

*Hindi. Pero mukha ba akong hanapan ng mga nawawalang tao? *Ang suplado
talaga. Grrrrrr!

*Hello! Kambal mo kaya yun. Hindi yun ibang tao. Napaka ---ano mo talaga!*

*Wag mo siyang hanapin sa akin. Kayo naman palagi nag uusap tapos sa
akin mo hahanapin.*

*K Fine! *Sigaw ko sa kanya. Kakabanas na talaga! *Gusto kong mag mall.
Gusto kong magshopping.*

*So? Eh di magshopping ka!* Kita mo to? Sarap batukan!

*Haller! Nasayo kaya lahat ng kayamanan ko.* Binaba niya sa center table
ang hawak niyang remote control at tumayo at naglakad paakyat ng kwarto.
Nilagpasan lang niya ako. Bastos! Kinuha ko ang tinidor at nag act na
sinasaksak siya habang nakadilat ang mata. Kabadtrip kasi eh. Tinuloy ko
na ang pagkain ko ng omelette habang nanonood ng TV. Mukha kasing walang
balak na bumaba si Tamako. Pero after 5 minutes nakita ko siyang bumaba
ng hagdan na nakabihis. Kanina kasi nakahubad siya. Lol. Joke alng. Ang
saya sana pag ganun!

*Akala ko ba magsashopping ka? Ano pa tinutunganga mo dyan? *Aba!

*Bakit sinabi mo bang mag ayos na ako at aalis na tayo!* Nakasinghal na
ako agad sa kanya. Para kasing kung sino kung umasta eh. Hay naku
nakakabanas na talaga. Nakakwrinkles. Mamaya nga magpapafacial ako.

*Kailangan ko pa bang sabihin yun sayo?*

*Bakit manghuhula ba ako?* I glared at him and he glared at me. My Gahd
hindi ko yata makakayang makasama siya habang buhay. Kailangan may
duration ang kasal namin. Hindi pwedeng panghabangbuhay, kasi baka
mamatay ako agad. Nilapag ko ang pinagkainan ko sa center table at
tumakbo na papuntang kwarto. Nagbihis lang ako ng pantalon at nagjacket
kaya hindi na ako natagalan. At isa pa ayaw kong matagalan ako kasi baka
bulyawan na naman ako ng ahmp na lalaking yun. Bumaba na ako ng sala
pero hindi ko na nakita si Tamako pero naririnig ko ang gripo sa
kitchen. Baka naghuhugas ng kamay. ANg arte!

Pumunta ako ng kitchen para sigawan siyang aalis na kami pero natigil
ako kasi nakita ko siyang naghuhugas ng pinggan ng lababo. Hinugasan
niya ang pinagkainan ko. Biglang lumambot ang puso ko. Isn't it sweet na
pinaghuhugas ka ng pinggan ng isang lalaki? Nakakatouch lang. Kikiligin
na sana ako kung hindi lang si Tamako ang gumagawa. Plus pogi points pa
naman sa akin ang mga lalaking marunong sa loob ng bahay. Heheh. Pumunta
na lang ako sa living room at doon siya hinintay. Mayamaya lumbas na din
siya ng kitchen at dumiretso sa parking. Sumunod naman ako sa kanya. at
pumasok na din ako sa kotse. Hindi ko na hinintay na pagbuksan niya ako
ng pinto. Asa pa ako!

*Sa susunod, matuto kang maghugas ng pinagkainan mo?*Bigla niyang sinabi
nung lumbas na kami ng gate namin. SO masam ang loob niya sa paghugas ng
pinggan ko?

*Bakit sinabihan ba kitang hugasan ang pinggan ko? And besides bakit
kailangan kong matutong maghugas ng pinggan? *Mayaman nga ako di ba? Di
ko na kailangang matutunan ang mga bagay na yun.

*Mag-aasawa ka na. Wala ka ap ring alam sa buhay. Sa tingin mo natutuwa
akong makapag asawa ng babaeng walang alam sa buhay?* He snorted. Aba
kung makapagsalita akala mo kung sinong magaling.

*At sa tingin mo natutuwa din akong magpakasal sa isang tulad mo? Sa
tingin mo kung may choice ako, ikaw ang pakakasalan ko?* I saw his hands
clenched on the steering wheel. Hmp! Bahala siya sa buhay niya. Magalit
na siya kung gusto niyang magalit.

*Unfortunately, you don't have a choice on this matter. So whether you
like it or not, you have to bear with me. At pagtitiisan din kita kasi
parehas naman tayong makikinabang sa bagay na to.* And he gave me a
lopsided grin. Eh di lumabas din ang katotohanan. Malaki ang pakinabang
niya sa kasalang ito. May "what if I love you" pa siyang nalalaman. Che!
Tama ako, kahit kailan di na talaga ako maniniwala sa mga sasabihin niya.
Humalukipkip ako at binuksan ang car stereo. Ayoko ko na siyang
kausapin. Nababadtrip lang ako lalo. Nilakasan ko ng kaunti ng volume ng
stereo ang listened to the song para lang may pagbalingan ako ng pansin
maliban sa katabi ko na nagdadrive ng kotse ko. (Click the external link
to listen to Jar of Hearts)

/I know I can't take one more step towards you/
/Cause all that's waiting is regret And don't you know I'm not your
ghost anymore?/
/You lost the love I loved the most///
/I learned to live, half-alive /
/And now you want me one more time/

/And who do you think you are?/
/Runnin' 'round leaving scars/
/Collecting your jar of hearts /
/And tearing love apart /

OO nga! sino ba siya? Sino ba siya para guluhin pa ulit ang buhay ko? At
sa tingin niya katulad pa din ako ng dati na patay na patay sa kanya?

/You're gonna catch a cold /
/From the ice inside your soul /
/So don't come back for me /
/Who do you think you are?/

/I hear you're asking all around/
/If I am anywhere to be found/
/I have grown too strong /
/To ever fall back in your arms/

/I've learned to live, half-alive /
/Now you want me one more time/

Kainis. Bakit yan pa ang kanta? Ayaw ko naman ilipat kasi baka kung ano
pa ang sabihin niya. At saka tugmang tugma kaya sa akin ang kanta kasi
ayaw din niyang bumalik sa kanya ang lalaking minahal niya dati kasi
nakapag move on na siya. Parang ako lang. Pero bakit ganun? Di ba dapat
masaya yung kumakanta? Bakit parang nanghihinayang? Bakit parang
malungkot habang sinasabi na "Don't come back to me." Ayyy, hindi baka
imagination ko lang. Sino ba ang may gustong balikan ka pa ng lalaking
nanloko at nanakit sayo? Sira ulo lang ang gagawa noon. AT hindi ako
sira ulo dahil mayaman ako. /
/
/Who do you think you are?/
/Runnin' 'round leaving scars /
/Collecting your jar of hearts /
/And tearing love apart/

/You're gonna catch a cold/
/From the ice inside your soul /
/So don't come back for me /
/Who do you think you are?/
/
/
Pero bakit ganun? Parang pati ako nalungkot sa kanta. Ampupu naman!
Bakit ba ako nagpapaapekto sa isang kanta.

/Dear, it took so long /
/Just to feel alright/
/Remember how to put back /
/The light in my eyes/

/I wish I had missed /
/The first time that we kissed /
/Cause you broke all your promises /
/And now you're back you don't get to get me back/

/Who do you think you are? /
/Runnin' 'round leaving scars /
/Collecting your jar of hearts /
/And tearing love apart /

/You're gonna catch a cold /
/From the ice inside your soul /
/So don't come back for me/
/Don't come back at all/
*I don't collect hearts, Kre. *Nagulat ako nung bigla siyang nagsalita.
Wag niyang sabihin na naapektuhan din siya ng kanta?
/And who do you think you are?/
/Runnin' 'round leaving scars/
/Collecting your jar of hearts/
/And tearing love apart/

*There's only one heart I wish to collect. Yours. *Napatingin ako bigla
sa kanya. Hindi siya ngumingiti. He's not even smirking. Napakaseryoso
ng mukha niya at nakatingin lang siya sa daan. How I wished na sana
habang sinabi niya yun ngumiti man lang siya o kaya nag grin para
masasabi kong trip trip lang niya ang lahat pero hindi eh. Hindi ko
tuloy alam kung seryoso siya or baka maya maya eh tatawa siya ng
malakas. Pero knowing Tamako, hindi posibleng totoo ang narinig ko.
/You're gonna catch a cold/
/From the ice inside your soul/
/Don't come back for me/
/Don't come back at all/

/Who do you think you are?/
/Who do you think you are?/
/Who do you think you are?/

*You know that I don't believe you, right? *OO hindi ako naniniwala sa
kanya. Hindi ako naniniwala sa sinungaling na tulad niya. I wont be
fooled again.

*I know.Sinabi mo na dati na kahit ano pa ang sabihin ko sayo hinding
hindi ka na maniniwala.*(Refer fo Chapter 6 guys.)*
*

*Dapat lang. Hindi na ako katulad ng dati na tatanga tanga. *Hindi na
siya sumagot. Nagcontinue lang siya sa pagdadrive hanggang sa makarating
kami sa SM. After niyang mag park ibinigay niya sa akin ang susi ng
kotse ko kasama ang mga cards ko. I numbly took it kasi di ko ma gets
bakit binabalik niya sa akin ang lahat.

*Babalik na ako ng Maynila ngayon. Mag iingat ka dito. I'll try to
persuade our parents to cancel the wedding. *At naglakad na siya
papalayo sa akin.

What the hell did he just say?
Chapter 20

Nag stay pa ako ng dalawang araw sa Baguio at ang walanghiyang si Tamako
iniwan na talaga ako dun. Nagulat ako nung nadatnan kong madaming tao sa
loob ng bahay namin na para bang showroom ito. Tapos yung naggaguide sa
kanila ay ang family lawyer namin.

*Attorney, what are they doing here?* Napalingon sa akin ang lahat ng
tao na para sila pa ang nagtaka na andito ako sa sarili naming
pamamahay. Eh kung palayasin ko kaya ang mga toh?

*Krizza.... Hija, let's go into the library. I have something to discuss
with you. *Tapos tinawag na niya ang secretary niya para samahan ang mga
tourist sa bahay namin. Pumasok na kami sa library and he locked the door.

*Anong nangyayari Attorney? Bakit ang dami kang pinapapasok na tao sa
bahay?Alam ba nila Daddy ang ginagawa mo?*

*Didn't you know yet Hija?* Medyo nagulat pa siya dahil sa tono niya.

*ANg ano Attorney?*

*This house is for sale.*

*What! Are you kidding me? Why would we sell our house. Nasa bakasyon
lang sina Mom and Dad. Why would they sell it without informing me?
*Parang nanalaki ang ulo ko sa narinig ko. This must be the biggest joke
ever.

*I'm sorry to inform you hija, but your parents can no longer be found?*
Mas lalong nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya.*From Europe they
chartered a plane going to the Caribbean and when they pass Bermuda
triangle the plane suddenly lost signal. They can no longer be contacted
and the search and rescue team informed us that no crash have been
reported. Parang nawala na lang silang parang bula. *Napatingin lang ako
kay Attorney kasi hindi ako naniniwala sa mga sinasabi niya.

*That's the biggest joke you've pulled on me Attorney and it's not even
funny. *Pag biglang nagsabi to ng joke sasapakin ko to kahit abugado to.

*I am not joking Hija. That is no joking matter. *Tumingin siya sa akin
na sobrang seryoso and I confirmed na hindi nga siya nagbibiro.
Napakapit ako sa gilid ng table ni Daddy kasi parang nanghina ako bigla.
Tapos di ko na napigilan ang umiyak. Ikaw ba naman ang sabihan na nawala
na parang bula ang mga magulang mo magtatalon ka kaya. Pero hindi pa
natatapos ang usapan namin ni Attorney.

*So ano ang kinalaman ng pagkawala ng parents ko sa pagbebenta ng bahay
namin?*

*Actually, how do I say this? Please be strong hija, I know it is hard
for you to accept the loss of your parents and I shouldn't have been
telling you this right after you receive that news but I have to say
this now. *

*Just spill the beans Attorney. *May feeling kasi ako na ang sinabi
niya sa akin is only the tip of the iceberg and that may mas malala pa dun.

*You are bankrupt.* PInigilan ko ang impit na iyak ko. Nanginginig na
ang katawan ko. *Matagal nang nalulugi ang mga negosyo niyo. All of your
properties are mortgage at the bank and your parents are trying their
best to protect it but now the banks have known about what happened to
your parents and they declared forclosure of all your properties.
Matagal na dapat na foreclosed ang mga yun kung hindi lang sa pakiusap
ng parents mo.They arrived here yesterday and appraised everything. At
kahit lahat ng bagay dito ay ibenta hindi pa rin yun sapat pambayad ng
loans niyo. *

*All?* Was all I managed to say?

Tumango siya ng mahina. *Yes.*

*Even the Baguo resthouse?*

*Yes Hija. Except your car because it's not here when the bank came here
yesterday and some of your clothes.*

*Even my bags and my shoes? *kasama ba doon ang mga Hermes bags ko? At
ang iba ko pang signature shoes and bags?

*Yes dear.* I put my hands in my mouth to stop myself from crying out
loud. Kahapon, ang yaman yaman ko pa and suddenly, ngayon mas mahirap pa
ako sa palaka.

*Attorney, kasama ba ang savings at ang trust fund ko sa na foreclosed?*
*NO hija, you can still have your trust fund when you reach 25 provided
you're married because that's from your grandparents and the bank cannot
touch it. Your savings is also yours. *Naalala ko ang savings ko which
is only 50,000. Paano ako mabubuhay sa 50,000 pesos?

*The bank wants the house vacated by today hija. If you don't mind. I'm
really sorry.* I could barely say my thanks to the lawyer dahil sa
sobrang pag iyak. Umakyat ako sa kwarto ko and fumbled for my
cellphone. Nanginginig ang kamay ko habang dinadial ang number ni Yanyan.

*Hello Kre?*

*Yan! *Tapos humagulgol na ako ng iyak. Grabe lungs, di pa ako umiyak ng
ganito sa tanang buhay ko.

*Teka! Bakit ka umiiyak?* *Damn! Don't you dare touch that! What the
fucking hell! Get out of my room! *I hear her shout at someone. Sino ang
kausap niya? *I'm sorry Kre, may daga kasing pakalat kalat dito. What
happened.*

*My parents cannot be found and we're bankrupt. *Tapos umiyak ulit ako
ng malakas.

*What!? Wait, pupuntahan kita ngayon sa bahay niyo.*

*No! Ako na alng pupunta sa condo mo.*

*Ha?* Mukhang nagulat pa siya sa sinabi ko. Dati naman sure agad ang
sinasabi niya eh.

*May bisita ka ba dyan?*

*No! No! SIge pumunta ka dito. Hihintayin kita ngayon. Bye.* Napansin
kong nagmamadali siya kaya hiindi pa niya naooff ang cellphone niya at
narinig ko sa background.

*You need to get out of here now! No! not my panty! Shit!* Ano ang
ginagawa ni Yanyan?
Chapter 21

Pumunta ako sa Condo ni Yanyan. Pagdating ko dun mukhang aligaga pa siya
at nanlalalim ang mga mata niya. Mukhang wala siyang tulog at
nakasimangot pa siya. MUkha ding stress na stress siya. Pagdating ko
inalo niya ako habang umiiyak ako tapos kinuwento ko sa kanya ang
nangyaring kamalasan sa buhay ko.

*Kre I could lend you some money if you like, you can also stay here for
as long as you like. Alam mong hindi kita pababayaan. *Natouch ako sa
ginawa ni Yanyan but I'd rather not.

*Yan, I really appreciate your concern but I guess, tama sila Mommy, I
should learn to live on my own. Matagal na rin nilang sinabi sa akin na
dapat matuto na akong tumayo sa sarili kong mga paa. *

*Pero bakit ayaw mong tumira dito? Malaki naman ang condo ko. Kasya
naman tayo sa bed ko. *

*I'd rather not Yan. You need your privacy.*

*Privacy? Anong privacy ang pinagsasabi mo samantalang kahit anong oras
naman pumupunta kayo dito?*

*Hindi na ngayon Yan, not when you have a boyfriend already.*

*Boyfriend?*

*May naiwan kasing brief sa bathrrom kanina. *Namula siya bigla sa
sinabi ko. So tama nga ako may kasama nga siyang lalaki dito. I'm glad
that she'd finally found someone for her.

*I still have my savings, maybe for a start, you can help me look for an
apartment or a condo or kahit anong matitirha and I can start looking
for a job. *

*Sige pero for the mean time habang wala ka pang nakikitang matitirhan
dito ka muna sa condo ko, alright? *

*Alright. * Tapos she hugged me. Kahit ganito ang nangyari sa akin I'm
still thankful na andito pa din sila Yanyan, Corrs and Aly para damayan
ako. Nung malaman nila kasi from Yanyan ang nangyari sa akin, pumunta
sila sa condo ni Yanyan at dinamayan ako.

After 2 days na paghahanap ng matitirhan, nakakita din kami ng maliit na
condo sa nirefer ng kaibigan ni Corrs. Ang rent ay 5,000 pesos per month
at 1month advance and 2 months deposit. SO Bali ang 20,000 pesos ko
5,000 na lang ang natira. Pero dahil naghanap din ako ng trabaho, Naubos
na ang 2,000 nun sa pagkain ko at pagpapagas. Ngayon ko lang naramdaman
ang sobrang gipit sa pera na parang maiiyak na ako kung paano ko
pagkakasyahin ang lahat. Tinuluingan ako nila Yanyan na maglipat sa
condo. Mabuti na nga lang at fully furnished na sa condo na nakita namin
at mukhang well maintained naman. May aircon na, maliit na ref at
lutuan. 1 bedroom condo lang siya, may maliit na sala at kitchen. Mas
malaki ng dalawang beses ang condo ni Yanyan at ang buong condo ay halos
kasinlaki lang ng kwarto ko sa bahay namin dati. Huhuhu. Pero mabuti na
lang at kakilala ni Corrs ang may ari kaya mura lang. Pagkalipat ko
pinaggrocery nila akong tatlo. Regalo daw nila sa akin yun. Kahit
nahihiya ako, nagpasalamat pa din ako sa kanila. Alangan naman na
tanggihan ko pa eh wala na nga akong pera di ba?

*May good news ako sayo Kre. *Yanyan beamed habang pinagsasaluhan nila
ang inorder nilang pizza.

*Tanggap ka na sa office namin. Reliever nga lang for 5 months kasi
buntis yung isang kasamahan namin. Pero dahil graduate ka naman ng
interior design kaya tinanggap ka. And besides sa ganda kong ito, hindi
ako matatanggihan ni Sir JC. May HD ata sa akin yun. Hehehehe. *Natuwa
naman ako ng sobra sa balita ni Yanyan. Ibig sabihin may source of
income na ako at hindi na ako kailangang mangutang sa kanila. Nakakahiya
kaya ang mangutang. *Bukas balik ka ng office for the conract signing at
sasabihin na din sayo ni Sir JC ang sahod mo. *

*Thanks Yan. *Ngumiti lang siya sa akin

*Yan, kung may HD sayo si JC paano na ang nakaiwan ng brief sa bathroom mo?*

*Shut up!* Tapos nagkatawanan kaming lahat. Medyo lumuwag na din ang
pakiramdam ko. SO this is it? This is the feeling of an independent person?

____
The next day, pumunta ako sa office nila Yanyan at nakipagusap sa **drop
dead gorgeous nilang boss. Alam niyo naman na sigurong bawal ang
anumang description sa kanya except for drop dead gorgeous di ba? Kaya
I wouldn't dare na mamali sa pagkasabi nun dahil baka mawalan pa ako ng
trabaho.
*Please take a seat Miss Yen. *Pinaupo niya ako sa harap ng desk niya.
Pinagmasdan ko siyang mabuti and Goddamnit pero ang pogi pala talaga
niya. No wonder maihi-ihi si Yanyan kung magkwento tungkol sa kanya.

*I believe Yanyan informed you that are already employed to this company
as a reliever. Right? *Ngumiti siya sa akin habang sinasabi niya yun. I
feel like swooning. Gaaaahhhhhdddd!

*Yes Sir. * Ngumiti ulit siya ng tipid at tiningnan ako sa mukha. Hindi
ko alam pero parang pinipigilan niyang tumawa. Kung mayaman lang ako
ngayon, sinapak ko na siya for looking at me that way. Parang
kinikilatis niya kasi ako na parang natatawa siya na parang may
nakakatawa sa itsura ko. Tapos after niya akong tingnan tumikhim pa
siya. I checked my clothes, disente naman and I make sure na magandang
maganda ako kanina. Natigil lang ang pagtingin niya sa akin nung nagbeep
ang intercom niya.

*Yes, Jane?*

*Sir, Miss Joanne Zamora has arrived*

*Ganun ba? *Nakita kong kumislap ang mga mata niya at napangiti ulit
siya. *Send her in after 30 minutes.I wanted to talk to her.* Seryoso
niyang sinabi sa Jane na mukhang secretary niya pero nakangiti pa din siya.

*Yes, Sir. Ang ganda talaga ng boses mo Sir. Nakakainlove. *Tumawa siya
ng mahina.

*You will have your raise next month Jane.* I heard na tumili pa yung
Jane sa kabilang linya bago binaba ni JC ang intercom. Sheet! Kung
ganito ang magiging boss ko, aba, pupurihin ko to oras oras, minuto
minuto at sigundo segundo.

*Where are we? Ahhh yes, About your job. *Tapos ngumiti ulit siya ng
nakakaloko. *You will work here for five months and you will receive
fifty thousand pesos every month tax free. * Tapos umiling iling pa din
siya habang may binabasa sa cellphone niya. Pinipigilan niya ulit ang
tawa niya at umiling iling pa na parang may nagsend sa kanya ng joke.

*Sir, bakit tax free?
*

*Gusto mo may tax?*Medyo tumaas ang kilay niya nung tinanong niya yun. *
*

*Hindi po. *Tumango siya sa sinabi ko. *
*

*Okay Miss Yen, Here's the copy of your contract, you may sign it and
afterwards Jane will accompany you to your Department head and he will
discuss with you the nature of your work for five months. Thank you and
nice meeting you again.* Tumayo siya at kinamayan ako tapos tinawag niya
ang secretary niya para ihatid ako sa Department kung saan ako
maaasign. Pero infairness ha, ang laki ng sahod ko considering na wala
pa akjong experience niyan. Kung alam ko lang na ganun pala kalaki ang
sahod ng isang interior designer sana matagal na akong nagtrabaho.

Dumiretso na kami sa Head ng Department and diniscuss sa akin ang
trabaho ko which is quite nice kasi familiar na ako sa system na
ginagamit nila and may project na agad ako.

*Miss Yen, you have 2 months to design that house and ikaw na ang bahala
sa lahat lahat. *

*Sir wouldn't I be communicating with the owner kung ano ang gusto
niyang design, colors, anong preferred appliances niya and other stuffs?
*Ganun naman talaga di ba? Sinusunod ng interior designer ang gusto ng
owner at magsasuggest kung ano ang mas maganda.

*No Miss Yen, sabi ng owner, tayo na ang bahala sa lahat. Whatever
design we have, the owner will accept it. Even with the appliances the
designer will have the liberty to choose anything. Kahit ano pa yan. So
basically ikaw na talaga ang bahala sa bahay na iyan.*

*Wow! I have never heard of a house owner na pinapabahala ang lahat sa
designer. *

Kakaiba naman ang may ari na yun!
A/N: I know madami ang nagdedemand for an update. I am very sorry if I
cannot update daily or even for a week. Much as I wanted to, hindi
talaga pwede kasi I have a very demanding work. Actually sinisingit ko
lang ang update ko during office hours or so mga oras na wala akong
deadline. Pero kung may deadline talaga ako sa mga reports or may mga
meetings ako, hindi talaga ako makakapag update. And during nightime I
am too tired to even open the PC at home. For weekdays naman, It's a no,
no! Nakareserve na yun for family time and bonding. So I hope you
understand.


This chapter is about my dream. I have posted in one of my status that I
have dreamt about my stories at ito ang dream na yun. It was so vivid
and habang napapanaginipan ko siya, parang ang saya saya ko and that
feeling lingers hanggang sa magising ako. I don't want to forget that
dream and I want to immortalize it. Now, after 2 weeks let's see how
vivid is that dream and kung gaano kadami ang naalala ko sa panaginip na
yun. Lalo na at isa akong taong makakalimutin.

Chapter 22.

1 month. Isang buwan na akong nagtatrabaho sa company na to. Naranasan
ko na ang buhay ng isang empleyado. ANg maglunch sa mumurahing cafeteria
sa loob ng building. Ang magising ng maaga kasi ayaw mong ma late, ang
makipagsiksikan sa MRT kung coding ang kotse ko, ang pahirapan na
pagkuha ng taxi at ang nakakabagot na traffic sa EDSA. Dati I don't care
if ma stuck man ako sa EDSA dahil sa traffic dahil wala naman akong
hinahabol na oras pero ngayon isa na ako sa mga empleyado na minumura
ang gobyerno sa isip dahil sa traffic. At dahil hindi ako marunong
magluto, naranasan kong kumain sa fastfood chain 7 days a week/ 3 times
a day. Siguro kung maliit lang ang sahod ko, hindi ako mamumulubi,
pasalamat na lang talaga ako at malaki magpasahod si Sir JC. ^_________^
(But some of the readers knew better).

I am at my desk now working on the design ng kitchen ng project na
binigay sa akin. After an hour nakita ko si Yanyan na pumasok. She's an
hour late pero iba ang aura niya ngayon. Mukha siyang papatay ng tao.

*Yanyan, anong nangyari sayo? Okay ka lang?* Pagdating kasi niya sa
table niya, nagdadabog pa siya, pinagtitinginan tuloy siya ng iba naming
kasama.

*That son of a bitch! Asshole! *Lalo siyang pinagtinginan and she
glares sa mga tumitingin sa kanya. *What are you looking at? Can't you
mind your own fucking business!? *UH! Uh! May LQ ata sila ni Tamadao?
Speaking of Tamadao, isang buwan na ding hindi nagpaparamdam ang kambal
nun sa akin. SIguro nabalitaan nila na hindi na ako mayaman kaya naisip
niya na wala nang point para makipagkita sa akin at lalong wala nang
point ang fixed marriage namin. His family must have been thankful na
nangyari ang lahat sa amin bago pa kami maikasal. At least the tragedy
that happened sa family ko ay hindi makakaapekto sa kanilang pamilya.
Lalo ko lang napatunayan ang hinala ko na pera lang namin ang kailangan
nila. Mga user.

*Hi Kre! *Napatingin ako kay Jane na nakatayo sa harap ng tabel ko.

*Hi Jane!* I smiled at her. Kung naalala niyo siya, siya ang secretary
ni Sir JC.

*Ano ang nangyari dyan?* She pointed at Yanyan na nagmamaktol pa rin sa
table niya. Nagkibit balikat lang ako.

*Anyway, pinapabigay ni Sir JC.* Iniabot niya sa akin ang isang paper.
Binasa ko to. Isang seminar sa Palawan about interior design.

*Libre na lahat. Training mo yan. Para daw habang wala ka pang masyadong
project eh may matutunan ka an ma maiapply mo sa mga future projects mo.
ANo payag ka na ikaw ang dadalo sa training na yan?* Ngumiti pa siya.
Natuwa naman ako at ipapadala ako sa training.

*OO naman. Pakisabi kay Sir, thank you.*

*Hehe. Wala yun. Bukas ng umaga na pala ang alis mo ha. Ibibili na kita
ng ticket mamaya. Ibibigay ko sayo, later.* Tapos umalis na siya sa
harap ko at pumunta kay Yanyan.

*Hey Yan! What's Up? Bakit mo ako bigla na lang iniwan kagabi sa bar? *

*Shut Up Jane!*

__

Palawan

Hindi ko akalain na ganito kadami ang aattend ng seminar at hindi ko rin
akalain na sa isang beach resort ang venue. Pagkababa ko sa bus na
naghatid sa amin, tumingin tingin ako sa paligid at humanga sa ganda ng
lugar. Napakapeaceful at sobrang relaxing.
Sumunod na ako sa ibang kasamahan ko at dumiretso sa kwarto na
nakaassign sa akin sa hotel ng resort. At dahil na rin napagod ako sa
byahe hindi ko namalayan na nakatulog pala ako. Nagising ako ng
lunchtime at bumaba na ako para maglunch. Libre din ang lunch, kasama
kasi sa seminar package. After namin kumain lahat, pumunta na kami sa
kabilang building kasi doon function room kung saan iheheld ang seminar.
Naupo ako sa dulo dahil yun ang pinakamalapit sa pinto. Nagsimula na ang
seminar pero wala akong ganang makinig. Nabobored ako. Kung mayaman pa
ako hindi ako nagtitiis sa seminar na to. I should have been soaking
myself in the sun and getting a tan. Sheesh!

*Is this seat taken? *Narinig kong may nagsalita sa tabi ko. Hindi ko
pinansin I just keep on reading the stories in wattpad sa cellphone kong
nakakahagilap ng wifi.

*No. *Nariniog kong sabi nung lalaki. Nakaupo kasi kami sa isang round
table na may 8 chairs. Ako nakaharap sa podium at walang nakaupo sa tabi
ko. Naramdaman kong may umupo sa upuan sa tabi ko.. Ang bango niya.

Tiningnan ko na sana kung sino ang umupo sa tabi ko nang makita kong may
biglang humawak sa kamay ko na nakapatong sa lap ko. Biglang bumilis ang
heartbeat ko. Parang gusto nanag lumkso ng puso ko. I tried na alisin
ang kamay na humawak sa kamay ko pero hinigpitan lang niya lalo ang
hawka niya sa akin. I have a bad feeling about this kaya ayaw kong
tumingin. Ayaw kong tingnan kong sino ang pangahas na humawak sa kamay
ko kasi ayaw kong maconfirm ang hinala ko.

Pero hindi ko napigilan ang sarili ko na lingunin siya. Parang may
magnet na humihila sa akin para tingnan siya. This overpowering need to
see his face. At nanalo nga ang kagustuhan na yun kasi napalingon ako sa
kanya and looked at his smiling chinky eyes, his brows, his perfect
nose and his pink lips. Wala akong marinig na iba kundi ang laks ng
tibok ng puso ko. Walang akong makitang iba kundi ang nakangiti niyang
mukha.

Shit! Why am I acting like this? Bakit hindi ko maalis ang tingin ko sa
kanya? Bakit parang namiss ko siya?

*Hi!* He said smiling nung magtagpo ang aming mga mata. Lalo siyang
ngumiti at lalong hinigpitan ang hawak sa kamy ko. At dahil dyan lalo
ding bumilis ang tibok ng puso ko.

*Tamako?* Was all I could manage to say.


_________

Tomorrow ang continuation...
A/N: Kung mapapansin niyo, puro narration at kukunti lang ang salita.
Ito kasi ang eksaktong panaginip ko.

*Chapter 23.*

He is not letting go of my hand. I tried to pull it away pero lalo lang
niyang hinihigpitan ang hawak niya sa akin. Bakit siya andito? Anong
ginagawa niya dito?

*Let go.* I hissed at him. Medyo linapit na din niya upuan niya sa upuan
ko. Lenshak na lalaking to. Ano ang gusto niyang palabasin?

*I won't. *

*I need to go to the powder room. *Tingnan ko lang kung hindi niya ako
bibitawan.

*I'll go with you.* He said half smiling. Takte!

*What!!???* *Nasisiraan ka na ba ng ulo? *

*Hmmmm....*He looked upward na parang pinag iisipan kung nasisiraan nga
ba talaga siya ng ulo. *Actually, matagal na. *I glared at him. Mamaya
narinig kong may tumutunog na cellphone.

*Damn! Istorbo! *Kinuha niya ang cellphone gamit ang isang kamay niya
habang hawak pa din ang kamay ko. *Excuse me.* Binitawan niya ang kamay
ko at tumayo at lumayo sa table namin. The moment he let go of my hand,
I felt empty at naguluhan ako sa naramdaman ko. Tumayo na din ako at
pumunta sa powder room. I looked myself at the mirror, namumula ang
pisngi ko. Sheet! Bakit ako nakakaramdam ng ganito? Masyadong familiar
ang feeling na to. Too familiar that I'm scared of it. The increase
heartbeat, the butterflies in my stomach, the uneasiness. Lahat ng to
hindi bago sa akin dahil ang lahat ng to naramdaman ko na. When I was in
high school, whenever he smiled at me, whenever he's near me ganitong
ganito ang feeling. Shit! Hindi maaari to. I can't be in love with him
again. Kung ayaw kong masaktan, hindi dapat ito ang nararamdaman ko.
Lalong lalo na kay Tamako. I tried to calm myself. Hindi, hindi ako
inlove sa kanya, nagulat lang ako dahil bigla siyang sumulpot. That's
all. Tama! Nagulat lang talaga ako. Damn it Krizza, stop thinking that
you're inlove with that guy because if you are, you are the most stupid
girl in the whole world. You can't be inlove with him. You just can't.
Nung medyo kumalma na ang systema ko bumalik na ako sa table namin at
hindi ko alam kung disappointed ba ako kasi wala siya sa upuan niya.
Pero syempre hindi ako disappointed kasi nga, bakit ako madidisappoint
di ba? Di ba?


Natapos ang seminar mga 5:30PM na at hindi na bumalik si Tamako. Ganun
naman pala siya palagi, bigla na alng mawawala. Bitter Much Kre? Ahhhh!
Damn! Bakit ba ganito ako mag isip ngayon? Inaaway ko na pati sarili ko.
Nasisiraan na ba ako ng ulo?

Naglabasan na sa function hall ang mga kasama ko sa seminar pero hindi
kami makaalis kasi ang lakas ng ulan. Sa kabilang building pa naman ang
dinner. Naghintay pa ako ng 30 minutes pero hindi pa rin tumitigil ang
ulan. ANg iba nakikisabay na sa may payong, yung mga lalaki hinubad nila
ang coat nila at yun ang ginawang pantakip sa ulo at tumawid sa kabilang
building.

Nag iisip ako ng paraan kung paano makakatawid sa kabilang building nung
biglang may umakbay sa akin. Nagulat ako pero hindi ko na nilingon kung
sino ang umakbay sa akin kasi amoy na amoy ko naman ang pabango niya.

Binuksan niya ang payong at inakay niya akong maglakad sa gitna ng ulan.
Inaakbayan niya ako habang naglalakad kami pero hindi siya nakatingin sa
akin, hindi rin siya nagsasalita. I tried na alisin ang pagkakaakbay
niya sa akin pero lalo lang niyang hinigpitan. Parang magkayakap na
tuloy kami. At hindi ko rin maintindihan ang nararamdamn ko. I liked the
feeling na niyayakap niya ako The love to feel the warmth of his body.
Gustong gusto ko ang amoy niya.

*Hmmm. I like this feeling. *Bigla bigla na lang siyang nagsalita.

*What the hell are you talking?*

*Having you this close. Romantic isn't it? YOu and I under the rain in a
single umbrella.* Napatingin ako sa kanya at nakangiti siya pero hindi
siya tumitingin sa akin.

*Magtisil ka nga.* Hindi na siya sumagot. Basta para lang siyang sira
ulong nakangisi.

*Iuuwi na kita.*Sabi niya nung malapit na kami sa hotel kung saan ang
dinner ng mga delegates.
*Ano? At teka saan tayo pupunta?* Hindi kasi kami pumasok sa hotel
lobby. Dumiretso lang kami sa isang pathwalk tapos pumasok kami sa lugar
na may nakasulat na OFF LIMITS. Unauthorized persons are not allowed
beyond this point.
*Iuuwi na nga kita. * Pero hindi na nagregister masyado yung sinabi niya
kasi tumambad sa akin ang isang cottage.

*Teka, Bakit tayo andito?* Hindi niya ako sinagot. Instead binuksan niya
ang cottage gamit ang isang card and tapos pumasok na kami. Nilagay niya
ang payong sa isang gilid at binalikan ako na nakatayo pa din sa likod
ng pinto. Nung malapit na siya sa akin hinawakan niya ang dalawang
kamay ko and looked into my eyes. Nag iwas ako ng tingin kasi di ko
kayang salubungin ang tingin niya. Feeling ko matutunaw ako. Kung
makatingin naman kasi wagas! Pero kahit na umiwas ako hindi niya pa din
yun pinalampas. Hinawakan niya ang chin ko para tumingin ako sa kanya.
Shit lang.

*Nakapagdesisyon na ako. *Parang namemesmerize ako sa tingin niya. Sa
buong pagkakakilala ko sa kanya ngayon lang niya ako tiningnan ng
ganito. Ngayon lang kami nagkatitigan ng ganito. Ni hindi ko
naiintindihan ang mga sinasabi niya.

*
*

*I'm not letting you go. And I mean, literally. *
Chapter 24.


"Ma'am wala na pong seminar. Nakaalis na po ang lahat ng delegates after
lunch. Hinatid na po ng coaster papuntang airport. "

"What!? Paanong wala na? Hanggang bukas pa ang seminar"

"Hindi po ma'am, 2 days seminar lang po ang nakareserve dito." Shit!
Tiningnan ko ulit ang itenerary na binigay ni Jane sa akin. AT hindi ako
nagkakamali, 3 days and 2 nights seminar ito. Paanong 2 days lang?

Biglang may pumasok sa isip ko. Iniwan ko ang receptionist at dumiretso
sa cottage ni Tamako. I saw him sitting sa may balcony at nakaupo sa
upuan while sipping his coffee.

Ngumiti pa siya sa akin nung makita niya ako.

"i told you, you'll be coming back here"

"Kagagawan mo ang lahat ng to ano?"

"Oo" Kita mo to hindi pa nga ako nagtatanong umaamin na kaagad. Medyo
nagulat ako sa pag amin niya. Wala pa nga kasi akong inaakusa di ba?

" I talked to one of your friends to offer you my condo. You are now
staying at my condo".

O_O

"Kinausap ko din si JC na bigyan ka ng trabaho sa company niya, Ako ang
nagpapasahod sayo"

O_O Bakit parang ako ang nagugulat sa mga pinagsasabi niya.

"I also dictated the etinarary for that seminar. 2 days lang talag yun,
yung sayo lang ang 3 days"

"Sinabihan ko din ang lahat na wala silang sasabihin sayo at sinadya
talagang iwan ka dito."Uminom ulit siya ng kape na para wala lang yung
mga pinagsasabi niya.


Samantalang ako ito at speechless.

"Why are you doing this?" Yan lang ang lumabas sa bibig ko. Hindi ko
kasi alam kung magagalit pa ba ako o hindi. Supposedly , magagalit ako
pero gusto ko ding malaman bakit niya ginagawa ang mga bagay na to.


"I already told you my reason yesterday" ANong reason doon? Yung/I am
not letting you go? /


"It's either bingi ka or talagang nagiging habit mo na ang pag ignore sa
lahat ng sasabihin ko." Dahan dahan niyang nilagay sa mesa ang coffee niya.

"Hindi ko alam kung kasalanan ko kung bakit naging ganyan ka or talagang
ugali mo na yan. But nevertheless....I.. nevermind" Tapos bumuntong
hininga siya. Tapos tumayo at humarap sa akin. Hindi ko ineexpect ang
biglang pagtayo niya and since nasa gilid ako ng upuan niya, muntik na
akong ma out of balance dahil sa bigla niyang pagtayo. Mabuti na lang at
naging maagap siya at nahawakan niya ako sa bewang kaya na regain ko ang
balance ko.


Pero ang masama nga lang, sobrang lapit namin sa isa't isa. His arms are
now circling my waist. I can smell his aftershave, I can smell the faint
scent of his perfume, I can see the movements of his adam's apple, I
can even smell the aroma of the coffee na kakaubos lang niya and I can
feel his breathing fanning my face. Ohhh God! Tuwing humihinga siya,
parang hinihila ako palapit sa kanya. His smell, his warmth is
intoxicating. Parang..... parang naadik ako!


"Sweetheart, don't ever think of escaping. The only way out of here is
the coaster, unless you wanted to walk miles bago makarating sa highway,
or mag treak sa mountain" Wala akong naiintindihan sa mga sinasabi niya.
My eyes are focused on the movements of his lips. Bakit ang sexy ng lips
niya? Bakit parang nalalsing ako sa bango niya? Bakit gusto kong halikan
siya? I unconciously, moisten my lips with my tounge.


I heard him groan and in an instant he tightened his arms on my waist
and claimed my lips. Hindi ako nagulat sa halik niya. Nagulat ako sa
naging reaction ko. I kissed him back too. I opened my mouth when his
tongue seek entrance and put my arms around his neck to pull him closer.
I don't know bakit tuwing hinahalikan niya ako nawawala ako sa sarili.

Pero isa lang ang alam ko at aaminin ko, NAMISS KO SIYA. Sa mahigit
isang buwan na hindi kami nagkita, namiss ko siya. Ohhh God!


"I miss you, sweetheart" I heard him say in between our kisses. Hindi
ko alam kung paano kami nakapasok sa cottage basta narinig ko na lang
ang pagbagsak nito pasara. Nakasandal na ako ngayon sa likod ng pinto
while he is pinning me and kissing me at the same time.
I gasped when I felt his hand on top of my shirt and caressing my
breasts. I was heedy with sensation, nababaliw na ata ako.I put my hands
inside his shirt and touch his chest and his abs. He is no longer the
teenage boy I fell in love with during high school. He is now a man
with muscles at the right places.

"You are driving me insane, You're aware of that?" I just nodded because
he didn't give me any chance to explain dahil hinalikan na niya ulit ako
and pulled me closer. I can even feel something hard pushing at my
tummy. Pero instead na matakot mas lalo lang akong na excite. nasisiraan
na ata talaga ako ng ulo.


"Please tell me to stop" He stopped kissing me at nilagay sa noo ko ang
noo niya. His breathing are laboured. His hands are now on top of my
bra. And I am not even aware that all the buttons of my shirt are now open.


"No!" It automatically came out of my mouth. At wala akong planong
bawiin yun.


"Shit, You are really making this hard for me." Nagkatitigan kami.
Passion, Desire yun ang nakikita ko sa mga mata niya and I'm sure it
mirrored mine too.

"If you want us to end up in bed, I'm afraid that you will have to marry
me first, in your own free will" He kissed me again pero this time his
lips landed on my nose, on my cheeks, on my eyes at kung saan saan pang
party ng mukha ko. Hindi niya ako hinalikan sa lips. I wanted to kiss
him again but he is deliberately avoiding my lips. Napofrustrate ako
lalo na at aware na aware ako sa isang bagay na tumutusok sa tyan ko.


"Tamako....." I said in frustration


"Sweetheart, tell me that you'll marry me and I'm yours" He whispered.
He cupped my face at nilapit ang labi niya sa labi ko, very close,
nearly touching pero sadyang hindi niya nilalapit ang labi niya sa labi
ko. I am not that naive not to know what he is doing. He is teasing me,
he is blackmailing me, using my own desire against me.I should have been
mad but I can't get my eyes off his lips. Damnit!


"Krizza Marie Yen, will you marry me?" He whispered. It's not even
audible but I understood it. I was watching his lips all this time.Alam
ko na dapat pinapairal ko ang isip ko. Alam ko na dapat magalit ako sa
ginagawa niya sa akin ngayon. Pero ano ba ang magagawa ko? Isang bahagi
ng isip ko ayaw pumayag. Ang bahagi na matagal kong tinago, matagal kong
tinikis. And now, that part of my brain, my body and my heart are all
fighting against the sane part of my brain. Yung part na hindi Tamako
infested, yung part na pinairal simula nung nangyari sa CR during high
school.


"Yes" It was like a bomb, unannounced and deadly. Pati ako nagulat sa
sinabi ko. I felt defeated. I saw a smile curved his lips before he
claimed my lips again. This time it was slow and gentle and his fingers
are now buttoning my shirt that he has unbuttoned a while ago.

Wait


Wait


Wait



Buttoning?



Why?



"Sweetheart don't give me that look. I promised your parents to respect
you. Don't make me break that promise."He kissed me again pero parang
nagpipigil na siya.


"Tomorrow, your parents are coming to attend our wedding"


Tomorrow?


Parents?




___________________
Author's Note:

A prelude to BS. Hehehe. bago pa kayo magtanong sasabihin ko na. Yes,
may BS and the BS will be restricted. If magulo ang story at may tanong
kayo, ipost niyo lang.
*Chapter 25*


"Bakla! Ikaw na! Ikaw na ang diyosa ng kagandahan. Naku kunti na lang
mauungusan mo na ang beauty ko." Ngumiti lang ako sa bakla. Pero sa
totoo lang hindi ko alam ang nararamdaman ko. Parang akong naiihi na
natatae na parang ewan.


"Ninenerbiyos ka bakla?"


"Hindi noh!"


"Aysus wag ka nang magkaila! Hindi mo ba napapansin? Ilang beses ko nang
inulit ang lipstick mo dahil kakakagat mo ng lower lip mo tapos
sasabihin mong di ka nenenerbiyos?"


"Kung ikaw kaya ang ikasal?"


"Eh di masaya! Pero bakla, hindi ka dapat nenerbiyos sa araw ng kasal
niyo, dapat nerbiyosin ka sa gabi ng kasal niyo! Ahehehe!" Langyang
bakla to!


Natigil ang paghagikhikan namin ng bakla nung bumukas ang pinto. Akala
ko isa sa mga helper ng bakla pero biglang lumakas ang kabog ng dibdib
ko nung pumasok si Tamako. He smiled at me at napatulala ako.


"Oh my Gahhhd! May aparisyon! Kailangan na ba nating lumuhod?" I heard
Tamako chuckle dahil sa sinabi ng bakla. He is still looking at me at I
was also looking at him. He is so dashing in his 3-piece suit.


"Ahem ahem!" Naputol ang pagtitigan namin dahil sa pagtikhim ng bakla.
Umiwas ako ng tingin sa kanya while he walked towards the sofa at umupo
doon.

"Dumating na sila Yanyan. Inaayusan na din sila." I just nodded.
Nakatingin na ako ngayon sa salamin and I can see him looking at me
through the mirror. HIndi na siya nagsalita pagkatapos pinapanood lang
niya habang inaayusan ako. Paminsan minsan nagkakatinginan kami sa
salamin and everytime na magkakasalubong ang tingin namin bumubilis ang
heartbeat ko at napapaiwas ako ng tingin.


"Hay grabe, nilalanggam ako dito. Sabihan niyo ako kung tapos na kayo
magtitigan ha par matuloy ko na ang pag mmake up sa bride." Tapos
nagmartsa papalabas ang bakla. Napapangiti na lang ako.


"Ano ang ginagawa mo dito? You are not supposed to see me." Tumayo siya
mula sa sofa at naglakad papunta sa akin.


"I just wanted to see you before you got married. This is the last time
I'm going to see you single." He grinned. I smiled. He stood at my back
kaya we're both facing the mirror.Nagkatinginan lang ulit kami. Bakit
palagi na lang kaming nagtitinginan? Na parang kuntento na kami na
magtinginan na lang.


"Kre, what if I didn't turn you down way back in high school?" Nagulat
ako sa tinanong niya. I didn't expect na hahalungkatin pa niya yun.


"I don't know."I said silently. That question also bugged me but I never
entertained it. Ayaw kogn mabuhay sa what ifs and what should have been.


"I bet you wouldn't go out with that jerk." He smirked.


"But you were so young and we were leaving. You were only what? 12? 13?
And I was too late when I finally decided to take the chance."Nakatingin
lang ako sa kanya na nagtataka.


"Your parents told you everything last night?"Nagulat ako sa bigla
niyang pag iiba ng topic.


"Yes" OO dumating na din ang parents ko kagabi at instead na ako ang
magalit sa kanila dahil sa panloloko nila sa akin, ako pa ang
pinagalitan nila dahil sa tigas ng ulo ko daw. That they have to pretend
that we're bankrupt and missing just to make me see sense. Grabe, hindi
ako nakapagsalita kagabi. Pero when my Mom hugged me, naiyak na lang
ako. Hindi ko na rin nakuhang pairalin ang galit ko kasi aminin ko man o
hindi madami akong natutunan dahil sa ginawa nila. And to clear things
hindi si Tamako ang may pakana ng kunyaring pagkawala nila. Sila ang may
pakana noon. To make me realized that money is not everything. And tama
sila narealize ko nga yun.

Sa huli thankful pa din ako kasi after all.....


Mayaman pa din ako.Hahahahaha.
"I'm sorry that they have to intervene"


"Hindi mo naman kasalanan yun. I should be thankful to you because ikaw
ang nagpasahod sa akin habang gustong gusto nilang maghirap ako" Ayaw
kasi nila Mom and Dad sana na bibigyan ako ng trabaho at sasahuran ni
Tamako. Gusto nila matuto talaga ako the hard way pero dahil ... ewan...
ginawa pa din yun ni Tamako.


"No. Kung hindi ko ginawa yung pagturn down sayo nung highschool hindi
na dapat tayo humantong sa ganito. Di sana hindi ka sumama dun sa jerk.
Di sanan nakarating ka sa despidida"


"Alam mo, Tamadao also told me about your despidida. Ano bang meron
dun?" Bigla siyang namula. I swear! Bigla siyang namula. Yung mukha niya
parang nakangiwi na nakangiti. That was epic. I made Tamako Sia blush.


"Here" Kinuha niya ang kamay ko at nilagay ang isang singsing. (Check
the external link if you want to see it)

It was the same, sa singsing na suot niya.


"I should have given that to you during our despidida. Ingatan mo yan,
Tamadao sold it to me 3x its original price." Nakatulala lang ako sa
singsing. Sari saring emosyon, ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Hindi ko
alam kung maiiyak ako o matutuwa.

At dahil sa pagkatulala ko hindi ko napansin na paalis na siya ng
kwarto. I stood up mula sa upuan and faced him.



"Tamako!"



I called after him bago pa niya mabuksan ang pinto.


Nung lumingon siya, I run towards him and hugged him.


Really hugged him.


For the first time.


After so many years.


____________

Authors Note:
I know it's a lame update I'm sorry kung walang kwenta wala ako sa mood
magsulat. Pilit lang talaga. Next update is the wedding.
*Chapter 26*


Kinakabahan ako. Ito na siguro ang tinatawag nilang coldfeet. My knees
wobbled when I stood up buti na lang nakahawak ako sa upuan.


"Are you okay dear?"Napalapit tuloy si Mom sa akin nung nakita niya
akong muntik nang matumba.


"Mom, is it normal na parang dinadaga ka pag ikakasal ka na?" She just
laughed a little.


"It's normal Krizza. Tara na at naghihintay na ang groom mo." We went
out of the room and out of the hotel at sumakay kami sa naghihintay na
horse-driven carriage papunta sa beachfront. Yes, we have a beach
wedding under the sunset. My mom planned it. Siya na ang nagplano ng
lahat, pati wedding gown ko. Now you know how manipulative they are.



My hand are sweating profusely when we went down the carriage and I feel
like running away when the wedding march started to play and the
bridesmaid and the groomsmen started to march. Ang lakas ng kaba sa
dibdib ko.


When the wedding coordinator motioned us to march I gripped my Dad's
hand tightly and he patted it parang sinasabi niya na okay lang ang
lahat. Everyone is looking at me. I tried to smile at them but I just
cant. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari sa akin but I have this
strong urge to run. Sari saring emosyon ang nararamdaman ko.


Then I looked at the guy in front. He looked so damn gorgeous in his 3
piece suit. Any girl would do anything just to have his name and here I
am having second thoughts and thinking of running away from this wedding.


Yes, I'm thinking of running away. Natatakot ako sa kahihinatnan ng
kasal na to.


I'm scared that it would end up a nightmare.


Ngayon pa nga lang hindi na kami magkasundo ni Tamako how much more kung
kasal na kami? Kung nakatali na kaming dalawa sa isa't isa?


Bakit ba kasi napa-oo ako kahapon eh! Ano ba ang pumasok sa isip ko at
nag oo ako?


Hindi! Wala naman talagang pumasok sa isip ko nung napa oo ako eh. Kasi
wala na akong naisip nung panahon na yun kundi kung paano ka macho ng
dibdib ni Tamako, kung gaano kasarap hawakan ang abssssss niya, kung
gaano siya kasarap humalik, kung anong sensasyon ang binibigay niya sa
katawan ko habang naghahalikan kami.


Napa-oo lang naman ako kasi... NABITIN ako eh!


Amputs lang kasi! Ang galing mangseduce, nakakawala ng ulirat,
nakakawala ng katinuan at nakakabuhay ng... ng... dugo!


Shit! OO na inaamin ko na.




PINAGNANASAAN KO NA ANG GROOM TO BE KO!


Masaklap man pero totoo.


Pero sapat na bang rason ang pagnanasa para magpakasal ang dalawang tao?


Malanding isip: Sapat na sapat.


Pakipot na isip: Hindi eh


Napasimangot ako kasi bakit pati ang isip ko hindi magkasundo.


"Bakit ka nakasimangot dear? Is something amiss?" I barely heard my Dad
spoke.


"But, he is a good kisser. So damn good!"


Nagulat ako nung biglang tumawa si Dad and the I realized what i just
said. Naitakip ko tuloy ang bouquet ko sa bibig ko.


Nagulat din ang guest sa tawa ng ama ko. Shit! Pinapahiya ko ang sarili
ko sa ama ko.


"Indeed he is a good kisser? Did you two did it already?" Napalingon ako
kay Dad!


"Zandru!" My Mom scolded Dad!


"Dad! Nagmamartsa tayo!"


"So? I wanted to know. And besides ikakasal na kayo. It's normal these
days lalo na at matatanda na kayo. Your MOm and I did it also even
before we get married" Whoah! Nagulat ako sa sagot ni Daddy. Really?
"Zandru!!!" Napalakas ang boses ni Mom and I saw her turning red. Shit!
SI Mommy, sa tanda niyang yan, nagbablush pa!?


Dad just ignored my MOm with sa satisfied smile on his face and turned
to me. "So did you two did it already?" Ay grabe! Di si Daddy
makaget-over. At bakit ba ang tagal tagal namin makarating sa harap?


"Daddy!" He gave me a taunting look. Na parang sinasabi na/"ginawa niyo
na ano?". /Inirapan ko si Daddy. Kainis kasi eh. Tinutukso pa ako. Then
my eyes focused on Tamako. Malapit na kami sa kanila. Katabi niya si
Tamadao na nakangiti din sa amin.


"Wag ka nang mahiya anak!" Ayaw talaga tunigil oh!


"WE DIDN'T DO IT YET, OKAY? BUT WE WILL! SOON!" Hindi ko napigilan na
mapalakas ang boses ko. Pero hindi anman sobrang malakas, just enough
para marinig nila Tamako and just enough para tumaas ang kilay niya at
mapangiti siya ng malapad! Waaaaaaaaaahhhhh! Feeling ko nagbablush pati
dulo ng buhok ko.



Pati si Daddy napangiti at si Tamadao. My Mom is trying so hard to hide
her smile! Langya! Kasal na kasal ko pinapahiya nila ako!



"Honor your word, Son" Dad said as he handed me to Tamako. Son?



"I will, Dad!" Son? Dad? Grabe! Hindi pa nga ako nag a-I do ganun na
tawagn nila? Hindi naman halatang masyado silang excited?


Tamako gave me a meaningful look or rather a teasing look nung
nakahawak na ako sa braso niya and then he guided me para maglakad na
kami papunta sa harap ng priest. Nung makaupo na kami, nagsimula nang
magsalita ang priest. Tapos mga nagsasalita at kung ano ano pang ceremonya.


Then all of a sudden I felt Tamako lean towards me. "You all pretty". I
felt myself blushed pero tumaas din ang kilay ko.


"Pretty lang?" I heard him chuckle.


"Is stunning enough?" I smiled and nodded.


"Can I kiss you now? You looked delictable enough to eat!" Tumayo lahat
ng balahibo ko sa katawan dagdagan pa na sobrang lapit ng bibig niya sa
tenga ko.



I can't believe that he is flirting with me during our wedding ceremony.
Grabe lungs!



"Kids behave!" Biglang sinabi ng pari na nagpatawa sa mga guests.
Tumahimik naman kami. Maya maya....


"Do you want us to skip the reception? They would understand you know."
Tiningnan ko lang siya ng masama. Ang harot harot kasi eh.


"Shut up!" I hissed at him.


"Alam mo ba kung saan tayo maghahoneymoon?" He said further, teasing me
more.


"Just shut up. Okay" He just looked at me and smiled knowingly.


"Tamako Sia, do you take Krizza Marie Yen for your lawful wedded wife,
to live in the holy estate of matrimony? Will you love, honour, comfort,
and cherish her from this day forward, forsaking all others, keeping
only unto her for as long as you both shall live?"


"I do."


Krizza Marie Yen, do you take Tamako Sia for your lawful wedded husband,
to live in the holy estate of matrimony? Will you love, honour, comfort,
and cherish him from this day forward, forsaking all others, keeping
only unto him for as long as you both shall live?

I hesitated. Shit! Wala nang bawian to!Todo na talaga to! I closed my
eyes and sighed.


Then...


"I do."


"I now pronounced you, man and wife, you may now kiss the bride."


I closed my eyes as his lips descended on mine. Then I felt his lips
sealed mine and I know sa mga oras na yun....


That kiss also sealed my life.
*Chapter 27*


"Ano ang gagawin ko?" Nagkatinginan sina Yanyan, Corrs at Aly na parang
sinasabing, /Is she seriously asking us that?/


Then a wide grin formed in Aly's lips.


"This is what you're going to do, after this reception, siyempre papasok
kayo sa room niyo, then maligo ka kasi nanlalagkit ka na sa hangin sa
dagat kung susundan ka niya sa CR then go with the flow. but if he
won't, paglabas mo ng banyo don't wear anything, just the towel, tapos
unti unti mong alisin ang towel and then sayawan mo siya ng Careless
Whisper. Oyeah!" And she giggled and laughed. Parang sira lang.


"Sino ang magpplay ng Careless Whisper?" Yanyan asked while munching a
tenderloin.Kakaiba ngayon si Yanyan. I know that there is something
going on with her and Tamadao pero kakaiba ang aura niya ngayon. She's
blooming and everytime na magkakatinginan sila ni Tamadao nagbablush siya.


"Si Tamadao." Bigla ko na alng sinabi at biglang nabilaukan si Yanyan.
Kinuha niya ang tubig at pagkatapos niyang ininom ay tiningnan niya ako
ng masama. What now? Affected much?


"Ewan ko! pati ba naman yun poproblemahin ko?"


"Paano kung nakatulog dahil sa pagod?" Yanyan further prove. Di na
talaga nadala.


"Eh di paluin mo ng....ng....." Hindi alam ni ALy kung ano ang gusto
niyang ipapalo sa akin kay Tamako.


"ng Ref?" Corrs butt in.


"Good idea. Pero I doubt kung tutulugan ka ni Tamako. Baka hindi ka pa
nga patulugin nun. Ahehehe". Feeling ko namumula na ako sa sinabi ni
Aly. Bakit ko ba kasi naitanong pa yun sa kanila. Yan tuloy di na
mapigilan ang bibig niya. Ang lakas lakas pa ng boses. Buti na lang
medyo malayo kami sa ibang guest. Whew!


"Hi girls, having a good time?" Naramdaman ko na lang na may umakbay na
sa akin at ang pamilya na pagbilis ng tibok ng puso ko pag malapit siya.


"Yes, we are. Actually we are just talking about.. ouch!" Sinipa ko si
Aly sa ilalim ng upuan. Tiningnan niya ako ng masama tapos ngumiti kay
Tamako. "We are just talking about how romantic your wedding was." She
then glared at me.


"Thank you. Can I borrow my wife for a while? Magpapaalam na kasi ang
ibang guests." I looked up at him. Kakaiba kasi ang possessiveness na
narinig ko sa boses niya nung sinabi niya ang "My wife."



"Oh.. sure! Sure. But before that." Corrs started tapping her wineglass
with a fork. At alam niyo lahat kung ano ang ibig sabihin nun. Upon
hearing what Corrs is doing, the other guests followed and everyone is
now looking at us.


Tamako is now grinning and to my astonishment, yumuko siya and gave me
an openmouth kiss. He even managed to brush his tounge at my lower lip
that made me gasp. Oh my God! That was just so erotic. Pero bago pa ako
makareact sa klase ng halik an binigay niya sa akin, he ended the kiss
and kissed my cheek.


Feeling ko pulang pula ako. Nahihiya ako sa sarili ko. Muntik na akong
bumigay sa halik na yun. OO nga at mag asawa na kami pero nakakaasiwa pa
din na makipaghalikan ng torrid in front of so many people.



"Wow! That was a wow." They continued to cheer us to kiss again pero
hindi na namin sila pinagbigyan.


"It's time for us to leave." He whispered in my ears na nagpatayo sa mga
balahibo ko. Hindi ko alam kung bakit sobrang edgy ko ngayon.


"Leave?"


"For our honeymoon. of course." Tapos kinindatan niya ako. Feeling ko
naman namula ako. Bakit ko pa ba naitanong ang mga bagay na yun. Of
course pupunta kami sa aming honeymoon. At bakit ba ako nenenerbiyos?


Nagpaalam na kami sa mga guests na wala atang planong umalis. Sumakay na
kami ng elevator at pinindot niya ang P button for penthouse. Walang
nagsasalita sa amin. Grabe ang awkward lang. Ano ba ang gagawin ko?


Pagbukas ng elevator, living room na kaagad ng penthouse. So ibig
sabihin, ang buong floor iisang unit lang. Ang gara naman nito.
Then napansin ko na nakatingin na sa akin si Tamako na nakangiti. Hindi
yung usual na ngiti niya na nakakapanlambot ng tuhod. Yung ngiti niya
ngayon parang nanunukso.


"Anong nakakatawa?"


"Hindi ako tumatawa." OO nga naman! Ay shit pilosopo.


"Bakit ka nakangiti?" Singhal ko pa din sa kanya. Hindi siya sumagot.
Instead mas lalo siyang ngumiti.


"bakit ka nenenerbiyos?" Waaaah!


"Hindi ako nenenerbiyos!" Sheet lungs! Paano niya nalaman yun?


"Okay!" Tapos tinalukuran na niya ako at pumunta sa sofa and took the
champagne na nakalagay sa ice bucket sa center table. Tapos nilagyan
niya ng laman ang dalawang wineglass and handed one to me.



"Here, to calm your nerves." Aalma pa sana ako pero pinigilan ko na ang
sarili ko. He's right, I need that drink. Pero instead na kunin ang
wineglass na iniabot niya, I took the bottle from him and drink straight
from the bottle. Wheew! Nangalahati ko ang bote.



He just looked at me with amusement in his eyes. Parang tuwang tuwa pa
siya. Nakakaasar.


"What?" Ngumiti lang siya ulit at umiling. What the hell! Hindi man lang
siya magsasalita? Naiinis ako at napasalampak na lang ako sa sofa. Bakit
ganito? Bakit ang awkward ng first night namin?


Then lumapit siya sa akin at umupo sa tabi ko. Napatayo ako bigla. "I
think I need to go to the bathroom." Dali dali akong naglakad at
binuksan ang isang pinto which I think is the bathroom. Pero bago ko pa
yun nagawa narinig ko pang nagchuckle siya.


Pagkapasok ko sa bathroom sumandal ako sa pinto and calmed myself.
Grabe, bakit ganito ako ngayon? Nung kumalma na ako tsaka ko narealize
na wala naman pala akogn gagawin sa bathroom. Hindi naman ako naccr.


Anong gagawin ko dito? Then I looked at the shower and the bathtub. Sabi
ni Aly maliligo daw ako tapos hindi ko na isususot ang damit ko tapos
sasayaw ako ng Careless WHisper. Napangiwi ako. Bakit ko ba susundin si
ALy eh sira ang ulo nun?


Kinuha ko ang toothbrush na nakita ko sa drawer and took it.
Magtotoothbrush na lang siguro ako. Tama! Magtotoothbrush ako! I was
about to put toothpaste sa toothbrush nung kumatok siya sa door ng bathroom.


"Kre..." He said in his husky and sexy voice. Nabitawan ko ang
toothbrush na hawak ko.



"W-what!" Whew! Ang init grabe! Ito na ba ang sinasabi ni Aly na sabay
kaming maliligo? Ohhh my.....



"Kukunin ko ang toothbrush ko." What? Magtotoothbrush din siya? Pinulot
ko muna ang toothbrush ko at binuksan ang pinto.


When I opened the door ang laki ng ngisi niya. bakit ba siya nakangisi?
Nakakawindang. Tapos tiningnan niya ang hawak kong toothbrush. He leaned
towards me para maabot niya ang isang toothbrush Tapos bumulong sa tenga
ko. "Kailangang nakalock ang pinto pag magtotoothbrush?" Tumayo ang
lahat ng balahibo ko. Bakit parang may kuryente? Punyemas!


Nanlalaki ang mga mata ko habang nakatingin sa kanya. Siya nakangiti pa
din. Ang nakakapagtaka bakit ang tagal niyang kunin ang toothbrush.
Hindi tuloy ako makagalaw kasi baka magdikit kami. Lechugas!


Lumunok ako and said the words before I could stop myself.


"Do we really have to do it?" I saw him smile wider at tiningnan kao ng
mabuti. Alam kong naintindihan niya ang sinabi ko.


And without tearing his eyes on me he said. "Of course."


"Of course?"


"Of course." he said with finality.



"You... are... going... to...kill... me." Sabi ko pa na nanginginig ang
boses. Pero tumawa lang siya ng mahina.



"How the hell did you know that?"He whispered in my ears with laughter
in his voice.
And in one swift movement he carried me, bridal style.
Author's Note:
How many times did I avoid this scene? Hindi ko na mabilang. Natatakot
kasi akong gumawa ng ganitong scene because I'm afraid that it will
spoil the story. I'm scared that I cannot be able to give justice sa
totoong feelings nila when they are making love. I'm scared that, I
cannot make a good bed scene or baka babuyin ko ang istoryang ito. Yan
ang kinatatakutan ko.

Pero kahit pinakaiiwasan ko ang gumawa ng ganitong scene, wala pa din
akong magagawa. Kahit anong delay ang gawin ko dadating pa din sa point
na mangyayari ito. Actually, ilang beses bang nabitin si Krizza sa story
na to? Kung ilang beses siyang nabitin ganun kadami ang pagdelay ko ng
bedscene sa story na to. Now, you know that Tamako is not really a
gentleman, the author is just scared of making a bed scene.

At kung napapansin niyo din, hanggang ngayon dinedelay ko pa din. Kelan
ba ako naglagay ng mahabang author's note sa istoryang ito? DI ba ngayon
lang?

*Chapter 28*

His natural scent and his perfume mingled in my nose habang buhat buhat
niya ako. I entertwined my arms on his neck para hindi ako mahulog pero
sa totoo lang I wanted so much to smell him.


Nilagpasan namin ang living room and nung nasa harap na kami ng pinto he
kicked the door of the bedroom. It's a huge bedroom at ang isang wall ay
puro glass and behind that glass is a pool. May pool sa penthouse ng
hotel. Then inikot ko ang mga mata ko and my eyes focused on the bed. I
stiffened. And feeling ko namula ako sa mga images na biglang pumasok sa
isip ko. Oo manyak na kung manyak pero sino ba ang hindi mag iisip ng ganun?


He went towards the bed habang buhat buhat pa din ako and nung binaba
niya ako mas lalo akong nenerbiyos.


"Relax, We're just going to talk." Nung nakahiga na ako humiga din siya
sa tabi ko. Pero ano daw? We're just going to talk? Weee?? Di nga??


Tumagilid ako para matingnan ko siya kasi hindi ako naniniwala sa sinabi
niya. ANd to my surprise tinitingnan din niya pala ako. He is smiling
and maya maya pa, tumawa siya ng malakas. His laughter echoed across the
room.


"You should have seen your face a while ago Kre." Langya! Nakuha pa
akong asarin. Nenenerbiyos na nga ako aasarin pa ako.


"It's not as if I'm going to rape you Kre. For God's sake!" Tawa pa rin
siya ng tawa pero ako nakakunot na ang noo.


Tinaasan ko siya ng kilay."Aren't you?" It's more like an accusation
than a question. Sino ang niloloko niya?


"No, I won't." Nadisappoint ako. Lol. And he must have seen it because
he suddenly put his arms across my tummy. His hand landing just below my
breast. Nahigit ko ang hininga ko.


"But I would really love to kiss your neck". Tapos bigla na lang siyang
lumapit sa akin and kissed my neck. Napasinghap ako. Waaahhhh!


"Akala ko ba mag uusap tayo?" Halos hindi na ako makapagsalita sa
ginagawa ni Tamako sa akin. Hindi ko alam kung bakit sobrang nakikiliti
ako sa paghalik niya sa akin sa leeg. Hindi na tuloy ako makapag isip ng
matino.



"We are already talking . I'm telling you what I want..." He gave me
another love bite. Shucks parang bampira lang. "And right now, I'm dying
to kiss you." And he did just that.


Hindi na ako makapagreklamo nung hinalikan niya ako. Bakit pa ako
magrereklamo eh alam ko naman na dito rin naman kami patutungo. And
besides ang daming nerbiyos na ang naranasan ko. Para saan pa ang
nerbiyos ko kung pipigilan ko siya.

Sabi nila it's rude to stare while you're being kissed but I just can't
help looking as his face slowly descended on mine at di ko din maialis
ang tingin ko sa kanya kasi he is staring back at me na parang
tinitingnan din ang reaction ko sa gagawin niya.


And my eyes automatically closed when our lips touched. Parang bolta
boltaheng kuryente ang dumaloy sa katawan ko. He nibbled my lower lip
and I gasped. He took the opportunity to slip his tongue inside my mouth.


He is giving me this delicious and heedy feeling na nakakawala sa sarili
ko. I automatically put my arms around his shoulders and answered his
kisses with the same passion. with the same fervor. His kisses has the
same effect on me. Nakakawala sa sarili.
Para kaming apoy at gasolina, kunting dikit lang, nagliliyab na. And
worst once we started, we can't seem to stop, we can't seem to get
enough of each other.


Ilang sigundo kaming hindi nakapagsalita hanggang sa bumalik sa normal
ang aming mga hininga. He is still on top of me, buried deep inside me
and his face buried on my shoulders.


"You are so beautiful." He said after a while. Nararamdaman ko na din
ang bigat niya sa katawan ko but I like the feeling of him on top of me.


"You..nearly killed me." He just chuckled and kissed the top of my nose.
Tapos humiga sa tabi ko and cuddled me.



"Yeah, I made you bleed." Feeling ko namula ako sa sinabi niya.
Hinigpitan pa niya ang yakap niya sa akin parang takot na takot na
mawala ako. That made me smile.

.............................



Nasa ganung posisyon lang kaming dalawa. Walang nagsasalita. His hands
are cupping my breast while he keep on kissing my hair. Mga 30 minutes
kaming ganun nung bigla siyang nagsalita.



"Now, lets wash up the evidence of my crime." And he stood up in all his
naked glory at binuhat ako papuntang bathroom sa loob ng room.


Binaba niya ako sa bathtub.


"Dyan ka lang. Wag kang gumalaw." Tinimpla niya ang bathtub and starting
filling the tub with warm water. "That will ease the soreness."


"Won't you join me?" I ask inocently. Nakita ko siyang lumunok.


"Misis, don't test my control." Yumuko siya and said near my ears.


"I am merely inviting you to join me take a bath."



"You know na hindi iyan ang papasok sa isip ko pag sinabi mo yan." I
turned red.



"I'll just go get the towel and the robe." He then turns his back on me.
Hindi ko maalis ang tingin ko sa kanya.


"Tamako!" I called him bago siya lumabas ng bathroom.



"Can you please wear something? Don't walk around here naked." He just
smirk and raised his eyebrows at me.


_________________
Author's note:
You didn't miss a thing kung ito ang binasa niyo. I don't recommend you
reading the full version. I might delete it kasi nahihiya ako.


Pero sa mga gustong magbasa nun, alam niyo naman ko saan ko nilalagay
ang mga chapters sa Tamako Sia na hindi dapat mabasa ng lahat di ba? Di
ba? Kaya hindi ko sasagutin ang mga ganung tanong.

http://www.wattpad.com/2589366-tamako-sia-behind-the-scenes-restricted-copy yan
ang link. sabi ko di ako magbibigay ng link tapos hihirit kayo na di
niyo mabasa. Mga perv kayo. Lol!

At dahil may ipapalike ako sa inyo sa facebook ayan binigay ko ang link.


At malamang sa mga hindi nakakabasa ay dahil minor pa kayo! Naka
restricted at naka private kasi siya.
*29. 1*


Dahil na rin siguro sa pagod, "ahem" dahil sa kasal, at sa pagod sa mga
nangyari, " Ahem". Nakatulog ako sa bathtub. Hehehe. Talagang may ahem.
Kakaloka. And the whole time habang nakababad ako sa bath tub I can't
help but smile habang inaalala ko ang mga nangyari. Hindi ko napigilang
mapangiti pag naaalala ko na......



Nakuha ko na din ang katawan ni Tamako!



Sa Wakas!!



Bwahahahaha.



Tae ang landi ko lungs. Hehehe. At ngayon, totoo talaga ang sinasabi
nilang, nakakatulog na may ngiti sa mga labi. OO na nang-iinggit na ako.
AKo na ang may poging asawa, ako na ang may machong asawa, ako na ang
may hot na papa, ako na ang maswerte, ako na ang MAYAMAN! Hehehe.
ANyway, ang yabang ko na. Ganito ba talaga? Pag nakakatikim, yumayabang?
Hahahaha.



Okay tama nang kayabangan ito. Back to the present na tayo.



At dahil nga nakatulog ako hindi ko na alam ang sunod na nangyari. Pero
medyo naalala ko nung binuhat niya ako from the bath tub papunta sa kama
namin.



Medyo naalala ko din when he cursed upon seeing me sleeping in the
bathtub. Kung makamura naman para namang sa dagat ako naliligo at hindi
sa bathtub. Pero ang sweet pa din ha.



Napangiti ako.



I never thought that he could be that sweet. Napapangiti ulit ako.



Then I felt him tightened his hold on me. Nakaunan kasi ako sa braso
niya tapos siya nakayakap sa akin at nakatagilid at nakaharap sa akin.
At dahil malaking tao siya, yung ulo ko hanggang baba lang niya tapos
ang isa niyang paa nakapulupot din sa legs ko. Nararamdaman ko pa ang
paghinga niya sa ulo ko tapos ang paghigpit ng yakap niya sa akin. Sa
pwesto namin parang ayaw niyang bitawan ako. Wagas kung makayakap eh.



Then his hand shifted from my tummy to my breast. Nakadantay lang ang
palad niya sa left breast ko na natatakpan lang ng manipis na
nightdress. Napasinghap ako. Akala ko nagising siya pero ng tingnan ko
nakapikit pa din siya at even pa din ang paghinga niya. Grabe pati ba
naman sa pagtulog minamanyak niya ako. Hehehehe.



Tumagilid din ako ng unti paharap sa kanya para makita ko ang mukha
niya. Ang payapa niya matulog. Ang gwapo gwapo niya. Parang kelan lang,
nung highschool kami hindi ako nagsasawang tingnan siya. Hindi pa din
nagbabago kagwapohan niya, nagmature lang ng kunti pero hindi talaga
nakakasawa tingnan.



Tapos ang lips niya. Grabe lungs. A lot of women would trade anything
just to have his naturally pinkish lips. At hindi ko mapigilan ang
pag-iinit ng pisngi ko nung maalala ko ang ginawa ng lips na yan sa
buong katawan ko. Whew!



Ano ba yan, ang aga aga kung ano ano ang pinag-iisip ko. Ang manyak
manyak mo talaga Krizza. Asawa mo na pinagnanasaan mo pa. Tama na nga
yan. Wag mo na nga siyang titigan para di ka na mamanyak.



Aalisin ko na sana ang tingin ko sa mukha niya when I felt it. Takte!
Paanong hindi ako mamamanyak nito.



Nanlaki ang mga mata ko when I felt something poking on my tummy. And I
very well know what it is. He is only wearing his boxer brief underneath
our blanket.Kaya ramdam na ramdam ko. Waaaaaaaaa!!! Don't tell me....
Sa nanlalaki kong mga mata, I saw him smile. ANg laki ng ngiti niya.
Don't tell me kanina pa siya gising? Pero bakit nakapikit pa din siya?



"Have you enjoyed the view?" Langya! Kanina pa nga siya gising at
nagkukunyaring tulog. Waaaa. nakakahiya! Nakita niya akong nakatitig sa
kanya. Feeling ko lalo akong namula kasi nahuli niya akong
minamanyak..este tinititigan siya.



Hindi ako makapagsalita. Ikaw ba naman ang mahuli, ano sa tingin mo ang
sasabihin mo?



"Good morning Misis." He said in his husky bedroom voice then his hand
tightened and he lowered down his head to claim my lips in a passionate
kiss.



I answerred his kiss with the same passion.



And you know what happened next.



Wala na akong pakialam kung 10AM na at wala pa kaming breakfast. Kung
ikaw ba naman hahainan ng ganito sa umaga. Sa tingin mo maaalala mo pa
ang pagkain?
*29.2*


Di ba sinabi ko na kung hahainan ka ng kasing pogi ni Tamako,
makakaalala ka pa kaya ng pagkain?


Ang sagot. Oo.


Kasi pagkatapos magugutom ka talaga. Hehehe. Nakakapagod kaya yun! Lol.
At dahil napagod rin siya siguro, tumawag siya ng room service.
Pagkalabas niya ng room pumasok na ako ng bathroom para maligo. I looked
myself in the mirror. Grabe!! Ang ganda ko talaga! Hehehe.


At bago pa ako mainlove sa sarili ko, lumabas na ako ng bathroom. Tamang
tama kasi pagkatapos kong magbihis nakaayos na ang pagkain namin sa may
pool. Nasabi ko na bang may pool sa penthouse? Parang nasabi ko na
nakalimutan ko lang. Basta merong pool at doon nilagay ang breakfast at
lunch namin.


I saw him standing by the table waiting for me. Naglakad ako papunta sa
table ng dahan dahan. Dahan dahan kasi masakit pa din ng unti at parang
ang awkward. Alam niyo yun..So anyway, naglakad na ako and I saw him
smiling pero kakaiba ang ngiti niya. More like smirking na parang amuse
na amuse.



Kumunot ang noo ko at sumimangot ako. Ano ba kasi ang nakakatawa?



"Bakit ka tumatawa?" I asked him with matching taas ng kilay nung
malapit na ako sa kanya. He cleared his throat na parang pinipigilan ang
tumawa. Nakakaasar ha!


"Wala." He cleared his throat again.



Lalong tumaas ang kilay ko.


"Nang aasar ka ba?" Tumataas na ang boses ko. Nakakainis. Ayaw ko pa
namang pinagtatawanan ako.


Umiling lang siya at tumabi sa akin tapos inayos ang uupuan ko. He
motioned me to sit pero hindi ako naupo.



"Misis maupo ka na at kakain na tayo." Hindi pa din naaalis ang ngiti
niya. Nakakaasar lang. Kakakasal lang namin pero ito siya at inaasar na
ako. Grrrr....



"I won't sit down unless you tell me kung bakit mo ako pinagtatawanan."



"Ang kulit naman ni Misis." He then suddenly hugged me from behind tapos
inamoy pa ang buhok ko. "At ang bango pa." Ay grabe ito na naman po siya.



"Hindi mo sinasagot ang tanong ko." Pinipigilan ko ang mapasinghap
because he is starting to kiss my nape. Ano ba! Hindi pa kami kumakain!



"Hindi kita pinagtatawanan." He tightened his embrace tapos ipinatong
niya ang ulo niya sa balikat ko.


"Naaaliw lang akong tingnan ka kanina habang naglalakad." Feeling ko
namula ako sa sinabi niya.



"Does it hurt still?" He said gently. Pero hindi ko pa din mapigilan ang
pag init ng mukha ko. Waaaaa!! Kailangang itanong yun? Nakakahiya.


"Thank you for the wonderful gift last night." Binulong niya sa tenga ko
tapos hinalikan niya ang pisngi ko. Kahit nahihiya ako di ko mapigilan
na tumayo ang mga balahibo ko.


At dahil speechless ako, inakay na lang niya ako paupo tapos umupo na
din siya sa harap ko.


"Misis, wag ka ang matulala dyan. Kumain na tayo because we're leaving
after this."


"Leaving?"


"Of course, we're leaving for our honeymoon."



Muntik ko nang maibuga ang kinakain ko.


Anong ibig niyang sabihin?



Hindi pa honeymoon ang ginawa namin kagabi?


Oh my God!!!


_______
Author's Note:
I know maikli. Sorry. Bago pa kayo maexcite sa honeymoon, sasabihin ko
na. Hindi detailed ang honeymoon nila. Wala nang BS. Kaya wag na kayong
excited.


Yun lang para di kayo maexcite.
Chapter 30


"Misis, gising na. Magbreakfast na tayo."


"Hmmmm..." Binaliwala ko ang kiliti na dulot ng paghalik niya sa leeg
ko. Gusto ko pang matulog. Antok na antok pa ako.


"Misis."



"Later..." Itinakip ko ang unan sa tenga ko. Pwede bang matulog na lang
muna ako?



"It's already 11pm, if you'll wake up later we're gonna miss breakfast."
Nakikiliti ako sa hininga niya sa tenga ko pero hindi ko kayang imulat
ang mga mata ko.



Pagod ako!



Di ba niya naintindihan na PAGOD ako?



"Kre, tayo ka na dyan."



"Ayoko. Matutulog pa ako. Ikaw na lang magbreakfast."



"Di pwede. The ship will dock in 2 hours kaya kailangan mong kumain. Do
you want to miss Greece?" Okay. Nasaan ba kami. We're on our honeymoon.
1 month European cruisetour. Grabe hindi ko inakalang may plano siyang
libutin ang Europe.



"I don't feel like getting up." Totoo yun. Parang gusto kong humiga na
lang dito sa kama ng suiteroom namin sa ship at matulog buong araw.



"Okay. I'll give you two choices. A. tatayo ka dyan, take a shower and
come with me to the dock for our breakfast or B. I'll carry you to the
bathroom myself, take off that flimsy thing you're wearing, and make
love to you under the shower. And then afterwards we could go back to
this very bed and continue to where we've left off until we both could
no longer stand. And then... "



"Ito na! tatayo na. Ikaw naman di ka na mabiro." Dali dali akong tumayo
sa kama kahit nahihilo pa ako. Ikaw ba naman bigyan ng ganyang choices.



I heard him chuckle while he is controlling his laughter. I would never
again risk lying in this bed with him the whole day. Hindi naman sa
pinagsisihan ko pero.....basta ayoko na.



"You sure Misis? Option B sounds really appealing" He said na may
nakakalokong ngiti sa labi.



"Shut up Tamako!" Feeling ko namumula na ako. Eversince kinasal kami
naging habit na niya ang tuksuhin ako. AT ako naman ang bilis ko
mapikon. Kainis.



"I'm open in case you've change your mind. Hidni pa naman ako nagugutom."



"Tumahimik ka nga! Kasalanan mo kung bakit halos hindi na ako
makabagon!"Singhal ko sa kanya. Nakakaasar kasi ang ngisi niya. And for
goodness sake, bakit ba ang hilig niyang magbilad ng katawan sa harap
ko? He is not wearing a top and I can't take my goddamn eyes off his
chest, down to his abs and down to his... shit!



"No, it's your fault for being so desirable. I can't get my hands off
you. Kung hindi ko lang inaalala na hindi pa tayo nagdinner kagabi, I
should've awaken you with kisses. You don't know how hard it is for me
not to do just that. And now I'm having seconds thoughts about that
breakfast seeing you wearing only that flimsy thing." He said in his
sexy and husky voice.



"Tamako!" It's entirely 2 different things to have a desirable
half-naked man in front of you and that desirable naked man talking to
you that way in his sexy voice and his eyes looking at you as if ready
to devour you anytime. Feeling ko sobrang pula ko na sa mga pinagsasabi
niya. At hindi ko alam kung bakit parang nag-iinit ako sa mga sinasabi niya.



"Kre..baby..." Shit! Napaatras ako bigla nung lalapit siya sa akin. I
know the moment our skin touched, we'll be tumbling in bed instantly.



"Stop being a pervert." I should also tell myself that.



"Desiring one's wife is not a sin." Could he stop using that tone on me?
"It is if you're not giving her enough sleep and you don't give her time
to eat and rest."



"You always sleep after we've made love. And ikaw tong ayaw magbreakfast
kaya nga niyayaya kita ngayon. But you know, we can spare another 30
minutes before we go down for breakfast." He is giving me that look
again. I tried to look away kasi baka di ko mapigilan at ako na ang
sumnggab sa kanya. Nagugutom na din kasi ako. Tinatamad lang akong
tumayo talaga kanina.


'I need to take a shower."



"We could shower together. Option B is really appealing Misis."



"Nakapagshower ka na!" Medyo basa pa nga ang buhok niya.



"Another shower wouldn't hurt me." Ay grabe. Hindi siya naggive up.



"Ikaw na din ang nagsabi that we'll be late for breakfast."




"Misis...... isa lang. Pleaseeee." He pouted. Shit! ANg cute cute niya.
Kunti na lang at hindi ko na siya kayang tanggihan. Kaya bago pa ako
matukso tumalikod na ako at naglakad papuntang banyo.



"I'm having that shower alone!" Yeah, kailangan ko talaga ng shower na
yun. AMpupu lang! Hinawakan ko na ang knob ng bathroom nung nagsalita
siya ulit.



"After breakfast then." Bumuntung hininga ako pero napapangiti ako
dahil sa itsura niya.



"I don't wanna miss Greece." Binuksan ko na ang bathroom pero narinig
ko pa siyang nagrereklamo at nagmamaktol sa labas.



"Fuck! I shouldn't have taken this cruisetour in the first place. Dapat
ginaya ko na lang si Edward na at kinulong si Krizza sa isang Isla.
Fuck! Awwwwww" I heard na kumalabog. Parang may sinipa siya.



Napapangiti ako habang nagsashower.



_________

Author's Note:

Pasensiya na kung puro kalandian. Gusto ko kasi na makaglimpse kayo ng
unti sa honeymoon nila.


Next Chapter will be after their honeymoon.


Gusto ko pa sana habaan yan kaso Christmas party namin ngayon, Kailangan
kong magprepare.
*Chapter 31*


"Misis...." I felt someone tickling my ear. Kainis naman. Ang aga aga pa!


"Misis..."Ayyy kabwisit naman!


"Hmmmm......" I took the pillow beside me and covered my ears.


"Gising na Misis."Wala atang plano itong tantanan ako.


"Bakit ba?" Suminghal na ako kahit nakapikit pa ako.Sabi nila magbiro ka
na sa lasing wag lang sa bagong gising. Or rather sa taong ayaw pang
gumising.


"Pupunta na ako sa office." I can now feel his breath in my face ang
lapit lapit na. AMoy mouthwash. Mukhang bagong ligo lang siya. Ang hawt
lang. Pero antok pa talaga ako eh.


At di pa rin naalis ang inis ko dahil sa paggising niya sa akin.


"Sige goodbye. Goodluck. Take Care. Good job." Tapos tumagilid na ako
ulit and hugged the pillow. I was on my way to dreamland when...



"Misis, papasok na ako ng office." Anak ng pating naman! Eh ano ngayon
kung papasok siya sa office? Nasa akin ba ang susi ng office niya?


I opened my eyes and looked at him. Naiirita ako. I looked at the
bedside table and it says 7AM. ANg aga aga pa. Hindi pa ako nakakabawi
ng lakas. Kahapon lang kami dumating mula sa cruise and I badly needed
my sleep


"So?" Sinabi ko yun ng nakataas ang kilay.



"Anong so?"


"So what kung papasok ka sa office? Kailangan ba talagang istorbohin mo
ang tulog ko kung papasok ka sa office?" Napaupo na ako sa kama.
Exasperated.


"Won't you even prepare my breakfast, fix up my tie and bid me goodbye
before I leave?" He have this hopeful look when he said those words and
a smile that could melt any girl pero dahil nga naiinis ako hindi ko
pinansin ang lahat ng yun.



"You woke me up dahil lang sa mga bagay na yun?"



"You are my wife. It is expected of you to take care of me." GRRRRRrrrrr..



"For God's sake Tamako!Nagpakasal ako sayo para hindi maging katulong
mo. To prepare your breakfast and to fix your tie. You have to remember
that I married you for my goddamn inheritance." Lumakas na ang boses ko.
Pati ako nagulat sa intensity ng pagkakasabi ko. Hindi man alng ako
pumiyok. But then....



I regretted it the moment those words came out of my mouth even before I
saw how his face changed. Mula sa pagkakangiti his face become suddenly
gloomy.Parang nagising ang kaninang natutulog kong diwa.



Parang nakunsensiya ako. Drat! I should have kept my mouth shut! I saw
him took a deep breath and looked at me.



"I see."



"Tamako..." Shit! I really did mess it up. Parang kinakabahan ako na
ewan. I have never seen him this serious. Well, I saw him like this
before. But that was eon years ago. Back in high school when he got mad
at me because I was flirting with everyone.



"I thought we were okay after our marriage. I thought I made everything
clear before our wedding ceremony. But it seems that you're sticking up
to your words way back in high school. Kahit ilang beses ko pang sabihin
sayo na mahal kita, hinding hindi mo na ako paniniwalaan." Nanlaki ang
mga mata ko. Mahal niya ako?


Then I started having this hallow feeling in my heart. Parang pinipiga.
Parang nasasaktan siya.



Then memories came flooding back.


/"Bakit ka ba magpapakasal sa akin? If I know sinuhulan ka lang nila
Mommy."/


/"I will marry you maybe because I love you."/
Hindi ko alam kung bakit yun ang una kong naalala. Hindi ko rin alam
kung bakit nakukunsensiya ako. Hindi ko rin alam kung bakit naluluha ako
when I saw him grimace and looked up the ceiling. It's as if he's
controliing himself from crying. Namumula na din ang mukha niya.



Takte ano ba kasi ang sinabi ko? Pahamak talaga o!Ang aga aga pa eh.



Pero hindi naman kasi sensitive yang si Tamako. Yung usual reaction niya
pag nag uusap kami ng ganyan is asarin o galitin pa lalo ako pero ngayon
bakit ganyan ang itsura niya?



Oh my God! Could it be true?



Mahal niya talaga ako?



"I'm sorry if I have expected too much Kre." He said sa mahinang boses.
" Im sorry If I thought too much of this goddamn marriage"



Bago pa ako makatayo sa kama at bago pa ako makalapit sa kanya,
tumalikod na siya and slammed the door.



I run after him while calling his name pero hindi siya lumingon. Lumabas
siya ng living room papuntang garage and I heard the rumbling of his car.



I stood in the middle of our living room dumbfounded. My eyes roaming
around our living room which I designed myself.


At ang buong bahay parang sinampal sa akin ang katotohanan. He made me
design this house without my knowledge na ito ang magiging bahay namin.
Every corner of this house is shouting ang isang katotohanan na matagal
kong iniiwasan at di pinaniwalaan.



Ang katotohanan ng nararamdaman ni Tamako sa akin.



Ang katotohanang mahal niya ako.
Chapter 32

2 days.


It's been two days and 2 nights na hindi umuwi si Tamako. Aligaga na
ako. Parang tanga na ako dito sa bahay namin. Hindi niya sinasagot ang
tawag ko sa cellphone. Hindi ko rin matawagan ang parents niya at
parents ko kung nasaan siya kasi baka sabihin nila na kakakasal alng
namin ay nag-aaway na kami. Kahit yun naman ang totoo, ayw kong pati
sila madamay. I want to settle this between the two of us. Kung wala na
talaga akong magagawa then maybe I could consult our parents about this.
Hindi ko rin macontact ang office niya kasi di ko naman alam ang number
doon at mas lalong di ko alam ang pangalan ng company nila. Ni hindi ko
nga alam kung nasaan yun.



Fuck! I feel like the most worthless wife ever na pati ang mga simpleng
bagay tungkol sa asawa ko ay hindi ko alam.



Takte naman! Ganito pala kahirap ang magkaroon ng asawa. I took out my
cellphone and dialled another number. I waited patiently for someone
toa nswer my call and after like 8 rings my sumagot din sa wakas.


/"Hello.."/


"Tamadao"


/"O Krizza, napatawag ka?/"I took a deep breath bago ako nagsalita.


"Tamadao, do you happen to know where Tamako is?"



/"Huh? tamako? Baka nasa office. I haven't talk to him yet since you
arrived from your honeymoon."/


"Ahh ganun ba? Sige thanks."


/"Hey Krizza, what's wrong?"/


"Ahmmm nothing. Bakit mo naitanong."



/"Well, parang may bago sayo. Hindi ka ata mataray ngayon./"I gave him a
fake laugh para hindi niya mahalatang something is wrng.


"Well, you're my brother in law now so babawasan ko na ang katarayan ko
sayo." I heard him chuckled from the other line. Nag usap pa kami saglit
then we both hanged up.



Kung hindi alam ng kambal niya kung nasaan si Tamako, then saan siya
nagpunta?



Bigla akong napatingin sa pinto when I heard it click. Then bumukas ito
and pumasok siya. Nakatulala lang ako sa kanya. He looked so fresh in
his 3-piece suit kahit gabi na. But it's not the same suit he wore nung
araw na umalis siya. Saan siya kumuha ng damit?



I can't find any words to say to him. I am glad na umuwi na siya yet I
don't know how to approach him.


Nagkatinginan kami. Siya ang unang nag iwas ng tingin and he walked
towards me. Ang lakas ng kaba ng dibdib ko.


But to my dismay, he didn't stopped nung magkaharap na kami, instead, he
walked past me towards our bedroom.


Nakatulala lang ako habang nakatingin sa likod niya na papasok ng room
namin. Nagulat ako sa ginawa niya. He just ignored me. Hindi pa ako
nakakarecover sa pandedeadma niya sa akin nung lumabas siya ng room.



With suitcase in his other hand.



Lalayasan niya ako?


But instead maglakad papuntang front door he walked towards the other room.


Hindi ko alam ang mararamdaman ko. Nasasaktan ako. Pero kasalanana ko
naman ito.



"Tamako..." I called after him nung binuksan na niya ang pinto. He
stopped from opening the door pero hindi pa rin siya tumitingin sa akin.
Hindi rin siya nagsalita.



"Can we talk?" Bahala na pero kakainin ko muna ang pride ko. We need to
settle this.



I've waited for him to answer and it took a while before siya nagsalita.



"I'm tired." He then opened the door of the other room, entered and my
tears fall when he closed it behind him.



Authors Note:
Hindi ako nag uupdate pag weekend pero natuwa naman ako dahil sa ganda
ng mga comments niyo at sa dami ng votes kaya ito na po.
Chapter 33



Simula nung pumasok siya sa kabilang room, hindi pa siya lumalabas.
Ilang beses na din akong pabalik balik. Kakatukin ko ba siya sa kwarto?


Paano kung hindi niya ako pagbubuksan?


Sisirain ko ang pinto?


Lumapit ako ulit sa pinto ng room but when I was about to knock,
kinabahan ako. Syeett!! Nasaan na ang lahat ng lakas ng loob ko? Kung
kelan ko pa kailangan tsaka pa nagtago lahat.



Pero in case na buksan niya ang pinto, ano ang sasabihin ko? Mag sosorry
ako? Paano ako magsosorry? Ampupu!



Mga 30 minutes akong pabalik balik hanggang sa nagpagdesisyonan kong
bukas ko na lang siya kakausapin. Baka nga pagod lang siya at bukas
hindi na siya pagod kaya kakausapin na niya ako.


Pero alam ko! Binibigyan ko lang ang sarili ko ng dahilan kasi hindi ko
alam kung paano ko siya iaapproach. Pero kakausapin ko siya promise.
Hindi na ako kakabahan. Lalakasan ko na talaga ang loob ko. Swear!


____


I woke up earlier than usual kasi alam kong maaga siyang gumigising para
pumasok sa office. 7AM pa lang gising na ako. Kung hindi pa siya gising
ipaghahanda ko siya ng breakfast.


Tumayo na ako at naghilamos at lumabas ng room at pumuntang kitchen.
Nagtataka pa ako kasi ang tahimik. Baka tulog pa.


I prepared breakfast pero nakatapos na ako't lahat wala pa ding Tamako
na lumabas ng room. I gather all my courage para pumunta ng room niya. I
knocked pero nakailang katok na ako wala pa ding sumasagot.


Tapos binuksan ko na ang pinto. Halos manlumo ako sa nakita ko. The bed
is fixed and the whole room smells of an aftershave.


Nakaalis na siya.



Hindi man lang siya nagsabi.



Nanghina ako bigla.


Galit na galit talaga siya sa akin.



T____T


____


"Ay tanga!" Aly suddenly blurted out. Andito kami ngayon sa bahay ni
Yanyan. I called for them kasi nga hindi ko na alam ang gagawin ko.



"Bakit mo kasi sinabi yun? Siempre mahuhurt yung tao. Kung makahurt ka
naman ng ego bonggang bongga. Ang mga lalaki pa naman ngayon ma pride."
Corrs.



"So ano ngayon ang plano mong gawin?" Yanyan asked while doing her
nails. Hindi na naman yan pumasok.


"Hindi ko nga alam. He's not talking to me."



"Malamang nahurt yung tao. Kaw ba naman sabihan na pinakasalan ka lang
ng dahil sa pera" Napabuntunghininga ako sa sinabi ni Aly.



"So ano ang gagawin ko?" I said almost hysterical.



"Eh di magsorry ka."



"He's not talking to me."



"Make him talk to you. Kung kailangan itali mo sa upuan para lang
kausapin ka gawin mo."



"Ang brutal mo Aly huh. Pero seriously Krizza, talk to him now. Wag mo
nang ipabukas. Ilang araw na kayong ganyan? Lima?" OO nga tama si Corrs.
Hindi na pwedeng ipagpabukas ito.



"Pero bilib ako sayo. Natiis mo ang limang araw na walang sex? To think
na kakakasal niyo lang?" HUmagikgik si ALy sa sinabi niya. Pati na rin
si Corrs. Ngumiti lang si Yanyan. Napansin ko kanina pa to tahimik and
there's something with her smile.
"Hindi ko alam ang number at address ng office niya." I said shyly.



"Naku naturingan ka pang asawa." Sapakin ko kaya itong si Aly.



I saw Yanyan get her cellphone and called someone.


"Saan ang opisina ng kambal mo?" She must be talking to Tamadao.
Nagkatinginan kaming tatlo at nagnginitian tapos tiningnan namin si Yanyan.


Kumunot ang noo ni Yanyan. "You're asking me why? Don't tell me hindi mo
alam ang nangyayari sa mag asawa."


"Wag mo nga akong pinagloloko Tamadao. Alam kong alam mo kaya sabihin mo
na sakin at ng maayos na ng dalawang to ang problema nila." Nakikinig
lang kami sa usapan nilang dalawa.Then Yanyan smiled.


"Honey, we have to help them kasi kung hindi nila to maaayos ng mas
maaga, Krizza will stay at my condo and so are ALy and Corrs. If that
happens, you cannot come here and you will miss kissing me
and......hahahaha." TUmawa ng malakas si Yanyan habang kinukuha ang pen
and paper na nasa center table. She wrote the address and said her
goodbye to Tamadao.


"Oh ito. Napapasubo ako sayo Krizza." She handed me a piece of paper.


"Hmp! Ang landi ng babaeng to. If I know gustong gusto mong nilalandi si
Tamadao." Yanyan just gave a meaningful smile to Corrs. The smile that
give me the creeps.


Mayamaya umalis na din kaming tatlo. Nagpunta sa mall sina Aly at Corrs
para magshopping. AKo naman pupuntahan na si Tamako sa office niya.
Medyo kinakabahan na naman ako pero its now or never.


Nakarating na ako sa office nila. Grabe ang gara lang. Pag aari ata nila
ang buong building. Parang office lang ni Daddy pero mas magara nga lang
to. Pagtanong ko sa receptionist sa first floor tinuro ako sa 20th
floor. Sumakay na ako sa elevator at habang papaakyat mas lalong
lumalakas ang kaba ko.


Ampupu! Kung kelan pa kami nagpakasal ngayon pa ako kinakabahan ng
ganito. Hindi nga ako kinabahan nung nagtapat ako sa kanya nung
highschool tapos ngayon... whew!


I took a deep breath nung bumukas ang pinto ng elevator. Naghesitate pa
akong lumabas but what the heck! No guts no glory. Go for the gold.
Fight! Fight! Fight! Aja!


Pero kinakabahan talaga ako! Ahuhuhuhu.



Pero wala na akong nagawa. Alangan naman na dito lang ako sa elevator
forever. Paglabas ko ng elevator pumunta ako sa reception sa 20th floor.
Ayus may sariling reception and President and CEO.



"Good morning Ma'am, is there anything I can help you?" I was greeted by
an attractive receptionist na nakangiti pa sa akin.



"I'm here to see Mr. Tamako Sia." Ngumiti din ako sa kanya. Mukhang
mabait naman kasi eh.



"Do you have an appointment Ma'am."



"No. But..."



"Then, I'm sorry Ma'am but I'm afraid Mr. Sia couldn't accommodate you
at the moment. I suggest you set an appointment first before coming
here." Hindi niya ako pinatapos? Pag ganitong nenerbiyos ako, maikli
lang ang pasensiya ko.



"Tell him his wife wanted to see him." Nakita ko na nagulat ang
receptionist pero maya maya she smiled broadly.



"Kayo naman Ma'am. Lumang style na yan Ma'am. Bumalik na lang po kayo sa
susunod. At sa susunod kung magsisinungalign kayo yung kapani paniwala.
Hindi pa po kasal si Sir Tamako. Hindi ko pa tinatanggap ang proposal
niya." Tapos humagikgik siya. Ang kapal hah! Nabwisit ako pero pinigilan
ko ang sarili ko kasi hindi yun ang pakay ko kung bakit ako nandito.



"Are you his secretary?" I said through gritted teeth.



"No Ma'am I'm the receptionist."



"Call his secretary."



"Aba Ma'am kung makautos kayo parang kayo ang nagpapasahod sa akin."
Lalong nag init ang ulo ko sa sinabi niya. Bakit ganito kabastos ang
empleyadong ito? Kahit pa hindi ako asawa ni Tamako she should have
given me a little respect.
"Claire ano yan? Ang ingay mo. Naririnig ko pa ang boses mo sa loob. Pag
ikaw narinig ni Sir. Mainit pa naman ang ulo noon" Lumabas yung isang
middle aged woman sa isang pinto and looked at the receptionist and me.



"Eh kasi itong si Ma'am asawa daw siya ni Sir Tamako. Nakakatawa. Eh
wala namang appointment gusto lang atang makalusot." Hinarap ako ng
babaeng lumabas.



"May I know your name Ma'am?" The woman asked me politely. Tinalikuran
ko ang bastos na receptionist at hinarap ang babae. Pero hindi na ako
ngumiti. Naiinis na kasi ako.



"Krizza Marie Yen." Nanlaki ang mga mata ng babae. My name might have
ring a bell.



"I'm sorry for the inconvenience Ma'am. I'm Lyla, Mr. Sia's secretary.
Just give me a second." I just nodded at Lyla while she's scrambling for
the phone and dialled an extension.



"Sir, Miss Krizza Marie Yen is here. She wanted to see you." She glanced
at me and glanced nervously at the receptionist. "Yes Sir. I'll send her
in immediately."



"Ma'am, pasok na daw po kayo." Lyla led the way pero bago pa kami
makaalis, tiningnan ko ang receptionist ng masama. "Lyla, the next time
I visit I don't wanna see her face in this building."



"Yes Ma'am." She again looked nervously at the receptionist na ngayon ay
namumutla na. Pumasok kami sa pinto na nilabasan kanina ni Lyla na
mukhang secretary's office and into another door. Lyla just opened the
door for me at hinayaan na akong pumasok.



The moment I entered his office, hindi man lang siya tumingin sa akin.
His eyes are focused on the computer in front of him.



"Tamako....."I trailed off. Bumalik na naman ang kaba ko.


"What do you want?" He said coldly. Ni hindi niya ako tiningnan. Ang
snob. Gusto ko siyang batuhin ng bag ko.



"Let's talk."



"Is it important? I have a meeting in five minutes." Ang lamig lamig ng
boses niya. He's not the Tamako I married. Pero kasalanan ko din kasi
kung bakit ganyan ang pakikitungo niya sa akin. Hindi ako nakapagsalita
and he kept on looking at his watch na parang inip na inip na.



"Krizza, if you're just gonna stand there and waste my time, you better
leave." Parang naiiyak na ako sa pinapakita niya sa akin. Hindi ba niya
alam kugn gaano kahirap ang pumunta dito? Hidni ba niya alam kung gaano
kahirap lunukin ang pride?



"I--I want us to talk." I finally managed to say. Pero gusto ko pag
nagkausap kami hindi yung ganito. Na parnag inoorasan niya ako. Hindi
niya ako kliyente. Asawa niya ako!



"Hindi lahat ng gusto mo ay mangyayari. Hidni dahil sa gusto mong
magkausap tayo ay icacancel ko na ang lahat ng appointments ko for you.
I have work to do. I have clients to meet and..."



"And you're choosing your work and your clients over me?!" I shrieked.
Dala na din siguro ng kaba at frustration kaya tumaas ang boses ko.
Hindi ko kasi matanggap na ganito ang pakikitungo niya sa akin.



"What else do you want? I'm working my ass here. Ano pa ba ang kailangan
mo? Pinapalago ko na ang kayamanan mo. Yun lang naman ang importante
sayo di ba?" I was dumbfounded dahil sa sinabi niya. He's really hurt
dahil sa sinabi ko. There is bitterness in his voice.



"Ikaw si Krizza Marie Yen, mayaman. And I will make sure you'll forever
have that title." Pagkatapos niyang sinabi yun, he picked up the
extension line.


"Lyla, tell me if Mr. Bustamante has arrived."


"Yes, Sir." para na ring pinalayas ako dahil sa ginawa niya. It's very
clear that he wanted to get rid of me. That he doesn't want me anymore.
He want me out of his office and maybe out of his life.
I tried very hard to control my emotions. Pinigilan kong umiyak. Ayaw
kong magpakita ng kahinaan. I turned my back accepting my defeat. I
walked towards the door and was about to open the door when I stopped.


Kung aalis na lang ako bigla, parang wala na ding kwenta ang lahat ng
kaba na naramdaman ko. If I would just give up, para saan pa at pumunta
ako dito. Something inside me refused to give up. The fiery and strong
Krizza is urging me to give it a fight. Dahil ako si Krizza Marie Yen,
mayaman. A fighter, a girl who never gave up.


I held my head high kahit na naluluha na ako tapos lumingon ako ulit and
walked back in front of Tamako's desk.


"I'm sorry. Okay. I won't make any excuses for what I have said. I won't
try to justify it. I'm just sorry that I've hurt you dahil sa sinabi
ko." Sheet Krizza wag kang umiyak. Wag kang pumiyok. Wag na wag mong
hayaang tumulo yang luha mo.


"I may not be a good wife to you. Pero hindi ko kayang maging magaling
na asawa overnight. if you're expecting na gagampanan ko agad ang duty
ko as your wife, then I am sorry if I have failed you, hindi kasi ako
ipinanganak na alam na agad ang mga bagay na yun. I'm sorry. Pero kahit
na hindi ako naging magaling na asawa sayo, don't you think I deserve to
be treated as your wife? Dahil ba sa sinabi ko at sa nagawa ko kaya
kailangan mo nang hindi umuwi ng dalawang araw without telling me kung
nasaan ka? That I deserve to be treated as a stranger by my own
husband? Na hindi na ako pwedeng magexplain because I said some awful
things? That I deserve to be treated as an unworthy client na kulang na
lang ipakaladkad palabas sa opisina mo?" Namumuo na ang luha sa mga mata
ko pero hindi pa ako tapos magsalita.



"I'm sorry if nasabi ko ang nasabi ko sayo. I'm sorry if nasaktan kita.
Sana isipin mo din that I've received far more hurtful words from you
but I didn't hear a single sorry." This time tumulo na ang luha ko.
Nainis ako kasi tumulo siya. I brushed it off immediately.



"Kung hindi ka uuwi mamaya, aalis ako bukas na bukas din." Tumalikod na
ako and headed for the door. I saw Lyla looking at me. I must have
looked awful.


"Where's the powder room?" She pointed at the other door kaya doon ako
dumiretso.


Pagkapasok ko I looked myself at the mirror. Namumula ang buong mukha ko
dahil as pag iyak but I smiled at myself.



Hindi talaga bagay sa akin ang masyadong emosyonal at pa sweet at
magpkumbaba. I should have been remorseful dahil sa nagawa ko but in the
end, I ended up threatening him.



I cannot help it.



I am Krizza Marie Yen, I always call the shots. No matter what it takes.
No matter what's at stake.
*Chapter 34.*


I retouched my make up at lumabas na ng powder room. I made sure na wala
ng trace na kahit anong pag iyak ang makikita sa mukha ko. Ayokong
lumabas sa opisinang ito na nagmumukhang loser. I raised my chin up and
opened the door of the powder room.


But to my surprise, I saw Tamako leaning on the wall beside the powder
room. I looked at him at nakita kong nakatingin din siya sa akin. Ang
pogi niya talaga. Sheet lang! Binawi ko ang tingin ko bago pa ako ma
tempt at sunggaban siya. Aaminin ko man o hindi na miss ko siya. And
lungkot kaya matulog mag isa sa kama. I brushed away the thought bago pa
kung saan mapunta ang iniisip ko and started walking towards the door
palabas ng office niya.



"Krizza..." Narinig kong tumawag siya pero hindi ko siya pinansin.
Dirediretso lang ako palabas. Paglabas ko nakita ko pa ang receptionist
pero nung makita niya ako yumuko siya. I smirked. I walked past her and
headed towards the elevator.



"Krizza!" Hindi ko pa din siya pinansin and pinindot ang pinto ng
elevator. Mabuti na lang at may nakastop kaya nagbukas agad yung
elevator. Pinindot ko ang button para sa ground floor. Unti unting
nagsasara ang pinto and I saw Tamako na mabilis an naglakad papuntang
elevator.



Bago magsara ang elevator I saw a hand stopping it kaya bumukas ulit
ito. He walked inside at nagsara na yung elevator.


What now? Sumandal na lang ako sa elevator wall and ignored him.
Sumandal din siya sa kabilang dulo ng wall. Hindi kami nagtitinginan.
Wala ding nagsasalita.


Bakit pa ba niya kasi ako sinundan?


Ding.


Nagulat pa ako when the door opened. ANdito na pala kami sa ground
floor. Hinintay kong bumukas ang elevator pero nagulat ako when he
suddenly hit the closed button and pressed the 20th button.



"Ano ba!"what is he trying to pull? Kunti na lang kaladkarin niya ako
kanina tapos ngayon pipigilan niya akong lumabas ng elevator? Nasisiraan
ba siya?



"Mag uusap tayo." He said in a stern voice. Seryosong seryoso din ang
mukha niya.



"Wala na akong sasabihin. Nasabi ko na ang lahat ng dapat kong sabihin."



"Ako may sasabihin pa." Tumaas ang kilay ko. Then I smirked.



"Kung gusto mo akong kausapin, magpaset ka ng appointment." Buti nga sa
kanya. After ng kahihiyang dinanas ko sa punyetang receptionist niya.



"Wala kang secretary." Hindi ko alam pero parang yung pagkakasabi niya
nun parang may amusement sa tono ng boses niya pero seryoso pa din ang
mukha niya.



"I don't care!"
Ding.


Bumukas ulit ang elevator nakarating na ulit kami sa 20th floor. I
pressed the closed button and hit the ground floor. Ayaw ko nang bumalik
sa opisina niya.



"Mag usap nga tayo."



"Wala na nga akong sasabihin sayo."



"You can't just threaten me na lalayasan mo ako pag hindi ako umuwi
mamaya. Baka nakakalimutan mo na ikaw ang may kasalanan sa akin." Ang
kapal naman talaga ng mukha niyang isumbat pa sa kin yun.



"Baka nakakalimutan mo din na nagsorry na ako kanina. And why the hell
can I not threaten you? Of course I can." Kugn mat-threaten ka rin naman
ba, bakit hindi di ba?



"You said sorry pero ano? Inungkat mo pa ang nangyari a decade ago. I
don't believe that you really meant your sorry."



"Kung ayaw mong maniwala sa sorry ko, its not my problem anymore." Hindi
ba niya alam kung gaano kahirap gawin yun? Sa kanya lang ako nagsorry sa
buong buhay ko tapos sasabihin niyang I didn't mean my sorry. Bullshit!


Ding.


Bumukas ulit ang elevator. May sasakay. Isang grupo ng mga empleyado.
They're about to enter when I saw Tamako glared at them. Tapos pumuwesto
siya sa tabi ng control and hit the closed button.


"At kung hindi ako uuwi mamaya?" Sinalubong ko ang tingin niya.



"Eh di wag. Wala ka nang maabutan doon." I said throught gritted teeth.



"Stop being a spoiled brat!" He shouted at me.



"I am not a spoiled brat. Hindi ko kasalanan kung nahihirapan akong
paniwalaan ka!"Para kaming mga timang na nagsisigawan na loob ng elevator.



Ding.



Bumukas na ulit ang elevator kasi nakarating na kami sa ground floor.
Lalabas na sana ako when I come face to face with Tamadao. SUmimangot
ako. It's enough that I was stuck sa elevator with Tamako pero kung
isama pa si Tamadao, di ko alam kung kakayanin ko.



Pumasok siya sa elevator ignoring Tamako's deadly glare. Nakangisi pa
siya tapos tiningnan kaming dalawa ni Tamako.



"Hi Kre, Hi Bro! Bati na kayo? Sabi ni Yanyan kanina nag aaway kayo."
Hindi namin siya sinagot.



"Bro, andun na ba sila sa conference room? Aattend ka sa meeting Kre?"
Hindi ko siya sinagot. Can't he feel the tension between us?



"So how's the honeymoon?" Tapos ngumisi pa siya.



"SHUT UP!" Tamako and I chorused. Wow. Nag agree kami sa isang bagay.
Tamadao looked at us with questions in his eyes.


"So hindi pa kayo bati?"


"Tamadao...."



"K Fine fine. Sana kung mag uusap kayo sa room naman hindi yung dito sa
elevator. Sayang ang kuryente. tsk tsk."



"Tamadao!' Another warning tone from Tamako. Hinayaan ko na lang siyang
makipagdeal sa kakambal niya.



"Ito na nga! Lalabas na! Atat much?" Bumukas na ang elevator sa 20th
floor and lalabas na siya. Pero bago pa magsara ang pinto may pahabol pa
siya.



"Sigurado kayo na dyan kayo mag uusap?"Tiningnan na nanaman namin siya
ng masama,



"Okay fine! bahala kayo!" Tapos tumalikod na siya. Andyan na naman ang
awkward silence walang nagsasalita. Wala ding pumipindot ng elevator.
Walang gumagalaw sa amin. Mga ganun kami for five minutes.



Paano ba naman, nawala ang moment namin nung pumasok si Tamadao. Nawala
ang fighting moment namin. hehehe.



I heard na nagbuntunghininga si Tamako. I did the same.
"What else do you want me to do para maniwala ka?" napatingin ako sa
kanya. Ang hinahon na ng boses niya. Hindi na siya sumisigaw katulad
kanina. Wala na din ang galit sa mga mata niya. Nagkatinginan kami ng
biglang




"FUCKING HELL!!" biglang nawala ang power ng elevator. What the hell
happened? Nagbrown out ba? Nagpapanic ang systema ko. Okay lang sa akin
ang madilim wga mo lang akong ikulong sa isang closed space na madilim.



Tapos biglang......



Awoooooooo!!! I am not in a damn horror booth anymore. We are trapped in
an elevator for God's sake.



"Tamako...."Hindi ko na napigilan ang sarili ko. I threw myself towards
Tamako and hugged him tightly. Tsansing na sana kung hindi lang ako
natatakot.



"It's okay." He hugged me tapos hinahaplos ang buhok ko. Somehow I felt
relieved.



"Ahem, ahem! Mic test mic test!" Nagulat ako nung may nagsalita from
the speaker of the elevator. Napakafamiliar ng boses. The I heard Tamako
gritted his teeth.



"Tamadao." We heard him laugh.



"Ayan pwede na kayong mag usap. You have ample time with you. Since
gusto niyo dyan ayan pinagbigyan ko na kayo. Walang istorbo, walang
papasok, walang ilaw. Bwahahahaha!" Demonyo talaga.


"I swear I'm gonna kill you if I get out of here." He just chuckled.



"I'm sure you're gonna thank me after Kre." Bwisit talaga.



"Paano kang nagkaroon ng kambal na katulad niya?" I felt him shrugged
but I heard Tamadao laugh.



"Guys, mag usap kayo dyan. Magdedate lang kami ni Yanyan. Pagbalik ko
tsaka na lang namin ulit bubuksan yan."



"Just open this damned elevator Tamadao." Tamako said in his calm but
commanding voice. Pero mukhang hindi man lang natakot si Tamadao.



"Wag kayong matakot sa boss niyo. AKo ang bahala sa inyo. Wag niyong
bubuksan kahit na magwala pa yan. Sa akin lang kayo susunod." He is
more on talking to the technician than to us.



"Damn it Tamadao! I'm gonna ask Yanyan to break up with you!' I shouted
pero walang sumasagot. Umalis na nga ata talaga siya.


Binalingan ko si Tamako. The I become aware that we are so close. His
hands are resting at the back of my waist at nakaharap ako sa kanya. We
are almost hugging. No, we are really hugging. Sa sobrang panic ko
nakalimutan ko na galit kami sa isat isa. Nakalimutan din ba niya?


"Tamako, do something." I hissed at him. Ayaw kong matrapped ng ganun
katagal dito sa elevator. Pero ang isang to mukhang walang narinig.


"ANo ka ba? I said do something to get us out of..."Hindi ko na natuloy
ang sasabihin ko when he suddenly tightened his hold on me and kissed
me. Nagulat ako sa ginawa niya.


At parang automatic, I respond to his kiss. Hanggang sa lumalim ang
halik niya and my arms went up his shoulders for support.



Aaminin kong namiss ko ang halik niya, namiss ko ang yakap niya and I
miss him. At babae lang ako mahina sa tukso. Lol.



We are both gasping for air when he stopped kissing me. Parang nabitin
pa ako.



"Uuwi na tayo."



Nung sinabi niya yun. Parang magic. Biglang bumukas ang ilaw ng
elevator. Then Tamako pressed the ground floor button using his other
hand habang nakahawak sa akin ang isa niyang kamay.



Walang nagsasalita sa amin hanggang sa umabot kami sa ground floor. Nung
lumabas kami ng elevator, we saw Tamadao leaning on the ground floor
reception area smirking at us.




Scheming devil.
Then I smiled silently.
Chapter 35


I glared at Tamadao habang papalabas kami ng building. Hindi ko na siya
nagawang pagalitan o pasalamatan dahil hinihila ako ni Tamako papuntang
parking.


"Lyla, cancel all my appointments for today. Hindi na din ako
makakaattend sa board meeting." Nangingiti ako habang nakikipag usap
siya sa secretary niya. Hindi ko alam kung bakit nangingiti ako.
Kinikilig ata ako na ewan. Ahehehe. Kasi naman akalain mo ba namang
ipacancel niya lahat ng appointments niya dahil sa akin?


Sumakay na kami sa Black Porsche Cayenne SUV na naghihintay na sa amin
sa labas ng lobby ng building. First time kong sumakay sa kotse niya and
I was flattered when he opened the door for me. Medyo tumaas pa ang
kilay ko bago ako sumakay pero tiningnan niya ako ng masama. Parang
sinasabi niyang, wag na akong magreklamo kasi buti nga pinagbubuksan
niya ako ng pinto.



Pagkasakay ko sa kotse umikot na siya sa kabila and slid in the drivers
seat. PInaandar na niya pero bago pa kami umalis may comment pa siya.



"Pumayat ka ata?" Sinabi niya bago siya nagdrive. Nagulat naman ako sa
sinabi niya. Pumayat ako? Wee di nga? Dali dali kong tiningnan ang
sarili ko salamin.



"Limang araw lang ako nagtampo, pumayat ka na agad." nanlaki ang mata
ko. Ang kapal naman ng mukha niyang magassume.



"Excuse me?" He just chuckled.


"Wag mo akong pagtawanan, baka nakakalimutan mo na hindi pa kita
napapatawad sa ginawa mo?" Pero hindi man lang siya natinag sa sinabi
ko. nangingiti pa din siya. Tapos naniningkit ang singkit niyang mata.
Ang cute cute lang.



"Sus! Isang halik ka lang naman!" At naging ngisi ang kanina ngiti niya.
Namula naman ako sa sinabi niya.



"Ang kapal mo huh!" Inirapan ko siya.



"Nabitin ka lang ata eh kaya nagmamaldita ka na naman ngayon. Wag kang
mag alala mamaya sa bahay susulitin natin." Lalo akong namula sa sinabi
niya.



I gritted my teeth. Wala talaga akong panalo sa kanya pag ganyang usapan
kaya pinili ko na lang na manhimik keysa tuksuhin niya ako buong byahe.
Nakakaasar lang kasi buong byahe din siyang nakangiti. Parang sira ulo lang.


Pagkadatin namin sa gate ng bahay nagulat pa kami nung may nakapark na 2
kotse sa loob. LUmabas na akmi only to be greeted by our parent.



"Krizza baby!" My Mom hugged me tnagkiss ako sa Mom ni Tamako. Wala ang
Daddy niya kasi nga may board meeting. Wala din si Daddy kasi kasama
siya sa board meeting.


"Naku mabuti na lang at may spare key itong si Mare, sana hindi kami
nakapasok dito." My Mom looked at Tamako's MOm. Di ba nga magbestfriend
sila?



Nagkatinginan kami ni Tamako and...



"Mom, what are you doing here?" Sabay pa naming sinabi.



"Of course binibisita namin kayo. Hindi pa kayo dumalaw eversince your
honeymoon.Namiss na namin kayo." My Mom said.



"OO tama. Infact we are preparing our dinner kasi pagkatapos ng meeting
dito na didiretso ang mga Daddy niyo para magdinner." Nagkatinginan na
alng ulit kami and sinamahan na ang dalawa sa kitchen. Tumulong ako ng
kunti kasi kakahiya naman na uupo lang ako. Si Tamako naman nakaupo lang
sa sofa at nanonood ng sponge bob. Di ko alam kung bakit sponge bob
pinapanood niya.


After namin magprepare ng dinner nagchikahan lang kami tapos dumating na
nung 7pm ang mga Daddy namin. Naghi at naghello kami sa kanila. Tapos
kumain na kami.



Hindi ko alam kung bakit parang ang tagal tagal namin magdinner. ANg
dami kasi pinagkukwentuhan ang mga parents namin. Sila lang naman ang
nagkkwentuhan. Mukha hindi naman kami ang namiss nila kundi namiss nila
ang isa't isa at napagtripan alng nilang dito magkita sa bahay namin.
Nakikinig na lang ako sa usapan nila Mommy when i felt someone kicked
me under the table.
"Ouch" Napatingin ako kay Tamako at pinandilatan ko siya.



"What's wrong Krizza?" Tanong ni Mommy.



"Nothing Mom." Tapos tumingin ako ulit kay Tamako. Nakasimangot na siya.
Tapos tiningnan niya ang mga parents namin and then tumingin siya sa
pinto. AT dahil hindi ko naman naiintindihan ang ginagawa niya inignore
ko na lang siya.



Maya maya may naramdaman ulit akong sumipa sa akin. Fuck it! Ano ba ang
problema niya? Tiningnan ko ulit siya ng masama. Pero tumingin lang siya
sa relo niya tapos sa parents namin at sa pinto. TIningnan ko ang wall
clock. It's already 10PM. Eh ano ngayon?



Hindi ko ulit siya pinansin. Tapos nabigla nalang ako nugn tumayo siya
bigla.



"Pambihira! Ang slow naman." teka teka ako ba ang sinasabihan niyang
slow? Hidni na ako nakapagreklamo kasi dinugtungan niya ang sinabi niya.



"Mom, Dad, hindi pa ba kayo uuwi? gabi na oh!" Hala! Bakit niya pinapalayas?



"Ow!!!! Nakalimutan ba naming sabihin sa inyo na dito kami matutulog?"
His MOm said excitedly.



"WHAT!!!?" Napalakas ata ang boses ni Tamako.



"YEs hijo. In fact, nagdala na kami ng damit at nasa room na."
Napanganga lang ako.



"Mom, dalawang room lang dito. Paano tayo magkakasya." Si Tamako pa din
yan. ANg daming reklamo.



"No problem son. for the meantime doon kami matutulog sa kwarto sa
kabila kasama ka at si Krizza naman sa kwarto niya kasama ng parents
niya." sABI NG dADDY NIYA.



"WHAT!!!?" Tamako and I chorused. Hindi ko alam kung bakit pati ako
napa-what. Nagulat kasi ako eh.



"Namiss namin kayo ng sobra kaya pagbigyan niyo na kami. Ngayon lang
naman to." My Mom said na parang nagmamakaawa at yung mukha niya yung
mukha na alam niyang kahit kailan di ko matatanggihan.



"But...." Si Tamako yan.



"Sige po Mom. It's okay na dito kayo matulog." Napatingin sa akin bigla
si Tamako at tiningnan niya ako ng masama. Ay grabe!! Ano ang kasalanan ko?


"Ayaw ata ni Tamako"


"Hayaan mo na alng yun Mareng Kath, may tantrums lang ata." So ayun nga
pumasok si Tamako sa kwarto nila tapos kami nagkwentuhan pa hanggang11PM
tapos naantok na yung mga matanda kaya natulog na kami.


Medyo natuwa pa ako kasi parang yung bata pa ako na katabi ko sila Mom
and Dad. Nakaktuwa!



_____


Naalimpungatan ako nung maramdaman kong may gumigising sa akin. I opened
my eyes to see Tamako na nakatayo sa gilid ko. I looked at the bedside
clock and it's only 2AM. ANo na naman ang kailangan nito.


"Bakit?" Sheet naman! Naantok pa ako.



"Tara sa labas." Bulong niya sa akin.



"Bakit?" Sabi ko din sa mahinang boses.



"Basta." Mukhang naiirita na siya at mukhang wala pa talaga siyang tulog
kaya tumayo na ako kasi baka magising pa namin sila Mom dahil sa ingay
namin.



Nauna na siyang lumabas and I tiptoed palabas ng room namin.



"Bakit ka nanggigising."Sabi ko ng pabulong.



"Bakit ka natulog?" Anong klaseng tanong yun?



"Hindi ba ako dapat matulog?"He rolled his eyes. Hindi ko alam kung
bakit naiirita siya.
"Tsss. Alam mo ba ang ginagawa nila?" Sabi pa niya. Hindi ko alam kung
matatawa ako o ano sa itsura niya.



"Hindi. Bakit?" Pabulong pa din kasi bumubulogn din siya.



"Hindi mo ba alam na pinagttripan nila tayo?"



"Ows talaga?"



"At bakit ka pumayag na dito sila matulog?" Mukhang galit na siya pero
mahina pa din ang boses niya.


"Wala namang masama kung dito sila matulog eh. Parents naman natin sila
and besides..."



"Naman Kre. Hindi pa rin tama na paghiwalayin tayo ng higaan." Nanlaki
ang mga mata ko. Mukhang alam ko na kung saan patutungo ang pag uusap na to.



"Teka nga, Teka nga! Why are we sneaking?" bakit nga ba? Feeling naman
namin mga teenager kami na pinagbabawalan sa pagmamahalan. Naks! Hahahah.


"I don't know." Ngeks! Hahah.


"And why are we whispering to each other?"Mga adik ba kami?


"Hindi ko rin alam." Hala! Ang galign ng sagot niya!


"Tara!" Bigla na algn niya ako hinila papuntang bar counter.


"Saan tayo pupunta? Madaling araw na."



"Sa hotel na lang tayo matulog."Natatawa na ako sa inaakto ni Tamako
pero baka sapakin niya ako pag tumawa ako. Para talaga kamign
magkasintahan na tumatakas.



"Ano?" Hindi niya ako pinansin. May hinahanap siya sa drawer ng bar counter.



"Kinuha mo ba dito ang susi ng sasakyan kanina?" Hanap pa din siya ng
hanap ng susi sa ibang drawer. Habang hawak hawak niya ang isang kamay ko.


ANg saya sa itsura niya parang magtatanan kami.



"Hindi ah. Bakit ko naman kukunin?"



"Shit!" Napamura pa siya pagkatapos niyang buksan lahat ng drawer. "Tara
na nga matulog na lang tayo ulit." Natawa na ako sa sinabi niya. Kugn
nakikita alng niya ang mukha niya sobrang frustrated na parang inagawan
ng candy. Napakahilarious.


"Hindi na ako inaantok, manood na lang tayo ng movie." Umupo na nga lang
kami sa sofa at nanood ng movie. Pero habang nanonood kami hindi naalis
ang scowl sa pagmumukha niya. Pinipigilan ko lang tumawa ng malakas kasi
baka magising sila Mommy at baka magalit siya lalo.


"Pambihirang buhay to!" Reklamo pa niya. Nanood na alng kami ng movie sa
sofa. Nakahiga lang ako sa lap niya hanggang sa makatulog ako.



"oh ang aga niyo naman magising!" Nagising ako sa boses ng Mom ni
Tamako. Nakahiga pa din ako sa lap niya. Umayos ako ng upo nung nakita
kong gising na ang apat na matatanda at nakatingin sa aming dalawa.


Nakita ko din na nagdilat ng mata si Tamako. ANg cute niya talaga
magising. parang tulog pa din kasi ang liit ng mata . Heheheh.



"Mukha atang wala kayong tulog?" Tanong ng Dad ni Tamako. Ngumiti lang
ako sa kanilang apat pero nagulat ako sa ginawa ni Tamako.


Hindi niya pinansin ang mga matatanda tapos tumayo siya at mabilis na
naglakad papuntang kwarto namin. Tapos binagsak pa niya pasara ang pinto.


"Hon, alis na nga tayo. Masama ata ang gising ng anak mo." Sabi ng Mom
ni Tamako.


"Hindi na kayo kakain MOm, Dad?"



"Hindi na anak, baka kasi itapon na kami palabas ni Tamako." I saw the 2
guys grinned at humagikgik sila Mom.


"Hon, pabalik ng susi ng kotse sa drawer ng bar." Sa pagtataka ko
binalik nga ng Dad ni Tamako ang susi and they all waved at me grinning.
*Chapter 36*



Pumasok siya sa loob ng room namin pagkaalis nila Mom and Dad. Natatawa
na nagingiti ako sa inakto niya. parang bata lang kasi eh. Kung
makatantrums naman, wagas! At dahil umaga pa lang at nagugutom ako,
nagluto na rin ako ng breakfast. Ang specialty kong scrambled eggs.
Pagkatapos kung magluto, kumain pa ako at naghugas ng pinggan tapos
naupo ulit ako sa lazyboy para manood ng morning news.



"Kre..." Napalingon ako bigla sa may kwarto namin. He is standing by the
doorway. Basa pa ang buhok niya. Siguro naligo siya habang nagluluto ako.



"Hmmm? Gusto mong kumain? Gutom ka na?" Naglakad siya papunta sa akin.
Napatingin ako sa kanya habang naglalakad. Tapos napalunok ako. Paano
kasi, topless siya tapos naka shorts lang. Parang bigla akong nagutom ulit.



Tumayo siya sa likuran ko tapos nilagay niya ang dalawang kamay niya sa
balikat ko. He gently massage my shoulders at napapikit ako. Sarap na
sarap na ako dahil sa pagmamassage niya nung nagulat ako kasi bumulong
siya sa tenga ko.



"OO, nagugutom na ako. Gusto ko nang kumain." Tumayo lahat ng balahibo
ko sa katawan. ANg init ng hininga niya sa tenga ko. And they way he
said it, napakasensual. NA parang hinahagod ang buong pagkatao ko.At sa
klase ng pagkakasabi niya parang hindi naman siya sa pagkain nagugutom
at parang iba ang gusto niyang kainin. Feeling ko nag init ang buong
pisngi ko nung maisip ko yun.



"I-p-prepare ko ang b-breakfast mo." Tatayo na sana ako nung pigilan
niya ako Then he started kissing my neck. Napapikit ulit ako. Bigla na
din nag init ang buong bahay. Hindi ba namin na on ang aircon?



"Baby, I'm hungry, and I'm frustrated. Alam mo ba yun?" Hindi na ako
makapagsalita. Nanghihina na ako sa ginagawa niya and I cannot help my
moan when his hand lowered from my shoulders to my breast.




"May kasalanan ka sa akin and I want to punish you." Kung ganito namang
klaseng pagpaparusa ang gawin niya sa akin, hinding hindi ako magrereklamo.



"Ohhh my..." Hindi ko alam kung paano niya nagawa pero bigla na lang
siya nasa harapan ko na. and he is now showering kisses all over my
face. He is intentionally avoiding my lips and its killing me. Another
moan escaped from my lips when he trailed kisses to my neck.



Humigpit ang hawak ko sa batok niya. "Is the door locked?" He said while
kissing my collarbone. Hindi na ako nakapagsalita. i just nodded.



With that, he claimed my lips. We are both gasping for air pero parang
wala kaming planong tumigil. Then I felt him unlocked my bra while my
shirt is still on and plunged his tounge inside my mouth.



I was weakened by the sensation he's giving me and I cannot help myself
from moaning. Parang binabawi namin ang limang araw na hindi kami
nagpapansinan.




"Those five days have been pure hell, baby. Ayaw ko nang maulit yun.
Kasi pag nangyari yun baka pag nakita kita, I would just grab you and
made love to you anywhere." He said in between our kisses. His voice is
so husky and full of desire that it really turns me on. It is such a
turn on knowing that your husband can't get enough of you.



I pulled him towards me to further deepen the kiss then I felt myself
being lifted from the lazyboy while my legs around his hips and he
cupped my butt and carried me to our roo while we are kissing.



My shirt is off before he laid me down the bed. I can feel his erection
poking on my stomach and I arched my back when he touch my breast and
his kisses trailed down from my forehead, to my nose, to my chin, my
collarbone to my breast.
My hands are also roaming his body. Touching his shoulders, his chest
and his abs. Nakakagigil sa parting yun that I cannot help but squeeze
it a little bit.



Then his hand landed on top of my denim short.



And he stopped. Nagulat pa ako nung tumigil siya. As in tumigil siya sa
paghalik sa akin.



"Baby, what's this?" He said in his husky voice. His hand still on top
of my denim short.



"Na-napkin?" I said quietly.



"Shit!"



"How many days?" Hirap na hirap pa din siya sa paghinga. And he is still
on top of me.



"3 days now." He groaned out of frustration. Tapos tumingin siya to the
thing between his shorts and groaned further.




":Aahhhh!!!" Tapos humiga siya on top of me pero alalay pa din ang
weight niya. He kissed my forehead and the tip of my nose before he
rolled off me and lay down beside me and cuddled me.



"Ang sakit naman nito." I giggled dahil sa naging reaction niya. Nabitin
din ako okay pero, nakakatuwa lang ang reaction niya.



"Sinadya mo yun ano?" Sabi pa niya habang inaamoy ang leeg ko. Lalo
akong nangiti.



"Hindi. Promise. Nakalimutan ko kasi." Totoo yun. Nakalimutan ko na may
menstruation pala ako ngayon. He hugged me tighter and breath deeply.



"Ano ang gusto mong gawin? matulog or magshopping?"



"Hindi ka papasok?" I asked.



"Hindi. Wife time ko ngayon. Bedtime sana kaso hindi pala pwede." Lalo
akong tumawa dahil sa boses niya. Kawawa naman siya kasi.



"Samahan mo akong magshopping."



"Okay. Pero pwede after 1 hour?. Ganito muna tayo." Tapos lalo niya
akong nilapit sa kanya. ANg higpit higpit ng yakap niya nanagkacrush na
ang ilong ko sa dibdib niya. Peor kahit ganun kahigpit and sarap pa din
ng feeling. Ang sarap niyang amuyin.



Hinalikan ko ang dibdib niya.



"wag kang ganyan." He whispered na para namang hirap na hirap.



"Bakit?"



"Baka mas lalong magalit." He then pressed his lower body and I can feel
him poking on my tummy.




Napatawa na lang ako sa ginawa at sinabi niya.



Authors Note:


Sinabi ko na sa inyong BITIN di ba?



BITIN si Tamako at Kre.
*Chapter 37*


*
*

(After 3 months)


"Bakit andito ka na naman?" Kita mo tong si Yanyan. parang di kaibigan
kung makatanong.



"Namiss kasi kita." Umismid lang siya sa sinabi ko. Tapos pinapasok na
ako sa condo niya.



"Namiss eh kahapon nandito ka rin. Ang sabihin mo wala ka na namang
magawa."



"Ganun? Ayaw mo na sa akin Yan? Makikipagbreak ka na ba?" Yanyan just
rolled her eyes



"Cut the crap Kre, hindi bagay sayo ang drama. Magcomedy ka na lang."
Tapos kumuha ng pagkain at binigay sa akin. Kita mo to. Ayaw daw sa akin
pero kung makaasikaso naman bongga. Hehehe. Ito talagang si Yanyan.


"ANg boring kasi sa bahay wala akong kasama. Baka mabaliw ako dun."



"Hindi na mangyayari yun, baliw ka na eh. Hehehehe." ANg salbahe talaga
ng babaeng to. Hay naku kung hindi lang ito ano... hay naku. sinapak ko
na to.


Kumain na ako habang nagkkwentuhan kami si Yanyan.



"Alam mo Krizza instead na tumambay ka dito at ubusin ang mga pagkain
ko, why don't you surprise your husband at bisitahin mo siya sa
office." These past few months kasi naging busy na si Tamako sa office.
I understand kasi pinag uusapan na ang merger ng company namin at ng
company nila kaya madami siyang pinag aaralan. Kahit nga sa bahay
nagdadala pa siya ng work.



"Ehhhh! Iistorbohin ko pa siya. At ano naman ang irarason ko kung bakit
pumunta ako dun?"



"Ano ka ba! Every husband appreciate a surprise visit. AT para naman mas
matuwa sayo, ipagluto mo kaya siya.?



"At ano naman ang iluluto ko? Scrambled eggs?"



"Gagah! Halika ka tuturuan kitang magluto." Tapos ayun nga pumunta kami
ni Yanyan sa kitchen niya at tinuruan niya akong gumawa ng......
cookies. Akala niyo naman kung ano di ba? Cookies lang pala. AT dahil
mukhang pinapalayas na talaga ako ni Yanyan umalis na lang ako sa condo
niya at pumunta sa office ni Tamako with a box of my home baked cookies
in hand.



Pagkapasok ko sa building, binati ako ng mga employee. Kilala na kasi
nila ako kasi ilang beses na din akong pumunta dito. Umakyat na ako sa
floor ng office ni Tamako at binati ako ng receptionist. OO nga pala,
pinaalis na din ang receptionist nung unang pumunta ako dito. I needed
to the new receptionist and went directly to the office of his secretary.


I saw Lyla on her seat. "Lyla andyan siya?" Ngiting ngiti pa ako.
Excited kasi akong mabigay sa kanya ang cookies. Siempre kasi first time
kong magbake para sa kanya.



Medyo nagulat pa si Lyla nung makita ako. "Ma'am Andito pala kayo. Upo
po muna kayo Ma'am. May kausap kasi si Sir sa loob." I looked at Lyla
and she looked away. Nagtaka ako. OO nga at halos 2 buwan na akogn hindi
pumunta dito pero usually naman kasi pag dumarating ako unannounced at
may kausap si Tamako, tinatawag muna ni Lyla if pwede akong pumasok
kahit may kausap siya. But now, ni hindi siya tumawag kay Tamako.



"Hmmm...Confidential ba ang pinag uusapan nila at hindi siya pwedeng
maistorbo?" Tumaas na ang kilay ko. Ayaw kong naghihintay dito sa labas
ng opisina ni Tamako na parang aplikante ako. Alam niya yun at alam yun
ni Lyla.



"For a while Ma'am." She called Tamako using the intercom. "Sir, Ma'am
Krizza is here." Pinakinggan niya ang muna si Tamako. "No sir, she just
arrived. Yes Sir. Yes Sir." Tapos binaba na niya ang line and looked at
me at smiled at me apologetically. The kind of smile that I didn't want
to see.
"Ma'am five minutes na lang daw po Ma'am." Nagulat ako sa sinabi niya.
Ganun ba kaimportante ang kausap niya at hindi ko pwedeng marinig ang
pinag uusapan nila?



Then bumukas ang pinto ng office ni Tamako and I was shocked by what I
saw. Napatunganga nga ako. Kasi ang lumabas is a very very ahmmmm...
seductive woman wearing a black tube mini dress. She looked like she
just came out from the cover of a magazine.



"She doesn't look like a client to me." Hindi ko napigilang magsalita
kaya napalingon sa akin ang babae and raised her eyebrows.



Pagkatapos niya akong pagtaasan ng kilay tiningnan niya ako from head to
foot. Napatingin din ako sa itsura ko. I am wearing a shirt and a jean.
Parang nahiya pa ako. Hindi naman kasi ako naggaganyang damit kahit
ganito ako kayaman. Like heller!



Siguro nga bumait ako kasi hindi ako agad nakareact sa very obvious na
pag aalipusta sa akin ng babaeng to sa pamamagitan ng tingin niya. Pero
nung makarecover ako, tinaasan ko din siya ng kilay and raise my chin up.


Sa isip isip ko.... Kung kliyente ka man, kliyente ka lang. AKo pa din
ang asawa ng may ari.



Nakipagtitigan pa din sa akin ang babae. At mukhang nanghahamon talaga.
Without batting an eyelid, I looked at the girl but talked to Lyla.



"Lyla, after office hours, kindly have this room, the elevator and the
whole building disinfected. I believe its already contaminated." With
that naglakad na ako papasok sa office ni Tamako. Kakainis ha. Kung
makatingin naman wagas!



"Babe! What a surprise." Tumayo pa siya sa table niya.



"Who is that girl?" Sabay sira ng pinto ng office niya.



"Who?" Parang nagtaka pa siya.



"Yung kalalabas lang."



"She's Ayami Migusaka. Daughter of one of our clients." Kliyente kugn
makasuot naman ng damit parang bar ang pupuntahan at hindi opisina.



"Why is she here?" Naiinis talaga kao. Feeling ko kasi pumunta alng yung
babaing yun dito para landiin ang asawa ko. And just thinking of it,
kumukulo na ang dugo ko. Walang pwedeng lumandi kay Tamako kundi ako
lang. I made sure of that high school pa lang kami.



"We discussed some business." Nakalapit na siya sa akin and gave me a
smack. Tapos hinawakan niya ang isang kamay ko ang guided to the the
couch. Akala ko uupo kaming dalawa pero nagulat na lang ako nung maupo
siya at kinandong niya ako.



He put his arms around my waist and I circled my arms around his neck.
Hindi namin alam kung bakit gustong gusto namin ang ganitong posisyon.
And I found sitting on his lap very intimate.



"Is it very important that I am not allowed to hear your discussion?"
Usually kasi nakakapasok talaga ako pag may kausap siya and from time to
time pinapasali niya ako sa discussion kung may mga inputs ako.



"Actually it's not purely business so its not that important.
Nagkamustahan din kami. She just came from Japan. Naging classmate ko
siya at the university" So matagal na pala silang magkakilala.



"Sure ka na classmates lang kayo?"



"We're friends. Hey are you jealous?" Sumingkit ang mga mata niya.



"Of course not. Antipatika kasi siya. Tinaasan ba naman ako ng kilay sa
labas." Tumawa siya ng malakas dahil sa sinabi ko.



"So hindi mo siya type?" Hindi ko alam kung saan galign ang question.
Basta gusto kong malaman. Call me an insecure wife pero I wnated to know.



"Baby..." Bakit ayaw niyang sagutin?
"Are you sure na friends lang kayo?" Humarap na ako sa kanya. Gusto kong
makita ang mukha niya habang sinasagot ang tanong ko.



"Kre. C'mon what kind of question is that? Of course, we're only
friends. Ayami si beautiful and any man would be attracted to her." He
tightened his hold on my waist. Pero hindi talaga ako mapakali.



"Including you?" I looked at him seriously tapos tumingin din siya sa
akin. From my waist hinawakan niya ang dalawang pisngi ko and stared
into my eyes.



"I love you." Hindi ko laam kung bakit sa simpleng sinabi niya, lahat ng
pagdududa ko. Lahat ng agam agam biglang nawala. Napalitan ng kilig and
my heart was overjoyed dahil sa sinabi niya. And I believe him. Kahit
siguro gaano pa kaganda ang babaing lalandi sa kanya, for as long as ako
ang mahal niya, I shouldn't worry. I shouldn't doubt him.




I shoudl trust him.




"Now, Mrs. Tamako Sia, what brought you here?"



"I baked you cookies." Kinuha ko ang box na nilagay ko sa side table and
gave it to him. There is an amused look on his face.



"Really? Sige nga matikman nga."



Pero instead na kunin ang box ng cookies hinawakan lang niya ito then
pulled me towards him and kissed me fully on my lips which I eagerly
accepted.



"Masarap nga!" He whispered after we ended the kiss.



Tama nga si yanyan. Maganda na minsan minsan ay sinusurprise ang asawa.


Note:
Ayami Migusaka's pic
*Chapter 38*



Namihasa ata itong si Tamako kasi eversince na nagdala ako ng cookies,
he made sure na hindi ko lang minsan yun gagawin. Gusto niya araw araw
ko siyang dalhan ng lunch and we would have our lunch together at the
office. Wala tuloy akong magawa kundi bumili ng sangkatutak na cookbooks
para hindi ako maubusan ng recipe. I also have to wake up early because
kailangan ko pang magluto kasi ayaw niyang iba ang magluto.



Napakademanding ng lalaking yun. Pero napapangiti na lang ako pag
naaalala ko. Feel na feel ko ang pagiging asawa ko at feeling ko ang
galing galing kong asawa dahil sa ginagawa ko. And I can sense na proud
naman siya sa akin at sa mga luto ko kasi ni ayaw niyang mag share kay
Tamadao at sa Daddy (niya) ng mga niluto ko. Kaya ang ginawa ko,
dinamihan ko ang luto para makakain na din sila Tamadao at si Daddy.
Kaya ang nangyayari tuloy, si Tamadao at si Daddy araw araw na ring
pumapasok para lang kumain. Mas malala si Tamadao kasi pumupunta lang
talaga siya dun para kumain.



Pagkatapos nilang kumain, umuuwi na din ako kasi mag iisip na naman ako
ng dadalhin para bukas. Sinasabi ko sa inyo namihasa talaga silang lahat.



Pasakay na sana ako ng elevator nung naihi ako kaya pumunta muna ako sa
CR malapit sa reception area ng floor ng office ni Tamako. May CR kasi
ditto sa may reception area, may CR din sa office ni Lyla at may CR din
sa office ni Tamako. Ang dami ngang CR sa floor na ito.



Nung nagCCR na ako, may bumukas ng pinto pero hindi naman pumasok sa mga
cubicle. SIguro mag reretouch lang. Pero grabe lang ha! Kung makalakad
parang may planong babakbakin ang tiles ng CR.



Lumabas na ako pagkatapos kong mag CR tapos humarap na din ako sa
salamin para pagmasdan ang kagandahan ko. Pero nagulat ako kung sino ang
katabi ko na nagreretouch.



No other than Ayami. Bakit andito na naman ito? Napapadalas ata ang
business meeting nila? Hindi ko na lang siya pinansin at lalabas na ako
sana ng CR nung nagsalita siya.



Youre Krizza right? Tamakos wife? May kasama pang taas ng kilay yun
habang nagsasalita siya. Antipatika talaga.



Yes. Wala akong ganang makipag usap sa kanya.



Im Ayami Migusaka. She said, pero hindi man lang niya inextend ang
kamay niya sa akin. Wala din naman akong planong makipagshake hands sa
kanya. Baka pati kamay ko ma contaminate. Ewww.



So? Tumaas na din ang kilay ko. Wala akong paki kung sino siya. Ayoko
ng aura niya.


Dont you want to know the girlfriend of your husband? Nagulat ako sa
sinabi niya? Girlfriend? Pero sabi ni Tamako, friend lang sila. College
friend and their family are business partners.



It seems that youre shocked. Didnt he tell you about me? About our
six years relationship that was ruined because of your goddamn
marriage? Ang talim ng tingin niya sa akin. Parang papatayin niya ako.
Ako naman parang naputulan ng dila dahil sa sinabi niya.



If what shes saying is true, why didnt Tamako told me? I asked her
about Ayami and he told me nothing.



But you know what? I wouldnt let someone like you ruin our
relationship. I came here to claim what is mine. And eventhough hes
married, I know that he is still in love with me and he only married you
because of business. So dont assume too much. Parang nag iinit ang
buong mukha ko mga sinabi niya. I clench my fist and I gritted my teeth.
Hindi ko alam ang mararamdaman ko. Maniniwala ba ako sa kanya o hindi?




Why are you telling me all this? Pinilit ko pa din na maging kalmado
ang boses ko kahit na gusto ko nang manapak at gusto ko nang magwala.
Ayaw kong mawala ang poise ko ng dahil lang sa babaeng to.
Because I didnt want you to hope too much. I want to stake claim on
what is rightfully mine. Tuwing may lumalabas na salita sa mga bibig
niya, gusto ko siyang sungalngalin. Ang kapal naman talaga ng mukha.




Really? What is rightfully yours? I said sarcastically. Isaksak ko
kaya sa baga niya ang marriage contract namin.




Yes, you stole him from me. Were good when he left Japan. We even have
a plan of getting married and then he left and within 3 months hes
married to you. The reason is quite obvious, he needed you to expand
their business. Huminga ako ng malalim. Tangina lang. Kahit sinabi ko
na sa sarili ko na hindi ako dapat nag papaapekto sa mga sinasabi niya
hindi ko pa rin mapigilan ang sarili kong maapektuhan.




Who are you anyway? Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa. Youre
nothing but a spoiled brat. Youre not even beautiful. Youre just rich.
You dont have a career, you cannot support yourself. Without your
parents riches and without Tamako you would be nothing. Nagpanting ang
tenga ko sa mga sinabi niya.




And if youre not rich do you think Tamako will marry you?



You are rich too, why then didnt he marry you since you claimed to be
together for six years? What took him so long? Having second thoughts
about you eh? I said calmly. Hindi ako dapat mawalan ng composure sa
babaing ito. Namula siya sa sinabi ko.




How dare you! We have plan to marry but you came along. You have no
claim on him and for Gods sake you cannot even give him a child. That
struck a chord. That was below the belt and that really hurts because
were married for almost a year and weve been trying to have a baby
yet, hindi pa din ako nabubuntis. Nag init na lalo ang ulo ko at
naningkit ang mga mata ko.




You know what Ayami? I dont know whats the point of this discussion.
But maybe you really need to vent out your bitterness and frustration.
And it bores me. But whatever it is, it still didnt change the fact
that Tamako and I are married. Even your 6 years relationship couldnt
change that fact. I AM STILL THE WIFE. I AM THE ONE THAT HE CHOOSE TO
MARRY. And you? You will remain an ex girlfriend and a mistress, IF,
only if, Tamako would be too stupid to come back to you. You will
forever be second best. Not even close to that. Namula siya sa sinabi
ko. Parang ilang saglit na lang sasabunutan na niya ako, pero subukan
lang niya. Ilalampaso ko siya sa sahig.




And for the record, I didnt stole him from you. I just let you borrow
him for a while. Hed been mine waaaaaaaaayyyyyyy before he learns about
the bacteria named Ayami exists. Natulala siya sa sinabi ko.




Umalis na ako sa harap niya and intentionally bumped into her on the way
to the door.Wag niyang hinahamon ang katarayan ko kasi hindi niya ako
kilala.




Ang lakas ng tibok ng puso ko. Parang sasabog na ako sa galit. I calmed
myself nung nasa loob na ako ng elevator.




I need to think and calm myself before I confront Tamako of this mess.
*Chapter 39*



Mangali ngali kong itapon ang lahat ng makita kong gamit dahil sa galit.
I was pacing back and forth sa living room namin muttering to myself and
cursing that stupid bitch. She have the guts to confront me. Ang kapal
lang talaga ng mukha. At kung totoo yang sinabi niya, why the hell
didnt Tamako told me? Bakit siya nagsinungaling sa akin?



Pinipilit kong hindi magalit kay Tamako kasi hindi ko pa naman alam ang
side niya. Baka nagsisinungaling lang ang bacteriang yun. Pero kahit
anong pilit ko, hindi pa din maalis sa isip ko ang ngitngit lalo na pag
naiisip ko na nagsinungaling siya sa akin.



Hi Baby! sabi niya nung makarating siya sabay lapit sa akin na nakaupo
sa sofa at nanonood ng tv. Ang totoo wala naman akong naiintindihan sa
pinapanood ko kasi nagngingitngit nga ang kalooban ko.



Umupo siya sa tabi ko ang gave me a smack pero hindi ko siya pinansin.
Umismid pa nga ata ako kasi napatingin siya bigla sa akin.



Kre, whats wrong? He looked concerned. Alam kong dapat hindi ako
umaakto ng ganito pero hindi ko lang talaga mapigilan. Kanina pa kasi to
eh and its so hard to control this anger. Feeling ko sasabog ako
anytime. Hindi ako magaling sa pagtitimpi.



Wala. Tumayo na ako sa sofa para lumayo ng kunti sa kanya at para na
din macontrol ang galit ko. Pero parang talagang nananadya pa kasi
lumapit siya sa akin and hugged me from behind.



Anong problema ng maganda kong asawa? He said sweetly and kissed my
neck pero dahil siguro sa naiinis ako hindi ko pinansin ang kilig that
is brought by his kisses. Dati kasi pag naglalambing siya ng ganyan,
nawawala na ako sa sarili ko pero ngayon parang naiinis pa ako at
ginaganyan niya ako.



Sino si Ayami sa buhay mo? I felt him stiffen. Natigil din ang
paghalik niya sa akin. Pero saglit lang yun dahil nakarecover siya agad.
Bakit siya ganayn kung makareact sa tanong ko. And dahil dun lalaong
lumalakas ang kaba ko. P***** I** lang. Di ko mapigilan ang magmura.
Guilting guilty ang inaakto niya.



I-I told you shes a friend. And he stammers. Hidni ko alam kung dahil
ba sa galit kaya napapansin ko ang lahat at binibigyan ng meaning pero
kakaiba kasi ang instinct ko.



Is that all? Wala ba kayong naging relasyon na dalawa? This time,
bumitaw na siya sa pagkakayakap sa akin kaya humarap ako sa kanya. I
looked at him. He didn't looked at me. Parang obvious pa na umiwas siya
ng tingin.



Anong klaseng mga tanong yan Krizza? Nakakunot na din ang noo niya
pero hindi siya tumitingin sa akin. Kinakabahan ako. Natatakot akong I
confirm niya ang lahat ng sinabi ni Ayami. OO matapang ako kanina pero
deep inside me, natatakot ako. Natatakot akong totoo lahat ng sinabi ng
babaeng yun.



Just answer my question!



Wala! Then he looked down. Hindi siya makatingin sa akin. And i know
better. Alam kong hindi totoong wala. And parang dinudurog ang puso ko.
Kasi for the second time, nagsinungaling siya sa akin dahil sa babaing yun.



Tamako! Tumaas na ang boses ko. Feeling ko maiiyak na din ako. Anong
akala niya sa akin? Tanga na maniniwala na lang sa mga kasinungalingan
niya? Mabuti sana kung inamin niyang naging sila pero ang masahol
nagsisinungaling siya sa akin. Ginagawa niya akong tanga.



Ano ba ang problema mo? Bakit ka nagkakaganyan?



Dahil alam ko na ang totoo. Girlfriend mo si Ayami. Youve been
together for six years. And nowyoure lying to me. Bakit ayaw mo
sabihin sa akin ang totoong relasyon niyo? I am bluffing. And I wish
that he would deny that but...
Because its over. Its over the day I went back here in the
Philippines. Wala nang rason para sabihin ko sayo ang isang bagay na
tapos na! It doesnt matter anymore. Medyo tumaas na din ang boses niya.



It doesnt matter anymore? Then why are you lying to me? Kung wala na
talaga yun sa iyo bakit ka nagsisinungaling sa akin? Bakit hindi mo
masabi sa akin ang totoo? Hindi naman ako magagalit kung sasabihin niya
eh. Kung totoong tapos na pero yung gagawin niya akong tanga? Masakit
eh. Parang katulad lang nung ginawa niya sa akin nung high school. At
yun ang ikinagagalit ko. Yung feeling niya isa pa rin akong uto uto.



Dahil sa magiging reaksiyon mo. Look at you now? Nagagalit ka dahil
nalaman mo. Alam kong yan ang magiging reaksiyon mo pag nalaman mo ang
tungkol sa amin ni Aya! Sinungaling!


You think Im that shallow? Im not mad because of your past
realtionship. Galit ako kasi nagsinungaling ka sa akin.
Nagsisinungaling ka na naman sa akin. Dahil akala mo katulad pa rin ako
ng dati na maniniwala sa lahat ng sasabihin mo. Na akala mo tatanga
tanga pa din ako katulad ng dati. Well, I have news for you. Hindi na
ako teenager. Hindi mo na ako pwedeng gawing tanga! Kung pede lang
makapatay ang tingin kanina pa kaming patay na dalawa.



And you really think na maniniwala ako sayo na tapos na sa inyo ang
lahat? Kaya ba halos araw arawin ka niyang dalawin sa office mo? Thats
why you always go home late? What now? Youre dating behind my back?
Talaga palang di na dapat ako naniwala sayo. Isipin pa lang ang mga
bagay na yun nasasaktan na ako. I am so jealous that its killing me.
And I want to kill them both too. I was so consumed with my jealousy na
hindi ko na pinag iisipan ang mga sinasabi ko.



So it all boils down to that huh? Your trust issue. Na kahit anong
sasabihin ko hinding hindi ka na maniniwala. Mahina lang ang
pagkakasabi niya. I didnt recognize the pain in his voice because I was
so consumed with my own pain.



Totoo naman eh. You kept on telling me that you love me pero ang totoo
nagpakasal naman talaga tayo ng dahil sa negosyo. Siguro lahat ng
sweetness mo pakitang tao lang to keep the business afloat. Oo nga
naman. Pag hiniwalayan kita bigla, baka bigla magwithdraw si Daddy sa
merger so you have to keep Krizza the heiress and make her believe all
your lies. Napasuklay siya ng kamay niya sa buhok niya. He looked
frustrated. And Im on the verge of tears.



Fine! Kung yan ang gusto mong paniwalaan. Fine! Since you are so set
into believing that. Believe what you want to believe. Ive tried so
hard to make you understand. Ive tried to make amends of my past
actions. Ive tried to explain. Ive said how sorry I am. Ginawa ko ang
lahat ng gusto mo. Ive followed you everywhere. Even asked favor from
everyone para lang maniwala ka sa totoong nararamdaman ko para sayo pero
wala pa din. Kunting away lang at ipinapamukha mo na sa akin ang
nangyari before. God damn it Krizza, but Ive done it for your sake too.
Ayokong iwan ka thats why I choose to break up with you pero
pinagsisihan ko yun. Ilang beses ba akong kailangang mag sorry. Ive
sacrificed everything for you. Nakakapagod na Krizza. I heard his voice
broke at namumula na din ang pisngi niya. Tears are threatening to fall
from his eyes. Nag iwas ako ng tingin.



Umiwas ako ng tingin kasi hindi ko na napigilang tumulo ang luha ko. Ang
sakit sakit pala ng ganito. Yung isumbat sayo ang lahat ng ginawa niya.
Kasalan ko pa ngayon. Kasalanan ko ba kung nasaktan ako dati kaya
nahihirapan akong magtiwala sa kanya ngayon?



Umiyak na ako.



I never asked you to do all of those things for me. Hindi ko hiningi
ang mga yun sayo. I never ask you to sacrifice for me kaya wag mo akong
sumbatan sa mga ginawa mo! Kung napapagod ka na, lets just stop this!
Tumalikod na ako at pumunta sa kwarto namin. Hindi na ako nag iisip ng
maayos and I found myself taking out my suitcase and putting my clothes
in it. Kinuha ko na lang lahat ng mahawakan ko. When Im done packing,
lumabas na ako ng room namin.
I saw him sitting on the sofa. Nakatungtog ang elbow niya sa armrest
and both his hands are covering his face. Hindi ko alam kung umiiyak ba
siya o ano. Dumaan ako sa likod ng inuupuan niya pero hindi pa din siya
gumagalaw.



I walked past him pero bago ko pa mabuksan ang front door ng bahay
namin, Nakarinig na lang ako ng pintong ibinagsak ng malakas. Hindi ko
alam kung anong pinto ang binagsak niya. Napakislot na lang ako dahil sa
lakas ng bagsak ng pinto na parang masisira na.


Then I opened our door and left.




Author's note:

Please point out any typo, grammatical and spelling errors. Hindi na
ako nagpproofread at nag eedit ng chapter kasi on the spot palagi ang
update at nakakatamad na din basahin ang naisulat ko na.
*Chapter 40.*


"Ano ang plano mo?" Yanyan asked me. Isang linggo na ako dito sa condo
niya and ilang beses na ding pumunta dito si Tamako para sunduin ako
pero nagmatigas ako. In fact, naiinis na din si Yanyan sa akin dahi sa
pag iinarte ko daw.



Hindi ko pa kasi siya kayang harapin. Ayoko nang maulit ang nangyari a
week ago na nagsigawan kami. Kung gusto niya kaming mag usap, mag uusap
kami pero hindi nung time na pumunta siya sa condo ni Yanyan. Nung time
na galit na galit pa ako kasi alam ko na kahit anong paliwanag niya
hindi ko pa din siya pakikinggan.



Ngayon, medyo humupa na ang galit ko. Gusto ko na din kausapin si
Tamako. Ang pride ko na lang talaga ang pumipigil sa akin at yan ang
kinaiinis ni Yanyan sa akin.



"Hindi ko alam." Bumuntong hininga na lang si Yanyan.Mukhang exasperated
na siya.



"Hay naku! Kasi naman Kre, nung sinusundo ka dito, ayaw mong harapin,
ayaw mong kausapin. Alam mo kung kinausap mo yun eh di sana nagkabati na
kayo. Kre kasi minsan, ibaba mo din ang pride mo."



"Hindi naman kasi ganyan lang kadali Yan. Alam mo naman ang nangyari sa
amin dati. Nagsisimula pa lang ako akong pagkatiwalaan siya. I am only
starting to build my trust on him pero ito pa ang nangyari.:"
Napabuntunghininga lang si Yanyan at umiling iling.



"Oo nga pala, sasabay ka na lang ba mamaya sa amin ni Tamadao?"
Napatingin na lang ako sa kanya.



"Bakit ako sasabay sa inyo?" Tumaas ang kilay niya.



"Hindi mo alam? May party mamaya sa office nila kasi tapos na ang
merger." Hindi ko alam yun. Napayuko ako.



"Hindi naman ako invited bakit ako pupunta?" Yanyan just rolled her eyes.



"Anong hindi ka invited? Heller! You're the wife of the CEO, the
daughter of the partner, tapos sasabihin mong di ka invited? Hindi ka
pwedeng mawala dun. Or else magtataka ang mga parents niyo kung bakit di
kayo magkasama ng asawa mo. Di ba ayaw mong ipaalam na isang linggo na
kayong di nagpapansinan at isang linggo na din akong walang sex?"



"Ano?" Nagulat ako sa sinabi ni Yanyan na isang linggong walang
sex...ibig ba niyang sabihin may nangyari na talaga sa kanila ni
Tamadao....Ohhhh my.....




Bago ko pa siya masita, may nagdoorbell na kaya dali daling pumunta si
Yanyan sa pinto para buksan. Pagbalik niya may dala dala na siyang isang
malaking box.



"Oh ito ang invitation mo Kre. Hay naku, kahit papano masuwerte ka pa
rin kasi kahit ganyan katigas ang ulo mo hindi pa totally sumusuko ang
asawa mo sayo. Paano kung susuko na siya? Paano kung mapuno na siya
sayo?" Sabi pa ni Yanyan while she's putting the dress sa center table.
Napaisip ako sa sinabi niya. Kung susukuan ako ni Tamako, kakayanin ko
kaya?And just thinking about it sumusikip na ang dibdib ko. No. I
wouldn't allow it.



"Susunduin ka daw niya mamaya kaya kung ako sayo mag ayos ka na."



"You're right. Kailangan na naming mag usap." Kinuha ko na ang box sa
center table.



"Matagal na kaya akong tama." I heard her say bago pa ako umalis
papuntang room ni Yanyan. I took a shower and fixed myself. Tapos sinuot
ko na ang damit na pinadala niya. It's a backless, nude dress that
perfectly fit me. After an hour natapos na akong mag ayos and lumabas na
ako ng room kasi nasa labas na daw si Tamako.



Kinakabahan ako dahil hindi ko alam ang sasabihin. AKo ba ang unang
magsasalita? Ano naman ang sasabihin ko?


Pagkalabas ko nang room, tumigil ang pag uusap ng dalawang kambal and
they looked at me. I saw Tamako stood up at nagpaalam kina Tamadao and
Yanyan.
"Let's go." He said coldly. Mas lalo akong kinabahan. Napakacold ng
treatment niya sa akin. Feeling ko naririrnig na niya ang tunog ng puso
ko. He opened the door at hinintay akong makalabas. We went outside,
sumakay ng elevator, sumakay ng kotse niya at nakarating sa building in
silence. Walang nagsasalita.



Pagdating namin, I automatically hold on to his arm. Kung hindi ko
gagawin yun, magtataka ang parents namin. I smiled at them, waved at the
people I know and kept my pretense as if okay lang ang lahat. I even
laughed at their jokes. Pero sa totoo lang gusto ko nang maiyak sa
coldness na pinapakita niya sa akin. What if totoo ang sinasabi ni
Yanyan? What if he already gave up on me? Or worse, narealize niya na si
AYami talaga ang mahal niya at hindi ako. Kasi hindi naman magtatagal
ang relasyon nila ng anim na taon kung wala siyang feelings for her.




Isipin pa lang yun parang pinipiga na ang puso ko. Pinapakiramdaman ko
siya and I have decided na bago matapos ang party na to dapat magkausap
na kami. Kung hindi man niya ako kakausapin, ako dapat ang kakausap sa
kanya.



Halos hindi ko na napansin ang programme ng party. Nagspeech si Daddy at
ang Daddy niya pero wala akong naintindihan. Umakyat din siya sa
flatform at nagsalita pero hindi ko naman naintindihan ang mga sinabi
niya. I was too preoccupied. Too preoccupied na hindi ko napansin na
nagsasayawan na pala and that he is offering his hand to me.



"May I have this dance?" Napatanga lang ako sa kanya. Sa sobrang pag
iisip ko hindi ko napansin kong gaano siya kagwapo ngayong gabi. How his
scent assaulted my senses. Binigay ko na ang kamay ko sa kanya and stood
up. A bolt of electricity shot up the moment our fingers touched.
Gustong gusto ko na siyang yakapin. Miss na miss ko na siya. Sana talaga
makapag usap na kami. Giniya niya ako sa dance floor and we danced.




Hindi pa din kami nag uusap. Feeling ko nga may contest ng padamihan ng
buntong hininga and everytime he sighs lalong humihigpit ang pagkayakap
niya sa akin. I miss him so much and I know that he misses me as much as
I miss him. I clung to him tighter and I looked up at him. Ni hindi
namin napansin na natapos na ang isang kanta.



"Kre, let's stop this.."



"Excuse me, can I borrow your husband for a while?" Biglang naningkit
ang mga mata ko. What is she doing here? Hindi na din natapos ang
sinasabi ni Tamako and I felt him loosen his hold on me. Bigla akong
nairita. Pasalamat siya at nasa gitna kami ng dance floor dahil kung
hindi talaga lang na nilampaso ko siya.



Tiningnan ko silang dalawa. Nakatingin din sila sa akin as if asking for
permission. Asking for my permission to flirt with each other.



"Tammie, can we dance?" Lalong kumulo ang dugo ko. Bwisit! Napatingin
ako kay Tamako na tumitingin na pala sa akin. Hindi ako nagsalita,
instead tumalikod ako expecting that he wouldn't dance with her and
follow me pero when I looked back, I saw them dancing. Nagngitngit lalo
ako at dahil sa pinaghalong galit at disappointment dumiretso ako sa bar.



Umupo ako and ordered drinks. "Tequila." The bartender gave me one at
inisang lagok ko ang tequila. I kept on drinking while watching them.
And I'm plotting assassination plan in my head while I saw them swaying
in the dance floor. I was oblivious with the sorrounding, sila lang ang
nakikita ko. Hindi ko na din napapansin na padami na ng padami ang
naiinom ko.



"Enough!" Akala ko si Tamako ang nagsalita pero I saw Tamadao, holding
my shot glass.



"Pwede bang wag kang makialam?" Inagaw ko sa kanya ang inumin pero
ininum niya lang to.



"Wag kang gumawa ng eksena dito Krizza. Remember that this party ay para
sa negosyo natin. All the business associates are here. Wag mo ipahiya
ang mga magulang natin." Ang seryoso ng boses ni Tamadao. Ngayon ko lang
siya narinig na ginamitan ako ng ganyang boses.
"And you think hindi pa gumagawa ng eksena ang kakambal mo?" Tiningnan
ko din siya ng masama.



"Pag-usapan niyo ang problema niyo. Hindi yung nagpapakalasing ka dito."
Umismid ako sa kanya at binalik ang tingin ko sa dance floor pero wala
na sila. Wala na sila sa dance floor.



"They're gone and it's your fault." Tumayo na ako at iniwan si Tamadao.
Kailangan kong mahanap si Tamako bago pa siya tuluyang landiin ni Ayami.
Kita mo naman hindi algn ako nakatingin saglit, nawala na sila sa
paningin ko. That scheming bitch. May plano talagang agawin ang asawa ko.



Kahit nahihilo ako ng kunti, hinanap ko pa din sila hanggang sa
makarating ako sa isang veranda na medyo kukunti lang ang pumupuntang
tao at medyo madilim. Medyo nakasara pa ang door papuntang veranda pero
nakikita mo na may dalawang tao.



"You want me to understand her feelings? How about what I feel? What
about me Tammie?" Si AYami nga and she's crying.



"Aya she's my wife. Please understand that." I can sense desperation sa
boses ni Tamako. Parang hirap na hirap siya.



"I understand. I understand that you've married her for business and now
everything is settled you can now file an annulment."Annulment? That bitch.



"Aya...." I saw her hold both Tamako's cheeks and looked into his eyes.



"Tammie, I know you don't really love her. I know that you love me. I
understand your sacrifices for your family. I will no longer get mad at
you. I won't blame you for leaving me all of sudden and getting married
without informing me. We're still together right? We didn't break up. We
don't have a formal break up. And I believe you didn't break up with me
even if you're married because you still love me. I won't get mad just
come back to me Tammie." I clenched my teeth. So hindi sila nagbreak?
Tamako married me kahit na may gf pa siyang iba.



"Aya! I'm married."



"I don't care. I can be your mistress. Just don't break up with me. I
can wait longer and later on you can get an annulment." Demonya talaga.



"Just don't leave me please Tammie.." Naiirita akong marinig ang tawag
niya kay Tamako. Pero nanlaki ang mga mata ko when she grab Tamako by
the collar and pulled him towards her. Pakshet!!!



Pumasok ako sa veranda and grab her hair bago pa niya mahalikan ang
asawa ko.



"Krizza." Nagulat si Tamako sa pagdating ko.



"Ouch!" Hinawakan ni Ayami ang buhok niyang hila hila ko.



"Flirt! Bitch! Don't you come near my husband!"



"Tammieeee!" She screamed dahil sa lakas ng pagkakahawak ko sa buhok niya.




"Krizza stop it!" Hinawakan ako ni Tamako para pigilan ang pagsabunut
kay Ayami. Tiningnan ko siya ng masama.




"Stop? And what? Leave you both here to flirt with each other?"
Sinigawan ko siya. Ako pa ngayon ang pipigilan niya. Samantalang kanina
nilalandi na siya ni Ayami pero okay lang sa kanya. Kunsabagay mas
masarap naman talaga ang landiin.



"Tama na Krizza!" Hindi niya maalis alis ang kamay kong nakahawak sa
buhok ni Ayami at si Ayami naman hindi alam kung ano ang gagawin kasi
hatak hatak ko ang buhok niya.



"No. Dapat lang na kalbuhin ang mga malalanding katulad niya." Lalo ko
pang hinatak ang buhok niya.



"Tammie, stop her!" Pinagitnaan na kami ni Tamako kaya nabitawan ko ang
buhok niya. Umiiyak sa gilid si Ayami na parang aping api. If i know
nagpapaawa effect lang siya.
"Aya I'm sorry are you okay?" Lalong umiyak si Ayami. Nanggagalaiti na
ako. Mas inuna pa ang babaing yun sa akin?



"Bullshit!" Hindi ko alam kung saan ibubunton ang galit ko. ANg sakit
sakit ng puso ko. Right before my eyes nakikita ko kung paano magcare sa
babaing iyan si Tamako. How he soothe her. And it enraged me. Gusto ko
silang ihulog sa veranda.



"Let's go home!" Hinawakan niya ang braso ko and drag me out of the
veranda. I tried na alisin ang pagkakahawak niya sa akin pero ang lakas
niya. Hawak niya ako hanggang sa bumaba kami ng elevator papuntang kotse
niya. We drove in silence at ang bilis niya magpatakbo. Nagreact lang
ako nung nakita kong hindi ito ang papunta sa condo ni Yanyan. We're
heading home.



"Sa bahay mo ako ni Yanyan ihatid." I said curtly.Hindi siya nagsalita.
Nagdrive lang siya hanggang sa makarating kami sa bahay. The moment he
parked, lumabas agad ako ng kotse at ibinagsak ang pinto at dumiretso sa
kwarto namin. I took another suitcase at kinuha ang iba ko pang damit.


Bullshit lang! Bullshit alng talaga.



"What do you think you're doing? You're not running away again Krizza!"
I ignored him and continued putting clothes on my suitcase na inaalis
lang naman niya at tinatapon na lang kung saan saan.



Then hinawakan niya ako sa dalawang balikat and forced me to face him.
Malakas ang pagkakahawak niya sa akin.



"You shouldn't have done that to Ayami. Hindi mo siya dapat sinaktan.
Wala siyang ginawang masama sayo." SO okay lang na ako ang masaktan
basta wag lang si Ayami.



I gathered all my strength para makawala sa pagkakahawak niya and
slapped him so hard. Nagmarka pa ang kamay ko sa mukha niya.



"Don't you dare defend your woman in front of me! Kung gusto niyong
magsama, fine! Magsama kayo. Kayo ang nagmamahalan? The magmahalan
kayo. Bullshit!" Nanginginig ang boses ko. My knees are shaking.
Nanginginig ang buong katawan ko sa galit.



"Hindi ko siya dapat sinaktan? Wala siyang ginawa? Hindi mo ba nakikita?
She's destroying our marriage. And sasabihin mo sa akin na wala siyang
ginagawa? Punyeta!! Punyeta kayong dalawa!"



"Kung noong una pa lang sinabi mo na sa akin na may girlfriend ka palang
iniwan sa Japan, sana hindi na tayo nagkaganito. Kung noong una pa lang
sana sinabi mo na na para sa negosyo lang ang lahat ng to!" para hindi
na ako masaktan ng ganito.



"You should have told me everything. Sana hindi ka na nageffort na
i-please ako. That could have save you from following me around para
suyuin ako. Kung sinabi mo na simula pa lang eh di sana hindi mo na
kailangang magkunyari na mahal mo ako." Sana hindi na rin ako umasa.




"Krizza.." He tried to come near me pero umatras ako. Feeling ko lalapit
lang siya ng kunti masasaktan na ako. Ang lahat pala ng pinakita niya
pagkukunyari lang lahat. At ang sakit sakit kasi ang tanga tanga ko para
maniwala ulit. SIguro sa isip isip niya, tumatawa siya. Pinagtatawanan
niya ang katangahan ko.



Umatras ako ng umatras habang papalapit siya.



"Don't come near me."



"Krizza calm down. Pag usapan natin to." Umiling ako.



"Kung gusto mo ng annulment, I will give it to you." Naningkit ang mga
mata niya. He clenched his jaw. A sign na naiinis na siya and he si
controlling his emotions.



"No Kre...Mag uusap tayo."



"There's nothing to talk Tamako. Naintindihan ko na lahat. If you wanted
out, then fine!" I backed away again pero wala na akong maatrasan. Ayaw
kong lumapit siya, dahil pag lumapit siya, natatakot ako. Natatakot
akong isang hawak lang niya iiyak agad ako. At ayaw kong umiyak sa
harapan niya. Tama nang naging tanga ako ulit ng dahil sa kanya. I
shouldn't let him see how weak I am when it comes to him. I shouldn't
give him the satisfaction of seeing me cry.
"No! Pag usapan natin to. Stop acting like a spoiled brat. Stop
concluding on things you don't even know. Makinig ka muna sa akin!"
Tumataas na din ang boses niya.



"I'VE SEEN AND HEARD ENOUGH!" Enough to crushed my heart.Enough, na ang
sakit sakit.



"Not enough for you understand everything. Pinapakinggan mo lang ang
gusto mong pakinggan. Iniintintindi mo lang ang gusto mong intindihin.
For once, stop being selfish. For once, matuto kang makinig, matuto kang
tumanggap ng paliwanag. May asawa ka na, learn how to compromise." He is
shaking me.



"So ako pa ngayon ang selfish? Ok fine! AKo na! AKo na ang selfish. Ako
na ang nang-agaw ng boyfriend ng iba! Ako na ang hadlang sa pagmamahalan
at kaligayahan niyo. Ako na! Masaya ka na? Ha?" Hindi ko na napigilan
ang mga luha ko. Parang nag uunahan sila sa pagbaba. I brushed it away.



I walked past him para makalabas na ako ng room. Nakaksuffocate. Pero
bago pa ako nakalabas nahawakan na niya ang braso ko.



I yanked my arm na hinawakan niya but he didn't let go.




"You are not leaving this room and this house until you listen to me."
Naniningkit ang mga mata niya. Ngayon ko lang siya nakitang ganyan
kagalit. And it somehow scares me.



Then I found myself locked in his arms and his lips crushing mine. It
was not the usual kiss that he's giving me. It is far from the gentle
kisses we've shared. His kiss is now harsh but nonetheless, harsh or
gentle have the same effect on me.



And I miss him so much. Pero kahit na sobrang namiss ko siya, kahit
gaano ko kagustong mayakap siya, nanaig pa din ang ang galit at sama ng
loob ko. I pushed him away.



Pero ang lakas niya. He is crushing me on the wall while his lips are
crushing mine. I closed my mouth but he bit my lower lip that caused me
to gasp giving him entrance to my mouth.



I tried to push him again pero habang pinupush ko siya mas lalo siyang
nagiging harsh. Aside from the battle that my body is having with Tamako
ang puso at ang isip ko nag aaway din. My body wanted so much to let him
do all the wondrous things that he is doing but my mind says otherwise.
That's why I kept on pushing and fighting him off.



Then I felt my gown being ripped and it slipped down from my shoulders
to my waist. He is still pinning me against the wall.




I struggled as his lips left my lips and trailed harsh kisses to my neck
and his hands groping my breasts. Naghihina na ako. Parang pagod na
pagod ako.



Then I gave up.



I stopped struggling. I let him do whatever he want.



I just cried silently. Hindi ako makapaniwala that he is doing this to
me. That he is forcing himself to me.



Tapos naramdaman ko siyang tumigil. TUmingin siya sa akin. I covered
myself with my hands while I'm crying. I saw him clenched his jaw and
his hands



Napapikit na lang ako and napaigtad when he raised his hand and punched
the wall beside me. Takot na takot ako. Ngayon lang ako natakot ng
ganito kay Tamako.


I saw him walked away and opened the door tapos lumabas at binagsak ito
ng sinara.



Nakatulala lang ako and it's as if the the door is the cue. Napadausdos
nalang ako pababa sa sahig paupo, clutching my dress, crying my heart out.
Chapter 40 and 1/2



TAMAKO's POV














I love Krizza Marie Yen-Sia.






















Authors Note: Yan lang daw ang gusto niyang ipasabi. For now.





I'll try to update later. Pag maayos ayos na ang utak ko. Hindi ko alam
kung bakit hindi ko mabuo buo ang upate ngayon eh may plot naman na
kailangan ko na lang talaga ng feelings para makumpleto na.

*Chapter 41*



*/Tamakos POV/*



I love Krizza.



Alam ng lahat yun. Alam ng mga magulang namin yun. Her parents knew that
I love her even before she knew of our engagement.




Nung una, nung malaman namin ni Tamadao tungkol sa arranged marriage,
kulang na lang isumpa namin ang parents namin. Pinapapili kami kung sino
sa amin ang magpapakasal at ayaw naming dalawa. Sino ba naman ang
gugustuhin magpakasal sa babaeng ni hindi mo alam ang pangalan?




But things changed. When my parents announced kung sino ang babae,
Tamadao gave me a meaningful look. And I knew I was given a second
chance. A chance na hindi ko kayang palampasin. Kaya instead of our plan
of running away, we both return to the Philippines. To met my fiance.




To met Krizza Marie Yen. The girl who haunted me in my dreams for a long
time.




And the rest they say is history.




When I thought everything is fine, kung kelan maayos na ang lahat,
dumating si Aya. Aya was my girlfriend for 6 years. It was a casual
relationship, nothing serious. Were both comfortable sa status ng
relationship namin. Walang pakialaman. Aya was never clingy, I can do
whatever I want and she can do whatever she want. It was not exclusive.
And it worked for us thats why weve stayed that long.



I must admit that in a way I cared for her, I must be honest that
somewhat Ive loved her. During the times when I tried to forget Krizza.
Nung mga panahon na akala ko hanggang doon na lang talaga kami, Na
kailangan ko na siyang kalimutan. That 4 years is enough for me to move
on. Ive tried to loved someone and that someone is Aya.




On our fifth year, I contemplated on marrying her. I even proposed to
her. But she declined because shes on the peak of her modeling career.
I took it lightly. Too lightly. Then came the engagement. I forgot all
about Aya.



Yes, Ive loved her.




*But not as much as I love Krizza. *


*
*

Ive nurtured Krizza in my heart for too long that losing her now would
render me..



*Unworthy*



and



*Lifeless.*



Kaya nga nung dumating si Aya Ive preferred na hindi na lang sabihin sa
kanya. Ayaw ko nang magkagulo and Aya seemed cool about that. She even
said her congratulations nung pumunta siya sa office. Yung unang beses
na nagkita sila ni Krizza.



I never thought that Krizza would know. I never thought na sasabihin sa
akin ni Aya ang mga sinabi niya sa akin sa party. Hindi ko inakalang
magmakaawa siya para lang balikan ko siya. And I cannot tell her how
much I love Krizza sa kadahilanang ayaw ko siyang masaktan. Napakasakit
para sa isang babaeng malaman na sa loob ng anim na taon hindi mo siya
lubusang minahal kasi ibang babae ang laman ng puso mo. And I cannot
tell that to Aya. Kung nasaktan ko man siya, hindi ko na kailangang
ipamukha sa kanya ang bagay na yun.




Pero hindi ko inakalang, maririnig lahat yun ni Krizza.




Na instead na maayos namin ang lahat eh lalo pang lalala.
At ang nangyari kanina sa bahayI combed my hair with my fingers.




Tangna lang!



Napakagago ko lang talaga. Hindi ko alam kung anong demonyo ang pumasok
sa isip ko at nagawa ko yun kay Krizza. Aaminin kong sobrang namiss ko
siya pero hindi pa din yun sapat na dahilan para gawin ko yun sa kanya.
I manhandled her. Hinampas ko ang manibela ng kotse. Wala nang ibang
sisihin sa nangyayari kundi ako. Tama nga si Tamadao, when it comes to
Krizza tatanga tanga ako.



Kaya umalis na lang ako ng bahay. Hindi ko kayang marinig ang pag iyak
niya. Gusto ko siyang patigilan sa pag iyak pero alam ko naman na hindi
niya tatanggapin ang pag aalo ko sa kanya. So I leave her alone kasi
baka mas lalo pa siyang magalit sa akin.




Huminga ulit ako ng malalim and made a U-turn pabalik sa bahay namin.
Hindi pa din napapatay ang mga ilaw. Ganun pa din nung umalis ako kanina.



Dumiretso ako sa kwarto namin to check on her. Nakabukas ang ilaw and I
saw her lying on our bed sleeping. Nakatagilid siya at nakayakap sa
isang unan. I touched her cheek and I saw dried tears. Nakatulugan na
niya ang pag iyak.



Nanikip ang dibdib ko.



Im so sorry sweetheart. I choked back my tears. Gustong gusto ko
siyang yakapin. I wanted to comfort her even if shes sleeping.



I touched her arms and I saw her bruises. Naikuyom ko ang kamao ko.
Ginawa ko ba ito sa kanya? Gusto kong suntukin ang sarili ko.



I felt like an asshole. Ako pa ang nanakit sa babaeng pinangako kong
aalagaan. How can I protect her if I cannot even protect her from myself?



I promised not to hurt her pero ako pa ang nanakit sa kanya. Anong
klaseng lalaki ako? Anong klaseng asawa ako?



I kissed her bruises.



Mahal na mahal kita Krizza. Im sorry if Ive done everything the wrong
way. Pinipigilan ko ang pumiyok. Pinipigilan kong tumulo ang luha ko. I
looked up the ceiling para hindi tumulo pero may nakatakas pa din. I
brushed it away.



Sino ang nagsabing hindi umiiyak ang mga lalaki? Sino ang nagsabing
hindi ka macho kung umiyak ka?



Isang malaking kasinungalingan. Bakit hindi ba kami nasasaktan? Bakit
wala ba kaming mga puso?



Hindi lang namin pinapakita pero umiiyak din kami. Nasasaktan din kami
kasi marunong din kaming magmahal.




Call me gay pero kung kailangan kong umiyak sa harapan ni Krizza para
hindi niya ako iiwan para mahalin lang niya ako ulit? Gagawin ko.
Because I know that shes worth all my tears. If I will have to swallow
all pride for her and to save our marriage, I will gladly do it.




Hinawakan ko ulit ang mga pasa niya and I caress her face. I was about
to kiss her cheek when her eyes shot up.




Nanlalaki ang mga mata niya. Agad niyang kinuha ang kumot and covered
her body habang umaatras sa headboard ng kama.



Krizza, sweetheart Umiiling iling siya. Tears are again streaming
down her eyes. Nakikita ko ang galit sa mga mata niya.



But there is something else.




Fear.



Natatakot siya sa akin and I couldnt bear that. I come near her pero
lumayo siya.




Krizza pleasewe need to talk. Babe please




Umuling iling lang siya. Her eyes are alert. My God! Ano ang ginawa ko
sa asawa ko?
Lumapit ako ulit sa kanya and this time tumayo na siya sa kama at
pumunta sa gilid ng kwarto at doon sumiksik.




I dont want her feeling that away. Ayokong kinatatakutan ako ng sarili
kong asawa.



Wag kang lumapit sa akin! She said almost hysterical.



Krizza.Hindi ko kayang makita ang takot sa mga mata niya ngayon.
Parang binabalot din ng takot ang puso. Hindi ko kakayanin pag tuluyan
na siyang lumayo sa akin.




Kre..




Please She sobbed.





"Don't you dare touch and come near me again!"
*Chapter 42*



Napakahirap ng ganitong sitwasyon. Feeling ko habang tumatagal lalong
lumalaki ang gap namin ng asawa ko. Ang hirap gumalaw sa iisang bahay na
nag iiwasan kayo. Mainly, ako ang umiiwas. Nung gabi after ng party,
inaamin kong na-trauma ako sa nangyari Hindi ko inakalang magagawa sa
akin yun ni Tamako. And since that night we never slept together in the
same room.



He had been sweeter to me simula noon pero hindi ko maiwasang mag wince
everytime na lalapitan niya ako. Bumabalik sa alaala ko ang ginawa
niya. And the next night, he tried to sleep beside me pero lumipat ako
sa kabilang kwarto. Hindi sa nagiinarte ako pero hindi naman kasi ganun
kadali ang lahat. Hindi ganun kadaling tanggapin ang lahat ng mga
nangyari. Kailangan ko ng time para mawala ang galit ko at para
tanggapin ang mga nangyari.





Hindi naman kasi lahat yun mawawala sa isang tulog.






Nung gabing natulog ako sa kabilang kwarto, he talked to me the next day
at sinabihang siya na lang daw ang matutulog sa kabilang room. And he'd
been sleeping in that room for two weeks now. At dalawang linggo na din
ganito ang sitwasyon namin. Nahihirapan na ako. Parang may mabigat na
nakadagan sa dibdib ko.




Naisip ko na din na kailangan na namin mag usap but ang aga niyang
pumunta ng office and when he arrived, tulog na ako palagi. naisip ko na
din na bakit ako ang dapat na makipag usap sa kanya? Di ba dapat siya?
At ano naman ang sasabihin ko? Na pinapatawad ko na siya sa ginawa
niya? Paano ko patatawarin ang isang taong hindi nagsosorry?





Halos hindi na kami nagkikita or baka talagang sadyang nag iiwasan lang
kami. And I know that it's not healthy. Sa iisang bahay nga alng kami
nakatira pero ni hindi kami nagkikita or nag uusap.




Even on weekends he went to the office. Or sa office nga ba?





Talaga bang gabi siya umuuwi dahil sa trabaho?





That thought kept on bugging me.





Paano kung hindi naman talaga siya nag oovertime?





Paano kung magkasama sila ni Ayami?





Paano kung nagkabalikan na sila?





Ang daming tanong ang nasa isip ko. The questions that started to stir
the unfamiliar feeling in my heart. Mga tanong na nagdudulot ng sakit
sa puso ko.





Its funny how I am hurting right now ng dahil sa iisang lalaki. Na
isipin ko pa lang na may iba siyang kasamang babae ay sumasakit na ang
dibdib ko. How I've risked my heart for a single guy and that guy ended
up breaking my heart twice. Kahit anong pag iingat ko hindi ko pa rin
napigilan na mahalin siya and looked what happened to me? Umiiyak na
naman ako.




I've felt this pain before. I've cried this way before. I've been this
lonely before. But this time it's more painful. This time the pain
lingers na hindi na pwedeng makuha ng shopping. Mas masakit kasi alam
kong this time, hindi lang boyfriend ang pwedeng mawala sa akin, this
time pwede akong mawalan ng asawa. Pwedeng mawala ang lalaking magiging
bahagi ng future ko habang buhay. And I can't barely imagine my future
without him.




But...





Can I envision a future with a loveless marriage?
Pipilitin ko ba ang isang bagay na hindi talaga para sa akin?





I have been a fighter simula nung magkaisip ako. I never let anyone hurt
me. Ako nga naman si Krizza Marie Yen, matapang, maldita at mayaman. I
am a fighter but how come sa mga panahong ito, gusto ko nang mag give
up. Paanong nawala ang lahat ng tapang ko? Ganito ba talaga ang
nangyayari pag sobrang nasasaktan ka na?





Kusa ka na lang susuko?





Bakit pagdating kay Tamako hindi ko kayang ipaglaban ang pagmamahal ko?
O dahil ba sa alam ko naman na simula pa lang talo na ako kaya hindi na
ako lumalaban?






Siguro nga tama siya, 'Hindi lahat ng bagay na magustuhan ko, makukuha
ko'. Dapat tanggapin ko din na may mga bagay na hindi talaga para sa
akin. I have to accept na malaki ang posilibilidad na hindi magwowork
out ang marriage na to.





Aside from the pain that I am feeling right now, may isa pang bagay
akong nararamdaman. These past week, antok na antok ako na halos wala na
akognginawa kundi ang matulog. Na parang hinihila talaga ako ng kama and
I ate a lot and palagi akong nahihilo.





Not to mention that, I throw up every morning. May kinain man ako o
wala. I feel so helpless pero wala namang ibang makakadamay sa akin
kundi ako lang. Hindi ako pwedeng tumakbo sa magulang ko. Kelan ko ba
ginawa yun? And nakakhiya na kina Aly, Corrs at specially kay Yanyan na
sa kanila ako palagi tumatakbo.




I know that these symptoms points out to one thing. I could be pregnant
or it might be stress. I just hope na sana stress lang ito. Kasi kung
buntis ako, i don't know how to get through it lalo na ngayons a
sitwasyon namin ni Tamako?




Kaya kailangan kong pumunta sa OB ko to make sure. Para na rin mapag
isipan ko kung ano ang gagawin ko in case buntis nga ako. I am very sure
that once Tamako found out that I'm pregnant, automatically, aakuin niya
ang responsibilidad niya. They way he handled his responsibility para sa
negosyo ng pamilya. He is a very responsible man that he is willing to
give up his love for his responsibility. katulad ng pag iwan niya kay
Ayami dahil sa negosyo.




And I'm sure right now, kahit Saturday nasa office siya, being a
responsible man that he is.





Lumabas na ako ng kwarto at pumunta sa kitchen to prepare my breakfast.
As usual nag iisa na naman ako. Tahimik na naman ang buong bahay. I was
supposed to bite on my garlic bread when I felt nausea and an
overwhelming feeling of throwing out.





I practically ran sa bathroom malapit sa kitchen and throw up acidic
liquid in a toilet bowl kasi nga wala pa akong nakain. After kong
magsuka, nanlalamig ang mga pawis ko and I felt so haggard.




Naghilamos ako and brushed my teeth afterwards. Pero nagulat ako nung
humarap ako sa pinto and I saw Tamako leaning on the door frame.
Napakaseryoso ng tingin niya sa akin at bigla akong kinabahan.




Bakit andito siya? Hindi ba siya pumasok?




Did he see it?





"Are you pregnant Krizza?" Bumilis ang kaba ng dibdib ko when I heard
his cold voice. Kung kanina pa siya dyan at nakita niya akong sumusuka,
he didn't even bother to help me or to comfort me dahil sa discomfort na
nararamdaman ko.





"No I'm not. May nakain lang akong masama." I looked at him and he
looked at me. His eyes proving. parang tinitingnan kung nagsasabi ako ng
kasinungalingan.
"Kre..."





"I'm not pregnant. Okay!" Tumaas na ang boses ko. Dumaan na ako sa harap
niya and he gave me a way.. Naamoy ko pa ang aftershave niya when I
passed by him and I fight the urge to hug him.





I bite my lower lip para hindi ako umiyak. Ang sakit lang kasi ang lapit
lapit namin pero ganito pa ang sitwasyon. Para kaming strangers sa isa't
isa. And before ako umiyak, dumiretso an ako papasok sa kwarto ko.




Pero bago ako makarating sa kwarto, I spunned around at him. He is
walking toward the other room. And my hand is itching to touch his back
and his broad shoulders. Gusto ko siyang yakapin. Pero....




"You know this isn't working right?" Tumigil siya sa paglalakad pero
hindi siya lumingon sa akin. He is silent for a few seconds before he
answer.





"This isn't working they way it's supposed to work." He said silently.
Tama siya this isn't working the way he wanted it to work. Siguro nga,
he wanted to break to me gently. Hindi yung ako mismo ang makakadicover
ng tungkol sa kanila ni Ayami. Maybe he is just buying for time.





And maybe it's for me to accept that fact. The fact that I am Krizza
Marie Yen, I could have everything but I could never have his heart.





"I'm open to annulment." I said bago ko pa mapigilan ang sarili ko. Kung
hindi ko to gagawin ngayon? Kelan pa?





Once na malaman niya na buntis ako, hindi na siya papayag na maghiwalay
kami dahil sa baby. And mas lalo akong masasaktan. It will hurt me
knowing na kasal nga siya sa akin pero iba ang mahal niya and that we're
only together because of the baby.






"Kung yan ang gusto mo." Masakit. Masakit na marinig mismo mula sa
kanya. And the way he said it it's devoid of any emotions. Parang wala
lang. Parang nagtatanogn lang ako kung maliligo ba ako o hindi. At ang
sakit sakit.





But i asked for it right?






Mas pinili kong masaktan ngayon and I have to bear the pain.





I tried to stop myself from crying. I tried to stop my tears from falling.






It's better this way.





Yes....




It's better this way.






Mas mabuti nang ganito kesa sa itali namin ang sarili namin sa loveless
marriage.





Kung mag pagmamahal man, one-sided lang.






He would be happy with Ayami and





I would be....








Author's Note:
Hahays! Hindi ko mahintay ang reply. Eh kasi naman,,,, hays.... Ayan
inulit ko.Magkaiba na. Pero iisa lang naman ang thought. Sana magustuhan
niyo pa din.

*Chapter 43*



Its confirmed.


I am 6 weeks pregnant pero hindi ko malubos lubos ang kaligayahan ko. Oo
masaya ako kasi magiging Mommy na ako pero paano ako lubusang sasaya
kung araw araw naman nararamdaman ko ang paglaki ng gap namin ni Tamako.


Kung dati, umuuwi siya pero gabi na, ngayon padalang ng padalang ang pag
uwi niya. And sometimes umuuwi pa siyang lasing. Well, not that drunk
kasi nakaya pa niyang umuwi pero amoy alak siya. Hindi ko alam kung
bakit siya nagkakaganyan. Naging clear naman ako sa kanya. Sinabi ko
naman na kung gusto niyang makipaghiwalay open naman sa akin ang option
ng annulment na yun.


Nakukunsensiya ba siya or nagwoworry ba siya na baka magalit ang mga
magulang namin pag naghiwalay kami?


At isa pa ang iniisip ko, sasabihin ko ba sa kanya na buntis ako? Ang
hirap ng sitwasyon ko. I don't want to keep it from him yet ayaw ko rin
na magsama kami ng dahil lang sa bata. Hahays.


Bog!


Bigla akong bumangon sa pagkakahiga nung biglang bumukas ang pinto.
Nagulat ako nung makita ko si Tamako sa may pinto. It's already past
11PM at hindi ko inakalang uuwi siya ngayon. Parang nasanay na rin kasi
akong hindi na siya umuuwi dito.


Nakatayo lang siya sa pinto. Hindi ko masyadong makita ang mukha niya
kasi madilim sa room ko dahil lampshade na lang ilaw and he's blocking
the light mula sa sala.



"Kre.." Mukhang sininok pa siya nung sinabi niya yun.Lasing ba siya? Na
naman?



"Krizza!" Medyo lumakas na ang boses niya. Nakatayo lang ako sa gilid ng
kama namin. After ng mga nangyari ngayon lang ulit siya pumasok sa
kwarto namin.



Naglakad siya palapit sa akin hanggang sa magkaharap kami.



Lasing nga siya. Naamoy ko pa siya. Kaya pala parang hindi straight ang
paglalakad niya kanina. I looked at him. He looked so haggard.
Tinutubuan na din siya ng facial hair. Mukhang ilang araw na siyang
hindi nagsishave. And he have this pained expression in his face.



"Krizza" Nagulat ako nung hawakan niya ang magkabilang braso ko.



"Tamako.." Nagulat ako sa ginawa niya at automatic na aalisin ko sana
ang pagkakahawak niya sa braso ko pero natigil ako dahil sa nakitang
kong expression ng mukha niya.



"Please wag mo akong itaboy." He said in a crooked voice. Napatingin ako
sa mukha niya and I saw tears streaming down his face.



Nagpanic ang isip at puso ko.



Bakit siya umiiyak?



"Hirap na hirap na ako Krizza". Naninikip ang dibdib ko dahil sa
nakikita ko. His voice and his face shows ang paghihirap na sinasabi
niya. At first time kong makitang umiiyak siya sa harapan ko. At hindi
ko alam kung ano ang gagawin ko.


Bunga lang ba yan ng kanyang kalasingan?



"Patawarin mo ako. I'm sho shorry kung nagshinungaling man ako shayo.
Hik. " Nanginginig ang boses niya habang nagsasalita siya and he never
bothered wiping his tears. Hinayaan lang niyang tumulo ang mga luha
niya. Gusto kong ako ang magpunas ng mga luha niya pero hindi ako
makagalaw sa kinatatayuan ko.


"I'm shorry."T_____T


Binitiwan niya ang mga braso ko and he slowly kneeled down in front of me.


Nakayuko siya habang nakaluhod sa harapan ko and my heart goes down to
him. Naiiyak na din ako sa pinaggagawa niya.


"Tamako, tumayo ka. Lasing ka lang." Pinigilan kong mabasag ang boses
ko. Hindi ko inakalang darating kami sa point na luluhod siya sa harapan
ko para hingin ang kapatawaran ko and seeing him doing this breaks my heart.


"Kung hindi ba ako lashing ngayon kakausapin mo ako? Will you lishen to
me? Hahayaan mo ba akong makalapit shayo kung hindi ako lashing?" Doon
na tumulo ang mga luha ko. Ganito ba ako kasama sa kanya?
"Ang hirap hirap na Krizza. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Ayaw kong
hindi tayo nagpapanshinan. Ayaw kong nagagalit ka sha akin. Ayaw kong
nagkakaganito tayo. Mag ashawa tayo eh. Hindi tayo dapat ganito. Pero
kasalanan ko rin naman kasi nagshinungaling ako sayo. Pero.... mashama
bang protektahan ka? Hindi ko na tuloy alam kung shaan ba ako dapat
lulugar dyan sha buhay mo. Or may lugar ba talaga ako sha buhay mo?"
Naririnig ko na ang hikbi niya. Nakikita kong yumuyugyog ang balikat
niya. At naninikip ang dibdib ko sa nakikita ko.


"Tamako, tama na." Gusto ko na siyang tumayo. Nasasaktan akong makita
siyang nagkakaganyan.



"No! Hindi mo pa ako pinapatawad. Hindi ako aalis dito hanggat di mo ako
pinapatawad. Hik."


Lumuhod na ako at humarap sa kanya pero nakayuko pa din siya.


"Tamako, mag uusap tayo kung hindi ka na lasing." Panahon na nga
sigurong magkaliwanagan na kami. Pero parang wala siyang narinig.
Patuloy lang siya sa pagsasalita.
.

"Im sho shorry kung nasaktan man kita. Im sho sorry kung hindi man ako
naging mabuting ashawa shayo." Tumingala siya sa akin. Tears are still
streaming down his faace at napakalungkot ng mga mata niya.


Napaluha ako sa nakita ko.



"Ayokong magkahiwalay tayo. Ikakamatay ko Krizza." I touched his
shoulders. Umupo na siya sa sahig at sumandal sa gilid ng kama.



"Id rather die than lose you..."



"So sorry..." Napapikit na siya habang nakasandal sa kama. Akala ko
nagpapahinga lang pero napansin ko ang steady niyang paghinga which
means na nakatulog na siya. Nakatulugan na niya ang pag iyak habang
nakaluhod sa harapn ko.


Kung ibang babae siguro matutuwa pag ginawa sa kanila yun. Pero bakit
nasasaktan ako? Bakit sobrang sikip ng dibdib ko. Parang ang bigat
bigat. Bakit ang sakit ng mga binitiwan niyang salita na parang
nararamdaman ko ang nararamdaman niya?


Ngayon dahil sa mga sinabi niya, mas lalo akong naguluhan. Maniniwala ba
ako sa mga sinabi niya?


Paniniwalaan ko ba ang mga salita ng isang lasing?





Author's Note:
Takte ang haba pala ng chapter na to. First part pa lang yan. Baka bukas
ang second part or Mamaya kung kakayanin ng powers ko.
*Chapter 43.2*



Only an insane woman wouldn't be touched by what Tamako had done. And
thank god, I am not yet insane.




Maaga akong gumising at hindi ko na siya ginising. And yes, I let him
sleep beside me last night. Nahirapan nga lang akong patayuin siya at
pahigain sa kama dahil nga lasing na lasing siya.




Naligo na ako at nag ayos. Then I called someone na alam kung
makakatulong sa akin. I called Tamadao and asked kung saan ko makikita
si Ayami. Yes, si Ayami. Siya naman talaga ang puno't dulo ng lahat ng
to. And I wanted to talk to her para maliwanagan ako.



This, time hindi na ako magpapadala sa selos or galit ko. This time, I
have with me the assurance that my husband love me. Yes, pinaniwalaan ko
ang mga sinabi niya kagabi. He might forget it paggising niya but hindi
naman niya gagawin yun kung hindi bukal sa loob niya.



After kong makausap si Ayami then, Tamako and I will talk. Kaya maaga
akong gumising para maaga din na matapos ang pag uusap namin ni Ayami at
makapag usap na din kami ni Tamako. I just hope na ma settle na ang
lahat. Ayaw ko na ng ganitong feeling.



Sinabi sa akin ni Tamadao kung saan nakatira si Ayami and I came to the
hotel where she stays. Tumawag muna ako sa sa kanya and we've decided to
met at the bar of the hotel.



Nauna akong dumating and I've waited for 10 minutes bago ko siya
nakitang dumating. Kung hindi lang importante ang sadya ko sa kanya, I
would never wait for her. Kung hindi lang dito nakasalalay ang pagsasama
namin ni Tamako, hinding hindi ako maghihintay sa kanya.



I saw her raised her eyebrows when she saw me. Maldita talaga. I pluck
ko kaya isa isa ang kilay niya?



"Well...well... well.. what an honor to have Krizza Marie Yen visit me
here." Halatang halata ang sarcasm sa boses niya.



"Krizza Marie Yen Sia" I corrected here. Gusto kong iemphasize sa kanya
kung sino ako.



"Well, not for long." She smiled at me. Alam ko namang plastic and umupo
siya sa tabi ko. She called for the waiter and ordered a coffee.



"What do you want?" Sabi niya ng nakataas ang kilay pagkabigay ng waiter
ng coffee niya.


So gusto niya ng prangkahan? Pagbibigyan ko siya.



"I want you to stay away from Tamako. Away from us. I know what you're
up to and I'm sure that you wouldn't succeed in destroying our marriage.
So don't waste your time." She smiled sarcastically.



"Really? Now the thief is talking. Scared of your own ghost eh?" Uminom
siya ng coffee niya with all the poise that she have.



"I didn't steal him from you. He came back for me and he was never
really yours in the first place."



"Ohhhhh.. you believe that he still love you after ten years of being
apart? You poor pathetic girl." Tumawa pa siya ng nakakainsulto.
Pinipigilan ko ang sarili ko na wag magalit. Pilit kong pinapakalma ang
sarili ko dahil ayaw kong gumawa ng eksena dito.



"If he still love you and if he really loves you? Why he didn't broke up
with me even after your marriage? Why can't he say no to me? The reason
is quite obvious don't you think? He doesn't want to hurt me so he
choose to hurt you by keeping secrets from you. And for your
information, the day after the aprty he came here to apologise for what
you've done to me." Ang kapal ng mukha talaga.



"You really think that's his reason for not telling you about our
marriage? Didn't it ever occur to you that he simply forgot you after he
sees me after 10 years? Did he even communicate with you after he left
Japan? We've been married for almost a year now, and did he even
contacted you? If you didn't came here, do you think that you have the
chance of talking to him? Why won't you accept the fact that you're just
a substitute? And since he'd now found the original, he wouldn't dare
look at you again?" naningkit ang mga mata niya sa sinabi ko. Hindi ko
intensiyon na makipagsagutan sa kanya. I wanted tot alk to her in a
civilized manner pero mukhang hindi mangyayari yun.
"You bitch!" She hissed at me. Nagkasukatan kami ng tingin.



"I already knew that. And this bitch wouldn't let someone like you ruin
my marriage."



"You can't stop me! I will get what's righfully mine!"



"You don't have any right over Tamako. He had given me that right the
moment he signed our marriage contract. So stop assuming because I would
never share my husband with you. Not now, that he is begging me to have
him back." I sa wher clench her fist on the table. Alam kong galit na
galit na siya.



"You really think that I would believe that he begged you? You wish? I
knew him. He wouldn't beg to anyone." nagiging hysterical na siya.
Tumaas ang kilay ko.



"Then you don't know him that well. Why won't he beg? I'm his greatest love
after all." Ako naman ngayon ang ngumiti. Namumula na siya sa galit.



"That's bullshit! You're lying." Tumawa lang ako. She is so desperate.



"Why would I? Just a piece of advice Ayami, don't try my patience. Don't
pissed me off. Stay away from my husband or else you wouldn't like what
I would do to you!" I gather my things and prepared myself sa pag alis.



"You dare threaten me!?" She shouted at me na nakakuha ng atensiyon ng
ibang tao na nasa bar.



"Of course I dare! I am the wife after all. Now if you'll excuse me."
Tumayo na ako mula sa misa at tumalikod sa kanya. Walang kwenta. Hindi
mapakiusapan ng maayos. Kung tarayan ang gusto niya ibibigay ko sa kanya.



Pero hindi pa ako nakalayo when she grabbed my hair.



Napasigaw ako sa ginawa niya.



"Bitch! You really think that I would let you go that easy huh! You
think I have forgotten what you did to me at the party?"



Sinubukan kong alisin ang pagkakasabunot niya sa akin pero ang lakas
niya. Nagkakagulo na din ang mga tao sa bar.



"If I can't have Tamako, then I will kill you bitch! I will make sure
that you can't have him too." Panay pa din ang sabunot niya sa akin.
This time nahawakan ko na ang mga braso niyang sumasabunot sa akin. I am
not used to catfight at allong hindi ko inakalang ganito siya kalakas.



May pumipigil na sa kanya pero parang hindi nila kaya si AYami.
Nanlilisik na ang mga mata niya. parang nasisisraan na siya ng ulo.



Then it happened. Binitiwan niya ang buhok ko at tinulak ako ng
pagkalakas lakas. Hindi ko ineexpect na gagawin niya yun kaya tuloy
tuloy akong natumba. Tumama ang balakang ko sa isang mesa at bumagsak
ako sa sahig.



Susugurin pa sana ako ni Ayami pero nahawakan na siya ng mga crew ng hotel.



I was so shock na hindi ako agad nakatayo. Nakatingin lang ako kay Ayami
na parang ngumingiti while looking at my legs.



Napatingin ako sa legs ko and I saw blood. I am wearing a white slacks
and I can see blood on my pants.



Nanlaki ang mga mata ko habang tumitingin sa mukhang mapa na red na unti
unting lumalawak.



"Ma'am! Ma'am!" Nakatulala lang akoo habang nakatingin sa legs ko at sa
mga crew na tinutulungan ako.



"My baby!" Tumulo na lang ng kusa ang luha ko then I felt pain sa may
bandang puson ko.



Everything went in a blur. I felt myself baeing carried palabas ng
hospital and they're calling for an ambulance.
Bago pa dumating ang ambulance,



I lost conciousness.





Author's Note: Next chapter will be Tamako's POV.
*Chapter 44*

Tamako's POV

Pagkagising ko, masakit ang ulo ko. I looked around the room.
Hindi na ako nagtaka na andito ako ngayon sa kwarto namin ni Krizza.
Masamang masama ang loob ko kahapon kaya nag iinum ako. Hindi ko na kasi
alam ang gagawin ko. Habang tumatagal lumlayo ang gap namin ni Krizza.

Habang tumatagal ma lalong hindi kami nagpapansinan.

Fuck lang talaga.

Sino ba namang lalaki ang matutuwa sa ganung sitwasyon?

Kaya nakapagdesisyon ako kagabi. Kahit may tama na ako, hindi
ko na kayang patagalin ang ganitong sitwasyon. Hindi ko na kayang
ganun na lang kami. Kailangan kong gumawa ng paraan para maayos namin ni Krizza
ang lahat.

Kaya naglakas loob na talaga akong pumasok sa kwarto namin para
makausap siya. Kahit ipagtabuyan niya ako, kahit sakatn pa niya ako
okay lang basta mapatawad lang niya ako. Gagawin ko ang lahat , kahit
pa lumuhod sa harap niya para lang hindi siya mawala sa akin.

Pero nanlumo ako paggising ko na wala siya sa tabi ko. Sabi niya
mag uusap kami pero bakit wala siya? Sobra ba siyang nandidiri sa
akin na hindi niya maatim na magtabi kami sa iisang higaan?

Kulang pa ba ang ginawa ko kagabi para mapatawad niya?

Ano pa ang pwede kong gawin para maibalik ko ang aking asawa?

Kahit nanlalambot ako dahil lasing ako kagabi at dahil na nagisnan
kong walang Krizza sa tabi ko, pinilit ko pa ding tumayo at pumunta
ng banyo para ayusin ang sarili ko.

Yun pa ang masama, kahit gaano pa kalaki ang problema namin ng
asawa ko, hindi ko pwedeng hayaan na lang ang negosyo. Sa opisina,
hindi ko pwedeng ipakita na nasasaktan ako, hindi ko pwedeng
ipakita na mahina ako or I will be eaten alive ng ibang negosyante.

Nakabihis na ako at paalis na ng bahay nung mag ring ang
phone sa bahay. Hindi ko na sana papansinin kaso wala
atang planong tumigil ang tumatawag kaya bumalik ako
ulit at sinagot ang phone.

"Hello."

"Bro!" I heard Tamadao's voice. Humahangos pa siya. Bakit kaya.

"You have to be at St. Luke's, si Krizza.." Bigla akong
kinabahan sa sinabi ni Tamadao. There's something in his
voice na kinakatakot ko.

"What happened to her?"

"Dinugo siya nung makipagkita siya knaina kay Aya. SHe might lose your child."

Parang bomba na sumabog ang sinabi ni Tamadao. Hindi ako nakapagsalita.
Dinugo?

Miscarriage?

I didn't even know that she's having a baby!

Yan ba ang parusa niya sa akin?

Ang itago sa akin ang aming anak?

Ganun ko ba siya nasaktan kaya pinili niyang
ilihim sa akin ang bagay na yun?

Hindi na ako nagpaalam kay Tamadao. Dali dali
kong ibinaba ang telepono at lumabas ng bahay.
I am lucky na hindi ako naaksidente sa daan
lalo na at wala sa isip ko ang pagdadarive.
I ignore all traffic signs and exceed the speed limit.

IIsa lang ang nasa isip ko. Kailangan kong mapuntahan
ang mag ina ko.

Dumiretso ako sa ER and I saw her being wheeled
inside. Nagpapanic ang mga Nurse and Doctor sa
pag aassist sa kanya.

And my heart almost cried upon seeing her. Napakaputla
ng mukha niya and she's crying while the doctors are attending her.

I saw Yanyan holding her hand and comforting her.

"Kre..." Humahangos akong lumapit sa kanila.
Napatingin silang lahat sa akin pati ang mga doctor.

Pero hindi ko sila lahat pinansin. My
eyes focused on my wife na puno ng luha
ang mga mata. She looked at me with a pained
expression and tears streaming down her face.

"Kre..."


"It's your fault." Lalong tumulo ang mga luha niya.

"Krizza, baby!"

"It's your damn fault!"

"I'm sorry!" Lumapit ako sa kanya. Umalis
si Yanyan and I tried to hold her hand pero
inalis niya ang kamay niya. Masakit sa akin
na kahit sa ganitong sitwasyon ayaw niyang damayan ko siya.

At hindi maalis ang takot sa puso ko na baka mawala
sa akin ang anak namin. ANd I know the moment
na mangyari yun, pati ang asawa ko mawawala na din sa akin.

"Kung may masamang mangyari sa anak natin Tamako,
hinding hindi ko kayo mapapatawad. Kung hindi
dahil sa babae mo, hindi ngayon nanganganib
ang buhay ng anak natin. If you have settled
everything first, hindi na tayo darating sa
puntong ito. I could never forgive you and I
will kill you both if may mangyaring masama
sa anak natin! I swear I'm gonna kill you!"
Sumigaw na siya. Ramdam na ramdam ko ang sakit sa mga sinabi niya.

"Misis, kumalma po kayo. Sir,
the patient needs to calm down." Binalingan
na ako ng doctor.

At alam ko ang ibig niyang sabihin. Hindi
kakalma si Krizza hanggat nasa tabi niya ako.
"Are they going to be okay?"

"We are doing our best Sir." Nanlumo ako
sa sinabi niya. They started doing their job at
pinagmasdan ko lang sila. Deep inside me, hindi maalis ang takot.

The fear of losing something very special.

Lumabas ako ng ER nung nakatulog na
si Krizza dahil sa gamot and I saw Yanyan
and Tamadao outside.

"What happened?" Yun ang una kong tinanong
sa kambal ko. He looked horrible. My fear
mirrored in his eyes.

Pero how come na siya ang unang nakakaalam.

"She called me this morning, asking where
she can find Ayami because she wanted to talk
to her. I gave her Ayami's hotel and number. After
she hanged up I remember the time she almost run over
Akesia because she thought she's your girlfriend because
she saw us together. So me and Yannie went to Ayami's hotel
fearing that Ayami might do something bad to her and when we
arrived, they're having catfights and Kre bump on a table
and she bleed. We followed the ambulance and called you.." Naningkit ang mga mat
a ko.

"Alam niyo bang buntis siya?" Pinipigil ko ang galit
ko. Galit ko sa sarili ko.

"Hindi."

Dali dali akong umalis. TInawag pa nila ako pero hindi
ko na sila pinansin. I need to settle something.

Pagkadating ko sa hotel, dumiretso na ako sa room ni Ayami.
I knocked and ilang minuto pa bago niya nabuksan ang pinto.

"Tammie!!" She hugged me pagbukas niya ng pinto. Tiningnan
ko siya ng masama at napaatras siya sa kama. There I saw
her things being packed.

So she's running away.

"What did you do to my wife?" Kung hindi lang
masama ang manakit ng babae kanina ko pa siya
sinaktan. Hindi ko inakalang siya pa ang sisira
ng pamilya ko. Hindi ko inakalang magagawa niya ito kay Krizza.

"She started it! She called me names so I get even!"

"We might lose our baby! Do you realized that?" Sumigaw na
ako. Then I seized both her shoulders. I saw fear in her eyes.

"I don't care! I want to have you back! She stole you from
me!Can't you see I'm hurting too?" Tumulo na din ang luha niya.

Fuck! Dahil sa akin ang daming taong nasasaktan, What an asshole I am.

"Aya! Please..... Stop running after me. I am sorry if I didn't break up
with you prior to my wedding. I'm sorry if I've hurt you.
Please do understand. I love my wife. And I won't allow you to destroy
our marriage."
"She don't deserve you!" She said defiantly.

"Only me could say that. I want you to stay away from us." Pinigilan
ko ang sarili kong saktan siya.

"No Tammie!" Hinigpitan ko ang hawak sa kanya.

"Ayami, Stop! You've gone too far. I've indulged you
because I know I've hurt you but you've done too much.
I won't allow you to hurt my wife again and our child.
I love her. I love her more than my life. You have to
understand that. You have to understand that she's my
life now." Nakita kong nagulat siya sa sinabi ko.

"I don't wanna see you again because if I do, I don't know
what I'm gonna do to you. If something happens to our child
I don't know what can I do to you. I can lose you and I won't
give a damn but I can't afford to lose Krizza. So, I suggest
that you leave this country . Don't force me to do something drastic.
I wanted so much to crushed you but for the sake of our past relationship
I wont. Just leave now."

Binitiwan ko siya at tumalikod sa kanya. Bago ko pa makalimuta ang sarili ko. B
ago pa mawala ang control ko sa sarili ko.
Chapter 45


Krizza POV

I woke up with a start.

"Baby!" Parang automatic na tumulo ang mga luha ko and my hands
automatically touched my tummy. I couldn't contain the fear
inside me. Takot sa maaaring mangyari sa anak ko. Ngayon ko
lang naramdaman ang ganitong takot sa buong buhay ko na feeling
ko ikakamatay ko kung mawala ang baby namin.

No. Hindi siya mawawala. Hindi ako papayag na mawala siya.

Tumingin ako sa paligid. No doubt I'm in a hospital room.
I saw Yanyan and Tamadao sitting on a sofa. They stood up upon seeing me.

"How are you Krizza?" Lumapit sina Yanyan sa akin. Hindi
ko alam kung bakit parang disappointed ako nung makita kong
silang dalawa lang.


"How's my baby?" Nakita ko silang nagtinginan ng makahulugan.
Mas lalo akong kinabahan.


"We don't know yet. Hintayin mo na lang ang doctor mo na magsabi
sayo." Hindi pa nila alam or ayaw lang nila ipaalam sa akin? May
masama bang nangyari sa anak ko? Nakunan ba ako?


"Where's Tamako?" Lalo silang nagtinginan na parang nag uusap.

"May inaasikaso lang pero babalik din yun." Tamadao said
without looking at me.

"Wag mong pagtakpan ang kakambal mo. Nasaan siya?" Bakit wala
siya dito? Kung kelan kailangan ko siya tsaka siya wala.
Don't tell me ibang tao ang kinocomfort niya despite sa nangyari sa akin.

"We don't know. Umalis siya bigla after malaman ang buong pangyayari." So
I am right, pumunta siya kay Ayami. Hindi ko alam pero nasasaktan ako.
Parang doble dobleng sakit na ang nararamdaman ko. Una ay
ang posibilidad na mawalan ako ng anak at ang pangalawa ay wala
si Tamako sa tabi ko. Mas pinili pa niyang puntahan si Ayami kesa sa akin.

Umiwas ako ng tingin kina Yanyan at Tamadao. Ayaw kong makita
nila ang expression sa mukha ko. Ayaw kong makaramdam na kinaawaan nila ako.

Maya maya pa may bumukas ng pinto and pumasok ang OB ko.

"Krizza.."

"Anong nangyari sa baby ko?" Napabuntunghininga siya, mas lalong akong kinabahan
.

"The baby is fine. Don't worry. Mabuti na lang at walang
nangyaring masama sa kanya." Napabuntunghininga ako. Lihim
akong nagpasalamat sa Diyos. Napa thank God din sina Tamadao and Yanyan.

"But Krizza, I require you to have a total bed rest for 5 days. Naging
masyadong maselan ang sitwasyon mo. Although, I will give you something
para pampakapit ng baby, still kailangan mo pa din magpahinga. Avoid
stressful situations." Umoo na lang ako sa lahat ng sinabi ni Dra.
Napaluha na lang ako kasi thankful ako sa kahit papano safe ang baby ko.

After ng ilang minutes na umalis ang doctor dumating si Tamako. May
bitbit siyang basket of fruits and flowers. Kung hindi lang dahil
sa situation ko, kikiligin na ako. First time na bibigyan niya ako
ng bulaklak. As a woman dapat kikiligin ako pero hindi ko naramdaman
ang bagay na yun. What i felt is bitterness.

Bitterness towards the person that I'ved loved pero sakit
lang ang ibinigay sa akin. Iniiwas ko ang tingin ko nung
pumasok siya at tumingin sa ibang part ng room.

Pinipilit kong hindi siya sisihin sa mga nangyari pero hindi
ko magawa. Oo nga at hindi niya kasalanan na tinulak ako ni
Ayami at hindi rin niya kasalanan na pumunta ako sa hotel
si Ayami para kausapin. He didn't asked for it. Nagkusa ako.
Pero hindi ko maalis na isip ko na nagawa ko yun ng dahil sa kanya.

Hindi ko maalis sa isip ko na nagsimula ang lahat ng to ng dahil
sa pagiging iresponsable niya. If he had been responsible enough
to break up with Ayami before our wedding then hindi na dumating sa
puntong ito.

Hindi na darating sa punto na manganib ang buhay ng anak ko.

Kahit gusto ko siyang patawarin, hindi maalis sa isip ko na pati ang
inosenteng bata ay nadamay dahil sa mga nangyari.

"Aalis na muna kami." Pagpapaalam nina Yanyan at Tamadao. Hindi ko sila pinansin
I just kept on looking away from them.

I felt him put the flowers on my bedside table and umupo siya sa upuan sa tabi k
o kama ko.

"Kre.." Hindi ko pa din siya tiningnan.

Ayaw ko na siyang sumbatan. Ayaw ko nang magsabi ng mga nakakasakit na salita sa
kanya. Lalo lang kaming magkakasakitan.

"I'm sorry." Narinig ko ang garalgal sa boses niya
and I knew that he's crying pero hindi man lang nabawasan
ang sakit na nararamdaman ko sa pag iyak niya.

Ilang beses ko bang narinig ang sorry niya kagabi? Kaya
nga pinuntahan ko si Ayami di ba? Kasi I am willing to be reconciled with him.

Willing na akong lunukin ang pride ko.

Pero ano ang napala ko? Ito.

And what else? Instead na damayan niya ako pumunta pa siya kay Ayami.
"Krizza..."

"Ayokong makausap at makita ka ngayon." Narinig ko siyang bumuntong hininga.

"Lalabas lang ako kasi alam kong nakakasama sayo ang ma stress but pero
nasa labas lang ako. Babantayan pa rin kita kahit ayaw mo." Then I heard his foo
tsteps and the door closing.

Hindi ko alam pero kusang tumulo ang mga luha ko.

_________
3 days na akong nasa hospital at hindi pa rin ako pwedeng umalis.
At sa loob ng tatlong araw na yun, araw araw din akong binibigyan ni Tamako ng b
ulaklak.

Kahit hindi ko siya kinakausap patuloy pa din siya sa pagbantay
sa akin. Parang hindi na nga siya pumapasok sa opisina
at nagcstay na lang siya sa adjacent room ng suite room ko.

I am now allowed to sit at maglakad lakad ng unti.

Tumayo ako sa kama ko kasi naiihi ako. Kahit nasa
kabilang room lang siya hindi ko siya tinawag.
Naglalakd na ako ng mabagal papuntang CR when he entered the room.

"Bakit ka tumayo mag isa? You could have called me." What an ideal husband di ba
?

He tried to hold my hand pero umiwas ako. I can
see the hurt that registered on his face but
I ignore it. Dumiretso ako sa CR. Nung makatapos ako, I
saw him waiting outside the CR. Nilagpasan ko
lang siya at bumalik sa bed ko.

"Kre, hanggang kelan tayo magiging ganito? Nagsisisi na ako.
I am so sorry. Hinding hindi na uli mangyayari yun."
Mahinang mahina ang boses niya. And his voice is full of pain.

I looked at him. Mula ng maospital ako ngayon lang ako
tumingin ng diretso sa kanya. Ngayon ko lang din siya kakausapin.

"No amount of sorry could compensate for something
that was already done. You may not do it again, Your
remorse may have been the greatest but your sorries,
your remorse and even your promises cannot erase the
pain that you've caused. No matter what you do, there
will always be a scar."I said silently. Nakita ko siyang yumuko.

"Kaya hayaan mo muna ako." Siguro may time talaga na
kaya ko na siyang kausapin. Pag dumating ang time na yun
ako mismo ang kakausap sa kanya.

"At wag mo na akong pagsilbihan. Hindi kita kailangan." Alam
kong masakit para sa kanya ang sinabi ko. Pero yun ang nararamdaman
ko ngayon. Pag nakikita ko siya nakikita ko sa katauhan niya si Ayami.
Yes, masakit rin para sa akin ang ginagawa ko ngayon.

OO inaamin ko,

Mahal ko siya. Minahal ko siya noon at minahal ko siya ulit.

But I just couldn't risk it.

I couldn't again risk the life of my child para kay Tamako.
*Chapter 46*

Tamako's POV


"Kanpai!" JC raised his glass full of liquor.


"Kanpai!" Jaysonsa and Tamadao chorused. Ako naki cheers lang din sa
kanila pero hindi na ako nagsalita. Sa estado ko ngayon, walang bagay na
dapat kong i celebrate.


Kasi potang inang buhay to!


"Para sa pusong nagdurugo." Dagdag pa ni JC sabay taas ulit ng baso niya.


"Para sa nagdurugong puso pero nagmamahal pa rin" Tinaas din ni Tamadao
ang baso niya.


"Para sa mga taong namatay dahil sa sakit sa puso." Tinaas din ni
Jaysonsa ang baso niya. Napatingin kaming lahat sa kanya. Umiling na
lang kaming lahat sa kanya


"Kanpai!" JC


"Kanpai!" Tamadao


"Kanpai!" Jaysona


"T_T" Ako.


At nag toast na sabay inom sa laman ng mga baso namin. Pagkatapos kong
maubos ang nasa baso nilagayn ko ulit ang baso ko. Napatingin silang
tatlo sa akin.


"Hey Tako, easy lang. Magtira ka. Wag swapang okay!" Puna sa akin ni JC.
Tama siya swapang nga ako. Paksyet!


"Tol ano ba! Hindi masosolve ang problema mo sa paglalasing. Bakit
hindi mo kausapin ang asawa mo at nang magkaliwanagan na kayo." Si
Tamadao yan.


"Ni ayaw nga niya akong tingnan, kausapin pa kaya?" Inistraight ko ulit
ang laman ng baso.


"Try harder!" Sabi naman ni Jayson.


"Ano pa ba ang gusto mong hard Jayson? Hindi pa ba hard itong rhum?
Dapat ba whiskey?" Si JC yan.


"Hindi naman ang hard drinks ang sinasabi ko!"


"I know! I know! Stir lang! Hehehe." Buti pa tong si JC parang wala lang
problema.


" Alam mo pare, bigyan mo lang siya ng panahon na makapag isip. Sa
ngayon kasi fresh pa yung sakit kaya mas yun ang nangibabaw." Si Jayson
ulit. Mukhang matino kasi siya ngayon.


"Gaano katagal pa? Isang linggo na mula ng umalis siya sa hospital. Alam
niyo ba kung gaano kahirap na magkasama nga kayo sa iisang bahay pero
hindi kayo nagpapansinan. Kung papansinin mo man, parang wala lang
nagsasalita?" Inom ulit.


"Noon pa lang alam mo na kung gaano katigas ang ulo ni Krizza.
Tinanggap mo siya kung ano siya, tapos ngayon sususkuan mo? First year
high school pa lang alam mo na!"


"Hindi pa ako sumusuko."


"Whew! Ganun katagal na yang pag ibig mo?" Sinalinan ni JC ang baso ko.


"Nagsalita ang hindi ancient ang pag ibig." Sabat ni Jayson.


"Shut up ka na lang. Ipalapa kita sa butiki eh." Asar talo na si JC.
Pagdating sa pag ibig niya pikon siya. Pero wala akong time makipag
asaran ngayon. Malaki ang problema ko.


"Ano ngayon ang plano mo?" Tanong ng kambal ko. At wala akong maisagot.
Lahat na ng paraan ginawa ko na. Pinagsisilbihan ko siya. Hindi na nga
ako pumapasok sa opisina dahil sa kanya. Kinain ko na ang lahat ng pride
ko. Pero wala pa din.


"Hindi ko alam, hindi ko alam kung ano pa ang pwede kong gawin para
mapatawad niya ako. Siguro nga pagnawala na ako, she could find in her
heart my importance." Iniwan ko na sila at pumasok sa kwarto ko sa bahy
ni Tamadao.



KRIZZA POV.


Ding dong.


Ding dong.


Ding dong


I hurriedly went to the door. Mukhang hindi kasi makapaghintay ang
kumakatok. Impossibleng si Tamako yun dahil may susi naman siya.


Nung mabuksan ko ang pinto I saw Tamadao.


Hindi maipinta ang mukha niya. Ang pula pula ng mukha niya pa ang mata
niya.


"Anong nangyari sayo?"


"I have something to give you." He handed me a white envelope.
Napatingin ako sa envelope na binibigay niya sa akin then bumalik ang
tingin ko sa mukha niya.


Anong nangyari? Bakit mukha siya namatayan?



"Ano to?


Tiningnan niya akong mabuti. His eyes started to water.



Then what he said almost blew my world.
















"Tamako's suicide letter."









Author's NOte:
Told you, matatapos na ang paghihirap ni Tamako.
Chapter 47




Nanlaki ang mga mata ko at hindi ko makuha ang iniabot na letter sa akin ni Tama
dao. In my heart, I was hoping that he would suddenly smile and say na joke lan
g ang lahat.



I've waited for him to say those words pero wala.



Nakatingin lang siya sa akin with his sad eyes.



"You're just kidding right?" Nanginginig na ang buong katawan ko. Naninikip na
ang dibdib ko. If this is a joke, this is not a good joke.



"Do you think that i would joke about my brother's death?" He said in a serious
tone. I gasped and my tears started to fall.



I took the letter from him with a trembling hand. Wala sa sariling pumunta ako s
a living room at umupo sa sofa.



Kahit nanginginig ang kamay ko, pinilit ko pa ding buksan ang sulat.



At alam niyo kung ano ang ineexpect ko? Ineexpect ko na isang malaking "Joke lan
g" ang nakasulat.



But instead, I saw Tamako's neat handwriting on a 2-page paper.




/Krizza,/


/I love you../

/I can't find any words to describe what I really feel right now. /

/I love you./

/Too much that it hurts./

/I love you./

/Before and till the moment I held my last breath. /

/I love you./

/That I'd rather die than lose you../


/When I first saw you, you were just a nuisance, an airy spoiled brat who used t
o get what she wants. But nevertheless, your rudeness, and your guts caught my
attention. I could never forget the day you "disturbed" us while I'm kissing so
me random girl in the corridor. I was really upset with you at that time. But wh
en you introduced yourself, you made me smile. I have never known anyone who fla
unts their richness like a family name. And that what made you different. You we
re never shy of what or who you are. /

/Don't get me wrong, I never liked you from there. Who would like a boastful 1st
year girl like you? In fact I despised you. Specially when I found out that you
are telling everyone that you own me Like heck! No one owns me. Then some of th
e girls refused to go out with me anymore. Because they are scared of you. You w
ere only first year at that time. What more when you are already in fourth year.
I can almost see what a bitch you are. /
/So I tried my best to avoid you and even laughed at you when you told me that y
ou like me. How I hate your guts. /

/But the more that I avoid you, the more that I sees you. It's as if I can't com
plete my day without seeing you. And foundation day came./

/I paid the the chain booth anonymously, through my twin
Tamadao. I remember him calling me an ass that time. But who cares. I suddenly g
ot tired./

/Got tired of avoiding you. /

/And you really made me happy that time. Your humor and energy is contagious and
I can't stop looking at your eyes. That's when I realized that I am already fal
ling./

/Falling quite hard. /

/I really meant to court you but I just can't help kissing you when you rank #
2 during SG election. That's when I realized that I don't wanna see you sad or
crying. /

/2 weeks after, our parents announced that we're taking our college at Japan. I
tried to persuade them to let me study here in the Philippines but they won't ha
ve my reasons. They won't take no for an answer. At that time the best solution
would be to break up with you. I don't want you to hold on to my empty promises.
You're young and I can't promised you anything. I don't want you to wait for so
mething that is unsure. But I can't seem to tell you the news. I don't have the
guts. /

/So I did the most stupid thing a guy could do to a girl. /

/The moment I saw how your eyes turned from pain to hatred I regret what I did.
/

/You're right when you said that i didn't try to love you. I didn't try because
I am already in love with you./

/And the moment you walked out of that comfort room, I knew
that I blew up my chances. /

/I watched you from afar and it irritates the hell out of me seeing you flirting
with other guys. Then came Calvin. And I realized that I can't really afford to
lose you./
/So I talked again with our parents and they told me that if I can show them the
reason of me staying in the Philippines, then, maybe I can stay./

/But you didn't attend our despidida party which should be Tamadao's despidida p
arty if you're there. I can't find you anywhere and I have no choice but to go w
ith them because I can't show any reason of staying in this country. I can't see
m to find MY REASON./

/After almost 10 years , I seem to forget MY REASON. /

/Until the time our parents announced about the arranged marriage. Until the tim
e they announced the name of the girl. /

/And my heart beats again. /

/Krizza Marie Yen. The mere mention of your name brings back a lot of memories.
You're fiery eyes, when your mad, your laughter that is contagious, and your smi
le that never fails to melt my heart. /

/But when I saw you, your laughter was gone, your smile is now forced. I wonder
what happened to you? Then I found out that you still kept a grudge after me. Af
ter 10 long years. /

/That gave me a faint hope.and I promised that I would do anything to make you f
all for me again. That i would never gave up. /

/No matter what happens. /

/And I never did give up. /

/Until now.../

/I'm sorry. /

/I'm sorry if I hurt you. /

/I'm sorry if I've loved you the wrong way. /

/I'm sorry if I am not strong enough. /

/I just can't bear seeing you hurting because of me. /

/Yes, my sorry may not erased the pain that I've caused you . Would my life be e
nough to erase all the pains to somehow lighten the scar? /

/I just hope that you will find in your heart to forgive me. /

/You know that I would do anything for you and I won't ask anything from you../

/But there's one thing that I wished.../






/And that is hearing you say you love me too./

/I may sound corny but I longed to hear those words from you. /

/But it seems that I will never have the chance to hear you say those words to m
e. /

/But nonetheless.../
/I will always love you Krizza Marie Yen-Sia/

/Till the day that I die. /
*Chapter 48*



"Krizza you have to rest." Tumabi sa akin si Mommy. Nakaupo ako sa isang upuan
. Hindi tumitigil ang luha ko. Parang walang katapusan. Simula nung binigay sa a
kin ni Tamadao ang sulat, hanggang sa pumunta kami sa funeral parlor kung saan
ikicremate si Tamako. And now, his ashes lies in front of me. It has been 3 days
since I received his letter.

His suicide letter.

I tightened my hold sa isang envelope kung saan nakalagay ang sulat niya. The pa
pers was soaked with my tears. Halos hindi na mabasa ang sulat dahil nagkalat na
ang ink ng pen na ginamit. Yet, hindi ko pinapakawalan. Parang nagsisilbing lif
eline ko ang sulat niya. Nagsisilbing lakas ko para kayanin ang lahat ng to.

Ito na lang ang bagay na nagreremind sa akin kung ano ang nararamdaman niya sa a
kin. That after all those years minahal niya ako at kapakanan ko ang iniisip niy
a. Mula simula ng letter hanggang sa katapusan, wala na siyang sinabi kundi kun
g gaano niya ako kamahal.

This letter remind of of the love that I lost.

Of the love that I let go.

Of the guy that loved me despite everything.

Of the happiness na nasa kamay ko na pero tinapon ko pa.

Because of my goddamn pride.

Because of my goddamn selfishness.

And ano ngayon? Wala na akong magagawa kundi umiyak. Ang iyakan ang isang pag ib
ig na pinakawalan ko. Isang pag ibig na gustong gusto ko pero nung nasa akin na,
hindi ko naman pinahalagahan.

I was so blinded by my pain na hindi ko nakita ang pagpapahalaga niya sa akin.
Masyado kung pinoprotektahan ang sarili kong masaktan pero, ako lang naman pala
ang nananakit sa sarili ko. Masyado akong natakot sa sakit na hindi ko napansin
na sobra ko na pala siyang nasasaktan.

Naturingan akong matapang pero pagdating kay Tamako, ni hindi ko siya pinaglaban
. Pagdating sa kanya, I just gave up. Ni hindi ko siya nakuhang ipaglaban mula s
a sarili ko. I didn't give him a chance.

Walang ibang dapat sisihin sa nangyari kundi ako.

I clutched my heart while I cry. Parang pinipiga ang puso ko. Hindi ko matanggap
. Hindi ko matanggap na wala na si Tamako.

"Krizza tama na. Nakakasama sa bata." Hinagod ni Mommy ang likod ko. Sumandal a
ko sa kanya kasi parang hinang hina ako.
"You need to rest. Mamayang hapon ang byahe niyo" I just nodded and my Mom guide
d me sa papuntang room Habang naglalakad kami papuntang room hindi ako makating
in sa pamilya ni Tamako. They are not blaming me for his death pero nararamdaman
ko ang sakit na nararamdaman nila. At kahit hindi nila sabihin alam kong masama
ang loob nila sa nangyari kay Tamako.

Hindi maalis sa isip ko ang itsura ng Mom niya when she came to me after knowing
everything. Hindi maalis sa isip ko when she asked me crying kung bakit daw hin
di ko man lang sinabi sa kanila na may ganun kaming problema.

Hindi man nila ako direktang sinisisi alam kung nagwiwish sila na sana hindi na
lang ako ang pinili nilang maging asawa ni Tamako.


____________

I woke up na mabigat ang katawan ko. And I am hoping na lahat ng nangyari panagi
nip lang lahat. Na paglabas ng kwartong ito, makikita ko si Tamako sa labas or
kung nasa office man siya tatawagan niya ako.

Pero alam kong niloloko ko lang ang sarili ko because I am still wearing the clo
thes that i wear yesterday. Nakikita ko pa ang envelope sa may bedside table and
the movements of the people outside.

Hindi ko pinansin nung may kumatok sa pinto. Ilang beses pang kumatok and after
a while I saw my Mom entered the room.

"Aalis na tayo in an hour. Mag ayaos ka na Krizza." Ang bigat bigat ng katawan k
o pero pinilit kong gumalaw. Naligo ako at nagbihis whilemy Mom are preparing th
e things na dadalhin ko.

Pupunta kaming Japan. As in kaming lahat. Doon gusto ng parents ni Tamako na i s
catter ang ashes niya. Yun daw ang gusto niya.

Pati yun hindi ko alam. I didn't bother to know his wishes because I was so cons
umed with my selfishness.

Para akong robot na sumusunod lang sa kanila. Nakasakay na kami sa eroplano pero
parang wala pa din ako sa sarili ko. Nakarating kami ng Japan na hindi ko man l
ang naaapreciate ang kagandahan nito. I just kept on looking straight pero wala
naman akong nakikita.

Hindi na rin ako umiiyak. Siguro dahil natuyo na din pati ang luha ko. What i f
elt right now is guilt. Kasi feeling ko hindi ko mapapatwad ang sarili ko sa nan
gyari.

Buong buhay kong kakargahin sa puso at sa isip ko ang pinatunguhan ng lahat ng i
to. Kung hindi nga lang dahil sa anak namin baka nagpakamatay na rin ako nung ma
laman ko na nagsuicide siya.
Kung hindi lang dahil sa baby namin.

"Krizza, this is your room. This was Tamako's room." Napatingin ako sa Mom ni Ta
mako." Nakarating na kami sa bahay nila. Ni hindi ko man lang naapreciate ang l
aki at ganda ng bahay nila. Mas malaki pa nga ata ang bahay nila kaysa sa bahay
namin. Pero lahat ng yun hindi ko napansin. Lahat ng yun parang bula lang na dum
ating sa paningin ko. Iisa lang ang tumatatak sa isip at puso ko ngayon.

Gusto ko na ring mamatay.

_____

The next morning, maaga kaming gumising kasi pupunta pa daw kami sa mountain res
ort kung saan iksascatter ang ashes niya.

We travelled for 2 hours bago kami makarating sa resort. Unang tingin mo pa lang
hahangaan mo na ang lugar. It's like paradise. At lalong napapatingkad ang pali
gid dahil as autumn ngayon. Pero kahit gaano kaganda ang lugar, hindi nito maia
alis ang sakit na nararamdaman ko.

Para akong katulad ng mga dahon sa lugar na ito. Pinipilit kong kumapit kahit al
am kong malapit na akong malaglag. But unlike the leaves, na walang choice sa ka
nilang kahihinatnan, ako may choice. If I have choosen na patawarin at pakinggan
na lang si Tamako, hindi na dapat dumating sa puntong ito.

Pero ano pa ang magagawa? Nangyari na ang lahata at kasalanan ko.

At kahit ilang beses ko pang sisihin ang sarili ko, hindi ko na maibabalik pa s
i Tamako.

Everyone is crying is crying habang naglalakad kami to God's knows where. Nasa
tabi ko sila Mommy. Nasa unahan kami katabi sina Daddy, ang parents ni Tamako at
si Tamadao.

Our little procession stopped sa may isang bridge and underneath it is a stream.
Napakalinaw ng tubig. I can see my miserable expression and jumping off the thi
s bridge is really appealing.

Just to end this misery.

Para makasama ko na siya.

Kung pwede ko lang gawin pero hindi eh. Parang sinadya niya talaga ang nangyari.
Parang sinadya niyang buntisin ako, para makaksiguro siyang hindi ako magpapaka
matay. Para makakasiguro siyang matagal ang pagsasuffer ko sa mundo.

I brushed another batch of tears when his Mom handed me the urn kung saan nakala
gay ang ashes ni Tamako. I clung to it tightly.

My hands are shaking and my tears are streaming non stop.
"This is where he wanted to rest."

Hinintay nila na buksan ko ang urn pero hindi ko magawa. I can't bare to see his
remains. I can't bare seeing him like this.

Pero wala na akong magawa . I slowly opened his urn at kahit na masakit na masa
kit ang dibdib ko, I took a handful and slowly let it slip my hands.

Sa ginagawa ko parang unti unti ko na ding pinapakawalan ang buhay ko at it hurt
a lot. Parang unti unti na din akong pinapatay.

I gave the urn to his parents at sila din na scatter ng ashes hanggang sa maubos
. Hanggang sa matapos ang lahat.

Hanggang unti unti nawala ang alaala ni Tamako.

Napahawak na lang ako sa gilid ng bridge and cried my heart out.

Madami ang nagcocomfort sa akin hanggang sa sobrang napagod na ako sa kakaiyak.
Hanggang sa maubos ang luha ko na wala nang tumutulo at ang natitira na lang ay
ang sakit sa puso ko.

I just stayed there standing motionless. Naramdaman kong unti unting nawawala an
g mga tao pero wala akong planong umalis.

Kahit man lang sa ganitong paraan maipakita ko kay Tamako na hindi ko siya iiwa
n. Which I should have done nung buhay pa siya.

"Bakit kasi hindi ka nakapaghintay?"

"Mawawala naman ang galit ko eh, hindi naman kita kayang tiisin habang buhay. Ba
kit ba ang daya daya mo? Bakit palagi mo na lang akong iniiwan?"

"Sabi mo gusto mong marinig na sabihin kong mahal kita? Pero bakit hindi mo na y
un hinintay?" Tumulo na naman ang mga luha ko. Akala ko natuyo na pero meron ap
din pala.

"Ni hindi mo hinintay na sabihin kong magiging Daddy ka na."

"Hindi mo na maririnig. I can't even see your smile at hindi ko makikita ang exc
itement sa mukha mo pagsinabi ko na buntis ako."

"Pero I know, kung saan ka man ngayon, naririnig mo ako. I'm so sorry for hurtin
g you. And I love you, Daddy."
























"I love you too Mommy."
CHAPTER 49




"I love you too Mommy!"

Parang biglang na freeze ang luha ko na tumutulo. Parang biglang umurong.

Ang tagal ko nang di nagmumura pero paksyet! Minumulto na ba ako? Agad agad?

Hindi pa ako tumitingin sa may ari ng boses. Natatakot ako. Baka wala akong maki
ta or kung may makita man ako, baka transparent, kung hindi man transparent, bak
a may dugo dugo sa mukha.

Sinabi ko na ba that Tamako shot his head kaya hindi na pinakita sa amin ang bod
y niya? My God! Kahit asawa ko yun takot pa din ako sa multo.

Huminga ako ng malalim. Baka nga guni guni ko lang yun. Sa sobrang lungkot na na
ramdaman ko I'm hearing things. Hindi pa naman siguro ako nababaliw di ba?

Pinakiramdaman ko ang paligid then I heard the rattling of the leaves dahil sa
may umaapak and the rattling of the leaves ay papallapit sa akin. Kahit nananayo
ang balahibo ko, pinilit ko ang sarili ko na tumingin sa pinanggalingan ng bose
s at ng mga yapak.

Kung hindi lang talaga mas nangingibabaw ang sakit na nararamdaman ko ngayon, si
guro tumakbo na ako ng mabilis dahil sa takot.

Because I saw Tamako right in front of me. Hindi ako pwedeng magkamali. Hindi ya
n si Tamadao. Sinabi ko nang hamak na mas pogi si Tamako kaysa kay Tamadao kahit
na identical sila and kahit kailan hindi ako nagkamali sa kanila. Ilang beses
ko pang kinurap ang mga mata ko to make sure na hindi lang ito guni guni pero hi
ndi talaga nawala ang kaluluwa niya sa harapan ko.

It's confirmed.

Minumulto niya talaga ako. Siguro para sumbatan ako sa mga ginawa ko.

Gusto ko siyang yakapin pero natatakot ako na baka wala akong mahawakan at mawal
a bigla. Oo natatakot ako na kahit multo niya hindi na magpakita sa akin. Na kah
it sa kunting panahon, kahit kaluluwa na lang siya, nakikita ko siyang nakatayo,
nagsasalita at ngumingiti.

Tumingin ako sa kanya. Nakangiti siya kaya ngumiti na din ako. Nagtinginan kami
and for the first time, naramdaman kong masarap pala makipagtitigan sa multo. Ka
hit tumutulo ang luha ko ngumiti ako. Kahit man lang sa huling sandali maipakita
ko sa kanya na mahal ko siya. Na hindi ako galit sa kanya at hindi niya babauni
n ang galit ko sa kabilang buhay.

"You came back." Sisinghot singhot pa ako

"Of course." Instead na manayo ang balahibo ko kasi nagsasalita ang multo ni Tam
ako, my heart was overwhelmed with happiness upon hearing his deep husky voice.
"I'm sorry." Napayuko ako.

"It doesn't matter anymore." Oo nga naman. It doesn't matter anymore. Ano pa ang
magagawa ng sorry ko? Mababalik ba nun ang buhay niya? Hindi na di ba? At alam
ko maya maya lang mawawala na pati ang ghost niya at habang buhay ko na siyang
hindi makikita.

"Pwede ba kitang ma hug?" I saw him smiled gently tapos he opened his arms. Ako
na mismo ang lumapit sa kanya and I hugged him tight. Naramdaman ko din na niyak
ap niya ako.

Shet lang! Wala na akong pakialam kung ghost man ang kayakap ko o ano basta may
akap ko man lang si Tamako kahit ngayon lang.

Mas lalo kong hinigpitan ang yakap ko sa kanya and I felt him tightened his embr
ace too. Hindi ko napigilan ang luha ko.

"Paano na ako ngayon? Hindi ko na alam kung pano ako mabubuhay ng wala ka." Nara
mdaman kong pnapat niya ang likod ko na parang pinapatahan niya ako. Lalo akong
naiyak. Sino na ang magpapatahan sa akin kung wala na siya?

"Ano ang sasabihin ko sa baby natin kung magtanong siya kung anong nangyari sa D
addy niya?" SInghot singhot

"Bakit ba ang daya mo kasi? Iniwan mo na ako dati tapos ngayon iniwan mo ulit ak
o. Ang hilig mong mang iwan. Ang sakit na kaya."

"Hinding hindi na kita iiwan." nanayo ang balahibo ko sa sinabi niya. Ibig niya
bang sabihin, mumultuhin niya ako araw araw? Oras oras? Minuto minuto? Every sec
ond of the day?

"Hindi ka pwedeng magstay dito sa mundo. You have to go where you belong." Hindi
kesyo hiningi ko eh pipiliin niyang maging ghost na lang. Kailangan din ng kal
uluwa niya ng katahimikan.

"I belong to you."

"But you have to give your soul a rest." Hinawakan niya ang dalawang balikat ko
and pinatingin niya ako sa kanya. Damn! I'm gonna miss his eyes.

"Kre, buhay pa ako."

"Nakakainis ka naman bakit kasi nagsuicide ka! Nakakainis....WHAT!???" Unti unti
ng nagsisink in sa isip ko ang sinabi niya.

Kre buhay pa ako.

Kre buhay pa ako

Kre buhay pa ako.

Tinitigan ko siya ng matagal. Lumapit ako sa kanya at inamoy siya. Amoy Lanvin p
a din. Kelan pa gumamit ng perfume ang multo.

Shit!
"Buhay ka pa?" I saw him smile tapos tumango.

"Hindi ka nagsuicide?" Tuluyan ng tumigil ang luha ko.

"Hindi." Nakangiti pa din siya. Napalunok ako.

"Then sino ang iniiyakan ko?" My eyes automatically narrowed.

"I will explain everything." Hinawakan niya ang kamay ko pero tinulak ko lang si
ya.

Parang kasing liwanag ng sikat ng araw ang katotohanan.

NILOKO NIYA AKO.

"Explain? Halos mamatay ako sa kakaiyak. Gusto ko na ngang magpakamatay tapos m
ag eexplain ka?" Nakangiwi na siya. OO alam kong cute siya pag nakangiwi pero pa
kialam ko? Naubos ang luha ko sa walang kwentang bagay.

"Ahmmm...Hehe." At ngumiti pa siya sabay kamot ng ulo.


"Peace?" Sabay sign ng peace. Nanlaki ang mga mata ko.

"Peace? Limang araw akong umiyak ng walang tigil. Halos hindi ko binitawan ang s
uicide letter mo. Peace lang at ahmmm hehe ang isasagot mo!?"

"Hindi yun suicide letter. Love letter yun.. Sinabi lang ni Tamadao yun para daw
may effect." lalong naningkit ang mga mata ko.

"Ako lang ba ang walang alam dito?" Napakamot ulit siya ng ulo at tumango. So l
ahat sila pinakaisahan ako? As in lahat?

"I hate you!"

"It's not my idea Kre." Hindi ko siya pinakinggan.

"I really really hate you!" Pinagsusuntok ko na ang dibdib niya.

"Ouch!" Hindi naman niya sinasangga ang mga suntok ko. Hinahayaan lang niya ako.


"I fucking hate you!"

"Paksyet ka!" Suntok

"Paksyet" Sipa.

"Pak---." Hindi ko na natuloy ang sinabi ko kasi he suddenly grab wrist, pulled
me towards him and claimed my lips fully.

Paksyet! Pero ang sarap pa rin niya talaga humalik. Napapikit na lang ako. Sino
ang hindi mapapapikit? My God! Pero kahit galit ako sa kanya ngayon, hindi ko ma
ipagkakailangang sobrang namiss ko siya.

"Mahal kita at miss na miss na miss na kita Misis Sia." He said before he claime
d my lips again. Nagpaubaya na ako. I entwined my arms on his shoulders and answ
ered his kisses.

Ano pa ba ang magagawa ko? Napakaepokrita ko naman kung sasabihin kong di ko siy
a namiss?

"Hindi pa kita napapatawad." I said in between our kisses. Mukhang wala siyang p
lanong tumigil at ayaw ko rin namang tumigil siya.

"I know." He again claimed my lips. Mukhang pinagkaitan. Pero pinagkaitan naman
talaga siya kaya hinayaan ko na lang. Masarap naman eh. Lol. Naglalandi na ako
. Pero hindi pa talaga kami tapos ng lalaking to.
Niyakap niya ulit ako and his other hand touched my tummy. Hindi yung ipinatong
lang niya sa damit ko. Talagang pinasok niya sa loob ng shirt ko ang kamay niya
para maramdaman ang tyan ko.

"Baby, ngayon ko lang nalaman, ang sweet pala ng Mommy mo sa multo."

"Aray!" Sinuntok ko kasi siya.

"Hindi mo ba alam na kada suntok mo may katumbas na halik?" May nakakalokong ngi
ti na sa labi niya.

Sinuntok ko siya ulit.

"Sige lang. Mamaya ako gaganti." Feeling ko namula ako sa sinabi niya at sa naka
klokong ngiti sa mga labi niya. Kahit hindi niya sabihin alam ko ang tinutukoy n
iya.

"Buntis kaya ako!"




"So?"





Author's Note:
This is the second to the last chapter. So isang Chapter na lang at
Epilogue na! Magdiwang tayo at matatapos na din to.
*Chapter 50*


*
*
KRIZZA POV:
Pumunta na kami sa isang rented house sa may resort. Andun daw silang lahat eh.

"Oi Kre, may kasama kang multo? Nakaakbay sayo oh" Bungad sa amin ni Tamadao pa
gpasok namin may kasama pang ngisi yan. Tiningnan ko siya ng masama.

"Galit siya." Sabi naman ni Tamako sa kakambal niya. Pinilit kong kumalma. OO ng
a natutuwa ako at hindi ako nabiyuda pero hindi nakaktuwa na pagtripan. Takte ni
la!

"Magexplain ka!" Bulyaw ko kay Tamadao. He looked at me innocently.

"Bakit ako? Nakisakay lang naman ako sa plano." Tapos tumingin siya sa inuupuan
nina JC at ni Jaysonsa.

"Oi wala kaming malay dyan." Tapos nag iwas din ng tingin ang dalawa. Aba ayaw t
alagang umamin kung sino ang may pakulo ng lahat ng to?

"Walang aamin sa inyo?" Tumaas na ang boses ko. Nagtinginan na silang lahat. Han
ggang sa mapako ang tingin nilang lahat sa isang tao na prenteng nakaupo sa isan
g upuan at kumakain ng chichirya na parang walang pakialam sa mga nangyayari sa
mundo.

"WHAT?" Sabay tingin sa aming lahat.

"Yanyan?"

"Di ba nagkaayos naman kayo? I'm just protecting my investment." Sabay kain ng h
awak niyang chichirya. Paksyet! Pero siya ang may pakana ng lahat?


YANYAN's POV

"Good evening Olympian Gods!" I beamed at all of them. Sinasabi ko na nga ba at
andito si Tamadao eh.

"Hi Yanyan." Sabi nina Jayson at ni Sir JC. Tumayo naman si Tamadao para ikiss a
ko sa cheek. Sus! Kay popogi talaga ng mga nilalang na to. Walang kang itulak
kabigin. Pero wala eh, nahumaling ako kay Tamadao. Ahihihi.

"Anong meron? Bakit may inuman?" Naupo ako sa tabi ng bf ko at inakbayan naman n
iya ako agad. Ang sweet talaga niya.

"Yung mag asawa kasi, habang tumatagal lumalala ang problema." Sabi ni Jayson ha
bang nilalagyan ng inumin ang baso ni Tamadao. I took the glass and started sipp
ing it.

"Tagal na yun ah! Hanggang ngayon di pa rin naaayos?"

"Kaya nga sobrang frustrated ni Tamako. Ayun nagkulong na naman sa kwarto." Tae,
pag nagkahiwalay ang dalawang yan, nanganganib ang isang milyon ko. Baka naman
sinasadya ni Krizza ang lahat para matalo ako sa pustahan? Kainis naman! Kailang
an kong gumawa ng paraan bago matapos ang isang taon.

"Hindi sila pwedeng maghiawalay!" I declared. Hindi pwedeng matalo ako.
"Hindi talaga! Mababaliw ang kakambal ko."

"Gawan natin ng paraan, tawagin mo si Tamako , D." D ang tawag ko kay Tamadao.
Ang panget naman kung buong Tamadao. Sayang sa laway. Hehehe. At dahil uto uto a
ng bf ko tumayo naman siya at pinuntahan sa kwarto si Tamako.

Lumabas si Tamako na parang namatayan. Grabe ang epekto ni Kre sa lalaking to. K
ung ako ang asawa ni Tamako hinding hindi ko to pahihirapan ng ganito. Aba sayan
g ang mga araw at ang malalamig na gabi kung mag-aaway lang kami. Pero sa totoo
lang, d hamak naman na mas pogi si Tamadao kaysa kay Tamako noh! Ahehehe.

"Hindi pa din ba kayo nagkaayos ni Krizza Marie Yen Sia?" Tumingin siya sa akin
with his sad chinito eyes tapos umiling.

"Ano ba ang ginagawa mo para mapatawad ka niya?" Sinuklay niya ng kamay niya ang
buhok niya at nagsimulang ikwento ang mga nangyari.

"Talagang hindi uubra yang mga ginagawa mo! Knowing Krizza, sa tingin mo madadal
a siya sa paawa effect mo? Sa tigas ng ulo niya. Kahit lumuha ka pa ng dugo sa h
arapan niya hindi niya ibababa ang pride niya. Lalo na at alam natin lahat na ik
aw ang may kasalanan." Hay naku, naturingang asawa pero hindi kilala ang asawa n
iya.

"Ano pa ang pwede kong gawin para magbati na kami?" He sound really frustrated.
Hindi naman pala masama na pagbatiin silang dalawa ng dahil sa isang milyon kasi
may mapapligaya akong dalawang tao. Ang bait ko talaga! Hehehe.

"Magpakamatay ka!" Napatingin silang apat sa akin. Kulang na lang batukan ako ni
Tamadao.

"Gusto mo siyang magsuicide?" Exaggerated na reaksiyon ni Juan Carlos Cario.

"Paano sila magkakabalikan ni Krizza kung magpapakamatay siya.!" Isa pang OA ito
ng si Jaysonsa Valiente.

"Baby Yannie, I think it's not a good idea." Grabe ang sweet sweet talaga ng bf
ko. Hahalikan ko to mamaya. Hehehe.

"Ayoko ngang magsuicide. Ano ako sira!" Hay naku! Kung hindi lang dahil sa isang
milyon hinding hindi ako makikipagusap sa mga abnoy na mga poging lalaking to.

"Sinabi ko bang totohanin mo? Ha!? Gosh!"

"So, palalabasin lang nating nagpakamatay si Tamako?" JC.

"Siempre!"

"Pero baka makunan si Krizza pag nalaman niya." Tamako.

"Hindi yan. Babantayan naman siya eh. Pero kung ayaw mo sa idea ko bahala ka." I
'm crossing my fingers. Kais kung di papayag yang si Tamako, Naku! Goodbye, spag
hetti, goodbye hotdog, goodbye Carlo, goodbye 1 milyon.
"Paano kung hindi pa rin niya ako patatawarin?" Sus, ubod ng nega naman nito pag
dating kay Krizza.

"Totohanin mo na ang pag suicide. Wala ka nang pag asa pag nagkaganun! Kaya ikaw
simulan mo na ang paggawa ng love letter. Siguraduhin mong tagos sa puso yan h
a." Napangiwi silang tatlo sa sinabi ko.

At dahil nga ako si Yanyan the great, wala silang nagawa kundi ang sundin ang pl
ano ko. Sa gusto at sa gusto nila.

OCA's POV:
Alam niyo ba kung bakit ako pumayag sa planong ng sira ulong gf ni Tamadao? Kasi
daw libre ang airfare at accomodation papuntang Japan.

JAYSON POV:
Pumayag lang naman ako sa mga plano nila kasi wala akong maisip na ibang plano.

TAMAKO's POV:
Wala na akong choice kundi ang makiayon sa plano ni Yanyan. Kahit magastos! Tsss
.

TAMADAO's POV
Kung saan masaya ang gf ko susuportahan ko siya. Hahahaha. And besides parang hi
ndi pa ako nasanay sa mga outrageous plans niya.

KRIZZA's POV

Natapos na ang diskusyon sa sala ng guesthouse. Nakakain na din kaming lahat. Um
uwi na sa Philippines and parents nina Tamako. Yung parents ko naman dumiretso s
a Europe. Siempre business na naman. Ang natira sa guesthouse si JC, si Jayson,
SI Tamadao, si Yanyan at Ako at si Tamako.

Hindi pa rin ako makapaniwala na ang may pakana ng lahat ay ang isa sa mga bestf
riends ko.

"Bakit ka nakasimangot?" Lumapit sa akin si Tamako at inakbayan ako.

"I can't believe that Yanyan tricked me!" Umiling iling pa ako.

"Tumulong lang naman siya para magbati tayo.."

"No! Ginawa niya yun dahil sa pustahan namin. And now, I'm doomed. Kailangan ko
siyang bayaran ng isang milyon! My gosh!" Pero instead na magulat siya tumawa la
ng siya ng malakas.

"Tutulungan kitang magbayad kay Yanyan, pero for the meantime. Ako muna ang mani
ningil." Tapos tiningnan niya ako ng malagkit.

Paksyet!

Ang dami ko naman atang utang!!!




Author's Note: Bakit palagi na lang si Tamadao ang pinagbibintangan
niyo? Hindi niyo ba napansin na may mas eccentric pa sa kanya?
Epilogue


TAMAKO's POV ( Kaisa isang POV ni Tamako na hindi siya malungkot.)

"Uggghhhh!" Napangiti ako habang tinitingnan ang asawa ko. Nanggigigil na naman
siya. Nakailang check na ba siya? Halos maubos na ang checkbook niya kakasulat
tapos pupunitin at magsusulat ulit.

"I can't do this." She said. Frustration is evident in her voice tapos pinunit u
lit ang isang check. Natawa lang ako. Tiningnan niya ako ng masama.

"Tatawa tawa ka dyan. Kasalanan mo to!" I just chuckled at her outburst. Tumayo
ako mula sa pagkakahiga and walked towards her. Napatingin siya sa akin and I sa
w her turned to crimson at inalis agad ang tingin sa akin. Isa ito sa mga bagay
na gusto ko sa kanya. She is so prudent. Mag asawa na kami pero nahihiya pa din
siya sa akin.

"Hindi ka man lang ba magbibihis or magtatapis bago ka rumampa sa loob ng kwarto
?" Ngumiti lang ako at lalong lumapit sa kanya.

"Wala naman akong dapat ikaworry. The door is locked and besides sayang lang sa
effort kung magbibihis pa ako kung huhubarin din naman mamaya." Lalo siyang namu
la sa sinabi ko. Pinipigilan ko lang na tumawa ng malakas kasi alam kung pag gin
awa ko yun lalo siyang maiinis. But I just can't help it. I love teasing her.

"Wala ka bang planong lumabas ng kwarto?" nanlalaki na ang mga mata niya. She je
rked up when I touched her shoulders and sensually massage it. Nasa likod niya a
ko and I can feel her stiffen nung dinikit ko ang katawan ko sa kanya. Kahit na
nakasuot siya ng silk robe alam kong she can feel me behind her.

When I kissed her neck and nibbled her ear, nabitawan na niya ang hawak niyang s
ignpen.

"Tamako..." Her protest sounds more like a moan na lalong nagpaturn on sa akin.
Then I whispered in her ears.

"Hindi pa ako tapos maningil. Interest pa lang yung kagabi, hindi mo pa nababaya
ran ang principal."

I lowered my hand and touched her tummy na medyo umuumbok na. My heart overflow
ed with happiness.

Hindi lahat nabibigyan ng second chance. And I am lucky to have been given that
chance. Madali lang kasi ang mag give up. Madali lang ang tumalikod sa isang bag
ay o pangarap without even fighting. Madali lang ang maglet go lalo na kung nas
asaktan na tayo. Kaya nga may tinatawag na move on kasi alam natin na tatalikur
an man natin yun , makakalimutan din natin yun in time. Pero makalimutan ba tala
ga natin? Aren't we hunted by 'what if's'? Hindi ba natin naisip na 'paano kaya
kung nag stay pa ako ng kunti? Paano kaya kung ipinaglaban ko? Paano kaya kung
hindi ako naggive up basta basta?'
Mahirap kasi bumalik sa isang bagay na iniwanan mo na lalo na kung feeling mo ok
ay ka na sa iyong comfort zone. Kasi alam mo babalikan mo ang lahat ng memories,
lahat ng sakit at kung ano ano pa. But isn't it worth taking the risk? Hindi ba
mas maganda na makakasama mo ang isang tao hindi dahil sa comfortable ka pag ka
sama mo siya kundi dahil sa masaya ka pagkasama mo siya? Kung gusto mo ng comfo
rtable bumili ka na lang ng unan. Hehehe.

Isa pa, how would you know what happiness beside that person if you didn't even
try? If you didn't grab the chance that was given to you?

I, Tamako Michael Sia. (Hindi niyo alam na may Michael pa name ko ano?)

I took the risk.

I go beyond my comfort.

And what more could I ask?

Nothing else.

Right now, I just want to thank God for giving Krizza to me and for giving us a
child.

For giving us a second chance to be happy.



KRIZZA's POV (Hindi pa ba kayo nagsasawa sa POV ko? Halos lahat na lang ng chapt
er POV ko.)

Alam niyo yung feeling na reklamo ka ng reklamo pero gusto mo naman? Pakipot ang
tawag doon. Yung mga time na hinahug ka tapos sasabihin mo na, 'Ano ba!' pero d
eep inside kinikilig ka na. Na gusto mo nang tumili sa kilig pero siempre magkuk
unyari ka muna. Pakipot nga di ba?

Katulad ng ginagawa niya sa akin ngayon, kunyari ayaw ko pero kulang na lang ako
na ang tumulak sa kanya sa kama. Hehehe. Ikaw ba naman kasi rampahan ng hubad n
a hot na lalaki after a night of amazing lovemaking. Di ko lang alam kung hindi
magissing ang natutulog mong berdeng kaluluwa. Hehehe.

Tapos sasabihin niyang interest pa lang yung kagabi? Paano pa ang principal di b
a? Kung ganyan palagi. Uutang ako palagi sa kanya. Hehehe.

Kaya promise ko sa sarili ko when it comes to Tamako, hindi na ako magpapakipot.
Sayang kasi ang miles. Hehehehe. Tae, ayaw ko sanang maglandi kasi last POV ko
na to pero hindi ko mapigilan.
Napangiti ako. Mayaman nga talaga ako. Hindi lang dahil sa mapera kami. Given na
yun. Hehehe. What i mean is, mayaman ako sa lakas ng loob, sa mga kaibigan, at
lalong lalo na sa pagmamahal.

Inaamin ko dumating din sa point na naging mahirap ako. Dumating sa point na mas
pinairal ko ang pride ko dahil sa takot akong masaktan. Pero kahit pala pinair
al ko ang pride ko masasaktan pa din ako. And your pride couldn't really make yo
u happy. Kaya nga isa sa mga deadly sins ang pride di ba? Kaya pag sinabing 'Pr
ide na lang ang natira sa akin, lulunukin ko pa ba?' Why not? Why would you nurt
ure a sin? Why would you nurture something that is making you miserable? Someth
ing that is making you unhappy? Di ba kabaliwan? Unless pangarap mong maging mis
erable ang buhay mo.

Kaya nagpapasalamat ako na natauhan ako. Nagpapasalamat ako dahil sa mayaman ako
sa pagmamahal ng pamilya at kaibigan ko na hindi naggive up sa akin. Na hindi
tumitigil sa pag untog sa akin para matauhan ako.

Nagpapasalamat ako sa asawa ko na kahit isa akong spoiled brat, ma-pride, selfis
h, maldita, maganda, at mayaman hindi pa din siya naggive up sa akin.

Tinanong ko siya kagabi kung bakit despite ng mga sakit na naranasan niya sa aki
n, eh minahal pa din niya ako. Kung tutuusin hindi basta basta pananakit ang gin
awa ko sa kanya. I've said words, na sobrang nakakasakit. Pero halos matunaw an
g puso ko when he answered that ,

'Mas masakit ang posibilidad na hindi kita makakasama habangbuhay. The pain is
nothing compared to the happiness that only you could give me.'

Kung hindi ka pa maluha sa sinabi niya ewan ko na lang.

Alam ko naman, na bilang mag asawa, there will be times na mag aaway kami at hin
di forever na smooth sailing ang relasyon namin. Pero alam ko rin na malalampasa
n namin kung ano man na ang mga yun. Dahil sa isang rason.

Mayaman kami.

Mayaman kami sa pagmamahal.

And I know that our love is worth fighting for.

Teka lang... Nadidistract ako...

Huminga ako ng malalim. Something is poking at my back at nakalas na ng mga kama
y niya ang tali ng bathrobe ko.

His hands are now wondering at di ko napigilan ang mapasinghap when he kissed th
e side of my neck and both of his hands cupped both of my breasts.
"I love you Misis." He kissed my nape and bit my earlobe. Hindi ko nakayanan. Hu
marap ako sa kanya.

Kasabay ng pagharap ko, nalaglag ang silk bathrobe ko and I wear nothing underne
ath.

"I love you too Mister." He claimed my lips and carried me to the bed.

Bukas na bukas babayaran ko si Yanyan.

Dahil ako si Krizza Marie Yen-Sia. Mayaman.


12 years after...

RAYNE'S POV

Nakakainis naman!

Kasalanan lahat ito nina Mommy and Daddy. I don't know what took them so long to
be together.

Kung nagkaayos lang sila ng maaga aga, then I should have been with the juniors
and the seniors sa prom nila. Sana prom ko na din ngayon. Tsss.

Sana, nalampaso ko na ang bitch na si Mia at hindi na siya naging prom queen. G
rrrr. Kaasar talaga. If I've been there , she wouldn't have the chance to dance
with Luke.

Hindi sana ako nagngingitngit ngayon kasi hindi ako pwedeng makipaghalubilo kasi
I'm only an usherette and I cannot dance and be with the juniors and the senior
s.

Hindi sana ako nagmumukmok at nagpapalamok dito sa tabi ng faucet. Ahhhhhhh. Kai
nis naman kasi sina Mommy and Daddy eh.

I unconsciously opened the faucet and let the water ran.

"Hoy, anong ginagawa mo? Bakit ka nagsasayang ng tubig?"

Tumingin ako sa nagsasalita. I saw Luke, looking very handsome in his tuxedo. Aa
minin kong pogi siya pero playboy siya eh. Kaya kahit may kunting crush ako sa k
anya, hindi ko pa rin siya papatulan.

"Pakialam mo?" Tinaasan ko siya ng kilay.

"The wasting of resources is my business." Lalong tumaas ang kilay ko. Mukhang
aabot na sa ceiling sa taas,

"I don't care about your business at kahit magsayang pa ako dito ng tubig, oka
y lang. Kaya kong bilihin ang buong La Mesa Dam kasama na ang kaluluwa mo as fre
ebies." Tumingin siya sa akin ng masama.

"Aba! Aba! Ang angas mo ah! Sino ka sa palagay mo?" I smirked at him.

"Ara Lorraine Yen-Sia. Mayaman."


-end-



Author's Note:
Ayoko ng mahabang author's note kasi tinatamad ako.

Thank you po sa lahat ng mga nagbasa ng story na to. Naoverwhelm ako sa
init ng pagtanggap niya sa story na to. Pasensiya na kung matagal mag
update. Ano, Feeling ko naging 3K ang fans ko dahil sa storyang ito.
Thank you po sa inyo. Sa mga votes and comments na talaga naman na
nakakapagpangiti sa akin. Maraming maraming maraming salamat po.
Wala na po itong sequel kaya po wag na magrequest ng sequel kasi hindi
na kakayanin ng powers ko.

This will be the end of Krizza at Tamako's story so they are now bidding
their farewell.