‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫ﺷﻴﺦ ﻓﺮﻳﺪ اﻟﺪّﻳﻦ اﺑﻮﺣﺎﻣﺪ ﻣﺤﻤّﺪ ﻋﻄّﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬

‫ﺗﻬﻴﻪ و ﺗﻨﻈﻴﻢ‪ :‬ﺳﺎﻳﺖ ﻓﺮهﻨﮕﯽ‪ ،‬اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ‪ ،‬ﺧﺒﺮﯼ ﺗﺮﺑﺖ ﺟﺎم‪.‬‬

‫ﻣﻬﺮﻣﺎﻩ ‪١٣٨٧‬‬

‫‪٠‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺴﺖ هﻴﭻ ﻣﺮدي در ﻋﺸﻖ ﻳﺎر ﻣﺎ را‬
‫ز زﻟﻔﺖ زﻧﺪﻩ ﻣﻲدارد ﺻﺒﺎ اﻧﻔﺎس ﻋﻴﺴﻲ را‬
‫اي ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﮐﺮدﻩ ﭘﻴﺪا راز ﭘﻨﻬﺎن ﻣﺮا‬
‫ﮔﻔﺘﻢ اﻧﺪر ﻣﺤﻨﺖ و ﺧﻮاري ﻣﺮا‬
‫ﺳﻮﺧﺘﻲ ﺟﺎﻧﻢ ﭼﻪ ﻣﻲﺳﺎزي ﻣﺮا‬
‫ﮔﺮ ﺳﻴﺮ ﻧﺸﺪ ﺗﻮ را دل از ﻣﺎ‬
‫ﺑﺎر دﮔﺮ ﺷﻮر ﺁورﻳﺪ اﻳﻦ ﭘﻴﺮ درد ﺁﺷﺎم را‬
‫ﭼﻮن ﺷﺪﺳﺘﻲ ز ﻣﻦ ﺟﺪا ﺻﻨﻤﺎ‬
‫در دﻟﻢ اﻓﺘﺎد ﺁﺗﺶ ﺳﺎﻗﻴﺎ‬
‫در دﻟﻢ ﺑﻨﺸﺴﺘﻪاي ﺑﻴﺮون ﻣﻴﺎ‬
‫اي ﻋﺠﺐ دردي اﺳﺖ دل را ﺑﺲ ﻋﺠﺐ‬
‫روز و ﺷﺐ ﭼﻮن ﻏﺎﻓﻠﻲ از روز و ﺷﺐ‬
‫ﺑﺮﻗﻊ از ﻣﺎﻩ ﺑﺮاﻧﺪاز اﻣﺸﺐ‬
‫ﭼﻪ ﺷﺎهﺪي اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ در ﻣﻴﺎن اﻣﺸﺐ‬
‫ﺳﺤﺮﮔﺎهﻲ ﺷﺪم ﺳﻮي ﺧﺮاﺑﺎت‬
‫ﺗﺎ درﻳﻦ زﻧﺪان ﻓﺎﻧﻲ زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﺑﺎﺷﺪت‬
‫زهﻲ ﻣﺎﻩ در ﻣﻬﺮ ﺳﺮو ﺑﻠﻨﺪت‬
‫دم ﻣﺰن ﮔﺮ هﻤﺪﻣﻲ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫ﺑﻌﺪﺟﻮي از ﻧﻔﺲ ﺳﮓ ﮔﺮ ﻗﺮب ﺟﺎن ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫اي ﺷﮑﺮ ﺧﻮﺷﻪﭼﻴﻦ ﮔﻔﺘﺎرت‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﻋﻤﺪا ز رخ ﻧﻘﺎب اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن هﻤﭽﻮ ﺷﻤﻌﻢ از ﻗﺪم ﺗﺎ ﺳﺮ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫ﺁﻩهﺎي ﺁﺗﺸﻴﻨﻢ ﭘﺮدﻩهﺎي ﺷﺐ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫دوﻟﺖ ﻋﺎﺷﻘﺎن هﻮاي ﺗﻮ اﺳﺖ‬
‫دﻟﺒﺮم در ﺣﺴﻦ ﻃﺎق اﻓﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‬
‫ﺁن ﻧﻪ روي اﺳﺖ ﻣﺎﻩ دو هﻔﺘﻪ اﺳﺖ‬

‫‪١‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫ﺗﺎ ﮐﻲ از ﺻﻮﻣﻌﻪ ﺧﻤﺎر ﮐﺠﺎﺳﺖ‬

‫ﭼﻮن ز ﻣﺮغ ﺳﺤﺮ ﻓﻐﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫دوش ﮐﺎن ﺷﻤﻊ ﻧﻴﮑﻮان ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫اﻳﻨﺖ ﮔﻢ ﮔﺸﺘﻪ دهﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﺗﻮراﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻣﺮا ﻣﺠﺮوح ﮐﺮدي ﮔﺮ ﮐﻨﻲ ﻣﺮهﻢ رواﺳﺖ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﻲ و ﺑﻲ ﻧﻮاﻳﻲ ﮐﺎر ﻣﺎﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ ﭼﻪ ﺳﻮداﺳﺖ ﮐﺰ ﺗﻮ در ﺳﺮ ﻣﺎﺳﺖ‬
‫راﻩ ﻋﺸﻖ او ﮐﻪ اﮐﺴﻴﺮ ﺑﻼﺳﺖ‬
‫ﻃﺮﻗﻮا ﻳﺎ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﮐﻴﻦ ﻣﻨﺰل ﺟﺎﻧﺎن ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺁﻓﺘﺎب روي ﺗﻮ ﻣﺸﮑﻴﻦ ﻧﻘﺎب ﺑﺴﺖ‬
‫ﺗﻮ را در رﻩ ﺧﺮاﺑﺎﺗﻲ ﺧﺮاب اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ اﺻﻞ اﺻﻞ در ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻲﺗﻮ ﺟﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﻋﺰﻳﺰا هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺳﺎﻳﻪي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﻋﻘﻞ ﻣﺴﺖ ﻟﻌﻞ ﺟﺎن اﻓﺰاي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﻗﺒﻠﻪي ذرات ﻋﺎﻟﻢ روي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﺁﻧﮑﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻧﻘﺶ ازو ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻴﺎ ﮐﻪ ﻗﺒﻠﻪي ﻣﺎ ﮔﻮﺷﻪي ﺧﺮاﺑﺎت اﺳﺖ‬
‫ﻧﺪاي ﻏﻴﺐ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺗﻮ ﻣﻲرﺳﺪ ﭘﻴﻮﺳﺖ‬
‫ﻟﻌﻞ ﮔﻠﺮﻧﮕﺖ ﺷﮑﺮﺑﺎر ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﮐﻨﻢ ﻣﻌﺸﻮق ﻋﻴﺎر ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺣﺎﺻﻞ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ ﮔﺮﻩ ﮐﺰ ﺗﻮ ﺑﺮ دل اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﻣﺮا در ﻋﺸﻖ او ﮐﺎري ﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﻧﺪاﻧﻢ ﺗﺎ ﭼﻪ ﮐﺎرم اوﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﻣﻔﺸﺎن ﺳﺮ زﻟﻒ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺮﻣﺴﺖ‬
‫ﻋﺰم ﺁن دارم ﮐﻪ اﻣﺸﺐ ﻧﻴﻢ ﻣﺴﺖ‬
‫دﻟﻲ ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن دردﻣﻨﺪ اﺳﺖ‬

‫‪٢‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫ﭘﻲ ﺁن ﮔﻴﺮ ﮐﺎﻳﻦ رﻩ ﭘﻴﺶ ﺑﺮدﺳﺖ‬

‫زان ﭘﻴﺶ ﮐﻪ ﺑﻮدهﺎ ﻧﺒﻮدﺳﺖ‬
‫رﻩ ﻋﺸﺎق راهﻲ ﺑﻲﮐﻨﺎر اﺳﺖ‬
‫ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ در ﺟﺎن ﺧﻮﺷﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫ﻟﻌﻠﺖ از ﺷﻬﺪ و ﺷﮑﺮ ﻧﻴﮑﻮﺗﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺁن دهﺎن ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻨﮓ ﺷﮑﺮ اﺳﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ را ﮔﻮهﺮ ز ﮐﺎﻧﻲ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ‬
‫ذرﻩاي اﻧﺪوﻩ ﺗﻮ از هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻮﺷﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫ﻣﺮﮐﺐ ﻟﻨﮓ اﺳﺖ و راﻩ دور اﺳﺖ‬
‫اﮔﺮ ﺗﻮ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﻣﻌﺸﻮق دور اﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ رﺧﺴﺎرﻩ ﮐﻪ از ﺑﺪر ﻣﻨﻴﺮ اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ را ذرﻩاي ازﻳﻦ ﺳﻮز اﺳﺖ‬
‫روي ﺗﻮ ﺷﻤﻊ ﺁﻓﺘﺎب ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫ﺷﻤﻊ روﻳﺖ ﺧﺘﻢ زﻳﺒﺎﻳﻲ ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫وﺷﺎﻗﻲ اﻋﺠﻤﻲ ﺑﺎ دﺷﻨﻪ در دﺳﺖ‬
‫ﻧﻴﻢ ﺷﺒﻲ ﺳﻴﻢ ﺑﺮم ﻧﻴﻢ ﻣﺴﺖ‬
‫دوش ﻧﺎﮔﻪ ﺁﻣﺪ و در ﺟﺎن ﻧﺸﺴﺖ‬
‫در ﺳﺮم از ﻋﺸﻘﺖ اﻳﻦ ﺳﻮدا ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺷﺶ ﻣﺴﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﻟﻴﮏ ﭼﻮ ﻣﺴﺘﺎن ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ﺣﺴﻦ ﺗﻮ روﻧﻖ ﺟﻬﺎن ﺑﺸﮑﺴﺖ‬
‫در دﻟﻢ ﺗﺎ ﺑﺮق ﻋﺸﻖ او ﺑﺠﺴﺖ‬
‫ﺳﺮ ﻋﺸﻘﺖ ﻣﺸﮑﻠﻲ ﺑﺲ ﻣﺸﮑﻞ اﺳﺖ‬
‫رﻩ ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ و ﻣﺴﺠﺪ ﮐﺪام اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ در ﺗﻮ ﺧﻴﺎل ﺧﺎص و ﻋﺎم اﺳﺖ‬
‫ﻏﻢ ﺑﺴﻲ دارم ﭼﻪ ﺟﺎي ﺻﺪ ﻏﻢ اﺳﺖ‬
‫درج ﻟﻌﻠﺖ دﻟﮕﺸﺎي ﻣﺮدم اﺳﺖ‬
‫ﺧﺎﺻﻴﺖ ﻋﺸﻘﺖ ﮐﻪ ﺑﺮون از دو ﺟﻬﺎن اﺳﺖ‬

‫‪٣‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫هﺮ ﺷﻮر وﺷﺮي ﮐﻪ در ﺟﻬﺎن اﺳﺖ‬

‫ﺗﺎ ﭼﺸﻢ ﺑﺮﻧﺪوزي از هﺮﭼﻪ در ﺟﻬﺎن اﺳﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻗﻼوز ﺟﻬﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮدر ﻣﻴﺎن ﺟﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺟﺎن ﭼﻮ ﭘﺮواﻧﻪ از ﺁن اﺳﺖ‬
‫هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﺮوش و ﺟﻮش از ﺁن اﺳﺖ‬
‫رهﻲ ﮐﺎن رﻩ ﻧﻬﺎن اﻧﺪر ﻧﻬﺎن اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن دﻟﺒﺮ ﻣﻦ ﺳﺒﺰ ﺧﻂ و ﭘﺴﺘﻪ دهﺎن اﺳﺖ‬
‫ﮐﻢ ﺷﺪن در ﮐﻢ ﺷﺪن دﻳﻦ ﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ز اﺧﺘﻴﺎر ﺑﻴﺮون اﺳﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺟﻤﺎل ﺟﺎﻧﺎن درﻳﺎي ﺁﺗﺸﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺷﻴﺮ در ﮐﺎر ﻋﺸﻖ ﻣﺴﮑﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺖ ﺗﺮﺳﺎي ﻣﻦ ﻣﺴﺖ ﺷﺒﺎﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ درﻳﻦ دﻳﺮﺧﺎﻧﻪ ﻣﺮد ﻳﮕﺎﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫اي ﺑﻪ وﺻﻔﺖ ﮔﻤﺸﺪﻩ هﺮﺟﺎن ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫ﺧﺮاﺑﺎﺗﻲ اﺳﺖ ﭘﺮ رﻧﺪان ﺳﺮﻣﺴﺖ‬
‫ﺷﺎدي ﺑﻪ روزﮔﺎر ﺷﻨﺎﺳﻨﺪﮔﺎن ﻣﺴﺖ‬
‫ﺑﻲ ﺗﻮ از ﺻﺪ ﺷﺎدﻳﻢ ﻳﮏ ﻏﻢ ﺑﻪ اﺳﺖ‬
‫ﻧﻮر اﻳﻤﺎن از ﺑﻴﺎض روي اوﺳﺖ‬
‫ﺷﻤﻊ روﻳﺖ را دﻟﻢ ﭘﺮواﻧﻪاي اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻮﻳﻲ هﻤﻪ ﺟﻬﺎن ﭼﻴﺴﺖ‬
‫اي دﻟﺸﺪﻩ دﻟﺮﺑﺎي ﻣﻦ ﮐﻴﺴﺖ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﻗﺮار ﺑﻲﻗﺮاري اﺳﺖ‬
‫ﻃﺮﻳﻖ ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎ ﺑﻲ ﺑﻼ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺳﺨﻦ ﻋﺸﻖ ﺟﺰ اﺷﺎرت ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ را اﻧﺪر دو ﻋﺎﻟﻢ هﻴﭻ ﭘﺬرﻓﺘﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ درﻳﻦ درد ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬

‫‪٤‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫دل ﺑﮕﺴﻞ از ﺟﻬﺎن ﮐﻪ ﺟﻬﺎن ﭘﺎﻳﺪار ﻧﻴﺴﺖ‬

‫از ﺗﻮ ﮐﺎرم هﻤﭽﻮ زر ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫اي دل ز ﺟﺎن در ﺁي ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺎن ﭘﺪﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫از ﻗﻮت ﻣﺴﺘﻴﻢ ز هﺴﺘﻴﻢ ﺧﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫دل ﺧﻮن ﺷﺪ از ﺗﻮام ﺧﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫در رﻩ ﻋﺸﺎق ﻧﺎم و ﻧﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻃﻤﻊ وﺻﻞ ﺗﻮ ﻣﺠﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺁﻓﺘﺎب رخ ﺗﻮ ﭘﻨﻬﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺳﺮو ﭼﻮن ﻗﺪ ﺧﺮاﻣﺎن ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﺮ دﻟﻲ ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ از ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭘﺮدﻩي او ﭘﺎرﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫در دﻩ ﺧﺒﺮ اﺳﺖ اﻳﻦ ﮐﻪ ز ﻣﻪ دﻩ ﺧﺒﺮي ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺟﺰ ﺑﺨﺸﺶ ﺧﺪاﻳﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺁﻳﻴﻨﻪي ﺗﻮ ﺳﻴﺎﻩ روﻳﻲ اﺳﺖ‬
‫زهﻲ زﻳﺒﺎ ﺟﻤﺎﻟﻲ اﻳﻦ ﭼﻪ روي اﺳﺖ‬
‫هﺮ دﻳﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻳﮏ ﻧﻈﺮ داﺷﺖ‬
‫ﺗﺎب روي ﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎب ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫درد دل ﻣﻦ از ﺣﺪ و اﻧﺪازﻩ درﮔﺬﺷﺖ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻋﻘﻞ ﺳﺮﻧﮕﻮن ﮔﺸﺖ‬
‫اي دﻟﻢ ﻣﺴﺖ ﭼﺸﻤﻪي ﻧﻮﺷﺖ‬
‫ﺗﺎ دل ﻣﻦ راﻩ ﺟﺎﻧﺎن ﺑﺎزﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺗﺎ ﮔﻞ از اﺑﺮ ﺁب ﺣﻴﻮان ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺗﺎ دل ز ﮐﻤﺎل ﺗﻮ ﻧﺸﺎن ﻳﺎﻓﺖ‬
‫دل ﮐﻤﺎل از ﻟﻌﻞ ﻣﻴﮕﻮن ﺗﻮ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﻋﺸﻖ را ﭘﻴﺸﺎن ﮐﻪ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺧﺎﮎ ﮐﻮﻳﺖ هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ در ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﺑﺲ ﮐﻪ دل ﺗﺸﻨﻪ ﺳﻮﺧﺖ وز ﻟﺒﺖ ﺁﺑﻲ ﻧﻴﺎﻓﺖ‬

‫‪٥‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫هﺮ دل ﮐﻪ ز ﻋﺸﻖ ﺑﻲ ﻧﺸﺎن رﻓﺖ‬

‫دوش ﺟﺎن دزدﻳﺪﻩ از دل راﻩ ﺟﺎﻧﺎن ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﺁﺗﺶ ﺳﻮداي ﺗﻮ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺎن در ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻧﺒﻮدي در ﺟﻬﺎن اﻣﮑﺎن ﮔﻔﺖ‬
‫اي زﻟﻒ ﺗﻮ دام و داﻧﻪ ﺧﺎﻟﺖ‬
‫اي ﺁﻓﺘﺎب ﻃﻔﻠﻲ در ﺳﺎﻳﻪي ﺟﻤﺎﻟﺖ‬
‫اي ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ﻣﺤﺾ ﻧﺸﺎن از ﮐﻪ ﺟﻮﻳﻤﺖ‬
‫اي ﭼﻮ ﭼﺸﻢ ﺳﻮزن ﻋﻴﺴﻲ دهﺎﻧﺖ‬
‫اي ﻣﺸﮏ ﺧﻄﺎ ﺧﻂ ﺳﻴﺎهﺖ‬
‫اي ﺁﻓﺘﺎب ﺳﺮﮐﺶ ﻳﮏ ذرﻩ ﺧﺎﮎ ﭘﺎﻳﺖ‬
‫اي ﭘﺮﺗﻮ وﺟﻮدت در ﻋﻘﻞ ﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ‬
‫رﻃﻞ ﮔﺮان دﻩ ﺻﺒﻮح زاﻧﮑﻪ رﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ ﺻﺒﺢ‬
‫ﺻﺒﺢ دم زد ﺳﺎﻗﻴﺎ هﻴﻦ اﻟﺼﺒﻮح‬
‫ﮐﺸﺘﻲ ﻋﻤﺮ ﻣﺎ ﮐﻨﺎر اﻓﺘﺎد‬
‫ﻋﮑﺲ روي ﺗﻮ ﺑﺮ ﻧﮕﻴﻦ اﻓﺘﺎد‬
‫ﮔﺮ هﻨﺪوي زﻟﻔﺖ ز درازي ﺑﻪ رﻩ اﻓﺘﺎد‬
‫ﭼﻮن ﻧﻈﺮ ﺑﺮ روي ﺟﺎﻧﺎن اوﻓﺘﺎد‬
‫ﭼﻮن ﻟﻌﻞ ﺗﻮام هﺰار ﺟﺎن داد‬
‫ﺷﺮح ﻟﺐ ﻟﻌﻠﺖ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻣﻲﻧﺘﻮان داد‬
‫ﭘﻴﺮ ﻣﺎ ﺑﺎر دﮔﺮ روي ﺑﻪ ﺧﻤﺎر ﻧﻬﺎد‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭘﺮدﻩ‪ ،‬ﺻﺪ هﺰار ﻧﻬﺎد‬
‫هﺮﭼﻪ دارم در ﻣﻴﺎن ﺧﻮاهﻢ ﻧﻬﺎد‬
‫دﻟﻢ ﻗﻮت ﮐﺎر ﻣﻲﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬
‫دﻟﻢ در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺟﺎن ﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬
‫دل ز هﻮاي ﺗﻮ ﻳﮏ زﻣﺎن ﻧﺸﮑﻴﺒﺪ‬
‫هﺮ ﺁن دردي ﮐﻪ دﻟﺪارم ﻓﺮﺳﺘﺪ‬
‫هﺮ ﺷﺐ دل ﭘﺮ ﺧﻮﻧﻢ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ درت اﻓﺘﺪ‬

‫‪٦‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫ﮔﺮ ﭘﺮدﻩ ز ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺟﻤﺎل ﺗﻮ ﺑﺮاﻓﺘﺪ‬

‫ﻧﻪ ﺑﻪ ﮐﻮﻳﻢ ﮔﺬرت ﻣﻲاﻓﺘﺪ‬
‫در زﻳﺮ ﺑﺎر ﻋﺸﻘﺖ هﺮ ﺗﻮﺳﻨﻲ ﭼﻪ ﺳﻨﺠﺪ‬
‫ﻣﺮا ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺟﺎن درﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﺣﺪﻳﺚ ﻋﺸﻖ در دﻓﺘﺮ ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ﺣﺪﻳﺚ ﺣﺴﻨﺖ در داﺳﺘﺎن ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ﺷﻌﺎع روﻳﺖ در ﺟﺴﻢ و ﺟﺎن ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫اﺳﺮار ﺗﻮ در زﺑﺎن ﻧﻤﻲﮔﻨﺠﺪ‬
‫ﺗﺎ زﻟﻒ ﺗﻮ هﻤﭽﻮ ﻣﺎر ﻣﻲﭘﻴﭽﺪ‬
‫هﺮ دل ﮐﻪ ز ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻓﻨﺎ ﮔﺮدد‬
‫ﺑﻮدي ﮐﻪ ز ﺧﻮد ﻧﺒﻮد ﮔﺮدد‬
‫ﮔﺮ ﻧﮑﻮﻳﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮔﺮدد‬
‫دﻟﻲ ﮐﺰ ﻋﺸﻖ او دﻳﻮاﻧﻪ ﮔﺮدد‬
‫اﮔﺮ دردت دواي ﺟﺎن ﻧﮕﺮدد‬
‫ﻗﺪ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺁزادي ﺑﺮ ﺳﺮو ﭼﻤﻦ ﺧﻨﺪد‬
‫ﻋﺎﺷﻖ ﺗﻮ ﺟﺎن ﻣﺨﺘﺼﺮ ﮐﻪ ﭘﺴﻨﺪد‬
‫ﺧﻄﺶ ﻣﺸﮏ از زﻧﺨﺪان ﻣﻲ ﺑﺮﺁرد‬
‫ﺧﻄﻲ ﮐﺎن ﺳﺮو ﺑﺎﻻ ﻣﻲدرﺁرد‬
‫ﺻﺒﺢ ﺑﺮ ﺷﺐ ﺷﺘﺎب ﻣﻲﺁرد‬
‫دل درد ﺗﻮ ﻳﺎدﮔﺎر دارد‬
‫ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﺑﻮي ﮔﻠﺰار دارد‬
‫ﻓﺮو رﻓﺘﻢ ﺑﻪ درﻳﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﻧﻪ ﭘﺎي و ﻧﻪ ﺳﺮ دارد‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﺮ روي او ﻧﻈﺮ دارد‬
‫ﻟﺐ ﺗﻮ ﻣﺮدﻣﻲ دﻳﺪﻩ دارد‬
‫ﺑﺮ در ﺣﻖ هﺮ ﮐﻪ ﮐﺎر و ﺑﺎر ﻧﺪارد‬
‫زﻳﻦ درد ﮐﺴﻲ ﺧﺒﺮ ﻧﺪارد‬
‫دﻟﻲ ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن ﺟﺎن ﻧﺪارد‬

‫‪٧‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫اﮔﺮ درﻣﺎن ﮐﻨﻢ اﻣﮑﺎن ﻧﺪارد‬

‫ﺑﺎر دﮔﺮ ﭘﻴﺮ ﻣﺎ رﺧﺖ ﺑﻪ ﺧﻤﺎر ﺑﺮد‬
‫ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺁب ﮐﺎرم ﺑﺮد‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﺗﺎﺧﺘﻦ ﺑﺮد‬
‫ﻧﺎم وﺻﻠﺶ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻧﺘﻮان ﺑﺮد‬
‫درد ﻣﻦ از ﻋﺸﻖ ﺗﻮ درﻣﺎن ﻧﺒﺮد‬
‫هﺮﭼﻪ ﻧﺸﺎن ﮐﻨﻲ ﺗﻮﻳﻲ‪ ،‬راﻩ ﻧﺸﺎن ﻧﻤﻲﺑﺮد‬
‫دم ﻋﻴﺴﻲ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺎد ﺳﺤﺮ ﻣﻲﮔﺬرد‬
‫از ﮐﻤﺎن اﺑﺮوش ﭼﻮن ﺗﻴﺮ ﻣﮋﮔﺎن ﺑﮕﺬرد‬
‫هﺮ دل ﮐﻪ وﺻﺎل ﺗﻮ ﻃﻠﺐ ﮐﺮد‬
‫ﭼﻮن ﺷﺮاب ﻋﺸﻖ در دل ﮐﺎر ﮐﺮد‬
‫ﺑﺲ ﻧﻈﺮ ﺗﻴﺰ ﮐﻪ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﮐﺮد‬
‫ﺗﺎ دوﺳﺖ ﺑﺮ دﻟﻢ در ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺮاز ﮐﺮد‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﺴﺖ ﺟﺎوداﻧﻢ ﮐﺮد‬
‫دﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﻮ در ﮐﻤﺮ ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﭘﺸﺖ ﺑﺮ روي ﺟﻬﺎن ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪاي ﻧﺎﮔﻪ ﻗﺼﺪ دل و ﺟﺎﻧﻢ ﮐﺮد‬
‫زﻟﻒ ﺗﻮ ﻣﺮا ﺑﻨﺪ دل و ﻏﺎرت ﺟﺎن ﮐﺮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ را ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺳﺮﮔﺮدان ﮐﺮد‬
‫ﻋﺰم ﺧﺮاﺑﺎت ﺑﻲﻗﻨﺎ ﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫روي در زﻳﺮ زﻟﻒ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮد‬
‫ﺑﻲ ﻟﻌﻞ ﻟﺒﺖ وﺻﻒ ﺷﮑﺮ ﻣﻲﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫ﭼﻮن ﺑﺎد ﺻﺒﺎ ﺳﻮي ﭼﻤﻦ ﺗﺎﺧﺘﻦ ﺁورد‬
‫ﺧﻄﺖ ﺧﻮرﺷﻴﺪ را در داﻣﻦ ﺁورد‬
‫زﻳﻦ دم ﻋﻴﺴﻲ ﮐﻪ هﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﺳﺤﺮ ﻣﻲﺁورد‬
‫ﭼﻮ ﻃﻮﻃﻲ ﺧﻂ او ﭘﺮ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﻟﻮح ﭼﻮ ﺳﻴﻤﺖ ﺧﻄﻲ ﭼﻮ ﻗﻴﺮ ﺑﺮ ﺁورد‬

‫‪٨‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫ﭼﻮ ﺟﺎن و دل ز ﻣﻲ ﻋﺸﻖ دوش ﺟﻮش ﺑﺮ ﺁورد‬

‫دل دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎﻓﺮي ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﺧﻄﻲ ﺳﺒﺰ از زﻧﺨﺪان ﻣﻲ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫زﻧﺪﻩي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺁب زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﮐﻲ ﺧﻮرد‬
‫درد ﻣﻦ هﻴﭻ دوا ﻧﭙﺬﻳﺮد‬
‫ﭼﻮن زﻟﻒ ﺑﻴﻘﺮارش ﺑﺮ رخ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‬
‫ﭼﻮ ﺑﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﻟﺐ ﮔﺸﺎﻳﻲ دو ﺟﻬﺎن ﺷﮑﺮ ﺑﮕﻴﺮد‬
‫ﭼﻮن ﭘﺮدﻩ ز روي ﻣﺎﻩ ﺑﺮﮔﻴﺮد‬
‫ﭼﻮ ﻗﻔﻞ ﻟﻌﻞ ﺑﺮ درج ﮔﻬﺮ زد‬
‫دﺳﺖ در داﻣﻦ ﺟﺎن ﺧﻮاهﻢ زد‬
‫ﻋﺸﻖ ﺁﻣﺪ و ﺁﺗﺸﻲ ﺑﻪ دل در زد‬
‫دل ﺑﻪ ﺳﻮداي ﺗﻮ ﺟﺎن در ﺑﺎزد‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪي ﻣﺴﺘﻢ ﮔﺮ ﭘﺮدﻩ ﺑﺮاﻧﺪازد‬
‫ﮔﺮ از ﮔﺮﻩ زﻟﻔﺖ ﺟﺎﻧﻢ ﮐﻤﺮي ﺳﺎزد‬
‫ﮔﺮ ﺁﻩ ﮐﻨﻢ زﺑﺎن ﺑﺴﻮزد‬
‫ﻣﺮا ﺳﻮداي ﺗﻮ ﺟﺎن ﻣﻲ ﺑﺴﻮزد‬
‫اﮔﺮ ز ﭘﻴﺶ ﺟﻤﺎﻟﺖ ﻧﻘﺎب ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ز ﺗﻮ هﺮ روزم ﺻﺪ ﻓﺘﻨﻪ دﮔﺮ ﺧﻴﺰد‬
‫هﺮ روز ﻏﻢ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺣﺸﺮ اﻧﮕﻴﺰد‬
‫دل ﺑﺮاي ﺗﻮ ز ﺟﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫اﮔﺮ ز زﻟﻒ ﺗﻮام ﺣﻠﻘﻪاي ﺑﻪ ﮔﻮش رﺳﺪ‬
‫ﺑﻮي زﻟﻒ ﻳﺎر ﺁﻣﺪ ﻳﺎرم اﻳﻨﮏ ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫هﻢ ﺑﻼي ﺗﻮ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺑﻲ ﻗﺮاران ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫ﺟﺎن در ﻣﻘﺎم ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺎن ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫در ﺻﻔﺖ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺷﺮح و ﺑﻴﺎن ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫از ﺳﺮ زﻟﻒ دﻟﮑﺸﺖ ﺑﻮي ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫ﻣﺮد رﻩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ از داﻣﻦ ﺗﺮ ﺗﺮﺳﺪ‬

‫‪٩‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫ذوق وﺻﻠﺖ ﺑﻪ هﻴﭻ ﺟﺎن ﻧﺮﺳﺪ‬

‫ﺷﮑﻦ زﻟﻒ ﭼﻮ زﻧﺎر ﺑﺘﻢ ﭘﻴﺪا ﺷﺪ‬
‫اي ﺑﻪ ﺧﻮد زﻧﺪﻩ ﻣﺮدﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺪ‬
‫ﭘﻴﺮ ﻣﺎ وﻗﺖ ﺳﺤﺮ ﺑﻴﺪار ﺷﺪ‬
‫ﻗﺼﻪي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭼﻮن ﺑﺴﻴﺎر ﺷﺪ‬
‫ﻳﮏ ﺷﺮر از ﻋﻴﻦ ﻋﺸﻖ دوش ﭘﺪﻳﺪار ﺷﺪ‬
‫در راﻩ ﺗﻮ هﺮ ﮐﻪ راهﺒﺮ ﺷﺪ‬
‫ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺟﻤﺎﻟﺖ ﺟﻠﻮﻩﮔﺮ ﺷﺪ‬
‫ﺑﺮﻗﻊ از ﺧﻮرﺷﻴﺪ روﻳﺶ دور ﺷﺪ‬
‫ﺑﺎر دﮔﺮ ﭘﻴﺮ ﻣﺎ ﻣﻔﻠﺲ و ﻗﻼش ﺷﺪ‬
‫ﺑﻴﭽﺎرﻩ دﻟﻢ در ﺳﺮ ﺁن زﻟﻒ ﺑﻪ ﺧﻢ ﺷﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻋﺸﻖ ﺗﻮ داﻋﻲ ﻋﺪم ﺷﺪ‬
‫ﮔﺮ در ﺻﻒ دﻳﻦ داران دﻳﻦ دار ﻧﺨﻮاهﻢ ﺷﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ در ﺑﺎدﻳﻪي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺳﺮﮔﺮدان ﺷﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ در راﻩ ﺣﻘﻴﻘﺖ از ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻲﻧﺸﺎن ﺷﺪ‬
‫ﺟﻬﺎن از ﺑﺎد ﻧﻮروزي ﺟﻮان ﺷﺪ‬
‫در راﻩ ﻋﺸﻖ هﺮ دل ﮐﻮ ﺧﺼﻢ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺷﺪ‬
‫ﺗﺎ ﻧﻮر او دﻳﺪم دو ﮐﻮن از ﭼﺸﻢ ﻣﻦ اﻓﺘﺎدﻩ ﺷﺪ‬
‫ﭘﻴﺮ ﻣﺎ از ﺻﻮﻣﻌﻪ ﺑﮕﺮﻳﺨﺖ در ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ ﺷﺪ‬
‫ﺗﺎ دل ﻻﻳﻌﻘﻠﻢ دﻳﻮاﻧﻪ ﺷﺪ‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﺰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺧﺒﺮدار ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﭼﻪ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ اﻳﻦ درﻳﺎي ﺑﻲ ﭘﺎﻳﺎن ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﺣﺪﻳﺚ ﻓﻘﺮ را ﻣﺤﺮم ﻧﺒﺎﺷﺪ‬
‫ﻋﺸﻘﺖ اﻳﻤﺎن و ﺟﺎن ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺨﺸﺪ‬
‫هﺮ زﻣﺎﻧﻢ ﻋﺸﻖ ﻣﺎهﻲ در ﮐﺸﺎﮐﺶ ﻣﻲﮐﺸﺪ‬
‫هﺮ زﻣﺎن ﻋﺸﻖ ﺗﻮ در ﮐﺎرم ﮐﺸﺪ‬
‫ﻗﻮت ﺑﺎر ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﺮﮐﺐ ﺟﺎن ﻧﻤﻲﮐﺸﺪ‬

‫‪١٠‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫ﻧﻮر روي ﺗﻮ را ﻧﻈﺮ ﻧﮑﺸﺪ‬

‫ﻧﻪ دل ﭼﻮ ﻏﻤﺖ ﺁﻣﺪ از ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ اﻧﺪﻳﺸﺪ‬
‫در ﻗﻌﺮ ﺟﺎن ﻣﺴﺘﻢ دردي ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻧﺨﻮاهﻢ ﺁﻣﺪ‬
‫ﮐﺎرم از ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺁﻣﺪ‬
‫رﻩ ﻋﺸﺎق ﺑﻲ ﻣﺎ و ﻣﻦ ﺁﻣﺪ‬
‫ﻟﻌﻞ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻓﺰاﻳﻲ ﺁﻣﺪ‬
‫دي ﭘﻴﺮ ﻣﻦ از ﮐﻮي ﺧﺮاﺑﺎت ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﻧﻘﺪ ﻗﺪم از ﻣﺨﺰن اﺳﺮار ﺑﺮﺁﻣﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﮔﻨﺞ ﻋﻴﺎن ﺷﺪ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ز ﺳﻘﺴﻴﻦ و ز ﺑﻠﻐﺎر ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺑﻪ ﺑﻮﺳﺘﺎن ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﭼﻮ ﺗﺮﮎ ﺳﻴﻢ ﺑﺮم ﺻﺒﺤﺪم ز ﺧﻮاب درﺁﻣﺪ‬
‫ﻧﮕﺎرم دوش ﺷﻮرﻳﺪﻩ درﺁﻣﺪ‬
‫ﻣﺴﺘﻐﺮﻗﻲ ﮐﻪ از ﺧﻮد هﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪ‬
‫دﻻ دﻳﺪي ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺎﻧﻢ ﻧﻴﺎﻣﺪ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن زﻧﺪﻩدل ﺑﻪ ﻧﺎم ﺗﻮ اﻧﺪ‬
‫ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ در هﻮاي ﺗﻮ ﺟﺎنهﺎ ﺑﺪادﻩاﻧﺪ‬
‫ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﭘﺎي در رﻩ ﺗﻘﻮي ﻧﻬﺎدﻩاﻧﺪ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن از ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪاﻧﺪ‬
‫ﭘﻴﺶ رﻓﺘﻦ را ﭼﻮ ﭘﻴﺸﺎن ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ز ﻟﻌﻠﺖ زﮐﺎﺗﻲ ﺷﮑﺮ ﻣﻲﺳﺘﺎﻧﺪ‬
‫ﻧﻪ ﻗﺪر وﺻﺎل ﺗﻮ هﺮ ﻣﺨﺘﺼﺮي داﻧﺪ‬
‫دﻟﻲ ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺟﺎن ﺑﺮﻓﺸﺎﻧﺪ‬
‫روي ﺗﻮ ﮐﺎﻓﺘﺎب را ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﻋﻘﻞ در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺳﺮﮔﺮدان ﺑﻤﺎﻧﺪ‬
‫دﻟﻢ ﺑﻲ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻳﮏ دم ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﮔﺮد رﻩ ﺗﻮ ﮐﻌﺒﻪ و ﺧﻤﺎر ﻧﻤﺎﻧﺪ‬

‫‪١١‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫ﺁن را ﮐﻪ ﻏﻤﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﺧﻮاﻧﺪ‬

‫ﭼﻮن ﺗﺘﻖ از روي ﺁن ﺷﻤﻊ ﺟﻬﺎن ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺳﻴﻤﺒﺮان روي ﺑﻪ ﮔﻠﺰار ﻧﻬﺎدﻧﺪ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻲ ﮐﺰ ﻧﺴﻴﻢ دوﺳﺖ ﺟﺎن ﻣﻲﭘﺮورﻧﺪ‬
‫از ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﻧﻴﺴﺘﻲ هﺮ ﮐﻪ ﺧﺮوش ﻣﻲزﻧﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻟﺒﺶ درج ﮔﻬﺮ ﺑﺎز ﮐﻨﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ درﻳﻦ داﻳﺮﻩ دوران ﮐﻨﺪ‬
‫ﺁﻓﺘﺎب رخ ﺁﺷﮑﺎرﻩ ﮐﻨﺪ‬
‫هﺮ زﻣﺎﻧﻲ زﻟﻒ را ﺑﻨﺪي ﮐﻨﺪ‬
‫دل ز ﻣﻴﺎن ﺟﺎن و دل ﻗﺼﺪ هﻮات ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﻋﺰم ﻋﺸﻖ روﻳﺶ ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮام داغ ﭼﻨﺎن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫زﻟﻒ ﺷﺒﺮﻧﮕﺶ ﺷﺒﻴﺨﻮن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﮔﺮ ﻓﻠﮏ دﻳﺪﻩ ﺑﺮ ﺁن ﭼﻬﺮﻩي زﻳﺒﺎ ﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﭼﻮ ﺗﺎب در ﺳﺮ ﺁن زﻟﻒ دﻟﺴﺘﺎن ﻓﮑﻨﺪ‬
‫دل ﻧﻈﺮ ﺑﺮ روي ﺁن ﺷﻤﻊ ﺟﻬﺎن ﻣﻲاﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﺳﺮ ﻣﺴﺘﻲ ﻣﺎ ﻣﺮدم هﺸﻴﺎر ﻧﺪاﻧﻨﺪ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن ﭼﻮن ﺑﻪ هﻮش ﺑﺎز ﺁﻳﻨﺪ‬
‫اﺻﺤﺎب ﺻﺪق ﭼﻮن ﻗﺪم اﻧﺪر ﺻﻔﺎ زﻧﻨﺪ‬
‫ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ در ﺣﻘﻴﻘﺖ اﺳﺮار ﻣﻲروﻧﺪ‬
‫دل ز ﺟﺎن ﺑﺮﮔﻴﺮ ﺗﺎ راهﺖ دهﻨﺪ‬
‫ﻗﻮﻣﻲ ﮐﻪ در ﻓﻨﺎ ﺑﻪ دل ﻳﮑﺪﮔﺮ زﻳﻨﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺳﺮﮔﺮدان اﻳﻦ ﺳﻮدا ﺑﻮد‬
‫ﺷﺒﻲ ﮐﺰ زﻟﻒ ﺗﻮ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻮ ﺷﺐ ﺑﻮد‬
‫ﺁن را ﮐﻪ ز وﺻﻞ او ﺧﺒﺮ ﺑﻮد‬
‫ﻋﺸﻖ ﺑﻲ درد ﻧﺎﺗﻤﺎم ﺑﻮد‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻘﺪ ﺳﻴﻨﻪي ﻣﺮدان ﺑﻮد‬

‫‪١٢‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫ﻋﺸﻖ را ﭘﻴﺮ و ﺟﻮان ﻳﮑﺴﺎن ﺑﻮد‬

‫ﺁﻧﺮا ﮐﻪ ز وﺻﻞ او ﻧﺸﺎن ﺑﻮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ را ﺑﺎ ﻟﺐ ﺗﻮ ﭘﻴﻤﺎن ﺑﻮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ را اﻧﺪﻳﺸﻪي درﻣﺎن ﺑﻮد‬
‫زﻟﻒ ﺗﻮ ﮐﻪ ﻓﺘﻨﻪي ﺟﻬﺎن ﺑﻮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ را ذرﻩاي وﺟﻮد ﺑﻮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ را در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﮐﺎري ﺑﻮد‬
‫ﻣﺮد ﻳﮏ ﻣﻮي ﺗﻮ ﻓﻠﮏ ﻧﺒﻮد‬
‫ﭼﻮ در ﻏﻢ ﺗﻮ ﺟﺰ ﺟﺎن ﭼﻴﺰي دﮔﺮم ﻧﺒﻮد‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﻮ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﻨﺪ ﺑﻨﺪﻩ ﻧﺒﻮد‬
‫ﺑﺎ ﻟﺐ ﻟﻌﻠﺖ ﺳﺨﻦ در ﺟﺎن رود‬
‫دل ﺑﻪ اﻣﻴﺪ وﺻﻞ ﺗﻮ ﺑﺎد ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻲرود‬
‫ﺗﺎ ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ درهﻢ ﻣﻲرود‬
‫ﭼﻪ ﺳﺎزي ﺳﺮاي و ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﺳﺮود‬
‫ﮔﺮ ﻧﺴﻴﻢ ﻳﻮﺳﻔﻢ ﭘﻴﺪا ﺷﻮد‬
‫هﺮ ﮔﺪاﻳﻲ ﻣﺮد ﺳﻠﻄﺎن ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﺟﺎﻧﺎن ﻣﻨﻲ ﺟﺎن ﺑﻲ ﺗﻮ ﺧﺮم ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺻﻴﺪ ﭼﻮن ﺗﻮ دﻟﺪاري ﺷﻮد‬
‫ﻳﮏ ﺣﺎﺟﺘﻢ ز وﺻﻞ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻤﻲﺷﻮد‬
‫اي ﮐﻮي ﺗﻮام ﻣﻘﺼﺪ و اي روي ﺗﻮ ﻣﻘﺼﻮد‬
‫هﺮﭼﻪ در هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﺟﺎﻧﺎن ﻧﻤﻮد‬
‫رهﺒﺎن دﻳﺮ را ﺳﺒﺐ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﭼﻪ ﺑﻮد‬
‫ﮔﺮ دﻟﺒﺮم ﺑﻪ ﻳﮏ ﺷﮑﺮ از ﻟﺐ زﺑﺎن دهﺪ‬
‫ﺑﺮق ﻋﺸﻖ از ﺁﺗﺶ و از ﺧﻮن ﺟﻬﺪ‬
‫زﻟﻒ را ﭼﻮن ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺗﺎب دهﺪ‬
‫ﻳﮏ ﺷﮑﺮ زان ﻟﺐ ﺑﻪ ﺻﺪ ﺟﺎن ﻣﻲدهﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ را ذوق دﻳﻦ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻳﺪ‬

‫‪١٣‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫ﻳﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ زﻳﺮ ﺳﻨﮕﻢ ﺁﻳﺪ‬

‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺟﺎن درﻳﻐﻢ ﺁﻳﺪ‬
‫ﺳﺮ زﻟﻒ دﻟﺴﺘﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﺷﮑﻦ درﻳﻐﻢ ﺁﻳﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ را داﻧﻪي ﻧﺎر ﺗﻮ ﺑﻪ دﻧﺪان ﺁﻳﺪ‬
‫ﻳﮏ ذرﻩ ﻧﻮر روﻳﺖ ﮔﺮ ز ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﭼﻮ از ﺟﻴﺒﺶ ﻣﻪ ﺗﺎﺑﺎن ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﭼﻮ ﻧﻘﺎب ﺑﺮﮔﺸﺎﺋﻲ ﻣﻪ ﺁن ﺟﻬﺎن ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﮔﺮ ﻧﻪ از ﺧﺎﮎ درت ﺑﺎد ﺻﺒﺎ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫دﻟﺒﺮم رخ ﮔﺸﺎدﻩ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﺻﺒﺢ از ﭘﺮدﻩ ﺑﻪ در ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﺁن ﻣﺎﻩ ﺑﺮاي ﮐﺲ ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﺁن روي ﺑﻪ ﺟﺰ ﻗﻤﺮ ﮐﻪ ﺁراﻳﺪ‬
‫ﺗﺸﻨﻪ را از ﺳﺮاب ﭼﮕﺸﺎﻳﺪ‬
‫دو ﺟﻬﺎن ﺑﻲﺗﻮام ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﮔﺮ رخ او ذرﻩاي ﺟﻤﺎل ﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫رﺧﺖ را ﻣﺎﻩ ﻧﺎﻳﺐ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﻧﻪ ﻳﺎر هﺮﮐﺴﻲ را رﺧﺴﺎر ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﭘﺮ ﺧﻮن ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫رخ ز زﻳﺮ ﻧﻘﺎب ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﻮ هﺮﭼﻪ دﻳﺪ از ﭼﺸﻢ ﺟﺎن دﻳﺪ‬
‫ﻗﻄﺮﻩ ﮔﻢ ﮔﺮدان ﭼﻮ درﻳﺎ ﺷﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﺑﺮﮐﻨﺎري ﺷﻮ ز هﺮ ﻧﻘﺸﻲ ﮐﻪ ﺁن ﺁﻳﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﮔﺸﺖ اﻳﻦ ﺧﻴﺎلﺧﺎﻧﻪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫واﻗﻌﻪي ﻋﺸﻖ را ﻧﻴﺴﺖ ﻧﺸﺎﻧﻲ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺧﻄﺖ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺷﺒﺮﻧﮕﻲ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫در رﻩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭘﺎﻳﺎن ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪ‬
‫هﻨﮕﺎم ﺻﺒﻮح ﺁﻣﺪ اي هﻢ ﻧﻔﺴﺎن ﺧﻴﺰﻳﺪ‬

‫‪١٤‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫دل ﭼﻪ ﺧﻮاهﻲ ﮐﺮد ﭼﻮن دﻟﺒﺮ رﺳﻴﺪ‬

‫درد ﮐﻮ ﺗﺎ دردوار ﺧﻮاهﻢ رﺳﻴﺪ‬
‫ﻋﻘﻞ را در رهﺖ ﻗﺪم ﺑﺮﺳﻴﺪ‬
‫دوش ﺁﻣﺪ و ز ﻣﺴﺠﺪم اﻧﺪر ﮐﺮان ﮐﺸﻴﺪ‬
‫دﻟﻢ دردي ﮐﻪ دارد ﺑﺎ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﺪ‬
‫اﻻ اي زاهﺪان دﻳﻦ دﻟﻲ ﺑﻴﺪار ﺑﻨﻤﺎﻳﻴﺪ‬
‫ﻗﺪم درﻧﻪ اﮔﺮ ﻣﺮدي درﻳﻦ ﮐﺎر‬
‫ﻣﻴﻲ دردﻩ ﮐﻪ در دﻩ ﻧﻴﺴﺖ هﺸﻴﺎر‬
‫اﮔﺮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺧﻮاهﻲ ﺳﺎﻳﻪ ﺑﮕﺬار‬
‫از ﭘﺲ ﭘﺮدﻩي دل دوش ﺑﺪﻳﺪم رخ ﻳﺎر‬
‫درﺁﻣﺪ دوش ﺗﺮﮐﻢ ﻣﺴﺖ و هﺸﻴﺎر‬
‫ﺑﺮدار ﺻﺮاﺣﻴﻲ ز ﺧﻤﺎر‬
‫اي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﮐﻴﻤﻴﺎي اﺳﺮار‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﮔﻢ ﺷﺪم ﺑﻪ ﻳﮑﺒﺎر‬
‫اﺷﮏ رﻳﺰ ﺁﻣﺪم ﭼﻮ اﺑﺮ ﺑﻬﺎر‬
‫ﻋﺸﻖ ﺁﺑﻢ ﺑﺮد ﮔﻮ ﺁﺑﻢ ﺑﺒﺮ‬
‫اي در درون ﺟﺎﻧﻢ و ﺟﺎن از ﺗﻮ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ‬
‫اي ﺗﻮ را ﺑﺎ هﺮ دﻟﻲ ﮐﺎري دﮔﺮ‬
‫ﭘﻴﺮ ﻣﺎ ﻣﻲرﻓﺖ هﻨﮕﺎم ﺳﺤﺮ‬
‫ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ دﻟﻢ‪ ،‬ﮐﺮد ﮐﺒﺎب اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺮا ﺑﻪ هﻴﭻ رو‪ ،‬ﺑﻲ ﺗﻮ ﻗﺮار اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﺟﺎن ﺑﻪ ﻟﺐ ﺁوردم اي ﺟﺎن درﻧﮕﺮ‬
‫ﮔﺮ ز ﺳﺮ ﻋﺸﻖ او داري ﺧﺒﺮ‬
‫ﺑﺎد ﺷﻤﺎل ﻣﻲوزد‪ ،‬ﻃﺮﻩي ﻳﺎﺳﻤﻦ ﻧﮕﺮ‬
‫ﺳﺎﻗﻴﺎ ﮔﻪ ﺟﺎم دﻩ ﮔﻪ ﺟﺎم ﺧﻮر‬
‫ﭼﻮ ﭘﻴﺸﻪي ﺗﻮ ﺷﻴﻮﻩ و ﻧﺎز اﺳﺖ ﭼﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻋﺸﻖ روي ﺗﻮ ز ﺳﺮ ﺑﺎز‬

‫‪١٥‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﺮا ﺳﺘﺪ ز ﻣﻦ ﺑﺎز‬

‫اي دل ز دﻟﺒﺮان ﺟﻬﺎﻧﺖ ﮔﺰﻳﺪﻩ ﺑﺎز‬
‫هﺮ ﮐﻪ زو داد ﻳﮏ ﻧﺸﺎﻧﻲ ﺑﺎز‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺳﺮ رﺷﺘﻪي ﺗﻮ ﻳﺎﺑﺪ ﺑﺎز‬
‫اي روي ﺗﻮ ﺷﻤﻊ ﭘﺮدﻩي راز‬
‫اي ﺷﻴﻮﻩي ﺗﻮ ﮐﺮﺷﻤﻪ و ﻧﺎز‬
‫ذرﻩاي دوﺳﺘﻲ ﺁن دﻣﺴﺎز‬
‫ﺟﺎن ز ﻣﺸﮏ زﻟﻒ دﻟﻢ ﭼﻮن ﺟﮕﺮ ﻣﺴﻮز‬
‫ﻋﻤﺮ رﻓﺖ و ﺗﻮ ﻣﻨﻲ داري هﻨﻮز‬
‫ﭼﻨﺪ ﺟﻮﻳﻲ در ﺟﻬﺎن ﻳﺎري ز ﮐﺲ‬
‫ﺁﻓﺘﺎب ﻋﺎﺷﻘﺎن روي ﺗﻮ ﺑﺲ‬
‫در ﻋﺸﻖ روي او ز ﺣﺪوث و ﻗﺪم ﻣﭙﺮس‬
‫دوش ﺁﻣﺪ و ﮔﻔﺖ از ﺁن ﻣﺎ ﺑﺎش‬
‫اي دل اﮔﺮ ﻋﺎﺷﻘﻲ در ﭘﻲ دﻟﺪار ﺑﺎش‬
‫ﻏﻴﺮت ﺁﻣﺪ ﺑﺮ دﻟﻢ زد دور ﺑﺎش‬
‫ﮔﺮ ﻣﺮد رهﻲ ز رهﺮوان ﺑﺎش‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﻦ ﺗﻮام ﺗﻮ ﻣﻦ ﺑﺎش‬
‫ﻣﻨﻢ اﻧﺪر ﻗﻠﻨﺪري ﺷﺪﻩ ﻓﺎش‬
‫دﺳﺘﻢ ﻧﺮﺳﺪ ﺑﻪ زﻟﻒ ﭼﻮن ﺷﺴﺘﺶ‬
‫ﺑﻴﭽﺎرﻩ دﻟﻢ ﮐﻪ ﻧﺮﮔﺲ ﻣﺴﺘﺶ‬
‫اﮔﺮ دﻟﻢ ﺑﺒﺮد ﻳﺎر دﻟﺒﺮي رﺳﺪش‬
‫ﺁﻧﮑﻪ ﺳﺮ دارد ﮐﻼهﺖ ﻧﺮﺳﺪش‬
‫ﻋﺸﻖ ﺁن ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻏﺎﻳﺖ ﻧﺒﻮدش‬
‫ﻋﺎﺷﻘﻲ ﻧﻪ دل ﻧﻪ دﻳﻦ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪش‬
‫ﭼﻮن درﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ درج ﻧﺎﭘﺪﻳﺪش‬
‫ﺑﻨﻤﻮد رخ از ﭘﺮدﻩ‪ ،‬دل ﮔﺸﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎرش‬
‫اي ﭘﻴﺮ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻲ رﺧﺘﺖ ﺑﻪ ﻗﻠﻨﺪر ﮐﺶ‬

‫‪١٦‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫درﮐﺶ ﺳﺮ زﻟﻒ دﻟﺴﺘﺎﻧﺶ‬

‫هﺮ ﻣﺮد ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ اﻣﺘﺤﺎﻧﺶ‬
‫اي ز ﻋﺸﻘﺖ اﻳﻦ دل دﻳﻮاﻧﻪ ﺧﻮش‬
‫ﻣﻲﺷﺪ ﺳﺮ زﻟﻒ در زﻣﻴﻦ ﮐﺶ‬
‫ﺁﺧﺮ اي ﺻﻮﻓﻲ ﻣﺮﻗﻊ ﭘﻮش‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪي ﺷﮑﺮ ﻟﺒﻢ دوش‬
‫ﻣﺴﺖ ﺷﺪم ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﺮاﺑﺎت دوش‬
‫دﻟﻲ ﮐﺎﻣﺪ ز ﻋﺸﻖ دوﺳﺖ در ﺟﻮش‬
‫اي دل ز ﺟﻔﺎي ﻳﺎر ﻣﻨﺪﻳﺶ‬
‫دﻻ در ﺳﺮ ﻋﺸﻖ از ﺳﺮ ﻣﻴﻨﺪﻳﺶ‬
‫هﺮ ﮐﻪ هﺴﺖ اﻧﺪر ﭘﻲ ﺑﻬﺒﻮد ﺧﻮﻳﺶ‬
‫اي از هﻤﻪ ﺑﻴﺶ و از هﻤﻪ ﭘﻴﺶ‬
‫هﺮ روز ﮐﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﻣﻲﮐﻨﺪ روﻳﺶ‬
‫ز دﺳﺖ رﻓﺖ ﻣﺮا ﺑﻲ ﺗﻮ روزﮔﺎر درﻳﻎ‬
‫اي ﻟﺐ ﺗﻮ ﻧﮕﻴﻦ ﺧﺎﺗﻢ ﻋﺸﻖ‬
‫ﺧﺎﺻﮕﺎن ﻣﺤﺮم ﺳﻠﻄﺎن ﻋﺸﻖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ داﻳﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﻧﺎﭘﺮواي ﻋﺸﻖ‬
‫ﻋﻘﻞ ﮐﺠﺎ ﭘﻲ ﺑﺮد ﺷﻴﻮﻩي ﺳﻮداي ﻋﺸﻖ‬
‫اي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﺎ وﺟﻮد هﻢ ﺗﻨﮓ‬
‫اي ﻋﻘﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ از رﺧﺖ ﻓﺎل‬
‫ﺻﻮرت ﻧﺒﻨﺪد اي ﺻﻨﻢ‪ ،‬ﺑﻲ زﻟﻒ ﺗﻮ ﺁرام دل‬
‫زهﻲ در ﮐﻮي ﻋﺸﻘﺖ ﻣﺴﮑﻦ دل‬
‫اي زﻟﻒ ﺗﻮ ﺷﺒﻲ ﺧﻮش واﻧﮕﻪ ﺑﻪ روز ﺣﺎﺻﻞ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﻲ داد و ﺑﺴﺘﺪ واﻟﺴﻼم‬
‫ﺻﺒﺢ رخ از ﭘﺮدﻩ ﻧﻤﻮد اي ﻏﻼم‬
‫ﮔﺸﺖ ﺟﻬﺎن هﻤﭽﻮ ﻧﮕﺎر اي ﻏﻼم‬
‫ﺧﻮرد ﺑﺮ ﺷﺐ ﺻﺒﺤﺪم ﺷﺎم اي ﻏﻼم‬

‫‪١٧‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫ﺻﺒﺢ ﺑﺮ اﻓﺮاﺧﺖ ﻋﻠﻢ اي ﻏﻼم‬

‫ﺻﺒﺢ ﺑﺮاﻧﺪاﺧﺖ ﻧﻘﺎب اي ﻏﻼم‬
‫ﻋﺎﺷﻖ ﻟﻌﻞ ﺷﮑﺮﺑﺎر ﺗﻮام‬
‫ﺷﻴﻔﺘﻪي ﺣﻠﻘﻪي ﮔﻮش ﺗﻮام‬
‫ﺧﻂ ﻣﮑﺶ در وﻓﺎ ﮐﺰﺁن ﺗﻮام‬
‫ﻓﺘﻨﻪي زﻟﻒ دﻟﺮﺑﺎي ﺗﻮام‬
‫در ﺧﻄﺖ ﺗﺎ دل ﺑﻪ ﺟﺎن در ﺑﺴﺘﻪام‬
‫ﺗﺎ دﻳﺪﻩام رخ ﺗﻮ ﮐﻢ ﺟﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪام‬
‫از ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﺴﺖ اﻓﺘﺎدﻩام‬
‫ﮐﺎر ﺑﺮ ﺧﻮد ﺳﺨﺖ ﻣﺸﮑﻞ ﮐﺮدﻩام‬
‫ﻣﻦ ﺷﺮاب از ﺳﺎﻏﺮ ﺟﺎن ﺧﻮردﻩام‬
‫ﺑﻲ دل و ﺑﻲ ﻗﺮاري ﻣﺎﻧﺪﻩام‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻋﻤﺮ ﭼﻨﺎن ﺑﻮدﻩام‬
‫روي ﺗﻮ در ﺣﺴﻦ ﭼﻨﺎن دﻳﺪﻩام‬
‫از ﺑﺲ ﮐﻪ روز و ﺷﺐ ﻏﻢ ﺑﺮ ﻏﻢ ﮐﺸﻴﺪﻩام‬
‫اي ﺑﺮدﻩ ﺑﻪ ﺁبروي ﺁﺑﻢ‬
‫ﻧﻪ از وﺻﻞ ﺗﻮ ﻧﺸﺎن ﻣﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫از ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﻦ ﺑﻪ دﻳﺮ ﺑﻨﺸﺴﺘﻢ‬
‫ﺗﻮ ﺑﻠﻨﺪي ﻋﻈﻴﻢ و ﻣﻦ ﭘﺴﺘﻢ‬
‫درﺁﻣﺪ دوش ﺗﺮﮎ ﻧﻴﻢ ﻣﺴﺘﻢ‬
‫ﺳﺎﻗﻴﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﺷﮑﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺟﺮﻋﻪاي ﻣﻲ دﻩ ﺑﻪ دﺳﺘﻢ‬
‫دي در ﺻﻒ اوﺑﺎش زﻣﺎﻧﻲ ﺑﻨﺸﺴﺘﻢ‬
‫ﻣﺮا ﻗﻼش ﻣﻲﺧﻮاﻧﻨﺪ‪ ،‬هﺴﺘﻢ‬
‫از ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭼﻨﺎن ﻣﺴﺘﻢ‬
‫ﻋﺰم ﻋﺸﻖ دﻟﺴﺘﺎﻧﻲ داﺷﺘﻢ‬
‫دوش ﭼﺸﻢ ﺧﻮد ز ﺧﻮن درﻳﺎي ﮔﻮهﺮ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻦ در ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن ﻳﺎﻓﺘﻢ‬

‫‪١٨‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫دوش‪ ،‬ﭼﻮن ﮔﺮدون ﮐﻨﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﭘﺮ ﺧﻮن ﻳﺎﻓﺘﻢ‬

‫دوش درون ﺻﻮﻣﻌﻪ‪ ،‬دﻳﺮ ﻣﻐﺎﻧﻪ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫دوش دل را در ﺑﻼﻳﻲ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﻳﮏ ﻏﻤﺖ را هﺰار ﺟﺎن ﮔﻔﺘﻢ‬
‫درﻳﺎب ﮐﻪ رﺧﺖ ﺑﺮﻧﻬﺎدم‬
‫ﺑﺮ درد ﺗﻮ دل از ﺁن ﻧﻬﺎدم‬
‫اي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭘﻴﺸﻮاي دردم‬
‫ﻣﻨﻢ ﺁن ﮔﺒﺮ دﻳﺮﻳﻨﻪ ﮐﻪ ﺑﺘﺨﺎﻧﻪ ﺑﻨﺎ ﮐﺮدم‬
‫ﺗﺎ روي ﺗﻮ ﻗﺒﻠﻪي ﻧﻈﺮ ﮐﺮدم‬
‫هﺮ ﺷﺒﻲ ﻋﺸﻘﺖ ﺟﮕﺮ ﻣﻲﺳﻮزدم‬
‫ﮔﻢ ﺷﺪم در ﺧﻮد ﻧﻤﻲداﻧﻢ ﮐﺠﺎ ﭘﻴﺪا ﺷﺪم‬
‫در ﺳﻔﺮ ﻋﺸﻖ ﭼﻨﺎن ﮔﻢ ﺷﺪم‬
‫اي ﻋﺸﻖ ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ز ﺗﻮ ﻣﻦ ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ﺷﺪم‬
‫ﺗﺎ ز ﺳﺮ ﻋﺸﻖ ﺳﺮﮔﺮدان ﺷﺪم‬
‫ﺗﺎ ﺟﻤﺎل ﺗﻮ ﺑﺪﻳﺪم ﻣﺴﺖ و ﻣﺪهﻮش ﺁﻣﺪم‬
‫دوش از وﺛﺎق دﻟﺒﺮي ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪم‬
‫رﻓﺘﻢ ﺑﻪ زﻳﺮ ﭘﺮدﻩ و ﺑﻴﺮون ﻧﻴﺎﻣﺪم‬
‫ﺗﻮ ﻣﻲداﻧﻲ ﮐﻪ در ﮐﺎر ﺗﻮ ﭼﻮن ﻣﻀﻄﺮ ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪم‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮ رخ ﺗﻮ ﻧﻈﺮ ﻓﮑﻨﺪم‬
‫ﺗﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺟﺎن رﺑﻮدم‬
‫ﺗﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺳﻮﺧﺖ هﻤﭽﻮ ﻋﻮدم‬
‫ﺳﻮاد ﺧﻂ ﺗﻮ ﭼﻮن ﻧﺎﻓﻊ ﻧﻈﺮ دﻳﺪم‬
‫ﻋﺸﻖ ﺑﺎﻻي ﮐﻔﺮ و دﻳﻦ دﻳﺪم‬
‫درﻳﻐﺎ ﮐﺎﻧﭽﻪ ﺟﺴﺘﻢ ﺁن ﻧﺪﻳﺪم‬
‫ﺗﺎ ﭼﺸﻢ ﺑﺎز ﮐﺮدم ﻧﻮر رخ ﺗﻮ دﻳﺪم‬
‫ﺁن در ﮐﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺑﺎز دارم‬
‫ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮ هﺰار ﮐﺎر دارم‬

‫‪١٩‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫ازﻳﻦ ﮐﺎري ﮐﻪ ﻣﻦ دارم ﻧﻪ ﺟﺎن دارم ﻧﻪ ﺗﻦ دارم‬

‫ﺗﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ در ﻣﻴﺎن ﺟﺎن دارم‬
‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﻣﻦ ﺁن ﮔﺒﺮم ﮐﻪ دﻳﻦ را ﺧﻮار ﻣﻲدارم‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ﻣﺮا ﭼﻪ ﺳﻮزي ﭼﻮن ﺑﺎل و ﭘﺮ ﻧﺪارم‬
‫دل رﻓﺖ وز ﺟﺎن ﺧﺒﺮ ﻧﺪارم‬
‫ﻓﺮﻳﺎد ﮐﺰ ﻏﻢ ﺗﻮ ﻓﺮﻳﺎدرس ﻧﺪارم‬
‫ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺪارم‬
‫ﺑﻲ ﺗﻮ زﻣﺎﻧﻲ ﺳﺮ زﻣﺎﻧﻪ ﻧﺪارم‬
‫ﭼﻪ ﺳﺎزم ﮐﻪ ﺳﻮي ﺗﻮ راهﻲ ﻧﺪارم‬
‫اﮔﺮ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺟﺎن ﻧﺪارم‬
‫ﺗﺎ ﻧﺮﮔﺴﺖ ﺑﻪ دﺷﻨﻪ ﭼﻮن ﺷﻤﻊ ﮐﺸﺖ زارم‬
‫ﻧﻈﺮي ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﻦ ﮐﻦ ﮐﻪ ز دﺳﺖ رﻓﺖ ﮐﺎرم‬
‫اﮔﺮ ﺑﺮﺷﻤﺎرم ﻏﻢ ﺑﻴﺸﻤﺎرم‬
‫ﺑﻲ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﺁراﻣﻢ ﮐﺰ ﺟﻬﺎن ﺗﻮ را دارم‬
‫ﭘﺸﺘﺎ ﭘﺸﺖ اﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﻮ ﮐﺎرم‬
‫ﭼﻮن ﻣﻦ ز هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪاي دارم‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪاي ﮐﺸﻴﺪ در ﮐﺎرم‬
‫ﺗﺮﮎ ﻗﻠﻨﺪر ﻣﻦ دوش درﺁﻣﺪ از درم‬
‫ﮔﻨﺞ دزدﻳﺪﻩ ز ﺟﺎﻳﻲ ﭘﻲ ﺑﺮم‬
‫ﺧﺒﺮت هﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﻮن ﺷﺪ ﺟﮕﺮم‬
‫ﮔﺮ ﺑﻮي ﻳﮏ ﺷﮑﻦ ز ﺳﺮ زﻟﻒ دﻟﺒﺮم‬
‫ﮔﺮ از ﻣﻴﺎن ﺁﺗﺶ دل دم ﺑﺮﺁورم‬
‫ﺗﻴﺮ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﺮ دل و ﺟﺎن ﻣﻲﺧﻮرم‬
‫روزي ﮐﻪ ﻋﺘﺎب ﻳﺎر درﮔﻴﺮم‬
‫زﻳﺮ ﺑﺎر ﺳﺘﻤﺖ ﻣﻲﻣﻴﺮم‬
‫ﮐﺎر ﭼﻮ از دﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﺮﻓﺖ ﭼﻪ ﺳﺎزم‬
‫ﺑﺎ اﻳﻦ دل ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﭼﻪ ﺳﺎزم‬

‫‪٢٠‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫از ﺑﺲ ﮐﻪ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ از ﻏﻢ ﺗﻮ زار ﺑﺴﻮزم‬

‫ﺑﻲ ﻟﺒﺖ از ﺁب ﺣﻴﻮان ﻣﻲﺑﺴﻢ‬
‫هﺮﮔﺎﻩ ﮐﻪ ﻣﺴﺖ ﺁن ﻟﻘﺎ ﺑﺎﺷﻢ‬
‫داﻣﻦ دل از ﺗﻮ در ﺧﻮن ﻣﻲﮐﺸﻢ‬
‫دل و ﺟﺎﻧﻢ ﺑﺒﺮد ﺟﺎن و دﻟﻢ‬
‫اي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻗﺒﻠﻪي ﻗﺒﻮﻟﻢ‬
‫ﮐﺠﺎﻳﻲ ﺳﺎﻗﻴﺎ ﻣﻲ دﻩ ﻣﺪاﻣﻢ‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را ﭼﻨﺪ ز اﻧﺪﻳﺸﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﮔﺮداﻧﻢ‬
‫اي ﺟﺎن و ﺟﻬﺎن روﻳﺖ ﭘﻴﺪا ﻧﮑﻨﻲ داﻧﻢ‬
‫هﺮﮔﺰ دل ﭘﺮ ﺧﻮن را ﺧﺮم ﻧﮑﻨﻲ داﻧﻢ‬
‫درد دل را دوا ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﻣﻦ ﭘﺎي هﻤﻲ ز ﺳﺮ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﺑﺠﺰ ﻏﻢ ﺧﻮردن ﻋﺸﻘﺖ ﻏﻤﻲ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﮐﺠﺎ ﺑﻮدم ﮐﺠﺎ رﻓﺘﻢ ﮐﺠﺎام ﻣﻦ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫زﻟﻒ و رﺧﺖ از ﺷﺎم و ﺳﺤﺮ ﺑﺎز ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﻣﻦ اﻳﻦ داﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﻮﻳﻲ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﭼﻮ ﺧﻮد را ﭘﺎﮎ داﻣﻦ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫از ﻋﺸﻖ در اﻧﺪرون ﺟﺎﻧﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺎم ﺗﻮ ﺑﺮ زﺑﺎن ﺑﺮاﻧﻢ‬
‫ﮔﺮ در ﺳﺮ ﻋﺸﻖ رﻓﺖ ﺟﺎﻧﻢ‬
‫از در ﺟﺎن درﺁي ﺗﺎ ﺟﺎﻧﻢ‬
‫ز ﺗﻮ ﮔﺮ ﻳﮏ ﻧﻈﺮ ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻢ‬
‫ازﻳﻦ درﻳﺎ ﮐﻪ ﻏﺮق اوﺳﺖ ﺟﺎﻧﻢ‬
‫درﻳﻦ ﻧﺸﻴﻤﻦ ﺧﺎﮐﻲ ﺑﺪﻳﻦ ﺻﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﻢ‬
‫دﺳﺖ ﻣﻲ ﻧﺪهﺪ ﮐﻪ ﺑﻲ ﺗﻮ دم زﻧﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺪارم ﺳﺮ ﻳﮏ ﻣﻮي ﺧﺒﺮ زاﻧﭽﻪ ﻣﻨﻢ‬
‫زهﺮﻩ ﻧﺪارم ﮐﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﮐﻨﻢ‬

‫‪٢١‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫دل ز ﻋﺸﻘﺖ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﺷﺪ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬

‫ﻗﺼﻪي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ از ﺑﺮ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫دل ﻧﺪارم‪ ،‬ﺻﺒﺮ ﺑﻲ دل ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫رﻓﺖ وﺟﻮدم ﺑﻪ ﻋﺪم ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫دل ز دﺳﺘﻢ رﻓﺖ و ﺟﺎن هﻢ‪ ،‬ﺑﻲ دل و ﺟﺎن ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﺁﻩ ﮔﺮ ﻣﻦ زﻋﺸﻖ ﺁﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫ﺑﻲ رﺧﺖ در ﺟﻬﺎن ﻧﻈﺮ ﭼﮑﻨﻢ‬
‫ﭼﺎرﻩ ﻧﻴﺴﺖ از ﺗﻮام ﭼﻪ ﭼﺎرﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫هﺮ زﻣﺎن ﺑﻲ ﺧﻮد هﻮاﻳﻲ ﻣﻲﮐﻨﻢ‬
‫اﻳﻦ دل ﭘﺮ درد را ﭼﻨﺪان ﮐﻪ درﻣﺎن ﻣﻲﮐﻨﻢ‬
‫ﻣﺤﻠﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺟﻤﺎﻟﺖ ﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﭼﺸﻢ از ﭘﻲ ﺁن دارم ﺗﺎ روي ﺗﻮ ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫دردا ﮐﻪ ز ﻳﮏ هﻤﺪم ﺁﺛﺎر ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﺑﻪ درﻳﺎﻳﻲ در اوﻓﺘﺎدم ﮐﻪ ﭘﺎﻳﺎﻧﺶ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫در درد ﻋﺸﻖ ﻳﮏ دل ﺑﻴﺪار ﻣﻲ ﻧﺒﻴﻨﻢ‬
‫اي ﺑﺮدﻩ ﺑﻪ زﻟﻒ ﮐﻔﺮ و دﻳﻨﻢ‬
‫در رﻩ او ﺑﻲ ﺳﺮ و ﭘﺎ ﻣﻲروم‬
‫هﺮ ﺷﺒﻲ وﻗﺖ ﺳﺤﺮ در ﮐﻮي ﺟﺎﻧﺎن ﻣﻲروم‬
‫ﻣﺎ هﺮﭼﻪ ﺁن ﻣﺎﺳﺖ ز رﻩ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪاﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻬﺪ ﺣﺴﻦ ﺗﻮ ﺗﺮﮎ دل و ﺟﺎن ﮔﻔﺘﻪاﻳﻢ‬
‫ﺑﺎدﻩ ﻧﺎﺧﻮردﻩ ﻣﺴﺖ ﺁﻣﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ ﻣﻲ از ﮐﺎس ﺳﻌﺎدت ﺧﻮردﻩاﻳﻢ‬
‫دﺳﺖ در ﻋﺸﻘﺖ ز ﺟﺎن اﻓﺸﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ ز ﻋﺸﻘﺖ ﺁﺗﺸﻴﻦ دل ﻣﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫در ﭼﻪ ﻃﻠﺴﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ رﻧﺪ و ﻣﻘﺎﻣﺮ و ﻣﺒﺎﺣﻲاﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ درد ﻓﺮوش هﺮ ﺧﺮاﺑﺎﺗﻴﻢ‬

‫‪٢٢‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫ﮔﺮﭼﻪ در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺟﺎن درﺑﺎﺧﺘﻴﻢ‬

‫هﺮﭼﻪ هﻤﻪ ﻋﻤﺮ هﻤﻲ ﺳﺎﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﺑﺲ ﮐﻪ ﺟﺎن در ﺧﺎﮎ اﻳﻦ در ﺳﻮﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ دام ﻋﺸﻖ او ﺁوﻳﺨﺘﻴﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻗﺪم ﺑﺮداﺷﺘﻴﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺎ ﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﺁﺷﻨﺎ ﮔﺸﺘﻴﻢ‬
‫ﻣﺎ ﺗﺮﮎ ﻣﻘﺎﻣﺎت و ﮐﺮاﻣﺎت ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‬
‫ﻣﺎ ﺑﺎر دﮔﺮ ﮔﻮﺷﻪي ﺧﻤﺎر ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‬
‫هﺮ ﺁن ﻧﻘﺸﻲ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺻﺤﺮا ﻧﻬﺎدﻳﻢ‬
‫ﺗﺎ ﻣﺎ رﻩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺳﭙﺮدﻳﻢ‬
‫ﺗﺎ دردي درد او ﭼﺸﻴﺪﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ ز ﺧﺮاﺑﺎت ﻋﺸﻖ ﻣﺴﺖ اﻟﺴﺖ ﺁﻣﺪﻳﻢ‬
‫ﭼﻪ ﻣﻘﺼﻮد ار ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎري دوﻳﺪﻳﻢ‬
‫دردا ﮐﻪ درﻳﻦ ﺑﺎدﻳﻪ ﺑﺴﻴﺎر دوﻳﺪﻳﻢ‬
‫ﺗﺎ ﻣﺎ ﺳﺮ ﻧﻨﮓ و ﻧﺎم دارﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ ﻧﻨﮓ وﺟﻮد روزﮔﺎرﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ ﻣﺮد ﮐﻠﻴﺴﻴﺎ و زﻧﺎرﻳﻢ‬
‫ﭼﻮن زﻟﻒ ﺗﺎب دهﺪ ﺁن ﺗﺮﮎ ﻟﺸﮑﺮﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ در ﻏﻤﺖ ﺑﻪ ﺷﺎدي ﺟﺎن ﺑﺎز ﻧﻨﮕﺮﻳﻢ‬
‫ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺮم زاﻧﮑﻪ ﺑﻲ ﺟﺎن ﻣﻲزﻳﻢ‬
‫اي ﺻﺪف ﻟﻌﻞ ﺗﻮ ﺣﻘﻪي در ﻳﺘﻴﻢ‬
‫ﺑﺮ هﺮﭼﻪ ﮐﻪ دل ﻧﻬﺎدﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ‬
‫ﺑﻴﺎ ﺗﺎ رﻧﺪ هﺮ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺒﺎﺷﻴﻢ‬
‫ﺳﺎﻗﻴﺎ ﺧﻴﺰ ﮐﻪ ﺗﺎ رﺧﺖ ﺑﻪ ﺧﻤﺎر ﮐﺸﻴﻢ‬
‫اﮐﻨﻮن ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪي ﻣﻼﻣﻴﻢ‬
‫ﺑﻴﺎر ﺁن ﺟﺎم ﻣﻲ ﺗﺎ ﺟﺎن ﻓﺸﺎﻧﻴﻢ‬
‫ﻣﺎ ﮔﺒﺮ ﻗﺪﻳﻢ ﻧﺎﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻴﻢ‬

‫‪٢٣‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫ﮔﺎﻩ ﻻف از ﺁﺷﻨﺎﻳﻲ ﻣﻲزﻧﻴﻢ‬

‫وﻗﺖ ﺁن ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺁن ﻣﺎﻩ را ﻣﻬﻤﺎن ﮐﻨﻴﻢ‬
‫ﻣﺎ رﻩ ز ﻗﺒﻠﻪ ﺳﻮي ﺧﺮاﺑﺎت ﻣﻲﮐﻨﻴﻢ‬
‫ﻣﺎ ﭼﻮ ﺑﻲﻣﺎﻳﻴﻢ از ﻣﺎ اﻳﻤﻨﻴﻢ‬
‫ﮔﺮ ﻣﺮدي ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‬
‫اي ﺟﺎن ز ﺟﻬﺎن ﮐﺠﺎت ﺟﻮﻳﻢ‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻲ در دل ﻣﻦ ﭼﻮﻧﺖ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫در ﻋﺸﻖ هﻤﻲ ﺑﻼ هﻤﻲ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻗﺼﻪي زﻟﻒ ﺗﻮ دراز اﺳﺖ ﭼﮕﻮﻳﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺎﻳﺪ ﺳﺮ ﻋﺸﻘﺖ در ﺑﻴﺎن‬
‫اي روي ﺗﻮ ﺷﻤﻊ ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﺎن‬
‫اي ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺣﺴﻦ ﺗﻮ هﺮ دو ﺟﻬﺎن‬
‫اي ﻧﻬﺎن از دﻳﺪﻩ و در دل ﻋﻴﺎن‬
‫ﻗﺼﺪ ﮐﺮد از ﺳﺮﮐﺸﻲ ﻳﺎرم ﺑﻪ ﺟﺎن‬
‫اي روي ﺗﻮ ﺷﻤﻊ ﺗﺎج داران‬
‫اي ﺟﮕﺮﮔﻮﺷﻪي ﺟﮕﺮﺧﻮاران‬
‫اي ﺑﻪ روي ﺗﻮ ﻋﺎﻟﻤﻲ ﻧﮕﺮان‬
‫اي روي ﺗﻮ ﺷﻤﻊ ﭘﺎﮐﺒﺎزان‬
‫اي ﻳﺎد ﺗﻮ ﮐﺎر ﮐﺎرداﻧﺎن‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺁﺳﺎن ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن ﺑﺎﺧﺘﻦ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ رﻩ ﻋﺸﻖ را ﺑﺮگ و ﻧﻮا ﺳﺎﺧﺘﻦ‬
‫ﮐﺎﻓﺮي اﺳﺖ از ﻋﺸﻖ دل ﺑﺮداﺷﺘﻦ‬
‫ﺑﻨﺪﮔﻲ ﭼﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن رﻓﺘﻦ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﻲ ﭼﻴﺴﺖ ﺗﺮﮎ ﺟﺎن ﮔﻔﺘﻦ‬
‫ﮐﻔﺮ اﺳﺖ ز ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ﻧﺸﺎن دادن‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﺳﺮي در ﻣﻴﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﺪن‬
‫دل ز ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺧﻮن ﺗﻮان ﮐﺮدن‬

‫‪٢٤‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫ﻋﺸﻖ را ﺑﻲﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺪن‬

‫ﻋﺸﻖ ﭼﻴﺴﺖ از ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪن‬
‫ﮐﺎري اﺳﺖ ﻗﻮي ز ﺧﻮد ﺑﺮﻳﺪن‬
‫ﺁﺗﺸﻲ در ﺟﻤﻠﻪي ﺁﻓﺎق زن‬
‫ﺧﺎل ﻣﺸﮑﻴﻦ ﺑﺮ ﺁﻓﺘﺎب ﻣﺰن‬
‫ﮔﺮ ﺳﺮ اﻳﻦ ﮐﺎر داري ﮐﺎر ﮐﻦ‬
‫ﮔﺮ ﻣﺮد ﻧﺎم و ﻧﻨﮕﻲ از ﮐﻮي ﻣﺎ ﮔﺬر ﮐﻦ‬
‫ﺧﻴﺰ و از ﻣﻲ ﺁﺗﺸﻲ در ﻣﺎ ﻓﮑﻦ‬
‫اي ﭘﺴﺮ اﻳﻦ رخ ﺑﻪ ﺁﻓﺘﺎب دراﻓﮑﻦ‬
‫ﭼﻮ درﻳﺎ ﺷﻮر در ﺟﺎﻧﻢ ﻣﻴﻔﮑﻦ‬
‫زﻟﻒ ﺑﻪ اﻧﮕﺸﺖ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﻣﮑﻦ‬
‫ﺑﻴﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺻﺪ ﺁﻩ ﺑﺮﺁرم ز ﺟﮕﺮ ﻣﻦ‬
‫ﺑﺎز ﺁﻣﺪﻩاي از ﺁن ﺟﻬﺎﻧﻢ ﻣﻦ‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪاي ﻧﺎﮔﻪ ﭼﻮن دﻳﺪ ﻋﻴﺎن ﻣﻦ‬
‫ﻟﻌﻞ ﺗﻮ داﻏﻲ ﻧﻬﺎد ﺑﺮ دل ﺑﺮﻳﺎن ﻣﻦ‬
‫در رهﺖ ﺣﻴﺮان ﺷﺪم اي ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ در ﺟﺎن ﻣﻦ اي ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺷﻢ در اﻧﺘﻈﺎر ﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫در دل دارم ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺑﻲﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻏﻢ اﻓﺰون ﺷﺪﻩي ﻣﻦ‬
‫اي دل و ﺟﺎن زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻣﻦ‬
‫ﻣﻴﻞ درﮐﺶ روي ﺁن دﻟﺒﺮ ﺑﺒﻴﻦ‬
‫ﺑﺎر دﻳﮕﺮ روي زﻳﺒﺎﻳﻲ ﺑﺒﻴﻦ‬
‫اي روي ﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎب ﮐﻮﻧﻴﻦ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺟﺎن درﺑﺎﺧﺖ ﺑﺮ دﻳﺪار او‬
‫اي ﭼﻮ ﮔﻮﻳﻲ ﮔﺸﺘﻪ در ﻣﻴﺪان او‬
‫اي ﺻﺒﺎ ﮔﺮ ﺑﮕﺬري ﺑﺮ زﻟﻒ ﻣﺸﮏ اﻓﺸﺎن او‬

‫‪٢٥‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫اي ﺻﺒﺎ ﺑﺮﮔﺮد اﻣﺸﺐ ﮔﺮد ﺳﺮ ﺗﺎﭘﺎي او‬

‫اي ﺳﺮاﺳﻴﻤﻪ ﻣﻪ از رﺧﺴﺎر ﺗﻮ‬
‫ﻣﺎﻳﻴﻢ دل ﺑﺮﻳﺪﻩ ز ﭘﻴﻮﻧﺪ و ﻧﺎز ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ دل ز دﺳﺖ ﺑﻴﻔﺘﺎد از ﺗﻮ‬
‫اي ﻣﺮا زﻧﺪﮔﻲ ﺟﺎن از ﺗﻮ‬
‫هﺮ زﻣﺎن ﺷﻮري دﮔﺮ دارم ز ﺗﻮ‬
‫اي ﺧﺮد را زﻧﺪﮔﻲ ﺟﺎن ز ﺗﻮ‬
‫ﻣﻲروم ﺑﺮ ﺧﺎﮎ دل ﭘﺮ ﺧﻮن ز ﺗﻮ‬
‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﺷﻮري در ﺟﻬﺎن از زﻟﻒ ﺷﻮراﻧﮕﻴﺰ ﺗﻮ‬
‫اي ﺟﻠﻮﻩﮔﺮ ﻋﺎﻟﻢ‪ ،‬ﻃﺎوس ﺟﻤﺎل ﺗﻮ‬
‫اي دل و ﺟﺎن ﮐﺎﻣﻼن‪ ،‬ﮔﻢ ﺷﺪﻩ در ﮐﻤﺎل ﺗﻮ‬
‫اي ﻏﺬاي ﺟﺎن ﻣﺴﺘﻢ ﻧﺎم ﺗﻮ‬
‫اي ﺟﮕﺮ ﮔﻮﺷﻪي ﺟﺎﻧﻢ ﻏﻢ ﺗﻮ‬
‫اي ﻏﻨﭽﻪ ﻏﻼم ﺧﻨﺪﻩي ﺗﻮ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﻲﮐﻨﺪ ﺳﻮداي ﺗﻮ‬
‫اي دﻟﻢ ﻣﺴﺘﻐﺮق ﺳﻮداي ﺗﻮ‬
‫اي دل ﻣﺒﺘﻼي ﻣﻦ ﺷﻴﻔﺘﻪي هﻮاي ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺴﻲ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺟﺎي ﺗﻮ‬
‫اي ﺳﻴﻪ ﮔﺮ ﺳﭙﻴﺪ ﮐﺎري ﺗﻮ‬
‫ﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻨﮕﺪل ﺑﻤﺎﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫دﻻ ﭼﻮن ﮐﺲ ﻧﺨﻮاهﺪ ﻣﺎﻧﺪ داﻳﻢ هﻢ ﻧﻤﺎﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫اي ﺟﻬﺎﻧﻲ ﭘﺸﺖ ﮔﺮم از روي ﺗﻮ‬
‫اي ﺧﻢ ﭼﺮخ از ﺧﻢ اﺑﺮوي ﺗﻮ‬
‫اي دو ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺮﺗﻮي از روي ﺗﻮ‬
‫اي دو ﻋﺎﻟﻢ ﻳﮏ ﻓﺮوغ از روي ﺗﻮ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ﺑﺴﻮﺧﺖ ﺟﺎن ﻣﻦ از ﺁرزوي ﺗﻮ‬
‫ذرﻩاي ﻧﺎدﻳﺪﻩ ﮔﻨﺞ روي ﺗﻮ‬

‫‪٢٦‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫اي ﻣﺮﻗﻊ ﭘﻮش در ﺧﻤﺎر ﺷﻮ‬

‫اي دل ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﺟﺎن ﻓﺮو ﺷﻮ‬
‫در ﮐﻨﺞ اﻋﺘﮑﺎف دﻟﻲ ﺑﺮدﺑﺎر ﮐﻮ‬
‫دوش درﺁﻣﺪ ز درم ﺻﺒﺤﮕﺎﻩ‬
‫ﺷﺐ را ز ﺗﻴﻎ ﺻﺒﺤﺪم ﺧﻮن اﺳﺖ ﻋﻤﺪا رﻳﺨﺘﻪ‬
‫ﺻﺪ ﻗﻠﺰم ﺳﻴﻤﺎب ﺑﻴﻦ ﺑﺮ ﻃﺎرم زر رﻳﺨﺘﻪ‬
‫اي ﺁﺗﺶ ﺳﻮداي ﺗﻮ دود از ﺟﻬﺎن اﻧﮕﻴﺨﺘﻪ‬
‫اي ﭼﺸﻢ ﺑﺪ را ﺑﺮﻗﻌﻲ ﺑﺮ روي ﻣﺎﻩ ﺁوﻳﺨﺘﻪ‬
‫اي ﻟﺒﺖ ﺣﻘﻪي ﮔﻬﺮ ﺑﺴﺘﻪ‬
‫اي ذرﻩاي از ﻧﻮر ﺗﻮ ﺑﺮ ﻋﺮش اﻋﻈﻢ ﺗﺎﻓﺘﻪ‬
‫اي روي هﻤﭽﻮ ﻣﺎهﺖ ﻳﮏ ﭘﺮدﻩ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫اي دل اﻧﺪر ﻋﺸﻖ‪ ،‬دل در ﻳﺎر دﻩ‬
‫ﺳﺎﻗﻴﺎ ﮔﺮ ﭘﺨﺘﻪاي ﻣﻲ ﺧﺎم دﻩ‬
‫ﺳﺮ ﭘﺎ ﺑﺮهﻨﮕﺎﻧﻴﻢ اﻧﺪر ﺟﻬﺎن ﻓﺘﺎدﻩ‬
‫دوش ﺁﻣﺪ زﻟﻒ ﺗﺎب دادﻩ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ﻣﻨﻢ ز ﻣﺴﺘﻲ ﺳﺮ در ﺟﻬﺎن ﻧﻬﺎدﻩ‬
‫اي اﺷﺘﻴﺎق روﻳﺖ از ﭼﺸﻢ ﺧﻮاب ﺑﺮدﻩ‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪاي دﻳﺪم زﻧﺎر ﮐﻤﺮ ﮐﺮدﻩ‬
‫اي ﻳﮏ ﮐﺮﺷﻤﻪي ﺗﻮ ﺻﺪ ﺧﻮن ﺣﻼل ﮐﺮدﻩ‬
‫اي ز ﺳﻮداي ﺗﻮ دل ﺷﻴﺪا ﺷﺪﻩ‬
‫اي هﺮ دهﺎن ز ﻳﺎد ﻟﺒﺖ ﭘﺮ ﻋﺴﻞ ﺷﺪﻩ‬
‫اي درس ﻋﺸﻘﺖ هﺮ ﺷﺒﻢ ﺗﺎ روز ﺗﮑﺮار ﺁﻣﺪﻩ‬
‫اي ز ﺻﻔﺎت ﻟﺒﺖ ﻋﻘﻞ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺁﻣﺪﻩ‬
‫اي ز ﺷﺮاب ﻏﻔﻠﺖ ﻣﺴﺖ و ﺧﺮاب ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫در راﻩ ﺗﻮ ﻣﺮداﻧﻨﺪ از ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻬﺎن ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫اي ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺧﻠﻖ ﺣﻴﺮان ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫اي ﭘﺎي دل ز ﻋﺸﻖ ﺗﻮ در ﮔﻞ ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ‬

‫‪٢٧‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫ﻣﻨﻢ از ﻋﺸﻖ ﺳﺮﮔﺮدان ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ‬

‫اي زﻟﻒ ﺗﻮ دام ﻣﺎﻩ اﻓﮑﻨﺪﻩ‬
‫اي روي ﺗﻮ زهﺮ ﺳﻮ روﻳﻲ دﮔﺮ ﻧﻤﻮدﻩ‬
‫اي ﺟﺎن ﻣﺎ ﺷﺮاﺑﻲ از ﺟﺎم ﺗﻮ ﮐﺸﻴﺪﻩ‬
‫اي ﮔﺮد ﻗﻤﺮ ﺧﻄﻲ ﮐﺸﻴﺪﻩ‬
‫ﭼﻮن ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪم هﺰار ﺑﺎرﻩ‬
‫ﺟﻬﺎن ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻮﻳﻲ ﺗﻮ در ﺟﻬﺎن ﻧﻪ‬
‫اي ﺷﮑﺮ ﺑﺎ ﻟﺐ ﺗﻮ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻧﻪ‬
‫اي راﻩ ﺗﻮ ﺑﺤﺮ ﺑﻲ ﮐﺮاﻧﻪ‬
‫ﻣﻦ ﮐﻴﻢ اﻧﺪر ﺟﻬﺎن ﺳﺮﮔﺸﺘﻪاي‬
‫دوش وﻗﺖ ﺻﺒﺢ ﭼﻮن دل دادﻩاي‬
‫ﻣﺎﻩ را در ﻣﺸﮏ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮدﻩاي‬
‫ﻣﻮرﭼﻪي ﻗﻴﺮﻓﺎم ﺑﺮ ﻗﻤﺮ ﺁوردﻩاي‬
‫اي ﮐﻪ ز ﺳﻮداي ﻋﺸﻖ ﺑﻲ ﺳﺮ و ﭘﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩاي‬
‫ﺑﻮي زﻟﻔﺖ در ﺟﻬﺎن اﻓﮑﻨﺪﻩاي‬
‫ﺑﺤﺮي اﺳﺖ ﻋﺸﻖ و ﻋﻘﻞ ازو ﺑﺮﮐﻨﺎرﻩاي‬
‫ﮔﺮ ﮐﺴﻲ ﻳﺎﺑﺪ درﻳﻦ ﮐﻮ ﺧﺎﻧﻪاي‬
‫ﺷﻌﻠﻪ زد ﺷﻤﻊ ﺟﻤﺎل او ز دوﻟﺘﺨﺎﻧﻪاي‬
‫ﺁن را ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ در دل ازﻳﻦ ﺳﺮ ﺳﮑﻴﻨﻪاي‬
‫اي ﺻﺪ هﺰار ﻋﺎﺷﻘﺖ از ﻓﺮق ﺗﺎ ﺑﻪ ﭘﺎي‬
‫اي از ﺷﮑﻨﺞ زﻟﻔﺖ هﺮﺟﺎ ﮐﻪ اﻧﻘﻼﺑﻲ‬
‫درﺁﻣﺪ از در دل ﭼﻮن ﺧﺮاﺑﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﻧﺴﻴﻤﻲ ز زﻟﻒ ﻳﺎر ﻧﻴﺎﺑﻲ‬
‫از ﻣﻦ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﻃﻠﺒﻲ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ دﻟﻢ ﺑﺒﺮدي و ﺟﺎﻧﻢ ﺑﺴﻮﺧﺘﻲ‬
‫ﻋﺸﻖ را ﮔﺮ ﺳﺮي ﭘﺪﻳﺪﺳﺘﻲ‬
‫اﮔﺮ از ﻧﺴﻴﻢ زﻟﻔﺖ اﺛﺮي ﺑﻪ ﺟﺎن ﻓﺮﺳﺘﻲ‬

‫‪٢٨‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫ﺟﺎﻧﺎ دﻟﻢ ﺑﺒﺮدي در ﻗﻌﺮ ﺟﺎن ﻧﺸﺴﺘﻲ‬

‫اي هﻤﻪ راﺣﺖ روان‪ ،‬ﺳﺮو روان ﮐﻴﺴﺘﻲ‬
‫اي ﺁﻓﺘﺎب از ورق روﻳﺖ ﺁﻳﺘﻲ‬
‫ﮔﺮ ﻣﺮد راﻩ ﻋﺸﻘﻲ رﻩ ﭘﻴﺶ ﺑﺮ ﺑﻪ ﻣﺮدي‬
‫درج ﻳﺎﻗﻮت درﻓﺸﺎن ﮐﺮدي‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ز هﺴﺘﻲ ﺧﻮد زﻳﺮ و زﺑﺮ ﻧﮕﺮدي‬
‫ﺧﻄﻲ از ﻏﺎﻟﻴﻪ ﺑﺮ ﻏﺎﻟﻴﻪدان ﺁوردي‬
‫ﺑﺎ ﺧﻂ ﺳﺮﺳﺒﺰ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪي‬
‫اي ﻟﺒﺖ ﺧﺘﻢ ﮐﺮدﻩ دﻟﺒﻨﺪي‬
‫اي ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﻧﻪ ﭘﻴﻮﻧﺪي‬
‫ﮔﺮ ﻣﺮد اﻳﻦ ﺣﺪﻳﺜﻲ زﻧﺎر ﮐﻔﺮ ﺑﻨﺪي‬
‫اي ﮐﺎش درد ﻋﺸﻘﺖ درﻣﺎنﭘﺬﻳﺮ ﺑﻮدي‬
‫ﮔﺮ ﻳﺎر ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺮﮐﺶ و ﻋﻴﺎر ﻧﺒﻮدي‬
‫ﮔﺮ از هﻤﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎن وﻓﺎ دﻳﺪي‬
‫اي ﺁﻧﮑﻪ هﻴﭻ ﺟﺎﻳﻲ ﺁرام ﺟﺎن ﻧﺪﻳﺪي‬
‫اﻟﺼﻼ اي دل اﮔﺮ در ﻋﺸﻖ او اﻗﺮار داري‬
‫ﺟﺎﻧﺎ دهﻨﻲ ﭼﻮ ﭘﺴﺘﻪ داري‬
‫هﻢ ﺗﻦ ﻣﻮﻳﻢ از ﺁن ﻣﻴﺎن ﮐﻪ ﻧﺪاري‬
‫ﺗﻮرا ﮔﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎ ﻣﻦ هﻴﭻ ﮐﺎري‬
‫ﺗﻮ را ﺗﺎ ﺳﺮ ﺑﻮد ﺑﺮﺟﺎ ﮐﺠﺎ داري ﮐﻠﻪ داري‬
‫ﭘﺮواﻧﻪ ﺷﺒﻲ ز ﺑﻲ ﻗﺮاري‬
‫اي ﺑﻮس ﺗﻮ اﺻﻞ هﺮ ﺷﻤﺎري‬
‫درﺁﻣﺪ دوش دﻟﺪارم ﺑﻪ ﻳﺎري‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪاي ﺷﻨﮕﻲ زﻳﻦ ﻧﺎدرﻩ دﻟﺪاري‬
‫دوش ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺑﻪ وﻗﺖ ﺳﺤﺮي‬
‫ﮔﺎهﻴﻢ ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﻣﻲ ﻧﻮازي‬
‫ﭼﻪ ﻋﺠﺐ ﮐﺴﻲ ﺗﻮ ﺟﺎﻧﺎ ﮐﻪ ﻧﺪاﻧﻤﺖ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي‬

‫‪٢٩‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫ﮔﺮ ﻣﺮد اﻳﻦ ﺣﺪﻳﺜﻲ زﻳﻦ ﺑﺎدﻩ ﻣﺴﺖ ﺑﺎﺷﻲ‬

‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﺧﻮد را ﺧﻮارﺗﺮ از ﺟﻤﻠﻪي ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺒﺎﺷﻲ‬
‫هﺮ دﻣﻢ ﻣﺴﺖ ﺑﻪ ﺑﺎزار ﮐﺸﻲ‬
‫ﭼﻮن ﺧﻂ ﺷﺒﺮﻧﮓ ﺑﺮ ﮔﻠﮕﻮن ﮐﺸﻲ‬
‫هﺮ دﻣﻢ در اﻣﺘﺤﺎن ﭼﻨﺪي ﮐﺸﻲ‬
‫ﮔﺮد ﻣﻪ ﺧﻂ ﻣﻌﻨﺒﺮ ﻣﻲ ﮐﺸﻲ‬
‫در دﻩ ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﻳﮏ دم اي ﺳﺎﻗﻲ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ز ﻓﺮاق ﺗﻮ اﻳﻦ ﻣﺤﻨﺖ ﺟﺎن ﺗﺎ ﮐﻲ‬
‫ﮔﺮ ﻳﮏ ﺷﮑﺮ از ﻟﻌﻠﺖ در ﮐﺎر ﮐﻨﻲ ﺣﺎﻟﻲ‬
‫ﻣﺎﻳﻴﻢ ز ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻌﺎﻟﻲ‬
‫دي ز دﻳﺮ ﺁﻣﺪ ﺑﺮون ﺳﻨﮕﻴﻦ دﻟﻲ‬
‫دﺳﺖ ﻧﻤﻲدهﺪ ﻣﺮا ﺑﻲ ﺗﻮ ﻧﻔﺲ زدن دﻣﻲ‬
‫ﮔﺮ ﻣﻦ اﻧﺪر ﻋﺸﻖ ﻣﺮد ﮐﺎرﻣﻲ‬
‫اي ﺟﺎن ﺟﺎن ﺟﺎﻧﻢ ﺗﻮ ﺟﺎن ﺟﺎن ﺟﺎﻧﻲ‬
‫هﺰاران ﺟﺎن ﺳﺰد در هﺮ زﻣﺎﻧﻲ‬
‫زﻟﻒ را ﺗﺎب داد ﭼﻨﺪاﻧﻲ‬
‫اي در ﻣﻴﺎن ﺟﺎﻧﻢ وز ﺟﺎن ﻣﻦ ﻧﻬﺎﻧﻲ‬
‫اي روي ﺗﻮ ﻓﺘﻨﻪي ﺟﻬﺎﻧﻲ‬
‫اي هﺮﺷﮑﻨﻲ از ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﺟﻬﺎﻧﻲ‬
‫اي ﻳﮏ ﮐﺮﺷﻤﻪ ﺗﻮ ﻏﺎرﺗﮕﺮ ﺟﻬﺎﻧﻲ‬
‫اي ﺣﺴﻦ ﺗﻮ ﺁب زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ‬
‫دردي اﺳﺖ درﻳﻦ دﻟﻢ ﻧﻬﺎﻧﻲ‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪي ﻟﻮﻟﻲ هﻤﭽﻮن ﺑﺖ روﺣﺎﻧﻲ‬
‫اي ﺳﺎﻗﻲ از ﺁن ﻗﺪح ﮐﻪ داﻧﻲ‬
‫ﺑﻪ هﺮ ﮐﻮﻳﻲ ﻣﺮا ﺗﺎ ﮐﻲ دواﻧﻲ‬
‫ﺧﺎﮎ ﮐﻮي ﺗﻮام ﺗﻮ ﻣﻲداﻧﻲ‬
‫ﮐﺠﺎﻳﻲ اي دل و ﺟﺎﻧﻢ ﻣﮕﺮ ﮐﻪ در دل و ﺟﺎﻧﻲ‬

‫‪٣٠‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫ز ﺳﮕﺎن ﮐﻮﻳﺖ اي ﺟﺎن ﮐﻪ دهﺪ ﻣﺮا ﻧﺸﺎﻧﻲ‬

‫اي هﺠﺮ ﺗﻮ وﺻﻞ ﺟﺎوداﻧﻲ‬
‫ﺑﺲ ﻧﺎدرﻩ ﺟﻬﺎﻧﻲ اي ﺟﺎن و زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ‬
‫ﭼﺎرﻩي ﮐﺎر ﻣﻦ ﺁن زﻣﺎن ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﻲ‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪاي ﺑﻪ دﻟﺴﺘﺎﻧﻲ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺨﺮم ﻏﻤﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻲ‬
‫اي ﮔﺸﺘﻪ ﻧﻬﺎن از هﻤﻪ از ﺑﺲ ﮐﻪ ﻋﻴﺎﻧﻲ‬
‫ﺧﺎل ﻣﺸﮑﻴﻦ ﺑﺮ ﮔﻠﺴﺘﺎن ﻣﻲ زﻧﻲ‬
‫هﺮ زﻣﺎن ﻻف وﻓﺎﻳﻲ ﻣﻲ زﻧﻲ‬
‫ﺧﻮاﺟﻪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺣﺴﺎب زر و دﻳﻨﺎر ﮐﻨﻲ‬
‫ﮔﺮ ﻧﻘﺎب از ﺟﻤﺎل ﺑﺎز ﮐﻨﻲ‬
‫اي دل اﻧﺪر ﻋﺸﻖ ﻏﻮﻏﺎ ﭼﻮن ﮐﻨﻲ‬
‫ﮔﻪ ﺑﻪ دﻧﺪان در ﻋﺪن ﺷﮑﻨﻲ‬
‫هﺮ ﻧﻔﺴﻲ ﺷﻮر ﻋﺸﻖ در دو ﺟﻬﺎن اﻓﮑﻨﻲ‬
‫هﺮ ﺷﺒﻢ ﺳﺮﻣﺴﺖ در ﮐﻮي اﻓﮑﻨﻲ‬
‫در هﻤﻪ ﺷﻬﺮ ﺧﺒﺮ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﻌﺸﻮق ﻣﻨﻲ‬
‫ﺑﻪ ﺳﺮ زﻟﻒ دﻟﺮﺑﺎي ﻣﻨﻲ‬
‫ﻧﮕﺮ ﺗﺎ اي دل ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﭼﻮﻧﻲ‬
‫ﺗﺎ در ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﺎب ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﺑﻪ وادﻳﻴﻲ ﮐﻪ درو ﮔﻮي راﻩ ﺳﺮ ﺑﻴﻨﻲ‬
‫هﺮ روز ز دﻟﺘﻨﮕﻲ ﺟﺎﻳﻲ دﮔﺮم ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﭼﻮن ﻟﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﺴﺘﻪ اﻧﺪر ﺻﻔﺖ ﮔﻬﺮ ﻧﺒﻴﻨﻲ‬
‫هﺮﭼﻪ هﺴﺖ اوﺳﺖ و هﺮﭼﻪ اوﺳﺖ ﺗﻮي‬
‫اي ﻟﺐ ﮔﻠﮕﻮﻧﺖ ﺟﺎم ﺧﺴﺮوي‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺧﻠﻮﺗﺨﺎﻧﻪي ﺗﻮﺣﻴﺪ را ﻣﺤﺮم ﺷﻮي‬
‫ﺳﺮﻣﺴﺖ درﺁﻣﺪ از ﺳﺮ ﮐﻮي‬
‫ﻧﮕﺎري ﻣﺴﺖ ﻻﻳﻌﻘﻞ ﭼﻮ ﻣﺎهﻲ‬

‫‪٣١‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫ﺟﺎن ﺑﻪ ﻟﺐ ﺁوردﻩام ﺗﺎ از ﻟﺒﻢ ﺟﺎﻧﻲ دهﻲ‬

‫ﺁﻓﺘﺎب روﻳﺖ اي ﺳﺮو ﺳﻬﻲ‬
‫زﻟﻒ ﺗﻴﺮﻩ ﺑﺮ رخ روﺷﻦ ﻧﻬﻲ‬
‫ﮔﻪ ﺑﻪ ﮐﺮﺷﻤﻪ دﻟﻢ ز ﺑﺮ ﺑﺮﺑﺎﻳﻲ‬
‫اي راﻩ ﺗﻮ را دراز ﻧﺎﻳﻲ‬
‫ﻣﻨﻢ و ﮔﻮﺷﻪاي و ﺳﻮداﻳﻲ‬
‫ز ﻋﺸﻘﺖ ﺳﻮﺧﺘﻢ اي ﺟﺎن ﮐﺠﺎﻳﻲ‬
‫از ﻏﻤﺖ روز و ﺷﺐ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ‬
‫دوش از ﺳﺮ ﺑﻴﻬﻮﺷﻲ و ز ﻏﺎﻳﺖ ﺧﻮدراﻳﻲ‬
‫ﺳﺮ ﺑﺮهﻨﻪ ﮐﺮدﻩام ﺑﻪ ﺳﻮداﻳﻲ‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪاي دﻳﺸﺐ در ﻏﺎﻳﺖ ﺗﺮﺳﺎﻳﻲ‬
‫دﻻ در راﻩ ﺣﻖ ﮔﻴﺮ ﺁﺷﻨﺎﻳﻲ‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪاﻳﻢ اﻓﮑﻨﺪ از زهﺪ ﺑﻪ ﺗﺮﺳﺎﻳﻲ‬
‫رخ ﺗﻮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ در ﻧﻈﺮ ﻧﻴﺎﻳﻲ‬
‫ﭼﻮن روي ﺑﻮد ﺑﺪان ﻧﮑﻮﻳﻲ‬
‫اي ﺁﻓﺘﺎب روﻳﺖ از ﻏﺎﻳﺖ ﻧﮑﻮﻳﻲ‬

‫‪٣٢‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺳﺠﺎدﻩ زاهﺪان را درد و ﻗﻤﺎر ﻣﺎ را‬
‫ﺁن ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺎي رﻧﺪان ﺑﺎ ﺁن ﭼﮑﺎر ﻣﺎ را‬
‫ﻣﻲ زاهﺪان رﻩ را درد و ﺧﻤﺎر ﻣﺎ را‬
‫ﺷﺎدﻳﺶ ﻣﺼﻠﺤﺎن را ﻏﻢ ﻳﺎدﮔﺎر ﻣﺎ را‬
‫ﮐﺰ هﺮﭼﻪ ﺑﻮد در ﻣﺎ ﺑﺮداﺷﺖ ﻳﺎر ﻣﺎ را‬
‫ﮐﺎي ﺧﺴﺘﻪ ﭼﻮن ﺑﻴﺎﺑﻲ اﻧﺪوﻩ زار ﻣﺎ را‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ او ﺗﻤﺎم اﺳﺖ اﻧﺪﻩ ﮔﺴﺎر ﻣﺎ را‬
‫ز روﻳﺖ ﻣﻲﮐﻨﺪ روﺷﻦ ﺧﻴﺎﻟﺖ ﭼﺸﻢ ﻣﻮﺳﻲ را‬
‫ﺑﻪ ﺑﻠﺒﻞ ﻣﻲﺑﺮد از ﮔﻞ ﺻﺒﺎ ﺻﺪ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺸﺮي را‬
‫ﺑﺮاي ﮔﻠﺒﻦ وﺻﻠﺶ رهﺎ ﮐﻦ ﻣﻦ و ﺳﻠﻮي را‬
‫ﺑﺴﻮزي ﺧﺮﻗﻪي دﻋﻮي ﺑﻴﺎﺑﻲ ﻧﻮر ﻣﻌﻨﻲ را‬
‫ﭼﻮ دلهﺎ در ﺷﮑﻦ دارد ﭼﻪ ﻣﺤﺘﺎج اﺳﺖ دﻋﻮي را‬
‫اﮔﺮ در ﺑﺎدﻩ اﻧﺪازد رﺧﺖ ﻋﮑﺲ ﺗﺠﻠﻲ را‬
‫ﻧﻤﺎﻳﺪ زﻳﻨﺖ و روﻧﻖ ﻧﮕﺎرﺳﺘﺎن ﻣﺎﻧﻲ را‬
‫ﻧﺒﻴﻨﻲ ﺟﺰ ﺑﻪ ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ ازﻳﻦ ﭘﺲ اهﻞ ﺗﻘﻮي را‬
‫اﮔﺮ در روﺿﻪ ﺑﻨﻤﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﻮر ﺗﺠﻠﻲ را‬
‫ﻣﻦ ﮐﻴﻢ ﮐﺰ ﭼﻮن ﺗﻮﻳﻲ ﺑﻮﻳﻲ رﺳﺪ ﺟﺎن ﻣﺮا‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﭘﻴﺪا ﮐﺮدﻩاي اﻳﻦ راز ﭘﻨﻬﺎن ﻣﺮا‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ روي ﺗﻮ درﻣﺎن ﭼﺸﻢ ﮔﺮﻳﺎن ﻣﺮا‬
‫ﭘﺎ و ﺳﺮ ﭘﻴﺪا ﻧﻴﺎﻣﺪ اﻳﻦ ﺑﻴﺎﺑﺎن ﻣﺮا‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ رﻩ درﮐﺸﺪ وادي هﺠﺮان ﻣﺮا‬
‫دردم از ﺣﺪ ﺷﺪ ﭼﻪ ﻣﻲﺳﺎزي ﺗﻮ درﻣﺎن ﻣﺮا‬
‫‪٣٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺴﺖ هﻴﭻ ﻣﺮدي در ﻋﺸﻖ ﻳﺎر ﻣﺎ را‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺴﺖ هﻴﭻ ﻣﺮدي در ﻋﺸﻖ ﻳﺎر ﻣﺎ را‬
‫ﺟﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﺟﺎن ﻣﺮدان ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻮ ﮔﻮي ﮔﺮدان‬
‫ﮔﺮ ﺳﺎﻗﻴﺎن ﻣﻌﻨﻲ ﺑﺎ زاهﺪان ﻧﺸﻴﻨﻨﺪ‬
‫درﻣﺎﻧﺶ ﻣﺨﻠﺼﺎن را دردش ﺷﮑﺴﺘﮕﺎن را‬
‫اي ﻣﺪﻋﻲ ﮐﺠﺎﻳﻲ ﺗﺎ ﻣﻠﮏ ﻣﺎ ﺑﺒﻴﻨﻲ‬
‫ﺁﻣﺪ ﺧﻄﺎب ذوﻗﻲ از هﺎﺗﻒ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬
‫ﻋﻄﺎر اﻧﺪرﻳﻦ رﻩ اﻧﺪوهﮕﻴﻦ ﻓﺮوﺷﺪ‬
‫ز زﻟﻔﺖ زﻧﺪﻩ ﻣﻲدارد ﺻﺒﺎ اﻧﻔﺎس ﻋﻴﺴﻲ را‬
‫ز زﻟﻔﺖ زﻧﺪﻩ ﻣﻲدارد ﺻﺒﺎ اﻧﻔﺎس ﻋﻴﺴﻲ را‬
‫ﺳﺤﺮﮔﻪ ﻋﺰم ﺑﺴﺘﺎن ﮐﻦ ﺻﺒﻮﺣﻲ در ﮔﻠﺴﺘﺎن ﮐﻦ‬
‫ﮐﺴﻲ ﺑﺎ ﺷﻮق روﺣﺎﻧﻲ ﻧﺨﻮاهﺪ ذوق ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ‬
‫ﮔﺮ از ﭘﺮدﻩ ﺑﺮون ﺁﻳﻲ و ﻣﺎ را روي ﺑﻨﻤﺎﻳﻲ‬
‫دل از ﻣﺎ ﻣﻲﮐﻨﺪ دﻋﻮي ﺳﺮ زﻟﻔﺖ ﺑﻪ ﺻﺪ ﻣﻌﻨﻲ‬
‫ﺑﻪ ﻳﮏ دم زهﺪ ﺳﻲ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﻳﮏ دم ﺑﺎدﻩ ﺑﻔﺮوﺷﻢ‬
‫ﻧﮕﺎرﻳﻨﻲ ﮐﻪ ﻣﻦ دارم اﮔﺮ ﺑﺮﻗﻊ ﺑﺮاﻧﺪازد‬
‫دﻻراﻣﻲ ﮐﻪ ﻣﻦ داﻧﻢ ﮔﺮ از ﭘﺮدﻩ ﺑﺮون ﺁﻳﺪ‬
‫ﺷﻮد در ﮔﻠﺨﻦ دوزخ ﻃﻠﺐ ﮐﺎري ﭼﻮ ﻋﻄﺎرت‬
‫اي ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﮐﺮدﻩ ﭘﻴﺪا راز ﭘﻨﻬﺎن ﻣﺮا‬
‫اي ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﮐﺮدﻩ ﭘﻴﺪا راز ﭘﻨﻬﺎن ﻣﺮا‬
‫ﺟﺎن و دل ﭘﺮ درد دارم هﻢ ﺗﻮ در ﻣﻦ ﻣﻲﻧﮕﺮ‬
‫ز ﺁرزوي روي ﺗﻮ در ﺧﻮن ﮔﺮﻓﺘﻢ روي از ﺁﻧﮏ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ از ﺳﺮﭘﺎي ﮐﺮدم ﭼﻮن ﻗﻠﻢ در راﻩ ﻋﺸﻖ‬
‫ﮔﺮ اﻣﻴﺪ وﺻﻞ ﺗﻮ در ﭘﻲ ﻧﺒﺎﺷﺪ رهﺒﺮم‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﻣﻲداﻧﻲ ﮐﻪ درﻣﺎن ﻣﻦ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺟﻤﻊ ﮐﻦ ﺑﺮ روي ﺧﻮد ﺟﺎن ﭘﺮﻳﺸﺎن ﻣﺮا‬
‫ﭼﻮن ﺑﺒﻴﻨﻲ ﻧﻴﺰ ﻧﮕﺬاري ﻣﺮا‬
‫دﺳﺖ ﻧﺪهﺪ ﺟﺰ ﺑﻪ دﺷﻮاري ﻣﺮا‬
‫ﺗﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ روي هﺸﻴﺎري ﻣﺮا‬
‫دل ﺗﻮ را ﺑﺎد و ﺟﮕﺮﺧﻮاري ﻣﺮا‬
‫زﺁﻧﮑﻪ در ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲﻧﺎري ﻣﺮا‬
‫ﺑﺎر ﺑﻔﺰاﻳﻲ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺎري ﻣﺮا‬
‫ﻧﻴﺴﺖ از ﺗﻮ روي ﺑﻴﺰاري ﻣﺮا‬
‫ﭼﻮن هﻤﻲ ﺑﻴﻨﻲ ﺑﺪﻳﻦ زاري ﻣﺮا‬
‫ﭼﻮن ﺑﻤﺮدم ﮐﻲ دهﻲ ﻳﺎري ﻣﺮا‬
‫در ﻏﻢ ﺧﻮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﻲ داري ﻣﺮا‬
‫ﺧﺎﮎ ﮐﻮي ﺧﻮﻳﺶ اﻧﮕﺎري ﻣﺮا‬
‫ﻧﻴﺴﺖ اﺳﺘﻌﺪاد ﺑﻴﺰاري ﻣﺮا‬
‫ﮔﺮ ﻧﺒﻮدي از ﺗﻮ دﻟﺪاري ﻣﺮا‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ از ﻋﻄﺎر و ﻋﻄﺎري ﻣﺮا‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ اﻓﺘﺎدم ﭼﻪ ﻣﻲﺗﺎزي ﻣﺮا‬
‫ﺑﻮﮎ ﺑﺮ ﮔﻴﺮي و ﺑﻨﻮازي ﻣﺮا‬
‫ﺑﺮ ﻧﺨﻴﺰم ﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪازي ﻣﺮا‬
‫ﺁﻣﺪم ﺗﺎ ﭼﺎرﻩاي ﺳﺎزي ﻣﺮا‬
‫هﻤﭽﻮ ﺷﻤﻌﻲ ﭼﻨﺪ ﺑﮕﺪازي ﻣﺮا‬
‫هﻤﭽﻮ ﭘﺮواﻧﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺒﺎزي ﻣﺮا‬
‫وﻳﻦ ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ اﻧﺒﺎزي ﻣﺮا‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ از ﻧﻨﮓ ﺳﺮاﻓﺮازي ﻣﺮا‬
‫‪٣٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺟﺎن ﻋﻄﺎر از ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻲ اﺳﺖ هﻤﭽﻮن زﻟﻒ ﺗﻮ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ اﻧﺪر ﻣﺤﻨﺖ و ﺧﻮاري ﻣﺮا‬
‫ﮔﻔﺘﻢ اﻧﺪر ﻣﺤﻨﺖ و ﺧﻮاري ﻣﺮا‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺁن ﻣﻌﻠﻮم ﻣﻦ ﺷﺪ ﮐﺎن ﺣﺪﻳﺚ‬
‫از ﻣﻲ ﻋﺸﻘﺖ ﭼﻨﺎن ﻣﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﻏﺎرت ﻣﻲﺑﺮي دل ﺑﺎﮎﻧﻴﺴﺖ‬
‫از ﺗﻮ ﻧﺘﻮاﻧﻢ ﮐﻪ ﻓﺮﻳﺎد ﺁورم‬
‫ﮔﺮ ﺑﻨﺎﻟﻢ زﻳﺮ ﺑﺎر ﻋﺸﻖ ﺗﻮ‬
‫ﮔﺮ زﻣﻦ ﺑﻴﺰار ﮔﺮدد هﺮﭼﻪ هﺴﺖ‬
‫از ﻣﻦ ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﺑﻴﺰاري ﻣﮑﻦ‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدي ﮐﺎﺧﺮت ﻳﺎري دهﻢ‬
‫ﭘﺮدﻩ ﺑﺮدار و دل ﻣﻦ ﺷﺎد ﮐﻦ‬
‫ﭼﺒﻮد از ﺑﻬﺮ ﺳﮕﺎن ﮐﻮي ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﻣﺪﺗﻲ ﺧﻮن ﺧﻮردم و راهﻢ ﻧﺒﻮد‬
‫ﻧﻲ ﻏﻠﻂ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ دل ﺧﺎﮐﻲ ﺷﺪي‬
‫ﻣﺎﻧﻊ ﺧﻮد هﻢ ﻣﻨﻢ در راﻩ ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﺳﻮﺧﺘﻲ ﺟﺎﻧﻢ ﭼﻪ ﻣﻲﺳﺎزي ﻣﺮا‬
‫ﺳﻮﺧﺘﻲ ﺟﺎﻧﻢ ﭼﻪ ﻣﻲﺳﺎزي ﻣﺮا‬
‫در رهﺖ اﻓﺘﺎدﻩام ﺑﺮ ﺑﻮي ﺁﻧﮏ‬
‫ﻟﻴﮏ ﻣﻲﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ هﺮﮔﺰ ﺗﺎ اﺑﺪ‬
‫ﺑﻨﺪﻩي ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﮔﺮ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫ﭼﻮن ﺷﺪم ﭘﺮواﻧﻪي ﺷﻤﻊ رﺧﺖ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎ ﺟﺎن ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎزي درﭘﺬﻳﺮ‬
‫ﺗﻮ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻣﻦ ﻧﻤﻲﺧﻮاهﻢ وﺟﻮد‬
‫ﺳﺮ ﭼﻮ ﺷﻤﻌﻢ ﺑﺎزﺑﺮ ﻳﮑﺒﺎرﮔﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫ﮐﺮد هﻢ ﺧﻠﻮت ﺑﻪ دﻣﺴﺎزي ﻣﺮا‬ ‫دوش وﺻﻠﺖ ﻧﻴﻢ ﺷﺐ در ﺧﻮاب ﺧﻮش‬

‫ﮐﺮد ﺻﺒﺢ ﺁﻏﺎز ﻏﻤﺎزي ﻣﺮا‬ ‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﺮ هﻢ زد وﺻﺎﻟﺖ ﻏﻤﺰﻩاي‬
‫ﺗﺎ دهﻲ ﻗﺮب هﻢ ﺁوازي ﻣﺮا‬ ‫ﭼﻮ ز ﺗﻮ ﺁواز ﻣﻲﻧﺪهﺪ ﻓﺮﻳﺪ‬

‫ﮔﺮ ﺳﻴﺮ ﻧﺸﺪ ﺗﻮ را دل از ﻣﺎ‬

‫ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺒﺎش ﻏﺎﻓﻞ از ﻣﺎ‬ ‫ﮔﺮ ﺳﻴﺮ ﻧﺸﺪ ﺗﻮ را دل از ﻣﺎ‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪﻩي ﻣﺮغ ﺑﺴﻤﻞ از ﻣﺎ‬ ‫در ﺁﺗﺶ دل ﺑﺴﺮ هﻤﻲ ﮔﺮد‬
‫هﺮ روز هﺰار ﻣﻨﺰل از ﻣﺎ‬ ‫ﺗﺮ ﻣﻲﮔﺮدان ﺑﻪ ﺧﻮن دﻳﺪﻩ‬
‫ﺗﺎ ﺧﺎﮎ ز ﺧﻮن ﮐﻨﻲ ﮔﻞ از ﻣﺎ‬ ‫ﭼﻮن اﺑﺮ ﺑﻬﺎري ﻣﻲﮔﺮي زار‬
‫ﮐﻪ ﮔﺎﻩ ﺑﮕﻴﺮدت دل از ﻣﺎ‬ ‫ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﻴﻞ هﻤﭽﻮ ﺧﺎﻣﺎن‬
‫ﻳﺎ رﺷﺘﻪي ﻋﺸﻖ ﺑﮕﺴﻞ از ﻣﺎ‬ ‫ﻳﺎ در ﻏﻢ ﻣﺎ ﺗﻤﺎم ﭘﻴﻮﻧﺪ‬
‫ﺟﺰ رﻧﺞ و ﺑﻼت ﺣﺎﺻﻞ از ﻣﺎ‬ ‫ﻣﮕﺮﻳﺰ ز ﻣﺎ اﮔﺮﭼﻪ ﻧﺎﻣﺪ‬
‫ﺻﺪ ﮔﻨﺞ ﻃﻠﺴﻢ ﻣﺸﮑﻞ از ﻣﺎ‬ ‫ﮐﺰ هﺮ رﻧﺠﻲ ﮔﺸﺎدﻩ ﮔﺮدد‬
‫دﻳﻮاﻧﻪي ﻋﺸﻖ و ﻋﺎﻗﻞ از ﻣﺎ‬ ‫ﻋﻄﺎر در اﻳﻦ ﻣﻘﺎم ﭼﻮن اﺳﺖ‬

‫ﺑﺎر دﮔﺮ ﺷﻮر ﺁورﻳﺪ اﻳﻦ ﭘﻴﺮ درد ﺁﺷﺎم را‬

‫ﺻﺪ ﺟﺎم ﺑﺮهﻢ ﻧﻮش ﮐﺮد از ﺧﻮن دل ﭘﺮ ﺟﺎم ﻣﺎ‬ ‫ﺑﺎر دﮔﺮ ﺷﻮر ﺁورﻳﺪ اﻳﻦ ﭘﻴﺮ درد ﺁﺷﺎم را‬
‫در ﮐﻔﺮ ﺧﻮد دﻳﻦ دار ﺷﺪ ﺑﻴﺰار ﺷﺪ ز اﺳﻼم ﻣﺎ‬ ‫ﭼﻮن راﺳﺖ ﮐﺎﻧﺪر ﮐﺎر ﺷﺪ وز ﮐﻌﺒﻪ در ﺧﻤﺎر ﺷﺪ‬
‫داﻳﻢ ﻳﮑﻲ ﮔﻮﻳﻴﻢ وﺑﺲ ﺗﺎ ﺷﺪ دو ﻋﺎﻟﻢ رام ﻣﺎ‬ ‫ﭘﺲ ﮔﻔﺖ ﺗﺎ ﮐﻲ زﻳﻦ هﻮس ﻣﺎﻳﻴﻢ و درد ﻳﮏ ﻧﻔﺲ‬
‫از ﻧﺎم و ﻧﻨﮓ ﺁزاد ﺷﺪ ﻧﻴﮏ اﺳﺖ اﻳﻦ ﺑﺪﻧﺎم را‬ ‫ﺑﺲ ﮐﻢ زﻧﻲ اﺳﺘﺎد ﺷﺪ ﺑﻲ ﺧﺎﻧﻪ و ﺑﻨﻴﺎد ﺷﺪ‬
‫ﭘﺲ ﺷﺪ ﭼﻮن ﻣﺮدان ﻣﺮد او وز هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺮد او وز درد درد درد او ﺷﺪ ﻣﺴﺖ هﻔﺖ اﻧﺪام ﻣﺎ‬
‫ﺗﺎ رﻳﺨﺖ ﭘﺮ هﺮ ﺑﺎدﻩاي از ﺟﺎم دل در ﺟﺎم ﻣﺎ‬ ‫دل ﮔﺸﺖ ﭼﻮن دﻟﺪادﻩاي ﺟﺎن ﺷﺪ ز ﮐﺎر اﻓﺘﺎدﻩاي‬
‫ﻋﻘﻞ از ﺟﻬﺎن ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪ و از دل ﺑﺮﻓﺖ ﺁرام ﻣﺎ‬ ‫ﺟﺎن را ﭼﻮن ﺁن ﻣﻲ ﻧﻮش ﺷﺪ از ﺑﻲﺧﻮدي ﺑﻴﻬﻮش ﺷﺪ‬
‫ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ از ﺟﻬﺎن ﮐﺎي رﻧﺪ درد ﺁﺷﺎم ﻣﺎ‬ ‫ﻋﻄﺎر در دﻳﺮ ﻣﻐﺎن ﺧﻮن ﻣﻲﮐﺸﻴﺪ اﻧﺪر ﻧﻬﺎن‬

‫ﭼﻮن ﺷﺪﺳﺘﻲ ز ﻣﻦ ﺟﺪا ﺻﻨﻤﺎ‬

‫ﻣﻠﺘﻘﻲ ﻟﻢ ﺗﺮﮐﺖ ﻓﻲ ﻧﺪﻣﺎ‬ ‫ﭼﻮن ﺷﺪﺳﺘﻲ ز ﻣﻦ ﺟﺪا ﺻﻨﻤﺎ‬

‫‪٣٥‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﻮ ﻳﮑﻔﻲ ﻣﻦ اﻟﺬي ﻇﻠﻤﺎ‬
‫ﻗﺪ رﺿﻴﺖ ﺑﻤﺎ ﺟﺮي ﻗﻠﻤﺎ‬
‫ﮔﻔﺖ ﻏﻴﺮ از وﺟﻮد ﺣﻖ ﻋﺪﻣﺎ‬
‫ﺳﺎﻗﻴﺎ ﺁﺧﺮ ﮐﺠﺎﺋﻲ هﻴﻦ ﺑﻴﺎ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁﺗﺶ ﺑﻤﺎﻧﺪم ﺳﺎﻗﻴﺎ‬
‫ﭼﻨﺪ دارم ﻧﻔﺲ را هﻤﭽﻮن ﮔﻴﺎ‬
‫ﭘﺎﮎ ﺷﺪ ﺗﺎ هﻤﭽﻮ ﺟﺎن ﺷﺪ ﭘﺮ ﺿﻴﺎ‬
‫ذرﻩاي ﻧﻪ روي ﻣﺎﻧﺪ و ﻧﻪ رﻳﺎ‬
‫ﻧﻔﺲ ﭼﻮن ﻣﺲ ﺑﻮد و ﺟﺎن ﭼﻮن ﮐﻴﻤﻴﺎ‬
‫ﺧﺎﮎ ﻣﺎ در ﭼﺸﻢ اﻧﺠﻢ ﺗﻮﺗﻴﺎ‬
‫ﻣﻲ ﻣﻲﺟﺎن ﺟﺎم ﺟﺎماوﻟﻴﺎ‬
‫ﭼﻨﺪ ﮔﺮدي ﮔﺮد ﺧﻮن ﭼﻮن ﺁﺳﻴﺎ‬
‫ﭼﻨﺪ ﮔﻮﺋﻲ ﻻ ﻋﻠﻲ و ﻻ ﻟﻴﺎ‬
‫ﻧﻲ ﺑﺮون ﺁي از دﻟﻢ در ﺧﻮن ﻣﻴﺎ‬
‫هﺮ زﻣﺎن در دﻳﺪﻩ دﻳﮕﺮﮔﻮن ﻣﻴﺎ‬
‫ﺗﻮ ﺑﻪ ﻳﮏ ﻳﮏ ذرﻩ ﺑﻮﻗﻠﻤﻮن ﻣﻴﺎ‬
‫ﺁﻳﺪ از درﻳﺎ ﺑﺮون ﺑﻴﺮون ﻣﻴﺎ‬
‫ﺗﻮ ز ﻓﻘﺮ ﺑﺤﺮ در هﺎﻣﻮن ﻣﻴﺎ‬
‫ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ اي ﻟﻮﻟﻮ ﻣﮑﻨﻮن ﻣﻴﺎ‬
‫ﮔﻮ ﺑﺮون از ﺗﻮ ﮐﺴﻲ اﮐﻨﻮن‪ ،‬ﻣﻴﺎ‬
‫ﻟﻄﻒ ﮐﻦ وز وﺳﻊ ﻣﻦ اﻓﺰون ﻣﻴﺎ‬
‫دﺳﺖ ﺑﺮ ﻧﻪ ﺑﺮﺗﺮ از ﮔﺮدون ﻣﻴﺎ‬
‫ﺑﻲﺷﺮاﺑﻲ ﭘﻴﺶ اﻳﻦ ﻣﺠﻨﻮن ﻣﻴﺎ‬
‫‪٣٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺣﻖ ﻣﻴﺎن ﻣﻦ و ﺗﻮ ﺁﮔﺎﻩ اﺳﺖ‬
‫ور ﺑﻪ دﺳﺖ ﺗﻮ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ اﺟﻠﻢ‬
‫ﮔﺸﺖ ﻓﺎﻧﻲ ز ﺧﻮﻳﺶ ﭼﻮن ﻋﻄﺎر‬
‫در دﻟﻢ اﻓﺘﺎد ﺁﺗﺶ ﺳﺎﻗﻴﺎ‬
‫در دﻟﻢ اﻓﺘﺎد ﺁﺗﺶ ﺳﺎﻗﻴﺎ‬
‫هﻴﻦ ﺑﻴﺎ ﮐﺰ ﺁرزوي روي ﺗﻮ‬
‫ﺑﺮ ﮔﻴﺎﻩ ﻧﻔﺲ ﺑﻨﺪ ﺁب ﺣﻴﺎت‬
‫ﭼﻮن ﺳﮓ ﻧﻔﺴﻢ ﻧﻤﮑﺴﺎري ﺑﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﻧﻔﺲ رﻓﺖ و ﺟﺎن ﻧﻤﺎﻧﺪ و دل ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫ﻧﻔﺲ ﻣﺎ هﻢ رﻧﮓ ﺟﺎن ﺷﺪ ﮔﻮﻳﻴﺎ‬
‫زان ﺑﻤﻴﺮاﻧﻨﺪ ﻣﺎ را ﺗﺎ ﮐﻨﻨﺪ‬
‫روز روز ﻣﺎﺳﺖ ﻣﻲ در ﺟﺎم رﻳﺰ‬
‫ﺁﺳﻴﺎ ﭘﺮ ﺧﻮن ﺑﺮان از ﺧﻮن ﭼﺸﻢ‬
‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ اﻳﺜﺎر ﮐﻦ ﻋﻄﺎر وار‬
‫در دﻟﻢ ﺑﻨﺸﺴﺘﻪاي ﺑﻴﺮون ﻣﻴﺎ‬
‫در دﻟﻢ ﺑﻨﺸﺴﺘﻪاي ﺑﻴﺮون ﻣﻴﺎ‬
‫ﭼﻮن ز دل ﺑﻴﺮون ﻧﻤﻲﺁﻳﻲ دﻣﻲ‬
‫ﭼﻮن ﮐﺴﺖ ﻳﮏ ذرﻩ هﺮﮔﺰ ﭘﻲ ﻧﺒﺮد‬
‫ﻏﺼﻪاي ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﭼﻮن ﺗﻮ ﮔﻮهﺮي‬
‫ﺳﺮﻧﮕﻮن ﻏﻮاص ﺧﻮد ﭘﻴﺶ ﺁﻳﺪت‬
‫ﮔﺮ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻳﻲ دو ﻋﺎﻟﻢ ﮔﻢ ﺷﻮد‬
‫ﻧﻲ ﺑﺮون ﺁي و دو ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺤﻮ ﮐﻦ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﭘﻴﺪا ﻣﻲﺷﻮي ﮔﻢ ﻣﻲﺷﻮم‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﻳﮏ ﻣﻮﻳﺖ ﻧﺪارم دﺳﺖ رس‬
‫ﭼﻮن ز هﺸﻴﺎري ﺑﻪ ﺟﺎن ﺁﻣﺪ دﻟﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﺴﺘﻪي اﻳﻦ ﺑﺪرﻩي ﻣﻮزون ﻣﻴﺎ‬
‫اي ﻋﺠﺐ دردي اﺳﺖ دل را ﺑﺲ ﻋﺠﺐ‬
‫ﻣﺎﻧﺪﻩ در اﻧﺪﻳﺸﻪي ﺁن روز و ﺷﺐ‬
‫هﻤﭽﻮ ﻣﺮﻏﻲ ﻧﻴﻢ ﺑﺴﻤﻞ زﻳﻦ ﺳﺒﺐ‬
‫در ﻣﻴﺎن ﺧﺎﮎ و ﺧﻮن در ﺗﺎب و ﺗﺐ‬
‫هﺮ ﮐﻪ دارﻧﺪ از ﻧﺴﻴﻢ او ﻧﺴﺐ‬
‫ﺗﺎزﻩ ﮔﺮدان ﭼﻨﺪ داري در ﺗﻌﺐ‬
‫ﮔﺮ ﻧﺒﻮدي در ﻣﻴﺎن ﺗﺮﮎ ادب‬
‫ﭼﻮن زﺑﺎﻧﻢ ﮐﺎرﮔﺮ ﻧﻲ اي ﻋﺠﺐ‬
‫دوﺳﺖ ﺑﺎ ﻣﺎ‪ ،‬ﻣﺎ ﻓﺘﺎدﻩ در ﻃﻠﺐ‬
‫ﺑﺮ ﻟﺐ درﻳﺎ ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ ﺧﺸﮏ ﻟﺐ‬
‫اﻳﻨﺖ رﻧﺠﻲ ﺳﺨﺖ و دردي ﺑﻮاﻟﻌﺠﺐ‬
‫ﺗﺎ ز ﺣﻀﺮت اﻣﺮت ﺁﻳﺪ ﮐﺎﻟﻄﺮب‬
‫روز و ﺷﺐ ﭼﻮن ﻏﺎﻓﻠﻲ از روز و ﺷﺐ‬
‫ﮐﻲ ﮐﻨﻲ از ﺳﺮ روز و ﺷﺐ ﻃﺮب‬
‫زﻟﻒ او ﭼﻮن ﺳﺎﻳﻪ اﻧﺪاﺧﺖ اﻳﻨﺖ ﺷﺐ‬
‫ﮔﻪ ﮐﻨﺪ اﻳﻦ ﺳﺎﻳﻪ ﺁن ﭘﺮﺗﻮ ﻃﻠﺐ‬
‫ﺻﺪ هﺰار اﺛﺒﺎت در ﻣﺤﻮ اي ﻋﺠﺐ‬
‫ﻣﺎﻧﺪﻩاي از ﻧﻨﮓ ﺧﻮد ﺳﺮدرﮐﻨﺐ‬
‫ﺻﺪ هﺰاران ﺑﺎر هﺴﺘﻲ ﺑﻲ ادب‬
‫هﺴﺖ او را ﻣﺮددونهﻤﺖ ﻟﻘﺐ‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ هﺮﮔﺰ ﻣﺰن دم ﺑﻲﻃﻠﺐ‬
‫ﺗﺸﻨﻪﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ وﻟﻴﮑﻦ ﺑﻲ ﺳﺒﺐ‬
‫ﻧﻪ ﺑﻮد از ﺧﻮد ﻧﻪ از ﻏﻴﺮش ﻧﺴﺐ‬
‫ﺧﻮد هﻤﻪ اوﺳﺖ اﻳﻨﺖ ﮐﺎري ﺑﻮاﻟﻌﺠﺐ‬
‫‪٣٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﺪرﻩي ﻣﻮزون ﺷﻌﺮت اي ﻓﺮﻳﺪ‬
‫اي ﻋﺠﺐ دردي اﺳﺖ دل را ﺑﺲ ﻋﺠﺐ‬
‫اوﻓﺘﺎدﻩ در رهﻲ ﺑﻲ ﭘﺎي و ﺳﺮ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺷﻢ ﺁﺧﺮ اﻧﺪر راﻩ ﻋﺸﻖ‬
‫ﭘﺮدﻩ ﺑﺮﮔﻴﺮﻧﺪ از ﭘﻴﺸﺎن ﮐﺎر‬
‫اي دل ﺷﻮرﻳﺪﻩ ﻋﻬﺪي ﮐﺮدﻩاي‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺎدي ﺑﺮ دﻟﻢ اﺳﺮار ﻋﺸﻖ‬
‫ﭘﺮ ﺳﺨﻦ دارم دﻟﻲ ﻟﻴﮑﻦ ﭼﻪ ﺳﻮد‬
‫ﺁﺷﮑﺎراﻳﻲ و ﭘﻨﻬﺎﻧﻲ ﻧﮕﺮ‬
‫زﻳﻦ ﻋﺠﺐ ﺗﺮ ﮐﺎر ﻧﺒﻮد در ﺟﻬﺎن‬
‫اﻳﻨﺖ ﮐﺎري ﻣﺸﮑﻞ و راهﻲ دراز‬
‫داﻳﻢ اي ﻋﻄﺎر ﺑﺎ اﻧﺪوﻩ ﺳﺎز‬
‫روز و ﺷﺐ ﭼﻮن ﻏﺎﻓﻠﻲ از روز و ﺷﺐ‬
‫روي او ﭼﻮن ﭘﺮﺗﻮ اﻓﮑﻨﺪ اﻳﻨﺖ روز‬
‫ﮔﻪ ﮐﻨﺪ اﻳﻦ ﭘﺮﺗﻮ ﺁن ﺳﺎﻳﻪ ﻧﻬﺎن‬
‫ﺻﺪ هﺰاران ﻣﺤﻮ در اﺛﺒﺎت هﺴﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ در اﺛﺒﺎت اول ﻣﺎﻧﺪﻩاي‬
‫ﺗﺎ ﻧﻤﻴﺮي و ﻧﮕﺮدي زﻧﺪﻩ ﺑﺎز‬
‫هﺮ ﮐﻪ او ﺟﺎﻳﻲ ﻓﺮود ﺁﻣﺪ هﻤﻲ‬
‫ﭼﻮن ز ﭘﺮدﻩ اوﻓﺘﺎدي ﻣﻲﺷﺘﺎب‬
‫ﻃﺎﻟﺐ ﺁن ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺶ هﺮ ﻧﻔﺲ‬
‫ﻧﻪ ﺳﺒﺐ ﻧﻪ ﻋﻠﺘﺶ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺒﺎﺷﺪ او ﺻﻔﺖ ﭼﻮن ﺑﺎﺷﺪش‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را از ﺳﻠﺐ او ﺳﺎزي ﺳﻠﺐ‬
‫در ﻣﻴﺎن ﺑﺤﺮ ﻣﺎﻧﺪي ﺧﺸﮏ ﻟﺐ‬
‫اﺳﺘﺨﻮان ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺧﺎﺋﻲ ﺑﻲ رﻃﺐ‬
‫ﭘﺲ دو ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺮ ﮐﻦ از ﺷﻮر و ﺷﻌﺐ‬
‫ﺗﺎ ﺷﻮي ﺟﺎوﻳﺪ ﺁزاد از ﺗﻌﺐ‬
‫راﺳﺘﺖ ﺁن وﻗﺖ ﮔﻴﺮد ﺣﮑﻢ ﭼﭗ‬
‫دوزخ ﺳﻮزﻧﺪﻩ را ﺑﮕﺮﻓﺖ ﺗﺐ‬
‫ﻧﻮش ﮐﻦ از دﺳﺖ ﺳﺎﻗﻲ ﻋﺮب‬
‫اﺑﺮش ﺣﺴﻦ ﺑﺮون ﺗﺎز اﻣﺸﺐ‬
‫ﺗﺎ درﺁﻳﻲ ﺗﻮ ﺑﻪ اﻋﺰاز اﻣﺸﺐ‬
‫هﻴﭽﮑﺲ را ﻣﺪﻩ ﺁواز اﻣﺸﺐ‬
‫ﺳﺮﮐﺸﻲ ﻣﻲﮐﻨﻲ ﺁﻏﺎز اﻣﺸﺐ‬
‫ﭘﺮدﻩ زﻳﻦ ﮐﺎر ﻣﮑﻦ ﺑﺎز اﻣﺸﺐ‬
‫ﻣﻦ ﭼﻮ ﭘﺮواﻧﻪي ﺟﺎﻧﺒﺎز اﻣﺸﺐ‬
‫ﺳﺮ ازﻳﻦ ﺑﻴﺶ ﻣﻴﻔﺮاز اﻣﺸﺐ‬
‫ﻋﻤﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﮐﻨﻲ ﻧﺎز اﻣﺸﺐ‬
‫ﭼﮑﻨﻲ ﮐﺸﺘﻦ ﻣﻦ ﺳﺎز اﻣﺸﺐ‬
‫ﻣﻲﮐﻨﺪ ﻗﺼﺪ ﺑﻪ ﭘﺮواز اﻣﺸﺐ‬
‫ﮐﻪ ﺷﺪ از ﺑﺎﻧﮓ ﺗﻮ دﻣﺴﺎز اﻣﺸﺐ‬
‫ﺳﻨﮓ ﺑﺮ ﺷﻴﺸﻪ ﻣﻴﻨﺪاز اﻣﺸﺐ‬
‫ﭼﻪ ﺷﺎهﺪي اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ در ﻣﻴﺎن اﻣﺸﺐ‬
‫ﮐﻪ روﺷﻦ اﺳﺖ ز روﻳﺶ هﻤﻪ ﺟﻬﺎن اﻣﺸﺐ‬
‫ﻧﻪ زهﺮﻩ راﺳﺖ ﻓﺮوﻏﻲ در ﺁﺳﻤﺎن اﻣﺸﺐ‬
‫ﮐﻪ ﺁﻓﺘﺎب ﺷﺪ از ﺷﺮم او ﻧﻬﺎن اﻣﺸﺐ‬
‫‪٣٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ را ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ ﺳﺮ ﭘﻲ ﺑﺮي‬
‫ﺑﺮ ﮐﻨﺎر ﮔﻨﺞ ﻣﺎﻧﺪي ﺧﺎﮎ ﺑﻴﺰ‬
‫ﭼﻮن رﻃﺐ ﺁﻣﺪ ﻏﺮض از اﺳﺘﺨﻮان‬
‫هﻴﻦ ﺷﺮاب ﺻﺮف درﮐﺶ ﻣﺮدوار‬
‫ﻣﺴﺖ ﺟﺎوﻳﺪان ﺷﻮ و ﻓﺎﻧﻲ ﺑﺒﺎش‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﺁزاد ﺁﻳﻲ از ﻧﻨﮓ وﺟﻮد‬
‫از دم ﺁن ﮐﺲ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻣﻲ ﻧﻮش ﮐﺮد‬
‫هﻤﭽﻮ ﻋﻄﺎر اﻳﻦ ﺷﺮاب ﺻﺎف ﻋﺸﻖ‬
‫ﺑﺮﻗﻊ از ﻣﺎﻩ ﺑﺮاﻧﺪاز اﻣﺸﺐ‬
‫ﺑﺮﻗﻊ از ﻣﺎﻩ ﺑﺮاﻧﺪاز اﻣﺸﺐ‬
‫دﻳﺪﻩ ﺑﺮ راﻩ ﻧﻬﺎدم هﻤﻪ روز‬
‫ﻣﻦ و ﺗﻮ هﺮ دو ﺗﻤﺎﻣﻴﻢ ﺑﻬﻢ‬
‫ﮐﺎرم اﻧﺠﺎم ﻧﮕﻴﺮد ﮐﻪ ﭼﻮ دوش‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﮐﺎر ﺗﻮ هﻤﻪ ﭘﺮدﻩدري اﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ ﭼﻮ ﺷﻤﻌﻲ و ﺟﻬﺎن از ﺗﻮ ﭼﻮ روز‬
‫هﻤﭽﻮ ﭘﺮواﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﺎي اﻓﺘﺎدم‬
‫ﻋﻤﺮ ﻣﻦ ﺑﻴﺶ ﺷﺒﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ‬
‫ﺑﻮدﻩام ﺑﻲ ﺗﻮ ﺑﻪﺻﺪ ﺳﻮز اﻣﺮوز‬
‫ﻣﺮغ دل در ﻗﻔﺲ ﺳﻴﻨﻪ ز ﺷﻮق‬
‫داﻧﻪ از ﻣﺮغ دﻟﻢ ﺑﺎز ﻣﮕﻴﺮ‬
‫دل ﻋﻄﺎر ﻧﮕﺮ ﺷﻴﺸﻪ ﺻﻔﺖ‬
‫ﭼﻪ ﺷﺎهﺪي اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ در ﻣﻴﺎن اﻣﺸﺐ‬
‫ﻧﻪ ﺷﻤﻊ راﺳﺖ ﺷﻌﺎﻋﻲ‪ ،‬ﻧﻪ ﻣﺎﻩ را ﺗﺎﺑﻲ‬
‫ﻣﻴﺎن ﻣﺠﻠﺲ ﻣﺎ ﺻﻮرﺗﻲ هﻤﻲ ﺗﺎﺑﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻪ هﺴﺖ ﻣﺸﺘﺮي و زهﺮﻩ را ﻗﺮان اﻣﺸﺐ‬
‫ﻏﻨﻴﻤﺖ اﺳﺖ ﻣﻼﻗﺎت دوﺳﺘﺎن اﻣﺸﺐ‬
‫ﮐﻪ هﻤﺪم اﺳﺖ ﻣﺮا ﻳﺎر ﻣﻬﺮﺑﺎن اﻣﺸﺐ‬
‫ﮐﻪ ﺧﻠﻮﺗﻲ اﺳﺖ ﻣﺮا ﺑﺎ ﺗﻮ در ﻧﻬﺎن اﻣﺸﺐ‬
‫ﻧﻮاي ﺗﻬﻨﻴﺖ ﺑﺰم ﻋﺎﺷﻘﺎن اﻣﺸﺐ‬
‫ﺗﺮاﻧﻪي ﺧﻮش ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻣﻄﺮﺑﺎن اﻣﺸﺐ‬
‫ﮐﻪ رﻧﺪان را ﮐﻨﻢ دﻋﻮت ﺑﻪ ﻃﺎﻣﺎت‬
‫ﮐﻪ هﺴﺘﻢ زاهﺪي ﺻﺎﺣﺐ ﮐﺮاﻣﺎت‬
‫ﺑﮕﻮ ﺗﺎ ﺧﻮد ﭼﻪ ﮐﺎر اﺳﺖ از ﻣﻬﻤﺎت‬
‫اﮔﺮ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻲ ﻳﺎﺑﻲ ﻣﺮاﻋﺎت‬
‫ﮐﻪ ﺗﺮ ﮔﺮدي ز دردي ﺧﺮاﺑﺎت‬
‫ز ﻣﺴﺠﺪ ﺑﺎزﻣﺎﻧﻲ وز ﻣﻨﺎﺟﺎت‬
‫ﮐﻪ ﻧﻪ زهﺪت ﺧﺮﻧﺪ اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻪ ﻃﺎﻣﺎت‬
‫ﮐﻪ در ﮐﻌﺒﻪ ﮐﻨﺪ ﺑﺖ را ﻣﺮاﻋﺎت‬
‫ﺧﺮف ﺷﺪ ﻋﻘﻠﻢ و رﺳﺖ از ﺧﺮاﻓﺎت‬
‫ﻣﺮا اﻓﺘﺎد ﺑﺎ ﺟﺎﻧﺎن ﻣﻼﻗﺎت‬
‫ﭼﻮ ﻣﻮﺳﻲ ﻣﻲﺷﺪم هﺮ دم ﺑﻪ ﻣﻴﻘﺎت‬
‫ﭼﻮ دﻳﺪم ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﺁن ﻣﻘﺎﻣﺎت‬
‫درون ﻣﻦ ﺑﺮون ﺷﺪ از ﺳﻤﺎوات‬
‫ﺑﮕﻮ ﺗﺎ ﮐﻲ رﺳﻢ در ﻗﺮب ﺁن ذات‬
‫رﺳﺪ هﺮﮔﺰ ﮐﺴﻲ هﻴﻬﺎت هﻴﻬﺎت‬
‫وﻟﻲ ﺁﺧﺮ ﻓﺮوﻣﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺷﻬﻤﺎت‬
‫ﻓﺮوﻣﺎﻧﺪﻩ ﻣﻴﺎن ﻧﻔﻲ و اﺛﺒﺎت‬
‫ﻧﻪ ﻣﻮﺟﻮد و ﻧﻪ ﻣﻌﺪوم اﺳﺖ ذرات‬
‫ﮐﻪ داﻧﺪ اﻳﻦ رﻣﻮز و اﻳﻦ اﺷﺎرات‬
‫‪٣٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﺴﻲ ﺳﻌﺎدت از اﻳﻦ ﺷﺐ ﭘﺪﻳﺪ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ‬
‫ﺷﺒﻲ ﺧﻮش اﺳﺖ و ز اﻏﻴﺎر ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺲ ﺑﺮ ﻣﺎ‬
‫دﻣﻲ ﺧﻮش اﺳﺖ ﻣﮑﻦ ﺻﺒﺢ دم دﻣﻲ ﻣﺮدي‬
‫ﻣﻴﺎن ﻣﺎ و ﺗﻮ اﻣﺸﺐ ﮐﺴﻲ ﻧﻤﻲ ﮔﻨﺠﺪ‬
‫ﺑﺴﺎز ﻣﻄﺮب از ﺁن ﭘﺮدﻩهﺎي ﺷﻮر اﻧﮕﻴﺰ‬
‫هﻤﻪ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﻣﻄﺒﻮع درد ﻋﻄﺎر اﺳﺖ‬
‫ﺳﺤﺮﮔﺎهﻲ ﺷﺪم ﺳﻮي ﺧﺮاﺑﺎت‬
‫ﺳﺤﺮﮔﺎهﻲ ﺷﺪم ﺳﻮي ﺧﺮاﺑﺎت‬
‫ﻋﺼﺎ اﻧﺪر ﮐﻒ و ﺳﺠﺎدﻩ ﺑﺮ دوش‬
‫ﺧﺮاﺑﺎﺗﻲ ﻣﺮا ﮔﻔﺘﺎ ﮐﻪ اي ﺷﻴﺦ‬
‫ﺑﺪو ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﮐﺎرم ﺗﻮﺑﻪي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﻣﺮا ﮔﻔﺘﺎ ﺑﺮو اي زاهﺪ ﺧﺸﮏ‬
‫اﮔﺮ ﻳﮏ ﻗﻄﺮﻩ دردي ﺑﺮ ﺗﻮ رﻳﺰم‬
‫ﺑﺮو ﻣﻔﺮوش زهﺪ و ﺧﻮدﻧﻤﺎﺋﻲ‬
‫ﮐﺴﻲ را اوﻓﺘﺪ ﺑﺮ روي‪ ،‬اﻳﻦ رﻧﮓ‬
‫ﺑﮕﻔﺖ اﻳﻦ و ﻳﮑﻲ دردي ﺑﻪ ﻣﻦ داد‬
‫ﭼﻮ ﻣﻦ ﻓﺎﻧﻲ ﺷﺪم از ﺟﺎن ﮐﻬﻨﻪ‬
‫ﭼﻮ از ﻓﺮﻋﻮن هﺴﺘﻲ ﺑﺎز رﺳﺘﻢ‬
‫ﭼﻮ ﺧﻮد را ﻳﺎﻓﺘﻢ ﺑﺎﻻي ﮐﻮﻧﻴﻦ‬
‫ﺑﺮﺁﻣﺪ ﺁﻓﺘﺎﺑﻲ از وﺟﻮدم‬
‫ﺑﺪو ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ اي داﻧﻨﺪﻩي راز‬
‫ﻣﺮا ﮔﻔﺘﺎ ﮐﻪ اي ﻣﻐﺮور ﻏﺎﻓﻞ‬
‫ﺑﺴﻲ ﺑﺎزي ﺑﺒﻴﻨﻲ از ﭘﺲ و ﭘﻴﺶ‬
‫هﻤﻪ ذرات ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺴﺖ ﻋﺸﻘﻨﺪ‬
‫در ﺁن ﻣﻮﺿﻊ ﮐﻪ ﺗﺎﺑﺪ ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬
‫ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻲ ﺗﻮ اي ﻋﻄﺎر ﺁﺧﺮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻨﺞ ﻋﺰﻟﺖ ﮔﻴﺮ ﺗﺎ ﮔﻨﺞ ﻣﻌﺎﻧﻲ ﺑﺎﺷﺪت‬
‫اﻳﻦ ﺟﻬﺎﻧﺖ ﮔﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺁن ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺑﺎﺷﺪت‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﺎم ﺧﻮﻳﺶ ﻓﺮدا ﮐﺎﻣﺮاﻧﻲ ﺑﺎﺷﺪت‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﻌﺪاز رﻧﺞ ﮔﻨﺞ ﺷﺎﻳﮕﺎﻧﻲ ﺑﺎﺷﺪت‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ روز ﺣﺸﺮ روي ارﻏﻮاﻧﻲ ﺑﺎﺷﺪت‬
‫ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻗﻲ و ذوق ﺟﺎوداﻧﻲ ﺑﺎﺷﺪت‬
‫ﻋﺮﺿﻪ ﮐﻦ ﮔﺮ ﺁن زﻣﺎن راز ﻧﻬﺎﻧﻲ ﺑﺎﺷﺪت‬
‫در هﻮاي ﻧﻔﺲ ﻣﺴﺘﻲ و ﮔﺮاﻧﻲ ﺑﺎﺷﺪت‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺧﺎﻧﻪي ﺗﻦ اﺳﺘﺨﻮاﻧﻲ ﺑﺎﺷﺪت‬
‫زان ﭘﺲ ار ﺗﻮ دوﻟﺘﻲ ﺟﻮﻳﻲ ﻧﺸﺎﻧﻲ ﺑﺎﺷﺪت‬
‫ﭼﻮن درﺁﻳﺪ ﻣﺮگ ﻋﻴﻦ زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﺑﺎﺷﺪت‬
‫ﺷﮑﺮ در ﮔﺪازش ز ﺗﺸﻮﻳﺮ ﻗﻨﺪت‬
‫ﭼﻮ ﺑﮕﺬﺷﺖ ﺑﺎدي ﺑﻪ ﻣﺸﮑﻴﻦ ﮐﻤﻨﺪت‬
‫ﺑﻪ ﻳﮏ دم ﺷﺪم ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻨﺪ ﺑﻨﺪت‬
‫ﺑﻴﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻢ رﺳﺎﻧﻲ ﮔﺰﻧﺪت‬
‫ﮐﻪ ﮔﻮﮔﺮد ﺳﺮخ اﺳﺖ ﮔﺮد ﺳﻤﻨﺪت‬
‫ﭼﻮ ﺟﺎن ﻣﺴﺖ ﺗﻮﺳﺖ و ﺧﺮد ﻣﺴﺘﻤﻨﺪت‬
‫ﺑﻪ رخ ﺑﺎ ﻗﻤﺮ در ﻏﻠﻂ او ﻓﮑﻨﺪت‬
‫ﺟﮕﺮ ﺑﻪ ﮐﻪ ﺳﻮزم ﺑﻪ ﺟﺎي ﺳﭙﻨﺪت‬
‫ﮐﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺧﻮاﻧﺪم ﺑﻪ ﺑﺎﻧﮓ ﺑﻠﻨﺪت‬
‫رﺧﻲ هﻤﭽﻮ زر‪ ،‬ﻣﻲرود ﻣﺴﺘﻤﻨﺪت‬
‫ﺑﺴﻮزد ز ﻋﺸﻘﺖ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﭘﺴﻨﺪت‬
‫‪٤٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺗﺎ درﻳﻦ زﻧﺪان ﻓﺎﻧﻲ زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﺑﺎﺷﺪت‬
‫ﺗﺎ درﻳﻦ زﻧﺪان ﻓﺎﻧﻲ زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﺑﺎﺷﺪت‬
‫اﻳﻦ ﺟﻬﺎن را ﺗﺮﮎ ﮐﻦ ﺗﺎ ﭼﻮن ﮔﺬﺷﺘﻲ زﻳﻦ ﺟﻬﺎن‬
‫ﮐﺎم و ﻧﺎﮐﺎم اﻳﻦ زﻣﺎن در ﮐﺎم ﺧﻮد درهﻢ ﺷﮑﻦ‬
‫روزﮐﻲ ﭼﻨﺪي ﭼﻮ ﻣﺮدان ﺻﺒﺮ ﮐﻦ در رﻧﺞ و ﻏﻢ‬
‫روي ﺧﻮد را زﻋﻔﺮاﻧﻲ ﮐﻦ ﺑﻪ ﺑﻴﺪاري ﺷﺐ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺗﺮﮎ ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺎﻧﻲ ﺑﮕﻮﻳﻲ ﻣﺮدوار‬
‫ﺻﺒﺤﺪم درهﺎي دوﻟﺘﺨﺎﻧﻪهﺎ ﺑﮕﺸﺎدﻩاﻧﺪ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ از ﺑﻲ ﺣﺎﺻﻠﻲ اي ﭘﻴﺮﻣﺮد ﺑﭽﻪ ﻃﺒﻊ‬
‫از ﺗﻦ ﺗﻮ ﮐﻲ ﺷﻮد اﻳﻦ ﻧﻔﺲ ﺳﮓ ﺳﻴﺮت ﺑﺮون‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮاﻧﻲ ﮐﺸﺖ اﻳﻦ ﺳﮓ را ﺑﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ادب‬
‫ﮔﺮ ﺑﻤﻴﺮي در ﻣﻴﺎن زﻧﺪﮔﻲ ﻋﻄﺎروار‬
‫زهﻲ ﻣﺎﻩ در ﻣﻬﺮ ﺳﺮو ﺑﻠﻨﺪت‬
‫زهﻲ ﻣﺎﻩ در ﻣﻬﺮ ﺳﺮو ﺑﻠﻨﺪت‬
‫ﺟﻬﺎن ﻓﺘﻨﻪ ﺑﮕﺮﻓﺖ و ﭘﺮ ﻣﺸﮏ ﺷﺪ هﻢ‬
‫ﺳﺮ زﻟﻒ ﭘﺮ ﺑﻨﺪ ﺗﻮ ﺗﺎ ﺑﺪﻳﺪم‬
‫ﮔﺰﻧﺪ ﺗﻮ را ﻗﺪر و ﻗﻴﻤﺖ ﮐﻪ داﻧﺪ‬
‫ﺑﺮﺁر از ﺳﺮ ﮐﺒﺮ ﮔﺮدي ز ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﺑﻪ ﭼﻪ ﺁﻟﺘﻲ ﻋﺸﻖ روي ﺗﻮ ﺑﺎزم‬
‫ﭼﻨﺎن ﻣﺎﻩ روﻳﻲ ﮐﻪ ﺁﺋﻴﻨﻪي ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮ وﺟﻪ ﺳﭙﻨﺪي ﻧﺪارم ﭼﻪ ﺳﺎزم‬
‫ﻣﺰن ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮ ﻣﻦ ﮐﻪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﺟﺮﻣﻢ‬
‫ﻏﻠﻂ ﮔﻔﺘﻢ اﻳﻦ زاﻧﮑﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ داﻳﻢ‬
‫ﭼﻪ ﺳﺎزم ﮐﻪ ﻋﻄﺎر اﮔﺮ ﺟﺎن ﺑﻪ زاري‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺧﺴﺘﻪ ﺷﻮ ﮔﺮ ﻣﺮهﻤﻲ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫ﻣﺤﻮ ﺷﻮ ﮔﺮ ﻣﺤﺮﻣﻲ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫ﮔﺮ ﭼﻮ درﻳﺎ هﻤﺪﻣﻲ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫ﭘﻴﺸﻮاي هﺮ ﻏﻤﻲ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫هﺮ ﻋﺒﺎدت را ﻧﻤﻲ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫ﻋﺎﻟﻤﻲ در ﻋﺎﻟﻤﻲ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫ﺻﺒﺮ ﺻﺪ ﻋﺎﻟﻢ هﻤﻲ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫در ﺣﻀﻮر او دﻣﻲ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫ﺗﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻣﺎﺗﻤﻲ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫ﻋﻬﺪ ﺧﻮد ﻣﺴﺘﺤﮑﻤﻲ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫ﺗﺮﮎ ﮐﻦ اﻳﻦ ﭼﺎﻩ و زﻧﺪان ﮔﺮ ﺟﻬﺎن ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫ورﻧﻪ در ﮔﻠﺨﻦ ﻧﺸﻴﻦ ﮔﺮ اﺳﺘﺨﻮان ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﭘﺮ و ﺑﺎل ﻣﺮغ ﺟﺎن ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫ﺑﺮ ﺟﻬﺎن ﺟﺴﻢ داﻳﻢ ﺳﺮ ﮔﺮان ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫ﻣﻲ ﻧﺪارد ﺳﻮد ﺑﺎ ﺗﻮ ﭘﺲ زﻳﺎن ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫از زﻣﻴﻦ ﺑﮕﺴﻞ اﮔﺮ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎن ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫دﻳﻦ ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎري دﻧﻴﺎ راﻳﮕﺎن ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫ﮔﻨﮓ ﺷﻮ از ﻣﺎ ﺳﻮي اﷲ ﮔﺮ زﺑﺎن ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫از ﺧﺮي ﺟﻮ ﻣﻲ ﻣﮑﺶ ﮔﺮ ﮐﻬﮑﺸﺎن ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫زﺣﻤﺖ ﺟﺒﺮﻳﻞ رﻓﺘﻪ از ﻣﻴﺎن ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁﺗﺶ ﺑﻪ ﺧﻠﻮت هﻤﭽﻨﺎن ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫ﭘﺲ ﭼﻮ اﺑﺮاهﻴﻢ ﺁﺗﺶ ﮔﻠﺴﺘﺎن ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫ﭘﺲ ﭼﻮ ﻋﻴﺲ ﺑﺮ ﻓﻠﮏ داﻣﻦ ﮐﺸﺎن ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫اﻣﻦ ﺗﻮ از ﭼﻴﺴﺖ ﭼﻮن ﺧﻂ اﻣﺎن ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫‪٤١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫دم ﻣﺰن ﮔﺮ هﻤﺪﻣﻲ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫دم ﻣﺰن ﮔﺮ هﻤﺪﻣﻲ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫ﺗﺎ در اﺛﺒﺎﺗﻲ ﺗﻮ ﺑﺲ ﻧﺎﻣﺤﺮﻣﻲ‬
‫هﻤﭽﻮ ﻏﻮاﺻﺎن دم اﻧﺪر ﺳﻴﻨﻪ ﮐﺶ‬
‫از ﻋﺒﺎدت ﻏﻢ ﮐﺸﻲ و ﺻﺪ ﺷﻔﻴﻊ‬
‫اﺷﮏ ﻻﻳﻖﺗﺮ ﺷﻔﻴﻊ ﺗﻮ از ﺁﻧﮏ‬
‫ﺗﻨﮕﺪل ﻣﺎﻧﺪي‪ ،‬ﮐﻪ دل ﻳﮏ ﻗﻄﺮﻩ ﺧﻮﻧﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻳﮏ ﻗﻄﺮﻩ ﺻﺪ درﻳﺎ ﺷﻮد‬
‫هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﮔﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮔﻮ ﻣﺒﺎش‬
‫در ﻏﻢ هﺮ دم ﮐﻪ ﻧﺒﻮد در ﺣﻀﻮر‬
‫در ﺣﻀﻮرش ﻋﻬﺪ ﮐﺮدي اي ﻓﺮﻳﺪ‬
‫ﺑﻌﺪﺟﻮي از ﻧﻔﺲ ﺳﮓ ﮔﺮ ﻗﺮب ﺟﺎن ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫ﺑﻌﺪﺟﻮي از ﻧﻔﺲ ﺳﮓ ﮔﺮ ﻗﺮب ﺟﺎن ﻣﻲﺑﺎﻳﺪت‬
‫ﺑﺎز ﻋﺮﺷﻲ ﮔﺮ ﺳﺮ ﺟﺒﺮﻳﻞ داري ﭘﺮ ﺑﺮﺁر‬
‫ﻧﻔﺲ را ﭼﻮن ﺟﻌﻔﺮ ﻃﻴﺎر ﺑﺮﮐﻦ ﺑﺎل و ﭘﺮ‬
‫در ﺟﻬﺎن ﻗﺪس اﮔﺮ داري ﺳﺒﮏ روﺣﻲ ﻃﻤﻊ‬
‫ﻋﻤﺮ در ﺳﻮد و زﻳﺎن ﺑﺮدي ﺑﻪ ﺁﺧﺮ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ‬
‫ﭼﻨﺪ ﮔﺮدي در زﻣﻴﻦ ﺑﻲ ﭘﺎ و ﺳﺮ ﭼﻮن ﺁﺳﻤﺎن‬
‫روز و ﺷﺐ ﻣﺸﻐﻮل ﮐﺎر و ﺑﺎر دﻧﻴﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩاي‬
‫هﺮﭼﻪ ﮔﻮﺋﻲ ﭼﻮن ﺗﺮازو زﻳﻦ زﺑﺎن ﮔﺮ ﻳﮏ ﺟﻮ اﺳﺖ‬
‫ﺟﻮ ﮐﺸﻲ و ﻧﻴﻢ ﺟﻮ هﻤﭽﻮن ﺗﺮازوي دو ﺳﺮ‬
‫اي ﻋﺠﺐ ﻧﻤﺮود ﻧﻔﺲ و واﻧﮕﻬﻲ هﻤﭽﻮن ﺧﻠﻴﻞ‬
‫در هﻮا اﺳﺘﺎدﻩ و از ﻣﻨﺠﻨﻴﻖ اﻧﺪاﺧﺘﻪ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ از ﺁذر ﻣﺰاﺟﻲ دوﺳﺘﻲ ﺑﺎ زر ﭼﺮا‬
‫اي ﺧﺮ ﻣﺮدﻩ ﺳﮓ ﻧﻔﺴﺖ ﺑﻪ ﮔﻠﺨﻦ در ﮐﺸﻴﺪ‬
‫در ﺟﻬﺎن ﺧﻮﻓﻨﺎﮎ اﻳﻤﻦ ﻧﺸﻴﻨﻲ اي ﻓﺮﻳﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺳﺮو ﺁزاد ﮐﺮد رﻓﺘﺎرت‬
‫ز اﺷﺘﻴﺎق ﻟﺐ ﺷﮑﺮ ﺑﺎرت‬
‫ز ﺁرزوي رخ ﭼﻮ ﮔﻠﻨﺎرت‬
‫ﻣﺎﻧﺪﻩ در اﻧﺘﻈﺎر دﻳﺪارت‬
‫ﺷﺪﻩ ﻣﺒﻬﻮت ﺟﺰع ﺧﻮنﺧﻮارت‬
‫ﺣﻠﻘﻪ در ﮔﻮش ﭼﺸﻢ ﻣﮑﺎرت‬
‫دل ﺑﺒﺮدي ﺑﻪﺟﺎن ﮔﺮﻓﺘﺎرت‬
‫ﮐﻪ ﺑﺪﻳﺪﺳﺖ در ﺷﻬﻮارت‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﮔﺸﺖ در ﮐﺎرت‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺑﺲ ﺗﻴﺰ ﮔﺸﺖ ﺑﺎزارت‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎن و دﻟﻢ ﺧﺮﻳﺪارت‬
‫ﺣﻠﻘﻪ در ﮔﻮش ﮐﺮدﻩ ﻋﻄﺎرت‬
‫ﺧﺎﮎ در ﭼﺸﻢ ﺁﻓﺘﺎب اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫ﺁهﻮان را ﺑﻪ ﻣﺸﮏ ﻧﺎب اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫اﺷﺘﺮي را ﺑﻪ ﻳﮏ ﮐﺒﺎب اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫ﺷﻮر در ﻟﻞ ﺧﻮﺷﺎب اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫در دﻟﻢ ﺻﺪ هﺰار ﺗﺎب اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫در هﻤﻪ ﺣﻠﻘﻬﺎ ﻃﻨﺎب اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫ﮐﺎﺳﻤﺎن را در اﻧﻘﻼب اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫ﺳﺮﮐﻪ را ﺑﺎز در ﺷﺮاب اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫ﻧﻈﺮم ﺑﺮ ﮔﻞ و ﮔﻼب اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫ﮐﺎﺗﺸﻲ روي ﺗﻮ در ﺁب اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫در دﻟﺶ ﺁﺗﺶ ﻋﺬاب اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫‪٤٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اي ﺷﮑﺮ ﺧﻮﺷﻪﭼﻴﻦ ﮔﻔﺘﺎرت‬
‫اي ﺷﮑﺮ ﺧﻮﺷﻪﭼﻴﻦ ﮔﻔﺘﺎرت‬
‫ﺑﺲ ﮐﻪ ﻃﻮﻃﻲ ﺟﺎن ﺑﺰد ﭘﺮ و ﺑﺎل‬
‫ﺧﺎر در ﭘﺎي ﮔﻞ ﺷﮑﺴﺖ هﺰار‬
‫هﺮ ﺷﺒﻲ ﺑﺎ هﺰار دﻳﺪﻩ ﺳﭙﻬﺮ‬
‫ﻟﻌﻞ از ﺟﺎن ﺑﺸﺴﺘﻪ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﻮن‬
‫ﻧﺮﮔﺲ ﺗﺮ ﮐﻪ ﺳﺎﻗﻲ ﭼﻤﻦ اﺳﺖ‬
‫هﺮﮐﻪ را از هﺰار ﮔﻮﻧﻪ ﺟﻔﺎ‬
‫ﺑﺤﺮ از ﺁن ﺟﻮش ﻣﻲزﻧﺪ ﻟﺐ ﺧﺸﮏ‬
‫ﺁﺳﻤﺎن ﻣﻲﮐﻨﺪ زﻣﻴﻦ ﺑﻮﺳﺖ‬
‫ﮔﺸﺖ دﻧﺪان ﻋﺎﺷﻘﺎن هﻤﻪ ﮐﻨﺪ‬
‫ﺑﺮ دل و ﺟﺎن ﻣﻦ ﺟﻬﺎن ﻣﻔﺮوش‬
‫ﺑﺮ ﺑﻨﺎﮔﻮش ﺗﻮﺳﺖ ﺣﻠﻘﻪي زﻟﻒ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﻋﻤﺪا ز رخ ﻧﻘﺎب اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﻋﻤﺪا ز رخ ﻧﻘﺎب اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫ﺳﺮ زﻟﻔﺶ ﭼﻮ ﺷﻴﺮ ﭘﻨﺠﻪ ﮔﺸﺎد‬
‫ﺗﻴﺮ ﭼﺸﻤﺶ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻤﻲ ﺧﻮن داﺷﺖ‬
‫ﻟﺐ ﺷﻴﺮﻳﻨﺶ ﭼﻮن ﺗﺒﺴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﺗﺎب در زﻟﻒ داد و هﺮ ﻣﻮﻳﺶ‬
‫ﺧﻴﻤﻪي ﻋﻨﺒﺮﻳﻨﺖ اي ﻣﻬﻮش‬
‫ﺷﻮق روي ﭼﻮ ﺁﻓﺘﺎب ﺗﻮ ﺑﻮد‬
‫ﺷﮑﺮي از ﻟﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﮐﻪ رﺳﻴﺪ‬
‫ﻋﺮﻗﻲ ﮐﺮد ﻋﺎرض ﭼﻮ ﮔﻠﺖ‬
‫روي ﻧﺎﺷﺴﺘﻪ ﺧﻮﺷﺘﺮي ﺑﻨﺸﻴﻦ‬
‫از ﻟﺐ ﺗﻮ ﻓﺮﻳﺪ ﺁﺑﻲ ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن هﻤﭽﻮ ﺷﻤﻌﻢ از ﻗﺪم ﺗﺎ ﺳﺮ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫ﻣﺮغ ﺟﺎن را ﻧﻴﺰ ﭼﻮن ﭘﺮواﻧﻪ ﺑﺎل و ﭘﺮ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫ﺁﺗﺶ ﺳﻮزﻧﺪﻩ ﺑﺮ هﻢ ﻋﻮد و هﻢ ﻣﺠﻤﺮ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ هﻤﭽﻮ ﺧﺎﺷﺎﮐﻲ از ﺁن اﺧﮕﺮ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫ﭘﻴﺶ دﺳﺘﻲ ﮐﺮد ﻋﺸﻖ و ﺟﺎﻧﻢ اﻧﺪر ﺑﺮ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫ﮐﺎﺗﺶ ﻏﻴﺮت درﺁﻣﺪ ﺧﺸﮏ و ﺗﺮ ﻳﮑﺴﺮ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫ﺑﺮق اﺳﺘﻐﻨﺎ ﺑﺠﺴﺖ از ﻏﻴﺐ و ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫ذرﻩي دﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ذرﻩاي دﻳﮕﺮ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫ﮐﻔﺮ و اﻳﻤﺎﻧﺶ ﻧﻤﺎﻧﺪ و ﻣﻤﻦ و ﮐﺎﻓﺮ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫ﺑﺮ دل ﺁﻣﺪ وز ﺗﻒ دل هﻢ زﺑﺎن هﻢ ﻟﺐ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫در زﻣﻴﻦ ﺁﺗﺶ ﻓﺘﺎد و ﺑﺮ ﻓﻠﮏ ﮐﻮﮐﺐ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫ﮔﺎﻩ اﻧﺪر ﺗﺎب ﻣﺎﻧﺪ و ﮔﺎﻩ اﻧﺪر ﺗﺐ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫ﺁﻩ ﺧﻮن ﺁﻟﻮد ﻣﻦ هﺮ ﺷﺐ ﺑﻪ ﻳﮏ ﻳﺎرب ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫ﭘﺮدﻩي دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻳﺎربهﺎي دﻳﮕﺮﺷﺐ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ دﻋﻮي ﺧﺎم ﺷﺪ هﺮ ﮐﻮ درﻳﻦ ﻣﺬهﺐ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫از دل ﮔﺮﻣﺶ ﻋﺠﺐ ﻧﺒﻮد اﮔﺮ ﻣﺨﻠﺐ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫راﺣﺖ ﻃﺎﻟﺒﺎن ﺑﻼي ﺗﻮ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮد ﺧﺎﮎ در ﺳﺮاي ﺗﻮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ درو وﺻﻒ ﮐﺒﺮﻳﺎي ﺗﻮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﮔﺬرﮔﺎﻩ ﺁﺷﻨﺎي ﺗﻮ اﺳﺖ‬
‫ﺁﻧﮑﻪ در ﮐﻮي ﺗﻮ ﮔﺪاي ﺗﻮ اﺳﺖ‬
‫از ﺳﺮ ﻟﻄﻒ دﻟﮕﺸﺎي ﺗﻮ اﺳﺖ‬
‫‪٤٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن هﻤﭽﻮ ﺷﻤﻌﻢ از ﻗﺪم ﺗﺎ ﺳﺮ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫ﻋﺸﻘﺶ ﺁﺗﺶ ﺑﻮد ﮐﺮدم ﻣﺠﻤﺮش از دل ﭼﻮ ﻋﻮد‬
‫زﺁﺗﺶ روﻳﺶ ﭼﻮ ﻳﮏ اﺧﮕﺮ ﺑﻪ ﺻﺤﺮا اوﻓﺘﺎد‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﭘﻴﺶ ﺟﺎﻧﺎن ﭘﻴﺸﮑﺶ ﺟﺎن ﺁورم‬
‫ﻧﻴﺴﺖ از ﺧﺸﮏ و ﺗﺮم در دﺳﺖ ﺟﺰ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮي‬
‫دادم ﺁن ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﺁﺧﺮ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﺑﺎد‬
‫ﮔﻔﺘﻢ اﮐﻨﻮن ذرﻩاي دﻳﮕﺮ ﺑﻤﺎﻧﻢ ﮔﻔﺖ ﺑﺎش‬
‫ﭼﻮن رﺳﻴﺪ اﻳﻦ ﺟﺎﻳﮕﻪ ﻋﻄﺎر ﻧﻪ هﺴﺖ و ﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺁﻩهﺎي ﺁﺗﺸﻴﻨﻢ ﭘﺮدﻩهﺎي ﺷﺐ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫ﺁﻩهﺎي ﺁﺗﺸﻴﻨﻢ ﭘﺮدﻩهﺎي ﺷﺐ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫دوش در وﻗﺖ ﺳﺤﺮ ﺁهﻲ ﺑﺮﺁوردم ز دل‬
‫ﺟﺎن ﭘﺮ ﺧﻮﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﺸﺘﻲ ﺧﺎﮎ داﻣﻦ ﮔﻴﺮ اوﺳﺖ‬
‫ﭘﺮدﻩي ﭘﻨﺪار ﮐﺎن ﭼﻮن ﺳﺪ اﺳﮑﻨﺪر ﻗﻮي اﺳﺖ‬
‫روز دﻳﮕﺮ ﭘﺮدﻩي دﻳﮕﺮ ﺑﺮون ﺁﻣﺪ ز ﻏﻴﺐ‬
‫هﺮ ﮐﻪ او ﺧﺎم اﺳﺖ ﮔﻮ در ﻣﺬهﺐ ﻣﺎ ﻧﻪ ﻗﺪم‬
‫ﺑﺎز ﻋﺸﻘﺶ ﭼﻮن دل ﻋﻄﺎر در ﻣﺨﻠﺐ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫دوﻟﺖ ﻋﺎﺷﻘﺎن هﻮاي ﺗﻮ اﺳﺖ‬
‫دوﻟﺖ ﻋﺎﺷﻘﺎن هﻮاي ﺗﻮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻴﻤﻴﺎي ﺳﻌﺎدت دو ﺟﻬﺎن‬
‫ﻧﺎف ﺁهﻮ ﺷﻮد دهﺎن ﮐﺴﻲ‬
‫ﺳﺮﻣﻪي دﻳﺪﻩهﺎ ﺑﻮد ﺧﺎﮐﻲ‬
‫ﻣﻠﮏ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ هﻴﭻ ﻧﺸﻤﺎرد‬
‫ﺑﻪ ﺳﺤﺮ ﻧﺎز ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺑﺎ ﺗﻮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن را در ﺳﺮاي ﺗﻮ اﺳﺖ‬
‫ﺧﺎﮎ ﮐﻮي ﻓﻠﮏﻧﻤﺎي ﺗﻮ اﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ رهﻲ ﻃﺎﻟﺐ ﺑﻼي ﺗﻮ اﺳﺖ‬
‫ﺟﺎن ﻣﻦ ﺑﺴﺘﻪي رﺿﺎي ﺗﻮ اﺳﺖ‬
‫وﺻﻒ ﺗﻮ ﻻﻳﻖ ﺛﻨﺎي ﺗﻮ اﺳﺖ‬
‫هﻤﻪ در ﺟﺴﺘﻦ ﻋﻄﺎي ﺗﻮ اﺳﺖ‬
‫ﻗﺴﻢ ﻣﻦ زو اﺷﺘﻴﺎق اﻓﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻮ ﭼﻮ ﻋﺮش ﺳﻴﻢ ﺳﺎق اﻓﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮق در زﻳﺮش ﺑﺮاق اﻓﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‬
‫ﺳﺪ اﺳﮑﻨﺪر ﻳﺘﺎق اﻓﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‬
‫در ﺧﺮاﺳﺎن و ﻋﺮاق اﻓﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‬
‫ﮐﺸﺘﻪ ﺗﻮ در ﻓﺮاق اﻓﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‬
‫ﻳﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮد اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‬
‫ﻣﺎﻩ ﺑﺨﺘﻢ در ﻣﺤﺎق اﻓﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ هﻤﭽﻮن ﭼﺮخ ﻃﺎق اﻓﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‬
‫ﭘﺲ ﭼﺮا زرﻳﻦ ﻧﻄﺎق اﻓﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‬
‫از ﻣﻴﺎن ﺁن وﺷﺎق اﻓﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‬
‫ﺁن ﻧﻪ روي اﺳﺖ ﻣﺎﻩ دو هﻔﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫وان ﻧﻪ ﻗﺪ اﺳﺖ ﺳﺮو ﺑﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﻣﺎﻩ و ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻃﻔﻞ ﻳﮏ هﻔﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫هﻤﻪ دﻟﻬﺎ ﺑﻪ ﺟﺎن ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫دل ﻋﺸﺎق درد ﺑﮕﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﻓﺘﻨﻪ ﺑﻴﺪار و ﻋﺎﻓﻴﺖ ﺧﻔﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﻬﻲ ﭘﺮ ﺁﺷﻔﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫‪٤٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺁﻧﭽﻪ از ﻣﻠﮏ ﺟﺎودان ﺑﻴﺶ اﺳﺖ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ از ﺳﻴﺮت ﻣﻠﻮﮎ ﺑﻪ اﺳﺖ‬
‫از ﺑﻼ هﺮ ﮐﺴﻲ ﮔﺮﻳﺰان اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ رﺿﺎي ﺗﻮ در ﺑﻼي ﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫ﻣﻦ ﻧﺪاﻧﻢ ﺛﻨﺎي ﺗﻮ ﺑﻪ ﺳﺰا‬
‫اﻳﻦ ﺗﮑﺎﭘﻮي و ﮔﻔﺖ و ﮔﻮي ﻓﺮﻳﺪ‬
‫دﻟﺒﺮم در ﺣﺴﻦ ﻃﺎق اﻓﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‬
‫دﻟﺒﺮم در ﺣﺴﻦ ﻃﺎق اﻓﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﭘﺎﻳﻢ ﭼﻮ ﮐﺮﺳﻲ ز اﻧﺘﻈﺎر‬
‫ﮔﺮ رﺳﺪ ﻳﮏ ﺷﺐ ﺧﻴﺎل وﺻﻞ او‬
‫ﻟﻴﮏ اﻧﺪر ﺗﻴﻪ هﺠﺮش ﮔﺮد ﻣﻦ‬
‫ﮐﻲ ﻓﺘﺪ در دوزخ اﻳﻦ ﺁﺗﺶ ﮐﺰو‬
‫ﺑﺮ هﻢ اﻓﺘﺎدﻩ ﭼﻮ زﻟﻔﺶ هﺮ ﻧﻔﺲ‬
‫ﻣﻲﻧﺪاﻧﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻋﻤﺪا ﻣﻲﮐﺸﺪ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ روي هﻤﭽﻮ ﻣﺎهﺶ دﻳﺪﻩام‬
‫اﺑﺮوي او ﺟﺰ ﮐﻤﺎن ﭼﺮخ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺪارد ﺗﺮﮎ ﺳﻴﻤﻴﻨﻢ ﻣﻴﺎن‬
‫اﻳﻦ هﻤﻪ ﺑﺎرﻳﮏ ﺑﻴﻨﻲ ﻓﺮﻳﺪ‬
‫ﺁن ﻧﻪ روي اﺳﺖ ﻣﺎﻩ دو هﻔﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﭘﻴﺶ ﻣﺎﻩ دو هﻔﺘﻪي رخ ﺗﻮ‬
‫ذرﻩاي ﻋﺸﻖ ﺁﻓﺘﺎب رﺧﺶ‬
‫ﻧﺮﮔﺲ اوﺳﺖ اي ﻋﺠﺐ ﺑﻴﻤﺎر‬
‫هﺮ ﮐﺠﺎ ﺻﻒ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻣﮋﻩ او‬
‫از دهﺎﻧﺶ ﮐﻪ هﺴﺖ ﻣﻌﺪوﻣﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺣﺮﻓﻲ از ﺁن دهﺎن ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫در ﭘﺲ ﻳﮏ ﻋﻘﻴﻖ ﻧﺎﺳﻔﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﮐﺎﺷﮑﺎر اﺳﺖ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻨﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﻃﺎق ﻋﺎﻟﻤﺶ ﺟﻔﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺧﺮﻗﻪ ﺑﻔﮑﻨﺪم زﻧﺎر ﮐﺠﺎﺳﺖ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﻲ ﻣﺤﺮم اﺳﺮار ﮐﺠﺎﺳﺖ‬
‫ﺁن ﺑﺖ دﻟﺒﺮ هﺸﻴﺎر ﮐﺠﺎﺳﺖ‬
‫ﻣﻔﻠﺴﻲ ﻣﺴﺖ ﭘﺪﻳﺪار ﮐﺠﺎﺳﺖ‬
‫ﮐﺎﻣﻠﻲ در ﺧﻮر اﻳﻦ ﮐﺎر ﮐﺠﺎﺳﺖ‬
‫زﻳﺮﮐﻲ ﭘﺮ دل ﺑﻴﺪار ﮐﺠﺎﺳﺖ‬
‫ﺷﺒﺮوي ﻋﺎﺷﻖ ﻋﻴﺎر ﮐﺠﺎﺳﺖ‬
‫ﻳﻮﺳﻔﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﺎزار ﮐﺠﺎﺳﺖ‬
‫اﺛﺮ ﮔﺮد رﻩ ﻳﺎر ﮐﺠﺎﺳﺖ‬
‫اﻧﺪرﻳﻦ واﻗﻌﻪ ﻋﻄﺎر ﮐﺠﺎﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ز ﻣﺮغ ﺳﺤﺮ ﻓﻐﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﻧﺎﻟﻪ از ﻃﺎق ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﺁﺗﺸﻲ از هﻤﻪ ﺟﻬﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﺑﻮي ﻋﻨﺒﺮ ز ﮔﻠﺴﺘﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﻗﻠﻢ ﻋﺎﻓﻴﺖ ز ﺟﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﺻﺪ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﻪ ﻳﮏ زﻣﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﺷﻮر ﭼﻮن از ﺷﮑﺮﺳﺘﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫از هﻤﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﻓﻐﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﺳﻮي ﻣﺪح ﺧﺪاﻳﮕﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫‪٤٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﻪ دهﺎﻧﺶ ﺧﻮش ﺁﻣﺪ اﺳﺖ ﻣﺤﺎل‬
‫در دهﺎﻧﺶ ﮐﻪ هﺴﺖ ﺳﻲ و دو در‬
‫ﻣﻲﻧﺒﻴﻨﻲ دهﺎﻧﺶ اﮔﺮ ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﺗﺎ دراﻓﺸﺎن ﺷﺪ از دهﺎﻧﺶ ﻓﺮﻳﺪ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ از ﺻﻮﻣﻌﻪ ﺧﻤﺎر ﮐﺠﺎﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ از ﺻﻮﻣﻌﻪ ﺧﻤﺎر ﮐﺠﺎﺳﺖ‬
‫ﺳﻴﺮم از زرق ﻓﺮوﺷﻲ و ﻧﻔﺎق‬
‫ﭼﻮن ﻣﻦ از ﺑﺎدﻩي ﻏﻔﻠﺖ ﻣﺴﺘﻢ‬
‫هﻤﻪ ﮐﺲ ﻃﺎﻟﺐ ﻳﺎرﻧﺪ وﻟﻴﮏ‬
‫هﻤﻪ در ﮐﺎر ﺷﺪﻳﻢ از ﭘﻲ ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻣﺮدم هﻤﻪ در ﺧﻮاب ﺧﻮﺷﻨﺪ‬
‫روز روﺷﻦ هﻤﮕﺎن در ﺧﻮاﺑﻨﺪ‬
‫ﮔﺮ گ ﭘﻴﺮﻧﺪ هﻤﻪ ﭘﺮدﻩدران‬
‫هﻤﻪ در ﺟﺎم ﺑﻤﺎﻧﺪﻳﻢ ﻣﺪام‬
‫ﮔﺸﺖ ﻋﻄﺎر در اﻳﻦ واﻗﻌﻪ ﮔﻢ‬
‫ﭼﻮن ز ﻣﺮغ ﺳﺤﺮ ﻓﻐﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﺻﺒﺢ ﭼﻮن دردﻣﻴﺪ از ﭘﺲ ﮐﻮﻩ‬
‫ﻋﻨﺒﺮ ﺷﺐ ﭼﻮ ﺳﻮﺧﺖ زﺁﺗﺶ ﺻﺒﺢ‬
‫ﺳﭙﺮ ﺁﻓﺘﺎب ﺗﻴﻎ ﮐﺸﻴﺪ‬
‫ﺳﺎﻗﻲ از در درﺁﻣﺪ و ﺑﻨﺸﺴﺖ‬
‫ﮐﺲ ﭼﻪ داﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻮن ﺷﺮاب ﺑﺨﻮرد‬
‫زﺁرزوي ﺳﻤﺎع و ﺷﺎهﺪ و ﻣﻲ‬
‫ﺑﺎدﻩ ﻧﺎﺧﻮردﻩ ﻣﺴﺖ ﺷﺪ ﻋﻄﺎر‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫دوش ﮐﺎن ﺷﻤﻊ ﻧﻴﮑﻮان ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﻧﺎﻟﻪ از ﭘﻴﺮ و از ﺟﻮان ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﺟﻮش ﺁﺗﺶ ز ارﻏﻮان ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻏﻼﻣﻴﺶ ﻣﺪح ﺧﻮان ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﺷﻮر از ﺟﺎن ﺧﺴﺮوان ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﺻﺪ ﻧﮕﻬﺒﺎن و دﻳﺪﻩﺑﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ ﻗﻴﺎﻣﺖ ز هﻨﺪوان ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﺁﻩ از ﻧﺎف ﺁهﻮان ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫دود از ﻣﻐﺰ ﺟﺎدوان ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﺑﺎز از ﺁن ﻣﺎﻩ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﮔﻔﺖ ﻳﻮﺳﻒ ز ﮐﺎروان ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫در ﻏﻢ ﻣﻦ ز ﺟﺎن ﺗﻮان ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﺑﮕﺮﻳﺨﺖ از ﻣﻦ و دوان ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ ﺗﺠﻠﻲ ﭼﻮ ﺁن ﺷﺒﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫دل ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻮ ﭘﺎﺳﺒﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫هﻤﻪ ﻣﻐﺰش ز اﺳﺘﺨﻮان ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫دل ﻋﻄﺎر ﻧﺎﺗﻮان ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫اﻳﻨﺖ ﮔﻢ ﮔﺸﺘﻪ دهﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﺗﻮراﺳﺖ‬
‫وﻳﻨﺖ ﻧﺎﺑﻮدﻩ ﻣﻴﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﺗﻮراﺳﺖ‬
‫اﻳﻨﺖ ﺷﻮرﻳﺪﻩ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﺗﻮراﺳﺖ‬
‫ﺧﻪ زهﻲ ﭼﺮبزﺑﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﺗﻮراﺳﺖ‬
‫ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ زﻣﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﺗﻮراﺳﺖ‬
‫اﻳﻨﺖ ﺁﺷﻔﺘﻪ دهﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﺗﻮراﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﻧﻴﻤﻪي ﺟﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﺗﻮراﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺷﮑﺮ هﺴﺖ زﺑﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﺗﻮراﺳﺖ‬
‫ﺳﺴﺖ ازﺁن ﮔﺸﺖ ﻋﻨﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﺗﻮراﺳﺖ‬
‫‪٤٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫دوش ﮐﺎن ﺷﻤﻊ ﻧﻴﮑﻮان ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﮔﻞ ﺳﺮخ رﺧﺶ ﭼﻮ ﻋﮑﺲ اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫ﺁﻓﺘﺎﺑﻲ ﮐﻪ ﺧﻮاﺟﻪﺗﺎش ﻣﻪ اﺳﺖ‬
‫از ﻏﻢ ﺟﺎم ﺧﺴﺮوي ﻟﺒﺶ‬
‫روي ﺑﮕﺸﺎد ﺗﺎ ز هﺮ ﻣﻮﻳﻢ‬
‫ﻳﺎرب از ﺗﺎب زﻟﻒ هﻨﺪوي او‬
‫ﻣﺸﮏ از ﭼﻴﻦ زﻟﻒ ﻣﻲاﻓﺸﺎﻧﺪ‬
‫ﭼﺸﻢ ﺟﺎدوش ﺁﺗﺸﻲ در زد‬
‫ﻓﺘﻨﻪاي ﮐﺎن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﻤﺎم‬
‫ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﺁﻣﺪ و زﺑﺎن ﺑﮕﺸﺎد‬
‫دل ﺑﻪ ﻣﻦ دﻩ ﮐﻪ ﮔﺮ ﺑﻪ ﺣﻖ ﮔﻮﻳﻲ‬
‫دل ﭼﻮ روﻳﺶ ﺑﺪﻳﺪ دزدﻳﺪﻩ‬
‫ﺁﺗﺶ روي او ﺑﺪﻳﺪ و ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫او ﭼﻮ ﺳﻠﻄﺎن ﺑﻪ زﻳﺮ ﭘﺮدﻩ ﻧﺸﺴﺖ‬
‫ﭼﻮن هﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﻳﮏ ﻣﮋﻩ زد‬
‫ﻧﺘﻮان ﮐﺮد ﺷﺮح ﮐﺰ ﭼﻪ ﺻﻔﺖ‬
‫اﻳﻨﺖ ﮔﻢ ﮔﺸﺘﻪ دهﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﺗﻮراﺳﺖ‬
‫از دو ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺟﻬﺎن ﭘﺮﺷﻮر اﺳﺖ‬
‫ﺟﺎدوان را ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﺧﺸﮏ ﮐﻨﻲ‬
‫ﺁﺧﺮ اﻳﻦ ﻧﺎز ﺗﻮ هﻢ در ﮔﺬرد‬
‫ﮔﻔﺘﻲ از ﻣﻦ ﺷﮑﺮي ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻬﺎي ﺷﮑﺮت ﺻﺪ ﺟﺎن اﺳﺖ‬
‫ﻣﺪﻩ اي ﻣﺎﻩ ﮐﺴﻲ را ﺷﮑﺮي‬
‫ﺧﻂ ﻣﻌﺰوﻟﻲ ﺣﺴﻦ ﺗﻮ دﻣﻴﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺧﻄﺖ از ﻏﺎﻟﻴﻪ داﻧﻲ ﮐﻪ ﺗﻮراﺳﺖ‬
‫ﮐﻢ ﺷﻮد ﺁﻩ و ﻓﻐﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﺗﻮراﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻣﺮا ﻣﺠﺮوح ﮐﺮدي ﮔﺮ ﮐﻨﻲ ﻣﺮهﻢ رواﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻤﺮدم ز اﺷﺘﻴﺎﻗﺖ ﻣﺮدﻩ را ﻣﺎﺗﻢ رواﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ رﺳﺪ ﺑﻮﻳﻲ از ﺁن درﻳﺎ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺷﺒﻨﻢ رواﺳﺖ‬
‫هﻢ روا ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻮ ﺑﺮ دل ﺑﻲ ﺗﻮ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻏﻢ رواﺳﺖ‬
‫ﺣﻠﻘﻪاي ﺑﺮ در زن و ﮔﺮ در ﻧﻴﺎﻳﻲ هﻢ رواﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺮون ﺁﻳﻢ ز ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎ ﺗﻮام ﺁن دم رواﺳﺖ‬
‫ﺁﻧﭽﻨﺎن دم ﮐﻲ ﺗﻮان ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻪ در ﻋﺎﻟﻢ رواﺳﺖ‬
‫ﮐﺎن دﻣﻲ ﭘﺎﮎ اﺳﺖ و ﭘﺎﮎ از ﺻﻮرت ﺁدم رواﺳﺖ‬
‫ﻇﻦ ﻣﺒﺮ ﮐﺎﻳﻨﺠﺎ ﺳﺮ ﻳﮏ ﻣﻮي ﻧﺎﻣﺤﺮم رواﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﻲ ﺳﻮزﻧﻲ ﺑﺎ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺮﻳﻢ رواﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻓﺮو ﺧﻮاهﺪ ﻓﺘﺎد از دﺳﺖ ﺟﺎم ﺟﻢ رواﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺳﻠﻴﻤﺎن ﮔﻢ ﮐﻨﺪ در ﻣﻠﮏ ﺧﻮد ﺧﺎﺗﻢ رواﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻗﺪم در ﻓﻘﺮ ﭼﻮن ﻣﺮدان ﮐﻨﻲ ﻣﺤﮑﻢ رواﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ اﻳﻦ زﻧﺒﻴﻞ ﺑﻔﺮوﺷﺪ ﺑﻪ ﭼﻴﺰي ﮐﻢ رواﺳﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻪ ﺟﺮاﺣﺖ هﻴﭻ و ﻧﻪ ﻣﺮهﻢ رواﺳﺖ‬
‫ﮐﺎر ﮐﺎر ﻣﺎﺳﺖ ﭼﻮن او ﻳﺎر ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﺟﺎن ﻣﺎ در ﭘﻴﺶ ﻣﺎ اﻳﺜﺎر ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﺟﺎن ﻣﺎ ﺑﻲ ﻓﺨﺮ ﻋﺸﻘﺶ ﻋﺎر ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﺳﺪ ﻣﺎ در راﻩ ﻣﺎ ﭘﻨﺪار ﻣﺎﺳﺖ‬
‫هﺮﭼﻪ درد و دردي اﺳﺖ ﺁن ﮐﺎر ﻣﺎﺳﺖ‬
‫وﻳﻦ زﻣﺎن ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻣﺎ زﻧﺎر ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ اﻳﻦ ﻣﺴﺠﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ ﺧﻤﺎر ﻣﺎﺳﺖ‬
‫‪٤٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻗﻴﺮ ﺷﺪ ﮔﺮد رﺧﺖ ﻏﺎﻟﻴﻪ ﮔﻮن‬
‫ﭼﻮن ﺧﻂ او ﺑﺪﻣﺪ اي ﻋﻄﺎر‬
‫ﭼﻮن ﻣﺮا ﻣﺠﺮوح ﮐﺮدي ﮔﺮ ﮐﻨﻲ ﻣﺮهﻢ رواﺳﺖ‬
‫ﻣﻦ ﮐﻴﻢ ﻳﮏ ﺷﺒﻨﻢ از درﻳﺎي ﺑﻲﭘﺎﻳﺎن ﺗﻮ‬
‫ﮔﺮ رﺳﺎﻧﻲ ذرﻩاي ﺷﺎدي ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻲ ﺟﮕﺮ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺎﻳﻲ در ﻣﻴﺎن ﺣﻠﻘﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﭼﻮن ﻧﮕﻴﻦ‬
‫ﺗﺎ درون ﻋﺎﻟﻤﻢ دم ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﺘﻮاﻧﻢ زدن‬
‫ﭼﻮن در اﺻﻞ ﮐﺎر ﻋﺎﻟﻢ هﻴﭽﮑﺲ ﺁن ﺑﺮﻧﺘﺎﻓﺖ‬
‫در ﺻﻔﺖ رو ﺗﺎ ﺑﺪان دم ﺑﻮﮎ ﻳﮑﺪم ﭘﻲ ﺑﺮي‬
‫ﮔﺮ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﺟﻨﺐ را ﺗﺮ ﻧﺸﺪ ﻧﺎﻣﺤﺮم اﺳﺖ‬
‫ﻣﻮي ﭼﻮن در ﻣﻲﻧﮕﻨﺠﺪ ﮐﺮدﻩاي ﺳﺮرﺷﺘﻪ ﮔﻢ‬
‫ارﻩ ﭼﻮن ﺑﺮ ﻓﺮق ﺧﻮاهﺪ داﺷﺖ ﺟﻢ ﭘﺎﻳﺎن ﮐﺎر‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮاﻧﺪ دﻳﻮ ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻲ ﻧﺸﺴﺖ‬
‫ﻓﻘﺮ دارد اﺻﻞ ﻣﺤﮑﻢ هﺮﭼﻪ دﻳﮕﺮ هﻴﭻ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﻴﺶ از زﻧﺒﻴﻞﺑﺎﻓﻲ ﺳﻠﻴﻤﺎن ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻠﮏ‬
‫ﻣﺬهﺐ ﻋﻄﺎر اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻴﺴﺖ از ﺧﻮد ﮔﻢ ﺷﺪن‬
‫ﻋﺎﺷﻘﻲ و ﺑﻲ ﻧﻮاﻳﻲ ﮐﺎر ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﻲ و ﺑﻲ ﻧﻮاﻳﻲ ﮐﺎر ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻮد ﻋﺸﻘﺖ ﻣﻴﺎن ﺟﺎن ﻣﺎ‬
‫ﺟﺎن ﻣﺎزان اﺳﺖ ﺟﺎن ﮐﻮ ﺟﺎن ﺟﺎن اﺳﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ او ﺁﺳﺎن هﻤﻲ ﭘﻨﺪاﺷﺘﻢ‬
‫ﮐﺎر ﻣﺎ ﭼﻮن ﺷﺪ ز دﺳﺖ ﻣﺎ ﮐﻨﻮن‬
‫ﺑﻮدﻩ ﻋﻤﺮي در ﻣﻴﺎن اهﻞ دﻳﻦ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﻳﮏ زﻣﺎن ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻪاﻳﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻴﻦ زﻣﺎن در درد دردي ﺧﻮار ﻣﺎﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ ﭼﻪ ﺳﻮداﺳﺖ ﮐﺰ ﺗﻮ در ﺳﺮ ﻣﺎﺳﺖ‬
‫وﻳﻦ ﭼﻪ ﻏﻮﻏﺎﺳﺖ ﮐﺰ ﺗﻮ در ﺑﺮ ﻣﺎﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ هﻤﻪ ﺷﻮر و ﺷﺮ ﻧﻪ در ﺧﻮر ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﻣﻠﮏ هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﻣﺴﺨﺮ ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﮐﺎﺗﺸﺖ در ﻣﻴﺎن ﺟﻮهﺮ ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ رهﻨﻤﺎي و رهﺒﺮ ﻣﺎﺳﺖ‬
‫دﻳﺪﻩ ﺗﻴﺮﻩ اﺳﺖ و ﻳﺎر در ﺑﺮ ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ورﻧﻪ روي ﺗﻮ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺎﺳﺖ‬
‫دل اﺻﺤﺎب ذوق ﻏﻤﺨﻮر ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﻣﺤﻮ در ﻣﺤﻮ و ﻓﻨﺎ اﻧﺪر ﻓﻨﺎﺳﺖ‬
‫هﺮ دﻟﻲ ﮐﻪ ﮐﻮ ﻃﺎﻟﺐ اﻳﻦ ﮐﻴﻤﻴﺎﺳﺖ‬
‫ﮐﻤﺘﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰي ﮐﻪ ﻣﻲزاﻳﺪ ﺑﻘﺎﺳﺖ‬
‫هﺮ ﭼﻪ در هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﺷﺪ از ﺗﻮ راﺳﺖ‬
‫ذرﻩاي هﺴﺖ ﺁﻣﺪن ﻳﺎرا ﮐﺮاﺳﺖ‬
‫زﻳﺮ او ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺻﺪ درﻳﺎ ﺑﻼﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ درﻳﻦ درﻳﺎ ﺑﺮي ﻳﮏ ذرﻩ ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﮐﻴﻦ ﻧﻪ ﮐﺎر ﻣﺎ و ﻧﻪ ﮐﺎر ﺷﻤﺎﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ ﺑﺮ هﺮﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺎدﺷﺎﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ز ﭘﻴﺸﺎن ﺑﺎﻧﮕﺖ ﺁﻳﺪ ﮐﺎن ﻣﺎﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ را ﻳﮏدم ﺳﺮ اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮاﺳﺖ‬
‫ﺁن ﻧﻤﻲﺧﻮاهﻨﺪ دروﻳﺸﻲ ﺟﺪاﺳﺖ‬
‫ﻓﻬﻢ ﺁن ﻧﻪ ﮐﺎر ﻣﺮد ﭘﺎرﺳﺎﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﻲ ﺗﻮ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﮐﺠﺎﺳﺖ‬
‫‪٤٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮐﻴﺴﺖ ﭼﻮن ﻋﻄﺎر در ﺧﻤﺎر ﻋﺸﻖ‬
‫اﻳﻦ ﭼﻪ ﺳﻮداﺳﺖ ﮐﺰ ﺗﻮ در ﺳﺮ ﻣﺎﺳﺖ‬
‫از ﺗﻮ در ﻣﺎ ﻓﺘﺎدﻩ ﺷﻮر و ﺷﺮي‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﮐﺮدي ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﺎ ﻧﻈﺮي‬
‫ﭘﺎﮐﺒﺎز ﺁﻣﺪﻳﻢ از دو ﺟﻬﺎن‬
‫ﺁﺗﺸﻲ ﮐﺰ ﺗﻮ در ﻧﻬﺎد دل اﺳﺖ‬
‫دﻳﺪﻩاي ﮐﻮ ﮐﻪ روي ﺗﻮ ﺑﻴﻨﺪ‬
‫ﻣﺎ درﻳﻦ رﻩ ﺣﺠﺎب ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﻴﻢ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﻋﻄﺎر ﻋﺎﺷﻖ ﻏﻢ ﺗﻮﺳﺖ‬
‫راﻩ ﻋﺸﻖ او ﮐﻪ اﮐﺴﻴﺮ ﺑﻼﺳﺖ‬
‫راﻩ ﻋﺸﻖ او ﮐﻪ اﮐﺴﻴﺮ ﺑﻼﺳﺖ‬
‫ﻓﺎﻧﻲ ﻣﻄﻠﻖ ﺷﻮد از ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻘﺎ ﺧﻮاهﻲ ﻓﻨﺎ ﺷﻮ ﮐﺰ ﻓﻨﺎ‬
‫ﮔﻢ ﺷﻮد در ﻧﻘﻄﻪي ﻓﺎي ﻓﻨﺎ‬
‫در ﭼﻨﻴﻦ درﻳﺎ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ ذرﻩاي اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ازﻳﻦ درﻳﺎ ﺑﮕﻴﺮي ﻗﻄﺮﻩاي‬
‫ﺑﺮﻧﻴﺎري ﺟﺎن و اﻳﻤﺎن ﮔﻢ ﮐﻨﻲ‬
‫ﮔﺮد اﻳﻦ درﻳﺎ ﻣﮕﺮد و ﻟﺐ ﺑﺪوز‬
‫ﮔﺮ ﮔﺪاﻳﻲ را رﺳﺪ ﺑﻮﻳﻲ ازﻳﻦ‬
‫از ﺧﻮدي ﺧﻮد ﻗﺪم ﺑﺮﮔﻴﺮ زود‬
‫دم ﻧﻴﺎرد زد ازﻳﻦ ﺳﻴﺮ ﺷﮕﺮف‬
‫زهﺪ و ﻋﻠﻢ و زﻳﺮﮐﻲ ﺑﺴﻴﺎر هﺴﺖ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ زﺑﻮر ﭘﺎرﺳﻲ اﺳﺖ‬
‫ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﮔﺮدد ﺁﺷﮑﺎر‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﺒﺮﻳﺎﻳﻲ ﺧﺎﻟﻲ از ﮐﺒﺮ و رﻳﺎﺳﺖ‬
‫ﮐﻴﻦ ﻧﻪ ﮐﺴﺐ اوﺳﺖ ﺑﻞ ﻋﻴﻦ ﻋﻄﺎﺳﺖ‬
‫زاﻧﭽﻪ وﺻﻞ و هﺠﺮ او هﻢ درد و هﻢ درﻣﺎن ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﺁﻳﺖ ﻗﻞ ﻳﺎ ﻋﺒﺎدي ﺁﻣﺪﻩ در ﺷﺎن ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﻳﮏ دو روزﻩ روح ﻏﻴﺒﻲ ﺁﻣﺪﻩ ﻣﻬﻤﺎن ﻣﺎﺳﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺟﻼد اﺟﻞ در اﻧﺘﻈﺎر ﺟﺎن ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﺟﻤﻠﻪي ﺷﺐ ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﺑﺮ درﮔﻬﺶ اﻓﻐﺎن ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺁﻳﺪ ﻧﮕﻨﺠﺪ در ﻣﻴﺎن ﮔﺮ ﺟﺎن ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﺑﺎﮎ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻮن دوﺳﺖ اﻧﺪر ﻋﻬﺪ و در ﭘﻴﻤﺎن ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﺑﺎ ﻏﻢ هﺠﺮان او دوزخ ﺳﺮاﺑﺴﺘﺎن ﻣﺎﺳﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺑﺤﺮ رﺣﻤﺘﺶ در اﻧﺘﻈﺎر ﺟﺎن ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﺟﺎن را ﺷﺐ اﻧﺪر ﺁﻣﺪ و دل در ﻋﺬاب ﺑﺴﺖ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ را ز ﭘﺮدﻩي ﻣﺸﮑﻴﻦ ﻧﻘﺎب ﺑﺴﺖ‬
‫ﭘﺲ ﺗﻴﻎ ﺗﻴﺰ در ﺗﺘﻖ ﻣﺸﮏ ﻧﺎب ﺑﺴﺖ‬
‫ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﻃﺮﻩي ﺗﻮ رﻩ ﻓﺘﺢ ﺑﺎب ﺑﺴﺖ‬
‫روي ﺗﻮ ﮐﺮد روﺷﻦ و ﺑﺮ ﺁﻓﺘﺎب ﺑﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ هﺴﺖ ﺁب ﺧﻀﺮ ﮐﻪ دل در ﺳﺮاب ﺑﺴﺖ‬
‫ﺳﻴﻼب ﻋﺸﻖ در دل ﻣﺸﺘﻲ ﺧﺮاب ﺑﺴﺖ‬
‫ﭼﺸﻤﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺟﺴﺖ ﺑﻪ ﻳﮏ ﻏﻤﺰﻩ ﺧﻮاب ﺑﺴﺖ‬
‫از ﻗﻔﻞ ﻟﻌﻞ ﭼﻮ در در ﺧﻮﺷﺎب ﺑﺴﺖ‬
‫وان ﺑﻮد ﻧﺮﮔﺲ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﺮ روﻳﻢ ﺁب ﺑﺴﺖ‬
‫ﺑﺮ ﮔﻞ ﻧﻮﺷﺖ ﻧﻘﺶ ﺗﻮ و ﺑﺮ ﮔﻼب ﺑﺴﺖ‬
‫از زﻟﻒ ﻋﻨﺒﺮﻳﻦ ﺗﻮ ﺑﺮ وي ﻃﻨﺎب ﺑﺴﺖ‬
‫‪٤٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫در دل ﻋﺸﺎق از ﺗﻌﻈﻴﻢ او‬
‫ﻣﺤﻮ ﮐﻦ ﻋﻄﺎر را زﻳﻦ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ‬
‫ﻃﺮﻗﻮا ﻳﺎ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﮐﻴﻦ ﻣﻨﺰل ﺟﺎﻧﺎن ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﻃﺮﻗﻮا ﻳﺎ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﮐﻴﻦ ﻣﻨﺰل ﺟﺎﻧﺎن ﻣﺎﺳﺖ‬
‫راﻩ دﻩ ﻣﺎ را اﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﻔﻠﺴﺎن ﺣﻀﺮﺗﻴﻢ‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻢ اﻳﻨﺠﺎ ﻣﻘﻴﻢ اي دوﺳﺘﺎن ﺑﺮ رهﮕﺬر‬
‫ﻋﺰم رﻩ دارﻳﻢ ﻧﺘﻮان ﭘﻴﺶ ازﻳﻦ ﮐﺮدن درﻧﮓ‬
‫ﻳﺎ ﻏﻴﺎث اﻟﻤﺴﺘﻐﻴﺚ ﻳﺎ اﻟﻪ اﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ‬
‫ﺁن ﭼﻨﺎن ﺧﻠﻮت ﮐﻪ ﻣﺎ از ﺟﺎن و دل ﺑﻮدﻳﻢ دوش‬
‫ﮔﺮ ﺷﻤﺎ را ﻃﺎﻋﺖ اﺳﺖ و زهﺪ و ﺗﻘﻮي و ورع‬
‫ﺗﺤﻔﻪي ﺟﻨﺖ ﮐﻪ از ﺑﻬﺮ ﺷﻤﺎ ﺁراﺳﺘﻨﺪ‬
‫ﻏﻢ ﻣﺨﻮر ﻋﻄﺎر ﭼﻨﺪﻳﻦ از ﺑﺮاي ﺟﺴﻢ ﺧﻮد‬
‫ﺗﺎ ﺁﻓﺘﺎب روي ﺗﻮ ﻣﺸﮑﻴﻦ ﻧﻘﺎب ﺑﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺁﻓﺘﺎب روي ﺗﻮ ﻣﺸﮑﻴﻦ ﻧﻘﺎب ﺑﺴﺖ‬
‫ﺗﺮﺳﻴﺪ زﻟﻒ ﺗﻮ ﮐﻪ ﮐﻨﺪ ﭼﺸﻢ ﺑﺪ اﺛﺮ‬
‫ﻧﺎﮔﺎﻩ ﺁﻓﺘﺎب رﺧﺖ ﺗﻴﻎ ﺑﺮﮐﺸﻴﺪ‬
‫ﮔﺮ ﭼﻬﺮﻩي ﺗﻮ در ﻧﮕﺸﺎدي ﻓﺘﻮح را‬
‫ﻋﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺑﻮد ﺗﻴﺮﻩﺗﺮ از زﻟﻒ ﺗﻮ ﺑﺴﻲ‬
‫ﺗﺎ هﺴﺖ روي ﺗﻮ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺁﻓﺘﺎب داﺷﺖ‬
‫ﻳﮏ ﺷﻌﻠﻪ ﺁﺗﺶ از رخ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺟﻬﺎن ﻓﺘﺎد‬
‫ﺑﺲ در ﺷﮕﻔﺖ ﺁﻣﺪﻩام ﺗﺎ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺣﮑﻢ‬
‫در ﺧﻂ ﺷﺪم ز ﻟﻌﻞ ﻟﺒﺖ ﺗﺎ دهﺎن ﺗﻮ‬
‫ﺟﺎدو ﺷﻨﻴﺪﻩام ﮐﻪ ﺑﺒﻨﺪد ﺑﻪ ﺣﮑﻢ ﺁب‬
‫ﻧﻘﺎش ﺻﻨﻊ را هﻤﻪ ﻟﻄﻒ ﺗﻮ ﺑﻮد ﻗﺼﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺧﻴﻤﻪي ﺟﻤﺎل ﺗﻮ از ﭘﻴﺶ ﺑﺮﻓﮕﻨﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻳﮑﺒﺎرﮔﻲ در هﻮس ﺟﺎﻩ و ﺁب ﺑﺴﺖ‬
‫ﺑﮕﺴﺴﺖ ﭘﺎﮎ و در ﺗﻮ ﺑﻪ ﺻﺪ اﺿﻄﺮاب ﺑﺴﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺁﻧﺠﺎ ﺧﺎﻧﻪاي ﮔﻴﺮي ﺻﻮاب اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺧﻠﻖ ﻋﺎﻟﻢ و ﻋﺎﻟﻢ ﺳﺮاب اﺳﺖ‬
‫ﺟﻬﺎﻧﻲ ﮔﺮ ﭘﺮ ﺁﺗﺶ ﮔﺮ ﭘﺮ ﺁب اﺳﺖ‬
‫دو ﻋﺎﻟﻢ در ﺑﺮ ﺁن هﻤﭽﻮ ﺧﻮاب اﺳﺖ‬
‫ﻓﻠﮏ را روز و ﺷﺐ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺷﺘﺎب اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﮐﺎري ﺳﺨﻦ و ﺳﺮي ﺗﻨﮏ ﻳﺎب اﺳﺖ‬
‫ﺟﻬﺎﻧﻲ ﻋﻘﻞ ﭼﻮن ﺧﺮ در ﺧﻼب اﺳﺖ‬
‫ﻣﺜﺎل ﺳﺎﻳﻪاي در ﺁﻓﺘﺎب اﺳﺖ‬
‫ز ﻋﺸﻖ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﻣﺴﺖ و ﺧﺮاب اﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻢ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺧﺎﻣﻮﺷﻲ ﺟﻮاب اﺳﺖ‬
‫هﺰاران ﺣﻠﻖ در دام ﻃﻨﺎب اﺳﺖ‬
‫ﻣﺤﺎﺳﻦهﺎ ﺑﻪ ﺧﻮن دل ﺧﻀﺎب اﺳﺖ‬
‫ﺟﮕﺮهﺎ ﺗﺸﻨﻪ و دﻟﻬﺎ ﮐﺒﺎب اﺳﺖ‬
‫دل ﻋﻄﺎر در ﺻﺪ اﺿﻄﺮاب اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ اﺻﻞ اﺻﻞ در ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻲﺗﻮ ﺟﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﭘﺲ ﺗﻮﻳﻲ ﺑﻲﺗﻮ ﮐﻪ از ﺗﻮ ﺁن ﺗﻮﻳﻲ ﭘﻨﻬﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﻟﻴﮏ ﺗﻮ ﻧﻪ اﻳﻦ ﻧﻪ ﺁﻧﻲ ﺑﻠﮑﻪ هﺮ دو ﺁن ﺗﻮﺳﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ اﺻﻞ ﺗﻮ ﺑﺮون از ﻧﻔﺲ ﺗﻮﺳﺖ و ﺟﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﺑﻮد و ﻧﺎﺑﻮدت ﭼﻪ ﺧﻮاهﻲ ﮐﺮد ﭼﻮن ﻧﻘﺼﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﻣﻲﻧﺪاﻧﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺗﻮ ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻮ ﺳﻠﻄﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬
‫هﺮ ﭼﻪ هﺴﺖ و ﺑﻮد و ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد هﺮ ﺳﻪ ذرﻩ اﺳﺖ ذرﻩ را ﻣﻨﮕﺮ ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ اﺳﺖ ﮐﻮ ﭘﻴﺸﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﮐﺎﻧﭽﻪ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﻲ و ﺗﻮ داﻧﻲ هﻤﻪ زﻧﺪان ﺗﻮﺳﺖ‬
‫‪٥٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺟﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﮔﺸﺖ ﺧﻴﻤﻪﻧﺸﻴﻦ ﺟﻤﺎل ﺗﻮ‬
‫ﻣﺴﮑﻴﻦ ﻓﺮﻳﺪ ﮐﺰ هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ دﻟﻲ ﮐﻪ داﺷﺖ‬
‫ﺗﻮ را در رﻩ ﺧﺮاﺑﺎﺗﻲ ﺧﺮاب اﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ را در رﻩ ﺧﺮاﺑﺎﺗﻲ ﺧﺮاب اﺳﺖ‬
‫ﺑﮕﻴﺮ ﺁن ﺧﺎﻧﻪ ﺗﺎ ﻇﺎهﺮ ﺑﺒﻴﻨﻲ‬
‫در ﺁن ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻮ را ﻳﮑﺴﺎن ﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﺧﺮاﺑﺎﺗﻲ اﺳﺖ ﺑﻴﺮون از دو ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﺑﺒﻴﻦ ﮐﺰ ﺑﻮي درد ﺁن ﺧﺮاﺑﺎت‬
‫ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﻲ ﻧﻴﺎﺑﻲ ﺳﺮ اﻳﻦ ﮐﺎر‬
‫ﺑﻪ ﻋﻘﻞ اﻳﻦ راﻩ ﻣﺴﭙﺮ ﮐﺎﻧﺪرﻳﻦ راﻩ‬
‫ﻣﺜﺎل ﺗﻮ درﻳﻦ ﮐﻨﺞ ﺧﺮاﺑﺎت‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺷﺮح ﺁن ﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﻢ‬
‫اﮔﺮ ﭘﺮﺳﻲ ز ﺳﺮ اﻳﻦ ﺳﺎﻟﻲ‬
‫ﺑﺮاي ﺟﺴﺖ و ﺟﻮي اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬
‫ز درد اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﭘﻴﺮان رﻩ را‬
‫ﺟﻮاﻧﻤﺮدان دﻳﻦ را زﻳﻦ ﻣﺼﻴﺒﺖ‬
‫ز ﺷﺮح اﻳﻦ ﺳﺨﻦ وز ﺧﺠﻠﺖ ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ اﺻﻞ اﺻﻞ در ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻲﺗﻮ ﺟﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ ﺗﻮﻳﻲ ﺟﺰوي ﺑﻪ ﻧﻔﺲ و ﺁن ﺗﻮﻳﻲ ﮐﻠﻲ ﺑﻪ دل‬
‫ﺗﻮ درﻳﻦ و ﺗﻮ در ﺁن ﺗﻮ ﮐﻲ رﺳﻲ هﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺗﻮ‬
‫ﺑﻮد ﺗﻮ اﻳﻨﺠﺎ ﺣﺠﺎب اﻓﺘﺎد و ﻧﺎﺑﻮدت ﺣﺠﺎب‬
‫ﭼﻮن ز ﻧﺎﺑﻮد و ز ﺑﻮد ﺧﻮﻳﺶ ﺑﮕﺬﺷﺘﻲ ﺗﻤﺎم‬
‫ﺗﻮ ﻣﺒﻴﻦ و ﺗﻮ ﻣﺪان‪ ،‬ﮔﺮ دﻳﺪ و داﻧﺶ ﺑﺎﻳﺪت‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ ﮔﺮ هﺴﺖ ﮔﻮﻳﻲ در ﺧﻢ ﭼﻮﮔﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﭘﺲ ﻳﻘﻴﻦ ﻣﻲدان ﮐﻪ ﻋﻴﻨﺖ ﻏﻴﺐ ﺟﺎوﻳﺪان ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﺟﺰ ﺗﻮ ﮔﺮ ﭼﻴﺰي اﺳﺖ در هﺮ دو ﺟﻬﺎن دوران ﺗﻮﺳﺖ‬
‫هﻢ ﺑﻬﺸﺖ و دوزخ از ﮐﻔﺮ ﺗﻮ و اﻳﻤﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﭘﺲ ﺗﻮﻳﻲ ﻣﻌﺸﻮق ﺧﺎص و ﭼﺮخ ﺳﺮﮔﺮدان ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﺑﺎ هﺰاران دﻳﺪﻩ داﻳﻢ ﺗﺎ اﺑﺪ ﺣﻴﺮان ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﮐﺎﺳﻤﺎن ﻧﻴﻠﮕﻮن ﻓﻴﺮوزﻩاي از ﮐﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﺑﻬﺸﺖ و دوزخ از ﭘﻴﺮاﻳﻪي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﺷﻪ از روي ﺻﻔﺎﺗﻲ ﺁﻳﻪي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ ﭼﻴﺰي و ﭼﻪ اﺻﻠﻲ ﻣﺎﻳﻪي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ را ﮐﺞ ﻣﻲﮐﻨﺪ هﻢ داﻳﻪي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺻﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺰونﺗﺮ ﭘﺎﻳﻪي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻣﻲﺑﻴﻨﻲ ﺗﻮ ﺁن ﺧﻮد ﺳﺎﻳﻪي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ هﺮ دو ﮐﻮن ﻳﮏ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﺑﺮون ﻧﻲ از ﺗﻮ و هﻤﺴﺎﻳﻪي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫دل ﻏﻼم ﻧﺮﮔﺲ رﻋﻨﺎي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻗﺒﺎﻳﻲ هﺴﺖ ﺑﺮ ﺑﺎﻻي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﺳﻴﺮ ﻣﻬﺮ و ﻣﻪ ﺑﻪ ﺣﺴﻦ راي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﺁﻓﺘﺎب ﻃﻠﻌﺖ زﻳﺒﺎي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﭘﺮﺗﻮ از روي ﺟﻬﺎنﺁراي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﻣﺎﻟﮏ اﻟﻤﻠﮏ ﺟﻬﺎن ﻣﻮﻻي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫هﻢ ز ﭼﻴﻦ زﻟﻒ ﻋﻨﺒﺮﺳﺎي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﺗﺸﻨﻪي ﺟﺎم ﺟﻬﺎن اﻓﺰاي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫‪٥١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﻲ ﺳﺮ و ﭘﺎ ﮔﺮ ﺑﺮون ﺁﻳﻲ ازﻳﻦ ﻣﻴﺪان ﭼﻮ ﮔﻮ‬
‫ﻋﻴﻦ ﻋﻴﻨﺖ ﭼﻮن ﺑﻪ ﻏﻴﺐ اﻟﻐﻴﺐ در ﭘﻮﺷﻴﺪﻩاﻧﺪ‬
‫ﺻﺪر ﻏﻴﺐاﻟﻐﻴﺐ را ﺳﻠﻄﺎن ﺟﺎوﻳﺪان ﺗﻮﻳﻲ‬
‫هﻢ ز ﺟﺴﻢ و ﺟﺎن ﺗﻮ ﺧﺎﺳﺖ اﻳﻦ ﺟﻬﺎن و ﺁن ﺟﻬﺎن‬
‫هﻢ ﺧﺪاوﻧﺪت ﺳﺮﺷﺖ و هﻢ ﻣﻼﻳﮏ ﺳﺠﺪﻩ ﮐﺮد‬
‫اي ﻋﺠﺐ ﺗﻮ ﮐﻮر ﺧﻮﻳﺶ و ذرﻩ ذرﻩ در دو ﮐﻮن‬
‫ﺑﺮ دل ﻋﻄﺎر روﺷﻦ ﮔﺸﺖ هﻤﭽﻮن ﺁﻓﺘﺎب‬
‫ﻋﺰﻳﺰا هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺳﺎﻳﻪي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﻋﺰﻳﺰا هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺳﺎﻳﻪي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﺗﻮﻳﻲ از روي ذات ﺁﺋﻴﻨﻪي ﺷﺎﻩ‬
‫ﮐﻪ داﻧﺪ ﺗﺎ ﺗﻮ اﻧﺪر ﭘﺮدﻩي ﻏﻴﺐ‬
‫ﺗﻮ ﻃﻔﻠﻲ واﻧﮑﻪ در ﮔﻬﻮارﻩي ﺗﻮ‬
‫اﮔﺮ ﺑﺎﻟﻎ ﺷﻮي ﻇﺎهﺮ ﺑﺒﻴﻨﻲ‬
‫ﺗﻮ اﻧﺪر ﭘﺮدﻩي ﻏﻴﺒﻲ و ﺁن ﭼﻴﺰ‬
‫ﺑﺮﺁي از ﭘﺮدﻩ و ﺑﻴﻊ و ﺷﺮا ﮐﻦ‬
‫ﺗﻮ از ﻋﻄﺎر ﺑﺸﻨﻮ ﮐﺎﻧﭽﻪ اﺻﻞ اﺳﺖ‬
‫ﻋﻘﻞ ﻣﺴﺖ ﻟﻌﻞ ﺟﺎن اﻓﺰاي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﻋﻘﻞ ﻣﺴﺖ ﻟﻌﻞ ﺟﺎن اﻓﺰاي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﻧﻴﮑﻮﻳﻲ را در هﻤﻪ روي زﻣﻴﻦ‬
‫ﭼﻮن ﮐﺴﻲ را ﻧﻴﺴﺖ ﺣﺴﻦ روي ﺗﻮ‬
‫ﻧﻮر ذرﻩ ذرﻩ ﺑﺨﺶ هﺮ دو ﮐﻮن‬
‫در ﺟﻬﺎن هﺮﺟﺎ ﮐﻪ هﺴﺖ ﺁراﻳﺸﻲ‬
‫ﺗﺎ رﺧﺖ ﺷﺪ ﻣﻠﮏﺑﺨﺶ هﺮ دو ﮐﻮن‬
‫ﺧﻮن اﮔﺮ در ﺁهﻮي ﭼﻴﻦ ﻣﺸﮏ ﺷﺪ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺁب ﺧﻀﺮ ﺟﺎم ﺟﻢ ﺑﺸﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ور ﮐﺴﻲ را هﺴﺖ ﺳﺮ هﻤﭙﺎي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫در ﻃﻮاف ﻋﺸﻖ ﻳﮏ ﻳﮏ ﺟﺎي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ در ﺳﻮداي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﺷﺒﻨﻤﻲ ﻟﺐ ﺗﺸﻨﻪ از درﻳﺎي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫در دو ﻋﺎﻟﻢ ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻮهﻤﺘﺎي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫هﻢ ﮔﺮ اﻧﺼﺎف اﺳﺖ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﻋﺎﻗﻞ ﺧﻠﻖ اﺳﺖ ﭼﻮن ﺷﻴﺪاي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﮐﻌﺒﻪي اوﻻد ﺁدم ﮐﻮي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ و اﮔﺮ ﻧﻲ ﺳﻮي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫دوﺳﺘﻲ دﻳﮕﺮان ﺑﺮ ﺑﻮي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫هﺴﺖ و ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد از ﻳﮏ ﻣﻮي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﺗﺮﮐﺘﺎز ﻃﺮﻩي هﻨﺪوي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫دل ﻧﺪارد هﺮ ﮐﻪ در ﭘﻬﻠﻮي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫هﺴﺖ هﻤﭽﻮن ﺁﻓﺘﺎب ﺁن روي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﺷﻴﺮﺧﻮار از ﻟﻌﻞ ﭘﺮ ﻟﻠﻲ ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﺑﺮ دﻟﻢ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ از اﺑﺮوي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﺮﮔﺲ ﺟﺎدوي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﮐﻴﻦ ﮐﻤﺎن هﺮﮔﺰ ﻧﻪ ﺑﺮ ﺑﺎزوي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫درد از ﺁن دارد ﮐﻪ ﺑﻲ داروي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﺁﻧﮑﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻧﻘﺶ ازو ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﻳﺎرب او در ﭘﺮدﻩ ﭼﻮن ﺁراﺳﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ دم ﺑﻪ دم ﻣﻲﮐﺎﺳﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ ﻳﻘﻴﻦ دان ﮐﺎن ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺧﺎﺳﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﻧﻘﺸﻲ در ﺟﻬﺎن ﭘﻴﺮاﺳﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫‪٥٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺧﻠﻖ ﻋﺎﻟﻢ در رهﺖ ﺳﺮ ﺑﺎﺧﺘﻨﺪ‬
‫ﺁﺳﻤﺎن ﺳﺮ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ هﺮ ﺟﺎي ﺗﻮ‬
‫ﺁﻓﺘﺎب ﺑﻲ ﺳﺮ و ﺑﻦ ذرﻩوار‬
‫اﻳﻦ ﺟﻬﺎن و ﺁن ﺟﻬﺎن و هﺮﭼﻪ هﺴﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﺟﺰ ﺗﻮ در دو ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺲ‬
‫هﺮ ﮐﻪ را هﺮ ذرﻩاي ﭼﺸﻤﻲ ﺷﻮد‬
‫ﮔﺮ ﻓﺮﻳﺪ اﻣﺮوز ﭼﻮن ﺷﻮرﻳﺪﻩاي اﺳﺖ‬
‫ﻗﺒﻠﻪي ذرات ﻋﺎﻟﻢ روي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﻗﺒﻠﻪي ذرات ﻋﺎﻟﻢ روي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﻣﻴﻞ ﺧﻠﻖ هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺎ اﺑﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﺟﺰ ﺗﻮ دوﺳﺖ ﻧﺘﻮان داﺷﺘﻦ‬
‫هﺮ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻲ ﮐﻪ در هﺮ دو ﺟﻬﺎن‬
‫هﺮ ﮐﺠﺎ در هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺘﻨﻪاي اﺳﺖ‬
‫ﭘﻬﻠﻮاﻧﺎن درت ﺑﺲ ﺑﻲدﻟﻨﺪ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﭘﻨﻬﺎن ﺁﻧﮑﻪ از ﻣﻦ دل رﺑﻮد‬
‫ﻋﻘﻞ ﭼﻮن ﻃﻔﻞ رﻩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﻮد‬
‫ﺗﻴﺮﺑﺎراﻧﻲ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺖ ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ اﺑﺮوﻳﺖ اﮔﺮ ﻃﺎﻗﻢ ﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ اي ﻋﺎﻗﻞ ﺑﺮو ﭼﻮن ﺗﻴﺮ راﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ هﻤﻪ ﻋﻄﺎر دور از روي ﺗﻮ‬
‫ﺁﻧﮑﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻧﻘﺶ ازو ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ز ﭘﺮدﻩ دم ﺑﻪ دم ﻣﻲ ﺗﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺷﻮد ﻳﮏ رﻩ ز ﭘﺮدﻩ ﺁﺷﮑﺎر‬
‫ﻣﺤﻮ ﮔﺮدد در ﻗﻴﺎﻣﺖ زان ﺟﻤﺎل‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭼﻮن دو ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺮ زر و ﭘﺮ ﺧﻮاﺳﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺟﻤﺎل ﺁن ﭼﻨﺎن ﺁراﺳﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺷﻮر از هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫راﻩ ﺗﻮ ﻧﺎداﻧﻲ و ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻴﺎر ﺑﺎدﻩ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﻪ ﻣﺮد ﻃﺎﻣﺎت اﺳﺖ‬
‫ﭘﻴﺎدﻩايدو ﻓﺮو ﮐﻦ ﮐﻪ وﻗﺖ ﺷﻬﻤﺎت اﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ ﺟﺎي دردﻓﺮوﺷﺎن دﻳﺮ ﺁﻓﺎت اﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ ﻣﺮد دﻳﻦ و ﭼﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪي ﻋﺒﺎدات اﺳﺖ‬
‫ﻣﻴﺎن ﺑﺒﺴﺘﻪ ﺑﻪ زﻧﺎر در ﻣﻨﺎﺟﺎت اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮون ﮔﺬر ﮐﻪ ﺑﺮون زﻳﻦ ﺑﺴﻲ ﻣﻘﺎﻣﺎت اﺳﺖ‬
‫ﺷﻮد ﻳﻘﻴﻨﺖ ﮐﻪ ﺟﺰ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﺧﺮاﻓﺎت اﺳﺖ‬
‫از ﺁﻧﮑﻪ ﻟﺬت ﻋﺎﺷﻖ وراي ﻟﺬات اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺣﻠﻘﻪي در ﻣﻌﺸﻮق ﻣﺎ ﺳﻤﺎوات اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ زادراﻩ ﻓﻨﺎ دردي ﺧﺮاﺑﺎت اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﮔﺮد داﻳﺮﻩي ﻧﻔﻲ ﻋﻴﻦ اﺛﺒﺎت اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﺁﻧﭽﻪ هﺴﺖ ﺑﻪ ﺟﺰ دوﺳﺖ ﻋﺰي و ﻻت اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺁن ﺳﺠﻮد وي از ﺟﻤﻠﻪي ﻣﻨﺎﺟﺎت اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺷﺎﻩ ﻧﻄﻊ ﻳﻘﻴﻦ ﺁن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﻬﻤﺎت اﺳﺖ‬
‫از ﺁﻧﮑﻪ در رﻩ ﻧﺎﻣﺎﻧﺪﻧﺖ ﻣﺒﺎهﺎت اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎﻗﻲ رﻩ ﻋﺸﺎق ﻓﺎﻧﻲ ذات اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﭘﺎي در ﻧﻪ و ﮐﻮﺗﺎﻩ ﮐﻦ ز دﻧﻴﻲ دﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ز ﺷﺮاب ﻏﺮور ﻣﺎﻧﺪي ﻣﺴﺖ‬
‫ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻳﺪ ازﻳﻦ ﭘﻞ هﺰار ﺟﺎي ﺷﮑﺴﺖ‬
‫‪٥٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ذرﻩاي ﻣﻌﺸﻮق ﮐﻲ ﺁﻳﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫در ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺳﻮي ﺧﻮد ﮐﺲ ﻧﻨﮕﺮد‬
‫ذرﻩاي ﮔﺸﺖ اﺳﺖ ﻇﺎهﺮ زان ﺟﻤﺎل‬
‫اي ﻓﺮﻳﺪ اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻪ ﺧﻮاهﻲ ﮐﺎر و ﺑﺎر‬
‫ﺑﻴﺎ ﮐﻪ ﻗﺒﻠﻪي ﻣﺎ ﮔﻮﺷﻪي ﺧﺮاﺑﺎت اﺳﺖ‬
‫ﺑﻴﺎ ﮐﻪ ﻗﺒﻠﻪي ﻣﺎ ﮔﻮﺷﻪي ﺧﺮاﺑﺎت اﺳﺖ‬
‫ﭘﻴﺎﻟﻪايدو ﺑﻪ ﻣﻦ دﻩ ﮐﻪ ﺻﺒﺢ ﭘﺮدﻩ درﻳﺪ‬
‫در ﺁن ﻣﻘﺎم ﮐﻪ دﻟﻬﺎي ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺧﻮن ﺷﺪ‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﻪ دﻳﺮﻧﺸﻴﻦ ﻣﻐﺎﻧﺴﺖ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ‬
‫ﻣﮕﻮ ز ﺧﺮﻗﻪ و ﺗﺴﺒﻴﺢ ازاﻧﮑﻪ اﻳﻦ دل ﻣﺴﺖ‬
‫ز ﮐﻔﺮ و دﻳﻦ و ز ﻧﻴﮏ و ﺑﺪ و ز ﻋﻠﻢ و ﻋﻤﻞ‬
‫اﮔﺮ دﻣﻲ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻋﺎﺷﻘﻲ ﺑﺮﺳﻲ‬
‫ﭼﻪ داﻧﺪ ﺁﻧﮑﻪ ﻧﺪاﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻴﺴﺖ ﻟﺬت ﻋﺸﻖ‬
‫ﻣﻘﺎم ﻋﺎﺷﻖ و ﻣﻌﺸﻮق از دو ﮐﻮن ﺑﺮون اﺳﺖ‬
‫ﺑﻨﻮش درد و ﻓﻨﺎ ﺷﻮ اﮔﺮ ﺑﻘﺎ ﺧﻮاهﻲ‬
‫ﺑﻪ ﮐﻮي ﻧﻔﻲ ﻓﺮو ﺷﻮ ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﺑﺮﻧﺎﻳﻲ‬
‫ﻧﮕﻪ ﻣﮑﻦ ﺑﻪ دو ﻋﺎﻟﻢ از ﺁﻧﮑﻪ در رﻩ دوﺳﺖ‬
‫ﻣﺨﻨﺪ از ﭘﻲ ﻣﺴﺘﻲ ﮐﻪ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ اﻓﺘﺪ‬
‫اﮔﺮﭼﻪ ﭘﺎﮎﺑﺮي ﻣﺎت هﺮ ﮔﺪاﻳﻲ ﺷﻮ‬
‫ﺑﺒﺎز هﺮ دو ﺟﻬﺎن و ﻣﻤﺎن ﮐﻪ ﺳﻮد ﮐﻨﻲ‬
‫ز هﺮ دو ﮐﻮن ﻓﻨﺎ ﺷﻮد درﻳﻦ رﻩ اي ﻋﻄﺎر‬
‫ﻧﺪاي ﻏﻴﺐ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺗﻮ ﻣﻲرﺳﺪ ﭘﻴﻮﺳﺖ‬
‫ﻧﺪاي ﻏﻴﺐ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺗﻮ ﻣﻲرﺳﺪ ﭘﻴﻮﺳﺖ‬
‫هﺰار ﺑﺎدﻳﻪ در ﭘﻴﺶ ﺑﻴﺶ داري ﺗﻮ‬
‫ﺟﻬﺎن ﭘﻠﻲ اﺳﺖ ﺑﺪان ﺳﻮي ﺟﻪ ﮐﻪ هﺮ ﺳﺎﻋﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﺮو ﺑﺠﻪ ز ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻞ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺎي ﻧﺸﺴﺖ‬
‫ﺑﻴﻮﻓﺘﺪ ﭘﻞ و در زﻳﺮ ﭘﻞ ﺑﻤﺎﻧﻲ ﭘﺴﺖ‬
‫ﺗﻮ ﺧﻮش ﺑﺨﻔﺘﻪاي و ﺗﻴﺮ ﻋﻤﺮ رﻓﺖ از ﺷﺴﺖ‬
‫ز ﮐﺎر ﺑﻴﻬﺪﻩي ﺧﻮﻳﺶ ﺟﺎي ﺁﻧﺖ هﺴﺖ‬
‫ﮔﻬﻲ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻃﻠﺐ‪ ،‬ﮔﻪ ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ دﻳﻮ ﭘﺮﺳﺖ‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ زﻳﻦ ﻗﻔﺲ ﺁهﻨﻴﻦ ﺗﻮاﻧﺪ ﺟﺴﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻦ ﺑﻪ ﮔﻮر ﻓﺮو رﻓﺖ ﺟﺎن ز ﮔﻮر ﺑﺮﺳﺖ‬
‫ز ﺧﻮد ﺑﺮﻳﺪ و ﻣﻴﺎن ﺧﻮﺷﻲ ﺑﻪ ﺣﻖ ﭘﻴﻮﺳﺖ‬
‫ز دﺳﺖ ﺳﺎﻗﻲ ﺟﺎن ﺳﺎﻏﺮ ﺷﺮاب اﻟﺴﺖ‬
‫ز ﮐﺒﺮﻳﺎي ﺣﻖ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻣﻲﮐﻨﺪ ﭘﻴﻮﺳﺖ‬
‫دﻟﻲ ﮐﻪ از ﮐﻤﺮ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻣﻴﺎن در ﺑﺴﺖ‬
‫ﻣﺨﺴﺐ ﺧﻴﺰ ﭼﻮ ﻋﻤﺮ ﺁﻣﺪت ﺑﻪ ﻧﻴﻤﻪي ﺷﺼﺖ‬
‫ﻗﺴﻢ ﻣﻦ زان ﮔﻞ هﻤﻪ ﺧﺎر ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫ﺻﺪ ﺟﻬﺎن ﺟﺎﻧﺶ ﺧﺮﻳﺪار ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫ﻧﺮﮔﺲ ﺗﻮ ﭘﺎرﻩﻳﻲ ﮐﺎر ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫در ﺧﻢ زﻟﻔﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫زﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﮔﻮﻳﻲ ﺟﮕﺮ ﺧﻮار ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫ﭘﺴﺘﻪي ﺷﻮرت ﺷﮑﺮﺑﺎر ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫ﺁن دو ﻟﺐ ﻳﮏ داﻧﻪ ﻧﺎر ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫ﮐﺎن ﺷﮑﺮ ﻟﺐ ﺗﻠﺦ ﮔﻔﺘﺎر ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫درج ﻟﻌﻞ در ﺷﻬﻮار ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫ﮐﺎﻓﺘﺎﺑﺶ ﻋﺎﺷﻖ زار ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫ﭘﺎي ﮐﻮﺑﺎن ذرﻩ ﮐﺮدار ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫ﺑﺎ ﭼﻨﺎن روﻳﻲ ﺑﻪ ﺑﺎزار ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫ﮐﺎن ﺳﻴﻪ ﮔﺮ ﭼﻮن ﺳﺘﻤﮑﺎر ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫‪٥٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﻪ ﭘﻞ ﺑﺮون ﻧﺸﻮد ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻠﻲ ﮐﺎرت‬
‫ﭼﻮ ﺳﻴﻞ ﭘﻞﺷﮑﻦ از ﮐﻮﻩ ﺳﺮ ﻓﺮود ﺁرد‬
‫ﺗﻮ ﻏﺎﻓﻠﻲ و ﺑﻪ هﻔﺘﺎد ﭘﺸﺖ ﺷﺪ ﭼﻮ ﮐﻤﺎن‬
‫اﮔﺮ ﺗﻮ زار ﺑﮕﺮﻳﻲ ﺑﻪ ﺻﺪ هﺰاران ﭼﺸﻢ‬
‫ﻓﺮﺷﺘﻪاي ﺗﻮ و دﻳﻮي ﺳﺮﺷﺘﻪ در ﺗﻮ ﺑﻪ هﻢ‬
‫هﺰار ﺑﺎر ﺑﻪ ﻧﺎﻣﺮدﻩ ﻃﻮﻃﻲ ﺟﺎﻧﺖ‬
‫ﺗﻮ ﮔﺮﭼﻪ زﻧﺪﻩاي اﻣﺮوز ﻟﻴﮏ در ﮔﻮري‬
‫ﭼﻮن ﺟﺎن ﺑﻤﺮد ازﻳﻦ زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻧﺎﺧﻮش‬
‫ﻣﻴﺎن ﺟﺸﻦ ﺑﻘﺎ ﮐﺮد ﻧﻮش ﻧﻮﺷﺶ ﺑﺎد‬
‫دل ﺁن دل اﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻮن از ﻧﻬﺎد ﺧﻮﻳﺶ ﮔﺴﺴﺖ‬
‫ﺑﻪ ﺣﮑﻢ ﺑﻨﺪ ﻗﺒﺎي ﻓﻠﮏ ز هﻢ ﺑﮕﺸﺎد‬
‫ﺑﻪ زﻳﺮ ﺧﺎﮎ ﺑﺴﻲ ﺧﻮاب داري اي ﻋﻄﺎر‬
‫ﻟﻌﻞ ﮔﻠﺮﻧﮕﺖ ﺷﮑﺮﺑﺎر ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫ﻟﻌﻞ ﮔﻠﺮﻧﮕﺖ ﺷﮑﺮﺑﺎر ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫ﮔﻮ ﻟﺒﺖ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺟﻬﺎن ﺑﻔﺮوش ازاﻧﮏ‬
‫ﭘﺎرﻩ دل زاﻧﻢ ﮐﻪ در دل دوﺧﺘﻦ‬
‫دل ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ ﻣﮕﺮ ﭼﻮن هﺮ دﻟﻲ‬
‫ﭘﺴﺘﻪي ﺷﻮرت ﻧﻤﮏ دارد ﺑﺴﻲ‬
‫ﻧﻲ ﺧﻄﺎ ﮔﻔﺘﻢ ز ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫ﭼﺸﻤﻪي ﻧﻮر اﺳﺖ روي او وﻟﻴﮏ‬
‫زان ﺷﮑﺮ ﻟﺐ ﺷﻮر در ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺘﺎد‬
‫ﭼﺸﻤﻪ ﻧﻮﺷﺶ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﺳﻮز ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎ روي ﭼﻮ ﻣﺎﻩ او ﻧﮕﺮ‬
‫دﺳﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﭘﻴﺶ روﻳﺶ ﺁﻓﺘﺎب‬
‫ﺑﺮ هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺳﺘﻢ ﮐﺮدﺳﺖ او‬
‫ﺁري ﺁري روﺷﻦ اﺳﺖ اﻳﻦ هﻤﭽﻮ روز‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮔﺮ ﺳﻮي ﻣﻐﺮب ﭘﺪﻳﺪار ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫ﺑﻲ رخ او ﻗﺴﻢ ﻋﻄﺎر ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫دﺷﻨﻪ در ﮐﻒ ﺳﻮي ﺑﺎزار ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫ﻻﺟﺮم ﺧﻮﻧﺮﻳﺰ و ﺧﻮﻧﺨﻮار ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫هﻤﭽﻨﺎن ﺁن دﺷﻨﻪ ﺧﻮﻧﺒﺎر ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫ﻻﺟﺮم ﺑﺎ ﺗﻴﻎ در ﮐﺎر ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫ﭘﻴﺶ ﺗﻴﻎ او ﺑﻪ زﻧﻬﺎر ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﺮ ﻋﺎﺷﻖ زار ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫ﮐﻮ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫اﻧﺪرﻳﻦ دﻋﻮي ﭘﺪﻳﺪار ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫ﻗﺴﻢ هﺮ ﮐﺲ ﻣﺤﺾ ﭘﻨﺪار ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫ﮐﻴﺴﺘﻲ ﺗﻮ ﭼﻮن هﻤﻪ ﻳﺎر ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ از وي ﻗﺴﻢ ﻋﻄﺎر ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫ﮐﺎر ﻣﺎ ﺳﺨﺖ ﻣﺸﮑﻞ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﮐﺎﺗﺶ ﻋﺸﻖ در دل اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﺟﺎن ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﺎﻳﻞ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﭘﺎي دل ﻧﻴﺰ در ﮔﻞ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﺑﺎرﮔﺎﻩ ﺗﻮ ﻣﻨﺰل اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﻋﻘﻞ را راي ﺑﺎﻃﻞ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ اﻳﻦ ﺳﺮ ﻣﺸﮑﻞ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﭼﺎﻩ‪ ،‬ﻣﺎروت ﺑﺎﺑﻞ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﻣﺮﻏﮑﻲ ﻧﻴﻢ ﺑﺴﻤﻞ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫‪٥٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺧﻮن ﺟﺎن ﻣﺎﺳﺖ ﺁن ﺧﻮن ﻧﻲ ﺷﻔﻖ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ در ﺻﺪ ﺳﺎل ﻗﺴﻢ ﺧﻠﻖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﭼﻮن ﮐﻨﻢ ﻣﻌﺸﻮق ﻋﻴﺎر ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﮐﻨﻢ ﻣﻌﺸﻮق ﻋﻴﺎر ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫دﺷﻨﻪي او ﺗﺸﻨﻪي ﺧﻮن دل اﺳﺖ‬
‫هﻤﭽﻨﺎن ﮐﺎن ﭘﺴﺘﻪ ﻣﻲرﻳﺰد ﺷﮑﺮ‬
‫هﺴﺖ ﺗﺮﮎ و ﻣﻦ ﺑﻪ ﺟﺎن هﻨﺪوي او‬
‫ﺻﺒﺤﺪم هﺮ روز ﺑﺎ ﮐﺮﺑﺎس و ﺗﻴﻎ‬
‫ﺁﻳﻨﻪ ﺑﺮ روي ﺧﻮد ﻣﻲداﺷﺘﺴﺖ‬
‫از وﺻﺎل او ﮐﺴﻲ ﮐﻲ ﺑﺮﺧﻮرد‬
‫او ز ﺟﻤﻠﻪ ﻓﺎرغ اﺳﺖ و هﺮ ﮐﺴﻲ‬
‫ﻟﻴﮏ ﭼﻮن ﺗﻮ ﺑﻨﮕﺮي در راﻩ ﻋﺸﻖ‬
‫ﻋﺎﺷﻖ او و ﻋﺸﻖ او ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ اوﺳﺖ‬
‫ﺟﺰ ﻓﻨﺎﺋﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻮن ﻣﻲﺑﻨﮕﺮم‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺣﺎﺻﻞ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺣﺎﺻﻞ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﺁب از دﻳﺪﻩهﺎ از ﺁن ﺑﺎرﻳﻢ‬
‫در ازل ﭘﻴﺶ از ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺟﺴﻢ‬
‫ﺟﺎن ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ ﻋﺎﺷﻖ روﻳﺖ‬
‫ﺳﺎﻟﮑﺎن ﻳﻘﻴﻦ روي ﺗﻮ را‬
‫ﻣﻦ رﺳﻴﺪم ﺑﻪ وﺻﻞ ﺑﻲ وﺻﻔﺖ‬
‫ﮐﺲ ﻧﮕﻮﻳﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ ﭼﺮا وز ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﻓﺘﻨﻪ ﻋﻄﺎر در ﺟﻬﺎن اﻓﮑﻨﺪ‬
‫دل ﻋﻄﺎر ﺑﺮ دﻟﺖ ﻣﺜﻠﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻲ ﮔﺸﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻞ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﺻﺪ ﮔﺮﻩ ﻧﻴﺰ ﺣﺎﺻﻞ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﺳﻴﺼﺪ و ﺷﺼﺖ ﻣﻨﺰل اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﻳﻨﺰلاﷲ ﻣﻘﺎﺑﻞ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﻋﺮش را رﺧﺖ در ﮔﻞ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ور زﻧﻢ زهﺮ ﻗﺎﺗﻞ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ زﻳﻦ ﻗﺼﻪ ﻏﺎﻓﻞ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﻧﻘﺪ در ﺟﺎن و در دل اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫زان ﺑﺪﻳﻦ ﺳﻴﺮ ﻣﺎﻳﻞ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﻣﻲرود ﮔﺮﭼﻪ ﺣﺎﻣﻞ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﻠﻖ ﻏﺎﻓﻞ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﺁن ﮐﺴﻲ ﮐﻮ ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﮔﻮهﺮي ﺳﺨﺖ ﻗﺎﺑﻞ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫در ﻣﻀﻴﻖ ﻣﺸﺎﻏﻞ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ را اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻳﻞ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﺗﺮﮎ ﺟﺎن ﮔﻔﺘﻪ ﮐﺎﻣﻞ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﻗﻄﺮﻩاي ﺧﺮد ﻣﺪﺧﻞ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﻧﻔﺲ ﺗﺎرﻳﮏ ﺣﺎﻳﻞ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ هﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﺑﻪ ﺗﻴﻤﺎري ﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺸﮑﻠﻢ ﮐﺎري ﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﭼﻨﻴﻦ در ﻋﺸﻖ ﺑﺴﻴﺎري ﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﻧﺼﻴﺐ ﺟﺎن ﻏﻤﺨﻮاري ﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫هﻤﻪ ﻏﻤﻬﺎ ﺗﻮ را ﺁري ﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ اﻟﺤﻖ ﺗﻴﺰ ﺑﺎزاري ﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫‪٥٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اﻳﻦ ﮔﺮﻩ ﮐﺰ ﺗﻮ ﺑﺮ دل اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ ﮔﺮﻩ ﮐﺰ ﺗﻮ ﺑﺮ دل اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﻧﺎﮔﺸﺎدﻩ هﻨﻮز ﻳﮏ ﮔﺮهﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻬﺪ ﮔﺎم ﺁﻧﮑﻪ هﺮ روزﻳﺶ‬
‫ﭼﻮن رود راﻩ ﺁﻧﮑﻪ هﺮ ﻣﻴﻠﺶ‬
‫ﭼﻮﻧﮑﻪ از ﺧﻮف اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺐ و روز‬
‫ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﮐﻪ دم زﻧﻢ ﺁﻧﺠﺎ‬
‫هﺴﺖ دﻳﻮاﻧﻪاي ﻋﻠﻲ اﻻﻃﻼق‬
‫ﻋﻘﻞ ﭼﺒﻮد ﮐﻪ ﺻﺪ ﺟﻬﺎن ﺁﺗﺶ‬
‫ﻓﻠﮏ ﺁﺑﺴﺘﻦ اﺳﺖ اﻳﻦ ﺳﺮ را‬
‫هﻤﭽﻮ ﺁﺑﺴﺘﻨﺎن ﻧﻘﻂ ﺑﺮ روي‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺁﮔﺎﻩ ﮐﺴﻲ ازﻳﻦ ﺳﺮ ازاﻧﮏ‬
‫ﻗﻌﺮ درﻳﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ داﻧﺪ ﺑﺎز‬
‫ﮔﺮ رﺟﻮﻋﻲ ﮐﻨﺪ ﺳﻮي ﻗﻌﺮش‬
‫ور ﮐﻨﺪ ﺣﺒﺲ ﺳﺎﺣﻠﺶ ﻣﺤﺒﻮس‬
‫هﺴﺖ در ﻣﻌﺮض ﺑﺴﻲ ﮔﺮداب‬
‫ﺧﺎﮎ ﺁﻧﻢ ﮐﻪ او درﻳﻦ درﻳﺎ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺻﺪ ﺑﺤﺮ ﻳﺎﻓﺖ ﺑﺲ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﺟﺎن ﻋﻄﺎر را درﻳﻦ درﻳﺎ‬
‫ﻣﺮا در ﻋﺸﻖ او ﮐﺎري ﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﻣﺮا در ﻋﺸﻖ او ﮐﺎري ﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫اﮔﺮ ﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﻲداﻧﺪ ﮐﻪ در ﻋﺸﻖ‬
‫ﻣﺮا ﮔﻮﻳﺪ اﮔﺮ داﻧﻲ وﮔﺮﻧﻪ‬
‫اﮔﺮ ﮔﻮﻳﻢ هﻤﻪ ﻏﻤﻬﺎ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺑﺎر‬
‫ﻣﺮا ﮔﻮﻳﺪ ﻣﺮا زﻳﻦ هﻴﭻ ﻏﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﭼﻮ ﺧﻮﻧﻢ ﻣﻲﺑﺮﻳﺰي زود ﺑﺸﺘﺎب‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺲ ﻧﻴﮑﻢ ﺧﺮﻳﺪاري ﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎري ﮐﻨﻮن ﺑﺎري ﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ دام ﭼﻮن ﺗﻮ دﻟﺪاري ﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ در دﺳﺖ ﭼﻮ ﺗﻮ ﻳﺎري ﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ هﺮ دم در رهﺶ ﺧﺎري ﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺟﺎﻧﻲ ﺑﻲ ﻗﺮارم اوﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻳﮏ ﺳﺎﻋﺖ هﺰارم اوﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫هﻤﺎن در روزﮔﺎرم اوﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﺧﻠﻞ در اﺧﺘﻴﺎرم اوﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﺷﻤﺎري ﺑﻲﺷﻤﺎرم اوﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫دﻟﻲ ﭘﺮ اﻧﺘﻈﺎرم اوﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﻧﺼﻴﺐ از وي ﺧﻤﺎرم اوﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﺳﺮ ﺧﻮد در ﮐﻨﺎرم اوﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﻣﺼﻴﺒﺖهﺎي زارم اوﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﭼﺸﻤﻲ اﺷﮑﺒﺎرم اوﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﻧﻈﺮ ﺑﺮ ﮐﺎر و ﺑﺎرم اوﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ او هﺴﺖ ﮐﺎرم اوﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫دﺳﺘﻲ ﺑﺮ ﻧﻪ ﮐﻪ رﻓﺘﻢ از دﺳﺖ‬
‫اﻧﺼﺎف ﺑﺪﻩ ﮐﻪ ﺟﺎي ﺁن هﺴﺖ‬
‫از ﻧﺮﮔﺲ ﻣﺴﺖ ﺗﻮ ﺷﺪم ﻣﺴﺖ‬
‫ﮐﺎن ﺁﺗﺶ ﺗﻴﺰ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻨﺸﺴﺖ‬
‫ﮐﻴﻦ ﮐﺎﻓﺮ ﮐﻬﻨﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﺸﮑﺴﺖ‬
‫زﻧﺎر ﭼﻬﺎر ﮔﻮﺷﻪ ﺑﺮﺑﺴﺖ‬
‫‪٥٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﺮا ﭼﻮن ﺧﻮن ﺑﺮﻳﺰي زود ﺑﻔﺮوش‬
‫ﻣﺮا ﺟﺎﻧﺎ ز ﻋﺸﻘﺖ ﺑﻮد ﺻﺪ ﺑﺎر‬
‫دل ﻣﺴﺘﻢ ﭼﻮ ﻣﺮغ ﻧﻴﻢ ﺑﺴﻤﻞ‬
‫از ﺁن دل دﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺴﺖ داﻳﻢ‬
‫ﮐﺠﺎ ﻳﺎﺑﺪ ﮔﻞ وﺻﻞ ﺗﻮ ﻋﻄﺎر‬
‫ﻧﺪاﻧﻢ ﺗﺎ ﭼﻪ ﮐﺎرم اوﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﻧﺪاﻧﻢ ﺗﺎ ﭼﻪ ﮐﺎرم اوﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﭼﻨﺎن ﮐﺎري ﮐﻪ ﺁن ﮐﺲ را ﻧﻴﻔﺘﺎد‬
‫هﻤﺎن ﺁﺗﺶ ﮐﻪ در ﺣﻼج اﻓﺘﺎد‬
‫دﻟﻢ را اﺧﺘﻴﺎري ﻣﻲﻧﺒﻴﻨﻢ‬
‫ﻣﮕﺮ ﺑﺎ ﺣﻠﻘﻪهﺎي زﻟﻒ ﻣﻌﺸﻮق‬
‫ﻣﮕﺮ در ﻋﺸﻖ او ﻧﺎدﻳﺪﻩ روﻳﺶ‬
‫ﺷﺒﻲ ﺑﻮي ﻣﻲ او ﻧﺎﺷﻨﻮدﻩ‬
‫هﺰاران ﺷﺐ ﭼﻮ ﺷﻤﻌﻲ ﻏﺮﻗﻪ در اﺷﮏ‬
‫هﺰاران روز ﺑﺲ ﺗﻨﻬﺎ و ﺑﻲ ﮐﺲ‬
‫اﮔﺮ ﺗﺮ داﻣﻦ اﻓﺘﺎدم ﻋﺠﺐ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﺠﺎ ﻣﺮدي اﺳﺖ در ﻋﺎﻟﻢ ﮐﻪ او را‬
‫ﻧﻴﻔﺘﺎد ﺁﻧﭽﻪ از ﻋﻄﺎر اﻓﺘﺎد‬
‫ﻣﻔﺸﺎن ﺳﺮ زﻟﻒ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺮﻣﺴﺖ‬
‫ﻣﻔﺸﺎن ﺳﺮ زﻟﻒ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺮﻣﺴﺖ‬
‫درﻳﺎب ﻣﺮا ﮐﻪ ﻃﺎﻗﺘﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ ﻧﺮﮔﺲ ﻣﺴﺖ ﺗﻮ ﺑﺪﻳﺪم‬
‫اي ﺳﺎﻗﻲ ﻣﺎﻩروي ﺑﺮﺧﻴﺰ‬
‫در دﻩ ﻣﻲ ﮐﻬﻨﻪ اي ﻣﺴﻠﻤﺎن‬
‫در ﺑﺘﮑﺪﻩ رﻓﺖ و دﺳﺖ ﺑﮕﺸﺎد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫وز ﻧﻨﮓ وﺟﻮد ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ رﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ زﻳﻦ ﻗﻔﺲ ﻓﻨﺎ ﺑﺮون ﺟﺴﺖ‬
‫ﭘﺎي ﮐﻮﺑﺎن ﮐﻮزﻩي دردي ﺑﻪ دﺳﺖ‬
‫ﭘﺲ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺒﺎزم هﺮﭼﻪ هﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ از ﭘﻨﺪار ﺑﺎﺷﻢ ﺧﻮدﭘﺮﺳﺖ‬
‫ﺗﻮﺑﻪي زهﺎد ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ ﺷﮑﺴﺖ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺧﻮاهﻢ ﺑﻮدن ﺁﺧﺮ ﭘﺎيﺑﺴﺖ‬
‫هﻴﻦ ﮐﻪ دل ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻏﻢ در ﺳﺮ ﻧﺸﺴﺖ‬
‫دور ﮔﺮدون زﻳﺮ ﭘﺎي ﺁرﻳﻢ ﭘﺴﺖ‬
‫زهﺮﻩ را ﺗﺎ ﺣﺸﺮ ﮔﺮداﻧﻴﻢ ﻣﺴﺖ‬
‫ﺑﻲ ﺟﻬﺖ در رﻗﺺ ﺁﻳﻴﻢ از اﻟﺴﺖ‬
‫هﻤﻮ داﻧﺪ ﮐﻪ ﻗﺪر ﻋﺸﻖ ﭼﻨﺪ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﻣﺸﻐﻮل ﻋﺸﻘﻲ ﻋﺸﻖ ﺑﻨﺪ اﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ را اﻳﻦ ﻋﺸﻖ ﻋﺸﻘﻲ ﺳﻮدﻣﻨﺪ اﺳﺖ‬
‫ازو دﻋﻮي ﻣﺴﺘﻲ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ اﺳﺖ‬
‫اﮔﺮ ﻋﺸﻖ از ﺑﻦ و ﺑﻴﺨﺖ ﺑﮑﻨﺪ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎج ﭘﺎﮎﺑﺎزان ﺗﺨﺘﻪ ﺑﻨﺪ اﺳﺖ‬
‫ز ﭘﺴﺘﻲ در ﮔﺬر ﮐﺎرت ﺑﻠﻨﺪ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ وﻗﺖ ﮔﺮﻳﻪ و ﭼﻪ ﺟﺎي ﭘﻨﺪ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ در ﮐﻒ ﺑﺎدﻩ و در ﮐﺎم ﻗﻨﺪ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻨﻮن ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻣﺎ ﻟﺨﺘﻲ ﺳﭙﻨﺪ اﺳﺖ‬
‫وراي ﻣﺬهﺐ هﻔﺘﺎد و اﻧﺪ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺧﻮد را از ﺧﺮاﺑﺎت اوﻓﮕﻨﺪ اﺳﺖ‬
‫‪٥٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫دردي ﺑﺴﺘﺪ ﺑﺨﻮرد و ﺑﻔﺘﺎد‬
‫ﻋﻄﺎر درو ﻧﻈﺎرﻩ ﻣﻲﮐﺮد‬
‫ﻋﺰم ﺁن دارم ﮐﻪ اﻣﺸﺐ ﻧﻴﻢ ﻣﺴﺖ‬
‫ﻋﺰم ﺁن دارم ﮐﻪ اﻣﺸﺐ ﻧﻴﻢ ﻣﺴﺖ‬
‫ﺳﺮ ﺑﻪ ﺑﺎزار ﻗﻠﻨﺪر در ﻧﻬﻢ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ از ﺗﺰوﻳﺮ ﺑﺎﺷﻢ ﺧﻮدﻧﻤﺎي‬
‫ﭘﺮدﻩي ﭘﻨﺪار ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ درﻳﺪ‬
‫وﻗﺖ ﺁن ﺁﻣﺪ ﮐﻪ دﺳﺘﻲ ﺑﺮ زﻧﻢ‬
‫ﺳﺎﻗﻴﺎ در دﻩ ﺷﺮاﺑﻲ دﻟﮕﺸﺎي‬
‫ﺗﻮ ﺑﮕﺮدان دور ﺗﺎ ﻣﺎ ﻣﺮدوار‬
‫ﻣﺸﺘﺮي را ﺧﺮﻗﻪ از ﺳﺮ ﺑﺮﮐﺸﻴﻢ‬
‫ﭘﺲ ﭼﻮ ﻋﻄﺎر از ﺟﻬﺖ ﺑﻴﺮون ﺷﻮﻳﻢ‬
‫دﻟﻲ ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن دردﻣﻨﺪ اﺳﺖ‬
‫دﻟﻲ ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن دردﻣﻨﺪ اﺳﺖ‬
‫دﻻ ﮔﺮ ﻋﺎﺷﻘﻲ از ﻋﺸﻖ ﺑﮕﺬر‬
‫وﮔﺮ در ﻋﺸﻖ از ﻋﺸﻘﺖ ﺧﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﺮ ﺁن ﻣﺴﺘﻲ ﮐﻪ ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ ﺳﺮ از ﭘﺎي‬
‫ز ﺷﺎخ ﻋﺸﻖ ﺑﺮﺧﻮردار ﮔﺮدي‬
‫ﺳﺮاﻓﺮازي ﻣﺠﻮي و ﭘﺴﺖ ﺷﻮ ﭘﺴﺖ‬
‫ﭼﻮ ﺗﻮ در ﻏﺎﻳﺖ ﭘﺴﺘﻲ ﻓﺘﺎدي‬
‫ﺑﺨﻨﺪ اي زاهﺪ ﺧﺸﮏ ارﻧﻪ اي ﺳﻨﮓ‬
‫ﻧﮕﺎرا روز روز ﻣﺎﺳﺖ اﻣﺮوز‬
‫ﻣﻲ و ﻣﻌﺸﻮق و وﺻﻞ ﺟﺎودان هﺴﺖ‬
‫ﻳﻘﻴﻦ ﻣﻲدان ﮐﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺬهﺐ ﻋﺸﻖ‬
‫ﺧﺮاﺑﻲ دﻳﺪﻩاي در هﻴﭻ ﮔﻠﺨﻦ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻪ ﻣﻴﻞ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﺸﺘﻲ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ ﺟﺎي زاهﺪان ﭘﺮ ﮔﺰﻧﺪ اﺳﺖ‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﺰ ﻋﺸﻖ در ﺣﻠﻘﺶ ﮐﻤﻨﺪ اﺳﺖ‬
‫وﮔﺮ هﺴﺖ از وﺟﻮد ﺧﻮد ﻧﮋﻧﺪ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ راﻩ ﻋﺸﻖ ﭘﻲ ﺑﺮدن ﻧﻪ ﺧﺮدﺳﺖ‬
‫در اول ﮔﺎم هﺮﮎ اﻳﻦ رﻩ ﺳﭙﺮدﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺳﺮﮔﺮداﻧﻲ اﻳﻦ راﻩ ﺑﺮدﺳﺖ‬
‫ﮔﻬﻲ از روي ﺧﻮد ﺧﻮن ﻣﻲﺳﺘﺮدﺳﺖ‬
‫ﺻﺪ و ﻳﮏ ﺟﺎن ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺎن ﻣﻲﺳﭙﺮدﺳﺖ‬
‫اﮔﺮ ﺁن ﻧﻔﺲ ﻳﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻤﺮدﺳﺖ‬
‫ﻗﺪم در ﻋﺸﻖ ﻣﺤﮑﻢﺗﺮ ﻓﺸﺮدﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ دم اﻧﺪر هﻮاي ﺧﻮد ﺷﻤﺮدﺳﺖ‬
‫ﺷﺪﺳﺖ ﺁﺑﻲ و هﻤﭽﻮن ﻳﺦ ﻓﺴﺮدﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﻗﻄﺮﻩاي ﺁﺑﺶ ﺑﺒﺮدﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺧﻔﺘﺎن ﺗﻮ اﻃﻠﺲ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺮدﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ در ﺟﺎم ﺗﻮ ﻧﻪ ﺻﺎف و ﻧﻪ دردﺳﺖ‬
‫ز ﺣﻴﺮت ﺟﻠﻒﺗﺮ زان ﻣﺮد ﮐﺮدﺳﺖ‬
‫ﺑﻮد ﺗﻮ ز ﻣﺎ ﺟﺪا ﻧﺒﻮدﺳﺖ‬
‫ﮐﻲ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻮد ﻣﺎ ﻧﺒﻮدﺳﺖ‬
‫ﻣﻮﻗﻮف ﺗﻮ ﺑﺪ ﭼﺮا ﻧﺒﻮدﺳﺖ‬
‫ﻧﻪ ﺁب و ﻧﻪ ﮔﻞ هﻮا ﻧﺒﻮدﺳﺖ‬
‫زان ﭘﻴﺶ ﮐﻪ ﺣﺮف ﻻ ﻧﺒﻮدﺳﺖ‬
‫ﭘﺮ ﺷﺪ هﻤﻪ ﺟﺎ و ﺟﺎ ﻧﺒﻮدﺳﺖ‬
‫‪٥٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﺮا ﻧﺰدﻳﮏ او ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺑﻨﺸﺎن‬
‫ﻣﺮا ﺑﺎ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﻣﺴﺖ ﺑﻨﺸﺎن‬
‫ﺑﻴﺎ ﮔﻮ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ در ﺣﻠﻘﻪي ﻣﺎ‬
‫ﺣﺮﻳﻔﻲ ﻧﻴﺴﺖ اي ﻋﻄﺎر اﻣﺮوز‬
‫ﭘﻲ ﺁن ﮔﻴﺮ ﮐﺎﻳﻦ رﻩ ﭘﻴﺶ ﺑﺮدﺳﺖ‬
‫ﭘﻲ ﺁن ﮔﻴﺮ ﮐﺎﻳﻦ رﻩ ﭘﻴﺶ ﺑﺮدﺳﺖ‬
‫ﻋﺪو ﺟﺎن ﺧﻮﻳﺶ و ﺧﺼﻢ ﺗﻦ ﮔﺸﺖ‬
‫ﮐﺴﻲ داﻧﺪ ﻓﺮاز و ﺷﻴﺐ اﻳﻦ راﻩ‬
‫ﮔﻬﻲ از ﭼﺸﻢ ﺧﻮد ﺧﻮن ﻣﻲﻓﺸﺎﻧﺪﺳﺖ‬
‫ﮔﺮش هﺮ روز ﺻﺪ ﺟﺎن ﻣﻲرﺳﻴﺪﺳﺖ‬
‫دﻟﺶ را ﺻﺪ ﺣﻴﺎت زﻧﺪﻩ ﺑﻮدﺳﺖ‬
‫ز ﺳﻨﺪاﻧﻲ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻲزﻧﻨﺪش‬
‫ﮐﺴﻲ ﭼﻮن ذرﻩ ﮔﺮدد اﻳﻦ هﻮا را‬
‫ﺑﺴﺎ ﺁﺗﺶ ﮐﻪ ﭼﻮن اﻳﻨﺠﺎ رﺳﻴﺪﺳﺖ‬
‫ﺑﺴﺎ درﻳﺎ ﮐﺶ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ ﮔﻮهﺮ‬
‫ﻣﺸﻮ ﭘﻴﺶ ﺻﻒ اي ﻧﻪ ﻣﺮد و ﻧﻪ زن‬
‫ﻣﺪﻩ ﺧﻮد را ز ﭘﺮي اﻳﻦ ﺗﻬﻲ ﺑﺎد‬
‫درﻳﻦ وادي دل وﺣﺸﻲ ﻋﻄﺎر‬
‫زان ﭘﻴﺶ ﮐﻪ ﺑﻮدهﺎ ﻧﺒﻮدﺳﺖ‬
‫زان ﭘﻴﺶ ﮐﻪ ﺑﻮدهﺎ ﻧﺒﻮدﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻮد ﺗﻮ ﺑﻮد ﺑﻮد ﻣﺎ ﺑﻮد‬
‫ﮔﺮ ﺑﻮد ﺗﻮ ﺑﻮد ﺑﻮد ﻣﺎ ﻧﻲ‬
‫ﻣﺎ ﺑﺮ در ﺗﻮ ﭼﻮ ﺧﺎﮎ ﺑﻮدﻳﻢ‬
‫در ﺻﺪر ﻣﺤﺒﺘﺖ ﻧﺸﺎﻧﺪﻳﻢ‬
‫درﻳﺎي ﺗﻮ ﺟﻮش ﺳﺮ ﺑﺮﺁورد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺟﺰ درد ﺗﻮ ﺑﻪ دوا ﻧﺒﻮدﺳﺖ‬
‫ازﻳﻦ رﻩ دور اﮔﺮ ﺟﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﮐﺎر اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻳﮏ ﺟﺎن را ﻋﻮض ﺁﻧﺠﺎ هﺰار اﺳﺖ‬
‫هﺰاران ﺟﺎن ﻧﻮ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻧﺜﺎر اﺳﺖ‬
‫ﻧﺜﺎرش ﮐﻦ ﮐﻪ ﺟﺎنهﺎ ﺑﻲﺷﻤﺎر اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮ داﻳﻢ زﻧﺪﮔﻲ ﺗﻮ ﺑﻴﺎراﺳﺖ‬
‫ز ﺟﺮم ﺧﻮد هﻤﻴﺸﻪ ﺷﺮﻣﺴﺎر اﺳﺖ‬
‫ﺧﻄﺎﺑﻢ ﮐﺮد ﮐﺎﻣﺸﺐ روز ﺑﺎر اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺷﺎخ وﺻﻞ ﺑﻲ ﺑﺎران ﺑﻪ ﺑﺎر اﺳﺖ‬
‫ﻗﺮار ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن ﺑﻲﻗﺮار اﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ زارش ﮐﺸﺘﻦ اﺳﺖ ﺁﻧﮕﺎﻩ دار اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻮر ﻋﺎﺷﻘﺎن در ﻣﻐﺰ ﻧﺎر اﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ رﻗﺺ ﺁﻳﻲ ﮐﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺁﺷﮑﺎر اﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ ﻏﻢ ﭼﻮن ﺁﻓﺘﺎﺑﺖ ﻏﻤﮕﺴﺎر اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ اﻧﺪر هﺴﺘﻲ ﺧﻮد ذرﻩوار اﺳﺖ‬
‫ﻣﺪﻩ ﭘﻨﺪش ﮐﻪ ﺑﻨﺪش اﺳﺘﻮار اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮﻳﺪﻩ ﺳﺮ ﻧﻬﺎدﻩ ﺑﺮ ﮐﻨﺎر اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮ ﮔﻞ ﭘﺮ ﺧﻮن و ﭼﻮن ﻧﺮﮔﺲ ﻧﺰار اﺳﺖ‬
‫ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ در ﺟﺎن ﺧﻮﺷﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺟﺎن ز ﻋﺸﻘﺖ ﺁﺗﺶاﻓﺸﺎن ﺧﻮﺷﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻣﺴﺖ و ﺣﻴﺮان ﺧﻮﺷﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺑﺎ ﻣﻌﺸﻮق ﭘﻨﻬﺎن ﺧﻮﺷﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ هﻤﻪ زهﺮ اﺳﺖ از ﺟﺎن ﺧﻮﺷﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ درد ﺗﻮ ز درﻣﺎن ﺧﻮﺷﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫‪٦٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻋﻄﺎر ﺿﻌﻴﻒ را دل رﻳﺶ‬
‫رﻩ ﻋﺸﺎق راهﻲ ﺑﻲﮐﻨﺎر اﺳﺖ‬
‫رﻩ ﻋﺸﺎق راهﻲ ﺑﻲﮐﻨﺎر اﺳﺖ‬
‫وﮔﺮ ﺳﻴﺮي ز ﺟﺎن در ﺑﺎز ﺟﺎن را‬
‫ﺗﻮ هﺮ وﻗﺘﻲ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﻲ ﺑﺮﻓﺸﺎﻧﻲ‬
‫وﮔﺮ در ﻳﮏ ﻗﺪم ﺻﺪ ﺟﺎن دهﻨﺪت‬
‫ﭼﻪ ﺧﻮاهﻲ ﮐﺮد ﺧﻮد را ﻧﻴﻢﺟﺎﻧﻲ‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﺰ ﺟﺎن ﺑﻮد زﻧﺪﻩ درﻳﻦ راﻩ‬
‫درﺁﻣﺪ دوش در دل ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن‬
‫ﮐﻨﻮن ﺑﻲﺧﻮد ﺑﻴﺎ ﺗﺎ ﺑﺎر ﻳﺎﺑﻲ‬
‫ﭼﻮ ﺷﺪ ﻓﺎﻧﻲ دﻟﺖ در راﻩ ﻣﻌﺸﻮق‬
‫ﺗﻮ را اول ﻗﺪم در وادي ﻋﺸﻖ‬
‫وزان ﭘﺲ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺗﺎ هﻢ ﺑﻮﻳﻨﻲ‬
‫ﭼﻮ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﺷﻮي و ذرﻩ ﮔﺮدي‬
‫ﺗﻮ را از ﮐﺸﺘﻦ و وز ﺳﻮﺧﺘﻦ هﻢ‬
‫ﮐﺴﻲ ﺳﺎزد رﺳﻦ از ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﻮ در وﺟﻮد ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺎﻧﺪﺳﺖ‬
‫درﻳﻦ ﻣﺠﻠﺲ ﮐﺴﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﭼﻮن ﺷﻤﻊ‬
‫ﺷﺒﺎﻧﺮوزي درﻳﻦ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻋﻄﺎر‬
‫ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ در ﺟﺎن ﺧﻮﺷﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺧﻮرد از ﺟﺎم ﻋﺸﻘﺖ ﻗﻄﺮﻩاي‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﭘﻴﺪا ﺁﻣﺪي ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪم‬
‫درد ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺟﺎن ﻣﻲﺳﻮزدم‬
‫درد ﺑﺮ ﻣﻦ رﻳﺰ و درﻣﺎﻧﻢ ﻣﮑﻦ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺳﻮﺧﺘﻦ در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ زان ﺧﻮﺷﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫روي در دﻳﻮار هﺠﺮان ﺧﻮﺷﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫ﻻﺟﺮم در دﻳﺪﻩ ﻃﻮﻓﺎن ﺧﻮﺷﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﻋﻄﺎر ﮔﺮﻳﺎن ﺧﻮﺷﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫روﻳﺖ از ﺷﻤﺲ و ﻗﻤﺮ ﻧﻴﮑﻮﺗﺮ اﺳﺖ‬
‫هﻨﺪوي روﻳﺖ ﺑﺼﺮ ﻧﻴﮑﻮﺗﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺳﺮ ز ﭘﺎ و ﭘﺎ ز ﺳﺮ ﻧﻴﮑﻮﺗﺮ اﺳﺖ‬
‫از ﻟﺐ ﺗﻮ ﮔﻠﺸﮑﺮ ﻧﻴﮑﻮﺗﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﺎر ﺑﺎ ﺗﻮ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻧﻴﮑﻮﺗﺮ اﺳﺖ‬
‫اﺳﺘﺨﻮاﻧﻲ از ﮔﻬﺮ ﻧﻴﮑﻮﺗﺮ اﺳﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ هﺮﻳﮏ زان دﮔﺮ ﻧﻴﮑﻮﺗﺮ اﺳﺖ‬
‫هﺮ زﻣﺎﻧﻲ در ﻧﻈﺮ ﻧﻴﮑﻮﺗﺮ اﺳﺖ‬
‫دﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﻮ در ﮐﻤﺮ ﻧﻴﮑﻮﺗﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺧﻮرم ﭼﻴﺰي ﺟﮕﺮ ﻧﻴﮑﻮﺗﺮ اﺳﺖ‬
‫دور از روﻳﺖ ز زر ﻧﻴﮑﻮﺗﺮ اﺳﺖ‬
‫دل ز ﺗﻮ زﻳﺮ و زﺑﺮ ﻧﻴﮑﻮﺗﺮ اﺳﺖ‬
‫وان ﻣﻴﺎن ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻮﻳﻲ دﮔﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﺰ دهﺎن ﺗﻮ دﻟﻢ ﺗﻨﮓﺗﺮ اﺳﺖ‬
‫ﭼﺸﻢ ﺳﻮزن ﮐﻪ ﺑﻪ دو رﺷﺘﻪ در اﺳﺖ‬
‫ﺧﺒﺮي ﺑﺎز دهﺪ ﺑﻲﺧﺒﺮ اﺳﺖ‬
‫وز دهﺎن ﺗﻮ ﺳﺨﻦ ﭼﻮن ﺷﮑﺮ اﺳﺖ‬
‫ﻧﻪ ﺳﺨﻦ را ز دهﺎﻧﺖ ﮔﺬر اﺳﺖ‬
‫ﻣﻮي دﻳﺪي ﮐﻪ ﻣﻴﺎن ﮐﻤﺮ اﺳﺖ‬
‫‪٦١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﻲﻧﺴﺎزي ﺗﺎ ﻧﻤﻲﺳﻮزي ﻣﺮا‬
‫ﭼﻮن وﺻﺎﻟﺖ هﻴﭽﮑﺲ را روي ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺧﺸﮏ ﺳﺎل وﺻﻞ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﻢ ﻣﺪام‬
‫هﻤﭽﻮ ﺷﻤﻌﻲ در ﻓﺮاﻗﺖ هﺮ ﺷﺒﻲ‬
‫ﻟﻌﻠﺖ از ﺷﻬﺪ و ﺷﮑﺮ ﻧﻴﮑﻮﺗﺮ اﺳﺖ‬
‫ﻟﻌﻠﺖ از ﺷﻬﺪ و ﺷﮑﺮ ﻧﻴﮑﻮﺗﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺧﺎدم زﻟﻒ ﺗﻮ ﻋﻨﺒﺮ ﻻﻳﻖ اﺳﺖ‬
‫ﺣﻠﻘﻪهﺎي زﻟﻒ ﺳﺮﮔﺮداﻧﺖ را‬
‫از ﻣﻔﺮحهﺎ دل ﺑﻴﻤﺎر را‬
‫ﺑﻮﺳﻪاي را ﻣﻲدهﻢ ﺟﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺗﻮ‬
‫رﺳﺘﻪي دﻧﺪاﻧﺖ در ﺑﺎزار ﺣﺴﻦ‬
‫هﻴﭻ ﺑﺎزاري ﭼﻨﺎن رﺳﺘﻪ ﻧﺪﻳﺪ‬
‫ﻋﺎرﺿﺖ ﮐﺎزردﻩ ﮔﺮدد از ﻧﻈﺮ‬
‫ﭼﻮن ﮐﺴﻲ را ﺑﺮ ﻣﻴﺎﻧﺖ دﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻟﺐ ﻟﻌﻠﺖ ﻧﻤﮏ دارد ﺑﺴﻲ‬
‫ﮐﺎر روﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ رو ﮐﺮدﻩام‬
‫ﮔﺮ دل ﻋﻄﺎر ﺷﺪ زﻳﺮ و زﺑﺮ‬
‫ﺁن دهﺎن ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻨﮓ ﺷﮑﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺁن دهﺎن ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻨﮓ ﺷﮑﺮ اﺳﺖ‬
‫زان ﺗﻨﻢ ﺷﺪ ﭼﻮ ﻣﻴﺎﻧﺖ ﺑﺎرﻳﮏ‬
‫ﺑﻪ دهﺎن و ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻧﺖ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﻣﻮﻳﻲ ز ﻣﻴﺎن و ز دهﺎﻧﺖ‬
‫از ﻣﻴﺎن ﺗﻮ ﺳﺨﻦ ﭼﻮن ﻣﻮﻳﻲ اﺳﺖ‬
‫ﻧﻪ ﮐﻤﺮ را ز ﻣﻴﺎﻧﺖ وﻃﻨﻲ اﺳﺖ‬
‫ﻣﻴﻢ دﻳﺪي ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎي دهﻦ اﺳﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭼﻪ دهﺎن ﭼﻮن ﺻﺪﻓﻲ ﭘﺮ ﮔﻮهﺮ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن دهﺎن ﺗﻮ از ﺁن ﻧﺎﻣﻮر اﺳﺖ‬
‫ﻣﺮغ ﻋﺸﻖ از ﺁﺷﻴﺎﻧﻲ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺑﺎزﻳﺪن ز ﺟﺎﻧﻲ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ‬
‫وان ﺟﻬﺎن را ﺁﺳﻤﺎﻧﻲ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻋﺎﺷﻖ را ﺟﻬﺎﻧﻲ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻋﺎﺷﻖ را زﺑﺎﻧﻲ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮔﺮوهﻲ را ﮔﻤﺎﻧﻲ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ‬
‫هﺮ زﻣﺎﻧﻲ در ﻣﮑﺎﻧﻲ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ‬
‫ﻻﻣﮑﺎن او را ﻧﺸﺎﻧﻲ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺟﺎي دﻳﮕﺮ در ﻣﻴﺎﻧﻲ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮔﻮﻳﻲ از ﺑﺤﺮي و ﮐﺎﻧﻲ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ داﻧﻲ ﮐﻴﺴﺖ ﺁن ﮐﺲ ﮐﺎﻓﺮ اﺳﺖ‬
‫ﻧﻲ ﮐﻪ ﮐﺎر او ز اﻧﺪوﻩ و ز ﺷﺎدي ﺑﺮﺗﺮ اﺳﺖ‬
‫واﻧﮑﻪ زو ﻓﻬﻤﻲ ﮐﻨﺪ دﻳﻮاﻧﻪاي ﺻﻮرﺗﮕﺮ اﺳﺖ‬
‫اﺳﻢ ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ و ﭼﻨﺪان ﮐﺎﺳﻢ ﮔﻮﻳﻲ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻲ ﺑﻮد ﻣﻔﻬﻮم ﺗﻮ او ﮐﻮ از ﺁن ﻋﺎﻟﻲﺗﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﺰ ﻧﻢ او ذرﻩ ذرﻩ ﺗﺎ اﺑﺪ ﻣﻮجﺁور اﺳﺖ‬
‫در درون ﺁﻳﻨﻪ هﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﻣﻀﻤﺮ اﺳﺖ‬
‫زو ﻧﻴﺎﺑﻲ ذرﻩاي ﮐﺎن در ﻣﺤﻠﻲ اﻧﻮر اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻴﺮون اﺳﺖ ازﺁن ﺁهﻦ ﺑﺪان ﺁهﻦ در اﺳﺖ‬
‫در ﺻﻔﺖ رهﺒﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﺮ ﺟﺎن ﭘﺎﮐﺖ رهﺒﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺻﻮرﺗﺶ ﺧﺎﮎ اﺳﺖ و ﺑﺮﺗﺮ ﺳﻨﮓ و ﺑﺮﺗﺮ زان زر اﺳﺖ‬
‫‪٦٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻪ ﻣﻴﺎن ﭼﻮن اﻟﻔﻲ ﻣﻌﺪوم اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻣﻴﺎن ﺗﻮ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ ﻓﺮﻳﺪ‬
‫ﻋﺸﻖ را ﮔﻮهﺮ ز ﮐﺎﻧﻲ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ را ﮔﻮهﺮ ز ﮐﺎﻧﻲ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ‬
‫هﺮﮐﻪ ﺑﺎ ﺟﺎن ﻋﺸﻖ ﺑﺎزد اﻳﻦ ﺧﻄﺎﺳﺖ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﻲ ﺑﺲ ﺧﻮش ﺟﻬﺎﻧﻲ اﺳﺖ اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﮐﻲ ﮐﻨﺪ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﮕﺎهﻲ در ﺟﻬﺎن‬
‫در ﻧﻴﺎﺑﺪ ﮐﺲ زﺑﺎن ﻋﺎﺷﻘﺎن‬
‫ﮐﺲ ﻧﺪاﻧﺪ ﻣﺮد ﻋﺎﺷﻖ را وﻟﻴﮏ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻋﺎﺷﻖ را ﺑﻪ ﻳﮏ ﻣﻮﺿﻊ ﻗﺮار‬
‫ﻧﻲ ﺧﻄﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺮون اﺳﺖ از ﻣﮑﺎن‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺧﻮد در اﻳﻨﺠﺎ در ﻣﻴﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺟﻮهﺮ ﻋﻄﺎر در ﺳﻮداي ﻋﺸﻖ‬
‫ذرﻩاي اﻧﺪوﻩ ﺗﻮ از هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻮﺷﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫ذرﻩاي اﻧﺪوﻩ ﺗﻮ از هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻮﺷﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﺎﻓﺮي ﺷﺎدي اﺳﺖ و ﺁن ﺷﺎدي ﻧﻪ از اﻧﺪوﻩ ﺗﻮ‬
‫ﺁن ﮐﺰو ﻏﺎﻓﻞ ﺑﻮد دﻳﻮاﻧﻪاي ﻧﺎﻣﺤﺮم اﺳﺖ‬
‫ﮐﺲ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﻧﺪارد از ﻣﺴﻤﺎ ﺁﮔﻬﻲ‬
‫هﺮﭼﻪ در ﻓﻬﻢ ﺗﻮ ﺁﻳﺪ ﺁن ﺑﻮد ﻣﻔﻬﻮم ﺗﻮ‬
‫اي ﻋﺠﺐ ﺑﺤﺮي اﺳﺖ ﭘﻨﻬﺎن ﻟﻴﮏ ﭼﻨﺪان ﺁﺷﮑﺎر‬
‫ﺻﻮرﺗﻲ ﮐﺎن در درون ﺁﻳﻨﻪ از ﻋﮑﺲ ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺁن ﺻﻮرت در ﺁﺋﻴﻨﻪ ﺑﺒﻴﻨﻲ ﻋﻤﺮهﺎ‬
‫اي ﻋﺠﺐ ﺑﺎ ﺟﻤﻠﻪي ﺁهﻦ ﺑﻪ هﻢ ﺁن ﺻﻮرت اﺳﺖ‬
‫ﺻﻮرﺗﻲ ﭼﻮن هﺴﺖ ﺑﺎ ﭼﻴﺰي و ﺑﻲ ﭼﻴﺰي ﺑﻪ هﻢ‬
‫ور ﻣﺜﺎﻟﻲ دﻳﮕﺮت ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺣﮑﻢ او ﻧﮕﺮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮔﻮﻳﻴﺎ ﺗﻴﻎ زﺑﺎﻧﺶ اﺑﺮ ﺑﺎران ﮔﻮهﺮ اﺳﺖ‬
‫دل را ﭼﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﻧﺎﺻﺒﻮر اﺳﺖ‬
‫وﻳﻦ ﺷﻴﻮﻩ ﮔﺮﻓﺘﻨﻢ ﻏﺮور اﺳﺖ‬
‫هﻢ ﺑﺎد ﺑﻮد ﮐﻪ ﻳﺎر دور اﺳﺖ‬
‫ﺑﻲ او هﻤﻪ ﻓﺴﻖ ﻳﺎ ﻓﺠﻮر اﺳﺖ‬
‫ﺁن دم ﮐﻪ هﻤﻲ ﻧﻪ در ﺣﻀﻮر اﺳﺖ‬
‫ﺗﻴﻐﺖ زﻧﺪ او ﮐﻪ ﺑﺲ ﻏﻴﻮر اﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ ﺟﺎي ﺧﻴﺎل ﻧﺎر و ﻧﻮر اﺳﺖ‬
‫ور هﺴﺖ ﻧﻪ ﻣﺎﺗﻢ و ﻧﻪ ﺳﻮر اﺳﺖ‬
‫داﻳﻢ هﻢ ازﻳﻦ ﺻﻔﺖ ﻧﻔﻮر اﺳﺖ‬
‫ﻟﺐ ﺧﺸﮏ ﺑﻤﺎﻧﺪ از ﻗﺼﻮر اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن زﻳﻦ ﺑﮕﺬﺷﺖ زرق و زور اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎﻻي هﺰار ﺧﻠﺪ و ﺣﻮر اﺳﺖ‬
‫وﮔﺮ ﺗﻮ زاهﺪي ﻣﻄﻠﻮب ﺣﻮر اﺳﺖ‬
‫رﻩ زاهﺪ ﻏﺮور اﻧﺪر ﻏﺮور اﺳﺖ‬
‫دل ﻋﺎﺷﻖ هﻤﻴﺸﻪ در ﺣﻀﻮر اﺳﺖ‬
‫ﻧﺼﻴﺐ ﻋﺎﺷﻘﺎن داﻳﻢ ﺣﻀﻮر اﺳﺖ‬
‫ﺟﻬﺎﻧﻲ ﻣﺎوراي ﻧﺎر و ﻧﻮر اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺁن ﺻﺤﺮا ﻧﻪ ﻧﺰدﻳﮏ و ﻧﻪ دور اﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ ﮔﺮد ﺗﺨﺖ داﻳﻢ ﺟﺸﻦ و ﺳﻮر اﺳﺖ‬
‫هﻤﻪ ﺟﺎنهﺎ ﭼﻮ ﺻﻒهﺎي ﻃﻴﻮر اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ در هﺮ ﻟﺤﻦ ﺻﺪ ﺳﻮر و ﺳﺮور اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ رﻩ ﺑﺲ دور و ﺟﺎﻧﺎن ﺑﺲ ﻏﻴﻮر اﺳﺖ‬
‫‪٦٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ در درﻳﺎي دل ﻋﻄﺎر ﮐﻠﻲ ﻏﺮق ﺷﺪ‬
‫ﻣﺮﮐﺐ ﻟﻨﮓ اﺳﺖ و راﻩ دور اﺳﺖ‬
‫ﻣﺮﮐﺐ ﻟﻨﮓ اﺳﺖ و راﻩ دور اﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ راﻩ ﭘﺮﻳﺪﻧﻢ ﺧﻴﺎل اﺳﺖ‬
‫ﺻﺪ ﻗﺮن ﭼﻮ ﺑﺎد اﮔﺮ ﺑﭙﻮﻳﻢ‬
‫ﺑﺎ اﻳﻦ هﻤﻪ ﮔﺮ دﻣﻲ ﺑﺮﺁرم‬
‫داﻧﻲ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺳﺮ ﮐﺎﻓﺮي ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﻲ او ﻧﻔﺴﻲ ﻣﺰن ﮐﻪ ﻧﺎﮔﺎﻩ‬
‫ﺑﮕﺬر ز رﺟﺎ و ﺧﻮف ﮐﻴﻦﺟﺎ‬
‫ﺟﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺻﺪ ﺟﻬﺎن اﮔﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻣﺮدي ﮐﻪ ﺑﺪﻳﻦ ﺻﻔﺖ رﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫هﻤﭽﻮن درﻳﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﻴﻮﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ ﺣﺮف ز ﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﺘﻲ رﻓﺖ‬
‫ﻳﮏ ذرﻩﮔﻲ ﻓﺮﻳﺪ اﻳﻨﺠﺎ‬
‫اﮔﺮ ﺗﻮ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﻣﻌﺸﻮق دور اﺳﺖ‬
‫اﮔﺮ ﺗﻮ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﻣﻌﺸﻮق دور اﺳﺖ‬
‫رﻩ ﻋﺎﺷﻖ ﺧﺮاب اﻧﺪر ﺧﺮاب اﺳﺖ‬
‫دل زاهﺪ هﻤﻴﺸﻪ در ﺧﻴﺎل اﺳﺖ‬
‫ﻧﺼﻴﺐ زاهﺪان اﻇﻬﺎر راﻩ اﺳﺖ‬
‫ﺟﻬﺎﻧﻲ ﮐﺎن ﺟﻬﺎن ﻋﺎﺷﻘﺎن اﺳﺖ‬
‫درون ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺻﺤﺮاي ﻋﺸﻖ اﺳﺖ‬
‫در ﺁن ﺻﺤﺮا ﻧﻬﺎدﻩ ﺗﺨﺖ ﻣﻌﺸﻮق‬
‫هﻤﻪ دﻟﻬﺎ ﭼﻮ ﮔﻠﻬﺎي ﺷﮑﻔﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺳﺮاﻳﻨﺪﻩ هﻤﻪ ﻣﺮﻏﺎن ﺑﻪ ﺻﺪ ﻟﺤﻦ‬
‫ازان ﮐﻢ ﻣﻲرﺳﺪ هﺮﺟﺎن ﺑﺪﻳﻦ ﺟﺸﻦ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ز ﺟﺸﻦ ﻋﻘﻞ و ﺟﺎن و دل ﻋﺒﻮر اﺳﺖ‬
‫دﻟﺖ داﻳﻢ ازﻳﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﻔﻮر اﺳﺖ‬
‫اﮔﺮ زﻳﻦ ﺷﻮق ﺟﺎﻧﺶ ﻧﺎﺻﺒﻮر اﺳﺖ‬
‫ﻟﺒﺶ ﺷﮑﺮ ﻓﺮوش ﺟﻮي ﺷﻴﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺟﻬﺎن ﺳﺮﻧﮕﻮن را دﺳﺘﮕﻴﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ در ﮔﺮد ﺧﻄﺶ هﻢ ﺟﻮي ﻗﻴﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ در ﭘﻴﺮاﻣﻦ ﺑﺪر ﻣﻨﻴﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﺧﻂ ﭘﻴﺸﺶ ﻋﻘﻞ ﭘﻴﺮ اﺳﺖ‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧﻮﺑﻬﺎري در ﺿﻤﻴﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ او در ﺟﻨﺐ وﺻﻞ او ﺣﻘﻴﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﺰو ﻧﺎز اﺳﺖ و از ﻋﺎﺷﻖ ﻧﻔﻴﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻳﮏ ﺳﺎﻋﺖ از ﺁن دﻟﺒﺮ ﮔﺰﻳﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺷﻤﻊ ﺣﺴﻦ ﺧﻮﺑﺎن زود ﻣﻴﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ در ﺻﺎﺣﺐ ﻧﺼﺎﺑﻲ او ﺣﻘﻴﺮ اﺳﺖ‬
‫دي و ﻓﺮداش ﻧﻘﺪ اﻣﺮوز اﺳﺖ‬
‫ﻻﺟﺮم ﺑﺮ دو ﮐﻮن ﭘﻴﺮوز اﺳﺖ‬
‫ﭘﺲ ﺑﺴﻲ ﺳﺎل و ﻣﺎﻩ ﻳﮏ روز اﺳﺖ‬
‫ﻟﻴﮏ در اﺻﻞ ﺟﻤﻠﻪ ﻳﮏ ﺳﻮز اﺳﺖ‬
‫ﺷﺐ و روزش ﭼﻮ ﻋﻴﺪ و ﻧﻮروز اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ هﻤﻪ ﮐﻮن را ﺟﮕﺮ دوز اﺳﺖ‬
‫ﺑﻞ هﻤﺎن ﺳﻮز ﺁﺗﺶاﻓﺮوز اﺳﺖ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن را دﻟﻴﻞﺁﻣﻮز اﺳﺖ‬
‫زﻳﻦ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺟﻬﻨﺪﻩ ﭼﻮن ﻳﻮز اﺳﺖ‬
‫‪٦٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻃﺮﻳﻖ ﺗﻮ اﮔﺮ اﻳﻦ ﺟﺸﻦ ﺧﻮاهﻲ‬
‫اﮔﺮ ﺁﻧﺠﺎ رﺳﻲ ﺑﻴﻨﻲ وﮔﺮﻧﻪ‬
‫ﺧﺮدﻣﻨﺪا ﻣﮑﻦ ﻋﻄﺎر را ﻋﻴﺐ‬
‫ﭼﻪ رﺧﺴﺎرﻩ ﮐﻪ از ﺑﺪر ﻣﻨﻴﺮ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ رﺧﺴﺎرﻩ ﮐﻪ از ﺑﺪر ﻣﻨﻴﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺳﺮ هﺮ ﻣﻮي زﻟﻔﺶ از درازي‬
‫ﻗﻤﺮ ﻣﺎﻧﺪ از ﺧﻂ او ﭘﺎي در ﻗﻴﺮ‬
‫ﺧﻄﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﮕﺮ ﻣﺸﮏ ﺧﺘﺎﺳﺖ او‬
‫ﺧﻂ ﻧﻮ ﺧﻴﺰش از ﺳﺒﺰي ﺟﻮان اﺳﺖ‬
‫ﻧﻴﺎﻳﺪ در ﺿﻤﻴﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺁن ﺧﻂ‬
‫ﺟﻬﺎن ﺟﺎن ﺳﺰاي وﺻﻞ او هﺴﺖ‬
‫ﮐﺠﺎ زو ﺑﺮ ﺗﻮاﻧﺪ ﺧﻮرد ﻋﺎﺷﻖ‬
‫ﻣﺮا از ﺟﺎن ﮔﺮﻳﺰ اﺳﺖ ار ﺑﮕﻮﻳﻢ‬
‫ﻣﮑﻦ اي ﻋﺸﻖ ﺷﻤﻊ ﺧﻮﺑﺎن ﻧﺎز ﭼﻨﺪﻳﻦ‬
‫ﻓﺮﻳﺪ ﻳﮏ دﻟﺖ را ﻳﮏ ﺷﮑﺮ دﻩ‬
‫هﺮ ﮐﻪ را ذرﻩاي ازﻳﻦ ﺳﻮز اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ را ذرﻩاي ازﻳﻦ ﺳﻮز اﺳﺖ‬
‫هﺴﺖ ﻣﺮد ﺣﻘﻴﻘﺖ اﺑﻦاﻟﻮﻗﺖ‬
‫ﭼﻮن هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﻳﮏ ﭼﻴﺰ‬
‫ﺻﺪ هﺰاران هﺰار ﻗﺮن ﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﭼﻮن ﭘﻲ ﻳﺎر ﺷﺪ ﭼﻨﺎن ﺳﻮزي‬
‫ذرﻩاي ﺳﻮز اﺻﻞ ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺁن ﺳﻮز از ﮐﺴﻲ دﻳﮕﺮ‬
‫ﺳﻮز ﻣﻌﺸﻮق در ﭘﺲ ﭘﺮدﻩ‬
‫هﺮﮐﻪ او ﺷﺎﻩﺑﺎز اﻳﻦ ﺳﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻪ ﻓﺮﻳﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺖ ﻣﺮﻣﻮز اﺳﺖ‬
‫ﻣﻮي ﺗﻮ ﻋﻄﺮ ﻣﺸﮏ ﻧﺎب ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫ﻗﺒﻠﻪي روﻳﺖ ﺁﻓﺘﺎب ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫زﻟﻒ ﺷﺒﺮﻧﮓ ﺗﻮ ﻧﻘﺎب ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻴﻦ اﺑﺮوي ﺗﻮ ﺟﻮاب ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫در هﻤﻪ ﻋﻤﺮم اﻳﻦ ﺻﻮاب ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫دل ﻣﻦ ﺑﻲ ﺗﻮ ﺟﺎي ﺗﺎب ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮد ﺁن ﭼﺸﻢ ﻧﻴﻢ ﺧﻮاب ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫در ﮔﺬﺷﺘﻪ ز ﻓﺮق ﺁب ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫از ﺗﻮام ﺳﻲ در ﺧﻮﺷﺎب ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫ﻋﺮق روي ﺗﻮ ﮔﻼب ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫ﻟﺐ ﻣﻴﮕﻮن ﺗﻮ ﺷﺮاب ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫هﻤﭽﻮ زﻳﺮ و ﺑﻢ رﺑﺎب ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫دل ﭘﺮ ﺷﻮر ﻣﻦ ﮐﺒﺎب ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻨﺞ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ را ﺧﺮاب ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫ﺷﻤﻊ روﻳﺖ ﺧﺘﻢ زﻳﺒﺎﻳﻲ ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫ﻋﺎﻟﻤﻲ ﭘﺮواﻧﻪ ﺳﻮداﻳﻲ ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺳﻮي ﻣﻦ ﭼﺸﻢ ﺑﮕﺸﺎﻳﻲ ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻴﻢ ﺑﻨﻤﺎﻳﻲ ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫درد ﺑﺮ دردم ﮔﺮ اﻓﺰاﻳﻲ ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫ﻣﻮﻧﺲ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫زاد راهﻢ ﻧﺎﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫ﻋﺎﻓﻴﺖ ﭼﮑﻨﻢ ﮐﻪ رﺳﻮاﻳﻲ ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫از ﺗﻮام اي رﻧﺪ هﺮﺟﺎﻳﻲ ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫‪٦٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺗﻮ اﮔﺮ ﻣﺮدي اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﭘﻲ ﺑﺮ‬
‫روي ﺗﻮ ﺷﻤﻊ ﺁﻓﺘﺎب ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫روي ﺗﻮ ﺷﻤﻊ ﺁﻓﺘﺎب ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻨﺪ ﭘﻴﮑﺎر ﺁﻓﺘﺎب ﮐﺸﻢ‬
‫روي ﭼﻮن روز در ﻧﻘﺎب ﻣﭙﻮش‬
‫ﺑﻪ ﺧﻄﺎ ﮔﺮ ﮐﺸﻴﺪﻣﺖ ﺳﺮ زﻟﻒ‬
‫ﮔﺮ هﻤﻪ ﻋﻤﺮ اﻳﻦ ﺧﻄﺎ ﮐﺮدم‬
‫ﺗﺎب در زﻟﻒ دﻟﺴﺘﺎن ﭼﻪ دهﻲ‬
‫ﭼﻪ ﻗﺮارم ﺑﺮي ﮐﻪ ﺧﻮاب از ﻣﻦ‬
‫ﭼﻪ زﻧﻲ در ﻣﻦ ﺁﺗﺸﻲ ﮐﻪ ﻣﺮا‬
‫ﮔﺮ ز ﻣﺎهﻲ ﻃﻠﺐ ﮐﻨﻲ ﺳﻲ روز‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ ﺑﻴﻬﺸﺎن روي ﺗﻮ را‬
‫ﻣﺠﻠﺲ اﻧﺲ ﺗﺸﻨﮕﺎن ﺗﻮ را‬
‫رگ و ﭘﻲ در ﺗﻨﻢ در ﺁن ﻣﺠﻠﺲ‬
‫ﮔﺮ ﻧﻤﮑﺪان ﺗﻮ ﺷﮑﺮ رﻳﺰ اﺳﺖ‬
‫دل ﻋﻄﺎر ﺗﺎ ﮐﻪ ﺟﺎن دارد‬
‫ﺷﻤﻊ روﻳﺖ ﺧﺘﻢ زﻳﺒﺎﻳﻲ ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫ﭼﺸﻢ ﺑﺮ روي ﺗﻮ دارم از ﺟﻬﺎن‬
‫ﮔﺮﭼﻪ روﻳﺖ ﮐﺲ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﻧﺪﻳﺪ‬
‫ﻣﻦ ﻧﻤﻲدارم ز ﺗﻮ درﻣﺎن ﻃﻤﻊ‬
‫ﺗﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ ذرﻩاي اﻧﺪوﻩ ﺗﻮ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﻧﺪارم در رهﺖ‬
‫ﮔﺮ ز ﻋﺸﻘﺖ ﻋﺎﻓﻴﺖ ﻣﻲﭘﺮﺳﺪم‬
‫دوش ﻋﺸﻘﺶ ﺗﺎﺧﺘﻦ ﺁورد و ﮔﻔﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻧﻘﺪ ﺟﺎن در ﺑﺎز ﻗﺮاﺋﻲ ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻲ ز ﺗﺮﺳﺎﻳﻲ ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺴﻲ ﮔﻔﺘﻲ ز ﮔﻮﻳﺎﻳﻲ ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫وﺷﺎﻗﻲ اﻋﺠﻤﻲ ﺑﺎ دﺷﻨﻪ در دﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮن ﺁﻟﻮدﻩ دﺳﺖ و زﻟﻒ ﭼﻮن ﺷﺴﺖ‬
‫ﮔﺮﻩ ﺑﺮ اﺑﺮو و ﭘﺮ ﺧﺸﻢ و ﺳﺮﻣﺴﺖ‬
‫ﺑﻪ ﮐﺲ در ﻧﻨﮕﺮﺳﺖ از ﭘﺎي ﻧﻨﺸﺴﺖ‬
‫دﻟﺶ ﺑﮕﺸﺎد و زﻧﺎرﻳﺶ ﺑﺮﺑﺴﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺁﺗﺶ ﭘﺎرﻩاي ﺁن ﭘﻴﺮ در ﺟﺴﺖ‬
‫ز ﺟﺎم ﻧﻴﺴﺘﻲ در ﺻﻮرت هﺴﺖ‬
‫ز ﻧﻨﮓ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﻴﻨﻲ ﺑﺮون رﺳﺖ‬
‫ﺑﺪان ﻣﻄﻠﻮب ﺧﻮد ﻋﻮر و ﺗﻬﻲ دﺳﺖ‬
‫ﻗﻔﺲ از ﺑﺲ ﮐﻪ ﭘﺮ زد ﺧﺮد ﺑﺸﮑﺴﺖ‬
‫ﻧﺪاﻧﻢ ﺗﺎ ﮐﺠﺎ ﺷﺪ در ﮐﻪ ﭘﻴﻮﺳﺖ‬
‫اﮔﺮ ﺧﻮﻧﻴﻦ ﺷﻮد ﺟﺎن ﺟﺎي ﺁن هﺴﺖ‬
‫ﻓﻠﮏ ﭘﺸﺘﻲ دو ﺗﺎ در ﺳﻮﮎ ﺑﻨﺸﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺷﺪ در ﭘﺎي اﻳﻦ ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﻲ ﭘﺴﺖ‬
‫ﻧﻌﺮﻩزﻧﺎن ﺁﻣﺪ و در در ﻧﺸﺴﺖ‬
‫ﺟﻮش ﺑﺨﺎﺳﺖ از ﺟﮕﺮم ﮐﻮ ﻧﺸﺴﺖ‬
‫ﻧﻮش ﮐﻦ اﻳﻦ ﺟﺎم و ﻣﺸﻮ هﻴﭻ ﻣﺴﺖ‬
‫ﻋﻘﻞ زﺑﻮن ﮔﺸﺖ و ﺧﺮد زﻳﺮ دﺳﺖ‬
‫ﺧﺮﻗﻪ ﺑﻪ ﺧﻢ در زد و زﻧﺎر ﺑﺴﺖ‬
‫رﻩ زن اﺻﺤﺎب ﺷﺪ و ﻣﻲﭘﺮﺳﺖ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺷﺪ و هﺴﺖ ﺷﺪ و ﻧﻴﺴﺖ هﺴﺖ‬
‫‪٦٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫در ﻗﻠﻨﺪر ﭼﻨﺪ ﻗﺮاﺋﻲ ﮐﻨﻲ‬
‫هﺴﺖ زﻧﺎر ﻧﻔﺎﻗﺖ ﭼﺎر ﮐﺮد‬
‫ﺧﺘﻢ ﮐﻦ اﺳﺮار ﮔﻔﺘﻦ اي ﻓﺮﻳﺪ‬
‫وﺷﺎﻗﻲ اﻋﺠﻤﻲ ﺑﺎ دﺷﻨﻪ در دﺳﺖ‬
‫ﮐﻤﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﮐﻠﻪ ﮐﮋ ﺑﺮﻧﻬﺎدﻩ‬
‫درﺁﻣﺪ در ﻣﻴﺎن ﺧﺮﻗﻪﭘﻮﺷﺎن‬
‫ﺑﺰد ﻳﮏ دﺷﺘﻪ ﺑﺮ دل ﭘﻴﺮ ﻣﺎ را‬
‫ﭼﻮ ﮐﺮد اﻳﻦ ﮐﺎر ﻧﺎﭘﻴﺪا ﺷﺪ از ﭼﺸﻢ‬
‫درﺁﺷﺎﻣﻴﺪ درﻳﺎهﺎي اﺳﺮار‬
‫ﺧﻮدي او ﺑﻪ ﮐﻠﻲ زو ﻓﺮو رﻳﺨﺖ‬
‫ﺟﻬﺎن ﮔﻢ ﺑﺪ درو اﻣﺎ هﻨﻮز او‬
‫ﭼﻮ ﻣﺮغ هﻤﺘﺶ زان داﻧﻪ ﺑﺪ دور‬
‫ﺑﺒﺮﻳﺪ و ﻧﺸﺎن و ﻧﺎم از او رﻓﺖ‬
‫ازﻳﻦ درﻳﺎ ﮐﻪ ﮐﺲ ﺑﺎ ﺳﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪ‬
‫دﻟﻲ ﭘﺮ ﺧﻮن درﻳﻦ هﻴﺒﺖ ﺑﻤﺎﻧﺪﺳﺖ‬
‫درﻳﻐﺎ ﺟﺎن ﭘﺮ اﺳﺮار ﻋﻄﺎر‬
‫ﻧﻴﻢ ﺷﺒﻲ ﺳﻴﻢ ﺑﺮم ﻧﻴﻢ ﻣﺴﺖ‬
‫ﻧﻴﻢ ﺷﺒﻲ ﺳﻴﻢ ﺑﺮم ﻧﻴﻢ ﻣﺴﺖ‬
‫هﻮش ﺑﺸﺪ از دل ﻣﻦ ﮐﻮ رﺳﻴﺪ‬
‫ﺟﺎم ﻣﻲ ﺁورد ﻣﺮا ﭘﻴﺶ و ﮔﻔﺖ‬
‫ﭼﻮن دل ﻣﻦ ﺑﻮي ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﻧﻌﺮﻩ ﺑﺮﺁورد و ﺑﻪ ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ ﺷﺪ‬
‫ﮐﻢ زن و اوﺑﺎش ﺷﺪ و ﻣﻬﺮﻩ دزد‬
‫ﻧﻴﮏ و ﺑﺪ ﺧﻠﻖ ﺑﻪ ﻳﮑﺴﻮ ﻧﻬﺎد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫از ﺧﻮدي ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﮐﻠﻲ ﺑﺮﺳﺖ‬
‫ﺧﺎﮎ ﺷﺪ و در ﺑﺮ او ﮔﺸﺖ ﭘﺴﺖ‬
‫ﺧﺎﻧﻪ وﻳﺮان ﮐﺮد و در ﭘﻴﺸﺎن ﻧﺸﺴﺖ‬
‫او ﭼﺮا در ﺧﺎﻧﻪي وﻳﺮان ﻧﺸﺴﺖ‬
‫ﮔﻨﺞ ﺑﻮد او در ﺧﺮاﺑﻲ زان ﻧﺸﺴﺖ‬
‫ﭼﻮن دﻟﺶ ﺑﮕﺮﻓﺖ در زﻧﺪان ﻧﺸﺴﺖ‬
‫ﺁﻣﺪ و ﺑﺮ ﺟﺎن ﻣﻦ ﭘﻨﻬﺎن ﻧﺸﺴﺖ‬
‫ﮔﻔﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻴﺶ ازﻳﻦ ﻧﺘﻮان ﻧﺸﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮان ﺑﺎ ﺟﺎن ﺑﺮ ﺟﺎﻧﺎن ﻧﺸﺴﺖ‬
‫ﻣﻦ ﮐﻨﻢ ﺁن ﺳﺎﻋﺘﺖ در ﺟﺎن ﻧﺸﺴﺖ‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را درﺑﺎﺧﺖ و ﺳﺮﮔﺮدان ﻧﺸﺴﺖ‬
‫ﮐﻮ ﭼﻮ ﮔﻮﻳﻲ در ﺧﻢ ﭼﻮﮔﺎن ﻧﺸﺴﺖ‬
‫زان ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻄﺎر زان ﺣﻴﺮان ﻧﺸﺴﺖ‬
‫در ﺳﺮم از ﻋﺸﻘﺖ اﻳﻦ ﺳﻮدا ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫در دﻟﻢ از ﺷﻮﻗﺖ اﻳﻦ ﻏﻮﻏﺎ ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺮون ﺟﺎن ﻣﻲ ﮐﻨﺪ اﻋﺪا ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ﺟﻤﻠﻪي ﺁﻓﺎق ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ در ﺧﻮن ﻣﻲﻧﮕﺮدد ﻧﺎﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ﺻﺪ ﮐﻤﺮ ﺑﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺮ ﺟﻮزا ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫زاهﺪ ﺧﻠﻮت ﻧﺸﻴﻦ رﺳﻮا ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫اﺷﮏ ﺧﻮن ﺁﻟﻮد ﻣﻦ ﮔﻮﻳﺎ ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ دل ﻣﻲﺳﻮزدم اﻣﺎ ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ ﺑﺴﻲ‪ ،‬ﻣﻪ اﻳﻦ ﻣﻪ ﺁن ﻳﮑﺘﺎ ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺑﺎ ﺗﻮام ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫‪٦٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮن ﺧﻮدي ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﮐﻠﻲ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫در ﺑﺮ ﻋﻄﺎر ﺑﻠﻨﺪي ﻧﺪﻳﺪ‬
‫دوش ﻧﺎﮔﻪ ﺁﻣﺪ و در ﺟﺎن ﻧﺸﺴﺖ‬
‫دوش ﻧﺎﮔﻪ ﺁﻣﺪ و در ﺟﺎن ﻧﺸﺴﺖ‬
‫ﻋﺎﻟﻤﻲ ﺑﺮ ﻣﻨﻈﺮ ﻣﻌﻤﻮر ﺑﻮد‬
‫ﮔﻨﺞ در ﺟﺎي ﺧﺮاب اوﻟﻴﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫هﻴﭻ ﻳﻮﺳﻒ دﻳﺪﻩاي ﮐﺰ ﺗﺨﺖ و ﺗﺎج‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﭘﻴﺪا ﺑﺮد دل از دﺳﺖ ﻣﻦ‬
‫ﭼﻮن ﻣﺮا ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺪﻳﺪ ﺁن ﻣﺎﻩ روي‬
‫ﺟﺎن ﺑﺪﻩ واﻧﮕﻪ ﻧﺸﺴﺖ ﻣﺎ ﻃﻠﺐ‬
‫از ﺳﺮ ﺟﺎن ﭼﻮن ﺗﻮ ﺑﺮﺧﻴﺰي ﺗﻤﺎم‬
‫ﭼﻮن ز ﺟﺎﻧﺎن اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺑﺸﻨﻴﺪ ﺟﺎن‬
‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺁن وﻗﺖ دﻳﺪ‬
‫داﻳﻤﺎ در ﻧﻴﺴﺘﻲ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫در ﺳﺮم از ﻋﺸﻘﺖ اﻳﻦ ﺳﻮدا ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ﻣﻦ درون ﭘﺮدﻩ ﺟﺎن ﻣﻲﭘﺮورم‬
‫ﭼﻮن ﺟﻤﺎﻟﺖ ﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ هﻴﭻ ﭼﺸﻢ‬
‫هﻤﭽﻮ ﭼﺮخ از ﺷﻮق ﺗﻮ در هﺮ دو ﮐﻮن‬
‫ﺑﻨﺪﮔﻲ را ﭘﻴﺶ ﻳﮏ ﺑﻨﺪ ﻗﺒﺎت‬
‫ﺟﺎن ﻓﺸﺎن از ﺧﻨﺪﻩي ﺟﺎنﭘﺮورت‬
‫ﮔﺮ زﺑﺎﻧﻢ ﮔﻨﮓ ﺷﺪ در وﺻﻒ ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻴﻦ ﻣﻲﮐﻨﻲ دل در ﺑﺮم‬
‫اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﻓﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﮔﺮ ﺁن هﻢ ﺑﻮد‬
‫ﮔﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﮔﻮ ﻣﺒﺎش‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﻲ وﺟﻮدم ﮔﺮ ﺑﺮي ﺁﻧﺠﺎ ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ﮐﺎن ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺑﻲ وﺟﻮد ﻣﺎ ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ﺻﺪ هﺰاران ﺑﻲ ﺳﺮ و ﺑﻲ ﭘﺎ ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫واﻟﻪي ﺁن ﻃﻠﻌﺖ زﻳﺒﺎ ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ذرﻩي ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﻧﺎﭘﺮوا ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺷﺪم ﭼﻮن ﺳﺎﻳﻪ ﻧﺎﭘﻴﺪا ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ﻗﺼﺪ ﺻﺤﺮا ﻣﻲﮐﻨﻢ ﺻﺤﺮا ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ زﻣﺎن درﻳﺎ ﺷﺪم درﻳﺎ ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎﻧﮓ ﻣﻲدارم ﮐﻪ اﺳﺘﺴﻘﺎ ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ ﭼﻪ ﺳﻮداﻳﻲ اﺳﺖ اﻳﻦ ﺳﻮدا ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫دﻳﺪﻩ ﭘﺮ ﺧﻮن و دﻟﻲ ﺷﻴﺪا ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺷﺶ ﻣﺴﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﻟﻴﮏ ﭼﻮ ﻣﺴﺘﺎن ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ﺧﻮﺷﻲ ﭼﺸﻤﺶ از ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻴﻦ هﻤﻪ دﺳﺘﺎن ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫هﺮﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﭼﺸﻢ او ور ﺑﺒﺮد ﺟﺎن ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮ رخ ﭼﻮن ﻣﺎﻩ او زﻟﻒ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮﻳﻪي ﺧﻮﻧﻴﻦ ﻣﻦ زان ﻟﺐ ﺧﻨﺪان ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ﺷﻮر دل ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺶ زﻳﻦ ﺷﮑﺮﺳﺘﺎن ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ﺁن ﺳﺨﻦ ﺗﻠﺦ او هﻤﭽﻮ ﺷﮑﺮ زان ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ درﻳﻦ هﻴﭻ ﺷﮏ ﮐﺎن ﻟﺐ و دﻧﺪان ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎ ﺧﻂ ﺳﺮﺳﺒﺰ او ﭼﺸﻤﻪي ﺣﻴﻮان ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫در ﺻﻔﺖ ﺣﺴﻦ او ﺑﺤﺮ دراﻓﺸﺎن ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ روي ﺗﻮ ﭘﺸﺖ ﺟﺎن ﺑﺸﮑﺴﺖ‬
‫ﻏﻤﺰﻩي ﺗﻮ ﺑﻪ ﻳﮏ زﻣﺎن ﺑﺸﮑﺴﺖ‬
‫ﻃﺎق اﺑﺮوي ﺗﻮ ﮐﻤﺎن ﺑﺸﮑﺴﺖ‬
‫‪٦٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﺎﻩروﻳﺎ ﺳﻴﺮم اﻳﻨﺠﺎ از وﺟﻮد‬
‫ﭘﺮدﻩ از رخ ﺑﺮﻓﮑﻦ ﺗﺎ ﮔﻢ ﺷﻮم‬
‫اﻟﺤﻖ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻔﺘﺎب روي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﺻﺪ ﺟﻬﺎن ﺑﺮ ﺟﺎن و ﺑﺮ دل ﺗﺎ اﺑﺪ‬
‫ﭘﺮﺗﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﭼﻮن ﺻﺤﺮا ﺷﻮد‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﭘﻴﺪا ﺁﻣﺪي ﭼﻮن ﺁﻓﺘﺎب‬
‫از درون ﭼﺎﻩ ﺟﺴﻤﻢ دل ﮔﺮﻓﺖ‬
‫دي اﮔﺮ ﭼﻮن ﻗﻄﺮﻩاي ﺑﻮدم ﺿﻌﻴﻒ‬
‫واي ﻋﺠﺐ ﺗﺎ ﻏﺮق اﻳﻦ درﻳﺎ ﺷﺪم‬
‫ﻏﺮق درﻳﺎ ﺗﺸﻨﻪ ﻣﻲﻣﻴﺮم ﻣﺪام‬
‫ز اﺷﺘﻴﺎﻗﺖ روز و ﺷﺐ ﻋﻄﺎر را‬
‫ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺷﺶ ﻣﺴﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﻟﻴﮏ ﭼﻮ ﻣﺴﺘﺎن ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ﻧﺮﮔﺲ دﺳﺘﺎن ﮔﺮش دﺳﺖ دل از ﺣﻴﻠﻪ ﺑﺮد‬
‫زﻟﻒ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﺶ را ﺣﻠﻘﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻢ از ﺁﻧﮏ‬
‫ﺧﻨﺪﻩي ﺷﻴﺮﻳﻦ او ﮔﺮﻳﻪي ﻣﻦ ﺗﻠﺦ ﮐﺮد‬
‫ﭘﺴﺘﻪي ﺷﻴﺮﻳﻦ او ﺷﻮر دل ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺶ‬
‫ﭼﻮن ﺳﺨﻨﺶ را ﮔﺬر ﺑﺮ ﻟﺐ ﺷﻴﺮﻳﻦ اوﺳﺖ‬
‫ﻋﻘﻞ ﻟﺒﺶ را ﻣﺮﻳﺪ از ﺑﻦ دﻧﺪان ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫ﺳﺒﺰﻩي ﺧﻄﺶ دﻣﻴﺪ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺁب ﺣﻴﺎت‬
‫ﺑﺤﺮ ﺻﻔﺖ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻧﻄﻖ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻄﺎر ازو‬
‫ﺣﺴﻦ ﺗﻮ روﻧﻖ ﺟﻬﺎن ﺑﺸﮑﺴﺖ‬
‫ﺣﺴﻦ ﺗﻮ روﻧﻖ ﺟﻬﺎن ﺑﺸﮑﺴﺖ‬
‫هﺮ ﺳﭙﺎهﻲ ﮐﻪ ﻋﻘﻞ ﻣﻲﺁراﺳﺖ‬
‫ﻧﺎوﮎاﻧﺪاز ﺁﺳﻤﺎن ﭼﻮ ﺑﺪﻳﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻣﻨﺼﺐ ﺁﻓﺘﺎب از ﺁن ﺑﺸﮑﺴﺖ‬
‫داﻧﻲ از ﭼﻴﺴﺖ زان دهﺎن ﺑﺸﮑﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ دﻟﺶ زان ﺷﮑﺮﺳﺘﺎن ﺑﺸﮑﺴﺖ‬
‫ﺁن دو ﺟﺎدوي دﻟﺴﺘﺎن ﺑﺸﮑﺴﺖ‬
‫دل ﻋﻄﺎر ﻧﺎﺗﻮان ﺑﺸﮑﺴﺖ‬
‫روﻧﻖ ﺑﺎزار زهﺪ ﻣﻦ ﺷﮑﺴﺖ‬
‫دل ز ﻣﻦ ﺑﺮﺑﻮد و درﺟﺎﻧﻢ ﻧﺸﺴﺖ‬
‫ﻧﺎوﮎ ﺳﺮ ﺗﻴﺰ او ﺟﺎﻧﻢ ﺑﺨﺴﺖ‬
‫ﺗﺎﺧﺘﻦ ﺁورد هﻤﭽﻮن ﺷﻴﺮ ﻣﺴﺖ‬
‫دل ﺑﻪ ﻣﺎ دﻩ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺷﻲ ﺑﺖﭘﺮﺳﺖ‬
‫در رﻩ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﮔﺮدان هﺮﭼﻪ هﺴﺖ‬
‫داﻳﻢ از ﻧﻨﮓ وﺟﻮد ﺧﻮﻳﺶ رﺳﺖ‬
‫ﭘﺮدﻩي هﺴﺘﻲ ﺗﻮ رﻩ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺑﺴﺖ‬
‫ﻣﻲﻃﭙﻴﺪ از ﺷﻮق ﭼﻮن ﻣﺎهﻲ ﺑﺸﺴﺖ‬
‫ﻏﺮﻗﻪ ﺷﺪ وان ﮔﻮهﺮش ﻧﺎﻣﺪ ﺑﻪ دﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ ﻧﻪ اي ﻣﺮداﻧﻪ هﻤﺘﺎي ﺗﻮ هﺴﺖ‬
‫ﺳﺮ ﻋﺸﻘﺖ ﻣﺸﮑﻠﻲ ﺑﺲ ﻣﺸﮑﻞ اﺳﺖ‬
‫ﺣﻴﺮت ﺟﺎن اﺳﺖ و ﺳﻮداي دل اﺳﺖ‬
‫داﻳﻤﺎ دﻳﻮاﻧﻪاي ﻻﻳﻌﻘﻞ اﺳﺖ‬
‫ﭘﺎي ﻋﺎﺷﻖ ﺗﺎ ﺑﻪ زاﻧﻮ در ﮔﻞ اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ را در ﮐﻮي ﻋﺸﻘﺖ ﻣﻨﺰل اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ از ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻳﮏ دم ﻏﺎﻓﻞ اﺳﺖ‬
‫ﻣﻲ ﺑﻪ ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﺁﻧﭽﻢ ﺣﺎﺻﻞ اﺳﺖ‬
‫در ﻣﻴﺎن ﺧﻮن ﭼﻮ ﻣﺮﻏﻲ ﺑﺴﻤﻞ اﺳﺖ‬
‫‪٦٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻋﮑﺲ ﻣﺎهﺖ ﺑﻪ ﺁﻓﺘﺎب رﺳﻴﺪ‬
‫ﭘﺴﺘﻪ را ﭘﻬﻦ ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪﻩ دهﺎن‬
‫هﻤﭽﻮ ﺷﻤﻌﻲ ﺷﮑﺮ ﭼﺮا ﺑﮕﺪاﺧﺖ‬
‫ﺣﻴﻠﻪي ﺟﺎدوان ﺑﺎﺑﻞ را‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ وﺻﻠﺖ ﺗﻮان رﺳﻴﺪ ﮐﻪ هﺠﺮ‬
‫در دﻟﻢ ﺗﺎ ﺑﺮق ﻋﺸﻖ او ﺑﺠﺴﺖ‬
‫در دﻟﻢ ﺗﺎ ﺑﺮق ﻋﺸﻖ او ﺑﺠﺴﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻣﺮا ﻣﻲدﻳﺪ دل ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ‬
‫ﺧﻨﺠﺮ ﺧﻮنرﻳﺰ او ﺧﻮﻧﻢ ﺑﺮﻳﺨﺖ‬
‫ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻘﺶ ز ﻏﻴﺮت ﺑﺮ دﻟﻢ‬
‫ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮ ﻣﻦ زد ﮐﻪ اي ﻧﺎﺣﻖ ﺷﻨﺎس‬
‫ﮔﺮ ﺳﺮ هﺴﺘﻲ ﻣﺎ داري ﺗﻤﺎم‬
‫هﺮ ﮐﻪ او در هﺴﺘﻲ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﺷﺪ‬
‫ﻣﻲﻧﺪاﻧﻲ ﮐﺰ ﭼﻪ ﻣﺎﻧﺪي در ﺣﺠﺎب‬
‫ﻣﺮغ دل ﭼﻮن واﻗﻒ اﺳﺮار ﮔﺸﺖ‬
‫ﺑﺮ اﻣﻴﺪ اﻳﻦ ﮔﻬﺮ در ﺑﺤﺮ ﻋﺸﻖ‬
‫ﺁﺧﺮ اﻳﻦ ﻧﻮﻣﻴﺪي اي ﻋﻄﺎر ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﺳﺮ ﻋﺸﻘﺖ ﻣﺸﮑﻠﻲ ﺑﺲ ﻣﺸﮑﻞ اﺳﺖ‬
‫ﻋﻘﻞ ﺗﺎ ﺑﻮي ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺑﺮ اﻣﻴﺪ روي ﺗﻮ در ﮐﻮي ﺗﻮ‬
‫ﻣﻨﺰل اﻧﺪر هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﮐﻲ ﮐﻨﺪ‬
‫هﺴﺖ ﻋﺎﺷﻖ ﻟﻴﮏ هﻢ ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‬
‫ﮔﻔﺘﻪاي ﺣﺎﺻﻞ ﭼﻪ داري از ﻏﻤﻢ‬
‫ﺗﺎ دﻟﻢ در دام ﻋﺸﻘﺖ اوﻓﺘﺎد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ دﺳﺖهﺎي ﺳﺎﻳﻞ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮ دل ﻋﻄﺎر ﺑﻨﺪي ﻣﺸﮑﻞ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ هﺮ دو ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﺣﺮام اﺳﺖ‬
‫ﻧﻪ در ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ ﮐﻴﻦ ﺧﻤﺎر ﺧﺎم اﺳﺖ‬
‫ﺑﺠﻮﺋﻴﺪ اي ﻋﺰﻳﺰان ﮐﻴﻦ ﮐﺪام اﺳﺖ‬
‫ﻧﻤﻲداﻧﻢ ﮐﻪ ﺁن ﺑﺖ را ﭼﻪ ﻧﺎم اﺳﺖ‬
‫ﺣﺮﻳﻔﻢ ﻗﺎﺿﻲ و ﺳﺎﻗﻲ اﻣﺎم اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺳﺮور ﮐﻴﺴﺖ ﺳﺮﮔﺮدان ﮐﺪام اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ در ﺗﻮ ﺧﻴﺎل ﺧﺎص و ﻋﺎم اﺳﺖ‬
‫از ﻋﺸﻖ ﻧﻔﺲ زدن ﺣﺮام اﺳﺖ‬
‫دﻋﻮي ﻳﮕﺎﻧﮕﻴﺖ ﻋﺎم اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﭘﺨﺘﮕﻴﻲ ﮐﻪ هﺴﺖ ﺧﺎم اﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ از هﻤﻪ‪ ،‬هﻴﭻ ﻧﺎﺗﻤﺎم اﺳﺖ‬
‫ﮐﻴﻦ ﻳﮏ ﮔﺬرﻧﺪﻩ و ﺁن ﻣﺪام اﺳﺖ‬
‫اﮐﻨﻮن ﺟﺰ ازﻳﻦ هﻤﻪ ﮐﺪام اﺳﺖ‬
‫او را هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻳﮏ ﻣﻘﺎم اﺳﺖ‬
‫در ﮔﺮدن ﺗﻮ هﺰار دام اﺳﺖ‬
‫اﺻﻠﺖ ﻋﺪم ﻋﻠﻲاﻟﺪوام اﺳﺖ‬
‫ﮐﺎن را ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ ﻗﻴﺎم اﺳﺖ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﻋﺪم‪ ،‬ﻋﺪم ﺑﻪ ﻧﺎم اﺳﺖ‬
‫هﺮﺟﺎ ﮐﻪ وﺟﻮد را ﻧﻈﺎم اﺳﺖ‬
‫ﻣﻮﺟﻮداﺗﺶ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻏﻼم اﺳﺖ‬
‫ﮐﻔﺮ اﺳﺖ ﮐﺰو ﻧﺼﻴﺐ ﻋﺎم اﺳﺖ‬
‫در هﺮ ﮔﺎﻣﺖ هﺰار ﮐﺎم اﺳﺖ‬
‫‪٧٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﻌﻄﻠﻲ ﻣﻄﻠﻖ ﺗﻮﻳﻲ در ﻣﻠﮏ ﻋﺸﻖ‬
‫ﺗﺎ ﮔﺸﺎدي ﺑﺮ دل ﻋﻄﺎر دﺳﺖ‬
‫رﻩ ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ و ﻣﺴﺠﺪ ﮐﺪام اﺳﺖ‬
‫رﻩ ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ و ﻣﺴﺠﺪ ﮐﺪام اﺳﺖ‬
‫ﻧﻪ در ﻣﺴﺠﺪ ﮔﺬارﻧﺪم ﮐﻪ رﻧﺪ اﺳﺖ‬
‫ﻣﻴﺎن ﻣﺴﺠﺪ و ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ راهﻲ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ اﻣﺎﻣﻲ ﻣﺴﺖ ﺧﻔﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﻣﺮا ﮐﻌﺒﻪ ﺧﺮاﺑﺎت اﺳﺖ اﻣﺮوز‬
‫ﺑﺮو ﻋﻄﺎر ﮐﻮ ﺧﻮد ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﺪ‬
‫ﺗﺎ در ﺗﻮ ﺧﻴﺎل ﺧﺎص و ﻋﺎم اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ هﻴﭻ و هﻤﻪ ﻳﮑﻲ ﻧﮕﺮدد‬
‫ﺗﺎ ﭘﺎﮎ ﻧﮕﺮدي از وﺟﻮدت‬
‫ﭼﻮن اﺻﻞ هﻤﻪ ﺑﻪ ﻗﻄﻊ هﻴﭻ اﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ اﺻﻞ ﻃﻠﺐ ز ﻓﺮع ﺑﮕﺬر‬
‫ﭼﻮن او هﻤﻪ را ﻧﺪﻳﺪ ﻣﻲﮔﻔﺖ‬
‫هﺮ ﻣﺮد ﮐﻪ ﻣﺮد هﻴﭻ ﺁﻣﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﺎﻧﺪﻩاي ﺑﺎز‬
‫ﮐﺎﻧﺠﺎ ﮐﻪ وﺟﻮد دم ﺑﻪ دم ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺷﺮﻣﺖ ﻧﺎﻣﺪ از ﺁن وﺟﻮدي‬
‫ﺑﮕﺬر ز وﺟﻮد و ﺑﺎ ﻋﺪم ﺳﺎز‬
‫ﻣﻲدان ﺑﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺪم ﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﺁري ﭼﻮ ﻋﺪم وﺟﻮد ﺑﺨﺶ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻓﻘﺮ ﻋﺪم ﺑﺮاي ﺧﺎص اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺳﺮ هﻴﭻ هﻴﭻ داري‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﺮﮔﺰ ﻧﻪ ﺗﻮ را ﺟﻢ و ﻧﻪ ﺟﺎم اﺳﺖ‬
‫ﺁن دل ﮐﻪ ﺑﺮون دال و ﻻم اﺳﺖ‬
‫ﻏﻢ ﺑﺴﻲ دارم ﭼﻪ ﺟﺎي ﺻﺪ ﻏﻢ اﺳﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ هﺮ ﻣﻮﻳﻴﻢ در ﺻﺪ ﻣﺎﺗﻢ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻢ ز ﮐﻢ ﻧﺒﻮد ﻧﺼﻴﺒﻢ زان ﮐﻢ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻮر را زاﻧﭽﻪ اﮔﺮ ﺻﺪ ﻋﺎﻟﻢ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ازوﺳﺖ اﻳﻦ درد ﺟﺎﻧﻢ ﺧﺮم اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﭘﺲ از ﺻﺪ زﺧﻢ او ﻳﮏ ﻣﺮهﻢ اﺳﺖ‬
‫ﺁن ﻣﻦ ﮔﺮ هﺴﺖ ﻋﻤﺮي ﻳﮏ دم اﺳﺖ‬
‫او ﺧﻠﻴﻔﻪزادﻩاي از ﺁدم اﺳﺖ‬
‫ﻣﺮدﻩ دل زاد اﺳﺖ اﮔﺮ از ﻣﺮﻳﻢ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻴﺴﺖ ﺁن دم‪ ،‬ﺷﻴﺮ و روﻏﻦ درهﻢ اﺳﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﮔﺮ ﺷﻴﺮ اﺳﺖ ﺑﺲ ﻧﺎﻣﺤﺮم اﺳﺖ‬
‫ﺁن دﻣﺶ در ﭘﺮدﻩي ﺟﺎن هﻤﺪم اﺳﺖ‬
‫ﻋﮑﺲ ﻣﺎهﺖ رهﻨﻤﺎي اﻧﺠﻢ اﺳﺖ‬
‫راﺳﺘﻲ ﻧﻪ ﻣﺮدﻣﻲ ﻧﻪ ﻣﺮدم اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺪﻳﺪم ﭼﻮن ﻗﻤﺮ در ﮐﮋدم اﺳﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ زﻟﻔﺖ هﻤﭽﻮ ﻋﻘﺮب ﮐﮋدم اﺳﺖ‬
‫ﻟﻴﮏ زﻟﻒ ﺗﻮ درﺧﺖ ﮔﻨﺪم اﺳﺖ‬
‫از ﺗﻮ دور و ﺑﺎ ﺗﻮ هﻢ در ﻃﺎرم اﺳﺖ‬
‫ﻟﻴﮏ او ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎن ﭼﺎرم اﺳﺖ‬
‫ﻋﺎﻟﻢ ﻋﺸﻘﺶ ﻣﺜﺎل ﻗﻠﺰم اﺳﺖ‬
‫ﻧﻪ ﻧﺸﺎن ﻧﻌﻞ و ﻧﻪ ﻧﻘﺶ ﺳﻢ اﺳﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺟﺎوﻳﺪان درو ﺟﺎنهﺎ ﮔﻢ اﺳﺖ‬
‫‪٧١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫واﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻪ ذرﻩاي ﺗﻮ ﮐﻢ ﺑﺎز‬
‫ﻋﻄﺎر ز هﻴﭻ هﻴﭻ دل ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﻏﻢ ﺑﺴﻲ دارم ﭼﻪ ﺟﺎي ﺻﺪ ﻏﻢ اﺳﺖ‬
‫ﻏﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﺎﻧﭽﻪ ﭘﻴﺸﺎن اﺳﺖ و ﭘﺲ‬
‫ﻋﺎﻟﻤﻲ اﺳﺖ اﺷﺮاق ﻧﻮر ﺁﻓﺘﺎب‬
‫ﻋﺎﻟﻤﻲ در دﺳﺖ ﺑﺮ ﺟﺎﻧﻢ وﻟﻲ‬
‫درد زﺧﻢ او ﮐﺸﻴﺪن ﺧﻮش ﺑﻮد‬
‫ﮔﺮ ﺑﺴﻲ ﻋﻤﺮم ﺑﻮد ﺗﺎ ﺟﺎن ﺑﻮد‬
‫ﮔﺮ ﮐﺴﻲ را ﺁن دم اﻳﻨﺠﺎ دﺳﺖ داد‬
‫ور ﮐﺴﻲ زان دم ﻧﺪارد ﺁﮔﻬﻲ‬
‫ﺑﻲ ﺧﻴﺎل و ﺻﻮرت وهﻢ و ﻗﻴﺎس‬
‫ﻧﻲ ﮐﻪ داﻳﻢ روﻏﻦ اﺳﺖ و ﺷﻴﺮ ﻧﻪ‬
‫ﮔﺮ ﻓﺮﻳﺪ اﻳﻦ ﺟﺎﻳﮕﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫درج ﻟﻌﻠﺖ دﻟﮕﺸﺎي ﻣﺮدم اﺳﺖ‬
‫درج ﻟﻌﻠﺖ دﻟﮕﺸﺎي ﻣﺮدم اﺳﺖ‬
‫ﻣﺮدم ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﮐﮋ ﭼﻮ ﺑﺎﺧﺖ‬
‫روي ﺗﻮ در زﻟﻒ هﻤﭽﻮن ﻋﻘﺮﺑﺖ‬
‫ﺑﺮﻧﻴﺎرد ﺧﻮرد ﮐﺲ از روي ﺗﻮ‬
‫روي ﭼﻮن ﻣﺎهﺖ ﺑﻬﺸﺘﻲ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ‬
‫اﻳﺪل ﺁﻧﮑﺲ را ﮐﻪ ﻣﻲﺟﻮﻳﻲ ﺑﻪ ﺟﺎن‬
‫ﭘﺮ ز ﺧﻮرﺷﻴﺪ اﺳﺖ ﺁﻓﺎق ﺟﻬﺎن‬
‫ﺟﻤﻠﻪي ﺟﺎنهﺎ ﻣﺜﺎل ﻗﻄﺮﻩهﺎﺳﺖ‬
‫ﻗﻄﺮﻩ را در ﺑﺤﺮ رﻳﺰي ﺑﺤﺮ از ﺁن‬
‫هﻴﭻ ﮐﺲ اﻧﺪر دو ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺎن ﻧﺪﻳﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮔﺮ ز ﻣﺸﺮق ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻐﺮب ﺟﻢ ﺟﻢ اﺳﺖ‬
‫ﻣﺴﺖ ﮔﺸﺘﻲ ﻣﻲ هﻨﻮز اﻧﺪر ﺧﻢ اﺳﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ رﻩ ﺑﺎرﻳﮑﺘﺮ زاﺑﺮﻳﺸﻢ اﺳﺖ‬
‫ﮐﺰ ﺗﻮاﺿﻊ ﺧﺎرﭘﺸﺘﺶ ﻗﺎﻗﻢ اﺳﺖ‬
‫وز ﻋﻤﻞ در ﺑﻨﺪ ﭼﻮﺑﻲ هﻴﺰم اﺳﺖ‬
‫ﺧﺎﺻﻴﺖ ﻋﺸﻘﺖ ﮐﻪ ﺑﺮون از دو ﺟﻬﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺁن اﺳﺖ ﮐﻪ هﺮﭼﻴﺰ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻧﻪ ﺁن اﺳﺖ‬
‫ﺑﻴﺮون ز ﺿﻤﻴﺮ دل و اﻧﺪﻳﺸﻪي ﺟﺎن اﺳﺖ‬
‫ﮔﻮﻳﻨﺪﻩي اﺳﺮار ﺗﻮ ﺑﺲ ﮔﻨﮓ زﺑﺎن اﺳﺖ‬
‫وز ﻋﺸﻖ ﺗﻮ هﺮ ﺳﻮد ﮐﻪ ﮐﺮدﻧﺪ زﻳﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺟﺰ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ هﺮ ﭼﻴﺰ ﮐﻪ در هﺮ دو ﺟﻬﺎن اﺳﺖ‬
‫ﻳﮏ ذرﻩ ز ﺧﻮرﺷﻴﺪ‪ ،‬ﻓﻠﮏ ﻣﮋدﻩرﺳﺎن اﺳﺖ‬
‫ﮐﺰ ﺟﻤﻠﻪي ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻓﻠﮏ ﭼﻨﺪ ﻧﺸﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺑﻲ ﺷﮏ ﺑﻪ ﺗﻮ داﻧﺴﺖ ﺗﻮ را هﺮ ﮐﻪ ﺑﺪان اﺳﺖ‬
‫وﻳﻦ ﺷﻴﻮﻩ ﮐﻤﺎﻧﻲ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺑﺎزوي ﮔﻤﺎن اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن در ﻧﻔﺲ ﺑﺎز ﭘﺲ اﻧﮕﺸﺖ ﮔﺰان اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺟﻮهﺮ ﺳﻴﻤﺮغ ﺑﻪ ﻋﻴﻨﻪ ﻧﻪ هﻤﺎن اﺳﺖ‬
‫ﮐﺎن اﺻﻞ ﮐﻪ ﺟﺎن اﺳﺖ هﻢ از ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻬﺎن اﺳﺖ‬
‫اﻧﺪر ﭘﻲ ﺁن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻻي ﻋﻴﺎن اﺳﺖ‬
‫زان ﻏﻤﺰﻩي ﻣﺴﺖ دﻟﺴﺘﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺟﺎن ﭼﻴﺴﺖ ﻣﮕﻮ ﭼﻪ ﺟﺎي ﺟﺎن اﺳﺖ‬
‫ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻣﮕﻮ ﮐﻪ ﺑﻴﺶ از ﺁن اﺳﺖ‬
‫ﻣﻲﺧﺮ ﮐﻪ هﻨﻮز راﻳﮕﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺳﺮﻣﺎﻳﻪي ﻋﻤﺮ ﺟﺎودان اﺳﺖ‬
‫‪٧٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﻢ ﺷﻮد در ذرﻩاي اﻧﺪوﻩ ﻋﺸﻖ‬
‫هﻤﭽﻮ ﻣﺴﺘﺎن ﻏﻠﻐﻠﻲ درﺑﺴﺘﻪاي‬
‫ﮔﻢ ﺷﻮ از ﺧﻮد دﺳﺖ از ﻣﺴﺘﻲ ﺑﺪار‬
‫اﻳﻦ رﻩ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺮ ﮐﺴﻲ را ﻣﻲدهﻨﺪ‬
‫هﻴﺰم ﻋﻄﺎر ﻋﻮد اﺳﺖ از ﺳﺨﻦ‬
‫ﺧﺎﺻﻴﺖ ﻋﺸﻘﺖ ﮐﻪ ﺑﺮون از دو ﺟﻬﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮﺗﺮ ز ﺻﻔﺎت ﺧﺮد و داﻧﺶ و ﻋﻘﻞ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻴﻨﻨﺪﻩي اﻧﻮار ﺗﻮ ﺑﺲ دوﺧﺘﻪ ﭼﺸﻢ اﺳﺖ‬
‫از وﺻﻒ ﺗﻮ هﺮ ﺷﺮح ﮐﻪ دادﻧﺪ ﻣﺤﺎل اﺳﺖ‬
‫در ﭘﺮدﻩي ﭘﻨﺪار ﭼﻮ ﺑﺎزي و ﺧﻴﺎل اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻋﻘﻞ ﻧﺸﺎن اﺳﺖ ز ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺟﻤﺎﻟﺖ‬
‫ﻳﮏ ذرﻩي ﺣﻴﺮان ﺷﺪﻩ را ﻋﻘﻞ ﭼﻮ داﻧﺪ‬
‫ﭼﻮ ﻋﻘﻞ ﻳﻘﻴﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻋﺸﻖ ﻋﻘﻴﻠﻪ اﺳﺖ‬
‫در راﻩ ﺗﻮ هﺮﮐﺲ ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻲ ﻗﺪﻣﻲ زد‬
‫ﭼﻪ ﺳﻮد ﮐﻪ ﻧﻘﺎش ﮐﺸﺪ ﺻﻮرت ﺳﻴﻤﺮغ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻮد ﺁن ﺻﻮرت ﺳﻴﻤﺮغ وﻟﻴﮑﻦ‬
‫ﻓﻲاﻟﺠﻤﻠﻪ ﭼﻪ زارم‪ ،‬ﭼﮑﻨﻢ‪ ،‬ﻗﺼﻪ ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻢ‬
‫ﻋﻄﺎر ﮐﻪ ﭘﻲ ﺑﺮد ﺑﺴﻲ داﻧﺶ و ﺑﻴﻨﺶ‬
‫هﺮ ﺷﻮر وﺷﺮي ﮐﻪ در ﺟﻬﺎن اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﺷﻮر وﺷﺮي ﮐﻪ در ﺟﻬﺎن اﺳﺖ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﻟﺐ اوﺳﺖ ﺟﺎن‪ ،‬ﺧﺮد ﮔﻔﺖ‬
‫وﺻﻔﺶ ﭼﻪ ﮐﻨﻲ ﮐﻪ هﺮﭼﻪ ﮔﻮﻳﻲ‬
‫ﻏﻤﻬﺎش ﺑﻪ ﺟﺎن اﮔﺮ ﻓﺮوﺷﻨﺪ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﻓﻨﺎ و ﻣﺤﻮ و ﻣﺴﺘﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﺎن ﻳﺎر ﻟﻄﻴﻒ ﺑﻲﻧﺸﺎن اﺳﺖ‬
‫و ﺁﻳﻴﻨﻪي ﺗﻮ هﻤﻪ ﺟﻬﺎن اﺳﺖ‬
‫ﻣﻲدﻩ ﮐﻪ ﺳﺮم ز ﻣﻲ ﮔﺮان اﺳﺖ‬
‫ﺁن ﺑﺎدﻩ ﮐﻪ ﮐﻴﻤﻴﺎي ﺟﺎن اﺳﺖ‬
‫ﮐﺎﻣﺸﺐ ﺷﺐ ﺑﺰم ﻋﺎﺷﻘﺎن اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺣﺎﺻﻞ ﻋﻤﺮم اﻳﻦ زﻣﺎن اﺳﺖ‬
‫ﻣﺎ را ﺳﺮ ﻳﺎر ﻣﻬﺮﺑﺎن اﺳﺖ‬
‫ﮐﻴﻦ راﻩ ﺑﻪ ﭘﺎي رهﺮوان اﺳﺖ‬
‫وﻳﻦ ﮐﺎر ﻧﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ زﺑﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﭼﺸﻢ ﺑﺮﻧﺪوزي از هﺮﭼﻪ در ﺟﻬﺎن اﺳﺖ‬
‫در ﭼﺸﻢ دل ﻧﻴﺎﻳﺪ ﭼﻴﺰي ﮐﻪ ﻣﻐﺰ ﺟﺎن اﺳﺖ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن درﻳﺎي ﺑﻲﮐﺮان اﺳﺖ‬
‫در ﺑﺎز ﺟﺎن و دل را ﮐﻴﻦ راﻩ ﺑﻲ ﻧﺸﺎن اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻴﺶ ﻣﻮﻳﻲ ﺻﺪ ﮐﻮﻩ در ﻣﻴﺎن اﺳﺖ‬
‫ﻟﻴﮑﻦ ﻧﺼﻴﺐ ﺟﺎن زان ﭘﻨﺪار ﻳﺎ ﮔﻤﺎن اﺳﺖ‬
‫ﻳﮏ ﻗﻄﺮﻩ ﺁب ﺗﻴﺮﻩ درﻳﺎ ﮐﺠﺎ ﺑﺪان اﺳﺖ‬
‫ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ در ﺣﮑﻢ ﻣﻦ روان اﺳﺖ‬
‫ﺣﺎﻟﻲ ﺧﺠﻞ ﺑﻤﺎﻧﺪ داﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﻪ ﭼﻨﺎن اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻃﺎﻟﺒﻲ ﻓﻨﺎ ﺷﻮ ﻣﻄﻠﻮب ﺑﺲ ﻋﻴﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺳﻮداي ﺗﻮ رهﻨﻤﺎي ﺟﺎن اﺳﺖ‬
‫درد ﺗﻮ درﻳﭽﻪي ﻋﻴﺎن اﺳﺖ‬
‫ﻳﺎﻗﻮت ﺗﻮ ﻣﺎﻳﻪﺑﺨﺶ ﺟﺎن اﺳﺖ‬
‫زان روي ﮐﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﮔﻤﺎن اﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ ﺗﻨﮓدﻟﻲ ﻣﻦ از ﺁن اﺳﺖ‬
‫‪٧٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫در ﻋﺸﻖ ﭼﻮ ﻳﺎر ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ﺷﻮ‬
‫ﺗﻮ ﺁﻳﻨﻪي ﺟﻤﺎل اوﻳﻲ‬
‫اي ﺳﺎﻗﻲ ﺑﺰم ﻣﺎ ﺳﺒﮏﺧﻴﺰ‬
‫در ﺟﺎم ﺟﻬﺎن ﻧﻤﺎي ﻣﺎ رﻳﺰ‬
‫اي ﻣﻄﺮب ﺳﺎدﻩ ﺳﺎز ﺑﻨﻮاز‬
‫از رﻓﺘﻪ و ﻧﺎﻣﺪﻩ ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ را ﺳﺮ ﺑﻮدن ﺟﻬﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬
‫اﻳﻦ ﮐﺎر ﻧﻪ ﮐﺎر ﺗﻮﺳﺖ ﺧﺎﻣﻮش‬
‫ﮐﺎري اﺳﺖ ﺑﺰرگ راﻩ ﻋﻄﺎر‬
‫ﺗﺎ ﭼﺸﻢ ﺑﺮﻧﺪوزي از هﺮﭼﻪ در ﺟﻬﺎن اﺳﺖ‬
‫در ﻋﺸﻖ درد ﺧﻮد را هﺮﮔﺰ ﮐﺮان ﻧﺒﻴﻨﻲ‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺟﻮﻳﻲ ﺁﺧﺮ از ﺟﺎن ﻧﺸﺎن ﺟﺎﻧﺎن‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ز هﺴﺘﻲ ﺗﻮ ﮐﺰ هﺴﺘﻲ ﺗﻮ ﺑﺎﻗﻲ‬
‫هﺮ ﺟﺎن ﮐﻪ در رﻩ ﺁﻣﺪ ﻻف ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺴﻲ زد‬
‫اﻧﺪﻳﺸﻪ ﮐﻦ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺧﻮد ﺗﺎ در دو ﮐﻮن هﺮﮔﺰ‬
‫رﻧﺪ ﺷﺮاب ﺧﻮارﻩ‪ ،‬ﭼﻮن ﻣﺴﺖ ﻣﺴﺖ ﮔﺮدد‬
‫ﻟﻴﮑﻦ ﭼﻮ ﺑﺎهﺶ ﺁﻳﺪ در ﺧﻮد ﮐﻨﺪ ﻧﮕﺎهﻲ‬
‫ﻋﻄﺎر ﻣﺴﺖ ﻋﺸﻘﻲ از ﻋﺸﻖ ﭼﻨﺪ ﻻﻓﻲ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻗﻼوز ﺟﻬﺎن اﺳﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻗﻼوز ﺟﻬﺎن اﺳﺖ‬
‫وﺻﻞ ﺗﻮ ﺧﻼﺻﻪي وﺟﻮد اﺳﺖ‬
‫هﺎروت ﺗﻮ ﭼﺎرﻩ ﺳﺎز ﺳﺤﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﺲ را ز دهﺎن ﺗﻮ ﺳﺨﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮ دهﻨﺖ ﻧﻬﺎدﻩام دل‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻳﻌﻨﻲ دل ﻣﻦ ﺑﺮ ﺁن دهﺎن اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﮐﻤﺮ ﺗﻮ را ﻣﻴﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺻﺪ ﮔﻮﻧﻪ ز هﻢ از ﺁن ﮐﻤﺎن اﺳﺖ‬
‫ﭼﻨﺪﻳﻦ ز هﻢ از ﭼﻪ در زﺑﺎن اﺳﺖ‬
‫ﻣﻐﺰي دﻳﺪي ﮐﻪ اﺳﺘﺨﻮان اﺳﺖ‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﮐﻪ ﺳﭙﻨﺪ ﻋﺎﺷﻘﺎن اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﭘﺎي ﻏﻢ ﺗﻮ در ﻣﻴﺎن اﺳﺖ‬
‫از هﺮ ﺷﺎدي ﮐﻪ در ﺟﻬﺎن اﺳﺖ‬
‫هﺮ وﺻﻒ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﻤﺶ ﻧﻪ ﺁن اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻣﻮﺟﺐ ﺧﻨﺪﻩ زﻋﻔﺮان اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻣﻤﺘﺤﻨﻲ در اﻣﺘﺤﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺟﺎن ﺑﺮ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﮐﺎﻣﺮان اﺳﺖ‬
‫ﮐﺲ ﻗﻴﻤﺖ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻧﺪاﻧﺴﺖ‬
‫زان اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺟﻬﺎن ﻧﻬﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺳﻮداي ﺗﻮ ﺑﺤﺮ ﺑﻲ ﮐﺮان اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎ درد ﻏﻢ ﺗﻮ ﺷﺎدﻣﺎن اﺳﺖ‬
‫دﻳﺮي اﺳﺖ ﮐﻢ ﺁرزوي ﺁن اﺳﺖ‬
‫ﭘﻴﺶ از اﺟﻞ ﺁرزوي ﺁن اﺳﺖ‬
‫ﺧﻮد ﺟﺎن ز ﭼﻪ ﺑﺴﺘﻪي ﺟﻬﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮ ﺑﻮي وﺻﺎل ﺟﺎودان اﺳﺖ‬
‫ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺟﺎن ﭼﻮ ﭘﺮواﻧﻪ از ﺁن اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺁن ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪ ﺷﻤﻊ ﺟﻬﺎن اﺳﺖ‬
‫ﻣﺮا زﻧﺎر زﻟﻔﺶ ﺑﺮ ﻣﻴﺎن اﺳﺖ‬
‫ﻣﺮا ﮔﻔﺘﺎ ﮐﻪ دﻳﻦ ﻣﻦ ﻋﻴﺎن اﺳﺖ‬
‫‪٧٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻟﻌﻠﺖ ﺷﮑﺮي اﺳﺖ ﺗﻨﮓ ﺑﺮ ﺗﻨﮓ‬
‫ﮐﺲ ﺑﺮ ﮐﻤﺮت ﻣﻴﺎن ﻧﺪﻳﺪﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ اﺑﺮوي ﭼﻮن ﮐﻤﺎﻧﺖ دﻳﺪم‬
‫ﭼﻮن اﺑﺮوي ﺗﻮﺳﺖ ﭼﻮن ﮐﻤﺎﻧﻲ‬
‫دﻧﺪان ﺗﻮ ﻣﻐﺰ ﭘﺴﺘﻪي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ دﻟﺖ ﺑﺴﻮز در ﻋﺸﻖ‬
‫از دﺳﺖ ﺗﻮ دل ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﻮزم‬
‫ﻳﮏ ذرﻩ ﻏﻢ ﺗﻮ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺁﻳﺪ‬
‫ﺁن درد ﮐﻪ در دل ﻣﻦ از ﺗﻮﺳﺖ‬
‫در روي ﻣﻦ ﺷﮑﺴﺘﻪ دل ﺧﻨﺪ‬
‫در ﮐﺎر ﻋﻘﻮﺑﺖ ﺗﻮ ﻋﻄﺎر‬
‫ﺗﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮدر ﻣﻴﺎن ﺟﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮدر ﻣﻴﺎن ﺟﺎن اﺳﺖ‬
‫ﻳﺎرب ﭼﻪ ﮐﺴﻲ ﮐﻪ در دو ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﻋﺸﻘﺖ ﺑﻪ هﻤﻪ ﺟﻬﺎن درﻳﻎ اﺳﺖ‬
‫اﻧﺪوﻩ ﺗﻮ ﮐﻮﻩ ﺑﻲﻗﺮار اﺳﺖ‬
‫ﺷﺎدي دل ﮐﺴﻲ ﮐﻪ داﻳﻢ‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﻔﺴﻲ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدم‬
‫ﮔﺮ دﺳﺖ دهﺪ دﻣﻲ وﺻﺎﻟﺖ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ﭼﻮ ﺗﻮ از ﺟﻬﺎن ﻓﺰوﻧﻲ‬
‫ﺑﻲ ﺻﺒﺮ و ﻗﺮار ﺟﺎن ﻋﻄﺎر‬
‫ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺟﺎن ﭼﻮ ﭘﺮواﻧﻪ از ﺁن اﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ ﺗﺮﺳﺎﻳﻲ دراﻓﺘﺎدم ﮐﻪ ﭘﻴﻮﺳﺖ‬
‫درﺁﻣﺪ دوش ﺁن ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪ ﻣﺴﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻪ ﮔﺮ ﺳﻮدي ﮐﻨﻲ ﺁﻧﺠﺎ زﻳﺎن اﺳﺖ‬
‫ﻣﺮا ﮔﻔﺘﺎ ﮐﻪ اﻳﻦ رﻩ ﺑﻲ ﻧﺸﺎن اﺳﺖ‬
‫ز ﭘﻨﻬﺎﻧﻲ ﻧﻬﺎن اﻧﺪر ﻧﻬﺎن اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ اﻧﺪر وي ﺑﻘﺎي ﺟﺎودان اﺳﺖ‬
‫ﻳﻘﻴﻦ ﻣﻲدان ﮐﻪ ﻧﻪ اﻳﻦ و ﻧﻪ ﺁن اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻏﻴﺮ اﻳﻦ دﻳﻦ ﮐﻔﺮ دان اﺳﺖ‬
‫ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﮐﺎﻓﺮي ﺟﺎودان اﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ ﺗﺮﮎ ﺟﺎن ﺑﮕﻮ ﭼﻪ ﺟﺎي ﺟﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ز دﻟﻖ و ﻃﻴﻠﺴﺎن اﺳﺖ‬
‫ﻧﻪ ﮐﺎر ﺗﻮﺳﺖ ﮐﺎر رهﺒﺮان اﺳﺖ‬
‫هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﺮوش و ﺟﻮش از ﺁن اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻣﻌﺸﻮﻗﻲ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻴﺪا‪ ،‬ﻧﻬﺎن اﺳﺖ‬
‫ز هﺮ ﻳﮏ ﻗﻄﺮﻩاي ﺑﺤﺮي روان اﺳﺖ‬
‫ﺑﺒﻴﻨﻲ ﺗﺎ ﮐﻪ اﻧﺪر وي ﭼﻪ ﺟﺎن اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ هﺮ ذرﻩ ﺑﻪ دﻳﮕﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎن اﺳﺖ‬
‫ﻧﻪ ﮐﻔﺮ اﺳﺖ و ﻧﻪ دﻳﻦ ﻧﻪ هﺮ دوان اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﺸﺎن از ﺑﻲ ﻧﺸﺎن اﺳﺖ‬
‫ﻣﻴﺎن اهﻞ دل دﺳﺘﺎر ﺧﻮان اﺳﺖ‬
‫هﻤﻪ ﭘﻨﻬﺎﻧﻴﺶ ﻋﻴﻦ ﻋﻴﺎن اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮ ﭘﻴﺪا ﺷﺪ ﻋﻴﺎن اﻧﺪر ﻋﻴﺎن اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ اﻳﻦ ﺑﺎﻻي ﭘﻴﺪا و ﻧﻬﺎن اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ اﻳﻦ ﺑﻴﺮون ازﻳﻦ اﺳﺖ و از ﺁن اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻴﺮون و درون ﮔﻔﺖ زﺑﺎن اﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ داﻧﻢ ﺁﻧﮑﻪ هﺮﮔﺰ ﮐﺲ ﻧﺪاﻧﺴﺖ‬
‫‪٧٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫درﻳﻦ دﻳﻦ ﮔﺮ ﺑﻘﺎ ﺧﻮاهﻲ ﻓﻨﺎ ﺷﻮ‬
‫ﺑﺪو ﮔﻔﺘﻢ ﻧﺸﺎﻧﻲ دﻩ ازﻳﻦ راﻩ‬
‫ز ﭘﻴﺪاﻳﻲ هﻮﻳﺪا در هﻮﻳﺪاﺳﺖ‬
‫ﻓﻨﺎ اﻧﺪر ﻓﻨﺎي اﺳﺖ و ﻋﺠﺐ اﻳﻦ‬
‫ﭼﻮ ﭘﻴﺪا و ﻧﻬﺎن داﻧﺴﺘﻲ اﻳﻦ راﻩ‬
‫ﺑﻪ دﻳﻦ ﻣﺎ درﺁ ﮔﺮ ﻣﺮد ﮐﻔﺮي‬
‫ﻳﻘﻴﻦ ﻣﻲدان ﮐﻪ ﮐﻔﺮ ﻋﺎﺷﻘﻲ را‬
‫اﮔﺮ داري ﺳﺮ اﻳﻦ ﭘﺎي در ﻧﻪ‬
‫وﮔﺮﻧﻪ ﺑﺎ ﺳﻼﻣﺖ رو ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ‬
‫ﺑﺮو ﻋﻄﺎر و ﺗﻦ زن زاﻧﮑﻪ اﻳﻦ ﺷﺮح‬
‫هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﺮوش و ﺟﻮش از ﺁن اﺳﺖ‬
‫ز هﺮ ﻳﮏ ذرﻩ ﺧﻮرﺷﻴﺪي ﻣﻬﻴﺎﺳﺖ‬
‫اﮔﺮ ﻳﮏ ذرﻩ را دل ﺑﺮﺷﮑﺎﻓﻲ‬
‫از ﺁن اﺟﺴﺎم ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ اﺳﺖ درهﻢ‬
‫ﻧﻪ ﺗﻮﺣﻴﺪ اﺳﺖ اﻳﻨﺠﺎ و ﻧﻪ ﺗﺸﺒﻴﻪ‬
‫اﮔﺮ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺪاﻧﻲ هﻴﭻ داﻧﻲ‬
‫دﻟﻲ را ﮐﺶ از ﺁﻧﺠﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﻗﻮﺗﻲ‬
‫دل ﻋﻄﺎر ﺗﺎ ﺷﺪ ﻏﺮق اﻳﻦ راﻩ‬
‫رهﻲ ﮐﺎن رﻩ ﻧﻬﺎن اﻧﺪر ﻧﻬﺎن اﺳﺖ‬
‫رهﻲ ﮐﺎن رﻩ ﻧﻬﺎن اﻧﺪر ﻧﻬﺎن اﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﭼﻪ ﭘﻴﺪا و ﭼﻪ ﭘﻨﻬﺎن‬
‫ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﭼﻪ ﺑﺎﻻ و ﭼﻪ ﭘﺴﺘﻲ‬
‫ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﭼﻪ ﺑﻴﺮون ﭼﻪ درون اﺳﺖ‬
‫ﭼﮕﻮﻳﻢ ﺁﻧﭽﻪ هﺮﮔﺰ ﮐﺲ ﻧﮕﻔﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻧﺸﺎﻧﻲ ﭼﻮن دهﻢ ﭼﻮن ﺑﻲﻧﺸﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺧﻤﻮﺷﻲ ﭘﻴﺸﻪ ﮐﻦ ﮐﻴﻦ رﻩ ﻋﻴﺎن اﺳﺖ‬
‫ﻧﻪ ﮐﺎر ﺗﻮﺳﺖ ﮐﺎر ﻣﻐﺰ ﺟﺎن اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ اﻳﻦ را ﻣﺴﺘﻤﻊ در ﻻﻣﮑﺎن اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن دﻟﺒﺮ ﻣﻦ ﺳﺒﺰ ﺧﻂ و ﭘﺴﺘﻪ دهﺎن اﺳﺖ‬
‫دل ﺑﺮ ﺧﻂ ﺣﮑﻤﺶ ﭼﻮ ﻗﻠﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﻴﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺷﻮر ﻟﺐ ﻟﻌﻠﺶ هﻤﻪ ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ ﺟﺎن اﺳﺖ‬
‫از ﻏﺎﻳﺖ ﺣﺴﻦ رﺧﺶ اﻧﮕﺸﺖ ﮔﺰان اﺳﺖ‬
‫واﺑﺮوي ﺗﻮ در ﺗﻴﺰ زدن ﺳﺨﺖ ﮐﻤﺎن اﺳﺖ‬
‫ﮐﺎن ﺧﺎل ﺳﻴﻪ ﻣﺸﺮف ﺁن ﻏﺎﻟﻴﻪ دان اﺳﺖ‬
‫زﻟﻒ ﺗﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺎﻓﺘﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ از ﺁن اﺳﺖ‬
‫ﺧﻮن رﻳﺨﺘﻦ و ﺗﻴﺮ از ﺁن ﮐﻴﺶ روان اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮ ﭘﺸﺘﻲ روي ﺗﻮ دل اﻓﺮوز ﺟﻬﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺣﻘﺎ ﮐﻪ ﭼﻨﺎن ﮐﺶ دل و ﺟﺎن ﺧﻮاﺳﺖ ﭼﻨﺎن اﺳﺖ‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻲ در هﺴﺘﻲ ﺁﻳﻴﻦ ﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺷﺮح ﺣﺎﻟﻢ اﺷﮏ ﺧﻮﻧﻴﻦ ﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫ﮐﺎﻓﺮﻳﻦ ﺧﻠﻖ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺳﺒﺰ ﺧﻨﮓ ﭼﺮخ در زﻳﻦ ﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺳﺮﻣﻪي ﭼﺸﻢ ﺟﻬﺎنﺑﻴﻦ ﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻨﮕﺮم ﮔﺎم ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫در ﻣﻴﺎن ﺟﺎن ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺻﺪ ﮐﺎﻓﺮي دﻳﻦ ﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫ﮐﺘﺶ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺗﺴﮑﻴﻦ ﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺧﺎﮎ ﺑﺴﺘﺮ ﺧﺸﺖ ﺑﺎﻟﻴﻦ ﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫‪٧٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﻤﺎﻧﻲ ﭼﻮن ﺑﺮم ﭼﻮن ﮐﺲ ﻧﺒﺮدﻩ اﺳﺖ‬
‫ﻣﮑﻦ روﺑﺎﻩ ﺑﺎزي ﺷﻴﺮ ﻣﺮدا‬
‫ﺑﺮو از ﭘﻮﺳﺖ ﺑﻴﺮون ﺁي ﮐﻴﻦ ﮐﺎر‬
‫ﺑﺮو ﻋﻄﺎر و ﺗﺮﮎ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﮔﻴﺮ‬
‫ﭼﻮن دﻟﺒﺮ ﻣﻦ ﺳﺒﺰ ﺧﻂ و ﭘﺴﺘﻪ دهﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺳﺮﺳﺒﺰي ﺧﻄﺶ هﻤﻪ ﺳﺮﺳﺒﺰي ﺧﻠﻖ اﺳﺖ‬
‫ﻧﻘﺎش ﮐﻪ ﺑﻨﮕﺎﺷﺖ رخ او ﺑﻪ ﺗﻌﺠﺐ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ﻧﺒﺮم ﺟﺎن ز ﺗﻮ زﻳﺮا ﮐﻪ ﺗﻮ ﺗﺮﮐﻲ‬
‫از ﻏﺎﻟﻴﻪ داﻧﺖ ﺷﮑﺮي ﻧﻴﺴﺖ اﻣﻴﺪم‬
‫از ﺑﺲ دل ﭘﺮﺗﺎب ﮐﻪ زﻟﻒ ﺗﻮ رﺑﻮدﻩ اﺳﺖ‬
‫ﻗﺮﺑﺎن ﮐﻨﺪم ﭼﺸﻢ ﺗﻮ از ﺗﻴﺮ ﮐﻪ ﭘﻴﻮﺳﺖ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﮐﻪ روﻳﺶ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﭘﺸﺖ ﺳﭙﺎﻩ اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ روي دﻟﻔﺮوز ﺗﻮ ﻋﻄﺎر ﺑﺪﻳﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻢ ﺷﺪن در ﮐﻢ ﺷﺪن دﻳﻦ ﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻢ ﺷﺪن در ﮐﻢ ﺷﺪن دﻳﻦ ﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺣﺎل ﻣﻦ ﺧﻮد در ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﻧﻄﻖ‬
‫ﮐﺎر ﻣﻦ ﺑﺎ ﺧﻠﻖ ﺁﻣﺪ ﭘﺸﺖ و روي‬
‫ﺗﺎ ﭘﻴﺎدﻩ ﻣﻲروم در ﮐﻮي دوﺳﺖ‬
‫از درش ﮔﺮدي ﮐﻪ ﺁرد ﺑﺎد ﺻﺒﺢ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﻳﮏ دم ﺻﺪ ﺟﻬﺎن از ﭘﺲ ﮐﻨﻢ‬
‫ﻣﻦ ﭼﺮا ﮔﺮد ﺟﻬﺎن ﮔﺮدم ﭼﻮ دوﺳﺖ‬
‫ﻣﺎﻩروﻳﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﮔﺮ ﮐﺎﻓﺮي اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺴﻮزم زﺁﺗﺶ ﻋﺸﻘﺖ رواﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ دل ﻋﻄﺎر ﺧﻮﻧﻴﻦ ﺷﺪ ز ﻋﺸﻖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫وﺻﻞ ﺗﻮ ز اﻧﺘﻈﺎر ﺑﻴﺮون اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﮐﺎر ﺗﻮ از ﻗﺮار ﺑﻴﺮون اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﻟﺤﻈﻪ ز ﺻﺪ هﺰار ﺑﻴﺮون اﺳﺖ‬
‫ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﻲ از ﺷﻤﺎر ﺑﻴﺮون اﺳﺖ‬
‫ﮐﺰ ﮔﺮدش روزﮔﺎر ﺑﻴﺮون اﺳﺖ‬
‫از ﭘﺮدﻩي ﭘﺮدﻩدار ﺑﻴﺮون اﺳﺖ‬
‫ﮐﺎر ﺗﻮ ز وﺳﻊ ﮐﺎر ﺑﻴﺮون اﺳﺖ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ز ﺣﺴﺎب ﻳﺎر ﺑﻴﺮون اﺳﺖ‬
‫از زﺣﻤﺖ ﺗﺨﺖ و دار ﺑﻴﺮون اﺳﺖ‬
‫از ﺷﻴﻮﻩي ﻓﺨﺮ و ﻋﺎر ﺑﻴﺮون اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﺑﺴﻮزي زﻳﺮا ﮐﻪ راﻩ اﻳﻦ اﺳﺖ‬
‫ﭘﺮواﻧﻪ ﭼﻮن ﻧﺴﻮزد ﮐﺶ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﻳﻘﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫ﮐﺎﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﺁﻣﺪ ﭼﻪ ﺟﺎي ﮐﻔﺮ و دﻳﻦ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺳﺎﻳﻪاي ﺑﻪ ﺧﻮاري اﻓﺘﺎدﻩ در زﻣﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫ﮐﺰ دور ﺟﺎﻳﮕﺎهﻲ ﺧﻮرﺷﻴﺪ در ﮐﻤﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮﺧﺎﺗﻢ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻣﻨﺼﻮر ﭼﻮن ﻧﮕﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫در ﻣﻠﮏ هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺎوﻳﺪ ﻧﺎزﻧﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮ هﺮ هﺰار ﺳﺎﻟﻲ ﻳﮏ ﻣﺮد راﻩﺑﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫اول ﻗﺪم درﻳﻦ رﻩ ﺑﺮ ﭼﺮخ هﻔﺘﻤﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮﺗﺮ ز ﺟﺴﻢ و ﺟﺎن اﺳﺖ ﺑﻴﺮون ز ﻣﻬﺮ و ﮐﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ را ﺑﻴﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﻪ ﺗﻤﮑﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫‪٧٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ز اﺧﺘﻴﺎر ﺑﻴﺮون اﺳﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ز اﺧﺘﻴﺎر ﺑﻴﺮون اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﻬﻢ ﻗﺮار وﺻﻠﺖ‬
‫ﻣﺮﻏﻲ ﮐﻪ دراوﻓﺘﺪ ﺑﻪ داﻣﺖ‬
‫ﺟﺎنهﺎي ﻋﺰﻳﺰ را درﻳﻦ درد‬
‫زان ﺑﺮد ﻏﻢ ﺗﻮ روزﮔﺎرم‬
‫ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺣﺴﺎب ﮐﺎر ﻋﺸﻖ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻴﮑﺎر ﻣﺒﺎد هﻴﭻﮐﺲ ﻟﻴﮏ‬
‫هﺮچ ﺁن ﺗﻮ ﻧﻬﻲ ﺑﻪ ﺣﻴﻠﻪ ﺑﺮهﻢ‬
‫اي دل رﻩ ﻳﺎر ﮔﻴﺮ ﮐﻴﻦ راﻩ‬
‫در ﻋﺎﻟﻢ ﻋﺸﻖ ﮐﺎر ﻋﻄﺎر‬
‫ﻋﺸﻖ ﺟﻤﺎل ﺟﺎﻧﺎن درﻳﺎي ﺁﺗﺸﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺟﻤﺎل ﺟﺎﻧﺎن درﻳﺎي ﺁﺗﺸﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺟﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﺷﻤﻊ رﺧﺸﺎن ﻧﺎﮔﺎﻩ ﺑﺮ ﻓﺮوزﻧﺪ‬
‫ﮔﺮ ﺳﺮ ﻋﺸﻖ ﺧﻮاهﻲ از ﮐﻔﺮ و دﻳﻦ ﮔﺬر ﮐﻦ‬
‫ﻋﺎﺷﻖ ﮐﻪ در رﻩ ﺁﻳﺪ اﻧﺪر ﻣﻘﺎم اول‬
‫ﭼﻮن ﻣﺪﺗﻲ ﺑﺮﺁﻳﺪ ﺳﺎﻳﻪ ﻧﻤﺎﻧﺪ اﺻﻼ‬
‫ﭼﻨﺪﻳﻦ هﺰار رهﺮو دﻋﻮي ﻋﺸﻖ ﮐﺮدﻧﺪ‬
‫هﺮﮐﺲ ﮐﻪ در ﻣﻌﻨﻲ زﻳﻦ ﺑﺤﺮ ﺑﺎزﻳﺎﺑﺪ‬
‫ﮐﺎري ﻗﻮي اﺳﺖ ﻋﺎﻟﻲ ﮐﺎﻧﺪر رﻩ ﻃﺮﻳﻘﺖ‬
‫ﺗﻮ ﻣﺮد رﻩ ﭼﻪ داﻧﻲ زﻳﺮا ﮐﻪ ﻣﺮد رﻩ را‬
‫ﻋﻄﺎر اﻧﺪرﻳﻦ رﻩ ﺟﺎﻳﻲ ﻓﺘﺎد ﮐﺎﻧﺠﺎ‬
‫ﺷﻴﺮ در ﮐﺎر ﻋﺸﻖ ﻣﺴﮑﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺷﻴﺮ در ﮐﺎر ﻋﺸﻖ ﻣﺴﮑﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺷﺎﻩ هﻤﻪ ﺳﻼﻃﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻮ ﺑﻪ رخ هﻤﭽﻮ ﻣﺎﻩ و ﭘﺮوﻳﻦ اﺳﺖ‬
‫ﻓﺨﺮ ﺧﻮﺑﺎن ﭼﻴﻦ و ﻣﺎﭼﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫هﺮﭼﻪ ﮔﻮﻳﻢ هﺰار ﭼﻨﺪﻳﻦ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺁﻳﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫ﻃﺮﻩاش ﻣﺸﮏ ﻋﻨﺒﺮﺁﮔﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻮ ﺑﻪ ﺣﺴﻦ و ﺟﻤﺎل ﺷﻴﺮﻳﻦ اﺳﺖ‬
‫دﻳﺪﻧﺶ روح را ﺟﻬﺎن ﺑﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻲﮔﻤﺎن ﺁﻓﺖ دل و دﻳﻦ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ ﺷﻮر اﺳﺖ اﻳﻦ ﮐﺰان ﺑﺖ در زﻣﺎﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫ز هﺮ ﻣﻮﻳﻴﺶ ﺟﻮﻳﻲ ﺧﻮن رواﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ اﻳﻦ دل ﻣﺴﺖ دردي ﻣﻐﺎﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ ﺑﺎزم ﭼﻮن ﻧﻪ ﺑﺎزي و ﻧﻪ ﺧﺎﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺷﻔﺎ از ﻧﻌﺮﻩهﺎي ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫دﻟﺖ ﻏﻤﮕﻴﻦ و ﻧﻔﺴﺖ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ ﻣﺮﻏﻲ ﺁﻧﮑﻪ ﻋﺮﺷﺶ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺨﻮر داﻧﻪ ﮐﻪ ﻏﻢ ﺧﻮردن ﻓﺴﺎﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ دام اﻧﺪر ﮐﻪ را ﭘﺮواي داﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ دام اﻓﺘﺎدﻩ ﺳﺮ ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻢ ﭼﻮن زﺑﺎﻧﻢ ﭘﺮ زﺑﺎﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺟﻤﺎل ﺑﻲ ﻧﺸﺎﻧﻲ را ﻧﺸﺎﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ او ﺧﻮد ﻋﺎﺷﻖ ﺧﻮد ﺟﺎوداﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺧﻴﺎل ﺁب و ﮔﻞ در رﻩ ﺑﻬﺎﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﮐﻠﻲ هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﻳﮏ ﻳﮕﺎﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ راهﻲ دور و ﺑﺤﺮي ﺑﻲﮐﺮاﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫‪٧٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻧﮑﺸﺪ ﮐﺲ ﮐﻤﺎن ﻋﺸﻖ ﺑﻪ زور‬
‫دﻟﻢ از دﻟﺒﺮان ﺑﺘﻲ ﺑﮕﺰﻳﺪ‬
‫از ﻟﻄﻴﻔﻲ ﮐﻪ هﺴﺖ ﺁن دﻟﺒﺮ‬
‫وﺻﻒ ﺧﻮﺑﻲ او ﭼﻪ داﻧﻢ ﮔﻔﺖ‬
‫ﺧﻮب روﻳﻲ ﺷﮕﺮف ﮔﻔﺘﺎري‬
‫ﺁن ﻧﮕﺎري ﮐﻪ روي او ﻗﻤﺮ اﺳﺖ‬
‫ﻣﻦ ﭼﻮ ﻓﺮهﺎد در ﻏﻤﺶ زارم‬
‫ﺻﻔﺘﺶ در زﻣﺎﻧﻪ ﻣﻤﺘﺎز اﺳﺖ‬
‫ﺁن ﺳﺘﻢ ﮐﺰ ﺻﻨﻢ ﮐﺸﻴﺪ ﻓﺮﻳﺪ‬
‫ﺑﺖ ﺗﺮﺳﺎي ﻣﻦ ﻣﺴﺖ ﺷﺒﺎﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺖ ﺗﺮﺳﺎي ﻣﻦ ﻣﺴﺖ ﺷﺒﺎﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺳﺮ زﻟﻔﺶ ﻧﮕﺮ ﮐﺎﻧﺪر دو ﻋﺎﻟﻢ‬
‫دل ﻣﻦ ﺻﺎف دﻳﻦ در راﻩ او ﺑﺎﺧﺖ‬
‫ﭼﻮ ﻋﻘﻠﻢ ﻣﺎت ﺷﺪ ﺑﺮ ﻧﻄﻊ ﻋﺸﻘﺶ‬
‫دل ﺑﻴﻤﺎر را در ﻋﺸﻖ ﺁن ﺑﺖ‬
‫درﺁﻣﺪ دوش و ﮔﻔﺖ اي ﻏﺮﻩي ﺧﻮد‬
‫ﺑﻪ ﺑﻮي داﻧﻪ ﻣﺮﻏﺖ ﻣﺎﻧﺪﻩ در دام‬
‫ﺑﺪو ﮔﻔﺘﻨﺪ ﭼﻮن در دام ﻣﺎﻧﺪي‬
‫ﺑﻪ زاري ﻣﺮغ ﮔﻔﺘﺎ اي ﻋﺰﻳﺰان‬
‫ﮐﺰ ﺁﻧﮕﺎهﻲ ﮐﻪ ﺧﻮرد ﺁن داﻧﻪ ﺁدم‬
‫ﻋﺰﻳﺰا ﮐﺎر ﺗﻮ ﺑﺲ ﻣﺸﮑﻞ اﻓﺘﺎد‬
‫ﺑﺒﻴﻦ ﮐﺎﻳﻴﻨﻪي ﮐﻮﻧﻴﻦ ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﻧﮕﺎهﻲ ﻣﻲﮐﻨﺪ در ﺁﻳﻨﻪ ﻳﺎر‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻲﺑﺎزد از ﺧﻮد ﻋﺸﻖ ﺑﺎ ﺧﻮد‬
‫اﮔﺮ اﺣﻮل ﻧﺒﺎﺷﻲ زود ﺑﺒﻴﻨﻲ‬
‫ﺗﻮ هﺮﺟﺎﻳﻲ از ﺁن ﻣﻲ ﺑﺎزﻣﺎﻧﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫دو ﻋﺎﻟﻢ هﻤﭽﻮ ﻧﻘﺶ ﺁﺳﻤﺎن اﺳﺖ‬
‫ز ﺻﺎف ﻋﺸﻖ ﻣﺨﻤﻮر ﺷﺒﺎﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ دم ﺻﻮر ﻣﺴﺖ درد ﻣﻐﺎﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺒﺎرز ﻣﺨﻨﺚ ﺑﻦ ﺧﺎﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﮔﻤﺎن ﻣﻲﺑﺮد ﮐﻪ ﺷﻴﺮ ژﻳﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺁﻧﮑﻪ ز ﮐﻮﻧﻴﻦ ﺑﻲ ﻧﺸﺎن و ﻧﺸﺎﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺳﺎﻟﮏ ﺁن زﻟﻒ ﺷﺎخ ﺷﺎخ ﭼﻮ ﺷﺎﻧﻪاﺳﺖ‬
‫هﺮﭼﻪ رود ﺟﺰ ﺣﺪﻳﺚ ﻋﺸﻖ ﻓﺴﺎﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫در ﭘﺲ و در ﭘﻴﺶ اﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ رواﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫در ﺑﻦ ﺻﻨﺪوق ﺳﻴﻨﻪ ﮐﻨﺞ ﺧﺰاﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻋﺸﻖ را ﻧﻪ ﺳﺮ ﻧﻪ ﮐﺮاﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫ﻋﺎﺷﻖ و ﻣﻌﺸﻮق و ﻋﺸﻖ هﺮ ﺳﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫ذرﻩ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻮ ﺁﻓﺘﺎب ﻋﻴﺎن اﺳﺖ‬
‫دﻳﺪﻩ و دل را وﺟﻮد دام ﭼﻮ داﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫در دل ﻋﻄﺎر ﺻﺪ هﺰار زﺑﺎﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺟﺎن ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻪ ﺧﺮد ﭼﻨﺪان ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ ﻓﺎرغ ز هﺮ ﻧﻘﺼﺎن ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻋﻴﺐ ﭼﺸﻤﻪي ﺣﻴﻮان ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫در ﺑﺮ ﺁن ﺣﺴﻦ ﺟﺎوﻳﺪان ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫ﺑﻮد هﻢ زﻳﻦ ﺷﻴﻮﻩ ﺳﺮﮔﺮدان ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪي درﻳﻦ دوران ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫در ﺳﻴﺎهﻲ ﺷﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫ﺑﻲ ﺳﺮ و ﺑﻦ ﻣﻲرود زﻳﻦ ﺳﺎن ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫‪٧٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﺮ ﺁن اﻳﻮان ﮐﺰ اﻳﻨﺠﺎ رﻓﺖ اﻳﻦ ﺣﺮف‬
‫دل ﻋﻄﺎر از روز ازل ﺑﺎز‬
‫هﺮ ﮐﻪ درﻳﻦ دﻳﺮﺧﺎﻧﻪ ﻣﺮد ﻳﮕﺎﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ درﻳﻦ دﻳﺮﺧﺎﻧﻪ ﻣﺮد ﻳﮕﺎﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫ور ﺑﻪ دم ﺻﻮر ﺑﺎهﺶ ﺁﻳﺪ ازﻳﻦ ﻣﻲ‬
‫ﺑﺮ ﻣﺤﮏ دﻳﺮﺧﺎﻧﻪ ﻧﺎﺳﺮﻩ ﺁﻳﺪ‬
‫در ﺑﻦ اﻳﻦ دﻳﺮ درس ﻋﺸﻖ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ دﻟﻲ ﺷﺎخ ﺷﺎخ ﻳﺎﻓﺖ ﭼﻮ ﺷﺎﻧﻪ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﺟﻤﻌﻲ ﮐﻪ ﺑﺤﺮ ﺗﺸﻨﻪي ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ‬
‫ﻋﺎﺷﻖ رﻩ را هﺰار ﮔﻮﻧﻪ ﺟﻨﻴﺒﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ ﮐﻪ اﻧﺪر ﺧﺰاﻧﻪي دو ﺟﻬﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﭼﻮن رخ ﻣﻌﺸﻮق را ﻧﻪ ﺷﺒﻪ و ﻧﻪ ﻣﺜﻞ اﺳﺖ‬
‫ﭼﺸﻤﻪ و ﮐﺎرﻳﺰ و ﺟﻮي و ﺑﺤﺮ ﻳﮏ ﺁب اﺳﺖ‬
‫ذرﻩ اﮔﺮ ﺑﻲﻋﺪد ﺑﻪ راﻩ ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫هﺮ دو ﺟﻬﺎن دام و داﻧﻪ اﺳﺖ وﻟﻴﮑﻦ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ زﺑﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻧﻄﻖ ﻋﺸﻖ درﺁﻣﺪ‬
‫اي ﺑﻪ وﺻﻔﺖ ﮔﻤﺸﺪﻩ هﺮﺟﺎن ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫اي ﺑﻪ وﺻﻔﺖ ﮔﻤﺸﺪﻩ هﺮﺟﺎن ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫وي ﮐﻤﺎل ﺁﻓﺘﺎب روي ﺗﻮ‬
‫ﮔﺮ ﺳﮑﻨﺪر ﭼﺸﻤﻪي ﺣﻴﻮان ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﮐﻮر ﻣﺎدرزاد ﺁﻳﺪ ﮐﻞ ﺧﻠﻖ‬
‫ﺻﺪ هﺰاران ﻗﺮن ﭼﺮخ ﺗﻴﺰرو‬
‫از ﺷﻔﻖ در ﺧﻮن ﺑﺴﻲ ﮔﺸﺖ و ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﺁﻓﺘﺎب از ﺷﺮم روﻳﺖ هﺮ ﺷﺒﻲ‬
‫ﺑﺎز ﭼﻮن زﻟﻔﺖ ﮐﻤﻨﺪ او ﺷﻮد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫در ﺧﻢ ﺁن زﻟﻒ ﭼﻮ ﭼﻮﮔﺎن ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫ﮔﻮي ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ درﻳﻦ ﻣﻴﺪان ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫اﺑﺮ را هﺮ دﻳﺪﻩي ﮔﺮﻳﺎن ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫ﺷﺒﻨﻤﻲ اﺳﺖ اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪي ﺑﺎران ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫از دل هﺮ ﻳﮏ درﻳﻦ ﻃﻮﻓﺎن ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫ﮐﺎر ﺗﺎ ﭼﻮن رﻓﺖ از ﺁن ﭘﻴﺸﺎن ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫هﻤﭽﻮ ﻣﻦ ﺑﺲ ﺑﻲ ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎن ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫در دو ﻋﺎﻟﻢ اﻳﻦ هﻤﻪ ﺣﻴﺮان ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻲ ﺗﻮ هﺮ ﻓﺮﻣﺎن ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻣﻠﮏ هﺮ ﺳﻠﻄﺎن ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫ذرﻩاي دردت ز هﺮ درﻣﺎن ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫ﮔﺮ دﻣﻲ ﺑﺮهﺪ ازﻳﻦ زﻧﺪان ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫ز ﺳﺮ ﻣﺴﺘﻲ هﻤﻪ ﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ و ﻧﻪ هﺴﺖ‬
‫ﺑﺮﺁوردﻩ هﻤﻪ در ﮐﺎﻓﺮي دﺳﺖ‬
‫هﻤﻪ ﺁزاد از هﺸﻴﺎر و از ﻣﺴﺖ‬
‫ﻣﺮﻗﻊ ﭼﺎﮎ زد زﻧﺎر در ﺑﺴﺖ‬
‫درﺳﺘﺶ ﮔﺸﺖ ﻓﻘﺮ و ﺗﻮﺑﻪ ﺑﺸﮑﺴﺖ‬
‫ﻓﺮود ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺟﺎن او و ﺑﻨﺸﺴﺖ‬
‫ﺳﻴﺎهﻲ ﺁﻣﺪ و در ﮐﻔﺮ ﭘﻴﻮﺳﺖ‬
‫ﮐﻨﻮن هﻢ او ز ﺧﻠﻖ و ﺧﻠﻖ ازو رﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻴﺮي ﺁﻧﭽﻨﺎن ﻧﺎﮔﻪ ازو ﺟﺴﺖ‬
‫ﺷﺎدي ﺑﻪ روزﮔﺎر ﺷﻨﺎﺳﻨﺪﮔﺎن ﻣﺴﺖ‬
‫ﺟﺎﻧﻬﺎ ﻓﺪاي ﻣﺮﺗﺒﻪي ﻧﻴﺴﺘﺎن هﺴﺖ‬
‫در ﮔﻮش ﮐﺮدﻩ ﺣﻠﻘﻪ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪي اﻟﺴﺖ‬
‫‪٨٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻧﻲ ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﻓﻠﮏ ﮔﻮﻳﻲ اﺳﺖ ﺑﺲ‬
‫هﻴﭻ ﺳﺮ ﺑﺮ ﺗﻦ ﻧﺨﻮاهﺪ ﻣﺎﻧﺪ از اﻧﮏ‬
‫زاﺷﺘﻴﺎق روي ﭼﻮن ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺗﻮﺳﺖ‬
‫وي ﻋﺠﺐ در ﺟﻨﺐ ﻋﺸﻖ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺖ‬
‫اﺑﺮ ﭼﺒﻮد زاﻧﮑﻪ ﺻﺪ درﻳﺎي ﺧﻮن‬
‫هﺮﭼﻪ از ﻣﺎ ﻣﻲرود ﺁن هﻴﭻ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﺎر ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻪ ﻣﺮا اﻓﺘﺎد و ﺑﺲ‬
‫ﺗﻮ ﭼﻨﻴﻦ در ﭘﺮدﻩ و از ﺷﻮر ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﺟﻤﻠﻪي ذرات ﻋﺎﻟﻢ ﮔﻮش ﺷﺪ‬
‫ﮔﺮد ﻧﻌﻠﻴﻦ ﮔﺪاي ﮐﻮي ﺗﻮ‬
‫دوﺳﺖﺗﺮ دارم ﻣﻦ ﺁﺷﻔﺘﻪ دل‬
‫هﻤﺪم ﻋﻴﺴﻲ ﺷﻮد ﺑﻲ ﺷﮏ ﻓﺮﻳﺪ‬
‫ﺧﺮاﺑﺎﺗﻲ اﺳﺖ ﭘﺮ رﻧﺪان ﺳﺮﻣﺴﺖ‬
‫ﺧﺮاﺑﺎﺗﻲ اﺳﺖ ﭘﺮ رﻧﺪان ﺳﺮﻣﺴﺖ‬
‫ﻓﺮو رﻓﺘﻪ هﻤﻪ در ﺁب ﺗﺎرﻳﮏ‬
‫هﻤﻪ ﻓﺎرغ ز اﻣﺮوز و ز ﻓﺮدا‬
‫ﻣﮕﺮ اﻓﺘﺎد ﭘﻴﺮ ﻣﺎ ﺑﺮ ﺁن ﻗﻮم‬
‫ﻳﻘﻴﻨﺶ ﮔﺸﺖ ﮐﺎر و ﺑﻲ ﮔﻤﺎن ﺷﺪ‬
‫ﺳﻴﺎهﻴﻲ ﮐﻪ در هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﺑﻮد‬
‫ﻧﻘﺎب ﺟﺎن او ﺷﺪ ﺁن ﺳﻴﺎهﻲ‬
‫ﭼﻮ ﺁب ﺧﻀﺮ در ﺗﺎرﻳﮑﻲ اﻓﺘﺎد‬
‫دل ﻋﻄﺎر ﺧﻮن ﮔﺸﺖ و ﺣﻖ اوﺳﺖ‬
‫ﺷﺎدي ﺑﻪ روزﮔﺎر ﺷﻨﺎﺳﻨﺪﮔﺎن ﻣﺴﺖ‬
‫از ﻧﺎز ﺑﺮﮐﺸﻴﺪﻩ ﮐﻠﻪ ﮔﻮﺷﻪي ﺑﻠﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮔﺎهﻲ ز ﻓﻘﺮ ﺧﺎﮎ رﻩ اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﭘﺴﺖ‬
‫ﺑﺎزار ﺗﻮﺑﻪﺷﺎن ﺷﮑﻦ زﻟﻒ ﻻ ﺷﮑﺴﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺷﺎﻩ ﻋﺸﻖ در دل اﻳﺸﺎن ﻓﺮو ﻧﺸﺴﺖ‬
‫ﻣﺮدي ﮐﻪ راﻩ ﻓﻘﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮد ﺣﻴﺪر اﺳﺖ‬
‫واﻧﺠﺎ ﮐﻪ دﺳﺖ ﺟﺎي ﻧﺪارد ﻓﺸﺎﻧﺪﻩ دﺳﺖ‬
‫وز ﺷﻮق ذوق ﻣﻠﮏ ﻋﺪم ﻧﻴﺴﺘﻲ ﺑﻪ هﺴﺖ‬
‫ﺟﺎوﻳﺪ از ﺁن ﺷﺮاب ﻣﻌﻄﺮ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻣﺴﺖ‬
‫ﺑﻲ ﺗﻮ از ﺻﺪ ﺷﺎدﻳﻢ ﻳﮏ ﻏﻢ ﺑﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﻳﮏ زﺧﻤﻢ ز ﺻﺪ ﻣﺮهﻢ ﺑﻪ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ ﺗﻮ را ﻣﺎﺗﻢ ﺑﻪ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﮐﻨﻢ ﺁهﻲ ز دو ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ اﺳﺖ‬
‫ﻣﻲ ﭼﻪ ﭘﺮﺳﻲ ﺣﺎل ﻣﻦ هﺮ دم ﺑﻪ اﺳﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻧﻔﺖ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ از ﻧﻢ ﺑﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺁﺗﺶ ﺟﺎن ﺑﻨﻲ ﺁدم ﺑﻪ اﺳﺖ‬
‫زﻟﻒ ﺗﻮ ﭘﺮ ﺣﻠﻘﻪ و ﭘﺮ ﺧﻢ ﺑﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺧﻠﻖ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﺎﻣﺤﺮم ﺑﻪ اﺳﺖ‬
‫ﭘﺲ ﻧﺼﻴﺐ ﺧﻠﻖ ﻣﺸﺘﻲ ﻏﻢ ﺑﻪ اﺳﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ رﺧﺶ ﺗﻨﺪ را رﺳﺘﻢ ﺑﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮ رﮐﻮي ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺮﻳﻢ ﺑﻪ اﺳﺖ‬
‫هﻤﻨﺸﻴﻨﻢ ﮔﻨﺒﺪ اﻋﻈﻢ ﺑﻪ اﺳﺖ‬
‫ﻋﺰ ﺗﻮ ﺑﺎ ذل ﻣﺎ ﺑﺮ هﻢ ﺑﻪ اﺳﺖ‬
‫هﺮ رگ او هﻤﭽﻮ زﻳﺮ و ﺑﻢ ﺑﻪ اﺳﺖ‬
‫ﻇﻠﻤﺖ ﮐﻔﺮ از ﺳﺮ ﻳﮏ ﻣﻮي اوﺳﺖ‬
‫ﭘﺮدﻩاي در ﺁﻓﺘﺎب روي اوﺳﺖ‬
‫‪٨١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﺎهﻲ ز ﻓﺨﺮ ﺗﺎج ﺳﺮ ﻋﺎﻟﻤﻲ ﺑﻠﻨﺪ‬
‫دﺳﺘﺎر ﻋﻘﻠﺸﺎن ﮐﻒ ﻃﺮار ﻋﺸﻖ ﺑﺮد‬
‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ از ﺳﺮ اﺳﺮار هﺮ دو ﮐﻮن‬
‫زﻧﺠﻴﺮ در ﻣﻴﺎن و ﻧﻤﺪ درﺑﺮﻧﺪ از ﺁﻧﮏ‬
‫ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﭘﺎي ﺟﺎي ﻧﺪارد ﻓﺸﺮدﻩ ﭘﺎي‬
‫در ﻗﻌﺮ ﺑﺤﺮ ﻧﻮر ﻓﺮو ﺧﻮردﻩ ﻏﻮﻃﻬﺎ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺟﺎم دوﻟﺖ اﻳﺸﺎن ﺑﻪ ﮐﻒ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﺑﻲ ﺗﻮ از ﺻﺪ ﺷﺎدﻳﻢ ﻳﮏ ﻏﻢ ﺑﻪ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ز ﻣﺸﺮق ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻐﺮب دﻋﻮت اﺳﺖ‬
‫از ﻣﻴﺎن ﺟﺎن ز ﺳﻮز ﻋﺸﻖ ﺗﻮ‬
‫ﻣﻲﻧﮕﻮﻳﻢ از ﺑﺘﺮ ﺑﻮدن ﺳﺨﻦ‬
‫ﮔﺮﻣﻲ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ و ﻋﺸﻘﺖ ﻣﺪام‬
‫هﺴﺖ ﺁب ﭼﺸﻢ ﮐﺮوﺑﻲ ﺑﺴﻲ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺸﺴﺖ اﻓﺘﺎد دﺳﺖ ﺁوﻳﺰ را‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮﻳﻲ ﻣﺤﺮم ﻣﺮا در هﺮ دو ﮐﻮن‬
‫ﺷﺎدي وﺻﻠﺖ ﭼﻮ ﺑﺮ ﺑﺎﻻي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﺗﻮﺳﻦ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ رام ﺗﻮﺳﺖ و ﺑﺲ‬
‫رﻧﮓ ﺑﺴﻴﺎر اﺳﺖ در ﻋﺎﻟﻢ وﻟﻴﮏ‬
‫ﭘﺸﻪاي را دﻳﺪﻩاي هﺮﮔﺰ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ‬
‫ﻧﻲ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺳﻠﻄﺎﻧﻲ و ﻣﺎ ﮔﻠﺨﻨﻲ‬
‫ﭼﻮن ﻓﺮﻳﺪ از ﻧﺎﻟﻪ هﻤﭽﻮن ﭼﻨﮓ ﺷﺪ‬
‫ﻧﻮر اﻳﻤﺎن از ﺑﻴﺎض روي اوﺳﺖ‬
‫ﻧﻮر اﻳﻤﺎن از ﺑﻴﺎض روي اوﺳﺖ‬
‫ذرﻩ ذرﻩ در دو ﻋﺎﻟﻢ هﺮ ﭼﻪ هﺴﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﺁﮔﺎﻩ ﺁﻧﮑﺲ ﺳﻮي اوﺳﺖ‬
‫هﺮ دو ﻋﮑﺲ ﻃﺎق دو اﺑﺮوي اوﺳﺖ‬
‫ﮐﺎن ﮐﻤﺎن ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﺮ ﺑﺎزوي اوﺳﺖ‬
‫از ﻣﺼﺎف ﻏﻤﺰﻩي ﺟﺎدوي اوﺳﺖ‬
‫از ﺧﺪﻧﮓ ﭼﺸﻢ ﭼﻮن ﺁهﻮي اوﺳﺖ‬
‫هﺮ ﻓﻠﮏ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪاي در ﮐﻮي اوﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺷﻮد روﺷﻦ ﮐﻪ او هﻨﺪوي اوﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺳﺮﻧﮕﻮن ﺑﺮ ﺑﻮي اوﺳﺖ‬
‫ﺑﺮ اﻣﻴﺪ ذرﻩاي داروي اوﺳﺖ‬
‫دل ﻧﻤﻲداﻧﺪ ﮐﻪ در ﭘﻬﻠﻮي اوﺳﺖ‬
‫ﻟﻴﮏ ﻋﻘﻞ از ﻋﺸﻖ ﭼﻮن ﺑﻴﮕﺎﻧﻪاي اﺳﺖ‬
‫ﺟﺎن ﻧﺎﭘﺮواي ﻣﻦ ﭘﺮواﻧﻪاي اﺳﺖ‬
‫ﻳﮏ ﺳﺮ ﻣﻮي ﺗﻮام در ﺷﺎﻧﻪاي اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﺷﮑﻦ از زﻟﻒ ﺗﻮ ﺑﺘﺨﺎﻧﻪاي اﺳﺖ‬
‫ﺟﺎن ﺧﻮن ﺁﻟﻮد ﻣﻦ ﭘﻴﻤﺎﻧﻪاي اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﺪ ﻳﺎﻓﺘﻢ دﻳﻮاﻧﻪاي اﺳﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﮔﺮ ﮔﻨﺠﻲ اﺳﺖ در وﻳﺮاﻧﻪاي اﺳﺖ‬
‫ﻻﺟﺮم در ﺑﻨﺪ دام از داﻧﻪاي اﺳﺖ‬
‫ﺧﻮاب ﺧﻮش ﺑﺎدش ﮐﻪ ﺧﻮش اﻓﺴﺎﻧﻪاي اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﻓﺎﻧﻲ ﺷﺪ ز ﺧﻮد ﻣﺮداﻧﻪاي اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎﻗﻴﺖ ﺑﺮ ﺟﺎن ﻣﻦ ﺷﮑﺮاﻧﻪاي اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﻓﺮزﻳﻨﻲ رﺳﺪ ﻓﺮزاﻧﻪاي اﺳﺖ‬
‫ور هﻴﭻ ﻧﻴﻢ ﻣﻦ اﻳﻦ ﻓﻐﺎن ﭼﻴﺴﺖ‬
‫‪٨٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫هﺮ ﮐﻪ را در هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﻗﺒﻠﻪاي اﺳﺖ‬
‫هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ هﻴﭻ ﻣﻲداﻧﻲ ﮐﻪ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﭼﻮن ﮐﻤﺎن اﺑﺮوي او درﮐﺸﻴﻢ‬
‫ﺁن هﻤﻪ ﻏﻮﻏﺎي روز رﺳﺘﺨﻴﺰ‬
‫رﺳﺘﺨﻴﺰ ﺁري ﮐﻠﻤﺢ ﺑﺎاﻟﺒﺼﺮ‬
‫هﻢ زﻣﻴﻦ از راﻩ او ﮔﺮدي اﺳﺖ ﺑﺲ‬
‫زان ﺳﻴﻪ ﮔﺮدد ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺁﻓﺘﺎب‬
‫ﺁﺳﻤﺎن را از درش ﺑﻮﻳﻲ رﺳﻴﺪ‬
‫ﺧﻠﻖ هﺮ دو ﮐﻮن را درد ﮔﻨﺎﻩ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﻮﻳﻲ ﻳﺎﻓﺖ ﻋﻄﺎر از درش‬
‫ﺷﻤﻊ روﻳﺖ را دﻟﻢ ﭘﺮواﻧﻪاي اﺳﺖ‬
‫ﺷﻤﻊ روﻳﺖ را دﻟﻢ ﭘﺮواﻧﻪاي اﺳﺖ‬
‫ﭘﺮ زﻧﺎن در ﭘﻴﺶ ﺷﻤﻊ روي ﺗﻮ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻮي اﺳﺖ ﺟﺎن ﮐﺰ دﻳﺮﮔﺎﻩ‬
‫زﻟﻒ ﺗﻮ زﻧﺎر ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد از ﺁﻧﮏ‬
‫واﻧﺪران ﺑﺘﺨﺎﻧﻪ درد ﻋﺸﻖ را‬
‫وﺻﻞ ﺗﻮ ﮔﻨﺠﻲ اﺳﺖ ﭘﻨﻬﺎن از هﻤﻪ‬
‫در ﺧﺮاﺑﺎت ﺧﺮاﺑﻲ ﻣﻲروم‬
‫ﻣﺮغ ﺁدم داﻧﻪي وﺻﻞ ﺗﻮ ﺟﺴﺖ‬
‫ﺧﻔﺘﻪاي ﮐﺰ وﺻﻞ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﺪ ﺳﺨﻦ‬
‫وﺻﻠﺖ ﺁن ﮐﺲ ﻳﺎﻓﺖ ﮐﺰ ﺧﻮد ﺷﺪ ﻓﻨﺎ‬
‫ﮔﺮ ﻣﺮا در ﻋﺸﻖ ﺧﻮد ﻓﺎﻧﻲ ﮐﻨﻲ‬
‫ﺑﻴﺪﻗﻲ ﻋﻄﺎر در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ راﻧﺪ‬
‫ﮔﺮ ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻮﻳﻲ هﻤﻪ ﺟﻬﺎن ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻮﻳﻲ هﻤﻪ ﺟﻬﺎن ﭼﻴﺴﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫و ﺁن ﭼﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺗﻮﺳﺖ ﺁن ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﺁوازﻩي اﻳﻦ هﻤﻪ ﮔﻤﺎن ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻏﻠﻂ ﻳﮑﺎن ﻳﮑﺎن ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺗﮏ و ﭘﻮي در ﺟﻬﺎن ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻏﻢ و درد ﺑﻲ ﮐﺮان ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﭘﺲ زﺣﻤﺖ ﺟﺎن درﻳﻦ ﻣﻴﺎن ﭼﻴﺴﺖ‬
‫زان ﺑﻲ ﺧﺒﺮ اﺳﺖ ﺟﺎن ﮐﻪ ﺟﺎن ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﺟﺰ ﮔﻔﺖ ﻣﻴﺎن ﺗﻬﻲ ﻧﺸﺎن ﭼﻴﺴﺖ‬
‫از ﺟﺎي ﺷﺪم ﺑﻪ ﺟﺎي ﻣﻦ ﮐﻴﺴﺖ‬
‫واﮔﻪ ﻧﻪ ﮐﻪ ﺁﺷﻨﺎي ﻣﻦ ﮐﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﻮ رهﺒﺮ و رهﻨﻤﺎي ﻣﻦ ﮐﻴﺴﺖ‬
‫ﭘﻴﮏ رﻩ ﺟﺎنﻓﺰاي ﻣﻦ ﮐﻴﺴﺖ‬
‫در ﻋﻬﺪﻩي ﺧﻮنﺑﻬﺎي ﻣﻦ ﮐﻴﺴﺖ‬
‫در ﭘﺮدﻩ ﮔﺮﻩﮔﺸﺎي ﻣﻦ ﮐﻴﺴﺖ‬
‫ﻏﻤﺨﻮارﻩي ﻣﻦ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﮐﻴﺴﺖ‬
‫ﻣﻄﻠﻮب ﺣﺮمﺳﺮاي ﻣﻦ ﮐﻴﺴﺖ‬
‫ﺟﺰ زردي رخ ﮔﻮاي ﻣﻦ ﮐﻴﺴﺖ‬
‫اﺷﻨﻮدﻩي ﻣﺎﺟﺮاي ﻣﻦ ﮐﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﺪﻧﺎﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﻧﺎمداري اﺳﺖ‬
‫ﻣﺸﻤﺮ ﮐﻪ ﺷﻤﺎر ﺑﻲﺷﻤﺎري اﺳﺖ‬
‫ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻮدن ﻧﻪ اﺧﺘﻴﺎري اﺳﺖ‬
‫ورﻧﻪ هﻤﻪ زهﺪ و ﺳﻮﮔﻮاري اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ دل ﻧﺪهﻨﺪ ﮐﺎرزاري اﺳﺖ‬
‫‪٨٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫هﻢ ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻮﻳﻲ و هﻢ هﻤﻪ ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن هﺴﺖ ﻳﻘﻴﻦ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺴﺖ ﻏﻠﻂ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﭘﻴﺪا‬
‫ﭼﻮن ﮐﺎر ﺟﻬﺎن ﻓﻨﺎي ﻣﺤﺾ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮ ﻣﺎ ﭼﻮ وﺟﻮد ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺎ را‬
‫ﭼﻮن زﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﻋﺸﻘﻢ‬
‫ﺟﺎن در ﺗﻮ ز ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻓﻨﺎ ﺷﺪ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺿﻌﻴﻒ را ازﻳﻦ ﺳﺮ‬
‫اي دﻟﺸﺪﻩ دﻟﺮﺑﺎي ﻣﻦ ﮐﻴﺴﺖ‬
‫اي دﻟﺸﺪﻩ دﻟﺮﺑﺎي ﻣﻦ ﮐﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺷﺪم ز هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ‬
‫رﻩ ﮔﻢ ﮐﺮدم درﻳﻦ ﺑﻴﺎﺑﺎن‬
‫ﺟﺎن ﻣﻲﮐﺎهﻢ درﻳﻦ رﻩ دور‬
‫ﺻﺪ ﺑﺎر ﺑﺮﻳﺨﺘﻨﺪ ﺧﻮﻧﻢ‬
‫هﺮ دم ﮔﺮهﻲ ﻋﻈﻴﻢ اﻓﺘﺪ‬
‫ﺻﺪ ﮐﺎر ﻓﺘﺎدﻩ هﺮ ﮐﺴﻲ را‬
‫ﻣﺤﺮوﻣﻢ ازﻳﻦ ﻃﻠﺐ ﮐﻪ دارم‬
‫ﮔﺮ ﻣﻦ ﺳﺠﻠﻲ ﮐﻨﻢ درﻳﻦ ﮐﺎر‬
‫ﺑﺮ ﮔﻔﺖ ﻓﺮﻳﺪ ﻣﺎﺟﺮاﻳﻲ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﻗﺮار ﺑﻲﻗﺮاري اﺳﺖ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﻗﺮار ﺑﻲﻗﺮاري اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺴﺖ ﺷﻤﺎر ﻋﺸﻖ ﭘﻴﺪا‬
‫در ﻋﺸﻖ ز اﺧﺘﻴﺎر ﺑﮕﺬار‬
‫ﮔﺮ دل داري ﺗﻮ را ﺳﺰد ﻋﺸﻖ‬
‫زاري ﻣﻲﮐﻦ ﭼﻮ دل ﻧﺪادي‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺷﺎﻩ از ﭘﻲ او ﺑﻪ دوﺳﺘﺪاري اﺳﺖ‬
‫در دﺷﺖ ز ﺑﻬﺮ ﻳﮏ ﺷﮑﺎري اﺳﺖ‬
‫ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻋﻴﻦ ﺑﻲﻗﺮاري اﺳﺖ‬
‫در ﻣﻌﺮض ﺻﺪ ﮔﺮﻓﺘﮑﺎري اﺳﺖ‬
‫ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ در هﺰار ﺧﻮاري اﺳﺖ‬
‫ﻣﻲﻧﺸﻨﺎﺳﺪ ز ﺧﺎﮐﺴﺎري اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﺧﺮدﻩي او ﺑﺰرﮔﻮاري اﺳﺖ‬
‫زان اﺳﺖ ﮐﻪ ﻏﺮق ﺟﺎن ﺳﭙﺎري اﺳﺖ‬
‫زﻣﺎﻧﻲ ﺑﻲ ﺑﻼ ﺑﻮدن روا ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﭼﻮ ﺗﻴﺮ از ﺷﺴﺖ او ﺑﺎﺷﺪ ﺧﻄﺎ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺗﻮ ﮐﮋﻣﻨﮕﺮ ﮐﻪ ﮐﮋ دﻳﺪن روا ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺗﻮ را ﮔﺮ در ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ رﺿﺎ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺮد ﺑﻲ ﺑﻼ ﻣﺮد ﻟﻘﺎ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺧﻮد ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻮ ﺑﻮد هﺮﮔﺰ ﺑﻼ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺷﺒﺶ ﺧﻮش ﺑﺎد ﮐﺎﻧﮑﺲ ﻣﺮد ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫وﮔﺮ رﻳﺰد ﺟﺰ اﻳﻨﺖ ﺧﻮنﺑﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ درد ﻋﺸﻖ را هﺮﮔﺰ دوا ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ اﻣﻴﺪ ﺁﺷﻨﺎ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ اﻳﻦ درﻳﺎ ز ﺗﻮ ﻳﮑﺪم ﺟﺪا ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺗﻮ او را هﺴﺘﻲ اﻣﺎ او ﺗﻮرا ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ هﺮ ﮐﻮ در ﺧﺪا ﮔﻢ ﺷﺪ ﺧﺪا ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ز اول ﻧﮕﺮدي از ﻓﻨﺎ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺗﻮ را داﻳﻢ وراي اﻳﻦ ﺑﻘﺎ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫درﻳﻦ ﮔﺮداب ﺧﻮن ﻳﮏ ﻣﺒﺘﻼ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫‪٨٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫دل ﮐﻴﺴﺖ ﺷﮑﺎر ﺧﺎص ﺷﺎﻩ اﺳﺖ‬
‫ﺷﺎهﻲ ﮐﻪ هﻤﻪ ﺟﻬﺎﻧﺶ ﻣﻠﮏ اﺳﺖ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻗﺮار ﺁن راﺳﺖ‬
‫ﺁن را ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫وﺁن اﺳﺖ ﻋﺰﻳﺰ در دو ﻋﺎﻟﻢ‬
‫هﺮ ﺑﻲﺧﺒﺮي ﮐﻪ ﻗﺪر ﻋﺸﻘﺖ‬
‫واﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺧﺮدﻩي ﻋﺸﻖ‬
‫ﭘﺮواﻧﻪي ﺗﻮﺳﺖ ﺟﺎن ﻋﻄﺎر‬
‫ﻃﺮﻳﻖ ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎ ﺑﻲ ﺑﻼ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻃﺮﻳﻖ ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎ ﺑﻲ ﺑﻼ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫اﮔﺮ ﺻﺪ ﺗﻴﺮ ﺑﺮ ﺟﺎن ﺗﻮ ﺁﻳﺪ‬
‫از ﺁﻧﺠﺎ هﺮﭼﻪ ﺁﻳﺪ راﺳﺖ ﺁﻳﺪ‬
‫ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﻧﻤﻲداﻧﻲ ازﻳﻦ ﺳﺮ‬
‫ﺑﻼﮐﺶ‪ ،‬ﺗﺎ ﻟﻘﺎي دوﺳﺖ ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﻣﻴﺎن ﺻﺪ ﺑﻼ ﺧﻮش ﺑﺎش ﺑﺎ او‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﻮ روز و ﺷﺐ ﺧﻮش ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎ او‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻲ ﺗﻮ ﮐﻪ او ﺧﻮن ﺗﻮ رﻳﺰد‬
‫دواي ﺟﺎن ﻣﺠﻮي و ﺗﻦ ﻓﺮو دﻩ‬
‫درﻳﻦ درﻳﺎي ﺑﻲ ﭘﺎﻳﺎن ﮐﺴﻲ را‬
‫ﺗﻮ از درﻳﺎ ﺟﺪاﻳﻲ و ﻋﺠﺐ اﻳﻦ‬
‫ﺗﻮ او را ﺣﺎﺻﻠﻲ و او ﺗﻮرا ﮔﻢ‬
‫ﺧﻴﺎل ﮐﮋ ﻣﺒﺮ اﻳﻨﺠﺎ و ﺑﺸﻨﺎس‬
‫وﻟﻲ روي ﺑﻘﺎ هﺮﮔﺰ ﻧﺒﻴﻨﻲ‬
‫ﭼﻮ ﺗﻮ در وي ﻓﻨﺎ ﮔﺮدي ﺑﻪ ﮐﻠﻲ‬
‫ز ﺣﻴﺮت ﭼﻮن دل ﻋﻄﺎر اﻣﺮوز‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻋﺸﻖ در ﺑﻨﺪ اﺳﺘﻌﺎرت ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻋﻘﻞ را ذرﻩاي ﺑﺼﺎرت ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ از ﻋﺎﻟﻢ ﻋﺒﺎرت ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺁن هﺮﮔﺰش ﻋﻤﺎرت ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻧﮑﻮﺗﺮ ازﻳﻦ ﺗﺠﺎرت ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﺮﮔﺰ ﺁن ﻟﺤﻈﻪ را ﮐﻔﺎرت ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ دﻟﺖ را ﺟﺰ اﻳﻦ زﻳﺎرت ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻨﺖ را ﺟﺰ اﻳﻦ ﻃﻬﺎرت ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺳﻮي او زهﺮﻩي اﺷﺎرت ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮ زد ﮐﻪ ﺟﺎي ﻏﺎرت ﻧﻴﺴﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ اﻳﻦ ﮐﺎر ﻣﺎ ﺣﻘﺎرت ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﭼﻮن ﮔﺬﺷﺘﻲ از دو ﻋﺎﻟﻢ هﻴﭽﮑﺲ را ﺑﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ رﺳﻲ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺎم و ﻧﻮر و ﻧﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﭘﺲ ﭼﻪ ﻣﺎﻧﺪ هﻴﭻ‪ ،‬ﮐﺎﻧﺠﺎ هﻴﭻ ﻏﻴﺮ از ﻳﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫در ﺧﻴﺎل ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ هﻴﭻ اﺳﺘﻈﻬﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﭼﻪ هﻤﻪ ﭼﻪ هﻴﭻ ﭼﻮن اﻳﻨﺠﺎ ﺳﺨﻦ ﺑﺮ ﮐﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﭘﺲ ز ﺗﻮ ﺗﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻢ ﮐﺮدي رﻩ ﺑﺴﻴﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﻴﭽﮑﺲ را هﺴﺖ ﺻﺎﻋﻲ ﺟﺰ ﺗﻮ را درﺑﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ از ﺟﺎن ﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺎن ﺗﻮ رﻩ دﺷﻮار ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺟﺎن ﭼﻮ در ﺟﺎﻧﺎن ﻓﺮو ﺷﺪ ﺟﻤﻠﻪ ﺟﺎﻧﺎن ﻣﺎﻧﺪ و ﺑﺲ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺟﺰ ﺟﺎﻧﺎن ﮐﺴﻲ را هﻴﭻ اﺳﺘﻘﺮار ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻋﻼﺟﻲ هﺴﺖ دﻳﮕﺮ ﺟﺰ ﺳﺮ و دﻳﻮار ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ور ﺧﻴﺎل ﻏﻴﺮ در راﻩ اﺳﺖ ﺟﺰ ﭘﻨﺪار ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﻢ ازﻳﻦ و هﻢ از ﺁن در هﺮ دو ﮐﻮن ﺁﺛﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﭼﻮن هﻤﻪ ﺑﺎﺷﺪ هﻤﻪ ﭘﺲ هﻴﭻ را ﻣﻘﺪار ﻧﻴﺴﺖ‬
‫‪٨٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺳﺨﻦ ﻋﺸﻖ ﺟﺰ اﺷﺎرت ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺳﺨﻦ ﻋﺸﻖ ﺟﺰ اﺷﺎرت ﻧﻴﺴﺖ‬
‫دل ﺷﻨﺎﺳﺪ ﮐﻪ ﭼﻴﺴﺖ ﺟﻮهﺮ ﻋﺸﻖ‬
‫در ﻋﺒﺎرت هﻤﻲ ﻧﮕﻨﺠﺪ ﻋﺸﻖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ را دل ز ﻋﺸﻖ ﮔﺸﺖ ﺧﺮاب‬
‫ﻋﺸﻖ ﺑﺴﺘﺎن و ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﻔﺮوش‬
‫ﮔﺮ ﺷﻮد ﻓﻮت ﻟﺤﻈﻪاي ﺑﻲ ﻋﺸﻖ‬
‫دل ﺧﻮد را ز ﮔﻮر ﻧﻔﺲ ﺑﺮﺁر‬
‫ﺗﻦ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧﻮن دﻳﺪﻩ ﺑﺸﻮي‬
‫ﭘﺮ ﺷﺪ از دوﺳﺖ هﺮ دو ﮐﻮن وﻟﻴﮏ‬
‫دل ﺷﻮرﻳﺪﮔﺎن ﭼﻮ ﻏﺎرت ﮐﺮد‬
‫ﺗﻦ در اﻳﻦ ﮐﺎر در دﻩ اي ﻋﻄﺎر‬
‫ﻋﺸﻖ را اﻧﺪر دو ﻋﺎﻟﻢ هﻴﭻ ﭘﺬرﻓﺘﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ را اﻧﺪر دو ﻋﺎﻟﻢ هﻴﭻ ﭘﺬرﻓﺘﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻴﺴﺖ رو ﻧﻌﻠﻴﻦ ﺑﻴﺮون ﮐﻦ ز ﭘﺎي‬
‫ﭼﻮن رﺳﻲ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﻪ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﻲ و ﻧﻪ ﻏﻴﺮ ﺗﻮ هﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻤﺎﻧﻲ ﺗﻮ‪ ،‬ﺗﻮ ﻣﺎﻧﻲ ﺟﻤﻠﻪ و اﻳﻦ ﻓﻬﻢ را‬
‫ﭼﻮن رﺳﻴﺪي ﺗﻮ ﺑﻪ ﺗﻮ هﻢ هﻴﭻ ﺑﺎﺷﻲ هﻢ هﻤﻪ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻲﺟﻮﻳﻲ ﺗﻮﻳﻲ و ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻲﺧﻮاهﻲ ﺗﻮﻳﻲ‬
‫ﮐﻞ ﮐﻞ ﭼﻮن ﺟﺎن ﺗﻮ ﺁﻣﺪ اﮔﺮ در هﺮ دو ﮐﻮن‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﺟﺎن ﻓﺎﻧﻲ ﺷﺪي ﺁﺳﺎن ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺎن رﻩ ﺑﺮي‬
‫ﺟﻤﻠﻪ اﻳﻨﺠﺎ روي در دﻳﻮار ﺟﺎن ﺧﻮاهﻨﺪ داد‬
‫ﮔﺮ ﮔﻤﺎن ﺧﻠﻖ ازﻳﻦ ﺑﻴﺶ اﺳﺖ ﺳﻮداﻳﻲ اﺳﺖ ﺑﺲ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺁﻣﺪ هﻴﭻ ﺁﻣﺪ هﺮ ﮐﻪ ﺷﺪ هﻢ هﻴﭻ ﺷﺪ‬
‫هﻴﭻ ﭼﻮن ﺟﻮﻳﺪ هﻤﻪ ﻳﺎ هﻴﭻ ﭼﻮن ﺁﻳﺪ هﻤﻪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺣﻠﻘﻪ ﺑﺮ در ﭼﻮن زﻧﻢ ﭼﻮن در درون دﻳﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺟﺎي او ﺟﺰ ﮐﻨﺞ ﺧﻠﻮﺗﺨﺎﻧﻪي اﺳﺮار ﻧﻴﺴﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺁن ﺟﺰ در درون ﻣﺮد ﻣﻌﻨﻲدار ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ﮐﻮر از وي ﮐﻪ ﺁﻧﺠﺎ دﻳﺪﻩ و دﻳﺪار ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﮔﻢ ﮔﺸﺘﻲ ﮐﺴﻲ از ﮔﻨﺞ ﺑﺮﺧﻮردار ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﺸﻨﻮ اﻳﻦ ﻣﺸﻨﻮ ﮐﻪ اﻳﻦ اﻗﺮار ﺑﺎ اﻧﮑﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﻴﺨﻮدي ﺁﻣﺪ ز ﺧﻮد او ﻧﻴﺴﺖ ﺷﺪ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻳﮏ ﻧﻔﺴﺶ در دو ﺟﻬﺎن ﮐﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫دﻳﺪﻩي او ﻣﺤﺮم دﻳﺪار ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺟﺰ ﺑﻪ ﺻﻔﺖ ﺻﻮرت دﻳﻮار ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﺮﮐﻪ در اﻳﻦ ﺑﺎدﻳﻪ ﺧﻮﻧﺨﻮار ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺟﺎي ﺗﻮ ﺟﺰ ﺁﺗﺶ و ﺟﺰ دار ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺟﺰ ﻗﺪح دردي ﺧﻤﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫در ﺣﺮم ﺷﺎﻩ ﺳﺰاوار ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻣﺮد ﺳﺮاﭘﺮدﻩي اﺳﺮار ﻧﻴﺴﺖ‬
‫در ﮔﺬر از ﺧﻮد رﻩ ﺑﺴﻴﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﻴﭻ ﺣﺠﺎﺑﻴﺖ ﭼﻮ ﭘﻨﺪار ﻧﻴﺴﺖ‬
‫در دو ﺟﻬﺎﻧﺖ ﺑﻪ ازﻳﻦ ﮐﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺷﻮ اﻧﺪر ﻃﻠﺐ ﻳﺎر‪ ،‬ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺳﻮﺧﺘﻪﺗﺮ از دل ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫واﺛﻖ ﻣﺸﻮ ﺑﻪ او ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻬﺪ اﺳﺘﻮار ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﻴﻦ هﺮ دو ﻣﺪﺗﻲ اﺳﺖ ﮐﻪ در روزﮔﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﺎﻧﺪر دﻳﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺪﻳﺪﻳﻢ ﻳﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫‪٨٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫راﻩ وﺻﻠﺶ ﭼﻮن روم ﭼﻮن ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻨﺰﻟﮕﻪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫هﺴﺖ ﮔﻨﺠﻲ از دو ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﭘﻨﻬﺎن ﺗﺎ اﺑﺪ‬
‫در زﻣﻴﻦ و ﺁﺳﻤﺎن اﻳﻦ ﮔﻨﺞ ﮐﻲ ﻳﺎﺑﻲ ﺗﻮ ﺑﺎز‬
‫در درون ﻣﺮد ﭘﻨﻬﺎن وي ﻋﺠﺐ ﻣﺮدان ﻣﺮد‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺟﺎﻳﻲ ﻃﻠﺴﻢ ﮔﻨﺞ ﺑﺮ ﺟﺎي اﺳﺖ ﻧﻴﺰ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻲ ﮔﻨﺞ ﻧﻲ و ﮔﺮ ﻧﺒﺎﺷﻲ ﮔﻨﺞ هﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ دل ﻋﻄﺎر ﺑﻴﺨﻮد ﺷﺪ درﻳﻦ ﻣﺴﺘﻲ ﻓﺘﺎد‬
‫هﺮ ﮐﻪ درﻳﻦ درد ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ درﻳﻦ درد ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ دﻟﺶ دﻳﺪﻩي ﺑﻴﻨﺎ ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ازﻳﻦ واﻗﻌﻪ ﺑﻮﻳﻲ ﻧﺒﺮد‬
‫ﺧﻮار ﺷﻮد در رﻩ او هﻤﭽﻮ ﺧﺎﮎ‬
‫اي دل اﮔﺮ دم زﻧﻲ از ﺳﺮ ﻋﺸﻖ‬
‫ﭘﺮدﻩي اﻳﻦ راز ﮐﻪ در ﻗﻤﺮ ﺟﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺁﻧﮑﻪ ﺳﺰاوار در ﮔﻠﺨﻦ اﺳﺖ‬
‫ﮔﻠﺨﻨﻲ ﻣﻔﻠﺲ ﻧﺎﺷﺴﺘﻪ روي‬
‫ﮐﻌﺒﻪي ﺟﺎﻧﺎن اﮔﺮت ﺁرزوﺳﺖ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺣﺠﺎب ﺗﻮ ﺑﺮون از ﺣﺪ اﺳﺖ‬
‫ﭘﺮدﻩي ﭘﻨﺪار ﺑﺴﻮز و ﺑﺪاﻧﮏ‬
‫ﭼﻨﺪ ﮐﻨﻲ از ﺳﺮ هﺴﺘﻲ ﺧﺮوش‬
‫از ﻃﻤﻊ ﺧﺎم درﻳﻦ واﻗﻌﻪ‬
‫دل ﺑﮕﺴﻞ از ﺟﻬﺎن ﮐﻪ ﺟﻬﺎن ﭘﺎﻳﺪار ﻧﻴﺴﺖ‬
‫دل ﺑﮕﺴﻞ از ﺟﻬﺎن ﮐﻪ ﺟﻬﺎن ﭘﺎﻳﺪار ﻧﻴﺴﺖ‬
‫در ﻃﺒﻊ روزﮔﺎر وﻓﺎ و ﮐﺮم ﻣﺠﻮي‬
‫رو ﻳﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎش و ﻣﺠﻮ ﻳﺎري از ﮐﺴﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﺎﻣﻴﺪهﺎي ﺑﺎﻃﻞ ﻣﺎ را ﺷﻤﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﺎﻧﺪر زﻣﺎﻧﻪ ﺑﻬﺘﺮ ازﻳﻦ هﻴﭻ ﮐﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫وز وﺻﺎل ﺗﻮ ﺧﺒﺮ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﺎ وﺻﺎﻟﺖ ﺑﻪ ﺑﺘﺮ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻋﺎﻟﻤﻲ ﺧﻮن ﺟﮕﺮ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫در ﻣﻨﺖ ﺑﻪ زﻳﻦ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻳﮏ ﺳﺨﻦ هﻤﭽﻮن ﺷﮑﺮ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻣﻦ ﺗﻮ را ﺧﻮد هﻴﭻ در ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻋﺎﻟﻤﻲ ﭘﺮ ﮔﻨﺞ زر ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﺮ ﮐﻒ ﭘﺎي ﺗﻮ ﺳﺮ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﺎ درد او ﺑﺴﺎز ﮐﻪ درﻣﺎن ﭘﺪﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﺣﺪ وادي هﺠﺮان ﭘﺪﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫اﻳﻦ اﺳﺖ ﭼﺎرﻩي ﺗﻮ ﭼﻮ ﺟﺎﻧﺎن ﭘﺪﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻣﺮو ز ﭘﻴﺶ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺎن ﭘﺪﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻃﻤﻄﺮاق دوﻟﺖ ﺳﻠﻄﺎن ﭘﺪﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫در ﺿﻴﻖ ﮐﻔﺮ و وﺳﻌﺖ اﻳﻤﺎن ﭘﺪﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﺎن ﭼﻴﺰ ﮐﺎن هﻤﻲ ﻃﻠﺒﻲ ﺁن ﭘﺪﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﺎﻧﺠﺎ ﮐﻪ اﺻﻞ ﮐﺎر ﺑﻮد ﺟﺎن ﭘﺪﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫از ﺑﺲ ﮐﻪ ﺳﻮﺧﺖ اﻳﻦ دل ﺣﻴﺮان ﭘﺪﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻧﺒﻮد ﻋﺠﺐ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﻪي ﺣﻴﻮان ﭘﺪﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻣﺴﺘﻢ ز ﻣﻲ ﻋﺸﻖ و ﭼﻮ ﻣﻦ ﻣﺴﺖ دﮔﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫‪٨٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻧﻮﻣﻴﺪ ﺷﻮ ز هﺮ ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﻲ و هﺮﭼﻪ هﺴﺖ‬
‫ﻋﻄﺎروار از هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﻤﻊ ﺑﺒﺮ‬
‫از ﺗﻮ ﮐﺎرم هﻤﭽﻮ زر ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫از ﺗﻮ ﮐﺎرم هﻤﭽﻮ زر ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ﺁﺧﺮ از ﻓﺮاﻗﺖ ﮐﺎر ﻣﻦ‬
‫ﺗﺎ ﺑﮕﺮﻳﻢ در ﻓﺮاﻗﺖ زار زار‬
‫ﭼﻮن ﺑﺪادم دل ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺮ ﻳﮏ ﻧﻈﺮ‬
‫ﭼﻮن ﺷﮑﺮ داري ﺑﺴﻲ ﺑﺎ ﻋﺎﺷﻘﺎن‬
‫ﻣﻦ ز ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎي ﻓﻘﺮ و ﻓﺎﻗﻪام‬
‫ﭼﻮن درﺁﻳﻲ از درم ﺑﻬﺮ ﻧﺜﺎر‬
‫ﭼﻮن ﺑﺪﻳﺪم دﻟﺸﺪﻩ ﻋﻄﺎر را‬
‫اي دل ز ﺟﺎن در ﺁي ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺎن ﭘﺪﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫اي دل ز ﺟﺎن در ﺁي ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺎن ﭘﺪﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺣﺪ ﺗﻮ ﺻﺒﺮﮐﺮدن و ﺧﻮنﺧﻮردن اﺳﺖ و ﺑﺲ‬
‫در زﻳﺮ ﺧﺎﮎ ﭼﻮن دﮔﺮان ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﻮ‬
‫اي ﻣﺮد ﮐﻨﺪرو ﭼﻪ روي ﺑﻴﺶ ازﻳﻦ ز ﭘﻴﺶ‬
‫ﺑﺎ ﭘﺎﺳﺒﺎن درﮔﻪ او هﺎي و هﻮي زن‬
‫اي دل ﻳﻘﻴﻦ ﺷﻨﺎس ﮐﻪ ﻳﮏ ذرﻩ ﺳﺮ ﻋﺸﻖ‬
‫ﻓﺎﻧﻲ ﺷﻮ از وﺟﻮد و اﻣﻴﺪ از ﻋﺪم ﺑﺒﺮ‬
‫از اﺻﻞ ﮐﺎر ‪ ،‬ﺟﺎن ﺗﻮ ﮐﻲ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺷﻮد‬
‫ﺟﺎن ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪ و در ﺁرزوي ﺟﺎن‬
‫ﻋﻄﺎر را اﮔﺮ دل و ﺟﺎن ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ‬
‫از ﻗﻮت ﻣﺴﺘﻴﻢ ز هﺴﺘﻴﻢ ﺧﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫از ﻗﻮت ﻣﺴﺘﻴﻢ ز هﺴﺘﻴﻢ ﺧﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻧﻘﻞ ﻣﻦ دﻟﺴﻮﺧﺘﻪ ﺟﺰ ﺧﻮن ﺟﮕﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪم و از ﻣﺎﻧﺪن ﻣﻦ ﻧﻴﺰ اﺛﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻣﻦ دو ﺟﻬﺎن ﺧﻠﻖ اﮔﺮ هﺴﺖ و اﮔﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﻴﻬﺎت ﮐﻪ ﮔﺮ ﺑﺎد ﺷﻮم روي ﮔﺬر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺟﺰ ﺑﻲﺧﺒﺮﻳﻢ از دل ﺧﻮد هﻴﭻ ﺧﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫از دادن ﺻﺪ ﺟﺎن دﮔﺮم ﺑﻴﻢ ﺧﻄﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﻮ در رﻩ ﺳﻮداي ﺗﻮ ﺑﺎ داﻣﻦ ﺗﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺧﻮاهﻢ ﮐﻪ ﻧﺨﻮاهﻢ‪ ،‬دﮔﺮم هﻴﭻ ﻧﻈﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻳﮏ دم دل دل ﻧﻴﺴﺖ زﻣﺎﻧﻲ ﺳﺮ ﺳﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﺮ روز ﻣﺮا دﻟﻲ دﮔﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮔﻔﺘﺎ ﮐﻪ ﻣﺮا ازﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺟﺎن هﺴﺖ ﻣﺮا وﻟﻴﮏ زر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮔﺮ هﺴﺖ ﺳﺮ ﻣﻨﺖ وﮔﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫از روي ﺗﻮ ﮔﻞ ﺷﮑﻔﺘﻪﺗﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻟﻴﮑﻦ ﭼﮑﻨﻢ ﻣﺮا ﻧﻈﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﻲ روي ﺗﻮ ذرﻩاي اﺛﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫از ﺣﻠﻘﻪي زﻟﻒ ﺗﻮ ﮔﺬر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﮐﻔﺮ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫در ﻋﺎﻟﻢ ﻋﺸﻖ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫در ﮐﻮي ﺗﻮ هﻤﭽﻮ ﺧﺎﮎ در ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن را ﺁﺷﺘﻲ و ﺟﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫داﻣﻦ ﻣﻌﺸﻮﻗﺖ اﻧﺪر ﭼﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮔﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺑﻲاو ﺗﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫‪٨٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫در ﺟﺸﻦ ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﮐﻪ ﺧﻮن ﺟﮕﺮم رﻳﺨﺖ‬
‫ﻣﺴﺘﺎن ﻣﻲﻋﺸﻖ درﻳﻦ ﺑﺎدﻳﻪ رﻓﺘﻨﺪ‬
‫در ﺑﺎدﻳﻪي ﻋﺸﻖ ﻧﻪ ﻧﻘﺼﺎن ﻧﻪ ﮐﻤﺎل اﺳﺖ‬
‫ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﺮو ﺗﺎ ﺑﻪ درش ﺑﺮﮔﺬري ﺑﻮﮎ‬
‫زﻳﻦ ﭘﻴﺶ دﻟﻲ ﺑﻮد ﻣﺮا ﻋﺎﺷﻖ و اﻣﺮوز‬
‫ﺟﺎﻧﺎ اﮔﺮم در ﺳﺮ ﮐﺎر ﺗﻮ رود ﺟﺎن‬
‫در داﻣﻦ ﺗﻮ دﺳﺖ ﮐﺴﻲ ﻣﻲزﻧﺪ اي دوﺳﺖ‬
‫داﻧﻲ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺧﻮاهﻢ ﻣﻦ دﻟﺴﻮﺧﺘﻪ از ﺗﻮ‬
‫ﻋﻄﺎر ﭼﻨﺎن ﻏﺮق ﻏﻤﺖ ﺷﺪ ﮐﻪ دﻟﺶ را‬
‫دل ﺧﻮن ﺷﺪ از ﺗﻮام ﺧﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫دل ﺧﻮن ﺷﺪ از ﺗﻮام ﺧﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ دﻟﻢ ﺑﻪ ﻏﻤﺰﻩ ﺑﺮدي‬
‫زر ﻣﻲﺧﻮاهﻲ ﮐﻪ دل دهﻲ ﺑﺎز‬
‫ﻣﻲﻧﺘﻮاﻧﻢ ﺳﺮ از ﺗﻮ ﭘﻴﭽﻴﺪ‬
‫در ﮔﻠﺒﻦ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ اﻣﺮوز‬
‫ﭘﺮ ﭘﺮﺗﻮ روي ﺗﻮﺳﺖ ﻋﺎﻟﻢ‬
‫دﻳﻦ ﺁوردم ﮐﻪ ﻧﻮر دﻳﻦ را‬
‫ﮐﻔﺮ ﺁوردم ﮐﻪ ﮐﺎﻓﺮي را‬
‫ﮐﻔﺮ اﺳﺖ ﻗﻼوز رﻩ ﻋﺸﻖ‬
‫ﺟﺰ ﮐﺎﻓﺮي و ﺳﻴﺎﻩروﻳﻲ‬
‫ﺧﺎﮐﺶ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻪ هﻤﭽﻮ ﻋﻄﺎر‬
‫در رﻩ ﻋﺸﺎق ﻧﺎم و ﻧﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫در رﻩ ﻋﺸﺎق ﻧﺎم و ﻧﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﻲ ﺗﺮداﻣﻨﻲ ﮔﺮ ﺗﺎ اﺑﺪ‬
‫ﻧﻨﮓ ﺑﺎدت هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺎودان‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫در زﻣﻴﻦ و ﺁﺳﻤﺎن ﻓﺮﺳﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻋﻘﻞ و ﺟﺎن را ﺳﻮي او ﺁهﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺷﻮد ﭘﺮ ﺧﻮن دﻟﻲ ﮐﺰ ﺳﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺴﻮزد هﺮ ﮐﻪ او ﻳﮏ رﻧﮓ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﻴﺪﻻن ﻋﺸﻖ را ﻓﺮهﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫درد در دﻩ ﺟﺎي ﻧﺎم و ﻧﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ او از دار ﻋﺸﻖ ﺁوﻧﮓ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﺴﻤﺎن ﺑﺎ هﻤﺘﺶ هﻢ ﺳﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺣﺼﻪ زﻳﻦ ﻗﺼﻪ ﺟﺰ ﺧﻴﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﺰ ﻟﺒﺖ ﻗﻄﺮﻩاي زﻻﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮدن ﺑﻪهﻢ ﻣﺠﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻃﺎﻗﺖ ﺁن ﭼﻨﺎن ﺟﻤﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻤﻨﺎي ﺁن وﺻﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﺎر ﺑﻴﺮون ازﻳﻦ ﻣﺤﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺳﺮ هﻴﭽﻲ ﺑﻪ هﻴﭻ ﺣﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺧﻮدم ﮐﻤﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫دﻣﻲ از ﺳﻮﺧﺘﻦ ﻣﻼﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ دﻣﻲ ﺑﺮ ﺗﻮ ﭘﺮ و ﺑﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺁن ﭘﺮ و ﺑﺎل ﺟﺰ وﺑﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺟﮕﺮ ﻣﻲﺧﻮرم ﺣﻼﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻳﺎراي اﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻟﻴﮏ هﺮ دﻳﺪﻩ ﻣﺤﺮم ﺁن ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﭘﻴﺶ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﭘﺎيﮐﻮﺑﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬
‫‪٨٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭘﻴﮏ راﻩ ﻋﺎﺷﻘﺎن دوﺳﺖ را‬
‫ﻣﺮغ دل از ﺁﺷﻴﺎﻧﻲ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺳﺎﻗﻴﺎ ﺧﻮن ﺟﮕﺮ در ﺟﺎم رﻳﺰ‬
‫ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ و ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺮﻓﺮوز‬
‫ﮐﺎر ﻣﺎ ﺑﮕﺬﺷﺖ از ﻓﺮهﻨﮓ و ﺳﻨﮓ‬
‫راﺳﺖ ﻧﺎﻳﺪ ﻧﺎم و ﻧﻨﮓ و ﻋﺎﺷﻘﻲ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻨﺼﻮر ﺣﻘﻴﻘﻲ ﭼﻮن ﺣﺴﻴﻦ‬
‫ﺷﺪ ﭼﻨﺎن ﻋﻄﺎر ﻓﺎرغ از ﺟﻬﺎن‬
‫ﻃﻤﻊ وﺻﻞ ﺗﻮ ﻣﺠﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻃﻤﻊ وﺻﻞ ﺗﻮ ﻣﺠﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫در ﻓﺮاق ﺗﻮ ﺗﺸﻨﻪ ﻣﻲﻣﻴﺮم‬
‫ﺗﻮ ﭼﻮ ﺷﻤﻌﻲ و ﻣﻦ ﭼﻮ ﭘﺮواﻧﻪ‬
‫دور ﻣﻲﺑﺎﺷﻢ از ﺟﻤﺎل ﺗﻮ زاﻧﮏ‬
‫ﻣﻲزﻳﻢ ﺑﺎ ﻓﺮاق و ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ وﺻﻞ ﺗﻮ هﺴﺖ ﮐﺎر ﻣﺤﺎل‬
‫اﮔﺮم وﺻﻞ ﺗﻮ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻮد‬
‫ﺑﻲ ﺧﻮدم ﮐﻦ ﮐﻪ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد ﺗﻮ ﺑﺴﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺴﻮزﻳﻢ ﺑﻨﺪ ﺑﻨﺪ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ‬
‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﺑﺎل و ﭘﺮ ﺗﻮ ﻣﻲﭘﺮم‬
‫ور ﻣﺮا ﺑﻲ ﺗﻮ ﭘﺮ و ﺑﺎﻟﻲ هﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺟﮕﺮ ﮔﻮﺷﻪي ﺧﻮدت ﺧﻮاﻧﺪم‬
‫ﺷﺮح درد ﺗﻮ ﭼﻮن دهﺪ ﻋﻄﺎر‬
‫ﺁﻓﺘﺎب رخ ﺗﻮ ﭘﻨﻬﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺁﻓﺘﺎب رخ ﺗﻮ ﭘﻨﻬﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ در ﻋﺸﻖ ذرﻩ ذرﻩ ﻧﺸﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺎن رﺳﻴﺪن ﺁﺳﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻧﺎﻣﺮد ﻣﺮد ﺟﺎﻧﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ درﻳﻦ وادﻳﺶ ﻏﻢ ﺟﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﺮﭼﻪ دﻳﮕﺮ ﮐﻨﻲ ﺗﻮ درﻣﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ رﻩ را اﻣﻴﺪ ﭘﺎﻳﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﺮ ﮐﺴﻲ ﻣﺮد اﻳﻦ ﺑﻴﺎﺑﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻟﻌﻞ ﭼﻮن ﭘﺴﺘﻪي ﺧﻨﺪان ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫زﺁرزوي ﻟﺐ و دﻧﺪان ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫از ﺟﺰ ﺁن زﻟﻒ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫زﻧﺪﻩي ﭼﺸﻤﻪي ﺣﻴﻮان ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺗﺸﻨﻪي ﭼﺎﻩ زﻧﺨﺪان ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺳﭙﺮ ﻧﺎوﮎ ﻣﮋﮔﺎن ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ ﭼﻮ ﻣﻦ واﻟﻪ و ﺣﻴﺮان ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﻴﺶ ازﻳﻦ ﻃﺎﻗﺖ هﺠﺮان ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺟﺰ درد ﺗﻮ درﻣﺎن ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﺁن ﺧﻮدي او ﺁن ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫زﺣﻤﺖ ﺟﺎن ﺗﻮ ﺟﺰ ﺟﺎن ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺷﺮح ﺁن ﻻﻳﻖ دﻳﻮان ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮔﻮ ﺑﺮو ﮐﻮ ﻣﺮد اﻳﻦ درﮔﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺟﺎن او از ذوق ﻋﺸﻖ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ اﻧﺪر ﻋﺎﺷﻘﻲ اﮐﺮاﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻧﺰدﻳﮏ ﺗﻮ ﮐﺲ را راﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺧﻮن ﮔﺮﻓﺖ و زهﺮﻩي ﻳﮏ ﺁﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫‪٩٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ذرﻩ ﻣﻲﺷﻮ هﻮاي ﺟﺎﻧﺎن را‬
‫ﻣﺮد ﺟﺎﻧﺎن ﻧﻪاي ﻣﮑﻦ دﻋﻮي‬
‫ﺷﺎدي وﺻﻞ ﺗﻮ ﮐﺴﻲ ﻳﺎﺑﺪ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ دردي ﻧﻴﺎﻳﺪت ﭘﻴﺪا‬
‫ﺳﺮ درﻳﻦ راﻩ ﺑﺎز و ﭘﺎ در ﻧﻪ‬
‫ﺗﻦ ﺑﺰن ﭼﻨﺪ ﮔﻮﻳﻲ اي ﻋﻄﺎر‬
‫ﺳﺮو ﭼﻮن ﻗﺪ ﺧﺮاﻣﺎن ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺳﺮو ﭼﻮن ﻗﺪ ﺧﺮاﻣﺎن ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻳﮏ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺁﻣﺪﻩ ﺟﺎن‬
‫هﻴﭻ ﺟﻤﻌﻴﺖ اﮔﺮ ﻳﺎﻓﺖ ﮐﺴﻲ‬
‫ﻣﺮدﻩ ﺁن دل ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﺪ ﺟﺎن ﻧﻪ ﺑﻪ ﻳﮏ‬
‫ﻏﺮﻗﻪ ﺑﺎد ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﺻﺪ ﺳﻮﺧﺘﮕﻲ‬
‫ﺑﻪ ز ﺟﺎن ﻋﺎﺷﻖ دﻳﺪار ﺗﻮ را‬
‫ﭼﺸﻢ ﻳﮏ ﻋﺎﻗﻞ و هﺸﻴﺎر ﻧﺪﻳﺪ‬
‫ﻣﻲ وﺻﻠﻢ دﻩ ﺁﺧﺮ ﮐﻪ ﻣﺮا‬
‫اي دل ﺳﻮﺧﺘﻪ در درد ﺑﺴﻮز‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺷﻲ ﺗﻮ از ﺁن ﺧﻮد از ﺁﻧﮏ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺪو ﻧﻴﺴﺖ رهﺖ ﺟﺎن درﺑﺎز‬
‫ﮐﻪ ﮐﺸﺪ درد دﻟﺖ اي ﻋﻄﺎر‬
‫هﺮ دﻟﻲ ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﺮ دﻟﻲ ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ را ﺧﻮش ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎ اﻧﺪوﻩ ﺗﻮ‬
‫اي دل ار ﻣﺮد رهﻲ ﻣﺮداﻧﻪ ﺑﺎش‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن ﭼﻮن ﺣﻠﻘﻪ ﺑﺮ در ﻣﺎﻧﺪﻩاﻧﺪ‬
‫ﮔﺮد ﺑﺮ ﮔﺮد دﻟﻢ از درد ﺗﻮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻳﻮﺳﻒ ﻣﺼﺮﻳﺖ اﻧﺪر ﭼﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻋﺎﺷﻖ اﻧﺪر ﺑﻨﺪ ﺁب و ﺟﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺷﻮ در راﻩ ﺁن دﻟﺨﻮاﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺮد هﺴﺘﻲ ﺷﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫وز ﻗﻔﺲ ﻗﺎﻟﺒﺶ ﻣﺮغ دل ﺁوارﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮔﺮ زر ﻋﺸﺎق را ﺳﮑﻪي رﺧﺴﺎرﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮔﺮ دل ﭘﺮ ﺧﻮن ﻣﻦ ﮐﺸﺘﻪي ﺻﺪ ﭘﺎرﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﭼﺎرﻩي ﮐﺎرم ﺑﮑﻦ ﮐﺰ ﺗﻮ ﻣﺮا ﭼﺎرﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻣﺴﺖ ﺷﻮد ﺗﺎ اﺑﺪ ﮔﺮ دﻟﺶ از ﺧﺎرﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﺮﮐﻪ درﻳﻦ ﻣﻴﮑﺪﻩ ﻣﻔﻠﺲ و اﻳﻦ ﮐﺎرﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫دﻟﻖ ﺑﻴﻔﮑﻦ ﮐﻪ زرق ﻻﻳﻖ ﻣﻴﺨﻮارﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫درد ﺧﻮر اﻳﻨﺠﺎ ﮐﻪ دﻳﺮ ﻣﻮﺿﻊ ﻧﻈﺎرﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻋﻬﺪ ﻧﺪارد درﺳﺖ هﺮ ﮐﻪ درﻳﻦ ﭘﺎرﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫وﻳﻦ واﻗﻌﻪ را هﻤﭽﻮ ﻓﻠﮏ ﭘﺎي و ﺳﺮي ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﻲ ﺧﻮﻳﺶ از ﺁن ﺷﺪ ﮐﻪ ز ﺧﻮﻳﺸﺶ ﺧﺒﺮي ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﺴﻴﺎر اﺛﺮ ﺟﺴﺖ و ز ﻳﮏ ﺗﻦ اﺛﺮي ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻣﺸﮑﻞ ﺳﻔﺮي ﭘﻴﺶ ﮐﻪ ﭼﻮن هﺮ ﺳﻔﺮي ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻳﺎ هﻴﭻ ﻧﻴﻢ ﻳﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻣﻦ دﮔﺮي ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺁﺷﻔﺘﻪ و ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﭼﻮ ﻣﻦ ﻧﻮﺣﻪﮔﺮي ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﺰ ﭼﺮخ ﻣﺮا ﺟﺰ ﻟﺐ و رخ ﺧﺸﮏ و ﺗﺮي ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮔﻔﺘﺎ ﻧﻪاي واﻗﻒ ﮐﻪ ﻣﺮا ﻧﻴﺸﮑﺮي ﻧﻴﺴﺖ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ اﮔﺮ دل دهﺪت ﺑﻲ ﺟﮕﺮي ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﻓﺮو ﺷﻮ ﮐﻪ ﺗﻮرا هﻢ ﺧﻄﺮي ﻧﻴﺴﺖ‬
‫‪٩١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁي از ﻗﻌﺮ ﭼﺎﻩ ﻧﻔﺲ از ﺁﻧﮏ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺟﻮﻳﻲ ﺁب و ﺟﺎﻩ ار ﻋﺎﺷﻘﻲ‬
‫زاد راﻩ ﻣﺮد ﻋﺎﺷﻖ ﻧﻴﺴﺘﻲ اﺳﺖ‬
‫در دﻩ اي ﻋﻄﺎر ﺗﻦ در ﻧﻴﺴﺘﻲ‬
‫ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ از ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭘﺮدﻩي او ﭘﺎرﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ از ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭘﺮدﻩي او ﭘﺎرﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫وزن ﮐﺠﺎ ﺁورد ﺧﺎﺻﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﺰان ﻋﺸﻖ‬
‫هﺮ ﻧﻔﺴﻢ هﻤﭽﻮ ﺷﻤﻊ زارﺑﮑﺶ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ز ﻣﻦ ﻓﺎرﻏﻲ ﻣﻦ ز ﺗﻮ ﻓﺎرغ ﻧﻴﻢ‬
‫هﺮ ﮐﻪ درﻳﻦ راﻩ ﻳﺎﻓﺖ ﺑﻮي ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ‬
‫هﺴﺖ هﻤﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﺎ ﻣﻲ ﻋﺸﻘﺶ ﭼﻪ ﮐﺎر‬
‫درد رﻩ و درد دﻳﺮ هﺴﺖ ﻣﺤﮏ ﻣﺮد را‬
‫در ﺑﻦ اﻳﻦ دﻳﺮ اﮔﺮ هﺴﺖ ﻣﻴﺖ ﺁرزو‬
‫ﮔﺸﺖ هﻮﻳﺪا ﭼﻮ روز ﺑﺮ دل ﻋﻄﺎر از ﺁﻧﮏ‬
‫در دﻩ ﺧﺒﺮ اﺳﺖ اﻳﻦ ﮐﻪ ز ﻣﻪ دﻩ ﺧﺒﺮي ﻧﻴﺴﺖ‬
‫در دﻩ ﺧﺒﺮ اﺳﺖ اﻳﻦ ﮐﻪ ز ﻣﻪ دﻩ ﺧﺒﺮي ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻋﻘﻠﻢ ﮐﻪ ﺟﻬﺎن زﻳﺮ و زﺑﺮ ﮐﺮد ﺑﻪ ﻓﮑﺮت‬
‫ﺟﺎن ﺳﻮﺧﺘﻪ زان ﺷﺪ ﮐﻪ از ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﺮﻓﺘﻨﺪ‬
‫دل ﺑﺮ ﺳﺮ رﻩ ﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻲدﻳﺪ ﮐﻪ هﺴﺘﺶ‬
‫اﻳﻦ ﮐﺎر ﺑﺮون ﻧﻴﺴﺖ ز دو ﻧﻮع ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ‬
‫در ﻣﺎﺗﻢ اﻳﻦ درد ﮐﻪ دورﻧﺪ از ﺁن ﺧﻠﻖ‬
‫زان ﻣﻐﺰ ﺷﻮد ﺧﺸﮏ و ﺗﺮم هﺮ ﺷﺐ و هﺮ روز‬
‫ﺟﺎﻧﻢ ﮐﻪ ز ﺑﺴﺘﺎن ﻓﻠﮏ ﻧﻴﺸﮑﺮي ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫از ﺧﻮان ﻓﻠﮏ دل ﻣﻄﻠﺐ ﮔﺮ ﺟﮕﺮت ﺧﻮرد‬
‫ﻋﻄﺎر ﭼﻮ ﮐﺲ را ﺧﻄﺮي ﻧﻴﺴﺖ درﻳﻦ راﻩ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫اﻳﻦ ﺑﻪ ﺳﻠﻄﺎﻧﻲ و ﮔﺪاﻳﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ را ﺑﺎ وي ﺁﺷﻨﺎﻳﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫وﻗﻒ در ﺷﺮع ﻣﺎ ﺑﻬﺎﻳﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﺎزش از ﭼﻨﮓ او رهﺎﻳﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﻪ ﺟﺰ از ﻋﻴﻦ ﺑﻲ ﻧﻮاﻳﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﺎر ﺟﺰ ﻋﻴﺶ و دﻟﮕﺸﺎﻳﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻳﻘﻴﻦ دان ﮐﻪ ﺟﺰ ﻋﻄﺎﻳﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫او را ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﮐﻪ ﻣﺎﻩروي اﺳﺖ‬
‫ﮐﻮرا ﮔﻪ ﭘﺸﺖ و ﮔﺎﻩ روي اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﮐﺮدﻩ ﺗﻮ را ﺑﻪ راﻩ روي اﺳﺖ‬
‫هﺮ ذرﻩ اﮔﺮ ﺳﻴﺎﻩروي اﺳﺖ‬
‫ﭘﺲ در ﺧﻮر ﺁن ﮐﻼﻩروي اﺳﺖ‬
‫او را هﻤﻪ در ﮔﻨﺎﻩ روي اﺳﺖ‬
‫او را ﺳﻮي ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ روي اﺳﺖ‬
‫ﺁن را ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﺰ و ﺟﺎﻩ روي اﺳﺖ‬
‫ﺁن را ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﻌﺮ ﭼﺎﻩ روي اﺳﺖ‬
‫ﺁن را ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻩ روي اﺳﺖ‬
‫ﺁوردﻩ ﺑﻪ ﺑﺎرﮔﺎﻩ روي اﺳﺖ‬
‫زهﻲ زﻳﺒﺎ ﺟﻤﺎﻟﻲ اﻳﻦ ﭼﻪ روي اﺳﺖ‬
‫زهﻲ ﻣﺸﮑﻴﻦ ﮐﻤﻨﺪي اﻳﻦ ﭼﻪ ﻣﻮي اﺳﺖ‬
‫هﻤﻪ ﮐﻮن ﻣﮑﺎن ﭘﺮ ﮔﻔﺖ و ﮔﻮي اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ زﻟﻔﺖ را ﺳﺮي ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﮐﻮي اﺳﺖ‬
‫‪٩٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻋﺸﻖ ﺟﺰ ﺑﺨﺸﺶ ﺧﺪاﻳﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺟﺰ ﺑﺨﺸﺶ ﺧﺪاﻳﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ او ﺑﺮﻧﺨﻴﺰد از ﺳﺮ ﺳﺮ‬
‫ﻋﺸﻖ وﻗﻒ اﺳﺖ ﺑﺮ دل ﭘﺮ درد‬
‫هﺮ ﮐﻪ را ﺑﺎز ﻋﺸﻖ ﺻﻴﺪ ﮐﻨﺪ‬
‫ﮐﺎر ﺁن ﮐﺲ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﻲ ورزد‬
‫ﭼﻮن رﺳﻴﺪم ﺑﻪ ﻧﺰد ﺁن ﻣﻌﺸﻮق‬
‫هﺮﭼﻪ ﻋﻄﺎر ﮔﻮﻳﺪ از ﺳﺮ ﻋﺸﻖ‬
‫ﺁﻳﻴﻨﻪي ﺗﻮ ﺳﻴﺎﻩ روﻳﻲ اﺳﺖ‬
‫ﺁﻳﻴﻨﻪي ﺗﻮ ﺳﻴﺎﻩ روﻳﻲ اﺳﺖ‬
‫ﺁن ﺁﻳﻨﻪ ﻣﻲزداي ﭘﻴﻮﺳﺖ‬
‫ﺁن ﭘﺸﺖ ز ﻋﺸﻖ روي ﮔﺮدان‬
‫ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﭼﻮ ﺁﻓﺘﺎب ﮔﺮدد‬
‫ﻧﻪ ﭼﺮخ ﮐﻼﻩ ﻓﺮق ﻋﺸﻖ اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ اﻳﻦ روﻳﺶ ﻧﮕﺮدد ﺁن روي‬
‫هﺮ ذرﻩ ﮐﻪ هﺴﺖ در دو ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﻳﺎﻓﺖ هﺮﮔﺰ اﻳﻦ روي‬
‫هﺮﮔﺰ ﻧﺮﺳﺪ ﺑﻪ ذروﻩي ﻋﺮش‬
‫روي از هﻤﻪ ﺷﻴﻮﻩ ﺑﺴﺖ ﺑﺎﻳﺪ‬
‫زﻳﻦ ﺷﻮق ﻓﺮﻳﺪ را هﻤﻪ ﻋﻤﺮ‬
‫زهﻲ زﻳﺒﺎ ﺟﻤﺎﻟﻲ اﻳﻦ ﭼﻪ روي اﺳﺖ‬
‫ز ﻋﺸﻖ روي و ﻣﻮي ﺗﻮ ﺑﻪ ﻳﮑﺒﺎر‬
‫از ﺁن ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﮐﻮﻳﺖ ﺳﺮ ﻧﻬﺎدم‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻧﻤﻴﺮم ﻧﻴﺰ و اﻳﻨﻢ ﺁرزوي اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺻﺪ هﺰاران ﺳﺮ ﭼﻮ ﮔﻮي اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ اﻳﻨﺠﺎ رﺳﺘﺨﻴﺰ از ﭼﺎر ﺳﻮي اﺳﺖ‬
‫هﺰارن ﻣﺮد را زﻩ در ﮔﻠﻮي اﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ را ﻳﮏ ذرﻩ ﮔﺮ در ﺧﻠﻖ روي اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ او داﻳﻢ وراي ﺟﺴﺖ و ﺟﻮي اﺳﺖ‬
‫ﻧﻪ ﭼﻮن ﺧﻮرﺷﻴﺪ رﻧﮕﺶ ﺑﺮ رﮐﻮي اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﮔﺮ ﮐﺎر ﺗﻮ ﮐﺎر ﺷﺴﺖ و ﺷﻮي اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ هﺮﭼﻪ ﺁن از ﺗﻮ ﺁﻳﺪ ﺁب ﺟﻮي اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻲ ﻧﻴﺎزي ﺳﺪ اوي اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﮐﺎر او ﺑﺮون از رﻧﮓ و ﺑﻮي اﺳﺖ‬
‫اﮔﺮ ﻋﻄﺎر را ﻋﺰم ﻋﻠﻮي اﺳﺖ‬
‫هﺮ دﻳﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻳﮏ ﻧﻈﺮ داﺷﺖ‬
‫از ﻋﻤﺮ ﺗﻤﺎم ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫وان دﻳﺪ ﺗﻮ را ﮐﻪ ﻳﮏ ﻧﻈﺮ داﺷﺖ‬
‫در دﻳﺪ ﺗﻮ دﻳﺪﻩي دﮔﺮ داﺷﺖ‬
‫هﺮ دل ﮐﻪ ز ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺧﺒﺮ داﺷﺖ‬
‫ﮐﺰ ﺷﻮق ﺗﻮ ﺻﺪ هﺰار ﭘﺮ داﺷﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻮ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻗﺮب ﺑﻴﺸﺘﺮ داﺷﺖ‬
‫ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺗﻮ اﮔﺮ داﺷﺖ‬
‫ﻧﻨﻬﺎد ﻗﺪم ﮐﺴﻲ ﮐﻪ ﺳﺮ داﺷﺖ‬
‫ﺑﺎدي ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻮي ﺗﻮ ﮔﺬر داﺷﺖ‬
‫هﺮ ﺣﻴﻠﻪ ﮐﻪ ﭼﺮخ ﭘﺎﮎ ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﺑﺮ ﺧﺎﮎ درم ﭼﻮ ﺧﺎﮎ در داﺷﺖ‬
‫ﮐﺰ ﺟﺎن ﺧﻮدت ﻋﺰﻳﺰﺗﺮ داﺷﺖ‬
‫ﻧﻪ دل ﻗﻴﻤﺖ ﻧﻪ ﺟﺎن ﺧﻄﺮ داﺷﺖ‬
‫‪٩٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮ زﻟﻔﺖ ﮔﺮ ﻧﺸﻴﻨﻢ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﺎﮎ‬
‫ﭼﻪ ﺟﺎي زﻟﻒ ﭼﻮن ﭼﻮﮔﺎﻧﺖ ﺁﻧﺠﺎ‬
‫ﺑﺮو اي ﻋﺎﺷﻖ دﺳﺘﺎر ﺑﮕﺮﻳﺰ‬
‫ﺗﻮ ﻣﺮد ﻧﺎزﮐﻲ ﺁﮔﻪ ﻧﻪ ﮐﺎﻳﻨﺠﺎ‬
‫ﻧﺒﻴﻨﻲ روي او ﻳﮏ ذرﻩ هﺮﮔﺰ‬
‫دﻻ‪ ،‬ﮐﻲ ﺁﻳﺪ او در ﺟﺴﺖ و ﺟﻮﻳﺖ‬
‫اﮔﺮﭼﻪ ذرﻩ هﻢ ﺟﻮﻳﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﮔﺮت او در ﮐﺸﺪ ﮐﺎري ﺑﻮد اﻳﻦ‬
‫ﺑﺴﻲ ﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺟﻮﻳﻲ ﺁب ﻧﺪهﺪ‬
‫ز ﮐﺎر ﺗﻮ ﭼﻪ ﺁﻳﺪ ﻳﺎ ﭼﻪ ﺧﻴﺰد‬
‫ﺗﻮ ﮐﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻲﮐﻦ ﻟﻴﮏ ﻣﻲدان‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮد هﺮﮔﺰ ﮐﺠﺎ داﻧﺪ رﺳﻴﺪن‬
‫هﺮ دﻳﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻳﮏ ﻧﻈﺮ داﺷﺖ‬
‫ﺳﺮﻣﺎﻳﻪي ﻋﻤﺮ دﻳﺪن ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﮐﻮر اﺳﺖ ﮐﺴﻲ ﮐﻪ هﺮ زﻣﺎﻧﻲ‬
‫ﺟﺎوﻳﺪ ز ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻲﺧﺒﺮ ﺷﺪ‬
‫ﻣﺮﻏﻲ ﺑﭙﺮﻳﺪ در هﻮاﻳﺖ‬
‫در ﺷﻮق رخ ﺗﻮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺳﻮﺧﺖ‬
‫دل ﺑﻲ رخ ﺗﻮ دﻣﻲ ﺳﺮ ﮐﺲ‬
‫در ﻋﺸﻖ رخ ﺗﻮ ﻳﮏ ﺳﺮ ﻣﻮي‬
‫ﺑﺲ ﻣﺮدﻩ ﮐﻪ زﻧﺪﻩ ﮐﺮد در ﺣﺎل‬
‫ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﮐﺎرﮔﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪ‬
‫ﺧﻮارم ﮐﺮدي ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﻋﺸﻘﺖ‬
‫ﺧﻮار از ﭼﻪ ﺳﺒﺐ ﮐﻨﻲ ﮐﺴﻲ را‬
‫ﺑﺎ ﺑﻮاﻟﻌﺠﺒﻲ ﻏﻤﺰﻩي ﺗﻮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﺮ ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ ﮐﻪ ﺁن ﺷﮑﺮ داﺷﺖ‬
‫هﺮ ﺷﻴﻮﻩ ﮐﻪ داﺷﺖ ﻣﺨﺘﺼﺮ داﺷﺖ‬
‫هﺮ ﻧﺎزﮐﻴﻴﻲ ﮐﻪ ﺁب زر داﺷﺖ‬
‫ﺁن ﺣﺮف ﮐﻪ در ﻣﻴﺎن ﮐﻤﺮ داﺷﺖ‬
‫زان ﻧﻘﻄﻪي ﻃﺮﻓﻪ ﺑﺮ زﺑﺮ داﺷﺖ‬
‫ﭼﻪ ﺻﺪ ﮐﻪ هﺰار ﭘﺮدﻩ در داﺷﺖ‬
‫ﻋﻄﺎر هﺰار ﻧﻮﺣﻪﮔﺮ داﺷﺖ‬
‫ﺑﻮي زﻟﻒ ﺗﻮ ﻣﺸﮏ ﻧﺎب ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫در ﺧﻮر ﺟﺎم ﺗﻮ ﺷﺮاب ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﭼﺸﻤﻪي ﺁﻓﺘﺎب ﺁب ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﮐﺎﻧﭽﻪ او داﺷﺖ ﺁﻓﺘﺎب ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﺁب ﺣﻴﻮان ﭼﻮن ﮔﻼب ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫زﻳﺮ ﺳﻲ ﻟﻞ ﺧﻮﺷﺎب ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫زﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺁﻓﺘﺎب ﺗﺎب ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫زرد از ﺁن ﺷﺪ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺟﻮاب ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﻧﻴﻢ ذرﻩ ﺧﻮاب ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﺑﺎدﻩ ﻧﺎﺧﻮردﻩ دل ﺧﺮاب ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫دﺳﺖ ﺑﺮ ﻓﺮق ﭼﻮن رﺑﺎب ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫رخ ﭼﻮ ﻻﻟﻪ ﺑﻪ ﺧﻮن ﺧﻀﺎب ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﮐﺲ ﭼﻮ ﻣﻦ ﺻﻴﺪ را ﻋﺬاب ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﺟﺰ دل از ﻻﻏﺮي ﮐﺒﺎب ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﻓﺮﺑﻪ ﻧﺸﺪ ﺷﺘﺎب ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﺳﻴﻨﻪ ﺧﺎﻟﻲ ز اﺿﻄﺮاب ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫درد دل ﻣﻦ از ﺣﺪ و اﻧﺪازﻩ درﮔﺬﺷﺖ‬
‫‪٩٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫در ﭘﻴﺶ ﻟﺒﺖ ز ﺷﺮم ﺑﮕﺪاﺧﺖ‬
‫در ﺟﻨﺐ ﻟﺐ ﺗﻮ ﺁب ﺣﻴﻮان‬
‫در ﻧﻘﺮﻩي ﻋﺎرﺿﺖ ﻓﺮوﺷﺪ‬
‫ﺑﺮ ﮔﺮد ﻣﻴﺎن ﺗﻮ ﮐﻤﺮ ﮔﺸﺖ‬
‫ﺷﮑﻞ دهﻦ ﺗﻮ ﻃﺮﻓﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن روي ﺗﻮ زﻳﺮ ﭘﺮدﻩي زﻟﻒ‬
‫در هﺮ ﺑﻦ ﻣﻮي ﺑﻲ رخ ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎب روي ﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎب ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﺗﺎب روي ﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎب ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﺧﺎزن ﺧﻠﺪ هﺸﺖ ﺧﻠﺪ ﺑﮕﺸﺖ‬
‫ذرﻩاي ﭘﻴﺶ ﻟﻌﻞ ﺳﻴﺮاﺑﺖ‬
‫ﻟﻌﻠﺖ از ﺁﻓﺘﺎب ﮐﺮد ﺳﺎل‬
‫ﮔﻔﺖ ﺗﺎ ﺳﺮﮔﺸﺎد ﭼﺸﻤﻪي ﺗﻮ‬
‫هﻤﭽﻮ ﻣﻦ ﺁب ﺧﻀﺮ و ﮐﻮﺛﺮ هﻢ‬
‫ﭼﺸﻤﻪ ﺑﻲﺁب ﮐﻲ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺁﻳﺪ‬
‫هﻤﻪ دﻋﻮي او زوال ﺁﻣﺪ‬
‫دور از روي هﻤﭽﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪت‬
‫ﮐﻴﺴﺖ ﮐﺰ ﭼﺸﻢ ﻣﺴﺖ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰت‬
‫ﮐﻴﺴﺖ ﮐﺰ دﺳﺖ ﻓﺮق ﻣﺸﮑﻴﻨﺖ‬
‫ﮐﻴﺴﺖ ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﻻﻟﻪي رخ ﺗﻮ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺻﻴﺪم ﻣﺮا ﻣﮑﺶ ﺑﻪ ﻋﺬاب‬
‫ﻣﻦ ﭼﻨﺎن ﻻﻏﺮم ﮐﻪ ﭘﻬﻠﻮي ﻣﻦ‬
‫ﮐﺲ ﺑﻪ ﺧﻮنرﻳﺰي ﭼﻨﺎن ﻻﻏﺮ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺻﻴﺪ ﺗﻮ ﺷﺪ دل ﻋﻄﺎر‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫از ﺑﺲ ﮐﻪ اﺷﮏ رﻳﺨﺘﻢ ﺁﺑﻢ ز ﺳﺮ ﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﮐﺎرم ز ﺟﻮر ﺣﺎدﺛﻪ از دﺳﺖ درﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﺑﺲ ﺳﻴﻞهﺎي ﺧﻮن ﮐﻪ ز ﺧﻮن ﺟﮕﺮ ﮔﺬﺷﺖ‬
‫هﺮ دم ز روز ﻋﻤﺮ ﺑﻪ دردي دﮔﺮ ﮔﺬﺷﺖ‬
‫زان ﻏﺼﻪهﺎ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﻲ ﺧﻮاب و ﺧﻮر ﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﺁهﻢ از روي ﺁﻳﻨﻪي ﻣﺎﻩ درﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﭘﻴﮑﺎن ﺑﻪ ﺟﺎن رﺳﻴﺪ وز ﺟﺎن ﺗﺎ ﺑﻪ ﺑﺮ ﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﻼ و رﻧﺞ ز دردم ﺑﺪر ﮔﺬﺷﺖ‬
‫زان ﺷﺎم ﺁﻓﺘﺎب ﻣﻦ اﻧﺪر ﺳﺤﺮ ﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺳﺎﻳﻪاي ز ﺧﻮاري ﺧﻮد در ﺑﻪ در ﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﺟﺎن ﻧﻴﺰ ﺧﻼﺻﻪي ﺟﻨﻮن ﮔﺸﺖ‬
‫ﮐﺎن ﮐﺎر ﺑﻪ ﺟﺎن رﺳﻴﺪﻩ ﭼﻮن ﮔﺸﺖ‬
‫از ﺑﺲ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮن ﺑﮕﺸﺖ ﺧﻮن ﮔﺸﺖ‬
‫ﺧﻮﻧﻲ ﮐﻪ ز دﻳﺪﻩهﺎ ﺑﺮون ﮔﺸﺖ‬
‫ﻣﺎ را ﺳﻮي درد رهﻨﻤﻮن ﮔﺸﺖ‬
‫در دام ﺑﻼي ﺗﻮ زﺑﻮن ﮔﺸﺖ‬
‫از ﭘﺎي ﻓﺘﺎد و ﺳﺮﻧﮕﻮن ﮔﺸﺖ‬
‫از ﻧﺎﻟﻪ دﻟﻢ ﭼﻮ ارﻏﻨﻮن ﮔﺸﺖ‬
‫ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﻴﻢ ﺑﺴﻲ ﻓﺰون ﮔﺸﺖ‬
‫ﻗﺪ اﻟﻔﺶ ﺑﺴﺎن ﻧﻮن ﮔﺸﺖ‬
‫درﻳﺎب ﮐﻪ ﮐﺸﺘﻪﺗﺮ ﮐﻨﻮن ﮔﺸﺖ‬
‫در ﺧﻄﻢ از ﺧﻂ ﺳﻴﻪ ﭘﻮﺷﺖ‬
‫ﺳﺮ ﺑﺮون زد ز ﭼﺸﻤﻪي ﻧﻮﺷﺖ‬
‫‪٩٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫درد دل ﻣﻦ از ﺣﺪ و اﻧﺪازﻩ درﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﭘﺎﻳﻢ ز دﺳﺖ واﻗﻌﻪ در ﻗﻴﺮ ﻏﻢ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﺑﺮ روي ﻣﻦ ﭼﻮ ﺑﺮ ﺟﮕﺮ ﻣﻦ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺁب‬
‫هﺮ ﺷﺐ ز ﺟﻮر ﭼﺮخ ﺑﻼﻳﻲ دﮔﺮ رﺳﻴﺪ‬
‫ﺧﻮاب و ﺧﻮرم ﻧﻤﺎﻧﺪ و ﮔﺮ ﻗﺼﻪ ﮔﻮﻳﻤﺖ‬
‫اﺷﮑﻢ ﺑﻪ ﻗﻌﺮ ﺳﻴﻨﻪي ﻣﺎهﻲ ﻓﺮو رﺳﻴﺪ‬
‫در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ ﺟﺎن ﻣﺮا ﺗﻴﺮ ﻏﻢ ﭼﻨﺎﻧﮏ‬
‫ﺑﺮ ﺟﺎن ﻣﻦ ﮐﻪ رﻧﺞ و ﺑﻼﻳﻲ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﻮد‬
‫ﺑﺮ ﻋﻤﺮ ﻣﻦ اﺟﻞ ﭼﻮ ﺳﺤﺮﮔﺎﻩ ﺷﺎم ﺧﻮرد‬
‫ﻋﻄﺎر ﭼﻮن ﮐﻪ ﺳﺎﻳﻪي ﻋﺰت ﺑﺮ او ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻋﻘﻞ ﺳﺮﻧﮕﻮن ﮔﺸﺖ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻋﻘﻞ ﺳﺮﻧﮕﻮن ﮔﺸﺖ‬
‫ﺧﻮد ﺣﺎل دﻟﻢ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮔﻮﻳﻢ‬
‫ﺑﺮ ﺧﺎﮎ درت ﺑﻪ زاري زار‬
‫ﺧﻮن دل ﻣﺎﺳﺖ ﻳﺎ دل ﻣﺎﺳﺖ‬
‫درﻣﺎن ﭼﻪ ﻃﻠﺐ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻋﺸﻘﺖ‬
‫ﺁن ﻣﺮغ ﮐﻪ ﺑﻮد زﻳﺮﮐﺶ ﻧﺎم‬
‫ﻟﺨﺘﻲ ﭘﺮ و ﺑﺎل زد ﺑﻪ ﺁﺧﺮ‬
‫ﺗﺎ دور ﺷﺪم ﻣﻦ از در ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﻗﻮت ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﺪﻳﺪم‬
‫ﺗﺎ درد ﺗﻮ را ﺧﺮﻳﺪ ﻋﻄﺎر‬
‫ﻋﻄﺎر ﮐﻪ ﺑﻮد ﮐﺸﺘﻪي ﺗﻮ‬
‫اي دﻟﻢ ﻣﺴﺖ ﭼﺸﻤﻪي ﻧﻮﺷﺖ‬
‫اي دﻟﻢ ﻣﺴﺖ ﭼﺸﻤﻪي ﻧﻮﺷﺖ‬
‫ﺑﺎد ﺳﺮﺳﺒﺰي ﺧﻄﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﻄﻒ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺣﻠﻘﻪي زﻟﻒ ﺑﺮ ﺑﻨﺎﮔﻮﺷﺖ‬
‫ﺣﻠﻘﻪ در ﮔﻮش ﺣﻠﻘﻪي ﮔﻮﺷﺖ‬
‫دﻟﻢ از ﻃﺮﻩي ﺳﻴﻪ ﭘﻮﺷﺖ‬
‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﺟﺎن و دﻟﻢ وﻓﺎ ﮐﻮﺷﺖ‬
‫ﻧﺨﺮم ﻧﻴﺰ ﺧﻮاب ﺧﺮﮔﻮﺷﺖ‬
‫ﻧﮑﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪاي ﻓﺮاﻣﻮﺷﺖ‬
‫ﻣﺴﺖ در ﺧﻮاب دﻳﺪﻩام دوﺷﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺷﻮم اﻣﺸﺒﻲ هﻢ ﺁﻏﻮﺷﺖ‬
‫ﺗﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ ﻣﺪهﻮﺷﺖ‬
‫ﮔﻮهﺮي در ﭘﺮدﻩي ﺟﺎن ﺑﺎزﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را ﮔﻢ ﮐﺮد رﻩ زان ﺑﺎزﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻘﺼﻮد اﺳﺖ ﺁﺳﺎن ﺑﺎزﻳﺎﻓﺖ‬
‫راﻩ ﺁن زﻟﻒ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﺑﺎزﻳﺎﻓﺖ‬
‫زﻧﺪﻩ ﮔﺸﺖ و ﺁب ﺣﻴﻮان ﺑﺎزﻳﺎﻓﺖ‬
‫زﻳﺮ زﻟﻒ دوﺳﺖ ﭘﻨﻬﺎن ﺑﺎزﻳﺎﻓﺖ‬
‫او ﻧﻬﺎن ﺳﺮ در ﮔﺮﻳﺒﺎن ﺑﺎزﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺁﻧﮑﻪ روي و زﻟﻒ ﺟﺎﻧﺎن ﺑﺎزﻳﺎﻓﺖ‬
‫واﻧﮑﻪ دروﻳﺶ دﻳﺪ اﻳﻤﺎن ﺑﺎزﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﮐﺰ ﻣﻴﺎن درد درﻣﺎن ﺑﺎزﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﮔﺮد ﺧﻮد ﺻﺪ هﺰار دﺳﺘﺎن ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺟﻮﺷﻦ ﺁب زﺧﻢ ﭘﻴﮑﺎن ﻳﺎﻓﺖ‬
‫اﺑﺮ را زار زار ﮔﺮﻳﺎن ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﻧﺎﻓﻪي ﻣﺸﮏ در ﮔﺮﻳﺒﺎن ﻳﺎﻓﺖ‬
‫‪٩٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺣﻠﻘﻪ در ﮔﻮش ﮐﺮد ﺧﻠﻖ را‬
‫هﻤﭽﻮ ﻣﻦ ﺻﺪ هﺰار ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ‬
‫ﮔﺸﺖ ﻣﻌﻠﻮم ﻣﻦ ﮐﻪ ﺟﺎن ﻧﺒﺮد‬
‫ﺗﻮ ﺑﻪ ﺟﺎن و دﻟﻲ ﺟﻔﺎ ﮐﻮﺷﻢ‬
‫ﻋﺸﻮﻩ ﻣﻔﺮوش زاﻧﮑﻪ ﻣﻦ ﭘﺲ ازﻳﻦ‬
‫ﻳﺎد ﮐﻦ از ﮐﺴﻲ ﮐﻪ در هﻤﻪ ﻋﻤﺮ‬
‫ﻣﺴﺖ از ﺁﻧﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻪ در ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﺑﻮ ﮐﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺧﻮاﺑﻢ ﺁن ﺑﺎﺷﺪ‬
‫دل ﻋﻄﺎر ﺑﺎدﻩ ﻧﺎﺧﻮردﻩ‬
‫ﺗﺎ دل ﻣﻦ راﻩ ﺟﺎﻧﺎن ﺑﺎزﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺗﺎ دل ﻣﻦ راﻩ ﺟﺎﻧﺎن ﺑﺎزﻳﺎﻓﺖ‬
‫دل ﮐﻪ رﻩ ﻣﻲﺟﺴﺖ در وادي ﻋﺸﻖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ از دﺷﻮراي هﺴﺘﻲ ﺑﺮﺳﺖ‬
‫ﻳﮏ ﺷﺒﻲ درﺗﺎﺧﺖ دل ﻣﺴﺖ و ﺧﺮاب‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﺗﺎرﻳﮑﻲ زﻟﻔﺶ راﻩ ﺑﺮد‬
‫ﺁﻓﺘﺎب هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺁﺷﮑﺎر‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﺧﻠﻖ از داﻣﻦ ﺁﻓﺎق ﺟﺴﺖ‬
‫ﻣﻲﻧﺪاﻧﻢ ﺗﺎ ز ﺟﺎن ﺑﺮﺧﻮرد ﻧﻴﺰ‬
‫هﺮ ﮐﻪ زﻟﻔﺶ دﻳﺪ ﮐﺎﻓﺮ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺣﮑﻢ‬
‫ﻃﺎﻟﺐ درد اﺳﺖ ﻋﻄﺎر اﻳﻦ زﻣﺎن‬
‫ﺗﺎ ﮔﻞ از اﺑﺮ ﺁب ﺣﻴﻮان ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺗﺎ ﮔﻞ از اﺑﺮ ﺁب ﺣﻴﻮان ﻳﺎﻓﺖ‬
‫زرﻩ اﺑﺮ ﮔﺸﺖ ﭘﻴﮑﺎن ﺑﺎز‬
‫ﮔﻞ ﺧﻨﺪان ﭼﻮ ﺑﺮﻓﮑﻨﺪ ﻧﻘﺎب‬
‫ﭼﻮن ﺻﺒﺎ ﭼﺎﮎ ﮐﺮد داﻣﻦ ﮔﻞ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫از رخ ﺟﺎﻧﻔﺰاي ﺗﻮ ﺟﺎن ﻳﺎﻓﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﺑﺒﺮد ﻓﺮﻣﺎن ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﮐﻪ ﮔﻞ ﺗﺎزﻩروي ﺑﺎران ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﻳﮏ ﻧﻔﺲ در دو ﮐﻮن ﻧﺘﻮان ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﮐﻪ زﻣﻲ ﺟﺎن ﭼﻮ در درﺧﺸﺎن ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺟﺎن ﻋﺸﻖ ﺗﻮ در ﻣﻴﺎن ﺟﺎن ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺷﺪ ز ﺗﻮ ﻧﺸﺎن ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻘﺶ ﻧﮕﻴﻦ در ﺁن ﻣﻴﺎن ﻳﺎﻓﺖ‬
‫در ﻣﻐﺰ ﺟﻬﺎن ﻻﻣﮑﺎن ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺻﺪ ﺣﻠﻘﻪ ﺑﺮو ﭼﻮ ﺁﺳﻤﺎن ﻳﺎﻓﺖ‬
‫از ﺑﻮي ﺗﻮ ﺟﺎن ﺟﺎودان ﻳﺎﻓﺖ‬
‫در ﮐﻮن و ﻣﮑﺎن ﻧﻤﻲﺗﻮان ﻳﺎﻓﺖ‬
‫درﻣﺎن ﺗﻮ درد ﺑﻲﮐﺮان ﻳﺎﻓﺖ‬
‫درﻣﺎن هﻤﻪ ﺟﻬﺎن ﻧﻬﺎن ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﭼﻮن در ﺗﻮ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮد ﺁن ﻳﺎﻓﺖ‬
‫در ﺷﻌﻠﻪي روي ﺗﻮ ﻋﻴﺎن ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺑﻴﺮون ز ﺟﻬﺎن ﺑﺴﻲ ﺟﻬﺎن ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺟﺎن ﺣﻴﺎت از ﻧﻄﻖ ﻣﻮزون ﺗﻮ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫زﻧﺪﻩ ﺷﺪ ﭼﻮن در ﻣﮑﻨﻮن ﺗﻮ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺟﺎﻣﻪ ﭘﺮ ﮐﮋدم ز اﻓﺴﻮن ﺗﻮ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﻟﻌﻞ ﺑﻴﻦ ﻳﻌﻨﻲ دﻟﺶ ﺧﻮن ﺗﻮ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﻋﻘﻞ ﺧﻮد را ﻣﺴﺖ و ﻣﺠﻨﻮن ﺗﻮ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺟﺎم ﺟﻢ در ﻟﻌﻞ ﮔﻠﮕﻮن ﺗﻮ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫‪٩٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اي ﻧﮕﺎري ﮐﻪ هﺮ ﮐﻪ دﻳﺪ رﺧﺖ‬
‫ﺑﻪ دل و ﺟﺎن ﺗﻮ را ﮐﻪ ﺟﺎن و دﻟﻲ‬
‫ﻣﻲ ﮔﻠﺮﻧﮓ ﺧﻮر ﺑﻪ ﻣﻮﺳﻢ ﮔﻞ‬
‫ﻣﻲﺧﻮر و ﺷﺎد زي ﮐﻪ ﺧﻮﺷﺘﺮ ازﻳﻦ‬
‫ﻣﻲ ﺑﻪ ﻋﻄﺎر دﻩ ﺑﻪ ﺳﺮﺧﻲ ﻟﻌﻞ‬
‫ﺗﺎ دل ز ﮐﻤﺎل ﺗﻮ ﻧﺸﺎن ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺗﺎ دل ز ﮐﻤﺎل ﺗﻮ ﻧﺸﺎن ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﭘﺮواﻧﻪي ﺷﻤﻊ ﻋﺸﻖ ﺷﺪ ﺟﺎن‬
‫ﺟﺎن ﺑﻮد ﻧﮕﻴﻦ ﻋﺸﻖ و ﻣﻬﺮت‬
‫ﺟﺎن ﺑﺎرﮔﻪ ﺗﻮرا ﻃﻠﺐ ﮐﺮد‬
‫ﺟﺎن را ﺑﻪ درت ﻧﮕﺎهﻲ اﻓﺘﺎد‬
‫هﺮ ﺟﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻮي ﺗﻮ ﻓﺮو ﺷﺪ‬
‫ﻓﺮﻳﺎد و ﺧﺮوش ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺖ‬
‫از درد ﺗﻮ ﺟﺎن ﻣﺎ ﺑﻨﺎﻟﻴﺪ‬
‫ﭼﻮن درد ﺗﻮ ﻳﺎﻓﺖ زﻳﺮ هﺮ درد‬
‫هﺮﭼﻴﺰ ﮐﻪ ﺟﺎن ﻣﺎ هﻤﻲ ﺟﺴﺖ‬
‫هﺮ ﻣﻘﺼﻮدي ﮐﻪ ﻋﻘﻞ را ﺑﻮد‬
‫ﻋﻄﺎر ﭼﻮ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺑﻴﺎن ﮐﺮد‬
‫دل ﮐﻤﺎل از ﻟﻌﻞ ﻣﻴﮕﻮن ﺗﻮ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫دل ﮐﻤﺎل از ﻟﻌﻞ ﻣﻴﮕﻮن ﺗﻮ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﮔﺮ ز ﭼﺸﻤﺖ ﺧﺴﺘﻪاي ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺗﻴﺮ‬
‫ﺗﺎ ﻓﺴﻮﻧﺖ ﮐﺮد ﭼﺸﻢ ﺳﺎﺣﺮت‬
‫ﺳﺨﺖﺗﺮ از ﺳﻨﮓ ﻧﺘﻮان ﺁﻣﺪن‬
‫ﺗﺎ ﻓﺸﺎﻧﺪي زﻟﻒ و ﺑﮕﺸﺎدي دهﻦ‬
‫ﻣﻠﮏ ﮐﺴﺮي در ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ دﻳﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﺎف ﮐﻔﺮ از زﻟﻒ ﭼﻮن ﻧﻮن ﺗﻮ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫هﻴﭽﺶ ﺁﻣﺪ هﺮﭼﻪ ﺑﻴﺮون ﺗﻮ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫روﻧﻖ از ﺣﺴﻦ در اﻓﺰون ﺗﻮ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﭘﺎﻳﮕﺎﻩ ﻓﻘﺮ را ﭘﺎﻳﺎن ﮐﻪ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺮدﻧﺪ و اﺛﺮ زﻳﺸﺎن ﮐﻪ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫رﺧﻨﻪاي ﺟﺰ ﻣﺮگ ازﻳﻦ زﻧﺪان ﮐﻪ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﻗﺴﻢ ﻣﻮﺟﻮدات ﺟﺰ هﺠﺮان ﮐﻪ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫در زﻣﻴﻦ و ﺁﺳﻤﺎن درﻣﺎن ﮐﻪ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫در ﻓﺮوﻏﺶ ﮐﻔﺮ ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﮐﻪ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﮐﺎن هﺰاران ذرﻩ ﺳﺮﮔﺮدان ﮐﻪ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﻟﻴﮏ درﻳﺎ ﮔﺸﺖ و ﺁن ﺑﺎران ﮐﻪ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﮔﺮ ﮐﻔﻲ ﮔﻞ ﺑﻮد و ور ﻃﻮﻓﺎن ﮐﻪ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﭘﺲ وﺟﻮدي ﺑﻲ ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎن ﮐﻪ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ذرﻩاي در ﺳﺎﻳﻪاي ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻪ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺁب ﺣﻴﻮان زﻳﻦ هﻤﻪ ﺣﻴﻮان ﮐﻪ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺧﺮي رهﻮار ﺑﻲ ﭘﺎﻻن ﮐﻪ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﮔﺸﺖ ﺧﻮنﺑﺎران هﻤﻪ‪ ،‬ﺑﺎران ﮐﻪ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﻏﺮﻗﻪي اﻳﻦ راﻩ ﺷﺪ ﺟﺎﻧﺎن ﮐﻪ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ذرﻩاي هﺴﺘﻲ درﻳﻦ دﻳﻮان ﮐﻪ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﮔﺮد راهﺖ ﻓﺮق ﺁدم در ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ذرﻩاي ﺷﺪ ﮔﺮد ﺗﻮ هﻢ در ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﺷﺎدي ﺗﻮ ﻟﺸﮑﺮ ﻏﻢ در ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫هﻢ ﻣﺨﺮ هﻢ ﻣﻘﺪم در ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫‪٩٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻗﺎف ﺗﺎ ﻗﺎف ﺟﻬﺎن ﻳﮑﺴﺮ ﺑﮕﺸﺖ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ را ﺻﺪﺑﺎرﻩ ﻓﻲاﻟﺠﻤﻠﻪ ﺑﺪﻳﺪ‬
‫ﺗﺎ دل ﻋﻄﺎر ﻋﺎﻟﻢ ﮐﻢ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﻋﺸﻖ را ﭘﻴﺸﺎن ﮐﻪ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﻋﺸﻖ را ﭘﻴﺸﺎن ﮐﻪ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫در ﻣﻴﺎن اﻳﻦ دو ﺷﺸﺪر ﮐﻞ ﺧﻠﻖ‬
‫رﺧﻨﻪ ﻣﻲﺟﻮﻳﻲ ﺧﻼص ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‬
‫ذرﻩاي وﺻﻠﺶ ﭼﻮ ﮐﺲ ﻃﺎﻗﺖ ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ذرﻩاي اﻳﻦ درد ﻋﺎﻟﻢ ﺳﻮز را‬
‫ﺁﻓﺘﺎب ﺁﺳﻤﺎن ﻏﻴﺐ را‬
‫ﭼﻮن ﺑﺘﺎﻓﺖ ﺁن ﺁﻓﺘﺎب ﺁواز داد‬
‫اﺑﺮ ﺑﺮ درﻳﺎ ﺑﺴﻲ ﺑﮕﺮﻳﺴﺖ زار‬
‫ﮔﺸﺖ ﻣﺴﺘﻬﻠﮏ درﻳﻦ درﻳﺎ دو ﮐﻮن‬
‫ﭼﻮن دو ﻋﺎﻟﻢ هﺴﺖ ﻓﺮزﻧﺪ ﻋﺪم‬
‫ﭼﻮن دو ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﻳﮏ ﺁﻓﺘﺎب‬
‫ﭼﻮن هﻤﻪ ﻣﺮدﻧﺪ و ﻣﻲﻣﻴﺮﻧﺪ ﻧﻴﺰ‬
‫ﺑﺮ ﻓﻠﮏ رو اﻳﻦ دم از ﻋﻴﺴﻲ ﺑﭙﺮس‬
‫ﺻﺪ هﺰاران ﭼﺸﻢ ﺻﺪﻳﻘﺎن راﻩ‬
‫ﺻﺪ هﺰاران ﺟﺎن ﺻﺪﻳﻘﺎن راﻩ‬
‫اي ﻓﺮﻳﺪ از ﻓﺮش ﺗﺎ ﻋﺮش ﻣﺠﻴﺪ‬
‫ﺧﺎﮎ ﮐﻮﻳﺖ هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ در ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﺧﺎﮎ ﮐﻮﻳﺖ هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ در ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫اي ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﺑﺮﺷﺪﻩ ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﻋﺮش‬
‫دوﻟﺖ ﺗﻮ هﻴﭻ ﺑﻲ دوﻟﺖ ﻧﺪﻳﺪ‬
‫ﮔﻨﺞ ﻋﺸﻘﺖ در ﺟﻬﺎن ﺟﺪ و ﺟﻬﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫از ﺳﺮ ﺧﻮد ﻧﻴﻢ ﺷﺒﻨﻢ در ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﺁن ﺑﻪ ﺟﺪ و ﺟﻬﺪ ﺧﻮد ﺟﻢ در ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﻣﻠﮏ ﺗﻮ ﺟﺰ اﺑﻦ ادهﻢ در ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﺟﺰ ﻓﻀﻴﻞاﺑﻦﻋﻬﺪ ﻣﺤﮑﻢ در ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺟﺰ ﺟﺎن ﻣﺮﻳﻢ در ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﺁﻧﭽﻨﺎن ﮔﻨﺠﻲ ﻣﻌﻈﻢ در ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﺟﻨﻪ اﻟﻔﺮدوس ﺧﺮم در ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ ﺑﻮﻳﻲ ز ﻣﺮهﻢ در ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﻟﻴﮏ از ﺗﻮ ﺑﻴﺶ ﻳﺎ ﮐﻢ در ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﺳﺮ ﻓﺮو ﺷﺪ ﻧﻴﺰ هﻤﺪم در ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ از ﺗﻮ هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ در ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ هﺮﮔﺰ ﺧﻠﻖ ﻳﮑﺪم در ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﺧﺎﺻﻪ هﺮﮔﺰ هﻴﭻ ﻣﺤﺮم در ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫هﺮ ﮔﺪا ﻣﻠﮑﻲ ﺑﻪ ﺧﺎﺗﻢ در ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﺑﺲ ﮐﻪ دل ﺗﺸﻨﻪ ﺳﻮﺧﺖ وز ﻟﺒﺖ ﺁﺑﻲ ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﻣﺴﺖ ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﺷﺪ و از ﺗﻮ ﺷﺮاﺑﻲ ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﻋﻤﺮ ﺷﺪ و دل ز هﺠﺮ ﺧﻮن ﺷﺪ و ﺧﻮاﺑﻲ ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﻣﺎﻧﺪ ﺑﻪ در ﺣﻠﻘﻪوار وز درت ﺁﺑﻲ ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺑﻪ از ﺁب ﭼﺸﻢ دﻳﺪﻩ ﮔﻼﺑﻲ ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﺑﻪ ز دل ﻋﺎﺷﻘﺎن هﻴﭻ ﮐﺒﺎﺑﻲ ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﺧﻮد ز ﻣﻴﺎن ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ هﻴﭻ ﻧﻘﺎﺑﻲ ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﺳﻮي ﺗﻮ ﺁواز داد وز ﺗﻮ ﺧﻄﺎﺑﻲ ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ز ﺟﺎﻧﻢ ﻧﺨﻮاﻧﺪ هﻴﭻ ﺟﻮاﺑﻲ ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫از ﺗﻒ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻋﺸﻖ ﺗﺎﺑﺶ و ﺗﺎﺑﻲ ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﮐﺴﻲ ﮔﻨﺞ ﻋﺸﻖ ﺟﺰ ﺑﻪ ﺧﺮاﺑﻲ ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫رهﺰن ﺧﻮد ﺷﺪ ﻣﻘﻴﻢ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺣﺠﺎﺑﻲ ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫‪٩٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫زاﻧﮑﻪ هﺮﮔﺰ هﻔﺖ درﻳﺎي ﻋﻈﻴﻢ‬
‫ﺁن ﭼﻨﺎن ﺟﺎﻣﻲ ﮐﻪ ﻧﺘﻮان داد ﺷﺮح‬
‫ﺁﻣﺪ و ﺷﺪ ﺻﺪ هﺰاران ﭘﺎدﺷﺎﻩ‬
‫ﺻﺪ هﺰاران راهﺰن در رﻩ ﻓﺘﺎد‬
‫ﺻﺪ هﺰاران زن ﺑﻪ ﻧﺎﻣﺮدي ﺑﻤﺮد‬
‫وي ﻋﺠﺐ ﺗﺎ ﻣﺮد رﻩ ﺟﻬﺪي ﻧﮑﺮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ او ﺳﺎﮐﻦ ﻧﺸﺪ در ﮐﻮي ﺗﻮ‬
‫واﻧﮑﻪ او ﻣﺠﺮوح ﮔﺸﺖ از ﻋﺸﻖ ﺗﻮ‬
‫ﺑﻴﺶ و ﮐﻢ درﺑﺎﺧﺖ دل در راﻩ ﺗﻮ‬
‫ﺑﺲ ﺑﺰرﮔﺎن را ﮐﻪ در ﮔﺮداب درد‬
‫ﻣﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ از ﺗﻮ درﻳﺎﺑﻢ ﺑﻪ ﺣﮑﻢ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺟﻮﻳﻲ اي دل ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ‬
‫ﺗﻮ ﻧﻴﺎﺑﻲ اﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﺲ ﻧﺎﻣﺤﺮﻣﻲ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻏﻢ ﮔﺮ ﭼﻮن ﺳﻠﻴﻤﺎن اي ﻓﺮﻳﺪ‬
‫ﺑﺲ ﮐﻪ دل ﺗﺸﻨﻪ ﺳﻮﺧﺖ وز ﻟﺒﺖ ﺁﺑﻲ ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫داﺷﺘﻢ اﻣﻴﺪ ﺁﻧﮏ ﺑﻮ ﮐﻪ در ﺁﻳﻲ ﺑﻪ ﺧﻮاب‬
‫ﺗﺸﻨﻪي وﺻﻞ ﺗﻮ دل ﭼﻮن ﺑﻪ درت ﮐﺮد روي‬
‫دل ز ﺗﻮ ﺑﻴﻬﻮش ﺷﺪ دﻳﺪﻩ ﺑﺮو زد ﮔﻼب‬
‫ﭼﻨﺪ زﻧﺪ ﺑﺮ ﻧﻤﮏ ﻳﺎر دﻟﻢ ﮔﻮﻳﻴﺎ‬
‫دل ﭼﻮ ز ﻧﻮﻣﻴﺪﻳﺖ زود ﻓﺮو ﺷﺪ ﺑﻪ ﺧﻮد‬
‫ﮔﻔﺘﻤﺶ ﺁﺧﺮ ﭼﻪ ﺷﺪ ﮐﻴﻦ دل ﻣﻦ روز و ﺷﺐ‬
‫ﮔﻔﺖ ﻣﺮا ﺧﻮاﻧﺪﻩاي ﻟﻴﮏ ﻧﻪ از ﺟﺎن و دل‬
‫در رﻩ ﻣﺎ هﺮ ﮐﻪ را ﺳﺎﻳﻪي او ﭘﻴﺶ اوﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺧﺮاﺑﻲ ز ﻋﺸﻖ ﺟﺎن ﺗﻮ ﺁﺑﺎد ﺷﺪ‬
‫ﺗﺎ دل ﻋﻄﺎر دﻳﺪ هﺴﺘﻲ ﺧﻮد را ﺣﺠﺎب‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫در ﭘﺮدﻩي ﻧﻴﺴﺘﻲ ﻧﻬﺎن رﻓﺖ‬
‫ﮐﻴﻦ راﻩ ﺑﻪ ﻧﻴﺴﺘﻲ ﺗﻮان رﻓﺖ‬
‫ﮐﻲ ﺑﺘﻮاﻧﻲ ازﻳﻦ ﻣﻴﺎن رﻓﺖ‬
‫ﮐﻴﻦ ﺑﺎدﻳﻪ از ﻣﻴﺎن ﺟﺎن رﻓﺖ‬
‫ﻣﺮد رﻩ او ﺑﻪ ﻳﮏ زﻣﺎن رﻓﺖ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ﺧﺴﺒﻲ ﮐﻪ ﮐﺎروان رﻓﺖ‬
‫ﺑﺮﺧﻴﺰ ﮐﻪ ﺟﺎن ﺷﺪ و ﺟﻬﺎن رﻓﺖ‬
‫ﺁن ﺑﺮد ﺳﺒﻖ ﮐﻪ ﺑﻲ ﻧﺸﺎن رﻓﺖ‬
‫ﮐﻲ هﺴﺖ ﺗﻮان ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎن رﻓﺖ‬
‫ﻣﺮﻏﻲ ﮐﻪ ز ﺷﺎخ ﻻﻣﮑﺎن رﻓﺖ‬
‫از هﺴﺘﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮ ﮐﺮان رﻓﺖ‬
‫دل ﺧﺒﺮ ﻳﺎﻓﺖ و ﺑﻪ ﺗﮏ ﺧﺎﺳﺖ و دل از ﺟﺎن ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﻏﺼﻪهﺎ ﮐﺮدش ز ﭘﺸﺖ دﺳﺖ دﻧﺪان ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﺑﺮﻗﻊ ﺻﻮرت ز ﭘﻴﺶ روي ﺟﺎﻧﺎن ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﻋﻘﻞ ﺣﻴﻠﺖﮔﺮ ﺑﻪ ﮐﻠﻲ دﺳﺖ ازﻳﺸﺎن ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﮔﺎﻩ ﭘﻴﺪاﻳﺶ ﻧﻬﺎد و ﮔﺎﻩ ﭘﻨﻬﺎن ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﺗﺮﮎ ﺟﺎن ﮔﻔﺖ و ﺳﺮ اﻳﻦ ﻧﻔﺲ ﺣﻴﻮان ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﺑﻲ ﻏﻢ و رﻧﺠﻲ دل ﻋﻄﺎر ﺁﺳﺎن ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﺳﻮز دل ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺖ هﺮ دو ﺟﻬﺎن در ﮔﺮﻓﺖ‬
‫دل ﮐﻪ ﺑﺪاﻧﺴﺖ ﺣﺎل ﻣﺎﺗﻢ ﺟﺎن در ﮔﺮﻓﺖ‬
‫روي ﺗﻮ ﻳﮏ ﺷﻌﻠﻪ زد ﮐﻮن و ﻣﮑﺎن در ﮔﺮﻓﺖ‬
‫‪١٠٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫هﺮ دل ﮐﻪ ز ﻋﺸﻖ ﺑﻲ ﻧﺸﺎن رﻓﺖ‬
‫هﺮ دل ﮐﻪ ز ﻋﺸﻖ ﺑﻲ ﻧﺸﺎن رﻓﺖ‬
‫از هﺴﺘﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﺎﮎ ﺑﮕﺮﻳﺰ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﻧﮑﻨﻲ ز ﺧﻮد ﮐﺮاﻧﻪ‬
‫ﺻﺪ ﮔﻨﺞ ﻣﻴﺎن ﺟﺎن ﮐﺴﻲ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫راهﻲ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻤﺮهﺎ ﺗﻮان رﻓﺖ‬
‫هﺎن اي دل ﺧﻔﺘﻪ ﻋﻤﺮ ﺑﮕﺬﺷﺖ‬
‫اي ﺟﺎن و ﺟﻬﺎن ﭼﻪ ﻣﻲﻧﺸﻴﻨﻲ‬
‫از ﺟﻤﻠﻪي ﻧﻴﺴﺘﺎن اﻳﻦ راﻩ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺴﺘﻲ از زﻣﻴﻦ ﺗﻮان ﺑﺮد‬
‫ﻣﺤﺘﺎج ﺑﻪ داﻧﻪي زﻣﻴﻦ ﺑﻮد‬
‫ﻋﻄﺎر ﭼﻮ ذوق ﻧﻴﺴﺘﻲ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫دوش ﺟﺎن دزدﻳﺪﻩ از دل راﻩ ﺟﺎﻧﺎن ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‬
‫دوش ﺟﺎن دزدﻳﺪﻩ از دل راﻩ ﺟﺎﻧﺎن ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﺟﺎن ﭼﻮ ﺷﺪ ﻧﺰدﻳﮏ ﺟﺎﻧﺎن دﻳﺪ دل را ﻧﺰد او‬
‫ﻧﺎﮔﻬﻲ ﺑﺎدي ﺑﺮﺁﻣﺪ ﻣﺸﮑﺒﺎر از ﭘﻴﺶ و ﭘﺲ‬
‫ﺟﺎن ز ﺧﻮد ﻓﺎﻧﻲ ﺷﺪ و دل در ﻋﺪم ﻣﻌﺪوم ﮔﺸﺖ‬
‫ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ﺷﺪ ﺟﺎن ﮐﺪاﻣﻴﻦ ﺟﺎن ﮐﻪ ﮔﻨﺠﻲ داﺷﺖ او‬
‫ﻓﺮخ ﺁن اﻗﺒﺎل ﺑﺎري ﮐﺎﻧﺪرﻳﻦ درﻳﺎي ژرف‬
‫ﺷﮑﺮ ﻳﺰدان را ﮐﻪ ﮔﻨﺞ دﻳﻦ درﻳﻦ ﮐﻨﺞ ﺧﺮاب‬
‫ﺁﺗﺶ ﺳﻮداي ﺗﻮ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺎن در ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﺁﺗﺶ ﺳﻮداي ﺗﻮ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺎن در ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﺟﺎن ﮐﻪ ﻓﺮوﺷﺪ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ زﻧﺪﻩي ﺟﺎوﻳﺪ ﮔﺸﺖ‬
‫از ﭘﺲ ﭼﻨﺪﻳﻦ هﺰار ﭘﺮدﻩ ﮐﻪ در ﭘﻴﺶ ﺑﻮد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺟﺎن ﻣﺘﺤﻴﺮ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻋﻘﻞ ﻓﻐﺎن در ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﺷﻤﻊ دل ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺖ ﺟﻤﻠﻪ از ﺁن در ﮔﺮﻓﺖ‬
‫زﺁﺗﺶ ﺁﻩ دﻟﻢ ﮐﺎم و زﺑﺎن در ﮔﺮﻓﺖ‬
‫روي ﻣﻦ از ﺧﻮن دل رﻧﮓ و ﻧﺸﺎن در ﮔﺮﻓﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺳﻤﺎع ﻏﻤﺖ در هﻤﮕﺎن در ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﺳﻴﻨﻪ ﺑﺮﺁورد ﺟﻮش دل ﺧﻔﻘﺎن در ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﮐﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻲ ﮔﻞ ﻣﻌﻨﻲ ﺷﮑﻔﺖ‬
‫ﺑﺲ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ و ﺑﺲ ﮔﻞ ﻣﻌﻨﻲ ﮐﻪ رﻓﺖ‬
‫ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﻧﻨﺸﺴﺖ و ﻳﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﻧﺨﻔﺖ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁورد و ﺑﻪ ﺧﻮن دل ﺑﺴﻔﺖ‬
‫ﺑﻬﺘﺮ از ﻣﺎ راهﺒﺮ ﻧﺘﻮان ﮔﺮﻓﺖ‬
‫وﺁﻧﭽﻪ ﻣﺎ ﮔﻔﺘﻴﻢ در ﻋﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ راز ﮔﻔﺖ ﻧﻴﺴﺖ از ﻣﺎ ﻧﻬﻔﺖ‬
‫ﻻﺟﺮم ﺧﻮد را ﻧﻤﻲﻳﺎﺑﻴﻢ ﺟﻔﺖ‬
‫ﮔﺮدﻧﺎن را زﻳﺮ ﺑﺎر ﺗﻮﺳﺖ ﺳﻔﺖ‬
‫ﻋﻘﻞ را ﻧﻈﻢ ﺗﻮ ﻣﻲﺁﻳﺪ ﺷﮕﻔﺖ‬
‫هﺮ ﺻﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻲﮐﻨﻲ ﺣﻼﻟﺖ‬
‫در ﺣﻠﻘﻪي دام ﺷﺐ ﻣﺜﺎﻟﺖ‬
‫ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩي ﺁﻓﺘﺎب ﺧﺎﻟﺖ‬
‫ﺟﺎن ﺗﺸﻨﻪي ﭼﺸﻤﻪي زﻻﻟﺖ‬
‫ﺁوردﻩ ﺑﻪ ﺻﺪ هﺰار ﺳﺎﻟﺖ‬
‫ﺳﺮﮔﺸﺘﻪي ذرﻩي وﺻﺎﻟﺖ‬
‫ﻣﺒﻬﻮت ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ در ﺟﻤﺎﻟﺖ‬
‫‪١٠١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﺑﺮاﻧﺪاﺧﺘﻲ ﺑﺮﻗﻊ ﻋﺰت ز ﭘﻴﺶ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻮي ﺗﻮ ﻋﺸﻖ ﺁﺗﺶ دل ﺑﺮﻓﺮوﺧﺖ‬
‫ﺟﺮﻋﻪي اﻧﺪوﻩ ﺗﻮ ﺗﺎ دل ﻣﻦ ﻧﻮش ﮐﺮد‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ز رﻧﮓ رﺧﺖ ﻳﺎﻓﺖ دل ﻣﻦ ﻧﺸﺎن‬
‫ﺟﺎن و دل ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺧﺮﻗﻪ ﺷﺪ اﻧﺪر ﻣﻴﺎن‬
‫راﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻄﺎر داد ﺣﺴﻦ و ﺟﻤﺎل ﺗﻮ ﺷﺮح‬
‫ﮔﺮ ﻧﺒﻮدي در ﺟﻬﺎن اﻣﮑﺎن ﮔﻔﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻧﺒﻮدي در ﺟﻬﺎن اﻣﮑﺎن ﮔﻔﺖ‬
‫ﺟﺎن ﻣﺎ را ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﻖ ﺷﺪ ﭼﺸﻢ ﺑﺎز‬
‫ﺑﻲ ﻗﺮاري ﭘﻴﺸﻪ ﮐﺮد و روز و ﺷﺐ‬
‫ﺑﺲ ﮔﻬﺮ ﮐﺰ ﻗﻌﺮ درﻳﺎي ﺿﻤﻴﺮ‬
‫ﭘﺎﮎرو داﻧﺪ ﮐﻪ در اﺳﺮار ﻋﺸﻖ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺎ دﻳﺪﻳﻢ در ﻋﺎﻟﻢ ﮐﻪ دﻳﺪ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻌﺪ از ﻣﺎ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﺁن ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻣﺎ را ز ﺟﺎن ﻣﺼﻄﻔﺎﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮﻳﻲ ﻋﻄﺎر زﻳﺮ ﺑﺎر ﻋﺸﻖ‬
‫ﺻﻮرت ﺟﺎن اﺳﺖ ﺷﻌﺮت ﻻﺟﺮم‬
‫اي زﻟﻒ ﺗﻮ دام و داﻧﻪ ﺧﺎﻟﺖ‬
‫اي زﻟﻒ ﺗﻮ دام و داﻧﻪ ﺧﺎﻟﺖ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ دراوﻓﺘﺎدﻩ ﭘﻴﻮﺳﺖ‬
‫هﻤﭽﻮن ﻧﻘﻄﻲ ﺳﻴﻪ ﭘﺪﻳﺪار‬
‫دل ﻓﺘﻨﻪي ﻃﺮﻩي ﺳﻴﺎهﺖ‬
‫از ﻋﺎﻟﻢ ﺣﺴﻦ داﻳﻪ ﻟﻄﻒ‬
‫رخ زرد و ﮐﺒﻮد ﺟﺎﻣﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬
‫ﺗﻮ ﺧﻔﺘﻪ و اﺧﺘﺮان هﻤﻪ ﺷﺐ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫اﻧﮕﺸﺖ ﻧﻤﺎي ﺷﺪ هﻼﻟﺖ‬
‫در ﺻﺤﻦ ﺳﭙﻬﺮ ﭘﺮ و ﺑﺎﻟﺖ‬
‫هﺮﮔﺰ ﻧﺮﺳﻴﺪ در ﺧﻴﺎﻟﺖ‬
‫ﮐﺲ ﭘﻲ ﻧﺒﺮد ﺑﻪ هﻴﭻ ﺣﺎﻟﺖ‬
‫ﻋﻄﺎر وﻟﻲ ﺑﻮد ﻣﻼﻟﺖ‬
‫ﺷﻴﺮ و ﺷﮑﺮ ﻣﺰﻳﺪﻩ از ﭼﺸﻤﻪي زﻻﻟﺖ‬
‫هﻢ ﻧﻪ ﺳﭙﻬﺮ ﻣﺮﻏﻲ در دام زﻟﻒ و ﺧﺎﻟﺖ‬
‫در ﺧﻮاب ﮐﺮدﻩ ﺟﺎن را اﻓﺴﺎﻧﻪي وﺻﺎﻟﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺣﺸﺮ ﻣﺴﺖ ﺧﻔﺘﻪ در ﺧﻠﻮت ﺧﻴﺎﻟﺖ‬
‫ﻳﮏ ﺗﺎر ﻣﻲﻧﺴﻨﺠﺪ در رزﻣﻪ ﺟﻤﺎﻟﺖ‬
‫ﺳﺮ ﭘﺎ ﺑﺮهﻨﻪ ﮔﺮدان در وادي ﮐﻤﺎﻟﺖ‬
‫ﭘﺮوردﻩ هﺮ دو ﮔﻴﺘﻲ در زﻳﺮ ﭘﺮ و ﺑﺎﻟﺖ‬
‫ﺻﺪ ﻗﻠﺐ ﺑﺮﺷﮑﺴﺘﻪ در هﺮ ﺻﻒ ﻗﺘﺎﻟﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻮ ﮐﻪ راﻩ ﻳﺎﺑﺪ در زﻟﻒ ﺷﺐ ﻣﺜﺎﻟﺖ‬
‫ﮔﻢ ﮔﺸﺖ در ﺗﻮ هﺮ دو ﺟﻬﺎن از ﮐﻪ ﺟﻮﻳﻤﺖ‬
‫ﺗﺎ ﻳﺎﻓﺖ ﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲﻧﺘﻮان از ﮐﻪ ﺟﻮﻳﻤﺖ‬
‫ﻣﻦ ﮔﻤﺸﺪﻩ درﻳﻦ دو ﻣﻴﺎن از ﮐﻪ ﺟﻮﻳﻤﺖ‬
‫اﮐﻨﻮن ﻣﺮا ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﻧﻬﺎن از ﮐﻪ ﺟﻮﻳﻤﺖ‬
‫اي ﺑﺮﺗﺮ از ﻳﻘﻴﻦ و ﮔﻤﺎن از ﮐﻪ ﺟﻮﻳﻤﺖ‬
‫ﮔﻢ ﺷﺪ ﻧﺸﺎن ﻣﻪ ﺑﻪ ﻧﺸﺎن از ﮐﻪ ﺟﻮﻳﻤﺖ‬
‫ﺑﻴﺮون ﺷﺪ از زﻣﺎن و ﻣﮑﺎن از ﮐﻪ ﺟﻮﻳﻤﺖ‬
‫اي در درون ﭘﺮدﻩي ﺟﺎن از ﮐﻪ ﺟﻮﻳﻤﺖ‬
‫اي ﺑﺲ ﻋﻴﺎن ﺑﻪ ﻋﻴﻦ ﻋﻴﺎن از ﮐﻪ ﺟﻮﻳﻤﺖ‬
‫‪١٠٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺗﻮ ﻣﺎﻩ ﺗﻤﺎﻣﻲ و ﻋﺠﺐ ﺁﻧﮏ‬
‫ﻣﺮﻏﻲ ﻋﺠﺒﻲ ﮐﻪ ﻣﻲﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﭼﻮن در ﺗﻮ ﺗﻮان رﺳﻴﺪ ﭼﻮن ﮐﺲ‬
‫ﭘﻲ ﮔﻢ ﮐﺮدي ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ هﺮﮔﺰ‬
‫ﺧﻮاهﺪ ﮐﻪ ﺑﺴﻲ ﺑﮕﻮﻳﺪ از ﺗﻮ‬
‫اي ﺁﻓﺘﺎب ﻃﻔﻠﻲ در ﺳﺎﻳﻪي ﺟﻤﺎﻟﺖ‬
‫اي ﺁﻓﺘﺎب ﻃﻔﻠﻲ در ﺳﺎﻳﻪي ﺟﻤﺎﻟﺖ‬
‫هﻢ هﺮ دو ﮐﻮن ﺑﺮﻗﻲ از ﺁﻓﺘﺎب روﻳﺖ‬
‫ﺑﺮ ﺑﺎد دادﻩ دل را ﺁوازﻩي ﻓﺮاﻗﺖ‬
‫ﻋﻘﻠﻲ ﮐﻪ در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻴﺪار ﻣﻄﻠﻖ ﺁﻣﺪ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﮐﺎﺳﻤﺎن را ﺳﺮ رزﻣﻪي ﻣﻲﮔﺸﺎﻳﺪ‬
‫ﺗﺮﮎ ﻓﻠﮏ ﮐﻪ هﺴﺖ او در هﻨﺪوي ﺗﻮ داﻳﻢ‬
‫ﺳﻴﻤﺮغ ﻣﻄﻠﻘﻲ ﺗﻮ ﺑﺮ ﮐﻮﻩ ﻗﺎف ﻗﺮﺑﺖ‬
‫ﺻﻒ ﻗﺘﺎل ﻣﺮدان ﺻﻒهﺎي ﻣﮋﻩ ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺷﺪ ﭼﻮ ﻣﻮﻳﻲ ﺑﻲ روي هﻤﭽﻮ روزت‬
‫اي ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ﻣﺤﺾ ﻧﺸﺎن از ﮐﻪ ﺟﻮﻳﻤﺖ‬
‫اي ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ﻣﺤﺾ ﻧﺸﺎن از ﮐﻪ ﺟﻮﻳﻤﺖ‬
‫ﺗﻮ ﮔﻢ ﻧﻪاي و ﮔﻤﺸﺪﻩي ﺗﻮ ﻣﻨﻢ وﻟﻴﮏ‬
‫دل در ﻓﻨﺎي وﺣﺪت و ﺟﺎن در ﺑﻘﺎي ﺻﺮف‬
‫ﭘﻴﺪا ﺑﺴﻲ ﺑﺠﺴﺘﻤﺖ اﻣﺎ ﻧﻴﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﭼﻮن در رهﺖ ﻳﻘﻴﻦ و ﮔﻤﺎﻧﻲ هﻤﻲ رود‬
‫در ﺑﺤﺮ ﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻋﺸﻘﺖ ﭼﻮ ﻗﻄﺮﻩاي‬
‫ﺗﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻮﻳﻲ از ﺗﻮ ﺑﻴﺎﺑﺪ دﻟﻢ ﭼﻮ ﺟﺎن‬
‫در ﺟﺴﺖ و ﺟﻮي ﺗﻮ دﻟﻢ از ﭘﺮدﻩ اوﻓﺘﺎد‬
‫ﻋﻄﺎر اﮔﺮﭼﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﺑﻪ ﻋﻴﻦ ﻳﻘﻴﻦ ﺗﻮرا‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﺴﺖ ﮔﻮﻳﻲ رﺷﺘﻪي ﻣﺮﻳﻢ ﻣﻴﺎﻧﺖ‬
‫ﭼﺸﻤﻪي ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﮔﺮدد ﺟﺎن ﻓﺸﺎﻧﺖ‬
‫ﻣﻲﺗﻮان ﻳﺎﻓﺖ از هﻮاي ﺁﺳﺘﺎﻧﺖ‬
‫ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺳﺮ ﻣﻲﻧﻬﺪ از ﺁﺳﻤﺎﻧﺖ‬
‫ﺑﺮ اﻣﻴﺪ ﺻﻴﺪ زﻟﻒ دﻟﺴﺘﺎﻧﺖ‬
‫هﻢ ﺳﺮي ﺟﺰ زﻟﻒ ﻧﺒﻮد ﻳﮏ زﻣﺎﻧﺖ‬
‫ﮐﺎن ﺷﮑﺮ داﻳﻢ ﺑﻤﺎﻧﺪ در دهﺎﻧﺖ‬
‫ﺑﻨﺪﻩ ﮔﺮدد ﺑﻲ ﺳﺨﻦ ﺟﺎن و ﺟﻬﺎﻧﺖ‬
‫ور ﻓﺮو ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪن ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ دﻳﺪم روي هﻤﭽﻮن ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﺖ‬
‫در ﻓﺸﺎﻧﺪ در ﺳﺨﻦ هﻤﭽﻮن زﺑﺎﻧﺖ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ درم ﺧﺮﻳﺪ ﻣﺎهﺖ‬
‫ﺳﺮ ﺳﺒﺰﺗﺮ از ﺧﻂ ﺳﻴﺎهﺖ‬
‫ﺟﺎن هﻤﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺳﭙﺎهﺖ‬
‫ﻣﻲﻧﺘﻮان ﺧﻮاﻧﺪ ﭘﺎدﺷﺎهﺖ‬
‫ﺟﻮﻳﺎن ﺟﻮﻳﺎن ز دﻳﺮ ﮔﺎهﺖ‬
‫ﺗﺎ ذرﻩ ﺑﻮد ز ﺧﺎﮎ راهﺖ‬
‫ﻋﺸﺎق ﭼﻮ ﮐﮋ ﻧﻬﻲ ﮐﻼهﺖ‬
‫ﭼﻮن ﮐﺲ ﻧﺮﺳﺪ ﺑﻪ ﻳﮏ ﮔﻨﺎهﺖ‬
‫دل ﻧﺮم ﻧﺸﺪ ز هﻴﭻ ﺁهﺖ‬
‫درهﻢ ﺑﻨﺪي ﺑﻪ ﺑﺎرﮔﺎهﺖ‬
‫ﺻﺪ ﻓﺘﻨﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ در ﭘﻨﺎهﺖ‬
‫ﺻﺪ ﺧﻮزﺳﺘﺎن زﮐﺎت ﺧﻮاهﺖ‬
‫‪١٠٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اي ﭼﻮ ﭼﺸﻢ ﺳﻮزن ﻋﻴﺴﻲ دهﺎﻧﺖ‬
‫اي ﭼﻮ ﭼﺸﻢ ﺳﻮزن ﻋﻴﺴﻲ دهﺎﻧﺖ‬
‫ﭼﻮن دم ﻋﻴﺴﻲزﻧﻲ از ﭼﺸﻢ ﺳﻮزن‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﻣﺮﻳﻢ ز راﻩ ﺁﺳﺘﻴﻦ زد‬
‫ﻣﺎﻩ ﮐﻮ از ﺁﺳﻤﺎن ﺳﺎزد زﻣﻴﻨﻲ‬
‫ﻧﻘﺪ ﺻﺪ دل ﺑﺎﻳﺪم در هﺮ زﻣﺎﻧﻲ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻏﻠﻄﺎن اﺳﺖ در ﭘﺎي ﺗﻮ زﻟﻔﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺳﺨﻦ ﭼﻮن زهﺮ ﮔﻮﻳﻲ ﺑﺎﮎ ﻧﺒﻮد‬
‫ور ﺳﺨﻦ ﺧﻮش ﮔﻮﻳﻲ اي ﺟﺎن و ﺟﻬﺎﻧﻢ‬
‫ﻣﻦ روا دارم ﮐﻪ ﮐﺎم ﻣﻦ ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ دﺳﺘﺎن ﭼﻮ زﻟﻔﺖ هﻴﭻ ﮐﺎرم‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ دﺳﺘﺎﻧﻲ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁرد ﻓﺮﻳﺪت‬
‫اي ﻣﺸﮏ ﺧﻄﺎ ﺧﻂ ﺳﻴﺎهﺖ‬
‫اي ﻣﺸﮏ ﺧﻄﺎ ﺧﻂ ﺳﻴﺎهﺖ‬
‫هﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺧﻄﺎ ﺧﻄﻲ ﻧﻴﻔﺘﺎد‬
‫در ﻋﺎﻟﻢ ﺣﺴﻦ ﭘﺎدﺷﺎهﻲ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻨﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﭘﺎدﺷﺎهﺎﻧﺖ‬
‫ﮔﺮدان ﮔﺮدان ﺳﭙﻬﺮ ﺳﺮﮐﺶ‬
‫ﺑﺮ ﺧﺎﮎ از ﺁن ﻓﺘﺎد ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬
‫ﭼﻮن ﭼﻴﻦ ﻗﺒﺎ ﺑﻪ هﻢ دراﻓﺘﻨﺪ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ زهﺪ ﭼﻮن ﺗﻮان ﮐﺮد‬
‫ﺑﺲ ﺁﻩ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺖ ﮐﺮدﻧﺪ‬
‫هﺮﮔﺰ ﻧﺮﺳﺪ ور ﺁن هﻤﻪ ﺁﻩ‬
‫ﺁن دم ﮐﻪ ز ﭘﺮدﻩ رخ ﻧﻤﺎﻳﻲ‬
‫واﻧﮕﻪ ﮐﻪ ز ﻟﺐ ﺷﮑﺮ ﮔﺸﺎﻳﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫اﻳﻦ ﺻﺪﻗﻪ ﻓﺘﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﮕﺎهﺖ‬
‫ﺁب ﺣﻴﺎت رﺷﺤﻲ از ﺟﺎم ﺟﺎﻧﻔﺰاﻳﺖ‬
‫هﻢ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﮔﻴﺘﻲ ﺟﺎن ﺑﺮ ﻣﻴﺎن ﮔﺪاﻳﺖ‬
‫هﻢ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﻣﺮﻏﻲ در دام دل رﺑﺎﻳﺖ‬
‫در ﭼﺸﻢ ﮐﺮدﻩ ﮐﻮﺛﺮ ﺧﺎﮎ در ﺳﺮاﻳﺖ‬
‫درﺑﺴﺘﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﺎن دل در ﻟﻌﻞ دﻟﮕﺸﺎﻳﺖ‬
‫ﺟﺎوﻳﺪ ﮐﻒ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺟﺎم ﺟﻬﺎن ﻧﻤﺎﻳﺖ‬
‫ﺑﻨﻬﺪ ﮐﻠﻪ ز ﺧﺠﻠﺖ در داﻣﻦ ﻗﺒﺎﻳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺳﺎﻳﻪ در رﮐﺎﺑﺖ ﭼﻮن ذرﻩ در هﻮاﻳﺖ‬
‫ﻋﻄﺎر ﻣﺸﮏ رﻳﺰم از زﻟﻒ ﻣﺸﮏ ﺳﺎﻳﺖ‬
‫هﺴﺘﻲ ﮐﺎﻣﻠﺖ را ﻧﻪ اﺑﺘﺪا ﻧﻪ ﻏﺎﻳﺖ‬
‫اي هﺴﺘﻲ ﺗﻮ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺎري زهﻲ وﻻﻳﺖ‬
‫اﻓﺘﺎدﻩ ﭘﺴﺖ ﮔﺸﺘﻪ ﻣﻮﻗﻮف ﻳﮏ ﻋﻨﺎﻳﺖ‬
‫اي ﻏﻴﺮ ﺗﻮ ﺧﻴﺎﻟﻲ ﮐﺮدﻩ ز ﺗﻮ ﺳﺮاﻳﺖ‬
‫رﻩ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﺶ دﻳﺪﻧﺪ ﺑﻮدﻧﺪ در ﺑﺪاﻳﺖ‬
‫ﺁﺧﺮ ﮐﻪ ﻳﺎﺑﺪ ﺁﺧﺮ اﻳﻦ راﻩ را ﻧﻬﺎﻳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻣﺴﺘﻤﻊ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﭘﺲ ﭼﻮن ﮐﻨﺪ رواﻳﺖ‬
‫رﻃﻞ ﮔﺮان دﻩ ﺻﺒﻮح زاﻧﮑﻪ رﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ ﺻﺒﺢ‬
‫ﺗﺎ ﺳﺮ ﺷﺐ ﺑﺸﮑﻨﺪ ﺗﻴﻎ ﮐﺸﻴﺪﻩ اﺳﺖ ﺻﺒﺢ‬
‫ﭘﺸﺖ ﺑﺪادﻩ اﺳﺖ ﻣﺎﻩ هﻴﻦ ﮐﻪ رﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ ﺻﺒﺢ‬
‫ﺑﺮ در ﻗﻔﻞ ﺳﺤﺮ هﻤﭽﻮ ﮐﻠﻴﺪ اﺳﺖ ﺻﺒﺢ‬
‫ﮐﺰ رخ هﻨﺪوي ﺷﺐ ﭘﺮدﻩ درﻳﺪﻩ اﺳﺖ ﺻﺒﺢ‬
‫‪١٠٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺷﮑﺮي دهﻲ ﺑﻪ ﻋﻄﺎر‬
‫اي ﺁﻓﺘﺎب ﺳﺮﮐﺶ ﻳﮏ ذرﻩ ﺧﺎﮎ ﭘﺎﻳﺖ‬
‫اي ﺁﻓﺘﺎب ﺳﺮﮐﺶ ﻳﮏ ذرﻩ ﺧﺎﮎ ﭘﺎﻳﺖ‬
‫هﻢ ﺧﻮاﺟﻪ ﺗﺎش ﮔﺮدون دل ﺑﺮ وﻓﺎ ﻏﻼﻣﺖ‬
‫هﻢ ﭼﺮخ ﺧﺮﻗﻪﭘﻮﺷﻲ در ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻋﺸﻘﺖ‬
‫در ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺪﻳﺸﻪي وﺻﺎﻟﺖ‬
‫ﮐﻮﺛﺮ ﮐﻪ ﺁب ﺣﻴﻮان ﻳﮏ ﺷﺒﻨﻢ اﺳﺖ از وي‬
‫ﺳﺮي ﮐﻪ هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﻳﮏ ذرﻩ ﻣﻲﻧﻴﺎﺑﻨﺪ‬
‫ﻧﻮﺑﺎوﻩي ﺟﻤﺎﻟﺖ ﻣﺎﻩ ﻧﻮ اﺳﺖ و هﺮ ﻣﻪ‬
‫ﺗﻮ اﺑﺮش ﻧﮑﻮﻳﻲ ﻣﻲﺗﺎزي و ﻣﻪ و ﻣﻬﺮ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻮي ﻣﺸﮏ زﻟﻔﺖ ﭘﺮ ﻣﺸﮏ ﮐﺮد ﺟﺎﻧﻢ‬
‫اي ﭘﺮﺗﻮ وﺟﻮدت در ﻋﻘﻞ ﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ‬
‫اي ﭘﺮﺗﻮ وﺟﻮدت در ﻋﻘﻞ ﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ‬
‫هﺴﺘﻲ هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ در هﺴﺘﻲ ﺗﻮ ﮔﻤﺸﺪ‬
‫اي ﺻﺪ هﺰار ﺗﺸﻨﻪ‪ ،‬ﻟﺐﺧﺸﮏ و ﺟﺎن ﭘﺮﺁﺗﺶ‬
‫ﻏﻴﺮ ﺗﻮ در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻳﮏ ذرﻩ ﻣﻲﻧﺒﻴﻨﻢ‬
‫ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﺎﻧﺖ رﻩ ﺑﻴﺶ ﭘﻴﺶ ﺑﺮدﻧﺪ‬
‫ﭼﻮن اﻳﻦ رﻩ ﻋﺠﺎﻳﺐ ﺑﺲ ﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ اﻓﺘﺎد‬
‫ﻋﻄﺎر در دل و ﺟﺎن اﺳﺮار دارد از ﺗﻮ‬
‫رﻃﻞ ﮔﺮان دﻩ ﺻﺒﻮح زاﻧﮑﻪ رﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ ﺻﺒﺢ‬
‫روي ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﺗﻴﺮ روي ﻧﻬﺎدﻩ اﺳﺖ ﻣﻬﺮ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ زﻧﮕﻲ ﺷﺐ هﻤﭽﻮ ﮐﻼﻩ اﺳﺖ ﻣﺎﻩ‬
‫اي ﺑﺖ ﺑﺮﺑﻂﻧﻮاز ﭘﺮدﻩي ﻣﺴﺘﺎن ﺑﺴﺎز‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﺰ ﺟﻬﺖ ﻏﺎﻓﻼن ﺻﻮر دﻣﻴﺪﻩ اﺳﺖ ﺻﺒﺢ‬
‫ﮔﻨﺒﺪ ﻓﻴﺮوزﻩ را ﻓﺮق ﺑﺮﻳﺪﻩ اﺳﺖ ﺻﺒﺢ‬
‫ﮐﺰ دم ﺁهﻮي ﭼﻴﻦ ﻣﺸﮏ ﻣﺰﻳﺪ اﺳﺖ ﺻﺒﺢ‬
‫ﻧﺎﻓﻪي ﻋﻄﺎر را ﺑﻮي ﺷﻨﻴﺪﻩ اﺳﺖ ﺻﺒﺢ‬
‫ﺧﻔﺘﮕﺎن را در ﻗﺪح ﮐﻦ ﻗﻮت روح‬
‫ﺑﺎز ﻧﺘﻮان ﮔﺸﺖ ازﻳﻦ در ﺑﻲ ﻓﺘﻮح‬
‫ﭼﻨﺪ ﮔﻮﻳﻲ ﺗﻮﺑﻪاي دارم ﻧﺼﻮح‬
‫راﻩ راﻩ راهﻮي اﺳﺖ اﻧﺪر ﺻﺒﻮح‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺑﺸﻨﻮدﻩ اﺳﺖ ﻗﻮل ﺑﻮاﻟﻔﺘﻮح‬
‫ﻋﻤﺮ ﺗﻮ ﭼﻪ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﭼﻪ ﻋﻤﺮ ﻧﻮح‬
‫ﺑﺸﻨﻮ از ﻣﺮغ ﺳﺤﺮ ﺻﻮر ﺻﻠﻮح‬
‫رﺧﺖ در ﺁب رﻓﺖ و ﮐﺎر اﻓﺘﺎد‬
‫وز دهﺎن در ﺷﺎهﻮار اﻓﺘﺎد‬
‫ﺑﺎ ﺳﺮ ﺷﺎخ روزﮔﺎر اﻓﺘﺎد‬
‫ﺷﻮرﺷﻲ ﺳﺨﺖ در ﺣﺼﺎر اﻓﺘﺎد‬
‫اﻳﻦ زﻣﺎن ﮐﺎر ﺑﺎ ﺧﻤﺎر اﻓﺘﺎد‬
‫ﺧﺮ ﻧﮕﻮﻧﺴﺎر ﮔﺸﺖ و ﺑﺎر اﻓﺘﺎد‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﻳﮏ ﮔﻞ هﺰار ﺧﺎر اﻓﺘﺎد‬
‫ﭘﺎي او در دهﺎن ﻣﺎر اﻓﺘﺎد‬
‫در ﻏﻢ و رﻧﺞ ﺑﻲ ﺷﻤﺎر اﻓﺘﺎد‬
‫ﭼﻪ ﮐﻨﻲ ﭼﻮن ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺮار اﻓﺘﺎد‬
‫ﻧﻘﺪ ﻋﻤﺮ ﺗﻮ ﮐﻢ ﻋﻴﺎر اﻓﺘﺎد‬
‫ﮐﻪ ﻧﻪ اﻳﻦ ﮐﺎر اﺧﺘﻴﺎر اﻓﺘﺎد‬
‫‪١٠٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺻﺒﺢ ﺑﺮﺁﻣﺪ زﮐﻮﻩ وﻗﺖ ﺻﺒﻮح اﺳﺖ ﺧﻴﺰ‬
‫ﺳﻮﺧﺘﻪ ﮔﺮدد ﺷﺮار ﮐﺰ ﻧﻔﺲ ﺳﻮﺧﺘﻪ‬
‫ﺑﻮي ﺧﻮش ﺑﺎد ﺻﺒﺢ ﻣﺸﮏ دﻣﺪ ﮔﻮﻳﻴﺎ‬
‫ﻧﻲ ﮐﻪ از ﺁن اﺳﺖ ﺻﺒﺢ ﻣﺸﮏ ﻓﺸﺎن ﮐﺰ هﻮا‬
‫ﺻﺒﺢ دم زد ﺳﺎﻗﻴﺎ هﻴﻦ اﻟﺼﺒﻮح‬
‫ﺻﺒﺢ دم زد ﺳﺎﻗﻴﺎ هﻴﻦ اﻟﺼﺒﻮح‬
‫در ﻗﺪح رﻳﺰ ﺁب ﺧﻀﺮ از ﺟﺎم ﺟﻢ‬
‫ﺗﻮﺑﻪ ﺑﺸﮑﻦ ﺗﺎ درﺳﺖ ﺁﻳﻲ ز ﮐﺎر‬
‫ﻣﻄﺮﺑﺎ ﻗﻮﻟﻲ ﺑﮕﻮ از راهﻮي‬
‫دل ز ﻣﺴﺘﻲ ﻗﻮل ﮐﺲ ﻣﻲﻧﺸﻨﻮد‬
‫ﭼﻮن ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺗﻮ ﻃﻮﻓﺎن ﺑﻼﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ز ﻋﻄﺎر اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﻣﻲﻧﺸﻨﻮي‬
‫ﮐﺸﺘﻲ ﻋﻤﺮ ﻣﺎ ﮐﻨﺎر اﻓﺘﺎد‬
‫ﮐﺸﺘﻲ ﻋﻤﺮ ﻣﺎ ﮐﻨﺎر اﻓﺘﺎد‬
‫ﻣﻮي هﻤﺮﻧﮓ ﮐﻔﮏ درﻳﺎ ﺷﺪ‬
‫روز ﻋﻤﺮي ﮐﻪ ﺑﻴﺦ ﺑﺮ ﺑﺎد اﺳﺖ‬
‫ﺳﺮ ﺑﻪ رﻩ در ﻧﻬﺎد ﺳﻴﻞ اﺟﻞ‬
‫ﻣﺴﺘﻴﻴﻲ ﺑﻮد ﻋﻬﺪ ﺑﺮﻧﺎﻳﻲ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ رﺳﻢ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ راﻩ‬
‫ﮔﻞ ﭼﮕﻮﻳﻢ ز ﮔﻠﺴﺘﺎن ﺟﻬﺎن‬
‫هﺮ ﮐﻪ در ﮔﻠﺴﺘﺎن دﻧﻴﺎ ﺧﻔﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﻳﮏ دم ﺷﻤﺮد در ﺷﺎدي‬
‫ﺑﻲ ﻗﺮاري ﭼﺮا ﮐﻨﻲ ﭼﻨﺪﻳﻦ‬
‫ﭼﻪ ﺗﻮان ﮐﺮد اﮔﺮ ز ﺳﮑﻪي ﻋﻤﺮ‬
‫ﺗﻮ ﻣﺰن دم ﺧﻤﻮش ﺑﺎش ﺧﻤﻮش‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻟﻴﮏ ﻋﻄﺎر اﻣﻴﺪوار اﻓﺘﺎد‬
‫ﺣﻠﻘﻪ ﺑﺸﮑﺴﺖ و ﺑﺮ زﻣﻴﻦ اﻓﺘﺎد‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﺮ ﺁن ﻧﮕﻴﻦ اﻓﺘﺎد‬
‫زان ﻟﺐ هﻤﭽﻮ اﻧﮕﺒﻴﻦ اﻓﺘﺎد‬
‫ﻗﺴﻢ ﻣﻦ ﺁﻩ ﺁﺗﺸﻴﻦ اﻓﺘﺎد‬
‫ﺷﻮر در ﭼﺮخ ﭼﺎرﻣﻴﻦ اﻓﺘﺎد‬
‫ﻣﺎﻩ و ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺧﻮﺷﻪ ﭼﻴﻦ اﻓﺘﺎد‬
‫ﮐﻪ ﺧﺮوﺷﻲ در اهﻞ دﻳﻦ اﻓﺘﺎد‬
‫ﭼﻴﻨﻲ از زﻟﻒ ﺗﻮ ﺑﻪ ﭼﻴﻦ اﻓﺘﺎد‬
‫ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ دري ﺛﻤﻴﻦ اﻓﺘﺎد‬
‫در ﻏﻢ ﭼﻮن ﺗﻮ ﻧﺎزﻧﻴﻦ اﻓﺘﺎد‬
‫ﺑﻲ دل اﻓﺘﺎدﻩام ﭼﻨﻴﻦ اﻓﺘﺎد‬
‫ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﭼﻪ ﮐﻴﻦ اﻓﺘﺎد‬
‫ﺿﻌﻒ در ﻣﺨﻠﺒﺶ ازﻳﻦ اﻓﺘﺎد‬
‫ﮔﺮ هﻨﺪوي زﻟﻔﺖ ز درازي ﺑﻪ رﻩ اﻓﺘﺎد‬
‫زﻧﮕﻲ ﺑﭽﻪي ﺧﺎل ﺗﻮ ﺑﺮ ﺟﺎﻳﮕﻪ اﻓﺘﺎد‬
‫دﻳﻮاﻧﮕﻲ ﺁورد و ﺑﻪ ﻳﮏ رﻩ ز رﻩ اﻓﺘﺎد‬
‫از ﻓﺮق هﻤﻪ ﺗﺨﺖﻧﺸﻴﻨﺎن ﮐﻠﻪ اﻓﺘﺎد‬
‫ﭼﻮن ﻃﺮﻩي ﺷﺒﺮﻧﮓ ﺗﻮ روزم ﺳﻴﻪ اﻓﺘﺎد‬
‫ﮐﺰ ﺷﻮﻣﻲ ﺁن ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻪ در ﺻﺪ ﮔﻨﻪ اﻓﺘﺎد‬
‫ﺑﺮ ﺟﻤﻠﻪي ﺧﻮﺑﺎن ﺟﻬﺎن ﭘﺎدﺷﻪ اﻓﺘﺎد‬
‫ﺑﺲ ﺁﺗﺶ ﺳﻮزان ﮐﻪ ز ﺗﻮ در ﺳﭙﻪ اﻓﺘﺎد‬
‫ﺑﺎ ﺗﻴﺮ و ﮐﻤﺎن ﭼﺸﻢ ﺗﻮ در ﭘﻴﺸﮕﻪ اﻓﺘﺎد‬
‫ﺗﺎ ﻳﻮﺳﻒ ﮔﻢ ﮔﺸﺘﻪ درﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﭼﻪ اﻓﺘﺎد‬
‫‪١٠٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﺮ ﻧﺒﻮدي اﻣﻴﺪ‪ ،‬واي دﻟﻢ‬
‫ﻋﮑﺲ روي ﺗﻮ ﺑﺮ ﻧﮕﻴﻦ اﻓﺘﺎد‬
‫ﻋﮑﺲ روي ﺗﻮ ﺑﺮ ﻧﮕﻴﻦ اﻓﺘﺎد‬
‫ﺷﺪ ﺟﻬﺎن هﻤﭽﻮ ﺣﻠﻘﻪاي ﺑﺮ ﻣﻦ‬
‫دور از روﻳﺖ ﺁﺗﺸﻢ در دل‬
‫ﺁب روﻳﻢ ﻣﺒﺮ ﮐﻪ ﺑﻲ روﻳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﭼﻬﺮﻩي ﺗﻮ ﺑﺘﺎﻓﺖ‬
‫ﺧﻮﺷﻪي ﻋﻨﺒﺮﻳﻦ زﻟﻔﺖ ﺗﻮرا‬
‫زﻟﻒ ﻣﮕﺸﺎي و ﮐﻔﺮ ﺑﺮﻣﻔﺸﺎن‬
‫ﻣﺸﮏ از ﭼﻴﻦ ﻃﻠﺐ ﮐﻪ ﻧﻴﻢ ﺷﺒﻲ‬
‫در ز ﭼﺸﻤﻢ ﻃﻠﺐ ﮐﻪ هﺮ اﺷﮑﻲ‬
‫دﺳﺖ ﺷﺴﺖ از وﺟﻮد هﺮ ﮐﻪ دﻣﻲ‬
‫دل ﻧﺪارم ﻣﻼﻣﺘﻢ ﭼﻪ ﮐﻨﻲ‬
‫ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ ﺗﻮ را ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺨﺘﻲ‬
‫دل ﻋﻄﺎر ﭼﻮن ﻧﻪ ﻣﺮغ ﺗﻮ ﺑﻮد‬
‫ﮔﺮ هﻨﺪوي زﻟﻔﺖ ز درازي ﺑﻪ رﻩ اﻓﺘﺎد‬
‫در ﺁرزوي زﻟﻒ ﭼﻮ زﻧﺠﻴﺮ ﺗﻮ ﻋﻘﻠﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺎد ﺑﺴﻲ داﺷﺖ ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ در ﺳﺮ‬
‫ﺳﺮﺳﺒﺰي ﮔﻠﮕﻮن رﺧﺖ را ﮐﻪ ﺑﺪﻳﺪم‬
‫ﮐﻪ ﮐﺮد ز ﻋﺸﻖ رخ ﺗﻮ ﺗﻮﺑﻪ زﻣﺎﻧﻲ‬
‫ﺣﻘﺎ ﮐﻪ اﮔﺮ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺟﻬﺎن ﺑﻮد ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻴﺖ‬
‫ﺗﺎ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺟﻤﻠﻪي ﺧﻮﺑﺎن ﺷﺪﻩاي ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻮﺳﻪ ﺳﺘﺎﻧﻢ ز ﻟﺒﺖ ﭼﻮن ﻣﺘﺮﺻﺪ‬
‫از ﻋﻤﺪ ﺳﺮ ﭼﺎﻩ زﻧﺨﺪان ﺑﻨﭙﻮﺷﻴﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫در ﺧﺎﻧﻪي ﻣﺎت اﺳﺖ ﮐﻪ اﻳﻦ ﺑﺎر ﺷﻪ اﻓﺘﺎد‬
‫هﺮﮔﺰ ﮐﻪ ﺑﺪاﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﺒﻪ اﻓﺘﺎد‬
‫ﺁﺗﺸﻲ در ﺧﺮﻣﻦ ﺟﺎن اوﻓﺘﺎد‬
‫هﺮ ﮐﻪ او در ﺑﻨﺪ ﺟﺎﻧﺎن اوﻓﺘﺎد‬
‫وﻟﻮﻟﻪ در ﺟﻦ و اﻧﺴﺎن اوﻓﺘﺎد‬
‫ﭘﺲ از ﺁﻧﺠﺎ در دل ﺟﺎن اوﻓﺘﺎد‬
‫ﻻﺟﺮم در ﻗﻴﺪ ﺗﺎوان اوﻓﺘﺎد‬
‫ﺑﻲ ﺳﺮ ﺁﻧﺠﺎ ﭼﻮن ﮔﺮﻳﺒﺎن اوﻓﺘﺎد‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ در دﺳﺖ رﺿﻮان اوﻓﺘﺎد‬
‫در ﺣﺠﺎب ﺳﺨﺖ ﺧﺬﻻن اوﻓﺘﺎد‬
‫ﻣﺮغ دل در دام هﺠﺮان اوﻓﺘﺎد‬
‫ﺑﻲ ﺳﺮ و ﺑﻦ در ﺑﻴﺎﺑﺎن اوﻓﺘﺎد‬
‫ﻇﻦ ﻣﺒﺮ ﮐﻴﻦ ﮐﺎر ﺁﺳﺎن اوﻓﺘﺎد‬
‫ﻣﺤﺮم اﻳﻦ راز ﻧﺘﻮان اوﻓﺘﺎد‬
‫ﻻﺟﺮم ﻋﻄﺎر ﺣﻴﺮان اوﻓﺘﺎد‬
‫ﺑﺮ ﻟﻌﻞ ﺗﻮ ﻧﻴﻢ ﺟﺎن ﺗﻮان داد‬
‫دل در ﻏﻤﺖ از ﻣﻴﺎن ﺟﺎن داد‬
‫از دﺳﺖ ﺗﻮ ﺗﻦ در اﻣﺘﺤﺎن داد‬
‫ﻣﻲﻧﺘﻮاﻧﺪ ﮐﺴﻲ ﻧﺸﺎن داد‬
‫دل ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺳﺮ درﻳﻦ ﺟﻬﺎن داد‬
‫ﻟﻌﻞ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺷﮑﺮ زﺑﺎن داد‬
‫ﺗﺎب از ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ در ﺁن داد‬
‫ﭼﻮن ﻟﻌﻞ ﺗﻮام ﺑﻪ ﺟﺎن اﻣﺎن داد‬
‫‪١٠٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺷﻬﺒﺎز دﻟﻢ زان ﭼﻪ ﺳﻴﻤﻴﻦ ﻧﺮهﺪ زاﻧﮏ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ دل ﻋﻄﺎر ﮐﻪ دور از ﺗﻮ ﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻈﺮ ﺑﺮ روي ﺟﺎﻧﺎن اوﻓﺘﺎد‬
‫ﭼﻮن ﻧﻈﺮ ﺑﺮ روي ﺟﺎﻧﺎن اوﻓﺘﺎد‬
‫روي ﺟﺎن دﻳﮕﺮ ﻧﺒﻴﻨﺪ ﺗﺎ اﺑﺪ‬
‫ذرﻩاي ﺧﻮرﺷﻴﺪ روﻳﺶ ﺷﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﺟﺎن اﻧﺲ از ﺷﻮق او ﺁﺗﺶ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﮐﺮد ﺗﺎوان ﺑﻲرخ او ﺁﻓﺘﺎب‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﻣﻮﻳﻲ ﺳﺮﮐﺸﻴﺪ از ﻋﺸﻖ او‬
‫هﺮ ﮐﺠﺎ ﻧﻘﺶ ﻧﮕﺎري ﭘﺎي ﺑﺴﺖ‬
‫واﻧﮑﻪ را رﻧﮕﻲ و ﺑﻮﻳﻲ راﻩ زد‬
‫ﭼﻮن وﺻﺎﻟﺶ داﻧﻪاي ﺑﺮ دام ﺑﺴﺖ‬
‫ﺑﻲ ﺳﺮ و ﺑﻦ دﻳﺪ ﻋﺎﺷﻖ راﻩ او‬
‫راز ﻋﺸﻘﺶ ﻋﺎﻟﻤﻲ ﺑﻲ ﻣﻨﺘﻬﺎﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﻠﻲ ﺑﺮ ﻧﺨﻴﺰي از دو ﮐﻮن‬
‫ﭼﻮن رهﻲ ﺑﺲ دور و ﺑﺲ دﺷﻮار ﺑﻮد‬
‫ﭼﻮن ﻟﻌﻞ ﺗﻮام هﺰار ﺟﺎن داد‬
‫ﭼﻮن ﻟﻌﻞ ﺗﻮام هﺰار ﺟﺎن داد‬
‫ﺟﺎن در ﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﻴﺎن ﺑﺴﺖ‬
‫ﺟﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﻓﻠﮏ ز دﺳﺖ او ﺑﻮد‬
‫ﭘﺮ ﻧﺎم ﺗﻮ ﺷﺪ ﺟﻬﺎن و از ﺗﻮ‬
‫اي ﺑﺲ ﮐﻪ رخ ﭼﻮ ﺁﺗﺶ ﺗﻮ‬
‫ﭘﻨﻬﺎن ز رﻗﻴﺐ ﻏﻤﺰﻩ دوﺷﻢ‬
‫اﻣﺮوز ﭼﻮ ﻏﻤﺰﻩات ﺑﺪاﻧﺴﺖ‬
‫از ﻏﻤﺰﻩي ﺗﻮ ﮐﻨﻮن ﻧﺘﺮﺳﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﺮ ﻟﻘﻤﻪ ﮐﻪ دادم اﺳﺘﺨﻮان داد‬
‫اي ﺗﺮﮎ ﺗﻮ را ﮐﻪ اﻳﻦ ﮐﻤﺎن داد‬
‫ﺳﺮ ﻧﺘﻮاﻧﻲ ز ﺁﺷﻴﺎن داد‬
‫وز ﻣﻴﻢ دهﺎن ﺗﻮ ﻧﺸﺎن ﻣﻲﻧﺘﻮان داد‬
‫ﮐﻲ را ﺧﺒﺮ ﻣﻮي ﻣﻴﺎن ﻣﻲﻧﺘﻮان داد‬
‫ﺑﺮ هﺮ ﮐﻪ ﮔﻤﺎن ﺑﺮد ﮐﻪ ﺟﺎن ﻣﻲﻧﺘﻮان داد‬
‫در ﺧﻮرد رﺧﺖ ﻧﻴﺴﺖ از ﺁن ﻣﻲﻧﺘﻮان داد‬
‫اﻧﮕﺸﺖ زﻧﺎن رﻗﺺ ﮐﻨﺎن ﻣﻲﻧﺘﻮان داد‬
‫ﺁزاد ﺑﻪ ﻳﮏ ﭘﺎرﻩي ﻧﺎن ﻣﻲﻧﺘﻮان داد‬
‫ﻋﻤﺮم ﺷﺪ و ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﭼﻨﺎن ﻣﻲﻧﺘﻮان داد‬
‫ﺧﻮد را ز ﺑﻼي ﺗﻮ اﻣﺎن ﻣﻲﻧﺘﻮان داد‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﺷﮑﺮ ﻣﻦ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻣﻲﻧﺘﻮان داد‬
‫ﮐﺲ را ﺑﻪ ﺷﮑﺮ هﻴﭻ دهﺎن ﻣﻲﻧﺘﻮان داد‬
‫ﻳﮏ ﺑﻮﺳﻪ ﻧﻪ ﭘﻴﺪا و ﻧﻪ ﻧﻬﺎن ﻣﻲﻧﺘﻮان داد‬
‫ﺧﻂ ﺑﻪ دﻳﻦ ﺑﺮزد و ﺳﺮ ﺑﺮ ﺧﻂ ﮐﻔﺎر ﻧﻬﺎد‬
‫ﺧﺮﻗﻪي ﺳﻮﺧﺘﻪ در ﺣﻠﻘﻪي زﻧﺎر ﻧﻬﺎد‬
‫ﺳﺮ ﻓﺮو ﺑﺮد و ﺳﺮ اﻧﺪر ﭘﻲ اﻳﻦ ﮐﺎر ﻧﻬﺎد‬
‫ﻣﻲﺧﻮران ﻧﻌﺮﻩزﻧﺎن روي ﺑﻪ ﺑﺎزار ﻧﻬﺎد‬
‫ﮔﻔﺖ ﮐﻴﻦ داغ ﻣﺮا ﺑﺮ دل و ﺟﺎن ﻳﺎر ﻧﻬﺎد‬
‫ﮔﻠﻢ ﺁن اﺳﺖ ﮐﻪ او در رﻩ ﻣﻦ ﺧﺎر ﻧﻬﺎد‬
‫ﮔﻔﺖ ﺁري زدﻩام روي ﺳﻮي دار ﻧﻬﺎد‬
‫از ﭘﻲ ﭘﻴﺮ ﻗﺪم در ﭘﻲ ﻋﻄﺎر ﻧﻬﺎد‬
‫‪١٠٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫دﻧﺪان ﺗﻮ ﮔﺮﭼﻪ ﺁب دﻧﺪاﻧﺴﺖ‬
‫اﺑﺮوي ﺗﻮ ﭘﺸﺖ ﻣﻦ ﮐﻤﺎن ﮐﺮد‬
‫ﻋﻄﺎر ﭼﻮ ﻣﺮغ ﺗﻮﺳﺖ او را‬
‫ﺷﺮح ﻟﺐ ﻟﻌﻠﺖ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻣﻲﻧﺘﻮان داد‬
‫ﺷﺮح ﻟﺐ ﻟﻌﻠﺖ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻣﻲﻧﺘﻮان داد‬
‫ﻣﻴﻢ اﺳﺖ دهﺎن ﺗﻮ و ﻣﻮﻳﻲ اﺳﺖ ﻣﻴﺎﻧﺖ‬
‫دل ﺧﻮاﺳﺘﻪاي و رﻗﻢ ﮐﻔﺮ ﮐﺸﻢ ﻣﻦ‬
‫ﮔﺮ ﭘﻴﺶ رﺧﺖ ﺟﺎن ﻧﺪهﻢ ﺁن ﻧﻪ ز ﺑﺨﻞ اﺳﺖ‬
‫ﻳﮏ ﺟﺎن ﭼﻪ ﺑﻮد ﮐﺎﻓﺮم ار ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﺻﺪ ﺟﺎن‬
‫ﺳﮓ ﺑﻪ ﺑﻮد از ﻣﻦ اﮔﺮ از ﺑﻬﺮ ﺳﮕﺖ ﺟﺎن‬
‫داد رﻩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭼﻨﺎن ﮐﺮزوﻳﻢ هﺴﺖ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ﭼﻮ ﺑﻼي ﺗﻮ ﺑﻪارزد ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻧﻲ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ز ﻣﻦ ﺟﺎن ﺑﺴﺘﺎن ﻳﮏ ﺷﮑﺮم دﻩ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺴﺖ دهﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﺷﮑﺮ زو ﺑﻪ در ﺁﻳﺪ‬
‫ﺧﻮد ﻃﺎﻟﻊ ﻋﻄﺎر ﭼﻪ ﭼﻴﺰ اﺳﺖ ﮐﻪ او را‬
‫ﭘﻴﺮ ﻣﺎ ﺑﺎر دﮔﺮ روي ﺑﻪ ﺧﻤﺎر ﻧﻬﺎد‬
‫ﭘﻴﺮ ﻣﺎ ﺑﺎر دﮔﺮ روي ﺑﻪ ﺧﻤﺎر ﻧﻬﺎد‬
‫ﺧﺮﻗﻪ ﺁﺗﺶ زد و در ﺣﻠﻘﻪي دﻳﻦ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺟﻤﻊ‬
‫در ﺑﻦ دﻳﺮ ﻣﻐﺎن در ﺑﺮ ﻣﺸﺘﻲ اوﺑﺎش‬
‫درد ﺧﻤﺎر ﺑﻨﻮﺷﻴﺪ و دل از دﺳﺖ ﺑﺪاد‬
‫ﮔﻔﺘﻢ اي ﭘﻴﺮ ﭼﻪ ﺑﻮد اﻳﻦ ﮐﻪ ﺗﻮ ﮐﺮدي ﺁﺧﺮ‬
‫ﻣﻦ ﭼﻪ ﮐﺮدم ﭼﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮاﺳﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻮد‬
‫ﺑﺎز ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ اﻧﺎاﻟﺤﻖ زدﻩاي ﺳﺮ در ﺑﺎز‬
‫دل ﭼﻮ ﺑﺸﻨﺎﺧﺖ ﮐﻪ ﻋﻄﺎر درﻳﻦ راﻩ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭘﺮدﻩ در ﭘﺮدﻩ ﺑﻲ ﺷﻤﺎر ﻧﻬﺎد‬
‫ﮔﻪ ﻧﻬﺎن و ﮔﻪ ﺁﺷﮑﺎر ﻧﻬﺎد‬
‫ﭘﺲ هﺮ ﭘﺮدﻩ اﺳﺘﻮار ﻧﻬﺎد‬
‫ﮐﻪ ﻳﮑﻲ در ﻳﮑﻲ هﺰار ﻧﻬﺎد‬
‫ﭘﺮدﻩ ﺑﺮ روي اﺧﺘﻴﺎر ﻧﻬﺎد‬
‫ﺟﺮم ﺑﺮ ﺟﺎن ﺑﻲ ﻗﺮار ﻧﻬﺎد‬
‫روي ﺑﺮ ﺧﺎﮎ اﺿﻄﺮار ﻧﻬﺎد‬
‫ﻋﺸﻖ ﺑﺮ دﺳﺖ ﻣﻦ ﻧﮕﺎر ﻧﻬﺎد‬
‫ﮔﻞ روي ﺗﻮام ﭼﻪ ﺧﺎر ﻧﻬﺎد‬
‫ﺗﺎ ﻣﺮا در هﺰار ﮐﺎر ﻧﻬﺎد‬
‫ﺑﺮ دﻟﻢ داغ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﻬﺎد‬
‫ﭘﺲ ﺑﻴﺎورد و در ﮐﻨﺎر ﻧﻬﺎد‬
‫درد هﺠﺮم ﺑﻪ ﻳﺎدﮔﺎر ﻧﻬﺎد‬
‫ﭘﻴﺶ ﻋﻄﺎر دل ﻓﮕﺎر ﻧﻬﺎد‬
‫ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﺳﺮ در ﺟﻬﺎن ﺧﻮاهﻢ ﻧﻬﺎد‬
‫ﺟﺎم ﺟﻢ در ﺟﻨﺐ ﺟﺎن ﺧﻮاهﻢ ﻧﻬﺎد‬
‫ﺑﺮ ﺑﺮاق ﻻﻣﮑﺎن ﺧﻮاهﻢ ﻧﻬﺎد‬
‫ﭘﺎي ﭘﻴﺶ ﮐﺎروان ﺧﻮاهﻢ ﻧﻬﺎد‬
‫ﺳﺮ ﭼﻮ ﺷﻤﻌﻲ در ﻣﻴﺎن ﺧﻮاهﻢ ﻧﻬﺎد‬
‫ﭘﺲ اﺳﺎﺳﻲ ﺑﺮ زﻳﺎن ﺧﻮاهﻢ ﻧﻬﺎد‬
‫از زﻣﻴﻦ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎن ﺧﻮاهﻢ ﻧﻬﺎد‬
‫روي ﺳﻮي ﺁﺷﻴﺎن ﺧﻮاهﻢ ﻧﻬﺎد‬
‫ﻣﻬﺮ ﻣﻄﻠﻖ ﺑﺮ زﺑﺎن ﺧﻮاهﻢ ﻧﻬﺎد‬
‫ﺻﺪ ﺷﮑﺮ ﮔﺮ در دهﺎن ﺧﻮاهﻢ ﻧﻬﺎد‬
‫‪١٠٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭘﺮدﻩ‪ ،‬ﺻﺪ هﺰار ﻧﻬﺎد‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭘﺮدﻩ‪ ،‬ﺻﺪ هﺰار ﻧﻬﺎد‬
‫ﭘﺲ هﺮ ﭘﺮدﻩ ﻋﺎﻟﻤﻲ ﭘﺮ درد‬
‫ﺻﺪ ﺟﻬﺎن ﺧﻮن و ﺻﺪ ﺟﻬﺎن ﺁﺗﺶ‬
‫ﭘﺮدﻩ ﺑﺎزي ﭼﻨﺎن ﻋﺠﺎﻳﺐ ﮐﺮد‬
‫ﭘﺮدﻩي دل ﺑﻪ ﻳﮏ زﻣﺎن ﺑﮕﺮﻓﺖ‬
‫ﮐﺮد ﺑﺎ دل ز ﺟﻮر ﺁﻧﭽﻪ ﻣﭙﺮس‬
‫ﺟﺎن ﻣﻀﻄﺮ ﭼﻮ ﺧﺎﮎ راهﺶ ﮔﺸﺖ‬
‫ﺷﻴﺮﻣﺮد هﻤﻪ ﺟﻬﺎن ﺑﻮدم‬
‫ﮐﻪ ﺑﺪاﻧﺪ ﮐﻪ دور از روﻳﺖ‬
‫دوش ﺁﻣﺪ ﺧﻴﺎل ﺗﻮ ﺳﺤﺮي‬
‫هﻤﭽﻮ ﻻﻟﻪ ﻓﮑﻨﺪ در ﺧﻮﻧﻢ‬
‫ﺳﺮ ﻣﻦ هﻤﭽﻮ ﺷﻤﻊ ﺑﺎز ﺑﺮﻳﺪ‬
‫ﭼﻮن هﻤﻲ ﺑﺎزﮔﺸﺖ از ﺑﺮ ﻣﻦ‬
‫هﺮ زﻣﺎن ﻋﻘﺒﻪاي ز درد ﻓﺮاق‬
‫هﺮﭼﻪ دارم در ﻣﻴﺎن ﺧﻮاهﻢ ﻧﻬﺎد‬
‫هﺮﭼﻪ دارم در ﻣﻴﺎن ﺧﻮاهﻢ ﻧﻬﺎد‬
‫ﺁب ﺣﻴﻮان ﭼﻮن ﺑﻪ ﺗﺎرﻳﮑﻲ در اﺳﺖ‬
‫زﻳﻦ هﻤﺖ در رﻩ ﺳﻮداي ﻋﺸﻖ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺠﻨﺒﺪ ﮐﺎروان ﻋﺎﺷﻘﺎن‬
‫ﺟﺎن ﭼﻮ ﺻﺒﺤﻲ ﺑﺮ ﺟﻬﺎن ﺧﻮاهﻢ ﻓﺸﺎﻧﺪ‬
‫ﺳﻮد ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ در ﺑﺎزار ﻋﺸﻖ‬
‫ﮔﺮ ﻗﺪم از ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﺧﻮاهﻢ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﻣﺮغ ﻋﺮﺷﻢ ﺳﻴﺮ ﮔﺸﺘﻢ از ﻗﻔﺲ‬
‫ﺗﺎ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﺳﺮ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﺮ زﺑﺎن‬
‫زهﺮ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ ز ﻋﻴﺶ ﺗﻠﺦ ﻣﻦ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺳﺮ ﺑﺴﻲ ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎن ﺧﻮاهﻢ ﻧﻬﺎد‬
‫ﺳﺮ ﺑﻪ زﻳﺮ ﭘﺎي از ﺁن ﺧﻮاهﻢ ﻧﻬﺎد‬
‫ﻃﺮﻓﻪ ﮔﻨﺠﻲ ﺟﺎودان ﺧﻮاهﻢ ﻧﻬﺎد‬
‫ﺗﻨﻢ اﻳﻦ هﻤﻪ ﺑﺎر ﻣﻲﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬
‫ﮐﻪ اﻳﻦ ﺑﺎر ﺁن ﺑﺎر ﻣﻲﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬
‫ﭼﻮ داﻧﻢ ﮐﻪ دﻳﻦدار ﻣﻲﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬
‫ﮐﻪ اﻳﻦ ﭘﺮدﻩ ﭘﻨﺪار ﻣﻲﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬
‫ﮔﻠﻲ اﻳﻦ هﻤﻪ ﺧﺎر ﻣﻲﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬
‫ﻧﻪ اﻧﺪﮎ ﻧﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻲﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻳﮏ ﻧﺎﻟﻪي زار ﻣﻲﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬
‫ﮐﻪ زﻳﻦ ﺑﻴﺶ ﺗﻴﻤﺎر ﻣﻲﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺴﺒﻴﺢ و زﻧﺎر ﻣﻲﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬
‫ﮐﻪ اﻗﺮار و اﻧﮑﺎر ﻣﻲﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻮﻳﻲ ز اﺳﺮار ﻣﻲﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬
‫ﮐﻪ اﻳﻦ دﻳﺪﻩ دﻳﺪار ﻣﻲﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬
‫ﮐﻪ اﻳﻦ ﭼﺸﻢ اﻏﻴﺎر ﻣﻲﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬
‫دﻟﻲ ﺟﺰ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻣﻲﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻋﻄﺎر اﻳﻦ ﻋﺎر ﻣﻲﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬
‫ﮐﻪ دل ﺟﺰ ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن ﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻳﮏ دل ﺑﻴﺶ ﻳﮏ ﺟﺎن ﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬
‫ﮐﻪ درد ﻋﺸﻖ درﻣﺎن ﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬
‫ﮐﻪ روز ﺣﺸﺮ دﻳﻮان ﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬
‫ﻳﻘﻴﻦ داﻧﻢ ﮐﻪ دو ﺟﻬﺎن ﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬
‫‪١١٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺁﺳﺘﻴﻦ ﭘﺮ ﺧﻮن ﺑﻪ اﻣﻴﺪ وﺻﺎل‬
‫دﺳﺖ ﭼﻮن ﻣﻲ ﻧﺮﺳﺪم در زﻟﻒ دوﺳﺖ‬
‫در زﺑﺎن ﮔﻮهﺮاﻓﺸﺎن ﻓﺮﻳﺪ‬
‫دﻟﻢ ﻗﻮت ﮐﺎر ﻣﻲﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬
‫دﻟﻢ ﻗﻮت ﮐﺎر ﻣﻲﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬
‫دل ﻣﻦ ز اﻧﺒﺎرهﺎ ﻏﻢ ﭼﻨﺎن ﺷﺪ‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮐﺸﺪ ﻧﻔﺲ ﮐﺎﻓﺮ ﻏﻢ ﺗﻮ‬
‫ﭘﺲ ﭘﺮدﻩي ﭘﻨﺪار ﻣﻲﺳﻮزم اﮐﻨﻮن‬
‫دل ﭼﻮن ﮔﻠﻢ را ﻣﻨﻪ ﺧﺎر ﭼﻨﺪﻳﻦ‬
‫ﭼﻨﺎن ﺷﺪ دل ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺎر ﻓﺮاﻗﺖ‬
‫ﭼﻨﺎن زار ﻣﻲﺑﻴﻨﻤﺶ دور از ﺗﻮ‬
‫ﺳﺰد ﮔﺮ ﻧﻬﻲ ﻣﺮهﻤﻲ از وﺻﺎﻟﺶ‬
‫ﺟﻬﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻋﺸﻘﺖ ﭼﻨﺎن ﭘﺮ ﻋﺠﺎﻳﺐ‬
‫ﻧﻪ در ﮐﻔﺮ ﻣﻲﺁﻳﺪ و ﻧﻪ در اﻳﻤﺎن‬
‫دﻟﻢ ﻣﺴﺖ اﺳﺮار ﻋﺸﻘﺖ ﭼﻨﺎن ﺷﺪ‬
‫ﻣﺮا دﻳﺪﻩاي ﺑﺨﺶ دﻳﺪار ﺧﻮد را‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺟﻤﺎل ﺗﻮ را ﭼﺸﻢ دارم‬
‫ﮔﺮﻓﺘﺎري ﻋﺸﻖ ﺳﻮداي روﻳﺖ‬
‫ﺧﻼﺻﻲ دﻩ از ﻣﻦ ﻣﺮا اﻳﻦ ﭼﻪ ﻋﺎر اﺳﺖ‬
‫دﻟﻢ در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺟﺎن ﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬
‫دﻟﻢ در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺟﺎن ﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬
‫ﭼﻮ ﻋﺸﻘﺖ هﺴﺖ دل را ﺟﺎن ﻧﺨﻮاهﺪ‬
‫دﻟﻢ در درد ﺗﻮ درﻣﺎن ﻧﺠﻮﻳﺪ‬
‫ﻣﺮا در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭼﻨﺪان ﺣﺴﺎب اﺳﺖ‬
‫ز ﻋﺸﻘﺖ ﻗﺼﻪي ﮔﻔﺘﺎر ﻣﺎ را‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻪ ﻳﮏ ﺷﺒﻨﻢ دو ﻃﻮﻓﺎن ﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬
‫ﮐﻪ اﻳﻦ دل دود هﺠﺮان ﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬
‫ز هﺠﺮت ﻳﮏ ﺳﺨﻦ زان ﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬
‫دل ﭼﻪ ﺑﻮد ﻋﻘﻞ و وهﻢ ﺟﺎن ﻧﺸﮑﻴﺒﺪ‬
‫از ﻃﻠﺐ ﭼﻮن ﺗﻮ دﻟﺴﺘﺎن ﻧﺸﮑﻴﺒﺪ‬
‫هﻴﭻ ﮐﺴﻲ از ﺗﻮ در ﺟﻬﺎن ﻧﺸﮑﻴﺒﺪ‬
‫ﺳﻮد دل ﺁن اﺳﺖ ﮐﺰ زﻳﺎن ﻧﺸﮑﻴﺒﺪ‬
‫ﻳﮏ ﻧﻔﺲ از ﻳﺎد ﺗﻮ زﺑﺎن ﻧﺸﮑﻴﺒﺪ‬
‫دﻳﺪﻩ ز ﻣﺎﻩ ﺗﻮ هﻤﭽﻨﺎن ﻧﺸﮑﻴﺒﺪ‬
‫ﺑﻲ رﺧﺖ از ﺁب ﻳﮏ زﻣﺎن ﻧﺸﮑﻴﺒﺪ‬
‫ﻧﺎﻟﻪ ﮐﻨﻢ زاﻧﮑﻪ ﻧﺎﺗﻮان ﻧﺸﮑﻴﺒﺪ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻋﺠﺐ ﮔﺮ ز دل ﻓﻐﺎن ﻧﺸﮑﻴﺒﺪ‬
‫ﺑﻠﺒﻞ ﮔﻮﻳﺎ ز ﺑﻮﺳﺘﺎن ﻧﺸﮑﻴﺒﺪ‬
‫ﺷﻔﺎي ﺟﺎن ﺑﻴﻤﺎرم ﻓﺮﺳﺘﺪ‬
‫ﺳﺰد ﮔﺮ درد ﺑﺴﻴﺎرم ﻓﺮﺳﺘﺪ‬
‫ﮐﻪ داﻧﺪ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺗﻴﻤﺎرم ﻓﺮﺳﺘﺪ‬
‫هﺰاران ﺟﺎن ﺑﻪ اﻳﺜﺎرم ﻓﺮﺳﺘﺪ‬
‫ﺑﻪ درﻳﺎ در ﻧﮕﻮﻧﺴﺎرم ﻓﺮﺳﺘﺪ‬
‫ز ﻏﻴﺮت ﺑﺮ ﺳﺮ دارم ﻓﺮﺳﺘﺪ‬
‫ز ﻣﺴﺠﺪ ﺳﻮي ﺧﻤﺎرم ﻓﺮﺳﺘﺪ‬
‫ﺑﺴﻮزد دﻟﻖ و زﻧﺎرم ﻓﺮﺳﺘﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺁﺗﺸﮕﺎﻩ ﮐﻔﺎرم ﻓﺮﺳﺘﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺻﺪ ﻋﺒﺮت ﺑﻪ ﺑﺎزارم ﻓﺮﺳﺘﺪ‬
‫‪١١١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اﮔﺮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻧﻤﻲﺳﺎزي ﻣﺴﻮزم‬
‫ﭼﻮ ﭘﺮواﻧﻪ دﻟﻢ در وﺻﻞ ﺧﻮد ﺳﻮز‬
‫دل ﻋﻄﺎر ﺑﺮ ﺑﻮي وﺻﺎﻟﺖ‬
‫دل ز هﻮاي ﺗﻮ ﻳﮏ زﻣﺎن ﻧﺸﮑﻴﺒﺪ‬
‫دل ز هﻮاي ﺗﻮ ﻳﮏ زﻣﺎن ﻧﺸﮑﻴﺒﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ دﻟﻲ دارد و ﻧﺸﺎن ﺗﻮ ﻳﺎﺑﺪ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺟﻬﺎن را ﺑﺴﻲ ﮐﺲ اﺳﺖ ﺷﮑﻴﺒﺎ‬
‫ذرﻩي ﺳﻮداي ﺗﻮ ﮐﻪ ﺳﻮد ﺟﻬﺎن اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ زﺑﺎن را ﻣﺠﺎل ﻳﺎد ﺗﻮ ﻧﺒﻮد‬
‫ﭼﻮن ﻧﺸﮑﻴﺒﺪ ز ﺁب ﻣﺎهﻲ ﺑﻲ ﺁب‬
‫ﻣﺮدم ﺁﺑﻲ ﭼﺸﻢ از ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻘﺖ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻨﺎﻟﻢ وﻟﻲ ﻧﻪ ﺁن ز ﺗﻮ ﻧﺎﻟﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺮﺳﺪ دﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺑﻪ ﻓﻐﺎﻧﻲ‬
‫ﻣﻲﻧﺸﮑﻴﺒﺪ دﻣﻲ ز ﮐﻮي ﺗﻮ ﻋﻄﺎر‬
‫هﺮ ﺁن دردي ﮐﻪ دﻟﺪارم ﻓﺮﺳﺘﺪ‬
‫هﺮ ﺁن دردي ﮐﻪ دﻟﺪارم ﻓﺮﺳﺘﺪ‬
‫ﭼﻮ درﻣﺎن اﺳﺖ درد او دﻟﻢ را‬
‫اﮔﺮ ﺑﻲ او دﻣﻲ از دل ﺑﺮﺁرم‬
‫وﮔﺮ در ﻋﺸﻖ او از ﺟﺎن ﺑﺮﺁﻳﻢ‬
‫وﮔﺮ در ﺟﻮﻳﻢ از درﻳﺎي وﺻﻠﺶ‬
‫وﮔﺮ از راز او رﻣﺰي ﺑﮕﻮﻳﻢ‬
‫ﭼﻮ در دﻳﺮم دﻣﻲ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺒﻴﻨﺪ‬
‫ﭼﻮ دام زرق ﺑﻴﻨﺪ در ﺑﺮم دﻟﻖ‬
‫ﭼﻮ ﮔﺒﺮ ﻧﻔﺲ ﺑﻴﻨﺪ در ﻧﻬﺎدم‬
‫ﺑﻪ دﻳﺮم درﮐﺸﺪ ﺗﺎ ﻣﺴﺖ ﮔﺮدم‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭘﺲ ﺁﻧﮕﻪ از ﭘﻲ ﮐﺎرم ﻓﺮﺳﺘﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺧﻠﻮت ﭘﻴﺶ ﻋﻄﺎرم ﻓﺮﺳﺘﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻮ ﮐﻪ ﭼﻮ روز ﺁﻳﺪ ﺑﺮ وي ﮔﺬرت اﻓﺘﺪ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺳﺮﮔﺮدان ﻳﮏ دم ﻧﻈﺮت اﻓﺘﺪ‬
‫ﮐﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﮐﻮﻳﺖ در ﺧﺎﮎ درت اﻓﺘﺪ‬
‫ﺣﻘﺎ ﮐﻪ اﮔﺮ از ﻣﻦ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪﺗﺮت اﻓﺘﺪ‬
‫ﺧﻄﻲ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﻦ درﮐﺶ اﮔﺮت اﻓﺘﺪ‬
‫ور در ﺗﻮ رﺳﺪ ﺁهﻢ از ﺑﺪ ﺑﺘﺮت اﻓﺘﺪ‬
‫ﮐﺎﺗﺶ ز دﻟﻢ ﻧﺎﮔﻪ در ﺑﺎل و ﭘﺮت اﻓﺘﺪ‬
‫ﺁﺧﺮ ﭼﮑﻨﻲ ﺟﺎﻧﺎ ﮔﺮ ﺑﺮ ﺟﮕﺮت اﻓﺘﺪ‬
‫در ﻃﺸﺖ ﻓﻨﺎ روزي ﺑﻲ ﺗﻴﻎ ﺳﺮت اﻓﺘﺪ‬
‫ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﺗﻮ ﮔﺮ روزي ﻣﺮدي ﺑﻪ ﺳﺮت اﻓﺘﺪ‬
‫ﻣﻲﺁﻳﺪ و ﻣﻲﺟﻮﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺮ ﺷﮑﺮت اﻓﺘﺪ‬
‫اﻳﻦ ﺑﺮ ﺗﻮ ﮔﺮان ﺁﻳﺪ راﻳﻲ دﮔﺮت اﻓﺘﺪ‬
‫ﮔﻞ ﺟﺎﻣﻪ ﻗﺒﺎ ﮐﺮدﻩ ز ﭘﺮدﻩ ﺑﻪ در اﻓﺘﺪ‬
‫ﺧﻮن از دهﻦ ﻏﻨﭽﻪ ز ﺗﺸﻮﻳﺮ ﺑﺮاﻓﺘﺪ‬
‫ﻳﮏ ﺗﻴﺮ ﻧﺪﻳﺪم ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎرﮔﺮ اﻓﺘﺪ‬
‫ﮐﺎﺗﺶ ز رﺧﺖ هﺮ ﻧﻔﺲ اﻧﺪر ﺟﮕﺮ اﻓﺘﺪ‬
‫ﻟﻴﮑﻦ ﭼﻮ دﻣﺖ ﺧﻮرد ﺑﻪ دام ﺗﻮ دراﻓﺘﺪ‬
‫ﺁﺗﺶ ز ﻟﺐ و روي ﺗﻮ در ﮔﻠﺸﮑﺮ اﻓﺘﺪ‬
‫ﮐﻴﻦ ﺁﺗﺶ از ﺁن اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺧﺸﮏ و ﺗﺮ اﻓﺘﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺎد‪ ،‬ﮔﺮت ﺑﺮ ﻣﻦ ﺧﺎﮐﻲ ﮔﺬر اﻓﺘﺪ‬
‫ﺟﺎﻧﺶ هﻤﻪ ﺧﻮن ﮔﺮدد و دل در ﺧﻄﺮ اﻓﺘﺪ‬
‫‪١١٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮ ﺑﻲ ﮐﺎرم ﮐﻨﺪ از ﮐﺎر ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﭼﻮ در ﺧﺪﻣﺖ ﭼﻨﺎن ﮔﺮدم ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ‬
‫هﺮ ﺷﺐ دل ﭘﺮ ﺧﻮﻧﻢ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ درت اﻓﺘﺪ‬
‫هﺮ ﺷﺐ دل ﭘﺮ ﺧﻮﻧﻢ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ درت اﻓﺘﺪ‬
‫ﮐﺎر دو ﺟﻬﺎن ﻣﻦ ﺟﺎوﻳﺪ ﻧﮑﻮ ﮔﺮدد‬
‫از دﺳﺖ ﭼﻮ ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ داﻧﻲ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫ﮔﺮ ﻋﺎﺷﻖ روي ﺧﻮد ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ هﻤﻲ ﺧﻮاهﻲ‬
‫اﻳﻦ اﺳﺖ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﻦ ﮐﺖ دوﺳﺖ هﻤﻲ دارم‬
‫داﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﺪت اﻓﺘﺪ زﻳﺮا ﮐﻪ دﻟﻢ ﺑﺮدي‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ هﻤﻪ ﺳﻴﻤﺮﻏﻲ از ﺁﻩ دﻟﻢ ﻣﻲﺗﺮس‬
‫ﺧﻮن ﺟﮕﺮم ﺧﻮردي وز ﺧﻮﻳﺶ ﻧﭙﺮﺳﻴﺪي‬
‫ﭘﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ دروﻳﺸﺎن از ﮐﺒﺮ ﻣﻨﻪ ﻳﺎرا‬
‫ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﻣﻦ ﻣﺴﮑﻴﻦ در دﺳﺖ ﺗﻮ ﭼﻮن ﻣﻮﻣﻢ‬
‫هﺶ دار ﮐﻪ اﻳﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﻃﻮﻃﻲ ﺧﻂ ﺳﺒﺰت‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﺷﮑﺮي ﺑﺨﺸﻢ ﻋﻄﺎر ﺳﺒﮏ دل را‬
‫ﮔﺮ ﭘﺮدﻩ ز ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺟﻤﺎل ﺗﻮ ﺑﺮاﻓﺘﺪ‬
‫ﮔﺮ ﭘﺮدﻩ ز ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺟﻤﺎل ﺗﻮ ﺑﺮاﻓﺘﺪ‬
‫ﭼﻮن ﭼﺸﻢ ﭼﻤﻦ ﭼﻬﺮﻩي ﮔﻠﺮﻧﮓ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﺪ‬
‫ﺑﺸﮑﺎﻓﺖ ﺗﻨﻢ ﻏﻤﺰﻩي ﺗﻮ ﮔﺮﭼﻪ ﭼﻮ ﻣﻮﻳﻲ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺮ ﺟﮕﺮم ﺁب ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ ﻋﺠﺐ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮔﺮ ﭼﻪ دل ﻣﻦ ﻣﺮغ ﺑﻠﻨﺪ اﺳﺖ ﭼﻮ ﺳﻴﻤﺮغ‬
‫ﮔﺮ ﮔﻠﺸﮑﺮي اﻳﻦ دل ﺑﻴﻤﺎر ﮐﻨﺪ راﺳﺖ‬
‫ﺑﺮ ﭼﺸﻢ و ﻟﺒﻢ زﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﺘﺮﺳﻢ‬
‫ﻣﻦ ﺧﺎﮎ ﺗﻮام ﭘﺎ ﻧﻬﻢ ﺑﺮ ﺳﺮ اﻓﻼﮎ‬
‫ﺑﻲ ﻳﺎد ﺗﻮ ﻋﻄﺎر اﮔﺮ ﺟﺎن ﺑﻪ ﻟﺐ ﺁرد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻧﻪ ﺑﻪ روﻳﻢ ﻧﻈﺮت ﻣﻲاﻓﺘﺪ‬
‫ذرﻩي ﺧﺎﮎ درت ﻣﻲاﻓﺘﺪ‬
‫زﻟﻒ زﻳﺮ و زﺑﺮت ﻣﻲاﻓﺘﺪ‬
‫ﭼﺸﻢ ﭘﺮ ﺷﻮر و ﺷﺮت ﻣﻲاﻓﺘﺪ‬
‫دل ﻣﻦ ﭼﻮن ﮐﻤﺮت ﻣﻲاﻓﺘﺪ‬
‫ﭼﺸﻢ ﭼﻮن ﺑﺮ ﺷﮑﺮت ﻣﻲاﻓﺘﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺑﻴﻨﺪﻳﺶ اﮔﺮت ﻣﻲاﻓﺘﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺧﻄﺎ در ﺧﻄﺮت ﻣﻲاﻓﺘﺪ‬
‫ﻳﺎ ﺟﻔﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮت ﻣﻲاﻓﺘﺪ‬
‫ﻧﻪ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ اﺳﺖ درت ﻣﻲاﻓﺘﺪ‬
‫ﮐﻪ ازﻳﻦ ﺑﺪ ﺑﺘﺮت ﻣﻲاﻓﺘﺪ‬
‫ﺑﺎ داو ﺷﺸﺪر ﺗﻮ هﺮ ﮐﻢ زﻧﻲ ﭼﻪ ﺳﻨﺠﺪ‬
‫در ﭘﻴﺶ زور ﻋﺸﻘﺖ ﺗﺮ داﻣﻨﻲ ﭼﻪ ﺳﻨﺠﺪ‬
‫هﻴﻬﺎت ﻣﻲﻧﺪاﻧﻢ ﺗﺎ ارزﻧﻲ ﭼﻪ ﺳﻨﺠﺪ‬
‫اﻧﺪر ﭼﻨﺎن ﻣﻘﺎﻣﻲ ﭼﻮﺑﮏزﻧﻲ ﭼﻪ ﺳﻨﺠﺪ‬
‫ﻳﮏ ﻣﺸﺖ ارزن ﺁﺧﺮ در ﺧﺮﻣﻨﻲ ﭼﻪ ﺳﻨﺠﺪ‬
‫ﺑﺎ زﺧﻢ ﻧﺎوﮎ ﺗﻮ هﺮ ﺟﻮﺷﻨﻲ ﭼﻪ ﺳﻨﺠﺪ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﭼﻮن ﺗﻮ ﺷﺎهﻲ ﺟﺎن و ﺗﻨﻲ ﭼﻪ ﺳﻨﺠﺪ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺳﺮ ﻧﻬﺎدﻩ در ﮔﻠﺨﻨﻲ ﭼﻪ ﺳﻨﺠﺪ‬
‫ﭼﻪ از ﺟﺎن ﺑﻪ ﺑﻮد ﺁن درﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﮐﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﮐﻔﺮ و اﻳﻤﺎن درﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫‪١١٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻧﻪ ﺑﻪ ﮐﻮﻳﻢ ﮔﺬرت ﻣﻲاﻓﺘﺪ‬
‫ﻧﻪ ﺑﻪ ﮐﻮﻳﻢ ﮔﺬرت ﻣﻲاﻓﺘﺪ‬
‫ﺁﻓﺘﺎﺑﻲ ﮐﻪ ﺟﻬﺎن روﺷﻦ ازوﺳﺖ‬
‫در ﻃﻠﺴﻤﺎت ﻋﺠﺐ ﻣﻮي ﺷﮑﺎف‬
‫در ﺟﮕﺮدوزي و ﺟﺎن ﺳﻮزي ﺳﺨﺖ‬
‫در ﻏﻤﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﮐﻤﺮ ﺑﺮ هﻴﭽﻲ‬
‫ﺁب ﮔﺮﻣﻢ ﺑﻪ دهﻦ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﺷﮑﺮي از ﺗﻮ ﻃﻤﻊ ﻣﻲدارم‬
‫ﺷﮑﺮت ﺑﻲﺧﻄﺮي ﻧﻲ و دﻟﻢ‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻴﻞ ﺗﻮ ﺟﺎﻧﺎ ﺑﻪ ﺟﻔﺎﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺟﻔﺎﻳﻲ ﮐﻨﻲ و ﮔﺮ ﻧﮑﻨﻲ‬
‫دل ﻋﻄﺎر ازﻳﻦ ﺑﻴﺶ ﻣﺴﻮز‬
‫در زﻳﺮ ﺑﺎر ﻋﺸﻘﺖ هﺮ ﺗﻮﺳﻨﻲ ﭼﻪ ﺳﻨﺠﺪ‬
‫در زﻳﺮ ﺑﺎر ﻋﺸﻘﺖ هﺮ ﺗﻮﺳﻨﻲ ﭼﻪ ﺳﻨﺠﺪ‬
‫ﭼﻮن ﭘﻨﺠﻪهﺎي ﺷﻴﺮان ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺧﺮد ﺑﺸﮑﺴﺖ‬
‫ﺟﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﮐﻮهﻬﺎ را ﻳﮏ ذرﻩ وزن ﻧﺒﻮد‬
‫ﺟﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﺻﺪ هﺰاران ﺳﻠﻄﺎن ﺑﻪ ﺳﺮ درﺁﻳﻨﺪ‬
‫ﺟﺎنهﺎي ﭘﺎﮎﺑﺎزان ﺧﻮن ﺷﺪ درﻳﻦ ﺑﻴﺎﺑﺎن‬
‫ﭼﻮن ﭘﺮدﻻن ﻋﺎﻟﻢ ﭘﻴﺸﺖ ﺳﭙﺮ ﻓﮑﻨﺪﻧﺪ‬
‫ﺟﺎن و دﻟﻢ ز ﻋﺸﻘﺖ ﻣﺴﺘﻐﺮﻗﻨﺪ داﻳﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺳﺎﮐﻨﺎن ﮔﻠﺸﻦ در ﭘﺎﻳﺖ اوﻓﺘﺎدﻧﺪ‬
‫ﻣﺮا ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺟﺎن درﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﻣﺮا ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺟﺎن درﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﻧﻪ ﮐﻔﺮم ﻣﺎﻧﺪ در ﻋﺸﻘﺖ ﻧﻪ اﻳﻤﺎن‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻪ ﮔﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﺷﻮد ﺟﺎن درﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻮر ﻃﻮﻓﺎن درﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺻﺤﻦ ﺻﺪ ﺑﻴﺎﺑﺎن درﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﺑﻪ ﻗﻌﺮ ﭼﺎﻩ و زﻧﺪان درﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ درد ﺗﻮ درﻣﺎن درﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﻏﻴﺮ ﺟﺎﻧﺎن درﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺟﺰ ﺧﻮرﺷﻴﺪ رﺧﺸﺎن درﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫در ﺁن ﺧﻠﻮﺗﮕﻪ ﺁﺳﺎن درﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﺣﺴﺎب ﻋﺸﻖ در ﻣﺤﺸﺮ ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﭼﻪ ﺳﻮداﻳﻲ اﺳﺖ ﮐﺎﻧﺪر ﺳﺮﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻋﻮد ﻋﺸﻖ در ﻣﺠﻤﺮ ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﮐﻪ اﻳﻨﺠﺎ داﻣﻦ ﺗﺮ درﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﭼﻨﭙﺎن ﮔﺮدد ﮐﻪ اﻧﺪر ﺑﺮﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫درو اﻧﺪﻳﺸﻪي دﻳﮕﺮ ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺟﺎن ﭘﺎﮎ در ﭘﻴﮑﺮ ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﻧﺪارد ﺟﺎم و در ﺳﺎﻏﺮ ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﻣﻴﺎﻧﺸﺎن درﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫در ﺁن رﻩ ﺟﺰ دﻟﻲ رهﺒﺮ ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫رﻣﺰي ز راز ﻋﺸﻘﺖ در ﺻﺪ زﺑﺎن ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﺟﻠﻮﻩ ﮔﻪ ﺟﻤﺎﻟﺖ در ﭼﺸﻢ و ﺟﺎن ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫اﻧﺪﻳﺸﻪي وﺻﺎﻟﺖ ﺟﺰ در ﮔﻤﺎن ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫در ﺟﺎن ﭼﻮ ﻣﻬﺮت اﻓﺘﺪ ﻋﺸﻖ روان ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﮐﺎﻧﺠﺎ ز ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺖ ﺑﺎد وزان ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫‪١١٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻨﺎن ﻋﺸﻖ ﺗﻮ در دل ﻣﻌﺘﮑﻒ ﺷﺪ‬
‫ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻃﻮﻓﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻋﺸﻘﺖ‬
‫اﮔﺮ ﻳﮏ ذرﻩ ﻋﺸﻘﺖ رخ ﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫اﮔﺮ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﺮون ﺁﻳﺪ ز ﭘﺮدﻩ‬
‫ﭼﻮن دردت هﺴﺖ ﻣﻨﻮازم ﺑﻪ درﻣﺎن‬
‫دﻻ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺎن اﺳﺖ رﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺗﻮ ﭼﻮن ذرﻩ ﺷﻮ ﺁﻧﺠﺎ زاﻧﮑﻪ ﺁﻧﺠﺎ‬
‫اﮔﺮ ﻓﺎﻧﻲ ﻧﮕﺮدد ﺟﺎن ﻋﻄﺎر‬
‫ﺣﺪﻳﺚ ﻋﺸﻖ در دﻓﺘﺮ ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﺣﺪﻳﺚ ﻋﺸﻖ در دﻓﺘﺮ ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﻋﺠﺐ ﻣﻲﺁﻳﺪم ﮐﻴﻦ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ‬
‫ﺑﺮو ﻣﺠﻤﺮ ﺑﺴﻮز ار ﻋﻮد ﺧﻮاهﻲ‬
‫درﻳﻦ رﻩ ﭘﺎﮎ داﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪت ﺑﻮد‬
‫هﺮ ﺁن دل ﮐﺎﺗﺶ ﻋﺸﻘﺶ ﺑﺮاﻓﺮوﺧﺖ‬
‫دﻟﻲ ﮐﺰ دﺳﺖ ﺷﺪ زاﻧﺪﻳﺸﻪي ﻋﺸﻖ‬
‫ﺑﺮون ﻧﻪ ﭘﺎي ﺟﺎن از ﭘﻴﮑﺮ ﺧﺎﮎ‬
‫ﺷﺮاﺑﻲ ﮐﺎن ﺷﺮاب ﻋﺎﺷﻘﺎن اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮ ﺟﺎﻧﺎن و ﭼﻮ ﺟﺎن ﺑﺎ هﻢ ﻧﺸﻴﻨﻨﺪ‬
‫رهﻲ ﮐﺎن راﻩ ﻋﻄﺎر اﺳﺖ اﻣﺮوز‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ﺣﺪﻳﺚ ﺣﺴﻨﺖ در داﺳﺘﺎن ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ﺣﺪﻳﺚ ﺣﺴﻨﺖ در داﺳﺘﺎن ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﺟﻮﻻﻧﮕﻪ ﺟﻼﻟﺖ در ﮐﻮي دل ﻧﺒﺎﺷﺪ‬
‫ﺳﻮداي زﻟﻒ و ﺧﺎﻟﺖ در هﺮ ﺧﻴﺎل ﻧﺎﻳﺪ‬
‫در دل ﭼﻮ ﻋﺸﻘﺖ ﺁﻣﺪ ﺳﻮداي ﺟﺎن ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﭘﻴﻐﻢ ﺧﺴﺘﮕﺎﻧﺖ در ﮐﻮي ﺗﻮ ﮐﻪ ﺁرد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺟﺎم ﮐﺰ ﺗﻮ رﻧﮓ ﮔﻴﺮد ﺧﻮد در ﺟﻬﺎن ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﻣﺴﮑﻴﻦ ﮐﺴﻲ ﮐﻪ ﺁﻧﺠﺎ در ﺁﺳﺘﺎن ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫واﻧﮕﻪ در ﺁﺷﻴﺎﻧﺖ ﺧﻮد ﻳﮏ زﻣﺎن ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﻧﺸﻨﺎﺧﺖ او ﮐﻪ ﺁﺧﺮ ﺟﺎي ﭼﻨﺎن ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﻋﻄﺎر اﮔﺮ ﺷﻮد ﺟﺎن اﻧﺪر ﻣﻴﺎن ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ﺷﻌﺎع روﻳﺖ در ﺟﺴﻢ و ﺟﺎن ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫وﺁوازﻩي ﺟﻤﺎﻟﺖ اﻧﺪر ﺟﻬﺎن ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫وﺻﻔﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮔﻮﻳﻢ ﮐﺎﻧﺪر زﺑﺎن ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ راﻩ ﮐﻮﻳﺖ اﻧﺪر ﻧﺸﺎن ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫هﻢ در زﻣﺎن ﻧﻴﺎﻳﺪ هﻢ در ﻣﮑﺎن ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫دل در ﺣﺴﺎب ﻧﺎﻳﺪ ﺟﺎن در ﻣﻴﺎن ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫از دل اﮔﺮ ﺑﺮﺁﻳﺪ در ﺁﺳﻤﺎن ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ وﺻﻒ ﻋﺸﻘﺖ اﻧﺪر ﺑﻴﺎن ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫واوﺻﺎف ﺗﻮ در ﺑﻴﺎن ﻧﻤﻲﮔﻨﺠﺪ‬
‫ﻣﻲداﻧﻢ و در زﺑﺎن ﻧﻤﻲﮔﻨﺠﺪ‬
‫اﻧﺪر ﺧﺒﺮ و ﻧﺸﺎن ﻧﻤﻲﮔﻨﺠﺪ‬
‫ﻣﻮﻳﻲ ﺷﺪ و در ﻣﻴﺎن ﻧﻤﻲﮔﻨﺠﺪ‬
‫در ﺷﺶ ﺟﻬﺖ ﻣﮑﺎن ﻧﻤﻲﮔﻨﺠﺪ‬
‫اﻧﺪر ﺳﻪ ﺻﻒ زﻣﺎن ﻧﻤﻲﮔﻨﺠﺪ‬
‫در ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺟﺎي ﺟﺎن ﻧﻤﻲﮔﻨﺠﺪ‬
‫ﮐﺎن ﺁﻩ درﻳﻦ دهﺎن ﻧﻤﻲﮔﻨﺠﺪ‬
‫ﮐﺎﻧﺪوﻩ ﺗﻮ در ﺟﻬﺎن ﻧﻤﻲﮔﻨﺠﺪ‬
‫در ﻗﺒﻪي ﺁﺳﻤﺎن ﻧﻤﻲﮔﻨﺠﺪ‬
‫در ﭘﻴﺸﮕﻪ ﻋﻴﺎن ﻧﻤﻲﮔﻨﺠﺪ‬
‫‪١١٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫دل ﮐﺰ ﺗﻮ ﺑﻮي ﻳﺎﺑﺪ در ﮔﻠﺴﺘﺎن ﻧﭙﻮﻳﺪ‬
‫ﺁن دم ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎن را ﻧﺰد ﺗﻮ ﺑﺎر ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﺑﺨﺸﺎي ﺑﺮ ﻏﺮﻳﺒﻲ ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﻣﻲﻧﻤﻴﺮد‬
‫ﺟﺎن داد دل ﮐﻪ روزي در ﮐﻮت ﺟﺎي ﻳﺎﺑﺪ‬
‫ﺁن دم ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻴﺎﻟﺖ دل را ز ﻋﺸﻖ ﮔﻮﻳﺪ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ﺷﻌﺎع روﻳﺖ در ﺟﺴﻢ و ﺟﺎن ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫وﺻﻠﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺟﻮﻳﻢ ﮐﺎﻧﺪر ﻃﻠﺐ ﻧﻴﺎﻳﺪ‬
‫هﺮﮔﺰ ﻧﺸﺎن ﻧﺪادﻧﺪ از ﮐﻮي ﺗﻮ ﮐﺴﻲ را‬
‫ﺁهﻲ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺖ از ﺣﻠﻖ ﺟﺎن ﺑﺮﺁرﻧﺪ‬
‫ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺖ ﻳﮏ دم ﺣﻀﻮر ﻳﺎﺑﻨﺪ‬
‫اﻧﺪر ﺿﻤﻴﺮ دﻟﻬﺎ ﮔﻨﺠﻲ ﻧﻬﺎن ﻧﻬﺎدي‬
‫ﻋﻄﺎر وﺻﻒ ﻋﺸﻘﺖ ﭼﻮن در ﻋﺒﺎرت ﺁرد‬
‫اﺳﺮار ﺗﻮ در زﺑﺎن ﻧﻤﻲﮔﻨﺠﺪ‬
‫اﺳﺮار ﺗﻮ در زﺑﺎن ﻧﻤﻲﮔﻨﺠﺪ‬
‫اﺳﺮار ﺻﻔﺎت ﺟﻮهﺮ ﻋﺸﻘﺖ‬
‫ﺧﺎﻣﻮﺷﻲ ﺑﻪ ﮐﻪ وﺻﻒ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ‬
‫ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺗﻮﻳﻲ و ﺟﺎن دل ﻣﺴﮑﻴﻦ‬
‫از ﻋﺎﻟﻢ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ‬
‫ﻳﮏ ﺷﻤﻪ ز روح ﺑﺎرﮔﺎﻩ ﺗﻮ‬
‫ﻳﮏ داﻧﻪ ز دام ﻋﺎﻟﻢ ﻋﺸﻘﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺁﻩ ﺑﺮﺁورم ز ﻋﺸﻖ ﺗﻮ‬
‫رﻓﺘﻢ ز ﺟﻬﺎن ﺑﺮون در اﻧﺪوهﺖ‬
‫ﺁن دم ﮐﻪ ز ﺗﻮ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺮدم‬
‫ﻋﻄﺎر ﭼﻮ در ﻳﻘﻴﻦ ﺧﻮد ﮔﻢ ﺷﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺟﺎن ﺑﻲ دل و ﺑﻲ ﻗﺮار ﻣﻲﭘﻴﭽﺪ‬
‫در هﺮ ﭘﻴﭽﻲ هﺰار ﻣﻲﭘﻴﭽﺪ‬
‫زﻟﻒ ﺗﻮ ﮐﻤﻨﺪوار ﻣﻲﭘﻴﭽﺪ‬
‫در ﺣﻠﻘﻪي ﺑﻲ ﺷﻤﺎر ﻣﻲﭘﻴﭽﺪ‬
‫ﭼﻮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﺗﺎﺑﺪار ﻣﻲﭘﻴﭽﺪ‬
‫ﺑﻲ روي ﺗﻮ زﻳﺮ دار ﻣﻲﭘﻴﭽﺪ‬
‫و او ﺑﺮ ﺳﺮ دار زار ﻣﻲﭘﻴﭽﺪ‬
‫ﺟﺎن ﻣﻲدهﺪ و ﭼﻮ ﻣﺎر ﻣﻲﭘﻴﭽﺪ‬
‫ﺑﺲ ﻧﺎدرﻩ در ﺷﮑﺎر ﻣﻲﭘﻴﭽﺪ‬
‫زان ﭼﻬﺮﻩي ﭼﻮن ﻧﮕﺎر ﻣﻲﭘﻴﭽﺪ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﺑﻪ اﺿﻄﺮار ﻣﻲﭘﻴﭽﺪ‬
‫ﺷﺎﻳﺴﺘﻪي ﻗﺮب ﭘﺎدﺷﺎ ﮔﺮدد‬
‫اﻧﺪر ﮔﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺒﺘﻼ ﮔﺮدد‬
‫ﻓﺮدا ﻧﻪ ز ﻳﮑﺪﮔﺮ ﺟﺪا ﮔﺮدد‬
‫هﺮ ذرﻩ ﮐﺒﻮﺗﺮ هﻮا ﮔﺮدد‬
‫از ﺗﻨﮕﻲ ﮔﻮر ﮐﻲ رهﺎ ﮔﺮدد‬
‫ﮔﺮ ﺑﺰداﻳﻲ ﺑﺮوي وا ﮔﺮدد‬
‫ﻇﻠﻤﺖ ﭼﻮ رود هﻤﻪ ﺿﻴﺎ ﮔﺮدد‬
‫ﺁن ﺁﻳﻨﻪ ﻏﺮق ﮐﺒﺮﻳﺎ ﮔﺮدد‬
‫ﮔﺮدﻳﺪ ﺧﺪاي ﻳﺎ ﺧﺪا ﮔﺮدد‬
‫ﮐﺰ ذات و ﺻﻔﺎت ﺧﻮد ﻓﻨﺎ ﮔﺮدد‬
‫در ﻋﻴﻦ ﻳﮕﺎﻧﮕﻲ ﺑﻘﺎ ﮔﺮدد‬
‫ﮐﺲ ﻣﺎ ﻧﺸﻮد وﻟﻲ ز ﻣﺎ ﮔﺮدد‬
‫‪١١٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺗﺎ زﻟﻒ ﺗﻮ هﻤﭽﻮ ﻣﺎر ﻣﻲﭘﻴﭽﺪ‬
‫ﺗﺎ زﻟﻒ ﺗﻮ هﻤﭽﻮ ﻣﺎر ﻣﻲﭘﻴﭽﺪ‬
‫دل ﺑﻮد ﺑﺴﻲ در اﻧﺘﻈﺎر ﺗﻮ‬
‫زان ﻣﻲﭘﻴﭽﻢ ﮐﻪ ﺗﺎج را ﭼﻨﺪﻳﻦ‬
‫ﺑﺲ ﺟﺎن ﮐﻪ ز ﭘﻴﭻ ﺣﻠﻘﻪي زﻟﻔﺖ‬
‫ﺑﺲ دل ﮐﻪ ز زﻟﻒ ﺗﺎﺑﺪار ﺗﻮ‬
‫ﺑﺲ ﺗﻦ ﮐﻪ ز ﺑﺎر ﻋﺸﻖ ﻳﮏ ﻣﻮﻳﺖ‬
‫ﺗﻮ ﻣﻲﮔﺬري ز ﻧﺎز ﺑﺲ ﻓﺎرغ‬
‫هﺮ دل ﮐﻪ ﺷﮑﺎر زﻟﻒ ﺗﻮ ﮔﺮدد‬
‫ﺗﺮﮐﺎﻧﻪ و ﭼﺴﺖ هﻨﺪوي زﻟﻔﺖ‬
‫هﺮ دل ﮐﻪ ز دام زﻟﻒ ﺗﻮ ﺑﺠﻬﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻣﻲﭘﻴﭽﺪ ﻓﺮﻳﺪ ﺑﭙﺬﻳﺮش‬
‫هﺮ دل ﮐﻪ ز ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻓﻨﺎ ﮔﺮدد‬
‫هﺮ دل ﮐﻪ ز ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻓﻨﺎ ﮔﺮدد‬
‫هﺮ ﮔﻞ ﮐﻪ ﺑﻪ رﻧﮓ دل ﻧﺸﺪ اﻳﻨﺠﺎ‬
‫اﻣﺮوز ﭼﻮ دل ﻧﺸﺪ ﺟﺪا از ﮔﻞ‬
‫ﺧﺎﮎ ﺗﻦ ﺗﻮ ﺷﻮد هﻤﻪ ذرﻩ‬
‫ور در ﮔﻞ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﻤﺎﻧﺪ دل‬
‫دل ﺁﻳﻨﻪاي اﺳﺖ ﭘﺸﺖ او ﺗﻴﺮﻩ‬
‫ﮔﻞ دل ﮔﺮدد ﭼﻮ ﭘﺸﺖ ﮔﺮدد رو‬
‫هﺮﮔﺎﻩ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ و روي ﻳﮑﺴﺎن ﺷﺪ‬
‫ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ هﻴﭻ ﻣﺨﻠﻮﻗﻲ‬
‫اﻣﺎ ﺳﺨﻦ درﺳﺖ ﺁن ﺑﺎﺷﺪ‬
‫هﺮﮔﻪ ﮐﻪ ﻓﻨﺎ ﺷﻮد ازﻳﻦ هﺮ دو‬
‫ﺣﻀﺮت ﺑﻪ زﺑﺎن ﺣﺎل ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻲ ﻧﺎداﻳﻢ ﭼﻮ داﻳﻤﺎ ﮔﺮدد‬
‫ﺑﺎ اﻳﻦ هﻤﻪ ﮐﺎر ﺁﺷﻨﺎ ﮔﺮدد‬
‫ﺁن اوﻟﻴﺘﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺼﺎ ﮔﺮدد‬
‫ﺗﺎ ﭘﻴﺮ ﺗﻮ را ﭼﻮ ﮐﻬﺮﺑﺎ ﮔﺮدد‬
‫هﺮ رﻧﺞ ﮐﻪ ﻣﻲﺑﺮي هﺒﺎ ﮔﺮدد‬
‫ﺷﺎﻳﺴﺘﻪي وﺻﻞ زود ﮔﺮدد‬
‫ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﻋﻮد ﮔﺮدد‬
‫ﺑﺮ ﺑﻮد ﺗﻮ و ﻧﺒﻮد ﮔﺮدد‬
‫ﺣﺎﻟﻲ ﻋﺪﻣﺖ وﺟﻮد ﮔﺮدد‬
‫ﮐﺎﺑﻠﻴﺲ ﺗﻮ در ﺳﺠﻮد ﮔﺮدد‬
‫ﺗﺎ ﻧﻔﺲ ﺗﻮ ﺟﻔﺖ ﺳﻮد ﮔﺮدد‬
‫ﮔﺮ ﻳﮏ ﻋﻠﻮي ﺟﻬﻮد ﮔﺮدد‬
‫در دﻳﺪﻩي دل ﭼﻮ دود ﮔﺮدد‬
‫ﮐﻮري ﺷﻮد و ﮐﺒﻮد ﮔﺮدد‬
‫ﺑﺎﻗﻲ هﻤﻪ ﺑﺮ ﺷﻨﻮد ﮔﺮدد‬
‫ﺁﺳﻤﺎن در زﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﺮ ﮔﺮدد‬
‫ﮐﺎر ازو هﻤﭽﻮ ﺁب زر ﮔﺮدد‬
‫روي ﺑﺮ ﺧﺎﮎ درﺑﺪر ﮔﺮدد‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺻﺪ ﻗﺮن ﮔﺮد در ﮔﺮدد‬
‫ﻋﻘﻞ ﮐﻞ ﻣﺴﺖ و ﺑﻴﺨﺒﺮ ﮔﺮدد‬
‫داﻣﻦ ﺁﻓﺘﺎب ﺗﺮ ﮔﺮدد‬
‫زهﺮ ﻗﺎﺗﻞ ﺧﻮرد ﺷﮑﺮ ﮔﺮدد‬
‫ﮔﺮ ﮐﻨﻢ ﭼﺎرﻩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮔﺮدد‬
‫‪١١٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻴﺰي ﮐﻪ ﺷﻮد ﭼﻮ ﺑﻮد ﮐﻲ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﮔﺮ ﻣﻲﺧﻮاهﻲ ﮐﻪ ﺟﺎن ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ‬
‫در ﺳﺎﻳﻪي ﭘﻴﺮ ﺷﻮ ﮐﻪ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ‬
‫ﮐﺎهﻲ ﺷﻮ و ﮐﻮﻩ ﻋﺠﺐ ﺑﺮ هﻢ زن‬
‫ور اﻳﻦ ﻧﮑﻨﻲ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ﻋﻄﺎرت‬
‫ﺑﻮدي ﮐﻪ ز ﺧﻮد ﻧﺒﻮد ﮔﺮدد‬
‫ﺑﻮدي ﮐﻪ ز ﺧﻮد ﻧﺒﻮد ﮔﺮدد‬
‫ﭼﻮﺑﻲ ﮐﻪ ﻓﻨﺎ ﻧﮕﺮدد از ﺧﻮد‬
‫اﻳﻦ ﮐﺎر ﺷﮕﺮف در ﻃﺮﻳﻘﺖ‬
‫هﺮﮔﻪ ﮐﻪ وﺟﻮد ﺗﻮ ﻋﺪم ﮔﺸﺖ‬
‫اي ﻋﺎﺷﻖ ﺧﻮﻳﺶ وﻗﺖ ﻧﺎﻣﺪ‬
‫دل در رﻩ ﻧﻔﺲ ﺑﺎﺧﺘﻲ ﭘﺎﮎ‬
‫دل ﻧﻔﺲ ﺷﺪ و ﺷﮕﻔﺘﺖ ﺁﻳﺪ‬
‫هﺮ دم ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻣﻲ ﺑﺮﺁري‬
‫ﺑﻲ ﺷﮏ دل ﺗﻮ از ﺁن ﭼﻨﺎن دود‬
‫ﻋﻄﺎر ﺑﮕﻔﺖ ﺁﻧﭽﻪ داﻧﺴﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻧﮑﻮﻳﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮔﺮدد‬
‫ﮔﺮ ﻧﮑﻮﻳﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮔﺮدد‬
‫ﺁﻓﺘﺎﺑﻲ ﮐﻪ هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ را‬
‫زﺁرزوي رخ ﺗﻮ هﺮ روزي‬
‫ﻧﺮﺳﺪ ﺁﻓﺘﺎب در ﮔﺮدت‬
‫ﮔﺮ ﺑﻴﺎﺑﺪ ﮐﻤﺎل ﺗﻮ ﺟﺰوي‬
‫ﺻﺒﺢ از ﺷﺮم ﺳﺮ ﺑﻪ ﺟﻴﺐ ﮐﺸﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻳﺎد ﭼﺸﻤﻪي ﻧﻮﺷﺖ‬
‫درد ﻋﺸﻖ ﺗﻮ را ﮐﻪ اﻓﺰون ﺑﺎد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺳﺨﻦ ﻋﻘﻞ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﮔﺮدد‬
‫ﮐﺎﺗﺶ از ﺑﺎد ﺗﻴﺰﺗﺮ ﮔﺮدد‬
‫از دم ﺳﺮد ﻣﻦ ﺟﮕﺮ ﮔﺮدد‬
‫در ﻣﻴﺎن ﻏﻤﻲ دﮔﺮ ﮔﺮدد‬
‫وﺟﻮدش ﺑﺎ ﻋﺪم هﻤﺨﺎﻧﻪ ﮔﺮدد‬
‫ز ﻋﺸﻖ ﺷﻤﻊ او دﻳﻮاﻧﻪ ﮔﺮدد‬
‫ﺑﻪ ﮔﺮد ﺷﻤﻊ ﭼﻮن ﭘﺮواﻧﻪ ﮔﺮدد‬
‫هﻤﻪ در ﻋﺎﻟﻢ ﺷﮑﺮاﻧﻪ ﮔﺮدد‬
‫هﻤﺎن ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻪ در ﮐﺎﺷﺎﻧﻪ ﮔﺮدد‬
‫ﺑﻪ ﻓﺮزﻳﻨﻲ ﮐﺠﺎ ﻓﺮزاﻧﻪ ﮔﺮدد‬
‫ﭼﺮا ﮔﺮد ﻣﻘﺎﻣﺮﺧﺎﻧﻪ ﮔﺮدد‬
‫ﺑﮑﻞ از ﺧﺎﮐﻴﺎن ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﮔﺮدد‬
‫ﻣﮑﻦ ﺗﻌﺠﻴﻞ ﺗﺎ ﺗﺮﻧﺎﻧﻪ ﮔﺮدد‬
‫دل ﺧﻮﻧﺎﺑﻪ را ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﮔﺮدد‬
‫ﮐﻪ در دم داﺷﺘﻦ ﻣﺮداﻧﻪ ﮔﺮدد‬
‫هﻤﻪ اﻓﺴﻮن او اﻓﺴﺎﻧﻪ ﮔﺮدد‬
‫ﻧﺪاﻧﻢ ﻣﺮد ﮔﺮدد ﻳﺎ ﻧﮕﺮدد‬
‫ﻏﻢ دﺷﻮار ﺗﻮ ﺁﺳﺎن ﻧﮕﺮدد‬
‫اﮔﺮ هﻢ درد ﺗﻮ درﻣﺎن ﻧﮕﺮدد‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ درد ﺻﺪ ﭼﻨﺪان ﻧﮕﺮدد‬
‫ﮐﻪ داﻳﻢ ﺑﻲ ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎن ﻧﮕﺮدد‬
‫ﮐﻪ هﻤﭽﻮن ﭼﺮخ ﺳﺮﮔﺮدان ﻧﮕﺮدد‬
‫ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺶ ﻣﺴﺖ ﺟﺎوﻳﺪان ﻧﮕﺮدد‬
‫‪١١٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮن ز ﻋﺸﻘﺖ ﺳﺨﻦ رود ﺟﺎﻳﻲ‬
‫ﭼﻪ دهﻲ دم ﻣﺮا دﻟﻢ ﺑﺮﺳﻮز‬
‫ﺑﺮ رﺧﻢ ﮔﺮﭼﻪ ﺧﻮن دل ﮔﺮم اﺳﺖ‬
‫دل ﻋﻄﺎر هﺮ زﻣﺎن ﺑﻲ ﺗﻮ‬
‫دﻟﻲ ﮐﺰ ﻋﺸﻖ او دﻳﻮاﻧﻪ ﮔﺮدد‬
‫دﻟﻲ ﮐﺰ ﻋﺸﻖ او دﻳﻮاﻧﻪ ﮔﺮدد‬
‫رﺧﺶ ﺷﻤﻊ اﺳﺖ و ﻋﻘﻞ ار ﻋﻘﻞ دارد‬
‫ﮐﺴﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ از ﺁﺗﺶ ﻧﺘﺮﺳﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺷﮑﺮ ﺁﻧﮑﻪ زان ﺁﺗﺶ ﺑﺴﻮزد‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﻮ ﺑﺮ وﺟﻮد ﺧﻮﻳﺶ ﻟﺮزد‬
‫اﮔﺮ ﺑﺮ ﺟﺎن ﺧﻮد ﻟﺮزد ﭘﻴﺎدﻩ‬
‫ﺑﺨﻴﻠﻲ ﮐﻮ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺟﻮ زر ﺑﻤﻴﺮد‬
‫ﭼﻮ ﻣﺎهﻲ ﺁﺷﻨﺎ ﺟﻮﻳﺪ درﻳﻦ ﺑﺤﺮ‬
‫ﭼﻮ در درﻳﺎ ﻓﺘﺎد ﺁن ﺧﺸﮏ ﻧﺎﻧﻪ‬
‫اﮔﺮ ﺗﻮ دم زﻧﻲ از ﺳﺮ اﻳﻦ ﺑﺤﺮ‬
‫ﺑﺴﻲ اﻓﺴﻮن ﮐﻨﺪ ﻏﻮاص درﻳﺎ‬
‫اﮔﺮ در ﻗﻌﺮ درﻳﺎ دم ﺑﺮﺁرد‬
‫درﻳﻦ درﻳﺎ دل ﭘﺮ درد ﻋﻄﺎر‬
‫اﮔﺮ دردت دواي ﺟﺎن ﻧﮕﺮدد‬
‫اﮔﺮ دردت دواي ﺟﺎن ﻧﮕﺮدد‬
‫ﮐﻪ دردم را ﺗﻮاﻧﺪ ﺳﺎﺧﺖ درﻣﺎن‬
‫دﻣﻲ درﻣﺎن ﻳﮏ دردم ﻧﺴﺎزي‬
‫ﮐﻪ ﻳﺎﺑﺪ از ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﻣﻮﻳﻲ‬
‫ﮐﻪ ﻳﺎﺑﺪ از ﺳﺮ ﮐﻮي ﺗﻮ ﮔﺮدي‬
‫ﮐﻪ ﻳﺎﺑﺪ از ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﻮﻳﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻪ ﺟﺰ در ﺁﺳﻤﺎن ﺟﺎن ﻧﮕﺮدد‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﺟﺎن ﻓﺎﻧﻲ ﺟﺎﻧﺎن ﻧﮕﺮدد‬
‫ﻧﻴﺎﺑﺪ ﻗﺮب ﺗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﻧﮕﺮدد‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻋﻤﺮ ﺗﻮ ﺗﺎوان ﻧﮕﺮدد‬
‫اﮔﺮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺗﻮ رﺧﺸﺎن ﻧﮕﺮدد‬
‫ﺑﻪ ﮔﻞ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺗﻮ ﭘﻨﻬﺎن ﻧﮕﺮدد‬
‫ﭼﻨﺎن ﺟﺎﻳﻲ ﮐﺴﻲ ﺣﻴﺮان ﻧﮕﺮدد‬
‫ﺧﻂ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺳﺮﺳﺒﺰي ﺑﺮ ﻣﺸﮏ ﺧﺘﻦ ﺧﻨﺪد‬
‫ﺣﻘﺎ ﮐﻪ اﮔﺮ هﺮﮔﺰ ﻳﮏ ﮔﻞ ز ﭼﻤﻦ ﺧﻨﺪد‬
‫ﻳﺎﻗﻮت و ﮔﻬﺮ ﺑﺎرد ﺑﺮ در ﻋﺪن ﺧﻨﺪد‬
‫در روي ﺗﻮ هﻤﭽﻮن ﮔﻞ از زﻳﺮ ﮐﻔﻦ ﺧﻨﺪد‬
‫ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﮐﻨﻢ ﺣﻴﻠﻪ ﺑﺮ ﺣﻴﻠﻪي ﻣﻦ ﺧﻨﺪد‬
‫ﺗﺎ ﺣﻘﻪي ﭘﺮ درت هﺮﮔﺰ ﺑﻪ دهﻦ ﺧﻨﺪد‬
‫ﺑﺮ ﻓﺮﻗﺖ ﺟﺎن ﮔﺮﻳﺪ ﺑﺮ ﮔﺮﻳﻪي ﺗﻦ ﺧﻨﺪد‬
‫در ﺟﻨﺐ ﭼﻨﺎن دري ﺑﺮ در ﺳﺨﻦ ﺧﻨﺪد‬
‫ﻓﺘﻨﻪ ﺗﻮ ﻋﻘﻞ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﮐﻪ ﭘﺴﻨﺪد‬
‫در ﻧﻈﺮ هﻨﺪوي ﺑﺼﺮ ﮐﻪ ﭘﺴﻨﺪد‬
‫در رخ ﺗﻮ ﺗﻴﺰﺗﺮ ﻧﻈﺮ ﮐﻪ ﭘﺴﻨﺪد‬
‫از ﻟﺐ ﺗﻮ ﺧﻮاﺳﺘﻦ ﺷﮑﺮ ﮐﻪ ﭘﺴﻨﺪد‬
‫ﻣﻮي ﻣﻴﺎن ﺗﻮ را ﮐﻤﺮ ﮐﻪ ﭘﺴﻨﺪد‬
‫ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﺟﺰ ﺟﺎن ﺧﻮد ﺳﭙﺮ ﮐﻪ ﭘﺴﻨﺪد‬
‫در هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺣﺪﻳﺚ ﺳﺮ ﮐﻪ ﭘﺴﻨﺪد‬
‫در ﻏﻢ ﺗﻮ ﺣﻴﻠﻪ و ﺣﺬر ﮐﻪ ﭘﺴﻨﺪد‬
‫‪١١٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻧﺪاﻧﻢ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪي اﺳﺖ ﻋﺸﻘﺖ‬
‫دﻻ هﺮﮔﺰ ﺑﻘﺎي ﮐﻞ ﻧﻴﺎﺑﻲ‬
‫ﻳﻘﻴﻦ ﻣﻲدان ﮐﻪ ﺟﺎن در ﭘﻴﺶ ﺟﺎﻧﺎن‬
‫اﮔﺮ ﻗﺮﺑﺎن ﻧﮕﺮدد ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻤﮑﻦ‬
‫ﭼﻮ ﺧﻔﺎﺷﻲ ﺑﻤﻴﺮي ﭼﺸﻢ ﺑﺴﺘﻪ‬
‫اﮔﺮ ﺁدم ﮐﻔﻲ ﮔﻞ ﺑﻮد ﮔﻮ ﺑﺎش‬
‫در ﺁن ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺣﻴﺮان ﮔﺸﺖ ﻋﻄﺎر‬
‫ﻗﺪ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺁزادي ﺑﺮ ﺳﺮو ﭼﻤﻦ ﺧﻨﺪد‬
‫ﻗﺪ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺁزادي ﺑﺮ ﺳﺮو ﭼﻤﻦ ﺧﻨﺪد‬
‫ﺗﺎ ﻳﺎد ﻟﺒﺖ ﻧﺒﻮد ﮔﻠﻬﺎي ﺑﻬﺎري را‬
‫از ﻋﮑﺲ ﺗﻮ ﭼﻮن درﻳﺎ از ﻣﻮج ﺑﺮﺁرد دم‬
‫ﮔﺮ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮد ﻋﺎﺷﻖ از دﺷﻨﻪي ﺧﻮﻧﺮﻳﺰت‬
‫ﭼﻪ ﺣﻴﻠﻪ ﻧﻬﻢ ﺑﺮهﻢ ﭼﻮن ﻟﻌﻞ ﺷﮑﺮﺑﺎرت‬
‫ﺗﻮ هﻢﻧﻔﺲ ﺻﺒﺤﻲ زﻳﺮا ﮐﻪ ﺧﺪا داﻧﺪ‬
‫ﻣﻦ هﻢﻧﻔﺲ ﺷﻤﻌﻢ زﻳﺮا ﮐﻪ ﻟﺐ و ﭼﺸﻤﻢ‬
‫ﻋﻄﺎر ﭼﻮ در ﭼﻴﻨﺪ از ﺣﻘﻪي ﭘﺮ درت‬
‫ﻋﺎﺷﻖ ﺗﻮ ﺟﺎن ﻣﺨﺘﺼﺮ ﮐﻪ ﭘﺴﻨﺪد‬
‫ﻋﺎﺷﻖ ﺗﻮ ﺟﺎن ﻣﺨﺘﺼﺮ ﮐﻪ ﭘﺴﻨﺪد‬
‫روي ﺗﻮ ﮐﺰ ﺗﺮﮎ ﺁﻓﺘﺎب درﻳﻎ اﺳﺖ‬
‫روي ﺗﻮ را ﺗﺎب ﻗﻮت ﻧﻈﺮي ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻨﮕﻨﺠﺪ ﺷﮑﺮ ﺑﺮون ز دهﺎﻧﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺘﻮان ﺑﻲ ﮐﻤﺮ ﻣﻴﺎن ﺗﻮ دﻳﺪن‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﮐﻤﺎن ﺑﺮﻧﻬﻲ ﺧﺪﻧﮓ ﺟﮕﺮدوز‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﺟﻔﺎ ﺗﻴﻐﺖ از ﻧﻴﺎم ﺑﺮﺁري‬
‫ﭼﻮن ﻏﻢ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺧﺮﻧﺪ و ﺑﻪ ارزد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﻴﭻ دﻟﻲ را ﻏﻤﻲ دﮔﺮ ﮐﻪ ﭘﺴﻨﺪد‬
‫وﺻﻞ ﺗﻮ ﺁﺧﺮ ﺑﺪﻳﻦ ﻗﺪر ﮐﻪ ﭘﺴﻨﺪد‬
‫ﺳﻮز ﭼﻮ ﻣﻦ ﺷﻤﻊ هﺮ ﺳﺤﺮ ﮐﻪ ﭘﺴﻨﺪد‬
‫ﻗﻮت ﻣﻦ از ﮔﻮﺷﻪي ﺟﮕﺮ ﮐﻪ ﭘﺴﻨﺪد‬
‫ﮐﺎر دل او ازﻳﻦ ﺑﺘﺮ ﮐﻪ ﭘﺴﻨﺪد‬
‫ﺧﻄﺶ ﻣﺸﮏ از زﻧﺨﺪان ﻣﻲ ﺑﺮﺁرد‬
‫ﻣﺮا از دل ﻧﻪ از ﺟﺎن ﻣﻲ ﺑﺮﺁرد‬
‫ﻣﺪاد از ﻟﻌﻞ ﺧﻨﺪان ﻣﻲ ﺑﺮﺁرد‬
‫ز ﻧﻘﺮﻩ ﺧﻂ ﭼﻮن ﺟﺎن ﻣﻲ ﺑﺮﺁرد‬
‫ﻣﮕﺮ ﺧﺎر از ﮔﻠﺴﺘﺎن ﻣﻲ ﺑﺮﺁرد‬
‫ﮐﻪ از ﮔﻞ ﺑﺮگ رﻳﺤﺎن ﻣﻲ ﺑﺮﺁرد‬
‫ﮐﻪ ﺳﻨﺒﻞ از ﻧﻤﮑﺪان ﻣﻲ ﺑﺮﺁرد‬
‫ﮐﻪ ﺳﺒﺰﻩ زاب ﺣﻴﻮان ﻣﻲ ﺑﺮﺁرد‬
‫ﻧﺒﺎت از ﺷﮑﺮﺳﺘﺎن ﻣﻲ ﺑﺮﺁرد‬
‫زﻣﺮد را ز ﻣﺮﺟﺎن ﻣﻲ ﺑﺮﺁرد‬
‫ﮐﻪ ﻣﺸﮏ از ﻣﺎﻩ ﺗﺎﺑﺎن ﻣﻲ ﺑﺮﺁرد‬
‫ﭼﻪ ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ ز دﻳﻮان ﻣﻲ ﺑﺮﺁرد‬
‫دﻣﺎر از ﺻﺪ ﻣﺴﻠﻤﺎن ﻣﻲ ﺑﺮﺁرد‬
‫ﺑﻪ زﺧﻢ ﺗﻴﺮ ﻣﮋﮔﺎن ﻣﻲ ﺑﺮﺁرد‬
‫ﺧﺮوش از ﭼﺮخ ﮔﺮدان ﻣﻲ ﺑﺮﺁرد‬
‫ﻧﻔﺲ دزدﻳﺪﻩ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﻲ ﺑﺮﺁرد‬
‫ﻧﻬﺎن از ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ زان ﻣﻲ ﺑﺮﺁرد‬
‫ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﭼﺸﻢ ﺳﻠﻄﺎن ﻣﻲ ﺑﺮﺁرد‬
‫ﺑﺮاي ﮐﺸﺘﻦ ﻣﺎ ﻣﻲدرﺁرد‬
‫‪١٢٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺗﺎ ﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ هﺴﺖ در هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ‬
‫وﺻﻞ ﺗﻮ ﺟﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﻧﻴﻢ ﺟﺎن ﻣﺤﻘﺮ‬
‫هﺮ ﺳﺤﺮ از ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﺴﺎ ﮐﻪ ﺑﺴﻮزم‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﺟﮕﺮ ﮔﻮﺷﻪي دل ﻣﻨﻲ ﺁﺧﺮ‬
‫ﺷﺪ دل ﻋﻄﺎر ﭘﺎرﻩ ﭘﺎرﻩ ز ﺷﻮﻗﺖ‬
‫ﺧﻄﺶ ﻣﺸﮏ از زﻧﺨﺪان ﻣﻲ ﺑﺮﺁرد‬
‫ﺧﻄﺶ ﺧﻮاﻧﺎ از ﺁن ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺑﻲ ﮐﻠﮏ‬
‫ﻣﺪاد ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻟﻮح ﺳﻴﻤﻴﻨﺶ‬
‫ﮐﺪاﻣﻴﻦ ﺧﻂ ﺧﻄﺎ رﻓﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻢ‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺎﻳﻲ ﭼﻪ ﺧﺎي ﺧﺎر ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ رﻳﺤﺎن ﺧﺎدم اوﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ ﺟﺎي ﺳﻨﺒﻞ ﺗﺎرﻳﮏ روي اﺳﺖ‬
‫ز ﺳﺒﺰﻩ هﻴﭻ ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ ﻧﻴﺎﻳﺪ‬
‫ﻧﺒﺎت ﺁﻧﺠﺎ ﭼﻪ وزن ﺁرد وﻟﻴﮑﻦ‬
‫ﭼﻪ ﺳﻨﺠﺪ در ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﻗﻊ زﻣﺮد‬
‫ﮐﻪ داﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﺳﺒﺰي ﺧﻂ او‬
‫ﺑﻪ ﻳﮏ دم ﮐﺎﻓﺮ زﻟﻔﺶ ﺑﻪ ﻣﻮﻳﻲ‬
‫ز ﺳﻨﮓ ﺧﺎرﻩ ﺧﻮن‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﮐﻪ ﻳﺎﻗﻮت‬
‫ﻣﻴﺎن ﺷﻬﺮ ﻣﻲﮔﺮدد ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬
‫دﻟﻢ از ﻋﺸﻖ روﻳﺶ زﻳﺮ ﺑﺮ او‬
‫ﭼﻮ ﻣﻲﺗﺮﺳﺪ ز ﭼﺸﻢ ﺑﺪ ﻧﻔﺲ را‬
‫ﻓﺮﻳﺪ از دﺳﺖ او ﺻﺪ ﻗﺼﻪ هﺮ روز‬
‫ﺧﻄﻲ ﮐﺎن ﺳﺮو ﺑﺎﻻ ﻣﻲدرﺁرد‬
‫ﺧﻄﻲ ﮐﺎن ﺳﺮو ﺑﺎﻻ ﻣﻲدرﺁرد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺧﻄﻲ ﺳﺮﺳﺒﺰ زﻳﺒﺎ ﻣﻲدرﺁرد‬
‫هﻼﻟﻲ ﻋﻨﺒﺮﺁﺳﺎ ﻣﻲدرﺁرد‬
‫ز ﺧﻂ ﺳﺒﺰ ﻃﻐﺮا ﻣﻲدرﺁرد‬
‫ﮐﻪ ﻟﻌﻠﺖ رﻧﮓ ﻣﻴﻨﺎ ﻣﻲدرﺁرد‬
‫ﮐﻨﻮن روي ﺗﻮ ﭘﻴﺪا ﻣﻲدرﺁرد‬
‫ﮐﻨﻮن ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ درﻳﺎ ﻣﻲدرﺁرد‬
‫دﻟﻲ دﻳﮕﺮ ز ﻳﻐﻤﺎ ﻣﻲدرﺁرد‬
‫ﭼﻨﻴﻦ دﺧﻠﻲ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻲدرﺁرد‬
‫ﺑﺴﺎ ﮐﺲ را ﮐﻪ از ﭘﺎ ﻣﻲدرﺁرد‬
‫ﮐﻪ زﻟﻔﺖ ﺳﺮ ﺑﻪ ﻏﻮﻏﺎ ﻣﻲدرﺁرد‬
‫ﺷﺐ ﺳﺮ اﻧﺪر ﻧﻘﺎب ﻣﻲﺁرد‬
‫ﻣﺴﺖ را در ﻋﺬاب ﻣﻲﺁرد‬
‫ﺳﺎﻋﺘﻲ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺁب ﻣﻲﺁرد‬
‫ﺗﻴﻎ اﻓﺮاﺳﻴﺎب ﻣﻲﺁرد‬
‫هﻴﻦ ﮐﻪ زهﺮﻩ رﺑﺎب ﻣﻲﺁرد‬
‫دﻳﺪﻩ را ﺳﺨﺖ ﺧﻮاب ﻣﻲﺁرد‬
‫ﺳﺎﻗﻲ ﻣﺎ ﺷﺮاب ﻣﻲﺁرد‬
‫ﻣﺮگ ﺗﻴﻎ از ﻗﺮاب ﻣﻲﺁرد‬
‫اﻳﻦ ﺳﺨﻦ را ﮐﻪ ﺗﺎب ﻣﻲﺁرد‬
‫ﻋﻤﺮ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺷﺘﺎب ﻣﻲﺁرد‬
‫از دل ﺧﻮد ﮐﺒﺎب ﻣﻲﺁرد‬
‫ﺟﺎن ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻏﻤﮕﺴﺎر دارد‬
‫ﺟﺎن از دو ﺟﻬﺎن ﮐﻨﺎر دارد‬
‫‪١٢١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﻪ زﻳﺒﺎﻳﻲ ﮔﻞ ﺳﺮﺧﺶ ﺑﻪ اﻧﺼﺎف‬
‫ﺑﮕﺮد روي هﻤﭽﻮن ﻣﺎﻩ ﮔﻮﻳﻲ‬
‫ﭘﺮي روﻳﺎ ﮐﻨﻮن ﻣﻨﺸﻮر ﺣﺴﻨﺖ‬
‫ازﻳﻦ ﭘﺲ ﺑﺎ ﺗﻮ رﻧﮕﻢ در ﻧﮕﻴﺮد‬
‫هﺮ ﺁن رﻧﮕﻲ ﮐﻪ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﻲﺳﺮﺷﺘﻲ‬
‫هﺮ ﺁن ﮐﺸﺘﻲ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺮ ﺧﺸﮏ راﻧﺪم‬
‫ﺑﻪ ﺗﺮﮐﻲ هﻨﺪوي زﻟﻒ ﺗﻮ هﺮ دم‬
‫ﺳﺮ زﻟﻔﺖ ﮐﻪ ﺟﺎن هﺎ دﺧﻞ دارد‬
‫وﻟﻲ ﺑﺮ ﭘﺸﺘﻲ روي ﭼﻮ ﻣﺎهﺖ‬
‫ﻓﺮﻳﺪ از دﺳﺖ زﻟﻔﺖ ﮐﻲ ﺑﺮد ﺳﺮ‬
‫ﺻﺒﺢ ﺑﺮ ﺷﺐ ﺷﺘﺎب ﻣﻲﺁرد‬
‫ﺻﺒﺢ ﺑﺮ ﺷﺐ ﺷﺘﺎب ﻣﻲﺁرد‬
‫ﮔﺮﻳﻪي ﺷﻤﻊ وﻗﺖ ﺧﻨﺪﻩي ﺻﺒﺢ‬
‫ﺳﺎﻗﻴﺎ ﺁب ﻟﻌﻞ دﻩ ﮐﻪ دﻟﻢ‬
‫ﺧﻴﺰ و ﺧﻮن ﺳﻴﺎوش ﺁر ﮐﻪ ﺻﺒﺢ‬
‫ﺧﻴﺰ اي ﻣﻄﺮب و ﺑﺨﻮان ﻏﺰﻟﻲ‬
‫ﺻﺒﺤﺪم ﭼﻮن ﺳﻤﺎع ﮔﻮش ﮐﻨﻲ‬
‫ﻣﻄﺮب ﻣﺎ رﺑﺎب ﻣﻲﺳﺎزد‬
‫هﻤﻪ اﺳﺒﺎب ﻋﻴﺶ هﺴﺖ وﻟﻴﮏ‬
‫ﻋﺎﻟﻤﻲ ﻋﻴﺶ ﺑﺎ اﺟﻞ هﻴﭻ اﺳﺖ‬
‫اي درﻳﻐﺎ ﮐﻪ ﮔﺮ درﻧﮓ ﮐﻨﻢ‬
‫در ﻏﻢ ﻣﺮگ ﺑﻲﻧﻤﮏ ﻋﻄﺎر‬
‫دل درد ﺗﻮ ﻳﺎدﮔﺎر دارد‬
‫دل درد ﺗﻮ ﻳﺎدﮔﺎر دارد‬
‫ﺗﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ در ﻣﻴﺎن ﺟﺎن اﺳﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﻲ ﺧﻤﺎر دارد‬
‫در ﮐﻮي ﺗﻮ ﺧﻮد ﭼﮑﺎر دارد‬
‫ﮐﺎﺷﮑﻢ هﻤﻪ ﺁﺷﮑﺎر دارد‬
‫ﻋﻄﺎر ز روزﮔﺎر دارد‬
‫ﻟﺐ ﻟﻌﻞ ﺗﻮ رﻧﮓ ﮔﻠﻨﺎر دارد‬
‫ﺑﺒﻴﻦ ﮔﻞ ﮐﻪ ﭼﻮن ﭘﺎي ﺑﺮ ﺧﺎر دارد‬
‫ﭼﺮا ﺧﻠﻖ را ذرﻩ ﮐﺮدار دارد‬
‫ﭼﺮا ﻋﺎﺷﻘﺎن را ﭼﻮ ﭘﺮﮔﺎر دارد‬
‫ﭼﺮا ﭘﺲ ﭼﻠﻴﭙﺎ و زﻧﺎر دارد‬
‫ﺷﮑﺮ ﺗﻨﮓ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﺮوار دارد‬
‫ﭼﻮ ﮔﻮﮔﺮد ﺳﺮﺧﻲ ﭼﻪ ﻣﻘﺪار دارد‬
‫ﻧﮕﻴﻦ ﻣﺴﻴﻦ ﺗﻮ زﻧﮕﺎر دارد‬
‫ﮐﻪ روي ﺗﻮ ﺧﻮد ﭼﺸﻢ ﺑﻴﻤﺎر دارد‬
‫ﻣﺮا ﭼﺸﻢ زﺧﻤﻲ ﭼﻪ ﺗﻴﻤﺎر دارد‬
‫ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻗﺮاﻧﻴﻢ اﻗﺮار دارد‬
‫ﮐﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ هﻤﻴﻦ ﮐﺎر دارد‬
‫ﮐﻪ ﺷﻌﺮ از ﻟﺐ ﺗﻮ ﺷﮑﺮﺑﺎر دارد‬
‫وﻟﻲ هﺮ ﻗﻄﺮﻩاي از وي ﺑﻪ ﺻﺪ درﻳﺎ اﺛﺮ دارد‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﺰ ﺳﺮ اﻳﻦ درﻳﺎ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﺧﺒﺮ دارد‬
‫ازﻳﻦ درﻳﺎ ﺑﻪ هﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﺗﺤﻴﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ دارد‬
‫ﮐﺴﻲ اﻳﻦ ﺑﺤﺮ را ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ او ﺟﺎﻧﻲ دﮔﺮ دارد‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ هﺮ ﻳﮏ ازﻳﻦ درﻳﺎ دل ﻣﺮدان ﭼﻪ ﺳﺮ دارد‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮ راﻩ هﻤﻪ ﻋﻤﺮي ﺑﻪ ﻳﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﮔﺬر دارد‬
‫‪١٢٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺗﺎ ﺧﻮرد دﻟﻢ ﺷﺮاب ﻋﺸﻘﺖ‬
‫ﻣﺴﮑﻴﻦ دل ﻣﻦ ﭼﻮ ﻧﺰد ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫راز ﺗﻮ ﻧﻬﺎن ﭼﮕﻮﻧﻪ دارم‬
‫ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻏﻢ ﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ از ﺗﻮ‬
‫ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﺑﻮي ﮔﻠﺰار دارد‬
‫ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﺑﻮي ﮔﻠﺰار دارد‬
‫از ﺁن ﻏﻢ ﮐﻪ ﻳﮑﺪم ﺳﺮ ﮔﻞ ﻧﺒﻮدت‬
‫اﮔﺮ روي ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻋﺎﻟﻢ‬
‫وﮔﺮ ﻧﻘﻄﻪي ﻋﺎﺷﻘﺎن ﻧﻴﺴﺖ ﺧﺎﻟﺖ‬
‫وﮔﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ هﻨﺪوي ﺗﺮﺳﺎ‬
‫دهﺎﻧﺖ ﭼﻮ ﺑﺎ ﭘﺴﺘﻪاي ﺗﻨﮓ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﺧﻂ ﺳﺒﺰ زﻧﮕﺎر رﻧﮓ ﺗﻮ ﻳﺎرب‬
‫ﭼﺮا روي ﮐﺮدي ﺗﺮش ﺗﺎ ز ﺧﻄﺖ‬
‫ﻧﺪارم ﺑﻪ روي ﺗﻮ ﭼﺸﻢ ﺗﻌﻬﺪ‬
‫ﭼﻮ ﺗﻴﻤﺎر ﭼﺸﻢ ﺧﻮدش ﻣﻲ ﻧﺒﻴﻨﻢ‬
‫ﻣﮑﻦ ﺑﻴﻘﺮارم ﭼﻮ ﮔﺮدون ﮐﻪ ﮔﺮدون‬
‫ﺑﻪ ﻳﮏ ﺑﻮﺳﻪ ﺟﺎن ﻣﺮا زﻧﺪﻩ ﮔﺮدان‬
‫ﻓﺮﻳﺪ از ﻟﺐ ﺗﻮ ﺳﺨﻦ ﭼﻮن ﻧﮕﻮﻳﺪ‬
‫ﻓﺮو رﻓﺘﻢ ﺑﻪ درﻳﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﻧﻪ ﭘﺎي و ﻧﻪ ﺳﺮ دارد‬
‫ﻓﺮو رﻓﺘﻢ ﺑﻪ درﻳﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﻧﻪ ﭘﺎي و ﻧﻪ ﺳﺮ دارد‬
‫ز ﻋﻘﻞ و ﺟﺎن و دﻳﻦ و دل ﺑﻪ ﮐﻠﻲ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﮔﺮدد‬
‫ﭼﻪ ﮔﺮدي ﮔﺮد اﻳﻦ درﻳﺎ ﮐﻪ هﺮ ﮐﻮ ﻣﺮدﺗﺮ اﻓﺘﺪ‬
‫ﺗﻮرا ﺑﺎ ﺟﺎن ﻣﺎدرزاد رﻩ ﻧﺒﻮد درﻳﻦ درﻳﺎ‬
‫ﺗﻮ هﺴﺘﻲ ﻣﺮد ﺻﺤﺮاﻳﻲ ﻧﻪ درﻳﺎﺑﻲ ﻧﻪ ﺑﺸﻨﺎﺳﻲ‬
‫ﺑﺒﻴﻦ ﺗﺎ ﻣﺮد ﺻﺎﺣﺐ دل درﻳﻦ درﻳﺎ ﭼﺴﺎن ﺟﻨﺒﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﻮ ﺁن ﮔﻮهﺮ ﮐﻪ در درﻳﺎ هﻤﻪ اﺻﻞ اوﺳﺖ ﮐﻲ ﻳﺎﺑﻲ ﭼﻮ ﻣﻲﺑﻴﻨﻲ ﮐﻪ اﻳﻦ درﻳﺎ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﭘﺮ ﮔﻬﺮ دارد‬
‫ﮐﻪ ﭼﻮن ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎي ﺗﻮ داﻳﻢ ﻧﻈﺮ دارد‬
‫وﻟﻲ از ﺷﻮق ﻳﮏ ﻗﻄﺮﻩ زﻣﻴﻦ ﻟﺐ ﺧﺸﮏﺗﺮ دارد‬
‫ز ﺗﻮ ﺑﺮ ﺳﺎﺧﺖ ﻏﻴﺮ ﺧﻮد ﺗﻮﻳﻲ ﻏﻴﺮي اﮔﺮ دارد‬
‫ﮐﻪ ﺁن وﻗﺖ اﺳﺖ ﻣﺮد اﻳﻤﻦ ﮐﻪ راهﻲ ﭘﺮﺧﻄﺮ دارد‬
‫ﻧﺪاﻧﻢ ﮐﻴﻦ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ازو ﮐﺲ ﻣﻌﺘﺒﺮ دارد‬
‫از ﺑﺴﻲ ﻧﻴﮑﻮي ﺧﺒﺮ دارد‬
‫ﮐﻪ دو ﮐﻮن از ﺗﻮ ﻳﮏ اﺛﺮ دارد‬
‫از ﺟﻤﺎل ﺗﻮ ﻳﮏ ﻧﻈﺮ دارد‬
‫هﺮ ﮐﻪ او ذرﻩاي ﺑﺼﺮ دارد‬
‫هﺮﭼﻪ ﺟﺰ ﺗﻮﺳﺖ ﻣﺨﺘﺼﺮ دارد‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﮐﻪ دﻳﺪﻩ ﺑﺮدارد‬
‫ﺧﺎﮎ راﻩ ﺗﻮ ﺗﺎج ﺳﺮ دارد‬
‫ﮔﺮﭼﻪ راهﺖ ﺑﺴﻲ ﺧﻄﺮ دارد‬
‫هﺮ ﮐﻪ او ﺟﺎن دﻳﺪﻩور دارد‬
‫ﺁﺗﺸﻲ ﺳﺨﺖ در ﺟﮕﺮ دارد‬
‫وﻟﻲ زﻟﻒ ﺗﻮ ﺳﺮ ﮔﺮدﻳﺪﻩ دارد‬
‫ﭼﻪ زﻧﮕﻲ ﺑﭽﻪ ﻧﺎﮔﺮدﻳﺪﻩ دارد‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﭼﻮن رهﻲ دزدﻳﺪﻩ دارد‬
‫ﺳﺮ ﻳﮏ ﻣﮋﻩ هﺮ ﮐﻮ دﻳﺪﻩ دارد‬
‫ﮐﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﭘﺮدﻩي درﻳﺪﻩ دارد‬
‫اﮔﺮ دارد ﻃﻤﻊ ﺑﺮﻳﺪﻩ دارد‬
‫ﮐﻪ ﺷﻮر او ﺑﺴﻲ ﺷﻮرﻳﺪﻩ دارد‬
‫‪١٢٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اﮔﺮ ﺧﻮاهﻲ ﮐﻪ ﺁن ﮔﻮهﺮ ﺑﺒﻴﻨﻲ ﺗﻮ ﭼﻨﺎن ﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﻋﺠﺐ ﺁن اﺳﺖ ﮐﻴﻦ درﻳﺎ اﮔﺮﭼﻪ ﺟﻤﻠﻪ ﺁب ﺁﻣﺪ‬
‫ﭼﻮ ﺷﻮﻗﺶ ﺑﻮد ﺑﺴﻴﺎري ﺑﻪ ﺁﺑﻲ ﻧﻴﺰ ﻏﻴﺮ ﺧﻮد‬
‫ﺳﻼﻣﺖ از ﭼﻪ ﻣﻲﺟﻮﻳﻲ ﻣﻼﻣﺖ ﺑﻪ درﻳﻦ درﻳﺎ‬
‫ﭼﻮ از ﺗﺮ داﻣﻨﻲ ﻋﻄﺎر در ﮐﻨﺠﻲ اﺳﺖ ﻣﺘﻮاري‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﺮ روي او ﻧﻈﺮ دارد‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﺮ روي او ﻧﻈﺮ دارد‬
‫ﺗﻮ ﻧﮑﻮﺗﺮ ز ﻧﻴﮑﻮان دو ﮐﻮن‬
‫هﺮﭼﻪ اﻧﺪر دو ﮐﻮن ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫در ﺟﻤﺎﻟﺖ ﻣﺪام ﺑﻴﺨﺒﺮ اﺳﺖ‬
‫دﻳﺪﻩﺟﺎن ﮐﻪ در ﺗﻮ ﺣﻴﺮان اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ روي ﭼﻮ ﺁﻓﺘﺎب ﺗﻮ دﻳﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﻮﻳﻲ ﺑﻴﺎﻓﺖ از رﻩ ﺗﻮ‬
‫ﻋﺎﺷﻖ از ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻧﻴﻨﺪﻳﺸﺪ‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را ﻣﺴﺖ وار درﻓﮑﻨﺪ‬
‫در رﻩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ دل ﻋﻄﺎر‬
‫ﻟﺐ ﺗﻮ ﻣﺮدﻣﻲ دﻳﺪﻩ دارد‬
‫ﻟﺐ ﺗﻮ ﻣﺮدﻣﻲ دﻳﺪﻩ دارد‬
‫ﮐﻪ داﻧﺪ ﺗﺎ ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ در ﭼﻴﻦ‬
‫ﭼﻮ ﺣﺴﻨﺖ ﻣﻲﻧﮕﻨﺠﺪ در ﺟﻬﺎﻧﻲ‬
‫ﭼﻮ ﻣﮋﻩ ﺑﺮ ﺳﺮ ﭼﺸﻤﺖ ﻧﺸﺎﻧﺪ‬
‫وﺻﺎل ﺗﻮ ﻣﮕﺮ در ﭼﻴﻦ زﻟﻒ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻨﻮن هﺮ ﮐﻮ ﺑﻪ ﺟﺎن وﺻﻞ ﺗﻮ ﻣﻲﺟﺴﺖ‬
‫از ﺁن ﺷﻮرﻳﺪﻩام از ﭘﺴﺘﻪي ﺗﻮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ز ﺑﻬﺮ ﮐﻴﻦ زرﻩ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ دارد‬
‫ﭼﺮا ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﻪ ﺧﻮن ﻏﻠﻄﻴﺪﻩ دارد‬
‫ﮐﻪ ﺑﺤﺮي ﺧﻮن ﭼﻨﻴﻦ ﺟﻮﺷﻴﺪﻩ دارد‬
‫ﺑﺮ در ﺣﻖ هﺮ ﮐﻪ ﮐﺎر و ﺑﺎر ﻧﺪارد‬
‫ﻧﺰد ﺣﻖ او هﻴﭻ اﻋﺘﺒﺎر ﻧﺪارد‬
‫ﺧﻮش ﺑﻮد ﺁن ﮔﻠﺸﻨﻲ ﮐﻪ ﺧﺎر ﻧﺪارد‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺷﺮاب ﺧﺪا ﺧﻤﺎر ﻧﺪارد‬
‫ﺧﺪﻣﺖ ﻣﺨﻠﻮق اﻓﺘﺨﺎر ﻧﺪارد‬
‫ﭘﺮدﻩي ﻋﺼﻤﺖ ﮐﻪ ﭘﻮد و ﺗﺎر ﻧﺪارد‬
‫از در ﺁﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﭘﺮدﻩدار ﻧﺪارد‬
‫از ﭘﻲ ﺁن ﺑﺎر ﺑﺎر ﺑﺎر ﻧﺪارد‬
‫ﮐﻴﻦ درد ﮐﺴﻲ دﮔﺮ ﻧﺪارد‬
‫ﻣﻲﺳﻮزم و ﮐﺲ ﺧﺒﺮ ﻧﺪارد‬
‫ﺑﻴﻨﺪ ﮐﻪ هﺰار در ﻧﺪارد‬
‫ﻳﮏ ذرﻩ ﭼﻮ ﭘﺎ و ﺳﺮ ﻧﺪارد‬
‫ﻣﻨﺪﻳﺶ ﮐﻪ رﻩ دﮔﺮ ﻧﺪارد‬
‫ﺧﻮاﺟﻪ ﺳﺮ اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﻧﺪارد‬
‫ﮐﻮ دﻳﺪﻩي دﻳﺪﻩور ﻧﺪارد‬
‫از ذرﻩ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻧﺪارد‬
‫اﻣﺎ دل ﺗﻮ ﻧﻈﺮ ﻧﺪارد‬
‫از ذرﻩ ﺷﺪن ﺧﺒﺮ ﻧﺪارد‬
‫زان اﺻﻞ ﮐﺴﻲ ﮔﺬر ﻧﺪارد‬
‫ﺟﺎن ﭼﺸﻢ زاﺻﻞ ﺑﺮ ﻧﺪارد‬
‫‪١٢٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺧﻴﺎل روي ﺗﻮ اﺳﺘﺎد در ﻗﻠﺐ‬
‫اﮔﺮ ﺁهﻨﮓ ﺧﻮن رﻳﺰي ﻧﺪارد‬
‫ﻓﺮﻳﺪ از ﺗﻮ دﻟﻲ دارد ﭼﻮ ﺑﺤﺮي‬
‫ﺑﺮ در ﺣﻖ هﺮ ﮐﻪ ﮐﺎر و ﺑﺎر ﻧﺪارد‬
‫ﺟﺎن ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎي ﮔﻠﺸﻦ در ﺣﻖ ﺑﺮ‬
‫ﻣﺴﺖ ﺧﺮاب ﺷﺮاب ﺷﻮق ﺧﺪا ﺷﻮ‬
‫ﺧﺪﻣﺖ ﺣﻖ ﮐﻦ ﺑﻪ هﺮ ﻣﻘﺎم ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺘﻨﺪ ﻋﻨﮑﺒﻮت ﺑﺮ در هﺮ ﻏﺎر‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻦ ﭘﺮدﻩ ﺁﻧﭽﻨﺎن ز ﮐﻪ ﺁﻣﻮﺧﺖ‬
‫ﺗﺎ دل ﻋﻄﺎر در دو ﮐﻮن ﻓﺮوﺷﺪ‬
‫زﻳﻦ درد ﮐﺴﻲ ﺧﺒﺮ ﻧﺪارد‬
‫زﻳﻦ درد ﮐﺴﻲ ﺧﺒﺮ ﻧﺪارد‬
‫ﺗﺎ در ﺳﻔﺮ اوﻓﮑﻨﺪ دردم‬
‫ﮐﻮر اﺳﺖ ﮐﺴﻲ ﮐﻪ ذرﻩاي را‬
‫ﭼﻪ ﺟﺎي هﺰار و ﺻﺪ هﺰار اﺳﺖ‬
‫ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﺷﻮي ﺑﻪ ذرﻩاي در‬
‫ﭼﻮن ﻧﺎﻣﺘﻨﺎهﻲ اﺳﺖ ذرﻩ‬
‫ﺁن ﮐﺲ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ ذرﻩﺧﺮد اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن دﻳﺪﻩ ﭘﺪﻳﺪ ﮔﺸﺖ ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬
‫از ﻳﮏ اﺻﻞ اﺳﺖ ﺟﻤﻠﻪ ﭘﻴﺪا‬
‫در ذرﻩ ﺗﻮ اﺻﻞ ﺑﻴﻦ ﮐﻪ ذرﻩ‬
‫اﺻﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮع ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﻋﻄﺎر اﮔﺮ زﺑﻮن ﻓﺮغ اﺳﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﻮان ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻪ او اﻳﻤﺎن ﻧﺪارد‬
‫ﮐﻪ ﮐﺲ ﻣﺮدي ﻳﮏ ﺟﻮﻻن ﻧﺪارد‬
‫ﮐﻪ ﺟﺎن ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻲﺟﺎﻧﺎن ﻧﺪارد‬
‫ﮐﻪ رهﺮو راﻩ را ﺁﺳﺎن ﻧﺪارد‬
‫ﭼﻪ درد اﺳﺖ اﻳﻦ ﮐﻪ ﺧﻮد درﻣﺎن ﻧﺪارد‬
‫ﮐﻪ دل ﺑﻲ درد ﻋﺸﻘﺶ ﺟﺎن ﻧﺪارد‬
‫ﮐﻪ دور اﺳﺖ اﻳﻦ رﻩ و ﭘﺎﻳﺎن ﻧﺪارد‬
‫ﮐﻪ ﮐﻮي ﻋﺎﺷﻘﺎن ﭘﻴﺸﺎن ﻧﺪارد‬
‫هﻤﻪ ﻋﻤﺮت ﭼﻨﻴﻦ ﺣﻴﺮان ﻧﺪارد‬
‫ﮐﻪ درد ﻋﺸﻖ ﺗﻮ درﻣﺎن ﻧﺪارد‬
‫ﮐﻪ در هﺮ ﻗﻄﺮﻩ ﺻﺪ ﻃﻮﻓﺎن ﻧﺪارد‬
‫ﮐﻪ ﺻﺪ ﺟﺎن ﺑﺨﺸﺪ و ﻳﮏ ﺟﺎن ﻧﺪارد‬
‫ﺑﻪ ﺣﺴﻦ روي ﺗﻮ اﻣﮑﺎن ﻧﺪارد‬
‫اﮔﺮ زﻟﻒ ﺗﻮاش ﭘﻨﻬﺎن ﻧﺪارد‬
‫وﻟﻲ اﻳﻦ هﺴﺖ او را ﮐﺎن ﻧﺪارد‬
‫ﺑﻪ زﻳﺒﺎﻳﻲ ﺧﻮد ﺗﺎوان ﻧﺪارد‬
‫ﺑﮕﻮ ﺗﺎ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺮﮔﺮدان ﻧﺪارد‬
‫ﮐﺴﻲ ﺑﺮ ﻧﻘﻄﻪ ﺻﺪ ﺑﺮهﺎن ﻧﺪارد‬
‫ﻏﻤﻢ ﭼﻮن زﻟﻒ ﺗﻮ ﭘﺎﻳﺎن ﻧﺪارد‬
‫اﮔﺮ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮن دﻧﺪان ﻧﺪارد‬
‫ﺧﻄﻲ ﺳﺮﺳﺒﺰ در دﻳﻮان ﻧﺪارد‬
‫ﺧﺮﻗﻪ ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﺑﺴﻮﺧﺖ دﺳﺖ ﺑﻪ زﻧﺎر ﺑﺮد‬
‫‪١٢٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫دﻟﻲ ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن ﺟﺎن ﻧﺪارد‬
‫دﻟﻲ ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن ﺟﺎن ﻧﺪارد‬
‫درﻳﻦ ﻣﻴﺪان ﮐﻪ ﻳﺎرد ﮔﺸﺖ ﻳﮑﺪم‬
‫ﺷﮕﺮﻓﻲ ﺑﺎﻳﺪ از ﮔﻨﺞ دو ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﻲ ﻣﻨﻪ در ﮐﻮي او ﭘﺎي‬
‫ﭼﻪ ﻋﺸﻖ اﺳﺖ اﻳﻦ ﮐﻪ ﺧﻮد ﻧﻘﺼﺎن ﻧﮕﻴﺮد‬
‫دﻟﻢ در درد ﻋﺸﻖ او ﭼﻨﺎن اﺳﺖ‬
‫ﻣﺮو در راﻩ او ﮔﺮ ﻧﺎﺗﻮاﻧﻲ‬
‫اﮔﺮ ﻗﻮت ﻧﺪاري دور ازﻳﻦ راﻩ‬
‫ﺑﺮو ﻋﻄﺎر دم درﮐﺶ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺎن‬
‫اﮔﺮ درﻣﺎن ﮐﻨﻢ اﻣﮑﺎن ﻧﺪارد‬
‫اﮔﺮ درﻣﺎن ﮐﻨﻢ اﻣﮑﺎن ﻧﺪارد‬
‫ز ﺑﺤﺮ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﻮﺟﻲ ﻧﺨﻴﺰد‬
‫ﻏﻤﺖ را ﭘﺎﮎﺑﺎزي ﻣﻲﺑﺒﺎﻳﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺣﺴﻦ راي ﺧﻮﻳﺶ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﮐﺮدم‬
‫ﻓﺮوﮔﻴﺮد ﺟﻬﺎن ﺧﻮرﺷﻴﺪ روﻳﺖ‬
‫ﻓﻠﮏ ﮔﺮ ﺻﻮﻓﻴﻴﻲ ﭘﻴﺮوزﻩﭘﻮش اﺳﺖ‬
‫اﮔﺮﭼﻪ در ﺟﻬﺎن ﺧﻮرﺷﻴﺪ روﻳﺶ‬
‫ﭼﻮ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻮن روي ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﭼﻮ ﻃﻮﻃﻲ ﺧﻂ ﺗﻮ ﺑﺮ دهﺎﻧﺖ‬
‫ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﭼﻮن ﮔﻴﺮم ﮐﻪ ﺑﻲ ﺗﻮ‬
‫ﻟﺒﺖ ﺧﻮﻧﻢ ﭼﺮا رﻳﺰد ﺑﻪ دﻧﺪان‬
‫ﻓﺮﻳﺪ اﻣﺮوز ﺧﻮش ﺧﻮانﺗﺮ ز ﺧﻄﺖ‬
‫ﺑﺎر دﮔﺮ ﭘﻴﺮ ﻣﺎ رﺧﺖ ﺑﻪ ﺧﻤﺎر ﺑﺮد‬
‫ﺑﺎر دﮔﺮ ﭘﻴﺮ ﻣﺎ رﺧﺖ ﺑﻪ ﺧﻤﺎر ﺑﺮد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻴﺪان ﮐﻔﺮ ﮔﻮي ز ﮐﻔﺎر ﺑﺮد‬
‫ﮐﻴﺶ ﻣﻐﺎن ﺗﺎزﻩ ﮐﺮد ﻗﻴﻤﺖ اﺑﺮار ﺑﺮد‬
‫دﻳﻦ ﻧﻮد ﺳﺎﻟﻪ را از ﮐﻒ دﻳﻨﺪار ﺑﺮد‬
‫ﻋﺸﻖ ﺑﺮو ﻏﻠﺒﻪ ﮐﺮد ﻋﻘﻞ ﺑﻪ ﻳﮑﺒﺎر ﺑﺮد‬
‫ﭘﺎي ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺑﺒﺴﺖ دﺳﺖ ﺑﻪ اﺳﺮار ﺑﺮد‬
‫ﭘﻴﺸﻪوري ﺷﺪ ﭼﻨﺎﻧﮏ روﻧﻖ ﻋﻄﺎر ﺑﺮد‬
‫هﻮس روي او ﻗﺮارم ﺑﺮد‬
‫روي ﻧﻨﻤﻮد و روزﮔﺎرم ﺑﺮد‬
‫از ﺑﺪ و ﻧﻴﮏ ﺑﺮﮐﻨﺎرم ﺑﺮد‬
‫ﻧﻴﻢﺷﺐ ﻧﻘﺪ اﺧﺘﻴﺎرم ﺑﺮد‬
‫ﺳﻮي ﺑﺎزار دردﺧﻮارم ﺑﺮد‬
‫هﻤﭽﻨﺎن ﻣﺴﺖ زﻳﺮ دارم ﺑﺮد‬
‫ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﮐﻮي ﻳﺎرم ﺑﺮد‬
‫ﺁﺗﺶ ﻏﻴﺮت ﺁب ﮐﺎرم ﺑﺮد‬
‫ﺑﺎز در ﺑﻨﺪ اﻧﺘﻈﺎرم ﺑﺮد‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻲ ﺁﻣﺪ و ﺧﻤﺎرم ﺑﺮد‬
‫هﻤﭽﻮ ﻋﻄﺎر ذرﻩوارم ﺑﺮد‬
‫وﺁرام و ﻗﺮار ﻣﻦ ز ﻣﻦ ﺑﺮد‬
‫ﺟﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ز ﺗﻦ ﺑﻮد‬
‫زﻟﻔﺖ ﺑﻪ ﻃﻠﺴﻢ ﭘﺮﺷﮑﻦ ﺑﺮد‬
‫ﻣﺮدي و زﻧﻲ ز ﻣﺮد و زن ﺑﺮد‬
‫ﺑﻲ ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﻲ ز ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﺮد‬
‫در ﺣﺎل ﺧﺮش ﺷﺪ و رﺳﻦ ﺑﺮد‬
‫‪١٢٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫دﻳﻦ ﺑﻪ ﺗﺰوﻳﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﮐﺮد ﺳﻴﻪرو ﭼﻨﺎﻧﮏ‬
‫ﻧﻌﺮﻩي رﻧﺪان ﺷﻨﻴﺪ راﻩ ﻗﻠﻨﺪر ﮔﺮﻓﺖ‬
‫در ﺑﺮ دﻳﻨﺪار دﻳﺮ ﭼﺴﺖ ﻗﻤﺎري ﺑﮑﺮد‬
‫درد ﺧﺮاﺑﺎت ﺧﻮرد ذوق ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻣﻲ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺧﻮرد در ﺣﺮم ﮐﺒﺮﻳﺎ‬
‫در ﺻﻒ ﻋﺸﺎق ﺷﺪ ﭘﻴﺸﻪوري ﭘﻴﺸﻪ ﮐﺮد‬
‫ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺁب ﮐﺎرم ﺑﺮد‬
‫ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺁب ﮐﺎرم ﺑﺮد‬
‫روزﮔﺎري ﺑﻪ ﺑﻮي او ﺑﻮدم‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﺎ در ﻣﻴﺎن ﮐﺸﻴﺪ ﻣﺮا‬
‫ﻣﺴﺖ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﮐﻴﺴﻪ ﺷﮑﺎف‬
‫دردﻳﻴﻲ ﺑﺮ ﮐﻔﻢ ﻧﻬﺎد ﺑﻪ زور‬
‫ﭼﻮن دﻟﻢ ﻣﺴﺖ ﺷﺪ ز دردي او‬
‫ﻣﻦ ز ﻣﻦ دور ﻣﺎﻧﺪﻩ در ﭘﻲ دل‬
‫ﻧﻌﺮﻩ ﺑﺮداﺷﺘﻢ ﺑﻪ ﺑﻮي وﺻﺎل‬
‫ﭼﻮن ﺑﻤﺎﻧﺪم ﺑﻪ هﺠﺮ روزي ﭼﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن ز هﺴﺘﻲ ﻣﺮا ﺧﻤﺎر ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺷﺪم ﻧﻴﺴﺖ ﭘﻴﺶ ﺁن ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﺗﺎﺧﺘﻦ ﺑﺮد‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﺗﺎﺧﺘﻦ ﺑﺮد‬
‫ﺗﻦ ﭼﻨﺪ زﻧﻢ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﺴﺘﺖ‬
‫ﺻﺪ ﮔﻮﻧﻪ ﻗﺮار از دل ﻣﻦ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻧﻤﻮد دﺳﺘﺒﺮدي‬
‫ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻋﻘﻞ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ﻟﺐ روحﺑﺨﺶ ﺗﻮ دﻳﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﻲﻳﺎد ﻟﺐ ﺗﻮ در دهﻦ ﺑﺮد‬
‫ﺑﻲ ﻋﮑﺲ رﺧﺖ ﺑﻪ ﺟﺎم ﻇﻦ ﺑﺮد‬
‫ﺑﮕﺮﻳﺨﺖ و ﺑﻪ ﻗﺎف ﺗﺎﺧﺘﻦ ﺑﺮد‬
‫ﻗﺪر ﮔﻞ و روﻧﻖ ﺳﻤﻦ ﺑﺮد‬
‫وﺁب هﻤﻪ از ﭼﻪ ذﻗﻦ ﺑﺮد‬
‫ﮔﻮي از هﻤﻪ ﮐﺲ ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺑﺮد‬
‫ور ﮐﺴﻲ ﺑﺮد ﻧﺪاﻧﻢ ﺟﺎن ﺑﺮد‬
‫رﻩ ﺑﺪو ﻣﻲﻧﺘﻮان ﺁﺳﺎن ﺑﺮد‬
‫ﺗﺎ ﻗﺮار از ﻣﻦ ﺳﺮﮔﺮدان ﺑﺮد‬
‫ﺑﺮد ﺷﮑﻠﻲ ﮐﻪ ﭼﻨﺎن ﻧﺘﻮان ﺑﺮد‬
‫راﻩ دزدﻳﺪﻩ ﺑﺪو ﭘﻨﻬﺎن ﺑﺮد‬
‫ﮔﻮي از ﮐﻮﮐﺒﻪي اﻳﻤﺎن ﺑﺮد‬
‫ﻗﺮب ﺻﺪ دﺳﺖ ﺑﻪ ﻳﮏ دﺳﺘﺎن ﺑﺮد‬
‫ﺁﻓﺘﺎب از ﻓﻠﮏ ﮔﺮدان ﺑﺮد‬
‫روﻧﻖ ﻻﻟﻪ و ﻻﻟﺴﺘﺎن ﺑﺮد‬
‫ﮐﺲ ازﻳﻦ ﺑﺎدﻳﻪي هﺠﺮان ﺑﺮد‬
‫ﺁن ﺑﻮد ﺟﺎن ﮐﻪ ز ﺗﻮ ﺟﺎﻧﺎن ﺑﺮد‬
‫ﺟﺎن ﺑﺪو داد و ﺑﻪ ﺟﺎن ﻓﺮﻣﺎن ﺑﺮد‬
‫زاﻧﮑﻪ دﻟﻢ ﺧﻮن ﺷﺪ و ﻓﺮﻣﺎن ﻧﺒﺮد‬
‫درد ﺑﺴﻲ ﺑﺮد ﮐﻪ درﻣﺎن ﻧﺒﺮد‬
‫ﮐﺎﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ داد دل او ﺟﺎن ﻧﺒﺮد‬
‫ﺑﻮﻳﻲ از ﺁن زﻟﻒ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﻧﺒﺮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ راﻩ ز ﭘﻴﺸﺎن ﻧﺒﺮد‬
‫‪١٢٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺧﻀﺮ ﺁب ﺣﻴﺎت ﮐﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﺟﻤﺸﻴﺪ ﮐﺠﺎ ﺟﻬﺎنﻧﻤﺎﻳﻲ‬
‫ﺳﻴﻤﺮغ ز ﺑﻴﻢ دام زﻟﻔﺖ‬
‫ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺘﺎن ﮐﻪ ﭼﻬﺮﻩي ﻣﺎ‬
‫درﺗﺎﻓﺖ ﺳﺘﺎرﻩي رخ ﺗﻮ‬
‫ﻋﻄﺎر ﭼﻮ ﺷﺮح ﺁن ذﻗﻦ داد‬
‫ﻧﺎم وﺻﻠﺶ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻧﺘﻮان ﺑﺮد‬
‫ﻧﺎم وﺻﻠﺶ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻧﺘﻮان ﺑﺮد‬
‫وﺻﻞ او ﮔﻮهﺮ ﺑﺤﺮي اﺳﺖ ﺷﮕﺮف‬
‫دوش ﺳﺮﻣﺴﺖ درﺁﻣﺪ ز درم‬
‫زﻟﻒ ﮐﮋ ﮐﺮد و ﺑﺮاﻓﺸﺎﻧﺪ دﻟﻢ‬
‫دل ﻣﻦ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﺑﻮد ﻣﺮا‬
‫زﻟﻒ ﭼﻮﮔﺎن ﺻﻔﺘﺶ در ﺻﻒ ﮐﻔﺮ‬
‫از ﻓﻠﮏ ﻧﺮﮔﺲ او ﻧﺮد دﻏﺎ‬
‫ذرﻩاي ﭘﺮﺗﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ رﺧﺶ‬
‫ﻟﻤﻌﻪاي ﻟﻌﻞ ﺧﻮﺷﺎب ﻟﺐ او‬
‫ﮔﻔﺘﻢ اي ﺟﺎن و ﺟﻬﺎن ﺟﺎن ﻋﺰﻳﺰ‬
‫ﮔﻔﺖ ﺟﺎن در رﻩ ﻣﺎ ﺑﺎز و ﺑﺪاﻧﮏ‬
‫دل ﻋﻄﺎر ﭼﻮ اﻳﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺷﻨﻴﺪ‬
‫درد ﻣﻦ از ﻋﺸﻖ ﺗﻮ درﻣﺎن ﻧﺒﺮد‬
‫درد ﻣﻦ از ﻋﺸﻖ ﺗﻮ درﻣﺎن ﻧﺒﺮد‬
‫دل ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺁﻣﺪﻩي درد ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﺟﺎن ﻧﺒﺮم از ﺗﻮ ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪدل‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﻧﺸﺪ از زﻟﻒ ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ اﺑﺪ ﮔﻤﺮﻩ ﺟﺎوﻳﺪ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﻲﺟﺴﺖ ز ﺗﻮ ﺁن ﻧﺒﺮد‬
‫دﺳﺖ درﻳﻦ راﻩ ﺑﻪ دﺳﺘﺎن ﻧﺒﺮد‬
‫ﻳﮏ ﻧﻔﺲ اﻳﻦ راﻩ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﻧﺒﺮد‬
‫واﻗﻌﻪي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭘﻲ زان ﻧﺒﺮد‬
‫هﻴﭻ ﻣﻠﺦ ﻣﻠﮏ ﺳﻠﻴﻤﺎن ﻧﺒﺮد‬
‫ﻣﺮدﻩدﻟﻲ ﭼﺸﻤﻪي ﺣﻴﻮان ﻧﺒﺮد‬
‫ﻧﺮد ﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺁﺳﺎن ﻧﺒﺮد‬
‫وﺁﻧﭽﻪ ﻧﺸﺎنﭘﺬﻳﺮ ﻧﻲ‪ ،‬اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺁن ﻧﻤﻲﺑﺮد‬
‫زاﻧﮏ ز ﻟﻄﻒ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ‪ ،‬ﮔﻔﺖ زﺑﺎن ﻧﻤﻲﺑﺮد‬
‫ﭘﻲ ﭼﻮ ﺑﮑﺮدﻩاﻧﺪ ﮔﻢ ﮐﺲ ﭘﻲ ﺁن ﻧﻤﻲﺑﺮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ذوق ﻧﻴﺴﺘﻲ راﻩ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻧﻤﻲﺑﺮد‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﻲ اﻳﻦ ﻓﻐﺎن ﺑﺮم ﻧﻴﺰ ﻓﻐﺎن ﻧﻤﻲﺑﺮد‬
‫ﮐﻮ ﺑﺪر ﺗﻮ ﻋﻘﻞ را ﻣﻮي ﮐﺸﺎن ﻧﻤﻲﺑﺮد‬
‫هﻴﭻ ﮐﺴﻲ ﺑﻪ ﻋﻤﺮ ﺧﻮد ﺑﺎ ﺳﺮ ﺁن ﻧﻤﻲﺑﺮد‬
‫وﺁب ﺧﻀﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ روي ﺧﻀﺮ ﻣﻲﮔﺬرد‬
‫ﺑﺎ ﭼﻨﺎن ﺑﺎد و ﭼﻨﻴﻦ ﺁب اﮔﺮ ﻣﻲﮔﺬرد‬
‫ﻣﻲرﺳﺪ ﺣﺎﻟﻲ و ﭼﻮن ﻣﺮغ ﺑﻪ ﭘﺮ ﻣﻲﮔﺬرد‬
‫هﺮ ﻧﻔﺲ ﺟﻠﻮﻩﮔﺮ از دﺳﺖ دﮔﺮ ﻣﻲﮔﺬرد‬
‫ﺑﺎ دﻟﻲ ﺳﻮﺧﺘﻪ در ﺧﻮن ﺟﮕﺮ ﻣﻲﮔﺬرد‬
‫ﮐﺰ ﭘﺲ ﭘﺮدﻩ ﺑﺮون ﻧﺎﻣﺪﻩ ﺑﺮ ﻣﻲﮔﺬرد‬
‫ﺁب ﺧﻮاهﻲ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺟﺎم ﺑﺰر ﻣﻲﮔﺬرد‬
‫ﺟﺎم ﻧﺎﺑﺮدﻩ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺁب ز ﺳﺮ ﻣﻲﮔﺬرد‬
‫اﻳﻦ ﭼﻪ ﻋﻤﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺎﺁﻣﺪﻩ در ﻣﻲﮔﺬرد‬
‫‪١٢٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭘﺎﮎﺑﺮي ﺗﺎ دو ﺟﻬﺎن در ﻧﺒﺎﺧﺖ‬
‫ﭘﺎﮎ ﺗﻮان ﺑﺎﺧﺖ درﻳﻦ رﻩ ﮐﻪ ﮐﺲ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﮔﺸﺖ ﻓﻠﮏ ﻗﺮنهﺎ‬
‫ﭼﺮخ ﭼﻮ از ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻴﺎﻣﺪ ﺑﻪ ﺳﺮ‬
‫ﮐﻲ ﺑﺒﺮم وﺻﻞ ﺗﻮ دﺳﺖ ﺗﻬﻲ‬
‫ﺁﻩ ﮐﻪ اﻧﺪر ﻇﻠﻤﺎت ﺟﻬﺎن‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﻧﺸﺪ ﻣﺎت ﻓﺮﻳﺪ از دو ﮐﻮن‬
‫هﺮﭼﻪ ﻧﺸﺎن ﮐﻨﻲ ﺗﻮﻳﻲ‪ ،‬راﻩ ﻧﺸﺎن ﻧﻤﻲﺑﺮد‬
‫هﺮﭼﻪ ﻧﺸﺎن ﮐﻨﻲ ﺗﻮﻳﻲ‪ ،‬راﻩ ﻧﺸﺎن ﻧﻤﻲﺑﺮد‬
‫ﮔﻔﺖ زﺑﺎن ز ﺳﺮ ﺑﻨﻪ ﺧﺎﮎ ﺑﺒﺎش و ﺳﺮ ﺑﻨﻪ‬
‫در دل ﻣﺮد ﺟﻮهﺮي اﺳﺖ از دوﺟﻬﺎن ﺑﺮون ﺷﺪﻩ‬
‫ﻣﺎﻩ رﺧﺎ رخ ﺗﻮ را ﭘﻲ ﻧﺒﺮد ﺑﻪ هﻴﭻ روي‬
‫زﻧﺪﻩ ﺑﻤﺮدم از ﻏﻤﺖ ﺧﺎم ﺑﺴﻮﺧﺘﻢ ز ﺗﻮ‬
‫ﻳﮏ ﺳﺮ ﻣﻮي ازﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺑﺎز ﻧﻴﺎﻳﺪ ﺁن ﮐﺴﻲ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﻓﺮﻳﺪ ﻳﺎﻓﺘﺴﺖ از رﻩ ﻋﺸﻖ ﺳﺎﻋﺘﻲ‬
‫دم ﻋﻴﺴﻲ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺎد ﺳﺤﺮ ﻣﻲﮔﺬرد‬
‫دم ﻋﻴﺴﻲ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺎد ﺳﺤﺮ ﻣﻲﮔﺬرد‬
‫ﻋﻤﺮ اﮔﺮﭼﻪ ﮔﺬران اﺳﺖ ﻋﺠﺐ ﻣﻲدارم‬
‫ﻣﻲﻧﺪاﻧﻢ ﮐﻪ ز ﻓﺮدوس ﺻﺒﺎ ﺑﻬﺮ ﭼﻪ ﮐﺎر‬
‫ﻳﺎﺳﻤﻴﻦ را ﮐﻪ اﮔﺮ هﺴﺖ ﺑﻘﺎﻳﻲ ﻧﻔﺴﻲ اﺳﺖ‬
‫ﻻﻟﻪ ﺑﺲ ﮔﺮم ﻣﺰاج اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺮدي ﮐﻮﻩ‬
‫ﮔﻮﻳﻴﺎ ﻋﻤﺮ ﮔﻞ ﺗﺎزﻩ ﺻﺒﺎي ﺳﺤﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮔﻞ ﺳﻴﺮاب ﮐﻪ از ﺁﺗﺶ دل ﺗﺸﻨﻪ ﻟﺐ اﺳﺖ‬
‫اﺑﺮ ﭘﺮ ﺁب ﮐﻨﺪ ﺟﺎﻣﺶ و از اﺑﺮ او را‬
‫در ﻋﺠﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩام ﺗﺎ ﮔﻞﺗﺮ را ﺑﻪ درﻳﻎ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻣﻲدﻣﺪ ﺁﺗﺶ و ﺑﺎ داﻣﻦ ﺗﺮ ﻣﻲﮔﺬرد‬
‫ﮔﻮﻳﻴﺎ ﺑﺮ ﻟﺐ ﻋﻄﺎر ﺷﮑﺮ ﻣﻲﮔﺬرد‬
‫ﺑﺮ دل ﺁﻳﺪ ﭼﻮن ز دل ﺑﮕﺬﺷﺖ از ﺟﺎن ﺑﮕﺬرد‬
‫ﻧﺎوﮎ ﻣﮋﮔﺎن او ﺑﺮ ﻣﻮي ﻣﮋﮔﺎن ﺑﮕﺬرد‬
‫ﮐﺰ ﻧﺨﺴﺖ ﺁﻳﺪ ﺑﺮ ﺁن زﻟﻒ زرﻩﺳﺎن ﺑﮕﺬرد‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﻗﺪ ﺁن ﺳﺮو ﺧﺮاﻣﺎن ﺑﮕﺬرد‬
‫ﮔﺮ ز روﻳﺖ ﺳﺎﻳﻪ ﺑﺮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ رﺧﺸﺎن ﺑﮕﺬرد‬
‫ﻧﻴﺰﻩ ﺑﺎﻻ ﺧﻮن ز ﺑﺎﻻي ﺳﺮم زان ﺑﮕﺬرد‬
‫ﺁﻩ ﺧﻮن ﺁﻟﻮدم از ﮔﺮدون ﮔﺮدان ﺑﮕﺬرد‬
‫ﮐﺰ ﺗﻒ او ﺁﺗﺶ از ﺑﺎﻻي ﮐﻴﻮان ﺑﮕﺬرد‬
‫ﺷﺐ ﺧﻮش ﺑﺎدش ﮐﻪ روز ﺷﺐ ﮐﺮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺁب ﺣﻴﺎت ﺗﻮ ﻃﻠﺐ ﮐﺮد‬
‫ﺑﻲ ﺧﻮد ﺷﺪ و ﻣﺪﺗﻲ ﻃﺮب ﮐﺮد‬
‫وﺁن ﺣﺎل ﮐﻪ ﮐﺮد ﺑﺲ ﻋﺠﺐ ﮐﺮد‬
‫ﺑﺎﻧﮕﻲ ﻧﻪ ﺑﻪ وﻗﺖ ازﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﮐﺮد‬
‫ﺑﺮدار ﮐﺸﻴﺪش و ادب ﮐﺮد‬
‫در ﮔﺮدن ﻋﺎﺷﻘﺎن ﮐﻨﺐ ﮐﺮد‬
‫ﻟﺐ ﺑﺮهﻢ دوﺧﺖ و ﺧﺸﮏ ﻟﺐ ﮐﺮد‬
‫ﮔﻪ ﺗﺎب ﺑﺴﻮﺧﺖ ﮔﺎﻩ ﺗﺐ ﮐﺮد‬
‫ﻋﻘﻞ از ﭼﻪ ﻋﺰﻳﻤﺖ رﻃﺐ ﮐﺮد‬
‫اﻳﻦ ﮐﺎر ﮐﺪام ﺑﻠﻌﺠﺐ ﮐﺮد‬
‫ﺑﺎري ﻣﮑﻦ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻮﻟﻬﺐ ﮐﺮد‬
‫ﭼﻮن روي ﺑﻪ ﻗﺒﻠﻪي ﻋﺮب ﮐﺮد‬
‫‪١٢٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اﺑﺮ از ﺧﺠﻠﺖ و ﺗﺸﻮﻳﺮ دراﻓﺸﺎﻧﻲ ﺷﺎﻩ‬
‫ﻃﺮﺑﻲ در هﻤﻪ دﻟﻬﺎﺳﺖ درﻳﻦ ﻓﺼﻞ اﻣﺮوز‬
‫از ﮐﻤﺎن اﺑﺮوش ﭼﻮن ﺗﻴﺮ ﻣﮋﮔﺎن ﺑﮕﺬرد‬
‫از ﮐﻤﺎن اﺑﺮوش ﭼﻮن ﺗﻴﺮ ﻣﮋﮔﺎن ﺑﮕﺬرد‬
‫راﺳﺖ اﻧﺪازي ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻴﻦ ﮐﻪ ﮔﺮ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻪ ﺣﮑﻢ‬
‫ﺑﺎد وﻗﺘﻲ ﺁب را هﻤﭽﻮن زرﻩ داﻧﺪ ﻧﻤﻮد‬
‫در زﻣﺎن ﺁزاد ﮔﺮدد ﺳﺮو از ﺑﺎﻻي ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﻣﺎﻩروﻳﺎ ﺁﻓﺘﺎب از ﺷﺮم ﺗﻮ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﻮد‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮام ﺧﻮن ﻧﻴﺰﻩ ﮔﺮدان ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬دور از روي ﺗﻮ‬
‫ﺗﻮ ز ﺁﻩ ﻣﻦ ﭼﻮ ﮔﺮدون ﻓﺎرغ و از هﺠﺮ ﺗﻮ‬
‫در دل ﻋﻄﺎر از ﻋﺸﻘﺖ ﭼﻨﺎن ﺁﺗﺶ ﻓﺘﺎد‬
‫هﺮ دل ﮐﻪ وﺻﺎل ﺗﻮ ﻃﻠﺐ ﮐﺮد‬
‫هﺮ دل ﮐﻪ وﺻﺎل ﺗﻮ ﻃﻠﺐ ﮐﺮد‬
‫در ﺗﺎرﻳﮑﻲ ﻣﻴﺎن ﺧﻮن ﻣﺮد‬
‫وﺁﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺑﻨﺎ در اﻳﻦ ﮔﻬﺮ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺁن ﭼﻴﺰ ﮐﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﺑﺲ ﻋﺠﺐ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺣﻮﺻﻠﻪ ﭘﺮ ﺑﺮﺁﻣﺪ او را‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﻴﺎن ﺧﻮن و ﺁﺗﺶ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ هﺰار ﻃﻴﻠﺴﺎن را‬
‫ﺑﺲ ﻣﺮد ﺷﮕﺮف را ﮐﻪ اﻳﻦ ﺑﺤﺮ‬
‫ﺑﺲ ﺟﺎن ﻋﻈﻴﻢ را ﮐﻪ اﻳﻦ درد‬
‫ﭼﻮن ﺧﺎر رﻃﺐ ﺑﺪ و رﻃﺐ ﺧﺎر‬
‫ﺻﺪ ﺣﻘﻪ و ﻣﻬﺮﻩ هﺴﺖ و هﻴﭻ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺘﻮاﻧﻲ ﻣﺤﻤﺪي ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺳﺰد ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﮔﺮم اﺳﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭼﻮن ﺷﺮاب ﻋﺸﻖ در دل ﮐﺎر ﮐﺮد‬
‫دل ز ﻣﺴﺘﻲ ﺑﻴﺨﻮدي ﺑﺴﻴﺎر ﮐﺮد‬
‫دل در ﺁن ﺷﻮرش هﻮاي ﻳﺎر ﮐﺮد‬
‫ﺧﺮﻗﻪي ﭘﻴﺮوزﻩ را زﻧﺎر ﮐﺮد‬
‫هﻢ ز زهﺪ ﺧﻮﻳﺶ اﺳﺘﻐﻔﺎر ﮐﺮد‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﺟﻤﻊ ﻣﻐﺎن اﻳﺜﺎر ﮐﺮد‬
‫روي اﻧﺪر ﮔﻮﺷﻪي ﺧﻤﺎر ﮐﺮد‬
‫در ﻣﻴﺎن ﺑﻴﺨﻮدي دﻳﺪار ﮐﺮد‬
‫وز ﺑﻠﻨﺪي دﺳﺖ در اﺳﺮار ﮐﺮد‬
‫وﺁﻧﭽﻪ ﮐﺮد از هﻤﺖ ﻋﻄﺎر ﮐﺮد‬
‫ﺗﺎ رخ زﻳﺒﺎي ﺗﻮ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﮐﺮد‬
‫ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺟﺎﻧﻢ هﺪف ﺗﻴﺮ ﮐﺮد‬
‫ﮔﻔﺖ ﮐﻪ اﻳﻦ ﺟﺎدوي ﮐﺸﻤﻴﺮ ﮐﺮد‬
‫ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﻳﮏ ﻣﺴﻠﻪ ﺗﻘﺮﻳﺮ ﮐﺮد‬
‫ﺣﻠﻘﻪ دراﻓﮑﻨﺪ و ﺑﻪ زﻧﺠﻴﺮ ﮐﺮد‬
‫ﮐﺎﻓﺮﻳﺶ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﮐﺮد‬
‫هﺮﭼﻪ دﻟﻢ ﺣﻴﻠﻪ و ﺗﺪﺑﻴﺮ ﮐﺮد‬
‫ﮐﻮﮐﺒﻪي زﻟﻒ ﺗﻮ ﺗﺄﺛﺜﻴﺮ ﮐﺮد‬
‫ﻟﻴﮏ ﻧﮑﻮ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﮐﺮد‬
‫ﻗﺼﺪ ﺑﺪو ﻋﺸﻖ زﺑﻮن ﮔﻴﺮ ﮐﺮد‬
‫ﺗﺎ ﺟﮕﺮ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺗﻮﻓﻴﺮ ﮐﺮد‬
‫ﭼﻨﺪ ﺗﻮان ﻧﺎﻟﻪي ﺷﺒﮕﻴﺮ ﮐﺮد‬
‫در رﻩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭼﻪ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﮐﺮد‬
‫داﻧﻪي ﺟﺎن در ﺳﺮ ﺗﺸﻮﻳﺮ ﮐﺮد‬
‫‪١٣٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮن ﺷﺮاب ﻋﺸﻖ در دل ﮐﺎر ﮐﺮد‬
‫ﺷﻮرﺷﻲ اﻧﺪر ﻧﻬﺎد دل ﻓﺘﺎد‬
‫ﺟﺎﻣﻪي درﻳﻮزﻩ ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﻧﻬﺎد‬
‫هﻢ ز ﻓﻘﺮ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﻴﺰار ﺷﺪ‬
‫ﻧﻴﮑﻮﻳﻲهﺎﺋﻲ ﮐﻪ در اﺳﻼم ﻳﺎﻓﺖ‬
‫از ﭘﻲ ﻳﮏ ﻗﻄﺮﻩ درد درد دوﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺒﺴﺖ از هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ دﻳﺪﻩ را‬
‫هﺴﺘﻲ ﺧﻮد زﻳﺮ ﭘﺎي ﺁورد ﭘﺴﺖ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﻳﺎﻓﺖ از ﻳﺎري ﻋﻄﺎر ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺑﺲ ﻧﻈﺮ ﺗﻴﺰ ﮐﻪ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﮐﺮد‬
‫ﺑﺲ ﻧﻈﺮ ﺗﻴﺰ ﮐﻪ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﮐﺮد‬
‫روي ﺗﻮ ﻋﻘﻠﻢ ﺻﺪف ﻋﺸﻖ ﺳﺎﺧﺖ‬
‫ﻧﺮﮔﺲ ﺟﺎدوت دل از ﻣﻦ رﺑﻮد‬
‫ﺟﺎدوي ﮐﺸﻤﻴﺮ ﻧﻴﺎرد هﻤﻲ‬
‫زﻟﻒ ﺗﻮ ﺑﺎز اﻳﻦ دل دﻳﻮاﻧﻪ را‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ در ﺧﻮاب دﻳﺪ‬
‫ﺑﺎ ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ هﻤﻪ هﻴﭻ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻔﺮ از ﺁن ﺧﺎﺳﺖ ﮐﻪ در ﮐﺎﻳﻨﺎت‬
‫زﻟﻒ ﺗﻮ اﺳﻼم ﺑﺮاﻓﮑﻨﺪﻩ ﺑﻮد‬
‫ﻣﺮغ دﻟﻢ ﺗﺎ ﮐﻪ زﺑﻮن ﺗﻮ ﺷﺪ‬
‫در رﻩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ دﻟﻢ ﺟﺎن ﺑﺪاد‬
‫ﻧﺎﻟﻪي ﺷﺒﮕﻴﺮ ﻣﻦ از ﺣﺪ ﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﮐﺲ ﺑﻨﺪاﻧﺪ ﮐﻪ دل ﻋﺎﺷﻘﻢ‬
‫ﻻﺟﺮم اﮐﻨﻮن ﭼﻮ ﺑﻪ دام اوﻓﺘﺎد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫روز ﺟﻮاﻧﻴﺶ ﻏﻤﺖ ﭘﻴﺮ ﮐﺮد‬
‫دل را ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﻳﺶ ز ﺟﺎن ﺑﻲ ﻧﻴﺎز ﮐﺮد‬
‫از ﺟﺎن ﺑﺸﺴﺖ دﺳﺖ و ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺎن دراز ﮐﺮد‬
‫ﺑﻴﺨﻮد ﺷﺪ و ز ﻧﻨﮓ ﺧﻮدي اﺣﺘﺮاز ﮐﺮد‬
‫ﺗﮑﺒﻴﺮ ﮐﺮد ﺑﺮ دل و ﺑﺮ وي ﻧﻤﺎز ﮐﺮد‬
‫اﻳﻦ دﻳﺪﻩ ﭼﻮن ﻓﺮاز ﺷﺪ ﺁن دﻳﺪﻩ ﺑﺎز ﮐﺮد‬
‫ادرﻳﺲ وﻗﺖ ﮔﺸﺖ ﮐﻪ ﺟﺎن ﭼﺸﻢ ﺑﺎز ﮐﺮد‬
‫در هﺮ ﻗﺪم هﺰار ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺠﺎز ﮐﺮد‬
‫ﺁن ﻧﻴﮑﻮﻳﻲ ﮐﻪ ﺑﺎ دل او دﻟﻨﻮاز ﮐﺮد‬
‫ﻧﺎﮐﺲ ﺟﻤﻠﻪي ﺟﻬﺎﻧﻢ ﮐﺮد‬
‫ﮐﻪ ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﺳﺮ ﮔﺮاﻧﻢ ﮐﺮد‬
‫راﺳﺖ ﭼﻮن ﺳﺎﻳﻪاي ﻧﻬﺎﻧﻢ ﮐﺮد‬
‫ﮐﻪ ﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﺑﻲﻧﺸﺎﻧﻢ ﮐﺮد‬
‫ﭘﺲ ﺑﻪ ﺻﺪ روي اﻣﺘﺤﺎﻧﻢ ﮐﺮد‬
‫دل ﻣﻦ ﺑﺮد و ﻗﺼﺪ ﺟﺎﻧﻢ ﮐﺮد‬
‫ﮔﻔﺘﻤﺶ ﻣﻦ ﮐﻴﻢ ﭼﻪ داﻧﻢ ﮐﺮد‬
‫هﻤﭽﻮ ﺳﺎﻳﻪ ز ﭘﺲ دواﻧﻢ ﮐﺮد‬
‫ﺁﻩ ﮐﻴﻦ ﮐﺎر ﭼﻮن ﺗﻮاﻧﻢ ﮐﺮد‬
‫ﮐﻪ ﻳﻘﻴﻦهﺎ هﻤﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﮐﺮد‬
‫ﻗﺼﺪ ﺁن ﺗﻨﮓ ﺷﮑﺮ ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﮐﺎر ﺑﺎ ﺗﻮ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫‪١٣١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﺮ دل ﻋﻄﺎر ﺑﺒﺨﺸﺎي از ﺁﻧﮏ‬
‫ﺗﺎ دوﺳﺖ ﺑﺮ دﻟﻢ در ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺮاز ﮐﺮد‬
‫ﺗﺎ دوﺳﺖ ﺑﺮ دﻟﻢ در ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺮاز ﮐﺮد‬
‫دل از ﺷﺮاب ﻋﺸﻖ ﭼﻮ ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻓﺘﺎد‬
‫ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﮐﺸﻴﺪ ﭼﻮ ﻣﺴﺖ از ﺷﺮاب ﻋﺸﻖ‬
‫ﭼﻮن دل ﺑﺸﺴﺖ از ﺑﺪ و ﻧﻴﮏ هﻤﻪ ﺟﻬﺎن‬
‫ﺑﺮ روي دوﺳﺖ دﻳﺪﻩ ﭼﻮ ﺑﺮ دوﺧﺖ از دو ﮐﻮن‬
‫ﭘﻴﺶ از اﺟﻞ ﺑﻤﺮد و ﺑﺪان زﻧﺪﮔﻲ رﺳﻴﺪ‬
‫ﭼﻨﺪان ﮐﻪ رﻓﺖ راﻩ ﺑﻪ ﺁﺧﺮ ﻧﻤﻲرﺳﻴﺪ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺷﺮح ﭼﻮن دهﺪ اﻧﺪر هﺰار ﺳﺎل‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﺴﺖ ﺟﺎوداﻧﻢ ﮐﺮد‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﺴﺖ ﺟﺎوداﻧﻢ ﮐﺮد‬
‫ﮔﺮ ﺳﺒﮏدل ﺷﻮم ﻋﺠﺐ ﻧﺒﻮد‬
‫ﭼﻮن هﻮﻳﺪا ﺷﺪ ﺁﻓﺘﺎب رﺧﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺸﺎن ﺟﻮﻳﻢ از ﺗﻮ در رﻩ ﺗﻮ‬
‫ﺷﻴﺮ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﻪ ﺧﺸﻢ ﭘﻨﺠﻪ ﮔﺸﺎد‬
‫دردﻳﻢ داد و درد ﻣﻦ ﺑﻔﺰود‬
‫ﮔﻔﺖ اي دﻟﺸﺪﻩ ﭼﻪ ﺧﻮاهﻲ ﮐﺮد‬
‫ﺗﺎ ز ﭘﻴﺸﻢ ﭼﻮ ﺁﻓﺘﺎب ﺑﺮﻓﺖ‬
‫ﺳﺎﻳﻪ هﺮﮔﺰ در ﺁﻓﺘﺎب رﺳﺪ‬
‫ﭼﻨﺪ ﮔﻮﻳﻲ ﻧﮕﻪ ﮐﻦ اي ﻋﻄﺎر‬
‫دﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﻮ در ﮐﻤﺮ ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫دﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﻮ در ﮐﻤﺮ ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫در ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﺳﺮ ﺧﻮاهﻴﻢ ﺑﺎﺧﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭘﺎي ﮐﻮﺑﺎن ﺷﻮر و ﺷﺮ ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﻣﺎ ز ﺟﺎن ﺧﻮد ﺳﭙﺮ ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ روي ﺗﻮ ﻧﻈﺮ ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﺳﺮ در ﺁن از ﺧﺎﮎ ﺑﺮ ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫هﺮ زﻣﺎن واﻣﻲ دﮔﺮ ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﮐﺎر ﺧﻮد ﭼﻮن ﺁب زر ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﺗﺮﮎ ﻋﻘﻞ ﺣﻴﻠﻪﮔﺮ ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﺁن ﺳﺨﻦ را ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﮔﺮ هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺳﻔﺮ ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﻧﻮﺣﻪ هﺮ دم ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﺧﺎﮎ درﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﮔﺮ ز ﮐﻮي ﺗﻮ ﮔﺬر ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﻣﺎ ﮐﻨﻮن از ﭘﺎي ﺳﺮ ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫هﺮﭼﻪ از ﻣﺎ ﺧﻴﺮ و ﺷﺮ ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ذﮐﺮ داﻳﻢ را ز ﺑﺮ ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﻗﺒﻠﻪ روي دﻟﺴﺘﺎن ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﮔﺮﭼﻪ دﻳﻦ و دل زﻳﺎن ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﻣﺮﮐﺒﻲ از ﺧﻮن روان ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﮐﻴﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎري ﺑﻪ ﺟﺎن ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫روز ﺁﺧﺮ ﺟﺎن ﻓﺸﺎن ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﭘﺎﻳﻬﺎي ﻧﺮدﺑﺎن ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﭘﺎﻳﻪاي زﻳﻦ دو ﺟﻬﺎن ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﻣﺎ دو ﻋﺎﻟﻢ در ﻣﻴﺎن ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﺑﺮﺗﺮ از هﻔﺖ ﺁﺳﻤﺎن ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﻣﺎ ﮐﻨﻮن در ﻳﮏ زﻣﺎن ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫‪١٣٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮن ﻟﺐ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺗﻮ ﺧﻮاهﻴﻢ دﻳﺪ‬
‫ﭼﻮن ز ﭼﺸﻤﺖ ﺗﻴﺮﺑﺎران در رﺳﺪ‬
‫از دو ﻋﺎﻟﻢ ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﺧﻮاهﻴﻢ دوﺧﺖ‬
‫در ﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺟﺎن ﺧﻮاهﻴﻢ داد‬
‫ﭼﻮن ﺑﺮ ﺳﻴﻤﻴﻨﺖ ﺑﻲ زر ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮ ﺳﻴﻤﻴﻦ ﺗﻮ ﭼﻮن زر ﺑﻮد‬
‫ﺑﺎ ﺟﻨﻮن ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺧﻮاهﻴﻢ ﺳﺎﺧﺖ‬
‫هﺮ ﺳﺨﻦ ﮐﺎﻧﺮا ﺗﻌﻠﻖ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫در هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﻮ را ﺧﻮاهﻴﻢ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ هﺮﮔﺰ ﻧﻮﺣﻪي ﻣﺎ ﻧﺸﻨﻮي‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺑﮕﺬري ﮔﺮ ﻧﮕﺬري‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻮي وﻓﺎ ﺳﮓ ﺑﻪ ز ﻣﺎ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﻣﻲﺧﻮاهﻲ ﻧﮕﻮﻧﺴﺎري ﻣﺎ‬
‫در ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد و ﺑﺲ‬
‫هﺮﭼﻪ ﺁن ﻋﻄﺎر در وﺻﻒ ﺗﻮ ﮔﻔﺖ‬
‫ﭘﺸﺖ ﺑﺮ روي ﺟﻬﺎن ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﭘﺸﺖ ﺑﺮ روي ﺟﻬﺎن ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﺳﻮد ﻣﺎ ﺳﻮداﻳﻲ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫ﺧﺎﺻﻪ ﻋﺸﻘﺶ را ﮐﻪ ﺳﻠﻄﺎن دل اﺳﺖ‬
‫دل اﮔﺮ ﺧﻮن ﺷﺪ ز ﻋﺸﻘﺶ ﺑﺎﮎ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮔﺮ در اول روز ﺧﻮن ﮐﺮدﻳﻢ دل‬
‫ذرﻩ ذرﻩ در رﻩ ﺳﻮداي ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﻳﮏ ﻳﮏ ﭘﺎﻳﻪ ﺑﺮ ﺧﻮاهﻴﻢ رﻓﺖ‬
‫ﺗﺎ ﮐﺴﻲ ﭼﺸﻤﻲ زﻧﺪ ﺑﺮ هﻢ ﺑﻪ ﺣﮑﻢ‬
‫ﺁن روش ﮐﺰ هﺮﭼﻪ ﮔﻮﻳﻢ ﺑﺮﺗﺮ اﺳﺖ‬
‫وﺁن ﺳﻔﺮ ﮐﺎﻓﻼﮎ هﺮﮔﺰ ﺁن ﻧﮑﺮد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻣﺎ ﺑﻪ ﻳﮏ دم ﺑﻴﺶ از ﺁن ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را اﻣﺘﺤﺎن ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫وز هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﮐﺮان ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﻗﺼﺪ ﺑﺤﺮ ﺟﺎودان ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﻣﻨﺰل اول ﻧﺸﺎن ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﭘﺲ ﺧﺒﺮ از ﮐﺎروان ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎري ﻓﻐﺎن ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫هﻢ وﺟﻮد ﺧﻮد ﻋﻴﺎن ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﻣﺎ هﻤﻪ ﺧﻮد را ﻧﻬﺎن ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﭘﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ رﻩ ﺑﻴﺎن ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‬
‫ﺳﻮداي ﺳﺮ زﻟﻔﺶ رﺳﻮاي ﺟﻬﺎﻧﻢ ﮐﺮد‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪ ﺁن دارد دﻳﻮاﻧﻪ از ﺁﻧﻢ ﮐﺮد‬
‫وز ﮐﻌﺒﻪ ﺑﻪ ﺑﺘﺨﺎﻧﻪ زﻧﺠﻴﺮ ﮐﺸﺎﻧﻢ ﮐﺮد‬
‫ﭼﻮن رﻓﺖ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻲ ﺑﺲ ﻧﻮﺣﻪ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﮐﺮد‬
‫دردا ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺎري اﺳﻼم زﻳﺎﻧﻢ ﮐﺮد‬
‫اﻧﮕﺸﺖ زﻧﺎن ﺑﻮدم اﻧﮕﺸﺖ ﮔﺰاﻧﻢ ﮐﺮد‬
‫وﻳﻦ ﺟﺮم ﭼﻮ ﺧﻮد ﮐﺮدم ﺑﺎ ﺧﻮد ﭼﻪ ﺗﻮاﻧﻢ ﮐﺮد‬
‫از روي ﭼﻨﺎن ﻣﺎهﻲ ﻣﻦ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺪاﻧﻢ ﮐﺮد‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺨﻦ راﻧﺪم ﺗﺎ راﻩ ﺑﻴﺎﻧﻢ ﮐﺮد‬
‫در ﭘﺮدﻩي ﺑﻲ ﺧﻮﻳﺸﻲ از ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻬﺎﻧﻢ ﮐﺮد‬
‫هﺮ ﭼﻴﺰ ﮐﻪ ﻣﻲﺟﺴﺘﻢ در ﺣﺎل ﻋﻴﺎﻧﻢ ﮐﺮد‬
‫ﺗﺎ در ﺑﻦ درﻳﺎﻳﻲ ﺑﻲ ﻧﺎم و ﻧﺸﺎﻧﻢ ﮐﺮد‬
‫هﻢ ﻣﻬﺮ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺑﺮ زد هﻢ ﺑﻨﺪ زﺑﺎﻧﻢ ﮐﺮد‬
‫‪١٣٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﺮ ﮐﻨﺪ ﭼﺮخ ﻓﻠﮏ ﺻﺪ ﻗﺮن ﺳﻴﺮ‬
‫ﭘﺲ ﺑﻪ ﻳﮏ ذرﻩ و ﻳﮏ ﻳﮏ وﺟﻮد‬
‫ﺳﺮ ز ﻳﮏ ﻳﮏ ذرﻩ ﺑﺮ ﺧﻮاهﻴﻢ ﺗﺎﻓﺖ‬
‫ﺷﺒﻨﻤﻲ ﺑﻲﭘﺎ و ﺳﺮ ﺧﻮاهﻴﻢ ﺷﺪ‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ ﭼﻨﺪان ﮐﻪ رﻩ ﺧﻮاهﻴﻢ رﻓﺖ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ از ﭘﻴﺸﺎن رﻩ ﮐﺲ را ﺧﺒﺮ‬
‫ﮐﺲ ﺟﻮاب ﻣﺎ ﻧﺨﻮاهﺪ داد ﺑﺎز‬
‫ﮔﺮ ﺑﺴﻲ ﻣﻌﺸﻮق را ﺧﻮاهﻴﻢ ﺟﺴﺖ‬
‫ور ﺷﻮد ﻣﻮﻳﻲ ز ﻣﻌﺸﻮق ﺁﺷﮑﺎر‬
‫ﭼﻮن ﻓﺮﻳﺪ اﻳﻨﺠﺎ دو ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺤﻮ ﺷﺪ‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪاي ﻧﺎﮔﻪ ﻗﺼﺪ دل و ﺟﺎﻧﻢ ﮐﺮد‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪاي ﻧﺎﮔﻪ ﻗﺼﺪ دل و ﺟﺎﻧﻢ ﮐﺮد‬
‫زو هﺮ ﮐﻪ ﻧﺸﺎن دارد دل ﺑﺮ ﺳﺮ ﺟﺎن دارد‬
‫دوش ﺁن ﺑﺖ ﺷﻨﮕﺎﻧﻪ ﻣﻲداد ﺑﻪ ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ‬
‫ﮐﺮدم ز ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻲ در ﺑﺘﮑﺪﻩ درﺑﺎﻧﻲ‬
‫دل ﮐﻔﺮ ﺑﻪ دﻳﻦداري زو ﮐﺮد ﺧﺮﻳﺪاري‬
‫ﺁزاد ﺟﻬﺎن ﺑﻮدم ﺑﻲ داد و ﺳﺘﺎن ﺑﻮدم‬
‫دل دادم و ﺑﺪ ﮐﺮدم ﻳﮏ درد ﺑﻪ ﺻﺪ ﮐﺮدم‬
‫دي ﮔﻔﺖ ﻧﮑﻮ ﺧﻮاهﻲ ﺗﻮﺑﻪ اﺳﺖ ﺗﻮرا راهﻲ‬
‫ﺁﺧﺮ ﭼﻮ ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪم ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪ را ﺧﻮاﻧﺪم‬
‫ﺑﻨﻬﺎد ز دروﻳﺸﻲ ﺻﺪ ﺗﻌﺒﻴﻪ اﻧﺪﻳﺸﻲ‬
‫ﭼﻮن دﺳﺖ ز ﺧﻮد ﺷﺴﺘﻢ از ﺑﻨﺪ ﺑﺮون ﺟﺴﺘﻢ‬
‫ﻣﻦ ﺑﻲ ﻣﻦ و ﺑﻲﻣﺎﻳﻲ اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﺪم ﺟﺎﻳﻲ‬
‫ﻋﻄﺎر دﻣﻲ ﮔﺮ زد ﺑﺲ دﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ زد‬
‫زﻟﻒ ﺗﻮ ﻣﺮا ﺑﻨﺪ دل و ﻏﺎرت ﺟﺎن ﮐﺮد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﺮا راﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﮔﺮد دو ﺟﻬﺎن ﮐﺮد‬
‫ﮔﻮﻳﻲ ﮐﻪ ﻗﻀﺎ ﺑﺎ ﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻗﺮان ﮐﺮد‬
‫ﭼﻮن ﻳﺎﻓﺖ رﻩ زﻟﻒ ﺗﻮ ﻳﮏ ﺣﻠﻘﻪ ﻧﺸﺎن ﮐﺮد‬
‫وان ﺣﻠﻘﻪ ز ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﻧﻬﺎن ﮐﺮد‬
‫ﭼﻮن ﺑﺮد دﻟﻢ ﺁﻣﺪ و ﺁهﻨﮓ ﺑﻪ ﺟﺎن ﮐﺮد‬
‫ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ و ﻋﻤﺮي ﭼﻮ دﻟﻢ در ﺳﺮ ﺁن ﮐﺮد‬
‫ﺟﺎن را ز ﭘﺲ ﭘﺮدﻩي ﺧﻮد ﻣﻮي ﮐﺸﺎن ﮐﺮد‬
‫ﮐﺰ زﻟﻒ ﺗﻮ ﻳﮏ ﻣﻮي ﻧﺸﺎن ﻣﻲ ﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫ﺁن ﻣﺎﻳﻪ ﮐﻪ ﻋﻄﺎر ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻴﺎن ﮐﺮد‬
‫هﺮﮔﺰش ﭼﺎرﻩي ﺁن ﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﻧﺸﺪ ﺗﺎوان ﮐﺮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﻳﮏ ذرﻩ ﺗﻮ را ﻓﺮﻣﺎن ﮐﺮد‬
‫اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﺎﺷﻖ زارم ﺁن ﮐﺮد‬
‫ﭼﺸﻢ اﻳﻦ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺧﻮناﻓﺸﺎن ﮐﺮد‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را ﭘﻴﺶ رﺧﺖ ﻗﺮﺑﺎن ﮐﺮد‬
‫ﮐﻪ هﻮاﻳﺖ ز ﻣﻴﺎن ﺟﺎن ﮐﺮد‬
‫دﺳﺖ ﺑﻪ ﻳﮏ درد ﺑﻲ ﺻﻔﺎ ﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫ﻻﺟﺮم اﻳﻦ ﻳﮏ از ﺁن ﺟﺪا ﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫هﻴﭻ ﻧﺸﺎن ﺷﻪ و ﮔﺪا ﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫ﺗﻮﺷﻪي اﻳﻦ راﻩ ﺟﺰ ﻓﻨﺎ ﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫وﻋﺪﻩي اﺛﺒﺎت او وﻓﺎ ﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ اﺑﺪ ﭼﺎرﻩي ﺑﻘﺎ ﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫زاﻧﮑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﺰم ﺟﺰ ﺑﻪ ﻻ ﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫‪١٣٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫زﻟﻒ ﺗﻮ ﻣﺮا ﺑﻨﺪ دل و ﻏﺎرت ﺟﺎن ﮐﺮد‬
‫ﮔﻮﻳﻲ ﮐﻪ ﺑﻼ ﺑﺎ ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﻗﺮﻳﻦ ﺑﻮد‬
‫اﻧﺪر ﻃﻠﺐ زﻟﻒ ﺗﻮ ﻋﻤﺮي دل ﻣﻦ رﻓﺖ‬
‫وﻗﺖ ﺳﺤﺮي ﺑﺎد درﺁﻣﺪ ز ﭘﺲ و ﭘﻴﺶ‬
‫ﭼﻮن ﺣﻠﻘﻪي زﻟﻒ ﺗﻮ ﻧﻬﺎن ﮔﺸﺖ دﻟﻢ ﺑﺮد‬
‫ﺟﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺳﻮداي ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﻧﺎﮔﻪ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ز ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ در ﺗﺎﺧﺖ‬
‫ﻓﻲاﻟﺠﻤﻠﻪ ﺑﺴﻲ ﺗﮏ ﮐﻪ زدم ﺗﺎ ﮐﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﮔﺸﺖ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻧﺘﻮان ﮐﺮد ﺑﻴﺎن ﺳﺮ زﻟﻔﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ را ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺳﺮﮔﺮدان ﮐﺮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ را ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺳﺮﮔﺮدان ﮐﺮد‬
‫ﭼﺎرﻩي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﻴﭽﺎرﮔﻲ اﺳﺖ‬
‫ﺳﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﺑﻨﻬﺪ ﺧﻮرﺷﻴﺪش‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ زﻳﺒﺎﻳﻲ ﺁن داري ﺗﻮ‬
‫ﭼﺸﻢ ﺧﻮنرﻳﺰ ﺗﻮ از ﻏﻤﺰﻩي ﺗﻴﺰ‬
‫ﭼﻪ ﮐﻨﻲ ﻗﺼﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻢ ﮐﻪ دﻟﻢ‬
‫ﺟﺎن ﻋﻄﺎر ﺗﻮ ﺧﻮد ﻣﻲداﻧﻲ‬
‫ﻋﺰم ﺧﺮاﺑﺎت ﺑﻲﻗﻨﺎ ﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫ﻋﺰم ﺧﺮاﺑﺎت ﺑﻲﻗﻨﺎ ﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫ﭼﻮن ﻧﻪ وﺟﻮد اﺳﺖ ﻧﻪ ﻋﺪم ﺑﻪ ﺧﺮاﺑﺎت‬
‫ﺷﺎﻩ ﻣﺒﺎش و ﮔﺪا ﻣﺒﺎش ﮐﻪ ﺁﻧﺠﺎ‬
‫ﮔﻢ ﺷﺪن و ﺑﻴﺨﻮدي اﺳﺖ راﻩ ﺧﺮاﺑﺎت‬
‫هﺮ ﮐﻪ ز ﺧﻮد ﻣﺤﻮ ﮔﺸﺖ در ﺑﻦ اﻳﻦ دﻳﺮ‬
‫ﺳﺎﻳﻪ ﮐﻪ در ﻗﺮص ﺁﻓﺘﺎب ﻓﺮو ﺷﺪ‬
‫ﻻ ﺷﻮ اﮔﺮ ﻋﺰم ﻣﻲﮐﻨﻲ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ اﺑﺪ ﺁن ﻗﺪر ﻗﻀﺎ ﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫ﺗﺮﮎ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺧﻄﺎ ﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ اﻻﺑﺪش دوا ﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫ﺣﺎﺟﺖ ﺗﻮ ﺑﻲ ﻣﻴﻲ روا ﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫در ﺣﻖ ﻳﺎري ﭼﻨﻴﻦ رﻳﺎ ﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫داﻣﻦ او ﻳﮏ ﻧﻔﺲ رهﺎ ﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫ﻗﺼﻪ دردي ﮐﺸﺎن ادا ﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫ﺗﺎ در اﺳﻼم ﮐﺎﻓﺮﺳﺘﺎن ﮐﺮد‬
‫هﻤﻪ ﮐﻔﺎر را ﻣﺴﻠﻤﺎن ﮐﺮد‬
‫ﺗﺎ دل ﻣﻦ ﺑﻪ زﻟﻒ ﭘﻴﻤﺎن ﮐﺮد‬
‫ﺣﻠﻘﻪي زﻟﻒ او ﭘﺮﻳﺸﺎن ﮐﺮد‬
‫ﮔﻔﺖ اﻳﻦ ﺑﺎد ﮐﺮد ﭼﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫ﭼﺸﻢ ﺑﺮهﻢ ﻧﻬﺎد و ﻓﺮﻣﺎن ﮐﺮد‬
‫ﺑﺎز ﻋﻬﺪم ﺷﮑﺴﺖ و ﺗﺎوان ﮐﺮد‬
‫دل ﻣﻦ ﺑﺮد و ﺗﻴﺮﺑﺎران ﮐﺮد‬
‫ﮔﻔﺖ ﭼﺸﻤﻢ ﻧﮑﺮد ﻣﮋﮔﺎن ﮐﺮد‬
‫ﮔﻔﺖ ﮐﻦ زاﻧﮑﻪ ﺑﻮﺳﻪ ارزان ﮐﺮد‬
‫ﺑﺮ ﻟﺒﻢ ﻟﻌﻞ او دراﻓﺸﺎن ﮐﺮد‬
‫ﭘﺎرﻩ از ﻣﻦ ﺑﮑﻨﺪ و ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮد‬
‫ﮔﻔﺖ ﺁن ﻟﺐ ﻧﮑﺮد دﻧﺪان ﮐﺮد‬
‫ﻣﻲﻧﺪاﻧﻢ ﮐﻪ هﻴﭻ درﻣﺎن ﮐﺮد‬
‫ﺑﻲ ﻋﮑﺲ رﺧﺖ ﻓﻬﻢ ﻗﻤﺮ ﻣﻲﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫وﺻﻒ ﻟﺐ ﻟﻌﻠﺖ ﺑﻪ ﺷﮑﺮ ﻣﻲﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫‪١٣٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﺮ ﻗﺪري ﻋﻤﺮ ﺑﻲﺣﻀﻮر ﮐﻨﻲ ﻓﻮت‬
‫ﺧﻮد ﻗﺪري ﻧﻴﺴﺖ اﻳﻦ ﻗﺪر ﮐﻪ ﺟﻬﺎن اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ز ﺧﺮاﺑﺎت درد ﻗﺴﻢ ﺗﻮ ﺁﻳﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﺧﺮاﺑﺎت ﺣﺎﺟﺖ ﺗﻮ ﺣﻀﻮر اﺳﺖ‬
‫ﻳﺎر ﻋﺰﻳﺰ اﺳﺖ ﺧﺎﺻﻪ ﻳﺎر ﺧﺮاﺑﺎت‬
‫هﻢ ﻧﻔﺴﻲ دردﮐﺶ اﮔﺮ ﺑﻪ ﮐﻒ ﺁري‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﻧﮕﺮدد ﻓﺮﻳﺪ درد ﮐﺶ دﻳﺮ‬
‫روي در زﻳﺮ زﻟﻒ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮد‬
‫روي در زﻳﺮ زﻟﻒ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮد‬
‫ﺑﺎز ﭼﻮن زﻟﻒ ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ از روي‬
‫دوش ﺁﻣﺪ ﺑﺮم ﺳﺤﺮﮔﺎهﻲ‬
‫ﭼﻮن ﺳﺤﺮﮔﺎﻩ ﺑﺎد ﺻﺒﺢ ﺑﺨﺎﺳﺖ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﺁﺧﺮ ﭼﺮا ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮدي‬
‫ﮔﻔﺘﻤﺶ ﻋﻬﺪ ﮐﻦ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ اﻳﻦ ﺑﺎر‬
‫ﭼﻮن ﮐﻪ ﭘﻴﻤﺎن ﻣﺎ ﺑﻪ ﺑﺎد ﺑﺪاد‬
‫ﭼﻮن ﺑﺮﻓﺘﻢ ز ﭼﺸﻢ‪ ،‬او ﺣﺎﻟﻲ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﺁﺧﺮ ﺷﮑﺴﺖ ﭼﺸﻤﺖ ﻋﻬﺪ‬
‫ﮔﻔﺘﻤﺶ ﺑﺎ ﻟﺐ ﺗﻮ ﻋﻬﺪ ﮐﻨﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺒﺴﺘﻴﻢ ﻋﻬﺪ ﻟﺐ ﺑﺮ ﻟﺐ‬
‫ﻣﻦ ﭼﻮ ﺑﻲﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺷﺪم ز ﺧﻮﺷﻲ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﺁﺧﺮ ﻟﺐ ﺗﻮ ﻋﻬﺪ ﺷﮑﺴﺖ‬
‫درد ﻋﻄﺎر را ﮐﻪ درﻣﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﻲ ﻟﻌﻞ ﻟﺒﺖ وﺻﻒ ﺷﮑﺮ ﻣﻲﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫ﺑﻲ ﻟﻌﻞ ﻟﺒﺖ وﺻﻒ ﺷﮑﺮ ﻣﻲﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫ﭼﻮن ﺻﺪﻗﻪ ﺳﺘﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﺷﮑﺮ ﻟﻌﻞ ﻟﺒﺖ را‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺻﻔﺮي ز دهﺎن ﺗﻮ ﺧﺒﺮ ﻣﻲﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫زان در رخ ﺗﻮ ﺗﻴﺰ ﻧﻈﺮ ﻣﻲﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫ﺑﻲ زﻟﻒ ﺗﻮ دل زﻳﺮ و زﺑﺮ ﻣﻲﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫ﮐﺮدﻳﻢ ﺑﺴﻲ ﺣﻴﻠﻪ دﮔﺮ ﻣﻲﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫واﻓﺴﺎﻧﻪي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ زﺑﺮ ﻣﻲﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫ﭼﻮن ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻪ هﻢ دﺳﺖ و ﮐﻤﺮ ﻣﻲﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫در وادي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺳﻔﺮ ﻣﻲﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫اﻳﻦ ﺳﻮﺧﺘﻪ را ﺳﻮﺧﺘﻪﺗﺮ ﻣﻲﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫ﺁهﻨﮓ ﺑﺪﻳﻦ ﺑﺎل و ﺑﺪﻳﻦ ﭘﺮ ﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫ﭼﻮن ﻗﺼﺪ ﺗﻮ از ﺑﻴﻢ ﺧﻄﺮ ﻣﻲﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫ﻧﻘﺎﺷﻲ اﻳﻦ روي ﭼﻮ زر ﻣﻲﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫در ﮔﺮدن هﻨﺪوي ﺑﺼﺮ ﻣﻲﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫از ﺁﺗﺶ ﺳﻮزﻧﺪﻩ ﺣﺬر ﻣﻲﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫اﻓﺘﺎدﻩ ﭼﻨﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﮔﺬر ﻣﻲﻧﺘﻮان ﮐﺮد‬
‫ﮔﻮﻳﻲ ﺑﻪ ﻏﻨﻴﻤﺖ هﻤﻪ ﻣﺸﮏ ﺧﺘﻦ ﺁورد‬
‫ﭘﺲ از ﭼﻪ ﺳﺒﺐ ﻏﺮﻗﻪ ﺑﻪ ﺧﻮن ﭘﻴﺮهﻦ ﺁورد‬
‫زﻳﻦ ﺷﮑﻞ ﮐﻪ از ﭘﺮدﻩ ﺑﺮون ﻳﺎﺳﻤﻦ ﺁورد‬
‫زﻳﻦ ﺑﻮي ﮐﻪ از ﻧﺎﻓﻪ ﺑﻪ ﺻﺤﺮا ﺳﻤﻦ ﺁورد‬
‫زﻳﻦ رﺳﻢ ﮐﻪ در ﺑﺎغ ﮐﻨﻮن ﻧﺴﺘﺮن ﺁورد‬
‫از ﻣﺸﮏ ﺑﺮاﻓﮑﻨﺪ و ﺑﻪ ﮔﻮش ﭼﻤﻦ ﺁورد‬
‫در ﻣﻬﺪ ﭼﻮ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﺷﮑﺮ در ﺳﺨﻦ ﺁورد‬
‫ﺁﺑﻲ ﭼﻮ ﮔﻼﺑﺶ ز ﺻﻔﺎ در دهﻦ ﺁورد‬
‫ﺳﺮ از ﻏﻢ ﮐﻢ ﻋﻤﺮي ﺧﻮد در ﮐﻔﻦ ﺁورد‬
‫ﺁﺧﺮ ﺟﮕﺮي ﺳﻮﺧﺘﻪ دلﺗﺮ ز ﻣﻦ ﺁورد‬
‫‪١٣٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﻮﻳﻲ ز ﻣﻴﺎن ﺗﻮ ﻧﺸﺎن ﻣﻲﻧﺘﻮان داد‬
‫ﺑﺮگ ﮔﻠﺖ ﺁزردﻩ ﺷﻮد از ﻧﻈﺮ ﺗﻴﺰ‬
‫ﭼﻮن زﻟﻒ ﺗﻮ زﻳﺮ و زﺑﺮي هﻤﻪ ﺧﻠﻖ اﺳﺖ‬
‫در واﻗﻌﻪي ﻋﺸﻖ رﺧﺖ از هﻤﻪ ﻧﻮﻋﻲ‬
‫اﻳﻦ ﮐﺎر ﺑﻪ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲﻧﺘﻮان ﺑﺮد‬
‫از ﺗﻮ ﮐﻤﺮي ﻣﻲﻧﺘﻮان ﺑﺴﺖ ﺑﻪ ﺻﺪ ﺳﺎل‬
‫ﺑﻲ ﺗﻮﺷﻪي ﺧﻮن ﺟﮕﺮم ﮔﺮ ﻧﺨﻮري ﺗﻮ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﭼﻮ ﺑﺴﻮزم ﺟﮕﺮت ﺁن ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﺗﻮ ﮐﻪ ﻣﺮغ ﻣﻨﻲ ﺁهﻨﮓ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻦ‬
‫ﮐﻲ در ﺗﻮ رﺳﻢ ﮔﺮد ﺗﻮ درﻳﺎي ﭘﺮ ﺁﺗﺶ‬
‫ﺑﻲ اﺷﮏ ﭼﻮ ﺧﻮﻧﻢ ز ﻏﻢ ﻧﻘﺶ ﺧﻴﺎﻟﺖ‬
‫ﺗﺮﮎ ﻏﻢ ﺗﻮ ﮐﺮد ﻣﺮا اﺷﮏ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺮخ‬
‫ﭼﻮن هﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺁن ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﺁﻳﺪ ز ﺗﻮ ﺁﻳﺪ‬
‫در ﭘﺎي ﻏﻢ از دﺳﺖ دل ﻋﺎﺷﻖ ﻋﻄﺎر‬
‫ﭼﻮن ﺑﺎد ﺻﺒﺎ ﺳﻮي ﭼﻤﻦ ﺗﺎﺧﺘﻦ ﺁورد‬
‫ﭼﻮن ﺑﺎد ﺻﺒﺎ ﺳﻮي ﭼﻤﻦ ﺗﺎﺧﺘﻦ ﺁورد‬
‫زان ﺗﺎﺧﺘﻨﺶ ﻳﻮﺳﻒ دل ﮔﺮ ﻧﺸﺪ اﻓﮕﺎر‬
‫اﺷﮑﺎل ﺑﺪاﻳﻊ هﻤﻪ در ﭘﺮدﻩي رﺷﮑﻨﺪ‬
‫هﺮﮔﺰ ز ﮔﻞ و ﻣﺸﮏ ﻧﻴﻔﺘﺎد ﺑﻪ ﺻﺤﺮا‬
‫ﺻﺪ ﺑﻴﻀﻪي ﻋﻨﺒﺮ ﻧﺨﺮد ﮐﺲ ﺑﻪ ﺟﻮي ﻧﻴﺰ‬
‫هﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺒﺎ از ﭘﻲ ﺻﺪ راز ﻧﻬﺎﻧﻲ‬
‫ﺁن راز ﺑﻪ ﻃﻔﻠﻲ هﻤﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺻﻔﺘﺎن را‬
‫ﭼﻮن ﮐﺮد ﮔﻞ ﺳﺮخ ﻋﺮق از رخ ﻳﺎرم‬
‫ﻻﻟﻪ ﭼﻮ ﺷﻬﻴﺪان هﻤﻪ ﺁﻏﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﻮن ﺷﺪ‬
‫اول ﻧﻔﺲ از ﻣﺸﮏ ﭼﻮ ﻋﻄﺎر هﻤﻲ زد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ز ﻣﺸﮏ ﻧﺎب ﺧﺮﻣﻦ ﺧﺮﻣﻦ ﺁورد‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮرﺷﻴﺪ و ﻣﻪ در ﮔﺮدن ﺁورد‬
‫ﭼﻮ ﮔﻞ ﮐﺮدﻩ ﻗﺒﺎ ﭘﻴﺮاهﻦ ﺁورد‬
‫ﻟﺐ ﺷﻴﺮﻳﻨﺖ ﺟﻮﺷﻲ در ﻣﻦ ﺁورد‬
‫ﺟﻬﺎن را ﺷﻮق ﺗﻮ در ﺷﻴﻮن ﺁورد‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﺗﻮ ﻳﮏ ﺳﻴﻤﻴﻦﺗﻦ ﺁورد‬
‫ﮐﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺣﻠﻘﻪي ﻣﺮداﻓﮑﻦ ﺁورد‬
‫ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ را ﭼﻮﺑﮏزن ﺁورد‬
‫دهﺎﻧﻲ هﻤﭽﻮ ﭼﺸﻢ ﺳﻮزن ﺁورد‬
‫ﮔﻬﺮ ﺳﻲداﻧﻪ در ﻳﮏ ارزن ﺁورد‬
‫اﮔﺮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ وﺟﻬﻲ روﺷﻦ ﺁورد‬
‫ﻓﺮو ﺷﺪ زرد و ﺳﺮ در داﻣﻦ ﺁورد‬
‫ﺑﻪ اﺳﺮار ﺳﺨﻦ ﺁﺑﺴﺘﻦ ﺁورد‬
‫ﻋﺎﻟﻤﻲ ﺑﺮ ﺧﻔﺘﻪ ﺳﺮ از ﺧﺎﮎ ﺑﺮ ﻣﻲﺁورد‬
‫هﺮ ﻧﻔﺲ ﺑﺎغ از ﺻﺒﺎ زﻳﺒﻲ دﮔﺮ ﻣﻲﺁورد‬
‫از ﺑﻬﺸﺖ ﻋﺪن ﻣﺮوارﻳﺪ ﺗﺮ ﻣﻲﺁورد‬
‫دﺳﺖ اﺑﺮش ﭘﺎي ﮐﻮﺑﺎن ﺑﺎز ﺑﺮ ﻣﻲﺁورد‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺁب از اﺑﺮ ﺷﻴﺮ ﭼﻮن ﺷﮑﺮ ﻣﻲﺁورد‬
‫ﮐﺰ ﺿﻤﻴﺮ ﺁهﻮان ﭼﻴﻦ ﺧﺒﺮ ﻣﻲﺁورد‬
‫از ﺑﺮاي ﺁن دهﺎن ﺑﺎﻻي ﺳﺮ ﻣﻲﺁورد‬
‫هﺮ دم از ﭘﺮدﻩ ﺑﺮون ﺑﺮﮔﻲ دﮔﺮ ﻣﻲﺁورد‬
‫ﮔﻞ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻮي ﻣﺸﮑﻴﻦ از ﺟﮕﺮ ﻣﻲﺁورد‬
‫زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁﺗﺶ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲﺁورد‬
‫ﺳﺮ ﮔﺮاﻧﻲ هﺮ دﻣﺶ از ﭘﺎي در ﻣﻲﺁورد‬
‫‪١٣٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺧﻄﺖ ﺧﻮرﺷﻴﺪ را در داﻣﻦ ﺁورد‬
‫ﺧﻄﺖ ﺧﻮرﺷﻴﺪ را در داﻣﻦ ﺁورد‬
‫ﭼﻨﺎن ﺧﻄﺖ ﺑﺮﺁوردﺳﺖ دﺳﺘﻲ‬
‫ﮐﻠﻪدار ﻓﻠﮏ از ﻋﺸﻖ ﺧﻄﺖ‬
‫ﺧﻂ ﻣﺸﮑﻴﻨﺖ ﺟﻮﺷﻲ در دل اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫ﻓﻠﮏ را ﻋﺸﻖ ﺗﻮ در ﮔﺮدش اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫ﻧﺪاﻧﻢ ﺗﺎ ﻓﻠﮏ در هﻴﭻ دوري‬
‫ﻓﻠﮏ ﭼﻮن هﺮ ﺷﺒﻲ زﻟﻒ ﺗﻮ ﻣﻲدﻳﺪ‬
‫ز ﭼﺸﻢ ﺑﺪ ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ از ﮐﻮاﮐﺐ‬
‫از ﺁن ﺳﺮ رﺷﺘﻪ ﮔﻢ ﮐﺮدم ﮐﻪ روﻳﺖ‬
‫از ﺁن ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ دل ﻣﺎﻧﺪم ﮐﻪ ﻟﻌﻠﺖ‬
‫ز ﺑﻬﺮ ذرﻩاي وﺻﻞ ﺗﻮ هﺮ روز‬
‫ﭼﻮن ﺁن ذرﻩ ﻧﻴﺎﻓﺖ از ﺧﺠﻠﺖ ﺁن‬
‫دل ﻋﻄﺎر در وﺻﻠﺖ ﺿﻤﻴﺮي‬
‫زﻳﻦ دم ﻋﻴﺴﻲ ﮐﻪ هﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﺳﺤﺮ ﻣﻲﺁورد‬
‫زﻳﻦ دم ﻋﻴﺴﻲ ﮐﻪ هﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﺳﺤﺮ ﻣﻲﺁورد‬
‫هﺮ زﻣﺎن اﺑﺮ از هﻮا ﻧﺰﻟﻲ دﮔﺮ ﻣﻲاﻓﮑﻨﺪ‬
‫اﺑﺮ ﺗﺮ داﻣﻦ ﺑﺮاي ﺧﺸﮏ ﻣﻐﺰان ﭼﻤﻦ‬
‫هﺮ ﮐﺠﺎ در زﻳﺮ ﺧﺎﮎ ﺗﻴﺮﻩ ﮔﻨﺠﻲ روﺷﻦ اﺳﺖ‬
‫ﻃﻌﻢ ﺷﻴﺮ و ﺷﮑﺮ ﺁﻳﺪ از ﻟﺐ ﻃﻔﻼن ﺑﺎغ‬
‫ﺑﺎ ﻧﺴﻴﻢ ﺻﺒﺢ ﮔﻮﻳﻲ راز ﻏﻴﺒﻲ در ﻣﻴﺎن اﺳﺖ‬
‫ﻏﻨﭽﻪ ﭼﻮ زرق ﺧﻮد از ﺑﺎﻻ ﻃﻠﺐ دارد ﭼﻮ اﺑﺮ‬
‫ﮔﺮ ز ﺑﻲ ﺑﺮﮔﻲ درون ﻏﻨﭽﻪ ﺧﻮن ﻣﻲﺧﻮرد ﮔﻞ‬
‫ﻣﺸﮏ را ﭼﻮن ﺑﻮي ﻧﻘﺼﺎن ﻣﻲﭘﺬﻳﺮد از ﺟﮕﺮ‬
‫ﮔﻞ ﭼﻮ ﻣﻲداﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﻤﺮي ﺳﺮﺳﺮي دارد ﭼﻮ ﺑﺮق‬
‫ﻧﺮﮔﺲ ﺳﻴﻤﻴﻦ ﭼﻮ ﭘﺮ ﻣﻲ ﺟﺎم زرﻳﻦ ﻣﻲﮐﺸﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭼﺸﻢ ﺧﻮاب ﺁﻟﻮد ﭘﺮ ﺧﻮاب ﺳﺤﺮ ﻣﻲﺁورد‬
‫زﻳﻦ ﻗﺒﻞ در دﺳﺖ ﺳﻴﻤﻴﻦ ﺟﺎم زر ﻣﻲﺁورد‬
‫در ﺳﺨﻦ ﺧﻮرﺷﻴﺪ را در زﻳﺮ ﭘﺮ ﻣﻲﺁورد‬
‫ﺟﻬﺎن ﺣﺴﻦ در زﻳﺮ ﭘﺮ ﺁورد‬
‫ز ﺳﺮﺳﺒﺰي ﺧﻄﺶ رﻧﮕﻲ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﺑﺮ ﭼﻮن ﺳﻴﻤﺶ از روﻳﻢ زر ﺁورد‬
‫ز ﺧﺸﮑﻲ اي ﻋﺠﺐ داﻣﻦ ﺗﺮ ﺁورد‬
‫ﮐﻪ از ﺧﻨﺪﻩ ﺑﻪ درﻳﺎ ﮔﻮهﺮ ﺁورد‬
‫هﺰاران ﺣﻠﻘﻪ در ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺁورد‬
‫ﻓﻠﮏ را ﻧﻴﺰ ﺳﺮ در ﭼﻨﺒﺮ ﺁورد‬
‫ﭼﻮ ﭼﻮﮔﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁورد‬
‫ز زﻟﻔﺶ ﺧﺎدﻣﻲ را ﻋﻨﺒﺮ ﺁورد‬
‫ﺗﺎ دﻟﻢ از ﺧﻂ ﺗﻮ ﻧﻔﻴﺮ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﺗﺎ ﺧﻄﺖ ﺁن ﺧﻮن ﮐﻨﻮن ز ﺷﻴﺮ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﺧﻂ ﺗﻮ ﭼﻮن ﻣﻮﻳﺶ از ﺧﻤﻴﺮ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﺁﻧﭽﻪ هﻼﮐﺖ ﺑﻪ زﺧﻢ ﺗﻴﺮ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﮐﻮ ﺑﻪ دروﻏﻲ ﺗﻮ را ﻧﻈﻴﺮ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﻻﺟﺮم ﺁن ﮔﺮد از ﺿﻤﻴﺮ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫رﺷﮏ دﻣﺎر از ﻣﻪ ﻣﻨﻴﺮ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﭼﻬﺮﻩي ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﭼﻮن ز زﻳﺮ ﺑﺮﺁورد‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ اﺑﺪ ﭘﺎي ﺷﺐ ز ﻗﻴﺮ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﺳﺮ ﺑﻪ ﻓﺴﻮنهﺎي دﻟﭙﺬﻳﺮ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﮔﺮد هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻤﺶ اﺳﻴﺮ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫‪١٣٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻻﺟﺮم از ﺑﺲ ﮐﻪ ﻣﻲﺧﻮردﻩ اﺳﺖ ﺁن ﻣﺨﻤﻮر ﭼﺸﻢ‬
‫ﻳﺎ ﺻﺒﺎي ﺗﻨﺪ ﮔﻮﻳﻲ ﺳﻴﻢ و زر را ﻣﻲزﻧﺪ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ در ﺑﺎغ ﺳﺨﻦ ﻋﻄﺎر ﺷﺪ ﻃﺎوس ﻋﺸﻖ‬
‫ﭼﻮ ﻃﻮﻃﻲ ﺧﻂ او ﭘﺮ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﭼﻮ ﻃﻮﻃﻲ ﺧﻂ او ﭘﺮ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮش رﻧﮕﻲ رﺧﺶ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮاﻓﺮوﺧﺖ‬
‫ﻟﺐ ﭼﻮن ﻟﻌﻠﺶ از ﭼﺸﻤﻢ ﮔﻬﺮ رﻳﺨﺖ‬
‫ﮔﻞ از ﺷﺮم رخ او ﺧﺸﮏ ﻟﺐ ﮔﺸﺖ‬
‫دهﺎن ﺗﻨﮓ او ﻳﺎرب ﭼﻪ ﭼﺸﻤﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺳﺮ زﻟﻔﺶ ﺷﮑﺎر دﻟﺒﺮي را‬
‫ﻓﻠﮏ زان ﭼﻨﺒﺮي ﺁﻣﺪ ﮐﻪ زﻟﻔﺶ‬
‫ﻓﻠﮏ در ﭘﺎي او ﭼﻮن ﮔﻮي ﻣﻲﮔﺸﺖ‬
‫ﭼﻮ ﺷﺪ ﻋﻄﺎر ﻻﻻي در او‬
‫ﻟﻮح ﭼﻮ ﺳﻴﻤﺖ ﺧﻄﻲ ﭼﻮ ﻗﻴﺮ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﻟﻮح ﭼﻮ ﺳﻴﻤﺖ ﺧﻄﻲ ﭼﻮ ﻗﻴﺮ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﻟﻌﻞ ﺗﻮ ﻣﻲﺧﻮرد ﺧﻮن ﺳﻮﺧﺘﻪي ﻣﻦ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ دﻟﻢ در ﮐﺸﻴﺪ روي ﭼﻪ ﻣﻘﺼﻮد‬
‫ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻳﺎرب ز هﺮ ﮐﻪ روي ﺗﻮ ﺧﻮاهﺪ‬
‫دﺷﻤﻦ ﺁﻳﻴﻨﻪام اﮔﺮﭼﻪ ﺑﻮد راﺳﺖ‬
‫در ﺻﻔﺘﺖ رﻓﺖ و روب ﮐﺮد ﺑﺴﻲ دل‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺳﺮ رزﻣﻪي ﺟﻤﺎل ﮔﺸﺎدي‬
‫اﻃﻠﺲ روي ﺗﻮ ﻋﮑﺲ ﺑﺮ ﻓﻠﮏ اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫ﺻﺒﺢ رﺧﺖ ﺗﺎ ز ﺟﻴﺐ ﺣﺴﻦ ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﻋﻘﻞ ﻣﮕﺮ ﺳﺮ ﮐﺸﻴﺪ از ﺳﺮ زﻟﻔﺖ‬
‫زﻟﻒ ﺗﻮ ﺧﻮد ﻋﻘﻞ را ﺑﺒﺴﺖ ﺑﻪ ﻣﻮﻳﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺳﺨﻦهﺎي ﺟﺎيﮔﻴﺮ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫هﺮ ﻧﻔﺴﻲ را ﮐﻪ ﻋﻘﻞ ﭘﻴﺮ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﺟﺎن ﺑﻪ ﻟﺐ از ﺣﻠﻖ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫هﺮ ﻧﻔﺴﻲ ﻧﺎﻟﻪاي ﭼﻮ زﻳﺮ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﭼﻮ ﺟﺎن و دل ز ﻣﻲ ﻋﺸﻖ دوش ﺟﻮش ﺑﺮ ﺁورد‬
‫دﻟﻢ ز دﺳﺖ در اﻓﺘﺎد و ﺟﺎن ﺧﺮوش ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ز ذوق ﻣﺴﺘﻲ ﻋﺸﻘﺖ دﻣﻲ ﺑﻪ هﻮش ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﮐﻪ ﻋﻘﻞ ﭘﻨﺒﻪي ﭘﻨﺪار ﺧﻮد ز ﮔﻮش ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﻣﻴﺎن درد و ﺑﻪ ﺑﺎزار درد ﻧﻮش ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﺑﻪ ﮔﺮد ﺷﻬﺮ ﭼﻮ رﻧﺪان ﻣﻲ ﻓﺮوش ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﭼﻨﺎن ﻧﻤﻮد ﮐﻪ از راﻩ دﻳﺪﻩ ﺟﻮش ﺑﺮ ﺁورد‬
‫هﺰار ﻧﻌﺮﻩ از ﺁن ﭘﻴﺮ ﻓﻮﻃﻪﭘﻮش ﺑﺮ ﺁورد‬
‫هﺰار ﺁﻩ ز ﺷﻮق رخ ﻧﮑﻮش ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﻣﺮا ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ز ﻋﻘﻞ ﺳﺨﻦ ﻧﻴﻮش ﺑﺮ ﺁورد‬
‫وﺁﻳﻴﻦ ﻗﻠﻨﺪري ﺑﺮ ﺁورد‬
‫رﻧﺪي و ﻣﻘﺎﻣﺮي ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﮐﻴﺶ ﺑﺖ ﺁزري ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﺳﺎﻟﻮس و ﺳﻴﻪ ﮔﺮي ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﻣﻤﻦ ﺷﺪ و ﮐﺎﻓﺮي ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﺻﺎﻓﻲ ﺷﺪ و دﻟﺒﺮي ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﺗﻠﺒﻴﺲ و ﻣﺰوري ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﻣﺮا از دل ﻧﻪ ﮐﺰ ﺟﺎن ﻣﻲ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫‪١٣٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻋﻘﻞ ﺑﺴﻲ ﮔﺮد وﺻﻒ ﻟﻌﻞ ﺗﻮ ﻣﻲﮔﺸﺖ‬
‫ﺑﺨﺖ ﺟﻮان ﻟﺐ ﺗﻮ در دهﻨﺶ ﮐﺮد‬
‫ﺑﻲ ﻟﺐ ﺗﻮ دل ﻧﺪاﺷﺖ ﺻﺒﺮ زﻣﺎﻧﻲ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻨﻮازي ﻣﺮا ﭼﻮ ﭼﻨﮓ ﮐﻪ ﻋﻄﺎر‬
‫ﭼﻮ ﺟﺎن و دل ز ﻣﻲ ﻋﺸﻖ دوش ﺟﻮش ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﺷﺮاب ﻋﺸﻖ ﻧﺨﻮردﺳﺖ هﺮ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻗﻴﺎﻣﺖ‬
‫ﺑﻴﺎر دردي اﻧﺪوﻩ و ﺻﺎف ﻋﺸﻖ دﻟﻢ را‬
‫ﺑﻴﺎر درد ﮐﻪ ﻣﻌﺸﻮق ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺖ ﻣﺮا ﻣﺴﺖ‬
‫ﻓﮑﻨﺪ ﺧﺮﻗﻪ و زﻧﺎر داد و ﻣﺴﺖ و ﺧﺮاﺑﻢ‬
‫ﻣﺮا ﺑﻪ ﺧﻠﻖ ﻧﻤﻮد و ﺑﺮﻓﺖ دل ز ﭘﻲ او‬
‫ﺑﻪ ﻳﮏ ﺷﺮاب ﮐﻪ در ﺣﻠﻖ ﭘﻴﺮ ﻗﻮم ﻓﺮو رﻳﺨﺖ‬
‫ز ﺁرزوي رخ او دﻟﻢ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻴﺰار‬
‫ﺳﺨﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧﻴﻮﺷﻢ ﺑﺮو ﮐﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻄﺎر‬
‫دل دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎﻓﺮي ﺑﺮ ﺁورد‬
‫دل دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎﻓﺮي ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﻗﺮاﺋﻲ و ﺗﺎﻳﺒﻲ ﻧﻤﻲﺧﻮاﺳﺖ‬
‫دﻳﻦ و رﻩ اﻳﺰدي رهﺎ ﮐﺮد‬
‫در ﮐﻨﺞ ﻧﻔﺎق ﺳﺮ ﻓﺮو ﺑﺮد‬
‫از ﺗﻮﺑﻪ و زهﺪ ﺗﻮﺑﻪهﺎ ﮐﺮد‬
‫ﺗﺎ دردي درد ﺑﻲدﻻن ﺧﻮرد‬
‫ﻋﻄﺎر ﭼﻮ ﺑﺤﺚ ﺣﺎل ﺧﻮد ﮐﺮد‬
‫ﺧﻄﻲ ﺳﺒﺰ از زﻧﺨﺪان ﻣﻲ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﺧﻄﻲ ﺳﺒﺰ از زﻧﺨﺪان ﻣﻲ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻣﺪاد از ﻟﻌﻞ ﺧﻨﺪان ﻣﻲ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ز ﻧﻘﺮﻩ ﺧﻂ ﺧﻮشﺧﻮان ﻣﻲ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﻣﮕﺮ ﺧﺎر از ﮔﻠﺴﺘﺎن ﻣﻲ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﮐﻪ از ﮔﻠﺒﺮگ رﻳﺤﺎن ﻣﻲ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﮐﻪ ﺳﻨﺒﻞ از ﻧﻤﮑﺪان ﻣﻲ ﺑﺮﺁورد‬
‫ﮐﻪ ﺳﺒﺰﻩ زاب ﺣﻴﻮان ﻣﻲ ﺑﺮﺁورد‬
‫زﻣﺮد را ز ﻣﺮﺟﺎن ﻣﻲ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﻧﺒﺎت از ﺷﮑﺮﺳﺘﺎن ﻣﻲ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﮐﻪ ﻣﺸﮏ از ﻣﺎﻩ ﺗﺎﺑﺎن ﻣﻲ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﭼﻪ ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ ز دﻳﻮان ﻣﻲ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﭼﻮ او ﺳﺮ از ﮔﺮﻳﺒﺎن ﻣﻲ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﮐﻪ دل از ﺟﻮرش اﻓﻐﺎن ﻣﻲ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ز اﺳﻼم و ز اﻳﻤﺎن ﻣﻲ ﺑﺮ ﺁورد‬
‫ﻋﺎﺷﻖ روﻳﺖ ﻏﻢ ﺟﺎن و ﺟﻮاﻧﻲ ﮐﻲ ﺧﻮرد‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺟﺎن دارد ﺷﺮاب ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ ﮐﻲ ﺧﻮرد‬
‫ذرﻩاي اﻧﺪوﻩ اﻳﻦ زﻧﺪان ﻓﺎﻧﻲ ﮐﻲ ﺧﻮرد‬
‫ﺗﺎ ﻧﻪ ﻻل ﺁﻳﺪ زﻻل ﺟﺎوداﻧﻲ ﮐﻲ ﺧﻮرد‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺳﻠﻄﺎن ﺷﺪ ﻗﻔﺎي ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﻲ ﮐﻲ ﺧﻮرد‬
‫ﭘﺎدﺷﻪ ﺑﺎ هﺮ ﮔﺪاﻳﻲ دوﺳﺘﮕﺎﻧﻲ ﮐﻲ ﺧﻮرد‬
‫ﺑﺎ ﻳﻘﻴﻦ ﻋﺸﻖ ز هﺮ ﺑﺪ ﮔﻤﺎﻧﻲ ﮐﻲ ﺧﻮرد‬
‫ﭘﺲ ﻏﻢ اﻳﻦ ﺗﻨﮓ ﺟﺎي اﺳﺘﺨﻮاﻧﻲ ﮐﻲ ﺧﻮرد‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺣﺴﻦ ﺗﻮ ﻓﻨﺎ ﻧﭙﺬﻳﺮد‬
‫هﺮﮔﺰ ﺁن ﺗﻮﺑﻪ ﺧﺪا ﻧﭙﺬﻳﺮد‬
‫‪١٤٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺧﻄﺶ ﺧﻮش ﺧﻮان از ﺁن ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺑﻲ ﮐﻠﮏ‬
‫ﻣﺪاد اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻟﻮح ﺳﻴﻤﺶ‬
‫ﮐﺪاﻣﻴﻦ ﺧﻂ ﺧﻄﺎ رﻓﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻢ‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﻏﻲ ﭼﻪ ﺟﺎي ﺧﺎر ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ رﻳﺤﺎن ﺧﺎدم اوﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ ﺟﺎي ﺳﻨﺒﻞ ﺗﺎرﻳﮏروي اﺳﺖ‬
‫ﻧﺒﺎت اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻪ ذوق ﺁرد وﻟﻴﮑﻦ‬
‫ز ﺳﺒﺰﻩ هﻴﭻ ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ ﻧﻴﺎﻳﺪ‬
‫ﭼﻪ ﺳﻨﺠﺪ در ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﺿﻊ زﻣﺮد‬
‫ﮐﻪ داﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﺳﺒﺰي ﺧﻂ او‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮن در ﻣﻲﮐﺸﺪ داﻣﻦ ﺟﻬﺎﻧﻲ‬
‫ﺧﺪاﻳﺎ داد ﻣﻦ ﺑﺴﺘﺎن ز ﺧﻄﺶ‬
‫ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺧﻠﻖ را ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﻄﺎر‬
‫زﻧﺪﻩي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺁب زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﮐﻲ ﺧﻮرد‬
‫زﻧﺪﻩي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺁب زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﮐﻲ ﺧﻮرد‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺧﻮرد از ﺟﺎم دوﻟﺖ درد دردت ﻗﻄﺮﻩاي‬
‫ﺟﺎن ﭼﻮ ﺑﺎﻗﻲ ﺷﺪ ز ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺟﻤﺎﻟﺖ ﺗﺎ اﺑﺪ‬
‫ﮔﺮ ﻓﺼﻴﺢ ﻋﺎﻟﻤﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ‬
‫دل ﮐﻪ ﻋﺸﻘﺖ ﻳﺎﻓﺖ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪ از ﺑﺎر دو ﮐﻮن‬
‫هﺮ ﮐﺴﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﺷﺮاﺑﻲ ﺧﻮردﻩام از دﺳﺖ دوﺳﺖ‬
‫ﺟﺎن ﻣﺎ ﭼﻮن ﻧﻮشداروي ﻳﻘﻴﻦ ﻋﺸﻖ ﺧﻮرد‬
‫ﭼﻮن دل ﻋﻄﺎر در ﻋﺸﻘﺖ ﻏﻢ ﺻﺪ ﺟﺎن ﻧﺨﻮرد‬
‫درد ﻣﻦ هﻴﭻ دوا ﻧﭙﺬﻳﺮد‬
‫درد ﻣﻦ هﻴﭻ دوا ﻧﭙﺬﻳﺮد‬
‫ﮔﺮ ﻣﻦ از ﻋﺸﻖ رﺧﺖ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻧﻘﺶ ﺗﻮ دﻳﺪﻩي ﻣﺎ ﻧﭙﺬﻳﺮد‬
‫ﭼﺸﻢ ﺧﻔﺎش ﺿﻴﺎ ﻧﭙﺬﻳﺮد‬
‫ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﻋﻄﺎ ﻧﭙﺬﻳﺮد‬
‫اﮔﺮ ﺁن زﻟﻒ دوﺗﺎ ﻧﭙﺬﻳﺮد‬
‫از ﻣﻦ ﺑﻲ ﺳﺮ و ﭘﺎ ﻧﭙﺬﻳﺮد‬
‫اﻳﻦ ﻗﺪر ﺗﺤﻔﻪ ﭼﺮا ﻧﭙﺬﻳﺮد‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺟﺎن ﺑﻲ ﺗﻮ ﺑﻬﺎ ﻧﭙﺬﻳﺮد‬
‫ﺟﺎن ﻋﺰﻳﺰ اﺳﺖ دﻏﺎ ﻧﭙﺬﻳﺮد‬
‫هﻴﭽﮑﺲ ﮔﻔﺖ ﮔﺪا ﻧﭙﺬﻳﺮد‬
‫ﮐﺸﺘﻪ داﻧﻲ ﮐﻪ دوا ﻧﭙﺬﻳﺮد‬
‫ﮐﺲ ز ﻗﻮل ﺗﻮ ﮔﻮا ﻧﭙﺬﻳﺮد‬
‫ﻣﺮهﻤﻲ ﺑﻪ ز وﻓﺎ ﻧﭙﺬﻳﺮد‬
‫از رﺷﮏ روي ﻣﻪ را در ﺻﺪ ﻧﮕﺎر ﮔﻴﺮد‬
‫ﺻﺪ دﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻧﺠﺎ ﺗﺎ در ﺷﻤﺎر ﮔﻴﺮد‬
‫ﺗﺎ روز رﺳﺘﺨﻴﺰش زان ﻣﻲ ﺧﻤﺎر ﮔﻴﺮد‬
‫ﮔﻠﺰار ﭘﺎي ﺗﺎ ﺳﺮ از رﺷﮏ ﺧﺎر ﮔﻴﺮد‬
‫ﻳﮏ ﺗﻴﺮ ﺑﺮﮔﺸﺎﻳﺪ ﺻﻴﺪي هﺰار ﮔﻴﺮد‬
‫از ﺑﻴﻢ ﺗﻴﺮ ﭼﺸﻤﺶ ﮔﺮدون ﺣﺼﺎر ﮔﻴﺮد‬
‫دهﺮ ﺧﺮف ز روﻳﺶ ﻃﺒﻊ ﺑﻬﺎر ﮔﻴﺮد‬
‫در ﺁرزوي ﻣﻮﻳﺶ از ﺟﺎن ﮐﻨﺎر ﮔﻴﺮد‬
‫اﻧﺪر ﻣﻴﺎن ﺁﺗﺶ دل ﭼﻮن ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‬
‫ﭼﻮ ﺑﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﻟﺐ ﮔﺸﺎﻳﻲ دو ﺟﻬﺎن ﺷﮑﺮ ﺑﮕﻴﺮد‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺎرﻩي ﺟﻤﺎﻟﺖ هﻤﻪ ﺗﻦ ﺷﮑﺮ ﺑﮕﻴﺮد‬
‫هﻤﻪ ﻋﺮﺻﻪهﺎي ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ هﻤﺎن ﻗﺪر ﺑﮕﻴﺮد‬
‫‪١٤١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫از ﻟﻄﺎﻓﺖ ﮐﻪ رﺧﺖ را دﻳﺪم‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ را ﺑﻴﻨﻢ از ﺁﻧﮏ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ زﻟﻒ ﺗﻮ دل ﻣﺎ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﻣﺎ ﺑﺪادﻳﻢ دل اﻣﺎ ﭼﻪ ﮐﻨﻴﻢ‬
‫هﺮﭼﻪ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﮐﺸﻢ ﻟﻌﻞ ﻟﺒﺖ‬
‫ﻣﻲﮐﺸﻢ ﭘﻴﺶﮐﺶ ﻟﻌﻞ ﺗﻮ ﺟﺎن‬
‫در رﻩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺟﺎن ﻣﻲﺑﺎزم‬
‫ﭼﻪ دﻏﺎ ﻣﻲدهﻲ ﺁﺧﺮ در ﺟﺎن‬
‫ﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﭼﻪ دﻳﺪم از ﺗﻮ‬
‫ور ﻧﮕﻮﻳﻢ‪ ،‬ز ﻏﻤﺖ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮم‬
‫ﺗﻮ ﻣﺮا ﮐﺸﺘﻲ و ﺧﻠﻘﻴﺖ ﮔﻮاﻩ‬
‫ﺧﺴﺘﮕﻲ دل ﻋﻄﺎر از ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن زﻟﻒ ﺑﻴﻘﺮارش ﺑﺮ رخ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‬
‫ﭼﻮن زﻟﻒ ﺑﻴﻘﺮارش ﺑﺮ رخ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‬
‫از ﺑﺲ ﮐﻪ ﺣﻠﻘﻪ ﺑﻴﻨﻲ در زﻟﻒ ﻣﺸﮑﺒﺎرش‬
‫ﮔﺮ زاهﺪي ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻣﻴﮕﻮﻧﻲ ﻟﺐ او‬
‫ﮔﺮ ﻣﺎﻩ ﻻﻟﻪ ﮔﻮﻧﺶ ﺗﺎﺑﺪ ﺑﻪ ﻧﺮﮔﺲ و ﮔﻞ‬
‫ﮔﺮ از ﮐﻤﺎن اﺑﺮو ﺑﺎدام ﻧﺮﮔﺴﻴﻨﺶ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﮐﻮ ز ﺗﻨﮕﻲ ﺑﺮ ﭼﺮخ ﻣﻲﮐﺸﺪ ﺗﻴﻎ‬
‫او ﺁﻓﺘﺎب ﺣﺴﻦ اﺳﺖ از ﭘﺮدﻩ ﮔﺮ ﺑﺘﺎﺑﺪ‬
‫ﻋﺎﺷﻖ ﮐﻪ از ﻣﻴﺎﻧﺶ ﻣﻮﻳﻲ ﺧﺒﺮ ﻧﺪارد‬
‫ﻋﻄﺎر را ﺑﻪ وﻋﺪﻩ دل ﻣﻲدهﺪ وﻟﻴﮑﻦ‬
‫ﭼﻮ ﺑﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﻟﺐ ﮔﺸﺎﻳﻲ دو ﺟﻬﺎن ﺷﮑﺮ ﺑﮕﻴﺮد‬
‫ﻗﺪري ز ﻧﻮر روﻳﺖ ﺑﻪ دو ﻋﺎﻟﻢ ار در اﻓﺘﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ز دم ﻓﺴﺮدﻩي ﻣﻦ ﻧﻔﺲ ﺳﺤﺮ ﺑﮕﻴﺮد‬
‫ﻧﻪ ﻏﻤﻲ دﮔﺮ ﮔﺰﻳﻨﺪ ﻧﻪ رهﻲ دﮔﺮ ﺑﮕﻴﺮد‬
‫ز ﺳﺮﺷﮏ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺖ هﻤﻪ رهﮕﺬر ﺑﮕﻴﺮد‬
‫ﺑﻪ ﻣﺪﻳﺢ ﺗﻮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ در و ﮔﻬﺮ ﺑﮕﻴﺮد‬
‫از ﻓﺮق ﻓﻠﮏ ﮐﻼﻩ ﺑﺮﮔﻴﺮد‬
‫از روي ﺳﭙﻬﺮ ﻣﺎﻩ ﺑﺮﮔﻴﺮد‬
‫هﺮ دم ﮐﻪ زﻧﻢ ﺑﻪ ﺁﻩ ﺑﺮﮔﻴﺮد‬
‫ﭼﻮن ﺳﺎﻳﻪ ﻣﺮا ز راﻩ ﺑﺮﮔﻴﺮد‬
‫ﺳﺎﻳﻪ ز ﻣﻦ ﺗﺒﺎﻩ ﺑﺮﮔﻴﺮد‬
‫دو ﺟﺎدو را ﮔﻮاﻩ ﺑﺮﮔﻴﺮد‬
‫ﺟﺰ ﺁﻧﮑﻪ دل از اﻟﻪ ﺑﺮﮔﻴﺮد‬
‫ﺻﺪ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻪ ﻳﮏ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﺮﮔﻴﺮد‬
‫وز هﻢ ﻟﺐ ﻋﺬرﺧﻮاﻩ ﺑﺮﮔﻴﺮد‬
‫ﺗﺎ رﺳﻢ ﮔﺪا و ﺷﺎﻩ ﺑﺮﮔﻴﺮد‬
‫ﺟﺎدو ﺑﭽﻪي ﺳﻴﺎﻩ ﺑﺮﮔﻴﺮد‬
‫وز ﺻﺒﺮ ﺑﺴﻲ ﺳﭙﺎﻩ ﺑﺮﮔﻴﺮد‬
‫ﺗﺎ ﭘﺮدﻩ ز ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺑﺮﮔﻴﺮد‬
‫ﺑﺎ ﺧﻴﻞ و ﺳﭙﻪ ز راﻩ ﺑﺮﮔﻴﺮد‬
‫ﮐﻨﺠﻲ دﻟﻢ از ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﮔﻴﺮد‬
‫اﻳﻦ ﻗﻠﺐ ﮐﻪ ﮔﺎﻩ ﮔﺎﻩ ﺑﺮﮔﻴﺮد‬
‫ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺧﻠﻖ را ﺑﺮ ﻳﮑﺪﮔﺮ زد‬
‫ﺧﻂ ﺳﺒﺰش ﻗﻀﺎ را ﺑﺮ ﻗﺪر زد‬
‫ز ﺧﺠﻠﺖ ﭼﻮن ﻋﺴﻞ ﺣﻞ ﺷﺪ ﻃﺒﺮ زد‬
‫‪١٤٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮ در ﺁرزوي روﻳﺖ ﻧﻔﺴﻲ ز دل ﺑﺮﺁرم‬
‫ﭼﻪ ﻏﻢ رﻩ اﺳﺖ اﻳﻦ ﺧﻮد ﮐﻪ دﻟﻢ دﻣﻲ درﻳﻦ رﻩ‬
‫اﮔﺮ از ﻋﺘﺎب ﻏﻴﺮت رﻩ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺑﮕﻴﺮي‬
‫ز ﭘﻲ ﺗﻮ ﺟﺎن ﻋﻄﺎر اﮔﺮ اﻣﺘﺤﺎن ﮐﻨﻨﺪش‬
‫ﭼﻮن ﭘﺮدﻩ ز روي ﻣﺎﻩ ﺑﺮﮔﻴﺮد‬
‫ﭼﻮن ﭘﺮدﻩ ز روي ﻣﺎﻩ ﺑﺮﮔﻴﺮد‬
‫ﺑﻲ روي ﭼﻮ ﻣﺎﻩ او دم ﺳﺮدم‬
‫ﺻﺎﺣﺐﻧﻈﺮي اﮔﺮ دﻣﻢ ﺑﻴﻨﺪ‬
‫در راﻩ ﻓﺘﺎدﻩام ﺑﻪ ﺑﻮي ﺁﻧﮏ‬
‫و او ﺧﻮد ﭼﻮ ﻣﺮا ﺗﺒﺎﻩ ﺑﻴﻨﺪ ﺣﺎل‬
‫ﺧﻄﺶ ﭼﻮ ﺑﻪ ﺧﻮن ﻣﻦ ﺳﺠﻞ ﺑﻨﺪد‬
‫ﮐﻪ ﺣﮑﻢ ﮐﻨﺪ ﺑﺪﻳﻦ ﮔﻮاﻩ و ﺧﻂ‬
‫هﺮﮔﺎﻩ ﮐﻪ زﻟﻒ او ﻧﻬﺪ ﺟﺮﻣﻢ‬
‫ﻟﻴﮑﻦ ﻟﺐ ﻋﺬرﺧﻮاﻩ ﭘﻴﺶ ﺁرد‬
‫ﺟﺎدو ﺑﭽﻪي دو ﭼﺸﻤﺶ ﺁن ﺧﻮاهﺪ‬
‫ﺻﺪ ﺑﺎﻟﻎ را ﺑﺒﻴﻦ ﮐﻪ ﭼﻮن از راﻩ‬
‫ﻋﻘﻞ ﺁﻳﺪ و ﻋﺎﻟﻤﻲ ﺣﺸﺮ ﺳﺎزد‬
‫ﺑﺎ ﻗﻠﺐ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﭘﻴﺶ ﺻﻒ ﺁﻳﺪ‬
‫ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﺻﻒ ﻣﮋﻩ ﺑﻪ ﻳﮏ ﻣﻮﻳﺶ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ اﮔﺮم دهﺪ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮد‬
‫از ﻧﻘﺪ ﺟﻬﺎن ﻓﺮﻳﺪ را ﻗﻠﺒﻲ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮ ﻗﻔﻞ ﻟﻌﻞ ﺑﺮ درج ﮔﻬﺮ زد‬
‫ﭼﻮ ﻗﻔﻞ ﻟﻌﻞ ﺑﺮ درج ﮔﻬﺮ زد‬
‫ﻟﺐ ﻟﻌﻠﺶ ﺟﻬﺎن را ﺑﺮهﻢ اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫ﻧﺒﺎت ﺧﻂ او ﭼﻮن از ﺷﮑﺮ رﺳﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻧﻴﻨﺪﻳﺸﻴﺪ و ﻻف ﻻﺗﺬر زد‬
‫ﻟﺐ او ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮ ﺗﻨﮓ ﺷﮑﺮ زد‬
‫ﺑﻪ ﺳﻴﻤﻴﻦ ﻟﻮح او ﺑﻴﺮﻧﮓ ﺑﺮزد‬
‫دروﻧﺶ ﺳﻲ ﺳﺘﺎرﻩ ﺑﺮ ﻗﻤﺮ زد‬
‫ﺑﺪو ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﮐﻢ زن ﺑﻴﺸﺘﺮ زد‬
‫ﮔﺮﻩ ﺑﺮ ﻃﺮﻩي زﻳﺮ و زﺑﺮ زد‬
‫ﻋﻘﻴﻘﻲ ﮔﺸﺖ ﺁﻧﮕﻪ ﺑﺮ ﮐﻤﺮ زد‬
‫ﮐﻤﺮﺑﻨﺪ ﻓﻠﮏ را دﺳﺖ در زد‬
‫ﺑﻪ ﻳﮏدم ﺁﺗﺸﻲ در ﺧﺸﮏ و ﺗﺮ زد‬
‫ﭘﺎي ﺑﺮ ﻓﺮق ﺟﻬﺎن ﺧﻮاهﻢ زد‬
‫ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮ ﮐﻮن و ﻣﮑﺎن ﺧﻮاهﻢ زد‬
‫از هﻤﻪ ﺧﻠﻖ ﻧﻬﺎن ﺧﻮاهﻢ زد‬
‫دم ز ﺑﻲ ﻧﺎم و ﻧﺸﺎن ﺧﻮاهﻢ زد‬
‫ﺁن دم از ﮐﺎم و زﺑﺎن ﺧﻮاهﻢ زد‬
‫وﺛﺎن دم ﭘﺎﮎ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺧﻮاهﻢ زد‬
‫ﻣﻦ ﺑﻲﺧﻮﻳﺶ ﭼﻨﺎن ﺧﻮاهﻢ زد‬
‫ﻧﻔﺲ ﺷﻌﻠﻪﻓﺸﺎن ﺧﻮاهﻢ زد‬
‫ﺁن ﻧﻔﺲ ﻧﻲ ﺑﻪ دهﺎن ﺧﻮاهﻢ زد‬
‫ﻻف از ﻋﻴﻦ ﻋﻴﺎن ﺧﻮاهﻢ زد‬
‫ﭘﺲ ﭼﺮا دم ﺑﻪ ﮔﻤﺎن ﺧﻮاهﻢ زد‬
‫دم ﺑﻲ ﮐﻔﮏ و دﺧﺎن ﺧﻮاهﻢ زد‬
‫ﻗﺪم از ﭘﺎي روان ﺧﻮاهﻢ زد‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﺼﻢ ﺳﻨﺎن ﺧﻮاهﻢ زد‬
‫ﻧﻔﺲ از ﺳﻮد و زﻳﺎن ﺧﻮاهﻢ زد‬
‫دﺳﺖ ﺑﺮ رﻃﻞ ﮔﺮان ﺧﻮاهﻢ زد‬
‫‪١٤٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﻪ رﺧﺶ ﺣﺴﻦ ﭼﻮن ﺑﺮ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺗﺎﺧﺖ‬
‫رخ او ﺗﺎب در ﺧﻮرﺷﻴﺪ و ﻣﻪ داد‬
‫ﭼﻮ ﻧﻘﺎش ازل از ﺑﻬﺮ ﺧﻄﺶ‬
‫ﭼﻮ ﺧﻂ ﺑﻨﻮﺷﺖ ﮔﻮﻳﻲ ﻧﻘﻄﻪي ﻟﻌﻞ‬
‫ﺑﺴﻲ ﻣﻲزد ﺑﻪ ﻣﮋﮔﺎن ﺑﺮ دﻟﻢ ﺗﻴﺮ‬
‫دﻟﻢ از ﻃﺮﻩ ﭼﻮن زﻳﺮ و زﺑﺮ ﮐﺮد‬
‫دﻟﻢ ﺧﻮن ﮐﺮد ﺗﺎ از ﭘﺎش ﺑﻔﮑﻨﺪ‬
‫دﻟﻢ ﺑﺎ او ﭼﻮ دﺳﺘﻲ در ﮐﻤﺮ ﮐﺮد‬
‫ﻓﺮﻳﺪ او را ﮔﺰﻳﺪ از هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ‬
‫دﺳﺖ در داﻣﻦ ﺟﺎن ﺧﻮاهﻢ زد‬
‫دﺳﺖ در داﻣﻦ ﺟﺎن ﺧﻮاهﻢ زد‬
‫اﺳﺐ ﺑﺮ ﺟﺴﻢ و ﺟﻬﺖ ﺧﻮاهﻢ ﺗﺎﺧﺖ‬
‫واﻧﮕﻪ ﺁن دم ﮐﻪ ﻣﻴﺎن ﻣﻦ و اوﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻣﺮا ﻧﺎم و ﻧﺸﺎن ﻧﻴﺴﺖ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫هﺎن ﻣﺒﺮ ﻇﻦ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺳﻮﺧﺘﻪ دل‬
‫ﺗﻦ ﭘﻠﻴﺪ اﺳﺖ ﺑﺨﻮاهﻢ اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫در ﺷﮑﻢ ﭼﻮن زﻧﺪ ﺁن ﻃﻔﻞ ﻧﻔﺲ‬
‫از دﻟﻢ ﻣﺸﻌﻠﻪاي ﺧﻮاهﻢ ﺳﺎﺧﺖ‬
‫از ﺳﺮ ﺻﺪق و ﺻﻔﺎ ﺻﺒﺢ ﺻﻔﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻋﻴﺎن ﮔﺸﺖ ﻣﺮا ﺁﻧﭽﻪ ﻣﭙﺮس‬
‫ﻻف اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻳﻘﻴﻦ اﺳﺖ ﻳﻘﻴﻦ‬
‫ﻣﻦ ﻧﻴﻢ ﻣﻄﺒﺨﻲ زﻳﺮ و زﺑﺮ‬
‫ﭼﻮن ﺳﺮ و ﭘﺎي روان ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺮا‬
‫ﺧﺼﻢ ﻧﻔﺲ اﺳﺖ ﮔﺮم ﻋﺸﻮﻩ دهﺪ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ از وﺳﻮﺳﻪي ﻧﻔﺲ ﭘﻠﻴﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺧﺮاﺑﺎت ﻓﺮو ﺧﻮاهﻢ ﺷﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫اﻳﻦ دم اﻧﮕﺸﺖ زﻧﺎن ﺧﻮاهﻢ زد‬
‫ﺗﻴﻎ را زﺧﻢ ﻣﻴﺎن ﺧﻮاهﻢ زد‬
‫ﮐﺰ ﺳﺮ ﻓﺘﻨﻪ ﻧﺸﺎن ﺧﻮاهﻢ زد‬
‫ﻣﻦ دم ﮔﺮگ ﺷﺒﺎن ﺧﻮاهﻢ زد‬
‫در هﻤﻪ ﻧﻄﻖ و ﺑﻴﺎن ﺧﻮاهﻢ زد‬
‫ﺗﺎ دل ﺑﻪ ﮔﺰاف ﻻف دﻟﺒﺮ زد‬
‫ﮐﺎﻣﺪ ﻏﻢ ﻋﺸﻖ و ﺣﻠﻘﻪ ﺑﺮ در زد‬
‫هﺮ ﭼﻴﺰ ﮐﻪ داﺷﺘﻢ ﺑﻪ هﻢ ﺑﺮ زد‬
‫ﺗﺎ روﻳﻢ از ﺁرزوي او زر زد‬
‫ﻋﻘﻠﻢ ﭼﻮ ﻣﮕﺲ دو دﺳﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ زد‬
‫درﻳﺎ دﻳﺪي ﮐﻪ ﻣﻮج ﮔﻮهﺮ زد‬
‫هﺮ دم ﮐﻪ زد از ﻣﻴﺎن اﺧﮕﺮ زد‬
‫ﺟﺎن ﺑﺮاي ﺗﻮ ﺟﻬﺎن در ﺑﺎزد‬
‫هﺮﭼﻪ دارد ﺑﻪ ﻣﻴﺎن در ﺑﺎزد‬
‫ﺳﺮ ﺑﻪ دﻋﻮي زﺑﺎن در ﺑﺎزد‬
‫دل ﺑﺮاﻓﺸﺎﻧﺪ و ﺟﺎن در ﺑﺎزد‬
‫ﺟﺎن و دل ﻧﻌﺮﻩزﻧﺎن در ﺑﺎزد‬
‫هﻤﻪي ﻧﺎم و ﻧﺸﺎن در ﺑﺎزد‬
‫ﮔﺮ هﻤﻪ ﺳﻮد و زﻳﺎن در ﺑﺎزد‬
‫هﺮ ﭼﻪ ﮐﻮن اﺳﺖ و ﻣﮑﺎن در ﺑﺎزد‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪي ﻣﺴﺘﻢ ﮔﺮ ﭘﺮدﻩ ﺑﺮاﻧﺪازد‬
‫ﺑﺲ ﺳﺮ ﮐﻪ ز هﺮ ﺳﻮﻳﻲ ﺑﺮ ﻳﮑﺪﮔﺮ اﻧﺪازد‬
‫‪١٤٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺁن دم اﻧﮕﺸﺖ ﮔﺰان ﻣﻲزدﻩام‬
‫ﺗﻴﺮ را ﭘﻴﮏ ﺑﻼ ﺧﻮاهﻢ ﺳﺎﺧﺖ‬
‫ﻓﺘﻨﻪ ﺑﻴﺪار ﭼﻨﺎن ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد‬
‫هﺮ ﺷﺒﺎن ﻣﻮﺳﻲ ﻋﻤﺮان ﻧﺒﻮد‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ از ﺷﻌﺮ ﻓﺮﻳﺪ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺁﻣﺪ و ﺁﺗﺸﻲ ﺑﻪ دل در زد‬
‫ﻋﺸﻖ ﺁﻣﺪ و ﺁﺗﺸﻲ ﺑﻪ دل در زد‬
‫ﺁﺳﻮدﻩ ﺑﺪم ﻧﺸﺴﺘﻪ در ﮐﻨﺠﻲ‬
‫ﺷﺎخ ﻃﺮﺑﻢ ز ﺑﻴﺦ و ﺑﻦ ﺑﺮﮐﻨﺪ‬
‫ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﻴﻢﺑﺮ ﻧﮕﺎر اﺳﺖ او‬
‫ﻃﺎوس رﺧﺶ ﭼﻮ ﮐﺮد ﻳﮏ ﺟﻠﻮﻩ‬
‫از ﭼﻬﺮﻩي او دﻟﻢ ﭼﻮ درﻳﺎ ﺷﺪ‬
‫ﻋﻄﺎر ﭼﻮ ﺁﺗﺸﻴﻦ دل ﺁﻣﺪ زو‬
‫دل ﺑﻪ ﺳﻮداي ﺗﻮ ﺟﺎن در ﺑﺎزد‬
‫دل ﺑﻪ ﺳﻮداي ﺗﻮ ﺟﺎن در ﺑﺎزد‬
‫دل ﭼﻮ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ درﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن‬
‫ور ﺑﮕﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﮐﻪ را دارد دوﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ در ﮐﻮي ﺗﻮ ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﻗﻤﺎر‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺟﺮﻋﻪ ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺧﻮرد‬
‫ﺟﻤﻠﻪي ﻧﻴﮏ و ﺑﺪ از ﺳﺮ ﺑﻨﻬﺪ‬
‫هﻴﭻ ﭼﻴﺰش ﺑﻪ ﻧﮕﻴﺮد داﻣﻦ‬
‫ﺟﺎن ﻋﻄﺎر درﻳﻦ وادي ﻋﺸﻖ‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪي ﻣﺴﺘﻢ ﮔﺮ ﭘﺮدﻩ ﺑﺮاﻧﺪازد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻳﺎرب ﮐﻪ ﭼﻪ ﺁﺗﺶهﺎ در هﺮ ﺟﮕﺮ اﻧﺪازد‬
‫ﺻﺪ رهﺒﺮ اﻳﻤﺎن را در رهﮕﺬر اﻧﺪازد‬
‫هﻢ ﻃﺮﻩي ﻃﺮارش ﺑﻲ ﺗﻴﻎ ﺳﺮ اﻧﺪازد‬
‫ﺑﺲ ﺷﻮر ﺑﻪ ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ ﮐﺎﻧﺪر ﺷﮑﺮ اﻧﺪازد‬
‫ﮐﻮ ﻳﻮﺳﻒ ﮐﻨﻌﺎﻧﻲ ﺗﺎ ﭼﺸﻢ ﺑﺮ اﻧﺪازد‬
‫ﺻﺪ ﭼﻮن ﭘﺴﺮ ادهﻢ ﺗﺎج و ﮐﻤﺮ اﻧﺪازد‬
‫ﺣﺎﻟﻲ ﺑﻪ ﺳﺮاﻧﺪازي دﺳﺘﺎر در اﻧﺪازد‬
‫زﻧﺎر ﮐﻤﺮ ﺳﺎزد ﺧﺮﻗﻪ ﺑﺪر اﻧﺪازد‬
‫داﻳﻢ ﺑﻪ ﻧﺜﺎر او ﻣﻮج ﮔﻬﺮ اﻧﺪازد‬
‫هﻤﭽﻮن ﮔﻬﺮش ﺣﺎﻟﻲ زر ﺑﺎز ﺑﺮ اﻧﺪازد‬
‫از رﺷﮏ رﺧﺶ هﺮ ﺷﺐ ﺁﺧﺮ ﺳﭙﺮ اﻧﺪازد‬
‫دل دﺷﻤﻦ ﺟﺎن ﮔﺮدد ﺟﺎن در ﺧﻄﺮ اﻧﺪازد‬
‫ﭼﻮن هﺮ ﻧﻔﺴﻢ ﺁﺗﺶ در ﺧﺸﮏ و ﺗﺮ اﻧﺪازد‬
‫ﻳﮑﺒﺎر دﮔﺮ ﺁﺧﺮ ﺑﺮ وي ﻧﻈﺮ اﻧﺪازد‬
‫در ﺟﻤﻊ ﮐﻠﻪداران از ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺮي ﺳﺎزد‬
‫از دﺳﺖ ﺳﺮ زﻟﻔﺖ هﺮ ﺷﺐ ﺣﺸﺮي ﺳﺎزد‬
‫هﻢ ﺷﻤﻊ رﺧﺖ ﺳﻮزد ﮔﺮ ﺑﺎل و ﭘﺮي ﺳﺎزد‬
‫ﻳﺎ ﺑﻪ ﺑﺘﺮي ﮔﺮدد ﻳﺎ ﮔﻠﺸﮑﺮي ﺳﺎزد‬
‫ﺗﺎ ﺑﻮ ﮐﻪ ز ﺧﻮن دل زاد ﺳﻔﺮي ﺳﺎزد‬
‫ﭼﻮن وﺟﻪ زرش ﻧﺒﻮد از وﺟﻪ زري ﺳﺎزد‬
‫دﻳﻮاﻧﻪ ﺑﻮد هﺮ ﮐﻮ ﺑﺎ ﺳﻴﻢﺑﺮي ﺳﺎزد‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻤﻲﺳﺎزي دل ﺑﺎ دﮔﺮي ﺳﺎزد‬
‫ﻋﻄﺎر ﮐﻨﻮن ﺑﻲ ﺗﻮ ﻗﻮت از ﺟﮕﺮي ﺳﺎزد‬
‫‪١٤٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫از دﻳﺮ ﺑﺮون ﺁﻣﺪ ﺳﺮﻣﺴﺖ و ﭘﺮﻳﺸﺎن ﻣﻮ‬
‫ﭼﻮن زﻟﻒ ﭘﺮﻳﺸﺎن را زﻧﺎر ﺑﺮاﻓﺸﺎﻧﺪ‬
‫هﻢ ﻏﻤﺰﻩي ﻏﻤﺎزش ﺑﻲ ﺗﻴﺮ ﺟﮕﺮ دوزد‬
‫در وﻗﺖ ﺗﺮشروﻳﻲ ﭼﻮن ﺗﻠﺦ ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﺪ‬
‫ﮐﻮ ﻋﻴﺴﻲ روﺣﺎﻧﻲ ﺗﺎ ﻣﻌﺠﺰ ﺧﻮد ﺑﻴﻨﺪ‬
‫ﮔﺮ ﻋﺎرض ﺧﻮب او از ﭘﺮدﻩ ﺑﺮون ﺁﻳﺪ‬
‫ﮔﺮ ﺗﺎﺋﺐ ﺻﺪ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻴﻨﺪ ﺷﮑﻦ زﻟﻔﺶ‬
‫ور ﺻﻮﻓﻲ ﺻﺎﻓﻲ دل روﻳﺶ ﺑﻪ ﺧﻴﺎل ﺁرد‬
‫ﮔﺮ ﺗﺮ ﺑﮑﻨﺪ درﻳﺎ از ﭼﺸﻤﻪي ﺧﻀﺮش ﻟﺐ‬
‫ور ﻃﺸﺖ ﻓﻠﮏ روزي در زر ﮐﻨﺪش ﭘﻨﻬﺎن‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﮐﻪ هﺮ روزي ﺑﺲ ﺗﻴﻎ زﻧﺎن ﺁﻳﺪ‬
‫ﭼﻮن دوﺳﺘﻲ ﺁن ﺑﺖ در ﺳﻴﻨﻪ ﻓﺮود ﺁﻳﺪ‬
‫در دﻳﺪﻩ و دل هﺮﮔﺰ ﭼﻪ ﺧﺸﮏ و ﺗﺮم ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﻋﻄﺎر اﮔﺮ روزي ﻧﻮ دوﻟﺖ ﻋﺸﻖ ﺁﻳﺪ‬
‫ﮔﺮ از ﮔﺮﻩ زﻟﻔﺖ ﺟﺎﻧﻢ ﮐﻤﺮي ﺳﺎزد‬
‫ﮔﺮ از ﮔﺮﻩ زﻟﻔﺖ ﺟﺎﻧﻢ ﮐﻤﺮي ﺳﺎزد‬
‫ﮔﺮدون ﮐﻪ هﻤﻪ ﮐﺲ را زو دﺳﺖ ﺑﻮد ﺑﺮ ﺳﺮ‬
‫ﻃﺎوس ﻓﻠﮏ هﺮ ﺷﺐ ﺷﺪ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﺎل و ﭘﺮ‬
‫ﺑﻨﻤﺎي ﻟﺐ و روﻳﺖ ﺗﺎ اﻳﻦ دل ﺑﻴﻤﺎرم‬
‫ﺟﺎن ﻋﺰم ﺳﻔﺮ دارد زﻳﻦ ﺑﻴﺶ ﻣﺨﻮر ﺧﻮﻧﺶ‬
‫اﻳﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻲ زر را زر ﻧﻴﺴﺖ ﺗﻮ ﻣﻲﺧﻮاهﻲ‬
‫ﺗﺎ زر ﻧﺒﻮد اول ﺗﺎ ﺟﺎن ﻧﺪهﺪ ﺁﺧﺮ‬
‫دﻳﺮي اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻲﺳﺎزم ﺗﺎ ﺑﻮ ﮐﻪ ﺑﺴﺎزي ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺴﺖ ز ﻳﺎﻗﻮﺗﺖ هﻢ ﻗﻮت و هﻢ ﻗﻮﺗﻢ‬
‫ﮔﺮ ﺁﻩ ﮐﻨﻢ زﺑﺎن ﺑﺴﻮزد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﮕﺬر ز زﺑﺎن ﺟﻬﺎن ﺑﺴﻮزد‬
‫ﻣﻲﺗﺮﺳﻢ از ﺁن ﮐﻪ ﺟﺎن ﺑﺴﻮزد‬
‫ﺑﻴﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺴﻮزد‬
‫ﮔﺮ ﻧﺎم ﺑﺮم زﺑﺎن ﺑﺴﻮزد‬
‫از ﺳﻴﻨﻪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻣﻴﺎن ﺑﺴﻮزد‬
‫وﻗﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ اﺳﺘﺨﻮان ﺑﺴﻮزد‬
‫ﻋﺎﻟﻢ هﻤﻪ ﺟﺎودان ﺑﺴﻮزد‬
‫دو ﮐﻮن ﺑﻪ ﻳﮏ زﻣﺎن ﺑﺴﻮزد‬
‫ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ز ﻧﻨﮓ ﺁن ﺑﺴﻮزد‬
‫ﭼﻮ ﺷﻤﻌﻲ زار و ﮔﺮﻳﺎن ﻣﻲﺑﺴﻮزد‬
‫ﺑﻪ ﻳﮏ ﺳﺎﻋﺖ دو ﭼﻨﺪان ﻣﻲﺑﺴﻮزد‬
‫دﻟﻢ زﻳﻦ درد ﺑﺮ ﺟﺎن ﻣﻲﺑﺴﻮزد‬
‫ﭼﻮ ﻋﻮدم ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁن ﻣﻲﺑﺴﻮزد‬
‫ﮐﻪ از ﺳﺮ ﺗﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﻣﻲﺑﺴﻮزد‬
‫ز ﺑﻴﺪادي هﺠﺮان ﻣﻲﺑﺴﻮزد‬
‫ﮐﻪ از ﮔﺮﻣﻴﺶ ﭘﻴﮑﺎن ﻣﻲﺑﺴﻮزد‬
‫ﮔﺮم ﮔﺮدون ﺣﻴﺮان ﻣﻲ ﺑﺴﻮزد‬
‫ﺑﻪ دم ﮔﺮدون ﮔﺮدان ﻣﻲﺑﺴﻮزد‬
‫ﻗﻠﻢ ﺑﺸﮑﺴﺖ و دﻳﻮان ﻣﻲﺑﺴﻮزد‬
‫ز ذرﻩ ذرﻩ هﺰار ﺁﻓﺘﺎب ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫ﭼﻮ ﭼﺸﻢ ﻧﻴﻢﺧﻤﺎرش ز ﺧﻮاب ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫ﺧﺮد اﮔﺮ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ ﺧﺮاب ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫هﺰار ﻧﻌﺮﻩزن ﺑﻲ ﺷﺮاب ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫‪١٤٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﺮ ﺁﻩ ﮐﻨﻢ زﺑﺎن ﺑﺴﻮزد‬
‫زﻳﻦ ﺳﻮز ﮐﻪ در دﻟﻢ ﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ ﺳﻮز ﮐﻪ از زﻣﻴﻦ دل ﺧﺎﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ ﺁﺗﺶ ﺗﻴﺰ را ﮐﻪ در ﺟﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺷﺪ ﺗﻴﻎ زﺑﺎن ﻣﻦ ﭼﻨﺎن ﮔﺮم‬
‫ﻣﻐﺰم هﻤﻪ ﺳﻮﺧﺘﺴﺖ واﻣﺮوز‬
‫ﮔﺮ ﺑﺮ ﮔﻮﻳﻢ ﻏﻤﻲ ﮐﻪ دارم‬
‫ﺻﺪ ﺁﻩ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ هﺮ ﻳﮑﻲ زو‬
‫ﻋﻄﺎر ﻣﮕﺮ ﮐﻪ ﺧﺎم اﻓﺘﺎد‬
‫ﻣﺮا ﺳﻮداي ﺗﻮ ﺟﺎن ﻣﻲ ﺑﺴﻮزد‬
‫ﻣﺮا ﺳﻮداي ﺗﻮ ﺟﺎن ﻣﻲ ﺑﺴﻮزد‬
‫ﻏﻤﺖ ﭼﻨﺪان ﮐﻪ دوزخ ﺳﻮﺧﺖ ﻋﻤﺮي‬
‫ﻓﮑﻨﺪي ﺁﺗﺸﻢ در ﺟﺎن و رﻓﺘﻲ‬
‫رخ ﺗﻮ ﺁﺗﺸﻲ دارد ﮐﻪ هﺮ دم‬
‫ﭼﻮ ﺷﻤﻌﻢ ﺳﺮ از ﺁن ﺁﺗﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﻣﮑﻦ‪ ،‬دادﻳﻢ دﻩ ﮐﻴﻦ ﻧﻴﻢ ﺟﺎﻧﻢ‬
‫ﺑﺘﺮس از ﺗﻴﺮ ﺁﻩ ﺁﺗﺸﻴﻨﻢ‬
‫ﻣﻦ ﺣﻴﺮان ز ﻋﺸﻘﺖ ﺑﺮﻧﮕﺮدم‬
‫دم ﮔﺮدون ﺧﻮرد ﺁن ﮐﺲ ﮐﻪ هﺮﺷﺐ‬
‫ﭼﻮ در ﮐﺎر ﺗﻮ ﻋﺎﺟﺰ ﮔﺸﺖ ﻋﻄﺎر‬
‫اﮔﺮ ز ﭘﻴﺶ ﺟﻤﺎﻟﺖ ﻧﻘﺎب ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫اﮔﺮ ز ﭘﻴﺶ ﺟﻤﺎﻟﺖ ﻧﻘﺎب ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫ﺟﻬﺎن ز ﻓﺘﻨﻪي ﺑﻴﺪار رﺳﺘﺨﻴﺰ ﺷﻮد‬
‫ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺴﻲ ﮐﻪ زﻧﺪ ﺧﻨﺪﻩ ﻟﻌﻞ ﻣﻴﮕﻮﻧﺶ‬
‫اﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﻨﺪﻩ در ﺁﻳﺪ ﻟﺒﺶ ز هﺮ ﺳﻮﻳﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﺰار ﺟﻮش ز ﻟﻌﻞ ﺧﻮﺷﺎب ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫ز ﺧﺎر رﺷﮏ‪ ،‬ﺧﺮوش از ﮔﻼب ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫ﻗﻴﺎﻣﺘﻲ از ﺟﻬﺎن ﺧﺮاب ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫ﭼﻮ ﻏﺴﻞ ﺳﺎزي از ﺧﻮن ﻧﺎب ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫ﮔﻤﺎن ﻣﺒﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ درﻳﺎي ﺁب ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫ز زﻟﻒ ﻣﺸﮏ ﻓﺸﺎﻧﺶ ﭼﻪ ﺗﺎب ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫ز ﺁﻓﺘﺎب رﺧﺶ ﮐﻲ ﻧﻘﺎب ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫ز ﭘﻴﺶ ﭼﺸﻤﻪي ﺣﻴﻮان ﺣﺠﺎب ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ هﺮ ﺳﺎﻋﺖ دل ﺷﻴﻔﺘﻪﺗﺮ ﺧﻴﺰد‬
‫ﮔﺮ در هﻤﻪ ﺧﻮزﺳﺘﺎن زﻳﻦ ﺷﻴﻮﻩ ﺷﮑﺮ ﺧﻴﺰد‬
‫دل در ﺧﻢ زﻟﻒ ﺗﻮ ﭼﻮن ﮔﻮي ﺑﻪ ﺳﺮ ﺧﻴﺰد‬
‫ﺁﺧﺮ ز ﭼﻮ ﻣﻦ ﻣﻔﻠﺲ داﻧﻲ ﮐﻪ ﭼﻪ زر ﺧﻴﺰد‬
‫اﻳﻦ ﻗﻠﺐ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﻴﺮد زان وﺟﻪ ﭼﻪ ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫ﺁري هﻤﻪ رﺳﻮاﻳﻲ اول ز ﻧﻈﺮ ﺧﻴﺰد‬
‫ﺁري ﭼﻮ ﺗﻮ ﺑﮕﺰﻳﻨﻢ‪ ،‬ﮔﺮ ﭼﻮن ﺗﻮ دﮔﺮ ﺧﻴﺰد‬
‫ﺑﺮ ﺧﺎﮎ درت اﻓﺘﺪ در ﺧﻮن ﺟﮕﺮ ﺧﻴﺰد‬
‫از ﺧﻮن ﭼﻮ ﻣﻦ ﺧﺎﮐﻲ ﭼﻪ ﺧﻴﺰد اﮔﺮ ﺧﻴﺰد‬
‫ﺁن ﺗﺎزﮔﻲ روﻳﺶ از دﻳﺪﻩيﺗﺮ ﺧﻴﺰد‬
‫ﺻﺪ واﻗﻌﻪ ﭘﻴﺶ ﺁرد ﺻﺪ ﻓﺘﻨﻪ ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰد‬
‫اﻧﺪوﻩ دلاﻓﺰاﻳﺖ ﺗﻒ ﺟﮕﺮ اﻧﮕﻴﺰد‬
‫ﺗﺎ ﭼﺸﻢ زﻧﻲ ﺑﺮ هﻢ از ﺳﻨﮓ ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰد‬
‫ﺳﻮداي ﺳﺮ زﻟﻔﺖ ﺻﻔﺮاي ﺳﺮ اﻧﮕﻴﺰد‬
‫هﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ ﺷﻮري دﮔﺮ اﻧﮕﻴﺰد‬
‫‪١٤٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫زﻣﺮد ﺧﻂ ﺗﻮ ﭼﻮن ز ﻟﻌﻞ ﺑﺮﺟﻮﺷﺪ‬
‫ز ﺑﺲ ﮐﻪ ﺑﻮي ﮔﻞ ﻋﺎرﺿﺶ ﻋﺮق ﮔﻴﺮد‬
‫ز ﺑﺲ ﮐﻪ اهﻞ ﺟﻬﺎن را ﭼﻮ ﺻﻮر دم دهﺪ او‬
‫ﺟﻨﺎﺑﺘﻲ ﮐﻪ ز دﻋﻮي ﻋﺸﻖ او ﺑﻨﺸﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺁن ﭼﻨﺎن ﺣﺪﺛﻲ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻧﮕﺮﻳﻲ ﺧﻮن‬
‫ﺧﺒﺮ ﮐﺮاﺳﺖ ﮐﻪ از ﺑﻬﺮ ﺗﻒ هﺮ ﺟﮕﺮي‬
‫ﻧﺸﺎن ﮐﺮاﺳﺖ ﮐﻪ از ﺑﻬﺮ ﻏﺎرت دو ﺟﻬﺎن‬
‫اﮔﺮ ادا ﮐﻨﺪ از ﻟﻔﻆ ﺧﻮﻳﺶ ﺷﻌﺮ ﻓﺮﻳﺪ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ز ﺗﻮ هﺮ روزم ﺻﺪ ﻓﺘﻨﻪ دﮔﺮ ﺧﻴﺰد‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ز ﺗﻮ هﺮ روزم ﺻﺪ ﻓﺘﻨﻪ دﮔﺮ ﺧﻴﺰد‬
‫ﻟﻌﻠﺖ ﮐﻪ ﺷﮑﺮ دارد ﺣﻘﺎ ﮐﻪ ﻳﻘﻴﻨﻢ ﻣﻦ‬
‫هﺮﮔﻪ ﮐﻪ ﭼﻮ ﭼﻮﮔﺎﻧﻲ زﻟﻒ ﺗﻮ ﺑﻪ ﭘﺎي اﻓﺘﺪ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﺑﻪ ﺑﺮ ﺳﻴﻤﻴﻦ زر از ﺗﻮ ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰم‬
‫ﻗﻠﺒﻲ اﺳﺖ ﻣﺮا در ﺑﺮ روﻳﻲ اﺳﺖ ﻣﺮا ﭼﻮن زر‬
‫ﺗﺎ در ﺗﻮ ﻧﻈﺮ ﮐﺮدم رﺳﻮاي ﺟﻬﺎن ﮔﺸﺘﻢ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﭼﻮ ﻣﻨﻲ ﺑﮕﺰﻳﻦ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺑﺮهﻢ از ﺗﻮ‬
‫ﺑﻴﭽﺎرﻩ دﻟﻢ ﺑﻲ ﮐﺲ ﮐﺰ ﺷﻮق رﺧﺖ هﺮ ﺷﺐ‬
‫ﭼﻮ ﺧﺎﮎ ﺗﻮام ﺁﺧﺮ ﺧﻮﻧﻢ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﻲرﻳﺰي‬
‫ﻋﻄﺎر اﮔﺮ روزي رخ ﺗﺎزﻩ ﺑﻮد ﺑﻲ ﺗﻮ‬
‫هﺮ روز ﻏﻢ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺣﺸﺮ اﻧﮕﻴﺰد‬
‫هﺮ روز ﻏﻢ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺣﺸﺮ اﻧﮕﻴﺰد‬
‫ﻋﺸﻘﺖ ﮐﻪ ازو دل را ﭘﺮ ﺧﻮن ﺟﮕﺮ دﻳﺪم‬
‫هﺮﮔﻪ ﮐﻪ ﺑﺮون ﺁﻳﺪ از ﭼﺸﻢ ﺗﻮ اﺧﺒﺎري‬
‫ﺳﺮﺧﻲ ﻟﺐ ﻟﻌﻠﺖ ﺳﺮﺳﺒﺰي ﺟﺎن دارد‬
‫ﭼﻮن ﭘﺴﺘﻪي ﺷﻴﺮﻳﻨﺖ ﺷﻮري ﭼﻮ ﺷﮑﺮ دارد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﺎن ﺑﺤﺮ ﭼﻮ ﻣﻮج ﺁرد ﺳﻴﻞ ﮔﻬﺮ اﻧﮕﻴﺰد‬
‫ﺟﺎن ﺑﻪ ﻋﺸﻘﺖ ز ﺟﻬﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫ز ﻏﻤﺖ ﺟﺎن ز ﻣﻴﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫ﮐﺰ ﺳﺮ ﺳﻮد و زﻳﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫ﻧﺎﻟﻪ از ﮐﻮن و ﻣﮑﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫دل ز ﺟﺎن ﻧﻌﺮﻩزﻧﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫ﺗﺎ ز ﻋﺸﺎق ﻓﻐﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫ﻧﻪ ﭼﻨﺎن ﺧﻔﺖ ﮐﺰان ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫ﮐﻪ زﻣﺎن ﺗﺎ ﺑﻪ زﻣﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫ز ﺣﻠﻖ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﭙﻬﺮ ﻧﻬﻢ ﺧﺮوش رﺳﺪ‬
‫اﮔﺮ ز وﺻﻞ ﺗﻮام ﻣﮋدﻩاي ﺑﻪ ﮔﻮش رﺳﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ ز ﭘﺲ ﻧﮕﺮي زﻟﻒ ﺗﻮ ﺑﻪ دوش رﺳﺪ‬
‫ﮐﻨﻮن ﭼﻮ ﺑﺤﺮ دﻟﻢ را هﺰار ﺟﻮش رﺳﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻳﮏ ﺷﺮاﺑﻢ از ﺁن ﻟﻌﻞ ﺳﺒﺰﭘﻮش رﺳﺪ‬
‫ﻧﻴﻔﺘﺪت ﮐﻪ ﻧﺼﻴﺒﻲ ﺑﺪﻳﻦ ﺧﻤﻮش رﺳﺪ‬
‫ﻓﺮﻳﺪ ﻣﺴﺖ ﺑﻪ ﻣﺤﺸﺮ ﺷﮑﺮ ﻓﺮوش رﺳﺪ‬
‫ﺟﺎن هﻤﻲ ﺁﺳﺎﻳﺪ و دﻟﺪارم اﻳﻨﮏ ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫وﺁﺧﺮﻳﻦ اﻧﺪﻳﺸﻪ و ﺗﻴﻤﺎرم اﻳﻨﮏ ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫ﺳﺮو ﺳﻴﻤﻴﻦ ﺁن ﮔﻞ ﺑﻲ ﺧﺎرم اﻳﻨﮏ ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺒﺎﺷﻢ ﺷﺎد ﭼﻮن ﻏﻤﺨﻮارم اﻳﻨﮏ ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫ﻻﺟﺮم ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻧﻈﺮ در ﮐﺎرم اﻳﻨﮏ ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫‪١٤٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻋﻄﺎر ﺑﻪ وﺻﻒ ﺗﻮ ﭼﻮن ﺑﺤﺮ دﻟﻲ دارد‬
‫دل ﺑﺮاي ﺗﻮ ز ﺟﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫دل ﺑﺮاي ﺗﻮ ز ﺟﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫در دل هﺮ ﮐﻪ ﻧﺸﻴﻨﻲ ﻧﻔﺴﻲ‬
‫ﻣﺮد درد ﺗﻮ درﻳﻦ رﻩ ﺁن اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻧﻘﺎب از رخ ﺧﻮد ﺑﺎز ﮐﻨﻲ‬
‫ﺟﺎن ز دل ﻧﻮﺣﻪﮐﻨﺎن ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ‬
‫ﺳﺎﻗﻴﺎ ﺑﺎدﻩي اﻧﺪوﻩ ﺑﻴﺎر‬
‫ﮐﻴﻦ ﺗﻦ ﺧﺴﺘﻪي ﻣﻦ از ﻣﻲ ﻋﺸﻖ‬
‫دل ﻋﻄﺎر ز ﺷﻮق ﺗﻮ ﭼﻨﺎن اﺳﺖ‬
‫اﮔﺮ ز زﻟﻒ ﺗﻮام ﺣﻠﻘﻪاي ﺑﻪ ﮔﻮش رﺳﺪ‬
‫اﮔﺮ ز زﻟﻒ ﺗﻮام ﺣﻠﻘﻪاي ﺑﻪ ﮔﻮش رﺳﺪ‬
‫ز ﻓﺮط ﺷﺎدي وﺻﻠﺶ ﺑﻪ ﻗﻄﻊ ﺟﺎن ﺑﺪهﻢ‬
‫در ﺁن زﻣﺎن هﻤﻪ ﺧﻮن دﻟﻢ ﺑﻪ ﺟﻮش ﺁﻳﺪ‬
‫ز زﻟﻒ ﺗﻮ ﺑﻪ دﻟﻢ ﭼﻮن هﺰار ﺗﺎب رﺳﻴﺪ‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪام ﺑﻪ ﺧﻤﻮﺷﻲ رﺳﻴﺪﻩ ﺟﺎن ﺑﺮ ﻟﺐ‬
‫ﭼﻮ هﺴﺖ ﻟﻌﻞ ﻟﺒﺖ را هﺰار ﺗﻨﮓ ﺷﮑﺮ‬
‫اﮔﺮ ز ﻟﻌﻞ ﺗﻮام ﻳﮏ ﺷﮑﺮ ﻧﺼﻴﺐ اﻓﺘﺪ‬
‫ﺑﻮي زﻟﻒ ﻳﺎر ﺁﻣﺪ ﻳﺎرم اﻳﻨﮏ ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫ﺑﻮي زﻟﻒ ﻳﺎر ﺁﻣﺪ ﻳﺎرم اﻳﻨﮏ ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫اوﻟﻴﻦ ﺷﺐ ﺻﺒﺤﺪم ﺑﺎ ﻳﺎرم اﻳﻨﮏ ﻣﻲدﻣﺪ‬
‫در ﮐﻨﺎر ﺟﻮﻳﺒﺎران ﻗﺎﻣﺖ و رﺧﺴﺎر او‬
‫اي ﺑﺴﺎ ﻏﻢ ﮐﻮ ﻣﺮا ﺧﻮرد و ﻏﻤﻢ ﮐﺲ ﻣﻲ ﻧﺨﻮرد‬
‫ﻣﺪﺗﻲ ﺗﺎ ﺑﻮدم اﻧﺪر ﺁرزوي ﻳﮏ ﻧﻈﺮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ هﺴﺖ از اﻧﺪﮎ و ﺑﺴﻴﺎرم اﻳﻨﮏ ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫هﻤﭽﻮ ﻣﺎﻩ از ﻣﺸﺮق رﻩ ﻳﺎرم اﻳﻨﮏ ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫ﭘﺴﺘﻪ و ﻋﻨﺎب ﺷﮑﺮ ﺑﺎرم اﻳﻨﮏ ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫ﻳﺎر ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﮐﻨﻮن ﻋﻄﺎرم اﻳﻨﮏ ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫هﻢ ﻏﻢ ﻋﺸﻘﺖ ﻧﺼﻴﺐ ﻏﻤﮕﺴﺎران ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫ﮐﻴﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻴﺮاث ﻏﻢ ﺑﺎ ﺷﻬﺴﻮاران ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫زاﻧﮑﻪ اﻳﻦ دوﻟﺖ ﺑﻪ ﻓﺮق ﺗﺎﺟﺪاران ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫ﭘﺲ ﺑﻪ ﺑﻮي وﺻﻞ ﺗﻮ ﭼﻮن ﺧﻮاﺳﺘﺎران ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫ﻧﻘﺶ روي ﺗﻮ ﺑﺪﻳﻦ ﺻﻮرت ﻧﮕﺎران ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫ﻋﺬر ﺧﻮاﻩ از دﻩ زﺑﺎن ﭼﻮن ﺷﺮﻣﺴﺎران ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫او ﻋﺮق ﮐﺮدﻩ ز ﭘﺲ ﭼﻮن ﻣﻴﮕﺴﺎران ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ از روﻳﺖ ﺑﻪ روي دوﺳﺘﺪاران ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫ﻋﺎﻟﻤﻲ ﻓﺘﻨﻪ ﺑﻪ روي ﺑﻲ ﻗﺮاران ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫ﮐﺎﺷﮏ ﻣﻦ دور از ﺗﻮ ﭼﻮن اﺑﺮ ﺑﻬﺎران ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫اﻳﻦ هﻤﻪ ﺳﺮﺳﺒﺰي ﺳﺒﺰﻩ ز ﺑﺎران ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ از ﭼﺸﻤﺖ ﺑﺪﻳﻦ ﺁﺷﻔﺘﻪﮐﺎران ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫در ﮐﻢ از ﻳﮏ ﭼﺸﻢ زد ﺻﺪ ﺗﻴﺮﺑﺎران ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫ﺟﻤﻠﻪي درد ﺗﻮ ﮔﻮﻳﻲ ﻗﺴﻢ ﻳﺎران ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫ﻻﺟﺮم ﻋﻄﺎر ﭼﻮن اﻣﻴﺪواران ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫دل در ﺑﻼي درد ﺑﻪ درﻣﺎن ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫دﺷﻮار ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ و ﺁﺳﺎن ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫وز ﺻﺪ ﻳﮑﻲ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻋﺮﻓﺎن ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫ﺟﺰوي ﺑﻪ ﮐﻞ ﮔﻨﺒﺪ ﮔﺮدان ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫‪١٤٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫دﻳﻦ و دﻧﻴﺎ و دل و ﺟﺎن و ﺟﻬﺎن و ﻣﺎل و ﻣﻠﮏ‬
‫روي ﺗﻮ ﻣﺎﻩ اﺳﺖ و ﻣﻪ اﻧﺪر ﺳﻔﺮ ﮔﺮدد ﻣﺪام‬
‫ﺑﺰم ﺷﺎدي از ﺑﺮاي ﻧﻘﻞ ﺳﺮﻣﺴﺘﺎن ﻋﺸﻖ‬
‫ﻣﻦ ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل او ﺟﺎن ﺑﺮ ﮐﻒ از ﺑﻬﺮ ﻧﺜﺎر‬
‫هﻢ ﺑﻼي ﺗﻮ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺑﻲ ﻗﺮاران ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫هﻢ ﺑﻼي ﺗﻮ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺑﻲ ﻗﺮاران ﻣﻲرﺳﺪ‬
‫ذرﻩاي ﻏﻢ از ﺗﻮ ﭼﻮن ﺧﻮاهﺪ ﮔﺪاي ﮐﻮي ﺗﻮ‬
‫ﻣﻦ ﻧﺪارم زهﺮﻩ ﺧﺎﮎ ﭘﺎي ﺗﻮ ﮐﺮدن ﻃﻤﻊ‬
‫هﺮ ﮐﺴﻲ از ﻧﻘﺶ روي ﺗﻮ ﺧﻴﺎﻟﻲ ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫هﻴﭻ ﮐﺲ را در دﻣﻲ ﺻﻮرت ﻧﺒﻨﺪد ﺗﺎ ﭼﺮا‬
‫ﮔﻞ ﻣﮕﺮ ﻻﻓﻲ زد از ﺧﻮﺑﻲ ﮐﻨﻮن ﭘﻴﺶ رﺧﺖ‬
‫ﭘﻴﺶ روﻳﺖ ﺑﻠﺒﻞ ار در ﭘﻴﺶ ﻣﻲﺁﻳﺪ ﺷﻔﻴﻊ‬
‫دور از روي ﺗﻮ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺮوي ﮐﺲ رﺳﻴﺪ‬
‫زﻟﻒ ﺷﺒﺮﻧﮕﺖ ﭼﻮ ﺑﺮ ﮔﻠﮕﻮن ﺳﻮاري ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫رخ ﭼﻮ ﮔﻠﺒﺮگ ﺑﻬﺎر از ﻣﻦ ﭼﺮا ﭘﻮﺷﻲ ﺑﻪ زﻟﻒ‬
‫ﺑﺮ ﺧﻄﺖ ﭼﻮن زار ﻣﻲﮔﺮﻳﻢ ﻣﮑﻦ ﻣﻨﻌﻢ ازاﻧﮏ‬
‫ﮐﻲ رﺳﺪ ﺁﺷﻔﺘﮕﻲ از روزﮔﺎر ﺑﻮاﻟﻌﺠﺐ‬
‫دل ﺳﭙﺮ ﺑﻔﮑﻨﺪ از هﺮ ﻏﻤﺰﻩي ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺑﺲ‬
‫هﻴﭻ درﻣﺎﻧﻢ ﻧﮑﺮدي ﺗﺎ ﮐﻪ ﻳﺎرم ﺧﻮاﻧﺪﻩاي‬
‫ﭼﻮن ﻃﻤﻊ ﺑﺒﺮﻳﺪن از وﺻﻠﺖ ﻧﺸﺎن ﮐﺎﻓﺮي اﺳﺖ‬
‫ﺟﺎن در ﻣﻘﺎم ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺎن ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫ﺟﺎن در ﻣﻘﺎم ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺎن ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫درﻣﺎن دل وﺻﺎل و ﺟﻤﺎل اﺳﺖ و اﻳﻦ دو ﭼﻴﺰ‬
‫ذوﻗﻲ ﮐﻪ هﺴﺖ ﺟﻤﻠﻪ در ﺁن ﺣﻀﺮت اﺳﺖ ﻧﻘﺪ‬
‫وز هﺮﭼﻪ ﻧﻘﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﻋﺮﻓﺎن اﺳﺖ از هﺰار‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺻﺪ ﻳﮏ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺟﻮهﺮ اﻧﺴﺎن ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫ﺑﻮﻳﻲ ﺑﻪ ﺟﻨﺲ ﺟﻤﻠﻪي ﺣﻴﻮان ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫ﻳﮏ ﻗﻄﺮﻩ درد درد ﺑﻪ دو ﺟﻬﺎن ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫ﮔﺮ ﺟﺎن ﺗﻮ ﺑﻪ ﺣﻀﺮت ﺟﺎﻧﺎن ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫ﮔﻨﺠﻲ ﮐﻪ هﻴﭻ ﮐﺲ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺁن ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫ﺟﺰ درد واﭘﺲ ﺁﻣﺪ اﻳﺸﺎن ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫ﭼﻮن دﺳﺖ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺟﺎن ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫ﺑﺮ ﺧﻮد ﻣﺘﻦ ﮐﻪ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺗﻮ ﭼﻨﺪان ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫ﭼﻨﺪان ﭘﺮان ﮐﻪ رﺧﺼﺖ اﻣﮑﺎن ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫ﻳﮑﺪم ﻗﺮار ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺎن ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫ﺷﺎﻳﺪ اﮔﺮ ﮐﺴﻲ ﺑﺮ ﺳﻠﻄﺎن ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫وﻳﻦ راﻩ ﺑﻲﮐﺮاﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫هﺮﮔﺰ دﻟﻲ ﺑﻪ ﭘﺎي ﺑﻴﺎﺑﺎن ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫ﻋﻄﺎر را ﺑﻪ ﺟﺰ ﻏﻢ هﺠﺮان ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺧﻮد ﻋﺎﻟﻲ اﺳﺖ ﻋﻘﻞ در ﺁن ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺑﺴﻲ ﺳﻮي زﺑﺎن ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫ﺗﺎﺧﺘﻨﻲ دو ﮐﻮن در ﭘﻲ ﺟﺎن ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫ﺳﻮي ﺗﻮ ﺑﻲ ﻧﻮر ﺗﻮ ﮐﺲ ﺑﻪ ﻧﺸﺎن ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫در اﺛﺮ درد ﺗﻮ هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫ﭘﺲ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎدﻳﻪ ﮐﺲ ﺑﻪ ﮐﺮان ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫ﺑﻲ ﺧﺒﺮي ﺳﻮي ﺗﻮ ﻣﻮي ﮐﺸﺎن ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫ﺑﻮي ﮐﺠﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ رﺳﺪ ﭼﻮن ﺑﻪ ﺻﺒﺎ ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫ﺑﺮ دل ﻣﻦ ز ﭼﺎرﺳﻮ ﺧﻴﻞ ﺑﻼ ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫‪١٥٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫وز ﺻﺪ هﺰار ﭼﻴﺰ ﮐﻪ ﺑﺮ ﭼﺮخ ﻣﻲرود‬
‫وز هﺮﭼﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﺟﻮهﺮ اﻧﺴﺎن ز ﺷﻮق و ذوق‬
‫ﻣﻘﺼﻮد ﺁﻧﮑﻪ از ﻣﻲ ﺳﺎﻗﻲ ﺣﻀﺮﺗﺶ‬
‫ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺣﺠﺎب در رﻩ ﺗﻮ ﺧﻮد ﻋﺠﺐ ﻣﺪار‬
‫ﺟﺎﻧﺎن ﭼﻮ ﮔﻨﺞ زﻳﺮ ﻃﻠﺴﻢ ﺟﻬﺎن ﻧﻬﺎد‬
‫زان ﻣﻲ ﮐﻪ ﻣﻲدهﻨﺪ از ﺁن ﺣﺴﻦ ﻗﺴﻢ ﺗﻮ‬
‫ﺗﻮ ﻗﺎﻧﻌﻲ ﺑﻪ ﻟﺬت ﺟﺴﻤﻲ ﭼﻮ ﮔﺎو و ﺧﺮ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ﭼﻮ ﮐﺮم ﭘﻴﻠﻪ ﺗﻨﻲ ﮔﺮد ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‬
‫ﺧﻮد را ﻗﺪم ﻗﺪم ﺑﻪ ﻣﻘﺎم ﺑﺮ ﭘﺮان‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﻣﺮد راﻩ ﻧﮕﻴﺮد ﺑﻪ هﻴﭻ روي‬
‫ﭼﻨﺪﻳﻦ هﺰار ﺣﺎﺟﺐ و درﺑﺎن ﮐﻪ در رهﻨﺪ‬
‫در راﻩ او رﺳﻴﺪ ﻗﺪمهﺎي ﺳﺎﻟﮑﺎن‬
‫ﭘﺎﻳﺎن ﻧﺪﻳﺪ ﮐﺲ ز ﺑﻴﺎﺑﺎن ﻋﺸﻖ از ﺁﻧﮏ‬
‫ﭼﻨﺪان ﺑﻪ ﺑﻮي وﺻﻞ ﮐﻪ در ﺧﻮد ﺳﻔﺮ ﮐﻨﺪ‬
‫در ﺻﻔﺖ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺷﺮح و ﺑﻴﺎن ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫در ﺻﻔﺖ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺷﺮح و ﺑﻴﺎن ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ از ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﻌﺘﮑﻒ ﺟﺎن ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﺟﺎن ﭼﻮ ز ﻣﻴﺪان ﻋﺸﻖ ﮔﻮي وﺻﺎل ﺗﻮ ﺑﺮد‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺑﺴﻲ اﺳﺖ ﻟﻴﮏ دراز اﺳﺖ راﻩ‬
‫ﻋﺎﺷﻖ دل ﺧﺴﺘﻪ را ﺗﺎ ﻧﺮﺳﺪ هﺮﭼﻪ هﺴﺖ‬
‫ﺑﺎدﻳﻪي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﺎدﻳﻪاي اﺳﺖ ﺑﻲﮐﺮان‬
‫ﺳﻮي ﺗﻮ ﻋﻄﺎر را ﻣﻮيﮐﺸﺎن ﺑﺮد ﻋﺸﻖ‬
‫از ﺳﺮ زﻟﻒ دﻟﮑﺸﺖ ﺑﻮي ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫از ﺳﺮ زﻟﻒ دﻟﮑﺸﺖ ﺑﻮي ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫روز ﺑﻪ ﺷﺐ ﻧﻤﻲرﺳﺪ ﺗﺎ ز ﺧﻴﺎل زﻟﻒ ﺗﻮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭼﻮن ﻣﻦ دﻟﺸﮑﺴﺘﻪ را ﺑﻴﺶ دﻋﺎ ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺻﻮاب ﻧﻴﺴﺖ ﺁن هﻴﭻ ﺧﻄﺎ ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫ﭼﻴﺴﺖ ﺳﺒﺐ ﮐﻪ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﺳﻮي وﻓﺎ ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫ﮔﺮد ﺑﺮﺁﻣﺪ و ز ﺗﻮ ﺑﻮي ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫ﻣﻲﻧﺮهﺪ ز درد ﺗﻮ وز ﺗﻮ دوا ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫وﺻﻞ ﺗﻮ ﮐﻲ ﺑﺪو رﺳﺪ ﭼﻮن ﺑﻪ ﺳﺰا ﻧﻤﻲرﺳﺪ‬
‫ﺁن ﮐﺲ ﮐﻪ ﺑﻮد ﻧﺎﻣﺮد از دادن ﺳﺮ ﺗﺮﺳﺪ‬
‫ﻧﻪ دل ز ﺧﻮد اﻧﺪﻳﺸﺪ ﻧﻪ ﺟﺎن ز ﺧﻄﺮ ﺗﺮﺳﺪ‬
‫ﻣﻲدان ﮐﻪ ز ﭘﺮواﻧﻪ ﮐﻔﺮ اﺳﺖ اﮔﺮ ﺗﺮﺳﺪ‬
‫در ﺧﻮن ﺟﮕﺮ ﻣﻴﺮد هﺮ ﮐﻮ ز ﺟﮕﺮ ﺗﺮﺳﺪ‬
‫ﺑﻲ وﺻﻞ ﺗﻮ هﺮ ﺳﺎﻋﺖ دلﺳﻮﺧﺘﻪﺗﺮ ﺗﺮﺳﺪ‬
‫ﮐﺎﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ دارد از ﺁﻩ ﺳﺤﺮ ﺗﺮﺳﺪ‬
‫ﺷﺮح روﻳﺖ ﺑﻪ هﺮ زﺑﺎن ﻧﺮﺳﺪ‬
‫دﺳﺖ ﻣﻮري ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﻧﺮﺳﺪ‬
‫ﺳﺮ ﻳﮏ ﻣﻮي اﻣﺘﺤﺎن ﻧﺮﺳﺪ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﮐﺎر دﻟﻢ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻧﺮﺳﺪ‬
‫ﻋﻤﺮهﺎ ﮔﺮدد و ﺑﺪان ﻧﺮﺳﺪ‬
‫هﻴﭽﮑﺲ را ﺧﻂ اﻣﺎن ﻧﺮﺳﺪ‬
‫هﻴﭻ ﻃﻮﻃﻲ ﺷﮑﺮﻓﺸﺎن ﻧﺮﺳﺪ‬
‫ﺗﺎ ﻧﻤﻴﺮد ز ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻧﺮﺳﺪ‬
‫هﺮ دو ﮐﻮﻧﺖ ﻓﺮا ﻣﻴﺎن ﻧﺮﺳﺪ‬
‫ﺑﻴﺶ ﮔﺮدي ﺑﻪ ﮐﺎروان ﻧﺮﺳﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻈﻴﺮ ﺗﻮ در ﺟﻬﺎن ﻧﺮﺳﺪ‬
‫‪١٥١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﻮﮎ دﻋﺎي ﻣﻦ ﺷﺒﻲ در ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ رﺳﺪ‬
‫ﻣﻲرﺳﺪ از دو ﺟﺰع ﺗﻮ ﺗﻴﺮ ﺑﻼ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫در ﻋﺠﺒﻢ ﮐﻪ دﺳﺖ ﺗﻮ ﭼﻮن ﺑﻪ هﻤﻪ ﺟﻬﺎن رﺳﺪ‬
‫ﺧﺎﮎ ﺗﻮﻳﻴﻢ ﻻﺟﺮم در رﻩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ز ﻣﺎ‬
‫رﺣﻢ ﮐﻦ اي ﻣﺮا ﭼﻮ ﺟﺎن ﺑﺮ دل ﺁﻧﮑﻪ در رهﺖ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻓﺮﻳﺪ ﻓﺮد ﺷﺪ در ﻃﻠﺐ وﺻﺎل ﺗﻮ‬
‫ﻣﺮد رﻩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ از داﻣﻦ ﺗﺮ ﺗﺮﺳﺪ‬
‫ﻣﺮد رﻩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ از داﻣﻦ ﺗﺮ ﺗﺮﺳﺪ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺎ ﺗﻮ دوﺻﺪ درﻳﺎ ﺁﺗﺶ ﺑﻮدم در رﻩ‬
‫ﺟﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﺑﺮ اﻓﺮوزد از ﺷﻤﻊ ﺟﻤﺎل ﺗﻮ‬
‫ﺟﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﺟﮕﺮ ﺳﻮزد ﻣﺮدان و ﺟﮕﺮﺧﻮاران‬
‫ﮔﻔﺘﻲ دﻟﺖ از هﺠﺮم ﻣﻲﺗﺮﺳﺪ و ﻣﻲﺳﻮزد‬
‫از ﺁﻩ دل ﻋﻄﺎر ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﻧﻤﻲﺗﺮﺳﻲ‬
‫ذوق وﺻﻠﺖ ﺑﻪ هﻴﭻ ﺟﺎن ﻧﺮﺳﺪ‬
‫ذوق وﺻﻠﺖ ﺑﻪ هﻴﭻ ﺟﺎن ﻧﺮﺳﺪ‬
‫ﺳﺮ زﻟﻔﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ ﭼﻮن ﺁرم‬
‫ﺑﺎ ﺳﺮ زﻟﻔﺖ ﺗﻮ دو ﻋﺎﻟﻢ را‬
‫ﻧﺮﺳﺪ ﺑﻮي زﻟﻒ ﺗﻮ ﺑﻪ دﻟﻢ‬
‫ﻣﺎﻩ ﺧﻮاهﺪ ﮐﻪ ﭼﻮن رخ ﺗﻮ ﺑﻮد‬
‫ﭘﻴﺶ ﺧﻄﺖ ﮐﻪ راﻳﺞ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﻮن‬
‫ﺗﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﭼﻮ ﻃﻮﻃﻲ ﺧﻂ ﺗﻮ‬
‫ﻋﻘﻞ را زاب زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﮐﺲ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻮ ﺗﻮ ﻣﻮي ﻣﻴﺎن‬
‫ﮐﺎروان ﺗﻮاﻧﺪ ﺧﻠﻖ و ز ﺗﻮ‬
‫ﺑﺮﺳﺪ ﺻﺪ هﺰار ﺑﺎرﻩ ﺟﻬﺎن‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﻪ ﭼﻮ ﻣﻦ ﮐﺲ ﺑﻪ راﻳﮕﺎن ﻧﺮﺳﺪ‬
‫هﻴﭻ ﮐﺲ را از او اﻣﺎن ﻧﺮﺳﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ را در رهﺖ زﻳﺎن ﻧﺮﺳﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺮا ﭼﻮن ﺗﻮ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﻧﺮﺳﺪ‬
‫ﺑﺮﺳﺪ ﺟﺎن و ﺁن زﻣﺎن ﻧﺮﺳﺪ‬
‫هﻴﭻ ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ را ﺑﻴﺎن ﻧﺮﺳﺪ‬
‫ﭘﻴﺮ ﻣﺎ ﺧﺮﻗﻪي ﺧﻮد ﭼﺎﮎ زد و ﺗﺮﺳﺎ ﺷﺪ‬
‫روح از ﺣﻠﻘﻪي او رﻗﺺﮐﻨﺎن رﺳﻮا ﺷﺪ‬
‫ﺑﺲ دل و ﺟﺎن ﮐﻪ ﭼﻮ ﭘﺮواﻧﻪي ﻧﺎ ﭘﺮوا ﺷﺪ‬
‫ﻃﻔﻞ راﻩ اﺳﺖ اﮔﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻓﺮدا ﺷﺪ‬
‫ﮐﻪ هﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﻣﻦ اﻧﺪر ﺳﺮ اﻳﻦ ﺳﻮدا ﺷﺪ‬
‫ﮐﻪ دﻟﻢ از ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺳﺮ ﻏﻮﻏﺎ ﺷﺪ‬
‫ﻣﺴﺖ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ وﺟﻮد از ﻋﺪم و ﺷﻴﺪا ﺷﺪ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺑﺎ هﺴﺘﻲ ﺧﻮد ﻣﻲﻧﺘﻮان ﺁﻧﺠﺎ ﺷﺪ‬
‫ﮐﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻧﻔﺴﻲ ﺳﺎﻳﻪ ﺑﺪان ﺻﺤﺮا ﺷﺪ‬
‫ﻗﻄﺮﻩاي ﭼﺒﻮد اﮔﺮ ﮔﻢ ﺷﺪ و ﮔﺮ ﭘﻴﺪا ﺷﺪ‬
‫ﮐﻪ ز درﻳﺎ ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﺁﻣﺪ و ﺑﺎ درﻳﺎ ﺷﺪ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﭼﺸﻢ و دل ﻋﻄﺎر ﺑﻪ ﮐﻞ ﺑﻴﻨﺎ ﺷﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺰرﮔﺎن ﺑﻪ ﺧﺮدﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺪ‬
‫ﺟﺎن ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺎن ﺳﭙﺮدﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺪ‬
‫ﭘﻴﺶ ﻣﻌﺸﻮق ﻣﺮدﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺪ‬
‫هﻤﻪ دﻳﻮان ﺳﺘﺮدﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺪ‬
‫ﻣﻨﺰل ﻧﺎﺷﻤﺮدﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺪ‬
‫‪١٥٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫وﺻﻞ ﺗﻮ ﭼﻮن ﺑﻪ ﺟﺎن ﻧﻤﻲﻳﺎﺑﻨﺪ‬
‫ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭼﻮ ﺷﻌﻠﻪ زﻧﺪ‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ دل ز ﺳﻮد ﺑﺮﮔﻴﺮد‬
‫ﮐﺮدﻩام دل ﮐﺒﺎب و اﺷﮏ ﺷﺮاب‬
‫ﺁن زﻣﺎن ﮐﺖ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺑﺨﻮاهﻢ ﺟﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﻋﻄﺎر را ﺑﻴﺎن ﺗﻮ هﺴﺖ‬
‫ﺷﮑﻦ زﻟﻒ ﭼﻮ زﻧﺎر ﺑﺘﻢ ﭘﻴﺪا ﺷﺪ‬
‫ﺷﮑﻦ زﻟﻒ ﭼﻮ زﻧﺎر ﺑﺘﻢ ﭘﻴﺪا ﺷﺪ‬
‫ﻋﻘﻞ از ﻃﺮﻩي او ﻧﻌﺮﻩزﻧﺎن ﻣﺠﻨﻮن ﮔﺸﺖ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺁن ﺷﻤﻊ ﺟﻬﺎن ﭘﺮدﻩ ﺑﺮاﻓﮑﻨﺪ از روي‬
‫هﺮ ﮐﻪ اﻣﺮوز ﻣﻌﺎﻳﻴﻨﻪ رخ ﻳﺎر ﻧﺪﻳﺪ‬
‫هﻤﻪ ﺳﺮﺳﺒﺰي ﺳﻮداي رﺧﺶ ﻣﻲﺧﻮاهﻢ‬
‫ﺳﺎﻗﻴﺎ ﺟﺎم ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﭘﻴﺎﭘﻲ دردﻩ‬
‫ﻧﻪ ﭼﻪ ﺣﺎﺟﺖ ﺑﻪ ﺷﺮاب ﺗﻮ ﮐﻪ ﺧﻮد ﺟﺎن ز اﻟﺴﺖ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎ هﺴﺘﻲ ﺧﻮد در رﻩ ﻣﻌﺸﻮق ﺑﺒﺎز‬
‫روي ﺻﺤﺮا ﭼﻮ هﻤﻪ ﭘﺮﺗﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﻗﻄﺮﻩاي ﺑﻴﺶ ﻧﻪاي ﭼﻨﺪ ز ﺧﻮﻳﺶ اﻧﺪﻳﺸﻲ‬
‫ﺑﻮد و ﻧﺎﺑﻮد ﺗﻮ ﻳﮏ ﻗﻄﺮﻩي ﺁب اﺳﺖ هﻤﻲ‬
‫هﺮﭼﻪ ﻏﻴﺮ اﺳﺖ ز ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺑﻪ ﮐﻞ ﻣﻴﻞ ﮐﺸﻢ‬
‫اي ﺑﻪ ﺧﻮد زﻧﺪﻩ ﻣﺮدﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺪ‬
‫اي ﺑﻪ ﺧﻮد زﻧﺪﻩ ﻣﺮدﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺪ‬
‫ﭘﻴﺶ از ﺁن ﮐﺖ ﺑﻪ ﻗﻬﺮ ﺟﺎن ﺧﻮاهﻨﺪ‬
‫ﺗﺎ ﻧﻤﻴﺮي ﺑﻪ ﮔﺮد او ﻧﺮﺳﻲ‬
‫ﻧﺨﺮد ﻧﻘﺸﺖ او ﻧﻪ ﻧﻴﮏ و ﻧﻪ ﺑﺪ‬
‫ﻣﺸﻤﺮ ﮔﺎم ﮔﺎم هﻤﭽﻮ زﻧﺎن‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ را رﻧﺞ ﺑﺮدﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺪ‬
‫زاﻧﮑﻪ اﻳﻦ رﻩ ﺳﭙﺮدﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺪ‬
‫ﻧﺮد ﮐﻮﻧﻴﻦ ﺑﺮدﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺪ‬
‫از در ﻣﺴﺠﺪ ﺑﺮ ﺧﻤﺎر ﺷﺪ‬
‫در ﻣﻴﺎن ﺣﻠﻘﻪي زﻧﺎر ﺷﺪ‬
‫ﻧﻌﺮﻩاي درﺑﺴﺖ و درديﺧﻮار ﺷﺪ‬
‫از ﺑﺪ و ﻧﻴﮏ ﺟﻬﺎن ﺑﻴﺰار ﺷﺪ‬
‫ﺟﺎم ﻣﻲ ﺑﺮ ﮐﻒ ﺳﻮي ﺑﺎزار ﺷﺪ‬
‫ﮐﺎي ﻋﺠﺐ اﻳﻦ ﭘﻴﺮ از ﮐﻔﺎر ﺷﺪ‬
‫ﮐﺎنﭼﻨﺎن ﭘﻴﺮي ﭼﻨﻴﻦ ﻏﺪار ﺷﺪ‬
‫در دل او ﭘﻨﺪ ﺧﻠﻘﺎن ﺧﺎر ﺷﺪ‬
‫ﮔﺮد او ﻧﻈﺎرﮔﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﺷﺪ‬
‫ﭘﻴﺶ ﭼﺸﻢ اهﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻮار ﺷﺪ‬
‫ﺗﺎ از ﺁن ﻣﺴﺘﻲ دﻣﻲ هﺸﻴﺎر ﺷﺪ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ را ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ اﻧﺪر ﮐﺎر ﺷﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ او ﭘﺮ دل ﺷﺪ و ﻋﻴﺎر ﺷﺪ‬
‫دﻋﻮي اﻳﻦ ﻣﺪﻋﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﺷﺪ‬
‫ﮐﻴﻦ ﮔﺪاي ﮔﺒﺮ دﻋﻮيدار ﺷﺪ‬
‫ﺟﺎن ﺻﺪﻳﻘﺎن ﺑﺮو اﻳﺜﺎر ﺷﺪ‬
‫واﻧﮕﻬﻲ ﺑﺮ ﻧﺮدﺑﺎن دار ﺷﺪ‬
‫ﺳﻨﮓ از هﺮ ﺳﻮ ﺑﺮو اﻧﺒﺎر ﺷﺪ‬
‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺤﺮم اﺳﺮار ﺷﺪ‬
‫از درﺧﺖ ﻋﺸﻖ ﺑﺮﺧﻮردار ﺷﺪ‬
‫اﻧﺸﺮاح ﺳﻴﻨﻪي اﺑﺮار ﺷﺪ‬
‫ﻗﺼﻪي او رهﺒﺮ ﻋﻄﺎر ﺷﺪ‬
‫‪١٥٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫زود ﺷﻮ ﻣﺤﻮ ﺗﺎ ﺗﻤﺎم ﺷﻮي‬
‫رﻩ ﺑﻪ ﺁهﺴﺘﮕﻲ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺑﺮو‬
‫هﻤﭽﻮ ﻋﻄﺎر اﮔﺮ ﻧﺨﻮاهﻲ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﭘﻴﺮ ﻣﺎ وﻗﺖ ﺳﺤﺮ ﺑﻴﺪار ﺷﺪ‬
‫ﭘﻴﺮ ﻣﺎ وﻗﺖ ﺳﺤﺮ ﺑﻴﺪار ﺷﺪ‬
‫از ﻣﻴﺎن ﺣﻠﻘﻪي ﻣﺮدان دﻳﻦ‬
‫ﮐﻮزﻩي دردي ﺑﻪ ﻳﮏ دم درﮐﺸﻴﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺷﺮاب ﻋﺸﻖ در وي ﮐﺎر ﮐﺮد‬
‫اوﻓﺘﺎن ﺧﻴﺰان ﭼﻮ ﻣﺴﺘﺎن ﺻﺒﻮح‬
‫ﻏﻠﻐﻠﻲ در اهﻞ اﺳﻼم اوﻓﺘﺎد‬
‫هﺮ ﮐﺴﻲ ﻣﻲﮔﻔﺖ ﮐﻴﻦ ﺧﺬﻻن ﭼﺒﻮد‬
‫هﺮﮐﻪ ﭘﻨﺪش داد ﺑﻨﺪش ﺳﺨﺖ ﮐﺮد‬
‫ﺧﻠﻖ را رﺣﻤﺖ هﻤﻲ ﺁﻣﺪ ﺑﺮ او‬
‫ﺁﻧﭽﻨﺎن ﭘﻴﺮ ﻋﺰﻳﺰ از ﻳﮏ ﺷﺮاب‬
‫ﭘﻴﺮ رﺳﻮا ﮔﺸﺘﻪ ﻣﺴﺖ اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮد‬
‫ﮔﻔﺖ اﮔﺮ ﺑﺪﻣﺴﺘﻴﻲ ﮐﺮدم رواﺳﺖ‬
‫ﺷﺎﻳﺪ ار در ﺷﻬﺮ ﺑﺪ ﻣﺴﺘﻲ ﮐﻨﺪ‬
‫ﺧﻠﻖ ﮔﻔﺘﻨﺪ اﻳﻦ ﮔﺪﻳﻲ ﮐﺸﺘﻨﻲ اﺳﺖ‬
‫ﭘﻴﺮ ﮔﻔﺘﺎ ﮐﺎر را ﺑﺎﺷﻴﺪ هﻴﻦ‬
‫ﺻﺪ هﺰاران ﺟﺎن ﻧﺜﺎر روي ﺁﻧﮏ‬
‫اﻳﻦ ﺑﮕﻔﺖ و ﺁﺗﺸﻴﻦ ﺁهﻲ ﺑﺰد‬
‫از ﻏﺮﻳﺐ و ﺷﻬﺮي و از ﻣﺮد و زن‬
‫ﭘﻴﺮ در ﻣﻌﺮاج ﺧﻮد ﭼﻮن ﺟﺎن ﺑﺪاد‬
‫ﺟﺎودان اﻧﺪر ﺣﺮﻳﻢ وﺻﻞ دوﺳﺖ‬
‫ﻗﺼﻪي ﺁن ﭘﻴﺮ ﺣﻼج اﻳﻦ زﻣﺎن‬
‫در درون ﺳﻴﻨﻪ و ﺻﺤﺮاي دل‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻗﺼﻪﮔﻮﻳﺎن را زﺑﺎن از ﮐﺎر ﺷﺪ‬
‫رﻩ ﻓﺮاوان ﮔﺸﺖ و دﻳﻦ ﺑﺴﻴﺎر ﺷﺪ‬
‫زﻳﻦ ﺳﺒﺐ رﻩ ﺳﻮي ﺗﻮ دﺷﻮار ﺷﺪ‬
‫ﻻﺟﺮم هﺮ ذرﻩ دﻋﻮيدار ﺷﺪ‬
‫ﮔﺸﺖ ﻧﻮر اﻓﺸﺎن و ﻇﻠﻤﺖﺑﺎر ﺷﺪ‬
‫ﭘﺮﺗﻮ روﻳﺖ ﺑﺘﺎﻓﺖ اﻗﺮار ﺷﺪ‬
‫واﻧﮑﻪ ﺑﺮ ﺣﻖ ﺑﻮد ﭘﺮ اﻧﻮار ﺷﺪ‬
‫ﻣﻐﺰ ﻇﻠﻤﺖ از ﺗﺤﺴﺮ ﻧﺎر ﺷﺪ‬
‫ﺗﺎ زوال ﺁﻣﺪ رﻩ و رﻓﺘﺎر ﺷﺪ‬
‫رهﺮوان را ﻻﺟﺮم ﭘﻨﺪار ﺷﺪ‬
‫هﻢ وﺳﺎﻳﻂ رﻓﺖ و هﻢ اﻏﻴﺎر ﺷﺪ‬
‫ﻧﻮر ﻧﻴﺰ از ﭘﺮدﻩ ﺑﺎ رﺧﺴﺎر ﺷﺪ‬
‫روي از ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺑﻨﻤﻮدار ﺷﺪ‬
‫ﺗﺎ ﻋﺪد هﻢرﻧﮓ روي ﻳﺎر ﺷﺪ‬
‫ﮔﺮ ﻋﺪد ﺑﻮد از اﺣﺪ هﻤﻮار ﺷﺪ‬
‫ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺑﻨﻤﻮد و ﺑﺮﺧﻮردار ﺷﺪ‬
‫هﺮ ﻳﮑﻲ را هﺴﺘﻴﻴﻲ ﻣﺴﻤﺎر ﺷﺪ‬
‫ﺗﺎ روﻧﺪﻩ در ﭘﺲ دﻳﻮار ﺷﺪ‬
‫ﺧﻔﺘﻪ از ﺧﻮاب هﻮس ﺑﻴﺪار ﺷﺪ‬
‫اﻳﻦ زﻣﺎن ﮐﻮدﮎ هﻤﻪ دﻟﺪار ﺷﺪ‬
‫ﻣﺮدﻩ زاد از ﻣﺎدر و ﻣﺮدار ﺷﺪ‬
‫ﺑﺮد ﺑﻮﻳﻲ ﺗﺎ اﺑﺪ ﻋﻄﺎر ﺷﺪ‬
‫ﻃﺎي ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺑﺘﺎﻓﺖ ﻋﻘﻞ ﻧﮕﻮﻧﺴﺎر ﺷﺪ‬
‫‪١٥٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻗﺼﻪي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭼﻮن ﺑﺴﻴﺎر ﺷﺪ‬
‫ﻗﺼﻪي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭼﻮن ﺑﺴﻴﺎر ﺷﺪ‬
‫ﻗﺼﻪي هﺮﮐﺲ ﭼﻮ ﻧﻮﻋﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﻮد‬
‫هﺮ ﻳﮑﻲ ﭼﻮن ﻣﺬهﺒﻲ دﻳﮕﺮ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫رﻩ ﺑﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ اﺳﺖ ﻳﮏ ﻳﮏ ذرﻩ را‬
‫ﺧﻴﺮ و ﺷﺮ ﭼﻮن ﻋﮑﺲ روي و ﻣﻮي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﻇﻠﻤﺖ ﻣﻮﻳﺖ ﺑﻴﺎﻓﺖ اﻧﮑﺎر ﮐﺮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﺎﻃﻞ ﺑﻮد در ﻇﻠﻤﺖ ﻓﺘﺎد‬
‫ﻣﻐﺰ ﻧﻮر از ذوق ﻧﻮراﻟﻨﻮر ﮔﺸﺖ‬
‫ﻣﺪﺗﻲ در ﺳﻴﺮ ﺁﻣﺪ ﻧﻮر و ﻧﺎر‬
‫ﭘﺲ روش ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﭘﻴﺪا ﺷﺪ ﮐﺸﺶ‬
‫ﭼﻮن ﮐﺸﺶ از ﺣﺪ و ﻏﺎﻳﺖ درﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﻧﺎر ﭼﻮن از ﻣﻮي ﺧﺎﺳﺖ ﺁﻧﺠﺎ ﮔﺮﻳﺨﺖ‬
‫ﻣﻮي از ﻋﻴﻦ ﻋﺪد ﺁﻣﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﻧﺎﮔﻬﻲ ﺗﻮﺣﻴﺪ از ﭘﻴﺸﺎن ﺑﺘﺎﻓﺖ‬
‫ﺑﺮ ﻏﻀﺐ ﭼﻮن داﺷﺖ رﺣﻤﺖ ﺳﺒﻘﺘﻲ‬
‫ﮐﻞ ﺷﻲء هﺎﻟﮏ اﻻ وﺟﻬﻪ‬
‫ﭼﻴﺴﺖ ﺣﺎﺻﻞ ﻋﺎﻟﻤﻲ ﭘﺮ ﺳﺎﻳﻪ ﺑﻮد‬
‫ﺻﺪ ﺣﺠﺐ اﻧﺪر ﺣﺠﺐ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﮔﺸﺖ‬
‫ﻣﺮﺗﻔﻊ ﭼﻮ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺁن ﺣﺠﺐ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ در ﺧﻮن ﮔﺸﺖ دل ﻋﻤﺮي دراز‬
‫هﺮﮐﻪ او زﻳﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻮﻳﻲ ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫وان ﮐﺰﻳﻦ ﻃﻮﺑﻲ ﻣﺸﮏاﻓﺸﺎن دﻣﻲ‬
‫ﻳﮏ ﺷﺮر از ﻋﻴﻦ ﻋﺸﻖ دوش ﭘﺪﻳﺪار ﺷﺪ‬
‫ﻳﮏ ﺷﺮر از ﻋﻴﻦ ﻋﺸﻖ دوش ﭘﺪﻳﺪار ﺷﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﺮﭼﻪ ﻧﻪ از ﻋﺸﻖ ﺑﻮد از هﻤﻪ ﺑﻴﺰار ﺷﺪ‬
‫ﺻﻮﻣﻌﻪ ﺑﺘﺨﺎﻧﻪ ﮔﺸﺖ ﺧﺮﻗﻪ ﭼﻮ زﻧﺎر ﺷﺪ‬
‫زود ﮐﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻋﻤﺮ ﺑﺮ ﺳﺮ دﻳﻮار ﺷﺪ‬
‫ﻟﻴﮏ هﺮ ﺁﻧﮑﺲ ﮐﻪ دﻳﺪ روي ﺗﻮ دﻳﻦدار ﺷﺪ‬
‫ﺟﺎن ﺧﻼﻳﻖ ﭼﻮ ﻣﺮغ ﺟﻤﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪ‬
‫ﺟﺎن هﻤﻪ ﻣﻨﮑﺮان واﻗﻒ اﺳﺮار ﺷﺪ‬
‫زاهﺪ ﭘﺸﻤﻴﻨﻪ ﭘﻮش ﺳﺎﮐﻦ ﺧﻤﺎر ﺷﺪ‬
‫ﭘﺎي ﺑﺪﻳﻦ در ﻧﻬﺎد ﺑﺎز ﺑﻪ اﻗﺮار ﺷﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ دﻳﺪ ﺑﺎ ﺳﺮ اﻧﮑﺎر ﺷﺪ‬
‫رهﺒﺮ ﻋﻄﺎر ﮔﺸﺖ رﻩ زن ﻋﻄﺎر ﺷﺪ‬
‫هﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﻃﺒﻊ ﺧﺎﮎ ﺗﺮ ﺷﺪ‬
‫در ﻋﺎﻟﻢ ﻋﺸﻖ ﺗﺎج ﺳﺮ ﺷﺪ‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﻲ ازﻳﻦ ﻗﻔﺲ ﺑﻪ در ﺷﺪ‬
‫ﻓﺎرغ ز وﺟﻮد ﺧﻴﺮ و ﺷﺮ ﺷﺪ‬
‫ذاﺗﻲ ﮐﻪ ز ﻋﺸﻖ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺷﺪ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ز ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻲﺧﺒﺮ ﺷﺪ‬
‫وﺁﻧﮕﻪ ﺑﻪ دهﺎن ﺷﻴﺮ در ﺷﺪ‬
‫ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﭼﺮا ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺷﺪ‬
‫ﺳﺮﮔﺸﺘﻪي راﻩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺪ‬
‫ﺑﺮ ﺁهﻦ و ﺳﻨﮓ ﮐﺎرﮔﺮ ﺷﺪ‬
‫در ﭘﺮدﻩ ﻧﺸﺴﺖ و ﭘﺮدﻩ در ﺷﺪ‬
‫ﻓﺎﻧﻲ ﺻﻔﺘﻲ ﮐﻪ در ﺳﻔﺮ ﺷﺪ‬
‫هﻤﺮاهﻲ ﮐﺮد و راهﺒﺮ ﺷﺪ‬
‫در دﻳﺪﻩي ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺷﺪ‬
‫‪١٥٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﺮغ دﻟﻢ هﻤﭽﻮ ﺑﺎد ﮔﺮد دو ﻋﺎﻟﻢ ﺑﮕﺸﺖ‬
‫ﺑﺮ دل ﺁن ﮐﺲ ﮐﻪ ﺗﺎﻓﺖ ﻳﮏ ﺳﺮ ﻣﻮ زﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻒ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻋﺸﻖ ﻳﺎﻓﺘﻪاي ذرﻩﺷﻮ‬
‫ﻣﺎﻩ رﺧﺎ هﺮ ﮐﻪ دﻳﺪ زﻟﻒ ﺗﻮ ﮐﺎﻓﺮ ﺑﻤﺎﻧﺪ‬
‫دام ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﺑﺎد ﺻﺒﺎ ﺣﻠﻘﻪ ﮐﺮد‬
‫ﻳﮏ ﺷﮑﻦ از زﻟﻒ ﺗﻮ وﻗﺖ ﺳﺤﺮ ﮐﺸﻒ ﮔﺸﺖ‬
‫ﺑﺎز ﭼﻮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﮐﺮد ﺑﻠﻌﺠﺒﻲ ﺁﺷﮑﺎر‬
‫هﺮ ﮐﻪ ز دﻳﻦ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد ﭼﻮن رخ ﺧﻮب ﺗﻮ دﻳﺪ‬
‫واﻧﮑﻪ ﻣﻘﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد ﺣﺠﺖ اﺳﻼم را‬
‫روي ﺗﻮ و ﻣﻮي ﺗﻮ ﮐﺎﻳﺖ دﻳﻦ اﺳﺖ و ﮐﻔﺮ‬
‫در راﻩ ﺗﻮ هﺮ ﮐﻪ راهﺒﺮ ﺷﺪ‬
‫در راﻩ ﺗﻮ هﺮ ﮐﻪ راهﺒﺮ ﺷﺪ‬
‫هﺮ ﺧﺎﮎ ﮐﻪ ذرﻩي ﻗﺪم ﮔﺸﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﻧﺸﻮي ﭼﻮ ذرﻩ ﻧﺎﭼﻴﺰ‬
‫هﺮ ﮐﻮ ﺑﻪ وﺟﻮد ذرﻩ ﺁﻣﺪ‬
‫در هﺴﺘﻲ ﺧﻮد ﭼﻮ ذرﻩ ﮔﻢ ﮔﺸﺖ‬
‫ذرﻩ ز ﮐﻪ ﭘﺮﺳﺪ و ﭼﻪ ﭘﺮﺳﺪ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ز ﺧﻮﻳﺶ ذرﻩاي دﻳﺪ‬
‫ﮔﺮ ذرﻩي راﻩ ﻧﻴﺴﺖ ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬
‫ﭼﻮن ذرﻩ ﮐﺴﻲ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ رﻓﺖ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﭼﻮ ذرﻩ ﺷﻮ ﮐﻪ ﻋﺸﻘﺶ‬
‫ﺑﻨﻤﻮد ﻧﺨﺴﺖ ﭘﺮدﻩي زﻟﻒ‬
‫درداد ﻧﺪا ﮐﻪ هﻤﭽﻮ ذرﻩ‬
‫ﻣﻮي ﺳﺮ زﻟﻒ ﻣﺎش ﺟﺎوﻳﺪ‬
‫ﻋﻄﺎر ﭼﻮ ذرﻩ ﺗﺎ ﻓﻨﺎ ﮔﺸﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭼﻮ ذرﻩ هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺷﺪ‬
‫هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ زﻳﺮ ﺳﺎﻳﻪ در ﺷﺪ‬
‫ﺑﺰد ﻳﮏ ﻧﻌﺮﻩ وز ﺣﻠﻘﻪ ﺑﻪ در ﺷﺪ‬
‫ﻓﻠﮏ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ و درﻳﻮزﻩﮔﺮ ﺷﺪ‬
‫ز ﺳﺮ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﭘﺎ وز ﭘﺎ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺷﺪ‬
‫ﺧﺒﺮ ﻳﺎﻓﺖ از ﺗﻮ وز ﺧﻮد ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﺷﺪ‬
‫ﺑﺴﺎ ﻣﻄﺮب ﮐﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻮﺣﻪﮔﺮ ﺷﺪ‬
‫ﻗﻀﺎ ﮐﺎﻧﺠﺎ رﺳﻴﺪ اﻧﺪﮎ ﻗﺪر ﺷﺪ‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﻮ ﻣﺮد راﻩ اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺷﺪ‬
‫هﺰاران راهﺮو را ﺗﺎج ﺳﺮ ﺷﺪ‬
‫ازﻳﻦ ﻧﻌﻠﻴﻦ ﺁﺧﺮ ﺗﺎﺟﻮر ﺷﺪ‬
‫ﺑﻪ هﺮ ﮔﺎﻣﺶ ﺗﺤﻴﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺮش ﻣﻌﻈﻢ در ﮐﻤﺮ ﺷﺪ‬
‫از ﺁن وﻗﺘﻲ ﻓﻠﮏ زﻳﺮ و زﺑﺮ ﺷﺪ‬
‫ﭼﻮ دﻧﻴﺎ و ﺁﺧﺮت ﻳﮏ رﻩ ﮔﺬر ﺷﺪ‬
‫ﺟﻬﺎن هﺮ ﺳﺎﻋﺘﻲ رﻧﮓ دﮔﺮ ﺷﺪ‬
‫ﺟﺪا هﺮ ذرﻩاي ﺑﺤﺮ ﮔﻬﺮ ﺷﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺷﺪ‬
‫دو ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺤﻮ ﮔﺸﺖ و ﺑﻲ اﺛﺮ ﺷﺪ‬
‫دل ﻋﻄﺎر در ﺧﻮن ﺟﮕﺮ ﺷﺪ‬
‫اي ﻋﺠﺐ هﺮ ذرﻩاي ﺻﺪ ﺣﻮر ﺷﺪ‬
‫ذرﻩ ذرﻩ ﭘﺎي ﺗﺎ ﺳﺮ ﻧﻮر ﺷﺪ‬
‫ﺟﻤﻠﻪي ﺁﻓﺎق ﮐﻮﻩ ﻃﻮر ﺷﺪ‬
‫ﻃﻮر ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻲ ﺑﻬﻢ ﻣﻬﺠﻮر ﺷﺪ‬
‫‪١٥٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺟﻤﺎﻟﺖ ﺟﻠﻮﻩﮔﺮ ﺷﺪ‬
‫ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺟﻤﺎﻟﺖ ﺟﻠﻮﻩﮔﺮ ﺷﺪ‬
‫ز هﺮ ذرﻩ ﭼﻮ ﺻﺪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻣﻲﺗﺎﻓﺖ‬
‫ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ از رخ ﺗﻮ ذرﻩاي ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺟﻬﺎن ﺁﺷﻔﺘﻪ و ﺷﻮرﻳﺪﻩدل ﮔﺸﺖ‬
‫هﺰاران ﻗﺮن ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﮐﺒﻮدي‬
‫ازﻳﻦ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﮕﺮدﻳﺪ او ﮐﻪ ﻧﺎﮔﺎﻩ‬
‫ﺑﺴﺎ رﺳﺘﻢ ﮐﻪ اﻳﻨﺠﺎ زنﺻﻔﺖ ﮔﺸﺖ‬
‫ﻗﺪر ﮐﺎﻳﻨﺠﺎ رﺳﻴﺪ از ﺧﻮﻳﺶ ﮔﻢ ﮔﺸﺖ‬
‫ﺑﺸﺴﺖ از ﺟﺎن و از دل دﺳﺖ ﺟﺎوﻳﺪ‬
‫درﻳﻦ رﻩ هﺮ ﮐﻪ ﻧﻌﻠﻴﻨﻲ ﺑﻴﻨﺪاﺧﺖ‬
‫وﻟﻲ ﭼﻮن ﺳﺮ ﺑﺒﺎﺧﺖ اول درﻳﻦ راﻩ‬
‫درﻳﻦ ﻣﻨﺰل ﮐﺴﻲ ﮐﻮ ﭘﻴﺸﺘﺮ رﻓﺖ‬
‫ﻋﺠﺐ ﮐﺎرا ﮐﻪ ﻣﻮري ﻣﻲﻧﺪاﻧﺪ‬
‫ﺷﺒﻲ ﻣﻮﺟﻲ ازﻳﻦ درﻳﺎ ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﭼﻮ ﮐﺮﺳﻲ ﻋﺮش ﺣﻴﺮان ﻣﺎﻧﺪ ﺑﺮﺟﺎي‬
‫ﭼﻪ درﻳﺎﻳﻲ اﺳﺖ اﻳﻦ ﮐﺰ هﻴﺒﺖ ﺁن‬
‫ازﻳﻦ درﻳﺎ ﭼﻮ ﻋﮑﺴﻲ ﺳﺎﻳﻪ اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫ازﻳﻦ درﻳﺎ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺷﻮر ﺑﮕﺮﻓﺖ‬
‫درﺁﻣﺪ ﻣﻮج دﻳﮕﺮ ﺁﺧﺮاﻻﻣﺮ‬
‫ز ﺣﻞ و ﻋﻘﺪ ﺷﺮح اﻳﻦ ﻣﻘﺎﻻت‬
‫ﺑﺮﻗﻊ از ﺧﻮرﺷﻴﺪ روﻳﺶ دور ﺷﺪ‬
‫ﺑﺮﻗﻊ از ﺧﻮرﺷﻴﺪ روﻳﺶ دور ﺷﺪ‬
‫هﻤﭽﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ از ﻓﺮوغ ﻃﻠﻌﺘﺶ‬
‫ﺟﻤﻠﻪي روي زﻣﻴﻦ ﻣﻮﺳﻲ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺗﺠﻠﻲاش ﺑﻪ ﻓﺮق ﮐﻪ ﻓﺘﺎد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻻﺟﺮم ﺁن ﺁﻣﺪ اﻳﻦ ﻣﻘﻬﻮر ﺷﺪ‬
‫از ﻃﻤﻊ ﺷﻮرﻳﺪﻩ و ﻣﻐﺮور ﺷﺪ‬
‫ﻣﺤﻮ ﮔﺸﺖ و ﺗﺎ اﺑﺪ ﻣﺴﺘﻮر ﺷﺪ‬
‫ﻧﻴﮏ و ﺑﺪ ﺁﻧﺠﺎﻳﮕﻪ ﻣﻌﺬور ﺷﺪ‬
‫ﻻﺟﺮم ﭼﻮن ﺧﺎﻧﻪي زﻧﺒﻮر ﺷﺪ‬
‫هﺮ ﻳﮑﻲ هﻢ زاﻧﮕﺒﻴﻦ ﻣﺨﻤﻮر ﺷﺪ‬
‫ﮐﺰ ﺧﻮد و از هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ دور ﺷﺪ‬
‫در ﺑﺮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻧﻮراﻟﻨﻮر ﺷﺪ‬
‫هﻤﭽﻮ ﺁن ﺣﻼج ﺑﺲ ﻣﻨﺼﻮر ﺷﺪ‬
‫در ﺑﻦ دﻳﺮ ﻣﻐﺎن رﻩ زن اوﺑﺎش ﺷﺪ‬
‫در رﻩ اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﮐﻔﺮ در دو ﺟﻬﺎن ﻓﺎش ﺷﺪ‬
‫دردي اﻧﺪوﻩ ﺧﻮرد ﻋﺎﺷﻖ و ﻗﻼش ﺷﺪ‬
‫ﮐﻢ زن و اﺳﺘﺎد ﮔﺸﺖ ﺣﻴﻠﻪ ﮔﺮ و ﻃﺎش ﺷﺪ‬
‫ﻓﺎﻧﻲ و ﻻﺷﻴﻲء ﮔﺸﺖ ﻳﺎر هﻮﻳﺪاش ﺷﺪ‬
‫ﻋﻘﻞ ﭼﻮ ﻃﺎوس ﮔﺸﺖ وهﻢ ﭼﻮ ﺧﻔﺎش ﺷﺪ‬
‫ﻋﻘﻞ ز ﺗﺸﻮﻳﺮ او ﻣﺎﻧﻲ ﻧﻘﺎش ﺷﺪ‬
‫در ﺳﺨﻦ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺣﺮف اﺑﺮ ﮔﻬﺮﭘﺎش ﺷﺪ‬
‫دل ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﺎن ﻧﻴﺰ درﻳﻦ واﻗﻌﻪ هﻢ ﺷﺪ‬
‫هﺮ دل ﮐﻪ ﺳﺮاﺳﻴﻤﻪي ﺁن زﻟﻒ ﺑﻪ ﺧﻢ ﺷﺪ‬
‫هﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ وﺟﻮدي اﺳﺖ از ﺁن روي ﻋﺪم ﺷﺪ‬
‫زﺁﻧﺮوي ﮐﻪ ﮐﻔﺮ اﺳﺖ در ﺁن رﻩ ﺑﻪ ﻗﺪم ﺷﺪ‬
‫ﻋﺎﻟﻢ ز ﺗﻤﺎﺷﻲ ﺗﻮ ﭼﻮن ﺧﻠﺪ ارم ﺷﺪ‬
‫ﺧﻮﺑﺎن ﺟﻬﺎن را ز ﺧﺠﻞ ﻣﺸﻌﻠﻪ ﮐﻢ ﺷﺪ‬
‫‪١٥٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻓﻮت ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻧﺒﻮد ﺳﺎﻳﻪ را‬
‫ﻗﻄﺮﻩاي ﺁوازﻩي درﻳﺎ ﺷﻨﻴﺪ‬
‫ﻣﺪﺗﻲ ﻣﻲرﻓﺖ ﭼﻮن درﻳﺎ ﺑﺪﻳﺪ‬
‫ﭼﻮن در ﺁن درﻳﺎ ﻧﻪ ﺑﺪ دﻳﺪ و ﻧﻪ ﻧﻴﮏ‬
‫هﺮ دوﻋﺎﻟﻢ اﻧﮕﺒﻴﻦ ﺻﺮف ﺑﻮد‬
‫زاﻧﮕﺒﻴﻦ ﭼﻮن ﺁن هﻤﻪ زﻧﺒﻮر ﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﻗﺴﻢ هﺮ ﻳﮏ زاﻧﮕﺒﻴﻦ ﭼﻨﺪان رﺳﻴﺪ‬
‫ﺳﺎﻳﻪ ﭼﻮن از ﻇﻠﻤﺖ هﺴﺘﻲ ﺑﺮﺳﺖ‬
‫هﻤﭽﻮ اﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﺑﺲ ﻣﺸﻬﻮر ﮔﺸﺖ‬
‫ﺑﺎر دﮔﺮ ﭘﻴﺮ ﻣﺎ ﻣﻔﻠﺲ و ﻗﻼش ﺷﺪ‬
‫ﺑﺎر دﮔﺮ ﭘﻴﺮ ﻣﺎ ﻣﻔﻠﺲ و ﻗﻼش ﺷﺪ‬
‫ﻣﻴﮑﺪﻩي ﻓﻘﺮ ﻳﺎﻓﺖ ﺧﺮﻗﻪي دﻋﻮي ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫زﺁﺗﺶ دل ﭘﺎﮎ ﺳﻮﺧﺖ ﻣﺪﻋﻴﺎن را ﺑﻪ دم‬
‫ﭘﺎﮎ ﺑﺮي ﭼﺴﺖ ﺑﻮد در ﻧﺪب ﻻﻣﮑﺎن‬
‫ﻻﺷﻪي دل را ز ﻋﺸﻖ ﺑﺎر ﮔﺮان ﺑﺮﻧﻬﺎد‬
‫راﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻨﻤﻮد روي ﺁن ﻣﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﭼﻬﺮ‬
‫وهﻢ ز ﺗﺪﺑﻴﺮ او ﺁزر ﺑﺖﺳﺎز ﮔﺸﺖ‬
‫ﭼﻮن دل ﻋﻄﺎر را ﺑﺤﺮ ﮔﻬﺮﺑﺨﺶ دﻳﺪ‬
‫ﺑﻴﭽﺎرﻩ دﻟﻢ در ﺳﺮ ﺁن زﻟﻒ ﺑﻪ ﺧﻢ ﺷﺪ‬
‫ﺑﻴﭽﺎرﻩ دﻟﻢ در ﺳﺮ ﺁن زﻟﻒ ﺑﻪ ﺧﻢ ﺷﺪ‬
‫اﻧﮕﺸﺖ ﻧﻤﺎي دو ﺟﻬﺎن ﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﻋﺰت‬
‫ﭼﻮن ﭘﺮدﻩ ﺑﺮاﻧﺪاﺧﺘﻲ از روي ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬
‫راﻩ ﺗﻮ ﺷﮕﺮف اﺳﺖ ﺑﺴﺮ ﻣﻲروم ﺁن رﻩ‬
‫ﻋﺸﺎق ﺟﻬﺎن ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎي ﺗﻮ دارﻧﺪ‬
‫ﺗﺎ ﻣﺸﻌﻠﻪي روي ﺗﻮ در ﺣﺴﻦ ﺑﻴﻔﺰود‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ز ﭘﺮدﻩ ﺑﻪدر اﻓﺘﺎد و ﻋﻠﻢ ﺷﺪ‬
‫ﺟﺎن ﭘﻴﺶ ﺧﻂ ﺳﺒﺰ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺳﺮ ﭼﻮ ﻗﻠﻢ ﺷﺪ‬
‫ﺑﺎ ﻣﺸﮏ ﺧﻂ ﺗﻮ ﺟﮕﺮ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺿﻢ ﺷﺪ‬
‫ﻧﺘﻮان ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﺘﻬﻢ ﺷﺪ‬
‫ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺘﻮان ﻣﮕﺮ ﻋﺪم ﺷﺪ‬
‫ﮐﻮ ﻣﺤﻮ وﺟﻮد ﺟﺎمﺟﻢ ﺷﺪ‬
‫ﺑﻴﺶ از هﻤﻪ ﺑﻮد و ﮐﻢ ز ﮐﻢ ﺷﺪ‬
‫ﻟﻮح از ﺳﺮ ﺑﻲﺧﻮردي ﻗﻠﻢ ﺷﺪ‬
‫ﺗﺎ ﮔﺮد هﻤﻪ ﺟﻬﺎن ﻋﻠﻢ ﺷﺪ‬
‫اﻳﻤﺎﻧﺶ ﻧﺜﺎر ﺁن ﻗﺪم ﺷﺪ‬
‫ﺑﺎ درد دﻟﻢ درﻳﻎ ﺿﻢ ﺷﺪ‬
‫ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩي ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮن رﻗﻢ ﺷﺪ‬
‫رگ ﺑﺮ ﺗﻦ ﻣﻦ ﭼﻮ زﻳﺮ و ﺑﻢ ﺷﺪ‬
‫وان ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﺤﻨﺖ ﺗﻮ هﻢ ﺷﺪ‬
‫ﮔﺮ در ﺻﻒ دﻳﻦ داران دﻳﻦ دار ﻧﺨﻮاهﻢ ﺷﺪ‬
‫از ﺑﻬﺮ ﭼﻪ ﺑﺎ رﻧﺪان در ﮐﺎر ﻧﺨﻮاهﻢ ﺷﺪ‬
‫وز ﮐﻔﺮ ﻧﻬﺎد ﺧﻮﻳﺶ دﻳﻦدار ﻧﺨﻮاهﻢ ﺷﺪ‬
‫ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﭼﻮ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎن ﺑﺮدار ﻧﺨﻮاهﻢ ﺷﺪ‬
‫ﺗﺎ ﻣﻦ ز وﺟﻮد ﺧﻮد ﺑﻴﺰار ﻧﺨﻮاهﻢ ﺷﺪ‬
‫اﻳﻦ ﺑﺎر ﭼﻮ هﺮ ﺑﺎري ﺑﻲﺑﺎر ﻧﺨﻮاهﻢ ﺷﺪ‬
‫ﮐﺰ ﻣﺴﺘﻲ ﺁن هﺮﮔﺰ هﺸﻴﺎر ﻧﺨﻮاهﻢ ﺷﺪ‬
‫از ﺧﻮاب ﺧﻴﺎل او ﺑﻴﺪار ﻧﺨﻮاهﻢ ﺷﺪ‬
‫ﺑﻲ ﻋﻄﺮ ﺳﺮ زﻟﻔﺶ ﻋﻄﺎر ﻧﺨﻮاهﻢ ﺷﺪ‬
‫‪١٥٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺗﺎ روي ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺗﻮ از ﭘﺮدﻩ ﻋﻠﻢ زد‬
‫ﺗﺎ ﻟﻮح ﭼﻮ ﺳﻴﻢ ﺗﻮ ﺧﻄﻲ ﺳﺒﺰ ﺑﺮﺁورد‬
‫ﭼﻮن ﺁﻩ ﺟﮕﺮﺳﻮز ز ﻋﻄﺎر ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻋﺸﻖ ﺗﻮ داﻋﻲ ﻋﺪم ﺷﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻋﺸﻖ ﺗﻮ داﻋﻲ ﻋﺪم ﺷﺪ‬
‫ﺟﺎﻳﻲ ﮐﻪ وﺟﻮد ﻋﻴﻦ ﺷﺮﮎ اﺳﺖ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ دﻟﻲ ﺧﻮرد‬
‫در ﭘﺮﺗﻮ ﻧﻴﺴﺘﻲ ﻋﺸﻘﺖ‬
‫ﺑﺮ ﻟﻮح ﻓﺘﺎد ذرﻩاي ﻋﺸﻖ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ دﻟﻢ در ﺁﺗﺶ اﻓﮑﻨﺪ‬
‫دل در ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﻗﺪم زد‬
‫دل در رﻩ ﺗﻮ ﻧﺪاﺷﺖ ﺟﺰ درد‬
‫رازي ﮐﻪ دﻟﻢ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﻣﻲداﺷﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﻨﻮاﺧﺘﻲ ﭼﻮ ﭼﻨﮕﻢ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺑﻪ ﻧﻘﺪ ﻧﻴﻢ ﺟﺎن داﺷﺖ‬
‫ﮔﺮ در ﺻﻒ دﻳﻦ داران دﻳﻦ دار ﻧﺨﻮاهﻢ ﺷﺪ‬
‫ﺷﺪ ﻋﻤﺮ و ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ از دﻳﻦ اﺛﺮي در دل‬
‫ﮐﻲ ﻓﺎﻧﻲ ﺣﻖ ﺑﺎﺷﻢ ﺑﻲ ﻗﻮل اﻧﺎاﻟﺤﻖ ﻣﻦ‬
‫داﻧﻢ ﮐﻪ ﻧﺨﻮاهﻢ ﻳﺎﻓﺖ از دﻟﺒﺮ ﺧﻮد ﮐﺎﻣﻲ‬
‫اي ﺳﺎﻗﻲ ﺟﺎن ﻣﻲدﻩ ﮐﺎﻧﺪر ﺻﻒ ﻗﻼﺷﺎن‬
‫از ﻳﮏ ﻣﻲ ﻋﺸﻖ او اﻣﺮوز ﭼﻨﺎن ﻣﺴﺘﻢ‬
‫ﺗﺎ دﻳﺪﻩ ﺧﻴﺎل او در ﺧﻮاب هﻤﻲ ﺑﻴﻨﺪ‬
‫هﺮﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﻋﻄﺎرم ﻟﻴﮑﻦ ﺑﻪ ﻣﺠﺎز اﺳﺖ اﻳﻦ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﻤﭽﻮ ﻣﻦ در ﻃﻠﺒﺖ ﺑﻲ ﺳﺮ و ﺑﻲ ﺳﺎﻣﺎن ﺷﺪ‬
‫در ﺧﻢ زﻟﻒ ﭼﻮ ﭼﻮﮔﺎن ﺗﻮ ﺳﺮﮔﺮدان ﺷﺪ‬
‫ﺑﻲﺧﻮد و ﺑﻲﺧﺮد و ﺑﻲﺧﺒﺮ و ﺣﻴﺮان ﺷﺪ‬
‫در رﻩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻧﺎم و ﻧﺸﺎن ﻧﺘﻮان ﺷﺪ‬
‫ﭼﻬﺮﻩي ﻣﻘﺼﺪ و ﻣﻘﺼﻮد ﮐﻪ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﺎن ﺷﺪ‬
‫دل ﮐﻪ در ﺳﺎﻳﻪي زﻟﻒ ﺗﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪ‬
‫ﻻﺟﺮم در دل ﻣﻦ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺻﺪ ﭼﻨﺪان ﺷﺪ‬
‫ﺑﺮ ﻣﻦ اﻣﺮوز ﺑﻪ اﻗﺒﺎل ﻏﻤﺖ ﺁﺳﺎن ﺷﺪ‬
‫ﻣﺮد راﻩ از ﺳﺮ اﻳﻦ ﻋﺮﺑﺪﻩ دﺳﺖاﻓﺸﺎن ﺷﺪ‬
‫دﻳﻮ ﻧﻔﺴﺖ اﮔﺮ از وﺳﻮﺳﻪ در ﻓﺮﻣﺎن ﺷﺪ‬
‫ﮐﺎن ﻧﺒﺪ ﻣﺮد ﮐﻪ او در ﻃﻠﺐ درﻣﺎن ﺷﺪ‬
‫ﻣﻘﺘﺪاي ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻣﺪ ﭘﻴﺸﻮاي اﻧﺲ و ﺟﺎن ﺷﺪ‬
‫او ز ﺧﻮد ﺑﻴﺮون ﻧﻴﺎﻣﺪ ﭼﻮن ﺑﻪ ﻧﺰد او ﺗﻮان ﺷﺪ‬
‫وان اﺛﺮ دارد ﮐﻪ او در ﺑﻲﻧﺸﺎﻧﻲ ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ﺷﺪ‬
‫ﮐﻮ ازﻳﻦ هﺮ دو ﮐﻨﺎري ﺟﺴﺖ و ﻧﺎﮔﻪ از ﻣﻴﺎن ﺷﺪ‬
‫ﻣﺮد ﺁن را دان ﮐﻪ ﭼﻮن ﻣﺮدان وراي اﻳﻦ و ﺁن ﺷﺪ‬
‫هﺮﭼﻪ ﺑﻮدش ﺁرزو ﺗﺎ ﭼﺸﻢ ﺑﺮهﻢ زد ﻋﻴﺎن ﺷﺪ‬
‫ﺑﺎل و ﭘﺮ ﻓﺮع اﺳﺖ ﺑﻔﮑﻦ ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﻲ اﺻﻞ ﺟﺎن ﺷﺪ‬
‫ﺗﻦ در اﺛﺒﺎت اﺳﺖ و ﺟﺎن در ﻣﺤﻮ ازﻳﻦ هﺮ دو ﺑﺮون ﺷﻮ ﮐﺎﻧﮏ ازﻳﻦ هﺮ دو ﺑﺮون ﺷﺪ او ﻋﺰﻳﺰ ﺟﺎودان ﺷﺪ‬
‫ﮐﻲ ﺗﻮان ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻪ اﻳﻦ ﮐﺲ ﺁﺷﮑﺎرا ﻳﺎ ﻧﻬﺎن ﺷﺪ‬
‫ﻏﺮﻗﻪي درﻳﺎي دﻳﮕﺮ ﮔﺸﺖ و داﻳﻢ ﮐﺎﻣﺮان ﺷﺪ‬
‫زهﻲ زﻳﺒﺎ ﮐﻪ اﻳﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﺟﻬﺎن ﺷﺪ‬
‫‪١٥٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫هﺮ ﮐﻪ در ﺑﺎدﻳﻪي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺳﺮﮔﺮدان ﺷﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ در ﺑﺎدﻳﻪي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺳﺮﮔﺮدان ﺷﺪ‬
‫ﺑﻲ ﺳﺮ و ﭘﺎي از ﺁﻧﻢ ﮐﻪ دﻟﻢ ﮔﻮي ﺻﻔﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ از ﺳﺎﻗﻲ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭼﻮ ﻣﻦ ﺑﺎدﻩ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﺳﺎﻟﮏ راﻩ ﺗﻮ ﺑﻲ ﻧﺎم و ﻧﺸﺎن اوﻟﻴﺘﺮ‬
‫در ﻣﻨﺎزل ﻣﻨﺸﻴﻦ ﺧﻴﺰ ﮐﻪ ﺁن ﮐﺲ ﺑﻴﻨﺪ‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ ﮐﺲ ﻧﺪهﺪ ﻧﺎم و ﻧﺸﺎن از وي ﺑﺎز‬
‫ﺣﺴﻨﺖ اﻣﺮوز هﻤﻲ ﺑﻴﻨﻢ و ﺻﺪ ﭼﻨﺪان اﺳﺖ‬
‫ﺷﺎدم اي دوﺳﺖ ﮐﻪ در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ دﺷﻮاريهﺎ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻔﺲ ﻧﻬﻢ ﭘﺎي ﮐﻪ در ﺣﺎﻟﺖ رﻗﺺ‬
‫رو ﮐﻪ در ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻋﺸﻖ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫هﻤﭽﻮ ﻋﻄﺎر درﻳﻦ درد ﺑﺴﺎز ار ﻣﺮدي‬
‫هﺮ ﮐﻪ در راﻩ ﺣﻘﻴﻘﺖ از ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻲﻧﺸﺎن ﺷﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ در راﻩ ﺣﻘﻴﻘﺖ از ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻲﻧﺸﺎن ﺷﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﻣﻮﻳﻲ ﺁﮔﻪ اﺳﺖ از ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻳﺎ از ﺣﻘﻴﻘﺖ‬
‫ﺁن ﺧﺒﺮ دارد ازو ﮐﻮ در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻲﺧﺒﺮ ﮔﺸﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ در اﺛﺒﺎت و ﻣﺤﻮي ﻣﺒﺘﻼﻳﻲ ﻓﺮخ ﺁن ﮐﺲ‬
‫ﮔﻢ ﺷﺪن از ﻣﺤﻮ‪ ،‬ﭘﻴﺪا ﮔﺸﺘﻦ از اﺛﺒﺎت ﺗﺎ ﮐﻲ‬
‫هﺮ ﮐﻪ از اﺛﺒﺎت ﺁزاد ﺁﻣﺪ و از ﻣﺤﻮ ﻓﺎرغ‬
‫هﺴﺖ ﺑﺎل ﻣﺮغ ﺟﺎن اﺛﺒﺎت و ﭘﺮش ﻣﺤﻮ ﻣﻄﻠﻖ‬
‫ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻴﺮون ﺷﺪ ازﻳﻦ هﺮ دو ﻧﻬﺎن و ﺁﺷﮑﺎرا‬
‫ﺗﺎ ﺧﻼﺻﻲ ﻳﺎﻓﺖ ﻋﻄﺎر از ﻣﻴﺎن اﻳﻦ دو درﻳﺎ‬
‫ﺟﻬﺎن از ﺑﺎد ﻧﻮروزي ﺟﻮان ﺷﺪ‬
‫ﺟﻬﺎن از ﺑﺎد ﻧﻮروزي ﺟﻮان ﺷﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺻﺒﺎي ﮔﺮمرو ﻋﻨﺒﺮﻓﺸﺎن ﺷﺪ‬
‫ز هﺮ ﺳﻮي ﭼﻤﻦ ﺟﻮﻳﻲ روان ﺷﺪ‬
‫ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﻬﺪ ﮔﻞ ﻧﻌﺮﻩزﻧﺎن ﺷﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻋﻤﺮم رﻓﺖ و دل ﺧﻮن ﮔﺸﺖ و ﺟﺎن ﺷﺪ‬
‫اﮔﺮ ﺧﻮاهﻲ ﺷﺪن اﮐﻨﻮن ﺗﻮان ﺷﺪ‬
‫ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﺋﻲ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻳﮏ رﻓﺖ و ﺁن ﺷﺪ‬
‫ﺗﻮ را هﻢ ﻣﻲﺑﺒﺎﻳﺪ از ﻣﻴﺎن ﺷﺪ‬
‫ﮐﻪ هﻤﺮﻩ دور رﻓﺖ و ﮐﺎروان ﺷﺪ‬
‫دل ﻋﻄﺎر ازﻳﻦ ﻏﻢ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺷﺪ‬
‫ﻓﺎرغ ز ﻧﻴﮏ و ﺑﺪ ﮔﺸﺖ اﻳﻤﻦ ز ﻣﺎ و ﻣﻦ ﺷﺪ‬
‫ﮐﺎن دم ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﺁﻣﺪ از ﻧﻨﮓ ﺗﻦ ﺑﻪ ﺗﻦ ﺷﺪ‬
‫اﻓﻼﮎ ﺳﺮﻧﮕﻮن ﮔﺸﺖ ارواح ﻧﻌﺮﻩزن ﺷﺪ‬
‫ﮐﺲ را ﻧﺪﻳﺪ ﻣﺤﺮم ﺑﺎ ﺟﺎي ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺷﺪ‬
‫وان ﺧﻮد ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﺁﻣﺪ هﻢ ﺑﮑﺮ ﺑﺎ وﻃﻦ ﺷﺪ‬
‫ﻋﺎﺷﻖ ﻧﻤﺮد هﺮﮔﺰ ﮐﻮ زﻧﺪﻩ در ﮐﻔﻦ ﺷﺪ‬
‫ﻣﺮدود ﺧﻠﻖ ﺁﻣﺪ رﺳﻮاي اﻧﺠﻤﻦ ﺷﺪ‬
‫هﺮ ﻣﻮي ﺑﺮ ﺗﻦ او ﮔﻮﻳﺎي ﺑﻲ ﺳﺨﻦ ﺷﺪ‬
‫ﻋﻄﺎر هﻤﭽﻮ ﻣﺮدان در ﺧﻮن ﺟﺎن و ﺗﻦ ﺷﺪ‬
‫ﭘﻨﺪار هﺴﺘﻲ ﺗﺎ اﺑﺪ از ﺟﺎن و ﺗﻦ اﻓﺘﺎدﻩ ﺷﺪ‬
‫ﺷﻮر ﺟﻬﺎنﺳﻮزي ﻋﺠﺐ در اﻧﺠﻤﻦ اﻓﺘﺎدﻩ ﺷﺪ‬
‫هﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺁﺗﺶ ﺻﺪ ﺟﻬﺎن در ﻣﺮد و زن اﻓﺘﺎدﻩ ﺷﺪ‬
‫ﺗﺎ ﻣﺮدﻩ ﺑﻴﺨﻮد ﻧﻌﺮﻩزن ﻣﺴﺖ از ﮐﻔﻦ اﻓﺘﺎدﻩ ﺷﺪ‬
‫ﭘﺲ ﻧﻮر وﺣﺪت زد ﻋﻠﻢ ﺗﺎ ﻣﺎ و ﻣﻦ اﻓﺘﺎدﻩ ﺷﺪ‬
‫‪١٦٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺷﻤﺎل ﺻﺒﺤﺪم ﻣﺸﮑﻴﻦ ﻧﻔﺲ ﮔﺸﺖ‬
‫ﺗﻮ ﮔﻮﻳﻲ ﺁب ﺧﻀﺮ و ﺁب ﮐﻮﺛﺮ‬
‫ﭼﻮ ﮔﻞ در ﻣﻬﺪ ﺁﻣﺪ ﺑﻠﺒﻞ ﻣﺴﺖ‬
‫ﮐﺠﺎﻳﻲ ﺳﺎﻗﻴﺎ دردﻩ ﺷﺮاﺑﻲ‬
‫ﻗﻔﺲ ﺑﺸﮑﻦ ﮐﺰﻳﻦ دام ﮔﻠﻮﮔﻴﺮ‬
‫ﭼﻪ ﻣﻲﺟﻮﻳﻲ ﺑﻪ ﻧﻘﺪ وﻗﺖ ﺧﻮش ﺑﺎش‬
‫ﻳﻘﻴﻦ ﻣﻲدان ﮐﻪ ﭼﻮن وﻗﺖ اﻧﺪر ﺁﻳﺪ‬
‫ﭼﻮ ﺑﺎز اﻓﺘﺎدي از رﻩ رﻩ ز ﺳﺮ ﮔﻴﺮ‬
‫ﺑﻼﻳﻲ ﻧﺎﮔﻬﺎن اﻧﺪر ﭘﻲ ﻣﺎﺳﺖ‬
‫در راﻩ ﻋﺸﻖ هﺮ دل ﮐﻮ ﺧﺼﻢ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺷﺪ‬
‫در راﻩ ﻋﺸﻖ هﺮ دل ﮐﻮ ﺧﺼﻢ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺷﺪ‬
‫ﻧﻲ ﻧﻲ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺲ را ﺟﺰ ﻧﺎم ﻋﺸﻖ ﺣﺎﺻﻞ‬
‫در ﺗﺎﻓﺖ روز اول ﻳﮏ ذرﻩ ﻋﺸﻖ از ﻏﻴﺐ‬
‫ﺁن ذرﻩ ﻋﺸﻖ ﻧﺎﮔﻪ ﭼﻮن ﺳﻴﻨﻪهﺎ ﺑﺒﻮﻳﻴﺪ‬
‫زان ذرﻩ ﻋﺸﻖ ﺧﻠﻘﻲ در ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻓﺘﺎدﻧﺪ‬
‫در ﻋﺸﻖ زﻧﺪﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺰ ﻣﺮدﻩ هﻴﭻ ﻧﺎﻳﺪ‬
‫ﮐﻮ زﻧﺪﻩاي ﮐﻪ هﺮﮔﺰ از ﺑﻬﺮ ﻧﻔﺲ ﮐﺸﺘﻦ‬
‫هﺮ زﻧﺪﻩ را ﮐﺰﻳﻦ ﻣﻲ ﺑﻮﻳﻲ ﻧﺼﻴﺐ ﺁﻣﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺟﺎن و ﺗﻦ درﻳﻦ رﻩ دو ﺑﻨﺪ ﺻﻌﺐ ﺁﻣﺪ‬
‫ﺗﺎ ﻧﻮر او دﻳﺪم دو ﮐﻮن از ﭼﺸﻢ ﻣﻦ اﻓﺘﺎدﻩ ﺷﺪ‬
‫ﺗﺎ ﻧﻮر او دﻳﺪم دو ﮐﻮن از ﭼﺸﻢ ﻣﻦ اﻓﺘﺎدﻩ ﺷﺪ‬
‫روزي ﺑﺮون ﺁﻣﺪ ز ﺷﺐ ﻃﺎﻟﺐ ﻓﻨﺎ ﮔﺸﺖ از ﻃﻠﺐ‬
‫روﻳﺖ ز ﺑﺮﻗﻊ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻳﮏ ﺷﻌﻠﻪ زد ﺁﺗﺶ ﻓﺸﺎن‬
‫ﭼﻮن ﻟﺐ ﮔﺸﺎدي در ﺳﺨﻦ ﺟﺎن ﻣﻦ ﺁﻣﺪ ﺳﻮي ﺗﻦ‬
‫ﺑﺮﻗﻲ ﺑﺮون ﺟﺴﺖ از ﻗﺪم ﺑﺮﮐﻨﺪ ﮔﻴﺘﻲ را ز هﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫دل ﮐﻲ ﻧﻬﺪ ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺁن ﮐﺰ وﻃﻦ اﻓﺘﺎدﻩ ﺷﺪ‬
‫ﮐﺎﻧﺪر ﮔﻠﻮي وي دﻣﻲ ﺑﻨﺪ از رﺳﻦ اﻓﺘﺎدﻩ ﺷﺪ‬
‫وﺁﺗﺶ ز ﺟﺎن ﭘﺮ ﺗﻔﺶ در ﭘﻴﺮهﻦ اﻓﺘﺎدﻩ ﺷﺪ‬
‫ﻣﻲ ﺧﻮرد ﺗﺎ ﺷﺪ ﻧﻌﺮﻩزن ﭘﺲ ﻧﻌﺮﻩ زد ﺑﻲ ﻣﺎ و ﻣﻦ ﺁزاد ﮔﺸﺖ از ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﻲ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ اﻓﺘﺎدﻩ ﺷﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻗﻮت دﻳﮕﺮ داﺷﺖ او زان ﺻﺒﺮ دﻳﮕﺮ داﺷﺖ او ﻳﮏ ﻟﻘﻤﻪاي ﺑﺮداﺷﺖ او ﺑﺎز از دهﻦ اﻓﺘﺎدﻩ ﺷﺪ‬
‫ﭼﻪ ﺧﻴﺰد از ﺗﺮ داﻣﻨﺎن ﭼﻮ ﺗﻬﻤﺘﻦ اﻓﺘﺎدﻩ ﺷﺪ‬
‫هﻢ ﺑﺖ ﺷﺪ و هﻢ ﺑﺘﮕﺮان هﻢ ﺑﺖ ﺷﮑﻦ اﻓﺘﺎدﻩ ﺷﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻣﻲ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﻣﺤﺮﻣﻲ دل ﺑﺮ ﺳﺨﻦ اﻓﺘﺎدﻩ ﺷﺪ‬
‫در ﺻﻒ دردي ﮐﺸﺎن دردي ﮐﺶ و ﻣﺮداﻧﻪ ﺷﺪ‬
‫ﻋﻘﻞ اﻧﺪر ﺑﺎﺧﺖ وز ﻻﻳﻌﻘﻠﻲ دﻳﻮاﻧﻪ ﺷﺪ‬
‫در زﺑﺎن زاهﺪان ﺑﻲﺧﺒﺮ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺷﺪ‬
‫وز هﻤﻪ ﮐﺎرث ﺟﻬﺎن ﻳﮑﺒﺎرﮔﻲ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺷﺪ‬
‫ﻋﻘﻞ ﭼﻮن ﺧﻔﺎش ﮔﺸﺖ و روح ﭼﻮن ﭘﺮواﻧﻪ ﺷﺪ‬
‫ﺟﺎن و دل در ﺑﻲ ﻧﺸﺎﻧﻲ ﺑﺎ ﻓﻨﺎ هﻢﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ‬
‫دل ﮐﻪ اﻳﻦ ﺑﺸﻨﻮد ﺣﺎﻟﻲ از ﭘﻲ ﺷﮑﺮاﻧﻪ ﺷﺪ‬
‫ﺧﻮن ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ و ﭼﺸﻢ او ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﺷﺪ‬
‫در ﺟﻬﺎن ﻋﺸﻖ ﺗﻮ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺷﺪ‬
‫وز هﻤﻪ ﮐﺎر ﺟﻬﺎن ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺷﺪ‬
‫ﺻﺪ هﺰاران ﺟﺎن و دل ﭘﺮواﻧﻪ ﺷﺪ‬
‫هﻤﭽﻮ ﺁدم از ﭘﻲ ﻳﮏ داﻧﻪ ﺷﺪ‬
‫رﻩ ﺑﻴﺎﻣﻮﺧﺖ و ﺑﻪ ﺳﻮي ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ‬
‫وﺁﺧﺮ اﻧﺪر ﮐﺎر ﺗﻮ ﻣﺮداﻧﻪ ﺷﺪ‬
‫ﻣﺴﺖ ﭘﻴﺸﺖ ﺁﻣﺪ و دﻳﻮاﻧﻪ ﺷﺪ‬
‫‪١٦١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﺎ ﭼﻮن ﻓﺘﺎدﻳﻢ از وﻃﻦ زان ﺧﺴﺘﻪاﻳﻢ و ﻣﻤﺘﺤﻦ‬
‫ﺣﻼج هﻤﭽﻮن رﺳﺘﻤﻲ ﺧﻮش ﺑﺎ وﻃﻦ ﺁﻣﺪ هﻤﻲ‬
‫ﺳﺎﻗﻲ ﺑﻪ ﺟﺎي ﻣﺼﺤﻔﺶ ﺟﺎﻣﻲ ﻧﻬﺎدﻩ ﺑﺮ ﮐﻔﺶ‬
‫در هﻴﺒﺖ ﺣﺎﻟﻲ ﭼﻨﺎن ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻣﺮدان ﭼﻮن زﻧﺎن‬
‫در ﺟﻨﺐ اﻳﻦ ﮐﺎر ﮔﺮان ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻓﺎﻧﻲ ﺻﻔﺪران‬
‫ﻋﻄﺎر ازﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ هﻤﻲ دارد ﺑﺪل در ﻋﺎﻟﻤﻲ‬
‫ﭘﻴﺮ ﻣﺎ از ﺻﻮﻣﻌﻪ ﺑﮕﺮﻳﺨﺖ در ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ ﺷﺪ‬
‫ﭘﻴﺮ ﻣﺎ از ﺻﻮﻣﻌﻪ ﺑﮕﺮﻳﺨﺖ در ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ ﺷﺪ‬
‫ﺑﺮ ﺑﺴﺎط ﻧﻴﺴﺘﻲ ﺑﺎ ﮐﻢزﻧﺎن ﭘﺎﮎﺑﺎز‬
‫در ﻣﻴﺎن ﺑﻴﺨﻮدان ﻣﺴﺖ دردي ﻧﻮش ﮐﺮد‬
‫ﺁﺷﻨﺎﻳﻲ ﻳﺎﻓﺖ ﺑﺎ ﭼﻴﺰي ﮐﻪ ﻧﺘﻮان داد ﺷﺮح‬
‫راﺳﺖ ﮐﺎن ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺟﺎﻧﻬﺎ ﺑﺮﻗﻊ از رخ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺸﺎن ﮔﻢ ﮐﺮد دل از ﺳﺮ او اﻓﺘﺎد ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺁﻣﺪ ﮔﻔﺖ ﺧﻮن ﺗﻮ ﺑﺨﻮاهﻢ رﻳﺨﺘﻦ‬
‫ﭼﻮن دل ﻋﻄﺎر ﭘﺮ ﺟﻮش ﺁﻣﺪ از ﺳﻮداي ﻋﺸﻖ‬
‫ﺗﺎ دل ﻻﻳﻌﻘﻠﻢ دﻳﻮاﻧﻪ ﺷﺪ‬
‫ﺗﺎ دل ﻻﻳﻌﻘﻠﻢ دﻳﻮاﻧﻪ ﺷﺪ‬
‫ﺁﺷﻨﺎﻳﻲ ﻳﺎﻓﺖ ﺑﺎ ﺳﻮداي ﺗﻮ‬
‫ﭘﻴﺶ ﺷﻤﻊ روي ﭼﻮن ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺗﻮ‬
‫ﻣﺮغ ﻋﻘﻞ و ﺟﺎن اﺳﻴﺮ دام ﺗﻮ‬
‫ﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﺮغ ﺟﺎن ز ﺧﺎﻧﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫ﺑﻮد ﺗﺮداﻣﻦ در اول ﭼﻮن زﻧﺎن‬
‫ﻣﺮدﻳﺶ اﻳﻦ ﺑﻮد ﮐﺎﻧﺪر ﻋﺸﻖ ﺗﻮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺷﺪ ﺗﻮ را ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ هﺮﮔﺰ ﻳﺎ ﻧﺸﺪ‬
‫ﺟﻬﺎن را ﺑﺮ او ﭼﻪ ﻣﻘﺪار ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﮐﻪ در دﻳﺪﻩ او را ﭘﺪﻳﺪار ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﺟﻬﺎن ﭘﻴﺶ او ذرﻩ ﮐﺮدار ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﭼﻮ زان ﭼﺸﻢ ﺑﻴﻨﻲ ﺗﻮ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﺑﺒﻴﻦ ﺗﺎ دروﻧﺶ ﭼﻪ ﺑﺮ ﮐﺎر ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﮐﺠﺎ ﮔﺮدش ﭼﺮخ دوار ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﺑﻘﺎي اﺑﺪ را ﺳﺰاوار ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﻓﻨﺎ ﮔﺸﺘﻦ از ﺧﻮد ﭼﻪ ﺗﻴﻤﺎر ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺻﺪ وﺟﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻏﻤﺨﻮار ﺑﺎﺷﺪ‬
‫اﮔﺮ ﺗﻮ ﻧﺒﺎﺷﻲ ﺑﺴﻲ ﮐﺎر ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﻣﭙﻨﺪار ﺳﺮي ﮐﻪ ﭘﻨﺪار ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﻳﻘﻴﻦ دان ﮐﻪ ﺁن دم ﻧﻪ ﻋﻄﺎر ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﺑﺨﺎرش ﺁﺳﻤﺎن ﮔﺮدد ﮐﻒ درﻳﺎ زﻣﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫وﻟﻴﮑﻦ ﮔﻮهﺮ درﻳﺎ وراي ﮐﻔﺮ و دﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﺗﻮرا ﺁن ﺑﺎﺷﺪ و اﻳﻦ هﻢ وﻟﻲ ﻧﻪ ﺁن ﻧﻪ اﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﻳﻘﻴﻦ ﻧﺒﻮد ﮔﻤﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﮔﻤﺎن ﻧﺒﻮد ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﻧﺪاﻧﺪ هﻴﭽﮑﺲ اﻳﻦ ﺳﺮ ﻣﮕﺮ ﺁن ﮐﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﻧﺸﺎﻧﻲ ﻧﺒﻮدت هﺮﮔﺰ ﭼﻮ ﻧﻔﺴﺖ هﻤﻨﺸﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﻣﺒﺎش اﻳﻤﻦ ﻳﻘﻴﻦ ﻣﻲدان ﮐﻪ ﻧﻔﺴﺖ در ﮐﻤﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﮐﻤﺎل دل ﮐﺴﻲ داﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺮدي راﻩﺑﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺒﺪل اﮔﺮ زهﺮي ﺧﻮرد ﺁن اﻧﮕﺒﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫وﮔﺮ ﮔﻮﻳﺪ ﺗﻮاﻧﻢ ﮐﺮد اﺑﻠﻴﺲ ﻟﻌﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫‪١٦٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﻲﻧﺪاﻧﻢ ﺗﺎ دل ﻋﻄﺎر هﻴﭻ‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﺰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺧﺒﺮدار ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﺰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺧﺒﺮدار ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﺟﻬﺎن وزن ﺟﺎﻳﻲ ﭘﺪﻳﺪار ﺁرد‬
‫ﺑﻠﻲ دﻳﺪﻩاي ﮐﺰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮔﺸﺎﻳﺪ‬
‫ﻏﻠﻂ ﮔﻔﺘﻢ ﺁن ذرﻩاي ﮔﺮ ﺑﻮد هﻢ‬
‫ﮐﺴﻲ را ﮐﻪ دو ﮐﻮن ﻳﮏ ﻗﻄﺮﻩ ﮔﺮدد‬
‫اﮔﺮ ﺳﺎﻳﻪي ﺑﺎﻃﻦ او ﻧﺒﺎﺷﺪ‬
‫ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺧﺒﺮ ﻳﮏ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﺶ از ﺧﻮد‬
‫ﮐﺴﻲ را ﮐﻪ ﺗﻴﻤﺎر دادش ﺑﻘﺎ ﺷﺪ‬
‫ﻏﻢ ﺧﻮد ﻣﺨﻮر ﺗﺎ ﺗﻮ را ذرﻩ ذرﻩ‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎي ﺗﻮ ﭼﻮن اﺻﻞ ﮐﺎر اﺳﺖ ﺑﺎﻗﻲ‬
‫درﻳﻦ راﻩ اﮔﺮ ﺗﺎ اﺑﺪ ﻓﮑﺮ ﺑﺮود‬
‫اﮔﺮ ﺟﺎن ﻋﻄﺎر اﻳﻦ ﺑﻮي ﻳﺎﺑﺪ‬
‫ﭼﻪ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ اﻳﻦ درﻳﺎي ﺑﻲ ﭘﺎﻳﺎن ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﭼﻪ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ اﻳﻦ درﻳﺎي ﺑﻲ ﭘﺎﻳﺎن ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﻟﺐ درﻳﺎ هﻤﻪ ﮐﻔﺮ اﺳﺖ و درﻳﺎ ﺟﻤﻠﻪ دﻳﻦداري‬
‫اﮔﺮ ﺁن ﮔﻮهﺮ و درﻳﺎ ﺑﻪ هﻢ هﺮ دو ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁري‬
‫ﻳﻘﻴﻦ ﻣﻲدان ﮐﻪ هﻢ هﺮ دو ﺑﻮد هﻢ هﻴﭽﻴﮏ ﻧﺒﻮد‬
‫درﻳﻦ درﻳﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ هﺴﺘﻢ ﻧﻪ ﻣﻦ هﺴﺘﻢ ﻧﻪ درﻳﺎ هﻢ‬
‫اﮔﺮ ﺧﻮاهﻲ ﮐﺰﻳﻦ درﻳﺎ وزﻳﻦ ﮔﻮهﺮ ﻧﺸﺎن ﻳﺎﺑﻲ‬
‫اﮔﺮ ﺻﺪ ﺳﺎل روز و ﺷﺐ رﻳﺎﺿﺖ ﻣﻲﮐﺸﻲ داﻳﻢ‬
‫ﭼﻮ ﺗﻮ ﻧﻔﺴﻲ ز ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎي ﮐﻲ داﻧﻲ ﮐﻤﺎل دل‬
‫ﺗﻮ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻔﺴﻲ اي ﻏﺎﻓﻞ ﻣﻴﺎن ﺧﺎﮎ ﺧﻮن ﻣﻲ ﺧﻮر‬
‫ﻧﺪاﻧﺪ ﮐﺮد ﺻﺎﺣﺐﻧﻔﺲ ﮐﺎر هﻴﭻ ﺻﺎﺣﺒﺪل‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻗﺪم در ﺷﺮع ﻣﺤﮑﻢ ﮐﻦ ﮐﻪ ﮐﺎرت راﺳﺘﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﺳﺰاي دﻳﺪﻩي ﮔﺮدﻳﺪﻩ ﻣﻴﻞ ﺁﺗﺸﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﮐﻪ اﻧﺪر ﺧﺎﺗﻢ ﻣﻌﻨﻲ ﻟﻘﺎي ﺣﻖ ﻧﮕﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫وﮔﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﮕﺮ زﺁدم ﻧﺒﺎﺷﺪ‬
‫ﮐﻪ هﺮﮔﺰ رﺧﺶ ﭼﻮن رﺳﺘﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬
‫ﻧﮕﻪ ﮐﺮدم ﭼﻮ ﺟﺎم ﺟﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬
‫ﻣﺮ او را ﮐﻌﺒﻪ و زﻣﺰم ﻧﺒﺎﺷﺪ‬
‫روا ﮔﺮ ﺗﺨﺖ ور ﺧﺎﺗﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬
‫دﻟﻲ ﮐﻮ را ﻧﺸﺎط و ﻏﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬
‫ﺳﻮار ﻓﻘﺮ را ﭘﺮﭼﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬
‫ﻟﻴﮏ ﺑﻲﻋﻠﺘﻲ ﻋﻄﺎ ﺑﺨﺸﺪ‬
‫در زﻣﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﻳﮏ ﮔﺪا ﺑﺨﺸﺪ‬
‫هﺮ ﻳﮑﻲ را ﺻﺪت ﺟﺰا ﺑﺨﺸﺪ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺑﻲ ﭼﻮن و ﺑﻲ ﭼﺮا ﺑﺨﺸﺪ‬
‫ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﺁﻳﺪ و ﮐﺠﺎ ﺑﺨﺸﺪ‬
‫ﺷﺮق ﺗﺎ ﻏﺮب ﮐﻴﻤﻴﺎ ﺑﺨﺸﺪ‬
‫ور ﻓﻨﺎ ﺑﺎﻳﺪت ﺑﻘﺎ ﺑﺨﺸﺪ‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﻴﻦ دوﻟﺘﻲ ﮐﺮا ﺑﺨﺸﺪ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﻲ ﺗﻮ ﺷﻮي ﺗﻮ را ﺑﺨﺸﺪ‬
‫راﻩ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ را ﺿﻴﺎ ﺑﺨﺸﺪ‬
‫راهﺖ از ﮔﺮد ﺗﻮﺗﻴﺎ ﺑﺨﺸﺪ‬
‫ﺗﺎ دﻣﺖ روح را ﺻﻔﺎ ﺑﺨﺸﺪ‬
‫ور ﺑﺴﺎزي ﺑﺴﻲ ﻧﻮا ﺑﺨﺸﺪ‬
‫‪١٦٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اﮔﺮ ﺧﻮاهﻲ ﮐﻪ ﺑﺸﻨﺎﺳﻲ ﮐﻪ ﮐﺎري راﺳﺘﻴﻦ هﺴﺘﺖ‬
‫اﮔﺮ از ﻧﻘﻄﻪي ﺗﻘﻮي ﺑﮕﺮدد ﻳﮏ دﻣﺖ دﻳﺪﻩ‬
‫ﺗﻮ اي ﻋﻄﺎر ﻣﺤﮑﻢ ﮐﻦ ﻗﺪم در ﺟﺎدﻩي ﻣﻌﻨﻲ‬
‫ﺣﺪﻳﺚ ﻓﻘﺮ را ﻣﺤﺮم ﻧﺒﺎﺷﺪ‬
‫ﺣﺪﻳﺚ ﻓﻘﺮ را ﻣﺤﺮم ﻧﺒﺎﺷﺪ‬
‫ﻃﺒﺎﻳﻊ را ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺁﻧﭽﻨﺎن ﺧﻮي‬
‫ﺳﺨﻦ ﻣﻲرﻓﺖ دوش از ﻟﻮح ﻣﺤﻔﻮظ‬
‫هﺮﺁﻧﮑﺲ ﮐﻮ ازﻳﻦ ﻳﮏ ﺟﺮﻋﻪ ﻧﻮﺷﻴﺪ‬
‫ﺳﻠﻴﻤﺎنوار ﻣﻲﺷﻮ ﻣﻨﻄﻖاﻟﻄﻴﺮ‬
‫ﭘﺲ اﮐﻨﻮن ﮐﻴﺴﺖ ﻣﺤﺮم در رﻩ ﻓﻘﺮ‬
‫ﻣﺠﺮد ﺑﺎش داﻳﻢ ﭼﻮﻧﮑﻪ ﻋﻄﺎر‬
‫ﻋﺸﻘﺖ اﻳﻤﺎن و ﺟﺎن ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺨﺸﺪ‬
‫ﻋﺸﻘﺖ اﻳﻤﺎن و ﺟﺎن ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺨﺸﺪ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻋﻠﺖ ﮐﻪ ﻣﻠﮏ ﺻﺪ ﺳﻠﻄﺎن‬
‫ﮔﺮ هﻤﻪ ﻃﺎﻋﺘﻲ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺁري‬
‫ﻟﻴﮏ ﮔﻨﺠﻲ ﮐﻪ ﻗﺴﻢ ﻋﺸﺎق اﺳﺖ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺲ را ﺧﺒﺮ ﮐﻪ ﭘﺮﺗﻮ ﻋﺸﻖ‬
‫ذرﻩاي ﮔﺮ ز ﭘﺮدﻩ در ﺗﺎﺑﺪ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻘﺎ ﺑﻴﻨﺪت ﻓﻨﺎ ﮐﻨﺪت‬
‫هﺮ ﻧﻔﺲ ﺻﺪ هﺰار ﺧﺎﮎ ﺷﻮﻧﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺒﺎزي ﺗﻮ ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺗﻮ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ را ﭼﺸﻢ راﻩ ﺑﻴﻦ اﺳﺖ ﺑﺮان‬
‫وﮔﺮت ﭼﺸﻢ ﺗﻴﺮﮔﻲ دارد‬
‫هﻤﭽﻮ ﻧﻲ ﺷﻮ ﺗﻬﻲ ز دﻋﻮي و ﻻف‬
‫ﮔﺮ ﺑﺴﻮزي ز ﺷﻌﻠﻪ ﻧﻮر دهﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫اوﻟﻴﻦ ﮔﺎم ﺧﻮﻧﺒﻬﺎ ﺑﺨﺸﺪ‬
‫ﺁﺗﺶ ﺳﻮداي او ﺟﺎﻧﻢ در ﺁﺗﺶ ﻣﻲﮐﺸﺪ‬
‫ﮔﺎﻩ ﻣﻲﺳﻮزد ﭼﻮ ﻋﻮد و ﮔﻪ دﻣﻲ ﺧﻮش ﻣﻲﮐﺸﺪ‬
‫هﺮ ﻧﻔﺲ ﭼﻮن ﺧﻮﻧﻴﺎن اﻧﺪر ﮐﺸﺎﮐﺶ ﻣﻲﮐﺸﺪ‬
‫ﻻﺟﺮم ﻧﻪ ﺑﺎر هﻔﺖ و ﻧﻲ ﻏﻢ ﺷﺶ ﻣﻲﮐﺸﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ را دل ﺳﻮي ﺁن زﻟﻒ ﻣﺸﻮش ﻣﻲﮐﺸﺪ‬
‫ﺁﻓﺘﺎب ﺗﻴﺮ ﺑﺮ ﭼﺮخ ﻣﻨﻘﺶ ﻣﻲﮐﺸﺪ‬
‫وز در ﻣﺴﺠﺪ ﺑﻪ ﺧﻤﺎرم ﮐﺸﺪ‬
‫در ﻣﻴﺎن ﺑﻨﺪ زﻧﺎرم ﮐﺸﺪ‬
‫ﭘﺲ ﺑﻪ ﻣﺴﺘﻲ ﺳﻮي ﺑﺎزارم ﮐﺸﺪ‬
‫ﮔﺮد ﺷﻬﺮ اﻧﺪر ﻧﮕﻮﻧﺴﺎرم ﮐﺸﺪ‬
‫از ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ دارم ﮐﺸﺪ‬
‫ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﺎرم ﮐﺸﺪ‬
‫ﮔﻪ ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎﻩ اﺳﺮارم ﮐﺸﺪ‬
‫در ﮐﺸﺎﮐﺶ ﭘﻴﺶ ﻋﻄﺎرم ﮐﺸﺪ‬
‫روﺷﻨﻲ ﺟﻤﺎل ﺗﻮ هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﻧﻤﻲﮐﺸﺪ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﮐﻤﺎن ﭼﻮن ﺗﻮﻳﻲ ﺑﺎزوي ﺟﺎن ﻧﻤﻲﮐﺸﺪ‬
‫ﻧﻌﺮﻩي ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺗﻮ ﮐﻮن و ﻣﮑﺎن ﻧﻤﻲﮐﺸﺪ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻧﺸﺎن و ﻧﺎم ﺗﻮ ﻧﺎم و ﻧﺸﺎن ﻧﻤﻲﮐﺸﺪ‬
‫راﻩ ﺗﻮ از روﻧﺪﮔﺎن ﮐﺲ ﺑﻪ ﮐﺮان ﻧﻤﻲﮐﺸﺪ‬
‫ﺗﺎ رﻩ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻧﺸﺪ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﻧﻤﻲﮐﺸﺪ‬
‫‪١٦٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﺮ درﻳﻦ رﻩ ﻓﺮﻳﺪ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮد‬
‫هﺮ زﻣﺎﻧﻢ ﻋﺸﻖ ﻣﺎهﻲ در ﮐﺸﺎﮐﺶ ﻣﻲﮐﺸﺪ‬
‫هﺮ زﻣﺎﻧﻢ ﻋﺸﻖ ﻣﺎهﻲ در ﮐﺸﺎﮐﺶ ﻣﻲﮐﺸﺪ‬
‫ﺗﺎ دل ﻣﺴﮑﻴﻦ ﻣﻦ در ﺁﺗﺶ ﺣﺴﻨﺶ ﻓﺘﺎد‬
‫ﺷﺤﻨﻪي ﺳﻮداي او ﺷﻮرﻳﺪﮔﺎن ﻋﺸﻖ را‬
‫ﻋﺸﻖ را ﺑﺎ هﻔﺖ ﭼﺮخ و ﺷﺶ ﺟﻬﺖ ﺁرام ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺟﻤﻊ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻮد ﺑﺮ راهﻲ ﭼﻮ ﻣﻮران روز و ﺷﺐ‬
‫ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻄﺎر از ﻧﻮر ﻣﻌﺎﻧﻲ در ﺳﺨﻦ‬
‫هﺮ زﻣﺎن ﻋﺸﻖ ﺗﻮ در ﮐﺎرم ﮐﺸﺪ‬
‫هﺮ زﻣﺎن ﻋﺸﻖ ﺗﻮ در ﮐﺎرم ﮐﺸﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻣﺮا در ﺑﻨﺪ ﺑﻴﻨﺪ از ﺧﻮدي‬
‫دردﻳﻴﻲ ﺑﺮ ﺟﺎن ﻣﻦ رﻳﺰد ز درد‬
‫ﮔﺮ ز ﻣﻦ ﺑﺪ ﻣﺴﺘﻴﻴﻲ ﺑﻴﻨﺪ دﻣﻲ‬
‫ور ز ﻋﺸﻖ او ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻧﮑﺘﻪاي‬
‫ﭼﻮن ﻧﻤﺎﻧﺪ از وﺟﻮدم ذرﻩاي‬
‫ﮔﻪ ﺑﻪ زﺣﻤﺘﮕﺎﻩ اﻏﻴﺎرم ﺑﺮد‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﻏﺎﻳﺖ ﻣﺴﺖ ﮔﺮدم زان ﺷﺮاب‬
‫ﻗﻮت ﺑﺎر ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﺮﮐﺐ ﺟﺎن ﻧﻤﻲﮐﺸﺪ‬
‫ﻗﻮت ﺑﺎر ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﺮﮐﺐ ﺟﺎن ﻧﻤﻲﮐﺸﺪ‬
‫ﺑﺎر ﺗﻮ ﭼﻮن ﮐﺸﺪ دﻟﻢ ﮔﺮﭼﻪ ﭼﻮ ﺗﻴﺮ راﺳﺖ ﺷﺪ‬
‫ﮐﻮن و ﻣﮑﺎن ﭼﻪ ﻣﻲﮐﻨﺪ ﻋﺎﺷﻖ ﺗﻮ ﮐﻪ در رهﺖ‬
‫ﻧﺎم ﺗﻮ و ﻧﺸﺎن ﺗﻮ ﭼﻮن ﺑﻪ زﺑﺎن ﺑﺮﺁورم‬
‫راﻩ ﺗﻮ ﭼﻮن ﺑﻪ ﺳﺮﮐﺸﻢ زاﻧﮑﻪ ز دوري رهﺖ‬
‫در رﻩ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻗﺮنهﺎ ﭼﺮخ دوﻳﺪ و دم ﻧﺰد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫زاﻧﮑﻪ ز ﻧﻮر ﺷﻤﻊ ﺗﻮ رﻩ ﺑﻪ ﻋﻴﺎن ﻧﻤﻲﮐﺸﺪ‬
‫ﺳﻮز ﻋﺸﻖ ﺗﻮ را ﺟﮕﺮ ﻧﮑﺸﺪ‬
‫ﺧﺎﮎ ﮐﻮي ﺗﻮ در ﺑﺼﺮ ﻧﮑﺸﺪ‬
‫هﻔﺖ ﺁﺗﺶ ﮔﻪ ﺳﻘﺮ ﻧﮑﺸﺪ‬
‫هﻴﭻ ﮐﺲ راﻩ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻧﮑﺸﺪ‬
‫ﻗﺪر ﻳﮏ ﮔﺎم ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﮑﺸﺪ‬
‫ﮐﺎﻧﭽﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﮐﺸﻴﺪ ﺧﺮ ﻧﮑﺸﺪ‬
‫ﭼﻮن ﮐﺸﺪ دل ﮐﻪ ﺑﺤﺮ و ﺑﺮ ﻧﮑﺸﺪ‬
‫ﭘﺸﻪاي ﭘﻴﻞ را ﺑﻪ ﺑﺮ ﻧﮑﺸﺪ‬
‫ﺑﺎزوي هﻴﭻ ﭘﺸﻪ در ﻧﮑﺸﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺗﺮازوي ﻋﻘﻞ ﺑﺮ ﻧﮑﺸﺪ‬
‫ﺁن ﺗﺮازو ﮐﻪ ﺑﻴﺶ زر ﻧﮑﺸﺪ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻋﻘﻞ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻧﮑﺸﺪ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ اﺑﺪال را ﺑﺪر ﻧﮑﺸﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻏﻢ دﻳﮕﺮان دﮔﺮ ﻧﮑﺸﺪ‬
‫ﻧﻪ ﻋﻘﻞ ﭼﻮ ﻋﺸﻖ ﺁﻣﺪ از ﺟﺎن و ﺗﻦ اﻧﺪﻳﺸﺪ‬
‫ﮐﻢ ﮐﺎﺳﺘﺘﻴﻲ ﺁن ﮐﺲ ﮐﺰ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ اﻧﺪﻳﺸﺪ‬
‫ﮐﻔﺮ اﺳﺖ درﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﮐﺎﻧﺠﺎ رﺳﻦ اﻧﺪﻳﺸﺪ‬
‫ﮔﺮ در هﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﺧﻮد از ﺳﻮﺧﺘﻦ اﻧﺪﻳﺸﺪ‬
‫ﺧﺼﻤﻴﺶ ﮐﻨﺪ ﺟﺎﻧﺶ ﮔﺮ از ﮐﻔﻦ اﻧﺪﻳﺸﺪ‬
‫ﮐﺎﻧﺠﺎم ﻧﮕﻴﺮد رﻩ ﮔﺮ ز اﻧﺠﻤﻦ اﻧﺪﻳﺸﺪ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺑﻪ ﺻﺪ ﻣﺴﺘﻲ ﺗﺎ ﮐﻲ ﺳﺨﻦ اﻧﺪﻳﺸﺪ‬
‫‪١٦٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﺸﺖ ﻓﺮﻳﺪ در رهﺖ ﺳﻮﺧﺘﻪ هﻤﭽﻮ ﭘﺸﻪاي‬
‫ﻧﻮر روي ﺗﻮ را ﻧﻈﺮ ﻧﮑﺸﺪ‬
‫ﻧﻮر روي ﺗﻮ را ﻧﻈﺮ ﻧﮑﺸﺪ‬
‫ﺑﺎد ﺧﺎﮎ ﺳﻴﺎﻩ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁﻧﮏ‬
‫ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺑﻴﺪﻻن ﺗﻮ را‬
‫از درازي و دوري راهﺖ‬
‫ﮐﻪ رهﺖ ﺟﺰ ﺑﻪ ﻗﺪر و ﻗﻮت ﻣﺎ‬
‫درد هﺮ ﮐﺲ ﺑﻪ ﻗﺪر ﻃﺎﻗﺖ اوﺳﺖ‬
‫ﮐﻮﻩ اﻧﺪوﻩ و ﺑﺎر ﻣﺤﻨﺖ ﺗﻮ‬
‫ﺧﻮد ﻋﺠﺐ ﻧﺒﻮد ﺁﻧﮑﻪ از رﻩ ﻋﺠﺰ‬
‫ﺑﺎ ﮐﻤﺎن ﻓﻠﮏ ﺑﻪ هﻴﭻ ﺳﺒﻴﻞ‬
‫هﻴﭽﮑﺲ ﻋﺸﻖ ﭼﻮن ﺗﻮ ﻣﻌﺸﻮﻗﻲ‬
‫ﭼﻮن ﮐﺸﺪ ﮐﻮﻩ ﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ را‬
‫وزن ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻋﻘﻞ ﮐﻲ داﻧﺪ‬
‫ﻋﺸﻘﺖ از دﻳﺮهﺎ ﻧﮕﺮدد ﺑﺎز‬
‫دل ﻋﻄﺎر در ﻏﻢ ﺗﻮ ﭼﻨﺎن اﺳﺖ‬
‫ﻧﻪ دل ﭼﻮ ﻏﻤﺖ ﺁﻣﺪ از ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ اﻧﺪﻳﺸﺪ‬
‫ﻧﻪ دل ﭼﻮ ﻏﻤﺖ ﺁﻣﺪ از ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ اﻧﺪﻳﺸﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺷﻌﻠﻪ زﻧﺪ اﻧﺪر دل‬
‫ﮔﺮ ﻣﺪﻋﻲ ﻋﺸﻘﺖ در ﭼﺎﻩ ﺑﻼ اﻓﺘﺪ‬
‫ﭘﺮواﻧﻪ ﺑﺮ ﻣﻌﻨﻲ ﮐﻲ ﻣﺤﺮم ﺷﻤﻊ اﻓﺘﺪ‬
‫ﻋﺎﺷﻖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﺪ زاري در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺟﺎن ﺑﺪهﺪ‬
‫ﻋﺎﺷﻖ هﻤﻪ رﺳﻮا ﺑﻪ در اﻧﺠﻤﻦ ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ﭼﻮ دﻟﻢ ﺧﺴﺘﻲ راﻩ ﺳﺨﻨﻢ ﺑﺴﺘﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﺎن درد ﺑﻨﺪﻳﺎن را داﻳﻢ ﮐﻠﻴﺪ ﺁﻣﺪ‬
‫هﺮﮔﺰ ﮐﺴﻲ ﻧﺪﻳﺪم ﮐﺎﻧﺠﺎ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪ‬
‫وﻳﻦ ﻣﻨﮑﺮان رﻩ را ﮔﻔﺖ و ﺷﻨﻴﺪ ﺁﻣﺪ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﮐﺎﻓﺮ اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺴﺖ ﻧﺒﻴﺪ ﺁﻣﺪ‬
‫ﺟﺎم ﻣﺤﺒﺖ او ﺑﺎ ﺑﻮﺳﻌﻴﺪ ﺁﻣﺪ‬
‫ﻋﻤﺮش درازﺗﺮ ﺷﺪ ﻋﻴﺸﺶ ﻟﺬﻳﺬ ﺁﻣﺪ‬
‫ﺑﺎ داﻣﻦ ﺗﺮ ﻧﺨﻮاهﻢ ﺁﻣﺪ‬
‫ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺶ دﮔﺮ ﻧﺨﻮاهﻢ ﺁﻣﺪ‬
‫ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺪر ﻧﺨﻮاهﻢ ﺁﻣﺪ‬
‫ﻳﮏ ذرﻩ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻧﺨﻮاهﻢ ﺁﻣﺪ‬
‫زﻳﻦ ﭘﺲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﺨﻮاهﻢ ﺁﻣﺪ‬
‫زﻳﻦ ﺳﻮﺧﺘﻪﺗﺮ ﻧﺨﻮاهﻢ ﺁﻣﺪ‬
‫ﮔﺮ ﺧﻮاهﻢ وﮔﺮ ﻧﺨﻮاهﻢ ﺁﻣﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻣﺮغ ﺑﻪ ﭘﺮ ﻧﺨﻮاهﻢ ﺁﻣﺪ‬
‫ﺑﺎ او ﺑﻪ ﺳﻔﺮ ﻧﺨﻮاهﻢ ﺁﻣﺪ‬
‫دﻟﻢ از درد در ﻓﻐﺎن ﺁﻣﺪ‬
‫از ﺑﺪ و ﻧﻴﮏ ﺑﺮ ﮐﺮان ﺁﻣﺪ‬
‫ﺑﺎ ﺳﺮ درد ﺟﺎودان ﺁﻣﺪ‬
‫ﻋﻤﺮهﺎ ﺑﺮ ﭘﻴﺖ دوان ﺁﻣﺪ‬
‫ﺗﺎ ز هﺴﺘﻲ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺟﺎن ﺁﻣﺪ‬
‫ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﺑﻮد و ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ﺁﻣﺪ‬
‫ﺳﻮد ﻋﻤﺮم هﻤﻪ زﻳﺎن ﺁﻣﺪ‬
‫‪١٦٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫در ﻗﻌﺮ ﺟﺎن ﻣﺴﺘﻢ دردي ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪ‬
‫در ﻗﻌﺮ ﺟﺎن ﻣﺴﺘﻢ دردي ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪ‬
‫ﭼﻨﺪان درﻳﻦ ﺑﻴﺎﺑﺎن رﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﮔﻢ ﺷﺪﺳﺘﻢ‬
‫ﻣﺮدان اﻳﻦ ﺳﻔﺮ را ﮔﻢﺑﻮدﮔﻲ اﺳﺖ ﺣﺎﺻﻞ‬
‫ﮔﺮ ﻣﺴﺖ اﻳﻦ ﺣﺪﻳﺜﻲ اﻳﻤﺎن ﺗﻮ راﺳﺖ ﻻﻳﻖ‬
‫ﺷﺪ ﻣﺴﺖ ﻣﻐﺰ ﺟﺎﻧﻢ از ﺑﻮي ﺑﺎدﻩ زﻳﺮا‬
‫ﺗﺎ دادﻩاﻧﺪ ﺑﻮﻳﻲ ﻋﻄﺎر را ازﻳﻦ ﻣﻲ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻧﺨﻮاهﻢ ﺁﻣﺪ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻧﺨﻮاهﻢ ﺁﻣﺪ‬
‫ﺑﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﺷﺪم ﭼﻨﺎن ﮐﻪ هﺮﮔﺰ‬
‫از ﺣﻠﻘﻪي ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺑﻲ دل‬
‫ﺗﺎ ﺟﺎن دارم ز ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن‬
‫در ﻋﺸﻖ ﭼﻨﺎن ﺷﺪم ﮐﻪ ﮐﺲ را‬
‫در ﺳﻮﺧﺘﮕﻲ ﭼﻮ ﺁﺗﺸﻢ ﻣﻦ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺴﺖ ﺷﺪم ﻣﺮا ﭼﻪ ﺑﺎﮎ اﺳﺖ‬
‫ﭘﺮ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﺎدم ار درﻳﻦ راﻩ‬
‫ﻋﻄﺎر ﻣﺮا ﺣﺠﺎب راﻩ اﺳﺖ‬
‫ﮐﺎرم از ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺁﻣﺪ‬
‫ﮐﺎرم از ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺁﻣﺪ‬
‫ﺗﺎ ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭼﺸﻴﺪ دﻟﻢ‬
‫از ﺳﺮ ﻧﺎم و ﻧﻨﮓ و روي و رﻳﺎ‬
‫ﺳﺎﻟﻬﺎ در رهﺖ ﻗﺪﻣﻬﺎ زد‬
‫ﺷﺐ ﻧﺨﻔﺖ و ﺑﻪ روز ﻧﺎراﻣﻴﺪ‬
‫وز ﺗﻮ ﮐﺲ را دﻣﻲ درﻳﻦ وادي‬
‫ﭼﻮن ز ﻣﻘﺼﻮد ﺧﻮد ﻧﺪﻳﺪم ﺑﻮي‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭼﻮن زﻧﺎن ﭘﻴﺶ دﻳﮕﺮان ﺁﻣﺪ‬
‫ﻣﺮد ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ و ﻣﻐﺎن ﺁﻣﺪ‬
‫ﺳﮓ ﻣﺮدان ﮐﺎردان ﺁﻣﺪ‬
‫ﺧﺮﻗﻪ ﺑﻨﻬﺎد و در ﻣﻴﺎن ﺁﻣﺪ‬
‫ﮐﺎﻓﺮي را ﺑﻪ اﻣﺘﺤﺎن ﺁﻣﺪ‬
‫ﺑﻮﮎ در ﺧﻮرد ﺗﻮ ﺗﻮان ﺁﻣﺪ‬
‫از ﺑﺪ و ﻧﻴﮏ در ﮐﺮان ﺁﻣﺪ‬
‫وراي ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺎن و ﺗﻦ ﺁﻣﺪ‬
‫ﮐﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﻏﻴﺮ رﻩ ﺑﻴﻦ رهﺰن ﺁﻣﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻴﺶ از وﺳﻊ هﺮ ﻣﺮد و زن ﺁﻣﺪ‬
‫ﭼﻪ راﻩ راﺳﺖ اﻳﻦ ﮐﻪ در ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﺁﻣﺪ‬
‫اﮔﺮ ﺻﺪ رﺳﺘﻢ در ﺟﻮﺷﻦ ﺁﻣﺪ‬
‫ز هﻴﺒﺖ ﺑﺎ ﺳﺮ ﻳﮏ ﺳﻮزن ﺁﻣﺪ‬
‫درون ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻳﮏ ارزن ﺁﻣﺪ‬
‫هﻢ او در دﻳﺪﻩي ﺧﻮد روﺷﻦ ﺁﻣﺪ‬
‫ﺳﭙﻬﺮي ﺧﻮﺷﻪﭼﻴﻦ ﺧﺮﻣﻦ ﺁﻣﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺧﺼﻤﺖ ﺑﺎ ﺗﻮ در ﭘﻴﺮاهﻦ ﺁﻣﺪ‬
‫ازﻳﻦ ﺳﺮ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺗﺮ داﻣﻦ ﺁﻣﺪ‬
‫ﻧﻪ ﻣﺴﺘﻲ ﮐﺮد وﻧﻪ ﺁﺑﺴﺘﻦ ﺁﻣﺪ‬
‫ﭼﻮ ﺷﻤﻌﺖ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﻳﺎ ﻣﺮدن ﺁﻣﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻲ ﺷﮏ ﮔﺮد ران ﺑﺎ ﮔﺮدن ﺁﻣﺪ‬
‫وﻟﻲ وﻗﺘﻲ ﮐﻪ ﺧﻮد را دﺷﻤﻦ ﺁﻣﺪ‬
‫ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺑﻪ دﻟﺮﺑﺎﻳﻲ ﺁﻣﺪ‬
‫‪١٦٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫دل ﺣﻴﻮان ﭼﻮ ﻣﺮد ﮐﺎر ﻧﺒﻮد‬
‫دﻳﻦ هﻔﺘﺎد ﺳﺎﻟﻪ داد ﺑﻪ ﺑﺎد‬
‫ﮐﻢ زن و هﻤﻨﺸﻴﻦ رﻧﺪان ﺷﺪ‬
‫ﺑﺎ ﺧﺮاﺑﺎﺗﻴﺎن دردي ﮐﺶ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ اﻳﻤﺎن ﻧﻴﺎﻣﺪي در دﺳﺖ‬
‫ﺗﺮﮎ دﻳﻦ ﮔﻔﺖ ﺗﺎ ﻣﮕﺮ ﺑﻲ دﻳﻦ‬
‫دل ﻋﻄﺎر ﭼﻮن زﺑﺎن درﺑﺴﺖ‬
‫رﻩ ﻋﺸﺎق ﺑﻲ ﻣﺎ و ﻣﻦ ﺁﻣﺪ‬
‫رﻩ ﻋﺸﺎق ﺑﻲ ﻣﺎ و ﻣﻦ ﺁﻣﺪ‬
‫درﻳﻦ رﻩ ﭼﻮن روي ﮐﮋ ﭼﻮن روي راﺳﺖ‬
‫رهﻲ ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﺁﻣﺪ ﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ‬
‫هﺰارن ﻗﺮن ﮔﺎﻣﻲ ﻣﻲﺗﻮان رﻓﺖ‬
‫ﺷﻮد اﻳﻨﺠﺎ ﮐﻢ از ﻃﻔﻞ دو روزﻩ‬
‫درﻳﻦ رﻩ ﻋﺮش هﺮ روزي ﺑﻪ ﺻﺪ ﺑﺎر‬
‫درﻳﻦ رﻩ هﺴﺖ ﻣﺮﻏﺎن ﮐﺎﺳﻤﺎﻧﺸﺎن‬
‫رهﻲ اﺳﺖ ﺁﻳﻴﻨﻪ وارﺁن ﮐﺲ ﮐﻪ در رﻓﺖ‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﻮ اﻧﺪرﻳﻦ رﻩ داﻧﻪاي ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﻧﻬﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ داري ﺳﺮ اﻳﻦ راﻩ‬
‫ﮐﺴﻲ را ﮔﺮ ﺷﻮد ﮔﻮﻳﻲ ﺑﻴﺎﻧﺶ‬
‫ﮐﺴﻲ ﻣﺮد اﺳﺖ ﮐﻴﻦ ﺳﺮ ﭼﻮن ﺑﺪاﻧﺴﺖ‬
‫ﻋﻼج ﺗﻮ درﻳﻦ رﻩ ﺗﺎ ﺗﻮﻳﻲ ﺗﻮ‬
‫ﺑﻤﻴﺮ از ﺧﻮﻳﺶ ﺗﺎ زﻧﺪﻩ ﺑﻤﺎﻧﻲ‬
‫دل ﻋﻄﺎر ﺳﺮ دوﺳﺘﻲ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﻟﻌﻞ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻓﺰاﻳﻲ ﺁﻣﺪ‬
‫ﻟﻌﻞ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻓﺰاﻳﻲ ﺁﻣﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫زﻟﻔﺖ ﺑﻪ ﮔﺮﻩﮔﺸﺎﻳﻲ ﺁﻣﺪ‬
‫در ﺟﻠﻮﻩي ﺧﻮدﻧﻤﺎﻳﻲ ﺁﻣﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻘﻄﻪي روﺷﻨﺎﻳﻲ ﺁﻣﺪ‬
‫ﭼﻮن ﭼﺸﻢ ﺗﻮ دردﻏﺎﻳﻲ ﺁﻣﺪ‬
‫وﺁوارﻩ ز ﺑﻲ وﻓﺎﻳﻲ ﺁﻣﺪ‬
‫ﮐﺰ ﭼﺸﻢ ﺗﻮاش رهﺎﻳﻲ ﺁﻣﺪ‬
‫ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻓﺰاﻳﻲ ﺁﻣﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺳﺮو ﺗﻮ در دوﺗﺎﻳﻲ ﺁﻣﺪ‬
‫در ﮐﺎر ﺗﻮ ﺻﺪ رواﻳﻲ ﺁﻣﺪ‬
‫ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﺖ ﺧﺘﺎﻳﻲ ﺁﻣﺪ‬
‫واﺷﮑﻢ هﻤﻪ در ﮔﻮاﻳﻲ ﺁﻣﺪ‬
‫ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺧﻠﻞ از ﺟﺪاﻳﻲ ﺁﻣﺪ‬
‫ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺁﺷﻨﺎﻳﻲ ﺁﻣﺪ‬
‫وز دﻟﺸﺪﮔﺎن ﻧﻌﺮﻩي هﻴﻬﺎت ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﺮاج ﻣﻨﺎﺟﺎت ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫از ﻣﺸﺮق ﺟﺎن ﺻﺒﺢ ﺗﺤﻴﺎت ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﺑﺎ دوﺳﺖ ﻓﺮو ﺷﺪ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﺁن دﻳﺪﻩ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪ و ﺣﺎﺟﺎت ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﻣﺤﺒﻮب ﻗﺮﻳﻦ ﮔﺸﺖ و ﻣﻬﻤﺎت ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫واﻗﺒﺎل ﺑﺪان ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﻬﻤﺎت ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﺑﻴﺨﻮد ﺷﺪ و از دﻳﻦ و ﮐﺮاﻣﺎت ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﺗﺎ ﻧﻔﻲ ﺷﺪ و از رﻩ اﺛﺒﺎت ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫‪١٦٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮن ﺻﺪ ﮔﺮهﻢ ﻓﺘﺎد در ﮐﺎر‬
‫ﺑﺎ زﻧﮕﻲ ﺧﺎل ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﺎﻩ‬
‫در دﻳﺪﻩي ﺁﻓﺘﺎب روﺷﻦ‬
‫ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻣﻲﺑﺒﺎﺧﺘﻢ ﺟﺎن‬
‫ﺑﮕﺮﻳﺨﺖ دﻟﻢ ز ﭼﺸﻢ ﺗﻮ زود‬
‫در ﺣﻠﻘﻪي زﻟﻔﺖ ﺁن دم اﻓﺘﺎد‬
‫هﺮﮔﺎﻩ ﮐﻪ ﺑﮕﺬري ﺑﻪ ﺑﺎزار‬
‫ﻳﮑﺘﺎﻳﻲ ﻣﺎﻩ ﺷﻖ ﺷﺪ از رﺷﮏ‬
‫ﺑﻨﺸﻴﻦ و دﮔﺮ ﻣﺮو اﮔﺮﭼﻪ‬
‫داﻧﻲ ﻧﺒﻮد ﺻﻮاب اﺳﻼم‬
‫ﺑﺮدي دﻟﻢ و ﺑﺤﻞ ﺑﮑﺮدم‬
‫در ﮐﺎر ﻣﻦ ﺟﺪا ﻓﺘﺎدﻩ‬
‫ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻣﺒﺎش زاﻧﮑﻪ ﻋﻄﺎر‬
‫دي ﭘﻴﺮ ﻣﻦ از ﮐﻮي ﺧﺮاﺑﺎت ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫دي ﭘﻴﺮ ﻣﻦ از ﮐﻮي ﺧﺮاﺑﺎت ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﺷﻮرﻳﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﺤﺮاب ﻓﻨﺎ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺑﺮاﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن دردي ﺟﺎﻧﺎن ﺑﻪ رﻩ ﺳﻴﻨﻪ ﻓﺮو رﻳﺨﺖ‬
‫ﭼﻮن دوﺳﺖ ﻧﻘﺎب از رخ ﭘﺮ ﻧﻮر ﺑﺮاﻧﺪاﺧﺖ‬
‫ﺁن دﻳﺪﻩ ﮐﺰان دﻳﺪﻩ ﺗﻮان دﻳﺪ ﺟﻤﺎﻟﺶ‬
‫ﻣﻘﺼﻮد ﺑﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪ و ﻣﻄﻠﻮب ﺑﻪ ﺗﻌﻴﻦ‬
‫ﺑﺪ ﺑﺎز ﺟﻬﺎن ﺑﻮد ﺑﺪان ﮐﻮي ﻓﺮوﺷﺪ‬
‫دﻳﻦ داﺷﺖ و ﮐﺮاﻣﺎت و ﺑﻪ ﻳﮏ ﺟﺮﻋﻪ ﻣﻲ ﻋﺸﻖ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺑﺪﻳﻦ ﮐﻮي ﺳﺮاﺳﻴﻤﻪ هﻤﻲ ﮔﺸﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻧﻘﺪ ﻗﺪم از ﻣﺨﺰن اﺳﺮار ﺑﺮﺁﻣﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﮔﻨﺞ ﻋﻴﺎن ﺷﺪ‬
‫ﺧﻮد ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﻮد ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﺎزار ﺑﺮﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺑﺮ ﺧﻮد ﻧﮕﺮان ﺷﺪ‬
‫ﺧﻮد ﺑﺮ ﺻﻒ ﺟﺒﻪ و دﺳﺘﺎر ﺑﺮﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻟﺒﺲ هﻤﻪ ﺳﺎن ﺷﺪ‬
‫در ﺑﺤﺮ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ در ﺷﻬﻮار ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﺧﻮد ﮔﺸﺖ ﺑﺖ و ﺧﻮد ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺘﺎر ﺑﺮﺁﻣﺪ ﺧﻮد ﻋﻴﻦ ﺑﺘﺎن ﺷﺪ‬
‫از ﺑﻬﺮ ﺧﻮد اﻳﻮان و ﺳﺮا ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺎزد ﻗﺼﺮي ز ﺑﺸﺮ ﺳﺎﺧﺖ در ﺻﻮرت ﺳﻘﻒ و در و دﻳﻮار ﺑﺮﺁﻣﺪ ﺧﻮد ﺧﺎﻧﻪ و ﻣﺎن ﺷﺪ‬
‫ﺧﻮد ﺑﺮ ﺻﻔﺖ ﻣﺮدم ﺑﻴﻤﺎر ﺑﺮﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺧﻮد ﻓﺎﺗﺤﻪ ﺧﻮان ﺷﺪ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ زﺑﺎن از دل ﻋﻄﺎر ﺑﺮﺁﻣﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺁن ﺷﺪ‬
‫ﻓﺮﻳﺎد ز ﮐﻔﺎر ﺑﻪ ﻳﮏ ﺑﺎر ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫وز ﻻت و ﻋﺰي ﻧﻌﺮﻩي اﻗﺮار ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﺗﺎ ﭼﺸﻢ زدم ﻋﺸﻖ ز دﻳﻮار ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﺻﺪ دﻟﺸﺪﻩ را زان رخ ﺗﻮ ﮐﺎر ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﺻﺪ ﻧﺎﻟﻪي زار از دل هﺮ ﺗﺎر ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫در ﺣﺎل هﻴﺎهﻮي ز ﺑﺎزار ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ز ﭼﻠﻴﭙﺎ و ز زﻧﺎر ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﻣﻨﺼﻮر ز ﺷﻮﻗﺖ ﺑﻪ ﺳﺮ دار ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﮐﺎر دو ﺟﻬﺎﻧﻴﺶ ﭼﻮ ﻋﻄﺎر ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫از ﺳﺮو و ز ﮔﻞ ﻓﻐﺎن ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫هﺮ ﮔﻞ ﮐﻪ ز ﺑﻮﺳﺘﺎن ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﻣﺨﻤﻮر ز ﮔﻠﺴﺘﺎن ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫دﻟﺴﻮﺧﺘﻪ ﺷﺪ ز ﺟﺎن ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﺁزادﻩ و دﻩ زﺑﺎن ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﻓﺮﻳﺎد ز ﮐﺎروان ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫هﺮ ﺷﻮر ﮐﻪ از ﺟﻬﺎن ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫‪١٦٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻧﻘﺪ ﻗﺪم از ﻣﺨﺰن اﺳﺮار ﺑﺮﺁﻣﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﮔﻨﺞ ﻋﻴﺎن ﺷﺪ‬
‫در ﮐﺴﻮت اﺑﺮﻳﺸﻢ و ﭘﺸﻢ ﺁﻣﺪ و ﭘﻨﺒﻪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺧﻠﻖ ﺑﭙﻮﺷﻨﺪ‬
‫در ﻣﻮﺳﻢ ﻧﻴﺴﺎن ز ﺳﻤﺎ ﺷﺪ ﺳﻮي درﻳﺎ‪ ،‬در ﮐﺴﻮت ﻗﻄﺮﻩ‬
‫در ﺷﮑﻞ ﺑﺘﺎن ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﺑﭙﺮﺳﺘﺪ ﺧﻮد را ﺑﭙﺮﺳﺘﺪ‬
‫ﺧﻮد ﺑﺮ ﺗﻦ ﺧﻮد ﻧﻴﺶ ﺟﻔﺎ زد ز ﺳﺮ ﻗﻬﺮ‪ ،‬ﺧﻮد ﻣﺮهﻢ ﺧﻮد ﮔﺸﺖ‬
‫اﺷﻌﺎر ﻣﭙﻨﺪار اﮔﺮ ﭼﺸﻢ ﺳﺮت هﺴﺖ‪ ،‬رازي اﺳﺖ ﻧﻬﻔﺘﻪ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ز ﺳﻘﺴﻴﻦ و ز ﺑﻠﻐﺎر ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ز ﺳﻘﺴﻴﻦ و ز ﺑﻠﻐﺎر ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫در ﺻﻮﻣﻌﻪهﺎ ﻧﻴﻢ ﺷﺒﺎن ذﮐﺮ ﺗﻮ ﻣﻲرﻓﺖ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﮐﻨﻢ ﺗﻮﺑﻪ در ﻋﺸﻖ ﺑﺒﻨﺪم‬
‫ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﻘﺎب از رخ زﻳﺒﺎت ﺑﺮاﻧﺪﻧﺪ‬
‫ﻳﮏ زﻣﺰﻣﻪ از ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﺎ ﭼﻨﮓ ﺑﮕﻔﺘﻢ‬
‫ﺁراﺳﺘﻪ ﺣﺴﻦ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺑﺎزار ﻓﺮوﺷﺪ‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺟﺎت ﺑﻪ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﺧﺠﻞ ﮔﺸﺖ‬
‫ﻳﻮﺳﻒ ز ﻣﻲ وﺻﻞ ﺗﻮ در ﭼﺎﻩ ﻓﺮوﺷﺪ‬
‫اي ﺟﺎن ﺟﻬﺎن هﺮ ﮐﻪ درﻳﻦ رﻩ ﻗﺪﻣﻲ زد‬
‫ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺑﻪ ﺑﻮﺳﺘﺎن ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺑﻪ ﺑﻮﺳﺘﺎن ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﺑﺎ ﺣﺴﻦ ﻧﻈﺎرﻩي رﺧﺶ ﮐﺮد‬
‫ﻧﺮﮔﺲ ﭼﻮ ﺑﺪﻳﺪ ﭼﺸﻢ ﻣﺴﺘﺶ‬
‫ﭼﻮن ﻻﻟﻪ ﻓﺮوغ روي او ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺳﻮﺳﻦ ﭼﻮ ز ﺑﻨﺪﮔﻲ او ﮔﻔﺖ‬
‫ﺑﮕﺬﺷﺖ ﺑﻪ ﮐﺎروان ﭼﻮ ﻳﻮﺳﻒ‬
‫از ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ ﺧﻨﺪﻩي اوﺳﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﺮ ﺗﻴﺮ ﮐﻪ از ﮐﻤﺎن ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫از ﺷﺮم رﺧﺶ ﭼﻨﺎن ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﺻﺪ دﺳﺘﻪي ارﻏﻮان ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫از ﮐﻨﮕﺮﻩي ﻋﻴﺎن ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﻣﺎهﻲ ﻣﻪ از ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﻧﻘﺸﻴﻢ ﺑﻪ اﻣﺘﺤﺎن ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻣﻮي ﺗﻨﻢ از ﺁن ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫زان ﺣﻘﻪي درﻓﺸﺎن ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫اﻧﺪوﻩ ﺗﻮ از ﻣﻴﺎن ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﺁوارﻩ ز ﺁﺷﻴﺎن ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﺁوازﻩي ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫وز داﻧﺶ و از ﺑﻴﺎن ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﻣﺮا ز ﺧﻮاب ﺑﺮاﻧﮕﻴﺨﺖ و ﺑﺎ ﺷﺮاب درﺁﻣﺪ‬
‫ﭼﻮ دﻳﺪ دﻳﺪﻩ ﮐﻪ ﺁن ﺑﺖ ﺑﻪ ﺻﺪ ﺷﺘﺎب درﺁﻣﺪ‬
‫ز زﻟﻒ او ﺑﻪ دل ﻣﻦ هﺰار ﺗﺎب درﺁﻣﺪ‬
‫ﭼﻮ ﺗﺮﮎ ﻣﻦ ز ﺳﺮ ﺑﻴﺨﻮدي ﺧﺮاب درﺁﻣﺪ‬
‫ﭼﻮ ﺑﺎد ﺧﻮرد ﭼﻮ ﺁﺗﺶ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺁب درﺁﻣﺪ‬
‫هﻤﻲ ﻧﺴﻴﻢ ﮔﻞ و ﻧﻮر ﻣﺎهﺘﺎب درﺁﻣﺪ‬
‫ﮐﺰان ﺧﻮﺷﻲ ﺑﻪ دل ﻣﻦ ﺻﺪ اﺿﻄﺮاب درﺁﻣﺪ‬
‫ﻧﻤﮏ ﺑﺪﻩ ز ﻟﺒﺖ ﮐﺰ دﻟﻢ ﮐﺒﺎب درﺁﻣﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻓﺘﻨﻪ از ﮔﺮﻩ زﻟﻒ ﺗﻮ ز ﺧﻮاب درﺁﻣﺪ‬
‫هﺰار زردي ﺧﺠﻠﺖ ﺑﻪ ﺁﻓﺘﺎب درﺁﻣﺪ‬
‫ﮐﻪ هﻤﭽﻮ ﺳﻴﻞ ز هﺮ ﺳﻮ ﻧﺒﻴﺪ ﻧﺎب درﺁﻣﺪ‬
‫‪١٧٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫وز ﺳﺮ ﺗﻴﺰي ﻏﻤﺰﻩي اوﺳﺖ‬
‫ﮐﺮدم ﺷﮑﺮي ﻃﻠﺐ ز ﺗﻨﮕﺶ‬
‫ﮐﺰ روي ﭼﻮ ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﺶ ﮔﻮﻳﻲ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ رخ ﺳﺘﺎرﻩ رﻳﺰش‬
‫از ﻳﮏ ﻳﮏ ذرﻩي دو ﻋﺎﻟﻢ‬
‫در ﺧﻮد ﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻢ ﺑﺪان ﻧﻮر‬
‫ﻳﮏ ﻣﻮي ﺣﺠﺎب در ﻣﻴﺎن ﺑﻮد‬
‫در ﺣﻘﻪ ﻣﮑﻦ ﻣﺮا ﮐﻪ ﮐﺎرم‬
‫از هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﮐﻨﺎرﻩ ﮐﺮدم‬
‫هﺮ ﻣﺮغ ﮐﻪ ﮐﺮد وﺻﻔﺖ ﺁﻏﺎز‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﺑﻪ وﺻﻔﺖ از دو ﻋﺎﻟﻢ‬
‫در وﺻﻒ ﺗﻮ ﺷﺪ ﻓﺮﻳﺪ ﺧﻴﺮﻩ‬
‫ﭼﻮ ﺗﺮﮎ ﺳﻴﻢ ﺑﺮم ﺻﺒﺤﺪم ز ﺧﻮاب درﺁﻣﺪ‬
‫ﭼﻮ ﺗﺮﮎ ﺳﻴﻢ ﺑﺮم ﺻﺒﺤﺪم ز ﺧﻮاب درﺁﻣﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺻﺪ ﺷﺘﺎب ﺑﺮون رﻓﺖ ﻋﻘﻞ ﺟﺎﻣﻪ ﺑﻪ دﻧﺪان‬
‫ﭼﻮ زﻟﻒ او دل ﭘﺮ ﺗﺎب ﻣﻦ ﺑﺒﺮد ﺑﻪ ﻏﺎرت‬
‫ﺧﺮاب ﮔﺸﺘﻢ و ﺑﻴﺨﻮد اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺎدﻩ ﻧﺨﻮردم‬
‫ﻧﻬﺎد ﺷﻤﻊ و ﺷﺮاﺑﻲ ﮐﻪ ﺷﻴﺸﻪ ﺷﻌﻠﻪ زد از وي‬
‫ﺷﺮاب و ﺷﺎهﺪ و ﺷﻤﻊ ﻣﻦ و ز ﮔﻮﺷﻪي ﻣﺠﻠﺲ‬
‫ﺷﮑﺴﺖ ﺗﻮﺑﻪي ﺳﻨﮕﻴﻨﻢ ﺁﺑﮕﻴﻨﻪ ﭼﻨﺎن ﺧﻮش‬
‫ﭼﻮ ﺗﻮﺑﻪي ﻣﻦ ﺑﻲ دل ﺷﮑﺴﺘﻲ اي ﺑﺖ دﻟﺒﺮ‬
‫ﺑﻴﺎر ﺑﺎدﻩ و زﻟﻔﺖ ﮔﺮﻩ ﻣﺰن ﺑﻪ ﺳﺘﻴﺰﻩ‬
‫ﺷﺮاب ﻧﻮش ﮐﻪ از ﺳﺮﺧﻲ رخ ﭼﻮ ﮔﻞ ﺗﻮ‬
‫ﮐﻪ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ ﻋﻄﺎر را رهﻲ ﮐﻪ ﮔﺮﻳﺰد‬
‫ﻧﮕﺎرم دوش ﺷﻮرﻳﺪﻩ درﺁﻣﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭼﻮ زﻟﻒ ﺧﻮد ﺑﺸﻮﻟﻴﺪﻩ درﺁﻣﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺷﺐ از روزن دﻳﺪﻩ درﺁﻣﺪ‬
‫ﻧﻬﺎن از راﻩ دزدﻳﺪﻩ درﺁﻣﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺗﺮﺳﺎﻳﻲ ﻧﺘﺮﺳﻴﺪﻩ درﺁﻣﺪ‬
‫ﭼﻮ رﻧﺪي درد ﻧﻮﺷﻴﺪﻩ درﺁﻣﺪ‬
‫ﻟﺒﺎس ﮐﻔﺮ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ درﺁﻣﺪ‬
‫ﺗﻔﻲ از ﺟﺎن ﺷﻮرﻳﺪﻩ درﺁﻣﺪ‬
‫ﻓﺘﻮﺣﻲ ﺑﺲ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ درﺁﻣﺪ‬
‫ﭼﻮ ﺑﻴﺮون ﺷﺪ ﺟﻬﺎن دﻳﺪﻩ درﺁﻣﺪ‬
‫ﻣﺴﺘﻐﺮﻗﻲ ﮐﻪ از ﺧﻮد هﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪ‬
‫ﺻﺪ رﻩ ﺑﺴﻮﺧﺖ هﺮ دم دودي ﺑﻪ در ﻧﻴﺎﻣﺪ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ از ﭼﻮ ﻣﻦ ﮐﺲ ﮐﺎري دﮔﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪ‬
‫از روي او ﺳﭙﻨﺪي ﮐﺲ را ﺑﻪ ﺳﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪ‬
‫ﻓﺎﻧﻲ ﺷﺪﻧﺪ ﺟﻤﻠﻪ وز ﮐﺲ ﺧﺒﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪ‬
‫دردا ﮐﻪ هﻴﭻ ﮐﺲ را اﻳﻦ ﮐﺎر ﺑﺮﻧﻴﺎﻣﺪ‬
‫هﺮﮔﺰ دوم ﻗﺪم را ﻳﮏ راهﺒﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪ‬
‫ﮐﺲ را ﺑﻪ ﮔﺎم دﻳﮕﺮ رﻧﺞ ﮔﺬر ﻧﻴﺎﻣﺪ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺳﺎﻳﻪاي را ﮔﺮ در ﻧﻈﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪ‬
‫ﺗﺎ در رهﺖ ﭼﻮ ﮔﻮﻳﻲ ﺑﻲ ﭘﺎ و ﺳﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪ‬
‫ﺗﺎ از ﻣﻴﺎن ﺟﺎﻧﺶ ﺑﻮي ﺟﮕﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪ‬
‫ﻋﻄﺎر را از ﺁن در ﺟﺰ دردﺳﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪ‬
‫ﺑﻪ درد ﺁﻣﺪ ﺑﻪ درﻣﺎﻧﻢ ﻧﻴﺎﻣﺪ‬
‫ﻟﺐ ﻟﻌﻠﺶ ﺑﻪ دﻧﺪاﻧﻢ ﻧﻴﺎﻣﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺟﻮي ﺧﻮن ﺑﻪ ﻣﮋﮔﺎﻧﻢ ﻧﻴﺎﻣﺪ‬
‫‪١٧١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻧﮕﺎرم دوش ﺷﻮرﻳﺪﻩ درﺁﻣﺪ‬
‫ﻋﺠﺎﻳﺐ ﺑﻴﻦ ﮐﻪ ﻧﻮر ﺁﻓﺘﺎﺑﻢ‬
‫ﭼﻮ زﻟﻔﺶ دﻳﺪ دل ﺑﮕﺮﻳﺨﺖ ﻧﺎﮔﻪ‬
‫ﻣﻴﺎن درﺑﺴﺖ از زﻧﺎر زﻟﻔﺶ‬
‫ﭼﻮ ﺷﻴﺨﻲ ﺧﺮﻗﻪ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺑﺮون ﺷﺪ‬
‫رداي زهﺪ در ﺻﺤﺮا ﺑﻴﻨﺪاﺧﺖ‬
‫ﺑﻪ دل ﮔﻔﺘﻢ ﭼﺒﻮدت ﮔﻔﺖ ﻧﺎﮔﻪ‬
‫ﻣﺮا از ﻣﻦ رهﺎﻧﻴﺪ و ﺑﻪ اﻧﺼﺎف‬
‫ﺟﻬﺎن ﻋﻄﺎر را داد و ﺑﺮون ﺷﺪ‬
‫ﻣﺴﺘﻐﺮﻗﻲ ﮐﻪ از ﺧﻮد هﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ روي او را روزي ﺳﭙﻨﺪ ﺳﻮزم‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﮏ ﺑﻨﮕﺮﺳﺘﻢ ﺁن روي ﺑﻮد ﺟﻤﻠﻪ‬
‫ﺟﺎﻧﺎن ﭼﻮ رخ ﻧﻤﻮدي هﺮﺟﺎ ﮐﻪ ﺑﻮد ﺟﺎﻧﻲ‬
‫ﺁﺧﺮ ﺳﭙﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻬﺮ ﭼﻨﺎن ﺟﻤﺎﻟﻲ‬
‫ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﻣﺤﻮ ﮔﺸﺘﻨﺪ اول ﻗﺪم هﻤﻪ ﮐﺲ‬
‫ﭼﻮن ﮔﺎم اول از ﺧﻮد ﺟﻤﻠﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻓﺎﻧﻲ‬
‫ﻣﺎ ﺳﺎﻳﻪ و ﺗﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺁري ﺷﮕﻔﺖ ﻧﺒﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺳﺮ ﻧﻬﺎد روزي ﺑﺮ ﭘﺎي درد ﻋﺸﻘﺖ‬
‫ﮐﻪ ﮔﻮﺷﻪي ﺟﮕﺮ ﺧﻮاﻧﺪ او از ﻣﻴﺎن ﺟﺎﻧﺖ‬
‫ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺸﺎدم ﺑﺮ دل در ﻣﻌﺎﻧﻲ‬
‫دﻻ دﻳﺪي ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺎﻧﻢ ﻧﻴﺎﻣﺪ‬
‫دﻻ دﻳﺪي ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺎﻧﻢ ﻧﻴﺎﻣﺪ‬
‫ﺑﻪ دﻧﺪان ﻣﻲﮔﺰم ﻟﺐ را ﮐﻪ هﺮﮔﺰ‬
‫ﻧﺪﻳﺪﻳﻢ هﻴﭻ روزي ﺗﻴﺮ ﻣﮋﮔﺎﻧﺶ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻪ ﺧﻮد از ﭼﺸﻢ ﮔﺮﻳﺎﻧﻢ ﻧﻴﺎﻣﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺁن ﺻﺪ ﺑﺎر در ﺟﺎﻧﻢ ﻧﻴﺎﻣﺪ‬
‫ﺳﺮ زﻟﻔﺶ ﺑﻪ دﺳﺘﺎﻧﻢ ﻧﻴﺎﻣﺪ‬
‫وﻟﻲ ﻳﮏ رﻩ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎﻧﻢ ﻧﻴﺎﻣﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺁن رﻩ ﺟﺰ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻢ ﻧﻴﺎﻣﺪ‬
‫ﻳﮑﻲ زاﻧﻬﺎ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻢ ﻧﻴﺎﻣﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﻄﺎر ﺁﺳﺎﻧﻢ ﻧﻴﺎﻣﺪ‬
‫ﺗﺸﻨﻪي ﺟﺮﻋﻪاي ز ﺟﺎم ﺗﻮ اﻧﺪ‬
‫دل و ﺟﺎن ﺑﻨﺪﻩي ﻏﻼم ﺗﻮ اﻧﺪ‬
‫ﺗﻮﺳﻨﺎن زﻣﺎﻧﻪ رام ﺗﻮ اﻧﺪ‬
‫داﻧﻪ ﻧﺎدﻳﺪﻩ ﺻﻴﺪ دام ﺗﻮ اﻧﺪ‬
‫در رﻩ ﻋﺸﻖ ﻧﺎﺗﻤﺎم ﺗﻮ اﻧﺪ‬
‫در ﺗﻤﺎﺷﺎي اﺣﺘﺮام ﺗﻮ اﻧﺪ‬
‫ﺁرزوﻣﻨﺪ ﻳﮏ ﭘﻴﺎم ﺗﻮ اﻧﺪ‬
‫زﻧﺪﻩي ﻳﺎدﮔﺎر ﻧﺎم ﺗﻮ اﻧﺪ‬
‫از ﺑﻲﻧﺸﺎﻧﻲ ﺗﻮ ﻧﺸﺎنهﺎ ﺑﺪادﻩاﻧﺪ‬
‫اﻳﻦ ﺷﺮحهﺎ ﮐﻪ ﻣﻲرود ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺪادﻩاﻧﺪ‬
‫از ﺷﻮق ﺷﻤﻊ روي ﺗﻮ ﺟﺎنهﺎ ﺑﺪادﻩاﻧﺪ‬
‫ﮐﺎﻧﺪر ﻓﻨﺎي ﻧﻔﺲ روانهﺎ ﺑﺪادﻩاﻧﺪ‬
‫اﻧﺪر ﺣﻀﻮر ﻋﻘﻞ ﻋﻴﺎنهﺎ ﺑﺪادﻩاﻧﺪ‬
‫ﮔﺎم ﻧﺨﺴﺖ ﺑﺮ در دﻧﻴﺎ ﻧﻬﺎدﻩاﻧﺪ‬
‫‪١٧٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻧﺪﻳﺪﻳﻢ هﻴﭻ وﻗﺘﻲ ﻟﻌﻞ ﺧﻨﺪاﻧﺶ‬
‫ﭼﻪ ﺗﺎﺑﻲ ﺑﻮد در زﻟﻒ ﭼﻮ ﺷﺴﺘﺶ‬
‫ﺑﺴﻲ دﺳﺘﺎن ﺑﮑﺮدم ﻟﻴﮏ در دﺳﺖ‬
‫ﺳﺮ زﻟﻔﺶ ﺑﺴﻲ دارد رﻩ دور‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺁن هﻤﻪ رﻩ ﭘﻴﺶ ﮔﻴﺮم‬
‫ﺑﺴﻲ هﻨﺪوﺳﺖ زﻟﻒ ﮐﺎﻓﺮش را‬
‫ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﻲ ز زﻟﻔﺶ ﺳﺮ ﻧﭙﻴﭽﻢ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن زﻧﺪﻩدل ﺑﻪ ﻧﺎم ﺗﻮ اﻧﺪ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن زﻧﺪﻩدل ﺑﻪ ﻧﺎم ﺗﻮ اﻧﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﻠﻄﺎﻧﻲ اﻧﺪر ﺁﻣﺪﻩاي‬
‫زﻳﺮ ﺑﺎر اﻣﺎﻧﺖ ﻏﻢ ﺗﻮ‬
‫ﺳﺮﮐﺸﺎن ﺑﺮ اﻣﻴﺪ ﻳﮏ داﻧﻪ‬
‫ﮐﺎﻣﻼن وﻗﺖ ﺁزﻣﺎﻳﺶ ﺗﻮ‬
‫رهﻨﻤﺎﻳﺎن راﻩ ﺑﻴﻦ ﺷﺐ و روز‬
‫ﺻﺪ هﺰار اهﻞ درد وﻗﺖ ﺳﺤﺮ‬
‫هﻤﭽﻮ ﻋﻄﺎر ﺑﻲدﻻن هﺮﮔﺰ‬
‫ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ در هﻮاي ﺗﻮ ﺟﺎنهﺎ ﺑﺪادﻩاﻧﺪ‬
‫ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ در هﻮاي ﺗﻮ ﺟﺎنهﺎ ﺑﺪادﻩاﻧﺪ‬
‫ﻣﻦ در ﻣﻴﺎﻧﻪ هﻴﭻ ﮐﺴﻢ وز زﺑﺎن ﻣﻦ‬
‫ﺁن ﻋﺎﺷﻘﺎن ﮐﻪ راﺳﺖ ﭼﻮ ﭘﺮواﻧﻪي ﺿﻌﻴﻒ‬
‫ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﮕﻔﺘﻪاﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﺎﻧﻲ ﺷﻮ از وﺟﻮد‬
‫ﻋﻄﺎر را ﮐﻪ ﻋﻴﻦ ﻋﻴﺎن ﺷﺪ ﮐﻤﺎل ﻋﺸﻖ‬
‫ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﭘﺎي در رﻩ ﺗﻘﻮي ﻧﻬﺎدﻩاﻧﺪ‬
‫ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﭘﺎي در رﻩ ﺗﻘﻮي ﻧﻬﺎدﻩاﻧﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭘﺲ ﭼﻮن ﻓﺮﺷﺘﻪ روي ﺑﻪ ﻋﻘﺒﻲ ﻧﻬﺎدﻩاﻧﺪ‬
‫ﺧﻮد را هﻤﻲ ﻧﻪ ﻣﻠﮏ و ﻧﻪ ﻣﺄوي ﻧﻬﺎدﻩاﻧﺪ‬
‫ﺣﺎﻟﻲ ﻗﺪم ز ﺻﻮرت و ﻣﻌﻨﻲ ﻧﻬﺎدﻩاﻧﺪ‬
‫وﻳﻦ ﺗﺎزﻩ را ﻟﺒﺎس ز ﺗﻘﻮي ﻧﻬﺎدﻩاﻧﺪ‬
‫واﻧﮕﺎﻩ دل ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﻣﻮﺳﻲ ﻧﻬﺎدﻩاﻧﺪ‬
‫ﻃﻮﺑﻲ ﻟﻬﻢ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻃﻮﺑﻲ ﻧﻬﺎدﻩاﻧﺪ‬
‫در ﻃﺸﺖ ﺳﺮ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﭼﻮ ﻳﺤﻴﻲ ﻧﻬﺎدﻩاﻧﺪ‬
‫ﺁﺧﺮ ﭼﻮ ﺑﺎد ﺳﺮ ﺳﻮي ﻣﻮﻟﻲ ﻧﻬﺎدﻩاﻧﺪ‬
‫ﻣﻌﻠﻮم ﺷﺪ ﮐﻪ هﻤﺪم ﻋﻴﺴﻲ ﻧﻬﺎدﻩاﻧﺪ‬
‫وز ﺷﺮاب ﺑﻴﺨﻮدي دﻳﻮاﻧﻪاﻧﺪ‬
‫اﻳﻤﻦ از ﺗﻴﻤﺎر دام و داﻧﻪاﻧﺪ‬
‫روز و ﺷﺐ در ﮔﻮﺷﻪي ﻣﻴﺨﺎﻧﻪاﻧﺪ‬
‫ﺑﻲ ﻣﻲ و ﺑﻲ ﺳﺎﻗﻲ و ﭘﻴﻤﺎﻧﻪاﻧﺪ‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ ﺑﺎ ﻗﺪﺳﻴﺎن هﻢﺧﺎﻧﻪاﻧﺪ‬
‫در ﻃﺮﻳﻘﺖ اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺮداﻧﻪاﻧﺪ‬
‫ﻻﺟﺮم در ﮔﻠﺨﻦ و وﻳﺮاﻧﻪاﻧﺪ‬
‫در دو ﻋﺎﻟﻢ زﻳﻦ ﻗﺒﻞ اﻓﺴﺎﻧﻪاﻧﺪ‬
‫در ﻣﻴﺎن ﺁن ﺻﺪف درداﻧﻪاﻧﺪ‬
‫وز ﺧﻮدي ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪاﻧﺪ‬
‫زﻳﻦ ﺟﻬﺖ دﻳﻮاﻧﻪ و ﻓﺮزاﻧﻪاﻧﺪ‬
‫ﺑﻲ ﻧﻴﺎز از ﺧﺎﻧﻪ و ﮐﺎﺷﺎﻧﻪاﻧﺪ‬
‫ﺑﺎزﮔﺸﺘﻦ را ﭼﻮ ﭘﺎﻳﺎن ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ﮐﺰ دو ﺳﻮ رﻩ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺣﻴﺮان ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ‬
‫‪١٧٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺁوردﻩاﻧﺪ ﭘﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ ﺁﺷﻴﺎن دﻳﻮ‬
‫ﺁزاد ﮔﺸﺘﻪاﻧﺪ ز ﮐﻮﻧﻴﻦ ﺑﻨﺪﻩوار‬
‫ﭼﻮن ﮐﺎر ﺑﺨﺖ و ﺻﻮرت ﺗﻘﻮي ﺑﺪﻳﺪﻩاﻧﺪ‬
‫اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ و ﻧﻪ ﻧﺪم ﺗﺎزﻩ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬
‫ﻓﺮﻋﻮن ﻧﻔﺲ را ﺑﻪ رﻳﺎﺿﺖ ﺑﮑﺸﺘﻪاﻧﺪ‬
‫از ﻃﻮﻃﻴﺎن رﻩ ﭼﻮ ﻗﺪم ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‬
‫زاد رﻩ و ذﺧﻴﺮﻩي اﻳﻦ وادي ﻣﻬﻴﺐ‬
‫اول ﺑﻪ زﻳﺮ ﭘﺎي ﺳﮕﺎن ﺧﺎﮎ ﮔﺸﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ﻋﻄﺎر را ﮐﻪ از ﺳﺨﻨﺶ زﻧﺪﻩ ﮔﺸﺖ ﺟﺎن‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن از ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪاﻧﺪ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن از ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪاﻧﺪ‬
‫ﺷﺎﻩ ﺑﺎزان ﻣﻄﺎر ﻗﺪﺳﻴﻨﺪ‬
‫ﻓﺎرﻏﻨﺪ از ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ و ﺻﻮﻣﻌﻪ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻣﺴﺘﻨﺪ از ﺷﺮاب ﺑﻴﺨﻮدي‬
‫در ازل ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ روﺣﺎﻧﻴﺎن‬
‫راﻩ ﺟﺴﻢ و ﺟﺎن ﺑﻪ ﻳﮏ ﺗﮏ ﻣﻲﺑﺮﻧﺪ‬
‫ﮔﻨﺞهﺎي ﻣﺨﻔﻲاﻧﺪ اﻳﻦ ﻃﺎﻳﻔﻪ‬
‫هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﭘﻴﺶﺷﺎن اﻓﺴﺎﻧﻪاي اﺳﺖ‬
‫هﺮ دوﻋﺎﻟﻢ ﻳﮏ ﺻﺪف دان وﻳﻦ ﮔﺮوﻩ‬
‫ﺁﺷﻨﺎﻳﺎن ﺧﻮدﻧﺪ از ﺑﻴﺨﻮدي‬
‫ﻓﺎرغ از ﮐﻮن و ﻓﺴﺎد ﻋﺎﻟﻤﻨﺪ‬
‫در ﺟﻬﺎن ﺟﺎن ﭼﻮ ﻋﻄﺎرﻧﺪ ﻓﺮد‬
‫ﭘﻴﺶ رﻓﺘﻦ را ﭼﻮ ﭘﻴﺸﺎن ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ﭘﻴﺶ رﻓﺘﻦ را ﭼﻮ ﭘﻴﺸﺎن ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ﭘﺲ ﻧﻪ از ﭘﺲ راﻩ داري ﻧﻪ ز ﭘﻴﺶ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻋﺎﻟﻤﻲ زﻧﺠﻴﺮ در ﺟﺎن ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ‬
‫اﻳﻦ هﻤﻪ زﻧﺠﻴﺮ ﺟﻨﺒﺎن ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ‬
‫هﻢ ﻋﺪد در ﺗﻮ ﻓﺮاوان ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮي ﭘﻲ هﺮﭼﻪ زﻳﻨﺴﺎن ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻨﺪ وام از ﺗﻮ اﻳﻦ زان ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ﭼﺎر ﻃﺎﻗﺖ ﺧﻠﺪ رﺿﻮان ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ‬
‫از ﺑﺮاي ﻧﻔﺲ اﻧﺴﺎن ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ‬
‫زاﻧﮑﻪ دل در ﺗﻮ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ را در ﻗﻴﺪ ﺳﻠﻄﺎن ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ﮐﺎن ﺧﻴﺎل از ﺑﻬﺮ ﻣﻬﻤﺎن ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ﮐﻴﻦ هﻤﻪ از ﺑﻬﺮ ﺟﺎﻧﺎن ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ﮐﺎن هﻤﻪ زﻧﺠﻴﺮ از اﻳﻨﺴﺎن ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ﻟﻴﮏ دﺷﻮار اﺳﺖ و ﺁﺳﺎن ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ﺑﺮ ﺗﻮ هﺮ در ﮐﺎن ز ﭘﻴﺸﺎن ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ﭘﺮدﻩاي ﮐﺰ ﮐﻔﺮ و اﻳﻤﺎن ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ در ﺟﺎن ﺗﻮ ﭘﻨﻬﺎن ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ﻟﻴﮏ در ﺧﻮرﺷﻴﺪ رﺧﺸﺎن ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ز روﻳﺖ ﺑﺮاﺗﻲ ﻗﻤﺮ ﻣﻲﺳﺘﺎﻧﺪ‬
‫ﺑﻪ ﻳﮏ ﻏﻤﺰﻩي ﺣﻴﻠﻪﮔﺮ ﻣﻲﺳﺘﺎﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ داد از ﺟﻤﺎﻟﺖ ﻧﻈﺮ ﻣﻲﺳﺘﺎﻧﺪ‬
‫ﮐﺰان ﺁب ﺣﻴﻮان ﺷﮑﺮ ﻣﻲﺳﺘﺎﻧﺪ‬
‫ﺧﻄﻲ ﺳﺒﺰم ﺁورد و زرد ﻣﻲﺳﺘﺎﻧﺪ‬
‫دهﻢ در ﻋﻮض ﺟﺎن اﮔﺮ ﻣﻲﺳﺘﺎﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﭼﺸﻤﻢ زر ﺑﻲﺧﻄﺮ ﻣﻲﺳﺘﺎﻧﺪ‬
‫ﻣﺨﻮر ﻏﻢ ﮐﻪ زر ﺧﺸﮏ و ﺗﺮ ﻣﻲﺳﺘﺎﻧﺪ‬
‫‪١٧٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭘﺲ ﺗﻮ را ﺣﻴﺮان ﻣﻴﺎن اﻳﻦ دو راﻩ‬
‫ﺑﻲ ﻗﺮاري زاﻧﮑﻪ در ﺟﺎن و دﻟﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻋﺪد ﮔﻮﻳﻲ ﺗﻮ داﻳﻢ ﻧﻪ اﺣﺪ‬
‫ﺣﺮص زﻧﺠﻴﺮ اﺳﺖ اﻳﻦ ﺳﺮ ﻓﻬﻢ ﮐﻦ‬
‫ﺣﺮص ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺗﻮ زر ﺟﻤﻊﺁوري‬
‫ﭼﻮن ﻋﻮض ﺧﻮاهﻲ ﺗﻮ زر را ﮔﻮﻳﺪت‬
‫ﭼﻮن رﺳﻲ در ﺧﻠﺪ ﮔﻮﻳﺪ ﻧﻔﺲ ﺧﻠﺪ‬
‫ﻣﺮد ﺟﺎﻧﻲ ﺟﻤﻊ ﺷﻮد ﺑﮕﺬر ز ﻧﻔﺲ‬
‫در ﻋﻠﻔﺰاري ﭼﻪ ﺧﻮاهﻲ ﮐﺮد ﺗﻮ‬
‫ﻗﺮب ﺳﻠﻄﺎن ﺟﻮي و ﻣﻬﻤﺎﻧﻲ ﻣﺨﻮاﻩ‬
‫ﺟﺎن ﺑﻪ ﻣﺎ دﻩ ﺗﺎ هﻤﻪ ﺟﺎﻧﺎن ﺷﻮي‬
‫هﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﻳﮏ ﻳﮏ ﺻﻔﺖ ﻣﻲ ﮐﻦ ﻗﻴﺎس‬
‫ﺗﻮ ﺑﻪ ﻳﮏﻳﮏ راﻩ ﻣﻲﺑﺮ ﺳﻮي دوﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺎن راﻩ ﺑﺮدي‪ ،‬ﺑﺮﮔﺸﺎد‬
‫ﭼﻮن رﺳﻲ ﺁﻧﺠﺎ ﺷﻮد روﺷﻦ ﺗﻮ را‬
‫ﺟﺰ ﺑﻪ ﺗﻮﺣﻴﺪت ﻧﮕﺮدد ﺁﺷﮑﺎر‬
‫ﺟﺎن ﻋﻄﺎر اي ﻋﺠﺐ ﭼﻮن ﺳﺎﻳﻪاي اﺳﺖ‬
‫ز ﻟﻌﻠﺖ زﮐﺎﺗﻲ ﺷﮑﺮ ﻣﻲﺳﺘﺎﻧﺪ‬
‫ز ﻟﻌﻠﺖ زﮐﺎﺗﻲ ﺷﮑﺮ ﻣﻲﺳﺘﺎﻧﺪ‬
‫ﺑﻪ ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﭼﺸﻤﺖ ز ﻋﺸﺎق ﺻﺪ ﺟﺎن‬
‫ﺳﺰد ﮔﺮ ز رﺷﮏ ﻧﻈﺮ ﺧﻮن ﺷﻮد دل‬
‫ﺧﻄﺖ ﻃﻮﻃﻲ اﺳﺖ ﺁب ﺣﻴﻮاﻧﺶ در ﺑﺮ‬
‫زهﻲ ﺗﺮﮐﺘﺎزي ﮐﻪ ﻟﻮح ﭼﻮ ﺳﻴﻤﺖ‬
‫ﻣﺮا ﻧﻴﺴﺖ زر ﭼﻮن دهﻢ زر وﻟﻴﮑﻦ‬
‫ﻣﺮا ﮔﻔﺖ ﺟﺎن را ﺧﻄﺮ ﻧﻴﺴﺖ زر دﻩ‬
‫اﮔﺮﭼﻪ ﻟﺒﺖ ﺧﺸﮏ و ﭼﺸﻤﺖ ﺗﺮ ﺁﻣﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫زري ﮐﺎن ﺑﺖ ﺳﻴﻢﺑﺮ ﻣﻲﺳﺘﺎﻧﺪ‬
‫ﻧﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ هﺮ ﺑﻲ ﺧﺒﺮي داﻧﺪ‬
‫او ﻗﻴﻤﺖ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺁﺧﺮ ﻗﺪري داﻧﺪ‬
‫ﮐﻔﺮ اﺳﺖ اﮔﺮ ﺧﻮد را ﺑﺎﻟﻲ و ﭘﺮي داﻧﺪ‬
‫دل را ﻣﺤﻠﻲ ﺑﻴﻨﺪ ﺟﺎن را ﺧﻄﺮي داﻧﺪ‬
‫از ﺧﺎﮎ ﺳﺮ ﮐﻮﻳﺖ ﺧﻮد را ﮔﺬري داﻧﺪ‬
‫ﺟﺰ ﺗﻮ دﮔﺮي ﺑﻴﻨﺪ ﺟﺰ ﺗﻮ دﮔﺮي داﻧﺪ‬
‫در راﻩ ﺗﻮ ﮐﺲ هﺮﮔﺰ ﺑﻪ زﻳﻦ ﺳﻔﺮي داﻧﺪ‬
‫ز ﮐﻔﺮ زﻟﻒ اﻳﻤﺎن ﺑﺮﻓﺸﺎﻧﺪ‬
‫ﺻﺪ و ﻳﮏ ﺟﺎن ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺎن ﺑﺮﻓﺸﺎﻧﺪ‬
‫هﺰاران ﺳﺎﻟﻪ درﻣﺎن ﺑﺮﻓﺸﺎﻧﺪ‬
‫وﻟﻲ ﺻﺪ ﺟﺎن ﭘﻨﻬﺎن ﺑﺮﻓﺸﺎﻧﺪ‬
‫ﺑﻪ ﻳﮏ دم داﻣﻦ از ﺟﺎن ﺑﺮﻓﺸﺎﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺗﺎ هﺰاران ﺑﺮﻓﺸﺎﻧﺪ‬
‫ﺑﻬﺸﺖ از ﭘﻴﺶ رﺿﻮان ﺑﺮﻓﺸﺎﻧﺪ‬
‫ز راﻩ ﭼﺸﻢ ﮔﺮﻳﺎن ﺑﺮﻓﺸﺎﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ اﻳﻦ ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪ و ﺁن ﺑﺮﻓﺸﺎﻧﺪ‬
‫دو ﮐﻮن از ﭘﻴﺶ ﺁﺳﺎن ﺑﺮﻓﺸﺎﻧﺪ‬
‫ﻧﻤﺎﻧﺪ هﻴﭻ ﺗﺎ ﺁن ﺑﺮﻓﺸﺎﻧﺪ‬
‫هﻤﻪ ﻧﻘﺪش ﭼﻮ ﺑﺎران ﺑﺮﻓﺸﺎﻧﺪ‬
‫ﺑﺮ ﺁن ﺧﻮرﺷﻴﺪ رﺧﺸﺎن ﺑﺮﻓﺸﺎﻧﺪ‬
‫‪١٧٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻋﻴﺎر از رخ زرد ﻋﻄﺎر دارد‬
‫ﻧﻪ ﻗﺪر وﺻﺎل ﺗﻮ هﺮ ﻣﺨﺘﺼﺮي داﻧﺪ‬
‫ﻧﻪ ﻗﺪر وﺻﺎل ﺗﻮ هﺮ ﻣﺨﺘﺼﺮي داﻧﺪ‬
‫هﺮ ﻋﺎﺷﻖ ﺳﺮﮔﺮدان ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺟﺎن ﺑﺪهﺪ‬
‫ﺁن ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﭘﺮواﻧﻪ در ﭘﺮﺗﻮ ﺷﻤﻊ اﻓﺘﺪ‬
‫ﺳﮓ ﺑﻪ ز ﮐﺴﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻮ ﭘﻴﺶ ﺳﮓ ﮐﻮﻳﺖ‬
‫ﮔﻤﺮاﻩ ﮐﺴﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﺎﻧﺪر هﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﺧﻮد‬
‫ﻣﺮﺗﺪ ﺑﻮد ﺁن ﻏﺎﻓﻞ ﮐﺎﻧﺪر دو ﺟﻬﺎن ﻳﮑﺪم‬
‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ز ﺟﺎن و دل ﻋﻄﺎر ﺑﻪ ﺻﺪ ﻣﻨﺰل‬
‫دﻟﻲ ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺟﺎن ﺑﺮﻓﺸﺎﻧﺪ‬
‫دﻟﻲ ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺟﺎن ﺑﺮﻓﺸﺎﻧﺪ‬
‫دﻟﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﮔﺮ ﺻﺪ ﺟﺎن دهﻨﺪش‬
‫وﮔﺮ ﻳﮏ ذرﻩ درد ﻋﺸﻖ ﻳﺎﺑﺪ‬
‫ﻧﻴﺎرد ﮐﺎر ﺧﻮد ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﻴﺪا‬
‫اﮔﺮ ﺟﺎن هﻴﭻ داﻣﻦ ﮔﻴﺮش ﺁﻳﺪ‬
‫ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ از ﻳﮏ ﺟﺎن ﭼﻪ ﺧﻴﺰد‬
‫ﭼﻮ دوزخ ﮔﺮم ﮔﺮدد ﺳﻮز ﻋﺸﻘﺶ‬
‫اﮔﺮ ﺻﺪ ﮔﻨﺞ دارد در دل و ﺟﺎن‬
‫ﻧﻪ اﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻪ ﺁن ﻋﺎﻟﻢ ﮔﺬارد‬
‫ﭼﻮ ﺟﺰ ﻳﮏ ﭼﻴﺰ ﻣﻘﺼﻮدش ﻧﺒﺎﺷﺪ‬
‫ﭼﻮ ﺁن ﻳﮏ را ﺑﻴﺎﺑﺪ ﮔﻢ ﺷﻮد ﭘﺎﮎ‬
‫ﺑﻐﺮد هﻤﭽﻮ رﻋﺪي ﺑﺮ ﺳﺮ ﺟﻤﻊ‬
‫ﭼﻮ ﺳﺎﻳﻪ ﺧﻮﻳﺶ را ﻋﻄﺎر اﻳﻨﺠﺎ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺁﺳﻤﺎن را ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﮕﺮداﻧﺪ‬
‫ﺧﺎﮎ در ﭼﺸﻢ ﻋﻘﻞ اﻓﺸﺎﻧﺪ‬
‫دهﻨﺶ ﭘﻬﻦ ﺑﺎز ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﻣﻲﮐﻨﺪ هﺮ ﺟﻔﺎ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ‬
‫ﮔﺎﻩ ﮔﻠﮕﻮن ﻋﺸﻘﺖ اﻳﻦ راﻧﺪ‬
‫اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺁﺗﺸﻲ ﮐﻪ ﺑﻨﺸﺎﻧﺪ‬
‫ﺑﺮ رخ ﭼﻮن زرم ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻮاﻧﺪ‬
‫از ﻏﻤﻢ هﺮ ﮐﻪ ﺣﺎل ﻣﻦ داﻧﺪ‬
‫ﺁﺧﺮ اﻓﺘﺎدﻩ را ﮐﻪ رﻧﺠﺎﻧﺪ‬
‫ﻳﮏ ﺳﺮ ﻣﻮي ﺳﺮ ﻧﭙﻴﭽﺎﻧﺪ‬
‫ﺁﻩ ﻣﻦ از ﺗﻮ داد ﺑﺴﺘﺎﻧﺪ‬
‫هﻤﭽﻮ ﻋﻄﺎر ﺑﺎ ﺗﻮ درﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﻋﻘﻞ در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺳﺮﮔﺮدان ﺑﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﭼﺸﻢ ﺟﺎن در روي ﺗﻮ ﺣﻴﺮان ﺑﻤﺎﻧﺪ‬
‫روز و ﺷﺐ در ﭼﺮخ ﺳﺮﮔﺮدان ﺑﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﺁﻓﺘﺎب روي ﺗﻮ ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ‬
‫هﻤﭽﻮ ﮔﻮﻳﻲ در ﺧﻢ ﭼﻮﮔﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﺑﻲﭘﺎﻳﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ اﻧﮕﺸﺖ در دﻧﺪان ﺑﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﺟﺎودان در ﻇﻠﻤﺖ هﺠﺮان ﺑﻤﺎﻧﺪ‬
‫داﻳﻤﺎ در درد ﺑﻲ درﻣﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﻋﻤﺮ او در هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺁن ﺑﻤﺎﻧﺪ‬
‫دﻳﺪﻩاي ﮔﺮﻳﺎن دﻟﻲ ﺑﺮﻳﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ‬
‫‪١٧٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫روي ﺗﻮ ﮐﺎﻓﺘﺎب را ﻣﺎﻧﺪ‬
‫روي ﺗﻮ ﮐﺎﻓﺘﺎب را ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﻣﺮﮐﺐ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭼﻮ ﺑﺮﮔﺬرد‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﻋﮑﺲ ﻟﺐ ﺗﻮ ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ‬
‫زﻟﻒ ﺷﺒﺮﻧﮓ و روي ﮔﻠﮕﻮﻧﺖ‬
‫ﮔﺎﻩ ﺷﺐرﻧﮓ زﻟﻔﺖ ﺁن ﺗﺎزد‬
‫ﻋﺸﻘﺖ ﺁﺗﺶ ﻓﮑﻨﺪ در ﺟﺎﻧﻢ‬
‫ﺧﻂ ﺧﻮﻧﻴﻦ ﮐﻪ ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﻢ ﻣﻦ‬
‫ﭘﺎي ﺗﺎ ﺳﺮ ﭼﻮ اﺑﺮ اﺷﮏ ﺷﻮد‬
‫اوﻓﺘﺎدم ز ﭘﺎي دﺳﺘﻢ ﮔﻴﺮ‬
‫دﻟﻢ از زﻟﻒ ﭘﻴﭻ ﺑﺮ ﭘﻴﭽﺖ‬
‫ﮔﺮ دﻟﻢ ﺑﺴﺘﺪي و دم دادي‬
‫هﺮ ﮐﻪ درﻣﺎﻧﺪﻩي ﺗﻮ ﺷﺪ ﻧﺮهﺪ‬
‫ﻋﻘﻞ در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺳﺮﮔﺮدان ﺑﻤﺎﻧﺪ‬
‫ذرﻩاي ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﻲ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺪﻳﺪ اﻧﺪر دو ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺤﺮﻣﻲ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﭼﻮﮔﺎن ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ دﻳﺪ‬
‫ﭘﺎي و ﺳﺮ ﮔﻢ ﮐﺮد دل ﺗﺎ ﮐﺎر او‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﻳﮑﺪم ﺁن ﻟﺐ و دﻧﺪان ﺑﺪﻳﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺟﺴﺖ ﺁب ﺣﻴﺎت وﺻﻞ ﺗﻮ‬
‫ور ﮐﺴﻲ را وﺻﻞ دادي ﺑﻲ ﻃﻠﺐ‬
‫ور ﮐﺴﻲ را ﺑﺎ ﺗﻮ ﻳﮏ دم دﺳﺖ داد‬
‫ﺣﺎﺻﻞ ﻋﻄﺎر در ﺳﻮداي ﺗﻮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﻢ هﻢ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﻳﮑﻲ ﭼﻮن زﻟﻒ ﺗﻮ ﺑﺮ هﻢ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ز ﺷﻮق ﺗﻮ ﻳﮑﻲ ﻣﺤﮑﻢ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺁﻧﺠﺎ رﺳﻢ ﻣﺪح و ذم ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ز دردش در ﺟﻬﺎن ﻣﺮهﻢ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮﻧﻬﻲ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ز دو ﮐﻮﻧﺶ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺟﻮ ﻏﻢ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻳﮏ هﻤﺪم ﺗﻮ را هﻤﺪم ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﭼﻮ ﺑﺎ او دم زﻧﻲ ﻣﺤﺮم ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎن ﺗﺎزﻩ ﺑﻪ دل ﺧﺮم ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﻳﮏ دل ز ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ هﺸﻴﺎر ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﺑﺮ روي زﻣﻴﻦ ﺧﺮﻗﻪ و زﻧﺎر ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﺁن ﺳﻮﺧﺘﻪ را ﺟﺰ ﻏﻢ ﺗﻮ ﮐﺎر ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫از ﭼﻬﺮﻩي ﺧﻮرﺷﻴﺪ و ﻣﻪ ﺁﺛﺎر ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﺑﺎ ﻧﻮر رﺧﺖ دﻳﺪﻩ و دﻳﺪار ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫از وﺣﺪت ﺗﻮ هﺴﺘﻲ دﻳﺎر ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﺗﺎ در دو ﺟﻬﺎن ﻳﮏ دل ﺑﻴﺪار ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺟﺰ ﺗﻮ ﮐﺴﻲ ﻣﺤﺮم اﺳﺮار ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ درﻳﻦ واﻗﻌﻪ ﻋﻄﺎر ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﺷﺎدي ﺟﻬﺎن ﻏﻢ ﺗﻮ داﻧﺪ‬
‫از ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﺶ ﻓﺮاﺳﺘﺎﻧﺪ‬
‫ﻳﮏ ذرﻩ وﺟﻮد ﮐﺲ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫‪١٧٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫دﻟﻢ ﺑﻲ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻳﮏ دم ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫دﻟﻢ ﺑﻲ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻳﮏ دم ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﭼﻮ ﺑﺎ زﻟﻔﺖ ﻧﻬﻢ ﺻﺪ ﮐﺎر ﺑﺮهﻢ‬
‫واﮔﺮ ﺻﺪ ﺗﻮﺑﻪي ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻴﺎرم‬
‫ﺟﻬﺎن ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻧﺎدر ﺟﻬﺎﻧﻲ اﺳﺖ‬
‫دﻟﻲ ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﻋﻴﻦ درد ﮔﺮدد‬
‫اﮔﺮ ﻳﮓ ذرﻩ از اﻧﺪوﻩ ﻧﺎﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﻮ در ﻏﻢ ﻋﺸﻘﺖ ﻓﺮو ﺷﺪ‬
‫ﻣﺰن دم ﭘﻴﺶ ﮐﺲ از ﺳﺮ اﻳﻦ ﮐﺎر‬
‫اﮔﺮﭼﻪ ﺁﻳﻨﻪ ﻧﻘﺶ ﺗﻮ دارد‬
‫اﮔﺮ ﻋﻄﺎر ﺑﻲ درد ﺗﻮ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﮔﺮد رﻩ ﺗﻮ ﮐﻌﺒﻪ و ﺧﻤﺎر ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﮔﺮد رﻩ ﺗﻮ ﮐﻌﺒﻪ و ﺧﻤﺎر ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ور ﻳﮏ ﺳﺮ ﻣﻮي از رخ ﺗﻮ روي ﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫وﺁن را ﮐﻪ دﻣﻲ روي ﻧﻤﺎﻳﻲ ز دو ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺮﻓﮑﻨﻲ ﭘﺮدﻩ از ﺁن ﭼﻬﺮﻩي زﻳﺒﺎ‬
‫ﺟﺎن ﭼﻮ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﺑﻪ رﺧﺖ دﻳﺪﻩ ﮐﻪ ﺟﺎن را‬
‫ﮔﺮ وﺣﺪت ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻗﻼوز ﻓﺮﺳﺘﻲ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ز ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻳﮏ ﻗﻄﺮﻩ ﺑﻪ دل دﻩ‬
‫در ﺧﻮاب ﮐﻦ اﻳﻦ ﺳﻮﺧﺘﮕﺎن را ز ﻣﻲ ﻋﺸﻖ‬
‫از ﺑﺲ ﮐﻪ ز درﻳﺎي دﻟﻢ ﻣﻮج ﮔﻬﺮ ﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﺁن را ﮐﻪ ﻏﻤﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﺧﻮاﻧﺪ‬
‫ﺁن را ﮐﻪ ﻏﻤﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﺧﻮاﻧﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺳﻠﻄﻨﺘﺖ ﺑﻪ دل درﺁﻳﺪ‬
‫ور هﻴﭻ ﻧﻘﺎب ﺑﺮﮔﺸﺎﻳﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺟﺎن را ﺑﻪ ﮐﻤﺎل دل رﺳﺎﻧﺪ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻗﻴﺎﻣﺘﻲ ﺑﺮاﻧﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮ ﺳﮓ ﮐﻮي ﺗﻮ ﻓﺸﺎﻧﺪ‬
‫ﺟﺎن ﺑﻨﺪ ﻧﻬﺎد ﺑﮕﺴﻼﻧﺪ‬
‫از ﻗﻮت ﻋﺸﻖ ﺑﺮدراﻧﺪ‬
‫ذوق ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﻣﻲﭼﺸﺎﻧﺪ‬
‫اﺑﻠﻖ ز ﺟﻬﺎن ﺑﺮون ﺟﻬﺎﻧﺪ‬
‫هﻤﭽﻮ ﭘﺮواﻧﻪ ﺟﻬﺎﻧﻲ دل ز ﺟﺎن ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ‬
‫ﺑﻬﺮﻩاي ﮔﻮﻳﻲ ز ﻋﻤﺮ ﺟﺎودان ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ‬
‫ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮ روي او رﻃﻞ ﮔﺮان ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ‬
‫ﻧﻌﺮﻩ و ﻓﺮﻳﺎد از هﻔﺖ ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ‬
‫هﺮ ﻧﻔﺲ ﺻﺪ ﮔﻨﺞ ﭘﺮ ﮔﻮهﺮ از ﺁن ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ‬
‫ﮔﺮ ز زﻟﻒ او ﻧﻮاﻳﻲ هﺮ زﻣﺎن ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ‬
‫ﻧﻴﮏ ﭘﻲ ﺑﺮدﻧﺪ اﮔﺮ ﺗﻴﺮ و ﮐﻤﺎن ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺸﺎن ﻧﻴﺴﺖ از ﻣﻴﺎﻧﺶ ﭼﻮن ﻧﺸﺎن ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن رﺳﻴﺪم ﺑﺎ ﻣﻴﺎﻧﺶ از ﻣﻴﺎن ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ‬
‫ﻣﺮدﮔﺎن در ﺧﺎﮎ ﮔﻮرﺳﺘﺎن ﻓﻐﺎن ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ‬
‫در ﺛﻨﺎي او ﭼﻮ ﺳﻮﺳﻦ دﻩ زﺑﺎن ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ‬
‫ﺟﺎم ﺑﺮ ﻳﺎد ﺧﺪاوﻧﺪ ﺟﻬﺎن ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ‬
‫ﺧﺎزﻧﺎن ﺧﻠﺪ دﺳﺖ درﻓﺸﺎن ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ‬
‫ﮔﻞ را ز رخ ﭼﻮن ﮔﻞ ﺧﻮد ﺧﺎر ﻧﻬﺎدﻧﺪ‬
‫ﻧﺎر از رخ ﮔﻞ در دل ﮔﻠﻨﺎر ﻧﻬﺎدﻧﺪ‬
‫ﭘﺲ ﻋﺎﺷﻖ دﻟﺴﻮﺧﺘﻪ را ﮐﺎر ﻧﻬﺎدﻧﺪ‬
‫‪١٧٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺴﺖ ﺷﻮﻧﺪ در رﻩ هﺴﺖ‬
‫زان ﭘﺲ ﻧﻈﺮت ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﻴﺮي‬
‫ﺟﺎن را دو ﺟﻬﺎن ﺗﻤﺎم ﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺑﮕﺸﺎﻳﻲ ز ﭘﺎي دل ﺑﻨﺪ‬
‫هﺮ ﭘﺮدﻩ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ او درﺁﻳﺪ‬
‫ﺳﺎﻗﻲ ﻣﺤﺒﺘﺶ ﺑﻪ هﺮ ﮔﺎم‬
‫وﻗﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﺎن ﻣﺴﺖ ﻋﻄﺎر‬
‫ﭼﻮن ﺗﺘﻖ از روي ﺁن ﺷﻤﻊ ﺟﻬﺎن ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺗﺘﻖ از روي ﺁن ﺷﻤﻊ ﺟﻬﺎن ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ‬
‫ﭼﻬﺮﻩاي دﻳﺪﻧﺪ ﺟﺎﻧﺒﺎزان ﮐﻪ ﺟﺎن درﺑﺎﺧﺘﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺳﺒﮏروﺣﻲ او دﻳﺪﻧﺪ ﻣﺨﻤﻮران ﻋﺸﻖ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ روﻳﺎ روي و ﭘﺸﺘﺎ ﭘﺸﺖ و هﻤﺪرد ﺁﻣﺪﻧﺪ‬
‫ﭼﻮن دهﺎن او ﺑﻘﺪر ذرﻩاي ﺷﺪ ﺁﺷﮑﺎر‬
‫زﻟﻒ او ﭼﻮن ﭘﺮدﻩي ﻋﺸﺎق ﺁﻣﺪ زان ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ﺟﻤﻠﻪي ﺗﺮﮐﺎن ز ﺷﻮق اﺑﺮوي و ﻣﮋﮔﺎن او‬
‫در ﺗﻌﺠﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩام ﺗﺎ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺑﻲ ﺧﺒﺮ‬
‫وﺻﻒ ﻳﮏ ﻳﮏ ﻋﻀﻮ او ﮐﺮدم وﻟﻴﮑﻦ ﺑﺮﮐﻨﺎر‬
‫ﭼﻮن ز ﻟﻌﻠﺶ زﻧﺪﮔﻲ و ﺁب ﺣﻴﻮان ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ‬
‫ﺧﺎزﻧﺎن هﺸﺖ ﺟﻨﺖ ﻋﺎﺷﻖ روﻳﺶ ﺷﺪﻧﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺗﺨﻠﺺ را درﺁﻣﺪ وﻗﺖ ﺟﺸﻨﻲ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺧﺪاوﻧﺪ ﺟﻬﺎن ﻋﻄﺎر ﺧﻮد را ﺑﻨﺪﻩ ﺧﻮاﻧﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺳﻴﻤﺒﺮان روي ﺑﻪ ﮔﻠﺰار ﻧﻬﺎدﻧﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺳﻴﻤﺒﺮان روي ﺑﻪ ﮔﻠﺰار ﻧﻬﺎدﻧﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺎ رخ ﭼﻮن ﮔﻞ ﺑﮕﺬﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﮔﻠﺰار‬
‫در ﮐﺎر ﺷﺪﻧﺪ و ﻣﻲ ﭼﻮن زﻧﮓ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﻨﮕﻲ ز ﻟﺐ ﻟﻌﻞ ﺷﮑﺮﺑﺎر ﻧﻬﺎدﻧﺪ‬
‫ﮐﺰ ﮔﻞ ﮐﻠﻬﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮔﻠﺰار ﻧﻬﺎدﻧﺪ‬
‫ﻃﻔﻠﻲ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻣﻬﺪ ﭼﻮ زﻧﮕﺎر ﻧﻬﺎدﻧﺪ‬
‫ﮔﻠﻬﺎي ﺟﮕﺮ ﺳﻮﺧﺘﻪ در ﺑﺎر ﻧﻬﺎدﻧﺪ‬
‫ﺁن داغ ﺳﻴﻪ ﺑﺮ دل ﺧﻮن ﺧﻮار ﻧﻬﺎدﻧﺪ‬
‫در ﺳﻴﻨﻪي او ﮔﻮهﺮ اﺳﺮار ﻧﻬﺎدﻧﺪ‬
‫ﺁن در ﮐﻪ درﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻄﺎر ﻧﻬﺎدﻧﺪ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ وﻗﺖ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﭼﻮن ﻋﻮد اﻧﺪر ﻣﺠﻤﺮﻧﺪ‬
‫واﻟﻪي راهﻲ ﺷﮕﺮف و ﻏﺮق ﺑﺤﺮي ﻣﻨﮑﺮﻧﺪ‬
‫زاﻧﮑﻪ اﻳﺸﺎن در دو ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺰ ﻳﮑﻲ را ﻧﻨﮕﺮﻧﺪ‬
‫از ﺛﺮي ﺗﺎ ﻋﺮش اﻧﺪر زﻳﺮ ﮔﺎﻣﻲ ﺑﺴﭙﺮﻧﺪ‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را ﻳﺎﺑﻨﺪ ﭼﻮن اﻳﻦ ﭘﺮدﻩ از هﻢ ﺑﺮدرﻧﺪ‬
‫ﻻﺟﺮم در ﻳﮏ ﻧﻔﺲ از هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺑﮕﺬرﻧﺪ‬
‫ﻟﻴﮑﻦ از راﻩ ﺻﻔﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﭼﻴﺰي ﻧﺸﻤﺮﻧﺪ‬
‫ﻟﻴﮑﻦ اﻳﺸﺎن در ﺻﻔﺖ از هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮﺗﺮﻧﺪ‬
‫اﺻﻐﺮﻧﺪ از ﺻﻮرت و از راﻩ ﻣﻌﻨﻲ اﮐﺒﺮﻧﺪ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎرﻧﺪ ﻟﻴﮑﻦ در ﺻﻔﺖ ﻳﮏ ﮔﻮهﺮﻧﺪ‬
‫هﻢ ﺑﻪ هﻤﺖ دل دهﻨﺪ و هﻢ ﺑﻪ دل ﺟﺎن ﭘﺮورﻧﺪ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻋﻘﻞ و ﺟﺎﻧﺶ را ﺧﺎﻧﻪ ﻓﺮوش ﻣﻲزﻧﺪ‬
‫ﭘﺮدﻩ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﻣﻲدرد زﺧﻢ ﺧﻤﻮش ﻣﻲزﻧﺪ‬
‫ﻋﻤﺮ وداع ﻣﻲﮐﻨﺪ ﻋﻘﻞ ﺧﺮوش ﻣﻲزﻧﺪ‬
‫ﻟﻴﮏ ﺻﺒﻮح وﺻﻞ را ﻧﻌﺮﻩ ﺑﻪ هﻮش ﻣﻲزﻧﺪ‬
‫دل ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﻣﻲﺧﻮرد ﺟﺎم دم ﻧﻮش ﻣﻲزﻧﺪ‬
‫‪١٧٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺗﻠﺨﻲ ز ﻣﻲ ﻟﻌﻞ ﺑﺒﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻲ را‬
‫اي ﺳﺎﻗﻲ ﮔﻠﺮﻧﮓ دراﻓﮑﻦ ﻣﻲ ﮔﻠﺒﻮي‬
‫ﻣﻲﻧﻮش ﭼﻮ ﺷﻨﮕﺮف ﺑﻪ ﺳﺮﺧﻲ ﮐﻪ ﮔﻞ ﺗﺮ‬
‫ﺑﻮي ﺟﮕﺮ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﺸﻨﻮ ﮐﻪ ﭼﻤﻦ را‬
‫زان ﻏﺮﻗﻪي ﺧﻮن ﮔﺸﺖ ﺗﻦ ﻻﻟﻪ ﮐﻪ او را‬
‫ﺳﻮﺳﻦ ﭼﻮ زﺑﺎن داﺷﺖ ﻓﺮوﺷﺪ ﺑﻪ ﺧﻤﻮﺷﻲ‬
‫از ﺑﺮ ﺑﻨﻴﺎرد ﮐﺲ و از ﺑﺤﺮ ﻧﺰاﻳﺪ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻲ ﮐﺰ ﻧﺴﻴﻢ دوﺳﺖ ﺟﺎن ﻣﻲﭘﺮورﻧﺪ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻲ ﮐﺰ ﻧﺴﻴﻢ دوﺳﺖ ﺟﺎن ﻣﻲﭘﺮورﻧﺪ‬
‫ﻓﺎرﻏﻨﺪ از ﻋﺎﻟﻢ و از ﮐﺎر ﻋﺎﻟﻢ روز و ﺷﺐ‬
‫هﺮ ﮐﻪ در ﻋﺎﻟﻢ دوﻳﻲ ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ ﺁن از اﺣﻮﻟﻲ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺻﻔﺘﺸﺎن ﺑﺮﮔﺸﺎﻳﺪ ﭘﺮدﻩي ﺻﻮرت ز روي‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻲﺟﻮﻳﻨﺪ ﺑﻴﺮون از دوﻋﺎﻟﻢ ﺳﺎﻟﮑﺎن‬
‫هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺨﺖ ﺧﻮد ﺑﻴﻨﻨﺪ از روي ﺻﻔﺖ‬
‫از رﻩ ﺻﻮرت ز ﻋﺎﻟﻢ ذرﻩاي ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺑﺲ‬
‫ﻓﻮق اﻳﺸﺎن اﺳﺖ در ﺻﻮرت دو ﻋﺎﻟﻢ در ﻧﻈﺮ‬
‫ﻋﺎﻟﻢ ﺻﻐﺮي ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻋﺎﻟﻢ ﮐﺒﺮي ﺑﻪ اﺻﻞ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ﻏﻮاﺻﻨﺪ در درﻳﺎي وﺣﺪت ﻻﺟﺮم‬
‫روز و ﺷﺐ ﻋﻄﺎر را از ﺑﻬﺮ ﺷﺮح راﻩ ﻋﺸﻖ‬
‫از ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﻧﻴﺴﺘﻲ هﺮ ﮐﻪ ﺧﺮوش ﻣﻲزﻧﺪ‬
‫از ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﻧﻴﺴﺘﻲ هﺮ ﮐﻪ ﺧﺮوش ﻣﻲزﻧﺪ‬
‫ﻋﺎﺷﻖ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺷﺪم از دل و ﺟﺎن ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ‬
‫دل ﭼﻮ ز درد درد ﺗﻮ ﻣﺴﺖ ﺧﺮاب ﻣﻲﺷﻮد‬
‫ﮔﺮﭼﻪ دل ﺧﺮاب ﻣﻦ از ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﻣﺴﺖ ﺷﺪ‬
‫دل ﭼﻮ ﺣﺮﻳﻒ درد ﺷﺪ ﺳﺎﻗﻲ اوﺳﺖ ﺟﺎن ﻣﺎ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫از هﻤﻪ ﮐﻴﻨﻪ ﻣﻲﮐﺸﺪ ﺑﺮ هﻤﻪ دوش ﻣﻲزﻧﺪ‬
‫ﺟﻤﻠﻪي ﭘﻨﺪ زاهﺪان از ﭘﺲ ﮔﻮش ﻣﻲزﻧﺪ‬
‫ﺳﻴﺮ ﺷﺪي ز ﺧﻮد ﻣﮕﺮ ﺧﻮن ﺗﻮ ﺟﻮش ﻣﻲزﻧﺪ‬
‫ﺷﺎﻳﺪ اﮔﺮ ﺑﻪ ﺑﻮي او ﻻف ﺳﺮوش ﻣﻲزﻧﺪ‬
‫ﻋﻘﻞ را ﺣﺎﻣﻠﻪي راز ﮐﻨﺪ‬
‫ﻃﻮﻃﻲ روح ﭼﻪ ﭘﺮواز ﮐﻨﺪ‬
‫ﺻﻔﺖ ﺁن ﻟﺐ دﻣﺴﺎز ﮐﻨﺪ‬
‫ﻏﻢ ﺁن ﻏﻤﺰﻩي ﻏﻤﺎز ﮐﻨﺪ‬
‫زﻟﻒ ﺷﺒﺮﻧﮓ ز رخ ﺑﺎز ﮐﻨﺪ‬
‫از ﭼﻪ زﻧﮕﻲ دل ﺁﻏﺎز ﮐﻨﺪ‬
‫ور ﮐﻨﺪ ﻧﺎز ﺑﻪ ﺻﺪ ﻧﺎز ﮐﻨﺪ‬
‫ذرﻩ را ﺑﺎ ﻓﻠﮏ اﻧﺒﺎز ﮐﻨﺪ‬
‫هﻤﭽﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺳﺮاﻓﺮاز ﮐﻨﺪ‬
‫ﻋﻘﻞ ﭘﺮ ﺣﻴﻠﻪ ﭼﻪ اﻋﺰاز ﮐﻨﺪ‬
‫ﺑﺮ اﻣﻴﺪ ﺗﻮ ﺗﮏ و ﺗﺎز ﮐﻨﺪ‬
‫زﻟﻒ ﻣﻦ ﮐﺸﺘﻦ ﺗﻮ ﺳﺎز ﮐﻨﺪ‬
‫ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﺳﺮاﻧﺪاز ﮐﻨﺪ‬
‫ﺟﺰع ﺗﻮ دﻋﻮي اﻳﺠﺎز ﮐﻨﺪ‬
‫واﻃﻠﺲ روي ﺗﻮ ﺑﺰار ﮐﻨﺪ‬
‫ﻧﻘﻄﻪي دل ﺁﻳﻨﻪي ﺟﺎن ﮐﻨﺪ‬
‫ﺟﺎن ﺧﻮد ﺁﺋﻴﻨﻪي ﺟﺎﻧﺎن ﮐﻨﺪ‬
‫ﺷﺮط وي ﺁن اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﺪ‬
‫دور ﻓﺘﺪ از رﻩ و ﺗﺎوان ﮐﻨﺪ‬
‫‪١٨٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺗﺎ دل ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﻔﻠﺴﻲ از هﻤﻪ ﮐﻮن درﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﺗﺎ ز ﺷﺮاب ﺷﻮق ﺗﻮ دل ﺑﭽﺸﻴﺪ ﺟﺮﻋﻪاي‬
‫اي دل ﺧﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺘﻲ ﻣﺮد ﻣﻘﺎم ﻋﺎﺷﻘﻲ‬
‫ﺟﺎن ﻓﺮﻳﺪ از ﺑﻠﻲ ﻣﺴﺖ ﻣﻲ اﻟﺴﺖ ﺷﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻟﺒﺶ درج ﮔﻬﺮ ﺑﺎز ﮐﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻟﺒﺶ درج ﮔﻬﺮ ﺑﺎز ﮐﻨﺪ‬
‫ﻳﺎرب از ﻋﺸﻖ ﺷﮑﺮ ﺧﻨﺪﻩي او‬
‫هﻴﭻ ﮐﺲ زهﺮﻩ ﻧﺪارد ﮐﻪ دﻣﻲ‬
‫ﺗﻴﺮﺑﺎران هﻤﻪي ﺷﺎدي دل‬
‫راﺳﺖ ﮐﺎن ﺗﺮﮎ ﭘﺮﻳﭽﻬﺮﻩ ﭼﻮ ﺻﺒﺢ‬
‫ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ هﻨﺪوي ﺑﺼﺮ‬
‫ﻧﺎز او ﭼﻮن ﺧﻮﺷﻢ ﺁﻳﺪ ﻧﮑﻨﺪ‬
‫ﻣﺎﻩ روﻳﺖ ﭼﻮ ز رخ درﺗﺎﺑﺪ‬
‫هﻤﻪ ذرات ﺟﻬﺎن را رخ ﺗﻮ‬
‫وﻩ ﮐﻪ دﻳﻮاﻧﮕﻲ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ را‬
‫ﻣﺎﻩ در دق و ورم ﻣﺎﻧﺪﻩ و ﺑﺎز‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدي ﮐﻪ ﺑﺮو ور ﻧﺮوي‬
‫ﺳﺮ ﻧﭙﻴﭽﻢ اﮔﺮ از هﺮ ﺳﺮ ﻣﻮي‬
‫ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻨﻢ ﻋﻴﺴﻲ دم‬
‫ﻋﻨﺒﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﻋﻄﺎرم ﮐﺮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ درﻳﻦ داﻳﺮﻩ دوران ﮐﻨﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ درﻳﻦ داﻳﺮﻩ دوران ﮐﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن رخ ﺟﺎن ز ﺁﻳﻨﻪ دل ﺑﺪﻳﺪ‬
‫ﮔﺮ ﮐﻨﺪ اﻧﺪر رخ ﺟﺎﻧﺎن ﻧﻈﺮ‬
‫ور ﻧﻈﺮش از ﻧﻈﺮ ﺁﮔﻪ ﺑﻮد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫روﻧﻖ ﺧﻮد هﻤﭽﻮ ﺳﻠﻴﻤﺎن ﮐﻨﺪ‬
‫هﺮﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﮐﻨﺪ‬
‫ﻋﺰم ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺗﮕﻪ ﺳﻠﻄﺎن ﮐﻨﺪ‬
‫ﺟﺎن ﺗﻮ ﺑﺮ ﺷﻤﻊ ﺳﺮاﻓﺸﺎن ﮐﻨﺪ‬
‫ﺗﻴﺰ ﺑﺮون ﺗﺎزد و ﺟﻮﻻن ﮐﻨﺪ‬
‫روي ﺑﻪ ﺷﻤﻊ ﺁرد و ﻗﺮﺑﺎن ﮐﻨﺪ‬
‫هﻤﭽﻮ ﻣﻦ و هﻤﭽﻮ ﺗﻮ ﺣﻴﺮان ﮐﻨﺪ‬
‫ﺟﻤﻠﻪي اﺳﻼم ﭘﺮﻳﺸﺎن ﮐﻨﺪ‬
‫ﺑﺘﮑﺪﻩهﺎ ﺟﻤﻠﻪ ﭘﺮ اﻳﻤﺎن ﮐﻨﺪ‬
‫درد ز ﺣﺪ رﻓﺖ ﭼﻪ درﻣﺎن ﮐﻨﺪ‬
‫ﺟﮕﺮم ز اﺷﺘﻴﺎق ﭘﺎرﻩ ﮐﻨﺪ‬
‫ﻣﻬﺮ و ﻣﻪ را دو ﭘﻴﺸﮑﺎرﻩ ﮐﻨﺪ‬
‫روي ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﭘﺮ ﺳﺘﺎرﻩ ﮐﻨﺪ‬
‫ﺧﻮن ﺧﺎرا ز ﺳﻨﮓ ﺧﺎرﻩ ﮐﻨﺪ‬
‫ﻣﺪﺗﻲ ﺧﺎر ﭘﺸﺘﻮارﻩ ﮐﻨﺪ‬
‫ﮐﺎن ﮐﺲ اول ز ﺟﺎن ﮐﻨﺎرﻩ ﮐﻨﺪ‬
‫هﻤﻪ را دوع در ﮐﻮارﻩ ﮐﻨﺪ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ را ﮔﻮر ﮔﺎهﻮارﻩ ﮐﻨﺪ‬
‫ﭼﻬﺮﻩي ﻣﺮدم ﺁﺷﮑﺎرﻩ ﮐﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺳﻴﻪ ﭘﻮش ﺷﺪ ﻧﻈﺎرﻩ ﮐﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺪاﻧﺪ ﮐﺴﻲ ﭼﻪ ﭼﺎرﻩ ﮐﻨﺪ‬
‫ﺗﻮﺑﻪ را ﺻﺪ هﺰار ﺑﺎرﻩ ﮐﻨﺪ‬
‫ﻋﻘﻞ را ﻃﻔﻞ ﺷﻴﺮﺧﻮارﻩ ﮐﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ ز هﺮ ﺳﻮ ﺟﻬﺎن ﮔﺬارﻩ ﮐﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻧﺪاﻧﻢ ﮐﻪ ﺻﺪ ﮐﺘﺎرﻩ ﮐﻨﺪ‬
‫‪١٨١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﺮ هﻤﻪ ﻳﮏ ﻣﻮر ادب ﮔﻮش داﺷﺖ‬
‫ﻣﺮد رﻩ ﺁن اﺳﺖ ﮐﻪ در راﻩ ﻋﺸﻖ‬
‫ﮐﻲ ﺑﻮد ﺁن ﻣﺮد ﮔﺪا ﻣﺮد ﺁﻧﮏ‬
‫ﮐﺎر ﺗﻮ ﺁن اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺮواﻧﻪوار‬
‫راﺳﺖ ﭼﻮ ﭘﺮواﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﻮداي ﺷﻤﻊ‬
‫ﻃﺎﻗﺖ ﺷﻤﻌﺶ ﻧﺒﻮد ﺧﻮﻳﺶ را‬
‫ﻋﺸﻖ رﺧﺶ ﺑﺲ ﮐﻪ درﻳﻦ داﻳﺮﻩ‬
‫زﻟﻒ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺗﺎر ﻣﻮي‬
‫ﻟﻴﮏ ز ﻋﮑﺲ رخ او ذرﻩاي‬
‫در ﻏﻢ ﻋﺸﻘﺶ دل ﻋﻄﺎر را‬
‫ﺁﻓﺘﺎب رخ ﺁﺷﮑﺎرﻩ ﮐﻨﺪ‬
‫ﺁﻓﺘﺎب رخ ﺁﺷﮑﺎرﻩ ﮐﻨﺪ‬
‫از ﭘﺲ ﭘﺮدﻩ روي ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﺷﻮق روﻳﺶ ﭼﻮ روي ﭘﺮ از اﺷﮏ‬
‫ﻟﻌﻞ داﻧﻲ ﮐﻪ ﭼﻴﺴﺖ رﺧﺶ ﻟﺒﺶ‬
‫هﺮ ﮐﻪ او روي ﭼﻮ ﮔﻠﺶ ﺧﻮاهﺪ‬
‫در ﻣﻴﺎن ﺑﺎ ﮐﺴﻲ هﻤﻲ ﺁﻳﺪ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻲ ﮐﻪ وﺻﻞ او ﻃﻠﺒﻨﺪ‬
‫ﺑﺎﻟﻐﺎن در رهﺶ ﭼﻮ ﻃﻔﻞ رهﻨﺪ‬
‫ﺗﺎ ﮐﺴﻲ روي او ﻧﺪاﻧﺪ ﺑﺎز‬
‫ﻧﻮر روﻳﺶ ز هﺮ درﻳﭽﻪي ﭼﺸﻢ‬
‫ﻋﺸﻖ او در ﻏﻠﻂ ﺑﺴﻲ ﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﻴﻢ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮد ز ﻋﺸﻖ‬
‫ﺷﻴﺮ ﻋﺸﻘﺶ ﭼﻮ ﭘﻨﺠﻪ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ‬
‫زور ﻳﮏ ذرﻩ ﻋﺸﻖ ﭼﻨﺪان اﺳﺖ‬
‫ﺿﺮﺑﺖ ﻋﺸﻖ ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺪ ﺁن ﮐﺮد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﺎ دل ﺁﺷﻔﺘﻪ ﭘﻴﻮﻧﺪي ﮐﻨﺪ‬
‫از ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ زﺑﺎنﺑﻨﺪي ﮐﻨﺪ‬
‫ﻳﺎرﻳﻢ ﭼﻮن ﺁرزوﻣﻨﺪي ﮐﻨﺪ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﻳﮏ ﻗﻨﺪﻳﻢ ﺧﺮﺳﻨﺪي ﮐﻨﺪ‬
‫ﮔﺮ ﻧﮕﺎهﻲ ﺳﻮي ﺁن ﻗﻨﺪي ﮐﻨﺪ‬
‫دل ﭼﻮ ﺧﻮن ﺷﺪ ﺻﺒﺮ ﺗﺎ ﭼﻨﺪي ﮐﻨﺪ‬
‫ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻴﻦ ﺷﻮرﻳﺪﻩ را ﺑﻨﺪي ﮐﻨﺪ‬
‫ﺟﺎن ﺑﻪ اﻣﻴﺪ وﺻﻞ ﺗﻮ ﻋﺰم وﻓﺎت ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﺻﺪ هﺰار ﻏﻢ ﻳﺎد ﺟﻔﺎت ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻴﺎن ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺑﻨﺪ ﻗﺒﺎت ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﻟﻌﻞ ﺗﻮ ﻃﺮح ﻣﻲﻧﻬﺪ روي ﺗﻮ ﻣﺎت ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫وﻳﻦ ﺗﻮ ﻧﻤﻲﮐﻨﻲ ﺑﺘﺎ زﻟﻒ دوﺗﺎت ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫هﺮ ﻧﻔﺴﻲ ﺑﻪ داوري ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺎت ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﺧﻂ ﺗﻮ ﺧﻮد ﺑﻪ دﺳﺖ ﺧﻮد ﺑﺎ ﺗﻮ ﺳﺰات ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﻋﺸﻖ روﻳﺶ هﻤﭽﻮ ﻣﻮﻳﺶ ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫هﻤﭽﻮ دزد ﭼﺎر ﺳﻮﻳﺶ ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫دل ﺑﻪ ﺻﺪ ﺟﺎن ﺟﺴﺘﺠﻮﻳﺶ ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫اﺷﮏ داﻳﻢ ﺷﺴﺖ و ﺷﻮﻳﺶ ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﺑﻲ ﺳﺮ و ﺑﻦ هﻤﭽﻮ ﮔﻮﻳﺶ ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن ﮐﻤﺎن زﻩ در ﮔﻠﻮﻳﺶ ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ را ﻋﺸﻖ ﺁرزوﻳﺶ ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫‪١٨٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫هﺮ زﻣﺎﻧﻲ زﻟﻒ را ﺑﻨﺪي ﮐﻨﺪ‬
‫هﺮ زﻣﺎﻧﻲ زﻟﻒ را ﺑﻨﺪي ﮐﻨﺪ‬
‫ﺑﺲ دل و ﺟﺎن را ﮐﻪ زﻟﻒ ﺳﺮﮐﺸﺶ‬
‫ﻟﺐ ﮔﺸﺎﻳﺪﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻢ واﻧﮕﻬﻲ‬
‫هﺮ دو ﻟﺐ ﺑﺮﺑﻨﺪد ﺁرد ﻗﺎﻧﻌﻢ‬
‫ﻟﻴﮏ ﻣﻲداﻧﻢ ﮐﻪ دل ﻧﺠﻬﺪ ﺑﻪ ﺟﺎن‬
‫ﮔﺮ ﺑﻨﺎﻟﻢ ﺻﺒﺮ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻣﺮا‬
‫ﻋﺸﻖ او ﻋﻄﺎر را ﺷﻮرﻳﺪﻩ ﮐﺮد‬
‫دل ز ﻣﻴﺎن ﺟﺎن و دل ﻗﺼﺪ هﻮات ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫دل ز ﻣﻴﺎن ﺟﺎن و دل ﻗﺼﺪ هﻮات ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻧﺪﻳﺪ ﺟﺎن و دل از ﺗﻮ وﻓﺎ ﺑﻪ هﻴﭻ روي‬
‫ﻣﻲﻧﮑﻨﺪ ﺑﻪ ﺻﺪ ﻗﺮان ﺗﺮﮎ ﮐﻼﻩدار ﭼﺮخ‬
‫ﺧﺴﺮو ﻳﮏ ﺳﻮارﻩ را ﺑﺮ رخ ﻧﻄﻊ ﻧﻴﻠﮕﻮن‬
‫ﺟﺎن و دﻟﻢ ﺑﻪ دﻟﺒﺮي زﻳﺮ و زﺑﺮ هﻤﻲ ﮐﻨﻲ‬
‫ﺧﻮد ﺗﻮ ﭼﻪ ﺁﻓﺘﻲ ﮐﻪ ﭼﺮخ از ﭘﻲ ﮔﻮﺷﻤﺎل ﻣﻦ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻓﺮﻳﺪ‪ ،‬از ﺟﻔﺎ ﻣﻲﻧﮑﻨﺪ ﺳﺰاي ﺗﻮ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﻋﺰم ﻋﺸﻖ روﻳﺶ ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﻋﺰم ﻋﺸﻖ روﻳﺶ ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﻧﺪهﺪ اﻳﻦ ﺟﻬﺎن را ﺳﻪ ﻃﻼق‬
‫او ﻧﻴﺎﻳﺪ در ﻃﻠﺐ اﻣﺎ ز ﺷﻮق‬
‫او ﻧﮕﺮدد ﻧﺮم از اﺷﮑﻢ وﻟﻴﮏ‬
‫هﺮ ﮐﻪ از ﭼﻮﮔﺎن زﻟﻔﺶ ﺑﻮي ﻳﺎﻓﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ در ﻋﺸﻘﺶ ﭼﻮ ﺗﻴﺮ راﺳﺖ ﺷﺪ‬
‫ﺳﺮخروي او ﺑﺒﺎﻳﺪ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻗﻄﻊ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﺮخ روﻳﺶ ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﺁﻩ از ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺸﮏ ﺑﻮﻳﺶ ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﮐﺘﺶ ﺳﻮزﻧﺪﻩ ﻓﻐﺎن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻦ اﺷﮏﻓﺸﺎن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن دل ﺁﺗﺶ ﺧﻔﻘﺎن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﮐﺘﺸﻢ از ﻋﺸﻖ ﺿﻤﺎن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺁهﻨﮓ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫زﻟﻒ ﺗﻮاش ﻣﻮي ﮐﺸﺎن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﻣﺮدم ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻋﻴﺎن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫زﻟﻒ ﺗﻮ در ﻧﻴﻢ زﻣﺎن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﮐﺎﺑﺮوي ﺗﻮ ﭼﺮخ ﮐﻤﺎن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﭘﻴﺶ رﺧﺖ ﺳﺎﻳﻪ ﮔﺮان ﻣﻴﮑﻨﺪ‬
‫هﺴﺖ ﻳﻘﻴﻦ ﮐﺎن ﺑﻪ ﮔﻤﺎن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﺧﺘﻢ هﻤﻪ ﺣﺴﻦ ﺟﻬﺎن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﺧﻂ ﺗﻮ زان ﻗﺼﺪ ﻧﺸﺎن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﺧﻂ ﺗﻮ ﺳﺮﺳﺒﺰي از ﺁن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫دﻋﻮي ﺁن ﺧﻂ و دهﺎن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﺑﺮگ ﮔﻞ از ﺳﺒﺰﻩ ﻧﻬﺎن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﻏﺎﻟﻴﻪ در ﻏﺎﻟﻴﻪدان ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫رﺷﺘﻪي ﺁن ﺛﻘﺒﻪ ﻣﻴﺎن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻧﺮﻣﻢ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﻣﻲﻧﺪهﺪ زاﻧﮑﻪ زﻳﺎن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﻻﻟﻪي ﻣﻦ ﺑﺮگ ﺧﺰان ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن رخ ﺧﻮد ﻻﻟﻪﺳﺘﺎن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ز ﺻﺪ ﺷﻴﻮﻩ ﺑﺮﺁن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫‪١٨٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺳﺨﺖدل ﺁهﻦ ﻧﻪ ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﻧﮕﺮ‬
‫از درش ﻋﻄﺎر را ﺑﻮﻳﻲ رﺳﻴﺪ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮام داغ ﭼﻨﺎن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮام داغ ﭼﻨﺎن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﺑﺮ دل ﻣﻦ ﭼﻮن دل ﺁﺗﺶ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫درﻧﮕﺮ ﺁﺧﺮ ﮐﻪ ز ﺳﻮز دﻟﻢ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﻲرﺣﻢﺗﺮ از ﺁﺗﺶ اﺳﺖ‬
‫ﺁﺗﺶ ﺳﻮزﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺗﻦ ﻧﺴﻮﺧﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ز زﻟﻒ ﺗﻮ ﮐﺸﺪ ﺳﺮ ﭼﻮ ﻣﻮي‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺟﺴﺘﻨﺪ هﻤﻪ اهﻞ دل‬
‫وﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺻﺪ ﺳﺎل ﮐﻨﺪ رﺳﺘﻤﻲ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺰﻧﺪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺷﺖ ﺗﻴﺮ ﭼﺮخ‬
‫ﮔﺮ هﻤﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺳﺒﮏرو ﺑﻮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﮐﻨﺪ وﺻﻒ دهﺎﻧﺖ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺧﻂ ﺗﻮ ﭼﻮن ﻣﻬﺮ ﻧﺒﻮت ﺑﻪ ﻧﺴﺦ‬
‫ﭼﻮن ز ﭘﻲ ﺧﻀﺮ هﻤﻪ ﺳﺒﺰ رﺳﺖ‬
‫ﭼﺸﻤﻪي ﺧﻀﺮ اﺳﺖ دهﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﺣﮑﻢ‬
‫ﭘﺴﺘﻪ وﺁن ﻓﺴﺘﻘﻲ ﻣﻐﺰ او‬
‫ﺑﻲ ﺧﺒﺮي دي ﺧﻂ ﺗﻮ دﻳﺪ و ﮔﻔﺖ‬
‫ﻣﻲﻧﺸﻨﺎﺳﺪ ﮐﻪ دهﺎﻧﺶ ز ﺧﻂ‬
‫ﭼﻮن دهﻨﺶ ﺛﻘﺒﻪي ﺳﻮزن ﻓﺘﺎد‬
‫دي ز دهﺎﻧﺶ ﺷﮑﺮي ﺧﻮاﺳﺘﻢ‬
‫ﺳﻮد ﻧﺪارد ﺷﮑﺮي ﺑﻲ ﺟﮕﺮ‬
‫ﮐﺰ ﻧﻔﺲ ﺳﺮدت و ﺑﺎران اﺷﮏ‬
‫ﺷﻔﻘﺖ او ﺑﻴﻦ ﮐﻪ رﺧﻢ در ﺳﺮﺷﮏ‬
‫ﺷﻴﻮﻩ او ﻣﻲﻧﺒﺪ اﻧﺪر ﻓﺮﻳﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫وز ﺳﺮ هﺮ ﻣﻮي ﺻﺪ ﺧﻮن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ او زان ﻣﻮي ﺷﺒﮕﻮن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﺻﻴﺪ در ﺻﺤﺮاي ﮔﺮدون ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﺗﺎﺧﺘﻦ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎن ﭼﻮن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫از ﺳﺮ زﻧﺠﻴﺮ ﻣﺠﻨﻮن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫زﻟﻒ او ﺑﺮ روي ﮔﻠﮕﻮن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﺗﺎ ﻧﭙﻨﺪاري ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫هﺮ زﻣﺎﻧﻲ روﻧﻖ اﻓﺰون ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﻋﺮش را ﺑﺎ ﺧﺎﮎ هﺎﻣﻮن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫از ﺳﺮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺑﻴﺮون ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﭼﺮخ را در ﺳﻴﻨﻪ اﻓﺴﻮن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫راﺳﺖ اﻧﺪازي ﭼﻪ ﻣﻮزون ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﮐﺰ ﻟﺒﺶ در ﺑﺎدﻩ اﻓﻴﻮن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫داﻳﻤﺶ از ﺷﻮق هﺎرون ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﺑﺎ زﻻل ﺧﻀﺮ ﻣﻌﺠﻮن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﺧﻨﺪﻩي او در ﻣﮑﻨﻮن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫وﺻﻒ او هﺮ دم دﮔﺮﮔﻮن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﻣﺎﻩ را ﻣﻮي ﮐﺸﺎن ﮐﺮدﻩ ﺑﻪ ﺻﺤﺮا ﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﺑﻮ ﮐﻪ ﻳﮏ ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﺁن ﻃﻠﻌﺖ زﻳﺒﺎ ﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﭘﺮ زﻧﺎن ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﻳﻦ ﮔﻠﺸﻦ ﺧﻀﺮا ﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﺟﺮﻋﻪاي ﺑﻮي ﻟﺒﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻓﮑﻨﺪ‬
‫هﺮ دم از دﺳﺖ ﺑﻴﻨﺪازد و در ﭘﺎ ﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﺷﺮط ﺁن اﺳﺖ ﮐﻪ از زﻳﺮ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﻓﮑﻨﺪ‬
‫‪١٨٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫زﻟﻒ ﺷﺒﺮﻧﮕﺶ ﺷﺒﻴﺨﻮن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫زﻟﻒ ﺷﺒﺮﻧﮕﺶ ﺷﺒﻴﺨﻮن ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ در ﮐﺎﻓﺮﺳﺘﺎن ﻣﻮﻳﻲ روا‬
‫زﻟﻒ او ﮐﺎﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻴﻨﻢ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ‬
‫زﻟﻒ او ﭼﻮن از درازي ﺑﺮ زﻣﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫زﻟﻒ او ﻟﻴﻠﻲ اﺳﺖ و ﺧﻠﻘﻲ از ﻧﻬﺎر‬
‫ﺁﻧﭽﻪ رﺳﺘﻢ را ﺳﺰد ﺑﺮ ﭘﺸﺖ رﺧﺶ‬
‫اﻳﻦ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﺮد و ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد ﻧﻴﺰ‬
‫روي او ﮐﺎﻓﺎق ﻳﮑﺴﺮ ﻋﮑﺲ اوﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﮐﻨﺪ ﻳﮏ ﺟﻠﻮﻩ ﺧﻮرﺷﻴﺪ رﺧﺶ‬
‫ذرﻩاي ﻋﮑﺲ رﺧﺶ دﻋﻮي ﺣﺴﻦ‬
‫از ﺳﺮ ﻳﮏ ﻣﮋﻩ ﭼﺸﻢ ﺳﺎﺣﺮش‬
‫ﻳﺎرب اﺑﺮوي ﮐﮋش ﺑﺮ ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫ﻋﻘﻞ ﮐﻞ در ﺣﺴﻦ او ﻣﺪهﻮش ﺷﺪ‬
‫ﮔﺮ ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﺪ ﭼﻮ ﻣﻮﺳﻲ هﺮ ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫ور ﺑﺨﻨﺪد ﺟﻤﻠﻪي ذرات را‬
‫ﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻗﻄﺮﻩهﺎي اﺷﮏ ﻣﻦ‬
‫هﺮ زﻣﺎن زﻳﺒﺎﺗﺮ اﺳﺖ او ﺗﺎ ﻓﺮﻳﺪ‬
‫ﮔﺮ ﻓﻠﮏ دﻳﺪﻩ ﺑﺮ ﺁن ﭼﻬﺮﻩي زﻳﺒﺎ ﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﮔﺮ ﻓﻠﮏ دﻳﺪﻩ ﺑﺮ ﺁن ﭼﻬﺮﻩي زﻳﺒﺎ ﻓﮑﻨﺪ‬
‫هﺮ ﺷﺒﻲ زان ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﻓﻠﮏ اﻳﻦ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﭼﺸﻢ‬
‫هﻤﭽﻮ ﭘﺮواﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺎرﻩي او ﺷﻤﻊ ﺳﭙﻬﺮ‬
‫ﺧﺎﮎ او زان ﺷﺪﻩام ﺗﺎ ﭼﻮ ﻣﻴﻲ ﻧﻮش ﮐﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن دل ﺳﻮﺧﺘﻪ اﻧﺪر ﺳﺮ زﻟﻔﺶ ﺑﺴﺘﻢ‬
‫زﻟﻒ در ﭘﺎي ﭼﺮا ﻣﻲﻓﮑﻨﺪ زاﻧﮑﻪ ﮐﻤﻨﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﺮ ﻧﻔﺲ ﻧﻌﺮﻩزﻧﺎن ﺑﺮ ﺳﺮ ﻏﻮﻏﺎ ﻓﮑﻨﺪ‬
‫هﺰار ﻓﺘﻨﻪ و ﺁﺷﻮب در ﺟﻬﺎن ﻓﮑﻨﺪ‬
‫هﺰار ﺷﻮر و ﺷﻐﺐ در ﺷﮑﺮﺳﺘﺎن ﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﺑﻪ ﻏﻤﺰﻩﺷﺎن ﺑﮑﺸﺪ ﺧﻮن ﺑﺮﺁﺳﺘﺎن ﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻮ ﮐﻪ ﺧﺎﺗﻢ ﻣﻪ ﻧﻴﺰ در ﻣﻴﺎن ﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻃﻨﺰ ﻣﺮا ﺧﻠﻖ در زﺑﺎن ﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺳﺎﻳﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺁﺳﻤﺎن ﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺳﭙﻨﺪ ﺟﺎن ﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﭼﻨﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺲ ﺗﻴﺮ در‪ ،‬ﮐﻤﺎن ﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﺗﻦ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺧﺮﻗﻪ ﭼﻮن ﭘﺮواﻧﻪ ﺟﺎن ﻣﻲاﻓﮑﻨﺪ‬
‫دل ز ﺷﻮﻗﺶ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را در ﻣﻴﺎن ﻣﻲاﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﭼﺸﻢ او ﺻﺪ ﺻﻴﺪ را در ﻳﮏ زﻣﺎن ﻣﻲاﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﭘﺴﺘﻪي ﺷﻴﺮﻳﻨﺶ ﺷﻮري در ﺟﻬﺎن ﻣﻲاﻓﮑﻨﺪ‬
‫زاﻧﮑﻪ روﻳﺶ ﻏﻠﻐﻠﻲ در ﺁﺳﻤﺎن ﻣﻲاﻓﮑﻨﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﻧﺎم ﺁن ﺷﮑﺮ ﻟﺐ ﺑﺮ زﺑﺎن ﻣﻲاﻓﮑﻨﺪ‬
‫هﻨﺪوي ﺧﻮد را ﭼﻨﻴﻦ در ﭘﺎ از ﺁن ﻣﻲاﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﺑﺮ ﺗﻨﻢ ﭼﻮن ﭼﻨﮓ هﺮ رگ در ﻓﻐﺎن ﻣﻲاﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﻻﺟﺮم ﻋﻄﺎر را اﻧﺪر ﮔﻤﺎن ﻣﻲاﻓﮑﻨﺪ‬
‫اﻧﮑﺎر ﮐﻨﺎن ﺷﻴﻮﻩي اﻳﻦ ﮐﺎر ﻧﺪاﻧﻨﺪ‬
‫ﺳﻮز دل ﺁﻟﻮدﻩي ﺧﻤﺎر ﻧﺪاﻧﻨﺪ‬
‫اﺣﻮال ﺳﺮاﭘﺮدﻩي اﺳﺮار ﻧﺪاﻧﻨﺪ‬
‫‪١٨٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻏﻤﺶ از ﺻﻮﻣﻌﻪ ﻋﻄﺎر ﺟﮕﺮ ﺳﻮﺧﺘﻪ را‬
‫ﭼﻮ ﺗﺎب در ﺳﺮ ﺁن زﻟﻒ دﻟﺴﺘﺎن ﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﭼﻮ ﺗﺎب در ﺳﺮ ﺁن زﻟﻒ دﻟﺴﺘﺎن ﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﭼﻮ ﺷﻮر ﭘﺴﺘﻪي ﺗﻮ ﺗﻠﺨﻴﻲ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﺷﮑﺮ‬
‫ﭼﻮ ﺧﻠﻖ را ﺑﻪ ﺳﺮ ﺁﺳﺘﻴﻦ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺧﻮاﻧﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺟﺸﻦ ﺳﺎﺧﺖ ﺑﺘﺎن را ﭼﻮ ﺧﺎﺗﻤﻲ ﺷﺪ ﻣﺎﻩ‬
‫ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺧﻠﻖ ﻣﺮا دي ﺑﺰد ﺑﻪ زﺧﻢ زﺑﺎن‬
‫ﺑﺘﺎ ز زﻟﻒ ﺗﻮ زان ﺧﻴﺮﻩ ﮔﺸﺖ روي زﻣﻴﻦ‬
‫اﮔﺮ ﺷﺒﻲ ﺑﺮم ﺁﻳﻲ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺗﻮ ﮐﻪ دﻟﻢ‬
‫دﻟﻢ ﺑﺒﺮدي و ﻋﻄﺎر اﮔﺮ ز ﭘﺲ ﺁﻳﺪ‬
‫دل ﻧﻈﺮ ﺑﺮ روي ﺁن ﺷﻤﻊ ﺟﻬﺎن ﻣﻲاﻓﮑﻨﺪ‬
‫دل ﻧﻈﺮ ﺑﺮ روي ﺁن ﺷﻤﻊ ﺟﻬﺎن ﻣﻲاﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻮد ﻏﻮﻏﺎي ﻋﺸﻘﺶ ﺑﺮ ﮐﻨﺎر ﻋﺎﻟﻤﻲ‬
‫زﻟﻒ او ﺻﺪ ﺗﻮﺑﻪ را در ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﻣﻲﺑﺸﮑﻨﺪ‬
‫ﻃﺮﻩي ﻣﺸﮑﻴﻨﺶ ﺗﺎﺑﻲ در ﻓﻠﮏ ﻣﻲﺁورد‬
‫ﺳﺒﺰ ﭘﻮﺷﺎن ﻓﻠﮏ ﻣﺎﻩ زﻣﻴﻨﺶ ﺧﻮاﻧﺪﻩاﻧﺪ‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ ﮐﺎﻣﺶ ز ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ ﻧﮕﺮدد ﺗﻠﺦ و ﺗﻴﺰ‬
‫ﺗﺮﮐﻢ ﺁن دارد ﺳﺮ ﺁن ﭼﻮن ﻧﺪارد ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫هﻤﭽﻮ دف ﺣﻠﻘﻪ ﺑﻪ ﮔﻮش او ﺷﺪم ﺑﺎ اﻳﻦ هﻤﻪ‬
‫ﮔﺎهﮕﺎهﻲ ﮔﻮﻳﺪم هﺴﺘﻢ ﻳﻘﻴﻦ ﻣﻦ زان ﺗﻮ‬
‫ﺳﺮ ﻣﺴﺘﻲ ﻣﺎ ﻣﺮدم هﺸﻴﺎر ﻧﺪاﻧﻨﺪ‬
‫ﺳﺮ ﻣﺴﺘﻲ ﻣﺎ ﻣﺮدم هﺸﻴﺎر ﻧﺪاﻧﻨﺪ‬
‫در ﺻﻮﻣﻌﻪ ﺳﺠﺎدﻩ ﻧﺸﻴﻨﺎن ﻣﺠﺎزي‬
‫ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﻤﺎﻧﺪﻧﺪ ﭘﺲ ﭘﺮدﻩي ﭘﻨﺪار‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫اﻧﺪوﻩ ﺷﺒﺎن ﻣﻦ ﺑﻲﻳﺎر ﻧﺪاﻧﻨﺪ‬
‫ﺗﺎ ﻣﺪﻋﻴﺎن از ﭘﺲ دﻳﻮار ﻧﺪاﻧﻨﺪ‬
‫ﺑﺮ ﻃﺮف ﭼﻤﻦ ﺟﺰ ﮔﻞ و ﮔﻠﺰار ﻧﺪاﻧﻨﺪ‬
‫درﻣﺎن دل ﺧﺴﺘﻪي ﻋﻄﺎر ﻧﺪاﻧﻨﺪ‬
‫ﭘﻴﺶ ﻣﻌﺸﻮق در ﻧﻤﺎز ﺁﻳﻨﺪ‬
‫ﺳﺮ ﺑﺒﺎزﻧﺪ و ﺳﺮﻓﺮاز ﺁﻳﻨﺪ‬
‫ﭘﺮ ﺑﺮﺁرﻧﺪ و ﺷﺎﻩﺑﺎز ﺁﻳﻨﺪ‬
‫ﺟﺎن ﺑﺒﺎزﻧﺪ و ﭘﺎﮎﺑﺎز ﺁﻳﻨﺪ‬
‫ﮔﺎﻩ ﭼﻮن ﺷﻤﻊ در ﮔﺪاز ﺁﻳﻨﺪ‬
‫ﮔﺎﻩ از ﻋﺸﻖ ﭘﺮدﻩ ﺳﺎز ﺁﻳﻨﺪ‬
‫ﺑﻮ ﮐﻪ در ﭘﺮدﻩ اهﻞ راز ﺁﻳﻨﺪ‬
‫ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﺎز در ﻧﻴﺎز ﺁﻳﻨﺪ‬
‫ﺑﻮ ﮐﻪ در ﺧﻮرد دﻟﻨﻮاز ﺁﻳﻨﺪ‬
‫ﭼﻨﺪ در ﺷﻴﺐ و در ﻓﺮاز ﺁﻳﻨﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﻲ ﺑﻲ ﺗﻮ زﻳﺮ ﮔﺎز ﺁﻳﻨﺪ‬
‫از ﺳﺮ ﺻﺪ هﺰار ﻧﺎز ﺁﻳﻨﺪ‬
‫ﭘﺎيﮐﻮﺑﺎن ﺑﻪ ﭘﺮدﻩ ﺑﺎز ﺁﻳﻨﺪ‬
‫در رﻩ ﻋﺸﻖ ﺑﻲ ﻣﺠﺎز ﺁﻳﻨﺪ‬
‫اﺻﺤﺎب ﺻﺪق ﭼﻮن ﻗﺪم اﻧﺪر ﺻﻔﺎ زﻧﻨﺪ‬
‫رو ﺑﺎ ﺧﺪا ﮐﻨﻨﺪ و ﺟﻬﺎن را ﻗﻔﺎ زﻧﻨﺪ‬
‫ﺑﺮ روي هﺮ دو ﮐﻮن ﻳﮑﻲ ﭘﺸﺖ ﭘﺎ زﻧﻨﺪ‬
‫ﺗﺮﮎ ﻓﻨﺎ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻘﺎ را ﺻﻼ زﻧﻨﺪ‬
‫اﻳﺸﺎن ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ ﮐﻪ زﻧﻨﺪ از ﺧﺪا زﻧﻨﺪ‬
‫ﺑﻴﻢ اﺳﺖ ﺁن زﻣﺎن ﮐﻪ زﻣﻴﻦ ﺑﺮ ﺳﻤﺎ زﻧﻨﺪ‬
‫‪١٨٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻳﺎران ﮐﻪ ﺷﺒﻲ ﻓﺮﻗﺖ ﻳﺎران ﻧﮑﺸﻴﺪﻧﺪ‬
‫ﺑﻲ ﻳﺎر ﭼﻮ ﮔﻮﻳﻢ ﺑﻮدم روي ﺑﻪ دﻳﻮار‬
‫ﺳﻮز ﺟﮕﺮ ﺑﻠﺒﻞ و دﻟﺘﻨﮕﻲ ﻏﻨﭽﻪ‬
‫ﺟﻤﻌﻲ ﮐﻪ ﺑﺪﻳﻦ درد ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻧﮕﺸﺘﻨﺪ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن ﭼﻮن ﺑﻪ هﻮش ﺑﺎز ﺁﻳﻨﺪ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن ﭼﻮن ﺑﻪ هﻮش ﺑﺎز ﺁﻳﻨﺪ‬
‫ﭘﻴﺶ ﺷﻤﻊ رﺧﺶ ﭼﻮ ﭘﺮواﻧﻪ‬
‫در هﻮاﻳﻲ ﮐﻪ ذرﻩ ﺧﻮرﺷﻴﺪ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮ ﺑﺴﺎﻃﻲ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﺣﺎﮐﻢ اوﺳﺖ‬
‫ﮔﺎﻩ ﭼﻮن ﺻﺒﺢ ﺑﺮ ﺟﻬﺎن ﺧﻨﺪﻧﺪ‬
‫ﮔﺎﻩ از ﺷﻮق ﭘﺮدﻩدر ﮔﺮدﻧﺪ‬
‫اﻳﻦ هﻤﻪ ﭘﺮدﻩهﺎ ﺑﺮ ﺁراﻳﻨﺪ‬
‫ﭼﻮ ﻧﮑﻮ ﺑﻨﮕﺮي ﺑﻪ ﮐﺎر هﻤﻪ‬
‫اﻳﻦ هﻤﻪ ﮐﺎرهﺎ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺁرﻧﺪ‬
‫ﻣﺎﻩ روﻳﺎ هﻤﻪ اﺳﻴﺮ ﺗﻮ اﻧﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﻲ ﺑﻲ ﺗﻮ ﺧﻮندل رﻳﺰﻧﺪ‬
‫وﻗﺖ ﻧﺎﻣﺪ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﭘﻴﺸﺖ‬
‫ﭘﺮدﻩ ﺑﺮﮔﻴﺮ ﺗﺎ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺟﺎن‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻲ ﮐﻪ هﻤﭽﻮ ﻋﻄﺎرﻧﺪ‬
‫اﺻﺤﺎب ﺻﺪق ﭼﻮن ﻗﺪم اﻧﺪر ﺻﻔﺎ زﻧﻨﺪ‬
‫ﺧﻂ وﺟﻮد را ﻗﻠﻢ ﻗﻬﺮ درﮐﺸﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن ﭘﺎ زﻧﻨﺪ دﺳﺖ ﮔﺸﺎﻳﻨﺪ از ﺟﻬﺎن‬
‫دﻧﻴﺎ و ﺁﺧﺮت ﺑﻪ ﻳﮑﻲ ذرﻩ ﻧﺸﻤﺮﻧﺪ‬
‫هﺮﮔﻪ ﮐﻪﺷﺎن ﺑﻪ ﺑﺤﺮ ﻣﻌﺎﻧﻲ ﻓﺮو ﺑﺮﻧﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻗﻔﻞ ﻧﻔﻮر ﺑﺮ در هﺮ دو ﺳﺮا زﻧﻨﺪ‬
‫داﻧﻨﺪ ﺁن ﮐﺴﺎن ﮐﻪ دم از ﻣﺎﺟﺮا زﻧﻨﺪ‬
‫ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ هﻤﭽﻮ ﻧﻘﻄﻪي ﭘﺮﮔﺎر ﻣﻲروﻧﺪ‬
‫هﻢ در ﻣﻴﺎن ﺑﺤﺮ ﻧﮕﻮﻧﺴﺎر ﻣﻲروﻧﺪ‬
‫هﻢ در ﻃﺮﻳﻖ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ هﻨﺠﺎر ﻣﻲروﻧﺪ‬
‫اﻳﺸﺎن ﺑﻪ ﺣﮑﻢ وﻗﺖ ﺑﻪ ﻳﮑﺒﺎر ﻣﻲروﻧﺪ‬
‫ور ﻣﻲروﻧﺪ ﺳﺨﺖ ﺳﺰاوار ﻣﻲروﻧﺪ‬
‫ﮐﺰ ﺗﻨﮕﻨﺎي ﭘﺮدﻩي ﭘﻨﺪار ﻣﻲروﻧﺪ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻪ ﭘﺮدﻩ ﺑﺎز ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻣﻲروﻧﺪ‬
‫در ﻣﻄﻠﻘﻲ ﮔﺮﻓﺘﻪي اﺳﺮار ﻣﻲروﻧﺪ‬
‫وﺁزاد هﻤﭽﻮ ﺳﺮو ﺳﺒﮑﺒﺎر ﻣﻲروﻧﺪ‬
‫ﺳﺮ در درون ﮐﺸﻴﺪﻩ ﭼﻮ ﻃﻮﻣﺎر ﻣﻲروﻧﺪ‬
‫در اﻧﺪﮐﻲ هﺮ ﺁﻳﻨﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻲروﻧﺪ‬
‫روي ﭘﺮ اﺷﮏ و روي ﺑﻪ دﻳﻮار ﻣﻲروﻧﺪ‬
‫ﺗﺎ ﻻﺟﺮم ﻧﻪ ﻣﺴﺖ و ﻧﻪ هﺸﻴﺎر ﻣﻲروﻧﺪ‬
‫ﮐﺰ ﺧﻮد ﻧﻪ ﮔﻢ ﺷﺪﻩ ﻧﻪ ﭘﺪﻳﺪار ﻣﻲروﻧﺪ‬
‫ﺑﺮ ﺑﻮي ﺁن ﺑﻪ ﮐﻠﺒﻪ ﻋﻄﺎر ﻣﻲروﻧﺪ‬
‫ﻣﻠﮏ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺁهﺖ دهﻨﺪ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻲﺟﻮﻳﻲ هﻢ ﺁﻧﮕﺎهﺖ دهﻨﺪ‬
‫ﺗﺤﻔﻪ از ﻧﻘﺪ ﺳﺤﺮﮔﺎهﺖ دهﻨﺪ‬
‫هﺮ زﻣﺎﻧﻲ ﻣﻠﮏ ﺻﺪ ﺷﺎهﺖ دهﻨﺪ‬
‫ﮔﻮش ﻣﺎل ﺟﺎن ﺑﻪ ﻧﺎﮔﺎهﺖ دهﻨﺪ‬
‫ﺷﺮﺑﺖ ﺧﺎﺻﺎن درﮔﺎهﺖ دهﻨﺪ‬
‫‪١٨٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫دﻧﻴﺎ و ﺁﺧﺮت دو ﺳﺮاي اﺳﺖ و ﻋﺎﺷﻘﺎن‬
‫ﺑﮑﺮ اﺳﺖ هﺮ ﺳﺨﻦ ﮐﻪ ز ﻋﻄﺎر ﺑﺸﻨﻮي‬
‫ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ در ﺣﻘﻴﻘﺖ اﺳﺮار ﻣﻲروﻧﺪ‬
‫ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ در ﺣﻘﻴﻘﺖ اﺳﺮار ﻣﻲروﻧﺪ‬
‫هﻢ در ﮐﻨﺎر ﻋﺮش ﺳﺮاﻓﺮاز ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‬
‫هﻢ در ﺳﻠﻮﮎ ﮔﺎم ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ ﻣﻲﻧﻬﻨﺪ‬
‫راهﻲ ﮐﻪ ﺁﻓﺘﺎب ﺑﻪ ﺻﺪ ﻗﺮن ﺁن ﺑﺮﻓﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻣﻲرﺳﻨﺪ ﺳﺨﺖ ﺳﺰاوار ﻣﻲرﺳﻨﺪ‬
‫در ﺟﻮش و در ﺧﺮوش از ﺁﻧﻨﺪ روز و ﺷﺐ‬
‫از زﻳﺮ ﭘﺮدﻩ ﻓﺎرغ و ﺁزاد ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‬
‫هﺮﭼﻨﺪ ﻣﻄﻠﻘﻨﺪ ز ﮐﻮﻧﻴﻦ و ﻋﺎﻟﻤﻴﻦ‬
‫ﺑﺎر ﮔﺮان ﻋﺎدت و رﺳﻢ اوﻓﮑﻨﺪﻩاﻧﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺤﺮﻣﻲ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﺳﺮ ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﭼﻮن ﺳﻴﺮ ﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ و ﭼﻮن ﻋﻤﺮ اﻧﺪﮎ اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ روي ﮐﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﻴﻨﻨﺪ روي دوﺳﺖ‬
‫ﺑﻲ وﺻﻒ ﮔﺸﺘﻪاﻧﺪ ز هﺴﺘﻲ و ﻧﻴﺴﺘﻲ‬
‫از ذات و از ﺻﻔﺎت ﭼﻨﺎن ﺑﻲ ﺻﻔﺖ ﺷﺪﻧﺪ‬
‫از ﻣﺸﮏ اﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﮕﺮ ﺑﻮي ﺑﺮدﻩاﻧﺪ‬
‫دل ز ﺟﺎن ﺑﺮﮔﻴﺮ ﺗﺎ راهﺖ دهﻨﺪ‬
‫دل ز ﺟﺎن ﺑﺮﮔﻴﺮ ﺗﺎ راهﺖ دهﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﺑﺮﮔﻴﺮي دل از ﺟﺎن ﻣﺮدوار‬
‫ﮔﺮ ﺑﺴﻮزي ﺗﺎ ﺳﺤﺮ هﺮ ﺷﺐ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ‬
‫ﮔﺮ ﮔﺪاي ﺁﺳﺘﺎن او ﺷﻮي‬
‫ﮔﺮ ﺑﻮد ﺁﮔﺎﻩ ﺟﺎﻧﺖ را ﺟﺰ او‬
‫ﻟﺬت دﻧﻴﻲ اﮔﺮ زهﺮت ﺷﻮد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻲ ﻧﺸﺎن ﺁن ﺣﺮم ﮔﺎهﺖ دهﻨﺪ‬
‫ﮔﻨﺞ وﺣﺪت در ﺑﻦ ﭼﺎهﺖ دهﻨﺪ‬
‫در ﺳﻴﺎهﻲ راﻩ ﮐﻮﺗﺎهﺖ دهﻨﺪ‬
‫ﮔﺮ هﺰاران روي ﭼﻮن ﻣﺎهﺖ دهﻨﺪ‬
‫رﻩ ﺑﺮون زﻳﻦ ﺳﺒﺰ ﺧﺮﮔﺎهﺖ دهﻨﺪ‬
‫ﻧﻘﻄﻪي ﮐﻠﻲ ﺑﻪ اﮐﺮاهﺖ دهﻨﺪ‬
‫ﺗﺎ ازﻳﻦ ﺧﺮﻣﻦ ﻳﮑﻲ ﮐﺎهﺖ دهﻨﺪ‬
‫روزي هﺰار ﺑﺎر ﺑﻤﻴﺮﻧﺪ و ﺑﺮ زﻳﻨﺪ‬
‫ﺗﺎ هﺮ ﻧﻔﺲ ز وﺻﻞ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻲ دﮔﺮ زﻳﻨﺪ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺟﺎن و دل ﻣﺨﺘﺼﺮ زﻳﻨﺪ‬
‫در ﺧﺎﮎ راﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩ و ﺑﻲ ﭘﺎ و ﺳﺮ زﻳﻨﺪ‬
‫ﭘﺲ هﻤﭽﻮ ﺷﻤﻊ زﻧﺪﻩي ﺑﻲ ﺧﻮاب و ﺧﻮر زﻳﻨﺪ‬
‫اﻳﺸﺎن درﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﭼﻮ ﻋﻮد و ﺷﮑﺮ زﻳﻨﺪ‬
‫ﮔﺮ در هﻮاي او ﻧﻔﺴﻲ ﺑﻲ ﺧﻄﺮ زﻳﻨﺪ‬
‫واﻧﮕﻪ ازﻳﻦ دو ﭘﺮدﻩ ﺑﺮون ﭘﺮدﻩدر زﻳﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻣﺮدﻩﺗﺮ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﺴﻲ زﻧﺪﻩﺗﺮ زﻳﻨﺪ‬
‫در ﭘﻴﺶ ذرﻩاي هﻤﻪ درﻳﻮزﻩﮔﺮ زﻳﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺳﺎﻳﻪي ﻓﺘﺎدﻩي از در ﺑﺪر زﻳﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻣﻮي از وﺟﻮد و ﻋﺪم ﺑﻲ ﺧﺒﺮ زﻳﻨﺪ‬
‫وﻳﺸﺎن ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎن ادب ﮐﻮر و ﮐﺮ زﻳﻨﺪ‬
‫اﻳﺸﺎن ز ﻟﻄﻒ ﺑﺮ ﺳﺮ او ﺳﺎﻳﻪور زﻳﻨﺪ‬
‫از دو ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺎ اﺑﺪ ﻳﮑﺘﺎ ﺑﻮد‬
‫ﭼﻮ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﺮد ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ ﺑﻮد‬
‫‪١٨٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺗﺎ ﻧﮕﺮدي ﺑﻲ ﻧﺸﺎن از هﺮ دو ﮐﻮن‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﺗﺎرﻳﮑﻲ در اﺳﺖ ﺁب ﺣﻴﺎت‬
‫ﭼﻮن ﺳﭙﻴﺪي ﺗﻔﺮﻗﻪ اﺳﺖ اﻧﺪر رهﺶ‬
‫ﺑﻲﺳﻮاد ﻓﻘﺮ ﺗﺎرﻳﮏ اﺳﺖ راﻩ‬
‫ﭼﻮن درون دل ﺷﺪ از ﻓﻘﺮت ﺳﻴﺎﻩ‬
‫در ﺳﻮاد اﻋﻈﻢ ﻓﻘﺮ اﺳﺖ ﺁﻧﮏ‬
‫اي ﻓﺮﻳﺪ اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻮ ﮐﻮهﻲ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ‬
‫ﻗﻮﻣﻲ ﮐﻪ در ﻓﻨﺎ ﺑﻪ دل ﻳﮑﺪﮔﺮ زﻳﻨﺪ‬
‫ﻗﻮﻣﻲ ﮐﻪ در ﻓﻨﺎ ﺑﻪ دل ﻳﮑﺪﮔﺮ زﻳﻨﺪ‬
‫هﺮ ﻟﺤﻈﻪﺷﺎن ز هﺠﺮ ﺑﻪ دردي دﮔﺮ ﮐﺸﻨﺪ‬
‫در راﻩ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺑﺎل و ﭘﺮ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﭘﺮﻧﺪ‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﻮي در ﺧﻢ ﭼﻮﮔﺎن ﺣﮑﻢ او‬
‫از زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻤﻴﺮﻧﺪ هﻤﭽﻮ ﺷﻤﻊ‬
‫ﻋﻮد و ﺷﮑﺮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺴﻮزﻧﺪ وﻗﺖ ﺳﻮز‬
‫ﭼﻮن ذرﻩي هﻮا ﺳﺮ و ﭘﺎ ﺟﻤﻠﻪ ﮔﻢ ﮐﻨﻨﺪ‬
‫ﻓﺎﻧﻲ ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻄﻠﻖ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﺎز‬
‫ﭼﻮن زﻧﺪﮔﻲ ز ﻣﺮدﮔﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ وﺣﺪﺗﻨﺪ وﻟﻲ در ﻣﻘﺎم ﻓﻘﺮ‬
‫ﭼﻮن ﺁﻓﺘﺎب اﮔﺮﭼﻪ ﺑﻠﻨﺪﻧﺪ در ﺻﻔﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺷﻮﻧﺪ ز ﻳﮏ ﻣﻮي زﻟﻒ دوﺳﺖ‬
‫ذرات ﺟﻤﻠﻪﺷﺎن هﻤﻪ ﭼﺸﻢ اﺳﺖ و ﮔﻮش هﻢ‬
‫ﻋﻄﺎر ﭼﻮن ز ﺳﺎﻳﻪي اﻳﺸﺎن ﺑﺮد ﺣﻴﺎت‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺳﺮﮔﺮدان اﻳﻦ ﺳﻮدا ﺑﻮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺳﺮﮔﺮدان اﻳﻦ ﺳﻮدا ﺑﻮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﻧﺎدﻳﺪﻩ در اﻳﻨﺠﺎ دم زﻧﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﺮ ﮐﻪ او هﻤﭽﻮن زﻧﺎن رﻋﻨﺎ ﺑﻮد‬
‫هﻢ ﺑﺮﻩ ﺑﻴﻨﺎ و هﻢ داﻧﺎ ﺑﻮد‬
‫در وﺟﻮد ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ ﺑﻮد‬
‫ذرﻩ ذرﻩ ﺑﺮ دﻟﺶ ﺻﺤﺮا ﺑﻮد‬
‫ﻓﺮخ ﺁﻧﮑﺲ ﮐﺎﻧﺪرو درﻳﺎ ﺑﻮد‬
‫ﺑﺤﺮ در ﺗﻮ ﻧﻮر ﮐﺎر اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻮد‬
‫ﻗﻄﺮﻩ ﻧﺒﻮد ﻟﻞ ﻻﻻ ﺑﻮد‬
‫واﻧﮑﻪ درﻳﺎ اوﺳﺖ او از ﻣﺎ ﺑﻮد‬
‫ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﻲ از ﺗﻮ ﮐﻲ زﻳﺒﺎ ﺑﻮد‬
‫از ﺗﻮ اﻳﻦ ﺳﻮدا هﻤﻪ ﺳﻮدا ﺑﻮد‬
‫در ﺻﻒ ﻣﺴﺘﺎن ﺳﺮ ﻏﻮﻏﺎ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻮ ﭼﻮ ﮔﻮﻳﻲ ﺑﻲ ﺳﺮ و ﺑﻲ ﭘﺎ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻮ ﻣﻴﺎن ﻣﺮدﻣﺎن رﺳﻮا ﺑﻮد‬
‫دي و اﻣﺮوزش هﻤﻪ ﻓﺮدا ﺑﻮد‬
‫ﺷﺒﻲ ﮐﺰ زﻟﻒ ﺗﻮ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻮ ﺷﺐ ﺑﻮد‬
‫ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﻧﻪ ﻃﺎﻟﺐ ﻧﻪ ﻃﻠﺐ ﺑﻮد‬
‫ﻧﻪ اﺳﻢ ﺣﺰن و ﻧﻪ اﺳﻢ ﻃﺮب ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﻧﻪ زﻳﻦ ﻧﺎم و ﻧﻪ زان ﻳﮏ ﻟﻘﺐ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ﺁن ﺟﺎﻳﮕﻪ هﺮﮔﺰ ﮐﻪ ﺷﺐ ﺑﻮد‬
‫ﺟﻬﺎن ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ داﻳﻢ ﺑﺮ ﻋﺠﺐ ﺑﻮد‬
‫ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺧﻠﻖ ﺗﺸﻨﻪ ﺧﺸﮏﻟﺐ ﺑﻮد‬
‫هﻤﻪ ﺁﻓﺎق ﭘﺮ ﺷﻮر و ﺷﻐﺐ ﺑﻮد‬
‫ﺳﺮ ﻣﺮدان ﮐﺎﻣﻞ در ﮐﻨﺐ ﺑﻮد‬
‫ﻣﮕﺮ اﻳﻨﺠﺎﻳﮕﻪ ﺟﺎي ادب ﺑﻮد‬
‫ﺣﺠﺎب و ﮐﺸﻒ ﺟﺎنهﺎ زﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﺑﻮد‬
‫ﻧﻪ ﻧﺎﻣﻲ ﺑﻮد هﺮﮔﺰ ﻧﻪ ﻧﺴﺐ ﺑﻮد‬
‫‪١٨٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮐﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻮد ﻣﺮد راهﺒﺮ‬
‫راهﺒﺮ ﺗﺎ درﮔﻪ ﺣﻖ ﮔﺎم ﮔﺎم‬
‫هﺮ ﮐﻪ او را دﻳﺪﻩ ﺑﻴﻨﺎ ﺷﺪ ﺑﻪ ﮐﻞ‬
‫دﻳﺪﻩ ﺁن دارد ﮐﻪ اﺳﺮار دو ﮐﻮن‬
‫ﺟﻤﻠﻪي ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ درﻳﺎ اﻧﺪرﻧﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ در ﺑﺤﺮي ﻧﺪارد ﮐﺎر ﻧﻮر‬
‫ﻗﻄﺮﻩي ﺑﺤﺮت اﮔﺮ در دل ﻓﺘﺎد‬
‫هﺮ ﮐﻪ در درﻳﺎﺳﺖ ﺗﺮ داﻣﻦ ﺑﻮد‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ درﺑﻨﺪ ﺧﻮدي ﺧﻮد را ﺑﺘﻲ‬
‫ﺗﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎري ﺗﻮ در ﻋﻘﻞ ﻟﺠﻮج‬
‫ﻣﺮد رﻩ ﺁن اﺳﺖ ﮐﺰ ﻻﻳﻌﻘﻠﻲ‬
‫ﮔﻮي ﺁﻧﮑﺲ ﻣﻲﺑﺮد در راﻩ ﻋﺸﻖ‬
‫ﺁن ﮐﺲ ﺁزادي ﮔﺮﻓﺖ از ﻣﺮدﻣﺎن‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﭼﻮن ﻋﻄﺎر ﻓﺎرغ ﺷﺪ ز ﺧﻠﻖ‬
‫ﺷﺒﻲ ﮐﺰ زﻟﻒ ﺗﻮ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻮ ﺷﺐ ﺑﻮد‬
‫ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺑﻮد در ﻋﻴﻦ ﻋﺪم ﻏﺮق‬
‫ﭼﻨﺎن در هﻴﭻ ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻮد ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﺑﺘﺎﻓﺖ از زﻟﻒ ﺁن روي ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬
‫ﻧﮕﺎرﺳﺘﺎن روﻳﺖ ﺟﻠﻮﻩاي ﮐﺮد‬
‫هﻤﻲ ﺗﺎ ﻟﻌﻞ ﺳﻴﺮاﺑﺖ ﻧﻤﻮدي‬
‫ﺑﺘﺎ ﺗﺎ ﭼﺸﻢ ﭼﻮن ﻧﺮﮔﺲ ﮔﺸﺎدي‬
‫هﻤﻲ ﺗﺎ ﺣﻠﻘﻪاي در زﻟﻒ دادي‬
‫ﭼﻮ از ﺣﺪ ﻣﻲﺑﺸﺪ ﮔﺴﺘﺎﺧﻲ ﺧﻠﻖ‬
‫ﺧﻴﺎل ﻧﺎر و ﻧﻮر اﻓﺘﺎدﻩ در راﻩ‬
‫درﻳﻦ وادي دل ﻋﻄﺎر را هﻴﭻ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﺮ روز ﻗﻴﺎﻣﺘﻲ دﮔﺮ ﺑﻮد‬
‫اﻳﻦ ﺷﻮر از ﺁن ﻋﻈﻴﻢﺗﺮ ﺑﻮد‬
‫در ﺣﺪ وﺟﻮد ﭘﺎ و ﺳﺮ ﺑﻮد‬
‫هﺮﮔﺰ ﻧﺘﻮاﻧﺪش ﮔﺬر ﮐﺮد‬
‫زﻳﻦ رﻩ ﻧﻪ ﻧﺸﺎن و ﻧﻪ اﺛﺮ ﺑﻮد‬
‫ﻣﻲدان ﺑﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﮐﻪ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﺑﻮد‬
‫ﭼﻪ ﻻﻳﻖ هﺮ ﻗﺪم ﺷﻤﺮ ﺑﻮد‬
‫ﺷﺪ ﻣﺤﻮ اﮔﺮ ﭼﻪ ﻧﺎﻣﻮر ﺑﻮد‬
‫ﻧﻪ راهﺮو و ﻧﻪ راهﺒﺮ ﺑﻮد‬
‫ﺳﺮﮔﺸﺘﻪي راﻩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮد‬
‫ﺁﻧﮑﻮ هﻤﻪ ﻋﻤﺮ در ﺳﻔﺮ ﺑﻮد‬
‫ﺷﺪ ﮐﻮر اﮔﺮﭼﻪ دﻳﺪﻩور ﺑﻮد‬
‫ﮐﺰ دﻳﺪﻩ و ﮔﻮش ﮐﻮر و ﮐﺮ ﺑﻮد‬
‫ﭘﺮ دل ﺷﺪ اﮔﺮﭼﻪ ﺑﻲ ﺟﮕﺮ ﺑﻮد‬
‫زان ﺟﻤﻠﻪي ﻋﻤﺮ ﻧﻮﺣﻪﮔﺮ ﺑﻮد‬
‫ﮐﺰ ﻧﻤﮏ دﻳﮓ را ﻃﻌﺎم ﺑﻮد‬
‫ﻋﺸﻖ ﺑﻲ درد دل ﺣﺮام ﺑﻮد‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺑﻲ اﻳﻦ دو ﮐﺎر ﺧﺎم ﺑﻮد‬
‫ﺁب اﮔﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﺧﻮن ﺗﻤﺎم ﺑﻮد‬
‫ﮐﻔﻨﻲ ﺑﻪ ز ﺧﻮن ﮐﺪام ﺑﻮد‬
‫ﺑﻲ ﻗﺮاري ﻋﻠﻲاﻟﺪوام ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﻣﻨﺰﻩ ز دال و ﻻم ﺑﻮد‬
‫ﻧﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻧﻨﮓ و ﻧﺎم ﺑﻮد‬
‫‪١٩٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺁن را ﮐﻪ ز وﺻﻞ او ﺧﺒﺮ ﺑﻮد‬
‫ﺁن را ﮐﻪ ز وﺻﻞ او ﺧﺒﺮ ﺑﻮد‬
‫ﭼﻪ ﺟﺎي ﻗﻴﺎﻣﺖ اﺳﺖ ﮐﺎﻳﻨﺠﺎ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻗﻮي را‬
‫وﻳﻦ ﺷﻮر ﭼﻮ ﭘﺎ و ﺳﺮ ﻧﺪارد‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺴﺖ ﻧﻬﺎﻳﺖ رﻩ ﻋﺸﻖ‬
‫هﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ازﻳﻦ رهﺖ ﺧﺒﺮ داد‬
‫زﻳﻦ راﻩ ﭼﻮ ﻳﮏ ﻗﺪم ﻧﺸﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬
‫راهﻲ اﺳﺖ ﮐﻪ هﺮ ﮐﻪ ﻳﮏ ﻗﺪم زد‬
‫ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﺑﻪ ﻏﻮر رﻩ ﻧﮕﻪ ﮐﺮد‬
‫اﻟﻘﺼﻪ ﮐﺴﻲ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ رﻓﺖ‬
‫ﺑﺮ ﮔﺎم ﻧﺨﺴﺖ ﺑﻮد ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫واﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺑﻴﺎﻓﺖ ﺳﺮ اﻳﻦ راﻩ‬
‫ﮐﻴﻦ راز ﮐﺴﻲ ﺷﻨﻴﺪ و داﻧﺴﺖ‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺮﻳﺪ اﻧﺪرﻳﻦ راﻩ‬
‫ﻋﻄﺎر ﮐﻪ ﺑﻮد ﻣﺮد اﻳﻦ راﻩ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺑﻲ درد ﻧﺎﺗﻤﺎم ﺑﻮد‬
‫ﻋﺸﻖ ﺑﻲ درد ﻧﺎﺗﻤﺎم ﺑﻮد‬
‫ﻧﻤﮏ اﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ درد دل اﺳﺖ‬
‫ﮐﺸﺘﻪ ﻋﺸﻖ ﮔﺮد و ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺷﻮ‬
‫ﮐﺸﺘﻪي ﻋﺸﻖ را ﺑﻪ ﺧﻮن ﺷﻮﻳﻨﺪ‬
‫ﮐﻔﻦ ﻋﺎﺷﻘﺎن ز ﺧﻮن ﺳﺎزﻧﺪ‬
‫از ازل ﺗﺎ اﺑﺪ ز ﻣﺴﺘﻲ ﻋﺸﻖ‬
‫در رﻩ ﻋﺎﺷﻘﺎن دﻟﻲ ﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﻧﻪ ﺧﺮﻳﺪار ﻧﻴﮏ و ﺑﺪ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺟﻤﻠﻪي ﺧﻠﻖ را ﻏﻼم ﺑﻮد‬
‫ﺑﺎ هﻤﻪ ﺧﻠﻖ در ﻧﻴﺎم ﺑﻮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ را ﭘﻴﺶ او ﻣﻘﺎم ﺑﻮد‬
‫ﺑﻮ ﮐﻪ اﻳﻦ دوﻟﺘﺶ ﻣﺪام ﺑﻮد‬
‫زﺁرزوي ﺁن ﻓﻠﮏ ﮔﺮدان ﺑﻮد‬
‫هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺎ اﺑﺪ ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻮد‬
‫ﺧﻮد ﮐﻪ را در ﮐﻮن ﺗﺎب ﺁن ﺑﻮد‬
‫ﺁﻓﺘﺎب ﺁن رخ ﺟﺎﻧﺎن ﺑﻮد‬
‫ﺁن ﻓﻠﮏ را ﺗﺎ اﺑﺪ دوران ﺑﻮد‬
‫ﻧﻮر ﺁن ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺟﺎوﻳﺪان ﺑﻮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ را ﻳﮏ ذرﻩ ﻧﻮر ﺟﺎن ﺑﻮد‬
‫ﺗﺎ ﺑﻮد در ﮐﺎر ﺧﻮد ﺣﻴﺮان ﺑﻮد‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﻴﻨﻲ ﻋﻤﺮ ﺗﻮ ﺗﺎوان ﺑﻮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ او در ﮐﺎر ﺳﺮﮔﺮدان ﺑﻮد‬
‫زاﻧﮑﻪ راﻩ ﻋﺸﻖ ﺑﻲﭘﺎﻳﺎن ﺑﻮد‬
‫ﺁن ﭼﻨﺎن دردي ﮐﻪ ﺑﻲ درﻣﺎن ﺑﻮد‬
‫ﺁن ﻧﻔﺲ ﺑﺮ ﺟﺎن او ﺗﺎوان ﺑﻮد‬
‫ﻋﺸﻖ را ﭘﻴﺮ و ﺟﻮان ﻳﮑﺴﺎن ﺑﻮد‬
‫ﻧﺰد او ﺳﻮد و زﻳﺎن ﻳﮑﺴﺎن ﺑﻮد‬
‫ﻧﻮ ﺑﻬﺎر و ﻣﻬﺮﮔﺎن ﻳﮑﺴﺎن ﺑﻮد‬
‫ﮐﺶ زﻣﻴﻦ و ﺁﺳﻤﺎن ﻳﮑﺴﺎن ﺑﻮد‬
‫ﺻﺪ او ﺑﺎ ﺁﺳﺘﺎن ﻳﮑﺴﺎن ﺑﻮد‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن را اﻳﻦ و ﺁن ﻳﮑﺴﺎن ﺑﻮد‬
‫ﺑﺎ ﺣﻴﺎت ﺟﺎودان ﻳﮑﺴﺎن ﺑﻮد‬
‫‪١٩١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺳﺮﻓﺮازي و ﺧﻮاﺟﮕﻲ ﻧﺨﺮد‬
‫ﻧﺒﻮد ﺗﻴﻐﺶ و اﮔﺮ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫هﻤﭽﻮ ﺧﻮد ﺑﻲ ﻗﺮار و ﻣﺴﺖ ﮐﻨﺪ‬
‫ﮔﺎﻩﮔﺎهﻲ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﻮد ﻋﻄﺎر‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻘﺪ ﺳﻴﻨﻪي ﻣﺮدان ﺑﻮد‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻘﺪ ﺳﻴﻨﻪي ﻣﺮدان ﺑﻮد‬
‫ﮔﺮ از ﺁن ﻳﮏ ذرﻩ ﮔﺮدد ﺁﺷﮑﺎر‬
‫در ﮔﺬر از ﮐﻮن ﺗﺎ ﺗﺎب ﺁوري‬
‫ﺁن ﻓﻠﮏ ﮐﺎن در درون ﻋﺎﺷﻖ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻓﺮو اﺳﺘﺪ ز دوران اﻳﻦ ﻓﻠﮏ‬
‫ﻧﻮر اﻳﻦ ﺧﻮرﺷﻴﺪ اﮔﺮ زاﻳﻞ ﺷﻮد‬
‫زود ﺑﻴﻨﺪ ﺁن ﻓﻠﮏ و ﺁن ﺁﻓﺘﺎب‬
‫واﻧﮑﻪ ﻧﻮر ﺟﺎن ﻧﺪارد ذرﻩاي‬
‫ﭼﻨﺪ ﮔﻮﻳﻲ ﮐﻴﻦ ﭼﻨﻴﻦ و ﺁن ﭼﻨﺎن‬
‫ﮐﻲ ﺑﻮد ﭘﺮواي ﺧﻠﻘﺶ ذرﻩاي‬
‫ﭘﺎي در ﻧﻪ راﻩ را ﭘﺎﻳﺎن ﻣﺠﻮي‬
‫ﻋﺸﻖ را دردي ﺑﺒﺎﻳﺪ ﺑﻲ ﻗﺮار‬
‫ﮔﺮ زﻧﺪ ﻋﻄﺎر ﺑﻲ اﻳﻦ ﺳﺮ ﻧﻔﺲ‬
‫ﻋﺸﻖ را ﭘﻴﺮ و ﺟﻮان ﻳﮑﺴﺎن ﺑﻮد‬
‫هﻢ ز ﻳﮑﺮﻧﮕﻲ ﺟﻬﺎن ﻋﺸﻖ را‬
‫زﻳﺮ او ﺑﺎﻻ و ﺑﺎﻻ هﺴﺖ زﻳﺮ‬
‫ﺑﺎرﮔﺎﻩ ﻋﺸﻖ هﻤﭽﻮن داﻳﺮﻩ اﺳﺖ‬
‫ﻳﺎر اﮔﺮ ﺳﻮزد وﮔﺮ ﺳﺎزد رواﺳﺖ‬
‫در ﻃﺮﻳﻖ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺧﻮن رﻳﺨﺘﻦ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺁﺷﮑﺎرا و ﻧﻬﺎن ﻳﮑﺴﺎن ﺑﻮد‬
‫ﺑﺎز ﮐﻲ ﺑﺎ ﺁﺷﻴﺎن ﻳﮑﺴﺎن ﺑﻮد‬
‫دل ﮔﻢ ﺷﺪﮔﻴﺶ ﺟﺎودان ﺑﻮد‬
‫ﮔﺮ ﺑﻮد ﺳﺘﺎرﻩاي ﻧﻬﺎن ﺑﻮد‬
‫ﭼﻮن ﺑﺤﺮ ﺑﻪ ﺟﺎي او روان ﺑﻮد‬
‫اﻣﺎ هﻤﻪ ﻋﻤﺮ هﻤﭽﻨﺎن ﺑﻮد‬
‫ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺟﻬﺎن ﺑﻮد‬
‫ﭘﻨﺪار ﺧﻴﺎل ﻳﺎ ﮔﻤﺎن ﺑﻮد‬
‫ﻻﻏﻴﺮي دان ﮐﻪ ﺑﺲ ﻋﻴﺎن ﺑﻮد‬
‫ﺑﺎزي ﺧﻴﺎل در ﻣﻴﺎن ﺑﻮد‬
‫هﺮ ﻋﻴﺐ ﮐﻪ ﺑﻮد ﻋﻴﺐدان ﺑﻮد‬
‫ﭘﺲ ﻗﻄﺮﻩ و ﺑﺤﺮ هﻢﻋﻨﺎن ﺑﻮد‬
‫هﺮ ذرﻩ ﮐﻪ ﺑﻮد دﻳﺪﻩﺑﺎن ﺑﻮد‬
‫ﮔﻮﻳﻲ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺻﺪ هﺰار ﺟﺎن ﺑﻮد‬
‫ﭼﻮن در ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ﺑﻲﻧﺸﺎن ﺑﻮد‬
‫ﭼﻪ ﺟﺎي زﻣﻴﻦ و ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻮد‬
‫ذرات ﺟﻬﺎن هﻢ ﺁﺷﻴﺎن ﺑﻮد‬
‫در هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﮐﻪ را اﻣﺎن ﺑﻮد‬
‫از ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺮا ﺑﺴﻲ زﻳﺎن ﺑﻮد‬
‫ﺧﻮد ﺑﻲ ﺗﻮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲﺗﻮان ﺑﻮد‬
‫ﮔﻮﻳﻲ ﺷﺐ و روز ﮐﺎﻣﺮان ﺑﻮد‬
‫اﺟﻞ او از ﺁب ﺣﻴﻮان ﺑﻮد‬
‫هﻤﭽﻮ ﻣﻦ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﻮد ﺣﻴﺮان ﺑﻮد‬
‫‪١٩٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺳﺎﻳﻪ از ﮐﻞ دان ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﺁﻓﺘﺎب‬
‫ﮐﻲ ﺑﻮد دﻟﺪار ﭼﻮن دل اي ﻓﺮﻳﺪ‬
‫ﺁﻧﺮا ﮐﻪ ز وﺻﻞ او ﻧﺸﺎن ﺑﻮد‬
‫ﺁﻧﺮا ﮐﻪ ز وﺻﻞ او ﻧﺸﺎن ﺑﻮد‬
‫ﺁري ﭼﻮ ﺑﺘﺎﻓﺖ ﺷﻤﻊ ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﺪ رﻓﺖ ﻗﻄﺮﻩ در ﺑﺤﺮ‬
‫ﺑﺤﺮي ﮐﻪ اﮔﺮﭼﻪ ﻣﻮجهﺎ زد‬
‫هﺮ دم ﺑﻨﻤﻮد ﺻﺪ ﺟﻬﺎن ﻟﻴﮏ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﺷﺪ ﺁﻣﺪي ﮐﻪ اﻓﺘﺎد‬
‫ﮔﺮ ﺑﻮد ﻧﻤﻮد ﻓﺮع ﻏﻴﺮي‬
‫زاﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺣﻴﺎت ﻟﻌﺐ و ﻟﻬﻮﺳﺖ‬
‫هﺮﮔﺎﻩ ﮐﻪ اﻳﻦ ﺧﻴﺎل ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن هﺴﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ هﻤﻪ ﺑﺤﺮ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ رﺧﺶ ﺑﺘﺎﻓﺖ ﻧﺎﮔﺎﻩ‬
‫در هﺮ دل ذرﻩاي ﻣﺤﻘﺮ‬
‫هﺮ ذرﻩ اﮔﺮﭼﻪ ﺻﺪ ﻧﺸﺎن داﺷﺖ‬
‫ﭼﻮن ﭘﺮﺗﻮ ذرﻩاي ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫ﻃﺎوس رﺧﺶ ﭼﻮ ﺟﻠﻮﻩاي ﮐﺮد‬
‫در ﭘﻴﺶ ﭼﻨﺎن ﺟﻤﺎل ﻳﮑﺪم‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ﺑﺮهﺎن ﻣﺮا ز ﻣﻦ زاﻧﮏ‬
‫ﺟﺎن ﮐﺎﺳﺘﻦ اﺳﺖ ﺑﻲ ﺗﻮ ﺑﻮدن‬
‫ﻋﻄﺎر دﻣﻲ اﮔﺮ ز ﺧﻮد رﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ را ﺑﺎ ﻟﺐ ﺗﻮ ﭘﻴﻤﺎن ﺑﻮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ را ﺑﺎ ﻟﺐ ﺗﻮ ﭘﻴﻤﺎن ﺑﻮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ روي ﭼﻮ ﺁﻓﺘﺎب ﺗﻮ دﻳﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻪ ﻧﮑﻮﺗﺮ از ﺁن ﺑﻨﺘﻮان ﺑﻮد‬
‫ﻧﻤﮑﻲ داﺷﺖ و ﺷﮑﺮاﻓﺸﺎن ﺑﻮد‬
‫ﻟﻴﮏ ﺑﻴﻤﻢ ز ﺗﻴﺮ ﻣﮋﮔﺎن ﺑﻮد‬
‫دﻳﺪﻩ هﺮ راز دل ﮐﻪ ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻮد‬
‫ﻧﺰدم زاﻧﮑﻪ ﺁن ﻧﻔﺲ ﺟﺎن ﺑﻮد‬
‫ﮐﻲ ﻣﺮا در ﺟﻬﺎن ﻏﻢ ﺁن ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﻧﻪ در ﺧﻮرد ﭼﻮن ﺗﻮ ﺟﺎﻧﺎن ﺑﻮد‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺟﺎن دادن ﻣﻦ ﺁﺳﺎن ﺑﻮد‬
‫هﺴﺘﻲ و ﻧﻴﺴﺘﻴﺶ ﻳﮑﺴﺎن ﺑﻮد‬
‫درد ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﺮو ﺗﺎوان ﺑﻮد‬
‫ﮐﻮ ز ﭼﺸﻢ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻮد‬
‫ﻟﻴﮏ هﻤﭽﻮن ذرﻩ ﺳﺮﮔﺮدان ﺑﻮد‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻣﺤﺠﻮﺑﻲ ﻋﺬاب ﺟﺎن ﺑﻮد‬
‫ﻣﻲﺗﻮان ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻪ ﺑﺲ ﺁﺳﺎن ﺑﻮد‬
‫اﻳﻦ ﻋﺬاب ﺳﺨﺖ ﺻﺪ ﭼﻨﺪان ﺑﻮد‬
‫ﺗﺎ ﻧﻤﻴﺮي ﮐﻲ ﺗﻮ را درﻣﺎن ﺑﻮد‬
‫ﻧﻪ دﮔﺮ ﺳﻮزﻧﺪﻩ ﻧﻪ ﮔﺮﻳﺎن ﺑﻮد‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺳﻮز ﺷﻤﻊ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﺎن ﺑﻮد‬
‫هﺮ دو ﮐﻮن و ذرﻩاي ﻳﮑﺴﺎن ﺑﻮد‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ در ﺧﺮدﻟﻲ ﺣﻴﺮان ﺑﻮد‬
‫ذرﻩ ذرﻩ ﺟﺎﻣﻪي ﺟﺎﻧﺎن ﺑﻮد‬
‫ﺗﺎ اﻳﺎزت داﻳﻤﺎ ﺳﻠﻄﺎن ﺑﻮد‬
‫ﺁن ﻋﺼﺎ ﮐﺎن ﻻﻳﻖ ﺛﻌﺒﺎن ﺑﻮد‬
‫ﻧﻲ ﻋﺼﺎي ﻣﻮﺳﻲ ﻋﻤﺮان ﺑﻮد‬
‫ﻧﻲ دم ﻋﻴﺴﻲ ﺣﮑﻤﺖدان ﺑﻮد‬
‫‪١٩٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫در ﻧﮑﻮﻳﻲ ﭘﺴﻨﺪﻩي ﺟﺎﻳﻲ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺪﻳﺪم ﻟﺐ ﺟﮕﺮ رﻧﮕﺖ‬
‫ﻳﮏ ﺷﮑﺮ ﺁرزوم ﮐﺮد اﻟﺤﻖ‬
‫ﺑﻲ رﺧﺖ ﺑﺮ رﺧﻢ ﻧﻮﺷﺖ ﺑﻪ ﺧﻮن‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﻧﻔﺲ زﻧﻢ ﺑﻲ ﺗﻮ‬
‫ﺟﺎن ﻣﻦ ﮔﺮ ﺑﻮد وﮔﺮ ﻧﺒﻮد‬
‫ﻟﻴﮏ ﺟﺎن زان ﺳﺒﺐ ﻧﺪادم ﻣﻦ‬
‫ﺟﺎن ﺑﺪادم ﭼﻮ روي ﺗﻮ دﻳﺪم‬
‫ﺟﺎن ﻋﻄﺎر ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﻮد از ﺗﻮ‬
‫هﺮ ﮐﻪ را اﻧﺪﻳﺸﻪي درﻣﺎن ﺑﻮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ را اﻧﺪﻳﺸﻪي درﻣﺎن ﺑﻮد‬
‫ﺑﺮ ﮐﺴﻲ درد ﺗﻮ ﮔﺮدد ﺁﺷﮑﺎر‬
‫ﮔﺮﭼﻪ دارد ﺁﻓﺘﺎﺑﻲ در درون‬
‫اي دل ﻣﺤﺠﻮب ﺑﮕﺬر از ﺣﺠﺎب‬
‫ﮔﺮ هﺰاران ﺳﺎل ﺑﺎﺷﻲ در ﻋﺬاب‬
‫ﻟﻴﮏ ﮔﺮ اﻓﺘﺪ ﺣﺠﺎﺑﻲ در رهﺖ‬
‫ﭼﻨﺪ اﻧﺪﻳﺸﻲ ﺑﻤﻴﺮ از ﺧﻮﻳﺶ ﭘﺎﮎ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻤﻴﺮد ﺷﻤﻊ ﺑﺮهﺪ از ﺑﻼ‬
‫هﺮ دم از ﺳﺮ ﮔﻴﺮ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ و ﺑﺴﻮز‬
‫ﭼﻮن ﺑﺴﻮزي ﭘﺎﮎ ﭘﻴﺶ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ‬
‫ﻋﺮش را ﮔﺮ ﭼﺸﻢ ﺟﺎن ﺁﻳﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﻋﺮش و ﺧﺮدل و ﺁﻧﭽﻪ در هﺮ دو ﺟﻬﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ درون ﺟﺎﻣﻪي ﺟﺎﻧﺎن ﻣﺪام‬
‫ﺻﺪ هﺰاران ﭼﻴﺰ داﻧﺪ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻃﺒﻊ‬
‫ﺁن ﻋﺼﺎ ﮐﺎن ﺳﺤﺮﻩي ﻓﺮﻋﻮن ﺧﻮرد‬
‫وان ﻧﻔﺲ ﮐﺎن ﻣﺮدﮔﺎن را زﻧﺪﻩ ﮐﺮد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫وان ﻧﻔﺲ ﺑﻲ ﺷﮏ دم رﺣﻤﺎن ﺑﻮد‬
‫ﺁن ﻧﻪ زﻳﻦ اﻟﺤﺎن ﮐﻪ زان اﻟﺤﺎن ﺑﻮد‬
‫ﻣﺮدي رﺳﺘﻢ هﻤﻪ دﺳﺘﺎن ﺑﻮد‬
‫ﺗﺎ در ﺁن ﺳﺎﻋﺖ ﮐﻪ وﻗﺖ ﺁن ﺑﻮد‬
‫زاﻧﮑﻪ اﻳﻨﺠﺎ دم زدن ﻧﻘﺼﺎن ﺑﻮد‬
‫ﺟﺎﻧﻢ ﺑﺮﺑﻮد و ﺟﺎي ﺁن ﺑﻮد‬
‫ﺻﺪ ﺟﺎﻧﺶ ﺑﻪ راﻳﮕﺎن ﮔﺮان ﺑﻮد‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺑﻮد‬
‫ﮐﺰ دﺳﺖ دﻟﻢ ﺑﺴﻲ زﻳﺎن ﺑﻮد‬
‫ﭼﻮن ﭘﺎي ﻏﻢ ﺗﻮ در ﻣﻴﺎن ﺑﻮد‬
‫دل را ز ﻏﻢ ﺗﻮ ﮐﻲ اﻣﺎن ﺑﻮد‬
‫ﺧﻮد از دهﻨﺖ ﮐﻪ را ﻧﺸﺎن ﺑﻮد‬
‫ﺁن را ﮐﻪ ﻏﻢ ﭼﻨﺎن دهﺎن ﺑﻮد‬
‫داﻧﻲ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﻲﺗﻮ ﭼﻮن ﺗﻮان ﺑﻮد‬
‫ﺻﺪ ﺳﺎﻟﻪ ﻏﻤﻢ ﺑﻪ ﻳﮏ زﻣﺎن ﺑﻮد‬
‫ﺗﺎ ﺑﻮد ز ﻋﺸﻖ ﺟﺎن ﻓﺸﺎن ﺑﻮد‬
‫ﭘﻴﺶ هﺮ ذرﻩ در ﺳﺠﻮد ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺑﺖ رهﺮوان وﺟﻮد ﺑﻮد‬
‫ﻧﻔﺲ او ﮔﺒﺮ ﻳﺎ ﺟﻬﻮد ﺑﻮد‬
‫ﭘﺲ هﻤﻪ ﺑﻮدهﺎ ﻧﺒﻮد ﺑﻮد‬
‫دود دﻳﺪن ازو ﭼﻪ ﺳﻮد ﺑﻮد‬
‫ﻣﺤﻮ ﮔﺸﺘﻪ ز ﭼﺸﻢ زود ﺑﻮد‬
‫ﭼﻮن ﺳﺮاﺑﻲ هﻤﻪ ﻧﻤﻮد ﺑﻮد‬
‫‪١٩٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺁن ﻋﺼﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻳﺪاﷲ ﺑﻮد و ﺑﺲ‬
‫وان هﺰاران ﺧﻠﻖ ﮐﺰ داود ﻣﺮد‬
‫در ﺑﺮ ﻣﺮدي ﮐﻪ اﻳﻦ ﺳﺮ ﭘﻲ ﺑﺮد‬
‫ﮔﺮ ﻧﺪاﻧﺴﺘﻲ ﺗﻮ اﻳﻦ ﺳﺮ ﺗﻦ ﺑﺰن‬
‫ﺗﻦ زن اي ﻋﻄﺎر و ﺗﻦ زن دم ﻣﺰن‬
‫زﻟﻒ ﺗﻮ ﮐﻪ ﻓﺘﻨﻪي ﺟﻬﺎن ﺑﻮد‬
‫زﻟﻒ ﺗﻮ ﮐﻪ ﻓﺘﻨﻪي ﺟﻬﺎن ﺑﻮد‬
‫هﺮ دل ﮐﻪ زﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺧﺒﺮ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﻣﺮدﻩدل ﺁن ﮐﺴﻲ ﮐﻪ او را‬
‫ﮔﻔﺘﻢ دل ﺧﻮﻳﺶ ﺧﻮن ﮐﻨﻢ ﻣﻦ‬
‫ﻧﺎﮔﺎﻩ ﮐﺸﻴﺪﻩ داﺷﺖ دﺳﺘﻢ‬
‫ﮔﺮ ﻣﻦ دادم اﻣﺎن دﻟﻢ را‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ دهﺎن ﺗﻮ ﺑﺒﻴﻨﻢ‬
‫هﺮﮔﺰ ﻧﺮﺳﻴﺪ هﻴﭻ ﺟﺎﻳﻲ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪاي ﺗﻮ ﺑﻲﻣﻦ‬
‫ز ﺁﻧﺮوز ﮐﻪ ﻳﮏ زﻣﺎﻧﺖ دﻳﺪم‬
‫ﺑﺮ ﺧﺎﮎ درت ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻋﻄﺎر‬
‫هﺮ ﮐﻪ را ذرﻩاي وﺟﻮد ﺑﻮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ را ذرﻩاي وﺟﻮد ﺑﻮد‬
‫ﻧﻪ هﻤﻪ ﺑﺖ ز ﺳﻴﻢ و زر ﺑﺎﺷﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﻳﮏ ذرﻩ ﻣﻲﮐﻨﺪ اﺛﺒﺎت‬
‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭼﻮ ﺟﻤﻠﻪ ﻳﮏ ﺑﻮدﺳﺖ‬
‫ﻧﻘﻄﻪي ﺁﺗﺶ اﺳﺖ در ﺑﺎﻃﻦ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺁن ﻧﻘﻄﻪ دﻳﺪ هﺮ دو ﺟﻬﺎﻧﺶ‬
‫زاﻧﮑﻪ دو ﮐﻮن ﭘﻴﺶ دﻳﺪﻩي دل‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﻤﭽﻮ ﮐﻮري ﻣﻴﺎن دود ﺑﻮد‬
‫ﺗﺎ دﻣﻲ ﮔﺮ زﻧﻲ ﭼﻮ ﻋﻮد ﺑﻮد‬
‫هﺮ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﺑﺮو ﺧﺎري ﺑﻮد‬
‫ﺗﺎ ﻣﺮا در هﺠﺮ ﺗﻮ ﻳﺎري ﺑﻮد‬
‫ﺻﺒﺮ ﮐﺮدن ﮐﺎر هﺸﻴﺎري ﺑﻮد‬
‫ﮔﺮ دﻟﻲ ﻧﺒﻮد ﻧﻪ ﺑﺲ ﮐﺎري ﺑﻮد‬
‫اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ در ﻋﺸﻖ ﺑﺴﻴﺎري ﺑﻮد‬
‫ﻃﺮﻩ ﺗﻮ ﭼﺴﺖ ﻃﺮاري ﺑﻮد‬
‫ﻣﻲﻧﺪاﻧﻢ ﺗﺎ ﺟﮕﺮ ﺧﻮاري ﺑﻮد‬
‫وﻗﺖ ﺑﻴﻤﺎري ﺷﮑﺮﺑﺎري ﺑﻮد‬
‫ﺗﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ روز ﺑﺎزاري ﺑﻮد‬
‫ﻣﻲﻧﺪاﻧﻢ ﺗﺎ ﺧﺮﻳﺪاري ﺑﻮد‬
‫ﮐﻲ ﺳﺰاي ﻧﺎﺳﺰاواري ﺑﻮد‬
‫هﺮ ﮐﺴﻲ ﺧﻮاهﺪ ﮐﻪ ﻋﻄﺎري ﺑﻮد‬
‫ﻣﺤﺮم ﮐﻮي ﺗﻮ ﻣﻠﮏ ﻧﺒﻮد‬
‫از ﺟﻤﺎل ﺗﻮ هﻔﺖ ﻳﮏ ﻧﺒﻮد‬
‫هﻤﻪ ﺑﺎﺷﻲ ﺗﻮ هﻴﭻ ﺷﮏ ﻧﺒﻮد‬
‫ﺑﺎ ﮐﺴﻲ ﻧﻴﺰ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﻧﺒﻮد‬
‫ﺗﺎ دو ﻋﺎﻟﻢ دو ﻣﺮدﻣﮏ ﻧﺒﻮد‬
‫در زﻣﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ در ﻓﻠﮏ ﻧﺒﻮد‬
‫ﻣﺤﻮ را ذرﻩاي ﺑﺮﮎ ﻧﺒﻮد!‬
‫اﮔﺮش ﺧﺎل ﺗﻮ ﻣﺤﮏ ﻧﺒﻮد‬
‫در ﺷﮑﺮ اﻳﻦ هﻤﻪ ﻧﻤﮏ ﻧﺒﻮد‬
‫‪١٩٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﻳﮏ ذرﻩ ﻏﻴﺮ ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ‬
‫هﻤﭽﻮ ﻋﻄﺎر در ﻓﻨﺎ ﻣﻲﺳﻮز‬
‫هﺮ ﮐﻪ را در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﮐﺎري ﺑﻮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ را در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﮐﺎري ﺑﻮد‬
‫ﻳﮏ زﻣﺎن ﻣﮕﺬار ﺑﻲ درد ﺧﻮدم‬
‫ﻣﺴﺖ ﮔﺸﺘﻢ از ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻲ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ‬
‫دل ز ﻣﻦ ﺑﺮدي و ﮔﻔﺘﻲ ﻏﻢ ﻣﺨﻮر‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ را در ﻋﺸﻖ دﻳﻦ و دل ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫دل ﺷﺪ از دﺳﺖ و ز ﺟﺎن ﺗﺮﺳﻢ ازاﻧﮏ‬
‫ﺑﻲ ﻧﻤﮑﺪان ﻟﺒﺖ در هﺮ دو ﮐﻮن‬
‫ﮔﺮ ﺑﺨﻨﺪي ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻴﻤﺎر را‬
‫رﺳﺘﻪ دﻧﺪاﻧﺖ در ﺑﺎزار ﺣﺴﻦ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻬﺎي ﺑﻮﺳﻪ ﺧﻮاهﻲ ﺟﺰ ﺑﻪ ﺟﺎن‬
‫ﻧﺎﻓﻪ وﺻﻠﺖ ﮐﻪ ﺑﻮﻳﻲ ﮐﺲ ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫اي ﻋﺠﺐ ﺑﻲ زﻟﻒ ﻋﻨﺒﺮ ﺑﻴﺰﺗﻮ‬
‫ﻣﺮد ﻳﮏ ﻣﻮي ﺗﻮ ﻓﻠﮏ ﻧﺒﻮد‬
‫ﻣﺮد ﻳﮏ ﻣﻮي ﺗﻮ ﻓﻠﮏ ﻧﺒﻮد‬
‫ﻣﺎﻩ دو هﻔﺘﻪ ﮔﺮﭼﻪ هﺴﺖ ﺗﻤﺎم‬
‫ﭼﻮن ﺟﻤﺎل ﺗﻮ ﺁﺷﮑﺎر ﺷﻮد‬
‫ﻣﻠﮏ ﺣﺴﻦ ﺁﻓﺘﺎب روي ﺗﻮرا‬
‫ﻧﺘﻮان دﻳﺪ ذرﻩاي رخ ﺗﻮ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ در ذرﻩ ذرﻩ هﺴﺖ از ﺗﻮ‬
‫ﻟﻴﮏ ﭼﻮن ذرﻩ در ﺗﻮ ﻣﺤﻮ ﺷﻮد‬
‫زر ﺧﻮرﺷﻴﺪ ذرﻩ ذرﻩ ﺷﻮد‬
‫هﻴﭽﮑﺲ را در ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺣﻖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﻴﭽﮑﺲ را ﭼﻨﻴﻦ ﻳﺰﮎ ﻧﺒﻮد‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ اﻧﺪازي ﺁن ﺧﺴﮏ ﻧﺒﻮد‬
‫ﺑﺮ ﻣﺤﮏ ﺟﺎوداﻧﺶ ﺣﮏ ﻧﺒﻮد‬
‫ﭼﻮ در ﻏﻢ ﺗﻮ ﺟﺰ ﺟﺎن ﭼﻴﺰي دﮔﺮم ﻧﺒﻮد‬
‫ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﮐﺸﻢ ﮐﺰ ﺗﻮ ﻏﻤﺨﻮارﺗﺮم ﻧﺒﻮد‬
‫ﺧﻮد ﭼﻮن رخ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﻢ ﭘﺮواي ﺳﺮم ﻧﺒﻮد‬
‫ﺁن روز ﮐﻪ ﺑﺮ راهﺖ داﻳﻢ ﻧﻈﺮم ﻧﺒﻮد‬
‫اﻣﺎ ﭼﻮ ﺗﻮ را ﺑﻴﻨﻢ از ﺧﻮد ﺧﺒﺮم ﻧﺒﻮد‬
‫ﭼﻮن ﺗﻴﺮ ﺑﭙﻴﻮﻧﺪد ﮐﻨﺞ ﮔﺬرم ﻧﺒﻮد‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﭼﮑﻨﻢ ﭼﻮن ﮐﺲ ﺗﻴﻤﺎر ﺑﺮم ﻧﺒﻮد‬
‫ﺟﺎﻧﻲ ﺑﮑﻨﻢ ﺁﺧﺮ ﮔﺮ ﺁن ﻗﺪرم ﻧﺒﻮد‬
‫ﺗﺪﺑﻴﺮ ﮐﻨﻢ وﺟﻬﻲ ﮔﺮ هﻴﭻ زرم ﻧﺒﻮد‬
‫هﺮ دم ز ﭘﻲ ﺑﻮﺳﻲ ﺟﺎﻧﻲ دﮔﺮم ﻧﺒﻮد‬
‫دردا ﮐﻪ ﭼﻮ دل ﺧﻮن ﺷﺪ ﮐﺲ راهﺒﺮم ﻧﺒﻮد‬
‫وﮔﺮ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﻮد ﺑﻴﻨﻨﺪﻩ ﻧﺒﻮد‬
‫ﭼﺮا ﺷﺒﻨﻢ ﺑﻪ درﻳﺎ زﻧﺪﻩ ﻧﺒﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺟﺰ درﻳﺎ ﺗﻮ را دارﻧﺪﻩ ﻧﺒﻮد‬
‫ﮐﻪ هﺮ ﮐﻮ ﮔﻢ ﻧﺸﺪ داﻧﻨﺪﻩ ﻧﺒﻮد‬
‫ﺗﻮ را ﺟﺎوﻳﺪ ﮐﺲ ﺟﻮﻳﻨﺪﻩ ﻧﺒﻮد‬
‫ﺑﺴﺎزي از ﺑﻘﺎ اﻓﮑﻨﺪﻩ ﻧﺒﻮد‬
‫ﮐﻪ ﮔﻞ ﭼﻮن ﮔﻞ ﺑﺴﻲ ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ ﻧﺒﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺳﻠﻄﺎﻧﻲ ﻣﻘﺎم ﺑﻨﺪﻩ ﻧﺒﻮد‬
‫اﮔﺮ ﺑﺮ ﻗﺪ ﺗﻮ زﻳﺒﻨﺪﻩ ﻧﺒﻮد‬
‫ﺗﻮرا ﺟﺰ ﻧﻴﺴﺘﻲ ﻳﺎﺑﻨﺪﻩ ﻧﺒﻮد‬
‫‪١٩٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺳﺮ زﻟﻔﺖ ﺑﻪ ﭼﻴﻦ رﺳﻴﺪ از هﻨﺪ‬
‫ﮔﺮ ﺧﺴﮏ در رﻩ ﻣﻦ اﻧﺪازي‬
‫هﺮﭼﻪ ﻋﻄﺎر در ﺻﻔﺎت ﺗﻮ ﮔﻔﺖ‬
‫ﭼﻮ در ﻏﻢ ﺗﻮ ﺟﺰ ﺟﺎن ﭼﻴﺰي دﮔﺮم ﻧﺒﻮد‬
‫ﭘﺮواﻧﻪ ﺗﻮ ﮔﺸﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺳﺮاﻓﺸﺎﻧﻢ‬
‫ﭘﻴﺶ ﻧﻈﺮم ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻮن روز ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺎد‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﺧﺒﺮي ﮔﻮﻳﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ ز دل زارم‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ز ﺗﻴﺮت ﺗﻴﺰ از ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺑﮕﺮﻳﺰم‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺻﺪ هﻤﺪم ﺗﻴﻤﺎر ﺑﺮم ﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ ﺑﻪ زر ﮔﺮدد ﮐﺎر ﺗﻮ ﭼﻮ ﺁب زر‬
‫ﺗﻮ ﭼﺎرﻩ ﮐﺎرم ﮐﻦ ﺗﺎ از رخ هﻤﭽﻮن زر‬
‫ﺑﻮﺳﻲ ﻧﺪهﻲ ﺟﺎﻧﺎ ﺗﺎ ﺟﺎن ﻧﺴﺘﺎﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺳﺘﻤﮑﺶ را دل ﺑﻮد ﺑﻪ ﺗﻮ رهﺒﺮ‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﻮ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﻨﺪ ﺑﻨﺪﻩ ﻧﺒﻮد‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﻮ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﻨﺪ ﺑﻨﺪﻩ ﻧﺒﻮد‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮد زﻧﺪﻩ ﻣﺒﺎش اي ﺑﻨﺪﻩ ﺁﺧﺮ‬
‫ﺗﻮ هﺴﺘﻲ ﺷﺒﻨﻤﻲ درﻳﺎب درﻳﺎ‬
‫درﻳﻦ درﻳﺎ ﭼﻮ ﺷﺒﻨﻢ ﭘﺎﮎ ﮔﻢ ﺷﻮ‬
‫اﮔﺮ در ﺧﻮد ﺑﻤﺎﻧﻲ ﻧﺎﺷﺪﻩ ﮔﻢ‬
‫ﺗﻮ ﻣﻲﺗﺮﺳﻲ ﮐﻪ در دﻧﻴﺎ ﻣﺪاﻣﺖ‬
‫وﺟﻮد ﺟﺎودان ﺧﻮاهﻲ‪ ،‬ﻧﺪاﻧﻲ‬
‫وﺟﻮد ﮔﻞ ﺑﻪ ﺑﺎﻻي ﮔﻞ ﺁﻣﺪ‬
‫ﺗﻮرا در ﻧﻮ ﺷﺪن ﺟﺎﻣﻪ ﮐﻪ ﺁرد‬
‫ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﭼﻮ ﺗﻮ هﺴﺘﻲ ﻧﺪاري‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻪ در هﺴﺘﻲ ﺗﻮرا ﻣﺎﻧﻨﺪﻩ ﻧﺒﻮد‬
‫ﮐﻪ هﺮﮔﺰ رﻓﺘﻪاي ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻧﺒﻮد‬
‫اﮔﺮ ﺷﺐ ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﺳﻮزﻧﺪﻩ ﻧﺒﻮد‬
‫اﮔﺮ ﺳﺮ ﺗﺎ ﻗﺪم ﮔﺮدﻧﺪﻩ ﻧﺒﻮد‬
‫وراي او ﮐﺴﻲ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻧﺒﻮد‬
‫ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ در ﭼﻮ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ ﻧﺒﻮد‬
‫ﺑﺎ ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ در اﻳﻤﺎن رود‬
‫ﭘﻴﺶ ﻟﻌﻠﺖ از ﺑﻦ دﻧﺪان رود‬
‫ﭼﻮن ﻗﻠﻢ ﺳﺮ ﺑﺮ ﺧﻂ ﻓﺮﻣﺎن رود‬
‫در ﺧﻂ ﺗﻮ ﺑﺎ دل ﺑﺮﻳﺎن رود‬
‫ﻣﻲﻧﺪاﻧﻢ ﺗﺎ ﻓﻠﮏ را ﺁن رود‬
‫ﻣﺎﻩ زﻳﺮ ﻣﻴﻎ در ﭘﻨﻬﺎن رود‬
‫ﮔﺮ هﻤﻪ ﭼﺮخ اﺳﺖ ﺳﺮﮔﺮدان رود‬
‫ﺷﺮح ﺁن ﻟﺐ ﺑﺮ زﺑﺎن ﺟﺎن رود‬
‫ﺟﺎن ز ﺷﺮاب ﺷﻮق ﺗﻮ ﺑﺎدﻩﭘﺮﺳﺖ ﻣﻲرود‬
‫زﻳﺮ زﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﺑﻮي ﺁن ﺑﺎ دل ﻣﺴﺖ ﻣﻲرود‬
‫از دل او ﺑﻪ هﺮ دﻟﻲ دﺳﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻲرود‬
‫ﺑﺮ دل و ﺟﺎن ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺳﺨﺖ ﺷﮑﺴﺖ ﻣﻲرود‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻲﻓﺘﺪ هﺴﺖ ﺑﻪ هﺴﺖ ﻣﻲرود‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ز ﺳﺎل ﻋﻤﺮ ﺗﻮ ﭘﻨﺠﻪ و ﺷﺼﺖ ﻣﻲرود‬
‫ﮐﺎﻓﺮ ﭼﺮخ ازﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺳﺮ زدﻩ ﭘﺴﺖ ﻣﻲرود‬
‫‪١٩٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اﮔﺮ ﺧﻮاهﻲ ﮐﻪ داﻳﻢ هﺴﺖ ﮔﺮدي‬
‫ﻓﺮو ﺷﻮ در رﻩ ﻣﻌﺸﻮق ﺟﺎوﻳﺪ‬
‫در ﺁﺗﺶ ﮐﻲ رﺳﺪ ﺷﻤﻊ ﻓﺴﺮدﻩ‬
‫ﻓﻠﮏ هﺮﮔﺰ ﻧﮕﺮدد ﻣﺤﺮم ﻋﺸﻖ‬
‫هﺮ ﺁن ﮐﺒﮑﻲ ﮐﻪ ﻗﻮت ﺑﺎز ﮔﺮدد‬
‫ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻲ ﺗﻮ اي ﻋﻄﺎر ﺁﺧﺮ‬
‫ﺑﺎ ﻟﺐ ﻟﻌﻠﺖ ﺳﺨﻦ در ﺟﺎن رود‬
‫ﺑﺎ ﻟﺐ ﻟﻌﻠﺖ ﺳﺨﻦ در ﺟﺎن رود‬
‫ﻋﻘﻞ ﭼﻮن ﺷﺮح ﻟﺐ ﺗﻮ ﺑﺸﻨﻮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ او ﺳﺮﺳﺒﺰي ﺧﻂ ﺗﻮ دﻳﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺒﻴﻨﺪ ﭘﺴﺘﻪي ﺧﻂ ﻓﺴﺘﻘﻴﺖ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ روﻳﺖ را رود در ﻧﻴﮑﻮﻳﻲ‬
‫ﭼﻮن ﺷﻮد ﺧﻮرﺷﻴﺪ روﻳﺖ ﺁﺷﮑﺎر‬
‫هﺮ ﮐﻪ روي هﻤﭽﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺗﻮ دﻳﺪ‬
‫هﺴﺖ ﺟﺎن ﻋﻄﺎر را ﺷﻴﺮﻳﻦ از ﺁﻧﮏ‬
‫دل ﺑﻪ اﻣﻴﺪ وﺻﻞ ﺗﻮ ﺑﺎد ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻲرود‬
‫دل ﺑﻪ اﻣﻴﺪ وﺻﻞ ﺗﻮ ﺑﺎد ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻲرود‬
‫از ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﺟﺎن ﻣﺎ ﻳﺎﻓﺖ ز دور ﺷﻤﻪاي‬
‫از ﻣﻲ ﻋﺸﻖ رﻳﺨﺘﻦ ﺑﺮ دل ﺁدم اﻧﺪﮐﻲ‬
‫رخ ﺑﻨﻤﺎي ﮔﻪ ﮔﻬﻲ ﮐﺰ ﭘﻲ ﺁرزوي ﺗﻮ‬
‫در رﻩ ﺗﻮ روﻧﺪﻩ را در ﻗﺪم ﻧﺨﺴﺘﻤﻴﻦ‬
‫ﺑﺎﻟﻎ راﻩ ﮐﻲ ﺷﻮي ﭼﻮن ﻧﺪهﻲ ﺑﻪ دوﺳﺖ ﺟﺎن‬
‫ﮔﻢ ﺷﺪﻩاي ﻓﺮﻳﺪ ﺗﻮ ﺑﺎزﮐﺶ اﻳﻦ زﻣﺎن ﻋﻨﺎن‬
‫ﺗﺎ ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ درهﻢ ﻣﻲرود‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫در ﺟﻬﺎن ﺻﺪ ﺧﻮن ﺑﻪ ﻳﮏ دم ﻣﻲرود‬
‫دل ز دﺳﺘﻢ رﻓﺖ و ﺟﺎن هﻢ ﻣﻲرود‬
‫وﻳﻦ ﺳﺨﻦ از ﺟﺎن ﭘﺮ ﻏﻢ ﻣﻲرود‬
‫هﻤﭽﻮ زﻟﻔﺖ ﭘﺸﺖ ﭘﺮ ﺧﻢ ﻣﻲرود‬
‫ﮐﺰ ﭘﻲ دل ﺟﺎن ﺑﻪ ﻣﺎﺗﻢ ﻣﻲرود‬
‫راﺳﺘﻲ ﺑﻴﻌﻲ ﻣﺴﻠﻢ ﻣﻲرود‬
‫ﺗﻮﺑﻪ اﻟﺤﻖ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﺤﮑﻢ ﻣﻲرود‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻲرﻓﺘﺖ ﮐﻨﻮن ﮐﻢ ﻣﻲرود‬
‫ﺑﺎ دﻟﻲ ﭘﺮ ﺧﻮن ز ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻲرود‬
‫ﭼﻪ ﺳﺎزي ﺳﺮاي و ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﺳﺮود‬
‫ﻓﺮوﺷﻮ ﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﮎ ﺗﻴﺮﻩ ﻓﺮود‬
‫ﻓﮑﻨﺪﺳﺖ در ﭼﺮخ ﭼﺮخ ﮐﺒﻮد‬
‫ﭼﻮ ﺳﺮ ﺁهﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ در زﻳﺮ ﺧﻮد‬
‫اﺟﻞ ﺑﮕﺴﻠﺪ از هﻤﺶ ﺗﺎر و ﭘﻮد‬
‫ﺳﺮ و ﺳﻨﮓ ﻣﺎﻧﻨﺪﻩ ﺁب رود‬
‫ﭼﻮ ﮔﻮﻳﻲ ﻧﺪاﻧﻲ ﻓﺮاز از ﻓﺮود‬
‫ز دور ﺳﭙﻬﺮي ﭼﻪ ﻧﺎﻟﻲ ﭼﻮ رود‬
‫ﻋﺰﻳﺰان هﻤﺪرد را ﮐﻦ درود‬
‫ز ﺷﺎخ ﺑﻬﻲ ﮐﻦ ﮐﻠﻮخ ﺁﻣﺮود‬
‫هﻤﻪ ﺿﺎﻳﻊ اﻧﺪر ﺳﺮاي و ﺳﺮود‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ ﺑﻮد ﺑﻴﻨﺎ ﺷﻮد‬
‫ﺑﻮﻳﻲ از ﭘﻴﺮاهﻨﺶ ﭘﻴﺪا ﺷﻮد‬
‫زاهﺪ ﻣﻨﮑﺮ ﺳﺮ ﻏﻮﻏﺎ ﺷﻮد‬
‫دل ز زﻟﻔﺶ ﮐﺎﻓﺮي ﻳﮑﺘﺎ ﺷﻮد‬
‫‪١٩٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺗﺎ ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ درهﻢ ﻣﻲرود‬
‫ﺗﺎ ﺑﺪﻳﺪم زﻟﻒ ﺗﻮ اي ﺟﺎن و دل‬
‫دل ﻧﺪارم ﺗﺎ ﻏﻢ زﻟﻔﺖ ﺧﻮرم‬
‫ﺁﺳﻤﺎن از اﺷﺘﻴﺎق روي ﺗﻮ‬
‫دل در اﻧﺪوﻩ ﺗﻮ ﻣﺮد و اﻳﻦ ﺑﺘﺮ‬
‫ﻣﻲدهﻲ دم ﻣﻲﺳﺘﺎﻧﻲ ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫هﺮ زﻣﺎﻧﻲ ﺗﻮﺑﻪاي ﻣﻲﺑﺸﮑﻨﻲ‬
‫ﻧﺎز ﮐﻢ ﮐﻦ زاﻧﮑﻪ ﺗﺎ ﺧﻄﺖ دﻣﻴﺪ‬
‫ﺧﻮن ﻣﺨﻮر ﻋﻄﺎر را ﮐﺰ ﺷﻮق ﺗﻮ‬
‫ﭼﻪ ﺳﺎزي ﺳﺮاي و ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﺳﺮود‬
‫ﻳﻘﻴﻦدان ﮐﻪ هﻤﭽﻮن ﺗﻮ ﺑﺴﻴﺎر ﮐﺲ‬
‫ﭼﻪ ﺑﺮﺧﻴﺰد از ﺧﻮد و ﺁهﻦ ﺗﻮ را‬
‫اﮔﺮ ﺟﺎﻣﻪي ﻋﻤﺮ ﺗﻮ زﺁهﻦ اﺳﺖ‬
‫اﮔﺮ ﺳﺮ ﮐﺸﻲ زﻳﻦ ﭘﻞ هﻔﺖ ﻃﺎق‬
‫ز ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﻲ زﻳﺮ ﭼﻮﮔﺎن ﭼﺮخ‬
‫ﭼﻮ دور ﺳﭙﻬﺮت ﻧﺨﻮاهﺪ ﮔﺬاﺷﺖ‬
‫رﻓﻴﻘﺎن هﻢراز را ﮐﻦ وداع‬
‫درﺧﺖ ﺑﺘﺮ ﺑﻮدن از ﺑﻦ ﺑﮑﻦ‬
‫ﻣﮑﻦ هﻤﭽﻮ ﻋﻄﺎر ﻋﻤﺮ ﻋﺰﻳﺰ‬
‫ﮔﺮ ﻧﺴﻴﻢ ﻳﻮﺳﻔﻢ ﭘﻴﺪا ﺷﻮد‬
‫ﮔﺮ ﻧﺴﻴﻢ ﻳﻮﺳﻔﻢ ﭘﻴﺪا ﺷﻮد‬
‫ﺑﺲ ﮐﻪ ﭘﻴﺮاهﻦ ﺑﺪرم ﺗﺎ ﻣﮕﺮ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺮاﻓﺘﺪ ﺑﺮﻗﻊ از ﭘﻴﺶ رﺧﺶ‬
‫ور ﺑﺮاﻓﺸﺎﻧﺪ ﺳﺮ زﻟﻒ دو ﺗﺎ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﻲﺷﮏ ﺁن دل ﻣﻤﻨﻲ ﺣﻘﺎ ﺷﻮد‬
‫ﻋﻘﻞ از ﻻﻳﻌﻘﻠﻲ رﺳﻮا ﺷﻮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ او ﻣﺸﻐﻮل اﻳﻦ ﺳﻮدا ﺷﻮد‬
‫دل ﭼﺮا ﺷﻮرﻳﺪﻩ و ﺷﻴﺪا ﺷﻮد‬
‫ذرﻩ ﺳﺮﮔﺮدان و ﻧﺎﭘﺮوا ﺷﻮد‬
‫از ﭼﻨﻴﻦ درﻳﺎ ﮐﺴﻲ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﻮد‬
‫ﻣﻲدود ﺗﺎ زودﺗﺮ ﺁﻧﺠﺎ ﺷﻮد‬
‫ﻣﻲﻃﭙﺪ ﺗﺎ ﭼﻮن ﺳﻮي درﻳﺎ ﺷﻮد‬
‫ﮐﺎرت اي ﻏﺎﻓﻞ ﮐﺠﺎ زﻳﺒﺎ ﺷﻮد‬
‫ﮔﻮهﺮي ﺑﻲﻣﺜﻞ و ﺑﻲهﻤﺘﺎ ﺷﻮد‬
‫ﭘﺸﻪاي ﺁﺧﺮ ﺳﻠﻴﻤﺎن ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫ﭼﻮن ﮐﻪ ﺳﻠﻄﺎن ﻧﻴﺴﺖ ﺳﻠﻄﺎن ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫اﻳﻦ ﭼﻮ ﻋﻴﻦ ﺁن ﺑﻮد ﺁن ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫اﻳﻦ ﺳﺨﻦ روﺷﻦ ﺑﻪ ﺑﺮهﺎن ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫ﺑﺮ ﺗﻮ اﻳﻦ دﺷﻮار ﺁﺳﺎن ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫هﺮ دو ﻳﮑﺴﺎن ﻧﻴﺴﺖ ﻳﮑﺴﺎن ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫ﻗﻄﺮﻩاي درﻳﺎي ﻋﻤﺎن ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫ﻗﻄﺮﻩﺑﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺴﻠﻤﺎن ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫ﺳﻨﮓ ﮐﻔﺮت ﻟﻌﻞ اﻳﻤﺎن ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫ﻣﻲﻧﺪاﻧﻢ ﺑﺮ ﺗﻮ رﺧﺸﺎن ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫ﺟﺎنﻓﺸﺎن ﺑﺮ روي ﺟﺎﻧﺎن ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻨﺸﺴﺘﻪ ﺗﺎ ﺟﺎن ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫ﮔﻞ ﺑﺪﻳﻦ درﮔﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫ﺁن ﭼﻨﺎن ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫ﭘﺎي در ﮔﻞ رﻩ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫‪١٩٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫هﺮ دﻟﻲ ﮐﺰ زﻟﻒ او زﻧﺎر ﺳﺎﺧﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻴﺎﺑﺪ ﻋﻘﻞ ﺑﻮي زﻟﻒ او‬
‫از دو ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺎرغ ﺁﻳﺪ ﺗﺎ اﺑﺪ‬
‫ﮔﺮ ﮐﺴﻲ ﭘﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ روي او‬
‫ﺗﻮ ﺟﻮاﺑﺶ دﻩ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﺁﻓﺘﺎب‬
‫اي دل از درﻳﺎ ﭼﺮا ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺪي‬
‫هﺮ ﮐﻪ دور اﻓﺘﺪ ز ﺟﺎي ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‬
‫ﻣﺎهﻲ از درﻳﺎ ﭼﻮ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ اوﻓﺘﺪ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﻨﺸﻴﻨﻲ ﺑﻪ ﺑﻴﮑﺎري ﻣﺪام‬
‫ﮔﺮ دل ﻋﻄﺎر ﺑﺎ درﻳﺎ رﺳﺪ‬
‫هﺮ ﮔﺪاﻳﻲ ﻣﺮد ﺳﻠﻄﺎن ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫هﺮ ﮔﺪاﻳﻲ ﻣﺮد ﺳﻠﻄﺎن ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫ﻧﻲ ﻋﺠﺐ ﺁن اﺳﺖ ﮐﻴﻦ ﻣﺮد ﮔﺪا‬
‫ﺑﺲ ﻋﺠﺐ ﮐﺎري اﺳﺖ ﺑﺲ ﻧﺎدر رهﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺪﻳﻦ ﺑﺮهﺎن ﮐﻨﻲ از ﻣﻦ ﻃﻠﺐ‬
‫ﺗﺎ ﻧﮕﺮدي از وﺟﻮد ﺧﻮد ﻓﻨﺎ‬
‫ﮔﻔﺘﻤﺶ ﻓﺎﻧﻲ ﺷﻮ و ﺑﺎﻗﻲ ﺗﻮﻳﻲ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ هﻢ درﻳﺎي ﻋﻤﺎن ﻗﻄﺮﻩاي اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﮐﺴﻲ را دﻳﺪﻩ درﻳﺎﺑﻴﻦ ﻧﺸﺪ‬
‫ﺗﺎ ﻧﮕﺮدد ﻗﻄﺮﻩ و درﻳﺎ ﻳﮑﻲ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ﻳﮏ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ وﻟﻴﮏ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺟﻤﺎل او ﻧﺪﻳﺪ‬
‫ﺻﺪ هﺰاران ﻣﺮد ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ ز ﻋﺸﻖ‬
‫ﭼﻨﺪ اﻧﺪاﻳﻲ ﺑﻪ ﮔﻞ ﺧﻮرﺷﻴﺪ را‬
‫از ﮐﻔﻲ ﮔﻞ ﮐﺎن وﺟﻮد ﺁدم اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﮐﻠﻲ ﺑﺮﻧﮕﻴﺮي ﮔﻞ ز راﻩ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﺮ ﺻﺒﻲ رﺳﺘﻢ ﺑﻪ دﺳﺘﺎن ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫هﺮ ﻣﺨﻨﺚ ﻣﺮد ﻣﻴﺪان ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫هﺮ ﻋﺼﺎ در دﺳﺖ ﺛﻌﺒﺎن ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫ﺑﺮ ﺗﻮ ﺁن ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺗﺎﺑﺎن ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﺟﺎﻧﺎن ﻣﻨﻲ ﺟﺎن ﺑﻲ ﺗﻮ ﺧﺮم ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ در ﮐﺲ ﻧﻨﮕﺮي ﮐﺲ ﺑﺎ ﺗﻮ هﻤﺪم ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫ﺟﺎن ﻣﺎ ﮔﺮ در ﻓﺰاﻳﺪ ﺣﺴﻦ ﺗﻮ ﮐﻢ ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻃﺮارﻳﺖ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﺴﻠﻢ ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﮔﻮﻳﻲ ﻳﺎ ﮐﻨﻲ اﻳﻦ ﻋﻬﺪ ﻣﺤﮑﻢ ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ دل ﺧﺴﺘﮕﻲ زاﻳﻞ ﺑﻪ ﻣﺮهﻢ ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ از در در ﻧﻴﺎﻳﻲ از دﻟﻢ ﻏﻢ ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫ذرﻩاي هﻢﺧﻠﻮت ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﻣﻴﺪان ﻻﺷﻪ ﺗﺎزد رﺧﺶ رﺳﺘﻢ ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫ﻋﺎﺟﺰي ﮔﺮدد ﮔﺮﻓﺘﺎري ﺷﻮد‬
‫هﺮ ﮔﻠﻲ در ﭼﺸﻢ او ﺧﺎري ﺷﻮد‬
‫ﺑﻲ ﺷﮑﺶ هﺮ ﺧﺎر ﮔﻠﺰاري ﺷﻮد‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﺟﺎن ﺁﻳﺪ ﺟﮕﺮ ﺧﻮاري ﺷﻮد‬
‫اﺑﺮ ﺗﺎ ﻣﺤﺸﺮ ﺷﮑﺮﺑﺎري ﺷﻮد‬
‫ﭼﺮخ ﺳﺮﮔﺮدان ﭼﻮ ﭘﺮﮔﺎري ﺷﻮد‬
‫وﺻﻒ ﺧﻂ ﺗﻮ ﭼﻮ ﺑﺴﻴﺎري ﺷﻮد‬
‫زر ﮐﻨﺪ ﺑﺪرود و زﻧﮕﺎري ﺷﻮد‬
‫ﺗﺎ ﺑﺠﻨﺒﺪ ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﺴﺎري ﺷﻮد‬
‫ﮔﻪ ﭼﻠﻴﭙﺎ ﮔﺎﻩ زﻧﺎري ﺷﻮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﻣﻲﺧﻮاهﺪ ﮐﻪ دﻳﻨﺪاري ﺷﻮد‬
‫‪٢٠٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻧﻪ ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﺗﻮ ﻣﺮد اﻳﻦ ﻧﻪاي‬
‫ﮐﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺷﺪ ﺗﻮ ﻣﺮد اﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ‬
‫ﺗﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ هﻤﭽﻮ ﻣﻮﺳﻲ ﻋﺎﺷﻘﻲ‬
‫ﻋﻤﺮت اي ﻋﻄﺎر ﺗﺎوان ﮐﺮدﻩاي‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﺟﺎﻧﺎن ﻣﻨﻲ ﺟﺎن ﺑﻲ ﺗﻮ ﺧﺮم ﮐﻲ ﺷﻮد‬
‫ﮔﺮ ﺟﻤﺎل ﺟﺎﻧﻔﺰاي ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻨﻤﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﻣﺎ‬
‫دل ز ﻣﻦ ﺑﺮدي و ﭘﺮﺳﻴﺪي ﮐﻪ دل ﮔﻢ ﮐﺮدﻩاي‬
‫ﻋﻬﺪ ﮐﺮدي ﺗﺎ ﻣﻦ دﻟﺨﺴﺘﻪ را ﻣﺮهﻢ ﮐﻨﻲ‬
‫ﭼﻮن ﻣﺮا دﻟﺨﺴﺘﮕﻲ از ﺁرزوي روي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﻏﻢ از ﺁن دارم ﮐﻪ ﺑﻲ ﺗﻮ هﻤﭽﻮ ﺣﻠﻘﻪ ﺑﺮ درم‬
‫ﺧﻠﻮﺗﻲ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪم ﺑﺎ ﺗﻮ زهﻲ ﮐﺎر ﮐﻤﺎل‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻲ ﻋﻄﺎر ﻣﺮد او ﮐﻪ هﺮ ﺗﺮ داﻣﻨﻲ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺻﻴﺪ ﭼﻮن ﺗﻮ دﻟﺪاري ﺷﻮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺻﻴﺪ ﭼﻮن ﺗﻮ دﻟﺪاري ﺷﻮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺧﺎر ﻣﮋﻩي ﺗﻮ ﺑﻨﮕﺮد‬
‫ﺑﺎز ﭼﻮن ﮔﻠﺒﺮگ روي ﺗﻮ ﺑﺪﻳﺪ‬
‫ﺷﻴﺮ دل ﭘﻴﺶ ﻧﻤﮑﺪان ﻟﺒﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻟﺒﺖ در اﺑﺮ ﺧﻨﺪد هﻤﭽﻮ ﺑﺮق‬
‫در ﻃﻮاف ﻧﻘﻄﻪي ﺧﺎﻟﺖ ز ﺷﻮق‬
‫ﻣﺲ اﮔﺮﭼﻪ زر ﺗﻮاﻧﺪ ﺷﺪ وﻟﻴﮏ‬
‫ﭘﻴﺶ ﺳﺮﺳﺒﺰي ﺧﻄﺖ زاﺷﺘﻴﺎق‬
‫ﺳﺮﻓﺮازي ﮐﻮ ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ دﻳﺪ‬
‫ﻣﻴﻞ زﻟﻒ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺗﺮﺳﺎﻳﻲ اﺳﺖ از ﺁﻧﮏ‬
‫ﮔﻮ ﺑﻴﺎ و ﻣﺬهﺐ زﻟﻒ ﺗﻮ ﮔﻴﺮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﺮ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻢ ﺧﺮﻳﺪاري ﺷﻮد‬
‫ﮔﺮ هﻤﻪ ﻣﺸﮏ اﺳﺖ ﻣﺮداري ﺷﻮد‬
‫زان ﺑﻪ ﺗﻦ ﺑﺮدن ﭼﻮ دﺷﻮاري ﺷﻮد‬
‫ﻋﺎﺷﻘﻲ ﮐﻮ ﮐﺰ ﭘﻲ ﮐﺎري ﺷﻮد‬
‫هﺮ ﮐﺴﻲ ﮔﺮ ﺻﺎﺣﺐاﺳﺮاري ﺷﻮد‬
‫ﺗﺎ ﻳﮑﻲ زان در ﺷﻬﻮاري ﺷﻮد‬
‫ﮐﻲ ﺷﻮد ﻣﻤﮑﻦ ﮐﻪ ﻋﻄﺎري ﺷﻮد‬
‫ﻳﮏ ﺣﺠﺘﻢ ز ﻋﺸﻖ ﻣﻘﺮر ﻧﻤﻲﺷﻮد‬
‫ﮐﺎري ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮي ﻻﻏﺮ ﻧﻤﻲﺷﻮد‬
‫اﺷﮑﻢ ﻋﺠﺐ ﺑﻮد اﮔﺮ اﺧﮕﺮ ﻧﻤﻲﺷﻮد‬
‫زان ﺧﺸﮏ ﮔﺸﺖ اي ﻋﺠﺐ و ﺗﺮ ﻧﻤﻲﺷﻮد‬
‫از ﭘﺎي ﻣﻲ درﺁﻳﻢ و ﺑﺎ ﺳﺮ ﻧﻤﻲﺷﻮد‬
‫از ﺳﻴﻞ اﺷﮏ ﺳﺮخ ﻣﺰﻋﻔﺮ ﻧﻤﻲﺷﻮد‬
‫ﺑﺤﺮي ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮑﻴﺶ ﺷﻨﺎور ﻧﻤﻲﺷﻮد‬
‫ﻳﮏ ﮐﺎرم از هﺰار ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻤﻲﺷﻮد‬
‫ﺻﺎﻓﻲ ﭼﻪ ﺧﻮاهﻢ از ﮐﻒ ﺳﺎﻗﻲ ﭼﺮخ از ﺁﻧﮏ ﺻﺎﻓﻲ ﻧﻤﻲدهﺪ ﮐﻪ ﻣﮑﺪر ﻧﻤﻲﺷﻮد‬
‫هﺮﮔﺰ ز ﺟﺎي ﺧﻮﻳﺶ ﻓﺮاﺗﺮ ﻧﻤﻲﺷﻮد‬
‫ﻋﻄﺎر ﻳﮑﺪم از ﭘﻲ اﺧﺘﺮ ﻧﻤﻲﺷﻮد‬
‫اي ﮐﻮي ﺗﻮام ﻣﻘﺼﺪ و اي روي ﺗﻮ ﻣﻘﺼﻮد‬
‫وي ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ دﻟﻢ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﭼﻮن ﻋﻮد‬
‫ﮔﻮ هﻴﭻ ﻣﻤﺎن زاﻧﮑﻪ ﺗﻮﻳﻲ زﻳﻦ هﻤﻪ ﻣﻘﺼﻮد‬
‫داﻧﻲ ﺗﻮ ﮐﻪ ﭼﻮن اﺳﺖ ﻧﻪ ﻣﻌﺪوم و ﻧﻪ ﻣﻮﺟﻮد‬
‫ﺑﻲ واﺳﻄﻪ دادي ﺗﻮ وﺟﻮدي ز ﺳﺮ ﺟﻮد‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﮐﻨﺪ ﺳﺮﮐﺸﻲ از ﺧﻠﻌﺖ ﻣﺤﻤﻮد‬
‫‪٢٠١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﺮ ﻓﺮوﺷﻲ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻏﻤﮑﺶ ﺟﻬﺎن‬
‫هﺮ ﮐﻪ او دلزﻧﺪﻩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺁﺳﺎن هﻴﭻ ﮐﺎر ﻋﺸﻖ ﺗﻮ‬
‫ﭘﻲ ﭼﻮ ﮔﻢ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﺎر ﻋﺸﻖ را‬
‫ﻋﺸﻖ را هﺮﮔﺰ ﻧﻤﺎﻧﺪ روﻧﻘﻲ‬
‫ﺻﺪ هﺰاران ﻗﻄﺮﻩ ﮔﺮدد ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﭼﻮن ﮐﺴﻲ را ﺑﻮي ﻧﺒﻮد زﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ‬
‫ﻳﮏ ﺣﺎﺟﺘﻢ ز وﺻﻞ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻤﻲﺷﻮد‬
‫ﻳﮏ ﺣﺎﺟﺘﻢ ز وﺻﻞ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻤﻲﺷﻮد‬
‫ﮐﺎرم دراﻓﺘﺎد وﻟﻴﮑﻦ ﺑﻪ ﻳﻞ ﺑﺮون‬
‫زﻳﻦ ﺷﻴﻮﻩ ﺁﺗﺸﻲ ﮐﻪ ﻣﺮا در دل اوﻓﺘﺎد‬
‫ﻳﺎ اﺷﮏ ﮔﺮﻣﻢ از دم ﺳﺮدم ﻓﺴﺮدﻩ ﺷﺪ‬
‫ﭘﺎ و ﺳﺮم ز دﺳﺖ ﺷﺪ و ﺧﻮن دل هﻨﻮز‬
‫ﻧﻲ ﻧﻲ ﮐﻪ ﺧﻮن دل ﺑﻪ ﺳﺮ ﺁﻣﺪ ز روي ﻣﻦ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺤﺮ ﺧﻮف ﻣﻮت ﻧﻬﻨﮓ ﻓﻠﮏ ﻓﺘﺎد‬
‫ﺗﻦ دردهﻢ ﺑﻪ ﻗﻬﺮ ﭼﻮ داﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻓﻠﮏ‬
‫از ﺟﺎي ﻣﻲﺑﺮد هﻤﻪ ﮐﺲ را ﻓﻠﮏ وﻟﻲ‬
‫ﮔﺮ ﭘﻲ ﮐﻨﺪ ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ اﺧﺘﺮ هﺰار را‬
‫اي ﮐﻮي ﺗﻮام ﻣﻘﺼﺪ و اي روي ﺗﻮ ﻣﻘﺼﻮد‬
‫ﭼﻪ ﺑﺎﮎ اﮔﺮم ﻋﻘﻞ و دل و ﺟﺎن ﺑﻨﻤﺎﻧﺪ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺟﺎﻧﻢ ﮐﻪ وﺟﻮد و ﻋﺪﻣﺶ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﺮ ﺁدﻣﻴﻲ را ﮐﻪ ﮐﻔﻲ ﺧﺎﮎ ﺳﻴﺎﻩ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ژﻧﺪﻩ ﻗﺒﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺁن ﺧﺎص اﻳﺎز اﺳﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﻧﻪ ﻣﻘﺒﻮل ﺑﻮد ﻣﺮد ﻧﻪ ﻣﺮدود‬
‫ﺗﺎ ﺑﺎز ﮔﺸﺎﻳﻨﺪ ﺗﻮ را اﻳﻦ رﻩ ﻣﺴﺪود‬
‫ﺁن اﺳﺖ ﺗﻮرا در دو ﺟﻬﺎن ﻣﻮﻧﺲ و ﻣﻌﺒﻮد‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺑﻘﺎ ﺗﺎﺑﺪش از ﻃﺎﻟﻊ ﻣﺴﻌﻮد‬
‫ﺗﻮ ﻳﻘﻴﻦ ﻣﻲدان ﮐﻪ ﺁن از ﺟﺎن ﻧﻤﻮد‬
‫دوﺳﺖ از دو روي او دو ﺟﻬﺎن ﻧﻤﻮد‬
‫وز دﮔﺮ روي ﺁﺧﺮت ﭘﻨﻬﺎن ﻧﻤﻮد‬
‫اي ﻋﺠﺐ ﻳﮏ ﭼﻴﺰ اﻳﻦ و ﺁن ﻧﻤﻮد‬
‫هﺮﭼﻪ ﺁن دﺷﻮار ﻳﺎ ﺁﺳﺎن ﻧﻤﻮد‬
‫ﭼﻮن ﻧﮕﻪ ﮐﺮدم ﻳﮑﻲ اﻳﻮان ﻧﻤﻮد‬
‫ﺑﻠﮑﻪ دو ﮐﻮﻧﺶ ﭼﻮ دو دوران ﻧﻤﻮد‬
‫ﮔﻔﺖ ﺧﻠﻮﺗﺨﺎﻧﻪي ﺟﺎﻧﺎن ﻧﻤﻮد‬
‫ﺟﺎن ﻧﻤﻮد اﻳﻦ ﻗﺼﺮ ﻳﺎ ﺳﻠﻄﺎن ﻧﻤﻮد‬
‫ﺑﺎرﮔﺎﻩ ﺧﻮﻳﺶ در ﺟﺎن زان ﻧﻤﻮد‬
‫ﻻﺟﺮم ﺑﻲﺣﺪ و ﺑﻲ ﭘﺎﻳﺎن ﻧﻤﻮد‬
‫ذرﻩاي ﻧﺘﻮاﻧﻲ از ﭘﻴﺸﺎن ﻧﻤﻮد‬
‫واﻧﮑﻪ ﺁن ﻧﺰدﻳﮏ ﺑﻮد اﻳﻤﺎن ﻧﻤﻮد‬
‫از دو روي ﺟﺎن هﻤﻲ ﻧﺘﻮان ﻧﻤﻮد‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﻲ ﻋﺸﻖ را ﺑﺮهﺎن ﻧﻤﻮد‬
‫ﮐﻤﺘﺮﻳﻦ ﻳﮏ ﭼﺮخ ﺳﺮﮔﺮدان ﻧﻤﻮد‬
‫ﮐﻴﻦ ﺳﻔﺮ در روح ﺟﺎوﻳﺪان ﻧﻤﻮد‬
‫ﺻﺪ درﻧﮓ از ﻋﺎﻟﻢ هﺠﺮان ﻧﻤﻮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﻣﺮد اﻳﻦ ﻣﻴﺪان ﻧﻤﻮد‬
‫واﻧﮑﻪ ﻳﮑﺪم ﻣﺎﻧﺪ هﻢ ﺣﻴﺮان ﻧﻤﻮد‬
‫ذرﻩ ذرﻩ ﮐﻠﺒﻪي اﺣﺰان ﻧﻤﻮد‬
‫‪٢٠٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﺮداﻧﻪ در اﻳﻦ راﻩ درﺁ اي دل ﻏﺎﻓﻞ‬
‫ﭼﻮن ﺧﻀﺮ ﺑﺮون ﺁي ازﻳﻦ ﺳﺪ ﻧﻬﺎدت‬
‫هﺮﭼﻴﺰ ﮐﻪ در هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﺑﺴﺘﻪي ﺁﻧﻲ‬
‫ﻋﻄﺎر اﮔﺮ ﺳﺎﻳﻪ ﺻﻔﺖ ﮔﻢ ﺷﻮد از ﺧﻮد‬
‫هﺮﭼﻪ در هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﺟﺎﻧﺎن ﻧﻤﻮد‬
‫هﺮﭼﻪ در هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﺟﺎﻧﺎن ﻧﻤﻮد‬
‫هﺴﺖ ﺟﺎﻧﺖ را دري اﻣﺎ دو روي‬
‫ﮐﺮد از ﻳﮏ روي دﻧﻴﺎ ﺁﺷﮑﺎر‬
‫ﺁﺧﺮت ﺁن روي و دﻧﻴﺎ اﻳﻦ دﮔﺮ‬
‫هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻴﺮون زﻳﻦ دو روي‬
‫در ﻣﻴﺎن اﻳﻦ دو درﺑﻨﺪ ﻋﻈﻴﻢ‬
‫ﻳﮏ درش دﻧﻴﺎ و دﻳﮕﺮ ﺁﺧﺮت‬
‫ﺑﺎز ﭘﺮﺳﻴﺪم ز دل ﮐﺎن ﻗﺼﺮ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﺁﺧﺮ ﻗﺼﺮ ﺳﻠﻄﺎن ﺟﺎن ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﮔﻔﺖ داﻳﻢ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺳﻠﻄﺎن اﺳﺖ ﺟﺎن‬
‫ﭘﺮﺗﻮ او ﺑﻲﻧﻬﺎﻳﺖ اوﻓﺘﺎد‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ ﮔﺮ ﭘﻴﺶ ﮔﻴﺮي راﻩ ﺟﺎن‬
‫ﭘﺮﺗﻮي ﮐﺎن دور ﺑﻮد ﺁن ﮐﻔﺮ ﺑﻮد‬
‫ﭼﻨﺪ ﮔﻮﻳﻢ اﻳﻦ ﺟﻬﺎن و ﺁن ﺟﻬﺎن‬
‫ﮔﺮد ﺟﺎن در ﮔﺮد ﭼﻮن ﻣﺮدان ﺑﺴﻲ‬
‫در ﺟﻬﺎن ﺟﺎن ﺑﺴﻲ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ﻣﻲرو و ﻳﮏ دم ﻣﻴﺎﺳﺎ از روش‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮرا اﻓﺘﺎد ﻳﮏ ﺳﺎﻋﺖ درﻧﮓ‬
‫هﻤﭽﻮ ﮔﻮﻳﻲ ﮔﺸﺖ ﺳﺮﮔﺮدان ﻣﺪام‬
‫ﺧﻮد در اﻳﻦ ﻣﻴﺪان ﻓﺮوﺷﺪ هﺮ ﮐﻪ رﻓﺖ‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ در درد اﻳﻦ‪ ،‬ﻋﻄﺎر را‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻮ روي را ز دﻳﺮ ﺑﻪ ﺧﻠﻘﺎن ﻧﻤﻲﻧﻤﻮد‬
‫ور راﺳﺘﻲ روان ﺧﻼﻳﻖ هﻤﻲ رﺑﻮد‬
‫در ﻣﻬﺮ دل ﻋﺒﺎدت ﻋﻴﺴﻲ هﻤﻲ ﺷﻨﻮد‬
‫او ﻋﺎﺷﻖ از ﭼﻪ ﺑﻮد و ﭼﺮا در ﺑﻼ ﻓﺰود‬
‫وز ﺣﺎل دل ﺑﻪ ﻧﻐﻤﻪ ﺳﺮودي هﻤﻲ ﺳﺮود‬
‫ﻋﺎﺷﻖ زﻳﺎن ﮐﻨﺪ دو ﺟﻬﺎن از ﺑﺮاي ﺳﻮد‬
‫ﮐﺎواز ﺁن ﻧﮕﺎر ﺧﺮاﺑﺎﺗﻴﺎن ﺷﻨﻮد‬
‫از ﺁرزوش روي ﺑﻪ ﺧﺎﮎاﻧﺪرون ﺑﺴﻮد‬
‫زﻧﺠﻴﺮ ﻧﻌﺖ ﺻﻮرت ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺮﻳﺪ زود‬
‫وز ﺳﻘﻒ دﻳﺮ او ﺑﻪ ﺳﻤﺎ ﺑﺮ رﺳﻴﺪ دود‬
‫زﻧﮓ ﺑﻼ ز ﺳﺎﻏﺮ و ﻣﻄﺮب هﻤﻲ زدود‬
‫ﻧﺎﮐﺮدﻧﻲ ﺑﮑﺮدم و ﻧﺎﺑﻮدﻧﻲ ﺑﺒﻮد‬
‫ﻣﺮغ دﻟﻢ ز ﺷﻮق ﺑﻪ ﺷﮑﺮاﻧﻪ ﺟﺎن دهﺪ‬
‫ﭘﻨﺪاﺷﺘﻲ ﮐﻪ ﺑﻮﺳﻪ ﭼﻨﻴﻦ راﻳﮕﺎن دهﺪ‬
‫هﺮ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﺒﺮ زان دهﺎن دهﺪ‬
‫ﺟﺰ ﻧﺎم از ﺧﻴﺎل دهﺎﻧﺶ ﻧﺸﺎن دهﺪ‬
‫ﻳﮏ ﻣﻮي ﻓﻲاﻟﻤﺜﻞ ﺧﺒﺮ از ﺁن ﻣﻴﺎن دهﺪ‬
‫از روي ﺧﻮد زﮐﺎت ﺑﻪ هﻔﺖ ﺁﺳﻤﺎن دهﺪ‬
‫ﺗﺎ ﻧﻮﺑﺖ ﻃﻠﻮع ﺑﺪان دﻟﺴﺘﺎن دهﺪ‬
‫ﮔﺮ زﻟﻒ او ﻣﺮا ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ اﻣﺎن دهﺪ‬
‫هﺮ ﺳﺎﻋﺘﻲ ﭼﻮ ﺗﻴﺮ ﺳﺮم در ﺟﻬﺎن دهﺪ‬
‫ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﺗﺮﮎ ﻣﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻴﺮ و ﮐﻤﺎن دهﺪ‬
‫ﺻﺪ ﺗﻮﺑﻪي درﺳﺖ ﺑﻪ ﻳﮏ ﭘﺎرﻩ ﻧﺎن دهﺪ‬
‫‪٢٠٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫رهﺒﺎن دﻳﺮ را ﺳﺒﺐ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﭼﻪ ﺑﻮد‬
‫رهﺒﺎن دﻳﺮ را ﺳﺒﺐ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﭼﻪ ﺑﻮد‬
‫از ﻧﻴﺴﺘﻲ دو دﻳﺪﻩ ﺑﻪ ﮐﺲ ﻣﻲﻧﮑﺮد ﺑﺎز‬
‫ﭼﻮن در ﻓﺘﺎد در ﻣﺤﻦ ﻋﺸﻖ زان ﺳﭙﺲ‬
‫در ﻣﻠﺖ ﻣﺴﻴﺢ روا ﻧﻴﺴﺖ ﻋﺎﺷﻘﻲ‬
‫ﻣﺎﻧﺎ ﮐﻪ ﻳﺎر ﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺮاﺑﺎت ﺑﺮﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﻣﻲﮔﻔﺖ هﺮ ﮐﻪ دوﺳﺖ ﮐﻨﺪ در ﺑﻼ ﻓﺘﺪ‬
‫رهﺒﺎن ﻃﻮاف دﻳﺮ هﻤﻲ ﮐﺮد ﻧﺎﮔﻬﺎن‬
‫ﺑﺮﺷﺪ ﺑﻪ ﺑﺎم دﻳﺮ ﭼﻮ رﺧﺴﺎر او ﺑﺪﻳﺪ‬
‫دﻳﻮاﻧﻪ ﺷﺪ ز ﻋﺸﻖ و ﺑﺮﺁﺷﻔﺖ در زﻣﺎن‬
‫ﺁﺗﺶ ﺑﻪ دﻳﺮ در زد و ﺑﺘﺨﺎﻧﻪ در ﺷﮑﺴﺖ‬
‫ﺑﺎدﻩ ز دﺳﺖ دوﺳﺖ دﻣﺎدم هﻤﻲ ﮐﺸﻴﺪ‬
‫ﺳﺮﻣﺴﺖ و ﺑﻴﻘﺮار هﻤﻲ ﮔﻔﺖ و ﻣﻲﮔﺮﻳﺴﺖ‬
‫ﮔﺮ دﻟﺒﺮم ﺑﻪ ﻳﮏ ﺷﮑﺮ از ﻟﺐ زﺑﺎن دهﺪ‬
‫ﮔﺮ دﻟﺒﺮم ﺑﻪ ﻳﮏ ﺷﮑﺮ از ﻟﺐ زﺑﺎن دهﺪ‬
‫ﻣﻲﻧﺪهﺪ او ﺑﻪ ﺟﺎن ﮔﺮاﻧﻤﺎﻳﻪ ﺑﻮﺳﻪاي‬
‫ﭼﻮن ﮐﺲ ﻧﻴﺎﻓﺖ از دهﻦ ﺗﻨﮓ او ﺧﺒﺮ‬
‫ﻣﻌﺪوم ﺷﻲء ﮔﻮﻳﺪ اﮔﺮ ﻧﻘﻄﻪي دﻟﻢ‬
‫ﻣﺮدي ﻣﺤﺎل ﮔﻮي ﺑﻮد ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ‬
‫ﭼﻮن دﻳﺪ ﺁﻓﺘﺎب ﮐﻪ ﺁن ﻣﺎﻩ هﺸﺖ ﺧﻠﺪ‬
‫اﻓﺘﺎد در ﻏﺮوب و ﻓﺮوﺷﺪ ﺧﺠﻞ زدﻩ‬
‫در ﺁﻓﺘﺎب ﺻﺪ ﺷﮑﻦ ﺁرم ﭼﻮ زﻟﻒ او‬
‫اﺑﺮوي ﭼﻮن ﮐﻤﺎﻧﺶ ﮐﻪ ﺁن ﻏﻤﺰﻩ ﺗﻴﺮ اوﺳﺖ‬
‫ﮔﻮﻳﻲ ﮐﻪ ﺟﻮر هﻨﺪوي زﻟﻔﺶ ﺗﻤﺎم ﻧﻴﺴﺖ‬
‫از ﻋﺸﻖ او ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮐﻨﻢ ﺗﻮﺑﻪ ﭼﻮن دﻟﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫اﻣﮑﺎن ﻧﺪارد ﺁﻧﮑﻪ ﮐﺴﻲ ﺷﺮح ﺁن دهﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﺟﺎن و دل رﺳﺪ ﺑﻴﭽﻮن ﺟﻬﺪ‬
‫هﺮ زﻣﺎﻧﻲ ﺑﺮق دﻳﮕﺮﮔﻮن ﺟﻬﺪ‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﺎ ﺑﺎد درﻳﺎ ﭼﻮن ﺟﻬﺪ‬
‫ﺑﻮ ﮐﻪ اﻳﻦ ﮐﺸﺘﻴﻢ ﺑﺎ هﺎﻣﻮن ﺟﻬﺪ‬
‫هﻴﭻﮐﺲ را ﺟﺴﺖ ﺗﺎ اﮐﻨﻮن ﺟﻬﺪ‬
‫در ﺧﻢ ﺁن ﻃﺮﻩي ﻣﻴﮕﻮن ﺟﻬﺪ‬
‫دل ز دﺳﺖ ﺻﺪ ﺑﻼ ﺑﻴﺮون ﺟﻬﺪ‬
‫ﺗﺎ رﮔﻢ در ﻋﺸﻖ روزاﻓﺰون ﺟﻬﺪ‬
‫ﺗﺎ درﺁﺷﺎﻣﻢ ﮐﻪ از رگ ﺧﻮن ﺟﻬﺪ‬
‫از ﻣﻴﺎن ﭼﻨﺒﺮ ﮔﺮدون ﺟﻬﺪ‬
‫ﮐﻔﺮ را ﺳﺮ ﺑﻪ ﻣﻬﺮ ﺁب دهﺪ‬
‫هﻤﻪ ﮐﻔﺎر را ﺟﻮاب دهﺪ‬
‫ﺗﺎب در ﺟﺎن ﺁﻓﺘﺎب دهﺪ‬
‫ﻣﺎﻟﺶ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺻﻮاب دهﺪ‬
‫ﺳﺮ زﻟﻔﺶ هﺰار ﺗﺎب دهﺪ‬
‫ﻟﺐ ﮔﻠﺮﻧﮓ او ﺷﺮاب دهﺪ‬
‫ﮐﻪ دﻟﻢ داﻳﻤﺶ ﮐﺒﺎب دهﺪ‬
‫ﮔﺎﻩ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﺪو ﮔﻼب دهﺪ‬
‫ﮔﻨﺞ را ﺟﺎﻳﮕﻪ ﺧﺮاب دهﺪ‬
‫ﺗﺎ درﻳﻦ دردش اﻧﻘﻼب دهﺪ‬
‫ﭼﮑﻨﺪ ﺗﻦ در اﺿﻄﺮاب دهﺪ‬
‫‪٢٠٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺁن دارد ﺁن ﻧﮕﺎر ز ﻋﻄﺎر ﭼﻮن ﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﺑﺮق ﻋﺸﻖ از ﺁﺗﺶ و از ﺧﻮن ﺟﻬﺪ‬
‫ﺑﺮق ﻋﺸﻖ از ﺁﺗﺶ و از ﺧﻮن ﺟﻬﺪ‬
‫دل ﮐﺴﻲ دارد ﮐﻪ در ﺟﺎﻧﺶ ز ﻋﺸﻖ‬
‫ﮐﺸﺘﻴﻢ ﺑﺮ ﺁب درﻳﺎ هﺴﺖ و ﻣﻦ‬
‫ﮔﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﺎد ﺳﺨﺖ از ﭘﻴﺶ و ﭘﺲ‬
‫ﮐﺸﺘﻴﻲ هﺮﮔﺰ ازﻳﻦ درﻳﺎي ژرف‬
‫ﮐﻲ ﺑﻮد ﺁﺧﺮ ﮐﻪ ﺑﺎدي در رﺳﺪ‬
‫ﺑﻮي زﻟﻒ او ﺑﻪ ﺟﺎن ﻣﺎ رﺳﺪ‬
‫ﺧﻮن ﻋﺸﻘﺶ هﺮ ﺷﺒﻲ زان ﻣﻲﺧﻮرم‬
‫ﭼﻮن رگ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ دارم ﺧﻮن ﺑﻴﺎر‬
‫ﮔﺮ ﮐﻨﺪ ﻋﻄﺎر از زﻟﻔﺶ رﺳﻦ‬
‫زﻟﻒ را ﭼﻮن ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺗﺎب دهﺪ‬
‫زﻟﻒ را ﭼﻮن ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺗﺎب دهﺪ‬
‫ﺑﺎز ﭼﻮن درﮐﺸﺪ ﻧﻘﺎب از روي‬
‫ﭼﻮن درﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﻣﺎﻩ رﺧﺶ‬
‫ﺗﻴﺮ ﭼﺸﻤﺶ ﮐﻪ ﮐﻢ ﺧﻄﺎ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ‬
‫هﻤﻪ ﺧﺎﻣﺎن ﺑﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ را‬
‫ﺗﺸﻨﮕﺎن را ﮐﻪ ﺧﺎر هﺠﺮ ﻧﻬﺎد‬
‫ﻏﻢ او زان ﭼﻨﻴﻦ ﻗﻮي اﻓﺘﺎد‬
‫ﮔﺎﻩ ﺷﻌﺮم ﺑﺪو ﺷﮑﺮ رﻳﺰد‬
‫ﮔﺮ دﻟﻢ ﻣﻲدهﺪ ﻏﻤﺶ را ﺟﺎي‬
‫دل ﺑﻪ ﺟﺎن ﺑﺎز ﻣﻲﻧﻬﺪ ﻏﻢ او‬
‫دل ﻋﻄﺎر ﭼﻮن ز دﺳﺖ ﺑﺸﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻳﮏ ﺷﮑﺮ زان ﻟﺐ ﺑﻪ ﺻﺪ ﺟﺎن ﻣﻲدهﺪ‬
‫اﻟﺤﻖ ارزد زاﻧﮑﻪ ارزان ﻣﻲدهﺪ‬
‫ﻟﻌﻞ او ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ و ﺟﺎن ﻣﻲدهﺪ‬
‫زان دو ﻳﺎﻗﻮت دراﻓﺸﺎن ﻣﻲدهﺪ‬
‫ﻋﺸﻮﻩ ﭘﻴﺪا ﺑﻮﺳﻪ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﻲدهﺪ‬
‫ﺧﻮﻧﺒﻬﺎ زان ﻟﻌﻞ ﺧﻨﺪان ﻣﻲدهﺪ‬
‫ﻣﻲﮐﺸﺪ ﭼﻮن ﺑﺎد و ﻗﺮﺑﺎن ﻣﻲدهﺪ‬
‫ﭼﻮن دو ﻟﻌﻠﺶ ﺁب ﺣﻴﻮان ﻣﻲدهﺪ‬
‫زان ﺳﺮ زﻟﻒ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﻣﻲدهﺪ‬
‫ﺳﺮ ﺳﻮي وادي هﺠﺮان ﻣﻲدهﺪ‬
‫هﻴﻦ ﮐﻪ وﺻﻠﺶ دﺳﺖ ﺁﺳﺎن ﻣﻲدهﺪ‬
‫ﺑﺮ ﺳﭙﻬﺮ ﺗﻨﺪ ﻓﺮﻣﺎن ﻣﻲدهﺪ‬
‫داد ﻣﻈﻠﻮﻣﺎن ازﻳﻦ ﺳﺎن ﻣﻲدهﺪ‬
‫ﺟﺎن ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺑﻲ ﺳﺨﻦ زان ﻣﻲدهﺪ‬
‫ﺷﻬﺪ دﻧﻴﺎش ﮐﻲ ﻟﺬﻳﺬ ﺁﻳﺪ‬
‫ﭘﻴﺮ ﭼﻮن ﻃﻔﻞ ﻧﺎ رﺳﻴﺪ ﺁﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻧﮕﻮﻧﺴﺎر ﻳﮏ ﻧﺒﻴﺪ ﺁﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ را ﺳﻮد زﻳﻦ ﺧﺮﻳﺪ ﺁﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ درو هﻴﭽﮑﺲ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻳﺪ‬
‫ﮔﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺮ از ﮐﻠﻴﺪ ﺁﻳﺪ‬
‫ﺁن هﻤﻪ ﺑﺎﻧﮓ ﻧﺎﺷﻨﻴﺪ ﺁﻳﺪ‬
‫ﺧﻮاﺟﻪ ﮔﺮ ﭘﺎﮎ و ﮔﺮ ﭘﻠﻴﺪ ﺁﻳﺪ‬
‫ﺧﺮ ﺑﻮد ﮐﺰ ﭘﻲ ﺧﻮﻳﺪ ﺁﻳﺪ‬
‫‪٢٠٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻳﮏ ﺷﮑﺮ زان ﻟﺐ ﺑﻪ ﺻﺪ ﺟﺎن ﻣﻲدهﺪ‬
‫ﻋﺎﺷﻖ ﺷﻮرﻳﺪﻩ را ﺟﺎن اﺳﺖ و ﺑﺲ‬
‫ﻗﻮت ﺟﺎن ﺁن را ﮐﻪ ﺧﻮاهﺪ در ﻧﻬﺎن‬
‫ﺷﻴﻮﻩاي دارد ﻋﺠﺐ در دﻟﺒﺮي‬
‫ﻋﺎﺷﻖ ﮔﺮﻳﺎن ﺧﻮد را ﻣﻲﮐﺸﺪ‬
‫ﭼﺸﻢ ﺑﺪ را ﭼﺸﻢ او ﺑﺮ ﺧﺎﮎ راﻩ‬
‫ﮔﺮ دو ﭼﺸﻤﺶ ﻣﻲﮐﺸﺪ زان ﺑﺎﮎ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن را هﺮ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻲ ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫هﺮ زﻣﺎﻧﻲ ﻋﺎﻟﻤﻲ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ را‬
‫ﻣﻲﺑﺒﺎﻳﺪ ﺷﺴﺖ دﺳﺖ از ﺟﺎن ﺧﻮﻳﺶ‬
‫از ﮐﻤﺎل ﻧﻴﮑﻮﻳﻲ ﺁن ﺗﻨﺪﺧﻮي‬
‫ﺟﺎن ﺳﺘﺎﻧﺪ هﺮ ﮐﻪ از وي داد ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﻳﮏ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﺎ ﻋﻄﺎر ﺗﻠﺦ‬
‫هﺮ ﮐﻪ را ذوق دﻳﻦ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻳﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ را ذوق دﻳﻦ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻳﺪ‬
‫ﭼﻪ ﮐﻨﻲ در زﻣﺎﻧﻪاي ﮐﻪ درو‬
‫ﺁﻧﭽﻨﺎن ﻋﻘﻞ را ﭼﻪ ﺧﻮاهﻲ ﮐﺮد‬
‫ﻋﻘﻞ ﺑﻔﺮوش و ﺟﻤﻠﻪ ﺣﻴﺮت ﺧﺮ‬
‫اﻳﻦ ﻧﻪ ﺁن ﻋﺎﻟﻤﻲ اﺳﺖ اي ﻏﺎﻓﻞ‬
‫ﻧﺸﻮد ﺑﺎز اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﻔﻠﻲ‬
‫ﮔﺮ در ﺁﻳﻨﺪ ذرﻩ ذرﻩ ﺑﻪ ﺑﺎﻧﮓ‬
‫ﭼﻪ ﺷﻮد ﺑﻴﺶ و ﮐﻢ ازﻳﻦ درﻳﺎ‬
‫هﺮ ﮐﻪ دﻧﻴﺎ ﺧﺮﻳﺪ اي ﻋﻄﺎر‬
‫ﻳﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ زﻳﺮ ﺳﻨﮕﻢ ﺁﻳﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻳﺎ زﻟﻒ ﺗﻮ زﻳﺮ ﭼﻨﮕﻢ ﺁﻳﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺧﻮد ﭘﺲ ازﻳﻦ ﭼﻪ رﻧﮕﻢ ﺁﻳﺪ‬
‫ﺑﺮ ﺷﻴﺸﻪي ﻧﺎم و ﻧﻨﮕﻢ ﺁﻳﺪ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻲ ﺗﻮ دﻣﻲ درﻧﮕﻢ ﺁﻳﺪ‬
‫از هﺴﺘﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻨﮕﻢ ﺁﻳﺪ‬
‫ﺻﺤﺮاي دو ﮐﻮن ﺗﻨﮕﻢ ﺁﻳﺪ‬
‫ﻋﺎﻟﻢ ز ﺣﺴﺪ ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻢ ﺁﻳﺪ‬
‫ﻧﺎﻣﺖ ﺑﻪ زﺑﺎن درﻳﻐﻢ ﺁﻳﺪ‬
‫از ﺷﺮح و ﺑﻴﺎن درﻳﻐﻢ ﺁﻳﺪ‬
‫ﻳﮏ ﻣﻮي ﻧﺸﺎن درﻳﻐﻢ ﺁﻳﺪ‬
‫اﻳﻦ وﺻﻒ ﺑﺪان درﻳﻐﻢ ﺁﻳﺪ‬
‫ﻣﻮﻳﻲ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن درﻳﻐﻢ ﺁﻳﺪ‬
‫هﺮﮔﺰ ز ﺗﻮ ﺟﺎن درﻳﻐﻢ ﺁﻳﺪ‬
‫از هﺮ دو ﺟﻬﺎن درﻳﻐﻢ ﺁﻳﺪ‬
‫ﮐﺎن روي ﻧﻬﺎن درﻳﻐﻢ ﺁﻳﺪ‬
‫در ﺑﻨﺪ ﮔﺮان درﻳﻐﻢ ﺁﻳﺪ‬
‫ﺻﻔﺖ ﺑﺮ ﭼﻮ ﺳﻴﻤﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﻦ درﻳﻐﻢ ﺁﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺣﻼوت ﻟﺐ ﺗﻮ ﺑﻪ دهﻦ درﻳﻐﻢ ﺁﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻓﺴﻮس ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻦ درﻳﻐﻢ ﺁﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ ﭼﻨﺎن ﺗﻨﻲ درﻳﻦ رﻩ ﺑﻪ ﮐﻔﻦ درﻳﻐﻢ ﺁﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻟﺐ ﺷﮑﺮ ﻓﺸﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ درﻳﻐﻢ ﺁﻳﺪ‬
‫‪٢٠٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻳﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ زﻳﺮ ﺳﻨﮕﻢ ﺁﻳﺪ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺧﺮﻗﻪ درﻓﮑﻨﺪم‬
‫هﺮ دم ز ﺟﻬﺎن ﻋﺸﻖ ﺳﻨﮕﻲ‬
‫ﺁن دم ز ﺣﺴﺎب ﻋﻤﺮ ﻧﺒﻮد‬
‫ﭼﻮن ﺑﻨﺪﻳﺸﻢ ز هﺴﺘﻲ ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن زﻧﺪﮔﻴﻢ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﺖ ﺑﻲ ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﻣﺮغ ﺗﻮ ﮔﺸﺖ ﺟﺎن ﻋﻄﺎر‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺟﺎن درﻳﻐﻢ ﺁﻳﺪ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺟﺎن درﻳﻐﻢ ﺁﻳﺪ‬
‫وﺻﻒ ﺳﺮ زﻟﻒ ﭘﺮ ﻃﻠﺴﻤﺖ‬
‫از زﻟﻒ ﺗﻮ ﺳﺮﮐﺸﺎن رﻩ را‬
‫ﻣﻦ ﻣﻮيﻣﻴﺎن ﻧﮕﻮﻳﻤﺖ زاﻧﮏ‬
‫هﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﻴﺎن ﺗﻮ ﭼﻮ ﻣﻮﻳﻲ اﺳﺖ‬
‫دل ﻣﻲﺧﻮاهﻲ و ﻣﻦ ﻧﻴﻢ ﺁﻧﮏ‬
‫ﻳﮏ ذرﻩ ﺧﻴﺎل ﭼﻬﺮﻩي ﺗﻮ‬
‫ﻧﻲ ﻧﻲ ﮐﻪ ز رخ ﻧﻘﺎب ﺑﺮدار‬
‫ﻋﻄﺎر ﭼﻮن از ﺗﻮ ﺷﺪ ﺳﺒﮏ دل‬
‫ﺳﺮ زﻟﻒ دﻟﺴﺘﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﺷﮑﻦ درﻳﻐﻢ ﺁﻳﺪ‬
‫ﺳﺮ زﻟﻒ دﻟﺴﺘﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﺷﮑﻦ درﻳﻐﻢ ﺁﻳﺪ‬
‫ﻣﻦ ﺗﺸﻨﻪ زان ﻧﺨﻮاهﻢ ز ﻟﺐ ﺧﻮﺷﺖ ﺷﺮاﺑﻲ‬
‫ﻣﺮﺳﺎد هﻴﭻ ﺁﻓﺖ ﺑﻪ ﺗﻦ و ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺖ هﺮﮔﺰ‬
‫ﺗﻦ ﮐﺸﺘﮕﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﺧﻮن رهﺎ ﮐﻦ‬
‫ز ﻓﺮﻳﺪ ﻣﻲﻧﻴﺎﻳﺪ ﺳﺨﻦ ﻟﺐ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻦ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﺮ دم از ﭼﺸﻤﻪي ﺧﻀﺮش ﻣﺪد ﺟﺎن ﺁﻳﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﻋﻬﺪ ﺗﻮ ﺳﻮي ﭼﺸﻤﻪي ﺣﻴﻮان ﺁﻳﺪ‬
‫ﭘﻴﺶ ﻟﻌﻞ ﻟﺐ ﺗﻮ از ﺑﻦ دﻧﺪان ﺁﻳﺪ‬
‫ﺣﺎل او ﭼﻮن ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﺁﻳﺪ‬
‫از ﭘﺲ و ﭘﻴﺶ ﺑﺮو ﻧﺎوﮎ ﻣﮋﮔﺎن ﺁﻳﺪ‬
‫هﻤﭽﻮ ﮔﻮﻳﻲ ﺳﺮ ﻣﺮداﻧﺶ ﺑﻪ ﭼﻮﮔﺎن ﺁﻳﺪ‬
‫ﻣﺮد ﮐﻮ در رﻩ ﻋﺸﻘﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﺪان ﺁﻳﺪ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ اﻣﻴﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ راﻩ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﺁﻳﺪ‬
‫ﺗﺎ ز ﻧﺰدﻳﮏ ﺗﻮ اي ﻣﺎﻩ ﭼﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﺁﻳﺪ‬
‫اﻓﻼﮎ درهﻢ اﻓﺘﺪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺑﺮ ﺳﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺎ ﻓﺮوغ روﻳﺖ اﻧﺪر ﺑﺮاﺑﺮ ﺁﻳﺪ‬
‫هﻢ و هﻢ ﺗﻴﺮﻩ ﮔﺮدد هﻢ ﻓﻬﻢ اﺑﺘﺮ ﺁﻳﺪ‬
‫ﻧﻪ روح ﻻﻳﻖ اﻓﺘﺪ ﻧﻪ ﻋﻘﻞ در ﺧﻮر ﺁﻳﺪ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﺴﻮزد از ﺟﺎن و دل ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫اﻗﺒﺎل ﺟﺎوداﻧﻲ ﺟﺎن را ز در درﺁﻳﺪ‬
‫ﮐﺎم و ﻟﺒﺶ ز ﻣﻌﻨﻲ ﭘﺮ در و ﮔﻮهﺮ ﺁﻳﺪ‬
‫ﺧﺮوش از ﮔﻨﺒﺪ ﮔﺮدان ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﺑﻪ وﻗﺖ ﺷﺮم ﺻﺪ ﭼﻨﺪان ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺻﺪ دﻳﻮان ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ از ﮔﻠﻨﺎر ﺗﻮ رﻳﺤﺎن ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ز ﮔﺮد ﭼﺸﻤﻪي ﺣﻴﻮان ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﺳﺰد ﮔﺮ از ﮔﻞ ﺧﻨﺪان ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫‪٢٠٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫هﺮ ﮐﻪ را داﻧﻪي ﻧﺎر ﺗﻮ ﺑﻪ دﻧﺪان ﺁﻳﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ را داﻧﻪي ﻧﺎر ﺗﻮ ﺑﻪ دﻧﺪان ﺁﻳﺪ‬
‫ﮐﻮ ﺳﮑﻨﺪر ﮐﻪ ﻟﺐ ﭼﺸﻤﻪي ﺣﻴﻮان دﻳﺪم‬
‫ﻋﻘﻞ ﺳﺮﮐﺶ ﭼﻮ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻟﺐ و دﻧﺪان ﺗﻮ را‬
‫هﺮ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﺷﺪ از زﻟﻒ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﺖ دﻣﻲ‬
‫واﻧﮑﻪ ﺑﺮ ﻃﺮﻩي زﻳﺮ و زﺑﺮت دﺳﺖ ﮔﺸﺎد‬
‫ﭼﻮن ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ از ﻣﺸﮏ ﺷﻮد ﭼﻮﮔﺎن ﺳﺎز‬
‫ﺳﺮ ﻣﺮدان ﺟﻬﺎن در ﺳﺮ ﭼﻮﮔﺎن ﺗﻮ ﺷﺪ‬
‫در رﻩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻤﺎﻧﺪﻳﻢ و هﻨﻮز‬
‫ﻣﺎﻧﺪ ﻋﻄﺎر ﮐﻨﻮن ﭼﺸﻢ ﺑﻪ رﻩ ﮔﻮش ﺑﻪ در‬
‫ﻳﮏ ذرﻩ ﻧﻮر روﻳﺖ ﮔﺮ ز ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﻳﮏ ذرﻩ ﻧﻮر روﻳﺖ ﮔﺮ ز ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﺁﺧﺮ ﭼﻪ ﻃﺎﻗﺖ ﺁرد اﻧﺪر دو ﮐﻮن هﺮﮔﺰ‬
‫ﻳﺎرب ﭼﻪ ﺁﻓﺘﺎﺑﻲ ﮐﺎﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﭘﺮﺗﻮ ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ ﺟﺎي وهﻢ و ﻓﻬﻢ اﺳﺖ ﮐﺎﻧﺪر ﺣﻮاﻟﻲ ﺗﻮ‬
‫هﺮ ﮐﻮ ز ﻧﺎﺗﻤﺎﻣﻲ از ﺗﻮ وﺻﺎل ﺟﻮﻳﺪ‬
‫ور از ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺗﻮ ﺟﺎن را رﺳﺪ ﻧﺴﻴﻤﻲ‬
‫هﺮﮔﻪ ﮐﻪ ﺷﺮح روﻳﺖ ﻋﻄﺎر ﭘﻴﺶ ﮔﻴﺮد‬
‫ﭼﻮ از ﺟﻴﺒﺶ ﻣﻪ ﺗﺎﺑﺎن ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﭼﻮ از ﺟﻴﺒﺶ ﻣﻪ ﺗﺎﺑﺎن ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﺑﺴﻲ ﮔﻞ دﻳﺪﻩام اﻣﺎ ز روﻳﺶ‬
‫اﮔﺮ اﻧﺪﻳﺸﻪي ﻳﮏ روزﻩي او‬
‫ﺑﺪو ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ اي ﮔﻠﭽﻬﺮﻩ ﻣﮕﺬار‬
‫ﻣﺮا ﮔﻔﺘﺎ ﮐﻪ ﺧﻮش ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﺒﺰﻩ‬
‫ﺧﻂ ﺳﺒﺰم ﺑﻪ ﭼﺴﺘﻲ ﺳﺮﺧﻴﻴﻲ ﺟﺴﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻲ ﺷﮏ ﺳﺒﺰﻩ از ﺑﺎران ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫دﻣﺎر از ﺧﻠﻖ ﺳﺮﮔﺮدان ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﮐﺎر ﻣﻦ ﺣﻴﺮان ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﻋﺠﺐ ﻧﺒﻮد اﮔﺮ ﺑﺎ ﺟﺎن ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﺑﺪﻩ ﻳﮏ ﺑﻮﺳﻪ ﺗﺎ ﺁﺳﺎن ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ز ﺑﻴﻢ زﻟﻒ ﻣﻪ ﭘﻨﻬﺎن ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﺑﺴﺎ ﻣﻤﻦ ﮐﻪ از اﻳﻤﺎن ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﻧﺪاﻧﻢ ﺗﺎ ﮐﻲ از زﻧﺪان ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ زﻳﻦ ﭼﺎﻩ ﺑﻲﭘﺎﻳﺎن ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫دﻟﺶ زﻳﻦ وادي هﺠﺮان ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ز ﻓﺮوغ ﻧﻮر روﻳﺖ ز ﺟﻬﺎن ﻓﻐﺎن ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ رخ ﭼﻮ ﺁﻓﺘﺎﺑﺖ ز ﭼﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﭼﻮ ﺗﻮ ﮔﻮهﺮي ﻧﺪاﻧﻢ ز ﮐﺪام ﮐﺎن ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﭼﻮ ز ﺳﺮ ﺳﻴﻨﻪ ﻧﺎﻣﺖ ﺑﻪ ﺳﺮ زﺑﺎن ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﭼﻮ ﻓﺮو ﺷﻮد ﺑﻪ ﮐﻮﻳﺖ ز هﻤﻪ ﺟﻬﺎن ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﻧﻪ ازو ﺧﺒﺮ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻧﻪ ازو ﻧﺸﺎن ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ ز ﮐﻔﺮ و دﻳﻦ ﺑﻴﻔﺘﺪ ﮐﻪ ز ﺧﺎن و ﻣﺎن ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﭘﺲ از ﺁن دم اﻧﺎاﻟﺤﻖ ز ﺟﻬﺎﻧﻴﺎن ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺗﻮ در ﮔﺮﻳﺨﺖ ﻏﻤﮕﻴﻦ‪ ،‬ز ﺗﻮ ﺷﺎدﻣﺎن ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﻏﻢ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻏﻤﮕﺴﺎري ز ﻣﻴﺎن ﺟﺎن ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ز ﻣﮑﺎن ﺧﻼص ﻳﺎﺑﺪ ﭼﻮ ﺑﻪ ﻻﻣﮑﺎن ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﺻﺒﺤﺪم ﻣﺸﮏﻓﺸﺎن ﭘﺲ ز ﮐﺠﺎ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ ﮔﻞ ﺗﺎزﻩ ﺑﻪ دﻟﺪاري ﻣﺎ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫‪٢٠٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺧﻄﻢ ﮔﺮ ﻣﻲﻧﺨﻮاهﻲ ﻧﻴﺰ ﻣﮕﺮي‬
‫ﺟﻬﺎنﺳﻮزا ز ﭘﺮدﻩ ﮔﺮ ﺑﺮﺁﻳﻲ‬
‫ﻓﺮو ﺷﺪ روز ﻣﻦ ﻳﮏ ﺷﺐ ﺑﺮم ﺁي‬
‫ﻣﺮا ﺑﺎ ﺷﻴﺮ ﺷﺪ ﻣﻬﺮ ﺗﻮ در دل‬
‫ز ﻣﻦ ﺟﺎن ﺧﻮاﺳﺘﻲ و ﻧﻴﺴﺖ دﺷﻮار‬
‫زهﻲ زﻟﻔﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮔﺮد ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﭼﻮ زﻟﻒ ﮐﺎﻓﺮت در ﮐﺎر ﺁﻳﺪ‬
‫دﻟﻢ در ﭼﺎﻩ زﻧﺪان ﻓﺮاق اﺳﺖ‬
‫ز ﻳﮏ ﻣﻮي ﺳﺮ زﻟﻔﺖ رﺳﻦ ﺳﺎز‬
‫اﮔﺮ ﻋﻄﺎر ﺑﻮﻳﻲ ﻳﺎﺑﺪ از ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮ ﻧﻘﺎب ﺑﺮﮔﺸﺎﺋﻲ ﻣﻪ ﺁن ﺟﻬﺎن ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﭼﻮ ﻧﻘﺎب ﺑﺮﮔﺸﺎﺋﻲ ﻣﻪ ﺁن ﺟﻬﺎن ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫هﻢ دورهﺎي ﻋﺎﻟﻢ ﺑﮕﺬﺷﺖ و ﮐﺲ ﻧﺪاﻧﺴﺖ‬
‫ز دو ﻟﻌﻞ ﺟﺎنﻓﺰاﻳﺖ دو ﺟﻬﺎن ﭘﺮ از ﮔﻬﺮ ﺷﺪ‬
‫دل و ﺟﺎن ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺖ ز ﻏﻤﺖ ﺑﻪ ﺟﻮش ﺁﻳﺪ‬
‫رﻩ ﻋﺸﻖ ﭼﻮن ﺗﻮﻳﻲ را ﮐﻪ ﺳﺰد‪ ،‬ﮐﺴﻲ ﮐﻪ ﺑﻴﺨﻮد‬
‫ﭼﻪ رﻩ اﺳﺖ اﻳﻦ ﮐﻪ هﺮﮐﺲ ﮐﻪ دﻣﻲ ﺑﺪو ﻓﺮوﺷﺪ‬
‫هﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﻋﺎﺷﻖ ﺗﻮ ﺷﺐ و روز ﺁن ﻧﮑﻮﺗﺮ‬
‫ز ﺣﺠﺎب اﮔﺮ ﺑﺮﺁﻳﻲ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﺧﻠﻖ در ﺗﻮ‬
‫ﻣﻨﻢ و ﻏﻢ ﺗﻮ داﻳﻢ ﮐﻪ ﮐﺴﻲ ﮐﻪ در ﻏﻢ ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮ ﻏﻢ ﺗﻮ هﺴﺖ ﺟﺎﻧﺎ ﭼﻪ ﻏﻤﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ دل را‬
‫ز ﭘﻲ ﺗﻮ ﺟﺎن ﻋﻄﺎر اﮔﺮش ﻗﺒﻮل ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﮔﺮ ﻧﻪ از ﺧﺎﮎ درت ﺑﺎد ﺻﺒﺎ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﮔﺮ ﻧﻪ از ﺧﺎﮎ درت ﺑﺎد ﺻﺒﺎ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫اي ﺟﮕﺮﺳﻮﺧﺘﮕﺎن ﻋﻬﺪ ﮐﻬﻦ ﺗﺎزﻩ ﮐﻨﻴﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﺮم ﮐﻪ ﮔﻠﮕﻮن ﺻﺒﺎ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﮐﻢ ز ذرﻩ ﻧﻪاي او هﻢ ز هﻮا ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﻧﻮشدارو ز دم زهﺮﮔﻴﺎ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﺑﻠﺒﻞ و ﮔﻞ ز ﺳﺮ ﺑﺮگ و ﻧﻮا ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻧﺎﮐﺴﺖ ﮐﺰو ﺑﻮي ﺧﻄﺎ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﻗﺪري ﻓﻮت ﺷﺪ از ﺑﻬﺮ ﻗﻀﺎ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﮔﻞ ﺳﻴﺮاب ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺸﻨﻪ ﭼﺮا ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫از ﮐﻠﻪداري او ﺑﺴﺘﻪ ﻗﺒﺎ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫روز ﻃﻔﻠﻲ ﺑﻪ ﭼﻤﻦ ﭘﺸﺖ دوﺗﺎ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫زان ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻲ ﺳﺮ و ﺑﻦ ﺑﺮ ﺳﺮ ﭘﺎ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫دم ﻋﻄﺎر ﮐﺰو ﺑﻮي دوا ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﺗﺎب در زﻟﻒ دادﻩ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﮐﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﻟﺐ ﮔﺸﺎدﻩ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﻣﻲرود ﮐﻮ ﭘﻴﺎدﻩ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﺧﻠﻖ ﺑﺮهﻢ ﻓﺘﺎدﻩ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫وز ﻟﺒﺶ ﺑﻮي ﺑﺎدﻩ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﻋﻘﻞ ﮐﻞ ﺑﺮ ﭼﮑﺎدﻩ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﭼﺮخ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﺘﺎدﻩ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﺑﺮ ﺧﻄﺶ ﺳﺮ ﻧﻬﺎدﻩ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﮔﻬﺮ ﭘﺎﮎزادﻩ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫اﺛﺮ ﺁﻩ ﺳﺤﺮ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﻳﺎ ﻧﺴﻴﻢ ﮔﻞ ﺗﺮ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺣﺮﻳﻒ ﭼﻮ ﺷﮑﺮ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫‪٢٠٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﻞ ﺗﺮ را ز دم ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﺷﺎم اﻧﺪازد‬
‫ﺑﻪ هﻮاداري ﮔﻞ ذرﻩ ﺻﻔﺖ در رﻗﺺ ﺁي‬
‫ﺗﺎ ﮔﺬر ﮐﺮد ﻧﺴﻴﻢ ﺳﺤﺮي ﺑﺮ در دوﺳﺖ‬
‫ﻋﻤﺮ و ﻋﻴﺶ از ﺳﺮ ﺻﺪ ﻧﺎز و ﻃﺮب ﻣﻲﮔﺬرد‬
‫ﺑﻮي ﺑﺮ ﻣﺸﮏ ﺧﺘﺎ از دم ﻋﻄﺎر هﻮا‬
‫ﺑﻠﺒﻞ ﺷﻴﻔﺘﻪ را ﺑﻲ ﮔﻞ ﺗﺮ ﻋﻤﺮ ﻋﺰﻳﺰ‬
‫ﺑﻠﺒﻞ ﺳﻮﺧﺘﻪ را در ﺟﮕﺮ ﺁب اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮔﻞ ﮐﻪ ﻏﻨﭽﻪ ﺑﻪ ﺑﺮ از ﺧﻮن دﻟﺶ ﭘﺮوردﻩ اﺳﺖ‬
‫از ﺑﻨﻔﺸﻪ ﺑﻪ ﻋﺠﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩام ﮐﺰ ﭼﻪ ﺳﺒﺐ‬
‫ﻧﺴﺘﺮن ﮐﻮﺗﻬﻲ ﻋﻤﺮ ﻣﮕﺮ ﻣﻲداﻧﺪ‬
‫ﺑﺮ ﺷﮑﺮ ﺧﻨﺪﻩي ﮔﻞ درد دل ﮐﺲ ﻧﮕﺬاﺷﺖ‬
‫دﻟﺒﺮم رخ ﮔﺸﺎدﻩ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫دﻟﺒﺮم رخ ﮔﺸﺎدﻩ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫در دل ﺳﻨﮓ ﻟﻌﻞ ﻣﻲﺑﻨﺪد‬
‫ﺷﻬﺴﻮار ﺳﭙﻬﺮ از ﭘﻲ او‬
‫زﻟﻒ ﺑﺮهﻢ ﻓﮑﻨﺪﻩ ﻣﻲﮔﺬرد‬
‫اي ﻋﺠﺐ ﭼﺸﻢ اوﺳﺖ ﻣﺴﺖ و ﺧﺮاب‬
‫ﭘﻴﺶ ﺳﺮﺳﺒﺰي ﺧﻄﺶ ﭼﻮ ﻗﻠﻢ‬
‫ﻣﺎﻩ ﺳﺮ درﻓﮑﻨﺪﻩ ﻣﻲﮔﺬرد‬
‫ﺁﻓﺘﺎﺑﻲ ﮐﻪ ﺳﺮﮐﺶ اﺳﺖ ﭼﻮ ﺗﻴﻎ‬
‫در ﺻﻔﺎﺗﺶ ز ﺑﺤﺮ ﺟﺎن ﻓﺮﻳﺪ‬
‫ﺻﺒﺢ از ﭘﺮدﻩ ﺑﻪ در ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﺻﺒﺢ از ﭘﺮدﻩ ﺑﻪ در ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﻳﺎ ﮐﺴﻲ ﻣﺸﮏ ﺧﺘﻦ ﻣﻲﺑﻴﺰد‬
‫ﺧﻴﺰ اي ﺳﺎﻗﻲ و ﻣﻲدﻩ ﺑﻪ ﺻﺒﻮح‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫دل ﻋﺸﺎق ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺳﺮ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﮐﻴﺴﺖ ﺿﺎﻣﻦ ﮐﻪ دﮔﺮ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﮐﺰ دﮔﺮ دم ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫هﺮ دﻣﻲ ﮐﺎن ز ﺗﻮ ﺑﺮ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻓﻠﮏ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺑﻪ در ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﺑﻬﺘﺮ ﺧﻠﻖ ﺑﺘﺮ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﻗﺴﻢ ﻋﻄﺎر ﺟﮕﺮ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﮐﻮ ﺑﺎ ﻏﻢ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺲ ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ‬
‫در دام هﻮاي ﮐﺲ ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ‬
‫او در ﻃﻠﺐ و هﻮس ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ‬
‫در زﻳﺮ ﺗﮏ ﻓﺮس ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﺳﻴﻤﺮغ ﺑﻪ ﻳﮏ ﻣﮕﺲ ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﮐﺎﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺗﻮﻳﻲ ﻧﻔﺲ ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﮐﺶ ﺳﺎﻳﻪ ز ﭘﻴﺶ و ﭘﺲ ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﺟﺰ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁب ﺧﺲ ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﭼﻮن وﺻﻞ ﺗﻮ دﺳﺘﺮس ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﻣﺮﻏﻲ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻗﻔﺲ ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ‬
‫وان ﻟﻌﻞ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺷﮑﺮ ﮐﻪ ﻓﺮﺳﺎﻳﺪ‬
‫ﭼﻮن روي ز زﻳﺮ ﭘﺮدﻩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ‬
‫روﻳﻲ دارد ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﻣﻲﮔﺮدد و ﭘﺸﺖ دﺳﺖ ﻣﻲﺧﺎﻳﺪ‬
‫ﺧﻄﻲ ﮐﻪ هﺰار ﻓﺘﻨﻪ ﻣﻲزاﻳﺪ‬
‫‪٢١٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭘﺴﺮي ﮐﺰ ﺧﻂ ﺳﺒﺰش ﭼﻮ ﻗﻠﻢ‬
‫اي ﭘﺴﺮ ﻣﻲ دﻩ و ﻣﻲ ﻧﻮش ﮐﻪ ﻋﻤﺮ‬
‫ﻋﻤﺮت اﻳﻦ ﻳﮑﺪم ﺣﺎﻟﻲ اﺳﺖ ﺗﻮ را‬
‫ﺗﻮﻳﻲ و ﻳﮑﺪم و ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻪاي‬
‫ﻟﻴﮏ داﻧﻲ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﻲ ﺻﺪ ﻏﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺳﻨﮓ ﺑﺮ ﺑﺎم ﻓﻠﮏ زن ﺑﻪ ﺻﺒﻮح‬
‫داد ﺑﺴﺘﺎن ز ﺟﻬﺎﻧﻲ ﮐﻪ درو‬
‫در ﺟﻬﺎﻧﻲ ﮐﻪ هﻤﻪ ﺑﻲﻧﻤﮑﻲ اﺳﺖ‬
‫ﺁن ﻣﺎﻩ ﺑﺮاي ﮐﺲ ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﺁن ﻣﺎﻩ ﺑﺮاي ﮐﺲ ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ‬
‫در ﺁﻳﻨﻪ روي ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﻪ هﻮس ﺟﻤﺎل او ﺧﻮاهﻲ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ رﻩ ﻋﺸﻖ ﭼﻮن ﺗﻮ ﻣﻌﺸﻮﻗﻲ‬
‫در وادي ﺑﻲﻧﻬﺎﻳﺖ ﻋﺸﻘﺶ‬
‫هﺮﮔﺰ ﻧﺸﻮي ﺗﻮ هﻢ ﻧﻔﺲ ﮐﺲ را‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺑﻠﻨﺪ را ﭼﻪ ﮐﻢ ﺑﻴﺸﻲ‬
‫ﭼﻮن در ﻗﻌﺮ اﺳﺖ در وﺻﻞ ﺗﻮ‬
‫در ﭘﺎي ﻓﺮاق ﺗﻮ ﺷﻮم ﭘﺎﻣﺎل‬
‫ﻋﻄﺎر ﮐﻪ ﭼﻴﻨﻪي ﺗﻮ ﻣﻲﭼﻴﻨﺪ‬
‫ﺁن روي ﺑﻪ ﺟﺰ ﻗﻤﺮ ﮐﻪ ﺁراﻳﺪ‬
‫ﺁن روي ﺑﻪ ﺟﺰ ﻗﻤﺮ ﮐﻪ ﺁراﻳﺪ‬
‫ﺑﺲ ﺟﺎن ﮐﻪ ز ﭘﺮدﻩ در ﺟﻬﺎن اﻓﺘﺪ‬
‫در زﻳﺒﺎﻳﻲ و ﻋﺎﻟﻢ اﻓﺮوزي‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﭼﻮ روي او هﻤﻲ ﺑﻴﻨﺪ‬
‫اﻣﺮوز ﻗﻴﺎﻣﺘﻲ اﺳﺖ از ﺧﻄﺶ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻣﺸﺎﻃﻪي ﺣﺴﻦ ﻣﻲﺑﻴﺎراﻳﺪ‬
‫ﺟﺎن ﻣﻨﺘﻈﺮ اﺳﺖ ﺗﺎ ﭼﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‬
‫ﺟﺰ ﺧﻮن ﺟﮕﺮ ﻣﺮا ﭼﻪ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ‬
‫دﻳﺮي اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻮي ﻣﺸﮏ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﺷﮏ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ دوﺳﺘﻲ ﺑﻴﻔﺰاﻳﺪ‬
‫ﭼﻪ ﺳﻮد ﭼﻮ ﺟﺎن او ﻧﻴﺎﺳﺎﻳﺪ‬
‫ﺳﺎﻳﻪ را ز ﺁﻓﺘﺎب ﭼﮕﺸﺎﻳﺪ‬
‫از ﻧﺴﻴﻢ ﮔﻼب ﭼﮕﺸﺎﻳﺪ‬
‫از درﻧﮓ و ﺷﺘﺎب ﭼﮕﺸﺎﻳﺪ‬
‫ﻏﺮق درﻳﺎي ﺁب ﭼﮕﺸﺎﻳﺪ‬
‫از هﺰاران ﻃﻨﺎب ﭼﮕﺸﺎﻳﺪ‬
‫اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺘﺢ ﺑﺎب ﭼﮕﺸﺎﻳﺪ‬
‫ﭘﻲ ﺑﺮي ﺑﺮ ﺳﺮ اب ﭼﮕﺸﺎﻳﺪ‬
‫ﻋﺎﻟﻤﻲ ﻣﺎهﺘﺎب ﭼﮕﺸﺎﻳﺪ‬
‫از دو ﺳﺎﻏﺮ ﺷﺮﺁب ﭼﮕﺸﺎﻳﺪ‬
‫ﺧﻮن ﺧﻮري از ﮐﺒﺎب ﭼﮕﺸﺎﻳﺪ‬
‫از ﺧﺮي در ﺧﻼب ﭼﮕﺸﺎﻳﺪ‬
‫ﭼﺮخ را ز اﻧﻘﻼب ﭼﮕﺸﺎﻳﺪ‬
‫از ﺧﻄﺎ و ﺻﻮاب ﭼﮕﺸﺎﻳﺪ‬
‫از ﺣﺴﺎب و ﮐﺘﺎب ﭼﮕﺸﺎﻳﺪ‬
‫از ﺳﺎل و ﺟﻮاب ﭼﮕﺸﺎﻳﺪ‬
‫از ﺛﻮاب و ﻋﻘﺎب ﭼﮕﺸﺎﻳﺪ‬
‫هﺴﺖ ﺟﺎي ﺧﺮاب ﭼﮕﺸﺎﻳﺪ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺑﻪ ﺧﻮاب ﭼﮕﺸﺎﻳﺪ‬
‫هﺴﺖ زﻳﺮ ﻧﻘﺎب ﭼﮕﺸﺎﻳﺪ‬
‫‪٢١١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﻮﻳﻲ ز ﺑﻨﻔﺸﻪ ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﺶ را‬
‫ﺁورد ﺧﻄﻲ و دل ﺑﺒﺮد از ﻣﻦ‬
‫زﻳﻦ ﺑﻴﻊ و ﺷﺮي ﮐﻪ ﺧﻂ او دارد‬
‫اﻟﺤﻖ ز ﻣﻌﺎﻣﻼن ﺧﻂ او‬
‫زﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺧﻂ او درﺁﺑﻢ زد‬
‫ﻋﻄﺎر اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﺪ ﺳﻮدا‬
‫ﺗﺸﻨﻪ را از ﺳﺮاب ﭼﮕﺸﺎﻳﺪ‬
‫ﺗﺸﻨﻪ را از ﺳﺮاب ﭼﮕﺸﺎﻳﺪ‬
‫ﺁب ﺣﻴﻮان ﭼﻮ هﺴﺖ در ﻇﻠﻤﺎت‬
‫ﻧﻴﺴﺖ اﻳﻦ ﮐﺎر ﺟﻨﺒﺶ و ﺁرام‬
‫ﻗﻄﺮﻩاي را ﮐﻪ او ﻧﺒﻮد و ﻧﻪ هﺴﺖ‬
‫ﺑﺴﻲ ﺳﺘﻮن اﺳﺖ ﺧﻴﻤﻪي ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﺻﺪ درت ﮔﺮ ﮔﺸﺎد ﭘﻨﺪاري اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺒﺮدي ﺑﺮ ﺁب هﺮﮔﺰ ﭘﻲ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻐﻨﻮدﻩاي ﺑﻬﺮ ﻧﻔﺴﻲ‬
‫رو ﮐﻪ اﻳﻦ رهﺮوان ﭼﻮ ﺗﺸﻨﻪ ﺷﺪﻧﺪ‬
‫ﺧﻮن ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ اﮔﺮ ﮐﺒﺎب ﺧﻮري‬
‫ﭼﻮن ﮐﻤﻴﺖ ﻓﻠﮏ ﻃﺒﻖ ﺁورد‬
‫ﺗﺎ ﺑﺘﺎن در زﻣﻴﻦ هﻤﻲ رﻳﺰﻧﺪ‬
‫ﮐﺎر ﭼﻮن ذرﻩاي ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺳﺮ ﻳﮏ ﻳﮏ ﭼﻮ او هﻤﻲ داﻧﺪ‬
‫از هﻤﻪ ﭼﻮن ﺑﻪ از هﻤﻪ اﺳﺖ ﺁﮔﺎﻩ‬
‫ﭼﻮن ﻣﻦ از هﺮ دو ﮐﻮن ﮔﻢ ﮔﺸﺘﻢ‬
‫ﮔﻨﺞ ﻣﻲﺟﺴﺘﻪام ﺑﻪ ﻣﻌﻤﻮري‬
‫هﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺪار دﻳﺪﻩام هﻴﭻ اﺳﺖ‬
‫ﺁﻓﺘﺎﺑﻲ اﺳﺖ ذرﻩ ذرﻩ وﻟﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫زﻳﻦ هﻤﻪ اﺿﻄﺮاب ﭼﮕﺸﺎﻳﺪ‬
‫ﻧﻪ ﻳﮑﻲ ﺑﺲ دو ام ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺪ‬
‫از ﺗﻮام ﺟﺰ ﺗﻮام ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺪ‬
‫روﻳﻲ از هﺮ ﺳﻮم ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺪ‬
‫اﻳﻦ ﺗﻦ ﺑﺪﺧﻮم ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺪ‬
‫اﺟﺘﻬﺎدي ﻧﻮم ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﻗﻮت ﺑﺎزوم ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺪ‬
‫ذرﻩاي ﻧﻴﺮوم ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺪ‬
‫هﻴﭻ ﺑﻴﺮون ﺷﻮم ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺪ‬
‫زﺣﻤﺖ داروم ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﮔﺮﻩ اﺑﺮوم ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ دل ﺻﺪ ﺗﻮم ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺪ‬
‫هﻴﭻ هﻢ زاﻧﻮم ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺪو و ﻧﻴﮑﻮم ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﺳﮓ در ﭘﻬﻠﻮم ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﺗﻮﺑﻪي ﺟﺎدوم ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﺗﺮﮐﻲ هﻨﺪوم ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﻃﻠﻌﺖ ﺧﻮرﺷﻴﺪ را زوال ﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﺑﺎزي ﺧﻴﺎل ﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻋﺠﺐ ﮔﺮ ﺿﻌﻴﻒ ﺣﺎل ﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﮐﻔﺮ ﻧﻴﺎرد ﻣﺮا ﻣﺤﺎل ﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻘﺼﺎن او ﮐﻤﺎل ﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﺧﻮن ﺗﻮام ﭼﺸﻤﻪ زﻻل ﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫‪٢١٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اي ﻓﺮﻳﺪ ﺁﺳﻤﺎن ﻧﻪاي ﺁﺧﺮ‬
‫دو ﺟﻬﺎن ﺑﻲﺗﻮام ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺪ‬
‫دو ﺟﻬﺎن ﺑﻲﺗﻮام ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺪ‬
‫هﺮﭼﻪ ﺧﻮاهﻢ ز ﺗﻮ ﺗﻮ ﺑﻪ زاﻧﻲ‬
‫ﻗﺒﻠﻪام ﭼﻮن ﺟﻤﺎل روي ﺗﻮ ﺑﺲ‬
‫ﺟﺎن ﻣﻦ ﭼﻮن ﺑﺸﻨﻴﺪ ﻗﻮل اﻟﺴﺖ‬
‫ﺑﺴﻢ از هﺮ دو ﮐﻮن ﻗﻮل ﻗﺪﻳﻢ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻮﻳﻲ ﺷﺪم ز ﺷﻮق رﺧﺖ‬
‫ﺿﻌﻒ ﻣﻦ ﭼﻮن ز اﺷﺘﻴﺎق ﺗﻮ ﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﭼﻨﻴﻦ در رﻩ ﺗﻮام ﻋﺎﺟﺰ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ دردم ﮔﺬﺷﺖ از اﻧﺪازﻩ‬
‫ﺻﺪ ﮔﺮﻩ هﺴﺖ از ﺗﻮ ﺑﺮ ﮐﺎرم‬
‫ﭘﻴﭻ ﭘﻴﭽﻲ ﺑﺮون ﺑﺮ از ﮐﺎرم‬
‫ور ﻧﺨﻮاهﻲ ﮔﺸﺎد در ﺑﺮ ﻣﻦ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﺗﻮ راﻩ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺤﻮم ﮐﻦ‬
‫ﺷﻴﺮ ﻣﺮدي اﮔﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺮﺳﻴﺪ‬
‫ﻧﻔﺲ ﺟﺎدوم ﮐﻮﻩ ﮐﺮد ﺑﺴﻲ‬
‫اي ﻓﺮﻳﺪ از ﺑﻬﺎﻧﻪ دﺳﺖ ﺑﺪار‬
‫ﮔﺮ رخ او ذرﻩاي ﺟﻤﺎل ﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﮔﺮ رخ او ذرﻩاي ﺟﻤﺎل ﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ور ز رﺧﺶ ﻟﺤﻈﻪاي ﻧﻘﺎب ﺑﺮاﻓﺘﺪ‬
‫ذرﻩي ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬
‫ﻣﺮد ﻣﺴﻠﻤﺎن اﮔﺮ ز زﻟﻒ ﺳﻴﺎهﺶ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﺸﻘﺶ ﻓﺮوﺧﺖ ﻋﻘﻞ ﺑﻪ ﻧﻘﺼﺎن‬
‫دوش ﻏﻤﺶ ﺧﻮن ﻣﻦ ﺑﺮﻳﺨﺖ و ﻣﺮا ﮔﻔﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻴﻦ هﻤﻪ ﺧﻮنهﺎ ﻣﺮا ﺣﻼل ﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ درﻳﻦ راﻩ ﺟﺎﻩ و ﻣﺎل ﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﺧﺎﮎ ﺗﻮ را زود ﮔﻮﺷﻤﺎل ﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﻣﺮغ وﺟﻮد ﺗﻮ ﭘﺮ و ﺑﺎل ﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﭘﻴﺶ ﺁن ﺟﻤﺎل ﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﮐﻮر ﺷﻮد از دو ﮐﻮن و ﻻل ﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫دردﮐﺸﻲ در هﺰار ﺳﺎل ﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﮐﺎﻳﻨﻪ ﻋﻄﺎر را ﻣﺜﺎل ﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﺧﻄﺖ را ﻣﺸﮏ ﮐﺎﺗﺐ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ دو اﺑﺮوش ﺣﺎﺟﺐ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫اﮔﺮﭼﻪ ﺻﺪ ﻋﺠﺎﻳﺐ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫هﻤﻴﺸﻪ ﺻﺒﺢ ﮐﺎذب ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﻣﺸﺎرق ﻳﺎ ﻣﻐﺎرب ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﻧﻪ رهﺒﺎن و ﻧﻪ راهﺐ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺧﻮنرﻳﺰﻳﺶ واﺟﺐ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﭼﻨﻴﻦ داﻧﻢ ﮐﻪ راﺗﺐ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ دو رﺳﺘﻪ ﮐﻮاﮐﺐ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﺴﺖ ﺗﺎﻳﺐ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫وﻟﻲ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻏﺎﻟﺐ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ دل در ﻋﺸﻖ راﻏﺐ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ ﮔﺮ دل هﺴﺖ ﻏﺎﻳﺐ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ ﭼﻮن ﺷﺎدي ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﻧﻪ هﺮ ﺣﻘﻴﺮ دل را دﻳﺪار ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫‪٢١٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻋﺸﻖ ﺣﺮاﻣﺖ ﺑﻮد اﮔﺮ ﺗﻮ ﻧﺪاﻧﻲ‬
‫در دهﻦ ﻣﺎر ﻧﻔﺲ در ﺑﻦ ﭼﺎﻩ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ درﻳﻦ راﻩ ﺧﺎﮎ راﻩ ﻧﮕﺮدي‬
‫ﭼﻨﺪ ﭼﻮ ﻃﺎوس در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬
‫درﻧﮕﺮ اي ﺧﻮدﻧﻤﺎي ﺗﺎ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ‬
‫هﺮ ﮐﻪ درﻳﻦ دﻳﺮﺧﺎﻧﻪ دردﮐﺶ اﻓﺘﺎد‬
‫دﻳﺮ ﮐﻪ دوﻟﺖ ﺳﺮاي ﻋﺎﻟﻢ ﻋﺸﻖ اﺳﺖ‬
‫ﻣﺜﻞ و ﻣﺜﺎﻟﻢ ﻃﻠﺐ ﻣﮑﻦ ﺗﻮ درﻳﻦ دﻳﺮ‬
‫رﺧﺖ را ﻣﺎﻩ ﻧﺎﻳﺐ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫رﺧﺖ را ﻣﺎﻩ ﻧﺎﻳﺐ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫رﺧﺖ ﺳﻠﻄﺎن ﺣﺴﻦ ﻳﮏ ﺳﻮار اﺳﺖ‬
‫رﺧﺖ را ﺻﺒﺢ ﺻﺎدق ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮ در ﻋﺸﻖ ﺻﺎدق ﻧﻴﺴﺖ ﻳﮏ ﺗﻦ‬
‫ﻧﺪاﻧﻢ ﺗﺎ ﭼﻮ روﻳﺖ ﺁﻓﺘﺎﺑﻲ‬
‫ﭼﻮ زﻟﻔﺖ ﻧﻴﺰ زﻧﺎري ﺑﻪ ﺻﺪ ﺳﺎل‬
‫ﭼﻪ ﺷﻴﻮﻩ دارد ﺁﺧﺮ ﻏﻤﺰﻩي ﺗﻮ‬
‫ز دﻳﻮان ﺟﻬﺎن هﺮ روز ﺻﺪ ﺧﻮﻧﺶ‬
‫ﻋﺠﺐ ﺑﺮﺟﻲ اﺳﺖ درج دﻟﺴﺘﺎﻧﺖ‬
‫ز ﻋﺸﻘﺖ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻪ از ﻋﺸﻖ‬
‫ﺑﺴﻲ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻋﻘﻠﻢ ﭼﺨﻴﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫دﻟﻢ ﺑﺮدي و ﮔﻔﺘﻲ دل ﻧﮕﻪدار‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ دل ﻧﮕﻪ دارم ز ﻋﺸﻘﺖ‬
‫ﻏﻢ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺑﺨﺮﻳﺪ ﻋﻄﺎر‬
‫ﻧﻪ ﻳﺎر هﺮﮐﺴﻲ را رﺧﺴﺎر ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﻧﻪ ﻳﺎر هﺮﮐﺴﻲ را رﺧﺴﺎر ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﺎن ﻣﺎﻩروي رخ را دﺷﻮار ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﺳﺮهﺎي ﺳﺮﮐﺸﺎن ﺑﻴﻦ ﮐﺰ دار ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﺑﺮ ﺧﺎﮎ اﮔﺮ ﺑﺮﻳﺰد ﺑﺲ ﺧﻮار ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫رو ﺑﺎز ﮔﺮد ﮐﻴﻦ رﻩ ﭘﺮ ﺧﺎر ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ اﻳﻦ ﺑﻴﺎﺑﺎن ﺧﻮنﺧﻮار ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﺎن ﮔﻤﺮﻩ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫داﻳﻢ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﺎﺷﺪ در ﮐﺎر ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﮐﺎﺣﻮال ﻧﺎﺗﻤﺎﻣﺎن ﺑﺲ زار ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﮐﻴﻦ ﺧﺮﻗﻪ در ﺑﺮ ﻣﻦ زﻧﺎر ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﮐﻮ هﻴﭻ دل ﮐﻪ ﻳﮏ دم ﺑﻴﺪار ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﮐﻮ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﮐﻪ در دﻳﻦ هﺸﻴﺎر ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ روزﮔﺎري ﻋﻄﺎر ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫رﺟﻮع از ﺻﻴﺪش اﮐﻨﻮن ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭼﺴﺖ و ﻣﻮزون ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫هﻤﻪ ﮐﺎرش ﺷﺒﻴﺨﻮن ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﻘﻞ ﻣﺠﻨﻮن ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫رﺧﺖ از ﭘﺮدﻩ ﺑﻴﺮون ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ هﺮ ﺳﺎﻋﺖ در اﻓﺰون ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ از ﺷﺒﺮﻧﮓ ﮔﻠﮕﻮن ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ درﺟﺖ در ﻣﮑﻨﻮن ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ز ﭼﺸﻢ ﺳﻮزﻧﻲ ﭼﻮن ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺻﺪ رﻧﮓ او ﭼﻮ ﮔﺮدون ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫وﮔﺮ دارم دﻟﻲ ﺧﻮن ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﭼﻮ ﺧﻮﻧﻲ ﮐﺮدﻩ ﻣﻌﺠﻮن ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫‪٢١٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫در ﺁرزوي روﻳﺶ در ﺧﺎﮎ ﺧﻔﺖ و ﺧﻮن ﺧﻮر‬
‫ﺑﺮ ﭼﺎر ﺳﻮي دﻋﻮي از ﺑﻲﻧﻴﺎزي ﺧﻮد‬
‫ﺳﻠﻄﺎن ﻏﻴﺮت او ﺧﻮن هﻤﻪ ﻋﺰﻳﺰان‬
‫ﮔﺮ ﻣﺮد رﻩ ﻧﻪاي ﺗﻮ ﺑﺮ ﺑﻮي ﮔﻞ ﭼﻪ ﭘﻮﻳﻲ‬
‫زﻧﻬﺎر ﺗﺎ ﺑﭙﻮﻳﻲ ﺑﻲ رهﺒﺮي درﻳﻦ رﻩ‬
‫ﮔﺮ ﻣﺮدﻳﻲ ﻧﺪاري ﭘﺮهﻴﺰ ﮐﻦ ﮐﻪ ﭼﻮن ﺗﻮ‬
‫در راﻩ ﮐﻔﺮ و اﻳﻤﺎن ﻣﺮد ﺁن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﻮد را‬
‫در ﮐﺎر اﮔﺮ ﺗﻤﺎﻣﻲ در ﻧﻪ ﻗﺪم درﻳﻦ رﻩ‬
‫ﮐﻮ ﺁﺗﺸﻲ ﮐﻪ ﺑﺮ وي اﻳﻦ ﺧﺮﻗﻪ را ﺑﺴﻮزم‬
‫اﻧﺪر ﻣﻴﺎن ﻏﻔﻠﺖ در ﺧﻮاب ﺷﺪ دل ﻣﻦ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ز ﺧﻮد ﻧﻤﺎﻳﻲ اﻧﺪر ﻧﻔﺎق ﻣﺴﺘﻨﺪ‬
‫در ﺑﻨﺪ دﻳﻦ و دﻧﻴﻲ ﻟﻴﮑﻦ ﻧﻪ دﻳﻦ و دﻧﻴﻲ‬
‫ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﭘﺮ ﺧﻮن ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﭘﺮ ﺧﻮن ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﮐﻤﻨﺪ زﻟﻒ ﺗﻮ در ﺻﻴﺪ ﻳﺎرب‬
‫ﺷﺐ زﻟﻒ ﺗﻮ ﺧﻮش ﺑﺎد از ﭘﻲ ﺁﻧﮏ‬
‫ﮐﻪ ﻣﻲداﻧﺪ ﮐﻪ ﺁن زﻧﺠﻴﺮ زﻟﻔﺖ‬
‫ﭼﻮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﺑﺸﻮرﻳﺪﻩ اﺳﺖ ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ز ﺣﺴﻦ روي ﺗﻮ ﭼﻮن روي ﺗﺎﺑﻢ‬
‫ﻋﺠﺐ ﺧﺎﺻﻴﺘﻲ دارد رخ ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮ درﻳﺎ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ زان ﮔﺸﺖ در ﻋﺸﻖ‬
‫دهﺎﻧﺖ اي ﻋﺠﺐ ﺳﻲ در ﻣﮑﻨﻮن‬
‫ﻣﺮا ﮔﻔﺘﻲ دﻟﺖ ﻳﮑﺮﻧﮓ ﮔﺮدان‬
‫ﻣﺮا ﮐﻮ دل ﻧﺪارم هﻴﭻ دل ﻣﻦ‬
‫دل ﻋﻄﺎر ﺑﺎ ﺧﺎﮎ در ﺗﻮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﺮاب ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻪ و ﺁﻓﺘﺎب ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ‬
‫هﻤﭽﻮ ﺧﺮ در ﺧﻼب ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﻧﻴﻞ ﮔﺮدون ﺳﺮاب ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﺑﺮﺗﺮ از ﺧﺎﮎ و ﺁب ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ‬
‫هﻤﻪ را ﻣﺴﺖ ﺧﻮاب ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﺳﺮ زﻟﻔﺶ ﻃﻨﺎب ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﻋﺎﻟﻤﻲ اﻧﻘﻼب ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﻏﻤﺰﻩي او ﺟﻮاب ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ‬
‫هﻤﭽﻮ ﺷﻤﻊ ﻣﺬاب ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﻮ هﺮﭼﻪ دﻳﺪ از ﭼﺸﻢ ﺟﺎن دﻳﺪ‬
‫هﺰاران ﻋﺮش در ﻣﻮﻳﻲ ﻋﻴﺎن دﻳﺪ‬
‫ﻋﺪد ﮔﺮدﻳﺪ از ﮔﻔﺖ زﺑﺎن دﻳﺪ‬
‫ﭼﺮا ﭘﺲ ﻋﻘﻞ اﺣﻮل اﻳﻦ و ﺁن دﻳﺪ‬
‫ﺑﻪ ﭼﺸﻢ او ﻧﺸﺎﻳﺪ ﺟﺎودان دﻳﺪ‬
‫ﺟﻤﺎل ﺑﻲ ﻧﺸﺎﻧﻲ را ﻧﺸﺎن دﻳﺪ‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﻮ ﻣﺤﻮ ﺷﺪ از ﭼﺸﻢ ﺟﺎن دﻳﺪ‬
‫در اﻧﺪﮎ ﺟﻮهﺮي ﺑﺴﻴﺎر ﮐﺎن دﻳﺪ‬
‫هﻤﻪ ﮐﻮن و ﻣﮑﺎن را ﻻﻣﮑﺎن دﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ در هﺮ ذرﻩاي هﻔﺖ ﺁﺳﻤﺎن دﻳﺪ‬
‫ﺑﻪ ﻋﻴﻨﻪ هﻢ زﻣﻴﻦ و هﻢ زﻣﺎن دﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ در هﺮ ذرﻩاي هﺮ دو ﺟﻬﺎن دﻳﺪ‬
‫وراي هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻲﺗﻮان دﻳﺪ‬
‫ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺟﺎن ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﻲﮔﻤﺎن دﻳﺪ‬
‫ﺑﺒﻴﻨﻲ ﺁﻧﭽﻪ ﻏﻴﺮ ﺗﻮ ﻧﻬﺎن دﻳﺪ‬
‫‪٢١٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫رخ ز زﻳﺮ ﻧﻘﺎب ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ‬
‫رخ ز زﻳﺮ ﻧﻘﺎب ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﮔﻮﺷﻤﺎﻟﻲ ﮐﻪ هﻴﭽﮑﺲ ﻧﻨﻤﻮد‬
‫اﺧﺘﺮان را ﮐﻪ رﻩ دو اﺳﺒﻪ روﻧﺪ‬
‫ﮐﺮﻩي ﮔﻞ ز راﻩ ﺑﺮﮔﻴﺮد‬
‫ﺻﺪ هﺰاران هﺰار ﻧﻘﺶ ﻋﺠﺐ‬
‫هﺮﮐﺠﺎ در دو ﮐﻮن ﺑﻴﺪاري اﺳﺖ‬
‫ﺟﻤﻠﻪي ﺣﻠﻖهﺎي ﻣﺮدان را‬
‫هﺮ ﺳﺮ ﻣﻮ ز زﻟﻒ ﺳﺮﮐﺶ او‬
‫ﻣﺸﮑﻠﻲ را ﮐﻪ ﺣﻞ ﻧﺸﺪ هﺮﮔﺰ‬
‫ﺟﺎن ﻋﻄﺎر را ز ﻳﮏ ﺗﻒ ﻋﺸﻖ‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﻮ هﺮﭼﻪ دﻳﺪ از ﭼﺸﻢ ﺟﺎن دﻳﺪ‬
‫ﻋﺪد از ﻋﻘﻞ ﺧﺎﺳﺖ اﻣﺎ دل ﭘﺎﮎ‬
‫ﭼﻮ اﻳﻦ ﺁن اﺳﺖ و ﺁن اﻳﻦ اﺳﺖ ﺟﺎوﻳﺪ‬
‫ﭼﻮ درﻳﺎ ﻋﻘﻞ داﻳﻢ ﻗﻄﺮﻩ ﺑﻴﻨﺪ‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﻮ ﺑﺮ اﺣﺪ ﺣﮑﻢ ﻋﺪد ﮐﺮد‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎن ﺑﻴﻦ هﺮﭼﻪ ﻣﻲﺑﻴﻨﻲ ﮐﻪ ﺗﻮﺣﻴﺪ‬
‫ﭼﻮ دو ﻋﺎﻟﻢ ز ﻳﮏ ﺟﻮهﺮ ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ازل را و اﺑﺪ را ﻧﻘﻄﻪاي ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﻳﻘﻴﻦ ﻣﻲدان ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﺟﺎن ﭼﻨﺎن اﺳﺖ‬
‫وﻟﻲ هﺮ ذرﻩاي از ﺁﺳﻤﺎن ﻧﻴﺰ‬
‫ﭼﻪ ﺟﺎي ﺁﺳﻤﺎن اﺳﺖ و زﻣﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺻﺪ هﺰاران‬
‫هﻤﻲ در هﺮﭼﻪ ﺧﻮاهﻲ هﺮﭼﻪ ﺧﻮاهﻲ‬
‫ﺗﻮ در ﻗﺪرت ﻧﮕﺮ ﺗﺎ ﺁﺷﮑﺎرا‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﺴﻲ ﮐﻤﺘﺮ ز ﺗﺎري رﻳﺴﻤﺎن دﻳﺪ‬
‫ﻋﺠﺐ ﻧﺒﻮد ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻨﺎن دﻳﺪ‬
‫ﮐﺴﻲ ﮔﻢ ﮐﺮد ﭼﻪ ﺳﻮد و زﻳﺎن دﻳﺪ‬
‫ﻧﻴﺎرد ذرﻩاي زان ﺁﺳﺘﺎن دﻳﺪ‬
‫ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪ ﻧﺪاﻧﻢ ﺗﺎ اﻣﺎن دﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺁﻧﺠﺎ ذرﻩاي را ﺧﻂ روان دﻳﺪ‬
‫وﻟﻴﮑﻦ ﮔﻨﺞ ﺑﺎﻳﺪ در ﻣﻴﺎن دﻳﺪ‬
‫ﻓﻨﺎ ﺷﺪ ﺗﺎ دو ﻋﺎﻟﻢ دﻟﺴﺘﺎن دﻳﺪ‬
‫ﻧﺪﻳﺪ او ﻏﻴﺮ هﺮﮔﺰ ﻏﻴﺐدان دﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﺧﻮد را ﺗﻮاﻧﻲ ﮐﺎﻣﺮان دﻳﺪ‬
‫ﺧﺎﻧﻪ وﻳﺮان ﮐﻦ ﭼﻮ ﺻﺤﺮا ﺷﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ در ﻗﻄﺮﻩ هﻮﻳﺪا ﺷﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﻗﻄﺮﻩ ﻣﺎﻧﺪ ﮔﺮﭼﻪ درﻳﺎ ﺷﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﮐﺎن ﮐﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﮔﻢ ﺷﺪ ﺁﻧﺠﺎ ﺷﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﮐﻴﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺪ هﺮ ﮐﻪ ﻓﺮدا ﺷﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﺧﺎﺻﻪ داﻳﻢ روي زﻳﺒﺎ ﺷﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﮐﺎن ﮐﻪ ﭘﻨﻬﺎن ﮔﺸﺖ ﭘﻴﺪا ﺷﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﮐﺎن ﮐﻪ از ﺧﻮد ﻣﺤﻮ‪ ،‬از ﻣﺎ ﺷﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﭘﺮ ﺑﺮﺁور هﻴﻦ ﮐﻪ ﺑﺎﻻ ﺷﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﻻ ﭼﻪ وزن ﺁرد ﭼﻮ اﻻ ﺷﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﮐﺰ ﺛﺮي ﺗﺎ ﺑﺮ ﺛﺮﻳﺎ ﺷﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫در ﻋﺪد ﺑﻨﮕﺮ ﭼﻪ اﺳﻤﺎ ﺷﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫در ﻣﺴﻤﺎ رﻓﺖ و ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ در ﻳﮏ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺷﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﺳﻮد واﻓﺮ ﺑﻮد ﺳﻮدا ﺷﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫‪٢١٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮ هﺮ دو ﮐﻮن در ﺟﻨﺐ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬
‫اﮔﺮ ﻳﮏ ذرﻩ رﻧﮓ ﮐﻞ ﭘﺬﻳﺮد‬
‫اﮔﺮ ﻳﮏ ذرﻩ را در ﻗﺮص ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﺰ ذرﻩ ذرﻩ ﺑﻨﺪ دارد‬
‫اﮔﺮ ﻳﮏ ذرﻩ ﺳﺎﻳﻪ ﭘﻴﺶ ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬
‫دو ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻴﺴﺖ از ﻳﮏ ذرﻩ ﺳﺎﻳﻪﺳﺖ‬
‫ﻃﻠﺴﻢ ﻧﻮر و ﻇﻠﻤﺖ ﺑﻲﻗﻴﺎس اﺳﺖ‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﺎن ﮔﻨﺞ ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ ﻃﻠﺴﻤﺶ‬
‫ﮔﺰﻳﺮت ﻧﻴﺴﺖ از ﭼﺸﻤﻲ ﮐﻪ ﺟﺎوﻳﺪ‬
‫ز ﺧﻮد ﮔﻢ ﮔﺮد اي ﻋﻄﺎر اﻳﻨﺠﺎ‬
‫ﻗﻄﺮﻩ ﮔﻢ ﮔﺮدان ﭼﻮ درﻳﺎ ﺷﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﻗﻄﺮﻩ ﮔﻢ ﮔﺮدان ﭼﻮ درﻳﺎ ﺷﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﮔﻢ ﻧﻴﺎرد ﮔﺸﺖ در درﻳﺎ دﻣﻲ‬
‫ﮔﺮ ﮐﺴﻲ در ﻗﻄﺮﻩ ﺑﻮدن ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﮔﻢ ﺷﻮ اﻳﻨﺠﺎ از وﺟﻮد ﺧﻮﻳﺶ ﭘﺎﮎ‬
‫ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ اﻣﺮوز ﺷﻮ از هﺮﭼﻪ هﺴﺖ‬
‫رويهﺎي زﺷﺖ ﻓﺎﻧﻲ ﻣﺤﻮ ﺑﻪ‬
‫دوﺷﻢ از ﭘﻴﺸﺎن ﺧﻄﺎب ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺟﺎن‬
‫ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ از ﺧﻮﻳﺶ ﺷﻮ ﻳﮑﺒﺎرﮔﻲ‬
‫ﺑﺴﺘﻪي ﭘﺴﺘﻲ ﻣﺒﺎش اي ﻣﺮغ ﻋﺮش‬
‫ﮔﻢ ﺷﺪن ﻓﺮض اﺳﺖ هﺮ دو ﮐﻮن را‬
‫ﺧﺮد ﻣﺸﻤﺮ ﻻ ﮐﻪ از ﻻ ﺑﻮد و ﺑﺲ‬
‫در اﺣﺪ ﭼﻮن اﺳﻢ ﻣﺎ ﻳﮏ ﺟﻠﻮﻩ ﮐﺮد‬
‫ﺗﺮﮎ اﺳﻤﺎ ﮐﻦ ﮐﻪ هﺮ ﮐﻮ ﺗﺮﮎ ﮐﺮد‬
‫از هﺰاران درد داﻳﻢ ﺑﺎز رﺳﺖ‬
‫در ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎزار ﭼﻮن ﻋﻄﺎر را‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ را ﻧﻘﺎش ﻣﻄﻠﻖ زان ﻣﻴﺎن ﺁﻳﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﺗﺎ ز ﺑﻲ ﻧﻘﺸﻴﺖ ﻧﻘﺸﻲ ﺟﺎودان ﺁﻳﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫در ﻣﻴﺎن ﺟﺎن ﺗﻮ ﮔﻨﺠﻲ ﻧﻬﺎن ﺁﻳﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ز اژدهﺎ هﺮﮔﺰ ﻧﺘﺮﺳﻲ ﮔﻨﺞ ﺟﺎن ﺁﻳﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫در ﺧﻴﺎل ﺁﺳﻤﺎن ﮐﻲ ﺁﺳﻤﺎن ﺁﻳﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫از ﺧﻴﺎل ﺟﻤﻠﻪ ﺑﮕﺬر ﺗﺎ ﺟﻬﺎن ﺁﻳﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﺗﺎ ﭘﺪﻳﺪ ﺁرﻧﺪﻩي اﺻﻞ ﻋﻴﺎن ﺁﻳﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﮐﺲ ﻧﮕﺸﺖ ﺁﮔﺎﻩ ﺗﺎ ﭼﻮن اﻳﻦ و ﺁن ﺁﻳﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫اﺧﺘﻼف از ﺑﻬﺮ ﭼﻪ در ﮐﺎروان ﺁﻳﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﺗﺎ ﭼﺮا ﺧﺎر و ﮔﻞ از ﻳﮏ ﮔﻠﺴﺘﺎن ﺁﻳﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﻧﻮر ﺑﺎ ﺁب ﺳﻴﻪ در ﻳﮏ ﻣﮑﺎن ﺁﻳﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﭼﻮن ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﺁﻣﺪ ﺗﺎ ﭼﻨﺎن ﺁﻳﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﻣﻴﺰﺑﺎﻧﻲ ﮐﺮدﻩ ﻋﻤﺮي ﻣﻴﻬﻤﺎن ﺁﻳﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫داﻳﻢ از ﮔﺮدون ﭼﺮا ﺑﺎﻧﮓ و ﻓﻐﺎن ﺁﻳﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫زاﻧﮑﻪ اﻳﻨﺠﺎ هﺮ ﻧﻔﺲ ﺻﺪ داﺳﺘﺎن ﺁﻳﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﺗﺎ ازﻳﻦ ﭘﺲ از ﮐﺪاﻣﻴﻦ ﺟﺎن ﻧﺸﺎن ﺁﻳﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﺣﻞ اﻳﻦ ﮐﻲ از ﻓﺮﻳﺪ ﺧﺮدﻩدان ﺁﻳﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫هﺮ زﻣﺎن ﮔﺸﺖ ﺻﺪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﻗﺼﻪي ﺳﻮزن اﺳﺖ و ﺷﺎﻧﻪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ذرﻩاي ﮐﺲ درﻳﻦ دهﺎﻧﻪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫هﻴﭽﮑﺲ ﻧﻴﺴﺖ در ﻣﻴﺎﻧﻪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﮐﻴﺴﺖ ﻏﻤﮕﻴﻦ و ﺷﺎدﻣﺎﻧﻪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﻧﻘﺶ ﻳﮏ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫‪٢١٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﺮﮐﻨﺎري ﺷﻮ ز هﺮ ﻧﻘﺸﻲ ﮐﻪ ﺁن ﺁﻳﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﺑﺮﮐﻨﺎري ﺷﻮ ز هﺮ ﻧﻘﺸﻲ ﮐﻪ ﺁن ﺁﻳﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﺑﮕﺬر از ﻧﻘﺶ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻮاﻩ ﻧﻴﮏ و ﺧﻮاﻩ ﺑﺪ‬
‫ﺗﻮ ز ﭼﺸﻢ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻨﻬﺎﻧﻲ اﮔﺮ ﭘﻴﺪا ﺷﻮي‬
‫ﺗﻮ ﻃﻠﺴﻢ ﮔﻨﺞ ﺟﺎﻧﻲ ﮔﺮ ﻃﻠﺴﻤﺖ ﺑﺸﮑﻨﻲ‬
‫اي دل از ﺗﻦ ﮔﺮ ﺑﺮﻓﺘﻲ رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ زﺁﺳﻤﺎن‬
‫ﺟﺰ ﺧﻴﺎﻟﻲ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ هﺮﮔﺰ ﻧﺒﻴﻨﺪ از ﺟﻬﺎن‬
‫ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ از ﻓﺮع ﺷﻮ‪ ،‬در هﺮﭼﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻲ ﺑﺒﺮ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻔﺎوت ﻧﻴﺴﺖ در ﭘﻴﺸﺎن ﻣﻌﻨﻲ ذرﻩاي‬
‫ﭼﻮن در اﺻﻞ ﮐﺎر راﻩ و رهﺒﺮ و رهﺮو ﻳﮑﻲ اﺳﺖ‬
‫ﺧﺎر و ﮔﻞ ﭼﻮن ﻣﺨﺘﻠﻒ اﻓﺘﺎد ﺣﻴﺮان ﻣﺎﻧﺪﻩام‬
‫ﺑﺎز ﮐﻦ ﭼﺸﻢ و ﺑﺒﻴﻦ ﮐﺰ ﺑﻲ ﻧﺸﺎﻧﻲ ﭼﺸﻢ را‬
‫ﺑﻮد درﻳﺎي دو ﻋﺎﻟﻢ ﻗﻄﺮﻩ ﻧﺎ اﻓﺸﺎﻧﺪﻩاي‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﻧﺸﻨﻮدي ز ﻣﻦ ﺑﺸﻨﻮ ﮐﻪ ﺷﺎهﻲ اي ﻋﺠﺐ‬
‫اي ﻋﺠﺐ ﭼﻮن ﮔﺎو ﮔﺮدون ﻣﻲﮐﺸﺪ ﺑﺎري ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮاﻧﻢ ﮐﺮد ﺷﺮح اﻳﻦ داﺳﺘﺎن را ذرﻩاي‬
‫اﻳﻦ زﻣﺎن ﺑﺎري ﻓﺮوﺷﺪ ﺻﺪ ﺟﻬﺎن ﺟﺎن ﺑﻲﻧﺸﺎن‬
‫ﭼﻮن ﺑﺰرﮔﺎن را درﻳﻦ رﻩ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﻞ ﻧﺸﺪ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﮔﺸﺖ اﻳﻦ ﺧﻴﺎلﺧﺎﻧﻪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﮔﺸﺖ اﻳﻦ ﺧﻴﺎلﺧﺎﻧﻪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ اﺳﺖ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺮﻳﻢ‬
‫ﺻﺪ ﺟﻬﺎن ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﺸﺪ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺗﻮ ﺻﺪ هﺰار ﻣﻲﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﭼﻮن دو ﮔﻴﺘﻲ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺧﻴﺎﻟﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫زﻳﻦ هﻤﻪ ﻧﻘﺶهﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮔﺮ ﺷﻮد در هﺰار ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫وي ﻋﺠﺐ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺮغ و داﻧﻪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﻧﻪ زﻣﺎن اﺳﺖ و ﻧﻪ زﻣﺎﻧﻪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫اﺛﺮي ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺎوداﻧﻪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﻧﻪ ﻧﺸﺎن اﺳﺖ و ﻧﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫هﺴﺖ درﻳﺎي ﺑﻲ ﮐﺮاﻧﻪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ ﭘﺪﻳﺪ اﺳﺖ ﺑﺤﺮ ﻳﺎ ﻧﻪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺳﻴﻤﺮغ و ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﺑﻴﺶ هﺮ ﮔﺎم ﺻﺪ ﺳﺘﺎﻧﻪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺸﺪ ﺧﺎزن و ﺧﺰاﻧﻪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫از دل ﺁﻣﺪ ﺑﺴﻲ زﺑﺎﻧﻪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﭘﺎﻳﺎن اﻳﻦ ﻓﺴﺎﻧﻪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﻧﺸﻮد ﺳﺮ اﻳﻦ ﺗﺮاﻧﻪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﻋﺎﻟﻤﻲ ﻋﺬر ﺷﺪ زﻧﺎﻧﻪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﮐﺎﺳﻤﺎن هﺴﺖ از ﺁﺳﻤﺎﻧﻪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫واﻗﻌﻪاي ﻣﺸﮑﻞ اﺳﺖ ﺑﺴﺘﻪ دري ﺑﻲ ﮐﻠﻴﺪ‬
‫ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺒﺎﻳﺪ ﻓﺮوﺧﺖ ﻋﺸﻖ ﺑﺒﺎﻳﺪ ﺧﺮﻳﺪ‬
‫ﺗﺎ ﻧﺸﻮي ذرﻩوار زاﻧﭽﻪ ﺗﻮﻳﻲ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﺣﻮﺻﻠﻪاي ﺑﺎﻳﺪت ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻲ ﭼﺸﻴﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺷﻨﻮي ﺣﺴﺐ ﺣﺎل راﺳﺖ ﺑﺒﺎﻳﺪ ﺷﻨﻴﺪ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺮﺳﺮي ﻳﺎر ﻧﮕﺮدد ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﮐﺎﺗﺶ او ﭼﻮن ﺑﺠﺴﺖ ﺳﻮﺧﺘﻪ را ﺑﺮ ﮔﺰﻳﺪ‬
‫راﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻨﻤﻮد روي ﻋﻤﺮ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﺳﻴﺪ‬
‫ﻳﺎر در اﻧﺪر ﺷﮑﺴﺖ ﻋﻘﻞ دم اﻧﺪر ﮐﺸﻴﺪ‬
‫ﭘﺮدﻩ ز رخ ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ ﭘﺮدﻩي ﻣﺎ ﺑﺮ درﻳﺪ‬
‫‪٢١٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫روﺷﻨﻲ از ﻳﮏ ﺁﻓﺘﺎب ﺑﻮد‬
‫ﻣﺮغ در دام اوﻓﺘﺎدﻩ ﺑﺴﻲ اﺳﺖ‬
‫ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﺴﻲ ﺧﻴﺎل وﻟﻴﮏ‬
‫زﻳﻦ هﻤﻪ ﮐﺎر و ﺑﺎر و ﮔﻔﺖ و ﺷﻨﻮد‬
‫ﺻﺪ ﺟﻬﺎن ﺧﻠﻖ هﻤﭽﻮ ﺗﻴﺮ ﺑﺮﻓﺖ‬
‫ﻗﻄﺮﻩ ﺑﺲ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺑﻴﻨﻢ از ﺁﻧﮏ‬
‫ﻧﻪ ﮐﻪ ﺧﻮد ﻗﻄﺮﻩ ﮐﻲ ﺧﺒﺮ دارد‬
‫دو ﺟﻬﺎن ﭘﺮ و ﺑﺎل ﺳﻴﻤﺮغ اﺳﺖ‬
‫رﻩ ﺑﻪ ﺳﻴﻤﺮغ ﭼﻮن ﺗﻮان ﺑﺮدن‬
‫ﻗﺪر ﺧﻠﻌﺖ ﮐﻨﻮن ﺑﺪاﻧﺴﺘﻢ‬
‫ﮔﺮ درﻳﻦ ﺷﺮح ﺷﺪ زﺑﺎن از ﮐﺎر‬
‫ﺳﺮ ﻓﺮوﭘﻮش ﭼﻨﺪ ﮔﻮﻳﻲ از ﺁﻧﮏ‬
‫ﮔﺮ ﺷﻮد ﮔﻮش ذرﻩهﺎي دو ﮐﻮن‬
‫ﺷﻴﺮﻣﺮدان ﻣﺮد را اﻳﻨﺠﺎ‬
‫ﻧﺪهﺪ ﺷﺮح اﻳﻦ ﮐﺴﻲ ﭼﻮ ﻓﺮﻳﺪ‬
‫واﻗﻌﻪي ﻋﺸﻖ را ﻧﻴﺴﺖ ﻧﺸﺎﻧﻲ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫واﻗﻌﻪي ﻋﺸﻖ را ﻧﻴﺴﺖ ﻧﺸﺎﻧﻲ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﺗﻮﻳﻲ ﻋﺎﺷﻘﻲ از ﺗﻮ ﻧﻴﺎﻳﺪ درﺳﺖ‬
‫ﭘﻲ ﻧﺒﺮي ذرﻩاي زاﻧﭽﻪ ﻃﻠﺐ ﻣﻲﮐﻨﻲ‬
‫واﻗﻌﻪاي ﺑﺎﻳﺪت ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻲ ﺷﻨﻴﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻨﺒﻴﻨﻲ ﺟﻤﺎل ﻋﺸﻖ ﻧﮕﻴﺮد ﮐﻤﺎل‬
‫ﮐﺎر ﮐﻦ ار ﻋﺎﺷﻘﻲ ﺑﺎر ﮐﺶ ار ﻣﻔﻠﺴﻲ‬
‫ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺷﻮ ﺗﺎ ﻣﮕﺮ در ﺗﻮ ﻓﺘﺪ ﺁﺗﺸﻲ‬
‫درد ﻧﮕﺮ رﻧﺞ ﺑﻴﻦ ﮐﺎﻧﭽﻪ هﻤﻲ ﺟﺴﺘﻪام‬
‫راﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻠﻄﺎن ﻋﺸﻖ ﺧﻴﻤﻪ ﺑﺮون زد ز ﺟﺎن‬
‫هﺮ ﺗﺮ و ﺧﺸﮑﻢ ﮐﻪ ﺑﻮد ﭘﺎﮎ ﺑﻪ ﻳﮑﺪم ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫در ﺑﺮ ﺁن ﻋﺎﺷﻘﺎن ﭘﻴﺶ ز ﻣﺎ ﺁرﻣﻴﺪ‬
‫هﺮ دﻣﺶ از ﻋﺸﻖ ﻳﺎر ﺗﺎزﻩ ﮔﻠﻲ ﺑﺸﮑﻔﻴﺪ‬
‫ﻓﺘﻨﻪ ﺷﺪ از ﭼﻨﺪ ﻓﺮﺳﻨﮕﻲ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﺟﺎن ﮐﺠﺎ ﺁﻳﺪ ز دﻟﺘﻨﮕﻲ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﻋﻘﻞ ﻧﺎﻳﺪ از ﺳﺒﮏ ﺳﻨﮕﻲ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻨﺪ ﺑﻠﺒﻞ ﺧﻮش ﺁهﻨﮕﻲ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺗﺎ ﮐﻲ ﮐﻨﺪ ﺷﻨﮕﻲ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫اﺳﺐ ﺻﺒﺮم ﻣﻲﮐﻨﺪ ﻟﻨﮕﻲ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﺁﺧﺮ ﺁﻳﺪ ﺑﻮ ﮐﻪ ﻳﮏ رﻧﮕﻲ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫هﺠﺮ را ﺑﺮ ﺻﻮرت زﻧﮕﻲ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﺑﺮ درش ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﺳﺮهﻨﮕﻲ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫راﻩ ﺑﺲ دور اﺳﺖ و ﭘﻴﺸﺎن ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺗﻮ در ﺟﺎﻧﻲ و ﺟﺎن ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪ‬
‫وز هﻮﻳﺪاﻳﻴﺖ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪ‬
‫ﺗﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ روي درﻣﺎن ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪ‬
‫ﻳﮏ ﺣﺮﻳﻒ ﺁب دﻧﺪان ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪ‬
‫ﮐﺰ ﺟﻬﺎن ﺷﺎﻳﺴﺘﻪي ﺁنﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪ‬
‫ﻳﮏ ﻧﺸﺎن از ﺻﺪ هﺰاران ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪ‬
‫ﺟﺎن ﺑﺪاد و روي ﺟﺎﻧﺎن ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪ‬
‫ﺑﻮاﻟﻌﺠﺐ ﺗﺮ زﻳﻦ ﺑﻴﺎﺑﺎن ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪ‬
‫ﮐﺎﻧﭽﻪ ﻣﻲﺟﻮﻳﻲ ﺗﻮ ﺁﺳﺎن ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪ‬
‫‪٢١٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اي دل ﻏﺎﻓﻞ ﻣﺨﺴﺐ ﺧﻴﺰ ﮐﻪ ﻣﻌﺸﻮق ﻣﺎ‬
‫ﺗﺎ دل ﻋﻄﺎر ﮔﺸﺖ ﺑﻠﺒﻞ ﺑﺴﺘﺎن درد‬
‫ﺗﺎ ﺧﻄﺖ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺷﺒﺮﻧﮕﻲ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺧﻄﺖ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺷﺒﺮﻧﮕﻲ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﭼﻮن ز ﺗﻨﮕﺖ ﻧﻴﺴﺖ راﻳﺞ ﻳﮏ ﺷﮑﺮ‬
‫ﭘﻴﺶ ﺧﻮرﺷﻴﺪ رﺧﺖ ﭼﻮن ذرﻩاي‬
‫در زﻣﺴﺘﺎن روي ﭼﻮن ﮔﻞ ﺟﻠﻮﻩ ﮐﻦ‬
‫ﺧﻮن ﻣﻦ ﺧﻮردﺳﺖ ﭼﺸﻢ ﺷﻨﮓ ﺗﻮ‬
‫ﺑﻲ ﺗﻮ ﻋﻤﺮي ﺻﺒﺮ ﮐﺮدم وﻳﻦ زﻣﺎن‬
‫ﻣﻲﮐﺸﻢ ﺧﻮاري رﻧﮕﺎرﻧﮓ ﺗﻮ‬
‫ﻃﻔﻠﮑﻲام هﻨﺪوي وﺻﻠﺖ ﻣﮑﻦ‬
‫ﮔﺮ ﺷﻮد ﻋﻄﺎر ﺧﺎﮐﺖ ﺁﻓﺘﺎب‬
‫در رﻩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭘﺎﻳﺎن ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪ‬
‫در رﻩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭘﺎﻳﺎن ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪ‬
‫ﮔﺮد ﮐﻮﻳﺖ ﭼﻮن ﺗﻮاﻧﺪ دﻳﺪ ﮐﺲ‬
‫از ﻧﻬﺎﻧﻲ ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪت ﺁﺷﮑﺎر‬
‫ﺑﻠﻌﺠﺐ دردي اﺳﺖ دردت ﮐﺎﻧﺪرو‬
‫در ﺧﺮاﺑﺎت ﺧﺮاب ﻋﺸﻖ ﺗﻮ‬
‫ﮔﻮهﺮ وﺻﻠﺖ از ﺁن در ﭘﺮدﻩ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫در ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﺖ ز ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺳﻮﺧﺘﻪ‬
‫ﺑﺲ دل ﺷﻮرﻳﺪﻩ ﮐﺎﻧﺪر راﻩ ﻋﺸﻖ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ در راهﺖ ﻓﺮو رﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ‬
‫ﺧﻮن ﺧﻮر اي ﻋﻄﺎر و ﺗﻦ در ﺻﺒﺮ دﻩ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻳﺎران ﻣﻮاﻓﻖ را از ﺧﻮاب ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰﻳﺪ‬
‫ﻣﻲ در ﻓﮑﻦ اي ﺳﺎﻗﻲ از ﻣﺴﺖ ﻧﭙﺮهﻴﺰﻳﺪ‬
‫واﻧﮕﻪ ﻣﻲ ﺻﺎﻓﻲ را ﺑﺎ درد ﻣﻴﺎﻣﻴﺰﻳﺪ‬
‫اﻳﻦ ﻧﻔﺲ ﺑﻬﻴﻤﻲ را از دار در ﺁوﻳﺰﻳﺪ‬
‫ﺁن ﺧﺎﮎ ﺑﻪ ﭼﻨﮓ ﺁرﻳﺪ ﺑﺮ ﻓﺮق ﻓﻠﮏ رﻳﺰﻳﺪ‬
‫ﺧﻮن ﺟﮕﺮ ﺧﻮد را از دﻳﺪﻩ ﻓﺮو رﻳﺰﻳﺪ‬
‫ﮔﺮ ﻋﻴﻦ ﻋﻴﺎن ﺧﻮاهﻴﺪ از ﺧﻠﻖ ﺑﭙﺮهﻴﺰﻳﺪ‬
‫ﺟﺎن ﺑﺮاﻓﺸﺎن هﻴﻦ ﮐﻪ ﺟﺎن ﭘﺮور رﺳﻴﺪ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺗﺎ اﻳﻦ درﮐﺸﻲ دﻳﮕﺮ رﺳﻴﺪ‬
‫ﺧﻮش ﺑﺸﻮ اﻧﮕﺎر ﺻﺪ ﮔﻮهﺮ رﺳﻴﺪ‬
‫هﻴﻦ ﮐﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﻗﺴﻢ ﺗﻮ ﮐﻤﺘﺮ رﺳﻴﺪ‬
‫داﻧﻲ از ﭼﻪ ﻣﻮج ﺑﺤﺮ اﻧﺪر رﺳﻴﺪ‬
‫از ﭼﻪ ﺧﺎﺳﺖ و از ﺧﺸﮏ و ﺗﺮ رﺳﻴﺪ‬
‫ﺑﻪ ﻳﮑﺪم ﺻﺪ ﺟﻬﺎن ﻟﺸﮑﺮ رﺳﻴﺪ‬
‫ﭘﺲ ﭼﺮا ﺻﺪ ﭼﺸﻤﻪ ﭼﻮن ﮐﻮﺛﺮ رﺳﻴﺪ‬
‫ﭘﺲ ﭼﺮا اﻳﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﺁن اﺑﺘﺮ رﺳﻴﺪ‬
‫هﺮ زﻣﺎﻧﻲ اﺧﺘﻼﻓﻲ در رﺳﻴﺪ‬
‫ﺑﺤﺮ ﻗﺴﻢ ﻗﻄﺮﻩي ﻣﻀﻄﺮ رﺳﻴﺪ‬
‫از ﺑﺼﺮ ﺁﻣﺪ ﻧﻪ از ﻣﺒﺼﺮ رﺳﻴﺪ‬
‫ﺑﺤﺮ را در دﻳﺪﻩ ﭘﺎ و ﺳﺮ رﺳﻴﺪ‬
‫در ﺧﻄﺮ ﺻﺪ ﺑﺎ ﺧﻄﺮ ﻣﺒﺼﺮ رﺳﻴﺪ‬
‫ﮔﺮ رﺳﻴﺪ اﻧﮕﺸﺖ از اﺧﮕﺮ رﺳﻴﺪ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺁﻣﺪ و اﺧﺘﺮ رﺳﻴﺪ‬
‫ﻟﻘﻤﻪاي ﮔﺮدد ﭼﻮ ﻗﺮص ﺧﻮر رﺳﻴﺪ‬
‫‪٢٢٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫هﻨﮕﺎم ﺻﺒﻮح ﺁﻣﺪ اي هﻢ ﻧﻔﺴﺎن ﺧﻴﺰﻳﺪ‬
‫هﻨﮕﺎم ﺻﺒﻮح ﺁﻣﺪ اي هﻢ ﻧﻔﺴﺎن ﺧﻴﺰﻳﺪ‬
‫ﻳﺎران هﻤﻪ ﻣﺸﺘﺎﻗﻨﺪ در ﺁرزوي ﻳﮏ دم‬
‫ﺟﺎﻣﻲ ﮐﻪ ﺗﻬﻲ ﮔﺮدد از ﺧﻮن دﻟﻢ ﭘﺮ ﮐﻦ‬
‫ﭼﻮن روح ﺣﻘﻴﻘﻲ را اﻓﺘﺎد ﻣﻲ اﻧﺪر ﺳﺮ‬
‫ﺧﺎﮐﻲ ﮐﻪ ﻧﺼﻴﺐ ﺁﻣﺪ از ﺟﻮر ﻓﻠﮏ ﻣﺎ را‬
‫ﻳﺎران ﻗﺪﻳﻢ ﻣﺎ در ﻣﻮﺳﻢ ﮔﻞ رﻓﺘﻨﺪ‬
‫ﻋﻄﺎر ﮔﺮﻳﺰان اﺳﺖ از ﺻﺤﺒﺖ ﻧﺎ اهﻼن‬
‫دل ﭼﻪ ﺧﻮاهﻲ ﮐﺮد ﭼﻮن دﻟﺒﺮ رﺳﻴﺪ‬
‫دل ﭼﻪ ﺧﻮاهﻲ ﮐﺮد ﭼﻮن دﻟﺒﺮ رﺳﻴﺪ‬
‫ﺷﺮﺑﺖ اﺳﺮار را ﻓﺮدا ﻣﻨﻪ‬
‫ﮔﺮ ﺳﻔﺎﻟﻲ ﻳﺎﻓﺘﻲ در راﻩ ﻋﺸﻖ‬
‫ﺧﻮد ﺗﻮ ﺁﺗﺶ ﺑﺮ ﺳﻔﺎﻟﻲ ﻣﻲﻧﻬﻲ‬
‫ﺻﺪ هﺰاران ﻣﻮج ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺑﺨﺎﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻳﮑﻲ اﺳﺖ اﻳﻦ ﻣﻮج ﺑﺤﺮ ﻣﺨﺘﻠﻒ‬
‫ﺑﺤﺮ ﮐﻞ ﻳﮏ ﺟﻮش زد در ﺳﻠﻄﻨﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﺳﺮ زان ﺑﺤﺮ هﻴﭻ‬
‫ﻗﻄﺮﻩ ﭼﻮن درﻳﺎﺳﺖ درﻳﺎ ﻗﻄﺮﻩ هﻢ‬
‫ﻗﺮب و ﺑﻌﺪ ﻣﻮج ﭼﻮن ﺑﺴﻴﺎر ﮔﺸﺖ‬
‫ﺳﻠﻄﻨﺖ از ﺑﺤﺮ ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﺮ‬
‫ﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻮد ﺑﺤﺮ‪ ،‬اﻳﻦ اﺧﺘﻼف‬
‫ﺑﺤﺮ ﭼﻮن ﻣﺤﻮﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻮﺟﺶ در ﺧﻄﺮ‬
‫ﮐﻲ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ در ﺑﺼﺮ‬
‫ﭼﻮن ﻋﺪد در ﺑﺤﺮ رﻧﮓ ﺑﺤﺮ داﺷﺖ‬
‫ﺧﻮش ﺑﺮﺁﻣﺪ ﺻﺒﺢ ﺗﻮﺣﻴﺪ از اﻓﻖ‬
‫اﻳﻦ هﻤﻪ اﺧﺘﺮ ﮐﻪ ﺷﺐ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎﻧﺴﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮔﺮ هﺰاران ﻣﺨﺘﻠﻒ هﻢ ﺑﺮرﺳﻴﺪ‬
‫هﻢ ﻗﻠﻢ ﺑﺸﮑﺴﺖ و هﻢ دﻓﺘﺮ رﺳﻴﺪ‬
‫ﺧﻮت ﮐﻮ ﺗﺎ در رﺟﺎ ﺧﻮاهﻢ رﺳﻴﺪ‬
‫ﭘﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ در ﺟﺰا ﺧﻮاهﻢ رﺳﻴﺪ‬
‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻳﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺧﻮاهﻢ رﺳﻴﺪ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺑﺎﻧﮓ درا ﺧﻮاهﻢ رﺳﻴﺪ‬
‫ﻣﻲﻧﺪاﻧﻢ ﺗﺎ ﮐﺠﺎ ﺧﻮاهﻢ رﺳﻴﺪ‬
‫ﺗﺎ ﻣﮕﺮ در ﺁﺷﻨﺎ ﺧﻮاهﻢ رﺳﻴﺪ‬
‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﮔﺮداب ﺑﻼ ﺧﻮاهﻢ رﺳﻴﺪ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻦ ﺑﺮ ﻧﺎﺷﺘﺎ ﺧﻮاهﻢ رﺳﻴﺪ‬
‫ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺎهﻞ ﮐﺠﺎ ﺧﻮاهﻢ رﺳﻴﺪ‬
‫ﺁن زﻣﺎن از روﺳﺘﺎ ﺧﻮاهﻢ رﺳﻴﺪ‬
‫ﮐﺰ ﺑﻘﺎ ﺑﺲ ﻣﺒﺘﻼ ﺧﻮاهﻢ رﺳﻴﺪ‬
‫واي ﺑﺮ ﻣﻦ ﮔﺮ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺧﻮاهﻢ رﺳﻴﺪ‬
‫ﮔﺮ رﺳﻢ ﺑﺎ ﺧﻮد ﺧﻄﺎ ﺧﻮاهﻢ رﺳﻴﺪ‬
‫ﮐﻲ ﺑﻪ درﻳﺎي ﺑﻘﺎ ﺧﻮاهﻢ رﺳﻴﺪ‬
‫ﺧﻮش ﺑﻮد ﮔﺮ در ﻓﻨﺎ ﺧﻮاهﻢ رﺳﻴﺪ‬
‫زاﻧﭽﻪ ﺑﺮ اﻻ ﺑﻼ ﺧﻮاهﻢ رﺳﻴﺪ‬
‫هﺮ ﭼﻪ ﺑﻮدش ز ﺑﻴﺶ و ﮐﻢ ﺑﺮﺳﻴﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲﻧﺸﺪ ﻗﻠﻢ ﺑﺮﺳﻴﺪ‬
‫در هﻤﻪ ﮐﺎﻳﻨﺎت ﻏﻢ ﺑﺮﺳﻴﺪ‬
‫در دو ﭼﺸﻤﻢ ز ﮔﺮﻳﻪ ﻧﻢ ﺑﺮﺳﻴﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﻧﺎﻣﺖ رﺳﻴﺪ دم ﺑﺮﺳﻴﺪ‬
‫‪٢٢١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭘﺲ ﻳﻘﻴﻦ ﻣﻲدان ﮐﻪ ﻳﮏ ﭼﻴﺰ اﺳﺖ و ﺑﺲ‬
‫در ﻣﻴﺎن اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﻋﻄﺎر را‬
‫درد ﮐﻮ ﺗﺎ دردوار ﺧﻮاهﻢ رﺳﻴﺪ‬
‫درد ﮐﻮ ﺗﺎ دردوار ﺧﻮاهﻢ رﺳﻴﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻬﻲ دﺳﺘﻢ ز ﻋﻠﻢ و از ﻋﻤﻞ‬
‫ﺑﻲ ﺳﺮ و ﭘﺎي اﺳﺖ اﻳﻦ راﻩ ﻋﻈﻴﻢ‬
‫در ﭼﻨﻴﻦ راهﻲ ﻗﻮي ﮐﺎري ﺑﻮد‬
‫ﻣﻲروم ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ در ﻗﻌﺮ دﻟﻢ‬
‫ﺟﺎن ﺗﻮان دادن درﻳﻦ درﻳﺎي ﺧﻮن‬
‫ﭘﻲ ﮐﺴﻲ ﺑﺮ ﺁب درﻳﺎ ﮐﻲ ﺑﺮد‬
‫هﺮ دم اﻳﻦ درﻳﺎ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺧﻠﻖ ﺧﻮرد‬
‫ﻋﻠﻢ در ﻋﻠﻢ اﺳﺖ اﻳﻦ درﻳﺎي ژرف‬
‫ﮔﺮ هﺰاران ﺳﺎﻟﻪ ﻋﻠﻢ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺮم‬
‫هﻴﭻ ﻧﺘﻮان ﺑﺮدن ﺁﻧﺠﺎ ﺟﺰ ﻓﻨﺎ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﻓﺎﻧﻲ ﺷﺪ درﻳﻦ درﻳﺎ ﺑﺮﺳﺖ‬
‫ﺑﻴﺨﻮدي اﺳﺖ اﻳﻨﺠﺎ ﺻﻮاب هﺮ دو ﮐﻮن‬
‫ﺷﺒﻨﻤﻲام ذرﻩاي دارم ﻓﻨﺎ‬
‫ﺑﺮﻧﺘﺎﺑﻢ اﻳﻦ ﻓﻨﺎ ﺳﺨﺘﻲ ﮐﺸﻢ‬
‫ﮐﻲ ﺷﻮد ﻋﻄﺎر اﻻ ﻻ ﺷﻮد‬
‫ﻋﻘﻞ را در رهﺖ ﻗﺪم ﺑﺮﺳﻴﺪ‬
‫ﻋﻘﻞ را در رهﺖ ﻗﺪم ﺑﺮﺳﻴﺪ‬
‫ﻗﺼﻪي ﺗﻮ هﻤﻲ ﻧﺒﺸﺖ دﻟﻢ‬
‫دﻟﻢ از ﺑﺲ ﮐﻪ ﺧﻮرن ﺑﺨﻮرد از او‬
‫ﺑﻲﺗﻮ از ﺑﺲ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﺑﮕﺮﻳﺴﺖ‬
‫ﺟﺎن هﻤﻲ ﺧﻮاﻧﺪ ﻋﻬﺪﻧﺎﻣﻪي ﺗﻮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫زود ﺑﮕﺴﺴﺖ و زﻳﺮ و ﺑﻢ ﺑﺮﺳﻴﺪ‬
‫ﻧﻘﺶ ﻣﻄﻠﻖ ﺷﺪ و درم ﺑﺮﺳﻴﺪ‬
‫رﻩ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲﻧﺸﺪ ﻗﻠﻢ ﺑﺮﺳﻴﺪ‬
‫دوش ﺁﻣﺪ و ز ﻣﺴﺠﺪم اﻧﺪر ﮐﺮان ﮐﺸﻴﺪ‬
‫ﻣﻮﻳﻢ ﮔﺮﻓﺖ و در ﺻﻒ دردي ﮐﺸﺎن ﮐﺸﻴﺪ‬
‫ﺗﺎ ﻧﻔﺲ ﺧﻮار ﺧﻮاري هﺮ ﺧﺎﮐﺪان ﮐﺸﻴﺪ‬
‫هﺮ ﻋﻀﻮ ﻣﻦ ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ ﮐﻮهﻲ ﮔﺮان ﮐﺸﻴﺪ‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﺑﻼي ﻣﻦ ﮐﺶ اﮔﺮ ﻣﻲﺗﻮان ﮐﺸﻴﺪ‬
‫از ﺣﮑﻢ ﺗﻮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﻮاﻧﻢ ﻋﻨﺎن ﮐﺸﻴﺪ‬
‫از هﺮﭼﻪ ﮐﺮد ﻋﺎﻗﺒﺘﺶ ﺑﺮ ﮐﺮان ﮐﺸﻴﺪ‬
‫واﻧﮕﻪ ﺑﻪ ﮔﺮد ﻣﻦ رﻗﻤﻲ ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ﮐﺸﻴﺪ‬
‫ﺧﻮش ﺧﻮش از ﺁن ﻣﻴﺎﻧﻪ ﻣﺮا در ﻣﻴﺎن ﮐﺸﻴﺪ‬
‫ﺳﺮ ﺑﺮ ﺧﻄﺶ ﻧﻬﺎد و ﺧﻄﻲ ﺑﺮ ﺟﻬﺎن ﮐﺸﻴﺪ‬
‫ﺑﺲ ﻧﻌﺮﻩي ﻋﺠﻴﺐ ﮐﻪ از ﻣﻐﺰ ﺟﺎن ﮐﺸﻴﺪ‬
‫دﻟﺪار ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻪ دل ﺁﻧﭽﻪ ﺁن ﮐﺸﻴﺪ‬
‫ﮐﺎن دﻟﻔﺮوز ﺳﺮﻣﻪي ﻋﺸﻘﺶ ﻧﻬﺎن ﮐﺸﻴﺪ‬
‫ﮔﻨﻪ ﺧﻮد ﮐﺮد ﺗﺎوان از ﮐﻪ ﺟﻮﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﺨﺖ ﺑﺪم ﺧﻮش ﺧﻮش ﺑﻤﻮﻳﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺗﺮﮎ زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﮐﺲ ﺑﮕﻮﻳﺪ‬
‫ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ دﺳﺖ از ﺗﻮ ﺑﺸﻮﻳﺪ‬
‫ز ﺻﺪ ﻓﺮﺳﻨﮓ ﺑﻮي ﺗﻮ ﺑﺒﻮﻳﺪ‬
‫وﮔﺮ ﺧﺎر از ﺳﺮ ﮔﻮرم ﺑﺮوﻳﺪ‬
‫ﭼﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻲ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻳﺎ ﻧﮕﻮﻳﺪ‬
‫‪٢٢٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫دل ﭼﻮ ﺑﻨﻮاﺧﺖ ارﻏﻨﻮن وﺻﺎل‬
‫در دم دل ز ﻧﻘﺶ ﺳﮑﻪي ﻋﺸﻖ‬
‫ﻋﻘﻞ ﻋﻄﺎر ﭼﻮن رﻩ ﺗﻮ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫دوش ﺁﻣﺪ و ز ﻣﺴﺠﺪم اﻧﺪر ﮐﺮان ﮐﺸﻴﺪ‬
‫ﻣﺴﺘﻢ ﺑﮑﺮد و ﮔﺮد ﺟﻬﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﺗﮏ ﺑﺘﺎﺧﺖ‬
‫هﺮ ﺟﺰو ﻣﻦ ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﺗﻴﻐﻲ دﮔﺮ ﺑﺨﻮرد‬
‫ﮔﻔﺘﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﺑﮕﺬر اﮔﺮ ﻣﻲﺗﻮان ﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ هﺰار ﺟﺎن ﮔﺮاﻣﻲ ﻓﺪاي ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن ﺟﺎن ﻣﻦ ﺑﻪ ﻗﻮت او ﻣﺮد ﮐﺎر ﺷﺪ‬
‫در ﺑﻲ ﻧﺸﺎﻧﻴﻢ ﺑﻨﺸﺎﻧﺪ و ﻣﺮا ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫ﻋﻤﺮي در ﺁن ﻣﻴﺎﻧﻪ ﭼﻮ ﺑﻮدم ﺑﻪ ﻧﻴﺴﺘﻲ‬
‫ﭼﻮن ﭼﺸﻢ ﺑﺎز ﮐﺮد و دل ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﺪﻳﺪ‬
‫ﺑﺲ ﺁﻩ ﭘﺮدﻩﺳﻮز ﮐﻪ از ﻗﻌﺮ دل ﺑﺰد‬
‫ﭘﺎﻳﺎن ﮐﺎر دل ﭼﻮ ﻧﮕﻪ ﮐﺮد ﻧﻴﮏ ﻧﻴﮏ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺁﺷﮑﺎر از ﺁن دﻳﺪ ﻧﻮر ﻋﺸﻖ‬
‫دﻟﻢ دردي ﮐﻪ دارد ﺑﺎ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﺪ‬
‫دﻟﻢ دردي ﮐﻪ دارد ﺑﺎ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﺪ‬
‫درﻳﻐﺎ ﻧﻴﺴﺖ هﻤﺪردي ﻣﻮاﻓﻖ‬
‫ﻣﺮا ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ ﺗﺮﮎ ﻣﺎ ﺑﮕﻔﺘﻲ‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﺰ ﺧﻮان وﺻﻠﺖ ﺳﻴﺮ ﻧﺒﻮد‬
‫ز ﺻﺪ ﺑﺎرو دﻟﻢ روي ﺗﻮ ﺑﻴﻨﺪ‬
‫ﮔﻞ وﺻﻠﺖ ﻓﺮاﻣﻮﺷﻢ ﻧﮕﺮدد‬
‫ﻏﻢ درد دل ﻋﻄﺎر اﻣﺮوز‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﻤﻪ ﻣﺴﺘﻨﺪ در ﭘﻨﺪار ﻳﮏ هﺸﻴﺎر ﺑﻨﻤﺎﻳﻴﺪ‬
‫ﭼﻨﺎن ﮐﺰ اﻧﺪرون هﺴﺘﻴﺪ در ﺑﺎزار ﺑﻨﻤﺎﻳﻴﺪ‬
‫ﺷﻤﺎ ﻳﮏ ﻣﺮد ﻣﻌﻨﻲدار از ﺧﻤﺎر ﺑﻨﻤﺎﻳﻴﺪ‬
‫ﺷﻤﺎ ﻣﺴﺘﻲ اﮔﺮ دارﻳﺪ از اﺳﺮار ﺑﻨﻤﺎﻳﻴﺪ‬
‫ﺑﻪ هﺮ ﺁدﻳﻨﻪ ﺻﺪ ﺧﻮﻧﻲ ﺑﻪ زﻳﺮ دار ﺑﻨﻤﺎﻳﻴﺪ‬
‫اﮔﺮ اﻳﻦ را ﺟﻮاﺑﻲ هﺴﺖ ﺑﻲ اﻧﮑﺎر ﺑﻨﻤﺎﻳﻴﺪ‬
‫ﻣﻴﺎن ﺧﻮد ﭼﻨﻴﻦ ﻳﮏ رﻧﺪ دﻋﻮيدار ﺑﻨﻤﺎﻳﻴﺪ‬
‫ﺷﻤﺎ ﻳﮏ ﻋﺎﺷﻖ ﺻﺎدق ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﺪار ﺑﻨﻤﺎﻳﻴﺪ‬
‫ز زﻳﺮ ﺧﺮﻗﻪ ﮔﺮ ﻣﺮدﻳﺪ ﺁن زﻧﺎر ﺑﻨﻤﺎﻳﻴﺪ‬
‫درﻳﻦ وادي ﺑﻲ ﭘﺎﻳﺎن ﻳﮑﻲ ﻋﻴﺎر ﺑﻨﻤﺎﻳﻴﺪ‬
‫ﻳﮑﻦ ﺑﻲ زرق و ﻓﻦ ﺧﻮد را ﻗﻠﻨﺪروار ﺑﻨﻤﺎﻳﻴﺪ‬
‫ﻣﺮا ﮔﺮ دﺳﺖ ﺁن دارﻳﺪ روي ﮐﺎر ﺑﻨﻤﺎﻳﻴﺪ‬
‫ﻣﺮا ﻳﮏ ﺗﻦ ز ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺧﻠﻖ ﮔﻮ ﻳﮑﺒﺎر ﺑﻨﻤﺎﻳﻴﺪ‬
‫ز ﮔﺮد ﮐﻮي او ﺁﺧﺮ ﻣﺮا ﺁﺛﺎر ﺑﻨﻤﺎﻳﻴﺪ‬
‫دﻟﻲ از هﻴﺒﺖ اﻳﻦ راﻩ ﺑﻲﺗﻴﻤﺎر ﺑﻨﻤﺎﻳﻴﺪ‬
‫اﮔﺮ ﻣﺮدان اﻳﻦ راهﻴﺪ دﺳﺖاﻓﺰار ﺑﻨﻤﺎﻳﻴﺪ‬
‫وﮔﺮ هﺴﺘﻴﺪ از ﻳﺎﺑﻨﺪﮔﺎن دﻳﺎر ﺑﻨﻤﺎﻳﻴﺪ‬
‫درﻳﻦ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻳﮏ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﭼﻮن ﻋﻄﺎر ﺑﻨﻤﺎﻳﻴﺪ‬
‫ﺣﺠﺎب ﺗﻮ ﺗﻮﻳﻲ از ﭘﻴﺶ ﺑﺮدار‬
‫ﻣﮑﻦ ﺑﻲ ﺣﮑﻢ ﻣﺮدي ﻋﺰم اﻳﻦ ﮐﺎر‬
‫ﺷﻮد ﭼﻮن ﺷﻴﺮ ﺑﻴﺸﻪ ﺷﻴﺮ دﻳﻮار‬
‫ﻣﺸﻮ ﺧﺮﺳﻨﺪ ﭼﻮن ﮐﺮﮐﺲ ﺑﻪ ﻣﺮدار‬
‫ﮐﻪ ﺻﺪ درﻳﺎ درﺁﺷﺎﻣﺪ ﺑﻪ ﻳﮑﺒﺎر‬
‫ﮐﻪ اﻳﻦ ﺟﺎ ﭘﺮدﻟﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﮕﺮﺧﻮار‬
‫‪٢٢٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اﻻ اي زاهﺪان دﻳﻦ دﻟﻲ ﺑﻴﺪار ﺑﻨﻤﺎﻳﻴﺪ‬
‫اﻻ اي زاهﺪان دﻳﻦ دﻟﻲ ﺑﻴﺪار ﺑﻨﻤﺎﻳﻴﺪ‬
‫ز دﻋﻮي هﻴﭻ ﻧﮕﺸﺎﻳﺪ اﮔﺮ ﻣﺮدﻳﺪ اﻧﺪر دﻳﻦ‬
‫هﺰاران ﻣﺮد دﻋﻮي دار ﺑﻨﻤﺎﻳﻴﻢ از ﻣﺴﺠﺪ‬
‫ﻣﻦ اﻧﺪر ﻳﮏ زﻣﺎن ﺻﺪ ﻣﺴﺖ از ﺧﻤﺎر ﺑﻨﻤﻮدم‬
‫ﺧﺮاﺑﻲ را ﮐﻪ دﻋﻮي اﻧﺎاﻟﺤﻖ ﮐﺮد از ﻣﺴﺘﻲ‬
‫اﮔﺮ ﺻﺪ ﺧﻮن ﺑﻮد ﻣﺎ را ﻧﺨﻮاهﻴﻢ ﺁن ز ﮐﺲ هﺮﮔﺰ‬
‫ﺧﺮاﺑﺎﺗﻲ اﺳﺖ ﭘﺮ رﻧﺪان دﻋﻮي دار دردي ﮐﺶ‬
‫ﻣﻦ اﻳﻦ رﻧﺪان ﻣﻔﻠﺲ را هﻤﻪ ﻋﺎﺷﻖ هﻤﻲ ﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﺑﻪ زﻳﺮ ﺧﺮﻗﻪي ﺗﺰوﻳﺮ زﻧﺎر ﻣﻐﺎن ﺗﺎ ﮐﻲ‬
‫ﭼﻮ ﻋﻴﺎران ﺑﻲ ﺟﺎﻣﻪ ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻊ دروﻳﺸﺎن‬
‫ز ﻧﺎم و ﻧﻨﮓ و زرق و ﻓﻦ ﻧﺨﻴﺰد ﺟﺰ ﻧﮕﻮﻧﺴﺎري‬
‫ﮐﻨﻮن ﭼﻮن ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮدم ﻣﻦ ز ﺑﺪ ﻧﺎﻣﻲ و ﺑﺪ ﮐﺎري‬
‫ﻣﺮا در وادي ﺣﻴﺮت ﭼﺮا دارﻳﺪ ﺳﺮﮔﺮدان‬
‫ﺷﻤﺎ ﻋﻤﺮي درﻳﻦ وادي ﺑﻪ ﺗﮏ رﻓﺘﻴﺪ روز و ﺷﺐ‬
‫ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻢ ﺟﻤﻠﻪ را در ﭘﻴﺶ راهﻲ ﺑﺲ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻲ ﺁﻟﺖ و ﺑﻲ دل ﻗﺪم ﻧﺘﻮان زدن در رﻩ‬
‫ﺑﻪ رﻧﺞ ﺁﻳﺪ ﭼﻨﺎن ﮔﻨﺠﻲ ﺑﻪ دﺳﺖ و ﺧﻮد ﮐﻪ ﻳﺎﺑﺪ ﺁن‬
‫درﻳﻦ رﻩ ﺑﺎ دﻟﻲ ﭘﺮ ﺧﻮن ﺑﻪ ﺻﺪ ﺣﻴﺮت ﻓﺮوﻣﺎﻧﺪم‬
‫ﻗﺪم درﻧﻪ اﮔﺮ ﻣﺮدي درﻳﻦ ﮐﺎر‬
‫ﻗﺪم درﻧﻪ اﮔﺮ ﻣﺮدي درﻳﻦ ﮐﺎر‬
‫اﮔﺮ ﺧﻮاهﻲ ﮐﻪ ﻣﺮد ﮐﺎر ﮔﺮدي‬
‫ﻳﻘﻴﻦ دان ﮐﺰ دم اﻳﻦ ﺷﻴﺮﻣﺮدان‬
‫ﭼﻮ ﺑﺎزان ﺟﺎي ﺧﻮد ﮐﻦ ﺳﺎﻋﺪ ﺷﺎﻩ‬
‫دﻟﻴﺮي ﺷﻴﺮﻣﺮدي ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﺟﺎ‬
‫ز رﻋﻨﺎﻳﺎن ﻧﺎزﮎدل ﭼﻪ ﺧﻴﺰد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻧﻪ او را ﻧﻮر داﻣﻦﺳﻮز و ﻧﻪ ﻧﺎر‬
‫ﻗﺮاري ﮔﻴﺮ و دم درﮐﺶ زﻣﻴﻦوار‬
‫ﭼﻮ ﮐﻮهﻲ ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﺮﺟﺎي ﻣﻲ دار‬
‫ﮐﻪ ﺳﺮﮔﺮدان ﺑﺴﻲ ﮔﺸﺘﻲ ﭼﻮ ﭘﺮﮔﺎر‬
‫ﺳﻪ ﮐﺎرت ﻣﻲﺑﺒﺎﻳﺪ ﮐﺮد ﻧﺎﭼﺎر‬
‫ﺳﻴﻢ داﻳﻢ زﺑﺎن ﺑﺴﺘﻦ ز ﮔﻔﺘﺎر‬
‫ﻋﻠﻢ ﺑﺮ هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ زن ﭼﻮ ﻋﻄﺎر‬
‫ﭼﻪ ﺧﻔﺘﻲ ﻋﻤﺮ ﺷﺪ ﺑﺮﺧﻴﺰ و هﺸﺪار‬
‫ز دردي ﮐﻮزﻩاي ﺑﺴﺘﺎن ز ﺧﻤﺎر‬
‫ﻗﻠﻨﺪروار ﺑﻴﺮون ﺷﻮ ﺑﻪ ﺑﺎزار‬
‫ﺑﻪ ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ ﻓﺮو اﻧﺪاز دﺳﺘﺎر‬
‫ﺗﻬﻲ ﮐﻦ ﺳﺮ ز ﺑﺎد ﻋﺠﺐ و ﭘﻨﺪار‬
‫ز زﻳﺮ ﺧﺮﻗﻪ ﺑﻴﺮون ﺁر زﻧﺎر‬
‫ﺗﻮ ﻓﺎرغ ﮔﺮدي از ﺧﻠﻘﺎن ﺑﻪ ﻳﮑﺒﺎر‬
‫ﮐﻪ ﻳﮑﺴﺎﻧﺖ ﺑﻮد اﻗﺮار و اﻧﮑﺎر‬
‫ﻧﻪ ﮐﺲ را ﻧﻪ ﺗﻮ را ﻧﺰد ﺗﻮ ﻣﻘﺪار‬
‫هﻤﻲ ﺑﺮ ﺟﺎﻧﺖ اﻓﺘﺪ ﭘﺮﺗﻮ ﻳﺎر‬
‫زهﻲ ﻳﺎر و زهﻲ ﮐﺎر و زهﻲ ﺑﺎر‬
‫در ﺁن وادي ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲرو ﻗﻠﻢوار‬
‫زﻣﺎﻧﻲ رﻗﺺ ﮐﻦ از ﻓﻬﻢ اﺳﺮار‬
‫ﮐﻪ راﻩ ﻋﺸﻖ ﻇﺎهﺮ ﮐﺮد ﻋﻄﺎر‬
‫ﭼﻮ ﻣﺎدر هﺴﺖ ﺷﻴﺮ داﻳﻪ ﺑﮕﺬار‬
‫ز ﭘﺲ در ﺗﮏ زدن ﭼﻮن ﺳﺎﻳﻪ ﺑﮕﺬار‬
‫‪٢٢٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻧﻪ او را ﮐﻔﺮ داﻣﻦﮔﻴﺮ و ﻧﻪ دﻳﻦ‬
‫دﻻ ﺗﺎ ﮐﻲ روي ﺑﺮ ﺳﺮ ﭼﻮ ﮔﺮدون‬
‫اﮔﺮ ﺧﻮاهﻲ ﮐﻪ درﻳﺎﻳﻲ ﺷﻮي ﺗﻮ‬
‫ﮐﻨﻮن ﭼﻮن ﻧﻘﻄﻪ ﺳﺎﮐﻦ ﺑﺎش ﻳﮑﭽﻨﺪ‬
‫اﮔﺮ ﺧﻮاهﻲ ﮐﻪ در ﭘﻴﺶ اﻓﺘﻲ از ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﻳﮑﻲ ﺁرام و دﻳﮕﺮ ﺻﺒﺮ ﮐﺮدن‬
‫اﮔﺮ دﺳﺘﺖ دهﺪ اﻳﻦ هﺮ ﺳﻪ ﺣﺎﻟﺖ‬
‫ﻣﻴﻲ دردﻩ ﮐﻪ در دﻩ ﻧﻴﺴﺖ هﺸﻴﺎر‬
‫ﻣﻴﻲ دردﻩ ﮐﻪ در دﻩ ﻧﻴﺴﺖ هﺸﻴﺎر‬
‫ز ﻧﺎم و ﻧﻨﮓ ﺑﮕﺮﻳﺰ و ﭼﻮ ﻣﺮدان‬
‫ﭼﻮ ﻣﺴﺖ ﻋﺸﻖ ﮔﺸﺘﻲ ﮐﻮزﻩ در دﺳﺖ‬
‫ﻟﺒﺎس ﺧﻮاﺟﮕﻲ از ﺑﺮ ﺑﻴﻔﮑﻦ‬
‫ﺑﺮﺁور ﻧﻌﺮﻩاي ﻣﺴﺘﺎﻧﻪ از ﺟﺎن‬
‫ز روي ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﺖ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ زن‬
‫ﭼﻮ ﺧﻠﻘﺎﻧﺖ ﺑﺪاﻧﻨﺪ و ﺑﺮاﻧﻨﺪ‬
‫ﭼﻨﺎن ﻓﺎرغ ﺷﻮي از ﺧﻠﻖ ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﻧﻤﺎﻧﺪ در هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺟﻮ‬
‫ﭼﻮ ﺑﺒﺮﻳﺪي ز ﺧﻮﻳﺶ و ﺧﻠﻖ ﮐﻠﻲ‬
‫ﺗﻮ هﺮ دم در ﺧﺮوش ﺁﻳﻲ ﮐﻪ اﺣﺴﻨﺖ‬
‫ﭼﻮ در وادي ﻋﺸﻘﺖ راﻩ دادﻧﺪ‬
‫زﻣﺎﻧﻲ ﻧﻌﺮﻩزن از وﺻﻞ ﺟﺎﻧﺎن‬
‫اﮔﺮ ﺗﻮ راﻩ ﺟﻮﻳﻲ ﻧﻴﮏ ﺑﻨﺪﻳﺶ‬
‫اﮔﺮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺧﻮاهﻲ ﺳﺎﻳﻪ ﺑﮕﺬار‬
‫اﮔﺮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺧﻮاهﻲ ﺳﺎﻳﻪ ﺑﮕﺬار‬
‫ﭼﻮ ﺑﺎ ﺧﻮرﺷﻴﺪ هﻢﺗﮏ ﻣﻲﺗﻮان ﺷﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﺪﻩ ﺟﺎن و ﺣﻖ هﻤﺴﺎﻳﻪ ﺑﮕﺬار‬
‫زﻳﺎﻧﺖ ﺳﻮد ﮐﻦ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺑﮕﺬار‬
‫ﻧﻪاي ﺁﺧﺮ ﭼﻮ زن ﭘﻴﺮاﻳﻪ ﺑﮕﺬار‬
‫ﺧﻴﺎل ﻋﻠﻢ ﻃﺸﺖ و ﺧﺎﻳﻪ ﺑﮕﺬار‬
‫ﺗﻮ ﺑﺮﺗﺮ رو ﻓﺮوﺗﺮ ﭘﺎﻳﻪ ﺑﮕﺬار‬
‫ﺗﻮ هﻢ ﻣﺮدي ﺷﻮ و اﻳﻦ ﻣﺎﻳﻪ ﺑﮕﺬار‬
‫ﺷﺪم از دﺳﺖ و ﺑﺮﻓﺖ از دل ﻣﻦ ﺻﺒﺮ و ﻗﺮار‬
‫ﺣﺎل ﻣﻦ ﮔﺸﺖ ﭼﻮ ﺧﺎل رخ او ﺗﻴﺮﻩ و ﺗﺎر‬
‫ﮔﻔﺖ در ﺷﻬﺮ ﮐﺴﻲ ﻧﻴﺴﺖ ز دﺳﺘﻢ هﺸﻴﺎر‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ در هﺮ ﻃﺮﻓﻲ هﺴﺖ ﻣﺮا ﮐﺸﺘﻪ هﺰار‬
‫ﮔﻔﺖ اﻧﺪر ﺣﺮم ﺷﺎﻩ ﮐﻪ را ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎر‬
‫ﮔﻔﺘﻢ از رﻧﺞ ﺗﻮ دل ﺑﺎز رهﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺘﺎ دﺷﻮار!‬
‫ﮔﻔﺖ ﺗﺎ داغ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻮدت ﺑﺮ رﺧﺴﺎر‬
‫ﺑﮑﺸﻢ زود وزﻳﻦ ﺑﻴﺶ ﻣﺮا رﻧﺠﻪ ﻣﺪار‬
‫هﺮزﻩ زﻳﻦ ﺑﻴﺶ ﻣﮕﻮ ﮐﺎر ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺎزﮔﺬار‬
‫در رﻩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ را ﺑﺎ ﻣﻦ و ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺶ ﭼﻪ ﮐﺎر‬
‫ﺧﻮن ﺧﻮر و ﺟﺎن ﮐﻦ ازﻳﻦ هﺴﺘﻲ ﺧﻮد دل ﺑﺮدار‬
‫دردش اﻓﺰون ﺷﺪ ازﻳﻦ ﻏﺼﻪ و رﻧﺠﺶ ﺑﺴﻴﺎر‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻮي ﻏﻤﺶ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻳﮏ دﻳﺪار‬
‫ز ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎي او اﻗﺮار و اﻧﮑﺎر‬
‫ز ﺳﺮﻣﺴﺘﻲ ﻧﻪ در ﺧﻮاب و ﻧﻪ ﺑﻴﺪار‬
‫ﻓﻠﮏ از ﮔﺸﺖ او ﻣﻲﮔﺸﺖ دوار‬
‫ز هﺮ ﺟﺰوﻳﺶ ﺻﻮرتهﺎي ﺑﺴﻴﺎر‬
‫‪٢٢٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮ هﻤﺴﺎﻳﻪ اﺳﺖ ﺑﺎ ﺟﺎن ﺗﻮ ﺟﺎﻧﺎن‬
‫ﺗﻮ را ﺳﺮﻣﺎﻳﻪي هﺴﺘﻲ ﺑﻼﻳﻲ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮ ﻣﺮدان ﺟﻮﺷﻦ و ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﺮﮔﻴﺮ‬
‫ﻓﻠﮏ ﻃﺸﺖ اﺳﺖ و اﺧﺘﺮ ﺧﺎﻳﻪ در ﻃﺸﺖ‬
‫ﻓﺮوﺗﺮ ﭘﺎﻳﻪي ﺗﻮ ﻋﺮش اﻋﻼﺳﺖ‬
‫ﻓﺮﻳﺪ از ﻣﺎﻳﻪي هﺴﺘﻲ ﺟﺪا ﺷﺪ‬
‫از ﭘﺲ ﭘﺮدﻩي دل دوش ﺑﺪﻳﺪم رخ ﻳﺎر‬
‫از ﭘﺲ ﭘﺮدﻩي دل دوش ﺑﺪﻳﺪم رخ ﻳﺎر‬
‫ﮐﺎر ﻣﻦ ﺷﺪ ﭼﻮ ﺳﺮ زﻟﻒ ﺳﻴﺎهﺶ درهﻢ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ اي ﺟﺎن ﺷﺪم از ﻧﺮﮔﺲ ﻣﺴﺖ ﺗﻮ ﺧﺮاب‬
‫ﮔﻔﺘﻢ اﻳﻦ ﺟﺎن ﺑﻪ ﻟﺐ ﺁﻣﺪ ز ﻓﺮاﻗﺖ ﮔﻔﺘﺎ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ اﻧﺪر ﺣﺮم وﺻﻞ ﺗﻮام ﻣﺄوي ﺑﻮد‬
‫ﮔﻔﺘﻢ از درد ﺗﻮ دل ﻧﻴﮏ ﺷﻮد‪ ،‬ﮔﻔﺘﺎ ﻧﻲ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ از دﺳﺖ ﺳﺘﻢهﺎي ﺗﻮ ﺗﺎ ﮐﻲ ﻧﺎﻟﻢ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ اي ﺟﺎن ﺟﻬﺎن ﭼﻮن ﮐﻪ ﻣﺮا ﺧﻮاهﻲ ﺳﻮﺧﺖ‬
‫در ﭘﺲ ﭘﺮدﻩ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ ﻣﺮا از ﺳﺮ ﺧﺸﻢ‬
‫ﮔﺮ ﮐﺸﻢ زار و اﮔﺮ زﻧﺪﻩ ﮐﻨﻢ ﻣﻦ داﻧﻢ‬
‫ﺣﺎﺻﻠﺖ ﻧﻴﺴﺖ ز ﻣﻦ ﺟﺰ ﻏﻢ و ﺳﺮﮔﺮداﻧﻲ‬
‫ﭼﻮن ﮐﻪ ﻋﻄﺎر ازﻳﻦ ﺷﻴﻮﻩ ﺣﮑﺎﻳﺎت ﺷﻨﻮد‬
‫ﺑﺎ رخ زرد و دم ﺳﺮد و ﺳﺮ ﭘﺮ ﺳﻮدا‬
‫درﺁﻣﺪ دوش ﺗﺮﮐﻢ ﻣﺴﺖ و هﺸﻴﺎر‬
‫درﺁﻣﺪ دوش ﺗﺮﮐﻢ ﻣﺴﺖ و هﺸﻴﺎر‬
‫ز هﺸﻴﺎري ﻧﻪ دﻳﻮاﻧﻪ ﻧﻪ ﻋﺎﻗﻞ‬
‫ﺑﻪ ﻳﮏ دم از هﺰاران ﺳﻮي ﻣﻲﮔﺸﺖ‬
‫ﺑﻪ هﺮ ﺳﻮﺋﻲ ﮐﻪ ﻣﻲﮔﺸﺖ او هﻤﻲ رﻳﺨﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ز ﺑﻬﺮ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﻣﻲرﻳﺨﺖ ﭘﻨﺪار‬
‫زﻣﺎﻧﻲ ﺗﺨﺖ ﻣﻲاﻧﺪاﺧﺖ ﺑﺮدار‬
‫زﻣﺎﻧﻲ ﮔﻞ ﻧﻬﺎن ﻣﻲﮐﺮد در ﺧﺎر‬
‫زﻣﺎﻧﻲ ﻧﻮر ﻣﻲاﻧﮕﻴﺨﺖ از ﻧﺎر‬
‫وﻟﻴﮑﻦ ﺁن هﻤﻪ رﻧﮕﺶ ﺑﻪ ﻳﮑﺒﺎر‬
‫هﻤﻪ اﻟﻮاﻧﺶ اﻧﺪر ﻳﮏ زﻣﺎن ﻳﺎر‬
‫وﻟﻲ ﻧﻪ اﻳﻦ و ﻧﻪ ﺁﻧﺶ ﭘﺪﻳﺪار‬
‫ﺑﻪ هﻢ ﺑﻮدﻧﺪ و از هﻢ دور هﻤﻮار‬
‫وﮔﺮ اﻳﻦ ﻣﻲﻧﻴﻮﺷﻲ ﻋﻘﻞ ﺑﮕﺬار‬
‫ﺑﻪ ﺑﺘﺨﺎﻧﻪ ﻣﻴﺎن ﺑﻨﺪي ﺑﻪ زﻧﺎر‬
‫ﮐﻪ ﻣﻦ هﺮﮔﺰ ﻧﺪﻳﺪم ﭼﻮن ﺗﻮ دﻟﺪار‬
‫ﻣﻨﻢ ﻣﺮﻏﻲ‪ ،‬دو ﻋﺎﻟﻢ زﻳﺮ ﻣﻨﻘﺎر‬
‫دﮔﺮ ﮐﻔﺮ اﺳﺖ ﭼﻮن ﮔﻮﻳﻢ زهﻲ ﮐﺎر‬
‫ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﻧﻴﺎﻳﺪ زان ﺑﻪ ﮔﻔﺘﺎر‬
‫ﮐﻪ ﮔﻨﮕﺎن راﺳﺖ ﻧﻴﮑﻮ ﺷﺮح اﺳﺮار‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﭘﺎس زﺑﺎن دارد ﺑﻪ هﻨﺠﺎر‬
‫ﻓﻀﻮﻟﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﺁن ﮔﻔﺘﻦ ﺑﻪ اﺷﻌﺎر‬
‫ﻧﺪاﻧﻲ ﺳﺮ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﭼﻮ ﻋﻄﺎر‬
‫ﺑﺮﺑﻨﺪ ﺑﻪ روي ﺧﺮﻗﻪ زﻧﺎر‬
‫ﺑﻨﺸﻴﻦ و دﻣﻲ ﻣﺒﺎش هﺸﻴﺎر‬
‫ﻳﺎ ﺑﻨﺪ هﻮا ز ﭘﺎي ﺑﺮدار‬
‫اﻳﻦ دﻳﻦ ﻣﺰورت ز اﻏﻴﺎر‬
‫ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﺨﻔﺘﻪ و ﻧﻪ ﺑﻴﺪار‬
‫ور ﻣﺮد رهﻲ درﺁي در ﮐﺎر‬
‫ﮔﻪ ﮐﻌﺒﻪ ﻣﺠﻮي و ﮔﺎﻩ ﺧﻤﺎر‬
‫‪٢٢٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮ ﺑﺎران از ﺳﺮ هﺮ ﻣﻮي زﻟﻔﺶ‬
‫زﻣﺎﻧﻲ ﮐﻔﺮ ﻣﻲاﻓﺸﺎﻧﺪ ﺑﺮ دﻳﻦ‬
‫زﻣﺎﻧﻲ ﺷﻬﺪ ﻣﻲﭘﻮﺷﻴﺪ در زهﺮ‬
‫زﻣﺎﻧﻲ ﺻﺎف ﻣﻲﺁﻣﻴﺨﺖ ﺑﺎ درد‬
‫ﭼﻮ ﺑﻮﻗﻠﻤﻮن ﺑﻪ هﺮ دم رﻧﮓ دﻳﮕﺮ‬
‫هﻤﻪ اﺿﺪادش اﻧﺪر ﻳﮏ ﻣﮑﺎن ﺟﻤﻊ‬
‫زﻣﺎﻧﺶ داﻳﻤﺎ ﻋﻴﻦ ﻣﮑﺎﻧﺶ‬
‫دو ﺿﺪش در زﻣﺎﻧﻲ و ﻣﮑﺎﻧﻲ‬
‫ﺗﻮ ﻣﻴﻨﻮش اﻳﻦ ﮐﻪ از ﻃﺎﻣﺎت ﺣﺮﻓﻲ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﮔﺮ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﮔﺮد اﻳﻦ ﺑﮕﺮدي‬
‫ﭼﻮ دﻳﺪم روي او ﮔﻔﺘﻢ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي‬
‫ﺟﻮاﺑﻢ داد ﮐﺰ درﻳﺎي ﻗﺪرت‬
‫ﻋﻠﻲاﻟﺠﻤﻠﻪ در او ﮔﻢ ﮔﺸﺖ ﺟﺎﻧﻢ‬
‫اﮔﺮ ﮔﻮﻳﻢ ﺑﻪ ﺻﺪ ﻋﻤﺮ ﺁﻧﭽﻪ دﻳﺪم‬
‫ﭼﻪ ﺑﻮدي ﮔﺮ زﺑﺎن ﻣﻦ ﻧﺒﻮدي‬
‫زﺑﺎن ﻣﻮﺳﻲ از ﺁﺗﺶ از ﺁن ﺳﻮﺧﺖ‬
‫ﭼﻮ ﭼﻴﺰي در ﻋﺒﺎرت ﻣﻲﻧﻴﺎﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ ﮔﺮ ﺻﺪ ﺑﺎر در روزي ﺑﻤﻴﺮي‬
‫ﺑﺮدار ﺻﺮاﺣﻴﻲ ز ﺧﻤﺎر‬
‫ﺑﺮدار ﺻﺮاﺣﻴﻲ ز ﺧﻤﺎر‬
‫ﺑﺎ دردﮐﺸﺎن دردﭘﻴﺸﻪ‬
‫ﻳﺎ ﭘﻴﺶ هﻮا ﺑﻪ ﺳﺠﺪﻩ درﺷﻮ‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﻬﺎن ﮐﻨﻲ ﺑﻪ ﺗﻠﺒﻴﺲ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ز ﻣﺬﺑﺬﺑﻴﻦ ﺑﻮي ﺗﻮ‬
‫ﮔﺮ زن ﺻﻔﺘﻲ ﺑﻪ ﮐﻮي ﺳﺮ ﻧﻪ‬
‫ﺳﺮ در ﻧﻪ و هﺮﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪت ﮐﻦ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ دﻳﻦ درﺁي ﻳﮑﺒﺎر‬
‫اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻧﺸﺎن ﻣﺮد دﻳﻦدار‬
‫ﺑﻨﻴﻮش ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﮔﻔﺖ ﻋﻄﺎر‬
‫ﺳﻴﻤﺮغ هﻮاي ﺗﻮ ﺟﮕﺮﺧﻮار‬
‫اﻧﺪوﻩ ﺗﻮ اﺑﺮ ﺗﻨﺪ ﺧﻮنﺑﺎر‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺳﭙﻬﺮ ذرﻩ ﮐﺮدار‬
‫ﻏﺎرﺗﮕﺮ ﺻﺪ هﺰار دﻳﻦدار‬
‫ﺻﺪ ﺧﺮﻗﻪ ﺑﺪل ﺷﻮد ﺑﻪ زﻧﺎر‬
‫ﭼﻪ ﮐﻔﺮ و ﭼﻪ دﻳﻦ ﭼﻪ ﺗﺨﺖ و ﭼﻪ دار‬
‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻗﻴﺎﻣﺘﻲ ﺑﻪ ﻳﮑﺒﺎر‬
‫اﮐﻨﻮن ﻣﻦ و ﭘﺸﺖ دﺳﺖ و دﻳﻮار‬
‫از ﺳﺮ ﮔﻴﺮم زهﻲ ﺳﺮ و ﮐﺎر‬
‫ﭼﻮن ﺑﺎد ز دﺳﺖ رﻓﺖ ﻋﻄﺎر‬
‫ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ هﻤﻲ دوم ﻓﻠﮏوار‬
‫ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﻧﺒﻮدﻣﻲ ﭼﻮ ﭘﺮﮔﺎر‬
‫ﮐﺰ ﭘﻲ ﺑﺮود زهﻲ ﺳﺮ و ﮐﺎر‬
‫ﺑﺮ ﺟﺎﻧﻢ رﻳﺰ ﺟﺎم ﺧﻮنﺧﻮار‬
‫ﮐﺰ ﺟﺎﻧﻢ ﺟﺎم را ﺧﺮﻳﺪار‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﻧﻪ ﻣﺴﺘﻢ و ﻧﻪ هﺸﻴﺎر‬
‫در دﺳﺖ ﺗﺤﻴﺮم ﺑﻪ ﻣﮕﺬار‬
‫اﻧﮑﺎر ﻧﻤﻲﮐﻨﺪ ز اﻗﺮار‬
‫اﻗﺮار ﻧﻤﻲدهﺪ ز اﻧﮑﺎر‬
‫در ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻔﺲ و ﺟﺎن ﮔﺮﻓﺘﺎر‬
‫‪٢٢٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮن ﺳﻴﺮ ﺷﺪي ز هﺮزﻩ ﮐﺎري‬
‫ﮔﻪ ﺁﻳﻲ و ﮔﺎﻩ ﺑﺎزﮔﺮدي‬
‫ﭼﻴﺰي ﮐﻪ ﺻﻼح ﺗﻮ در ﺁن اﺳﺖ‬
‫اي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﮐﻴﻤﻴﺎي اﺳﺮار‬
‫اي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﮐﻴﻤﻴﺎي اﺳﺮار‬
‫ﺳﻮداي ﺗﻮ ﺑﺤﺮ ﺁﺗﺸﻴﻦ ﻣﻮج‬
‫در ﭘﺮﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎب روﻳﺖ‬
‫ﻳﮏ ﻣﻮي ز زﻟﻒ ﮐﺎﻓﺮ ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن زﻟﻒ ﺑﻪ ﻧﺎز ﺑﺮﻓﺸﺎﻧﻲ‬
‫ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺳﺨﻦ رود ز زﻟﻔﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻨﺸﺴﺘﻲ ﺑﻪ دﻟﺮﺑﺎﻳﻲ‬
‫ﺁن ﺷﺪ ﮐﻪ ز وﺻﻞ ﺗﻮ زدم ﻻف‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﮐﺎر ﺧﻮﻳﺶ هﺮ روز‬
‫دﺳﺘﻲ ﺑﺮ ﻧﻪ ﮐﻪ دور از ﺗﻮ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﮔﻢ ﺷﺪم ﺑﻪ ﻳﮑﺒﺎر‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﮔﻢ ﺷﺪم ﺑﻪ ﻳﮑﺒﺎر‬
‫ﮔﺮ ﻧﻘﻄﻪي دل ﺑﻪ ﺟﺎي ﺑﻮدي‬
‫دل رﻓﺖ ز دﺳﺖ و ﺟﺎن ﺑﺮﺁن اﺳﺖ‬
‫اي ﺳﺎﻗﻲ ﺁﻓﺘﺎب ﭘﻴﮑﺮ‬
‫ﺧﻮن ﺟﮕﺮم ﺑﻪ ﺟﺎم ﺑﻔﺮوش‬
‫ﺟﺎﻣﻲ ﭘﺮ ﮐﻦ ﻧﻪ ﺑﻴﺶ و ﻧﻪ ﮐﻢ‬
‫در ﭘﺎي ﻓﺘﺎدم از ﺗﺤﻴﺮ‬
‫ﺟﺎﻣﻲ دارم ﮐﻪ در ﺣﻘﻴﻘﺖ‬
‫ﻧﻔﺴﻲ دارم ﮐﻪ از ﺟﻬﺎﻟﺖ‬
‫ﻣﻲﻧﺘﻮان ﺑﻮد ﺑﻴﺶ ازﻳﻦ ﻧﻴﺰ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ﺑﺎﺷﻢ ﺑﻪ زاري زار‬
‫ﭘﺎﮐﻢ ﺑﻪ ﻋﺪم رﺳﺎن ﺑﻪ ﻳﮑﺒﺎر‬
‫از روي وﺟﻮد ﭘﺮدﻩ ﺑﺮدار‬
‫اﺳﺮار دو ﮐﻮن و ﻋﻠﻢ اﺳﺮار‬
‫ﺑﻴﺮون ﺟﻬﻢ از ﻣﻀﻴﻖ ﭘﻨﺪار‬
‫ﭘﺮ ﻣﺸﮏ ﺷﻮد ﺟﻬﺎن ز ﻋﻄﺎر‬
‫ﺳﺎﻗﻴﺎ هﻴﻦ ﺑﻴﺎ و ﺑﺎدﻩ ﺑﻴﺎر‬
‫وز ﻣﻦ دﻟﺸﮑﺴﺘﻪ دﺳﺖ ﺑﺪار‬
‫ﺗﺎ ﮐﻨﻢ ﺟﺎن ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻧﺜﺎر‬
‫ﭘﺮ ﺑﺮﺁرم ز ﺧﻮن دﻳﺪﻩ ﮐﻨﺎر‬
‫ﮐﺎر ﮔﻴﺮم ز ﺳﺮ زهﻲ ﺳﺮ و ﮐﺎر‬
‫دردي و درد هﺮ دو ﺑﺎ هﻢ ﻳﺎر‬
‫ﻓﺎرغ از ﺗﻮﺑﻪ و ز اﺳﺘﻐﻔﺎر‬
‫ﭘﺎي ﻣﻨﺒﺮ ﻧﻬﺎدﻩ ﺑﺮ ﺳﺮ دار‬
‫روح ﻣﺤﻀﻴﻢ و ﺻﻮرت دﻳﻮار‬
‫ز دم ﻣﻦ ﺑﺮﺁﻳﺪ از ﺗﻮ دﻣﺎر‬
‫ﮐﻪ ﻧﻪ ﻣﺴﺘﻴﻢ ﻣﺎ و ﻧﻪ هﺸﻴﺎر‬
‫هﺴﺖ ﺑﺎﻻي ﮐﻌﺒﻪ و ﺧﻤﺎر‬
‫دﻟﻖ و ﺗﺴﺒﻴﺤﺸﺎن ﺷﻮد زﻧﺎر‬
‫ﺳﻴﺮ ﮔﺸﺘﻪ ز ﺟﺎن ﻗﻠﻨﺪروار‬
‫در رهﻲ دور و ﻋﻘﺒﻪاي دﺷﻮار‬
‫وادﻳﻴﻲ ﺗﻴﺮﻩ و رهﻲ ﭘﺮ ﺧﺎر‬
‫ﮐﺸﺘﻪي اوﺳﺖ ﺻﺪ هﺰار هﺰار‬
‫ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪﻳﻢ ﺁﺧﺮ از رﻓﺘﺎر‬
‫ﮔﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲﺷﺪﻳﻢ ﭼﻮن ﭘﺮﮔﺎر‬
‫‪٢٢٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺧﻮرم ز ﻧﻔﺲ و ﺟﺎن ﺧﻮن‬
‫درﻣﺎﻧﺪﻩي اﻳﻦ وﺟﻮد ﺧﻮﻳﺸﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺎ ﻋﺪﻣﻢ ﻧﻤﻲرﺳﺎﻧﻲ‬
‫ﺗﺎ ﮐﺸﻒ ﺷﻮد در ﺁن وﺟﻮدم‬
‫ﻣﻦ ﻧﻌﺮﻩزﻧﺎن ﭼﻮ ﻣﺮغ در دام‬
‫هﺮﮔﺎﻩ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻣﻴﺴﺮم ﺷﺪ‬
‫اﺷﮏ رﻳﺰ ﺁﻣﺪم ﭼﻮ اﺑﺮ ﺑﻬﺎر‬
‫اﺷﮏ رﻳﺰ ﺁﻣﺪم ﭼﻮ اﺑﺮ ﺑﻬﺎر‬
‫ﺗﻮﺑﻪي ﻣﻦ درﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﺧﻤﻮش‬
‫ﺟﺎم دردﻩ ﭘﻴﺎﭘﻲ اي ﺳﺎﻗﻲ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻲ ﺗﻬﻲ ﮐﻨﻢ در ﻋﺸﻖ‬
‫در رﻩ ﻋﺸﻖ ﭼﻮن ﻓﻠﮏ هﺮ روز‬
‫ﻣﻨﻢ و دردﻳﻲ و درد دﻟﻲ‬
‫ﺳﺮ ﻓﺮو ﺑﺮدﻩاي درﻳﻦ ﮔﻠﺨﻦ‬
‫درس ﻋﺸﺎق ﮔﻔﺘﻪ در ﺑﻦ دﻳﺮ‬
‫ﻓﺎﻧﻲ و ﺑﺎﻗﻴﻢ و هﻴﭻ و هﻤﻪ‬
‫ﺳﺎﻗﻴﺎ ﮔﺮ ﺑﺮﺁرم از دل دم‬
‫ﺑﺎدﻩي ﻣﺎ ز ﺟﺎم دﻳﮕﺮ دﻩ‬
‫ﻣﻮﺿﻊ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺑﻲ ﺳﺮ و ﺑﻦ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺮﺁرﻧﺪ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﺑﻲ دوﺳﺖ‬
‫ﻣﺎ هﻤﻪ ﮐﺸﺘﮕﺎن اﻳﻦ راهﻴﻢ‬
‫ﻣﺴﺖ ﻋﺸﻘﻴﻢ و روي ﺁوردﻩ‬
‫زاد ﻣﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻣﺮﮐﺐ اﻓﺘﺎدﻩ‬
‫ﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ رهﻲ ﮐﻪ هﺮ ﺳﺎﻋﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺪﻳﻦ رﻩ ﺑﺴﻲ ﻓﺮو رﻓﺘﻴﻢ‬
‫ﮔﻪ ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮي ﻋﺠﺰ ﻣﻲﮔﺸﺘﻴﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﺎي ﻓﺮوﻣﺎﻧﺪﮔﺎن ﺑﻲﻣﻘﺪار‬
‫ﻟﻴﺲ ﻓﻲ اﻟﺪار ﻏﻴﺮﮐﻢ دﻳﺎر‬
‫ﺳﺮ ﺧﻮد ﮔﻴﺮ و رﻓﺘﻲ اي ﻋﻄﺎر‬
‫روز ﺁرام و ﺑﻪ ﺷﺐ ﺧﻮاﺑﻢ ﺑﺒﺮ‬
‫ﺟﺎن ﺧﻮﺷﻲ زان ﻟﻌﻞ ﺳﻴﺮاﺑﻢ ﺑﺒﺮ‬
‫ﺁﺗﺸﻲ در ﻣﻦ زن و ﺁﺑﻢ ﺑﺒﺮ‬
‫ﻣﻲﻧﻴﺎرم ﺗﺎب ﺗﻮ ﺗﺎﺑﻢ ﺑﺒﺮ‬
‫ﺗﺎب دل از زﻟﻒ ﭘﺮﺗﺎﺑﻢ ﺑﺒﺮ‬
‫اﻳﻦ هﻤﻪ ﺻﻔﺮا ز ﻋﻨﺎﺑﻢ ﺑﺒﺮ‬
‫دﺳﺖ ﻣﻦ ﮔﻴﺮ و ز ﻏﺮﻗﺎﺑﻢ ﺑﺒﺮ‬
‫زﻳﻦ ﻣﻴﺎن ﭼﻮن ﺗﻴﺮ ﭘﺮﺗﺎﺑﻢ ﺑﺒﺮ‬
‫اي در درون ﺟﺎﻧﻢ و ﺟﺎن از ﺗﻮ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ‬
‫وز ﺗﻮ ﺟﻬﺎن ﭘﺮ اﺳﺖ و ﺟﻬﺎن از ﺗﻮ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ‬
‫در ﺟﺎن و در دﻟﻲ دل و ﺟﺎن از ﺗﻮ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ‬
‫ﭘﻴﺮ از ﺗﻮ ﺑﻲ ﻧﺸﺎن و ﺟﻮان از ﺗﻮ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ‬
‫ﻧﺎم ﺗﻮ ﺑﺮ زﺑﺎن و زﺑﺎن از ﺗﻮ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ‬
‫وﺁﻧﮕﻪ هﻤﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم و ﻧﺸﺎن از ﺗﻮ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ‬
‫در وادي ﻳﻘﻴﻦ و ﮔﻤﺎن از ﺗﻮ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ‬
‫از ﺗﻮ ﺧﺒﺮ دهﻨﺪ و ﭼﻨﺎن از ﺗﻮ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ‬
‫ﺷﺮح از ﺗﻮ ﻋﺎﺟﺰ اﺳﺖ و ﺑﻴﺎن از ﺗﻮ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ‬
‫هﺴﺘﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻌﺮﻩزﻧﺎن از ﺗﻮ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ‬
‫در ﭘﺲ هﺮ ﭘﺮدﻩ ﻏﻤﺨﻮاري دﮔﺮ‬
‫‪٢٢٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺁﺧﺮ از ﮔﻮﺷﻪاي ﻣﻨﺎدي ﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﺟﺴﺘﻴﺪ در ﮔﻠﻴﻢ ﺷﻤﺎﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ وادﻳﻲ ﺑﻪ ﭘﺎي ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺁﺑﻢ ﺑﺮد ﮔﻮ ﺁﺑﻢ ﺑﺒﺮ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺁﺑﻢ ﺑﺮد ﮔﻮ ﺁﺑﻢ ﺑﺒﺮ‬
‫ﭼﻨﺪ دارم ﺗﺸﻨﻪي ﻟﻌﻞ ﺗﻮ ﺟﺎن‬
‫ﻣﻦ ﮐﻴﻢ ﺧﺎﮎ ﺗﻮام ﺑﺎدي ﺑﻪ دﺳﺖ‬
‫ﻧﻲ ﺧﻄﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ در ﺗﺎب و ﺗﺒﻢ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺗﺎﺑﺪ دل ز ﺗﺎب زﻟﻒ ﺗﻮ‬
‫هﺴﺘﻢ از ﻋﻨﺎب ﺗﻮ ﺻﻔﺮا زدﻩ‬
‫ﻏﺮﻗﻪي درﻳﺎي ﻋﺸﻘﺖ ﮔﺸﺘﻪام‬
‫ﭼﻮن ﮐﻤﺎن ﺷﺪ ﭘﺸﺖ ﻋﻄﺎر از ﻏﻤﺖ‬
‫اي در درون ﺟﺎﻧﻢ و ﺟﺎن از ﺗﻮ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ‬
‫ﭼﻮن ﭘﻲ ﺑﺮد ﺑﻪ ﺗﻮ دل و ﺟﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﺟﺎودان‬
‫اي ﻋﻘﻞ ﭘﻴﺮ و ﺑﺨﺖ ﺟﻮان ﮔﺮد راﻩ ﺗﻮ‬
‫ﻧﻘﺶ ﺗﻮ در ﺧﻴﺎل و ﺧﻴﺎل از ﺗﻮ ﺑﻲ ﻧﺼﻴﺐ‬
‫از ﺗﻮ ﺧﺒﺮ ﺑﻪ ﻧﺎم و ﻧﺸﺎن اﺳﺖ ﺧﻠﻖ را‬
‫ﺟﻮﻳﻨﺪﮔﺎن ﺟﻮهﺮ درﻳﺎي ﮐﻨﻪ ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﺑﻮد ﻣﮕﺲ از ﭘﺮ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ‬
‫ﺷﺮح و ﺑﻴﺎن ﺗﻮ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ زاﻧﮑﻪ ﺗﺎ اﺑﺪ‬
‫ﻋﻄﺎر اﮔﺮﭼﻪ ﻧﻌﺮﻩي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﻲزﻧﺪ‬
‫اي ﺗﻮ را ﺑﺎ هﺮ دﻟﻲ ﮐﺎري دﮔﺮ‬
‫اي ﺗﻮ را ﺑﺎ هﺮ دﻟﻲ ﮐﺎري دﮔﺮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﺮ ﮐﺴﻲ را هﺴﺖ ﭘﻨﺪاري دﮔﺮ‬
‫ﺑﺎ ﮐﺴﺖ ﺑﻴﺮون ازو ﮐﺎري دﮔﺮ‬
‫ﺑﻮد در هﺮ ذرﻩ دﻳﺪاري دﮔﺮ‬
‫از ﺟﻤﺎل ﺧﻮﻳﺶ رﺧﺴﺎري دﮔﺮ‬
‫دادﻩاي هﺮ ذرﻩ را ﻳﺎري دﮔﺮ‬
‫در درون ﭘﺮدﻩ ﺑﺎزاري دﮔﺮ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻮد هﺮ دم ﮔﺮﻓﺘﺎري دﮔﺮ‬
‫هﺮ زﻣﺎﻧﻲ درد و ﺗﻴﻤﺎري دﮔﺮ‬
‫زﻳﺮ هﺮ ﻣﻮﻳﻴﺖ زﻧﺎري دﮔﺮ‬
‫ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻦ ﻣﺮداﻧﻪ ﻳﮑﺒﺎري دﮔﺮ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻴﺖ هﺮ ﻟﺤﻈﻪ دﻟﺪاري دﮔﺮ‬
‫اوﻓﺘﺎدش ﺑﺮ ﺧﺮاﺑﺎﺗﻲ ﮔﺬر‬
‫ﮐﺎي هﻤﻪ ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﺎن را راهﺒﺮ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻴﻢ داري ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻲ ﺧﻮاب و ﺧﻮر‬
‫ﮐﻔﺮ و دﻳﻦ و ﮔﺮم و ﺳﺮد و ﺧﺸﮏ و ﺗﺮ‬
‫ﻧﻨﮓ ﻣﻲﺁﻳﺪ ﺗﻮ را زﻳﻦ ﺑﻲ هﻨﺮ‬
‫دزد و ﺷﺐ رو رهﺰن و دروﻳﺰﻩ ﮔﺮ‬
‫ﻓﺎرﻏﻢ از ﻧﻨﮓ و ﻧﺎم و ﺧﻴﺮ و ﺷﺮ‬
‫ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻢ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﺑﺪ ﮔﻬﺮ‬
‫ﺑﺮ دل ﺁن ﭘﻴﺮ ﺁﻣﺪ ﮐﺎرﮔﺮ‬
‫درﮐﺸﻴﺪ و ﺁﻣﺪ از ﺧﺮﻗﻪ ﺑﺪر‬
‫در ﺧﺮوش ﺁﻣﺪ ﮐﻪاي دل اﻟﺤﺬر‬
‫ﭘﺮ هﻤﻲ ﮐﺮد از ﺧﻢ ﺧﻮن ﺟﮕﺮ‬
‫هﺮ زﻣﺎن از ﭘﺎي ﻣﻲﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺳﺮ‬
‫ﮐﻴﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻳﮑﺒﺎرﮔﻲ ﺷﺪ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ‬
‫‪٢٣٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮن ﺑﺴﻲ ﮐﺎر اﺳﺖ ﺑﺎ هﺮ ﮐﺲ ﺗﻮرا‬
‫ﻻﺟﺮم هﺮﮐﺲ ﭼﻨﺎن داﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺟﻤﺎﻟﺖ ﺻﺪ هﺰاران روي داﺷﺖ‬
‫ﻻﺟﺮم هﺮ ذرﻩ را ﺑﻨﻤﻮدﻩاي‬
‫ﺗﺎ ﻧﻤﺎﻧﺪ هﻴﭻ ذرﻩ ﺑﻲ ﻧﺼﻴﺐ‬
‫ﻻﺟﺮم دادي ﺗﻮ ﻳﮏ ﻳﮏ ذرﻩ را‬
‫ﭼﻮن ﻳﮏ اﺳﺖ اﺻﻞ اﻳﻦ ﻋﺪد از ﺑﻬﺮ ﺁﻧﺴﺖ‬
‫اي دل ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﺗﺎ ﮐﻲ ﺑﺎﺷﺪت‬
‫ﮐﻲ رﺳﺪ از دﻳﻦ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﺑﻪ ﺗﻮ‬
‫ﺧﻴﺰ و اﻳﻤﺎن ﺁر و زﻧﺎرت ﺑﺒﺮ‬
‫دل ﻣﻨﻪ ﺑﺮ هﻴﭻ ﭼﻮن ﻋﻄﺎر هﻴﭻ‬
‫ﭘﻴﺮ ﻣﺎ ﻣﻲرﻓﺖ هﻨﮕﺎم ﺳﺤﺮ‬
‫ﭘﻴﺮ ﻣﺎ ﻣﻲرﻓﺖ هﻨﮕﺎم ﺳﺤﺮ‬
‫ﻧﺎﻟﻪي رﻧﺪي ﺑﻪ ﮔﻮش او رﺳﻴﺪ‬
‫ﻧﻮﺣﻪ از اﻧﺪوﻩ ﺗﻮ ﺗﺎ ﮐﻲ ﮐﻨﻢ‬
‫در رﻩ ﺳﻮداي ﺗﻮ درﺑﺎﺧﺘﻢ‬
‫ﻣﻦ هﻤﻲ داﻧﻢ ﮐﻪ ﭼﻮن ﻣﻦ ﻣﻔﺴﺪم‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻦ رﻧﺪم وﻟﻴﮑﻦ ﻧﻴﺴﺘﻢ‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻢ ﻣﺮد رﻳﺎ و زرق و ﻓﻦ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺪارم هﻴﭻ ﮔﻮهﺮ در درون‬
‫اﻳﻦ ﺳﺨﻦ هﺎ هﻤﭽﻮ ﺗﻴﺮ راﺳﺖرو‬
‫دردﻳﻲ ﺑﺴﺘﺪ از ﺁن رﻧﺪ ﺧﺮاب‬
‫دردي ﻋﺸﻘﺶ ﺑﻪ ﻳﮏدم ﻣﺴﺖ ﮐﺮد‬
‫ﺳﺎﻏﺮ دل اﻧﺪر ﺁن دم دم ﺑﺪم‬
‫اﻧﺪر ﺁن اﻧﺪﻳﺸﻪ ﭼﻮن ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﺎن‬
‫ﻧﻌﺮﻩ ﻣﻲزد ﮐﺎﺧﺮ اﻳﻦ دل را ﭼﻪ ﺑﻮد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻣﻲﻧﺪاﻧﺴﺘﻢ درﻳﻦ راﻩ اﻳﻦ ﻗﺪر‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ او ﭘﻨﺪ ﻧﭙﺬﻳﺮد دﮔﺮ‬
‫ﮔﻮ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺟﻮهﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ را ﻣﺨﺮ‬
‫ﭘﺲ ﺑﻪ ﺁزادي درﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻧﮕﺮ‬
‫در دو ﻋﺎﻟﻢ ﮔﺸﺖ او زان ﻧﺎﻣﻮر‬
‫زﻳﺮ و زﺑﺮ ﺷﺪم ز ﺗﻮ‪ ،‬ﭼﻴﺴﺖ ﺻﻮاب اي ﭘﺴﺮ‬
‫زﻳﺮ و زﺑﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﮐﻨﻲ‪ ،‬زﻟﻒ ﺑﺘﺎب اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻪام ز ﺧﻮن دل‪ ،‬ﭼﺮﻩ ﺧﻀﺎب اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﺟﺎم ﺑﻴﺎ و درﻓﮑﻦ‪ ،‬ﺑﺎدﻩي ﻧﺎب اي ﭘﺴﺮ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﺟﺎن هﻤﻲ رﺳﺪ‪ ،‬ﺟﺎم ﺷﺮاب اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﻣﺎ هﻤﻪ در ﺧﺮاﺑﻪاي‪ ،‬ﻣﺴﺖ و ﺧﺮاب اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﺧﻴﺰ و ﺑﻤﺎل اﻧﺪﮐﻲ‪ ،‬ﮔﻮش رﺑﺎب اي ﭘﺴﺮ‬
‫زان دو ﻟﺐ ﺷﮑﺮﻓﺸﺎن‪ ،‬هﻴﻦ ﺑﺸﺘﺎب اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﺑﺮﻓﮑﻦ از رخ ﭼﻮ ﻣﻪ‪ ،‬ﺧﻴﺰ ﻧﻘﺎب اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﻏﻔﻠﺖ ﻣﺎﺳﺖ ﺧﻮاب ﻣﺎ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ز ﺧﻮاب اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﻣﻔﺘﻲ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺗﻮﻳﻲ‪ ،‬ﭼﻴﺴﺖ ﺟﻮاب اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﺑﺎ ﻣﻦ دﻟﺸﺪﻩ ﻣﺮا‪ ،‬ﺧﺮ ﺑﻪ ﺧﻼب اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﺁب ﺷﻮد ز رﺷﮏ او‪ ،‬در ﺧﻮﺷﺎب اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺮا ﺑﻪ هﻴﭻ رو‪ ،‬ﺑﻲ ﺗﻮ ﻗﺮار اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﺑﻲ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻧﻤﻲﺷﻮد‪ ،‬زﻳﻦ هﻤﻪ ﮐﺎر اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﭼﻨﮓ ﺑﺴﺎز اي ﺻﻨﻢ‪ ،‬ﺑﺎدﻩ ﺑﻴﺎر اي ﭘﺴﺮ‬
‫هﻴﻦ ﺑﺸﮑﻦ ز ﺧﻮن ﺧﻢ‪ ،‬رﻧﺞ ﺧﻤﺎر اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﺑﺎدﻩ ﺑﻴﺎر ﺗﺎ ﮐﻨﻢ‪ ،‬زود ﮔﺬار اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﻪ زهﺪ ﺧﻮاﻧﻴﻢ‪ ،‬دﺳﺖ ﺑﺪار اي ﭘﺴﺮ‬
‫‪٢٣١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﭘﻴﺮ راﻩ ﺑﻮدم ﺷﺼﺖ ﺳﺎل‬
‫هﺮ ﮐﻪ را از ﻋﺸﻖ دل از ﺟﺎي ﺷﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ را در ﺳﻴﻨﻪ ﻧﻘﺪ درد اوﺳﺖ‬
‫ﺑﮕﺴﻼن ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺻﻮرت را ﺗﻤﺎم‬
‫زاﻧﭽﻪ ﻣﺮ ﻋﻄﺎر را دادﻩ اﺳﺖ دوﺳﺖ‬
‫ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ دﻟﻢ‪ ،‬ﮐﺮد ﮐﺒﺎب اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ دﻟﻢ‪ ،‬ﮐﺮد ﮐﺒﺎب اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﭼﻮن ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ دل ز ﺗﻮ‪ ،‬زﻳﺮ و زﺑﺮ ﺑﻤﺎﻧﺪﻩام‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﺪﻳﺪ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ‪ ،‬ﭼﻬﺮﻩي ﺟﺎﻧﻔﺰاي ﺗﻮ‬
‫ﺟﺎن ﻣﻦ از ﺟﻬﺎن ﻏﻢ‪ ،‬ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺗﻮ‬
‫ﺁب ﺣﻴﺎت ﺟﺎن ﻣﻦ‪ ،‬ﺟﺎم ﺷﺮاب ﻣﻲدهﺪ‬
‫ﭼﻨﺪ ﻏﻢ ﺟﻬﺎن ﺧﻮري‪ ،‬ﭼﻴﺴﺖ ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﺧﺮاﺑﻪاي‬
‫هﻴﻦ ﮐﻪ ﻧﺸﺴﺖ ﺁﺳﻤﺎن‪ ،‬در ﭘﻲ ﮔﻮﺷﻤﺎل ﺗﻮ‬
‫ﻧﻘﻞ ﭼﻪ ﻣﻲﮐﻨﻴﻢ ﻣﺎ‪ ،‬ﻗﻨﺪ ﻟﺐ ﺗﻮ ﻧﻘﻞ ﺑﺲ‬
‫ﺷﻤﻊ ﭼﻪ ﻣﻲﮐﻨﻴﻢ ﻣﺎ‪ ،‬ﻧﻮر رخ ﺗﻮ ﺷﻤﻊ ﺑﺲ‬
‫ﻧﺮﮔﺲ ﻧﻴﻢ ﺧﻮاب را‪ ،‬ﺑﺎز ﮐﻦ و ﺷﺮاب ﺧﻮر‬
‫زان دو ﻟﺐ ﺗﻮ ﻳﮏ ﺷﮑﺮ‪ ،‬ﺑﻨﺪﻩ ﺳﺎل ﻣﻲﮐﻨﺪ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎب را‪ ،‬رخ ﺑﻨﻬﺎدﻩاي ﺑﻪ رخ‬
‫وﺻﻒ ﺗﻮ ﮔﺮ ﻓﺮﻳﺪ را‪ ،‬ورد زﺑﺎن هﻤﻲ ﺷﻮد‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺮا ﺑﻪ هﻴﭻ رو‪ ،‬ﺑﻲ ﺗﻮ ﻗﺮار اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﺻﺒﺢ دﻣﻴﺪ و ﮔﻞ ﺷﮑﻔﺖ‪ ،‬از ﭘﻲ ﻋﻴﺶ دم ﺑﻪ دم‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ازﻳﻦ ﺧﻤﺎر ﻏﻢ‪ ،‬ﺧﻮن ﺟﮕﺮ ﺑﻮد ﻣﺮا‬
‫ﭼﻨﺪ ﻏﻢ ﺟﻬﺎن ﺧﻮرم‪ ،‬ﭼﻮن ﻧﻴﻢ اهﻞ اﻳﻦ ﺟﻬﺎن‬
‫ﻣﻦ ﭼﻮ ﺑﻪ ﺗﺮﮎ ﻧﺎم و ﻧﻨﮓ‪ ،‬از دل ﺟﺎن ﺑﮕﻔﺘﻪام‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﺎ ﻧﮑﻨﻨﺪم از ﺟﻬﺎن‪ ،‬هﻴﭻ ﺷﻤﺎر اي ﭘﺴﺮ‬
‫هﺴﺖ ﻣﺮا ﻳﮑﻲ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻣﻨﺒﺮ و دار اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﭘﺲ ﺗﻮ ز ﺷﺮح ﺣﺎل ﺧﻮد‪ ،‬ﻧﻨﮓ ﻣﺪار اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﻣﻲﺷﻮم ﺑﺎ ﺧﺎﮎ ﻳﮑﺴﺎن درﻧﮕﺮ‬
‫ﻋﺎﺟﺰ و ﻓﺮﺗﻮت و ﺣﻴﺮان درﻧﮕﺮ‬
‫ﻣﻲﻧﺒﻴﻨﻢ روي درﻣﺎن درﻧﮕﺮ‬
‫ﺑﺮ درت ﭼﻮن ﺧﺎﮎ ارزان درﻧﮕﺮ‬
‫ﺳﻮي ﻣﻦ از دﻳﺪﻩ ﭘﻨﻬﺎن درﻧﮕﺮ‬
‫ﻣﺎﻧﺪﻩام در ﭼﺎﻩ و زﻧﺪان درﻧﮕﺮ‬
‫ﺳﺮ ﻧﻬﺎدم در ﺑﻴﺎﺑﺎن درﻧﮕﺮ‬
‫ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺁﺧﺮ اي ﺟﺎن درﻧﮕﺮ‬
‫ﮐﺮد ﻏﺮق ﺑﺤﺮ هﺠﺮان درﻧﮕﺮ‬
‫ﺟﺎن ﺑﺪﻩ در ﻋﺸﻖ و در ﺟﺎﻧﺎن ﻧﮕﺮ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ هﻢ از ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻲ ﺟﺎن ﻣﺒﺮ‬
‫ور هﻤﻲ ﺗﺮﺳﻲ ﺗﻮ از ﺟﺎن اﻟﺤﺬر‬
‫ﺁب درﻳﺎ ﺁﺗﺶ و ﻣﻮﺟﺶ ﮔﻬﺮ‬
‫ﺳﺎﻟﮑﻲ را ﺳﻮي ﻣﻌﻨﻲ راهﺒﺮ‬
‫ﮔﺮ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ درﻳﻦ ﻳﺎﺑﻲ ﺧﺒﺮ‬
‫ﮐﻮﻓﺘﺎد ﺁن ﻣﺎﻩ را ﺑﺮ ﻣﻦ ﮔﺬر‬
‫ﮐﺮد روي زرد ﻣﺎ از اﺷﮏ ﺗﺮ‬
‫ﻳﺎﻓﺖ ﻳﮏ ﻳﮏ ﻣﻮي ﻣﻦ ﺟﺎﻧﻲ دﮔﺮ‬
‫ﮔﺸﺖ ﻳﮏ ﻳﮏ ﻣﻮي ﺑﺮ ﻣﻦ دﻳﺪﻩور‬
‫ﻣﺴﺖ و ﻻﻳﻌﻘﻞ هﻤﻲ ﮐﺮدم ﻧﻈﺮ‬
‫‪٢٣٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﮐﺲ ﻧﻴﻢ‪ ،‬ﺳﺮ ﺑﻪ هﻮا ﺑﺮﺁورم‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺮا ز هﻴﭽﮑﺲ‪ ،‬هﻴﺒﺖ ﻧﻴﻢ ﺟﻮ ز ﻣﻦ‬
‫ﺟﺎن ﻓﺮﻳﺪ از ﻧﻔﺎق‪ ،‬ﻧﻨﮓ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﻠﻖ ﺷﺪ‬
‫ﺟﺎن ﺑﻪ ﻟﺐ ﺁوردم اي ﺟﺎن درﻧﮕﺮ‬
‫ﺟﺎن ﺑﻪ ﻟﺐ ﺁوردم اي ﺟﺎن درﻧﮕﺮ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺧﻮاهﻢ ﺑﻮد ﻧﻲ دﻧﻴﺎ ﻧﻪ دﻳﻦ‬
‫دور از روي ﺗﻮ ﮐﺎر ﺧﻮﻳﺶ را‬
‫ﻣﻲﻓﺮوﺷﻢ ﺁﺑﺮوي ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‬
‫ﮔﺮ ﻧﮕﻪ ﮐﺮدن ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﻨﮓ ﺁﻳﺪت‬
‫ﺗﺎ ﻓﺘﺎدم از ﺗﻮ ﻳﻮﺳﻒروي دور‬
‫ﺑﻲ ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﭼﻮن دﻳﻮاﻧﻪاي‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﻨﮕﺮم ﻣﻦ در دو ﮐﻮن‬
‫ﻋﺸﻖ در وﺻﻞ ﺗﻮ ﻋﻄﺎر را‬
‫ﮔﺮ ز ﺳﺮ ﻋﺸﻖ او داري ﺧﺒﺮ‬
‫ﮔﺮ ز ﺳﺮ ﻋﺸﻖ او داري ﺧﺒﺮ‬
‫ﭼﻮن ﮐﺴﻲ از ﻋﺸﻖ هﺮﮔﺰ ﺟﺎن ﻧﺒﺮد‬
‫ﮔﺮ ز ﺟﺎن ﺧﻮﻳﺶ ﺳﻴﺮي اﻟﺼﻼ‬
‫ﻋﺸﻖ درﻳﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻗﻌﺮش ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﮔﻮهﺮش اﺳﺮار و هﺮ ﺳﺮي ازو‬
‫ﺳﺮﮐﺸﻲ از هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ هﻤﭽﻮ ﻣﻮي‬
‫دوش ﻣﺴﺖ و ﺧﻔﺘﻪ ﺑﻮدم ﻧﻴﻤﺸﺐ‬
‫دﻳﺪ روي زرد ﻣﺎ در ﻣﺎهﺘﺎب‬
‫رﺣﻤﺶ ﺁﻣﺪ ﺷﺮﺑﺖ وﺻﻠﻢ ﺑﺪاد‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻣﺴﺖ اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮدم زان ﺷﺮاب‬
‫در رخ ﺁن ﺁﻓﺘﺎب هﺮ دو ﮐﻮن‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﻧﺎﻣﺪ زﺑﺎﻧﻢ ﮐﺎرﮔﺮ‬
‫ﻻﺟﺮم ﻣﺎﻧﺪم ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻲ ﺧﻮاب و ﺧﻮر‬
‫در ﻣﻴﺎن ﺳﻮز ﭼﻮن ﺷﻤﻊ ﺳﺤﺮ‬
‫ﻣﻮجهﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ از ﺧﻮن ﺟﮕﺮ‬
‫ﻧﻪ ز ﺟﺎﻧﺎن ﻧﺎم دﻳﺪم ﻧﻪ اﺛﺮ‬
‫ﻣﻲزدم ﭼﻮن ﻣﺮغ ﺑﺴﻤﻞ ﺑﺎل و ﭘﺮ‬
‫ﮐﺎي ز دﺳﺘﺖ رﻓﺘﻪ ﻣﺮﻏﻲ ﻣﻌﺘﺒﺮ‬
‫ﺗﺎ ﻧﺮﻓﺘﻲ او ازﻳﻦ ﮔﻠﺨﻦ ﺑﻪ در‬
‫در ﻗﻔﺲ ﺗﺎ ﮐﻲ ﮐﻨﻲ ﺑﺎد اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﺧﻮاﻩ ﻣﻄﺮب ﺑﺎش و ﺧﻮاهﻲ ﻧﻮﺣﻪﮔﺮ‬
‫ﺟﺎن ﺧﻮد ﻣﻲﺳﻮز و ﺣﻴﺮان ﻣﻲﻧﮕﺮ‬
‫ﮐﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﺮد اﻳﻦ وادي ﺑﻪ ﺳﺮ‬
‫وﻗﺖ ﺳﺤﺮ ز ﻋﺸﻖ ﮔﻞ‪ ،‬ﺑﻠﺒﻞ ﻧﻌﺮﻩ زن ﻧﮕﺮ‬
‫ﻻﻟﻪي ﺳﺮخ روي را‪ ،‬ﺳﻮﺧﺘﻪدل ﭼﻮ ﻣﻦ ﻧﮕﺮ‬
‫ﺳﻨﺒﻞ ﺷﺎخ ﺷﺎخ را‪ ،‬ﻣﺮوﺣﻪ ﭼﻤﻦ ﻧﮕﺮ‬
‫ﺑﺎد ﻣﺸﺎﻃﻪ ﻓﻌﻞ را‪ ،‬ﺟﻠﻮﻩﮔﺮ ﺳﻤﻦ ﻧﮕﺮ‬
‫ﺳﻮﺳﻦ ﺷﻴﺮﺧﻮارﻩ را‪ ،‬ﺁﻣﺪﻩ در ﺳﺨﻦ ﻧﮕﺮ‬
‫ﻧﺎوﮎ ﭼﺮخ ﮔﻠﺴﺘﺎن‪ ،‬ﻏﻨﭽﻪي ﺑﻲ دهﻦ ﻧﮕﺮ‬
‫از ﭘﻲ رﻩ زﻧﻲ او‪ ،‬ﻃﺮﻩي ﻳﺎﺳﻤﻦ ﻧﮕﺮ‬
‫ﻟﺸﮑﺮﻳﺎن ﺑﺎغ را‪ ،‬ﺧﻴﻤﻪي ﻧﺴﺘﺮن ﻧﮕﺮ‬
‫ﭼﻨﺪ ﻏﻢ ﺟﻬﺎن ﺧﻮري‪ ،‬ﺷﺎدي اﻧﺠﻤﻦ ﻧﮕﺮ‬
‫راح ﻧﺴﻴﻢ ﺻﺒﺢ ﺑﻴﻦ‪ ،‬اﺑﺮ ﮔﻼب زن ﻧﮕﺮ‬
‫وﻳﻦ ﺷﮑﻦ زﻣﺎﻧﻪ را‪ ،‬ﭘﺮ ﺑﺖ ﺳﻴﻢﺗﻦ ﻧﮕﺮ‬
‫زﻧﺪﮔﻴﻲ ﺑﻪ دﺳﺖ ﮐﻦ‪ ،‬ﻣﺮدن ﻣﺮد و زن ﻧﮕﺮ‬
‫ﻣﺎﺗﻢ دوﺳﺘﺎن ﻣﮑﻦ‪ ،‬رﻓﺘﻦ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻧﮕﺮ‬
‫‪٢٣٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻮد از ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﻢ ﭘﺮ ﺳﺨﻦ‬
‫ﺧﻔﺘﻪ و ﻣﺴﺘﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺁن ﻣﺎﻩ روي‬
‫ﮔﺎﻩ ﻣﻲﻣﺮدم ﮔﻬﻲ ﻣﻲزﻳﺴﺘﻢ‬
‫ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﺎﻧﮕﻲ ﺑﺮﺁﻣﺪ از دﻟﻢ‬
‫ﭼﻮن از ﺁن ﺣﺎﻟﺖ ﮔﺸﺎدم ﭼﺸﻢ ﺑﺎز‬
‫ﻣﻦ ز درد و ﺣﺴﺮت و ﺷﻮق و ﻃﻠﺐ‬
‫هﺎﺗﻔﻲ ﺁواز داد از ﮔﻮﺷﻪاي‬
‫ﺧﺎﮎ ﺑﺮ دﻧﺒﺎل او ﺑﺎﻳﺴﺖ ﮐﺮد‬
‫ﺗﻦ ﻓﺮو دﻩ ﺁب در هﺎون ﻣﮑﻮب‬
‫ﺑﻲ ﻧﻴﺎزي ﺑﻴﻦ ﮐﻪ اﻧﺪر اﺻﻞ هﺴﺖ‬
‫اﻳﻦ ﮐﻤﺎن هﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺑﺎزوي ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻣﺎﻧﺪي اي ﻋﻄﺎر در اول ﻗﺪم‬
‫ﺑﺎد ﺷﻤﺎل ﻣﻲوزد‪ ،‬ﻃﺮﻩي ﻳﺎﺳﻤﻦ ﻧﮕﺮ‬
‫ﺑﺎد ﺷﻤﺎل ﻣﻲوزد‪ ،‬ﻃﺮﻩي ﻳﺎﺳﻤﻦ ﻧﮕﺮ‬
‫ﺳﺒﺰﻩي ﺗﺎزﻩ روي را‪ ،‬ﻧﻮ ﺧﻂ ﺟﻮﻳﺒﺎر ﺑﻴﻦ‬
‫ﺧﻴﺮي ﺳﺮﻓﮑﻨﺪﻩ را‪ ،‬در ﻏﻢ ﻋﻤﺮ رﻓﺘﻪ ﺑﻴﻦ‬
‫ﻳﺎﺳﻤﻦ دوﺷﻴﺰﻩ را‪ ،‬هﻤﭽﻮ ﻋﺮوس ﺑﮑﺮ ﺑﻴﻦ‬
‫ﻧﺮﮔﺲ ﻧﻴﻢ ﻣﺴﺖ را‪ ،‬ﻋﺎﺷﻖ زرد روي ﺑﻴﻦ‬
‫ﻟﻌﺒﺖ ﺷﺎخ ارﻏﻮان‪ ،‬ﻃﻔﻞ زﺑﺎن ﮔﺸﺎدﻩ ﺑﻴﻦ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﻨﻔﺸﻪ ﺑﺎغ را‪ ،‬ﺻﻮﻓﻲ ﻓﻮﻃﻪﭘﻮش ﮐﺮد‬
‫ﺗﺎ ﮔﻞ ﭘﺎدﺷﺎﻩ وش‪ ،‬ﺗﺨﺖ ﻧﻬﺎد در ﭼﻤﻦ‬
‫ﺧﻴﺰ و دﻣﻲ ﺑﻪ وﻗﺖ ﮔﻞ‪ ،‬ﺑﺎدﻩ ﺑﺪﻩ ﮐﻪ ﻋﻤﺮ ﺷﺪ‬
‫هﻴﻦ ﮐﻪ ﮔﺬﺷﺖ وﻗﺖ ﮔﻞ‪ ،‬ﺳﻮي ﭼﻤﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ‬
‫ﻧﻲ ﺑﮕﺬر ازﻳﻦ هﻤﻪ‪ ،‬وز ﺳﺮ ﺻﺪق ﻓﮑﺮ ﮐﻦ‬
‫اي دل ﺧﻔﺘﻪ ﻋﻤﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮔﻴﺮ از ﺟﻬﺎن‬
‫از ﺳﺮ ﺧﺎﮎ دوﺳﺘﺎن‪ ،‬ﺳﺒﺰﻩ دﻣﻴﺪ ﺧﻮن ﮔﺮي‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫درﻧﮕﺮ و ز ﺧﺎﮐﺸﺎن‪ ،‬ﺣﺴﺮت ﺗﻦ ﺑﻪ ﺗﻦ ﻧﮕﺮ‬
‫رﻳﺨﺘﻪ زﻳﺮ ﺧﺎﮐﺸﺎن‪ ،‬ﻃﺮﻩي ﭘﺮﺷﮑﻦ ﻧﮕﺮ‬
‫ﭼﻬﺮﻩي او ز ﺧﺎﮎ ﺑﻴﻦ‪ ،‬ﻗﺎﻣﺘﺶ از ﮐﻔﻦ ﻧﮕﺮ‬
‫دﻟﺸﺪﻩي ﻓﺮاق ﺑﻴﻦ‪ ،‬ﺳﻮﺧﺘﻪي ﻣﺤﻦ ﻧﮕﺮ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﭘﺨﺘﻪاي ﻣﻲ ﺧﺎم ﺧﻮر‬
‫ﺑﺎ ﺑﺖ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺳﻴﻢاﻧﺪام ﺧﻮر‬
‫ﮐﺰ زﺑﻮﻧﻲ ﺳﻴﻠﻲ اﻳﺎم ﺧﻮر‬
‫ﺗﻮﺑﻪ ﺑﺸﮑﻦ ﻣﻲﺳﺘﺎن و ﺟﺎم ﺧﻮر‬
‫ﺑﺎدﻩ ﺑﺴﺘﺎن ﻟﻴﮏ ﺑﺎ ﺁرام ﺧﻮر‬
‫ﭼﻮن ﻣﺎﻳﻪي ﻣﻦ درد و ﻧﻴﺎز اﺳﺖ ﭼﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﻴﭽﺎر ﻓﺮاز اﺳﺖ ﭼﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫اﻳﻦ راﻩ ﭼﻮ ﭘﺮ ﺷﻴﺐ و ﻓﺮاز اﺳﺖ ﭼﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫ﻟﻌﺎب ﻓﻠﮏ ﺷﻌﺒﺪﻩﺑﺎز اﺳﺖ ﭼﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫ﭼﻮن ﻋﺸﻖ ﺗﻮام ﭘﻴﺶﻧﻤﺎز اﺳﺖ ﭼﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫ﭼﻮن ﻗﺼﻪي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ دراز اﺳﺖ ﭼﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻪ ﻣﺠﺎز اﺳﺖ ﭼﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫ﭼﻮن ﻏﻤﺰﻩي ﺗﻮ ﻋﺮﺑﺪﻩﺳﺎز اﺳﺖ ﭼﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫در ﺻﻴﺪ دﻟﻢ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﺎز اﺳﺖ ﭼﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫ﻋﻄﺎر ﭼﻮ در ﺳﻮز و ﮔﺬار اﺳﺖ ﭼﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫هﻤﻲ ﭘﺮﺳﻢ ز ﮐﻮي ﺗﻮ ﺧﺒﺮ ﺑﺎز‬
‫ﻓﮑﻨﺪم ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را در ﺧﻄﺮ ﺑﺎز‬
‫‪٢٣٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺟﻤﻠﻪي ﺧﺎﮎ ﺧﻔﺘﮕﺎن‪ ،‬ﻣﻮج درﻳﻎ ﻣﻲزﻧﺪ‬
‫ﻓﮑﺮ ﮐﻦ و ﺑﻪ ﭼﺸﻢ دل‪ ،‬ﺣﺎل ﮔﺬﺷﺘﮕﺎن ﺑﺒﻴﻦ‬
‫ﺁﻧﮑﻪ ﺣﺮﻳﺮ و ﺧﺰ ﻧﺴﻮد‪ ،‬از ﺳﺮ ﻧﺎز اﻳﻦ زﻣﺎن‬
‫ﺳﻮﺧﺘﻲ اي ﻓﺮﻳﺪ ﺗﻮ‪ ،‬در ﻏﻢ هﺠﺮ ﺧﻮد ﺑﺴﻲ‬
‫ﺳﺎﻗﻴﺎ ﮔﻪ ﺟﺎم دﻩ ﮔﻪ ﺟﺎم ﺧﻮر‬
‫ﺳﺎﻗﻴﺎ ﮔﻪ ﺟﺎم دﻩ ﮔﻪ ﺟﺎم ﺧﻮر‬
‫زر ﺑﺪﻩ ﺑﺴﺘﺎن ﻣﻲ ﺗﻠﺦ ﺁﻧﮕﻬﻲ‬
‫ﮔﺮدن ﻣﺤﮑﻢ ﻧﺪاري ﭘﺲ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ‬
‫ﺗﺮﮎ ﻧﺎم و ﻧﻨﮓ و ﺻﻠﺢ و ﺟﻨﮓ ﮔﻴﺮ‬
‫ﺑﺎ ﻓﻠﮏ ﺗﻨﺪي ﻣﮑﻦ ﻋﻄﺎروار‬
‫ﭼﻮ ﭘﻴﺸﻪي ﺗﻮ ﺷﻴﻮﻩ و ﻧﺎز اﺳﺖ ﭼﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫ﭼﻮ ﭘﻴﺸﻪي ﺗﻮ ﺷﻴﻮﻩ و ﻧﺎز اﺳﺖ ﭼﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫ﺁن در ﮐﻪ ﺑﻪ روي هﻤﻪ ﺑﺎز اﺳﺖ ﻧﮕﺎرا‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ اﮔﺮ راﺳﺖ روي راﻩ ﺑﺪاﻧﻲ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ اﮔﺮ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﻲ ﮐﺎم ﺑﻴﺎﺑﻲ‬
‫ﮔﻮﻳﻲ ﻧﻪ درﺳﺖ اﺳﺖ ﻧﻤﺎز از ﺳﺮ ﻏﻔﻠﺖ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﮐﻨﻢ ﻗﺼﻪي ﺳﻮداي ﺗﻮ ﮐﻮﺗﺎﻩ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﮐﻨﻢ ﺗﻮﺑﻪ ز ﻋﺸﻖ ﺗﻮ وﻟﻴﮑﻦ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﻧﺪهﻢ دل ﺑﻪ ﺗﻮ ﭼﻮن روي ﺗﻮ ﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﺑﻴﭽﺎر دﻟﻢ ﺻﻌﻮﻩي ﺧﺮد اﺳﺖ ﭼﻪ ﭼﺎرﻩ‬
‫ﺑﺮ ﻣﺠﻤﺮ ﺳﻮداي ﺗﻮ هﻤﭽﻮن ﺷﮑﺮ و ﻋﻮد‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻋﺸﻖ روي ﺗﻮ ز ﺳﺮ ﺑﺎز‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻋﺸﻖ روي ﺗﻮ ز ﺳﺮ ﺑﺎز‬
‫ﭼﻪ ﮔﺮ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ درﻳﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﺁﺗﺶ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﻪ ﮐﺎر ﺧﻮد دراﻓﺘﺎدم ز ﺧﺮ ﺑﺎز‬
‫ﻧﻬﺎدم زهﺪ و ﻗﺮاﺋﻲ ﺑﻪ در ﺑﺎز‬
‫ﭼﻮ ﺷﻤﻌﻲ ﺁﻣﺪم رﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺎز‬
‫ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﻧﻴﺴﺖ از ﺟﺎﻧﻢ اﺛﺮ ﺑﺎز‬
‫ﻧﺪارم هﻴﭻ ﺟﺰ ﺟﺎﻧﻲ دﮔﺮ ﺑﺎز‬
‫اﮔﺮ ﺑﺮ دل ﮐﻨﻲ ﻧﺎﮔﺎﻩ در ﺑﺎز‬
‫ﻧﻴﺎرد ﮐﺮد از هﻢ ﺑﺎل و ﭘﺮ ﺑﺎز‬
‫اﮔﺮ ﮔﻴﺮي ز ﺟﺎﻧﻬﺎ ﻳﮏ ﻧﻈﺮ ﺑﺎز‬
‫رهﻲ دارد ﺑﻪ ﺳﻮي ﺗﻮ ﺳﺤﺮ ﺑﺎز‬
‫واﻓﮕﻨﺪ ﻣﺮا ز ﺟﺎن و ﺗﻦ ﺑﺎز‬
‫ﻣﻲﻧﮕﺬارد ﻣﺮا ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺎز‬
‫ﻧﺘﻮان ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﺎز‬
‫ﻣﻲ ﻧﺘﻮان ﮐﺮد از ﺷﮑﻦ ﺑﺎز‬
‫ﮐﺰ ﭼﻬﺮﻩي ﻣﺎ ﺷﻮد ﮐﻔﻦ ﺑﺎز‬
‫در راﻩ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﺪ ﻣﺮد و زن ﺑﺎز‬
‫ﻧﻮﻣﻴﺪ ﻧﻤﻲﺗﻮان ﺷﺪن ﺑﺎز‬
‫ﻣﻦ ﺑﻲ ﺗﻮ درﻳﺪﻩ ﭘﻴﺮهﻦ ﺑﺎز‬
‫ﭼﻮن ﭘﺮدﻩ ﮐﻨﻢ ازﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺑﺎز‬
‫ﺣﺴﺮت ﻣﺎﻧﺪ ز ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻦ ﺑﺎز‬
‫دل ﻣﺎﻧﺪﻩ ز ﻧﻔﺲ راهﺰن ﺑﺎز‬
‫او را ﺑﺮﺳﺎن ﺑﺪان وﻃﻦ ﺑﺎز‬
‫ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ و ز دو ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﺑﺎز‬
‫هﺮ روز ﭘﻴﺶ روي ﺗﻮ ﺑﺮ ﺳﺮ دوﻳﺪﻩ ﺑﺎز‬
‫‪٢٣٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫دواﺳﺒﻪ راﻩ رﻧﺪان ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻢ‬
‫ﻓﺘﺎدم در ﻣﻴﺎن دردﻧﻮﺷﺎن‬
‫ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻊ رﻧﺪان ﺧﺮاﺑﺎت‬
‫ﭼﻨﺎن از دردﻳﺖ ﺑﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﺸﺘﻢ‬
‫ﻣﻨﻢ ﺟﺎﻧﺎ و ﺟﺎﻧﻲ در هﻮاﻳﺖ‬
‫دﻟﻢ زﻧﺠﻴﺮ هﺴﺘﻲ ﺑﮕﺴﻼﻧﺪ‬
‫هﻤﺎي هﻤﺘﻢ از ﻏﻴﺮت ﺗﻮ‬
‫ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﮔﺮدد‬
‫دل ﻋﻄﺎر از ﺁهﻲ ﮐﻪ داﻧﻲ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﺮا ﺳﺘﺪ ز ﻣﻦ ﺑﺎز‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﺮا ﺳﺘﺪ ز ﻣﻦ ﺑﺎز‬
‫ﺗﺎ ﺧﺎص ﺧﻮدم ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻠﻲ‬
‫ﺑﮕﺮﻓﺖ ﻣﺮا ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﻣﻮﻳﻲ‬
‫ﺁن ﺟﺎﻣﻪ ﮐﻪ از ﺗﻮ ﺟﺎن ﻣﺎ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫روزي ز ﺷﮑﻦ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎزش‬
‫ﮐﻲ در ﺗﻮ رﺳﺪ ﮐﺴﻲ ﮐﻪ ﺟﺎوﻳﺪ‬
‫ﭼﻮن در ﺗﻮ ﻧﻤﻲﺗﻮان رﺳﻴﺪن‬
‫درد ﺗﻮ رﺳﻴﺪﻩي ﺗﻤﺎم اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻻف وﺻﺎل ﺗﻮ ﻣﻲزﻧﻢ ﻣﻦ‬
‫ﭼﻮن ﻣﻲداﻧﻢ ﮐﻪ روز ﺁﺧﺮ‬
‫از ﻗﺮب ﺗﻮ ﮐﺎن وﻃﻨﮕﻬﻢ ﺑﻮد‬
‫ﻋﻄﺎر از ﺁن وﻃﻦ ﻓﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‬
‫اي دل ز دﻟﺒﺮان ﺟﻬﺎﻧﺖ ﮔﺰﻳﺪﻩ ﺑﺎز‬
‫اي دل ز دﻟﺒﺮان ﺟﻬﺎﻧﺖ ﮔﺰﻳﺪﻩ ﺑﺎز‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﮐﺰ ﻓﺮوغ ﺟﻤﺎﻟﺶ ﺟﻬﺎن ﭘﺮ اﺳﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫روﻳﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﻳﮑﺪم درﻳﺪﻩ ﺑﺎز‬
‫از ﺧﺠﻠﺖ رﺧﺖ ﺑﻪ هﻼﻟﻲ رﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎز‬
‫زرﺑﻔﺖ هﺮ ﺷﺒﺎﻧﮕﻬﻴﻲ ﮔﺴﺘﺮﻳﺪﻩ ﺑﺎز‬
‫ﺻﺪ رﻩ ﺗﻤﺎم ﮔﺸﺘﻪ و ﺻﺪ رﻩ ﺧﻤﻴﺪﻩ ﺑﺎز‬
‫از داﻣﻦ ﺗﻮ دﺳﺖ ﻧﺪارد ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺑﺎز‬
‫ﺁن ﺧﻮن از ﺁن ﻧﻬﺎد ﺑﻪ روي و ﺑﻪ دﻳﺪﻩ ﺑﺎز‬
‫ﻋﻄﺎر را ز دﺳﺖ ﻣﺸﻘﺖ ﺧﺮﻳﺪﻩ ﺑﺎز‬
‫ﻣﺎﻧﺪ ﻣﺤﺠﻮب ﺟﺎوداﻧﻲ ﺑﺎز‬
‫ﻳﺎ ﺗﻮ هﻢ ﭼﻮن دهﻲ ﻧﺸﺎﻧﻲ ﺑﺎز‬
‫ﮔﻮ ز ﺳﺮ ﮔﻴﺮ زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﺑﺎز‬
‫ﻧﺘﻮان ﻳﺎﻓﺖ ﺟﺰ ﻧﻬﺎﻧﻲ ﺑﺎز‬
‫ﺑﺎﻧﮓ ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﻟﻦﺗﺮاﻧﻲ ﺑﺎز‬
‫ﺷﻮد از ﻣﺮﮐﺰ ﻣﻌﺎﻧﻲ ﺑﺎز‬
‫ﭼﻮن ﺑﺒﻴﻨﻲ ﮐﺠﺎش داﻧﻲ ﺑﺎز‬
‫رﺳﺘﻪام از ﺟﻬﺎن ﻓﺎﻧﻲ ﺑﺎز‬
‫ﻣﺎﻧﺪ از اﻧﺪﮎ از ﻣﻌﺎﻧﻲ ﺑﺎز‬
‫هﻤﻪ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺑﺮ ﮔﻤﺎﻧﻲ ﺑﺎز‬
‫ﻧﺒﻮد راﻩ ﺁن ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺑﺎز‬
‫ﻧﻨﮕﺮي ﺟﺰ ﺑﻪ ﺳﺮﮔﺮاﻧﻲ ﺑﺎز‬
‫ﮐﻪ ﺳﺘﺎﻧﻲ اﮔﺮ ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﺎز‬
‫ﻧﺪهﻲ ور دهﻲ ﺳﺘﺎﻧﻲ ﺑﺎز‬
‫ﭘﻴﺶ ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻓﺸﺎﻧﻲ ﺑﺎز‬
‫ﺧﺒﺮي ﮔﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ رﺳﺎﻧﻲ ﺑﺎز‬
‫اﻳﻦ ﮔﺮﻩ ﮐﻦ ﺑﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﺑﺎز‬
‫راﻩ ﻳﺎﺑﺪ ﺑﻪ ﺧﻮش ﺑﻴﺎﻧﻲ ﺑﺎز‬
‫‪٢٣٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫هﺮ ﺷﺐ ﺳﭙﻬﺮ ﭘﺮدﻩي زرﺑﻔﺖ ﺳﺎﺧﺘﻪ‬
‫ﺑﺪري ﮐﻪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫در ﭘﺎي اﺳﺐ ﺧﻴﻞ ﺧﻴﺎل ﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎب‬
‫از ﺷﻮق اﺑﺮوي و رخ ﺗﻮ ﻣﺎﻩ رﻩ ﻧﻮرد‬
‫ﮔﺮ زاهﺪ زﻣﺎﻧﻪ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﺟﻤﺎل ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن از ﺑﺮاي روي ﺗﻮ ﺧﻮن ﻣﻲﺧﻮرد دﻟﻢ‬
‫ﻟﻌﻞ ﺷﮑﺮ ﻓﺮوش ﺗﻮ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﻳﮏ ﺷﮑﺮ‬
‫هﺮ ﮐﻪ زو داد ﻳﮏ ﻧﺸﺎﻧﻲ ﺑﺎز‬
‫هﺮ ﮐﻪ زو داد ﻳﮏ ﻧﺸﺎﻧﻲ ﺑﺎز‬
‫ﭼﻮن ﮐﺲ از ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ﻧﺸﺎن دهﺪت‬
‫ﻣﺮدﻩ دل ﮔﺮ ازو ﻧﺸﺎن ﻃﻠﺒﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺟﻤﺎﻟﻲ اﺳﺖ ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ﺟﺎوﻳﺪ‬
‫ارﻧﻲ ﮔﺮ ﺑﺴﻲ ﺧﻄﺎب ﮐﻨﻲ‬
‫ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ اﻳﻦ هﻤﻪ ﭘﺮدﻩ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ وار زﻳﺴﺘﻪاي‬
‫ﭘﺲ روﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﮐﺮد دﻋﻮي ﺁﻧﮏ‬
‫ﺧﻮد ﭼﻮ در رﻩ ﻓﺘﻮح دﻳﺪ ﺑﺴﻲ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﮐﺮدﻧﺪ از ﻳﻘﻴﻦ دﻋﻮي‬
‫هﺮ ﮐﻪ را اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ز راﻩ ﺑﺒﺮد‬
‫ﺗﻮ اﮔﺮ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﺑﻪ هﺮ دو ﺟﻬﺎن‬
‫ﺟﺎن ﻣﺪﻩ در ﻃﺮﻳﻖ ﻋﺸﻖ ﭼﻨﺎن‬
‫ﺧﻮد ز ﺟﺎن دوﺳﺘﻲ ﺗﻮ هﺮﮔﺰ ﺟﺎن‬
‫ﮔﺮ ﭼﻮ ﭘﺮواﻧﻪ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﺪق‬
‫ﭼﻪ ﺑﻮد اي دل ﻓﺮو رﻓﺘﻪ‬
‫ﺗﺎ ﮐﺠﺎﻳﻲ ﭼﻪ ﻣﻲﮐﻨﻲ ﭼﻮﻧﻲ‬
‫ﮔﺮ ز ﻋﻄﺎر ﺑﺸﻨﻮي ﺗﻮ ﺳﺨﻦ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫درش از ﺳﻮزﻧﻲ ﮐﻨﻨﺪ ﻓﺮاز‬
‫ﻧﻔﺴﻲ ﻣﻲزﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﻮز و ﮔﺪاز‬
‫ﮔﺮ ﺳﺮ او ﺟﺪا ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﮔﺎز‬
‫ﮐﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺷﺪ ﺟﺎنﺑﺎز‬
‫هﺴﺖ ﻧﺎم ﺗﻮ در ﺟﺮﻳﺪﻩي ﻧﺎز‬
‫ﺑﺮهﻲ هﻢ ز زﻧﺎر و هﻢ ز ﻧﻴﺎز‬
‫ﺗﻮي ﺑﺮ ﺗﻮي ﺑﺮ ﻣﺜﺎل ﭘﻴﺎز‬
‫در دوم ﺗﻮي هﺴﺖ ﻋﻴﻦ ﻣﺠﺎز‬
‫ﺻﺪ هﺰاران هﺰار ﺷﻴﺐ و ﻓﺮاز‬
‫ﺧﻠﻖ ﮐﻮﻧﻴﻦ ﻣﺎﻧﺪﻩ در ﺗﮏ و ﺗﺎز‬
‫ﺗﻮﺷﻪي اﻳﻦ رﻩ دراز ﺑﺴﺎز‬
‫ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺳﺮ ﻣﻔﺮاز‬
‫ﻧﻴﺴﺖ از ﭘﺮدﻩي ﺗﻮ اﻳﻦ ﺁواز‬
‫ﮐﺲ درﻳﻦ ﭘﺮدﻩ ﻧﻴﺴﺖ ﭘﺮدﻩﻧﻮاز‬
‫ﺣﻴﺮت و ﻋﺠﺰ را ﮐﻨﻲ اﻧﺒﺎز‬
‫ﻧﻴﺴﺖ هﺮ ﺑﺎز ﺑﺎز اﻳﻦ ﭘﺮواز‬
‫ﺑﻮ ﮐﻪ در داﻣﺖ اوﻓﺘﺪ ﺷﻬﺒﺎز‬
‫ﺑﺎري اول ز ﺧﻮﻳﺶ واﭘﺮداز‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮن ﮔﺸﺖ ﺳﺎﻟﻬﺎي دراز‬
‫ﺑﺮﺧﻮري از وﺻﺎل ﺷﻤﻊ ﻃﺮاز‬
‫ﭼﻮن ﺑﻤﻴﺮد ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻳﺎﺑﺪ ﺑﺎز‬
‫ﻣﺮدﻩ ﭼﻮن رﻩ ﺑﺮد ﺑﻪ ﭘﺮدﻩي راز‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را ﮔﻢ ﮐﻨﺪ هﻢ از ﺁﻏﺎز‬
‫ﺳﺮ ﮔﺮدنﮐﺸﺎن هﻤﻲ اﻧﺪاز‬
‫‪٢٣٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺳﺮ رﺷﺘﻪي ﺗﻮ ﻳﺎﺑﺪ ﺑﺎز‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺳﺮ رﺷﺘﻪي ﺗﻮ ﻳﺎﺑﺪ ﺑﺎز‬
‫ﻋﺎﺷﻖ ﺗﻮ ﮐﺴﻲ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ‬
‫ﺑﺎز ﺧﻨﺪد ﭼﻮ ﮔﻞ ﺑﻪ ﺷﮑﺮاﻧﻪ‬
‫ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺮ ﺟﺎن ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻲﻟﺮزد‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺧﻮف و رﺟﺎت ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻪ ﺧﻮﻓﺖ ﺑﻤﺎﻧﺪ و ﻧﻪ رﺟﺎ‬
‫هﺴﺖ اﻳﻦ راﻩ ﺑﻲﻧﻬﺎﻳﺖ دور‬
‫هﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻪ ﺗﻮي اول داﺷﺖ‬
‫رﻩ ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ و ﭘﻴﺶ هﺮ ﻗﺪﻣﻲ‬
‫ﺑﺎ ﻟﺒﻲ ﺗﺸﻨﻪ و دﻟﻲ ﭘﺮ ﺧﻮن‬
‫از ﻓﻨﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﭼﺎرﻩي ﺗﻮ ﻓﻨﺎﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﻗﻲ اﺳﺖ از ﺗﻮ ﻳﮏ ﺳﺮ ﻣﻮي‬
‫ﮔﺮﭼﻪ هﺴﺘﻲ ﺗﻮ ﻣﺮد ﭘﺮدﻩﺷﻨﺎس‬
‫ﭘﺮدﻩ ﺑﺮ ﺧﻮد ﻣﺪر ﮐﻪ در دو ﺟﻬﺎن‬
‫ﮔﺮ ﺑﺴﻲ ﻣﺎﻳﻪ داري ﺁﺧﺮ ﮐﺎر‬
‫ﻧﻴﺴﺖ هﺮ ﻣﺮغ ﻣﺮغ اﻳﻦ اﻧﺠﻴﺮ‬
‫ﻣﮕﺴﻲ ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺘﻲ ﺑﻪ وﺟﻮد‬
‫ﻳﮏ زﻣﺎﻧﺖ ﻓﺮاﻏﺖ او ﻧﻴﺴﺖ‬
‫در درﻳﺎي ﻋﺸﻖ ﺁن ﮐﺲ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺗﻮ ﻃﻤﻊ ﻣﻲﮐﻨﻲ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ‬
‫هﺮ ﮐﻪ در زﻧﺪﮔﻲ ﻧﻴﺎﻓﺖ ورا‬
‫زﻧﺪﻩ ﭼﻮن رﻩ ﻧﺒﺮد در هﻤﻪ ﻋﻤﺮ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﻧﺎدر ﮐﺲ اﻳﻦ ﮔﻬﺮ ﻳﺎﺑﺪ‬
‫ﭘﺎي در ﻧﻪ درﻳﻦ رﻩ اي ﻋﻄﺎر‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫در ﭘﺮدﻩي دل ﻏﻢ ﺗﻮ دﻣﺴﺎز‬
‫از ﺑﺎﻃﻦ هﻴﭻ ﭘﺮدﻩ ﺁواز‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ درون ﭘﺮدﻩ ﭘﺮواز‬
‫در ﭘﺮدﻩي زﻟﻒ ﺗﻮﺳﺖ ﺟﺎنﺑﺎز‬
‫ﭼﻮن زﻟﻒ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﻳﮏ ﺳﺮاﻓﺮاز‬
‫ﭘﺲ ﮔﻔﺖ ﻧﻬﻔﺘﻪ دار اﻳﻦ راز‬
‫ﺷﺪ ﺳﺮﺧﻲ ﻏﻤﺰﻩي ﺗﻮ ﻏﻤﺎز‬
‫زان هﻤﭽﻮ زرت ﻧﻬﻴﻢ در ﮔﺎز‬
‫اﻳﻦ واﺳﻄﻪ از ﻣﻴﺎن ﺑﻴﻨﺪاز‬
‫ﺧﻮد زن ﺑﻪ زﻧﻨﺪﮔﺎن ﻣﺪﻩ ﺑﺎز‬
‫ﺗﺎ ﻧﻮﺣﻪي ﺗﻮ ﮐﻨﻴﻢ ﺁﻏﺎز‬
‫در ﺑﺎدﻳﻪي ﺗﻮ در ﺗﮏ و ﺗﺎز‬
‫اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪي ﻣﻦ ز ﺷﮏ ﺑﭙﺮداز‬
‫ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﻴﺶ ﻣﻲﮐﻨﻲ ﻧﺎز‬
‫ﺑﻴﭽﺎرﻩي ﺗﻮﺳﺖ‪ ،‬ﭼﺎرﻩاي ﺳﺎز‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﮐﻨﻲ ﮐﺮﺷﻤﻪ ﺁﻏﺎز‬
‫ﺑﺮ روي ﺗﻮ دﻳﺪﻩ ﮐﻲ ﮐﻨﻢ ﺑﺎز‬
‫وي دﻳﺪﻩ در اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲﺳﺎز‬
‫ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﻏﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺑﮕﺪاز‬
‫در ﺻﻒ ﻣﻘﺎﻣﺮان ﺟﺎﻧﺒﺎز‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﮐﻪ دو ﮐﻮن را ﺑﺮاﻧﺪاز‬
‫ﺑﺎزﺁي ﺑﻪ دﺳﺖ ﺷﻪ ﭼﻮ ﺷﻬﺒﺎز‬
‫ﺑﺮ ﭘﺮ ﺳﻮي ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﺷﻮ ﺑﺎز‬
‫ﮔﻴﺘﻲ زﻧﮑﻲ اﺳﺖ ﺑﺲ ﻓﺴﻮن ﺳﺎز‬
‫‪٢٣٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اي روي ﺗﻮ ﺷﻤﻊ ﭘﺮدﻩي راز‬
‫اي روي ﺗﻮ ﺷﻤﻊ ﭘﺮدﻩي راز‬
‫ﺑﻲ ﻣﻬﺮ رﺧﺖ ﺑﺮون ﻧﻴﺎﻳﺪ‬
‫از ﺷﻮق ﺗﻮ ﻣﻲﮐﻨﺪ هﻤﻪ روز‬
‫هﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺷﮕﺮف ﭘﺮدﻩ ﺑﺎزي اﺳﺖ‬
‫در ﻣﺠﻤﻊ ﺳﺮﮐﺸﺎن ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﺧﻮن دل ﻣﻦ ﺑﺮﻳﺨﺖ ﭼﺸﻤﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺧﻮﻧﻲ ﺑﻮد ﻏﻤﺰﻩي ﺗﻮ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ ﭼﻮ زر ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺎﻳﻲ‬
‫هﺮﭼﻪ از ﺗﻮ رﺳﺪ ﺑﻪ ﺟﺎن ﭘﺬﻳﺮم‬
‫ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺟﻨﺎﻳﺘﻲ ﮐﻪ ﻣﺎ راﺳﺖ‬
‫ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﻮ ﻏﻤﮕﺴﺎر ﻣﺎ ﺑﺎش‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ﺑﺎﺷﻢ ﻣﻦ ﺷﮑﺴﺘﻪ‬
‫ﮔﺮ وﻗﺖ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﻳﮏ ﻋﻨﺎﻳﺖ‬
‫ﺑﻴﺶ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪﻳﻢ‬
‫ﻋﻄﺎر ز دﻳﺮﮔﺎﻩ ﺑﻲ ﺗﻮ‬
‫اي ﺷﻴﻮﻩي ﺗﻮ ﮐﺮﺷﻤﻪ و ﻧﺎز‬
‫اي ﺷﻴﻮﻩي ﺗﻮ ﮐﺮﺷﻤﻪ و ﻧﺎز‬
‫ﺑﺴﺘﻲ در دﻳﺪﻩ از ﺟﻬﺎﻧﻢ‬
‫اي ﺟﺎن ﺗﻮ در اﺷﺘﻴﺎق ﻣﻲﺳﻮز‬
‫ﺗﺎ روز وﺻﺎل در ﺷﺐ هﺠﺮ‬
‫در ﺑﺎز ﺑﻪ ﻋﺸﻖ هﺮﭼﻪ داري‬
‫ﭘﻴﻤﺎﻧﻪي هﺮ دو ﮐﻮن درﮐﺶ‬
‫اي ﺑﺎز ﭼﻮ ﺻﻴﺪ ﮐﻮن ﮐﺮدي‬
‫اي ﻧﻮﭘﺮ ﺁﺷﻴﺎن ﻋﻠﻮي‬
‫ﮔﺮدون ﺧﺮﻓﻲ اﺳﺖ ﺑﺲ زﺑﻮن ﮔﻴﺮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫زﻳﻦ ﺑﺎدﻳﻪ ﺗﺎزﻳﺎن ﺑﺮون ﺗﺎز‬
‫ﺑﺎ ﻏﻤﺰﻩ ﻣﮕﻮ ﮐﻪ هﺴﺖ ﻏﻤﺎز‬
‫در ﺧﻠﻮت ﻋﺎﺷﻘﺎن ﻃﺮب ﺳﺎز‬
‫ﭼﻮن ﺷﻤﻊ ﺳﺮ ﺁور از دم ﮔﺎز‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺒﺎت ﺷﻮ ﺳﺮاﻓﺮاز‬
‫از ﺧﻠﻖ زﻣﺎﻧﻪ ﺑﺎش ﻣﻤﺘﺎز‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﭼﻮ ﻏﺎﻓﻼن ﭘﺮ ﺁز‬
‫ﺑﻴﺮون ﻣﺪﻩ از درون دل راز‬
‫ﺑﻬﺘﺮ از ﺻﺪ هﺰار ﺳﺎﻟﻪ ﻧﻤﺎز‬
‫ﺁﺳﻤﺎن را ﻓﮑﻨﺪ در ﺗﮏ و ﺗﺎز‬
‫ذرﻩاي ﻋﺸﻖ ﻣﻲدهﺪ ﭘﺮواز‬
‫ﻧﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻴﺎﻓﺘﻲ ﻧﻪ ﻣﺠﺎز‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺎﻳﺪ هﺰار ﭘﺮدﻩي راز‬
‫هﺮ زﻣﺎن ﺻﺪ ﺟﻬﺎن ﭘﺮ از اﻋﺰاز‬
‫ﺻﺪ ﺟﻬﺎن ﻋﺸﻖ اﻓﺘﺪت ز ﺁﻏﺎز‬
‫ﻣﻲﺷﻮد ﮐﺸﻒ در ﻧﺸﻴﺐ و ﻓﺮاز‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را ذرﻩاي ﻧﻴﺎﺑﻲ ﺑﺎز‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮاﻧﻲ ﺷﺪ ﺁﮔﻪ از دﻣﺴﺎز‬
‫ور ﻧﻪاي ﻓﺎرﻏﻲ ز ﻧﺎز و ﻧﻴﺎز‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ او ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬اﻳﻨﺖ ﮐﺎر دراز‬
‫هﺮﭼﻪ داري هﻤﻪ ﺑﮑﻞ درﺑﺎز‬
‫وز ﺑﺪ و ﻧﻴﮏ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻲﭘﺮداز‬
‫ﺟﺎن ز ﻣﺸﮏ زﻟﻒ دﻟﻢ ﭼﻮن ﺟﮕﺮ ﻣﺴﻮز‬
‫ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺴﺎز و ﺟﺎﻧﻢ ازﻳﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺴﻮز‬
‫‪٢٣٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﺮ ﻣﺮﮐﺐ روح ﮔﺮد راﮐﺐ‬
‫ﭼﻮن ﻏﻤﺰدﻩ ﻗﺼﻪي ﻏﻢ ﺧﻮﻳﺶ‬
‫در ﻣﺠﻠﺲ ﮐﻢ زﻧﺎن ﻗﺪح ﻧﻮش‬
‫ﻣﻘﺮاض اﺟﻞ ﮔﺮت ﺑﺮد ﺳﺮ‬
‫ﺧﻮن ﺧﻮار زﻣﻴﻦ ﮔﺮت ﺧﻮرد ﺧﻮن‬
‫ﭼﻮن ﺟﻮهﺮ ﻓﺮد ﺑﺎش ﻳﻌﻨﻲ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ﭼﻮن ﻣﻘﻠﺪان ﻏﺎﻓﻞ‬
‫ﺗﺎ ﺟﺎن ﻧﺪهﻲ ﺗﻮ هﻤﭽﻮ ﻋﻄﺎر‬
‫ذرﻩاي دوﺳﺘﻲ ﺁن دﻣﺴﺎز‬
‫ذرﻩاي دوﺳﺘﻲ ﺁن دﻣﺴﺎز‬
‫ذرﻩاي دوﺳﺘﻲ ﺑﺘﺎﻓﺖ از ﻏﻴﺐ‬
‫ﺑﺎز ﺧﻮرﺷﻴﺪ را ﮐﻪ ﺳﻠﻄﺎﻧﻲ اﺳﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ اﮔﺮ ﻧﻴﺴﺘﻲ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ‬
‫ذرﻩاي ﻋﺸﻖ زﻳﺮ ﭘﺮدﻩي دل‬
‫زﻳﺮ هﺮ ﭘﺮدﻩ ﻧﻘﺪ ﺗﻮ ﮔﺮدد‬
‫وي ﻋﺠﺐ زﻳﺮ هﺮ ﺟﻬﺎن ﮐﻪ ﺑﻮد‬
‫ﺑﺎز در هﺮ ﺟﻬﺎن هﺰار ﺟﻬﺎن‬
‫ﮔﺮﭼﻪ هﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺪ ﺟﻬﺎن ﻳﺎﺑﻲ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﻳﮑﺪم ﺗﻮ ﮔﻢ ﺷﺪي ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ هﺴﺘﻲ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﻗﻄﻊ او ﻧﻴﺴﺖ‬
‫او ﺗﻮ را ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺁن ﺧﻮدي‬
‫ﮔﺮ درﻳﻦ راﻩ ﻣﺮد ﮐﻞ ﻃﻠﺒﻲ‬
‫ﻣﻲﺷﻨﻮ از ﻓﺮﻳﺪ ﺣﺮف ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﺟﺎن ز ﻣﺸﮏ زﻟﻒ دﻟﻢ ﭼﻮن ﺟﮕﺮ ﻣﺴﻮز‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﺮ ﺷﺐ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ زار ﻣﺮا ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﻣﺴﻮز‬
‫زﻳﻦ ﺑﻴﺶ در هﻮاي ﺧﻮدم ﺑﺎل و ﭘﺮ ﻣﺴﻮز‬
‫در ﺁﺗﺶ ﻓﺮاق‪ ،‬ﺧﻮدم ﺧﺸﮏ و ﺗﺮ ﻣﺴﻮز‬
‫ﺑﺎ دل ﺑﺴﺎز و ﺑﻴﺶ ازﻳﻨﻢ ﺟﮕﺮ ﻣﺴﻮز‬
‫هﺮ روزم از ﻓﺮاق ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ دﮔﺮ ﻣﺴﻮز‬
‫ﭼﻮن ﻋﻮد ﺑﻲﻣﺸﺎهﺪﻩي ﺁن ﺷﮑﺮ ﻣﺴﻮز‬
‫اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ور ﺑﻮد ﻧﻈﺮش در ﺑﺼﺮ ﻣﺴﻮز‬
‫راﻩ ﺑﺮ ﻧﺎاﻳﻤﻨﻲ داري هﻨﻮز‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﻣﻲرﻧﺠﻲ ﻣﻨﻲ داري هﻨﻮز‬
‫وي ﻋﺠﺐ ﺁﺑﺴﺘﻨﻲ داري هﻨﻮز‬
‫ﻃﺒﻊ رﻧﺪ ﮔﻠﺨﻨﻲ داري هﻨﻮز‬
‫هﻤﭽﻨﺎن ﺗﻮ ﺳﺎﮐﻨﻲ داري هﻨﻮز‬
‫ﻋﺎدت اهﺮﻳﻤﻨﻲ داري هﻨﻮز‬
‫ﭘﺸﺖ ﺳﻮي روﺷﻨﻲ داري هﻨﻮز‬
‫ﭼﻮن دﻟﻲ ﭘﺮ دﺷﻤﻨﻲ داري هﻨﻮز‬
‫ﺗﻮ ﮐﺠﺎ ﺁن ﭼﺎﺷﻨﻲ داري هﻨﻮز‬
‫ﭼﻮن ﺑﺴﻲ ﺗﺮ داﻣﻨﻲ داري هﻨﻮز‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻧﻔﺲ ﮐﺸﺘﻨﻲ داري هﻨﻮز‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﻋﺰم رهﺰﻧﻲ داري هﻨﻮز‬
‫ﻳﮏ ﮐﺴﺖ در هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﻳﺎر ﺑﺲ‬
‫ﮐﺎﻧﺪرﻳﻦ رﻩ ﮐﻢ ﻧﻴﺎﻳﻲ از ﻣﮕﺲ‬
‫ﭘﺎي در ﻧﻪ زاﻧﮑﻪ داري دﺳﺖ رس‬
‫از ﺗﻮ ﺑﺎ ﺣﻀﺮت ﺑﻨﺎﻟﺪ ﺁن ﻧﻔﺲ‬
‫‪٢٤٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫هﺮ روز ﺗﺎ ﺑﻪ ﺷﺐ ﭼﻮ ز ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺳﻮﺧﺘﻢ‬
‫ﻣﺮغ ﺗﻮام ﺑﻪ دﺳﺖ ﺧﻮدم داﻧﻪاي ﻓﺮﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺁرزوي وﺻﻞ ﺗﻮام ﺧﺸﮏ و ﺗﺮ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫ﭼﻮن دل ﺑﺒﺮدي و ﺟﮕﺮ ﻣﻦ ﺑﺴﻮﺧﺘﻲ‬
‫ﻳﮑﺒﺎرﮔﻲ ﭼﻮ ﻣﻲﺑﻨﺴﻮزي ﻣﺮا ﺗﻤﺎم‬
‫ﺟﺎﻧﻢ ﮐﻪ زﺁرزوي ﻟﺒﺖ هﻤﭽﻮ ﺷﻤﻊ ﺳﻮﺧﺖ‬
‫ﻋﻄﺎر را اﮔﺮ ﻧﻈﺮي ﺑﺮ ﺗﻮ اوﻓﺘﺪ‬
‫ﻋﻤﺮ رﻓﺖ و ﺗﻮ ﻣﻨﻲ داري هﻨﻮز‬
‫ﻋﻤﺮ رﻓﺖ و ﺗﻮ ﻣﻨﻲ داري هﻨﻮز‬
‫زﺧﻢ ﮐﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﻣﻨﻲ ﺁﻳﺪ هﻤﻪ‬
‫ﺻﺪ ﻣﻨﻲ ﻣﻲزاﻳﺪ از ﺗﻮ هﺮ ﻧﻔﺲ‬
‫ﭘﻴﺮ ﮔﺸﺘﻲ و ﺑﺴﻲ ﮐﺮدي ﺳﻠﻮﮎ‬
‫هﻤﺮهﺎن رﻓﺘﻨﺪ و ﻳﺎران ﮔﻢ ﺷﺪﻧﺪ‬
‫روز و ﺷﺐ در ﭘﺮدﻩ ﺑﺎ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻣﻠﮏ‬
‫روي ﮔﺮداﻧﻴﺪﻩاي از ﺗﻴﺮﮔﻲ‬
‫دﻟﺒﺮت در دوﺳﺘﻲ ﮐﻲ رﻩ دهﺪ‬
‫ﻣﻲزﻧﻲ دم از ﭘﻲ ﻣﻌﻨﻲ وﻟﻴﮏ‬
‫در ﮔﺮﻳﺒﺎن ﮐﺶ ﺳﺮ و ﺑﻨﺸﻴﻦ ﺧﻤﻮش‬
‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﻣﻲﮐﺶ و ﻣﻲﮐﺶ ﺑﻼ‬
‫رهﺒﺮي ﭼﻮن ﺁﻳﺪ از ﺗﻮ اي ﻓﺮﻳﺪ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺟﻮﻳﻲ در ﺟﻬﺎن ﻳﺎري ز ﮐﺲ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺟﻮﻳﻲ در ﺟﻬﺎن ﻳﺎري ز ﮐﺲ‬
‫ﺗﻮ ﭼﻮ ﻃﺎوﺳﻲ ﺑﺪﻳﻦ رﻩ در ﺧﺮام‬
‫ﻣﺮد ﺑﺎش و هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ دﻩ ﻃﻼق‬
‫ﮔﺮ ﺑﺮﺁري ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﺑﻲ ﻋﺸﻖ او‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ اﻧﺪر ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﭼﻨﺪﻳﻦ هﻮس‬
‫ﺑﺎز ﮐﺶ ﺁﺧﺮ ﻋﻨﺎن را ﺑﺎز ﭘﺲ‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻲ ﺗﻮ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ را هﻴﭻ ﮐﺲ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ درﻳﺎ ﭼﻪ ﮔﺮدي هﻤﭽﻮ ﺧﺲ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮاﻧﻲ رﻓﺖ راﻩ ﭘﺮ ﻋﺴﺲ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ اﻓﻼﮎ ﺗﺎزاﻧﻲ ﻓﺮس‬
‫ﻗﺒﻠﻪي ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﺎن ﮐﻮي ﺗﻮ ﺑﺲ‬
‫ﻳﮏ ﮔﺮﻩ از زﻟﻒ هﻨﺪوي ﺗﻮ ﺑﺲ‬
‫ﻳﮏ ﺷﮑﺮ از درج ﻟﻮﻟﻮي ﺗﻮ ﺑﺲ‬
‫ﻃﺎق ﺁوردن ز اﺑﺮوي ﺗﻮ ﺑﺲ‬
‫ﻳﮏ ﺧﺪﻧﮓ از ﺟﺰع ﺟﺎدوي ﺗﻮ ﺑﺲ‬
‫از ﺧﻴﺎل ﭼﺸﻢ ﺁهﻮي ﺗﻮ ﺑﺲ‬
‫ﻳﮏ وزﻳﺪن ﺑﺎدش از ﺳﻮي ﺗﻮ ﺑﺲ‬
‫روﺷﻨﻲ ﻳﮏ ذرﻩ از روي ﺗﻮ ﺑﺲ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻣﺎ را ﻳﮏ ﺳﺮ ﻣﻮي ﺗﻮ ﺑﺲ‬
‫ﻋﺬر ﺧﻮاهﺶ روي ﻧﻴﮑﻮي ﺗﻮ ﺑﺲ‬
‫ﮔﺮ ﻣﺮد ﻋﺎﺷﻘﻲ ز وﺟﻮد و ﻋﺪم ﻣﭙﺮس‬
‫ﮐﻢ ﮔﻮي از ازل ز اﺑﺪ ﻧﻴﺰ هﻢ ﻣﭙﺮس‬
‫واﻧﮕﺎﻩ دﻳﺪﻩ ﺑﺮﮐﻦ و ﻧﻴﺰ از ﺣﺮم ﻣﭙﺮس‬
‫زاﻧﺠﺎي درﮔﺬر ﺑﻪ دﻣﻲ و ز دم ﻣﭙﺮس‬
‫ﻟﻮح و ﻗﻠﻢ ﺑﺪان و ز ﻟﻮح و ﻗﻠﻢ ﻣﭙﺮس‬
‫وﻳﻦ هﺮ دو ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ رﻗﻤﻲ وز رﻗﻢ ﻣﭙﺮس‬
‫ﮔﻢ ﮔﺮد در ﻓﻨﺎ و دﮔﺮ ﺑﻴﺶ و ﮐﻢ ﻣﭙﺮس‬
‫‪٢٤١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫هﺮ ﻧﻔﺲ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪي ﺻﺪ دوﻟﺖ اﺳﺖ‬
‫ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﺴﺎري ﺗﻮ از ﺣﺮص ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ز داﻧﮕﻲ دوﺳﺖ ﺗﺮ داري دوداﻧﮓ‬
‫ﮔﺮ ﮔﻬﺮ ﺧﻮاهﻲ ﺑﻪ درﻳﺎ ﺷﻮ ﻓﺮو‬
‫ﺑﺮ در او ﮔﺮ ﻧﺪاري ﺣﺮﻣﺘﻲ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ اي ﻋﻄﺎر ﺣﺮﻣﺖ ﻳﺎﻓﺘﻲ‬
‫ﺁﻓﺘﺎب ﻋﺎﺷﻘﺎن روي ﺗﻮ ﺑﺲ‬
‫ﺁﻓﺘﺎب ﻋﺎﺷﻘﺎن روي ﺗﻮ ﺑﺲ‬
‫ﺗﺮﮐﺘﺎز هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ را ﺑﻪ ﺣﮑﻢ‬
‫ﺁب ﺣﻴﻮان را ﺑﺮاي ﻗﻮت ﺟﺎن‬
‫ﺟﻤﻠﻪي ﻋﺸﺎق را ﺳﺮﻣﺎﻳﻪهﺎ‬
‫ﺻﺪ ﺳﭙﺎﻩ ﻋﻘﻞ ﭘﻴﺶ اﻧﺪﻳﺶ را‬
‫ﺷﻴﺮﻣﺮدان را ﺷﮑﺎر ﺁﻣﻮﺧﺘﻦ‬
‫ﺁﻧﮑﻪ او ﺑﺮ ﺑﺎد ﺧﻮاهﺪ داد دل‬
‫در رﻩ ﺗﺎرﻳﮏ زﻟﻔﺖ ﻋﻘﻞ را‬
‫درﮔﺬﺷﺘﻢ از ﺳﺮ هﺮ دو ﺟﻬﺎن‬
‫ﮔﺮ ز ﻋﻄﺎرت ﺑﺪي دﻳﺪي ﺑﭙﻮش‬
‫در ﻋﺸﻖ روي او ز ﺣﺪوث و ﻗﺪم ﻣﭙﺮس‬
‫در ﻋﺸﻖ روي او ز ﺣﺪوث و ﻗﺪم ﻣﭙﺮس‬
‫ﻣﺮداﻧﻪ ﺑﮕﺬر از ازل و از اﺑﺪ ﺗﻤﺎم‬
‫زﻳﻦ ﭼﺎر رﮐﻦ ﭼﻮن ﺑﮕﺬﺷﺘﻲ ﺣﺮم ﺑﺒﻴﻦ‬
‫ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ هﺴﺘﻲ ﺗﻮﺣﻴﺪ‪ ،‬هﻴﭻ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻟﻮح و ﻗﻠﻢ ﺑﻪ ﻗﻄﻊ دﻣﺎغ و زﺑﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﮐﺮﺳﻲ اﺳﺖ ﺳﻴﻨﻪي ﺗﻮ و ﻋﺮش اﺳﺖ دل درو‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻘﺎم رﺳﻴﺪي دﮔﺮ ﻣﺒﺎش‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻮ ﺗﻮ ﻧﻪاي ﺗﻮ ز ﺷﺎدي و ﻏﻢ ﻣﭙﺮس‬
‫ﭘﺲ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺗﻮﻳﻲ ز ﺣﺪوث و ﻗﺪم ﻣﭙﺮس‬
‫در ﻟﺬت ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺧﻮد از اﻟﻢ ﻣﭙﺮس‬
‫در ﺑﻮﺗﻪي اﻣﺘﺤﺎن ﻣﺎ ﺑﺎش‬
‫زﻧﺪﻩ ﺑﻪ وﺟﻮد ﺟﺎن ﻣﺎ ﺑﺎش‬
‫ﮔﺮ وﻗﺖ ﺁﻣﺪ از ﺁن ﻣﺎ ﺑﺎش‬
‫ﻧﻌﺮﻩ زن و ﺟﺎن ﻓﺸﺎن ﻣﺎ ﺑﺎش‬
‫هﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﺁﺳﺘﺎن ﻣﺎ ﺑﺎش‬
‫ﺟﻮﻳﻨﺪﻩي ﺁﺷﻴﺎن ﻣﺎ ﺑﺎش‬
‫ﻓﺎﻧﻲ ﺷﻮ و ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ﻣﺎ ﺑﺎش‬
‫در ﭘﻬﻠﻮي ﭘﻬﻠﻮان ﻣﺎ ﺑﺎش‬
‫در رﺳﺘﻪي ﮐﺎروان ﻣﺎ ﺑﺎش‬
‫ﺑﺎ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﮕﻮ زﺑﺎن ﻣﺎ ﺑﺎش‬
‫ﺗﻮ ﺑﺎ هﻤﻪ ﺗﺮﺟﻤﺎن ﻣﺎ ﺑﺎش‬
‫ﻣﺴﺘﻐﺮق داﺳﺘﺎن ﻣﺎ ﺑﺎش‬
‫ﺑﺮ در دل روز و ﺷﺐ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻳﺎر ﺑﺎش‬
‫رو در دل ﺑﺮﮔﺸﺎي ﺣﺎﺿﺮ و ﺑﻴﺪار ﺑﺎش‬
‫در ﻃﻠﺐ روي او روي ﺑﻪ دﻳﻮار ﺑﺎش‬
‫ﭘﺲ ﺗﻮ اﮔﺮ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﻋﺎﺷﻖ هﺸﻴﺎر ﺑﺎش‬
‫ﻟﻴﮏ ﺗﻮ ﺑﺎري ﺑﻪ ﻧﻘﺪ ﺳﺎﺧﺘﻪي ﮐﺎر ﺑﺎش‬
‫ﺗﻮ ﺑﻪ ﻳﮑﻲ زﻧﺪﻩاي از هﻤﻪ ﺑﻴﺰار ﺑﺎش‬
‫دم ﻣﺰن و در ﻓﻨﺎ هﻤﺪم ﻋﻄﺎر ﺑﺎش‬
‫‪٢٤٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻳﮏ ذرﻩ ﺳﺎﻳﻪ ﺑﺎش ﺗﻮ اﻳﻨﺠﺎ در ﺁﻓﺘﺎب‬
‫هﺮ ﭼﻴﺰ ﮐﺎن ﺗﻮ ﻓﻬﻢ ﮐﻨﻲ ﺁن هﻤﻪ ﺗﻮﻳﻲ‬
‫ﻋﻄﺎر اﮔﺮ رﺳﻴﺪي اﻳﻨﺠﺎﻳﮕﺎﻩ ﺗﻮ‬
‫دوش ﺁﻣﺪ و ﮔﻔﺖ از ﺁن ﻣﺎ ﺑﺎش‬
‫دوش ﺁﻣﺪ و ﮔﻔﺖ از ﺁن ﻣﺎ ﺑﺎش‬
‫ﮔﺮ ﺧﻮاهﻲ ﺑﻮد زﻧﺪﻩي ﺟﺎوﻳﺪ‬
‫ﻋﻤﺮي اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ از ﺁن ﺧﻮﻳﺸﻲ‬
‫ﻣﺮداﻧﻪ ﺑﻪ ﮐﻮي ﻣﺎ ﻓﺮود ﺁي‬
‫ﮔﺮ ﻣﺤﺮم ﭘﻴﺸﮕﻪ ﻧﻪاي ﺗﻮ‬
‫ﭘﺮﻳﺪﻩ زﺁﺷﻴﺎن ﻣﺎﻳﻲ‬
‫از ﻧﻨﮓ وﺟﻮد ﺧﻮد ﺑﭙﺮهﻴﺰ‬
‫رﻩ ﻧﺘﻮاﻧﻲ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﺮﻳﺪن‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ﺧﻔﺘﻲ ﮐﻪ ﮐﺎروان رﻓﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻣﻲداﻧﻲ ﮐﻪ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺎﻳﻴﻢ‬
‫ﭼﻮن اﻋﺠﻤﻴﻨﺪ ﺧﻠﻖ ﺟﻤﻠﻪ‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ز داﺳﺘﺎن ﻋﻄﺎر‬
‫اي دل اﮔﺮ ﻋﺎﺷﻘﻲ در ﭘﻲ دﻟﺪار ﺑﺎش‬
‫اي دل اﮔﺮ ﻋﺎﺷﻘﻲ در ﭘﻲ دﻟﺪار ﺑﺎش‬
‫دﻟﺒﺮ ﺗﻮ داﻳﻤﺎ ﺑﺮ در دل ﺣﺎﺿﺮ اﺳﺖ‬
‫دﻳﺪﻩي ﺟﺎن روي او ﺗﺎ ﺑﻨﺒﻴﻨﺪ ﻋﻴﺎن‬
‫ﻧﺎﺣﻴﺖ دل ﮔﺮﻓﺖ ﻟﺸﮕﺮ ﻏﻮﻏﺎي ﻧﻔﺲ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺲ ﺁﮔﻪ ﮐﻪ ﻳﺎر ﮐﻲ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﺟﻤﺎل‬
‫در رﻩ او هﺮﭼﻪ هﺴﺖ ﺗﺎ دل و ﺟﺎن ﻧﻔﻘﻪ ﮐﻦ‬
‫ﮔﺮ دل و ﺟﺎن ﺗﻮ را در ﺑﻘﺎ ﺁرزوﺳﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻳﻌﻨﻲ اي ﻧﺎاهﻞ ازﻳﻦ در دور ﺑﺎش‬
‫ورﻧﻪ ﺑﺮ ﺟﺎن ﺗﻮ ﺁﻳﺪ دور ﺑﺎش‬
‫از وﺟﻮد ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻣﻬﺠﻮر ﺑﺎش‬
‫ﮐﺰ ﺿﻼﻟﺖ ﻧﻔﺲ را ﻣﺰدور ﺑﺎش‬
‫ﺧﻮاﻩ ﻣﺎﺗﻢ ﺑﺎش و ﺧﻮاهﻲ ﺳﻮر ﺑﺎش‬
‫داﻳﻤﺎ ﻧﻈﺎرﮔﻲ ﻧﻮر ﺑﺎش‬
‫ﻣﺴﺖ ﻻﻳﻌﻘﻞ ﻣﺸﻮ ﻣﺨﻤﻮر ﺑﺎش‬
‫ﻧﻪ ﺑﻪ ﻳﮏ دردي هﻤﻪ ﻣﻌﺬور ﺑﺎش‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ از ﺗﺸﻨﮕﻲ رﻧﺠﻮر ﺑﺎش‬
‫ﻳﺎ ﺣﺴﻴﻨﻲ ﺑﺎش ﻳﺎ ﻣﻨﺼﻮر ﺑﺎش‬
‫روح ﭘﺎﮐﻲ ﻓﻮق ﻧﻔﺦ ﺻﻮر ﺑﺎش‬
‫ﭘﺲ ﺑﻪ ﮐﻨﺠﻲ درﺷﻮ و ﻣﺴﺘﻮر ﺑﺎش‬
‫در ﭘﺮدﻩي ﺳﺮ ﺧﻮن ﻧﻬﺎن ﺑﺎش‬
‫ﮔﺮ ﻣﺮد رهﻲ ﺗﻮ ﺁن ﭼﻨﺎن ﺑﺎش‬
‫ﺑﺎ دﻳﺪﻩ درﺁي و ﺑﻲ زﺑﺎن ﺑﺎش‬
‫درﺑﻨﺪ ﻧﺼﻴﺐ دﻳﮕﺮان ﺑﺎش‬
‫ﻣﻲﺑﺎش ﺑﻪ ﻧﺎم و ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ﺑﺎش‬
‫زﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﺣﻴﺎت ﺟﺎودان ﺑﺎش‬
‫ﺑﮕﺬار ﺟﻬﺎن و در ﺟﻬﺎن ﺑﺎش‬
‫ﺑﻴﺮون ز دو ﮐﻮن اﻳﻦ و ﺁن ﺑﺎش‬
‫رو ﮔﻮﺷﻪﻧﺸﻴﻦ و در ﻣﻴﺎن ﺑﺎش‬
‫ﻳﮏ ﭘﻴﺮهﻦ اﺳﺖ ﮔﻮ دو ﺗﻦ ﺑﺎش‬
‫‪٢٤٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻏﻴﺮت ﺁﻣﺪ ﺑﺮ دﻟﻢ زد دور ﺑﺎش‬
‫ﻏﻴﺮت ﺁﻣﺪ ﺑﺮ دﻟﻢ زد دور ﺑﺎش‬
‫ﺗﻮ ﮔﺪاﻳﻲ دور ﺷﻮ از ﭘﺎدﺷﺎﻩ‬
‫ﮔﺮ وﺻﺎل ﺷﺎﻩ ﻣﻲداري ﻃﻤﻊ‬
‫ﺗﺮﮎ ﺟﺎﻧﺖ ﮔﻮي ﺁﺧﺮ اﻳﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ‬
‫ﺗﻮ دراﻓﮑﻦ ﺧﻮﻳﺶ و ﻗﺴﻢ ﺗﻮ ز دوﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺴﻮزي هﻤﭽﻮ ﭘﺮواﻧﻪ ز ﺷﻤﻊ‬
‫ﮔﺮ ﻣﻲ وﺻﻠﺶ ﺑﻪ درﻳﺎ درﮐﺸﻲ‬
‫ﻧﻪ ﭼﻮ ﺑﻲ ﻣﻐﺰان ﺑﻪ ﻳﮏ ﻣﻲ ﻣﺴﺖ ﺷﻮ‬
‫ور ﺑﻪ درﻳﺎهﺎ درﺁﺷﺎﻣﻲ ﺷﺮاب‬
‫هﻤﭽﻮ ﺁن ﺣﻼج ﺑﺪﻣﺴﺘﻲ ﻣﮑﻦ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻔﺨﺖ ﻓﻴﻪ ﻣﻦ روﺣﻲ ﺗﻮراﺳﺖ‬
‫ﮐﻨﺞ وﺣﺪت ﮔﻴﺮ ﭼﻮن ﻋﻄﺎر ﭘﻴﺶ‬
‫ﮔﺮ ﻣﺮد رهﻲ ز رهﺮوان ﺑﺎش‬
‫ﮔﺮ ﻣﺮد رهﻲ ز رهﺮوان ﺑﺎش‬
‫ﺑﻨﮕﺮ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ رﻩ ﺳﭙﺮدﻧﺪ‬
‫ﺧﻮاهﻲ ﮐﻪ وﺻﺎل دوﺳﺖ ﻳﺎﺑﻲ‬
‫از ﺑﻨﺪ ﻧﺼﻴﺐ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﺧﻴﺰ‬
‫در ﮐﻮي ﻗﻠﻨﺪري ﭼﻮ ﺳﻴﻤﺮغ‬
‫ﺑﮕﺬر ﺗﻮ ازﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﻓﺎﻧﻲ‬
‫در ﻳﮏ ﻗﺪم اﻳﻦ ﺟﻬﺎن و ﺁن ﻧﻴﺰ‬
‫ﻣﻨﮕﺮ ﺗﻮ ﺑﻪ دﻳﺪﻩي ﺗﺼﺮف‬
‫ﻋﻄﺎر ز ﻣﺪﻋﻲ ﺑﭙﺮهﻴﺰ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﻦ ﺗﻮام ﺗﻮ ﻣﻦ ﺑﺎش‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﻦ ﺗﻮام ﺗﻮ ﻣﻦ ﺑﺎش‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮔﻮ ﻳﮏ ﺟﺎن را هﺰار ﺗﻦ ﺑﺎش‬
‫هﻴﭽﻨﺪ هﻤﻪ ﺗﻮ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﺎش‬
‫ﮔﻮ ﻳﮏ ﺗﻦ را دو ﭘﻴﺮهﻦ ﺑﺎش‬
‫ﻣﻦ ﺁن ﺗﻮام ﺗﻮ ﺁن ﻣﻦ ﺑﺎش‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪﻩي ﻣﺮدﻩ در ﮐﻔﻦ ﺑﺎش‬
‫ﻣﻲدار زﺑﺎن و ﺑﻲ ﺳﺨﻦ ﺑﺎش‬
‫ﻣﻲﺧﻨﺪ ﺧﻮش و هﻤﻪ دهﻦ ﺑﺎش‬
‫ﮔﻮ ﻋﺎﺷﻖ زﻟﻒ ﭘﺮ ﺷﮑﻦ ﺑﺎش‬
‫ﮔﻮ روي ﺑﺒﻴﻦ و ﻧﻌﺮﻩزن ﺑﺎش‬
‫ﭼﻮن اﺑﺮاهﻴﻢ ﺑﺖﺷﮑﻦ ﺑﺎش‬
‫ﺗﻮ ﺧﻮد ز ﺑﺮاي ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺑﺎش‬
‫در ﮐﺸﺘﻦ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺗﺎﺧﺘﻦ ﺑﺎش‬
‫در ﮐﺸﺘﻦ و ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺣﺴﻦ ﺑﺎش‬
‫واﻧﮕﺸﺖ ﻧﻤﺎي ﻣﺮد و زن ﺑﺎش‬
‫ﮔﺮ ﻣﺮﻏﻲ وﻳﻲ ﻧﻪ ﭼﻮن زﻏﻦ ﺑﺎش‬
‫رﺳﻮاي هﺰار اﻧﺠﻤﻦ ﺑﺎش‬
‫در ﻣﻴﺎن ﺟﻤﺎﻋﺘﻲ اوﺑﺎش‬
‫هﻤﻪ دردي ﮐﺶ و هﻤﻪ ﻗﻼش‬
‫ﮐﻪ ﺟﻬﺎن ﺧﻮاﻩ ﺑﺎش و ﺧﻮاﻩ ﻣﺒﺎش‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ دام اوﻓﺘﺎدﻩ ﻋﻘﻞ ﻣﻌﺎش‬
‫ﮐﻪ ﺳﭙﻬﺮت ﻧﻤﻲدهﺪ ﺧﺸﺨﺎش‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮﻳﻲ ﺻﺤﻦ ﺳﻴﻨﻪ را ﻓﺮاش‬
‫ور زﺑﺎن ﺗﻮ هﺴﺖ ﮔﻮهﺮ ﭘﺎش‬
‫زاﻧﭽﻪ ﺑﻨﮕﺎﺷﺖ در ازل ﻧﻘﺎش‬
‫ﺁﻓﺘﺎب اﺳﺖ روح ﻳﺎ ﺧﻔﺎش‬
‫‪٢٤٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮن ﻳﮏ ﺗﻦ را هﺰار ﺟﺎن هﺴﺖ‬
‫ﻧﻲ ﻧﻲ ﮐﻪ ﻧﻪ ﻳﮏ ﺗﻦ و ﻧﻪ ﻳﮏ ﺟﺎﻧﺴﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺟﻤﻠﻪ ﻳﮑﻲ اﺳﺖ در ﺣﻘﻴﻘﺖ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ هﻤﻪ ﺁن ﺗﻮ ﺷﺪم ﻣﻦ‬
‫اي دل ﺑﻪ ﻣﻴﺎن اﻳﻦ ﺳﺨﻦ در‬
‫ﭼﻮن ﺳﻮﺳﻦ دﻩ زﺑﺎن درﻳﻦ ﺳﺮ‬
‫ﻳﮏ رﻣﺰ ﻣﮕﻮي ﻟﻴﮏ ﭼﻮن ﮔﻞ‬
‫ﮔﺮ ﮔﻮﻳﻨﺪت ﮐﻪ ﮐﺎﻓﺮي ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ور ﭘﺮﺳﻨﺪت ﮐﻪ ﭼﻴﺴﺖ اﻳﻤﺎن‬
‫ﮔﺮ روي ﺑﺪﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ داري‬
‫ور ﮔﻮﻳﻨﺪت ﺑﺒﺎﻳﺪت ﺳﻮﺧﺖ‬
‫ور ﮐﺸﺘﻦ ﺗﻮ دهﻨﺪ ﻓﺘﻮي‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺮ ﺳﺮ دار‬
‫اﻧﮕﺸﺖزن ﻓﻨﺎي ﺧﻮد ﺷﻮ‬
‫ﮔﻪ ﻣﺎدﻩ و ﮔﺎﻩ ﻧﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﻲ‬
‫اﻧﺠﺎم رﻩ ﺗﻮ ﮔﻔﺖ ﻋﻄﺎر‬
‫ﻣﻨﻢ اﻧﺪر ﻗﻠﻨﺪري ﺷﺪﻩ ﻓﺎش‬
‫ﻣﻨﻢ اﻧﺪر ﻗﻠﻨﺪري ﺷﺪﻩ ﻓﺎش‬
‫هﻤﻪ اﻓﺴﻮس ﺧﻮارﻩ و هﻤﻪ رﻧﺪ‬
‫ﺗﺮﮎ ﻧﻴﮏ و ﺑﺪ ﺟﻬﺎن ﮔﻔﺘﻪ‬
‫دام دﻳﻮاﻧﮕﻲ ﺑﮕﺴﺘﺮدﻩ‬
‫ﺳﺎﻗﻴﺎ ﭼﻨﺪ ﺧﺴﺒﻲ ﺁﺧﺮ ﺧﻴﺰ‬
‫ﺑﻨﺸﺎن از دﻟﻢ ﻏﺒﺎر ﺑﻪ ﻣﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ در ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺷﮑﺎﻓﻲ ﻣﻮي‬
‫ﻳﮏ ﺳﺮ ﻣﻮي ﺑﻴﺶ و ﮐﻢ ﻧﺸﻮد‬
‫ﺗﻮ ﭼﻪ داﻧﻲ ﮐﻪ در ﻧﻬﺎد ﮐﺜﻴﻒ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﻓﺮش ﺷﻤﻊ هﻤﭽﻮ ﻓﺮاش‬
‫ﺑﺠﻬﺪ ﺑﻴﺴﺖ رش ز ﺑﻴﻢ رﺷﺎش‬
‫ﻧﺸﻮد ﭘﺨﺘﻪ ﮔﺮ ﻧﻬﻲ در داش‬
‫ﮐﻪ ﮐﻨﺪ ﺳﻮي ﺧﻮد هﻤﻴﺸﻪ ﺗﺮاش‬
‫ﮐﻪ ﻧﺘﺮﺳﺪ ز ﻣﺮدﮔﺎن ﻧﺒﺎش‬
‫ﮐﻪ ﻧﺪارم ز ﺧﺮدﻩ هﻴﭻ ﻗﻤﺎش‬
‫ﮐﻔﺮ دارد ﻧﻬﻔﺘﻪ‪ ،‬اﻳﻤﺎن ﻓﺎش‬
‫از ﭼﻪ ﻗﻮﻣﻢ ﺑﺪاﻧﻤﻲ اي ﮐﺎش‬
‫ﺗﺎ ﻗﺪم درﻧﻬﻲ درﻳﻦ رﻩ ﺑﺎش‬
‫در ﭘﺎي از ﺁن ﻓﺘﺎدم از دﺳﺘﺶ‬
‫ﺻﺪ دام ﻣﻌﻨﺒﺮ اﺳﺖ در ﺷﺴﺘﺶ‬
‫ﻣﺨﻤﻮري ﻣﻦ ز ﻧﺮﮔﺲ ﻣﺴﺘﺶ‬
‫ﺻﺪ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻪ ﻳﮏ ﮐﺮﺷﻤﻪ ﺑﺸﮑﺴﺘﺶ‬
‫ﻏﻨﭽﻪ ز ﻣﻴﺎن ﺟﺎن ﮐﻤﺮ ﺑﺴﺘﺶ‬
‫ﭼﻮن ﺧﺎﮎ ﺑﻪ زﻳﺮ ﭘﺎي ﺷﺪ ﭘﺴﺘﺶ‬
‫ﺑﭙﺮﺳﺘﻨﺪش ﮐﻪ ﺟﺎي ﺁن هﺴﺘﺶ‬
‫روﻳﺶ ﺑﻨﮕﺮ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ﻣﭙﺮﺳﺘﺶ‬
‫ﺗﺎ ﺳﺠﺪﻩ ﻧﻤﻲﮐﻨﻨﺪ ﭘﻴﻮﺳﺘﺶ‬
‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ اوﻣﻴﺪ و ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻨﺸﺴﺘﺶ‬
‫ﺻﺪ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻪ ﻳﮏ ﮐﺮﺷﻤﻪ ﺑﺸﮑﺴﺘﺶ‬
‫از ﻣﻦ ﭼﻪ ﻋﺠﺐ اﮔﺮ ﺷﻮم ﻣﺴﺘﺶ‬
‫هﻔﺘﺎد و دو ﻓﺮﻗﻪ را ﺧﻢ ﺷﺴﺘﺶ‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﺪ رﻳﺨﺖ ﺁب ﺑﺮ دﺳﺘﺶ‬
‫‪٢٤٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻋﺎﺷﻘﻲ ﺧﻮاﻩ اوﻓﺘﺎدﻩ ز ﺷﻮق‬
‫ﭼﻪ ﮐﻨﻲ زاهﺪي ﮐﻪ از ﺳﺮدي‬
‫زاهﺪ ﺧﺎم ﺧﻮﻳﺶﺑﻴﻦ هﺮﮔﺰ‬
‫هﺴﺖ زاهﺪ ﭼﻮ ﺁن دروﮔﺮ ﺑﺪ‬
‫ﻣﺮد اﻳﺜﺎر ﺑﺎش و هﻴﭻ ﻣﺘﺮس‬
‫ﻣﻦ ﻧﻴﻢ ﺧﺮدﻩ ﮔﻴﺮ و ﺧﺮدﻩ ﺷﻨﺎس‬
‫دور ﺑﺎﺷﻴﺪ از ﮐﺴﻲ ﮐﻪ ﻣﺪام‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﻢ زاهﺪ و ﻧﻴﻢ ﻓﺎﺳﻖ‬
‫ﭼﻪ ﺧﺒﺮ داري اﻳﻦ دم اي ﻋﻄﺎر‬
‫دﺳﺘﻢ ﻧﺮﺳﺪ ﺑﻪ زﻟﻒ ﭼﻮن ﺷﺴﺘﺶ‬
‫دﺳﺘﻢ ﻧﺮﺳﺪ ﺑﻪ زﻟﻒ ﭼﻮن ﺷﺴﺘﺶ‬
‫ﮔﺮ ﻣﺮغ هﻮاي او ﺷﻮم ﺷﺎﻳﺪ‬
‫از ﻟﺐ ﻧﺪهﺪ ﻣﻴﻲ و ﻣﻲداﻧﺪ‬
‫ﺑﻴﭽﺎرﻩ دﻟﻢ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﺴﺖ او‬
‫ﺑﺸﮑﻔﺖ ﮔﻞ رﺧﺶ ﺑﻪ زﻳﺒﺎﻳﻲ‬
‫از ﺑﺲ ﮐﻪ ﺑﺮﻳﺨﺖ ﻣﺸﮏ از زﻟﻔﺶ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻮد ﺑﺘﻲ ﭼﻨﺎن ﮐﻪ در ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﻳﮏ ﻳﮏ ﺳﺮ ﻣﻮي ﻣﻦ هﻤﻲ ﮔﻮﻳﺪ‬
‫ﻧﻲ ﻧﻲ ﮐﻪ ﻧﻘﺎب ﺑﺮ ﻧﻤﻲدارد‬
‫ﻋﻄﺎر دﻟﻲ ﮐﻪ داﺷﺖ در ﻋﺸﻘﺶ‬
‫ﺑﻴﭽﺎرﻩ دﻟﻢ ﮐﻪ ﻧﺮﮔﺲ ﻣﺴﺘﺶ‬
‫ﺑﻴﭽﺎرﻩ دﻟﻢ ﮐﻪ ﻧﺮﮔﺲ ﻣﺴﺘﺶ‬
‫از ﺷﻮق رﺧﺶ ﭼﻮ ﻣﺴﺖ ﺷﺪ ﭼﺸﻤﺶ‬
‫دﺳﺖﺁوﻳﺰي ﺷﮕﺮف ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﮐﻪ دﺳﺖ ﺑﺮد در ﺧﻮﺑﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺻﺪ ﻏﺎﺷﻴﻪﮐﺶ ﺑﻪ دﻟﺒﺮي هﺴﺶ‬
‫ﺑﺮ ﻓﺮق ﮐﻨﻢ ﻧﺜﺎر ﭘﻴﻮﺳﺘﺶ‬
‫از دام ﺗﻮ دﺳﺖ ﮐﻲ دهﺪ ﺟﺴﺘﺶ‬
‫ﺳﻮداي رخ ﺗﻮ رﺧﺖ ﺑﺮﺑﺴﺘﺶ‬
‫ﻓﺮﻳﺎد هﻤﻲ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻔﺮﺳﺘﺶ‬
‫وﮔﺮ ﺑﭙﺮوردم ﺑﻨﺪﻩﭘﺮوري رﺳﺪش‬
‫ﮔﺮم ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺑﺴﻮزد ﺑﻪ ﺳﺮﺳﺮي رﺳﺪش‬
‫ﭼﻮ ﺷﺐ ﺑﻪ ﻃﺮﻩ ﻃﻠﺴﻢ ﺳﻴﻪﮔﺮي رﺳﺪش‬
‫اﮔﺮ ز زﻟﻒ ﻧﻬﺪ رﺳﻢ ﮐﺎﻓﺮي رﺳﺪش‬
‫اﮔﺮ ﺑﻪ ﻋﻤﺪ ﮐﻨﺪ ﻗﺼﺪ ﻟﺸﮑﺮي رﺳﺪش‬
‫ﺑﻪ ﺣﮑﻢ ﺑﺎ ﻣﻪ ﮔﺮدون ﺑﺮاﺑﺮي رﺳﺪش‬
‫ﻧﻄﺎق ﺑﺴﺘﻪ ﭼﻮ ﺟﻮزا ﺑﻪ ﭼﺎﮐﺮي رﺳﺪش‬
‫اﮔﺮ ﻗﻴﺎم ﮐﻨﺪ در ﺳﮑﻨﺪري رﺳﺪش‬
‫ﮐﻪ ﮔﺮ ﭼﻮ ﺧﻀﺮ رود در ﭘﻴﻤﺒﺮي رﺳﺪش‬
‫ﻧﺜﺎر در و ﮔﻬﺮ در ﺳﺨﻦوري رﺳﺪش‬
‫واﻧﮑﻪ ﭘﺮ ﺁب اﺳﺖ ﺟﺎهﺖ ﻧﺮﺳﺪش‬
‫در ﺑﻠﻨﺪي دﺳﺘﮕﺎهﺖ ﻧﺮﺳﺪش‬
‫ﮔﺮ ﻧﮕﺮدد ﮔﺮد راهﺖ ﻧﺮﺳﺪش‬
‫ﺑﻨﺪﮔﻲ در ﻗﻌﺮ ﭼﺎهﺖ ﻧﺮﺳﺪش‬
‫ﻋﺮش اﮔﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﻨﺎهﺖ ﻧﺮﺳﺪش‬
‫دﺳﺖ ﺑﺮ زﻟﻒ ﺳﻴﺎهﺖ ﻧﺮﺳﺪش‬
‫ﭘﺮﺗﻮ روي ﭼﻮ ﻣﺎهﺖ ﻧﺮﺳﺪش‬
‫ﺑﻮ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﺮﮎ ﮐﻼهﺖ ﻧﺮﺳﺪش‬
‫‪٢٤٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮن ﻣﺎﻩ ﮐﻪ رﺧﺶ ﺣﺴﻦ ﻣﻲﺗﺎزد‬
‫ﺻﺪ ﺟﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ هﺮ دﻣﻢ ﺗﺎ ﻣﻦ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ دل ﻣﻦ ﮐﻪ ﻣﺮغ دام ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﻋﻘﻠﻲ ﮐﻪ ﮔﺮﻩﮔﺸﺎي ﺧﻠﻖ ﺁﻣﺪ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺑﻪ ﺗﺤﻔﻪ ﮔﺮ ﻓﺮﺳﺘﺪ ﺟﺎن‬
‫اﮔﺮ دﻟﻢ ﺑﺒﺮد ﻳﺎر دﻟﺒﺮي رﺳﺪش‬
‫اﮔﺮ دﻟﻢ ﺑﺒﺮد ﻳﺎر دﻟﺒﺮي رﺳﺪش‬
‫ز ﺑﺲ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺳﺮ او دارم از ﻗﺪم ﺗﺎ ﻓﺮق‬
‫ﺳﻔﻴﺪ ﮐﺎري ﺻﺒﺢ رﺧﺶ ﺟﻬﺎن ﺑﮕﺮﻓﺖ‬
‫ﭼﻮ ﺁﻓﺘﺎب رﺧﺶ ﻧﻮر ﺑﺨﺶ اﺳﻼم اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮ ﭘﺸﺖ ﻟﺸﮑﺮ ﺣﺴﻦ اﺳﺖ روي ﺻﻒ ﺷﮑﻨﺶ‬
‫ﺑﺪﻳﺪ ﺑﻴﺨﺒﺮي روي او و ﮔﻔﺖ اﻣﺮوز‬
‫ﺻﺪ ﺁﻓﺘﺎب ﻣﺮا روﺷﻦ اﺳﺖ ﮐﻴﻦ ﺳﺎﻋﺖ‬
‫ﭼﻮ هﺴﺖ ﭼﺸﻤﻪي ﺣﻴﻮان زﮐﺎتﺧﻮاﻩ ﻟﺒﺶ‬
‫ﺳﮑﻨﺪري ﭼﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﻟﺐ ﭼﻮ ﺁب ﺣﻴﺎت‬
‫ﻓﺮﻳﺪ ﭼﻮن ز ﻟﺐ ﻟﻌﻞ او ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﺪ‬
‫ﺁﻧﮑﻪ ﺳﺮ دارد ﮐﻼهﺖ ﻧﺮﺳﺪش‬
‫ﺁﻧﮑﻪ ﺳﺮ دارد ﮐﻼهﺖ ﻧﺮﺳﺪش‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﭘﺴﺖ ﺑﺎرﮔﺎﻩ ﻓﻘﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ در ﺧﻮد ﻣﺎﻧﺪ ﭼﻮن ﮔﺮدون ﺑﺴﻲ‬
‫ﺗﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ هﻤﭽﻮ ﻳﻮﺳﻒ ﺧﻮاﺟﻪاي‬
‫ﺗﺎ ﮐﺴﻲ دارد ﺑﻪ ﻳﮏ ذرﻩ ﭘﻨﺎﻩ‬
‫ﻋﺮش اﮔﺮ ﮐﺮﺳﻲ ﻧﻬﺪ در زﻳﺮ ﭘﺎي‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺳﺮ در ﻋﺮش ﺳﺎﻳﺪ ﺁﻓﺘﺎب‬
‫ﻧﻴﻢ ﺗﺮﮎ ﭼﺮخ در ﺳﺮ ﮔﺸﺖ از ﺁﻧﮏ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻻف از ﺧﻴﻞ و ﺳﭙﺎهﺖ ﻧﺮﺳﺪش‬
‫ﻳﮏ ﻧﺴﻴﻢ ﺻﺒﺤﮕﺎهﺖ ﻧﺮﺳﺪش‬
‫ﻃﻮف ﮔﺮد ﺑﺎرﮔﺎهﺖ ﻧﺮﺳﺪش‬
‫ﻣﻲ ز ﻟﻌﻞ ﻋﺬر ﺧﻮاهﺖ ﻧﺮﺳﺪش‬
‫ﻣﺸﮏ از زﻟﻒ دو ﺗﺎهﺖ ﻧﺮﺳﺪش‬
‫هﻢ ﻧﻬﺎﻳﺖ هﻢ ﺑﺪاﻳﺖ ﻧﺒﻮدش‬
‫ﮐﻲ ﺑﻮد ﮐﻲ ﭼﻮن ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻧﺒﻮدش‬
‫هﻤﭽﻨﺎن ﻣﻲرو ﮐﻪ ﻏﺎﻳﺖ ﻧﺒﻮدش‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺁن هﺮﮔﺰ هﺪاﻳﺖ ﻧﺒﻮدش‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺻﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﺳﺮاﻳﺖ ﻧﺒﻮدش‬
‫زاﻧﮑﻪ ﭼﻮن ﺁﺗﺶ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻧﺒﻮدش‬
‫از ﮐﺴﻲ ﺷﮑﺮ و ﺷﮑﺎﻳﺖ ﻧﺒﻮدش‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﻣﻲﺑﺎﺷﻲ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻧﺒﻮدش‬
‫ﮐﺎر ﺑﻴﺮون از ﺣﮑﺎﻳﺖ ﻧﺒﻮدش‬
‫ﮐﺎﻧﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺪ ﮐﻔﺎﻳﺖ ﻧﺒﻮدش‬
‫زﻳﻦ ﺑﺘﺮ هﺮﮔﺰ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻧﺒﻮدش‬
‫ﮐﻮر ﺑﺎﺷﺪ اﻳﻦ وﻻﻳﺖ ﻧﺒﻮدش‬
‫ﺗﺎ رﻋﻴﺖ را رﻋﺎﻳﺖ ﻧﺒﻮدش‬
‫ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻨﻢ ﭼﻮن ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪش‬
‫ﭘﻴﺶ روﻳﺶ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪش‬
‫ﻣﺮد ﺟﺎن در ﺁﺳﺘﻴﻦ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪش‬
‫اﻳﻦ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻴﺶ ازﻳﻦ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪش‬
‫داﻳﻤﺎ اﻧﺪوهﮕﻴﻦ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪش‬
‫‪٢٤٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺗﺎ ﮐﺴﻲ ﻧﺸﮑﺴﺖ ﮐﻠﻲ ﻗﻠﺐ ﻧﻔﺲ‬
‫ﺗﺎ ﻧﺴﻮزد ﺟﻤﻠﻪي ﺷﺐ ﺷﻤﻊ زار‬
‫ﺗﺎ ﮐﺴﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﮕﺮدد ﭼﻮن ﻓﻠﮏ‬
‫ﺗﺎ ﮐﺴﻲ ﺟﺎن ﻧﺪهﺪ از درد ﺧﻤﺎر‬
‫ﮔﺮ ﻧﺸﺪ ﻋﻄﺎر ﻳﮑﺘﺎ هﻤﭽﻮ ﻣﻮي‬
‫ﻋﺸﻖ ﺁن ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻏﺎﻳﺖ ﻧﺒﻮدش‬
‫ﻋﺸﻖ ﺁن ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻏﺎﻳﺖ ﻧﺒﻮدش‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﻲ ﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻲ رﺳﻢ‬
‫ﮔﺮ هﺰاران ﺳﺎل ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻲروي‬
‫ﮔﺮ ﻓﺮو اﺳﺘﺪ ﮐﺴﻲ ﻣﺮﺗﺪ ﺷﻮد‬
‫ﮔﺮ ﻓﺮود ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﻳﮏ دل ذرﻩاي‬
‫ﺻﺪ هﺰاران ﺧﻮن ﺑﺮﻳﺰد هﻤﭽﻮ ﺑﺎد‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻲ ﺧﻮاهﺪ ﮐﻪ از هﺮ ﻧﻴﮏ و ﺑﺪ‬
‫ﺗﻮ ﻣﺒﺎش اﺻﻼ ﮐﻪ اﻧﺪر ﺣﻖ ﺗﻮ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﻲ ﭘﻴﺮي ازﻳﻨﺠﺎ دم زﻧﺪ‬
‫ﺑﺮ ﭘﻲ ﭘﻴﺮي ﺑﺮو ﺗﺎ ﭘﻲ ﺑﺮي‬
‫واﻧﮑﻪ ﭘﻴﺮي ﻣﻲﮐﺸﺪ ﺑﻲ دﻳﺪﻩاي‬
‫ﭼﻮن ﻧﺒﻴﻨﺪ ﭘﻴﺮ رﻩ را ﮔﺎم ﮔﺎم‬
‫ﺳﻠﻄﻨﺖ ﮐﻲ ﻳﺎﺑﺪ اي ﻋﻄﺎر ﭘﻴﺮ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﻲ ﻧﻪ دل ﻧﻪ دﻳﻦ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪش‬
‫ﻋﺎﺷﻘﻲ ﻧﻪ دل ﻧﻪ دﻳﻦ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪش‬
‫هﺮ ﮐﺠﺎ روﻳﻲ ﭼﻮ ﻣﺎﻩ ﺁﺳﻤﺎن اﺳﺖ‬
‫زن ﺻﻔﺖ هﺮﮔﺰ ﻧﺒﻴﻨﺪ ﺁﺳﺘﺎﻧﺶ‬
‫ﻣﻲﮐﺸﺪ هﺮ روز ﻋﺎﺷﻖ ﺻﺪ هﺰار‬
‫ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ از ﻏﺮور اﺳﺖ از ﻏﺮور‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺣﺠﺮﻩ از ﻗﻠﺐ ﺣﺰﻳﻦ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪش‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺁﺗﺶ هﻤﻨﺸﻴﻦ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪش‬
‫ﺳﻮز ﻋﺸﻖ و درد دﻳﻦ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪش‬
‫ﺁﻩ ﮔﺮم ﺁﺗﺸﻴﻦ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪش‬
‫هﺴﺖ ﺻﺪ ﻋﺎﻟﻢ اﻣﻴﻦ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪش‬
‫زاﻧﮑﻪ ﮐﻮري راﻩﺑﻴﻦ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪش‬
‫اهﻞ ﺁن ﮔﻨﺞ ﻳﻘﻴﻦ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪش‬
‫ﻟﻴﮏ ﻣﺮد ﺧﻮﺷﻪ ﭼﻴﻦ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪش‬
‫و از ﺗﻮ ﻳﮏ ﻧﺎن ﺟﻮﻳﻦ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪش‬
‫در ﻣﻴﺎن ﭘﻮﺳﺘﻴﻦ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪش‬
‫ﺗﺎ ﺷﻮي ﮔﺴﺘﺎخ اﻳﻦ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪش‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻋﺎﺷﻖ راﺳﺘﻴﻦ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪش‬
‫وز دل ﺗﻮ ﻳﮏ ﻧﮕﻴﻦ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪش‬
‫ﻟﻴﮏ ﺧﻠﻘﻲ در ﮐﻤﻴﻦ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪش‬
‫اي ﻋﺠﺐ ﻣﺮد ﺁهﻨﻴﻦ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪش‬
‫ﺟﺎي ﭼﺮخ ﭼﺎرﻣﻴﻦ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪش‬
‫ذرﻩ ذرﻩ زﻳﺮ زﻳﻦ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪش‬
‫ﮐﻴﻦ ﻗﺪر ﺣﺒﻞ اﻟﻤﺘﻴﻦ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪش‬
‫ﭼﻮن درﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ درج ﻧﺎﭘﺪﻳﺪش‬
‫ﺑﻪ ﻳﮏ ﺑﻮﺳﻪ ﺗﻮان ﮐﺮد ﮐﻠﻴﺪش‬
‫اﮔﺮ ﻳﮏ ذرﻩ ﺑﺘﻮاﻧﻲ ﭼﺸﻴﺪش‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﺰ دور و از ﻧﺰدﻳﮏ دﻳﺪش‬
‫ﮐﻤﻨﺪ ﻃﺮﻩاش زان ﺳﺮ ﺑﺮﻳﺪش‬
‫ﮐﻪ ﻳﺎرد ﺳﻮي ﺧﻮد هﺮﮔﺰ ﮐﺸﻴﺪش‬
‫ﺑﻪ ﺻﺪ ﺟﺎن ﺟﺎن ﭘﺮﺧﻮﻧﻢ ﺧﺮﻳﺪش‬
‫اﮔﺮ ﺧﻮاهﻲ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺟﺎن ﮔﺰﻳﺪش‬
‫‪٢٤٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﺮهﻢ اﻓﺘﺎدﻩ هﺰاران ﻋﺮش هﺴﺖ‬
‫در رﻩ ﻋﺸﻘﺶ ﭼﻮ ﺁﺗﺶ ﮔﺮم ﺧﻴﺰ‬
‫ﺳﺮ ﮔﻨﺞ او ﺑﻪ ﺧﺎﻣﻲ ﮐﺲ ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﺁﻩ ﺳﺮد از ﻧﻔﺲ ﺧﺎم ﺁﻳﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﺁن اﻣﺎﻧﺖ ﮐﺎن دو ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮﻧﺘﺎﻓﺖ‬
‫ﮔﻨﺞ ﻋﺸﻘﺶ ﮔﺮ ﻧﺪﻳﺪي ﮐﻮر ﺷﻮ‬
‫ﺳﺮ ﮔﻨﺞ او هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺮ اﺳﺖ‬
‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ داد هﺮ دم ﺧﺮﻣﻨﻲ‬
‫ﺷﺮق ﺗﺎ ﻏﺮب ﺟﻬﺎن ﺧﻮان ﻣﻲﻧﻬﺪ‬
‫اوﺳﺖ ﺷﺎﻩ ﺗﺎج ﺑﺨﺶ اﻣﺎ اﻳﺎز‬
‫ﮔﻨﺞهﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪ و از ﺗﻮ وام ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫اﻣﺘﺤﺎن را زﻟﻒ هﺮ دم ﮐﮋ ﮐﻨﺪ‬
‫ﻧﻪ ﻓﻠﮏ ﻓﻴﺮوزﻩاي از ﮐﺎن اوﺳﺖ‬
‫دﺳﺖ ﮐﺲ ﺑﺮ داﻣﻦ او ﮐﻲ رﺳﺪ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن را دﺳﺖ و ﭘﺎي از ﮐﺎر ﺷﺪ‬
‫ﺁﻓﺘﺎﺑﻲ اي ﻋﺠﺐ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﻬﻢ‬
‫ذرﻩاي را ﺑﺎر ﻣﻲﻧﺪهﺪ وﻟﻴﮏ‬
‫ﭘﺎي ﺑﮕﺴﻞ از دو ﻋﺎﻟﻢ اي ﻓﺮﻳﺪ‬
‫ﭼﻮن درﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ درج ﻧﺎﭘﺪﻳﺪش‬
‫ﺷﮑﺮ دارد ﻟﺒﺶ هﺮﮔﺰ ﻧﻤﻴﺮي‬
‫ﻧﺪﻳﺪ از ﺧﻮد ﺳﺮ ﻳﮏ ﻣﻮي ﺑﺮ ﺟﺎي‬
‫ﻣﮕﺮ ﻃﺮاري ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻲﮐﺮد‬
‫اﮔﺮ ﻧﺒﻮد ﮐﻤﻨﺪ ﻃﺮﻩي او‬
‫اﮔﺮﭼﻪ او ﺟﻬﺎن ﺑﻔﺮوﺧﺖ ﺑﺮ ﻣﻦ‬
‫ز ﺟﺎن ﺑﻴﺰار ﺷﻮ در ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻪ ﮐﺎر از ﻏﻢ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺧﻮاهﺪ رﺳﻴﺪش‬
‫ﮐﺰو دل ﺧﻮرد ﻧﺘﻮاﻧﻲ ﺷﻨﻴﺪش‬
‫داﻧﻲ ﮐﻪ ﮐﺠﺎ ﺷﺪ دل در زﻟﻒ ﻧﮕﻮﻧﺴﺎرش‬
‫در ﻧﺎﻓﻪي زﻟﻒ او دل ﮔﺸﺖ ﺟﮕﺮﺧﻮارش‬
‫ﻧﺎﮎ از ﭼﻪ دهﺪ ﺁﺧﺮ ﺧﺎﮐﻲ ﺷﺪﻩ ﻋﻄﺎرش‬
‫ﭼﻮن ﺑﺎر دهﺪ دل را ﭼﻮن دل ﻧﺪهﺪ ﺑﺎرش‬
‫ﺑﮕﺬار در ﺁن دردش وز دﺳﺖ ﺑﻤﮕﺪازش‬
‫دل ﺑﺎز ﻧﻤﻲﺧﻮاهﻢ اﻣﺎ ﺗﻮ ﻧﮑﻮ دارش‬
‫ﺟﺎن ﻣﻲﺑﻔﺮوﺷﻢ ﻣﻦ ﮐﺲ ﻧﻴﺴﺖ ﺧﺮﻳﺪارش‬
‫ﻋﻄﺎر ﮐﺠﺎ اﻓﺘﺪ ﻳﮏ ذرﻩ ﺳﺰاوارش‬
‫دل از دو ﺟﻬﺎن ﺑﺮﮐﻦ دردي ﺑﺒﺮ اﻧﺪر ﮐﺶ‬
‫ﻳﺎ در ﺻﻒ رﻧﺪان ﺷﻮ ﻳﺎ ﺧﺮﻗﻪ ز ﺳﺮ ﺑﺮﮐﺶ‬
‫ﺑﺎر ﻏﻢ اﮔﺮ ﺧﻮاهﻲ از ﮐﻮن ﻓﺰون ﺗﺮ ﮐﺶ‬
‫ور ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﮐﺎﻓﺮ ﺷﻮ هﺎن ﺗﺎ ﻧﺸﻮي ﺳﺮﮐﺶ‬
‫ﺑﺎ دوﺳﺖ ﺑﻪ ﻗﻼﺷﻲ هﻢ دﺳﺖ ﮐﻨﻲ درﮐﺶ‬
‫اﻳﻨﮏ ﻣﻦ و اﻳﻨﮏ ﺳﺮ ﻓﺮﻣﺎن ﺑﺮ و ﺧﻨﺠﺮ ﮐﺶ‬
‫ﺑﻲ زر ﻧﺒﻮد دﻟﺒﺮ از ﺟﺎن ﺑﮕﺬر زر ﮐﺶ‬
‫ﭼﻮن ﺻﻔﻮت دﻳﻦ دارد ﮔﻮ درد ﻗﻠﻨﺪر ﮐﺶ‬
‫ﺑﺸﮑﻦ در درج درﻓﺸﺎﻧﺶ‬
‫ﺗﺎ ﺟﺎﻧﺖ ﻓﺮو ﺷﻮد ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺶ‬
‫ﺑﻨﺸﻴﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺎرﻩ ﺟﺎوداﻧﺶ‬
‫‪٢٤٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫دﻟﻢ ﺟﺎﻳﻲ رﺳﻴﺪ از ﻋﺸﻖ روﻳﺶ‬
‫اﮔﺮ ﺑﺮ ﮔﻮﻳﻢ اي ﻋﻄﺎر ﺁن ﻏﻢ‬
‫ﺑﻨﻤﻮد رخ از ﭘﺮدﻩ‪ ،‬دل ﮔﺸﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎرش‬
‫ﺑﻨﻤﻮد رخ از ﭘﺮدﻩ‪ ،‬دل ﮔﺸﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎرش‬
‫از ﺑﺲ ﮐﻪ ﺳﺮ زﻟﻔﺶ در ﺧﻮن دل ﻣﻦ ﺷﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻣﺸﮏ و ﺟﮕﺮ دﻳﺪ او در ﻧﺎﮎ دهﻲ ﺁﻣﺪ‬
‫اي ﮐﺎش ﭼﻮ دل ﺑﺮد او ﺑﺎرش دهﺪي ﺑﺎري‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ﭼﻮ دﻟﻢ دارد درد از ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ‬
‫ﺑﺮدي دﻟﻢ و ﭘﺎﻳﺶ ﺑﺴﺘﻲ ﺑﻪ ﺳﺮ زﻟﻔﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻮ ﮐﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁرم ﻳﮏ ذرﻩ وﺻﺎل ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺴﺖ وﺻﺎﻟﺖ را در ﮐﻮن ﺧﺮﻳﺪاري‬
‫اي ﭘﻴﺮ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻲ رﺧﺘﺖ ﺑﻪ ﻗﻠﻨﺪر ﮐﺶ‬
‫اي ﭘﻴﺮ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻲ رﺧﺘﺖ ﺑﻪ ﻗﻠﻨﺪر ﮐﺶ‬
‫ﻳﺎ ﭼﻮن زن ﮐﻢدان ﺷﻮ ﻳﺎ ﻣﺤﺮم ﻣﺮدان ﺷﻮ‬
‫ﭼﻮن ﻓﺘﻨﻪي ﺁن ﻣﺎهﻲ ﭼﻮن رهﺮو اﻳﻦ راهﻲ‬
‫ﺧﻤﺎر و ﻗﻠﻨﺪر ﺷﻮ ﻣﺴﺖ ﻣﻲ دﻟﺒﺮ ﺷﻮ‬
‫ﭼﻮن ﮐﺎﻓﺮ اوﺑﺎﺷﻲ هﺮﭼﻨﺪ ز اوﺑﺎﺷﻲ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ اﻧﺪر ﮔﺮ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮي ﺑﻬﺘﺮ‬
‫اي دﻟﺒﺮ ﺳﻴﻤﻴﻦﺑﺮ ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ ﻧﺪاري زر‬
‫ﻋﻄﺎر ﮐﻪ ﺳﻴﻢ ﺁرد ﺑﺮ روي ﭼﻮ زر ﺑﺎزد‬
‫درﮐﺶ ﺳﺮ زﻟﻒ دﻟﺴﺘﺎﻧﺶ‬
‫درﮐﺶ ﺳﺮ زﻟﻒ دﻟﺴﺘﺎﻧﺶ‬
‫ﺟﺎن را ﺑﻪ ﻟﺐ ﺁر و ﺑﻮﺳﻪاي ﺧﻮاﻩ‬
‫ﺟﺎﻧﺖ ﭼﻮ ﺑﻪ ﺟﺎن او ﻓﺮوﺷﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮔﺮ ﺧﻮاهﻲ دﻳﺪ ﺑﺲ ﻋﻴﺎﻧﺶ‬
‫در ﺁﻳﻨﻪي هﻤﻪ ﺟﻬﺎﻧﺶ‬
‫ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﻧﮕﺮ ﭼﻮ ﺁﺳﻤﺎﻧﺶ‬
‫از ﻳﮏ ﻳﮏ ﻣﻮي هﺮ زﻣﺎﻧﺶ‬
‫رﻩ ﺟﻮي ﺑﻪ زﻟﻒ دﻟﺴﺘﺎﻧﺶ‬
‫ﺑﻨﮕﺮ رخ هﻤﭽﻮ ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﺶ‬
‫ﮔﻢ ﮔﺮد ﻧﻪ اﻳﻦ ﻃﻠﺐ ﻧﻪ ﺁﻧﺶ‬
‫هﻢ ﻧﺎم ﻣﺠﻮي و هﻢ ﻧﺸﺎﻧﺶ‬
‫ﺧﻮاﺑﻲ و ﺧﻮري اﺳﺖ در ﺟﻬﺎﻧﺶ‬
‫ﺗﺎ ﻣﻐﺰ ﺑﻮد در اﺳﺘﺨﻮاﻧﺶ‬
‫ﺗﺎ ﻧﺎم ﻧﻬﻨﺪ ﭘﻬﻠﻮاﻧﺶ‬
‫ﺁﺗﺶ ﺑﺎرد ز رﻳﺴﻤﺎﻧﺶ‬
‫ﭘﻴﺪا ﮔﺮدد هﻤﻪ ﻧﻬﺎﻧﺶ‬
‫ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻧﻬﻨﺪ در ﻣﻴﺎﻧﺶ‬
‫در ﭘﻮﺳﺖ ﮐﺸﻨﺪ از ﮔﻤﺎﻧﺶ‬
‫اﻳﻤﻦ ﻧﺒﻮد ز ﻣﮑﺮ ﺟﺎﻧﺶ‬
‫ﺁﻳﻨﺪ دو ﮐﻮن ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺶ‬
‫در هﻔﺖ زﻣﻴﻦ و ﺁﺳﻤﺎﻧﺶ‬
‫ﺗﺎ ﺧﺮج ﮐﻨﻨﺪ ﺟﺎوداﻧﺶ‬
‫ﻧﺎ ﮐﺮدﻩ هﺰار اﻣﺘﺤﺎﻧﺶ‬
‫در ﻋﻠﻢ ﻣﺒﻴﻦ و در ﻋﻴﺎﻧﺶ‬
‫ور ﻧﻲ ﺑﻨﺸﻴﻦ ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎﻧﺶ‬
‫در ﺣﺎل ز ﭘﻴﺶ ﺧﻮد ﺑﺮاﻧﺶ‬
‫ﮔﻨﺠﻲ اﺳﺖ درون ﺧﺎﮐﺪاﻧﺶ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺎد ز ﭘﺲ ﺷﻮي دواﻧﺶ‬
‫‪٢٥٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫از دﻳﺪﻩي او ﺑﺪو ﻧﻈﺮ ﮐﻦ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ او ﺗﻮان دﻳﺪ‬
‫زﻟﻔﺶ ﮐﻪ ﻓﺘﺎدﻩ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺁوﻳﺨﺘﻪ ﺻﺪ هﺰار دل هﺴﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻣﻴﻞ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺳﻮي ﮐﻔﺮ اﺳﺖ‬
‫ور رﻏﺒﺖ ﺗﻮﺳﺖ ﺳﻮي اﻳﻤﺎن‬
‫ور ﮐﺎر ز ﮐﻔﺮ و دﻳﻦ ﺑﺮون اﺳﺖ‬
‫هﺮﮔﻪ ﮐﻪ ﻓﺮﻳﺪ اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺪ‬
‫هﺮ ﻣﺮد ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ اﻣﺘﺤﺎﻧﺶ‬
‫هﺮ ﻣﺮد ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ اﻣﺘﺤﺎﻧﺶ‬
‫ﻣﻲﺧﻔﺘﺪ و ﻣﻲﺧﻮرد ﺷﺐ و روز‬
‫ﻓﺮﺑﻪ ﮐﻨﺪ از ﻏﺮور ﭘﻬﻠﻮ‬
‫ﻣﺮد ﺁن ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ هﻤﭽﻮ ﺷﻤﻌﻲ‬
‫از ﺑﺴﮑﻪ در اﻣﺘﺤﺎن ﮐﺸﻨﺪش‬
‫ﭼﻮن ﭘﺎﮎ ﺷﻮد ز هﺮﭼﻪ دارد‬
‫ﺻﺪ ﻣﻐﺰ ﻳﻘﻴﻦ دهﻨﺪش ﺁﻧﮕﺎﻩ‬
‫ﺗﺎ هﻴﭻ ﻓﺮﻳﻔﺘﻪ ﻧﮕﺮدد‬
‫ﭼﻮن ﭘﺎﮎ ﺷﺪ از دو ﮐﻮن ﮐﻠﻲ‬
‫ﻧﻘﺪﻳﺶ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﻧﺒﻮد‬
‫داﻧﻲ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺁن ﭼﻪ ﻧﻘﺶ ﻳﺎﺑﺪ‬
‫ﺗﻮ ﺟﻮهﺮ ﻣﺮد ﮐﻲ ﺷﻨﺎﺳﻲ‬
‫در هﺮ ﺻﻔﺘﺶ ﺑﺠﻮي ﺻﺪ ﺑﺎر‬
‫ﮔﺮ ﻗﻠﺐ ﺑﻮد ﺑﺪر ﺑﺮون ﮐﻦ‬
‫ﻣﺮدي ﮐﻪ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﺧﻮاﻧﺪ‬
‫وان ﻣﺮد ﮐﻪ از ﺗﻮ ﻣﻲﮔﺮﻳﺰد‬
‫وان ﮐﻮ ﻧﮕﺮﻳﺰد از ﺗﻮ ﺑﺎ ﺗﻮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫رﺳﻮاي زﻣﺎﻧﻪ هﺮ زﻣﺎﻧﺶ‬
‫ﺑﭙﺬﻳﺮ ﭼﻮ ﺟﺎن ﺑﺪﻳﻦ ﻧﺸﺎﻧﺶ‬
‫ﮐﺰ ﺳﻮد ﺗﻮ ﺑﺒﻮد زﻳﺎﻧﺶ‬
‫زﻳﻦ ﺷﺮح ﮐﻪ رﻓﺖ ﺑﺮ زﺑﺎﻧﺶ‬
‫ﺟﺎن و دردت هﺮ دو در ﻳﮏ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮش‬
‫هﺴﺖ هﺮ دو ﺑﺮ ﻣﻦ دﻳﻮاﻧﻪ ﺧﻮش‬
‫هﻢ ﻏﺮاﻣﺖ هﺴﺖ و هﻢ ﺷﮑﺮاﻧﻪ ﺧﻮش‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺷﺪ در ﺧﻮاب ازﻳﻦ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺧﻮش‬
‫از ﺳﺮ ﺟﺎن درﮔﺬر ﻣﺮداﻧﻪ ﺧﻮش‬
‫ﺟﺎن ﻓﺸﺎﻧﺪن هﺴﺖ از ﭘﺮواﻧﻪ ﺧﻮش‬
‫روﺳﺘﺎﻳﻲ ﺑﺎﺷﺪ از ﭘﺮواﻧﻪ ﺧﻮش‬
‫از ﺷﺮاﺑﻲ هﻤﭽﻮ ﺁن ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺧﻮش‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ ﮔﺮدد ﺑﻪ ﻳﮏ ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﺧﻮش‬
‫ﻣﻔﻠﺴﻲ ﺑﺎﺷﻲ درﻳﻦ وﻳﺮاﻧﻪ ﺧﻮش‬
‫ﮐﺰ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻳﺪش ﻳﮏ داﻧﻪ ﺧﻮش‬
‫ﭼﻮن ﺷﺮح دهﻢ ﺗﻮ را ﮐﻪ ﺁن ﺧﻮش‬
‫ﮔﻮﻳﻲ هﻤﻪ ﺁب ﺑﻮد و ﺁﺗﺶ‬
‫از ﺗﻴﺮ ﺟﻔﺎ هﺰار ﺗﺮﮐﺶ‬
‫از ﻣﺮدم دﻳﺪﻩ ﮐﺮدﻩ ﻣﻔﺮش‬
‫هﻤﭽﻮن ﺳﺮ زﻟﻒ او ﻣﺸﻮش‬
‫از ﺧﻮن ﺟﮕﺮ ﺷﺪﻩ ﻣﻨﻘﺶ‬
‫ﻣﻪ ﻃﻠﻌﺖ و ﻣﻪ ﺟﺒﻴﻦ و ﻣﻬﻮش‬
‫از دﺷﻨﻪي ﭼﺸﻢ ﺁن ﭘﺮﻳﻮش‬
‫‪٢٥١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اﻳﻦ هﻢ رﻧﮓ اﺳﺖ و ﻣﻲﺗﻮان ﮐﺮد‬
‫ﺷﺮﺣﺖ دادم ﮐﻪ ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ﮐﻴﺴﺖ‬
‫ﺧﺎﮎ رﻩ او ﺑﻪ ﭼﺸﻢ درﮐﺶ‬
‫زﻳﺒﺎ ﻣﺤﮑﻲ ﻧﻬﺎد ﻋﻄﺎر‬
‫اي ز ﻋﺸﻘﺖ اﻳﻦ دل دﻳﻮاﻧﻪ ﺧﻮش‬
‫اي ز ﻋﺸﻘﺖ اﻳﻦ دل دﻳﻮاﻧﻪ ﺧﻮش‬
‫ﮔﺮ وﺻﺎل اﺳﺖ از ﺗﻮ ﻗﺴﻤﻢ ﮔﺮ ﻓﺮاق‬
‫ﻣﻦ ﭼﻨﺎن در ﻋﺸﻖ ﻏﺮﻗﻢ ﮐﺰ ﺗﻮام‬
‫دل ﺑﺴﻲ اﻓﺴﺎﻧﻪي وﺻﻞ ﺗﻮ ﮔﻔﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ اي دل ﻋﺎﺷﻘﻲ ﭘﺮواﻧﻪوار‬
‫ﻧﻪ ﮐﻪ ﺟﺎن درﺑﺎﺧﺘﻦ ﮐﺎر ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻗﺮب ﺳﻠﻄﺎن ﺟﻮي و ﭘﺮواﻧﻪ ﻣﺠﻮي‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﻣﺮد ﺁﺷﻨﺎﻳﻲ ﭼﻮن ﺷﻮي‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺻﺪ درﻳﺎ ﻧﺪارد ﺣﻮﺻﻠﻪ‬
‫ﻣﺮد اﻳﻦ رﻩ ﺁن زﻣﺎﻧﻲ ﮐﺰ دو ﮐﻮن‬
‫ﺗﻮ از ﺁن ﻣﺮﻏﺎن ﻣﺪان ﻋﻄﺎر را‬
‫ﻣﻲﺷﺪ ﺳﺮ زﻟﻒ در زﻣﻴﻦ ﮐﺶ‬
‫ﻣﻲﺷﺪ ﺳﺮ زﻟﻒ در زﻣﻴﻦ ﮐﺶ‬
‫از ﺗﻴﺰي و ﺗﺎزﮔﻲ ﮐﻪ او ﺑﻮد‬
‫ﭘﺮ ﮐﺮدﻩ ز ﭼﺸﻢ ﻧﺮﮔﺴﻴﻨﺶ‬
‫زﻳﺮ ﻗﺪﺷﻢ هﺰار ﻣﺸﺘﺎق‬
‫ﺟﺎن هﻤﻪ ﮐﺎﻣﻼن ز زﻟﻔﺶ‬
‫روي هﻤﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎن ز ﻋﺸﻘﺶ‬
‫ﮔﻞ ﭼﻬﺮﻩ و ﮔﻞ ﻓﺸﺎن و ﮔﻞ ﺑﻮي‬
‫ﺻﺪ ﺗﺸﻨﻪ ز ﺧﻮن دﻳﺪﻩ ﺳﻴﺮاب‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﺎي ﻏﺎﻟﻴﻪ زﻟﻒ زﻟﻒ ﺑﺮﮐﺶ‬
‫ﺗﺎ ﺣﺸﺮ ﻓﺘﺎدﻩ در ﮐﺸﺎﮐﺶ‬
‫ﻻف ﺗﻘﻮي ﻣﺰن ورع ﻣﻔﺮوش‬
‫دﻟﻖ ازرق ﻣﺮاﺋﻴﺎﻧﻪ ﻣﭙﻮش‬
‫ﺻﺒﺤﺪم ﺑﺎدﻩي ﺻﺒﻮح ﺑﻨﻮش‬
‫ﻳﮏ زﻣﺎن در ﺻﻔﺎي ﻣﻌﻨﻲ ﮐﻮش‬
‫ﮐﻪ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﮐﺎرت اﻳﻦ ﺗﻦ و ﺗﻮش‬
‫ﺑﺮﮔﺬر ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻻت ﺳﺮوش‬
‫ﺳﺒﻖ ﻋﺸﻖ ﻳﮏ زﻣﺎن ﮐﻦ ﮔﻮش‬
‫اهﻞ ﺣﺎﻟﻲ ﭼﻮ واﺻﻼن ﺧﺎﻣﻮش‬
‫ﻣﺮد ﻋﻘﻠﻲ ﻓﻀﻮل ﺑﺎش و ﺑﻪ هﻮش‬
‫ﭘﺨﺘﮕﻲ ﺑﺎﻳﺪت ﭼﻮ دﻳﮓ ﺑﺠﻮش‬
‫از ﺗﻮاﺟﺪ ﭼﺮا ﺷﺪي ﻣﺪهﻮش‬
‫ﺑﺎر ﻧﻔﺲ و هﻮا ﻣﻨﻪ ﺑﺮ دوش‬
‫ﺗﺎ ﻧﮕﻴﺮي ﺣﺮﻳﻒ در ﺁﻏﻮش‬
‫ﻗﻮل ﻋﻄﺎر را ﺑﻪ ﺟﺎن ﺑﻨﻴﻮش‬
‫ﮔﺮ ﻧﺪاري ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﻦ ﮔﻮش‬
‫ﺻﺪ ﺣﻠﻘﻪي زﻟﻒ در ﺑﻨﺎﮔﻮش‬
‫زان ﺣﻠﻘﻪي زﻟﻒ ﺣﻠﻘﻪ در ﮔﻮش‬
‫ﮔﻔﺘﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻦ ﮐﻦ اﻳﻦ ﻧﻮش‬
‫ﭼﻮن ﻣﻲﻧﻮﺷﻲ ﺧﻤﻮش و ﻣﺨﺮوش‬
‫ﺗﺎ ﻣﺮد زﺑﺎن ﻧﮑﺮد ﺧﺎﻣﻮش‬
‫ﻧﺎﺧﻮردﻩ ﺷﺮاب ﮔﺸﺖ ﻣﺪهﻮش‬
‫‪٢٥٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﻪ دل ﮔﻪ ﺟﺎن ﺧﺮوش ﻣﻲﮐﺮد‬
‫ﻋﻄﺎر ز زﻟﻒ دﻟﮑﺶ او‬
‫ﺁﺧﺮ اي ﺻﻮﻓﻲ ﻣﺮﻗﻊ ﭘﻮش‬
‫ﺁﺧﺮ اي ﺻﻮﻓﻲ ﻣﺮﻗﻊ ﭘﻮش‬
‫ﺧﺮﻗﻪي ﻣﺨﺮﻗﻪ ز ﺗﻦ ﺑﺮﮐﻦ‬
‫از ﮐﻒ ﺳﺎﻗﻴﺎن روﺣﺎﻧﻲ‬
‫ﺻﻮرت ﺧﻮﻳﺶ را ﻣﮑﻦ ﺻﺎﻓﻲ‬
‫ﺳﻌﻲ ﮐﻦ در ﻋﻤﺎرت دل و ﺟﺎن‬
‫درﮔﺬر از ﻣﺰاﺑﻞ ﺣﻴﻮان‬
‫ﺳﺨﻦ ﻋﻘﻞ ﺑﺮ ﻋﻘﻴﻠﻪ ﻣﮕﻮي‬
‫اهﻞ ﻗﺎﻟﻲ ﭼﻮ ﺳﺎﻟﮑﺎن ﻣﻲﮔﻮي‬
‫ﻣﺮد ﻋﺸﻘﻲ ﺧﻤﻮش ﺑﺎش و ﺧﺮاب‬
‫روﺷﻨﻲ ﺑﺎﻳﺪت ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺑﺴﻮز‬
‫ﭼﻮن ﻧﻪاي اهﻞ وﺟﺪ‪ ،‬ﺳﺎﮐﻦ ﺑﺎش‬
‫راﻩ ﻏﻴﺮ ﺧﺪا ﻣﺪﻩ در دل‬
‫ﻋﺎﺷﻘﻲ ﻳﮏ دم از ﻃﻠﺐ ﻣﻨﺸﻴﻦ‬
‫ﺳﺨﻦ ﺳﺮ ﺑﻪ ﮔﻮش دل ﺑﺸﻨﻮ‬
‫ﭘﻨﺪ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺑﻌﺪ از ﺗﻮ‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪي ﺷﮑﺮ ﻟﺒﻢ دوش‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪي ﺷﮑﺮ ﻟﺒﻢ دوش‬
‫ﺻﺪ ﭘﻴﺮ ﻗﻮي ﺑﻪ ﺣﻠﻘﻪ ﻣﻲداﺷﺖ‬
‫ﺁﻣﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺷﺮاب در دﺳﺖ‬
‫در ﭘﺮدﻩ اﮔﺮ ﺣﺮﻳﻒ ﻣﺎﻳﻲ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ دﻟﻲ ﻧﮕﺸﺖ ﮔﻮﻳﺎ‬
‫دل ﭼﻮن ﺑﺸﻨﻮد اﻳﻦ ﺳﺨﻦ زود‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫در ﺳﻴﻨﻪي ﻣﻦ ﻓﺘﺎد ﺻﺪ ﺟﻮش‬
‫ﮐﺮدم هﻤﻪ ﻧﻴﮏ و ﺑﺪ ﻓﺮاﻣﻮش‬
‫وز ﭘﺎي درﺁﻣﺪم ﺗﻦ و ﺗﻮش‬
‫ﺁورد دو ﻋﺎﻟﻤﻢ در ﺁﻏﻮش‬
‫ﺷﺪ هﺮ دو ﺟﻬﺎن از ﺁن ﺳﻴﻪﭘﻮش‬
‫در ﺷﻴﻮﻩي ﻓﻘﺮ ﺷﺪ وﻓﺎ ﮐﻮش‬
‫ﺑﺮ ﺟﺎن و دﻟﺶ دو ﮐﻮن ﺑﻔﺮوش‬
‫ﮐﻔﺮ ﺁﻳﺪت اﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﻨﻴﻮش‬
‫ﻧﻌﺮﻩزﻧﺎن رﻗﺺﮐﻨﺎن دردﻧﻮش‬
‫زﺁﺗﺶ ﺟﻮش دﻟﻢ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺟﻮش‬
‫ﮔﻔﺖ درﺁي اي ﭘﺴﺮ ﺧﺮﻗﻪﭘﻮش‬
‫ﮔﻔﺖ ز ﺧﻮد هﻴﭻ ﻣﮕﻮ ﺷﻮ ﺧﻤﻮش‬
‫ﺧﺮﻗﻪ و ﺳﺠﺎدﻩ ﺑﻴﻔﮑﻦ ز دوش‬
‫در ﺻﻒ اوﺑﺎش ﺑﺮﺁور ﺧﺮوش‬
‫دردي ﻋﺸﺎق ﺑﻪ ﺷﺎدي ﺑﻨﻮش‬
‫ﭘﻨﺒﻪي ﭘﻨﺪار ﺑﺮﺁور ز ﮔﻮش‬
‫ﭘﺮدﻩي ﺗﻮ ﺑﺮدر و ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﮑﻮش‬
‫رﺧﺖ ﺳﻮي ﻋﺎﻟﻢ دل ﺑﺮ ﺑﻬﻮش‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﻮد ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﮔﻮهﺮ ﻓﺮوش‬
‫دﻟﻲ ﮐﺎﻣﺪ ز ﻋﺸﻖ دوﺳﺖ در ﺟﻮش‬
‫ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻣﺴﺖ و ﻣﺪهﻮش‬
‫ﮐﻨﺪ ﻳﮑﺒﺎرﮔﻲ ﺧﻮد را ﻓﺮاﻣﻮش‬
‫ﻗﺪحهﺎ زهﺮ ﻧﺎﮐﺎﻣﻲ ﮐﻨﺪ ﻧﻮش‬
‫ﺑﻴﻨﺪازد رداي و ﻓﻮﻃﻪ از دوش‬
‫‪٢٥٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮن ﺑﺴﺘﺪم ﺁن ﺷﺮاب و ﺧﻮردم‬
‫دادم هﻤﻪ ﻧﺎم و ﻧﻨﮓ ﺑﺮ ﺑﺎد‬
‫از دﺳﺖ ﺑﺸﺪ ﻣﺮا دل و ﺟﺎن‬
‫ﻳﮏ ﻗﻄﺮﻩ از ﺁن ﺷﺮاب ﻣﺸﮑﻞ‬
‫ﻳﮏ ذرﻩ ﺳﻮاد ﻓﻘﺮ در ﺗﺎﻓﺖ‬
‫ﺟﺎﻧﻢ ز ﺳﺮ دو ﮐﻮن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﺨﺮد ﺑﻪ ﺟﺎن و دل ﻓﻘﺮ‬
‫ور دﻳﻦ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ دﻳﻦ ﻋﻄﺎر‬
‫ﻣﺴﺖ ﺷﺪم ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﺮاﺑﺎت دوش‬
‫ﻣﺴﺖ ﺷﺪم ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﺮاﺑﺎت دوش‬
‫ﺟﻮش دﻟﻢ ﭼﻮن ﺑﻪ ﺳﺮ ﺧﻢ رﺳﻴﺪ‬
‫ﭘﻴﺮ ﺧﺮاﺑﺎت ﭼﻮ ﺑﺎﻧﮕﻢ ﺷﻨﻴﺪ‬
‫ﮔﻔﺘﻤﺶ اي ﭘﻴﺮ ﭼﻪ داﻧﻲ ﻣﺮا‬
‫ﻣﺬهﺐ رﻧﺪان ﺧﺮاﺑﺎت ﮔﻴﺮ‬
‫ﮐﻢ زن و ﻗﻼش و ﻗﻠﻨﺪر ﺑﺒﺎش‬
‫ﺻﺎﻓﻲ زهﺎد ﺑﻪ ﺧﻮاري ﺑﺮﻳﺰ‬
‫ﺻﻮرت ﺗﺸﺒﻴﻪ ﺑﺮون ﺑﺮ ز ﭼﺸﻢ‬
‫ﺗﻮ ﺗﻮ ﻧﻪاي ﭼﻨﺪ ﻧﺸﻴﻨﻲ ﺑﻪ ﺧﻮد‬
‫ﻗﻌﺮ دﻟﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻲﻣﻨﺘﻬﺎﺳﺖ‬
‫ﮔﻮهﺮ ﻋﻄﺎر ﺑﻪ ﺻﺪ ﺟﺎن ﺑﺨﺮ‬
‫دﻟﻲ ﮐﺎﻣﺪ ز ﻋﺸﻖ دوﺳﺖ در ﺟﻮش‬
‫ز ﺑﺴﻴﺎري ﮐﻪ ﻳﺎد ﺁرد ز ﻣﻌﺸﻮق‬
‫ﺑﺮ اوﻣﻴﺪ وﺻﺎل دوﺳﺖ هﺮ دم‬
‫ﺑﺮون ﺁﻳﺪ ز ﺟﻤﻊ ﺧﻮد ﻧﻤﺎﻳﺎن‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺷﻮد در ﻣﺎﺗﻢ ﺁن دم ﺳﻴﻪﭘﻮش‬
‫ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ اﺑﺪ ﺣﻴﺮان و ﺧﺎﻣﻮش‬
‫ﺑﻨﻨﺸﻴﻨﺪ دل ﻋﻄﺎر از ﺟﻮش‬
‫در ﻧﻪ ﻗﺪم و ز ﮐﺎر ﻣﻨﺪﻳﺶ‬
‫ﮔﻞ ﻣﻲﻃﻠﺒﻲ ز ﺧﺎر ﻣﻨﺪﻳﺶ‬
‫از ﮐﺎم و دهﺎن ﻣﺎر ﻣﻨﺪﻳﺶ‬
‫از ﺧﻨﺠﺮ هﺮ ﻋﻴﺎر ﻣﻨﺪﻳﺶ‬
‫از ﮔﻔﺘﻦ ﻧﻨﮓ و ﻋﺎر ﻣﻨﺪﻳﺶ‬
‫ﮔﺮ ﺧﺼﻢ ﺑﻮد هﺰار ﻣﻨﺪﻳﺶ‬
‫از ﮔﺸﺘﻦ ﺳﻨﮕﺴﺎر ﻣﻨﺪﻳﺶ‬
‫ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﻮ و ز دار ﻣﻨﺪﻳﺶ‬
‫در ﺗﺎب زهﺮ ﻏﺒﺎر ﻣﻨﺪﻳﺶ‬
‫ﺑﺪﻩ ﺟﺎن و ز ﺟﺎن دﻳﮕﺮ ﻣﻴﻨﺪﻳﺶ‬
‫ﺧﻮﺷﻲ ﺧﻮﻳﺶ ازﻳﻦ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﻣﻴﻨﺪﻳﺶ‬
‫وزﻳﻦ ﻓﻴﺮوزﻩﮔﻮن ﭼﻨﺒﺮ ﻣﻴﻨﺪﻳﺶ‬
‫ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮ ﻣﻲرو و از ﭘﺮ ﻣﻴﻨﺪﻳﺶ‬
‫ز ﮐﺎر ﻣﻤﻦ و ﮐﺎﻓﺮ ﻣﻴﻨﺪﻳﺶ‬
‫ﺳﺮ اﻧﺪر ﺑﺎز و از اﻓﺴﺮ ﻣﻴﻨﺪﻳﺶ‬
‫ﭼﻮ ﺳﺮ ﺑﺸﻨﺎﺧﺘﻲ از ﺳﺮ ﻣﻴﻨﺪﻳﺶ‬
‫هﻢ از ﺁذر هﻢ از ﺁزر ﻣﻴﻨﺪﻳﺶ‬
‫هﻢ از دار و هﻢ از ﻣﻨﺒﺮ ﻣﻴﻨﺪﻳﺶ‬
‫دهﺪ ﺑﺮ ﺑﺎد ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﻣﻴﻨﺪﻳﺶ‬
‫ﺗﻮ ﺁن اﻧﮕﺸﺖ ﺟﺰ اﺧﮕﺮ ﻣﻴﻨﺪﻳﺶ‬
‫‪٢٥٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اﮔﺮ ﺑﻲ دوﺳﺖ ﻳﮏ دم زو ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﻓﺮوﻣﺎﻧﺪ زﺑﺎن او ز ﮔﻔﺘﻦ‬
‫درﻳﻦ اﻧﺪﻳﺸﻪ هﺮﮔﺰ ﻧﻴﺰ دﻳﮕﺮ‬
‫اي دل ز ﺟﻔﺎي ﻳﺎر ﻣﻨﺪﻳﺶ‬
‫اي دل ز ﺟﻔﺎي ﻳﺎر ﻣﻨﺪﻳﺶ‬
‫ﺟﻮﻳﻨﺪﻩي در ز ﺟﺎن ﻧﺘﺮﺳﺪ‬
‫ﺑﺎ ﭘﻨﺠﻪي ﺷﻴﺮ ﭘﻨﺠﻪ ﻣﻲزن‬
‫ﻣﺮداﻧﻪ ﺑﻪ ﮐﻮي ﻳﺎر درﺷﻮ‬
‫ﮔﺮ ﻧﻴﻞ وﺻﺎل ﻳﺎر ﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮد ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻳﺎر‬
‫ﭼﻮن ﻳﺎﻓﺘﻪاي ﺟﻤﺎل او را‬
‫ﻣﻨﺼﻮر ﺗﻮﻳﻲ ﺑﺰن اﻧﺎاﻟﺤﻖ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺗﻮﻳﻲ ﭼﻮ ﻣﺎﻩ و ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬
‫دﻻ در ﺳﺮ ﻋﺸﻖ از ﺳﺮ ﻣﻴﻨﺪﻳﺶ‬
‫دﻻ در ﺳﺮ ﻋﺸﻖ از ﺳﺮ ﻣﻴﻨﺪﻳﺶ‬
‫ﭼﻮ ﺳﺮ در ﮐﺎر و ﺟﺎن در ﻳﺎر ﺑﺎزي‬
‫رﺳﻦ از زﻟﻒ ﺟﺎﻧﺎن ﺳﺎز ﺟﺎن را‬
‫ﭼﻮ ﭘﺮواﻧﻪ ﮔﺮت ﭘﺮ ﺳﻮزد ﺁن ﺷﻤﻊ‬
‫ﭼﻮ ﻋﺸﺎق را ﻧﻪ ﮐﻔﺮ اﺳﺖ و ﻧﻪ اﻳﻤﺎن‬
‫ﻣﻘﺎﻣﺮﺧﺎﻧﻪي رﻧﺪان ﻃﻠﺐ ﮐﻦ‬
‫ﭼﻮ ﺳﺮ در ﺑﺎﺧﺘﻲ ﺑﺸﻨﺎﺧﺘﻲ ﺳﺮ‬
‫هﻤﻪ ﺑﺘﻬﺎ ﭼﻮ اﺑﺮاهﻴﻢ ﺑﺸﮑﻦ‬
‫ﭼﻮ ﺁن ﺣﻼج ﺑﺮﮐﺶ ﭘﻨﺒﻪ از ﮔﻮش‬
‫اﮔﺮ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﺴﻮزد ﺑﺮ ﺳﺮ دار‬
‫ﭼﻮ اﻧﮕﺸﺖ ﺳﻴﻪرو ﮔﺸﺖ اﺧﮕﺮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫دوﻳﻲ ﮔﻢ ﺷﺪ ﻣﻲ و ﺳﺎﻏﺮ ﻣﻴﻨﺪﻳﺶ‬
‫ﻣﺲ ﺁﻧﺠﺎ زر ﺑﻮد ﺟﺰ زر ﻣﻴﻨﺪﻳﺶ‬
‫ﺟﺰ اﺳﺘﻐﺮاق در دﻟﺒﺮ ﻣﻴﻨﺪﻳﺶ‬
‫درﻳﻦ درﻳﺎ ﺑﻪ ﺟﺰ ﮔﻮهﺮ ﻣﻴﻨﺪﻳﺶ‬
‫ﺗﻮ ﮐﺸﺘﻲ ران ز ﺧﺸﮏ و ﺗﺮ ﻣﻴﻨﺪﻳﺶ‬
‫اﮔﺮ ﺻﻴﺪي ﻓﺘﺪ ﻻﻏﺮ ﻣﻴﻨﺪﻳﺶ‬
‫ازﻳﻦ وادي ﭘﻬﻨﺎور ﻣﻴﻨﺪﻳﺶ‬
‫ﮐﺲ از ﻋﻄﺎر ﺣﻴﺮانﺗﺮ ﻣﻴﻨﺪﻳﺶ‬
‫هﺮ ﮐﻪ هﺴﺖ اﻧﺪر ﭘﻲ ﺑﻬﺒﻮد ﺧﻮﻳﺶ‬
‫دور اﻓﺘﺎدﺳﺖ از ﻣﻘﺼﻮد ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﺗﺎ ﻧﻴﻔﺘﻲ دور از ﻣﺤﻤﻮد ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﻋﺎﻟﻤﻲ از ﺁﻩ ﺧﻮن ﺁﻟﻮد ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ هﺴﺘﻲ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﺧﺸﻨﻮد ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﺧﻮش ﺑﺴﻮز اي ﻋﺎﺷﻖ اﮐﻨﻮن ﻋﻮد ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﺑﺮ در او ﺟﺎن ﻏﻢ ﻓﺮﺳﻮد ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﭘﺲ درﻳﻦ ﺳﻮدا زﻳﺎن ﮐﻦ ﺳﻮد ﺧﻮﻳﺶ‬
‫درﮔﺬر از ﺑﻮد و از ﻧﺎﺑﻮد ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﭘﺲ ﺑﺮون ﺁي از ﻣﻴﺎن دود ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﻓﺎل ﮔﻴﺮ از ﻃﺎﻟﻊ ﻣﺴﻌﻮد ﺧﻮﻳﺶ‬
‫از ﺧﻮد هﻤﻪ دﻳﺪﻩ وز هﻤﻪ ﺧﻮﻳﺶ‬
‫در وﺻﻒ ﺗﻮ ﻋﻘﻞ ﺣﮑﻤﺖ اﻧﺪﻳﺶ‬
‫ﻗﺮﺑﺎن ﺷﺪن اﺳﺖ در رهﺖ ﮐﻴﺶ‬
‫ﺑﻲ ﻳﺎد ﺗﻮ در دهﻦ ﺷﻮد ﻧﻴﺶ‬
‫از ﻋﺠﺰ ﻧﺒﻮد ﺁن ﺳﺨﻦ ﭘﻴﺶ‬
‫‪٢٥٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮ ﻣﻲ ﺑﺎ ﺳﺎﻏﺮ ﺻﺎﻓﻲ ﻳﮑﻲ ﮔﺸﺖ‬
‫ﭼﻮ ﻣﺲ در زر ﮔﺪازد ﻣﺮد ﺻﺮاف‬
‫ﻣﺸﻮ اﻳﻨﺠﺎ ﺣﻠﻮﻟﻲ ﻟﻴﮑﻦ اﻳﻦ رﻣﺰ‬
‫اﮔﺮ ﺧﻮاهﻲ ﮐﻪ ﮔﻮهﺮ ﺑﻴﺎﺑﻲ‬
‫ﺑﺴﻲ ﮐﺸﺘﻲ ﺟﺎن ﺑﺮ ﺧﺸﮏ راﻧﺪي‬
‫ﭼﻨﺎن ﻓﺮﺑﻪ ﻧﻪاي ﺗﻮ هﻢ درﻳﻦ ﮐﺎر‬
‫ﭼﻮ ﺗﻮ داﻳﻢ ﺑﻪ ﭘﻬﻨﺎ ﻣﻲﺷﻮي ﺑﺎز‬
‫درﻳﻦ درﻳﺎي ﭘﺮ ﮔﺮداب ﺣﺴﺮت‬
‫هﺮ ﮐﻪ هﺴﺖ اﻧﺪر ﭘﻲ ﺑﻬﺒﻮد ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﺗﻮ اﻳﺎزي ﭘﻮﺳﺘﻴﻦ را ﻳﺎد دار‬
‫ﻋﺎﺷﻘﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ هﻢ ﺳﻮزد او‬
‫ﻧﻴﺴﺖ از ﺗﻮ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﺧﺸﻨﻮد دوﺳﺖ‬
‫زاهﺪ اﻓﺴﺮدﻩ ﭼﻮب ﺳﻨﺠﺪ اﺳﺖ‬
‫ﺣﻠﻘﻪي ﻣﻌﺸﻮق ﮔﻴﺮ و وﻗﻒ ﮐﻦ‬
‫ﭼﻮن درﻳﻦ ﺳﻮدا زﻳﺎن از ﺳﻮد ﺑﻪ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ از ﺑﻮد ﺗﻮ و ﻧﺎﺑﻮد ﺗﻮ‬
‫ﺁﺗﺸﻲ در هﺴﺘﻲ ﺗﺎرﻳﮏ زن‬
‫ﮔﺮ ﻓﻨﺎ ﮔﺮدي ﭼﻮ ﻋﻄﺎر از وﺟﻮد‬
‫اي از هﻤﻪ ﺑﻴﺶ و از هﻤﻪ ﭘﻴﺶ‬
‫اي از هﻤﻪ ﺑﻴﺶ و از هﻤﻪ ﭘﻴﺶ‬
‫در ﺷﺸﺪر ﺧﺎﮎ و ﺧﻮن ﻓﺘﺎدﻩ‬
‫در ﻋﺎﻟﻢ ﻋﺸﻖ ﻋﺎﺷﻘﺎن را‬
‫هﺮ دم ﮐﻪ زﻧﻨﺪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺖ‬
‫دروﻳﺶ ﮐﻪ ﻻف ﻣﻌﺮﻓﺖ زد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫زﺁن اﺳﺖ ﺳﻴﺎﻩروي دروﻳﺶ‬
‫ﻋﺎﺷﻖ ﺷﻮ و از وﺟﻮد ﻣﻨﺪﻳﺶ‬
‫دوﻟﺖ ﻧﺒﻮد ﺗﻮ را ازﻳﻦ ﺑﻴﺶ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺎز رهﻲ ازﻳﻦ دل رﻳﺶ‬
‫ﺑﺮ ﻣﻲﺧﻴﺰد ﻗﻴﺎﻣﺖ ز ﮐﻮﻳﺶ‬
‫ﻣﻲﺑﺘﻮان دﻳﺪ روي در روﻳﺶ‬
‫اي ﺑﺲ ﮐﻪ ﺑﺮﺁﻣﺪم ز هﺮ ﺳﻮﻳﺶ‬
‫ﭼﻮن ﻗﺮﻋﻪ ﺑﮕﺸﺘﻪام ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮﻳﺶ‬
‫ﺗﺎ ﺻﻴﺪ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻤﻨﺪ ﮔﻴﺴﻮﻳﺶ‬
‫از هﻨﺪﺳﺘﺎن ﺑﻪ هﻨﺪوي ﻣﻮﻳﺶ‬
‫از ﺗﺮﮐﺴﺘﺎن هﺰار هﻨﺪوﻳﺶ‬
‫در ﻻﻻﻳﻲ درج ﻟﻮﻟﻮﻳﺶ‬
‫اﻓﮑﻨﺪ ﺳﭙﺮ ز ﺟﺰع ﺟﺎدوﻳﺶ‬
‫رو ﺑﻪ ﺑﺎزي ﭼﺸﻢ ﺁهﻮﻳﺶ‬
‫ﺗﺎ هﺴﺖ ﺧﻮد اﻳﻦ ﮐﻤﺎن ﺑﻪ ﺑﺎزوﻳﺶ‬
‫ﺑﺮ زﻩ ﻧﮑﻨﺪ ﮐﻤﺎن اﺑﺮوﻳﺶ‬
‫دردي دارد ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ داروﻳﺶ‬
‫ﭼﻪ ﻳﮏ درﻳﻎ ﮐﻪ هﺮ دم هﺰارﺑﺎر درﻳﻎ‬
‫ﺑﻪ هﺮ ﻧﻔﺲ ﮐﻪ زﻧﻢ ﺑﻲ ﺗﻮ ﺻﺪ هﺰار درﻳﻎ‬
‫ﺑﺴﻮﺧﺖ زﺁﺗﺶ هﺠﺮ ﺗﻮ زار زار درﻳﻎ‬
‫ز ﺧﻮن ﭼﺸﻢ رﺧﻢ ﺷﺪ ﭼﻮ ﻻﻟﻪزار درﻳﻎ‬
‫ﺑﻪ ﻏﻢ ﻓﺮو ﺷﺪم اﮐﻨﻮن ﺑﻨﻔﺸﻪوار درﻳﻎ‬
‫ز ﻋﻤﺮ رﻓﺘﻪ ﻓﻐﺎن و ز روزﮔﺎر درﻳﻎ‬
‫‪٢٥٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫در هﺮ دو ﺟﻬﺎن ز ﺧﺠﻠﺖ ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن ﻓﻘﺮ ﺳﺮاي ﻋﺎﺷﻘﺎن اﺳﺖ‬
‫در ﻋﺸﻖ وﺟﻮدت ار ﻋﺪم ﺷﺪ‬
‫ﻋﻄﺎر ز ﻋﺸﻖ او ﻓﻨﺎ ﺷﻮ‬
‫هﺮ روز ﮐﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﻣﻲﮐﻨﺪ روﻳﺶ‬
‫هﺮ روز ﮐﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﻣﻲﮐﻨﺪ روﻳﺶ‬
‫ﻣﻲﻧﺘﻮان دﻳﺪ روي او ﻟﻴﮑﻦ‬
‫ﻣﻲﻧﺘﻮان ﻳﺎﻓﺖ ﺳﻮي او راهﻲ‬
‫ﺗﺎ ﻓﺎل ﮔﺮﻓﺘﻪام ﺟﻤﺎل او‬
‫در هﺮ ﻧﻔﺴﻢ هﺰار ﺟﺎن ﺑﺎﻳﺪ‬
‫هﺮ روز ﺑﻪ ﻧﻮ ﺧﺮاج ﻣﻲﺁرﻧﺪ‬
‫ﺟﺎن ﺑﺮ ﮐﻒ دﺳﺖ ﻣﻲرﺳﺪ هﺮ ﺷﺐ‬
‫ﺷﺪ ﺣﻠﻘﻪ ﺑﻪ ﮔﻮش ﻟﻞ ﻻﻻ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﺗﻴﻎ ﻣﻲزﻧﺪ در ﻣﻴﻎ‬
‫دل را ﺑﻪ دهﺎن ﺷﻴﺮ ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ‬
‫ﺧﻮاهﻢ ﮐﻪ ﺑﺒﻴﻨﺪ اﺑﺮوﻳﺶ رﺳﺘﻢ‬
‫رﺳﺘﻢ ﺑﻪ هﺰار ﺳﺎل ﭼﻮن زاﻟﻲ‬
‫ﻋﻄﺎر ﮐﻪ ﻃﺎق از اﺑﺮوي او ﺷﺪ‬
‫ز دﺳﺖ رﻓﺖ ﻣﺮا ﺑﻲ ﺗﻮ روزﮔﺎر درﻳﻎ‬
‫ز دﺳﺖ رﻓﺖ ﻣﺮا ﺑﻲ ﺗﻮ روزﮔﺎر درﻳﻎ‬
‫ﺑﻪ هﺮﭼﻪ درﻧﮕﺮم ﺑﻲ ﺗﻮ ﺻﺪ هﺰار اﻓﺴﻮس‬
‫دﻟﻲ ﮐﻪ ﺁب وﺻﺎﻟﺶ ﺑﻪ ﺟﻮي ﺑﻮد روان‬
‫ﭼﻮ ﻻﻟﻪزار رﺧﺖ ﺷﺪ ز ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﺑﻴﺮون‬
‫ﭼﻮ ﮔﻞ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﺑﺪم ﭘﻴﺶ ازﻳﻦ ز ﺷﺎدي وﺻﻞ‬
‫ز دور ﭼﺮخ ﺧﺮوش و ز ﺑﺨﺖ ﺑﺪ ﻓﺮﻳﺎد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﻨﺎي ﻋﻬﺪ ﺟﻬﺎن ﻧﻴﺴﺖ اﺳﺘﻮار درﻳﻎ‬
‫ﻣﺮا ﺟﺪا ﻧﻔﮑﻨﺪي ز ﻏﻤﮕﺴﺎر درﻳﻎ‬
‫ﺑﺴﻮﺧﺖ هﻤﭽﻮ دل ﻻﻟﻪ ز اﻧﺘﻈﺎر درﻳﻎ‬
‫روي ﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎب ﻋﺎﻟﻢ ﻋﺸﻖ‬
‫ﮐﺎر ﻋﺸﺎق ﺑﻲﺗﻮ ﻣﺎﺗﻢ ﻋﺸﻖ‬
‫ﮐﻪ ﺣﺮام اﺳﺖ ﺑﻲﺗﻮ ﺟﺰ ﻏﻢ ﻋﺸﻖ‬
‫ﺳﻠﻄﻨﺖ در ﺟﻬﺎن ﺧﺮم ﻋﺸﻖ‬
‫ﺳﺮ هﺮ ﻣﮋﻩي ﺗﻮ رﺳﺘﻢ ﻋﺸﻖ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻤﮑﻦ ﮔﺮﻓﺘﻨﻢ ﮐﻢ ﻋﺸﻖ‬
‫رﺳﺘﺨﻴﺰي ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﻳﮏ دم ﻋﺸﻖ‬
‫در ﺳﺮاﭘﺮدﻩي ﻣﻌﻈﻢ ﻋﺸﻖ‬
‫ﮐﺲ ﻧﻴﺎﻣﺪ هﻨﻮز ﻣﺤﺮم ﻋﺸﻖ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ هﺮ دم ﺷﻮد ﻣﺴﻠﻢ ﻋﺸﻖ‬
‫در ﮐﻤﺎل اﺳﺎس ﻣﺤﮑﻢ ﻋﺸﻖ‬
‫ﺧﺴﺘﮕﻲ ﺑﻴﺶ ﺷﺪ ز ﻣﺮهﻢ ﻋﺸﻖ‬
‫ﺗﺎزﮔﻲ ﻣﻲدهﺪ ز ﺷﺒﻨﻢ ﻋﺸﻖ‬
‫ﻣﺴﺖ ﻣﻲﺁﻳﻨﺪ از اﻳﻮان ﻋﺸﻖ‬
‫ﻣﻲﺧﺮاﻣﻨﺪ از ﺑﺮ ﺳﻠﻄﺎن ﻋﺸﻖ‬
‫ﻏﺮﻗﻪ اﻧﺪر ﺑﺤﺮ ﺑﻲ ﭘﺎﻳﺎن ﻋﺸﻖ‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﺎ ﮐﻲ رﺳﺪ ﻓﺮﻣﺎن ﻋﺸﻖ‬
‫ﮐﺎب ﺻﺎﻓﻲ ﻳﺎﻓﺖ از ﻧﻴﺴﺎن ﻋﺸﻖ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻋﺸﻖ ﺁن وي اﺳﺖ او ﺁن ﻋﺸﻖ‬
‫زاﻧﮑﻪ درد ﻋﺸﻖ ﺷﺪ درﻣﺎن ﻋﺸﻖ‬
‫‪٢٥٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻢ از ﻏﻢ ﻋﻬﺪ ﺟﻬﺎن ﮐﻪ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻧﺴﺖ‬
‫اﮔﺮ ﺟﻬﺎن ﺟﻔﺎﭘﻴﺸﻪ را وﻓﺎ ﺑﻮدي‬
‫دﻟﺖ ﮐﻪ ﮔﻠﺸﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﻮد اي ﻋﻄﺎر‬
‫اي ﻟﺐ ﺗﻮ ﻧﮕﻴﻦ ﺧﺎﺗﻢ ﻋﺸﻖ‬
‫اي ﻟﺐ ﺗﻮ ﻧﮕﻴﻦ ﺧﺎﺗﻢ ﻋﺸﻖ‬
‫ﺗﻮ ز ﻋﺸﺎق ﻓﺎرغ و ﺷﺐ و روز‬
‫ﻧﺘﻮان ﺧﻮرد ﺑﻲﺗﻮ ﺁﺑﻲ ﺧﻮش‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ ﺧﺘﻢ ﮐﺮد ﭼﻬﺮﻩي ﺗﻮ‬
‫در ﺻﻒ دﻟﺒﺮان ﺑﻪ ﺳﺮﺗﻴﺰي‬
‫ﺟﺎن ﻣﻦ ﭼﻮن ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ زﻧﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﻧﻤﻮد ﺻﺪ دم ﺻﻮر‬
‫ﭘﺎدﺷﺎهﺎن ﮐﻮن درﺑﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﺻﺪ هﺰاران هﺰار ﻗﺮن ﮔﺬﺷﺖ‬
‫در دو ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺸﺪ ﻣﺴﻠﻢ ﮐﺲ‬
‫ﺳﺮﻧﮕﻮن ﺷﺪ اﺳﺎس ﻣﺤﮑﻢ ﻋﻘﻞ‬
‫ﺟﺎن ﺁن را ﮐﻪ زﺧﻢ ﻋﺸﻖ رﺳﻴﺪ‬
‫دل ﻋﻄﺎر ﭼﻮن ﮔﻞ ﻧﻮروز‬
‫ﺧﺎﺻﮕﺎن ﻣﺤﺮم ﺳﻠﻄﺎن ﻋﺸﻖ‬
‫ﺧﺎﺻﮕﺎن ﻣﺤﺮم ﺳﻠﻄﺎن ﻋﺸﻖ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺴﺖ ﻣﺴﺖ و ﺟﺎم ﻣﻲ ﺑﻪ دﺳﺖ‬
‫ﺑﺎ دﻟﻲ ﭘﺮ ﺁﺗﺶ و ﭼﺸﻤﻲ ﭘﺮ ﺁب‬
‫ﮔﻮش ﺑﻨﻬﺎدﻧﺪ ﺧﻠﻖ هﺮ دو ﮐﻮن‬
‫ﻣﻲﻧﺪاﻧﻢ هﻴﭽﮑﺲ را در ﺟﻬﺎن‬
‫ﺁب ﺻﺎﻓﻲ ﻋﺸﻖ هﻢ ﻣﻌﺸﻮق راﺳﺖ‬
‫ﺧﻴﺰ اي ﻋﻄﺎر و درد ﻋﺸﻖ ﺟﻮي‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫او ﭼﻪ داﻧﺪ ﻗﻴﻤﺖ ﺳﻮداي ﻋﺸﻖ‬
‫در ﻣﻴﺎن ﻓﺘﻨﻪ ﺳﺮ ﻏﻮﻏﺎي ﻋﺸﻖ‬
‫ﮐﺲ ﭼﻪ داﻧﺪ ﻗﻴﻤﺖ ﻓﺮداي ﻋﺸﻖ‬
‫واﻟﻪ و ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ در ﺻﺤﺮاي ﻋﺸﻖ‬
‫ﭘﺴﺖ ﺷﺪ ﭼﻮن ﺧﺎﮎ زﻳﺮﭘﺎي ﻋﺸﻖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ او ﺷﻮرﻳﺪﻩ ﺷﺪ ﺷﻴﺪاي ﻋﺸﻖ‬
‫ﮐﻲ ﺑﻮد هﺮﮔﺰ ﺗﻮ را ﭘﺮواي ﻋﺸﻖ‬
‫ﺗﻮ ﭼﻪ داﻧﻲ ﭼﻮن ﻧﻪاي داﻧﺎي ﻋﺸﻖ‬
‫ﺗﺎ ﻋﺠﺎﻳﺐ ﺑﻴﻨﻲ از درﻳﺎ ﻋﺸﻖ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮﺁرﻧﺪت ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺎﻻي ﻋﺸﻖ‬
‫زاﻧﮑﻪ در ﻋﺎﻟﻢ ﺗﻮﻳﻲ ﻣﻮﻻي ﻋﺸﻖ‬
‫ﺑﺎز ﻧﻴﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﻋﻘﻞ ﺳﺮ ﻣﻌﻤﺎي ﻋﺸﻖ‬
‫ﭼﻨﺪ ﮐﻨﺪ ﻗﻄﺮﻩاي ﻓﻬﻢ ز درﻳﺎي ﻋﺸﻖ‬
‫هﻴﭻ ﻗﺒﺎﻳﻲ ﻧﺪوﺧﺖ ﻻﻳﻖ ﺑﺎﻻي ﻋﺸﻖ‬
‫راﺳﺖ ﺑﻮد ﺁن زﻣﺎن از ﺗﻮ ﺗﻮﻻي ﻋﺸﻖ‬
‫ﺧﺎم ﺑﻮد از ﺗﻮ ﺧﺎم ﭘﺨﺘﻦ ﺳﻮداي ﻋﺸﻖ‬
‫ﺟﺎن ﻋﺰﻳﺰان ﻧﮕﺮ ﻣﺴﺖ ﺗﻤﺎﺷﺎي ﻋﺸﻖ‬
‫ﮔﻔﺖ اﮔﺮ ﻓﺎﻧﻴﻲ هﺴﺖ ﺗﻮ را ﺟﺎي ﻋﺸﻖ‬
‫از ﺑﻦ و ﺑﻴﺨﺶ ﺑﮑﻨﺪ ﻗﻮت و ﻏﻮﻏﺎي ﻋﺸﻖ‬
‫ﺟﺎي دل و ﺟﺎن ﮔﺮﻓﺖ ﺟﻤﻠﻪي اﺟﺰاي ﻋﺸﻖ‬
‫ﻗﻄﺮﻩي ﺑﺎران او درد و درﻳﻐﺎي ﻋﺸﻖ‬
‫ﮔﺸﺖ ز ﻋﻄﺎر ﺳﻴﺮ‪ ،‬رﻓﺖ ﺑﻪ ﺻﺤﺮاي ﻋﺸﻖ‬
‫‪٢٥٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫هﺮ ﮐﻪ داﻳﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﻧﺎﭘﺮواي ﻋﺸﻖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ داﻳﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﻧﺎﭘﺮواي ﻋﺸﻖ‬
‫ﻋﺸﻖ را ﺟﺎﻧﻲ ﺑﺒﺎﻳﺪ ﺑﻴﻘﺮار‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ﭼﻮن اﻣﺮوز در ﺧﻮد ﻣﺎﻧﺪﻩاﻧﺪ‬
‫دﻳﺪﻩاي ﮐﻮ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﺻﺪ هﺰار‬
‫ﺑﺲ ﺳﺮ ﮔﺮدﻧﮑﺸﺎن ﮐﺎﻧﺪر ﺟﻬﺎن‬
‫در ﺟﻬﺎن ﺷﻮرﻳﺪﮔﺎن هﺴﺘﻨﺪ و ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﭼﻮن ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ از ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺖ را ﺧﺒﺮ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن داﻧﻨﺪ ﻗﺪر ﻋﺸﻖ دوﺳﺖ‬
‫ﭼﺸﻢ دل ﺁﺧﺮ زﻣﺎﻧﻲ ﺑﺎز ﮐﻦ‬
‫در ﻧﺸﻴﺐ ﻧﻴﺴﺘﻲ ﺁرام ﮔﻴﺮ‬
‫ﺧﻴﺰ اي ﻋﻄﺎر و ﺟﺎن اﻳﺜﺎر ﮐﻦ‬
‫ﻋﻘﻞ ﮐﺠﺎ ﭘﻲ ﺑﺮد ﺷﻴﻮﻩي ﺳﻮداي ﻋﺸﻖ‬
‫ﻋﻘﻞ ﮐﺠﺎ ﭘﻲ ﺑﺮد ﺷﻴﻮﻩي ﺳﻮداي ﻋﺸﻖ‬
‫ﻋﻘﻞ ﺗﻮ ﭼﻮن ﻗﻄﺮﻩاي اﺳﺖ ﻣﺎﻧﺪﻩ ز درﻳﺎ ﺟﺪا‬
‫ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻴﺎط ﻋﻘﻞ ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺴﻲ ﺑﺨﻴﻪ زد‬
‫ﮔﺮ ز ﺧﻮد و هﺮ دو ﮐﻮن ﭘﺎﮎ ﺗﺒﺮا ﮐﻨﻲ‬
‫ور ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ز ﺗﻮ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺑﻪ هﻢ‬
‫ﻋﺸﻖ ﭼﻮ ﮐﺎر دل اﺳﺖ دﻳﺪﻩي دل ﺑﺎز ﮐﻦ‬
‫دوش درﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺟﺎن دﻣﺪﻣﻪي ﻋﺸﻖ او‬
‫ﺟﺎن ﭼﻮ ﻗﺪم در ﻧﻬﺎد ﺗﺎ ﮐﻪ هﻤﻲ ﭼﺸﻢ زد‬
‫ﭼﻮن اﺛﺮ او ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻣﺤﻮ ﺷﺪ اﺟﺰاي او‬
‫هﺴﺖ درﻳﻦ ﺑﺎدﻳﻪ ﺟﻤﻠﻪي ﺟﺎﻧﻬﺎ ﭼﻮ اﺑﺮ‬
‫ﺗﺎ دل ﻋﻄﺎر ﻳﺎﻓﺖ ﭘﺮﺗﻮ اﻳﻦ ﺁﻓﺘﺎب‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫در راﻩ ﺗﻮ ﮐﻔﺮ و دﻳﻦ ﺑﻪ ﻳﮏ رﻧﮓ‬
‫ﺑﻲ ﻧﺎم ﺗﻮ ﻧﺎﻣﻬﺎ هﻤﻪ ﻧﻨﮓ‬
‫دور اﺳﺖ ﺑﻪ ﺻﺪ هﺰار ﻓﺮﺳﻨﮓ‬
‫از دار هﻤﻲ ﮐﻨﻨﺪ ﺁوﻧﮓ‬
‫دو ﮐﻮن ﻧﺴﺨﺖ ﻧﻴﻢ ﺟﻮ ﺳﻨﮓ‬
‫اﻓﺘﺎد و ﺷﮑﺴﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﻨﮓ‬
‫واﻧﮕﻪ ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺴﻴﺎ ﮐﻦ ﺁهﻨﮓ‬
‫ﻧﻪ ﺑﻮي هﻤﻲ ﺧﺮﻧﺪ و ﻧﻪ رﻧﮓ‬
‫ﺑﺎري اﺳﺖ ﮔﺮان و ﻣﺮﮐﺒﻲ ﻟﻨﮓ‬
‫اﻓﺘﺎدﻩ ﻣﺒﺎش ﺑﺮ در ﺗﻨﮓ‬
‫در راﻩ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﺗﻮ ﺧﺮﺳﻨﮓ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺎزرهﻲ ز ﺻﻠﺢ و از ﺟﻨﮓ‬
‫ﺑﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ وﻗﻒ ﺟﺎن اﺑﺪال‬
‫ﻳﮏ ﺷﮑﻞ ز ﺻﺪ هﺰار اﺷﮑﺎل‬
‫هﺮﮔﻪ ﮐﻪ ﺷﻮم ﺑﻪ ﺻﺪ زﺑﺎن ﻻل‬
‫ﭘﻴﺮان هﺰار ﺳﺎﻟﻪ اﻃﻔﺎل‬
‫ﺑﺮ رﻳﮓ هﻤﻲ زﻧﻨﺪ دﻧﺒﺎل‬
‫ﻣﻌﺮوف هﻢ از ﻟﺐ و هﻢ از ﺧﺎل‬
‫ﺁن ﻟﻄﻒ ﮐﻪ در ﺗﻮ ﺑﻴﻨﻢ اﻣﺴﺎل‬
‫ﺗﺎ ﺑﻮ ﮐﻪ ﺣﻠﻮﻟﻴﻲ ﮐﻨﺪ ﺣﺎل‬
‫اﺳﺘﻐﺮاق اﺳﺖ و ﮐﺸﻒ اﺣﻮال‬
‫وﻗﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﺎن دهﻢ ﺑﻪ دﻻل‬
‫ﻣﻲﺑﮕﺸﺎﻳﻢ هﺰار ﻗﻴﻔﺎل‬
‫ﺗﺎ در زﻧﻢ ﺁﺗﺸﻲ ﺑﻪ اﻋﻤﺎل‬
‫‪٢٥٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﺎ وﺟﻮد هﻢ ﺗﻨﮓ‬
‫اي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﺎ وﺟﻮد هﻢ ﺗﻨﮓ‬
‫ﺑﻲ روي ﺗﻮ ﮐﻌﺒﻪهﺎ ﺧﺮاﺑﺎت‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ هﺮ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﻗﻼش‬
‫ﻗﻼﺷﺎن را درﻳﻦ وﻻﻳﺖ‬
‫ﻋﺸﻘﺖ ﺑﻪ ﺗﺮازوي ﻗﻴﺎﻣﺖ‬
‫ﻗﺮاﺑﻪي ﻧﻨﮓ و ﺷﻴﺸﻪي ﻧﺎم‬
‫زﻧﺎر ﻣﻐﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﻣﻴﺎن ﺑﻨﺪ‬
‫ﻣﺮداﻧﻪ درﺁي ﮐﺎﻧﺪرﻳﻦ راﻩ‬
‫راهﻲ اﺳﺖ دراز و ﻋﻤﺮ ﮐﻮﺗﺎﻩ‬
‫ﮐﻠﻲ ز ﺳﺮ وﺟﻮد ﺑﺮﺧﻴﺰ‬
‫ﻣﻲدان ﺑﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﮐﻪ در دو ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﺑﺮﺧﻴﺰ ز راﻩ ﺧﻮد ﭼﻮ ﻋﻄﺎر‬
‫اي ﻋﻘﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ از رﺧﺖ ﻓﺎل‬
‫اي ﻋﻘﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ از رﺧﺖ ﻓﺎل‬
‫از زﻟﻒ ﺗﻮ ﺣﻞ ﻧﻤﻲﺗﻮان ﮐﺮد‬
‫ﺷﺮح ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ دهﻢ ﻣﻦ‬
‫اي در رﻩ ﺣﻞ و ﻋﻘﺪ ﻋﺸﻘﺖ‬
‫در ﻣﻌﺮﮐﻪي ﺗﻮ ﺷﻴﺮﻣﺮدان‬
‫ﮐﺮدي ﻇﻠﻤﺎت و ﺁب ﺣﻴﻮان‬
‫در ﻳﻮﺳﻒ ﻣﺼﺮ ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫ﺳﺮﺑﺴﺘﻪ از ﺁن ﺑﮕﻔﺘﻢ اﻳﻦ ﺣﺮف‬
‫اﻳﻨﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﻨﻢ ﺣﻠﻮل ﻧﺒﻮد‬
‫دل ﺧﻮن ﺷﺪ و زاد رﻩ ﻧﺪارم‬
‫از هﺮ ﻣﮋﻩ هﺮ زﻣﺎن ز ﺷﻮﻗﺖ‬
‫ﺑﮕﺸﺎي ﺑﻪ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ راهﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﻲزﻧﻢ ﭘﺮ و ﺑﺎل‬
‫واﻧﮕﺎﻩ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ ﺑﻪ ﻣﺜﻘﺎل‬
‫ﺗﺎ ﺧﺮﻗﻪ دراﻓﮑﻨﻢ ﺑﻪ ﻗﻮال‬
‫ﺑﮕﺮﻳﺰم ازﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﻣﺤﺘﺎل‬
‫وز ﻓﻠﺴﻔﻴﺎن ﻋﻘﻞ ﻓﻌﺎل‬
‫از ﺑﻬﺮ ﻓﻀﻮﻟﻴﺎن دﺧﺎل‬
‫ﺑﮕﺬار ﺟﺪل ﺑﺮاي دﺟﺎل‬
‫ﺗﺎ ﺑﺎز رهﻲ ز ﺟﺎﻩ و از ﻣﺎل‬
‫دل ﻓﺘﻨﻪ ﺷﺪ ﺑﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ‪ ،‬اي ﻓﺘﻨﻪي اﻳﺎم دل‬
‫دﻳﺮي اﺳﺖ ﺗﺎ ﺳﻮداي ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﮕﺮﻓﺖ هﻔﺖ اﻧﺪام دل‬
‫ﺗﺎ دل ز ﻧﺎﻣﺖ زﻧﺪﻩ ﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺮ ﺷﺪ دو ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎم دل‬
‫ﺗﺎ از ﺷﺮاب ﻋﺸﻖ ﺧﻮد‪ ،‬ﭘﺮ ﺑﺎدﻩ ﮐﺮدي ﺟﺎم دل‬
‫ﮐﻲ ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ ﺣﺎﺻﻠﻢ‪ ،‬اي ﻓﺎرغ از ﭘﻴﻐﺎم دل‬
‫ﮐﺎم دل ﻣﻦ ﭼﻮن ﺗﻮﻳﻲ‪ ،‬هﺮﮔﺰ ﻧﻴﺎﺑﻢ ﮐﺎم دل‬
‫ﻋﻄﺎر را در هﺮ دﻣﻲ‪ ،‬ﺟﺎﻧﺎ ﺗﻮﻳﻲ ﺁرام دل‬
‫دل ﻓﺘﻨﻪ ﺷﺪ ﺑﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ‪ ،‬اي ﻓﺘﻨﻪي اﻳﺎم دل‬
‫دﻳﺮي اﺳﺖ ﺗﺎ ﺳﻮداي ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﮕﺮﻓﺖ هﻔﺖ اﻧﺪام دل‬
‫ﺗﺎ دل ز ﻧﺎﻣﺖ زﻧﺪﻩ ﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺮ ﺷﺪ دو ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎم دل‬
‫ﺗﺎ از ﺷﺮاب ﻋﺸﻖ ﺧﻮد‪ ،‬ﭘﺮ ﺑﺎدﻩ ﮐﺮدي ﺟﺎم دل‬
‫ﮐﻲ ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ ﺣﺎﺻﻠﻢ‪ ،‬اي ﻓﺎرغ از ﭘﻴﻐﺎم دل‬
‫ﮐﺎم دل ﻣﻦ ﭼﻮن ﺗﻮﻳﻲ‪ ،‬هﺮﮔﺰ ﻧﻴﺎﺑﻢ ﮐﺎم دل‬
‫ﻋﻄﺎر را در هﺮ دﻣﻲ‪ ،‬ﺟﺎﻧﺎ ﺗﻮﻳﻲ ﺁرام دل‬
‫‪٢٦٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﺮغ ﺗﻮ ﻣﻨﻢ ﮐﻪ ﺗﺎ ﮐﻪ هﺴﺘﻢ‬
‫ﺻﺪ ﮐﻮﻩ ﺑﻪ ﻳﮏ زﻣﺎن ﺑﺒﺨﺸﻲ‬
‫از ﺧﺮﻗﻪي هﺴﺘﻴﻢ ﺑﺮون ﺁر‬
‫ﭼﻮن ﺑﺮهﻨﮕﺎن ﺑﻲ ﺳﺮ و ﭘﺎي‬
‫ﭼﻨﺪ از ﻣﺘﮑﻠﻤﺎن ﺑﺎرد‬
‫هﻢ ﻓﻠﺴﻔﻪ هﻢ ﮐﻼم ﺑﮕﺬار‬
‫ﺑﺎ ﻋﻴﺴﻲ روح هﻢ ﻧﻔﺲ ﺷﻮ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﮔﺮﻳﺰ هﻤﭽﻮ ﻋﻄﺎر‬
‫ﺻﻮرت ﻧﺒﻨﺪد اي ﺻﻨﻢ‪ ،‬ﺑﻲ زﻟﻒ ﺗﻮ ﺁرام دل‬
‫ﺻﻮرت ﻧﺒﻨﺪد اي ﺻﻨﻢ‪ ،‬ﺑﻲ زﻟﻒ ﺗﻮ ﺁرام دل‬
‫اي ﺟﺎن ﺑﻪ ﻣﻮﻻي ﺗﻮ‪ ،‬دل ﻏﺮﻗﻪي درﻳﺎي ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﺟﺎن ﺑﻪ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﻨﺪﻩ ﺷﺪ‪ ،‬زﻳﻦ ﺑﻨﺪﮔﻲ ﺗﺎﺑﻨﺪﻩ ﺷﺪ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ دﻟﻢ از ﭼﺸﻢ ﺑﺪ‪ ،‬ﻧﻪ هﻮش دارد ﻧﻪ ﺧﺮد‬
‫ﭘﻴﻐﺎﻣﺖ ﺁﻣﺪ از دﻟﻢ‪ ،‬ﮐﺎي ﻣﺎﻩ ﺣﻞ ﮐﻦ ﻣﺸﮑﻠﻢ‬
‫از رخ ﻣﻪ ﮔﺮدون ﺗﻮﻳﻲ‪ ،‬وز ﻟﺐ ﻣﻲ ﮔﻠﮕﻮن ﺗﻮﻳﻲ‬
‫اي هﻤﮕﻨﺎن را هﻤﺪﻣﻲ‪ ،‬ﺷﺎدي ﻣﻦ از ﺗﻮ ﻏﻤﻲ‬
‫ﺻﻮرت ﻧﺒﻨﺪد اي ﺻﻨﻢ‪ ،‬ﺑﻲ زﻟﻒ ﺗﻮ ﺁرام دل‬
‫ﺻﻮرت ﻧﺒﻨﺪد اي ﺻﻨﻢ‪ ،‬ﺑﻲ زﻟﻒ ﺗﻮ ﺁرام دل‬
‫اي ﺟﺎن ﺑﻪ ﻣﻮﻻي ﺗﻮ‪ ،‬دل ﻏﺮﻗﻪي درﻳﺎي ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﺟﺎن ﺑﻪ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﻨﺪﻩ ﺷﺪ‪ ،‬زﻳﻦ ﺑﻨﺪﮔﻲ ﺗﺎﺑﻨﺪﻩ ﺷﺪ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ دﻟﻢ از ﭼﺸﻢ ﺑﺪ‪ ،‬ﻧﻪ هﻮش دارد ﻧﻪ ﺧﺮد‬
‫ﭘﻴﻐﺎﻣﺖ ﺁﻣﺪ از دﻟﻢ‪ ،‬ﮐﺎي ﻣﺎﻩ ﺣﻞ ﮐﻦ ﻣﺸﮑﻠﻢ‬
‫از رخ ﻣﻪ ﮔﺮدون ﺗﻮﻳﻲ‪ ،‬وز ﻟﺐ ﻣﻲ ﮔﻠﮕﻮن ﺗﻮﻳﻲ‬
‫اي هﻤﮕﻨﺎن را هﻤﺪﻣﻲ‪ ،‬ﺷﺎدي ﻣﻦ از ﺗﻮ ﻏﻤﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭼﻪ ﻣﻲﺧﻮاهﻲ ازﻳﻦ ﺧﻮن ﺧﻮردن دل‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺟﺎن ﭘﺮﺧﻮن داﻣﻦ دل‬
‫ﺑﻪ ﺻﺪ ﺟﺎن ﻣﻦ ﺷﺪم در ﺷﻴﻮن دل‬
‫ﮐﻪ ﺧﻮن ﻋﺎﺷﻘﺎن در ﮔﺮدن دل‬
‫هﻤﻲ ﮐﻮﺷﻢ ﺑﻪ رﺳﻮا ﮐﺮدن دل‬
‫ﺑﺮﺁﻣﺪ دود ﻋﺸﻖ از روزن دل‬
‫ﮐﻪ دل هﻢ دام ﺟﺎن هﻢ ارزن دل‬
‫ﮐﻪ ﺁﺳﺎن اﺳﺖ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺑﺮدن دل‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮن درﻣﻲﮐﺸﻢ ﭘﻴﺮاهﻦ دل‬
‫ﮐﻪ ﻧﺰدﻳﮏ اﺳﺖ وﻗﺖ رﻓﺘﻦ دل‬
‫اي زﻟﻒ ﺗﻮ ﺷﺒﻲ ﺧﻮش واﻧﮕﻪ ﺑﻪ روز ﺣﺎﺻﻞ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ را ز رﺷﮑﺖ ﺻﺪ ﮔﻮﻧﻪ ﺳﻮز ﺣﺎﺻﻞ‬
‫هﺮ ﺗﻴﺮ ﺗﺮﮐﺸﺖ را ﺻﺪ ﮐﻴﻨﻪ ﺗﻮز ﺣﺎﺻﻞ‬
‫ﻣﺎهﻲ ﮐﻪ دﻳﺪ او را ﺳﻲ و دو روز ﺣﺎﺻﻞ‬
‫ﻣﻠﮑﻲ ز ﺧﻄﺖ ﺁﻣﺪ در ﻧﻴﻤﺮوز ﺣﺎﺻﻞ‬
‫ﮐﺮدي ﺑﻪ ﭼﺸﻢ زﺧﻤﻲ ﺗﻮ دﻟﻔﺮوز ﺣﺎﺻﻞ‬
‫زﻟﻒ ﺗﻮ ﮐﺮدﻩ ﺁن را ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﮐﻮ ز ﺣﺎﺻﻞ‬
‫ﻋﻄﺎر را ﮔﺮ ﺁﻳﺪ ﺻﺪ ﭘﺮدﻩ دوز ﺣﺎﺻﻞ‬
‫ﭼﻨﺪ ﮔﻮﻳﻲ ﺁﺧﺮ از ﺧﻮد واﻟﺴﻼم‬
‫ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﺑﻮد اﻳﻦ ﺷﺪ ﺁﻣﺪ واﻟﺴﻼم‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺁﻧﺶ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ زد واﻟﺴﻼم‬
‫رو ﮐﻪ ﻧﺒﻮد ﭼﻮن ﺗﻮ ﺑﺨﺮد واﻟﺴﻼم‬
‫ﺟﺎن ﺗﻮ ﻧﺎﻧﻲ ﻧﻴﺮزد واﻟﺴﻼم‬
‫‪٢٦١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫زهﻲ در ﮐﻮي ﻋﺸﻘﺖ ﻣﺴﮑﻦ دل‬
‫زهﻲ در ﮐﻮي ﻋﺸﻘﺖ ﻣﺴﮑﻦ دل‬
‫ﭼﮑﻴﺪﻩ ﺧﻮن دل ﺑﺮ داﻣﻦ ﺟﺎن‬
‫از ﺁن روزي ﮐﻪ دل دﻳﻮاﻧﻪي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﻣﻨﺎدي ﻣﻲﮐﻨﻨﺪ در ﺷﻬﺮ اﻣﺮوز‬
‫ﭼﻮ رﺳﻮا ﮐﺮد ﻣﺎ را درد ﻋﺸﻘﺖ‬
‫ﭼﻮ ﻋﺸﻘﺖ ﺁﺗﺸﻲ در ﺟﺎن ﻣﻦ زد‬
‫زهﻲ ﺧﺎل و زهﻲ روي ﭼﻮ ﻣﺎهﺖ‬
‫ﻣﮑﻦ ﺟﺎﻧﺎ دل ﻣﺎ را ﻧﮕﻪدار‬
‫ﭼﻮ ﮔﻞ اﻧﺪر هﻮاي روي ﺧﻮﺑﺖ‬
‫ﺑﻴﺎ ﺟﺎﻧﺎ دل ﻋﻄﺎر ﮐﻦ ﺷﺎد‬
‫اي زﻟﻒ ﺗﻮ ﺷﺒﻲ ﺧﻮش واﻧﮕﻪ ﺑﻪ روز ﺣﺎﺻﻞ‬
‫هﺮ ﺗﺎﺑﺶ ﻣﻬﺖ را ﻣﻬﺮي هﺰار در ﺳﺮ‬
‫ﻣﺎهﻲ در درﺟﺖ هﺮ ﻳﮏ ﭼﻮ روز روﺷﻦ‬
‫روي ﺗﻮ ﺑﻮد روزي ﺧﻄﺖ ﮔﺮﻓﺖ ﻧﻴﻤﻲ‬
‫ﻣﻠﮑﻲ ﮐﻪ هﻴﭻ ﺳﻠﻄﺎن ﺣﺎﺻﻞ ﻧﺪﻳﺪ ﺧﻮد را‬
‫وان راﺳﺘﻲ ﮐﻪ ﮐﺲ را هﺮﮔﺰ ﻧﺸﺪ ﻣﺴﻠﻢ‬
‫ﭘﺮدﻩ درﻳﺪن ﺗﻮ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﮐﻲ ﭘﺬﻳﺮد‬
‫ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﻲ داد و ﺑﺴﺘﺪ واﻟﺴﻼم‬
‫ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﻲ داد و ﺑﺴﺘﺪ واﻟﺴﻼم‬
‫ﺗﻮ ﭼﻨﺎن اﻧﮕﺎر ﮐﺎﻧﺪر راﻩ ﻋﺸﻖ‬
‫ﺷﻴﺸﻪاي اﻧﺪر دﻣﻴﺪ اﺳﺘﺎد ﮐﺎر‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ اﻳﻨﺠﺎ رﻩ ﺑﺮي ﺑﺎ اﺻﻞ ﮐﺎر‬
‫ور ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺟﺎن ﺗﻮ درﺑﻨﺪ ﺧﻮﻳﺶ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫از ﻳﮑﻲ درﮔﻴﺮ ﺗﺎ ﺻﺪ واﻟﺴﻼم‬
‫ﮔﺮ هﻤﻪ ﻧﻴﮏ اﺳﺖ و ﮔﺮ ﺑﺪ واﻟﺴﻼم‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮرا از ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺴﺘﺪ واﻟﺴﻼم‬
‫واﻧﭽﻪ ﺑﺮﺧﻮاﻧﻲ ز ﮐﺎﻏﺬ واﻟﺴﻼم‬
‫ﺁن زﻣﺎن ﻋﺸﻖ از ﺗﻮ زﻳﺒﺪ واﻟﺴﻼم‬
‫ﻋﺸﻖ ﻧﺒﻮد در ﺧﻮش ﺁﻣﺪ واﻟﺴﻼم‬
‫در دو ﻋﺎﻟﻢ ﺷﺪ ﺳﭙﻬﺒﺪ واﻟﺴﻼم‬
‫ﭼﻨﺪ ﮐﻨﻲ ﮔﻔﺖ و ﺷﻨﻮد اي ﻏﻼم‬
‫ﭼﻨﺪ زﻧﻢ ﺑﺎﻧﮓ ﮐﻪ زود اي ﻏﻼم‬
‫هﻴﻦ ﮐﻪ ﺑﺴﻲ درد ﻓﺰود اي ﻏﻼم‬
‫ﺁﻳﻨﻪي دل ﺑﺰدود اي ﻏﻼم‬
‫ﻣﻲﮔﺬرد زود ﭼﻮ دود اي ﻏﻼم‬
‫هﺮﭼﻪ هﻤﻲ ﺑﻮد ﻧﺒﻮد اي ﻏﻼم‬
‫در ﭘﻲ ﺗﻮ ﻣﺮگ ﭼﻪ ﺳﻮد اي ﻏﻼم‬
‫هﺮ ﻧﻔﺴﺖ روي ﻧﻤﻮد اي ﻏﻼم‬
‫ﮔﻮي ز ﭘﻴﺶ ﺗﻮ رﺑﻮد اي ﻏﻼم‬
‫داﻧﻪي ﻧﺎﮐﺸﺘﻪ درود اي ﻏﻼم‬
‫هﺮ ﮐﻪ دﻣﻲ ﺧﻮش ﺑﻐﻨﻮد اي ﻏﻼم‬
‫ﺻﺪ در اﻧﺪوﻩ ﮔﺸﻮد اي ﻏﻼم‬
‫ﺑﺎدﻩي ﮔﻠﺮﻧﮓ ﺑﻴﺎر اي ﻏﻼم‬
‫وﺻﻞﻃﻠﺐ ﻓﺼﻞ ﺑﻬﺎر اي ﻏﻼم‬
‫ﻣﻲﺷﻨﻮي ﻧﺎﻟﻪي زار اي ﻏﻼم‬
‫ﺳﺮ ز ﮔﺮاﻧﻲ ﺑﻪ ﮐﻨﺎر اي ﻏﻼم‬
‫‪٢٦٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺧﻠﻖ را ﭼﻮن ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻮﻳﻲ زﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ‬
‫هﺮ ﮐﻪ را اﻳﻦ ذوق ﻧﺒﻮد ﻣﺮدﻩاي اﺳﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺰ ﺗﻮ ﺑﺴﺘﺎﻧﺪ ﺗﻮرا‬
‫ﻋﺸﻖ ﻧﺒﻮد ﺁن ﮐﻪ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ ﻗﻠﻢ‬
‫ﻋﺸﻖ درﻳﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﭼﻮن ﻏﺮﻗﺖ ﮐﻨﺪ‬
‫ﻧﺎﺧﻮﺷﺖ ﻣﻲﺁﻳﺪ اﻣﺎ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﺟﺎن ﻋﻄﺎر از ﺳﭙﺎﻩ ﺳﺮ ﻋﺸﻖ‬
‫ﺻﺒﺢ رخ از ﭘﺮدﻩ ﻧﻤﻮد اي ﻏﻼم‬
‫ﺻﺒﺢ رخ از ﭘﺮدﻩ ﻧﻤﻮد اي ﻏﻼم‬
‫دﻳﺮ ﺷﺪ ﺁﺧﺮ ﻗﺪﺣﻲ ﻣﻲ ﺑﻴﺎر‬
‫درد ﺧﺮاﺑﺎت ﻣﭙﻴﻤﺎي ﮐﻢ‬
‫در دﻟﻢ ﺁﺗﺶ ﻓﮑﻦ از ﻣﻲ ﮐﻪ ﻣﻲ‬
‫ﺁﺗﺶ ﺗﺮ دﻩ ﺑﻪ ﺻﺒﻮﺣﻲ ﮐﻪ ﻋﻤﺮ‬
‫ﻋﻤﺮ ﺗﻮ ﭼﻮن اول اﻓﺴﺎﻧﻪاي‬
‫روي زﻣﻴﻦ ﮔﺮ هﻤﻪ ﻣﻠﮏ ﺗﻮ ﺷﺪ‬
‫ﭘﺸﺖ ﺑﺪﻩ زاﻧﮑﻪ ﺑﻼﻳﻲ دﮔﺮ‬
‫ﮔﻮﺷﻪﻧﺸﻴﻦ ﺑﺎش ﮐﻪ ﭼﻮﮔﺎن ﭼﺮخ‬
‫داﻧﻪي اﻣﻴﺪ ﭼﻪ ﮐﺎري ﮐﻪ دهﺮ‬
‫ﺻﺪ ﻗﺪح ﺧﻮﻧﺶ ﺑﺒﺎﻳﺪ ﮐﺸﻴﺪ‬
‫ﺑﺮ دل ﻋﻄﺎر ﻓﻠﮏ هﺮ ﻧﻔﺲ‬
‫ﮔﺸﺖ ﺟﻬﺎن هﻤﭽﻮ ﻧﮕﺎر اي ﻏﻼم‬
‫ﮔﺸﺖ ﺟﻬﺎن هﻤﭽﻮ ﻧﮕﺎر اي ﻏﻼم‬
‫ﺑﺎ ﮔﻞ و ﺑﺎ ﺑﻠﺒﻞ و ﺑﺎ ﻣﻞ ﺑﻬﻢ‬
‫ﺑﻠﺒﻞ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻪ ﺻﺒﻮﺣﻲ درﺳﺖ‬
‫ﻧﺮﮔﺲ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﻧﮕﺮ ﮐﺎو ﻓﮑﻨﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﻴﺶ ﻣﺒﺮ ﺁب ز ﮐﺎر اي ﻏﻼم‬
‫ﺧﺎﮎ ﮐﻨﺪ ﭼﻮن ﺗﻮ هﺰار اي ﻏﻼم‬
‫ﻧﻮش ﺧﻤﺎرم ز ﺧﻢ ﺁر اي ﻏﻼم‬
‫ﭼﻨﺪ ﮐﻨﻲ روز ﮔﺬر اي ﻏﻼم‬
‫ﻓﮑﺮ ﮐﻦ از روز ﺷﻤﺎر اي ﻏﻼم‬
‫از ﺗﻮ ﺑﺮﺁرﻧﺪ دﻣﺎر اي ﻏﻼم‬
‫دﺳﺖ ازﻳﻦ ﻗﺼﻪ ﺑﺪار اي ﻏﻼم‬
‫ﺑﺮد ز ﻋﻄﺎر ﻗﺮار اي ﻏﻼم‬
‫زﻧﺪﻩ ﮔﺮدان ﺟﺎﻧﻢ از ﺟﺎم اي ﻏﻼم‬
‫وارهﺎن از ﻧﻨﮓ و از ﻧﺎم اي ﻏﻼم‬
‫ﺻﺒﺢ دم زد ﻣﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﺎم اي ﻏﻼم‬
‫هﻴﻦ ﮐﻪ رﻓﺖ از دﺳﺖ اﻳﺎم اي ﻏﻼم‬
‫ﻧﺪهﺪت ﭘﻴﺸﻲ ﺑﻪ ﻳﮏ ﮔﺎم اي ﻏﻼم‬
‫هﻤﭽﻮ ﻣﺮﻏﻲ ﻣﺎﻧﺪﻩ در دام اي ﻏﻼم‬
‫ﺗﺎزﻩ ﮔﺮدان زود اﺳﻼم اي ﻏﻼم‬
‫ﺑﺎ ﻗﻠﻨﺪر دردي ﺁﺷﺎم اي ﻏﻼم‬
‫ﺑﺮﺗﺮ اﺳﺖ از ﻣﺪح و دﺷﻨﺎم اي ﻏﻼم‬
‫هﺴﺖ ﺑﻲ ﺁﻏﺎز و اﻧﺠﺎم اي ﻏﻼم‬
‫ﮐﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﺁرام اي ﻏﻼم‬
‫هﺮ دو ﻧﺒﻮد ﮐﺎم و ﻧﺎﮐﺎم اي ﻏﻼم‬
‫ﻳﺎ ﻣﺪﻩ در دﻳﺮ اﺑﺮام اي ﻏﻼم‬
‫ﮐﻲ رﺳﺪ ﮐﺎرت ﺑﻪ اﺗﻤﺎم اي ﻏﻼم‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﻲ ﻧﻪ ﺧﺎص و ﻧﻪ ﻋﺎم اي ﻏﻼم‬
‫ﻳﺎدت ﺁﻳﺪ اﻳﻦ ﺑﻪ هﻨﮕﺎم اي ﻏﻼم‬
‫‪٢٦٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭘﻴﺶ ﻧﺸﻴﻦ ﺗﺎزﻩ ﺑﮑﻦ ﮐﺎر ﺁب‬
‫ﺁب ﺑﺪﻩ زاﻧﮑﻪ ﺟﻬﺎن هﺮ ﻧﻔﺲ‬
‫زﺧﻢ ﺧﻤﺎرم ﭼﻮ ﺑﻪ زاري ﺑﮑﺸﺖ‬
‫روز ﭼﻮ ﺷﺪ ﺑﺎز ﻧﻴﺎﻳﺪ دﮔﺮ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺷﻤﺎر زر و زﻳﻨﺖ ﮐﻨﻲ‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻲ ﺁﮔﻪ ﮐﻪ دم واﭘﺴﻴﻦ‬
‫ﻗﺼﻪي ﻣﺮﮔﻢ ﺟﮕﺮ و دل ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫واﻗﻌﻪي ﻣﺸﮑﻞ داراﻟﻐﺮور‬
‫ﺧﻮرد ﺑﺮ ﺷﺐ ﺻﺒﺤﺪم ﺷﺎم اي ﻏﻼم‬
‫ﺧﻮرد ﺑﺮ ﺷﺐ ﺻﺒﺤﺪم ﺷﺎم اي ﻏﻼم‬
‫ﺟﺎم در دﻩ و اﻳﻦ دل ﭘﺮ درد را‬
‫ﺟﻤﻠﻪي ﺷﺐ هﻤﭽﻮ ﺷﻤﻌﻲ ﺳﻮﺧﺘﻢ‬
‫دﺳﺖ اﻳﺎﻣﻢ ﺑﻪ روي اﻧﺪر ﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﮔﺎم ﺑﻴﺮون ﻧﻪ ﮐﻪ دﺳﺖ روزﮔﺎر‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺷﻲ ﺑﺮ اﻣﻴﺪ داﻧﻪاي‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺷﻲ در ﻣﻴﺎن ﺧﺮﻗﻪ ﮔﻴﺮ‬
‫ﮔﺮ هﻤﻲ ﺧﻮاهﻲ ﮐﻪ از ﺧﻮد وارهﻲ‬
‫ﻋﺎﺷﻖ رﻩ ﺷﻮ ﮐﻪ ﮐﺎر ﻣﺮد ﻋﺸﻖ‬
‫ﺑﻲ ﺳﺮ و ﺑﻦ ﺷﻮ ﭼﻮ ﮔﻮﻳﻲ زاﻧﮑﻪ ﻋﺸﻖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ او در ﻋﺸﻖ ﺑﻲﺁرام ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮔﺎﻩ ﻣﺮد ﻣﺴﺠﺪي ﮔﻪ رﻧﺪ دﻳﺮ‬
‫ﻳﺎ ﻣﺮو در ﻣﺴﺠﺪ و زﻧﺎر ﺑﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ اﻧﺪر راﻩ ﺑﺎﺷﻲ ﻧﺎﺗﻤﺎم‬
‫رو ﺗﻮ ﺧﺎص ﺧﺎص ﺷﻮ ﻳﺎ ﻋﺎم ﻋﺎم‬
‫ﮔﻔﺖ ﻋﻄﺎر ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﺑﺎز‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫رﻧﺠﻪ ﮐﻦ از ﻟﻄﻒ ﻗﺪم اي ﻏﻼم‬
‫ﺗﺎ ﺑﻨﺸﻴﻨﻴﻢ ﺑﻪ هﻢ اي ﻏﻼم‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺟﻬﺎن ﺷﺪ ﭼﻮ ارم اي ﻏﻼم‬
‫ﻣﺎ ﺷﺪﻩ در ﺧﺎﮎ دژم اي ﻏﻼم‬
‫زﻧﺪﮔﻴﻲ ﻣﺎﻧﺪ و دو دم اي ﻏﻼم‬
‫ﭼﻨﺪ ﮔﺬارﻳﻢ ﺑﻪ ﻏﻢ اي ﻏﻼم‬
‫وا رهﺪ از ﺟﻮر و ﺳﺘﻢ اي ﻏﻼم‬
‫ﺑﺎز ﺑﺮ ﺁرﻳﻢ ﺷﮑﻢ اي ﻏﻼم‬
‫ﺟﺎم ﻧﺨﻮاهﻴﻢ ز ﺟﻢ اي ﻏﻼم‬
‫روي ﻧﻬﺎدﻩ ﺑﻪ ﻋﺪم اي ﻏﻼم‬
‫ﻣﺤﻮ ﺷﻮي زود ﺗﻮ هﻢ اي ﻏﻼم‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ﺟﻬﺎن ﻧﻴﻢ درم اي ﻏﻼم‬
‫ﻋﻤﺮ ﺗﻮ ﭼﻪ ﺑﻴﺶ و ﭼﻪ ﮐﻢ اي ﻏﻼم‬
‫دﻓﻊ ﮐﻦ از ﻣﻲ ﺑﻪ ﮐﺮم اي ﻏﻼم‬
‫ﻣﻲدﻩ و ﺑﺮﺧﻴﺰ ز ﺧﻮاب اي ﻏﻼم‬
‫ﺷﻮق ﺷﺮاب ﭼﻮ ﮔﻼب اي ﻏﻼم‬
‫وز ﺟﮕﺮم ﺧﻮاﻩ ﮐﺒﺎب اي ﻏﻼم‬
‫ﭼﻨﺪ ﮐﻨﺪ ﻋﻤﺮ ﺷﺘﺎب اي ﻏﻼم‬
‫زﻧﺪﻩ ﮐﻦ از ﺟﺎم ﺷﺮاب اي ﻏﻼم‬
‫ﻣﺮدﻩ دﻟﻢ ﺑﻲ ﻣﻲ ﻧﺎب اي ﻏﻼم‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮهﺪ ﺟﺎن ز ﻋﺬاب اي ﻏﻼم‬
‫ﺗﺎﻓﺘﻪ را ﻧﻴﺰ ﻣﺘﺎب اي ﻏﻼم‬
‫‪٢٦٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺻﺒﺢ ﺑﺮ اﻓﺮاﺧﺖ ﻋﻠﻢ اي ﻏﻼم‬
‫ﺻﺒﺢ ﺑﺮ اﻓﺮاﺧﺖ ﻋﻠﻢ اي ﻏﻼم‬
‫ﺧﻴﺰ ﮐﻪ ﺑﺸﮑﻔﺖ ﮔﻞ و ﻳﺎﺳﻤﻴﻦ‬
‫ﺑﺎدﻩ ﺧﻮرﻳﻢ و ز ﺟﻬﺎن ﺑﮕﺬرﻳﻢ‬
‫ﺑﺲ ﮐﻪ ﺑﺮﻳﺰد ﮔﻞ ﻧﺎزﮎ ز ﺑﺎد‬
‫زﻳﻦ ﮔﺬران ﻋﻤﺮ ﭼﻪ ﻧﺎزﻳﻢ ﻣﺎ‬
‫ﭘﺲ ﭼﻮ ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ ﻳﻘﻴﻦ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﻳﺶ‬
‫اﻳﻦ هﻤﻪ ﺧﻮد ﺑﮕﺬرد و ﺟﺎن و دل‬
‫وﻗﺖ درﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺸﺘﻲ ﺗﻮ‬
‫ﺁب ﻧﺠﻮﻳﻴﻢ ز ﺧﻀﺮ اي ﭘﺴﺮ‬
‫در ﻧﮕﺮ و ﺧﻠﻖ ﺟﻬﺎن را ﺑﺒﻴﻦ‬
‫ﭼﻮن هﻤﻪ در ﻣﻌﺮض ﻣﺤﻮ ﺁﻣﺪﻧﺪ‬
‫ﺧﻮد ﺗﻮ ﻳﻘﻴﻦ دان ﮐﻪ ﻧﻴﺮزد ز ﻣﺮگ‬
‫ﻋﺎﻗﺒﺖ اﻻﻣﺮ ﭼﻮ ﻣﺮگ اﺳﺖ راﻩ‬
‫ﭘﺲ ﻏﻢ ﻋﻄﺎر درﻳﻦ وﻗﺖ ﮔﻞ‬
‫ﺻﺒﺢ ﺑﺮاﻧﺪاﺧﺖ ﻧﻘﺎب اي ﻏﻼم‬
‫ﺻﺒﺢ ﺑﺮاﻧﺪاﺧﺖ ﻧﻘﺎب اي ﻏﻼم‬
‫هﻤﭽﻮ ﮔﻠﻢ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁﺗﺶ ﻧﺸﺎﻧﺪ‬
‫ﺑﻲ ﻧﻤﮑﻲ ﭼﻨﺪ ﮐﻨﻲ ﺑﺎدﻩ ﻧﻮش‬
‫دور ﺑﮕﺮدان و ﺷﺘﺎﺑﻲ ﺑﮑﻦ‬
‫ﺟﺎن ﻣﻦ ﺳﻮﺧﺘﻪ دل را دﻣﻲ‬
‫ﺁب ﺣﻴﺎت اﺳﺖ ﻣﻲ و ﻣﻦ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ‬
‫از ﻗﺪح ﺑﺎدﻩ دﻟﻢ زﻧﺪﻩ ﮐﻦ‬
‫ﭼﻮن دل ﻋﻄﺎر ز ﺗﻮ ﺗﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﻋﺎﺷﻖ ﻟﻌﻞ ﺷﮑﺮﺑﺎر ﺗﻮام‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻓﺘﻨﻪي زﻟﻒ ﻧﮕﻮﻧﺴﺎر ﺗﻮام‬
‫روز و ﺷﺐ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ در ﮐﺎر ﺗﻮام‬
‫ﮐﺰ ﻣﻴﺎن ﺟﺎن ﺧﺮﻳﺪار ﺗﻮام‬
‫ﮐﻲ ﻣﻦ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﺳﺰاوار ﺗﻮام‬
‫ﮐﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﭼﻮن ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺗﻮام‬
‫ﻣﻦ درﻳﻦ ﺧﻮن رﻳﺨﺘﻦ ﻳﺎر ﺗﻮام‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺟﺎن درﺑﻨﺪ ﺁزار ﺗﻮام‬
‫ﮐﺰ دل و ﺟﺎن ﻋﺎﺷﻖ زار ﺗﻮام‬
‫ﺗﺎ ﺑﺪﻳﺪم ﻧﺎﭘﺪﻳﺪار ﺗﻮام‬
‫ﮐﺰ ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﻋﻄﺎر ﺗﻮام‬
‫ﺳﻮﺧﺘﻪي ﭼﺸﻤﻪي ﻧﻮش ﺗﻮام‬
‫دﻟﺸﺪﻩي ﺑﻲ ﺗﻦ و ﺗﻮش ﺗﻮام‬
‫هﻨﺪوﮎ ﺣﻠﻘﻪ ﺑﻪ ﮔﻮش ﺗﻮام‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺧﺎﻧﻪ ﻓﺮوش ﺗﻮام‬
‫ﻋﺎﺷﻖ ﺧﺸﻢ ﺗﻮ و ﺟﻮش ﺗﻮام‬
‫ﻣﺴﺖ ﺧﻂ ﻏﺎﻟﻴﻪﭘﻮش ﺗﻮام‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ اﺑﺪ رﻓﺘﻪ ز هﻮش ﺗﻮام‬
‫ﻳﮏ ﺷﮑﺮم دﻩ ﮐﻪ ﺧﻤﻮش ﺗﻮام‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻪ هﻢ دوش ﺑﻪ دوش ﺗﻮام‬
‫ﻓﺘﻨﻪي ﺧﻂ دﻟﺴﺘﺎن ﺗﻮام‬
‫در ﻏﻢ ﻟﻌﻞ درﻓﺸﺎن ﺗﻮام‬
‫ﻣﻦ ﭼﺮا ﭼﺸﻢ ﺑﺮ دهﺎن ﺗﻮام‬
‫ﺑﻲ ﺗﻮ ﭼﻮن ﻣﻮي از ﻣﻴﺎن ﺗﻮام‬
‫‪٢٦٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻋﺎﺷﻖ ﻟﻌﻞ ﺷﮑﺮﺑﺎر ﺗﻮام‬
‫هﻴﭻ ﮐﺎرم ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ اﻧﺪوﻩ ﺗﻮ‬
‫ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﻲ دل ﺟﻬﺎن ﻣﻔﺮوش از ﺁﻧﮏ‬
‫ﺗﻮ ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪي و ﻣﻦ ﭼﻮ ذرﻩام‬
‫ﮔﻔﺘﻪاي ﮐﻢ ﮔﻴﺮ ﺟﺎن در ﻋﺸﻖ ﻣﻦ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺨﻮاهﻲ رﻳﺨﺖ ﺧﻮﻧﻢ ﺑﺎﮎ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺟﺎن ﻣﻦ درﺑﻨﺪ ﺻﺪ اﻧﺪوﻩ ﺑﺎد‬
‫ﺑﺮ دل و ﺟﺎﻧﻢ ﻣﮑﻦ زور اي ﺻﻨﻢ‬
‫ﭼﻮن ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪ رﺧﺖ از زﻳﺮ زﻟﻒ‬
‫زﻟﻒ ﻣﺸﮑﻴﻦ ﺑﺮﮔﺸﺎي و ﺑﺮﻓﺸﺎن‬
‫ﺷﻴﻔﺘﻪي ﺣﻠﻘﻪي ﮔﻮش ﺗﻮام‬
‫ﺷﻴﻔﺘﻪي ﺣﻠﻘﻪي ﮔﻮش ﺗﻮام‬
‫ﻣﺎهﺮخ ﺑﺎ ﺧﻂ و ﺧﺎل ﻣﻨﻲ‬
‫ﺗﺮﮎ ﻣﻨﻲ ﮔﻮش ﺑﻪ ﻣﻦ دار از ﺁﻧﮏ‬
‫ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺎراﺳﺘﻪام ﭼﻮن ﻧﮕﺎر‬
‫ﭼﻮن دﻟﻢ از ﺧﺸﻢ ﺗﻮ ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﻮش‬
‫ﺧﻂ ﭼﻪ ﮐﺸﻲ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻏﻤﮑﺶ از ﺁﻧﮏ‬
‫هﻮش ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺎز ﮐﻲ ﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﻳﺎﻳﻲ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺲ‬
‫ﭼﻮن ﺑﮕﺮﻳﺰي ﺗﻮ ز ﻋﻄﺎر از ﺁﻧﮏ‬
‫ﺧﻂ ﻣﮑﺶ در وﻓﺎ ﮐﺰﺁن ﺗﻮام‬
‫ﺧﻂ ﻣﮑﺶ در وﻓﺎ ﮐﺰﺁن ﺗﻮام‬
‫ﺑﻲ ﺗﻮ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺧﻮن ﻓﺸﺎن هﻤﻪ ﺷﺐ‬
‫از دهﺎﻧﺖ ﭼﻮ ﮔﻮش را ﺧﺒﺮ اﺳﺖ‬
‫از ﺗﻮ ﺗﺎ ﺑﺮﮐﻨﺎر ﻣﺎﻧﺪ دﻟﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮔﺮ ﮐﻨﻮن زﻧﺪﻩام ﺑﻪ ﺟﺎن ﺗﻮام‬
‫روي ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺁﺳﺘﺎن ﺗﻮام‬
‫ﺗﺎ ﭼﺮا راﻳﮕﺎن ﮔﺮان ﺗﻮام‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ داﻧﻲ ﮐﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺗﻮام‬
‫ﮐﻪ ﻧﻪ ﻣﻦ ﻣﺮغ ﺁﺷﻴﺎن ﺗﻮام‬
‫ﮐﻤﺘﺮﻳﻦ ﺳﮓ ز ﭼﺎﮐﺮان ﺗﻮام‬
‫ﺗﺸﻨﻪي ﺟﺎم ﺟﺎﻧﻔﺰاي ﺗﻮام‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﭼﻮن زﻟﻒ در ﻗﻔﺎي ﺗﻮام‬
‫زاﻧﮑﻪ ﭘﺮوردﻩي هﻮاي ﺗﻮام‬
‫ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﺧﺎﮎ ﭘﺎي ﺗﻮام‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺎري ﺟﺰ ﺁﺷﻨﺎي ﺗﻮام‬
‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﺻﺪ درد ﻣﺒﺘﻼي ﺗﻮام‬
‫ﻣﻲ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﺰ رﺿﺎي ﺗﻮام‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﺁﻧﻲ ﮐﻪ ﻣﻦ ﮔﺪاي ﺗﻮام‬
‫ﮔﻤﺸﺪﻩ در ﻋﺪم ﺑﺮاي ﺗﻮام‬
‫در ﺧﻄﺖ ﺗﺎ دل ﺑﻪ ﺟﺎن در ﺑﺴﺘﻪام‬
‫ﭼﻮن ﻗﻠﻢ زان ﺧﻂ ﻣﻴﺎن در ﺑﺴﺘﻪام‬
‫ﭼﺸﻢ ﺑﮕﺸﺎدﻩ ﻓﻐﺎن در ﺑﺴﺘﻪام‬
‫زان ﭼﻨﻴﻦ داﻳﻢ زﺑﺎن در ﺑﺴﺘﻪام‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻲﺳﻮزم دهﺎن در ﺑﺴﺘﻪام‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ زﻟﻔﺖ دل ﻧﻬﺎن در ﺑﺴﺘﻪام‬
‫دل ﺑﻪ زﻟﻔﺖ هﺮ زﻣﺎن در ﺑﺴﺘﻪام‬
‫ﭼﺸﻢ از روي ﺟﻬﺎن در ﺑﺴﺘﻪام‬
‫زاﻧﮑﻪ در ﮐﺎر ﺗﻮ ﺟﺎن در ﺑﺴﺘﻪام‬
‫‪٢٦٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻧﻴﻢ ﺟﺎن داﺷﺘﻢ ﻏﻢ ﺗﻮ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫روي ﺧﻮد ز ﺁﺳﺘﻴﻦ ﻣﭙﻮش ﮐﻪ ﻣﻦ‬
‫ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ ﻣﻦ ﺳﺒﮑﺪل هﻴﭻ‬
‫ﮐﻴﻨﻪﮔﻴﺮي ز ﻣﻦ ﻧﮑﻮ ﻧﺒﻮد‬
‫ﭼﻮن زﻧﻢ در هﻮاي ﺗﻮ ﭘﺮ و ﺑﺎل‬
‫هﻤﭽﻮ ﻋﻄﺎر ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎدﻩ ﺑﻪ دﺳﺖ‬
‫ﻓﺘﻨﻪي زﻟﻒ دﻟﺮﺑﺎي ﺗﻮام‬
‫ﻓﺘﻨﻪي زﻟﻒ دﻟﺮﺑﺎي ﺗﻮام‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻮن زﻟﻒ ﺗﻮ ﺳﺮ ﺧﻮﻳﺸﻢ‬
‫ﺟﺰ هﻮاي ﺗﻮام ﻧﻤﻲﺳﺎزد‬
‫ﮔﺮ ﻏﺒﺎري اﺳﺖ از ﻣﻨﺖ زﺁن اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻨﺎرم ز اﺷﮏ درﻳﺎ ﺷﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﺻﺪ وﺟﻪ ﺗﻮ ﺑﻼي ﻣﻨﻲ‬
‫از هﻤﻪ ﻓﺎرﻏﻢ ﮐﻪ در دو ﺟﻬﺎن‬
‫ﺑﺲ ﺑﻮد از دو ﻋﺎﻟﻢ اﻳﻦ ﻣﻠﮑﻢ‬
‫از وﺟﻮد ﻓﺮﻳﺪ ﺳﻴﺮ ﺷﺪم‬
‫در ﺧﻄﺖ ﺗﺎ دل ﺑﻪ ﺟﺎن در ﺑﺴﺘﻪام‬
‫در ﺗﻤﺎﺷﺎي ﺧﻂ ﺳﺮﺳﺒﺰ ﺗﻮ‬
‫ﻧﻲ ﮐﻪ از ﺧﻄﺖ زﺑﺎﻧﻢ ﺷﺪ ز ﮐﺎر‬
‫ﺗﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺴﺘﻪ دهﺎن و ﻣﻦ ز ﺷﻮق‬
‫ﺁﺷﮑﺎرا ﺧﻮن دل ﺑﮕﺸﺎدﻩام‬
‫ﭘﺮ ﮔﺮﻩ داﻧﺴﺖ زﻟﻒ ﺗﻮ ﮐﻪ ﻣﻦ‬
‫ﭼﻮن ﺟﻬﺎن ﺁراي دﻳﺪم روي ﺗﻮ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ در ﮐﺎر ﺗﻮام دﻟﺒﺴﺘﮕﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫اﻳﻦ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻴﺶ از ﺁن در ﺑﺴﺘﻪام‬
‫اﻳﻦ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻴﺶ از ﺁن در ﺑﺴﺘﻪام‬
‫ﻧﮕﺴﻠﻢ از ﺗﻮ ﭼﻨﺎن در ﺑﺴﺘﻪام‬
‫رﺧﺖ رﺣﻠﺖ ﻧﺎﮔﻬﺎن در ﺑﺴﺘﻪام‬
‫هﻢ در ﺳﻮد و زﻳﺎن در ﺑﺴﺘﻪام‬
‫اﻣﺎ هﺰار ﺟﺎن ﻋﻮض ﺁن ﮔﺮﻓﺘﻪام‬
‫اي ﺑﺲ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ دﺳﺖ ﺑﻪ دﻧﺪان ﮔﺮﻓﺘﻪام‬
‫دور از رخ ﺗﻮ ﻣﺮگ ﺧﻮد ﺁﺳﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪام‬
‫در ﭘﺎ ﻓﺘﺎدﻩ ﮔﻮﺷﻪي هﺠﺮان ﮔﺮﻓﺘﻪام‬
‫ﮔﺮ ﺧﻮاﺳﺖ وﮔﺮﻧﻪ ﮐﻢ ﺟﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪام‬
‫زان ﺗﺸﻨﻪ راﻩ ﭼﺸﻤﻪي ﺣﻴﻮان ﮔﺮﻓﺘﻪام‬
‫ﻳﺎرب رهﻲ ﭼﻪ دور و ﭘﺮﻳﺸﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪام‬
‫از اﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﻋﺎدت ﻃﻮﻓﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪام‬
‫اﻳﻦ ﺟﺮم ﻧﻴﺰ ﺑﺮ دل ﺑﺮﻳﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪام‬
‫ﮐﻮ را ﺑﻪ دﺳﺖ اﺑﺮ ﮔﺮﻳﺒﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪام‬
‫ﮐﻴﻦ ﭘﺮ دﻟﻲ ز زﻟﻒ زرﻩﺳﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪام‬
‫وﻳﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ ز ﻧﺎوﮎ ﻣﮋﮔﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪام‬
‫ﻣﻦ ﺷﻬﺮ ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻴﺎﺑﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪام‬
‫ﻳﻌﻘﻮبوار ﮐﻠﺒﻪي اﺣﺰان ﮔﺮﻓﺘﻪام‬
‫ﺑﺮ درت ﭼﻮن ﺧﺎﮎ ﭘﺴﺖ اﻓﺘﺎدﻩام‬
‫ﮐﺰ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ روز ﻣﺴﺖ اﻓﺘﺎدﻩام‬
‫ﻋﺎﺷﻖ و درديﭘﺮﺳﺖ اﻓﺘﺎدﻩام‬
‫ﮐﺰ ﻣﻼﻣﺖ در ﺷﮑﺴﺖ اﻓﺘﺎدﻩام‬
‫‪٢٦٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﻔﺘﻪاي در ﺑﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﺎن‬
‫ﮔﻔﺘﻪاي در ﺑﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﺎن‬
‫ﮔﺮ ﺑﺴﻮزد هﻤﭽﻮ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ دو ﮐﻮن‬
‫ﺗﺎ ﺑﻼي ﻧﺎﮔﻬﺎن دﻳﺪم ز هﺠﺮ‬
‫هﻢ دل از ﻋﻄﺎر ﻓﺎرغ ﮐﺮدﻩام‬
‫ﺗﺎ دﻳﺪﻩام رخ ﺗﻮ ﮐﻢ ﺟﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪام‬
‫ﺗﺎ دﻳﺪﻩام رخ ﺗﻮ ﮐﻢ ﺟﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪام‬
‫ﭼﻮن ز ﻟﺒﺖ ﻧﺒﻮد ﻣﺮا روي ﻳﮏ ﺷﮑﺮ‬
‫ﺗﺎ ﺁب زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﺗﻮ دﻳﺪﻩام ز دور‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮﺷﻪي وﺻﺎل ﺗﻮام دﺳﺖ ﻣﻲ ﻧﺪاد‬
‫ﭼﻮن ﺑﺮ ﮐﻤﺎن اﺑﺮوي ﺗﻮ ﺗﻴﺮ دﻳﺪﻩام‬
‫ﺁوازﻩي ﻟﺐ ﺗﻮ ز ﺧﻠﻘﻲ ﺷﻨﻴﺪﻩام‬
‫ﺁن راﻩ ﭼﺸﻤﻪ در ﻇﻠﻤﺎت دو زﻟﻒ ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺧﺸﮏﺳﺎل وﺻﻞ ﺗﻮ در ﮐﻮن دﻳﺪﻩام‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ز ﭼﺸﻢ ﺧﺎﺳﺖ ﻣﺮا ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭼﻮ اﺷﮏ‬
‫ﺑﺮهﻢ درﻳﺪﻩ ﭘﺮدﻩ ز ﺗﺮ داﻣﻨﻲ ﭼﺸﻢ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺗﻮ ﺳﺮ ﺗﻴﺰ ﻣﻲﮐﻨﻢ‬
‫ﺧﻮﻧﻲ ﮔﺸﺎد از هﻤﻪ ﺳﺮ ﺗﻴﺰي ﺗﻮام‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ز ﻧﺎز و ﮐﺒﺮ ﻧﮕﻨﺠﻲ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ در‬
‫ﻋﻄﺎر ﺗﺎ ﮐﻪ از ﺗﻮ ﭼﻮ ﻳﻮﺳﻒ ﺟﺪا اﻓﺘﺎد‬
‫از ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﺴﺖ اﻓﺘﺎدﻩام‬
‫از ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﺴﺖ اﻓﺘﺎدﻩام‬
‫ﻣﺴﺘﻴﻢ را ﻧﻴﺴﺖ هﺸﻴﺎري ﭘﺪﻳﺪ‬
‫در ﺧﺮاﺑﺎت ﺧﺮاب ﻋﺎﺷﻘﻲ‬
‫ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﻮن ﺑﻮد هﺮﮔﺰ درﺳﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻢ زﻳﺮا ﮐﻪ هﺴﺖ اﻓﺘﺎدﻩام‬
‫زاﻧﮑﻪ از درﻳﺎ ﺑﻪ ﺷﺴﺖ اﻓﺘﺎدﻩام‬
‫زاﻧﮑﻪ در ﺧﻮد ﭘﺎي ﺑﺴﺖ اﻓﺘﺎدﻩام‬
‫دورم از روﻳﺖ ز دﺳﺖ اﻓﺘﺎدﻩام‬
‫ﮐﺰ زﻣﺎن در ﻧﺼﻒ ﺷﺴﺖ اﻓﺘﺎدﻩام‬
‫زاﻧﮑﻪ اﺳﺘﻌﺪاد ﺑﺎﻃﻞ ﮐﺮدﻩام‬
‫در هﻮاي ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻨﺰل ﮐﺮدﻩام‬
‫ﮐﻴﻦ ﺳﻔﺮ ﭼﻮن ﻣﺮغ ﺑﺴﻤﻞ ﮐﺮدﻩام‬
‫ﮐﺰ ﺳﺮﺷﮑﻢ ﺧﺎﮎ رﻩ ﮔﻞ ﮐﺮدﻩام‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻋﺰم راﻩ ﻣﺸﮑﻞ ﮐﺮدﻩام‬
‫ﺗﻠﺦﺗﺮ از زهﺮ ﻗﺎﺗﻞ ﮐﺮدﻩام‬
‫روح ﻧﺎﻗﺺ ﻧﻔﺲ ﮐﺎﻣﻞ ﮐﺮدﻩام‬
‫ﺁﻩ از اﻳﻦ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﺮدﻩام‬
‫ﻏﺼﻪي ﺑﺴﻴﺎر در دل ﮐﺮدﻩام‬
‫ﮐﺸﺘﻲ ﭘﻨﺪار ﺣﺎﻳﻞ ﮐﺮدﻩام‬
‫ﻻﺟﺮم رﻩ ﺳﻮي ﺳﺎﺣﻞ ﮐﺮدﻩام‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را ﻣﺸﻐﻮل ﺷﺎﻏﻞ ﮐﺮدﻩام‬
‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را در ﺳﻼﺳﻞ ﮐﺮدﻩام‬
‫روي ﺳﻮي ﺑﺤﺮ هﺎﻳﻞ ﮐﺮدﻩام‬
‫ﻧﻘﻞ او از دﺳﺖ رﺿﻮان ﺧﻮردﻩام‬
‫ﺟﺎم ﺟﻢ ﭘﺮ ﺁب ﺣﻴﻮان ﺧﻮردﻩام‬
‫ﺑﺎ ﺣﺮﻳﻔﻲ ﺁب دﻧﺪان ﺧﻮردﻩام‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻣﻦ زﻧﻬﺎر ﺑﺎ ﺟﺎن ﺧﻮردﻩام‬
‫‪٢٦٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻲ ﻣﻦ ز هﺴﺘﻲ ﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫ﻣﻲﺗﭙﻢ ﭼﻮن ﻣﺎهﻴﻲ داﻧﻲ ﭼﺮا‬
‫ﺑﻲ ﺧﻮدم ﮐﻦ ﺳﺎﻗﻴﺎ ﺑﮕﺸﺎي دﺳﺖ‬
‫دﺳﺖ دور از روي ﭼﻮن ﻣﺎهﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ‬
‫اﻳﻦ زﻣﺎن ﻋﻄﺎر و ﻳﮏ ﻧﺼﻔﻲ ﺷﺮاب‬
‫ﮐﺎر ﺑﺮ ﺧﻮد ﺳﺨﺖ ﻣﺸﮑﻞ ﮐﺮدﻩام‬
‫ﮐﺎر ﺑﺮ ﺧﻮد ﺳﺨﺖ ﻣﺸﮑﻞ ﮐﺮدﻩام‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ رﻩ ﺑﺮم ﭼﻮن در ﺳﻔﺮ‬
‫راﻩ ﺧﻮن ﺁﻟﻮدﻩ ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ هﻤﻪ‬
‫ﮔﺮ ﮔﻞﺁﻟﻮد ﺁورم ﭘﺎﻳﻢ رواﺳﺖ‬
‫راﻩ ﺑﺮ ﻣﻦ هﺮ زﻣﺎن ﻣﺸﮑﻠﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫ﻋﻴﺶ ﺷﻴﺮﻳﻨﻢ ﺑﺮاي ﻟﺬﺗﻲ‬
‫روي ﺟﺎن ﺑﺎ ﻧﻔﺲ ﮐﻢ ﺑﻴﻨﻢ از ﺁﻧﮏ‬
‫ﺣﺎﺻﻞ ﻋﻤﺮم هﻤﻪ ﺑﻲ ﺣﺎﺻﻠﻲ اﺳﺖ‬
‫ﻗﺼﻪي ﺟﺎﻧﻢ ﭼﻮ ﮐﺲ ﻣﻲﻧﺸﻨﻮد‬
‫هﺴﺖ درﻳﺎي ﻣﻌﺎﻧﻲ ﺑﺲ ﻋﻈﻴﻢ‬
‫ﺳﺨﺖ ﻣﻲﺗﺮﺳﻢ ازﻳﻦ درﻳﺎي ژرف‬
‫ﺑﻴﻢ ﻣﻦ از ﻏﺮﻗﻪ ﮔﺸﺘﻦ ﭼﻮن ﺑﺴﻲ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻤﻲﻳﺎرم ﺷﺪن ﻣﻄﻠﻖ ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﺑﺮ اﻣﻴﺪ ﻏﺮﻗﻪ ﮔﺸﺘﻦ ﭼﻮن ﻓﺮﻳﺪ‬
‫ﻣﻦ ﺷﺮاب از ﺳﺎﻏﺮ ﺟﺎن ﺧﻮردﻩام‬
‫ﻣﻦ ﺷﺮاب از ﺳﺎﻏﺮ ﺟﺎن ﺧﻮردﻩام‬
‫ﮔﻮﻳﻴﺎ وﻗﺖ ﺳﺤﺮ از دﺳﺖ ﺧﻀﺮ‬
‫ﻟﺐ ﻓﺮو ﺑﺴﺘﻢ ﺗﻮ ﻣﻲدان ﮐﻴﻦ ﺷﺮاب‬
‫ﺗﻮ ﻣﺨﻮر زﻧﻬﺎر ازﻳﻦ ﻣﻲ ﺗﺎ ﺗﻮﻳﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻧﻌﺮﻩزن زان ﻣﻲ ﮐﻪ ﻣﻦ زان ﺧﻮردﻩام‬
‫ﻻﺟﺮم از ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻨﻬﺎن ﺧﻮردﻩام‬
‫زﻗﻪهﺎ از دﺳﺖ ﺳﻠﻄﺎن ﺧﻮردﻩام‬
‫ﺷﻴﺮ از اﻧﮕﺸﺖ رﺣﻤﺎن ﺧﻮردﻩام‬
‫اﻳﻦ ﻗﺪح ﺳﺮ در ﮔﺮﻳﺒﺎن ﺧﻮردﻩام‬
‫زﻳﺒﺪش ﭼﻮن زهﺮ هﺠﺮان ﺧﻮردﻩام‬
‫زاﻧﮑﻪ در ﺑﻨﺪ ﻧﮕﺎري ﻣﺎﻧﺪﻩام‬
‫ﻏﻢ ﮐﺸﻲ ﺑﻲ ﻏﻤﮕﺴﺎري ﻣﺎﻧﺪﻩام‬
‫ﻻﺟﺮم ﺑﻲ ﮐﺎر و ﺑﺎري ﻣﺎﻧﺪﻩام‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﭼﻮن اﺷﮏ از ﮐﻨﺎري ﻣﺎﻧﺪﻩام‬
‫ﻣﻦ ﻣﺪام اﻣﻴﺪواري ﻣﺎﻧﺪﻩام‬
‫ﭼﻮن ﺑﻨﻔﺸﻪ ﺳﻮﮐﻮاري ﻣﺎﻧﺪﻩام‬
‫داغ ﺑﺮ دل ز اﻧﺘﻈﺎري ﻣﺎﻧﺪﻩام‬
‫ﺳﻨﮓ ﺑﺮ دل در ﺧﻤﺎري ﻣﺎﻧﺪﻩام‬
‫در ﻧﻬﺎن و ﺁﺷﮑﺎري ﻣﺎﻧﺪﻩام‬
‫زان ﭼﻮ ﻣﻮﻳﺶ ﺗﺎﺑﺪاري ﻣﺎﻧﺪﻩام‬
‫ﮔﻪ ﺑﻪ ﭼﻴﻦ در اﺿﻄﺮاري ﻣﺎﻧﺪﻩام‬
‫زﻳﺮ ﺑﺎر ﻣﺸﮑﺒﺎري ﻣﺎﻧﺪﻩام‬
‫ﻣﻦ ﮐﻪ دﻳﺪم ﺑﻴﻘﺮاري ﻣﺎﻧﺪﻩام‬
‫ﻣﻦ ﭼﺮا در زﻧﮕﺒﺎري ﻣﺎﻧﺪﻩام‬
‫در ﺷﻤﺎر ﺑﻲ ﺷﻤﺎري ﻣﺎﻧﺪﻩام‬
‫ﻣﻦ ﻣﺸﻮش ﺑﺮ ﮐﻨﺎري ﻣﺎﻧﺪﻩام‬
‫ﺑﺲ ﭘﺮﻳﺸﺎن روزﮔﺎري ﻣﺎﻧﺪﻩام‬
‫زان ﺳﺒﺐ زﻳﺮ ﻏﺒﺎري ﻣﺎﻧﺪﻩام‬
‫‪٢٦٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮﻳﻲ ﺗﻮ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺁﻧﮕﻬﻲ‬
‫ﭼﻮن درﻳﻎ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺸﻢ اﻳﻦ ﺷﺮاب‬
‫ﺑﺮ ﻓﺮاز ﻋﺮش ﺑﺎز اﺷﻬﺒﻢ‬
‫دل ﭼﻮ در اﻧﮕﺸﺖ رﺣﻤﺎن داﺷﺘﻢ‬
‫در ﻓﺮح زاﻧﻢ ﮐﻪ هﻤﭽﻮن ﻏﻨﭽﻪ ﻣﻦ‬
‫اﻳﻦ زﻣﺎن ﻋﻄﺎر ﮔﺮ ﻧﻮﺷﺪ ﺷﺮاب‬
‫ﺑﻲ دل و ﺑﻲ ﻗﺮاري ﻣﺎﻧﺪﻩام‬
‫ﺑﻲ دل و ﺑﻲ ﻗﺮاري ﻣﺎﻧﺪﻩام‬
‫دﻟﺨﻮﺷﻲ ﺑﺎ دﻟﮕﺸﺎﻳﻲ ﺑﻮدﻩام‬
‫زﻳﺮ ﺑﺎر ﻋﺸﻖ او ﮐﺎرم ﻓﺘﺎد‬
‫در ﻣﻴﺎﻧﻢ ﺑﺎ ﻏﻢ ﻋﺸﻘﺶ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ وﺻﻞ او ﻣﺤﺎﻟﻲ واﺟﺐ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻲ ﮔﻞ روﻳﺶ در اﻳﺎم ﺑﻬﺎر‬
‫هﻤﭽﻮ ﻻﻟﻪ ﻏﺮﻗﻪي ﺧﻮن ﺑﻲ رﺧﺶ‬
‫دﻳﺪﻩام ﻣﻴﮕﻮن ﻟﺐ ﺁن ﺳﻨﮕﺪل‬
‫ﭼﻮن دهﺎن او ﻧﻬﺎن ﺷﺪ ﺁﺷﮑﺎر‬
‫زﻧﮕﺒﺎر زﻟﻒ او ﻣﻮﻳﻲ ﺑﺘﺎﻓﺖ‬
‫ﮔﻪ ﺑﻪ درﺑﻨﺪ رهﻲ دور و دراز‬
‫ﭼﻮن ﺳﺮ ﻳﮏ ﻣﻮي او ﺑﺎرم ﻧﺪاد‬
‫ﺻﺪ ﺟﻬﺎن ﻧﺎز از ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﮐﻪ دﻳﺪ‬
‫زﻟﻒ ﭼﻮن درﺑﻨﺪ روم روي اوﺳﺖ‬
‫ﻣﻲﺷﻤﺎرم ﺣﻠﻘﻪهﺎي زﻟﻒ او‬
‫ﭼﻮن ﺳﺮي ﻧﻴﺴﺖ اي ﻋﺠﺐ اﻳﻦ ﮐﺎر را‬
‫روزﮔﺎري ﻣﻲﺑﺮم در زﻟﻒ او‬
‫ﺷﺪ ﻓﺮﻳﺪ از ﭼﻴﻦ زﻟﻔﺶ ﻣﺸﮏ ﺑﻴﺰ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﺰ ﻧﻈﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻬﺎن ﺑﻮدﻩام‬
‫ﮔﻪ ﺑﻪ ﺧﺮاﺑﺎت دوان ﺑﻮدﻩام‬
‫ﮔﺎﻩ ز ﺗﻦ ﻋﻴﻦ زﻳﺎن ﺑﻮدﻩام‬
‫ﻣﻦ ﻧﻪ درﻳﻦ و ﻧﻪ در ﺁن ﺑﻮدﻩام‬
‫ﮔﺮ ﺑﺪ و ﮔﺮ ﻧﻴﮏ ﭼﻨﺎن ﺑﻮدﻩام‬
‫ﻃﺎﻟﺐ ﻳﮏ ذرﻩ ﻋﻴﺎن ﺑﻮدﻩام‬
‫دﻟﺸﺪﻩي ﺳﻮﺧﺘﻪﺟﺎن ﺑﻮدﻩام‬
‫ﺑﺮ دل ﺧﻮد ﺳﺨﺖ ﮔﺮان ﺑﻮدﻩام‬
‫ﻏﺮق ﺗﺤﻴﺮ ز ﺟﻬﺎن ﺑﻮدﻩام‬
‫ﮐﻮردﻟﻲ ﮔﻨﮓ زﺑﺎن ﺑﻮدﻩام‬
‫ﭘﺲ هﻤﻪ ﭘﻨﺪار و ﮔﻤﺎن ﺑﻮدﻩام‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻳﮏ هﻤﻪ دان ﺑﻮدﻩام‬
‫ﻻﺟﺮم از ﻏﻢ ﭼﻮ ﮐﻤﺎن ﺑﻮدﻩام‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺑﺴﻲ اﺷﮏﻓﺸﺎن ﺑﻮدﻩام‬
‫ﮐﺎﻳﻨﻪي هﺮ دو ﺟﻬﺎن دﻳﺪﻩام‬
‫واﻳﻨﻪ از ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻬﺎن دﻳﺪﻩام‬
‫واﻳﻨﻪ ﻓﺎرغ ز ﻧﺸﺎن دﻳﺪﻩام‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺧﺒﺮدار ﭼﻨﺎن دﻳﺪﻩام‬
‫واﻳﻨﻪ را ﺣﺎﻓﻆ ﺁن دﻳﺪﻩام‬
‫ﭘﺮﺗﻮ ﺁن ﺁﻳﻨﻪ ﺟﺎن دﻳﺪﻩام‬
‫ﻣﻦ ﭼﻪ زﻧﻢ دم ﮐﻪ ﻋﻴﺎن دﻳﺪﻩام‬
‫هﻴﭻ ﻧﻪ ﺷﺮح و ﻧﻪ ﺑﻴﺎن دﻳﺪﻩام‬
‫ﺑﺎ هﻤﻪ او را ﺑﻪ ﻣﻴﺎن دﻳﺪﻩام‬
‫ﭘﺲ هﻤﻪ را ﮐﺮدﻩ ﺿﻤﺎن دﻳﺪﻩام‬
‫‪٢٧٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻋﻤﺮ ﭼﻨﺎن ﺑﻮدﻩام‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻋﻤﺮ ﭼﻨﺎن ﺑﻮدﻩام‬
‫ﮔﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺟﺎت ﺑﻪ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﻪام‬
‫ﮔﺎﻩ ز ﺟﺎن ﺳﻮد ﺑﺴﻲ ﮐﺮدﻩام‬
‫راﺳﺘﻲ ﺁن اﺳﺖ ﮐﻪ از هﻴﭻ وﺟﻪ‬
‫ﻣﻦ ﭼﮑﻨﻢ ﮐﺎن ﮐﻪ ﭼﻨﺎن ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻣﺮا ﻋﻠﻢ هﺴﺖ‬
‫ﻧﻲ ﮐﻪ ﺧﻄﺎ رﻓﺖ ﭼﻪ ﻋﻠﻢ و ﭼﻪ ﻋﻴﻦ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺳﺒﮑﺪل ﺷﺪﻩام هﻢ ز ﺧﻮد‬
‫ﺑﺤﺮ ﺟﻬﺎن ﺑﺲ ﻋﺠﺐ ﺁﻣﺪ ﻣﺮا‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ز هﺮ ﻧﻮع ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪام‬
‫زﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ اﺻﻞ اﺳﺖ ﭼﻮ ﺁﮔﻪ ﻧﻴﻢ‬
‫هﻴﭻ ﻧﻤﻲداﻧﻢ و در ﻋﻤﺮ ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﭼﻮن هﻤﻪ داﻧﻲ ﻧﺘﻮان زد ﺑﻪ ﺗﻴﺮ‬
‫ﻏﺮﻗﻪي ﺧﻮن ﺷﺪ ز ﺗﺤﻴﺮ ﻓﺮﻳﺪ‬
‫روي ﺗﻮ در ﺣﺴﻦ ﭼﻨﺎن دﻳﺪﻩام‬
‫روي ﺗﻮ در ﺣﺴﻦ ﭼﻨﺎن دﻳﺪﻩام‬
‫ﺟﻤﻠﻪ از ﺁن ﺁﻳﻨﻪ ﭘﻴﺪا ﻧﻤﻮد‬
‫هﺴﺖ در ﺁﻳﻴﻨﻪ ﻧﺸﺎن ﺻﺪ هﺰار‬
‫ﺻﻮرت در ﺁﻳﻨﻪ از ﺁﻳﻨﻪ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ درﻳﻦ ﺁﻳﻨﻪ ﺟﻠﻮﻩﮔﺮﻧﺪ‬
‫ﺻﻮرت ﺁن ﺁﻳﻨﻪ ﭼﻮن ﺟﺴﻢ ﺑﻮد‬
‫ﺟﻮهﺮ ﺁن ﺁﻳﻨﻪ ﭼﻮن ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪ‬
‫ﻟﻴﮏ ﮐﺴﻲ را ز ﭼﻨﺎن ﺟﻮهﺮي‬
‫ﺟﻤﻠﻪي ذرات ازو ﺑﺮ ﮐﻨﺎر‬
‫ﻳﺎﻓﺘﻪام از هﻤﻪ ﺑﺲ ﻓﺎرﻏﺶ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﻧﺪاﻧﻢ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺳﺎن دﻳﺪﻩام‬
‫ﭼﻮن دو ﺟﻬﺎن ﻳﮏ هﻤﻪ دان دﻳﺪﻩام‬
‫در ﻏﻢ اﻳﻦ ﻧﻌﺮﻩزﻧﺎن دﻳﺪﻩام‬
‫ﻧﻮﺣﻪﮔﺮي اﺷﮏ ﻓﺸﺎن دﻳﺪﻩام‬
‫از ﺑﺲ ﮐﻪ روز و ﺷﺐ ﻏﻢ ﺑﺮ ﻏﻢ ﮐﺸﻴﺪﻩام‬
‫ﺷﺎدي ﻓﮑﻨﺪﻩام ﻏﻢ ﺑﺮ ﻏﻢ ﮔﺰﻳﺪﻩام‬
‫ﮐﻢ ﻏﻢ ﭼﻮ روي ﺷﺎدي ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺪﻳﺪﻩام‬
‫ﻣﻦ ﺷﺎدﻳﻲ ﻧﺪﻳﺪﻩام اﻣﺎ ﺷﻨﻴﺪﻩام‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ درد ﻋﺸﻖ ﻣﺴﻠﻢ ﺧﺮﻳﺪﻩام‬
‫داﻳﻢ ﺑﻪ دل رﻣﻴﺪﻩ ﺑﻪ ﺗﻦ ﺁرﻣﻴﺪﻩام‬
‫ﭼﻨﺪاﻧﮑﻪ ﺑﺎ ﺳﮕﺎن ﻃﺒﻴﻌﺖ ﭼﺨﻴﺪﻩام‬
‫ﺑﺎري ز اهﻞ ﻇﻠﻢ ﻗﺪم در ﮐﺸﻴﺪﻩام‬
‫ﺑﺮ ﺟﺎﻳﮕﻪ ﻓﺴﺮدﻩ ﺑﺴﻲ رﻩ ﺑﺮﻳﺪﻩام‬
‫از ﺣﺮص و ﺁز ﭼﻮن ﺑﭽﻪي ﻧﺎ رﺳﻴﺪﻩام‬
‫دري ﮐﻪ از ﺳﻔﻴﻨﻪي داﻧﺶ ﮔﺰﻳﺪﻩام‬
‫وز ﻧﺮﮔﺲ ﻧﻴﻢ ﺧﻮاب ﺧﻮاﺑﻢ‬
‫اﻓﺘﺎدﻩ ﭼﻮ ﻣﺎهﻴﻲ ز ﺁﺑﻢ‬
‫ﺑﺮ زردﻩ ﻧﺸﺴﺖ ﺁﻓﺘﺎﺑﻢ‬
‫ﻣﻦ ﺳﺮ ز ﺧﻂ ﺗﻮ ﺑﺮﻧﺘﺎﺑﻢ‬
‫دل ﺧﻮن ﮔﺮدد ز اﺿﻄﺮاﺑﻢ‬
‫در ﺳﻴﺦ ﺟﻬﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﮐﺒﺎﺑﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺎ ﺟﺎﻧﻢ ﺧﺒﺮ ﻧﻴﺎﺑﻢ‬
‫ﺑﻨﻤﺎي رخ از دل ﺧﺮاﺑﻢ‬
‫زﻳﻦ ﺑﻴﺶ ﭼﻮ زﻟﻒ ﺧﻮد ﻣﺘﺎﺑﻢ‬
‫‪٢٧١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ و ﺑﻲ ﺗﻮ ﭼﻪ دهﻢ ﺷﺮح اﻳﻦ‬
‫ﻳﮏ هﻤﻪ دان در دو ﺟﻬﺎن ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪ‬
‫ﺟﻤﻠﻪي ﻣﺮدان ﺟﻬﺎن دﻳﺪﻩ را‬
‫داﻳﻢ ازﻳﻦ واﻗﻌﻪ ﻋﻄﺎر را‬
‫از ﺑﺲ ﮐﻪ روز و ﺷﺐ ﻏﻢ ﺑﺮ ﻏﻢ ﮐﺸﻴﺪﻩام‬
‫ﺷﺎدي ﺑﻪ روي ﻏﻢ ﮐﻪ ﻏﻤﻢ ﻏﻤﮕﺴﺎر ﮔﺸﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻧﻴﺰ ﺷﺎدي اﺳﺖ درﻳﻦ ﺁﺷﻴﺎن ﻏﻢ‬
‫ﮐﺲ را ﻣﺒﺎد ﺑﺎ ﻣﻦ و ﺑﺎ درد ﻣﻦ رﺟﻮع‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ز درد ﻋﺸﻖ زﻧﻢ ﻻف ﭼﻮن ز ﻧﻔﺲ‬
‫هﺮﮔﺰ دﻣﻲ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪام هﻴﭻ ﻓﺮﺻﺘﻲ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻗﺪم ﻧﺪاﺷﺘﻪام در ﻣﻘﺎم ﻋﺪل‬
‫در ﮔﻮﺷﻪاي ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺴﻲ ﺧﻮن ﺑﺨﻮردﻩام‬
‫ﻋﻤﺮم ﮔﺬﺷﺖ در ﺑﭽﻪ ﻃﺒﻌﻲ و ﻣﻦ هﻨﻮز‬
‫هﺮ روز در ﺧﺰاﻧﻪي ﻋﻄﺎر ﮐﻤﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫اي ﺑﺮدﻩ ﺑﻪ ﺁبروي ﺁﺑﻢ‬
‫اي ﺑﺮدﻩ ﺑﻪ ﺁبروي ﺁﺑﻢ‬
‫ﺗﺎ روي ﭼﻮ ﻣﺎﻩ ﺗﻮ ﺑﺪﻳﺪم‬
‫ﭼﻮن ﺷﺪ ﺧﻂ ﺳﺒﺰ ﺗﻮ ﭘﺪﻳﺪار‬
‫هﺮﮔﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮن ﺧﻄﻲ ﻧﻮﻳﺴﻲ‬
‫هﺮﮔﻪ ﮐﻪ ﺣﺪﻳﺚ وﺻﻞ ﮔﻮﻳﻢ‬
‫از ﺑﻲ ﻧﻤﮑﻲ و ﺑﻲ ﻗﺮاري‬
‫وﺻﻠﺖ ﻧﺮﺳﺪ ﺑﻪ دل ﮐﻪ از دل‬
‫ﻣﻦ ﺧﺎﮎ ﺗﻮام ﺗﻮ ﮔﻨﺞ ﺣﺴﻨﻲ‬
‫در ﭘﺎي ﻓﺘﺎدﻩام ﭼﻮ زﻟﻔﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫وﻗﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻢ ﮐﻨﻲ ﻋﺬاﺑﻢ‬
‫ﻧﻪ ز هﺠﺮ ﺗﻮ اﻣﺎن ﻣﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﺗﺸﻨﻪي وﺻﻞ ﺗﻮ ﺟﺎن ﻣﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮرا ﻣﻮي ﻣﻴﺎن ﻣﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫اﺛﺮي هﻢ ﺑﻪ ﮔﻤﺎن ﻣﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﻣﻲﻧﺪاﻧﻢ ﮐﻪ دهﺎن ﻣﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﻋﻘﻞ را ﮐﻨﺪ زﺑﺎن ﻣﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﮐﻴﻦ هﻤﻪ ﻻﻳﻖ ﺁن ﻣﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮرا ﺷﻤﻊ ﺟﻬﺎن ﻣﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫در ﺟﻤﺎل ﺗﻮ ﻋﻴﺎن ﻣﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﭼﻪ ﺳﺎن ﻣﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫زﻧﺎر ﻣﻐﺎﻧﻪي ﺑﺮ ﻣﻴﺎن ﺑﺴﺘﻢ‬
‫زﻧﺎر ﭼﺮا هﻤﻴﺸﻪ ﻧﭙﺮﺳﺘﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺣﻠﻘﻪ زﻟﻒ ﺗﻮﺳﺖ در دﺳﺘﻢ‬
‫در زﻟﻒ ﺗﻮ دﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﭙﻴﻮﺳﺘﻢ‬
‫ﺧﻮردم ﻣﻲ ﻋﺸﻖ و ﺗﻮﺑﻪ ﺑﺸﮑﺴﺘﻢ‬
‫ﮔﻮﻳﻲ ز هﺰار ﺳﺎﻟﮕﻲ ﻣﺴﺘﻢ‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺮ ﺁن درﻳﭽﻪ ﺑﻨﺸﺴﺘﻢ‬
‫ﻣﻦ ﭼﺸﻤﻪي دل ﺑﻪ ﺑﺤﺮ ﭘﻴﻮﺳﺘﻢ‬
‫زان ﺻﻴﺪ ﮐﻪ اوﻓﺘﺎد در ﺷﺴﺘﻢ‬
‫از رﺳﻢ و رﺳﻮم اﻳﻦ ﺟﻬﺎن رﺳﺘﻢ‬
‫اﻣﺮوز ﺑﺪﻳﻦ ﺻﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ هﺴﺘﻢ‬
‫هﻴﭽﻢ‪ ،‬هﻤﻪام‪ ،‬ﺑﻠﻨﺪ و ﭘﺴﺘﻢ‬
‫‪٢٧٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻋﻄﺎر ز دﺳﺖ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻳﮑﺒﺎر‬
‫ﻧﻪ از وﺻﻞ ﺗﻮ ﻧﺸﺎن ﻣﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﻧﻪ از وﺻﻞ ﺗﻮ ﻧﺸﺎن ﻣﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫دﺷﻨﻪي هﺠﺮ ﺗﻮام ﮐﺸﺖ از ﺁﻧﮏ‬
‫از ﻣﻴﺎن ﺗﻮ ﭼﻮ ﻣﻮﻳﻲ ﺷﺪﻩام‬
‫ﺑﻪ ﻳﻘﻴﻦ از دهﻦ ﭘﺮﺷﮑﺮت‬
‫ﺑﺮ رﺧﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻧﮕﻮﻳﻲ ﺳﺨﻨﻲ‬
‫در ﺻﻔﺎت ﻟﺒﺖ از ﻏﺎﻳﺖ ﻋﺠﺰ‬
‫دل و ﺟﺎن ﺑﺮ ﭼﻮ ﻟﺒﺖ ﺁن دارد‬
‫زان ﺑﻪ روي ﺗﻮ ﺟﻬﺎن روﺷﻦ ﺷﺪ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ از ﺧﻠﻖ ﻧﻬﺎن ﻣﻲﺟﺴﺘﻢ‬
‫ﺑﻲ ﺗﻮ ﻋﻄﺎر ﺟﮕﺮ ﺳﻮﺧﺘﻪ را‬
‫از ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﻦ ﺑﻪ دﻳﺮ ﺑﻨﺸﺴﺘﻢ‬
‫از ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﻦ ﺑﻪ دﻳﺮ ﺑﻨﺸﺴﺘﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺣﻠﻘﻪي زﻟﻒ ﺗﻮﺳﺖ زﻧﺎري‬
‫ﮔﺮ دﻳﻦ و دﻟﻢ ز دﺳﺖ ﺷﺪ ﺷﺎﻳﺪ‬
‫دﺳﺖﺁوﻳﺰي ﻧﮑﻮ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁﻣﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺗﺮﺳﺎﻳﻲ درﺳﺖ ﺷﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ‬
‫زان ﻣﻲ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺮﻋﻪاي ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﻮردم‬
‫در ﺳﻴﻨﻪ درﻳﭽﻪاي ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪ‬
‫ﺻﺪ ﺑﺤﺮ از ﺁن درﻳﭽﻪ ﭘﻴﺪا ﺷﺪ‬
‫ﻃﺎﻗﺖ ﭼﻮ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﺷﺪم ﻏﺮﻗﻪ‬
‫ﺟﺎﻧﻢ ﭼﻮ ز ﻋﺸﻖ ﺁن ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺷﺪ‬
‫ﺑﺎور ﻧﮑﻨﻨﺪ اﮔﺮ ﺑﻪ ﻧﻄﻖ ﺁرم‬
‫ﻧﻪ ﻣﻮﺟﻮدم ﻧﻪ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺪوﻣﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﻮ داﻧﻲ و ﺗﻮ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺮون ﺟﺴﺘﻢ‬
‫ﭼﮑﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ رﺳﺪ دﺳﺘﻢ‬
‫ﻧﺮﺳﻢ ﺑﺮ ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﺧﻮد هﺴﺘﻢ‬
‫ﺁن ز ﻣﻦ ﺑﻮد رﺧﺖ ﺑﺮﺑﺴﺘﻢ‬
‫ﻻﺟﺮم ﻳﺎ ﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﻳﺎ هﺴﺘﻢ‬
‫اﺷﺘﻴﺎق ﺗﻮ هﺴﺖ ﭘﻴﻮﺳﺘﻢ‬
‫در دو ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ هﺮﭼﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻢ‬
‫ﻣﻦ ز ﻏﻴﺮت ز ﭘﺎي ﻧﻨﺸﺴﺘﻢ‬
‫ﺗﺎ ز ﺟﺎم ﺟﻤﺖ ﮐﻨﻲ ﻣﺴﺘﻢ‬
‫ﻃﻔﻞ ﺑﻮدم ز ﺟﻬﻞ ﺑﺸﮑﺴﺘﻢ‬
‫دﻳﮕﺮي ﺑﻪ از ﺁﻧﺖ ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺷﻨﻴﺪم ﻣﻦ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ رﺳﺘﻢ‬
‫ﻣﻦ ز هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﺑﺮون ﺟﺴﺘﻢ‬
‫ﻋﺮش و ﮐﺮﺳﻲ ﺑﻪ ﺟﻤﻠﻪ ﺷﺪ ﭘﺴﺘﻢ‬
‫ﻣﺎﻩ و ﻣﺎهﻲ ﻓﺘﺎد در ﺷﺴﺘﻢ‬
‫ﭼﻨﺪ ﮔﻮﻳﻲ ز ﭘﻨﺠﻪ و ﺷﺴﺘﻢ‬
‫ﺑﻪ ﺗﺮﮐﻲ ﺑﺮد دﻳﻦ و دل ز دﺳﺘﻢ‬
‫ﮐﻨﻮن ﻣﻦ ﺑﻲ دل و ﺑﻲ دﻳﻦ ﻧﺸﺴﺘﻢ‬
‫ﺑﻪ ﺷﻴﺸﻪ ﺗﻮﺑﻪي ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺷﮑﺴﺘﻢ‬
‫ﻣﻦ از رد و ﻗﺒﻮل ﺧﻠﻖ رﺳﺘﻢ‬
‫ﻣﻴﺎن ﮔﺒﺮﮐﺎن زﻧﺎر ﺑﺴﺘﻢ‬
‫ﺑﻪ ﺻﺪ ﻣﺴﺘﻲ ز ﮐﻔﺮ و زهﺪ ﺟﺴﺘﻢ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻔﺲ ﻣﻦ ﺑﺖ و ﻣﻦ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﻢ‬
‫‪٢٧٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻋﻄﺎر درﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻄﺮﮔﺎهﻲ‬
‫ﺗﻮ ﺑﻠﻨﺪي ﻋﻈﻴﻢ و ﻣﻦ ﭘﺴﺘﻢ‬
‫ﺗﻮ ﺑﻠﻨﺪي ﻋﻈﻴﻢ و ﻣﻦ ﭘﺴﺘﻢ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺳﺮ زﻳﺮ ﭘﺎي ﺗﻮ ﻧﻨﻬﻢ‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﻴﻦ هﺴﺘﻴﻲ ﺣﺠﺎﺑﻢ ﺑﻮد‬
‫ﭼﻮن ز هﺴﺘﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻴﺴﺖ ﺷﺪم‬
‫ﮔﺮﭼﻪ وﺻﻞ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﻳﮏ ﻧﻔﺴﻢ‬
‫ﺧﻮد ﺗﻮ داﻧﻲ ﮐﺰ اﺷﺘﻴﺎق ﺗﻮ ﺑﻮد‬
‫دوش ﻋﺸﻘﺖ درﺁﻣﺪ از در دل‬
‫ﮔﻔﺖ ﺑﻨﺸﻴﻦ و ﺟﺎم و ﺟﻢ در دﻩ‬
‫ﮔﻔﺘﻤﺶ ﺟﺎم ﺟﺎم ﺑﻪ دﺳﺘﻢ ﺑﻮد‬
‫ﮔﻔﺖ اﮔﺮ ﺟﺎم ﺟﻢ ﺷﮑﺴﺖ ﺗﻮرا‬
‫ﺳﺨﺖ درﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮدم و ﻋﺎﺟﺰ‬
‫ﺁﻓﺘﺎﺑﻲ ﺑﺮﺁﻣﺪ از ﺟﺎﻧﻢ‬
‫از ﺑﻠﻨﺪي ﮐﻪ ﺟﺎن ﻣﻦ ﺑﺮ ﺷﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺷﻮم ﻣﻦ وراي هﺮ دو ﺟﻬﺎن‬
‫ﻋﻤﺮ ﻋﻄﺎر ﺷﺪ هﺰاران ﻗﺮن‬
‫درﺁﻣﺪ دوش ﺗﺮﮎ ﻧﻴﻢ ﻣﺴﺘﻢ‬
‫درﺁﻣﺪ دوش ﺗﺮﮎ ﻧﻴﻢ ﻣﺴﺘﻢ‬
‫دﻟﻢ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ دﻳﻨﻢ رﻓﺖ از دﺳﺖ‬
‫ﭼﻮ ﺁﺗﺶ ﺷﻴﺸﻪاي ﻣﻲ ﭘﻴﺸﻢ ﺁورد‬
‫ﭼﻮ ﻳﮏ دردي ﺑﻪ ﺣﻠﻖ ﻣﻦ ﻓﺮو رﻓﺖ‬
‫ز ﻣﺴﺘﻲ ﺧﺮﻗﻪ ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﻧﻬﺎدم‬
‫ﭼﻮ ﻋﺰم زهﺪ ﮐﺮدم‪ ،‬ﮐﻔﺮ دﻳﺪم‬
‫ﭘﺲ از ﻣﺴﺘﻲ ﻋﺸﻘﻢ ﮔﺸﺖ ﻣﻌﻠﻮم‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﻤﻲ هﺴﺘﻢ ﭼﻨﺎن ﮐﺰ ﻋﺸﻖ هﺴﺘﻢ‬
‫ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻢ ﭼﻮن ﻧﻪ هﺸﻴﺎرم ﻧﻪ ﻣﺴﺘﻢ‬
‫ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻮن ﺑﻮدم‪ ،‬ﮐﺮد ﭘﺴﺘﻢ‬
‫ﺳﺎﻗﻴﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﺷﮑﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺟﺮﻋﻪاي ﻣﻲ دﻩ ﺑﻪ دﺳﺘﻢ‬
‫ﻣﻦ ز ﻣﻲ ﻧﻨﮕﻲ ﻧﺪارم‪ ،‬ﻣﻲﭘﺮﺳﺘﻢ ﻣﻲﭘﺮﺳﺘﻢ‬
‫ﻧﻨﮕﻢ اﺳﺖ از ﻧﻨﮓ ﻧﺎﻣﺎن‪ ،‬ﺗﻮﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺑﺖ ﺷﮑﺴﺘﻢ‬
‫ﺑﺎ ﺣﺮﻳﻔﺎن ﺧﻮش ﻧﺸﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺑﺎ رﻓﻴﻘﺎن ﻋﻬﺪ ﺑﺴﺘﻢ‬
‫ﻣﻲ ﻓﺮوﺷﺎن را ﻏﻼﻣﻢ‪ ،‬ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﭼﻮن ﻣﻲﭘﺮﺳﺘﻢ‬
‫از ﺟﻬﺎن ﺑﻴﺮون ﻓﺘﺎدم‪ ،‬از ﺧﻮدي ﺧﻮد ﺑﺮﺳﺘﻢ‬
‫ﻋﻘﻞ را ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﺸﻴﺪم‪ ،‬در ﺻﻒ رﻧﺪان ﻧﺸﺴﺘﻢ‬
‫ﮔﻮﺷﻪي در ﺑﺎز ﮐﺮدم‪ ،‬زان ﻣﻴﺎن ﻣﺮداﻧﻪ ﺟﺴﺘﻢ‬
‫ﺧﻴﺰم از ﻣﺴﺠﺪ ﺑﺮون ﮐﻦ‪ ،‬ﮐﺰ ﻣﻲ دوﺷﻴﻨﻪ ﻣﺴﺘﻢ‬
‫ﺑﺲ ﮐﻪ از ﺑﺎدﻩ ﺧﺮاﺑﻢ‪ ،‬ﻧﻴﺴﺘﻢ واﻗﻒ ﮐﻪ هﺴﺘﻢ‬
‫ﻗﻼش و ﻗﻠﻨﺪر ﺷﺪم و ﺗﻮﺑﻪ ﺷﮑﺴﺘﻢ‬
‫از دﻟﻖ ﺑﺮون ﺁﻣﺪم از زرق ﺑﺮﺳﺘﻢ‬
‫ﻣﻲدادم و ﻣﻲﺧﻮردم و ﺑﻲ ﻣﻲ ﻧﻨﺸﺴﺘﻢ‬
‫ﺗﺴﺒﻴﺢ ﺑﻴﻔﮑﻨﺪم و زﻧﺎر ﺑﺒﺴﺘﻢ‬
‫ﻣﻌﺬور ﺑﺪار ار ﻏﻠﻄﻲ رﻓﺖ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﻢ‬
‫از ﺑﺎدﻩ ﮐﻪ ﺧﻮردم ﺧﺒﺮم ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ هﺴﺘﻢ‬
‫ﻋﻴﺒﻢ ﻧﮑﻨﻲ ﺑﺎز اﮔﺮ ﺑﺎدﻩ ﭘﺮﺳﺘﻢ‬
‫ﺗﻘﺪﻳﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮد و ﻗﻀﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ دﺳﺘﻢ‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﺪ زﻧﻲ ﻻف ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﺴﺖ اﻟﺴﺘﻢ‬
‫‪٢٧٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻪ ﻣﻲﭘﺮﺳﻲ ﻣﺮا ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﭼﻮﻧﻲ‬
‫ﭼﻪ داﻧﻢ ﭼﻮن ﻧﻪ ﻓﺎﻧﻲام ﻧﻪ ﺑﺎﻗﻲ‬
‫ﭼﻮ در ﻻﮐﻮن اﻓﺘﺎدم ﭼﻮ ﻋﻄﺎر‬
‫ﺳﺎﻗﻴﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﺷﮑﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺟﺮﻋﻪاي ﻣﻲ دﻩ ﺑﻪ دﺳﺘﻢ‬
‫ﺳﻮﺧﺘﻢ از ﺧﻮي ﺧﺎﻣﺎن‪ ،‬ﺑﺮ ﺷﺪم زﻳﻦ ﻧﺎﺗﻤﺎﻣﺎن‬
‫رﻓﺘﻢ و ﺗﻮﺑﻪ ﺷﮑﺴﺘﻢ‪ ،‬وز هﻤﻪ ﻋﻴﺒﻲ ﺑﺮﺳﺘﻢ‬
‫ﻣﻦ ﻧﻪ ﻣﺮد ﻧﻨﮓ و ﻧﺎﻣﻢ‪ ،‬ﻓﺎرغ از اﻧﮑﺎر ﻋﺎﻣﻢ‬
‫دﻳﻦ و دل ﺑﺮ ﺑﺎد دادم‪ ،‬رﺧﺖ ﺟﺎن ﺑﺮ در ﻧﻬﺎدم‬
‫ﺧﺮﻗﻪ از ﺗﻦ ﺑﺮﮐﺸﻴﺪم‪ ،‬ﺟﺎم ﺻﺎﻓﻲ در ﮐﺸﻴﺪم‬
‫ﺧﺮﻗﻪ را زﻧﺎر ﮐﺮدم‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪ را ﺧﻤﺎر ﮐﺮدم‬
‫ﺳﺎﻗﻴﺎ ﺑﺎدﻩ ﻓﺰون ﮐﻦ‪ ،‬ﺗﺎ ﻣﻨﺖ ﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﭼﻮن ﮐﻦ‬
‫ﮔﺮ ﭼﻮ ﻋﻄﺎرم ﮐﻪ ﺁﺑﻢ ﻣﻲﺑﺮد از دﻳﺪﻩ ﺧﻮاﺑﻢ‬
‫دي در ﺻﻒ اوﺑﺎش زﻣﺎﻧﻲ ﺑﻨﺸﺴﺘﻢ‬
‫دي در ﺻﻒ اوﺑﺎش زﻣﺎﻧﻲ ﺑﻨﺸﺴﺘﻢ‬
‫ﺟﺎروب ﺧﺮاﺑﺎت ﺷﺪ اﻳﻦ ﺧﺮﻗﻪي ﺳﺎﻟﻮس‬
‫از ﺻﻮﻣﻌﻪ ﺑﺎ ﻣﻴﮑﺪﻩ اﻓﺘﺎد ﻣﺮا ﮐﺎر‬
‫ﭼﻮن ﺻﻮﻣﻌﻪ و ﻣﻴﮑﺪﻩ را اﺻﻞ ﻳﮑﻲ ﺑﻮد‬
‫در ﺻﻮﻣﻌﻪ ﺻﻮﻓﻲ ﭼﻪ ﺷﻮي ﻣﻨﮑﺮ ﺣﺎﻟﻢ‬
‫ﺳﺮﻣﺴﺖ ﭼﻨﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﺳﺮ از ﭘﺎي ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﻳﮏ ﺟﺮﻋﻪ از ﺁن ﺑﺎدﻩ اﮔﺮ ﻧﻮش ﮐﻨﻲ ﺗﻮ‬
‫اﮐﻨﻮن ﮐﻪ ﻣﺮا ﮐﺎر ﺷﺪ از دﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫ﻋﻄﺎر درﻳﻦ راﻩ ﻗﺪم زن ﭼﻪ زﻧﻲ دم‬
‫ﻣﺮا ﻗﻼش ﻣﻲﺧﻮاﻧﻨﺪ‪ ،‬هﺴﺘﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻣﻦ از دردي ﮐﺸﺎن ﻧﻴﻢ ﻣﺴﺘﻢ‬
‫هﺮ ﺁن ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺰان ﮐﺮدم‪ ،‬ﺷﮑﺴﺘﻢ‬
‫ﮐﻪ دل در ﻣﻬﺮ ﺁن دﻟﺪار ﺑﺴﺘﻢ‬
‫ز ﺑﻨﺪ ﻧﻨﮓ و ﻧﺎم ﺧﻮﻳﺶ رﺳﺘﻢ‬
‫هﺮ ﺁن ﭼﻴﺰي ﮐﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ هﺴﺘﻢ‬
‫ﻣﻦ ﺁن ﻋﻄﺎر درديﺧﻮار ﻣﺴﺘﻢ‬
‫ﮐﻪ ﻧﺪاﻧﻢ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﻳﺎ هﺴﺘﻢ‬
‫ﻣﻦ ز ﺧﻮد رﺳﺘﻢ و درو ﺟﺴﺘﻢ‬
‫ﻻﺟﺮم ﻋﺎﻗﻠﻲ ﻧﻴﻢ‪ ،‬ﻣﺴﺘﻢ‬
‫ﺟﺮﻋﻪاي ﺧﻮردم و ز ﺧﻮد رﺳﺘﻢ‬
‫ﺑﺮ ﭘﺮﻳﺪم ﺑﻪ دوﺳﺖ ﭘﻴﻮﺳﺘﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﻳﮏ درد ﺗﻮﺑﻪ ﺑﺸﮑﺴﺘﻢ‬
‫ﺑﺎز‪ ،‬زﻧﺎر ﺑﺮ ﻣﻴﺎن ﺑﺴﺘﻢ‬
‫زان هﻤﻪ ﺣﺴﺮت اﺳﺖ در دﺳﺘﻢ‬
‫دﻳﺪﻩ ﭘﺮ ﺧﻮن ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﺑﻨﺸﺴﺘﻢ‬
‫وﻗﻒ ﮐﺮدم ﻧﻴﻢ ﺟﺎﻧﻲ داﺷﺘﻢ‬
‫ﮔﺮ ز ﻋﺸﻖ ﺗﻮ زﻳﺎﻧﻲ داﺷﺘﻢ‬
‫هﺮ ﻧﻔﺲ ﺗﺎزﻩ ﺟﻬﺎﻧﻲ داﺷﺘﻢ‬
‫ﺳﺮ ﻣﮕﺮ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎﻧﻲ داﺷﺘﻢ‬
‫ﮔﻨﮓ ﮔﺸﺘﻢ ﮔﺮ زﺑﺎﻧﻲ داﺷﺘﻢ‬
‫ﻳﺎ ﻧﺼﻴﺒﻲ ﻳﺎ ﻧﺸﺎﻧﻲ داﺷﺘﻢ‬
‫ﻳﺎ ﺧﻴﺎﻟﻲ ﻳﺎ ﮔﻤﺎﻧﻲ داﺷﺘﻢ‬
‫ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ و داﺳﺘﺎﻧﻲ داﺷﺘﻢ‬
‫‪٢٧٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﺮا ﻗﻼش ﻣﻲﺧﻮاﻧﻨﺪ‪ ،‬هﺴﺘﻢ‬
‫ﻧﻤﻲﮔﻮﻳﻢ ز ﻣﺴﺘﻲ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮدم‬
‫ﻣﻼﻣﺖ ﺁن زﻣﺎن ﺑﺮ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻢ‬
‫ﻣﻦ ﺁن روزي ﮐﻪ ﻧﺎم ﻋﺸﻖ ﺑﺮدم‬
‫ﻧﻤﻲﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻓﺎﺳﻖ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﻣﻦ‬
‫ز زهﺪ و ﻧﻴﮑﻨﺎﻣﻲ ﻋﺎر دارم‬
‫از ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭼﻨﺎن ﻣﺴﺘﻢ‬
‫از ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭼﻨﺎن ﻣﺴﺘﻢ‬
‫ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﭼﻮن درﺁﻣﺪ ﺗﻨﮓ‬
‫ﻻﺟﺮم هﺴﺖ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ ،‬هﻴﭽﻢ‬
‫ﭼﻨﺪ ﮔﻮﻳﻢ ز ﺧﻮد ﮐﻪ در رﻩ ﻋﺸﻖ‬
‫ﻧﻨﮓ ﻣﻦ از ﻣﻦ اﺳﺖ ﺑﻲ ﻣﻦ ﻣﻦ‬
‫ﺳﺎﻗﻴﺎ درد درد در دﻩ زود‬
‫ﺑﺎز‪ ،‬ﺧﻤﺨﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺸﺎدم در‬
‫هﺮﭼﻪ ﮐﺮدم ﺑﻪ ﻋﻤﺮهﺎي دراز‬
‫ﺗﺮﮎ ﻋﻄﺎر ﮔﻔﺘﻢ و ﺑﻲ او‬
‫ﻋﺰم ﻋﺸﻖ دﻟﺴﺘﺎﻧﻲ داﺷﺘﻢ‬
‫ﻋﺰم ﻋﺸﻖ دﻟﺴﺘﺎﻧﻲ داﺷﺘﻢ‬
‫ﺻﺪ هﺰاران ﺳﻮد ﮐﺮدم در دو ﮐﻮن‬
‫ﭼﻮن ﺷﺪم ﺑﺎ ﻋﺸﻖ روﻳﺶ هﻤﻨﻔﺲ‬
‫در ﺻﻔﺎت روي ﭼﻮن ﺧﻮرﺷﻴﺪ او‬
‫ﻟﻴﮏ ﭼﻮن روﻳﺶ ﺑﺪﻳﺪم ذرﻩاي‬
‫ﻣﺪﺗﻲ ﭘﻨﺪاﺷﺘﻢ ﮐﺰ وﺻﻞ او‬
‫ﭼﻮن ﻧﮕﻪ ﮐﺮدم هﻤﻪ ﭘﻨﺪار ﺑﻮد‬
‫ﺑﺎ ﺳﺮ هﺮ ﻣﻮي زﻟﻔﺶ ﺗﺎ اﺑﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻗﺼﻪي دل ﭼﻮن ﻧﻬﺎﻧﻲ داﺷﺘﻢ‬
‫هﺮ ﺳﺮﺷﮑﻲ ﺗﺮﺟﻤﺎﻧﻲ داﺷﺘﻢ‬
‫اﻳﻦ ﻣﺼﻴﺒﺖ هﺮ زﻣﺎﻧﻲ داﺷﺘﻢ‬
‫ﮔﺮ رﮔﻲ ﺑﺮ اﺳﺘﺨﻮاﻧﻲ داﺷﺘﻢ‬
‫در ﺧﺮوﺷﻲ و ﻓﻐﺎﻧﻲ داﺷﺘﻢ‬
‫ﻣﻨﺒﻊ هﺮ ﮔﻮهﺮي درﻳﺎي دﻳﮕﺮ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﮔﺮ ﮐﺸﺘﻲ ﺑﻘﺎ ﮔﺮداب ﻣﻨﮑﺮ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﺧﺎﺻﻪ از ﺗﺤﺖ اﻟﺜﺮي ﻗﻌﺮش ﻓﺮوﺗﺮ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻣﻦ اﻳﻦ ﺑﺤﺮ را ﻧﻪ ﭘﺎ و ﻧﻪ ﺳﺮ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫هﻴﭻ ﻋﺎﺷﻖ را درﻳﻦ درﻳﺎ ﺷﻨﺎﮔﺮ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﭼﻮن ز ﺑﺤﺮ ﭼﺸﻢ ﺧﻮد را داﻣﻦﺗﺮ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﮐﺰ ﺗﺮ و وز ﺧﺸﮏ ﺻﺪ درﻳﺎ ﻣﻴﺴﺮ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﻻﺟﺮم هﺮ هﻔﺖ را هﻔﺘﺎد ﮐﺸﻮر ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ زﻳﻦ ﺑﺤﺮ ﭘﺮ ﺧﻮﻧﻢ ﻣﺼﻮر ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫زاﻧﮑﻪ در هﺮ ﻗﻄﺮﻩ ﺻﺪ ﺑﺤﺮ ﻣﻀﻤﺮ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﻗﺮب ﺻﺪ درﻳﺎي ﺧﻮن در وي ﻣﺠﺎور ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫زاﻧﮑﻪ هﺮ ﻳﮏ را ﻣﺪار از ﺑﺤﺮ اﺧﻀﺮ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫از ﮐﻨﺎر ﺧﻮﻳﺶ اﮐﻨﻮن ﺑﺤﺮ اﺣﻤﺮ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﮔﺎﻩ در ﺧﻮن ﻏﻮﻃﻪ ﮔﺎﻩ از ﺁﻩ ﻣﻨﺒﺮ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫روي ﺧﻮد ﭼﻮن ﻣﺮد درﻳﺎي ﻣﺰﻋﻔﺮ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫در ﻋﻮض ﭼﺸﻤﻢ ازو درﻳﺎي ﮔﻮهﺮ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫هﺮ ﻳﮑﻲ را ﺳﻮي دردي ﻧﻴﺰ رهﺒﺮ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫راﻩ ﮔﻢ ﮐﺮدم ﮐﻪ رﻩ ﺳﺮد ﺻﺮ ﺻﺮ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫هﺮ ﻧﻔﺲ در وي هﺰار و ﺻﺪ دﻻور ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﺑﺎد ﺳﺮدش ﺑﺎدﺑﺎن و ﺻﺒﺮ ﻟﻨﮕﺮ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫‪٢٧٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻟﻴﮏ دل ﭘﺮﻏﺼﻪ رﻓﺘﻢ زﻳﺮ ﺧﺎﮎ‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺗﺎ راز ﺧﻮد ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺪﻳﺪم ﺧﻮﻳﺶ را در ﺧﻮرد او‬
‫ﻣﻮج ﻣﻲزد درد و زاري ﭼﻮن رﺑﺎب‬
‫ﺑﺮ ﺗﻦ ﻋﻄﺎر هﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﮐﻪ ﺑﻮد‬
‫دوش ﭼﺸﻢ ﺧﻮد ز ﺧﻮن درﻳﺎي ﮔﻮهﺮ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫دوش ﭼﺸﻢ ﺧﻮد ز ﺧﻮن درﻳﺎي ﮔﻮهﺮ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫زﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ درﻳﺎ ﮐﻪ ﮔﺮد ﻣﻦ درﺁﻣﺪ از ﺳﺮﺷﮏ‬
‫ﻣﻮج اﻳﻦ درﻳﺎ ﭼﺮا ﻓﻮقاﻟﺜﺮﻳﺎ ﻧﮕﺬرد‬
‫در ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺤﺮي ﻧﻴﺎرم ﮐﺮد ﻋﺰم ﺁﺷﻨﺎ‬
‫ﻳﻌﻠﻢ اﷲ ﮔﺮ ﺑﻪ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﻳﺶ از ﺑﻲ ﻗﻮﺗﻲ‬
‫ﺷﺮم دارم ﮐﺰ ﮔﺮﻳﺒﺎن ﺳﺮ ﺑﺮﺁرم ﺧﺸﮏ ﻣﻮ‬
‫ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺮداﻣﻨﻲ ﺑﺲ اﻳﻤﻨﻢ از ﺧﺸﮏﺳﺎل‬
‫هﻔﺖ درﻳﺎ را زﮐﻮة از ﺑﺤﺮ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﮔﺸﺎد‬
‫ﺻﺪ ﺑﻴﺎﺑﺎن را ﮐﻪ ﺧﺸﮑﻲ از ﻟﺐ ﺧﺸﮑﻢ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫در ﺗﻌﺠﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩام از ﻗﻄﺮﻩهﺎي ﭼﺸﻢ ﺧﻮﻳﺶ‬
‫اي ﻋﺠﺐ هﺮ ﻗﻄﺮﻩ اﺷﮑﻢ ﮐﻪ ﺑﮕﺸﺎدم ز هﻢ‬
‫ﻣﺪ و ﺟﺰر و ﻗﻄﺮﻩ و درﻳﺎ ﺑﻪ هﻢ هﺮ دو ﻳﮏ اﺳﺖ‬
‫از ﮐﻨﺎر ﺑﺤﺮ اﺧﻀﺮ دﻳﺪﻩام وز ﺧﻮن ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﻣﺮدم ﺁﺑﻲ ﭼﺸﻤﻢ را درﻳﻦ درﻳﺎي اﺷﮏ‬
‫ﮐﻲ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺁب روﻳﻢ در ﭼﻨﻴﻦ درﻳﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ‬
‫ﻣﻨﺖ اﻳﺰد را ﮐﻪ اﻳﻦ درﻳﺎ اﮔﺮ ﺁﺑﻢ ﺑﺒﺮد‬
‫اﻧﺪرﻳﻦ درﻳﺎي ﺧﻮن هﺮ ﻗﻄﺮﻩي ﺧﻮﻧﻴﻦ ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺗﺎ رﻩ ﺑﺮم ﺑﺮ روي ﺁن درﻳﺎي ﺧﻮن‬
‫دل ﮐﻪ دارد ﺗﺎ ﺑﮕﺮدد ﮔﺮد اﻳﻦ درﻳﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ‬
‫ﮔﺮ درﻳﻦ درﻳﺎ ﮐﺴﻲ ﮐﺸﺘﻲ اﻣﻴﺪ اﻓﮑﻨﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫روز و ﺷﺐ از رﺷﮏ اﻳﻦ ﺑﺤﺮش ﭘﺮ اﺧﮕﺮ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫داﻳﻤﺶ در ﺟﻨﺐ اﻳﻦ درﻳﺎ ﻣﺤﻘﺮ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫درد را هﻤﭽﻮن ﻋﺮض‪ ،‬دل را ﭼﻮ ﺟﻮهﺮ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻄﺎر را ﭼﻮن ﻗﺮص ﺧﺎور ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﮐﻤﺘﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰهﺎ ﺟﺎن ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﺻﺪ هﺰاران راز ﭘﻨﻬﺎن ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫زﻧﺪﮔﻲ ﺟﺎن ز ﺟﺎﻧﺎن ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫در ﺑﻘﺎ ﺧﻮد را ﭘﺮﻳﺸﺎن ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫در ﻓﻨﺎ در ﻓﺮاوان ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ دﺷﻮار و ﻣﻦ ﺁﺳﺎن ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﺗﺎ ﻧﺸﺎن ﻗﻄﺮﻩاي زﺁن ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫هﺮﮔﺰش ﻧﻪ ﺳﺮ ﻧﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫در دل ﻋﻄﺎر ﺳﻮزان ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﻣﺮﮐﺰ دل از ﻣﺤﻴﻂ ﭼﺮخ ﺑﻴﺮون ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﺳﻔﺖ هﺮ ﮔﻮهﺮ ﮐﻪ در درﻳﺎي ﮔﺮدون ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﮔﺮم ﻣﻲﺗﺎزد از ﺁﺗﺶ ﻏﺮﻗﻪ در ﺧﻮن ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻳﮏ ﺷﺒﺮﻧﮓ را ﭘﻨﺠﺎﻩ ﮔﻠﮕﻮن ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﭼﻮن درﻳﺎ ﮐﻨﺎر از در ﻣﮑﻨﻮن ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﮐﮋ ﺷﻤﺮدن اﺷﮏ ﺧﻮد اﻓﺰون در اﻓﺰون ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﻻﺟﺮم اﻳﻦ اﺷﮏ دﻟﮑﺶ را ﺟﮕﺮﮔﻮن ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫هﺮ ﺑﻬﺎري در ﻏﻢ ﻟﻴﻠﻴﺶ ﻣﺠﻨﻮن ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﺧﻮن دل ﺑﺎ ﺧﺎﮎ رﻩ ﺑﻨﮕﺮ ﮐﻪ ﻣﻌﺠﻮن ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﺑﺮج ﻣﻦ ﺧﺎﮐﻲ از ﺁن ﺁﻣﺪ ﮐﻪ هﺎﻣﻮن ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫‪٢٧٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺳﻴﻨﻪي ﮔﺮدون ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺶ ﺁﺗﺸﻲ زد زﺁﻓﺘﺎب‬
‫ﮔﺮﭼﻪ درﻳﺎي ﻓﻠﮏ را ﮔﻮهﺮ ﺑﺴﻴﺎر هﺴﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ اﻳﻦ درﻳﺎ ز دل ﻣﻲﺧﻴﺰد ﺁن درﻳﺎ ز ﺧﻮن‬
‫ﺗﺎ دﻟﻢ ﺑﺮ روي درﻳﺎ ﺧﻮن ﻣﻌﻨﻲ ﮔﺴﺘﺮد‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻦ در ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻦ در ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﭘﻴﺪاﻳﻲ ﺑﺪﻳﺪم روي دوﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﻣﺮدم هﻢ ز ﺧﻮﻳﺶ و هﻢ ز ﺧﻠﻖ‬
‫ﭼﻮن دراﻓﺘﺎدم ﺑﻪ ﭘﻨﺪار ﺑﻘﺎ‬
‫ﭼﻮن ﻓﺮو رﻓﺘﻢ ﺑﻪ درﻳﺎي ﻓﻨﺎ‬
‫ﺗﺎ ﻧﭙﻨﺪاري ﮐﻪ اﻳﻦ درﻳﺎي ژرف‬
‫ﺻﺪ هﺰاران ﻗﻄﺮﻩ ﺧﻮن از دل ﭼﮑﻴﺪ‬
‫ﺧﻮد ﭼﻪ ﺑﺤﺮ اﺳﺖ اﻳﻦ ﮐﻪ در ﻋﻤﺮي دراز‬
‫ﺷﻤﻊهﺎي ﻋﺸﻖ از ﺳﻮداي دوﺳﺖ‬
‫دوش‪ ،‬ﭼﻮن ﮔﺮدون ﮐﻨﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﭘﺮ ﺧﻮن ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫دوش‪ ،‬ﭼﻮن ﮔﺮدون ﮐﻨﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﭘﺮ ﺧﻮن ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫دﻳﺪﻩي اﺧﺘﺮﺷﻤﺎر ﻣﻦ ز ﺗﻴﺰي ﻧﻈﺮ‬
‫ﻣﺮدم ﭼﺸﻤﻢ ﮐﻪ ﺷﺒﺮﻧﮕﺶ ﻃﺒﻖ ﻣﻲﺁورد‬
‫ﮔﺮ ﻃﺒﻖ ﺁورد ﺷﺒﺮﻧﮕﺶ ﺑﻘﺎ ﺑﺎد اﺷﮏ را‬
‫ﻧﻴﺰ درﻳﺎ را ﮐﻨﺎر ﺧﺸﮏ ﻧﺘﻮان ﻳﺎﻓﺘﻦ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺮاﺑﺮ ﮐﺮدم اﺷﮏ ﺧﻮد ﺑﻪ درﻳﺎ در ﺷﻤﺎر‬
‫ﭼﻮن هﻢ از دل ﻣﻲﮐﺸﻢ اﺷﮏ و هﻢ از ﺧﻮن ﺟﮕﺮ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻬﺎر ﻋﻤﺮ را ﻟﻴﻠﻲ ﺑﻪ ﮐﺎم دل ﻧﺒﻮد‬
‫در هﻤﻪ ﻋﻤﺮ از ﻓﻠﮏ ﻣﻌﺠﻮن دردي ﺧﻮاﺳﺘﻢ‬
‫ﭼﻮن زﻣﻴﻦ ﭘﺴﺘﻢ ز دوران ﺑﻠﻨﺪ ﺁﺳﻤﺎن‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺧﺎﮎ ﺑﺮ ﺳﺮ رﻳﺨﺘﻢ زﻳﻦ ﻓﺮق ﮐﺎﮐﻨﻮن ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﻣﻘﺒﻞ ﺷﺪم ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻴﻤﻮن ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﻣﻘﺒﻠﻲ و ﺷﺎد ﮐﺎﻣﻲ ﺑﻴﻦ ﮐﺰو ﭼﻮن ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ رﻓﻌﺖ ﺧﻠﻖ را ﮔﺮدان ﮔﺮدون ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﺻﺪ هﺰاران درد ﺑﺎ ﻳﮏ درد ﻣﻘﺮون ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫راهﻨﻤﺎي دﻳﺮ را‪ ،‬ﭘﻴﺮ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﮐﺰ ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﭘﻴﺮ را‪ ،‬ﻣﺴﺖ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫از ﮐﻒ ﭘﻴﺮ ﻣﻴﮑﺪﻩ‪ ،‬درد ﻣﻐﺎﻧﻪ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﺗﺎ ز دو ﭼﺸﻢ ﺧﻮن ﻓﺸﺎن‪ ،‬ﺳﻴﻞ رواﻧﻪ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫در ﺑﻦ دﻳﺮ ﺧﻮﻳﺶ را‪ ،‬رﻧﺪ زﻣﺎﻧﻪ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﻃﺎﻋﺖ و زاهﺪي ﺧﻮد‪ ،‬زﻳﺮ ﻣﻴﺎﻧﻪ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫دﺷﻤﻦ ﺟﺎن ﺧﻮﻳﺶ را‪ ،‬در ﺑﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫رﻧﺪ و ﻗﻠﻨﺪري ﺷﺪم‪ ،‬زهﺪ ﻓﺴﺎﻧﻪﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ذرﻩ ﺑﻪ ذرﻩ را درو‪ ،‬ﻋﺸﻖ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺧﻴﺎل ﺁب و ﮔﻞ‪ ،‬ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﻧﻪ رﻩ دور ﻋﺸﻖ را‪ ،‬هﻴﭻ ﮐﺮاﻧﻪ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﺧﺎﺻﻪ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ هﺮ ﻗﺪم‪ ،‬ﭼﺎﻩ و ﺳﺘﺎﻧﻪ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﻻف ﻣﺰن ﭼﻮ رهﺰﻧﺖ‪ ،‬ﺳﻮزن و ﺷﺎﻧﻪ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﺧﺎﻧﻪ ﭼﻮن ﻣﺎﺗﻢ ﺳﺮاﻳﻲ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﮔﻔﺖ ﺑﻮي ﺁﺷﻨﺎﻳﻲ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را ﻧﻪ ﺳﺮ ﻧﻪ ﭘﺎﻳﻲ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺟﺎﻧﻢ را ﺳﺰاﻳﻲ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻦ ﺑﻲﺟﺎن ﺑﻘﺎﻳﻲ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫‪٢٧٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮن ﻧﺒﻮد از ﻓﺮق ﻣﻦ ﺗﺎ ﺧﺎﮎ ﻓﺮﻗﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ‬
‫هﻨﺪوي ﺧﻮد ﮔﻴﺮدم ﮔﺮدون اﮔﺮ ﻣﻦ ﺧﻮﻳﺶ را‬
‫هﻨﺪوم‪ ،‬زان ﺷﺎدﮐﺎﻣﻢ‪ ،‬ﺑﻨﺪﻩام زان ﻣﻘﺒﻠﻢ‬
‫ﺳﻴﺮم از ﺧﻠﻘﻲ ﮐﻪ ﺧﻮن ﻳﮑﺪﮔﺮ را ﺗﺸﻨﻪاﻧﺪ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺳﺎﻗﻲ ﺟﻬﺎن ﻋﻄﺎر را ﻳﮏ درد داد‬
‫دوش درون ﺻﻮﻣﻌﻪ‪ ،‬دﻳﺮ ﻣﻐﺎﻧﻪ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫دوش درون ﺻﻮﻣﻌﻪ‪ ،‬دﻳﺮ ﻣﻐﺎﻧﻪ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺮ ﭘﻴﺮ در ﺷﺪم‪ ،‬ﭘﻴﺮ ز ﺧﻮﻳﺶ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫از ﻃﻠﺒﻲ ﮐﻪ داﺷﺘﻢ‪ ،‬ﭼﻮن ﺑﻨﺸﺴﺘﻢ اﻧﺪﮐﻲ‬
‫راﺳﺖ ﮐﻪ درد ﺧﻮردﻩ ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻮج ﺑﺨﺎﺳﺖ از دﻟﻢ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ اﻣﺎم دﻳﻦ ﺑﺪم‪ ،‬ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻳﺮ در ﺷﺪم‬
‫ﻧﻌﺮﻩزﻧﺎن ﺑﺮون ﺷﺪم‪ ،‬دﻟﻖ و ﺳﺠﺎدﻩ ﺳﻮﺧﺘﻢ‬
‫ﭼﻮن دل ﻣﻦ ﺑﻪ ﻧﻴﺴﺘﻲ‪ ،‬ﺣﻠﻘﻪ ﻧﺸﻴﻦ دﻳﺮ ﺷﺪ‬
‫ﺑﻲ ﺳﺮ و ﺳﺮوري ﺷﺪم‪ ،‬ﻗﺒﻠﻪي ﮐﺎﻓﺮي ﺷﺪم‬
‫ﭼﻮن ﺑﻨﻤﻮد ﻧﺎﮔﻬﻢ‪ ،‬ﺁﻳﻨﻪي وﺟﻮد روي‬
‫ﻋﺎﺷﻖ و ﻳﺎر داﻳﻤﺎ‪ ،‬در دو ﺟﻬﺎن هﻤﻮﺳﺖ ﺑﺲ‬
‫ﻧﻪ اﻟﻢ ﻓﺮاق را‪ ،‬هﻴﭻ دوا رﻗﻢ زدم‬
‫در رﻩ ﻋﺸﻖ ﭼﻮن روم‪ ،‬ﭼﻮن رﻩ ﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﻓﻲاﻟﻤﺜﻞ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ وﻗﺘﻲ اي ﻓﺮﻳﺪ‬
‫دوش دل را در ﺑﻼﻳﻲ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫دوش دل را در ﺑﻼﻳﻲ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ اي دل ﭼﻴﺴﺖ ﺣﺎل ﺁﺧﺮ ﺑﮕﻮ‬
‫هﻤﭽﻮ ﮔﻮﻳﻲ در ﺧﻢ ﭼﻮﮔﺎن ﻋﺸﻖ‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺗﺎ دل ﻧﺜﺎر او ﮐﻨﻢ‬
‫ﭘﻴﺶ از ﻣﻦ ﺟﺎن ﺑﺮ او رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻋﺸﻖ ﺟﺎن ﻓﺰاﻳﻲ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫داﻳﻤﺶ در دﻳﺪﻩ ﺟﺎﻳﻲ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫هﺮ ﮔﺮﻩ ﻣﺸﮑﻞﮔﺸﺎﻳﻲ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻦ از دﻟﺮﺑﺎﻳﻲ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫هﺮ ﺳﺮﺷﮑﻲ را ﮔﻮاﻳﻲ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫از ﻟﺐ او ﺧﻮن ﺑﻬﺎﻳﻲ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﺣﺎﺻﻠﺶ ﺗﺎرﻳﮑﻨﺎﻳﻲ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫داﻳﻤﺶ در ﺗﻨﮕﻨﺎﻳﻲ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ذرﻩ ﮐﺮدم ﭼﻮن هﺒﺎﻳﻲ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﺷﺎدي ﻋﻤﺮ ﺟﺎودان ﮔﻔﺘﻢ‬
‫هﺮ دﻟﻲ را ﮐﻪ ﺷﺎدﻣﺎن ﮔﻔﺘﻢ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﻲ ﺳﺮ ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎن ﮔﻔﺘﻢ‬
‫در ﺑﺪر از ﭘﻴﺖ دوان ﮔﻔﺘﻢ‬
‫ﺁﻓﺘﺎب هﻤﻪ ﺟﻬﺎن ﮔﻔﺘﻢ‬
‫ﻗﺼﻪاي ﺑﺲ ﺷﮑﺮﻓﺸﺎن ﮔﻔﺘﻢ‬
‫ﻇﻠﻢ ﮐﺮدم ﮐﺰان دهﺎن ﮔﻔﺘﻢ‬
‫ﮐﺰ ﻣﻴﺎن ﺗﻮ هﺮ زﻣﺎن ﮔﻔﺘﻢ‬
‫هﺮﭼﻪ در وﺻﻞ ﺁن ﻣﻴﺎن ﮔﻔﺘﻢ‬
‫ﺑﻲ ﺗﻮام ﺗﺮﮎ ﺳﺮ از ﺁن ﮔﻔﺘﻢ‬
‫راﺳﺖ ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ ﻣﻦ ز ﺟﺎن ﮔﻔﺘﻢ‬
‫ﮔﺮ ﻣﻦ اﻳﻦ از ﺳﺮ زﺑﺎن ﮔﻔﺘﻢ‬
‫وﻳﻦ ﺳﺨﻦ هﻢ ﺑﻪ اﻣﺘﺤﺎن ﮔﻔﺘﻢ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺻﺪ ﮔﻮﻧﻪ داﺳﺘﺎن ﮔﻔﺘﻢ‬
‫هﺮﭼﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺪان ﻧﺸﺎن ﮔﻔﺘﻢ‬
‫‪٢٧٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺁن ﺑﻘﺎ از ﺟﺎن ﻧﺒﻮد از ﻋﺸﻖ ﺑﻮد‬
‫ﻣﺮدم ﭼﺸﻢ ﺧﻮدش ﺧﻮاﻧﻢ از ﺁﻧﮏ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ زﻟﻒ او ﮔﺮﻩ ﺑﺴﻴﺎر داﺷﺖ‬
‫ﺑﺎ ﭼﻨﺎن ﻣﺸﮑﻞﮔﺸﺎﻳﻲ ﺣﻞ ﻧﺸﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﺧﻮن ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﺴﺘﻢ ﺳﺠﻞ‬
‫ﭼﻮن ﺳﺠﻞ ﺑﻨﺪم ﺑﻪ ﺧﻮن ﭼﻮن ﭘﻴﺶ ازﻳﻦ‬
‫ﻋﻘﻞ از زﻟﻔﺶ ز ﺑﺲ ﮐﺎﻧﺪﻳﺸﻪ ﮐﺮد‬
‫ﺑﺎ دهﺎﻧﺶ ﺗﺎ دوﭼﺎري ﺧﻮرد دل‬
‫در هﻮاي او دل ﻋﻄﺎر را‬
‫ﻳﮏ ﻏﻤﺖ را هﺰار ﺟﺎن ﮔﻔﺘﻢ‬
‫ﻳﮏ ﻏﻤﺖ را هﺰار ﺟﺎن ﮔﻔﺘﻢ‬
‫ﻋﺎﺷﻖ ذرﻩاي ﻏﻤﺖ دﻳﺪم‬
‫ﺑﺮ درت ﺁﻓﺘﺎب را هﻤﻪ ﺷﺐ‬
‫ﺑﺎز ﭼﻮن ﺳﺎﻳﻪاي هﻤﻪ روزش‬
‫ذرﻩاي ﻋﮑﺲ را ﮐﻪ از رخ ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ وﺻﻒ دهﺎن ﺗﻮ ﮐﺮدم‬
‫ﭼﻮن ﺑﺪو وﺻﻒ را ﻃﺮﻳﻖ ﻧﺒﻮد‬
‫زان ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﻣﺮا ﺳﺨﻦ ﺑﺎرﻳﮏ‬
‫ﻣﺎﻩ روﻳﺎ هﻨﻮز ﻳﮏ ﻣﻮي اﺳﺖ‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدم ﮐﻪ در ﺗﻮ ﺑﺎزم ﺳﺮ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ از دل ﻧﮕﻮﻳﻲ اﻳﻦ هﺮﮔﺰ‬
‫ﺑﺎد ﺑﻲﺗﻮ ﺳﺮ زﺑﺎﻧﻢ ﺷﻖ‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﻢ ذرﻩاي وﺻﺎل از ﺗﻮ‬
‫در ﺗﻮ ﻧﮕﺮﻓﺖ از هﺰار ﻳﮑﻲ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺸﺎن ﺑﺮدﻩاي دل ﻋﻄﺎر‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫درﻳﺎب ﮐﻪ رﺧﺖ ﺑﺮﻧﻬﺎدم‬

‫روي از ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺪر ﻧﻬﺎدم‬ ‫درﻳﺎب ﮐﻪ رﺧﺖ ﺑﺮﻧﻬﺎدم‬
‫هﻢ ﭘﺎي ﺑﻪ ﺁن زﺑﺮ ﻧﻬﺎدم‬ ‫هﻢ ﻏﺼﻪ ﺑﻪ زﻳﺮ ﭘﺎي ﺑﺮدم‬
‫اﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﺁن دﮔﺮ ﻧﻬﺎدم‬ ‫ﻧﺎﻳﺎﻓﺘﻪ وﺻﻞ ﺟﺎن ﺑﺪادم‬
‫ﻣﻦ روي ﺑﻪ ﻣﻮج در ﻧﻬﺎدم‬ ‫درﻳﺎي ﻏﻢ ﺗﻮ ﻣﻮج ﻣﻲزد‬
‫ﻳﮏ ﮔﺎم ﭼﻮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻬﺎدم‬ ‫ﻧﺎﮔﺎﻩ ﺑﻪ درد ﻏﺮق ﮔﺸﺘﻢ‬
‫از ﺑﻬﺮ ﺗﻮ ﺻﺪ ﺧﻄﺮ ﻧﻬﺎدم‬ ‫ﮔﻔﺘﻲ ﺳﻔﺮي ﺑﮑﻦ ﮐﻪ در راﻩ‬
‫ﺁن روي ﮐﻪ در ﺳﻔﺮ ﻧﻬﺎدم‬ ‫از ﺧﺎﮎ در ﺗﻮ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻢ‬
‫ﺑﺎ ﺟﺎﻧﺐ ﭼﺸﻢ ﺗﺮ ﻧﻬﺎدم‬ ‫ﻓﺮاﺷﻲ ﺧﺎﮎ درﮔﻪ ﺗﻮ‬
‫ﻗﺴﻢ دل ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﻧﻬﺎدم‬ ‫ﺧﻮن ﺧﻮردن ﺟﺎوداﻧﻪ ﺑﻲ ﺗﻮ‬
‫هﺮ ﺧﺸﺖ ﮐﻪ زﻳﺮ ﺳﺮ ﻧﻬﺎدم‬ ‫از ﺧﻮن ﺳﺮﺷﮏ ﻣﻦ ﮔﻠﻲ ﺷﺪ‬
‫هﺮ داغ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺟﮕﺮ ﻧﻬﺎدم‬ ‫ﺟﺰ ﻧﺎم ﺗﻮ ﺑﺎر ﺑﺮ ﻧﻴﺎورد‬
‫از هﺮ داﻏﻲ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻧﻬﺎدم‬ ‫در ﺁﺗﺶ دل ﺑﺘﺎﻓﺘﻢ ﮔﺮم‬
‫ﺑﺮ ﻣﺮدﻣﮏ ﺑﺼﺮ ﻧﻬﺎدم‬ ‫ﺑﺲ ﻣﻬﺮ ﮐﻪ از ﺧﻴﺎل روﻳﺖ‬
‫از ﺑﻬﺮ ﻳﮑﻲ ﻧﻈﺮ ﻧﻬﺎدم‬ ‫ﺁن ﭼﻨﺪان ﻣﻬﺮ ﺗﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ‬
‫ﮐﻴﻦ ﻗﺎﻋﺪﻩ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﻧﻬﺎدم‬ ‫ﺑﻲ او ﻧﻈﺮي ﻓﺮﻳﺪ ﻧﮕﺸﺎد‬

‫ﺑﺮ درد ﺗﻮ دل از ﺁن ﻧﻬﺎدم‬

‫ﮐﺎن درد ﺑﺮاي ﺟﺎن ﻧﻬﺎدم‬ ‫ﺑﺮ درد ﺗﻮ دل از ﺁن ﻧﻬﺎدم‬
‫ﺑﺎ درد ﺗﻮ در ﻣﻴﺎن ﻧﻬﺎدم‬ ‫از ﻣﺎل ﺟﻬﺎﻧﻢ ﻧﻴﻢ ﺟﺎن ﺑﻮد‬
‫ﺑﺲ ﮔﻨﺞ ﮐﻪ راﻳﮕﺎن ﻧﻬﺎدم‬ ‫از در ﺳﺮﺷﮏ و ﮔﻮهﺮ اﺷﮏ‬
‫در ﺑﻮﺗﻪي اﻣﺘﺤﺎن ﻧﻬﺎدم‬ ‫هﺮ روز هﺰار ﺑﺎر ﺧﻮد را‬
‫ﻣﻬﺮ ﻏﻢ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺁن ﻧﻬﺎدم‬ ‫از ﺑﻮﺗﻪ ﭼﻮ ﭘﺎ ﺑﺮون ﮔﺮﻓﺘﻢ‬
‫از دﺳﺖ ﺗﻮ در ﺟﻬﺎن ﻧﻬﺎدم‬ ‫ﺁن ﺳﺮ ﮐﻪ ﺑﺒﻨﺪ ﮐﺲ ﻧﻴﺎﻳﺪ‬
‫ﺑﻨﻴﺎد ﺟﻨﻮن ﭼﻨﺎن ﻧﻬﺎدم‬ ‫ﺷﻮرﻳﺪﻩ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ در ﻓﺘﺎدم‬
‫در ﺟﻨﺐ ﻧﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﻧﻬﺎدم‬ ‫ﮐﺰ ﻳﮏ دم ﺧﻮﻳﺶ هﻔﺖ دوزخ‬
‫ﺳﺮ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁﺳﺘﺎن ﻧﻬﺎدم‬ ‫ﺑﺲ ﺷﺐ ﮐﻪ در اﺷﺘﻴﺎق روﻳﺖ‬

‫‪٢٨٠‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫در ﭘﻴﺶ ﺳﮕﺎﻧﺖ ﺧﻮان ﻧﻬﺎدم‬
‫ﺑﺎ ﻣﻐﺰ در اﺳﺘﺨﻮان ﻧﻬﺎدم‬
‫هﺮ ﺗﻴﺮ ﮐﻪ در ﮐﻤﺎن ﻧﻬﺎدم‬
‫زان ﻏﻤﺰﻩي دﻟﺴﺘﺎن ﻧﻬﺎدم‬
‫زان ﻟﻌﻞ ﺷﮑﺮﻓﺸﺎن ﻧﻬﺎدم‬
‫ﺑﻨﺪي اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ دهﺎن ﻧﻬﺎدم‬
‫از ﻣﻬﺮ ﺗﻮ ﺑﺮ زﺑﺎن ﻧﻬﺎدم‬
‫وي درد ﺗﻮ هﺮ زﻣﺎن و هﺮ دم‬
‫ﮐﺰ ﺣﺪ ﺑﮕﺬﺷﺖ ﺁﻩ ﺳﺮدم‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ داري ز ﺧﻮﻳﺶ ﻓﺮدم‬
‫ﺗﻮ درﻧﮕﺮي ﺑﻪ روي زردم‬
‫ﺗﺎ در ﺧﻄﺮ هﺰار دردم‬
‫دﺳﺖ ﺁوﻳﺰ اﺳﺖ و ﭘﺎﻳﻤﺮدم‬
‫ﮐﺎورد ز ﺧﺎﮐﻲ ﺗﻮ ﮔﺮدم‬
‫ﺧﻮﻧﻲ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺁن ﻧﮑﺮدم‬
‫ﻣﻦ ﺑﻲ ﺗﻮ ﺑﺴﻲ ﺑﻪ ﺧﻮن ﺑﮕﺮدم‬
‫ﺗﺎ از ﺗﻮ هﺰار ﺧﻮن ﻧﺨﻮردم‬
‫ﻳﮏ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ هﻢ ﻧﺒﺮدم‬
‫ﺷﺪم ﺑﺮ ﺑﺎم ﺑﺘﺨﺎﻧﻪ درﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺪا ﮐﺮدم‬
‫ﮐﻪ ﻣﻦ ﺁن ﮐﻬﻨﻪ ﺑﺖهﺎ را دﮔﺮ ﺑﺎرﻩ ﺟﻼ ﮐﺮدم‬
‫ﮐﻪ ﻣﻦ اﻳﻦ ﺷﻴﺮ ﻣﺎدر را دﮔﺮ ﺑﺎرﻩ ﻏﺬا ﮐﺮدم‬
‫ﮔﻮا ﺑﺎﺷﻴﺪ اي ﻣﺮدان ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﻮد را ﻓﻨﺎ ﮐﺮدم‬
‫‪٢٨١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﺲ روز ﮐﻪ دل ﮐﺒﺎب ﮐﺮدم‬
‫ﺳﻮداي ﺗﻮ ﺳﺮ ﭼﻮ ﺑﺮ ﻧﻤﻲﺗﺎﻓﺖ‬
‫ﭼﻪ ﺳﻮد ﮐﻪ ﺑﻲ ﺗﻮ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺁﻣﺪ‬
‫ﺻﺪ ﺳﺎﻟﻪ ذﺧﻴﺮﻩي ﻣﻼﻣﺖ‬
‫ﺻﺪ ﻟﻘﻤﻪي زهﺮ در دهﺎﻧﻢ‬
‫هﺮ ﻓﮑﺮ ﮐﻪ از ﻟﺐ ﺗﻮ ﮐﺮدم‬
‫ﻋﻄﺎر ﺑﻪ ﺟﺎن رﺳﻴﺪﻩ را ﻣﻬﺮ‬
‫اي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭘﻴﺸﻮاي دردم‬
‫اي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭘﻴﺸﻮاي دردم‬
‫ﺁﻳﻴﻨﻪي ﻋﺎرﺿﺖ ﺳﻴﻪ ﺷﺪ‬
‫ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺁي ﺁﺧﺮ‬
‫ﺗﺎ ﻣﻦ ﺧﻂ ﺳﺒﺰ ﺗﻮ ﺑﺒﻴﻨﻢ‬
‫ﮔﺮ ﮐﺎر دﻟﻢ ز دﺳﺖ ﺑﮕﺬﺷﺖ‬
‫ﮔﻮ ﺑﮕﺬر از ﺁﻧﮑﻪ ﺷﺴﺖ زﻟﻔﺖ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﺑﮕﺮﻳﺰ و ﺗﺮﮎ ﻣﻦ ﮔﻴﺮ‬
‫ﮔﻮﻳﻲ ﻣﻦ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ ﻣﺴﮑﻴﻦ‬
‫ﺧﻮﻧﻢ ﺑﻪ ﻣﺮﻳﺰ از ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺲ زود‬
‫ﺧﻮﻧﻢ ﺑﺨﻮري و ﻧﻴﺴﺖ ﻳﮏ ﺷﺐ‬
‫ﮐﻮ ﺳﻮﺧﺘﻪﺗﺮ ﮐﺴﻲ ز ﻋﻄﺎر‬
‫ﻣﻨﻢ ﺁن ﮔﺒﺮ دﻳﺮﻳﻨﻪ ﮐﻪ ﺑﺘﺨﺎﻧﻪ ﺑﻨﺎ ﮐﺮدم‬
‫ﻣﻨﻢ ﺁن ﮔﺒﺮ دﻳﺮﻳﻨﻪ ﮐﻪ ﺑﺘﺨﺎﻧﻪ ﺑﻨﺎ ﮐﺮدم‬
‫ﺻﻼي ﮐﻔﺮ در دادم ﺷﻤﺎ را اي ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن‬
‫ﺑﻪ ﺑﮑﺮي زادم از ﻣﺎدر از ﺁن ﻋﻴﺴﻴﻢ ﻣﻲﺧﻮاﻧﻨﺪ‬
‫اﮔﺮ ﻋﻄﺎر ﻣﺴﮑﻴﻦ را درﻳﻦ ﮔﺒﺮي ﺑﺴﻮزاﻧﻨﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫از ﮐﻮي ﺗﻮ ﮐﻌﺒﻪي دﮔﺮ ﮐﺮدم‬
‫ﺻﺪ ﮔﻮﻧﻪ ﺳﺠﻮد ﻣﻌﺘﺒﺮ ﮐﺮدم‬
‫هﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻃﻮاف ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮐﺮدم‬
‫در دﻓﺘﺮ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻧﻈﺮ ﮐﺮدم‬
‫ﺗﺎ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ زﺑﺮ ﮐﺮدم‬
‫ﺟﺎن دادم و از ﺟﻬﺎن ﮔﺬر ﮐﺮدم‬
‫ﺳﻮراخ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺧﻮﻳﺶ در ﮐﺮدم‬
‫ﺟﺎن ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﺑﺮ ﻣﻴﺎن ﮐﻤﺮ ﮐﺮدم‬
‫ﺗﺮﮎ ﺑﺪ و ﻧﻴﮏ و ﺧﻴﺮ و ﺷﺮ ﮐﺮدم‬
‫در ﺧﻮد هﻤﻪ ﭼﻮن ﻓﻠﮏ ﺳﻔﺮ ﮐﺮدم‬
‫ﻣﻦ ﺳﻮﺧﺘﻪﺳﺮ ز ﺧﺎﮎ ﺑﺮ ﮐﺮدم‬
‫هﻢ رﻗﺺﮐﻨﺎن ز ﭘﺎي ﺳﺮ ﮐﺮدم‬
‫ﺧﻮد را ز دو ﮐﻮن ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﮐﺮدم‬
‫از ﻋﺸﻖ رﺧﺖ درﺳﺖ ﺗﺮ ﮐﺮدم‬
‫هﻤﭽﻮ ﺷﻤﻌﻲ ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﻣﻲﺳﻮزدم‬
‫ﮔﺎﻩ ﺑﺎل و ﮔﺎﻩ ﭘﺮ ﻣﻲﺳﻮزدم‬
‫ﮐﺰ ﻓﺮوغ ﺗﻮ ﻧﻈﺮ ﻣﻲﺳﻮزدم‬
‫ﮐﺰ ﻧﻈﺮ ﮐﺮدن ﺑﺼﺮ ﻣﻲﺳﻮزدم‬
‫ﮐﺰ ﺟﮕﺮ ﺧﻮردن ﺟﮕﺮ ﻣﻲﺳﻮزدم‬
‫ﮔﺮ ﻧﻤﻲﺳﺎزم ﺑﺘﺮ ﻣﻲﺳﻮزدم‬
‫ﺳﻮز ﻋﺸﻘﺖ ﺧﺸﮏ و ﺗﺮ ﻣﻲﺳﻮزدم‬
‫هﺮ دم از ﻧﻮﻋﻲ دﮔﺮ ﻣﻲﺳﻮزدم‬
‫از ﻗﺪم ﺗﺎ ﻓﺮق ﺳﺮ ﻣﻲﺳﻮزدم‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎﻩ ﺑﺮ ﻣﻲﺳﻮزدم‬
‫‪٢٨٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺗﺎ روي ﺗﻮ ﻗﺒﻠﻪي ﻧﻈﺮ ﮐﺮدم‬
‫ﺗﺎ روي ﺗﻮ ﻗﺒﻠﻪي ﻧﻈﺮ ﮐﺮدم‬
‫ﺗﺎ روي ﺑﻪ ﮐﻌﺒﻪي ﺗﻮ ﺁوردم‬
‫ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﺷﺪم ﮐﻪ ﮔﺮد ﺁن ﮐﻌﺒﻪ‬
‫روزي ﻧﻪ ﺑﻪ اﺧﺘﻴﺎر ﻣﻲرﻓﺘﻢ‬
‫ﮔﻮﻳﻲ ﮐﻪ هﺰار ﺳﺎل ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪم‬
‫ﭼﻮن ﺟﺎن و ﺟﻬﺎن ﺧﻮد ﺗﻮ را دﻳﺪم‬
‫زﺁن روز ﮐﻪ ﭘﺮدﻩي ﺗﻮ ﺟﺎن دﻳﺪم‬
‫ﺑﺮ روزن دل ﻣﻘﻴﻢ ﺑﻨﺸﺴﺘﻢ‬
‫ﭼﻮن اﺻﻞ هﻤﻪ ﺟﻤﺎل ﺗﻮ دﻳﺪم‬
‫ﺁﻧﮕﻪ ﮐﻪ دﻟﻢ ﭼﻮ ﺁﻓﺘﺎﺑﻲ ﺷﺪ‬
‫اﻓﺴﺎﻧﻪي دوﻟﺖ ﺗﻮ ﻣﻲﮔﻔﺘﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻌﺮﻩزﻧﺎن ﺑﻪ ﻣﻴﮑﺪﻩ رﻓﺘﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻮي ﺷﺮاب ﻋﺸﻖ ﺑﺸﻨﻮدم‬
‫ﻋﻄﺎر ﺷﮑﺴﺘﻪ را هﻤﻲ هﺮ دم‬
‫هﺮ ﺷﺒﻲ ﻋﺸﻘﺖ ﺟﮕﺮ ﻣﻲﺳﻮزدم‬
‫هﺮ ﺷﺒﻲ ﻋﺸﻘﺖ ﺟﮕﺮ ﻣﻲﺳﻮزدم‬
‫ﺑﻲ ﭘﺮ و ﺑﺎل ﺗﻮام ﺗﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن ﮐﻨﻢ در روي ﭼﻮن ﻣﺎهﺖ ﻧﻈﺮ‬
‫ﭼﻨﺪ دارم دﻳﺪﻩ ﺑﺮ راﻩ اﻣﻴﺪ‬
‫ﺑﻲ ﺟﮕﺮ ﺧﻮردن دﻣﻲ در ﻣﻦ ﻧﮕﺮ‬
‫ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﺎز ﺗﺎ ﮐﻢ ﺳﻮزﻣﺖ‬
‫ﺳﺮد و ﮔﺮﻣﻢ ﻣﻲﻧﺴﺎزد ﺑﻲ ﺗﻮ زاﻧﮏ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺨﻮاهﻢ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﻳﮑﺒﺎرﮔﻲ‬
‫ﺗﺎ ﻗﺪم از ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺘﻢ در رهﺶ‬
‫ﺗﻦ زن اي ﻋﻄﺎر و ﻋﻮد ﻋﺸﻖ ﺳﻮز‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺷﺒﻨﻤﻲ ﺑﻮدم ز درﻳﺎ ﻏﺮﻗﻪ در درﻳﺎ ﺷﺪم‬
‫راﺳﺖ ﮐﺎن ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﭘﻴﺪا ﮔﺸﺖ ﻧﺎﭘﻴﺪا ﺷﺪم‬
‫ﮔﻮﺋﻴﺎ ﻳﮑﺪم ﺑﺮﺁﻣﺪ ﮐﺎﻣﺪم ﻣﻦ ﻳﺎ ﺷﺪم‬
‫در ﻓﺮوغ ﺷﻤﻊ روي دوﺳﺖ ﻧﺎﭘﺮوا ﺷﺪم‬
‫ﻻﺟﺮم در ﻋﺸﻖ هﻢ ﻧﺎدان و هﻢ داﻧﺎ ﺷﺪم‬
‫اﻳﻦ ﻋﺠﺎﻳﺐ ﺑﻴﻦ ﮐﻪ ﭼﻮن ﺑﻴﻨﺎ و ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ ﺷﺪم‬
‫ﺗﺎ ﮐﺠﺎﺳﺖ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪدل ﺁﻧﺠﺎ ﺷﺪم‬
‫ﻣﻦ ز ﺗﺎﺛﻴﺮ دل او ﺑﻲ دل و ﺷﻴﺪا ﺷﺪم‬
‫ﮐﺰ ﻧﻈﺮ هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﮔﻢ ﺷﺪم‬
‫ﮐﺰ ورق ﻧﺎم و ﻧﺸﺎن ﮔﻢ ﺷﺪم‬
‫ﮐﺰ ﺧﻄﻮات ﺗﻦ و ﺟﺎن ﮔﻢ ﺷﺪم‬
‫رﻗﺺﮐﻨﺎن ﻧﻌﺮﻩزﻧﺎن ﮔﻢ ﺷﺪم‬
‫ﮔﻢ ﺷﺪﮔﻲ ﺟﺴﺘﻢ از ﺁن ﮔﻢ ﺷﺪم‬
‫ﻣﻦ ﺳﺒﮏ از ﺑﺎر ﮔﺮان ﮔﻢ ﺷﺪم‬
‫ﺧﻮد ﭼﻪ ﺷﻨﺎﺳﻢ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺳﺎن ﮔﻢ ﺷﺪم‬
‫در ﺑﺮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﭼﻨﺎن ﮔﻢ ﺷﺪم‬
‫ﺑﺮ ﺻﻔﺖ ﻗﻄﺮﻩ ﻧﻬﺎن ﮔﻢ ﺷﺪم‬
‫ﺗﺎ ﺧﺒﺮم ﺑﺪ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﮔﻢ ﺷﺪم‬
‫ﺗﺎ ز ﻣﻴﺎن هﻤﮕﺎن ﮔﻢ ﺷﺪم‬
‫ﺧﻮن دﻟﻢ ﺑﺨﻮردي و در ﺧﻮرد ﺟﺎن ﺷﺪم‬
‫ﭼﻮن ﭘﺮدﻩ راﺳﺖ ﮔﺸﺖ ﻣﻦ اﻧﺪر ﻣﻴﺎن ﺷﺪم‬
‫‪٢٨٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﻢ ﺷﺪم در ﺧﻮد ﻧﻤﻲداﻧﻢ ﮐﺠﺎ ﭘﻴﺪا ﺷﺪم‬
‫ﮔﻢ ﺷﺪم در ﺧﻮد ﻧﻤﻲداﻧﻢ ﮐﺠﺎ ﭘﻴﺪا ﺷﺪم‬
‫ﺳﺎﻳﻪاي ﺑﻮدم از اول ﺑﺮ زﻣﻴﻦ اﻓﺘﺎدﻩ ﺧﻮار‬
‫زﺁﻣﺪن ﺑﺲ ﺑﻲ ﻧﺸﺎﻧﻢ وز ﺷﺪن ﺑﺲ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ‬
‫ﻣﻲﻣﭙﺮس از ﻣﻦ ﺳﺨﻦ زﻳﺮا ﮐﻪ ﭼﻮن ﭘﺮواﻧﻪاي‬
‫در رﻩ ﻋﺸﻘﺶ ﭼﻮ داﻧﺶ ﺑﺎﻳﺪ و ﺑﻲ داﻧﺸﻲ‬
‫ﭼﻮن هﻤﻪ ﺗﻦ دﻳﺪﻩ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻮد و ﮐﻮر ﮔﺸﺖ‬
‫ﺧﺎﮎ ﺑﺮ ﻓﺮﻗﻢ اﮔﺮ ﻳﮏ ذرﻩ دارم ﺁﮔﻬﻲ‬
‫ﭼﻮن دل ﻋﻄﺎر ﺑﻴﺮون دﻳﺪم از هﺮ دو ﺟﻬﺎن‬
‫در ﺳﻔﺮ ﻋﺸﻖ ﭼﻨﺎن ﮔﻢ ﺷﺪم‬
‫در ﺳﻔﺮ ﻋﺸﻖ ﭼﻨﺎن ﮔﻢ ﺷﺪم‬
‫ﻧﺎم و ﻧﺸﺎﻧﻢ ز دو ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺠﻮي‬
‫هﻴﭻ ﮐﺴﻢ ﻧﻴﺰ ﻧﺒﻴﻨﺪ دﮔﺮ‬
‫ﺟﺎﻣﻪدران اﺷﮏ ﻓﺸﺎن ﺁﻣﺪم‬
‫ﭼﻮن هﻤﻪ از ﮔﻢ ﺷﺪﮔﻲ ﺁﻣﺪﻧﺪ‬
‫ﺑﺎر اﻣﺎﻧﺖ ﭼﻮ ﮔﺮان ﺑﻮد و ﺻﻌﺐ‬
‫ﮔﻢ ﺷﺪم و ﮔﻢ ﺷﺪم و ﮔﻢ ﺷﺪم‬
‫ﺳﺎﻳﻪي ﻳﮏ ذرﻩ ﭼﻪ ﺳﺎن ﮔﻢ ﺷﻮد‬
‫ﺑﺤﺮ ﺷﻐﺒﻨﺎﮎ ﭼﻮ ﮔﺸﺖ ﺁﺷﮑﺎر‬
‫ﻗﻄﺮﻩ ﺑﺪم ﺑﺤﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺎز ﺧﻮرد‬
‫ﺷﺪ هﻤﮕﻲ هﺴﺘﻲ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫اي ﻋﺸﻖ ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ز ﺗﻮ ﻣﻦ ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ﺷﺪم‬
‫اي ﻋﺸﻖ ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ز ﺗﻮ ﻣﻦ ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ﺷﺪم‬
‫ﭼﻮن ﮐﺮمﭘﻴﻠﻪ‪ ،‬ﻋﺸﻖ ﺗﻨﻴﺪم ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫دﻳﮕﺮ ﮐﻪ ﺑﻴﻨﺪم ﭼﻮ ﻣﻦ از ﺧﻮد ﻧﻬﺎن ﺷﺪم‬
‫در ﺧﺎﻣﺸﻲ و ﺻﺒﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻲ زﺑﺎن ﺷﺪم‬
‫ﻣﻦ در ﻣﻴﺎن ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻘﺖ ﭼﻨﺎن ﺷﺪم‬
‫ﻋﻤﺮي ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﮕﺸﺘﻢ و ﺑﺎ ﺁﺷﻴﺎن ﺷﺪم‬
‫ﺑﻴﺮون ز هﺮ دو در ﺣﺮم ﺟﺎودان ﺷﺪم‬
‫ﻧﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﮐﻨﻮن ﮐﺎﻣﺮان ﺷﺪم‬
‫ﻏﺮﻗﻪي درﻳﺎي ﺑﻲ ﭘﺎﻳﺎن ﺷﺪم‬
‫ﻣﺒﺘﻼي درد ﺑﻲ درﻣﺎن ﺷﺪم‬
‫ﻣﻦ ز ﺣﻴﺮت ﺑﻲ ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎن ﺷﺪم‬
‫ﮐﺰ ﮐﻤﺎل ﺣﺴﻦ او ﺣﻴﺮان ﺷﺪم‬
‫ﺑﺮ ﻣﺜﺎل ذرﻩ ﺳﺮﮔﺮدان ﺷﺪم‬
‫ﻣﺪﺗﻲ ﻏﻤﺨﻮارﻩي هﺠﺮان ﺷﺪم‬
‫ﺟﺎن و دل درﺑﺎﺧﺘﻢ ﺳﻠﻄﺎن ﺷﺪم‬
‫ﭘﺮ زدم ﺑﺴﻴﺎر ﺗﺎ ﺑﻲ ﺟﺎن ﺷﺪم‬
‫در ﻓﺘﺎ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪي ﺟﺎﻧﺎن ﺷﺪم‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻲﺟﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﮐﻠﻲ ﺁن ﺷﺪم‬
‫ﺑﻲ ﺧﻮد اﻧﺪر ﭘﻴﺮهﻦ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪم‬
‫ﺑﻨﺪﻩي او از ﻣﻴﺎن ﺟﺎن ﺷﺪم‬
‫ﻋﺎﺷﻖ ﻟﻌﻞ ﺷﮑﺮﺑﺎرش ﮔﻬﺮ ﭘﻮش ﺁﻣﺪم‬
‫ﺣﻠﻘﻪي زﻟﻔﺖ ﺑﺪﻳﺪم ﺣﻠﻘﻪ در ﮔﻮش ﺁﻣﺪم‬
‫زردرو از ﺳﺒﺰﻩي ﺁن ﭼﺸﻤﻪي ﻧﻮش ﺁﻣﺪم‬
‫ﻓﺘﻨﻪي ﺁن ﺳﻨﺒﻠﺴﺘﺎن ﺑﻨﺎﮔﻮش ﺁﻣﺪم‬
‫هﻢ ﺑﻪ ﺁﺧﺮ در ﺟﻮال ﺧﻮاب ﺧﺮﮔﻮش ﺁﻣﺪم‬
‫‪٢٨٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫دﻳﮕﺮ ﮐﻪ داﻧﺪم ﭼﻮ ﻣﻦ از ﺧﻮد ﺑﺮﺁﻣﺪم‬
‫ﭼﻮن در دل ﺁﻣﺪم ﺁﻧﭽﻪ زﺑﺎن ﻻل ﮔﺸﺖ از ﺁن‬
‫ﻣﺮدﻩ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ درﻳﺎ ﻓﺘﺪ ز ﻗﻌﺮ‬
‫ﻣﺮﻏﻲ ﺑﺪم ز ﻋﺎﻟﻢ ﻏﻴﺒﻲ ﺑﺮﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺮ ﻧﺘﺎﻓﺖ هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﺑﺎر ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫ﻋﻄﺎر ﭼﻨﺪ ﮔﻮﻳﻲ ازﻳﻦ ﮔﻔﺖ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻦ‬
‫ﺗﺎ ز ﺳﺮ ﻋﺸﻖ ﺳﺮﮔﺮدان ﺷﺪم‬
‫ﺗﺎ ز ﺳﺮ ﻋﺸﻖ ﺳﺮﮔﺮدان ﺷﺪم‬
‫ﭼﻮن دﻟﻢ در ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ اوﻓﺘﺎد‬
‫ﭼﻮن ﺳﺮ و ﮐﺎر ﻣﺮا ﺳﺎﻣﺎن ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﻋﺎﺷﻖ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻤﺎﻟﻲ ﺷﺪ دﻟﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺪﻳﺪم ﺁﻓﺘﺎب روي او‬
‫ﭼﻮن ﻧﺒﻮدم ﻣﺮد وﺻﻠﺶ ﻻﺟﺮم‬
‫ﻣﺪﺗﻲ رﻧﺠﻲ ﮐﺸﻴﺪم در ﺟﻬﺎن‬
‫هﻤﭽﻮ ﻣﺮﻏﻲ ﻧﻴﻢ ﺑﺴﻤﻞ در ﻓﺮاق‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﺟﺎن ﻓﺎﻧﻲ ﺷﺪم در راﻩ او‬
‫ﭼﻮن ﺑﻘﺎي ﺧﻮد ﺑﺪﻳﺪم در ﻓﻨﺎ‬
‫رﺳﺘﻢ از ﻋﺎر ﺧﻮد و ﺑﺎ ﻳﺎر ﺧﻮد‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﻋﻄﺎر اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺁزاد ﮔﻔﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺟﻤﺎل ﺗﻮ ﺑﺪﻳﺪم ﻣﺴﺖ و ﻣﺪهﻮش ﺁﻣﺪم‬
‫ﺗﺎ ﺟﻤﺎل ﺗﻮ ﺑﺪﻳﺪم ﻣﺴﺖ و ﻣﺪهﻮش ﺁﻣﺪم‬
‫ﻧﺎﻣﻪي ﻋﺸﻘﺖ ﺑﺨﻮاﻧﺪم ﻋﺎﺷﻖ دردت ﺷﺪم‬
‫ﺳﺮخ رو از ﭼﺸﻢ ﺑﻮدم ﭘﻴﺶ ازﻳﻦ از ﺧﻮن دل‬
‫ﺷﻐﺒﻪي ﺁن ﺷﮑﺮﺳﺘﺎن ﺷﮑﺮﺑﺎر ار ﺷﺪم‬
‫ﺧﻮاب ﺧﺮﮔﻮﺷﻢ ﺑﺴﻲ دادي ﻧﺪاﻧﺴﺘﻢ وﻟﻴﮏ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﻮ ﺟﻔﺎ ﮐﻴﺶ ﺁﻣﺪي و ﻣﻦ وﻓﺎ ﮐﻮش ﺁﻣﺪم‬
‫ﮐﻲ ﻓﺮاﻣﻮﺷﺶ ﮐﻨﻢ ﮔﺮ ﻣﻦ ﻓﺮاﻣﻮش ﺁﻣﺪم‬
‫ﻧﮏ ﺳﺨﻦ ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ ﺣﺎﻟﻲ ﮔﻨﮓ و ﻣﺪهﻮش ﺁﻣﺪم‬
‫هﻴﭽﻢ ﻧﺒﻮد از ﺧﻮد ﺧﺒﺮ ﺗﺎ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﭼﻮن ﺁﻣﺪم‬
‫ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩي ﮔﻠﺮﻧﮓ او ﭼﻮن ﻻﻟﻪ در ﺧﻮن ﺁﻣﺪم‬
‫هﺮ ﻟﺤﻈﻪ دﻳﮕﺮ ﺳﺎن ﺷﺪم هﺮ دم دﮔﺮﮔﻮن ﺁﻣﺪم‬
‫ﮔﻮﻳﻲ ﻧﺒﻮدم ﭘﻴﺶ ازﻳﻦ ﻋﺎﺷﻖ هﻢ اﮐﻨﻮن ﺁﻣﺪم‬
‫ﺗﺎ هﺮﭼﻪ دﻳﺪم در ﺟﻬﺎن از ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪم‬
‫رﻓﻌﺖ رهﺎ ﮐﺮدم ﺑﻪ رﻩ از ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪم‬
‫ﺗﺎ ﺻﻴﺪ ﭘﺮدﻩﺑﺎزي ﮔﺮدون ﻧﻴﺎﻣﺪم‬
‫هﺮ ﻟﺤﻈﻪ هﻤﭽﻮ ﭼﺮخ دﮔﺮﮔﻮن ﻧﻴﺎﻣﺪم‬
‫ﺗﺎ هﺮﭼﻪ ﺑﻮد از هﻤﻪ ﺑﻴﺮون ﻧﻴﺎﻣﺪم‬
‫ﺗﺎ هﻤﭽﻮ ﻏﻨﭽﻪ ﺑﺎ دل ﭘﺮ ﺧﻮن ﻧﻴﺎﻣﺪم‬
‫ﮐﻢ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﺑﻪ هﻴﭻ‪ ،‬ﮔﺮ اﻓﺰون ﻧﻴﺎﻣﺪم‬
‫هﺮ ﭼﻨﺪ ﭼﻮن هﻤﺎي هﻤﺎﻳﻮن ﻧﻴﺎﻣﺪم‬
‫در زﻳﺮ ﺑﺎر ﻣﻨﺖ هﺮ دون ﻧﻴﺎﻣﺪم‬
‫ﺁﺧﺮ ﻣﻦ از ﻋﺪم ﺑﻪ ﺷﺒﻴﺨﻮن ﻧﻴﺎﻣﺪم‬
‫راﻩ زﻣﻴﻦ ﻣﺮو ﮐﻪ ﭼﻮ ﻗﺎرون ﻧﻴﺎﻣﺪم‬
‫ﺗﻮ ﻣﻲداﻧﻲ ﮐﻪ در ﮐﺎر ﺗﻮ ﭼﻮن ﻣﻀﻄﺮ ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪم‬
‫ﺑﻪ ﺧﺎﮎ و ﺧﻮن ﻓﺮو رﻓﺘﻢ ز ﺧﻮاب و ﺧﻮر ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪم‬
‫ﮐﻪ از ﻋﺸﻘﺖ ﺑﻪ ﻧﻮ هﺮ روز ﺣﻴﺮان ﺗﺮ ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪم‬
‫‪٢٨٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮐﻲ ﺑﮕﺮداﻧﻢ ز ﺗﻮ از هﺮ ﺟﻔﺎﻳﻲ روي از ﺁﻧﮏ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﮐﺎﻧﺪر ﻣﻴﺎن ﺟﺎن ﻣﻦ ﺷﺪ ﻣﻌﺘﮑﻒ‬
‫وﺻﻒ ﻣﻲﮐﺮد از ﺗﻮ ﻋﻄﺎر اﻧﺪر ﺁﻓﺎق ﺟﻬﺎن‬
‫دوش از وﺛﺎق دﻟﺒﺮي ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪم‬
‫دوش از وﺛﺎق دﻟﺒﺮي ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪم‬
‫دﺳﺘﻢ ﭼﻮ از ﻧﻴﺮﻧﮓ او ﺁﻣﺪ ﺑﻪ زﻳﺮ ﺳﻨﮓ او‬
‫ﮔﺎهﻲ ز ﺟﺎن ﺑﻲ ﺟﺎن ﺷﺪم ﮔﺎهﻲ ز دل ﺑﺮﻳﺎن ﺷﺪم‬
‫در ﻓﺮﻗﺖ ﺁن ﻧﺎزﻧﻴﻦ ﮔﺸﺘﻢ هﻤﻪ روي زﻣﻴﻦ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺴﺘﻲ اﻧﺪر ﻋﻴﺎن‪ ،‬در ﻧﻴﺴﺘﻲ ﮔﺸﺘﻢ ﻧﻬﺎن‬
‫از ﻓﻘﺮ رو ﮐﺮدم ﺳﻴﻪ ﻋﻄﺎر را ﮐﺮدم ﺗﺒﻪ‬
‫رﻓﺘﻢ ﺑﻪ زﻳﺮ ﭘﺮدﻩ و ﺑﻴﺮون ﻧﻴﺎﻣﺪم‬
‫رﻓﺘﻢ ﺑﻪ زﻳﺮ ﭘﺮدﻩ و ﺑﻴﺮون ﻧﻴﺎﻣﺪم‬
‫ﭼﻮن ﻗﻄﺐ ﺳﺎﮐﻦ ﺁﻣﺪم اﻧﺪر ﻣﻘﺎم ﻓﻘﺮ‬
‫ﺑﻨﻬﺎدﻩام ﻗﺪم ﺑﻪ ﺣﺮﻣﮕﺎﻩ ﻓﻘﺮ در‬
‫زر هﻤﭽﻮ ﮔﻞ ز ﺻﺮﻩ از ﺁن رﻳﺨﺘﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ‬
‫از اهﻞ روزﮔﺎر ﺑﻪ ﻣﻌﻴﺎر اﻣﺘﺤﺎن‬
‫هﻤﭽﻮن ﻣﮕﺲ ﺑﻪ رﻳﺰﻩي ﮐﺲ ﻧﻨﮕﺮﻳﺴﺘﻢ‬
‫ﻣﻨﺖ ﺧﺪاي را ﮐﻪ اﮔﺮ ﺑﻮد و ﮔﺮ ﻧﺒﻮد‬
‫هﺮ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﺑﺮون درﺳﺖ از وﺟﻮد ﻣﻦ‬
‫ﻋﻄﺎر ﭘﺮ ﺑﻪ ﺳﻮي ﻓﻠﮏ هﻤﭽﻮ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ‬
‫ﺗﻮ ﻣﻲداﻧﻲ ﮐﻪ در ﮐﺎر ﺗﻮ ﭼﻮن ﻣﻀﻄﺮ ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪم‬
‫ز ﺣﻴﺮاﻧﻲ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺧﻼﺻﻢ ﮐﻲ ﺑﻮد هﺮﮔﺰ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻪ اﻧﺪر اوﻟﻴﻦ ﺣﺮﻓﻲ ﺑﻪ ﺳﺮ دﻓﺘﺮ ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪم‬
‫ﻣﮑﻦ داوﻳﻢ دﻩ ﺁﺧﺮ ﮐﻪ در ﺷﺸﺪر ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪم‬
‫ﻧﮕﻪ ﮐﻦ در ﻣﻦ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﮐﻪ ﺑﺲ ﻣﻀﻄﺮ ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪم‬
‫ﮐﻪ اﻧﺪر ﻗﻌﺮ ﺗﺎرﻳﮑﻲ ﭼﻮ اﺳﮑﻨﺪر ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪم‬
‫ﮐﻪ در ﮔﺮداب اﻳﻦ درﻳﺎي ﻣﻮجﺁور ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪم‬
‫هﻢ از ﺧﺸﮑﻲ هﻢ از درﻳﺎ هﻢ از ﮔﻮهﺮ ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪم‬
‫ﭼﻮ ﮔﻮﻳﻲ اﻧﺪرﻳﻦ ﻣﻴﺪان ز ﭘﺎي و ﺳﺮ ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪم‬
‫ﮐﻪ از ﺳﻮداي ﮔﻨﺞ اﻳﺪر ﺑﻪ رﻧﺞ اﻧﺪر ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪم‬
‫ﺑﻨﻴﺎد وﺟﻮد ﺑﺮﻓﮑﻨﺪم‬
‫از دﺳﺖ ﺗﻮ ﺑﺎل و ﭘﺮ ﻓﮑﻨﺪم‬
‫از اﺷﮏ ﺑﻪ ﺁب در ﻓﮑﻨﺪم‬
‫ﺟﺎن ﺷﻴﻔﺘﻪ ﺑﺮﺧﻄﺮ ﻓﮑﻨﺪم‬
‫ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺗﻮ ﺗﺎج در ﻓﮑﻨﺪم‬
‫از ﻧﺎوﮎ ﺗﻮ ﺳﭙﺮ ﻓﮑﻨﺪم‬
‫هﺮ روز هﺰار ﺳﺮ ﻓﮑﻨﺪم‬
‫ﺑﺲ ﺗﺎب ﮐﻪ در ﻗﻤﺮ ﻓﮑﻨﺪم‬
‫ﺑﺲ ﺳﻮز ﮐﻪ در ﺷﮑﺮ ﻓﮑﻨﺪم‬
‫در ﺧﺮﻣﻦ ﺧﺸﮏ و ﺗﺮ ﻓﮑﻨﺪم‬
‫ﺑﻲ ﭼﻬﺮﻩي ﺗﻮ ﺑﻪ در ﻓﮑﻨﺪم‬
‫ﭼﻨﺪان ﮐﻪ هﻤﻲ ﻧﻈﺮ ﻓﮑﻨﺪم‬
‫ﻋﻤﺮي اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻴﻢ و زر ﻓﮑﻨﺪم‬
‫ﺑﻲ درد ﺗﻮ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﻧﺒﻮدم‬
‫وز ﺷﻮق اﻟﺴﺖ در ﺳﺠﻮدم‬
‫‪٢٨٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻋﺠﺎﻳﺐ ﻧﺎﻣﻪي ﻋﺸﻘﺖ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﭼﻮن ﺑﺮم ﺁﺧﺮ‬
‫ﭼﻮ دﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺑﺎزي ﻓﺮو ﺑﺴﺘﻲ ﭼﻪ ﺑﺎزم ﻣﻦ‬
‫هﻤﻪ ﺷﺐ ﺑﻲ ﺗﻮ ﭼﻮن ﺷﻤﻌﻲ ﻣﻴﺎن ﺁﺗﺶ و ﺁﺑﻢ‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭼﺸﻤﻪي ﺣﻴﻮان درﻳﻦ وادي ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁرم‬
‫از ﺁن ﺷﺪ ﮐﺸﺘﻴﻢ ﻏﺮﻗﺎب و ﻣﻦ ﺑﺎ ﭘﺎرﻩاي ﺗﺨﺘﻪ‬
‫ﭼﻮ از ﺷﻮق ﮔﻬﺮ رﻓﺘﻢ ﺑﺪﻳﻦ درﻳﺎ و ﮔﻢ ﮔﺸﺘﻢ‬
‫ز ﺑﺲ ﮐﺎﻧﺪر ﺧﻢ ﭼﻮﮔﺎن ﻣﺤﻨﺖ ﮔﻮي ﮔﺸﺘﻢ ﻣﻦ‬
‫ﻧﺪاﻧﻢ ﺗﺎ ﺗﻮ اي ﻋﻄﺎر ﮔﻨﺞ ﻋﺸﻖ ﮐﻲ ﻳﺎﺑﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮ رخ ﺗﻮ ﻧﻈﺮ ﻓﮑﻨﺪم‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮ رخ ﺗﻮ ﻧﻈﺮ ﻓﮑﻨﺪم‬
‫ﻣﺮﻏﻲ ﺑﻮدم ﺑﻪ دﺳﺖ ﺳﻠﻄﺎن‬
‫هﺮﭼﻴﺰ ﮐﻪ داﺷﺘﻢ ﺗﺮ و ﺧﺸﮏ‬
‫دل ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﺮ ﺑﻼ ﻧﻬﺎدم‬
‫ﺗﺎ ﺧﺎﮎ در ﺗﻮ ﺗﺎج ﮐﺮدم‬
‫ﺗﺎ ﻧﺎوﮎ ﻏﻤﺰﻩي ﺗﻮ دﻳﺪم‬
‫ﺧﻮد را ﭼﻮ ﻗﻠﻢ ز ﻋﺸﻖ ﺧﻄﺖ‬
‫ﺗﺎ ﻣﻦ ﺳﺨﻦ رخ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ‬
‫ﺗﺎ ﻣﻦ ﺻﻔﺖ ﻟﺐ ﺗﻮ ﮐﺮدم‬
‫ﺑﻲ ﺧﻮﺷﻪي زﻟﻔﺖ ﺁﺗﺸﻲ ﺻﻌﺐ‬
‫از ﺣﻠﻘﻪي ﺁﺳﻤﺎن ﻗﻤﺮ را‬
‫هﻤﺘﺎي ﺗﻮ در ﺟﻬﺎن ﻧﺪﻳﺪم‬
‫ﺑﺎ ﭼﻬﺮﻩ و ﺑﺎ ﺳﺮﺷﮏ ﻋﻄﺎر‬
‫ﺗﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺟﺎن رﺑﻮدم‬
‫ﺗﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺟﺎن رﺑﻮدم‬
‫از روز ازل هﻨﻮز ﻣﺴﺘﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫اﻳﻦ ﺧﻮد ز ﮐﻤﺎل ﺗﻮ ﺷﻨﻮدم‬
‫ﻣﻲﺳﺎزم و ﺳﻮﺧﺖ اﻳﻦ وﺟﻮدم‬
‫ﮔﺮ ﺟﻤﻠﻪ ﮔﻼب و ﻣﺸﮏ و ﻋﻮدم‬
‫ﺑﺮ اوج ﻓﻠﮏ رﺳﻴﺪ دودم‬
‫ﺁﻧﮕﻪ در اهﻠﻴﺖ ﮔﺸﻮدم‬
‫ﺻﺪ ﺑﺎرﻩ درون ﺧﻮد زدودم‬
‫ﮐﺰ ﺣﺴﻦ ﺗﻮ ﻋﺎرﻓﻲ ﻧﻤﻮدم‬
‫ﻳﮏ ذرﻩ ﻧﻤﺎﻧﺪ از وﺟﻮدم‬
‫ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﻓﺘﺎدﻩ در ﺳﺠﻮدم‬
‫ﺧﻮد را ﺻﺪ رﻩ ﺑﻴﺎزﻣﻮدم‬
‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ز رﻩ زﻳﺎن و ﺳﻮدم‬
‫ﻳﮏ ذرﻩ ز ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻲﻧﻤﻮدم‬
‫ﻣﻦ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻧﻪ در ﻧﺒﻮدم‬
‫ﺁﻳﻴﻨﻪ ﮐﺎﻳﻨﺎت ﺑﻮدم‬
‫ﮔﻪ ﭼﻬﺮﻩي ﺁﻓﺘﺎب ﺳﻮدم‬
‫ﻋﻄﺎر ﻧﻴﻢ وﻟﻴﮏ ﻋﻮدم‬
‫رواﻳﺘﻲ ﮐﻪ ازو رﻓﺖ ﻣﻌﺘﺒﺮ دﻳﺪم‬
‫ﺣﺮوف زﻟﻒ ﺗﻮ ﺑﺮﺧﻮاﻧﺪم و ﺧﻄﺮ دﻳﺪم‬
‫ﻣﻦ اﻳﻨﮑﻪ هﻴﭻ ﻧﺪاﺷﺖ از هﻤﻪ ﺑﺘﺮ دﻳﺪم‬
‫ﮐﻪ ﻣﻦ وراي اﻟﻒ هﻴﭻ در ﮐﻤﺮ دﻳﺪم‬
‫هﺰار ﺣﻠﻘﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻳﮑﺪﮔﺮ دﻳﺪم‬
‫هﺰار ﻋﺎﺷﻖ ﮔﻢ ﮐﺮدﻩ ﭘﺎ و ﺳﺮ دﻳﺪم‬
‫دو هﻨﺪوي رخ ﺗﻮ ﻧﺮﮔﺲ ﺑﺼﺮ دﻳﺪم‬
‫‪٢٨٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ ﺟﻤﺎل ﺧﻮد ﻧﻤﺎﻳﻢ‬
‫در ﺁﺗﺶ هﺠﺮ اﻧﺘﻈﺎرم‬
‫ﺑﻲ ﻟﻄﻒ ﺗﻮ ﺑﻮي ﺧﻮش ﻧﺪارم‬
‫از ﺑﻮي ﺟﮕﺮ ﮐﻪ ﻣﻲﮔﺪازم‬
‫ﻣﻔﺘﺎح هﺪاﻳﺘﻢ ﺗﻮ دادي‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﺳﻌﺎدت‬
‫ﻧﺎﻣﻢ ز ﺗﻮ زان ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﻋﻄﺎر‬
‫ﺗﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺳﻮﺧﺖ هﻤﭽﻮ ﻋﻮدم‬
‫ﺗﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺳﻮﺧﺖ هﻤﭽﻮ ﻋﻮدم‬
‫ﺗﺎ ﺑﮕﺬﺷﺘﻲ ﭼﻮ ﺑﺎد ﺑﺮ ﻣﻦ‬
‫ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ز ﺗﻮ ﻧﻤﻲﺷﮑﻴﺒﻢ‬
‫ﻋﺸﻘﺖ ﭼﻮ ﻧﺸﺴﺖ در دﻟﻢ ﺳﺎﺧﺖ‬
‫از ﺟﻮهﺮ ﻋﺸﻖ هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﮏ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮدم‬
‫ﭼﻮن ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮدي ﻧﺒﻮد ﮔﺸﺘﻢ‬
‫ﮔﻪ ﭘﺮدﻩي ﺁﺳﻤﺎن ﮔﺸﺎدم‬
‫از ﺑﺲ ﮐﻪ ﺑﺴﻮﺧﺘﻢ درﻳﻦ ﺗﺎب‬
‫ﺳﻮاد ﺧﻂ ﺗﻮ ﭼﻮن ﻧﺎﻓﻊ ﻧﻈﺮ دﻳﺪم‬
‫ﺳﻮاد ﺧﻂ ﺗﻮ ﭼﻮن ﻧﺎﻓﻊ ﻧﻈﺮ دﻳﺪم‬
‫ﻣﺮا ﭼﻮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺣﺮف ﻣﻲ ﻓﺮو ﮔﻴﺮد‬
‫ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻢ از اﻟﻒ وﺻﻞ ﺗﻮ ﮐﻪ هﻴﭻ ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﺗﻮ را ﻣﻴﺎن اﻟﻒ اﺳﺖ و اﻟﻒ ﻧﺪارد هﻴﭻ‬
‫ﮐﻤﻨﺪ زﻟﻒ ﺗﻮرا ﮐﺎﻓﺘﺎب دارد زﻳﺮ‬
‫ﺑﻪ ﺣﻠﻖ ﺁﻣﺪﻩ ﺟﺎن در درون هﺮ ﺣﻠﻘﻪ‬
‫ﺳﺰد ﮐﻪ هﻨﺪي ﺗﻮ ﻧﺎم ﻧﺮﮔﺲ اﺳﺖ از ﺁﻧﮏ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﺰ ﺁرزوي ﻟﺒﺖ ﺷﻮر در ﺷﮑﺮ دﻳﺪم‬
‫وﻟﻲ ﭼﻪ ﺳﻮد ﮐﻪ ﺁن ﻧﻴﺰ ﺑﺮﮔﺬر دﻳﺪم‬
‫ز ﺗﺮ و ﺧﺸﮏ ﻟﺐﺧﺸﮏ و ﭼﺸﻢﺗﺮ دﻳﺪم‬
‫هﺰار ﺗﺸﻨﻪ ﺑﻪ ﺧﻮن ﻏﺮﻗﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ دﻳﺪم‬
‫هﺰار ﻋﺮش اﮔﺮ ﺑﻮد ﻣﺨﺘﺼﺮ دﻳﺪم‬
‫ﻓﺮﻳﺪ را ﺳﺨﻨﻲ هﻤﭽﻮ ﺁب زر دﻳﺪم‬
‫ﺑﻲ ﻧﺸﺎن از ﺷﮏ و ﻳﻘﻴﻦ دﻳﺪم‬
‫هﻤﻪ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ هﻤﻨﺸﻴﻦ دﻳﺪم‬
‫ﭼﻮن ﺑﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﮐﻔﺮ و دﻳﻦ دﻳﺪم‬
‫ﺳﺪ اﺳﮑﻨﺪري ﻣﻦ اﻳﻦ دﻳﺪم‬
‫راﻩ ﻧﺰدﻳﮑﺘﺮ هﻤﻴﻦ دﻳﺪم‬
‫ﭼﺸﻢ ﺻﻮرت ﺻﻔﺎت ﺑﻴﻦ دﻳﺪم‬
‫ﺻﻔﺘﻲ ﻧﻴﺰ در ﮐﻤﻴﻦ دﻳﺪم‬
‫ﻏﺮق درﻳﺎي ﺁﺗﺸﻴﻦ دﻳﺪم‬
‫ﻣﺎﻩ و ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺧﻮﺷﻪﭼﻴﻦ دﻳﺪم‬
‫ﺟﻨﺖ ﻋﺪن و ﺣﻮر ﻋﻴﻦ دﻳﺪم‬
‫رﺧﺶ ﺧﻮرﺷﻴﺪ زﻳﺮ زﻳﻦ دﻳﺪم‬
‫دل در ﺁن ﺣﻠﻘﻪ ﭼﻮن ﻧﮕﻴﻦ دﻳﺪم‬
‫روي ﺁن ﻣﺎﻩ ﻧﺎزﻧﻴﻦ دﻳﺪم‬
‫ﭘﻴﺶ او روي ﺑﺮ زﻣﻴﻦ دﻳﺪم‬
‫ﺑﺮﻗﻊ از زﻟﻒ ﻋﻨﺒﺮﻳﻦ دﻳﺪم‬
‫ﮔﺮﻩ و ﺗﺎب و ﺑﻨﺪ و ﭼﻴﻦ دﻳﺪم‬
‫ﺳﺎﻳﻪي ﻳﺎر راﺳﺘﻴﻦ دﻳﺪم‬
‫دﺳﺖ او اﻧﺪر ﺁﺳﺘﻴﻦ دﻳﺪم‬
‫ﻧﻘﻄﻪي دوﻟﺘﺶ ﻗﺮﻳﻦ دﻳﺪم‬
‫‪٢٨٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺷﻮر ﻧﻴﺎرم ز ﺁرزوي ﻟﺒﺖ‬
‫وراي دوﻟﺖ وﺻﻞ ﺗﻮ هﻴﭻ دوﻟﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ وﺻﻞ ﺗﻮ دارم ﻃﻤﻊ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﻮد را‬
‫ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﮐﻪ ز وﺻﻠﺖ ﺳﺨﻦ رود ﺁﻧﺠﺎ‬
‫ز ﻣﺸﺮﻗﻲ ﮐﻪ ازو ﺁﻓﺘﺎب ﺣﺴﻦ ﺗﻮ ﺗﺎﻓﺖ‬
‫ﭼﻮ در ﺻﻔﺎت ﺗﻮام ﺁﺑﺮوي ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺑﺎﻻي ﮐﻔﺮ و دﻳﻦ دﻳﺪم‬
‫ﻋﺸﻖ ﺑﺎﻻي ﮐﻔﺮ و دﻳﻦ دﻳﺪم‬
‫ﮐﻔﺮ و دﻳﻦ و ﺷﮏ و ﻳﻘﻴﻦ ﮔﺮ هﺴﺖ‬
‫ﭼﻮن ﮔﺬﺷﺘﻢ ز ﻋﻘﻞ ﺻﺪ ﻋﺎﻟﻢ‬
‫هﺮﭼﻪ هﺴﺘﻨﺪ ﺳﺪ راﻩ ﺧﻮدﻧﺪ‬
‫ﻓﺎﻧﻲ ﻣﺤﺾ ﮔﺮد ﺗﺎ ﺑﺮهﻲ‬
‫ﭼﻮن ﻣﻦ اﻧﺪر ﺻﻔﺎت اﻓﺘﺎدم‬
‫هﺮ ﺻﻔﺖ را ﮐﻪ ﻣﺤﻮ ﻣﻲﮐﺮدم‬
‫ﺟﺎن ﺧﻮد را ﭼﻮ از ﺻﻔﺎت ﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﺧﺮﻣﻦ ﻣﻦ ﭼﻮ ﺳﻮﺧﺖ زان درﻳﺎ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﺁن ﺑﺤﺮ ﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ را‬
‫ﭼﻮن ﮔﺬر ﮐﺮدم از ﭼﻨﺎن ﺑﺤﺮي‬
‫ﺣﻠﻘﻪاي ﻳﺎﻓﺘﻢ دو ﻋﺎﻟﻢ را‬
‫ﺁﺧﺮ اﻻﻣﺮ زﻳﺮ ﭘﺮدﻩي ﻏﻴﺐ‬
‫ﺁﺳﻤﺎن را ﮐﻪ ﺣﻠﻘﻪي در اوﺳﺖ‬
‫ﺑﺮ رخ او ﮐﻪ ﻋﮑﺲ اوﺳﺖ دو ﮐﻮن‬
‫ﻧﻘﺶ هﺎي دو ﮐﻮن را زان زﻟﻒ‬
‫هﺴﺘﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻴﺶ ﺁن ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬
‫داﻣﻨﺶ ﭼﻮن ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﮕﺮﻓﺘﻢ‬
‫هﺮ ﮐﻪ او ﺳﺮ اﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﺷﻨﺎﺧﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﺮﺗﺮ از ﭼﺮخ هﻔﺘﻤﻴﻦ دﻳﺪم‬
‫ﻧﺠﺎت ﺗﻦ ﺧﻼص ﺟﺎن ﻧﺪﻳﺪم‬
‫ﮐﻪ درد ﺧﻮﻳﺶ را درﻣﺎن ﻧﺪﻳﺪم‬
‫ﻧﺪﻳﺪم هﻴﭻ ﺳﺮﮔﺮدان ﻧﺪﻳﺪم‬
‫ﭼﻮ ﺧﻮد واﻟﻪ ﭼﻮ ﺧﻮد ﺣﻴﺮان ﻧﺪﻳﺪم‬
‫ﺣﺮﻳﻔﻲ درد در ﻣﻴﺪان ﻧﺪﻳﺪم‬
‫ﮐﻪ ﮔﺸﺘﻦ ﺧﻮﻳﺶ را ﻗﺮﺑﺎن ﻧﺪﻳﺪم‬
‫وﻟﻲ ﻳﮏ ذرﻩ از ﭘﻴﺸﺎن ﻧﺪﻳﺪم‬
‫ﺳﺮ ﻳﮏ ﻣﻮﻳﻲ از اﻧﺴﺎن ﻧﺪﻳﺪم‬
‫ﺳﺮ و ﺑﻦ ﻳﺎﻓﺘﻦ اﻣﮑﺎن ﻧﺪﻳﺪم‬
‫اﮔﺮ دﻳﺪم ﺑﻪ ﺟﺰ ﮔﺮﻳﺎن ﻧﺪﻳﺪم‬
‫ﮐﻪ ﻣﻦ هﺮﮔﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻃﻮﻓﺎن ﻧﺪﻳﺪم‬
‫ز ﮔﻴﺘﻲ ﺑﻲ ﺟﮕﺮ ﻳﮏ ﻧﺎن ﻧﺪﻳﺪم‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ اﻧﺪوﻩ ﺻﺪ ﭼﻨﺪان ﻧﺪﻳﺪم‬
‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺗﺎﻓﺖ ﺟﺰ ﺗﺎوان ﻧﺪﻳﺪم‬
‫ﮐﻪ ﻣﻦ ﺟﺰ ﭼﺎﻩ و ﺟﺰ زﻧﺪان ﻧﺪﻳﺪم‬
‫وﻟﻲ ﺧﻮد را ﺳﺰاي ﺁن ﻧﺪﻳﺪم‬
‫ﮐﻪ ﻣﻦ در ﺧﻮﻳﺶ ﺟﺰ ﻧﻘﺼﺎن ﻧﺪﻳﺪم‬
‫ﮐﻪ ﻣﻦ در ﻋﻤﺮ ﺧﻮد ﺑﺎران ﻧﺪﻳﺪم‬
‫ﮐﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺳﻠﻄﺎن ﻧﺪﻳﺪم‬
‫ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﺗﻮرا ﺳﺎﻣﺎن ﻧﺪﻳﺪم‬
‫ﺗﺎ ﮔﻮش ﺑﺮﮔﺸﺎدم ﺁواز ﺗﻮ ﺷﻨﻴﺪم‬
‫ﭼﻨﺪان ﮐﻪ رﻩ ﺳﭙﺮدم ﺑﻴﺮون ز ﺗﻮ ﻧﺪﻳﺪم‬
‫‪٢٨٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺟﺎن ﻋﻄﺎر را ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﮔﺎم‬
‫درﻳﻐﺎ ﮐﺎﻧﭽﻪ ﺟﺴﺘﻢ ﺁن ﻧﺪﻳﺪم‬
‫درﻳﻐﺎ ﮐﺎﻧﭽﻪ ﺟﺴﺘﻢ ﺁن ﻧﺪﻳﺪم‬
‫دﻟﻢ ﻣﻲﺳﻮزد از درد و ﭼﻪ ﺳﺎزم‬
‫ﺑﻪ ﮐﺎر اﻓﺘﺎدﮔﻲ ﺧﻮﻳﺶ هﺮﮔﺰ‬
‫ﺑﮕﺮدﻳﺪم ﭼﻮ ﮔﺮدون ﮔﺮد ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﺷﺪم ﭼﻮن ﮔﻮي ﺳﺮﮔﺮدان ﮐﻪ ﺧﻮد را‬
‫درﻳﻦ ﺣﻴﺮت ﻧﺪارم ﺻﺒﺮ و ﻏﻢ اﻳﻨﺖ‬
‫درﻳﻦ وادي ﺑﺴﻲ از ﭘﻴﺶ رﻓﺘﻢ‬
‫ﮐﻨﻮن از ﭘﺲ ﺷﺪم ﻋﻤﺮي وﻟﻴﮑﻦ‬
‫ﭼﻮ راهﻲ ﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﭼﻮ ﺷﻤﻌﻲ ﺧﻮﻳﺶ را در ﺁﺗﺶ و دود‬
‫ﮔﺰﻳﺮم ﻧﻴﺴﺖ از ﺧﻮﻧﺎب دﻳﺪﻩ‬
‫ز ﻋﺎﻟﻢ ﺷﺮﺑﺘﻲ ﺑﻲ ﺧﻮن ﻧﺨﻮردم‬
‫ﻧﺪﻳﺪم در ﺟﻬﺎن ﻳﮏ ذرﻩ ﺷﺎدي‬
‫ﭼﻪ ﮔﺮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻋﻤﺮم ﺑﻮد ﺗﺎوان‬
‫ﺣﮑﺎﻳﺖ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ از ﻣﻠﮏ ﻳﻮﺳﻒ‬
‫ﺧﻄﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺴﻲ دﻳﺪم ﻧﮑﻮﻳﻲ‬
‫ﮐﻤﺎل دﻳﮕﺮان ﺑﺮ ﺧﻮد ﭼﻪ ﺑﻨﺪم‬
‫ﺻﺪف را ﺁن ﺑﻮد ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﺪ‬
‫ﻓﻘﻴﺮي ﺑﺎﻳﺪم هﻤﺪرد و هﻤﺪم‬
‫ﺗﻮ اي ﻋﻄﺎر ﭼﻮن اﻳﻨﺠﺎ رﺳﻴﺪي‬
‫ﺗﺎ ﭼﺸﻢ ﺑﺎز ﮐﺮدم ﻧﻮر رخ ﺗﻮ دﻳﺪم‬
‫ﺗﺎ ﭼﺸﻢ ﺑﺎز ﮐﺮدم ﻧﻮر رخ ﺗﻮ دﻳﺪم‬
‫ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ذﮐﺮ ﮔﻔﺘﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺎ ﻣﻨﻲ ﭼﻪ ﺟﻮﻳﻢ اﮐﻨﻮن ﺑﻴﺎرﻣﻴﺪم‬
‫ﺑﺎ دﺳﺖ هﺮﭼﻪ دﻳﺪم ﺟﺰ ﺑﺎد ﻣﻲﻧﺪﻳﺪم‬
‫درﺑﺴﺘﻪ ﻣﺎﻧﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ وز دﺳﺖ ﺷﺪ ﮐﻠﻴﺪم‬
‫ﭼﻮن در ﻓﻨﺎي ﻋﺸﻘﺖ ذوق ﺑﻘﺎ ﭼﺸﻴﺪم‬
‫ﮐﺎﻣﺮوز وﻗﺘﺶ ﺁﻣﺪ ﮐﺎن در ﻓﺮاز دارم‬
‫ﮔﻮﻳﺪ ﻣﮕﻮي ﻳﻌﻨﻲ ﺑﺮگ ﻣﺠﺎز دارم‬
‫در ﺟﺎن ﺧﻮﻳﺶ ﮔﻔﺘﻢ ﭼﻨﺪان ﮐﻪ راز دارم‬
‫در ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﻓﺮوﺷﺪ ﭼﻮن ﭼﺸﻢ ﺑﺎز دارم‬
‫ﺗﺎ اﻳﻦ ﺷﻮد ﭼﻮن ﺁن ﻳﮏ ﮐﺎري دراز دارم‬
‫ﺟﺎن ﻣﻦ اﺳﺖ ﺟﺎﻧﺎن‪ ،‬ﺟﺎن دﻟﻨﻮاز دارم‬
‫اﮐﻨﻮن ﭼﻮ ﺷﻤﻊ از ﺁن دم ﺳﺮ زﻳﺮ ﮔﺎز دارم‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را در ﻋﺰ و ﻧﺎز دارم‬
‫ﻧﻪ ﺻﺒﺮ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻢ ﻧﻪ ﮐﺎرﺳﺎز دارم‬
‫از ﺑﺲ ﮐﻪ ﺑﻲ ﻧﻴﺎزي اﺳﺖ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺣﻀﺮت ﺗﻮﺳﺖ ﻣﻦ زاد اﻳﻦ ﺑﻴﺎﺑﺎن ﻋﺠﺰ و ﻧﻴﺎز دارم‬
‫ﻣﺤﻤﻮد ﻧﻴﺴﺘﻢ ﻣﻦ‪ ،‬ﺧﻮ ﺑﺎ اﻳﺎز دارم‬
‫ورﻧﻪ ﮐﺴﻲ ﻧﺒﻮدﻩ اﺳﺖ اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎز دارم‬
‫ﺟﺎن در ﻣﻴﺎن ﺁﺗﺶ ﺗﻦ در ﮔﺪاز دارم‬
‫ﭼﻮن ﺳﺮﻧﮕﻮن ﻧﻪاي ﺗﻮ ﺻﺪ ﺳﺮﻓﺮاز دارم‬
‫ﺟﺎﻧﻲ ز ﺗﻮ ﺑﻲ ﻗﺮار دارم‬
‫ﺗﺎ ﺣﺎﺻﻞ روزﮔﺎر دارم‬
‫ﭼﻮن ﺑﺎ ﮔﻞ ﺗﺎزﻩ ﺧﺎر دارم‬
‫هﺮﮔﺰ ﺑﻪ رﺧﺖ ﭼﻪ ﮐﺎر دارم‬
‫ﺟﺰ ﻋﺸﻖ رﺧﺖ ﭼﻪ ﮐﺎر دارم‬
‫‪٢٩٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ﺑﻪ ﻓﺮق ﭘﻮﻳﻢ ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻮﻳﻲ ﭼﮕﻮﻳﻢ‬
‫ﻋﻤﺮي ﺑﻪ ﺳﺮ دوﻳﺪم ﮔﻔﺘﻢ ﻣﮕﺮ رﺳﻴﺪم‬
‫ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻦ از ﺁن اﺳﺖ ﮐﺎﻧﺪر ﭘﺲ درم ﻣﻦ‬
‫ﻋﻄﺎر را ﺑﻪ ﮐﻠﻲ از ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻓﻨﺎ ﮐﻦ‬
‫ﺁن در ﮐﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺑﺎز دارم‬
‫ﺁن در ﮐﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺑﺎز دارم‬
‫ﺑﺎ هﺮ ﮐﻪ از ﺣﻘﻴﻘﺖ رﻣﺰي دﻣﻲ ﺑﮕﻮﻳﻢ‬
‫ﺗﺎ ﻻﺟﺮم ﺑﻪ ﻣﺮدي ﺑﺎ ﭘﺎرﻩ ﭘﺎرﻩ ﺟﺎﻧﻲ‬
‫ﭼﻮن اﻳﻦ ﺟﻬﺎن و ﺁن ﻳﮏ ﺑﺎ ﺻﺪ ﺟﻬﺎن دﻳﮕﺮ‬
‫ﭼﻴﺰي ﺑﺮﻓﺖ از ﻣﻦ و اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﭼﻴﺰي‬
‫ﺟﺎﻧﻲ ﮐﻪ داﺷﺘﻢ ﻣﻦ‪ ،‬ﺷﺪ ﻣﺤﻮ ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن‬
‫ﻧﻲ ﻧﻲ اﮔﺮ ﭼﻮ ﺷﻤﻌﻲ اﻳﻦ دم زدم ز ﮔﺮﻣﻲ‬
‫ﭼﻮن ﻋﺰ و ﻧﺎز ﺧﺘﻢ اﺳﺖ ﺑﺮ ﺗﻮ هﻤﻴﺸﻪ داﻳﻢ‬
‫ﮐﺎرم ﻓﺘﺎد و از ﻣﻦ ﺗﻮ ﻓﺎرﻏﻲ ﺑﻪ ﻏﺎﻳﺖ‬
‫ﺷﻮرﻳﺪﻩي ﺟﻬﺎﻧﻢ ﭼﻮن ﻗﺮﺑﺖ ﺗﻮ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫ﺑﺎزي اﮔﺮ ﻧﺸﻴﻨﺪ ﺑﺮ دوش ﻣﻦ ﻧﮕﻴﺮم‬
‫ﻣﻦ ﺷﻤﻊ ﺟﻤﻊ ﻋﺸﻘﻢ ﻧﻪ ﺟﺎن ﺑﻪ ﺗﻦ ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﻻف اي ﻓﺮﻳﺪ ﮐﻢ زن زﻳﺮا ﮐﻪ در رﻩ او‬
‫ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮ هﺰار ﮐﺎر دارم‬
‫ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮ هﺰار ﮐﺎر دارم‬
‫ﺷﺐهﺎي وﺻﺎل ﻣﻲﺷﻤﺮدم‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ ﻓﺮاق ﻧﻴﺰ ﺑﺸﻤﺮ‬
‫ﮔﺮ در ﺳﺮ اﻳﻦ ﺷﻮد ﻣﺮا ﺟﺎن‬
‫ﺗﺎ ﺟﺎن دارم ﻣﻦ ﻧﮑﻮﮐﺎر‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭼﻮن ﻏﻤﺰﻩي ﻏﻤﮕﺴﺎر دارم‬
‫ﭼﻮن ﻏﻢ ز ﺗﻮ ﻣﻦ هﺰار دارم‬
‫ﺗﺎ دل ز ﺗﻮ ﻳﺎدﮔﺎر دارم‬
‫ﺟﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﺮاي ﻳﺎر دارم‬
‫ﮐﺰ دوﺳﺘﻲ ﺗﻮ ﻋﺎر دارم‬
‫ﺳﺮ ﺑﻲ ﺗﻮ ﺑﺮاي دار دارم‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺷﮑﺎر دارم‬
‫ﭼﻮن زﻟﻒ ﺗﻮ اﺳﺘﻮار دارم‬
‫ازﻳﻦ ﮐﺎري ﮐﻪ ﻣﻦ دارم ﻧﻪ ﺟﺎن دارم ﻧﻪ ﺗﻦ دارم‬
‫ﭼﻮن ﻣﻦ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺁﺧﺮ ﭼﺮا ﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ دارم‬
‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻬﺮ دل دارم ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﻬﺮ ﺗﻦ دارم‬
‫ﻣﮕﺮ ﮔﻨﺞ هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻬﺎن ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ دارم‬
‫ﮐﻪ ﺳﺮ اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻨﺠﻲ ﻧﻪ ﺑﻬﺮ اﻧﺠﻤﻦ دارم‬
‫ﻧﻴﺎرم ﮔﻔﺖ ازو ﻳﮏ ﺣﺮف و ﭼﻨﺪاﻧﻲ ﺳﺨﻦ دارم‬
‫ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻢ ﭼﻮن درﻳﻦ ﻣﻌﺮض ﻧﻪ ﻧﻄﻖ و ﻧﻪ دهﻦ دارم‬
‫ﮐﻪ ﻣﻦ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﻳﮏ ﻳﮏ ﮔﺎم ﺻﺪ ﺻﺪ راهﺰن دارم‬
‫ﻣﺮا اﻳﻦ ﺑﺲ ﮐﻪ ﻣﻦ در ﺳﻴﻨﻪ ﺳﺮ ﺳﺮﻓﮑﻦ دارم‬
‫ﺑﭙﺮس از ﻣﻦ در ﺁن ﺳﺎﻋﺖ ﮐﻪ ﺳﺮ زﻳﺮ ﮐﻔﻦ دارم‬
‫درون ﮔﻠﺨﻨﻲ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻧﻪ ﺧﺮﻗﻪ ﻧﻲ وﻃﻦ دارم‬
‫ﻣﻴﺎن ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ زﻧﺎري ﺳﺮ ﻳﮏ ﻳﮏ ﺷﮑﻦ دارم‬
‫ﻧﺪارم هﻴﭻ ﻧﻮﻣﻴﺪي ﮐﻪ ﺑﻮي ﭘﻴﺮهﻦ دارم‬
‫ﺑﻪ ﮔﺮد ﺟﻤﻠﻪي ﻋﺎﻟﻢ در ﺁوردﻩ رﺳﻦ دارم‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮي ﺻﺪ ﺷﮑﻦ دﻳﮕﺮ ز ﺻﺪ ﺳﻮ ﺗﺎﺧﺘﻦ دارم‬
‫ﺟﺎن ﭘﻴﺶ در ﺗﻮ ﺑﺮ ﻣﻴﺎن دارم‬
‫‪٢٩١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﻣﮕﺮﻳﺰ از ﻏﻢ ﻣﻦ‬
‫ﭼﻮن ﺑﮕﺮﻳﺰم ز ﻳﮏ ﻏﻢ ﺗﻮ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ ﺑﻴﺎ و دل ﺑﻪ ﻣﻦ دﻩ‬
‫اي ﻳﺎر ﮔﺰﻳﺪﻩ‪ ،‬دل ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﺳﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﻴﺮ و رﻓﺘﻲ‬
‫ﺳﺮ ﺑﻲ ﺗﻮ ﻣﺮا ﮐﺠﺎ ﺑﻪ ﮐﺎراﺳﺖ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ ﮐﻤﻨﺪ زﻟﻒ ﻣﻦ ﮔﻴﺮ‬
‫ﭼﻮن رﻓﺖ ز دﺳﺖ ﮐﺎر ﻋﻄﺎر‬
‫ازﻳﻦ ﮐﺎري ﮐﻪ ﻣﻦ دارم ﻧﻪ ﺟﺎن دارم ﻧﻪ ﺗﻦ دارم‬
‫ﺗﻦ و ﺟﺎن ﻣﺤﻮ ﺷﺪ از ﻣﻦ‪ ،‬ز ﺑﻬﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺗﺎ هﺴﺘﻢ‬
‫هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺮ اﺳﺖ از ﻣﻦ وﻟﻲ ﻣﻦ در ﻣﻴﺎن ﭘﻨﻬﺎن‬
‫اﮔﺮ ﺧﻮاهﻲ ﮐﻪ اﻳﻦ ﮔﻨﺠﺖ ﺷﻮد ﻣﻌﻠﻮم دم درﮐﺶ‬
‫اﮔﺮ ذرات اﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ زﺑﺎن ﻣﻦ ﺷﻮد داﻳﻢ‬
‫ﻣﺮا ﮔﻮﻳﻲ ﮐﻪ ﺣﺮﻓﻲ ﮔﻮي از اﺳﺮار ﮔﻨﺞ ﺟﺎن‬
‫ﻣﻴﺎن ﺧﻴﻞ ﻧﺎ اهﻼن ﺳﺨﻦ ﭼﻮن ﺑﺎ ﻣﻴﺎن ﺁرم‬
‫ﭼﻮ از ﮐﻮﻧﻴﻦ ﺁزادم‪ ،‬ﻧﮕﻮﻳﻢ ﺳﺮ ﺧﻮد ﺑﺎ ﮐﺲ‬
‫اﮔﺮ از ﺳﺮ اﻳﻦ ﮔﻨﺠﺖ ﺧﺒﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﮐﻢ رو‬
‫از ﺁن ﺳﻠﻄﺎن ﮐﻮﻧﻴﻨﻢ ﮐﻪ داراﻟﻤﻠﮏ وﺣﺪت را‬
‫ﭼﻮ زﻟﻔﺶ را دو ﺻﺪ ﮔﻮﻧﻪ ﺷﮑﻦ دﻳﺪم ز ﭘﻴﺶ و ﭘﺲ‬
‫ﻧﺴﻴﻤﻲ ﮔﺮ ﻧﻤﻲﻳﺎﺑﻢ ز زﻟﻒ ﻳﻮﺳﻒ ﻗﺪﺳﻢ‬
‫ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ زﻟﻒ او ﻣﺮا ﺑﺮهﺎﻧﺪ از ﭼﻨﺒﺮ‬
‫ﻓﺮﻳﺪ از ﻳﮏ ﺷﮑﻦ زﻧﺎر اﮔﺮ ﺑﺮﺑﺴﺖ ﻣﻦ ﺑﺎ او‬
‫ﺗﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ در ﻣﻴﺎن ﺟﺎن دارم‬
‫ﺗﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ در ﻣﻴﺎن ﺟﺎن دارم‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫راز دل ﺧﻮﻳﺶ ﭼﻮن ﻧﻬﺎن دارم‬
‫ﮐﺰ ﺑﺎدﻩي ﻋﺸﻖ ﺳﺮ ﮔﺮان دارم‬
‫ﻧﺎﻣﺖ هﻤﻪ روز ﺑﺮ زﺑﺎن دارم‬
‫ﭼﻪ روز و ﭼﻪ روزﮔﺎر ﺁن دارم‬
‫از دﺳﺖ ﻏﻢ ﺗﻮ ﭼﻮن ﻓﻐﺎن دارم‬
‫ﺷﻮري ﮐﻪ از ﺁن ﺷﮑﺮﺳﺘﺎن دارم‬
‫ﮐﺎﺧﺮ ﻣﻦ دﻟﺸﮑﺴﺘﻪ ﺟﺎن دارم‬
‫ﮔﻮ دار ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺴﻲ زﻳﺎن دارم‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ز ﺗﻮ ﺳﺮ ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎن دارم‬
‫ﻣﻦ ﺑﻲ ﺗﻮ ﮐﺠﺎ ﺳﺮ ﺟﻬﺎن دارم‬
‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﻣﻦ ﺁن ﮔﺒﺮم ﮐﻪ دﻳﻦ را ﺧﻮار ﻣﻲدارم‬
‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻢ هﻤﻲ ﺧﻮاﻧﻨﺪ و ﻣﻦ زﻧﺎر ﻣﻲدارم‬
‫ﺻﻔﺎ ﮐﻲ ﺑﺎﺷﺪم ﭼﻮن ﻣﻦ ﺳﺮ ﺧﻤﺎر ﻣﻲدارم‬
‫ز ﻣﻲ ﻣﻦ ﻓﺨﺮ ﻣﻲﮔﻴﺮم ز ﻣﺴﺠﺪ ﻋﺎر ﻣﻲدارم‬
‫ﺧﺮاﺑﺎﺗﻲ ﺻﻔﺖ ﺧﻮد را ز ﺑﻬﺮ ﻳﺎر ﻣﻲدارم‬
‫ﻣﮕﺮ ﺑﻨﻮازدم ﻳﺎري ﺧﺮوش زار ﻣﻲدارم‬
‫ﺧﻮن دﻟﻢ ﭼﻪ رﻳﺰي ﭼﻮن دل دﮔﺮ ﻧﺪارم‬
‫زاري ﻣﺮا ﺗﻤﺎم اﺳﺖ ﭼﻮن زور و زر ﻧﺪارم‬
‫ﮔﺮ رﻩ ﺑﻮد ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﺑﻴﻢ ﺧﻄﺮ ﻧﺪارم‬
‫ﮔﺮ ﭼﺸﻢ دارم ﺁﺧﺮ ﭼﺸﻢ از ﺗﻮ ﺑﺮ ﻧﺪارم‬
‫ﮐﺰ ﺑﻴﻢ دور ﺑﺎﺷﺖ روي ﮔﺬر ﻧﺪارم‬
‫زان ﺑﺎ ﺗﻮ ﭘﺮ زﻧﻢ ﻣﻦ ﮐﺰ ﺗﻮ ﺧﺒﺮ ﻧﺪارم‬
‫ﺗﻮ ﺣﺎﺿﺮي وﻟﻴﮑﻦ ﻣﻦ ﺁن ﻧﻈﺮ ﻧﺪارم‬
‫ﭘﺮواز ﭼﻮن ﻧﻤﺎﻳﻢ ﭼﻮن هﻴﭻ ﭘﺮ ﻧﺪارم‬
‫‪٢٩٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اﺷﮑﻢ ﭼﻮ ﺑﻪ ﺻﺪ زﺑﺎن ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﺪ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﺲ ﺳﺒﮑﺪل اﻓﺘﺎدم‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﭼﻮ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﻤﻲرﺳﻢ ﺑﺎري‬
‫ﭼﻮن ﮐﺮد ﻓﺮاق ﺗﻮ زﺑﺎن ﺑﻨﺪم‬
‫ﭼﻮن ﮐﺎر ﻧﻤﻲﮐﻨﺪ ﻓﻐﺎن ﺑﻲ ﺗﻮ‬
‫در ﺧﺎﻃﺮ هﻴﭽﮑﺲ ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﺷﮑﺮﻳﻢ دﻩ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺗﻮ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ ﺗﻮ را ﺷﮑﺮ زﻳﺎن دارد‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﺪ رﺧﺖ ﺑﻪ ﺁﺳﺘﻴﻦ ﭘﻮﺷﻲ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ ﺟﻬﺎن ﺑﻪ ﮐﺎم ﻋﻄﺎر اﺳﺖ‬
‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﻣﻦ ﺁن ﮔﺒﺮم ﮐﻪ دﻳﻦ را ﺧﻮار ﻣﻲدارم‬
‫ﻃﺮﻳﻖ ﺻﻮﻓﻴﺎن ورزم‪ ،‬وﻟﻴﮑﻦ از ﺻﻔﺎ دورم‬
‫ﺑﺒﺴﺘﻢ ﺧﺎﻧﻘﻪ را در‪ ،‬در ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ ﺑﮕﺸﻮدم‬
‫ﭼﻮ ﻳﺎر اﻧﺪر ﺧﺮاﺑﺎت اﺳﺖ ﻣﻦ اﻧﺪر ﮐﻌﺒﻪ ﭼﻮن ﺑﺎﺷﻢ‬
‫ﺑﻪ ﮔﺮد ﮐﻮي او هﺮ ﺷﺐ ﺑﺪان اﻣﻴﺪ ﭼﻮن ﻋﻄﺎر‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ﻣﺮا ﭼﻪ ﺳﻮزي ﭼﻮن ﺑﺎل و ﭘﺮ ﻧﺪارم‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ﻣﺮا ﭼﻪ ﺳﻮزي ﭼﻮن ﺑﺎل و ﭘﺮ ﻧﺪارم‬
‫در زاري و ﻧﺰاري ﭼﻮن زﻳﺮ ﭼﻨﮓ زارم‬
‫روزي ﮔﺮم ﺑﺨﻮاﻧﻲ از ﺑﺲ ﮐﻪ ﺷﺎد ﮔﺮدم‬
‫ﮔﺮ ﭘﺮدﻩهﺎي ﻋﺎﻟﻢ در ﭘﻴﺶ ﭼﺸﻢ داري‬
‫در ﭘﻴﺶ ﺑﺎرﮔﺎهﺖ از دور ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪم‬
‫ﻧﻪ ﻧﻪ ﺗﻮ ﺷﻤﻊ ﺟﺎﻧﻲ ﭘﺮواﻧﻪي ﺗﻮام ﻣﻦ‬
‫ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺮ اﺳﺖ از ﺗﻮ ﻏﺎﻳﺐ ﻣﻨﻢ ز ﻏﻔﻠﺖ‬
‫ﻋﻄﺎر در هﻮاﻳﺖ ﭘﺮ ﺳﻮﺧﺖ از ﻏﻢ ﺗﻮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫اﻳﻦ ﺑﻮد ﺳﺨﻦ دﮔﺮ ﻧﺪارم‬
‫ﻳﮏ ﻣﻮي ازو ﺧﺒﺮ ﻧﺪارم‬
‫دارم ﺳﺮ او و ﺳﺮ ﻧﺪارم‬
‫هﻢ ﻳﮏ دم ﮐﺎرﮔﺮ ﻧﺪارم‬
‫ﻣﻦ دﻳﺪﻩي راهﺒﺮ ﻧﺪارم‬
‫ﻣﻦ ﺳﻮﺧﺘﻪ دل ﻧﻈﺮ ﻧﺪارم‬
‫از هﺴﺘﻲ او ﮔﺬر ﻧﺪارم‬
‫اﻓﺴﻮس ﮐﻪ ﭘﺮدﻩ در ﻧﺪارم‬
‫ﺟﺰ ﻧﺎم ز ﻧﺎﻣﻮر ﻧﺪارم‬
‫ﻣﻮﻳﻲ ﺧﺒﺮ و اﺛﺮ ﻧﺪارم‬
‫ﺟﺰ ﺑﺎد ز ﺧﺸﮏ و ﺗﺮ ﻧﺪارم‬
‫ﮔﺮ دارم ازو وﮔﺮ ﻧﺪارم‬
‫واﻓﺴﺎﻧﻪ ﺟﺰﻳﻦ ز ﺑﺮ ﻧﺪارم‬
‫دل از ﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﺑﺮ ﻧﺪارم‬
‫ﻳﮏ ﻣﺮغ ﺑﻪ زﻳﺮ ﭘﺮ ﻧﺪارم‬
‫ﺑﺎ ﮐﻪ ﻧﻔﺲ ﺑﺮﺁرم ﭼﻮن هﻤﻨﻔﺲ ﻧﺪارم‬
‫ﭼﻮن ﻳﺎرﻳﻢ ﮐﻨﺪ ﮐﺲ ﭼﻮن هﻴﭽﮑﺲ ﻧﺪارم‬
‫ﮐﺲ دﺳﺖ ﻣﻦ ﻧﮕﻴﺮد ﭼﻮن دﺳﺖ رس ﻧﺪارم‬
‫ﮐﻲ در رﺳﻢ ﺑﻪ ﮔﺮدت ﮐﺎن ذرﻩ ﺑﺲ ﻧﺪارم‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ دوم ﺑﻪ ﺁﺧﺮ ﺷﻴﺮي ز ﭘﺲ ﻧﺪارم‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ در رﻩ ﺗﻮ ﺗﺎب ﻋﺴﺲ ﻧﺪارم‬
‫ﺳﻴﻤﺮغ ﻗﺎف ﻗﺮﺑﻢ ﺑﺮگ ﻗﻔﺲ ﻧﺪارم‬
‫ﺑﺮ ﻓﺮق ﺑﺎد ﺧﺎﮐﻢ ﮔﺮ اﻳﻦ هﻮس ﻧﺪارم‬
‫‪٢٩٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫دل رﻓﺖ وز ﺟﺎن ﺧﺒﺮ ﻧﺪارم‬
‫دل رﻓﺖ وز ﺟﺎن ﺧﺒﺮ ﻧﺪارم‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺷﺪﻩام ﭼﻮ ﻣﻮي ﺑﻲ او‬
‫هﻤﭽﻮن ﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ در رﻩ او‬
‫هﻢ ﺑﻲ ﺧﺒﺮم ز ﮐﺎر هﺮ دم‬
‫راﻩ اﺳﺖ ﺑﺪو ز ذرﻩ ذرﻩ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ هﻤﻪ ﺟﻬﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻨﺪان ﮐﻪ روم ﺑﻪ ﻧﻴﺴﺘﻲ در‬
‫ﻓﺮﻳﺎد ﮐﻪ زﻳﺮ ﭘﺮدﻩ ﻣﺮدم‬
‫ﮔﺮﭼﻪ هﻤﻪ ﭼﻴﺰهﺎ ﺑﺪﻳﺪم‬
‫زان ﭼﻴﺰ ﮐﻪ اﺻﻞ ﭼﻴﺰهﺎ اوﺳﺖ‬
‫دردا ﮐﻪ ﺷﺪم ﺑﻪ ﺧﺎﮎ و در دﺳﺖ‬
‫ﻓﻲاﻟﺠﻤﻠﻪ ﻧﺼﻴﺒﻪاي ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺴﺖ‬
‫اﻓﺴﺎﻧﻪي ﻋﺸﻖ او ﺷﺪم ﻣﻦ‬
‫ﺑﺎ اﻳﻦ هﻤﻪ ﻧﺎاﻣﻴﺪي ﻋﺸﻖ‬
‫ﺳﻴﻤﺮغ ﺟﻬﺎﻧﻢ و ﭼﻮ ﻋﻄﺎر‬
‫ﻓﺮﻳﺎد ﮐﺰ ﻏﻢ ﺗﻮ ﻓﺮﻳﺎدرس ﻧﺪارم‬
‫ﻓﺮﻳﺎد ﮐﺰ ﻏﻢ ﺗﻮ ﻓﺮﻳﺎدرس ﻧﺪارم‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ در ﻏﻢ ﺗﻮ ﻳﺎري ﮐﻨﻨﺪم ﺁﺧﺮ‬
‫اي دﺳﺘﮕﻴﺮ ﺟﺎﻧﻢ دﺳﺘﻢ ﺗﻮ ﮔﻴﺮ ورﻧﻪ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ رﺳﻲ ﺗﻮ ﮔﺮ ذرﻩاي اﺳﺖ ﺻﺒﺮت‬
‫ﭼﻮن در رﻩ ﺗﻮ ﺷﻴﺮان از ﺳﻴﺮ ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪﻧﺪ‬
‫زهﺮﻩ ﻧﺪارم اي ﺟﺎن ﮔﺮد در ﺗﻮ ﮔﺸﺘﻦ‬
‫در ﺣﺒﺲ ﮐﻮن ﺑﻲ ﺗﻮ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﻲﺗﭙﻢ ﻣﻦ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺧﺎﮎ راهﺖ ﺧﻮاهﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﻣﻪ ﺳﺎزد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭼﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻮن ﺳﺮ ﺧﻮد هﻢ ﻧﺪارم‬
‫ﮐﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﻋﻤﺮ ﺟﺰ ﻳﮏ دم ﻧﺪارم‬
‫وﮔﺮ دارم درﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺪارم‬
‫ﭼﺮا ﺧﻮد را ﺑﺴﻲ ﻣﺎﺗﻢ ﻧﺪارم‬
‫اﮔﺮ ﺷﺎدي ﻧﺪارم ﻏﻢ ﻧﺪارم‬
‫ﮐﻪ در هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﻣﺮهﻢ ﻧﺪارم‬
‫ﮐﻪ را ﮔﻮﻳﻢ ﭼﻮ ﻳﮏ ﻣﺤﺮم ﻧﺪارم‬
‫وﻟﻴﮑﻦ زور ﻳﮏ ﺷﺒﻨﻢ ﻧﺪارم‬
‫وﻟﻲ ﭼﻮن ﻧﺎﻗﺼﻢ ﻣﺤﮑﻢ ﻧﺪارم‬
‫ﺑﻪ ﻗﺪر از هﺮ دو ﮐﻮﻧﺶ ﮐﻢ ﻧﺪارم‬
‫ﺑﻠﮑﻪ ﺳﺮ ﻋﻤﺮ ﺟﺎوداﻧﻪ ﻧﺪارم‬
‫ﭼﺸﻢ دو دارم وﻟﻲ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻧﺪارم‬
‫در ﻗﻔﺴﻲ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺁب و داﻧﻪ ﻧﺪارم‬
‫ﻃﺎﻗﺖ ﺁن ﺑﺤﺮ ﺑﻲ ﮐﺮاﻧﻪ ﻧﺪارم‬
‫در ﺧﻮر ﺗﻮ هﻴﭻ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﻧﺪارم‬
‫ﺑﻬﺮﻩ ز وﺻﻞ ﺗﻮ ﺟﺰ ﻓﺴﺎﻧﻪ ﻧﺪارم‬
‫ﻣﺎت ﭼﻨﺎن ﮔﺸﺘﻪام ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺪارم‬
‫ﭼﻮ ﺗﻮ ﮐﺸﻲ راﺿﻴﻢ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻧﺪارم‬
‫در هﻤﻪ ﺁﻓﺎق ﻳﮏ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻧﺪارم‬
‫ﮐﺠﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﺟﺰ ﺗﻮ ﭘﻨﺎهﻲ ﻧﺪارم‬
‫ﮐﻪ ﻣﻦ ﻃﺎﻗﺖ ﺑﺮگ ﮐﺎهﻲ ﻧﺪارم‬
‫‪٢٩٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺪارم‬
‫ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺪارم‬
‫ﭼﻨﺎن ﮔﻢ ﮔﺸﺘﻪام از ﺧﻮﻳﺶ رﻓﺘﻪ‬
‫ﻧﺪارم دل ﺑﺴﻲ ﺟﺴﺘﻢ دﻟﻢ ﺑﺎز‬
‫ﭼﻮ دل را ﻣﻲﻧﻴﺎﺑﻢ ذرﻩاي ﺑﺎز‬
‫ﺑﺤﻤﺪاﷲ ﮐﻪ از ﺑﻮد و ﻧﺒﻮدم‬
‫ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﺠﺮوﺣﻢ ﭼﻨﺎن ﺳﺨﺖ‬
‫ﺟﻬﺎﻧﻲ راز دارم ﻣﺎﻧﺪﻩ در دل‬
‫ﺣﺮﻳﻔﻲ ﻣﻲﮐﻨﻢ ﺑﺎ هﻔﺖ درﻳﺎ‬
‫ﺑﺴﻲ ﮔﻮهﺮ دهﺪ درﻳﺎم هﺮ دم‬
‫اﮔﺮ ﻳﮏ ﮔﻮهﺮ ﺁﻳﺪ ﻗﺴﻢ ﻋﻄﺎر‬
‫ﺑﻲ ﺗﻮ زﻣﺎﻧﻲ ﺳﺮ زﻣﺎﻧﻪ ﻧﺪارم‬
‫ﺑﻲ ﺗﻮ زﻣﺎﻧﻲ ﺳﺮ زﻣﺎﻧﻪ ﻧﺪارم‬
‫ﭼﺸﻢ ﻣﺮا ﺑﺎ ﺗﻮ اي ﻳﮕﺎﻧﻪ ﭼﻪ ﻧﺴﺒﺖ‬
‫ﻣﺮغ ﺗﻮام ﺑﺎل و ﭘﺮ ﺑﺮﻳﺨﺘﻪ از ﻋﺸﻖ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﺤﺮي اﺳﺖ ﻣﻦ ﭼﻮ ﻗﻄﺮﻩي ﺁﺑﻢ‬
‫ﻣﺮغ ﺷﮕﺮﻓﻲ و ﻣﻦ ﺿﻌﻴﻒ ﺳﺘﻢﮐﺶ‬
‫زهﺮﻩ ﻧﺪارم ﮐﻪ در وﺻﻞ ﺗﻮ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫رو ﮐﻪ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺑﺎزﻳﻢ ﮐﻪ ﻏﻤﺰﻩي ﺗﻮ ﮐﺮد‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻣﺮا هﻤﻲ ﺑﮑﺸﻲ ﺗﻮ‬
‫ﻧﺎوﮎ هﺠﺮ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺟﺰ دل ﻋﻄﺎر‬
‫ﭼﻪ ﺳﺎزم ﮐﻪ ﺳﻮي ﺗﻮ راهﻲ ﻧﺪارم‬
‫ﭼﻪ ﺳﺎزم ﮐﻪ ﺳﻮي ﺗﻮ راهﻲ ﻧﺪارم‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮐﺸﻢ ﺑﺎر هﺠﺮت ﭼﻮ ﮐﻮهﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ و دﺳﺘﮕﺎهﻲ ﻧﺪارم‬
‫ﺑﻪ ﻧﺰدﻳﮏ ﮐﺲ ﺁب و ﺟﺎهﻲ ﻧﺪارم‬
‫ﮐﻪ ﺟﺰ ﻋﺸﻖ روﻳﻲ و راهﻲ ﻧﺪارم‬
‫ﮐﻪ ﺷﺎهﻲ ﻧﻴﻢ ﻣﻦ ﺳﭙﺎهﻲ ﻧﺪارم‬
‫ﮐﻪ ﺟﺰ ﻋﺸﻖ روﻳﺖ ﮔﻨﺎهﻲ ﻧﺪارم‬
‫ﺑﻪ ﺟﺰ ﻋﻔﻮ ﺗﻮ ﻋﺬرﺧﻮاهﻲ ﻧﺪارم‬
‫ﺑﻪ ﺟﺰ اﺷﮏ ﺧﻮﻧﻴﻦ ﮔﻮاهﻲ ﻧﺪارم‬
‫ﮐﻪ ﺟﺰ ﺷﻴﻮﻩي ﭼﻮن ﺗﻮ ﻣﺎهﻲ ﻧﺪارم‬
‫ﺑﻪ زﻟﻒ ﮐﺎﻓﺮت اﻳﻤﺎن ﻧﺪارم‬
‫ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﻌﺸﻮق اﻳﻨﻢ ﮐﺎن ﻧﺪارم‬
‫ﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﺗﻮرا ﻓﺮﻣﺎن ﻧﺪارم‬
‫ﮐﻪ ﺧﻮﺑﻲ دارم و ﭘﻴﻤﺎن ﻧﺪارم‬
‫از ﺁن ﺑﺮ ﻧﻴﮏ و ﺑﺪ ﻓﺮﻣﺎن ﻧﺪارم‬
‫ﭼﺮا ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺗﺎوان ﻧﺪارم‬
‫ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﻮد ﮐﺮدﻩ را درﻣﺎن ﻧﺪارم‬
‫ﻣﻦ ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﺁﺧﺮ ﺟﺎن ﻧﺪارم‬
‫ﮐﻪ زر دارم وﻟﻲ ﭼﻨﺪان ﻧﺪارم‬
‫ﺗﺎ ﻧﺮﮔﺴﺖ ﺑﻪ دﺷﻨﻪ ﭼﻮن ﺷﻤﻊ ﮐﺸﺖ زارم‬
‫ﭼﻮن ﻻﻟﻪ دور از ﺗﻮ ﺟﺰ ﺧﻮن ﮐﻔﻦ ﻧﺪارم‬
‫ﭼﻮن ﺣﻠﻘﻪهﺎي زﻟﻔﺖ ﻏﻤﻬﺎي ﺑﻲ ﺷﻤﺎرم‬
‫هﺮﮔﺰ ﺳﺮي ﻧﺪارد ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﺑﺮﺷﻤﺎرم‬
‫ﮔﺮ داﺷﺘﻲ دل ﺗﻮ ﻳﮏ ذرﻩ اﺳﺘﻮارم‬
‫در ﺁﻓﺘﺎب روﻳﺖ ﭼﺸﻢ ﺳﺘﺎرﻩ ﺑﺎرم‬
‫زﻳﻦ ﺑﻴﺶ ﺳﺮ ﻣﻴﻔﮑﻦ ﭼﻮن ﺷﻤﻊ در ﮐﻨﺎرم‬
‫‪٢٩٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫وﺻﺎل ﺗﻮ ﻳﮑﺪم ﺑﻪ دﺳﺘﻢ ﻧﻴﺎﻳﺪ‬
‫ﻣﺮﻳﺰ ﺁب روي ﻣﻦ ﺁﺧﺮ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﻮد‬
‫ﻣﮕﺮدان ز ﻣﻦ روي و ﺑﺎ راهﻢ ﺁور‬
‫ﭼﺮا دﺳﺖ ﺁﻻﻳﻲ ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻢ‬
‫ﻣﮑﺶ ﻣﺎﻩ روﻳﺎ ﻣﻦ ﺑﻲ ﮔﻨﻪ را‬
‫ﻣﺮا ﻋﻔﻮ ﮐﻦ زاﻧﮑﻪ ﻧﺰدﻳﮏ ﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫ﺑﻪ روﻳﻢ ﻧﮕﻪ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺑﺮ درد ﻋﺸﻘﺖ‬
‫ز ﻋﻄﺎر و از ﺷﻴﻮﻩي او ﺑﮕﺸﺘﻢ‬
‫اﮔﺮ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺟﺎن ﻧﺪارم‬
‫اﮔﺮ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺟﺎن ﻧﺪارم‬
‫ﭼﻮ ﮔﻔﺘﻲ ﻧﻨﮓ ﻣﻲداري ز ﻋﺸﻘﻢ‬
‫اﮔﺮ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﺨﻮاهﺪ ﺷﺪ ز ﻋﺸﻘﺖ‬
‫ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻲ رو ﻣﮑﻦ در ﻣﻦ ﻧﮕﺎهﻲ‬
‫ﻣﻦ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﭼﻮن ﻓﺮﻣﺎن ﻧﺒﺮدم‬
‫ﭼﻮ ﺧﻮد ﮐﺮدم ﺑﻪ ﺟﺎي ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﺪ‬
‫ﮐﻨﻮن ﻧﺎﮐﺎم ﺗﻦ در دام دادم‬
‫ﭼﻮ هﺮﮐﺲ ﺑﻮﺳﻪاي ﻳﺎﺑﻨﺪ از ﺗﻮ‬
‫ﺑﺪﻩ ﻋﻄﺎر را ﻳﮏ ﺑﻮﺳﻪ ﺑﻲ زر‬
‫ﺗﺎ ﻧﺮﮔﺴﺖ ﺑﻪ دﺷﻨﻪ ﭼﻮن ﺷﻤﻊ ﮐﺸﺖ زارم‬
‫در ﭘﺎي اوﻓﺘﺎدم زﻳﺮا ﮐﻪ ﺳﺮ ﻧﺪارد‬
‫از ﺑﺴﮑﻪ هﺴﺖ ﺣﻠﻘﻪ در زﻟﻒ ﺳﺮﻓﺮازت‬
‫ﺑﺎدم ﻧﺒﺮدي ﺁﺧﺮ ﭼﻮن ذرﻩاي ز ﺳﺴﺘﻲ‬
‫هﺮﮔﺰ ﺳﺘﺎرﻩ دﻳﺪي در ﺁﻓﺘﺎب ﺑﻨﮕﺮ‬
‫ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﭘﻴﺶ ﺣﮑﻤﺖ ﭼﻮن ﺳﺮﻓﮑﻨﺪﻩام ﻣﻦ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﻲ ﻻﻟﻪزار روﻳﺖ اﻳﻦ ﻧﺎﻟﻪهﺎي زارم‬
‫ﭘﺲ ﻣﻦ ز درد ﻋﺸﻘﺖ ﺑﺎ ﮐﻪ ﻧﻔﺲ ﺑﺮﺁرم‬
‫ﮐﺰ ﮐﺎر ﺷﺪ زﺑﺎﻧﻢ وز دﺳﺖ رﻓﺖ ﮐﺎرم‬
‫ﻧﻈﺮي ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﻦ ﮐﻦ ﮐﻪ ز دﺳﺖ رﻓﺖ ﮐﺎرم‬
‫ﺑﻪ ﮐﺴﻢ ﻣﮑﻦ ﺣﻮاﻟﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺗﻮ ﮐﺲ ﻧﺪارم‬
‫هﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﻣﻦ ﺑﺮﻓﺖ و ﺑﻨﺮﻓﺖ هﻴﭻ ﮐﺎرم‬
‫واﮔﺮ ﻧﻪ رﺳﺘﺨﻴﺰي ز هﻤﻪ ﺟﻬﺎن ﺑﺮﺁرم‬
‫اﮔﺮ از ﺷﺮاب وﺻﻠﺖ ﺑﺒﺮي ز ﺳﺮ ﺧﻤﺎرم‬
‫ﮐﻪ درﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﺎﻣﻲ ﻏﻢ ﺗﻮﺳﺖ ﻏﻤﮕﺴﺎرم‬
‫ﭼﻮ ﻧﻔﺲ زﻧﻢ ﺑﺴﻮزم ﭼﻮ ﺑﺨﻨﺪم اﺷﮑﺒﺎرم‬
‫ﻏﻢ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺧﻮن دﻳﺪﻩ هﻤﻪ ﺑﺮ رﺧﻢ ﻧﮕﺎرم‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮﻳﻲ ﮐﻪ ﺁﻓﺘﺎﺑﻲ و ﻣﻨﻢ ﮐﻪ ذرﻩوارم‬
‫ﻣﻨﻢ ﺁﻧﮑﻪ از دو ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﮐﻤﺎل اﺧﺘﻴﺎرم‬
‫ﻧﺪارﻧﺪ ﺑﺎور ﻳﮑﻲ از هﺰارم‬
‫ﻣﮕﺮ اﺷﮏ ﻣﻲرﻳﺰم و ﻣﻲﺷﻤﺎرم‬
‫ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲﺑﺮد دﻳﺪﻩي اﺷﮑﺒﺎرم‬
‫ﻣﺒﺮ ﻇﻦ ﮐﻪ ﻣﻦ اﺷﮏ دﻳﮕﺮ ﻧﺒﺎرم‬
‫ﻓﺸﺎﻧﺪم ﺑﺴﻲ اﺷﮏ ﺧﻮن در ﮐﻨﺎرم‬
‫ز ﺷﻮﻗﺶ ﺑﻪ ﺧﻮن روي ﺧﻮد ﻣﻲﻧﮕﺎرم‬
‫ﮐﻪ ﺷﺪ ﮐﺎرم از دﺳﺖ و از دﺳﺖ ﮐﺎرم‬
‫ﻧﺪاﻧﻢ ﮐﻪ هﺮﮔﺰ ﺷﻮد ﺁﺷﮑﺎرم‬
‫هﻤﻪ ﺳﺮ ﺑﻪ ﻣﻬﺮش ﺑﻪ دل ﻣﻲﺳﭙﺎرم‬
‫ﭼﻮ زهﺮﻩ ﻧﺪارم ﮐﻪ ﻳﮑﺪم ﺑﺮﺁرم‬
‫‪٢٩٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﺮ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻟﻄﻒ دﺳﺘﻲ ﮐﺰ ﺣﺪ ﮔﺬﺷﺖ داﻧﻲ‬
‫ﭼﻮن دم ﻧﻤﻲﺗﻮان زد ﺑﺎ هﻴﭽﮑﺲ ز ﻋﺸﻘﺖ‬
‫ﻋﻄﺎر ﮐﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺷﺮح ﻏﻢ ﺗﻮ دادن‬
‫ﻧﻈﺮي ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﻦ ﮐﻦ ﮐﻪ ز دﺳﺖ رﻓﺖ ﮐﺎرم‬
‫ﻣﻨﻢ و هﺰار ﺣﺴﺮت ﮐﻪ در ﺁرزوي روﻳﺖ‬
‫اﮔﺮ ﺑﻪ دﺳﺘﮕﻴﺮي ﺑﭙﺬﻳﺮي اﻳﻨﺖ ﻣﻨﺖ‬
‫ﭼﻪ ﮐﻤﻲ درﺁﻳﺪ ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﺷﺮاﺑﺨﺎﻧﻪي ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮ ﻧﻴﻢ ﺳﺰاي ﺷﺎدي ز ﺧﻮدم ﻣﺪار ﺑﻲ ﻏﻢ‬
‫ز ﻏﻢ ﺗﻮ هﻤﭽﻮ ﺷﻤﻌﻢ ﮐﻪ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ در ﻏﻢ ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮ زﮐﺎر ﺷﺪ زﺑﺎﻧﻢ ﺑﺮوم ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺧﻠﻘﻲ‬
‫ز ﺗﻮام ﻣﻦ ﺁﻧﭽﻪ هﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﮔﺮﻧﻪاي ﻧﻴﻢ ﻣﻦ‬
‫اﮔﺮ از ﺗﻮ ﺟﺎن ﻋﻄﺎر اﺛﺮ ﮐﻤﺎل ﻳﺎﺑﺪ‬
‫اﮔﺮ ﺑﺮﺷﻤﺎرم ﻏﻢ ﺑﻴﺸﻤﺎرم‬
‫اﮔﺮ ﺑﺮﺷﻤﺎرم ﻏﻢ ﺑﻴﺸﻤﺎرم‬
‫ﻧﻴﺎﻳﺪ در اﻧﮕﺸﺖ اﻳﻦ ﻏﻢ ﺷﻤﺮدن‬
‫ﮔﺮ اﻧﮕﺸﺖ ﻧﺘﻮاﻧﺪ اﻳﻦ ﻏﻢ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮد‬
‫اﮔﺮﭼﻪ ﻓﺸﺎﻧﺪم ﺑﺴﻲ اﺷﮏ ﺧﻮﻧﻴﻦ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻢ ز ﺧﻠﻖ زﻣﺎﻧﻪ ﮐﻨﺎري‬
‫ﭼﻮ روي ﻧﮕﺎرم ز ﭼﺸﻤﻢ ﺑﺮون ﺷﺪ‬
‫ﭼﻪ ﮐﺎري ﺑﺮ ﺁﻳﺪ ز دﺳﺖ ﻣﻦ اﮐﻨﻮن‬
‫ﻣﺮا هﺴﺖ در دل ﺑﺴﻲ ﺳﺮ ﭘﻨﻬﺎن‬
‫ﭼﻮ ﺻﺎﺣﺐ دﻟﻲ اهﻞ اﻳﻦ ﺳﺮ ﻧﺪﻳﺪم‬
‫ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﮐﻪ ﻋﻄﺎر ﻋﻴﺴﻲ دﻣﻢ ﻣﻦ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﻮ ﻓﺎرغ و ﻣﻦ در اﻧﺘﻈﺎرم‬
‫ﺳﺮ ﻧﻪ ﭼﻮ ﺳﺮﺷﮏ در ﮐﻨﺎرم‬
‫زان ﺑﻲ ﺗﻮ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﻲ ﻗﺮارم‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻧﻘﺪ اﺧﺘﻴﺎرم‬
‫ﺑﺮدﻩ اﺳﺖ ﻏﻢ ﺗﻮ روزﮔﺎرم‬
‫ﺑﻴﺮون ز ﻏﻢ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺎرم‬
‫از ﺣﺪ ﺑﻴﺮون ﺷﻤﺎر دارم‬
‫ﺑﺎ زﻟﻒ ﺗﻮ ﮐﻲ رﺳﺪ ﺷﻤﺎرم‬
‫اي ﮐﺎش ﺑﺠﺎﺳﺘﻲ هﺰارم‬
‫ﻣﻦ ﭘﻴﺶ ﻏﻢ ﺗﻮ ﺟﺎن ﺳﭙﺎرم‬
‫ﻏﻢ ﺑﺲ ﺑﻮد از ﺗﻮ ﻳﺎدﮔﺎرم‬
‫داﻧﻢ ﮐﻪ ز ﺗﺮﺳﺎﻳﻲ هﺮﮔﺰ ﻧﺒﻮد ﻋﺎرم‬
‫ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﻴﺎن ﺧﻮد ﺑﺮﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ زﻧﺎرم‬
‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ز ﭘﻴﺶ دل اﻗﺮارم و اﻧﮑﺎرم‬
‫ﺑﺎ ﺗﺎب ﭼﻨﺎن زﻟﻔﻲ ﻣﻦ ﺗﺎب ﻧﻤﻲﺁرم‬
‫از هﺮ ﻣﮋﻩ ﻃﻮﻓﺎﻧﻲ ﭼﻮن اﺑﺮ ﻓﺮوﺑﺎرم‬
‫اﮐﻨﻮن ﭼﻮ ﺳﺮ زﻟﻔﺶ‪ ،‬از دﺳﺖ ﺑﺸﺪ ﮐﺎرم‬
‫واو ﺑﺮ ﺻﻔﺖ ﺷﻤﻌﻲ هﺮ روز ﮐﺸﺪ زارم‬
‫ﺑﻔﺮوﺧﺖ ﺟﻬﺎن ﺑﺮ ﻣﻦ زﻳﺮا ﮐﻪ ﺧﺮﻳﺪارم‬
‫ﻧﻪ در رﻩ ﺗﺮﺳﺎﻳﻲ اهﻠﻴﺖ او دارم‬
‫ﻧﻪ ﻣﺤﺮم ﻣﺤﺮاﺑﻢ ﻧﻪ در ﺧﻮر ﺧﻤﺎرم‬
‫ﻧﻪ ﻣﻨﮑﺮ ﺗﺤﻘﻴﻘﻢ ﻧﻪ واﻗﻒ اﺳﺮارم‬
‫ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﭼﻮ ﮐﺮدم ﻗﺰ در ﭘﺮدﻩي ﭘﻨﺪارم‬
‫ﮐﻮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﮐﻨﺪ ﻓﺎرغ از زﺣﻤﺖ ﻋﻄﺎرم‬
‫‪٢٩٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭘﺸﺘﺎ ﭘﺸﺖ اﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﻮ ﮐﺎرم‬
‫ﭘﺸﺘﺎ ﭘﺸﺖ اﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﻮ ﮐﺎرم‬
‫اي ﻣﻮي ﻣﻴﺎن ﺑﻴﺎ و ﻳﮑﺪم‬
‫دﻳﺮي اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮام ﻗﺮاري اﺳﺖ‬
‫ﺧﻮن ﻣﻲﮔﺮﻳﻢ ﮐﻪ ﻗﻠﺐ اﻓﺘﺎد‬
‫اي ﺻﺪ ﺷﺎدي ﺑﻪ روزﮔﺎرت‬
‫ﺗﺎ ﻳﮏ ﻧﻔﺴﻢ ز ﻋﻤﺮ ﺑﺎﻗﻲ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎ ﺣﻠﻘﻪي ﺑﻲ ﺷﻤﺎر زﻟﻔﺖ‬
‫ﮔﺮ زﻳﺮ و زﺑﺮ ﺷﻮد دو ﻋﺎﻟﻢ‬
‫دل ﻣﻲﺧﻮاهﻲ ز ﺑﻲ دﻟﻲ ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﭼﻮن ﻏﻢ ﺗﻮ ز دور ﺁﻳﺪ‬
‫ﺷﺎدي ﻧﺮﺳﺪ ز ﺗﻮ ﺑﻪ ﻋﻄﺎر‬
‫ﭼﻮن ﻣﻦ ز هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪاي دارم‬
‫ﭼﻮن ﻣﻦ ز هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪاي دارم‬
‫ﺗﺎ زﻟﻒ ﭼﻮ زﻧﺎرش دﻳﺪم ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﻣﻪ‬
‫ﺗﺎ از ﺷﮑﻦ زﻟﻔﺶ ﺷﺪ ﮐﺸﻒ ﻣﺮا ﺻﺪ ﺳﺮ‬
‫هﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ رﻏﻢ ﻣﻦ در زﻟﻒ دهﺪ ﺗﺎﺑﻲ‬
‫ﭼﻮن از ﺳﺮ هﺮ ﻣﻮﻳﺶ ﺻﺪ ﻓﺘﻨﻪ ﻓﺮو ﺑﺎرد‬
‫ﺁن رﻓﺖ ﮐﻪ ﻣﻲﺁﻣﺪ از دﺳﺖ ﻣﺮا ﮐﺎري‬
‫هﺮ ﺷﺐ ز ﻓﺮاق او ﭼﻮن ﺷﻤﻊ هﻤﻲ ﺳﻮزم‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﺟﺰ از ﻋﺸﻮﻩ ﭼﻴﺰي ﻧﻔﺮوﺷﻲ ﺗﻮ‬
‫ﻧﻪ در ﺻﻒ دروﻳﺸﻲ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪي ﺁن ﻣﺎهﻢ‬
‫ﻧﻪ ﻣﺮد ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻢ ﻧﻪ رﻧﺪ ﺧﺮاﺑﺎﺗﻢ‬
‫ﻧﻪ ﻣﻤﻦ ﺗﻮﺣﻴﺪم ﻧﻪ ﻣﺸﺮﮎ ﺗﻘﻠﻴﺪم‬
‫از ﺑﺲ ﮐﻪ ﭼﻮ ﮐﺮم ﻗﺰ ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺗﻨﻢ ﭘﺮدﻩ‬
‫از زﺣﻤﺖ ﻋﻄﺎرم ﺑﻨﺪي اﺳﺖ ﻗﻮي در رﻩ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﺮﺑﺴﺖ ﺑﻪ زﻟﻒ ﺧﻮﻳﺶ زﻧﺎرم‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﻨﺪﮔﻲ دﻩ اﻗﺮارم‬
‫هﺴﺘﻢ ﺣﺒﺸﻲ ﮐﻪ داغ او دارم‬
‫در ﺟﻤﻊ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﻣﻲﮐﺸﺪ زارم‬
‫ﮐﺰ ﻣﻌﺠﺰﻩ زﻧﺪﻩ ﮐﺮد ﺻﺪ ﺑﺎرم‬
‫ﻣﻦ دﺳﺖ و ﺗﺮﻧﺞ ﭘﻴﺶ او دارم‬
‫ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﻧﻬﺎد ﺻﺎع در ﺑﺎرم‬
‫ﻣﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ ﮔﺮو ﺑﻪ درد دﺳﺘﺎرم‬
‫واﻣﺮوز ز ﺳﺎﮐﻨﺎن ﺧﻤﺎرم‬
‫ﻓﻲاﻟﺠﻤﻠﻪ ﻧﻪ ﮐﺎﻓﺮم ﻧﻪ دﻳﻦ دارم‬
‫ﻳﮑﺒﺎرﻩ ز ﻧﺎﮐﺴﻲ ﻋﻄﺎرم‬
‫ﺑﻮﺳﻪ ﮔﺸﺎد ﺑﺮ ﻟﺒﻢ ﺗﻨﮓ ﮐﺸﻴﺪ در ﺑﺮم‬
‫ﻟﺐ ﭼﻮ ﻧﻬﺎد ﺑﺮ ﻟﺒﻢ ﮔﻔﺘﻢ ﺧﻀﺮ دﻳﮕﺮم‬
‫ﭼﻮن ﮐﻪ ﺑﺪﻳﺪم هﻢ ﺳﺰا ﻧﻴﺰ ﺑﺪاد ﺷﮑﺮم‬
‫از ﺳﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺧﻴﺮﻩ ﺷﺪ از ﺳﺮ ﻧﺎز دﻟﺒﺮم‬
‫ﺑﺮد ﮔﻤﺎن ﮐﻪ ﺷﺪ ﻣﮕﺮ ﻣﻠﮏ ﺟﻬﺎن ﻣﻴﺴﺮم‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺟﻔﺎ ﮐﻨﺪ ﺑﺴﻲ ﻣﻦ ز وﻓﺎش ﻧﮕﺬرم‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﮐﻮي دﻟﺮﺑﺎﻳﻲ ﭘﻲ ﺑﺮم‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﻗﺮب ﺟﺎﻧﻔﺰاﻳﻲ ﭘﻲ ﺑﺮم‬
‫ﻏﺮﻗﻪام ﺗﺎ ﺁﺷﻨﺎﻳﻲ ﭘﻲ ﺑﺮم‬
‫ﻣﻦ ﭼﻪ ﺳﺎن ﻧﻪ ﺳﺮ ﻧﻪ ﭘﺎﻳﻲ ﭘﻲ ﺑﺮم‬
‫‪٢٩٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪاي ﮐﺸﻴﺪ در ﮐﺎرم‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪاي ﮐﺸﻴﺪ در ﮐﺎرم‬
‫ﭘﺲ ﺣﻠﻘﻪي زﻟﻒ ﮐﺮد در ﮔﻮﺷﻢ‬
‫در ﺑﻨﺪﮔﻴﺶ ﻧﻪ هﻨﺪوم ﺑﺪﺧﻮي‬
‫ﭘﺮواﻧﻪي او ﺷﺪم ﮐﻪ هﺮ ﺳﺎﻋﺖ‬
‫ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﮐﺸﺪ ﭼﻮ هﺴﺖ ﻋﻴﺴﻲ دم‬
‫او ﻳﻮﺳﻒ ﻋﺎﻟﻢ اﺳﺖ در ﺧﻮﺑﻲ‬
‫هﺮﮔﺰ ﻧﺎﻳﻢ ز ﺑﺎر او ﺑﻴﺮون‬
‫زان روز ﮐﻪ درد ﻋﺸﻖ او ﺧﻮردم‬
‫دي ﺳﺎﮐﻦ ﮐﻨﺞ ﺻﻮﻣﻌﻪ ﺑﻮدم‬
‫ﭼﻮن داﻧﻢ داد ﺷﺮح ﺣﺎل ﺧﻮد‬
‫ﮐﻮ در ﻋﺎﻟﻢ ﮐﺴﻲ ﮐﻪ ﺑﺮهﺎﻧﺪ‬
‫ﺗﺮﮎ ﻗﻠﻨﺪر ﻣﻦ دوش درﺁﻣﺪ از درم‬
‫ﺗﺮﮎ ﻗﻠﻨﺪر ﻣﻦ دوش درﺁﻣﺪ از درم‬
‫در ﻟﺐ ﻟﻌﻞ ﺗﺮﮎ ﻣﻦ ﺁب ﺣﻴﺎت ﺧﻀﺮ ﺑﻮد‬
‫ﺑﻮﺳﻪ ﭼﻮ داد ﺗﺮﮎ ﻣﻦ هﻨﺪوي او ﺷﺪم ﺑﻪ ﺟﺎن‬
‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن اﻳﻦ ﻃﺮف اﺷﮏﻓﺸﺎن ﺷﺪم ﭼﻮ ﺷﻤﻊ‬
‫ﻣﻦ ﭼﻮ ﭼﺸﻴﺪم ﺁن ﺷﮑﺮ دل ز ﮐﻤﺎل ﻟﻄﻒ او‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺟﻔﺎي او ﺑﺴﻲ ﺑﺮد ﻓﺮﻳﺪ ﺑﻌﺪ ازﻳﻦ‬
‫ﮔﻨﺞ دزدﻳﺪﻩ ز ﺟﺎﻳﻲ ﭘﻲ ﺑﺮم‬
‫ﮔﻨﺞ دزدﻳﺪﻩ ز ﺟﺎﻳﻲ ﭘﻲ ﺑﺮم‬
‫ﺟﺎن ﺑﺮاﻓﺸﺎﻧﻢ ﭼﻮ ﭘﺮواﻧﻪ ز ﺷﻮق‬
‫ﻋﺸﻖ درﻳﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻣﻦ در ﻗﻌﺮ او‬
‫ﭼﻮن ﮐﺴﻲ ﺑﺮ ﺁب درﻳﺎ ﭘﻲ ﻧﺒﺮد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻣﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ رﻩ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﭘﻲ ﺑﺮم‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ ﺑﺮ ﻳﮏ دراﻳﻲ ﭘﻲ ﺑﺮم‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﻣﻴﻢ ﻣﺮﺣﺒﺎﻳﻲ ﭘﻲ ﺑﺮم‬
‫ﺧﺎﺻﻪ در ﺗﺎرﻳﮑﻨﺎﻳﻲ ﭘﻲ ﺑﺮم‬
‫ﮐﺰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺎﺟﺮاﻳﻲ ﭘﻲ ﺑﺮم‬
‫ﺗﺎ ﻧﺴﻴﻢ رهﻨﻤﺎﻳﻲ ﭘﻲ ﺑﺮم‬
‫از ﮐﺠﺎ ﻣﻦ ﺧﻮﻧﺒﻬﺎﻳﻲ ﭘﻲ ﺑﺮم‬
‫ﮔﺮﭼﻪ هﺮ دم ﻣﺎوراﻳﻲ ﭘﻲ ﺑﺮم‬
‫ﭘﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻨﺘﻬﺎﻳﻲ ﭘﻲ ﺑﺮم‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ زان ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻘﺎﻳﻲ ﭘﻲ ﺑﺮم‬
‫ﺑﻮ ﮐﻪ در ﭘﺎﻳﺎن ﻓﻨﺎﻳﻲ ﭘﻲ ﺑﺮم‬
‫ﺧﻮﺷﺪﻟﻢ ﮔﺮ روﺳﺘﺎﻳﻲ ﭘﻲ ﺑﺮم‬
‫وز ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭼﻮن ﺑﻲ ﺧﺒﺮم‬
‫ﭼﻮن ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ زﻳﺮ و زﺑﺮم‬
‫ﮐﺰ ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺳﺮم‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﺮ روي ﺗﻮ اﻓﺘﺪ ﻧﻈﺮم‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ در ﻧﮕﺮم‬
‫ﻣﻲﺑﺮ ﺁﻳﺪ دل ﭘﺮ ﺧﻮن ز ﺑﺮم‬
‫ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎي ﺧﻴﺎل ﺗﻮ درم‬
‫ﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﺨﻮردي ﺟﮕﺮم‬
‫ﭘﺸﺖ ﮔﺮﻣﻲ ﺗﻮ ﻏﻤﺖ را ﭼﻪ ﺧﻮرم‬
‫ﭘﺸﺖ ﮔﺮﻣﻲ اﺳﺖ ز روي ﭼﻮ زرم‬
‫ﮐﻪ زري ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ وﺟﻪ دﮔﺮم‬
‫ﮔﺮ ﺑﻮي ﻳﮏ ﺷﮑﻦ ز ﺳﺮ زﻟﻒ دﻟﺒﺮم‬
‫‪٢٩٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﺮخ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﮔﺸﺖ و ﺑﺮ ﺟﺎي ﺧﻮداﺳﺖ‬
‫راﺿﻴﻢ ﮔﺮ ﻣﻦ درﻳﻦ راﻩ ﻋﻈﻴﻢ‬
‫ﺳﺮ دراﻧﺪازم ز ﺷﺎدي هﻤﭽﻮ ﻧﻮن‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻤﮑﻦ ﮐﺎب ﺣﻴﻮان ﻗﻄﺮﻩاي‬
‫ﭼﻮن ﻣﺠﺎز اﻓﺘﺎدﻩام ﻧﺎدر ﺑﻮد‬
‫ﻣﻲروم ﮔﻤﺮاﻩ ﻧﻪ دﻳﻦ و ﻧﻪ دل‬
‫ﭼﻮن ﻧﻬﺎن اﺳﺖ ﺁﻧﮑﻪ ﺻﺪ ﺑﺎرم ﺑﮑﺸﺖ‬
‫ﭘﺴﺖ ﻣﻴﺮم ﻋﺎﻗﺒﺖ در ﭼﺎﻩ ﺑﻌﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺪارد ﻣﻨﺘﻬﺎ ﭘﻴﺸﺎن ﻋﺸﻖ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻘﺎي اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﻋﻴﻦ ﻓﻨﺎﺳﺖ‬
‫ور ز ﭘﻴﺸﺎﻧﻢ ﺑﻘﺎﻳﻲ روي ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻣﺼﺮ ﺟﺎﻣﻊ ﭘﻲ ﻧﺒﺮدي اي ﻓﺮﻳﺪ‬
‫ﺧﺒﺮت هﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﻮن ﺷﺪ ﺟﮕﺮم‬
‫ﺧﺒﺮت هﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﻮن ﺷﺪ ﺟﮕﺮم‬
‫زﺁرزوي ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﻣﺪام‬
‫ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﺻﺪ ﺳﺎل ﺁن ﻏﻢ‬
‫ﻣﻲﺗﭙﻢ روز و ﺷﺐ و ﻣﻲﺳﻮزم‬
‫ﺧﻮد ز ﺧﻮﻧﺎﺑﻪي ﭼﺸﻤﻢ ﻧﻔﺴﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ روز اﺷﮏ ﭼﻮ در ﻣﻲﺑﺎرم‬
‫ﭼﻮن ﻧﺒﻴﻨﻢ ﻧﻈﺮي روي ﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫ﮔﺮ ﻧﺨﻮردي ﻏﻢ اﻳﻦ ﺳﻮﺧﺘﻪ دل‬
‫ﭼﻨﺪ ﮔﻮﻳﻲ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺧﻮد زر داري‬
‫دور از روي ﺗﻮ ﮔﺮ درﻧﮕﺮي‬
‫روي ﻋﻄﺎر ﭼﻮ زر زان ﺑﺸﮑﺴﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻔﺎر ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ ﻧﮕﺮوﻧﺪ ﮐﺎﻓﺮم‬
‫در دل ﻧﻬﻢ ﭼﻮ دﻳﺪﻩ و در ﺟﺎن ﺑﭙﺮورم‬
‫دﺳﺘﻢ ﻧﻤﻲدهﺪ ﮐﻪ ﺷﮑﻦهﺎش ﺑﺸﻤﺮم‬
‫از ﺑﻮي دل ﺷﺪﻩ اﺳﺖ دﻣﺎﻏﻲ ﻣﻌﻨﺒﺮم‬
‫ﺑﻲ ﺟﺎن ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﻤﺮ ﮔﺮاﻣﻲ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮم‬
‫ﺗﺎ ﻋﺸﻖ ﺁن ﻧﮕﺎر ﭼﻪ ﺳﺮ داﺷﺖ در ﺳﺮم‬
‫ﺷﺎدي ﺑﻪ روي ﻏﻢ ﮐﻪ ﻏﻢ اوﺳﺖ رهﺒﺮم‬
‫وز هﺮ ﭼﻪ زﻳﻦ ﮔﺬﺷﺖ ﺧﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ دﻳﮕﺮم‬
‫ﺑﺎ ﺧﺎﮎ راﻩ رهﮕﺬر او ﺑﺮاﺑﺮم‬
‫ﮐﺰ دﻳﺮﮔﺎﻩ ﺧﺎﮎ در ﺁن ﺳﻤﻦ ﺑﺮم‬
‫ﺑﺎدي ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺎﻧﺪﻩ و ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺁن درم‬
‫ﮔﻔﺘﺎ ﺑﺮو ﮐﻪ ﻣﻦ ز ﭼﻨﻴﻦ هﺎ ﻧﻤﻲﺧﺮم‬
‫ﮔﻔﺘﺎ ﺧﻤﺶ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ در ﻧﻴﺎورم‬
‫زان دم دﻣﺎر از هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮﺁورم‬
‫ﮔﺮ ﻳﮏ ﺧﺮوش از دل ﭘﺮ ﻏﻢ ﺑﺮﺁورم‬
‫اﻓﻼﮎ را ز ﺟﺎﻣﻪي ﻣﺎﺗﻢ ﺑﺮﺁورم‬
‫ﺻﺪ ﺷﻌﻠﻪ زﻳﻦ ﻓﺮوﺧﺘﻪ ﻃﺎرم ﺑﺮﺁورم‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﻣﻦ دﻣﻲ ﮐﻪ زﻧﻢ دم ﺑﺮﺁورم‬
‫از راز ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻴﺶ ﮐﻪ ﻳﮏدم ﺑﺮﺁورم‬
‫دﺳﺘﻢ ﻧﻤﻲدهﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻢ ﺑﺮﺁورم‬
‫ﮔﺮدون ﭼﻮ ﮔﻮ ﺑﻪ ﺣﺠﻠﻪي ﻃﺎرم ﺑﺮﺁورم‬
‫ﭼﻮن ﻣﻦ دﻣﻲ ﺑﻪ ﮐﺎم دﻟﻢ ﮐﻢ ﺑﺮﺁورم‬
‫زﺧﻢ زﻳﺮ ﭘﺮدﻩ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﻲﺧﻮرم‬
‫‪٣٠٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﺮ ﺑﻮي ﻳﮏ ﺷﮑﻦ ز ﺳﺮ زﻟﻒ دﻟﺒﺮم‬
‫وز زﻟﻒ او اﮔﺮ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ رﺳﺪ‬
‫درهﻢ ز دﺳﺖ دﺳﺖ ﺳﺮ زﻟﻔﺶ از ﺷﮑﻦ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮد دل ز ﻣﻦ ﺳﺮ زﻟﻒ ﻣﻌﻨﺒﺮش‬
‫ﺟﺎن ﻣﻦ اﺳﺖ ﮔﺮﭼﻪ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻤﺶ ﭼﻮ ﺟﺎن‬
‫از ﭘﺎي ﻣﻲ درﺁﻳﻢ و ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺲ‬
‫ﻏﻢ ﻣﻲرﺳﺪ ﺑﻪ روي ﻣﻦ از ﺳﻮي ﺁن ﻧﮕﺎر‬
‫در ﻋﺸﻖ او دﻟﻲ اﺳﺖ ﻣﺮا ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ز ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻮ ﮐﻪ ﭘﺎي ﺑﺎز ﻧﮕﻴﺮد ز ﺧﺎﮎ ﺧﻮد‬
‫زان ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﺪل ﺑﻪ در ﺑﺮون‬
‫ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻲﮔﺬرد هﻤﭽﻮ ﺑﺎد و ﻣﻦ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻴﺎ و ﺧﺎﻧﻪ ﻓﺮوﺷﻲ ﺑﺰن ﻣﺮا‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﮔﻮش دار ز ﻋﻄﺎر ﻳﮏ ﺳﺨﻦ‬
‫ﮔﺮ از ﻣﻴﺎن ﺁﺗﺶ دل دم ﺑﺮﺁورم‬
‫ﮔﺮ از ﻣﻴﺎن ﺁﺗﺶ دل دم ﺑﺮﺁورم‬
‫در ﺑﺤﺮ ﻧﻴﻠﻲ ﻓﻠﮏ اﻓﺘﺪ هﺰار ﺟﻮش‬
‫ﮔﺮ ﻣﺎﺗﻢ دﻟﻢ ﺑﻪ ﻣﺮاد دﻟﻢ ﮐﺸﻢ‬
‫هﺮ دم ز ﺁﺗﺶ دل اﺧﮕﺮﻓﺸﺎن ﺧﻮﻳﺶ‬
‫هﺮ روز ﺻﺒﺢ را‪ ،‬ز دﻣﻢ دم ﻓﺮو ﺷﻮد‬
‫ﭼﻮن هﻤﺪﻣﻲ ﻧﻴﺎﻓﺘﻢ اﻧﺪر هﻤﻪ ﺟﻬﺎن‬
‫ﻳﮏدم ﮐﻪ ﭘﺎيﺑﺴﺘﻪي ﺻﺪ ﮔﻮﻧﻪ درد ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﭼﻮﮔﺎن ﮐﻨﻢ ز ﺁﻩ ﺧﻮد ﺁﺧﺮ ﺳﺤﺮﮔﻬﻲ‬
‫ﻋﻄﺎر را ﭼﮕﻮﻧﻪ رﺳﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﮐﺎم دل‬
‫ﺗﻴﺮ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﺮ دل و ﺟﺎن ﻣﻲﺧﻮرم‬
‫ﺗﻴﺮ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﺮ دل و ﺟﺎن ﻣﻲﺧﻮرم‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭼﻮن ﺷﮑﺮ زهﺮ ﻏﻤﺖ زان ﻣﻲﺧﻮرم‬
‫دردي دردت ﻓﺮاوان ﻣﻲﺧﻮرم‬
‫ﮐﻴﻦ زﻣﺎن ﺻﺪ ﺑﺎر ﭼﻨﺪان ﻣﻲﺧﻮرم‬
‫ﺧﻮن ﺧﻮد ﺧﻨﺪان و ﮔﺮﻳﺎن ﻣﻲﺧﻮرم‬
‫ﺧﻮن دل ﺳﺮ در ﮔﺮﻳﺒﺎن ﻣﻲﺧﻮرم‬
‫ﮐﺰ ﮐﻒ ﺧﻀﺮ ﺁب ﺣﻴﻮان ﻣﻲﺧﻮرم‬
‫ﺟﺎم ﺟﻢ از دﺳﺖ ﺟﺎﻧﺎن ﻣﻲﺧﻮرم‬
‫ﺧﻮش ﺧﻮﺷﻲ زﻧﻬﺎر ﺑﺮ ﺟﺎن ﻣﻲﺧﻮرم‬
‫ﺑﺮ اﻣﻴﺪ ذوق درﻣﺎن ﻣﻲﺧﻮرم‬
‫ﺑﺎ هﺮ ﻣﻮﻳﺶ ﺷﻤﺎر درﮔﻴﺮم‬
‫ﮔﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺮا ﻏﺒﺎر درﮔﻴﺮم‬
‫ﺁﻧﮕﻪ ﺳﺨﻦ از ﮐﻨﺎر درﮔﻴﺮم‬
‫از ﺻﺪ ﻧﻪ ﮐﻪ از هﺰار درﮔﻴﺮم‬
‫اول ز هﺰار ﺑﺎر درﮔﻴﺮم‬
‫دل ﮔﻴﺮم و ﮐﺎرزار درﮔﻴﺮم‬
‫ﺑﺮ ﺑﻮ ﮐﻪ هﺰار ﮐﺎر درﮔﻴﺮم‬
‫ﺻﺪ ﺷﻤﻊ ز روي ﻳﺎر درﮔﻴﺮم‬
‫هﺮ دم ﻣﻦ از ﺁن ﻧﮕﺎر درﮔﻴﺮم‬
‫ﻣﻦ از رخ ﻏﻤﮕﺴﺎر درﮔﻴﺮم‬
‫زﻳﻦ ﭼﺸﻢ ﺳﺘﺎرﻩ ﺑﺎر درﮔﻴﺮم‬
‫ﺻﺪ ﻧﺎﻟﻪي زار زار درﮔﻴﺮم‬
‫ﮔﺮ ﻣﺎﺗﻢ ﺁﺷﮑﺎر درﮔﻴﺮم‬
‫روي در روي ﻏﻤﺖ ﻣﻲﻣﻴﺮم‬
‫‪٣٠١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮن ﻏﻢ ﺗﻮ ﮐﻴﻤﻴﺎي ﺷﺎدي اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ز درد ﺗﻮﺳﺖ درﻣﺎن دﻟﻢ‬
‫ﭼﻨﺪ ﮔﻮﻳﻢ ﮐﺰ ﺗﻮ ﻏﻢ ﺧﻮردم ﺑﺴﻲ‬
‫در ﻣﻴﺎن ﭘﻴﺮهﻦ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﻊ‬
‫ﺗﺎ ﻧﺪاﻧﺪ ﺳﺮ ﻣﻦ ﺗﺮداﻣﻨﻲ‬
‫ﮐﻲ ﺑﻮد ﮐﺎواز ﺑﺮدارم ﺗﻤﺎم‬
‫درﻧﮕﺮ اي ﺟﺎن ﮐﻪ در ﺟﺸﻦ وﻓﺎ‬
‫ﺧﻮش ﺧﻮﺷﻢ ﺟﺎن ﻣﻲدهﺪ ﺗﺎ ﻻﺟﺮم‬
‫هﺮ ﻏﻤﻲ ﮐﺎن هﺴﺖ ﺑﺮ ﻋﻄﺎر ﺳﺨﺖ‬
‫روزي ﮐﻪ ﻋﺘﺎب ﻳﺎر درﮔﻴﺮم‬
‫روزي ﮐﻪ ﻋﺘﺎب ﻳﺎر درﮔﻴﺮم‬
‫ﭼﻮن ﺧﺎﮎ ز دﺳﺖ او ﮐﻨﻢ ﺑﺮ ﺳﺮ‬
‫ﭼﻮن ﻗﺼﻪي ﺑﻮﺳﻪ ﺑﺎ ﻣﻴﺎن ﺁرم‬
‫ﮔﺮ ﺑﻮﺳﻪ ﻋﻮض دهﺪ ﻳﮏ ﭼﻪ ﺑﻮد‬
‫ﮔﺮ ﺑﺎز ﮐﻨﺎر ﺧﻮاهﺪم دادن‬
‫ﭼﻮن ﻗﺼﺪ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻣﻦ ﮐﻨﺪ ﭼﺸﻤﺶ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻪ ﻧﻤﻲرود ﻣﺮا ﮐﺎري‬
‫ﺻﺪ ﻣﺸﻌﻠﻪ از ﺟﮕﺮ ﺑﺮاﻓﺮوزم‬
‫هﺮ ﻓﺮﻳﺎدي ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﮐﺮدﻧﺪ‬
‫ﺁهﻲ ﮐﻪ هﺰار ﺷﻌﻠﻪ درﮔﻴﺮد‬
‫هﺮ ﺷﺐ ﺻﺪ رﻩ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﮐﺎر از ﺳﺮ‬
‫هﺮ روز ز ﻻﻟﻪزار روي او‬
‫ﭘﻨﻬﺎن ز ﻓﺮﻳﺪ ﺑﺮد دل ﺷﺎﻳﺪ‬
‫زﻳﺮ ﺑﺎر ﺳﺘﻤﺖ ﻣﻲﻣﻴﺮم‬
‫زﻳﺮ ﺑﺎر ﺳﺘﻤﺖ ﻣﻲﻣﻴﺮم‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﺎﻳﻤﻦ از ﻣﺪح و ذﻣﺖ ﻣﻲﻣﻴﺮم‬
‫ﺳﺮ ﺧﻮد ﺑﺮ ﻗﺪﻣﺖ ﻣﻲﻣﻴﺮم‬
‫روي ﺳﻮي ﺣﺮﻣﺖ ﻣﻲﻣﻴﺮم‬
‫ﮐﻪ ﻣﻴﺎن ﺣﺸﻤﺖ ﻣﻲﻣﻴﺮم‬
‫زار زﻳﺮ ﻋﻠﻤﺖ ﻣﻲﻣﻴﺮم‬
‫ﺳﺮﻧﮕﻮن ﭼﻮن ﻗﻠﻤﺖ ﻣﻲﻣﻴﺮم‬
‫ﻣﻲ ﺧﻮرم وز ﺳﺘﻤﺖ ﻣﻲﻣﻴﺮم‬
‫ﺗﺎ ﭼﺮا ﻣﻦ ز دﻣﺖ ﻣﻲﻣﻴﺮم‬
‫ﺗﺎ ﻧﮕﻮﻳﻲ ﮐﻪ ﮐﻤﺖ ﻣﻲﻣﻴﺮم‬
‫زﻳﻦ ﻗﺪم دم ﺑﻪ دﻣﺖ ﻣﻲﻣﻴﺮم‬
‫هﻴﻦ ﮐﻪ ﺑﻲ ﺟﺎم ﺟﻤﺖ ﻣﻲﻣﻴﺮم‬
‫هﺮ ﻧﻔﺲ ﻻﺟﺮﻣﺖ ﻣﻲﻣﻴﺮم‬
‫ﺑﺮ اﻣﻴﺪ ﮐﺮﻣﺖ ﻣﻲﻣﻴﺮم‬
‫ﻣﺎت ﺷﺪم ﻧﻴﺰ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻪ ﺑﺎزم‬
‫اﺷﮏ ﻓﺸﺎن هﻤﭽﻮ ﺷﻤﻊ ﭼﻨﺪ ﮔﺪازم‬
‫اﻳﻦ ﻧﻔﺴﻲ ﭼﻨﺪ در هﻮس ﺑﻪ ﭼﻪ ﺗﺎزم‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﭘﺎﻳﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺳﺮ ﭼﻪ ﻓﺮازم‬
‫در ﭘﺲ اﻳﻦ ﭘﺮدﻩ‪ ،‬ﭘﺮدﻩ ﭼﻨﺪ ﻧﻮازم‬
‫ﺣﻴﻠﻪ ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻢ ﮐﻨﻮن و ﭼﺎرﻩ ﭼﻪ ﺳﺎزم‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ دل ﻧﻬﻔﺖ ﻧﻴﺎزم‬
‫ﺧﺎﺻﻪ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ اﻧﺪر اﺳﺖ راﻩ درازم‬
‫دم ﻧﺘﻮان زد ز ﺳﺮ ﭘﺮدﻩي رازم‬
‫ﺟﺎن ﻣﻲﺳﻮزدم دﮔﺮ ﭼﻪ ﺳﺎزم‬
‫‪٣٠٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺷﻐﻞ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭼﻨﺎن ﮐﺮد ﻣﺮا‬
‫زﻧﺪﻩي ﺑﻲ ﺳﺮ از ﺁﻧﻢ ﮐﻪ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ‬
‫ﺣﺮﻣﺖ ﮔﺮﭼﻪ ﻣﺮا روي ﻧﻤﻮد‬
‫ﺁﺳﺘﻴﻦ ﭼﻨﺪ ﻓﺸﺎﻧﻲ ﺑﺮ ﻣﻦ‬
‫ﺁﺳﺘﻴﻨﺖ ﭼﻮ ﻋﻠﻢ ﮐﺮد ﻣﺮا‬
‫ﺗﺎ ﺷﺪم زﻧﺪﻩدل از ﺧﻂ ﺧﻮﺷﺖ‬
‫ﺑﻪ ﺳﺘﻢ رزق هﺮﮔﻪ ﮐﻪ دهﻲ‬
‫دم ﻋﻴﺴﻲ اﺳﺖ ﺗﻮرا وﻳﻦ ﻋﺠﺐ اﺳﺖ‬
‫ﻣﻦ ﺑﻤﻴﺮم ز ﺗﻮ روزي ﺻﺪ ﺑﺎر‬
‫ﻟﻴﮏ ﭼﻮن ﻟﻌﻞ ﺗﻮام زﻧﺪﻩ ﮐﻨﺪ‬
‫دردﻩ از ﺟﺎم ﺟﻤﺖ ﺁب ﺣﻴﺎت‬
‫ﺑﻲ ﺗﻮ ﮔﺮ زﻧﺪﻩ ﺑﻤﺎﻧﺪم ﻧﻔﺴﻲ‬
‫ﮐﺮم ﻋﺸﻖ ﺗﻮ دﻳﺪﻩ اﺳﺖ ﻓﺮﻳﺪ‬
‫ﮐﺎر ﭼﻮ از دﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﺮﻓﺖ ﭼﻪ ﺳﺎزم‬
‫ﮐﺎر ﭼﻮ از دﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﺮﻓﺖ ﭼﻪ ﺳﺎزم‬
‫در ﺑﻦ اﻳﻦ ﺧﺎﮐﺪان ﻋﺎﻟﻢ ﻏﺪار‬
‫ﭼﻮن ﻧﻔﺴﻲ دﻳﮕﺮم ز ﻋﻤﺮ اﻣﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﭼﻮ ﮔﻞ ﻳﮏ روزﻩ در ﻣﻴﺎﻧﻪي ﺻﺪ ﺧﺎر‬
‫ﭘﺮدﻩي ﻣﻦ ﭼﻮن درﻳﺪ ﭘﺮدﻩدر ﭼﺮخ‬
‫ﭼﺎرﻩي ﻣﻦ ﭼﻮن ﺑﻪ دﺳﺖ ﭼﺎرﻩ ﮔﺮان ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻗﺼﻪي اﻧﺪوهﺖ ﺁﺷﮑﺎر ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻢ‬
‫واﻗﻌﻪ ﮐﻮﺗﻪ ﮐﻨﻢ ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻢ ازﻳﻦ ﺑﻴﺶ‬
‫اي دل ﻋﻄﺎر دم ﻣﺰن ﮐﻪ درﻳﻦ دﻳﺮ‬
‫ﺑﺎ اﻳﻦ دل ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﭼﻪ ﺳﺎزم‬
‫ﺑﺎ اﻳﻦ دل ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﭼﻪ ﺳﺎزم‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭼﻮن ﺧﺎﮎ ﺑﺪر ﺑﺪر ﭼﻪ ﺳﺎزم‬
‫ﻳﮏ ﺣﻴﻠﻪي ﮐﺎرﮔﺮ ﭼﻪ ﺳﺎزم‬
‫ﮐﺎﻓﺘﺎدﻩام از ﻧﻈﺮ ﭼﻪ ﺳﺎزم‬
‫ﭘﺲ ﻣﻲﭘﺮﺳﻲ ﺧﺒﺮ ﭼﻪ ﺳﺎزم‬
‫ﭼﻮن ﻋﻤﺮ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﭼﻪ ﺳﺎزم‬
‫ﮔﺮ ﺳﺎزم ازﻳﻦ ﻗﺪر ﭼﻪ ﺳﺎزم‬
‫در ﻣﻌﺮض اﻳﻦ ﺧﻄﺮ ﭼﻪ ﺳﺎزم‬
‫ﺑﺎ اﻳﻦ رخ هﻤﭽﻮ زر ﭼﻪ ﺳﺎزم‬
‫ﺑﺎ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺟﮕﺮ ﭼﻪ ﺳﺎزم‬
‫ﻧﻪ ﭼﺎرﻩ ﻧﻪ ﭼﺎرﻩﮔﺮ ﭼﻪ ﺳﺎزم‬
‫از ﺑﺲ ﮐﻪ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ از ﻏﻢ ﺗﻮ زار ﺑﺴﻮزم‬
‫ﮔﻮﻳﻢ ﻧﭽﻨﺎﻧﻢ ﮐﻪ دﮔﺮﺑﺎر ﺑﺴﻮزم‬
‫ﻧﻪ ﭘﺮدﻩي اﻓﻼﮎ ﺑﻪ ﻳﮑﺒﺎر ﺑﺴﻮزم‬
‫ﺗﺎ ﻣﻦ ز ﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺴﻮزم‬
‫ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﺑﺴﻮزم ﻧﻪ ﺑﻪ هﻨﺠﺎر ﺑﺴﻮزم‬
‫در ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ اﻓﺘﻢ و دﺷﻮار ﺑﺴﻮزم‬
‫وﻗﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻳﻦ ﭘﺮدﻩي ﭘﻨﺪار ﺑﺴﻮزم‬
‫ﺗﺎ ﺧﺮﻗﻪ ﺑﺮاﻧﺪزم و زﻧﺎر ﺑﺴﻮزم‬
‫هﺮﺟﺎ ﮐﻪ ﺣﺠﺎﺑﻲ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻳﮑﺒﺎر ﺑﺴﻮزم‬
‫در ﺳﻮﺧﺘﮕﻲ ﺗﺎ ﮐﻪ ﭼﻮ ﻋﻄﺎر ﺑﺴﻮزم‬
‫ﺑﻲ رﺧﺖ از ﻣﺎﻩ ﺗﺎﺑﺎن ﻣﻲﺑﺴﻢ‬
‫ز ﺁﻓﺘﺎب ﭼﺮخ ﮔﺮدان ﻣﻲﺑﺴﻢ‬
‫از هﻤﻪ ﭼﻴﻦ ﻣﺸﮏ ارزان ﻣﻲﺑﺴﻢ‬
‫ﺁب روي از ﭼﺸﻢ ﮔﺮﻳﺎن ﻣﻲﺑﺴﻢ‬
‫‪٣٠٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫از دﺳﺖ دل اوﻓﺘﺎدﻩام ﺧﻮار‬
‫ﺑﺲ ﺣﻴﻠﻪ ﮐﻪ ﮐﺮدم و ﻧﻴﺎﻣﺪ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ﻧﮑﻨﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﻈﺮ ﺗﻮ‬
‫ﮐﺲ ﺟﺰ ﺗﻮ ﺧﺒﺮ ﻧﺪارد از ﻣﻦ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ ز ﺻﺒﺮ ﺗﻮﺷﻪاي ﺳﺎز‬
‫ﺻﺒﺮم ﻗﺪري ﻏﻤﺖ ﻗﻀﺎﻳﻲ اﺳﺖ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﺑﻪ ﻣﮕﻮي ﺳﺮ ﻋﺸﻘﻢ‬
‫ﮔﻴﺮم ﮐﻪ زﺑﺎن ﻧﮕﺎﻩ دارم‬
‫ور روي ﺑﻪ اﺷﮏ ﺧﻮن ﻧﭙﻮﺷﻢ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ ﻓﺮﻳﺪ ﭼﺎرﻩاي ﺳﺎز‬
‫از ﺑﺲ ﮐﻪ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ از ﻏﻢ ﺗﻮ زار ﺑﺴﻮزم‬
‫ﺑﻴﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺁﻩ دل ﺳﻮﺧﺘﻪ هﺮ ﺷﺐ‬
‫زان ﺑﺎ ﻣﻦ دﻟﺴﻮﺧﺘﻪ اﻧﺪﮎ ﺑﻪ ﻧﺴﺎزي‬
‫داﻧﻲ ﮐﻪ ز ﺗﺮ داﻣﻨﻲ و ﺧﺎﻣﻲ ﺧﻮد ﻣﻦ‬
‫ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ اﮔﺮ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺧﻮاهﻨﺪ ﻣﻦ ﺧﺎم‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺗﻨﻢ ﭘﺮدﻩي ﭘﻨﺪار ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﺮ‬
‫اي ﺳﺎﻗﻲ ﺟﺎن ﺟﺎم ﻣﻲ ﺁور ﺗﻮ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﻢ‬
‫ﺁن ﺑﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺁﺗﺶ دل وﻗﺖ ﺳﺤﺮﮔﺎﻩ‬
‫ﺑﻮي ﺟﮕﺮ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺧﻮاهﻲ ز دم ﻣﻦ‬
‫ﺑﻲ ﻟﺒﺖ از ﺁب ﺣﻴﻮان ﻣﻲﺑﺴﻢ‬
‫ﺑﻲ ﻟﺒﺖ از ﺁب ﺣﻴﻮان ﻣﻲﺑﺴﻢ‬
‫ﮐﺎر روي ﺣﺴﻦ ﺗﻮ ﮔﺮدان ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫ﺳﺮ ﮔﺮاﻧﻢ ﻣﻦ ز ﭼﻴﻦ زﻟﻒ ﺗﻮ‬
‫ﮔﺮ ﻧﺪارم ﺁﺑﺮوﻳﻲ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ از ﺑﺤﺮ و از ﮐﺎن ﻣﻲﺑﺴﻢ‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﮔﺮ دﺳﺘﻢ دهﺪ ﺁن ﻣﻲﺑﺴﻢ‬
‫ﺁﺗﺶ ﺷﻮق ﺗﻮ در ﺟﺎن ﻣﻲﺑﺴﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻳﮏ ﺁﺗﺶ هﺴﺖ ﺳﻮزان ﻣﻲﺑﺴﻢ‬
‫ﮐﺰ دﻟﻲ ﭘﺮ ﮐﻔﺮ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﻲﺑﺴﻢ‬
‫ﮐﺮدﻩ ﭘﻨﻬﺎن زﻳﺮ ﺧﻠﻘﺎن ﻣﻲﺑﺴﻢ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺑﺎ دردت ز درﻣﺎن ﻣﻲﺑﺴﻢ‬
‫ﺗﺸﻨﻪ ﻣﻲﻣﻴﺮم ﺑﻴﺎﺑﺎن ﻣﻲﺑﺴﻢ‬
‫ﮐﺰ دم ﻋﻘﻞ ﺳﺨﻦ دان ﻣﻲﺑﺴﻢ‬
‫زﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻘﻞ ﺗﻦ ﺁﺳﺎن ﻣﻲﺑﺴﻢ‬
‫هﻢ ز ﭘﺎﻳﺎن هﻢ ز ﭘﻴﺸﺎن ﻣﻲﺑﺴﻢ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﭼﻮن دل هﺴﺖ از ﺟﺎن ﻣﻲﺑﺴﻢ‬
‫دل ﻃﻠﺐ ﮐﺰ ﻋﻘﻞ ﺣﻴﺮان ﻣﻲﺑﺴﻢ‬
‫هﺸﻴﺎر ﺟﻬﺎن ﮐﺒﺮﻳﺎ ﺑﺎﺷﻢ‬
‫ﮐﺎﻓﺴﻮس ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﺮا ﺑﺎﺷﻢ‬
‫ﺁن دم ﺑﺘﺮ از ﺑﺖ ﺧﻄﺎ ﺑﺎﺷﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺠﺰ ﺗﻮ ﻣﻦ ﮐﻪ را ﺑﺎﺷﻢ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ز ﺟﻤﺎل ﺗﻮ ﺟﺪا ﺑﺎﺷﻢ‬
‫ﻣﮕﺬار ﮐﻪ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﻣﺮا ﺑﺎﺷﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺁن ﺗﻮ ﮐﻨﻲ ﺑﺪان ﺳﺰا ﺑﺎﺷﻢ‬
‫در ﺑﻨﺪ هﺰار ﺧﻮن ﺑﻬﺎ ﺑﺎﺷﻢ‬
‫در ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ذرﻩي هﻮا ﺑﺎﺷﻢ‬
‫ﺑﺮ ﮐﺸﺘﻦ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﮔﻮا ﺑﺎﺷﻢ‬
‫ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮ در ﺁن دم ﺁﺷﻨﺎ ﺑﺎﺷﻢ‬
‫ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻣﻦ ﺁن ﻧﻔﺲ ﮐﺠﺎ ﺑﺎﺷﻢ‬
‫‪٣٠٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺗﺎ ﻟﺐ ﻟﻌﻞ ﺗﻮ در ﭼﺸﻢ ﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫از هﻤﻪ ﻣﻠﮏ دو ﻋﺎﻟﻢ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ‬
‫ﮔﻔﺘﻪاي زارت ﺑﺨﻮاهﻢ ﺳﻮﺧﺘﻦ‬
‫زﺁﺗﺶ دﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﺳﻮزي ﻣﺮا‬
‫ﺳﺎﻗﻴﺎ در دﻩ ﺷﺮاﺑﻲ ﺁﺷﮑﺎر‬
‫زﻳﻦ هﻤﻪ زﻧﺎر از ﺗﺸﻮﻳﺮ ﺧﻠﻖ‬
‫درد دﻩ ﺗﺎ درد ﺑﻔﺰاﻳﺪ ﻣﺮا‬
‫ﻏﺮق درﻳﺎ ﮔﺮ ﻣﺮا ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ ﻧﻔﺲ‬
‫ﻣﺴﺖ ﻻﻳﻌﻘﻞ ﮐﻦ اﻳﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﺮا‬
‫ﻋﻘﻞ ﺧﻮد را ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺟﻮﻳﺪ ﻣﺪام‬
‫ﮐﺎرﺳﺎز اﺳﺖ او ز ﭘﻴﺶ و ﭘﺲ وﻟﻲ‬
‫ﻋﻘﻞ را ﺑﮕﺬار اﮔﺮ اهﻞ دﻟﻲ‬
‫ﻧﻘﺪ اﺑﻦ اﻟﻮﻗﺖ ﻗﻠﺐ اﺳﺖ اي ﻓﺮﻳﺪ‬
‫هﺮﮔﺎﻩ ﮐﻪ ﻣﺴﺖ ﺁن ﻟﻘﺎ ﺑﺎﺷﻢ‬
‫هﺮﮔﺎﻩ ﮐﻪ ﻣﺴﺖ ﺁن ﻟﻘﺎ ﺑﺎﺷﻢ‬
‫ﻣﺴﺘﻐﺮق ﺧﻮﻳﺶ ﮐﻦ ﻣﺮا داﻳﻢ‬
‫ﮐﺎن دم ﮐﻪ ﺻﻮاب ﮐﺎر ﺧﻮد ﺟﻮﻳﻢ‬
‫ﮔﻪ ﮔﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﮐﻪ دﻳﮕﺮي را ﺑﺎش‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﮐﻨﻲ ز ﭘﻴﺶ ﺧﻮد دورم‬
‫از هﺮ ﺳﻮﻳﻢ هﻤﻲ ﻓﮑﻦ هﺮ دم‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﮑﺸﻲ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺻﺪ ﺑﺎرم‬
‫ﺻﺪ ﺧﻮن دارم اﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﻮن ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺁي ﺗﺎ ﻳﮑﺪم‬
‫ﮔﺮ ﻗﺼﺪ ﮐﻨﻲ ﺑﻪ ﺧﻮن ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ ﭼﻮ ﺑﺎد و دم رﺳﺪ ﮐﺎرت‬
‫ﮔﺮ ﺁن ﻧﻔﺲ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﻮي ﺑﺎ ﻣﻦ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﺎن اوﻟﻴﺘﺮ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻓﻨﺎ ﺑﺎﺷﻢ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺎﺷﻢ و ﮔﺮ ﻧﻪ ﭘﺎدﺷﺎ ﺑﺎﺷﻢ‬
‫ﻧﻨﮕﺮي اي دوﺳﺖ ﺗﺎ ﭼﻮن ﻣﻲﮐﺸﻢ‬
‫ﺳﻮي ﭼﺸﻢ ﺧﻮﻧﻔﺸﺎن ﺧﻮن ﻣﻲﮐﺸﻢ‬
‫ﺑﺎر ﻏﻢ از ﮐﻮﻩ اﻓﺰون ﻣﻲﮐﺸﻢ‬
‫ﻣﺤﻨﺖ و رﻧﺞ دﮔﺮﮔﻮن ﻣﻲﮐﺸﻢ‬
‫درد و ﻏﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﺎﮐﻨﻮن ﻣﻲﮐﺸﻢ‬
‫ﮐﻴﻦ ﺑﻼ از دور ﮔﺮدون ﻣﻲﮐﺸﻢ‬
‫ﺑﻲ دل و ﺟﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺁب و ﮔﻠﻢ‬
‫ﮐﻴﻦ ﭼﻪ درد اﺳﺖ در ﻧﻬﺎد دﻟﻢ‬
‫ﺁﺗﺸﻴﻦ ﺷﺪ ﻣﺰاج ﻣﻌﺘﺪﻟﻢ‬
‫ﮐﻮ ﻣﺮا ﮐﺸﺖ و ﻣﻦ ازو ﺧﺠﻠﻢ‬
‫و او ز ﻏﻴﺮت ﻧﻤﻲﮐﻨﺪ ﺑﺤﻠﻢ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻳﮏ ﺗﻦ ﮔﻮاﻩ ﺑﺮ ﺳﺠﻠﻢ‬
‫ﮔﻮ ﺑﺮﺁي از ﻧﻬﺎد ﻣﺤﺘﻤﻠﻢ‬
‫ﮐﺮدﻩ ﻏﻢ ﺗﻮ ز ﺟﺎن ﻣﻠﻮﻟﻢ‬
‫ﺗﺎ ﮐﺮد ﭼﻮ ذرﻩي ﻋﺠﻮﻟﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺧﻮاﺳﺖ ﻓﮑﻨﺪ در ﺣﻠﻮﻟﻢ‬
‫ﺑﻨﻤﻮد ﺟﻤﺎل در اﻓﻮﻟﻢ‬
‫ﺑﮕﺮﻳﺰ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﻪ از اﺻﻮﻟﻢ‬
‫در ﺣﺎل اﮔﺮ ﮐﻨﻲ ﻗﺒﻮﻟﻢ‬
‫‪٣٠٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻧﻲ ﻧﻲ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺎش در ﺑﻘﺎ ﺟﻤﻠﻪ‬
‫ﻋﻄﺎر اﮔﺮ ﻓﻨﺎ ﺷﻮم در ﺗﻮ‬
‫داﻣﻦ دل از ﺗﻮ در ﺧﻮن ﻣﻲﮐﺸﻢ‬
‫داﻣﻦ دل از ﺗﻮ در ﺧﻮن ﻣﻲﮐﺸﻢ‬
‫از رگ ﺟﺎن هﺮ ﺷﺒﻲ در هﺠﺮ ﺗﻮ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﭼﻮن ﮐﺎهﻲ ﺷﺪم از دﺳﺖ هﺠﺮ‬
‫دور از روي ﺗﻮ هﺮ دم ﺑﻲ ﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫ﺁن هﻤﻪ ﺧﻮد هﻴﭻ ﺑﻮد و درﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﻣﻦ ﮐﻪ ﻋﻄﺎرم ﻳﻘﻴﻦ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪم‬
‫دل و ﺟﺎﻧﻢ ﺑﺒﺮد ﺟﺎن و دﻟﻢ‬
‫دل و ﺟﺎﻧﻢ ﺑﺒﺮد ﺟﺎن و دﻟﻢ‬
‫ﻣﺘﺤﻴﺮ ﺷﺪم ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫اﻳﻦ ﻗﺪر ﺁﮔﻬﻢ ﮐﺰ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻮد ﮐﺸﺘﻪ از ﮐﺸﻨﺪﻩ ﺧﺠﻞ‬
‫ﺑﺤﻠﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﭼﻮ ﺧﻮﻧﻢ رﻳﺨﺖ‬
‫ﺳﺠﻠﻲ ﺳﺎﺧﺘﻢ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻢ ﻟﻴﮏ‬
‫ﺟﺎن ﻋﻄﺎر ﻣﺮغ دﻧﻴﺎ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫اي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻗﺒﻠﻪي ﻗﺒﻮﻟﻢ‬
‫اي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻗﺒﻠﻪي ﻗﺒﻮﻟﻢ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ رﺧﺖ ﺑﺘﺎﻓﺖ ﻳﮏ روز‬
‫ﻣﻲﺗﺎﻓﺖ ﭘﻴﺎﭘﻲ و دﻣﺎدم‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﮏ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮدم ﺁن روز‬
‫ﻣﻲﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﺻﺪ زﺑﺎن ﮐﻪ از ﻣﻦ‬
‫ﮐﺎﻓﺮ ﮔﺮدي ﻋﻠﻲ اﻟﺤﻘﻴﻘﻪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫دل ﺷﻴﻔﺘﻪﺗﺮ ز ﺑﻮهﻠﻮﻟﻢ‬
‫در ﺻﺤﺒﺖ ﺧﻮد ﻧﺪﻳﻢ ﻏﻮﻟﻢ‬
‫ﻣﻦ ﺧﻔﺘﻪ ﮐﺪام ﺑﻮاﻟﻔﻀﻮﻟﻢ‬
‫ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮدي دﻣﻲ وﺻﻮﻟﻢ‬
‫زﻳﻦ ﭘﺲ ﻣﻦ و ﺳﻨﺖ رﺳﻮﻟﻢ‬
‫ﮔﺮ ﺷﺮح دهﻲ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺼﻮﻟﻢ‬
‫ﮐﻪ ﻣﻦ از ﺟﺎن ﻏﻼﻣﺖ را ﻏﻼﻣﻢ‬
‫ﮐﻪ از ﺧﻮن ﺟﮕﺮ ﭘﺮ ﮔﺸﺖ ﺟﺎﻣﻢ‬
‫ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻲ روي ﺗﻮ ﺧﺴﺘﻪ رواﻧﻢ‬
‫ﺗﻤﺎﻣﻢ ﮐﻦ ﮐﻪ رﻧﺪي ﻧﺎﺗﻤﺎﻣﻢ‬
‫ﻣﻦ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﻧﺪاﻧﻢ ﺗﺎ ﮐﺪاﻣﻢ‬
‫ﭼﻮ ﻣﻦ ﻣﺮدم ﭼﻪ ﻣﺮد ﻧﻨﮓ و ﻧﺎﻣﻢ‬
‫ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻮد ﺟﺰ ﺁﺗﺶ ﻣﻘﺎﻣﻢ‬
‫ﺑﻴﺎ ﺗﺎ ﺧﻮش ﺑﺴﻮزم زاﻧﮑﻪ ﺧﺎﻣﻢ‬
‫درﻳﻎ اﻓﺘﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺮﻏﻲ ﺑﻪ داﻣﻢ‬
‫وز ﺗﺤﻴﺮ دل ﺧﻮد زﻳﺮ و زﺑﺮ ﮔﺮداﻧﻢ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ از ﻓﮑﺮت ﺧﻮد ﺳﻮﺧﺘﻪﺗﺮ ﮔﺮداﻧﻢ‬
‫ﭘﺲ ﭼﺮا ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮد ﮔﺮد ﺧﻄﺮ ﮔﺮداﻧﻢ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎر ز هﺮ ﺳﻮي ﻧﻈﺮ ﮔﺮداﻧﻢ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩ ز ﻏﻢ ﺧﻮن ﺟﮕﺮ ﮔﺮداﻧﻢ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺴﻲ ﺑﻨﮕﺮم و ﻣﺴﻠﻪ ﺑﺮﮔﺮداﻧﻢ‬
‫از دو ﭼﺸﻢ ﺁب ﺑﺮو رﻳﺰم و ﺗﺮ ﮔﺮداﻧﻢ‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را ﻓﻲاﻟﻤﺜﻞ ار ﻣﺮغ ﺑﭙﺮ ﮔﺮداﻧﻢ‬
‫‪٣٠٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اﮐﻨﻮن ﻣﻦ ﺑﻲ ﻗﺮار از ﺁن روز‬
‫در ﮔﺮد ﺗﻮ ﮐﻲ رﺳﻢ ﮐﻪ ﭘﻴﻮﺳﺖ‬
‫ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﺰرﮔﻲ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫اي ﮐﺎش ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ازﻳﻦ هﻤﻪ ﻋﻤﺮ‬
‫ﭼﻪ ﺟﺎي ﺣﻠﻮﻟﻴﺎن ﻃﺎﻏﻲ اﺳﺖ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺑﻪ ﺗﺮﮎ ﺟﺎن ﺑﮕﻮﻳﺪ‬
‫ﮐﺠﺎﻳﻲ ﺳﺎﻗﻴﺎ ﻣﻲ دﻩ ﻣﺪاﻣﻢ‬
‫ﮐﺠﺎﻳﻲ ﺳﺎﻗﻴﺎ ﻣﻲ دﻩ ﻣﺪاﻣﻢ‬
‫ﻣﻴﻢ در دﻩ ﺗﻬﻲ دﺳﺘﻢ ﭼﻪ داري‬
‫ﭼﻪ ﻣﻲﺧﻮاهﻲ ز ﺟﺎﻧﻢ اي ﺳﻤﻦ ﺑﺮ‬
‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﺟﺎﻧﻢ زدي ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻋﺸﻘﺖ‬
‫ﮔﻬﻢ زاهﺪ هﻤﻲ ﺧﻮاﻧﻨﺪ و ﮔﻪ رﻧﺪ‬
‫ز ﻧﻨﮓ ﻣﻦ ﻧﮕﻮﻳﺪ ﻧﺎم ﻣﻦ ﮐﺲ‬
‫ز ﻣﻦ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺗﺎ ﻳﮏ ذرﻩ ﺑﺎﻗﻲ اﺳﺖ‬
‫ﻣﺮا ﺟﺰ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﮐﺎري دﮔﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫دل ﻋﻄﺎر ﻣﺮﻏﻲ داﻧﻪ ﭼﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را ﭼﻨﺪ ز اﻧﺪﻳﺸﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﮔﺮداﻧﻢ‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را ﭼﻨﺪ ز اﻧﺪﻳﺸﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﮔﺮداﻧﻢ‬
‫دل ﻣﻦ ﺳﻮﺧﺘﻪي ﺣﻴﺮت ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن درﻳﻦ راﻩ ﺑﻪ ﻳﮏ ﻣﻮي ﺧﻄﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺮا‬
‫ﻣﻲ ﻧﻴﺎﻳﺪ ز ﺟﻬﺎن هﻢ ﻧﻔﺴﻲ در ﻧﻈﺮم‬
‫ﭼﻮن ز دﻟﺘﻨﮕﻲ و ﻏﻢ در ﺟﮕﺮم ﺁب ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ در ﻣﺬهﺐ ﻣﻦ هﻴﭻ ﺑﻪ از ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ‬
‫ﻧﺎن ﺧﺸﮑﻢ ﺑﻮد و ﮔﺮ ﺑﻪ ﺗﮑﻠﻒ ﺑﺰﻳﻢ‬
‫ﺁري اي دوﺳﺖ ﺑﺠﺰ داﻧﻪي ﺧﻮد ﻧﺘﻮان ﺧﻮرد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺳﺮ ﻓﺮو ﭘﻮش ﮐﻪ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ و ﺳﺮﮔﺮداﻧﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺟﺎن و ﺟﻬﺎﻧﻲ را ﺷﻴﺪا ﻧﮑﻨﻲ داﻧﻢ‬
‫و ﺁن زﻟﻒ دوﺗﺎ هﺮﮔﺰ ﻳﮑﺘﺎ ﻧﮑﻨﻲ داﻧﻢ‬
‫زﻳﻦ ﺷﻴﻮﻩ ﺑﺴﻲ اﻓﺘﺪ ﻋﻤﺪا ﻧﮑﻨﻲ داﻧﻢ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎري ﺗﻨﻬﺎ ﻧﮑﻨﻲ داﻧﻢ‬
‫ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻈﺮ ﺁري ﭘﻴﺪا ﻧﮑﻨﻲ داﻧﻢ‬
‫اﻳﻦ ﺧﻮد ﺑﻪ زﺑﺎن ﮔﻮﻳﻲ اﻣﺎ ﻧﮑﻨﻲ داﻧﻢ‬
‫ﺗﺎ ﻋﺎﺷﻖ ﺳﻮداﻳﻲ رﺳﻮا ﻧﮑﻨﻲ داﻧﻢ‬
‫ﻳﺎرب ﭼﻪ دروغ اﺳﺖ اﻳﻦ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻧﮑﻨﻲ داﻧﻢ‬
‫ﺁﺧﺮ هﻤﻪ ﮐﺲ داﻧﺪ ﮐﺎﻧﻬﺎ ﻧﮑﻨﻲ داﻧﻢ‬
‫ﻣﺠﺮوح ﺗﻮام داﻧﻲ ﻣﺮهﻢ ﻧﮑﻨﻲ داﻧﻢ‬
‫ﻳﮑﺪم دل ﭘﺮ ﻏﻢ را ﺑﻲ ﻏﻢ ﻧﮑﻨﻲ داﻧﻢ‬
‫ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﻢ ﻳﮑﺪم هﻤﺪم ﻧﮑﻨﻲ داﻧﻢ‬
‫ﻣﻮﻳﻲ ز ﺟﻔﺎﮐﺎري ﺗﻮ ﮐﻢ ﻧﮑﻨﻲ داﻧﻢ‬
‫در ﭘﺮدﻩي ﻳﮏ رازم ﻣﺤﺮم ﻧﮑﻨﻲ داﻧﻢ‬
‫ﮔﺮ ﻋﻬﺪ ﮐﻨﻲ ﺑﺎ ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﺤﮑﻢ ﻧﮑﻨﻲ داﻧﻢ‬
‫اي راﺣﺖ ﺟﺎن و دل اﻳﻦ هﻢ ﻧﮑﻨﻲ داﻧﻢ‬
‫ﺻﻌﺐ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﻣﻦ ﻣﺎﺗﻢ ﻧﮑﻨﻲ داﻧﻢ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺳﺒﮏدل را ﺧﺮم ﻧﮑﻨﻲ داﻧﻢ‬
‫ﮔﻢ ﺷﺪم ﺳﺮ ز ﭘﺎ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺻﻮاب از ﺧﻄﺎ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫‪٣٠٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ از ﻏﺼﻪ و ﻏﻢ ﻏﺼﻪ و ﻏﻢ اي ﻋﻄﺎر‬
‫اي ﺟﺎن و ﺟﻬﺎن روﻳﺖ ﭘﻴﺪا ﻧﮑﻨﻲ داﻧﻢ‬
‫اي ﺟﺎن و ﺟﻬﺎن روﻳﺖ ﭘﻴﺪا ﻧﮑﻨﻲ داﻧﻢ‬
‫ﭘﺸﺖ ﻣﻦ ﻳﮑﺘﺎ دل از زﻟﻒ دوﺗﺎ ﮐﺮدي‬
‫ﮔﺮ ﺟﻮر ﮐﻨﻲ ور ﻧﻲ ﺗﺎ ﮐﺎر ﺗﻮ ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ‬
‫در ﻏﺎرت ﺟﺎن و دل در زﻟﻒ و ﻟﺒﺖ ﺑﺎزي‬
‫ﭼﻮن ﻋﺎﺷﻖ ﻏﻢﮐﺶ را در ﺧﺎﮎ ﮐﻨﻲ ﭘﻨﻬﺎن‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻨﻢ از ﺑﻮﺳﻲ روزي دهﻨﺖ ﺷﻴﺮﻳﻦ‬
‫اﻧﺪر ﻋﻮض ﺑﻮﺳﻲ ﮔﺮ ﺟﺎن و ﺗﻨﻢ ﺑﺮدي‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ ﺷﺒﻲ ﺑﺎ ﺗﻮ دﺳﺘﻲ ﮐﻨﻢ اﻧﺪر ﮐﺶ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ ﺟﻔﺎ ﮐﺮدم در ﺣﻖ ﺗﻮ اي ﻋﻄﺎر‬
‫هﺮﮔﺰ دل ﭘﺮ ﺧﻮن را ﺧﺮم ﻧﮑﻨﻲ داﻧﻢ‬
‫هﺮﮔﺰ دل ﭘﺮ ﺧﻮن را ﺧﺮم ﻧﮑﻨﻲ داﻧﻢ‬
‫اي ﺷﺎدي ﻏﻤﮕﻴﻨﺎن ﭼﻮن ﺗﻮ ﺑﻪ ﻏﻤﻢ ﺷﺎدي‬
‫ﭼﻮن دم دهﻴﻢ داﻳﻢ ﮔﺮ دم زﻧﻢ و ﮔﺮﻧﻪ‬
‫هﺮ روز وﻓﺎداري ﻣﻦ ﺑﻴﺶ ﮐﻨﻢ داﻧﻲ‬
‫ﭼﻮن راز دل از اﺷﮑﻢ ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻪ ﻧﻤﻲﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ اﮔﺮ ﺧﻮاهﻲ ﺗﺎ ﻋﻬﺪ ﮐﻨﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ‬
‫ﺁن روز ﮐﻪ دل ﺑﺮدي ﮔﻔﺘﻲ ﺑﺒﺮم ﺟﺎﻧﺖ‬
‫ﺳﻬﻞ اﺳﺖ اﮔﺮم ﮐﺸﺘﻲ از ﺟﺎن ﺑﺤﻠﺖ ﮐﺮدم‬
‫ﺑﺎ ﺧﻴﻞ ﮔﺮانﺟﺎﻧﺎن ﺑﻨﺸﺴﺘﻪاي و ﻳﮑﺪم‬
‫درد دل را دوا ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫درد دل را دوا ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫از ﻣﻲ ﻧﻴﺴﺘﻲ ﭼﻨﺎن ﻣﺴﺘﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫درد را از دوا ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫در ﺧﻼ و ﻣﻼ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﮐﻪ ﻗﺒﻮل از ﻋﻄﺎ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫هﻴﭻ از ﺧﻮد ﺟﺪا ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﻳﺎ ﻣﻨﻢ ﺟﻤﻠﻪ ﻳﺎ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﮐﻪ ﻋﺪد را ﻗﻔﺎ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﺻﺪ و ﻳﮏ ﻣﻦ ﭼﺮا ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫رﻩ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺧﺪا ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫در ﺟﻬﺎن ﺗﻮﺗﻴﺎ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫اﻳﻦ زﻣﺎن هﻴﭻ ﺟﺎ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫او را داﻧﻢ دﮔﺮ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﮐﺰ ﻣﻴﮑﺪﻩ رﻩ ﺑﺪر ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫از هﻴﭻ وﺟﻮد اﺛﺮ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫از ﻣﻮﺿﻊ ﺧﻮد ﮔﺬر ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﺟﺰ ﺑﻲ ﺻﻔﺘﻲ ﺧﺒﺮ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﮔﻢ ﮔﺸﺘﻢ و ﺑﺎل و ﭘﺮ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﻣﻦ ﻣﻌﺬورم اﮔﺮ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ داﻧﻢ ﻣﮕﺮ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﻳﮏ ﻗﺎﻋﺪﻩ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﻳﮏ ﺟﻨﺒﺶ ﺟﺎﻧﻮر ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﮐﻮ ﻋﻠﻢ ﭼﻮ اﻳﻦ ﻗﺪر ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﮔﻢ ﮐﺮدم و ﭘﺎ و ﺳﺮ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫زﻳﻦ ﭘﺴﺖ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﺑﺠﺰ ﻏﻢ ﺧﻮردن ﻋﺸﻘﺖ ﻏﻤﻲ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫‪٣٠٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻨﺪ از ﻣﻦ ﮐﻨﻲ ﺳﺎل ﮐﻪ ﻣﻦ‬
‫ﺣﻞ اﻳﻦ ﻣﺸﮑﻠﻢ ﮐﻪ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ ﭼﻪ داد و ﺳﺘﺪ ﮐﻨﻢ ﺑﺎ ﺧﻠﻖ‬
‫هﺮﭼﻪ از ﻣﺎﻩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺎهﻲ هﺴﺖ‬
‫واﻧﭽﻪ در اﺻﻞ و ﻓﺮع ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻮﻳﻲ‬
‫ﮔﺮ ﻳﮏ اﺳﺖ اﻳﻦ هﻤﻪ ﻳﮑﻲ ﺑﮕﺬار‬
‫ور ﻳﮑﻲ ﻧﻲ و ﺻﺪ هﺰار اﺳﺖ اﻳﻦ‬
‫ﺣﻴﺮﺗﻢ ﮐﺸﺖ و ﻣﻦ درﻳﻦ ﺣﻴﺮت‬
‫ﭼﺸﻢ دل را ﮐﻪ ﻧﻔﺲ ﭘﺮدﻩي اوﺳﺖ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﻋﻄﺎر در ﭘﻲ ﺁن رﻓﺖ‬
‫ﻣﻦ ﭘﺎي هﻤﻲ ز ﺳﺮ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﻣﻦ ﭘﺎي هﻤﻲ ز ﺳﺮ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﭼﻨﺪان ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﻳﺎر ﻧﻮﺷﻴﺪم‬
‫ﺟﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﻣﻦ اوﻓﺘﺎدﻩام ﺁﻧﺠﺎ‬
‫ﮔﺮ ﺻﺪ ازل و اﺑﺪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺁﻳﺪ‬
‫ﺟﺰ ﺑﻲ ﺟﻬﺘﻲ ﻧﺸﺎن ﻧﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﻣﺮﻏﻲ ﻋﺠﺒﻢ زﺑﺲ ﮐﻪ ﭘﺮﻳﺪم‬
‫اﻳﻦ ﺣﺎل ﭼﻮ هﻴﭽﮑﺲ ﻧﻤﻲداﻧﺪ‬
‫ﺑﮕﺮﻓﺖ دﻟﻢ ز داﻧﻢ و داﻧﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻗﺎﻋﺪﻩي وﺟﻮد ﺑﺮ هﻴﭻ اﺳﺖ‬
‫ﺟﻨﺒﺶ ز هﺰار ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﺁن ﭼﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﻠﻖ ازوﺳﺖ ﺟﻨﺒﻨﺪﻩ‬
‫ﺑﺎ ﺧﻠﻖ ﻣﺮا ﭼﮑﺎر ﭼﻮن ﺧﻮد را‬
‫ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻓﺮﻳﺪ ﭘﺴﺖ ﮔﺸﺖ اﻳﻦ ﺟﺎ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫ﮐﻪ ﺷﺎدي در هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ازﻳﻦ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫وﻟﻴﮑﻦ ﻣﺎ و ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﻪ ﻋﺸﻘﺖ در ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﭼﻨﺎن ﺑﻲ ﭘﺎ و ﺳﺮﮔﺸﺘﻢ ﮐﻪ ﭘﺎي از ﺳﺮ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﮐﻨﻮن ﻋﺎﺟﺰ ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪم رهﻲ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﮐﻨﻮن از ﻏﺎﻳﺖ ﻣﺴﺘﻲ ﻣﻲ از ﺳﺎﻏﺮ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫درﻳﻦ ﺧﻤﺨﺎﻧﻪي رﻧﺪان ﺑﺖ از ﺑﺘﮕﺮ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫درﻳﻦ درﻳﺎي ﺑﻲ ﻧﺎﻣﻲ دو ﻧﺎمﺁور ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﻳﮑﻲ راﻩ و ﻳﮑﻲ رهﺮو ﻳﮑﻲ رهﺒﺮ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﻣﻦ اﻳﻦ درﻳﺎي ﭘﺮ ﺷﻮر از ﻧﻤﮏ ﮐﻤﺘﺮ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ز ﺑﺮق ﻋﺸﻖ ﺁن دﻟﺒﺮ ﺑﺠﺰ اﺧﮕﺮ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﺑﺠﺰ ﻏﻢ ﺧﻮردن ﻋﺸﻘﺖ ﻏﻤﻲ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﮔﺮ از ﻋﺸﻘﺖ ﺑﺮون ﺁﻳﻢ ﺑﻪ ﻣﺎ و ﻣﻦ ﻓﺮو ﻧﺎﻳﻢ‬
‫ز ﺑﺲ ﮐﺎﻧﺪر رﻩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ از ﭘﺎي ﺁﻣﺪم ﺗﺎ ﺳﺮ‬
‫ﺑﻪ هﺮ راهﻲ ﮐﻪ داﻧﺴﺘﻢ ﻓﺮو رﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﺑﻮي ﺗﻮ‬
‫ﺑﻪ هﺸﻴﺎري ﻣﻲ از ﺳﺎﻏﺮ ﺟﺪا ﮐﺮدن ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ‬
‫ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﺑﺘﮕﺮ از ﺑﺖ ﺑﺎز ﻣﻲداﻧﺴﺘﻢ و اﮐﻨﻮن‬
‫ﭼﻮ ﺷﺪ ﻣﺤﺮم ز ﻳﮏ درﻳﺎ هﻤﻪ ﻧﺎﻣﻲ ﮐﻪ داﻧﺴﺘﻢ‬
‫ﻳﮑﻲ را ﭼﻮن ﻧﻤﻲداﻧﻢ ﺳﻪ ﭼﻮن داﻧﻢ ﮐﻪ از ﻣﺴﺘﻲ‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﺎﻧﺪر ﻧﻤﮑﺴﺎر اوﻓﺘﺪ ﮔﻢ ﮔﺮدد اﻧﺪر وي‬
‫دل ﻋﻄﺎر اﻧﮕﺸﺘﻲ ﺳﻴﻪ رو ﺑﻮد و اﻳﻦ ﺳﺎﻋﺖ‬

‫ﮐﺠﺎ ﺑﻮدم ﮐﺠﺎ رﻓﺘﻢ ﮐﺠﺎام ﻣﻦ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬

‫ﺑﻪ ﺗﺎرﻳﮑﻲ در اﻓﺘﺎدم رﻩ روﺷﻦ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬ ‫ﮐﺠﺎ ﺑﻮدم ﮐﺠﺎ رﻓﺘﻢ ﮐﺠﺎام ﻣﻦ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﮐﻪ او داﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﭼﻮﻧﻢ اﮔﺮﭼﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬ ‫ﻧﺪارم ﻣﻦ درﻳﻦ ﺣﻴﺮت ﺑﻪ ﺷﺮح ﺣﺎل ﺧﻮد ﺣﺎﺟﺖ‬
‫ﭼﻮ ﻣﻦ ﮔﻢ ﮔﺸﺘﻪام از ﺧﻮد ﭼﻪ ﺟﻮﻳﻢ ﺑﺎز ﺟﺎن و ﺗﻦ ﮐﻪ ﮔﻨﺞ ﺟﺎن ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ ﻃﻠﺴﻢ ﺗﻦ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﮐﻪ درد ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺠﺰ ﺷﻴﻮن ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ دم ﺗﻮاﻧﻢ زد درﻳﻦ درﻳﺎي ﺑﻲ ﭘﺎﻳﺎن‬
‫ﮐﻪ ﻣﻦ در ﭘﺮدﻩ ﺟﺰ ﻧﺎﻣﻲ ز ﻣﺮد و زن ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬ ‫ﺑﺮون ﭘﺮدﻩ ﮔﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﮐﻨﻲ اﺛﺒﺎت ﺷﺮﮎ اﻓﺘﺪ‬
‫هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ و ﻣﺎﻓﻴﻬﺎ ﺑﻪ ﻧﻴﻢ ارزن ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬ ‫در ﺁن ﺧﺮﻣﻦ ﮐﻪ ﺟﺎن ﻣﻦ در ﺁﻧﺠﺎ ﺧﻮﺷﻪ ﻣﻲﭼﻴﻨﺪ‬
‫اﮔﺮﭼﻪ ﺧﻮﺷﻪ ﻣﻲﭼﻴﻨﻢ رﻩ ﺧﺮﻣﻦ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬ ‫از ﺁﻧﻢ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺧﺮﻣﻦ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻋﻤﺮي درﻳﻦ ﺻﺤﺮا‬
‫ﭼﻮ از هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﺧﻮد را ﻧﺨﻮاهﻢ ﻣﺴﮑﻨﻲ هﺮﮔﺰ ﺳﺰاي درد اﻳﻦ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﻳﮑﻲ ﻣﺴﮑﻦ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﭼﻮ ﺁن ﮔﻠﺸﻦ ﮐﻪ ﻣﻲﺟﻮﻳﻢ ﻧﺨﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ هﺮﮔﺰ ﮐﺲ رﻩ ﻋﻄﺎر را زﻳﻦ ﻏﻢ ﺑﺠﺰ ﮔﻠﺨﻦ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬

‫زﻟﻒ و رﺧﺖ از ﺷﺎم و ﺳﺤﺮ ﺑﺎز ﻧﺪاﻧﻢ‬

‫ﺧﺎل و ﻟﺒﺖ از ﻣﺸﮏ و ﺷﮑﺮ ﺑﺎز ﻧﺪاﻧﻢ‬ ‫زﻟﻒ و رﺧﺖ از ﺷﺎم و ﺳﺤﺮ ﺑﺎز ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﺁهﻲ ﮐﻪ ﺑﺮﺁرم ز ﺷﺮر ﺑﺎز ﻧﺪاﻧﻢ‬ ‫از ﻓﺮﻗﺖ روﻳﺖ ز دل ﭘﺮ ﺷﺮر ﺧﻮﻳﺶ‬
‫از ﺑﺲ ﮐﻪ ﺑﮕﺮﻳﻢ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺎز ﻧﺪاﻧﻢ‬ ‫روي ﺗﻮ ﮐﻪ هﺮﮔﺰ ز ﺧﻴﺎﻟﻢ ﻧﺸﻮد دور‬
‫ﺷﺎﻳﺪ ﭼﻮ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻤﺖ ار ﺑﺎز ﻧﺪاﻧﻢ‬ ‫ﮔﻮﻳﻲ ﮐﻪ ﻣﺮا ﺑﺎز ﻧﺪاﻧﻲ ﭼﻮ ﺑﺒﻴﻨﻲ‬

‫‪٣٠٩‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩي زردم ز ﺟﮕﺮ ﺑﺎز ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﮐﺰ دﺳﺖ ﻏﻤﺖ ﭘﺎي ز ﺳﺮ ﺑﺎز ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫در وﺻﻒ ﺗﻮ ﺷﻌﺮم ز ﺷﮑﺮ ﺑﺎز ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﺑﺠﺰ ﻣﺮگ ﺁرزوﻳﻲ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﭼﻨﺎن ﻏﺮﻗﻢ ﮐﻪ ﻣﻮﻳﻲ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ز دو ﮐﻮﻧﺶ رﮐﻮﻳﻲ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﮐﻪ ﭘﺎ و ﺳﺮ ﭼﻮ ﮔﻮﻳﻲ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﻧﺒﺮدم ﺑﻮي و ﺑﻮﻳﻲ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﺑﻪ از ﺗﺴﻠﻴﻢ روﻳﻲ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫درﻳﻦ رﻩ ﭼﺎرﺳﻮﻳﻲ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ زﻳﻦ ﮐﻮي ﮐﻮﻳﻲ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ زو راﻩ ﺟﻮﻳﻲ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ زﻳﻦ ﺟﺴﺖ و ﺟﻮﻳﻲ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ زﻳﻦ ﺷﺴﺖ و ﺷﻮﻳﻲ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ زﻳﻦ ﮔﻔﺖ و ﮔﻮﻳﻲ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ زﻳﻦ ﺁب ﺟﻮﻳﻲ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﻣﻘﺎﻣﻲ ﺑﻪ ز ﮔﻠﺨﻦ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﭼﻮ ﺧﻮد را ﻣﺮد ﺟﻮﺷﻦ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﺑﺘﺮ از ﺧﻮﻳﺶ دﺷﻤﻦ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﻣﻦ ﺁن دل را ﻣﺰﻳﻦ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﻣﻦ اﻳﻦ ﺑﺖ ﮐﻢ ز ﺳﻮزن ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫اﮔﺮﭼﻪ ﺟﺎن ﻣﻌﻴﻦ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﮔﻢ ﺷﺪ و ﺗﻦ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫‪٣١٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اﺷﮑﻢ ﮐﻪ هﻤﻲ از دم ﺳﺮدم ﭼﻮ ﺟﮕﺮ ﺑﺴﺖ‬
‫ﺑﺎ ﭘﺸﺖ دوﺗﺎ از ﻏﻢ روي ﺗﻮ ﭼﻨﺎﻧﻢ‬
‫زاﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﻋﻄﺎر ﺗﻮ را ﺗﻨﮓ ﺷﮑﺮ ﺧﻮاﻧﺪ‬
‫ﻣﻦ اﻳﻦ داﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﻮﻳﻲ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﻣﻦ اﻳﻦ داﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﻮﻳﻲ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﻣﺮا ﻣﺒﺸﻮل ﻣﻮﻳﻲ زاﻧﮑﻪ در ﻋﺸﻖ‬
‫ﭼﻨﻴﻦ رﻧﮕﻲ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺳﺎﻳﻪ اﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﭼﻨﺎﻧﻢ در ﺧﻢ ﭼﻮﮔﺎن ﻓﮕﻨﺪﻩ‬
‫ﺑﺴﻲ ﺑﺮ ﺑﻮي ﺳﺮ ﻋﺸﻖ رﻓﺘﻢ‬
‫ﺑﺴﻲ هﺮ ﮐﺎر را روي اﺳﺖ از ﻣﺎ‬
‫ﺑﻪ از ﺗﺴﻠﻴﻢ و ﺻﺒﺮ و درد و ﺧﻠﻮت‬
‫ﺷﺪم در ﮐﻮي اهﻞ دل ﭼﻮ ﺧﺎﮐﻲ‬
‫دﻟﻢ را راﻩ ﺟﻮي ﻋﺸﻖ ﮐﺮدم‬
‫درون دل ﺑﺴﻲ ﺧﻮد را ﺑﺠﺴﺘﻢ‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮن دل ﺑﺸﺴﺘﻢ دﺳﺖ از ﺟﺎن‬
‫ﺑﺴﻲ اﻳﻦ راز ﻧﺎداﻧﺴﺘﻪ ﮔﻔﺘﻢ‬
‫ﭼﻮ ﮐﺮدم ﺟﻮي ﭼﺸﻤﺎن هﻤﭽﻮ ﻋﻄﺎر‬
‫ﭼﻮ ﺧﻮد را ﭘﺎﮎ داﻣﻦ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﭼﻮ ﺧﻮد را ﭘﺎﮎ داﻣﻦ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﭼﺮا اﻧﺪر ﺻﻒ ﻣﺮدان ﻧﺸﻴﻨﻢ‬
‫ﺑﻴﺎ ﺗﺎ ﺗﺮﮎ ﺧﻮد ﮔﻴﺮم ﮐﻪ ﺧﻮد را‬
‫دﻟﻲ ﮐﺰ ﺁرزوهﺎ ﮔﺸﺖ ﭘﺮ ﺑﺖ‬
‫ﭼﻮ ﻋﻴﺴﻲ از ﻳﮑﻲ ﺳﻮزن ﻓﺮوﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﻣﺮا ﺟﺎﻧﺎن ﻓﺮوﺷﺪ در ﻏﻤﺖ ﺟﺎن‬
‫ﭼﻨﺎن در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﮔﺸﺘﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭼﻪ ﻣﻲﺧﻮاهﻲ ﺗﻮ از ﻣﻦ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﻋﻼج ﺻﺒﺮ ﮐﺮدن ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ز ﺻﺪ ﺧﺮﻣﻦ ﻳﮏ ارزن ﻣﻲﻧﺪاﻧﻢ‬
‫هﻤﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ روﺷﻦ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﺗﻮ ﻣﻲداﻧﻲ اﮔﺮ ﻣﻦ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﻃﺮﻳﻘﻲ ﺑﻪ ز ﻣﺮدن ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﭼﻮ او را هﻴﭻ داﻣﻦ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫دردي اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮهﻤﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﺧﻮﻧﺎﺑﻪ ﮔﺮﻓﺖ دﻳﺪﮔﺎﻧﻢ‬
‫ﻧﻪ ﻧﺎم ﺑﻤﺎﻧﺪ و ﻧﻪ ﻧﺸﺎﻧﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺻﺒﺮ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﭼﻮن ﺗﻮاﻧﻢ‬
‫ﺟﺎن ﮔﻴﺮ و ﺑﺮون ﺑﺮ از ﺟﻬﺎﻧﻢ‬
‫ﺑﺮﺳﺎن ﺑﻪ ﺑﻘﺎي ﺟﺎوداﻧﻢ‬
‫زﻧﺪﻩ ﺑﻨﻤﺎﻧﻢ ار ﺑﻤﺎﻧﻢ‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﻠﻢ ﺑﻪ ﺳﺮ دواﻧﻢ‬
‫ﺗﺎ ﻋﻠﻢ ﻳﻘﻴﻦ ﺷﻮد ﻋﻴﺎﻧﻢ‬
‫ﺻﺪ ﻣﻴﻞ ﺑﻪ ﻳﮏ زﻣﺎن ﺑﺮاﻧﻢ‬
‫ﮐﺸﺘﻲ روان روان ﺑﺮاﻧﻢ‬
‫ﺻﺪ ﺳﻴﻞ ز دﻳﺪﮔﺎن ﺑﺮاﻧﻢ‬
‫وﺁن ﮐﺸﺘﻲ را ﭼﻨﺎن ﺑﺮاﻧﻢ‬
‫ﮐﺎم دل ﺟﺎودان ﺑﺮاﻧﻢ‬
‫ﺑﺲ ﮔﺮد هﻤﻪ ﺟﻬﺎن ﺑﺮاﻧﻢ‬
‫وز ﺷﺶ ﺟﻬﺖ ﻣﮑﺎن ﺑﺮاﻧﻢ‬
‫‪٣١١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﺮا هﻢ ﮐﺸﺘﻲ و هﻢ ﺳﻮﺧﺘﻲ زار‬
‫ﮔﻬﻲ ﮔﻮﻳﻲ ﮐﻪ ﺗﻦ زن ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ﺻﺒﺮ‬
‫ﮔﻬﻲ ﮔﻮﻳﻲ ﻣﺮا ﺑﺴﺘﺎن ورﺳﺘﻲ‬
‫ﭼﻮن ﻣﻦ ﻳﮏ ذرﻩام ﻧﻪ هﺴﺖ و ﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻓﺮو رﻓﺘﻢ در اﻳﻦ وادي ﮐﻢ و ﮐﺎﺳﺖ‬
‫درﻳﻦ ﺣﻴﺮت دل ﺣﻴﺮان ﺧﻮد را‬
‫ﮐﻪ ﮔﻴﺮد داﻣﻦ ﻋﻄﺎر ازﻳﻦ ﭘﺲ‬
‫از ﻋﺸﻖ در اﻧﺪرون ﺟﺎﻧﻢ‬
‫از ﻋﺸﻖ در اﻧﺪرون ﺟﺎﻧﻢ‬
‫ﺑﻲ روي ﮐﺴﻲ ﮐﻪ ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪ اﺳﺖ‬
‫از ﺑﺲ ﮐﻪ ﻧﺸﺎن از ﺑﺠﺴﺘﻢ‬
‫ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ وﻟﻴﮑﻦ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ﭼﻮ ﺗﻮ از ﺟﻬﺎن ﺑﺮوﻧﻲ‬
‫زﻳﻦ ﻣﻈﻠﻢ ﺟﺎي ﺧﺎﻧﻪي دﻳﻮ‬
‫ﺑﻲ ﺗﻮ ﻧﻔﺴﻲ ﺑﻪ هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﺗﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ در ﻧﻮﺷﺖ ﻟﻮﺣﻢ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺑﻪ ﺻﺒﺮ ﺗﻦ ﻓﺮو دﻩ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺎم ﺗﻮ ﺑﺮ زﺑﺎن ﺑﺮاﻧﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺎم ﺗﻮ ﺑﺮ زﺑﺎن ﺑﺮاﻧﻢ‬
‫ﺑﺮ ﻧﺎم ﺗﻮ در ﻣﻴﺎن ﺧﺸﮑﻲ‬
‫زﻳﻦ درﻳﺎهﺎ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ دارم‬
‫از ﻧﺎم ﺗﻮ ﮐﺸﺘﻴﻲ ﺑﺴﺎزم‬
‫ﮐﺰ ﻗﻮت ﺁن روش ﺑﻪ ﻳﮏ دم‬
‫رﺧﺶ ﻓﻠﮑﻲ ﺑﻪ زﻳﻦ درﺁرم‬
‫اﺳﺐ از ﺳﻪ ﺻﻒ زﻣﺎن ﺑﺘﺎزم‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫از دﻳﺪﻩي ﺧﻮﻧﻔﺸﺎن ﺑﺮاﻧﻢ‬
‫در ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ﺑﺮاﻧﻢ‬
‫ﺷﮑﺮاﻧﻪ هﺰار ﺟﺎن ﻓﺸﺎﻧﻢ‬
‫ﺗﺎرﻳﮏ ﺷﻮد هﻤﻪ ﺟﻬﺎﻧﻢ‬
‫در ﺷﺸﺪرﻩي ﺻﺪ اﻣﺘﺤﺎﻧﻢ‬
‫ﺟﺎن ﺗﺸﻨﻪي ﺷﻴﺮ هﻤﭽﻨﺎﻧﻢ‬
‫ﺟﺎن ﻣﻲدهﻢ اي درﻳﻎ ﺟﺎﻧﻢ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﻣﮕﺮ از رﺳﻴﺪﮔﺎﻧﻢ‬
‫ﺑﮕﺸﺎد ﺑﻪ ﻏﻴﺐ دﻳﺪﮔﺎﻧﻢ‬
‫داﻧﺴﺘﻪام از ﺗﻮ ﻣﻦ ﺧﻮد ﺁﻧﻢ‬
‫اﻳﻦ ﻣﻲداﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﻧﻮﺷﻴﺪن ﺑﺤﺮ ﭼﻮن ﺗﻮاﻧﻢ‬
‫ﮐﺰ ﺗﻮ ﺧﺒﺮي دهﺪ زﺑﺎﻧﻢ‬
‫ﮔﻢ ﮔﺸﺖ هﻤﻪ ﺑﻪ ﻳﮏ زﻣﺎﻧﻢ‬
‫از ﮐﻨﻪ ﺗﻮ ﭼﻮن دهﺪ ﻧﺸﺎﻧﻢ‬
‫ﺁﺧﺮ روزي ﺷﻮد ﻋﻴﺎﻧﻢ‬
‫ﻣﻦ ﻃﺎﻟﺐ ﺑﻮد ﺟﺎوداﻧﻢ‬
‫ﺟﺎوﻳﺪ در ﺁن ﺑﻘﺎ ﺑﻤﺎﻧﻢ‬
‫داﻳﻢ ﺑﻪ ﻣﺮاد دل رﺳﺎﻧﻢ‬
‫هﻤﭽﻮ ﭘﺮواﻧﻪ ﺑﺮ ﺗﻮ اﻓﺸﺎﻧﻢ‬
‫ﭘﺲ از ﺁن ﺣﺎل ﺧﻮد ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻤﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻦ ﻣﺎﻧﻢ‬
‫ﺑﺪهﻢ ﺟﺎن و داد ﺑﺴﺘﺎﻧﻢ‬
‫‪٣١٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫در هﺮ ﻗﺪﻣﻲ ز راﻩ ﺳﻴﻠﻲ‬
‫وﻳﻦ ﻣﻠﮏ ﮐﻪ ﮔﺸﺖ ﻣﻠﮏ ﻋﻄﺎر‬
‫ﮔﺮ در ﺳﺮ ﻋﺸﻖ رﻓﺖ ﺟﺎﻧﻢ‬
‫ﮔﺮ در ﺳﺮ ﻋﺸﻖ رﻓﺖ ﺟﺎﻧﻢ‬
‫ﺑﻲ ﻋﺸﻖ اﮔﺮ دﻣﻲ ﺑﺮﺁرم‬
‫ﺗﺎ دور ﻓﺘﺎدﻩام ﻣﻦ از ﺗﻮ‬
‫ﻃﻔﻠﻲ ﮐﻪ ز داﻳﻪ دور ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﻟﺐ ﺧﺸﮏ ز ﺷﻮق ﻗﻄﺮﻩاي ﺷﻴﺮ‬
‫ﻋﻤﺮي ﭼﻮ ﻗﻠﻢ ﺑﻪ ﺳﺮ دوﻳﺪم‬
‫ﭼﻮن روي ﺗﻮ ﺷﻌﻠﻪاي ﺑﺮﺁورد‬
‫ﻣﻌﻠﻮﻣﻢ ﺷﺪ ﮐﻪ هﺮﭼﻪ ﻋﻤﺮي‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ ﻣﺮا ﺑﺪان و ﺑﺸﻨﺎس‬
‫ﭼﻮن ﻃﺎﻗﺖ ﻗﻄﺮﻩاي ﻧﺪارم‬
‫از ﺗﻮ ﺟﺰ ازﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﻧﺪارم‬
‫ﻟﻴﮑﻦ دل و ﺟﺎن و ﻋﻘﻞ در ﺗﻮ‬
‫ﻋﻘﻞ و دل و ﺟﺎن ﭼﻮ ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ﮔﺸﺖ‬
‫از ﻋﻠﻢ ﻣﺮا ﻣﻼل ﺑﮕﺮﻓﺖ‬
‫ﻧﻪ ﻧﻪ ﮐﻪ ﻋﻴﺎن ﺷﺪﺳﺖ دﻳﺮي اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮔﻪ ﮐﻪ ﻓﻨﺎ ﺷﻮم در ﺁن ﻋﻴﻦ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺿﻌﻴﻒ را ﺑﻪﮐﻠﻲ‬
‫از در ﺟﺎن درﺁي ﺗﺎ ﺟﺎﻧﻢ‬
‫از در ﺟﺎن درﺁي ﺗﺎ ﺟﺎﻧﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻤﺎﻧﺪ از وﺟﻮد ﻣﻦ اﺛﺮي‬
‫در ﺣﻀﻮر ﭼﻨﺎن وﺟﻮد ﺷﮕﺮف‬
‫ﮐﻲ ﺑﻮد ﮐﻲ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﺷﻤﻊ رﺧﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﺎﺗﺶ روز ﺣﺸﺮ ﺑﻨﺸﺎﻧﻢ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻴﺎﻳﺪ دو ﮐﻮن ﭼﻨﺪاﻧﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺖ ﻓﺮو ﺷﻮد ﺟﺎﻧﻢ‬
‫روي از روي ﺗﻮ ﻧﮕﺮداﻧﻢ‬
‫ﭘﻴﺶ ﺗﻮ انﻳﮑﺎد ﻣﻲﺧﻮاﻧﻢ‬
‫ﻧﺒﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﺟﻬﺎن و ﺁن ﺟﻬﺎﻧﻢ‬
‫ﺗﻮ داﻧﻲ دﻳﮕﺮ و ﻣﻦ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ز ﺷﺎدي ﭼﻮن ﻗﻠﻢ ﺑﺮ ﺳﺮ دواﻧﻢ‬
‫ﺑﻪ ﻟﺐ ﺁﻳﺪ ﺑﺪﻳﻦ اﻣﻴﺪ ﺟﺎﻧﻢ‬
‫ز ﺗﻮ ﻳﮏ روز ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ اﻣﺎﻧﻢ‬
‫هﻤﻪ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ راهﺖ ﺧﻮن ﻓﺸﺎﻧﻢ‬
‫ﮐﻤﺮ ﺳﺎزي ز دﻟﻖ و ﻃﻴﻠﺴﺎﻧﻢ‬
‫در ﺁن ﻋﺰﻣﻢ ﮐﻪ در ﭼﺸﻤﺖ ﻧﺸﺎﻧﻢ‬
‫ﺷﻮي ﻏﺮﻗﻪ ﻣﻦ از ﺗﻮ دور ﻣﺎﻧﻢ‬
‫ز ﺷﻮق روي ﺗﻮ ﺟﺎن ﺑﺮ ﻣﻴﺎﻧﻢ‬
‫ﺗﻮ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻲ ﺟﺎوداﻧﻢ‬
‫ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻮد ﺟﺰ ﺣﺎﺻﻞ زﻳﺎﻧﻢ‬
‫ﻧﺨﻮاهﻢ ﮐﻔﺮ و دﻳﻦ در ﺑﻨﺪ ﺁﻧﻢ‬
‫ﻳﻘﻴﻦ داﻧﻢ ﮐﻪ در ﮐﺎﻓﺮﺳﺘﺎﻧﻢ‬
‫ز اﻳﻤﺎن ﻧﻮر ﺑﺮ ﮔﺮدون رﺳﺎﻧﻢ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻬﺮ ﺗﻮﺳﺖ ﺟﺎن ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻢ‬
‫ﺑﺮون ﺟﺴﺘﻢ وﻟﻴﮑﻦ در ﻣﻴﺎﻧﻢ‬
‫ﮔﺸﺎدﻩ ﺷﺪ ﺑﻪ درﻳﺎ دﻳﺪﮔﺎﻧﻢ‬
‫‪٣١٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺁب ﭼﻨﺪان ﺑﺮﻳﺰم از دﻳﺪﻩ‬
‫ﻣﻨﻢ و ﻧﻴﻢ ﺟﺎن و ﭼﻨﺪان ﻋﺸﻖ‬
‫ﺟﺎن از ﺁن ﺑﺮ ﻟﺐ ﺁﻣﺪ اﺳﺖ ﻣﺮا‬
‫ﺑﻨﺪ ﺑﻨﺪم اﮔﺮ ﻓﺮو ﺑﻨﺪي‬
‫هﻤﭽﻮ ﻋﻄﺎر ﻣﺴﺖ و ﺟﺎن ﺑﺮ دﺳﺖ‬
‫ز ﺗﻮ ﮔﺮ ﻳﮏ ﻧﻈﺮ ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻢ‬
‫ز ﺗﻮ ﮔﺮ ﻳﮏ ﻧﻈﺮ ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻢ‬
‫ﻣﺮا ﺁن ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﺟﺎوﻳﺪ ﻧﻪ ﺑﺲ‬
‫اﮔﺮ ﮔﻮﻳﻲ ﺳﺮت ﺧﻮاهﻢ ﺑﺮﻳﺪن‬
‫وﮔﺮ ﮔﻮﻳﻲ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺟﺎن ﺧﻮاهﻤﺖ داد‬
‫اﮔﺮ ﺧﺎﮐﻲ ﺷﺪ و ﮔﺮدﻳﺖ ﺁورد‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ از اﺷﮏ ﺑﻨﺸﺎﻧﻢ ﻣﻦ ﺁن ﮔﺮد‬
‫ﮐﻼﻩ ﭼﺮخ ﺑﺮﺑﺎﻳﻢ اﮔﺮ ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮ ﺑﻲ روي ﺗﻮ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻲ ﻧﺒﻴﻨﻢ‬
‫وﻟﻲ ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ در ﺧﻮن ﺳﺮﺷﮑﻢ‬
‫ﺗﻮ هﺴﺘﻲ در ﻣﻴﺎن ﺟﺎﻧﻢ و ﻣﻦ‬
‫اﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻢ و ﮔﺮﻧﻪ ﻏﻤﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ ﮔﺮ ﺻﺪ ﺳﻮد ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد ﺑﻲ ﺗﻮ‬
‫و ﮔﺮ در ﺑﻨﺪ ﺧﻮﻳﺶ ﺁري ﻣﺮا ﺗﻮ‬
‫در اﻳﻤﺎن ﮔﺮ ﻧﻴﺎﺑﻢ از ﺗﻮ ﺑﻮﻳﻲ‬
‫وﮔﺮ در ﮐﻔﺮ ﺑﻮﻳﻲ ﻳﺎﺑﻢ از ﺗﻮ‬
‫ﺗﻮ ﺗﺎ دل ﺑﺮدﻩاي ﺟﺎﻧﺎ ز ﻋﻄﺎر‬
‫ازﻳﻦ درﻳﺎ ﮐﻪ ﻏﺮق اوﺳﺖ ﺟﺎﻧﻢ‬
‫ازﻳﻦ درﻳﺎ ﮐﻪ ﻏﺮق اوﺳﺖ ﺟﺎﻧﻢ‬
‫ﺑﺴﻲ رﻓﺘﻢ درﻳﻦ درﻳﺎ و ﮔﻔﺘﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ز درﻳﺎ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫دهﺪ ﺧﻮش ﺧﻮش ﻧﺸﺎﻧﻲ هﺮ زﻣﺎﻧﻢ‬
‫ﻧﺪاﻧﻢ ﺗﺎ دهﺪ هﺮﮔﺰ ﻧﺸﺎﻧﻢ‬
‫اﮔﺮ ﻣﻦ ﻏﺮق اﻳﻦ درﻳﺎ ﺑﻤﺎﻧﻢ‬
‫درﻳﻦ درﻳﺎ هﻤﻪ ﺑﺮ ﺧﺸﮏ راﻧﻢ‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﻟﺐ ﺧﺸﮏ و ﺗﺮ داﻣﻦ از ﺁﻧﻢ‬
‫ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺁﺧﺮ ﺁن ﮐﺲ را ﻣﻦ ﺁﻧﻢ‬
‫وزﻳﻦ ﻏﻢ ﭘﺮ درﻳﻐﺎ ﻣﺎﻧﺪ ﺟﺎﻧﻢ‬
‫ﺑﻪ اﻧﻮاع ﺳﺨﻦ ﮔﻮهﺮ ﻓﺸﺎﻧﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﮏ ﺷﮑﺮ اﻧﺪر دهﺎﻧﻢ‬
‫ﮐﻨﻮن ﻣﻦ در ﭘﻲ ﮐﺎر ﻋﻴﺎﻧﻢ‬
‫ﭼﻮ ﻣﺮداري ﺷﻮم در ﺧﺎﮐﺪاﻧﻢ‬
‫ﺑﻪ ﺑﺤﺮ دوﻟﺘﺶ ﺑﺎﻗﻲ رﺳﺎﻧﻢ‬
‫ﻣﻴﺎن ﻧﻔﺲ و هﻮا دﺳﺖ و ﭘﺎي ﭼﻨﺪ زﻧﻢ‬
‫ز دﺳﺖ ﭼﺮخ ﻓﻠﮏ ﺟﺎﻣﻪ ﭘﺎرﻩ ﭘﺎرﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫هﺰار ﮔﻮﻧﻪ ﮔﺮﻩ در ﻓﺘﺎدﻩ در ﺳﺨﻨﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺟﺮم ﻣﻦ ز ﻣﻦ اﺳﺖ و ﺑﻼي ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻨﻢ‬
‫ﮐﻪ هﺴﺖ دﺷﻤﻦ ﻣﻦ در ﻣﻴﺎن ﭘﻴﺮهﻨﻢ‬
‫ﺑﻪ هﺮ ﺣﺴﺎب ﮐﻪ هﺴﺘﻢ اﺳﻴﺮ ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﻢ‬
‫ﺑﻪ ﻗﻌﺮ دوزخ ﻧﻔﺲ و هﻮا ﻓﺮو ﻓﮑﻨﻢ‬
‫وﮔﺮ ﻣﺘﺎﺑﻊ ﻧﻔﺴﻢ ﺣﺮﻳﻒ اهﺮﻣﻨﻢ‬
‫ﻣﻴﺎن ﺧﺎر ﭼﻮ ﮔﻠﺰار ﺟﺎن ﺑﻮد وﻃﻨﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺷﺪ ز ﻧﻔﺲ ﺑﺪﺁﻣﻮز ﭘﻴﺮهﻦ ﮐﻔﻨﻢ‬
‫‪٣١٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﮑﻮ ﺑﺎز ﺟﺴﺘﻢ ﺳﺮ درﻳﺎ‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﻮ روي اﻳﻦ درﻳﺎ ﺑﺪﻳﺪ اﺳﺖ‬
‫وﻟﻴﮑﻦ ﺁﻧﮑﻪ در درﻳﺎﺳﺖ ﻏﺮﻗﻪ‬
‫ﭼﻮ ﭼﺸﻤﻢ ﻧﻴﺴﺖ درﻳﺎﺑﻴﻦ‪ ،‬ﭼﻪ ﻣﻘﺼﻮد‬
‫ﭼﻮ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎي ﻣﺎدرزاد‪ ،‬ﮐﺸﺘﻲ‬
‫ﭼﻮ در درﻳﺎ ﺟﻨﺐ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪم ﻣﺮد‬
‫ﮐﺴﻲ در ﺁب ﺣﻴﻮان ﺗﺸﻨﻪ ﻣﻴﺮد‬
‫درﻳﻐﺎ ﮐﺎﻧﭽﻪ ﻣﻲﺟﺴﺘﻢ ﻧﺪﻳﺪم‬
‫ﻧﺪارم ﻳﮑﺸﺒﻪ ﺣﺎﺻﻞ وﻟﻴﮑﻦ‬
‫ﻣﺮا از ﻋﺎﻟﻤﻲ ﻋﻠﻢ ﺷﮑﺮ ﺑﻪ‬
‫دﻟﻢ ﮐﻠﻲ ز ﻋﻠﻢ اﻧﮑﺎر ﺑﮕﺮﻓﺖ‬
‫اﮔﺮ ﮐﺎري ﻋﻴﺎن ﻣﻦ ﻧﮕﺮدد‬
‫اﮔﺮ ﻋﻄﺎر را ﻓﺎﻧﻲ ﺑﻴﺎﺑﻢ‬
‫درﻳﻦ ﻧﺸﻴﻤﻦ ﺧﺎﮐﻲ ﺑﺪﻳﻦ ﺻﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﻢ‬
‫درﻳﻦ ﻧﺸﻴﻤﻦ ﺧﺎﮐﻲ ﺑﺪﻳﻦ ﺻﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﻢ‬
‫هﺰار ﺑﺎر ﺑﺮﺁﻣﺪ ﻣﺮا ﮐﻪ ﻳﮑﺒﺎري‬
‫ﮔﺮﻩ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮔﺸﺎﻳﻢ ز ﺳﺮ ﺧﻮد ﮐﻪ ز ﭼﺮخ‬
‫ز هﺮ ﮐﺴﻲ ﭼﻪ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﮐﻨﻢ ﭼﻮ ﻣﻲداﻧﻢ‬
‫ﺑﻪ هﻴﭻ روي ﻣﺮا ﻧﻴﺴﺖ رﺳﺘﮕﺎري روي‬
‫ﺣﺴﺎب ﺑﺮ ﻧﺘﻮاﻧﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﺮ ﺧﻮد از ﺁﻧﮏ‬
‫هﺰار ﺑﺎر ﺑﻪ ﻳﮏ روز ﻋﻘﻞ را ز ﺻﺮاط‬
‫اﮔﺮ ﻣﻮاﻓﻖ ﻃﺒﻌﻢ ﻧﺪﻳﻢ اﺑﻠﻴﺴﻢ‬
‫ﺑﻪ ﮔﺮد ﺑﻠﺒﻞ روﺣﻢ ﻗﺮار ﭼﻮن ﮔﻴﺮد‬
‫ﺳﺰد ﮐﻪ ﭘﻴﺮهﻦ ﮐﺎﻏﺬﻳﻦ ﮐﻨﺪ ﻋﻄﺎر‬
‫دﺳﺖ ﻣﻲ ﻧﺪهﺪ ﮐﻪ ﺑﻲ ﺗﻮ دم زﻧﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﻲ ﺗﻮ دﺳﺘﻲ ﺷﺎد ﭼﻮن ﺑﺮهﻢ زﻧﻢ‬
‫ﺗﺎ دم درد ﺗﻮ ﺑﺎ هﻤﺪم زﻧﻢ‬
‫ﮔﺮ زﻧﻢ دم ﺑﻲ ﺗﻮ ﻧﺎﻣﺤﺮم زﻧﻢ‬
‫ﺧﻮش ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮔﺮ ﻧﻔﺲ ﺑﻲ ﻏﻢ زﻧﻢ‬
‫ﺗﺎ دو ﻋﺎﻟﻢ را ﺑﻪ ﻳﮏ دم ﮐﻢ زﻧﻢ‬
‫ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮ ﺧﻴﻞ ﺑﻨﻲ ﺁدم زﻧﻢ‬
‫ﺑﺮ ﺳﭙﺎﻩ ﺟﻤﻠﻪي ﻋﺎﻟﻢ زﻧﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮﻳﻦ ﻓﻴﺮوزﻩﮔﻮن ﻃﺎرم زﻧﻢ‬
‫ﭘﻴﺸﻢ ﺁﻳﺪ ﻻف ﺟﺎم ﺟﻢ زﻧﻢ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ زﺧﻤﺖ ﺑﺮ ﺟﮕﺮ ﻣﺤﮑﻢ زﻧﻢ‬
‫ﻣﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭘﻴﺶ زﺧﻤﺖ دم زﻧﻢ‬
‫زﺧﻤﻲ ﺁﻳﺪ راي از ﻣﺮهﻢ زﻧﻢ‬
‫ﺗﺎ ﻗﺪم ﺑﺮ ﮔﻨﺒﺪ اﻋﻈﻢ زﻧﻢ‬
‫ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﻋﻤﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲﺑﺮم و دم ﻧﺰﻧﻢ‬
‫ﮔﺮ ﭘﺪﻳﺪار ﺷﻮد ﻳﮏ ﺳﺮ ﻣﻮ زاﻧﭽﻪ ﻣﻨﻢ‬
‫ﻣﮕﺮ اﻳﻦ ﻣﺸﮑﻞ از ﺁن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻲ ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﺎن راﻩ ﺑﺮم راﻩ ﺑﺒﺮدم ﺑﻪ ﺗﻨﻢ‬
‫ورﻧﻪ ﭼﻮن ﮔﻞ ز ﺗﻮ ﺻﺪ ﭘﺎرﻩ ﮐﻨﻢ ﭘﻴﺮهﻨﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺁﻣﺪ ازﻳﻦ ﻏﺼﻪ ﺗﻦ ﻣﻤﺘﺤﻨﻢ‬
‫ﮐﻪ ز ﺗﻮ در دو ﺟﻬﺎن ﺑﻮي ﻧﺪارم ﭼﮑﻨﻢ‬
‫ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻲ دل و ﺑﻲ ﺻﺒﺮ ز ﺣﺐ اﻟﻮﻃﻨﻢ‬
‫ﭼﻪ ﻏﻤﻢ ﺑﻮدي اﮔﺮ ﺑﺸﻨﻮﻳﻲ ﻳﮏ ﺳﺨﻨﻢ‬
‫ور ﺑﺴﻮزﻳﻢ ﺑﻪ ﺷﺐ ﻋﺎﺷﻖ ﺁن ﺳﻮﺧﺘﻨﻢ‬
‫ﺑﻲ ﮔﻞ روي ﺗﻮ ﭼﻮن ﻻﻟﻪ ﺑﺲ از ﺧﻮن ﮐﻔﻨﻢ‬
‫ﺻﻒ ﮐﺸﻢ از ﻣﮋﻩ و ﺁﻧﮕﻪ ﺻﻒ درﻳﺎ ﺷﮑﻨﻢ‬
‫‪٣١٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫دﺳﺖ ﻣﻲ ﻧﺪهﺪ ﮐﻪ ﺑﻲ ﺗﻮ دم زﻧﻢ‬
‫ﮐﻮ ﻣﺮا در درد ﻋﺸﻘﺶ هﻤﺪﻣﻲ‬
‫ﻧﻲ ﮐﻪ ﺑﻲ ﺗﻮ دم ﻧﻴﺎرم زد از ﺁﻧﮏ‬
‫از ﻏﻢ ﻣﻦ ﭼﻮن ﺗﻮ ﺧﻮﺷﺪل ﻣﻲﺷﻮي‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ از دوﻋﺎﻟﻢ ﻳﮏ دﻣﻢ‬
‫ﮔﺮ ز دوري ﺟﺎي ﺑﺎﻧﮕﺖ ﺑﺸﻨﻮم‬
‫ﮔﺮ دهﺪ ﻳﮏ ﻣﮋﻩي ﺗﻮ ﻳﺎرﺑﻢ‬
‫ﭘﻴﺶ ﻟﻌﻠﺖ ﺳﻨﮓ ﺑﺮﺧﻮاهﻢ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﻧﻔﻲ ﺗﻬﻤﺖ را ﭼﻮ ﺟﺎم ﻟﻌﻞ ﺗﻮ‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدي دم ﻣﺰن از زﺧﻢ ﻣﻦ‬
‫ﭼﻮن ﮔﻠﻮﮔﻴﺮ اﺳﺖ زﺧﻢ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ‬
‫ﮐﺎﻓﺮم ﮔﺮ ﭘﻴﺶ روي ﺗﻮ ﻣﺮا‬
‫ﻣﻲروم در ﻋﺸﻖ هﻢﺑﺮ ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺪارم ﺳﺮ ﻳﮏ ﻣﻮي ﺧﺒﺮ زاﻧﭽﻪ ﻣﻨﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺪارم ﺳﺮ ﻳﮏ ﻣﻮي ﺧﺒﺮ زاﻧﭽﻪ ﻣﻨﻢ‬
‫ﻧﺎ ﭘﺪﻳﺪار ﺷﻮد در ﺑﺮ ﻣﻦ هﺮ دو ﺟﻬﺎن‬
‫ﻣﺸﮑﻞ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﺧﺒﺮ‬
‫ﻗﺮب ﺳﻲ ﺳﺎل ز ﺧﻮد ﺧﺎﮎ هﻤﻲ دادم ﺑﺎد‬
‫اي ﮔﻞ ﺑﺎغ دﻟﻢ‪ ،‬ﭘﺮدﻩ ﺑﺮاﻧﺪاز از روي‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮﻳﻲ ﺟﻤﻠﻪ ﭼﺮا از ﺗﻮ ﺧﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺮا‬
‫ﻣﻦ ﺗﻮ را دارم و ﺑﺲ‪ ،‬در دو ﺟﻬﺎن وﻳﻦ ﻋﺠﺐ اﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ ﻓﮑﻨﺪي ز وﻃﻦ دور ﻣﺮا دﺳﺘﻢ ﮔﻴﺮ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ هﺴﺘﻢ ﺳﺨﻨﻢ از ﺗﻮ و از ﺷﻴﻮﻩي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﭼﻮ ﺷﻤﻌﻢ ﺑﮑﺸﻲ زار هﻤﻪ روز رواﺳﺖ‬
‫ور ﺷﺪم ﺧﺴﺘﻪ و ﮐﺸﺘﻪ ﮐﻔﻨﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺮا‬
‫ور ﺷﻮم ﺳﻮﺧﺘﻪ و ﺁب ﻧﺪارم ﺑﺮ ﻟﺐ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻪ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺁﺗﺶ ﺳﻮزﻧﺪﻩ دﻣﺪ از دهﻨﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻃﻤﻊ وﺻﻞ ﻣﺪاﻣﺖ ﮐﻨﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺷﻨﻮي ﺗﻮ ﮐﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﮐﻨﻢ‬
‫ﮔﺮد ﺑﻪ ﮔﺮد در و ﺑﺎﻣﺖ ﮐﻨﻢ‬
‫ﺗﺎ هﻮس ﺣﻠﻘﻪي داﻣﺖ ﮐﻨﻢ‬
‫هﻢ ﻧﻔﺲ ﺟﺮﻋﻪي ﺟﺎﻣﺖ ﮐﻨﻢ‬
‫ﭘﻴﺸﮑﺶ زﺧﻢ ﺣﺴﺎﻣﺖ ﮐﻨﻢ‬
‫ﺳﻮﺧﺘﻪي وﻋﺪﻩي ﺧﺎﻣﺖ ﮐﻨﻢ‬
‫ﻣﻲﻃﻠﺒﻢ ﺑﺎز ﮐﻪ واﻣﺖ ﮐﻨﻢ‬
‫ﮔﺮ ﻧﺪهﻲ ﺑﻮﺳﻪ ﺣﺮاﻣﺖ ﮐﻨﻢ‬
‫ﮔﻨﮓ ﺷﺪم وﺻﻒ ﮐﺪاﻣﺖ ﮐﻨﻢ‬
‫ﺳﮑﻪي ﺗﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﺖ ﮐﻨﻢ‬
‫ﭘﻴﺶ ﺳﮓ ﮐﻮي ﻏﻼﻣﺖ ﮐﻨﻢ‬
‫وﻗﻒ ﺧﻂ ﻏﺎﻟﻴﻪ ﻓﺎﻣﺖ ﮐﻨﻢ‬
‫ﻣﺮغ ﺟﺎن ﺑﻲ ﺑﺎل و ﭘﺮ ﺷﺪ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺳﺮﺷﮑﻢ ﭘﺮدﻩدر ﺷﺪ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫در هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺳﻤﺮ ﺷﺪ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫در ﺳﺮ ﺁن ﻳﮏ ﻧﻈﺮ ﺷﺪ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﺑﻨﺪ ﺑﻨﺪم ﻧﻮﺣﻪﮔﺮ ﺷﺪ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﮔﺮ ﻧﺸﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺘﺮ ﺷﺪ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﻋﻤﺮ رﻓﺖ و ﺳﻴﻢ و زر ﺷﺪ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﻋﺎﺷﻖ ﺟﺎﻧﻲ دﮔﺮ ﺷﺪ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﻋﻤﺮ ازﻳﻦ ﺣﺴﺮت ﺑﻪ ﺳﺮ ﺷﺪ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫‪٣١٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮن ﻓﺮﻳﺪ از ﻏﻢ ﺗﻮ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺷﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﻋﺠﺐ‬
‫زهﺮﻩ ﻧﺪارم ﮐﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﮐﻨﻢ‬
‫زهﺮﻩ ﻧﺪارم ﮐﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﮐﻨﻢ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺟﻮاﺑﻢ ﻧﺪهﻲ اﻳﻦ ﺑﺴﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺘﻮاﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﺮدت رﺳﻢ‬
‫ﻣﺮغ ﺗﻮ ﺣﻼج ﺳﺰد ﻣﻦ ﮐﻴﻢ‬
‫ﺧﺎﮎ ﺷﺪم ﺗﺎ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﻳﺶ را‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﻣﻢ ﺑﮑﺸﻲ ﻧﻘﺪ ﺟﺎن‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺮا دل وﮔﺮم ﺻﺪ ﺑﻮد‬
‫ﻳﮏ ﺷﮑﺮت ﺧﻮاﺳﺘﻪام ﮔﻔﺘﻪاي‬
‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﺣﻼل اﺳﺖ ﺗﻮ را ﺧﻮن ﻣﻦ‬
‫ﭼﻮن هﻤﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﺟﻬﺎن وﻗﻒ ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﺧﻄﺒﻪي ﺟﺎﻧﻢ ﭼﻮ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺗﻮ رﻓﺖ‬
‫ﻧﻲ ﮐﻪ ﺗﻨﻲ ﻧﻴﺴﺖ دو ﻣﻦ اﺳﺘﺨﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﻣﺸﮏ ﺟﻬﺎن ﮔﺮ هﻤﻪ ﻋﻄﺎر داﺷﺖ‬
‫دل ز ﻋﺸﻘﺖ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﺷﺪ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫دل ز ﻋﺸﻘﺖ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﺷﺪ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ در ﭘﺮدﻩ ﻣﻲﮐﺮدم ﻧﻬﺎن‬
‫ﻣﺪﺗﻲ رازي ﮐﻪ ﭘﻨﻬﺎن داﺷﺘﻢ‬
‫ﻳﮏ ﻧﻈﺮ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻓﮑﻨﺪم ﺟﺎن و دل‬
‫دور از روﻳﺖ ز ﺷﻮق روي ﺗﻮ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﺁﺧﺮ ﮐﺎر ﻣﻦ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﻮد‬
‫اﺷﮏ و روﻳﻢ هﻤﭽﻮ ﺳﻴﻢ و زر ﺑﻤﺎﻧﺪ‬
‫هﺮ زﻣﺎن ﺗﺎ ﺟﺎن ﻓﺸﺎﻧﺪ ﺑﺮ ﺗﻮ دل‬
‫ﻟﻴﮏ ﭼﻮن هﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺟﺎﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻧﻮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻏﻤﺰﻩي ﺗﻮ ﭘﺎﮎ ﺑﺮ ﺷﺪ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﭼﻮن ز ﺟﺎن ﺟﺎن ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﺷﺪ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﮐﺎﺑﻢ از ﺑﺎﻻي ﺳﺮ ﺷﺪ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫هﺮﭼﻪ ﺑﻮد از ﻣﺎﺣﻀﺮ ﺷﺪ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫وﺻﻞ را از وﻋﺪﻩ ﺑﺎور ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫دل ﻧﺪارم‪ ،‬ﻗﺼﺪ دﻟﺒﺮ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﻣﺎﻧﺪﻩام ﭼﻮن ﺣﻠﻘﻪ ﺑﺮ در ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ ﭘﺎي از ﺳﺮ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﺑﺮدﻩام ﺻﺪ ﺑﺎر ﮐﻴﻔﺮ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﻣﺎﻧﺪﻩام ﺑﻲ ﻋﺰم ﻣﻀﻄﺮ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫وﺻﻞ روي ﺗﻮ ﻣﻴﺴﺮ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﻣﻔﻠﺴﻢ از ﺻﺒﺮ ﻟﻨﮕﺮ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﮔﺸﺖ ﭼﺸﻤﻢ ﻏﺮق ﮔﻮهﺮ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺁن ﮐﺎر ﺳﺨﻨﻮر ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻪ ﺧﺸﮑﻢ ﻣﺎﻧﺪ و ﻧﻪ ﺗﺮ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﺁن ﻋﻮض ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﺤﻘﺮ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ هﺴﺘﻲ روح ﭘﺮور ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﻣﻲزﻳﻢ از دﺳﺖ دﻳﮕﺮ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﻗﺼﻪاي ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﻘﺮر ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﺻﺒﺮ و دل در ﻋﺸﻖ ﺣﺎﺻﻞ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﮐﺎروان ﺑﮕﺬﺷﺖ‪ ،‬ﻣﻨﺰل ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫دﺳﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﭘﺎي در ﮔﻞ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫‪٣١٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫دي ﻣﺮا ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ ﺟﺎن ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺒﺎز‬
‫ﻧﻲ ﮐﻪ ﺟﺎن درﺑﺎﺧﺘﻦ ﺳﻬﻞ اﺳﺖ ﻟﻴﮏ‬
‫ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻧﺘﻮاﻧﻢ ﻧﺸﺎﻧﺪ‬
‫در ﺣﻀﻮر ﺗﻮ دل ﻋﻄﺎر را‬
‫ﻗﺼﻪي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ از ﺑﺮ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﻗﺼﻪي ﻋﺸﻖ ﺗﻮ از ﺑﺮ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﺟﺎن ﻧﺪارم‪ ،‬ﺑﺎر ﺟﺎﻧﺎن ﭼﻮن ﮐﺸﻢ‬
‫ﺣﻠﻘﻪي زﻟﻒ ﺗﻮام ﭼﻮن ﺑﻨﺪ ﮐﺮد‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪي و ﻣﻦ ﭼﻮن ﺳﺎﻳﻪام‬
‫ﮔﻔﺘﻪاي ﺗﻮ ﭘﺎي ﺳﺮ ﮐﻦ در رهﻢ‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدي ﻋﺰم ﻣﻦ ﮐﻦ ﻣﺮدوار‬
‫ﻋﺰم ﮐﺮدم وﺻﻞ ﺗﻮ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺪارد ذرﻩاي وﺻﻞ ﺗﻮ روي‬
‫ﮐﺸﺘﻲ ﻋﻤﺮم ﺑﻪ ﻏﺮﻗﺎب اوﻓﺘﺎد‬
‫ﭼﺸﻢ ﺑﮕﺸﺎدم ﮐﻪ ﺑﻴﻨﻢ روي ﺗﻮ‬
‫ﻟﺐ ﮔﺸﺎدم ﺗﺎ ﮐﻨﻢ وﺻﻒ ﺗﻮ ﺷﺮح‬
‫ﮔﻔﺘﻪاي ﺑﺮدوز ﭼﺸﻢ و ﻟﺐ ﺑﺒﻨﺪ‬
‫روح ﻣﻲﺧﻮاهﻲ ﺑﺮاي ﻳﮏ ﺷﮑﺮ‬
‫ﮔﻔﺘﻪام ﺻﺪ ﺑﺎرﻩ ﺗﺮﮎ روح ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﻳﮏ دﺳﺘﻢ هﻤﻲ داري ﻧﮕﺎﻩ‬
‫هﺮﮔﺰ از ﻋﻄﺎر ﺣﺮﻓﻲ ﻧﺸﻨﻮي‬
‫دل ﻧﺪارم‪ ،‬ﺻﺒﺮ ﺑﻲ دل ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫دل ﻧﺪارم‪ ،‬ﺻﺒﺮ ﺑﻲ دل ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫در ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪ‬
‫هﻤﺮهﺎن رﻓﺘﻨﺪ و ﻣﻦ ﺑﻲ روي و راﻩ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻣﻲزﻧﻢ ﺗﺎ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺴﻤﻞ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﻧﻮش ﮐﺮدن زهﺮ ﻗﺎﺗﻞ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﭼﺎرﻩ ﺟﺎن داروي دل ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﭘﻴﺶ دارم ﮐﺎر ﻣﺸﮑﻞ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﺑﺎ ﺑﻼي ﻧﻔﺲ ﺟﺎهﻞ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫هﻤﭽﻮ روحاﻟﻘﺪس ﻋﺎﻗﻞ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫از دم ﻋﻴﺴﻴﺶ ﮐﺎﻣﻞ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫از ﻣﻲ ﻣﻌﻨﻴﺶ ﻣﻘﺒﻞ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫داروي ﻋﻄﺎر ﻏﺎﻓﻞ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫هﻴﭻ ﺷﺪم هﻴﭻ ﻧﻴﻢ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ هﻢ اﻧﺪازم وﺿﻢ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻬﻢ ﺑﻲ ﺗﻮ ﺑﻬﻢ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﺳﻮﺧﺘﻪام ﺑﻲ ﺗﻮ ز ﻏﻢ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﻳﮑﺪم ازﻳﻦ واﻗﻌﻪ ﮐﻢ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫در ﻃﻠﺐ ﺧﻮﻳﺶ ﻋﻠﻢ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﭘﻴﺶﮐﺸﺖ ﺳﺮ ﭼﻮ ﻗﻠﻢ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﺻﻮرت ﻣﺤﺾ اﺳﺖ ﺻﻨﻢ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﻧﻘﺶ ﭘﻲ ﻧﻘﺶ رﻗﻢ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﻣﻮم ﻧﻪاي ﻧﺮم ﺑﺪم ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﻣﻦ ﻧﻪ درﻧﮓ و ﻧﻪ درم ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺨﻨﻲ ﻻ و ﻧﻌﻢ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺮا رﻩ ﺑﻪ ﺣﺮم ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﻓﺮق ﺳﺮم ﺗﺎ ﺑﻪ ﻗﺪم ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﻋﺰم ﺑﻴﺎﺑﺎن ﻋﺪم ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﻓﺮﺑﻬﻴﺶ هﺴﺖ ورم ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫‪٣١٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫هﻤﭽﻮ ﻣﺮغ ﻧﻴﻢ ﺑﺴﻤﻞ ﺑﺎل و ﭘﺮ‬
‫ﺑﺮ اﻣﻴﺪ ﻗﻄﺮﻩاي ﺁب ﺣﻴﺎت‬
‫ﭼﻮن دﻟﻢ ﺧﻮن ﮔﺸﺖ و ﺟﺎن ﺑﺮ ﻟﺐ رﺳﻴﺪ‬
‫هﺮ ﮐﺴﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ دردت ز ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﻣﺒﺘﻼ ﺷﺪ دل ﺑﻪ ﺟﻬﻞ ﻧﻔﺲ ﺷﻮم‬
‫ﻧﻔﺲ‪ ،‬ﮔﺮگ ﺑﺪ رگ اﺳﺖ و ﺳﮓ ﭘﺮﺳﺖ‬
‫ﻧﺎﻗﺼﻲ ﮐﻮ در دم ﺧﺮ ﻣﻲزﻳﺪ‬
‫ﻣﺪﺑﺮي ﮐﺰ ﺟﺮﻋﻪ دردي ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ز ﻏﻔﻠﺖ درد ﻣﻦ از ﺣﺪ ﮔﺬﺷﺖ‬
‫رﻓﺖ وﺟﻮدم ﺑﻪ ﻋﺪم ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫رﻓﺖ وﺟﻮدم ﺑﻪ ﻋﺪم ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﺗﻮ هﻤﻪ ﻣﻦ هﻴﭻ ﺑﻪ هﻢ هﺮ دو را‬
‫ﺑﺎ ﻣﻨﻲ و ﻣﻦ ز ﺗﻮام ﺑﻲ ﺧﺒﺮ‬
‫اي ﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﺮا ﺳﻮﺧﺘﻪ‬
‫واﻗﻌﻪي ﻋﺸﻖ ﺗﻮام زﻧﺪﻩ ﮐﺮد‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺴﻲ ﮔﺮم ﺗﺮ از ﺁﺗﺸﻢ‬
‫در هﻮﺳﺖ ﺳﺮ ﭼﻮ دراﻧﺪاﺧﺘﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺘﻮان ﮐﺮد ز ﺗﻮ ﺻﻮرﺗﻲ‬
‫اي هﻤﻪ ﺑﺮ هﻴﭻ ز ﺗﻮ ﭼﻮن ﺑﻮد‬
‫ﮐﻲ ﺑﻪ دﻣﻢ ﻧﺮم ﺷﻮي زاﻧﮑﻪ ﺗﻮ‬
‫رﻩ ﺑﻪ درﻧﮓ اﺳﺖ و درم ﺳﻮي ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻪ ﻣﻘﺮم ﻣﻦ و ﻧﻪ ﻣﻨﮑﺮم‬
‫در ﺣﺮم ﻋﺸﻖ ﭼﻮ ﻧﺎﻣﺤﺮﻣﻢ‬
‫ﺑﺮ ﺻﻔﺖ ﺷﻤﻊ ﮔﺮﻓﺘﺴﺖ ﺳﻮز‬
‫ﺗﺎ ﺑﻮدم ﻳﮏ ﺳﺮ ﻣﻮي از وﺟﻮد‬
‫ﺑﺎزوي ﺟﻮد اﺳﺖ ﮐﻤﺎل ﻓﺮﻳﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫دل ز دﺳﺘﻢ رﻓﺖ و ﺟﺎن هﻢ‪ ،‬ﺑﻲ دل و ﺟﺎن ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﺳﺮ ﻋﺸﻘﻢ ﺁﺷﮑﺎرا ﮔﺸﺖ ﭘﻨﻬﺎن ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ دردم داﻳﻤﺎ ﻣﺸﻐﻮل درﻣﺎن ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﻣﻲﻃﭙﺪ دل در ﺑﺮم ﻣﻲﺳﻮزدم ﺟﺎن ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﻗﻄﺮﻩاي ﺧﻮن اﺳﺖ دل‪ ،‬در زﻳﺮ ﻃﻮﻓﺎن ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫وﺁﻧﮕﻬﻢ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﺮاﻳﻦ رﻩ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﭘﻴﺸﮕﻪ ﭼﻮن ﺟﻮﻳﻢ و ﺁهﻨﮓ ﭘﻴﺸﺎن ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫در ﻣﻴﺎن اﻳﻦ هﻤﻪ ﺑﺖ ﻋﺰم اﻳﻤﺎن ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫در ﻣﻴﺎن اﻳﻦ و ﺁن درﻣﺎﻧﺪﻩ ﺣﻴﺮان ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫ﺑﻴﺶ ازﻳﻦ ﻋﻄﺎر را از ﺧﻮد ﭘﺮﻳﺸﺎن ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫هﻤﻪ روي ﺟﻬﺎن ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫در ﺟﻬﺎن ﭘﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺁﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫ﮔﺮ ﻣﻦ ﺁهﻲ ز ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫ﺑﻪ دﻣﻲ دﻓﻊ ﺻﺪ ﺳﭙﺎﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮن در روم ﺷﻨﺎﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫ﺧﻮن دل را ﺑﻪ دﻳﺪﻩ راﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺴﻲ ﺧﻠﻖ را ﺗﺒﺎﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫از ﭘﺲ و ﭘﻴﺶ اﮔﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫ﮔﺮ ﮐﻨﻢ ﻃﺎﻋﺘﻲ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ دﻋﻮي ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫وﻳﻦ ﻋﺠﺐ ﻋﺰم ﺑﺎرﮔﺎﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫وي ﻋﺠﺐ ﻋﺰم ﻓﺨﺮ ﺁب ﺟﺎﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫ﭼﻪ ﺣﺪﻳﺚ ﺳﺮ و ﮐﻼﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫ﭘﺲ ﮐﻨﻮن ﮐﺮﻩ در ﮔﻴﺎﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫‪٣١٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫دل ز دﺳﺘﻢ رﻓﺖ و ﺟﺎن هﻢ‪ ،‬ﺑﻲ دل و ﺟﺎن ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫هﺮﮐﺴﻢ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ درﻣﺎﻧﻲ ﮐﻦ ﺁﺧﺮ درد را‬
‫ﭼﻮن ﺧﺮوﺷﻢ ﺑﺸﻨﻮد هﺮ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﮔﻮﻳﺪ ﺧﻤﻮش‬
‫ﻋﺎﻟﻤﻲ در دﺳﺖ ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﻦ هﻤﭽﻮ ﻣﻮﻳﻲ در ﺑﺮش‬
‫در ﺗﻤﻮزم ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺟﺎن ﺧﺴﺘﻪ و ﺗﻦ ﺗﺐ زدﻩ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺪارم ﻳﮏ ﻧﻔﺲ اهﻠﻴﺖ ﺻﻒ اﻟﻨﻌﺎل‬
‫در ﺑﻦ هﺮ ﻣﻮي ﺻﺪ ﺑﺖ ﺑﻴﺶ ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ ﻋﻴﺎن‬
‫ﻧﻪ ز اﻳﻤﺎﻧﻢ ﻧﺸﺎﻧﻲ ﻧﻪ ز ﮐﻔﺮم روﻧﻘﻲ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺎﻣﺪ از وﺟﻮدم هﻴﭻ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﺁﻩ ﮔﺮ ﻣﻦ زﻋﺸﻖ ﺁﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫ﺁﻩ ﮔﺮ ﻣﻦ زﻋﺸﻖ ﺁﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫ﺁﻩ ﻣﻦ در ﺟﻬﺎن ﻧﻤﻲﮔﻨﺠﺪ‬
‫هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺷﻮد ﭼﻮ اﻧﮕﺸﺘﻲ‬
‫ﮔﺮ دﻣﻲ ﺁﺗﺸﻴﻦ زﻧﻢ ز دﻟﻢ‬
‫ﺑﺤﺮ ﺧﻮن در دﻟﻢ ﭼﻮ ﻣﻮج زﻧﺪ‬
‫ﻣﻮج ﺁن ﺧﻮن ﭼﻮ ﺑﮕﺬرد از ﺣﺪ‬
‫ﺧﻮن ﺑﺮﻳﺰم ز دﻳﺪﻩ ﭼﻨﺪاﻧﻲ‬
‫ﻋﺎﻟﻤﻲ ﺧﻮن ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺎﻟﺘﻲ ﻋﺠﺐ ﮐﻪ ﻣﺮاﺳﺖ‬
‫هﻴﭻ ﺧﻠﻘﻲ ﮔﺪاﺗﺮ از ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫رﻩ ﺑﻪ ﮔﻠﺨﻦ ﻧﻤﻲدهﻨﺪ ﻣﺮا‬
‫ﺷﺮﺑﺘﻲ ﺁب ﭼﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺮا‬
‫هﻤﭽﻮ ﻻﻟﻪ ﮐﻼﻩ در ﺧﻮﻧﻢ‬
‫ﺳﺮ درودم ﻓﺮﻳﺪ را ﭼﻮ ﮔﻴﺎﻩ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮔﺮ دﻣﻲ در رﺧﺶ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫ﺑﻲ ﻟﺒﺖ ﻋﺎﻟﻤﻲ ﺷﮑﺮ ﭼﮑﻨﻢ‬
‫زﺣﻤﺖ هﻨﺪوي ﺑﺼﺮ ﭼﮑﻨﻢ‬
‫رﺧﺖ ﺁﻟﻮدﻩي ﻧﻈﺮ ﭼﮑﻨﻢ‬
‫ﻣﻦ ﺧﻄﻴﺮي ﻧﻴﻢ ﺧﻄﺮ ﭼﮑﻨﻢ‬
‫از ﺳﺮ ﮐﻮي ﺗﻮ ﮔﺬر ﭼﮑﻨﻢ‬
‫ﻣﻦ ﺑﺪﻳﻦ ﻋﻤﺮ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﭼﮑﻨﻢ‬
‫ﭼﺸﻢ ﮐﻮر اﺳﺖ و ﮔﻮش ﮐﺮ ﭼﮑﻨﻢ‬
‫ﻣﻦ ﺣﻴﺮان ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﭼﮑﻨﻢ‬
‫ﭼﻮن زﺑﺎن ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺎرﮔﺮ ﭼﮑﻨﻢ‬
‫دﺳﺖ ﺑﺎ ﮐﻮﻩ در ﮐﻤﺮ ﭼﮑﻨﻢ‬
‫هﻴﭻ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻦ اﻳﻦ ﻗﺪر ﭼﮑﻨﻢ‬
‫ﺑﺎ ﻟﺐ ﺧﺸﮏ و ﭼﺸﻢ ﺗﺮ ﭼﮑﻨﻢ‬
‫ﺑﻲ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺁب ﺑﺮ ﺟﮕﺮ ﭼﮑﻨﻢ‬
‫ﭼﻮن ز هﻢ رﻳﺨﺖ ﺑﺎل و ﭘﺮ ﭼﮑﻨﻢ‬
‫ﻣﻦ هﻴﭻ ﺁﺧﺮ اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﭼﮑﻨﻢ‬
‫ﻣﻦ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﭘﺎ و ﺳﺮ ﭼﮑﻨﻢ‬
‫ﻣﻦ ﭼﻮ ﺣﻠﻘﻪ ﺑﺮون در ﭼﮑﻨﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻲ هﻤﻪ دﮔﺮ ﭼﮑﻨﻢ‬
‫ﻓﺮد ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮا ﺣﺸﺮ ﭼﮑﻨﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ از هﻤﻪ ﮐﻨﺎرﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫ﺑﻪ ﻳﮑﻲ در هﻤﻪ ﻧﻈﺎرﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫هﻤﭽﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺁﺷﮑﺎرﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫‪٣٢٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫هﻤﭽﻮ ﻋﻄﺎر ﻣﺴﺖ ﻋﺸﻖ ﺷﻮم‬
‫ﺑﻲ رﺧﺖ در ﺟﻬﺎن ﻧﻈﺮ ﭼﮑﻨﻢ‬
‫ﺑﻲ رﺧﺖ در ﺟﻬﺎن ﻧﻈﺮ ﭼﮑﻨﻢ‬
‫روﻳﺖ اي ﺗﺮﮎ اﮔﺮ ﻧﺨﻮاهﻢ دﻳﺪ‬
‫ﭼﻮن درﻳﻎ ﺁﻳﺪم رﺧﺖ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ‬
‫دو ﺟﻬﺎن ﮔﺮﭼﻪ ﺳﺨﺖ ﺑﺎ ﺧﻄﺮ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺳﺮ ﻣﻮي ﺗﻮ ﺑﻪ از دو ﺟﻬﺎن‬
‫ﮔﺮ ﻋﺰﻳﺰ اﺳﺖ ﻋﻤﺮ ﻣﺨﺘﺼﺮ اﺳﺖ‬
‫هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﻤﺎل و ﺁواز اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺧﺒﺮ دادن از ﺗﻮ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺟﺎن ﻣﻮج ﻣﻲزﻧﺪ از ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن ز ﮐﺎهﻲ ﺑﺴﻲ ﺿﻌﻴﻒ ﺗﺮم‬
‫ﮔﺮ ﮐﻨﻢ ﺻﺪ هﺰار ﻗﺮن ﺳﺠﻮد‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدي ﮐﻪ ﺧﺸﮏ و ﺗﺮ در ﺑﺎز‬
‫ﺁﺗﺶ دل ﺑﻪ اﺳﺖ ﺑﻲ ﺗﻮ ﻣﺮا‬
‫ﮔﻔﺘﻴﻢ ﺑﺎل و ﭘﺮ زن از ﻃﻠﺒﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺗﻮﻳﻲ و ﻣﻦ هﻴﭽﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﺟﻮﻳﻨﺪﻩي ﺧﻮدي ﺑﺮ ﻣﻦ‬
‫ﭼﻮن دروﻧﻲ ﺗﻮ و ﺑﺮون ﮐﺲ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫در درون ﮐﺶ ﻣﺮا و ﻣﺤﺮم ﮐﻦ‬
‫ﻣﺤﻮ ﺷﺪ درﻏﻢ ﺗﻮ ﻓﺮد ﻓﺮﻳﺪ‬
‫ﭼﺎرﻩ ﻧﻴﺴﺖ از ﺗﻮام ﭼﻪ ﭼﺎرﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫ﭼﺎرﻩ ﻧﻴﺴﺖ از ﺗﻮام ﭼﻪ ﭼﺎرﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫ﭼﮑﻨﻢ ﺗﺎ هﻤﻪ ﻳﮑﻲ ﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ زو هﻴﭻ ذرﻩ ﭘﻨﻬﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭘﺮدﻩ ﺑﺮ ذرﻩ ذرﻩ ﭘﺎرﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫ﺑﺮ ﺑﺮاق ﻓﻠﮏ ﺳﻮارﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫ﭘﻴﺶ روي ﺗﻮ ﭘﻴﺸﮑﺎرﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫ﺗﺤﻔﻪي ﭼﻮن ﺗﻮ ﻣﺎﻩ ﭘﺎرﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫ﮐﻮﮐﺐ ﮐﻔﺶ از ﺳﺘﺎرﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫ﻟﻴﮏ ﭘﺴﺘﺎن ز ﺳﻨﮓ ﺧﺎرﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫هﻤﭽﻮ اﻃﻔﺎل ﺷﻴﺮﺧﻮارﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫ﭼﮑﻨﻢ ﮔﻮر ﮔﺎهﻮارﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫هﻴﭻ ﺑﺎﺷﺪ هﻤﻪ ﭼﻪ ﭼﺎرﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫اﻳﻦ روش ﮔﺮ هﺰار ﺑﺎرﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﭘﺸﺘﻮارﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫ﻣﮕﺮ از ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﮔﺬارﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻴﺶ ﻣﺮغ ﻋﺸﻖ ﺑﺎرﻩ ﮐﻨﻢ‬
‫ﻗﺼﺪ ﮐﻮي دﻟﺮﺑﺎﻳﻲ ﻣﻲﮐﻨﻢ‬
‫ﮔﻪ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻪ هﺎي هﺎﻳﻲ ﻣﻲﮐﻨﻢ‬
‫ﮐﺎرزوي ﺁﺷﻨﺎﻳﻲ ﻣﻲﮐﻨﻢ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺁﻩ از ﺗﻨﮕﻨﺎﻳﻲ ﻣﻲﮐﻨﻢ‬
‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﺧﺎﮎ ﭘﺎﻳﻲ ﻣﻲﮐﻨﻢ‬
‫ﮐﻴﻦ هﻤﻪ زاري ز ﺟﺎﻳﻲ ﻣﻲﮐﻨﻢ‬
‫اﻳﻦ دم ﺁن دم را ﻗﻀﺎﻳﻲ ﻣﻲﮐﻨﻢ‬
‫ﻣﻦ ﻏﻤﺖ را ﻣﺮﺣﺒﺎﻳﻲ ﻣﻲﮐﻨﻢ‬
‫هﺴﺖ ﻻﻳﻖ ﮔﺮ هﻮاﻳﻲ ﻣﻲﮐﻨﻢ‬
‫ﺧﺎﮎ ﭘﺎﻳﺖ ﺗﻮﺗﻴﺎﻳﻲ ﻣﻲﮐﻨﻢ‬
‫اﻳﻦ دل ﭘﺮ درد را ﭼﻨﺪان ﮐﻪ درﻣﺎن ﻣﻲﮐﻨﻢ‬
‫‪٣٢١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ذرﻩﺁي ﭼﻮن هﺰار ﻋﺎﻟﻢ هﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ هﺮ ذرﻩ را ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪي‬
‫ﺻﺪ هﺰاران هﺰار ﻋﺎﻟﻢ را‬
‫ﭘﺲ ﺑﻪ ﻳﮏ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ هﺰار ﺟﻬﺎن‬
‫ﭼﻮن ﮐﻨﻢ ﻗﺼﺪ اﻳﻦ ﺳﻠﻮﮎ ﺷﮕﺮف‬
‫ﺷﻴﺮ دوﺷﻢ هﺰار درﻳﺎ ﺑﻴﺶ‬
‫ذرﻩهﺎي دو ﮐﻮن را زان ﺷﻴﺮ‬
‫ﭼﻮن ﮐﻤﺎل ﺑﻠﻮغ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫اي ﻋﺠﺐ ﭼﻮن ﺑﺴﺎزم اﻳﻦ هﻤﻪ ﮐﺎر‬
‫ﻋﺎﻗﺒﺖ ﭼﻮن ﻓﻠﮏ ﻓﺮو رﻳﺰم‬
‫هﻤﻪ ﭼﻮن ﭼﺮخ ﮔﺮد ﺧﻮد ﮔﺮدم‬
‫ﻧﺮهﻢ از دو ﮐﻮن ﻳﮏ ﺳﺮ ﻣﻮي‬
‫ﭼﻮن ز ﻣﻌﺸﻮق ﻣﺤﻮ ﮔﺸﺖ ﻓﺮﻳﺪ‬
‫هﺮ زﻣﺎن ﺑﻲ ﺧﻮد هﻮاﻳﻲ ﻣﻲﮐﻨﻢ‬
‫هﺮ زﻣﺎن ﺑﻲ ﺧﻮد هﻮاﻳﻲ ﻣﻲﮐﻨﻢ‬
‫ﮔﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺘﻲ هﺎي هﻮﻳﻲ ﻣﻲزﻧﻢ‬
‫ﻏﺮﻗﻪ زاﻧﻢ در ﺑﻦ درﻳﺎي ﺧﻮن‬
‫ﺗﻨﮓ دل ﺷﺪ هﺮ ﮐﻪ ﺁﻩ ﻣﻦ ﺷﻨﻮد‬
‫ﭼﻮن ﻣﺮا ﺑﺎد اﺳﺖ از وﺻﻠﺶ ﺑﻪ دﺳﺖ‬
‫اي ﻣﺮا ﭼﻮن ﺟﺎن ﺑﺒﻴﻦ زاري ﻣﻦ‬
‫ﮔﺮ دﻣﻲ از دل ﺑﺮﺁﻣﺪ ﺑﻲ ﻏﻤﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻏﻢ ﺗﻮ ﮐﻴﻤﻴﺎي ﺷﺎدي اﺳﺖ‬
‫در ﻏﻢ ﺗﻮ ﭼﻮن ﮐﻢ از ﻳﮏ ذرﻩام‬
‫روﺷﻨﻲ دﻳﺪﻩي ﻋﻄﺎر را‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮔﻮﻳﻴﺎ ﻳﮏ درد را ﺑﺮ ﺧﻮد دو ﭼﻨﺪان ﻣﻲﮐﻨﻢ‬
‫دردم اﻓﺰون ﻣﻲﺷﻮد ﭼﻨﺪان ﮐﻪ درﻣﺎن ﻣﻲﮐﻨﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮاﻧﻢ ﺗﻮﺑﻪ ﭼﻮن اﻳﻦ ﮐﺎر از ﺟﺎن ﻣﻲﮐﻨﻢ‬
‫ﮐﺰ ﻣﻴﺎن ﺟﺎن هﻮاي روي ﺟﺎﻧﺎن ﻣﻲﮐﻨﻢ‬
‫واﻧﮕﻬﻲ ﻣﻦ ﻋﺰم ﺧﻠﻮﺗﮕﺎﻩ ﺳﻠﻄﺎن ﻣﻲﮐﻨﻢ‬
‫ﻣﺮد ﻋﺸﻖ ﺧﻮد ﺗﻮﻳﻲ ﭘﺲ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺗﺎوان ﻣﻲﮐﻨﻢ‬
‫ﻣﻦ ﭼﺮا اﻳﻦ راز را از ﺧﻠﻖ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﻲﮐﻨﻢ‬
‫ﺟﻤﻠﻪي ﻋﺎﻟﻢ ﺗﻮﻳﻲ ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺁﺳﺎن ﻣﻲﮐﻨﻢ‬
‫ﺑﺎ دل ﻋﻄﺎر دﻟﺘﻨﮕﻲ ﻓﺮاوان ﻣﻲﮐﻨﻢ‬
‫ﺑﻮ ﮐﻪ ﺑﺎري اﺛﺮ ﻋﮑﺲ ﺧﻴﺎﻟﺖ ﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﮐﻪ ﻧﺪاﻧﻢ ﮐﻪ دﻣﻲ ﮔﺮد وﺻﺎﻟﺖ ﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﺧﺎﮎ ﺑﻮس در و درﮔﺎﻩ ﺟﻼﻟﺖ ﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﮔﺮ ﺷﺒﻲ ﭘﺮﺗﻮ ﺁن ﺷﻤﻊ ﺟﻤﺎﻟﺖ ﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﺟﺎن و دل ﺧﻮن ﺷﻮد و ﻣﻦ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﻣﻦ زهﻲ دوﻟﺖ اﮔﺮ ﺳﺎل ﺑﻪ ﺳﺎﻟﺖ ﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﻧﻲ ﺑﺨﻮر ﺧﻮن دل ﻣﻦ ﮐﻪ ﺣﻼت ﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﻧﺸﻮم هﻴﭻ ﻣﻠﻮل و ﻧﻪ ﻣﻼﻟﺖ ﺑﻴﻨﻢ‬
‫دل را هﻤﻪ ﻣﻴﻞ ﺟﺎن ﺑﺎ ﺳﻮي ﺗﻮ ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﺣﻴﺎت ﺟﺎن ﺑﺎروي ﺗﻮ ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﺁوارﻩ ز ﺧﺎن و ﻣﺎن ﺑﺮ ﺑﻮي ﺗﻮ ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ دل اﻓﺘﺎدﻩ در ﮐﻮي ﺗﻮ ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ و ﺑﻲ ﻣﻨﺰل ﺳﺮ ﮐﻮي ﺗﻮ ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫اﻧﺪر ﺧﻢ ﭼﻮﮔﺎﻧﺖ ﭼﻮن ﮔﻮي ﺗﻮ ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫‪٣٢٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اﻳﻦ دل ﭘﺮ درد را ﭼﻨﺪان ﮐﻪ درﻣﺎن ﻣﻲﮐﻨﻢ‬
‫ﺑﻠﻌﺠﺐ دردي اﺳﺖ درد ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن ﮐﺎﻧﺪرو‬
‫ﭼﻨﺪ ﮔﻮﻳﻲ ﺗﻮﺑﻪ ﺁن از ﻋﺸﻖ و زﻳﻦ رﻩ ﺑﺎز ﮔﺮد‬
‫از ﻣﻴﺎن ﺟﺎن ﻧﮕﻴﺮد ﻋﺸﻖ او هﺮﮔﺰ ﮐﻨﺎر‬
‫اﻳﻦ ﻋﺠﺎﻳﺐ ﺑﻴﻦ ﮐﻪ ﻧﮕﺬارﻧﺪ در ﮔﻠﺨﻦ ﻣﺮا‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮﺗﺎوان اﺳﺖ ﺑﺮ ﻣﻦ ﭼﻮن ﻧﻴﻢ در ﺧﻮرد ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن دل و ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﮐﻠﻲ راز ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﻧﻲ ﺧﻄﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﻮ و ﻣﻦ ﮐﻲ ﺑﻮد در راﻩ ﻋﺸﻖ‬
‫ﺗﺎ ﮔﻬﺮهﺎي ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻓﺎش ﮐﺮدم در ﺟﻬﺎن‬
‫ﻣﺤﻠﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺟﻤﺎﻟﺖ ﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﻣﺤﻠﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺟﻤﺎﻟﺖ ﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﮐﺎﺷﮑﻲ ﺧﺎﮎ رهﺖ ﺳﺮﻣﻪي ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻮدي‬
‫ﺻﺪ هﺰاران دل ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪﻩ در ﮐﻮي اﻣﻴﺪ‬
‫هﻤﭽﻮ ﭘﺮواﻧﻪ ﭘﺮ و ﺑﺎل زﻧﻢ در ﻏﻢ ﺗﻮ‬
‫ﺟﮕﺮم ﺧﻮن ﺷﺪ از اﻧﺪﻳﺸﻪي ﺁن ﺗﺎ ﭘﺲ ازﻳﻦ‬
‫ﺗﻮ ﻣﺮا دم ﺑﻪ دم اﻧﺪر ﻏﻢ ﺧﻮد ﻣﻲﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﺧﺎﮎ ﭘﺎي ﺗﻮ ﺷﺪم ﺧﻮن دﻟﻢ ﭘﺎﮎ ﻣﺮﻳﺰ‬
‫ﮔﺮ دهﺪ ﺷﺮح ﻏﻤﺖ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻄﺎر ﺑﺴﻲ‬
‫ﭼﺸﻢ از ﭘﻲ ﺁن دارم ﺗﺎ روي ﺗﻮ ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﭼﺸﻢ از ﭘﻲ ﺁن دارم ﺗﺎ روي ﺗﻮ ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺟﺎن ﺑﻮدم در ﺗﻦ رو از ﺗﻮ ﻧﮕﺮداﻧﻢ‬
‫ﺑﺲ ﻋﺎﺷﻖ ﺳﺮﮔﺮدان از ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻟﺐ ﺑﺮﺟﺎن‬
‫از ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻧﺸﮑﻴﺒﻢ ﮔﺮ ﺧﻮاﻧﻲ و ﮔﺮ راﻧﻲ‬
‫هﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻳﮑﻲ ﺑﻴﺪل از ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﻲ ﺣﺎﺻﻞ‬
‫ﺁن دل ﮐﻪ ﺑﻮد ﺳﺮﮐﺶ ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ اﺳﻴﺮ ﻋﺸﻖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺻﺪ ﺟﺎن و دل ﺧﻮد را ﻳﮏ ﻣﻮي ﺗﻮ ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﮐﺎﻣﺮوز ﺑﻪ ﻋﺸﻖ اﻧﺪر هﻨﺪوي ﺗﻮ ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫دل ﺑﺎز ﻧﻤﻲﻳﺎﺑﻢ دﻟﺪار ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫از ﺧﻴﻞ وﻓﺎداران دﻳﺎر ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﻳﮏ دوﺳﺖ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ ﻳﮏ ﻳﺎر ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫در روي زﻣﻴﻦ اﻧﺪﮎ ﺑﺴﻴﺎر ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫در ﻋﺮﺻﻪي اﻳﻦ وادي ﺟﺰ ﺧﺎر ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﮐﺎﻧﺠﺎ ﺑﻪ دو ﺟﻮد ﺟﺎن را ﻣﻘﺪار ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻣﻮرد درﻳﻦ دﻳﻮان ﺟﺰ ﻣﺎر ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫دردا ﮐﻪ درﻳﻦ ﺻﺪ ﻏﻢ ﻏﻤﺨﻮار ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫زاﻧﮕﻮﻧﻪ اﺛﺮ ﮐﻢ ﺷﺪ ﮐﺎﺛﺎر ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﮐﺰ ﮐﺎر ﺟﻬﺎن ﻳﮏ دل ﺑﺮ ﮐﺎر ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﺑﻪ دردي ﻣﺒﺘﻼ ﮔﺸﺘﻢ ﮐﻪ درﻣﺎﻧﺶ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫وﻟﻲ ﮐﺲ ﮐﻮ ﮐﻪ در ﺟﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺟﻮﻳﺎﻧﺶ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﭼﻪ ﭘﻮﻳﻢ ﺑﻴﺶ ازﻳﻦ راهﻲ ﮐﻪ ﭘﺎﻳﺎﻧﺶ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫درﻳﻦ رﻩ ﮐﻮي ﻣﻪ روﻳﻲ اﺳﺖ ﺧﻠﻘﻲ در ﻃﻠﺐ ﭘﻮﻳﺎن وﻟﻴﮏ اﻳﻦ ﮐﻮي ﭼﻮن ﻳﺎﺑﻢ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺎﻧﺶ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﮐﻪ او ﺑﺲ ﻓﺎرغ اﺳﺖ از ﻣﺎ ﺳﺮ ﺁﻧﺶ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﮐﻪ هﺮ ﮐﻮ ﺷﻤﻊ ﺟﺎن ﺟﻮﻳﺪ ﻏﻢ ﺟﺎﻧﺶ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﮐﻪ هﺮ ﮐﻮ ﺟﺎن درو ﺑﺎزد ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﺶ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪ در ﺧﻮد هﺸﻴﺎر ﻣﻲ ﻧﺒﻴﻨﻢ‬
‫در راﻩ او دﻟﻲ را ﺑﺮ ﮐﺎر ﻣﻲ ﻧﺒﻴﻨﻢ‬
‫‪٣٢٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﮕﺮ ﮐﻠﻲ وﺻﻞ ﺗﻮ ﺑﺪاﻧﺴﺘﻢ‬
‫ﻋﻄﺎر ﻣﮕﺮ روزي ﺗﺮﮐﻴﺶ ﺑﻮد درﺳﺮ‬
‫دردا ﮐﻪ ز ﻳﮏ هﻤﺪم ﺁﺛﺎر ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫دردا ﮐﻪ ز ﻳﮏ هﻤﺪم ﺁﺛﺎر ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫در ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺮ ﺣﺴﺮت ﺑﺴﻴﺎر ﺑﮕﺮدﻳﺪم‬
‫در ﭼﺎر ﺳﻮي ﻋﺎﻟﻢ ﺷﺶ ﮔﻮﺷﻪي ﺗﻮﺗﻮﻳﺶ‬
‫ﺑﺴﻴﺎر وﻓﺎ ﺟﺴﺘﻢ اﻧﺪﮎ ﻗﺪم از هﺮﮐﺲ‬
‫ﭼﻨﺪان ﮐﻪ در ﺁن وادي ﮐﺮدم ﻃﻠﺐ ﻳﮏ ﮔﻞ‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﺪ درﻳﻦ وادي ﺑﺮ ﺟﺎن و دﻟﻢ ﻟﺮزم‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ز ﻧﺎداﻧﻲ دﻳﻮان ﺟﻬﺎن دارم‬
‫هﺮ روز ازﻳﻦ دﻳﻮان ﺻﺪ ﻏﻢ ﺑﺮﻣﺎ ﺁﻳﺪ‬
‫ﮔﺮ زاﻧﮑﻪ اﺛﺮ ﺑﻮدي در روي زﻣﻴﻦ ﮐﺲ را‬
‫ﻋﻄﺎر دﻟﺖ ﺑﺮ ﮐﻦ از ﮐﺎر ﺟﻬﺎن ﮐﻠﻲ‬
‫ﺑﻪ درﻳﺎﻳﻲ در اوﻓﺘﺎدم ﮐﻪ ﭘﺎﻳﺎﻧﺶ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﺑﻪ درﻳﺎﻳﻲ در اوﻓﺘﺎدم ﮐﻪ ﭘﺎﻳﺎﻧﺶ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫در اﻳﻦ درﻳﺎ ﻳﮑﻲ در اﺳﺖ و ﻣﺎ ﻣﺸﺘﺎق در او‬
‫ﭼﻪ ﺟﻮﻳﻢ ﺑﻴﺶ ازﻳﻦ ﮔﻨﺠﻲ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺁن ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮن ﺟﺎن ﻣﻦ ﺟﺎﻧﺎن ﻧﺪاﻧﻢ دﺳﺖ ﺁﻻﻳﺪ‬
‫دﻻ ﺑﻴﺰار ﺷﻮ از ﺟﺎن اﮔﺮ ﺟﺎﻧﺎن هﻤﻲ ﺧﻮاهﻲ‬
‫ﺑﺮو ﻋﻄﺎر ﺑﻴﺮون ﺁي ﺑﺎ ﺟﺎﻧﺎن ﺑﻪ ﺟﺎن ﺑﺎزي‬
‫در درد ﻋﺸﻖ ﻳﮏ دل ﺑﻴﺪار ﻣﻲ ﻧﺒﻴﻨﻢ‬
‫در درد ﻋﺸﻖ ﻳﮏ دل ﺑﻴﺪار ﻣﻲ ﻧﺒﻴﻨﻢ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ز ﺧﻮدﭘﺮﺳﺘﻲ ﻣﺸﻐﻮل ﮐﺎر ﺧﻮﻳﺸﻨﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﺎ دﺳﺖ هﺮﭼﻪ دﻳﺪم ﭼﻮن ﻳﺎر ﻣﻲ ﻧﺒﻴﻨﻢ‬
‫ﺧﻮد از ﺳﮕﺎن ﮐﻮﻳﺶ ﺁﺛﺎر ﻣﻲ ﻧﺒﻴﻨﻢ‬
‫ﮐﺰ ﮐﺸﺘﮕﺎن ﻋﺸﻘﺶ دﻳﺎر ﻣﻲ ﻧﺒﻴﻨﻢ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﺟﺎي ﻋﺎﺷﻖ ﺟﺰ دار ﻣﻲ ﻧﺒﻴﻨﻢ‬
‫دﻳﻦ رﻓﺖ و ﺑﺮ ﻣﻴﺎن ﺟﺰ زﻧﺎر ﻣﻲ ﻧﺒﻴﻨﻢ‬
‫اﻧﺪﮎ ز دﺳﺖ دادم ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻲ ﻧﺒﻴﻨﻢ‬
‫وز ﮔﻠﺒﻦ وﺻﺎﻟﺶ ﻳﮏ ﺧﺎر ﻣﻲ ﻧﺒﻴﻨﻢ‬
‫وز ﻏﻤﺰﻩ ﻧﺸﺴﺘﻪ در ﮐﻤﻴﻨﻢ‬
‫ﺷﻮرﻳﺪﻩ و ﺧﺴﺘﻪ دل ازﻳﻨﻢ‬
‫ﺑﺮ ﻧﻘﻄﻪي ﺧﻮن ﻧﮕﺮ ﭼﻨﻴﻨﻢ‬
‫ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﻓﻐﺎن دو ﺁﺳﺘﻴﻨﻢ‬
‫ﮔﻪ روي ﻧﻬﺎدﻩ ﺑﺮ زﻣﻴﻨﻢ‬
‫ﺑﻲ ﻧﻮر رﺧﺖ ﺟﻬﺎن ﻧﺒﻴﻨﻢ‬
‫در ﺗﻮ رﺳﺪ ﺁﻩ ﺁﺗﺸﻴﻨﻢ‬
‫اي زﻟﻒ ﺗﻮ ﻣﺸﮏ راﺳﺘﻴﻨﻢ‬
‫ﺑﻲ ﺗﺒﺮا و ﺗﻮﻻ ﻣﻲروم‬
‫ﻓﺎرغ از اﻣﺮوز و ﻓﺮدا ﻣﻲروم‬
‫زاﻧﮑﻪ داﻳﻢ ﺑﻲ ﻣﻦ و ﻣﺎ ﻣﻲروم‬
‫ﻻﺟﺮم از ﺳﺎﻳﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻲروم‬
‫ﺑﻲ ﭘﺮ و ﺑﻲ ﺑﺎل زﻳﺒﺎ ﻣﻲروم‬
‫ﻻﺟﺮم ﻧﺎدان و داﻧﺎ ﻣﻲروم‬
‫اﻳﻦ زﻣﺎن ﺑﺎ ﻗﻌﺮ درﻳﺎ ﻣﻲروم‬
‫ﻣﻦ ز دل ﺑﺎ ﺟﺎن ﺷﻴﺪا ﻣﻲروم‬
‫‪٣٢٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻋﻤﺮي ﺑﺴﺮ دوﻳﺪم ﮔﻔﺘﻢ ﻣﮕﺮ رﺳﻴﺪم‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﻣﮕﺮ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻢ از ﺧﺎﺻﮕﺎن ﮐﻮﻳﺶ‬
‫دﻋﻮي اﺳﺖ ﺟﻤﻠﻪ دﻋﻮي ﮐﻮ ﻋﺎﺷﻘﻲ و ﮐﻮ ﻋﺸﻖ‬
‫ﮔﺮ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﺑﺮﺁور از ﺟﺎن دم اﻧﺎاﻟﺤﻖ‬
‫ﭼﻮن ﻣﺮد دﻳﻦ ﻧﺒﻮدم ﮐﻴﺶ ﻣﻐﺎن ﮔﺰﻳﺪم‬
‫اﮐﻨﻮن ز ﻧﺎ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻧﻪ ﻣﻎ ﻧﻪ ﻣﻤﻨﻢ ﻣﻦ‬
‫دردا ﮐﻪ داد ﭼﻮن ﮔﻞ ﻋﻄﺎر دل ﺑﻪ ﺑﺎدش‬
‫اي ﺑﺮدﻩ ﺑﻪ زﻟﻒ ﮐﻔﺮ و دﻳﻨﻢ‬
‫اي ﺑﺮدﻩ ﺑﻪ زﻟﻒ ﮐﻔﺮ و دﻳﻨﻢ‬
‫ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ و ﺳﻮﮐﻮار از ﺁﻧﻢ‬
‫ﺗﺎ داﻳﺮﻩ وار ﮐﺮد زﻟﻔﺖ‬
‫از ﺑﺲ ﮐﻪ زﻧﻢ دو دﺳﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ‬
‫ﮔﻪ دﺳﺖ ﮔﺸﺎدﻩ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻧﻢ‬
‫ﺑﺎ اﻳﻦ هﻤﻪ ﺟﻮر ﮐﺰ ﺗﻮ دارم‬
‫ﺑﺮ ﺑﺎد ﻣﺪﻩ ﻣﺮا ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻪ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺷﺪم ز ﺑﻮي زﻟﻔﺖ‬
‫در رﻩ او ﺑﻲ ﺳﺮ و ﭘﺎ ﻣﻲروم‬
‫در رﻩ او ﺑﻲ ﺳﺮ و ﭘﺎ ﻣﻲروم‬
‫اﻳﻤﻦ از ﺗﻮﺣﻴﺪ و از ﺷﺮﮎ ﺁﻣﺪم‬
‫ﻧﻪ ﻣﻦ و ﻧﻪ ﻣﺎ ﺷﻨﺎﺳﻢ ذرﻩاي‬
‫ﺳﺎﻟﮏ ﻣﻄﻠﻖ ﺷﺪم ﭼﻮن ﺁﻓﺘﺎب‬
‫ﻣﺮغ ﻋﺸﻘﻢ هﺮ زﻣﺎﻧﻲ ﺻﺪ ﺟﻬﺎن‬
‫ﭼﻮن هﻤﻪ داﻧﻢ وﻟﻴﮑﻦ هﻴﭻ دان‬
‫ﻗﻄﺮﻩاي ﺑﻮدم ز درﻳﺎ ﺁﻣﺪﻩ‬
‫در دﻟﻢ ﺗﺎ ﻋﺸﻖ ﻗﺪس ﺁرام ﻳﺎﻓﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻦ ﮔﻨﮕﻢ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﺎ ﻣﻲروم‬
‫ﮔﻔﺖ ﺑﺮ ﻳﮏ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺻﺪ ﺟﺎ ﻣﻲروم‬
‫ﮔﻔﺖ روزي در ﺑﻪ ﺻﺤﺮا ﻣﻲروم‬
‫در هﻮﻳﺖ ﺑﺲ هﻮﻳﺪا ﻣﻲروم‬
‫هﻢ ﻧﻬﺎن هﻢ ﺁﺷﮑﺎرا ﻣﻲروم‬
‫ور ﻧﻬﺎن ﺟﻮﻳﻴﻢ ﭘﻴﺪا ﻣﻲروم‬
‫ﺑﻞ ﮐﺰﻳﻦ هﺮ دو ﻣﺒﺮا ﻣﻲروم‬
‫هﻢ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻦ ﻓﺮد و ﻳﮑﺘﺎ ﻣﻲروم‬
‫ﭼﻮن ز ﺧﻮد ﻧﺎﻣﺤﺮﻣﻢ از ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﻲروم‬
‫ﻻﺟﺮم در ﮐﻮي او ﺑﻲ ﻋﻘﻞ و ﺑﻲ ﺟﺎن ﻣﻲروم‬
‫هﻤﭽﻮ ﻣﺠﻨﻮن ﮔﺮد ﻋﺎﻟﻢ دوﺳﺖ ﺟﻮﻳﺎن ﻣﻲروم‬
‫ﻣﻦ ﺑﺪان ﺁﻣﻮﺧﺘﻢ وﻗﺖ ﺳﺤﺮ زان ﻣﻲروم‬
‫در ﺧﻢ ﭼﻮﮔﺎن او ﭼﻮن ﮔﻮي ﮔﺮدان ﻣﻲروم‬
‫ﺑﺎ دﻟﻲ ﭘﺮ ﺧﻮن ﺑﻪ زﻳﺮ ﺧﺎﮎ ﺣﻴﺮان ﻣﻲروم‬
‫هﻤﭽﻮ ذرﻩ ﺑﻲ ﺳﺮ و ﺗﻦ ﭘﺎي ﮐﻮﺑﺎن ﻣﻲروم‬
‫ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﻮرﻳﺪﻩ دل ﺳﺮ در ﺑﻴﺎﺑﺎن ﻣﻲروم‬
‫ﮐﻴﻦ زﻣﺎن از ﻧﻨﮓ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺧﺎﮎ ﻳﮑﺴﺎن ﻣﻲروم‬
‫ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﺧﻮﻳﺶ راﻩ ﻗﻠﻨﺪر ﮔﺮﻓﺘﻪاﻳﻢ‬
‫اﻳﻤﺎن ﺧﻮد ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﻲ از ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪاﻳﻢ‬
‫ﻳﮑﺒﺎرﻩ ﺗﺮﮎ ﮐﺎر ﻣﺰور ﮔﺮﻓﺘﻪاﻳﻢ‬
‫زﻧﺎر ﭼﺎر ﮐﺮدﻩ ﺑﻪﺑﺮ در ﮔﺮﻓﺘﻪاﻳﻢ‬
‫وز ﻃﻴﻠﺴﺎن و ﺧﺮﻗﻪ ﻗﻠﻢ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪاﻳﻢ‬
‫ﺗﺎ روز ﺣﺸﺮ ﻣﻠﮏ ﺳﮑﻨﺪر ﮔﺮﻓﺘﻪاﻳﻢ‬
‫‪٣٢٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺷﺮح ﻋﺸﻖ او ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ راﺳﺖ‬
‫ﺑﺎرﮔﺎهﻲ زد ز ﺁدم ﻋﺸﻖ او‬
‫زو ﺑﭙﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﮐﺎﺧﺮ ﺗﺎ ﮐﺠﺎ‬
‫ﭼﻮن هﻮﻳﺖ از ﺑﻄﻮن در ﭘﺮدﻩ ﺑﻮد‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻧﻪ ﭘﻨﻬﺎﻧﻢ و ﻧﻪ ﺁﺷﮑﺎر‬
‫ﮔﺮ هﻮﻳﺪا ﺧﻮاهﻴﻢ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﻮم‬
‫ﻧﻪ ﭼﻨﻴﻨﻢ ﻧﻪ ﭼﻨﺎن ﻧﻪ هﺮدوم‬
‫ﭼﻮن ﻓﺮﻳﺪ از ﺧﻮﻳﺶ ﻳﮑﺘﺎ ﻣﻲرود‬
‫هﺮ ﺷﺒﻲ وﻗﺖ ﺳﺤﺮ در ﮐﻮي ﺟﺎﻧﺎن ﻣﻲروم‬
‫هﺮ ﺷﺒﻲ وﻗﺖ ﺳﺤﺮ در ﮐﻮي ﺟﺎﻧﺎن ﻣﻲروم‬
‫ﭼﻮن ﺣﺠﺎﺑﻲ ﻣﺸﮑﻞ ﺁﻣﺪ ﻋﻘﻞ و ﺟﺎن در راﻩ او‬
‫هﻤﭽﻮ ﻟﻴﻠﻲ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪم در ﻓﺮاﻗﺶ روز و ﺷﺐ‬
‫هﺮ ﺳﺤﺮ ﻋﻨﺒﺮ ﻓﺸﺎﻧﺪ زﻟﻒ ﻋﻨﺒﺮ ﺑﺎر او‬
‫ﺗﺎ ﺑﺪﻳﺪم زﻟﻒ ﭼﻮن ﭼﻮﮔﺎن او ﺑﺮ روي ﻣﺎﻩ‬
‫ﻣﺎﻩ روﻳﺎ در ﻣﻦ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﻧﮕﺮ ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ‬
‫ذرﻩ ذرﻩ زان ﺷﺪم ﺗﺎ ﭘﻴﺶ ﺧﻮرﺷﻴﺪ رﺧﺶ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻲ ﻧﻬﺪ هﺮ ﺳﺎﻋﺘﻲ در ﭘﻴﺶ ﻣﻦ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ اي ﻋﻄﺎر از ﻧﻨﮓ وﺟﻮد ﺗﻮ ﻣﺮا‬
‫ﻣﺎ هﺮﭼﻪ ﺁن ﻣﺎﺳﺖ ز رﻩ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪاﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ هﺮﭼﻪ ﺁن ﻣﺎﺳﺖ ز رﻩ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪاﻳﻢ‬
‫در راﻩ ﺣﻖ ﭼﻮ ﻣﺤﺮم اﻳﻤﺎن ﻧﺒﻮدﻩاﻳﻢ‬
‫ﭼﻮن اﺻﻞ ﮐﺎر ﻣﺎ هﻤﻪ روي و رﻳﺎ ﻧﻤﻮد‬
‫از هﺮ دو ﮐﻮن ﮔﻮﺷﻪي دﻳﺮي ﮔﺰﻳﺪﻩاﻳﻢ‬
‫اﻧﺪر ﻗﻤﺎرﺧﺎﻧﻪ ﭼﻮ رﻧﺪان ﻧﺸﺴﺘﻪاﻳﻢ‬
‫زان ﭼﺸﻤﻪي ﺣﻴﺎت ﮐﻪ در ﮐﻮي دوﺳﺖ ﺑﻮد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﻴﺮون ز ﮐﻔﺮ و دﻳﻦ رﻩ دﻳﮕﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪاﻳﻢ‬
‫از دﺳﺖ دوﺳﺖ ﺑﺎدﻩ ﺑﻪ ﺳﺎﻏﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪاﻳﻢ‬
‫از ﻟﻔﻆ او دو ﮐﻮن ﺑﻪ ﮔﻮهﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪاﻳﻢ‬
‫ﺑﺎ رخ و زﻟﻒ ﺗﻮ ﺷﺮح ﮐﻔﺮ و اﻳﻤﺎن ﮔﻔﺘﻪاﻳﻢ‬
‫هﻢ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﮔﺸﺘﻪاﻳﻢ و هﻢ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﮔﻔﺘﻪاﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ ﺗﻮ را از اﺳﺘﻌﺎرت در ﺳﺨﻦ ﺟﺎن ﮔﻔﺘﻪاﻳﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺒﺎزان ﻋﺎﻟﻢ وﺻﻒ ﺟﺎﻧﺎن ﮔﻔﺘﻪاﻳﻢ‬
‫درد را ﺗﺴﮑﻴﻦ دل را ﻋﻴﻦ درﻣﺎن ﮔﻔﺘﻪاﻳﻢ‬
‫ﻗﺮب و ﺑﻌﺪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را وﺻﻞ و هﺠﺮان ﮔﻔﺘﻪاﻳﻢ‬
‫از ﺳﺮ ﺳﺮ رﻓﺘﻪاﻳﻢ و ﺗﺮﮎ ﺳﺎﻣﺎن ﮔﻔﺘﻪاﻳﻢ‬
‫داﺳﺘﺎن ﻋﺸﻖ ﺧﻮد را ﺗﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﮔﻔﺘﻪاﻳﻢ‬
‫ﮔﻪ ﮔﺪا را ﺧﻮاﻧﺪﻩاﻳﻢ و ﮔﺎﻩ ﺳﻠﻄﺎن ﮔﻔﺘﻪاﻳﻢ‬
‫ﺑﺲ دﻟﻴﻞ ﺁوردﻩاﻳﻢ و ﭼﻨﺪ ﺑﺮهﺎن ﮔﻔﺘﻪاﻳﻢ‬
‫ﮔﺎﻩ ﭘﻴﺪا ﮐﺮدﻩاﻳﻢ و ﮔﺎﻩ ﭘﻨﻬﺎن ﮔﻔﺘﻪاﻳﻢ‬
‫ﻋﺎﺷﻖ و ﻣﻲ ﭘﺮﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻪ ﺑﻬﺮ ﻧﺸﺴﺖ ﺁﻣﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮد ﭘﺎي ﺑﺴﺖ ﺁﻣﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ ز ﺑﻬﺮ ﺷﮑﺴﺖ ﺁﻣﺪﻩاﻳﻢ‬
‫هﻮﺷﻴﺎران ﻣﺴﺖ ﺁﻣﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﮐﺎﻣﻼن اﻟﺴﺖ ﺁﻣﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ ﻣﮕﺮ ﻧﻴﺴﺖ هﺴﺖ ﺁﻣﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻤﺮي ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﺷﺴﺖ ﺁﻣﺪﻩاﻳﻢ‬
‫‪٣٢٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﺮﺗﺮ ز هﺴﺖ و ﻧﻴﺴﺖ ﻗﺪم در ﻧﻬﺎدﻩاﻳﻢ‬
‫ﺑﺮ روي دوﺳﺖ ﺳﺎﻏﺮ و دﺳﺖ از ﻣﻴﺎن ﺑﺮون‬
‫ﻋﻄﺎر ﺗﺎ ﺑﻴﺎن ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻋﺸﻖ ﮐﺮد‬
‫ﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻬﺪ ﺣﺴﻦ ﺗﻮ ﺗﺮﮎ دل و ﺟﺎن ﮔﻔﺘﻪاﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻬﺪ ﺣﺴﻦ ﺗﻮ ﺗﺮﮎ دل و ﺟﺎن ﮔﻔﺘﻪاﻳﻢ‬
‫ﻳﺎد زﻟﻔﺖ ﮐﺮدﻩاﻳﻢ و ﻧﺎم زﻟﻔﺖ ﺑﺮدﻩاﻳﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﺟﺎن از ﺑﺲ ﻟﻄﻴﻔﻲ در ﻧﻴﺎﺑﺪ ﮐﺲ ﺗﻮ را‬
‫هﻤﭽﻮ ﻣﻦ در ﻋﺸﻘﺖ اي ﺟﺎن ﺗﺮﮎ ﺟﺎنهﺎ ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ‬
‫درد ﻋﺸﻘﺖ را ﭼﻮ درﻣﺎﻧﻲ ﻧﻤﻲدﻳﺪﻳﻢ ﻣﺎ‬
‫وﺻﻞ و هﺠﺮان ﺑﺎ ﺗﻮ و از ﺗﻮ ﺧﻴﺎل ﻋﺸﻖ ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎن ﺣﺠﺎب راهﺖ ﺁﻣﺪ در رهﺖ‬
‫ﺑﺎ ﺧﻴﺎﻟﺖ ﭼﻮن ﻳﮑﻲ ﻣﺤﺮم ﻧﻤﻲدﻳﺪﻳﻢ ﻣﺎ‬
‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را در ﻣﻴﺎن ﻗﺒﺾ و ﺑﺴﻂ و ﺻﺤﻮ ﺳﮑﺮ‬
‫ﻣﺮد وﺻﻠﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺲ ﺑﺸﻨﻮ درﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﮐﻪ ﻣﺎ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻋﻄﺎرﻳﻢ ﻣﺎ ﮐﺎﺳﺮار راﻩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ‬
‫ﺑﺎدﻩ ﻧﺎﺧﻮردﻩ ﻣﺴﺖ ﺁﻣﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﺑﺎدﻩ ﻧﺎﺧﻮردﻩ ﻣﺴﺖ ﺁﻣﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﺳﺎﻗﻴﺎ ﺧﻴﺰ و ﺟﺎم در دﻩ زود‬
‫ﺧﻴﺰ ﺗﺎ از ﺧﻮدي ﺑﺮون ﺁﻳﻴﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺷﮑﺴﺘﻲ ﻧﺒﻮد ﺟﺎﻧﺎن را‬
‫در ﺟﻬﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﻣﺴﺖ هﺸﻴﺎر اﺳﺖ‬
‫ﻧﺎﻗﺼﺎن ﺑﻠﻲ ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﻴﻢ‬
‫هﺴﺘﻲ و ﻧﻴﺴﺘﻲ ﻣﺎ ﺑﻨﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﻣﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮار ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ اﻟﺤﻖ‬
‫هﻤﭽﻮ ﻋﻄﺎر در ﻣﺤﻴﻂ وﺟﻮد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫در ازل ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺻﺒﻮﺣﻲ ﮐﺮدﻩاﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ ﮐﻪ ﺷﺮب روح ﻗﺪﺳﻲ ﺧﻮردﻩاﻳﻢ‬
‫در ﮐﻨﺎر ﻗﺪﺳﻴﺎن ﭘﺮوردﻩاﻳﻢ‬
‫ﻧﻘﺶ ﻏﻴﺮ از ﻟﻮح دل ﺑﺴﺘﺮدﻩاﻳﻢ‬
‫ﮔﻮ ﺑﻴﺎ اﻳﻨﮏ ﺑﻴﺎن ﺁوردﻩاﻳﻢ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻣﺎ در اﻧﺪرون ﭘﺮدﻩاﻳﻢ‬
‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﺑﻪ ز ﮐﺲ ﻧﺸﻤﺮدﻩاﻳﻢ‬
‫و ﺁﺳﺘﻴﻨﻲ ﺑﺮ ﺟﻬﺎن اﻓﺸﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫از دو ﭼﺸﻢ ﺧﻮنﻓﺸﺎن اﻓﺸﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫از زﻣﻴﻦ ﺗﺎ ﺁﺳﻤﺎن اﻓﺸﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫داﻣﻦ از ﮐﻮن و ﻣﮑﺎن اﻓﺸﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫رﺧﺖ دل در ﻳﮏ زﻣﺎن اﻓﺸﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﺗﻦ ﻓﺮو دادﻳﻢ و ﺟﺎن اﻓﺸﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫در دﻣﻲ ﺑﺮ دﻟﺴﺘﺎن اﻓﺸﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫دل ز ﺑﺎر اﻳﻦ و ﺁن اﻓﺸﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﺑﺲ ﺟﻮاهﺮ ﮐﺰ زﺑﺎن اﻓﺸﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫دﺳﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﭘﺎي در ﮔﻞ ﻣﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﭘﺎي در ﮔﻞ دﺳﺖ ﺑﺮ دل ﻣﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ ﻧﺪاﻧﺴﺘﻴﻢ و ﻏﺎﻓﻞ ﻣﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫هﻤﭽﻮ ﻣﺮغ ﻧﻴﻢ ﺑﺴﻤﻞ ﻣﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫داﻳﻤﺎ در ﮐﺎر ﻣﺸﮑﻞ ﻣﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫‪٣٢٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﺎ ﻣﻲ از ﮐﺎس ﺳﻌﺎدت ﺧﻮردﻩاﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ ﻣﻲ از ﮐﺎس ﺳﻌﺎدت ﺧﻮردﻩاﻳﻢ‬
‫ﺑﺎ ﻏﺬاي ﺧﺎﮎ ﻧﺘﻮاﻧﻴﻢ زﻳﺴﺖ‬
‫ﻋﺎر از ﺁن دارﻳﻢ ازﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﻣﺎ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﻣﻬﺮ ﻣﻬﺮ او ﺑﺮ ﺟﺎن زدﻳﻢ‬
‫هﺮ ﮐﻪ اﻳﻦ ﺑﺎور ﻧﻤﻲدارد ز ﻣﺎ‬
‫از ﺑﺮون ﭘﺮدﻩ ﻣﺎ را ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻋﻄﺎرﻳﻢ و ﺑﻮي ﺧﻮش دهﻴﻢ‬
‫دﺳﺖ در ﻋﺸﻘﺖ ز ﺟﺎن اﻓﺸﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫دﺳﺖ در ﻋﺸﻘﺖ ز ﺟﺎن اﻓﺸﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫اي ﺑﺴﺎ ﺧﻮﻧﺎ ﮐﻪ در ﺳﻮداي ﺗﻮ‬
‫وي ﺑﺴﺎ ﺁﺗﺶ ﮐﻪ از دل در ﻏﻤﺖ‬
‫ﺗﺎ دل از ﺗﺮ داﻣﻨﻲ ﺑﺮداﺷﺘﻴﻢ‬
‫دل ﮔﺮاﻧﻲ ﮐﺮد در ﮐﺸﺘﻲ ﻋﺸﻖ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻈﺮ ﺑﺮ روي ﺁن دﻟﺒﺮ ﻓﺘﺎد‬
‫هﺮﭼﻪ در ﺻﺪ ﺳﺎل ﻣﻲﮐﺮدﻳﻢ ﺟﻤﻊ‬
‫ﭼﻮن ز راﻩ ﻧﻴﮏ و ﺑﺪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻴﻢ‬
‫ﭼﻮن دل ﻋﻄﺎر ﺷﺪ درﻳﺎي ﻋﺸﻖ‬
‫ﻣﺎ ز ﻋﺸﻘﺖ ﺁﺗﺸﻴﻦ دل ﻣﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ ز ﻋﺸﻘﺖ ﺁﺗﺸﻴﻦ دل ﻣﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﺧﺎﮎ راﻩ از اﺷﮏ ﻣﺎ ﮔﻞ ﮔﺸﺖ و ﻣﺎ‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﺑﺮق وﺻﻞ ﺗﻮ ﺑﺠﺴﺖ‬
‫ﻻﺟﺮم از ﺑﺲ ﮐﻪ ﺑﺎل و ﭘﺮ زدﻳﻢ‬
‫ﭼﻮن ز ﻋﺸﻘﺖ هﻴﭻ ﻣﺸﮑﻞ ﺣﻞ ﻧﺸﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭼﻮن ز ﻏﻔﻠﺖ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ ﻣﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﮔﺎم ﻣﻨﺰل ﻣﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻪ هﻢ وز ﺗﻮ ﺟﺪا ﻣﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺗﻮﻳﻲ ﻣﺎ ز ﮐﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﭘﺲ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﻣﻦ و ﻣﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﭘﺲ ز ﺑﺮاي ﭼﻪ دوﺗﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺣﻖ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﺰا ﻣﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫اي هﻤﻪ ﺗﻮ هﻴﭻ ﭼﺮا ﻣﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﻧﻪ ﺑﻪ ﺑﻘﺎ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻓﻨﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﮔﻮي ﺻﻔﺖ ﺑﻲ ﺳﺮ و ﭘﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﺳﻮﺧﺘﻪي ﺧﻮف و رﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﮐﺰ دو ﺟﻬﺎن ﻓﺮد ﺗﻮ را ﻣﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫اﻧﮕﺸﺖ ﻧﻤﺎي هﺮ ﻧﻮاﺣﻲاﻳﻢ‬
‫ﺧﻮن رﻳﺰ ز دﻳﺪﻩ ﭼﻮن ﺻﺮاﺣﻲاﻳﻢ‬
‫ﻧﻪ ﻗﻠﺒﻲاﻳﻢ و ﻧﻪ ﺟﻨﺎﺣﻲاﻳﻢ‬
‫ﺑﻲ ﺻﺒﺢ و ﺻﺒﻮﺣﻲ و ﺻﺒﺎﺣﻲاﻳﻢ‬
‫ﺑﺲ ﺳﻮﺧﺘﻪاﻳﻢ و ﺑﺲ ﻣﺒﺎﺣﻲاﻳﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺧﺎﮎ ﻣﻘﺎم ﺑﻲﺻﻼﺣﻲاﻳﻢ‬
‫در ﻣﺼﻄﺒﻪ ﻣﺴﺖ ﻻﻓﻼﺣﻲاﻳﻢ‬
‫ﮐﺎﻓﻮر ﻧﻪ ﮐﺎﻓﺮي رﺑﺎﺣﻲاﻳﻢ‬
‫ﺣﺎﻟﻲ ز ﺑﻲ ﻣﻲ ﻣﻼﺣﻲاﻳﻢ‬
‫‪٣٢٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ درﻳﺎﺳﺖ اﻣﺎ زان ﭼﻪ ﺳﻮد‬
‫ﮐﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﻋﻄﺎر از ﺗﻮ ﮐﺎم‬
‫در ﭼﻪ ﻃﻠﺴﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫در ﭼﻪ ﻃﻠﺴﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﻧﻲ ﮐﻪ ﺗﻮﻳﻲ ﺟﻤﻠﻪ و ﻣﺎ هﻴﭻ ﻧﻪ‬
‫از هﻤﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﭼﻮ ﺗﻮﻳﻲ هﺮﭼﻪ هﺴﺖ‬
‫رﺷﺘﻪ ﭼﻮ ﻳﮑﺘﺎﺳﺖ در اﺻﻠﻲ ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﺳﺰاوار وﺟﻮدي و ﺑﺲ‬
‫ﭼﻮن هﻤﻪ ﺗﻮ ﻣﺎ هﻤﻪ هﻴﭻ ﺁﻣﺪﻳﻢ‬
‫ﭼﻮن هﻤﻪ ﻧﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ و ﻧﻪ ﺑﻲ ﺗﻮﻳﻴﻢ‬
‫در ﺧﻢ ﭼﻮﮔﺎن ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ‬
‫ﭘﺎﮎ ﮐﻦ از ﻣﺎ دل ﻣﺎ زاﻧﮑﻪ ﻣﺎ‬
‫ﻣﺎ ﭼﻮ ﻓﺮﻳﺪﻳﻢ ﻧﻪ ﻧﻴﮏ و ﻧﻪ ﺑﺪ‬
‫ﻣﺎ رﻧﺪ و ﻣﻘﺎﻣﺮ و ﻣﺒﺎﺣﻲاﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ رﻧﺪ و ﻣﻘﺎﻣﺮ و ﻣﺒﺎﺣﻲاﻳﻢ‬
‫ﺧﻮن ﺧﻮارﻩ ﭼﻮ ﺧﺎﮎ ﺟﺮﻋﻪ از ﺟﺎﻣﻴﻢ‬
‫هﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ از ﮔﺮوﻩ ﺳﻠﻄﺎﻧﻴﻢ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ز ﺷﺮاب ﺷﻮق ﺗﻮ هﺮ دم‬
‫ﮔﺮ ﺳﻮﺧﺘﮕﺎن ﺗﻮ ﻣﺒﺎﺣﻲاﻧﺪ‬
‫ﻣﺎ ﻓﻘﺮ و ﺻﻼح ﮐﻲ ﺧﺮﻳﻢ ﺁﺧﺮ‬
‫در ﺑﺘﮑﺪﻩ رﻧﺪ و ﻻاﺑﺎﻟﻲاﻳﻢ‬
‫ﮐﺎﻓﻮر رﺑﺎﺣﻲ ار ﺑﻮد اﺻﻠﻲ‬
‫ﺗﺎ در رﺳﺪ اﻳﻦ ﻣﻲ ﺗﻮ اي ﻋﻄﺎر‬
‫ﻣﺎ درد ﻓﺮوش هﺮ ﺧﺮاﺑﺎﺗﻴﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻧﻪ ﻋﺸﻮﻩ ﻓﺮوش هﺮ ﮐﺮاﻣﺎﺗﻴﻢ‬
‫واﻧﮕﺸﺖﻧﻤﺎي اهﻞ ﻃﺎﻣﺎﺗﻴﻢ‬
‫درديﮐﺶ و ﮐﻢزن ﺧﺮاﺑﺎﺗﻴﻢ‬
‫در ﺷﻴﻮﻩي دﻳﻦ ﺧﺮ ﺧﺮاﻓﺎﺗﻴﻢ‬
‫ﮔﻪ ﺻﻮﻣﻌﻪدار ﻋﺰي و ﻻﺗﻴﻢ‬
‫ﮔﻪ ﻣﺴﺘﻤﻌﺎن اﻟﺘﺤﻴﺎﺗﻴﻢ‬
‫ﮔﻪ ﻣﺴﺖ ﺷﺮاب ﻋﺎﻟﻢ اﻟﺬاﺗﻴﻢ‬
‫ﻣﺎ ﮐﻲ ز ﻣﻘﺎم رﺳﻢ و ﻋﺎداﺗﻴﻢ‬
‫ﭼﻪ ﻣﺮد ﻣﺴﺎﺟﺪ و ﻋﺒﺎداﺗﻴﻢ‬
‫ﭼﻪ ﺑﺎﺑﺖ ﻗﺮﺑﺖ و ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻴﻢ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﻧﻪ ﻣﺮد اﻳﻦ ﻣﻘﺎﻣﺎﺗﻴﻢ‬
‫ﭘﺮواﻧﻪي ﺷﻤﻊ ﻧﻮر ﻣﺸﮑﺎﺗﻴﻢ‬
‫ﻗﻴﻤﺖ ﺳﻮداي ﺗﻮ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻴﻢ‬
‫در رﻩ ﺳﻮداي ﺗﻮ ﻣﻲﺑﺎﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﻤﻲﭘﺮداﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﭘﻴﺶ ﻋﺸﻘﺖ ﺟﺎن و دل درﺑﺎﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﻮداي ﺗﻮ ﺳﺮ ﺑﻔﺮاﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﻣﺎ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ از ﺗﻒ ﺁن ﺑﮕﺪاﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ در ﺁﺗﺸﺖ اﻧﺪاﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﮔﺎﻩ ﺑﺎ ﺁن ﺳﻮﺧﺘﻦ ﻣﻲﺳﺎﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﺗﺎ ﻧﻮاي درد ﺗﻮ ﺑﻨﻮاﺧﺘﻴﻢ‬
‫در رﻩ ﺗﺮﺳﺎﺑﭽﻪ درﺑﺎﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﺻﺪ ﻋﻠﻢ ﻋﺸﻖ ﺑﺮاﻓﺮاﺧﺘﻴﻢ‬
‫‪٣٢٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﺎ درد ﻓﺮوش هﺮ ﺧﺮاﺑﺎﺗﻴﻢ‬
‫اﻧﮕﺸﺖزﻧﺎن ﮐﻮي ﻣﻌﺸﻮﻗﻴﻢ‬
‫ﺣﻴﻠﺖﮔﺮ و ﻣﻬﺮﻩ دزد و اوﺑﺎﺷﻴﻢ‬
‫در ﺷﻴﻮﻩي ﮐﻔﺮ ﭘﻴﺮ و اﺳﺘﺎدﻳﻢ‬
‫ﮔﻪ ﻣﺮد ﮐﻠﻴﺴﻴﺎي و ﻧﺎﻗﻮﺳﻴﻢ‬
‫ﮔﻪ ﻣﻌﺘﮑﻔﺎن ﮐﻮي ﻻهﻮﺗﻴﻢ‬
‫ﮔﻪ ﻣﺴﺖ ﺧﺮاب دردي دردﻳﻢ‬
‫ﺑﺎ ﻋﺎدت و رﺳﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺎ را ﮐﺎر‬
‫ﻣﺎ را ز ﻋﺒﺎدت و ز ﻣﺴﺠﺪ ﭼﻪ‬
‫ﺑﺎ اﻳﻦ هﻤﻪ ﻣﻔﺴﺪي و زراﻗﻲ‬
‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ز ﻣﺎ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﺎ و ﻣﻦ‬
‫در ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻴﺨﻮدي ﭼﻮ ﻋﻄﺎرﻳﻢ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺟﺎن درﺑﺎﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺟﺎن درﺑﺎﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﺮ ﻣﺮﮐﺐ ﻓﮑﺮت ﻣﺪام‬
‫ﺧﻮد ﺗﻮ در دل ﺑﻮدي و ﻣﺎ از ﻏﺮور‬
‫ﭼﻮن ﺑﮕﺴﺘﺮدي ﺑﺴﺎط داوري‬
‫ﺑﺮ دوﻋﺎﻟﻢ ﺳﺮﻓﺮازي ﻳﺎﻓﺘﻴﻢ‬
‫ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻘﺖ درﺁﻣﺪ ﮔﺮد دل‬
‫ﺑﺮ اﻣﻴﺪ وﺻﻞ ﺗﻮ ﭘﺮواﻧﻪوار‬
‫ﮔﺎﻩ ﭼﻮن ﭘﺮواﻧﻪاي ﻣﻲﺳﻮﺧﺘﻴﻢ‬
‫هﻤﭽﻮ ﻋﻄﺎر از ﺟﻬﺎن ﺑﺮدﻳﻢ دﺳﺖ‬
‫هﺮﭼﻪ هﻤﻪ ﻋﻤﺮ هﻤﻲ ﺳﺎﺧﺘﻴﻢ‬
‫هﺮﭼﻪ هﻤﻪ ﻋﻤﺮ هﻤﻲ ﺳﺎﺧﺘﻴﻢ‬
‫راهﺐ دﻳﺮش ﭼﻮ ﺳﭙﻪ ﻋﺮﺿﻪ داد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻧﻌﺮﻩزﻧﺎن ﺑﺮ دو ﺟﻬﺎن ﺗﺎﺧﺘﻴﻢ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻧﻪ ﺑﺎ اﺳﺐ و ﻧﻪ ﺑﺎ ﺳﺎﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﺳﺮ ﺑﻪ دل ﺧﺮﻗﻪ ﺑﺮاﻧﺪاﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﻗﺒﻠﻪ ز ﺑﺘﺨﺎﻧﻪي او ﺳﺎﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﻗﻴﻤﺖ ﺗﺮﺳﺎﺑﭽﻪ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﭘﺮدﻩي درد اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻨﻮاﺧﺘﻴﻢ‬
‫زاﻧﮑﻪ ز درد ﺗﻮ ﺑﻨﮕﺪاﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﭼﻮن هﻤﻪ از ﺧﻮﻳﺶ ﻧﭙﺮداﺧﺘﻴﻢ‬
‫زان ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﺗﻴﻎ زﺑﺎن ﺁﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﺑﺲ ﮐﻪ ﺟﺎن در ﺧﺎﮎ اﻳﻦ در ﺳﻮﺧﺘﻴﻢ‬
‫دل ﭼﻮ ﺧﻮن ﮐﺮدﻳﻢ و در ﺑﺮ ﺳﻮﺧﺘﻴﻢ‬
‫در ﻏﻤﺶ هﻢ ﺧﺸﮏ و هﻢ ﺗﺮ ﺳﻮﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻣﺎ هﺮ دم ﻗﻮيﺗﺮ ﺳﻮﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﻣﻀﻄﺮب ﮔﺸﺘﻴﻢ و ﻣﻀﻄﺮ ﺳﻮﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﺟﺎن ﺧﻮد ﭼﻮن ﻋﻮد ﻣﺠﻤﺮ ﺳﻮﺧﺘﻴﻢ‬
‫دل ﭼﻮ ﻋﻮد از ﻃﻌﻢ ﺷﮑﺮ ﺳﻮﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﺟﺎن ز ﺟﺎﻧﺎن دل ز دﻟﺒﺮ ﺳﻮﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﻣﺪت ﺳﻲ ﺳﺎل دﻳﮕﺮ ﺳﻮﺧﺘﻴﻢ‬
‫راﺳﺖ ﭼﻮن ﭘﺮواﻧﻪﻳﻲ ﭘﺮ ﺳﻮﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪﮐﻠﻲ ﭘﺎي ﺗﺎ ﺳﺮ ﺳﻮﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﻣﺎ ﺳﭙﻨﺪ روي او ﺑﺮ ﺳﻮﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﺧﺮﻣﻦ ﭘﻨﺪار ﻳﮑﺴﺮ ﺳﻮﺧﺘﻴﻢ‬
‫اﻋﺠﻤﻲ ﮔﺸﺘﻴﻢ و دﻓﺘﺮ ﺳﻮﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﺟﺎن و دل را ﻓﺘﻨﻪهﺎ اﻧﮕﻴﺨﺘﻴﻢ‬
‫‪٣٣٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫رﻗﺺﮐﻨﺎن ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻴﺪان ﺷﺪﻳﻢ‬
‫ﺗﺮﮎ ﻓﻠﮏ ﻏﺎﺷﻴﻪي ﻣﺎ ﮐﺸﺪ‬
‫ﻋﺸﻖ رﺧﺶ ﭼﻮن ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﺎ رﺳﻴﺪ‬
‫ﺳﻴﻨﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﺮاﻧﻪي او ﺳﻮﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻓﺸﺎﻧﺪﻳﻢ ﺑﺮ او دﻳﻦ و دل‬
‫درد دﻩ اي ﺳﺎﻗﻲ ﻣﺠﻠﺲ ﮐﻪ ﻣﺎ‬
‫ﻧﻪ ﮐﻪ ﻧﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﺑﺖ درد ﺗﻮﻳﻴﻢ‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﮐﻪ ﭘﺮدازد اﮔﺮ راﺳﺘﻲ اﺳﺖ‬
‫ﺟﺰ ﺳﺨﻨﻲ ﺑﻬﺮﻩي ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﺲ ﮐﻪ ﺟﺎن در ﺧﺎﮎ اﻳﻦ در ﺳﻮﺧﺘﻴﻢ‬
‫در رهﺶ ﺑﺎ ﻧﻴﮏ و ﺑﺪ در ﺳﺎﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﺳﻮز ﻣﺎ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ او ﻗﻮت ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺪو رﻩ ﻧﻲ و ﺑﻲ او ﺻﺒﺮ ﻧﻲ‬
‫ﭼﻮن ز ﺟﺎﻧﺎن ﺁﺗﺸﻲ در ﺟﺎن ﻓﺘﺎد‬
‫ﭼﻮن ز دﻟﺒﺮ ﻃﻌﻢ ﺷﮑﺮ ﻳﺎﻓﺘﻴﻢ‬
‫ﭼﻮن دل و ﺟﺎن ﭘﺮدﻩي اﻳﻦ راﻩ ﺑﻮد‬
‫ﻣﺪت ﺳﻲ ﺳﺎل ﺳﻮدا ﭘﺨﺘﻪاﻳﻢ‬
‫ﻋﺎﻗﺒﺖ ﭼﻮن ﺷﻤﻊ روﻳﺶ ﺷﻌﻠﻪ زد‬
‫ﭘﺮ ﭼﻮ ﺳﻮﺧﺖ ﺁﻧﮕﻪ دراﻓﮑﻨﺪﻳﻢ ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﺧﻮاﻩ ﮔﻮ ﺑﻨﻤﺎي روي و ﺧﻮاﻩ ﻧﻪ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﻳﮏ ﭼﻮ ﻣﻲﻧﻴﺮزﻳﺪﻳﻢ ﻣﺎ‬
‫ﭼﻮن ﺷﮑﺴﺖ اﻳﻨﺠﺎ ﻗﻠﻢ ﻋﻄﺎر را‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ دام ﻋﺸﻖ او ﺁوﻳﺨﺘﻴﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ دام ﻋﺸﻖ او ﺁوﻳﺨﺘﻴﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﻦ ﻓﺮو دادﻳﻢ و در ﻧﮕﺮﻳﺨﺘﻴﻢ‬
‫ﺧﻮن دل ﺑﺎ ﺧﺎﮎ رﻩ ﺁﻣﻴﺨﺘﻴﻢ‬
‫ﮔﺎﻩ ﻣﻲرﻓﺘﻴﻢ و ﮔﻪ ﻣﻲﺑﻴﺨﺘﻴﻢ‬
‫ﭘﺎي در ﮔﻞ ﺧﺎﮎ ﺑﺮ ﺳﺮ رﻳﺨﺘﻴﻢ‬
‫ﻟﻴﮏ در داﻣﺶ ﺑﻪ ﺣﻠﻖ ﺁوﻳﺨﺘﻴﻢ‬
‫ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﺎ روي ﺟﺎن اﻧﮕﻴﺨﺘﻴﻢ‬
‫ﻋﻘﻞ را ﺳﺮ ﭼﻮن ﻗﻠﻢ ﺑﺮداﺷﺘﻴﻢ‬
‫ﭘﺮدﻩي هﺴﺘﻲ ﺑﻪ دم ﺑﺮداﺷﺘﻴﻢ‬
‫وز ﺟﻬﺎن ﺗﻦ ﻗﺪم ﺑﺮداﺷﺘﻴﻢ‬
‫ﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﺴﺘﻲ ﺟﺎم ﺟﻢ ﺑﺮداﺷﺘﻴﻢ‬
‫ﺷﺎدي اﻓﺰودﻳﻢ و ﻏﻢ ﺑﺮداﺷﺘﻴﻢ‬
‫از وﺟﻮد و از ﻋﺪم ﺑﺮداﺷﺘﻴﻢ‬
‫ﮔﻨﺞ راﺣﺖ ﺑﻲ اﻟﻢ ﺑﺮداﺷﺘﻴﻢ‬
‫از ﻧﻴﮏ و ﺑﺪ ﺟﻬﺎن ﺟﺪا ﮔﺸﺘﻴﻢ‬
‫از هﺴﺘﻲ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻓﻨﺎ ﮔﺸﺘﻴﻢ‬
‫ﺑﺮ ﮐﻞ ﻣﺮاد ﭘﺎدﺷﺎ ﮔﺸﺘﻴﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺟﻤﻠﮕﻲ ﺗﻮرا ﮔﺸﺘﻴﻢ‬
‫ﻣﺴﺘﻐﺮق ﺳﺮ ﮐﺒﺮﻳﺎ ﮔﺸﺘﻴﻢ‬
‫در ﻋﺎﻟﻢ ﻋﺸﻖ ﻣﻘﺘﺪا ﮔﺸﺘﻴﻢ‬
‫اﻳﻦ ﺧﻮد ﭼﻪ ﺳﺨﻦ ﺑﻮد ﮐﺠﺎ ﮔﺸﺘﻴﻢ‬
‫ﮔﻔﺘﻴﻢ ﻣﮕﺮ ﮐﻪ ﮐﻴﻤﻴﺎ ﮔﺸﺘﻴﻢ‬
‫ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺷﺪﻳﻢ و ﭼﻮن هﻮا ﮔﺸﺘﻴﻢ‬
‫ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﭼﻮ ﭼﺮخ ﺁﺳﻴﺎ ﮔﺸﺘﻴﻢ‬
‫‪٣٣١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫دل ﭼﻮ در ﮔﺮداب ﻋﺸﻘﺶ اوﻓﺘﺎد‬
‫ﺑﺲ ﮐﻪ اﻧﺪر وادي ﺳﻮداي او‬
‫ﺧﺎﮎ ﭘﺎي او ﺑﻪ ﻧﻮﮎ ﺑﺮگ ﭼﺸﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺎﻣﺪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻏﺮﺑﻴﻞ هﻴﭻ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻣﺎ زﻳﺮﮎ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺮﻏﻲ ﺑﺪﻳﻢ‬
‫هﻤﭽﻮ ﻋﻄﺎري ز ﺷﻮق روي او‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻗﺪم ﺑﺮداﺷﺘﻴﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻗﺪم ﺑﺮداﺷﺘﻴﻢ‬
‫ﭼﻮن دم ﻣﺎ ﺳﺨﺖ ﮔﻴﺮا ﺷﺪ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ‬
‫در ﺟﻬﺎن ﺟﺎن ﺣﻘﻴﻘﺖﺑﻴﻦ ﺷﺪﻳﻢ‬
‫ﭼﻮن درﺁﻣﺪ ﻋﺸﻖ و ﺟﺎن را ﻣﺴﺖ ﮐﺮد‬
‫ﺑﺮ ﺟﻤﺎل ﺳﺎﻗﻲ ﺟﺎن زان ﺷﺮاب‬
‫ﭘﺲ دل ﺧﻮد هﻤﭽﻮ ﻣﺴﺘﺎن ﺧﺮاب‬
‫در ﺧﺮاﺑﻲ هﻤﭽﻮ ﻋﻄﺎر از ﮐﻤﺎل‬
‫ﺗﺎ ﺑﺎ ﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﺁﺷﻨﺎ ﮔﺸﺘﻴﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺎ ﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﺁﺷﻨﺎ ﮔﺸﺘﻴﻢ‬
‫ﺗﺎ هﺴﺖ ﺷﺪﻳﻢ در ﺑﻘﺎي ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ در رﻩ ﻧﺎﻣﺮادي اﻓﺘﺎدﻳﻢ‬
‫زان دﺳﺖ هﻤﻪ ﺟﻬﺎن ﻓﺮو ﺑﺴﺘﻲ‬
‫ﻳﮏ ﺷﻤﻪ ﭼﻮ زان ﺣﺪﻳﺚ ﺑﻨﻤﻮدي‬
‫زاﻧﮕﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ اﻗﺘﺪا ﮐﺮدﻳﻢ‬
‫اي دل ﺗﻮ ﮐﺠﺎﻳﻲ او ﮐﺠﺎ ﺁﺧﺮ‬
‫ﻋﻤﺮي ﻣﺲ ﻧﻔﺲ را ﺑﭙﺎﻟﻮدﻳﻢ‬
‫ﭼﻮن روي ﭼﻮ ﺁﻓﺘﺎب ﺑﻨﻤﻮدي‬
‫ﭼﻮن ﺗﺎب ﺟﻤﺎل ﺗﻮ ﻧﻴﺎوردﻳﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫در زﻳﺮ زﻣﻴﻦ ﭼﻮ ﺗﻮﺗﻴﺎ ﮔﺸﺘﻴﻢ‬
‫هﺮﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺎ اﻣﻴﺪ وا ﮔﺸﺘﻴﻢ‬
‫در دﻳﺮ ﻣﻐﺎن راﻩ ﺧﺮاﺑﺎت ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‬
‫ﺗﺮﮎ ﺳﺨﻦ ﻋﺎدت و ﻃﺎﻣﺎت ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‬
‫اﮐﻨﻮن ﮐﻢ ﺳﺎﻟﻮس و ﻣﺮاﻋﺎت ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‬
‫ﻳﺎرب ﮐﻪ ﺑﻪ ﻳﮏ دم ﭼﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‬
‫ور ﻋﻘﻞ درو ﻣﺎت ﻧﺸﺪ ﻣﺎت ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‬
‫ﺑﺎ دﻟﺸﺪﮔﺎن راﻩ ﻣﻨﺎﺟﺎت ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‬
‫ﺁن ﺷﻴﻮﻩ ز اﺳﺮار و ﮐﺮاﻣﺎت ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‬
‫دادﻳﻢ دل از دﺳﺖ و ﭘﻲ ﻳﺎر ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‬
‫ﭘﺲ در رﻩ ﺟﺎﻧﺎن ﭘﻲ اﺳﺮار ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‬
‫و از ﺁرزوي او ﮐﻢ اﻏﻴﺎر ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‬
‫ﺗﺮﮎ ﺧﻮدي ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﻳﮑﺒﺎر ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‬
‫در ﮐﻮي رﺟﺎ داﻣﻦ ﭘﻨﺪار ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‬
‫از ﮐﻌﺒﻪي ﻇﺎهﺮ رﻩ ﺧﻤﺎر ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‬
‫ﭼﻪ ﺧﺮﻗﻪ ﭼﻪ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﮐﻪ زﻧﺎر ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‬
‫اﻧﺪر رﻩ دﻳﻦ ﺷﻴﻮﻩي ﮐﻔﺎر ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‬
‫ﭘﺲ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﻣﺬهﺐ ﻋﻄﺎر ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‬
‫ﺗﻮ زﻳﺒﺎ ﺑﻴﻦ ﮐﻪ ﻣﺎ زﻳﺒﺎ ﻧﻬﺎدﻳﻢ‬
‫ﺟﻬﺎن را در ﺑﺴﻲ ﻏﻮﻏﺎ ﻧﻬﺎدﻳﻢ‬
‫ﺟﻤﺎل ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮ ﺻﺤﺮا ﻧﻬﺎدﻳﻢ‬
‫‪٣٣٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮن ﻣﺤﺮم ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻧﻴﻔﺘﺎدﻳﻢ‬
‫ﻧﻮﻣﻴﺪ ﻣﺸﻮ درﻳﻦ رﻩ اي ﻋﻄﺎر‬
‫ﻣﺎ ﺗﺮﮎ ﻣﻘﺎﻣﺎت و ﮐﺮاﻣﺎت ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‬
‫ﻣﺎ ﺗﺮﮎ ﻣﻘﺎﻣﺎت و ﮐﺮاﻣﺎت ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‬
‫ﭘﻲ ﺑﺮ ﭘﻲ رﻧﺪان ﺧﺮاﺑﺎت ﻧﻬﺎدم‬
‫ﺁن وﻗﺖ ﮐﻪ ﺧﻮد را هﻤﻪ ﺳﺎﻟﻮس ﻧﻤﻮدﻳﻢ‬
‫در ﭼﻬﺮﻩي ﺁن ﻣﺎﻩ ﭼﻮ ﺷﺪ دﻳﺪﻩي ﻣﺎ ﺑﺎز‬
‫ﺑﺲ ﻋﻘﻞ ﮐﻪ ﺷﺪ ﻣﺎت ﺑﻪ ﻳﮏ ﺑﺎزي ﻋﺸﻘﺶ‬
‫ﭼﻮن ﻋﻘﻞ ﺷﺪ از دﺳﺖ ز ﻣﺴﺘﻲ ﻣﻲ ﻋﺸﻖ‬
‫ﭼﻮن ﺷﻴﻮﻩ ﻋﻄﺎر درﻳﻦ راﻩ ﺑﺪﻳﺪﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ ﺑﺎر دﮔﺮ ﮔﻮﺷﻪي ﺧﻤﺎر ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‬
‫ﻣﺎ ﺑﺎر دﮔﺮ ﮔﻮﺷﻪي ﺧﻤﺎر ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‬
‫دﻋﻮي دو ﮐﻮن از دل ﺧﻮد دور ﻓﮑﻨﺪﻳﻢ‬
‫از هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﻣﻬﺮ ﻳﮑﻲ را ﺑﮕﺰﻳﺪﻳﻢ‬
‫ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺧﻮدي ﺗﻮ درﻳﻦ راﻩ ﺣﺠﺎب اﺳﺖ‬
‫اي ﺑﺲ ﮐﻪ ﭼﻮ ﭘﺮواﻧﻪي ﭘﺮ ﺳﻮﺧﺘﻪ از ﺷﻤﻊ‬
‫از ﮐﻌﺒﻪي ﺟﺎن ﭼﻮن ﮐﻪ ﻧﺪﻳﺪﻳﻢ ﻧﺸﺎﻧﻲ‬
‫از ﺧﺮﻗﻪ و ﺗﺴﺒﻴﺢ ﭼﻮ ﺟﺰ ﻧﺎم ﻧﺪﻳﺪﻳﻢ‬
‫زﻳﻦ دﻳﻦ ﺑﻪ ﺗﺰوﻳﺮ ﭼﻮ دل ﺧﻴﺮﻩ ﻓﺮوﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﭼﻮن هﺮﭼﻪ ﺟﺰ او هﺴﺖ درﻳﻦ راﻩ ﺣﺠﺎب اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﺁن ﻧﻘﺸﻲ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺻﺤﺮا ﻧﻬﺎدﻳﻢ‬
‫هﺮ ﺁن ﻧﻘﺸﻲ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺻﺤﺮا ﻧﻬﺎدﻳﻢ‬
‫ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ز زﻟﻒ ﺧﻮد ﻧﻤﻮدﻳﻢ‬
‫ﭼﻮ ﺁدم را ﻓﺮﺳﺘﺎدﻳﻢ ﺑﻴﺮون‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫اﮔﺮ ﭼﺸﻤﺖ ﺑﻮد ﭘﻴﺪا ﻧﻬﺎدﻳﻢ‬
‫ﮐﻪ ﮔﻮهﺮ ﭘﻴﺶ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ ﻧﻬﺎدﻳﻢ‬
‫ﻃﻠﺴﻤﺎﺗﻲ ﮐﻪ هﺮ دم ﻣﺎ ﻧﻬﺎدﻳﻢ‬
‫اﮔﺮﭼﻪ اﻳﻦ هﻤﻪ اﺳﻤﺎ ﻧﻬﺎدﻳﻢ‬
‫ﺑﺮاي ﻳﮏ دل داﻧﺎ ﻧﻬﺎدﻳﻢ‬
‫اﮔﺮ داﻧﺎ ﻧﻪاي ﺳﻮدا ﻧﻬﺎدﻳﻢ‬
‫ﺑﻨﺎي ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺮ درﻳﺎ ﻧﻬﺎدﻳﻢ‬
‫ﺷﻮد ﻧﺎﭼﻴﺰ هﺮﭼﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻬﺎدﻳﻢ‬
‫ﺟﻬﺎﻧﻲ ﭘﺮ ﻏﻤﺖ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﻬﺎدﻳﻢ‬
‫ﺗﻮ را ﺳﻠﻄﺎﻧﻲ ﻓﺮدا ﻧﻬﺎدﻳﻢ‬
‫ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﺑﻲ ﺳﺮ و ﺑﻲ ﭘﺎ ﻧﻬﺎدﻳﻢ‬
‫ﺻﺪ ﺑﺎر ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻤﺮدﻳﻢ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ هﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺳﭙﺮدﻳﻢ‬
‫ﺑﮕﺴﺴﺘﻪ ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ ﺷﻤﺮدﻳﻢ‬
‫دل ﭘﺮ ﺁﺗﺶ ﺑﻪ روز ﺑﺮدﻳﻢ‬
‫ﺗﺎ در ﭘﻲ ﻧﻴﻢ ﺟﺮﻋﻪ دردﻳﻢ‬
‫در ﮔﺮﻣﻲ و ﺗﺸﻨﮕﻲ ﺳﭙﺮدﻳﻢ‬
‫ﺧﻮن ﮔﺸﺖ و ز روي ﺧﻮد ﺳﺘﺮدﻳﻢ‬
‫ﭼﻮن از دم ﺳﺮد ﺗﻮ ﻓﺴﺮدﻳﻢ‬
‫داﻣﻦ ز دو ﮐﻮن در ﮐﺸﻴﺪﻳﻢ‬
‫در ﮐﻨﺞ ﻓﻨﺎ ﺑﻴﺎرﻣﻴﺪﻳﻢ‬
‫زهﺮي ﺑﻪ ﮔﻤﺎن دل ﭼﺸﻴﺪﻳﻢ‬
‫ﮔﻪ در هﻮﺳﺶ ﺑﻪ ﺳﺮ دوﻳﺪﻳﻢ‬
‫‪٣٣٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺟﻤﺎل ﻣﺎ ﺑﺒﻴﻦ ﮐﻴﻦ راز ﭘﻨﻬﺎن‬
‫وﮔﺮ ﭼﺸﻤﺖ ﻧﺒﺎﺷﺪ هﻤﭽﻨﺎن دان‬
‫ﮐﺴﻲ ﻧﻨﻬﺎد و ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﻧﻬﺎدن‬
‫ﻣﺒﺎش اﺣﻮال ﻣﺴﻤﻲ ﺟﺰ ﻳﮑﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻳﻘﻴﻦ ﻣﻲدان ﮐﻪ ﭼﻨﺪﻳﻨﻲ ﻋﺠﺎﻳﺐ‬
‫ز ﭼﻨﺪﻳﻨﻲ ﻋﺠﺎﻳﺐ ﺣﺼﻪي ﺗﻮ‬
‫ﻣﺸﻮ ﻣﻐﺮور ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻧﻘﺶ زﻳﺮاﮎ‬
‫اﮔﺮ ﻣﻮﺟﻲ از ﺁن درﻳﺎ ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫اﮔﺮ اﻳﻨﺠﺎ ز درﻳﺎ ﺑﺮﮐﻨﺎري‬
‫وﮔﺮ هﻤﺮﻧﮓ درﻳﺎ ﮔﺮدي اﻣﺮوز‬
‫دل ﻋﻄﺎر را در ﻋﺸﻖ اﻳﻦ راﻩ‬
‫ﺗﺎ ﻣﺎ رﻩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺳﭙﺮدﻳﻢ‬
‫ﺗﺎ ﻣﺎ رﻩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺳﭙﺮدﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ را ز دو ﮐﻮن ﻧﻴﻢ ﺟﺎن ﺑﻮد‬
‫ﺑﺲ روز ﮐﻪ در هﻮاي روﻳﺖ‬
‫ﺑﺲ ﺷﺐ ﮐﻪ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ در ﻓﺮاﻗﺖ‬
‫اي ﺳﺎﻗﻲ ﺟﺎن ﺑﻴﺎ ﮐﻪ دﻳﺮي اﺳﺖ‬
‫ﺁﺑﻲ در دﻩ ﮐﻪ اﻳﻦ ﺑﻴﺎﺑﺎن‬
‫ﺑﻲ روي ﺗﻮ هﺮ ﻣﻴﻲ ﮐﻪ ﺧﻮردﻳﻢ‬
‫ﻋﻄﺎر ﻣﮑﻦ ﺑﻪ درد ﮔﺮﻣﻲ‬
‫ﺗﺎ دردي درد او ﭼﺸﻴﺪﻳﻢ‬
‫ﺗﺎ دردي درد او ﭼﺸﻴﺪﻳﻢ‬
‫ﺑﺎ هﻢ ﻧﻔﺴﻲ ز درد ﻋﺸﻘﺶ‬
‫ﺑﺮ ﺑﻮي ﻳﻘﻴﻦ ﮐﻪ ﺑﻮ ﮐﻪ ﺑﻴﻨﻴﻢ‬
‫ﮔﻪ در ﻃﻠﺒﺶ ز دﺳﺖ رﻓﺘﻴﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺁوازﻩي او ﺑﺴﻲ ﺷﻨﻴﺪﻳﻢ‬
‫ﮐﻴﻦ درد ﺑﻪ ﺟﺎن و دل ﺧﺮﻳﺪﻳﻢ‬
‫ﺻﺪ ﭘﺮدﻩ ﺑﻪ ﻳﮏ زﻣﺎن درﻳﺪﻳﻢ‬
‫ﺧﻮد را ز ﻓﺮوغ ﺁن ﺑﺪﻳﺪﻳﻢ‬
‫از هﺮ دو ﺑﺮون رهﻲ ﮔﺰﻳﺪﻳﻢ‬
‫در ﭘﺮدﻩي ﻏﻴﺐ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪﻳﻢ‬
‫از ﺧﻮد ﻧﻪ ازو ﺑﺪو رﺳﻴﺪﻳﻢ‬
‫از ﻧﻨﮓ وﺟﻮد او ﺑﺮﻳﺪﻳﻢ‬
‫ﻧﺎم ﺑﻠﻲ ﭼﻮن ﺑﺮﻳﻢ ﭼﻮن هﻤﻪ ﻣﺴﺖ ﺁﻣﺪﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ هﻤﻪ زان ﻳﮏ ﺷﺮاب ﻣﺴﺖ اﻟﺴﺖ ﺁﻣﺪﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ هﻤﻪ زان ﺟﺮﻋﻪي دوﺳﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁﻣﺪﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ ز ﭘﻲ ﻧﻴﺴﺘﻲ ﻋﺎﺷﻖ هﺴﺖ ﺁﻣﺪﻳﻢ‬
‫ﺗﺎ ﭼﻮ ﮔﻞ از دﺳﺖ دوﺳﺖ دﺳﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁﻣﺪﻳﻢ‬
‫ﺗﺎ ز ﭘﻲ ﭼﻞ ﺻﺒﺎح ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺷﺴﺖ ﺁﻣﺪﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ ﻧﻪ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﻴﺮﻩ ﺟﺎي ﺑﻬﺮ ﻧﺸﺴﺖ ﺁﻣﺪﻳﻢ‬
‫ﮔﻔﺖ ﺷﮑﺴﺖ ﺁورﻳﺪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﮑﺴﺖ ﺁﻣﺪﻳﻢ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ز ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺟﺴﻢ ﺟﻮهﺮ ﭘﺴﺖ ﺁﻣﺪﻳﻢ‬
‫ﮐﻪ از ﻣﻘﺼﻮد ﺧﻮد ﺑﻮﻳﻲ ﻧﺪﻳﺪﻳﻢ‬
‫ﺑﺴﻲ ﺧﻮاري و ﺑﻲ ﺑﺮﮔﻲ ﮐﺸﻴﺪﻳﻢ‬
‫ﺑﺴﻲ در ﺟﺴﺘﺠﻮﻳﺶ رﻩ ﺑﺮﻳﺪﻳﻢ‬
‫ﮔﻬﻲ رﻧﺪي و ﻗﻼﺷﻲ ﮔﺰﻳﺪﻳﻢ‬
‫ﺑﻪ هﺮ ﭘﺮ ﮐﺎن ﮐﺴﻲ ﭘﺮد ﭘﺮﻳﺪﻳﻢ‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎن و دل ﻏﻢ ﻋﺸﻘﺶ ﺧﺮﻳﺪﻳﻢ‬
‫‪٣٣٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫در ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺮ ﻋﺠﺎﻳﺐ ﻋﺸﻖ‬
‫درﻣﺎن ﭼﻪﮐﻨﻴﻢ درد او را‬
‫ﻋﺸﻘﺶ ﭼﻮ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﻤﻮد ﻣﺎ را‬
‫ﻧﻮر رخ او ﭼﻮ ﺷﻌﻠﻪاي زد‬
‫دﻳﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻧﻪ ز ﺁب و ﺧﺎﮐﻴﻢ‬
‫ﭼﻪ ﺧﺎﮎ و ﭼﻪ ﺁب ﮐﺎﻧﭽﻪ ﻣﺎﻳﻴﻢ‬
‫ﭼﻮن ﭘﺮدﻩ ز روي ﮐﺎر ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﭘﻴﻮﺳﺘﮕﻴﻲ ﭼﻮ ﻳﺎﻓﺖ ﻋﻄﺎر‬
‫ﻣﺎ ز ﺧﺮاﺑﺎت ﻋﺸﻖ ﻣﺴﺖ اﻟﺴﺖ ﺁﻣﺪﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ ز ﺧﺮاﺑﺎت ﻋﺸﻖ ﻣﺴﺖ اﻟﺴﺖ ﺁﻣﺪﻳﻢ‬
‫ﭘﻴﺶ ز ﻣﺎ ﺟﺎن ﻣﺎ ﺧﻮرد ﺷﺮاب اﻟﺴﺖ‬
‫ﺧﺎﮎ ﺑﺪ ﺁدم ﮐﻪ دوﺳﺖ ﺟﺮﻋﻪ ﺑﺪان ﺧﺎﮎ رﻳﺨﺖ‬
‫ﺳﺎﻗﻲ ﺟﺎم اﻟﺴﺖ ﭼﻮن و ﺳﻘﻴﻬﻢ ﺑﮕﻔﺖ‬
‫دوﺳﺖ ﭼﻬﻞ ﺑﺎﻣﺪاد در ﮔﻞ ﻣﺎ داﺷﺖ دﺳﺖ‬
‫ﺷﺴﺖ دراﻓﮑﻨﺪ ﻳﺎر ﺑﺮ ﺳﺮ درﻳﺎي ﻋﺸﻖ‬
‫ﺧﻴﺰ و دﻻ ﻣﺴﺖ ﺷﻮ از ﻣﻲ ﻗﺪﺳﻲ از ﺁﻧﮏ‬
‫دوﺳﺖ ﭼﻮ ﺟﺒﺎر ﺑﻮد هﻴﭻ ﺷﮑﺴﺘﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﮔﻮهﺮ ﻋﻄﺎر ﻳﺎﻓﺖ ﻗﺪر و ﺑﻠﻨﺪي ز ﻋﺸﻖ‬
‫ﭼﻪ ﻣﻘﺼﻮد ار ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎري دوﻳﺪﻳﻢ‬
‫ﭼﻪ ﻣﻘﺼﻮد ار ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎري دوﻳﺪﻳﻢ‬
‫ﺑﺴﻲ زاري و دﻟﺘﻨﮕﻲ ﻧﻤﻮدﻳﻢ‬
‫ﺑﺴﻲ در ﮔﻔﺘﮕﻮي دوﺳﺖ ﺑﻮدﻳﻢ‬
‫ﮔﻬﻲ ﺳﺠﺎدﻩ و ﻣﺤﺮاب ﺟﺴﺘﻴﻢ‬
‫ﺑﻪ هﺮ رﻩ ﮐﺎن ﮐﺴﻲ ﮔﻴﺮد ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‬
‫ﭼﻮ ﻋﺸﻖ او ﺟﻬﺎن ﺑﻔﺮوﺧﺖ ﺑﺮ ﻣﺎ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ز ﻧﻮر ﺣﻀﺮت او ﻧﺎﭘﺪﻳﺪﻳﻢ‬
‫ﮐﻪ ﭼﻮن ﺑﺎدي ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮ وزﻳﺪﻳﻢ‬
‫درﻳﻦ ﻣﺤﻨﺖ ﺑﻪ ﺧﻮن ﺑﺮ ﻣﻲﺗﭙﻴﺪﻳﻢ‬
‫ﮐﻨﻮن اﻳﻦ رﻩ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﺁورﻳﺪﻳﻢ‬
‫ﻧﺪﻳﺪﻳﻢ ار ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎري دوﻳﺪﻳﻢ‬
‫ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺮﺳﻴﺪ و ﻣﺎ از ﻏﻢ رﺳﻴﺪﻳﻢ‬
‫ﻣﻴﺎن ﺧﺎﮎ ﺗﺎرﻳﮏ ﺁرﻣﻴﺪﻳﻢ‬
‫ﮐﻨﻮن اﻣﻴﺪ ازﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮﻳﺪﻳﻢ‬
‫در ﺧﻮد ﺑﺮﺳﻴﺪﻳﻢ و ﺑﺠﺎﻳﻲ ﻧﺮﺳﻴﺪﻳﻢ‬
‫ﺑﺴﻴﺎر درﻳﻦ واﻗﻌﻪ ﻣﺮداﻧﻪ ﭼﺨﻴﺪﻳﻢ‬
‫ﮔﻪ رﻗﺺﮐﻨﺎن ﮔﻮﺷﻪي ﺧﻤﺎر ﮔﺰﻳﺪﻳﻢ‬
‫دﻳﺪﻳﻢ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ وﻟﻲ هﻴﭻ ﻧﺪﻳﺪﻳﻢ‬
‫در ﺑﻨﺪ ازﻳﻨﻴﻢ ﮐﻪ در ﺑﻨﺪ ﮐﻠﻴﺪﻳﻢ‬
‫از ﻃﻔﻞ ﻣﺰاﺟﻲ هﻤﻪ اﻧﮕﺸﺖ ﻣﺰﻳﺪﻳﻢ‬
‫اﻧﮕﺸﺖ ﻣﺰﻳﺪان ﭼﻪ ﮐﻪ اﻧﮕﺸﺖ ﮔﺰﻳﺪﻳﻢ‬
‫ﻳﮏ ﭘﺮ ﺑﻨﻤﺎﻧﺪ ارﭼﻪ ﺑﻪ ﺻﺪ ﭘﺮ ﺑﭙﺮﻳﺪﻳﻢ‬
‫زان ﺑﺎدﻩ ﮐﻪ از ﺟﺮﻋﻪي او ﺑﻮي ﺷﻨﻴﺪﻳﻢ‬
‫از هﺴﺘﻲ ﻋﻄﺎر ﺑﻪ ﻳﮑﺒﺎر ﺑﺮﻳﺪﻳﻢ‬
‫ﺑﺮ دل ﻏﻢ ﺗﻮ ﺣﺮام دارﻳﻢ‬
‫ﺑﻴﭽﺎرﮔﻴﻲ ﺗﻤﺎم دارﻳﻢ‬
‫اﻧﺪﻳﺸﻪي ﺑﺮ دوام دارﻳﻢ‬
‫ﮔﻪ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺟﺎم دارﻳﻢ‬
‫ﮔﻪ ﻣﻴﮑﺪﻩ را ﻣﻘﺎم دارﻳﻢ‬
‫‪٣٣٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﮕﺮ ﻣﻌﺸﻮق ﻣﺎ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ زﻳﺮا‬
‫ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺑﺎد هﻮا ﻧﻴﺴﺖ‬
‫درﻳﻦ ﺣﻴﺮت هﻤﻲ ﺑﻮدﻳﻢ ﻋﻤﺮي‬
‫ﮐﻨﻮن رﻓﺘﻴﻢ و ﻋﻤﺮ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺷﺪ‬
‫درﻳﻐﺎ ﮐﺰ ﺳﮓ ﮐﻮﻳﺶ ﻧﺸﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﺴﻲ ﺑﺮ ﺑﻮي او ﺑﻮدﻳﻢ و ﺑﻮﻳﻲ‬
‫ﭼﻮ ﻣﻘﺼﻮدي ﻧﺒﻮد از هﺮﭼﻪ ﮔﻔﺘﻴﻢ‬
‫ﮐﻨﻮن ﻋﻄﺎر را ﺑﺪرود ﮐﺮدﻳﻢ‬
‫دردا ﮐﻪ درﻳﻦ ﺑﺎدﻳﻪ ﺑﺴﻴﺎر دوﻳﺪﻳﻢ‬
‫دردا ﮐﻪ درﻳﻦ ﺑﺎدﻳﻪ ﺑﺴﻴﺎر دوﻳﺪﻳﻢ‬
‫ﺑﺴﻴﺎر درﻳﻦ ﺑﺎدﻳﻪ ﺷﻮرﻳﺪﻩ ﺑﺮﻓﺘﻴﻢ‬
‫ﮔﻪ ﻧﻌﺮﻩزﻧﺎن ﻣﻌﺘﮑﻒ ﺻﻮﻣﻌﻪ ﺑﻮدﻳﻢ‬
‫ﮐﺮدﻳﻢ هﻤﻪ ﮐﺎر وﻟﻲ هﻴﭻ ﻧﮑﺮدﻳﻢ‬
‫ﺑﺮ درج دل ﻣﺎﺳﺖ ﻳﮑﻲ ﻗﻔﻞ ﮔﺮان ﺳﻨﮓ‬
‫از ﺧﻮن رﺣﻢ ﭼﻮن ﺑﻪ ﮔﻮ ﺧﺎﮎ ﻓﺘﺎدﻳﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺷﻴﺮ ز اﻧﮕﺸﺖ ﺑﺮاهﻴﻢ ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫واﻣﺮوز ﮐﻪ ﺑﺎﻟﻎ ﺷﺪﮔﺎﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﺻﻮرت‬
‫از دﺳﺖ ﻓﺘﺎدﻳﻢ ﻧﻪ دﻳﺪﻩ ﻧﻪ ﭼﺸﻴﺪﻩ‬
‫ﭼﻮن هﺴﺘﻲ ﻋﻄﺎر درﻳﻦ راﻩ ﺣﺠﺎب اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﻣﺎ ﺳﺮ ﻧﻨﮓ و ﻧﺎم دارﻳﻢ‬
‫ﺗﺎ ﻣﺎ ﺳﺮ ﻧﻨﮓ و ﻧﺎم دارﻳﻢ‬
‫ﺗﻮ ﻓﺎرغ و ﻣﺎ در اﺷﺘﻴﺎﻗﺖ‬
‫ز اﻧﺪﻳﺸﻪي ﺁﻧﮑﻪ ﻓﺎرﻏﻲ ﺗﻮ‬
‫ﮔﻪ دﺳﺖ ز ﺟﺎن ﺧﻮد ﺑﺸﻮﻳﻴﻢ‬
‫ﮔﻪ زهﺪ و ﻧﻤﺎز ﭘﻴﺶ ﮔﻴﺮﻳﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮔﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﺎم ﮐﺎم دارﻳﻢ‬
‫وز هﺮ ﻧﻮﻋﻲ ﮐﺪام دارﻳﻢ‬
‫ﻳﺎرب ﻃﻤﻌﻲ ﭼﻪ ﺧﺎم دارﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ ﮔﻔﺘﻪي او ﺑﻪ ﻧﺎم دارﻳﻢ‬
‫ﻋﻤﺮي ﺑﻪ ﻧﻔﺎق ﻣﻲﮔﺬارﻳﻢ‬
‫ﺷﻮرﻳﺪﻩدﻻن ﺑﻴﻘﺮارﻳﻢ‬
‫در ﻣﻴﮑﺪﻩ رﻧﺪ درد ﺧﻮارﻳﻢ‬
‫دﻟﺴﻮﺧﺘﮕﺎن ﺳﻮﮐﻮارﻳﻢ‬
‫از ﻇﻠﻤﺖ ﮐﻔﺮ در ﺧﻤﺎرﻳﻢ‬
‫ﻗﻮﻟﻲ ﺑﻪ زﺑﺎن هﻤﻲ ﺑﺮﺁرﻳﻢ‬
‫زﻧﺎر ﺑﻪ زﻳﺮ ﺧﺮﻗﻪ دارﻳﻢ‬
‫دﻳﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ در اﻧﺘﻈﺎرﻳﻢ‬
‫ﻧﻪ در ﺧﻮر دﺳﺘﮕﺎﻩ ﻳﺎرﻳﻢ‬
‫ﻧﻪ در ﭘﺲ ﭘﺮدﻩ ﻣﺮد ﮐﺎرﻳﻢ‬
‫ﺗﺎ روز ﺷﻤﺎر در ﺷﻤﺎرﻳﻢ‬
‫ﮔﺒﺮي ﮐﻬﻨﻴﻢ و ﻧﺎم ﺑﺮدارﻳﻢ‬
‫ﺷﺶﭘﻨﺞزﻧﺎن ﮐﻮي ﺧﻤﺎرﻳﻢ‬
‫ﺑﺎ ﺟﻤﻠﻪي زاهﺪان ﺑﻪ اﻧﮑﺎرﻳﻢ‬
‫در دﻳﺮ ﻣﻐﺎن ﻣﻐﻲ ﺑﻪ هﻨﺠﺎرﻳﻢ‬
‫ﺳﺎﻟﻮس و ﻧﻔﺎق را ﺧﺮﻳﺪارﻳﻢ‬
‫ﮔﺎهﻲ ﻣﺴﺘﻴﻢ و ﮔﺎﻩ هﺸﻴﺎرﻳﻢ‬
‫ﮔﺎهﻲ ﻋﻮرﻳﻢ و ﮔﺎﻩ ﻋﻴﺎرﻳﻢ‬
‫در ﺣﻀﺮت ﺣﻖ ﭼﻪ ﻣﺮد اﺳﺮارﻳﻢ‬
‫‪٣٣٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ درد درد رﻳﺰﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻮ ﮐﺪام ﻧﻮع ورزﻳﻢ‬
‫از ﺗﻮ ﺑﻪ ﮔﺰاف وﺻﻞ ﺟﻮﻳﻴﻢ‬
‫ﻋﻄﺎر ﭼﻮ ﻓﺎرغ اﺳﺖ از ﻧﺎم‬
‫ﻣﺎ ﻧﻨﮓ وﺟﻮد روزﮔﺎرﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ ﻧﻨﮓ وﺟﻮد روزﮔﺎرﻳﻢ‬
‫ﻣﺤﻨﺖزدﮔﺎن ﭘﺮ ﻏﺮورﻳﻢ‬
‫در ﻣﺼﻄﺒﻪ ﻋﻮر ﭘﺎﮐﺒﺎزﻳﻢ‬
‫ﺟﺎن ﺑﺎﺧﺘﮕﺎن راﻩ ﻋﺸﻘﻴﻢ‬
‫ﻧﺎﺧﻮردﻩ دﻣﻲ ﺷﺮاب اﻳﻤﺎن‬
‫اﻳﻤﺎن ﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ دﻟﻲ ﭘﺮ از ﺑﺖ‬
‫ﻣﺎ ﻣﻤﻦ ﻇﺎهﺮﻳﻢ ﻟﻴﮑﻦ‬
‫ﺑﻮﻳﻲ ﺑﻪ ﻣﺸﺎم ﻣﺎ رﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫ﻧﻪ ﻳﺎر ﺟﻤﺎل ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﻧﻪ ﭘﺮدﻩ ز ﭘﻴﺶ ﻣﺎ ﺑﺮاﻓﺘﺪ‬
‫دردي ﮐﻪ ﺷﻤﺎر ﮐﺮد ﻋﻄﺎر‬
‫ﻣﺎ ﻣﺮد ﮐﻠﻴﺴﻴﺎ و زﻧﺎرﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ ﻣﺮد ﮐﻠﻴﺴﻴﺎ و زﻧﺎرﻳﻢ‬
‫درﻳﻮزﻩ ﮔﺮان ﺷﻬﺮ ﮔﺒﺮاﻧﻴﻢ‬
‫ﺑﺎ ﺟﻤﻠﻪي ﻣﻔﺴﺪان ﺑﻪ ﺗﺼﺪﻳﻘﻴﻢ‬
‫در ﻓﺴﻖ و ﻗﻤﺎر ﭘﻴﺮ و اﺳﺘﺎدﻳﻢ‬
‫ﺗﺴﺒﻴﺢ و ردا ﻧﻤﻲﺧﺮﻳﻢ اﻟﺤﻖ‬
‫در ﮔﻠﺨﻦ ﺗﻴﺮﻩ ﺳﺮ ﻓﺮو ﺑﺮدﻩ‬
‫واﻧﺪر رﻩ ﺗﺎﻳﺒﺎن ﻧﺎﻣﻌﻠﻮم‬
‫ﺑﺎ وﺳﻮﺳﻪهﺎي ﻧﻔﺲ ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﺎﻧﺪر ﮐﻒ ﻧﻔﺲ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﺎرﻳﻢ‬
‫اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ دوﺳﺖ دوﺳﺖ ﻣﻲدارﻳﻢ‬
‫ﺑﻲ او ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﺳﺮ ﻓﺮو ﻧﺎرﻳﻢ‬
‫او ﺑﻪ داﻧﺪ اﮔﺮ ﺳﺰاوارﻳﻢ‬
‫در دوزخ و در ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺎ ﻳﺎرﻳﻢ‬
‫ﺟﺰ ﻳﺎر ز هﺮﭼﻪ هﺴﺖ ﺑﻴﺰارﻳﻢ‬
‫ﻓﺎرغ ز دو ﮐﻮن هﻤﭽﻮ ﻋﻄﺎرﻳﻢ‬
‫هﻨﺪوي ﺧﻮﻳﺶ ﮐﻨﺪ هﺮ دم ﺑﻪ دﻟﺒﺮﻳﻢ‬
‫در ﺣﺎل ﺑﻨﺪ ﮐﻨﺪ در دام ﮐﺎﻓﺮﻳﻢ‬
‫ﻣﻮﻳﻲ ﺗﻤﺎم ﺑﻮد زان زﻟﻒ ﻋﻨﺒﺮﻳﻢ‬
‫ﭼﻮن دﻟﻖ زرق ﻣﻦ اﺳﺖ ﭼﻨﺪ از ﺳﻴﻪ ﮔﺮﻳﻢ‬
‫ﻣﺴﺖ ﻣﻼﻣﺘﻴﻢ رﻧﺪ ﻗﻠﻨﺪرﻳﻢ‬
‫زﻳﻦ ﭘﺲ ﺑﻪ ﺑﺘﮑﺪﻩهﺎ ﻣﺮد ﻣﻘﺎﻣﺮﻳﻢ‬
‫اﻣﺮوز ﭘﻴﺶ ﻣﻐﺎن ﭼﻮن ﮔﺒﺮ ﺁزرﻳﻢ‬
‫ﻟﻴﮑﻦ ز روي ﻳﻘﻴﻦ ﮔﺒﺮم ﭼﻮ ﺑﻨﮕﺮﻳﻢ‬
‫ﮐﺮد ﺁن ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻓﻘﺮ از ﺟﺎن و دل ﺑﺮﻳﻢ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﻪ هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﺑﺎز ﻧﻨﮕﺮﻳﻢ‬
‫ﮔﺮ ﺟﺎن ﻣﺎ ﺑﺴﻮﺧﺖ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺑﺎز ﻧﻨﮕﺮﻳﻢ‬
‫ﮔﺮ ﻧﻘﺪ ﻣﺎﺳﺖ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺪان ﺑﺎز ﻧﻨﮕﺮﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ در ﻃﻠﺐ ﺑﻪ ﺳﻮد و زﻳﺎن ﺑﺎز ﻧﻨﮕﺮﻳﻢ‬
‫ﻳﮏ ذرﻩ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻴﻦ ﻋﻴﺎن ﺑﺎز ﻧﻨﮕﺮﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ ﺗﺎ اﺑﺪ ﺑﻪ ﮐﻮن و ﻣﮑﺎن ﺑﺎز ﻧﻨﮕﺮﻳﻢ‬
‫در ﭘﺮدﻩي ﻳﻘﻴﻦ ﺑﻪ ﮔﻤﺎن ﺑﺎز ﻧﻨﮕﺮﻳﻢ‬
‫‪٣٣٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اﻧﺪر ﺻﻒ دﻳﻦ ﺣﻀﻮر ﭼﻮن ﻳﺎﺑﻴﻢ‬
‫اﻳﻦ ﺧﻮد هﻤﻪ رﻓﺖ ﻋﻴﺐ ﻣﺎ اﻣﺮوز‬
‫دﻳﺮي اﺳﺖ ﮐﻪ اوﺳﺖ ﺁرزوي ﻣﺎ‬
‫ﮔﺮ ﺟﻤﻠﻪي ﻣﺎ ﺑﻪ دوزخ اﻧﺪازد‬
‫ﺑﻲ ﻳﺎر دﻣﻲ ﭼﻮ زﻧﺪﻩ ﻧﺘﻮان ﺑﻮد‬
‫ﺑﻲ او ﭼﻮ ﻧﻪاﻳﻢ هﺮﭼﻪ ﺑﺎداﺑﺎد‬
‫در راﻩ ﻳﮕﺎﻧﮕﻲ و ﻣﺸﻐﻮﻟﻲ‬
‫ﭼﻮن زﻟﻒ ﺗﺎب دهﺪ ﺁن ﺗﺮﮎ ﻟﺸﮑﺮﻳﻢ‬
‫ﭼﻮن زﻟﻒ ﺗﺎب دهﺪ ﺁن ﺗﺮﮎ ﻟﺸﮑﺮﻳﻢ‬
‫ﭼﻮن زﻟﻒ ﮐﺎﻓﺮ او ﺁهﻨﮓ دﻳﻦ ﮐﻨﺪم‬
‫ﻣﻮﻳﻲ اﮔﺮ هﻤﻪ ﺧﻠﻖ در ﻣﻦ ﻧﮕﻪ ﻧﮑﻨﻨﺪ‬
‫اي ﺳﺎﻗﻲ از ﻣﻲ ﻋﺸﻖ دﻟﻘﻢ ﺑﺸﻮ و ﺑﻴﺎ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ز رد و ﻗﺒﻮل دردي ﺑﻴﺎر ﮐﻪ ﻣﻦ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ز روي و رﻳﺎ ﺑﺖ ﺳﺎﺧﺘﻦ ز هﻮا‬
‫ﮔﺮ دي ﺑﻪ ﺻﻮﻣﻌﻪ در‪ ،‬ﻣﺮد ﺧﻠﻴﻞ ﺑﺪم‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺗﻦ‪ ،‬از ﻣﻤﻨﺎن رهﻢ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺗﺎ ﮐﻪ ﻧﻬﺎد در راﻩ ﻓﻘﺮ ﻗﺪم‬
‫ﻣﺎ در ﻏﻤﺖ ﺑﻪ ﺷﺎدي ﺟﺎن ﺑﺎز ﻧﻨﮕﺮﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ در ﻏﻤﺖ ﺑﻪ ﺷﺎدي ﺟﺎن ﺑﺎز ﻧﻨﮕﺮﻳﻢ‬
‫ﺧﻮش ﺧﻮش ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ز ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻓﻲاﻟﻤﺜﻞ‬
‫هﺮ ﻃﺎﻋﺘﻲ ﮐﻪ ﺧﻠﻖ ﺟﻬﺎن ﮐﺮد و ﻣﻲﮐﻨﻨﺪ‬
‫ﺳﻮد دو ﮐﻮن در ﻃﻠﺒﺖ ﮔﺮ زﻳﺎن ﮐﻨﻴﻢ‬
‫ﮔﺮ ﻋﻴﻦ ﻣﺎ ﺷﻮد هﻤﻪ ذرات ﮐﺎﻳﻨﺎت‬
‫اﺳﺮار ﺗﻮ ز ﮐﻮن و ﻣﮑﺎن ﭼﻮن ﻣﻨﺰﻩ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺷﺪ ﻳﻘﻴﻦ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺗﻮﻳﻲ اﺻﻞ هﺮﭼﻪ هﺴﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﻣﺮﮐﺐ و ﺑﻪ ﻋﻨﺎن ﺑﺎز ﻧﻨﮕﺮﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ از ﮐﻨﺎر او ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﺑﺎز ﻧﻨﮕﺮﻳﻢ‬
‫ﺟﺎن ﻧﺨﻮاهﻢ ﭼﻮن ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺎن ﻣﻲزﻳﻢ‬
‫ﻻﺟﺮم ﺑﻲ زﺣﻤﺖ ﺟﺎن ﻣﻲزﻳﻢ‬
‫از وﺟﻮد ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﻲزﻳﻢ‬
‫ﮔﺎﻩ ﺧﻨﺪان ﮔﺎﻩ ﮔﺮﻳﺎن ﻣﻲزﻳﻢ‬
‫ﻏﺮق ﺧﻮن ﺳﺮ در ﮔﺮﻳﺒﺎن ﻣﻲزﻳﻢ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ داﻳﻢ ﻏﺮق ﻃﻮﻓﺎن ﻣﻲزﻳﻢ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺣﺎﻟﻲ را ﭘﺮﻳﺸﺎن ﻣﻲزﻳﻢ‬
‫ﺑﺲ ﺑﺮهﻨﻪ اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ زان ﻣﻲزﻳﻢ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺑﻲﺗﻮ ژﻧﺪﻩ ﺧﻠﻘﺎن ﻣﻲزﻳﻢ‬
‫ﭼﻮن درون ﭘﺮدﻩ ﻋﺮﻳﺎن ﻣﻲزﻳﻢ‬
‫ﺳﺮ ﻧﻬﺎدﻩ در ﺑﻴﺎﺑﺎن ﻣﻲزﻳﻢ‬
‫ﻋﺎرض ﺗﻮ ﺑﻲ ﻗﻠﻢ ﺧﻂ زدﻩ ﺑﺮ ﻟﻮح ﺳﻴﻢ‬
‫ﻋﻘﻞ ﻣﻴﺎن ﺑﺴﺘﻪ ﭼﺴﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻮﻳﺖ ﻣﻘﻴﻢ‬
‫ﭼﺸﻤﻪي ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻏﺮﻗﻪي در ﻳﺘﻴﻢ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮﺳﺖ ﺑﺮ ﺻﻔﺖ ﺟﻴﻢ و ﻣﻴﻢ‬
‫ﺟﻴﻢ در اﻓﺘﺪ ﺑﻪ ﻣﻴﻢ‪ ،‬ﻣﻴﻢ دراﻓﺘﺪ ﺑﻪ ﺟﻴﻢ‬
‫ﭼﻨﺪ زﻧﻲ ﺑﻴﺶ ازﻳﻦ ﻃﺒﻞ ﺑﻪ زﻳﺮ ﮔﻠﻴﻢ‬
‫ﺗﺎ دل ﻋﻄﺎر ﻣﺎﻧﺪ ﭼﻮن ﻟﺐ ﺗﻮ از دو ﻧﻴﻢ‬
‫در ﻣﺸﺮﮐﻲ اوﻓﺘﺎدﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ‬
‫‪٣٣٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫در ﮐﻮي ﺗﻮ دو اﺳﺒﻪ ﺑﺘﺎزﻳﻢ ﻣﺮدوار‬
‫ﻋﻄﺎر ﭼﻮ ﮐﻨﺎرﻩ ﮔﺮﻓﺖ از ﻣﻴﺎن ﻣﺎ‬
‫ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺮم زاﻧﮑﻪ ﺑﻲ ﺟﺎن ﻣﻲزﻳﻢ‬
‫ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺮم زاﻧﮑﻪ ﺑﻲ ﺟﺎن ﻣﻲزﻳﻢ‬
‫در رﻩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭼﻮن ﺟﺎن زﺣﻤﺖ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻼي ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ دﻳﺪم وﺟﻮد‬
‫در اﻣﻴﺪ و ﺑﻴﻢ ﻋﺸﻘﺖ هﻤﭽﻮ ﺷﻤﻊ‬
‫هﻤﭽﻮ ﻏﻨﭽﻪ از ﺳﺮ ﺗﺮ داﻣﻨﻲ‬
‫روز و ﺷﺐ ﺑﺮ ﺧﺸﮏ ﮐﺸﺘﻲ راﻧﺪﻩام‬
‫از ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ اﻧﺪﻳﺸﻢ هﻤﻪ‬
‫ﻣﺎﻩ روﻳﺎ ﺑﺮ اﻣﻴﺪ ﺧﻠﻌﺘﻢ‬
‫از ﺑﺮ ﺧﻮد ﺧﻠﻌﺖ ﺧﺎﺻﻢ ﻓﺮﺳﺖ‬
‫از ﺑﺮوﻧﻢ ﭘﺮدﻩي اﻃﻠﺲ ﭼﻪ ﺳﻮد‬
‫هﻤﭽﻮ ﻋﻄﺎر از ﺟﻬﺎن ﻓﺎرغ ﺷﺪﻩ‬
‫اي ﺻﺪف ﻟﻌﻞ ﺗﻮ ﺣﻘﻪي در ﻳﺘﻴﻢ‬
‫اي ﺻﺪف ﻟﻌﻞ ﺗﻮ ﺣﻘﻪي در ﻳﺘﻴﻢ‬
‫روح دهﻦ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎز در ﺳﺮ زﻟﻔﺖ ﻣﺪام‬
‫در ﻳﺘﻴﻢ ﺗﻮام ﺗﺎ ﮐﻪ درﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ‬
‫زﻳﻦ ﺳﺮ زﻟﻔﺖ ﮐﻪ هﺴﺖ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺟﻢ ﺗﻮراﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ را ﺑﺎد ﭘﺮﻳﺸﺎن ﮐﻨﺪ‬
‫ﺗﻴﺮﻩ ﮔﻠﻴﻢ ﺗﻮام رﺷﺘﻪي ﺻﺒﺮم ﻣﺘﺎب‬
‫ﺑﺮد ﻟﺐ ﻟﻌﻞ ﺗﻮ از ﺑﺮ ﻋﻄﺎر دل‬
‫ﺑﺮ هﺮﭼﻪ ﮐﻪ دل ﻧﻬﺎدﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ‬
‫ﺑﺮ هﺮﭼﻪ ﮐﻪ دل ﻧﻬﺎدﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺣﺎﻟﻲ ز دو ﺧﺮ ﭘﻴﺎدﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ‬
‫داد ﻧﻔﺴﻲ ﻧﺪادﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ‬
‫ﻏﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺴﺖ ﺑﺎدﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ‬
‫ﮐﻴﻦ ﺑﺎد ز ﺳﺮ ﻧﻬﺎدﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ‬
‫ﺑﻴﻨﻲ ﮐﻪ ز ﻣﺮد زادﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ‬
‫در ﭘﻴﺶ ﺧﻮد اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ‬
‫از هﺴﺘﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺎدﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ‬
‫ﺳﺮ ﻏﻮﻏﺎ و رﺳﻮاﻳﻲ ﺑﺒﺎﺷﻴﻢ‬
‫اﺳﻴﺮ ﺑﻨﺪ ﺧﻮدراﻳﻲ ﺑﺒﺎﺷﻴﻢ‬
‫ز ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎي ﻗﺮاﻳﻲ ﺑﺒﺎﺷﻴﻢ‬
‫ﭼﻮ رﻧﺪان ﺗﻤﺎﺷﺎﻳﻲ ﺑﺒﺎﺷﻴﻢ‬
‫ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ وار ﺳﻮداﻳﻲ ﺑﺒﺎﺷﻴﻢ‬
‫هﻤﺎن ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻪ درﻳﺎﻳﻲ ﺑﺒﺎﺷﻴﻢ‬
‫ﺑﺮون ﮐﻮن ﺻﺤﺮاﻳﻲ ﺑﺒﺎﺷﻴﻢ‬
‫هﻤﻪ ﺟﺎﻳﻲ هﻤﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺒﺎﺷﻴﻢ‬
‫ﺗﺎﺋﺒﺎن را ﺑﻪ ﺷﺮاﺑﻲ دو ﺳﻪ در ﮐﺎر ﮐﺸﻴﻢ‬
‫اوﻓﺘﺎن ﺧﻴﺰان از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺑﺎزار ﮐﺸﻴﻢ‬
‫ﺧﻴﺰ ﺗﺎ ﭘﻴﺶ ﻣﻐﺎن دردي ﺧﻤﺎر ﮐﺸﻴﻢ‬
‫ﺑﻪ ﻳﮑﻲ ﺟﺮﻋﻪ ﻣﻴﺶ در ﺻﻒ ﮐﻔﺎر ﮐﺸﻴﻢ‬
‫اﻧﺎ ﮔﻮﻳﺎن ﺧﻮدي را ﺑﻪ ﺳﺮ دار ﮐﺸﻴﻢ‬
‫وﻗﺖ ﻧﺎﻣﺪ ﮐﻪ ﺧﻂ اﻧﺪر ﺧﻂ زﻧﺎر ﮐﺸﻴﻢ‬
‫هﺮﮐﻪ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ دهﺪ‪ ،‬ﺧﻨﺠﺮ اﻧﮑﺎر ﮐﺸﻴﻢ‬
‫ﮐﻪ ز دﻳﻦ ﺑﺎر ﻧﻴﺎﺑﻴﻢ ﻣﮕﺮ ﺑﺎر ﮐﺸﻴﻢ‬
‫‪٣٣٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﺮ ﺑﺮ ﮐﺎﻣﻲ ﺳﻮار ﮔﺮدﻳﻢ‬
‫ﺻﺪ ﻋﻤﺮ اﮔﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺎﺳﺘﻴﻢ‬
‫ﻣﺴﺘﻲ و ﻏﺮور ﺳﺨﺖ ﮐﺎري اﺳﺖ‬
‫زان ﭘﻴﺶ ﮐﻪ ﺳﺮ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺁن ﺑﻪ‬
‫هﺮﮔﻪ ﮐﻪ ز زاد و ﺑﻮم رﺳﺘﻴﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺳﺎﻳﻪ در ﺁﻓﺘﺎب روﺷﻦ‬
‫ﺁن ﺑﻪ ﮐﻪ درﻳﻦ ﻗﻔﺲ ﭼﻮ ﻋﻄﺎر‬
‫ﺑﻴﺎ ﺗﺎ رﻧﺪ هﺮ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺒﺎﺷﻴﻢ‬
‫ﺑﻴﺎ ﺗﺎ رﻧﺪ هﺮ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺒﺎﺷﻴﻢ‬
‫ﻧﻤﻲﺗﺮﺳﻲ ﮐﻪ هﻤﭽﻮن ﺧﻮد ﻧﻤﺎﻳﺎن‬
‫اﮔﺮ در ﺟﻤﻊ ﻗﺮاﻳﺎن ﻧﺸﻴﻨﻴﻢ‬
‫ﺑﻴﺎ ﺗﺎ در ﺗﻤﺎﺷﺎي ﺧﺮاﺑﺎت‬
‫ﭼﻮ ﻋﻘﻞ ﻣﺎ ﻋﻘﻴﻠﻪ اﺳﺖ ﺁن ﻧﮑﻮﺗﺮ‬
‫ﭼﻮ در درﻳﺎي ﺑﻲ ﭘﺎﻳﺎن ﻓﺘﺎدﻳﻢ‬
‫ﭼﻮ ﺻﺤﺮا ﮔﺸﺖ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺎﻳﺴﺖ‬
‫ﭼﻮ ﭘﻴﺪا ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺎي ﻣﺎ ﭼﻮ ﻋﻄﺎر‬
‫ﺳﺎﻗﻴﺎ ﺧﻴﺰ ﮐﻪ ﺗﺎ رﺧﺖ ﺑﻪ ﺧﻤﺎر ﮐﺸﻴﻢ‬
‫ﺳﺎﻗﻴﺎ ﺧﻴﺰ ﮐﻪ ﺗﺎ رﺧﺖ ﺑﻪ ﺧﻤﺎر ﮐﺸﻴﻢ‬
‫زاهﺪ ﺧﺎﻧﻪﻧﺸﻴﻦ را ﺑﻪ ﻳﮑﻲ ﮐﻮزﻩ درد‬
‫هﻮﺳﺖ هﺴﺖ ﮐﻪ ﺻﺎﻓﻲ دل و ﺻﻮﻓﻲ ﮔﺮدي‬
‫هﺮ ﮐﻪ را در رﻩ اﺳﻼم ﻗﺪم ﺛﺎﺑﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ دﻋﻮي اﻧﺎاﻟﺤﻖ ﮐﻨﺪ و ﺣﻖ ﮔﻮﻳﺪ‬
‫ﭼﻨﺪ دارﻳﻢ ﻧﻬﺎن زﻳﺮ ﻣﺮﻗﻊ زﻧﺎر‬
‫هﻴﭽﮑﺲ را ﻧﺪهﺪ دﻧﻴﻲ و دﻳﻦ دﺳﺖ ﺑﻬﻢ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ دﻳﻦ ﻣﻲﻃﻠﺒﻲ از ﺳﺮ دﻧﻴﻲ ﺑﺮﺧﻴﺰ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫اﻧﺪرﻳﻦ راﻩ ﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﭼﻮ ﻋﻄﺎر ﮐﺸﻴﻢ‬
‫واﻧﮕﺸﺖ ﻧﻤﺎي ﺧﺎص و ﻋﺎﻣﻴﻢ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﻧﻪ ﻣﺮد ﻧﻨﮓ و ﻧﺎﻣﻴﻢ‬
‫ﻣﻌﺸﻮﻗﻪي ﺧﻮﻳﺶ را ﻏﻼﻣﻴﻢ‬
‫واﻧﺪر ﻃﻠﺐ ﻧﺸﺎن و ﻧﺎﻣﻴﻢ‬
‫ﺑﺎ رود وﺳﺮود و ﻧﻘﻞ و ﺟﺎﻣﻴﻢ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻧﺎﺗﻤﺎﻣﻴﻢ‬
‫ﺑﺎ ﻋﻘﻞ و هﺪاﻳﺖ ﺗﻤﺎﻣﻴﻢ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ درﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﺎﻣﻴﻢ‬
‫ﭼﻮن داﻧﺴﺘﻲ ﮐﻪ ﻧﺎﺗﻤﺎﻣﻴﻢ‬
‫ﻧﺜﺎري ﺑﺮ ﺳﺮ ﺟﺎﻧﺎن ﻧﺸﺎﻧﻴﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺟﺎن ﺑﺮ ﺟﺎم ﺟﺎناﻓﺸﺎن ﻓﺸﺎﻧﻴﻢ‬
‫ز ﻏﻴﺮت ﺟﺎن ﺧﻮد ﭘﻨﻬﺎن ﻓﺸﺎﻧﻴﻢ‬
‫در ﺁن ﻣﺎﺗﻢ ﺑﺴﻲ ﻃﻮﻓﺎن ﻓﺸﺎﻧﻴﻢ‬
‫ز ﭼﺸﻢ ﺧﻮنﻓﺸﺎن ﺑﺎران ﻓﺸﺎﻧﻴﻢ‬
‫ﻧﻤﮏ در دﻳﺪﻩي ﮔﺮﻳﺎن ﻓﺸﺎﻧﻴﻢ‬
‫در از درﻳﺎي ﺑﻲﭘﺎﻳﺎن ﻓﺸﺎﻧﻴﻢ‬
‫ﻧﺎمﺁور ﮐﻔﺮ و ﻧﻨﮓ اﻳﻤﺎﻧﻴﻢ‬
‫ﮔﻪ هﻤﺪم ﺟﺎﺛﻠﻴﻖ رهﺒﺎﻧﻴﻢ‬
‫ﮐﺰ وﺳﻮﺳﻪ اوﺳﺘﺎد ﺷﻴﻄﺎﻧﻴﻢ‬
‫ﺳﺮ ﭘﺎي ﺑﺮهﻨﮕﺎن دو ﺟﻬﺎﻧﻴﻢ‬
‫‪٣٤٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﺮ ازﻳﻦ ﺷﺎخ ﮔﻞ وﺻﻞ ﻃﻤﻊ ﻣﻲدارﻳﻢ‬
‫اﮐﻨﻮن ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪي ﻣﻼﻣﻴﻢ‬
‫اﮐﻨﻮن ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪي ﻣﻼﻣﻴﻢ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ﺳﺮ ﻧﺎم و ﻧﻨﮓ دارﻳﻢ‬
‫در ﺷﻬﺮ ﻧﺪا زﻧﻴﻢ و ﮔﻮﻳﻴﻢ‬
‫هﻢ ﻧﺎم ﺑﻪ ﺑﺎد دادﻩ هﻢ ﻧﻨﮓ‬
‫ﻟﻴﮑﻦ ﺷﺐ و روز در ﺧﺮاﺑﺎت‬
‫واﺟﺐ ﻧﺒﻮد ﻧﮕﺎر دﻳﺪن‬
‫دﻳﻮاﻧﻪ ﻧﻪاﻳﻢ ﺣﺎشﷲ‬
‫ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ وﺻﺎل ﻳﺎر ﺑﺎ ﻓﺎل‬
‫ﻋﻄﺎر وﺟﻮد ﺧﻮد ﺑﺮون ﻧﻪ‬
‫ﺑﻴﺎر ﺁن ﺟﺎم ﻣﻲ ﺗﺎ ﺟﺎن ﻓﺸﺎﻧﻴﻢ‬
‫ﺑﻴﺎر ﺁن ﺟﺎم ﻣﻲ ﺗﺎ ﺟﺎن ﻓﺸﺎﻧﻴﻢ‬
‫ﺑﻴﺎ ﺟﺎﻧﺎ ﮐﻪ وﻗﺖ ﺁن درﺁﻣﺪ‬
‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﺟﺎن ﺁﺷﮑﺎرا ﮔﺸﺖ ﺟﺎﻧﺎن‬
‫دﻣﻲ ﮐﺰ ﻣﺎ ﺑﺮﺁﻳﺪ ﺑﻲ ﻏﻢ او‬
‫ﭼﻮ درﻳﺎ در ﺧﺮوش ﺁﻳﻴﻢ واﻧﮕﻪ‬
‫وﮔﺮ در دﻳﺪﻩ ﺁﻳﺪ ﻏﻴﺮ او ﮐﺲ‬
‫هﻤﺎن ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻪ در ﻋﺸﻘﺶ ﭼﻮ ﻋﻄﺎر‬
‫ﻣﺎ ﮔﺒﺮ ﻗﺪﻳﻢ ﻧﺎﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻴﻢ‬
‫ﻣﺎ ﮔﺒﺮ ﻗﺪﻳﻢ ﻧﺎﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻴﻢ‬
‫ﮔﻪ ﻣﺤﺮم ﮐﻢ زن ﺧﺮاﺑﺎﺗﻴﻢ‬
‫ﺷﻴﻄﺎن ﭼﻮ ﺑﻪ ﻣﺎ رﺳﺪ ﮐﻠﻪ ﺑﻨﻬﺪ‬
‫زان ﻣﺮد ﻧﻪاﻳﻢ ﮐﺰ ﮐﺴﻲ ﺗﺮﺳﻴﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻣﺎ راﻩ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺧﻮد ﻧﻤﻲداﻧﻴﻢ‬
‫ﭼﻮ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﺣﻴﺮاﻧﻴﻢ‬
‫اﻳﻦ ﭘﺮدﻩ ز ﮐﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺪراﻧﻴﻢ‬
‫از ﺁﺗﺶ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺑﺴﻮزاﻧﻴﻢ‬
‫ﺟﺎن را ﺳﻮي ﺁن ﮐﻤﺎل ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﻢ‬
‫از ﭘﺮدﻩي هﺮ دو ﮐﻮن ﺑﺮهﺎﻧﻴﻢ‬
‫ﮔﻪ ﻏﻤﺶ را ﻣﺮﺣﺒﺎﻳﻲ ﻣﻲزﻧﻴﻢ‬
‫در رﻩ ﻋﺸﻘﺶ ﻧﻮاﻳﻲ ﻣﻲزﻧﻴﻢ‬
‫ﺁﺧﺮ اﻳﻦ دم ﻣﺎ ز ﺟﺎﻳﻲ ﻣﻲزﻧﻴﻢ‬
‫ﺑﺮ اﻣﻴﺪ ﮐﻴﻤﻴﺎﻳﻲ ﻣﻲزﻧﻴﻢ‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ ﮐﻮس وﻓﺎﻳﻲ ﻣﻲزﻧﻴﻢ‬
‫ﻻﺟﺮم دم ﺑﺎ ﮔﺪاﻳﻲ ﻣﻲزﻧﻴﻢ‬
‫ﺑﺮ ﻃﺮﻳﻖ ﻋﺸﻖ راﻳﻲ ﻣﻲزﻧﻴﻢ‬
‫ﺳﺎﻟﮑﺎن را اﻟﺼﻼﻳﻲ ﻣﻲزﻧﻴﻢ‬
‫ﺧﻮﻳﺶﺑﻴﻨﺎن را ﻗﻔﺎﻳﻲ ﻣﻲزﻧﻴﻢ‬
‫ﺑﻲ دل و ﺟﺎن دﺳﺖ و ﭘﺎﻳﻲ ﻣﻲزﻧﻴﻢ‬
‫ﺗﺎ ﻧﻔﺲ از ﻣﺎﺟﺮاﻳﻲ ﻣﻲزﻧﻴﻢ‬
‫ﭘﻴﺶ او ﺷﮑﺮاﻧﻪ ﺟﺎن ﺧﻮﻳﺶ را ﻗﺮﺑﺎن ﮐﻨﻴﻢ‬
‫واﻧﮕﻬﻲ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ راهﺶ دﻳﺪﻩ ﺧﻮناﻓﺸﺎن ﮐﻨﻴﻢ‬
‫ﮔﺮ هﻤﻪ ﺟﺎن اﺳﺖ اﻳﺜﺎر رﻩ ﺟﺎﻧﺎن ﮐﻨﻴﻢ‬
‫ﺁﺗﺸﻲ از دل ﺑﺮاﻓﺮوزﻳﻢ و ﺟﺎن ﺑﺮﻳﺎن ﮐﻨﻴﻢ‬
‫ﺑﺎدﻩ ﭼﻮن از ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺷﺪ ﺟﺎم او از ﺟﺎن ﮐﻨﻴﻢ‬
‫ﮐﺰ ﺗﻒ او ﻋﻘﻞ را ﺗﺎ ﻣﻨﺘﻬﺎ ﺣﻴﺮان ﮐﻨﻴﻢ‬
‫‪٣٤١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫درﻣﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ و راﻩ ﺑﺲ دور اﺳﺖ‬
‫ﻣﺎ ﭼﺎرﻩ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﭼﻮن ﺳﺎزﻳﻢ‬
‫ﮐﻲ ﺑﺎﺷﺪ و ﮐﻲ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺎﮔﺎهﻲ‬
‫هﺮ ﭘﺮدﻩ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﺁن ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻳﺪ‬
‫زﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ درﺁﻣﺪﻳﻢ از اول‬
‫ﻋﻄﺎر ﺷﮑﺴﺘﻪ را ﺑﻪ ﻳﮏ دﻓﻌﺖ‬
‫ﮔﺎﻩ ﻻف از ﺁﺷﻨﺎﻳﻲ ﻣﻲزﻧﻴﻢ‬
‫ﮔﺎﻩ ﻻف از ﺁﺷﻨﺎﻳﻲ ﻣﻲزﻧﻴﻢ‬
‫هﻤﭽﻮ ﭼﻨﮓ از ﭘﺮدﻩي دل زار زار‬
‫از دم ﻣﺎ ﻣﻲ ﺑﺴﻮزد ﻋﺎﻟﻤﻲ‬
‫ﻣﺎ ﻣﺴﻴﻢ و اﻳﻦ ﻧﻔﺲهﺎي ﺑﻪ درد‬
‫روز و ﺷﺐ ﺑﺮ درﮔﻪ ﺳﻠﻄﺎن ﺟﺎن‬
‫ﭘﺎدﺷﺎهﺎﻧﻴﻢ و ﻣﺎ را ﻣﻠﮏ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻣﺎ ﭼﻮ ﺑﻴﮑﺎرﻳﻢ ﮐﺎر اﻓﺘﺎدﻩ را‬
‫ﺧﻮان ﮐﺸﻴﺪﻳﻢ و دري ﮐﺮدﻳﻢ ﺑﺎز‬
‫ﻧﻴﺴﺘﺎن را ﻗﻮت هﺴﺘﻲ ﻣﻲدهﻴﻢ‬
‫اﻧﺪرﻳﻦ درﻳﺎ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻏﺮق اوﺳﺖ‬
‫ﻣﺎﺟﺮاي ﻋﺸﻖ از ﻋﻄﺎر ﺟﻮ‬
‫وﻗﺖ ﺁن ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺁن ﻣﺎﻩ را ﻣﻬﻤﺎن ﮐﻨﻴﻢ‬
‫وﻗﺖ ﺁن ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺁن ﻣﺎﻩ را ﻣﻬﻤﺎن ﮐﻨﻴﻢ‬
‫ﭼﻮن ز راﻩ اﻧﺪر رﺳﺪ ﻣﺎ روي ﺑﺮ راهﺶ ﻧﻬﻴﻢ‬
‫هﺮﭼﻪ در ﺻﺪ ﺳﺎل ﮔﺮد ﺁوردﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ اﻳﻦ زﻣﺎن‬
‫ﮔﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻣﺎﺣﻀﺮ ﭼﻴﺰي ﻧﻴﻨﺪﻳﺸﻴﻢ از ﺁن‬
‫ﺷﻤﻊ ﭼﻮن از ﺳﻴﻨﻪ ﺳﻮزد ﻧﻘﻞ از ﭼﺸﻢ ﺁورﻳﻢ‬
‫ﺑﺮ ﺟﻤﺎل دوﺳﺖ ﭼﻨﺪان ﻣﻲﮐﺸﻴﻢ از ﺟﺎم ﺟﺎن‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﻢ ﭘﻴﺎﭘﻲ هﻢ ﺳﺮاﺳﺮ دورهﺎ ﮔﺮدان ﮐﻨﻴﻢ‬
‫هﺮ زﻣﺎن ﺑﺮ روي او ﺷﺎدي دﻳﮕﺮﺳﺎن ﮐﻨﻴﻢ‬
‫ﺻﺒﺢ را ﺗﺎ روز ﺣﺸﺮ از ﺧﻮن دل ﻣﻬﻤﺎن ﮐﻨﻴﻢ‬
‫ﻣﺎﻩ را ﺑﺮ در زﻧﻴﻢ و ﭼﺮخ را درﺑﺎن ﮐﻨﻴﻢ‬
‫ﮔﺮ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ز ﻣﺎ ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻮد ﺗﺎوان ﮐﻨﻴﻢ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ را ﺑﻲ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﮔﺮﻳﺎن ﮐﻨﻴﻢ‬
‫ﺧﺮﻗﻪ را ﺑﺎ ﺳﺮ ﺑﺮﻳﻢ و ﮐﺎرهﺎ ﺁﺳﺎن ﮐﻨﻴﻢ‬
‫هﺮ ﮐﻪ دردي دارد از درد ﺧﻮدش درﻣﺎن ﮐﻨﻴﻢ‬
‫ﭘﺲ در ﻗﻤﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻣﻨﺎﺟﺎت ﻣﻲﮐﻨﻴﻢ‬
‫ﮔﺎهﻲ ز ﺻﺎف ﻣﻴﮑﺪﻩ هﻴﻬﺎت ﻣﻲﮐﻨﻴﻢ‬
‫ﻣﺴﺖ و ﺧﺮاب ﮐﺎر ﺧﺮاﺑﺎت ﻣﻲﮐﻨﻴﻢ‬
‫از ﺑﻬﺮ دردﻳﻲ ﭼﻪ ﻣﺮاﻋﺎت ﻣﻲﮐﻨﻴﻢ‬
‫ﻣﺎ ﺑﻲﻧﻔﺎق ﺗﻮﺑﻪ ز ﻃﺎﻣﺎت ﻣﻲﮐﻨﻴﻢ‬
‫ﻧﻪ دﻋﻮي ﻣﻘﺎم و ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻣﻲﮐﻨﻴﻢ‬
‫ﺑﺮ اهﻞ دﻳﻦ ﺑﻪ ﮐﻔﺮ ﻣﺒﺎﺣﺎت ﻣﻲﮐﻨﻴﻢ‬
‫ﺑﺎ ﮐﺲ ﻧﻪ داوري ﻧﻪ ﻣﮑﺎﻓﺎت ﻣﻲﮐﻨﻴﻢ‬
‫ﻣﻲدﻩ ﮐﻪ ﮐﺎر ﻣﻲ ﺑﻪ ﻣﻬﻤﺎت ﻣﻲﮐﻨﻴﻢ‬
‫ﺑﻲ ﻳﮏ ﭘﻴﺎدﻩ ﺑﺮ رخ ﺗﻮ ﻣﺎت ﻣﻲﮐﻨﻴﻢ‬
‫ﺑﺎ ﺷﺎهﺪان روح ﻣﻼﻗﺎت ﻣﻲﮐﻨﻴﻢ‬
‫هﻢ ﻳﮏ دو روز ﮐﺎر ﺧﺮاﺑﺎت ﻣﻲﮐﻨﻴﻢ‬
‫از ﺗﻮﻻ و ﺗﺒﺮا اﻳﻤﻨﻴﻢ‬
‫وز ﺗﻐﻴﺮ هﻤﭽﻮ درﻳﺎ اﻳﻤﻨﻴﻢ‬
‫هﻢ ز ﭘﺴﺘﻲ هﻢ ز ﺑﺎﻻ اﻳﻤﻨﻴﻢ‬
‫‪٣٤٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭘﺎيﮐﻮﺑﺎن دﺳﺖزن در هﺎي و هﻮي ﺁﻳﻴﻢ ﻣﺴﺖ‬
‫هﺮ ﻧﻔﺲ ﺑﺮ ﺑﻮي او ﻋﻤﺮي دﮔﺮ ﭘﻲ اﻓﮑﻨﻴﻢ‬
‫ﮔﺮ در ﺁن ﺷﺐ ﺻﺒﺤﺪم ﻣﺎ را ﺑﻮد ﺧﻠﻮت ﺑﺴﻮز‬
‫در ﻧﮕﻨﺠﺪ ﻣﻮﻳﻲ ﺁن دم ﮔﺮ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻣﺎﻩ و ﭼﺮخ‬
‫در ﺣﻀﻮر او ﮐﺴﻲ ﻧﻨﺸﺴﺖ ﺗﺎ ﻓﺎﻧﻲ ﻧﺸﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺣﺮﻳﻔﺎن ﺟﻤﻠﻪ از ﻣﺴﺘﻲ و هﺴﺘﻲ وا رهﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻪ ﺳﺮ ﻧﻪ ﺧﺮﻗﻪ ﻣﺎﻧﺪ از ﮐﻤﺎل ﻧﻴﺴﺘﻲ‬
‫ﮔﺮ دهﺪ ﻋﻄﺎر را وﺻﻠﻲ ﭼﻨﻴﻦ ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ دﺳﺖ‬
‫ﻣﺎ رﻩ ز ﻗﺒﻠﻪ ﺳﻮي ﺧﺮاﺑﺎت ﻣﻲﮐﻨﻴﻢ‬
‫ﻣﺎ رﻩ ز ﻗﺒﻠﻪ ﺳﻮي ﺧﺮاﺑﺎت ﻣﻲﮐﻨﻴﻢ‬
‫ﮔﺎهﻲ ز درد درد هﻴﺎهﻮي ﻣﻲزﻧﻴﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﺑﻪ ﺻﻮﻣﻌﻪ هﺸﻴﺎر ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ‬
‫ﭘﻴﺮا ﺑﻴﺎ ﺑﺒﻴﻦ ﮐﻪ ﺟﻮاﻧﺎن رﻧﺪ را‬
‫ﻃﺎﻣﺎﺗﻴﺎن ز دردي ﻣﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻲﮐﻨﻨﺪ‬
‫ﻧﻪ ﻻف ﭘﺎﮎﺑﺎزي و ﻣﺮدﻣﻲ هﻤﻲ زﻧﻴﻢ‬
‫ﻣﺎ را ﮐﺠﺎﺳﺖ ﮐﺸﻒ و ﮐﺮاﻣﺎت ﮐﻴﻦ هﻤﻪ‬
‫ﮔﻮ ﺑﺪ ﮐﻨﻴﺪ در ﺣﻖ ﻣﺎ ﺧﻠﻖ زاﻧﮑﻪ ﻣﺎ‬
‫اي ﺳﺎﻗﻲ اهﻞ درد درﻳﻦ ﺣﻠﻘﻪ ﺣﺎﺿﺮﻧﺪ‬
‫ﺳﻠﻄﺎن ﻳﮏ ﺳﻮارﻩي ﻧﻄﻊ دو رﻧﮓ را‬
‫ﻣﺎ ﺷﺐروان ﺑﺎدﻳﻪي ﮐﻌﺒﻪي دﻟﻴﻢ‬
‫در ﮐﺴﺐ ﻋﻠﻢ و ﻋﻘﻞ ﭼﻮ ﻋﻄﺎر اﻳﻦ زﻣﺎن‬
‫ﻣﺎ ﭼﻮ ﺑﻲﻣﺎﻳﻴﻢ از ﻣﺎ اﻳﻤﻨﻴﻢ‬
‫ﻣﺎ ﭼﻮ ﺑﻲﻣﺎﻳﻴﻢ از ﻣﺎ اﻳﻤﻨﻴﻢ‬
‫از ﺗﻔﺎﺧﺮ هﻤﭽﻮ ﮔﺮدون ﻓﺎرﻏﻴﻢ‬
‫ﭼﻮن ﮔﺬر ﮐﺮدﻳﻢ از ﺑﺎﻻ و ﭘﺴﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﻢ ز ﻧﺎدان هﻢ ز داﻧﺎ اﻳﻤﻨﻴﻢ‬
‫هﻢ ز ﺷﻨﻮا هﻢ ز ﮔﻮﻳﺎ اﻳﻤﻨﻴﻢ‬
‫ﻻﺟﺮم ز اﻣﺮوز و ﻓﺮدا اﻳﻤﻨﻴﻢ‬
‫ﮔﺮ ﻧﻬﺎن ﺷﺪ ور هﻮﻳﺪا اﻳﻤﻨﻴﻢ‬
‫زاﻧﮑﻪ از ﻧﺎاﻳﻤﻨﻲ ﻣﺎ اﻳﻤﻨﻴﻢ‬
‫از ﺳﺮﻳﺮ ﻻف و ﺳﻮدا اﻳﻤﻨﻴﻢ‬
‫اﻧﺪر ﭘﺲ دوﮐﺪان ﻧﺸﻴﻨﻴﻢ‬
‫وز ﺷﺮم رﻩ زﻧﺎن ﮔﺰﻳﻨﻴﻢ‬
‫ﭘﻴﻤﺎﻧﻪي زهﺮ و اﻧﮕﺒﻴﻨﻴﻢ‬
‫ﻳﮏ ذرﻩ ﺟﻤﺎل او ﻧﺒﻴﻨﻴﻢ‬
‫ﮐﻴﻦ ﭼﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﮐﻨﻮن درﻳﻨﻴﻢ‬
‫ﮐﺎﻣﺮوز وراي ﮐﻔﺮ و دﻳﻨﻴﻢ‬
‫واﻧﮕﻪ ﭘﺲ ﮐﺎر ﺧﻮد ﻧﺸﻴﻨﻴﻢ‬
‫ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﺁﺗﺸﻴﻨﻴﻢ‬
‫ﻣﺎ ﺟﻤﻠﻪ ﺻﺒﻮﺣﻴﺎن ازﻳﻨﻴﻢ‬
‫از ﻣﺴﺘﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﺷﺮﻣﮕﻴﻨﻴﻢ‬
‫ﺟﺎﻧﻲ و ﭼﻮ ﺟﺎن ﮐﺠﺎت ﺟﻮﻳﻢ‬
‫ﺑﻲ ﻧﺎم و ﻧﺸﺎن ﮐﺠﺎت ﺟﻮﻳﻢ‬
‫در ﮐﻮن و ﻣﮑﺎن ﮐﺠﺎت ﺟﻮﻳﻢ‬
‫ﭘﻴﺪا و ﻧﻬﺎن ﮐﺠﺎت ﺟﻮﻳﻢ‬
‫در ﺑﻨﺪ ﮔﺮان ﮐﺠﺎت ﺟﻮﻳﻢ‬
‫ﻣﻦ هﻤﭽﻮ ﮐﻤﺎن ﮐﺠﺎت ﺟﻮﻳﻢ‬
‫ﭘﺲ ﻣﻦ ﺑﻪ ﮔﻤﺎن ﮐﺠﺎت ﺟﻮﻳﻢ‬
‫‪٣٤٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮن ﻧﻪ ﻧﺎدان و ﻧﻪ داﻧﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﭼﻮن زﺑﺎن از ﻧﻴﮏ و ﺑﺪ درﺑﺴﺘﻪاﻳﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻗﺮار ﮐﺎر ﻣﺎ رﻓﺘﺴﺖ دي‬
‫ﻧﺎم و ﻧﻨﮓ ﻣﺎ در اﻗﺼﺎي ﺟﻬﺎن‬
‫روز و ﺷﺐ ﺑﻲ راﻩ ﻣﻲﺟﻮﻳﻴﻢ راﻩ‬
‫ﭼﻮن ﺳﺮ ﻋﻄﺎر ﮔﻮي راﻩ ﺷﺪ‬
‫ﮔﺮ ﻣﺮدي ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‬
‫ﮔﺮ ﻣﺮدي ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‬
‫دﻳﮕﺮ ﻧﺰﻧﻴﻢ ﻻف ﻣﺮدي‬
‫ﮐﺎري ﻋﺠﺐ اوﻓﺘﺎدﻩ ﻣﺎ را‬
‫ﺗﺎ زهﺮ ﭼﻮ اﻧﮕﺒﻴﻦ ﻧﮕﺮدد‬
‫ﺳﺮ رﺷﺘﻪي دل ز دﺳﺖ دادﻳﻢ‬
‫اي ﺳﺎﻗﻲ درد درد در دﻩ‬
‫ﻣﺎ در رﻩ ﻳﺎر ﺳﺮ ﺑﺒﺎزﻳﻢ‬
‫ﺁﺑﻲ در دﻩ ﺻﺒﻮﺣﻴﺎن را‬
‫ﺻﺒﺢ رخ او ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪ‬
‫ﻣﺎ ﻣﺴﺘﺎﻧﻴﻢ و هﻤﭽﻮ ﻋﻄﺎر‬
‫اي ﺟﺎن ز ﺟﻬﺎن ﮐﺠﺎت ﺟﻮﻳﻢ‬
‫اي ﺟﺎن ز ﺟﻬﺎن ﮐﺠﺎت ﺟﻮﻳﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺎم و ﻧﺸﺎﻧﺖ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ‬
‫ﭼﻮن ﮐﻮن و ﻣﮑﺎن ﺣﺠﺎب راﻩ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﻧﻪ ﻧﻬﺎﻧﻲ و ﻧﻪ ﭘﻴﺪا‬
‫هﺴﺘﻲ ﺗﻮ ﭼﻮ ﺁﺳﻤﺎن ﺳﺒﮑﺮو‬
‫اي از ﺑﺮ ﻣﻦ ﭼﻮ ﺗﻴﺮ رﻓﺘﻪ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﻧﺮﺳﻲ ﺑﻪ ﮐﺴﻲ ﻳﻘﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻣﻦ ﻧﻌﺮﻩزﻧﺎن ﮐﺠﺎت ﺟﻮﻳﻢ‬
‫ﺟﺎن ﻧﻴﺴﺖ ﻋﻴﺎن ﮐﺠﺎت ﺟﻮﻳﻢ‬
‫ﮐﻮهﻲ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﮐﺠﺎت ﺟﻮﻳﻢ‬
‫دل در ﺧﻔﻘﺎن ﮐﺠﺎت ﺟﻮﻳﻢ‬
‫ﮔﻢ ﮔﺸﺘﻪي ﺟﺎن ﮐﺠﺎت ﺟﻮﻳﻢ‬
‫دﻟﻢ ﺧﻮن ﺷﺪ ﻣﮕﺮ در ﺧﻮﻧﺖ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫ﻣﻦ از هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﺑﻴﺮوﻧﺖ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫ﭘﺲ ﺁن ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد ﮐﺎﮐﻨﻮﻧﺖ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫ﭼﻮ ﺑﻲ ﭼﻮﻧﻲ ﺗﻮ ﺁﺧﺮ ﭼﻮﻧﺖ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫ﻧﻪ ﺳﺮ ﻧﻪ ﭘﺎي ﭼﻮن ﮔﺮدوﻧﺖ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫اﮔﺮﭼﻪ هﺮ زﻣﺎن اﻓﺰوﻧﺖ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫از ﺁن هﺮ روز دﻳﮕﺮﮔﻮﻧﺖ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫ﺳﺰد ﮔﺮ هﻤﭽﻮ ﺑﻮﻗﻠﻤﻮﻧﺖ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫اﮔﺮ هﺮ دم ﺑﻪ ﺻﺪ اﻓﺴﻮﻧﺖ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫ﻣﻔﺮح از ﻟﺐ ﻣﻴﮕﻮﻧﺖ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻟﻞ ﻣﮑﻨﻮﻧﺖ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫ﺷﮑﺮ از ﺧﻨﺪﻩي ﻣﻮزوﻧﺖ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫درد دل ﻣﺒﺘﻼ هﻤﻲ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫ﻳﮏ درد ﺑﻪ ﺻﺪ دﻋﺎ هﻤﻲ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫از درد ﻣﻐﺎن ﺻﻔﺎ هﻤﻲ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫زﻧﺎر و ﮐﻠﻴﺴﻴﺎ هﻤﻲ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫ﻏﺮﻗﻪ ﺷﺪﻩ و ﺁﺷﻨﺎ هﻤﻲ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫ﻳﮏ ذرﻩ از ﺁن ﺑﻘﺎ هﻤﻲ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫‪٣٤٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫در ﭘﺮدﻩ ﺷﺪي ﺧﻤﻮش ﮔﺸﺘﻲ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ ﻣﺮا ﻣﻴﺎن ﺟﺎن ﺟﻮي‬
‫هﺴﺘﻴﻢ درﻳﻦ ﻣﻴﺎﻧﻪ ﮐﻮهﻲ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺟﺎن ﻓﺮﻳﺪ در ﺗﻮ ﻣﺤﻮ اﺳﺖ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ ﭼﻮ ﮔﻢ ﺷﻮي ﻣﺮا ﺟﻮي‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻲ در دل ﻣﻦ ﭼﻮﻧﺖ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻲ در دل ﻣﻦ ﭼﻮﻧﺖ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ در درون ﺟﺎن ﻧﺸﺴﺘﻪ‬
‫ﭼﻮ ﻓﺮدا ﮔﻢ ﻧﺨﻮاهﻲ ﺑﻮد ﺟﺎوﻳﺪ‬
‫ﻣﺮا ﮔﻮﻳﻲ ﭼﻮ ﮔﻢ ﮔﺮدي ﻣﺮا ﺟﻮي‬
‫ﭼﻮ راهﺖ را ﻧﻪ ﺳﺮ ﭘﻴﺪاﺳﺖ ﻧﻪ ﭘﺎي‬
‫ﻳﻘﻴﻦ داﻧﻢ ﮐﻪ در دﺳﺘﻢ ﮐﻢ ﺁﻳﻲ‬
‫ﭼﻮ در دﺳﺘﻢ ﻧﻤﻲﺁﻳﻲ ز ﻳﮏ وﺟﻪ‬
‫ﭼﻮ هﺮ دم ﻣﻲﮐﻨﻲ ﺻﺪ رﻧﮓ ﻇﺎهﺮ‬
‫ﻧﻴﺎﻳﻲ ذرﻩاي در دﺳﺖ هﺮﮔﺰ‬
‫ﻧﻤﻴﺮم ﺗﺎ اﺑﺪ ﮔﺮ درد ﺧﻮد را‬
‫ﭼﻮ درﻳﺎ ﮔﺸﺖ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ز ﺷﻮﻗﺖ‬
‫ﺷﮑﺮ رﻳﺰ ﻓﺮﻳﺪم ﻣﻲ ﻧﺒﺎﻳﺪ‬
‫در ﻋﺸﻖ هﻤﻲ ﺑﻼ هﻤﻲ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫در ﻋﺸﻖ هﻤﻲ ﺑﻼ هﻤﻲ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫در ﻣﺎن ﭼﻪ ﻃﻠﺐ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ در ﻋﺸﻘﺶ‬
‫از ﺻﻮف ﺻﻔﺎي دل ﻧﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫از ﺧﺮﻗﻪ و ﻃﻴﻠﺴﺎن دﻟﻢ ﺧﻮن ﺷﺪ‬
‫در ﺑﺤﺮ هﺰار ﻣﻮج ﻋﺸﻖ او‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ﺑﻪ ﻟﻘﺎ ﭼﻮ ﺁﻓﺘﺎﺑﻲ ﺗﻮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ و ﻣﻦ ﮐﻪ را هﻤﻲ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫ﻣﻦ ﮔﺮد ﺟﻬﺎن ﺗﻮرا هﻤﻲ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫ﺑﻨﮕﺮ ﮐﻪ ﺗﻮرا ﮐﺠﺎ هﻤﻲ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫زان ﻋﻄﺮ دﮔﺮ ﻋﻄﺎ هﻤﻲ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺷﻴﻮﻩي ﭼﺸﻤﺖ هﻤﻪ ﻧﺎز اﺳﺖ ﭼﮕﻮﻳﻢ‬
‫هﺮ ﻗﺼﻪ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺠﺎز اﺳﺖ ﭼﮕﻮﻳﻢ‬
‫از ﺷﻮق رﺧﺖ در ﺗﮏ و ﺗﺎز اﺳﺖ ﭼﮕﻮﻳﻢ‬
‫ﺑﻲ روي ﺗﻮ در ﺳﻮز و ﮔﺪاز اﺳﺖ ﭼﮕﻮﻳﻢ‬
‫ﭼﻮن زﻟﻒ ﺗﻮام ﮐﺎر دراز اﺳﺖ ﭼﮕﻮﻳﻢ‬
‫ﻟﻌﻞ ﻟﺐ ﺗﻮ ﺑﻨﺪﻩ ﻧﻮاز اﺳﺖ ﭼﮕﻮﻳﻢ‬
‫از زﻟﻒ ﺗﻮ در ﭘﺮدﻩي راز اﺳﺖ ﭼﮕﻮﻳﻢ‬
‫ﮐﺎر ﻣﻦ دﻟﺨﺴﺘﻪ ﻧﻴﺎز اﺳﺖ ﭼﮕﻮﻳﻢ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ درم ﺑﺮ هﻤﻪ ﺑﺎز اﺳﺖ ﭼﮕﻮﻳﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺮ ﻣﻦ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﻓﺮاز اﺳﺖ ﭼﮕﻮﻳﻢ‬
‫ﭘﺮواﻧﻪي ﺁن ﺷﻤﻊ ﻃﺮاز اﺳﺖ ﭼﮕﻮﻳﻢ‬
‫هﻤﭽﻮ ﻃﻔﻼن ﻣﻬﺮ دارم ﺑﺮ زﺑﺎن‬
‫ﭼﻮن دهﺪ ﻧﺎﻣﺤﺮم از ﭘﻴﺸﺎن ﻧﺸﺎن‬
‫دوﺳﺘﮑﺎﻧﻲ ﭼﻮن ﺧﻮرد ﺑﺎ ﭘﻬﻠﻮان‬
‫ﻟﺐ ﻓﺮو ﺑﺴﺘﻢ ﻗﻠﻢ ﮐﺮدم زﺑﺎن‬
‫در ﻣﻴﺎن ﺧﺎﮎ و ﺧﻮن ﮔﺸﺘﻢ ﻧﻬﺎن‬
‫ﮔﺮ ﻣﺮا ﺑﻴﺮون ﻧﻴﺎري زﻳﻦ ﻣﻴﺎن‬
‫از رهﻲ دزدﻳﺪﻩ ﻳﻌﻨﻲ راﻩ ﺟﺎن‬
‫ﺗﺎ در ﺁﺷﺎﻣﻢ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﻢ اﻳﻦ زﻣﺎن‬
‫‪٣٤٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﺪ دوم ﺑﻪ ﮔﺮد ﻋﺎﻟﻢ در‬
‫ﺗﻮ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻣﻦ ﻓﺮا ﮐﺮدﻩ‬
‫ﺗﻮ در دل و ﻣﻦ ﺑﻪ ﮔﺮد ﻋﺎﻟﻢ در‬
‫ﻋﻄﺎر ﺷﺪم ز ﻋﻄﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن ﻗﺼﻪي زﻟﻒ ﺗﻮ دراز اﺳﺖ ﭼﮕﻮﻳﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻗﺼﻪي زﻟﻒ ﺗﻮ دراز اﺳﺖ ﭼﮕﻮﻳﻢ‬
‫اﻳﻦ اﺳﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻪ ز وﺻﻞ ﺗﻮ ﻧﺸﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﮐﻪ او ﭼﺸﻢ و ﭼﺮاغ اﺳﺖ ﺟﻬﺎن را‬
‫ﭼﻮن ﺷﻤﻊ ﺳﺤﺮﮔﺎﻩ دل ﺳﻮﺧﺘﻪ هﺮ ﺷﺐ‬
‫ﺗﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ زﻟﻒ ﺗﻮ رﺳﺪ در هﻤﻪ ﻋﻤﺮم‬
‫ﮔﺮ ﮐﺮد ﻣﺮا زﻟﻒ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺧﺎﮎ ﺑﺮاﺑﺮ‬
‫اﻟﻤﻨﻪﷲ ﮐﻪ دﻟﻢ ﮔﺮﭼﻪ رﺑﻮدي‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ ﺑﮕﻮ ﺗﺎ ﭼﻪ ﮐﺸﻴﺪي ﺗﻮ ز ﻧﺎزم‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ در ﺑﺴﺘﻪ ﻣﺮا ﭼﻨﺪ ﻧﻤﺎﻳﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺮ هﻤﻪ ﺑﺎز اﺳﺖ در وﺻﻞ ﺗﻮ ﺟﺎﻧﺎ‬
‫ﻋﻄﺎر درﻳﻦ ﮐﻮي اﮔﺮ ﻧﻴﮏ و اﮔﺮ ﺑﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺎﻳﺪ ﺳﺮ ﻋﺸﻘﺖ در ﺑﻴﺎن‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺎﻳﺪ ﺳﺮ ﻋﺸﻘﺖ در ﺑﻴﺎن‬
‫ﭼﻮن ﻋﺒﺎرت ﻣﺤﺮم ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺁﻧﮏ ازو ﺳﮓ ﻣﻲﮐﻨﺪ ﭘﻬﻠﻮ ﺗﻬﻲ‬
‫ﭼﻮن زﺑﺎن در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﺮ هﻴﭻ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﻤﭽﻮ ﻣﺮغ ﻧﻴﻢ ﺑﺴﻤﻞ در رهﺖ‬
‫دور از ﺗﻮ ﺟﺎن ز ﻣﻦ ﮔﻴﺮد ﮐﻨﺎر‬
‫دوش ﻋﺸﻖ ﺗﻮ درﺁﻣﺪ ﻧﻴﻢ ﺷﺐ‬
‫ﮔﻔﺖ ﺻﺪ درﻳﺎ ز ﺧﻮن دل ﺑﻴﺎر‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﺎز ﻳﺎﻓﺖ از ﻋﺸﻖ ﺣﺎﻟﻲ ﺁﺷﻴﺎن‬
‫ﻋﻘﻞ و ﺟﺎن را ﮐﺎرد ﺁﻣﺪ ﺑﻪ اﺳﺘﺨﻮان‬
‫ﻋﺸﻖ و دل ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﺑﺎ هﻢ ﺟﺎودان‬
‫زﻳﻦ ﻋﺠﺐﺗﺮ ﻗﺼﻪ ﻧﺒﻮد در ﺟﻬﺎن‬
‫ﺑﻮدن ﺁن ﮐﺎر ﻧﻪ ﻋﻠﻢ و ﺑﻴﺎن‬
‫هﺴﺖ ﻣﻄﻠﻖ ﮔﺮدي اﻧﺪر ﻻﻣﮑﺎن‬
‫ﮔﺮ هﻤﻲ ﺟﺎﻧﺎﻧﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﺎنﻓﺸﺎن‬
‫راز ﻣﻲﮔﻮﻳﻲ ﻃﻠﺐ ﮐﻦ رازدان‬
‫ﻳﺎﻗﻮت ﺗﻮ ﻗﻮت ﺗﻨﮕﺪﺳﺘﺎن‬
‫ﭼﺸﻢ ﺗﻮ و ﺻﺪ هﺰار دﺳﺘﺎن‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﻪ درﺁﻳﻲ از ﺷﺒﺴﺘﺎن‬
‫واﻟﻪ ﺷﺪﻩ در ﺗﻮ هﻤﭽﻮ ﻣﺴﺘﺎن‬
‫هﺮﮔﺰ ﻧﺮود ﺑﻪ ﮐﺎﻓﺮﺳﺘﺎن‬
‫اﺑﺠﺪ ﺧﻮاﻧﺎن اﻳﻦ دﺑﺴﺘﺎن‬
‫هﺴﺘﻨﺪ ﻧﻪ ﻧﻴﺴﺘﺎن ﻧﻪ هﺴﺘﺎن‬
‫از دﻳﻨﺪاران و ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﺎن‬
‫هﺮ ﺷﻴﺮ ﮐﻪ ﺧﻮردﻩاي ز ﭘﺴﺘﺎن‬
‫ﺑﻪ زﻳﻦ ﻧﮕﺮﻳﺪ ﺳﻮي ﺑﺴﺘﺎن‬
‫وز ﻋﻤﺮ روﻧﺪﻩ داد ﺑﺴﺘﺎن‬
‫درهﻢ رﻳﺰد ﺑﻪ ﻳﮏ زﻣﺴﺘﺎن‬
‫ﭘﻨﻬﺎن ز ﺗﻮ ﺧﻔﺘﻪ در ﮔﻠﺴﺘﺎن‬
‫ﮔﻮرﺳﺘﺎﻧﺖ ﮐﻨﺪ ز ﺑﺴﺘﺎن‬
‫ﻋﻄﺎر ﺗﻮرا هﺰاردﺳﺘﺎن‬
‫‪٣٤٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﺮغ دل ﺁوارﻩي دﻳﺮﻳﻨﻪ ﺑﻮد‬
‫در ﭘﺮﻳﺪ و ﻋﺸﻖ را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﻋﻘﻞ ﻓﺎﻧﻲ ﮔﺸﺖ و ﺟﺎن ﻣﻌﺪوم ﺷﺪ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺑﺎ دل ﮔﺸﺖ و دل ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺷﺪ‬
‫دﻳﺪن و داﻧﺴﺘﻦ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎﻃﻞ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺒﺎﺷﻲ ﻓﺎﻧﻲ ﻣﻄﻠﻖ ز ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﺟﺎن و ﺟﺎﻧﺎن هﺮ دو ﻧﺘﻮان ﻳﺎﻓﺘﻦ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ اي ﻋﻄﺎر ﮔﻮﻳﻲ راز ﻋﺸﻖ‬
‫اي روي ﺗﻮ ﺷﻤﻊ ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﺎن‬
‫اي روي ﺗﻮ ﺷﻤﻊ ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﺎن‬
‫زﻟﻒ ﺗﻮ و ﺻﺪ هﺰار ﺣﻠﻘﻪ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻧﻬﺎدﻩ ﭼﺸﻢ ﺑﺮ در‬
‫ﮔﺮدون ﺑﻪ هﺰار ﭼﺸﻢ هﺮ ﺷﺐ‬
‫ﺁﻧﭻ از رخ ﺗﻮ رود در اﺳﻼم‬
‫ﭘﻴﺮان رﻩ ﺣﺮوف زﻟﻔﺖ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺘﺎن ﮐﻪ هﺴﺘﻨﺪ‬
‫ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺒﻮد ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﺗﻮ ﺧﻠﻖ‬
‫ﮔﻮي ﺗﻮ ﮐﻪ ﺁب ﺧﻀﺮ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ‬
‫اي ﺑﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﺲ ﺑﻠﻨﺪ ﺁﺧﺮ‬
‫ﮔﻠﮕﻮن ﺟﻤﺎل در ﺟﻬﺎن ﺗﺎز‬
‫ﮐﻴﻦ ﮔﻠﺒﻦ ﻧﻮﺑﻬﺎر ﻋﻤﺮت‬
‫ﻣﺸﻐﻮل ﻣﺸﻮ ﺑﻪ ﮔﻞ ﮐﻪ ﻣﺎراﺳﺖ‬
‫زﺧﻤﻲ زﻧﺪت ﺑﻪ ﭼﺸﻢ زﺧﻤﻲ‬
‫ﺗﻮ ﮔﻠﺒﻦ ﮔﻠﺴﺘﺎن ﺣﺴﻨﻲ‬
‫اي ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺣﺴﻦ ﺗﻮ هﺮ دو ﺟﻬﺎن‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫در ﺟﻤﺎﻟﺖ ﺧﻴﺮﻩ ﭼﺸﻢ ﻋﻘﻞ و ﺟﺎن‬
‫در ﺟﻬﺎن ﺟﺎﻧﻲ و در ﺟﺎﻧﻲ ﺟﻬﺎن‬
‫ﻣﻲ ﻧﮕﻨﺠﺪ در زﻣﻴﻦ و ﺁﺳﻤﺎن‬
‫ﮐﺰ دو ﮐﻮﻧﺶ ﻣﻲ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﺁﺷﻴﺎن‬
‫وز ﺗﻮ در ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ ﻧﺸﺎن‬
‫ﺟﺎن ﻣﻦ هﻢ در ﻳﻘﻴﻦ هﻢ در ﮔﻤﺎن‬
‫ﺟﺎن هﻤﻲ داﻧﺪ ﮐﻪ هﺴﺘﻲ در ﻣﻴﺎن‬
‫ﺑﺲ هﻮﻳﺪاﻳﻲ از ﺁﻧﻲ ﺑﺲ ﻧﻬﺎن‬
‫ﭼﺸﻢ اﻋﻤﻲ ﭼﻮن ﻧﺪارد ﺟﺎي ﺁن‬
‫ﻋﻴﺐدان در ﺑﺎرﮔﺎﻩ ﻏﻴﺐدان‬
‫ﮐﻲ ﺷﻮي ﺑﺎ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺶ هﻢ ﻋﻨﺎن‬
‫ﮐﻲ ﺷﻮد ﺷﺎﻳﺴﺘﻪي ﺁن ﺁﺳﺘﺎن‬
‫ﺑﻨﺪﻩي ﻳﮑﺘﺎي او ﺷﻮ ﺟﺎودان‬
‫از ﺟﻬﺎن ﺑﻴﺮون وﻟﻲ در ﻗﻌﺮ ﺟﺎن‬
‫ﺧﻮد ﺗﻮﻳﻲ از هﺮ دو ﺑﻴﺮون ﺟﺎودان‬
‫هﻢ ز ﺟﺎن ﻣﻲﺟﻮﻳﺪت داﻳﻢ ﺟﻬﺎن‬
‫ﻧﻪ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻟﻴﮏ ﭼﻮن ﮔﺮدي ﻧﻬﺎن‬
‫ﭼﻮن ﻧﻬﺎن ﮔﺮدي ﭼﻮ ﺟﺎوﻳﺪي ﻋﻴﺎن‬
‫هﻢ ﻧﻪ اﻳﻨﻲ هﻢ ﻧﻪ ﺁن هﻢ اﻳﻦ هﻢ ﺁن‬
‫ﺗﻦ ز ﭘﻴﺪاﻳﻲ ﺗﻮ ﺟﺎن ﺑﺮ ﻣﻴﺎن‬
‫ﺗﻦ ﭼﻮ در ﺟﻮش اﺳﺖ ﭼﻮن ﻳﺎﺑﺪ ﻧﺸﺎن‬
‫زﻳﻦ دو وﺻﻔﻨﺪ اﻳﻦ دو ﺟﻮهﺮ در ﮔﻤﺎن‬
‫ﻗﺮب ﺑﻲ وﺻﻔﻴﺖ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﺁن زﻣﺎن‬
‫ﻣﻲروم ﺑﺴﺘﻪ ﻣﻴﺎن ﺑﺮ ﺳﺮ دوان‬
‫ﺟﺎنﻓﺸﺎﻧﻨﺪ اﻳﻦ ﻃﻠﺐ را ﺟﺎنﻓﺸﺎن‬
‫‪٣٤٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اي ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺣﺴﻦ ﺗﻮ هﺮ دو ﺟﻬﺎن‬
‫ﺟﺎن ﺗﻦ ﺟﺎن اﺳﺖ و ﺟﺎن ﺟﺎن ﺗﻮﻳﻲ‬
‫هﺎي و هﻮي ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺖ هﺮ ﺳﺤﺮ‬
‫ﺑﻮاﻟﻌﺠﺐ ﻣﺮﻏﻲ اﺳﺖ ﺟﺎن ﻋﺎﺷﻘﺖ‬
‫ﺟﻤﻠﻪي ﻋﺎﻟﻢ هﻤﻲ ﺑﻴﻨﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ‬
‫اي ز ﭘﻴﺪاﻳﻲ و ﭘﻨﻬﺎﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫ﺗﻦ هﻤﻲ داﻧﺪ ﮐﻪ هﺴﺘﻲ ﺑﺮ ﮐﻨﺎر‬
‫ﺑﺲ ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﻲ از ﺁﻧﻲ ﺑﺲ ﺧﻤﻮش‬
‫ﮐﻲ ﺗﻮاﻧﺪ دﻳﺪ ﻧﻮر ﺁﻓﺘﺎب‬
‫ﻣﺎ هﻤﻪ ﻋﻴﺒﻴﻢ ﭼﻮن ﻳﺎﺑﺪ وﺻﺎل‬
‫ﺗﺎ ﻧﮕﺮدد ﺟﺎن ﻣﺎ از ﻋﻴﺐ ﭘﺎﮎ‬
‫ﺁﺳﺘﻴﻦ ﻧﺎ ﮐﺮدﻩ ﭘﺮ ﺧﻮن هﺮ ﺷﺒﻲ‬
‫هﻤﭽﻮ ﻋﻄﺎر از دو ﮐﻮن ﺁزاد ﮔﺮد‬
‫اي ﻧﻬﺎن از دﻳﺪﻩ و در دل ﻋﻴﺎن‬
‫اي ﻧﻬﺎن از دﻳﺪﻩ و در دل ﻋﻴﺎن‬
‫هﺮ ﮐﺴﻲ ﺟﺎن و ﺟﻬﺎن ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪت‬
‫هﻢ ﺟﻬﺎن در ﺟﺎﻧﺖ ﻣﻲﺟﻮﻳﺪ ﻣﺪام‬
‫ﺗﻮ ﺟﻬﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻟﻴﮏ ﭼﻮن ﺁﻳﻲ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﭼﻮن ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻳﻲ ﭼﻮ ﭘﻨﻬﺎﻧﻲ ﻣﺪام‬
‫هﻢ ﻧﻬﺎﻧﻲ هﻢ ﻋﻴﺎﻧﻲ هﺮ دوﻳﻲ‬
‫ﺟﺎن ز ﭘﻨﻬﺎﻧﻲ ﺗﻮ در دادﻩ ﺗﻦ‬
‫ﺟﺎن ﭼﻮ ﺑﻲ ﭼﻮن اﺳﺖ ﭼﻮن ﺁﻳﺪ ﺑﻪ راﻩ‬
‫ﭼﻮن ز ﺗﻮ ﺟﺎن ﻧﻔﻲ و ﺗﻦ اﺛﺒﺎت ﻳﺎﻓﺖ‬
‫هﺮ دو ﮔﺮ ﺑﻲوﺻﻒ ﮔﺮدﻧﺪ ﺁﻧﮕﻬﻲ‬
‫ز اﺷﺘﻴﺎق در وﺻﻠﺖ ﭼﻮن ﻗﻠﻢ‬
‫ﻣﻦ ﻧﻴﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﻪ ذرات دو ﮐﻮن‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫زان ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻢ ﭼﻮن ﻧﻴﺎﻳﺪ در ﺑﻴﺎن‬
‫ﭘﺮ زﺑﺎﻧﻪ ﮔﺮددم ﺣﺎﻟﻲ زﺑﺎن‬
‫او ﺑﮕﻔﺖ اﺳﺮار ﮐﻮ اﺳﺮاردان‬
‫ﻗﺼﺪ او را ﻣﻦ ﺧﺮﻳﺪارم ﺑﻪ ﺟﺎن‬
‫راز ﻋﺸﻘﺶ را ﻧﮕﻪ دارم ﺑﻪ ﺟﺎن‬
‫دل ﺑﺪادم ﭼﻮن ﮔﺮﻓﺘﺎرم ﺑﻪ ﺟﺎن‬
‫ﺟﺎن ﺑﺒﺮ ﭼﻨﺪ ﺁوري ﮐﺎرم ﺑﻪ ﺟﺎن‬
‫ﻣﻦ ز ﺟﺎن ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﺰارم ﺑﻪ ﺟﺎن‬
‫ﮔﺮ دهﻲ اي ﻣﺎﻩ زﻧﻬﺎرم ﺑﻪ ﺟﺎن‬
‫ﻣﻦ وﻓﺎي ﺗﻮ ﺑﻪ ﺟﺎن دارم ﺑﻪ ﺟﺎن‬
‫ﭘﻴﺸﺒﺎز ﺁﻳﻢ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺁرم ﺑﻪ ﺟﺎن‬
‫ﮐﻢ ﻃﻠﺐ زﻳﻦ ﺑﻴﺶ ﺁزارم ﺑﻪ ﺟﺎن‬
‫زﻟﻒ ﺗﻮ ﻃﻠﺴﻢ ﺑﻲﻗﺮاران‬
‫اﻏﻠﻮﻃﻪي دﻩ ﺑﺰرﮔﻮاران‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ و ﻗﻤﺮ ز ﺷﺮﻣﺴﺎران‬
‫از ﺑﻬﺮ ﺳﺠﻮد ﺷﻬﺴﻮاران‬
‫ﻧﺎﻗﺺ ﮔﺮدﻧﺪ اﺧﺘﻴﺎران‬
‫از ﻧﻘﺪ ﺣﻀﻮر ﻏﻤﮕﺴﺎران‬
‫در ﺷﻴﻮﻩي ﺗﻮ ﺷﮕﺮف ﮐﺎران‬
‫از ﻧﻨﮓ وﺟﻮد ﻧﺎﻣﺪاران‬
‫ﻣﺨﻤﻮري ﭼﺸﻢ ﭘﺮ ﺧﻤﺎران‬
‫ﺑﺮ ﺟﺎن ﻧﮑﻨﻨﺪ ﺗﻴﺮﺑﺎران‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﭼﻪ ﮐﻨﻨﺪ دوﺳﺘﺪاران‬
‫‪٣٤٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺁن ﭼﻪ ﺟﻮﻳﻢ ﭼﻮن ﻧﻴﺎﻳﺪ در ﻃﻠﺐ‬
‫ﺑﺮ زﺑﺎﻧﻢ ﭼﻮن ﺑﮕﺮدد ﻧﺎم وﺻﻞ‬
‫ﺷﺮح اﻳﻦ اﺳﺮار از ﻋﻄﺎر ﺧﻮاﻩ‬
‫ﻗﺼﺪ ﮐﺮد از ﺳﺮﮐﺸﻲ ﻳﺎرم ﺑﻪ ﺟﺎن‬
‫ﻗﺼﺪ ﮐﺮد از ﺳﺮﮐﺸﻲ ﻳﺎرم ﺑﻪ ﺟﺎن‬
‫ﮔﺮ ﺑﺴﻮزد هﻤﭽﻮ ﺷﻤﻌﻢ ﻋﺸﻖ او‬
‫ﻋﺸﻖ او دل ﺧﻮاهﺪ و زﻳﻦ ﭼﺎرﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻣﺎﻩروﻳﺎ ﺟﺎن ﻣﻦ در ﺣﮑﻢ ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﻧﻲ ﭼﻮ ﻋﺸﻘﻢ هﺴﺖ ﺟﺎﻧﻢ ﮔﻮ ﻣﺒﺎش‬
‫ﺟﺎﻧﻢ از ﺷﺎدي ﻧﮕﻨﺠﺪ در ﺟﻬﺎن‬
‫ﮔﺮ ﺑﺴﻮزي ﺑﻨﺪ ﺑﻨﺪم از ﺟﻔﺎ‬
‫هﺮﭼﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻲ وﮔﺮ ﺟﺎن ﺧﻮاهﻴﻢ‬
‫ﭼﻮن دل ﻋﻄﺎر از زاري ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫اي روي ﺗﻮ ﺷﻤﻊ ﺗﺎج داران‬
‫اي روي ﺗﻮ ﺷﻤﻊ ﺗﺎج داران‬
‫اﻋﺠﻮﺑﻪي زﻟﻒ ﺧﺮدﻩ ﮐﺎرت‬
‫از ﻋﮑﺲ ﺟﻤﺎل ﺟﺎن ﻓﺰاﻳﺖ‬
‫در ﭘﻴﺶ رﺧﺖ ﭘﻴﺎدﻩ ﮔﺸﺘﻪ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﺑﻪ ﮐﻤﺎل رخ ﻧﻤﺎﻳﻲ‬
‫ﻳﮏ ذرﻩ ﻏﻢ ﺗﻮ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺁﻳﺪ‬
‫ﺑﻴﮑﺎرﻩ ﺑﻤﺎﻧﺪﻩاﻧﺪ ﺟﻤﻠﻪ‬
‫در راﻩ ﺗﻮ ﻧﺎم و ﻧﻨﮓ ﺑﺎزﻧﺪ‬
‫از ﻧﺮﮔﺲ ﺗﻮﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ از ﻣﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺟﺎن ﺑﻪ ﻃﻠﺴﻢ زﻟﻒ ﺑﺮدي‬
‫ﺗﻮ دﺷﻤﻦ ﺟﺎن دوﺳﺘﺎﻧﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﺷﺪﻧﺪ ﺧﻮاﺳﺘﺎران‬
‫ﻧﻮﻣﻴﺪ ﺷﻮﻧﺪ اﻣﻴﺪواران‬
‫ﺗﺎ ﺑﺎز رهﻨﺪ دردﺧﻮاران‬
‫ﺑﻠﺒﻞ ﮔﺮدد ﺑﻪ ﻧﻮﺑﻬﺎران‬
‫اي ﺟﮕﺮﮔﻮﺷﻪي ﺟﮕﺮﺧﻮاران‬
‫ﻏﻢ ﺗﻮ ﻣﺮهﻢ دل اﻓﮑﺎران‬
‫درد ﻋﺸﻘﺖ ﺷﻔﺎي ﺑﻴﻤﺎران‬
‫ﺳﺮ ﻓﺪا ﮐﺮدﻩ ﺻﺎﺣﺐ اﺳﺮاران‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻮي ﺗﻮ وﻓﺎداران‬
‫رهﺰن ﺧﻮﻳﺶ ﮔﺸﺘﻪ ﻋﻴﺎران‬
‫دﻳﺪﻩي ﻧﻴﻢﺧﻮاب ﺑﻴﺪاران‬
‫ﮐﻪ زﺑﻮﻧﻨﺪ اﻳﻦ ﺧﺮﻳﺪاران‬
‫هﻴﻦ ﺑﺒﺎران ز ﭼﺸﻢ ﻣﺎ ﺑﺎران‬
‫ﺑﺮهﺎﻧﺶ از ﻣﻴﺎن ﺑﻴﮑﺎران‬
‫اي ﺑﻪ روي ﺗﻮ ﻋﺎﻟﻤﻲ ﻧﮕﺮان‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﮐﺎر ﺑﻲﺧﺒﺮان‬
‫ﻧﺎﮔﺰﻳﺮي ﭼﻮ ﺟﺎن و ﻧﺎﮔﺬران‬
‫ﮐﻲ ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﻗﺪر ﻣﺨﺘﺼﺮان‬
‫داﻳﻤﺎ در ﺟﻤﺎل ﺧﻮد ﻧﮕﺮان‬
‫ﺟﺰ ﻳﮑﻲ ﻧﻴﺴﺖ دﻳﺪﻩ دﻳﺪﻩوران‬
‫ﭘﺮدﻩي ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺧﻮد ﻣﺪران‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ در ﺑﺎﺧﺘﻨﺪ ﭘﺎﮎﺑﺮان‬
‫ﭘﺲ ﭼﻪ ﺳﻨﺠﻨﺪ هﻴﭻ اﻳﻦ دﮔﺮان‬
‫ﺑﺎﺷﻪ در ﻣﺮغ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻣﭙﺮان‬
‫‪٣٤٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اﻧﺪﮎ ﺳﻮي ﻣﻦ ﻧﮕﺮ اﮔﺮﭼﻪ‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ز ﮔﻮهﺮ وﺻﺎﻟﺖ‬
‫در دﻩ ﻣﻲ ﺻﺎف وﺻﻞ ﻳﮑﺒﺎر‬
‫ﻋﻄﺎر ز ﻳﮏ ﮔﻞ وﺻﺎﻟﺖ‬
‫اي ﺟﮕﺮﮔﻮﺷﻪي ﺟﮕﺮﺧﻮاران‬
‫درد دردت ﻋﻼج ﻣﺨﻤﻮران‬
‫در ﺑﻴﺎﺑﺎن ﺁرزوﻣﻨﺪﻳﺖ‬
‫ﻏﻠﻐﻠﻲ در ﻓﮑﻨﺪﻩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻓﻠﮏ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻮﻩ ﻧﻔﺲ در ﻏﻢ ﺗﻮ‬
‫هﻤﻪ ﺷﺐ ﺟﺰ ﺗﻮ را ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻨﺪ‬
‫ﺑﺮ هﻤﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺟﻬﺎن ﺑﻔﺮوش‬
‫ﮐﺸﺘﻪاي ﺗﺨﻢ ﻋﺸﻖ در ﺟﺎﻧﻬﺎ‬
‫ﺟﺎن ﻋﻄﺎر ﺁرزوﻣﻨﺪ اﺳﺖ‬
‫اي ﺑﻪ روي ﺗﻮ ﻋﺎﻟﻤﻲ ﻧﮕﺮان‬
‫ﺑﻲ ﻧﻈﻴﺮي ﭼﻮ ﻋﻘﻞ و ﺑﻲ هﻤﺘﺎ‬
‫ﮔﻮهﺮي را ﮐﻪ ﮐﺲ ﻧﺪاﻧﺪ ﻗﺪر‬
‫ﻣﺮد ﻋﺸﻖ ﺗﻮ هﻢ ﺗﻮﻳﻲ ﮐﻪ ﺗﻮﻳﻲ‬
‫ﭼﻮن دوﻳﻲ راﻩ ﻧﻴﺴﺖ در رﻩ ﺗﻮ‬
‫ﭘﺮدﻩ ﺑﺮدار و ﺑﻴﺶ ازﻳﻦ ﺁﺧﺮ‬
‫هﺮﭼﻪ ﺻﺪ ﺳﺎل ﮔﺮد ﺁوردﻧﺪ‬
‫ﭘﺎﮎﺑﺎزان ﭼﻮ ﻣﺎﻧﺪﻩاﻧﺪ از ﺗﻮ‬
‫دل ﻋﻄﺎر ﻣﺮغ داﻧﻪي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫زﻟﻒ ﺗﻮ ﮐﻤﻨﺪ ﺳﺮﻓﺮازان‬
‫ﭼﻮن ﺻﺒﺢ ﺑﺮ ﺁﻓﺘﺎب ﻧﺎزان‬
‫ﭼﻮن ﺷﻤﻊ هﻤﻲ رود ﮔﺪازان‬
‫ﺷﺒﺮﻧﮓ ﺧﻂ ﺗﻮ ﺗﻴﺰﺗﺎزان‬
‫اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻪ ﺣﻠﻖ ﺟﺮﻩﺑﺎزان‬
‫ﺑﺸﮑﺴﺘﻪ ﻃﻠﺴﻢ ﮐﺎرﺳﺎزان‬
‫در ﺷﺸﺪرﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺣﻠﻘﻪﺑﺎزان‬
‫در ﭘﺮدﻩي ﺣﺴﻦ دﻟﻨﻮازان‬
‫ﭘﺎﮐﻲ ﺳﻮي ﭘﺎﮎ دﺳﺖ ﻳﺎزان‬
‫هﺮﮔﺰ ﻧﺮﺳﺪ ﺑﻪ ﺑﻲ ﻧﻤﺎزان‬
‫ﻧﻪ ﻏﺮق ﻣﻨﻲ ﭼﻮ ﻧﻮ ﻧﻴﺎزان‬
‫ﺷﺪ ﻋﻤﺮ و دﻟﺖ ﻧﺒﻮد ﻳﺎزان‬
‫ﺗﺴﺒﻴﺢ زﺑﺎن ﺑﻲزﺑﺎﻧﺎن‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺟﺎن ﺧﺮدﻩداﻧﺎن‬
‫ﺗﺎ ﺣﺸﺮ ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ ﺳﺮﮔﺮاﻧﺎن‬
‫در راﻩ ﺗﻮ ﺁﺳﺘﻴﻦ ﻓﺸﺎﻧﺎن‬
‫ﭼﻮﺑﮏزن ﺗﻮ ﭼﻮ ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﺎن‬
‫ﺑﻨﺸﺎﻧﺪﻩ ﺑﻪ رﻩ ﻧﮕﺎهﺒﺎﻧﺎن‬
‫ﮔﻢ ﮔﺸﺖ ﻧﺸﺎن ﺑﻲ ﻧﺸﺎﻧﺎن‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺟﻤﺎل ﭼﻮن ﺗﻮ ﺟﺎﻧﺎن‬
‫ﮐﻠﻲ ز ﻣﻴﺎن ﺑﺪ ﮔﻤﺎﻧﺎن‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺁﺳﺎن ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن ﺑﺎﺧﺘﻦ‬
‫دل ﻓﺸﺎﻧﺪن ﺑﻌﺪ از ﺁن ﺟﺎن ﺑﺎﺧﺘﻦ‬
‫‪٣٥٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اي روي ﺗﻮ ﺷﻤﻊ ﭘﺎﮐﺒﺎزان‬
‫اي روي ﺗﻮ ﺷﻤﻊ ﭘﺎﮐﺒﺎزان‬
‫ﻋﺸﺎق ﺑﻪ روي هﻤﭽﻮ ﻣﺎهﺖ‬
‫از ﺷﻮق رﺧﺖ ﭼﺮاغ ﮔﺮدون‬
‫از ﺑﻬﺮ ﺷﮑﺎر روي ﮔﻠﮕﻮﻧﺖ‬
‫زان ﺣﻠﻘﻪي دام زاغ زﻟﻔﺖ‬
‫ﻳﮏ ﻣﻮي ز زﻟﻒ ﭘﻴﭻ ﭘﻴﭽﺖ‬
‫از زﻟﻒ ﻣﺸﻌﺒﺪت ﭼﻮ ﻣﻬﺮﻩ‬
‫ﺗﺴﺒﻴﺢ رﺧﺖ ﮐﻨﻨﺪ داﻳﻢ‬
‫وﺻﻞ ﺗﻮ درون ﭘﺎﮎ ﺧﻮاهﺪ‬
‫وﺻﻠﺖ ﮐﻪ زﮐﻮة اوﺳﺖ ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬
‫ﺟﺎﻧﻲ ﺑﺎﻳﺪ ز ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﭘﺎﮎ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﺑﺮهﺎﻧﻤﺖ ز ﻋﻄﺎر‬
‫اي ﻳﺎد ﺗﻮ ﮐﺎر ﮐﺎرداﻧﺎن‬
‫اي ﻳﺎد ﺗﻮ ﮐﺎر ﮐﺎرداﻧﺎن‬
‫ﺑﺮ ﺧﻮد ﮔﻴﺮﻧﺪ ﺧﺮدﻩ هﺮ دم‬
‫ﻋﺸﺎق ز ﺑﻮي ﺟﺎم وﺻﻠﺖ‬
‫هﺮ ﻟﺤﻈﻪ هﺰار ﻋﺎﺷﻖ ﻣﺴﺖ‬
‫در زﻟﻒ ﺗﻮ ﺻﺪ هﺰار دل هﺴﺖ‬
‫ﺑﺮ ﺗﻨﮓ ﺷﮑﺮ ز ﺗﻴﺮ ﻣﮋﮔﺎﻧﺖ‬
‫از ﺑﺲ ﮐﻪ دﻟﻢ ﻧﺸﺎن ﺗﻮ ﺟﺴﺖ‬
‫ﺟﺎن ﺧﻮد ﮐﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﻮن ﻧﮕﺮدد‬
‫ﻋﻄﺎر ﺷﮑﺴﺘﻪ را ﺑﺮون ﺑﺮ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺁﺳﺎن ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن ﺑﺎﺧﺘﻦ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺎن ﻋﺸﻖ ﻧﺘﻮان ﺑﺎﺧﺘﻦ‬
‫ﺳﺮ در ﺁن رﻩ ﭼﻮن ﮔﺮﻳﺒﺎن ﺑﺎﺧﺘﻦ‬
‫در ﻏﻢ ﻣﻌﺸﻮق ﺁﺳﺎن ﺑﺎﺧﺘﻦ‬
‫ﮔﺎﻩ ﮔﺮﻳﺎن ﮔﺎﻩ ﺧﻨﺪان ﺑﺎﺧﺘﻦ‬
‫ﮐﺞ روا در ﭘﻴﺶ ﺳﻠﻄﺎن ﺑﺎﺧﺘﻦ‬
‫ﻋﻤﺮ ار در ﻣﺎﺗﻢ ﺁن ﺑﺎﺧﺘﻦ‬
‫دﻳﺪﻩاي را ﺑﻴﺖاﻻﺣﺰان ﺑﺎﺧﺘﻦ‬
‫زان ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻧﺮد ﺟﺎﻧﺎن ﺑﺎﺧﺘﻦ‬
‫ﺧﺮﻗﻪي ﭘﻴﺮوز را دام رﻳﺎ ﺳﺎﺧﺘﻦ‬
‫از ﭘﻲ دﻳﺪار ﺣﻖ دﻟﻖ و ﻋﺼﺎ ﺳﺎﺧﺘﻦ‬
‫ﻻﻳﻖ ﻋﺸﺎق ﻧﻴﺴﺖ ﺻﻴﺪ هﻮا ﺳﺎﺧﺘﻦ‬
‫در ﻃﻠﺐ درد ﻋﺸﻖ ﭘﺸﺖ دوﺗﺎ ﺳﺎﺧﺘﻦ‬
‫ﺑﺮگ ﻋﺪم داﺷﺘﻦ راﻩ ﻓﻨﺎ ﺳﺎﺧﺘﻦ‬
‫دل ﺑﻪ ﺻﻔﺖ هﻤﭽﻮ ﮔﻮي ﺑﻲ ﺳﺮ و ﭘﺎ ﺳﺎﺧﺘﻦ‬
‫ﭘﻴﺶ ﺑﺮون ﮐﻲ ﺷﻮد ﮐﺎر ز ﻧﺎﺳﺎﺧﺘﻦ‬
‫ﺧﺴﺘﮕﻲ ﻋﺸﻖ را هﻴﭻ دوا ﺳﺎﺧﺘﻦ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ او را ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﻣﺪح و ﺛﻨﺎ ﺳﺎﺧﺘﻦ‬
‫اﻗﺘﺪا در دﻳﻦ ﺑﻪ ﮐﺎﻓﺮ داﺷﺘﻦ‬
‫در ﺧﻼ دﻳﻦ ﻣﺰور داﺷﺘﻦ‬
‫وز دروﻧﺶ ﭘﻴﺮ و رهﺒﺮ داﺷﺘﻦ‬
‫در هﺰﻳﻤﺖ داﻣﻦ ﺗﺮ داﺷﺘﻦ‬
‫ﭘﺲ ﺑﻪ هﺮ دم ﮐﺎر دﻳﮕﺮ داﺷﺘﻦ‬
‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﺧﺎﮎ اﻳﻦ در داﺷﺘﻦ‬
‫‪٣٥١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻋﺸﻖ را ﺟﺎن دﮔﺮ ﺑﺎﻳﺪ از ﺁﻧﮏ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺁري ﮐﺎر هﺮ ﺗﺮ داﻣﻨﻲ‬
‫هﺮﭼﻪ ﺁن دﺷﻮار ﺣﺎﺻﻞ ﮐﺮدﻩاي‬
‫ﺷﻤﻊ را زﻳﺒﺎﺳﺖ هﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﺳﺮي‬
‫ﺗﻮ ﮔﺪا ﮐﮋ ﺑﺎزي ﺁﺧﺮ ﮐﻲ رﺳﻲ‬
‫ﮐﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﻳﻮﺳﻔﻲ ﻧﺎﮐﺮدﻩ ﮔﻢ‬
‫ﮐﺎر ﻳﻌﻘﻮب اﺳﺖ از ﺳﻮز ﻓﺮاق‬
‫ﭼﻮن ﻓﺮﻳﺪ از هﺮﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻔﻠﺴﺖ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ رﻩ ﻋﺸﻖ را ﺑﺮگ و ﻧﻮا ﺳﺎﺧﺘﻦ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ رﻩ ﻋﺸﻖ را ﺑﺮگ و ﻧﻮا ﺳﺎﺧﺘﻦ‬
‫دﻟﻖ و ﻋﺼﺎ را ﺑﺴﻮز ﮐﻴﻦ ﻧﻪ ﻧﮑﻮ ﻣﺬهﺒﻲ اﺳﺖ‬
‫ﻣﺮغ دﻟﺖ را ﮐﻪ اوﺳﺖ ﻣﺮغ هﻮا ﺧﻮاﻩ دوﺳﺖ‬
‫از ﻓﻠﮏ ﺑﻲﻗﺮار هﻴﭻ ﻧﻴﺎﻣﻮﺧﺘﻦ‬
‫ﻣﻔﻠﺲ اﻳﻦ راﻩ را ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻓﻘﺮ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻴﺪان ﻋﺸﻖ در ﺧﻢ ﭼﻮﮔﺎن دوﺳﺖ‬
‫ﮐﺎر ﺗﻮ در ﺑﻨﺪ ﺗﻮﺳﺖ ﮐﺎر ﺑﺴﺎز و ﺑﻴﺎ‬
‫زﺧﻢ ﺧﻮر ار ﻋﺎﺷﻘﻲ زاﻧﮑﻪ ﭘﺪﻳﺪار ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ دل ﻋﻄﺎر را درد و دوا ﺷﺪ ﻳﮑﻲ‬
‫ﮐﺎﻓﺮي اﺳﺖ از ﻋﺸﻖ دل ﺑﺮداﺷﺘﻦ‬
‫ﮐﺎﻓﺮي اﺳﺖ از ﻋﺸﻖ دل ﺑﺮداﺷﺘﻦ‬
‫در ﻣﻼ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﮐﺮدن ﺁﺷﮑﺎر‬
‫از ﺑﺮون ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻪ ﺷﻴﻄﺎن ﮔﻤﺮﻩ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن درﺁﻳﺪ ﺗﻴﺮﺑﺎران ﺑﻼ‬
‫ﮐﺎر ﻣﺮدان ﭼﻴﺴﺖ ﺑﻴﮑﺎر ﺁﻣﺪن‬
‫ﺧﺎﮎ رﻩ ﺑﺮ ﺧﻮد ﻧﻤﺎﻳﺎن رﻳﺨﺘﻦ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫واﻧﮕﻬﻲ اﻣﻴﺪ ﮔﻮهﺮ داﺷﺘﻦ‬
‫ﺧﺸﺖ ﺑﺎﻟﻴﻦ‪ ،‬ﺧﺎﮎ ﺑﺴﺘﺮ داﺷﺘﻦ‬
‫ﻣﺮغ ﺟﺎن ﺑﻲﺑﺎل و ﺑﻲﭘﺮ داﺷﺘﻦ‬
‫از ﺑﺮاي ﺗﻴﻎ و ﺧﻨﺠﺮ داﺷﺘﻦ‬
‫ﮐﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﭘﺎي ﺑﺮ ﺳﺮ داﺷﺘﻦ‬
‫ﺳﺮ ﺑﺮاي ﺗﺎج و اﻓﺴﺮ داﺷﺘﻦ‬
‫زهﺮ دادن ﻳﺎ ﻣﺴﺨﺮ داﺷﺘﻦ‬
‫ﭘﻴﺶ اﻣﺮ از ﺑﻦ دﻧﺪان رﻓﺘﻦ‬
‫ﺗﺮﮎ ﺧﻮد ﮔﻔﺘﻦ و ﺁﺳﺎن رﻓﺘﻦ‬
‫واﻧﮕﻬﻲ ﺑﻲ ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎن رﻓﺘﻦ‬
‫ﭘﺲ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺿﺮﺑﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﻓﺘﻦ‬
‫ﭘﺲ ﺳﺒﮑﺒﺎر ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺎن رﻓﺘﻦ‬
‫هﻤﭽﻮ ﭘﺮواﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﻴﻤﺎن رﻓﺘﻦ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﻲ ﺗﻮ ﺑﻴﺎﺑﺎن رﻓﺘﻦ‬
‫در ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎدﻳﻪ ﻧﺘﻮان رﻓﺘﻦ‬
‫ﻓﺮﺧﺖ ﺑﺎد ز زﻧﺪان رﻓﺘﻦ‬
‫ﻣﺮدﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻓﺮاوان رﻓﺘﻦ‬
‫ﻳﮏ ﺷﺐ از ﮔﻨﺒﺪ ﮔﺮدان رﻓﺘﻦ‬
‫از ﺗﻮ ﺷﺐ ﺧﻔﺘﻦ وزﻳﺸﺎن رﻓﺘﻦ‬
‫در رﻩ دوﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﮋﮔﺎن رﻓﺘﻦ‬
‫ﺟﺎن ﺑﻪ ﮐﻒ ﺑﺮ در ﺟﺎﻧﺎن رﻓﺘﻦ‬
‫ﭘﺲ درﻳﻦ ﺑﺎدﻳﻪ ﺗﺮﺳﺎن رﻓﺘﻦ‬
‫ﺳﺮ ﮐﻮﻧﻴﻦ ﺑﻲزﺑﺎن ﮔﻔﺘﻦ‬
‫‪٣٥٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻏﺮﻗﻪي اﻳﻦ ﺑﺤﺮ ﮔﺸﺘﻦ ﻧﺎاﻣﻴﺪ‬
‫دﺳﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﭘﺎي در ﮔﻞ ﺁﻣﺪن‬
‫دام ﺗﻦ در راﻩ ﻣﻌﻨﻲ ﺳﻮﺧﺘﻦ‬
‫هﺮ ﺳﺮي ﮐﺎن از ﺗﻮ ﺳﺮ ﺑﺮﻣﻲزﻧﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻓﻠﮏ ﺧﻮرﺷﻴﺪ را ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﺸﻴﺪ‬
‫ﭘﺎي ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻪ ﮐﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﮐﺎﻓﺮي اﺳﺖ‬
‫هﻤﭽﻮ ﻋﻄﺎر اﻳﻦ ﺳﮓ درﻧﺪﻩ را‬
‫ﺑﻨﺪﮔﻲ ﭼﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن رﻓﺘﻦ‬
‫ﺑﻨﺪﮔﻲ ﭼﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن رﻓﺘﻦ‬
‫هﻤﻪ دﺷﻮاري ﺗﻮ از ﻃﻤﻊ اﺳﺖ‬
‫ﺳﺮ ﻓﺪا ﮐﺮدن و ﺳﺎﻣﺎن ﺟﺴﺘﻦ‬
‫ﻗﺎﺑﻞ اﻣﺮ ﺷﺪن هﻤﭽﻮن ﮔﻮي‬
‫از ﮔﺮانﺑﺎري ﺧﻮد ﺗﺮﺳﻴﺪن‬
‫در ﭘﻲ ﺷﻤﻊ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺷﺐ و روز‬
‫ﺁﺑﺮو ﺑﺎش ﺗﻮ در ﺟﻮي ﻃﺮﻳﻖ‬
‫ﺑﺮگ رﻩ ﺳﺎز ﮐﻪ ﺑﻲ ﺑﺮگ رهﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ دﻧﻴﺎ هﻤﻪ زﻧﺪان دﻳﺪي‬
‫ور ﻧﺪاﻧﻲ ﺗﻮ ﺑﺠﺰ دﻧﻴﺎ هﻴﭻ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ از ﺧﻮاب درﺁﻣﻮز ﺁﺧﺮ‬
‫ﻗﺮنهﺎ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﻲﺁﺳﺎﻳﻨﺪ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن راﺳﺖ ﻣﺴﻠﻢ ﻧﻪ ﺗﻮ را‬
‫ﺳﺮ ﻓﺪا ﮐﺮدن و ﭼﻮن ﻋﻴﺎران‬
‫ﺗﺮﮎ ﻋﻄﺎر ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻠﻲ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﻲ ﭼﻴﺴﺖ ﺗﺮﮎ ﺟﺎن ﮔﻔﺘﻦ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﻲ ﭼﻴﺴﺖ ﺗﺮﮎ ﺟﺎن ﮔﻔﺘﻦ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻋﻠﻢ ﭘﻲ ﮐﺮدن از ﻋﻴﺎن ﮔﻔﺘﻦ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ از ﭼﺸﻢ ﺧﻮن ﻓﺸﺎن ﮔﻔﺘﻦ‬
‫ﻗﺼﻪي ﺧﻮن ﻳﮑﺎن ﻳﮑﺎن ﮔﻔﺘﻦ‬
‫ﺣﺎل ﭘﻴﺪاي ﺧﻮد ﻧﻬﺎن ﮔﻔﺘﻦ‬
‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﺮﮎ ﺟﺎن ﮔﻔﺘﻦ‬
‫ﺷﻴﺮ ﭘﺮواﻧﻪ را ﺗﻮان ﮔﻔﺘﻦ‬
‫ﺑﺮﺗﺮ از هﻔﺖ ﺁﺳﻤﺎن ﮔﻔﺘﻦ‬
‫رﻩ ﺳﭙﺮدﻩ ﺳﺨﻦ روان ﮔﻔﺘﻦ‬
‫ﮐﺎر ﮐﺮدن ز ﮐﺎردان ﮔﻔﺘﻦ‬
‫ﭼﻨﺪ از اﻓﺴﺎﻧﻪي ﺟﻬﺎن ﮔﻔﺘﻦ‬
‫ﭼﻮن از ﺑﻴﭽﻮن ﻧﺸﺎن ﺗﻮان دادن‬
‫ﺁﻧﮕﺎﻩ روا ﺑﻮد ﻧﺸﺎن دادن‬
‫اﻳﻦ ﺳﺮ ﻧﺘﻮاﻧﻤﺖ ﺑﻴﺎن دادن‬
‫داد دو ﺟﻬﺎن ﺑﻪ ﻳﮏ زﻣﺎن دادن‬
‫دل ﻧﺘﻮاﻧﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ و ﺁن دادن‬
‫ﺑﺮ درﮔﻪ او ﺑﻪ ﻋﺠﺰ ﺟﺎن دادن‬
‫ﺻﺪ ﺟﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﮋدﮔﺎن دادن‬
‫ﮐﺎن وراي ﺟﺴﻢ و ﺟﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﺪن‬
‫از دو ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﺪن‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ ﻋﻤﺮت زﻳﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﺪن‬
‫ﻋﻤﺮ ﺗﻮ ﺁن اﺳﺖ و ﺁن ﺧﻮاهﺪ ﺑﺪن‬
‫ﭘﺲ ﻋﺬاب ﺟﺎودان ﺧﻮاهﺪ ﺑﺪن‬
‫زان ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺮ ﮐﺮان ﺧﻮاهﺪ ﺑﺪن‬
‫‪٣٥٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻋﺸﻖ ﭘﻲ ﺑﺮدن از ﺧﻮدي رﺳﺘﻦ‬
‫رازهﺎﻳﻲ ﮐﻪ در دل ﭘﺮ ﺧﻮن اﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ زﺑﺎﻧﻲ ﮐﻪ اﺷﮏ ﺧﻮﻧﻴﻦ راﺳﺖ‬
‫هﻤﭽﻮ ﭘﺮواﻧﻪ ﭘﻴﺶ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ‬
‫ﻋﺎﺷﻖ ﺁن اﺳﺖ ﮐﻮ ﭼﻮ ﭘﺮواﻧﻪ‬
‫ﺷﻴﺮ ﭼﻮن ﻣﻲﮔﺮﻳﺰد از ﺁﺗﺶ‬
‫راهﺮو ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﻲ ﺑﻮد ﺳﺨﻨﺖ‬
‫ﮐﻢ ﻧﻪاي از ﻗﻠﻢ ازو ﺁﻣﻮز‬
‫ﮐﺎر ﮐﻦ زاﻧﮑﻪ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺗﻮ را‬
‫ﺟﺎن ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺎن ﺧﻮد دﻩاي ﻋﻄﺎر‬
‫ﮐﻔﺮ اﺳﺖ ز ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ﻧﺸﺎن دادن‬
‫ﮐﻔﺮ اﺳﺖ ز ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ﻧﺸﺎن دادن‬
‫ﭼﻮن از ﺗﻮ ﻧﻪ ﻧﺎم و ﻧﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﺗﺎ ﻳﮏ ﺳﺮ ﻣﻮي ﻣﺎﻧﺪﻩاي ﺑﺎﻗﻲ‬
‫ﭼﻮ ﺗﻮ ﺑﻨﻤﺎﻧﺪﻩاي ﺗﻮ را زﻳﺒﺪ‬
‫ﮔﺮ ﺳﺮ ﻳﮕﺎﻧﮕﻲ هﻤﻲ ﺟﻮﻳﻲ‬
‫داﻧﻲ ﺗﻮ ﮐﻪ ﭼﻴﺴﺖ ﭼﺎرﻩي ﮐﺎرت‬
‫ﻋﻄﺎر ﭼﻮ ﻳﺎﻓﺘﻲ ز ﺟﺎﻧﺎن ﺟﺎن‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﺳﺮي در ﻣﻴﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﺪن‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﺳﺮي در ﻣﻴﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﺪن‬
‫هﺮ ﮐﻪ زان ﺳﺮ ﻳﺎﻓﺖ ﻳﮏ ذرﻩ ﻧﺸﺎن‬
‫ﻣﺤﺮم ﺁن ﺷﻮ ﮐﻪ ﮔﺮ ﺁن ﻧﺒﻮدت‬
‫هﺮ ﻧﻔﺲ ﮐﺎن در ﺣﻀﻮر او زﻧﻲ‬
‫ور ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻮد هﻤﺮاهﺖ ﺣﻀﻮر‬
‫واي ﺑﺮ ﺣﺎل ﮐﺴﻲ ﮐﻮ ﺑﺮ ﻣﺠﺎز‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻤﻴﺮد هﻤﭽﻨﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﺪن‬
‫روز ﻣﺤﺸﺮ ﮔﻠﺴﺘﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﺪن‬
‫ﺟﻤﻠﻪ در ﭘﻴﺸﺖ ﻋﻴﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﺪن‬
‫از ﺑﺮاي اﻣﺘﺤﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﺪن‬
‫زاﻧﮑﻪ ﮐﺎر ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﺪن‬
‫ﻣﺤﺮم ﺁن ﺁﺳﺘﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﺪن‬
‫ﻣﺤﻮ و ﮔﻢ در ﻳﮏ زﻣﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﺪن‬
‫زاﻧﮑﻪ اﻳﻦ ﮐﻒ وان دﺧﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﺪن‬
‫ﭘﺮدﻩ در ﭘﺮدﻩ ﻧﻬﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﺪن‬
‫ﺳﻮي ﺁن ﺣﻀﺮت دوان ﺧﻮاهﺪ ﺑﺪن‬
‫زاﻧﮑﻪ ﮐﺎري در ﻣﻴﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﺪن‬
‫اﺷﺘﺮي ﺑﺮ ﻧﺮدﺑﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﺪن‬
‫در ﺑﺮ هﻔﺖ ﺁﺳﻤﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﺪن‬
‫ﭘﺲ ﭼﻪ ﺟﺎي ﺻﺪ ﺟﻬﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﺪن‬
‫ﺁن ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﺮﺟﻤﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﺪن‬
‫ﺟﺎوداﻧﻲ ﺻﺪ زﺑﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﺪن‬
‫ﺧﻂ اﺳﺘﻐﻨﺎ روان ﺧﻮاهﺪ ﺑﺪن‬
‫ﻳﮏ ﺳﺨﻦ ﻳﺎ ﻳﮏ ﺑﻴﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﺪن‬
‫ﻋﻘﻞ را ﺳﺮﻧﮕﻮن ﺗﻮان ﮐﺮدن‬
‫ﺗﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺮون ﺗﻮان ﮐﺮدن‬
‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را زﺑﻮن ﺗﻮان ﮐﺮدن‬
‫هﺮﭼﻪ دارﻳﻢ ﺧﻮن ﺗﻮان ﮐﺮدن‬
‫از ﺗﻮ ﺧﻮد ﺻﺒﺮ ﭼﻮن ﺗﻮان ﮐﺮدن‬
‫ﮐﻲ ﮐﻨﻲ ﭘﺲ ﮐﻨﻮن ﺗﻮان ﮐﺮدن‬
‫ﺳﻔﺮ اﻧﺪرون ﺗﻮان ﮐﺮدن‬
‫‪٣٥٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﺮد داﻳﻢ هﻤﭽﻨﺎن ﮐﺎﻳﻨﺠﺎ زﻳﺪ‬
‫ﺗﺎ ﻧﭙﻨﺪاري ﮐﻪ هﺮ ﮐﻮ ﺧﺎر ﺑﻮد‬
‫هﺮﭼﻪ اﻳﻨﺠﺎ ذرﻩ ذرﻩ ﻣﻲﮐﻨﻲ‬
‫اﻳﻦ هﻤﻪ ﺁﻣﺪ ﺷﺪ و وﻋﺪ و وﻋﻴﺪ‬
‫ﺗﻮ ﺑﮑﻮش و ﺟﻬﺪ ﮐﻦ ﺗﺎ ﭘﻲ ﺑﺮي‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﻲ او ﺁﺳﺘﻴﻦ در ﺧﻮن ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﻣﺤﺮم او ﺷﻮ ﮐﻪ ﮐﺎر هﺮ دو ﮐﻮن‬
‫ﺗﺮﮎ ﮐﻦ ﮐﺎر زﻣﻴﻦ و ﺁﺳﻤﺎن‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﺣﻀﺮت زود ﻧﺘﻮان رﻓﺖ از ﺁﻧﮏ‬
‫ﺟﻤﻠﻪي ذرات ﻋﺎﻟﻢ ﻻﺟﺮم‬
‫ﺑﺮ ﮐﻨﺎرﻩ ﻣﻲﺷﻮ از هﺮ ﺳﺎﻳﻪاي‬
‫در ﺑﺮ ﺁن ﮐﺎر ﻋﺎﻟﻲ ﮐﺎر ﺧﻠﻖ‬
‫ﮐﺎر ﻣﺎ در ﭘﻴﺶ او ﭼﻮن ذرﻩاي‬
‫ﭼﻮن ﺟﻬﺎن ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻒ و دودي ﺑﻮد‬
‫ﭼﻮن ﺑﺮاﻓﺘﺪ ﭘﺮدﻩ از روي دو ﮐﻮن‬
‫ﮔﻮﻳﻴﺎ هﺮ ذرﻩاي را ﺗﺎ اﺑﺪ‬
‫هﻤﭽﻮ ﺑﺎران ز ﺁﺳﻤﺎن ﺳﻠﻄﻨﺖ‬
‫در ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺎﻳﻲ ﮐﺠﺎ ﻋﻄﺎر را‬
‫دل ز ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺧﻮن ﺗﻮان ﮐﺮدن‬
‫دل ز ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺧﻮن ﺗﻮان ﮐﺮدن‬
‫هﺮﭼﻪ ﺟﺰ ﻋﺸﻖ ﺗﻮﺳﺖ از ﺳﺮدل‬
‫ﺗﺎ زﺑﻮنﮔﻴﺮي ﺁنﮐﻪ را ﺧﻮاهﻲ‬
‫ﺗﺎ هﻤﻪ ﺧﻮن ﺧﻮرﻳﻢ در ﻏﻢ ﺗﻮ‬
‫ﮔﻮﻳﻴﻢ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻲ‬
‫ﻧﻈﺮي ﮐﻦ ﮐﻪ ﭼﻮن ﺑﻤﺮدم ﻣﻦ‬
‫ﺑﺮاﻣﻴﺪ ﺗﻮ در ﭘﻲ ﻋﻄﺎر‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻧﻔﺲ ﺧﻮد را راهﺰن ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺪن‬
‫در رﻩ او ﺑﺖﺷﮑﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺪن‬
‫ﮐﺎﻓﺮ ﻳﮏ ﻳﮏ ﺷﮑﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺪن‬
‫دور دور از ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺪن‬
‫در رهﺶ ﺑﻲ ﻣﺎ و ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺪن‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن را ﺑﻲ وﻃﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺪن‬
‫ﺧﺎﮎ راﻩ ﺗﻦ ﺑﻪ ﺗﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺪن‬
‫زﻧﺪﻩ در زﻳﺮ ﮐﻔﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺪن‬
‫ﺑﺎ ﻳﮑﻲ در ﭘﻴﺮهﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺪن‬
‫ﭘﺎﮐﺒﺎز اﻧﺠﻤﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺪن‬
‫ﻏﺮﻗﻪ در درﻳﺎي ﭘﺮ ﺧﻮن ﺁﻣﺪن‬
‫ﻧﻴﺴﺖ هﺮﮔﺰ روي ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪن‬
‫زاﻧﮑﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺴﺖ اﻓﺰون ﺁﻣﺪن‬
‫ﺗﺮﮎ ﮐﺮدن ﻋﻘﻞ و ﻣﺠﻨﻮن ﺁﻣﺪن‬
‫ﻣﺤﺮم ﺳﺮ هﻢ اﮐﻨﻮن ﺁﻣﺪن‬
‫ﭘﺲ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﻓﻮق ﮔﺮدون ﺁﻣﺪن‬
‫ﭘﺎ و ﺳﺮ اﻓﮑﻨﺪﻩ ﭼﻮن ﻧﻮن ﺁﻣﺪن‬
‫ﭘﺲ ﻧﻬﺎن ﭼﻮن در ﻣﮑﻨﻮن ﺁﻣﺪن‬
‫ﻣﺤﺮم اﻳﻦ ﺑﺤﺮ ﺑﻴﭽﻮن ﺁﻣﺪن‬
‫ﻧﻲ هﻤﻲ هﺮدم دﮔﺮﮔﻮن ﺁﻣﺪن‬
‫ﺳﺴﺖ دﻳﻦ از هﻤﺖ دون ﺁﻣﺪن‬
‫‪٣٥٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻋﺸﻖ را ﺑﻲﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺪن‬
‫ﻋﺸﻖ را ﺑﻲﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺪن‬
‫ﺑﺖ ﺑﻮد در راﻩ او هﺮﭼﻪ ﺁن ﻧﻪ اوﺳﺖ‬
‫زﻟﻒ ﺟﺎﻧﺎن را ﺷﮑﻦ ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ اﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ ﺑﺪو ﻧﺰدﻳﮏ ﻧﺰدﻳﮑﻲ وﻟﻴﮏ‬
‫در ﻧﮕﻨﺠﺪ ﻣﺎ و ﻣﻦ در راﻩ او‬
‫دوﺳﺖ ﭼﻮن هﺮﮔﺰ ﻧﻴﺎﻳﺪ در وﻃﻦ‬
‫در رﻩ او ﺑﺮ اﻣﻴﺪ وﺻﻞ او‬
‫هﻤﭽﻮ ﻻﻟﻪ ﻏﺮﻗﻪ در ﺧﻮن ﺟﮕﺮ‬
‫در رﻩ او ﭼﻮن دوﻳﻲ را راﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﭘﺲ ﭼﻮ ﻋﻄﺎر اﻧﺪر ﺁﻓﺎق ﺟﻬﺎن‬
‫ﻋﺸﻖ ﭼﻴﺴﺖ از ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪن‬
‫ﻋﺸﻖ ﭼﻴﺴﺖ از ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪن‬
‫ﮔﺮ ﺑﺪﻳﻦ درﻳﺎ ﻓﺮو ﺧﻮاهﻲ ﺷﺪن‬
‫ور ﺳﺮ ﮐﻢ ﮐﺎﺳﺘﻲ داراي در ﺁي‬
‫ﻻزﻣﺖ ﺑﺎﺷﺪ اﮔﺮ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﻮي‬
‫از ازل ﺁزاد ﮔﺸﺘﻦ وز اﺑﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮان ﺑﻮدن ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺑﺎرﮐﺶ‬
‫ﺳﺮ ﺑﺮﻳﺪﻩ راﻩ رﻓﺘﻦ ﭼﻮن ﻗﻠﻢ‬
‫ﺳﺮﻧﮕﻮن رﻓﺘﻦ درﻳﻦ درﻳﺎي ژرف‬
‫ﭼﻮن دهﻢ ﺷﺮﺣﺖ هﻤﻲ ﮔﻢ ﺑﻮدﮔﻲ اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ ﻳﮑﺮﻧﮓ ﺑﻮدن ﺑﺎ ﻓﻨﺎ‬
‫ﭼﻴﺴﺖ اي ﻋﻄﺎر ﮐﻔﺮ راﻩ ﻋﺸﻖ‬
‫ﮐﺎري اﺳﺖ ﻗﻮي ز ﺧﻮد ﺑﺮﻳﺪن‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻓﻨﺎي ﻣﺤﺾ دﻳﺪن‬
‫ﺑﺮ ﻟﻮح ﻓﻨﺎ ﺑﻪ ﺳﺮ دوﻳﺪن‬
‫ﭘﺲ ﮐﺮدﻩ ﺳﺎل از ﭼﺸﻴﺪن‬
‫واﻧﮕﺎﻩ ز ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻲ ﺑﺮﻳﺪن‬
‫ﺻﺪ ﭘﺮدﻩ ﺑﻪ ﻳﮏ زﻣﺎن درﻳﺪن‬
‫ﺑﺎ ﺳﺎﻗﻲ روح ﻣﻲ ﮐﺸﻴﺪن‬
‫در ﺧﻮد ﺑﻪ رﺳﻴﺪن و رﺳﻴﺪن‬
‫در هﺴﺘﻲ او ﺑﻴﺎرﻣﻴﺪن‬
‫ﺑﺮ هﺴﺘﻲ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﮔﺰﻳﺪن‬
‫ﻧﻮﺑﺖ ﺣﺴﻦ ﻋﻠﻲاﻻﻃﻼق زن‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺮ ﺣﻖ ﺗﻮ ﺑﻪ اﺳﺘﺤﻘﺎق زن‬
‫در ﻧﻮاز و ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮ ﺁﻓﺎق زن‬
‫راﻩ ﻣﺎ در ﭘﺮدﻩي ﻋﺸﺎق زن‬
‫ﺁب ﺑﺮ روي ﻣﻦ ﻣﺸﺘﺎق زن‬
‫ﭼﺎرﻩاي ﮐﻦ راﻩ ﺁن ﻣﻴﺜﺎق زن‬
‫ﺗﻴﻎ ﻏﻤﺰﻩ ﺑﺮ ﺳﺮ زراق زن‬
‫وﻗﺖ اﮔﺮ ﺁﻣﺪ دم از ﺗﺮﻳﺎق زن‬
‫ﺷﻴﻮﻩاي دﻳﮕﺮم ﺑﺮ ﺁب ﻣﺰن‬
‫ﺁﺗﺸﻢ در دل ﺧﺮاب ﻣﺰن‬
‫ﮔﺮهﻲ ﻧﻮ ز ﻣﺸﮏ ﻧﺎب ﻣﺰن‬
‫ﻗﻔﻞ ﺑﺮ ﻟﻞ ﺧﻮﺷﺎب ﻣﺰن‬
‫راهﻢ از ﭼﺸﻢ ﻧﻴﻢ ﺧﻮاب ﻣﺰن‬
‫راﻩ را روز و ﺁﻓﺘﺎب ﻣﺰن‬
‫‪٣٥٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮐﺎري اﺳﺖ ﻗﻮي ز ﺧﻮد ﺑﺮﻳﺪن‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﻠﻢ زﺑﺎن ﺑﺮﻳﺪﻩ‬
‫ﺻﺪ ﺗﻨﮓ ﺷﮑﺮ ﭼﺸﻴﺪﻩ هﺮ دم‬
‫اﻳﻦ راز ﺷﮕﺮف ﭘﻲ ﺑﺒﺮدن‬
‫ﺻﺪ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻪ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﺷﮑﺴﺘﻦ‬
‫در ﻣﻴﮑﺪﻩ دﺳﺖ ﺑﺮ ﮔﺸﺎدن‬
‫در ﭘﺮﺗﻮ دوﺳﺖ هﻤﭽﻮ ﺷﻤﻌﻲ‬
‫ﺑﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﺷﺪن ز هﺴﺘﻲ ﺧﻮﻳﺶ‬
‫هﻤﭽﻮن ﻋﻄﺎر ﻋﺸﻖ او را‬
‫ﺁﺗﺸﻲ در ﺟﻤﻠﻪي ﺁﻓﺎق زن‬
‫ﺁﺗﺸﻲ در ﺟﻤﻠﻪي ﺁﻓﺎق زن‬
‫ﻣﺎﻩ اﮔﺮ در ﻃﺎق ﮔﺮدون ﺟﻔﺘﻪ زد‬
‫ﭘﺮدﻩي ﻋﺸﺎق زﻟﻒ رهﺰﻧﺖ‬
‫ﭘﺮدﻩي ﻋﺸﺎق راهﻲ ﺧﻮش ﺑﻮد‬
‫ﺁﺗﺶ ﺷﻮق ﺗﻮام ﺑﻲ هﻮش ﮐﺮد‬
‫ﺑﺴﺘﻪي ﻣﻴﺜﺎق وﺻﻠﺖ ﻋﻤﺮ رﻓﺖ‬
‫زرق در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﮐﻔﺮ ﻣﻨﮑﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﺸﺖ زهﺮ هﺠﺮ ﺗﻮ ﻋﻄﺎر را‬
‫ﺧﺎل ﻣﺸﮑﻴﻦ ﺑﺮ ﺁﻓﺘﺎب ﻣﺰن‬
‫ﺧﺎل ﻣﺸﮑﻴﻦ ﺑﺮ ﺁﻓﺘﺎب ﻣﺰن‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﻧﻤﻲزﻧﻲ ﺁﺑﻲ‬
‫ﺻﺪ ﮔﺮﻩ هﺴﺖ از ﺗﻮ ﺑﺮ ﮐﺎرم‬
‫ﺑﺮد زﻧﺠﻴﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ دل ﻣﻦ‬
‫ﻓﺘﻨﻪ را ﺑﻴﺶ ازﻳﻦ ﻣﮑﻦ ﺑﻴﺪار‬
‫ﺷﺐ ﺗﺎرﻳﮏ رﻩ زﻧﻨﺪ ﻧﻪ روز‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻣﺮغ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻧﺎﺻﻮاب ﻣﺰن‬
‫ور ﻧﻪاي اﻳﻦ ﮐﺎر را اﻧﮑﺎر ﮐﻦ‬
‫ﻣﺴﺖ ﻣﻨﮕﺮ ﺧﻮﻳﺶ را هﺸﻴﺎر ﮐﻦ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻤﻴﺮي روي در دﻳﻮار ﮐﻦ‬
‫ذرﻩاي اﻳﻦ ﺷﻴﻮﻩ را اﻗﺮار ﮐﻦ‬
‫ﺧﺮﻗﻪ و ﺗﺴﺒﻴﺢ ﺑﺎ زﻧﺎر ﮐﻦ‬
‫ﭘﺲ ز اﺳﺘﻐﻔﺎر اﺳﺘﻐﻔﺎر ﮐﻦ‬
‫اول از ﺧﻮد ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﻴﺰار ﮐﻦ‬
‫ﭼﺸﻢ در ﺧﻮرد ﺟﻤﺎل ﻳﺎر ﮐﻦ‬
‫ﺗﻮ ﭼﻮ ذرﻩ ﺧﻮﻳﺶ را اﻳﺜﺎر ﮐﻦ‬
‫دﻳﺪﻩ ﺑﺮ دوز ﺁﻧﮕﻬﻲ دﻳﺪار ﮐﻦ‬
‫دل ﺳﺮاي ﺧﻠﻮت دﻟﺪار ﮐﻦ‬
‫ﻣﺮد دل ﺷﻮ ﺟﻤﻊﮔﺮد و ﮐﺎر ﮐﻦ‬
‫ﮔﺮد ﺟﺎن ﺑﺮﮔﺮد و ﭼﻮن ﭘﺮﮔﺎر ﮐﻦ‬
‫ﻋﺰم ﺧﻠﻮﺗﺨﺎﻧﻪي اﺳﺮار ﮐﻦ‬
‫در ﻧﻪ ﺗﻌﻠﻴﻖ و ﻧﻪ ﺗﮑﺮار ﮐﻦ‬
‫ﭘﺲ زﺑﺎن در ﻧﻄﻖ ﮔﻮهﺮﺑﺎر ﮐﻦ‬
‫ورﻧﻪ درج ﻧﻄﻖ را ﻣﺴﻤﺎر ﮐﻦ‬
‫ذرﻩاي ﻣﻨﺪﻳﺶ و ﭼﻮن ﻋﻄﺎر ﮐﻦ‬
‫ﮔﺮ ﻣﺮد ﻧﺎم و ﻧﻨﮕﻲ از ﮐﻮي ﻣﺎ ﮔﺬر ﮐﻦ‬
‫ﻣﺎ ﻧﻨﮓ ﺧﺎص و ﻋﺎﻣﻴﻢ از ﻧﻨﮓ ﻣﺎ ﺣﺬر ﮐﻦ‬
‫ﮔﺮ راﻩ ﺑﻴﻦ راهﻲ در ﺣﺎل ﻣﺎ ﻧﻈﺮ ﮐﻦ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ز زرق و دﻋﻮي‪ ،‬ﺷﻮ ﺧﻠﻖ را ﺧﺒﺮ ﮐﻦ‬
‫ﮔﺮ ﺳﺮ ﻋﺸﻖ ﺧﻮاهﻲ دﻋﻮي ز ﺳﺮ ﺑﺪر ﮐﻦ‬
‫‪٣٥٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫دل ﻋﻄﺎر ﻣﺮغ داﻧﻪي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺳﺮ اﻳﻦ ﮐﺎر داري ﮐﺎر ﮐﻦ‬
‫ﮔﺮ ﺳﺮ اﻳﻦ ﮐﺎر داري ﮐﺎر ﮐﻦ‬
‫ﺧﻠﻖ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺴﺖ ﻏﻔﻠﺘﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺪاﻧﺴﺘﻲ و دﻳﺪي ﺧﻮﻳﺶ را‬
‫ﮔﺮ ﻃﻤﻊ داري وﺻﺎل ﺁﻓﺘﺎب‬
‫ﮔﺮ ز ﺗﻮ ﻳﮏ ذرﻩ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎ ﻣﻨﻲ ﺷﺮﮎ اﺳﺖ اﺳﺘﻐﻔﺎر ﺗﻮ‬
‫ﻳﺎر ﺑﻴﺰار اﺳﺖ از ﺗﻮ ﺗﺎ ﺗﻮﻳﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺟﻤﺎل ﻳﺎر ﻣﻲﺧﻮاهﻲ ﻋﻴﺎن‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﭘﻨﻬﺎن ﺁﻓﺘﺎب ﻻﻳﺰال‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ هﻢ از ﻋﺪم هﻢ از وﺟﻮد‬
‫ﭼﻨﺪ ﮔﺮدي ﮔﺮد ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ‬
‫در درج ﻋﺸﻖ ﺑﺮ ﻃﺎق دل اﺳﺖ‬
‫ﻧﻘﻄﻪي ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺑﺎ ﺟﺎن در ﻣﻴﺎن اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻓﺮو رﻓﺘﻲ ﺑﻪ ﻗﻌﺮ ﺑﺤﺮ ﺟﺎن‬
‫درس اﺳﺮار اﺳﺖ ﻧﻘﺶ ﺟﺎن ﺗﻮ‬
‫ﭘﺲ ﭼﻪ ﮐﻦ در ﻟﻮح ﺟﺎن ﺧﻮد ﻧﮕﺮ‬
‫ﮔﺮ ﮐﺴﻲ را اهﻞ ﺑﻴﻨﻲ ﺑﺎز ﮔﻮي‬
‫ور ﺑﻪ ﺗﺮﮎ هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﮔﻔﺘﻪاي‬
‫ﮔﺮ ﻣﺮد ﻧﺎم و ﻧﻨﮕﻲ از ﮐﻮي ﻣﺎ ﮔﺬر ﮐﻦ‬
‫ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﺎن ﻋﺸﻘﻴﻢ ﻧﻪ دل ﻧﻪ دﻳﻦ ﻧﻪ دﻧﻴﺎ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ﻧﻬﻔﺘﻪ داري در زﻳﺮ دﻟﻖ زﻧﺎر‬
‫اي ﻣﺪﻋﻲ زاهﺪ ﻏﺮﻩ ﺑﻪ ﻃﺎﻋﺖ ﺧﻮد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫واز ﺁب و ﮔﻞ ﺑﺮون ﺷﻮ در ﺟﺎن و دل ﺳﻔﺮ ﮐﻦ‬
‫ﺑﻨﻴﺎد ﺟﺎن و دل را از ﻋﺸﻖ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﮐﻦ‬
‫ﭘﺲ ﮔﺮ ﺗﻮ ﻣﺮد راهﻲ ﺗﺪﺑﻴﺮ راهﺒﺮ ﮐﻦ‬
‫ﻧﻌﺮﻩي ﻣﺴﺘﺎﻧﻪ در ﺑﺎﻻ ﻓﮑﻦ‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را ﺧﻮش در ﺑﻦ درﻳﺎ ﻓﮑﻦ‬
‫ﭘﺲ ز راﻩ دﻳﺪﻩ ﺑﺮ ﺻﺤﺮا ﻓﮑﻦ‬
‫دﻳﺪﻩ ﺑﺮ روي ﮔﻞ رﻋﻨﺎ ﻓﮑﻦ‬
‫ﺧﺮﻗﻪي ﺟﺎن ﺑﺮ هﺰار ﺁوا ﻓﮑﻦ‬
‫ﺷﺐ ﻣﺨﺴﺐ و ﺷﻮرﺷﻲ در ﻣﺎ ﻓﮑﻦ‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را در ﭘﻴﺶ ﺳﺮ ﻏﻮﻏﺎ ﻓﮑﻦ‬
‫ﻋﻤﺮ ﻣﺴﺘﺎن را ﭘﻲ ﻓﺮدا ﻓﮑﻦ‬
‫ﺷﻴﺸﻪي ﻣﻲ ﺧﻮاﻩ و ﺑﺮ ﺧﺎرا ﻓﮑﻦ‬
‫ﺑﺎدﻩي ﮔﻠﺮﻧﮓ ﭼﻮن ﮔﻼب دراﻓﮑﻦ‬
‫ﺟﺎم ﭘﻴﺎﭘﻲ ﮐﻦ و ﺷﺮاب دراﻓﮑﻦ‬
‫ﺳﻮﺧﺘﻪي ﻋﺸﻖ را رﺑﺎب دراﻓﮑﻦ‬
‫ﺑﺎدﻩي ﺧﻮش ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﻣﺎهﺘﺎب دراﻓﮑﻦ‬
‫ﭼﻨﺪ ﻧﺸﻴﻨﻲ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ و ﺗﺎب دراﻓﮑﻦ‬
‫ﻧﻌﺮﻩ درﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﺮاب دراﻓﮑﻦ‬
‫ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻦ از ﺗﻮﺑﻪ دل ﺑﺘﺎب دراﻓﮑﻦ‬
‫ﮔﻮ دل او ﻏﻢ ازﻳﻦ ﻋﺬاب دراﻓﮑﻦ‬
‫ز ﺳﻮدا در ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻢ ﻣﻴﻔﮑﻦ‬
‫‪٣٥٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫در ﻧﻔﺲ ﺳﺮﻧﮕﻮن ﺷﻮ ﮔﺮ ﻣﻲﺷﻮي ﮐﻨﻮن ﺷﻮ‬
‫ﺟﻮهﺮﺷﻨﺎس دﻳﻦ ﺷﻮ ﻣﺮد رﻩ ﻳﻘﻴﻦ ﺷﻮ‬
‫از رهﺒﺮ اﻟﻬﻲ ﻋﻄﺎر ﻳﺎﻓﺖ ﺷﺎهﻲ‬
‫ﺧﻴﺰ و از ﻣﻲ ﺁﺗﺸﻲ در ﻣﺎ ﻓﮑﻦ‬
‫ﺧﻴﺰ و از ﻣﻲ ﺁﺗﺸﻲ در ﻣﺎ ﻓﮑﻦ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻈﻴﺮت ﻧﻴﺴﺖ در درﻳﺎ ﮐﺴﻲ‬
‫ﺧﻮن رز ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩي ﮔﻞ ﻧﻮش ﮐﻦ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻴﻢ ﺧﺎري ﻧﻬﻲ ﻣﻲ ﺧﻮر ﭼﻮ ﮔﻞ‬
‫ﭼﻮن هﺰار ﺁوا ﻧﻤﻲﺧﻔﺘﺪ ز ﻋﺸﻖ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ را ﻣﺴﺘﻲ و ﻋﺸﻖ ﺑﻠﺒﻞ اﺳﺖ‬
‫ﺷﻴﺮ ﮔﻴﺮان ﺟﻤﻠﻪ ﻏﻮﻏﺎ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬
‫ﻋﻤﺮ اﻣﺸﺐ رﻓﺖ اﮔﺮ دﺳﺘﻴﺖ هﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ اي ﻋﻄﺎر از ﺧﺎرا دﻟﻲ‬
‫اي ﭘﺴﺮ اﻳﻦ رخ ﺑﻪ ﺁﻓﺘﺎب دراﻓﮑﻦ‬
‫اي ﭘﺴﺮ اﻳﻦ رخ ﺑﻪ ﺁﻓﺘﺎب دراﻓﮑﻦ‬
‫ﺻﺒﺢ ﻋﻠﻢ ﺑﺮ ﮐﺸﻴﺪ و ﺷﻤﻊ ﺑﺮاﻓﺮوﺧﺖ‬
‫ﺷﺎهﺪ ﺳﺮﻣﺴﺖ را ز ﺧﻮاب ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺷﺐ اﻧﺪر ﺷﮑﺴﺖ ﻣﺎﻩ ﺑﻠﻨﺪ اﺳﺖ‬
‫ﮔﻞ ﺑﺸﮑﻔﺖ و دﻟﻢ ز ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﻣﺴﺖ ﺧﺮاﺑﻴﻢ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻌﺮﻩ زﻧﺎﻧﻴﻢ‬
‫ﭼﻨﺪ ازﻳﻦ ﻧﺎم و ﻧﻨﮓ و زهﺪ و ز ﺗﺰوﻳﺮ‬
‫ﮔﺮ دل ﻋﻄﺎر را ﻋﺬاب ﻏﻢ ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﭼﻮ درﻳﺎ ﺷﻮر در ﺟﺎﻧﻢ ﻣﻴﻔﮑﻦ‬
‫ﭼﻮ درﻳﺎ ﺷﻮر در ﺟﺎﻧﻢ ﻣﻴﻔﮑﻦ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﻪ ﭘﺎي ﭘﻴﻞ هﺠﺮاﻧﻢ ﻣﻴﻔﮑﻦ‬
‫ﺑﻪ دﺳﺖ و ﭘﺎي دوراﻧﻢ ﻣﻴﻔﮑﻦ‬
‫ﭼﻨﻴﻦ از دﺳﺖ ﺁﺳﺎﻧﻢ ﻣﻴﻔﮑﻦ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻴﺮاﺑﻲ ﻃﻮﻓﺎﻧﻢ ﻣﻴﻔﮑﻦ‬
‫ﺑﻪ دل در ﺗﻴﺮ ﻣﮋﮔﺎﻧﻢ ﻣﻴﻔﮑﻦ‬
‫ﻣﻴﺎن ﺗﻴﺮﺑﺎراﻧﻢ ﻣﻴﻔﮑﻦ‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎن ﺗﻮ ﮐﻪ در ﺟﺎﻧﻢ ﻣﻴﻔﮑﻦ‬
‫ﭼﻮ ﮔﻮﻳﻲ ﭘﻴﺶ ﭼﻮﮔﺎﻧﻢ ﻣﻴﻔﮑﻦ‬
‫ﭼﻮ زﻟﻒ ﺧﻮد ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻢ ﻣﻴﻔﮑﻦ‬
‫ز ﺧﻂ ﺧﻮد ﺑﻪ دﻳﻮاﻧﻢ ﻣﻴﻔﮑﻦ‬
‫ﺑﻪ ﺧﺎﮎ راﻩ ﺣﻴﺮاﻧﻢ ﻣﻴﻔﮑﻦ‬
‫روي ﺑﺪان ﺧﻮﺑﻲ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﮑﻦ‬
‫ﺳﺎﻳﻪي ﺧﻮرﺷﻴﺪ دراﻓﺸﺎن ﻣﮑﻦ‬
‫در ﺳﺮ ﺁن ﺳﺮو ﺧﺮاﻣﺎن ﻣﮑﻦ‬
‫ﺟﺎن و دﻟﻢ ﺑﻲ ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎن ﻣﮑﻦ‬
‫ﺣﺎل دل ﺧﺴﺘﻪ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﻣﮑﻦ‬
‫از ﺑﺮ ﻣﺎ ﻗﺼﺪ ﺷﺒﺴﺘﺎن ﻣﮑﻦ‬
‫ﺑﺮ ﻣﻦ دل ﺳﻮﺧﺘﻪ زﻧﺪان ﻣﮑﻦ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ز ﺗﻮ ﺁن ﻧﺴﺰد ﺁن ﻣﮑﻦ‬
‫ﺑﻴﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺻﺪ ﺁﻩ ﺑﺮﺁرم ز ﺟﮕﺮ ﻣﻦ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻲ ﺗﻮ ﭼﺮا ﻣﻲﺑﺮم اﻳﻦ ﻋﻤﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻦ‬
‫و ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻴﻢ از ﺑﺪ و از ﻧﻴﮏ دﮔﺮ ﻣﻦ‬
‫ﮐﻢ ﺁﻣﺪم ﺁﻧﺠﺎ ز ﺳﮓ راهﮕﺬر ﻣﻦ‬
‫ﮐﺮدم هﻤﻪ ﮐﺮدار ﻧﮑﻮ زﻳﺮ و زﺑﺮ ﻣﻦ‬
‫‪٣٥٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮ ﭘﺮ ﭘﺸﻪي وﺻﻠﺖ ﻧﺪﻳﺪم‬
‫ﺑﻪ دﺳﺖ ﺧﻮﻳﺶ در ﭘﺎي ﺧﻮدم ﮐﺶ‬
‫ﺑﻪ دﺷﻮاري ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁﻳﺪ ﭼﻮ ﻣﻦ ﮐﺲ‬
‫اﮔﺮ از ﺗﺸﻨﮕﻲ ﭼﻮن ﺷﻤﻊ ﻣﺮدم‬
‫ﺑﻪ ﭼﺸﻢ او ﮐﺰ اﺑﺮوي ﮐﻤﺎن ﮐﺶ‬
‫زرﻩ ﭼﻮن در ﻧﻤﻲﭘﻮﺷﻴﻢ از زﻟﻒ‬
‫ﭼﻮ ﭘﻴﭻ و ﺗﺎب در زﻟﻒ ﺗﻮ زﻳﺒﺎﺳﺖ‬
‫ﭼﻮ ﭘﺎﻳﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎ ﭼﻮﮔﺎن زﻟﻔﺖ‬
‫ﭼﻮ ﻣﻦ ﺟﻤﻌﻴﺖ از زﻟﻒ ﺗﻮ دارم‬
‫ﺧﻂ ﺁوردي و ﺟﺎن ﻣﻲﺧﻮاهﻲ از ﻣﻦ‬
‫ﭼﻮ ﺷﺪ ﺧﺎﮎ رهﺖ ﻋﻄﺎر ﺣﻴﺮان‬
‫زﻟﻒ ﺑﻪ اﻧﮕﺸﺖ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﻣﮑﻦ‬
‫زﻟﻒ ﺑﻪ اﻧﮕﺸﺖ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﻣﮑﻦ‬
‫ﻃﺮﻩي ﻣﺸﮑﻴﻦ ﺳﻴﻪ رﻧﮓ را‬
‫از ﺳﺮ ﺑﻴﺪاد ﺳﺮ ﺳﺮوران‬
‫ﻋﺎﺷﻖ دل ﺳﻮﺧﺘﻪ را دﺳﺖ ﮔﻴﺮ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺮ ﻣﺎ ﺁﻣﺪﻩاي ﻳﮏ زﻣﺎن‬
‫در ﺑﺮ ﻣﺎ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﺁرام ﮔﻴﺮ‬
‫ﺑﻲ رخ ﺧﻮد ﻋﺎﻟﻢ هﻤﭽﻮن ﺑﻬﺸﺖ‬
‫ﺑﺮ ﺗﻮ ﭼﻮ ﻋﻄﺎر ﺟﻔﺎﻳﻲ ﻧﮑﺮد‬
‫ﺑﻴﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺻﺪ ﺁﻩ ﺑﺮﺁرم ز ﺟﮕﺮ ﻣﻦ‬
‫ﺁﮔﺎﻩ از ﺁﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺗﻮ دﮔﺮي ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻋﻤﺮي رﻩ ﺗﻮ ﺟﺴﺘﻢ و ﭼﻮن راﻩ ﻧﺪﻳﺪم‬
‫دل ﺳﻮﺧﺘﻪ زاﻧﻢ ﮐﻪ ﮐﻨﻮن از ﺳﺮﺧﺎﻣﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫وﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺸﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﻣﻴﻲ داﻣﻦﺗﺮ ﻣﻦ‬
‫هﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻨﺎري ز ﺧﻢ ﺧﻮنﺟﮕﺮ ﻣﻦ‬
‫در ﻧﺰع ﻓﺮوﻣﺎﻧﺪﻩ ﭼﻮن ﺷﻤﻊ ﺳﺤﺮ ﻣﻦ‬
‫وز ﺣﻠﻘﻪ ﺑﻪ درﻣﺎﻧﺪﻩ ﭼﻮ ﺣﻠﻘﻪ ﺑﻪ در ﻣﻦ‬
‫ﺟﺰ ﺑﻲ ﺧﺒﺮي از رﻩ ﺗﻮ هﻴﭻ ﺧﺒﺮ ﻣﻦ‬
‫ﭘﻴﺪا ﺷﺪﻩاي از ﺁن ﻧﻬﺎﻧﻢ ﻣﻦ‬
‫ﮐﻴﻦ ﻣﻲداﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻢ ﻣﻦ‬
‫ﺳﺮﮔﺸﺘﻪﺗﺮ از هﻤﻪ ﺟﻬﺎﻧﻢ ﻣﻦ‬
‫از ﭘﺲ ﮐﻨﻢ و ﺑﻪ ﻳﮏ ﻣﮑﺎﻧﻢ ﻣﻦ‬
‫ﭼﻪ ﺳﻮد ﮐﻪ ﺁن زﻣﺎن ﻋﻴﺎﻧﻢ ﻣﻦ‬
‫ﺁن ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺪان ﮐﻪ ﺑﻲﻧﺸﺎﻧﻢ ﻣﻦ‬
‫از هﺮ دو ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺁن زﻣﺎﻧﻢ ﻣﻦ‬
‫ﻓﻲاﻟﺠﻤﻠﻪ ﻧﻪ اﻳﻨﻢ و ﻧﻪ ﺁﻧﻢ ﻣﻦ‬
‫ﮔﻔﺘﻦ ﺳﺨﻨﻲ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻢ ﻣﻦ‬
‫ﺻﺪ ﭼﺸﻤﻪ ز ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﺑﺎرﻳﺪ روان ﻣﻦ‬
‫اﻣﺮوز ﭼﻨﺎن دﻳﺪم زﻧﺎر ﻣﻴﺎن ﻣﻦ‬
‫ﻧﻪ ﮐﻔﺮ و ﻧﻪ اﻳﻤﺎﻧﻲ درﻣﺎﻧﺪﻩ ز ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻨﻮن ﺣﺎﺻﻞ در ﺑﺘﮑﺪﻩ ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫در ﺣﺎل دل ﺧﺴﺘﻪ ﺑﺸﮑﺴﺖ اﻣﺎن ﻣﻦ‬
‫ﺻﺪ ﻗﻮم دﮔﺮ دﻳﺪم ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﺴﺎن ﻣﻦ‬
‫ﺣﻘﺎ ﮐﻪ درون ﺧﻮد ﮐﻔﺮ اﺳﺖ ﻧﻬﺎن ﻣﻦ‬
‫‪٣٦٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫در ﮐﻮي ﺧﺮاﺑﺎت و ﺧﺮاﻓﺎت ﻓﺘﺎدم‬
‫ﭘﺮ ﮐﺮدم از اﻧﺪوﻩ ﺑﻪ ﻳﮏ ﮐﻮزﻩي دردي‬
‫واﻣﺮوز درﻳﻦ ﺣﺎدﺛﻪ داﻧﻲ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﺎﻧﻢ‬
‫ﻣﺮدان ﭼﻮ ﻧﮕﻴﻦ ﻣﺎﻧﺪﻩ در ﺣﻠﻘﻪي ﻣﻌﻨﻲ‬
‫اي دوﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻄﺎر ﻧﻈﺮ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻧﺪارم‬
‫ﺑﺎز ﺁﻣﺪﻩاي از ﺁن ﺟﻬﺎﻧﻢ ﻣﻦ‬
‫ﺑﺎز ﺁﻣﺪﻩاي از ﺁن ﺟﻬﺎﻧﻢ ﻣﻦ‬
‫ﮐﺎر ﻣﻦ و ﺣﺎل ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﻲﭘﺮﺳﻲ‬
‫هﺮﭼﻨﺪ ﮐﻪ در ﺟﻬﺎن ﻧﻴﻢ ﻟﻴﮑﻦ‬
‫در هﺮ ﻧﻔﺴﻲ هﺰار ﻋﺎﻟﻢ را‬
‫هﺮ دم ﮐﻪ ﻧﻬﺎن ﻃﻠﺐ ﮐﻨﻢ ﺧﻮد را‬
‫وﺁن دم ﮐﻪ ﻋﻴﺎن ﻧﺸﺎن ﺧﻮد ﺧﻮاهﻢ‬
‫وان دم ﮐﻪ ﻧﻬﺎن ﺧﻮد ﻋﻴﺎن ﺟﻮﻳﻢ‬
‫ﻣﻦ اﻳﻨﻢ و ﺁﻧﻢ و ﺑﻪ هﻢ هﺮدو‬
‫زان راز ﮐﻪ ﺳﺮ ﺟﺎن ﻋﻄﺎر اﺳﺖ‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪاي ﻧﺎﮔﻪ ﭼﻮن دﻳﺪ ﻋﻴﺎن ﻣﻦ‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪاي ﻧﺎﮔﻪ ﭼﻮن دﻳﺪ ﻋﻴﺎن ﻣﻦ‬
‫دي زاهﺪ دﻳﻦ ﺑﻮدم ﺳﺠﺎدﻩ ﻧﺸﻴﻦ ﺑﻮدم‬
‫ﺳﺠﺎدﻩ ﺑﻪ ﻣﻲ دادﻩ وز ﺧﺮﻗﻪ ﺗﺒﺮاﻳﻲ‬
‫ﻧﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﻧﻪ ﺁزادم ﻧﻪ ﻣﺪت ﺧﻮد داﻧﻢ‬
‫ﺑﺎ دل ﮔﻔﺘﻢ اي دل زﻧﻬﺎر ﻣﺸﻮ ﺗﺮﺳﺎ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﻨﻢ اي ﺟﺎن در ﭘﺮدﻩ ﻣﺴﻴﺤﺎﻳﻲ‬
‫ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻋﻄﺎري را ﭼﻮﻧﻲ ﺗﻮ ز ﺗﺮﺳﺎﻳﻲ‬
‫ﻟﻌﻞ ﺗﻮ داﻏﻲ ﻧﻬﺎد ﺑﺮ دل ﺑﺮﻳﺎن ﻣﻦ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫زﻟﻒ ﺗﻮ درهﻢ ﺷﮑﺴﺖ ﺗﻮﺑﻪ و ﭘﻴﻤﺎن ﻣﻦ‬
‫ﺟﺎن و دل ﻣﻦ ﺗﻮﻳﻲ اي دل و اي ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫ﭼﻮن ﻧﮕﺮد در رﺧﺖ دﻳﺪﻩي ﮔﺮﻳﺎن ﻣﻦ‬
‫ﺑﺮ رخ زردم ﻓﺸﺎﻧﺪ اﺷﮏ دراﻓﺸﺎن ﻣﻦ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺗﻮ داﻧﻲ ﮐﻪ ﭼﻴﺴﺖ ﺑﺮ دل ﺑﺮﻳﺎن ﻣﻦ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻧﺪارد ﮐﺮان‪ ،‬وادي هﺠﺮان ﻣﻦ‬
‫ﺑﻮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﺳﺪ راﻩ ﺑﻴﺎﺑﺎن ﻣﻦ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﺮﺁﻳﺪ ز ﺗﻮ ﺣﺎﺟﺖ دو ﺟﻬﺎن ﻣﻦ‬
‫زاﻧﮑﻪ دل ﺳﻨﮓ ﺳﻮﺧﺖ از دل ﺳﻮزان ﻣﻦ‬
‫ﺑﻲ ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎن ﺷﺪم اي ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫در ﺗﻮ ﺳﺮﮔﺮدان ﺷﺪم اي ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫ذرﻩي ﺣﻴﺮان ﺷﺪم اي ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫از ﻣﻴﺎن ﺟﺎن ﺷﺪم اي ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫ﺑﺎ دﻟﻲ ﺑﺮﻳﺎن ﺷﺪم اي ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫ﺑﻲ دل و ﺑﻲ ﺟﺎن ﺷﺪم اي ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫ﺑﻲ ﺳﺮ و ﺑﻦ زان ﺷﺪم اي ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫از ﭘﻲ درﻣﺎن ﺷﺪم اي ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫در ﮐﻔﻦ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪم اي ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫ﺑﺎ زﻣﻴﻦ ﻳﮑﺴﺎن ﺷﺪم اي ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫اﺑﺮ ﺧﻮن اﻓﺸﺎن ﺷﺪم اي ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫ﺁﺗﺸﻲ زد در دل ﺑﺮﻳﺎن ﻣﻦ‬
‫رﺣﻢ ﮐﻦ ﺑﺮ دﻳﺪﻩي ﮔﺮﻳﺎن ﻣﻦ‬
‫در ﻧﮕﺮ ﺁﺧﺮ ﺑﻪﺳﻮز ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫‪٣٦١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻟﻌﻞ ﺗﻮ داﻏﻲ ﻧﻬﺎد ﺑﺮ دل ﺑﺮﻳﺎن ﻣﻦ‬
‫ﺑﻲ ﺗﻮ دل و ﺟﺎن ﻣﻦ ﺳﻴﺮ ﺷﺪ از ﺟﺎن و دل‬
‫ﭼﻮن ﮔﻬﺮ اﺷﮏ ﻣﻦ راﻩ ﻧﻈﺮ ﭼﺴﺖ ﺑﺴﺖ‬
‫هﺮ در ﻋﺸﻘﺖ ﮐﻪ دل داﺷﺖ ﻧﻬﺎن از ﺟﻬﺎن‬
‫ﺷﺪ دل ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﺧﻮن‪ ،‬ﭼﺎرﻩي دل هﻢ ﺗﻮ ﺳﺎز‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﻧﮕﻴﺮﻳﻢ دﺳﺖ ﮐﺎر ﻣﻦ از دﺳﺖ ﺷﺪ‬
‫هﻢ ﻧﻈﺮي ﮐﻦ ز ﻟﻄﻒ ﺗﺎ دل درﻣﺎﻧﺪﻩ را‬
‫هﺴﺖ دل ﻋﺎﺷﻘﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻳﮏ ﻧﻈﺮ‬
‫ﺗﻮ دل ﻋﻄﺎر را ﺳﻮﺧﺘﻪي ﺧﻮﻳﺶدار‬
‫در رهﺖ ﺣﻴﺮان ﺷﺪم اي ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫در رهﺖ ﺣﻴﺮان ﺷﺪم اي ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺪﻳﺪم از ﺗﻮ ﮔﺮدي ﭘﺲ ﭼﺮا‬
‫در ﻓﺮوغ ﺁﻓﺘﺎب روي ﺗﻮ‬
‫در هﻮاي روي ﺗﻮ ﺟﺎن ﺑﺮ ﻣﻴﺎن‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را ﭼﻮن ﺧﺎم ﺗﻮ دﻳﺪم ز ﺷﺮم‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ را ﺟﺎن و دل ﺧﻮد ﺧﻮاﻧﺪﻩام‬
‫ﭼﻮن ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮام از ﺑﻦ ﺑﮑﻨﺪ‬
‫ﻣﻦ ﺑﻤﻴﺮم ﺗﺎ ﭼﺮا ﺑﺎ درد ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن رﺧﺖ ﭘﻴﺪا ﺷﺪ از ﺑﻲ ﻃﺎﻗﺘﻲ‬
‫ﺑﺮ اﻣﻴﺪ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﮕﺬري‬
‫ﺧﺎﮎ ﺷﺪ ﻋﻄﺎر و ﻣﻦ ﺑﺮ درد او‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ در ﺟﺎن ﻣﻦ اي ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ در ﺟﺎن ﻣﻦ اي ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫در دل ﺑﺮﻳﺎن ﻣﻦ ﺁﺗﺶ ﻣﺰن‬
‫دﻳﺪﻩي ﮔﺮﻳﺎن ﻣﻦ ﭘﺮﺧﻮن ﻣﺪار‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮔﻮش ﻣﻲدار اﻳﻦ ﻏﻢ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﻦ‬
‫ﭼﺎرﻩاي ﺳﺎز و ﺑﮑﻦ درﻣﺎن ﻣﻦ‬
‫ﮐﺞ ﻣﮑﻦ ﭼﻮن زﻟﻒ ﺧﻮد ﭘﻴﻤﺎن ﻣﻦ‬
‫زارﻳﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻪ ﻓﺮﻣﺎن زان ﻣﻦ‬
‫ﺁب زن در ﺁﺗﺶ ﺳﻮزان ﻣﻦ‬
‫ﻓﺘﻨﻪي روي ﭼﻮن ﻧﮕﺎر ﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫ﺗﺸﻨﻪي ﻟﻌﻞ ﺁﺑﺪار ﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫ﮐﻤﺮ از زﻟﻒ ﻣﺸﮑﺒﺎر ﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫ﭘﺎيﮐﻮﺑﺎن ﮐﻨﻢ ﻧﺜﺎر ﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫ﺳﺮ ﻧﻬﻢ ﻣﺴﺖ در ﮐﻨﺎر ﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﺎن در ﺷﺪم ﺑﻪ ﮐﺎر ﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎﺷﻢ ذﻟﻴﻞ و ﺧﻮار ﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫ﭼﺸﻢ ﺑﺮ راﻩ ﺑﻴﻘﺮار ﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫دﻳﺪﻩ روﺷﻦ ﺑﻪ روزﮔﺎر ﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫ﺗﺎ ﺷﻮم ﻓﺮد و ﻳﺎر ﻏﺎر ﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻧﺸﮑﻴﺒﻢ زﻣﺎﻧﻲ ﺑﻲﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫ﭼﻮن ﮐﻨﻢ ﺑﺎ ﻧﻴﻢ ﺟﺎﻧﻲ ﺑﻲﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻤﻴﺮم ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﺑﻲﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫ﭘﻮﺳﺘﻲ و اﺳﺘﺨﻮاﻧﻲ ﺑﻲﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫از ﺗﻮ ﭼﻮن ﻳﺎﺑﻢ ﻧﺸﺎﻧﻲ ﺑﻲﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻨﻢ ﻳﮏ دم ﻓﻐﺎﻧﻲ ﺑﻲﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺷﻢ ﻧﺎﺗﻮاﻧﻲ ﺑﻲﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﮔﺸﺘﻢ ﭼﻮن ﮐﻤﺎﻧﻲ ﺑﻲﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫‪٣٦٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺳﻮز ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻴﺶ ازﻳﻦ ﻇﺎهﺮ ﻣﮑﻦ‬
‫درد اﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎرﻩ از ﺣﺪ درﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﺧﻮد ﻣﺮا ﻓﺮﻣﺎن ﮐﺠﺎ ﺑﺎﺷﺪ وﻟﻴﮏ‬
‫هﺮﭼﻪ ﺧﻮاهﻲ ﮐﻦ ﺗﻮ ﺑﻪ داﻧﻲ از ﺁﻧﮏ‬
‫ﺟﺎن ﻋﻄﺎر از ﺗﻮ در ﺁﺗﺶ ﻓﺘﺎد‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺷﻢ در اﻧﺘﻈﺎر ﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺷﻢ در اﻧﺘﻈﺎر ﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫ﺧﺸﮏﻟﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻧﻌﻞ در ﺁﺗﺶ‬
‫وﻗﺖ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﻴﺎن ﺑﻨﺪم‬
‫ﺑﺮﻗﻊ از روي ﺑﺮﻓﮑﻦ ﺗﺎ ﺟﺎن‬
‫ﮔﺮ ﺟﻬﺎن ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ ﺑﺎ روزي‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺁوردﻩاي ﺑﻪ ﺟﺎن ﮐﺎرم‬
‫ﺑﺮ ﻣﻦ از ﺻﺪ هﺰار ﻋﺰت ﺑﻴﺶ‬
‫ﺷﺪ ﻗﺮارم ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد‬
‫ﺗﻴﺮﻩ ﺷﺪ روز ﻣﻦ ﭼﺮا ﻧﮑﻨﻢ‬
‫ﺗﺮﮎ ﮐﺎر ﻓﺮﻳﺪ از ﺁن ﮔﻔﺘﻢ‬
‫در دل دارم ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺑﻲﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫در دل دارم ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺑﻲﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫ﻋﺎﻟﻤﻲ ﺟﺎن ﺁب ﺷﺪ در درد ﺗﻮ‬
‫روي در دﻳﻮار ﮐﺮدم اﺷﮏرﻳﺰ‬
‫ﻣﻦ ﺧﻮد اﻳﻦ دم ﻣﺮدﻩام ﺑﻴﺸﻢ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻪ ﻧﺎﻣﻢ ﻣﺎﻧﺪ ﺑﻲﺗﻮ ﻧﻪ ﻧﺸﺎن‬
‫ﺟﺎن ﻣﻦ ﻣﻲﺳﻮزد و دل ﻧﺪهﺪم‬
‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﻲ ﺁﺧﺮم ﻓﺮﻳﺎد رس‬
‫ﭼﺸﻢ ﻣﻲدارم زهﻲ داﻧﻲ ﭼﺮا‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫زهﺮ ﺧﻮردم ﺑﺮ ﮔﻤﺎﻧﻲ ﺑﻲﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫ﻣﻲﮐﻨﻢ هﺮ دم زﻳﺎﻧﻲ ﺑﻲﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫ﻣﻲﻧﮕﻨﺠﻢ در ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺑﻲﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫ﭘﺮ ﺳﺨﻦ دارم زﺑﺎﻧﻲ ﺑﻲﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫ﺑﺎ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﻢ داﺳﺘﺎﻧﻲ ﺑﻲﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫ﺧﻮد ﻧﺪارم ﺁﺷﻴﺎﻧﻲ ﺑﻲﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫ﺧﻮﻧﻴﻦ ﺷﻮدت دل ز ﻏﻢ ﺧﻮن ﺷﺪﻩي ﻣﻦ‬
‫ﺗﻮ داﻧﻲ و ﺑﺲ ﺣﺎل دﮔﺮﮔﻮن ﺷﺪﻩي ﻣﻦ‬
‫ﺑﺎ ﺧﺎﮎ ﺑﺒﻴﻨﻲ ﺗﻦ هﺎﻣﻮن ﺷﺪﻩي ﻣﻦ‬
‫زﻳﻦ ﺁﺗﺲ از ﺳﻴﻨﻪ ﺑﻪ ﮔﺮدون ﺷﺪﻩي ﻣﻦ‬
‫ﮔﻮ دام ﺗﻮ اي ﻣﺮغ هﻤﺎﻳﻮن ﺷﺪﻩي ﻣﻦ‬
‫ﮔﻮ ﺁن ﺗﻮ اي ﻋﺎﺷﻖ ﻣﺠﻨﻮن ﺷﺪﻩي ﻣﻦ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﺑﻨﮕﺮ ﻃﺮﻩي ﭼﻮن ﻧﻮن ﺷﺪﻩي ﻣﻦ‬
‫هﻨﺪو ﺑﭽﻪاي را ﺑﻪ ﺷﺒﻴﺨﻮن ﺷﺪﻩي ﻣﻦ‬
‫ﻣﻘﺒﻮل ﺗﻮ را اﻳﻦ دل ﻣﻔﺘﻮن ﺷﺪﻩي ﻣﻦ‬
‫هﻢ ﻃﺒﻊ ﺳﺨﻦ ﭘﺮور ﻣﻮزون ﺷﺪﻩي ﻣﻦ‬
‫ﻏﻢ ﺗﻮ ﺑﺮدﻩ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ ﻣﻦ‬
‫ﻣﻲ ﻧﻴﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ ﻣﻦ‬
‫اﻳﻦ ﺟﻬﺎﻧﻲ و ﺁن ﺟﻬﺎﻧﻲ ﻣﻦ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ اﻧﺪر زﻣﺎﻧﻪ ﺛﺎﻧﻲ ﻣﻦ‬
‫ﻋﻘﻞ ﮔﻢ ﮐﻦ ﻧﻮر ﺁن ﺟﻮهﺮ ﺑﺒﻴﻦ‬
‫‪٣٦٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫دل ﭼﻮ ﺑﺮﮐﻨﺪم ز ﺗﺮﻳﺎﮎ ﻳﻘﻴﻦ‬
‫ﮔﺮ ﻧﮑﺮدم ﺳﻮد در ﺳﻮداي ﺗﻮ‬
‫ﺑﻲ ﺗﻮام در ﭼﺸﻢ ﻣﻮري ﻋﺎﻟﻤﻲ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ از ﻣﻦ ﮐﺲ ﺳﺨﻦ ﻣﻲﻧﺸﻨﻮد‬
‫دوﺳﺘﺎن رﻓﺘﻨﺪ و هﻢ ﺟﻨﺴﺎن ﺷﺪﻧﺪ‬
‫هﻤﺖ ﻋﻄﺎر ﺑﺎزي ﻋﺮﺷﻲ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻏﻢ اﻓﺰون ﺷﺪﻩي ﻣﻦ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻏﻢ اﻓﺰون ﺷﺪﻩي ﻣﻦ‬
‫زان روي ﮐﻪ ﭼﻮن زﻟﻒ ﺗﻮ ﺗﻴﺮﻩ اﺳﺖ و ﭘﺮﻳﺸﺎن‬
‫ﺧﺎﮐﻲ ﺷﺪﻩام ﺗﺎ ﭼﻮ ﻗﺪم رﻧﺠﻪ ﮐﻨﻲ ﺗﻮ‬
‫ﺑﻴﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ ذرات ﺟﻬﺎن ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺴﻮزد‬
‫دي ﮔﻔﺘﻪام اي ﺟﺎن ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ اﺳﺖ‬
‫ﭘﺮﺳﻴﺪﻩام اي ﻟﻴﻠﻲ ﻣﻦ ﺁن ﮐﻪ اي ﺗﻮ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ دهﺎﻧﺖ ﭼﻮ اﻟﻒ هﻴﭻ ﻧﺪارد‬
‫ﺁن روز ﻣﺒﺎدا ﮐﻪ ﺑﺪﻳﻦ ﭼﺸﻢ ﺑﺒﻴﻨﻢ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ﺑﻪ ﺧﺪا ﺑﺨﺶ دﻟﻢ را ﮐﻪ ﮔﺰﻳﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫ﺧﻮن دل ﻋﻄﺎر ﭼﻪ رﻳﺰي ﮐﻪ ﻧﻴﺎﺑﻲ‬
‫اي دل و ﺟﺎن زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻣﻦ‬
‫اي دل و ﺟﺎن زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻣﻦ‬
‫ﮐﺮدم از ﭼﺸﻢ و دل ﺷﺮاب و ﮐﺒﺎب‬
‫دو ﺟﻬﺎن ﺗﺮﮎ ﮐﺮدﻩام ﮐﻪ ﺗﻮي‬
‫اﻧﺪرﻳﻦ ﺑﺎب ﺷﻌﺮ اي ﻋﻄﺎر‬
‫ﻣﻴﻞ درﮐﺶ روي ﺁن دﻟﺒﺮ ﺑﺒﻴﻦ‬
‫ﻣﻴﻞ درﮐﺶ روي ﺁن دﻟﺒﺮ ﺑﺒﻴﻦ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻋﻘﻞ را در ﮐﺎر او ﻣﻀﻄﺮ ﺑﺒﻴﻦ‬
‫ﺻﺪ هﺰاران ﺳﺮور ﺑﻲ ﺳﺮ ﺑﺒﻴﻦ‬
‫ﺧﻮش ﻧﻔﺲ ﭼﻮن ﻋﻮد در ﻣﺠﻤﺮ ﺑﺒﻴﻦ‬
‫ﻋﻘﻞ را ﭘﺮواﻧﻪي ﺑﻲﭘﺮ ﺑﺒﻴﻦ‬
‫ﺟﻮهﺮي دل ﺷﻮ و ﮔﻮهﺮ ﺑﺒﻴﻦ‬
‫ذرﻩهﺎي ﮐﻮن ﺧﺸﮏ و ﺗﺮ ﺑﺒﻴﻦ‬
‫ﺳﺤﺮ ﻋﻄﺎر ﺳﺨﻦ ﮔﺴﺘﺮ ﺑﺒﻴﻦ‬
‫ﻋﻘﻞ و ﺟﺎن را ﺗﺎزﻩ ﺳﻮداﻳﻲ ﺑﺒﻴﻦ‬
‫زاهﺪان را ﻧﺎﺷﮑﻴﺒﺎﺋﻲ ﺑﺒﻴﻦ‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ در ﺧﻮد ﺗﻤﻨﺎﻳﻲ ﺑﺒﻴﻦ‬
‫ﻏﺎرﺗﻲ ﻧﻮ ﺗﺎزﻩ ﻏﻮﻏﺎﻳﻲ ﺑﺒﻴﻦ‬
‫ﻓﺎرغ از اﻣﺮوز و ﻓﺮداﻳﻲ ﺑﺒﻴﻦ‬
‫ﻋﺎﻟﻤﻲ را هﻤﭽﻮ ﺷﻴﺪاﻳﻲ ﺑﺒﻴﻦ‬
‫هﺮ زﻣﺎﻧﻲ ﺷﻴﺐ و ﺑﺎﻻﻳﻲ ﺑﺒﻴﻦ‬
‫ﺷﺒﻨﻤﻲ در زﻳﺮ درﻳﺎﻳﻲ ﺑﺒﻴﻦ‬
‫ﮔﺎﻩ دل را در ﺗﻤﻨﺎﻳﻲ ﺑﺒﻴﻦ‬
‫ﺑﺮ ﻣﻨﺶ هﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﻔﺮاﻳﻲ ﺑﺒﻴﻦ‬
‫ﮔﻔﺖ ﺧﻮد ﮔﻢ ﮐﺮدﻩاي ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺒﻴﻦ‬
‫اﺑﺮوي ﺗﻮ ﻃﺎق ﻗﺎب ﻗﻮﺳﻴﻦ‬
‫ﻧﻘﺪي روﺷﻦ ﭼﻮ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻋﻴﻦ‬
‫ﻳﮏ ﭼﺸﻤﻪ ﻧﺪﻳﺪ ﭼﺸﻢ ﺑﺤﺮﻳﻦ‬
‫ﻣﻮﻳﻲ ﺁﻣﺪ ﻣﻴﺎﻧﺶ ﻣﺎﺑﻴﻦ‬
‫ﺟﺎن ﺑﻪ ﮐﻪ ﮐﻨﻢ ﻧﻪ ﮐﺎن ﺑﻪ ﻣﻴﺘﻴﻦ‬
‫‪٣٦٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫روح را در ﺳﺮ او ﺣﻴﺮان ﻧﮕﺮ‬
‫در رﻩ ﻋﺸﻘﺶ ﮐﻪ ﺳﺮ ﮔﻮي رﻩ اﺳﺖ‬
‫ﺟﺎن ﻣﺸﺘﻲ ﻋﺎﺷﻖ دل ﺳﻮﺧﺘﻪ‬
‫ﭘﻴﺶ ﺷﻤﻊ ﺁﻓﺘﺎب روي او‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﻴﻨﻲ ﺁﻧﭽﻪ ﺁن ﻧﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﮐﺎر‬
‫ﭘﺲ ﺑﻪ ﻧﻮر ﺁن ﮔﻬﺮ ﭼﻨﺪان ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻧﺪﻳﺪي ﺁﻓﺘﺎب ﻧﻮر ﺑﺨﺶ‬
‫ﺑﺎر دﻳﮕﺮ روي زﻳﺒﺎﻳﻲ ﺑﺒﻴﻦ‬
‫ﺑﺎر دﻳﮕﺮ روي زﻳﺒﺎﻳﻲ ﺑﺒﻴﻦ‬
‫از ﻏﻢ ﺁن ﭘﻴﭻ زﻟﻒ ﺑﻴﻘﺮار‬
‫در ﺟﻤﺎﻟﺶ هﺮ ﮐﻪ را ﺁن ﭼﺸﻢ هﺴﺖ‬
‫در ﻣﻴﺎن اهﻞ دل هﺮ ﺳﺎﻋﺘﺶ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن را ﻧﻘﺪ ﻋﺸﻖ او ﻧﮕﺮ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻴﺪان رﺳﻮاﻳﻲ ﻋﺸﻖ‬
‫در ﺑﻴﺎﺑﺎنهﺎي ﺑﻲ ﭘﺎﻳﺎن او‬
‫ﮔﺮ ﻧﺪﻳﺪي دل ﺑﻪ زﻳﺮ ﺑﺎر ﻋﺸﻖ‬
‫ﮔﺎﻩ ﺟﺎن را در ﺗﮏ و ﭘﻮﻳﻲ ﻧﮕﺮ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺳﻮداي وﺻﺎﻟﺶ ﻣﻲﭘﺰم‬
‫ﮔﻔﺘﻤﺶ ﺟﺎﻧﺎ دل ﻋﻄﺎر ﮐﻮ‬
‫اي روي ﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎب ﮐﻮﻧﻴﻦ‬
‫اي روي ﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎب ﮐﻮﻧﻴﻦ‬
‫ﺑﺮ روي ﺟﻬﺎن ﻧﺪﻳﺪﻩ ﭼﺸﻤﻲ‬
‫ﺟﺰ ﭼﺸﻤﻪي ﮐﻮﺛﺮ ﻟﺐ ﺗﻮ‬
‫دﻳﺪم ﮐﻤﺮ ﺗﻮ را ز هﺮ ﺳﻮي‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﮔﻬﺮي ز ﮐﺎن ﺟﺎﻧﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫از ﻟﻌﻞ ﺗﻮ ﻳﮏ ﺷﮑﺮ ﮐﻨﺪ دﻳﻦ‬
‫ﺑﺮﺑﻮد و ﮐﺸﻴﺪ در ﻋﻘﺎﺑﻴﻦ‬
‫ﺧﺎل ﺗﻮ ﺑﺲ اﺳﺖ ﻗﺮةاﻟﻌﻴﻦ‬
‫درد ﺗﻮ ﺑﺴﻲ اﺳﺖ ﺛﺎﻧﻲاﺛﻨﻴﻦ‬
‫اﻟﻘﺎي ﻋﺼﺎ و ﺧﻠﻊ ﻧﻌﻠﻴﻦ‬
‫ﻧﻮري ﮐﻪ ازوﺳﺖ اﻳﻦ هﻤﻪ زﻳﻦ‬
‫ﮐﺰ ﭘﺮﺗﻮ ﺗﻮﺳﺖ ﻧﻮر ﮐﻮﻧﻴﻦ‬
‫در ﻋﻴﻦ ﻋﻴﺎن ﻣﺎ ﺑﻮد ﺷﻴﻦ‬
‫ﮐﻲ در ﻏﻠﻂ اوﻓﺘﻴﻢ در ﻋﻴﻦ‬
‫از ﻣﻄﻠﺐ ﮐﻴﻒ و ﻣﻄﻠﺐ اﻳﻦ‬
‫ﺻﺪ هﺰاران ﺟﺎن ﺷﻮد اﻳﺜﺎر او‬
‫ﺗﺎ ﺷﻮي از ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﺧﻮدار او‬
‫ﻧﺴﻴﻪ ﻧﺒﻮد ﭘﺮﺗﻮ رﺧﺴﺎر او‬
‫در ﻣﻘﺎم ﻣﻌﺮﻓﺖ دﻳﺪار او‬
‫ﮔﻮش ﮐﻮ ﺗﺎ ﺑﺸﻨﻮد ﮔﻔﺘﺎر او‬
‫ﺑﻮ ﮐﻪ ﻳﮑﺪم ﺑﺸﻨﻮي اﺳﺮار او‬
‫ﭘﺎي ﺑﺮﺗﺮ ﻧﻪ ز ﻧﻮر و ﻧﺎر او‬
‫درﮔﺬر زﻳﻦ هﺮ دو در زﻧﻬﺎر او‬
‫ﺟﺎن ﻣﺮدان ﺧﻮن ﺷﺪ اﻧﺪر ﮐﺎر او‬
‫ﺳﺮﻧﮕﻮن ﺁوﻳﺨﺘﻪ از دار او‬
‫ﺑﻴﺨﻮد و ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ از ﺗﻴﻤﺎر او‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ دﻳﺪ از رﻓﺘﮕﺎن ﺁﺛﺎر او‬
‫ﺟﺰ اﻣﻴﺪ رﺣﻤﺖ ﺑﺴﻴﺎر او‬
‫‪٣٦٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﻲرﻓﺖ دﻟﻢ ﺑﻪ ﻏﺮق ﺗﺎ ﺑﻮﮎ‬
‫زﻟﻔﺖ ﭼﻮ ﻋﻘﺎب در ﻋﻘﺐ ﺑﻮد‬
‫ﮔﺮ دﻳﺪﻩي ﻣﻦ ﺳﭙﻴﺪ ﮐﺮدي‬
‫در ﻏﺎر ﻏﻢ ﺗﻮ ﺟﺎن ﻣﺎ را‬
‫اﻓﮑﻨﺪﻩي ﺗﻮ ﺷﺪم ﮐﻪ ﺷﺮط اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن روي ﺗﻮ ﻣﻲدهﺪ ﺑﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺑﺮ ﺁﻓﺘﺎب ﺑﻨﺪي‬
‫ﮔﺮ ﺟﻤﻠﻪ ﻓﺮوغ ﺗﻮ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‬
‫ﮔﺮ در ﻏﻠﻂ اوﻓﺘﺎد در ﻋﻠﻢ‬
‫ﻋﻄﺎر درﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺑﺮون اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺟﺎن درﺑﺎﺧﺖ ﺑﺮ دﻳﺪار او‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺟﺎن درﺑﺎﺧﺖ ﺑﺮ دﻳﺪار او‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﻲ در ﻓﻨﺎي ﺧﻮﻳﺶ ﮐﻮش‬
‫ﭼﺸﻢ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎن روي دوﺳﺖ را‬
‫ﻧﻘﺪ ﺑﺎﺷﺪ اهﻞ دل را روز و ﺷﺐ‬
‫دوﺳﺖ ﻳﮏ دم ﻧﻴﺴﺖ ﺧﺎﻣﻮش از ﺳﺨﻦ‬
‫ﭘﻨﺒﻪ را از ﮔﻮش ﺑﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺸﻴﺪ‬
‫ﻧﻮر و ﻧﺎر او ﺑﻬﺸﺖ و دوزخ اﺳﺖ‬
‫دوزخ ﻣﺮدان ﺑﻬﺸﺖ دﻳﮕﺮان اﺳﺖ‬
‫ﮐﺰ اﻣﻴﺪ وﺻﻞ و از ﺑﻴﻢ ﻓﺮاق‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺧﺴﺘﻪ دل ﺑﻴﻦ ﺻﺪ هﺰار‬
‫هﻤﭽﻮ ﻣﺮغ ﻧﻴﻢ ﺑﺴﻤﻞ ﻣﺎﻧﺪﻩاﻧﺪ‬
‫ﺻﺪ هﺰاران رﻓﺘﻪاﻧﺪ و ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪ‬
‫زاد ﻋﻄﺎر اﻧﺪرﻳﻦ رﻩ هﻴﭻ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫اي ﭼﻮ ﮔﻮﻳﻲ ﮔﺸﺘﻪ در ﻣﻴﺪان او‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ ﭼﻮن ﮔﻮي ﺳﺮﮔﺮدان او‬
‫ﭘﺲ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲﮔﺮد در ﻣﻴﺪان او‬
‫ﺗﻦ ﻓﺮو دﻩ درﺧﻢ ﭼﻮﮔﺎن او‬
‫دل ﻣﻨﻪ ﺑﺮ وﺻﻞ و ﺑﺮ هﺠﺮان او‬
‫اﻳﻨﺖ ﺑﺲ ﻳﻌﻨﻲ ﮐﻪ ﻋﺸﻘﺖ زان او‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﻴﻨﻲ هﻤﻲ ﺣﻴﺮان او‬
‫ﻏﺮﻗﻪ در درﻳﺎي ﺑﻲ ﭘﺎﻳﺎن او‬
‫ﺗﺎ ﮐﺠﺎ دارد ﮐﺴﻲ دﻳﻮان او‬
‫ﺑﺮﻓﺸﺎن ﭼﻮن در رﺳﺪ ﻓﺮﻣﺎن او‬
‫هﻤﭽﻮ ﻣﻦ ﺷﻮ ﮔﺮد ﻳﮏ ﻳﮏ ﺣﻠﻘﻪ ﺳﺮﮔﺮدان او‬
‫وز ﺳﺮ زﻟﻔﺶ ﻧﺸﺎﻧﻲ ﺁر ﻣﺎ را زان او‬
‫ﮔﺎﻩ ﺧﻮد را ﮔﻮي ﮔﺮدان در ﺧﻢ ﭼﻮﮔﺎن او‬
‫ﺷﺮق ﺗﺎ ﻏﺮب ﺟﻬﺎن از زﻟﻒ ﻣﺸﮏ اﻓﺸﺎن او‬
‫ﺗﺎ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻲ ﻧﻴﺎﻳﺪ زﻟﻒ ﻋﻨﺒﺮﺳﺎن او‬
‫ﻧﻮش ﮐﻦ ﺑﺮ ﻳﺎد ﻣﻦ از ﭼﺸﻤﻪي ﺣﻴﻮان او‬
‫ﭼﻮن ﺑﺒﻴﻨﻲ ﺟﺎﻧﻔﺰاﻳﻲ ﻟﺐ و دﻧﺪان او‬
‫ﮔﻮ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺗﻮ ﻓﺮو ﺷﺪ روز اول ﺟﺎن او‬
‫درد او از ﺣﺪ ﺑﺸﺪ ﮔﺮ ﻣﻲﮐﻨﻲ درﻣﺎن او‬
‫ﻋﺮﺿﻪ ﮐﻦ اﻳﻦ ﻗﺼﻪي ﭘﺮ درد در دﻳﻮان او‬
‫ورﻧﻪ ﺣﺎﻟﻲ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ دوزد ﺗﻮ را ﻣﮋﮔﺎن او‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﺎن ﮐﻮ ﮔﻔﺖ ﺑﺮﺳﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﻣﺎن او‬
‫ﺻﺒﺢ را ﻣﮋدﻩ رﺳﺎن از ﭘﺴﺘﻪي ﺧﻨﺪان او‬
‫ﺻﺪ هﺰاران ﺳﺠﺪﻩ ﮐﻦ در ﻋﺸﻖ ﻳﮏ ﻳﮏ ﺟﺎي او‬
‫‪٣٦٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اي ﭼﻮ ﮔﻮﻳﻲ ﮔﺸﺘﻪ در ﻣﻴﺪان او‬
‫هﻤﭽﻮ ﮔﻮﻳﻲ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﻦ‬
‫ﺟﺎن اﮔﺮ زو داري و ﺟﺎﻧﺎﻧﺖ اوﺳﺖ‬
‫ﺳﻮز ﻋﺸﻘﺶ ﺑﺲ ﺑﻮد در ﺟﺎن ﺗﻮ را‬
‫ﺑﺎ وﺻﺎل و هﺠﺮ او ﮐﺎرﻳﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫اﻳﻦ ﮐﻤﺎﻟﺖ ﺑﺲ ﮐﻪ در وادي ﻋﺸﻖ‬
‫ﺗﻮ ﮐﻪاي در راﻩ ﻋﺸﻘﺶ ﻗﻄﺮﻩاي‬
‫واﻧﮕﻪ از هﺮ ﺳﻮي ﻣﻲﭘﺮﺳﻲ ﺧﺒﺮ‬
‫ﺗﻦ زن اي ﻋﻄﺎر و ﺟﺎن ﭘﺮواﻧﻪ وار‬
‫اي ﺻﺒﺎ ﮔﺮ ﺑﮕﺬري ﺑﺮ زﻟﻒ ﻣﺸﮏ اﻓﺸﺎن او‬
‫اي ﺻﺒﺎ ﮔﺮ ﺑﮕﺬري ﺑﺮ زﻟﻒ ﻣﺸﮏ اﻓﺸﺎن او‬
‫ﻣﻨﺖ ﺻﺪ ﺟﺎن ﺑﻴﺎر و ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺎ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺣﮑﻢ‬
‫ﮔﺎﻩ از ﭼﻮﮔﺎن زﻟﻔﺶ ﺣﻠﻘﻪي ﻣﺸﮑﻴﻦ رﺑﺎي‬
‫ﺧﻮش ﺧﻮش اﻧﺪر ﭘﻴﭻ زﻟﻔﺶ ﭘﻴﭻ ﺗﺎ ﻣﺸﮑﻴﻦ ﮐﻨﻲ‬
‫ﻧﻲ ﺧﻄﺎ ﮔﻔﺘﻢ ادب ﻧﻴﺴﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺟﻬﺪ ﮐﻦ‬
‫ﮔﺮ ﻣﺮا دل زﻧﺪﻩ ﺧﻮاهﻲ ﮐﺮد ﺟﺎﻣﻲ ﺟﺎﻧﻔﺰاي‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺟﺎن داري ﭼﻪ ﮐﻦ ﺑﺮ ﮐﻦ ﺑﻪ دﻧﺪان ﭘﺸﺖ دﺳﺖ‬
‫ﮔﻮ ﻓﻼﻧﻲ از ﻣﻴﺎن ﺟﺎﻧﺖ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﺳﻼم‬
‫ﺟﺎن او در ﺟﺎن ﺗﻮ ﮔﻢ ﮔﺸﺖ و دل از دﺳﺖ رﻓﺖ‬
‫ﭼﻮن رﺳﻲ ﺁﻧﺠﺎ اﺟﺎزت ﺧﻮاﻩ اول ﺑﻌﺪ از ﺁن‬
‫ﭼﺸﻢ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺮ ﻣﮕﻴﺮ از ﭘﺸﺖ ﭘﺎي و ﮔﻮشدار‬
‫هﺮﭼﻪ ﮔﻮﻳﺪ ﻳﺎدﮔﻴﺮ و ﻳﮏ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺑﺮ دل ﻧﻮﻳﺲ‬
‫ﭼﻨﺪ ﮔﺮﻳﻲ اي ﻓﺮﻳﺪ از ﻋﺸﻖ روﻳﺶ هﻤﭽﻮ ﺷﻤﻊ‬
‫اي ﺻﺒﺎ ﺑﺮﮔﺮد اﻣﺸﺐ ﮔﺮد ﺳﺮ ﺗﺎﭘﺎي او‬
‫اي ﺻﺒﺎ ﺑﺮﮔﺮد اﻣﺸﺐ ﮔﺮد ﺳﺮ ﺗﺎﭘﺎي او‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮔﺮ ﻧﺴﻴﻤﻲ ﺁوري از زﻟﻒ ﻋﻨﺒﺮﺳﺎي او‬
‫دﺷﻨﻪي ﺧﻮﻧﻴﻦ ﺧﻮري از ﻧﺮﮔﺲ ﺷﻬﻼي او‬
‫ﺗﺎ ﻧﮕﺮدي هﻤﭽﻮ ﻣﻦ ﭘﺮواﻧﻪ ﻧﺎ ﭘﺮواي او‬
‫ﮐﺰ ﻧﻈﺮ ﺁزردﻩ ﮔﺮدد ﭼﻬﺮﻩي زﻳﺒﺎي او‬
‫ﭘﺲ ﺑﺮاﻓﺸﺎن ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺮ روي ﺟﻬﺎن ﺁراي او‬
‫ﺟﺎم ﺟﻢ ﭘﺮ ﺁب ﺧﻀﺮ از دﺳﺖ ﻋﻴﺴﻲ ﭼﻮن ﺧﻮرﻧﺪ هﻤﭽﻨﺎن ﺧﻮر ﺷﺮﺑﺘﻲ از ﺟﺎم ﺟﺎن اﻓﺰاي او‬
‫ﺳﺮ ﺑﻪ ﻣﻬﺮم ﻳﮏ ﺷﮑﺮ از ﻟﻌﻞ ﮔﻮهﺮ زاي او‬
‫ﺧﺎﺻﻪ ﺁن ﺳﺎﻋﺖ ﮐﻪ روي ﺁري ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﭘﺎي او‬
‫ﮐﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺷﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﻴﻨﺎي او‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻧﺘﻮان ﮐﺮد اﻻ ﭘﺎﮎ داﻣﻦ راي او‬
‫ﺗﺎ ﻃﻬﺎرت ﮐﺮدﻩ ﮔﺮدي ﮔﺮد هﻔﺖ اﻋﻀﺎي او‬
‫ﺳﻮد ﺗﻮ در هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺲ ﺑﻮد ﺳﻮداي او‬
‫ﺳﺮو ﺳﺮ در ﭘﻴﺶ از رﻓﺘﺎر ﺗﻮ‬
‫ﻧﻘﻄﻪاي اﺳﺖ اﻓﻼﮎ از ﭘﺮﮔﺎر ﺗﻮ‬
‫ﻋﻘﻞ ﮐﻞ ﺟﺰوي اﺳﺖ از رﺧﺴﺎر ﺗﻮ‬
‫از ﺷﮑﺮرﻳﺰ ﺷﮑﺮ ﮔﻔﺘﺎر ﺗﻮ‬
‫ﺑﺮ اﻣﻴﺪ ذرﻩاي دﻳﺪار ﺗﻮ‬
‫ﺟﺎن ﺷﻌﺎع ﺗﻮ ﺟﻬﺎن ﺁﺛﺎر ﺗﻮ‬
‫ﭘﺲ ﮐﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد ﺟﺰ ﺗﻮ ﻳﺎر ﺗﻮ‬
‫هﺴﺖ هﺮ دم ﺗﻴﺰﺗﺮ ﺑﺎزار ﺗﻮ‬
‫ﮐﺲ ﻧﻴﺎﻣﺪ واﻗﻒ اﺳﺮار ﺗﻮ‬
‫از ﻓﻠﮏ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪﺗﺮ در ﮐﺎر ﺗﻮ‬
‫و ﺁﻓﺮﻳﺪن ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ اﻇﻬﺎر ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﻧﺜﺎر ﺗﻮ ﺷﻮد اﻳﺜﺎر ﺗﻮ‬
‫ﮐﺎن ﻧﺜﺎر ﺗﻮﺳﺖ اﻧﻤﻮدار ﺗﻮ‬
‫‪٣٦٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺟﺎن ﻣﺎ را زﻧﺪﻩي ﺟﺎوﻳﺪ ﮔﺮداﻧﻲ ﺑﻪ ﻗﻄﻊ‬
‫ﮔﺮ ﺳﺮ اﻧﮕﺸﺖ ﺑﻲ ﺣﺮﻣﺖ ﺑﻪ زﻟﻒ او ﺑﺮي‬
‫ﭘﻴﮏ راهﻲ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺷﻤﻊ روي او ﻣﻨﮕﺮ ﺑﺴﻲ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ دﺳﺘﻮري ﮐﻪ ﺁري ﭼﻬﺮﻩي او در ﻧﻈﺮ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺧﻮاهﻲ ﮐﺮد ﮐﺎري ﺻﺪ ﺟﻬﺎن ﺟﺎن وام ﮐﻦ‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻨﺸﺴﺘﻪام ﺗﺎ ﺗﺤﻔﻪ ﺁري زودﺗﺮ‬
‫ﺟﻬﺪ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺁن ﺳﻤﻦ را ﺑﺮ ﻧﻴﺎزاري ﺑﻪ ﮔﺮد‬
‫ﺗﺎ ﻧﺴﺎزي ﭼﺸﻢ را از ﺧﺎﮎ ﭘﺎﻳﺶ ﺗﻮﺗﻴﺎ‬
‫ﻏﺴﻞ ﻧﺎﮐﺮدﻩ ﻣﺮو ﺗﺮ داﻣﻦ ﺁﻧﺠﺎ زﻳﻨﻬﺎر‬
‫ﻏﺴﻞ ﮐﻦ اول ﺑﻪ ﺁب دﻳﺪﻩي ﻣﻦ هﻔﺖ ﺑﺎر‬
‫ﮔﺮ زﻳﺎن ﮐﺮدي دل و دﻳﻦ در رﻩ او اي ﻓﺮﻳﺪ‬
‫اي ﺳﺮاﺳﻴﻤﻪ ﻣﻪ از رﺧﺴﺎر ﺗﻮ‬
‫اي ﺳﺮاﺳﻴﻤﻪ ﻣﻪ از رﺧﺴﺎر ﺗﻮ‬
‫ذرﻩاي اﺳﺖ اﻧﺠﻢ زﺧﻮرﺷﻴﺪ رﺧﺖ‬
‫ﮔﻞ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﻴﺶ رﺧﺴﺎرت از ﺁﻧﮏ‬
‫ﭘﺮ ﺷﮑﺮ ﺷﺪ ﺷﺮق ﺗﺎ ﻏﺮب ﺟﻬﺎن‬
‫ﭼﺸﻢ ﮔﺮدد ذرﻩ ذرﻩ در دو ﮐﻮن‬
‫ﮔﻨﺞ ﭘﻨﻬﺎﻧﻲ ﺗﻮ اي ﺟﺎن و ﺟﻬﺎن‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ هﺴﺘﻲ هﺮ زﻣﺎن در ﺧﻮرد ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن ﮐﺴﻲ را ﻧﻴﺴﺖ ﻳﺎرا در دو ﮐﻮن‬
‫ﺻﺪ هﺰاران ﺟﺎن ﻓﺮوﺷﺪ هﺮ ﻧﻔﺲ‬
‫ﺑﻴﺶ ﻣﻲداﻧﻢ هﺰار و ﺻﺪ هﺰار‬
‫دم ﺑﻪ دم ﻣﻲﺁﻓﺮﻳﻨﺪ ﺁﻧﭽﻪ هﺴﺖ‬
‫ﺧﻮد ﻧﻤﻲاﺳﺘﺪ دﻣﻲ ﻳﮏ ذرﻩ ﭼﻴﺰ‬
‫هﺮ زﻣﺎﻧﻲ ﺻﺪ هﺰاران ﻋﺎﻟﻢ اﺳﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺧﻮاري و ﻏﻢ هﺮ ﮐﻪ ﺷﺪ ﻏﻤﺨﻮار ﺗﻮ‬
‫ﮐﺰ هﺰاران ﺗﺨﺖ ﺑﻬﺘﺮ دار ﺗﻮ‬
‫زان هﻤﻪ ﮔﻞ ﺧﻮﺷﺘﺮم ﻳﮏ ﺧﺎر ﺗﻮ‬
‫ﺑﺮهﻢ اﻧﺪازم ﺑﻪ اﺳﺘﻈﻬﺎر ﺗﻮ‬
‫در دل ﻣﻦ ذرﻩاي ﺗﻴﻤﺎر ﺗﻮ‬
‫در ﻟﺤﺪ ﺁورد و در دﻳﻮار ﺗﻮ‬
‫زﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺷﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﺧﻮد ﻋﻄﺎر ﺗﻮ‬
‫ﮐﻮﺗﺎﻩ ﮐﺮدﻩ ﻗﺼﻪي زﻟﻒ دراز ﺗﻮ‬
‫زﻧﮕﻲ دﻟﻢ ز ﺷﺎدي ﺑﻲ ﺗﺮﮐﺘﺎز ﺗﻮ‬
‫ﮐﺎن راﺳﺖ ﺑﻮد ﺗﺮﮎ ﮐﺞ ﭘﺮدﻩ ﺳﺎز ﺗﻮ‬
‫از ﺷﻮق زﻟﻒ ﻋﻨﺒﺮي ﺳﺮﻓﺮاز ﺗﻮ‬
‫ﺁزاد ﺷﺪ ز ﻗﺎﻣﺖ ﺗﻮ در ﻧﻤﺎز ﺗﻮ‬
‫زان ﺧﻂ ﻣﺤﻘﻖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺪ ﻧﺴﺦ ﻧﺎز ﺗﻮ‬
‫ﭘﺮوردﻩ اﺳﺖ از ﺷﮑﺮ دﻟﻨﻮاز ﺗﻮ‬
‫ﻃﻮﻃﻲ ﮔﺮﻓﺖ ﻏﺎﺷﻴﻪي دﻟﻨﻮاز ﺗﻮ‬
‫از ﺣﺪ ﮔﺬﺷﺖ ﺷﻮق ﻣﻦ و اﺣﺘﺮاز ﺗﻮ‬
‫واﻗﻒ ﻧﮕﺸﺖ هﻴﭻﮐﺲ از ﮔﻨﺞ راز ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن ﮐﺲ ﻧﺒﻮد ﻣﺤﺮم ﮐﻮي ﻣﺠﺎز ﺗﻮ‬
‫ﮔﺮ ﺳﺮ دﻣﻲ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺑﺘﺎﺑﺪ ز ﮔﺎز ﺗﻮ‬
‫ﺗﻦ ﺑﻪ اﻧﺪوﻩ ﻓﺮو داد از ﺗﻮ‬
‫ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﭼﺸﻤﻪي ﺧﻮن زاد از ﺗﻮ‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻢ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﺁزاد از ﺗﻮ‬
‫ﻃﺎﻗﺘﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﻳﺎد از ﺗﻮ‬
‫‪٣٦٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ هﺮﮔﺰ ﻧﺒﻴﻨﺪ ذرﻩاي‬
‫زان ﺣﺴﻴﻦ از دار ﺗﻮ ﻣﻨﺼﻮر ﺷﺪ‬
‫ﮔﺮ هﻤﻪ ﺁﻓﺎق ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺮ ﮔﻞ اﺳﺖ‬
‫ﺻﺪ ﺳﭙﻪ هﺮﻟﺤﻈﻪ ﮔﺮ ﻇﺎهﺮ ﺷﻮد‬
‫ﻣﻲﺑﭽﺮﺑﺪ ﺑﺮ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺧﻮش دﻟﻲ‬
‫روي ﮔﺮداﻧﻴﺪ ﻋﻄﺎر از دو ﮐﻮن‬
‫ﻋﺎﻟﻤﻲ در هﺴﺘﻲ ﺧﻮد ﻣﺎﻧﺪﻩاﻧﺪ‬
‫ﻣﺎﻳﻴﻢ دل ﺑﺮﻳﺪﻩ ز ﭘﻴﻮﻧﺪ و ﻧﺎز ﺗﻮ‬
‫ﻣﺎﻳﻴﻢ دل ﺑﺮﻳﺪﻩ ز ﭘﻴﻮﻧﺪ و ﻧﺎز ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﺗﺮﮐﺘﺎز هﻨﺪوي زﻟﻒ ﺗﻮ دﻳﺪﻩام‬
‫هﺮﮔﺰ ﻧﺴﺎﺧﺖ در رﻩ ﻋﺸﺎق ﭘﺮدﻩاي‬
‫ﺳﺮ در ﻧﺸﻴﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩام از ﻏﻢ ﭼﻮ ﻣﺴﺖ ﻋﺸﻖ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻮد ﭘﻴﺶ ﻗﺎﻣﺖ ﺗﻮ ﺳﺮو در ﻧﻤﺎز‬
‫ﺧﻄﺖ ﮐﻪ ﺁﻓﺘﺎب رﺧﺖ را روان ﺑﻮد‬
‫ﻧﻲ ﻧﻲ ﮐﻪ هﺴﺖ ﺧﻂ ﺗﻮ ﺳﺮﺳﺒﺰ ﻃﻮﻃﻴﻲ‬
‫ﺷﻬﺒﺎز ﺣﺴﻦ ﺗﻮ ﭼﻮ ز ﺧﻂ ﻳﺎﻓﺖ ﭘﺮ و ﺑﺎل‬
‫هﺮ روز اﺣﺘﺮاز ﺗﻮ ﺑﻴﺶ اﺳﺖ ﺳﻮي ﻣﻦ‬
‫از ﺑﺲ ﮐﻪ هﺴﺖ در رﻩ ﺳﻮداي ﺗﻮ ﻃﻠﺴﻢ‬
‫ﭼﻮن از ﮐﺴﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ روﻳﺖ ﻃﻠﺐ ﮐﻨﻢ‬
‫ﺳﺮ ﺑﺎز زن ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺑﻪ ﮔﺎزي ﻓﺮﻳﺪ را‬
‫ﺗﺎ دل ز دﺳﺖ ﺑﻴﻔﺘﺎد از ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ دل ز دﺳﺖ ﺑﻴﻔﺘﺎد از ﺗﻮ‬
‫دل ﻣﻦ ﮔﺸﺖ ﭼﻮ درﻳﺎﻳﻲ ﺧﻮن‬
‫ﺗﺎ دﻟﻢ ﺑﻨﺪﻩي ﺳﻮداي ﺗﻮ ﺷﺪ‬
‫ﭼﻨﺪ در ﺧﻮن دﻟﻢ ﮔﺮداﻧﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮔﺮ زﻳﺎﻧﻴﻢ ﺑﻮد ﺑﺎد از ﺗﻮ‬
‫ﺧﺎﻣﺸﻲ از ﻣﻦ و ﺑﻴﺪاد از ﺗﻮ‬
‫ﺷﺮﻣﻢ ﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﮐﻨﻢ ﻳﺎد از ﺗﻮ‬
‫ﮔﺮ ﻧﻴﻢ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻏﻤﺖ ﺷﺎد از ﺗﻮ‬
‫ﮐﺎر ﺑﺎ درد ﺗﻮ اﻓﺘﺎد از ﺗﻮ‬
‫ﺷﺪ درﻳﻦ واﻗﻌﻪ ﺑﺮ ﺑﺎد از ﺗﻮ‬
‫زﻧﺪﻩ ﺑﻴﻨﻢ هﻤﻪ ﺟﻬﺎن از ﺗﻮ‬
‫هﺮ ﺷﺐ از ﺷﺮم‪ ،‬ﭘﺮ ﻓﻐﺎن از ﺗﻮ‬
‫ﺷﮑﺮ ﮔﻮﻳﻢ ﺑﻪ ﺻﺪ زﺑﺎن از ﺗﻮ‬
‫ﮐﻪ ﮐﻤﺮ ﻣﺎﻧﺪ ﺑﻲ ﻣﻴﺎن از ﺗﻮ‬
‫اﻳﻦ ﭼﻪ ﺷﻴﻮﻩ اﺳﺖ ﺻﺪ ﻓﻐﺎن از ﺗﻮ‬
‫ﻟﻴﮏ ﺟﺎن ﮐﺮدﻩام ﻧﻬﺎن از ﺗﻮ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺮا هﺴﺖ ﺑﻴﻢ ﺟﺎن از ﺗﻮ‬
‫ﮐﻴﻦ ﺑﺪادم ز ﺑﻴﻢ ﺁن از ﺗﻮ‬
‫ﺻﺒﺮ ﮐﻔﺮ اﺳﺖ ﻳﮏ زﻣﺎن از ﺗﻮ‬
‫ﮐﻪ ﺷﻮد ﻣﺤﻮ ﺟﺎودان از ﺗﻮ‬
‫ﻧﺘﻮان ﻳﺎﻓﺖ ﻧﺸﺎن از ﺗﻮ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻋﻄﺎر را اﻣﺎن از ﺗﻮ‬
‫هﺮ ﻧﻔﺲ دل ﺧﺴﺘﻪﺗﺮ دارم ز ﺗﻮ‬
‫ﻣﻲ ﺑﺒﺎزم ﺗﺎ ﺧﺒﺮ دارم ز ﺗﻮ‬
‫هﻴﭻ ﺁﺑﻲ ﺑﺮ ﺟﮕﺮ دارم ز ﺗﻮ‬
‫ﭘﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭼﺸﻢ ﺗﺮ دارم ز ﺗﻮ‬
‫زاﻧﮑﻪ دل ﺧﻮن ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﺮ دارم ز ﺗﻮ‬
‫‪٣٦٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻟﻴﮏ ﻓﺮﻳﺎد ﻧﻤﻲدارد ﺳﻮد‬
‫ﺗﺎ ز ﻋﻤﺮم ﻧﻔﺴﻲ ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﺧﺎﻣﺸﻲ ﺑﻪ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ دل ﮐﻪ ﻣﺮاﺳﺖ‬
‫در رﻩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺷﺎدﻳﻢ ﻣﺒﺎد‬
‫ﺷﺎدﻣﺎﻧﻴﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺮا‬
‫دل ﻋﻄﺎر ﭼﻮ درد ﺗﻮ ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫اي ﻣﺮا زﻧﺪﮔﻲ ﺟﺎن از ﺗﻮ‬
‫اي ﻣﺮا زﻧﺪﮔﻲ ﺟﺎن از ﺗﻮ‬
‫ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﻓﺮو ﺷﻮد ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬
‫ﮔﺮ زﺑﺎﻧﻲ دهﻲ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺷﮑﺮم‬
‫دﺳﺖ ﭼﻮن در ﮐﻤﺮ ﮐﻨﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ‬
‫ﺑﺎر ﻧﺪهﻲ و ﭘﻴﺶ ﺧﻮد ﺧﻮاﻧﻲ‬
‫دل ز ﻣﻦ ﺑﺮدي و ﻧﮕﻔﺘﻢ هﻴﭻ‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﺎز ﺧﻮاهﻢ دل‬
‫ﺟﺎن رهﺎ ﮐﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﻮ دل ﺑﺮدي‬
‫دﻋﻮي ﺻﺒﺮ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﺮا‬
‫اﺛﺮ وﺻﻞ ﺗﻮ ﮐﺴﻲ ﻳﺎﺑﺪ‬
‫ﺗﺎ ﻧﺸﺎﻧﻲ ز ﺧﻠﻖ ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن را ﺧﻂ اﻣﺎن دادي‬
‫هﺮ زﻣﺎن ﺷﻮري دﮔﺮ دارم ز ﺗﻮ‬
‫هﺮ زﻣﺎن ﺷﻮري دﮔﺮ دارم ز ﺗﻮ‬
‫ﺑﺮ ﺑﺴﺎط ﻋﺸﻖ ﺗﻮ هﺮ دو ﺟﻬﺎن‬
‫ﺧﺎﮎ ﺑﺮ ﻓﺮﻗﻢ اﮔﺮ ﺟﺰ ﺧﻮن دل‬
‫ﭼﻮن ﻧﺪارم هﻴﭻ ﺁﺑﻲ ﺑﺮ ﺟﮕﺮ‬
‫ﻧﻪ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﺗﺮ اﺳﺖ از ﺧﻮن دل‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﺮ ﺗﻮﻳﻲ ﻋﺸﻖ دﮔﺮ دارم ز ﺗﻮ‬
‫هﻢ ﺗﻮي ﺗﻮﻳﻲ اﮔﺮ دارم ز ﺗﻮ‬
‫دل ﭼﻮ ﺧﻮن ﺷﺪ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺑﺮدارم ز ﺗﻮ‬
‫ﺳﻮز و ﺗﻔﻲ ﺗﺎ ﺳﺤﺮ دارم ز ﺗﻮ‬
‫زرد روﻳﻲ در ﺑﺪر دارم ز ﺗﻮ‬
‫ﺳﻮي دردي راﻩ ﺑﺮ دارم ز ﺗﻮ‬
‫ﺟﺰو ﺟﺰوم ﻧﻮﺣﻪﮔﺮ دارم ز ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ﺁﺧﺮ دﺳﺖ ﺑﺮدارم ز ﺗﻮ‬
‫دﺳﺖ ﺑﺎ ﻏﻢ در ﮐﻤﺮ دارم ز ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ﺁﺧﺮ دردﺳﺮ دارم ز ﺗﻮ‬
‫ﺑﻨﺪﮔﻲ از ﻋﻘﻞ و ﺟﺎن ﻓﺮﻣﺎن ز ﺗﻮ‬
‫ﺻﺪ هﺰاران درد ﺑﻲ درﻣﺎن ز ﺗﻮ‬
‫ﺑﺎز ﻳﺎﺑﻢ ﺑﻲ ﺳﺨﻦ ﺻﺪ ﺟﺎن ز ﺗﻮ‬
‫ﺗﻮ ﻧﻪاي اﻣﺎ هﻤﻪ اﺣﺴﺎن ز ﺗﻮ‬
‫ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺲ ﺣﻴﺮان و ﺳﺮﮔﺮدان ز ﺗﻮ‬
‫هﺴﺖ در هﺮ ﻗﻄﺮﻩ ﺻﺪ ﻃﻮﻓﺎن ز ﺗﻮ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﺎرد ﺑﻲﺗﻮ ﭼﻮن ﺑﺎران ز ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮون ﺁﻳﻢ ازﻳﻦ زﻧﺪان ز ﺗﻮ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺧﻮاهﻢ داﺷﺘﻦ دﻳﻮان ز ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﺷﻮد هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﭘﻨﻬﺎن ز ﺗﻮ‬
‫ﺧﻠﻖ ﺧﻮد ﮔﺮدﻧﺪ ﺟﺎن اﻓﺸﺎن ز ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺴﻮزد اﻳﻦ دل ﺑﺮﻳﺎن ز ﺗﻮ‬
‫ﻣﻲروم ﺑﺮ ﺧﺎﮎ دل ﭘﺮ ﺧﻮن ز ﺗﻮ‬
‫زاد راهﻢ درد روزاﻓﺰون ز ﺗﻮ‬
‫‪٣٧٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اﻳﻦ دل ﻳﮑﺘﺎي ﻣﻦ ﺷﺪ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺗﻮ‬
‫ﻧﻲ ﺧﻄﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ در دل ﺗﻮي ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدي دل ز ﻣﻦ ﺑﺮدار و رو‬
‫هﺮ ﺷﺒﻲ ﭼﻮن ﺷﻤﻊ ﺑﻲﺻﺒﺢ رﺧﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺮﺁﻳﺪ ﺻﺒﺢ هﻤﭽﻮن ﺁﻓﺘﺎب‬
‫هﻤﭽﻮ ﭼﻨﮕﻲ هﺮ رﮔﻲ در ﭘﺮدﻩاي‬
‫هﻤﭽﻮ ﻧﻲ دل ﭘﺮ ﺧﺮوش و ﺗﻦ ﻧﺰار‬
‫ﻣﺎﻩ روﻳﺎ ﮐﺎر ﻣﻦ از دﺳﺖ ﺷﺪ‬
‫ﮐﻮﻩ ﻏﻢ ﺑﺮﮔﻴﺮ از ﺟﺎﻧﻢ از ﺁﻧﮏ‬
‫ﺧﻴﺰ اي ﻋﻄﺎر و ﺳﺮ در ﻋﺸﻖ ﺑﺎز‬
‫اي ﺧﺮد را زﻧﺪﮔﻲ ﺟﺎن ز ﺗﻮ‬
‫اي ﺧﺮد را زﻧﺪﮔﻲ ﺟﺎن ز ﺗﻮ‬
‫هﺮ زﻣﺎن ﻗﺴﻢ دل ﭘﺮ درد ﻣﻦ‬
‫ﮔﺮ ز ﻣﻦ ﺟﺎن ﻣﻲﺑﺮي از ﻳﮏ ﺳﺨﻦ‬
‫ﻣﻦ ﻧﻴﻢ اﻣﺎ هﻤﻪ زﺷﺘﻲ ز ﻣﻦ‬
‫ﭘﺎي از ﺳﺮ ﮐﺮدﻩ ﺳﺮ از ﭘﺎي ﭼﺮخ‬
‫ﻗﻄﺮﻩي اﺷﮑﻢ ﮐﻪ ﺁن را ﻧﻴﺴﺖ ﺣﺪ‬
‫روز و ﺷﺐ ﺑﺮ ﺟﺎن ﻣﻦ درد و درﻳﻎ‬
‫ﻳﻮﺳﻒ ﻋﻬﺪي ﺑﺮون ﺁي از ﺣﺠﺎب‬
‫ذرﻩ ذرﻩ در زﻣﻴﻦ و ﺁﺳﻤﺎن‬
‫ﺑﺎ ﻋﺪم ﺑﺮ ﺟﻤﻠﻪ و ﭘﻴﺪا ﺑﺒﺎش‬
‫ﺗﻮ ﻧﻘﺎب از ﭼﻬﺮﻩ ﺑﺮﮔﻴﺮي ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫وارهﺎن ﻋﻄﺎر را ﻳﮑﺒﺎرﮔﻲ‬
‫ﻣﻲروم ﺑﺮ ﺧﺎﮎ دل ﭘﺮ ﺧﻮن ز ﺗﻮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﺰ هﻤﻪ ﮐﺲ ﻓﺎرﻏﻢ ﺑﻴﺮون ز ﺗﻮ‬
‫ﺻﺪ هﺰاران ﭼﺸﻢ ﭼﻮن ﮔﺮدون ز ﺗﻮ‬
‫هﻤﭽﻮ ﺑﺎران اﺷﮏ ﺑﺮ هﺎﻣﻮن ز ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﻧﺘﺎزد اﺷﮏ ﻣﻦ ﮔﻠﮕﻮن ز ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﺑﮕﺮدﻧﺪ اهﻞ دل در ﺧﻮن ز ﺗﻮ‬
‫هﺮ ﻧﻔﺲ ﺻﺪ درد دﻳﮕﺮﮔﻮن ز ﺗﻮ‬
‫ﮐﻲ ﮐﻨﻢ ﺑﺎ ﺧﺎﮎ و ﺧﻮن ﻣﻌﺠﻮن ز ﺗﻮ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺑﺲ زار اﺳﺖ اﻳﻦ ﻣﺠﻨﻮن ز ﺗﻮ‬
‫ﻣﻦ ﻃﻤﻊ ﭼﻮن دارم ﺁن اﮐﻨﻮن ز ﺗﻮ‬
‫هﺮ دﻣﻢ ﺻﺪ وﻋﺪﻩي ﻣﻮزون ز ﺗﻮ‬
‫ﭼﻨﺪ ﮔﺮدم هﻤﭽﻮ ﺑﻮﻗﻠﻤﻮن ز ﺗﻮ‬
‫ﻣﺤﻮ ﺷﺪ در ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻴﭽﻮن ز ﺗﻮ‬
‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﺷﻮري در ﺟﻬﺎن از زﻟﻒ ﺷﻮراﻧﮕﻴﺰ ﺗﻮ‬
‫ﺑﺲ ﺧﻮن ﮐﻪ از دﻟﻬﺎ ﺑﺮﻳﺨﺖ ﺁن ﻏﻤﺰﻩي ﺧﻮنرﻳﺰ ﺗﻮ‬
‫ﺷﺪ ﺧﻮن ﭼﺸﻤﻢ ﭼﺸﻤﻪ زن از ﭼﺸﻢ رﻧﮓ ﺁﻣﻴﺰ ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن ﮐﺲ ﻧﻤﺎﻧﺪ اﻧﺪر ﺟﻬﺎن ﺗﺎ ﮐﻲ ﺑﻮد ﺧﻮنرﻳﺰ ﺗﻮ‬
‫از ﺣﺪ ﮔﺬﺷﺖ اي ﺟﺎن و دل درد ﻣﻦ و ﭘﺮهﻴﺰ ﺗﻮ‬
‫ﺷﻴﺮان هﻤﻪ ﮔﺮدن ﻧﻬﻨﺪ از ﺑﻴﻢ دﺳﺖ ﺁوﻳﺰ ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن ﻣﺮغ ﺑﺴﻤﻞ در رهﺖ ﻣﺴﺖ از ﺧﻂ ﻧﻮﺧﻴﺰ ﺗﻮ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺷﺪ ﺷﻮرﻳﺪﻩ دل از ﭼﺸﻢ ﺷﻮراﻧﮕﻴﺰ ﺗﻮ‬
‫ﺳﺮﺳﺒﺰي و ﺷﺐ رﻧﮕﻲ وﺻﻒ ﺧﻂ و ﺧﺎل ﺗﻮ‬
‫در دق و ورم ﻣﺎﻧﺪﻩ از رﺷﮏ هﻼل ﺗﻮ‬
‫ﭘﺮوردﻩ ﺑﻪ زﻳﺮ ﭘﺮ ﺳﻴﻤﺮغ ﺟﻤﺎل ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻮ ﮐﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁرد ﻳﮏ ذرﻩ وﺻﺎل ﺗﻮ‬
‫‪٣٧١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫در دو ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺎري ﺑﺎ ﮐﺴﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﻲ ﺑﺮ در ﻧﻬﻢ دراﻧﺘﻈﺎر‬
‫ﭼﻨﺪ رﻳﺰم از ﺳﺮ ﻳﮏ ﻳﮏ ﻣﮋﻩ‬
‫ﺗﻮ ﺑﺘﺎز از ﻧﺎز ﺷﺒﺮﻧﮓ ﺟﻤﺎل‬
‫ﺗﺨﺖ ﺑﻨﻬﺎدي ﻣﻴﺎن ﺧﻮن دل‬
‫ﻣﻲﻓﺮود ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻏﻤﮑﺸﻢ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﻳﮏ درد ﻣﺮا ﻣﻌﺠﻮن ﮐﻨﻲ‬
‫رﺣﻢ ﮐﻦ زﻳﻦ ﺑﻴﺶ زﻧﺠﻴﺮم ﻣﮑﺶ‬
‫وﺻﻞ ﺗﻮ هﺮﮔﺰ ﻧﻴﺎﺑﺪ هﻴﭽﮑﺲ‬
‫ﻟﻴﮏ ﮐﻲ ﮔﺮدد اﻣﻴﺪم ﻣﻨﻘﻄﻊ‬
‫ﻳﮏ رهﻢ ﻳﮑﺮﻧﮓ ﮔﺮدان در ﻓﻨﺎ‬
‫ﺗﺎ ﻓﺮﻳﺪ از ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻲ اﺛﺒﺎت ﮔﺸﺖ‬
‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﺷﻮري در ﺟﻬﺎن از زﻟﻒ ﺷﻮراﻧﮕﻴﺰ ﺗﻮ‬
‫اي زﻟﻔﺖ از ﻧﻴﺮﻧﮓ و ﻓﻦ ﮐﺮدﻩ ﻣﺮا ﺑﻲ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‬
‫در راﻩ ﺗﻮ از ﺳﺮﮐﺸﺎن ﻧﻲ ﻳﺎد ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻧﻲ ﻧﺸﺎن‬
‫ﺷﺪ ﺑﻲ ﺗﻮ اي ﺷﻤﻊ ﭼﮕﻞ دﻳﻮاﻧﮕﻲ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺳﺠﻞ‬
‫ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻣﺮدان رهﻨﺪ از ﺷﻮق ﺗﻮ ﺟﺎن ﻣﻲدهﻨﺪ‬
‫از ﺷﻮق روي ﭼﻮن ﻣﻬﺖ ﮔﺮدن ﮐﺸﺎن درﮔﻬﺖ‬
‫ﺑﻲ روي ﺗﻮ اي دل ﮔﺴﻞ درﻣﺎﻧﺪﻩي ﭘﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﮔﻞ‬
‫اي ﺟﻠﻮﻩﮔﺮ ﻋﺎﻟﻢ‪ ،‬ﻃﺎوس ﺟﻤﺎل ﺗﻮ‬
‫اي ﺟﻠﻮﻩﮔﺮ ﻋﺎﻟﻢ‪ ،‬ﻃﺎوس ﺟﻤﺎل ﺗﻮ‬
‫ﺑﺪري ﮐﻪ ﻓﺮو ﺷﺪ زو ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺑﻪ ﺗﺎرﻳﮑﻲ‬
‫ﺻﺪ ﻣﺮد ﭼﻮ رﺳﺘﻢ را ﭼﻮن ﺑﭽﻪي ﻳﮏ روزﻩ‬
‫زان درﻓﮑﻨﺪ ﺧﻮد را ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺑﻪ هﺮ روزن‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻧﺮﺳﺪ ﺑﻪ رخ ﺧﻮب ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻣﺜﺎل ﺗﻮ‬
‫ﺧﻮد هﻢ ﺗﮏ ﺑﺮق ﺁﻣﺪ ﺷﺒﺮﻧﮓ ﺧﻴﺎل ﺗﻮ‬
‫ﮐﺸﺘﻦ ﺷﻮدم واﺟﺐ از ﮔﻔﺖ ﻣﺤﺎل ﺗﻮ‬
‫ﺷﺪ ﮔﻨﮓ زﺑﺎن او در وﺻﻒ ﮐﻤﺎل ﺗﻮ‬
‫ﻋﻘﻞ هﻤﻪ ﻣﻘﺮﺑﺎن‪ ،‬ﺑﻲ ﺧﺒﺮ از وﺻﺎل ﺗﻮ‬
‫هﺠﺪﻩ هﺰار ﻋﺎﻟﻢ اﺳﺖ ﺁﻳﻨﻪي ﺟﻤﺎل ﺗﻮ‬
‫هﺮﭼﻪ ﮐﻪ هﺴﺖ در ﺟﻬﺎن هﺴﺖ هﻤﻪ ﻣﺜﺎل ﺗﻮ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺠﺎل ﻧﮑﺘﻪاي در ﺻﻔﺖ ﮐﻤﺎل ﺗﻮ‬
‫ﭘﺸﺖ ﺧﻤﻴﺪﻩ ﻣﻲرود در ﻏﻢ ﮔﻮﺷﻤﺎل ﺗﻮ‬
‫هﺮ ﮐﻪ دﻣﻲ ﺟﻼب ﺧﻮرد از ﻗﺪح ﺟﻼل ﺗﻮ‬
‫زاﻧﮑﻪ وﺟﻮد ﮔﻢ ﮐﻨﺪ ﺧﻠﻖ در اﺗﺼﺎل ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﻟﺐ ﺧﺸﮏ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺗﺮ ﺷﻮد از زﻻل ﺗﻮ‬
‫رد ﻣﮑﻨﺶ ﮐﻪ در ﺳﺨﻦ هﺴﺖ زﺑﺎﻧﺶ ﻻل ﺗﻮ‬
‫ﭼﺸﻢ ﻋﻘﻠﻢ روﺷﻦ از اﻧﻌﺎم ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﭼﺸﻴﺪم ﺟﺮﻋﻪاي از ﺟﺎم ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺪﻳﺪم ﺳﻴﻢ هﻔﺖ اﻧﺪام ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﻠﻖ ﺁوﻳﺨﺘﻢ در دام ﺗﻮ‬
‫ﺟﺎن ﻣﻦ ﺁﺳﻮدﻩ از دﺷﻨﺎم ﺗﻮ‬
‫ﺟﺎن ﺑﺪﻩ ﺗﺎ ﺧﻂ ﮐﺸﻢ در ﻧﺎم ﺗﻮ‬
‫از ﭘﻲ ﺟﺎن ﺧﻮاﺳﺘﻦ ﭘﻴﻐﺎم ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﺷﺪم ﺑﻲ ﺻﺒﺮ و ﺑﻲ ﺁرام ﺗﻮ‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ دل ﺑﺴﺘﻪام در وام ﺗﻮ‬
‫از ﺗﻘﺎﺿﺎهﺎي ﺑﻲ هﻨﮕﺎم ﺗﻮ‬
‫‪٣٧٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﻪ ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻪ روز و ﺷﺐ دواﺳﺒﻪ هﻤﻲ ﺗﺎزد‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ز ﺧﻴﺎل ﺗﻮ رﻧﮕﻲ ﺑﻮدم ﻳﮏ ﺷﺐ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ ﺗﻮ را از ﻣﻦ ﺻﺒﺮ اﺳﺖ اﮔﺮ ﺧﻮاهﻲ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺑﻪ وﺻﺎﻓﻲ ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻪ ﮐﻤﺎل ﺁﻣﺪ‬
‫اي دل و ﺟﺎن ﮐﺎﻣﻼن‪ ،‬ﮔﻢ ﺷﺪﻩ در ﮐﻤﺎل ﺗﻮ‬
‫اي دل و ﺟﺎن ﮐﺎﻣﻼن‪ ،‬ﮔﻢ ﺷﺪﻩ در ﮐﻤﺎل ﺗﻮ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻮﻳﻲ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻧﮕﺮ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺒﻴﻦ ﮐﻪ داﻳﻤﺎ‬
‫ﺗﺎ دل ﻃﺎﻟﺒﺎﻧﺖ را از ﺗﻮ دﻻﻟﺘﻲ ﺑﻮد‬
‫ﺟﻤﻠﻪي اهﻞ دﻳﺪﻩ را از ﺗﻮ زﺑﺎن ز ﮐﺎر ﺷﺪ‬
‫ﭼﺮخ روﻧﺪﻩ ﻗﺮنهﺎ ﺑﻲ ﺳﺮ و ﭘﺎي در رهﺖ‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪش ﻧﺸﺎن و ﻧﺎم از دو ﺟﻬﺎن ﺑﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪ‬
‫ﻣﺎﻧﺪﻩاﻧﺪ دور دور اهﻞ دو ﮐﻮن از رهﺖ‬
‫ﺧﺸﮏ ﺷﺪﻳﻢ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﭘﺮدﻩ ز روي ﺑﺮﻓﮑﻦ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻓﺮﻳﺪ در ﺟﻬﺎن هﺴﺖ ﻓﺼﻴﺢﺗﺮ ﮐﺴﻲ‬
‫اي ﻏﺬاي ﺟﺎن ﻣﺴﺘﻢ ﻧﺎم ﺗﻮ‬
‫اي ﻏﺬاي ﺟﺎن ﻣﺴﺘﻢ ﻧﺎم ﺗﻮ‬
‫ﻋﻘﻞ ﻣﻦ دﻳﻮاﻧﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﻣﺴﺖ ﺷﺪ‬
‫ﺷﺶ ﺟﻬﺖ از روي ﻣﻦ ﺷﺪ هﻤﭽﻮ زر‬
‫ﺣﻠﻘﻪي زﻟﻒ ﺗﻮام داﻣﻲ ﻧﻬﺎد‬
‫دﺷﻨﻪي ﭼﺸﻤﺖ اﮔﺮ ﺧﻮﻧﻢ ﺑﺮﻳﺨﺖ‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدي ﮐﺰ ﺗﻮام ﺑﮕﺮﻓﺖ دل‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻨﺸﺴﺘﻪام ﺗﺎ در رﺳﺪ‬
‫وﻋﺪﻩ دادي ﺑﻮﺳﻪاي و ﺗﻦ زدي‬
‫وام داري ﺑﻮﺳﻪاي و از ﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫وام ﻧﮕﺬاري و ﮔﻮﻳﻲ ﺑﮑﺸﻤﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺪﻳﻦ ﺑﺮ ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ ﮐﺎم ﺗﻮ‬
‫ﮔﺮ ﻧﺒﻮدي هﻤﭽﻮ ﺷﻤﻌﻲ ﺧﺎم ﺗﻮ‬
‫ﺷﺎدي هﺮ دو ﺟﻬﺎﻧﻢ ﻏﻢ ﺗﻮ‬
‫ﻏﻢ ﺗﻮ داد ﻧﺸﺎﻧﻢ ﻏﻢ ﺗﻮ‬
‫زود ﺑﺮهﺎﻧﺪ از ﺁﻧﻢ ﻏﻢ ﺗﻮ‬
‫ﺑﺲ ﺑﻮد ﻣﺮهﻢ ﺟﺎﻧﻢ ﻏﻢ ﺗﻮ‬
‫اي هﻤﻪ ﺳﻮد و زﻳﺎﻧﻢ ﻏﻢ ﺗﻮ‬
‫ﮐﻪ ﻓﺮو ﺑﺴﺖ زﺑﺎﻧﻢ ﻏﻢ ﺗﻮ‬
‫ﻧﺪهﺪ هﻴﭻ اﻣﺎﻧﻢ ﻏﻢ ﺗﻮ‬
‫ﮐﺮد اﻧﮕﺸﺖ زﻧﺎﻧﻢ ﻏﻢ ﺗﻮ‬
‫هﻤﻪ ﭘﻴﺪا و ﻧﻬﺎﻧﻢ ﻏﻢ ﺗﻮ‬
‫در رﺑﺎﻳﺪ ز ﻣﻴﺎﻧﻢ ﻏﻢ ﺗﻮ‬
‫ﺳﺮو ﺁزاد ﺑﻨﺪﻩي ﺗﻮ‬
‫از ﻃﺮﻩي ﺳﺮ ﻓﮑﻨﺪﻩي ﺗﻮ‬
‫از ﻧﺮﮔﺲ ﻧﻴﻢ زﻧﺪﻩي ﺗﻮ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﭼﻮ ﻗﻠﻢ دوﻧﺪﻩي ﺗﻮ‬
‫ﺗﻮ دﻟﮑﺶ و دل ﮐﺸﻨﺪﻩ ﺗﻮ‬
‫در ﺧﻮن ﮔﺮدد ز ﺧﻨﺪﻩي ﺗﻮ‬
‫ﮐﻲ در ﺗﻮ رﺳﺪ روﻧﺪﻩي ﺗﻮ‬
‫داﻧﻲ ﮐﻪ ﺑﻮد ﭘﺮﻧﺪﻩي ﺗﻮ‬
‫‪٣٧٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﻮﺳﻪ در ﮐﺎﻣﺖ ﻧﮕﻪدار و ﻣﺪﻩ‬
‫ﮐﻲ ﭼﻮ ﺷﻤﻌﻲ ﺳﻮﺧﺘﻲ ﻋﻄﺎر دل‬
‫اي ﺟﮕﺮ ﮔﻮﺷﻪي ﺟﺎﻧﻢ ﻏﻢ ﺗﻮ‬
‫اي ﺟﮕﺮ ﮔﻮﺷﻪي ﺟﺎﻧﻢ ﻏﻢ ﺗﻮ‬
‫ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﻧﺸﺎن ﻧﻴﺴﺖ ازو‬
‫ﮔﺮ ز ﻣﮋﮔﺎﻧﺖ ﺟﺮاﺣﺖ رﺳﺪم‬
‫زان ﺟﺮاﺣﺖ ﭼﻪ ﻏﻤﻢ ﺑﺎﺷﺪ از ﺁﻧﮏ‬
‫ﺟﻤﻠﻪي ﺳﻮد و زﻳﺎﻧﻢ ﻏﻢ ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ز ﻏﻤﺖ ﺑﺎ ﮐﻪ ﺑﺮﺁرم ﻧﻔﺴﻲ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﺁهﻲ ﮐﻨﻢ از دﺳﺖ ﻏﻤﺖ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪم اﻧﮕﺸﺖ زﻧﺎن‬
‫هﺴﺖ در هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﺗﺎ ﺑﻪ اﺑﺪ‬
‫ﮔﺮ درﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﺗﻮ ﻓﺮﻳﺪ‬
‫اي ﻏﻨﭽﻪ ﻏﻼم ﺧﻨﺪﻩي ﺗﻮ‬
‫اي ﻏﻨﭽﻪ ﻏﻼم ﺧﻨﺪﻩي ﺗﻮ‬
‫اﻓﺘﺎد ﺳﺮ هﺰار ﺳﺮﮐﺶ‬
‫ﮔﻠﻬﺎي ﺑﻬﺎر ﻧﻴﻢ ﻣﺮدﻩ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻟﻮح از ﺳﺮ‬
‫ﻣﻦ ﮐﺸﺘﻪ و ﻏﻢ ﮐﺸﻨﺪﻩي ﻣﻦ‬
‫زان اﺳﺖ ﺷﻔﻖ ﮐﻪ ﻃﻮﻃﻲ ﭼﺮخ‬
‫ﭼﻮن ﺳﺎﻳﻪ در ﺁﻓﺘﺎب ﻧﺮﺳﺪ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺑﻪ هﺮ ﭘﺮي ﮐﻪ ﭘﺮد‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﻲﮐﻨﺪ ﺳﻮداي ﺗﻮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻣﻲﮐﺸﻢ ﭼﻮن ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺲ هﻤﺘﺎي ﺗﻮ‬
‫ﭘﻴﺶ ﺑﺪر ﻋﺎرض زﻳﺒﺎي ﺗﻮ‬
‫ﻳﮏ ﮔﺮﻩ از زﻟﻒ ﻋﻨﺒﺮﺳﺎي ﺗﻮ‬
‫از ﺧﺪﻧﮓ ﻧﺮﮔﺲ رﻋﻨﺎي ﺗﻮ‬
‫ﺑﺮ اﻣﻴﺪ ﻟﻌﻞ ﺟﺎناﻓﺰاي ﺗﻮ‬
‫ﻟﻴﮏ ﺑﺮ ﻳﮏ ﺟﺎي ﻳﮏ ﻳﮏ ﺟﺎي ﺗﻮ‬
‫راﺳﺖ ﭼﻮن ﭘﺮواﻧﻪ ﻧﺎﭘﺮواي ﺗﻮ‬
‫ﺑﻲ ﺳﺮ و ﭘﺎي اﺳﺖ ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎي ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﻢ ﮐﺮد ﻳﮑﺪم راي ﺗﻮ‬
‫هﺴﺖ ﺳﻮداي ﺗﻮ ﺑﺮ ﺑﺎﻻي ﺗﻮ‬
‫هﻢ ﻧﮕﺮدد ﭘﺨﺘﻪ ﻳﮏ ﺳﻮداي ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻨﺪ ﻏﻮاﺻﻲ درﻳﺎي ﺗﻮ‬
‫ﺳﺮﻣﻪي ﭼﺸﻤﻢ ز ﺧﺎﮎ ﭘﺎي ﺗﻮ‬
‫ﻋﺎﺷﻖ ﻳﺎﻗﻮت ﺟﺎن اﻓﺰاي ﺗﻮ‬
‫ﻓﺘﻨﻪي ﺁن ﻧﺮﮔﺲ رﻋﻨﺎي ﺗﻮ‬
‫دل ﻧﺒﻮدي اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﻴﺪاي ﺗﻮ‬
‫ﺑﺎد اﻳﺜﺎر رخ زﻳﺒﺎي ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺪﻳﺪم ﻗﺎﻣﺖ و ﺑﺎﻻي ﺗﻮ‬
‫زان ﺷﺪم ﻳﮑﺒﺎرﻩ ﻧﺎﭘﺮواي ﺗﻮ‬
‫ﻏﺮﻗﻪ ﮔﺸﺘﻢ در ﺑﻦ درﻳﺎي ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻗﺼﻪي ﺳﻮداي ﺗﻮ‬
‫ﻋﺮﺿﻪ ﺧﻮاهﺪ داﺷﺘﻦ ﺑﺮ راي ﺗﻮ‬
‫اي دل ﻣﺒﺘﻼي ﻣﻦ ﺷﻴﻔﺘﻪي هﻮاي ﺗﻮ‬
‫دﻳﺪﻩ دﻟﻢ ﺑﺴﻲ ﺑﻼ ﺁن هﻤﻪ از ﺑﺮاي ﺗﻮ‬
‫‪٣٧٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﻲﮐﻨﺪ ﺳﻮداي ﺗﻮ‬
‫ﺑﺎ ﺧﻴﺎﻟﻲ ﺁﻣﺪ از ﺧﺠﻠﺖ هﻼل‬
‫ﺑﺮ ﮔﺸﺎﻳﺪ ﮐﺎر هﺮ دو ﮐﻮن را‬
‫ﺗﻮ ز ﺧﻮن ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻗﻮس ﻗﺎﻣﺘﻢ‬
‫هﻴﭻ ﮐﺎرم ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﺟﺎن ﮐﺎﺳﺘﻦ‬
‫ﺟﺎي ﺁن داري ﮐﻪ ﺻﺪ ﺻﺪ را ﮐﺸﻨﺪ‬
‫ﺗﻮ ﭼﻮ ﺷﻤﻌﻲ وﻳﻦ ﺟﻬﺎن و ﺁن ﺟﻬﺎن‬
‫ﮐﻲ رﺳﻢ ﻣﻦ ﺑﻲ ﺳﺮ و ﭘﺎ در ﺗﻮ زاﻧﮏ‬
‫ﺻﺪ هﺰاران ﻗﺮن ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮرد ﺧﻮن‬
‫ﮐﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﭘﺨﺖ ﺳﻮداي ﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫ﮔﺮ ﺷﻮد هﺮ ذرﻩ ﺻﺪ دوزخ ﻣﺪام‬
‫دم ﻓﺮو ﺑﺴﺖ از ﺳﺨﻦ اﻳﻨﺠﺎ ﻓﺮﻳﺪ‬
‫اي دﻟﻢ ﻣﺴﺘﻐﺮق ﺳﻮداي ﺗﻮ‬
‫اي دﻟﻢ ﻣﺴﺘﻐﺮق ﺳﻮداي ﺗﻮ‬
‫ﺟﺎن ﻣﻦ ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻘﻢ از دﻳﺮﮔﺎﻩ‬
‫ﻣﺎﻧﺪﻩ ﮐﺮدﻩ ﻋﺎﻟﻤﻲ دل دﻳﺪﻩ را‬
‫ﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ زﻳﺒﺎ ﻧﺒﻮدي ﻋﺎرﺿﺖ‬
‫ﺻﺪ هﺰاران ﺟﺎن ﻋﺎﺷﻖ هﺮ ﻧﻔﺲ‬
‫از دل ﻣﻦ ﺟﻮي ﺧﻮن ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻳﮏ ذرﻩ ﺗﻮ را ﭘﺮواي ﺧﻮﻳﺶ‬
‫دﺳﺖ ﮔﻴﺮ ﺁﺧﺮ ﻣﺮا از ﺑﻲ دﻟﻲ‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﮐﺎم دل ﻣﺮا‬
‫ﻗﺼﻪي ﻋﻄﺎر ﭼﻮن از ﺳﺮ ﮔﺬﺷﺖ‬
‫اي دل ﻣﺒﺘﻼي ﻣﻦ ﺷﻴﻔﺘﻪي هﻮاي ﺗﻮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭼﻮن ز ﺑﺮاي ﺧﻮد ﮐﻨﻢ ﭼﻨﺪ ﮐﺸﻢ ﺑﻼي ﺗﻮ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ و ﺑﻼي ﺟﺎن‪ ،‬ﺟﺎن ﻣﻦ و وﻓﺎي ﺗﻮ‬
‫ﮔﺮ ﻧﮑﻨﻢ ز دوﺳﺘﻲ از دل و ﺟﺎن هﻮاي ﺗﻮ‬
‫ﺟﻤﻠﻪي ﺟﺎن ﻋﺎﺷﻘﺎن ﻣﺴﺖ ﻣﻲ ﻟﻘﺎي ﺗﻮ‬
‫ﻧﻲ ﮐﻪ ﻣﺤﻘﺮي اﺳﺖ ﺧﻮد ﮐﻲ ﺑﻮد اﻳﻦ ﺳﺰاي ﺗﻮ‬
‫ﮔﺎﻩ و ﺑﻪﮔﺎﻩ ﻧﻴﺴﺘﻲ ﺳﺮﻣﻪ ز ﺧﺎﮎ ﭘﺎي ﺗﻮ‬
‫زﻧﺪﻩ ﺷﻮم ﺑﻪ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ از ﻟﺐ ﺟﺎﻧﻔﺰاي ﺗﻮ‬
‫ﻣﻲ ﻧﭙﺬﻳﺮي اﻳﻦ ازو ﭘﺲ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﺑﺮاي ﺗﻮ‬
‫ﺗﺮﮎ هﻤﻪ ﮔﻔﺘﻢ از ﺑﺮاي ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎج ﺳﺮ ﻣﻦ ز ﺧﺎﮎ ﭘﺎي ﺗﻮ‬
‫ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ ﻟﻌﻞ ﺟﺎﻧﻔﺰاي ﺗﻮ‬
‫ﻣﺨﻤﻮري ﭼﺸﻢ دﻟﺮﺑﺎي ﺗﻮ‬
‫ﻳﮏ ﺑﻮﺳﻪ ﺑﺲ اﺳﺖ ﺧﻮﻧﺒﻬﺎي ﺗﻮ‬
‫ﺁن ﺑﻮﺳﻪ ﺗﻮرا ﺑﻪ ﻧﺎﺳﺰاي ﺗﻮ‬
‫ﻋﻄﺎر ﻧﺪﻳﺪ ﮐﺲ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺗﻮ‬
‫ﺳﺮخ روﻳﻲ و ﺳﺒﺰ داري ﺗﻮ‬
‫ﺑﺎ ﺷﺐ و روز در ﭼﻪ ﮐﺎري ﺗﻮ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺑﺲ ﺑﻮاﻟﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎري ﺗﻮ‬
‫دﻟﺒﺮي ﺳﺨﺖ ﺑﻲ ﻗﺮاري ﺗﻮ‬
‫زاﻧﮑﻪ هﻤﺮﻧﮓ روزﮔﺎري ﺗﻮ‬
‫راﺳﺘﻲ ﻧﻴﮏ ﻏﻤﮕﺴﺎري ﺗﻮ‬
‫ﮐﻪ ازﻳﻦ ﻏﻢ ﺧﺒﺮ ﻧﺪاري ﺗﻮ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﮔﻞ ﺑﻬﺎري ﺗﻮ‬
‫‪٣٧٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫راي ﻣﺮا ﺑﻪ ﻳﮏ زﻣﺎن ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮد ﻣﺮان‬
‫ﻧﻲ ز ﺑﺮاي ﺗﻮ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺑﺎر ﺑﻼي ﺗﻮ ﮐﺸﻢ‬
‫ﺑﺎد ﺟﻬﺎن ﺑﻲ وﻓﺎ دﺷﻤﻦ ﻣﻦ ز ﺟﺎن و دل‬
‫ﭘﺮﻩ ز روي ﺑﺮﻓﮑﻦ زاﻧﮑﻪ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ اﺑﺪ‬
‫ﺟﺎن و دﻟﻲ اﺳﺖ ﺑﻨﺪﻩ را ﺑﺮ ﺗﻮ ﻓﺸﺎﻧﻢ اﻳﻨﮑﻪ هﺴﺖ‬
‫ﭼﺸﻢ ﻣﻦ از ﮔﺮﻳﺴﺘﻦ ﺗﻴﺮﻩ ﺷﺪي اﮔﺮ ﻣﺮا‬
‫ﮔﺮ ﺑﺒﺮي ﺑﻪ دﻟﺒﺮي از ﺳﺮ زﻟﻒ ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫هﺴﺖ ز ﻣﺎل اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﻧﻘﺪ ﻓﺮﻳﺪ ﻧﻴﻢ ﺟﺎن‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺴﻲ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺟﺎي ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺴﻲ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺟﺎي ﺗﻮ‬
‫ﻧﻮر دل ﻣﻦ ز ﻋﮑﺲ روي ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﺧﻮش ﺧﻮش ﺑﺮﺑﻮد ﺟﺎن ﺷﻴﺮﻳﻨﻢ‬
‫ﺑﺮد از ﺳﺮ دﻟﺒﺮي دل ﻣﺴﺘﻢ‬
‫ﺧﻮن دل ﻣﻦ ﺑﺮﻳﺨﺘﻲ ﻳﻌﻨﻲ‬
‫ﻧﻲ ﻧﻲ ﮐﻪ ﻣﺮا درﻳﻊ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫از ﺟﻮر ﭼﻮ ﻣﻦ ﮐﺴﻲ ﭼﻪ ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫اي ﺳﻴﻪ ﮔﺮ ﺳﭙﻴﺪ ﮐﺎري ﺗﻮ‬
‫اي ﺳﻴﻪ ﮔﺮ ﺳﭙﻴﺪ ﮐﺎري ﺗﻮ‬
‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺳﻮﺧﺘﻢ ﺑﮕﻮ ﺁﺧﺮ‬
‫روز ﺑﻪ ﮐﺎر ﺗﻮ ﮐﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺮد‬
‫ﮐﺎر ﻣﺎ را ﻗﺮار ﻣﻲ ﻧﺪهﻲ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻮﻳﻲ ز وﺻﻞ ﺗﻮ ﮐﺲ را‬
‫ﻏﻢ ﻣﻦ ﺧﻮر ﮐﻪ ﻏﻢ ﺑﺨﻮرد ﻣﺮا‬
‫زان ﺳﺒﺐ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ از ﻏﻢ ﻣﻦ‬
‫ﺑﻠﺒﻞ ﺷﺎخ ﻋﺸﻖ ﻋﻄﺎر اﺳﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫وﻩ ﮐﻪ ﺑﺲ ﺧﻮنهﺎ ﺑﺮاﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫از ﺑﻼهﺎي ﺁﺳﻤﺎﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫ﻓﺘﻨﻪي ﺟﻤﻠﻪي ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫ﻓﺮق ﻣﺸﮑﻴﻦ ﻓﺮو ﻓﺸﺎﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن درﺁﻳﻲ ﺑﻪ ﺧﻮش زﺑﺎﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫ﺑﺮ اﻣﻴﺪي ﮐﻪ دﻟﺴﺘﺎﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫ﺳﺮﮐﺸﺎن را ﺑﻪ ﺳﺮ دواﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫ﮐﻪ ﺳﺒﮏ روحﺗﺮ از ﺁﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫ﺑﺎ ﻣﻦ ﺁﺧﺮ ﭼﻪ ﺳﺮ ﮔﺮاﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ از ﭼﺸﻢ ﺑﺪ ﻧﻬﺎﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫روز و ﺷﺐ در ﻣﻴﺎن ﺟﺎﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ رخ هﻤﭽﻮ ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﺐ ﭼﻮن ﺷﮑﺮﺳﺘﺎﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن ز ﻳﺎﻗﻮت درﻓﺸﺎﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫هﻴﭻ ﺧﻂ ﻧﻴﺰ ﻣﻲ ﻧﺪاﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫ﻣﺮهﻤﻲ ﮐﻦ اﮔﺮ ﺗﻮاﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫ﻗﺪم در ﻧﻪ اﮔﺮ هﺴﺘﻲ ﻃﻠﺐﮐﺎر ﻣﻌﺎﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮ ﻣﺮﮔﺖ ﺳﺎﻳﻪ اﻧﺪازد ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﭼﻪ داﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫ﮐﻪ در زﻧﺪان ﻧﺎﮐﺎﻣﻲ ﻧﻴﺎﺑﻲ ﮐﺎﻣﺮاﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﭼﻮن زﻳﻦ ﺟﻬﺎن رﻓﺘﻲ ﺑﺪان زﻧﺪﻩ ﺑﻤﺎﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫ﺑﻤﺎﻧﻲ ﻣﺮدﻩ و هﺮﮔﺰ ﻧﻴﺎﺑﻲ زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫ﺧﻄﺎﺑﺖ ﺁﻳﺪ از ﭘﻴﺸﺎن ﮐﻪ هﺮچ ﺁن ﺟﺴﺘﻲ ﺁﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮ ﺣﻲﻻﻳﻤﻮﺗﻲ ﺗﻮ ﭼﺮا ﺑﺮ ﺧﻮد ﻧﺨﻮاﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫‪٣٧٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻨﮕﺪل ﺑﻤﺎﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫ﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻨﮕﺪل ﺑﻤﺎﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫ﭼﻪ ﺑﻼﻳﻲ ﺑﺮ اهﻞ روي زﻣﻴﻦ‬
‫از ﺗﻮ ﺻﺪ ﻓﺘﻨﻪ در ﺟﻬﺎن اﻓﺘﺎد‬
‫ﻓﺘﻨﻪ ﺑﺮﺧﻴﺰد ﺁن زﻣﺎن ﮐﻪ ﺳﺤﺮ‬
‫دهﻦ ﻋﻘﻞ ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪ ﺑﺎز‬
‫هﻤﻪ اهﻞ زﻣﺎﻧﻪ دل ﺑﻨﻬﻨﺪ‬
‫ﺧﻂ ﻧﻮﻳﺴﻲ ﺑﻪ ﺧﻮن ﻣﺎ ﭼﻮ ﻗﻠﻢ‬
‫ﺳﺮﮔﺮاﻧﻲ و ﺳﺮﮐﺸﻲ ﭼﻪ ﮐﻨﻲ‬
‫ﺑﺎدﻩ ﻧﺎﺧﻮردﻩ از ﻣﻦ ﺑﻴﺪل‬
‫ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﻇﺎهﺮت هﻤﻲ ﺑﻴﻨﺪ‬
‫اﮔﺮ از ﻣﻦ ﮐﻨﺎر ﺧﻮاهﻲ ﮐﺮد‬
‫ﮔﻠﻲ از ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﺖ ﺑﺎز ﮐﻨﻢ‬
‫ﺷﮑﺮي از ﻟﺐ ﺗﻮ ﺑﺮﺑﺎﻳﻢ‬
‫ﺧﻮن ﻓﺸﺎﻧﻨﺪ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺑﺮ ﺧﺎﮎ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﺧﻮن ﻧﻮﻳﺴﻲ ﺧﻂ‬
‫دل ﻋﻄﺎر در ﻏﻤﺖ رﻳﺶ اﺳﺖ‬
‫دﻻ ﭼﻮن ﮐﺲ ﻧﺨﻮاهﺪ ﻣﺎﻧﺪ داﻳﻢ هﻢ ﻧﻤﺎﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫دﻻ ﭼﻮن ﮐﺲ ﻧﺨﻮاهﺪ ﻣﺎﻧﺪ داﻳﻢ هﻢ ﻧﻤﺎﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺻﺪ هﺰاران ﻋﻠﻢ در ﻣﻮﻳﻲ ﺑﺪاﻧﺴﺘﻲ‬
‫ﭼﻮ ﮐﺎﻣﺖ ﺑﺮ ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﮐﺎﻣﻲ ﻓﺮو دﻩ ﺗﻦ‬
‫ﺑﻪ ﭼﻴﺰي زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻧﺒﻮد زﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﻻﺑﺪ‬
‫وﮔﺮ زﻧﺪﻩ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺑﺎﺷﻲ اي ﻏﺎﻓﻞ در ﺁن ﻋﺎﻟﻢ‬
‫اﮔﺮ ﺗﻮ ﭘﺮ و ﺑﺎل دﻧﻴﻲ و ﻋﻘﺒﻲ ﺑﻴﻨﺪازي‬
‫ﺑﻠﻲ هﺮ دم ﭘﻴﺎﻣﺖ ﺁﻳﺪ از ﺣﻀﺮت ﮐﻪ اي ﻣﺤﺮم‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻪ ﺳﻠﻄﺎن ﺟﻬﺎناﻓﺮوز داراﻟﻤﻠﮏ ﺟﺎﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫ﺗﻮاﻧﻲ ﮐﺮد هﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺴﻲ ﮔﻮهﺮﻓﺸﺎﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫ﻣﻴﻞ ﺟﺎن از هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺳﻮي ﺗﻮ‬
‫ﻣﺮدم ﺁن ﻧﺮﮔﺲ ﺟﺎدوي ﺗﻮ‬
‫ﺁب روي ﻋﺎﺷﻘﺎن اﺑﺮوي ﺗﻮ‬
‫هﺮ ﻳﮑﻲ را ﺷﻴﻮﻩاي در ﮐﻮي ﺗﻮ‬
‫ﭘﺎيﮐﻮﺑﺎن ﺟﺎن دهﻢ ﺑﺮ روي ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﺷﻮم از ﺟﺎن و دل هﻨﺪوي ﺗﻮ‬
‫ﻋﻄﺮ ﺟﺎن ﺁﻳﺪ ﻧﺼﻴﺐ از ﻣﻮي ﺗﻮ‬
‫ﺁﻓﺘﺎب و ﻣﺎﻩ ﻋﮑﺲ روي ﺗﻮ‬
‫ﻣﻌﺘﮑﻒ ﺷﺪ ﻋﻘﻞ و ﺟﺎن در ﮐﻮي ﺗﻮ‬
‫هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻮي ﻳﮑﺘﺎ ﻣﻮي ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﻧﻴﺎﻳﺪ هﻴﭻﮐﺲ رﻩ ﺳﻮي ﺗﻮ‬
‫ﻣﻦ ز ﺟﺎن و دل ﺷﺪم هﻨﺪوي ﺗﻮ‬
‫ﻣﻲ ﻧﻴﺎﻳﺪ از دﻟﻢ ﺟﺰ ﺑﻮي ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ ﻋﻄﺎر در ﭘﻬﻠﻮي ﺗﻮ‬
‫ﺟﻨﺖ اﻟﻔﺮدوس ﺧﺎﮎ ﮐﻮي ﺗﻮ‬
‫هﻴﭻ وﺟﻬﻲ ﻧﻴﺴﺖ اﻻ روي ﺗﻮ‬
‫دور از روي ﺗﻮ ﺑﺎ هﺮ ﻣﻮي ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮان ﮐﺮدن ﻧﮕﺎهﻲ ﺳﻮي ﺗﻮ‬
‫ﺗﺮﮎ ﮔﺮدون ﺗﺎ ﮐﻪ ﺷﺪ هﻨﺪوي ﺗﻮ‬
‫‪٣٧٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮ ﮔﺸﺘﻲ زﻳﻦ ﺧﻄﺎب ﺁﮔﺎﻩ ﺟﺎﻧﺖ را ﻳﻘﻴﻦ ﮔﺮدد‬
‫زهﻲ ﻋﻄﺎر ﮐﺰ ﺑﺤﺮ ﻣﻌﺎﻧﻲ ﭼﻮن ﻣﺪد داري‬
‫اي ﺟﻬﺎﻧﻲ ﭘﺸﺖ ﮔﺮم از روي ﺗﻮ‬
‫اي ﺟﻬﺎﻧﻲ ﭘﺸﺖ ﮔﺮم از روي ﺗﻮ‬
‫ﺻﺪ هﺰاران ﺁدﻣﻲ را رﻩ ﺑﺰد‬
‫ﻻاﺑﺎﻟﻲوار ﺧﻮش ﺑﺮ ﺧﺎﮎ رﻳﺨﺖ‬
‫ﺳﺮ ﺑﺮون ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻲ ﻋﺎﻟﻤﻲ‬
‫دﺳﺖ دور از روي ﺗﺎ ﭘﺮواﻧﻪوار‬
‫ﺗﺮﮐﺘﺎزي ﮐﻦ ﺑﺘﺎ ﺑﺮ ﺟﺎن و دل‬
‫هﺮ ﺷﺒﻲ وﻗﺖ ﺳﺤﺮ ﻋﻄﺎر را‬
‫اي ﺧﻢ ﭼﺮخ از ﺧﻢ اﺑﺮوي ﺗﻮ‬
‫اي ﺧﻢ ﭼﺮخ از ﺧﻢ اﺑﺮوي ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﻮي ﻋﻘﻞ و ﺟﺎن ﮐﺮدي ﮔﺬر‬
‫ﮐﻲ دهﺪ ﺁن را ﮐﻪ ﺑﻮﻳﻲ دادﻩاي‬
‫در ﻣﻴﺎن ﺟﺎن و دل ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪي‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮﻳﻲ ﺟﺎن و دﻟﻢ را ﺟﺎن و دل‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﻣﻲﺳﻮزد دﻟﻢ‬
‫ﭘﺸﺖ ﮔﺮداﻧﻴﺪ داﻳﻢ از دو ﮐﻮن‬
‫اي دو ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺮﺗﻮي از روي ﺗﻮ‬
‫اي دو ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺮﺗﻮي از روي ﺗﻮ‬
‫ﺻﺪ ﺟﻬﺎن ﭘﺮ ﻋﺎﺷﻖ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ را‬
‫ﺻﺪ هﺰارن ﻗﺼﻪ دارم دردﻧﺎﮎ‬
‫ﮐﻮر ﺑﺎﻳﺪ ﮔﺸﺖ از دﻳﺪ دو ﮐﻮن‬
‫ﻳﺎﻓﺖ هﻨﺪوﺧﺎن ﻟﻘﺐ ﺑﺮ ﺧﻮان ﭼﺮخ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﻴﺮ ﻳﮏ ﻳﮏ ﻏﻤﺰﻩي ﺟﺎدوي ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻤﺎن ﺑﺮ زﻩ ﮐﻨﻢ ز اﺑﺮوي ﺗﻮ‬
‫ﮐﺎن ﮐﻤﺎن هﻢ هﺴﺖ ﺑﺮ ﺑﺎزوي ﺗﻮ‬
‫زاﻧﮑﻪ دﻳﺪم ﺳﻨﮓ در ﭘﻬﻠﻮي ﺗﻮ‬
‫درﻓﺸﺎن ﭼﻮن ﺣﻠﻘﻪي ﻟﻠﻲ ﺗﻮ‬
‫هﺸﺖ ﺟﻨﺖ ﺧﺎﮎﺑﻮس ﮐﻮي ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ ﺣﺒﻞاﻟﻤﺘﻴﻦ ﻳﮏ ﻣﻮي ﺗﻮ‬
‫ﻳﮏ ﺳﺮ ﻣﻮي اﺳﺖ ﭘﻴﺶ روي ﺗﻮ‬
‫روز روﻣﻲ و ﺷﺐ هﻨﺪوي ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﺷﻮد ﻳﮏ ذرﻩ هﻢزاﻧﻮي ﺗﻮ‬
‫ﮐﻮ ﻧﻬﺪ از ﺑﻴﻢ ﮔﺎﻣﻲ ﺳﻮي ﺗﻮ‬
‫ذرﻩ اﺳﺖ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺁﻳﺪ روي ﺗﻮ‬
‫ﮐﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﮔﺸﺖ هﻢﺑﺎزوي ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن ﺷﻮد اﻧﺪﻳﺸﻪ هﻢﭘﻬﻠﻮي ﺗﻮ‬
‫از ﻓﺮوغ ﺣﻘﻪي ﻟﻠﻲ ﺗﻮ‬
‫ﻳﮏ ﻣﮋﻩ از ﻧﺮﮔﺲ ﺟﺎدوي ﺗﻮ‬
‫ﭼﺸﻢ هﺮ ﮐﻪ اﻓﺘﺎد ﺑﺮ اﺑﺮوي ﺗﻮ‬
‫ﮐﻮ ﺑﺴﻮﺧﺖ از روي ﺑﺲ ﻧﻴﮑﻮي ﺗﻮ‬
‫دردم ز ﺣﺪ ﮔﺬﺷﺖ ز ﺳﻮداي روي ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ هﻴﭻ ﺧﻠﻖ ﭘﻲ ﻧﺒﺮد راﻩ ﮐﻮي ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﻧﺎﻗﺼﺎن ﻋﺸﻖ ﻧﻴﺎﺑﻨﺪ ﺑﻮي ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﺟﺰ ﺗﻮ هﻴﭻﮐﺲ ﻧﺒﺮدﻩ رﻩ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺗﻮ‬
‫ﮐﻮ دﻳﺪﻩاي ﮐﻪ در ﻧﻈﺮ ﺁرد ﻋﻠﻮي ﺗﻮ‬
‫‪٣٧٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭘﺸﺖ ﺻﺪ ﺻﺪ ﭘﻬﻠﻮان ﻣﻲﺑﺸﮑﻨﺪ‬
‫دي ﻣﺮا ﺧﻮاﻧﺪي ﺑﻪ ﺗﻴﺮ ﻏﻤﺰﻩ ﭘﻴﺶ‬
‫ﺧﻮد ﺳﭙﺮ ﺑﻔﮑﻨﺪم و ﺑﮕﺮﻳﺨﺘﻢ‬
‫ﻧﻪ ز ﺗﻮ ﺑﮕﺮﻳﺨﺘﻢ از ﺑﻴﻢ ﺳﻨﮓ‬
‫ﺷﺪ زﺑﺎن در وﺻﻒ ﺗﻮ ﻋﻄﺎر را‬
‫اي دو ﻋﺎﻟﻢ ﻳﮏ ﻓﺮوغ از روي ﺗﻮ‬
‫اي دو ﻋﺎﻟﻢ ﻳﮏ ﻓﺮوغ از روي ﺗﻮ‬
‫هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ را درﻳﻦ ﭼﺎﻩ ﺣﺪوث‬
‫هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﮔﺮﭼﻪ ﻋﺎﻟﻲ اوﻓﺘﺎد‬
‫در رهﺖ ﺗﺎ ﺣﺸﺮ دو ﺳﺮﮔﺸﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ﺑﺲ ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﻬﻠﻮ ﺑﮕﺮدﻳﺪ ﺁﻓﺘﺎب‬
‫ﭘﺲ ﺑﺮﻓﺖ و دﻳﺪ و روي ﺁن ﻧﺪﻳﺪ‬
‫ﺁﻓﺘﺎب ﺁﺧﺮ ﭼﻪ ﺳﻨﺠﺪ ﭼﻮن دو ﮐﻮن‬
‫ﭼﻮن ﺷﮑﺴﺘﻲ ﭼﺮخ ﮔﺮدان را ﮐﻤﺎن‬
‫ﺟﺎن ﺧﻮد از اﻧﺪﻳﺸﻪي ﺗﻮ ﻣﺤﻮ ﮔﺸﺖ‬
‫ﺣﻘﻪي ﮔﺮدون ﭼﺮا ﭘﺮ ﻟﻮﻟﻮي اﺳﺖ‬
‫ﺻﺪ هﺰاران ﺟﺎدوان را ﺻﻒ ﺷﮑﺴﺖ‬
‫هﻤﭽﻮ اﺑﺮوي ﺗﻮاش ﭼﺸﻤﻲ رﺳﻴﺪ‬
‫ﺷﻌﺮ ﺑﺲ ﻧﻴﮑﻮ از ﺁن ﮔﻮﻳﺪ ﻓﺮﻳﺪ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ﺑﺴﻮﺧﺖ ﺟﺎن ﻣﻦ از ﺁرزوي ﺗﻮ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ﺑﺴﻮﺧﺖ ﺟﺎن ﻣﻦ از ﺁرزوي ﺗﻮ‬
‫ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺣﺠﺎب و ﺑﻨﺪﻩ ﺑﻪ رﻩ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪاي‬
‫ﭼﻮن ﻣﺸﮏ در ﺣﺠﺎب ﺷﺪي در ﻣﻴﺎن ﺟﺎن‬
‫ﮔﺸﺘﻲ ﭼﻮ ﮔﻨﺞ زﻳﺮ ﻃﻠﺴﻢ ﺟﻬﺎن ﻧﻬﺎن‬
‫در ﻏﺎﻳﺖ ﻋﻠﻮي ﺗﻮ ارواح ﭘﺴﺖ ﺷﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺧﺎﻟﻲ ﻧﺒﻮد ﻳﮏ ﻧﻔﺲ از ﺟﺴﺘﺠﻮي ﺗﻮ‬
‫ﻋﻤﺮم رﺳﻴﺪ و ﻣﻲ ﻧﺮﺳﺪ ﮔﻔﺖ و ﮔﻮي ﺗﻮ‬
‫ﻋﻄﺎر را ﺑﺴﻮﺧﺖ دل از ﺁرزوي ﺗﻮ‬
‫رﻩ ﺑﺰد ﺑﺮ ﻣﺎ ﻃﻠﺴﻢ ﻣﻮي ﺗﻮ‬
‫اي ﻧﮕﺎرﺳﺘﺎن ﺟﺎﻧﻢ روي ﺗﻮ‬
‫ﺟﻤﻠﻪي ذرات ﭼﺸﻤﺎروي ﺗﻮ‬
‫ﺧﻮن ﺟﺎنهﺎ ﻣﺸﮏ ﺷﺪ ﺑﺮ ﺑﻮي ﺗﻮ‬
‫از ﺳﻮاد ﭼﺸﻢ ﭼﻮن ﺁهﻮي ﺗﻮ‬
‫ﺁرزوي ﺣﻘﻪي ﻟﻠﻲ ﺗﻮ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮان ﺷﺪ هﻨﺪوي هﻨﺪوي ﺗﻮ‬
‫ﻃﺎق اﻓﺘﺎدﻳﻢ از اﺑﺮوي ﺗﻮ‬
‫در ﺻﻔﺎت ﻧﺮﮔﺲ ﺟﺎدوي ﺗﻮ‬
‫ﺑﻮ ﮐﻪ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﮐﻮي ﺗﻮ‬
‫ﮔﺮ ﻣﺮا ﺑﺎدي رﺳﺎﻧﺪ ﺳﻮي ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن هﻤﻲ هﺴﺘﻨﺪ در ﭘﻬﻠﻮي ﺗﻮ‬
‫ﮐﻴﻦ ﮐﻤﺎﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺮ ﺑﺎزوي ﺗﻮ‬
‫ﺑﺎ ﻣﻐﺎن ﻣﺮداﻧﻪ اﻧﺪر ﮐﺎر ﺷﻮ‬
‫ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻦ زﻳﻦ هﺮ ﺳﻪ و دﻳﻦ دار ﺷﻮ‬
‫در ﻣﻴﺎن ﺣﻠﻘﻪي ﮐﻔﺎر ﺷﻮ‬
‫ﭼﻮن اﻧﺎاﻟﺤﻖ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺑﺮ دار ﺷﻮ‬
‫ﮔﻴﺮ زﻧﺎري و در ﺧﻤﺎر ﺷﻮ‬
‫ﺑﻲ ﻣﺮﻗﻊ ﮔﺮد و ﺑﺎ زﻧﺎر ﺷﻮ‬
‫ﺧﻴﺰ و زﻳﻦ دﻳﻦ ﺗﻬﻲ ﺑﻴﺰار ﺷﻮ‬
‫‪٣٧٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫در وادي ﻏﻢ ﺗﻮ دل ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ ﻣﺎ‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﺟﺴﺖ و ﺟﻮي ﺗﻮﮐﺮدم ﮐﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ‬
‫از ﺑﺲ ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﺗﻮ ﮐﺮدم ﺑﻪ روز و ﺷﺐ‬
‫ذرﻩاي ﻧﺎدﻳﺪﻩ ﮔﻨﺞ روي ﺗﻮ‬
‫ذرﻩاي ﻧﺎدﻳﺪﻩ ﮔﻨﺞ روي ﺗﻮ‬
‫ﮔﺸﺖ روﻳﻢ ﭼﻮن ﻧﮕﺎرﺳﺘﺎن ز اﺷﮏ‬
‫هﺴﺖ ﺧﻮرﺷﻴﺪ رﺧﺖ زﻳﺮ ﻧﻘﺎب‬
‫در درون ﭼﻮن ﻧﺎﻓﻪي ﺁهﻮي ﺣﺴﻦ‬
‫ﺷﻴﺮ ﮔﺮدون ﺟﺎﻣﻪ ﻣﻲﭘﻮﺷﺪ ﮐﺒﻮد‬
‫ﺁﺳﻤﺎن را ﭼﻮن زﻣﻴﻦ در ﺣﻘﻪ ﮐﺮد‬
‫هﻨﺪوﻳﻢ هﻨﺪوي زﻟﻔﺖ را ﺑﻪ ﺟﺎن‬
‫ﭼﻮن ز ﭼﺸﻤﺖ ﺗﻴﺮﺑﺎران در رﺳﻴﺪ‬
‫ﻧﻲ ﮐﻪ ﺑﻨﻤﻮدﻳﻢ ﺻﺪ ﺳﺤﺮ ﺣﻼل‬
‫ﺧﺎﮎ ﺧﻮاهﻢ ﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﺑﺎدي ﻣﺮا‬
‫ﻧﻲ ز ﭼﻮن ﻣﻦ ﺧﺎﮎ ﮔﺮدي از درت‬
‫ﭼﻮن ﮐﻨﺪ از ﺗﻮﮐﺴﻲ ﭘﻬﻠﻮ ﺗﻬﻲ‬
‫از ﮐﻤﺎن ﻋﺸﻖ ﺑﮕﺮﻳﺰ اي ﻓﺮﻳﺪ‬
‫اي ﻣﺮﻗﻊ ﭘﻮش در ﺧﻤﺎر ﺷﻮ‬
‫اي ﻣﺮﻗﻊ ﭘﻮش در ﺧﻤﺎر ﺷﻮ‬
‫ﭼﻨﺪ ازﻳﻦ ﻧﺎﻣﻮس و ﺗﺰوﻳﺮ و ﻧﻔﺎق‬
‫ﻳﺎ ﺑﺮو از ﺣﻠﻘﻪي ﻣﺮدان دﻳﻦ‬
‫ﻳﺎ ﻣﻨﺎدي ﮐﻦ اﻧﺎاﻟﺤﻖ در ﺟﻬﺎن‬
‫ﭼﻮن ﻧﻪاي در ﮐﻔﺮ و در اﻳﻤﺎن ﺗﻤﺎم‬
‫ﭼﻮن ﺣﻀﻮرت ﻧﻴﺴﺖ در ﻣﺴﺠﺪ دﻣﻲ‬
‫ﻋﺎﺟﺰي در دﻳﻦ و زهﺪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺠﺮﻳﺪ را ﻋﻄﺎر ﺷﻮ‬
‫در ﺣﻀﺮت ﺑﻲﻧﺸﺎن ﻓﺮو ﺷﻮ‬
‫ﻳﮏ ﺑﺎر ﺑﻪ ﻗﻌﺮ ﺟﺎن ﻓﺮو ﺷﻮ‬
‫ﮐﻠﻲ ﺑﻪ دل ﺟﻬﺎن ﻓﺮو ﺷﻮ‬
‫ﻧﻌﺮﻩزن و ﺟﺎن ﻓﺸﺎن ﻓﺮو ﺷﻮ‬
‫ﺻﺪ ﺳﺎل ﺑﻪ ﻳﮏ زﻣﺎن ﻓﺮو ﺷﻮ‬
‫ﺗﻮ ﻧﻴﺰ درﻳﻦ ﻣﻴﺎن ﻓﺮو ﺷﻮ‬
‫ﺳﺮ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁﺳﺘﺎن ﻓﺮو ﺷﻮ‬
‫ﻣﺮداﻧﻪ در اﻣﺘﺤﺎن ﻓﺮو ﺷﻮ‬
‫در هﺮﭼﻪ دري در ﺁن ﻓﺮو ﺷﻮ‬
‫دل ﺧﻮش ﮐﻦ و در زﻳﺎن ﻓﺮو ﺷﻮ‬
‫دم درﮐﺶ و در ﮔﻤﺎن ﻓﺮو ﺷﻮ‬
‫ور ﭘﻴﺪاﻳﻲ ﻧﻬﺎن ﻓﺮو ﺷﻮ‬
‫در ﺑﻌﺪ ﺑﻪ راﻳﮕﺎن ﻓﺮو ﺷﻮ‬
‫ﺑﺎري ﺑﺮو و ﭼﻨﺎن ﻓﺮو ﺷﻮ‬
‫ﺑﺮﺧﻴﺰ و ﺑﻪ ﻻﻣﮑﺎن ﻓﺮو ﺷﻮ‬
‫ﺑﺮ ﮔﻨﺞ ﻋﺸﻖ ﺟﺎن ﮐﺴﻲ ﮐﺎﻣﮕﺎر ﮐﻮ‬
‫ﻳﮏ ﺻﻮﻓﻲ ﻣﺤﻘﻖ ﭘﺮهﻴﺰﮔﺎر ﮐﻮ‬
‫ﻳﮏ ﭘﻴﺮ ﮐﺎر دﻳﺪﻩ و ﻳﮏ ﻣﺮد ﮐﺎر ﮐﻮ‬
‫ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﺳﻤﺎع دﻟﻲ ﺑﻲﻗﺮار ﮐﻮ‬
‫اﻧﺪر هﻮاي دوﺳﺖ دﻟﻲ ذرﻩوار ﮐﻮ‬
‫ﺑﻲ زرق و ﺑﻲ ﻧﻔﺎق ﻳﮑﻲ ﺧﺮﻗﻪدار ﮐﻮ‬
‫زﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺑﻮدﻩاﻧﺪ درﻳﻦ روزﮔﺎر ﮐﻮ‬
‫‪٣٨٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺷﻲ در ﺣﺠﺎب ﺧﻮﻳﺶ ﺗﻮ‬
‫اي دل ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﺟﺎن ﻓﺮو ﺷﻮ‬
‫اي دل ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﺟﺎن ﻓﺮو ﺷﻮ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ﮔﺮدي ﺑﻪ ﮔﺮد ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﮔﺮ ﻣﻲﺧﻮاهﻲ ﮐﻪ ﮐﻞ ﺷﻮد دل‬
‫درﻳﺎ ﮐﻪ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺧﻮاﻧﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺠﺰ ﻓﺮو ﺷﺪن روي‬
‫ﭼﻮن ﺟﻤﻠﻪ ﻓﺮو ﺷﺪﻧﺪ اﻳﻨﺠﺎ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻓﺸﺎﻧﺪ ﺁﺳﺘﻴﻦ ﻳﺎر‬
‫ﮔﺮ هﻴﭻ در اﻣﺘﺤﺎن ﮐﺸﻴﺪت‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ﮔﺮدي ﺑﻪ ﮔﺮد هﺮﮐﺲ‬
‫ﮔﺮ در روش ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﺳﻮدي‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺴﺖ ﻳﻘﻴﻦ ﮐﻪ ﻣﺤﺾ ﺟﺎﻧﻲ‬
‫ﮔﺮ ﭘﻨﻬﺎﻧﻲ ﺑﺮﺁي ﭘﻴﺪا‬
‫ﮔﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﻋﺰ ﻗﺮب راهﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻧﺘﻮاﻧﻲ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮو ﺷﺪ‬
‫ﻋﻄﺎر ﭼﻪ در ﻣﮑﺎن ﻧﺸﺴﺘﻲ‬
‫در ﮐﻨﺞ اﻋﺘﮑﺎف دﻟﻲ ﺑﺮدﺑﺎر ﮐﻮ‬
‫در ﮐﻨﺞ اﻋﺘﮑﺎف دﻟﻲ ﺑﺮدﺑﺎر ﮐﻮ‬
‫اﻧﺪر ﻣﻴﺎن ﺻﻔﻪﻧﺸﻴﻨﺎن ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ‬
‫در ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﻣﺴﺠﺪ و در ﮐﻨﺞ ﺻﻮﻣﻌﻪ‬
‫در ﺣﻠﻘﻪي ﺳﻤﺎع ﮐﻪ درﻳﺎي ﺣﺎﻟﺖ اﺳﺖ‬
‫در رﻗﺺ و در ﺳﻤﺎع ز هﺴﺘﻲ ﻓﻨﺎ ﺷﺪﻩ‬
‫ﺧﺎﻟﺺ ﺑﺮاي ﷲ ازﻳﻦ ژﻧﺪﻩ ﺟﺎﻣﮕﺎن‬
‫ﻣﺮدان ﻣﺮد و راﻩﻧﻤﺎﻳﺎن روزﮔﺎر‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻣﺮدي ﺗﻤﺎم ﭘﺎﮎ رو و اﺧﺘﻴﺎر ﮐﻮ‬
‫ﺑﺮ ﻣﺮﮐﺐ ﺗﻮﮐﻞ و ﺗﻘﻮي ﺳﻮار ﮐﻮ‬
‫وز ﺳﺎﺑﻘﺎن ﭘﻴﺸﺮو ﺁﺧﺮ ﻏﺒﺎر ﮐﻮ‬
‫ﺟﺰ در درون ﺳﻴﻨﻪ ﺗﻮرا رهﮕﺬار ﮐﻮ‬
‫ﺣﻠﻘﻪي زﻟﻔﺶ زدﻩ ﺻﻒ ﮔﺮد ﻣﺎﻩ‬
‫ﮐﺮدﻩ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﺷﮑﻨﺶ ﺻﺪ ﺳﭙﺎﻩ‬
‫ﻣﮋدﻩ رﺳﺎن ﺑﺎد ﺻﺒﺎ ﺻﺒﺤﮕﺎﻩ‬
‫ﺗﺎ دﻟﻢ از درد ﺑﺮﺁورد ﺁﻩ‬
‫ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻲ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﺘﺮ از ﮔﻨﺎﻩ‬
‫زﻳﻦ ﻣﻲ ﻧﻮﺷﻴﻦ ﺑﺪهﻲ ﮔﺎﻩ ﮔﺎﻩ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮﺳﻲ زود ﺑﺪﻳﻦ دﺳﺘﮕﺎﻩ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺑﮕﺮدي ﺗﻮ ﻧﮕﺮدي ﺗﺒﺎﻩ‬
‫در ﺷﮑﻤﺶ ﻣﺸﮏ ﺷﻮد ﺁن ﮔﻴﺎﻩ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮهﻲ از ﺿﺮر ﺁب و ﺟﺎﻩ‬
‫ﮐﻲ ﺑﺮهﺪ ﺗﺎ ﻧﺸﻮد ﻣﺎت ﺷﺎﻩ‬
‫ﮐﺲ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﻨﺪ ﮐﻮﻩ ﮐﺎﻩ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ﻓﺮو ﺷﻮي ﺑﻪ ﺁب ﺳﻴﺎﻩ‬
‫ﺑﺮ دل و ﺟﺎﻧﺖ ﺑﮕﺸﺎﻳﻨﺪ راﻩ‬
‫ﺟﻬﺪ ﺑﺮ ﺁن ﮐﻦ ﮐﻪ ﺑﺮﺁﻳﻲ ز ﭼﺎﻩ‬
‫از ﻣﻪ و ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﮐﻼﻩ‬
‫ﮔﻮ ﺑﺮو و ﺧﺮﻗﻪ ز ﻋﻄﺎر ﺧﻮاﻩ‬
‫ﺷﺐ را ز ﺗﻴﻎ ﺻﺒﺤﺪم ﺧﻮن اﺳﺖ ﻋﻤﺪا رﻳﺨﺘﻪ‬
‫اﻳﻨﮏ ﺑﺒﻴﻦ ﺧﻮن ﺷﻔﻖ در ﻃﺸﺖ ﻣﻴﻨﺎ رﻳﺨﺘﻪ‬
‫وز ﻳﮏ ﻧﺴﻴﻢ ﺻﺒﺤﺪم ﻟﻠﻲ ﻻﻻ رﻳﺨﺘﻪ‬
‫‪٣٨١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫در وادي ﻣﺤﺒﺖ و ﺻﺤﺮاي ﻣﻌﺮﻓﺖ‬
‫اﻧﺪر ﺻﻒ ﻣﺠﺎهﺪﻩ ﻳﮏ ﺗﻦ ز ﺳﺮوران‬
‫ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﻣﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ درﻳﻦ راﻩ ﺑﻲ ﮐﺮان‬
‫ﻋﻄﺎر ﺳﻮي ﮔﻮهﺮ ﺁن ﺑﺤﺮ ﻣﻮج زن‬
‫دوش درﺁﻣﺪ ز درم ﺻﺒﺤﮕﺎﻩ‬
‫دوش درﺁﻣﺪ ز درم ﺻﺒﺤﮕﺎﻩ‬
‫زﻟﻒ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﺶ ﺷﮑﻦ ﮐﺮدﻩ ﺑﺎز‬
‫از ﺳﺮ زﻟﻔﺶ ﺑﻪ دل ﻋﺎﺷﻘﺎن‬
‫ﻣﺴﺖ ﺑﺮم ﺁﻣﺪ و دردﻳﻢ داد‬
‫ﮔﻔﺖ رﺧﻢ ﺑﻴﻦ ﮐﻪ ﮔﺮ از ﻋﺸﻖ ﻣﻦ‬
‫ﮔﻔﺘﻤﺶ اي ﺟﺎن ﭼﮑﻨﻢ ﺗﺎ ﻣﺮا‬
‫ﮔﻔﺖ ز ﺧﻮد ﻓﺎﻧﻲ ﻣﻄﻠﻖ ﺑﺒﺎش‬
‫ﮔﺮ ﺑﺨﻮرﻧﺪت ﺑﻪ ﻣﺘﺮس از وﺟﻮد‬
‫ﺁهﻮ ﭼﻴﻨﻲ ﭼﻮ ﮔﻴﺎهﻲ ﺧﻮرد‬
‫ﻣﺎت ﺷﻮ ار ﺷﺎﻩ هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻤﻲ‬
‫از ﺷﺪن و ﺁﻣﺪن و از ﮔﺮﻳﺰ‬
‫ﮔﻔﺘﻤﺶ از ﻋﻠﻢ ﻣﺮا ﮐﻮﻩهﺎﺳﺖ‬
‫ﮔﻔﺖ ﮐﻪ هﺮﭼﻴﺰ ﮐﻪ داﻧﺴﺘﻪاي‬
‫ﭼﻮن هﻤﻪ ﭼﻴﺰﻳﺖ ﻓﺮاﻣﻮش ﺷﺪ‬
‫ﻳﻮﺳﻒ ﻗﺪﺳﻲ ﺗﻮ و ﻣﻠﮏ ﺗﻮ ﻣﺼﺮ‬
‫ﺗﺎ ﺳﺮ ﻋﻄﺎر ﻧﮕﺮدد ﭼﻮ ﮔﻮي‬
‫هﺮﮐﻪ درﻳﻦ واﻗﻌﻪ ﺁزاد ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺷﺐ را ز ﺗﻴﻎ ﺻﺒﺤﺪم ﺧﻮن اﺳﺖ ﻋﻤﺪا رﻳﺨﺘﻪ‬
‫ﻻﻻي ﺷﺐ در هﺮ ﻗﺪم ﻟﻞ ﺑﺮ ﺁوردﻩ ﺑﻬﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫زﻧﺎر زرﻳﻦ ﻳﺎﻓﺘﻪ زر ﺑﺮ ﻣﺴﻴﺤﺎ رﻳﺨﺘﻪ‬
‫ﺳﺎﻗﻲ ﺷﺮاب اﻧﺪر ﻗﺪح از ﺣﻮض ﺣﻮرا رﻳﺨﺘﻪ‬
‫زﻧﺎر زﻟﻔﺶ هﺮ زﻣﺎن ﺻﺪ ﺧﻮن ﺗﺮﺳﺎ رﻳﺨﺘﻪ‬
‫وز ﺷﺮم او از ﮐﻬﮑﺸﺎن ﺟﻮﺟﻮ ﭼﻮ ﺟﻮزا رﻳﺨﺘﻪ‬
‫وز دﻳﺪﻩ ﺗﺎ ﺗﺤﺖاﻟﺜﺮي ﻋﻘﺪ ﺛﺮﻳﺎ رﻳﺨﺘﻪ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻮي زﻟﻔﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻣﻲ ﺑﺮ ﻣﺼﻼ رﻳﺨﺘﻪ‬
‫درﻳﺎي دل ﻳﮏ ﻗﻄﺮﻩ ﺧﻮن ﻳﮏ ﻗﻄﺮﻩ درﻳﺎ رﻳﺨﺘﻪ‬
‫ﻃﺎوس ﺟﺎنهﺎ ﭼﻮن ﻣﮕﺲ ﺑﺎل و ﭘﺮ ﺁﻧﺠﺎ رﻳﺨﺘﻪ‬
‫ﻋﻄﺎر از درﻳﺎي دل ﺻﺪ ﮔﻨﺞ ﭘﻴﺪا رﻳﺨﺘﻪ‬
‫ﺻﺪ ﺻﺤﻦ ﻣﺮوارﻳﺪ ﺑﻴﻦ ﺑﺮ ﺑﺤﺮ اﺧﻀﺮ رﻳﺨﺘﻪ‬
‫هﺮ دم ﺷﺘﺮﻣﺮغ ﻓﻠﮏ از ﺳﻴﻨﻪ اﺧﮕﺮ رﻳﺨﺘﻪ‬
‫ﺑﮕﺴﺴﺘﻪ ﻋﻘﺪ دﺧﺘﺮان وز ﻋﻘﺪ ﮔﻮهﺮ رﻳﺨﺘﻪ‬
‫در ﺣﻠﻖ ﺻﺒﺢ ﻣﺸﮏ دم ﺻﺪ ﺑﻴﻀﻪ ﻋﻨﺒﺮ رﻳﺨﺘﻪ‬
‫ﺳﺎﻗﻲ ز ﺟﺎم ﻻﻟﻪﮔﻮن ﺧﻮن ﻣﻌﻄﺮ رﻳﺨﺘﻪ‬
‫هﺮ دم ز ﻟﻌﻞ ﭼﻮن ﺷﮑﺮ ﺻﺪ ﻧﻘﻞ دﻳﮕﺮ رﻳﺨﺘﻪ‬
‫ﭘﺴﺘﻪ ﮔﺸﺎدﻩ ﺳﺎﻗﻴﺎن وز ﭘﺴﺘﻪ ﺷﮑﺮ رﻳﺨﺘﻪ‬
‫ﻣﻲ ﻣﺮغ ﺟﺎن را زﻳﺮ ﭘﻲ‪ ،‬هﻢ ﺑﺎل و هﻢ ﭘﺮ رﻳﺨﺘﻪ‬
‫وز ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ وش ﺁب زر ﺗﺮ رﻳﺨﺘﻪ‬
‫ﺻﺪ ﺳﻴﻞ ﺧﻮﻧﻴﻦ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ از ﭼﺸﻢ ﺟﺎن اﻧﮕﻴﺨﺘﻪ‬
‫ﺑﺮﻗﻊ ز روي اﻧﺪاﺧﺘﻪ وز دل ﻓﻐﺎن اﻧﮕﻴﺨﺘﻪ‬
‫ﺳﻠﻄﺎن ﻋﺸﻘﺖ ﺁﺗﺸﻲ اﻧﺪر ﺟﻬﺎن اﻧﮕﻴﺨﺘﻪ‬
‫ﺻﺪ ﺣﻴﻠﻪ زﻳﻦ ﺑﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺻﺪ ﻓﺘﻨﻪ زان اﻧﮕﻴﺨﺘﻪ‬
‫ﺑﺲ ﻣﺮغ ﺟﺎن را زﻳﻦ هﻮس از ﺁﺷﻴﺎن اﻧﮕﻴﺨﺘﻪ‬
‫‪٣٨٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ زرﮐﺶ ﺗﺎﻓﺘﻪ زرﺑﻔﺖ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎﻓﺘﻪ‬
‫ﻣﻄﺮب ز دﻳﻮان ﻓﺮح ﭘﺮواﻧﻪ را ﺁوردﻩ ﺻﺢ‬
‫ﻣﻮﺳﻲ ﮐﻒ ﻋﻴﺴﻲ زﺑﺎن ﻓﺮﻋﻮﻧﻴﻲ ﮐﺮدﻩ روان‬
‫ﺳﺎﻗﻲ ﺑﻪ ﮔﺮدش ﺳﺮ ﮔﺮان زرﻳﻦ ﻧﻄﺎﻗﻲ ﺑﺮ ﻣﻴﺎن‬
‫ﻣﺎ ﮐﺮدﻩ از ﻣﺴﺘﻲ هﻤﻲ ﺑﺮ ﺟﺎم ﺳﺎﻗﻲ ﺟﺎن ﻓﺪي‬
‫از ﺗﺎﺋﺒﻲ ﺳﺮ ﺗﺎﻓﺘﻪ ﺻﺪ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﺮهﻢ ﺑﺎﻓﺘﻪ‬
‫ﭼﻮن ﻗﻄﺮﻩ درﻳﺎ ﮐﺶ زﺑﻮن اﺷﮏ وي از درﻳﺎ ﻓﺰون‬
‫ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻗﻮﻣﻲ هﻤﻨﻔﺲ ﻣﻲ ﻣﻲدهﻨﺪ از ﭘﻴﺶ و ﭘﺲ‬
‫ﺟﺎن ﻏﺮﻗﻪي ﺳﻮداي دل ﺗﻦ ﻧﻴﺰ ﻧﺎﭘﺮواي دل‬
‫ﺻﺪ ﻗﻠﺰم ﺳﻴﻤﺎب ﺑﻴﻦ ﺑﺮ ﻃﺎرم زر رﻳﺨﺘﻪ‬
‫ﺻﺪ ﻗﻠﺰم ﺳﻴﻤﺎب ﺑﻴﻦ ﺑﺮ ﻃﺎرم زر رﻳﺨﺘﻪ‬
‫ﻣﻪ رخ ﻧﻤﻮدﻩ از ﺳﻤﮏ ﻣﺎهﻲ ﺷﺪﻩ ﻣﻪ را ﺷﺒﮏ‬
‫ﻧﻘﺶ از ﻣﻴﺎن اﺧﺘﺮان ﺑﮕﺮﻳﺨﺘﻪ ﭼﻮن دﻟﺒﺮان‬
‫ﺻﺒﺢ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﺎ ﺟﺎم ﺟﻢ ﭼﻮن ﺷﻴﺮ ﺑﺎ زرﻳﻦ ﻋﻠﻢ‬
‫ﻣﻄﺮب ز ﺑﺎﻧﮓ ارﻏﻨﻮن ﮐﺮدﻩ ﺣﺮﻳﻔﺎن را زﺑﻮن‬
‫ﭼﻮن ﮔﻞ ﺑﺘﺎن ﺳﻴﻢﺑﺮ ﺑﺮ ﮐﻒ ﻧﻬﺎدﻩ ﺟﺎم زر‬
‫ﺳﻴﻤﻴﻦﺑﺮان ﺑﺴﺘﻪ ﻣﻴﺎن ﻣﻲ ﮐﺮدﻩ در ﺟﺎم ﮐﻴﺎن‬
‫هﺮ ﺳﻴﻢﺗﻦ از ﺗﻒ ﻣﻲ‪ ،‬رﻗﺎص ﮔﺸﺘﻪ زﻳﺮ ﺧﻮي‬
‫ﻋﻄﺎر ﺑﺎ ﻣﺴﺘﺎن ﺧﻮش ﺻﺎﻓﻲ دل اﺳﺖ و دردﮐﺶ‬
‫اي ﺁﺗﺶ ﺳﻮداي ﺗﻮ دود از ﺟﻬﺎن اﻧﮕﻴﺨﺘﻪ‬
‫اي ﺁﺗﺶ ﺳﻮداي ﺗﻮ دود از ﺟﻬﺎن اﻧﮕﻴﺨﺘﻪ‬
‫اي ﮐﺎر دل ﻧﺎﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﺎﮔﺎﻩ ﺑﺮ دل ﺗﺎﺧﺘﻪ‬
‫ﺗﻮ هﻤﭽﻮ ﻣﺴﺖ ﺳﺮﮐﺸﻲ اﻓﮑﻨﺪﻩ در ﺟﺎن ﻣﻔﺮﺷﻲ‬
‫ﮔﻪ دام زﻟﻒ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﮔﻪ ﺗﻴﻎ ﻣﮋﮔﺎن ﺁﺧﺘﻪ‬
‫اﻧﺪﻳﺸﻪي ﺗﻮ هﺮ ﻧﻔﺲ ﺑﮕﺮﻓﺘﻪ دل را ﭘﻴﺶ و ﭘﺲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮔﺮد ﺳﻤﻨﺪ ﻓﮑﺮ ﺧﻮد‪ ،‬از ﺁﺳﻤﺎن اﻧﮕﻴﺨﺘﻪ‬
‫ﺻﺪ ﻳﻮﺳﻒ ﮔﻢ ﮔﺸﺘﻪ را زﻟﻔﺖ ﺑﻪ ﭼﺎﻩ ﺁوﻳﺨﺘﻪ‬
‫دﻟﻬﺎ ﭼﻮ ﻣﺮغ اﻧﺪر ﻏﻤﺖ از داﻣﮕﺎﻩ ﺁوﻳﺨﺘﻪ‬
‫ﻣﻴﺰان ﻋﺰت ﺳﺎﺧﺘﻪ ﭘﻴﺶ ﺳﭙﺎﻩ ﺁوﻳﺨﺘﻪ‬
‫ﭘﺲ ﺟﻤﻠﻪ را ﺑﺮ دارهﺎ از ﭼﺎر راﻩ ﺁوﻳﺨﺘﻪ‬
‫دل ﺑﻲ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺟﺎن ﺑﻲ ﮔﻨﺎﻩ ﺁوﻳﺨﺘﻪ‬
‫ﺳﺮهﺎي ﭘﻴﺮان هﺪي ﺑﺮ ﺷﺎهﺮاﻩ ﺁوﻳﺨﺘﻪ‬
‫از ﺑﻬﺮ دﺳﺖ ﺁوﻳﺰ ﻣﺎ زﻟﻒ ﺳﻴﺎﻩ ﺁوﻳﺨﺘﻪ‬
‫از ﺑﻬﺮ ﻳﮏ ﺗﺮﮎ ادب از ﺳﺠﺪﮔﺎﻩ ﺁوﻳﺨﺘﻪ‬
‫ﻋﺎﻟﻢ ﻳﮑﻲ ﻗﻨﺪﻳﻞ دان‪ ،‬ز اﻳﻮان ﺷﺎﻩ ﺁوﻳﺨﺘﻪ‬
‫دهﻨﺖ ﺷﻮر در ﺷﮑﺮ ﺑﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﺎل ﺑﮕﺸﺎدﻩ و ﮐﻤﺮ ﺑﺴﺘﻪ‬
‫هﺴﺖ ﺑﺮ رﺳﺘﻪي ﺗﻮ ﺑﺮ ﺑﺴﺘﻪ‬
‫ﺧﻮن دل ﺟﻤﻠﻪ ﭼﻮن ﺟﮕﺮ ﺑﺴﺘﻪ‬
‫در ﺗﻮ هﺮ دم دﻟﻲ دﮔﺮ ﺑﺴﺘﻪ‬
‫دﺳﺘﺶ از ﻣﻮي ﺑﺎز ﺑﺮ ﺑﺴﺘﻪ‬
‫ﮐﻪ ﮔﺮﻩ ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪ ﺑﺮ ﺑﺴﺘﻪ‬
‫ﺳﺮ زﻧﻢ داﻳﻢ و ﺗﻮ در ﺑﺴﺘﻪ‬
‫ﮐﺎر ﺟﺎﻧﻢ در ﺁن ﻧﻈﺮ ﺑﺴﺘﻪ‬
‫ﻣﮑﺮ ﺗﻮ ﭼﻨﺪ ﻣﮑﺮ ﺳﺮﺑﺴﺘﻪ‬
‫دل ز هﺠﺮ ﺗﻮ در ﺧﻄﺮ ﺑﺴﺘﻪ‬
‫‪٣٨٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻋﻄﺎر اﻧﺪر ذﮐﺮ ﺧﻮد وز ﻧﮑﺘﻪهﺎي ﺑﮑﺮ ﺧﻮد‬
‫اي ﭼﺸﻢ ﺑﺪ را ﺑﺮﻗﻌﻲ ﺑﺮ روي ﻣﺎﻩ ﺁوﻳﺨﺘﻪ‬
‫اي ﭼﺸﻢ ﺑﺪ را ﺑﺮﻗﻌﻲ ﺑﺮ روي ﻣﺎﻩ ﺁوﻳﺨﺘﻪ‬
‫ﻣﺎﻩ اﺳﺖ روي ﺧﺮﻣﺖ دام اﺳﺖ زﻟﻒ ﭘﺮ ﺧﻤﺖ‬
‫ﻓﺮش ﺑﻘﺎ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﮐﻮس ﻓﻨﺎ ﺑﻨﻮاﺧﺘﻪ‬
‫ﻣﺮدان رﻩ را ﺑﺎرهﺎ ﺑﺮ ﻟﺐ زدﻩ ﻣﺴﻤﺎرهﺎ‬
‫ﺷﻤﻊ ﻃﺮب اﻓﺮوﺧﺘﻪ ﺗﺎ راز ﺷﻤﻊ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ‬
‫اي دادﻩ در دﻟﻬﺎ ﻧﺪا‪ ،‬ﺗﺎ ﮐﺮدﻩ دﻟﻬﺎ ﺟﺎن ﻓﺪا‬
‫ﺁن ﺧﻮاﺟﻪي روز ﺟﺰا‪ ،‬ﺑﺮ ﭼﺎرﺳﻮي ﮐﺒﺮﻳﺎ‬
‫اﺑﻠﻴﺲ را ﺣﺎﻟﻲ ﻋﺠﺐ در ﺑﺤﺮ ﺣﺮﻣﺎن ﺧﺸﮏ ﻟﺐ‬
‫ﻋﻄﺎر اﻳﻦ ﺗﻔﺼﻴﻞدان وﻳﻦ ﻗﺼﻪ ﺑﻲ ﺗﺄوﻳﻞدان‬
‫اي ﻟﺒﺖ ﺣﻘﻪي ﮔﻬﺮ ﺑﺴﺘﻪ‬
‫اي ﻟﺒﺖ ﺣﻘﻪي ﮔﻬﺮ ﺑﺴﺘﻪ‬
‫ﻃﻮﻃﻴﺎن ﺧﻂ ﺗﻮ ﭘﻴﺶ ﺷﮑﺮ‬
‫ﺧﻄﺖ از ﭘﺴﺘﻪي ﺗﻮ ﺑﺮ رﺳﺘﻪي اﺳﺖ‬
‫زان ﺧﻂ ﺳﺒﺰ ﺑﺮ رخ زردم‬
‫ﻋﺎﺷﻖ از ﺟﺎن ﺑﻪ ﺻﺪ هﺰاران دل‬
‫هﺮ ﮐﻪ از ﺗﻮ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻣﻮﻳﻲ ﺳﺮ‬
‫ﺑﻪ ﺷﮑﺮﺧﻨﺪﻩ ﺑﺮ دهﺎن ﺑﮕﺸﺎ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﻲ هﻤﭽﻮ ﺣﻠﻘﻪ ﺑﺮ در ﺗﻮ‬
‫ﻧﻈﺮي ﮐﻦ دﻟﻢ ﻣﺴﻮز ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫ﮐﻤﺘﺮم ﺳﻮز اﮔﺮ ﻧﻪ ﻓﺎش ﮐﻨﻢ‬
‫ﭼﺸﻢ ﻋﻄﺎر ﺳﻴﻞ ﺑﮕﺸﺎدﻩ‬
‫اي ذرﻩاي از ﻧﻮر ﺗﻮ ﺑﺮ ﻋﺮش اﻋﻈﻢ ﺗﺎﻓﺘﻪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫از ﻋﺮش اﻋﻈﻢ در ﮔﺬر ﺑﺮ هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺎﻓﺘﻪ‬
‫ﺳﺮ ﺗﺎ ﻗﺪم ﻧﻴﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﺮ ﺟﺎن ﺁدم ﺗﺎﻓﺘﻪ‬
‫ﭘﺲ ﺑﻲﻣﺤﺎﺑﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﺮ ﺑﻴﺶ و ﺑﺮ ﮐﻢ ﺗﺎﻓﺘﻪ‬
‫ﻣﺸﮏ اﺳﺖ ﻳﺎ ﻋﻨﺒﺮ ﺑﻬﻢ ﻣﻮي ﺗﻮ ﺑﺮ هﻢ ﺗﺎﻓﺘﻪ‬
‫در ﭘﺮﺗﻮ ﻳﮏ ﻣﻮي ﺗﻮ ﮐﺎري اﺳﺖ ﻣﻌﻈﻢ ﺗﺎﻓﺘﻪ‬
‫ﺑﻲ واﺳﻄﻪ ﺑﺮ ﻳﮏ ﺑﻪ ﻳﮏ ﻧﻮري ﻣﺴﻠﻢ ﺗﺎﻓﺘﻪ‬
‫ﮔﺎهﻲ دل ﻋﻄﺎر را ﻋﺸﻘﺖ ﺑﻪ ﻳﮏ دم ﺗﺎﻓﺘﻪ‬
‫ﺟﺎن هﺎي ﺑﻲ ﻗﺮاران ﻓﺮﻳﺎد در ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪ هﺰار ﺧﺠﻠﺖ اﻳﻤﺎن ز ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﻧﺎﮔﺎﻩ ﺟﺎن و دل را ﺑﺲ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﺟﺎن هﺮ دم از ﮐﻤﺎﻟﺖ راهﻲ دﮔﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫هﺮ ذرﻩ ذرﻩي ﺗﻮ ﺻﺪ راﻩ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﻋﺸﻘﺖ ﺑﻪ ﺟﺎن رﺳﻴﺪﻩ دل را ﺑﻪدر ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﺟﺎنهﺎي ﻋﺎﺷﻘﺎن را در زﻳﺮ ﭘﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﺑﺮ ﺁرزوي روﻳﺖ راﻩ ﺳﺤﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﺻﺤﺮاي هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻮن ﺟﮕﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫هﻢ از ﻧﻈﺮ ﻓﮑﻨﺪﻩ هﻢ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﮐﺎر او ﮐﻦ ﺟﺎن و دل در ﮐﺎر دﻩ‬
‫دﻟﺒﺮت ﺻﺪ ﺑﺎر ﺁﻣﺪ ﺑﺎر دﻩ‬
‫ﻳﺎ ﺑﻴﺎ ﮔﺮ ﮐﺎﻓﺮي اﻗﺮار دﻩ‬
‫ﺧﻮن دهﻲ ﺑﺮ روي ﺁن دﻟﺪار دﻩ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺖهﺎت ﺑﺮ دﻳﻮار دﻩ‬
‫ﺟﺎﻧﺖ را ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻲ ﻳﺎر دﻩ‬
‫‪٣٨٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اي ذرﻩاي از ﻧﻮر ﺗﻮ ﺑﺮ ﻋﺮش اﻋﻈﻢ ﺗﺎﻓﺘﻪ‬
‫ﺁن ذرﻩ ذرﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺧﺎﺻﻴﺖ ﺷﺪﻩ‬
‫اوﻻد ﭘﻴﺪا ﺁﻣﺪﻩ ﺧﻠﻘﻲ ﺑﻪ ﺻﺤﺮا ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﻳﮏ ﻣﻮي ﺗﻮ در ﺻﺒﺤﺪم ﺑﺮ ﮔﺎو و ﺁهﻮ زد رﻗﻢ‬
‫ﺑﺮ ﻋﺎﺷﻘﺎن روي ﺗﻮ ﺑﺮ ﺳﺎﮐﻨﺎن ﮐﻮي ﺗﻮ‬
‫ﻋﮑﺲ رﺧﺖ از ﻧﻪ ﻓﻠﮏ ﺑﮕﺬﺷﺘﻪ ﺗﺎ ﭘﺸﺖ ﺳﻤﮏ‬
‫ﮔﻪ ﺟﺎن ﭘﺮ اﺳﺮار را ﮐﺮدﻩ ﻓﺪا دﻳﺪار را‬
‫اي روي هﻤﭽﻮ ﻣﺎهﺖ ﻳﮏ ﭘﺮدﻩ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫اي روي هﻤﭽﻮ ﻣﺎهﺖ ﻳﮏ ﭘﺮدﻩ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫در ﭘﻴﺶ ﻧﻮر روﻳﺖ ﭘﻴﺮان ﺷﺴﺖ ﺳﺎﻟﻪ‬
‫ﻋﺸﻘﺖ ﺑﻪ دﻟﺮﺑﺎﻳﻲ ﺑﮕﺸﺎدﻩ دﺳﺖ ﺑﺮ ﻣﺎ‬
‫دل هﺮ دم از ﻓﺮاﻗﺖ داﻏﻲ دﮔﺮ ﮐﺸﻴﺪﻩ‬
‫از ﺑﺲ ﮐﻪ رهﺰﻧﺎﻧﻨﺪ اﻧﺪر رهﺖ ز ﻏﻴﺮت‬
‫ﭼﻮن ﺁﻓﺘﺎب روﻳﺖ ﺑﺮ ﺟﺎن ﻓﮑﻨﺪ ﭘﺮﺗﻮ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭼﻮن هﻤﺎﻳﻲ ﭘﺮ ﺑﺮ ﮐﺸﻴﺪﻩ از هﻢ‬
‫ﻣﺴﺘﺎن ﻋﺸﻖ هﺮ ﺷﺐ هﻤﭽﻮن ﺻﺒﻮح ﺧﻴﺰان‬
‫ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺣﺴﻦ روﻳﺖ ﺑﻮي ﻧﻤﮏ ﻧﻤﻮدﻩ‬
‫ﻋﻄﺎر در ﻏﻢ ﺗﻮ ﺷﺎدي هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ‬
‫اي دل اﻧﺪر ﻋﺸﻖ‪ ،‬دل در ﻳﺎر دﻩ‬
‫اي دل اﻧﺪر ﻋﺸﻖ‪ ،‬دل در ﻳﺎر دﻩ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺷﻲ در ﺣﺠﺎب ﺧﻮد ﻧﻬﺎن‬
‫ﻳﺎ ﺑﺮو ﮔﺮ ﻣﻤﻨﻲ اﺳﻼم ﺁر‬
‫ﺧﻮن ﺧﻮري ﺑﺮ روي ﺁن دﻟﺪار ﺧﻮر‬
‫ﺁرزوهﺎي ﺗﻮ ﺑﺖهﺎي ﺗﻮاﻧﺪ‬
‫ﭘﺲ در ﺁﺗﺶ ﭼﻮن ﺧﻠﻴﻞ ﺑﺖﺷﮑﻦ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن را ﺑﺎدﻩي اﺑﺮار دﻩ‬
‫وارهﺎن و دردي ﺧﻤﺎر دﻩ‬
‫دﻟﻖ ﭘﻮﺷﺎن را ﮐﻨﻮن زﻧﺎر دﻩ‬
‫اهﻞ دل را ﺗﺤﻔﻪ ﭼﻮن ﻋﻄﺎر دﻩ‬
‫ﺟﺎن ﺑﻲ ﺁرام را ﺁرام دﻩ‬
‫ﻳﮏ ﺻﺮاﺣﻲ ﺑﺎدﻩ ﻣﺎ را وام دﻩ‬
‫ﺧﻔﺘﮕﺎن ﻣﺴﺖ را دﺷﻨﺎم دﻩ‬
‫ﺑﺎر ﮐﻢ ﮐﺶ ﺑﺎدﻩي ﮔﻠﻔﺎم دﻩ‬
‫هﻤﭽﻮ ﺑﻠﺒﻞ ﺳﻮي ﮔﻞ ﭘﻴﻐﺎم دﻩ‬
‫ﻳﺎ ﻧﻪ ﺧﻮش ﺧﻮش داد اﻳﻦ اﻳﺎم دﻩ‬
‫ﻧﻴﻢ ﻣﺴﺘﺎن را ﭘﻴﺎﭘﻲ ﺟﺎم دﻩ‬
‫ﭼﻮن درﺁﻳﺪ وﻗﺖ ﺗﻦ در دام دﻩ‬
‫ﺳﻮﺧﺖ از ﻏﻢ هﻴﻦ ﺷﺮاﺑﺶ ﺧﺎم دﻩ‬
‫ﺟﺎن را ﻃﻼق ﮔﻔﺘﻪ دل را ﺑﻪ ﺑﺎد دادﻩ‬
‫رﻧﺪان رﻩﻧﺸﻴﻦ را ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ در ﮔﺸﺎدﻩ‬
‫در ﭘﻴﺶ دردﻧﻮﺷﺎن ﺑﺮ ﭘﺎي اﻳﺴﺘﺎدﻩ‬
‫ﮐﺰ ﭼﺸﻢ ﺧﻠﻖ ﻋﺎﻟﻢ ﻳﮑﺒﺎرﮔﻲ ﻓﺘﺎدﻩ‬
‫ﻣﺎﻳﻴﻢ ﺟﺎن و دل را اﻧﺪر ﻣﻴﺎن ﻧﻬﺎدﻩ‬
‫رهﺰن ﺷﺪﻧﺪ ﻣﺎ را ﻣﺸﺘﻲ ﺣﺮامزادﻩ‬
‫ﮔﻪ روي ﺳﻮي ﻗﺒﻠﻪ ﮔﻪ دﺳﺖ ﺳﻮي ﺑﺎدﻩ‬
‫رﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﺗﺎرﻳﮏ از هﺮ دو ﺧﺮ ﭘﻴﺎدﻩ‬
‫دل ﺑﺎﻳﺪت ﮐﻪ ﮔﺮدد از هﺮﭼﻪ هﺴﺖ ﺳﺎدﻩ‬
‫‪٣٨٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺳﺎﻗﻴﺎ ﺧﻤﺨﺎﻧﻪ را ﺑﮕﺸﺎي در‬
‫زاهﺪان را از وﺟﻮد ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‬
‫ﭼﻨﺪ ﭘﻮﺷﻲ دﻟﻖ دام زرق را‬
‫ﭼﻮن ﺷﻮد ﺷﺎﻳﺴﺘﻪي رﻩ ﺟﺎن ﺗﻮ‬
‫ﺳﺎﻗﻴﺎ ﮔﺮ ﭘﺨﺘﻪاي ﻣﻲ ﺧﺎم دﻩ‬
‫ﺳﺎﻗﻴﺎ ﮔﺮ ﭘﺨﺘﻪاي ﻣﻲ ﺧﺎم دﻩ‬
‫ﺧﻴﺰو ﺑﺰﻣﻲ در ﺻﺒﻮﺣﻲ راﺳﺖ ﮐﻦ‬
‫ﺻﺒﺢ ﭘﻴﺪا ﮔﺸﺖ و ﺷﺐ اﻧﺪر ﺷﮑﺴﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺨﻮاهﻲ رﻳﺨﺖ هﻤﭽﻮن ﮔﻞ ز ﺑﺎر‬
‫هﻤﭽﻮ ﮔﻞ ﺷﻮ ﺑﺎدﻩي ﮔﻠﻔﺎم ﻧﻮش‬
‫داد ﺧﻮد ﺑﺴﺘﺎن ﮐﻪ اﻳﺎم ﮔﻞ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺳﺮاﺳﺮ ﻧﻴﺴﺖ دردي در ﻓﮑﻦ‬
‫ﭼﻮن اﺟﻞ داﻣﻲ ﮔﻠﻮﮔﻴﺮ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻄﺎر ﺳﻮدا ﻣﻲﭘﺰد‬
‫ﺳﺮ ﭘﺎ ﺑﺮهﻨﮕﺎﻧﻴﻢ اﻧﺪر ﺟﻬﺎن ﻓﺘﺎدﻩ‬
‫ﺳﺮ ﭘﺎ ﺑﺮهﻨﮕﺎﻧﻴﻢ اﻧﺪر ﺟﻬﺎن ﻓﺘﺎدﻩ‬
‫ﻣﺮدان راﻩﺑﻴﻦ را در ﮔﺒﺮﮐﻲ ﮐﺸﻴﺪﻩ‬
‫ﺑﺎ ﮔﻮﺷﻪاي ﻧﺸﺴﺘﻪ دﺳﺖ از ﺟﻬﺎن ﺑﺸﺴﺘﻪ‬
‫اﻧﺪر ﻣﻴﺎن ﻣﺴﺘﺎن ﭼﻨﺪان ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺮدﻩ‬
‫هﺮﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﻔﻠﺴﺎن را ﺟﻤﻌﻴﺘﻲ اﺳﺖ روزي‬
‫ﻣﺎ ﺧﻮد ﮐﻪاﻳﻢ ﻣﺎ را ﺧﻮن رﻳﺨﺘﻦ ﺣﻼل اﺳﺖ‬
‫زﻧﻬﺎر اﷲ اﷲ ﺗﺎ ﮐﻲ ز ﮐﻔﺮ و اﻳﻤﺎن‬
‫ﻧﻪ ﻣﻤﻨﻢ ﻧﻪ ﮐﺎﻓﺮ ﮔﻪ اﻳﻨﻢ و ﮔﻪ ﺁﻧﻢ‬
‫ﻋﻄﺎر اﮔﺮ دﮔﺮ رﻩ در راﻩ دﻳﻦ درﺁﻳﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺟﺎن را ز دو ﻟﺐ ﺷﺮاب دادﻩ‬
‫از ﭼﺸﻤﻪي ﺧﻀﺮ ﺁب دادﻩ‬
‫ﺻﺪ ﻧﻮر ﺑﻪ ﺁﻓﺘﺎب دادﻩ‬
‫ﺻﺪ دﺷﻨﺎﻣﺶ ﺟﻮاب دادﻩ‬
‫ﺟﺎﻣﻲ ﺑﻪ دل ﺧﺮاب دادﻩ‬
‫او را ز ﺟﮕﺮ ﮐﺒﺎب دادﻩ‬
‫ﺗﻦ در ﻏﻢ و اﺿﻄﺮاب دادﻩ‬
‫ﭼﻮن ﺷﻤﻊ ﺁﺗﺶ ﺗﻮ ﺑﺮ ﻓﺮق ﺟﺎن ﻧﻬﺎدﻩ‬
‫ﻣﻦ هﻤﭽﻮ ذرﻩ ﭘﻴﺸﺖ ﺟﺎن در ﻣﻴﺎن ﻧﻬﺎدﻩ‬
‫ﺗﻮ در ﻣﻴﺎن ﺟﺎﻧﻢ ﮔﻨﺠﻲ ﻧﻬﺎن ﻧﻬﺎدﻩ‬
‫ﺑﻴﻨﻲ ﻣﺮا ز ﺷﺎدي ﺳﺮ در ﺟﻬﺎن ﻧﻬﺎدﻩ‬
‫ﻣﻬﺮي ﺑﺪﻳﻦ ﻋﻈﻴﻤﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ زﺑﺎن ﻧﻬﺎدﻩ‬
‫ﺳﺮ ﭼﻨﺪ دارم ﺁﺧﺮ ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎن ﻧﻬﺎدﻩ‬
‫اﻳﻦ ﺳﺎﻋﺖ اﺳﺖ و ﺟﺎﻧﻲ دل ﺑﺮ ﻋﻴﺎن ﻧﻬﺎدﻩ‬
‫ﻳﮏ ﺑﺮق ﻋﺸﻖ ﺟﺴﺘﻪ ﺻﺪ ﺳﺪ ﺁب ﺑﺮدﻩ‬
‫دﺳﺖ هﺰار ﻋﺬرا از ﺁﻓﺘﺎب ﺑﺮدﻩ‬
‫در ﺧﺎﮎ و ﺧﻮن ﻓﺘﺎدﻩ ﺳﺮ در ﻧﻘﺎب ﺑﺮدﻩ‬
‫ﭘﺲ دل ﺑﺪﻩ ﮐﻪ او را ﻣﺴﺖ ﺧﺮاب ﺑﺮدﻩ‬
‫ﻣﺮدان ﺑﻪ ﺳﺮ دوﻳﺪﻩ ﺗﻮ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺧﻮاب ﺑﺮدﻩ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ دﻟﻲ اﺳﺖ او را ﭘﻲ ﺑﺎ ﺣﺠﺎب ﺑﺮدﻩ‬
‫‪٣٨٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫دوش ﺁﻣﺪ زﻟﻒ ﺗﺎب دادﻩ‬
‫دوش ﺁﻣﺪ زﻟﻒ ﺗﺎب دادﻩ‬
‫ﺻﺪ ﺗﺸﻨﻪي ﺁﺗﺸﻴﻦ ﺟﮕﺮ را‬
‫زان روي ﮐﻪ ﻣﺎﻩ ﺳﺎﻳﻪي اوﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ از ﻟﺐ او ﺳﺎل ﮐﺮدﻩ‬
‫زان ﺑﺎدﻩ ﮐﻪ ﺟﺎن ﺧﺮاب او ﺑﻮد‬
‫ﭼﻮن ﻣﺴﺖ ﺷﺪﻩ دل از ﺷﺮاﺑﺶ‬
‫ﻋﻄﺎر در ﺁﺗﺶ ﻓﺮاﻗﺶ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ﻣﻨﻢ ز ﻣﺴﺘﻲ ﺳﺮ در ﺟﻬﺎن ﻧﻬﺎدﻩ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ﻣﻨﻢ ز ﻣﺴﺘﻲ ﺳﺮ در ﺟﻬﺎن ﻧﻬﺎدﻩ‬
‫ﺗﻮ هﻤﭽﻮ ﺁﻓﺘﺎﺑﻲ ﺗﺎﺑﻨﺪﻩ از هﻤﻪ ﺳﻮ‬
‫ﻣﻦ ﭼﻮن ﻃﻠﺴﻢ و اﻓﺴﻮن ﺑﻴﺮون ﮔﻨﺞ ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﮔﺮ ﻳﮏ ﮔﻬﺮ از ﺁن ﮔﻨﺞ ﺁﻳﺪ ﭘﺪﻳﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ‬
‫داغ ﻏﻢ ﺗﻮ دارم ﻟﻴﮑﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮔﻮﻳﻢ‬
‫از روي هﻤﭽﻮ ﻣﺎهﺖ ﺑﺮ ﮔﻴﺮ ﺁﺳﺘﻴﻨﻲ‬
‫ﻋﻄﺎر را ﭼﻮ ﻋﺸﻘﺖ ﻧﻘﺪ ﻳﻘﻴﻦ ﻋﻄﺎ داد‬
‫اي اﺷﺘﻴﺎق روﻳﺖ از ﭼﺸﻢ ﺧﻮاب ﺑﺮدﻩ‬
‫اي اﺷﺘﻴﺎق روﻳﺖ از ﭼﺸﻢ ﺧﻮاب ﺑﺮدﻩ‬
‫ﺑﺮ ﻧﻄﻊ ﮐﺎﻣﺮاﻧﻲ ﻧﻮر رﺧﺖ ﺑﻪ ﻳﮏ دم‬
‫ﭼﻨﺪﻳﻦ هﺰار ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺮ روي ﺗﻮ درﻳﻦ رﻩ‬
‫اي در ﻏﺮور دل را دادﻩ ﺷﺮاب ﻏﻔﻠﺖ‬
‫ﺷﺮﻣﺖ هﻤﻲ ﻧﻴﺎﻣﺪ ﮐﺎﻧﺪر ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﺎﻣﻲ‬
‫ﻋﻄﺎر را درﻳﻦ رﻩ اﻧﺪر ﺣﺠﺎب رﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪاي دﻳﺪم زﻧﺎر ﮐﻤﺮ ﮐﺮدﻩ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫در ﻣﻌﺠﺰﻩي ﻋﻴﺴﻲ ﺻﺪ درس ز ﺑﺮ ﮐﺮدﻩ‬
‫وز ﻗﺒﻠﻪي روي ﺧﻮد ﻣﺤﺮاب دﮔﺮ ﮐﺮدﻩ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺧﺠﻞ ﮔﺸﺘﻪ رﺧﺴﺎرﻩ ﭼﻮ زر ﮐﺮدﻩ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﺎزاري ﻳﮑﺒﺎر ﮔﺬر ﮐﺮدﻩ‬
‫زﻧﺎر ﺳﺮ زﻟﻔﺶ ﻋﺸﺎق ﮐﻤﺮ ﮐﺮدﻩ‬
‫ﺑﮕﺬاﺷﺘﻪ دﺳﺖ از ﺑﺪ ﺻﺪ ﺑﺎر ﺑﺘﺮ ﮐﺮدﻩ‬
‫وﻳﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻲ دل را ﺑﺲ ﺗﺸﻨﻪ ﺟﮕﺮ ﮐﺮدﻩ‬
‫ﮔﻔﺖ اي ز ﺳﺮ ﻋﺠﺒﻲ در ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻈﺮ ﮐﺮدﻩ‬
‫ﺧﻠﻖ هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ را از ﺧﻮﻳﺶ ﺧﺒﺮ ﮐﺮدﻩ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺎر ﮔﺮان دﻳﺪﻩ از ﺧﻠﻖ ﺣﺬر ﮐﺮدﻩ‬
‫ﺗﺎ ﺷﻴﻮﻩي ﻣﺎ ﺑﻴﻨﻲ در ﺳﻨﮓ اﺛﺮ ﮐﺮدﻩ‬
‫ﺻﺪ زاهﺪ ﺧﻮدﺑﻴﻦ را ﺑﺎ داﻣﻦ ﺗﺮ ﮐﺮدﻩ‬
‫واﻧﮕﺎﻩ ﺑﺒﻴﻦ ﺧﻮد را از ﺣﻠﻘﻪ ﺑﻪ در ﮐﺮدﻩ‬
‫ﺑﻴﻨﺎﻳﻲ ﭘﻴﺮ ﺧﻮد ﺻﺪ ﻧﻮع ﺳﻤﺮ ﮐﺮدﻩ‬
‫روي ﭼﻮ ﺁﻓﺘﺎﺑﺖ ﺧﺘﻢ ﺟﻤﺎل ﮐﺮدﻩ‬
‫هﺮ ﺳﺎل ﻣﺎﻩ روﻳﺖ ﺑﺎ ﻣﺎﻩ و ﺳﺎل ﮐﺮدﻩ‬
‫اﺟﺴﺎم ﺧﻴﺮﻩ ﮔﺸﺘﻪ ارواح ﺣﺎل ﮐﺮدﻩ‬
‫ﭼﻮن روي ﺗﻮ ﺑﺪﻳﺪﻩ ﭘﺸﺘﻲ ﭼﻮ دال ﮐﺮدﻩ‬
‫وﺁﺧﺮ ز ﺷﺮم روﻳﺖ ﺧﻮد را هﻼل ﮐﺮدﻩ‬
‫هﻢ دﺳﺖ ﺧﻮش ﮔﺮﻓﺘﻪ هﻢ ﭘﺎﻳﻤﺎل ﮐﺮدﻩ‬
‫ﺑﺎ هﺮ ﻳﮑﻲ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﺻﺪ ﭘﺮ و ﺑﺎل ﮐﺮدﻩ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺑﺮ ﮐﻤﻴﻨﻪ ﻋﺰم زوال ﮐﺮدﻩ‬
‫ﺗﺎ از ﮐﻤﻨﺪ زﻟﻔﺖ ﻣﻮﻳﻲ ﺧﻴﺎل ﮐﺮدﻩ‬
‫ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻣﺮاﻏﻪ در ﺧﻮن زان ﺧﻂ و ﺧﺎل ﮐﺮدﻩ‬
‫ﻣﺎ و دﻟﻲ و ﺟﺎﻧﻲ وﻗﺖ وﺻﺎل ﮐﺮدﻩ‬
‫‪٣٨٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪاي دﻳﺪم زﻧﺎر ﮐﻤﺮ ﮐﺮدﻩ‬
‫ﺑﺎ زﻟﻒ ﭼﻠﻴﭙﺎوش ﺑﻨﺸﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﺧﻮش‬
‫از ﺗﺨﺘﻪي ﺳﻴﻤﻴﻨﺶ ﻳﻌﻨﻲ ﮐﻪ ﺑﻨﺎﮔﻮﺷﺶ‬
‫از ﺟﺎدوﻳﻲ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﺻﺪ ﻏﻮﻏﺎ‬
‫ﭼﻮن ﻣﻪ ﺑﻪ ﮐﻠﻪداري ﭘﻴﺮوزﻩ ﻗﺒﺎ ﺑﺴﺘﻪ‬
‫روزي ﮐﻪ ز ﺑﺪ ﮐﺮدن ﺑﮕﺮﻓﺖ دﻟﺶ ﮐﻠﻲ‬
‫ﺻﺪ ﭼﺸﻤﻪي ﺣﻴﻮان اﺳﺖ اﻧﺪر ﻟﺐ ﺳﻴﺮاﺑﺶ‬
‫دوش ﺁﻣﺪ ﭘﻴﺮ ﻣﺎ در ﺻﻮﻣﻌﻪ ﺑﺪ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫از ﺧﻮﻳﺶ ﭘﺮﺳﺘﻴﺪن در ﺻﻮﻣﻌﻪ ﺑﻨﺸﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﮕﺮﻳﺨﺘﻪ ﻧﻔﺲ ﺗﻮ از ﻳﺎر ز ﻧﺎﻣﺮدي‬
‫ﺑﺮﺧﻴﺰي اﮔﺮ ﻣﺮدي در ﺷﻴﻮﻩي ﻣﺎ ﺁﻳﻲ‬
‫ﻳﮏ دردي درد ﻣﺎ در ﻋﺎﻟﻢ رﺳﻮاﻳﻲ‬
‫در ﺣﻠﻘﻪ ﭼﻮ دﻳﺪي ﺧﻮد دردي ﺧﻮر و ﻣﺴﺘﻲ ﮐﻦ‬
‫ﭼﻮن ﮐﻮري ﻗﺮاﻳﺎن ﻋﻄﺎر ﻋﻴﺎن دﻳﺪﻩ‬
‫اي ﻳﮏ ﮐﺮﺷﻤﻪي ﺗﻮ ﺻﺪ ﺧﻮن ﺣﻼل ﮐﺮدﻩ‬
‫اي ﻳﮏ ﮐﺮﺷﻤﻪي ﺗﻮ ﺻﺪ ﺧﻮن ﺣﻼل ﮐﺮدﻩ‬
‫ﻧﻴﮑﻮﻳﻴﻲ ﮐﻪ هﺮﮔﺰ ﻧﻲ روز دﻳﺪ ﻧﻲ ﺷﺐ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻃﻠﻌﺖ ﺗﻮ ﻧﺎﮔﻪ ﻓﮑﻨﺪﻩ ﻋﮑﺴﻲ‬
‫ﻣﺎهﻲ ﮐﻪ ﻗﺎف ﺗﺎ ﻗﺎف از ﻋﮑﺲ اوﺳﺖ روﺷﻦ‬
‫اول ﭼﻮ ﺑﺪرﻩي ﺳﻴﻢ از ﻧﻮر ﺑﺪر ﺑﻮدﻩ‬
‫ﻳﮏ ﻏﻤﺰﻩي ﺿﻌﻴﻔﺖ ﺻﺪ ﺳﺮﮐﺶ ﻗﻮي را‬
‫روي ﺗﻮ ﻣﻬﺮ و ﻣﻪ را در زﻳﺮ ﭘﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫زﻟﻒ ﺗﻮ ﭼﻮن ﺑﻪ ﺷﺒﺮﻧﮓ ﺁﻓﺎق در ﻧﻮﺷﺘﻪ‬
‫دل را ﺷﺪﻩ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﺣﺎﻟﻲ و روزﮔﺎري‬
‫ﭼﻮن ﻣﺮغ دل ز زﻟﻔﺖ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﺮون ز در ﺷﺪ‬
‫ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻮي وﺻﻠﺖ ﻧﻪ دل ﺷﻨﻴﺪ و ﻧﻪ ﺟﺎن‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺧﻂ ﺗﻮ ﭼﺸﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺧﺎل ﺗﻮ ﻻل ﮐﺮدﻩ‬
‫ﺗﺎ او ﺑﻪ وﺻﻒ ﭼﺸﻤﺖ ﺳﺤﺮ ﺣﻼل ﮐﺮدﻩ‬
‫زﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺁب ﻣﺎ ﺷﺪﻩ‬
‫ﺗﻮ ﭼﻮ دري در ﺑﻦ درﻳﺎ ﺷﺪﻩ‬
‫در ﻣﻴﺎن ﺟﺎن و دل ﭘﻴﺪا ﺷﺪﻩ‬
‫ﺧﻮن دل ﭘﺎﻟﻮدﻩ و ﺟﺎﻧﻬﺎ ﺷﺪﻩ‬
‫ﺧﻮد ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺎﭘﺮوا ﺷﺪﻩ‬
‫ﺑﺮ ﺟﻤﺎل ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺷﻴﺪا ﺷﺪﻩ‬
‫ﺗﻮ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ از ﻧﻮر ﺧﻮد ﻳﮑﺘﺎ ﺷﺪﻩ‬
‫دﻳﺪﻩي ﻳﻌﻘﻮب ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ ﺷﺪﻩ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﺎزت ﺟﻮﻳﻢ اي ﮔﻢ ﻧﺎﺷﺪﻩ‬
‫ﻣﻲﻧﺒﻴﻨﻢ از ﺗﻮ ﺧﻮن ﭘﺎﻻ ﺷﺪﻩ‬
‫در هﺮ زﺑﺎن ﺧﻮﺷﻲ ﻟﺐ ﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﺷﺪﻩ‬
‫ﻣﺸﺎﻃﻪي ﺟﻤﺎل ﺗﻮ ﻟﻄﻒ ازل ﺷﺪﻩ‬
‫ارواح ﺣﺎل ﮐﺮدﻩ و اﺟﺴﺎم ﺣﻞ ﺷﺪﻩ‬
‫در ﺣﻠﻘﻪهﺎي زﻟﻒ ﺗﻮ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺤﻞ ﺷﺪﻩ‬
‫ﺁوردﻩ ﺧﻂ ﺑﻪ ﺧﻮن ﻣﻦ و در ﻋﻤﻞ ﺷﺪﻩ‬
‫ﺁﺑﻲ ﮐﻪ ﻣﻲﺧﻮرم ز ﺗﻮ ﺑﺎ ﺧﻮن ﺑﺪل ﺷﺪﻩ‬
‫وز ﮐﺎﻓﺮي زﻟﻒ ﺗﻮ در دﻳﻦ ﺧﻠﻞ ﺷﺪﻩ‬
‫در ﺧﻮن ﺟﺎن ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﻢ زﻳﻦ ﻗﺒﻞ ﺷﺪﻩ‬
‫ﺳﻠﻄﺎن ﻋﺎﻟﻢ اﺳﺖ ﺑﺪﻳﻦ ﻳﮏ ﻏﺰل ﺷﺪﻩ‬
‫اي درس ﻋﺸﻘﺖ هﺮ ﺷﺒﻢ ﺗﺎ روز ﺗﮑﺮار ﺁﻣﺪﻩ‬
‫‪٣٨٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﻮﻳﺎﺗﺮﻳﻦ ﮐﺴﻲ را ﮐﻮ ﺗﻴﺰﺑﻴﻦﺗﺮ ﺁﻣﺪ‬
‫ﺷﻌﺮ ﻓﺮﻳﺪ ﮐﺮدﻩ ﺷﺮح ﻟﺐ ﺗﻮ ﺷﻴﺮﻳﻦ‬
‫اي ز ﺳﻮداي ﺗﻮ دل ﺷﻴﺪا ﺷﺪﻩ‬
‫اي ز ﺳﻮداي ﺗﻮ دل ﺷﻴﺪا ﺷﺪﻩ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن در ﺟﺴﺖ و ﺟﻮﻳﺖ ﺻﺪ هﺰار‬
‫از ﻣﻴﺎن ﺁب و ﮔﻞ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن را ﺑﺮ اﻣﻴﺪ روي ﺗﻮ‬
‫ﺗﻮ ز ﺟﻤﻠﻪ ﻓﺎرغ و ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮﻳﺶ‬
‫دﻳﺪﻩ روي ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ در ﺁﻳﻨﻪ‬
‫ﻣﺎ هﻤﻪ ﭘﺮواﻧﻪي ﭘﺮ ﺳﻮﺧﺘﻪ‬
‫ﻳﻮﺳﻒ اﻧﺪر ﻣﻠﮏ ﻣﺼﺮ و ﺳﻠﻄﻨﺖ‬
‫ﮔﻢ ﺷﺪم در ﺟﺴﺖ و ﺟﻮﻳﺖ روز و ﺷﺐ‬
‫ﭼﻮن دل ﻋﻄﺎر در ﻋﺎﻟﻢ دﻟﻲ‬
‫اي هﺮ دهﺎن ز ﻳﺎد ﻟﺒﺖ ﭘﺮ ﻋﺴﻞ ﺷﺪﻩ‬
‫اي هﺮ دهﺎن ز ﻳﺎد ﻟﺒﺖ ﭘﺮ ﻋﺴﻞ ﺷﺪﻩ‬
‫ﺁوازﻩي وﺻﺎل ﺗﻮ ﮐﻮس اﺑﺪ زدﻩ‬
‫از ﻧﻴﻢ ذرﻩ ﭘﺮﺗﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ روي ﺗﻮ‬
‫ﺟﺎنهﺎ ز راﻩ ﺣﻠﻖ ﺑﺮاﻓﮑﻨﺪﻩ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‬
‫ﺗﺮﮎ رﺧﺖ ﮐﻪ هﻨﺪوﮎ اوﺳﺖ ﺁﻓﺘﺎب‬
‫ﺑﺮ ﺗﻮﭼﻮن ﻣﻦ ﺑﻪ دل ﻧﮕﺮﻳﺪم روا ﻣﺪار‬
‫اي از ﮐﻤﺎل روي ﺗﻮ ﻧﻘﺼﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮐﻔﺮ‬
‫ﭼﻮن دﻳﺪﻩام ﻧﺰول ﺗﻮ در ﺧﻮن ﺟﺎن ﺧﻮﻳﺶ‬
‫در وﺻﻒ ﺗﻮ ﻓﺮﻳﺪ ﮐﻪ از ﭼﺎﮐﺮان ﺗﻮﺳﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫وي روز ﻣﻦ ﺑﻲ روي ﺗﻮ هﻤﭽﻮن ﺷﺐ ﺗﺎر ﺁﻣﺪﻩ‬
‫وي ﺧﻮر ز ﻋﮑﺲ روي ﺗﻮ ﭼﻮن ذرﻩ در ﮐﺎر ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﮔﺮدون ﺑﻪ زﻳﺮ ﭘﺎي ﺗﻮ ﭼﻮن ﺧﺎﮎ رﻩ ﺧﻮار ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﺧﺎﮎ ﮐﻒ ﭘﺎي ﺗﻮ را ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ دﻳﺪار ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﮔﺸﺘﻢ ز ﺟﺎن و دل ﺑﺮي اي ﻳﺎر ﻋﻴﺎر ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﭼﻮن ﺟﺎن و دل درﺑﺎﺧﺘﻢ هﺴﺘﻢ ﺑﻪ زﻧﻬﺎر ﺁﻣﺪﻩ‬
‫اي زﻟﻒ ﺗﻮ ﻋﻨﺒﺮ ﻓﺮوش از ﭘﻴﺶ ﻋﻄﺎر ﺁﻣﺪﻩ‬
‫از ﺳﺮ زﻟﻔﺖ ﺷﮑﺴﺖ در دو ﺟﻬﺎن ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﺗﺸﻨﻪ داﻳﻢ ﺷﺪﻩ ﺧﺸﮏ دهﺎن ﺁﻣﺪﻩ‬
‫دﻟﺸﺪﮔﺎن ﺗﻮرا ﮐﺎر ﺑﻪ ﺟﺎن ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﻋﻘﻞ ز ﺗﺸﻮﻳﺮ او ﺑﺴﺘﻪ دهﺎن ﺁﻣﺪﻩ‬
‫اﺑﺮش ﻓﮑﺮت ﻣﺪام ﺗﻨﮓﻋﻨﺎن ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﭘﻴﺶ ﻧﺜﺎر رﺧﺖ ﻧﻌﺮﻩزﻧﺎن ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﻧﺎم دﻟﻢ ﮔﻢ ﺷﺪﻩ و او ﺑﻪ ﻧﺸﺎن ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﺟﻤﻠﻪي ﻋﺸﺎق را رﻩ ﺑﻪ ﮐﺮان ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﻣﺮغ دﻟﺶ در ﻗﻔﺲ در ﺧﻔﻘﺎن ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﺑﺎ ﺳﺎﻳﻪ ﺧﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ وز ﺁﻓﺘﺎب ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﺑﺎد دادﻩ در ﺧﻮرد و ﺧﻮاب ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﮔﻪ در ﺣﺠﺎب ﺑﻴﻨﻲ ﮔﻪ در ﻋﺬاب ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﻣﺮدان ﻣﺮد ﺑﻴﻨﻲ در اﺿﻄﺮاب ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫هﻢ دل ﺳﻴﺎﻩ ﺑﻴﻨﻲ هﻢ ﺟﺎن ﺧﺮاب ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﺑﺲ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﺠﺎزي ﮐﺎﻧﺪر ﺟﻮاب ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﭘﻴﺮان راﻩﺑﻴﻦ را ﺳﺮ در ﻃﻨﺎب ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫‪٣٨٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اي درس ﻋﺸﻘﺖ هﺮ ﺷﺒﻢ ﺗﺎ روز ﺗﮑﺮار ﺁﻣﺪﻩ‬
‫اي ﻣﻪ ﻏﻼم روي ﺗﻮ ﮔﺸﺘﻪ زﺣﻞ هﻨﺪوي ﺗﻮ‬
‫اي در ﺳﺮم ﺳﻮداي ﺗﻮ ﺟﺎن و دﻟﻢ ﺷﻴﺪاي ﺗﻮ‬
‫ﺟﺎن ﺑﻨﺪﻩ ﺷﺪ راي ﺗﻮرا روي دلﺁراي ﺗﻮ را‬
‫ﭼﻮن ﺑﺮ ﺑﺴﺎط دﻟﺒﺮي ﺷﻄﺮﻧﺞ ﻋﺸﻘﻢ ﻣﻲﺑﺮي‬
‫ﺗﺎ ﻧﺮد ﻋﺸﻘﺖ ﺑﺎﺧﺘﻢ ﺷﺶ را ز ﻳﮏ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻢ‬
‫اي ﺟﺰع ﺗﻮ ﺷﮑﺮ ﻓﺮوش اي ﻟﻌﻞ ﺗﻮ ﮔﻮهﺮ ﻓﺮوش‬
‫اي ز ﺻﻔﺎت ﻟﺒﺖ ﻋﻘﻞ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺁﻣﺪﻩ‬
‫اي ز ﺻﻔﺎت ﻟﺒﺖ ﻋﻘﻞ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﭼﺸﻤﻪي ﺁب ﺣﻴﺎت ﺑﻲﻟﺐ ﺳﻴﺮاب ﺗﻮ‬
‫ﻧﺮﮔﺲ ﺧﻮنرﻳﺰ ﺗﻮ ﺗﻴﺮ ﺟﻔﺎ رﻳﺨﺘﻪ‬
‫ﭘﺴﺘﻪي ﺗﻮ در ﺳﺨﻦ ﺗﺎ ﺷﮑﺮاﻓﺸﺎن ﺷﺪﻩ‬
‫در ﻃﻠﺐ روي ﺗﻮ ﮔﺮد ﺟﻬﺎن ﻓﺮاخ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺖ از ﺟﺎن و دل ﺑﺎ دل و ﺟﺎن ﺑﺮﻃﺒﻖ‬
‫ﺗﺎ دل ﭘﺮ ﺧﻮن ﻣﻦ ﺟﺴﺘﻪ ز وﺻﻠﺖ ﻧﺸﺎن‬
‫ﭼﻮن ﺷﺪﻩ روﺷﻦ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ راﻩ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺗﺎ اﺑﺪ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﻓﺘﺎدﻩ ز ﺗﻮ در دل ﻋﻄﺎر ﺷﻮر‬
‫اي ز ﺷﺮاب ﻏﻔﻠﺖ ﻣﺴﺖ و ﺧﺮاب ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫اي ز ﺷﺮاب ﻏﻔﻠﺖ ﻣﺴﺖ و ﺧﺮاب ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺷﻲ ﺁﺧﺮ از ﺣﺮص ﻧﻔﺲ ﮐﺎﻓﺮ‬
‫اﻧﺪﻳﺸﻪ ﮐﻦ ﺗﻮ روزي ﮐﻴﻦ ﺧﻔﺘﮕﺎن رﻩ را‬
‫ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻧﻘﺪهﺎ را ﻧﺎﻗﺪ ﻋﻴﺎر ﺧﻮاهﺪ‬
‫واﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﺎز ﺧﻮاهﻨﺪ از ﺟﺎن و دل ﻧﺸﺎﻧﻲ‬
‫واﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎن را از ﺻﺪق ﺑﺎز ﭘﺮﺳﻨﺪ‬
‫اي اوﻓﺘﺎدﻩ از رﻩ ﺑﮕﺸﺎي ﭼﺸﻢ و ﺑﻨﮕﺮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺣﻴﺮان ﻣﻴﺎن اﻳﻦ رﻩ ﭼﻮن در ﺧﻼب ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫وان ﻣﺎﻩرخ ﺑﻤﺎﻧﺪ اﻧﺪر ﻧﻘﺎب ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﻣﺎ ﺟﻤﻠﻪ ﻏﺮﻗﻪ ﮔﺸﺘﻪ وان در درﺁب ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﻋﻄﺎر را دل و ﺟﺎن در ﺗﻒ و ﺗﺎب ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﺑﻲ ﺟﺴﻢ و ﺟﻬﺖ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻲ ﻧﺎم و ﻧﺸﺎن ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﻣﺤﺒﻮب ازل ﺑﻮدﻩ ﻣﺤﺠﻮب ﺟﻬﺎن ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫در زﻳﺮ ﺳﻮاداﻟﻮﺟﻪ از ﺧﻠﻖ ﻧﻬﺎن ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﻧﻪ ﺑﻮدﻩ و ﻧﻪ ﻧﺎﺑﻮدﻩ ﻧﻲ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻋﻴﺎن ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫در ﮐﻮن و ﻣﮑﺎن ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻲ ﮐﻮن و ﻣﮑﺎن ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫هﻢ ﺟﺎن هﻤﻪ و هﻢ ﺗﻦ ﻧﻲ اﻳﻦ و ﻧﻪ ﺁن ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﺻﺪ داﻳﺮﻩ ﻋﺮش ﺁﺳﺎ در ﻧﻘﻄﻪي ﺟﺎن ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫در ﺑﺤﺮ ﻳﻘﻴﻦ ﻏﺮﻗﻪ در ﺗﻴﻪ ﮔﻤﺎن ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫اﻣﺎ هﻤﻪ از ﮔﻨﮕﻲ ﺑﻲ ﮐﺎم و زﺑﺎن ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫وﺁﻧﮕﻪ ز ﺳﺒﮏ روﺣﻲ در ﺑﺎر ﮔﺮان ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫از ﺧﻮف ﺷﺪﻩ ﻣﻮﻳﻲ در ﺧﻂ اﻣﺎن ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﻣﺮﮐﺐ ﺷﺪﻩ ﻧﺎﭘﻴﺪا در دﺳﺖ ﻋﻨﺎن ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫وز ﻧﺎﺧﻮﺷﻲ ﻋﺎﻟﻢ وﻗﻮف دو ﻧﺎن ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫اﻳﺸﺎن هﻤﻪ هﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ از ﻓﻘﺮ ﭼﻨﺎن ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﺟﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﻟﺐ اﻓﺘﺎدﻩ دل در ﺧﻔﻘﺎن ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﺗﻮ ﺑﻪ زﻳﺮ ﭘﺮدﻩ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﻣﺎ اﺳﻴﺮ ﺑﻨﺪ و زﻧﺪان ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﺷﺒﻨﻤﻲ در زﻳﺮ ﻃﻮﻓﺎن ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﺟﺎن ز ﺳﻮداي ﺗﻮ ﺑﻴﺠﺎن ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫‪٣٩٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ﭘﺎﮎرو را از ﺳﻮزﻧﻲ ﺷﮑﺴﺘﻪ‬
‫ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ هﻴﭻ ﻋﺎﺷﻖ ﭘﻴﺸﺎن رﻩ ﻧﺒﻴﻨﺪ‬
‫در ﺑﺤﺮ ﻋﺸﻖ دري اﺳﺖ از ﭼﺸﻢ ﺧﻠﻖ ﭘﻨﻬﺎن‬
‫ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﻣﺤﺒﺖ از ﺷﺮح اﻳﻦ ﻋﺠﺎﻳﺐ‬
‫در راﻩ ﺗﻮ ﻣﺮداﻧﻨﺪ از ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻬﺎن ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫در راﻩ ﺗﻮ ﻣﺮداﻧﻨﺪ از ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻬﺎن ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫در ﻗﺒﻪي ﻣﺘﻮاري ﻻﻳﻌﺮﻓﻬﻢ ﻏﻴﺮي‬
‫در ﮐﺴﻮت ﮐﺎداﻟﻔﻘﺮ از ﮐﻔﺮ زدﻩ ﺧﻴﻤﻪ‬
‫ﻗﻮﻣﻲ ﻧﻪ ﻧﮑﻮ ﻧﻪ ﺑﺪ ﻧﻪ ﺑﺎ ﺧﻮد و ﻧﻪ ﺑﻴﺨﻮد‬
‫در ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺎ و ﻣﻦ ﻧﻲ ﻣﺎ ﺷﺪﻩ و ﻧﻲ ﻣﻦ‬
‫ﺟﺎﻧﺸﺎن ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻞ ﺗﻨﺸﺎن ﺑﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ هﻢ‬
‫ﭼﻮن داﻳﺮﻩ ﺳﺮﮔﺮدان ﭼﻮن ﻧﻘﻄﻪ ﻗﺪم ﻣﺤﮑﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻋﻴﻦ ﺑﻘﺎ دﻳﺪﻩ از ﺧﻮﻳﺶ ﻓﻨﺎ ﮔﺸﺘﻪ‬
‫ﻓﺎرش از ﺳﺮ هﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﺻﺪ ﮔﻮﻧﻪ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ز ﮔﺮان ﻋﻘﻠﻲ در ﺳﻴﺮ ﺳﺒﮏ ﺑﻮدﻩ‬
‫ﺻﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻲ ﭘﺎﻳﺎن از ﺧﻮف و رﺟﺎ ﺑﻴﺮون‬
‫ﺑﺸﮑﺴﺘﻪ دﻟﻴﺮان را از ﭼﺴﺖ ﺳﻮاري ﭘﺸﺖ‬
‫ﺑﻔﺮوﺧﺘﻪ از هﻤﺖ دو ﮐﻮن ﺑﻪ ﻳﮏ ﻧﺎن ﺧﻮش‬
‫ﺁن ﮐﺲ ﮐﻪ ﻧﺰاد اﺳﺖ او از ﻣﺎدر ﺧﻮد هﺮﮔﺰ‬
‫ﺗﺎ راﻩ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﻮﻣﻲ ﻋﻄﺎر ﺑﻴﺎن ﮐﺮدﻩ‬
‫اي ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺧﻠﻖ ﺣﻴﺮان ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫اي ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺧﻠﻖ ﺣﻴﺮان ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﺗﻮ ﺑﻪ ﻋﺰت ﺑﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺎﺧﺘﻪ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻃﻮﻓﺎن و ﺟﺎنهﺎ ﺷﺒﻨﻤﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺷﺪﻩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ در ﺟﺎن ﻣﻌﺘﮑﻒ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫در ﺳﻮاد اﻳﻦ ﺑﻴﺎﺑﺎن ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫از وﺟﻮد ﺧﻮد ﭘﺸﻴﻤﺎن ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫در رﻩ ﺗﻮ ﺻﺪ هﺰاران ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫از دﻳﺪﻩ دور ﮔﺸﺘﻪ و در دل ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﻨﻲ و ﻣﻦ ز ﺗﻮ ﻏﺎﻓﻞ ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﺑﺎري اﺳﺖ اوﻓﺘﺎدﻩ و ﻣﺸﮑﻞ ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﻣﺎ از ﻧﻬﻴﺐ ﻣﻮج ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﻣﺴﺖ اوﻓﺘﺎدﻩ ﺑﺮ ﺳﺮ و در ﮔﻞ ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﻧﻪ ﻧﻘﺶ ﺣﻖ ﻧﻪ ﺻﻮرت ﺑﺎﻃﻞ ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﺑﻲ زاد و ﺗﻮﺷﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻨﺰل ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ‬
‫واﺣﺴﺮﺗﺎ ز ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺣﺎﺻﻞ ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ‬
‫در ﺷﺮح راﻩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﻘﺒﻞ ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﭼﻮ ﻣﺴﺘﻲ واﻟﻪ و ﺣﻴﺮان ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﺟﺪا از ﺻﺤﺒﺖ ﻳﺎران ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺎن ﺑﻲ ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﭼﻮ ﮔﻨﺞ اﻧﺪر زﻣﻴﻦ ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﺑﻪ ﮐﻨﺠﻲ در ﭼﻮ زر در ﮐﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﺧﺮد ﮔﻢ ﮐﺮدﻩ ﺳﺮﮔﺮدان ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ‬
‫رﻩ ﺑﻴﻨﺎن را ز راﻩ اﻓﮑﻨﺪﻩ‬
‫در ﻣﻌﺮض ﺻﺪ ﮔﻨﺎﻩ اﻓﮑﻨﺪﻩ‬
‫ﺟﺎن ﭘﻴﺶ ﻟﺒﺖ ﮐﻼﻩ اﻓﮑﻨﺪﻩ‬
‫‪٣٩١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن ﻣﺴﺘﻐﺮق ﺗﻮ ﺻﺪ هﺰار‬
‫ﺟﺎن ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺎ وﺟﻮد ﻋﺸﻖ ﺗﻮ‬
‫هﻤﭽﻮ ﻋﻄﺎر ﺁﺗﺸﻴﻦدل ﺧﻮنﻓﺸﺎن‬
‫اي ﭘﺎي دل ز ﻋﺸﻖ ﺗﻮ در ﮔﻞ ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ‬
‫اي ﭘﺎي دل ز ﻋﺸﻖ ﺗﻮ در ﮔﻞ ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ﻋﺠﺐ ﺑﻤﺎﻧﺪﻩام از ﺧﻮد ﮐﻪ روز و ﺷﺐ‬
‫ﮐﺎري اﺳﺖ ﭘﺮ ﻋﺠﺎﻳﺐ و ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﮐﺎر ﺗﻮ‬
‫دري ﻧﻬﻔﺘﻪاي ﺗﻮ ﺑﻪ درﻳﺎي ﻋﺸﻖ در‬
‫ﺟﺎنهﺎ ز ﻳﮏ ﺷﺮاب اﻟﺴﺖ ﺗﻮ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺸﺮ‬
‫از ﻳﮏ ﺷﺮاب ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﺮ ﻟﻮح ﺟﺎن ﻣﺎ‬
‫ﻣﺮدان ﭘﺎﮎرو ز درازي راﻩ ﺗﻮ‬
‫ﺳﺮﮔﺸﺘﮑﺎن ﮐﻮي ﺗﻮ را در ﻋﺘﺎب ﺗﻮ‬
‫ﺧﺎﮎ ﺳﮕﺎن ﮐﻮي ﺗﻮ ﻋﻄﺎر ﺗﺎ اﺑﺪ‬
‫ﻣﻨﻢ از ﻋﺸﻖ ﺳﺮﮔﺮدان ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﻣﻨﻢ از ﻋﺸﻖ ﺳﺮﮔﺮدان ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ‬
‫اﻣﻴﺪ از ﺟﺎن ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎن ﻓﺪاي ﻋﺸﻖ ﮐﺮدﻩ‬
‫ز هﻤﺪﺳﺘﻲ ﺟﻤﻌﻲ ﺗﻨﮓﭼﺸﻤﺎن‬
‫ز ﻧﻨﮓ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﺸﺘﻲ ﮔﺪا ﻃﺒﻊ‬
‫ز ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺑﺮوﻳﺎن هﻤﭽﻮ ﻋﻄﺎر‬
‫اي زﻟﻒ ﺗﻮ دام ﻣﺎﻩ اﻓﮑﻨﺪﻩ‬
‫اي زﻟﻒ ﺗﻮ دام ﻣﺎﻩ اﻓﮑﻨﺪﻩ‬
‫زهﺎد زﻣﺎﻧﻪ را ﺳﺮ زﻟﻔﺖ‬
‫دل ﭘﻴﺶ رﺧﺖ ﺑﻪ ﺟﺎن ﮐﻤﺮ ﺑﺴﺘﻪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫در ﺟﺎن ﮔﺪا و ﺷﺎﻩ اﻓﮑﻨﺪﻩ‬
‫در دﻳﺪﻩي ﻋﻘﻞ ﮐﺎﻩ اﻓﮑﻨﺪﻩ‬
‫روﻳﺖ ﺑﻪ ﺧﻂ ﺳﻴﺎﻩ اﻓﮑﻨﺪﻩ‬
‫دل ﺑﺮدﻩ و ﺟﺎن ﺑﻪ ﭼﺎﻩ اﻓﮑﻨﺪﻩ‬
‫ﺻﺪ ﻣﺸﻌﻠﻪ در ﺳﭙﺎﻩ اﻓﮑﻨﺪﻩ‬
‫ﺑﺎري اﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ اﻓﮑﻨﺪﻩ‬
‫رخ ﻃﺮح ﻧﻬﺎدﻩ ﺷﺎﻩ اﻓﮑﻨﺪﻩ‬
‫ﻟﻄﻒ ﺗﻮ از ﮐﻔﻲ ﮔﻞ ﮔﻨﺠﻲ ﮔﻬﺮ ﻧﻤﻮدﻩ‬
‫اﻣﺎ ﻧﺨﺴﺖ هﻴﺒﺖ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺧﻄﺮ ﻧﻤﻮدﻩ‬
‫از ﺳﺮ ﺑﻪ ﭘﺎي رﻓﺘﻪ وز ﭘﺎي ﺳﺮ ﻧﻤﻮدﻩ‬
‫وز ﻧﻮر ﺷﻤﻊ روﻳﺖ ﺑﻲ ﺑﺎل و ﭘﺮ ﻧﻤﻮدﻩ‬
‫وز دل ﺑﻪ ﭼﺸﻢ رﻓﺘﻪ ﻧﻮر ﺑﺼﺮ ﻧﻤﻮدﻩ‬
‫ﻓﻌﻠﺖ ﺑﻪ ﮔﺸﺖ ﮔﺸﺘﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺻﻮر ﻧﻤﻮدﻩ‬
‫اﻳﻦ ﻳﮏ اﺷﺎرت ﺗﻮ ﭼﻨﺪﻳﻦ اﺛﺮ ﻧﻤﻮدﻩ‬
‫زان ﺻﺪ هﺰار ﺣﻴﺮت اﻧﺪر ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻮدﻩ‬
‫از ﺑﺤﺮ ﺳﻴﻨﻪ هﺮ دم دري دﮔﺮ ﻧﻤﻮدﻩ‬
‫ﺳﺮﻣﺴﺖ اوﻓﺘﺎدﻩ دل از ﺟﻬﺎن ﺑﺮﻳﺪﻩ‬
‫ﺗﺎ از رﺧﺖ ﻧﺴﻴﻤﻲ ﺑﺮ ﺟﺎن ﻣﺎ وزﻳﺪﻩ‬
‫ﻣﺜﻞ ﺗﻮ هﻴﭻ ﮔﻮهﺮ ﻧﻪ دﻳﺪﻩ ﻧﻪ ﺷﻨﻴﺪﻩ‬
‫در زﻳﺮ دام دﻧﻴﺎ ﺑﺮ ﺑﻮﻳﺖ ﺁرﻣﻴﺪﻩ‬
‫هﻢ ﺷﻤﻊ ﺟﺎن ﻧﻬﺎدﻩ هﻢ ﺻﺒﺢ دل دﻣﻴﺪﻩ‬
‫هﻢ ﮐﻮﻩ ﭘﺴﺖ ﮔﺸﺘﻪ هﻢ ﭼﺮخ در رﻣﻴﺪﻩ‬
‫در ﺟﺴﺖ و ﺟﻮﻳﺖ از ﺟﺎن ﭼﻨﺪان ﺑﻪ ﺳﺮ دوﻳﺪﻩ‬
‫‪٣٩٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻋﺸﻖ ﻟﺐ ﻟﻌﻞ ﺗﻮ هﺰار ﺁﺗﺶ‬
‫ﺧﻂ ﺗﻮ ﮐﺰوﺳﺖ ﺧﻮن ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫در ﻳﮏ ﺳﺎﻋﺖ هﺰار ﺁﺗﺶ را‬
‫ﺗﻮ ﻳﻮﺳﻒ ﻋﺎﻟﻢ و زﻧﺨﺪاﻧﺖ‬
‫ﺗﻮ ﺧﺴﺮو دﻟﺒﺮان و روي ﺗﻮ‬
‫دل در ﺳﺮ زﻟﻒ دﻟﺮﺑﺎي ﺗﻮ‬
‫ﻋﻄﺎر ﭼﻮ ﺷﺎهﻲ رﺧﺖ دﻳﺪﻩ‬
‫اي روي ﺗﻮ زهﺮ ﺳﻮ روﻳﻲ دﮔﺮ ﻧﻤﻮدﻩ‬
‫اي روي ﺗﻮ زهﺮ ﺳﻮ روﻳﻲ دﮔﺮ ﻧﻤﻮدﻩ‬
‫درﻳﺎي در ﻋﺸﻘﺖ در اﺻﻞ ﻟﻄﻒ ﭘﺎﮎ اﺳﺖ‬
‫در ﻗﺮنهﺎ ﻓﻠﮏهﺎ در راﻩ ﺗﻮ ﺷﺐ و روز‬
‫ﻃﺎوس ﭼﺮخ ﭘﻴﺸﺖ ﭘﺮواﻧﻪوار رﻓﺘﻪ‬
‫از درﮔﻪ ﺗﻮ ﻧﻮري ﺑﺮ ﺟﺎن و دل ﻓﺘﺎدﻩ‬
‫ﺗﻮ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻪ ﻗﺪرت و ﻗﺪرت ﺑﻪ ﻓﻌﻞ ﭘﻴﺪا‬
‫ﻧﺎﮔﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻗﺪرت ﺑﻨﻤﻮدﻩ ﻳﮏ اﺷﺎرت‬
‫ﭼﻮن در دو ﮐﻮن ﮐﺲ را ﭼﺸﻢ ﻳﮕﺎﻧﮕﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻋﻄﺎر ﮐﺰ ﺟﻬﺎﻧﺶ ﺟﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻋﺎﺷﻖ ﺗﻮ‬
‫اي ﺟﺎن ﻣﺎ ﺷﺮاﺑﻲ از ﺟﺎم ﺗﻮ ﮐﺸﻴﺪﻩ‬
‫اي ﺟﺎن ﻣﺎ ﺷﺮاﺑﻲ از ﺟﺎم ﺗﻮ ﮐﺸﻴﺪﻩ‬
‫وي ﺟﺎن ﻣﺎ ﺑﻪ ﻳﮏ دم ﺻﺪ زﻧﺪﮔﻲ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫اي ﺟﺎن ﭘﺎﮐﺒﺎزان در ﻗﻌﺮ هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﺟﺎنهﺎي ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺖ ﭼﻮن ﻣﺮغ ﺑﺎل ﺑﺴﺘﻪ‬
‫ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺁﺗﺶ ﺗﻮ ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺘﻪ در دل‬
‫وﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻋﺮﺿﻪ دادﻩ ﻋﺸﻘﺖ اﻣﺎﻧﺖ ﺧﻮد‬
‫ﮔﺮدون ﺳﺎﻟﺨﻮردﻩ ﺑﻮﻳﻲ ﺷﻨﻴﺪﻩ از ﺗﻮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭘﻴﺮان راﻩﺑﻴﻦ را ﺑﺮ دارهﺎ ﮐﺸﻴﺪﻩ‬
‫ﭼﻮن ﻣﺮغ ﻧﻴﻢ ﺑﺴﻤﻞ در ﺧﺎﮎ و ﺧﻮن ﺗﭙﻴﺪﻩ‬
‫وز ﺳﺨﺘﻲ رﻩ ﺗﻮ ﮐﺲ در ﺗﻮ ﻧﺎرﺳﻴﺪﻩ‬
‫ﻧﻪ ﺑﺎل ﺑﺎز ﮐﺮدﻩ ﻧﻪ ز ﺁﺷﻴﺎن ﭘﺮﻳﺪﻩ‬
‫ﻧﺎدﻳﺪﻩ ﮔﺮد ﮐﻮﻳﺖ ﻣﺮدان ﮐﺎر دﻳﺪﻩ‬
‫ﻳﮏ ﺁﻩ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺖ ﺻﺪ ﭘﺮدﻩ ﺑﺮ درﻳﺪﻩ‬
‫دادﻩ ﺑﻪ ﻳﮏ دو ﮔﻨﺪم واﻧﺪوﻩ ﺗﻮ ﺧﺮﻳﺪﻩ‬
‫ﻳﺎ ﻧﻮر ﭼﺸﻢ ﺟﺎﻧﻲ هﻢ ﺟﺎي ﺧﻮد ﮔﺰﻳﺪﻩ‬
‫وز دل رﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﻳﻲ زان ﻧﻮر ﺳﻮي دﻳﺪﻩ‬
‫زان دوﺳﺘﻲ ﻧﺪاري ﺑﺎ هﻴﭻ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﭘﺮدﻩ ﺑﻴﻨﻢ ﺑﺮ دﻳﺪﻩهﺎ ﮐﺸﻴﺪﻩ‬
‫ﺗﺎ ﻓﺮش راز ﺑﻴﻨﺪ ﺑﺮ ﮐﻮن ﮔﺴﺘﺮﻳﺪﻩ‬
‫ﺟﺎﻧﻲ ﺷﮕﺮف ﺑﺎﻳﺪ ذوق ﻟﻘﺎ ﭼﺸﻴﺪﻩ‬
‫وان ﺑﺤﺮ ﺳﺮ ﺟﺎن را ﻣﻮﺟﻲ ﺑﺮﺁورﻳﺪﻩ‬
‫ﺟﺎنهﺎي دور ﻓﮑﺮت در ﻋﺠﺰ ﭘﺮورﻳﺪﻩ‬
‫ﺳﻠﻄﺎن ﻏﻴﺮت ﺗﻮ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺧﻮاﺑﻨﻴﺪﻩ‬
‫ﭘﺮواﻧﻪوار ﺟﺎﻧﺶ در ﺷﻤﻊ ﺗﻮ ﭘﺮﻳﺪﻩ‬
‫دل در ﺧﻂ ﺗﻮ ز ﺟﺎن ﺑﺮﻳﺪﻩ‬
‫هﻢ ﺧﻂ ﺗﻮ ﭘﺮدﻩهﺎ درﻳﺪﻩ‬
‫در ﮔﺮد ﺧﻂ ﺗﻮ ﻧﺎرﺳﻴﺪﻩ‬
‫ﭼﻮن ﻣﺸﮏ ﺧﻄﺎ درم ﺧﺮﻳﺪﻩ‬
‫ﺧﻮﺷﺘﺮ ز ﺧﻂ ﺗﻮ هﻴﭻ دﻳﺪﻩ‬
‫ﺳﺮ ﺳﺒﺰي ﺧﻂ ﺗﻮ ﮔﺰﻳﺪﻩ‬
‫از ﻗﻴﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻄﻲ دﻣﻴﺪﻩ‬
‫ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺁرﻣﻴﺪﻩ‬
‫‪٣٩٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻋﺸﻘﺖ ﺑﻪ ﻻاﺑﺎﻟﻲ ﺑﺮ ﭼﺎر ﺳﻮي ﻋﺎﻟﻢ‬
‫در راﻩ اﻧﺘﻈﺎرت ﺟﺎنهﺎ ز اﺷﺘﻴﺎﻗﺖ‬
‫ﺗﻮ ﻓﺎرغ از دو ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮﻳﺶ داﻳﻢ‬
‫اﻟﺤﻖ ﺷﮕﺮف ﻣﺮﻏﻲ ﮐﺰ ﺗﻮ دو ﮐﻮن ﭘﺮ ﺷﺪ‬
‫اي در ﺣﺠﺎب ﻋﺰت ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪﻩ ز ﻏﻴﺮت‬
‫ﺗﻮ هﻤﭽﻮ ﺁﻓﺘﺎﺑﻲ در ﭘﺮدﻩهﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ‬
‫اي ﺟﺎن ﻣﺎ ﭼﻮ ﺁدم ﺷﺎدي هﺸﺖ ﺟﻨﺖ‬
‫در ﭼﺸﻢ ﻣﺎ ﻧﻴﺎﻳﻲ ﮔﻮﻳﻲ ﮐﻪ ﻧﻮر ﭼﺸﻤﻲ‬
‫ﺑﺮ ﺟﺎن ﻓﺘﺎدﻩ ﻧﻮرت وز ﺟﺎن ﻓﺘﺎدﻩ ﺑﺮ دل‬
‫ﭼﻮن ﺻﻨﻊ ﺗﻮﺳﺖ ﺟﻤﻠﻪ ﻓﺎرغ ز ﺻﻨﻊ ﺧﻮﻳﺸﻲ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻮﻳﻲ وﻟﻴﮑﻦ ﮐﺲ دﻳﺪﻩاي ﻧﺪارد‬
‫ﮐﻮ دﻳﺪﻩاي ﮐﻪ او را ﺗﻮﺣﻴﺪ ﮐﺮدﻩ ﺳﺮﻣﻪ‬
‫هﺮ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﻧﺸﺎﻳﺪ اﻳﻦ راز را ﮐﻪ اﻳﻦ را‬
‫ﺑﺤﺮي اﺳﺖ ﺣﻀﺮت ﺗﻮ ﺟﺎنهﺎ ﺟﻮاهﺮ ﺁن‬
‫اي ﺻﺪ هﺰار ﮐﺎﻣﻞ در وﺻﻒ ﻗﺪرت ﺗﻮ‬
‫در ﮐﺸﻒ ﺳﺮ ﻋﺸﻘﺖ ﮔﺮدن ﮐﺸﺎن دﻳﻦ را‬
‫ﻋﻄﺎر دورﺑﻴﻦ را اﻧﺪر ﻣﻘﺎم وﺣﺪت‬
‫اي ﮔﺮد ﻗﻤﺮ ﺧﻄﻲ ﮐﺸﻴﺪﻩ‬
‫اي ﮔﺮد ﻗﻤﺮ ﺧﻄﻲ ﮐﺸﻴﺪﻩ‬
‫هﻢ زﻟﻒ ﺗﻮ ﺗﻮﺑﻪهﺎ ﺷﮑﺴﺘﻪ‬
‫ﻣﺸﮑﻲ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﻂ ﺗﻮ ﮔﺮدي اﺳﺖ‬
‫ﺧﻂ ﺗﻮ هﺰار ﺑﻴﺶ دارد‬
‫ﺑﺮ هﻴﭻ ورق ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺧﻄﻲ‬
‫ﺳﺮ ﺑﺮ ﺧﻂ ﺗﻮ ﻧﻬﺎدﻩ ﻃﻮﻃﻲ‬
‫ﮐﺲ ﮔﺮد ﻗﻤﺮ ﻧﺸﺎن ﻧﺪادﻩ اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ دﻳﺪ دﻟﻢ ﺧﻂ ﺧﻮش ﺗﻮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫وز ﺧﻂ ﺗﻮ ﺧﻮاﺳﺖ ﺷﺪ رﻣﻴﺪﻩ‬
‫زان ﻣﻲﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﺳﺮ دوﻳﺪﻩ‬
‫وز ﺧﻂ دو ﮐﻮن ﺳﺮ ﮐﺸﻴﺪﻩ‬
‫ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﻲﮐﺸﻲ ﮐﻨﺎرﻩ‬
‫ﮐﺸﺘﻪ ﮐﻪ ﮐﺸﺪ هﺰار ﺑﺎرﻩ‬
‫در ﭘﻴﺶ رخ ﺗﻮ ﻣﺎﻩﭘﺎرﻩ‬
‫هﺮ ﮔﻪ ﮐﻪ ﺷﻮي ﺗﻮ ﺁﺷﮑﺎرﻩ‬
‫ﺧﻮﻧﻲ ﮔﺮدد ﭼﻮ ﻟﻌﻞ ﺧﺎرﻩ‬
‫ﻣﻪ ﺷﻖ ﺷﻮد ﺁﻓﺘﺎب ﭘﺎرﻩ‬
‫واﻳﻨﺪ ﭼﻮ ذرﻩ در ﻧﻈﺎرﻩ‬
‫هﺮ ذرﻩ ﺷﻮد ﭼﻮ ﺻﺪ ﺳﺘﺎرﻩ‬
‫ﺑﺮ ﻣﺮﮐﺐ ﺣﺴﻦ ﺷﺪ ﺳﻮارﻩ‬
‫ﺷﺪ ﭘﻴﺶ رخ ﺗﻮ ﭘﻴﺸﮑﺎرﻩ‬
‫هﺮ ذرﻩ ﺷﻮﻧﺪ ﺷﻴﺮﺧﻮارﻩ‬
‫ﻟﻄﻒ ﺗﻮ ﺑﺲ اﺳﺖ ﮔﺎهﻮارﻩ‬
‫ﻟﻄﻒ ﺗﻮ ﭼﻮ ﺑﺤﺮ ﺑﻲ ﮐﻨﺎرﻩ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﻧﺪارد از ﺗﻮ ﭼﺎرﻩ‬
‫هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﻮﻳﻲ ﺗﻮ در ﻣﻴﺎن ﻧﻪ‬
‫هﻤﻪ در وي ﮔﻢ و از وي ﻧﺸﺎن ﻧﻪ‬
‫وﻟﻴﮑﻦ راﻩ ﻣﺤﻮ و ﮐﺎروان ﻧﻪ‬
‫ﭼﻮ ﺑﻮﻗﻠﻤﻮن هﻮﻳﺪا و ﻧﻬﺎن ﻧﻪ‬
‫هﻤﻪ ﭼﻴﺰي ﭼﻨﻴﻦ و ﺁن ﭼﻨﺎن ﻧﻪ‬
‫ﺟﻬﺎن از وي ﭘﺮ و او در ﺟﻬﺎن ﻧﻪ‬
‫‪٣٩٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮن ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺸﻴﺪ ﭘﺎي از ﺧﻂ‬
‫در ﻗﻴﺮ ﺧﻄﺖ ﮔﺮﻓﺖ ﭘﺎﻳﺶ‬
‫ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺧﻂ ﺗﻮ ﻧﻬﺎدﻩ ﻋﻄﺎر‬
‫ﭼﻮن ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪم هﺰار ﺑﺎرﻩ‬
‫ﭼﻮن ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪم هﺰار ﺑﺎرﻩ‬
‫از ﮐﺸﺘﻦ ﮐﺸﺘﻪاي ﭼﻪ ﺧﻴﺰد‬
‫ﺣﺎﺟﺖ ﻧﺒﻮد ﺑﻪ ﺗﻴﻎ ﮐﺸﺘﻦ‬
‫ﺧﻮد ﺧﻠﻖ دو ﮐﻮن ﮐﺸﺘﻪ ﮔﺮدﻧﺪ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ز ﺗﻴﻎ ﻏﻤﺰﻩي ﺗﻮ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺮ ﮔﻴﺮي ﻧﻘﺎب از روي‬
‫ذرات دو ﮐﻮن دﻳﺪﻩ ﮔﺮدﻧﺪ‬
‫از ﭘﺮﺗﻮ روﻳﺖ ﺁﺧﺮاﻻﻣﺮ‬
‫از ﭘﺮدﻩ ﭼﻮ ﺁﻓﺘﺎب روﻳﺖ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻩ ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺷﻴﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ درﺁﻳﺪ‬
‫ﻃﻔﻼن زﻣﺎﻧﻪي ﺧﺮف را‬
‫ﮐﺎﺟﺰاي دو ﮐﻮن را ﺗﻤﺎم اﺳﺖ‬
‫ﺑﻴﭽﺎرﻩي ﺧﻮد ﻓﺮﻳﺪ را ﺧﻮان‬
‫ﺟﻬﺎن ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻮﻳﻲ ﺗﻮ در ﺟﻬﺎن ﻧﻪ‬
‫ﺟﻬﺎن ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻮﻳﻲ ﺗﻮ در ﺟﻬﺎن ﻧﻪ‬
‫ﭼﻪ درﻳﺎﻳﻲ اﺳﺖ اﻳﻦ درﻳﺎي ﭘﺮ ﻣﻮج‬
‫ﭼﻪ راﻩ اﺳﺖ اﻳﻦ ﻧﻪ ﺳﺮ ﭘﻴﺪا و ﻧﻪ ﭘﺎي‬
‫ﺧﻴﺎﻟﻲ و ﺳﺮاﺑﻲ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫هﻤﻪ ﺗﺎ ﺑﻨﮕﺮي ﻧﺎﭼﻴﺰ ﮔﺮدد‬
‫ﻋﺠﺐ ﮐﺎري اﺳﺖ ﮐﺎر ﺳﺮ ﻣﻌﺸﻮق‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪ در ﻣﻴﺎن ﺟﺎن و ﺟﺎن ﻧﻪ‬
‫وﮔﺮ ﺑﺎﻃﻦ ﺑﻮد ﻣﻮﻳﻲ ﻋﻴﺎن ﻧﻪ‬
‫ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ هﻤﻴﻦ اﺳﺖ و هﻤﺎن ﻧﻪ‬
‫وﻟﻴﮑﻦ ﺷﺮح ﻳﮏ ﺳﺮ را زﺑﺎن ﻧﻪ‬
‫زﺑﺎن ﮔﻨﮓ و ﺳﺨﻦ ﻗﻄﻊ و ﺑﻴﺎن ﻧﻪ‬
‫ﭘﻴﺶ زﻟﻒ ﺗﻮ ﻣﺸﮏ ﻣﺸﮑﻴﻦ ﻧﻪ‬
‫ﺑﺎ هﻤﻪ ﮐﺲ وﻟﻴﮏ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻧﻪ‬
‫هﺮﭼﻪ ﺧﻮاهﻲ ﺑﮑﻦ وﻟﻲ اﻳﻦ ﻧﻪ‬
‫در ﺻﻔﺎﺗﺖ زﺑﺎن ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻧﻪ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻧﺪﻳﻢ ﺟﺎوداﻧﻪ‬
‫در ﺳﻴﻨﻪ هﻤﻲ زﻧﺪ زﺑﺎﻧﻪ‬
‫ﺑﺮهﻢ ﺳﻮزد هﻤﻪ زﻣﺎﻧﻪ‬
‫زﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﮐﺮد ﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﺑﻴﺮون دو ﮐﻮن ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ‬
‫ﺧﻮن ﻣﻲﮔﺮﻳﺪ ز ﺷﻮق داﻧﻪ‬
‫ﮔﺮدد ﺑﻪ وﺻﺎل ﺷﺎدﻣﺎﻧﻪ‬
‫ﭘﻴﺶ ﻗﺪﻣﻲ ﺻﺪ ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻮﻳﻲ و دﮔﺮ ﺑﻬﺎﻧﻪ‬
‫اﻳﻦ اﺳﺖ ﺳﺨﻦ دﮔﺮ ﻓﺴﺎﻧﻪ‬
‫او را ﺑﻨﺸﺎن ازﻳﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪ‬
‫در ﻣﻴﺎن ﺧﺎﮎ و ﺧﻮن ﺁﻏﺸﺘﻪاي‬
‫‪٣٩٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫هﻤﻪ دل ﭘﺮ ازو و دل درو ﻣﺤﻮ‬
‫اﮔﺮ ﻇﺎهﺮ ﺷﻮد ﻣﻮﻳﻲ ﺟﺰ او ﻧﻲ‬
‫ﻋﺠﺐ ﺳﺮي ﮐﻪ ﻳﮏ ﻳﮏ ذرﻩ ﺁن اﺳﺖ‬
‫دﻟﻲ دارم درو ﺻﺪ ﻋﺎﻟﻢ اﺳﺮار‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺎﻳﻲ ﻓﺮﻳﺪ ﺁﺧﺮ ﭼﻪ ﮔﻮﻳﺪ‬
‫اي ﺷﮑﺮ ﺑﺎ ﻟﺐ ﺗﻮ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻧﻪ‬
‫اي ﺷﮑﺮ ﺑﺎ ﻟﺐ ﺗﻮ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻧﻪ‬
‫ﻣﺎهﺮوﻳﺎن رﻩ ﺟﻔﺎ ﺳﭙﺮﻧﺪ‬
‫ﮔﻔﺘﻪاي ﺗﺮﮎ ﺗﻮ ﺑﺨﻮاهﻢ ﮐﺮد‬
‫ﭼﻮن ز ﻋﻄﺎر ﺑﮕﺬري ﮐﺲ را‬
‫اي راﻩ ﺗﻮ ﺑﺤﺮ ﺑﻲ ﮐﺮاﻧﻪ‬
‫اي راﻩ ﺗﻮ ﺑﺤﺮ ﺑﻲ ﮐﺮاﻧﻪ‬
‫از ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺻﺪ هﺰار ﺁﺗﺶ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ زﺑﺎﻧﻪاي روي‬
‫دو ﮐﻮن ﺑﻪ هﻴﭻ ﺑﺎز ﺁﻣﺪ‬
‫ﻣﺮغ دل ﻣﺎ ز ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺳﺎﺧﺖ‬
‫ﻣﺮﻏﻲ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﮕﺮف اﻓﺘﺎد‬
‫ﮔﻔﺘﻢ دل ﭘﺮ ﻏﻢ ﻣﻦ ﺁﺧﺮ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭼﻮن ﻗﺪم ﺗﻮان زد‬
‫ﻓﻲاﻟﺠﻤﻠﻪ ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻢ و ﭼﻪ ﺟﻮﻳﻢ‬
‫ﻣﻘﺼﻮد ﺗﻮﻳﻲ و ﺟﺰ ﺗﻮ هﻴﭻ اﺳﺖ‬
‫ﻋﻄﺎر ﭼﻮ ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ﺷﺪ از ﺗﻮ‬
‫ﻣﻦ ﮐﻴﻢ اﻧﺪر ﺟﻬﺎن ﺳﺮﮔﺸﺘﻪاي‬
‫ﻣﻦ ﮐﻴﻢ اﻧﺪر ﺟﻬﺎن ﺳﺮﮔﺸﺘﻪاي‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫در ﻧﻔﺎق ﺧﻮد ز ﺣﺪ ﺑﮕﺬﺷﺘﻪاي‬
‫ﻣﻔﻠﺴﻲ ﺑﻲ ﭘﺎ و ﺳﺮ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪاي‬
‫ﮐﺎﺷﮑﻲ هﺮﮔﺰ ﻗﻠﻢ ﻧﻨﺒﺸﺘﻪاي‬
‫ﭘﺲ ﭼﺮا ﮔﻢ ﮐﺮدﻩام ﺳﺮ رﺷﺘﻪاي‬
‫ﮐﺎﺷﮑﻲ ﻳﮏ ﺗﺨﻢ هﺮﮔﺰ ﮐﺸﺘﻪاي‬
‫ﺑﺎ دﻟﻲ ﺧﺎﮐﻲ ﺑﻪ ﺧﻮن ﺑﺴﺮﺷﺘﻪاي‬
‫ﭘﻴﺸﻢ ﺁﻣﺪ ﻣﺴﺖ ﺗﺮﺳﺎزادﻩاي‬
‫ﺑﻲ ﺳﺮ و ﭘﺎﻳﻲ ز دﺳﺖ اﻓﺘﺎدﻩاي‬
‫ﮔﻔﺖ هﻴﻦ ﺑﺮﺧﻴﺰ و ﺑﺴﺘﺎن ﺑﺎدﻩاي‬
‫ﮔﺸﺘﻢ از ﻣﻲ ﺑﺴﺘﺪن دل دادﻩاي‬
‫دل ﺷﺪ از ﮐﺎر ﺟﻬﺎن ﭼﻮن ﺳﺎدﻩاي‬
‫در ﺻﻒ ﻣﺮدان ﺷﺪم ﺁزادﻩاي‬
‫ﭘﻴﺶ او ﭼﻮن ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﺮ اﺳﺘﺎدﻩاي‬
‫در ز ﭼﺸﻢ درﻓﺸﺎن ﺑﮕﺸﺎدﻩاي‬
‫ﻣﺸﮏ را ﺑﺮ ﻣﻪ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﮐﺮدﻩاي‬
‫ﺑﺮ ﺟﻤﺎل ﺧﻮﻳﺶ ﺣﻴﺮان ﮐﺮدﻩاي‬
‫هﺮ زﻣﺎن ﺻﺪ ﮔﻮﻧﻪ دﺳﺘﺎن ﮐﺮدﻩاي‬
‫دام ﻣﺸﮑﻴﻦ ﻋﻨﺒﺮ اﻓﺸﺎن ﮐﺮدﻩاي‬
‫ﺗﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺼﺪ دل و ﺟﺎن ﮐﺮدﻩاي‬
‫ﭘﻮﺳﺖ ﺑﺮ ﻣﻦ هﻤﭽﻮ زﻧﺪان ﮐﺮدﻩاي‬
‫اﻳﻦ ﺧﺼﻮﻣﺖ ﺑﺎز ﺑﺎزان ﮐﺮدﻩاي‬
‫ﮐﻴﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎزي ﻓﺮاوان ﮐﺮدﻩاي‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺟﺎن دارد ﺛﻨﺎﺧﻮان ﮐﺮدﻩاي‬
‫‪٣٩٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫در رﻳﺎي ﺧﻮد ﻣﻨﺎﻓﻖ ﭘﻴﺸﻪاي‬
‫ﺷﻬﺮﮔﺮدي ﺧﻮدﻧﻤﺎﻳﻲ رهﺰﻧﻲ‬
‫در ازل ﮔﻮﻳﻲ ﻗﻠﻢ رﻧﺪم ﻧﺒﺸﺖ‬
‫ﻳﮏ ﺳﺮ ﺳﻮزن ﻧﺪﻳﺪم روي دوﺳﺖ‬
‫ﺑﺮهﻤﻲ ﺟﻮﻳﺪ دﻟﻢ ﻧﺎﮐﺸﺘﻪ ﺗﺨﻢ‬
‫ﮐﻴﺴﺖ ﻋﻄﺎر اﻳﻦ ﺳﺨﻦ را هﻴﭽﮑﺲ‬
‫دوش وﻗﺖ ﺻﺒﺢ ﭼﻮن دل دادﻩاي‬
‫دوش وﻗﺖ ﺻﺒﺢ ﭼﻮن دل دادﻩاي‬
‫ﺑﻲ دل و دﻳﻨﻲ ﺳﺮ از ﺧﻂ ﺑﺮدﻩاي‬
‫ﭼﻮن ﻣﺮا از ﺧﻮاب ﺧﻮش ﺑﻴﺪار ﮐﺮد‬
‫ﻣﻦ ز ﺗﺮﺳﺎزادﻩ ﭼﻮن ﻣﻲ ﺑﺴﺘﺪم‬
‫ﭼﻮن ﺷﺮاب ﻋﺸﻖ در دل ﮐﺎر ﮐﺮد‬
‫در زﻣﺎن زﻧﺎر ﺑﺴﺘﻢ ﺑﺮ ﻣﻴﺎن‬
‫ﻧﻴﺴﺖ اﮐﻨﻮن در ﺧﺮاﺑﺎت ﻣﻐﺎن‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻮن ﻋﻄﺎر در درﻳﺎي ﻋﺸﻖ‬
‫ﻣﺎﻩ را در ﻣﺸﮏ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮدﻩاي‬
‫ﻣﺎﻩ را در ﻣﺸﮏ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮدﻩاي‬
‫ﭼﺸﻢ ﻋﻘﻞ دورﺑﻴﻦ را روز و ﺷﺐ‬
‫از ﺷﮑﻨﺞ زﻟﻒ رﺳﺘﻢ اﻓﮑﻨﺖ‬
‫دام ﻣﺸﮑﻴﻦ اﺳﺖ زﻟﻒ ﻋﻨﺒﺮﻳﻨﺖ‬
‫ﻣﻦ دل و ﺟﺎن ﺧﻮاﻧﻤﺖ از ﺟﺎن و دل‬
‫ﻳﻮﺳﻒ ﻋﻬﺪي ﮐﺰان ﭼﺎﻩ ﭼﻮ ﺳﻴﻢ‬
‫ﮔﻔﺘﻤﺖ ﺑﺮدي ﺑﻪ ﺑﺎزي دل ز ﻣﻦ‬
‫ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ از ﺗﻮ ﺧﺎﻣﺸﻲ‬
‫در ﺻﻔﺎت ﺣﺴﻦ ﺧﻮد ﻋﻄﺎر را‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﻨﺪوي ﻃﻮﻃﻲ ﻃﻌﺎم ﺑﺮ ﺷﮑﺮ ﺁوردﻩاي‬
‫ﺑﺎ ﺳﺮ زﻟﻔﻴﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺁوردﻩاي‬
‫اي دل و ﺟﺎن رهﻲ دردﺳﺮ ﺁوردﻩاي‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﻣﺮا ﺑﺎز ﺧﻮد از ﭼﻪ ﺑﺮﺁوردﻩاي‬
‫ﺣﻠﻘﻪي زﻧﺠﻴﺮ ﺧﻮد ﭼﻮن ﺑﻪ درﺁوردﻩاي‬
‫ﺟﺎن و دﻟﻢ ﭼﻮن هﺪف در ﻧﻈﺮ ﺁوردﻩاي‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﮐﻨﺎرش ز ﭼﺸﻢ ﭘﺮ ﮔﻬﺮ ﺁوردﻩاي‬
‫اي ﮐﻪ ز ﺳﻮداي ﻋﺸﻖ ﺑﻲ ﺳﺮ و ﭘﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩاي‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ اﻳﻦ راﻩ دور ﺧﻔﺘﻪ ﭼﺮا ﻣﺎﻧﺪﻩاي‬
‫ﺁﻩ ﮐﻪ ﺁﮔﻪ ﻧﻪاي ﮐﺰ ﮐﻪ ﺟﺪا ﻣﺎﻧﺪﻩاي‬
‫زان هﻤﻪ ﭼﻮن ﮐﺲ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﭘﺲ ﺗﻮ ﮐﻪ را ﻣﺎﻧﺪﻩاي‬
‫ﺟﺎن و دل اﻳﺜﺎر ﮐﻦ ﮔﺮ ﺑﻪ وﻓﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩاي‬
‫از ﭘﻲ هﺴﺘﻲ ﺧﻮﻳﺶ در ﭼﻪ ﺑﻼ ﻣﺎﻧﺪﻩاي‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻟﻘﺎ رو ﻧﺒﺴﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺑﻘﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩاي‬
‫درد ﺗﻮ ﺧﻮاهﻴﻢ ﻣﺎ ﺗﺎ ﺗﻮ ﮔﺪا ﻣﺎﻧﺪﻩاي‬
‫هﻴﭻ ﻣﻤﺎن ﺁن ﺧﻮﻳﺶ ﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩاي‬
‫زاﻧﮑﻪ ز هﺴﺘﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻲ ﺳﺮ و ﭘﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩاي‬
‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﺑﺮ ﮐﺮان اﻓﮑﻨﺪﻩاي‬
‫ﻏﻠﻐﻠﻲ اﻧﺪر ﺟﻬﺎن اﻓﮑﻨﺪﻩاي‬
‫ﺁﺗﺸﻲ در ﻋﻘﻞ و ﺟﺎن اﻓﮑﻨﺪﻩاي‬
‫ﺷﻮرﺷﻲ در ﺑﺤﺮ و ﮐﺎن اﻓﮑﻨﺪﻩاي‬
‫ﻧﻌﺮﻩ در ﮐﻮن و ﻣﮑﺎن اﻓﮑﻨﺪﻩاي‬
‫‪٣٩٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﻮرﭼﻪي ﻗﻴﺮﻓﺎم ﺑﺮ ﻗﻤﺮ ﺁوردﻩاي‬
‫ﻣﻮرﭼﻪي ﻗﻴﺮﻓﺎم ﺑﺮ ﻗﻤﺮ ﺁوردﻩاي‬
‫ﺳﺮ ﻧﺒﺮم از ﻏﻤﺖ زاﻧﮑﻪ ﺗﻮ از ﺳﺮﮐﺸﻲ‬
‫ﺑﻲ ﺳﺮ و ﭘﺎي ﺗﻮام ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺧﻮاﺳﺘﻦ‬
‫ﺟﺎن و دﻟﻢ ﺳﻮﺧﺘﻪ اﺳﺖ از ﻃﻤﻊ ﺧﺎم ﺗﻮ‬
‫زﻟﻒ ﭼﻮ زﻧﺠﻴﺮ ﺗﻮ ﺣﻠﻘﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻢ ﺑﮑﺮد‬
‫ﭘﺸﺖ ﮐﻤﺎن ﺷﺪم ﻗﺪم ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺗﻴﺮ ﻣﮋﻩ‬
‫ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻄﺎر رﻳﺨﺖ ﮔﻮهﺮ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﻪ ﻧﻄﻖ‬
‫اي ﮐﻪ ز ﺳﻮداي ﻋﺸﻖ ﺑﻲ ﺳﺮ و ﭘﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩاي‬
‫اي دل ﻏﺎﻓﻞ ﺑﺪاﻧﮏ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻮﺳﺖ دوﺳﺖ‬
‫ﺟﻤﻠﻪي ﻣﺮدان راﻩ‪ ،‬راﻩ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﭘﻴﺶ‬
‫هﻴﭻ وﻓﺎ ﻧﺒﻮدت ﮔﺮ ﺑﻮدت ﺻﺒﺮ ازو‬
‫ﺧﻔﺘﻪي ﻏﻔﻠﺖ ﺷﺪي ﻣﻲﻧﺸﻨﺎﺳﻲ ﮐﻪ ﺗﻮ‬
‫هﺴﺘﻲ ﺗﻮ ﺑﻨﺪ ﺗﻮس ﻧﻴﺴﺘﻴﻲ ﺑﺮﮔﺰﻳﻦ‬
‫دوش درﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻋﺸﻖ و ﮔﻔﺖ‬
‫ﻋﺎﻓﻴﺖ و ﻋﺸﻖ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻬﻢ ﺳﺎزﮔﺎر‬
‫اي دل ﻋﻄﺎر ﺧﻴﺰ ﻧﻴﺴﺘﻴﻲ ﺑﺮﮔﺰﻳﻦ‬
‫ﺑﻮي زﻟﻔﺖ در ﺟﻬﺎن اﻓﮑﻨﺪﻩاي‬
‫ﺑﻮي زﻟﻔﺖ در ﺟﻬﺎن اﻓﮑﻨﺪﻩاي‬
‫از ﻧﺴﻴﻢ زﻟﻒ ﻣﺸﮏاﻓﺸﺎن ﺧﻮﻳﺶ‬
‫وز ﮐﻤﺎل ﻧﻮر روي ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‬
‫وز ﻓﺮوغ ﻟﻌﻞ روحاﻓﺰاي ﺧﻮﻳﺶ‬
‫روز و ﺷﺐ از ﺑﻬﺮ ﻋﺎﺷﻖ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن را در ﮔﻤﺎن اﻓﮑﻨﺪﻩاي‬
‫ﺑﻴﺪﻻن را در ﻓﻐﺎن اﻓﮑﻨﺪﻩاي‬
‫اﻧﺪرﻳﻦ رﻧﺞ ﺁﺷﻴﺎن اﻓﮑﻨﺪﻩاي‬
‫ﺧﻮن ﻣﺎ ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎن اﻓﮑﻨﺪﻩاي‬
‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ در ﭘﻴﺶ ﺁن اﻓﮑﻨﺪﻩاي‬
‫ﮐﺲ ﭼﻪ داﻧﺪ ﮐﺰ ﭼﻪ ﺳﺎن اﻓﮑﻨﺪﻩاي‬
‫روز و ﺷﺐ در اﻣﺘﺤﺎن اﻓﮑﻨﺪﻩاي‬
‫ﺑﺤﺮي اﺳﺖ ﻋﺸﻖ و ﻋﻘﻞ ازو ﺑﺮﮐﻨﺎرﻩاي‬
‫ﮐﺎر ﮐﻨﺎرﮔﻲ ﻧﺒﻮد ﺟﺰ ﻧﻈﺎرﻩاي‬
‫هﺮﮔﺰ ﮐﺠﺎ ﻓﺘﺎدي ازو ﺑﺮﮐﻨﺎرﻩاي‬
‫ﻋﻘﻞ اﺳﺖ اﻋﺠﻤﻲ و ﺧﺮد ﺷﻴﺮﺧﻮارﻩاي‬
‫ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ رﻩ ﺑﺮﻧﺪ درﻳﻦ ﭘﺮدﻩ ﭘﺎرﻩاي‬
‫ﻳﮏ دم ﺷﻮد ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﭼﻮن ﺁﺷﮑﺎرﻩاي‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﺗﻮﻳﻲ ﺗﻮ را ﻧﺘﻮان ﮐﺮد ﭼﺎرﻩاي‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮ دﻟﺖ ز ﻋﺸﻖ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﮐﺘﺎرﻩاي‬
‫از ﺁﺳﻤﺎن ﻋﺸﻖ ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺎن ﺳﺘﺎرﻩاي‬
‫در هﺮ دو ﮐﻮن ﭼﻮن ﺗﻮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺳﻮارﻩاي‬
‫هﺮ دﻣﺶ واﺟﺐ ﺑﻮد ﺷﮑﺮاﻧﻪاي‬
‫هﺮ ﺑﻦ ﻣﻮﻳﺶ ﺑﻮد ﺑﺘﺨﺎﻧﻪاي‬
‫زﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺧﻮاﻧﺪ ﻣﺮا دﻳﻮاﻧﻪاي‬
‫ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ اﺑﺪ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪاي‬
‫اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﻧﺸﻨﻮدﻳﻲ اﻓﺴﺎﻧﻪاي‬
‫ﭘﺮ دﻟﻲ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ و ﻣﺮداﻧﻪاي‬
‫از دو ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻲﺑﺒﺎﻳﺪ داﻧﻪاي‬
‫‪٣٩٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﻲ ﻧﻴﺎﻳﻲ در ﻣﻴﺎن ﻋﺎﺷﻘﺎن‬
‫ﺑﺮ اﻣﻴﺪ وﺻﻞ در ﺻﺤﺮاي دل‬
‫ﻣﺮغ دل را ﺑﺮ اﻣﻴﺪ ﮔﻨﺞ وﺻﻞ‬
‫روي ﭼﻮن ﻣﻪ زﺁﺳﺘﻴﻦ ﮔﻨﺞ وﺻﻞ‬
‫هﺮ ﮐﻪ را دردي اﺳﺖ اﻧﺪر ﻋﺸﻖ ﺗﻮ‬
‫دام ﺳﻮداي ﺧﻮد اﻧﺪر ﺣﻠﻖ دل‬
‫در ﺑﻼي ﻧﻴﮏ و ﺑﺪ ﻋﻄﺎر را‬
‫ﺑﺤﺮي اﺳﺖ ﻋﺸﻖ و ﻋﻘﻞ ازو ﺑﺮﮐﻨﺎرﻩاي‬
‫در ﺑﺤﺮ ﻋﺸﻖ ﻋﻘﻞ اﮔﺮ راهﺒﺮ ﺑﺪي‬
‫واﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﺤﺮ ﻋﺸﻖ درﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﺎن و دل‬
‫در ﭘﺮدﻩي وﺟﻮد ز هﺴﺘﻲ ﻋﺪم ﺷﻮﻧﺪ‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﭼﺎرﻩ ﻣﻲﻃﻠﺒﻲ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺳﺮ ﻋﺸﻖ‬
‫ﮔﺮ ﺻﺪ هﺰار ﺳﺎل درﻳﻦ رﻩ ﻗﺪم زﻧﻲ‬
‫ﺗﻮ درد ﻋﺸﻖ ﺧﻮد ﭼﻪ ﺷﻨﺎﺳﻲ ﮐﻪ ﭼﻮن ﺑﻮد‬
‫در هﺮ هﺰار ﺳﺎل ﺑﻪ ﺑﺮج دﻟﻲ رﺳﺪ‬
‫ﻋﻄﺎر اﮔﺮ ﭘﻴﺎدﻩ ﺷﻮي از دو ﮐﻮن ﺗﻮ‬
‫ﮔﺮ ﮐﺴﻲ ﻳﺎﺑﺪ درﻳﻦ ﮐﻮ ﺧﺎﻧﻪاي‬
‫ﮔﺮ ﮐﺴﻲ ﻳﺎﺑﺪ درﻳﻦ ﮐﻮ ﺧﺎﻧﻪاي‬
‫هﺮ ﮐﻪ او ﺑﻮﻳﻲ ﻧﺪارد زﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ‬
‫هﺮ ﮐﻪ در ﻋﻘﻞ ﻟﺠﻮج ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﺁﺷﻨﺎي او ﻧﺸﺪ‬
‫ﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮاﺑﺖ ﻧﺒﺮدي از ﻏﺮور‬
‫زنﺻﻔﺖ را ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎ اﻳﻦ راز ﮐﺎر‬
‫ﻣﺮغ اﻳﻦ اﺳﺮار را در ﺣﻮﺻﻠﻪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺷﺎخ ﺷﺎخ ﺁﻳﺪ دﻟﺖ ﭼﻮن ﺷﺎﻧﻪاي‬
‫هﺴﺖ زﻳﻦ هﺮ دو ﺑﺮون وﻳﺮاﻧﻪاي‬
‫ﻧﻴﺴﺖ در هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﭘﻴﻤﺎﻧﻪاي‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻢ ﺁﺧﺮ ﮐﻢ از ﭘﺮواﻧﻪاي‬
‫ﻳﺎ ﺑﺴﻮزم ﻳﺎ ﺷﻮم ﻓﺮزاﻧﻪاي‬
‫ﻣﻲدهﺪ ﻋﻄﺎر را ﭘﺮواﻧﻪاي‬
‫ﮔﺸﺖ در هﺮ دو ﺟﻬﺎن هﺮ ذرﻩاي ﭘﺮواﻧﻪاي‬
‫ﮔﺸﺘﺖ زﻧﺠﻴﺮي و در هﺮ ﺣﻠﻘﻪاي دﻳﻮاﻧﻪاي‬
‫هﻤﭽﻮ ﺣﻠﻘﻪ ﺗﺎ اﺑﺪ ﺑﺮ در ﺑﻮد ﺑﻴﮕﺎﻧﻪاي‬
‫ورﻧﻪ ﮔﺮدد ﺑﺮ ﺗﻮ ﺁن هﺮ ﺣﻠﻘﻪاي ﺑﺘﺨﺎﻧﻪاي‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻧﻪ ﮔﻠﺸﻦ ﺑﻮد ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻧﻪ ﮐﺎﺷﺎﻧﻪاي‬
‫ﺗﻮ ﻳﻘﻴﻦ ﻣﻲدان ﮐﻪ ﺁن ﮔﻨﺠﻲ اﺳﺖ در وﻳﺮاﻧﻪاي‬
‫ﮐﻲ رﺳﺪ درﻳﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ‪ ،‬ﺗﻮ ﻣﺴﺖ از ﭘﻴﻤﺎﻧﻪاي‬
‫هﺮ دم از اﻧﺴﻲ ﻧﻮ و دردي ﻧﻮش دﻧﺪاﻧﻪاي‬
‫ﺷﺒﻨﻤﻲ را ﮐﻲ رﺳﺪ از ﭘﻴﺸﮕﻪ ﭘﺮواﻧﻪاي‬
‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁن ﺳﺨﻦ داﻧﻲ ﮐﻪ ﭼﻴﺴﺖ اﻓﺴﺎﻧﻪاي‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺗﻮ اﺳﻤﻲ رﺳﺪ واﺟﺐ ﺑﻮد ﺷﮑﺮاﻧﻪاي‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ در دام ﻣﺎﻧﻲ از ﺑﺮاي داﻧﻪاي‬
‫ﮔﺮ ﻧﻤﻲﻓﻬﻤﺶ ﺑﻮد ﺑﺎﺷﺪ ﻗﻮي ﻣﺮداﻧﻪاي‬
‫ﺗﺎ ﮐﻨﺪ هﻢ ﭼﻮن ﺧﻮدش از ﻓﺮ ﺧﻮد ﻓﺮزاﻧﻪاي‬
‫دﻩ زﺑﺎن ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺧﻮاهﻲ ﺑﻮد هﻤﭽﻮن ﺷﺎﻧﻪاي‬
‫ﻧﺒﻮد ﮐﻢ از ﮐﻢ و ﺑﻮد از ﮐﻢ ﮐﻤﻴﻨﻪاي‬
‫ﻧﺎﺧﻮردﻩ ﻣﻲ ز ﻋﺸﻖ ﻧﺪاﻧﻲ ﻗﺮﻳﻨﻪاي‬
‫‪٣٩٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﺮ ازﻳﻦ ﻣﻮﻳﻲ ﭼﻮ ﺷﺎﻧﻪ رﻩ ﺑﺮي‬
‫ﮔﺮ ﺑﺮاﻧﻨﺪ از دو ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﮎ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫زان ﺷﺮاﺑﻲ ﮐﺎن ﺷﺮاب ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺴﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺟﻬﺎن ﺁﺗﺶ ﺑﮕﻴﺮد ﭘﻴﺶ و ﭘﺲ‬
‫ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮ ﺁﺗﺶ زﻧﻢ ﭘﺮواﻧﻪوار‬
‫ﺷﻤﻊ ﺟﻤﻌﻢ ﻣﻦ ﮐﻪ هﺮ دم ﻏﻴﺐ ﭘﺎﮎ‬
‫ﺷﻌﻠﻪ زد ﺷﻤﻊ ﺟﻤﺎل او ز دوﻟﺘﺨﺎﻧﻪاي‬
‫ﺷﻌﻠﻪ زد ﺷﻤﻊ ﺟﻤﺎل او ز دوﻟﺘﺨﺎﻧﻪاي‬
‫اي ﻋﺠﺐ هﺮ ﺷﻌﻠﻪاي از ﺁﻓﺘﺎب روي او‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ هﺮ ﺣﻠﻘﻪ در دﻧﻴﺎ ﻧﻴﻔﺘﺎد ﺁﺷﻨﺎ‬
‫ﻧﻴﮏ در هﺮ ﺣﻠﻘﻪ او را ﺑﺎز ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ ﺷﻨﺎﺧﺖ‬
‫در درون ﭼﺎﻩ و زﻧﺪاﻧﺶ ﺑﺪان و اﻧﺲ ﮔﻴﺮ‬
‫ﻳﺎ اﮔﺮ هﺮ دم ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﻨﻲ ﺁن ﺟﻤﺎل‬
‫ور ﺑﻪ ﻳﮏ ﺻﻮرت ﻓﺮو رﻳﺰي ﭼﻮ ﮔﻠﺒﺮﮔﻲ ز ﺑﺎر‬
‫ﻗﻔﻞ ﻋﺸﻘﺶ ﮐﻲ ﮔﺸﺎﻳﻲ ﮔﺮ ﮐﻠﻴﺪي ﻧﺒﻮدت‬
‫ﻣﻦ ﭼﻪﮔﻮﻳﻢ ﭼﻮن درﻳﻦ درﻳﺎ دو ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺤﻮ ﺷﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺧﻮاهﺪ داد از وﺻﻠﺶ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﺧﺒﺮ‬
‫از ﻣﺴﻤﺎ ﮐﺲ ﻧﺨﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ هﺮﮔﺰ ﺷﻤﻪاي‬
‫ﮔﺮ ﺟﺰﻳﻦ ﭼﻴﺰي ﮐﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﻃﻠﺐ داري دﻣﻲ‬
‫ﺷﺒﻨﻤﻲ را ﻓﻬﻢ ﮐﻲ در ﺑﺤﺮ ﺑﻲ ﭘﺎﻳﺎن رﺳﺪ‬
‫ﭼﻮن رﺳﺪ ﺁن ﻧﻢ ﺑﺪو ﺟﺎوﻳﺪ در ﭘﻲ ﺑﺎﺷﺪش‬
‫ﻳﮏ ﺳﺮ ﺳﻮزن ﻧﺪﻳﺪي روي دوﻟﺖ اي ﻓﺮﻳﺪ‬
‫ﺁن را ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ در دل ازﻳﻦ ﺳﺮ ﺳﮑﻴﻨﻪاي‬
‫ﺁن را ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ در دل ازﻳﻦ ﺳﺮ ﺳﮑﻴﻨﻪاي‬
‫ﺧﻮاهﻲ ﮐﻪ از ﻗﺮﻳﻨﻪ ﺑﺪاﻧﻲ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻮ را ﺑﻮد ز در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺧﺰﻳﻨﻪاي‬
‫ﮐﺰ هﺮ دو ﮐﻮن ﻻﻳﻖ او ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻴﻨﻪاي‬
‫ﺑﻴﺘﻲ اﺳﺖ ﺑﺲ ﻋﺠﺐ ﻣﻄﻠﺐ از ﺳﻔﻴﻨﻪاي‬
‫ﭼﻞ روز ﻧﻴﺰ واﻃﻠﺐ از ﻗﻌﺮ ﺳﻴﻨﻪاي‬
‫ﻟﻴﮑﻦ ﺑﻪ زهﺪ هﻴﭻ ﻧﻴﺮزد ﺳﮑﻴﻨﻪاي‬
‫ﺟﺰ در درون ﺳﻴﻨﻪ ﻧﻴﺎﺑﻲ ﺳﻔﻴﻨﻪاي‬
‫هﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﺮ ﮐﻦ از ﻣﻲ دوﺷﻴﻦ ﻗﻨﻴﻨﻪاي‬
‫در ﺳﻴﻨﻪاي ﻧﻪ ﻣﻬﺮ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻧﻪ ﮐﻴﻨﻪاي‬
‫در ﭘﺎي زاهﺪي ﺷﮑﻨﺪ ﺁﺑﮕﻴﻨﻪاي‬
‫ﭼﻮن ﺑﻮﺳﻌﻴﺪﻣﻬﻨﻪ ﻧﻴﺎﺑﻲ ﻣﻬﻴﻨﻪاي‬
‫ﭘﻨﻬﺎن ز ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺖ روﻳﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﺎي‬
‫ﻗﻮت دﻟﻢ ﺑﺪﻩ ز دو ﻳﺎﻗﻮت ﺟﺎﻧﻔﺰاي‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ زﻧﻢ ﭼﻮ ذرﻩي ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ دﺳﺖ و ﭘﺎي‬
‫اي ﺁﻓﺘﺎب ﺟﺎن ﻣﻦ از ﻗﻌﺮ ﺟﺎن ﺑﺮﺁي‬
‫ﺑﮕﺸﺎي ﮐﺎرم از ﺳﺮ زﻟﻒ ﮔﺮﻩﮔﺸﺎي‬
‫از ﺣﻠﻘﻪهﺎي ﺁن ﺷﮑﻦ زﻟﻒ دﻟﺮﺑﺎي‬
‫ﺑﺮ روي اوﻓﺘﺎد و ﺷﮑﻦ ﻳﺎﻓﺖ ﭼﻨﺪ ﺟﺎي‬
‫ﺗﺎ روز ﺣﺸﺮ ﺑﺎز ﺳﺘﺎﻧﺪ ز ﺗﻮ ﺟﺰاي‬
‫هﺮﮔﺰ ﻧﺘﺎﻓﺖ ﺑﺮ ﮐﺲ ﭼﻮن روﻳﺖ ﺁﻓﺘﺎﺑﻲ‬
‫در ﺟﻨﺐ ﻃﺎق ﭼﺸﻤﺖ ﻧﻴﻞ ﻓﻠﮏ ﺳﺮاﺑﻲ‬
‫ﺑﻲ ﺁﺗﺶ رخ ﺗﻮ دل ﮔﺸﺘﻪ ﭼﻮن ﮐﺒﺎﺑﻲ‬
‫ﻧﺎﻣﻮس ﺷﻮخ ﭼﺸﻤﺎن ﺁﻧﺠﺎ ﻧﻤﻮد ﺧﻮاﺑﻲ‬
‫در ﺧﻠﺪ هﻴﭻ ﺣﻮري ﺁﻧﺠﺎ ﻧﻴﺎﻓﺖ ﺁﺑﻲ‬
‫‪٤٠٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫در دار ﻣﻠﮏ ﻋﺸﻖ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﮐﺴﻲ ﺑﻮد‬
‫ﻣﺮﻏﻲ اﺳﺖ ﺟﺎن ﻋﺎﺷﻖ و ﭼﻨﺪاﻧﺶ ﺣﻮﺻﻠﻪ‬
‫ﺷﻪﺑﻴﺖ ﺳﺮ ﻋﺸﻖ ﮐﻪ ﻣﻄﻠﻮب ﺟﻤﻠﻪ اوﺳﺖ‬
‫ﻋﻤﺮي ز ﻋﺮش و ﻓﺮش ﻃﻠﺐ ﮐﺮدي اﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ‬
‫در ﻋﺸﻖ اﮔﺮ ﺳﮑﻴﻨﻪ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻳﺪت ﻧﮑﻮﺳﺖ‬
‫ﻃﻮﻓﺎن ﻋﺸﻖ ﭼﻮن ز ﭘﺲ و ﭘﻴﺶ در رﺳﺪ‬
‫اي ﺳﺎﻗﻲ اﻣﺸﺐ از ﺳﺮ اﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺑﺮﻣﺨﻴﺰ‬
‫ﭼﻨﺪان ﺷﺮاب دﻩ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻨﮑﺮ و ﻣﻘﺮ‬
‫ﺑﺸﮑﻦ ﭘﻴﺎﻟﻪ ﺑﺮ در زهﺎد ﺗﺎ ﻣﮕﺮ‬
‫ﻋﻄﺎر در ﺑﻘﺎي ﺣﻖ و در ﻓﻨﺎي ﺧﻮد‬
‫اي ﺻﺪ هﺰار ﻋﺎﺷﻘﺖ از ﻓﺮق ﺗﺎ ﺑﻪ ﭘﺎي‬
‫اي ﺻﺪ هﺰار ﻋﺎﺷﻘﺖ از ﻓﺮق ﺗﺎ ﺑﻪ ﭘﺎي‬
‫ﺁب رﺧﻢ ﻣﺒﺮ ز دو ﺟﺎدوي ﭘﺮ ﻓﺮﻳﺐ‬
‫اﻧﺪر هﻮاي روي ﺗﻮ اي ﺁﻓﺘﺎب ﺣﺴﻦ‬
‫ﭼﻮن ﺳﺎﻳﻪاي ﻓﺮو ﺷﺪم از ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ‬
‫ﺑﺮ ﮐﺎرم اوﻓﺘﺎد ز زﻟﻒ ﺗﻮ ﺻﺪ ﮔﺮﻩ‬
‫ﺑﺮدي دﻟﻢ ﺑﻪ زﻟﻒ و دﻟﻢ ﺑﻮي ﻣﻲﺑﺮد‬
‫دور از رخ ﺗﻮ زﻟﻒ ﺗﻮ در ﻏﺎرت دﻟﻢ‬
‫ﻋﻄﺎر رﻓﺖ و دل ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﮕﺬاﺷﺖ و ﺧﺎﮎ ﺷﺪ‬
‫اي از ﺷﮑﻨﺞ زﻟﻔﺖ هﺮﺟﺎ ﮐﻪ اﻧﻘﻼﺑﻲ‬
‫اي از ﺷﮑﻨﺞ زﻟﻔﺖ هﺮﺟﺎ ﮐﻪ اﻧﻘﻼﺑﻲ‬
‫در ﭘﻴﺶ ﻋﮑﺲ روﻳﺖ ﺷﻤﺲ و ﻗﻤﺮ ﺧﻴﺎﻟﻲ‬
‫ﺑﻲ ﺗﻨﮕﻲ دهﺎﻧﺖ ﺟﺎن ﻣﺎﻧﺪﻩ در ﻣﻀﻴﻘﻲ‬
‫ﭼﻮن ﭼﺸﻢ ﻧﻴﻢ ﺧﻮاﺑﺖ ﺑﻴﺪار ﮐﺮد ﻓﺘﻨﻪ‬
‫ﺁن ﭼﺸﻤﻪاي ﮐﻪ ﻟﻌﻠﺖ ﺳﻴﺮاب ﺷﺪ از ﺁﻧﺠﺎ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ﺑﻮد ز زﻟﻔﺖ در دل ﻓﺘﺎدﻩ ﺗﺎﺑﻲ‬
‫ﺁرام ﮔﻴﺮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﭼﻮن ﮔﻨﺞ در ﺧﺮاﺑﻲ‬
‫در ﺗﻮ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮدن در ﻧﻮر ﻣﺎهﺘﺎﺑﻲ‬
‫ﻣﻦ ﺑﺮ رﺧﺖ ﻓﺸﺎﻧﺪﻩ از ﭼﺸﻢ ﺗﺮ ﮔﻼﺑﻲ‬
‫ﮔﻪ ﺧﻮردﻩ ﺑﺎ ﻟﺐ ﺗﻮ از ﺟﺎم ﺟﻢ ﺷﺮاﺑﻲ‬
‫اﻳﻦ ﺁرزوي او را هﻴﻦ ﺑﺎز دﻩ ﺟﻮاﺑﻲ‬
‫ز ﻣﻲ ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﺟﺎﻧﻢ زد ﺁﺑﻲ‬
‫ﮐﺰﻳﻦ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﻧﺨﻮردﺳﺘﻲ ﺷﺮاﺑﻲ‬
‫ﻣﻴﺎن ﺟﺎن ﺑﺮﺁﻣﺪ ﺁﻓﺘﺎﺑﻲ‬
‫دﻟﻢ ﺑﺎ ﺧﺎﻣﺸﻲ ﻧﺎورد ﺗﺎﺑﻲ‬
‫ﺑﺮاﻓﮑﻨﺪ از ﺟﻤﺎل ﺧﻮد ﻧﻘﺎﺑﻲ‬
‫ز دل ﺧﻮش ﺑﺮ ﻧﻤﮏ ﻣﻲزد ﮐﺒﺎﺑﻲ‬
‫ﻋﺠﺐ ﺷﻮري ﻋﺠﺎﻳﺐ اﺿﻄﺮاﺑﻲ‬
‫ﻣﻦ اﻳﻦ ﻧﺎﺧﻮاﻧﺪﻩام در هﻴﭻ ﺑﺎﺑﻲ‬
‫ﮐﻪ دارد ﻣﺸﮑﻞ ﻣﺎ را ﺟﻮاﺑﻲ‬
‫ﭼﻮ ﺁﺗﺶ در دﻟﻢ اﻓﺘﺎد ﺗﺎﺑﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ اﺑﺪ رد ﺷﻮي و ﺑﺎر ﻧﻴﺎﺑﻲ‬
‫ﮔﻨﺞ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻢ از هﺰار ﻧﻴﺎﺑﻲ‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ ﺁن ﺣﻠﻘﻪ را ﺷﻤﺎر ﻧﻴﺎﺑﻲ‬
‫ﻟﻴﮏ درﻳﻦ ﭘﺮدﻩ ﭘﻮد و ﺗﺎر ﻧﻴﺎﺑﻲ‬
‫ﭘﺮدﻩ ﺑﺪر ﮔﺮﭼﻪ ﭘﺮدﻩدار ﻧﻴﺎﺑﻲ‬
‫رﻩ ﺑﻪ ﻋﺪم ﺑﺮ ﺗﻮ ﺗﺎ ﻏﺒﺎر ﻧﻴﺎﺑﻲ‬
‫ﺗﺎ ﻧﺸﻮي ﮔﻢ ز ﺧﻮﻳﺶ ﻳﺎر ﻧﻴﺎﺑﻲ‬
‫‪٤٠١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﻦ ﺗﺎب ﻣﻲ ﻧﻴﺎرم ﺗﺎﺑﻲ ز زﻟﻒ ﮐﻢ ﮐﻦ‬
‫اي ﮔﻨﺞ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ دﻟﻬﺎ ﺧﺮاب از ﺗﻮ‬
‫در ﺷﺶ ﺟﻬﺎت ﻋﺎﻟﻢ از هﺸﺖ ﺧﻠﺪ ﺧﻮﺷﺘﺮ‬
‫ﺧﻮاهﻢ ﮐﻪ ﻣﺴﺖ ﺑﺎﺷﻲ در ﻣﺎهﺘﺎب ﺧﻔﺘﻪ‬
‫ﮔﻪ ﮐﺮدﻩ ﺑﺮ رخ ﺗﻮ از ﺑﺮگ ﮔﻞ ﻧﺜﺎري‬
‫اﻳﻦ ﺁرزوﺳﺖ اﮐﻨﻮن ﻋﻄﺎر را ز ﻋﺎﻟﻢ‬
‫درﺁﻣﺪ از در دل ﭼﻮن ﺧﺮاﺑﻲ‬
‫درﺁﻣﺪ از در دل ﭼﻮن ﺧﺮاﺑﻲ‬
‫ﺷﺮاﺑﻢ داد و ﮔﻔﺘﺎ ﻧﻮش و ﺧﺎﻣﻮش‬
‫ﭼﻮ ﺟﺎن ﻧﻮﺷﻴﺪ ﺟﺎم ﺟﺎن ﻓﺰاﻳﺶ‬
‫اﮔﺮﭼﻪ ﺧﺎﻣﺸﻲ ﻓﺮﻣﻮد ﻟﻴﮑﻦ‬
‫ﻓﻐﺎن درﺑﺴﺖ ﺗﺎ ﺁن ﺷﻤﻊ ﺟﺎنهﺎ‬
‫ﭼﻮ ﺟﺎﻧﻢ روي ﻳﺎر ﺧﻮشﻧﻤﮏ دﻳﺪ‬
‫هﻤﻲ ﻧﺎﮔﺎﻩ در ﺟﺎن ﻣﻦ اﻓﺘﺎد‬
‫ﺟﻬﺎن از ﺧﻮد هﻤﻲ ﭘﺮ دﻳﺪ و ﺧﻮد ﻧﻪ‬
‫درﻳﻦ ﻣﻨﺰل ﻓﺮوﻣﺎﻧﺪﻳﻢ ﺟﻤﻠﻪ‬
‫ﺑﺮو ﻋﻄﺎر و دم درﮐﺶ ﮐﺰﻳﻦ ﺳﻮز‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﻧﺴﻴﻤﻲ ز زﻟﻒ ﻳﺎر ﻧﻴﺎﺑﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﻧﺴﻴﻤﻲ ز زﻟﻒ ﻳﺎر ﻧﻴﺎﺑﻲ‬
‫ﻳﮏ دم اﮔﺮ ﺑﻮي زﻟﻒ او ﺑﻪ ﺗﻮ ﺁﻳﺪ‬
‫ﻟﻴﮏ اﮔﺮ ﺑﻨﮕﺮي ﺑﻪ ﺣﻠﻘﻪي زﻟﻔﺶ‬
‫هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﭘﺮدﻩاي اﺳﺖ ﭘﻴﺶ رخ ﺗﻮ‬
‫ﺣﺠﻠﻪ ﺳﺮاﻳﻲ اﺳﺖ ﭘﻴﺶ روي ﺗﻮ ﭘﺮدﻩ‬
‫هﺮﭼﻪ وﺟﻮدي ﮔﺮﻓﺖ ﺟﻤﻠﻪ ﻏﺒﺎر اﺳﺖ‬
‫ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻳﺎر ﭼﻴﺴﺖ ﮔﻢ ﺷﺪن ﺗﻮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻏﻮر ﭼﻨﻴﻦ ﻏﺎر ﺁﺷﮑﺎر ﻧﻴﺎﺑﻲ‬
‫ﻏﺮﻗﻪ ﺷﻮي ﺑﻮي ﻳﺎر ﻏﺎر ﻧﻴﺎﺑﻲ‬
‫ﺑﮕﺬري از هﺮ دو و ﻗﺮار ﻧﻴﺎﺑﻲ‬
‫ﺟﺰ ﻏﻢ او ﻣﻠﮏ ﭘﺎﻳﺪار ﻧﻴﺎﺑﻲ‬
‫زاﻧﮑﻪ ازﻳﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻏﻤﮕﺴﺎر ﻧﻴﺎﺑﻲ‬
‫ورﻧﻪ ﺑﻪ ﺟﺎن هﻴﭻ زﻳﻨﻬﺎر ﻧﻴﺎﺑﻲ‬
‫ﻣﻲ ﺑﻪ ﻧﺘﺮﺳﻲ ﮐﻪ روزﮔﺎر ﻧﻴﺎﺑﻲ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﭼﻮ ﺷﺪ ﻋﻤﺮ وﻗﺖ ﮐﺎر ﻧﻴﺎﺑﻲ‬
‫در هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻮ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎر ﻧﻴﺎﺑﻲ‬
‫زاﻧﮑﻪ درﻳﻦ راﻩ ﻳﮏ ﺳﻮار ﻧﻴﺎﺑﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺳﺮ ﺻﺪ ﺻﺪ ﺑﺰرﮔﻮار ﻧﻴﺎﺑﻲ‬
‫ﮐﻴﻦ رﻩ ﺟﺎﻧﺴﻮز را ﮐﻨﺎر ﻧﻴﺎﺑﻲ‬
‫ﺧﺎﺻﻪ ﺗﻮ زان ﺳﺎﻟﮑﻲ ﮐﻪ ﺧﺎر ﻧﻴﺎﺑﻲ‬
‫ﺳﻮﺧﺘﻢ ﺧﺸﮏ و ﺗﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﻃﻠﺒﻲ‬
‫رﻳﺨﺘﻢ ﺑﺎل و ﭘﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﻃﻠﺒﻲ‬
‫ﺑﮕﺴﺴﺘﻢ دﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﻃﻠﺒﻲ‬
‫ﮔﻢ ﺷﺪﻩ ﭘﺎ و ﺳﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﻃﻠﺒﻲ‬
‫هﺮ دم ﺁﺷﻔﺘﻪﺗﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﻃﻠﺒﻲ‬
‫ﮐﺮدﻩام ﺟﺎن ﮐﻤﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﻃﻠﺒﻲ‬
‫درد ازﻳﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﻃﻠﺒﻲ‬
‫ﺷﺪﻩام ﻧﻮﺣﻪﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﻃﻠﺒﻲ‬
‫هﺴﺘﺖ ﺁﺧﺮ ﺧﺒﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﻃﻠﺒﻲ‬
‫ﭘﺮدﻩي ﻣﻦ ﻣﺪر ﭼﻪ ﻣﻲﻃﻠﺒﻲ‬
‫راﻧﺪﻩي در ﺑﺪر ﭼﻪ ﻣﻲﻃﻠﺒﻲ‬
‫ﺧﻮن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺟﮕﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﻃﻠﺒﻲ‬
‫‪٤٠٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻏﺎر ﻏﺮور اﺳﺖ در ﻧﻬﺎد ﺗﻮ ﭘﻨﻬﺎن‬
‫ﮔﺮ ﻧﺸﻮي ﺁﺷﻨﺎي او ﺗﻮ درﻳﻦ ﻏﺎر‬
‫ﮔﺮ ﺷﻮدت ﻣﻠﮏ هﺮ دو ﮐﻮن ﻣﻴﺴﺮ‬
‫ﻣﻠﮏ ﻏﻤﺶ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ از دو ﺟﻬﺎن زاﻧﮏ‬
‫ﮔﺮ ﻏﻢ او هﺴﺖ ذرﻩاﻳﺖ ﻣﺨﻮر ﻏﻢ‬
‫هﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮد ﻋﺸﻖ رو ﺗﻮ ﺑﻪ ﺟﺎن ﮐﻦ‬
‫ﻣﻲ ﻓﮑﻨﻲ ﮐﺎر ﻋﺸﻖ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻓﺮدا‬
‫ﭘﺎي ﺑﻪ رﻩ در ﻧﻪ و ز ﮐﺎر ﻣﮑﺶ ﺳﺮ‬
‫ﺑﻲادب ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺮو وﮔﺮﻧﻪ ﮐﺸﻨﺪت‬
‫ﺳﺮ ﭼﻪ ﻓﺮازي ﭘﻴﺎدﻩ ﺷﻮ ز وﺟﻮدت‬
‫ﻳﮏ ﻗﺪم اﻳﻦ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺑﺮ ﻧﺘﻮان داﺷﺖ‬
‫ﺗﻮ ﻧﺘﻮاﻧﻲ ﮐﻪ راﻩ ﻋﺸﻖ ﮐﻨﻲ ﻗﻄﻊ‬
‫ﭼﻨﺪ روي اي ﻓﺮﻳﺪ در ﭘﻲ ﺁن ﮔﻞ‬
‫از ﻣﻦ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﻃﻠﺒﻲ‬
‫از ﻣﻦ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﻃﻠﺒﻲ‬
‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﺷﻬﺒﺎز ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺑﻮدم‬
‫در دو ﻋﺎﻟﻢ ز هﺮﭼﻪ ﺑﻮد و ﻧﺒﻮد‬
‫ﻣﺎﻧﺪﻩام هﻤﭽﻮ ﮔﻮي در رﻩ ﺗﻮ‬
‫ﻣﻦ ﺁﺷﻔﺘﻪ را ز ﻋﺸﻖ رﺧﺖ‬
‫ﭘﻴﺶ ﻃﺮف ﮐﻼﻩ ﮔﻮﺷﻪي ﺗﻮ‬
‫ﮔﻔﺘﻪاي درد ﺗﻮ هﻤﻲ ﻃﻠﺒﻢ‬
‫ﺑﺎ دﻟﻲ ﭘﺮ ز درد ﺗﻮ ﺷﺐ و روز‬
‫ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﻣﺎﻧﺪﻩام ز ﻣﺴﺘﻲ ﻋﺸﻖ‬
‫ﭘﺮدﻩ ﺑﺮﮔﻴﺮ و ﺑﻴﺶ ازﻳﻦ ﺁﺧﺮ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺷﻢ ﻧﻪ دل ﻧﻪ ﺟﺎن ﺑﻲ ﺗﻮ‬
‫ﺑﻲ ﺗﻮ ﻋﻄﺎر را روا ﻧﺒﻮد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻨﺎﻟﻢ از ﺗﻮ زﺑﺎﻧﻢ ﺑﺴﻮﺧﺘﻲ‬
‫واﺧﺮ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ در ﻏﻢ ﺁﻧﻢ ﺑﺴﻮﺧﺘﻲ‬
‫در اﻧﺘﻈﺎر وﺻﻞ ﭼﻨﺎﻧﻢ ﺑﺴﻮﺧﺘﻲ‬
‫ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻴﺴﺘﻲ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺳﺎﻧﻢ ﺑﺴﻮﺧﺘﻲ‬
‫ﺁﺧﺮ دﻟﺖ ﻧﺴﻮﺧﺖ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﺴﻮﺧﺘﻲ‬
‫اﻳﻨﻢ ﺑﻪ ﺑﺎد دادي و ﺁﻧﻢ ﺑﺴﻮﺧﺘﻲ‬
‫ﺁن ﺁﻩ در درون دهﺎﻧﻢ ﺑﺴﻮﺧﺘﻲ‬
‫ﭘﻴﺪا ﻧﻴﺎﻣﺪي و ﻧﻬﺎﻧﻢ ﺑﺴﻮﺧﺘﻲ‬
‫ﺁﺗﺶ ﻣﺰن ﮐﻪ ﻋﻘﻞ و رواﻧﻢ ﺑﺴﻮﺧﺘﻲ‬
‫اﻳﻦ در ﺑﺴﺘﻪ را ﮐﻠﻴﺪﺳﺘﻲ‬
‫ﮐﺎﺷﮑﻲ هﻴﭻ ﮐﺲ رﺳﻴﺪﺳﺘﻲ‬
‫اﺛﺮ ﺁن ز دور دﻳﺪﺳﺘﻲ‬
‫ورﻧﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﻴﺎرﻣﻴﺪﺳﺘﻲ‬
‫ﺑﺎرهﺎ زﻳﻦ ﻗﻔﺲ ﭘﺮﻳﺪﺳﺘﻲ‬
‫ﺑﻲ ﺳﺮ و ﭘﺎي ﻣﻲدوﻳﺪﺳﺘﻲ‬
‫ﮔﺎﻩ ﭼﻮن ﺑﺎد ﻣﻲوزﻳﺪﺳﺘﻲ‬
‫ﭘﺮدﻩ از ﭘﻴﺶ ﺑﺮ درﻳﺪﺳﺘﻲ‬
‫ﺑﻲ دهﺎن ﻗﻄﺮﻩاي ﭼﺸﻴﺪﺳﺘﻲ‬
‫ﻧﻌﺮﻩي ﻋﺸﻖ ﺑﺮ ﮐﺸﻴﺪﺳﺘﻲ‬
‫ﺑﻪ ﺳﺨﻦ روح ﭘﺮورﻳﺪﺳﺘﻲ‬
‫اﮔﺮ از ﻧﺴﻴﻢ زﻟﻔﺖ اﺛﺮي ﺑﻪ ﺟﺎن ﻓﺮﺳﺘﻲ‬
‫ﺑﻪ اﻣﻴﺪ وﺻﻞ ﺟﺎن را‪ ،‬ﺧﻂ ﺟﺎودان ﻓﺮﺳﺘﻲ‬
‫‪٤٠٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺟﺎﻧﺎ دﻟﻢ ﺑﺒﺮدي و ﺟﺎﻧﻢ ﺑﺴﻮﺧﺘﻲ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ دﻟﻢ ﺑﺒﺮدي و ﺟﺎﻧﻢ ﺑﺴﻮﺧﺘﻲ‬
‫اول ﺑﻪ وﺻﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺴﻲ وﻋﺪﻩ دادﻳﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺷﻤﻊ ﻧﻴﻢ ﮐﺸﺘﻪ و ﺁوردﻩ ﺟﺎن ﺑﻪ ﻟﺐ‬
‫ﮐﺲ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺰ ﺧﺮوش ﻣﻨﺶ ﻧﻴﺴﺖ ﺁﮔﻬﻲ‬
‫ﺟﺎﻧﻢ ﺑﺴﻮﺧﺖ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﺴﮑﻴﻦ دﻟﺖ ﻧﺴﻮﺧﺖ‬
‫ﺗﺎ ﭘﺎدﺷﺎ ﮔﺸﺘﻲ ﺑﺮ دﻳﺪﻩ و دﻟﻢ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ از ﻏﻤﺎن ﺗﻮ ﺁهﻲ ﺑﺮﺁورم‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺳﺎزم و ﭘﻴﺪا ﺷﻮم ﺗﻮ را‬
‫ﻳﮑﺪم ﺑﺴﺎز ﺑﺎ دل ﻋﻄﺎر و ﺑﻴﺶ ازﻳﻦ‬
‫ﻋﺸﻖ را ﮔﺮ ﺳﺮي ﭘﺪﻳﺪﺳﺘﻲ‬
‫ﻋﺸﻖ را ﮔﺮ ﺳﺮي ﭘﺪﻳﺪﺳﺘﻲ‬
‫ﻧﺮﺳﺪ هﻴﭽﮑﺲ ﺑﻪ درﮔﻪ ﻋﺸﻖ‬
‫ﻳﺎ اﮔﺮ ﮐﺲ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﮕﻪ ﻧﺮﺳﺪ‬
‫ﻟﻴﮏ ﻋﺎﻟﻢ ز ﻋﺸﻖ ﻣﻮج زن اﺳﺖ‬
‫در دل ار ﻧﻴﺴﺘﻲ ﺗﺴﻠﻲ ﻋﺸﻖ‬
‫در ﺑﻴﺎﺑﺎن ﻋﺸﻖ ﻧﻌﺮﻩزﻧﺎن‬
‫ﮔﺎﻩ ﭼﻮن ﺧﺎﮎ ﻣﻲﻓﺘﺎدﺳﺘﻲ‬
‫ﺑﻪ ﻳﮑﻲ ﺁﻩ ﺁﺗﺸﻴﻦ در راﻩ‬
‫در ﻣﻴﺎن ﺷﺮابﺧﺎﻧﻪي ﻋﺸﻖ‬
‫ﺗﺎ ﺻﺒﻮح اﺑﺪ ﭼﻮ دﻟﺸﺪﮔﺎن‬
‫دل ﻋﻄﺎر را درﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ‬
‫اﮔﺮ از ﻧﺴﻴﻢ زﻟﻔﺖ اﺛﺮي ﺑﻪ ﺟﺎن ﻓﺮﺳﺘﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭼﻪ اﮔﺮ ز زﻟﻒ ﺑﻮﻳﻲ ﺑﻪ هﻤﻪ ﺟﻬﺎن ﻓﺮﺳﺘﻲ‬
‫ﭼﻮ ﺗﻮ ﺑﻮي زﻟﻒ ﻣﺸﮑﻴﻦ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﺟﺎن ﻓﺮﺳﺘﻲ‬
‫اﮔﺮ از رﺧﺖ ﻓﺮوﻏﻲ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎن ﻓﺮﺳﺘﻲ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﺳﺮ ﻋﺸﻖ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﻧﻬﺎن ﻓﺮﺳﺘﻲ‬
‫ﺑﻪ ﺟﻮاهﺮي ﮐﻪ از دل ﺑﻪ ﺳﺮ زﺑﺎن ﻓﺮﺳﺘﻲ‬
‫ﻣﻦ ﺑﺮ ﮐﻨﺎر رﻓﺘﻢ ﺗﻮ در ﻣﻴﺎن ﻧﺸﺴﺘﻲ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﺑﺠﺎي ﺟﺎﻧﻢ ﺑﺮ ﺟﺎي ﺟﺎن ﻧﺸﺴﺘﻲ‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻮ ﻧﻮر ﭼﺸﻤﻲ در ﭼﺸﻢ از ﺁن ﻧﺸﺴﺘﻲ‬
‫در ﺧﻮن دل ﻧﺸﺎﻧﺪي در ﻻﻣﮑﺎن ﻧﺸﺴﺘﻲ‬
‫در زﻳﺮ ﺧﺪر ﻋﺰت ﭼﻨﺪان ﻧﻬﺎن ﻧﺸﺴﺘﻲ‬
‫ﭼﻮن ﺟﻮﻳﻤﺖ ﮐﻪ در ﺟﺎن ﺑﺲ ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ﻧﺸﺴﺘﻲ‬
‫ﻣﻦ ﺧﻮد ﮐﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ در اﻣﺘﺤﺎن ﻧﺸﺴﺘﻲ‬
‫ﮔﻢ ﺷﺪ ﺟﻬﺎن ز ﭼﺸﻤﻢ ﺗﺎ در ﺟﻬﺎن ﻧﺸﺴﺘﻲ‬
‫ﻧﺒﻮد روا ﮐﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﻲ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﻧﺸﺴﺘﻲ‬
‫ﻣﻠﮏ ﺗﻮ ﺷﺪ ﺟﻬﺎن ﺟﺎن‪ ،‬ﺟﺎن و ﺟﻬﺎن ﮐﻴﺴﺘﻲ‬
‫هﻴﭻ ﻧﺪاﻧﻢ اي ﭘﺴﺮ ﺗﺎ ﺗﻮ از ﺁن ﮐﻴﺴﺘﻲ‬
‫اي ﮔﻬﺮ ﺷﺮﻳﻒ ﺟﺎن ﮔﻮهﺮ ﮐﺎن ﮐﻴﺴﺘﻲ‬
‫اي دل و ﺟﺎن ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﺗﺎ دل وﺟﺎن ﮐﻴﺴﺘﻲ‬
‫رهﺰن دل ﺷﺪي ﻣﺮا روح روان ﮐﻴﺴﺘﻲ‬
‫از ﭘﻲ وﺻﻞ و هﺠﺮ ﺧﻮد ﺳﻮد و زﻳﺎن ﮐﻴﺴﺘﻲ‬
‫در ﺟﻨﺐ ﺟﺎم ﻟﻌﻞ ﺗﻮ ﮐﻮﺛﺮ ﺣﮑﺎﻳﺘﻲ‬
‫‪٤٠٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ز ﭘﻲ ﺗﻮ ﭘﺎﮎﺑﺎزان ﺑﻪ ﺟﻬﺎن در اوﻓﺘﺎدﻧﺪ‬
‫ز ﺗﻌﺠﺐ و ز ﺣﻴﺮت دل و ﺟﺎن ﺑﻪ ﺳﺮ درﺁﻳﺪ‬
‫هﻤﻪ ﺧﻠﻖ ﺗﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﻪ ﺗﺤﻴﺮ اﻧﺪر اﻓﺘﺪ‬
‫ﻋﺠﺐ اﻳﻨﮑﻪ ﺳﺮ ﻋﺸﻘﺖ دو ﺟﻬﺎن ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭘﺮ ﺷﺪ‬
‫ﭼﻪ ﻋﺠﺐ ﺑﻮد ز ﻋﻄﺎر اﮔﺮ ﺁﻳﺪش ﺗﻔﺎﺧﺮ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ دﻟﻢ ﺑﺒﺮدي در ﻗﻌﺮ ﺟﺎن ﻧﺸﺴﺘﻲ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ دﻟﻢ ﺑﺒﺮدي در ﻗﻌﺮ ﺟﺎن ﻧﺸﺴﺘﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺟﺎن ز ﻣﻦ رﺑﻮدي اﻟﺤﻤﺪﷲ اي ﺟﺎن‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺗﻮ را ﻧﺒﻴﻨﻢ ﺑﻲ ﺗﻮ ﺟﻬﺎن ﻧﺒﻴﻨﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺧﻮاﺳﺘﻲ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ در ﺧﻮن دل ﺑﮕﺮدد‬
‫ﻣﻦ ﭼﻮن ﺑﻪ ﺧﻮن ﻧﮕﺮدم از ﺷﻮق ﺗﻮ ﭼﻮ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﻣﺮا ﭼﻮ ﺟﻮﻳﻲ در ﺟﺎن ﺧﻮﻳﺶ ﻳﺎﺑﻲ‬
‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ز اﻣﺘﺤﺎﻧﺖ ﻳﮑﺒﺎرﮔﻲ دل ﻣﻦ‬
‫ﺗﺎ ﻣﻦ ﺗﻮ را ﺑﺪﻳﺪم دﻳﮕﺮ ﺟﻬﺎن ﻧﺪﻳﺪم‬
‫ﻋﻄﺎر ﻋﺎﺷﻖ از ﺗﻮ زﻳﻦ ﺑﻴﺶ ﺻﺒﺮ ﻧﮑﻨﺪ‬
‫اي هﻤﻪ راﺣﺖ روان‪ ،‬ﺳﺮو روان ﮐﻴﺴﺘﻲ‬
‫اي هﻤﻪ راﺣﺖ روان‪ ،‬ﺳﺮو روان ﮐﻴﺴﺘﻲ‬
‫اﻳﻨﺖ ﺟﻤﺎل دﻟﺒﺮي ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪﻩام‬
‫از ﻟﺐ هﻤﭽﻮ ﺷﮑﺮت ﭘﺮ ﮔﻬﺮ اﺳﺖ ﻋﺎﻟﻤﻲ‬
‫ﺑﻲ ﺗﻮ ﭼﻮ ﺟﺎن و دل ﺗﻮي ﺳﻴﺮ ﺷﺪم ز ﺟﺎن و دل‬
‫اي زدﻩ راﻩ ﺑﺮ دﻟﻢ ﻧﺮﮔﺲ ﻧﻴﻢ ﻣﺴﺖ ﺗﻮ‬
‫ﻋﻄﺎر از هﻮاي ﺧﻮد ﺳﻮد و زﻳﺎن ز دﺳﺖ داد‬
‫اي ﺁﻓﺘﺎب از ورق روﻳﺖ ﺁﻳﺘﻲ‬
‫اي ﺁﻓﺘﺎب از ورق روﻳﺖ ﺁﻳﺘﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺳﺮﺳﺒﺰﺗﺮ ز ﺧﻂ ﺳﻴﺎﻩ ﺗﻮ ﺁﻳﺘﻲ‬
‫ﮐﺮد از ﺣﺮوف زﻟﻒ ﺗﻮ ﻋﺎﻟﻲ رواﻳﺘﻲ‬
‫دل ﻧﺪهﺪم ﮐﻪ در ﻗﻠﻢ ﺁرم ﺷﮑﺎﻳﺘﻲ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ز ﻋﮑﺲ ﻟﻌﻞ ﺗﻮ ﻳﺎﺑﺪ هﺪاﻳﺘﻲ‬
‫ﺑﻨﮕﺮ ﮔﺮﻓﺖ ﺳﺎﻳﻪي زﻟﻔﺖ ﺣﻤﺎﻳﺘﻲ‬
‫زان ﭘﻲ ﻧﻤﻲﺑﺮم ﺷﮑﻨﺶ را ﻧﻬﺎﻳﺘﻲ‬
‫از زﻟﻒ ﻋﻨﺒﺮ ﺗﻮ ﻧﺴﻴﻢ ﻋﻨﺎﻳﺘﻲ‬
‫زان دل ﻓﺮو ﮔﺮﻓﺖ زهﻲ ﺧﻮش وﻻﻳﺘﻲ‬
‫ﺟﺰ دوﺳﺘﻲ روي ﺗﻮ هﺮﮔﺰ ﺟﻨﺎﻳﺘﻲ‬
‫دﻳﻮ ﺑﻮدي و ﻗﺼﺪ ﺟﺎن ﮐﺮدي‬
‫هﺮ دو ﻟﺐ را ﺷﮑﺮﺳﺘﺎن ﮐﺮدي‬
‫روي از ﺁﺳﺘﻴﻦ ﻧﻬﺎن ﮐﺮدي‬
‫ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻟﺐ ﭼﺮا ﭼﻨﺎن ﮐﺮدي‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺧﺸﻢ ﺳﺮ ﮔﺮان ﮐﺮدي‬
‫دﻟﻢ از وﺻﻞ ﺷﺎدﻣﺎن ﮐﺮدي‬
‫ﭼﺸﻤﻢ از هﺠﺮ ﺧﻮنﻓﺸﺎن ﮐﺮدي‬
‫ﺗﺎ ﻣﺮا ﭘﺸﺖ ﭼﻮن ﮐﻤﺎن ﮐﺮدي‬
‫دل ﻣﻦ ﺑﺪ ﺑﺘﺮ از ﺁن ﮐﺮدي‬
‫ﺷﻴﻮﻩي دور ﺁﺳﻤﺎن ﮐﺮدي‬
‫در ﻧﻴﺴﺘﻲ ﻣﻄﻠﻖ ﻣﺮﻏﻲ ﺑﭙﺮ ﻧﮕﺮدي‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﺑﻲ ﺳﻔﺮ ﺗﻮ هﺮﮔﺰ ﮔﻬﺮ ﻧﮕﺮدي‬
‫در ﭘﺮدﻩ رﻩ ﻧﻴﺎﺑﻲ ﺗﺎ ﭘﺮدﻩدر ﻧﮕﺮدي‬
‫ﮔﺮ ﻣﺮد اﻳﻦ ﺣﺪﻳﺜﻲ زﻧﻬﺎر ﺑﺮﻧﮕﺮدي‬
‫‪٤٠٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫هﺮﮔﺰ ﻧﺪﻳﺪ هﻴﭻ ﮐﺲ از ﻣﺼﺤﻒ ﺟﻤﺎل‬
‫ﺑﺮ ﻧﻴﺖ ﺧﻄﺖ ﮐﻪ دﻟﻢ ﺟﺎي وﻗﻒ دﻳﺪ‬
‫از ﻣﺸﮏ ﺧﻂ ﺧﻮد ﺟﮕﺮم ﺳﻮﺧﺘﻲ وﻟﻴﮏ‬
‫ﺁب ﺣﻴﺎت در ﻇﻠﻤﺎت ﻇﻼﻟﺖ اﺳﺖ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ را ﮐﻪ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺳﺨﺖ روﺷﻦ اﺳﺖ‬
‫هﺮ دم ز زﻟﻒ ﺗﻮ ﺷﮑﻨﻲ دﻳﮕﺮم رﺳﺪ‬
‫ﭼﻮن زﻟﻒ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺗﺎب درم ﺗﺎ ﮐﻴﻢ رﺳﺪ‬
‫زﻟﻒ ﺗﻮراﺳﺖ از در درﺑﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﺘﻦ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺒﻮدش ﺑﻪ هﻴﭻ روي‬
‫درج ﻳﺎﻗﻮت درﻓﺸﺎن ﮐﺮدي‬
‫درج ﻳﺎﻗﻮت درﻓﺸﺎن ﮐﺮدي‬
‫ﺷﮑﺮي ﺧﻮاﺳﺘﻢ از ﻟﻌﻞ ﻟﺒﺖ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﺷﮑﺮي‬
‫وا ﮔﺮﻓﺘﻲ ز ﺑﻴﺪﻟﻲ ﺷﮑﺮي‬
‫از ﺳﺒﮏ روﺣﻲ ﺗﻮ اﻳﻦ ﻧﺴﺰد‬
‫ﻋﺸﻮﻩ دادي ﻣﺮا در اول ﮐﺎر‬
‫ﺁﺧﺮ ﮐﺎر ﭼﻮن ز دﺳﺖ ﺷﺪم‬
‫رﻳﺨﺘﻲ ﺗﻴﺮ ﻏﻤﺰﻩ ﺑﺮ روﻳﻢ‬
‫ﭼﻮن دﻟﻢ ﭘﻴﺶ ﺧﻮد هﺪف دﻳﺪي‬
‫ﺁن ﭼﻪ ﮐﺮدي ز ﺟﻮر ﺑﺎ ﻋﻄﺎر‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ز هﺴﺘﻲ ﺧﻮد زﻳﺮ و زﺑﺮ ﻧﮕﺮدي‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ز هﺴﺘﻲ ﺧﻮد زﻳﺮ و زﺑﺮ ﻧﮕﺮدي‬
‫زﻳﻦ اﺑﺮ ﺗﺮ ﭼﻮ ﺑﺎران ﺑﻴﺮون ﺷﻮ و ﺳﻔﺮ ﮐﻦ‬
‫اﻳﻦ ﭘﺮدﻩي ﻧﻬﺎدت ﺑﺮ در ز هﻢ ﮐﻪ هﺮﮔﺰ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺧﻠﻖ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻳﺪ ﺑﺮون ﺑﻪ ﺧﺼﻤﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﺎن ﺗﺎ ﺑﻪ دﻓﻊ ﮐﺮدن ﮔﺮد ﺳﭙﺮ ﻧﮕﺮدي‬
‫هﺶ دار ﺗﺎ ز درﻳﺎ ﻳﮏ ﻣﻮي ﺗﺮ ﻧﮕﺮدي‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ز ﻋﺸﻖ هﺮ دم دﻳﻮاﻧﻪﺗﺮ ﻧﮕﺮدي‬
‫هﻤﭽﻮن ﻓﻠﮏ ﭼﺮا ﺗﻮ داﻳﻢ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻧﮕﺮدي‬
‫ﺑﺎدت ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺎﻧﺪ ﺧﺎﮎ رﻩ ار ﻧﮕﺮدي‬
‫دل اﻳﻦ ﺳﻮﺧﺘﻪ را ﮐﺎر ﺑﻪ ﺟﺎن ﺁوردي‬
‫رﻓﺘﻲ از ﻏﺎﻟﻴﻪ ﻃﻐﺮا و ﻧﺸﺎن ﺁوردي‬
‫ﻣﺎﻩ را در زرﻩ ﻣﺸﮏﻓﺸﺎن ﺁوردي‬
‫ﺗﻮ ﭼﺮا ﺑﻴﻬﺪﻩ از ﻣﻮي ﻣﻴﺎن ﺁوردي‬
‫ﺑﺎ ﺳﺮ ﻣﻮي ﺧﻮدش ﻣﻮي ﮐﺸﺎن ﺁوردي‬
‫ﮔﻔﺖ ﺁري ﺷﺪي و زﺧﻢ زﺑﺎن ﺁوردي‬
‫ﺟﮕﺮش ﺧﻮردي و ﮐﺎرش ﺑﻪ زﻳﺎن ﺁوردي‬
‫ﺁﻓﺖ دﻟﻬﺎي ﭘﺮﺧﻮن ﺁﻣﺪي‬
‫ﭼﺴﺖ از ﺑﻬﺮ ﺷﺒﻴﺨﻮن ﺁﻣﺪي‬
‫ﺷﺒﺮوي را ﭼﻮﻧﮑﻪ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪي‬
‫در ﮐﻤﺎل ﺣﺴﻦ اﻓﺰون ﺁﻣﺪي‬
‫در ﺑﺮم ﺑﺎ ﺟﺎم ﮔﻠﮕﻮن ﺁﻣﺪي‬
‫راﺳﺘﻲ را ﭼﺴﺖ ﻣﻮزون ﺁﻣﺪي‬
‫ﻣﺎﻩ ﺑﻮدي ﺗﻮ ز ﮔﺮدون ﺁﻣﺪي‬
‫ﮐﺎن زﻣﺎن در ﭼﺸﻢ ﻣﺎ ﭼﻮن ﺁﻣﺪي‬
‫در ﺧﻮر ﻋﻄﺎر ﻣﺠﻨﻮن ﺁﻣﺪي‬
‫‪٤٠٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ور ﺑﺮ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺑﺎرد ذرات هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻴﺎن درﻳﺎ ﺟﺎوﻳﺪ ﻏﺮﻗﻪ ﮔﺸﺘﻲ‬
‫ﮔﺮ ﻋﺎﻗﻞ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﮐﺲ ﻋﺎﻗﻠﺖ ﻧﺨﻮاﻧﺪ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﮐﺒﻮد ﭘﻮﺷﻲ هﻤﭽﻮن ﻓﻠﮏ درﻳﻦ راﻩ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺧﺎﮎ رﻩ ﺷﻮ زﻳﺮا ﮐﻪ اﻧﺪرﻳﻦ راﻩ‬
‫ﺧﻄﻲ از ﻏﺎﻟﻴﻪ ﺑﺮ ﻏﺎﻟﻴﻪدان ﺁوردي‬
‫ﺧﻄﻲ از ﻏﺎﻟﻴﻪ ﺑﺮ ﻏﺎﻟﻴﻪدان ﺁوردي‬
‫ﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﻨﺸﻮر ﻧﮑﻮﻳﻲ ﺗﻮ ﺑﻲ ﻃﻐﺮا ﺑﻮد‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺎهﺖ ﻧﺮﺳﺪ ﭼﺸﻢ ﺑﺪ هﻴﭻ ﮐﺴﻲ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ از ﺟﺎﻧﺐ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻳﮏ ﻣﻮي ﻣﻴﺎن‬
‫هﺮﮐﻪ او از ﺳﺮ ﮐﻮي ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻮﻳﻲ ﺳﺮ ﺗﺎﻓﺖ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ از ﻟﻌﻞ ﻟﺒﺖ ﻳﮏ ﺷﮑﺮ ﺁرم ﺑﺮ زﺧﻢ‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ از ﻟﻌﻞ ﺗﻮ ﻋﻄﺎر ﺑﻪ ﻋﻤﺮي ﺷﮑﺮي‬
‫ﺑﺎ ﺧﻂ ﺳﺮﺳﺒﺰ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪي‬
‫ﺑﺎ ﺧﻂ ﺳﺮﺳﺒﺰ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪي‬
‫ﺗﺎ ﺧﻂ ﺁوردي ﺑﻪ ﺧﻮن ﻋﺎﺷﻘﺎن‬
‫در درون دل درﺁﻳﻲ ﻳﮏ زﻣﺎن‬
‫ﭼﻮن ﮐﻤﻴﻦ ﮔﻴﺮم ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ و ﻣﺎﻩ‬
‫دوش در ﺟﻮش ﺁﻣﺪم در ﻧﻴﻢ ﺷﺐ‬
‫در ﮔﺮﻓﺘﻲ ﺷﻤﻊ و در دادي ﺷﺮاب‬
‫ﺳﺮو ﺑﻮدي ﮐﺰ ﭼﻤﻦ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻲ‬
‫ﮐﺲ ﻧﺪاﻧﺪ ﮐﻮر ﺑﺎدا ﭼﺸﻢ ﺑﺪ‬
‫در ﻣﻴﺎن ﺣﻠﻘﻪ ﺑﺎ زﻧﺠﻴﺮ زﻟﻒ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﻨﺪﻩ ﺑﻮدن ﺗﻮ را ﺧﺪاوﻧﺪي‬
‫ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ز رﻩ ﺑﻪ ﻓﺮزﻧﺪي‬
‫ﻣﻦ ﺑﻤﻴﺮم ز ﺁرزوﻣﻨﺪي‬
‫ﮔﺮ ﺑﻤﻴﺮم ﺑﻪ درد ﻧﭙﺴﻨﺪي‬
‫هﻤﭽﻮ زﻟﻔﺖ ﺑﻪ ﭘﺎي اﻓﮑﻨﺪي‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﻣﻮﻳﻴﻢ در ﻓﺮوﺑﻨﺪي‬
‫ﺑﮕﺸﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﺣﮑﻢ دﻟﺒﻨﺪي‬
‫زرﻩ زﻟﻒ ﭼﻨﺪ ﭘﻴﻮﻧﺪي‬
‫ﮔﻢ ﺷﻮد ﻋﻘﻞ را ﺧﺮدﻣﻨﺪي‬
‫ﺳﺮو را ﺑﻦ ز ﺑﻴﺦ ﺑﺮ ﮐﻨﺪي‬
‫ﭼﻨﺪ ﻋﻄﺎر را ﺟﮕﺮ ﺑﻨﺪي‬
‫ﺑﻲ ﺗﻮ دل را ﮐﺠﺎﺳﺖ ﺧﺮﺳﻨﺪي‬
‫دم زﻧﺪ ﺟﺎدوي دﻣﺎوﻧﺪي‬
‫ﺗﻮ ز اﺷﮑﻢ ﭼﻮ ﺻﺒﺢ ﻣﻲﺧﻨﺪي‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را ﻣﻲدهﻴﻢ ﺧﺮﺳﻨﺪي‬
‫در ﺗﻮ ﭘﻴﻮﻧﺪم و ﺗﻮ ﻧﭙﺴﻨﺪي‬
‫اﮔﺮش ﻣﻲﮐﻨﻲ ﺧﺪاوﻧﺪي‬
‫دﻳﻦ از ﺗﻮ دور دور اﺳﺖ ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﭼﻪ ﺧﻨﺪي‬
‫ﮔﺮ ﻣﺤﻮ ﮐﻔﺮ ﮔﺮدي ﺑﻨﻴﺎد دﻳﻦ ﻓﮑﻨﺪي‬
‫زﻧﺎر ﮐﻔﺮ ﺗﻮ ﺧﻮد ﮔﺒﺮي اﮔﺮ ﻧﺒﻨﺪي‬
‫از ذرﻩ ذرﻩ ﺑﮕﺬر ﮔﺮ ﻣﺮد هﻮﺷﻤﻨﺪي‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﺪ را ﺗﻮ در ﭘﻲ ﺳﭙﻨﺪي‬
‫‪٤٠٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اي ﻟﺒﺖ ﺧﺘﻢ ﮐﺮدﻩ دﻟﺒﻨﺪي‬
‫اي ﻟﺒﺖ ﺧﺘﻢ ﮐﺮدﻩ دﻟﺒﻨﺪي‬
‫ﺁﻓﺘﺎب ﺳﭙﻬﺮ روﻳﺖ را‬
‫دﻳﺪﻩام ﺁب زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫در ﻏﻢ ﺁب زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ زﻟﻔﺖ دراز ﮐﺮدم دﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ زﻟﻒ ﺗﻮ دﺳﺖ ﺑﮕﺸﺎدﻳﻢ‬
‫ﻗﻠﻌﻪي ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻪ ﻳﮏ ﺳﺮ ﻣﻮي‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن ﭼﻮن ﺳﭙﺮ ﺑﻴﻔﮑﻨﺪﻧﺪ‬
‫ﭼﻮن ﮐﺮﺷﻤﻪ ﮐﻨﻲ ﺑﻪ ﻧﺮﮔﺲ ﻣﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁزادي ﺁﻣﺪي در ﮐﺎر‬
‫ﺑﻮﺳﻪاي ﺑﻲ ﺟﮕﺮ ﺑﺪﻩ ﺁﺧﺮ‬
‫اي ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﻧﻪ ﭘﻴﻮﻧﺪي‬
‫اي ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﻧﻪ ﭘﻴﻮﻧﺪي‬
‫زهﺮﻩ دارد ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﻧﺮﮔﺲ ﺗﻮ‬
‫ﻣﻦ ز ﺷﻮﻗﺖ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﻣﻲﮔﺮﻳﻢ‬
‫ﺗﻮ ز ﻣﺎ ﻓﺎرﻏﻲ و ﻣﺎ هﻤﻪ روز‬
‫ﭼﻨﺪ ﺁﺧﺮ ﻣﻦ ﺟﮕﺮ ﺧﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﻨﺪﻩاي ﭼﻮن ﻓﺮﻳﺪ ﻧﺘﻮان ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻣﺮد اﻳﻦ ﺣﺪﻳﺜﻲ زﻧﺎر ﮐﻔﺮ ﺑﻨﺪي‬
‫ﮔﺮ ﻣﺮد اﻳﻦ ﺣﺪﻳﺜﻲ زﻧﺎر ﮐﻔﺮ ﺑﻨﺪي‬
‫از ﮐﻔﺮ ﻧﺎﮔﺬﺷﺘﻪ دﻋﻮي دﻳﻦ ﻣﮑﻦ ﺗﻮ‬
‫اﻧﺪر ﻧﻬﺎد ﮔﺒﺮت ﭘﻨﺠﻪ هﺰار دﻳﻮﺳﺖ‬
‫هﺮ ذرﻩاي ز ﻋﺎﻟﻢ ﺳﺪي اﺳﺖ در رﻩ ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن ﮔﻮﻳﻤﺖ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﻣﻲﺳﻮز ﭼﻮن ﺳﭙﻨﺪي‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ورﻧﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪاي رو ﮔﺮ ﻣﺮد ﻣﺴﺘﻤﻨﺪي‬
‫ﮐﺎﻓﺰون ز ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻣﺪ ﺟﺎن ﻣﻦ از ﺑﻠﻨﺪي‬
‫ﺁﺧﺮ ز هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻮد را ﺑﺒﻴﻦ ﮐﻪ ﭼﻨﺪي‬
‫ﮐﺰ ﻟﻨﮕﺮ ﻧﻬﺎدت در ﺑﻨﺪ ﺗﺨﺘﻪ ﺑﻨﺪي‬
‫ﻳﺎ از ﺗﻮ ﺟﺎن و دل را ﻳﮏدم ﮔﺰﻳﺮ ﺑﻮدي‬
‫ﮔﺮ در هﻤﻪ ﺟﻬﺎﻧﺖ ﻣﺜﻞ و ﻧﻈﻴﺮ ﺑﻮدي‬
‫ور ﺑﺮ ﻓﺸﺎﻧﺪﻣﻲ ﺟﺎن ﭼﻴﺰي ﺣﻘﻴﺮ ﺑﻮدي‬
‫ﻳﺎ ﭘﺎﻳﻤﺮد ﮔﺸﺘﻲ ﻳﺎ دﺳﺘﮕﻴﺮ ﺑﻮدي‬
‫ﮔﺮ ﻧﻲ ﺑﻪ ﮔﺮد ﻣﺎهﺖ زﻟﻒ ﭼﻮ ﻗﻴﺮ ﺑﻮدي‬
‫ﺑﺮ دار ﺻﺪ هﺰاران ﺑﺮﻧﺎ و ﭘﻴﺮ ﺑﻮدي‬
‫اﻳﻦ وﻋﺪﻩ ﺑﺲ ﺧﻮﺷﺴﺘﻲ ﮔﺮ دﻟﭙﺬﻳﺮ ﺑﻮدي‬
‫ﻧﻪ ﺟﺎن ﻧﮋﻧﺪ ﮔﺸﺘﻲ ﻧﻪ دل اﺳﻴﺮ ﺑﻮدي‬
‫ﺣﺎل ﻣﻦ ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﭼﻨﻴﻦ زار ﻧﺒﻮدي‬
‫در روي زﻣﻴﻦ ﺧﻮﺷﺘﺮ ازﻳﻦ ﮐﺎر ﻧﺒﻮدي‬
‫ﮔﺮ ﺑﺮ دل ﻣﻦ ﺑﺎر ﻏﻢ ﻳﺎر ﻧﺒﻮدي‬
‫در روي زﻣﻴﻦ ﻳﮏ ﺗﻦ هﺸﻴﺎر ﻧﺒﻮدي‬
‫هﻨﮕﺎﻣﻪي ﻣﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﺎزار ﻧﺒﻮدي‬
‫ﮔﺮ ﻳﺎر ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺮﮐﺶ و ﺧﻮﻧﺨﻮار ﻧﺒﻮدي‬
‫اﻣﺮوز ﮐﺲ ﻻﻳﻖ زﻧﺎر ﻧﺒﻮدي‬
‫اﻧﺪر دو ﺟﻬﺎن هﻤﺪم ﻋﻄﺎر ﻧﺒﻮدي‬
‫ﭼﻮن ﻣﻦ ﺑﻪ وﻓﺎي ﺧﻮد ﮐﻪ را دﻳﺪي‬
‫‪٤٠٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﺮداﻧﻪ ﭘﺎي در ﻧﻪ ﮔﺮ ﺷﻴﺮ ﻣﺮد راهﻲ‬
‫اي ﭘﺴﺖ ﻧﻔﺲ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺗﺎ ﮐﻨﻲ ﺗﻮ دﻋﻮي‬
‫هﻴﭻ اﺳﺖ هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ در ﺟﻨﺐ اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬
‫ﻋﻄﺎر ﻣﺮد ﻋﺸﻘﻲ ﻓﺎﻧﻲ ﺷﻮ از دو ﻋﺎﻟﻢ‬
‫اي ﮐﺎش درد ﻋﺸﻘﺖ درﻣﺎنﭘﺬﻳﺮ ﺑﻮدي‬
‫اي ﮐﺎش درد ﻋﺸﻘﺖ درﻣﺎنﭘﺬﻳﺮ ﺑﻮدي‬
‫در ﺁرزوي روﻳﺖ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻏﻤﻢ ﻧﺒﻮدي‬
‫ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﺟﺎن را ﺑﺮ روي ﺗﻮ ﻓﺸﺎﻧﻢ‬
‫ﻋﺸﻘﺖ ﻣﺮا ﻧﮑﺸﺘﻲ ﮔﺮ ﻳﮏدﻣﻲ وﺻﺎﻟﺖ‬
‫ﮐﻲ ﭘﺎي دل ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ در ﻗﻴﺮ ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪي‬
‫زان ﻣﻲ ﮐﻪ ﺧﻮرد ﺣﻼج ﮔﺮ هﺮ ﮐﺴﻲ ﺑﺨﻮردي‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ روزي وﺻﻠﻲ ﺑﻪ هﻢ ﺑﺮﺁرم‬
‫ﮔﺮ ﺷﺎد ﮐﺮدﻳﻲ ﺗﻮ ﻋﻄﺎر را ﺑﻪ وﺻﻠﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻳﺎر ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺮﮐﺶ و ﻋﻴﺎر ﻧﺒﻮدي‬
‫ﮔﺮ ﻳﺎر ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺮﮐﺶ و ﻋﻴﺎر ﻧﺒﻮدي‬
‫ﮔﺮ ﻋﺸﻖ ﺑﺘﺎن ﺧﻨﺠﺮ هﺠﺮان ﻧﮑﺸﻴﺪي‬
‫از ﺷﺎدي ﻣﻦ ﺧﻠﻖ ﺟﻬﺎن ﺷﺎد ﺷﺪﻧﺪي‬
‫از ﺑﺎدﻩي ﻣﻦ ﺧﻠﻖ ﺟﻬﺎن ﻣﺴﺖ ﺑﺪﻧﺪي‬
‫ﮔﺮ ﻳﺎر ﮔﺬر ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﺎزار ﻧﮑﺮدي‬
‫هﺮ زاهﺪ ﺧﺸﮑﻲ ﻧﻔﺲ از ﻋﺸﻖ زدﻧﺪي‬
‫زﻟﻒ ﺗﻮ اﮔﺮ دﻋﻮت ﮐﻔﺎر ﻧﮑﺮدي‬
‫ﮔﺮ ﻳﺎر ﻧﻤﻮدي رخ ﺧﻮد را ﺑﻪ هﻤﻪ ﺧﻠﻖ‬
‫ﮔﺮ از هﻤﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎن وﻓﺎ دﻳﺪي‬
‫ﮔﺮ از هﻤﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎن وﻓﺎ دﻳﺪي‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫در ﺟﻤﻠﻪي ﻋﻤﺮ ﺗﺎ ﻣﺮا دﻳﺪي‬
‫ﺗﻮ از ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ دل وﻓﺎ دﻳﺪي‬
‫از ﺑﻲ روﻳﻲ ﭼﻮ روي ﻣﺎ دﻳﺪي‬
‫اﻳﻦ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺁﺧﺮ از ﮐﺠﺎ دﻳﺪي‬
‫ﻣﺎ را ﺗﻮ ﺑﻪ راﻩ ﺁﺳﻴﺎ دﻳﺪي‬
‫از ﺧﻮن ﺟﮕﺮ در ﺁﺷﻨﺎ دﻳﺪي‬
‫ﺑﺲ دل ﮐﻪ ﭼﻮ ذرﻩ در هﻮا دﻳﺪي‬
‫دﻳﺪي ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﺮدي و ﭼﻬﺎ دﻳﺪي‬
‫رﻧﺞ ﺟﻬﺎن ﮐﺸﻴﺪي ﮔﻨﺞ ﺟﻬﺎن ﻧﺪﻳﺪي‬
‫ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﭘﻴﺶ رﻓﺘﻲ رﻩ را ﮐﺮان ﻧﺪﻳﺪي‬
‫ﻗﺎﻧﻊ ﺷﺪي ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻲ اﻣﺎ ﻧﺸﺎن ﻧﺪﻳﺪي‬
‫ﭼﻪ ﺣﺎﺻﻞ از ﺷﻨﻴﺪن ﭼﻮن در ﻋﻴﺎن ﻧﺪﻳﺪي‬
‫ﮔﺮ در درون ﭘﺮدﻩ ﺧﻮد را ﻧﻬﺎن ﻧﺪﻳﺪي‬
‫ﺗﻮ از ﺳﻴﻪ ﮔﻠﻴﻤﻲ ﺑﻮﻳﻲ از ﺁن ﻧﺪﻳﺪي‬
‫ﺑﺮ ﺟﺎن ﻣﮕﺮد ﭼﻨﺪﻳﻦ اﻧﮕﺎر ﺟﺎن ﻧﺪﻳﺪي‬
‫ﭼﻪ ﺳﻮد ﭼﻮن ز ﻣﮑﺮش ﻳﮏدم اﻣﺎن ﻧﺪﻳﺪي‬
‫ﻟﻴﮑﻦ ﭼﻮ ﺁزﻣﻮدي هﺮﮔﺰ ﭼﻨﺎن ﻧﺪﻳﺪي‬
‫ﺟﺰ هﻢﻧﻔﺲ ﻧﮕﻔﺘﻲ ﺟﺰ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﻧﺪﻳﺪي‬
‫هﻢ در زﻣﻴﻦ ﺑﻤﺮدي هﻢ ﺁﺳﻤﺎن ﻧﺪﻳﺪي‬
‫اﻧﮕﺎر ﻧﻔﺲ ﺳﮓ را در ﺧﺎﮐﺪان ﻧﺪﻳﺪي‬
‫ﻳﮏﭘﺎرﻩ ﻧﺎن ﻧﺨﻮردي ﻳﮏ اﺳﺘﺨﻮان ﻧﺪﻳﺪي‬
‫ﭼﻪ ﺳﻮد ﮐﺰ ﻏﻢ ﺧﻮد ﻏﻴﺮ از زﻳﺎن ﻧﺪﻳﺪي‬
‫اﻟﺤﺬر ﮔﺮ ذرﻩاي در ﻋﺸﻖ او اﻧﮑﺎر داري‬
‫‪٤٠٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫داﻧﻲ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺟﺰ وﻓﺎ ﻧﺪﻳﺪي ﺧﻮد‬
‫ﻣﻦ از ﺗﻮ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺧﻮد ﺟﻔﺎ دﻳﺪم‬
‫اﻳﻦ اﺳﺖ ﺟﻔﺎ ﮐﻪ زود ﺑﮕﺬﺷﺘﻲ‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺘﻲ ﺗﻮ ز ﺑﻲ دﻟﻲ هﺮ دم‬
‫ﻣﻲﺑﮕﺬري و روي ﺗﻮ از ﭘﻴﺸﻢ‬
‫ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻣﺒﺎش ﭼﻮن دو ﭼﺸﻤﻢ را‬
‫ﺗﺎ روي ﭼﻮ ﺁﻓﺘﺎب ﺑﻨﻤﻮدي‬
‫ﻋﻄﺎر ز دﺳﺖ رﻓﺖ و ﺗﻮ ﺑﺎ او‬
‫اي ﺁﻧﮑﻪ هﻴﭻ ﺟﺎﻳﻲ ﺁرام ﺟﺎن ﻧﺪﻳﺪي‬
‫اي ﺁﻧﮑﻪ هﻴﭻ ﺟﺎﻳﻲ ﺁرام ﺟﺎن ﻧﺪﻳﺪي‬
‫هﺮﭼﻨﺪ ﺟﻬﺪ ﮐﺮدي ﮐﺎري ﺑﻪ ﺳﺮ ﻧﺒﺮدي‬
‫زان ﮔﻮهﺮي ﮐﻪ ﮔﺮدون از ﻋﺸﻖ اوﺳﺖ ﮔﺮدان‬
‫ﻣﺮد ﺷﻨﻮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﻲ ﻣﺮداﻧﻪ رو ﺳﺨﻦ دان‬
‫ﻣﻲدان ﮐﻪ روز ﻣﻌﻨﻲ ﺑﻴﺮون ﭘﺮدﻩ ﻣﺎﻧﻲ‬
‫ﺁن ﻧﺎﻓﻪاي ﮐﻪ ﺟﺴﺘﻲ هﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ در ﮔﻠﻴﻢ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺟﺎن ﺑﺮ او ﻓﺸﺎﻧﻲ ﺻﺪ ﺟﺎن ﻋﻮض ﺳﺘﺎﻧﻲ‬
‫ﻋﻤﺮي ﺑﭙﺮورﻳﺪي اﻳﻦ ﻧﻔﺲ ﺳﮓ ﺻﻔﺖ را‬
‫ﻧﺎ ﺁزﻣﻮدﻩ ﮔﻔﺘﻲ هﺴﺘﻢ ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ‬
‫اﻓﺴﻮس ﻣﻲﺧﻮرم ﻣﻦ ﮐﺎﻓﺴﻮس ﺧﻮارﻩاي را‬
‫ﺗﻮ ﻣﺮغ ﺑﺎم ﻋﺮﺷﻲ در ﻗﻌﺮ ﭼﺎﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﺁﺧﺮ ﭼﻮ ﺷﻴﺮ ﻣﺮدان ﺑﺮ ﭘﺮ ز ﭼﺎﻩ و رﻓﺘﻲ‬
‫دل را ﺑﻪ ﺑﺎد دادي واﻧﮕﻪ ﺑﻪ ﮐﺎم اﻳﻦ ﺳﮓ‬
‫ﻋﻄﺎر در ﻏﻢ ﺧﻮد ﻋﻤﺮت ﺑﻪ ﺁﺧﺮ ﺁﻣﺪ‬
‫اﻟﺼﻼ اي دل اﮔﺮ در ﻋﺸﻖ او اﻗﺮار داري‬
‫اﻟﺼﻼ اي دل اﮔﺮ در ﻋﺸﻖ او اﻗﺮار داري‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮔﺮ زﻣﺎﻧﻲ ﺧﻠﻮﺗﻲ داري ﻣﻴﺎن ﺧﺎر داري‬
‫ﻋﻤﺮ ﺑﮕﺬﺷﺖ و ﺗﻮ در هﺮ ﺗﻮي ﻋﻤﺮي ﮐﺎر داري‬
‫هﻤﭽﻮ ﺧﺮﻗﻪ ﺳﺮ دراﻓﮑﻦ ﮔﺮ ﺳﺮ اﺳﺮار داري‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺗﻮ رﻩ ﻣﺎوراي ﮐﻌﺒﻪ و ﺧﻤﺎر داري‬
‫در ﺧﺮاﺑﺎت ﺁي ﺗﺎ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻨﻲ ﻣﻌﻴﺎر داري‬
‫ﻟﻴﮑﻦ اﻧﺪر ﻣﻴﮑﺪﻩ زﻳﻦ ﮔﻤﺮهﻲ زﻧﺎر داري‬
‫ﻏﻴﺮ ﺑﻴﻨﻲ ﻣﻲﮐﻨﻲ اﮐﻨﻮن ﺳﺮ اﻏﻴﺎر داري‬
‫در ﻧﮕﺮ اي ﮐﻮردل ﮔﺮ دﻳﺪﻩي دﻳﺪار داري‬
‫ﺗﻮ ﭼﻮ ﻣﻦ در هﺮ ﺣﻮاﻟﻲ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺴﻴﺎر داري‬
‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﻲ ﮔﺮ ﺑﻪ ﻟﻄﻔﻲ ﺟﻤﻠﻪ را ﺗﻴﻤﺎر داري‬
‫ﻧﻘﺪ ﺻﺪ ﺟﺎن ﻳﺎﺑﻢ اﮔﺮ ﻳﮏ دم ﺳﺮ ﻋﻄﺎر داري‬
‫در ﭘﺴﺘﻪ ﮔﻬﺮ دو رﺳﺘﻪ داري‬
‫زان ﻗﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻐﺰ ﭘﺴﺘﻪ داري‬
‫زﻳﻦ ﺑﻴﺶ ﻣﺮا ﭼﻪ ﺧﺴﺘﻪ داري‬
‫ﺻﺪ ﻓﺘﻨﻪي ﻧﺎﻧﺸﺴﺘﻪ داري‬
‫ﺻﺪ ﻋﻬﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﮑﺴﺘﻪ داري‬
‫ﺻﺪ اﺑﻠﻖ ﺗﻨﮓ ﺑﺴﺘﻪ داري‬
‫واﻧﮕﺎﻩ هﺰار دﺳﺘﻪ داري‬
‫ﺗﻨﮓ دﻟﻢ ﻣﺎﻧﺪﻩ زان دهﺎن ﮐﻪ ﻧﺪاري‬
‫ﺳﺮ ز ﺗﮑﺒﺮ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎن ﮐﻪ ﻧﺪاري‬
‫ﺗﻮ ﭼﻪ ﻧﮑﻮﻳﻲ اﺳﺖ هﺮ زﻣﺎن ﮐﻪ ﻧﺪاري‬
‫ﻣﺜﻞ ﺑﻤﺎﻧﺪ اﺳﺖ در ﺟﻬﺎن ﮐﻪ ﻧﺪاري‬
‫از ﺗﻮ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﺑﺪان ﻧﺸﺎن ﮐﻪ ﻧﺪاري‬
‫‪٤١٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮐﻲ ﺗﻮاﻧﻲ دﻳﺪ روي ﮔﻞ ﮐﻪ هﻤﭽﻮن ﺧﺎر ﮔﺸﺘﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ از ﺗﻮي و ﺗﻮي ﺧﻮد ﺑﺮون ﺁﻳﻲ ﺑﻪﮐﻠﻲ‬
‫هﻤﭽﻮ ﭘﺮواﻧﻪ ﺳﺮ اﻓﺸﺎن ﮔﺮ وﺻﺎل ﺷﻤﻊ ﺧﻮاهﻲ‬
‫در ﮔﺬر از ﮐﻌﺒﻪ و ﺧﻤﺎر ﮔﺮ ﺗﻮ ﻣﺮد ﻋﺸﻘﻲ‬
‫در درون ﺻﻮﻣﻌﻪ ﻣﻌﻴﺎر داري هﻴﭻ ﻧﺒﻮد‬
‫ﮔﺮﭼﻪ اﻧﺪر ﺻﻮﻣﻌﻪ از رهﺒﺮان ﺧﺮﻗﻪ ﭘﻮﺷﻲ‬
‫ﺗﺎ ﻗﺪم در زهﺪ داري اﺣﻮﻟﻲ در ﻏﻴﺮ ﺑﻴﻨﻲ‬
‫دل هﻤﻲ ﺑﻴﻨﺪ ﮐﻪ در هﺮ ذرﻩاي روﻳﻲ اﺳﺖ او را‬
‫ﻣﺎﻩروﻳﺎ ﻣﻦ ﻧﺪارم در دو ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺰ ﺗﻮ ﮐﺲ را‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن ﭼﻮن ذرﻩ ﺑﺴﻴﺎرﻧﺪ و ﺗﻮ ﭼﻮن ﺁﻓﺘﺎﺑﻲ‬
‫دل ﺑﻪ ﻧﺴﻴﻪ دادم از دﺳﺖ و ز ﭘﺎي اﻓﺘﺎدم از ﻏﻢ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ دهﻨﻲ ﭼﻮ ﭘﺴﺘﻪ داري‬
‫ﺟﺎﻧﺎ دهﻨﻲ ﭼﻮ ﭘﺴﺘﻪ داري‬
‫ﺻﺪ ﺷﻮر ﺑﻪ ﭘﺴﺘﻪ در ﻓﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‬
‫ﻗﻨﺪﻳﻢ ﻓﺮﺳﺖ و ﻣﺮهﻤﻲ ﺳﺎز‬
‫در هﺮ ﺳﺮ ﻣﻮي زﻟﻒ ﺷﺴﺘﺖ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﺑﻪ درﺳﺖ ﻋﻬﺪ ﮐﺮدم‬
‫در ﺗﺎز و ﺟﻬﺎن ﺑﮕﻴﺮ ﮐﺰ ﺣﺴﻦ‬
‫ﻳﮏ ﮔﻞ ﻧﺪهﻲ ز رخ ﺑﻪ ﻋﻄﺎر‬
‫هﻢ ﺗﻦ ﻣﻮﻳﻢ از ﺁن ﻣﻴﺎن ﮐﻪ ﻧﺪاري‬
‫هﻢ ﺗﻦ ﻣﻮﻳﻢ از ﺁن ﻣﻴﺎن ﮐﻪ ﻧﺪاري‬
‫ﻧﻨﮕﺮي از ﻧﺎز در زﻣﻴﻦ ﮐﻪ دﻣﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻣﻦ ﭼﻪ ﺑﻼﻳﻲ اﺳﺖ هﺮ ﻧﻔﺲ ﮐﻪ ﻧﺪارم‬
‫هﺮﭼﻪ ﺑﺒﺎﻳﺪ ز ﻧﻴﮑﻮﻳﻲ هﻤﻪ هﺴﺘﺖ‬
‫ﻧﺎم وﻓﺎ ﻣﻲﺑﺮي و هﻴﭻ وﻓﺎﻳﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫اﻳﻦ ﻧﻨﻴﻮﺷﻢ از اﻳﻦ زﺑﺎن ﮐﻪ ﻧﺪاري‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺑﺴﻲ اﻓﺘﺪ اﻳﻦ زﻳﺎن ﮐﻪ ﻧﺪاري‬
‫هﺴﺖ ﭼﻮ ﻧﺪهﻲ ﺑﻪ ﮐﺲ ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﻧﺪاري‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮهﻲ ﺗﻮ ز ﻧﻴﻢ ﺟﺎن ﮐﻪ ﻧﺪاري‬
‫ﺧﺎﺻﻪ ﮐﻤﺮ ﺑﺮ ﭼﻨﺎن ﻣﻴﺎن ﮐﻪ ﻧﺪاري‬
‫ﭼﻨﺪ ﮐﺸﻲ ﺁﺧﺮ اﻳﻦ ﮐﻤﺎن ﮐﻪ ﻧﺪاري‬
‫ﻣﺮا ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺴﻲ ﮐﺎر اﺳﺖ ﺑﺎري‬
‫ﺗﻮم ﮔﺮﭼﻪ ﻧﺒﺎﺷﻲ ﻏﻤﮕﺴﺎري‬
‫ﻧﺪارم ﺣﺎﺻﻠﻲ ﺟﺰ اﻧﺘﻈﺎري‬
‫ﭼﻮ ﺳﺎﻳﻪ ﻣﻲﮔﺬارم روزﮔﺎري‬
‫ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻮد ﻳﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﻗﺮاري‬
‫ﺷﻮي در راﻩ او ﺑﻲ اﺧﺘﻴﺎري‬
‫ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﻧﻴﺎﻳﻲ در ﺷﻤﺎري‬
‫ز ﻓﺮﻋﻮﻧﻲ ﺗﻤﺎﻣﺖ ﺧﺎﮐﺴﺎري‬
‫ﻧﻴﺎﺑﻲ ﺟﺰ ﻓﻨﺎ اﻳﻨﺠﺎ ﺣﺼﺎري‬
‫ﺑﺮﺁرد از ﺗﻮ ﺁن ﻳﮏ دم دﻣﺎري‬
‫ﮐﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﻏﺮﻗﻪ ﮔﺮدي زار زاري‬
‫ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺻﻮرت و ﺻﻮرت ﻧﮕﺎري‬
‫ازﻳﻦ درﻳﺎ ﺑﺠﺰ ﭘﺮ ﺧﻮن ﮐﻨﺎري‬
‫ﻧﺪﻳﺪي هﻴﭻ ﺷﻴﺮ ﻣﺮﻏﺰاري‬
‫ز ﻓﺎي ﻓﺨﺮ ﺳﺎزي ﻋﻴﻦ ﻋﺎري‬
‫ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺖ ﮐﻮر ﮔﺮدد از ﻏﺒﺎري‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﻧﻨﮕﻲ ﺷﻮي ﺑﻲ ﻧﺎﻣﺪاري‬
‫ز ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر ﺳﻠﻄﺎن ﺑﺎش ﺑﺎري‬
‫ﺑﻪ ﺳﮕﺒﺎﻧﻲ او ﺑﺮ ﺳﺎز ﮐﺎري‬
‫‪٤١١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺪي ﻋﺎﻗﺒﺖ وﻓﺎي ﺗﻮ ﺁرم‬
‫ﻳﮏ ﺷﮑﺮم دﻩ ﮐﻪ ﺳﻮد ﺑﻨﺪﻩ در ﺁن اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺷﮑﺮ داري و ﻗﻴﺎس ﻧﺪارد‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺪي ﺧﻮن ﺗﻮ ﺑﻪ درد ﺑﺮﻳﺰم‬
‫ﺗﻮ ﻧﺘﻮاﻧﻲ ﺑﻪ ﺧﻮن ﻣﻦ ﮐﻤﺮي ﺑﺴﺖ‬
‫ﺑﺮ ﺗﻦ ﻋﻄﺎر ﮐﺰ ﻏﻤﺖ ﭼﻮ ﮐﻤﺎﻧﻲ اﺳﺖ‬
‫ﺗﻮرا ﮔﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎ ﻣﻦ هﻴﭻ ﮐﺎري‬
‫ﺗﻮرا ﮔﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎ ﻣﻦ هﻴﭻ ﮐﺎري‬
‫ﻣﻨﺖ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺧﻮاهﻢ ﺑﻮد ﻏﻤﺨﻮار‬
‫ز ﺣﻞ و ﻋﻘﺪ ﻋﺸﻖ ﻣﻠﮏ روﻳﺖ‬
‫ﺑﺮ اﻣﻴﺪ رخ ﭼﻮن ﺁﻓﺘﺎﺑﺖ‬
‫دﻟﻢ را ﺗﺎ ﺗﻮ ﺧﻮاهﻲ ﺑﻮد ﺑﺎﻗﻲ‬
‫دﻻ ﮔﺮ ﺳﺮ ﻋﺸﻘﺖ اﺧﺘﻴﺎر اﺳﺖ‬
‫اﮔﺮ ﺧﻮد را ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﺷﻤﺎري‬
‫اﮔﺮ ﺧﻮد را ز ﻓﺮﻋﻮﻧﻲ ﻧﺪاﻧﻲ‬
‫ﺟﻬﺎن ﭘﺮ ﺁﻓﺘﺎب اﺳﺖ و ﺗﻮ ﺳﺎﻳﻪ‬
‫ﮐﻪ اﮔﺮ در ﺁﻓﺘﺎب ﺁﻳﻲ ﺗﻮ ﻳﮑﺪم‬
‫ﭼﻪ ﮔﺮدي ﮔﺮد اﻳﻦ درﻳﺎي اﻋﻈﻢ‬
‫اﮔﺮ ﻣﻮﺟﻲ ازﻳﻦ درﻳﺎ ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ز درﻳﺎ ﭼﻨﺪ ﮔﻮﻳﻲ ﭼﻮن ﻧﺪﻳﺪي‬
‫ﺗﻮ ﻣﻌﺬوري ﮐﻪ ﭘﺸﻤﻴﻦ دﻳﺪﻩاي ﺷﻴﺮ‬
‫اﮔﺮ روزي ﺑﺒﻴﻨﻲ ﺟﻨﮓ ﺷﻴﺮان‬
‫ﺑﺮو ﭼﻨﺪﻳﻦ ﭼﻪ ﮔﺮدي ﮔﺮد اﻳﻦ راﻩ‬
‫ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮد ﺑﺮو ﭘﻴﺮي ﻃﻠﺐ ﮐﻦ‬
‫ﭼﻮ ﻧﺘﻮاﻧﻲ ﮐﻪ ﺳﻠﻄﺎن ﺑﺎﺷﻲ اي دوﺳﺖ‬
‫اﮔﺮ ﻧﺮﺳﺪ ﺗﻮ را ﺗﺨﺖ و وزارت‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫ﭼﻮ ﺑﻮدي ﺁن او ﭼﻪ ﮔﻞ ﭼﻪ ﺧﺎري‬ ‫ﺑﻪ هﺮ ﻧﻮﻋﻲ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻲ ﺁن او ﺑﺎش‬

‫ﺑﺴﺖ اﻳﻦ ﺑﺎد داﻳﻢ ﻳﺎدﮔﺎري‬ ‫اﮔﺮ ﺗﻮ ﻳﺎد ﮔﻴﺮي ﺣﺮف ﻋﻄﺎر‬

‫ﺗﻮ را ﺗﺎ ﺳﺮ ﺑﻮد ﺑﺮﺟﺎ ﮐﺠﺎ داري ﮐﻠﻪ داري‬

‫ﮐﻪ ﺷﻤﻊ از ﺑﻲ ﺳﺮي ﻳﺎﺑﺪ ﮐﻼﻩ از ﻧﻮر ﺟﺒﺎري‬ ‫ﺗﻮ را ﺗﺎ ﺳﺮ ﺑﻮد ﺑﺮﺟﺎ ﮐﺠﺎ داري ﮐﻠﻪ داري‬
‫ﺳﺮ ﻳﮏ ﻣﻮي ﺳﺮ ﻣﻔﺮاز و ﺳﺮ در ﺑﺎز و ﺳﺮ ﺑﺮ ﻧﻪ اﮔﺮ ﭘﻴﺶ ﺳﺮ اﻧﺪازان ﺳﺰاي ﺗﻦ‪ ،‬ﺳﺮي داري‬
‫درﻳﻦ ﺳﺮ ﺑﺎﺧﺘﻦ اﻳﻦ ﺳﺮ ﺑﺪان ﮔﺮ ﻣﺮد اﺳﺮاري‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺎر ﺁﻣﺪ ﺳﺮ ﻳﺤﻴﻲ ﺳﺮش ﺑﺮ ﺗﻴﺮﮔﻲ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻣﻮﻳﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺪﺑﻴﺮت ﻣﮕﺮ از ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﺰاري‬ ‫ﻣﺒﺮ ﻣﻮﻳﻲ وﺟﻮد ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ داﻳﻢ ﺁن وﺟﻮدت ﺑﺲ‬
‫ﺷﻮد هﺮ دو ﺟﻬﺎن از ﺷﺮم ﭼﻮن ﻳﮏ ذرﻩ ﻣﺘﻮاري‬ ‫اﮔﺮ ﻳﮏ ﭘﺮﺗﻮ اﻳﻦ ﻧﻮر ﺑﺮ هﺮ دو ﺟﻬﺎن اﻓﺘﺪ‬
‫ﮐﻪ در ﭘﻴﺶ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎري ﮐﻤﺮ ﺑﻨﺪي ﺑﻪ ﻋﻴﺎري‬ ‫ﭼﻮ ﻋﺎﻟﻢ ذرﻩاي اﺳﺖ اﻳﻨﺠﺎ ز ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺷﻲ ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮ ﮔﻞ زاﻧﺠﺎ ﺑﺮﻧﺪ ﺁﻧﺠﺎ ﭼﻪ ﺧﻮاهﻲ ﺑﺮد ﺟﺰ زاري‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺪ ذات و ﺻﻔﺖ ﺑﻨﺪت ﻣﺮو ﺑﺎ اﻳﻦ و ﺁن ﺁﻧﺠﺎ‬
‫ﻣﺒﺮ ﺟﺰ هﻴﭻ ﺁﻧﺠﺎ هﻴﭻ ﺗﺎ ﺑﺮهﻲ ﺑﻪ دﺷﻮاري‬ ‫ﺻﻔﺎت ﻧﻴﮏ و ﺑﺪ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺴﻮزد ﺁﺗﺶ ﻏﻴﺮت‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ از دﻧﻴﻲ ﺟﺎﻓﻲ ﺑﻤﺎﻧﺪي در ﻧﮕﻮﻧﺴﺎري‬ ‫ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﻧﻪاي ﺗﻮ ﻣﺮد اﻳﻦ اﺳﺮار دﻳﻦﭘﺮور‬
‫ﮐﻪ در ﻋﻘﺒﺎب ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد زان ﺟﻮﺟﻮ ﮔﺮﻓﺘﺎري‬ ‫ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﻋﻤﺮ در ﺟﻮﺟﻮ ﺑﺴﺮ ﺑﺮدي ﻋﺠﺐ اﻳﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ دﻧﻴﺎ و ﺑﻪ ﻋﻘﺒﻲ در ﭼﻮ ﺧﺮ در ﺟﻮ ﺑﻪ ﺟﻮ ﻣﺎﻧﺪي ز روح ﻋﻴﺴﻮي ﺑﻮﻳﻲ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺮﺳﻴﺪ ﭘﻨﺪاري‬
‫ﺗﻮ را زﻳﻦ ﺑﺎر ﺟﺎن دﻳﻦ رﻓﺖ و دﻧﻴﺎ هﻢ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺎري‬ ‫ﭼﻮ در ﺟﺎﻧﺖ ز دﻧﻴﺎ ﺑﺎر ﺑﺴﻴﺎر اﺳﺖ و از دﻳﻦ ﻧﻪ‬
‫ﭼﻪ داري ﻏﻢ ﭼﻮ ﮐﺮدي ﺟﻤﻊ اﻳﻦ دﻧﻴﺎي ﻣﺮداري‬ ‫اﮔﺮ از زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮد ﻧﮑﺮدي ذرﻩاي ﺣﺎﺻﻞ‬
‫ﭼﻪ دﻧﻴﺎ دﻳﻮ ﻣﺮدمﺧﻮار و ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺧﻠﻖ ﭘﺮواري‬ ‫دل ﻋﻄﺎر ﺧﻮﻧﻲ ﺷﺪ ازﻳﻦ درﻳﺎي ﺑﻮﻗﻠﻤﻮن‬

‫ﭘﺮواﻧﻪ ﺷﺒﻲ ز ﺑﻲ ﻗﺮاري‬

‫ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺘﺎري‬ ‫ﭘﺮواﻧﻪ ﺷﺒﻲ ز ﺑﻲ ﻗﺮاري‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ﺳﻮزي ﻣﺮا ﺑﻪ ﺧﻮاري‬ ‫از ﺷﻤﻊ ﺳﺎل ﮐﺮد ﮐﺎﺧﺮ‬
‫ﮐﺎي ﺑﻲ ﺳﺮ و ﺑﻦ ﺧﺒﺮ ﻧﺪاري‬ ‫در ﺣﺎل ﺟﻮاب داد ﺷﻤﻌﺶ‬
‫در ﺳﻮﺧﺘﻨﺖ ﮔﺮﻳﻔﺘﺎري‬ ‫ﺁﺗﺶ ﻣﭙﺮﺳﺖ ﺗﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬
‫رﺳﺘﻲ ز ﻏﻢ و ز ﻏﻤﮕﺴﺎري‬ ‫ﺗﻮ در ﻧﻔﺴﻲ ﺑﺴﻮﺧﺘﻲ زود‬
‫در ﮔﺮﻳﻪ و ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺑﻪ زاري‬ ‫ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪﻩام ز ﺷﺎم ﺗﺎ ﺻﺒﺢ‬
‫ﮔﻪ ﻣﻲﮔﺮﻳﻢ ز ﺳﻮﮐﻮاري‬ ‫ﮔﻪ ﻣﻲﺧﻨﺪم وﻟﻴﮏ ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺶ‬

‫‪٤١٢‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻴﺦ ز اﻧﮕﺒﻴﻦ ﺑﺮﺁري‬
‫ﮔﻮﻳﻨﺪ ﭼﺮا ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺰاري‬
‫ﺷﻤﻌﻲ اﺳﺖ ﻧﻪ روﺷﻦ و ﻧﻪ ﺗﺎري‬
‫زان ﻳﺎﻓﺘﻪام ﻣﺰاج زاري‬
‫اﻳﻦ اﺳﺖ ﻧﺸﺎن دوﺳﺘﺪاري‬
‫در ﺳﻮﺧﺘﻨﻢ ﺑﻪ ﺑﻴﻘﺮاري‬
‫ﭘﺮواﻧﻪ ﺑﺴﻲ ﻓﺘﺪ ﺷﮑﺎري‬
‫ﻣﻲﺧﻮاهﺪ ﺳﻮﺧﺖ ﺷﻤﻊ واري‬
‫اي ﺑﻮس ﺗﻮ اﺻﻞ هﺮ ﺷﻤﺎري‬
‫ﭼﺸﻢ ﺳﻴﻬﺖ ﺳﻔﻴﺪ ﮐﺎري‬
‫ﻣﺎﻩ ﺗﻮ ز ﻣﺸﮏ در ﻏﺒﺎري‬
‫ﺑﺎد ﺳﺤﺮي ﺑﻪ هﺮ ﺑﻬﺎري‬
‫از هﺸﺖ ﺑﻬﺸﺖ ﻳﺎدﮔﺎري‬
‫ﭼﻮن ﺻﻮرت روي ﺗﻮ ﻧﮕﺎري‬
‫ﮔﻞ را ﻧﻨﻬﺎد هﻴﭻ ﺧﺎري‬
‫ﭼﻮن ﺧﻂ ﺗﻮ دﻳﺪ ﺳﺒﺰﻩزاري‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ هﻤﻲ دهﻢ ﻗﺮاري‬
‫هﺮ ﺑﻮﺳﻲ را ﮐﻨﻲ ﻧﺜﺎري‬
‫ﻳﺎ دﺳﺖ ز ﺟﺎن ﺑﺪار ﺑﺎري‬
‫ﻳﮏ ﺑﻮﺳﻪ ﺑﺒﺨﺶ از هﺰاري‬
‫هﺮﮔﺰ ﻧﺎﻳﺪ ﺑﻪ هﻴﭻ ﮐﺎري‬
‫ﮐﻲ ﮐﺎر ﻣﺮا ﺑﻮد ﺷﻤﺎري‬
‫ﮐﻲ ﺑﻮس ﺗﻮ را ﺑﻮد ﮐﻨﺎري‬
‫از ﻟﻌﻞ ﺗﻮ ﺑﻮﺳﻪ هﻴﭻ ﺑﺎري‬
‫‪٤١٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪم ﺑﺴﻮز ﺧﻮش ﺧﻮش‬
‫هﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﺮم ﻧﻬﻨﺪ در ﭘﻴﺶ‬
‫ﺷﻤﻌﻲ دﮔﺮ اﺳﺖ ﻟﻴﮏ در ﻏﻴﺐ‬
‫ﭘﺮواﻧﻪي او ﻣﻨﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﺮم‬
‫ﻣﻦ ﻣﻲﺳﻮزم ازو ﺗﻮ از ﻣﻦ‬
‫ﭼﻪ ﻃﻌﻦ زﻧﻲ ﻣﺮا ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ‬
‫ﺁن ﺷﻤﻊ اﮔﺮ ﺑﺘﺎﺑﺪ از ﻏﻴﺐ‬
‫ﺗﺎ ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ ﻧﺸﺎن ﻋﻄﺎر‬
‫اي ﺑﻮس ﺗﻮ اﺻﻞ هﺮ ﺷﻤﺎري‬
‫زﻟﻒ ﺗﻮ ز ﺣﻠﻘﻪ درﺷﮑﺴﺘﻲ‬
‫از زﻟﻒ ﺗﻮ ﻣﺸﮏ وام ﮐﺮدﻩ‬
‫روي ﺗﻮ ﮐﻪ ﺷﻤﻊ ﻧﻪ ﺳﭙﻬﺮ اﺳﺖ‬
‫هﺮﮔﺰ ﻧﮑﺸﻴﺪ هﻴﭻ ﻧﻘﺎش‬
‫ﺳﺮﺳﺒﺰﺗﺮ از ﺧﻂ ﺗﻮ اﻳﺎم‬
‫ﺷﺪ ﺁب روان ز ﭼﺸﻤﻪي ﭼﺸﻢ‬
‫ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻢ از ﻟﺐ ﺗﻮ ﺑﻮﺳﻲ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﻗﺮار ﭼﻴﺴﺖ ﮔﻔﺘﻲ‬
‫ﺟﺎﻧﻲ ﺑﺴﺘﺎن ﺑﻬﺎي ﺑﻮﺳﻲ‬
‫ﭼﻮن هﺴﺖ زﮐﺎت ﺑﺮ ﺗﻮ واﺟﺐ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻮﺳﻪ ﺑﺴﻲ ﻧﮕﺎﻩ داري‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﺑﻮﺳﻪ ﺑﺴﺘﺎن‬
‫ﭼﻮن ﺧﻮزﺳﺘﺎن ﻟﺐ ﺗﻮ دارد‬
‫ﺧﻮد ﺑﻲ ﺟﮕﺮي ﻧﻴﺎﻓﺖ ﻋﻄﺎر‬
‫درﺁﻣﺪ دوش دﻟﺪارم ﺑﻪ ﻳﺎري‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻣﺮا ﮔﻔﺘﺎ ﺑﮕﻮ ﺗﺎ در ﭼﻪ ﮐﺎري‬
‫ﺑﺮﺁوردي دﻣﻲ ﻳﺎ ﻣﻲ ﺑﺮﺁري‬
‫روا ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺑﻲ ﻣﺎ ﺷﺐ ﮔﺬاري‬
‫ﭼﺮا ﺑﺎ دﻳﮕﺮي ﻏﻢ ﻣﻲ ﮔﺴﺎري‬
‫ﻧﺒﺎﺷﺪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ دوﺳﺘﺪاري‬
‫ﺗﻮ را در ﺧﺎﮎ اﻧﺪازم ﺑﻪ ﺧﻮاري‬
‫ﺑﻤﺎﻧﻲ ﺗﺎ اﺑﺪ در ﺑﻴﻘﺮاري‬
‫ﺑﺪو ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ دﺳﺖ از ﺟﻤﻠﻪ داري‬
‫ﻣﺮا از ﻧﻨﮓ ﻣﻦ ﺑﺮهﺎن ﺑﻪ ﻳﺎري‬
‫ﺑﺮو ﮔﺮﻳﻨﺪ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎن ﺑﻪ زاري‬
‫زﻳﻦ ﺧﻮش ﻧﻤﮑﻲ ﺷﻮﺧﻲ‪ ،‬زﻳﻦ ﻃﺮﻓﻪ ﺟﮕﺮﺧﻮاري‬
‫در ﭼﺎﻩ زﻧﺨﺪاﻧﺶ هﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻧﮕﻮﻧﺴﺎري‬
‫وز هﺮ ﺷﮑﻦ زﻟﻔﺶ ﮔﻤﺮﻩ ﺷﺪﻩ دﻳﻦداري‬
‫دردي ﮐﺶ درد او هﺮﺟﺎ ﮐﻪ ﻃﻠﺐ ﮐﺎري‬
‫ﭘﺲ در ﺑﺮ ﭘﻴﺮ ﻣﺎ ﺑﻨﺸﺴﺖ ﭼﻮ هﺸﻴﺎري‬
‫ﮔﺮ ﻧﻮش ﮐﻨﻲ ﻳﮏ ﻣﻲ‪ ،‬از ﺧﻮد ﺑﺮهﻲ ﺑﺎري‬
‫ﺗﺎ در ﺗﻮ زﻧﺪ ﺁﺗﺶ ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪ ﻳﮏ ﺑﺎري‬
‫اي ﭼﻮن ﺗﻮ ﺑﻪ هﺮ ﻣﻨﺰل واﻣﺎﻧﺪﻩي ﺑﺴﻴﺎري‬
‫در ﺣﺎل ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪ در ﺳﻴﻨﻪي او ﻧﺎري‬
‫ﺑﺮ ﺟﺴﺖ و ﻣﻴﺎن ﺣﺎﻟﻲ ﺑﺮ ﺑﺴﺖ ﺑﻪ زﻧﺎري‬
‫از ﺻﻮﻣﻌﻪ ﺑﻴﺮون ﺷﺪ ﺑﻨﺸﺴﺖ ﭼﻮ ﺧﻤﺎري‬
‫هﺮﮐﺲ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﻨﺪ ﺣﻴﺮت ﺑﻮدش ﺁري‬
‫ﻣﻲﺷﺪم ﺗﺎ ﺑﻪ ﺑﺮ ﺳﻴﻢﺑﺮي‬
‫‪٤١٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫درﺁﻣﺪ دوش دﻟﺪارم ﺑﻪ ﻳﺎري‬
‫ﺣﺮاﻣﺖ ﺑﺎد اﮔﺮ ﺑﻲ ﻣﺎ زﻣﺎﻧﻲ‬
‫ﭼﻮ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻲ ﺑﻮد هﺮ ﺷﺐ‬
‫ﭼﻮ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻏﻤﮕﺴﺎري ﻣﻲﺗﻮان ﮐﺮد‬
‫ﺧﻮﺷﻲ ﺑﺎ دﺷﻤﻦ ﻣﺎ در ﻧﺸﺴﺘﻲ‬
‫ﺑﺪان ﻣﻲدارﻳﻢ ﮐﺰ ﻋﺰت ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻴﺖ ﺑﮕﺬارم ﮐﻪ ﺗﺎ ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮ ﺑﺸﻨﻴﺪم ز ﺟﺎﻧﺎن اﻳﻦ ﺳﺨﻦهﺎ‬
‫وﻟﻴﮑﻦ ﭼﻮن ﺗﻮ ﻳﺎر ﻏﻤﮕﻨﺎﻧﻲ‬
‫ﮐﻪ ﮔﺮ ﻋﻄﺎر در هﺴﺘﻲ ﺑﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪاي ﺷﻨﮕﻲ زﻳﻦ ﻧﺎدرﻩ دﻟﺪاري‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪاي ﺷﻨﮕﻲ زﻳﻦ ﻧﺎدرﻩ دﻟﺪاري‬
‫از ﭘﺴﺘﻪي ﺧﻨﺪاﻧﺶ هﺮﺟﺎ ﮐﻪ ﺷﮑﺮ رﻳﺰي‬
‫از هﺮ ﺳﺨﻦ ﺗﻠﺨﺶ رﻩ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻲ دﻳﻨﻲ‬
‫دﻳﻮاﻧﻪي ﻋﺸﻖ او هﺮﺟﺎ ﮐﻪ ﺧﺮدﻣﻨﺪي‬
‫ﺁﻣﺪ ﺑﺮ ﭘﻴﺮ ﻣﺎ ﻣﻲ در ﺳﺮ و ﻣﻲ در ﺑﺮ‬
‫ﮔﻔﺘﺶ ﮐﻪ ﺑﮕﻴﺮ اﻳﻦ ﻣﻲ‪ ،‬اﻳﻦ روي و رﻳﺎ ﺗﺎ ﮐﻲ‬
‫اي هﻤﭽﻮ ﻳﺦ اﻓﺴﺮدﻩ ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺮم ﺑﻨﺸﻴﻦ‬
‫ﺑﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﺷﻮ از هﺴﺘﻲ ﺗﺎ ﺑﺎز ﻧﻤﺎﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫ﭘﻴﺮ از ﺳﺮ ﺑﻲ ﺧﻮﻳﺸﻲ‪ ،‬ﻣﻲ ﺑﺴﺘﺪ و ﺑﻴﺨﻮد ﺷﺪ‬
‫ﮐﺎرﻳﺶ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪ ﮐﺎن ﭘﻴﺮ ﻧﻮد ﺳﺎﻟﻪ‬
‫در ﺧﻮاب ﺷﺪ از ﻣﺴﺘﻲ ﺑﻴﺪار ﺷﺪ از هﺴﺘﻲ‬
‫ﻋﻄﺎر ز ﮐﺎر او در ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﺻﺪ ﺣﻴﺮت‬
‫دوش ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺑﻪ وﻗﺖ ﺳﺤﺮي‬
‫دوش ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺑﻪ وﻗﺖ ﺳﺤﺮي‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﺮﺑﺎﻳﻢ ز ﻟﺐ او ﺷﮑﺮي‬
‫ﺑﻨﺸﺴﺘﻢ ﺑﻪ اﻣﻴﺪ دﮔﺮي‬
‫ﺷﮑﺮي ﻣﻲ ﻧﺮﺳﺪ ﺑﻲ ﺟﮕﺮي‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﭘﺎي روان در ﮔﺬري‬
‫واي از ﻏﺼﻪي ﺑﻴﺪادﮔﺮي‬
‫از ﻗﻀﺎ ﻗﺴﻢ ﻣﻦ ﺁﻣﺪ ﻗﺪري‬
‫ﻧﻴﺴﺖ از هﺴﺘﻲ ﺧﻮﻳﺸﻢ ﺧﺒﺮي‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻮن داﻳﺮﻩ ﭘﺎﻳﻲ و ﺳﺮي‬
‫هﻤﭽﻮ ﻧﻲ ﺑﺎ ﺷﮑﺮي در ﮐﻤﺮي‬
‫ﻣﮑﻦ و در دل او ﮐﻦ ﻧﻈﺮي‬
‫ﮔﺎهﻴﻢ ﺑﻪ ﻗﻬﺮ ﻣﻲﮔﺪازي‬
‫زان ﻣﻲﺳﻮزم ﮐﻪ ﻣﻲﻧﺴﺎزي‬
‫ﺑﻨﻮاز ﻣﺮا ﺑﻪ دﻟﻨﻮازي‬
‫ﮐﻴﻦ ﺗﻮﺑﻪي ﻣﺎﺳﺖ ﺑﺲ ﻣﺠﺎزي‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮﺑﻪي ﻣﺎﺳﺘﻲ ﻧﻤﺎزي‬
‫از ﺳﺮ ﺑﻨﻬﻴﻢ ﺳﺮﻓﺮازي‬
‫در ﺣﻠﻘﻪ ﮐﻨﻴﻢ ﺧﺮﻗﻪ ﺑﺎزي‬
‫ﻗﺼﻪ ﭼﻪ ﮐﻨﻲ ﺑﺪﻳﻦ درازي‬
‫ﭼﻪ ﻋﺠﺐ ﮐﺴﻲ ﺗﻮ ﺟﺎﻧﺎ ﮐﻪ ﻧﺪاﻧﻤﺖ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي‬
‫ﺗﻮ ﻣﮕﺮ ﮐﻪ ﺟﺎن ﺟﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﭼﻮ ﺟﺎن ﺟﺎن ﻋﺰﻳﺰي‬
‫ز ﮐﻪ ﺧﻮاهﻤﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺲ ﻧﻨﺸﻴﻨﻲ و ﻧﺨﻴﺰي‬
‫ﺗﻦ و ﺟﺎن ﺑﺮﻓﺘﻪ از هﺶ ز ﺗﻮ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺧﻮد ﭼﻪ ﮔﻨﺠﻲ دل و دﻳﻦ ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ واﻟﻪ ز ﺗﻮ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺧﻮد ﭼﻪ ﭼﻴﺰي‬
‫ز ﮐﻤﺎل ﻏﻴﺮت ﺧﻮد ﺗﻮ هﻨﻮز ﻣﻲ ﺳﺘﻴﺰي‬
‫ﭼﻮ ﻣﻨﻲ ﺑﺪان ﻧﻴﺮزد ﮐﻪ ﺗﻮ ﺧﻮن ﻣﻦ ﺑﺮﻳﺰي‬
‫‪٤١٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺗﻴﺰ ﮐﺮدﻩ ﺳﺮ دﻧﺪان ﮐﻪ ﻣﮕﺮ‬
‫ﭼﻮن رﺑﻮدم ﺷﮑﺮي از ﻟﺐ او‬
‫ﺟﮕﺮم ﺳﻮﺧﺖ ﮐﻪ از ﻟﻌﻞ ﻟﺒﺶ‬
‫ﮔﺎهﮕﺎهﻲ ﺷﮑﺮي ﻣﻲدهﺪم‬
‫زﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺳﻪ ﭼﻪ در ﮐﻴﺴﻪ ﮐﻨﻢ‬
‫زان هﻤﻪ ﺗﻨﮓ ﺷﮑﺮ ﮐﻮ راهﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺧﺒﺮ ﻳﺎﻓﺘﻪام از ﺷﮑﺮش‬
‫ﮐﺎرم از دﺳﺖ ﺷﺪ و ﮐﺎر ﻣﺮا‬
‫وﻗﺖ ﻧﺎﻣﺪ ﮐﻪ ﺷﻮم ﺟﻤﻠﻪي ﻋﻤﺮ‬
‫ﻣﺎﻩروﻳﺎ دل ﻋﻄﺎر ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫ﮔﺎهﻴﻢ ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﻣﻲ ﻧﻮازي‬
‫ﮔﺎهﻴﻢ ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﻣﻲ ﻧﻮازي‬
‫در ﻣﻌﺮض ﻗﻬﺮ و ﻟﻄﻒ ﺗﻮ ﻣﻦ‬
‫ﭼﻮن ﭼﻨﮓ دو ﺗﺎ ﺷﺪم ﺑﻪ ﻋﺸﻘﺖ‬
‫اي ﺳﺎﻗﻲ ﻋﺸﻖ ﺟﺎم در دﻩ‬
‫اﻳﻦ ﮐﺎر ازﻳﻦ ﺑﺴﻲ ﺑﻬﺴﺘﻲ‬
‫در دﻩ ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ‬
‫زﻧﺎر ﻧﻬﺎد ﺑﺮ ﮐﺸﻴﺪﻳﻢ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺧﻤﻮش و ﻏﺼﻪ ﻣﻲ ﺧﻮر‬
‫ﭼﻪ ﻋﺠﺐ ﮐﺴﻲ ﺗﻮ ﺟﺎﻧﺎ ﮐﻪ ﻧﺪاﻧﻤﺖ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي‬
‫ز ﮐﺠﺎت ﺟﻮﻳﻢ اي ﺟﺎن ﮐﻪ ﮐﺴﺖ ﻧﻴﺎﻓﺖ هﺮﮔﺰ‬
‫ﺑﻨﮕﺮ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻋﺎﺷﻖ ز ﺗﻮ ﺧﻔﺘﻪاﻧﺪ در ﺧﻮن‬
‫ﭼﻪ ﮐﺸﻲ ﻣﺮا ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﻮد ز ﻏﻢ ﺗﻮ ﮐﺸﺘﻪ ﮔﺮدم‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻴﺎن در ﺁي ﺁﺧﺮ ز ﻣﻴﺎن ﭼﻪ ﻣﻲﮔﺮﻳﺰي‬
‫ﺑﻔﺮوﺧﺖ ز اﺷﺘﻴﺎﻗﺖ ز دل ﺁﺗﺶ ﻏﺮﻳﺰي‬
‫ﺻﺪ ﺗﻮﺑﻪ در زﻣﺎﻧﻲ ﺑﺮ هﻢ ﺷﮑﺴﺖ ﺑﺎﺷﻲ‬
‫ﮔﺮ هﻮﺷﻴﺎر ﻋﺸﻘﻲ از دوﺳﺖ ﻣﺴﺖ ﺑﺎﺷﻲ‬
‫ﮔﻪ ﺧﻮدﻧﻤﺎي ﮔﺮدي ﮔﻪ ﺧﻮد ﭘﺮﺳﺖ ﺑﺎﺷﻲ‬
‫ﺟﺎﻣﻲ ﺑﺨﻮرد ﺑﺎﺷﻲ وز ﺧﻮد ﺑﺮﺳﺖ ﺑﺎﺷﻲ‬
‫ﺗﺎ در ﻣﻴﺎن ﻣﺮدان ز اهﻞ ﻧﺸﺴﺖ ﺑﺎﺷﻲ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ز ﻧﻔﺲ ﺧﻮدﺑﻴﻦ ﭼﻮن ﺧﺎﮎ ﭘﺴﺖ ﺑﺎﺷﻲ‬
‫از ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻴﺴﺖ ﮔﺮدي وز دوﺳﺖ هﺴﺖ ﺑﺎﺷﻲ‬
‫ﭼﻪ ﮐﻮهﻲ و ﭼﻪ ﮐﺎهﻲ ﭼﻮن ﭘﺎيﺑﺴﺖ ﺑﺎﺷﻲ‬
‫ﮐﺎﻧﮕﻪ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﮔﺮدي ﺑﺎ او ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﺎﺷﻲ‬
‫در ﺣﺮﻳﻢ وﺻﻞ ﺟﺎﻧﺎن ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﻣﺤﺮم ﻧﺒﺎﺷﻲ‬
‫ﺗﺎ ﻃﻼق ﺧﻮد ﻧﮕﻮﻳﻲ ﻣﺮد ﺁن ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺒﺎﺷﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ اﻧﺪر هﺮﭼﻪ هﺴﺘﻲ اﻧﺪر ﺁن ﻣﺤﮑﻢ ﻧﺒﺎﺷﻲ‬
‫ﮐﺎﻧﺪرﻳﻦ رﻩ ﺗﺎ اﺑﺪ در ﺑﻨﺪ ﻣﻮج و دم ﻧﺒﺎﺷﻲ‬
‫ﻟﻴﮑﻦ از راﻩ ﺻﻔﺖ از هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﮐﻢ ﻧﺒﺎﺷﻲ‬
‫ور ﺑﺨﻮاﻧﻨﺪت ﺑﻪ ﺧﻮاهﺶ زﻳﻦ ﻗﺒﻞ ﺧﺮم ﻧﺒﺎﺷﻲ‬
‫هﻢ ﺗﻮ از ﺟﻮ ﮐﻤﺘﺮ ارزي هﻢ ﺗﻮ از ﺁدم ﻧﺒﺎﺷﻲ‬
‫ﻣﺮﺗﺪ دﻳﻦ ﺑﺎﺷﻲ ار ﺗﻮ ﻣﺤﺮم ﺁن دم ﻧﺒﺎﺷﻲ‬
‫هﻢ ﺑﻤﺎﻧﻲ هﻢ ﻧﻤﺎﻧﻲ هﻢ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻲ هﻢ ﻧﺒﺎﺷﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ زﻳﺮ ﭘﺮدﻩي اﻳﻦ ﻏﻢ ﭼﻮ زﻳﺮ و ﺑﻢ ﻧﺒﺎﺷﻲ‬
‫‪٤١٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮ ز زﻟﻒ ﺧﻮد ﺷﮑﻨﺠﻲ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﻣﺎ ﻓﮑﻨﺪي‬
‫ﭼﻮ ﻧﻴﺎﻓﺖ ﺟﺎن ﻋﻄﺎر اﺛﺮي ز ذوق ﻋﺸﻘﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻣﺮد اﻳﻦ ﺣﺪﻳﺜﻲ زﻳﻦ ﺑﺎدﻩ ﻣﺴﺖ ﺑﺎﺷﻲ‬
‫ﮔﺮ ﻣﺮد اﻳﻦ ﺣﺪﻳﺜﻲ زﻳﻦ ﺑﺎدﻩ ﻣﺴﺖ ﺑﺎﺷﻲ‬
‫ﻧﻪ ﻣﺴﺖ ﺑﻮدن از ﻣﻲ ﮐﺎر ﺗﻨﮕﺪﻻن اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ز ﻧﺎﺗﻤﺎﻣﻲ در ﺣﻠﻘﻪي ﺗﻤﺎﻣﺎن‬
‫ﺁﺧﺮ دﻣﻲ ﭼﻨﺎن ﺷﻮ ﮐﺰ دﺳﺖ ﺳﺎﻗﻲ ﺟﺎن‬
‫اي ﺑﺮ ﮐﻨﺎر ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺮﺧﻴﺰ از دو ﻋﺎﻟﻢ‬
‫در ﺻﺤﺒﺖ ﺑﻠﻨﺪان ﺧﻮد را ﺑﻠﻨﺪ ﮔﺮدان‬
‫ﮔﺮ ﮐﺎﻣﻠﻲ درﻳﻦ رﻩ ﭼﻮن ﻋﺎﺷﻘﺎن ﮐﺎﻣﻞ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺴﺘﻪاي ﺑﻪ ﻣﻮﻳﻲ زان ﻣﻮي در ﺣﺠﺎﺑﻲ‬
‫ﻋﻄﺎر اﮔﺮ ﺑﺮ اﺻﻠﻲ اﺻﻼ ز ﺧﻮد ﻓﻨﺎ ﺷﻮ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﺧﻮد را ﺧﻮارﺗﺮ از ﺟﻤﻠﻪي ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺒﺎﺷﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﺧﻮد را ﺧﻮارﺗﺮ از ﺟﻤﻠﻪي ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺒﺎﺷﻲ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن ﻋﺎﻟﻤﻲ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﻳﻲ در ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﮔﺮ هﻤﻪ ﺟﺎﻳﻲ رﺳﻴﺪي ﮐﻲ رﺳﻲ هﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ‬
‫ﮔﺮ ﻧﺸﺎن راﻩ ﻣﻲﺧﻮاهﻲ ﻧﺸﺎن راﻩ اﻳﻨﮏ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﻣﺮد راﻩ ﻋﺸﻘﻲ ذرﻩاي ﺑﺎﺷﻲ ﺑﻪ ﺻﻮرت‬
‫ﮔﺮ ﺑﺮاﻧﻨﺪت ﺑﻪ ﺧﻮاري زﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﻧﮕﺮدي‬
‫ﮔﺮ ﺑﻬﺸﺖ ﻋﺪن ﺑﻔﺮوﺷﻲ ﺑﻪ ﻳﮏ ﮔﻨﺪم ﭼﻮن ﺁدم‬
‫ﻳﮏدم اﺳﺖ ﺁن دم ﮐﻪ ﺁن دم ﺁدم ﺁﻣﺪ از ﺣﻘﻴﻘﺖ‬
‫ذرﻩ در ﺳﺎﻳﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﻧﺒﺎﺷﻲ ﺗﻮ در ﺁن دم‬
‫ﮐﻲ ﻧﻮازي ﭘﺮدﻩي ﻋﺸﺎق ﭼﻮن ﻋﻄﺎر ﻋﺎﺷﻖ‬
‫هﺮ دﻣﻢ ﻣﺴﺖ ﺑﻪ ﺑﺎزار ﮐﺸﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫راﺳﺘﻲ ﭼﺴﺖ و ﺑﻪ هﻨﺠﺎر ﮐﺸﻲ‬
‫ﻣﺴﺖ ﮔﺮداﻧﻲ و در ﮐﺎر ﮐﺸﻲ‬
‫ﮔﺎهﻢ از ﮐﻌﺒﻪ ﺑﻪ ﺧﻤﺎر ﮐﺸﻲ‬
‫ﮔﺎهﻢ اﻧﺪر رﻩ اﺳﺮار ﮐﺸﻲ‬
‫ﮔﺎهﻢ از ﻣﻴﮑﺪﻩ در ﻏﺎر ﮐﺸﻲ‬
‫از ﻣﺼﻼم ﺑﻪ زﻧﺎر ﮐﺸﻲ‬
‫هﺮ دﻣﻢ در رﻩ ﮐﻔﺎر ﮐﺸﻲ‬
‫اﻧﺪرﻳﻦ واﻗﻌﻪ ﺑﺮ دار ﮐﺸﻲ‬
‫ﺧﻮن ﺧﻮري ﺗﻦ زﻧﻲ و ﺑﺎر ﮐﺸﻲ‬
‫هﻤﭽﻮ ﮔﻠﺒﻦ ﺳﺘﻢ ﺧﺎر ﮐﺸﻲ‬
‫ﺧﺎﮎ در دﻳﺪﻩي اﻏﻴﺎر ﮐﺸﻲ‬
‫ﺑﺎدﻩ ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩي دﻟﺪار ﮐﺸﻲ‬
‫در رﻩ ﻋﺸﻖ ﭼﻮ ﻋﻄﺎر ﮐﺸﻲ‬
‫ﭼﻮن ﺧﻂ ﺷﺒﺮﻧﮓ ﺑﺮ ﮔﻠﮕﻮن ﮐﺸﻲ‬
‫ﺣﻠﻘﻪ در ﮔﻮش ﻣﻪ ﮔﺮدون ﮐﺸﻲ‬
‫ﺳﺮﮐﺸﻲ و هﺮ زﻣﺎن اﻓﺰون ﮐﺸﻲ‬
‫ﺗﺎ ﻟﺒﺎس ﺳﺮﮐﺸﻲ ﺑﻴﺮون ﮐﺸﻲ‬
‫در ﺧﻂ ﺧﻮﻳﺸﻢ ﻧﺪاﻧﻢ ﭼﻮن ﮐﺸﻲ‬
‫ﺑﻠﮑﻪ ﺁن ﺧﻮاهﻢ ﮐﻪ ﺗﻴﻎ اﮐﻨﻮن ﮐﺸﻲ‬
‫ﺧﻮن ﺷﻮد ﺟﺎﻧﻢ اﮔﺮ در ﺧﻮن ﮐﺸﻲ‬
‫هﺮ ﻧﻔﺲ در ﺑﻨﺪ دﻳﮕﺮﮔﻮن ﮐﺸﻲ‬
‫ﻣﻲﮐﺸﻲ ﺗﺎ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﺠﻨﻮن ﮐﺸﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ دام ﻣﺸﮑﺶ از اﻓﺴﻮن ﮐﺸﻲ‬
‫داﻣﻨﻢ در ﺧﻮن ﺟﺎن ﭼﻨﺪي ﮐﺸﻲ‬
‫‪٤١٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫هﺮ دﻣﻢ ﻣﺴﺖ ﺑﻪ ﺑﺎزار ﮐﺸﻲ‬
‫ﻣﻲ ﻋﺸﻘﻢ ﺑﭽﺸﺎﻧﻲ و ﻣﺮا‬
‫ﮔﺎهﻢ از ﮐﻔﺮ ﺑﻪ دﻳﻦ ﺑﺎز ﺁري‬
‫ﮔﺎهﻢ از راﻩ ﻳﻘﻴﻦ دور ﮐﻨﻲ‬
‫ﮔﻪ ز ﻣﺴﺠﺪ ﺑﻪ ﺧﺮاﺑﺎت ﺑﺮي‬
‫ﭼﻮن ز اﺳﻼم ﻣﻨﺖ ﻧﻨﮓ ﺁﻳﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻣﺮا ﻧﻨﮓ رﻩ دﻳﻦ ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﺑﺲ ﮐﻪ ﭘﻴﺮان ﺣﻘﻴﻘﺖﺑﻴﻦ را‬
‫اي دل ﺳﻮﺧﺘﻪ ﮔﺮ ﻣﺮد رهﻲ‬
‫ﺑﺮ اﻣﻴﺪ ﮔﻞ وﺻﻠﺶ ﺷﺐ و روز‬
‫ﺁﺗﺶ اﻧﺪر دل اﻳﺎم زﻧﻲ‬
‫ﺑﻮﻳﻲ از ﻣﺠﻤﺮﻩي ﻋﺸﻖ ﺑﺮي‬
‫ﻏﻢ ﻣﻌﺸﻮق ﮐﻪ ﺷﺎدي دل اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺧﻂ ﺷﺒﺮﻧﮓ ﺑﺮ ﮔﻠﮕﻮن ﮐﺸﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺒﻴﻨﻲ روي ﺧﻮد در ﺧﻂ ﺷﺪﻩ‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدي در ﺧﻂ ﺧﻮﻳﺸﺖ ﮐﺸﻢ‬
‫ﺧﻂ ﺗﻮ ﺑﺮ ﻣﺎﻩ و ﻣﻦ در ﻗﻌﺮ ﭼﺎﻩ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺮﻳﺰي ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺧﻮﻧﻢ رواﺳﺖ‬
‫ﻟﻴﮏ زﻟﻔﺖ از درازي ﺑﺮ زﻣﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫ﻣﻲﮐﺸﻲ در ﺧﺎﮎ زﻟﻔﺖ ﺗﺎ ﻣﺮا‬
‫ﭼﻮن ﻣﻨﻢ دﻳﻮاﻧﻪ ﺗﻮ زﻧﺠﻴﺮ زﻟﻒ‬
‫دام ﻣﺸﮑﻴﻦ ﻣﻲﻧﻬﻲ ﻋﻄﺎر را‬
‫هﺮ دﻣﻢ در اﻣﺘﺤﺎن ﭼﻨﺪي ﮐﺸﻲ‬
‫هﺮ دﻣﻢ در اﻣﺘﺤﺎن ﭼﻨﺪي ﮐﺸﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻴﻨﻪي ﺁن هﺮ زﻣﺎن ﭼﻨﺪي ﮐﺸﻲ‬
‫ﺳﺮ ز ﻣﻦ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎن ﭼﻨﺪي ﮐﺸﻲ‬
‫ﭼﻮن ﻗﻠﻢ ﺧﻂ ﺑﺮ ﺟﻬﺎن ﭼﻨﺪي ﮐﺸﻲ‬
‫ﺗﻮ ﺑﻪ زورم در ﻣﻴﺎن ﭼﻨﺪي ﮐﺸﻲ‬
‫ﺑﺮ ﻣﻦ از ﻣﮋﮔﺎن ﺳﻨﺎن ﭼﻨﺪي ﮐﺸﻲ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮم ﺗﻴﻎ از ﻣﻴﺎن ﭼﻨﺪي ﮐﺸﻲ‬
‫رﺧﺶ ﮐﺒﺮت را ﻋﻨﺎن ﭼﻨﺪي ﮐﺸﻲ‬
‫ﺗﻮ ﺑﻪ ﮐﻴﻦ ﻣﻦ ﮐﻤﺎن ﭼﻨﺪي ﮐﺸﻲ‬
‫ﮐﻴﻦ ز ﭼﻮن ﻣﻦ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﭼﻨﺪي ﮐﺸﻲ‬
‫ﺗﻨﮓ اﺳﺐ اﻣﺘﺤﺎن ﭼﻨﺪي ﮐﺸﻲ‬
‫ﺟﺎن ﺑﺪﻩ ﺑﺎر ﮔﺮان ﭼﻨﺪي ﮐﺸﻲ‬
‫ﺳﺮ ﮐﺸﺎﻧﺖ را ﺑﻪ ﺧﻂ در ﻣﻲ ﮐﺸﻲ‬
‫ﺧﺮﻗﻪي هﺴﺘﻲ ز ﺳﺮ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮐﺸﻲ‬
‫از ﮐﻤﺎل ﺣﺴﻦ ﻟﺸﮑﺮ ﻣﻲ ﮐﺸﻲ‬
‫هﺮ ﮐﻪ را ﻳﮏ ﺑﻮﺳﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻲ ﮐﺸﻲ‬
‫واﻧﮕﻬﻲ ﺑﺮ ﻋﻘﻞ ﺧﻨﺠﺮ ﻣﻲ ﮐﺸﻲ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺑﺎ او ﺑﺎدﻩ ﮐﻤﺘﺮ ﻣﻲ ﮐﺸﻲ‬
‫ﺗﺎ ﻋﻘﻞ ﮐﻨﺪ ﮔﺰاف در ﺑﺎﻗﻲ‬
‫ﺑﮕﺬر ﮐﻪ ﮔﺬﺷﺖ ﻋﻤﺮ اي ﺳﺎﻗﻲ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ز ﻧﻔﺎق و زرق و ﺧﻨﺎﻗﻲ‬
‫از روي و رﻳﺎ ﻧﻬﻔﺘﻪ زراﻗﻲ‬
‫ﮐﺎﻣﺮوز ﺗﻮ دﺳﺖ ﮔﻴﺮ ﻋﺸﺎﻗﻲ‬
‫ﻓﺎﻧﻲ ﮔﺮدﻳﻢ و ﺟﺎودان ﺑﺎﻗﻲ‬
‫‪٤١٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﻮ را‬
‫هﻤﭽﻮ ﺧﺎﮐﻢ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ اﻓﺘﺎدﻩ ﺧﻮار‬
‫ﭼﻮن ﺟﻬﺎن ﺳﺮ ﺑﺮ ﺧﻄﺖ دارد ﻣﺪام‬
‫در ﻏﻤﺖ ﭼﻮن ﺑﺎ ﮐﻨﺎري رﻓﺘﻪام‬
‫ﺑﺮ ﺗﻮ دارم ﭼﺸﻢ از روي ﺟﻬﺎن‬
‫هﻤﭽﻮ ﺷﻤﻌﻲ ﺳﺮ ﻧﻬﺎدم در ﻣﻴﺎن‬
‫ﭘﻴﺸﮑﺶ ﻣﻲﺳﺎزﻣﺖ ﮔﻠﮕﻮن اﺷﮏ‬
‫ﭼﻮن ﺳﭙﺮ ﺑﻔﮑﻨﺪم و ﺑﮕﺮﻳﺨﺘﻢ‬
‫ﮐﻴﻨﺖ از ﺻﺪ ﻣﻬﺮ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺁﻳﺪم‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮم ﺁﻣﺪ ﻻﺷﻪي ﺻﺒﺮم ز ﻋﺠﺰ‬
‫ﺑﺲ ﺳﺒﮏ دل ﮔﺸﺘﻲ از ﻋﺸﻖ اي ﻓﺮﻳﺪ‬
‫ﮔﺮد ﻣﻪ ﺧﻂ ﻣﻌﻨﺒﺮ ﻣﻲ ﮐﺸﻲ‬
‫ﮔﺮد ﻣﻪ ﺧﻂ ﻣﻌﻨﺒﺮ ﻣﻲ ﮐﺸﻲ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺖ را ﺑﻪ ﻣﺴﺘﻲ دم ﺑﻪ دم‬
‫ﺑﺮ ﺑﺘﺎن ﭼﻴﻦ و ﺗﺮﮐﺎن ﭼﮕﻞ‬
‫ﺟﺎوداﻧﻲ ﭘﺎي ﺑﻨﻬﺎد از ﺟﻬﺎن‬
‫ﺟﺎم ﻣﻲ ﻣﻲﻧﻮﺷﻲ و ﺑﺮ ﻣﻲ زﻧﻲ‬
‫ﺑﻴﺶ ﺷﺪ ﻋﻄﺎر را اﮐﻨﻮن ﻏﻤﺖ‬
‫در دﻩ ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﻳﮏ دم اي ﺳﺎﻗﻲ‬
‫در دﻩ ﻣﻲ ﻋﺸﻖ ﻳﮏ دم اي ﺳﺎﻗﻲ‬
‫زﻳﻦ ﻋﻘﻞ ﮔﺰاف ﮔﻮي ﭘﺮ دﻋﻮي‬
‫دردي در دﻩ ﮐﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﺸﮑﺴﺘﻢ‬
‫ﻣﺎ ﻧﻨﮓ وﺟﻮد ﭘﺎرﺳﺎﻳﺎﻧﻴﻢ‬
‫اي ﺳﺎﻗﻲ ﺟﺎن ﺑﻴﺎر ﺟﺎم ﻣﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺎز رهﻴﻢ ﻳﮏ زﻣﺎن از ﺧﻮد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﻮ ﺧﻮد ﻧﻪ ز ﻓﻮق و ﻧﻪ ز ﺁﻓﺎﻗﻲ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﺗﻮ در ﺧﻮدي ﺧﻮد ﻃﺎﻗﻲ‬
‫ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ز ﻣﺸﺘﺎﻗﻲ‬
‫ﺑﺎ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺗﺨﻠﻘﻮا ﺑﻪ اﺧﻼﻗﻲ‬
‫اﻣﺮوز ﻣﺤﻘﻘﻲ ﺑﻪ اﻃﻼﻗﻲ‬
‫دل در ﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ رﺳﻮاي ﺟﻬﺎن ﺗﺎ ﮐﻲ‬
‫ﺑﺮ ﺑﻮي وﺻﺎل ﺗﻮ دل ﺑﺮ ﺳﺮ ﺟﺎن ﺗﺎ ﮐﻲ‬
‫ﺁن روي ﺑﺪان ﺧﻮﺑﻲ در ﭘﺮدﻩ ﻧﻬﺎن ﺗﺎ ﮐﻲ‬
‫دل ﻧﻮﺣﻪ ﮐﻨﺎن ﺗﺎ ﭼﻨﺪ‪ ،‬ﺟﺎن ﻧﻌﺮﻩزﻧﺎن ﺗﺎ ﮐﻲ‬
‫ﺑﺮ ﭘﺎي دل ﻣﺴﮑﻴﻦ اﻳﻦ ﺑﻨﺪ ﮔﺮان ﺗﺎ ﮐﻲ‬
‫ﺧﻮن ﺧﻮردن و ﺧﺎﻣﻮﺷﻲ زﻳﻦ دﻟﺸﺪﮔﺎن ﺗﺎ ﮐﻲ‬
‫درﺑﺎز دو ﻋﺎﻟﻢ را اﻳﻦ ﺳﻮد و زﻳﺎن ﺗﺎ ﮐﻲ‬
‫ﭘﺲ ﺧﺮﻗﻪ ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﻧﻪ زﻳﻦ ﻣﺪﻋﻴﺎن ﺗﺎ ﮐﻲ‬
‫هﺴﺖ او ز ﻣﮑﺎن ﺑﺮﺗﺮ از ﮐﻮن و ﻣﮑﺎن ﺗﺎ ﮐﻲ‬
‫ﺑﻲ ﻧﺎم و ﻧﺸﺎن ﻣﻲرو زﻳﻦ ﻧﺎم و ﻧﺸﺎن ﺗﺎ ﮐﻲ‬
‫ﭘﺲ ﺑﺎرﮐﺶ ار ﻣﺮدي اﻳﻦ ﺑﺎﻧﮓ و ﻓﻐﺎن ﺗﺎ ﮐﻲ‬
‫ﻋﻤﺮ اﺑﺪي ﻳﺎﺑﺪ ﻋﻤﺮ ﮔﺬران ﺗﺎ ﮐﻲ‬
‫ﮔﺮ ﻳﮏ ﺷﮑﺮ از ﻟﻌﻠﺖ در ﮐﺎر ﮐﻨﻲ ﺣﺎﻟﻲ‬
‫ﺻﺪ ﮐﺎﻓﺮ ﻣﻨﮑﺮ را دﻳﻦدار ﮐﻨﻲ ﺣﺎﻟﻲ‬
‫ﺗﺴﺒﻴﺢ هﻤﻪ ﻣﺮدان زﻧﺎر ﮐﻨﻲ ﺣﺎﻟﻲ‬
‫ﮔﻠﺰار ز ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﮔﻠﺰار ﮐﻨﻲ ﺣﺎﻟﻲ‬
‫از ﻧﺎوﮎ ﻣﮋﮔﺎﻧﺶ ﭘﺮ ﺧﺎر ﮐﻨﻲ ﺣﺎﻟﻲ‬
‫ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺟﻮاﻧﻤﺮدي اﻳﺜﺎر ﮐﻨﻲ ﺣﺎﻟﻲ‬
‫ﻣﺎ را ﭼﻮ زﺑﻮن ﺑﻴﻨﻲ در ﮐﺎر ﮐﻨﻲ ﺣﺎﻟﻲ‬
‫‪٤١٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫رﻓﺘﻴﻢ ﺑﻪ ﺑﻮي ﺗﻮ هﻤﻪ ﺁﻓﺎق‬
‫ﮐﺲ ﻣﻲ ﻧﺮﺳﺪ ﺑﻪ ﺁﺳﺘﺎن ﺗﻮ‬
‫ﺑﺲ ﺟﺎن ﮐﻪ ﺑﺴﻮﺧﺘﻨﺪ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎن‬
‫ﺑﻨﻤﺎي ﺑﻪ ﺧﻠﻖ رخ ﮐﻪ ﺧﻮد ﮔﻔﺘﻲ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺑﺮو ﮐﻪ در رﻩ ﻣﻌﻨﻲ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ز ﻓﺮاق ﺗﻮ اﻳﻦ ﻣﺤﻨﺖ ﺟﺎن ﺗﺎ ﮐﻲ‬
‫ﺟﺎﻧﺎ ز ﻓﺮاق ﺗﻮ اﻳﻦ ﻣﺤﻨﺖ ﺟﺎن ﺗﺎ ﮐﻲ‬
‫ﭼﻮن ﺟﺎن و دﻟﻢ ﺧﻮن ﺷﺪ در درد ﻓﺮاق ﺗﻮ‬
‫ﻧﺎﻣﺪ ﮔﻪ ﺁن ﺁﺧﺮ ﮐﺰ ﭘﺮدﻩ ﺑﺮون ﺁﻳﻲ‬
‫در ﺁرزوي روﻳﺖ اي ﺁرزوي ﺟﺎﻧﻢ‬
‫ﺑﺸﮑﻦ ﺑﻪ ﺳﺮ زﻟﻔﺖ اﻳﻦ ﺑﻨﺪ ﮔﺮان از دل‬
‫دل ﺑﺮدن ﻣﺸﺘﺎﻗﺎن از ﻏﻴﺮت ﺧﻮد ﺗﺎ ﭼﻨﺪ‬
‫اي ﭘﻴﺮ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻲ در ﻣﻴﮑﺪﻩ رو ﺑﻨﺸﻴﻦ‬
‫اﻧﺪر ﺣﺮم ﻣﻌﻨﻲ از ﮐﺲ ﻧﺨﺮﻧﺪ دﻋﻮي‬
‫ﮔﺮ ﻃﺎﻟﺐ دﻟﺪاري از ﮐﻮن و ﻣﮑﺎن ﺑﮕﺬر‬
‫ﮔﺮ ﻋﺎﺷﻖ دﻟﺪاري ور ﺳﻮﺧﺘﻪي ﻳﺎري‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﺑﻪ اﻣﻴﺪ ﺗﻮ ﺑﺎرت ﺑﮑﺸﻢ از ﺟﺎن‬
‫ﻋﻄﺎر هﻤﻲ ﺑﻴﻨﺪ ﮐﺰ ﺑﺎر ﻏﻢ ﻋﺸﻘﺶ‬
‫ﮔﺮ ﻳﮏ ﺷﮑﺮ از ﻟﻌﻠﺖ در ﮐﺎر ﮐﻨﻲ ﺣﺎﻟﻲ‬
‫ور زﻟﻒ ﭘﺮﻳﺸﺎن را درهﻢ ﻓﮑﻨﻲ ﺣﻠﻘﻪ‬
‫روزي ﮐﻪ ز ﮔﻠﺰاري ﺑﻲ روي ﺗﻮ ﮔﻞ ﭼﻴﻨﻢ‬
‫ﭼﻮن دﻳﺪﻩي ﻣﻦ هﺮ دم ﮔﻠﺒﺮگ رﺧﺖ ﺑﻴﻨﺪ‬
‫ﺻﺪ ﮔﻮﻧﻪ ﺟﻔﺎ داري ﭼﻮن روي ﻣﺮا ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﺻﺪ ﺑﻠﻌﺠﺒﻲ داﻧﻲ ﮐﺎﺑﻠﻴﺲ ﻧﺪاﻧﺪ ﺁن‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺧﻮد را ﻋﺠﻤﻲ ﺳﺎزي اﻧﮑﺎر ﮐﻨﻲ ﺣﺎﻟﻲ‬
‫ﮐﺰ ﺑﻮي ﺳﺮ زﻟﻔﺶ ﻋﻄﺎر ﮐﻨﻲ ﺣﺎﻟﻲ‬
‫رﻧﺪي دو ﺳﻪ اﻧﺪرﻳﻦ ﺣﻮاﻟﻲ‬
‫ﺑﺮ دادﻩ ﺑﻪ ﺑﺎد ﻻاﺑﺎﻟﻲ‬
‫ﭼﻮن ﺻﻮﻓﻲ اﺑﻦوﻗﺖ ﺣﺎﻟﻲ‬
‫از ﺑﺮهﻨﮕﻲ ﻓﮑﻨﺪﻩ ﻗﺎﻟﻲ‬
‫اﺣﺴﻨﺖ زهﻲ ﻣﻘﺎم ﻋﺎﻟﻲ‬
‫ﭼﻪ ﻧﻴﮏ ﮐﻨﻲ ﭼﻪ ﺑﺪ ﺳﮕﺎﻟﻲ‬
‫ﺑﺮﺧﻴﺰ ﮐﻪ ﮔﻮﺷﻪاي اﺳﺖ ﺧﺎﻟﻲ‬
‫ﺑﺮ ﺧﻠﻖ ز زهﺪ ﭼﻨﺪ ﻧﺎﻟﻲ‬
‫ﻣﺎ ﻣﻲ ﻧﺨﻮرﻳﻢ ﺟﺰ ﺣﻼﻟﻲ‬
‫ﻣﺴﺘﻐﺮق ﺑﺤﺮ ﻻﻳﺰاﻟﻲ‬
‫در ﺣﻀﺮت ﻗﺮب ذواﻟﺠﻼﻟﻲ‬
‫از رﻳﮓ روان ﺑﻮد ﻧﻬﺎﻟﻲ‬
‫از ﺟﻤﻠﻪي ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻌﺎﻟﻲ‬
‫ﺑﺎ ﻟﺒﻲ ﭘﺮﺧﻨﺪﻩ ﺑﺲ ﻣﺴﺘﻌﺠﻠﻲ‬
‫دﺳﺖ ﺑﺮ دل ﻣﺎﻧﺪﻩ ﭘﺎي اﻧﺪر ﮔﻠﻲ‬
‫ﻋﻘﻞ در ﺷﺮح رﺧﺶ ﻻﻳﻌﻘﻠﻲ‬
‫هﺮ ﮐﺠﺎ در ﺷﻬﺮ ﺟﺎﻧﻲ و دﻟﻲ‬
‫ﺗﺎزﻩ ﻣﻲﺷﺪ هﺮ زﻣﺎﻧﻲ ﻣﺸﮑﻠﻲ‬
‫ﻧﻪ ﻣﺒﺎرﮎ ﺑﺎﺷﻲ و ﻧﻪ ﻣﻘﺒﻠﻲ‬
‫هﺴﺖ هﺮﺟﺎ ﻋﺎﻟﻤﻲ و ﻋﺎﻗﻠﻲ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻋﺸﻘﺶ در ﺧﻮر هﺮ ﻣﻨﺰﻟﻲ‬
‫‪٤٢٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﺮدي دﻟﻢ از ﻣﻦ ﺟﺎن ﭼﻮن ﺑﺎ ﺗﻮ ﮐﻨﻢ دﻋﻮي‬
‫ﭼﻮن ﺻﺒﺢ ﺻﺒﺎ زانرو در ﺧﺎﮎ ﮐﻔﺖ ﻣﺎﻟﺪ‬
‫ﻣﺎﻳﻴﻢ ز ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻌﺎﻟﻲ‬
‫ﻣﺎﻳﻴﻢ ز ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻌﺎﻟﻲ‬
‫در ﻋﺸﻖ دﻟﻲ و ﻧﻴﻢ ﺟﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﮕﺬﺷﺘﻪ ز هﺴﺘﻲ و ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫در ﺻﻔﻪي ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺣﻀﺮت‬
‫ﭘﺲ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎﻣﻲ‬
‫ﻣﺎ را ﭼﻪ ﻣﺮﻗﻊ و ﭼﻪ اﻃﻠﺲ‬
‫اي زاهﺪ ﮐﻬﻨﻪ درد ﻧﻘﺪ اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﻧﺎﻟﻪي ﻋﺎﺷﻘﺎن ﻧﻴﻮﺷﻲ‬
‫ﺁن ﻣﻲ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﻲﺧﻮري ﺣﺮام اﺳﺖ‬
‫ﻣﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁﺗﺸﻴﻢ ﭘﻴﻮﺳﺖ‬
‫ﻣﺎ ﺑﻲ ﺧﻮاﺑﻴﻢ و ﭼﻮن ﺑﻮد ﺧﻮاب‬
‫ﭼﻮن ﺧﻮاب ﮐﻨﺪ ﮐﺴﻲ ﮐﻪ او را‬
‫ﻋﻄﺎر ﺑﺮو ﮐﻪ دﺳﺖ ﺑﺮدي‬
‫دي ز دﻳﺮ ﺁﻣﺪ ﺑﺮون ﺳﻨﮕﻴﻦ دﻟﻲ‬
‫دي ز دﻳﺮ ﺁﻣﺪ ﺑﺮون ﺳﻨﮕﻴﻦ دﻟﻲ‬
‫ﻋﺎﻟﻤﻲ ﻧﻈﺎرﮔﻲ ﺣﻴﺮان او‬
‫ﻋﻠﻢ در وﺻﻒ ﻟﺒﺶ ﻻﻳﻌﻤﻠﻲ‬
‫زﻟﻒ هﻤﭽﻮن ﺷﺴﺖ او ﻣﻲﮐﺮد ﺻﻴﺪ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن را از ﺧﻴﺎل زﻟﻒ او‬
‫ﺗﺎ ﻧﮕﺮدي هﻨﺪوي زﻟﻔﺶ ﺑﻪ ﺟﺎن‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ﭘﺸﺖ دﺳﺖ ﻣﻲﺧﺎﻳﻨﺪ از او‬
‫ﻣﻨﺰل ﻋﺸﻘﺶ دل ﭘﺎﮎ اﺳﺖ و ﺑﺲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﺮﮔﺰ از ﻋﺸﻘﺶ ﻧﻴﺎﺑﻲ ﺣﺎﺻﻠﻲ‬
‫ﮐﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻏﺮﻗﻪ دﻳﺪن ﺳﺎﺣﻠﻲ‬
‫زاﻧﮑﻪ دﻣﻲ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮام ﻗﻮت ﻣﻦ اﺳﺖ ﻋﺎﻟﻤﻲ‬
‫ﮐﺰ ﺳﺮ ﺻﺪق هﺮ ﻧﻔﺲ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺮﺁورد دﻣﻲ‬
‫ﺑﺲ ﮐﻪ ﺑﺮﺁورد ﻧﻔﺲ ﭘﻴﺶ ﭼﻮ ﺗﻮ ﻣﻌﻈﻤﻲ‬
‫ﻋﺮش ﻣﺠﻴﺪ ذرﻩاي ﺑﺤﺮ ﻣﺤﻴﻂ ﺷﺒﻨﻤﻲ‬
‫ﺳﺎﻳﻪي او ﭼﻪ ﭘﻴﺶ و ﭘﺲ ذرﻩ ﭼﻪ ﺑﻴﺶ و ﭼﻪ ﮐﻤﻲ‬
‫هﺮ ﻗﺪﻣﻲ و اﺣﻤﺪي هﺮ ﻧﻔﺴﻲ و ﺁدﻣﻲ‬
‫اوﺳﺖ ز هﺮ دو ﮐﻮن و ﺑﺲ هﻢﻧﻔﺴﻲ و ﻣﺤﺮﻣﻲ‬
‫ﺁدم زﺧﻢ ﺧﻮردﻩ را ﻧﻴﺴﺖ اﻣﻴﺪ ﻣﺮهﻤﻲ‬
‫هﺮ ﻧﻔﺴﻴﺶ ﺻﺪ ﺟﻬﺎن هﺮ ﻧﻔﺴﺶ ﺑﻮد ﻏﻤﻲ‬
‫ﺳﻮر ﭼﻮ ﺑﻮد ﺁﻧﭽﻨﺎن هﺴﺖ ﭼﻨﻴﻨﺶ ﻣﺎﺗﻤﻲ‬
‫دم ﭼﻪ زﻧﻲ ﭼﻮ ﻧﻴﺴﺘﺖ در هﻤﻪ ﮐﻮن هﻤﺪﻣﻲ‬
‫از ﺑﺪ و ﻧﻴﮏ و ﺟﻬﺎن ﺑﻴﺰارﻣﻲ‬
‫ﭼﻴﺴﺘﻲ ﮔﺮ ﺑﻴﺨﻮد از دﻟﺪارﻣﻲ‬
‫ﻣﺤﺮم درديﮐﺶ ﺧﻤﺎرﻣﻲ‬
‫ﻳﮏ ﻧﻔﺲ اﻧﺪر ﺧﻮر زﻧﺎرﻣﻲ‬
‫از ﻣﻲ ﻏﻔﻠﺖ دﻣﻲ هﺸﻴﺎرﻣﻲ‬
‫زﻳﻦ ﻣﺼﻴﺒﺖ روي در دﻳﻮارﻣﻲ‬
‫ﺑﺎري از ﮐﻮﻳﺶ ﻧﺸﺎﻧﻲ دارﻣﻲ‬
‫ﻣﺤﺮم او زﺣﻤﺖ اﻏﻴﺎرﻣﻲ‬
‫ﻣﻦ درﻳﻦ رﻩ رهﺒﺮ ﻋﻄﺎرﻣﻲ‬
‫‪٤٢١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﻲ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﮕﺮدي از دو ﮐﻮن‬
‫ﺷﺪ دل ﻋﻄﺎر ﻏﺮق ﺑﺤﺮ ﻋﺸﻖ‬
‫دﺳﺖ ﻧﻤﻲدهﺪ ﻣﺮا ﺑﻲ ﺗﻮ ﻧﻔﺲ زدن دﻣﻲ‬
‫دﺳﺖ ﻧﻤﻲدهﺪ ﻣﺮا ﺑﻲ ﺗﻮ ﻧﻔﺲ زدن دﻣﻲ‬
‫ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﺟﻬﺎن روﺷﻦ از ﺁن هﻤﻲ ﮐﻨﺪ‬
‫ﻧﻲ ﮐﻪ دو ﮐﻮن ﻣﺤﻮ ﺷﺪ در ﺑﺮ ﺗﻮ ﭼﻮ ﺳﺎﻳﻪاي‬
‫از ﺳﺮ ﺟﻬﻞ هﺮ ﮐﺴﻲ ﻻف زﻧﺪ ز ﻗﺮب ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ ﺁﻓﺘﺎب از ﻋﻈﻤﺖ ﺑﻪ ﺳﻠﻄﻨﺖ‬
‫ﻧﻘﻄﻪي ﻗﺎف ﻗﺪرﺗﺖ ﮔﺮ ﻗﺪم و دﻣﻲ زﻧﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻔﺴﺖ ﺑﻪ ﻧﻔﺦ ﺟﺎن ﺑﺮ ﮔﻞ ﺁدم اوﻓﺘﺎد‬
‫ﻟﻴﮏ اﮔﺮ دو ﮐﻮن را ﺳﻮﺧﺘﻪاي ﮐﻨﻲ ازو‬
‫زاﻧﮑﻪ ز ﺷﺎدﻳﻲ ﮐﻪ او دور ﻓﺘﺎد اﮔﺮ رﺳﺪ‬
‫ﭼﻮن هﻤﻪ ﭼﻴﺰهﺎ ﺑﻪ ﺿﺪ ﮔﺸﺖ ﭘﺪﻳﺪ ﻻﺟﺮم‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﻲ اي ﻓﺮﻳﺪ ﺗﻮ دم زﻧﻲ از ﺟﻬﺎن ﺟﺎن‬
‫ﮔﺮ ﻣﻦ اﻧﺪر ﻋﺸﻖ ﻣﺮد ﮐﺎرﻣﻲ‬
‫ﮔﺮ ﻣﻦ اﻧﺪر ﻋﺸﻖ ﻣﺮد ﮐﺎرﻣﻲ‬
‫ﮐﻔﺮ و دﻳﻦ درﺑﺎﺧﺘﻢ در ﺑﻴﺨﻮدي‬
‫ﮐﺎﺷﮑﻲ ﮔﺮ ﻣﺤﺮم ﻣﺴﺠﺪ ﻧﻴﻢ‬
‫ﮐﺎﺷﮑﻲ ﮔﺮ در ﺧﻮر ﻣﺼﺤﻒ ﻧﻴﻢ‬
‫در دﻟﻢ ﮔﺮ هﻴﭻ هﺸﻴﺎرﻳﺴﺘﻲ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ ﺟﻤﺎل روي دوﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻧﺪارم از وﺻﺎل او ﻧﺸﺎن‬
‫ﮔﺮ ﻣﺮا در ﭘﺮدﻩ راهﺴﺘﻲ دﻣﻲ‬
‫ﮔﺮ ﻧﺒﻮدي راﻩ از ﻣﻦ در ﺣﺠﺎب‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﻴﺮون ز ﺟﺎن ﺟﺎن ﭼﻴﺴﺖ ﺁﻧﻲ و ﺑﻴﺶ از ﺁﻧﻲ‬
‫ﺗﻮ ﺁﻧﻲ و ﻧﻪ ﺁﻧﻲ ﻳﺎ ﺟﺎﻧﻲ و ﻧﻪ ﺟﺎﻧﻲ‬
‫اﮐﻨﻮن ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮدم ﺗﻮ ﺧﻮد هﻤﻪ ﺟﻬﺎﻧﻲ‬
‫هﺮﮔﺰ ﮐﺴﻲ ﻧﺪاﻧﺴﺖ ﮔﻨﺠﻲ ﺑﺪﻳﻦ ﻧﻬﺎﻧﻲ‬
‫ﺗﺎ ﭼﻮن ﻧﻬﻔﺘﻪ ﻣﺎﻧﺪ ﭼﻴﺰي ﺑﺪﻳﻦ ﻋﻴﺎﻧﻲ‬
‫ﻓﺎﻧﻲ ﺷﺪم ﮐﻨﻮن ﻣﻦ ﺑﺎﻗﻲ دﮔﺮ ﺗﻮ داﻧﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻮ ﮐﻪ از رﻩ ﺧﻮد ﮔﺮدي ﺑﺮو ﻓﺸﺎﻧﻲ‬
‫ﮔﺮ وارهﺎﻧﻲ از ﺧﻮد داﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻲ‬
‫ﺑﻮﻳﻲ ﻓﺮﺳﺖ او را از ﮐﻨﻪ ﺑﻲ ﻧﺸﺎﻧﻲ‬
‫ﻧﺜﺎر روي ﭼﻮن ﺗﻮ دﻟﺴﺘﺎﻧﻲ‬
‫ﻓﺪاي روي ﺗﻮ ﭼﻪ ﺟﺎي ﺟﺎﻧﻲ‬
‫اﮔﺮ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻮد هﺮ دم ﺟﻬﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﺠﺰ ﮐﻮﻳﺖ ﻧﺪارم ﺧﺎن و ﻣﺎﻧﻲ‬
‫اﮔﺮ هﺮ ﻣﻮي ﻣﻦ ﮔﺮدد زﺑﺎﻧﻲ‬
‫ز ﺷﻮر ﻋﺸﻖ ﮐﻢ ﻧﮑﻨﻢ زﻣﺎﻧﻲ‬
‫ﺗﻮاﻧﻲ دﻳﺪ ﺧﻮد را ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﻲ‬
‫ﻗﺒﻮﻟﻢ ﮐﻦ ﺑﻪ ﺟﺎي ﭘﺎﺳﭙﺎﻧﻲ‬
‫ﺧﻄﺎر رﻓﺖ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﻳﺎرب اﻣﺎﻧﻲ‬
‫ﻧﺨﻮاهﺪ ﮔﻔﺖ ﮐﺲ ﮐﺎﻣﺪ ﻓﻼﻧﻲ‬
‫ﭼﻮ ﻣﻲﺟﻮﻳﺪ ﻧﺸﺎن از ﺑﻲ ﻧﺸﺎﻧﻲ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻪ ﻋﻘﻠﻲ ﮔﺬاﺷﺖ ﻧﻪ ﺟﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﻲ ﺳﺮ زﻟﻒ او ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻲ‬
‫‪٤٢٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اي ﺟﺎن ﺟﺎن ﺟﺎﻧﻢ ﺗﻮ ﺟﺎن ﺟﺎن ﺟﺎﻧﻲ‬
‫اي ﺟﺎن ﺟﺎن ﺟﺎﻧﻢ ﺗﻮ ﺟﺎن ﺟﺎن ﺟﺎﻧﻲ‬
‫ﭘﻲ ﻣﻲﺑﺮد ﺑﻪ ﭼﻴﺰي ﺟﺎﻧﻢ وﻟﻲ ﻧﻪ ﭼﻴﺰي‬
‫ﺑﺲ ﮐﺰ هﻤﻪ ﺟﻬﺎﻧﺖ ﺟﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﻗﺪر ﻃﺎﻗﺖ‬
‫ﮔﻨﺞ ﻧﻬﺎﻧﻲ اﻣﺎ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻃﻠﺴﻢ داري‬
‫ﻧﻲ ﻧﻲ ﮐﻪ ﻋﻘﻞ و ﺟﺎﻧﻢ ﺣﻴﺮان ﺷﺪﻧﺪ و واﻟﻪ‬
‫ﭼﻴﺰي ﮐﻪ از رگ ﻣﻦ ﺧﻮن ﻣﻲﭼﮑﻴﺪ ﮐﺮدم‬
‫ﮐﺮدم ﻣﺤﺎﺳﻦ ﺧﻮد دﺳﺘﺎر ﺧﻮان راهﺖ‬
‫در ﭼﺎر ﻣﻴﺦ دﻧﻴﺎ ﻣﻀﻄﺮ ﺑﻤﺎﻧﺪﻩام ﻣﻦ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ﺷﺪ از ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﮑﻠﻲ‬
‫هﺰاران ﺟﺎن ﺳﺰد در هﺮ زﻣﺎﻧﻲ‬
‫هﺰاران ﺟﺎن ﺳﺰد در هﺮ زﻣﺎﻧﻲ‬
‫ﺗﻮان ﮐﺮدن هﺰاران ﺟﺎن ﺑﻪ ﻳﮏ دم‬
‫ﻧﺜﺎر ﺗﻮ ﮐﻨﻢ ﻣﻨﺖ ﭘﺬﻳﺮم‬
‫ﺑﺠﺰ ﻋﺸﻘﺖ ﻧﺪارم ﮐﻴﺶ و دﻳﻨﻲ‬
‫ﻧﻴﺎرم داد ﺷﺮح ذوق ﻋﺸﻘﺖ‬
‫اﮔﺮ هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﺸﻮرﻧﺪ‬
‫ﻣﺮا ﺟﺎﻧﺎ از ﺁن ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺧﻮان‬
‫ﺗﻮ ﺳﻠﻄﺎﻧﻲ اﮔﺮ ﻣﺤﺮم ﻧﻴﻢ ﻣﻦ‬
‫ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﭼﻪ ﻣﺮد اﻳﻦ ﺣﺪﻳﺜﻢ‬
‫اﮔﺮ ﺻﺪ ﺑﺎر ﺧﻮاهﻢ ﮐﻮﻓﺖ اﻳﻦ در‬
‫ﻧﺸﺎن ﮐﻲ ﻣﺎﻧﺪ از ﻋﻄﺎر در ﻋﺸﻖ‬
‫زﻟﻒ را ﺗﺎب داد ﭼﻨﺪاﻧﻲ‬
‫زﻟﻒ را ﺗﺎب داد ﭼﻨﺪاﻧﻲ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ در ﭼﺎر ﺣﺪ ﺟﻤﻊ ﺟﻬﺎن‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻇﻠﻤﺎﺗﻲ و ﺁب ﺣﻴﻮاﻧﻲ‬
‫ﻋﺎﻟﻤﻲ ﻗﻨﺪ در ﻧﻤﮑﺪاﻧﻲ‬
‫ﻣﻲﺷﺪم ﺗﻴﺰ ﮐﺮدﻩ دﻧﺪاﻧﻲ‬
‫او ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻴﺰ ﮐﺮدﻩ ﻣﮋﮔﺎﻧﻲ‬
‫ﻣﮕﺮ از ﺣﺴﻦ ﮐﺮد ﺟﻮﻻﻧﻲ‬
‫ﮔﺸﺖ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺗﻨﮓ ﻣﻴﺪاﻧﻲ‬
‫زرد روﻳﻲ ﮐﺒﻮد ﺧﻠﻘﺎﻧﻲ‬
‫ﭘﻴﺶ روﻳﺶ ﻧﻤﻮد ﺑﺮهﺎﻧﻲ‬
‫هﺮﭼﻪ او ﮐﺮد ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺎواﻧﻲ‬
‫هﺮ ﮐﺠﺎ ﮐﺎﻓﺮ و ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻲ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ در اﻧﺘﻈﺎر ﻓﺮﻣﺎﻧﻲ‬
‫هﺮﮐﺠﺎ هﺴﺖ ﺟﺎن و اﻳﻤﺎﻧﻲ‬
‫دار اﺳﻼم ﮐﺎﻓﺮﺳﺘﺎﻧﻲ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺑﺮ زد از ﮔﺮﻳﺒﺎﻧﻲ‬
‫ﺳﺒﺰﺗﺮ از ﺧﻂ ﺗﻮ رﻳﺤﺎﻧﻲ‬
‫ﺗﺎزﻩﺗﺮ از رﺧﺖ ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﻲ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻮد ﺗﺸﻨﻪ در ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻲ‬
‫ﺷﻮم از ﻋﺸﻖ ﺁﺗﺶاﻓﺸﺎﻧﻲ‬
‫ﮐﺮدﻩ ﮔﻴﺮ از ﻓﺮﻳﺪ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ‬
‫از ﺟﺎن ﻧﻬﺎن ﭼﺮاﻳﻲ ﭼﻮن در ﻣﻴﺎن ﺟﺎﻧﻲ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﺗﻮ دﻟﻢ را هﻢ ﺟﺎن و هﻢ ﺟﻬﺎﻧﻲ‬
‫در ﻣﻦ ﻧﮕﻪ ﮐﻦ ﺁﺧﺮ اي ﺟﺎن و زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ‬
‫از هﻴﭻ هﻴﭻ ﻧﺎﻳﺪ اي ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻮ ﺗﻮ داﻧﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻮ ﮐﻪ ﻳﮏ زﻣﺎﻧﻢ از ﺧﻮد ﻣﺮا ﺳﺘﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﻨﺪي اﺳﺖ ﺳﺨﺖ ﻣﺤﮑﻢ اﻳﻦ هﻢ ﺗﻮ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻲ‬
‫‪٤٢٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮐﺲ ﭼﻮ زﻟﻒ و ﻟﺒﺶ ﻧﺪاد ﻧﺸﺎن‬
‫دهﻦ اوﺳﺖ در هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ‬
‫دي ﺑﺮاي ﺷﮑﺮ رﺑﻮدن ازو‬
‫ﻟﻴﮏ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﻗﻄﻊ ﺟﺎن ﻧﺒﺮم‬
‫ﺑﺎﻣﺪادي ﮐﻪ ﺗﻴﻎ زد ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬
‫ﮔﻮي ﺳﻴﻤﻴﻦ او ﭼﻮ ﻣﺎﻩ ﺑﺘﺎﻓﺖ‬
‫ﻻﺟﺮم ﺷﺪ ز رﺷﮏ او ﺟﺎوﻳﺪ‬
‫ﺟﺮم ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺑﻮد ﮐﺰ ﺳﺮ ﺟﻬﻞ‬
‫هﺴﺖ ﻧﺎزان رﺧﺶ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﺣﮑﻢ‬
‫ﻣﺎﻩ روﻳﺎ اﺳﻴﺮ ﺗﻮ ﺷﺪﻩاﻧﺪ‬
‫ﺻﺪ ﺟﻬﺎن ﻋﺎﺷﻘﻨﺪ ﺟﺎن ﺑﺮ دﺳﺖ‬
‫ﭘﺮدﻩ ﺑﺮﮔﻴﺮ ﺗﺎ ﺑﺮاﻓﺸﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺳﺎزي ز زﻟﻒ ﺧﻢ در ﺧﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ داﻣﻦ ز ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺷﻖ ﮐﺮد‬
‫ﻧﺪﻣﺪ در ﺑﻬﺎرﮔﺎﻩ دو ﮐﻮن‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺷﮑﻔﺖ در ﻓﺮدوس‬
‫ﻣﻦ ﭼﻨﺎﻧﻢ ز ﻟﻌﻞ ﺳﻴﺮاﺑﺖ‬
‫ﮔﺮ دهﻲ ﺷﺮﺑﺘﻴﻢ ﺁب زﻻل‬
‫ورﻧﻪ در ﻣﻮﮐﺐ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﺗﻮ‬
‫اي در ﻣﻴﺎن ﺟﺎﻧﻢ وز ﺟﺎن ﻣﻦ ﻧﻬﺎﻧﻲ‬
‫اي در ﻣﻴﺎن ﺟﺎﻧﻢ وز ﺟﺎن ﻣﻦ ﻧﻬﺎﻧﻲ‬
‫هﺮﮔﺰ دﻟﻢ ﻧﻴﺎرد ﻳﺎد از ﺟﻬﺎن و از ﺟﺎن‬
‫ﭼﻮن ﺷﻤﻊ در ﻏﻢ ﺗﻮ ﻣﻲﺳﻮزم و ﺗﻮ ﻓﺎرغ‬
‫ﺑﺎ ﭼﻮن ﺗﻮ ﮐﺲ ﭼﻮ ﻣﻦ ﺧﺲ هﺮﮔﺰ ﭼﻪ ﺳﻨﺠﺪ ﺁﺧﺮ‬
‫در ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺎﻧﺪﻩام ﻣﻦ ﺟﺎن ﻣﻲدهﻢ ﺑﻪ ﺧﻮاهﺶ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ز ﺧﻮد ﻓﻨﺎ ﺷﻮ ﺗﺎ ﻣﺤﺮم ﻣﻦ ﺁﻳﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺟﻮﻳﻢ ﺁﺧﺮ از ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ﻧﺸﺎﻧﻲ‬
‫ﻣﺒﻬﻮت ﺗﻮ هﺮ ﮐﺠﺎ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﻲ‬
‫از هﺮ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻢ اﻣﺘﺤﺎﻧﻲ‬
‫ﭼﺸﻤﺖ ﺑﻪ ﮐﺮﺷﻤﻪاي ﺟﻬﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﺮ زﻩ ﮐﻪ ﮐﻨﺪ ﭼﻨﺎن ﮐﻤﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﺎ ﻃﺮﻩي ﭼﻮن ﺗﻮ دﻟﺴﺘﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﻲ ﻋﺎرض ﭼﻮن ﺗﻮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ‬
‫هﺮﮔﺰ ﻧﺪهﺪ ﮐﺴﻲ ﻧﺸﺎﻧﻲ‬
‫هﺮ ذرﻩ اﮔﺮ ﺷﻮد زﺑﺎﻧﻲ‬
‫از ﻗﺎﻟﺐ ﻣﻦ ﺟﺰ اﺳﺘﺨﻮاﻧﻲ‬
‫در ﺧﻮن ﻣﻔﮑﻦ ﺑﻪ هﺮ زﻣﺎﻧﻲ‬
‫ﻣﺮﻏﻲ ﻧﭙﺮد ز ﺁﺷﻴﺎﻧﻲ‬
‫وي هﺮ ﺳﺨﻨﻲ از ﻟﺐ ﺟﺎنﺑﺨﺶ ﺗﻮ ﺟﺎﻧﻲ‬
‫ﻧﻪ هﻴﭻ ﭼﻤﻦ ﻳﺎﻓﺖ ﭼﻮ ﺗﻮ ﺳﺮو رواﻧﻲ‬
‫ﻳﮏ ذرﻩ ﻧﺪﻳﺪﻩ اﺳﺖ ز وﺻﻞ ﺗﻮ ﻧﺸﺎﻧﻲ‬
‫ﺟﺎن ﺑﺮ ﺗﻮ ﻓﺸﺎﻧﻨﺪ ﭼﻮ ﭘﺮواﻧﻪ ﺟﻬﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﺎ ﭘﺸﺖ دو ﺗﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ هﺮﺟﺎ ﮐﻪ ﮐﻤﺎﻧﻲ‬
‫از داﻳﺮﻩي ﻣﺎﻩ رخ از ﻧﻘﻄﻪ دهﺎﻧﻲ‬
‫ﺷﮑﻞ دهﻦ ﺗﻨﮓ ﺗﻮ از روي ﮔﻤﺎﻧﻲ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﺗﻮ را ﭼﻮن اﻟﻒ اﻓﺘﺎد ﻣﻴﺎﻧﻲ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻮد ﺁن ﮐﺲ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ هﻤﻪ داﻧﻲ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﺧﺮﻳﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﺻﺪ ﺳﻮد و زﻳﺎﻧﻲ‬
‫ﺗﺎ ﻳﺎﻓﺘﻪام ﮔﺮد رﺧﺖ ﻻﻟﻪ ﺳﺘﺎﻧﻲ‬
‫‪٤٢٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻋﻄﺎر را ز ﻋﺎﻟﻢ ﮔﻢ ﺷﺪ ﻧﺸﺎن ﺑﻪ ﮐﻠﻲ‬
‫اي روي ﺗﻮ ﻓﺘﻨﻪي ﺟﻬﺎﻧﻲ‬
‫اي روي ﺗﻮ ﻓﺘﻨﻪي ﺟﻬﺎﻧﻲ‬
‫ﮐﺮدﻩ ﺳﺮ زﻟﻒ ﭘﺮ ﻓﺮﻳﺒﺖ‬
‫در ﭼﺸﻢ زدي ز دﺳﺖ ﺑﺮ هﻢ‬
‫اﺑﺮوي ﺗﻮ رﺳﺘﻬﺎ ﭼﻮ ﺗﻴﺮاﺳﺖ‬
‫ﻃﺮاري را ﻃﺮاوﺗﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻧﺪهﺪ ﻣﻪ و ﻣﻬﺮ ﻧﻮر هﺮﮔﺰ‬
‫در دل ﺑﺮدن ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﺗﻮ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ رخ ﺗﻮ را ﮐﻨﺪ ذﮐﺮ‬
‫ﺗﺎ ﻣﻦ ﺳﮓ ﺗﻮ ﺷﺪم ﻧﻤﺎﻧﺪﺳﺖ‬
‫ﻣﻦ ﺧﺎﮎ ﺗﻮام ﻣﺮا ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮار‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭼﺴﺖﺗﺮ ز ﻋﻄﺎر‬
‫اي هﺮﺷﮑﻨﻲ از ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﺟﻬﺎﻧﻲ‬
‫اي هﺮﺷﮑﻨﻲ از ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﺟﻬﺎﻧﻲ‬
‫ﻧﻪ هﻴﭻ ﻓﻠﮏ دﻳﺪ ﭼﻮ ﺗﻮ ﺑﺪر ﻣﻨﻴﺮي‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﮕﺸﺖ از هﻤﻪ ﺳﻮﻳﻲ‬
‫ﻳﮏ ذرﻩ اﮔﺮ ﺷﻤﻊ وﺻﺎل ﺗﻮ ﺑﺘﺎﺑﺪ‬
‫زاﺑﺮوي هﻼﻟﻴﺖ ﮐﻪ ﻃﺎق اﺳﺖ ﭼﻮ ﮔﺮدون‬
‫ﭼﻮن داﻳﺮﻩ ﺑﻲ ﭘﺎ و ﺳﺮم زاﻧﮑﻪ ﺗﻮ داري‬
‫ارﺑﺎب ﻳﻘﻴﻦ دﻩ ﻳﮏﻳﮏ ذرﻩ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‬
‫ﺣﺮف ﮐﻤﺮت هﻤﭽﻮ اﻟﻒ هﻴﭻ ﻧﺪارد‬
‫ﻣﻮﻳﻲ ز ﻣﻴﺎن ﺗﻮ ﮐﺴﻲ ﻣﻲ ﺑﻨﺪاﻧﺪ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﮐﺎر هﻤﻪ ﻋﺸﺎق ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻻﻟﻪ دﻟﻢ ﺳﻮﺧﺘﻪﺗﻦ ﻏﺮﻗﻪي ﺧﻮن اﺳﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫از ﺟﺎن رﻣﻘﻲ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻣﺮا ﺑﺎش زﻣﺎﻧﻲ‬
‫دل در ﺳﺮ ﮐﺎر ﺗﻮ ﺷﺪ او ﻣﺎﻧﺪﻩ زﻣﺎﻧﻲ‬
‫دﺷﻨﺎم ﺗﻮ ﺧﺮﻳﺪﻩ ارزان ﺧﺮان ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻲ‬
‫دﻟﺪاﻩي ﻟﺐ ﺗﻮ هﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ دﻟﺴﺘﺎﻧﻲ‬
‫ﺟﺎنهﺎي ﺗﻨﮓ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺮهﻢ ﻧﻬﻢ ﺟﻬﺎﻧﻲ‬
‫هﺮﮔﺰ ﺑﺮون ﻧﮕﻨﺠﺪ ﺑﻮس از ﭼﻨﻴﻦ دهﺎﻧﻲ‬
‫ﭼﻮن دﺳﺖ درﮐﺶ ﺁرد ﮐﺲ ﺑﺎ ﭼﻨﺎن ﻣﻴﺎﻧﻲ‬
‫ﮐﺮدﻩ روان ﺑﻪ ﮐﻨﻌﺎن از ﻣﺸﮏ ﮐﺎرواﻧﻲ‬
‫ﺁﺧﺮ دﻟﺖ ﻧﺴﻮزد ﺑﺮ درد ﻣﻦ زﻣﺎﻧﻲ‬
‫ﮐﺰ ﺳﻮد ﮐﺮدن ﺗﻮ ﻧﺒﻮد ﻣﺮا زﻳﺎﻧﻲ‬
‫ﻣﻦ ﮐﺮدﻩ در رخ ﺗﻮ هﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﮔﻠﻔﺸﺎﻧﻲ‬
‫ﺻﺪ ﺟﺎن ﺗﺎزﻩ ﻳﺎﺑﺪ ﺁﻧﮕﺎﻩ هﺮ زﻣﺎﻧﻲ‬
‫ﺗﺪﺑﻴﺮ وﺻﺎل ﻣﺎ ﺗﻮ داﻧﻲ‬
‫وز ﺑﻨﺪﻩ ﺟﺪا ﻣﺸﻮ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﺎ ﻣﺎ ﺗﻮ هﻨﻮز ﭼﻮن ﮐﻤﺎﻧﻲ‬
‫روزي ﮐﻪ ﭼﻮ ﻣﻦ ﺷﻮي ﺑﺪاﻧﻲ‬
‫هﺮﭼﻨﺪ ﻗﻠﻨﺪر ﺟﻬﺎﻧﻲ‬
‫ﺷﻬﻤﺎت ﺷﻮي و رﻩ ﻧﺪاﻧﻲ‬
‫روح اﺳﺖ ﻏﺬاي ﻣﺮد ﻓﺎﻧﻲ‬
‫ﮐﺎن درد ﻣﺮا دوا ﺗﻮ داﻧﻲ‬
‫داﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﺮا ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﺎﻧﻲ‬
‫‪٤٢٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮن ﺣﺎل ﻣﻦ ﺳﻮﺧﺘﻪ دل ﺗﻨﮓ درﺁﻣﺪ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺟﮕﺮ ﺳﻮﺧﺘﻪ را ﺑﻮد دل ﺗﻨﮓ‬
‫اي ﻳﮏ ﮐﺮﺷﻤﻪ ﺗﻮ ﻏﺎرﺗﮕﺮ ﺟﻬﺎﻧﻲ‬
‫اي ﻳﮏ ﮐﺮﺷﻤﻪ ﺗﻮ ﻏﺎرﺗﮕﺮ ﺟﻬﺎﻧﻲ‬
‫ﺁﺷﻔﺘﻪي رخ ﺗﻮ هﺮﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﺎهﺮوﻳﻲ‬
‫ﮔﺮ از دهﺎن ﺗﻨﮕﺖ ﺑﻮﺳﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﺳﺘﻲ‬
‫ﺗﻮ ﺧﻮد دهﺎن ﻧﺪاري ﭼﻮن ﺑﻮﺳﻪ ﺧﻮاهﻢ از ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﻣﻴﺎن ﻧﺪاري ﻣﻦ ﺑﺎ ﮐﻨﺎر رﻓﺘﻢ‬
‫ﺗﻮ ﻳﻮﺳﻔﻲ و هﺮ دم زﻟﻒ ﺗﻮ از ﻧﺴﻴﻤﻲ‬
‫دﻳﺮي اﺳﺖ ﺗﺎ دل ﻣﻦ از درد ﺗﻮﺳﺖ ﺳﻮزان‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﺑﺨﻮاﻩ ﭼﻴﺰي ﮐﺎن ﺳﻮدﻣﻨﺪت ﺁﻳﺪ‬
‫وﻗﺖ ﺑﻬﺎر ﺧﻮاهﻢ در ﻧﻮر ﺷﻤﻊ روﻳﺖ‬
‫ﻋﻄﺎر اﮔﺮت ﺑﻴﻨﺪ ﻳﮏ ﺷﺐ ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ‬
‫اي ﺣﺴﻦ ﺗﻮ ﺁب زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ‬
‫اي ﺣﺴﻦ ﺗﻮ ﺁب زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ‬
‫از دﻳﺪﻩ ﺑﺮون ﻣﺸﻮ ﮐﻪ ﻧﻮري‬
‫ﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻮ ﭼﻮ ﺗﻴﺮ راﺳﺖ ﮔﺸﺘﻴﻢ‬
‫ﭘﺮﺳﻲ ﺗﻮ ز ﻣﻦ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫زﻧﻬﺎر ﻣﺸﻮ ﺗﻮ در ﺧﺮاﺑﺎت‬
‫ﺷﻄﺮﻧﺞ ﻣﺒﺎز ﺑﺎ ﻣﻠﻮﮐﺎن‬
‫ﻋﻄﺎر ﺳﺨﻦ ﭼﻨﻴﻦ هﻤﻲ ﮔﻔﺖ‬
‫دردي اﺳﺖ درﻳﻦ دﻟﻢ ﻧﻬﺎﻧﻲ‬
‫دردي اﺳﺖ درﻳﻦ دﻟﻢ ﻧﻬﺎﻧﻲ‬
‫ﺗﻮ ﻣﺮهﻢ درد ﺑﻴﺪﻻﻧﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﻮ ﻳﺎر ﮐﺴﺎن ﺑﻲ ﮐﺴﺎﻧﻲ‬
‫ﺁﻧﻲ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺿﺎﻳﻌﺶ ﻧﻤﺎﻧﻲ‬
‫وز ﺗﻮ ﮐﺮم ﺁﻳﺪ و ﺗﻮ ﺁﻧﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ز در ﺧﻮدم ﺑﺮاﻧﻲ‬
‫ﺧﻮاﻩ اﻳﻦ ﮐﻦ و ﺧﻮاﻩ ﺁن ﺗﻮ داﻧﻲ‬
‫ﺗﺮﺳﻢ ز ﺟﻮاب »ﻟﻦ ﺗﺮاﻧﻲ«‬
‫ﻋﻄﺎر ﺳﺨﻦ ﻣﮕﻮ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﻲ‬
‫ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺑﺮون ﺁﻣﺪ از دﻳﺮ ﺑﻪ ﻧﺎداﻧﻲ‬
‫در داد ﺻﻼي ﻣﻲ از ﻧﻨﮓ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﺮ ﺗﺨﺖ دﻟﻢ ﺑﻨﺸﺴﺖ ﺁن ﻣﺎﻩ ﺑﻪ ﺳﻠﻄﺎﻧﻲ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﭼﮑﻨﻢ ﺟﺎﻧﺎ ﮔﻔﺘﺎ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﻲداﻧﻲ‬
‫هﻢ ﺧﺮﻗﻪ ﺑﺴﻮزاﻧﻲ هﻢ ﻗﺒﻠﻪ ﺑﮕﺮداﻧﻲ‬
‫وز دﻓﺘﺮ ﻋﺸﻖ ﻣﺎ ﺳﻄﺮي دو ﺳﻪ ﺑﺮ ﺧﻮاﻧﻲ‬
‫ﮐﺰ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮون ﺁﻳﻲ وز ﺟﺎن و دل ﻓﺎﻧﻲ‬
‫ﮐﺰ ﺑﻲ ﺧﺒﺮي ﻳﺎﺑﻲ ﺁن ﭼﻴﺰ ﮐﻪ ﺟﻮﻳﺎﻧﻲ‬
‫ﻓﺮﻳﺎد اﻧﺎاﻟﺤﻖ زن در ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧﻲ‬
‫ﺧﻮد را ز ﺧﻮدي ﺑﺮهﺎن ﮐﺰ ﺧﻮﻳﺶ ﺗﻮ ﭘﻨﻬﺎﻧﻲ‬
‫ﭘﻴﺶ ﺁر ﺳﺒﮏ ﻣﮑﻦ ﮔﺮاﻧﻲ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﻠﻖ ﻣﺎ ﭼﮑﺎﻧﻲ‬
‫ﻳﮏ ﺑﺎدﻩ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺎ رﺳﺎﻧﻲ‬
‫ﭘﻴﺶ ﺁر ﻗﺮاﺑﻪي ﻣﻐﺎﻧﻲ‬
‫وز ﻋﻠﻢ ﻣﺠﻮس ﺗﺎ ﻧﺨﻮاﻧﻲ‬
‫ﮐﺎﻓﺴﺎﻧﻪ ﮐﻨﻲ و ﻗﺼﻪ ﺧﻮاﻧﻲ‬
‫‪٤٢٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﻦ ﺑﻨﺪﻩي ﺑﻲ ﮐﺲ ﺿﻌﻴﻔﻢ‬
‫ﮔﺮ ﻣﻮرﭼﻪاي در ﺗﻮ ﮐﻮﺑﺪ‬
‫از ﻣﻦ ﮔﻨﻪ ﺁﻳﺪ و ﻣﻦ اﻳﻨﻢ‬
‫ﻳﺎرب ﺑﻪ در ﮐﻪ ﺑﺎز ﮔﺮدم‬
‫از ﺧﻮاﻧﺪن و راﻧﺪﻧﻢ ﭼﻪ ﺑﺎﮎ اﺳﺖ‬
‫ﮔﻮﻳﻢ »ارﻧﻲ« و زار ﮔﺮﻳﻢ‬
‫ﭘﻴﺮي ﺑﺸﻨﻴﺪ و ﺟﺎن ﺑﻪ ﺣﻖ داد‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪي ﻟﻮﻟﻲ هﻤﭽﻮن ﺑﺖ روﺣﺎﻧﻲ‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪي ﻟﻮﻟﻲ هﻤﭽﻮن ﺑﺖ روﺣﺎﻧﻲ‬
‫زﻧﺎر و ﺑﺖ اﻧﺪر ﺑﺮ ﻧﺎﻗﻮس وﻣﻲ اﻧﺪر ﮐﻒ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﮏ ﻧﮕﻪ ﮐﺮدم در ﭼﺸﻢ و ﻟﺐ و زﻟﻔﺶ‬
‫ﺑﮕﺮﻓﺘﻢ زﻧﺎرش در ﭘﺎي وي اﻓﺘﺎدم‬
‫ﮔﺮ وﺻﻞ ﻣﻨﺖ ﺑﺎﻳﺪ اي ﭘﻴﺮ ﻣﺮﻗﻊ ﭘﻮش‬
‫ﺑﺎ ﻣﺎ ﺗﻮ ﺑﻪ دﻳﺮ ﺁﻳﻲ ﻣﺤﺮاب دﮔﺮ ﮔﻴﺮي‬
‫اﻧﺪر ﺑﻦ دﻳﺮ ﻣﺎ ﺷﺮﻃﺖ ﺑﻮد اﻳﻦ هﺮ ﺳﻪ‬
‫ﻣﻲ ﺧﻮر ﺗﻮ ﺑﻪ دﻳﺮ اﻧﺪر ﺗﺎ ﻣﺴﺖ ﺷﻮي ﺑﻴﺨﻮد‬
‫هﺮ ﮔﻪ ﮐﻪ ﺷﻮد روﺷﻦ ﺑﺮ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺗﻮﻳﻲ ﺟﻤﻠﻪ‬
‫ﻋﻄﺎر ز راﻩ ﺧﻮد ﺑﺮﺧﻴﺰ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻴﻨﻲ‬
‫اي ﺳﺎﻗﻲ از ﺁن ﻗﺪح ﮐﻪ داﻧﻲ‬
‫اي ﺳﺎﻗﻲ از ﺁن ﻗﺪح ﮐﻪ داﻧﻲ‬
‫ﻳﮏ ﻗﻄﺮﻩ ﺷﺮاب در ﺻﺒﻮﺣﻲ‬
‫زان ﭘﻴﺶ ﺧﻤﺎر در ﺳﺮ ﺁﻳﺪ‬
‫ﺑﮕﺬر ﺗﻮ ز ﺧﻮﻳﺶ و از ﻗﺮاﺑﺎت‬
‫در ﻋﻘﻞ ﻣﻐﻴﺶ ﺗﺎ ﻧﺒﻴﻨﻲ‬
‫ﮐﻴﻦ ﺟﺎي ﻧﻪ ﺟﺎي ﻗﻴﻞ و ﻗﺎل اﺳﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﻮ ﻣﺮد ردا و ﻃﻴﻠﺴﺎﻧﻲ‬
‫ﻳﮏ ﮐﻮزﻩي ﺁب زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ‬
‫ﻳﺎﺑﻲ ﺗﻮ ﺣﻴﺎت ﺟﺎوداﻧﻲ‬
‫زان ﻟﻌﻞ ﭼﻮ در ﮐﻪ ﻣﻲﭼﮑﺎﻧﻲ‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺨﻦ ز ﭘﺮدﻩ راﻧﻲ‬
‫ز هﺮ زهﺮي ﻣﺮا ﺗﺎ ﮐﻲ ﭼﺸﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﻪ ﺗﺮﻳﺎﮎ ﺳﻌﺎدت ﮐﻲ رﺳﺎﻧﻲ‬
‫ﮔﻬﻲ ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﻓﺮﻋﻮﻧﻢ ﻧﺸﺎﻧﻲ‬
‫ﺷﺮاب اﻟﻔﺖ وﺻﻠﻢ ﭼﺸﺎﻧﻲ‬
‫ﺧﻄﺎب ﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺳﻲ ﻟﻦﺗﺮاﻧﻲ‬
‫ﻧﻪ ﺁﻧﻲ ﮐﻪ ﺷﻌﻴﺒﻢ را ﺷﺒﺎﻧﻲ‬
‫ﺗﻮ ﺁﻧﻲ ﮐﻪ ﺷﺒﺎﻧﻲ را ﺑﺨﻮاﻧﻲ‬
‫ﮔﺮم ﺧﻮاﻧﻲ ورم راﻧﻲ ﺗﻮ داﻧﻲ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﻲواﺳﻄﻪ وي را ﺑﺨﻮاﻧﻲ‬
‫درو در و ﮔﻬﺮ ﺳﺎزي ﻧﻬﺎﻧﻲ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﮕﻪ رﺳﺎﻧﻲ‬
‫ﻧﻴﻢ ﻳﻮﺳﻒ ﮐﻪ در ﭼﺎهﻢ ﻧﺸﺎﻧﻲ‬
‫ﻣﮑﻦ در ﺑﺎغ وﻳﺮان ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﻲ‬
‫رﺳﻮل ﺁﺷﮑﺎرا ﻧﻪ ﻧﻬﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﻪ اﻟﻤﺎس ﺳﺨﻦ در ﻣﻲﭼﮑﺎﻧﻲ‬
‫ﺧﺎﮎ در روي ﻣﻦ ﭼﻪ اﻓﺸﺎﻧﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﻮن ﺻﺪ رهﻢ ﺑﮕﺮداﻧﻲ‬
‫ﺑﺘﻮان ﮐﺮد هﺮﭼﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻲ‬
‫‪٤٢٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اﻳﻦ ﺟﺎي ﻣﻘﺎم ﮐﻢ زﻧﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺳﺎﻗﻲ ﺗﻮ ﺑﻴﺎ و ﺑﺮ ﮐﻔﻢ ﻧﻪ‬
‫ﻳﮏ ﻗﻄﺮﻩي درد اﮔﺮ ﺑﻨﻮﺷﻲ‬
‫ﺳﺎﻗﻲ ﺷﻮ و راوﻗﻲ در اﻧﺪاز‬
‫ﻋﻄﺎر ﺑﻴﺎ ز ﭘﺮدﻩ ﺑﻴﺮون‬
‫ﺑﻪ هﺮ ﮐﻮﻳﻲ ﻣﺮا ﺗﺎ ﮐﻲ دواﻧﻲ‬
‫ﺑﻪ هﺮ ﮐﻮﻳﻲ ﻣﺮا ﺗﺎ ﮐﻲ دواﻧﻲ‬
‫ﭼﻮ زهﺮم ﻣﻲﭼﺸﺎﻧﺪ ﭼﺮخ ﮔﺮدون‬
‫ﮔﻬﻲ ﺗﺎﺑﻮﺗﻢ اﻧﺪازي ﺑﻪ درﻳﺎ‬
‫ﺑﺮﺁري ﺑﺮﻓﺮاز ﻃﻮر ﺳﻴﻨﺎ‬
‫ﭼﻮ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﺴﺖ ﺷﺪ دﻳﺪار ﺧﻮد را‬
‫اﻳﺎ ﻣﻮﺳﻲ ﺳﺨﻦ ﮔﺴﺘﺎخ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ‬
‫ﻣﻦ ﺁﻧﻢ ﮐﻪ ﺷﻌﻴﺒﺖ را ﺷﺒﺎﻧﻢ‬
‫ﻣﻨﻢ ﻣﻮﺳﻲ ﺗﻮﻳﻲ ﺟﺒﺎر ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﺷﺒﺎﻧﻲ را ﮐﺠﺎ ﺁن ﻗﺪر ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﻲ ﺑﺪو در ﻃﻮر ﺳﻴﻨﺎ‬
‫اﻳﺎ ﻣﻮﺳﻲ ﺗﻮ رﺧﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﺑﻨﺪ‬
‫ﻧﻪ اﻳﻮﺑﻢ ﮐﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺻﺒﺮ دارم‬
‫ﺑﺮون ﺁﻣﺪ ﮔﻞ زرد از ﮔﻞ ﺳﺮخ‬
‫ﻧﺸﺎن وﺻﻞ ﻣﺎ ﻣﻮي ﺳﻔﻴﺪ اﺳﺖ‬
‫زهﻲ ﻋﻄﺎر ﮐﺰ ﺑﺤﺮ ﻣﻌﺎﻧﻲ‬
‫ﺧﺎﮎ ﮐﻮي ﺗﻮام ﺗﻮ ﻣﻲداﻧﻲ‬
‫ﺧﺎﮎ ﮐﻮي ﺗﻮام ﺗﻮ ﻣﻲداﻧﻲ‬
‫ﺳﺮ ﻧﮕﺮداﻧﻢ از رﻩ ﺗﻮ دﻣﻲ‬
‫ﺑﺎ ﭼﻮ ﻣﻦ ﮐﺲ ﮐﻪ ﻧﺎﺗﻮان ﺗﻮام‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﺮ ﻧﮕﻴﺮم ز ﺧﺎﮎ ﭘﻴﺸﺎﻧﻲ‬
‫راز ﻋﺸﻘﺖ ﺑﺲ اﺳﺖ ﭘﻨﻬﺎﻧﻲ‬
‫هﻤﻪ از روي ﻣﻦ ﻓﺮو ﺧﻮاﻧﻲ‬
‫ﺟﺎن ﻣﻦ درد ﺗﻮﺳﺖ ﻣﻲداﻧﻲ‬
‫ﺳﺮ ﺑﮕﺮداﻧﻢ از ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻲ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻴﻢ ﺟﺰ ﺑﻪ درد ارزاﻧﻲ‬
‫ﮐﻪ ز دﻟﺪاري و ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻲ‬
‫دل ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺮي ﭼﻮ درﻣﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﺮهﺪ از هﺰار ﺣﻴﺮاﻧﻲ‬
‫ﮐﻪ ﮐﺲ ﻧﻤﻲدهﺪ از ﺗﻮ ﺑﻪ هﻴﭻ ﺟﺎي ﻧﺸﺎﻧﻲ‬
‫ﻧﺸﺎﻧﻲ از ﺗﻮ ﮐﺴﻲ ﭼﻮن دهﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺗﺮ از ﺁﻧﻲ‬
‫ﮐﺰ ﺁﻓﺘﺎب هﻮﻳﺪاﺗﺮي اﮔﺮﭼﻪ ﻧﻬﺎﻧﻲ‬
‫هﻤﻪ ﺟﻬﺎن ز ﺗﻮ ﭘﺮ ﮔﺸﺖ و ﺗﻮ ﺑﺮون ز ﺟﻬﺎﻧﻲ‬
‫ﺗﻮﻳﻲ ﮐﻪ از ﺗﻮﻳﻲ ﺧﻮد ﻣﺮا ز ﻣﻦ ﺑﺮهﺎﻧﻲ‬
‫ﻣﺮا ز ﭼﺎﻩ ﺑﻪ ﻣﺎﻩ ار ﺑﺮ ﺁوري ﺗﻮ ﺗﻮاﻧﻲ‬
‫ﭼﻮ در ﺳﺮ ﺁﻣﺪم ﺁﺧﺮ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺳﺮ ﭼﻪ دواﻧﻲ‬
‫از ﺁن ﺷﺮاب دل ﺁﺷﻮب ﻗﻄﺮﻩاي ﺑﭽﺸﺎﻧﻲ‬
‫ز ﺑﻮي ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺴﻴﻤﻲ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻣﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﻲ‬
‫از ﺁن او ﺑﻮد اﻳﻦ و از ﺁن ﺧﻮﻳﺶ ﺗﻮ داﻧﻲ‬
‫ﮐﻪ ﻧﺪﻳﺪم از ﺗﻮ ﺑﻮي و ﮔﺬﺷﺖ زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ‬
‫ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﻧﺒﻮد دل را ﮐﻪ ﺗﻮ در ﻣﻴﺎن ﺟﺎﻧﻲ‬
‫ﭼﻮ ﺑﻪ ﻟﺐ رﺳﻴﺪ ﺟﺎﻧﻢ ﭘﺲ ازﻳﻦ دﮔﺮ ﺗﻮ داﻧﻲ‬
‫ﭼﻮ ﻣﺮا ﺑﺴﻮﺧﺖ ﻋﺸﻘﺖ ﭼﻪ ﺑﺮ ﺁﺗﺸﻢ ﻧﺸﺎﻧﻲ‬
‫‪٤٢٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻢ دراﻓﮑﻨﻲ ز درت‬
‫ﺳﺮ ﻣﻬﺮ ﻏﻢ ﺗﻮ در دل ﻣﻦ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ روﻳﻢ ﻧﻈﺮ ﮐﻨﻲ ﻧﻔﺴﻲ‬
‫ﻣﻦ ز درﻣﺎن ﺑﻪ ﺟﺎن ﺷﺪم ﺑﻴﺰار‬
‫ﮔﺮ ﻣﺮا درد ﺗﻮ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻮد‬
‫هﻴﭻ درﻣﺎن ﻣﺮا ﻣﮑﻦ هﺮﮔﺰ‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدي ﮐﻪ دل ز ﺗﻮ ﺑﺒﺮم‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﻲ ﮐﻪ دل ز ﻣﻦ ﺑﺒﺮي‬
‫ﻣﻦ ز ﻋﻄﺎر ﺟﺎن ﺑﺨﻮاهﻢ ﺑﺮد‬
‫ﮐﺠﺎﻳﻲ اي دل و ﺟﺎﻧﻢ ﻣﮕﺮ ﮐﻪ در دل و ﺟﺎﻧﻲ‬
‫ﮐﺠﺎﻳﻲ اي دل و ﺟﺎﻧﻢ ﻣﮕﺮ ﮐﻪ در دل و ﺟﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﻪ هﻴﭻ ﺟﺎي ﻧﺸﺎﻧﻲ ﻧﺪاد هﻴﭻ ﮐﺲ از ﺗﻮ‬
‫ﻋﺠﺐ ﺑﻤﺎﻧﺪﻩام از ذات و از ﺻﻔﺎت ﺗﻮ داﻳﻢ‬
‫ﭼﻪ ﮔﻮهﺮي ﺗﻮ ﮐﻪ در ﻋﺮﺻﻪي دو ﮐﻮن ﻧﮕﻨﺠﻲ‬
‫ﻣﻨﻢ ﮐﻪ هﺴﺘﻲ ﻣﻦ ﺑﻨﺪ رﻩ ﺷﺪﺳﺖ درﻳﻦ رﻩ‬
‫ﻣﻦ از ﺧﻮدي ﺧﻮد اﻓﺘﺎدﻩام ﺑﻪ ﭼﺎﻩ ﻃﺒﻴﻌﺖ‬
‫در ﺁرزوي ﺗﻮ ﻋﻤﺮي ﺑﻪ ﺳﺮ دوﻳﺪم و اﮐﻨﻮن‬
‫ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ار ز ﺳﺮ ﻟﻄﻒ ﺟﺎن ﺗﺸﻨﻪ ﻟﺒﺎن را‬
‫اﻣﻴﺪ ﻣﺎ هﻤﻪ ﺁن اﺳﺖ در رﻩ ﺗﻮ ﮐﻪ ﻳﮏدم‬
‫ز اﺷﺘﻴﺎق ﺗﻮ ﻋﻄﺎر از دو ﮐﻮن ﻓﻨﺎ ﺷﺪ‬
‫ز ﺳﮕﺎن ﮐﻮﻳﺖ اي ﺟﺎن ﮐﻪ دهﺪ ﻣﺮا ﻧﺸﺎﻧﻲ‬
‫ز ﺳﮕﺎن ﮐﻮﻳﺖ اي ﺟﺎن ﮐﻪ دهﺪ ﻣﺮا ﻧﺸﺎﻧﻲ‬
‫دل ﻣﻦ ﻧﺸﺎن ﮐﻮﻳﺖ ز ﺟﻬﺎن ﺑﺠﺴﺖ ﻋﻤﺮي‬
‫ز ﻏﻤﺖ ﭼﻮ ﻣﺮغ ﺑﺴﻤﻞ ﺷﺐ و روز ﻣﻲﻃﭙﻴﺪم‬
‫ﺑﻪ ﻋﺘﺎب ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدي ﮐﻪ ﺑﺮﺁﺗﺸﺖ ﻧﺸﺎﻧﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﻤﻪ دﺳﺖهﺎ ﺑﺒﺴﺘﻲ ﺑﻪ ﮐﻤﺎل دﻟﺴﺘﺎﻧﻲ‬
‫ﺗﻮ ﭼﻪ ﮔﻮهﺮي ﮐﻪ در دل ﺷﺪﻩاي ﺑﺪﻳﻦ ﻧﻬﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﻪ ﺗﻮ ﮐﻲ ﺗﻮان رﺳﻴﺪن ﮐﻪ ﺗﻮ ﮔﻨﺞ ﺑﻲ ﮐﺮاﻧﻲ‬
‫ز ﺗﻮ ﻣﺎﻧﺪﻩاﻧﺪ ﺣﻴﺮان ﮐﻪ ﺑﻪ هﻴﭻ ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻧﻲ‬
‫ز ﺳﺮ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪي ﭼﻮ ﻗﻠﻢ ﺑﻪ ﺳﺮ دواﻧﻲ‬
‫ﭼﻪ ﺷﻮد اﮔﺮ ﺷﺮاﺑﻲ ﺑﺮ ﺗﺸﻨﮕﺎن رﺳﺎﻧﻲ‬
‫دو ﺟﻬﺎن ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮﺁرد ز ﺟﻮاهﺮ ﻣﻌﺎﻧﻲ‬
‫واﻧﺪوﻩ ﺗﻮ ﻋﻴﻦ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ‬
‫ﺧﻮﺷﺘﺮ ز ﺣﻴﺎت ﺟﺎوداﻧﻲ‬
‫ﮐﻔﺮ اﺳﺖ ﺣﺪﻳﺚ زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ‬
‫ﺁن ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ از درم ﺑﺮاﻧﻲ‬
‫ﮔﺮ ﻳﮏ ﻧﻔﺴﻢ ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﺧﻮاﻧﻲ‬
‫ﺧﻮاﻩ اﻳﻦ ﮐﻦ و ﺧﻮاﻩ ﺁن ﺗﻮ داﻧﻲ‬
‫ور ﻟﻄﻒ ﮐﻨﻲ ﺑﺮاي ﺁﻧﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﺒﺮي ﺑﻪ دﻟﺴﺘﺎﻧﻲ‬
‫ﺟﺒﺮﻳﻞ ﺳﺰد ﺑﻪ ﺟﺎنﻓﺸﺎﻧﻲ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ز دﻳﺪﻩ ﺑﺲ ﻧﻬﺎﻧﻲ‬
‫ﭼﻮن ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻮﻳﻲ ﺑﺪﻳﻦ ﻋﻴﺎﻧﻲ‬
‫ﺷﺪ زﻧﺪﻩي داﻳﻢ از ﻣﻌﺎﻧﻲ‬
‫ﺟﺎن و دﻟﻢ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﮔﺮ ﺗﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻤﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﺴﺘﺎن ﺧﺮاج ﺧﻮﺑﻲ در ﻣﻠﮏ ﮐﺎﻣﺮاﻧﻲ‬
‫ﺁﺧﺮ ﺑﺪﻳﻦ ﺷﮕﺮﻓﻲ ﭼﻪ ﻓﺘﻨﻪي ﺟﻬﺎﻧﻲ‬
‫ﭘﺲ ﻃﺮﻩ ﻧﻴﺰ ﻣﻔﺸﺎن ﮔﺮ ﻓﺘﻨﻪ ﻣﻲﻧﺸﺎﻧﻲ‬
‫‪٤٢٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫هﻤﻪ ﺑﻨﺪهﺎ ﮔﺸﺎدي ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻖ دﻟﻔﺮﻳﺒﻲ‬
‫ﺗﻮ ﭼﻪ ﮔﻨﺠﻲ ﺁﺧﺮ اي ﺟﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻮن در ﻧﮕﻨﺠﻲ‬
‫دو ﺟﻬﺎن ﭘﺮ از ﮔﻬﺮ ﺷﺪ ز ﻓﺮوغ ﺗﻮ وﻟﻴﮑﻦ‬
‫هﻤﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﻋﺎﻟﻢ هﻤﻪ ﻣﻔﻠﺴﺎن ﻋﺎﺷﻖ‬
‫ﭼﻮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﮐﺸﻲ در ﺁﻳﻲ هﻤﻪ ﺳﺮوران دﻳﻦ را‬
‫دل ﺗﺸﻨﮕﺎن ﻋﺎﺷﻖ ز ﻏﻢ ﺗﻮ ﺳﻮﺧﺖ در ﺑﺮ‬
‫اﮔﺮ از ﭘﻲ ﺗﻮ ﻋﻄﺎر اﺛﺮ وﺻﺎل ﻳﺎﺑﺪ‬
‫اي هﺠﺮ ﺗﻮ وﺻﻞ ﺟﺎوداﻧﻲ‬
‫اي هﺠﺮ ﺗﻮ وﺻﻞ ﺟﺎوداﻧﻲ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻧﻴﻢ ذرﻩ ﺣﺴﺮت‬
‫ﺑﻲ ﻳﺎد ﺣﻀﻮر ﺗﻮ زﻣﺎﻧﻲ‬
‫ﺻﺪ ﺟﺎن و هﺰار ﺟﺎن ﻧﺜﺎرت‬
‫ﮐﺎر دو ﺟﻬﺎن ﻣﻦ ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺪان و راﻧﺪﻧﻢ ﭼﻪ ﮐﺎر اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻗﻬﺮ ﮐﻨﻲ ﺳﺰاي ﺁﻧﻢ‬
‫ﺻﺪ دل ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ هﺮ زﻣﺎﻧﻢ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺮ ﻓﮑﻨﻲ ﻧﻘﺎب از روي‬
‫ﮐﺲ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺟﻤﺎل ﺗﻮ دﻳﺪ‬
‫ﻧﻲ ﻧﻲ ﮐﻪ ﺑﺠﺰ ﺗﻮ ﮐﺲ ﻧﺒﻴﻨﺪ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﮔﺮ ﺑﻤﺮد ﻋﻄﺎر‬
‫ﺑﺲ ﻧﺎدرﻩ ﺟﻬﺎﻧﻲ اي ﺟﺎن و زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﺲ ﻧﺎدرﻩ ﺟﻬﺎﻧﻲ اي ﺟﺎن و زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ‬
‫ﺷﺎهﻲ ﺧﻮب روﻳﺎن ﺧﺘﻢ اﺳﺖ ﺑﺮ ﺗﻮ اﮐﻨﻮن‬
‫از ﭼﺸﻢ ﻧﻴﻢ ﻣﺴﺘﺖ ﭘﺮ ﻓﺘﻨﻪ ﺷﺪ ﺟﻬﺎﻧﻲ‬
‫ﻧﻪ ﮔﻔﺘﻪاي ﮐﺰﻳﻦ ﭘﺲ ﻓﺘﻨﻪ ﻧﺨﻮاهﻢ اﻧﮕﻴﺨﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺷﺪ از ﺟﻬﺎن ﺑﻪ ﻳﮑﺴﻮ از ﺷﺮم در ﻧﻬﺎﻧﻲ‬
‫ﮐﺲ ﻧﻨﮕﺮد ﺑﻪ ﻋﻤﺮي در ﺁب زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ‬
‫ﺗﻠﺨﻴﻢ ﮐﺮد ﻟﻴﮑﻦ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺗﺮم ز ﺟﺎﻧﻲ‬
‫ﺷﺎﻳﺪ اﮔﺮ ﺑﻪ ﺗﻠﺨﻲ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻟﺐ رﺳﺎﻧﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺳﺘﻤﮑﺶ رﺣﻤﺖ ﮐﻨﻲ ﺗﻮاﻧﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺑﮑﻨﻲ راﺿﻴﻢ ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﻲ‬
‫ﮔﺮ ﻧﺪهﻲ داد ﻣﻲﺳﺘﺎن ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﻲ‬
‫داد ﺗﻮ دادن ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺪان ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﻲ‬
‫ﺑﺎز دﻩ از ﻟﺐ هﺰار ﺟﺎن ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﻲ‬
‫ﺣﮑﻢ ﮐﻨﻲ ﺑﺮ هﻤﻪ ﺟﻬﺎن ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﻲ‬
‫وﻳﻦ هﻤﻪ ﻓﺘﻨﻪ ﻓﺮو ﻧﺸﺎن ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﻲ‬
‫ﺑﻨﺪﻩ ﮐﻦ از ﭼﺸﻢ دﻟﺴﺘﺎن ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﻲ‬
‫زﻧﺪﻩ ﮐﻦ از ﻟﻌﻞ درﻓﺸﺎن ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﻲ‬
‫ﻋﺬر ﺑﺨﻮاهﻲ ﺑﻪ هﺮ زﺑﺎن ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﻲ‬
‫هﻴﭻ ﻣﻨﻪ داو در ﻣﻴﺎن ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﻲ‬
‫در دﺳﺖ ﺷﺮاب ارﻏﻮاﻧﻲ‬
‫ﭼﻮن ﺁﺗﺶ و ﺁب زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ‬
‫ﭼﻮن ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻣﻮﺳﻢ ﺟﻮاﻧﻲ‬
‫ﺑﮕﺸﺎدﻩ دهﻦ ﺑﻪ دﻟﺴﺘﺎﻧﻲ‬
‫ﺻﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﮐﺎﻓﺮي ﻧﻬﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﻨﻬﺎد ﻣﺤﮏ ﺑﻪ اﻣﺘﺤﺎﻧﻲ‬
‫از دﺳﺖ ﺑﺸﺪ ز ﻧﺎﺗﻮاﻧﻲ‬
‫ﻳﺎرب ز ﺑﻼي ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ‬
‫‪٤٣٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺗﺎ دﻳﺪ ﺁب ﺣﻴﻮان ﻟﻌﻞ ﭼﻮ ﺁﺗﺶ ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن هﺮ ﻧﻔﺲ ﻟﺐ ﺗﻮ ﺟﺎﻧﻲ دﮔﺮ ﺑﺒﺨﺸﺪ‬
‫هﺮﭼﻨﺪ ﺟﺎن ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺑﺮدي ﺑﻪ ﺗﻠﺨﻲ از ﻣﻦ‬
‫ﭼﻮن ﺟﺎن ﺷﻮرﺑﺨﺘﻢ ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ از ﺗﻮ دارد‬
‫ﻋﻄﺎر از ﻏﻢ ﺗﻮ زﺣﻤﺖ ﮐﺸﻴﺪ ﻋﻤﺮي‬
‫ﭼﺎرﻩي ﮐﺎر ﻣﻦ ﺁن زﻣﺎن ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﻲ‬
‫ﭼﺎرﻩي ﮐﺎر ﻣﻦ ﺁن زﻣﺎن ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﻲ‬
‫داد ﻃﻠﺐ ﮐﺮدم از ﺗﻮ داد ﻧﺪادي‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺪي ﻣﻦ ﻧﺪاﻧﻢ و ﻧﺘﻮاﻧﻢ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ زﻟﻒ دل ز ﻣﻦ ﺑﺮﺑﻮدي‬
‫دل ﭼﻪ ﺑﻮد ﺧﻮد ﮐﻪ ﺟﺎن اﮔﺮ ﻃﻠﺒﻲ ﺗﻮ‬
‫ﻣﺎﻩ رﺧﺎ ﭘﺮدﻩ ز ﺁﻓﺘﺎب ﺑﺮاﻧﺪاز‬
‫ﺟﻤﻠﻪي ﺁزادﮔﺎن روي زﻣﻴﻦ را‬
‫ﺟﻤﻠﻪي دل ﻣﺮدﮔﺎن ﻣﻨﺰل ﻏﻢ را‬
‫ﻳﮏ ﺷﮑﺮ از ﻟﻌﻞ ﺗﻮ اﮔﺮ ﺑﺮﺑﺎﻳﻢ‬
‫ﮔﺮ ز ﺗﻮ ﻋﻄﺎر ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻮس و ﮐﻨﺎري‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪاي ﺑﻪ دﻟﺴﺘﺎﻧﻲ‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪاي ﺑﻪ دﻟﺴﺘﺎﻧﻲ‬
‫دوش ﺁﻣﺪ و ﺗﻴﺰ و ﺗﺎزﻩ ﺑﻨﺸﺴﺖ‬
‫داﻧﻲ ﮐﻪ ﺧﻮﺷﻲ او ﭼﻪ ﺳﺎن ﺑﻮد‬
‫در ﺑﺴﺘﻪ ﻣﻴﺎن ﺧﻮد ﺑﻪ زﻧﺎر‬
‫در هﺮ ﺧﻢ زﻟﻒ دﻟﻔﺮﻳﺒﺶ‬
‫ﺁﻣﺪ ﺑﻨﺸﺴﺖ و ﭘﻴﺮ ﻣﺎ را‬
‫اﻟﻘﺼﻪ ﭼﻮ ﭘﻴﺮ روي او دﻳﺪ‬
‫دردي ﺳﺘﺪ و درود دﻳﻦ ﮐﺮد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ز راﻩ ﺧﺮدﻩ داﻧﻲ‬
‫ﭘﺲ ﮔﻔﺖ ﻧﺸﺎن رﻩ ﭼﻪ داﻧﻲ‬
‫ﮐﺎﻧﺠﺎ ﻧﻪ ﺗﻮﻳﻲ و ﻧﻪ ﻧﺸﺎﻧﻲ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﻔﺮوﺧﺘﻲ ﺟﻬﺎﻧﻲ‬
‫ﻋﺸﻮﻩ ﺧﺮد از ﺗﻮ هﺮ زﻣﺎﻧﻲ‬
‫ﭼﻮن ﭼﻨﮓ ز هﺮ رﮔﻢ ﻓﻐﺎﻧﻲ‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﮐﻪ رﮔﻲ و اﺳﺘﺨﻮاﻧﻲ‬
‫ﻧﻮﻣﻴﺪ ز ﭼﻮن ﺗﻮ دﻟﺴﺘﺎﻧﻲ‬
‫داﻧﻢ ﻧﺒﻮد ﺗﻮ را زﻳﺎﻧﻲ‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ز رﺣﻤﺖ ﮔﺮاﻧﻲ‬
‫ﺗﺎ ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ ز ﻣﻦ ﻧﺸﺎﻧﻲ‬
‫از ﻣﺤﻮ رﺳﺪ ﺳﻮي ﻋﻴﺎﻧﻲ‬
‫دﻳﺪﻩ ز ﺗﻮ ﺑﻴﻨﺎ و ﺗﻮ از دﻳﺪﻩ ﻧﻬﺎﻧﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﻨﻤﺎﻳﻲ رخ ﺧﻮﻳﺸﻢ ﺑﺘﻮاﻧﻲ‬
‫ﺁﺧﺮ ﺗﻮ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي ﮐﻪ ﻧﻪ ﺳﻮدي ﻧﻪ زﻳﺎﻧﻲ‬
‫ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺸﺪ ﺧﻮد ﮐﻪ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﺎﻧﻲ‬
‫ﺁﺧﺮ ﺗﻮ ﮐﺪاﻣﻲ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺟﺎﻧﻲ ﻧﻪ ﺟﻬﺎﻧﻲ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﮏ ﺑﺪﻳﺪم ﺗﻮ ﻧﻪ اﻳﻨﻲ و ﻧﻪ ﺁﻧﻲ‬
‫ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﺪاري ﮐﻪ ﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﻲ‬
‫ﮔﺮ اهﻞ ﻋﻴﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﭼﻪ در ﺑﻨﺪ ﻋﻴﺎﻧﻲ‬
‫‪٤٣١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫دردا ﮐﻪ ﭼﻨﺎن ﺑﺰرﮔﻮاري‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪ را ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺧﻮد ﺧﻮاﻧﺪ‬
‫ﮔﻔﺘﺎ ﮐﻪ ﻧﺸﺎن راﻩ ﺟﺎﻳﻲ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﭘﻴﺮ ﺳﺨﻦ ﺷﻨﻴﺪ ﺟﺎن داد‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺨﺮم ﻏﻤﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻲ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺨﺮم ﻏﻤﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻲ‬
‫ﻣﻔﺮوش ﭼﻨﺎن ﺑﺮﺁن ﮐﻪ ﭘﻴﻮﺳﺖ‬
‫ﺑﻨﻮاز ﻣﺮا ﮐﻪ ﺑﻲ ﺗﻮ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﻧﻲ ﻧﻲ ﭼﻮ رﺑﺎﺑﻢ از ﻏﻢ ﺗﻮ‬
‫اي دوﺳﺖ روا ﻣﺪار دل را‬
‫دﺳﺘﻲ ﺑﺮ ﻧﻪ اﮔﺮ ﮐﻨﻢ ﺳﻮد‬
‫ﻳﺎ ﻧﻲ ﺳﺒﮑﻢ ﺑﮑﻦ ز هﺴﺘﻲ‬
‫ﭼﻮن ﺷﻤﻊ ﻣﺮا ز ﻋﺸﻖ ﻣﻲﺳﻮز‬
‫ﻋﻄﺎر ﭼﻮ ﺑﻲ ﻧﺸﺎن ﺷﺪ از ﻋﺸﻖ‬
‫اي ﮔﺸﺘﻪ ﻧﻬﺎن از هﻤﻪ از ﺑﺲ ﮐﻪ ﻋﻴﺎﻧﻲ‬
‫اي ﮔﺸﺘﻪ ﻧﻬﺎن از هﻤﻪ از ﺑﺲ ﮐﻪ ﻋﻴﺎﻧﻲ‬
‫ﮔﺮ ﻣﻦ ﻃﻠﺒﻢ دوﻟﺖ وﺻﻠﺖ ﻧﺘﻮاﻧﻢ‬
‫ﺷﺪ در ﺳﺮ ﮐﺎر ﺗﻮ هﻤﻪ ﻣﺎﻳﻪي ﻋﻤﺮم‬
‫ﻳﮏ ﭼﻨﺪ در اﻧﺪﻳﺸﻪي روي ﺗﻮ ﻧﺸﺴﺘﻢ‬
‫اي ﺟﺎن و ﺟﻬﺎن ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ هﺮ ﺟﺎن و ﺟﻬﺎن هﻴﭻ‬
‫دل ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﻲ و ﺧﺮد ﮔﻔﺖ ﺟﻬﺎﻧﻲ‬
‫ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﺪاري ﮐﻪ ﺗﻮان ﺧﻮاﻧﺪ ﺟﻬﺎﻧﺖ‬
‫ﻋﻄﺎر ﻋﻴﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺤﺘﺎج ﺑﻴﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺧﺎل ﻣﺸﮑﻴﻦ ﺑﺮ ﮔﻠﺴﺘﺎن ﻣﻲ زﻧﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫دل هﻤﻲ ﺳﻮزي و ﺑﺮ ﺟﺎن ﻣﻲ زﻧﻲ‬
‫هﺮ زﻣﺎن ﻓﺎل دﮔﺮﺳﺎن ﻣﻲ زﻧﻲ‬
‫زﻟﻒ را ﺑﺮ ﻳﮑﺪﮔﺮ زان ﻣﻲ زﻧﻲ‬
‫ﺁﺗﺶ اﻧﺪر ﺁب ﺣﻴﻮان ﻣﻲ زﻧﻲ‬
‫ﮐﺰ ﺳﺮ ﮐﻴﻦ ﺗﻴﺮ ﻣﮋﮔﺎن ﻣﻲ زﻧﻲ‬
‫ﭼﻮن ﺑﮑﺸﺘﻲ اﻟﺤﻖ ﺁﺳﺎن ﻣﻲ زﻧﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ راي ﻋﻬﺪ و ﭘﻴﻤﺎن ﻣﻲ زﻧﻲ‬
‫ﺗﻮ ﻧﻔﺲ ﺑﺎ او ز هﺠﺮان ﻣﻲ زﻧﻲ‬
‫ﺁﺗﺸﻲ در ﻣﺒﺘﻼﻳﻲ ﻣﻲ زﻧﻲ‬
‫ﻻف ﻧﻴﮑﻮﻳﻲ ز ﺟﺎﻳﻲ ﻣﻲ زﻧﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﭘﺮ ﺑﺮ ﭼﻪ هﻮاﻳﻲ ﻣﻲ زﻧﻲ‬
‫ﻣﻬﺮ و ﻣﻪ را ﭘﺸﺖ ﭘﺎﻳﻲ ﻣﻲ زﻧﻲ‬
‫ﻣﻦ ﺑﻤﺮدم ﺗﺎ ﺗﻮ راﻳﻲ ﻣﻲ زﻧﻲ‬
‫ﺗﺎ ﭼﺮا راﻩ ﭼﻮ ﻣﺎﻳﻲ ﻣﻲ زﻧﻲ‬
‫ﺗﺎ هﻤﻪ ﺑﺮ ﺁﺷﻨﺎﻳﻲ ﻣﻲ زﻧﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺻﺪ زاري ﻧﻮاﻳﻲ ﻣﻲ زﻧﻲ‬
‫ﺳﻮد و ﺳﺮﻣﺎﻳﻪي دﻳﻦ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﺎزار ﮐﻨﻲ‬
‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﮔﻪ ﺁن ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻴﺪار ﮐﻨﻲ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﺎ ﺻﺪ ﻣﻦ و ﻣﻦ ﺳﻴﻢ و زر اﻇﻬﺎر ﮐﻨﻲ‬
‫ﻋﺎﻗﺒﺖ هﻢ ﺳﺮ ﭘﺮ ﮐﺒﺮ ﻧﮕﻮﻧﺴﺎر ﮐﻨﻲ‬
‫وان ﻧﻪ ﺑﺮگ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺟﺎن ﺧﻮدش ﺑﺎر ﮐﻨﻲ‬
‫ﻧﻪ هﻢ ﺁﺧﺮ ﺗﻮ ﺧﻮﺷﻲ ﻧﺎم ﺳﻴﻪ ﺑﺎر ﮐﻨﻲ‬
‫ﺧﺎﻧﻪ را ﻧﻘﺶ ﭼﺮا ﺑﺮ در و دﻳﻮار ﮐﻨﻲ‬
‫‪٤٣٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺧﺎل ﻣﺸﮑﻴﻦ ﺑﺮ ﮔﻠﺴﺘﺎن ﻣﻲ زﻧﻲ‬
‫ﺑﺮ ﺑﻴﺎض ﺑﺮگ ﮔﻞ ﻋﻤﺮ ﻣﺮا‬
‫ﺻﻴﺪ ﺧﻮاهﻲ ﮐﺮد دﻟﻬﺎ را ﺑﻪ زﻟﻒ‬
‫زان دو ﻟﻌﻞ ﺁﺗﺸﻴﻦ ﺁﺑﺪار‬
‫از ﻟﺒﺖ ﻳﮏ ﺑﻮﺳﻪ ﻧﺘﻮان زد ﺑﻪ ﺗﻴﺮ‬
‫ﮔﻔﺘﻪاي اﻳﻤﺎﻧﺖ را راهﻲ زﻧﻢ‬
‫در ﺗﻮ ﭘﻴﻤﺎن ﻧﻴﺴﺖ ﺻﺪ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻤﺮد‬
‫داﻣﻦ اﻧﺪر ﺧﻮن زﻧﺪ ﻋﻄﺎر زاﻧﮏ‬
‫هﺮ زﻣﺎن ﻻف وﻓﺎﻳﻲ ﻣﻲ زﻧﻲ‬
‫هﺮ زﻣﺎن ﻻف وﻓﺎﻳﻲ ﻣﻲ زﻧﻲ‬
‫ﭼﻮن ﮐﻪ ﺟﺎﻧﻲ داري اﻧﺪر ﻣﺮدﮔﻲ‬
‫ﺑﻮاﻟﻌﺠﺐ ﻣﺮﻏﻲ ﮐﻪ ﮐﺲ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻣﺎهﺮوﻳﻲ و ازﻳﻦ رو اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﮔﻔﺘﻪاي ﮐﺎر ﺗﻮ را راﻳﻲ زﻧﻢ‬
‫ﻣﻲزﻧﻢ ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺁب ﭼﺸﻢ‬
‫ﺑﺲﮐﻪ ﮐﺮدم ﺁﺷﻨﺎ در ﺧﻮن دل‬
‫زﺧﻤﻪ ﺑﺮ اﺑﺮﻳﺸﻢ ﻋﻄﺎر زن‬
‫ﺧﻮاﺟﻪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺣﺴﺎب زر و دﻳﻨﺎر ﮐﻨﻲ‬
‫ﺧﻮاﺟﻪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺣﺴﺎب زر و دﻳﻨﺎر ﮐﻨﻲ‬
‫ﺷﺐ ﻋﻤﺮت ﺑﺸﺪ و ﺻﺒﺢ اﺟﻞ ﻧﺰدﻳﮏ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻴﺴﺖ اﻳﻦ ﻋﺠﺐ و ﺗﻔﺎﺧﺮ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﺳﺎﮐﻦ ﺑﺎش‬
‫ﭘﻨﺞ روزي هﻤﻪ ﮐﺎﻣﻲ ز ﺟﻬﺎن ﺣﺎﺻﻞ ﮔﻴﺮ‬
‫ﺁن ﻧﻪ ﮐﺎم اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺎﮐﺎم ﺑﺠﺎ ﺑﮕﺬري‬
‫ﺟﻤﻊ ﺗﻮ ﺑﺎر ﮔﻨﻪ ﺑﺎﺷﺪ و دﻳﻮان ﺳﻴﺎﻩ‬
‫ﭼﻮن هﻤﻲ داﻧﻲ ﮐﺖ ﺧﺎﻧﻪ ﻟﺤﺪ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻃﺎق و اﻳﻮان ﺑﻪ ﭼﻪ ﺗﺎ ﮔﻨﺒﺪ دوار ﮐﻨﻲ‬
‫ﺑﻪ ﭼﻪ ﺷﺎدي ﺧﺮﻓﺎ ﺧﻨﺪﻩي ﺑﺴﻴﺎر ﮐﻨﻲ‬
‫ﻋﻨﮑﺒﻮﺗﺎﻧﻪ ﮐﺠﺎ ﭘﺮدﻩي اﺣﺮار ﮐﻨﻲ‬
‫ﺧﻮد ﺳﺘﻢ ﮐﻢ ﮐﻦ اﮔﺮ ﻣﻨﻊ ﺳﺘﻤﮑﺎر ﮐﻨﻲ‬
‫ﻟﻴﮏ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺳﺘﻢ ﺑﻴﻬﺪﻩ رهﻮار ﮐﻨﻲ‬
‫ﻧﻔﺮوﺷﻲ ﺑﻪ ﮐﺴﻲ ﻏﻠﻪ در اﻧﺒﺎر ﮐﻨﻲ‬
‫ﺗﺎ دﮔﺮ رﻩ ز ﮐﺠﺎ ﺟﺎﻣﻪ و دﺳﺘﺎر ﮐﻨﻲ‬
‫واﻧﮕﻪ از ﻧﺎز ﺑﻪ ﻣﺮغ و ﺑﺮﻩ ﭘﺮواز ﮐﻨﻲ‬
‫ﺑﻪ ﺗﻌﺰز ﺳﺰد ار در هﻤﻪ ﻧﻈﺎر ﮐﻨﻲ‬
‫اول ﺁن ﺑﻪ ﮐﻪ ﻃﻠﺒﮑﺎري ﻋﻄﺎر ﮐﻨﻲ‬
‫ﮐﺎر ﺑﺮ ﻋﺎﺷﻘﺎن دراز ﮐﻨﻲ‬
‫ﭘﺮدﻩ از روي ﮐﺎر ﺑﺎز ﮐﻨﻲ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﻲ را ﮐﻪ اهﻞ راز ﮐﻨﻲ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺒﺎدا ﮐﻪ در ﻓﺮاز ﮐﻨﻲ‬
‫هﺮ زﻣﺎﻧﻢ ﺑﻪ زﻳﺮ ﮔﺎز ﮐﻨﻲ‬
‫ﭼﻮن ﻣﺮا ﺳﻮﺧﺘﻲ ﭼﻪ ﺳﺎز ﮐﻨﻲ‬
‫ﻋﻤﺮ ﺑﮕﺬﺷﺖ ﭼﻨﺪ ﻧﺎز ﮐﻨﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ وﺻﻠﻴﺶ ﺑﻲ ﻧﻴﺎز ﮐﻨﻲ‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﻴﻬﻮدﻩ رﺳﻮا ﭼﻮن ﮐﻨﻲ‬
‫ﺗﻮ ﻣﺤﺎلاﻧﺪﻳﺶ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻮن ﮐﻨﻲ‬
‫ﭘﺸﻪاي ﺑﺎ ﺑﺎد ﺻﻔﺮا ﭼﻮن ﮐﻨﻲ‬
‫ﮐﺲ ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺮ ﻧﻴﺴﺖ داﻧﺎ ﭼﻮن ﮐﻨﻲ‬
‫ﺳﺮ ﻋﺸﻘﺶ ﺁﺷﮑﺎرا ﭼﻮن ﮐﻨﻲ‬
‫‪٤٣٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺳﻬﻮ ﮐﺎرا ﺑﻪ ﺗﮏ ﺧﺎﮎ هﻤﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻔﺖ‬
‫ﻣﺮگ در ﭘﻴﺶ و ﺣﺴﺎب از ﭘﺲ و دوزخ در راﻩ‬
‫ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﺮ روﺑﻪ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﺑﺪري ﭘﻮﺳﺖ ﭼﻮ ﺳﮓ‬
‫اﻳﻦ هﻤﻪ داﻧﻲ و ﮐﺎرت هﻤﻪ ﺑﻲ وﺟﻪ ﺑﻮد‬
‫ﺑﻪ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﺑﺒﺮي ﮔﻮي ز ﻣﻴﺪان ﺳﺨﻦ‬
‫ﺧﻮﻳﺶ و هﻤﺴﺎﻳﻪي ﺗﻮ ﮔﺮﺳﻨﻪ وز ﭘﺮ ﻃﻤﻌﻲ‬
‫ﺟﺎﻣﻪ در ﺗﻨﮓ و دﻟﺖ ﺗﻨﮓ و در اﻧﺪﻳﺸﻪي ﺁن‬
‫ﺑﺮ ﺿﻌﻴﻔﺎن ﻧﮑﻨﻲ رﺣﻢ ﺑﻪ ﻳﮏ ﻗﺮص ﺟﻮﻳﻦ‬
‫ﻣﺴﺘﺮاﺣﻲ اﺳﺖ ﺟﻬﺎن و اهﻞ ﺟﻬﺎن ﮐﻨﺎﺳﻨﺪ‬
‫ﻧﺎﻓﻪ داري ﺑﺮ هﺮ ﺧﺸﮏ دﻣﺎﻧﻲ ﻣﮕﺸﺎ‬
‫ﮔﺮ ﻧﻘﺎب از ﺟﻤﺎل ﺑﺎز ﮐﻨﻲ‬
‫ﮔﺮ ﻧﻘﺎب از ﺟﻤﺎل ﺑﺎز ﮐﻨﻲ‬
‫ور ﭼﻨﻴﻦ زﻳﺮ ﭘﺮدﻩ ﺑﻨﺸﻴﻨﻲ‬
‫از هﻤﻪ ﮐﻮن ﺑﻲ ﻧﻴﺎز ﺷﻮد‬
‫ﺟﮕﺮم ﺧﻮن ﮔﺮﻓﺖ از ﻏﻢ ﺁن‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﭼﻮن ﺷﻤﻊ ﺳﻮﺧﺘﻢ ز ﻏﻤﺖ‬
‫ﮔﻔﺘﻴﻢ ﺳﺎز ﮐﺎر ﺗﻮ ﺑﮑﻨﻢ‬
‫وﻋﺪﻩ دادي ﺑﻪ وﺻﻞ ﺟﺎن ﻣﺮا‬
‫ﺑﮑﺸﺪ ﻧﺎز ﺗﻮ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻋﻄﺎر‬
‫اي دل اﻧﺪر ﻋﺸﻖ ﻏﻮﻏﺎ ﭼﻮن ﮐﻨﻲ‬
‫اي دل اﻧﺪر ﻋﺸﻖ ﻏﻮﻏﺎ ﭼﻮن ﮐﻨﻲ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻞ ﺧﻠﻖ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﮐﺮد‬
‫دم ﻣﺰن ﺧﻮن ﻣﻲﺧﻮر و ﺻﻔﺮا ﻣﮑﻦ‬
‫ﺗﻮ هﻤﻲ ﺧﻮاهﻲ ﮐﻪ داﻧﻲ ﺳﺮ ﻋﺸﻖ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ اﻧﺪر ﻋﺸﻖ او ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪي‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭘﺲ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ او ﺗﻮﻻ ﭼﻮن ﮐﻨﻲ‬
‫ﭘﺲ ﺗﻮ ﺑﻲ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺳﻮدا ﭼﻮن ﮐﻨﻲ‬
‫ﭼﺸﻢ ﺟﺎن ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﻨﺎ ﭼﻮن ﮐﻨﻲ‬
‫ﺟﺎن ﺧﻮد را ﮐﻞ درﻳﺎ ﭼﻮن ﮐﻨﻲ‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را زﻳﻦ ﺑﻴﺶ ﭘﻴﺪا ﭼﻮن ﮐﻨﻲ‬
‫ﭘﻴﺶ او ﺧﻮد را هﻮﻳﺪا ﭼﻮن ﮐﻨﻲ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺒﺎﺷﻲ ﺟﻤﻊ ﺁﻧﺠﺎ ﭼﻮن ﮐﻨﻲ‬
‫ﻣﻲﻧﺪاﻧﻢ ﺗﺎ ﮐﻪ ﻓﺮدا ﭼﻮن ﮐﻨﻲ‬
‫هﺴﺘﻲ ﺧﻮد را ﻣﺤﺎﺑﺎ ﭼﻮن ﮐﻨﻲ‬
‫ﮔﻪ ﺑﻪ ﻣﮋﮔﺎن ﺻﻒ ﺧﺘﻦ ﺷﮑﻨﻲ‬
‫روز ﺑﺎزار ﻳﺎﺳﻤﻦ ﺷﮑﻨﻲ‬
‫روﻧﻖ ﺑﺮگ ﻧﺴﺘﺮن ﺷﮑﻨﻲ‬
‫ز ﺳﺮ ﻃﻌﻨﻪ در ﭼﻤﻦ ﺷﮑﻨﻲ‬
‫ﻃﺮﻩي ﻣﺸﮏ ﺑﺮ ﺳﻤﻦ ﺷﮑﻨﻲ‬
‫هﻤﻪ زان زﻟﻒ ﭘﺮ ﺷﮑﻦ ﺷﮑﻨﻲ‬
‫هﻤﻪ در روي و ﺟﺎن ﻣﻦ ﺷﮑﻨﻲ‬
‫زان دو ﺟﺎدوي راهﺰن ﺷﮑﻨﻲ‬
‫ﻗﻴﻤﺖ او و ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺷﮑﻨﻲ‬
‫هﺮ ﻧﻔﺴﻲ ﺷﻮر ﻋﺸﻖ در دو ﺟﻬﺎن اﻓﮑﻨﻲ‬
‫ﺁﺗﺶ ﺳﻮداي ﺧﻮﻳﺶ در دل و ﺟﺎن اﻓﮑﻨﻲ‬
‫ﮔﻪ ﺑﻪ ﺧﺮوش ﺁوري ﮔﻪ ﺑﻪ ﻓﻐﺎن اﻓﮑﻨﻲ‬
‫ﮔﻞ ﮐﻨﻲ از ﺧﺎﮎ و ﺧﻮن ﮐﺎر ﺑﻪ ﺟﺎن اﻓﮑﻨﻲ‬
‫ﺑﻲ دل و ﺟﺎن ﺻﺪ هﺰار ﺳﺮ ﻋﻴﺎن اﻓﮑﻨﻲ‬
‫ﺗﺎ دل ﻋﻄﺎر را در ﺧﻔﻘﺎن اﻓﮑﻨﻲ‬
‫‪٤٣٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮن ﺗﺒﺮا ﻧﻴﺴﺘﺖ از ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‬
‫ﻋﺸﻖ را ﺳﺮﻣﺎﻳﻪاي ﺑﺎﻳﺪ ﺷﮕﺮف‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ را هﺮ دم ﺣﺠﺎﺑﻲ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﻳﮏ ﻗﻄﺮﻩ دﻟﺖ ﻗﺎﻧﻊ ﺑﺒﻮد‬
‫ﻏﺮق درﻳﺎ ﮔﺮد و ﻧﺎﭘﻴﺪا ﺑﺒﺎش‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﺳﺎﻳﻪ ﺑﺎﺷﻲ و او ﺁﻓﺘﺎب‬
‫هﺮ ﮐﻪ او ﭘﻴﺪاﺳﺖ درﺻﺪ ﺗﻔﺮﻗﻪ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻧﮑﺮدي ﺧﻮﻳﺶ را اﻣﺮوز ﺟﻤﻊ‬
‫ﻣﺬهﺐ ﻋﻄﺎر ﮔﻴﺮ و ﻧﻴﺴﺖ ﺷﻮ‬
‫ﮔﻪ ﺑﻪ دﻧﺪان در ﻋﺪن ﺷﮑﻨﻲ‬
‫ﮔﻪ ﺑﻪ دﻧﺪان در ﻋﺪن ﺷﮑﻨﻲ‬
‫ﮔﻪ ﻟﺐ هﻤﭽﻮ ﻻﻟﻪ ﺑﮕﺸﺎﻳﻲ‬
‫ﮔﻪ رخ هﻤﭽﻮ ﻣﺎﻩ ﺑﻨﻤﺎﻳﻲ‬
‫هﺮ ﮔﻠﻲ را ﮐﻪ زﻳﻨﺖ ﭼﻤﻦ اﺳﺖ‬
‫دل رﺑﺎﻳﻲ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺎن را‬
‫زﻟﻒ ﺑﺮهﻢ زﻧﻲ و ﺗﻮﺑﻪي ﻣﺎ‬
‫ﭘﺸﺖ ﮔﺮﻣﻲ ز ﺗﻴﺮ ﻏﻤﺰﻩ از ﺁﻧﮏ‬
‫ﻗﺼﻪي ﺟﺎدوان رهﺰن را‬
‫ﮔﺮ ﻧﺴﺎزي ز ﻧﺎز ﺑﺎ ﻋﻄﺎر‬
‫هﺮ ﻧﻔﺴﻲ ﺷﻮر ﻋﺸﻖ در دو ﺟﻬﺎن اﻓﮑﻨﻲ‬
‫ﺟﺎن و دل ﺧﺴﺘﻪ را ز ﺁرزوي ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﮐﻮي ﺧﻮﻳﺶ ﭘﺮدﻩي ﻋﺸﺎق را‬
‫ﮔﺮ ﺑﮕﺸﺎﻳﻲ ز ﺑﻨﺪ ﮔﻮهﺮ درﻳﺎي ﻋﺸﻖ‬
‫هﺮ ﻧﻔﺴﻲ روي ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎز ﺑﭙﻮﺷﻲ ﺑﻪ زﻟﻒ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫وز ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺸﻢ ﺑﻪ هﺮ ﺳﻮي اﻓﮑﻨﻲ‬
‫ﺧﺴﺘﻪ و ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﭼﻮن ﮔﻮي اﻓﮑﻨﻲ‬
‫هﻤﭽﻮ اﺷﮑﻢ ﺑﺎز ﺑﺮ روي اﻓﮑﻨﻲ‬
‫ﭘﺲ ﮐﻤﺎن ﮐﻴﻦ ﺑﻪ ﺑﺎزوي اﻓﮑﻨﻲ‬
‫زان ﺳﺮ زﻟﻒ ﺳﻤﻦ ﺑﻮي اﻓﮑﻨﻲ‬
‫از ﺳﺮ ﮐﻴﻦ ﭼﻴﻦ در اﺑﺮوي اﻓﮑﻨﻲ‬
‫ﺣﻠﻖ را در ﺣﻠﻘﻪي ﻣﻮي اﻓﮑﻨﻲ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﻲ دﻳﻮاﻧﻪ در روي اﻓﮑﻨﻲ‬
‫اﻳﻦ هﻤﻪ دوري و ﭘﺮهﻴﺰ و ﺗﮑﺒﺮ ﭼﻪ ﮐﻨﻲ‬
‫ﻣﺒﺮ از ﺣﺪ ﺻﻨﻤﺎ ﺳﺮﮐﺸﻲ و ﮐﺒﺮ و ﻣﻨﻲ‬
‫اﻳﻦ هﻤﻪ ﺗﻴﺮ ﺟﻔﺎ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﭼﻪ زﻧﻲ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻮن ﻣﻦ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن از ﻏﻢ دروﻳﺶ ﻏﻨﻲ‬
‫ﻧﻔﺴﻲ ﺳﻮﺧﺘﻪ وار از ﺳﺮ ﺑﻲﺧﻮﻳﺸﺘﻨﻲ‬
‫ﻧﻪ ﺧﺘﻦ ﻣﺎﻧﺪ و ﻧﻪ ﻧﻴﺰ ﻧﮕﺎر ﺧﺘﻨﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺑﺎزي ﺷﻤﺮي ﻗﻴﻤﺖ ﺧﻮد ﻣﻲﺷﮑﻨﻲ‬
‫ﺳﺮ ﻓﺪا ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺮدن ﺗﻮ وﻟﻲ ﺁن ﻧﮑﻨﻲ‬
‫ﺑﻪ ﻟﺐ ﻟﻌﻞ ﺟﺎنﻓﺰاي ﻣﻨﻲ‬
‫ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻮﻳﻲ ﮔﺮﻩﮔﺸﺎي ﻣﻨﻲ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺗﻮ از ﺟﻬﺎن ﺑﻼي ﻣﻨﻲ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮﻳﻲ ﮐﺰ ﺟﻬﺎن ﺳﺰاي ﻣﻨﻲ‬
‫ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺗﻮ ﺗﻮ ﺑﺮاي ﻣﻨﻲ‬
‫‪٤٣٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫هﺮ ﺷﺒﻢ ﺳﺮﻣﺴﺖ در ﮐﻮي اﻓﮑﻨﻲ‬
‫هﺮ ﺷﺒﻢ ﺳﺮﻣﺴﺖ در ﮐﻮي اﻓﮑﻨﻲ‬
‫در ﺧﻢ ﭼﻮﮔﺎن ﺧﻮﻳﺸﻢ هﺮ زﻣﺎن‬
‫ﮔﺮ ﺑﺮﻳﺰم ﭘﻴﺶ روﻳﺖ اﺷﮏ زار‬
‫ﭼﻮن هﻤﻪ ﺗﻴﺮي ﺑﻴﻨﺪازي ﺗﻤﺎم‬
‫ﺑﻮي ﮔﻞ اﻧﺪر دﻣﺎغ ﺟﺎن ﻣﺎ‬
‫ﮔﺮ ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﻢ ز ﭼﻴﻦ زﻟﻒ ﺗﻮ‬
‫ور ﮐﺸﺪ ﻣﻮﻳﻲ دل از زﻟﻒ ﺗﻮ ﺳﺮ‬
‫هﺮ ﺷﺒﻲ ﻋﻄﺎر را ﺗﺎ وﻗﺖ ﺻﺒﺢ‬
‫در هﻤﻪ ﺷﻬﺮ ﺧﺒﺮ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﻌﺸﻮق ﻣﻨﻲ‬
‫در هﻤﻪ ﺷﻬﺮ ﺧﺒﺮ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﻌﺸﻮق ﻣﻨﻲ‬
‫ﺣﺪ و اﻧﺪازﻩي هﺮﭼﻴﺰ ﭘﺪﻳﺪار ﺑﻮد‬
‫از ﭘﻲ ﺁﻧﮑﻪ ﻗﻀﺎ ﻋﺎﺷﻖ ﺗﻮ ﮐﺮد ﻣﺮا‬
‫از ﻏﻢ ﺗﻮ ﻏﻨﻴﻢ وز هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ دروﻳﺶ‬
‫ﻣﮑﻦ اي دوﺳﺖ ﺗﮑﺒﺮ ﮐﻪ ﺑﺮﺁرم روزي‬
‫اﻳﻦ هﻤﻪ ﮐﺒﺮ ﻣﮑﻦ ﺣﺴﻦ ﺗﻮ را ﻧﻴﺴﺖ ﻧﻈﻴﺮ‬
‫اﻳﻦ دم از ﻋﺎﻟﻢ ﻋﺸﻖ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﺎزي ﻣﺸﻤﺮ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺧﻮاهﻲ ﮐﻪ ﭼﻮ ﻋﻄﺎر ﺷﻮي در رﻩ ﻋﺸﻖ‬
‫ﺑﻪ ﺳﺮ زﻟﻒ دﻟﺮﺑﺎي ﻣﻨﻲ‬
‫ﺑﻪ ﺳﺮ زﻟﻒ دﻟﺮﺑﺎي ﻣﻨﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺒﻨﺪد ﻓﻠﮏ ﺑﻪ ﺻﺪ ﮔﺮهﻢ‬
‫ﺑﻪ ﺑﻼي ﺟﻬﺎﻧﺖ دارم دوﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮐﺴﺖ از ﮔﺰاف ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ‬
‫اﻳﻦ هﻤﻪ ﺗﺮهﺎت ﻣﻲداﻧﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﻮ ﮐﻪ ﺟﺎن ﻣﻨﻲ ﺑﺠﺎي ﻣﻨﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﻲ ﮐﻪ ﺗﻮ ﮔﺪاي ﻣﻨﻲ‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲروي ﺳﺮ در ﻧﮕﻮﻧﻲ‬
‫ﭼﻮ اﻧﺪر ﻧﻔﺲ ﺧﻮد ﻳﮏ ﻗﻄﺮﻩ ﺧﻮﻧﻲ‬
‫زﻣﺎﻧﻲ در ﺗﻤﻨﺎي ﺟﻨﻮﺑﻲ‬
‫ﻣﺒﺎش از ﺧﺮدﻩﮔﻴﺮان ﮐﻨﻮﻧﻲ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﻧﻪ رهﺮوي ﻧﻪ رهﻨﻤﻮﻧﻲ‬
‫وﻟﻲ رﻩ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻬﺘﺮ از زﺑﻮﻧﻲ‬
‫ﮐﻪ هﺮﮔﺎهﻲ ﮐﻪ ﮐﻢ ﮔﺸﺘﻲ ﻓﺰوﻧﻲ‬
‫ﭼﺮا هﻢﺻﺤﺒﺖ اﻳﻦ ﻧﻔﺲ دوﻧﻲ‬
‫وﮔﺮ ﻧﻪ ﻧﻴﺴﺘﻲ ﻧﻪ هﺴﺖ ﭼﻮﻧﻲ‬
‫و ﻳﺎ از هﺮﭼﻪ اﻧﺪﻳﺸﻢ ﺑﺮوﻧﻲ‬
‫ﮐﻪ دو اﻧﮕﺸﺖ ﺣﻖ را در دروﻧﻲ‬
‫وﻟﻴﮑﻦ اهﻞ دل را ذوﻓﻨﻮﻧﻲ‬
‫دل در ﺑﺮ ﻣﻦ ﺧﺮاب ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﺑﺲ دل ﮐﻪ ﺑﺮو ﮐﺒﺎب ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﺑﺲ رخ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮن ﺧﻀﺎب ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﺟﺎن در رﻩ اﺿﻄﺮاب ﺑﻴﻨﻲ‬
‫از ﺧﻮن ﺟﮕﺮ ﺷﺮاب ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﺗﺎ دل ز ﻏﻤﺶ ﺑﻪ ﺗﺎب ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺑﺮ ﺁﻓﺘﺎب ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺁﺗﺶ اﻧﺪر ﺁب ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﮔﺮ روي ﻣﺮا ﺑﻪ ﺧﻮاب ﺑﻴﻨﻲ‬
‫‪٤٣٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﺮ ﻧﻤﺎﻧﻢ ﻣﻦ اي ﺻﻨﻢ روزي‬
‫ﺟﺎودان ﭘﺎدﺷﺎ ﺷﻮد ﻋﻄﺎر‬
‫ﻧﮕﺮ ﺗﺎ اي دل ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﭼﻮﻧﻲ‬
‫ﻧﮕﺮ ﺗﺎ اي دل ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﭼﻮﻧﻲ‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲﮐﺸﻲ ﺻﺪ ﺑﺤﺮ ﺁﺗﺶ‬
‫زﻣﺎﻧﻲ در ﺗﻤﺎﺷﺎي ﺧﻴﺎﻟﻲ‬
‫اﮔﺮ ﺧﻮاهﻲ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻲ از ﺑﺰرﮔﺎن‬
‫ﭼﺮا ﺑﺎﺷﻲ ﻧﻪ ﮐﺎﻓﺮ ﻧﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎن‬
‫ز ﻳﮏ ﻳﮏ ذرﻩ ﺳﻮي دوﺳﺖ راﻩ اﺳﺖ‬
‫زﺑﻮن ﻋﺸﻖ ﺷﻮ ﺗﺎ ﺑﺮ ﮐﺸﻨﺪت‬
‫ﺧﻮد از رﻓﻌﺖ وراي هﺮ دو ﮐﻮﻧﻲ‬
‫دﻻ ﺗﻮ ﭼﻴﺴﺘﻲ هﺴﺘﻲ ﺗﻮ ﻳﺎ ﻧﻪ‬
‫ﻣﻨﻲ ﻳﺎ ﻧﻪ ﻣﻨﻲ ﻋﻴﻨﻲ ﺗﻮ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ‬
‫ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﺗﻮ ﺧﻮد از ﺧﻮد ﻧﻬﺎﻧﻲ‬
‫ﺗﻮ اي ﻋﻄﺎر اﮔﺮ ﭼﻪ دل ﻧﺪاري‬
‫ﺗﺎ در ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﺎب ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﺗﺎ در ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﺎب ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺑﺮ ﻓﺮوزم‬
‫ﮔﺮ ﭘﺮدﻩ ز روي ﺧﻮد ﮔﺸﺎﻳﻲ‬
‫دل ﺑﺮ در اﻧﺘﻈﺎر ﻳﺎﺑﻲ‬
‫در ﻣﺠﻠﺲ ﻋﺸﻖ ﻋﺎﺷﻘﺎن را‬
‫هﻴﻦ روي ﭼﻮ ﺁﻓﺘﺎب ﺑﻨﻤﺎي‬
‫در ﺁﻳﻴﻨﻪ ﺣﺒﺬا ﺑﺨﻨﺪي‬
‫در ﺁب ﻧﮕﺮ ﺑﺒﻴﻦ ﺟﻤﺎﻟﺖ‬
‫ﺧﻮاﺑﺖ ﻧﺒﺮد ﺷﺒﻲ ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻓﺮﻳﺎد رس ار ﺑﻪ ﺧﻮاب ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﺑﻪ هﺮ دﻣﻲ ﮐﻪ زﻧﻲ ﻣﺎﺗﻤﻲ دﮔﺮ ﺑﻴﻨﻲ‬
‫وﻟﻲ ﭼﻪ ﺳﻮد ﮐﻪ ﺁن ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﮔﺬر ﺑﻴﻨﻲ‬
‫اﺛﺮ ﻧﺒﻴﻨﻲ ازو در ﺟﻬﺎن اﮔﺮ ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﺳﺰاي ﻗﺒﻪي زرﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﭙﺮ ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﭼﻮ ﻣﺮد رهﮕﺬري ﺟﻤﻠﻪ رهﮕﺬر ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ز ﺷﻮق ﺟﻤﻠﻪي ذرات در ﺳﻔﺮ ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﺳﺰد ﮐﻪ ﮐﻞ ﺟﻬﺎن را ﺑﻪ ﻳﮏ ﻧﻈﺮ ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ هﻤﻪ ﺷﮑﻢ ﺧﺎﮎ ﺳﻴﻢ و زر ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﮐﻪ رﻧﺠﻪ ﺷﻮي ﺧﺎﮎ ﺑﺮ زﺑﺮ ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﺑﻪ هﺮ ﺳﻮﻳﻲ ﮐﻪ روي ﺻﺪ هﺰار ﺳﺮ ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﻧﻪ ذرﻩاي ز هﻤﻪ رﻓﺘﮕﺎن اﺛﺮ ﺑﻴﻨﻲ‬
‫زﻣﻴﻦ ز ﺧﻮن ﺟﮕﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﭼﻮن ﺟﮕﺮ ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﮐﻪ در ﺟﻬﺎن ز درﻳﻐﺎ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﮐﻪ در زﻣﺎﻧﻪ ﭼﻮ ﻋﻄﺎر ﻧﻮﺣﻪﮔﺮ ﺑﻴﻨﻲ‬
‫هﺮ ﻟﺤﻈﻪ ز ﺑﻲ ﺻﺒﺮي ﺷﻮرﻳﺪﻩ ﺗﺮم ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﮔﻪ ﻧﻌﺮﻩزﻧﻢ ﻳﺎﺑﻲ ﮔﻪ ﺟﺎﻣﻪدرم ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﭼﻮن داﻳﺮﻩاي ﮔﺮدان ﺑﻲ ﭘﺎي و ﺳﺮم ﺑﻴﻨﻲ‬
‫از ﺁﺗﺶ دل هﺮ دم ﻟﺐﺧﺸﮏﺗﺮم ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﭼﻮن ﭼﺮخ ﻓﻠﮏ داﻳﻢ زﻳﺮ و زﺑﺮم ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻮ ﮐﻪ ﺑﺮون ﺁﻳﻲ ﺑﺮ رهﮕﺬرم ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﺑﺮ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﺪر ﺁﻳﻲ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ درم ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﺁن ﺑﻪ ﮐﻪ درﻳﻦ وادي رﻓﺘﻪ اﺛﺮم ﺑﻴﻨﻲ‬
‫‪٤٣٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻋﻄﺎر ﺑﻪﮐﻞ ز دل ﻓﺮو ﺷﻮ‬
‫ﺑﻪ وادﻳﻴﻲ ﮐﻪ درو ﮔﻮي راﻩ ﺳﺮ ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﺑﻪ وادﻳﻴﻲ ﮐﻪ درو ﮔﻮي راﻩ ﺳﺮ ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ز هﺮﭼﻪ ﻣﻲدهﺪت روزﮔﺎر ﻋﻤﺮ ﺑﻬﺴﺖ‬
‫ز دوﻟﺘﻲ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻧﺎزي ﮐﻪ ﺗﺎ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ زﻧﻲ‬
‫ﻣﺴﺎز ﻗﺒﻪي زرﻳﻦ ﮐﻪ ﺗﻴﺰ ﺷﻤﺸﻴﺮ اﺳﺖ‬
‫اﮔﺮ ﺳﻠﻮﮎ ﮐﻨﻲ ﺻﺪ هﺰار ﻗﺮن هﻨﻮز‬
‫ﭼﻮ هﺮ ﭼﻪ هﺴﺖ هﻤﻪ اﺻﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻲﺟﻮﻳﻨﺪ‬
‫ﭼﻮ ﮐﻞ اﺻﻞ ﺟﻬﺎن از ﻳﮏ اﺻﻞ ﺧﺎﺳﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ﻣﮑﻦ ز ﻧﻔﺲ ﺗﮑﺒﺮ ﺗﻮ ﭼﺸﻢ ﺑﺎز ﮔﺸﺎي‬
‫ﺑﻪ ﺑﺎد ﺑﺮ زﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﮔﻨﺠﻪ ﭼﻨﺪ ﮐﻨﻲ‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭘﺎي ﻧﻬﻲ در ﺧﺰاﻧﻪاي ﮐﻪ درو‬
‫ﻧﻪ ﻟﺤﻈﻪاي ز هﻤﻪ ﺧﻔﺘﮕﺎن ﺧﺒﺮ ﺷﻨﻮي‬
‫ز ﺑﺲ ﮐﻪ ﺧﻮن ﺟﮕﺮ ﻣﻲﻓﺮوﺧﻮرد ﺑﻪ زﻣﻴﻦ‬
‫اﮔﺮ ﺟﻬﺎن هﻤﻪ از ﭘﺲ ﮐﻨﻲ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫درﻳﻦ ﻣﺼﻴﺒﺖ و ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﻲ ﻣﺤﺎل ﺑﻮد‬
‫هﺮ روز ز دﻟﺘﻨﮕﻲ ﺟﺎﻳﻲ دﮔﺮم ﺑﻴﻨﻲ‬
‫هﺮ روز ز دﻟﺘﻨﮕﻲ ﺟﺎﻳﻲ دﮔﺮم ﺑﻴﻨﻲ‬
‫در ﻋﺸﻖ ﭼﻨﺎن دﻟﺒﺮ ﺟﺎن ﺑﺮ ﻟﺐ و ﻟﺐ ﺑﺮهﻢ‬
‫در داﻳﺮﻩي ﮔﺮدون ﮔﺮ در ﻧﮕﺮي در ﻣﻦ‬
‫ﭼﻨﺪان ﮐﻪ درﻳﻦ درﻳﺎ ﻣﻲﺟﻮﻳﻢ و ﻣﻲﭘﻮﻳﻢ‬
‫از ﺑﺲﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﮔﺸﺘﻢ ﭼﻮن ﭼﺮخ ﻓﻠﮏ ﺑﺮ ﺳﺮ‬
‫در رﻩ ﮔﺬرت ﺟﺎﻧﺎ ﺑﺎ ﺧﺎﮎ ﺷﺪم ﻳﮑﺴﺎن‬
‫ﺑﺮ ﺧﺎﮎ درت زاﻧﻢ ﺗﺎ ﮔﺮ ز ﺳﺮ ﺧﺸﻤﻲ‬
‫ﻧﻲ ﻧﻲ ﮐﻪ ﻧﻤﻲﺧﻮام ﮐﺰ ﻣﻦ اﺛﺮي ﻣﺎﻧﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺻﺪ ﭘﺮدﻩ از ﺁن ﻣﻮﻳﻲ ﭘﻴﺶ ﻧﻈﺮم ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﭼﻮن ﺻﺒﺢ ﺑﺮﺁ ﺁﺧﺮ ﺗﺎ ﻳﮏ ﺳﺤﺮم ﺑﻴﻨﻲ‬
‫زﻳﺮ ﺑﻦ هﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﺻﺪ ﻧﻮﺣﻪ ﮔﺮم ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﮔﺮ ﻗﻮت ﺧﻮرم ﻳﮏ ﺷﺐ ﺧﻮن ﺟﮕﺮم ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ور هﻴﭻ ﻧﺨﻔﺘﻢ ﻣﻦ ﺧﻮاﺑﻲ دﮔﺮم ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﺑﺮﺧﻴﺰ و ﺑﻴﺎ ﺁﺧﺮ ﺗﺎ ﺧﻮاب و ﺧﻮرم ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﭼﻮ رﺧﺖ ﺑﻪ ﭘﺮدﻩ اﻧﺪر ﺗﺘﻖ ﻗﻤﺮ ﻧﺒﻴﻨﻲ‬
‫ﮔﻪ اﮔﺮ ﺑﺴﻲ ﺑﺠﻮﻳﻲ ﭼﻮ ﻣﻨﻲ دﮔﺮ ﻧﺒﻴﻨﻲ‬
‫ﭼﻪ ﺑﻮد اﮔﺮ ﺑﻪ هﺮ دم ﺑﻪ دم از ﺑﺘﺮ ﻧﺒﻴﻨﻲ‬
‫ز ﺗﻒ دﻟﻢ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺲ از ﺁن اﺛﺮ ﻧﺒﻴﻨﻲ‬
‫ﺗﻮ ز ﺑﺨﺖ و دوﻟﺖ ﺧﻮد ﭘﺲ از ﺁن ﻧﻈﺮ ﻧﺒﻴﻨﻲ‬
‫او ﺗﻮﻳﻲ و ﺗﻮ اوﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ دوي‬
‫ﺗﻮ ﻣﺠﺎزي دو ﺑﻴﻨﻲ و ﺷﻨﻮي‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ در ﻓﺮاق ﺗﻮي‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﺗﺎ ﻓﻮق ﻋﺮش ﺗﻮ ﺑﻪ ﺗﻮي‬
‫ﺟﺰو ﺑﺎﺷﻲ ﺑﻪ ﮐﻞ ﮐﺠﺎ ﮔﺮوي‬
‫ﺗﻮ ﺑﺪان ﻧﻘﻄﻪ داﻳﻤﺎ ﮔﺮوي‬
‫رو ﮐﻪ ﮐﻮﻧﻴﻦ را ﺗﻮ ﭘﻴﺶ روي‬
‫اﻳﻨﺖ ﺳﺠﻴﻦ ﺻﻌﺐ وﺿﻴﻖ ﻗﻮي‬
‫ﻧﻪ هﻤﺎﻧﺎ ﮐﻪ داﻳﺮﻩ دروي‬
‫ﺟﺰ ﺑﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻧﻮر ﻣﺼﻄﻔﻮي‬
‫ﺗﺎ ﺑﺪو ﺗﺎﻓﺖ اﺧﺘﺮ ﻧﺒﻮي‬
‫‪٤٣٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺗﺎ در رﻩ ﺗﻮ ﻣﻮﻳﻲ هﺴﺘﻴﻢ ﺑﻮد ﺑﺎﻗﻲ‬
‫ﭼﻮن ﺷﻤﻊ ﺳﺤﺮﮔﺎهﻲ ﻣﻲﺳﻮزم و ﻣﻲﮔﺮﻳﻢ‬
‫در ﻣﺎﺗﻢ هﺠﺮ ﺗﻮ از ﺑﺲ ﮐﻪ ﮐﻨﻢ ﻧﻮﺣﻪ‬
‫ﮔﺮ ﺁب ﺧﻮرم روزي ﺻﺪ ﮐﻮزﻩ ﺑﮕﺮﻳﻢ ﺧﻮن‬
‫ﺧﺎﮎ اﺳﺖ ﻣﺮا ﺑﺴﺘﺮ ﺧﺸﺖ اﺳﺖ ﻣﺮا ﺑﺎﻟﻴﻦ‬
‫ﺧﻮن ﺟﮕﺮ ﻋﻄﺎر ﺧﻮرد اﻳﻦ ﺗﻦ و ﺧﻔﺖ اي ﺟﺎن‬
‫ﭼﻮن ﻟﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﺴﺘﻪ اﻧﺪر ﺻﻔﺖ ﮔﻬﺮ ﻧﺒﻴﻨﻲ‬
‫ﭼﻮن ﻟﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﺴﺘﻪ اﻧﺪر ﺻﻔﺖ ﮔﻬﺮ ﻧﺒﻴﻨﻲ‬
‫ز ﻓﺮاق ﭼﻮن ﻣﻨﻲ را ﭼﻪ ﮐﺸﻲ ﺑﻪ درد و ﺧﻮاري‬
‫ﭼﻪ ﻧﮑﻮﻳﻴﺖ ﻓﺰاﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺪ ﺁﻳﺪ از ﺗﻮ ﺑﺮ ﻣﻦ‬
‫ﻣﮑﻦ اي ﺻﻨﻢ ﮐﻪ ﮔﺮ ﻣﻦ ﻧﻔﺴﻲ ز دل ﺑﺮﺁرم‬
‫ز ﻏﻢ ﺗﻮ ﺟﺎن ﻋﻄﺎر اﮔﺮ از ﺟﻬﺎن ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫هﺮﭼﻪ هﺴﺖ اوﺳﺖ و هﺮﭼﻪ اوﺳﺖ ﺗﻮي‬
‫هﺮﭼﻪ هﺴﺖ اوﺳﺖ و هﺮﭼﻪ اوﺳﺖ ﺗﻮي‬
‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭼﻮ اوﺳﺖ ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻮ هﻴﭻ‬
‫ﮐﻲ رﺳﻲ در وﺻﺎل ﺧﻮد هﺮﮔﺰ‬
‫زان ﺧﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ از ﺗﻮي ﺧﻮدت‬
‫ﺗﺎ وﺟﻮد ﺗﻮ ﮐﻞ ﮐﻞ ﻧﺸﻮد‬
‫ﻧﻘﻄﻪاي از ﺗﻮ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻇﺎهﺮ ﮔﺸﺖ‬
‫ﻧﻘﻄﻪي ﺗﻮ اﮔﺮ ﺑﻪ داﻳﺮﻩ رﻓﺖ‬
‫ور درﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪي ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ در ﻧﻘﻄﻪ ﮐﺸﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ ﺗﺨﻢ‬
‫ﻧﺘﻮان رﺳﺖ از ﭼﻨﺎن ﺿﻴﻘﻲ‬
‫ﮐﺮد ﻋﻄﺎر در ﻋﻠﻮ ﭘﺮواز‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭘﻴﺸﻪي ﺷﺒﺮﻧﮓ زﻟﻔﺖ ﺷﺒﺮوي‬
‫ﺧﻂ ﺗﻮ ﻳﻌﻨﻲ ﮐﻪ هﺴﺘﻢ ﭘﻬﻠﻮي‬
‫ﻣﻲﺑﺒﻨﺪد دﺳﺖ ﭼﺮخ از ﺟﺎدوي‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺻﻮرت ﻧﻴﺴﺖ ﺁن ﺟﺰ ﻣﻌﻨﻮي‬
‫ﮔﺎﻩ هﻤﭽﻮن ﻣﺎﻩ از ﺑﺲ ﻧﻴﮑﻮي‬
‫ﮐﮋ ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻢ راﺳﺖ ﺑﻪ از هﺮ دوي‬
‫ﺗﻮ ﮐﻠﻪ ﺑﻨﻬﺎدﻩ ﮐﮋ ﺧﻮش ﻣﻲروي‬
‫ﻣﻦ ﻧﺪارم زهﺮﻩ ﺗﺎ ﮔﻮﻳﻢ ﺗﻮي‬
‫دل ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺪهﻲ و هﺮﮔﺰ ﻧﺸﻨﻮي‬
‫ﺗﻮ دﻟﻢ دﻩ ﺗﺎ ﺷﻮد ﮐﺎرم ﻗﻮي‬
‫ﺑﺮ ﻧﺨﻮردم از ﺗﻮ اﻻ ﺑﺪﺧﻮي‬
‫درو ﻧﺒﻮد ﮐﺎﻧﭽﻪ ﮐﺎري ﺑﺪروي‬
‫ﺗﻮ ﺑﻪ اﻋﺠﺎز ﺳﺨﻦ ﻣﻲﻧﮕﺮوي‬
‫ﺗﺎج ﻋﺎﻟﻢ ﮔﺮدي و ﻓﺨﺮ ﺑﻨﻲ ﺁدم ﺷﻮي‬
‫ﺗﻮ ﭼﻮ ﺳﺎﻳﻪ ﻣﺤﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺁﻳﻲ و ﻣﺤﺮم ﺷﻮي‬
‫ﺗﻮ ﭼﺮا در ﺗﻔﺮﻗﻪ هﺮ دم ﺑﻪ ﺻﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﺷﻮي‬
‫اﻳﻦ زﻣﺎن هﻤﺮﻧﮓ او ﺷﻮ ﻧﻴﺰ ﺗﺎ هﻤﺪم ﺷﻮي‬
‫ﮔﺮ ﺑﮑﻮﺷﻲ در ﻣﻴﺎﻧﻪ ﺑﻴﺨﻮد اﮐﻨﻮن هﻢ ﺷﻮي‬
‫ﺗﺎ ﺷﻮي هﻤﺮﻧﮓ درﻳﺎ ﮔﺮﭼﻪ ﻳﮏ ﺷﺒﻨﻢ ﺷﻮي‬
‫ﮔﺮ ﺑﻴﺎﻣﻴﺰي ﺗﻮ هﻢ در ﺑﺤﺮ ﮐﻞ ﺑﻲ ﻏﻢ ﺷﻮي‬
‫ﭼﻮن ﻧﺘﺎﺑﺪ ﺑﺤﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﺑﻮ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﺤﺮم ﺷﻮي‬
‫ﺟﺰ ﭘﺮاﮐﻨﺪﻩ ﻧﺒﻴﻨﻲ از ﭘﻲ ﻣﺎﺗﻢ ﺷﻮي‬
‫زاﻧﮑﻪ ﮔﺮ ﺗﻮ هﻴﭻ ﮔﺮدي ﺗﻮ ز هﻴﭽﻲ ﮐﻢ ﺷﻮي‬
‫ور هﻤﻪ ﺧﻮاهﻲ ﭼﻮ ﻣﺮدان هﻴﭻ در ﻳﮏ دم ﺷﻮي‬
‫‪٤٣٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اي ﻟﺐ ﮔﻠﮕﻮﻧﺖ ﺟﺎم ﺧﺴﺮوي‬
‫اي ﻟﺐ ﮔﻠﮕﻮﻧﺖ ﺟﺎم ﺧﺴﺮوي‬
‫ﭘﻬﻠﻮي ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻣﺸﮏﺁﻟﻮد ﮐﺮد‬
‫ﻣﺮدم ﭼﺸﻤﺖ ﺑﺪان ﺧﺮدي ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫ﮐﻲ ﺗﻮان ﮔﻔﺖ از دهﺎن ﺗﻮ ﺳﺨﻦ‬
‫ﮔﺎﻩ هﻤﭽﻮن ﺁﻓﺘﺎﺑﻲ از ﺟﻤﺎل‬
‫ﻣﻦ ﻧﺪاﻧﻢ ﮐﺎﻓﺘﺎﺑﻲ ﻳﺎ ﻣﻬﻲ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن را ﺟﺎﻣﻪ ﻣﻲﮔﺮدد ﻗﺒﺎ‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدي ﺁﻧﮑﻪ دل ﺑﺮد از ﺗﻮ ﮐﻴﺴﺖ‬
‫ور ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺮدي دﻟﻢ‬
‫دل ﻧﺪارم زان ﺿﻌﻴﻔﻢ هﻤﭽﻮ ﻣﻮي‬
‫ﻣﻦ ﮐﻪ ﺗﺨﻢ ﻧﻴﮑﻮي ﮐﺸﺘﻢ ﻣﺪام‬
‫ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﺨﻢ ﮐﻴﻦ ﮐﺎري هﻤﻪ‬
‫در ﺳﺨﻦ ﻋﻄﺎر اﮔﺮ ﻣﻌﺠﺰ ﻧﻤﻮد‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺧﻠﻮﺗﺨﺎﻧﻪي ﺗﻮﺣﻴﺪ را ﻣﺤﺮم ﺷﻮي‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺧﻠﻮﺗﺨﺎﻧﻪي ﺗﻮﺣﻴﺪ را ﻣﺤﺮم ﺷﻮي‬
‫ﺳﺎﻳﻪاي ﺷﻮ ﺗﺎ اﮔﺮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﮔﺮدد ﺁﺷﮑﺎر‬
‫ﺟﺎﻧﺖ در ﺗﻮﺣﻴﺪ داﻳﻢ ﻣﻌﺘﮑﻒ ﺑﻨﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻮدﻩاي هﻤﺮﻧﮓ او از ﭘﻴﺶ و ﺧﻮاهﻲ ﺑﺪ ز ﭘﺲ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺪاري ز اول و ﺁﺧﺮ ﺧﺒﺮ ﺟﺰ ﺑﻴﺨﻮدي‬
‫رﻧﮓ درﻳﺎ ﮔﻴﺮ ﭼﻮن ﺷﺒﻨﻢ ز ﺧﻮد ﺑﻴﺨﻮد ﺷﺪﻩ‬
‫ﭼﻴﺴﺖ ﺷﺒﻨﻢ ﻳﮏ ﻧﻢ از درﻳﺎﺳﺖ ﻧﺎﺁﻣﻴﺨﺘﻪ‬
‫ور در ﺁﻣﻴﺰي ز ﻏﻔﻠﺖ ﺑﺎ هﺰاران ﺗﻔﺮﻗﻪ‬
‫دل ﭘﺮاﮐﻨﺪﻩ روي از ﺟﺎم ﺟﻢ در ﺁﻳﻨﻪ‬
‫هﻴﭻ ﻧﺒﻮدي هﻴﭻ ﺧﻮاهﻲ ﺷﺪ ﮐﻨﻮن هﻢ هﻴﭻ ﺑﺎش‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ اي ﻋﻄﺎر هﻴﭻ ﺁﻳﻲ هﻤﻪ ﮔﺮدي ﻣﺪام‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻧﺎﺷﺴﺘﻪ رخ و ﮔﺮﻩ زدﻩ ﻣﻮي‬
‫ﭼﻮن ﻣﺨﻤﻮران ﮔﺮﻩ ﺑﺮ اﺑﺮوي‬
‫ﮐﺎي ﻣﻦ ز ﻣﻴﺎن ﺟﺎﻧﺖ هﻨﺪوي‬
‫ﮐﻮ ﭼﺸﻢ ﮐﻪ ﺑﻨﮕﺮد زهﻲ روي‬
‫زﻳﺮ ﻗﺪﻣﺶ ﺑﻬﺸﺖ ﺷﺪ ﮐﻮي‬
‫ﻣﻲﮔﻔﺖ ﺑﻪ هﺎي هﺎي ﮐﺎي هﻮي‬
‫ﭼﻮن ﺑﺎد هﻤﻲ رود ﺑﻪ هﺮ ﺳﻮي‬
‫ﺑﺮ روي ﺗﻮ ﻣﻲدهﺪ ﺑﻪ ﺻﺪ روي‬
‫ﺑﺎ دوﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﻴﻢ ﺟﺎن ﺳﺨﻦ ﮔﻮي‬
‫درﺁﻣﺪ از در ﻣﺴﺠﺪ ﭘﮕﺎهﻲ‬
‫ﺳﻴﻪ ﮔﺮ ﺑﻮد و ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺳﻴﺎهﻲ‬
‫ﻓﺮو ﻣﻲرﻳﺨﺖ ﮐﻔﺮي و ﮔﻨﺎهﻲ‬
‫ﺑﺪو ﮔﻔﺖ اي اﺳﻴﺮ ﺁب و ﺟﺎهﻲ‬
‫ﺑﺴﻮز ﺁﺧﺮ ﭼﻮ ﺁﺗﺶ ﮔﺎهﮕﺎهﻲ‬
‫ز ﺟﺎن ﺁﺗﺸﻴﻦ ﭼﻮن ﺁﺗﺶ ﺁهﻲ‬
‫ﻧﻪ روﻳﻲ ﻣﺎﻧﺪ در دﻳﻦ و ﻧﻪ راهﻲ‬
‫ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁورد از ﺁب ﺧﻀﺮ ﭼﺎهﻲ‬
‫ﮐﻪ ﺷﺪ در ﺑﻲ ﻧﺸﺎﻧﻲ ﭘﺎدﺷﺎهﻲ‬
‫ﻧﻴﺮزﻳﺪش ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮگ ﮐﺎهﻲ‬
‫دل ز ﻣﻦ ﺑﺮﺑﻮدﻩاي ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﺎواﻧﻲ دهﻲ‬
‫زاﻧﮑﻪ هﻢ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻓﺸﺎﻧﻢ ﮔﺮ ﻣﺮا ﺟﺎﻧﻲ دهﻲ‬
‫‪٤٤٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺳﺮﻣﺴﺖ درﺁﻣﺪ از ﺳﺮ ﮐﻮي‬
‫ﺳﺮﻣﺴﺖ درﺁﻣﺪ از ﺳﺮ ﮐﻮي‬
‫وز ﺑﻲ ﺧﻮاﺑﻲ دو ﭼﺸﻢ ﻣﺴﺘﺶ‬
‫ﺗﺮﮎ ﻓﻠﮑﺶ ﺑﻪ ﺟﺎن هﻤﻲ ﮔﻔﺖ‬
‫ﻓﺮﻳﺎد ﮐﻨﺎن ﻓﻠﮏ ﮐﻪ اﺣﺴﻨﺖ‬
‫ﭘﻴﺶ ﻟﺒﺶ ﺁب ﺧﻀﺮ ﺷﺪ ﺧﺎﮎ‬
‫دل زار ﺑﻪ هﺎي هﺎي ﺑﮕﺮﻳﺴﺖ‬
‫ﻳﮑﺪم ﺑﻨﺸﻴﻦ ﮐﻪ اﻳﻦ دل ﻣﺴﺖ‬
‫ﺟﺎن ﻣﻲﺧﻮاهﺪ ز هﺮ ﮐﺴﻲ وام‬
‫ﻋﻄﺎر ﺗﻮﻳﻲ و ﻧﻴﻢ ﺟﺎﻧﻲ‬
‫ﻧﮕﺎري ﻣﺴﺖ ﻻﻳﻌﻘﻞ ﭼﻮ ﻣﺎهﻲ‬
‫ﻧﮕﺎري ﻣﺴﺖ ﻻﻳﻌﻘﻞ ﭼﻮ ﻣﺎهﻲ‬
‫ﺳﻴﻪ زﻟﻒ و ﺳﻴﻪ ﭼﺸﻢ و ﺳﻴﻪ دل‬
‫ز هﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﮐﻪ اﻧﺪر زﻟﻒ او ﺑﻮد‬
‫درﺁﻣﺪ ﭘﻴﺶ ﭘﻴﺮ ﻣﺎ ﺑﻪ زاﻧﻮ‬
‫ﻓﺴﺮدي هﻤﭽﻮ ﻳﺦ از زهﺪ ﮐﺮدن‬
‫ﭼﻮ ﭘﻴﺮ ﻣﺎ ﺑﺪﻳﺪ او را ﺑﺮﺁورد‬
‫ز راﻩ اﻓﺘﺎد و روي ﺁورد در ﮐﻔﺮ‬
‫ﺑﻪ ﺗﺎرﻳﮑﻲ زﻟﻒ او ﻓﺮو رﻳﺨﺖ‬
‫دﮔﺮ هﺮﮔﺰ ﻧﺸﺎن او ﻧﺪﻳﺪم‬
‫اﮔﺮ ﻋﻄﺎر ﺑﺎ او هﻢ ﺑﺮﻓﺘﻲ‬
‫ﺟﺎن ﺑﻪ ﻟﺐ ﺁوردﻩام ﺗﺎ از ﻟﺒﻢ ﺟﺎﻧﻲ دهﻲ‬
‫ﺟﺎن ﺑﻪ ﻟﺐ ﺁوردﻩام ﺗﺎ از ﻟﺒﻢ ﺟﺎﻧﻲ دهﻲ‬
‫از ﻟﺒﺖ ﺟﺎﻧﻲ هﻤﻲ ﺧﻮاهﻢ ﺑﺮاي ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﻤﭽﻮ زﻟﻒ ﺧﻮﻳﺶ در ﮐﺎر ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻲ دهﻲ‬
‫زﻟﻒ ﺑﻔﺸﺎﻧﻲ و از هﺮ ﺣﻠﻘﻪ ﭼﻮﮔﺎﻧﻲ دهﻲ‬
‫ﻣﻲﺳﺰد ﮔﺮ ﻳﮏ ﺷﮑﺮ ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧﻲ دهﻲ‬
‫ﭼﻮن ﺳﮕﺎن ﮐﻮي ﺧﻮﻳﺸﻢ رﻳﺰﻩي ﺧﻮاﻧﻲ دهﻲ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻤﮑﻦ ﮔﺮ ﭼﻨﺎن ﻣﻠﮑﻲ ﺑﻪ درﺑﺎﻧﻲ دهﻲ‬
‫اﻳﻦ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﺮﺁﻳﺪ ﮔﺮ ﺗﻮ ﻓﺮﻣﺎﻧﻲ دهﻲ‬
‫هﺮ دﻣﻢ ﺗﺸﻨﻪ ﺟﮕﺮ ﺳﺮ در ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻲ دهﻲ‬
‫دﺳﺖ ﺁن داري ﮐﻪ ﺗﻮ داد ﺳﺨﻦ داﻧﻲ دهﻲ‬
‫ﺑﺮ هﻤﻪ ﻣﻲﺗﺎﺑﺪ اﻻ ﺑﺮ رهﻲ‬
‫ﺑﺮ ﻣﻦ و ﻣﻦ ﻣﻲﻧﺒﻴﻨﻢ ز اﺑﻠﻬﻲ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺸﻢ ﮐﻮر را از وي ﺑﻬﻲ‬
‫ﺑﺎز ﮔﺮدد ﺧﺸﮏ ﻟﺐ دﺳﺘﻲ ﺗﻬﻲ‬
‫ﺧﺸﮏ ﻟﺐ هﻢ ﻣﺒﺘﺪي هﻢ ﻣﻨﺘﻬﻲ‬
‫دﻳﮕﺮان هﺴﺘﻨﺪ از ﻣﺸﺘﻲ ﮐﻬﻲ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ از اﻳﺸﺎن ﮐﺴﻲ را ﺁﮔﻬﻲ‬
‫ﻧﻪ ﻣﻬﻲ اﺳﺖ ﺁﻧﺠﺎﻳﮕﺎﻩ و ﻧﻪ ﮐﻬﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ اﻳﻨﺠﺎ دو ﺟﻬﺎن ﺑﺮهﻢ ﻧﻬﻲ‬
‫ﭼﻨﺪ ﮔﻮﻳﻲ ﮐﻮﺗﻬﻲ ﺑﺮ ﮐﻮﺗﻬﻲ‬
‫ﺳﺮﮐﺸﺎن را ﺑﺎر ﺑﺮ ﮔﺮدن ﻧﻬﻲ‬
‫ﻣﻨﺖ روي زﻣﻴﻦ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻧﻬﻲ‬
‫داغ ﮔﻪ ﺑﺮ ﺟﺎن و ﮔﻪ ﺑﺮ ﺗﻦ ﻧﻬﻲ‬
‫دام ﻣﻦ زان ﻧﺮﮔﺲ رهﺰن ﻧﻬﻲ‬
‫ﺧﺎرم از ﻣﮋﮔﺎن ﭼﻮن ﺳﻮزن ﻧﻬﻲ‬
‫‪٤٤١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺗﻮ هﻤﻲ ﺧﻮاهﻲ ﮐﻪ هﺮ ﺗﺎﺑﻲ اﻧﺪر زﻟﻒ ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﻣﻦ ﭼﻮ ﮔﻮﻳﻲ ﭘﺎ و ﺳﺮ ﮔﻢ ﮐﺮدﻩام ﺗﺎ ﺗﻮ ﻣﺮا‬
‫ﻣﻦ ﮐﻴﻢ ﻣﻬﻤﺎن ﺗﻮ‪ ،‬ﺗﻮ ﺗﻨﮓهﺎ داري ﺷﮑﺮ‬
‫ﻣﻦ ﺳﮓ ﮐﻮي ﺗﻮام ﺷﻴﺮي ﺷﻮم ﮔﺮ ﮔﺎﻩ ﮔﺎﻩ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻤﻲﻳﺎﺑﻨﺪ از وﺻﻞ ﺗﻮ ﺷﺎهﺎن ذرﻩاي‬
‫ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﻮن ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻻﻳﻲ ﺗﻮ دﺳﺖ‬
‫ﮐﻲ رﺳﻢ در ﮔﺮد وﺻﻞ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻣﻲﺑﻨﮕﺮم‬
‫داد از ﺑﻴﺪاد ﺗﻮ ﻋﻄﺎر ﻣﺴﮑﻴﻦ دل ز دﺳﺖ‬
‫ﺁﻓﺘﺎب روﻳﺖ اي ﺳﺮو ﺳﻬﻲ‬
‫ﺁﻓﺘﺎب روﻳﺖ اي ﺳﺮو ﺳﻬﻲ‬
‫ﻧﻲ ﺧﻄﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﻲﺗﺎﺑﺪ ﺑﺴﻲ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺮ ﺟﻤﺎل ﻳﻮﺳﻒ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻮد ﮐﺰ ﺑﺤﺮ ﭘﺮ ﮔﻮهﺮ ﺑﺴﻲ‬
‫ﺑﺎز ﮔﺮدﻳﺪﻧﺪ ازﻳﻦ ﺑﺤﺮ ﻋﺠﺐ‬
‫ﻗﻌﺮ اﻳﻦ درﻳﺎ ﺟﺰﻳﻦ درﻳﺎ ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﺣﻠﻘﻪ ﺑﺮ در ﻣﻲزﻧﻨﺪ و ﻣﻲروﻧﺪ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ را ﺟﺰ ﻋﺠﺰ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻣﻲ ﻓﺮو اﻓﺘﺪ درﻳﻦ ﺣﻴﺮت زهﻢ‬
‫اي ﻓﺮﻳﺪ اﻳﻨﺠﺎ ﮐﻪ هﺴﺘﻲ ﻣﺤﻮ ﮔﺮد‬
‫زﻟﻒ ﺗﻴﺮﻩ ﺑﺮ رخ روﺷﻦ ﻧﻬﻲ‬
‫زﻟﻒ ﺗﻴﺮﻩ ﺑﺮ رخ روﺷﻦ ﻧﻬﻲ‬
‫روي ﺑﻨﻤﺎﻳﻲ ﭼﻮ ﻣﺎﻩ ﺁﺳﻤﺎن‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ از زﻧﺠﻴﺮ زﻟﻒ ﺗﺎﻓﺘﻪ‬
‫وﻗﺖ ﻧﺎﻣﺪ ﮐﺰ ﻧﻤﮑﺪان ﻟﺒﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺳﺮ ﻳﮏ رﺷﺘﻪ ﻳﺎﺑﻢ از ﺗﻮ ﺑﺎز‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫اﺷﮏ رﻳﺰد ﻧﺎم ﻣﻦ دﺷﻤﻦ ﻧﻬﻲ‬
‫ﺑﻲرﺧﻢ ﺑﺮ دﻳﺪﻩي روﺷﻦ ﻧﻬﻲ‬
‫ﺗﻮ ﻣﺮا در ﻋﺸﻖ ﺗﺮ داﻣﻦ ﻧﻬﻲ‬
‫هﻤﭽﻮ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﻮي ﭘﻴﺮاهﻦ ﻧﻬﻲ‬
‫ﺑﺎر ﻏﻢ ﺑﺮ ﺟﺎن ﻣﺮد و زن ﻧﻬﻲ‬
‫اﻓﺼﺢ ﺁﻓﺎق را اﻟﮑﻦ ﻧﻬﻲ‬
‫ﮔﻪ ز ﺗﻨﻢ ﺟﺎن ﺑﻪ ﻳﮏ ﻧﻈﺮ ﺑﺮﺑﺎﻳﻲ‬
‫ﮔﻪ دل و ﮔﻪ ﺟﺎن ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺑﺮﺑﺎﻳﻲ‬
‫ﻋﻘﻞ ﺑﺮاﻧﺪازي و ﺑﺼﺮ ﺑﺮﺑﺎﻳﻲ‬
‫از ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ هﺰار ﺳﺮ ﺑﺮﺑﺎﻳﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﻨﺎﻧﻲ ز ﻣﻪ ﻗﻤﺮ ﺑﺮﺑﺎﻳﻲ‬
‫ﮐﺰ ﻟﺐ ﺧﻮد زاﻳﻨﻪ ﺷﮑﺮ ﺑﺮﺑﺎﻳﻲ‬
‫ﻃﺮف ﻧﺪارم ﮐﻪ از ﮐﻤﺮ ﺑﺮﺑﺎﻳﻲ‬
‫ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺪان ﺑﻨﮕﺮي ﮐﻪ زر ﺑﺮﺑﺎﻳﻲ‬
‫ﺳﻴﺮ ﻧﮕﺮدي ﺗﻮ و دﮔﺮ ﺑﺮﺑﺎﻳﻲ‬
‫ﺟﻬﺪ ﺑﺮ ﺁن ﮐﻦ ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮﺑﺎﻳﻲ‬
‫از ﻟﺐ او ﻳﮏ ﺷﮑﺮ اﮔﺮ ﺑﺮﺑﺎﻳﻲ‬
‫ﻧﻪ راﻩ ﺗﻮ را ﺳﺮي ﻧﻪ ﭘﺎﻳﻲ‬
‫ﮐﻮﺗﻪ ﻧﮑﻨﺪ ﻣﮕﺮ ﻓﻨﺎﻳﻲ‬
‫ﭼﻮن ﻋﻴﻦ ﻓﻨﺎ ﺑﻮد ﺑﻘﺎﻳﻲ‬
‫ﺁﻧﺠﺎﺳﺖ اﮔﺮ رﺳﻲ ﺑﺠﺎﻳﻲ‬
‫ﺑﺮ ﺑﻮي وﺻﺎل ﺟﺎﻧﻔﺰاﻳﻲ‬
‫ﺷﺪ ﻏﺮﻗﻪ ﺑﻪ ﺑﻮي ﺁﺷﻨﺎﻳﻲ‬
‫‪٤٤٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﺮ ﻣﺮا در دوﺳﺘﻲ ﺗﻮ ز ﭼﺸﻢ‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدي ﺧﻮن ﮔﺮي ﺗﺎ ﻣﻬﺮ ﻋﺸﻖ‬
‫ﮔﺮ ﺑﮕﺮﻳﻢ ﺗﺮ ﺷﻮد داﻣﻦ ﻣﺮا‬
‫ﺑﺎر ﻧﺪهﻲ ﻟﻴﮏ ﻗﺴﻢ ﻋﺎﺷﻘﺎن‬
‫ور دهﻲ در ﻋﻤﺮ ﺧﻮد ﺑﺎر ﺟﻤﺎل‬
‫وﺻﻒ ﺗﻮ ﭼﻮن از ﻓﺮﻳﺪ ﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ‬
‫ﮔﻪ ﺑﻪ ﮐﺮﺷﻤﻪ دﻟﻢ ز ﺑﺮ ﺑﺮﺑﺎﻳﻲ‬
‫ﮔﻪ ﺑﻪ ﮐﺮﺷﻤﻪ دﻟﻢ ز ﺑﺮ ﺑﺮﺑﺎﻳﻲ‬
‫ﻧﻨﮓ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﺗﻮ را ﮐﻪ هﻴﭻ ﮐﺴﻲ را‬
‫ﭼﻮن ﺗﺘﻖ از ﺁﻓﺘﺎب ﭼﻬﺮﻩ ﮐﻨﻲ دور‬
‫ﭼﻮن ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﺳﺮﮐﺸﻲ ﮐﻨﺪ ﺁﻏﺎز‬
‫از ﺳﺮ ﮐﻴﻦ زان ﺳﻨﺎن ﻏﻤﺰﻩ ﮐﻨﻲ ﺗﻴﺰ‬
‫ﻗﺼﺪ ﮐﻨﻲ ﭼﻮن در ﺁﻳﻨﻪ ﻧﮕﺮي ﺗﻮ‬
‫ﺑﺮ ﻃﺮﻓﻲ ﻣﻲروي ز ﻣﻦ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﺴﺖ‬
‫در رخ ﻣﻦ ﻧﻨﮕﺮي ﺑﻪ دﻳﺪﻩي رﺣﻤﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺮﺑﺎﻳﻲ هﺰار دل ﺗﻮ ﺑﻪ روزي‬
‫ﭼﻮن ﻧﺸﮑﻴﺒﻲ ز دﻟﺮﺑﺎﻳﻲ ﻋﺸﺎق‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ اﺑﺪ اي ﻓﺮﻳﺪ ﺗﻮ ﺑﻨﻤﻴﺮي‬
‫اي راﻩ ﺗﻮ را دراز ﻧﺎﻳﻲ‬
‫اي راﻩ ﺗﻮ را دراز ﻧﺎﻳﻲ‬
‫اﻳﻦ راﻩ دراز ﺳﺎﻟﮑﺎن را‬
‫ﻋﺎﺷﻖ ز ﻓﻨﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﺮﺳﺪ‬
‫ﭼﻮن از ﺗﻮ ﻧﻤﺎﻧﺪ هﻴﭻ ﺑﺮ ﺟﺎي‬
‫اي دل ﺑﻨﺸﺴﺘﻪاي هﻤﻪ روز‬
‫در ﻟﺠﻪي ﺑﺤﺮ ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫داﻧﻲ ﻧﺮﺳﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﺳﺰاﻳﻲ‬
‫ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺖ ﺑﺎ ﮔﺪاﻳﻲ‬
‫ﻣﻲ ﺧﻮرد ز دﺳﺖ ﭘﺎدﺷﺎﻳﻲ‬
‫ﻓﺎرغ ﺑﻮد از ﻏﻢ ﭼﻮ ﻣﺎﻳﻲ‬
‫رﻩ ﭘﻴﻤﻮدم ز ﺗﻨﮕﻨﺎﻳﻲ‬
‫ﺑﺎﻧﮕﻲ ﻧﺸﻨﻴﺪم از دراﻳﻲ‬
‫دل ﺧﻮش ﮐﻨﺪي ﺑﻪ ﻣﺮﺣﺒﺎﻳﻲ‬
‫اﮐﻨﻮن ﻣﻨﻢ و ﮐﻠﻴﺴﻴﺎﻳﻲ‬
‫از ﺣﻠﻘﻪي زﻟﻒ دﻟﺮﺑﺎﻳﻲ‬
‫زان هﺮ ﮔﺮهﻲ ﮔﺮﻩﮔﺸﺎﻳﻲ‬
‫ﺧﻮنرﻳﺰي اوﺳﺖ ﺧﻮن ﺑﻬﺎﻳﻲ‬
‫دﻳﺮي اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻤﻲ ﺻﻼﻳﻲ‬
‫دادﻧﺪ ﻧﺸﺎن ﭘﺎرﺳﺎﻳﻲ‬
‫از ﺁﻓﺖ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻧﻤﺎﻳﻲ‬
‫ﺗﻦ ﻣﻦ ﺟﺎﻳﻲ و دﻟﻢ ﺟﺎﻳﻲ‬
‫هﺮ دﻣﻢ ﺳﻮي ﺷﻴﻮﻩاي راﻳﻲ‬
‫ﮔﺎﻩ ﺷﻴﺒﻲ و ﮔﺎﻩ ﺑﺎﻻﻳﻲ‬
‫هﻤﭽﻮ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ هﻴﭻ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ‬
‫ﻣﺎﻧﺪﻩام در ﻣﻴﺎن ﻏﻮﻏﺎﻳﻲ‬
‫راﻩ ﮔﻢ ﮐﺮدﻩام ﺑﻪ ﺻﺤﺮاﻳﻲ‬
‫ﮐﻪ در اﻓﺘﺎدﻩام ﺑﻪ درﻳﺎﻳﻲ‬
‫ﮐﺎر هﺮ ﻧﺎزﮐﻲ و رﻋﻨﺎﻳﻲ‬
‫ﻣﻲﭘﺰم ﺑﺮ ﮐﻨﺎرﻩ ﺳﻮداﻳﻲ‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺮ اﻣﻴﺪ ﻓﺮداﻳﻲ‬
‫ﮐﺲ ﭼﻮ ﻋﻄﺎر هﻴﭻ ﺷﻴﺪاﻳﻲ‬
‫‪٤٤٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫دري ﮐﻪ ﺑﻪ هﺮ دو ﮐﻮن ارزد‬
‫هﺮﮔﺰ دﻳﺪي ﮐﻪ هﻴﭻ ﺳﻠﻄﺎن‬
‫هﺮﮔﺰ دﻳﺪي ﮐﻪ رﻧﺪ ﮔﻠﺨﻦ‬
‫اي دل ﺧﻮن ﺧﻮر ﮐﻪ ﺁن ﭼﻨﺎن ﻣﺎﻩ‬
‫اي ﺑﺲ ﮐﻪ ﻣﻦ اﻧﺪرﻳﻦ ﺑﻴﺎﺑﺎن‬
‫دردا ﮐﻪ ز اﺷﺘﺮان راهﺶ‬
‫ﺑﺎري ﭼﻪ ﺑﺪي ﮐﻪ ﻏﻮل را هﻢ‬
‫ﭼﻮن در ﺧﻮر ﺻﻮﻣﻌﻪ ﻧﻴﻢ ﻣﻦ‬
‫در ﺑﺴﺘﻪ ﭼﻬﺎر ﮔﻮﺷﻪ زﻧﺎر‬
‫ﺑﺲ ﭘﺮﮔﺮﻩ اﺳﺖ زﻟﻔﺶ و هﺴﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺧﻮن دﻟﻢ ﺑﺮﻳﺰد ﺁن زﻟﻒ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺳﺮ ﻋﻴﻦ ﻋﺸﻖ داري‬
‫ورﻧﻪ ز درم ﺑﺮو ﮐﻪ در ﭘﺎش‬
‫ﻋﻄﺎر ﺗﻮ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻧﮕﻪ دار‬
‫ﻣﻨﻢ و ﮔﻮﺷﻪاي و ﺳﻮداﻳﻲ‬
‫ﻣﻨﻢ و ﮔﻮﺷﻪاي و ﺳﻮداﻳﻲ‬
‫هﺮ زﻣﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻤﻲ ﻣﻴﻠﻲ‬
‫ﻣﺎﻧﺪﻩ در اﻧﻘﻼب ﭼﻮن ﮔﺮدون‬
‫ﺳﺎﮐﻦ ﮔﻮﺷﻪي ﺟﻬﺎن ز ﺟﻬﺎن‬
‫اي ﻋﺠﺐ ﮔﺮﭼﻪ ﻣﺎﻧﺪﻩام ﺗﻨﻬﺎ‬
‫رهﺰن ﻣﻦ ﺑﺴﻲ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ‬
‫ﮐﺎرم اﮐﻨﻮن ز دﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﮕﺬﺷﺖ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻏﺮﻗﻪ ﺷﺪن درﻳﻦ درﻳﺎ‬
‫ﻣﻦ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﻋﻤﺮ ﺧﺎم ﻃﻤﻊ‬
‫ﻣﺎﻧﺪﻩ اﻣﺮوز ﺑﺎ دﻟﻲ ﭘﺮ ﺧﻮن‬
‫اﻟﻐﻴﺎث اﻟﻐﻴﺎث زاﻧﮑﻪ ﻧﺪﻳﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﻤﺎﻧﺪم ﺑﻲ ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎن ﮐﺠﺎﻳﻲ‬
‫ﻧﻪ در ﺟﺎن ﻧﻪ ﺑﺮون از ﺟﺎن ﮐﺠﺎﻳﻲ‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻴﺪا ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺠﺎﻳﻲ‬
‫ﻧﺪارد درد ﻣﻦ درﻣﺎن ﮐﺠﺎﻳﻲ‬
‫ز ﭘﺎ اﻓﺘﺎدﻩام ﺣﻴﺮان ﮐﺠﺎﻳﻲ‬
‫ﻧﻪ ﮐﻔﺮم ﻣﺎﻧﺪ و ﻧﻪ اﻳﻤﺎن ﮐﺠﺎﻳﻲ‬
‫ﭼﻮ ﮔﻮﻳﻲ در ﺧﻢ ﭼﻮﮔﺎن ﮐﺠﺎﻳﻲ‬
‫ﺷﺪم ﭼﻮن ذرﻩ ﺳﺮﮔﺮدان ﮐﺠﺎﻳﻲ‬
‫ﻧﺪاﻧﻢ ﺗﺎ درﻳﻦ ﻃﻮﻓﺎن ﮐﺠﺎﻳﻲ‬
‫ﮐﻪ ﺷﺪ ﺑﺮ وي ﺟﻬﺎن زﻧﺪان ﮐﺠﺎﻳﻲ‬
‫ﻣﻮﻧﺲ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺳﻮداﻳﻲ‬
‫ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻘﺖ از ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ‬
‫ﻧﺪهﺪ ﻋﺸﻖ دﺳﺖ رﻋﻨﺎﻳﻲ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﭼﺎرﺳﻮي رﺳﻮاﻳﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ از رخ ﻧﻘﺎب ﺑﮕﺸﺎﻳﻲ‬
‫ﺗﻮ ز ﻏﻴﺮت ﺟﻤﺎل ﻧﻨﻤﺎﻳﻲ‬
‫ﻣﺎ ﻧﻬﺎﻧﻴﻢ و ﺗﻮ هﻮﻳﺪاﻳﻲ‬
‫ذرﻩاي هﺴﺘﻲ اﺳﺖ هﺮ ﺟﺎﻳﻲ‬
‫راﺳﺖ ﻧﺎﻳﺪ دوﻳﻲ و ﻳﮑﺘﺎﻳﻲ‬
‫هﻴﭻ راهﻲ ﺑﺠﺰ ﺷﮑﻴﺒﺎﻳﻲ‬
‫دوش از ﺳﺮ ﺑﻴﻬﻮﺷﻲ و ز ﻏﺎﻳﺖ ﺧﻮدراﻳﻲ‬
‫رﻓﺘﻢ ﮔﺬري ﮐﺮدم ﺑﺮ ﻳﺎر ز ﺷﻴﺪاﻳﻲ‬
‫‪٤٤٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ز ﻋﺸﻘﺖ ﺳﻮﺧﺘﻢ اي ﺟﺎن ﮐﺠﺎﻳﻲ‬
‫ز ﻋﺸﻘﺖ ﺳﻮﺧﺘﻢ اي ﺟﺎن ﮐﺠﺎﻳﻲ‬
‫ﻧﻪ ﺟﺎﻧﻲ و ﻧﻪ ﻏﻴﺮ از ﺟﺎن ﭼﻪ ﭼﻴﺰي‬
‫ز ﭘﻴﺪاﻳﻲ ﺧﻮد ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪي‬
‫هﺰاران درد دارم ﻟﻴﮏ ﺑﻲ ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮ ﺗﻮ ﺣﻴﺮان ﺧﻮد را دﺳﺖ ﮔﻴﺮي‬
‫ز ﺑﺲ ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ در ﺧﻮن ﺑﮕﺸﺘﻢ‬
‫ﺑﻴﺎ ﺗﺎ در ﻏﻢ ﺧﻮﻳﺸﻢ ﺑﺒﻴﻨﻲ‬
‫ز ﺷﻮق ﺁﻓﺘﺎب ﻃﻠﻌﺖ ﺗﻮ‬
‫ﺷﺪ از ﻃﻮﻓﺎن ﭼﺸﻤﻢ ﻏﺮﻗﻪ ﮐﺸﺘﻲ‬
‫ﭼﻨﺎن دﻟﺘﻨﮓ ﺷﺪ ﻋﻄﺎر ﺑﻲ ﺗﻮ‬
‫از ﻏﻤﺖ روز و ﺷﺐ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ‬
‫از ﻏﻤﺖ روز و ﺷﺐ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎن را ز ﺑﻴﺦ و ﺑﻦ ﺑﺮﮐﻨﺪ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺑﺎ ﻧﺎم و ﻧﻨﮓ ﻧﺎﻳﺪ راﺳﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ را ﺳﺮ ﺑﺮهﻨﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺮد‬
‫ﺑﺲ ﮐﻪ ﺧﻔﺘﻨﺪ ﻋﺎﺷﻘﺎن در ﺧﻮن‬
‫ﺗﺎ ز ﻣﺎ ذرﻩاي هﻤﻲ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫در ﺣﺠﺎﺑﻴﻢ ﻣﺎ ز هﺴﺘﻲ ﺧﻮﻳﺶ‬
‫هﺴﺘﻲ ﻣﺎ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ هﺴﺘﻲ ﺗﻮ‬
‫هﺴﺘﻲ ﻣﺎ و هﺴﺘﻲ ﺗﻮ دوﻳﻲ اﺳﺖ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻋﻄﺎر را درﻳﻦ ﺗﮏ و ﭘﻮي‬
‫دوش از ﺳﺮ ﺑﻴﻬﻮﺷﻲ و ز ﻏﺎﻳﺖ ﺧﻮدراﻳﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺣﻠﻘﻪ ﺑﺰدم ﮔﻔﺘﺎ ﻧﻪ ﻣﺮد در ﻣﺎﻳﻲ‬
‫ﮔﻔﺘﺎ ﺑﺮو و ﺑﻨﺸﻴﻦ اي ﻋﺎﺷﻖ هﺮﺟﺎﻳﻲ‬
‫ﻣﺎﻧﺎ ﮐﻪ دﮔﺮ ﻣﺴﺘﻲ ﻳﺎ واﻟﻪ و ﺳﻮداﻳﻲ‬
‫ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ و روﺣﺎﻧﻲ ﺑﮕﺬار ﺑﻪ ﻳﻐﻤﺎﻳﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻮ ﮐﻪ وﺟﻮدت را از ﻏﻴﺮ ﺑﭙﺎﻻﻳﻲ‬
‫از ﺧﻮد ﭼﻮ ﺷﺪي ﺑﻴﺨﻮد ﺑﺮﺧﻴﺰ ﭼﻪ ﻣﻲﻳﺎﺑﻲ‬
‫از ﻧﻮح ﺑﻼ ﻣﮕﺮﻳﺰ ﮔﺮ ﻋﺎﺷﻖ درﻳﺎﻳﻲ‬
‫زﻧﺎر رﻳﺎ ﺑﮕﺴﻞ ﮔﺮ زاﻧﮑﻪ ﻧﻪ ﺗﺮﺳﺎﻳﻲ‬
‫ﮐﻮ هﺴﺖ ﭼﻮ ﺳﺮﺑﺎزان ﺟﺎن دادﻩ ﺑﻪ رﺳﻮاﻳﻲ‬
‫ﺗﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﻧﮕﺮدي ﺗﻮ ﮐﻲ ﻣﺤﺮم ﻣﺎ ﺁﻳﻲ‬
‫ﺑﻴﺨﻮد ﺷﻮ و ﭘﺲ ﺧﻮد را ﺑﻨﮕﺮ ﮐﻪ ﭼﻪ زﻳﺒﺎﻳﻲ‬
‫هﻢ ﻣﺨﺰن اﺳﺮاري هﻢ ﻣﻄﺮح ﻳﻐﻤﺎﻳﻲ‬
‫اﻧﺪر ﺗﻮ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻳﺪ ﭼﻮن ﺁﻳﻨﻪ ﺑﺰداﻳﻲ‬
‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ دل ﻧﻪ ﻋﻘﻞ و ﻧﻪ راﻳﻲ‬
‫ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺎد ﭘﻴﻤﺎﻳﻲ‬
‫ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺳﺮي و ﻧﻪ ﭘﺎﻳﻲ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺻﻔﺖ ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ‬
‫ﺑﻲ واﺳﻄﻪ در ﮐﺸﻴﺪﻩ درﻳﺎﻳﻲ‬
‫زﻳﻦ ﺷﻴﻮﻩ ﻧﺪﻳﺪﻩاﻳﻢ ﺳﻮداﻳﻲ‬
‫از ﻧﮑﺘﻪي ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻏﻮﻏﺎﻳﻲ‬
‫هﺮ ﺳﺎﻋﺖ از ﺁن دوم ﺑﻪ هﺮ ﺟﺎﻳﻲ‬
‫ﻋﻄﺎر ﻧﻪ ﻋﺎﻗﻠﻲ ﻧﻪ ﺷﻴﺪاﻳﻲ‬
‫دﻳﺪم ﺑﻪ در دﻳﺮي ﭼﻮن ﺑﺖ ﮐﻪ ﺑﻴﺎراﻳﻲ‬
‫‪٤٤٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻗﻼش و ﻗﻠﻨﺪرﺳﺎن رﻓﺘﻢ ﺑﻪ در ﺟﺎﻧﺎن‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﺮا ﺑﻨﻤﺎ دﻳﺪار ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻴﻨﻢ‬
‫اﻳﻦ ﭼﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻲ وﻳﻦ ﭼﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻲﺟﻮﻳﻲ‬
‫ﺑﺎ ﻗﺎﻟﺐ ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻧﺮود ﮐﺎري‬
‫رو ﺧﺮﻗﻪي ﺟﺴﻤﺖ را در ﺁب ﻓﻨﺎ ﻣﻲزن‬
‫ﺗﺎ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺗﻮ ﺧﻮاهﻲ ﺑﻮد ﺑﻨﺸﻴﻦ ﭼﻮ دﮔﺮ ﻳﺎران‬
‫ﺳﻴﻠﻲ ﺟﻔﺎ ﻣﻲﺧﻮر ﮔﺮ ﻃﺎﻟﺐ اﻳﻦ راهﻲ‬
‫ﻧﺎﻗﻮس هﻮا ﺑﺸﮑﻦ ﮔﺮ زاﻧﮑﻪ ﻧﻪ ﮔﺒﺮي ﺗﻮ‬
‫درديﮐﺶ درد ﻣﺎ در راﻩ ﮐﺴﻲ ﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﺗﻮ زاهﺪ و ﻣﺴﺘﻮري در هﺴﺘﻲ ﺧﻮد ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﺧﻮد را ﭼﻮ ﺗﻮ ﻧﺸﻨﺎﺳﻲ ﺣﻘﺎ ﮐﻪ ﭼﻮ ﻧﺴﻨﺎﺳﻲ‬
‫هﻢ ﺧﻮاﻧﭽﻪﮐﺶ ﺻﻨﻌﻲ هﻢ ﻣﺎﺋﺪﻩ و ﺧﻮاﻧﻲ‬
‫ﺁﻳﻴﻨﻪي دﻳﺪاري ﺟﺴﻢ ﺗﻮ ﺣﺠﺎب ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﺳﺮ ﺑﺮهﻨﻪ ﮐﺮدﻩام ﺑﻪ ﺳﻮداﻳﻲ‬
‫ﺳﺮ ﺑﺮهﻨﻪ ﮐﺮدﻩام ﺑﻪ ﺳﻮداﻳﻲ‬
‫ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﭘﺮ ﺁب ﭘﺎي در ﺁﺗﺶ‬
‫ﭼﻮن ﮔﻮي ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ در ﺧﻢ ﭼﻮﮔﺎن‬
‫از ﺻﺤﺒﺖ اﺧﺘﺮان ﺻﻮرتﺑﻴﻦ‬
‫هﺮ روز ز ﺗﺸﻨﮕﻲ ﭼﻮ ﺁﺗﺶ‬
‫هﺮ ﺳﻮداﻳﻲ ﮐﻪ ﺑﻴﻨﺪم ﮔﻮﻳﺪ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻨﺸﻴﻨﻢ ﺑﻪ ﻧﻄﻖ ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫ﭼﻮن ﻳﮑﺠﺎﻳﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻧﮕﺬارﻧﺪ‬
‫زﻳﻦ واﻗﻌﻪاي ﮐﻪ ﮐﺲ ﻧﺸﺎن ﻧﺪهﺪ‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪاي دﻳﺸﺐ در ﻏﺎﻳﺖ ﺗﺮﺳﺎﻳﻲ‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪاي دﻳﺸﺐ در ﻏﺎﻳﺖ ﺗﺮﺳﺎﻳﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻃﺮف ﮐﻠﻪ اﺷﮑﺴﺘﻪ از ﺷﻮﺧﻲ و رﻋﻨﺎﻳﻲ‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪ ﭼﻮن دﻳﺪم ﺑﻲ ﺗﻮش و ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ‬
‫اﻧﺪر ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﻨﺸﺴﺖ ﮔﻔﺘﺎ اﮔﺮ از ﻣﺎﻳﻲ‬
‫ﻣﺎ از ﺗﻮ ﺑﻴﺎﺳﺎﻳﻴﻢ وز ﻣﺎ ﺗﻮ ﺑﻴﺎﺳﺎﻳﻲ‬
‫دارم ز ﺗﻮ ﺻﺪ ﻣﻨﺖ ﮐﺎﻣﺸﺐ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺁﻳﻲ‬
‫در ﺣﺎل دﻟﻢ درﻳﺎﻓﺖ راهﻲ ز هﻮﻳﺪاﻳﻲ‬
‫در دﻳﺮ ﻣﻘﻴﻤﻲ ﺷﺪ دﻳﻦ داد ﺑﻪ ﺗﺮﺳﺎﻳﻲ‬
‫اﮔﺮ ﺧﻮاهﻲ ﮐﻪ ﻳﺎﺑﻲ روﺷﻨﺎﻳﻲ‬
‫ﻣﻴﻨﺪﻳﺶ ﺁن زﻣﺎن ﺗﺎ ﺧﻮد ﮐﺠﺎﻳﻲ‬
‫ﻣﺸﻮ ﻏﺎﻓﻞ هﻤﻲ زن دﺳﺖ و ﭘﺎﻳﻲ‬
‫ﺗﻮ ﻣﻲدان ﺁن ﻧﻔﺲ از ﺧﻮد ﺑﺮاﻳﻲ‬
‫ﮐﺸﻲ در ﭼﺎﻩ ﻣﺤﻨﺖهﺎ ﺑﻼﻳﻲ‬
‫ﺑﻪ هﺮ ﺁﺗﺶ ﮐﻪ ﺧﻮد ﺧﻮاهﻲ درﺁﻳﻲ‬
‫ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﺳﻮزن اي ﻣﺴﮑﻴﻦ ﭼﺮاﻳﻲ‬
‫درﻳﻦ رﻩ ﮔﺮ ﺑﻮرزي ﭘﺎرﺳﺎﻳﻲ‬
‫ﺑﻪ ﻧﺰد اهﻞ دل ﺗﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁﻳﻲ‬
‫اﮐﻨﻮن ﻣﻦ و زﻧﺎري در دﻳﺮ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ‬
‫ز ارﺑﺎب ﻳﻘﻴﻦ ﺑﻮدم ﺳﺮ دﻓﺘﺮ داﻧﺎﻳﻲ‬
‫در ﺑﺘﮑﺪﻩ ﺑﻨﺸﺴﺘﻢ دﻳﻦ دادﻩ ﺑﻪ ﺗﺮﺳﺎﻳﻲ‬
‫ﻧﻪ اﻳﻨﻢ و ﻧﻪ ﺁﻧﻢ ﺗﻦ دادﻩ ﺑﻪ رﺳﻮاﻳﻲ‬
‫ﺑﻨﺸﺴﺘﻪ ﺑﺪم ﻏﻤﮕﻴﻦ ﺷﻮرﻳﺪﻩ و ﺳﻮداﻳﻲ‬
‫ﮐﺎي ﻋﺎﺷﻖ ﺳﺮﮔﺮدان ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ز رﻋﻨﺎﻳﻲ‬
‫ﺑﺎز ﺁي ﺳﻮي درﻳﺎ ﺗﻮ ﮔﻮهﺮ درﻳﺎﻳﻲ‬
‫‪٤٤٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫زﻧﺎر ﮐﻤﺮ ﮐﺮدﻩ وز دﻳﺮ ﺑﺮون ﺟﺴﺘﻪ‬
‫ﭼﻮن ﭼﺸﻢ و ﻟﺒﺶ دﻳﺪم ﺻﺪ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﮕﺮدﻳﺪم‬
‫ﺁﻣﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺳﺮﻣﺴﺖ زﻧﺎر و ﻣﻲ اﻧﺪر دﺳﺖ‬
‫اﻣﺸﺐ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﻲ ﺗﺎج ﺳﺮ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﻲ‬
‫از ﺟﺎن ﮐﻨﻤﺖ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻲ ﻣﻨﺖ و ﺑﻲ ﻋﻠﺖ‬
‫رﻓﺘﻢ ﺑﻪ در دﻳﺮش ﺧﻮردم ز ﻣﻲ ﻋﺸﻘﺶ‬
‫ﻋﻄﺎر ز ﻋﺸﻖ او ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ و ﺣﻴﺮان ﺷﺪ‬
‫دﻻ در راﻩ ﺣﻖ ﮔﻴﺮ ﺁﺷﻨﺎﻳﻲ‬
‫دﻻ در راﻩ ﺣﻖ ﮔﻴﺮ ﺁﺷﻨﺎﻳﻲ‬
‫ﭼﻮ ﻣﺴﺖ ﺧﻨﺐ وﺣﺪت ﮔﺸﺘﻲ اي دل‬
‫در اﻓﺘﺎدي ﺑﻪ درﻳﺎي ﺣﻘﻴﻘﺖ‬
‫وﮔﺮ ﻧﻔﺲ و هﻮا ﻋﻘﻠﺖ رﺑﺎﻳﺪ‬
‫وﮔﺮ هﻤﭽﻮن ﮐﻪ ﻳﻮﺳﻒ ﺧﻮد ﭘﺴﻨﺪي‬
‫ﭼﻮ اﺑﺮاهﻴﻢ ﺑﺖﺑﺸﮑﻦ ﺑﻴﻨﺪﻳﺶ‬
‫ﺗﺒﺮا ﮐﻦ دل از هﺴﺘﻲ ﭼﻮ ﻋﻴﺴﻲ‬
‫ﺷﻮي ﺑﺮ ﻃﻮر ﺳﻴﻨﺎ هﻤﭽﻮ ﻣﻮﺳﻲ‬
‫ﺑﺮو ﻋﻄﺎر ﻣﺴﮑﻴﻦ ﺧﺎﮎ رﻩ ﺷﻮ‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪاﻳﻢ اﻓﮑﻨﺪ از زهﺪ ﺑﻪ ﺗﺮﺳﺎﻳﻲ‬
‫ﺗﺮﺳﺎ ﺑﭽﻪاﻳﻢ اﻓﮑﻨﺪ از زهﺪ ﺑﻪ ﺗﺮﺳﺎﻳﻲ‬
‫دي زاهﺪ دﻳﻦ ﺑﻮدم ﺳﺠﺎدﻩ ﻧﺸﻴﻦ ﺑﻮدم‬
‫اﻣﺮوز دﮔﺮ هﺴﺘﻢ دردي ﮐﺸﻢ و ﻣﺴﺘﻢ‬
‫ﻧﻪ ﻣﺤﺮم اﻳﻤﺎﻧﻢ ﻧﻪ ﮐﻔﺮ هﻤﻲ داﻧﻢ‬
‫دوش از ﻏﻢ ﻓﮑﺮ و دﻳﻦ ﻳﻌﻨﻲ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺁن ﻧﻪ اﻳﻦ‬
‫ﻧﺎﮔﻪ ز درون ﺟﺎن در داد ﻧﺪا ﺟﺎﻧﺎن‬
‫روزي دو ﺳﻪ ﮔﺮ از ﻣﺎ ﮔﺸﺘﻲ ﺗﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﺮﺗﻮ ﺷﻮ ازﻳﻦ دﻋﻮي ﮔﺮ ﺳﻮﺧﺘﻪي ﻣﺎﻳﻲ‬
‫ﻓﺎﻧﻲ ﺷﻮ اﮔﺮ ﻣﺮدي ﺗﺎ ﻣﺤﺮم ﻣﺎ ﺁﻳﻲ‬
‫ﮔﺮ هﻴﭻ ﻧﻤﺎﻧﻲ ﺗﻮ اﻳﻨﺠﺎ ﺷﻮي ﺁﻧﺠﺎﻳﻲ‬
‫ﻧﺮﺳﻲ ﺑﻪ ﮐﺲ ﭼﻮ داﻧﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺳﺮ ﻧﻴﺎﻳﻲ‬
‫ﺧﺒﺮ ﺗﻮ از ﮐﻪ ﭘﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ در ﺧﺒﺮ ﻧﻴﺎﻳﻲ‬
‫ﭼﻮ ﺑﻪ وﺻﻒ ﺗﻮ درﺁﻳﻢ ﺗﻮ ﺑﻪ وﺻﻒ در ﻧﻴﺎﻳﻲ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺤﺮ در ﻧﮕﻨﺠﻲ و ز ﻗﻌﺮ ﺑﺮ ﻧﻴﺎﻳﻲ‬
‫ﭼﻮ ﺷﮑﺮ هﻤﻲ ﻧﺒﺨﺸﻲ ﻧﻤﮏ ﺟﮕﺮ ﻧﻴﺎﻳﻲ‬
‫در دل ﺑﺴﻲ ﺑﮑﻮﺑﻢ ﺗﻮ ز دل ﺑﻪ در ﻧﻴﺎﻳﻲ‬
‫ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺨﺶ ﺁن وﻟﻴﮑﻦ ﺗﻮ ﺑﺪﻳﻦ ﻗﺪر ﻧﻴﺎﻳﻲ‬
‫ﻧﺎزش ﺑﺮود ﺑﻪ هﺮﭼﻪ ﮔﻮﻳﻲ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻓﻠﮏ ﺑﻪ زرد روﻳﻲ‬
‫ﺑﺮ ﺑﻮي وﺻﺎل او ﭼﻪ ﭘﻮﻳﻲ‬
‫ﮔﺮ در رﻩ درد ﻣﺮد اوﻳﻲ‬
‫ﺗﺎ دﺳﺖ ز ﺟﺎن و دل ﻧﺸﻮﻳﻲ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ﺗﻮ ﺗﻮﻳﻲ ﺗﻮﻳﻲ و ﺗﻮﻳﻲ‬
‫ﮔﻢ ﻧﺎﺷﺪﻩ از ﺗﻮ ﭼﻨﺪ ﺟﻮﻳﻲ‬
‫اي ﻏﺮﻩ ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻲ‬
‫ﺑﻨﺪﻳﺶ ﮐﻪ در ﭼﻪ ﺁرزوﻳﻲ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﮐﻢ از ﺳﮕﺎن ﮐﻮﻳﻲ‬
‫اﻓﺰون ز هﺮﭼﻪ داﻧﻲ ﺑﺮﺗﺮ ز هﺮﭼﻪ ﮔﻮﻳﻲ‬
‫‪٤٤٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭘﺲ ﮔﻔﺖ در اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻧﻪ ﮐﻔﺮ ﻧﻪ دﻳﻦ اوﻟﻲ‬
‫هﺮﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﺮ دردي ﮐﻲ ﻣﺤﺮم ﻣﺎ ﮔﺮدي‬
‫ﻋﻄﺎر ﭼﻪ داﻧﻲ ﺗﻮ وﻳﻦ ﻗﺼﻪ ﭼﻪ ﺧﻮاﻧﻲ ﺗﻮ‬
‫رخ ﺗﻮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ در ﻧﻈﺮ ﻧﻴﺎﻳﻲ‬
‫رخ ﺗﻮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ در ﻧﻈﺮ ﻧﻴﺎﻳﻲ‬
‫وﻃﻦ ﺗﻮ از ﮐﻪ ﺟﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ در وﻃﻦ ﻧﮕﻨﺠﻲ‬
‫ﭼﻪ ﮐﺴﻲ ﺗﻮ ﺑﺎري اي ﺟﺎن ﮐﻪ ز ﻏﺎﻳﺖ ﮐﻤﺎﻟﺖ‬
‫ﮔﻬﺮي ﻋﺠﺐ ﺗﺮ از ﺗﻮ ﻧﺸﻨﻴﺪم و ﻧﺪﻳﺪﻳﻢ‬
‫ﭼﻮ ﺑﻪ ﭘﺮدﻩ در ﻧﺸﻴﻨﻲ ﭼﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎن را‬
‫هﻤﻪ دل ﻓﺮو ﮔﺮﻓﺘﻲ ﺑﻪ ﺗﻮ ﮐﻲ رﺳﻢ ﮐﻪ ﮔﺮ ﻣﻦ‬
‫ﺗﻮ ﺑﻴﺎ ﮐﻪ ﺟﺎن ﻋﻄﺎر اﮔﺮت ﺧﻮش ﺁﻣﺪ از وي‬
‫ﭼﻮن روي ﺑﻮد ﺑﺪان ﻧﮑﻮﻳﻲ‬
‫ﭼﻮن روي ﺑﻮد ﺑﺪان ﻧﮑﻮﻳﻲ‬
‫روﻳﻲ ﮐﻪ ز ﺷﺮم او دراﻓﺘﺎد‬
‫ﭼﻮن در ﺧﻮر او ﻧﻤﻲﺗﻮان ﺷﺪ‬
‫ﺧﻮن ﻣﻲﺧﻮر و ﭘﺸﺖ دﺳﺖ ﻣﻲﺧﺎي‬
‫ﺟﺎﻧﺎن ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺎز ﻧﻨﮕﺮد راﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ رﻩ ﻧﺒﺮي ﺗﻮ ﺗﺎ ﺗﻮﻳﻲ ﺗﻮ‬
‫ﭼﻴﺰي ﮐﻪ ازو ﺧﺒﺮ ﻧﺪاري‬
‫ﮔﺮ ﮔﻮﻳﻨﺪت ﭼﻪ ﮔﻢ ﺷﺪ از ﺗﻮ‬
‫ﺑﺎري ﺑﻨﺸﻴﻦ ﮔﺰاف ﮐﻢﮔﻮي‬
‫ﻋﻄﺎر ﮐﺠﺎ رﺳﻲ ﺑﻪ ﺳﻠﻄﺎن‬
‫اي ﺁﻓﺘﺎب روﻳﺖ از ﻏﺎﻳﺖ ﻧﮑﻮﻳﻲ‬
‫اي ﺁﻓﺘﺎب روﻳﺖ از ﻏﺎﻳﺖ ﻧﮑﻮﻳﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫دو ﮐﻮن ﻣﺴﺖ ﮔﺮدد از ﻏﺎﻳﺖ ﻧﮑﻮﻳﻲ‬ ‫ﮔﺮ ﻧﻴﮑﻮﻳﻲ روﻳﺖ ﻳﮏ ذرﻩ رخ ﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫در ﭼﺸﻢ ﺟﺎن ﻧﻴﺎﻳﺪ ﻣﺜﻠﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﺮوﻳﻲ‬ ‫ﻳﺎرب ﭼﻪ ﺁﻓﺘﺎﺑﻲ ﮐﺎﻧﺪر دو ﮐﻮن هﺮﮔﺰ‬
‫از ﺧﻮن ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺖ روي زﻣﻴﻦ ﺑﺸﻮﻳﻲ‬ ‫ﭼﻮن از ﮐﻤﺎل ﻏﻴﺮت ﺑﺮ ﺟﺎن ﮐﻤﻴﻦ ﮔﺸﺎﻳﻲ‬
‫واﻧﮕﻪ ز ﺧﻮد ﻓﻨﺎ ﺷﻮ ﮔﺮ ﻣﺮد راﻩ اوﻳﻲ‬ ‫ﻋﻄﺎر در رﻩ او از هﺮ دو ﮐﻮن ﺑﮕﺬر‬

‫‪٤٤٨‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫ﻗﺼﺎﻳﺪ‬
‫ﺳﺒﺤﺎن ﻗﺎدري ﮐﻪ ﺻﻔﺎﺗﺶ ز ﮐﺒﺮﻳﺎ‬
‫اي ﻣﺮغ روح ﺑﺮ ﭘﺮ ازﻳﻦ دام ﭘﺮ ﺑﻼ‬
‫ﻣﻮرﭼﻪي ﺧﻂ ﺗﻮ‪ ،‬ﮐﺮد ﭼﻮ ﻣﻮري ﻣﺮا‬
‫ﺧﻄﺎب هﺎﺗﻒ دوﻟﺖ رﺳﻴﺪ دوش ﺑﻪ ﻣﺎ‬
‫اﮔﺮ ز ﮔﻠﺒﻦ ﺧﻠﻘﺶ ﮔﻠﻲ ﺑﻪ ﺑﺎر رﺳﺪ‬
‫ﻧﺪارد درد ﻣﻦ درﻣﺎن درﻳﻐﺎ‬
‫وﻗﺖ ﮐﻮچ اﺳﺖ اﻟﺮﺣﻴﻞ اي دل ازﻳﻦ ﺟﺎي ﺧﺮاب‬
‫ﺑﺲ ﮐﺰ ﺟﮕﺮم ﺧﻮن دﮔﺮﮔﻮﻧﻪ ﭼﮑﻴﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮ ﮔﺬر اي دل ﻏﺎﻓﻞ ﮐﻪ ﺟﻬﺎن ﺑﺮﮔﺬر اﺳﺖ‬
‫ﭼﺮخ ﻣﺮدم ﺧﻮار اﮔﺮ روزي دو ﻣﺮدمﭘﺮور اﺳﺖ‬
‫هﺮ دل ﮐﻪ در ﺣﻈﻴﺮﻩي ﺣﻀﺮت ﺣﻀﻮر ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﻏﺮﻩ ﻣﺸﻮ ﮔﺮ ز ﭼﺮخ ﮐﺎر ﺗﻮ ﮔﺮدد ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﺟﺎﻧﻢ ز ﺳﺮ ﮐﻮن ﺑﻪ ﺳﻮدا در اوﻓﺘﺎد‬
‫هﺮﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺴﺘﻪي ﺧﻨﺪان ﺗﻮ دﻧﺪان دارد‬
‫دم ﻋﻴﺴﻲ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻮي ﮔﻞ ﺗﺮ ﻣﻲﺁرد‬
‫اي ﭘﺮدﻩﺳﺎز ﮔﺸﺘﻪ درﻳﻦ دﻳﺮ ﭘﺮدﻩ در‬
‫اي ﭼﺮاغ ﺧﻠﺪ ازﻳﻦ ﻣﺸﮑﻮةﻣﻈﻠﻢ ﮐﻦ ﮐﻨﺎر‬
‫اي در ﻏﺮور ﻧﻔﺲ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮدﻩ روزﮔﺎر‬
‫دﻻ ﮔﺬر ﮐﻦ ازﻳﻦ ﺧﺎﮐﺪان ﻣﺮدم ﺧﻮار‬
‫ﺁﻧﭽﻪ در ﻗﻌﺮ ﺟﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫دﻟﻲ ﭘﺮ ﮔﻮهﺮ اﺳﺮار دارم‬
‫ﻧﻪ ﭘﺎي ﺁﻧﮑﻪ از ﮐﺮﻩي ﺧﺎﮎ ﺑﮕﺬرم‬
‫ﺁﺗﺶ ﺗﺮ ﻣﻲدﻣﺪ از ﻃﺒﻊ ﭼﻮن ﺁب ﺗﺮم‬
‫اﮔﺮ ﺑﻪ ﻣﺪت ﺟﺎوﻳﺪ ذرﻩهﺎي ﺟﻬﺎن‬
‫اي هﻢﻧﻔﺴﺎن ﺗﺎ اﺟﻞ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻦ‬
‫اي روي درﮐﺸﻴﺪﻩ ﺑﻪ ﺑﺎزار ﺁﻣﺪﻩ‬

‫‪٤٤٩‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫ﻣﮑﻦ ﻣﺪار ﺑﺮاي ﻣﻦ اي ﭘﺴﺮ روز‬

‫اي ﺣﻠﻘﻪي درﮔﺎﻩ ﺗﻮ هﻔﺖ ﺁﺳﻤﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫اﻻ اي ﻳﻮﺳﻒ ﻗﺪﺳﻲ ﺑﺮﺁي از ﭼﺎﻩ ﻇﻠﻤﺎﻧﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺳﺨﻦ ﺑﺮ وﻓﻖ ﻋﻘﻞ هﺮ ﺳﺨﻨﻮر ﮔﻮﻳﻤﻲ‬

‫‪٤٥٠‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﻋﺠﺰ ﻣﻲﻓﮑﻨﺪ ﻋﻘﻞ اﻧﺒﻴﺎ‬
‫ﻓﮑﺮت ﮐﻨﻨﺪ در ﺻﻔﺖ و ﻋﺰت ﺧﺪا‬
‫داﻧﺴﺘﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ هﻴﭻ ﻧﺪاﻧﺴﺘﻪاﻳﻢ ﻣﺎ‬
‫ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﻲ اﺳﺖ ﻣﺼﻠﺤﺖ ذرﻩ در هﻮا‬
‫ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺷﺒﻨﻤﻲ ﻧﮑﻨﺪ ﻗﺼﺪ ﺁﺷﻨﺎ‬
‫زﻧﺒﻮر در ﺳﺒﻮي ﻧﻮا ﭼﻮن ﮐﻨﺪ ادا‬
‫ﭼﻮن ﺁورد ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﮐﺮدﮔﺎر ﭘﺎ‬
‫ﻣﻲ درﮐﺸﺪ ﻧﻬﻨﮓ ﺗﺤﻴﺮ ﻣﻦ و ﺗﻮ را‬
‫در ﺁب ﺷﻮي ﻟﻮح دل از ﭼﻮن و از ﭼﺮا‬
‫اي ﮐﻢ ز ذرﻩ هﺴﺖ ﻧﺸﺎن دادﻧﺖ ﺧﻄﺎ‬
‫از روي ﻟﻌﺒﺘﺎن ﻓﻠﮏ ﻧﻴﻠﮕﻮن ﻏﻄﺎ‬
‫زان ﻣﻬﺮﻩهﺎ ﺑﻪ ﺣﻘﻪي ازرق دهﺪ ﺿﻴﺎ‬
‫ﭼﻮن زﻧﮕﻴﻲ ﮐﻪ اوﻓﺘﺪ از ﺧﻨﺪﻩ ﺑﺎ ﻗﻔﺎ‬
‫ﺗﺎ اﺧﺘﺮان ﺁﻳﻨﻪﮔﻮن را دهﺪ ﺟﻼ‬
‫در ﺟﻴﺐ ﺗﺮﮎ ﺻﺒﺢ ﻧﻬﺪ ﻋﻨﺒﺮ ﺻﺒﺎ‬
‫ﺑﺮ ﮐﻬﮑﺸﺎن زﻣﺮد و ﻣﺮﺟﺎن و ﮐﻬﺮﺑﺎ‬
‫اﺣﮑﺎم ﺧﻮﻳﺶ ﺟﻤﻠﻪ ﻗﻀﺎ ﻣﻲﮐﻨﺪ ﻗﻀﺎ‬
‫ﺑﻨﮕﺎﺷﺖ از دو ﺣﺮف دو ﮔﻴﺘﻲ ﮐﻤﺎ ﻳﺸﺎ‬
‫ﻋﺮش ﺁﻓﺮﻳﺪ ﺛﻢ ﻋﻠﻲ اﻟﻌﺮش اﺳﺘﻮي‬
‫ﭼﻪ ذرﻩاي در اﺳﻔﻞ و ﭼﻪ ﻋﺮش ﺑﺮ ﻋﻼ‬
‫واﻧﺠﺎ ﮐﻪ اوﺳﺖ ﺟﺎي ﻧﻴﺎﺑﻲ ز هﻴﭻ ﺟﺎ‬
‫ﭼﻮن ﺟﻤﻠﻪ اوﺳﺖ ﮐﻴﺴﺘﻲ ﺁﺧﺮ ﺗﻮ ﺑﻲﻧﻮا‬
‫ﭘﻨﺪار هﺴﺘﻲ ﺗﻮ ﺗﻮرا ﮐﺮد ﻣﺒﺘﻼ‬
‫ﻧﻪ در ﺧﻼ ﺑﻤﺎﻧﺪ اﺛﺮ زو ﻧﻪ در ﻣﻼ‬
‫در ﺑﺮﮐﺸﻲ رواﺳﺖ ﺑﺒﺮ در ﮐﺸﻲ هﻼ‬
‫اﻧﺪر ﺑﻘﺎي ﻣﺤﺾ ﮐﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪت ﺑﻘﺎ‬
‫‪٤٥١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺳﺒﺤﺎن ﻗﺎدري ﮐﻪ ﺻﻔﺎﺗﺶ ز ﮐﺒﺮﻳﺎ‬
‫ﺳﺒﺤﺎن ﻗﺎدري ﮐﻪ ﺻﻔﺎﺗﺶ ز ﮐﺒﺮﻳﺎ‬
‫ﮔﺮ ﺻﺪ هﺰار ﻗﺮن هﻤﻪ ﺧﻠﻖ ﮐﺎﻳﻨﺎت‬
‫ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﻋﺠﺰ ﻣﻌﺘﺮف ﺁﻳﻨﺪ ﮐﺎي اﻟﻪ‬
‫ﺟﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﺁﻓﺘﺎب ﺑﺘﺎﺑﺪ ز اوج ﻋﺰ‬
‫واﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﺤﺮ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎهﻲ اﺳﺖ ﻣﻮج زن‬
‫واﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﮐﻮس رﻋﺪ ﺑﻐﺮد ز ﻃﺎق ﭼﺮخ‬
‫ﻋﻘﻠﻲ ﮐﻪ ﻣﻲﺑﺮد ﻗﺪح دردﻳﺶ ز دﺳﺖ‬
‫ﺣﻖ را ﺑﻪ ﺣﻖ ﺷﻨﺎس ﮐﻪ در ﻗﻠﺰم ﻋﻘﻮل‬
‫ﭼﻮن ﺁب ﻧﻘﺶ ﻣﻲﻧﭙﺬﻳﺮد ﻗﻠﻢ ﺑﺴﻮز‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺴﺖ زﺁﻓﺘﺎب ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺸﺎن ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﺳﺒﺤﺎن ﺻﺎﻧﻌﻲ ﮐﻪ ﮔﺸﺎﻳﺪ ﺑﻪ هﺮ ﺷﺒﻲ‬
‫از زﻳﺮ ﺣﻘﻪ ﻣﻬﺮﻩي اﻧﺠﻢ ﮐﻨﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﺷﺐ را ز اﺧﺘﺮان هﻤﻪ دﻧﺪان ﮐﻨﺪ ﺳﭙﻴﺪ‬
‫در دﺳﺖ ﭼﺮخ ﻣﺼﻘﻠﻪي ﻣﺎﻩ ﻧﻮ ﻧﻬﺪ‬
‫در ﭘﺎي اﺳﺐ ﺷﺎم ﮐﻨﺪ اﻃﻠﺲ ﺷﻔﻖ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﮐﻪ ﺁﻓﺘﺎب ﻣﮕﺮ ذرﻩ ذرﻩ ﮐﺮد‬
‫ﺑﺎ هﻴﺒﺘﺶ ﮐﻪ زو ﻗﺪري ﻣﺎﻧﺪ از ﻗﺪر‬
‫ﺳﺒﺤﺎن ﻗﺎدري ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁﻳﻴﻨﻪي وﺟﻮد‬
‫ﭼﻮن ﺑﺮﮐﺸﻴﺪ ﺁﻳﻨﻪي ﮐﻞ ﮐﺎﻳﻨﺎت‬
‫ﺑﺮ ﻋﺮش ذرﻩ ذرﻩ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺴﺘﻮي اﺳﺖ‬
‫در ﺟﻨﺐ ﺣﻖ ﻧﻪ ذرﻩ ﺑﻮد ﻇﺎهﺮ و ﻧﻪ ﻋﺮش‬
‫ﭼﻮن هﻴﭻ ﺟﺎي ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ او ﻧﻴﺴﺖ ﺟﻤﻠﻪ اوﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺘﻲ و ﺑﺴﺘﻪي ﭘﻨﺪار هﺴﺘﻴﻲ‬
‫از ﮐﻮزﻩ ﻧﻴﻢ ذرﻩي ﺳﻴﻤﺎب ﭼﻮن ﺑﺮﻓﺖ‬
‫ﻳﮏ ذرﻩ ﺳﺎﻳﻪاي و ﺗﻮ ﺧﻮاهﻲ ﮐﻪ ﺁﻓﺘﺎب‬
‫اي از ﻓﻨﺎي ﻣﺤﺾ ﭘﺪﻳﺪار ﺁﻣﺪﻩ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫از هﺴﺘﻲ ﻣﺠﺎزي ﺧﻮد ﺷﻮ ﺑﻪ ﮐﻞ ﻓﻨﺎ‬
‫ﭘﺮ ﻣﺸﮏ ﺷﺪ ز ﻧﺎﻓﻪ دم ﺁهﻮي ﺧﻄﺎ‬
‫وز ﺧﻮد ﻣﮑﻦ ﻗﻴﺎس و ازﻳﻦ ﺑﻴﺶ در ﻣﻴﺎ‬
‫ﺑﺲ ﻣﺮغ ﺗﻴﺰﭘﺮ ﮐﻪ ﻓﺮوﺷﺪ درﻳﻦ ﻓﻀﺎ‬
‫ﺣﺮﻣﺖ ﻧﮕﺎﻩدار ﭼﻪ ﭘﻨﺪاري اي ﮔﺪا‬
‫ﺗﺎ ﺻﺒﺮ و ﺧﺎﻣﺸﻴﺖ رﺳﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻨﺘﻬﺎ‬
‫در زﻳﺮ ﭘﺮدﻩ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﮕﻮﻳﻨﺪ ﻣﺎﺟﺮا‬
‫واﺣﺮام درد ﮔﻴﺮ درﻳﻦ ﮐﻌﺒﻪي رﺟﺎ‬
‫در ﻓﮑﺮ ﺳﺮﻓﮑﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﺻﺪ ﻋﺠﺰ و ﺻﺪ ﻋﻨﺎ‬
‫ﮔﻔﺖ ﺁﻧﮑﻪ ﺁب اﻳﻨﻬﻤﻪ درﻳﺎ ﺑﻮد ﻣﺮا‬
‫ﮔﻔﺘﺎ ﺑﻪ ﻧﺎاﻣﻴﺪي ازو ﭼﻮن دهﻢ رﺿﺎ‬
‫ﺑﻨﮕﺮ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻃﻠﺐ ز ﮐﺠﺎ ﺧﺎﺳﺖ و اﻳﻦ هﻮا‬
‫ﻋﺸﻘﻢ ﺧﻤﻮش ﻣﻲﻧﮑﻨﺪ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ رهﺎ‬
‫ﺑﻲ ﮐﻨﺞ ﺷﺐ ﮔﺬار درﻳﻦ ﮔﻨﺞ اژدهﺎ‬
‫ﺗﺎ ﺣﺎل ﺧﻮد ﮐﺠﺎ رﺳﺪ اي ﻣﺮد ﺁﺷﻨﺎ‬
‫ﺗﺎ ﻧﻮر ﺷﺮع او ﺷﻮدت ﭘﻴﺮ و ﻣﻘﺘﺪا‬
‫ﺳﻠﻄﺎن ﺷﺮع ﺧﻮاﺟﻪي ﮐﻮﻧﻴﻦ ﻣﺼﻄﻔﻲ‬
‫در هﺮ دو ﮐﻮن ﺑﺮ ﮐﻞ و ﺑﺮ ﺟﺰو ﭘﺎدﺷﺎ‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﻗﺒﻮل هﻔﺖ ﻗﺮان ﺻﺎﺣﺐ ﻟﻮا‬
‫ﻣﺲ ﺑﻮد ﺧﺎﮎ ﺁدم و او ﺑﻮد ﮐﻴﻤﻴﺎ‬
‫ﺗﺎ هﺮ دو ﮐﻮن ﭘﺮ ﺷﺪ از ﻧﻮر واﻟﻀﺤﺎ‬
‫ﭘﻴﺮاهﻦ ﻣﺠﺮﻩ ز ﺷﻮﻗﺶ ﮐﻨﺪ ﻗﺒﺎ‬
‫ﺻﺪ ﭼﺸﻢ ﺷﺪ ﮔﺸﺎدﻩ ازﻳﻦ ﻃﺎرم دو ﺗﺎ‬
‫ﮐﻮ ﭼﺸﻢ را ز ﺧﺎﮎ درش ﺳﺎﺧﺖ ﺗﻮﺗﻴﺎ‬
‫او ﺧﺎص ﺑﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﺠﺰﻩ در ارض و در ﺳﻤﺎ‬
‫ﮔﺮدون ﺗﺮﻧﺞ و دﺳﺖ ﺑﺒﺮﻳﺪ از ﺁن ﻟﻘﺎ‬
‫از ﻗﺪﺳﻴﺎن ﺧﺮوش ﺑﺮﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺣﺒﺎ‬
‫‪٤٥٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺧﻮاهﻲ ﮐﻪ در ﺑﻘﺎي ﺣﻘﻴﻘﻲ رﺳﻲ ﺑﻪ ﮐﻞ‬
‫در ﻧﺎﻓﻪ دم ﭼﻮ ﻧﻴﺴﺘﻲ ﺧﻮد ﺻﻮاب دﻳﺪ‬
‫ﭼﻴﺰي ﮐﻪ ﭘﻲ ﻧﻤﻲﺑﺮي از ﭘﻲ ﻣﺪو ﺑﺴﻲ‬
‫ﺑﺲ ﺳﺮ ﮐﻪ هﻤﭽﻮ ﮔﻮي درﻳﻦ راﻩ ﺑﺎﺧﺘﻨﺪ‬
‫ﺧﺎﻣﻮش ﺑﺎش ﺣﺮف ﮐﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻲ اي ﺳﻠﻴﻢ‬
‫ﮔﺮ ﺳﺮ ﮐﺎر ﻣﻲﻃﻠﺒﻲ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ﺧﻤﻮش‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ زﺑﺎن ﺑﺨﺎﻳﻲ و ﺧﻮﻧﺶ ﻓﺮوﺑﺮي‬
‫ﻟﺒﻴﮏ ﻋﺸﻖ زن ﺗﻮ درﻳﻦ راﻩ ﺧﻮﻓﻨﺎﮎ‬
‫ﮔﻮﻳﻨﺪ ﭘﺸﻪ ﺑﺮ ﻟﺐ درﻳﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫ﮔﻔﺘﻨﺪ ﭼﻴﺴﺖ ﺣﺎﺟﺘﺖ اي ﭘﺸﻪي ﺿﻌﻴﻒ‬
‫ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﭼﻮ ﻧﺪاري ﻣﮕﻮي اﻳﻦ‬
‫ﻣﻨﮕﺮ ﺑﻪ ﻧﺎﺗﻮاﻧﻲ ﺷﺨﺺ ﺿﻌﻴﻒ ﻣﻦ‬
‫ﻋﻘﻠﻢ هﺰار ﺑﺎر ﺑﻪ روزي ﮐﻨﺪ ﺧﻤﻮش‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺴﺖ ﮔﻨﺞ ﭘﺎي ﺑﻪ ﮔﻨﺠﺖ ﻓﺮوﺷﺪن‬
‫در ﺁﺷﻨﺎي ﺧﻮن دﻟﻲ دل ﺑﻪ ﺣﻖ ﺳﭙﺎر‬
‫ﺟﺎوﻳﺪ در ﻣﺘﺎﺑﻌﺖ ﻣﺼﻄﻔﻲ ﮔﺮﻳﺰ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺧﻠﺪ ﻣﻬﺘﺮ دﻧﻴﺎ و ﺁﺧﺮت‬
‫ﻣﻔﺘﻲ ﮐﻞ ﻋﺎﻟﻢ و ﻣﻬﺪي ﺟﺰو ﺟﺰو‬
‫ﭼﺸﻢ و ﭼﺮاغ ﺳﻨﺖ و ﻧﻮر دو ﭼﺸﻢ دﻳﻦ‬
‫ﮐﺎن ﺑﻮد ﮐﻞ ﻋﺎﻟﻢ و او ﺑﻮد ﺁﻓﺘﺎب‬
‫ﭼﻮن ﺁﻓﺘﺎب از ﻓﻠﮏ دﻳﻦ ﺣﻖ ﺑﺘﺎﻓﺖ‬
‫ﮔﺮدون ﮐﻪ ﺣﺒﻪ ﺑﻬﺘﺮش از ﺁﻓﺘﺎب ﻧﻴﺴﺖ‬
‫اﻧﺪر ﻧﻈﺎرﻩ ﮐﺮدن ﻣﺸﮏ دو ﮔﻴﺴﻮش‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ را از ﺁن ﺳﺒﻠﻲ ﻧﻴﺴﺖ در دو ﭼﺸﻢ‬
‫ﮐﺲ را ﻧﮕﺸﺖ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺟﺰ در زﻣﻴﻦ ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻣﻪ ﺷﮑﺎﻓﺖ ﺗﻮ داﻧﻲ ﮐﻪ ﺁن ﭼﻪ ﺑﻮد‬
‫ﻳﮏ ﺷﺐ ﺑﺮاق ﺗﺎﺧﺖ ﭼﻮ ﺑﺮق از رواق ﭼﺮخ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﻢ اﻧﺒﻴﺎ ﭘﻴﺎدﻩ دوﻳﺪﻧﺪ و اﺻﻔﻴﺎ‬
‫در ﻋﺮش اوﻓﺘﺎد از ﺁن ﻃﺮﻗﻮا ﺻﺪا‬
‫ﺑﺸﮑﻔﺖ ﺑﺮ رﺧﺶ ﮔﻞ ﻣﺎ زاغ و ﻣﺎﻃﻐﺎ‬
‫از هﺮ ﺻﻔﺖ ﮐﻪ وﺻﻒ ﮐﻨﻢ ﺑﻮد ﻣﺎورا‬
‫ﺣﺎﻟﻲ ﺷﺮاب ﻳﺎﻓﺖ ز ﺟﺎم ﺟﻬﺎنﻧﻤﺎ‬
‫ﺧﻮد را در او ﻓﮑﻨﺪ ﺑﻪ در ﭘﻴﺶ از ﻋﺼﺎ‬
‫ﮐﺎي ﻧﻌﻞ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ ز ﻧﻌﻠﻴﻦ ﺷﻮ ﺟﺪا‬
‫ﺗﺎ ﻣﺤﺮم ﺣﺮﻳﻢ ﺷﻮي در ﺻﻒ ﺻﻔﺎ‬
‫او ﻧﻮﺑﻪ زد ﮐﻪ ﻣﺎ ﮐﺬب اﻟﻘﻠﺐ ﻣﺎرﺁ‬
‫واﻳﻦ را ﺑﺮاق ﺑﻴﻦ ﮐﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎد از ﮐﺠﺎ‬
‫وﻳﻦ را ﺷﺒﻲ ﺑﺒﺮد ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺗﮕﻪ دﻧﺎ‬
‫وﻳﻦ را ز ﻋﺮش ﺳﺎﺧﺘﻪ اﻳﻮان ﮐﺒﺮﻳﺎ‬
‫ﻗﺪ ﻓﺎز ﺑﺎﻟﻬﺪاﻳﺔ ﻣﻨﻬﻢ ﻣﻦ اﻗﺘﺪا‬
‫هﺮ ﭼﺎر ﮐﻌﺒﻪي ﺣﺮم و ﻗﺒﻠﻪي وﻓﺎ‬
‫ﺷﺎﻳﺴﺘﻪﺗﺮ ﻧﺒﻮد ازو هﻴﭻ ﭘﻴﺸﻮا‬
‫ﺟﺎن هﻢ ﺑﺒﺎﺧﺖ اﻳﻨﺖ ﻧﮑﻮ ﻳﺎر ﺑﻲ دﻏﺎ‬
‫ﮐﺎري ﮐﺠﺎ ﮐﻨﻨﺪ ﺻﺤﺎﺑﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﺳﺰا‬
‫واﺟﺐ ﮐﻨﺪ ز ﻣﻨﻊ ﺗﻮ ﺗﮑﺬﻳﺐ اوﻟﻴﺎ‬
‫در هﺎي و هﻮي ﺁﻣﺪ و ﺷﺪ ﺻﻴﺪ ﻃﺎوهﺎ‬
‫ﭘﺮ ﻣﺸﮏ ﺷﺪ ز ﻧﺎﻟﻪي هﻮ ﻧﺎﻓﻪي هﺪي‬
‫ﺣﺎﻟﻲ ﺧﺮوش ﻋﺎم ﺑﺮﺁورد ﮐﺎاﻟﺼﻼ‬
‫ﺷﻤﻌﻲ ازو ﻓﺮوﺧﺘﻪﺗﺮ ﺟﻨﺔاﻟﻌﻼ‬
‫ﺁب ﺣﻴﺎت ﻣﻌﺮﻓﺖ از ﮐﻮﺛﺮ ﺣﻴﺎ‬
‫هﻢ ﮐﻮﻩ ﺣﻠﻢ دﻳﺪﻩ و هﻢ ﻗﻠﺰم ﺳﺨﺎ‬
‫ﺷﺪ ﻏﺮق ﺑﺤﺮ و ﮐﺮد در ﺁن ﺑﺤﺮ ﺳﺮ ﻓﺪا‬
‫ﺑﺮ ﺧﻮن ﺑﮕﺸﺖ از ﻏﻢ ﺧﻮن وي ﺁﺳﻴﺎ‬
‫ﺁن ﺻﺪر ﺻﺪر هﺮ دو ﺟﻬﺎن اﺳﺖ ﻣﺮﺗﻀﺎ‬
‫‪٤٥٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫در ﭘﻴﺶ او ﮐﻪ ﻏﺎﺷﻴﻪﮐﺶ ﺑﻮد ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ‬
‫از اﻧﺒﻴﺎ ﭼﻮ ﻣﺸﻌﻠﻪي ﻃﺮﻗﻮا ﺑﺨﺎﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺮﮔﺲ از ﻧﻈﺎرﻩي ﮔﻠﺸﻦ ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺖ‬
‫ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺟﺎي ﮔﻢ ﺷﺪ و ﮔﻢ ﮐﺮدﻩ ﺑﺎزﻳﺎﻓﺖ‬
‫از دﺳﺖ ﺳﺎﻗﻲ و ﺳﻘﻴﻬﻢ ﺷﺮاب ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﻣﻮﺳﻲ ز ﺑﻲﻗﺮاري ﺧﻮد ﺑﺮ ﺑﺴﺎط ﻗﺮب‬
‫ﺣﺎﻟﻲ وﺷﺎق ﭼﺎوش ﻋﺰت ﺑﺪو دوﻳﺪ‬
‫ﭼﻞ ﺷﺐ درﻳﻦ ﺣﺮﻳﻢ ﺑﻪ ﺧﻠﻮت ﭼﻠﻪﻧﺸﻴﻦ‬
‫ﻣﻮﺳﻲ ﺑﻪ ﻟﻦﺗﺮاﻧﻲ ﺟﺎﻧﺴﻮز ﺣﺮﺑﻪ ﺧﻮرد‬
‫ﺁن را ﺧﺪاي ﮔﻔﺖ ز ﻧﻌﻠﻴﻦ دور ﺷﻮ‬
‫ﺁن را ز ﺑﻌﺪ ﭼﻞﺷﺐ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﺎر داد‬
‫ﺁن را ز ﻃﻮر ﮐﺮدﻩ ﺳﺮاي ﺣﺮم ﭘﺪﻳﺪ‬
‫اي ﺁﻓﺘﺎب ﻣﻄﻠﻖ و اﺻﺤﺎب ﺗﻮ ﻧﺠﻮم‬
‫زان ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺤﺮم ﺣﺮم ﺧﺎص ﭼﺎرﻳﺎر‬
‫ﺻﺪﻳﻖ اﮐﺒﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﭘﺲ از ﻣﺼﻄﻔﻲ ﺑﻪ ﺣﻖ‬
‫درﺑﺎﺧﺖ ﻣﺎل و دﺧﺘﺮ در ﭘﻴﺶ ﻳﺎر ﻏﺎر‬
‫دﻳﺪﻧﺪ ﺟﺎي ﺧﻮاﺟﻪ ﺻﺤﺎﺑﻪ ﺳﺰاي او‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﻗﺒﻮل ﻣﻲﻧﮑﻨﻲ در ﺧﻼﻓﺘﺶ‬
‫ﻓﺎروق اﻋﻈﻢ ﺁﻧﮑﻪ ﭼﻮ ﻃﺎهﺎ و هﻮ ﺷﻨﻴﺪ‬
‫ﺁهﻮي ﻃﺎوهﺎ ﭼﻮ ﺑﺮﺁورد هﺎ و هﻮ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻮش ﮐﺮد از ﮐﻒ ﺳﺎﻗﻲ ﺷﺮاب ﺻﺎف‬
‫هﺮﮔﺰ ﻧﺪﻳﺪ اﮔﺮﭼﻪ ﺑﺴﻲ دﻳﺪﻩ ﺑﺮﮔﻤﺎﺷﺖ‬
‫ﻣﻴﺮﺳﻮم ﺧﻼﺻﻪي دﻳﻦ ﺁﻧﮑﻪ درﮐﺸﻴﺪ‬
‫از ذات او و از ﮐﻒ او ﺳﻴﺪ دو ﮐﻮن‬
‫در ﺑﺤﺮ ﺑﻲﻧﻬﺎﻳﺖ ﻗﺮﺁن ﭼﻮ ﻏﻮﻃﻪ ﺧﻮرد‬
‫داﻧﻲ ﺑﺮ ﺁﺳﻴﺎي ﻓﻠﮏ ﭼﻴﺴﺖ ﺁن ﺷﻔﻖ‬
‫ﺻﺪري ﮐﻪ ﺑﻮد از ﭘﺲ و ﺣﻠﻮا ز ﭘﺲ ﺑﻮد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﺨﺘﻲ ﭼﻮ دوش ﺧﻮاﺟﻪ و ﺗﺎﺟﻲ ﭼﻮ هﻞاﺗﻲ‬
‫ﻃﻐﺮاي ﺁن ﻣﺜﺎل ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﻻﻓﺘﻲ‬
‫وان در در ﻣﺪﻳﻨﻪي ﻋﻠﻢ اﺳﺖ ﻣﺠﺘﺒﺎ‬
‫زﻧﺎر ﭼﺎر ﮐﺮد ﮔﺰﻳﻦ و ﮐﻠﻴﺴﻴﺎ‬
‫ﺻﻮرت ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﭘﻨﺞ ﻧﻤﺎزت ﺑﻮد روا‬
‫واي ﻣﻌﻄﻴﻲ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺗﻮرا ﻋﻄﺎ‬
‫ﻻاﺣﺼﻴﻲ ﺑﮕﻔﺖ و زﺑﺎن ﺑﺴﺖ هﻤﭽﻮ ﻻ‬
‫در وﺻﻒ ﺗﻮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺮﺁرم دم ﺛﻨﺎ‬
‫دردا ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ درد ﻣﺮا اﻧﺪﮐﻲ دوا‬
‫هﺴﺘﻢ هﻨﻮز ﺁرزوي ﺑﺎﻧﮓ ﺁن درا‬
‫واﻧﮕﻪ ز ﺧﻮف دﻳﺪﻩي ﺧﻮد دادﻩ ﺧﻮنﺑﻬﺎ‬
‫ﺑﺮ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺣﺎﺟﺖ اﺳﺖ ﮔﻮاهﻲ دﺳﺖ و ﭘﺎ‬
‫اي دﺳﺖ ﮔﻴﺮ ﺧﻠﻖ ﭼﻪ ﺣﺎﺟﺖ ﺑﻮد ﮔﻮا‬
‫ﺑﺎزم رهﺎن ز ﭘﺮدﻩي ﭘﻨﺪار ﺗﻨﮕﻨﺎ‬
‫ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﺒﺨﺶ و ﺑﺮ ﻋﻤﻞ ﻣﻦ ﻣﺪﻩ ﺟﺰا‬
‫ﮔﺎﻣﻲ دو ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ ﺑﺮﺳﺖ از هﻤﻪ ﺑﻼ‬
‫در ﺧﺎﮎ ﺗﻮ ﻧﮕﺮ ز ﺳﺮ ﺻﺪق رﺑﻨﺎ‬
‫ﺣﺸﺮش ﺑﺮ ﺁن ﻧﻔﺲ ﮐﻦ و ﺑﮕﺬار ﻣﺎﻣﻀﺎ‬
‫ﮐﻴﻦ ﺧﺴﺘﻪ را دوا ﮐﻨﺪ از ﻣﺮهﻢ دﻋﺎ‬
‫ﭘﺮواز ﮐﻦ ﺑﻪ ذروﻩي اﻳﻮان ﮐﺒﺮﻳﺎ‬
‫ﮔﺮ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎزﮔﺸﺎﻳﻲ از ﺁن ﻟﻘﺎ‬
‫ﮐﺰ هﻴﭻ ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪ دﻣﻲ هﻴﭽﮑﺲ وﻓﺎ‬
‫ﮔﻨﺠﻲ ﻧﻴﺎﻓﺖ هﻴﭻ ﮐﺲ از ﺑﻴﻢ اژدهﺎ‬
‫ﺑﻨﮕﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﭼﻨﺪ ﺑﮕﻔﺘﻨﺪ اﻧﺒﻴﺎ‬
‫در ﺷﺸﺪر ﻏﺮور دﻏﻞ ﺑﺎزي و دﻏﺎ‬
‫‪٤٥٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺷﻴﺮ ﺧﺪا و اﺑﻦ ﻋﻢ ﺧﻮاﺟﻪ ﺁﻧﮑﻪ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻣﺼﻄﻔﺎش در اﺳﺪاﷲ ﻣﺜﺎل داد‬
‫اﻳﻦ هﻔﺖ ﺣﻠﻘﻪ ﺑﺲ ﮐﻪ دري ﺟﺴﺖ ﺗﺎ ﺑﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﮔﺮ رﮐﻦ ﭼﺎر ﮐﻌﺒﻪي دل ﭼﺎر ﻳﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻋﺸﻖ ﭼﺎرﻳﺎر ﻧﺪاري ﻣﻴﺎن ﺟﺎن‬
‫اي ﻣﮑﺮﻣﻲ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ رﻏﺒﺖ ﺗﻮ را ﮐﺮم‬
‫ﭼﻮن در ﺛﻨﺎت اﻓﺼﺢ ﺁﻓﺎق دم ﻧﺰد‬
‫ﮔﺮ در ﺛﻨﺎي ﺗﻮ دم ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺮاﺳﺖ ﺑﺲ‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﮔﻔﺘﻢ و ﺑﻨﮕﻔﺘﻢ ﻳﮑﻲ هﻨﻮز‬
‫ﺑﺎﻧﮓ دراي اﺷﺘﺮ راهﺖ ﺷﻨﻴﺪﻩام‬
‫ﺧﻮد را ﺑﮑﺸﺘﻪام ﻣﻦ ﺑﻴﭽﺎرﻩي ﺿﻌﻴﻒ‬
‫ﭼﻮن ﻣﻦ ﺑﻪ ﮐﺮد ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﻢ ﻣﻌﺘﺮف ﺷﺪﻩ‬
‫ﭼﻮن ﻣﻦ ﺑﻪ ﺻﺪ زﺑﺎن ﻣﻘﺮم ﺑﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﺧﻮﻳﺶ‬
‫در ﺗﻨﮕﻨﺎي ﭘﺮدﻩي ﭘﻨﺪار ﻣﺎﻧﺪﻩام‬
‫از ﻓﻀﻞ ﺧﻮد ﻧﻮﻳﺲ ﺑﺮات ﻧﺠﺎت ﻣﻦ‬
‫ﺁن ﺳﮓ ﮐﻪ در ﻣﺘﺎﺑﻌﺖ دوﺳﺘﺎن ﺗﻮ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺧﺎﮎ ﺁن ﺳﮓ ﻣﺮدان راﻩ ﺗﻮﺳﺖ‬
‫در ﻋﻤﺮ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﺪﻗﻲ ﺑﺮﺁﻣﺪﺳﺖ‬
‫ﻳﺎرب ﺑﻪ ﻓﻀﻞ ﺣﺎﺟﺖ ﺁن ﮐﺲ روا ﮐﻨﻲ‬
‫اي ﻣﺮغ روح ﺑﺮ ﭘﺮ ازﻳﻦ دام ﭘﺮ ﺑﻼ‬
‫اي ﻣﺮغ روح ﺑﺮ ﭘﺮ ازﻳﻦ دام ﭘﺮ ﺑﻼ‬
‫ﺑﺮ دل در دو ﮐﻮن ﻓﺮوﺑﻨﺪ از ﮔﻤﺎن‬
‫ﺳﻴﻤﺮغ وار از هﻤﮕﺎن ﻋﺰﻟﺘﻲ ﻃﻠﺐ‬
‫ﮔﻨﺞ وﻓﺎ ﻣﺠﻮي ﮐﻪ در ﮐﻨﺞ روزﮔﺎر‬
‫ﺑﻨﮕﺮ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﭘﻨﺪ ﺷﻨﻴﺪي ز ﻳﮏ ﺑﻪ ﻳﮏ‬
‫اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﮔﻔﺖ و ﮔﻮي ﻧﻪ زان ﺑﻮد ﺗﺎ ﺗﻮ ﺧﻮش‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﻮ در ﻣﺤﻞ ﻧﻴﺴﺘﻲ و ﻣﻌﺮض ﻓﻨﺎ‬
‫وي هﻤﭽﻮ ﮔﻞ ﺿﻌﻴﻒ درﻳﻦ دور ﮐﻢﺑﻘﺎ‬
‫و اﻳﺎم در ﮐﻨﺎر ﮐﻨﺪ ﺧﻮش ﺧﻮﺷﺖ ﺳﺰا‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ هﻤﺎن ﮐﻨﺪ دﮔﺮي ﮐﻲ دهﻲ رﺿﺎ‬
‫ﺗﻮ ﺧﻮش ﺑﺨﻔﺘﻪ ﮐﻲ رﺳﻲ ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﻣﻨﺘﻬﺎ‬
‫ﺗﻮ ﻏﺎﻓﻠﻲ ز ﮐﺎر ﺧﻮد و ﻣﺮگ در ﻗﻔﺎ‬
‫ﺗﻮ هﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻲ ﺑﻮد روا‬
‫ﻧﻔﺮوﺷﺪت ﮐﺲ ار ﺑﺪهﻲ ﺻﺪ ﮔﻬﺮ ﺑﻬﺎ‬
‫ﺗﺎ ﮔﻮﻳﺪت ﮐﺴﻲ ﮐﻪ ﻓﻼﻧﻲ اﺳﺖ ﭘﺎرﺳﺎ‬
‫ﮔﻮﻳﻲ ﺗﻮ را ﻧﻪ ﺷﺮم ﺑﻤﺎﻧﺪﺳﺖ و ﻧﻪ ﺣﻴﺎ‬
‫ﺗﺎ ﻧﺪروﻧﺪ از ﺗﻮ ﺳﺮ ﺗﻮ ﭼﻮ ﮔﻨﺪﻧﺎ‬
‫ﻣﻮﻳﺖ هﻤﻪ ﺳﭙﻴﺪ ﺷﺪ از ﮔﺮد ﺁﺳﻴﺎ‬
‫ﮐﺎﻣﺪ ﮔﻪ رﺣﻴﻞ ﺳﻮي ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺰا‬
‫ﺑﺮﺧﻴﺰ و رو ﮐﻪ ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮﺁﻣﺪ ﮐﻪ اﻟﺼﻼ‬
‫ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ هﺮﺁﻳﻨﻪ از ﻳﮑﺪﮔﺮ ﺟﺪا‬
‫در ﻣﺎﺗﻢ ﺟﺪاﻳﻲ اﻳﻦ هﺮ دو ﺁﺷﻨﺎ‬
‫و ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﺁﻣﺪﻩاي ﻋﻮر و ﺑﻲﻧﻮا‬
‫ﺑﻨﮕﺮ ﮐﻪ اوﻟﺖ ز ﮐﺠﺎ و ﺁﺧﺮت ﮐﺠﺎ‬
‫ﮔﻪ ﺑﺎغ و ﺣﻮض ﺳﺎزي و ﮔﻪ ﻣﻨﻈﺮ و ﺳﺮا‬
‫ﻟﺨﺘﻲ زﻣﻴﻦ اﺳﺖ ﻗﺴﻢ ﺗﻮ دﻳﮕﺮ هﻤﻪ هﺒﺎ‬
‫ور ﻣﻠﮏ ﮐﺎﻳﻨﺎت ﻣﺴﻠﻢ ﺷﻮد ﺗﻮ را‬
‫از ﺧﺸﺖ ﺑﺎﺷﺪت ﮐﻠﻪ و از ﮐﻔﻦ ﻗﺒﺎ‬
‫در زﻳﺮ ﺧﺎﮎ زرد ﺷﻮد هﻤﭽﻮ ﮐﻬﺮﺑﺎ‬
‫ﮔﻬﻮارﻩي ﺗﻮ ﮔﻮر و ﺗﻮ در رﻧﺞ و در ﻋﻨﺎ‬
‫وز ﻧﻴﮑﻲ و ﺑﺪﻳﺖ ﺑﭙﺮﺳﻨﺪ ﻣﺎﺟﺮا‬
‫اي واي ﺑﺮ ﺗﻮ ﮔﺮ ﻧﺮﺳﺪ رﺣﻤﺖ ﺧﺪا‬
‫ﮔﻮﻳﺎ زﺑﺎن ﺣﺎل ﺗﻮ ﺑﺎ ﺣﻖ ﮐﻪ رﺑﻨﺎ‬
‫‪٤٥٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺁﺧﺮ ﺑﻘﺎي ﻋﻤﺮ ﺗﻮ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ درﮐﺸﺪ‬
‫اي هﻤﭽﻮ ﻣﻮر ﺧﺴﺘﻪ درﻳﻦ راﻩ ﺑﻴﺶ ﺟﻮي‬
‫اﻓﻼﮎ در ﻣﻴﺎن ﮐﺸﺪت ﺧﻮشﺧﻮش از ﮐﻨﺎر‬
‫ﮔﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻲﮐﻨﻲ ﺗﻮ ز ﻏﻔﻠﺖ ﺑﺮاي ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﻣﺮﮐﺐ ﺿﻌﻴﻒ و ﺑﺎر ﮔﺮان و رهﻲ دراز‬
‫ﺗﻮ ﺧﻔﺘﻪاي ز دﻳﺮﮔﻪ و ﻋﻤﺮ در ﮔﺬر‬
‫ﻋﻤﺮ ﺗﻮ در هﻮا ﺑﺪ و ﺑﺮﺑﺎد رﻓﺘﻪ ﺷﺪ‬
‫ﻋﻤﺮي ﮐﻪ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ اﮔﺮت ﺁرزو ﮐﻨﺪ‬
‫درﺑﻨﺪ ﺧﻠﻖ ﻣﺎﻧﺪﻩاي و زهﺪ از ﺁن ﮐﻨﻲ‬
‫اﻳﻦ زهﺪ ﮐﻲ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻮ را ﺷﺮم ﺑﺎد ازﻳﻦ‬
‫ﺑﺎد ﻏﺮور از ﺳﺮ ﺗﻮ ﮐﻲ ﺑﺮون ﺷﻮد‬
‫از ﺑﺲ ﮐﻪ ﭼﺮخ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺗﻮ ﺁﺳﻴﺎ ﺑﺮاﻧﺪ‬
‫ﮐﺎﻓﻮر ﮔﺸﺖ ﻣﻮي ﺗﻮ ﺳﺎز ﺳﻔﺮ ﺑﮑﻦ‬
‫ﻣﻨﺸﻴﻦ ﮐﻪ ﻋﻤﺮ رﻓﺖ و درﻳﻐﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﺧﻮ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ ﺟﺎن و ﺗﻦ از دﻳﺮﮔﻪ ﺑﻪ هﻢ‬
‫ﺑﮕﺮي ﭼﻮ اﺑﺮ و زار ﮔﺮي و ﺑﺴﻲ ﮔﺮي‬
‫اول ﻣﻴﺎن ﺧﻮن ﺑﺪﻩاي در رﺣﻢ اﺳﻴﺮ‬
‫از ﺧﻮن رﺳﻴﺪي اول و ﺁﺧﺮ ﺷﺪي ﺑﻪ ﺧﺎﮎ‬
‫ﺧﺎﮎ اﺳﺖ و ﺧﻮن ﺑﻪ ﮔﺮد ﺗﻮ و در ﻣﻴﺎﻧﻪ ﺗﻮ‬
‫ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻴﺴﺘﻲ ﮐﻪ ز ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺳﺮا و ﺑﺎغ‬
‫ﮔﺮ راي ﺧﻮﻳﺶ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻴﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﮐﺎم ﺧﻮﻳﺶ‬
‫در روز واﭘﺴﻴﻦ ﮐﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻋﻤﺮ ﺗﻮﺳﺖ‬
‫روﻳﻲ ﮐﻪ ﻣﺎﻩ ﻧﻮ ﻧﮕﺮﻓﺘﻲ و ﻧﻴﻢ ﺟﻮ‬
‫ﺗﻮ ﻃﻔﻞ اﻳﻦ ﺟﻬﺎﻧﻲ و ﻧﺎدﻳﺪﻩ ﺁن ﺟﻬﺎن‬
‫دو زﻧﮕﻲ ﻋﻈﻴﻢ درﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﮔﻮر ﺗﻮ‬
‫ﻧﻪ ﻣﺎدرﻳﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻪ ﻣﺸﻔﻘﻴﺖ ﻳﺎر‬
‫ﺗﻮ در ﻣﻴﺎن ﺧﺎﮎ ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪﻩاي اﺳﻴﺮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺗﻮ زﻧﻨﺪ و ﺑﺪارﻧﺪت از ﻋﺰا‬
‫ﺗﺎ ﺑﻨﮕﺮي ز ﺧﺎﮎ ﺗﻮ ﺑﻴﺮون دﻣﺪ ﮔﻴﺎ‬
‫ﺑﺮ ﺷﺨﺺ ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﻲرود از ﺧﻮف و از رﺟﺎ‬
‫ﺟﺎي ﮔﺬر ﺷﻮد ﺳﺮ ﺧﺎﮐﺖ ﺑﻪ زﻳﺮ ﭘﺎ‬
‫ﺑﺎد هﻮا هﻤﻲ ﺑﺮد ﺁن ﺧﺎﮎ ﺑﺮ هﻮا‬
‫ﻧﻘﺪي ﻧﻴﺎﺑﺪ از ﺗﻮ ﮐﻨﺪ در دﻣﺖ رهﺎ‬
‫ﺑﺮداﺷﺘﻪ زﺑﺎن ﮐﻪ درﻳﻐﺎ و ﺣﺴﺮﺗﺎ‬
‫ﻧﻪ ﻃﻤﻄﺮاق ﻣﺎﻧﺪ و ﻧﻪ ﺗﺎج و ﻧﻪ ﻟﻮا‬
‫ﺧﻮاهﻲ ﺷﺪن ﺑﻪ زﻳﺮ زﻣﻴﻦ هﻤﭽﻮ ﺗﻮﺗﻴﺎ‬
‫ﺧﺮد و ﺑﺰرگ و ﭘﻴﺮ و ﺟﻮان و ﺷﻪ و ﮔﺪا‬
‫ﮐﺎﺟﺰاي ﺧﻔﺘﮕﺎن اﺳﺖ هﻤﻪ ذرﻩ در هﻮا‬
‫ﻧﻪ ﭘﺎﺳﺒﺎن ﻣﻠﮏ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻧﻪ ﭘﺎدﺷﺎ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺒﺘﻼي ﺁز و ﮔﻪ از ﺣﺮص در ﺑﻼ‬
‫زﻳﻦ ﺑﻴﺶ دﺳﺖ ﻣﻲﻧﺪهﺪ ﭼﻮن ﮐﻨﻴﻢ ﻣﺎ‬
‫در ﻣﺎتﺧﺎﻧﻪي ﻗﺪر و ﺷﺸﺪر ﻗﻀﺎ‬
‫ﮔﺎﻩ از ﺑﻼي ﺑﺎر ﺷﮑﻢ ﭘﺸﺖ او دو ﺗﺎ‬
‫ﮔﻪ ﺑﻴﻢ ﺁﻧﮑﻪ ﺟﺎﻣﻪ ﺑﺪرد ز ﺗﻨﮕﻨﺎ‬
‫ﮔﻪ زﻧﺪﻩ دل ﺑﻪ ﻃﺎل ﺑﻘﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﻣﺮﺣﺒﺎ‬
‫ﮔﻪ در ﺟﻬﺎن ﻧﮕﻨﺠﺪ اﮔﺮ ﮔﻮﻳﻴﺶ ﻓﺘﺎ‬
‫ﮔﻪ ﻣﺴﺖ از ﺟﻮاﻧﻲ و ﻣﺴﺘﻐﺮق هﻮا‬
‫ﻧﻪ هﻴﭻ ﮐﺎر ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻲروي و ﺑﻲرﻳﺎ‬
‫ﺑﺮ ﺟﺎﻳﮕﻪ ﺑﺪاردش ﺁن ﺧﺎر ﻣﺒﺘﻼ‬
‫ﺑﺮ ﺟﺎن ﺧﻮد ﻧﻬﺎدﻩ ﮐﻪ اﻳﻦ ﭼﻮن و اﻳﻦ ﭼﺮا‬
‫ﻣﻦ ﺟﻤﻠﻪي ﺣﺪﻳﺚ ﺑﮕﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻼ‬
‫ﺧﻂ در ﮐﺶ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﺮد درﻳﻦ ﺧﻄﻪ از ﺧﻄﺎ‬
‫ﺁن را ﮐﻪ ﮔﻮﻳﺪم ﺑﻪ دل ﭘﺎﮎ ﻳﮏ دﻋﺎ‬
‫‪٤٥٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺁن ﺷﻴﺸﻪي ﮔﻼب ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻲزدي‬
‫ﺗﻮ ﭼﻮن ﮔﻴﺎﻩ ﺧﺸﮏ ﺑﺮﻳﺰي ﺑﻪ زﻳﺮ ﺧﺎﮎ‬
‫ﺗﻮ زﻳﺮ ﺧﺎﮎ و ﺑﻲﺧﺒﺮان را ﺧﺒﺮ ﻧﻪ زاﻧﮏ‬
‫ﭼﻮن ﻣﺪﺗﻲ ﻣﺪﻳﺪ ﺑﺮﻳﻦ ﺣﺎل ﺑﮕﺬرد‬
‫ﺧﺎﮎ ﺗﻮ ﺧﺎﮎ ﺑﻴﺰ ﺑﻪ ﻏﺮﺑﺎل ﻣﻲزﻧﺪ‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﭼﻮن ﺑﻪ ﺑﻴﺰدت و ﺑﺎز ﺟﻮﻳﺪت‬
‫ﺗﻮ ﭘﺎﻳﻤﺎل ﮔﺸﺘﻪ و هﺮ ذرﻩ ﺧﺎﮎ ﺗﻮ‬
‫ﺁن دم ﮐﻪ ﻃﺎق ﻋﻤﺮ ﺗﻮ از هﻢ ﻓﺮو ﻓﺘﺪ‬
‫ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎن ﻣﺴﺎي ﺳﺮ ﺧﻮد ﮐﻪ ﺗﺎ ﻧﻪ دﻳﺮ‬
‫از ﺷﺮق ﺗﺎ ﺑﻪ ﻏﺮب ﺳﺮاﭘﺎي ﺧﻔﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ﺗﻮ در هﻮاي ﻧﻔﺴﻲ و ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻴﺴﺘﻲ‬
‫ﻧﻪ ﭘﻴﺸﻮاي وﻗﺖ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻧﻪ ﭘﺲ روش‬
‫ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﺁدﻣﻲ دل ﭘﺮ ﺧﻮن ز ﮐﺎر ﺧﻮﻳﺶ‬
‫از دﺳﺖ ﺣﺮص و ﺁز ﺑﺨﺴﺘﻲ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪاي‬
‫ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﺁدﻣﻲ ﮐﻪ ﻓﺮوﻣﺎﻧﺪﻩاي اﺳﺖ ﺳﺨﺖ‬
‫ﮔﺎﻩ از هﻮاي ﮐﺎر ﺟﻬﺎن روي او ﭼﻮ زر‬
‫ﮔﻪ ﺧﻮف ﺁﻧﮑﻪ ﭘﺎرﻩ ﮐﻨﺪ ﺳﻴﻨﻪ را ز ﺧﺸﻢ‬
‫ﮔﻪ ﻣﺮدﻩ دل ز ﻳﮏ ﺳﺨﻦ ﻃﻨﺰ از ﮐﺴﻲ‬
‫ﮔﻪ ﻧﻴﻢﺟﻮ ﻧﺴﻨﺠﺪ اﮔﺮ ﺧﻮاﻧﻴﺶ اﺳﻴﺮ‬
‫ﮔﻪ ﺑﻲﺧﺒﺮ ز ﻃﻔﻠﻲ و ﺁن در ﺣﺴﺎب ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻧﻪ هﻴﭻ ﺻﺪﻗﻪ دادﻩ ﺑﺮاي ﺧﺪاي ﺧﺎص‬
‫ﮔﺮ هﻴﭻ ﭘﺎي ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﺎري ﻧﻬﺪ ﺑﻪ ﺳﻬﻮ‬
‫ﻋﻤﺮش ﮔﺮو ﺑﻪ ﻳﮏ دم و او ﺻﺪ هﺰار ﮐﻮﻩ‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﺟﺎن ﺑﮑﻨﺪﻩ و ﺟﺎن دادﻩ ﻋﺎﻗﺒﺖ‬
‫ﻳﺎرب ﺑﻪ ﻓﻀﻞ در دل ﻋﻄﺎر ﮐﻦ ﻧﻈﺮ‬
‫ﻳﺎرب هﺰار ﻧﻮر ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺶ رﺳﺎن ﺑﻪ ﻧﻘﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻲ ﮐﻨﺪ اي ﻣﺸﮏ ﻣﻮ ﻣﻮر ﺗﻮ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺟﻔﺎ‬
‫ﻣﻮي ﺗﻮ هﻨﺪو ﻟﻘﺐ ﻣﻮر ﺗﻮ ﻃﻮﻃﻲ ﻟﻘﺎ‬
‫ﮔﺮ رﺳﻦ ﻣﻪ ﺑﺪﻳﺪ ﻣﻮرﭼﻪ ﻣﻮي ﺗﻮ را‬
‫ﻣﺸﮏ از ﺁن ﻣﻮر ﺷﺐ ﻣﻮي ﺑﺮد ﺑﺮ ﺧﻄﺎ‬
‫ﻳﮏ ﻳﮏ ﻣﻮﻳﻢ ﭼﻮ ﻣﻮر ﺑﺴﺖ ﮐﻤﺮ ﺑﺮ وﻓﺎ‬
‫ﺑﺎ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ رﺳﻴﺪ ﺑﺎ ﺑﺮ ﻣﻮري ﺑﻪ ﻣﺎ‬
‫ﻣﻮي ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻮر دﻩ ﺗﺎ ﺑﺮهﺪ از ﺑﻼ‬
‫ﻣﻮي ﺑﻪ ﻣﻦ دﻩ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﻗﻮت ﻣﻮري ﻣﺮا‬
‫ﻣﻮر ﮐﻨﻢ ﭘﻴﻞ را ﻣﻮي ﮐﺸﺎن در هﻮا‬
‫ﻣﻮر ﺿﻌﻴﻒ ﺗﻮام ﻣﻮي ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻦ رهﺎ‬
‫ﮐﻮر ﺷﻮد ﭼﺸﻢ ﻣﻮر ﻣﻮي ﺗﻮاش در ﻗﻔﺎ‬
‫ﻣﻮي ﺑﻪ ﻣﻮري ﺳﭙﺎر ﭘﻴﺶ ﺳﻠﻴﻤﺎن ﺑﻴﺎ‬
‫زاﻧﮑﻪ ازو ﻣﻮر را ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﻣﻮﻳﻲ ﻋﻨﺎ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﻣﻮري ﻧﺪاد ﻣﺎﻟﺶ ﻣﻮري رﺿﺎ‬
‫ﻣﻮي ﺑﮑﻨﺪي ز ﺳﺮ ﻣﻮر ﺷﺪي اژدهﺎ‬
‫ﻣﻮر و ﻣﻠﺦ ﺟﻨﮓ اوﺳﺖ ﻣﻮي ﺷﮑﺎف از دﻏﺎ‬
‫داﻧﻪ ﮐﺸﺪ هﻢ ﭼﻮ ﻣﻮر از ﺳﺮ ﻣﻮي ﺁن ﮔﺪا‬
‫ﻣﻮي ﮐﺸﺎﻧﺶ ﮐﻨﺪ ﻣﻮر ﺻﻔﺖ ﻣﺒﺘﻼ‬
‫ﭘﻲ ﺳﭙﺮ ﺁﻳﺪ ﭼﻮﻣﻮر از ﺳﺮ ﻣﻮي از ﻗﻀﺎ‬
‫هﺮ ﺑﻦ ﻣﻮﻳﻴﺶ ﮐﺮد ﺧﺎﻧﻪي ﻣﻮري ﻓﻨﺎ‬
‫ﻣﻮي ﺷﮑﺎﻓﻲ ز ﻣﻮر ﺧﻮش ﺑﻮد اﻧﺪر ﺛﻨﺎ‬
‫راﺳﺖ ﭼﻮ ﻣﻮري ﻧﺤﻴﻒ ﮔﻮژ ﭼﻮ ﻣﻮﻳﻲ دو ﺗﺎ‬
‫ﺧﺼﻢ ﺗﻮ را ﺑﺎد ﻣﻮي ﺧﺎﻧﻪي ﻣﻮرﻳﺶ ﺟﺎ‬
‫ﮐﻪ هﺴﺖ ﻋﺮﺻﻪي ﺑﻲدوﻟﺘﻲ ﺳﺮاي ﻓﻨﺎ‬
‫ﻃﺮﻳﻖ دوﻟﺖ دل ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺳﺪ ﺟﻔﺎ‬
‫‪٤٥٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﻮرﭼﻪي ﺧﻂ ﺗﻮ‪ ،‬ﮐﺮد ﭼﻮ ﻣﻮري ﻣﺮا‬
‫روي ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﻮي و ﺧﻂ ﻣﻮر و ﺳﻠﻴﻤﺎن ﺑﻪ هﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﺑﺮ ﻣﻪ رﺳﻴﺪ ﻣﻮرﭼﻪ ﺑﺮ روي ﺗﻮ‬
‫ﻣﺎﻩ از ﺁن ﻣﻮي زﻟﻒ ﺗﻴﺮﻩ ﺷﻮد هﻤﭽﻮ ﻣﻮر‬
‫ﻣﻮي ﻣﻴﺎﻧﻢ ﭼﻮ ﻣﻮر ﻻﺟﺮم اﻧﺪر هﻮات‬
‫ﺳﺴﺖﺗﺮ از ﻣﻮي ﻣﻮر ﻧﻴﺴﺘﻤﻲ ﮔﺮ ز ﺗﻮ‬
‫ز ﺁرزوي ﻣﻮي ﺗﻮ هﺴﺖ ﻣﺮا ﺣﺮص ﻣﻮر‬
‫ﭼﺒﻮد اﮔﺮ ﻣﻮي ﺗﻮ در ﮐﻒ ﻣﻮري ﻓﺘﺪ‬
‫ﮔﺮ ﻣﻦ ﭼﻮن ﻣﻮر را دﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻮﻳﺖ رﺳﻴﺪ‬
‫ﻣﻮي ﺗﻮ اﻳﻦ ﻣﻮر را ﻗﻮت ﭘﻴﻠﻲ دهﺪ‬
‫ﮐﺮد دﻟﻢ ﻣﻮي ﺗﻮ ﺗﻨﮓﺗﺮ از ﭼﺸﻢ ﻣﻮر‬
‫ﺳﺮ ﭼﻪ ﮐﺸﻲ هﻤﭽﻮ ﻣﻮي از ﻣﻦ ﭼﻮن ﻣﻮرﭼﻪ‬
‫ﺷﺎﻩ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﻣﻮر ﺑﺴﺖ ﻧﻄﺎﻗﺶ ﺑﻪ ﻣﻮي‬
‫ﻣﻮر ﻧﻴﺎزرد ازو ﻳﮏ ﺳﺮ ﻣﻮي اي ﻋﺠﺐ‬
‫ﻣﻮر اﮔﺮ ﺑﻨﺪﮔﻴﺶ ﻳﮏ ﺳﺮ ﻣﻮ ﻳﺎﻓﺘﻲ‬
‫ﻣﻮر و ﻣﻠﺦ دﻳﺪﻩاي ﻣﻮي ﺷﮑﺎﻓﺎن ﺑﻪ ﺟﻨﮓ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﮐﻨﺪ ﮐﺶ ﭼﻮ ﻣﻮي در ﺣﻖ ﻣﻮر رهﺶ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن در ﭼﻮ ﻣﻮر ﺣﺎﺳﺪ ﺟﻮﻳﻲ ﭼﻮ ﻣﻮ‬
‫ور ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﮐﺸﺪ دﺷﻤﻦ ﭼﻮن ﻣﻮر ﺳﺮ‬
‫ﺧﺼﻢ ﮐﻪ ﻣﻮرش ﺷﻤﺮد زاﻧﮑﻪ ﭼﻮ ﻣﻮﻳﻲ ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫اي ﺗﻮ ﺳﻠﻴﻤﺎن ﻣﻮر ﭼﻨﺪ ﮐﻪ در ﺷﺮح ﻣﻮ‬
‫ﻗﺎﻣﺖ ﻋﻄﺎر ﺷﺪ در ﺻﻔﺖ ﻣﻮي ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﻮد ﭘﺎي ﻣﻮر ﭼﻮن ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﺿﻌﻴﻒ‬
‫ﺧﻄﺎب هﺎﺗﻒ دوﻟﺖ رﺳﻴﺪ دوش ﺑﻪ ﻣﺎ‬
‫ﺧﻄﺎب هﺎﺗﻒ دوﻟﺖ رﺳﻴﺪ دوش ﺑﻪ ﻣﺎ‬
‫وﻟﻲ ﭼﻮ ﻧﻔﺲ ﺟﻔﺎﭘﻴﺸﻪ ﺳﺪ دوﻟﺖ ﺷﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫زﮐﺎت ﺧﻮاﺳﺖ هﻤﻲ ﺧﺸﮏ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﺖ ﻣﺎ‬
‫ﻧﻔﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺮﺁﻳﺪ ﮐﻨﻮن ز ﺻﺒﺢ وﻓﺎ‬
‫ﺳﭙﻬﺮ ﺷﻌﺒﺪﻩ و ﻧﺎﻓﻪ ورد ﺟﻴﺐ ﺻﺒﺎ!‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮي ﻋﺮش ﺑﻪ دﺳﺖ ﮐﺒﻮﺗﺮان دﻋﺎ‬
‫ﻧﻪ ﺷﺪ دﻟﻢ ﺑﻪ ﻣﺮاد ﺗﻤﺎم ﮐﺎﻣﺮوا‬
‫ﺳﻴﻪ ﮔﻠﻴﻢ ﻓﻠﮏ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ از ﺑﺎﻻ‬
‫ﮐﻪ از ﺧﻮﺷﻲ ﻧﺘﻮان ﺧﻮرد ﺑﻴﺶ داد ﻣﺮا‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﮔﺸﺎد ﭼﻮ ﭘﺮﮔﺎر ﺻﺪ دهﻦ ﺑﻪ ﺑﻼ‬
‫ﺑﻪ هﺎيهﻮي درﺁﻳﺪ ز اﺷﮏ ﻣﻦ ﻋﻤﺪا‬
‫ﺑﻪ ﻣﺪ و ﺟﺰر ﻳﮑﻲ ﺷﺪ دل ﻣﻦ و درﻳﺎ‬
‫ﮐﻪ ﭼﻮن ﻣﺤﻴﻂ ﺗﻦ ﺁﻣﺪ زﭼﺸﻢ ﺧﻮن ﭘﺎﻻ‬
‫ﮐﻪ روز و ﺷﺐ ﺑﻪ زر و ﺳﻴﻢ ﻣﻲﮐﻨﻢ ﺳﻮدا‬
‫ﮐﻪ ﮔﺸﺖ از ﮔﻞ ﺳﺮخ اﺷﮏ هﻤﭽﻮ ﺳﻴﻢ ﺟﺪا‬
‫اﮔﺮ ﻣﺮا ﺑﻪ ﻏﻢ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﮐﻨﻨﺪ رهﺎ‬
‫ﮐﻪ ﻣﻬﺮﻩ ﭼﻮن ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ ﻣﻴﺎن ﺧﻮف و رﺟﺎ‬
‫ز ﭼﺮبدﺳﺘﻲ ﮔﺮدون درﺁﻣﺪﻳﻢ ز ﭘﺎ‬
‫ﻧﻪ هﻤﺪﻣﻲ ﮐﻪ دﻣﻲ هﻤﺪﻣﻲ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﻮا‬
‫ﮐﻪ ﺧﻔﺘﻪ در ﺑﻨﻬﺪ هﻔﺖ ﭼﺎرﻃﺎق دو ﺗﺎ‬
‫ﺗﻮ از ﮐﺠﺎ و دم رﻳﺸﺨﻨﺪ او ز ﮐﺠﺎ‬
‫ﮐﻪ ﭘﺮدﻩي زرﺑﻔﺖ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺗﻴﻎ ﻗﺒﺎ‬
‫ﭼﻪ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﮐﻪ هﻤﻪ ﺧﻮد هﻤﻲ ﺧﻮرد ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﺳﻴﺎﻩ ﮐﺎﺳﮕﻴﺶ در ﮐﺴﻮف ﺷﺪ ﭘﻴﺪا‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﭼﻮ ﺧﻮﺷﻪ ﺳﺮ ﺧﻠﻖ ﺑﺪرود ز ﻗﻔﺎ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ هﻴﭻ ﻏﻤﻲ داس را ز رﻧﺞ ﮔﻴﺎ‬
‫ز ﺑﺲ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺎ ﮔﺸﺖ ﮔﻨﺒﺪ ﺧﻀﺮا‬
‫اﺟﻞ ﻧﺨﻮرد دوﭼﺎري درﻳﻦ ﺳﭙﻨﺞ ﺳﺮا‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮش ﺑﻨﮕﺮدﻳﺪ ﺁﺳﻴﺎي ﻓﻨﺎ‬
‫‪٤٥٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫هﺰار ﺟﻮي روان ﮐﺎبﺗﺮ ﻣﺰاج ازو‬
‫ﭼﻮ ﻧﻔﺲ ﺳﮓ ﺑﻪ ﺟﻔﺎ ﺷﺎم ﺧﻮرد ﺑﺮ دل ﻣﺎ‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧﺎﻓﻪﮔﺸﺎﻳﻲ ﮐﻨﺪ ﺻﺒﺎ ﺑﻪ ﺳﺤﺮ‬
‫هﺰار ﻧﺎﻣﻪي ﺣﺎﺟﺖ ﻓﺮو ﻓﺮﺳﺘﺎدم‬
‫ﻧﻪ ﻳﮏ ﮐﺒﻮﺗﺮ از ﺁن ﻧﺎﻣﻪام ﺟﻮاب ﺁورد‬
‫ﻣﻨﻢ ﮐﻪ هﺮ ﺷﺐ ﭘﻬﻨﺎي اﻳﻦ ﮔﻠﻴﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ‬
‫هﺰار ﺑﺎزي ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺳﭙﻬﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮ‬
‫ﭼﻮ ﻧﻘﻄﻪاي اﺳﺖ ﻗﻀﺎ ﺳﺎﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﺑﻪ هﺎيهﺎي ﻧﻴﺎرم ﮔﺮﻳﺴﺘﻦ ﮐﻪ ﻓﻠﮏ‬
‫ز ﺑﺲ ﮐﻪ اﺷﮏ ﻓﺮو رﻳﺨﺘﻢ ز ﭼﺸﻤﻪي ﭼﺸﻢ‬
‫ﻣﺤﻴﻂ ﺧﻮن ﻧﻘﻂ دل ز ﭼﺸﻢ از ﺁن دارم‬
‫ﺳﺰد ﮐﻪ ﺑﺮ رخ ﭼﻮن زرﻓﺸﺎﻧﻢ اﺷﮏ ﭼﻮ ﺳﻴﻢ‬
‫ز ﺧﻮن دل هﻤﻪ اﺷﮏ ﭼﻮ ﺳﻴﻢ ﻣﻲرﻳﺰم‬
‫ﻣﺮا ﮐﻪ ﺻﺪ ﻏﻢ ﺑﻴﺶ اﺳﺖ هﻴﭻ ﻏﻢ ﻧﺒﻮد‬
‫ز ﮐﺎر ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﻢ دﺳﺖ ﭘﺎﮎ و ﺣﻘﻪ ﺗﻬﻲ‬
‫ز ﺳﺮﮔﺮاﻧﻲ هﺮ دون ﺑﺮون ﺷﺪﻳﻢ ز دﺳﺖ‬
‫ﻧﻪ ﻣﻮﻧﺴﻲ ﮐﻪ ﺷﺐ اﻧﺲ او دهﺪ ﻧﻮري‬
‫ﮐﻪ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺷﻮد ﻳﮏ رﻓﻴﻖ ﻳﮑﺘﺎدل‬
‫ﺑﻪ ﺧﻨﺪﻩ دم دهﺪت ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺧﻮش ﺑﺨﻮري‬
‫اﮔﺮﭼﻪ ﺻﺒﺢ ﮐﻠﻪدار ﺻﺎدق اﺳﺖ ﭼﻪ ﺳﻮد‬
‫وﮔﺮﭼﻪ ﺧﻮاﻧﭽﻪي ﺧﻮرﺷﻴﺪ داﻳﻢ اﺳﺖ وﻟﻴﮏ‬
‫وﮔﺮﭼﻪ ﮐﺎﺳﻪي زرﻳﻦ ﻣﺎﻩ ﻣﻲﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﭼﻮ داس ﻣﺎﻩ ﻧﻮ از ﺑﻬﺮ ﺁن هﻤﻲﺁﻳﺪ‬
‫ﮔﻴﺎﻩ ﻣﻲدﻣﺪ از ﺧﺎﮎ ﮔﻮر و ﻏﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮ ﺁﺳﻴﺎ ﺳﺮ اﻳﻦ ﺧﻠﻖ ﺟﻤﻠﻪ در ﮔﺮدد‬
‫ﮐﺪام ﻣﻴﺮ اﺟﻞ دﻳﺪﻩاي ﮐﻪ ﺑﺎ او هﻢ‬
‫ﮐﺪام ﻣﻔﻠﺲ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ را ﺷﻨﻴﺪي ﺗﻮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﻮ در ﻣﻴﺎﻧﻪي اﻳﻦ ﺧﻮش ﺑﺨﻔﺘﻪ اﻳﻨﺖ ﺧﻄﺎ‬
‫ﮐﻪ ﺧﻮش ﺑﻪ ﺷﻌﺒﺪﻩاي ﻣﺴﺖ ﺧﻮاب ﮐﺮد ﺗﻮ را‬
‫ﻧﺪﻳﺪ روي ﮐﺴﻲ ﺗﺎ ﻧﻴﺎﻓﺖ ﺁب ﺻﻔﺎ‬
‫ﮐﻪ ﻣﻌﺘﺪلﺗﺮ ازﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ هﻴﭻ ﺁب و هﻮا‬
‫ﭼﺮا ﭼﻮ ﻧﺎﻓﻪ ﺷﺪي ﺗﺎ ﮐﻪ دم زﻧﻲ ﺑﻪ رﻳﺎ‬
‫ﮐﻪ زﻧﺪﻩدل ﺷﻮي از ﻳﮏ دروغ ﻃﺎل ﺑﻘﺎ‬
‫ﮐﻪ ﮔﻞ ز ﭘﺮدﻩ اﮔﺮ دم زﻧﺪ ﺷﻮد رﺳﻮا‬
‫از ﺁن ﺳﺒﺐ ﮐﻪ ازﻳﻦ ﭘﺮدﻩ ﮐﺲ ﻧﺪاد ﺁوا‬
‫وﻟﻴﮏ ﮐﺎر ﺧﺪا را ﻧﻪ ﭼﻮن ﺑﻮد ﻧﻪ ﭼﺮا‬
‫ﮐﻪ ﺁن ﺳﺘﻮر ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﺮو ﺷﻮد ﺑﻪ ﭼﺮا‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﺪاﻳﻲ او هﺴﺖ ذرﻩ ذرﻩ ﮔﻮا‬
‫ﮐﻪ هﻤﻨﺸﻴﻨﻲ ﺳﻠﻄﺎﻧﻴﺎن ﮐﻨﻲ ﺗﻮ ﮔﺪا‬
‫ﻧﻪ ذرﻩ راﺳﺖ ﻣﺤﻞ و ﻧﻪ ﺳﺎﻳﻪ را ﻳﺎرا‬
‫ﻗﻀﺎي ﻋﻤﺮ ﮐﻨﻲ و رﺿﺎ دهﻲ ﺑﻪ ﻗﻀﺎ‬
‫ﭼﻮ ﮐﻮدﮐﺎن دﻏﻞﺑﺎز ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﻲ ز دﻏﺎ‬
‫ﮐﻪ ﮔﺮﭼﻪ ﭘﻴﺮ ﺷﺪي ﻃﻔﻞ اﻳﻦ رهﻲ ﺣﻘﺎ‬
‫ﺑﻪ ذرﻩاي ﻧﺮﺳﺪ ﻋﻘﻞ ﺟﻤﻠﻪي ﻋﻘﻼ‬
‫ﭼﻮ ﻃﻔﻠﮑﺎن ﺑﻪ ﺷﻴﺮﻧﺪ در ﻃﺮﻳﻖ ﻓﻨﺎ‬
‫ﺗﻮ هﻢ ﻣﺨﺴﺐ ﮐﻪ اﻳﻦ درد را ﺗﻮﻳﻲ ﺑﻪ ﺳﺰا‬
‫ﭼﻨﺎن در دم ﻧﺰﻧﺪ ﺳﺎﻋﺘﻲ ز ﺑﺎﻧﮓ و ﻧﻮا‬
‫هﺰار درد ﺑﻴﻔﺰاﻳﺪش ﺑﻪ ﺑﻮي دوا‬
‫ﻓﺮو ﭼﮑﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺁﻳﺪ ز ﻧﻪ ﻓﻠﮏ ﻏﻮﻏﺎ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻮﺣﻪ ﻣﺎدر ﻓﺮزﻧﺪ ﮐﺸﺘﻪ ﮐﺮد ادا‬
‫ﭘﺲ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ را ﺗﻮ راهﺒﺮ ﺷﻮ اي داﻧﺎ‬
‫ﺗﻔﺎوﺗﻲ ﻧﮑﻨﺪ ﭘﻴﺶ ﭼﺸﻢ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ‬
‫ز روز ﮐﻮري ﺧﻮد ﺷﺐ رود ز ﺑﻴﻢ ﺿﻴﺎ‬
‫ﺟﻬﺎن هﺮ ﺁﻳﻨﻪ ﻣﺸﻐﻮل داردش ﺑﻪ ﺳﻬﺎ‬
‫‪٤٥٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻓﺮود ﺣﻘﻪي ﭼﺮخ و وراي ﻣﻬﺮﻩي ﺧﺎﮎ‬
‫ﭼﻪ ﺧﻮاب دﻳﺪ ﻧﺪاﻧﻢ ﺳﭙﻬﺮ ﺑﻮاﻟﻌﺠﺒﺖ‬
‫ﺻﻔﺎي دل ﻃﻠﺐ از ﺑﻬﺮ ﺁب روي از ﺁﻧﮏ‬
‫ز اﺷﮏ ﮔﺮم و دم ﺳﺮد ﺧﻮد ﻣﮑﻦ ﺟﻮ ﺧﺸﮏ‬
‫ﺑﺴﻮز ﺧﻮن دل و هﻤﭽﻮ ﺻﺒﺢ زن دم ﺻﺪق‬
‫ﺑﻪ وﻗﺖ ﺻﺒﺢ ﻓﺮو ﻣﻴﺮي و ﻋﺠﺐ اﻳﻦ اﺳﺖ‬
‫ز ﺳﺮ ﺳﻴﻨﻪي ﺧﻮد دم ﻣﺰن ز ﭘﺮدﻩ ﺑﺮون‬
‫ز زﻳﺮ ﭘﺮدﻩ اﮔﺮ ﺁﮔﻬﻲ ﺗﻮ ﺟﺎن ﻧﺒﺮي‬
‫اﺳﻴﺮ ﭼﻮن و ﭼﺮاﻳﻲ ز ﮐﺎر ﭘﺮ ﻋﻠﺖ‬
‫ﻣﻴﺎن ﺑﻴﺸﻪي ﺑﻲ ﻋﻠﺘﻲ ﭼﺮا ﻣﻄﻠﺐ‬
‫اﮔﺮ دﻟﻴﻞ ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺑﺎﻳﺪت ﺑﻨﮕﺮ‬
‫ز اﻧﺒﻴﺎ و رﺳﻞ دم زﻧﻲ و ﭘﻨﺪاري‬
‫در ﺁن ﻣﻘﺎم ﮐﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ و ﻣﺎﻩ ﺟﻤﻊ ﺷﻮﻧﺪ‬
‫اﮔﺮ ﮐﻤﺎل ﻃﻠﺐ ﻣﻲﮐﻨﻲ ﭼﻮ ﮐﺎر اﻓﺘﺎد‬
‫ﭼﻮ ﭘﻴﺮ ﮔﺸﺘﻲ و ﮔﻬﻮارﻩي ﺗﻮ ﺁﻣﺪ ﮔﻮر‬
‫از ﺁن ﺑﻪ ﭘﻴﺮي در ﮔﺎهﻮارﻩ ﺧﻮاهﻲ ﺷﺪ‬
‫ﺑﺪان ﺧﺪاي ﮐﻪ در ﺁﻓﺘﺎب ﻣﻌﺮﻓﺘﺶ‬
‫ﮐﻪ ﭘﺨﺘﮕﺎن رﻩ و ﮐﺎﻣﻼن ﻣﻮي ﺷﮑﺎف‬
‫ﭼﻮ ﻣﺮغ و ﻣﺎهﻲ ازﻳﻦ درد ﺷﺐ ﻧﻤﻲﺧﺴﺒﻨﺪ‬
‫ﻧﻪ ﻣﺮﻏﮑﻲ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺐ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ در ﺁوﻳﺰد‬
‫ﭼﻮ زار ﻧﺎﻟﻪ ﮐﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪ ﺷﺐ از ﺳﺮ درد‬
‫ﺑﻪ ﺻﺒﺢ از ﺳﺮ ﻣﻨﻘﺎر ﻗﻄﺮﻩي ﺧﻮﻧﺶ‬
‫اﮔﺮﭼﻪ ﻧﻮﺣﻪ ﮐﻨﺪ ﻧﻮﺣﻪﮔﺮ ﺑﺴﻲ ﺁن ﺑﻪ‬
‫اﮔﺮ ﺗﻮ ﻣﺎﺗﻢ ﺁن درد داﺷﺘﻲ هﺮﮔﺰ‬
‫وﮔﺮﻧﻪ از ﮔﻬﺮ و ﻟﻌﻞ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ و ﺳﻔﺎل‬
‫ﭼﻮ روز روﺷﻦ ﺧﻔﺎش در ﺷﺐ ﺗﻴﺮﻩ اﺳﺖ‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﻪي ﺧﻮرﺷﻴﺪ را ﻧﺪارد ﭼﺸﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻴﺶ ﻳﮏ ﻧﻔﺴﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻋﻤﺮ ﺗﻮ اﻳﻨﺠﺎ‬
‫زﻋﻤﺮ ﻗﺴﻢ ﺗﻮ ﺁن اﺳﺖ روز ﻋﺮض ﺟﺰا‬
‫ﺑﻪ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻤﻴﺮي از ﺁن ﺳﭙﺲ ﺣﻘﺎ‬
‫از ﺁﻧﮑﻪ هﺴﺖ ﭼﻮ ﻣﻮﺳﻴﺶ ﺻﺪ ﻳﺪ ﺑﻴﻀﺎ‬
‫ز ﻧﻪ ﺳﭙﻬﺮ ﺑﺮ ﺁﻳﺪ ﺻﺪا ﮐﻪ ﺻﺪﻗﻨﺎ‬
‫ﻧﻈﻴﺮ اﻳﻦ ﮔﻬﺮ اﻧﺪر ﺧﺰاﻧﻪي ﺷﻌﺮا‬
‫در اﺷﺘﻴﺎق درت ﭘﺨﺘﻪام ﺑﺴﻲ ﺳﻮدا‬
‫ﺗﻮ هﻢ ﺑﻪ ﭘﺮدﻩي ﻓﻀﻠﺖ ﺑﭙﻮش روز ﻟﻘﺎ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﭼﻮن ﺳﮓ اﺻﺤﺎب ﮐﻬﻒ دور ﻣﺮا‬
‫ﺑﻪ ﺷﻌﺮ ﺑﻴﻬﺪﻩ ﻓﺮﺳﻮد ﭼﻮن زﺑﺎن درا‬
‫ﻣﺮا ز ﻣﻠﮑﺖ هﺐ ﻟﻲ ﺧﻼص دﻩ ز هﺒﺎ‬
‫ﺑﻪ دﺳﺖ ﭘﻴﮏ ﺻﺒﺎ هﺮ ﺳﺤﺮ ﻧﺴﻴﻢ رﺿﺎ‬
‫ﻣﻴﺎن ﺳﺠﺪﻩ ﮐﻪ ﺳﺒﺤﺎن رﺑﻲ اﻻﻋﻠﻲ‬
‫ﺑﻪ ﺣﮑﻢ ﻧﻴﺸﮑﺮ ﺁرد ﺑﺮون ز زهﺮﮔﻴﺎ‬
‫ﺑﻪ ﻗﻄﻊ ﺗﻴﻎ ﺗﻮ را دﻳﺪﻩام ﻳﺪ ﺑﻴﻀﺎ‬
‫ازﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺟﻬﺪ ﺁﺗﺶ ز ﺻﺨﺮﻩ ﺻﻤﺎ‬
‫ز ﺑﻴﻢ ﺧﺎر ﺳﺮ رﻣﺢ ﺗﻮ دل ﺧﺎرا‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﮐﻠﻪ ﺑﻨﻬﺪ ﭘﻴﺶ ﭼﺎر ﺗﺮﮎ ﺗﻮ را‬
‫هﺰار ﭼﺸﻢ ﺑﻪ روي ﺗﻮ اﻳﻦ ﺳﭙﻬﺮ دو ﺗﺎ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﻧﺜﺎر ﮐﻨﺪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻟﻞ ﻻ ﻻ‬
‫وراي اﻳﻦ ﭼﻪ ﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﻣﺎوراي ورا‬
‫ﻣﺤﻴﻂ ﮔﺸﺖ و ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺎﻣﺪار ﺷﺪ ﻃﻐﺮا‬
‫هﺰار ﮐﻮﻩ ﺑﻪ ﺧﻮد درﮐﺸﺪ ﭼﻮ ﮐﺎﻩرﺑﺎ‬
‫ﻧﺒﺎت ﺳﺪرﻩ و ﻃﻮﺑﻲ ﮔﺮﻓﺖ ﻧﺸﻮ و ﻧﻤﺎ‬
‫ﻓﺮوﭼﮑﻴﺪ ز هﺮ ﻗﻄﺮﻩاي دو ﺻﺪ درﻳﺎ‬
‫‪٤٦٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻧﻔﺲ ﻣﺰن ﻧﻔﺴﻲ و ﺧﻤﻮش اي ﻋﻄﺎر‬
‫اﮔﺮ دﻣﻲ ﺑﻪ ﺧﻤﻮﺷﻲ ﺗﻮ را ﻣﻴﺴﺮ ﺷﺪ‬
‫وﮔﺮ ﺑﻤﻴﺮي از اﻳﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻲ ﺣﺎﺻﻞ‬
‫ﺑﻪ ﺷﻌﺮ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻄﺎر را دم ﻋﻴﺴﻲ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮم ﭼﻮ ﺳﻮﺳﻦ ﺁزادﻩ دﻩ زﺑﺎن ﺧﻮاﻧﻲ‬
‫ز دور ﺁدم ﺗﺎ اﻳﻦ زﻣﺎن ﻧﻴﺎﻓﺖ ﮐﺴﻲ‬
‫ﺑﺰرﮔﻮار ﺧﺪاﻳﺎ ﻣﺮا ﻣﺴﻮز ﮐﻪ ﻣﻦ‬
‫ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺮدﻩام و زﻳﺮ ﭘﺮدﻩ داﺷﺘﻪام‬
‫ز ﺁﺳﺘﺎن ﺗﻮ ﺻﺪ ﺷﻴﺮ ﭼﻮن ﺗﻮاﻧﺪ ﮐﺮد‬
‫زﺑﺎن ﮐﻪ از ﭘﻲ ذﮐﺮ ﺗﻮام هﻤﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ‬
‫هﺮ ﺁﻧﭽﻪ هﺴﺖ ز ﻧﻈﻤﻢ هﺒﺎء ﻣﻨﺜﻮر اﺳﺖ‬
‫ز درﮔﻬﺖ ﺑﻪ ﻣﺸﺎم دﻟﻢ رﺳﺎن ﺑﻪ ﮐﺮم‬
‫در ﺁن زﻣﺎن ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺸﻢ رﺳﺎن ﮐﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ‬
‫اﮔﺮ ز ﮔﻠﺒﻦ ﺧﻠﻘﺶ ﮔﻠﻲ ﺑﻪ ﺑﺎر رﺳﺪ‬
‫اﮔﺮ ز ﮔﻠﺒﻦ ﺧﻠﻘﺶ ﮔﻠﻲ ﺑﻪ ﺑﺎر رﺳﺪ‬
‫ﺧﺪاﻳﮕﺎﻧﺎ اﻣﺮوز در ﺳﻮاد ﺟﻬﺎن‬
‫ﭼﻮ اﺻﻞ ﮔﻮهﺮ ﺗﻴﻐﺖ ز ﮐﻮﻩ ﻣﻲﺧﻴﺰد‬
‫ز ﺳﻨﮓ ﻻﻟﻪ از ﺁن ﻣﻲدﻣﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﻧﻴﻦ ﺷﺪ‬
‫ﺑﺮو در ﺁﻣﺪﻩ زان اﺳﺖ ﻧﻴﻢ ﺗﺮﮎ ﺳﭙﻬﺮ‬
‫ﺗﻮﻳﻲ ﮐﻪ در ﺷﺐ ﺗﺎرﻳﮏ ﻣﻲﮐﻨﺪ روﺷﻦ‬
‫ﻓﻠﮏ ز ﻟﻞ ﻻ ﻻ از ﺁن ﻃﺒﻖ ﭘﺮ ﮐﺮد‬
‫ﺑﻪ ﺟﻨﺐ ﻗﺪر ﺗﻮ ﻣﺎﻩ ﺳﭙﻬﺮ ﺗﺤﺖ اﻓﺘﺎد‬
‫ز ﻓﻴﺾ ﻧﻘﻄﻪي ﻧﺎم ﺗﻮ هﻤﭽﻮ درﻳﺎﻳﻲ‬
‫ز ﮐﻮﻩ ﺣﻠﻢ ﺗﻮ ﻳﮏ ذرﻩ ﮔﺮ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻳﺪ‬
‫ز ﻣﻮج ﺑﺤﺮ ﮐﻒ ﺗﻮ ﭼﻮ ﻧﺸﻮ ﻳﺎﻓﺖ ﻧﻤﻲ‬
‫ﭼﻮ ﺑﺤﺮ دﺳﺖ ﺗﻮ در ﺟﻮد ﮔﻮهﺮ اﻓﺸﺎن ﺷﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ز زﻳﺮ ﺗﺎ ﺑﻪ زﺑﺮ ﺑﺤﺮ ﺁب ﺷﺪ ز ﺣﻴﺎ‬
‫ﻋﺠﺎﻳﺒﻲ اﺳﺖ ز درﻳﺎي ﺁب اﺳﺘﺴﻘﺎ‬
‫ﮔﻬﻲ ز رﻋﺸﻪ ﺑﻠﺮزﻳﺪ و ﮔﻪ ز اﺳﺘﺮﺧﺎ‬
‫ﭼﻮ ﺷﺒﻨﻤﻲ ﺑﻪ هﻤﻪ ﮐﻮﻩ و ﺑﺤﺮ ﮐﺮد هﺒﺎ‬
‫ﮐﻪ ﺣﺸﻮ دﺷﻤﻨﻢ ﺁﺗﺶ ﻓﮑﻨﺪ در اﺣﺸﺎ‬
‫ﻓﺘﺎد ﻏﻴﺒﺖ هﺪهﺪ ﮐﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﺪ ﺑﻪ ﺳﺒﺎ‬
‫ﮐﻪ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺮ ﮔﻬﺮ ﺻﺪق ﻣﻦ ﺑﻮﻧﺪ ﮔﻮا‬
‫ﺑﻪ ذرﻩاي ﻧﺮﺳﺪ ﻋﻘﻞ ﺟﻤﻠﻪي ﻋﻘﻼ‬
‫ﻣﻨﺰﻩ اﺳﺖ از ﺁن وﺻﻒ و ﭘﺎﮎ و ﺑﻲهﻤﺘﺎ‬
‫ز وﺻﻒ ﻏﺰت او ﮐﻮر ﮔﺸﺘﻪ ﭼﻮن و ﭼﺮا‬
‫ﻧﮕﺎر ﮐﺮد ﺑﺰد هﻔﺖ ﻣﻬﺪش از ﻣﻴﺰا‬
‫ز ﺳﻮز ﺳﻴﻨﻪي ﺁن ﻣﻮر ﻟﻴﻠﺔاﻟﻈﻠﻤﺎ‬
‫ز زﺧﻢ راﻧﺪن ﺁن ﻧﻴﺶ ﻣﻲﺷﻨﻮد ﺁوا‬
‫ﺑﻪ هﺮ ﻧﻔﺲ ز ﺳﺮ ﻋﺠﺰ ﻣﻲﺷﻮد ﺷﻴﺪا‬
‫ز اوج داﻳﺮﻩي ﭼﺮخ و ﻣﺮﮐﺰ ﻏﺒﺮا‬
‫هﺰار رﻧﮓ ﺑﺮﺁورد ﺧﺎﮎ ﭼﻮن دﻳﺒﺎ‬
‫ﺑﻪ ﻳﮏ ﺣﻀﻮر ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺷﻬﻮد ﻟﻘﺎ‬
‫ﺑﻪ دو ﻋﺮوج و دو ﻣﻌﺮاج و دو ﺟﻬﺎن و دﻧﺎ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻪ ﻃﻼق ﺑﻪ ﺻﺪق و ﺑﻪ ﺳﻪ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﻼ‬
‫ﺑﻪ ﭼﺎر ﺟﻮي ﺑﻬﺸﺖ و ﺑﻪ ﭼﺎر ﻓﺼﻞ ﺑﻬﺎ‬
‫ﺑﻪ ﭘﻨﺞ ﻧﻮﺑﺖ ﺷﺮع و ﺑﻪ ﭘﻨﺞ رﮐﻦ هﺪي‬
‫ﺑﻪ ﺷﺶ ﮐﺮاﻣﺖ و ﺷﺶ روز و ﺷﺶ ﮐﺮﻳﻢ ﻋﺒﺎ‬
‫ﺑﻪ هﻔﺖ ﻣﻔﺮش ارض و ﺑﻪ هﻔﺖ ﺳﻘﻒ ﺳﻤﺎ‬
‫ﺑﻪ هﺸﺖ ﻣﻌﺘﺪل و هﺸﺖ ﺟﻨﺔاﻟﻤﺎوا‬
‫ﺑﻪ ﻧﻪ ﻣﺰاج و ﺑﻪ ﻧﻪ ﻃﺎق ﮔﻠﺸﻦ ﺧﻀﺮا‬
‫ﺑﻪ دﻩ ﺣﺲ و ﺑﻪ دﻩ اﻳﺎم ﻣﺎﻩ ﻋﺎﺷﻮرا‬
‫ﮐﻪ ﻏﺮﻗﻪ ﺑﻮد در اﻧﻮار ﺁﻳﻪ اﻟﮑﺒﺮي‬
‫‪٤٦١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ز ﻓﺮق ﺗﺎ ﺑﻪ ﻗﺪم اﺑﺮ اﺷﮏ ﮔﺸﺖ از رﺷﮏ‬
‫ﺑﻪ رﺷﺢ ﺟﺎم ﺗﻮ درﻳﺎي ﺧﺸﮏ ﻟﺐ ﺗﺸﻨﻪ اﺳﺖ‬
‫ز ﺧﺠﻠﺖ ﮐﻒ ﺗﻮ ﺑﺤﺮ ﮐﻒ ﭼﻮ ﺑﺮ ﺳﺮ زد‬
‫ﭼﻮ ﻗﻠﺰﻣﻲ اﺳﺖ ﮐﻒ ﮐﺎﻓﻴﺖ ﮐﻪ هﺮ روزي‬
‫ﺑﻪ ﺣﻖ ﺟﻮد ﺗﻮ اي ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﮔﻴﺘﻲ ﺑﺨﺶ‬
‫اﮔﺮ ﻣﺮا ز ﺟﻨﺎب ﭼﻮ ﺗﻮ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻲ‬
‫هﺰار ﺣﺠﺖ ﻗﺎﻃﻊ ﭼﻮ ﺗﻴﻎ ﺁرم ﭘﻴﺶ‬
‫ﺑﺪان ﺧﺪاي ﮐﻪ در ﺁﻓﺘﺎب ﻣﻌﺮﻓﺘﺶ‬
‫ﻣﻘﺪﺳﻲ ﮐﻪ ز هﺮ ﭘﺎﮐﻴﻲ ﮐﻪ ﺑﺘﻮان ﮔﻔﺖ‬
‫ز ﺷﺮح ﺣﮑﻤﺖ او ﮐﻨﺪ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺟﺎن و ﺧﺮد‬
‫ﺟﻬﺎن ﭘﻴﺮ ﭼﻮ ﺷﺶ روزﻩ ﻃﻔﻞ ﮔﻬﻮارﻩ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻋﻠﻢ ﺁﻧﮑﻪ هﺰاران هﺰار راز ﺷﻨﺎﺧﺖ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﻊ ﺁﻧﮑﻪ ﭼﻮ ﺷﺪ ﭘﺸﻪ در ﺳﺮ ﻧﻤﺮود‬
‫ﺑﻪ ﻣﺒﺪﻋﻲ ﮐﻪ در اﺑﺪاع او ﺟﻬﺎﻧﻲ ﻋﻘﻞ‬
‫ﺑﻪ ﻗﺎدري ﮐﻪ ﺑﻪ ﻳﮑﺪم هﺰار ﻧﻘﺶ ﻧﮕﺎﺷﺖ‬
‫ﺑﻪ ﺻﺎﻧﻌﻲ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺣﻠﻪﺑﺎﻓﻲ ﺻﻨﻌﺶ‬
‫ﺑﻪ ﻳﮏ ﺧﺪاي ﻗﺪﻳﻢ و ﺑﻪ ﻳﮏ رﺳﻮل ﮐﺮﻳﻢ‬
‫ﺑﻪ دو ﺳﺠﻮد و دو ﺣﺮف ﻇﻬﻮر ﮐﻦ ﻓﻴﮑﻮن‬
‫ﺑﻪ ﺳﻪ ﺟﻮاهﺮ روح و ﺑﻪ ﺳﻪ رﻃﻮﺑﺖ ﭼﺸﻢ‬
‫ﺑﻪ ﭼﺎر ﭘﻴﮏ ﺧﺪاي و ﺑﻪ ﭼﺎر ﻳﺎر رﺳﻮل‬
‫ﺑﻪ ﭘﻨﺞ ﻓﺮض ﻧﻤﺎز و ﺑﻪ ﭘﻨﺞ ﻧﺰل ﮐﺘﺎب‬
‫ﺑﻪ ﺷﺶ ﺳﺤﺮﮔﻪ ﻓﻄﺮت ﺑﻪ ﺷﺶ ﺟﻬﺎت ﺟﻬﺎن‬
‫ﺑﻪ هﻔﺖ اﺧﺘﺮ ﻋﻠﻮ ﺑﻪ هﻔﺖ ﮐﺸﻮر ﺳﻔﻞ‬
‫ﺑﻪ هﺸﺖ ﺟﻤﻠﻪي ﻋﺮش و ﺑﻪ هﺸﺖ ﺧﻔﺘﻪي ﮐﻬﻒ‬
‫ﺑﻪ ﻧﻪ ﻣﻪ ﺑﭽﻪ و ﻧﻪ ﻣﻪ ﺳﺮاﭼﻪي ﻣﻬﺪ‬
‫ﺑﻪ دﻩ ﻣﺒﺸﺮﻩ و دﻩ ﻣﻘﻮﻟﻪي ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎن ﺁﻧﮑﻪ ﻧﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺪو ﻧﻪ ﺁدم ﻧﻴﺰ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻪ از هﺰار ﺛﻨﺎ ﺑﻴﺶ ﺑﻮد ﺁن ﻳﮏ ﻻ‬
‫ﻧﺴﻴﻢ هﻤﻨﻔﺴﻲ ﻳﺎﻓﺖ در ﺣﺮﻳﻢ رﺿﺎ‬
‫ﮐﻪ ﺳﻨﮓ ﮔﺸﺖ روان از ﻣﻘﺎﺑﺢ ﺳﻔﻬﺎ‬
‫ﺑﺪان ﻧﮕﺎرﮔﺮي ﮐﺎن ﻧﮕﺎﺷﺖ ﭼﻮن دﻳﺒﺎ‬
‫ﭼﻮ ﭘﺮ ﻳﮏ ﻣﻠﺦ ﺁﻣﺪ در ﺁن ﻋﺮﻳﺾ ﻓﻀﺎ‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎن او ﮐﻪ ز ﺧﻮد ﺷﺪ ز ﻣﺎء ﻣﺎاوﺣﻲ‬
‫ﺑﻪ ﺟﻤﻊ ﺁدم و ذرﻳﺘﺶ ﺑﻪ زﻳﺮ ﻟﻮا‬
‫ﺑﻪ ﺣﻠﻢ ﺷﺎهﺪ ﻗﺮﺁن ﺑﻪ ﻋﻠﻢ ﺷﻴﺮ ﺧﺪا‬
‫ﺑﻪ ﻧﻮش داروي در زهﺮ ﮐﺸﺘﻪي زهﺮا‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮن ﻳﺤﻴﻲ و ﺳﺒﻄﻴﻦ و ﺟﻤﻠﻪي ﺷﻬﺪا‬
‫ﺑﺴﻲ و اﻧﺪ هﺰار اهﻞ ﺻﻔﻪ و اهﻞ ﺻﻔﺎ‬
‫ﺑﻪ وﺟﻪ زرد ﺻﻬﻴﺐ و ﺑﻪ درد ﺑﻮدردا‬
‫ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﮔﺮم ﻣﻌﺎذ ﺟﺒﻞ ﺳﻮي ﻣﺒﺪا‬
‫ﺑﻪ اهﻞ ﺑﻴﺘﻲ ﺳﻠﻤﺎن و ﺧﻠﻌﺖ ﻣﻨﺎ‬
‫ﻟﺒﺎس ﺁن هﻤﻪ ﻳﮏ ﺧﺮﻗﻪ‪ ،‬ﻗﻮت ﻳﮏ ﺧﺮﻣﺎ‬
‫ﺑﻪ ﺧﻔﺘﮕﺎن ﺑﻘﻴﻊ و ﺑﻪ ﮐﺸﺘﮕﺎن ﻏﺰا‬
‫ﻣﺜﻠﺜﻲ ﮐﻪ ﻣﺮﺑﻊ ﻧﺸﺴﺖ دﻳﻦ ﺑﻪ ﻧﻮا‬
‫ﺳﺨﻦ ز ﺧﻮاﺟﻪي دﻳﻦ ﺑﻲ ﻗﻴﺎس ﮐﺮد ادا‬
‫ﺑﻪ ﺷﻮق ﺑﻲ ﺻﻔﺖ ﺑﻮﺳﻌﻴﺪ و اﺑﻦ ﻋﻄﺎ‬
‫ز اﻧﺎﻟﺤﻘﺶ هﻤﻪ ﺣﻖ ﻣﺎﻧﺪ و ﻣﺤﻮ ﮔﺸﺖ اﻧﺎ‬
‫ﺧﻤﻴﺮ اﻳﻦ هﻤﻪ اﻋﺠﻮﺑﻪ ﺑﻲ ﺳﻮاد ﻣﺴﺎ‬
‫ازو ﺑﺰاد زﻧﻲ ﻃﻔﻞ ﭘﻴﺮ ﭼﻮن ﺣﻮا‬
‫ﺑﻪ ﺷﺮﻣﻨﺎﮐﻲ دوﺷﻴﺰﮔﺎن هﻔﺖﺳﺮا‬
‫ﮐﻪ دور اوﺳﺖ و ز ﭘﻴﺮي هﻤﻲ رود ﺑﻪ ﻋﺼﺎ‬
‫ز ﺣﺠﺘﺶ ﮐﻪ ﺑﺮو ﻧﻮر روي اوﺳﺖ ﮔﻮا‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮن ﺑﮕﺸﺘﻪ ز ﺿﺮب دو دﺳﺖ او ﺑﻪ دﻋﺎ‬
‫ﺑﻪ ﺳﺮﮐﺸﻲ ﺳﭙﺮ زرد ﻣﻲﮐﻨﺪ ﭘﻴﺪا‬
‫‪٤٦٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﺪان ﺣﻀﻮر ﮐﻪ ﻻاﺣﺼﻲ ﺑﺮﺁﻣﺪ ازو‬
‫ﺑﺪان ﺷﺮف ﮐﻪ ز اﻗﺒﺎل ﺑﻨﺪﮔﻲ ﺷﺐ ﻗﺮب‬
‫ﺑﺪان ﻧﻔﺲ ﮐﻪ ز ﺧﻮن ﺷﺪ ﻣﺤﺎﺳﻨﺶ ﭼﻮ ﻋﻘﻴﻖ‬
‫ﺑﺪان ﻧﮕﺎر ﮐﻪ از وي ﻋﮑﺎﺷﻪ ﺑﺮد ﺳﺒﻖ‬
‫ﺑﻪ ﻗﻠﺐ او ﮐﻪ هﺰاران ﺟﻨﺎح روحاﻟﻘﺪس‬
‫ﺑﻪ ﭼﺸﻢ او ﮐﻪ ﻧﮑﺮد اﻟﺘﻔﺎت ﻣﺎ زاغ او‬
‫ﺑﻪ ﻣﺠﻤﻌﻲ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﺤﺮاي ﺣﺸﺮ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد‬
‫ﺑﻪ ﺻﺪق ﺻﺎﺣﺐ ﻏﺎر و ﺑﻪ ﻋﺪل ﮐﺴﺮي ﺷﺮع‬
‫ﺑﻪ دﺷﻨﻪ ﺧﻮردﻩي ﺁن ﺗﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﻮن ﻏﺮﻗﻪ‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮن ﺣﻤﺰﻩ و ﻋﺜﻤﺎن و ﻣﺮﺗﻀﻲ و ﻋﻤﺮ‬
‫ﺑﻪ ﺻﺪ هﺰار ﻧﺒﻲ و ﺑﻪ ﺑﻴﺴﺖ و ﭼﺎر هﺰار‬
‫ﺑﻪ داغ وﺟﻪ ﺑﻼل و دل ﭼﻮ ﺑﺪر هﻼل‬
‫ﺑﻪ ﺁﻩ ﺳﺮد اوﻳﺲ ﻗﺮن ﺳﻮي ﻳﺜﺮب‬
‫ﺑﻪ ﺷﻴﺮ ﻣﺮدي ﺧﺎﻟﺪ ﺑﻪ ﺣﮑﻢ ﺳﻴﻒاﷲ‬
‫ﺑﺪان ﭼﻬﻞﺗﻦ در رﻳﮓ رﻓﺘﻪ ﺗﺸﻨﻪ ﺟﮕﺮ‬
‫ﺑﻪ ﺷﺒﺮوان ﻃﻮاف و ﺑﻪ ﺳﺎﮐﻨﺎن ﺣﺮم‬
‫ﺑﻪ ﺑﻮ ﺣﻨﻴﻔﻪ ﮐﻪ ﮐﺮد ﺁن ﺣﺪﻳﺚ و ﻧﺺ ﻗﻴﺎس‬
‫ﺑﻪ ﺷﺎﻓﻌﻲ ﮐﻪ ﭼﻮ اﺧﺒﺎر ﺑﻲ ﻗﻴﺎﺳﺶ ﺑﻮد‬
‫ﺑﻪ ﻋﻴﻦ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ و ﺧﺮﻗﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﺪان ﻣﻘﺎم ﮐﻪ ﺣﻼج هﻤﭽﻮ ﭘﻨﺒﻪ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫ﺑﻪ ﭼﻞ ﺻﺒﺎح ﮐﻪ از ﻧﻮر ﺧﺎص ﺣﻖ ﺑﺴﺮﺷﺖ‬
‫ﺑﺪان دﻣﻲ ﮐﻪ ﭼﻪ ﮔﺮ ﭘﻴﺮ ﺑﻮد ﻋﺎﻟﻢ ﻃﻔﻞ‬
‫ﺑﻪ دوﺳﺖروﻳﻲ ﭘﺎﮐﻴﺰﮔﺎن هﻔﺖ رواق‬
‫ﺑﻪ ﮐﺎر دﻳﺪﮔﻲ ﺁن ﮐﻪ ﮐﻢ ز ﺳﻲ ﺳﺎل اﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻗﺎﺿﻴﻲ ﮐﻪ ﻣﺮ او را ﻧﻴﺎﻓﺖ ﻳﮏ ﻣﻌﻠﻮل‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻴﻲ ﮐﻪ ﺑﺴﻲ ﻗﻠﺐ ﺑﺮ ﺟﻨﺎح ﺳﻔﺮ‬
‫ﺑﻪ ﺗﻴﻎ ﻣﻴﺮ ﻋﻠﻢ ﮐﺰ دهﺎن ﺷﻴﺮ ﺳﭙﻬﺮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ز ﺑﺤﺮ ﺷﻌﺮ ﺗﺮش در ﺳﻪ ﭘﺮدﻩ ﻳﺎﻓﺖ ﻧﻮا‬
‫ﮐﻪ در ﺳﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﺤﻘﻖ ازوﺳﺖ ﺧﻂ ذﮐﺎ‬
‫ﻣﺘﺎع ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﻨﺎزل ﺳﭙﺮد از ﺳﻴﻤﺎ‬
‫ﺑﻪ روز ﮐﺰ دم ﺻﺒﺢ اﺳﺖ ﺗﺮﮎ ﻣﺎراﻓﺴﺎ‬
‫ﺑﻪ روزﻧﺎﻣﻪي اﻣﺮوز و ﺑﻪ هﻴﺒﺖ ﻓﺮدا‬
‫ﺑﻪ ﭘﺨﺘﮕﺎن ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺑﻪ ﻋﺎدﻻن ﻗﻀﺎ‬
‫ﺑﻪ ﺳﺎﺟﺪان ﺳﺤﺮﮔﻪ ﺑﻪ ﺻﺎﺑﺮان ﻏﺪا‬
‫ﺑﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺟﻤﺎل و ﺑﻪ ﺗﺸﻨﮕﺎن ﻓﻨﺎ‬
‫ﻣﻴﺎن ﺳﺠﺪﻩ ز ﺳﺒﺤﺎن رﺑﻲاﻻﻋﻠﻲ‬
‫هﻨﻮز در رﻩ او ﻧﺎﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﺎﻧﮓ درا‬
‫ﺑﻼ ﻓﺮو ﺷﻮد ﺁﻧﮕﻪ ﺑﺮﺁﻳﺪ از اﻻ‬
‫ﭼﻮ ﻋﻘﻞ ﮐﻞ ﺑﻨﺨﻔﺘﺪ ﻣﻴﺎﻧﻪي اﺟﺰا‬
‫ﺑﻪ هﺮ ﺳﺤﺮ ﺑﻨﺸﺎﻧﺪ ز ﭼﺸﻢ ﺧﻮن ﭘﺎﻻ‬
‫ﮐﻪ ﮐﺲ ﻧﻴﺎﻓﺖ از ﺁن ﺑﻮرﻳﺎش ﺑﻮي رﻳﺎ‬
‫ﺑﻪ ﻧﺎر و ﻧﻮر دراﻓﺘﺪ ﻣﻴﺎن ﺧﻮف و رﺟﺎ‬
‫ﺑﻪ ﻣﺮوﻩ و ﺟﺒﻞاﻟﺮﺣﻤﻪ و ﻣﻨﺎ و ﺻﻔﺎ‬
‫ﺑﻪ ﺁب ﮐﻮﺛﺮ و ﺁب ﺣﻴﺎت و ﺁب رﺿﺎ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻨﻈﺮاﻟﺪرﺟﺎت و ﺑﻪ ﻣﺨﺮجاﻟﻤﺮﻋﻲ‬
‫ﺑﻪ ﻓﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﮐﺒﺮي و ﻋﺎﻟﻢ ﺻﻐﺮي‬
‫ﺑﻪ ﺑﻴﺖ اﺣﺰان و ﺑﻴﺖ ﻗﺒﺮ و ﺑﻴﺖ ﺑﻘﺎ‬
‫ﺑﻪ زﻟﻒ ﭘﺮ ﺧﻢ ﻳﺎﺳﻴﻦ و ﻃﺮﻩي ﻃﺎهﺎ‬
‫ﺑﻪ ﻋﻠﻢ اﻟﻘﺮﺁن و ﺑﻪ ﻋﻠﻢ اﻻﺳﻤﺎ‬
‫ﺑﻪ روز ﺟﻤﻌﻪ و ﻋﻴﺪ و ﺑﻪ روز ﺣﺸﺮ و ﺟﺰا‬
‫ﺑﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﺷﺐ ﺁﺑﺴﺘﻦ و ﺷﺐ ﻳﻠﺪا‬
‫ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎهﻲ ﻋﻘﻞ و رﺋﻴﺴﻲ اﻋﻀﺎ‬
‫ﺑﻪ ﭘﻴﺮ ﻃﺒﻌﻲ روح و ﺑﻪ دوﻟﺖ ﺑﺮﻧﺎ‬
‫ﺑﻪ هﻢ ﺳﺮي دو دﺳﺖ و ﺑﻪ ﺳﺮﮐﺸﻲ دوﭘﺎ‬
‫‪٤٦٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﻪ ﺁب دﺳﺖ ﻧﮕﺎري ﮐﻪ رود ﻧﻴﻞ ﻓﻠﮏ‬
‫ﺑﻪ ﮐﻠﮏ و ﮐﺎﻏﺬ ﺳﻄﺎن دﻳﻦ ﻧﻈﺎم دوم‬
‫ﺑﻪ ﺗﺎﺟﺮي ﮐﻪ ﭼﻮ ﺳﻴﻤﺎب داﺷﺖ ﺻﺮﻓﻪ ﻧﺪﻳﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺷﺐ ﮐﻪ از ﻣﻪ ﻧﻮ هﻨﺪوﻳﻲ اﺳﺖ زرﻳﻦ ﮔﻮش‬
‫ﺑﻪ ﻋﻠﻢ و ﺣﻠﻢ ﭘﺮﻳﺮ و ﺑﻪ ﺣﮑﻢ ﻻزم دي‬
‫ﺑﻪ ﺳﺎﺑﻘﺎن ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﻪ راﺳﺨﺎن ﻋﻠﻮم‬
‫ﺑﻪ ﺻﺎﺋﻤﺎن ﻧﻬﺎر و ﺑﻪ ﻗﺎﻳﻤﺎن در ﻟﻴﻞ‬
‫ﺑﻪ ﺧﺎﺻﮕﺎن ﮐﻤﺎل و ﺑﻪ ﻣﺤﺮﻣﺎن وﺻﺎل‬
‫ﺑﻪ ﻣﺨﻠﺼﻲ ﮐﻪ دهﺪ ﺟﺎن ﺑﻪ ﺣﻖ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ‬
‫ﺑﻪ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﮐﻪ ﺑﺰد دﺳﺖ و ﺟﺎن ﻓﺸﺎن در رﻓﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻋﺎرﻓﻲ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺿﺮب ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺟﺎﻧﺶ‬
‫ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻤﻲ ﮐﻪ ز ﺑﻴﺪار داﺷﺘﻦ هﻤﻪ ﺷﺐ‬
‫ﺑﻪ ﺻﺎدﻗﻲ ﮐﻪ اﮔﺮ در رهﺶ ﺑﻮد ﮔﺮدي‬
‫ﺑﻪ ﻗﺎﻧﻌﻲ ﮐﻪ هﻤﻪ ﮐﻮن ﺑﻮرﻳﺎ ﭘﻨﺪاﺷﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻋﺎﺻﻴﻲ ﮐﻪ ﭘﺲ از ﺗﻮﺑﻪ در ﺷﺒﻲ ﺻﺪ ﺑﺎر‬
‫ﺑﻪ ﻗﺎف و ﻃﻮر و ﺳﺮاﻧﺪﻳﺐ و ﺑﻮﻗﺒﻴﺲ و اﺣﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺁب زﻣﺰم و ﺁب ﻓﺮات و ﺁب ﻣﺤﻴﻂ‬
‫ﺑﻪ ﻣﺠﻤﻊاﻟﻌﺮﻓﺎت و ﺑﻪ ﻣﺤﺸﺮاﻟﻌﺮﺻﺎت‬
‫ﺑﻪ ﻋﺰ ﻋﺎﻟﻢ ارواح و ﻋﺎﻟﻢ اﺟﺴﺎد‬
‫ﺑﻪ ﺑﻴﺖ ﻣﻌﻤﻮر و ﺑﻴﺖ ﻗﺪس و ﺑﻴﺖ ﺣﺮام‬
‫ﺑﻪ ﺧﺎل ﻃﺮﻓﻪي ﻧﻮن و ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺷﺎهﺪ ﺻﺎد‬
‫ﺑﻪ ﻗﺎف واﻟﻘﺮﺁن و ﺑﻪ ﺻﺎد واﻟﻘﺮان‬
‫ﺑﻪ روز ﻋﺮﻓﻪ و روز ﺑﺪر و روز ﺣﻨﻴﻦ‬
‫ﺑﻪ ﻋﺰت ﺷﺐ ﻗﺪر و ﺷﺐ ﺣﺴﺎب ﺑﺮات‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻔﺰاﻳﻲ ﻋﻠﻢ و ﺑﻪ دلﮔﺸﺎﻳﻲ ﺟﺎن‬
‫ﺑﻪ ﺑﻪﻧﺸﻴﻨﻲ ﻋﻤﺮ و ﺑﻪ ﺑﻪﺣﺮﻳﻔﻲ ﺑﺨﺖ‬
‫ﺑﻪ ﺣﺎﺟﺒﻲ دو اﺑﺮو ﺑﻪ ﻣﺮدﻣﻲ دو ﭼﺸﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﻪ ﺣﺪس هﺪهﺪ ﺑﻠﻘﻴﺲ و ﻋﺰت ﻋﻨﻘﺎ‬
‫ﺑﻪ رﺧﺶ ﺧﺎص ﺗﻮ ﻳﻌﻨﻲ ﮐﻪ دﻟﺪل ﺷﻬﺒﺎ‬
‫ﺑﻪ ﺷﻴﺮ ﻓﺮش ﺗﻮ ﻳﻌﻨﻲ اﺳﺪ ﺑﺮﻳﻦ ﺑﺎﻻ‬
‫ﺑﻪ ﻳﺎد ﮔﺮد ﺗﻮ ﮐﺎﺗﺶ ﻓﮑﻨﺪ در اﻋﺪا‬
‫ﮐﻪ ﮔﻮهﺮي ﺑﻪ ﻗﻄﻊ اوﺳﺖ ﺧﺎﺻﻪ در هﻴﺠﺎ‬
‫ﻓﺮو ﺑﺮد ﺑﻪ دﻣﻲ ﺻﺪ هﺰار اژدرهﺎ‬
‫ﮐﻪ روﺷﻦ اﺳﺖ ﻣﻮﻳﻲ ﻧﻤﻲﺑﺮد ز ﺳﻬﺎ‬
‫ﻗﺒﻮل ﮐﺮد ﺑﻪ ﺻﺪ ﺑﺮ و ﺑﺤﺮ در اﻋﻄﺎ‬
‫ﻳﻤﻴﻨﺶ از ﺻﻒ ﻏﻠﻤﺎن‪ ،‬ﻳﺴﺎرش از ﺣﻮرا‬
‫هﺰار دل ﺑﻪ ﺳﺮﻏﻤﺰﻩ ﺁرد از ﻳﻐﻤﺎ‬
‫ﭼﻮ زﺧﻤﻪ ﺳﺮ زدﻩ ﺷﺪ زهﺮﻩ از ﺳﺮ ﺻﻔﺮا‬
‫ز هﺸﺖ ﺧﻠﺪ ﺑﺮﺁﻳﺪ ﺧﺮوش ﺻﺪﻗﻨﺎ‬
‫ﻧﻴﺎﺑﺪش دوﻣﻴﻦ در ﮐﺮاﺳﻪي ﺷﻌﺮا‬
‫ﺑﻪ ﺻﻮر ﺁﻩ ﻣﻦ از دﺳﺖ دﺷﻤﻦ رﻋﻨﺎ‬
‫ﭼﻮ اﻓﮏ ﻋﺎﻳﺸﻪي ﭘﺎﮎ دﻳﻦ ﺧﻄﺎﺳﺖ ﺧﻄﺎ‬
‫ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪام ﺳﺨﻦ از ﺗﻮ ﺑﺮون ز ﻣﺪح و ﺛﻨﺎ‬
‫ﮐﻪ هﻤﭽﻮ دﻳﺪﻩي ﻣﻮر اﺳﺖ ﻣﻲﺷﻮد ﺻﺤﺮا‬
‫ﻣﮑﻦ ز ﺧﺸﻢ ﻣﺮا ﭘﻮﺳﺘﻴﻦ درﻳﻦ ﺳﺮﻣﺎ‬
‫ز دﺳﺖ ﻳﻮﺳﻒ ﺻﺪﻳﻖ دﻳﺪﻩي ﺑﻴﻨﺎ‬
‫ز ﺧﻮن ﻣﻦ ﻧﻪ زﺧﻮن ﭼﻮ ﻣﻦ هﺰار ﮔﺪا‬
‫ﻣﺮا ﺳﺰاﺳﺖ ﺑﺘﺮ زان و از ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﺳﺰا‬
‫ﻣﺮا ﺑﺲ اﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﺪﻳﻦ ﺻﺪق هﺴﺖ ﺣﻖ داﻧﺎ‬
‫ﺑﻪ راﻧﺪن ﮐﻪ ﺑﺮو ﻳﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن ﮐﻪ ﺑﻴﺎ‬
‫از ﺁﻧﮑﻪ ﺣﺒﻞ ﻣﺘﻴﻦ اﺳﺖ و ﻋﺮوة وﺛﻘﻲ‬
‫ﭼﻮ ﺳﺎﻳﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺮا دور ﺑﻮدن از ﺗﻮ روا‬
‫ﭼﻮ ﮔﻮي ﻣﻲدوﻣﺖ در رﮐﺎب ﻧﺎﭘﺮوا‬
‫ﭼﻮ ﮐﻠﮏ ﺑﺮ ﺧﻂ ﺣﮑﻤﺖ ﺑﻪ ﺳﺮ دوم ﺣﻘﺎ‬
‫‪٤٦٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺑﻠﺒﻞ ﻣﺴﺖ و ﻏﻢ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﻧﻮح‬
‫ﺑﻪ ﺑﺎر ﻋﺎم ﺗﻮ ﻳﻌﻨﻲ ﮐﻪ ﻏﻠﻐﻞ ﻣﻠﮑﻮت‬
‫ﺑﻪ ﭘﺎي ﺗﺨﺖ ﺗﻮ ﻳﻌﻨﻲ ﮐﻪ ﺳﺎق ﻋﺮش ﻣﺠﻴﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﭘﺎي ﺗﻮ ﮐﺰ رﺷﺢ اوﺳﺖ ﺁب ﺣﻴﺎت‬
‫ﺑﺪان ﺑﻼرﮎ ﺧﻮن رﻳﺰ زهﺮﭘﺎش ﭼﻮ ﻧﻴﻞ‬
‫ﺑﻪ رﻣﺢ ﻣﺎر ﻣﺜﺎﻟﺖ ﮐﻪ ﭼﻮن ﻋﺼﺎي ﮐﻠﻴﻢ‬
‫ﺑﻪ ﻧﺎوﮐﺖ ﮐﻪ ﺷﺐ ﺗﻴﺮﻩ اﺳﺖ ﻣﻮي ﺷﮑﺎف‬
‫ﺑﻪ ﻓﻴﺾ ﮐﻒ ﮐﺮﻳﻤﺖ ﮐﻪ ﺑﺮي و ﺑﺤﺮﻳﺶ‬
‫ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺲ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺟﻨﺎت ﻋﺪن را ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺳﺎﻗﻲ ﺗﻮ ﮐﻪ ﭼﻮن ﻋﺰم ﺗﺮﮐﺘﺎز ﮐﻨﺪ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻄﺮب ﺗﻮ ﮐﻪ از رﺷﮏ زﺧﻢ زﺧﻤﻪي او‬
‫ﺑﻪ ﺷﻌﺮ ﻣﻦ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻧﻘﺪ ﻧﻪ ﻓﻠﮏ ﺧﻮاﻧﻴﺶ‬
‫ﺑﺪﻳﻦ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﮐﻪ ﮔﺮ ﺗﮏ زﻧﺪ ﮐﺴﻲ ﺻﺪ ﻗﺮن‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮز ﺟﺎن ﻣﻦ از ﮐﻴﺪ ﺣﺎﺳﺪ ﺑﺪ ﮔﻮي‬
‫ﮐﻪ هﺮﭼﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ اﻓﺘﺎدﻩ اﻓﺘﺮا ﮐﺮدﻧﺪ‬
‫ﺧﺪاي هﺴﺖ ﮔﻮاهﻢ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺮ ﻳﺎدم‬
‫اﮔﺮ ﺗﻔﺤﺺ اﻳﻦ ﺳﺮ ﮐﻨﻲ دل ﺧﺠﻠﻢ‬
‫ز هﻴﺒﺖ ﺗﻮ اﮔﺮﭼﻪ ﭼﻮ ﺑﺮگ ﻣﻲﻟﺮزم‬
‫وﮔﺮ ﮐﻪ ﻣﻦ ز در ﮐﺸﺘﻨﻢ ﺗﻮ ﮐﺶ ﮐﻪ ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫اﮔﺮ ﻣﺮا ﺑﮑﺸﻲ ﻣﻠﮏ را ﭼﻪ ﺑﺮﺧﻴﺰد‬
‫وﮔﺮ هﺰار ﻋﻘﻮﺑﺖ ﺑﻪ ﺟﺎي ﻣﻦ ﺑﮑﻨﻲ‬
‫ﭼﻪ ﮔﺮ ﺗﺪارﮎ اﻳﻦ واﻗﻌﻪ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺑﺮ ﺳﺮﭘﺎﻳﻢ ﮐﻨﻮن و ﺣﮑﻢ ﺗﻮ راﺳﺖ‬
‫وﺛﻴﻘﺘﻢ هﻤﻪ ﺑﺮ ﻋﻔﻮ ﺗﻮﺳﺖ و ﭼﻮن ﻧﺒﻮد‬
‫ﭼﻮ ﺳﺎﻳﻪ از ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺸﻢ ﮔﺮ اﻓﮑﻨﻲ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ‬
‫وﮔﺮ زﻧﻲ ﻣﻦ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ را ﺑﻪ ﭼﻮﮔﺎن زﺧﻢ‬
‫وﮔﺮ ﭼﻮ ﮐﻠﮏ ﺑﻪ ﺗﻴﻐﻢ ﺳﺮاﻓﮑﻨﻲ از ﺗﻦ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭼﻮ دور ﺑﺎش ﺑﻪ ﺟﺎن داري ﺁﻳﻤﺖ ز ﻗﻔﺎ‬
‫وﮔﺮ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﮐﺸﻲ هﺮ ﺷﺒﻢ ﺑﻪ ﺗﻴﻎ ﺟﻔﺎ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﭼﻮن ﺳﮓ اﺻﺤﺎب ﮐﻬﻒ دور ﻣﺮا‬
‫ز ﺑﻨﺪﻩي ﺗﻮ ﺧﻮد اﻳﻦ ﮐﺮدﻩ ﮔﻴﺮ ﺑﺮ ﻋﻤﺪا‬
‫ﻋﻄﺎردي اﺳﺖ ﺑﺮو ﺧﺘﻢ ﭼﻮن ﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻋﻄﺎ‬
‫دﻋﺎي ﺟﺎن ﺗﻮ ﮐﺎر اﺳﺖ در ﺧﻼ و ﻣﻼ‬
‫ﺑﻪ ﺟﺰ ﺗﻮ ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺁﻣﻴﻦ ﮐﻨﺪ ﻣﺮا ﺑﻪ دﻋﺎ‬
‫ﻣﻘﺮﺑﺎن ﺳﻤﺎوي ز ﺣﻀﺮت اﻋﻠﻲ‬
‫در ﺁن ﺟﻬﺎﻧﺶ ﺑﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﻣﻠﮑﺘﻲ واﻻ‬
‫ﮐﻪ ﻻﻳﻖ اﺳﺖ هﻢ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﻣﻠﮏ و هﻢ ﺁﻧﺠﺎ‬
‫ﺑﻤﺎﻧﺪم ﺑﻲ ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎن درﻳﻐﺎ‬
‫ﮐﻪ ﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ ﺳﺮﮔﺮدان درﻳﻐﺎ‬
‫ﮐﻪ راهﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺲ ﺁﺳﺎن درﻳﻐﺎ‬
‫ﭼﻨﻴﻦ واﻟﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﻴﺮان درﻳﻐﺎ‬
‫ﻧﻪ ﺳﺮ ﭘﻴﺪا و ﻧﻪ ﭘﺎﻳﺎن درﻳﻐﺎ‬
‫ﺟﻬﺎن ﭘﺮ ﭼﺸﻤﻪي ﺣﻴﻮان درﻳﻐﺎ‬
‫ز ﺟﺎن دردا و از ﺟﺎﻧﺎن درﻳﻐﺎ‬
‫ز ﻳﮏﻳﮏ ﺳﻨﮓ ﮔﻮرﺳﺘﺎن درﻳﻐﺎ‬
‫هﻤﻪ ﺑﺎ ﺧﺎﮎ رﻩ ﻳﮑﺴﺎن درﻳﻐﺎ‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺑﺮ ﺷﺪ ﮔﺮﻳﺎن درﻳﻐﺎ‬
‫ﮐﻪ ﻣﻲﺑﺎرﻧﺪ ﭼﻮن ﺑﺎران درﻳﻐﺎ‬
‫ﻓﺮو ﺑﺎرﻳﻢ ﺻﺪ ﻃﻮﻓﺎن درﻳﻐﺎ‬
‫ﺗﻮ ﺧﻮاهﻲ رﻓﺖ ﭼﻮن اﻳﺸﺎن درﻳﻐﺎ‬
‫ﮐﻨﻮن در ﺧﺎﮎ ﺷﺪ ﭘﻨﻬﺎن درﻳﻐﺎ‬
‫وزان ﺧﻂ هﺎي ﭼﻮن رﻳﺤﺎن درﻳﻐﺎ‬
‫‪٤٦٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﻪ دور ﺑﺎش ﮔﺮم ﭘﻴﺶ ﺧﻮد ﮐﻨﻲ ﺑﻴﺠﺎن‬
‫ﭼﻮ ﺻﺒﺢ ﺧﻨﺪﻩ زﻧﻢ از ﺳﺮ وﻓﺎ هﺮ روز‬
‫ﮐﺰ ﺁﺳﺘﺎن ﺗﻮ ﺻﺪ ﺷﻴﺮ ﮐﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﮐﺮد‬
‫ﺑﺪﻳﻦ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﺗﻮان ﮐﺮد ﺟﺮم ﻧﺎﮐﺮدﻩ‬
‫ﻋﻄﺎرد دوم ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﻣﺪح ﺗﻮ ﻋﻄﺎر‬
‫اﮔﺮﭼﻪ ﺗﺎ ﮐﻪ ﻣﺮا در ﺗﻦ اﺳﺖ ﺟﺎن ﺑﺎﻗﻲ‬
‫ﭼﻮ ﺧﻠﻖ روي زﻣﻴﻨﺖ هﻤﻪ دﻋﺎ ﮔﻮﻳﻨﺪ‬
‫وﻟﻲ ﺑﺲ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻣﻴﻦ هﻤﻲ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﻤﻊ‬
‫ﻣﻘﺪﺳﺎ ﭼﻮ ﺑﺪو ﻣﻠﮏ اﻳﻦ ﺟﻬﺎن دادي‬
‫ﺑﻪ ﭼﺎر ﺑﺎﻟﺶ ﻣﻠﮑﺶ در ﺁن ﺟﻬﺎن ﺑﻨﺸﺎن‬
‫ﻧﺪارد درد ﻣﻦ درﻣﺎن درﻳﻐﺎ‬
‫ﻧﺪارد درد ﻣﻦ درﻣﺎن درﻳﻐﺎ‬
‫درﻳﻦ ﺣﻴﺮت ﻓﻠﮏ هﺎ ﻧﻴﺰ دﻳﺮ اﺳﺖ‬
‫درﻳﻦ دﺷﻮاري رﻩ ﺟﺎن ﻣﻦ ﺷﺪ‬
‫ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪم درﻳﻦ راﻩ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ‬
‫رهﻲ ﺑﺲ دور ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ ﻣﻦ اﻳﻦ راﻩ‬
‫ز رﻧﺞ ﺗﺸﻨﮕﻲ ﻣﺮدم ﺑﻪ زاري‬
‫ﭼﻮ ﻧﻪ ﺟﺎﻧﺎن ﺑﺨﻮاهﺪ ﻣﺎﻧﺪ ﻧﻪ ﺟﺎن‬
‫اﮔﺮ ﺳﻨﮕﻲ ﻧﻪ اي ﺑﻨﻴﻮش ﺁﺧﺮ‬
‫ﻋﺰﻳﺰان ﺟﻬﺎن را ﺑﻴﻦ ﺑﻪ ﻳﮏ راﻩ‬
‫ﺑﺒﻴﻦ ﺗﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﺎﮎ ﻋﺰﻳﺰان‬
‫ﻣﮕﺮ ﺟﺎنهﺎي اﻳﺸﺎن اﺑﺮ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻴﺎ ﺗﺎ در وﻓﺎي دوﺳﺘﺪاران‬
‫هﻤﻪ ﻳﺎران ﺑﻪ زﻳﺮ ﺧﺎﮎ رﻓﺘﻨﺪ‬
‫رﺧﻲ ﮐﺎﻣﺪ ز ﭘﻴﺪاﻳﻲ ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬
‫از ﺁن ﻟﺐهﺎي ﭼﻮن ﻋﻨﺎب دردا‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻧﻪ ﭘﺴﺘﻪ ﻣﺎﻧﺪ و ﻧﻪ ﻣﺮﺟﺎن درﻳﻐﺎ‬
‫ﮐﺠﺎ ﺷﺪ ﺁن ﻟﺐ و دﻧﺪان درﻳﻐﺎ‬
‫زﻧﺨﺪان را ز ﻧﺦ ﻣﻲدان درﻳﻐﺎ‬
‫ﺷﺪ از ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺑﺎ ﮐﺮﻣﺎن درﻳﻐﺎ‬
‫ﮐﺠﺎ ﺷﺪ ﺁﻧﻬﻤﻪ اﻳﻮان درﻳﻐﺎ‬
‫ﮐﻨﻮن ﺷﺪ ﮐﻠﺒﻪي اﺣﺰان درﻳﻐﺎ‬
‫ﻟﺤﺪ ﺑﺮ ﺟﻤﻠﻪ ﺷﺪ زﻧﺪان درﻳﻐﺎ‬
‫هﻢ از اﻳﺮان هﻢ از ﺗﻮران درﻳﻐﺎ‬
‫ﻧﻪ ﻗﻴﺼﺮ ﻣﺎﻧﺪ و ﻧﻪ ﺧﺎﻗﺎن درﻳﻐﺎ‬
‫ز ﮐﻴﺨﺴﺮو ز ﻧﻮﺷﺮوان درﻳﻐﺎ‬
‫ﻧﺒﻮدش ﺳﻮد ﻳﮏ دﺳﺘﺎن درﻳﻐﺎ‬
‫درﺁﻣﺪ اﻳﻦ ﻏﻢ هﺠﺮان درﻳﻐﺎ‬
‫ﺗﻮ را ﻳﮏ ﻟﻘﻤﻪ ﭼﻮن ﻟﻘﻤﺎن درﻳﻐﺎ‬
‫ﮐﻪ ﺁﺗﺶ ﺑﻬﺘﺮ از اﻳﻦ ﻧﺎن درﻳﻐﺎ‬
‫ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻨﺪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺟﺎن درﻳﻐﺎ‬
‫ﺑﻪ ﺟﻬﻞ ﺁوردﻩام ﺑﻪ زﻳﺎن درﻳﻐﺎ‬
‫ﺳﻴﻪ ﻣﻲﮔﺮددم دﻳﻮان درﻳﻐﺎ‬
‫ﺑﺴﻲ ﮔﻔﺘﻢ درﻳﻦ دوران درﻳﻐﺎ‬
‫ﮐﻪ ﮐﺮدم ﻋﻤﺮ ﺧﻮد ﺗﺎوان درﻳﻐﺎ‬
‫ﺗﻠﻒ ﮐﻲ ﮐﺮدﻣﻲ زﻳﻦﺳﺎن درﻳﻐﺎ‬
‫ﮐﻪ او را هﺴﺖ ﺟﺎي ﺁن درﻳﻐﺎ‬
‫ﻧﻬﺎدم روي در ﻧﻘﺼﺎن درﻳﻐﺎ‬
‫از ﺁن ﻏﻢ ﮐﺮد ﺻﺪﭼﻨﺪان درﻳﻐﺎ‬
‫ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﺻﺪ ﺧﺬﻻن درﻳﻐﺎ‬
‫وﻗﺖ ﮐﻮچ اﺳﺖ اﻟﺮﺣﻴﻞ اي دل ازﻳﻦ ﺟﺎي ﺧﺮاب‬
‫ﺗﺎ ز ﺣﻀﺮت ﺳﻮي ﺟﺎﻧﺖ ارﺟﻌﻲ ﺁﻳﺪ ﺧﻄﺎب‬
‫‪٤٦٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﻪ ﻳﮏ ﺗﻴﻎ اﺟﻞ درج دهﺎن را‬
‫ﺑﺘﺎن ﻣﺎﻩروي ﺧﻮشﺳﺨﻦ را‬
‫زﻧﺨﺪانهﺎ ﭼﻮ ﺑﺮ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﺴﺘﻦ‬
‫ﺑﺴﺎ ﺷﺨﺼﺎ ﮐﻪ از ﺗﺐ رﻳﺨﺖ در ﺧﺎﮎ‬
‫ﺑﺴﺎ اﻳﻮان ﮐﻪ ﺑﺮ ﮐﻴﻮاﻧﺶ ﺑﺮدﻧﺪ‬
‫ﺑﺴﺎ ﻗﺼﺮا ﮐﻪ ﭼﻮن ﻓﺮدوس ﮐﺮدﻧﺪ‬
‫درﻳﻦ ﻏﻢﺧﺎﻧﻪ هﺮ ﻳﻮﺳﻒ ﮐﻪ دﻳﺪي‬
‫ﭼﻮ ﻳﮑﺴﺎن اﺳﺖ ﺁﻧﺠﺎ ﺗﺮﮎ و ﺗﺎﺟﻴﮏ‬
‫ﺗﻮ ﺧﻮاﻩ از روم ﺑﺎش و ﺧﻮاﻩ از ﭼﻴﻦ‬
‫ز اﻓﺮﻳﺪون و از ﺟﻤﺸﻴﺪ دردا‬
‫هﺰاران ﮔﻮﻧﻪ دﺳﺘﺎن داﺷﺖ ﺑﻠﺒﻞ‬
‫ﭘﺲ از وﺻﻠﻲ ﮐﻪ هﻤﭽﻮن ﺑﺎد ﺑﮕﺬﺷﺖ‬
‫ز ﻣﺎل و ﻣﻠﮏ اﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﻤﺎم اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮاي ﻧﺎن ﭼﻪ رﻳﺰي ﺁب روﻳﺖ‬
‫ﺗﻮ را ﺗﺎ ﺟﺎن ﺑﻮد ﻧﺎن ﮐﻢ ﻧﻴﺎﻳﺪ‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪا هﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﻋﺰﻳﺰم‬
‫اﮔﺮﭼﻪ ﺑﺲ ﺳﭙﻴﺪم ﻣﻲﺷﻮد ﻣﻮي‬
‫ﭼﻮ دوران ﺟﻮاﻧﻲ رﻓﺖ ﭼﻮن ﺑﺎد‬
‫ﻧﺸﺪ ﻣﻌﻠﻮم ﻣﻦ ﺟﺰ ﺁﺧﺮ ﻋﻤﺮ‬
‫ﻣﺮا ﮔﺮ ﻋﻤﺮ ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﺧﺮﻳﺪن‬
‫ﺑﺴﻲ ﻋﻄﺎر را درد و درﻳﻎ اﺳﺖ‬
‫ﺧﺪاﻳﺎ ﭼﻮن ﮔﻨﺎهﻢ ﮐﺮد ﻧﺎﻗﺺ‬
‫اﮔﺮ ﮐﺮد اﻳﻦ ﮔﺪا ﺑﺮ ﺟﻬﻞ ﮐﺎري‬
‫ﺗﻮ ﻋﻔﻮش ﮐﻦ ﮐﻪ ﮔﺮ ﻋﻔﻮت ﻧﺒﺎﺷﺪ‬
‫وﻗﺖ ﮐﻮچ اﺳﺖ اﻟﺮﺣﻴﻞ اي دل ازﻳﻦ ﺟﺎي ﺧﺮاب‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﺮ دﻟﺖ ﭘﻴﺪا ﺷﻮد در ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﺻﺪ ﻓﺘﺢ ﺑﺎب‬
‫ﺟﻬﺪ ﮐﻦ ﺗﺎ در ﻣﻴﺎن ﻧﻪ ﺳﻴﺦ ﺳﻮزد ﻧﻪ ﮐﺒﺎب‬
‫از دل ﭘﺮ ﻋﺸﻖ ﺧﻮد ﺁﺗﺶ زﻧﻲ در ﺟﺎﻩ و ﺁب‬
‫ﺗﻮ ﭼﻨﺎن ﮔﺮدي ﮐﻪ ﮔﺮدد ﭘﻴﺶ ﺗﻮ هﻤﭽﻮن ﺳﺮاب‬
‫ذرﻩاي ﮔﺮدد ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﻧﻮر ﺟﺎﻧﺖ ﺁﻓﺘﺎب‬
‫از ﺧﻄﺎي ﻧﻔﺲ ﺧﻮد ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺑﻴﻨﻲ اﺿﻄﺮاب‬
‫ﻧﺮم ﻣﻲرو ﺧﺎر ﻣﻲﺧﻮر ﺑﺎر ﻣﻲﮐﺸﻲ ﺑﺮ ﺻﻮاب‬
‫ﭼﻮن هﻮاي ﻧﻔﺲ ﺗﻮ ﺑﻨﺸﺴﺖ ﺑﺮﺧﻴﺰد ﺣﺠﺎب‬
‫اي دﻟﺖ ﻣﺴﺖ ﺷﺮاب ﻧﻔﺲ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ از ﺷﺮاب‬
‫از دل ﭘﺮ ﺧﻮن ﺑﺮﺁر ﺁهﻲ ﭼﻮ ﻣﺴﺘﺎن ﺧﺮاب‬
‫ﺧﻴﺰ و روي از ﺣﺴﺮت دل ﮐﻦ ﺑﻪ ﺧﻮن دل ﺧﻀﺎب‬
‫هﻴﭻ ﮐﺎري را ﻧﻤﻲﺷﺎﻳﻲ ﺗﻮ اﻧﺪر هﻴﭻ ﺑﺎب‬
‫ﺑﺮ ﺧﻮد و ﮐﺎر ﺧﻮد ﺑﻨﺸﻴﻦ و ﺑﮕﺮي ﭼﻮن ﺳﺤﺎب‬
‫ﺑﺎش ﺗﺎ زﻳﻦ ﺟﺎي ﻓﺎﻧﻲ ﭘﺎي ﺁري در رﮐﺎب‬
‫ﺗﺎ ﻧﻴﺎري زﻳﺮ ﺧﺎﮎ ﺗﻴﺮﻩ روﻳﺖ در ﻧﻘﺎب‬
‫ﺗﻮ ز ﭼﻨﮓ او ﺑﻤﺎﻧﻲ دﺳﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﭼﻮن ذﺑﺎب‬
‫ﺁﺧﺮ ار ﺷﻮﻗﻲ اﺳﺖ در ﺗﻮ ذوق اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﻴﺎب‬
‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را هﻤﭽﻮ ﺷﻤﻌﻲ زﺁﺗﺶ ﺷﻬﻮت ﻣﺘﺎب‬
‫ﻳﮏ دﻣﻲ ﻟﺬت ﮐﺠﺎ ارزد ﺑﻪ ﺻﺪ ﺳﺎﻟﻪ ﻋﺬاب‬
‫در ﭼﻨﻴﻦ راهﻲ ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﭼﻮن ﺧﺮ در ﺧﻼب‬
‫ﺗﺎ ﭼﻮ روي اﻧﺪر ﻟﺤﺪ ﺁري ﻧﻤﺎﻧﻲ در ﻋﻘﺎب‬
‫زاﻧﮑﻪ زﻳﺮ ﺧﺎﮎ ﺑﺴﻴﺎرﻳﺖ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد ﺧﻮاب‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﺎﮎ ﺗﻮ ﻣﻲﺗﺎﺑﺪ ﺑﻪ زاري ﻣﺎهﺘﺎب‬
‫در ﻏﺮور ﺧﻮد ﻣﮑﻦ ﺑﻴﻬﻮدﻩ ﭼﻨﺪﻳﻨﻲ ﺷﺘﺎب‬
‫از ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺁب ﮔﺮدد زهﺮﻩ ﺷﻴﺮ از ﻋﺘﺎب‬
‫هﻴﭽﮑﺲ را ﻧﻴﺴﺖ ﺁﮔﺎهﻲ ﮐﻪ ﭼﻮن ﺁﻳﺪ زﺑﺎب‬
‫ﭘﺲ ﭼﺮا ﭼﻮن ﺷﻤﻊ ﺑﺎﻳﺪ دﻳﺪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺗﻒ و ﺗﺎب‬
‫‪٤٦٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﺎل و ﭘﺮ دﻩ ﻣﺮغ ﺟﺎن را ﺗﺎ ﻣﻴﺎن اﻳﻦ ﻗﻔﺲ‬
‫ﻋﻘﻞ را و ﻧﻘﻞ را هﻤﭽﻮن ﺗﺮازو راﺳﺖ دار‬
‫ﭼﻮن ز ﻋﻘﻞ و ﻧﻘﻞ ذوق ﻋﺸﻖ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪ ﺗﻮ را‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ دﻳﮕﺮان را ﺁب ﺧﻀﺮ‬
‫ﮔﺮ ﭼﻨﺎن ﮔﺮدي ﺟﺪا از ﺧﻮد ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺪ ﺟﺪا‬
‫ﮔﺮ ﺻﻮاب ﮐﺎر ﺧﻮاهﻲ اﻧﺪرﻳﻦ وادي ﺻﻌﺐ‬
‫رو درﻳﻦ وادي ﭼﻮ اﺷﺘﺮ ﺑﺎش و ﺑﮕﺬر از ﺧﻄﺎ‬
‫از هﻮاي ﻧﻔﺲ ﺷﻮﻣﺖ در ﺣﺠﺎﺑﻲ ﻣﺎﻧﺪﻩاي‬
‫در ﺷﺮاب و ﺷﺎهﺪ دﻧﻴﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺁﻣﺪي‬
‫ﺧﻴﺰ ﮐﺎﺟﺰاي ﺟﻬﺎن ﻣﻮﻗﻮف ﻳﮏ ﺁﻩ ﺗﻮاﻧﺪ‬
‫هﺮ ﻧﻔﺲ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪي ﻋﻤﺮ اﺳﺖ و ﺗﻮ زان ﺑﻲﺧﺒﺮ‬
‫درد و ﺣﺴﺮت ﺑﻴﻦ ﮐﻪ ﭼﻨﺪاﻧﻲ ﮐﻪ ﻓﮑﺮت ﻣﻲﮐﻨﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺎﻣﺪ از ﺗﻮ ﮐﺎري ﮐﺎن ﺑﻪ ﮐﺎر ﺁﻳﺪ ﺗﻮ را‬
‫ﺗﻮ ﭼﻨﺎن داﻧﻲ ﮐﻪ هﺴﺘﻲ ﺑﺎ ﺑﺰرﮔﺎن هﻢ ﻋﻨﺎن‬
‫اﻳﻦ زﻣﺎن ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ ﺣﺮﺻﻲ و ﻧﺪاﻧﻲ اﻳﻦ ﻧﻔﺲ‬
‫ﭼﻮن اﺟﻞ در داﻣﻦ ﻋﻤﺮت زﻧﺪ ﻧﺎﮔﺎﻩ ﭼﻨﮓ‬
‫اي درﻳﻐﺎ ﻣﻲﻧﺪاﻧﻲ ﮐﺰ ﭼﻪ دور اﻓﺘﺎدﻩاي‬
‫ﭼﻮن ﭼﺮاغ ﻋﻤﺮ ﺗﻮ ﺑﻲﺷﮏ ﺑﺨﻮاهﺪ ﻣﺮد زود‬
‫ﺁﺧﺮ اي ﺷﻬﻮتﭘﺮﺳﺖ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﮔﺮ ﻋﺎﻗﻠﻲ‬
‫ﺗﻮﺷﻪي اﻳﻦ رﻩ ﺑﺴﺎز ﺁﺧﺮ ﮐﻪ ﻣﺮدان ﺟﻬﺎن‬
‫ﻏﺮﻩي دﻧﻴﺎ ﻣﺒﺎش و ﭘﺸﺖ ﺑﺮ ﻋﻘﺒﻲ ﻣﮑﻦ‬
‫ﺷﺐ ﭼﻮ ﻣﺮدان زﻧﺪﻩدار و ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﻲ ﻣﻲﻣﺨﺴﺐ‬
‫ﺑﺲ ﮐﻪ ﺗﻮ در ﺧﺎﮎ ﺧﻮاهﻲ ﺑﻮد و زﻳﻦ ﻃﺎق ﮐﺒﻮد‬
‫ﭼﻮن ﻧﻤﻲداﻧﻲ ﮐﻪ روز واﭘﺴﻴﻦ ﺣﺎل ﺗﻮ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﺎر روز واﭘﺴﻴﻦ دارد ﮐﻪ روز واﭘﺴﻴﻦ‬
‫ﺗﮑﻴﻪ ﺑﺮ ﻃﺎﻋﺖ ﻣﮑﻦ زﻳﺮا ﮐﻪ در ﺁﺧﺮ ﻧﻔﺲ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﻳﮏ دم ﺟﻤﻠﻪ ﭼﻮن ﺷﻤﻌﻲ ﻓﺮوﺧﻮاهﻴﻢ ﻣﺮد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭼﻪ ﮐﻼﻩ ژﻧﺪﻩ و ﭼﻪ اﻓﺴﺮ اﻓﺮاﺳﻴﺎب‬
‫ﭘﺎدﺷﺎ ﮔﺸﺘﻨﺪ هﺎن ﺗﺎ ﻧﺒﻮدت هﻴﭻ اﻧﻘﻼب‬
‫هﻤﭽﻮ ﺑﻴﺪ ﭘﻮدﻩ ﻣﻲرﻳﺰﻧﺪ در ﺗﺤﺖ اﻟﺘﺮاب‬
‫ﺑﻨﺪﻩ و ﺁزاد و ﺷﻬﺮي و ﻏﺮﻳﺐ و ﺷﻴﺦ و ﺷﺎب‬
‫ﭼﺸﻢ‪ ،‬ﭼﻮن ﺑﺎدام و دﻧﺪان اﺳﺖ ﭼﻮن در ﺧﻮﺷﺎب‬
‫در ﻟﺤﺪ اﮐﻨﻮن ﮐﻔﻦ در ﮔﺮدن او ﺷﺪ ﻃﻨﺎب‬
‫ﺗﺎ ﮐﻔﻦ ﺳﺎزﻧﺪش از وي ﺑﺎز ﮐﺮدﻧﺪش ز ﺗﺎب‬
‫اﺑﺮ ﻣﻲﺑﺎرد ﺑﻪ زاري ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﺎﮐﺶ ﮔﻼب‬
‫ﺧﺎﮎ ﺗﺎرﻳﮑﺶ ﻧﻪ ﺳﺮ ﺑﮕﺬاﺷﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﺳﻨﺒﻞ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﺎب‬
‫ﮐﺰ ﺳﺮ ﺑﺎ ﺁﮔﻬﻲ ﺑﮕﺬﺷﺖ ازﻳﻦ ﺟﺎي ﺧﺮاب‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺑﻴﺪاري ﺷﻮد در ﺧﻮاب ﺗﺎ ﻳﻮماﻟﺤﺴﺎب‬
‫روي ﻟﻄﻒ ﺧﻮﻳﺶ را از ﺗﺎﻳﺐ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﻣﺘﺎب‬
‫ﻳﺎرب ﺁن ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺧﺎﻃﺮ را دﻋﺎ ﮐﻦ ﻣﺴﺘﺠﺎب‬
‫ﺗﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎم دل ﺧﻮﻳﺸﻢ ﺑﺮﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫در ﻋﻤﺮ ﺧﻮد از هﺮﭼﻪ ﺑﮕﻔﺘﻪ اﺳﺖ و ﺷﻨﻴﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫دﻳﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ در داﻣﻦ اﻧﺪوﻩ ﮐﺸﻴﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫از دﺳﺖ ﺧﻮد اﻣﺮوز هﻤﻪ ﺟﺎﻣﻪ درﻳﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫از ﺑﺎر ﮔﺮان هﻤﭽﻮ ﮐﻤﺎﻧﻲ ﺑﺨﻤﻴﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫زان ﮐﺮد ﺳﻴﻪ ﺟﺎﻣﻪ ﮐﻪ هﻤﺪرد ﻧﺪﻳﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫اﮐﻨﻮن ز ﺳﺮ ﻋﺎﺟﺰي از ﮔﻮﺷﻪ ﺧﺰﻳﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫اﻣﺮوز ﻃﻤﻊ از ﺑﺪ و از ﻧﻴﮏ ﺑﺮﻳﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫از ﻧﻨﮓ ﻣﻦ ﻧﺎﺧﻠﻒ از ﺗﻦ ﺑﺮﻣﻴﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫از ﻏﺎﻳﺖ ﺣﻴﺮت ﺳﺮاﻧﮕﺸﺖ ﮔﺰﻳﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ ﻣﺎﻧﺪﻩاي و ﻋﻤﺮ ﺗﻮ از ﭘﻴﺶ دوﻳﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫از هﻴﺒﺖ ﺷﻤﺸﻴﺮ اﺟﻞ زهﺮﻩ درﻳﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫‪٤٦٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻮن ﺳﺮ و اﻓﺴﺮ ﻧﺨﻮاهﺪ ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﻲﺑﻨﮕﺮي‬
‫ﮔﺮ هﻤﻲﺑﻴﻨﻲ ﮐﻪ روزي ﭼﻨﺪ اﻳﻦ ﻣﺸﺘﻲ ﮔﺪا‬
‫زاﻧﮑﻪ اﻳﻦ ﻣﺸﺘﻲ دﻏﻞ ﮐﺎر ﺳﻴﻪ دل ﺗﺎ ﻧﻪ دﻳﺮ‬
‫زﻳﺮ ﺧﺎﮎ از ﺣﺪ ﻣﺸﺮق ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻐﺮب ﺧﻔﺘﻪاﻧﺪ‬
‫دل ﻣﻨﻪ ﺑﺮ ﭼﺸﻢ و دﻧﺪان ﺑﺘﺎن‪ ،‬ﮐﻴﻦ ﺧﺎﮎ راﻩ‬
‫ﺁﻧﮑﻪ از ﺧﺸﻤﺶ ﻃﻨﺎب ﺧﻴﻤﻪ ﻣﻪ ﻣﻲﮔﺴﺴﺖ‬
‫واﻧﮑﻪ ﭘﻴﺮاهﻦ زﺗﺎب ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻧﮕﺸﺎد ﺑﺎز‬
‫واﻧﮑﻪ روﻳﺶ هﻤﭽﻮ ﮔﻞ ﺑﺸﮑﻔﺘﻪ ﺑﻮدي اﻳﻦ زﻣﺎن‬
‫واﻧﮑﻪ زﻟﻔﺶ هﻤﭽﻮ ﺳﻨﺒﻞ ﺗﺎب در ﺳﺮ داﺷﺘﻲ‬
‫ﻣﺎ هﻤﻪ ﺑﻲ ﺁﮔﻬﻴﻢ ﺁﺑﺎد ﺑﺮ ﺟﺎن ﮐﺴﻲ‬
‫ﻳﺎرب از ﻓﻀﻞ و ﮐﺮم ﻋﻄﺎر را ﺑﻴﺪار ﮐﻦ‬
‫ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮدم ﻳﺎرب از ﭼﻴﺰي ﮐﻪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﮐﺮد‬
‫هﺮ ﮐﻪ اﻳﻦ ﺷﻮرﻳﺪﻩ ﺧﺎﻃﺮ را دﻋﺎ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﻪ ﺻﺪق‬
‫ﺑﺲ ﮐﺰ ﺟﮕﺮم ﺧﻮن دﮔﺮﮔﻮﻧﻪ ﭼﮑﻴﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺲ ﮐﺰ ﺟﮕﺮم ﺧﻮن دﮔﺮﮔﻮﻧﻪ ﭼﮑﻴﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫و اﻣﺮوز ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻲ و درد اﺳﺖ دﻟﻢ را‬
‫ﭘﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﺑﺴﻲ ﭘﻮﻳﻪ ﺑﻲﻓﺎﻳﺪﻩ ﮐﺮدي‬
‫دﺳﺘﻲ ﮐﻪ ﺑﻪ هﺮ داﻣﻦ ﺣﺎﺟﺐ زدﻣﻲ ﻣﻦ‬
‫و ﺁن ﻗﺪ ﭼﻮ ﺗﻴﺮم ﮐﻪ ﺳﺒﮏ دل ﺑﺪ ازو ﺳﺮو‬
‫و ﺁن دﻳﺪﻩ ﮐﻪ ﺧﻮن ﺟﮕﺮ از درد ﺑﺴﻲ رﻳﺨﺖ‬
‫وان ﺗﻦ ﮐﻪ ﻧﺸﺴﺘﻲ ﺑﻪ هﻮس ﺑﺮ ﺳﺮ هﺮ ﺻﺪر‬
‫وان دل ﮐﻪ ز ﺧﻮي ﺧﻮش ﺧﻮد در هﻤﻪ ﭘﻴﻮﺳﺖ‬
‫وان ﺟﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ اﻧﺼﺎف ﺑﻪ ارزد ز ﺟﻬﺎﻧﻲ‬
‫وان ﻋﻘﻞ ﮐﻪ هﺸﻴﺎرﺗﺮﻳﻦ هﻤﻪ او ﺑﻮد‬
‫هﺎن اي دل ﮔﻤﺮاﻩ ﭼﻪ ﺧﺴﺒﻲ ﮐﻪ درﻳﻦ راﻩ‬
‫اﻧﺪﻳﺸﻪ ﮐﻦ از ﻣﺮگ ﮐﻪ ﺷﻴﺮان ﺟﻬﺎن را‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﮕﺮي زهﺮ ﭼﺸﻴﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫ﺳﺮﺳﺎم ز ﭘﻲ دارد اﮔﺮ ﭼﻨﺪ ﻟﺬﻳﺬ اﺳﺖ‬
‫ﻧﻔﺴﺖ هﻤﻪ ﺑﻔﺮوﺧﺘﻪ و ﻋﺸﻖ ﺧﺮﻳﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﭼﻨﺪ درﻳﻦ واﻗﻌﻪ ﻣﺮداﻧﻪ ﭼﺨﻴﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺟﺎن ﺗﻮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮ اﻳﻦ ﻧﻔﺲ ﭘﻠﻴﺪ اﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ ﻏﺎﻓﻠﻲ و ﺻﺒﺢ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺪﻣﻴﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫ﻧﻪ ﻗﻔﻞ ﻏﻢ ﺣﺮص ﺗﻮ را هﻴﭻ ﮐﻠﻴﺪ اﺳﺖ‬
‫ﮔﻮﻳﻲ ﺗﻮ ﮐﻪ اﻣﺮوز ﻟﺒﺖ ﺷﻴﺮ ﻣﮑﻴﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫از دام ﻧﺠﺴﺘﻲ ﺗﻮ و ﻋﻤﺮت ﺑﭙﺮﻳﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫ﮐﺰ دﺳﺖ دل ﺧﻮﻳﺶ دل او ﺑﭙﺰﻳﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮ ﮔﺬر اي دل ﻏﺎﻓﻞ ﮐﻪ ﺟﻬﺎن ﺑﺮﮔﺬر اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ هﻤﻪ ﮐﺎر ﺟﻬﺎن رﻧﺞ دل و دردﺳﺮ اﺳﺖ‬
‫ﻣﻬﺮﻩ ﮐﺮدار دل ﺗﻨﮓ ﺗﻮ زﻳﺮ و زﺑﺮ اﺳﺖ‬
‫هﻤﭽﻨﺎن ﺧﻮاﺟﻪ در اﻧﺪﻳﺸﻪي ﺑﻮﮎ و ﻣﮕﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺲ ﻣﻔﻠﺴﻲ و ﭼﺮخ ﻓﻠﮏ ﭘﺎﮎ ﺑﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﭘﺲ ﭘﺮدﻩ ﻧﺸﺴﺘﻲ و ﺟﻬﺎن ﭘﺮدﻩدر اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺟﻬﺎن ﮔﺬران ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺟﺎن درﮔﺬر اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮش ﺧﺎﮎ ﮐﻪ از ﺧﺎﮎ ﺑﺴﻲ ﺧﻮارﺗﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ هﻤﻪ زﻳﺮ زﻣﻴﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ زﺑﺮ ﺗﺎﺟﻮر اﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ زﻣﺎن ﺑﻴﻦ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺳﺎن زﻳﺮ زﻣﻴﻦ ﭘﻲ ﺳﭙﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺷﮑﻦ ﻃﺮﻩي ﻣﺸﮑﻴﻦ و ﻟﺐ ﭼﻮن ﺷﮑﺮ اﺳﺖ‬
‫ﻣﺮدم ﭼﺸﻢ ﺑﺘﻲ اﺳﺖ اﻳﻦ ﮐﻪ ﺗﻮ را رهﮕﺬر اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ هﻤﻪ ﻣﻐﺰ زﻣﻴﻦ ﺗﺸﻨﻪ ز ﺧﻮن ﺟﮕﺮ اﺳﺖ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺁن ﻻﻟﻪ ﮐﻪ از ﺧﺎﮎ دﻣﺪ ﺧﻮنﺗﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎز ﮐﻦ ﭼﺸﻢ اﮔﺮ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺧﻮن ﻓﺮو ﻣﻲﭼﮑﺪ و ﺧﻮاﺟﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻲﺧﺒﺮ اﺳﺖ‬
‫‪٤٦٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻣﻲ ﻧﻮﺷﻴﻦ ﭼﻪ ﭼﺸﻲ ﮐﺎﻧﮑﻪ ﭼﺸﻴﺪ او‬
‫ﺷﻬﺪي ﮐﻪ ز ﺳﺮ ﻧﺸﺘﺮ زﻧﺒﻮر ﺑﺠﺴﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﻋﻤﺮ ﺗﻮ ﮐﻪ ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﺻﺪ ﮔﻨﺞ ﺑﻪارزد‬
‫دل از ﺷﺮﻩي ﻧﻔﺲ ﺗﻮ در ﭘﺎي ﻓﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‬
‫هﺮﮐﺰ ﻧﻔﺴﻲ ﭘﺎﮎ ﻧﻴﺎﻳﺪ ز دﻟﺖ ﺑﺮ‬
‫ﺗﻮ ﺧﻔﺘﻪ و هﻤﺮاﻩ ﺗﻮ ﺑﺲ دور ﺑﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﻧﻪ ﺑﺎدﻳﻪي ﺁز ﺗﻮ را هﻴﭻ ﮐﺮان اﺳﺖ‬
‫ﻣﻮﻳﺖ هﻤﻪ ﺷﻴﺮ ﺷﺪ و از ﺑﭽﻪ ﻃﺒﻌﻲ‬
‫ﺁﺧﺮ ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﺮﻏﻲ ﮐﻪ ز ﺑﺲ داﻧﻪ ﮐﻪ ﭼﻴﻨﻲ‬
‫ﻳﺎرب ﺑﻪ ﮐﺮم ﮐﻦ ﻧﻈﺮي در دل ﻋﻄﺎر‬
‫ﺑﺮ ﮔﺬر اي دل ﻏﺎﻓﻞ ﮐﻪ ﺟﻬﺎن ﺑﺮﮔﺬر اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ در ﺷﺸﺪرﻩي ﻧﻔﺲ ﻓﺮوﻣﺎﻧﺪﻩ ﺷﺪي‬
‫ﻋﻤﺮ ﺑﮕﺬﺷﺖ و ﺑﻪ ﻳﮏ ﺳﺎﻋﺘﻪ اﻣﻴﺪ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﺮ ﺑﻮﮎ و ﻣﮕﺮ ﻣﻬﺮﻩ ﻓﺮوﮔﺮداﻧﻲ‬
‫ﭘﺮدﻩ ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺘﻦ ﻟﻌﺐ ﭘﺲ ﭘﺮدﻩ ﻣﮑﻦ‬
‫رو ﭘﻲ ﮐﺎر ﺟﻬﺎن ﮔﻴﺮ و ﺟﻬﺎن ﮔﻴﺮ ﺟﻬﺎن‬
‫ﺧﺎﮐﺴﺎري ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮاري ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﻧﻨﮕﺮد او‬
‫ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻳﻲ ﺑﻪ هﻮس ﺗﺎج ﺗﮑﺒﺮ ﺑﺮ ﭼﺮخ‬
‫ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺮ ﭼﺮخ ﻓﻠﮏ ﺳﻮد ﺳﺮ ﺧﻮﻳﺶ ز ﮐﺒﺮ‬
‫ﺟﻤﻠﻪي زﻳﺮ زﻣﻴﻦ ﮔﺮ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﮕﺮي‬
‫ﭼﺸﻢ دل ﺑﺎز ﮐﻦ از ﻣﺮدﻣﻲ و ﻧﻴﮏ ﺑﺪاﻧﮏ‬
‫ﻓﮑﺮ ﮐﻦ ﻳﮑﺪم و ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺑﻪ ﺧﻮاري ﻣﮕﺬر‬
‫در دل ﺧﺎﮎ ز ﺑﺲ ﺧﻮن دل ﺗﺎزﻩ ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫ﺷﮑﻢ ﺧﺎﮎ ﭘﺮ از ﺧﻮن دل ﺳﻮﺧﺘﮕﺎن اﺳﺖ‬
‫از ﺳﺮ درد و درﻳﻎ از دل هﺮ ذرﻩي ﺧﺎﮎ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺪاﻧﻲ ز دﻟﻲ درد و درﻳﻐﻲ دﮔﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺁﻩ و ﻓﺮﻳﺎد هﻤﻲ ﺁﻳﺪ و ﮔﻮش ﺗﻮ ﮐﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ اﺟﻞ در ﭘﻲ و ﻋﻤﺮ ﺗﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮﮔﺬر اﺳﺖ‬
‫ﭘﻨﺒﻪي ﻏﻔﻠﺖ و ﭘﻨﺪار ﺑﻪ ﮔﻮش ﺗﻮ در اﺳﺖ‬
‫ﺑﭽﻪ ﻃﺒﻌﻲ ﺗﻮ و اﮐﻨﻮن اﺳﺖ ﮐﻪ وﻗﺖ ﺳﻔﺮ اﺳﺖ‬
‫ﻋﺠﺐ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻧﻔﺲ ﺗﻮ هﺮ دم ﺑﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫زﻧﺪﮔﻲ دل ﻣﻐﺮور ﺗﻮ از ﺳﻴﻢ و زر اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺣﻴﺎت ﺗﻮ ﺑﻪ ﻧﺰدﻳﮏ ﺧﺮد ﻣﺨﺘﺼﺮ اﺳﺖ‬
‫ﻋﻤﺮ ﮔﻮ ﮐﻢ ﺷﻮ اﮔﺮ ﺳﻴﻢ و زرت ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ هﻤﻪ ﺳﻴﻢ و زر و ﻣﺎل ﺑﺎر ﺳﻔﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ درﻳﻦ راﻩ و درﻳﻦ ﺑﺎدﻳﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺧﻄﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻴﺴﺖ ﮐﺎﻣﺮوز ﭼﻮ ﺗﻮ ﻋﺸﻮﻩدﻩ و ﻋﺸﻮﻩﺧﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﻏﺎﻓﻞ و ﻋﻤﺮ ﺗﻮ ﭼﻮ ﻣﺮﻏﻲ ﺑﻪ ﭘﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮔﻮﻳﻴﺎ ﻟﻘﻤﻪي هﺮ روزﻩ ﺗﻮ ﻣﻐﺰ ﺧﺮ اﺳﺖ‬
‫اﺳﺘﺨﻮاﻧﻲ دو ﮐﻪ در ﭼﻨﮓ ﻗﻀﺎ و ﻗﺪر اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎد ﭘﻨﺪار ﺗﻮ را ﺧﺎﮎ ﻟﺤﺪ ﮐﺎرﮔﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺻﺪ ﺷﺐ از ﺑﻬﺮ هﻮا ﻧﻔﺲ ﺗﻮ ﺑﻲﺧﻮاب و ﺧﻮر اﺳﺖ‬
‫ﺗﻮﺑﻪ از ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻦ ار ﻳﮏ ﻧﻔﺴﺖ ﻣﺎﺣﻀﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺗﻮﺷﻪي راﻩ ﺗﻮ ﺧﻮن دل و ﺁﻩ ﺳﺤﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﭼﻮن ﺣﻠﻘﻪ دل اﻣﺮوز ﺗﻮ را درﺑﺪر اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ دل ﭘﺎﮎ ﺗﻮ ﺁﺋﻴﻨﻪي ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻓﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ دﻟﺶ را ﻏﻢ ﺑﻴﻬﻮدﻩ ﻧﻔﺮ ﺑﺮ ﻧﻔﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ را از ﺑﺪ و از ﻧﻴﮏ ﻧﻪ ﻧﻔﻊ و ﻧﻪ ﺿﺮ اﺳﺖ‬
‫ﭼﺮخ ﻣﺮدم ﺧﻮار اﮔﺮ روزي دو ﻣﺮدمﭘﺮور اﺳﺖ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ از ﺷﻔﻘﺖ ﻣﮕﺮ ﭘﺮواري او ﻻﻏﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﺎﺧﺘﺮان ﭼﻮن ﻟﻌﺒﺘﺎﻧﻨﺪ و ﻓﻠﮏ ﭼﻮن ﭼﺎدر اﺳﺖ‬
‫‪٤٧٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫هﺮ ﮔﻴﺎهﻲ ﮐﻪ ز ﺧﺎﮐﻲ دﻣﺪ و هﺮ ﺑﺮﮔﻲ‬
‫از درون دل ﭘﺮ ﺣﺴﺮت هﺮ ﺧﻔﺘﻪ ﭼﻨﺎﻧﮏ‬
‫ﺗﻮ ﭼﻨﺎن ﻓﺎرﻏﻲ و ﺑﺎز ﻧﻴﻨﺪﻳﺸﻲ هﻴﭻ‬
‫ﺷﺪ ﺑﻨﺎﮔﻮش ﺗﻮ از ﭘﻨﺒﻪ ﮐﻔﻦﭘﻮش و هﻨﻮز‬
‫روز ﭘﻴﺮي هﻤﻪ ﮐﺲ ﺑﻪ ﺷﻮد اي ﭘﻴﺮ ﺧﺮف‬
‫ﭼﻮ ﺑﻪ هﻔﺘﺎد ﺑﻴﻔﺘﺎدي و اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻋﺠﺐ‬
‫ﻏﺮﻩي ﻣﺎل ﺟﻬﺎن ﮔﺸﺘﻲ و ﻣﻌﺬوري از ﺁﻧﮏ‬
‫ﭼﻮ ﺣﻴﺎت ﺗﻮ ﺑﻪ ﺳﻴﻢ اﺳﺖ ﭘﺲ از ﻋﻤﺮ ﻣﮕﻮي‬
‫ﻋﻤﺮت ار ﮐﻢ ﺷﺪ و ﺑﮕﺬﺷﺖ ﭼﻪ ﺑﺎﮎ اﺳﺖ ازﻳﻦ‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺟﺎن ﮐﻦ و زر ﺟﻤﻊ ﮐﻦ و ﻓﺎرغ ﺑﺎش‬
‫ﺷﺮم ﺑﺎدت ﮐﻪ ﻧﻤﻲداﻧﻲ و ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻪاي‬
‫اي درﻳﻐﺎ ﮐﻪ هﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﺗﻮ در ﻋﺸﻮﻩ ﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﺗﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻔﺘﻪ و هﻤﺮاﻩ ﺗﻮ از ﭘﻴﺶ ﺷﺪﻩ‬
‫ﻣﻐﺰ ﭘﺎﻟﻮدي و ﺑﺮ هﻴﭻ ﻧﻪ در ﺧﻮاب ﺷﺪي‬
‫اي ﻓﺮوﻣﺎﻧﺪﻩي ﺧﻮد ﭼﻨﺪ ﺑﺪارد ﺁﺧﺮ‬
‫ﺗﻮ ﮐﻔﻲ ﺧﺎﮐﻲ و ﭘﺮ ﺑﺎد هﻮا داري ﺳﺮ‬
‫ﻳﮏ ﺷﺐ از ﺑﻬﺮ ﺧﺪا ﺑﻲﺧﻮر و ﺑﻲﺧﻮاب ﻧﻪاي‬
‫ﭼﻮن ﺑﺴﻲ ﺗﻮﺑﻪي ﺑﻴﻔﺎﻳﺪﻩ ﮐﺮدي ﺑﻪ هﻮس‬
‫ﺧﻮن دل ﺑﺮ رﺧﺖ اﻓﺸﺎن ﺑﻪ ﺳﺤﺮﮔﺎﻩ از ﺁﻧﮏ‬
‫ﺣﻠﻘﻪي درﮔﻪ او ﮔﻴﺮ و دل از دﺳﺖ ﺑﺪﻩ‬
‫دل ﭘﺮ اﻣﻴﺪ ﮐﻦ و ﺻﻴﻘﻠﻴﺶ ﮐﻦ ﺑﻪ ﺻﻔﺎ‬
‫ﻳﺎرب از ﻓﻀﻞ و ﮐﺮم در دل ﻋﻄﺎر ﻧﮕﺮ‬
‫ﻋﻤﺮ ﺑﺮ ﺑﺎد هﻮس داد ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎدش رس‬
‫ﭼﺮخ ﻣﺮدم ﺧﻮار اﮔﺮ روزي دو ﻣﺮدمﭘﺮور اﺳﺖ‬
‫زان ﻓﻠﮏ هﻨﮕﺎﻣﻪ ﻣﻲﺳﺎزد ﺑﻪ ﺑﺎزي ﺧﻴﺎل‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻣﺮگ اﻳﻦ هﻨﮕﺎﻣﻪ را ﭼﻮن واﻣﺨﻮاهﻲ ﺑﺮ در اﺳﺖ‬
‫ﮐﺎﺧﺮﻳﻦ روزي ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺎرﻳﺶ ﻣﺮﮔﻲ درﺧﻮر اﺳﺖ‬
‫ﺟﻤﻠﻪي زﻳﺮ زﻣﻴﻦ ﭘﺮ ﻟﻌﺒﺖ ﺳﻴﻤﻴﻦ ﺑﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻴﻦ هﻤﻪ ﺧﺎﮎ زﻣﻴﻦ ﺧﺎﮎ ﺑﺘﺎن دﻟﺒﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺳﻨﺠﺪي ﺳﻨﺠﺪ اﮔﺮ ﺧﻮد ﻓﻲاﻟﻤﺜﻞ ﺻﺪ ﺳﻨﺠﺮ اﺳﺖ‬
‫در ﭼﻨﻴﻦ رﻩاي ﺳﻠﻴﻢاﻟﻘﻠﺐ ﭼﻪ ﺟﺎي ﺳﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻴﻦ رهﻲ ﺑﺲ ﻣﻬﻠﮏ اﺳﺖ و وادﻳﻲ ﺑﺲ ﻣﻨﮑﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ اﺑﺪ ﻳﮏﻳﮏ دم ﻋﻤﺮ ﺗﻮ ﻳﮏﻳﮏ ﮔﻮهﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺧﻮد دم ﻋﻮدت ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺟﺎن ﺗﻮ هﻢ ﻣﺠﻤﺮ اﺳﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ دﻧﻴﺎ ﻧﻔﺲ ﺁﺗﺸﺨﻮار را ﺁﺑﺸﺨﻮر اﺳﺖ‬
‫ورﻧﻪ ﺁﺗﺶ ﻣﻲﭘﺮﺳﺘﺪ ﺟﺎﻧﺖ ﻳﻌﻨﻲ ﮐﺎﻓﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻴﻦ ﺣﻴﺎت ﺑﻲﻣﺰﻩ ﺣﻴﺎت روز ﻣﺤﺸﺮ اﺳﺖ‬
‫زودﺗﺮ از دﻳﮕﺮان ﻣﻴﺮد و ﮔﺮ اﺳﮑﻨﺪر اﺳﺖ‬
‫ﻧﻘﺶ اﻳﺰد داري و ﻧﻔﺲ ﺗﻮ ﻧﻘﺶ ﺁذر اﺳﺖ‬
‫ﺟﺎن ﺗﻮ ﺑﺎ اژدهﺎﻳﻲ هﻔﺖﺳﺮ در ﺷﺸﺪر اﺳﺖ‬
‫واﻧﮑﺴﻲ ﺑﺮﺧﻮرد ازﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﮐﻪ ﺑﻲﺧﻮاب و ﺧﻮر اﺳﺖ‬
‫ﻻﺟﺮم از روﺷﻨﺎﻳﻲ ﺟﻤﻊ را ﺟﺎنﭘﺮور اﺳﺖ‬
‫ﻧﻔﺲ ﺳﮓ ﭼﻮن ﭘﺎدﺷﺎهﻲ و ﺷﻴﺎﻃﻴﻦ ﻟﺸﮑﺮ اﺳﺖ‬
‫ﻃﻔﻞ و ﻓﺮﻋﻮﻧﻴﺖ در ﭘﻴﺶ و دهﺎن ﭘﺮ اﺧﮕﺮ اﺳﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ درﻳﺎهﺎي ﻋﺎﻟﻢ رﺷﺢ ﺁن ﻳﮏ ﺳﺎﻏﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﺎﻧﮑﻪ او ﺳﻴﺮاب ﺷﺪ ﻧﻪ رهﺮو و ﻧﻪ رهﺒﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺧﺸﮏﻟﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ اﮔﺮﭼﻪ هﻔﺖ اﻧﺪاﻣﺶ ﺗﺮ اﺳﺖ‬
‫هﻤﭽﻮ ﻣﺮدان ﺻﻒﺷﮑﻦ ﮔﺮ ﺟﺎن ﭘﺎﮐﺖ ﺻﻔﺪر اﺳﺖ‬
‫ﺑﭽﻪ زان ﻣﻐﺮور ﺷﺪ ﮐﻴﻦ زال ﻏﺮق زﻳﻮر اﺳﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ زر اﻳﻦ زال ﻧﻲ زال زر اﺳﺖ‬
‫ﺁن هﻢ از روﺑﺎﻩ ﺑﺎزي دان ﮐﻪ او ﺷﻴﺮ ﻧﺮ اﺳﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ اﻳﻦ ﮔﺎو از ﺧﺮي ﺑﻲﭘﺮﭼﻢ و ﺑﻲﻋﻨﺒﺮ اﺳﺖ‬
‫‪٤٧١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻋﺎﻗﺒﺖ هﻨﮕﺎﻣﻪي او ﺳﺮد ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ از ﺁﻧﮏ‬
‫در ﺟﻬﺎن ﻣﻨﮕﺮ اﮔﺮﭼﻪ ﮐﺎر و ﺑﺎري ﺣﺎﺻﻞ اﺳﺖ‬
‫دل ﻣﻨﻪ ﺑﺮ ﺳﻴﻢ و ﺑﺮ ﺳﻴﻤﻴﻦ ﺑﺮان دهﺮ از ﺁﻧﮏ‬
‫ﺑﻨﮕﺮ اﻧﺪر ﺧﺎﮎ و ﻣﮕﺬر هﻤﭽﻮ ﺑﺎد اي ﺑﻴﺨﺒﺮ‬
‫ﻣﻠﮏ ﻋﺎﻟﻢ را ﻧﻈﺎﻣﻲ ﻧﻴﺴﺖ در ﻣﻴﺰان ﻣﺮگ‬
‫ﺻﺪ هﺰاران ﺳﺮوران را ﺳﺮ درﻳﻦ رﻩ ﮔﻮي ﺷﺪ‬
‫در ﭼﻨﻴﻦ رﻩ ﮔﺮ ﻧﺪاري ﺗﻮﺷﻪ ﺑﺮ ﻋﻤﻴﺎ ﻣﺮو‬
‫دم ﻣﺰن دم درﮐﺶ و هﻤﺪم ﻣﺠﻮي از ﺑﻬﺮ ﺁﻧﮏ‬
‫ﺧﻮﺷﺘﺮ از ﻋﻮدت ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻮد ﺁﺧﺮ دم ﻣﺰن‬
‫ﺗﺎ ﻧﮕﻴﺮي ﺗﺮﮎ دﻧﻴﺎ ﮐﻲ رهﻲ از ﻧﻔﺲ ﺷﻮم‬
‫ﺁﺗﺸﻲ ﻣﺮداﻧﻪ در ﺁﺑﺸﺨﻮر او زن ﺗﻤﺎم‬
‫از ﺣﻴﺎت و ﻟﻌﺐ و ﻟﻬﻮ اﻳﻦ ﺟﻬﺎن دل ﺧﻮش ﻣﮑﻦ‬
‫ﮔﺮ دﻟﺖ ﺁب ﺣﻴﺎت اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﺟﻮﻳﺪ ﺑﺴﻲ‬
‫ﮔﻨﺞ ﻣﻌﻨﻲ داري و ﮐﻨﺞ ﺗﻮ ﺟﺎي اژدهﺎﺳﺖ‬
‫هﺴﺖ ﻧﻔﺲ ﺷﻮم ﺗﻮ ﭼﻮن اژدهﺎﻳﻲ هﻔﺖ ﺳﺮ‬
‫ﮔﺮ ﻃﻠﺴﻢ ﻧﻔﺲ ﺑﮕﺸﺎﻳﻲ ز ﻣﻌﻨﻲ ﺑﺮﺧﻮري‬
‫ﺷﻤﻊ ﭼﻮن ﺁﺗﺶ زد اﻧﺪر ﺧﻮﻳﺶ ﺷﺪ ﺑﻲﺧﻮاب و ﺧﻮر‬
‫در ﻧﻬﺎد ﺁدﻣﻲ ﺷﻬﻮت ﭼﻮ ﻃﺸﺘﻲ ﺁﺗﺶ اﺳﺖ‬
‫هﻤﭽﻮ ﻣﻮﺳﻲ اﻳﻦ زﻣﺎن در ﻃﺸﺖ ﺁﺗﺶ ﻣﺎﻧﺪﻩاي‬
‫ﺷﻴﺮ ﻣﺮدا ﺳﺎﻏﺮي ﺧﻮاﻩ از ﮐﻒ ﺳﺎﻗﻲ ﺟﺎن‬
‫ﮔﺮ از ﺁن ﺻﺪ ﺳﺎﻏﺮت ﺑﺨﺸﻨﺪ ﺟﺰ ﺗﺸﻨﻪ ﻣﺒﺎش‬
‫هﻔﺖ درﻳﺎ را ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻲ ﮐﻪ از ﺑﺲ ﺗﺸﻨﮕﻲ‬
‫ﭼﻨﺪ ﭼﻮن ﻃﻔﻼن ﮐﻨﻲ ﻧﻈﺎرﻩي ﻟﻌﺐ ﻓﻠﮏ‬
‫ﭼﺮخ زال ﮔﻮژﭘﺸﺖ اﺳﺖ و ﺗﻮ ﻣﺮدي ﺑﭽﻪ ﻃﺒﻊ‬
‫داﻧﻪي ﺳﻴﻤﺮغ ﺟﻮ ﭼﻮن رﺳﺘﻢ و ﺑﮕﺬر ز زال‬
‫ﮔﺮ ز ﺳﮓ ﻃﺒﻌﻲ ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻪ رﻩ ﮔﺮگ ﺁﺷﺘﻲ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﭘﺎي ﮔﺎو دﻳﺪي در ﻣﻴﺎن ﻏﺮﻩ ﻣﺸﻮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺧﺎﮎ ﮐﻮي ﻳﮏ ﺟﺎن ﺻﺪ هﺰاران ﭘﻴﮑﺮ اﺳﺖ‬
‫و او ز ﭼﻨﮓ ﺧﻮد هﺰاران ﻣﺎﻩ را ﭘﺮدﻩدر اﺳﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺟﺎي ﺻﻴﺪ ﺷﻴﺮان وادي ﭘﻬﻨﺎور اﺳﺖ‬
‫ﮐﺎﻩ ﺑﺮﮔﻲ ﻧﺪهﺪت ﮐﻮ در ﭘﻲ ﻳﮏ ﺟﻮ در اﺳﺖ‬
‫ﻧﻴﻢﺟﻮ ﺳﻨﺠﻲ اﮔﺮ ﮔﻮﻳﻲ ﻣﺮا ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺗﺮازو را هﻤﻲﺑﻴﻨﻲ ﮐﻪ ﮐﮋدم در ﺑﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺲ ﻋﺠﺐ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻮ را در ﺟﻌﺒﻪ ﮔﺮ ﺗﻴﺮي در اﺳﺖ‬
‫ﺑﺰ ﮔﺮﻓﺘﺖ روز و ﺷﺐ وز ﺑﻬﺮ ﺗﻮ ﺑﺎزي ﮔﺮ اﺳﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺁﺧﺮ اﻳﻦ رﺳﻦ را هﻢ ﮔﺬر ﺑﺮ ﭼﻨﺒﺮ اﺳﺖ‬
‫ﭼﺸﻤﺖ اﺻﻐﺮ ﮔﺸﺖ و ﻣﺎهﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻮب اﺣﻤﺮ اﺳﺖ‬
‫از ﻓﻠﮏ دور اﺳﺖ و از اﺧﺘﺮ ﺑﺴﻲ اﻳﻦ ﺑﺮﺗﺮ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻓﻠﮏ ﮔﻢ ﻣﻲﺷﻮد ﺁﻧﺠﺎ ﭼﻪ ﺟﺎي اﺧﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫دل درﻳﻦ دام ﺑﻼ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮﻏﻲ ﺑﻲﭘﺮ اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﻋﻄﺎر اﺳﺖ ﺑﻮي ﻋﻄﺮ در وي ﻣﻀﻤﺮ اﺳﺖ‬
‫ﻟﻴﮏ ﺟﺎﻧﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮ در ﺑﻨﺪ ﺑﻮﻳﻲ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ‬
‫در دل ﻣﺴﺘﻢ ﻧﮕﺮ زﻳﺮا ﮐﻪ دل ﺑﺲ ﻣﻀﻄﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻮد و ﻧﺎﺑﻮدم ﺑﻪ دوزخ ﻳﮏ ﮐﻔﻲ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﺎﻧﭽﻪ ﺁﻳﺪ ﺑﻨﺪﮔﺎن را از ﺗﻮ ﺁن ﻻﻳﻖﺗﺮ اﺳﺖ‬
‫هﺮ دل ﮐﻪ در ﺣﻈﻴﺮﻩي ﺣﻀﺮت ﺣﻀﻮر ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺳﺮش ﺳﺮﻳﺮ ﺧﻮد ز ﺳﺮاي ﺳﺮور ﻳﺎﻓﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻮ ازﻳﻦ ﺳﺮاي ﺣﻮادث ﻋﺒﻮر ﻳﺎﻓﺖ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﺁن زوال ﮔﺮﻓﺖ اﻳﻦ ﮐﺴﻮر ﻳﺎﻓﺖ‬
‫هﺮ ﺷﺐ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﺎﺳﮕﻲ او ﻇﻬﻮر ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﻳﮏ ﻟﻘﻤﻪ ﺧﻮرد ﮐﺎﺳﻪي ﺳﺮ ﭘﺮ ﻏﺮور ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﭘﺲ ﭼﻨﮓ ﭼﻮن ز ﻳﮏ ﺳﺮ ﻧﺎﺧﻦ ﺷﻌﻮر ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺑﺮج وﺣﺪت ﺣﻖ دور دور ﻳﺎﻓﺖ‬
‫‪٤٧٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﺮ دو ﭘﻴﮑﺮ از ﺗﻮ ﺟﺎن ﺧﻮاهﻨﺪ ﺗﻮ ﺟﺎن در ﻣﺒﺎز‬
‫ﻣﻪ ﭼﻮ در ﺧﺮﭼﻨﮓ ﺁﻳﺪ ﺟﺎﻣﻪ دوزي ﻓﺎل را‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﺮ ﭘﻨﻬﺎ روي ﭘﺮهﻴﺰ ﮐﻦ از ﺷﻴﺮ ﭼﺮخ‬
‫ﺧﻮﺷﻪ ﭼﻮن ﮔﻨﺪم ﻧﻤﺎﻳﻲ ﺟﻮﻓﺮوش ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﻓﻌﻞ‬
‫ﭼﻮن ﺳﻠﻴﻤﺎن را ﺗﺮازو ﻧﻴﻢﺟﻮ ﻓﺮﻣﺎن ﻧﺒﺮد‬
‫اﻳﻦ ﺗﺮازو ﺑﻔﮑﻦ از دﺳﺖ و ﺑﻪ ﻃﺮاري ﺑﺠﻪ‬
‫ﭼﻮن ﮐﻤﺎن در ﺷﺴﺖ ﺁورد و ﺗﻨﺖ ﭼﻮن ﺗﻮز ﮐﺮد‬
‫هﻤﭽﻮ ﺑﺰ از رﻳﺶ ﺧﻮﻳﺸﺖ ﺷﺮم ﻧﺎﻳﺪ ﮐﻴﻦ ﻓﻠﮏ‬
‫دﻟﻮ اﮔﺮ دادت رﺳﻦ ﺗﻮ ﮔﺮد ﻋﺎﻟﻢ در ﻣﮕﻴﺮ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﻴﻨﻲ ﻣﺎهﻴﺎن در ﻃﺸﺖ ﭼﺮخ از ﺑﻬﺮ ﺁﻧﮏ‬
‫ﻧﻲ ﺧﻄﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﻧﻪ اﺧﺘﺮ ﻧﻲ ﻓﻠﮏ ﺑﺮ هﻴﭻ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﺎر ﺁﻧﺠﺎ ﻣﻲرود ﮐﺎﻧﺠﺎ ﻓﻠﮏ ﮔﻢ ﻣﻲﺷﻮد‬
‫ﺗﻦ درﻳﻦ ﻃﺎس ﻧﮕﻮن ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻮري ﻋﺎﺟﺰ اﺳﺖ‬
‫ﺧﺎﻟﻘﺎ ﻋﻄﺎر را ﺑﻮﻳﻲ ﻓﺮﺳﺖ از ﺑﻬﺮ ﺁﻧﮏ‬
‫زان ﺷﺪم ﻋﻄﺎر ﮐﺰ ﮐﻮي ﺗﻮ ﺑﻮﻳﻲ ﺑﺮدﻩام‬
‫ﭼﺎرﻩي ﺟﺎﻧﻢ ﺑﮑﻦ زﻳﺮا ﮐﻪ ﺟﺎن ﺑﺲ واﻟﻪ اﺳﺖ‬
‫ﻣﻦ ﮐﻔﻲ ﺧﺎﮐﻢ اﮔﺮ در دوزﺧﻢ ﺧﻮاهﻲ ﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﭘﺎدﺷﺎهﺎ هﺮﭼﻪ ﺧﻮاهﻲ ﮐﻦ ﮐﻴﻢ ﻣﻦ ﺧﻮﻳﺶ را‬
‫هﺮ دل ﮐﻪ در ﺣﻈﻴﺮﻩي ﺣﻀﺮت ﺣﻀﻮر ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﻃﻴﺎر ﮔﺸﺖ در اﻓﻖ ﻏﻴﺐ ﺗﺎ اﺑﺪ‬
‫از ﻗﺮص ﻣﻬﺮ و ﮔﺮدﻩي ﻣﻪ ﮐﻢ ﻧﻮاﻟﻪ ﮐﻦ‬
‫هﻤﮑﺎﺳﻪي ﺗﻮ ﺧﻮان ﻓﻠﮏ ﮔﺸﺖ هﻤﭽﻮ زر‬
‫زﻳﻦ ﺧﻮان اﮔﺮ ﻓﻀﻮﻟﻲ ﮐﺎﺳﻪ ﮐﺠﺎ ﺑﺮم‬
‫ﭘﺸﺘﺖ ﭼﻮ ﭼﻨﮓ ﮔﺸﺖ و ﺷﻌﻮري ﻧﻴﺎﻓﺘﻲ‬
‫از ﻧﻮر ﺷﺮع ﺷﻤﻊ ﺑﺮﻓﺮوز زاﻧﮑﻪ ﻋﻘﻞ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺁهﻲ ﮐﻪ ﺑﺮﮐﺸﻴﺪ ﺑﺨﺎر ﺑﺨﻮر ﻳﺎﻓﺖ‬
‫هﺮ روز ﺻﺪ ﻗﻴﺎﻣﺖ و ﺻﺪ ﻧﻔﺦ ﺻﻮر ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﻣﺮدﻩ ﮐﺴﻲ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﻲ از ﻋﺸﻖ ﺣﻮر ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﮐﺎﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﺣﻮر و ﻗﺼﻮر از ﻗﺼﻮر ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﻣﺮد ﺁن ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻘﺪ ز ﻗﻌﺮ ﺑﺤﻮر ﻳﺎﻓﺖ‬
‫در ﺟﻮف هﻔﺖ ﭘﺮدﻩي ﺗﺎرﻳﮏ ﻧﻮر ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﮐﺎﻧﺪر درون ﭘﺮدﻩي ﮐﺤﻠﻲ ﺣﻀﻮر ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﻋﺸﺎق ﮐﺎردﻳﺪﻩ ﺑﻪ ﻏﺎﻳﺖ ﻏﻴﻮر ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﺁندم ﮐﻪ ﺳﺮ ﻧﻴﺎﻓﺖ درﻳﻦ ﺧﻄﻪ ﺳﻮر ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﮐﻔﺮ اﺳﺖ اﮔﺮ ز دوﺳﺖ دل ﺧﻮد ﺻﺒﻮر ﻳﺎﻓﺖ‬
‫در هﺮ دو ﮐﻮن داﻋﻲ وﺣﺪت ﻧﻔﻮر ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻋﻘﻴﻠﻪ از ﻏﻢ ﻋﻘﻞ ﻓﮑﻮر ﻳﺎﻓﺖ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﻋﺸﻖ واﺳﻄﻪ ﺷﺮاﻻﻣﻮر ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﻳﺎﻗﻮت ﺳﺮخ ﻣﻌﺮﻓﺖ از ﮐﺎن ﻃﻮر ﻳﺎﻓﺖ‬
‫داود هﺮ ﺣﻀﻮر ﮐﻪ دﻳﺪ از زﺑﻮر ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﻣﺤﺼﻮل ﮐﺎر ﺣﺼﻞ ﻣﺎ ﻓﻲاﻟﺼﺪور ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻏﺮق راز ﮔﺸﺖ ﺗﺠﻠﻲ ﻧﻮر ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﻋﺰﻟﺖ ﮔﺮﻓﺖ ﺷﺎهﻲ ﺧﻴﻞاﻟﻄﻴﻮر ﻳﺎﻓﺖ‬
‫در ﺗﻨﮕﻨﺎي ﻋﺎﻟﻢ ﺧﺎﮐﻲ ﻧﻔﻮر ﻳﺎﻓﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺑﻠﻨﺪي دهﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﺳﺮ ﺳﻮي ﭘﺴﺘﻲ ﻧﻬﺪ ﺗﺎ ﮐﻪ در اﻓﺘﺪ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ‬
‫ﮐﻴﺴﺖ ﮐﺰﻳﻦ درد ﻧﻴﺴﺖ ﺳﻮﺧﺘﻪ و ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ‬
‫واي ﮐﻪ از ﻓﺮق ﺗﻮﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻗﺪم ﺑﻨﺪﺑﻨﺪ‬
‫ﭘﺴﺘﻲ و زردي ﮔﺰﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺮهﺪ از ﮔﺰﻧﺪ‬
‫ﺳﺮو ﮐﻪ ﺁزادﻩ ﺑﻮد ﮔﺸﺖ ز ﻏﻔﻠﺖ ﺑﻠﻨﺪ‬
‫‪٤٧٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﺮد ﺁن ﺑﻮد ﮐﻪ از ﺟﮕﺮ رﻳﺶ هﺮ ﺳﺤﺮ‬
‫زﻧﺪﻩ دل ﺁن ﮐﺲ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻋﺸﻖ و ﺁﻩ ﺳﺮد‬
‫ﺁن ﻋﺸﻖ ﮐﻲ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﻮري ﻧﻈﺮ ﮐﻨﻲ‬
‫ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﻨﺘﻬﺎي ﺑﻼﻏﺖ رﺳﺎن ﺗﻤﺎم‬
‫در ﺑﻨﺪ ﺣﻮر و ﭼﺸﻤﻪي ﮐﻮﺛﺮ ﻣﺒﺎش از ﺁﻧﮏ‬
‫اﻧﺪر ﺳﻮاد ﻓﻘﺮ ﻃﻠﺐ ﻧﻮر دل ﮐﻪ ﭼﺸﻢ‬
‫در ﺷﺐ ﻃﻠﺐ ﺣﻀﻮر ﮐﻪ در ﭼﺸﻢ ﻣﺮدم اﺳﺖ‬
‫در ﭘﺮدﻩدار ﻋﺸﻖ ﮐﻪ ﻣﻌﺸﻮق ﺧﻮﻳﺶ را‬
‫ﮔﺮ ﺳﻮز ﻋﺸﻖ ﻣﻲﻃﻠﺒﻲ ﺳﺮ ﺑﻨﻪ ﮐﻪ ﺷﻤﻊ‬
‫در ﻋﺸﻖ دوﺳﺖ هﺮ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺧﻮد ﺑﺮهﻨﻪ ﮐﺮد‬
‫ﺑﺮ ﻓﺮق رﻳﺰ ﺧﺎﮎ اﮔﺮ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﺗﻮ را‬
‫ﺑﮕﺬر ز ﻋﻘﻞ و ﻋﺸﻖ ﻃﻠﺐ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺟﺎن ﭘﺎﮎ‬
‫ﺧﻴﺮاﻻﻣﻮر اوﺳﻄﻬﺎ ﻋﻘﻞ را رﺑﻮد‬
‫ﺧﻮن از دل ﭼﻮ ﺳﻨﮓ ﺑﺮﺁور ﮐﻪ ﻣﺮد ﻃﻮر‬
‫ﺑﺮ ﺧﻮان زﺑﻮر ﻋﺸﻖ ز ﻧﻮر دﻟﺖ از ﺁﻧﮏ‬
‫ﺻﻨﺪوق ﺳﻴﻨﻪ ﭘﺮ ﮔﻬﺮ راز ﮐﻦ ﮐﻪ دل‬
‫در ﺑﺤﺮ راز ﮔﻮهﺮ دل ﻏﺮق ﮐﻦ ﮐﻪ ﺟﺎن‬
‫در ﻋﺰ ﻋﺰﻟﺖ ﺁي ﮐﻪ ﺳﻴﻤﺮغ ﺗﺎ ز ﺧﻠﻖ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﻮد ﺗﻦ ﺧﻮﻳﺶ را ﻣﺪام‬
‫ﻏﺮﻩ ﻣﺸﻮ ﮔﺮ ز ﭼﺮخ ﮐﺎر ﺗﻮ ﮔﺮدد ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﻏﺮﻩ ﻣﺸﻮ ﮔﺮ ز ﭼﺮخ ﮐﺎر ﺗﻮ ﮔﺮدد ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺮﺳﺪ ﺁﻓﺘﺎب در ﺧﻂ ﻧﺼﻒاﻟﻨﻬﺎر‬
‫واﻗﻌﻪي ﺁدﻣﻲ هﺴﺖ ﻃﻠﺴﻤﻲ ﻋﺠﺐ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﻨﺪي درﺳﺖ دم ﻧﺰﻧﺪ ﺟﺰ ﺑﻪ درد‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﭼﻮ ﻧﺮﮔﺲ ﺑﻪ ﺑﺎغ دﻳﺪﻩي ﺑﻴﻨﻨﺪﻩ داﺷﺖ‬
‫ﻧﺮﮔﺲ ﭼﻮن ﭼﺸﻢ داﺷﺖ ﭘﺴﺖ ﺷﺪ از ﺑﻴﻢ ﻣﺮگ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮔﺮ ﺟﮕﺮت ﺧﻮن ﮔﺮﻓﺖ هﻢ ﺟﮕﺮ ﺧﻮﻳﺶ رﻧﺪ‬
‫ﭘﺲ ﺗﻮ ز ﻏﻔﻠﺖ ﭼﻮ ﮔﻞ‪ ،‬زر ﻣﻨﻤﺎي و ﻣﺨﻨﺪ‬
‫ﺧﻴﺰ ﮐﻪ ﺷﺪ ﮐﺎروان ﭼﻨﺪ ﻧﺸﻴﻨﻲ ﻧﮋﻧﺪ‬
‫ﻋﻤﺮ ﺗﻮ اﻓﮑﻨﺪ ﺷﺴﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ هﻔﺘﺎد واﻧﺪ‬
‫زاﻧﮑﻪ دﻣﺖ داد ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﮐﻨﺪت رﻳﺸﺨﻨﺪ‬
‫زود ﺑﭙﻴﭽﺪ ز ﺷﻮق ﺳﺮ ز ﻋﺮا و ﻋﺮﻧﺪ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺒﺎﻳﺪ ﺷﺪن از در ﭼﻴﻦ ﺗﺎ ﺧﺠﻨﺪ‬
‫هﻴﻦ ﺳﺮ ﺳﮓ ﺑﺎز ﺑﺮ هﻤﭽﻮ ﺳﺮ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ‬
‫ﺑﺎزي ﺑﺰ ﻣﻲدهﺪ ﺗﺎ ﮐﻨﺪت ﺧﻮﮎ ﺑﻨﺪ‬
‫اﻳﻦ ﻓﻠﮏ ﺧﺮﻗﻪ ﭘﻮش ﭼﻨﺪ ﻓﺮس راﻧﺪ ﭼﻨﺪ‬
‫ورﻧﻪ ﭼﻮ اﺑﻠﻴﺲ زود ﺗﺨﺖ ﮐﻨﻲ ﺗﺨﺘﻪﺑﻨﺪ‬
‫در ﻣﻪ ﻧﻮ ﮐﻦ ﻧﮕﺎﻩ اﻳﻨﮏ ﻧﻌﻞ ﺳﻤﻨﺪ‬
‫او ﺑﻪ ﺑﺴﻲ ﻋﻤﺮ ﻧﻴﺰ ﺗﻴﺰ ﺑﺘﺎزد ﻧﻮﻧﺪ‬
‫ﭘﺮدﻩي ﻧﻪ ﺗﻮي ﺧﻮﻳﺶ ﭘﺎرﻩ ﮐﻨﺪ ﭼﻮن ﭘﺮﻧﺪ‬
‫ﺷﺎخ ﺧﻮدي را ﺑﺮﻳﺪ ﺑﻴﺦ ﺧﻮدي را ﺑﮑﻨﺪ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ز ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﻲ ﭼﻮن ﻓﻠﮏ ﺧﻮد ﭘﺴﻨﺪ‬
‫زهﺮ اﺟﻞ ﻧﻮشﮐﻦ ﺗﺎ ز ﭘﻲ ﺁرﻧﺪ ﻗﻨﺪ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺑﺴﻲ درد را زهﺮ ﺑﻮد ﺳﻮدﻣﻨﺪ‬
‫ﭘﻴﺶ ﺧﺴﺎن هﻤﭽﻮ ﮐﻮﻩ ﺑﻴﺶ ﮐﻤﺮ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺪ‬
‫ﭘﺎي ﻣﻨﻪ در رﮐﺎب دﺳﺖ ﻣﺰن در ﮐﻤﻨﺪ‬
‫دﺳﺖ ﺧﻮد از ﺧﻮن ﺧﺼﻢ ﺳﺮخ ﻣﮑﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ زﻧﺪ‬
‫ﭼﺸﻢ ﺗﻮ و ﺟﺎن ﺗﻮﺳﺖ ﮐﻴﺴﺖ ﭼﻮ ﺗﻮ ارﺟﻤﻨﺪ‬
‫ﭼﺸﻢ ﺑﺪان را ﺑﺴﻮز ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺠﻤﻊ ﺳﭙﻨﺪ‬
‫ﺷﺎﻳﺪ اﮔﺮ زاﺑﻠﻬﻲ ﮐﺎن ﺑﮑﻨﺪ در ﺧﺮﻧﺪ‬
‫ﺧﻮب ﻧﻴﺎﻳﺪ ازو ﺧﻮاﻧﺪن ﭘﺎزﻧﺪ و زﻧﺪ‬
‫ﻟﻴﮏ ﭼﻪ ﺳﻮد اي درﻳﻎ ﮔﺮ هﻤﻪ ﺑﮕﺮﻓﺖ ﭘﻨﺪ‬
‫ﺑﺎز رهﺎﻧﻢ از ﺁﻧﮏ دﺳﺖ ﺧﻮﺷﻢ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬
‫‪٤٧٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺁﻧﮑﻪ ﺟﮕﺮ ﮔﻮﺷﻪ اوﺳﺖ ﺑﺮ ﺟﮕﺮش ﺁب ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﺎرت ﭼﻮ ﮔﻞ ﻋﻤﺮ ﮐﻢ از هﻔﺘﻪاي اﺳﺖ‬
‫هﻴﻦ ﮐﻪ ﺳﭙﻴﺪﻩ دﻣﻴﺪ ﮔﺮد رﺧﺖ هﻤﭽﻮ ﺑﺮف‬
‫ﻣﺮگ در ﺁورد ﭘﻴﺶ وادي ﺻﺪﺳﺎﻟﻪ را‬
‫ﺻﺒﺤﺪم ار ﺧﻨﺪﻩ زد‪ ،‬روز ﺗﻮ ﺗﺎرﻳﮏ ﺷﺪ‬
‫ﺁن ﺷﺘﺮ ﺑﺎدﻳﻪ ﺑﺎﻧﮓ ﺧﺮي ﭼﻮن ﺷﻨﻴﺪ‬
‫ﺗﻮ ز ﭘﻲ ﻧﺎم و ﻧﻨﮓ هﻤﭽﻮ ﺷﺘﺮ ﻣﻲروي‬
‫ﻧﻔﺲ ﭘﻠﻴﺪت ﺳﮕﻲ اﺳﺖ ﺧﺎﺻﻪ ﺳﮓ ﺷﻴﺮ ﮔﻴﺮ‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﮔﺮ اﻳﻦ ﺳﮓ ﮐﻨﺪ ﻋﺰم ﺑﻪ ﮔﺮگ ﺁﺷﺘﻲ‬
‫ﻃﺎﻟﺐ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﺒﻴﻦ ﮐﺰ ﺗﻮ ز ﻣﻄﻠﻮب ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻔﺲ از هﻮا ﺗﺎج ﻣﻨﻪ ﭼﻮن ﺧﺮوس‬
‫هﺮ ﺳﺮ ﻣﺎهﻲ ﻓﺘﺪ ﻧﻌﻞ ﺳﻤﻨﺪش ﺑﻪ راﻩ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺴﻲ ﻗﺮن ﻧﻴﺰ ﻧﻌﻞ ﺳﻤﻨﺪ اﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻨﺸﺎﻧﺪ ﻣﺮا روز ﻗﻴﺎﻣﺖ ز ﻳﺄس‬
‫ﭘﺮدﻩي ﺧﻮد ﭼﻮن درﻳﺪ هﺮ ﭼﻪ هﻤﻲ ﺟﺴﺖ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫هﺮﮐﻪ ﭼﻮ ﭼﺮخ ﻓﻠﮏ هﺴﺖ ز ﺧﻮد در ﺣﺠﺎب‬
‫ﭘﺮدﻩي هﺴﺘﻲ ﺑﺪر ﺗﺎ ﺑﺮهﻲ از ﺑﻼ‬
‫درد دﻟﺖ را دوا ﮐﺸﺘﻦ ﻧﻔﺲ اﺳﺖ و ﺑﺲ‬
‫ﮔﻮهﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﻮﻳﻲ در ﺑﻦ درﻳﺎ ﻧﺸﻴﻦ‬
‫در ﺻﻒ ﻣﺮدان ﻣﺮد ﮐﻴﺴﺖ ﺗﻮرا هﻢ ﻧﺒﺮد‬
‫ﺧﺼﻢ ﭼﻮ ﺑﺮگ ﺧﺰان زرد ﺑﻪ ﭘﺎي اوﻓﺘﺎد‬
‫ﻋﺎﻟﻢ ﺻﻐﺮي ﺑﻪ ﻓﺮع ﻋﺎﻟﻢ ﮐﺒﺮي ﺑﻪ اﺻﻞ‬
‫ﺳﺠﺪﻩ ﺗﻮ را ﮐﺮدﻩاﻧﺪ ﺧﻴﻞ ﻣﻼﺋﮏ ﺑﻪ ﺟﻤﻊ‬
‫هﺮﮐﻪ ﮔﻬﺮ ﺁردش روح ﻗﺪس از ﺑﻬﺸﺖ‬
‫واﻧﮑﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺟﻬﺎن هﺴﺖ ﻧﻮﺁﻣﻮز او‬
‫ﺑﺲ ﮐﻪ ز ﻋﻄﺎر ﻣﺎﻧﺪ ﻣﻌﻨﻲ و ﭘﻨﺪ ﻟﻄﻴﻒ‬
‫ﻧﻔﺲ و هﻮا ﺧﺎﻟﻘﺎ ﮐﺸﺖ ﺑﻪ ﺻﺪ ﻧﺎﺧﻮﺷﻴﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫دل زو ﺳﺒﻖ ﺑﺒﺮد و ﺑﻪ ﻏﻮﻏﺎ در اوﻓﺘﺎد‬
‫ﭘﺎﻳﻢ زدﺳﺖ رﻓﺖ و ﺳﺮ از ﭘﺎ در اوﻓﺘﺎد‬
‫ﺁﺗﺶ هﻤﻲ ﺑﻪ ﺟﺎن و دل ﻣﺎ دراوﻓﺘﺎد‬
‫ﺑﺎدي ﺑﻪ دﺳﺖ دﻳﺪ ﺑﻪ ﺳﻮدا دراوﻓﺘﺎد‬
‫از ﺑﺲ ﮐﻪ ﺟﺎن ﺑﻪ ﻓﮑﺮت ﻓﺮدا دراوﻓﺘﺎد‬
‫از ﮐﺎر ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﻪ درﻳﻐﺎ دراوﻓﺘﺎد‬
‫ﺟﺎن را ﻳﮕﺎﻧﻪ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻳﮑﺘﺎ در اوﻓﺘﺎد‬
‫ﺑﺮ ﺧﺎرﻩ ﺧﺎر ﺧﻮرد و ﺑﻪ ﺻﺤﺮا دراوﻓﺘﺎد‬
‫اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ دﻳﺪ و ﺧﻮش ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ دراوﻓﺘﺎد‬
‫وز ﺑﻴﻢ ﻣﺮگ ﻟﺮزﻩ ﺑﺮ اﻋﻀﺎ دراوﻓﺘﺎد‬
‫ﭘﺲ دﺳﺖ ﺑﺮﮔﺸﺎد و ﺑﻪ ﻳﻐﻤﺎ دراوﻓﺘﺎد‬
‫ﺁﺗﺶ ﺑﻪ ﻣﻐﺰ ﺻﺨﺮﻩ ﺻﻤﺎ دراوﻓﺘﺎد‬
‫ﮐﺎﻧﮑﺲ هﻼﮎ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ هﻴﺠﺎ دراوﻓﺘﺎد‬
‫از ﻏﺎﻳﺖ ﺳﺨﻂ ﺑﻪ ﻋﻼﻻ دراوﻓﺘﺎد‬
‫در ﺑﺤﺮ ﭼﻪ ﻧﻬﺎن و ﭼﻪ ﭘﻴﺪا دراوﻓﺘﺎد‬
‫ﻳﮏ ﺷﺒﻨﻢ ﺿﻌﻴﻒ ﺑﻪ درﻳﺎ دراوﻓﺘﺎد‬
‫ﻧﺎﮔﻪ ز دﺳﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﺎرا دراوﻓﺘﺎد‬
‫ﻇﺎهﺮ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﭘﻴﺮ و ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎ دراوﻓﺘﺎد‬
‫ﭼﻮﻧﺎن ﮐﻪ ﻧﻮر دﻳﺪﻩي ﺑﻴﻨﺎ دراوﻓﺘﺎد‬
‫ﻣﺮداﻧﻪ ﭘﻴﺶ ﺻﻒ ﺷﺪ و ﺗﻨﻬﺎ دراوﻓﺘﺎد‬
‫ﺑﻲ ﻋﻘﻞ و ﻋﻠﻢ ﺁﻣﺪ و ﺷﻴﺪا دراوﻓﺘﺎد‬
‫اﻟﻘﺼﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮد و ﺑﻪ اﻋﺪا دراوﻓﺘﺎد‬
‫اﺳﻤﺎ ﭼﻮ ﻣﺤﻮ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻣﺴﻤﺎ دراوﻓﺘﺎد‬
‫زو ﻣﺮدﺗﺮ ﺑﺴﻲ دل داﻧﺎ دراوﻓﺘﺎد‬
‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻻ ز ﭘﻴﺶ ﺑﻪ اﻻ دراوﻓﺘﺎد‬
‫‪٤٧٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺟﺎﻧﻢ ز ﺳﺮ ﮐﻮن ﺑﻪ ﺳﻮدا در اوﻓﺘﺎد‬
‫ﺟﺎﻧﻢ ز ﺳﺮ ﮐﻮن ﺑﻪ ﺳﻮدا در اوﻓﺘﺎد‬
‫از ﺑﺲ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ز ﭘﺎي ﺁﻣﺪم ﺑﻪ ﺳﺮ‬
‫ﭼﻮن ﺁب اﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ز ﺑﺎﻻي ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﭼﻮن دل زهﺮ ﮐﺮدﻩ ﺑﺪو هﺮﭼﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫اﻣﺮوز ﮔﺸﺖ ﭘﻴﺶ دﻟﻢ رﺳﺘﺨﻴﺰ ﻧﻘﺪ‬
‫ﺗﺎ رﻓﺘﻪ دﻳﺪ ﮐﺎر و ز دﺳﺘﺶ ﺑﺮﻓﺘﻪ ﮐﺎر‬
‫ﻧﻴﮏ و ﺑﺪ و وﺟﻮد و ﻋﺪم ﺟﻤﻠﻪ ﭘﺎﮎ ﺑﺮد‬
‫ﻓﺮخ ﮐﺴﻲ ﮐﻪ در ﻃﻠﺐ و درد اﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ‬
‫از اﺑﻠﻬﻴﻢ ﻏﺼﻪ ﮐﻨﺪ ﮐﺰ ﮐﻤﺎل ﺟﻬﻞ‬
‫ﭼﻮن ﻣﺮگ در رﺳﻴﺪ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﺧﻮف رﻓﺖ‬
‫ﻳﮏ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮد ﺗﺮﮎ ﺗﺤﻴﺮ ﺑﻪ ﺗﺮﮎ ﺗﺎز‬
‫ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﻠﺮز اﮔﺮﭼﻪ ز ﺑﻴﻢ ﻣﺮگ‬
‫ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﻦ وﺟﻮد و ﺑﺮو ﺗﺮﮎ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﻴﺮ‬
‫ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﻣﻨﮑﺮي ﮐﻪ در ﺁن ﻣﻮﺳﻢ رﺿﺎ‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﻗﻄﺮﻩ ﭼﻮن ﻣﻦ و ﭼﻮن ﺗﻮ ﺑﻪ ﻳﮏ زﻣﺎن‬
‫ﭼﻪ ﮐﻢ ﺷﺪ و ﭼﻪ ﺑﻴﺶ ﮔﺮ از ﺗﻨﺪ ﺑﺎد ﻣﺮگ‬
‫ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻣﺨﻮر ﻏﻢ ﺧﻮد و اﻧﮕﺎر ﺷﻴﺸﻪاي‬
‫اﻳﻦ ﺧﻮد ﭼﻪ ﺁﺗﺶ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺑﺎﻃﻦ ﺟﻬﺎن‬
‫در زﻳﺮ ﭼﺮخ ﺑﺎد هﻮا دﻳﺪ ﻣﻮجزن‬
‫ﺗﺮﺳﻴﺪ دل ﮐﻪ ﺑﺴﺘﻪي اﻳﻦ داﻣﮕﻪ ﺷﻮد‬
‫ﭼﻮن ﻋﻘﻞ راي زن ﺷﺪ و ﭼﻮن ﻋﻠﻢ ﺣﻴﻠﻪﮔﺮ‬
‫اﺣﺒﺎب رﻩ ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﺴﻲ رﻧﺞ راﻩ دﻳﺪ‬
‫ﺑﺮ هﻢ درﻳﺪ ﭘﺮدﻩي اﺳﻤﺎ و ﺧﻮش ﺑﺮﻓﺖ‬
‫ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺣﻖ ﻧﮕﺮ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻣﺮداﻧﻪ ﺟﺴﺖ ازاﻧﮏ‬
‫ﭼﻮن در ﺟﻬﺎن ﻏﻴﺐ ﻓﻨﺎ ﮔﺸﺖ در ﺑﻘﺎ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﺎزش ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ اﺳﻤﺎ دراوﻓﺘﺎد‬
‫داﻳﻢ درﻳﻦ ﻃﻠﺐ ﺑﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎ دراوﻓﺘﺎد‬
‫ﺁﺧﺮ ز ﻋﺠﺰ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﺪارا دراوﻓﺘﺎد‬
‫ﮔﻪ ﺳﻮي وﺟﻪ ﻓﻮق ﺛﺮﻳﺎ دراوﻓﺘﺎد‬
‫ﮔﺎهﻲ ﺑﻪ ﭘﺴﺖ و ﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ دراوﻓﺘﺎد‬
‫ﭼﻮن وﺟﻪ داﺷﺖ زان ﺑﻪ ﺗﻤﻨﺎ دراوﻓﺘﺎد‬
‫ﻧﻲ هﺮ دو‪ ،‬هﺮ دو ﭼﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﻋﻤﺪا دراوﻓﺘﺎد‬
‫وﻳﻦ ﺻﻴﺪ را ﺑﺒﻴﻦ ﮐﻪ ﭼﻪ زﻳﺒﺎ دراوﻓﺘﺎد‬
‫ﺗﺎ ﭼﺸﻢ زد هﻤﻲ ﺑﻪ هﻤﺎﻧﺠﺎ دراوﻓﺘﺎد‬
‫زان ﻳﮏ ﺷﮑﺮ ﮐﻪ ﻃﻮﻃﻲ ﮔﻮﻳﺎ دراوﻓﺘﺎد‬
‫ﻃﻮﻃﻲ ﺑﻪ ﭘﺎي دام ﺑﻼزا دراوﻓﺘﺎد‬
‫ﺟﺎن ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺴﺖ ﮔﺸﺖ و ﺑﻪ ﺳﻮدا دراوﻓﺘﺎد‬
‫دﻳﺪي ﮐﻪ ﺳﺨﺖ ﺳﺨﺖ زﻟﻴﺨﺎ دراوﻓﺘﺎد‬
‫ﮔﺎهﻲ ﺑﻪ زﻳﺮ و ﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ دراوﻓﺘﺎد‬
‫از دﺳﺖ رﻓﺖ ﻋﻘﻠﻢ و از ﺟﺎ دراوﻓﺘﺎد‬
‫اﻳﻨﺠﺎ ﭘﺪﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ هﻤﺎﻧﺎ دراوﻓﺘﺎد‬
‫زان ﺧﻮن ﺷﻔﻖ ﺑﻪ ﮔﻨﺒﺪ ﺧﻀﺮا دراوﻓﺘﺎد‬
‫وﻳﻦ ﺳﮓ ﺑﻪ ﮐﻮي ﺗﻮ ﺑﻪ ﺗﻮﻻ دراوﻓﺘﺎد‬
‫ﺟﺎن ﮐﺸﺪ ﭘﻴﺶ ﻟﺐ ﻟﻌﻞ ﺗﻮ ﮔﺮ ﺟﺎن دارد‬
‫ﭼﺸﻢ ﺳﻮزن ﮐﻪ درو ﭼﺸﻤﻪي ﺣﻴﻮان دارد‬
‫دﻳﺪﻩ از ﭘﺴﺘﻪي ﺧﻨﺪان ﺗﻮ ﮔﺮﻳﺎن دارد‬
‫ﮐﻪ ﺑﺴﻲ زﻳﺮ ﻧﻤﮏ ﭘﺴﺘﻪي ﺧﻨﺪان دارد‬
‫ﭘﺲ ﻟﺒﺖ ﺳﻮﺧﺘﻪاي را ﺑﭽﻪ ﺳﻮزان دارد‬
‫ﮐﻪ ﻟﺐ ﭼﻮن ﺷﮑﺮت ﺷﻮر ﻧﻤﮑﺪان دارد‬
‫ﻧﻤﮏ ﺳﻮﺧﺘﮕﻲ ﺑﺮ دل ﺑﺮﻳﺎن دارد‬
‫‪٤٧٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اﺳﺮار ذرﻩ ذرﻩ ﺑﺮ او ﮔﺸﺖ ﺁﺷﮑﺎر‬
‫ﭼﻮن ﺳﺮ ذرﻩ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎهﻲ ﺑﺪﻳﺪ او‬
‫ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﺳﺮ ﺑﻴﺶ ﻃﻠﺐ ﮐﺮد ﺑﻴﺶ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﮔﺎﻩ از ﺣﺠﺎب ﺗﻦ ﺑﻪ ﺛﺮي رﻓﺖ ﺗﺎ ﻗﺪم‬
‫ﻣﻲﮔﺸﺖ در ﻣﻴﺎﻧﻪي وﺟﻪ و ﻗﺪم ﻣﺪام‬
‫ﭼﻮن در ﻗﺪم رﺳﻴﺪ هﻤﻪ ﺷﻮق وﺟﻪ داﺷﺖ‬
‫ﻧﻲ در ﻗﺪم ﻗﺮار و ﻧﻪ در وﺟﻪ هﻢ ﻗﺮار‬
‫ﭘﻨﺠﻪ هﺰار ﺳﺎل ﺳﻔﺮ ﮐﻦ ﻋﻠﻲاﻟﺪوام‬
‫ﻃﻮﻃﻲ ﮐﻪ ﮐﺮد از ﻗﻔﺲ ﺁهﻨﻴﻦ ﺣﺬر‬
‫از ﭘﻴﺶ ﮐﺎر ﭘﺮدﻩ ﺑﺮاﻓﮑﻦ ﮐﻪ زهﺮ ﺑﻪ‬
‫ﻣﺎ را ز ﺑﻬﺮ ﻳﮏ ﺷﮑﺮ از ﻣﺎ ﺟﺪا ﮐﻨﻨﺪ‬
‫ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺎﻓﺖ ﻳﮏ دم و از دﺳﺖ رﻓﺖ دل‬
‫ﻳﻮﺳﻒ ﭼﻮ ﭘﺎرﻩ ﭘﺎرﻩ ﺑﺮون ﺁﻣﺪ از ﻧﻘﺎب‬
‫اي ﺑﺲ ﮐﻪ ﭼﺮخ در ﭘﻲ اﻳﻦ راز ﺷﺪ ﻧﮕﻮن‬
‫ﭼﻮن راﻩ ﺷﻮق ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﭘﺎي ﺧﺮد ﻧﺒﻮد‬
‫ﺑﺮ اوج ﻻﻣﮑﺎن ﺳﻔﺮي ﺧﻮش ﮔﺰﻳﺪﻩ ﺑﻮد‬
‫ﻳﺎرب درﻳﻦ ﻃﻠﺐ دل ﻋﻄﺎر ﺧﻮن ﮔﺮﻓﺖ‬
‫در ﻣﻦ ﻧﮕﺮ ﮐﻪ ﺧﺎﮎ ﺳﮓ ﮐﻮي ﺗﻮ ﻣﻨﻢ‬
‫هﺮﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺴﺘﻪي ﺧﻨﺪان ﺗﻮ دﻧﺪان دارد‬
‫هﺮﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺴﺘﻪي ﺧﻨﺪان ﺗﻮ دﻧﺪان دارد‬
‫ﺷﮑﺮ و ﭘﺴﺘﻪي ﺧﻨﺪان ﺗﻮ ﻣﻲداﻧﻲ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫هﺮﮐﻪ را ﭘﺴﺘﻪي ﺧﻨﺪان ﺗﻮ از دﻳﺪﻩ ﺑﺸﺪ‬
‫ﻟﺐ ﺧﻨﺪان ﺗﻮ از ﺗﻨﮓ دﻟﻲ ﭘﺮ ﻧﻤﮏ اﺳﺖ‬
‫ﭘﺴﺘﻪ را زﻳﺮ ﻧﻤﮏ از ﻟﺐ ﺗﻮ ﺳﻮﺧﺖ ﺟﮕﺮ‬
‫ﺷﮑﺮ از ﭘﺴﺘﻪي ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺗﻮ ﺷﻮر ﺁوردﻩ اﺳﺖ‬
‫ﺟﺎﻧﻢ از ﭘﺴﺘﻪي ﭘﺮﺷﻮر ﺗﻮ ﭼﻮن ﭘﺴﺘﻪ ﺷﻮد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﺎ ﺟﮕﺮ ﭘﺮ ﻧﻤﮏ اﻧﮕﺸﺖ ﺑﻪ دﻧﺪان دارد‬
‫ﮐﺎن ﭼﻪ ﺷﻮر اﺳﺖ ﮐﻪ او را ﺷﮑﺮﺳﺘﺎن دارد‬
‫ﻧﻈﺮي ﮐﻦ ﮐﻪ دﻟﻢ ﺣﺎل ﭘﺮﻳﺸﺎن دارد‬
‫دردم از ﺣﺪ ﺑﺸﺪ اﻳﻦ ﮐﺎر ﭼﻪ درﻣﺎن دارد‬
‫ﻓﺮخ ﺁن ﮐﻮ ﻟﺐ ﺧﻮد ﺑﺮ ﻟﺐ ﺟﺎﻧﺎن دارد‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﻟﺐ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺁن ﻟﻌﻞ ﺑﺪﺧﺸﺎن دارد‬
‫ﮐﻪ دﻟﻢ ﮐﺎر ﻓﺮو ﺑﺴﺘﻪ ﻓﺮاوان دارد‬
‫ﭘﺴﺘﻪ ﺑﮕﺸﺎي ﮐﻪ ﻳﺎﻗﻮت ﺗﻮ ﻣﺮﺟﺎن دارد‬
‫ﭼﻨﺪم از ﭘﺴﺘﻪي ﺧﻨﺪان ﺗﻮ ﮔﺮﻳﺎن دارد‬
‫ﮐﻪ دل ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺧﻮد ﻣﺤﻨﺖ هﺠﺮان دارد‬
‫ﺗﺎزﮔﻲ ﮔﻞ و ﺳﺮﺳﺒﺰي رﻳﺤﺎن دارد‬
‫ﻣﮕﺮ از اﺷﮏ ﻣﻦ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﺎران دارد‬
‫ﺁب از ﭼﺸﻤﻪ ﺧﻮرد ﺗﺎزﻩ رخ از ﺁن دارد‬
‫ﺗﺎ ﺗﻈﻠﻢ ز ﺗﻮ در درﮔﻪ ﺳﻠﻄﺎن دارد‬
‫زان ﮐﻪ ﺑﻐﺾ ﺗﻮ ﺷﻬﺎ ﻧﻴﻢ ﺳﭙﻨﺪان دارد‬
‫ﺧﺎﻃﺮم ذات ﺗﻮ را ﺑﺴﺘﻪي ﭘﻴﻤﺎن دارد‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﭘﺮﮔﺎر ﻓﻠﮏ ﮔﺮدش دوران دارد‬
‫ﺑﺎد ﭼﻨﺪان ﮐﻪ اﮔﺮ ﺑﺸﻤﺮد اﻣﮑﺎن دارد‬
‫ﮐﻒ ﻣﻮﺳﻲ ز دم ﻋﻴﺴﻲ ﻋﻤﺮان دارد‬
‫وز ﺑﻬﺸﺖ اﺳﺖ ﻧﺴﻴﻤﻲ ﮐﻪ ﺳﺤﺮ ﻣﻲﺁرد‬
‫ﮐﺎهﻮﻳﻲ ﺁﻩ دل ﺳﻮﺧﺘﻪﺑﺮ ﻣﻲﺁرد‬
‫ﻧﺎﻓﻪي ﻣﺸﮏ ﻣﺪد از ﮔﻞ ﺗﺮ ﻣﻲﺁرد‬
‫ﺑﻪ ﺑﺮ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﻮرﻳﺪﻩ ﺧﺒﺮ ﻣﻲﺁرد‬
‫ﮐﻪ ﺳﻮي ﻣﺠﻨﻮن زﻳﻨﮕﻮﻧﻪ اﺛﺮ ﻣﻲﺁرد‬
‫ﺑﺎد ﻣﻲﺁﻳﺪ و ﺁن ﺑﺎد دﮔﺮ ﻣﻲﺁرد‬
‫‪٤٧٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫وﺁﻧﮕﻪ از ﭘﺴﺘﻪي ﺗﻮ اﻳﻦ دل ﺷﻮر ﺁوردﻩ‬
‫ﻋﻘﻞ ﭼﻮن ﭘﺴﺘﻪ دهﻦ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻣﮕﺮ از هﻢ ﺑﺎز‬
‫اي ﺑﺖ ﭘﺴﺘﻪدهﻦ ﺑﺮ دل و ﺟﺎﻧﻢ ﻳﮏ ﺷﺐ‬
‫ﺗﻮ ﻣﺮا هﺮ ﻧﻔﺴﻲ ﭘﺴﺘﻪﺻﻔﺖ ﻣﻲﺷﮑﻨﻲ‬
‫ﺟﺎن ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﻟﺐ از ﭘﺴﺘﻪي رﻋﻨﺎت ﻣﺮا‬
‫هﻴﭻ ﺷﮏ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﻮن ﭘﺴﺘﻪ ﻧﮕﻨﺠﺪ در ﭘﻮﺳﺖ‬
‫ﭘﺴﺘﻪ در ﺑﺎز ﮐﻦ ﺁﺧﺮ ﭼﻪ در ﺑﺴﺘﻪ دهﻲ‬
‫زﻟﻒ ﺑﺮﮔﻴﺮ ﮐﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺗﻮ در ﺳﺎﻳﻪ ﺑﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﭼﻮن ﭘﺴﺘﻪ ﺑﺮون ﺁي از ﭘﻮﺳﺖ‬
‫ﻣﺤﻨﺖ از روي ﻓﺮوﺑﺴﺘﻪي ﺧﻮﻳﺸﻢ ﻣﻨﻤﺎي‬
‫ﺁن ﺧﻂ ﺳﺒﺰ ﮐﻪ از ﭘﺴﺘﻪي ﻟﻌﻞ ﺗﻮ دﻣﻴﺪ‬
‫ﺷﺪﻩ اﻳﻦ ﭘﺴﺘﻪي ﺗﻮ ﺗﺎزﻩ و ﺳﺮﺳﺒﺰ ﭼﺮاﺳﺖ‬
‫ﻧﻪ ﮐﻪ در ﭘﺴﺘﻪي ﺗﻮ ﺣﻘﻪي ﺧﻀﺮ اﺳﺖ ﻧﻬﺎن‬
‫دﻟﻢ از ﻇﻠﻢ ﺧﻂ ﻓﺴﺘﻘﻴﺖ ﻣﻲﺧﻮاهﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﺸﻤﺖ ﺑﺮﺳﺪ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﮔﺮدد ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻘﺎي ﻣﻦ دﻟﺴﻮﺧﺘﻪ ﺻﻮرت ﺑﻨﺪد‬
‫ﺗﺎ درﻳﻦ داﻳﺮﻩ اﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪي ﺧﺎﮐﻲ ﺑﺮﺟﺎﺳﺖ‬
‫ﺳﺎل ﻋﻤﺮ ﺗﻮ ﮐﻪ از ﮔﺮدش دوران ﺧﻴﺰد‬
‫ﺧﺴﺮوا ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻄﺎر ﺑﻪ ﻣﺪاﺣﻲ ﺗﻮ‬
‫دم ﻋﻴﺴﻲ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻮي ﮔﻞ ﺗﺮ ﻣﻲﺁرد‬
‫دم ﻋﻴﺴﻲ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻮي ﮔﻞ ﺗﺮ ﻣﻲﺁرد‬
‫ﻳﺎ ﻧﻪ زان اﺳﺖ ﻧﺴﻴﻢ ﺳﺤﺮ از ﺳﻮي ﺗﺒﺖ‬
‫ﻳﺎ ﺻﺒﺎ رﻓﺖ و ﺻﻒ ﻣﺸﮏ ﺧﺘﻦ ﺑﺮ هﻢ زد‬
‫ﻳﺎ ﻧﻪ ﺑﺎدي اﺳﺖ ﮐﻪ از ﻃﺮﻩي ﻣﺸﮑﻴﻦ ﺑﺘﻲ‬
‫ﻳﺎ ﻧﻪ از ﮔﻴﺴﻮي ﻟﻴﻠﻲ اﺛﺮي ﻳﺎﻓﺖ ﺳﺤﺮ‬
‫ﻳﺎ ﺑﺮﺁورد ز دل ﺷﻴﻔﺘﻪاي ﺑﺎدي ﺳﺮد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﺎد از ﺳﻴﻨﻪي او ﺑﻮي ﺟﮕﺮ ﻣﻲﺁرد‬
‫ﺑﻪ ﻏﺮﻳﺒﻲ ﺑﻪ ﺳﺤﺮ ﺑﺎد ﺳﺤﺮ ﻣﻲﺁرد‬
‫ﻧﻮشدارو ﺑﻪ ﺑﺮ ﮐﺸﺘﻪ ﭘﺴﺮ ﻣﻲﺁرد‬
‫ﺑﻮي ﭘﻴﺮاهﻦ او ﺳﻮي ﭘﺪر ﻣﻲﺁرد‬
‫ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺁن ﻧﻔﺲ ﭘﺎﮎ ﺑﻪ ﭘﺮ ﻣﻲﺁرد‬
‫از ﺳﺮ واﻗﻌﻪاي ﺳﻮي ﻋﻤﺮ ﻣﻲﺁرد‬
‫روي از ﻣﮑﻪ ﺑﻪ هﺠﺮت ﺑﻪ ﺳﻔﺮ ﻣﻲﺁرد‬
‫ﻣﻲﺧﺮاﻣﺪ ﺧﻮش و ﻗﺮﺁﻧﺶ ز ﺑﺮ ﻣﻲﺁرد‬
‫ﺳﺮﻣﻪاي ﻣﻲﮐﺸﺪ و ﺷﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲﺁرد‬
‫اﻳﻦ ﺟﮕﺮﺳﻮﺧﺘﮕﺎن ﺑﻴﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ در ﻣﻲﺁرد‬
‫دمﺑﻪدم ﺑﺎغ ﮐﻨﻮن ﮔﻨﺞ ﮔﻬﺮ ﻣﻲﺁرد‬
‫اﺑﺮ ﺧﻮش ﺑﺎر ﺑﻪ ﻳﮑﺒﺎر ز ﺑﺮ ﻣﻲﺁرد‬
‫ﮐﺒﮏ از ﺗﻴﻎ ﺑﺮون ﺳﺮ ﺑﻪ ﮐﻤﺮ ﻣﻲﺁرد‬
‫ارﻧﻲ ﮔﻮي ﺳﻮي ﻏﻨﭽﻪ ﺣﺸﺮ ﻣﻲﺁرد‬
‫ﻏﻨﭽﻪ ﺑﺮ ﺷﺎخ ز ﺑﺲ ﺧﻨﺪﻩ ﺳﭙﺮ ﻣﻲﺁرد‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﭘﺎي هﻤﻲ ﻋﻤﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲﺁرد‬
‫ﺑﻬﺮ ﺗﺴﮑﻦ ﺻﺒﺎ هﻤﭽﻮ ﺷﺮر ﻣﻲﺁرد‬
‫ﻻﻟﻪ دل از دل ﻣﻦ ﺳﻮﺧﺘﻪﺗﺮ ﻣﻲﺁرد‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﺎﺳﻪي ﺳﺮ ﺧﻮاﻧﭽﻪي زر ﻣﻲﺁرد‬
‫روي ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺳﻮي راﻩ ﮔﺬر ﻣﻲﺁرد‬
‫دﺳﺘﺶ از ﺑﺤﺮ ﮐﺮم ﮔﻮهﺮ و زر ﻣﻲﺁرد‬
‫هﺮ ﻣﻪ از ﻣﺎﻩ ﻧﻮش ﺣﻠﻘﻪي در ﻣﻲﺁرد‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮش ﻣﺤﻨﺖ و اﺷﮑﻮﻓﻪ ﺿﺮر ﻣﻲﺁرد‬
‫ﺑﻨﮕﺮش ﺗﺎ ز ﮐﺠﺎ ﺗﺎ ﭼﻪ ﻗﺪر ﻣﻲﺁرد‬
‫روزش از روز هﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﺑﺘﺮ ﻣﻲﺁرد‬
‫ﻧﻌﺖ ﻣﻨﺜﻮر ﺗﻮ در ﺳﻠﮏ درر ﻣﻲﺁرد‬
‫ﮔﻮ ﺑﻴﺎﻳﺪ هﻼ هﺮ ﮐﻪ هﻨﺮ ﻣﻲﺁرد‬
‫‪٤٧٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻳﺎ ﭼﻮ ﻣﻦ ﺳﻮﺧﺘﻪاي را ﺟﮕﺮي ﺳﻮﺧﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ﻳﺎ ﮐﺴﻲ از ﻣﻘﺮ ﻋﺰ ﺑﺮون اﻓﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‬
‫ﻳﺎ ﻣﮕﺮ ﺁﻩ دل رﺳﺘﻢ دﺳﺘﺎن اﻳﻦ دم‬
‫ﻳﺎ ﻣﮕﺮ ﺑﺎد ﺑﻪ ﭘﻴﺮاهﻦ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﮕﺬﺷﺖ‬
‫ﻳﺎ ﻧﻪ داود زﺑﻮر از ﺳﺮ دردي ﺑﺮﺧﻮاﻧﺪ‬
‫ﻳﺎ ﻣﮕﺮ ﺑﺎد ﺳﺤﺮ ﺁن دم ﻃﺎهﺎ ﺧﻮاﻧﺪن‬
‫ﻳﺎ ﻣﮕﺮ ﺳﻴﺪﺳﺎدات ﺑﻪ اﻣﻴﺪ وﺻﺎل‬
‫ﻳﺎ ﻧﻪ روحاﻟﻘﺪس از ﺧﻠﺪ ﺑﺮﻳﻦ ﺳﻮي رﺳﻮل‬
‫اﻳﻦ ﭼﻪ ﺑﺎدي اﺳﺖ ﮐﻪ ﻃﻔﻼن ﭼﻤﻦ را هﺮدم‬
‫ﻧﻘﺶ ﺑﻨﺪ ﭼﻤﻦ از ﻧﺎﻓﻪي ﻣﺸﮑﻴﻦ هﺮ روز‬
‫ﻧﻮ ﺑﻪ ﻧﻮ دﺷﺖ ﮐﻨﻮن زﻳﺐ دﮔﺮ ﻣﻲﮔﻴﺮد‬
‫ﻧﻪ ﮐﻪ هﺮ ﮔﻨﺞ ﮐﻪ در زﻳﺮ زﻣﻴﻦ ﺑﻮد دﻓﻴﻦ‬
‫ﮐﻮﻩ ﺑﺎ ﻻﻟﻪ ﺑﻪ هﻢ ﺑﻨﺪ ﮐﻤﺮ ﻣﻲﺑﻨﺪد‬
‫ﺑﻠﺒﻞ ﻣﺴﺖ ز ﺷﺎخ ﮔﻞ ﺗﺮ ﻣﻮﺳﻲ وار‬
‫اﺑﺮ ﮔﺮﻳﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﻳﮏ ﮔﺮﻳﻪ ﮔﻬﺮ ﻣﻲرﻳﺰد‬
‫ﺳﻤﻦ ﺗﺎزﻩ ﮐﻪ از ﻟﻄﻒ ﺑﻪ ﺑﺎزي اﺳﺖ ﮔﺮوﻩ‬
‫ارﻏﻮان هﺮ ﺳﺤﺮي ﺷﺒﻨﻢ ﻧﻮروزي را‬
‫ﻳﺎﺳﻤﻦ دﺳﺖزﻧﺎن ﺑﺮ ﺳﺮ ﮔﻞ ﻣﻲﻧﺎزد‬
‫ﻧﺮﮔﺲ ﺳﻴﻤﺒﺮ ﺁن را ﮐﻪ ﻓﺮوﺷﺪ ﻋﻤﺮش‬
‫ﺳﺒﺰﻩ از ﺑﻬﺮ زﻣﻴﻦ ﺑﻮﺳﻲ اﺳﮑﻨﺪر ﻋﻬﺪ‬
‫ﺧﺴﺮو روي زﻣﻴﻦ ﻓﺨﺮ وﺟﻮد ﺁﻧﮑﻪ ز ﺟﻮد‬
‫ﻣﻬﺪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﮐﻪ زﻧﺠﻴﺮﻩي زرﻳﻦ دارد‬
‫ﺧﺴﺮوا در دل ﺧﺼﻢ ﺗﻮ ز ﻏﺼﻪ ﺷﺠﺮي اﺳﺖ‬
‫ﺁﻓﺘﺎﺑﻲ ﺗﻮ و ﮐﻮهﻲ اﺳﺖ ﻋﺪو ﻟﻴﮏ ز ﺑﺮف‬
‫دﺷﻤﻨﺖ را ﮐﻪ ﺷﺐ از ﺷﺐ ﺑﺘﺮش ﺑﺎد ﻓﻠﮏ‬
‫ﺧﺴﺮوا ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻄﺎر ز درﻳﺎي ﺳﺨﻦ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ در ﺑﺎب ﺳﺨﻦ در ﺧﻮر ﻣﻦ ﻳﮏ هﻨﺮي‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫در ﻣﻴﺎن ﻓﻀﻼ زﺣﻤﺖ ﺧﺮ ﻣﻲﺁرد‬
‫ﭘﻴﺶ درﻳﺎي ﮔﻬﺮ ﺁب ﺷﻤﺮ ﻣﻲﺁرد‬
‫ﺗﺎ ﻧﻬﻢ دور ﻧﻪ ﭼﻮن دور دﮔﺮ ﻣﻲﺁرد‬
‫ﮐﻪ ﻋﺪو رﺧﺖ ﺳﻮي هﻔﺖ ﺳﻘﺮ ﻣﻲﺁرد‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ﭼﻮ ﮐﺮم ﭘﻴﻠﻪ ﻧﺸﻴﻨﻲ ﺑﻪ ﭘﺮدﻩ در‬
‫زان ﭘﺮدﻩ ﮔﻮر او ﮐﻨﺪ اﻳﻦ دﻳﺮ ﭘﺮدﻩ در‬
‫ﺑﺮﺧﻴﺰ و وﻗﺖ ﮐﺎر ﻏﻢ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﺨﻮر‬
‫ﺧﺮﺳﻨﺪ ﮔﺮد و رﻧﺞ ﺟﻬﺎن ﺑﻴﺶ ازﻳﻦ ﻣﺒﺮ‬
‫ﺁن ﺑﻪ ﮐﻪ ﮐﺸﺖ و ورز ﮐﻨﺪ ﻣﺮد ﺑﺮزﮔﺮ‬
‫داﻧﻲ ﮐﻪ ﺣﺎل ﭼﻮن ﺑﻮدش وﻗﺖ ﺑﺮگ و ﺑﺮ‬
‫ﮐﺰ ﻧﻘﺶ ﻧﻔﺲ هﺴﺖ دﻟﺖ هﺮ ﻧﻔﺲ ﺑﺘﺮ‬
‫ﻧﻘﺶ دل ﭼﻮ ﺳﻨﮓ ﺗﻮ ﮐﺎﻟﻨﻘﺶ ﻓﻲاﻟﺤﺠﺮ‬
‫از راﻩ ﭘﻨﺞ ﺣﺲ ﺗﻮ ﻓﺮوﺑﻨﺪ هﻔﺖ در‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ هﺴﺖ زﻳﺮ ﺻﺮاط ﺁﺗﺶ ﺳﻘﺮ‬
‫هﻤﭽﻮن ﺧﺮان ﻧﻴﺎﻣﺪﻩاي ﺑﻬﺮ ﺧﻮاب و ﺧﻮر‬
‫ﺗﺎ ﺧﻠﻖ روز ﺣﺸﺮ ﺷﻮد ﮔﺮد ﺗﻮ ﺣﺸﺮ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮ درﻳﻎ ﮐﺎر ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻧﻮﺣﻪ ﮔﺮ‬
‫ﺑﺮ ﺑﺎد دﻩ ﭼﻮ ﺧﺎﮎ ﺑﻪ ﻳﮏ ﻧﺎﻟﻪي ﺳﺤﺮ‬
‫زان ﭘﻴﺶ ﮐﺰ ﮔﻞ ﺗﻮ هﻤﻲ ﺑﺮدﻣﺪ ﺧﻀﺮ‬
‫رو ﮔﺮد ﻋﺠﺰ ﮔﺮد ﮐﻪ ﻋﺠﺰ اﺳﺖ راهﺒﺮ‬
‫ﺁﺧﺮ ﺑﺪان ﭼﮕﻮﻧﻪ رﺳﺪ ﻗﻮت ﺑﺸﺮ‬
‫ﭘﻨﺪار ﺗﻮ ﺑﺲ اﺳﺖ ﻋﺬاب ﺗﻮ اي ﭘﺴﺮ‬
‫ﻣﻮري ﺑﻤﺮد در هﻤﻪ اﻗﺼﺎي ﺑﺤﺮ و ﺑﺮ‬
‫ﺟﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﻮد ﺻﺪ ﺟﻬﺎن ﮔﻬﺮ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ﭘﻴﺸﺘﺮ ز ﺗﻮ ﻣﺮدان ﭘﺮ هﻨﺮ‬
‫‪٤٧٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ﻧﻈﻤﻢ و هﺮ ﻧﻈﻢ ﮐﻪ ﺁرد دﮔﺮي‬
‫ﺧﺘﻢ ﮐﺮدم ﺳﺨﻦ و هﺮﮐﻪ ﭘﺲ از ﻣﻦ ﮔﻮﻳﺪ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ هﺸﺘﻢ ﺑﻪ ﺷﺸﻢ دور ﺑﻪ هﻢ ﻣﻲﮔﺮدد‬
‫ﺗﻮ ﻓﺮوﮔﻴﺮ ﺑﻪ ﮐﺎم دل ﺧﻮد هﺸﺖ ﺑﻬﺸﺖ‬
‫اي ﭘﺮدﻩﺳﺎز ﮔﺸﺘﻪ درﻳﻦ دﻳﺮ ﭘﺮدﻩ در‬
‫اي ﭘﺮدﻩﺳﺎز ﮔﺸﺘﻪ درﻳﻦ دﻳﺮ ﭘﺮدﻩ در‬
‫ﭼﻮن ﮐﺮم ﭘﻴﻠﻪ ﭘﺮدﻩ ﺧﻮد را ﮐﻨﺪ ﺗﻤﺎم‬
‫ﭼﻮن وﻗﺖ ﮐﺎر ﺗﻮﺳﺖ ﭼﻪ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺸﺴﺘﻪاي‬
‫ﭼﻮن ﮐﺮم ﭘﻴﻠﻪ ﺑﺮ ﺗﻦ ﺧﻮد ﺑﻴﺶ ازﻳﻦ ﻣﺘﻦ‬
‫ﭼﻮن داﻧﻪ و زﻣﻴﻦ ﺑﻮد و ﺁب ﺑﺮ ﺳﺮي‬
‫ﮔﺮ وﻗﺖ ﮐﺸﺖ ﺧﻮش ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ ﻣﻴﺎن دﻩ‬
‫ﮐﻲ ﺑﺮ دل ﺗﻮ ﻧﻘﺶ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺷﻮد ﭘﺪﻳﺪ‬
‫از دل ﻃﻤﻊ ﻣﺪار ﮐﻪ ﺻﺪ ﮔﻮﻧﻪ ﺷﻬﻮت اﺳﺖ‬
‫اﻧﺪر ﻧﻬﺎد ﺑﻮاﻟﻌﺠﺒﺖ هﻔﺖ دوزخ اﺳﺖ‬
‫ﭘﺲ ﺑﺮ ﺻﺮاط ﺷﺮع روان ﮔﺮد و هﻮش دار‬
‫ﺑﻴﺪار ﮔﺮد اي دل ﻏﺎﻓﻞ ﮐﻪ در ﺟﻬﺎن‬
‫ﺗﻮ ﺧﻔﺘﻪاي ز ﺟﻬﻞ و ﻣﺮا هﺴﺖ ﺻﺒﺮ ﺁﻧﮏ‬
‫ﮐﻮ ﺻﺪ هﺰار ﮔﻮﻧﻪ زﺑﺎن ذرﻩ ذرﻩ را‬
‫ﺑﺮﺧﻴﺰ زود و هﺮﭼﻪ ﺗﻮ را هﺴﺖ ﺑﻴﺶ و ﮐﻢ‬
‫ﮔﻞ ﮐﻦ ز ﺧﻮن دﻳﺪﻩ هﻤﻪ ﺧﺎﮎ ﺳﺠﺪﻩﮔﺎﻩ‬
‫ﺧﻮاهﻲ ﮐﻪ رﻩ ﺑﺮي ﺗﻮ ﺑﻪ ﻧﻮري ﮐﻪ اﺻﻞ اوﺳﺖ‬
‫ﭼﻴﺰي ﮐﻪ ﺻﺪ هﺰار ﻣﻠﮏ ﻏﺮق ﻧﻮر اوﺳﺖ‬
‫ﭘﻨﺪاﺷﺘﻲ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﺬراﻧﻲ ﺗﻮ در ﺟﻬﺎن‬
‫ﭼﻪ ﮐﻢ ﺷﻮد ﭼﻪ ﺑﻴﺶ ﮔﺮ از ﺗﻨﺪﺑﺎد ﻣﺮگ‬
‫ﭼﻪ وزن ﺁورد ﺷﺒﻬﻲ اي ﺳﻠﻴﻢ دل‬
‫اﻧﮕﺸﺖ ﺑﺎز ﻧﻪ ﺑﻪ ﻟﺐ و دم ﻣﺰن از ﺁﻧﮏ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫از زاغ ﭼﺸﻢﺑﻴﻦ و ز ﻃﺎووس ﭘﺮ ﻧﮕﺮ‬
‫ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ و ﺁن هﺴﺖ ﻣﺎﺣﻀﺮ‬
‫ﺷﺪ ﺷﺶ هﺰار ﺳﺎل ﮐﻪ ﮐﺮد از ﺟﻬﺎن ﮔﺬر‬
‫در ﺷﺸﺪر ﻓﻨﺎ ﻓﮑﻨﺪ ﭼﺮخ ﭘﺎﮎ ﺑﺮ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺎ اﺟﻞ ﺷﻮي ﺗﻮ ﺑﺪﻳﻦ زور ﮐﺎرﮔﺮ‬
‫ﮔﺮ ﻓﻲاﻟﻤﺜﻞ ﭼﻮ ﻣﺮغ ﺑﺮﺁري هﺰار ﭘﺮ‬
‫در هﺮ دو ﮐﻮن هﺴﺖ ﺳﻮي او ﻧﻬﺎدﻩ ﺳﺮ‬
‫ﺻﺪ ﮔﻮﻧﻪ ﻗﻬﺮ و ﻏﺼﻪ و ﺟﻮر و ﻏﻢ و ﺿﺮر‬
‫ﮐﺎﻧﺪر ﺳﺨﻦ ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ ﻣﻲاﻓﮑﻨﺪ ﺷﺮر‬
‫ﮔﻮﻳﻲ ﮐﻪ ﮔﺸﺖ هﺮ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻴﺶ دﻳﺪﻩور‬
‫ﻗﻬﺮش ﭼﻨﺎن ﮐﻨﺪ ﮐﻪ هﺒﺎ ﮔﺮدد و هﺪر‬
‫ﺗﺎ ﻟﻘﻤﻪي ﺣﺮام ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁورد ﻣﮕﺮ‬
‫ﭼﻨﺪان ﻋﺬاب و ﺣﺴﺮت و اﻧﺪﻳﺸﻪي دﮔﺮ‬
‫واﻧﮕﻪ ﺑﻪ زﻳﺮ ﺧﺎﮎ ﺷﺪن ﺧﺎﮎ رهﮕﺬر‬
‫ﺑﺮ ﺟﺎن ﺧﻮد ﺑﺘﺮس و ﺑﻴﻨﺪﻳﺶ اﻟﺤﺬر‬
‫ﺧﻮد را ﻧﮕﺎﻩ دار ازﻳﻦ دام ﭘﺮ ﺧﻄﺮ‬
‫ﺧﺎﮐﻲ ﺷﻮد ﮐﻪ ﮔﻞ ﮐﻨﺪ ﺁن ﺧﺎﮎ ﮐﻮزﻩﮔﺮ‬
‫واﺧﻮاﺳﺘﺶ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻼﺷﮏ ز ﺧﻴﺮ و ﺷﺮ‬
‫وارﻧﺪ هﺮﭼﻪ ﮐﺮد ﺑﺪ و ﻧﻴﮏ در ﺷﻤﺮ‬
‫دوزخ ﺑﻪ زﻳﺮ او در و او ﻣﻲرود ز ﺑﺮ‬
‫ﺗﺎ زان دو ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﮐﺪاﻣﺶ ﺑﻮد ﻣﻘﺮ‬
‫ﭼﻮن در ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﺎم ﺳﺨﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻌﺘﺒﺮ‬
‫ﺗﺎ ﻟﺬﺗﻲ ﺑﻴﺎﺑﺪ و ﻋﻤﺮي ﺑﺮد ﺑﻪ ﺳﺮ‬
‫ﻣﺎ را ز ﺣﺎل ﺧﻮﻳﺶ ﮐﻨﻴﺪ اﻧﺪﮐﻲ ﺧﺒﺮ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ﮐﻨﻴﺪ در ﺷﮑﻢ ﺧﺎﮎ ﺧﻮن زﺑﺮ‬
‫زﻳﺮ ﻗﺪم ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻤﺎﻧﺪﻳﺪ ﭘﻲ ﺳﭙﺮ‬
‫ﭼﻮن ﺷﺪ ﮐﻪ ﮔﺸﺖ ﭼﺸﻢ ﺷﻤﺎ ﻣﻮر را ﻣﻤﺮ‬
‫‪٤٨٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﺮ ﻣﺮد راﻩﺑﻴﻦ ﺷﺪﻩاي ﻋﻴﺐ ﮐﺲ ﻣﺒﻴﻦ‬
‫ﺑﺮ ﻋﻤﺮ اﻋﺘﻤﺎد ﻣﮑﻦ زاﻧﮑﻪ ﻋﻤﺮ ﺗﻮ‬
‫ﺳﺎﻟﻲ هﺰار ﻧﻮح ﺑﺰﻳﺴﺖ و ﺑﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ‬
‫ﺗﻮ هﻢ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺪان ﮐﻪ ﺗﻮ را هﻤﭽﻮ ﮐﻌﺒﺘﻴﻦ‬
‫زاري ﺗﻮ هﻤﭽﻮ ﮐﺎﻩ و اﮔﺮ ﮐﻮﻩ ﮔﻴﺮﻣﺖ‬
‫از ﻓﺘﻨﻪ و ﺑﻼ ﻧﺘﻮاﻧﻲ ﮔﺮﻳﺨﺘﻦ‬
‫ﻓﺮزﻧﺪ ﺁدم اﺳﺖ ﮐﻪ هﺮﺟﺎ ﮐﻪ ﻓﺘﻨﻪاي اﺳﺖ‬
‫ﺻﺪ ﮔﻮﻧﻪ رﻧﺞ و ﻣﺤﻨﺖ و ﺑﻴﻤﺎري و ﺑﻼ‬
‫در وﻗﺖ ﺧﺸﻢ از دﻟﺶ ﺁﺗﺶ ﭼﻨﺎن ﺟﻬﺪ‬
‫در وﻗﺖ ﺣﺮص ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁورد ﺟﻮي‬
‫در وﻗﺖ ﺣﻘﺪ اﮔﺮ ﺑﻮدش ﺑﺮ ﺣﺴﻮد دﺳﺖ‬
‫ﺻﺪ ﺑﺎر ﺧﻮن ﺧﻮﻳﺶ ﮐﻨﺪ ﺧﻠﻖ را ﺣﻼل‬
‫اﻳﻨﺠﺎش اﻳﻦ هﻤﻪ ﻏﻢ و ﺁﻧﺠﺎش ﺑﺮ ﺳﺮي‬
‫اول ﺳﺎل ﮔﻮر و ﻋﺬاﺑﻲ ﮐﻪ دور ﺑﺎد‬
‫ﺑﻴﺪار ﺑﺎش اي دل ﺑﻴﭽﺎرﻩي ﻏﺮﻳﺐ‬
‫ﭼﻨﺪﻳﻦ هﺰار دام ﺑﻼ هﺴﺖ در رهﺖ‬
‫ﺁن ﮐﺎﺳﻪي ﺳﺮي ﮐﻪ ﭘﺮ از ﺑﺎد ﻋﺠﺐ ﺑﻮد‬
‫واﻧﮕﻪ ﺑﻪ روز ﺣﺸﺮ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎن‬
‫ﻧﻴﮏ و ﺑﺪي ﮐﻪ ﮐﺮد درﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﮔﺮد او‬
‫راﻩ ﺻﺮاط ﺗﻴﺰﺗﺮ از ﺗﻴﻎ ﭘﻴﺶ او‬
‫او در ﻣﻴﺎن ﺧﻮف و رﺟﺎ ﻣﻲﻃﭙﺪ ز ﺑﻴﻢ‬
‫ﺟﺎﻧﻢ ﺑﺴﻮﺧﺖ ﭼﺎرﻩ ﺧﻤﻮﺷﻲ اﺳﺖ ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫درﻣﺎن ﺁدﻣﻲ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻓﻨﺎي اوﺳﺖ‬
‫اي اهﻞ ﺧﺎﮎ اﻳﻦ ﭼﻪ ﺧﻤﻮﺷﻲ اﺳﺖ ﭼﻨﺪ ازﻳﻦ‬
‫در زﻳﺮ ﺧﺎﮎ ﺑﺎ دل ﭘﺮ ﺧﻮن ﭼﮕﻮﻧﻪاﻳﺪ‬
‫ﺁﺧﺮ ﻧﮕﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از هﺰار ﺳﺎل‬
‫ﺁﮔﺎﻩ ﻣﻲﺷﺪﻳﺪ ﭼﻮ ﻣﻮري هﻤﻲﮔﺬﺷﺖ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫اﮐﻨﻮن ﭼﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺁب ﻧﺪارﻳﺪ در ﺟﮕﺮ‬
‫ﭘﺲ ﭼﻮن ﮐﻪ از ﺷﻤﺎ ﻧﻪ ﺧﺒﺮ ﻣﺎﻧﺪ و ﻧﻪ اﺛﺮ‬
‫اﻣﺮوز ﺟﻤﻠﻪ ﮔﺮد و ﻏﺒﺎرﻳﺪ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ‬
‫در ﮔﻮر ﺗﻨﮓ و ﺗﻴﺮﻩ ﭼﻪ ﺳﺎزد زهﻲ ﺧﻄﺮ‬
‫اﮐﻨﻮن ﺑﺒﻴﻦ ﮐﻪ ﺧﻮرد ﺗﻨﺶ ﮐﺮم ﻣﺨﺘﺼﺮ‬
‫اﻓﺘﺎدﻩ ﭼﺸﻢ ﺧﺎﻧﻪي زﻳﺒﺎي او ﺑﻪ در‬
‫ﺧﻮد اﻳﻦ ﭼﻪ ﮐﺎروان و ﭼﻪ راﻩ اﺳﺖ و ﭼﻪ ﺳﻔﺮ‬
‫هﻢ اﺷﮏ ﻣﻦ ﭼﻮ ﺳﻴﻢ ﺷﺪ و هﻢ رﺧﻢ ﭼﻮ زر‬
‫از روي ﻟﻄﻒ در ﻣﻦ دﻟﺨﺴﺘﻪ ﮐﻦ ﻧﻈﺮ‬
‫اي ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ از ﺳﺮ ﺁن ﺟﻤﻠﻪ در ﮔﺬر‬
‫ﻳﺎرب ﺑﻪ ﻓﻀﻞ ﭘﺮدﻩي او ﭘﻴﺶ ﮐﺲ ﻣﺪر‬
‫ﺗﻮ ﺷﻮي ﻧﻮر ﻋﻠﻲ ﻧﻮر ﮐﻪ ﻟﻢ ﺗﻤﺴﺴﻪ ﻧﺎر‬
‫ﭘﺎي ﮐﻮﺑﺎن دﺳﺘﻪ ﮔﻞ ﺑﺮ ﺑﺮﻳﻦ ﻧﻴﻠﻲ ﺣﺼﺎر‬
‫ﺗﻮ هﻨﻮز اﻧﺪر ﻧﻬﺎد ﺧﻮﻳﺸﻲ ﺁﺧﺮ ﺷﺮم دار‬
‫ﭼﻮن ﺑﻤﺎﻧﺪي در ﻏﺮﻳﺒﻲ ﺷﻬﺮ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺞ و ﭼﺎر‬
‫ﭼﻴﺴﺖ ﺁن ﺣﺎﺻﻞ هﻤﻪ ﺑﻲﺣﺎﺻﻠﻲ روز ﺷﻤﺎر‬
‫ﭘﺲ ﺗﻮ ﺑﺮ هﺮ ﺁرزو اﻧﮕﺎر ﮔﺸﺘﻲ ﮐﺎﻣﮑﺎر‬
‫ﮔﺮ هﻮاي ﺧﻮشدﻟﻲ داري ز دﻧﻴﺎ ﮐﻦ ﮐﻨﺎر‬
‫ﮔﺮ ﺧﻮﺷﻲ ﺟﻮﻳﻲ ز ﺧﻮن و اﺷﮏ ﺧﻮن ﺧﻮر و اﺷﮏ ﺑﺎر‬
‫ﭘﺎرﻩاي ﭼﻮب اﺳﺖ ﺁن ﻋﻮدي ﮐﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻲ ﺧﻮش اﺳﺖ وان ﺧﻮﺷﻲ ﭼﻮن ﺑﻨﮕﺮي ﻧﻴﮑﻮ ﺑﻮد دود و ﺑﺨﺎر‬
‫اﺧﺘﺮاﻧﺶ در وﺑﺎل و ﺁﺳﻤﺎﻧﺶ ﺳﻮﮐﻮار‬
‫ﻻﻟﻪ را در زﻳﺮ ﺧﻮن ﺑﻴﻨﻲ و ﻧﺮﮔﺲ را ﻧﺰار‬
‫وز ﺗﮕﺮگ ﺳﺮﺷﮑﻦ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻨﻨﺪش ﺳﻨﮕﺴﺎر‬
‫ﺳﻨﮕﺶ اﻧﺪازﻧﺪ ﺗﺎ ﻋﺮﻳﺎن ﺷﻮد از ﺑﺮگ و ﺑﺎر‬
‫ﭘﺲ ﺑﺴﻮزﻧﺪ وﺑﺮﺁرﻧﺪ از وﺟﻮد او دﻣﺎر‬
‫‪٤٨١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫زﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺑﻮدﻩاﻳﺪ ﺟﮕﺮ ﮔﻮﺷﻪي ﺟﻬﺎن‬
‫زﻳﻦ ﭘﻴﺶ در ﺷﻤﺎ اﺛﺮي ﮐﺮد هﺮ ﺳﺨﻦ‬
‫زﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺗﺎب ﮔﺮد و ﻏﺒﺎري ﻧﺪاﺷﺘﻴﺪ‬
‫ﺷﺨﺼﻲ ﮐﻪ او ز ﻧﺎز ﻧﮕﻨﺠﻴﺪ در ﺟﻬﺎن‬
‫ﺁن ﮐﻮ ﻧﺨﻮرد هﻴﭻ ﻃﻌﺎﻣﻲ ﮐﻪ ﺑﻮي داﺷﺖ‬
‫ﺁن ﮐﻮ ز ﻋﺰ و ﻧﺎز ﻧﻤﻲﮐﺮد ﭼﺸﻢ ﺑﺎز‬
‫ﭼﻪ ﻣﺤﻨﺖ اﺳﺖ اﻳﻦ و ﭼﻪ درد اﺳﺖ و ﭼﻪ درﻳﻎ‬
‫ﻳﺎرب ز هﻴﺒﺖ ﺗﻮ و اﻧﺪﻳﺸﻪي ﻣﺪام‬
‫از ﺑﻴﻢ ﻗﻬﺮ ﺗﻮ دل ﻋﻄﺎر ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪ‬
‫ﭼﻴﺰي ﮐﻪ دﻳﺪي از ﻣﻦ ﺁﺷﻔﺘﻪ روزﮔﺎر‬
‫هﺮ ﮐﻮ ز ﺻﺪق دل ﺑﻪ دﻋﺎﻳﻴﻢ ﻳﺎد داﺷﺖ‬
‫اي ﭼﺮاغ ﺧﻠﺪ ازﻳﻦ ﻣﺸﮑﻮةﻣﻈﻠﻢ ﮐﻦ ﮐﻨﺎر‬
‫اي ﭼﺮاغ ﺧﻠﺪ ازﻳﻦ ﻣﺸﮑﻮةﻣﻈﻠﻢ ﮐﻦ ﮐﻨﺎر‬
‫ﻧﻴﻞ ﺑﺮﮐﺶ ﭼﺸﻢ ﺑﺪ را و ﺳﻮي روﺣﺎﻧﻴﺎن‬
‫ﻗﺪﺳﻴﺎن درﺑﻨﺪ ﺁن ﺗﺎ ﮐﻲ ﺑﺮﺁﻳﻲ زﻳﻦ ﻧﻬﺎد‬
‫ﮔﺮ ﻏﺮﻳﺐ از ﺷﻬﺮﻳﻲ ﮐﻲ رﻩ ﺑﺮي ﺳﻮي دهﻲ‬
‫ﮔﻴﺮم ﺁﻧﭽﺖ ﺁرزو ﺁن اﺳﺖ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪ هﻤﻪ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻮد ﮔﺎﻣﻲ ﮐﺎم دل هﻤﺮاﻩ ﺗﻮ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻤﮑﻦ در هﻤﻪ ﮔﻴﺘﻲ ﮐﺴﻲ را ﺧﻮش دﻟﻲ‬
‫ﻣﺸﮏ در دﻧﻴﺎ ز ﺧﻮن اﺳﺖ و ﮔﻼب او ز اﺷﮏ‬
‫ﻣﺎهﺘﺎﺑﺶ در ﮔﺬارش و ﺁﻓﺘﺎﺑﺶ زردروي‬
‫ﻏﻨﭽﻪ را ﻟﺐﺑﺴﺘﻪ ﺑﻴﻨﻲ ﻧﺴﺘﺮن را ﭘﺎرﻩدل‬
‫ﺻﺒﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺮد ﺳﺎﻟﻲ راﺳﺖ ﺗﺎ ﮔﻞ ﺑﺮدﻣﺪ‬
‫ﮔﺮ درﻳﻦ ﺑﺴﺘﺎن درﺧﺘﻲ ﺳﺒﺰ ﮔﺮدد ﺑﺎرور‬
‫ور درﺧﺘﻲ ﺑﺎرور ﻧﺒﻮد ﺑﺒﺮﻧﺪش ز هﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﺎ ﺧﻮري ﺑﺮزان ﺑﺒﺎﻳﺪ ﮐﺮد ﺳﺎﻟﻲ اﻧﺘﻈﺎر‬
‫ﺗﺎ اﺟﺎزت ﺁﻣﺪش ﮐﺎن داﻧﻪ ﮔﺮ ﺧﻮاهﻲ ﺑﮑﺎر‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﻮد ﺑﻲﻏﻢ ﻟﻘﻤﻪاي را ﺧﻮاﺳﺘﺎر‬
‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﻟﻘﻤﻪاي ﺑﻲﻏﻢ روا هﺮﮔﺰ ﻣﺪار‬
‫ﺗﺎ ﺧﻮري از ﮐﻮزﻩاي ﻳﮏ ﺷﺮﺑﺖ ﺁب ﺧﻮش ﮔﻮار‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﮔﻠﺰاري ﻧﮑﺮد از ﺧﻮن دﺳﺘﺶ زﺧﻢ ﺧﺎر‬
‫ﺻﺪ ﻗﺪح ﭘﺮ ﺧﻮن ﻧﮑﺮد از ﭼﺸﻢ او رﻧﺞ ﺧﻤﺎر‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻤﮑﻦ در ﺟﻬﺎن دﺳﺖ ﻋﺮوﺳﺎن را ﻧﮕﺎر‬
‫ﺗﺎ اﮔﺮ زر ﺑﺎﺷﺪش روزي ﺑﺴﺎزد ﮔﻮﺷﻮار‬
‫ﭼﻮن ﺑﺰاﻳﺪ ﺑﭽﻪ را ﺗﺎ ﺑﭽﻪ ﮔﺮدد ﺷﻴﺮﺧﻮار‬
‫دﺷﻤﻦ ﺟﺎﻧﻲ اﺳﺖ او ﺁن ﺑﭽﻪ را ﻧﻲ دوﺳﺘﺪار‬
‫در ﻣﻴﺎن ﻏﻤﮕﻨﺎن از ﺧﻮن دل ﭘﺮ ﮐﻦ ﮐﻨﺎر‬
‫در ﻧﮕﺮ ﻳﮏ رﻩ ﺑﻪ ﮔﻮرﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﭼﺸﻢ اﻋﺘﺒﺎر‬
‫ﮐﺰ ﺗﮑﺒﺮ زهﺮ ﻣﻲاﻧﺪاﺧﺖ از ﻟﺐ هﻤﭽﻮ ﻣﺎر‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺁن ﻓﺮق ﻋﺰﻳﺰي ﺑﻮد ﮐﺎﮐﻨﻮن ﺷﺪ ﻏﺒﺎر‬
‫ﭼﺸﻢ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﺮﮔﺸﺎي و ﭼﺸﻢ ﻋﺒﺮت ﺑﺮﮔﻤﺎر‬
‫زﻟﻒهﺎي ﺗﺎﺑﺪار و ﻟﻌﻞهﺎي ﺁﺑﺪار‬
‫ﺳﺎﻋﺪ ﺳﻴﻤﻴﻨﺶ در زﻳﺮ زﻣﻴﻦ ﺷﺪ ﺗﺎرﺗﺎر‬
‫ﺑﺎر ﻣﻲﻧﺪهﺪ ز ﺑﻴﻢ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺮو ﺟﻮﻳﺒﺎر‬
‫ﺁن هﻤﻪ ﺳﺮﺧﻲ ﮐﻪ ﻣﻲﺑﻴﻨﻲ ز روي ﻻﻟﻪزار‬
‫ﮔﻞ ز روي ﭼﻮن ﻗﻤﺮ ﺳﻨﺒﻞ ز زﻟﻒ ﺑﻴﻘﺮار‬
‫ﮐﺰ درون ﺧﺎﮎ ﻣﻲﺟﻮﺷﻨﺪ ﭼﻮن ﺧﻮن در ﺗﻐﺎر‬
‫زار ﻣﻲﮔﺮﻳﺪ ﺑﺮو ﭼﻮن ﺧﻮﻧﻴﺎن اﺑﺮ ﺑﻬﺎر‬
‫ﺧﺎﮎ ﮐﻦ ﺑﺮ ﺧﻔﺘﮕﺎن ﺧﺎﮎ ﻳﺎرب ﻣﺮﻏﺰار‬
‫ﮐﺰ درﻳﻐﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﺳﻮد و ﺟﺰ درﻳﻐﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺎر‬
‫واﻧﮕﻬﻲ ﻣﺮﮔﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﺎري و ﭼﻨﺪﻳﻦ رﻧﺞ و ﺑﺎر‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﻣﺮگ ﺗﻠﺦ ﺷﻴﺮﻳﻨﺶ ﻧﮑﺮدي روزﮔﺎر‬
‫‪٤٨٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﺮ درﻳﻦ ﺧﺮﻣﻦ ﺑﻪ ﺻﺪ ﺳﺨﺘﻲ ﺑﮑﺎري داﻧﻪاي‬
‫ﺁدم از ﻳﮏ داﻧﻪ ﺳﻴﺼﺪ ﺳﺎل ﺧﻮن از دﻳﺪﻩ رﻳﺨﺖ‬
‫ﭼﻮن ﭘﺪر او ﺑﻮد ﻣﺎ را ﻧﻴﺰ اﻳﻦ ﻣﻴﺮاث ازوﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻧﺒﻮد او را روا ﺑﻲ اﻳﻦ هﻤﻪ ﻏﻢ داﻧﻪاي‬
‫ﮐﻤﺘﺮ از ﺁﺑﻲ ﺑﻮد ﺻﺪ ﺧﺎﺷﻪ ﺁﻳﺪ در دهﺎﻧﺖ‬
‫ﺑﺮ ﺟﻤﺎل ﮔﻞ ﮐﻪ دﺳﺘﻲ زد درﻳﻦ ﮔﻠﺰار ﺗﻨﮓ‬
‫ﮐﺲ ﻧﮑﺮد از ﻣﻲ ﺗﻬﻲ ﻳﮏ ﺟﺎم ﺗﺎ روز دﮔﺮ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎ ﺷﻔﻘﺖ ﺑﻮد ﻣﺸﺎﻃﻪ ﺑﻲ ﺻﺪ ﺁﺑﻠﻪ‬
‫ﮔﻮش ﻃﻔﻼن درد ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺮد و ﭼﻨﺪان رﻧﺞ دﻳﺪ‬
‫دﻧﻴﻲ ﺳﮓ ﻃﺒﻊ ﺧﻮي ﮔﺮﺑﮕﺎن دارد از ﺁﻧﮏ‬
‫ﻗﻮت ﺧﻮد ﺳﺎزد هﻤﻲ ﺁن ﺑﭽﻪ را از دوﺳﺘﻲ‬
‫ﭼﻮن ﮐﻨﺎري ﻧﻴﺴﺖ اﻳﻦ ﻏﻢ را ﻣﻴﺎن درﺑﻨﺪ ﭼﺴﺖ‬
‫دﻳﺪﻩ را ﭘﺮ ﻧﻢ ﮐﻦ و ﺟﺎن ﭘﺮ ﻏﻢ و ﺑﺮﺧﻴﺰ و رو‬
‫ﻣﻮر را ﺑﻴﻦ در ﻣﻴﺎن ﮔﻮر ﺁن ﮐﺲ داﻧﻪﮐﺶ‬
‫از ﻏﺒﺎر ﺧﺎﮎ رﻩ ﻣﻔﺸﺎن ﺳﺮ و ﻓﺮق ﻋﺰﻳﺰ‬
‫ﭼﺸﻢ دﻟﺒﻨﺪان ﻧﺮﮔﺲ ﭼﺸﻢ ﺧﺎﮎ راﻩ ﮔﺸﺖ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ در زﻳﺮزﻣﻴﻦ در ﺧﺎﮎ ﺑﺮهﻢ رﻳﺨﺘﻪ‬
‫ﺁﻧﮑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎن ﻣﻲﺳﻮد از ﺧﻮﺑﻲ ﺧﻮﻳﺶ‬
‫زﻳﺮ ﺧﺎﮎ از ﺑﺲ ﮐﻪ ﻣﺎﻩ ﺳﺮو ﻗﺎﻣﺖ ﭘﺴﺖ ﺷﺪ‬
‫ﺧﻮن دﻟﻬﺎي ﻋﺰﻳﺰان اﺳﺖ در دل ﺳﻮﺧﺘﻪ‬
‫ﻧﺮﮔﺲ از ﭼﺸﻢ ﺑﺘﻲ رﺳﺘﻪ اﺳﺖ و ﺳﻨﺒﻞ از ﺧﻄﻲ‬
‫اﻳﻦ هﻤﻪ ﮔﻠﻬﺎي رﻧﮕﺎرﻧﮓ از ﺑﻴﺮون ﻧﮑﻮﺳﺖ‬
‫ﻻﺟﺮم هﺮ ﮔﻞ ﮐﻪ ﻣﻲﺧﻨﺪد ﺑﻪ ﻇﺎهﺮ در ﺟﻬﺎن‬
‫ﻣﺮغ ﻣﻲزارد ﺑﻪ زاري ﺑﺮ ﺳﺮ اﻳﻦ ﺧﻔﺘﮕﺎن‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺲ زﻳﺮ زﻣﻴﻦ ﺑﻲ ﺻﺪ درﻳﻐﺎ اي درﻳﻎ‬
‫ﺟﻤﻠﮕﻲ زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ رﻧﺞ و ﺑﺎر داﻳﻢ اﺳﺖ‬
‫ﮔﻮﻳﻴﺎ ﻣﺎ را ﺗﻤﺎﻣﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎر و رﻧﺞ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ﺳﺮ ﺑﺮﻧﻪ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ از هﺮﭼﻪ هﺴﺘﺖ ﭘﺎﻳﺪار‬
‫ﻋﺎﻗﺒﺖ از هﻢ ﺟﺪا ﺧﻮاهﻨﺪ ﮔﺸﺖ اﻳﻦ هﺮ دو ﻳﺎر‬
‫ﺧﻴﺰ و ﺑﺮ روز ﻓﺮاق هﺮ دو ﺑﮕﺮي زار زار‬
‫ﮐﻴﻦ ﻳﮏ از داراﻟﻐﺮور اﺳﺖ و ﺁن ﻳﮏ از داراﻟﻘﺮار‬
‫ﺁﻧﮑﻪ ﺟﺎﻧﺖ داد ﭼﻮن ﺟﺎن ﺑﺎز ﺧﻮاهﺪ ﺟﺎن ﺳﭙﺎر‬
‫ﻳﮏ ﺑﻪ ﻳﮏ را ﻣﻲﺑﺮﻧﺪ از ﭼﺎﻩ و زﻧﺪان زﻳﺮ دار‬
‫زﻳﺮ دار ﺁرﻧﺪ ﻧﺎﮔﻪ دﻳﺪﻩ ﭘﺮ ﺧﻮن دل ﻓﮑﺎر‬
‫واﻧﮕﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻲ ﺧﺰﻧﺪ از ﭼﻮن ﺗﻮﻳﻲ اﻳﻦ ﮐﺎر و ﺑﺎر‬
‫ﺟﺰ ز ﻧﺦ ﭼﺒﻮد در ﺁن دم ﻣﺎل و ﻣﻠﮏ و ﮐﺎر و ﺑﺎر‬
‫ﮔﺮدﺗﺮ از رﺳﺘﻢ و روﺋﻴﻦ ﺗﺮ از اﺳﻔﻨﺪﻳﺎر‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺷﻲ ﭘﺎي ﻣﺎل ﻧﻔﺲ ﺁﺧﺮ ﺳﺮ ﺑﺮﺁر‬
‫اي ﺑﺘﺮ اﻣﺮوز از دي و هﺮ اﻣﺴﺎﻟﻲ ز ﭘﺎر‬
‫ﮐﻲ ﺑﻮد ﺑﺮ ﺑﺎد ﺁﺧﺮ هﻴﭻ ﺑﻨﻴﺎد اﺳﺘﻮار‬
‫ﻣﻲﺑﺮﻧﺪت هﻔﺪﻩ ﻋﺬرا ﺷﺮم ﺑﺎدت زﻳﻦ ﻗﺮار‬
‫ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻦ اﻣﺮوز ﺗﺎ ﻓﺮدا ﻧﻤﺎﻧﻲ ﺷﺮﻣﺴﺎر‬
‫ﭘﺎي در ﻧﻪ ﻣﺮدوار و دﺳﺖ ازﻳﻦ و ﺁن ﺑﺪار‬
‫ﺗﺎ ﺷﻮد ﺑﺮ ﺟﺎن ﺗﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻋﺰت ﺁﺷﮑﺎر‬
‫ﺣﻠﻘﻪي ﺣﻖ ﮔﻴﺮ و ﺳﺮ ﻣﻲزن ﺑﺮﺁن در ﺣﻠﻘﻪوار‬
‫ﮐﺰ ﺟﻬﺎن ﺑﻴﺮون ﻧﺸﺪ ﺑﺴﻴﺎر ﮐﺲ ﺟﺰ ﺟﺮﻣﮑﺎر‬
‫زﻳﻨﻬﺎرم دﻩ ﺑﻪ ﻓﻀﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﻳﺎرب زﻳﻨﻬﺎر‬
‫از ﺳﺮ ﺁن درﮔﺬر وز ﺑﻨﺪﻩ ﺧﻮد در ﮔﺬار‬
‫وﻳﻦ ﻧﻔﺲ دﺳﺘﻲ ﺗﻬﻲ دارم دﻟﻲ اﻣﻴﺪوار‬
‫ﻣﻌﺼﻴﺖ از ﺑﻨﺪﻩ و ﺁﻣﺮزش از ﺁﻣﺮزﮔﺎر‬
‫ﺑﻲ ﻧﻴﺎزي از ﺑﺪ و از ﻧﻴﮏ ﭼﻮن ﻣﺎ ﺻﺪ هﺰار‬
‫در ﭘﺬﻳﺮش ﺗﺎ ﺷﻮد در هﺮ دو ﮔﻴﺘﻲ اﺧﺘﻴﺎر‬
‫ﮐﺰ ﺳﺮ ﺻﺪﻗﻲ ﮐﻨﺪ روزي دﻋﺎ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻧﺜﺎر‬
‫‪٤٨٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺁري ﺁري ﮔﺮﭼﻪ ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ ﻧﺪارد رﻧﺞ دل‬
‫ﺟﺎن و ﺗﻦ ﻳﺎران ﺑﻬﻢ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎهﻢ ﻣﺪﺗﻲ‬
‫ﭼﻮن ﺟﺪا ﺧﻮاهﻨﺪ ﮔﺸﺖ اﻳﺸﺎن و دور از ﻳﮑﺪﮔﺮ‬
‫ﺟﺎن ﮐﺠﺎ ﮔﻴﺮد ﻗﺮار اﻧﺪر ﻏﺮور ﻧﻔﺲ ﺷﻮم‬
‫ﮔﺮ ﺧﻼص ﺧﻮﻳﺶ ﺧﻮاهﻲ دل هﻤﻲ ﺑﺮ ﺟﺎن ﻣﻨﻪ‬
‫ﭼﻴﺴﺖ دﻧﻴﺎ ﭼﺎﻩ و زﻧﺪاﻧﻲ و ﻣﺎ زﻧﺪاﻧﻴﺎن‬
‫ﺗﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺎرغ ﻧﻴﻨﺪﻳﺸﻲ ﮐﻪ روزي هﻢ ﺗﻮ را‬
‫دﺳﺘﮕﻴﺮت ﮐﺮدﻩ زﻳﺮ دار ﻣﺮگ ﺁرﻧﺪ زود‬
‫ﭼﻮن زﻧﺨﺪان ﺗﻮ ﺑﺮﺑﻨﺪﻧﺪ روز واﭘﺴﻴﻦ‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻲ در ﭘﻨﺠﻪي ﻣﺮگ ار ز ﺳﻨﮓ و ﺁهﻨﻲ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺧﺴﺒﻲ روز روﺷﻦ ﮔﺸﺖ ﭼﺸﻤﺖ ﺑﺎزﮐﻦ‬
‫ﭘﺎر ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد از ﭘﺎرﻳﻨﻪ هﻴﭽﺖ ﻳﺎد هﺴﺖ‬
‫هﺴﺖ ﺑﻨﻴﺎدي ﮐﻪ ﻋﻤﺮت راﺳﺖ ﺑﺮ ﮐﺮدار ﺑﺎد‬
‫ﻋﻤﺮ ﺗﻮ هﻔﺘﺎد ﺷﺪ و اﻳﻦ ﮐﻢ زﻧﺎن ﻣﻬﺮﻩ دزد‬
‫ﭼﻮن ﻧﻤﺎﻧﺪي ﻧﺮد ﻋﻤﺮ و هﻴﭻ از ﻋﻤﺮت ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺨﻮاهﻲ ﻣﺮد و ﺟﺰ ﺣﻖ دﺳﺖ ﮔﻴﺮت ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺲ‬
‫در هﻮا ﺷﻮ ذرﻩوار از ﺷﻮق ﺣﻖ ﭼﻮن اهﻞ دل‬
‫ﺣﻠﻘﻪي ﮔﻮﺷﻲ ﺷﻮ اﻧﺪر ﺣﻠﻘﻪي ﻣﺮدان دﻳﻦ‬
‫ﮐﺮدﮔﺎرا ﻋﻔﻮ ﮐﻦ ﺟﺮﻣﻲ ﮐﻪ ﮐﺮدم در ﺟﻬﺎن‬
‫ﺟﺮم ﻣﻦ ﺟﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﻓﻀﻞ ﺗﻮﺳﺖ داﻧﻲ ﮐﺎﻧﺪﮎ اﺳﺖ‬
‫از ﺳﺮ ﻧﺎداﻧﻴﻲ ﮔﺮ ﺑﻨﺪﻩاي ﺟﺮﻣﻲ ﺑﮑﺮد‬
‫هﻴﭻ ﮐﺎري ﮐﺎن ﺑﻪ ﮐﺎر ﺁﻳﺪ ﻧﮑﺮدم ﻳﮏ ﻧﻔﺲ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻴﺎﻣﺮزي ﻣﺮا داﻧﻲ ﮐﻪ ﺣﮑﻤﺖ ﻻﻳﻖ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ را ﻧﻴﺴﺖ از ﺑﺪ و ﻧﻴﮏ ﻣﺎ ﺳﻮد و زﻳﺎن‬
‫ﭘﺎدﺷﺎهﺎ ﻗﺎدرا ﻋﻄﺎر ﻋﺎﺟﺰ ﺧﺎﮎ ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﻳﺎرب از رﺣﻤﺖ ﻧﺜﺎر ﻧﻮر ﮐﻦ ﺑﺮ ﺟﺎن ﺁﻧﮏ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﺮﺧﻴﺰ و ﮐﺎرﮐﻦ ﮐﻪ ﮐﻨﻮن اﺳﺖ وﻗﺖ ﮐﺎر‬
‫ﺁﺧﺮ ز ﺧﻮاب ﻏﻔﻠﺖ دﻳﺮﻳﻨﻪ ﺳﺮ ﺑﺮﺁر‬
‫ﻣﺎهﻲ ﺧﺪاي را ﺷﻮ و دﺳﺖ از هﻮا ﺑﺪار‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﭼﻴﺰ هﺴﺖ ﺟﺰ اﻳﻦ ﺷﺮط روزﻩدار‬
‫ﺗﺎ روزﻩي ﺗﻮ روزﻩ ﺑﻮد ﻧﺰد ﮐﺮدﮔﺎر‬
‫در ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻧﻴﻔﮑﻨﺪ از ﻋﺸﻖ ﺧﻮﻳﺶ ﺧﺎر‬
‫ﮐﺰ ﮔﻔﺖ و ﮔﻮي هﺮزﻩ ﺷﻮد ﻋﻘﻞ ﺗﺎر و ﻣﺎر‬
‫از ﻏﻴﺒﺖ و دروغ ﻓﺮوﺑﻨﺪ اﺳﺘﻮار‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﺧﻮن ﺧﻮري ﺗﻮ از ﺁن ﺑﻪ هﺰار ﺑﺎر‬
‫ﭼﻨﺪاﻧﺖ ﺧﻮاب هﺴﺖ ﮐﻪ ﺁن ﻧﻴﺴﺖ در ﺷﻤﺎر‬
‫ﮐﺰ ﻏﻴﺮ ذﮐﺮ ﺣﻖ ﻧﻨﺸﻴﻨﺪ ﺑﺮو ﻏﺒﺎر‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ز روي ﻋﻘﻞ ﻳﮑﻲ ﮔﻔﺘﻢ از هﺰار‬
‫اﻋﻀﺎش ﺟﻤﻠﻪ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﮔﺮدﻧﺪ و ﺑﻲ ﻗﺮار‬
‫ﭼﻮن ﺷﻤﻊ ﺟﺎن ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺴﻮزي در اﻧﺘﻈﺎر‬
‫ﮔﻮﻳﻲ دو ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺷﻮد از هﺮ ﺳﻮﻳﻲ ﭼﻬﺎر‬
‫ور دم زﻧﻲ ﺑﺮﺁورد ﺁن دم ز ﺗﻮ دﻣﺎر‬
‫ﺣﺎﻟﻲ ز ﭘﺸﺖ ﺗﻮ هﻤﻪ ﺑﺎز اوﻓﺘﺎد ﺑﺎر‬
‫ﺑﻴﺮون ﺷﻮي ز ﺗﻮﻳﻲ ﺗﻮ ﺑﺮ ﻣﺜﺎل ﻣﺎر‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ﮐﻨﺪ ﺳﭙﻴﺪﮔﺮي اي ﺳﻴﺎﻩ ﮐﺎر‬
‫ﻳﺎرب ﺑﻪ ﺣﻖ روزﻩي ﻣﺮدان روزﻩدار‬
‫ﮐﺎﻧﺮا ﻧﺒﻮدﻩاي ﺗﻮ ﺑﻪ وﺟﻬﻲ ﭘﺴﻨﺪ ﮐﺎر‬
‫وز ﻓﻌﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﺧﻴﺮﻩ ﻓﺮوﻣﺎﻧﺪ و ﺷﺮﻣﺴﺎر‬
‫ﺗﺎ ﺟﺮم ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﮐﺮم ز ﺁﻓﺮﻳﺪﮔﺎر‬
‫ﮐﻪ دﻳﻮ هﺴﺖ درو ﺑﺲ ﻋﺰﻳﺰ و ﻣﺮدم ﺧﻮار‬
‫‪٤٨٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫اي در ﻏﺮور ﻧﻔﺲ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮدﻩ روزﮔﺎر‬
‫اي در ﻏﺮور ﻧﻔﺲ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮدﻩ روزﮔﺎر‬
‫اي دوﺳﺖ ﻣﺎﻩ روزﻩ رﺳﻴﺪ و ﺗﻮ ﺧﻔﺘﻪاي‬
‫ﺳﺎﻟﻲ دراز ﺑﻮدﻩاي اﻧﺪر هﻮاي ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﭘﻨﺪاﺷﺘﻲ ﮐﻪ ﭼﻮن ﻧﺨﻮري روزﻩي ﺗﻮ ﺁﻧﺴﺖ‬
‫هﺮ ﻋﻀﻮ را ﺑﺪان ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ روزﻩاي اﺳﺖ‬
‫اول ﻧﮕﺎهﺪار ﻧﻈﺮ ﺗﺎ رخ ﭼﻮ ﮔﻞ‬
‫دﻳﮕﺮ ﺑﺒﻨﺪ ﮔﻮش ز هﺮ ﻧﺎﺷﻨﻮدﻧﻲ‬
‫دﻳﮕﺮ زﺑﺎن ﺧﻮﻳﺶ ﮐﻪ ﺟﺎي ﺛﻨﺎي اوﺳﺖ‬
‫دﻳﮕﺮ ﺑﻪ وﻗﺖ روزﻩﮔﺸﺎدن ﻣﺨﻮر ﺣﺮام‬
‫دﻳﮕﺮ ﺑﺴﻲ ﻣﺨﺴﺐ ﮐﻪ در ﺗﻨﮕﻨﺎي ﮔﻮر‬
‫دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺁﻳﻨﻪي دل ﭼﻨﺎن ﺑﮑﻦ‬
‫اﻳﻦ اﺳﺖ ﺷﺮط روزﻩ اﮔﺮ ﻣﺮد روزﻩاي‬
‫دﻳﮕﺮ ﺑﺴﻲ ﻣﺨﻮر ﮐﻪ هﺮ ﺁن ﮐﺲ ﮐﻪ ﺳﻴﺮ ﺧﻮرد‬
‫ﺗﻮ ﺧﻮد ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺗﺎ ﮐﻪ ﮐﻲ ﺁﻳﺪ ﭘﺪﻳﺪ ﺷﺐ‬
‫ﺗﺎ ﺧﻮان و ﻧﺎن ﺑﺴﺎزي از ﻏﺎﻳﺖ ﺷﺮﻩ‬
‫ﭼﻨﺪان ﺧﻮري ﮐﻪ دم ﻧﺘﻮاﻧﻲ زد از ﮔﻠﻮ‬
‫ﺻﺪ ﺑﺎر ﺑﺎﺷﺪت ﭼﻮ ﺷﮑﻢﭘﺮ ﺷﺪ از ﻃﻌﺎم‬
‫اﻳﻦ روزﻩ ﻧﻴﺴﺖ ﮔﺮ ﺷﺮف روزﻩ ﺑﺎﻳﺪت‬
‫ﻣﻮﻳﺖ ﺳﭙﻴﺪ ﮔﺸﺖ و دل ﺗﻮ ﺳﻴﺎﻩ ﺷﺪ‬
‫ﻳﺎرب ﺑﻪ ﺣﻖ ﻃﺎﻋﺖ ﭘﺎﮐﺎن ﭘﺎﮎ دل‬
‫ﮐﺰ هﺮﭼﻪ دﻳﺪﻩاي ﺗﻮ ز ﻋﻄﺎر ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺎ در ﺗﻮ ﮔﺸﺖ و ﭘﺸﻴﻤﺎن ﺷﺪ از ﮔﻨﺎﻩ‬
‫ﻋﻔﻮش ﮐﻦ و ﺑﺒﺨﺶ ﺗﻮ داﻧﻲ ﮐﻪ ﻻﻳﻖ اﺳﺖ‬
‫دﻻ ﮔﺬر ﮐﻦ ازﻳﻦ ﺧﺎﮐﺪان ﻣﺮدم ﺧﻮار‬
‫دﻻ ﮔﺬر ﮐﻦ ازﻳﻦ ﺧﺎﮐﺪان ﻣﺮدم ﺧﻮار‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻪ ﮔﺮﺑﮕﺎن ﺗﻨﮏروي ﻣﻲﮐﻨﻨﺪ ﺷﮑﺎر‬
‫ز ﻋﺎﻟﻤﻲ ﮐﻪ ﮐﻠﻨﮕﺶ ﺑﻮد ﻗﻄﺎر ﻗﻄﺎر‬
‫ﮐﻪ وﻗﺖ هﺴﺖ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺗﻴﺰﻳﻲ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺧﺎر‬
‫ﭼﻮ روﺳﺘﺎﻳﻲ دﻩ ﮔﻨﺞ ﻣﻲﻧﻬﺪ ﺑﻪ ﺣﺼﺎر‬
‫ﮐﻪ ﺁب ﺷﻮر ﻓﺰون دارد اﻳﻦ زﻣﺎن ﻣﻘﺪار‬
‫ﭼﻪ ﺳﻨﮓرﻳﺰﻩ ﻓﺸﺎﻧﻲ ﭼﻪ ﻟﻞ ﺷﻬﻮار‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺁﺗﺶ دوزخ هﻤﻲﮐﻨﻨﺪ اﻧﺒﺎر‬
‫ﮐﻪ ﺗﺮﮎ ﻣﻲﻧﺘﻮان ﮔﺮﻓﺘﻦ اﻳﻦ ﻣﺮدار‬
‫ﮐﻪ ﭼﺮخ از ﭘﻲ ﺗﻮ دارد ﺁﺗﺸﻴﻦ ﻣﺴﻤﺎر‬
‫ﮐﻪ ﻳﮏ زﻣﺎن اﺳﺖ ﺧﻮﺷﻲ زﻣﺎﻧﻪي ﻏﺪار‬
‫ﮐﻪ هﺴﺖ ﮔﺮد ﺗﻮ اﻳﻦ ﻃﺸﺖ ﺁﺗﺸﻴﻦ دوار‬
‫وزﻳﻦ زﻣﺎﻧﻪي ﻧﺎﭘﺎﻳﺪار دﺳﺖ ﺑﺪار‬
‫ﮐﺰ اﻧﺪرون ﺑﻪ ﻧﮑﺎل اﺳﺖ و از ﺑﺮون ﺑﻪ ﻧﮕﺎر‬
‫ﭘﺮ ﺁدﻣﻲ اﺳﺖ زﻣﻴﻨﺶ ﮐﻨﺎر ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﻨﺎر‬
‫ﻓﺮو ﺷﺪﻧﺪ درﻳﻦ ﺑﺎدﻳﻪ هﺰار هﺰار‬
‫ﻧﻪ هﻴﭻ ﮐﺲ ﮔﺮهﻲ ﺑﺮﮔﺸﺎد ازﻳﻦ اﺳﺮار‬
‫ﺧﺒﺮ ﭼﮕﻮﻧﻪ دهﻨﺪت ز ﺣﺎل روز ﺷﻤﺎر‬
‫ﺑﺪو ﻓﺮوﺷﺪ و از هﻴﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺁﺛﺎر‬
‫اﺳﻴﺮ ﻣﺎﻧﺪﻩ و در ﺧﺎﮎ و ﺧﻮن ﺑﻪ زاري زار‬
‫ﻧﻪ ﻣﺤﺮﻣﻲ ﻧﻪ ﮐﺴﻲ روي ﮐﺮدﻩ در دﻳﻮار‬
‫ﭼﻮن زﻋﻔﺮان ﺷﺪﻩ ﺁن رويهﺎي ﭼﻮن ﮔﻠﻨﺎر‬
‫ﻣﻴﺎن ﺧﻮف و رﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ اي ﺧﺪا زﻧﻬﺎر‬
‫ﺑﻪ ﻳﮏ دو ﻣﺎﻩ ﺗﻨﺶ ﮐﺮدﻩ ذرﻩ ذرﻩ ﺷﻤﺎر‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ زار هﻤﻲﮔﺮﻳﺪ اﺑﺮ روز ﺑﻬﺎر‬
‫هﻨﻮز ﻣﻲﻧﻨﺸﻴﻨﺪ ز ﺧﺎﮎ ﺟﻤﻠﻪ ﻏﺒﺎر‬
‫ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺪان ﮐﻪ هﻤﻪ ﺗﻠﺦ ﻣﻴﻮﻩ ﺁرد ﺑﺎر‬
‫ﺑﻪ ﻃﻌﻢ هﻤﭽﻮ ﺷﮑﺮ ﺑﻮد ﺁب ﻧﻮش ﮔﻮار‬
‫‪٤٨٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫هﻤﺎن ﺑﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻴﺮان ز ﺑﻴﺸﻪ ﺑﺮﻧﺎﻳﻨﺪ‬
‫هﻤﺎن ﺑﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎزاﻧﺶ ﭘﺮ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﻮﻧﺪ‬
‫هﻤﺎن ﺑﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻞ زﻳﺮ ﻏﻨﭽﻪ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ‬
‫هﻤﺎن ﺑﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻨﺠﻲ ﮔﺰﻳﻨﺪ اﺳﮑﻨﺪر‬
‫هﻤﺎن ﺑﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺁب ﺣﻴﺎت‬
‫ﺑﺮو ﺧﻤﻮش ﮐﻪ در ﭘﻴﺶ ﭼﺸﻢ ﻣﺸﺘﻲ ﮐﻮر‬
‫ﺑﻪ روزﮔﺎر ز ﭼﺸﻢ ﺁب ﺁر و دﺳﺖ ﺑﺸﻮي‬
‫ﺳﺰد ﮐﻪ ﮐﺮﮐﺲ ﻣﺮدار ﺧﻮار ﺧﻮاﻧﻨﺪت‬
‫ﺑﻪ ﭘﺎي ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﮔﻮر ﺁﻣﺪي ﺳﺮ ﺧﻮد ﮔﻴﺮ‬
‫اﮔﺮ زﻣﺎﻧﻪ زﻣﺎﻧﺖ ﻧﺪاد دل ﺧﻮش دار‬
‫ﻣﻴﺎن ﻃﺸﺖ ﭘﺮ ﺁﺗﺶ ﺷﮑﻨﺠﻪ را ﺧﻮش ﺑﺎش‬
‫ﭼﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺎر ﺟﻬﺎن ﭘﺎﻳﺪار ﺳﺮ ﺑﺮ ﻧﻪ‬
‫ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺪان ﮐﻪ ﻋﺮوس ﺟﻬﺎن هﻤﻪ ﺟﺎﻳﻲ اﺳﺖ‬
‫ز ﻋﺎﻟﻤﻲ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻧﺎزي ﮐﻪ ﮔﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻲ‬
‫ﻋﺠﺐ درﻳﻦ ﮐﻪ ﻳﮑﻲ ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪ و هﺮ روز‬
‫ﻧﻪ هﻴﭻ ﮐﺲ ﺧﺒﺮي ﺑﺎز داد ازﻳﻦ رﻩ دور‬
‫ﭼﻮ ﺧﻔﺘﮕﺎن هﻤﻪ در زﻳﺮ ﺧﺎﮎ ﺑﻲﺧﺒﺮﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ اﻳﻦ ﭼﻪ راﻩ و ﭼﻪ وادي اﺳﺖ اﻳﻦ ﮐﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺧﻠﻖ‬
‫ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻋﻘﻞ ﺧﻤﻮﺷﺎن ﺧﺎﮎ را ﺑﻨﮕﺮ‬
‫ﻧﻪ هﻤﺪﻣﻲ ﻧﻪ دﻣﻲ ﺳﺮﮐﺸﻴﺪﻩ زﻳﺮ ﮐﻔﻦ‬
‫ﺑﻪ ﺧﺎﮎ رﻳﺨﺘﻪ ﺁن زﻟﻒهﺎي ﭼﻮن زﻧﺠﻴﺮ‬
‫ز ﻓﻌﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﻋﺮق ﮐﺮدﻩ ﺟﺎﻧﺶ از ﺗﺸﻮﻳﺮ‬
‫اﮔﺮﭼﻪ ﭘﻴﻞﺗﻨﻲ ﺑﻮد ﻟﻴﮏ ﻣﻮر ﺿﻌﻴﻒ‬
‫ﺑﺒﻴﻦ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ اﻳﻦ ﺧﻔﺘﮕﺎن ﺧﺎﮎ زﻣﻴﻦ‬
‫ﺑﺒﻴﻦ اﮔﺮﭼﻪ ﺑﺴﻲ اﺑﺮ زار ﻣﻲﮔﺮﻳﺪ‬
‫ز ﺧﺎﮎ ﺟﻤﻠﻪ درﺧﺘﻲ اﮔﺮ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻳﺪ‬
‫ﻣﮕﺮ ﮐﻪ ﺧﻮرد ﮐﻔﻲ ﺁب ﻋﻴﺴﻲ از ﺟﻮﻳﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻠﺦ ﮔﺸﺖ دهﺎن ﻟﻄﻴﻒ ﻣﻌﻨﻲدار‬
‫ﺧﻄﺎب ﮐﺮد ﮐﻪ ﻳﺎرب ﺷﮑﺎل ﻣﻦ ﺑﺮدار‬
‫ﮐﻪ ﺑﻮدﻩام ﺗﻦ ﻣﺮدي ز ﻣﺮدﻣﺎن ﮐﺒﺎر‬
‫هﻨﻮز ﺗﻠﺦ ﻣﺰاﺟﻢ ز ﻣﺮگ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﮐﺎر‬
‫هﻨﻮز ﺗﻠﺨﻲ ﺟﺎن ﮐﻨﺪﻧﻢ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻗﺮار‬
‫ﺑﺮو ﮐﻪ زود زﻧﺪ ﺟﻮش ﺧﻮن ﺗﻮ ﺑﻪ ﺗﻐﺎر‬
‫ﮐﻪ ﮐﺮدﻩاي هﻤﻪ ﻋﻤﺮت ﺑﻪ هﺮزﻩ روز ﮔﺬار‬
‫ﺗﻮ از ﺑﺮاي هﻮا ﻧﻔﺲ ﮐﺮدﻩاي ﭘﺮوار‬
‫ﺑﺒﻴﻦ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺗﻮ را ﻣﻬﻞ داد ﻟﻴﻞ و ﻧﻬﺎر‬
‫ز ﮐﺒﺮ رﻳﺶ ﮐﻨﻲ راﺳﺖ ﮐﮋ ﻧﻬﻲ دﺳﺘﺎر‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮ درﻳﻎ ﺗﻮ ﮔﺮﻳﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪ ﻃﻮﻓﺎن ﺑﺎر‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ اﺟﻞ ﮐﻨﺪ از ﺧﻮاب ﻏﻔﻠﺘﺖ ﺑﻴﺪار‬
‫ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺧﻠﻖ ﺟﻬﺎن ﻧﺮدﺑﺎن ﻋﻤﺮ از دار‬
‫زهﻲ درﻳﻎ و زهﻲ ﺣﺴﺮت و زهﻲ ﺗﻴﻤﺎر‬
‫ﻧﻪ ﺗﻮ ﺑﻤﺎﻧﻲ و ﻧﻪ اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﻧﺎهﻤﻮار‬
‫ﺑﺮﻳﺰد از ﺧﻢ اﻳﻦ ﻃﺎق داﻳﺮﻩ ﮐﺮدار‬
‫ز ﻧﻪ ﺳﭙﺮ ﺑﺮﻳﺰﻧﺪ هﻤﭽﻮ داﻧﻪي ﻧﺎر‬
‫ز هﻔﺖ ﮔﻠﺸﻦ ﻧﻴﻠﻮﻓﺮي ﮐﻨﻨﺪ ﻧﺜﺎر‬
‫ز هﻔﺖ ﻣﻨﻈﺮ اﻳﻦ ﮔﺮدﻧﺎي ﮐﮋ رﻓﺘﺎر‬
‫ز ﻧﻌﺮﻩي ﻟﻤﻦ اﻟﻤﻠﮏ واﺣﺪ اﻟﻘﻬﺎر‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻲ ﮐﺲ ﻧﺒﻴﻨﻲ از دﻳﺎر‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﺗﻦ ز دار ﻏﺮور اﺳﺖ وﺟﺎن ز دار ﻗﺮار‬
‫ﮔﻬﻲ ﺣﻨﻴﺴﺖ ﮔﻬﻲ دردﻣﻨﺪ وﮔﻪ ﺑﻴﻤﺎر‬
‫ز ﺧﻮد ﺑﺮون ﺷﻮ و ﺑﺮ ﭘﺮ ﭼﻮ ﺟﻌﻔﺮ ﻃﻴﺎر‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺟﺎن ﺑﺪهﻲ ﮐﺎر ﻧﺒﻮدت دﺷﻮار‬
‫دو ﻧﺎﻇﺮﻧﺪ ﺷﺐ و روز ﺑﺮ ﻳﻤﻴﻦ و ﻳﺴﺎر‬
‫ﺗﻤﺎﻣﺖ اﺳﺖ ﺗﻮ را ﻳﮏ دو ﮔﺮدﻩ اﺳﺘﻈﻬﺎر‬
‫‪٤٨٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭘﺲ از ﺧﻤﻲ ﮐﻪ هﻤﺎن ﺁب ﺑﻮد ﺁﺑﻲ ﺧﻮرد‬
‫ﭼﻮ ﺁب هﺮ دو ﻳﮑﻲ ﺑﻮد و ﺁب اﻳﻦ ﻳﮏ ﺗﻠﺦ‬
‫ﻓﺼﻴﺢ در ﺳﺨﻦ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ او ﺁن ﺧﻢ‬
‫هﺰار ﺑﺎر ﺧﻢ و ﮐﻮزﻩ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ ﻣﺮا‬
‫اﮔﺮ هﺰار رهﻢ ﺧﻢ ﮐﻨﻨﺪ از ﺳﺮ ﺑﺎز‬
‫ﺳﺨﻦ ﺷﻨﻮ ز ﺧﻢ ﺁﺧﺮ ﭼﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺎزي ﺧﻢ‬
‫ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻢ و ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺗﻦ زدم ﺷﺒﺖ ﺧﻮش ﺑﺎد‬
‫ﺗﻮ را ﺧﺪا ﺑﻪ ﮐﻤﺎل ﮐﺮم ﺑﭙﺮوردﻩ‬
‫ﺑﺒﻴﻦ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺑﮕﻔﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﻮ از ﺑﺪ و ﻧﻴﮏ‬
‫ﻧﻪ زان اﺳﺖ اﻳﻦ هﻤﻪ واﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﻨﺸﻴﻨﻲ‬
‫هﺰار دﻳﺪﻩ ﺳﺰد دﻳﺪﻩهﺎي ﻋﺎﻟﻢ را‬
‫ﺗﻮ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺑﻨﺪاﻧﻲ وﻟﻴﮏ ﺻﺒﺮم هﺴﺖ‬
‫در ﺁن زﻣﺎن ﺷﻮي ﺁﮔﻪ ﮐﻪ ﺑﺎز ﮔﻴﺮﻧﺪت‬
‫درﻳﻎ ﻣﺎﻧﺪﻩ و ﺳﻮدي ﻧﻪ از درﻳﻎ ﺗﻮ را‬
‫ﺗﻮ ﻏﺮﻩاي ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻲ‬
‫ﺑﺴﻲ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪهﺎي روﺷﻦ روي‬
‫ز ﻧﻔﺦ ﺻﻮر هﻤﻪ اﺧﺘﺮان ﻧﻮراﻧﻲ‬
‫هﺰار ﻧﺮﮔﺲ ﺗﻮ ﭼﻮن ﺷﮑﻮﻓﻪهﺎي ﻟﻄﻴﻒ‬
‫ﭼﻮ ﮔﺮدﻧﺎي هﻮا ﺑﺎ ﮔﻮ زﻣﻴﻦ ﮔﺮدد‬
‫هﺰار زﻟﺰﻟﻪ در ﺟﻮهﺮ زﻣﻴﻦ اﻓﺘﺪ‬
‫ﺗﻮ ﺧﻔﺘﻪاي و ﻗﻴﺎﻣﺖ رﺳﻴﺪ از ﺁن ﺗﺮﺳﻢ‬
‫ﺑﺴﻲ ﻗﺮار ﻧﮕﻴﺮﻧﺪ ﺟﺎن و ﺗﻦ ﺑﺎ هﻢ‬
‫ﭼﻮ ﺟﺎن و ﺗﻦ ﺑﻨﺴﺎزﻧﺪ ﺁدﻣﻲ ﭘﻴﻮﺳﺖ‬
‫اﮔﺮ ز ﺣﺒﺲ ﺑﻼهﺎ ﺧﻼص ﻣﻲﺟﻮﻳﻲ‬
‫ز ﮐﺎر ﺑﻴﻬﺪﻩ ﺧﻮد ﺑﺎزﮐﻦ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﻲ‬
‫ﻧﻔﺲ ﻣﺰن ﺑﻪ هﻮس در هﻮاي ﺧﻮد ﮐﻪ ﺗﻮ را‬
‫ﻣﺮﻳﺰ ﺁب ﺧﻮد از ﺑﻬﺮ ﻧﺎن ﮐﻪ هﺮ روزي‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻪ ﮐﺲ ز ﺣﻖ ﻧﺸﻮد از ﮔﺰاف ﺑﺮﺧﻮردار‬
‫ﮐﻪ ﺷﻌﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻮ ﺷﺮع ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺨﺘﺎر‬
‫ﺗﻮ را ز ﺧﺮﻗﻪ ﺑﺴﻲ ﺧﻮﺑﺘﺮ ﺑﻮد زﻧﺎر‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ز ﻣﺴﺘﻲ ﻏﻔﻠﺖ دﻟﺖ ﺷﻮد هﺸﻴﺎر‬
‫ﮐﻪ ﺷﻌﺮ در رﻩ دﻳﻦ ﭘﺮدﻩاي اﺳﺖ ﺑﺮ ﭘﻨﺪار‬
‫هﻤﻲ ز هﺮ ﭼﻪ ﻧﻪ ﺷﺮع اﺳﺖ ﻳﺎرب اﺳﺘﻐﻔﺎر‬
‫اﮔﺮ ز ﻓﻀﻞ ﺗﻮ ﺳﻮدي ﻃﻠﺐ ﮐﻨﺪ ﻋﻄﺎر‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﺮ اﻳﺸﺎن ﺳﻮدي ﺑﻮد ﻣﺮا ﻧﻬﻤﺎر‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﺪاﻳﻲ ﻣﻦ ﺳﻮدﺷﺎن ﺑﻮد ﺑﺴﻴﺎر‬
‫ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﺳﻮد ﺗﻮ اﻧﺪر زﻳﺎن ﻣﺎ ﻧﺎﭼﺎر‬
‫ﮐﻪ ﻣﺮدﻩام ﻣﻦ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﺻﺪ ﺑﺎر‬
‫ﺑﻪ ﻓﻀﻞ ﺧﻮد هﻤﻪ ﺣﺎﺟﺎت او ﺑﻪ ﺧﻴﺮ ﺑﺮﺁر‬
‫ﻣﻐﺰ هﺮ دو ﺟﻬﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﻓﻮق هﻔﺖ ﺁﺳﻤﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﻧﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﻧﻪ ﮔﻤﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫هﻤﭽﻮ ﺑﺎد وزان هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﻧﻪ ﺳﺮ و ﻧﻪ ﮐﺮان هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﮐﻪ ﻣﻨﻢ ﺁﻧﭽﻪ ﺁن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﻧﺸﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﺟﺎي ﺧﻮد ﻻﻣﮑﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﻣﻦ ز ﺣﻖ راﻳﮕﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﺟﺎي ﺻﺪ ﻣﮋدﮔﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﺧﺎر را ﺿﻴﻤﺮان هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫اﻳﻦ دﻣﺶ ﭘﻬﻠﻮان هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ هﻢ داﺳﺘﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫‪٤٨٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﻪ ﻳﮏ دو ﮔﺮدﻩ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﮐﻦ و ﺑﻪ ﺣﻖ ﭘﺮداز‬
‫ﻣﺪﻩ ﺑﻪ ﺷﻌﺮ ﻓﺮاهﻢ ﻧﻬﺎد ﻋﻤﺮ ﺑﻪ ﺑﺎد‬
‫ﻗﺪم ﮐﻪ ﺑﺮ ﻗﺪم ﺷﺮع او ﻧﺪاري ﺗﻮ‬
‫ﺷﺮاب ﺷﺮع ﺧﻮر از ﺟﺎم ﺻﺪق در رﻩ دﻳﻦ‬
‫ﺑﻪ هﺮزﻩ ﭘﺮدﻩﺷﻨﺎﺳﻲ ﺷﻌﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻨﻲ‬
‫دﻟﻢ ﺳﻴﺎﻩ ﺷﺪ از ﺷﻌﺮ و ﻣﺪح ﺑﻴﻬﻮدﻩ‬
‫ﺑﺰرﮔﻮار ﺧﺪاﻳﺎ ﺗﻮ را زﺑﺎن ﻧﺒﻮد‬
‫ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻪاي ﮐﻪ ﻧﻪ زان ﺁﻓﺮﻳﺪﻩام ﺧﻠﻘﻲ‬
‫وﻟﻴﮏ از ﭘﻲ ﺁن ﺁﻓﺮﻳﺪم اﻳﺸﺎن را‬
‫زﻳﺎن ﻣﺎ ﻣﻄﻠﺐ ﭼﻮن ز ﻣﺎ زﻳﺎن ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻗﻮي ﺑﮑﻦ ﻣﻦ دل ﻣﺮدﻩ را ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻴﻲ‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﻪ ﻳﺎد ﮐﻨﺪ در دﻋﺎي ﺧﻴﺮ ﻣﺮا‬
‫ﺁﻧﭽﻪ در ﻗﻌﺮ ﺟﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ در ﻗﻌﺮ ﺟﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫واﻧﭽﻪ ﺑﺮ رﺳﺖ از زﻣﻴﻦ دﻟﻢ‬
‫در رهﻲ اوﻓﺘﺎدﻩام ﮐﻪ درو‬
‫روز ﭘﻨﺠﻪ هﺰار ﺳﺎل ﺁﻧﺠﺎ‬
‫ﻏﺮق درﻳﺎ ﭼﻨﺎن ﺷﺪم ﮐﻪ در ﺁن‬
‫ﮔﻢ ﺷﺪم ﮔﻢ ﺷﺪم ﻧﻤﻲداﻧﻢ‬
‫ﺧﺎﮎ ﺑﺮ ﻓﺮق ﻣﻦ اﮔﺮ از ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﮔﺎﻩ ﮔﺎهﻲ ﭼﻮ ﺑﺎ ﺧﻮدم ﺁرﻧﺪ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﺁن ﮐﺲ ﻧﻴﺎﻓﺖ و ﺟﺎن درﺑﺎﺧﺖ‬
‫هﺮ دم از ﺁﻓﺘﺎب ﺣﻀﺮت ﺣﻖ‬
‫ﮔﻮﻳﻴﺎ اي ﻧﻴﻢ ﻣﻦ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺪم‬
‫ﺁﻧﮑﻪ ﭘﻬﻠﻮ ﻧﺴﻮد ﺑﺎ ﻣﻮري‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﻲ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﻴﻢ ﺧﻮد را‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻨﻲ ﻧﺎﺗﻮان هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫دل و ﺟﺎن ﺷﺎدﻣﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﺷﺎدي از زﻋﻔﺮان هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﮔﺎﻩ ﭘﻴﻞ دﻣﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﺑﺮﺗﺮ از هﻔﺖ ﺧﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﻓﺮق ﺑﺮ ﻓﺮﻗﺪان هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﻣﺮدم از دﻳﺪﮔﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﮐﺎﺛﺮي از ﻓﻼن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫هﻤﻪ دل ﺑﻮﺳﺘﺎن هﻤﻲ ﻳﺎﺑﻢ‬
‫در رﻩ ﺧﺎوران هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﺧﺎر را ﮔﻠﺴﺘﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫دوﻟﺘﻲ ﮐﻴﻦ زﻣﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫دوﻟﺘﻲ ﻧﺎﮔﻬﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﮔﻨﺞ اﻳﻦ ﺧﺎﮐﺪان هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﺧﻮﻳﺶ ﺻﺎﺣﺐ ﻗﺮان هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫هﻤﭽﻮ ﺻﺪ دﻳﺪﻩﺑﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﭘﺎي ﺧﻮد در ﻣﻴﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﻧﻘﻄﻪي ﺟﻤﻠﻪ ﺟﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﻗﻴﺪ ﺷﻴﺮ ژﻳﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫هﻤﻪ ﻳﮏ ﺧﺎﻧﺪان هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ﻳﮏ داﺳﺘﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﻣﻦ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫اﻳﻦ ﺑﻪ ﻋﻴﻦ ﻋﻴﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﺧﻮد ﺑﻪ ﮐﻨﺠﻲ ﻧﻬﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﻋﻘﻞ ﺑﺮ ﮔﺴﺘﻮان هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫از دو ﮐﻮن ﺁﺷﻴﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﺳﺮ ﺑﺮﻳﻦ ﺁﺳﺘﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫‪٤٨٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺟﺎن ﻣﻦ زان ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻮاﻧﺎ ﺷﺪ‬
‫ز ﻏﻢ ﺣﻖ ﮐﻪ هﺮ دم اﻓﺰون ﺑﺎد‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﻢ در ﺳﺒﺐ ﭼﺮا ﮔﻮﻳﻢ‬
‫ﮔﺎﻩ ﺧﻮد را ﭼﻮ ﻣﻮر ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﮔﺎﻩ ﺳﺮ را ﺑﻪ ﻧﻮر دﻳﺪﻩي ﺳﺮ‬
‫ﭘﺎي ﺟﺎن ﺑﺮ ﺛﺮي هﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﭼﻮن ﭘﺮي ﮔﻮﺷﻪاي ﮔﺮﻓﺘﻦ از ﺁﻧﮏ‬
‫ﻣﻦ ﺑﻤﺮدم از ﺁن ﻧﮕﻮﻳﺪ ﮐﺲ‬
‫ﺗﺎ ﮔﻞ دل ز ﺧﺎوران ﺑﺸﮑﻔﺖ‬
‫ﻃﺮﻓﻪ ﺧﺎري ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﺧﻮد ﮔﻞ اوﺳﺖ‬
‫ﻋﺮش ﺑﺎﻻ درﺧﺖ ﺧﻮﺷﻪي ﻋﺸﻖ‬
‫از دم ﺑﻮﺳﻌﻴﺪ ﻣﻲداﻧﻢ‬
‫از ﻣﺪدهﺎي او ﺑﻪ هﺮ ﻧﻔﺴﻲ‬
‫دل ﺧﻮد را ز ﻧﻮر ﺳﻴﻨﻪي او‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﻲﺧﻮﻳﺶ ﮔﺸﺘﻪام ﻣﻦ ازو‬
‫ﺑﺮ ﺗﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﺟﺰو ﺟﺰوم را‬
‫هﺮﭼﻪ رﻓﺖ ارﭼﻪ ﻣﻦ ﻧﻴﻢ ﺑﺮ هﻴﭻ‬
‫هﺮ ﮐﺠﺎ در دو ﮐﻮن داﻳﺮﻩاي اﺳﺖ‬
‫ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﮐﻪ ﭘﻲ ﺑﻪ ﺟﺎن دارد‬
‫ﭼﻮن ز ﻳﮏ ﻗﺎﻟﺒﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪي ﺧﻠﻖ‬
‫از ازل ﺗﺎ اﺑﺪ هﺮﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮﻓﺖ‬
‫ﺟﻤﻠﻪي ﮐﺎﻳﻨﺎت زﻧﺪﮔﻲ اﺳﺖ‬
‫هﻤﻪ ﻳﮏ رﻧﮓ و او ﻧﺪارد رﻧﮓ‬
‫هﺮ وﺟﻮدي ﮐﻪ ﺁﺷﮑﺎرا ﮔﺸﺖ‬
‫رﺧﺶ دل را ﮐﻪ ﺟﺎن ﺳﻮار ﺑﺮ اوﺳﺖ‬
‫ﻣﺮغ ﺟﺎن را ﮐﻪ ﻋﻠﻢ داﻧﻪي اوﺳﺖ‬
‫ﻋﻘﻞ را ﺁﺳﺘﻴﻦ ﺑﻪ ﺧﻮن در ﻏﺮق‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﭼﺎر ﺟﻮي روان هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫دام داراﻟﻬﻮان هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫داﻳﻪي اﻧﺲ و ﺟﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫وﻳﻦ ﺟﻬﺎن اﺳﺘﺨﻮان هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﻗﻴﻤﺖ او ﮔﺮان هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫داﻧﻪي دام ﻧﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﭘﻴﺮ ﺑﺎزارﮔﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫زﻳﺮﮎ و ﺧﺮدﻩ دان هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻴﺎن را ﮐﻴﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫دو ﺳﻪ ﮔﺮﮔﻲ ﺷﺒﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫راﻳﺖ ﮐﺎوﻳﺎن هﻤﻲ ﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﻣﺮدﮔﺎن زﻧﺪﮔﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﺗﺎج ﻧﻮﺷﻴﺮوان هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫در ﺧﻢ ﺻﻮﻟﺠﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫روم و هﻨﺪوﺳﺘﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫در ﺧﺮوش و ﻓﻐﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺟﻬﺎن را ﺟﻬﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻬﺎر و ﺧﺰان هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫زﻳﺮ ﻧﻪ ﭘﺮﻧﻴﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﺟﺎن و دل ﺧﺎن و ﻣﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﺷﺎﻩ ﺧﺴﺮو ﻧﺸﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﺑﺮﻧﻬﺎدﻩ ﺑﺮان هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﻣﮋﻩ هﻤﭽﻮن ﺳﻨﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﭘﺸﺖ او ﭼﻮن ﮐﻤﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﻣﺤﮏ اﻣﺘﺤﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﺣﮑﻤﺖ ﺟﺎودان هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﭘﺎﻳﻪ ﻧﺮدﺑﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫‪٤٨٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭘﻨﺞ ﺣﺲ را ﻣﻴﺎن هﺸﺖ ﺑﻬﺸﺖ‬
‫ﻧﻔﺲ ﺧﺎﮐﻲ روح ﺑﺴﺘﻪي اوﺳﺖ‬
‫ﮔﺮدش ﭼﺮخ را ﺷﺒﺎن روزي‬
‫ﺁن ﺟﻬﺎن ﻣﻐﺰ اﻳﻦ ﺟﻬﺎن اﺳﺖ هﻤﻪ‬
‫هﺮ ﺳﺒﮏ روح را ﮐﻪ اﺧﻼﺻﻲ اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﺻﻨﺎﻋﺖ ﮐﻪ ﺧﻠﻖ ﻣﻲورزﻧﺪ‬
‫اهﻞ ﺑﺎزار را ز ﻏﺎﻳﺖ ﺣﺮص‬
‫ﺧﻠﻖ را در اﻣﻮر دﻧﻴﺎوي‬
‫رﻓﺖ ﻧﺴﻞ ﮐﻴﺎن ﮐﻨﻮن ﺑﻨﮕﺮ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﻳﻮﺳﻔﺎن ﮐﻨﻌﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ هﺮ ﺧﺮي ﮐﻪ ﮔﺎو ﺳﺮ اﺳﺖ‬
‫زﻧﺪﮔﺎن ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﻲﺧﺒﺮﻧﺪ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ذرﻩهﺎي ﺗﺤﺖ زﻣﻴﻦ‬
‫ﭼﺮخ را هﻤﭽﻮ ﮔﻮي ﺳﺮﮔﺮدان‬
‫روز و ﺷﺐ را ﮐﻪ ﺧﺼﻢ ﻳﮑﺪﮔﺮﻧﺪ‬
‫ﺧﻠﻖ را در ﻣﻴﺎن ﺟﻨﮓ دو ﺧﺼﻢ‬
‫از ﺟﻬﺎن ﺟﻬﻨﺪﻩ هﻴﭻ ﻣﮕﻮي‬
‫اﻧﺪرﻳﻦ ﺑﺎغ ﮐﻔﺮ و اﻳﻤﺎن را‬
‫ﺻﺪ هﺰاران هﺰار ﺑﻮﻗﻠﻤﻮن‬
‫ﻧﻘﺶ ﺑﻨﺪان ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ را‬
‫ژﻧﺪﻩﭘﻮﺷﺎن ﻻاﺑﺎﻟﻲ را‬
‫ﺗﻮﺳﻨﺎن را ﺑﻪ زﺟﺮ داغ ادب‬
‫ﭘﻴﺶ ﭼﺸﻢ ﮐﺴﻲ ﮐﻪ راﻩ ﻧﺪﻳﺪ‬
‫هﺮ ﮐﻪ دل هﻤﭽﻮ ﺗﻴﺮ دارد راﺳﺖ‬
‫ﺧﻠﻖ هﻤﭽﻮ زرﻧﺪ و دﻧﻴﻲ را‬
‫ﺑﻮد و ﻧﺎﺑﻮد ﻣﺎ ﮐﻪ ﭘﻨﺪاري اﺳﺖ‬
‫ذرﻩهﺎي ﺟﻬﺎن ﺑﻪ ﻋﺮش ﺧﺪاي‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫اﺷﮏ ﮐﺮوﺑﻴﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﺑﺎ ﻓﻠﮏ هﻢ ﻋﻨﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﻗﺼﻪ ﺑﺎﺳﺘﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫زﻳﺮ ﺑﺎر ﮔﺮان هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫راﺳﺘﻲ ﺟﺎي ﺁن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫اوﻓﺘﺎدﻩ ﺳﺘﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﻧﻮر ﺑﺨﺶ ﺟﻨﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﻋﺸﻖ ﻳﮏ دﻟﺴﺘﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪﻩ دهﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﻋﻘﻞ ﻳﮏ رﻳﺴﻤﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫دﺳﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ زﻧﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫در ﭘﺲ دوﮐﺪان هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻧﻢ ﻧﺎودان هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﮐﻤﺮي ﺑﺮ ﻣﻴﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﻋﻘﻞ ﺑﺮ ﺳﺮ دوان هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﭼﻮن رﻩ ﮐﻬﮑﺸﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﻳﮏ دل و ﻳﮏ زﺑﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﺁن ﮐﻔﻲ وﻳﻦ دﺧﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﺻﺪ ﺟﻬﺎن ﻣﻴﻬﻤﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﮐﺮﻣﺶ ﻣﻴﺰﺑﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﺣﻔﻆ او ﭘﺎﺳﺒﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﻟﻄﻒ او ﻣﻬﺮﺑﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﻗﻬﺮ او ﻗﻬﺮﻣﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﺻﺪ ﺟﻬﺎن ﺑﺤﺮ و ﮐﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫دﺳﺖ او درﻓﺸﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫روي ﭼﻮن ارﻏﻮان هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫دو ﺟﻬﺎن ﮐﺎﻣﺮان هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫‪٤٩٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮔﻔﺘﻲ ﺁن ﺁب را ﮐﻪ ﻋﺮش ﺑﺮ اوﺳﺖ‬
‫رﺧﺶ ﻓﮑﺮت ﮐﻪ رﺳﺘﻢ ﺟﺎن راﺳﺖ‬
‫ﻗﺼﻪ ﺧﻮد ﭼﮕﻮﻳﻤﺖ ﮐﻪ دو ﮐﻮن‬
‫هﺮ ﮐﺠﺎ ذرﻩاي اﺳﺖ در دو ﺟﻬﺎن‬
‫ﭼﻴﺴﺖ ﺁن ﺑﺎر ﻋﺸﻖ ﺣﻀﺮت اوﺳﺖ‬
‫زﻳﺮ ﻋﺮﺷﺶ دو ﮐﻮن ﭘﺮ ﻋﺎﺷﻖ‬
‫ﺷﻤﻊ ﺟﺎن هﺎي ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺶ را‬
‫دل ذرات هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ را‬
‫در ﮐﻤﺎﻟﺶ دو ﮐﻮن را داﻳﻢ‬
‫در رﺳﻦهﺎي ﻣﻨﺠﻨﻴﻖ ﺷﻨﺎﺧﺖ‬
‫ﻃﻮﻃﻲ روح در رهﺶ ﭼﻮ ﻣﮕﺲ‬
‫ﺷﻴﺮ ﻣﺮدان ﻣﺮد را اﻳﻨﺠﺎ‬
‫ﺟﻤﻠﻪي ﺧﻠﻖ را درﻳﻦ درﻳﺎ‬
‫ﮐﻮﻩ را ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﺎﻩ ﺑﺮ در او‬
‫ﺑﺮ درش ﺳﺮ ﺑﺮﻳﺪﻩ هﻤﭽﻮ ﻗﻠﻢ‬
‫راﻩ او از ﻧﺜﺎر داﻧﻪي ﺟﺎن‬
‫ﺑﺮ ﮔﻮاهﻲ او دو ﻋﺎﻟﻢ را‬
‫ﺁﺳﻤﺎن و زﻣﻴﻦ و ﻣﻄﺒﺦ او‬
‫ﺧﻮان ﮐﺸﻴﺪﻩ اﺳﺖ داﻳﻢ و هﺮ دم‬
‫ﺧﻮاﻧﺪﻩ و راﻧﺪﻩاي ﭼﻮ درﻣﺎﻧﺪﻧﺪ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ هﺮ ﭼﻪ در وﺟﻮد ﺁورد‬
‫ﺑﺮ هﻤﻪ ﮐﺎﻳﻨﺎت ﺗﺎ ﻣﻮري‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ هﺮ ﮐﻪ ﺳﺮ ﻧﺒﺎﺧﺖ درو‬
‫در ﻋﻄﺎهﺎي دﺳﺖ ﺣﻀﺮت او‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻴﺴﺘﺎن هﺴﺖ ﻧﻤﺎي‬
‫زرد روﻳﺎن درﮔﻪ او را‬
‫در ﺗﻤﺎﺷﺎي او ﮐﻪ اوﺳﺖ هﻤﻪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﻤﻪ ﮐﺎرش زﻳﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫هﻢ دم هﻤﮑﻨﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫رﻩ ﺑﺮ ﮐﺎروان هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﻣﻦ ﺑﺪﻳﻦ ﺻﺪ ﺑﻴﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﺣﮑﻢ او ﺧﻮد روان هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﭘﻴﺶ او ﺳﺎﻳﻪﺑﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫اﺛﺮ ﻏﻴﺐ دان هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﻧﻮر ﻋﻘﻞ و روان هﻤﻲ ﻳﺎﺑﻢ‬
‫ﺗﺎ ﻗﻠﻢ در ﺑﻨﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫زﻳﻮر ﺷﻌﺮﻳﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫واﻳﻤﻨﻢ ﮐﻦ ﮐﻪ اﻣﺎن هﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‬
‫وﻟﻴﮑﻦ ﺑﺮ زﺑﺎن ﻣﺴﻤﺎر دارم‬
‫ﺳﺰد ﮔﺮد روي در دﻳﻮار دارم‬
‫ﭼﻪ ﺳﻮد ارﺟﺎن ﭘﺮ از ﮔﻔﺘﺎر دارم‬
‫ﻧﻪ ﻳﮏ هﻤﺪم ﻧﻪ ﻳﮏ دﻟﺪار دارم‬
‫درﻳﻦ ﻋﺰﻟﺖ ﺧﺪا را ﻳﺎر دارم‬
‫ﻣﮕﺮ ﻣﻦ ﻃﺒﻊ ﺑﻮﺗﻴﻤﺎر دارم‬
‫اﮔﺮ ﻳﮏ دم ﺳﺮ دﺳﺘﺎر دارم‬
‫اﮔﺮ ﺑﻴﻨﻢ ﮐﺴﻲ ﻧﻬﻤﺎر دارم‬
‫هﻤﻲ هﻤﻮار و ﻧﺎهﻤﻮار دارم‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ اﻳﻦ هﻤﻪ ﺗﻴﻤﺎر دارم‬
‫ﺟﻬﺎﻧﻲ زﺣﻤﺖ اﻏﻴﺎر دارم‬
‫ﻣﻴﺎن ﺧﺎرﻩ دل ﭘﺮ ﺧﺎر دارم‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﺎ او ﺷﺒﻲ ﺑﻴﺪار دارم‬
‫ﻃﺮﻳﻖ ﮔﻨﺒﺪ دوار دارم‬
‫‪٤٩١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺳﻮدي ﻃﻠﺐ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ از او‬
‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﮐﺮد ﺗﮑﻠﻴﻔﺶ‬
‫ﻣﻠﮏ و ﺟﻦ و اﻧﺲ را ﮐﻪ ﺑﻮﻧﺪ‬
‫رﻩﺑﺮ و راﻩ و راﻩرو هﻤﻪ اوﺳﺖ‬
‫ﻏﻴﺮ ﭼﻮن ﻧﻴﺴﺖ ﺣﮑﻢ ﺑﺮ ﮐﻪ ﻧﻬﻨﺪ‬
‫ﺁﻓﺘﺎﺑﻲ اﺳﺖ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﮐﻪ دو ﮐﻮن‬
‫اﻳﻦ ﺟﻬﺎن و ﺁن ﺟﻬﺎن هﺮ دو ﻳﮑﻲ اﺳﺖ‬
‫ﻣﻌﻄﻲ ﺟﺎن ﮐﻪ ﺧﺎﮎ درﮔﻪ اوﺳﺖ‬
‫ﺟﺎن در اوﺻﺎف او هﻤﻲﺟﻮﺷﺪ‬
‫ﺷﻌﺮ ﻋﻄﺎر را ﮐﻪ ﻧﻮر دل اﺳﺖ‬
‫ﺧﺎﻟﻘﺎ ﻋﻔﻮ ﮐﻦ ﺑﭙﻮش و ﻣﭙﺮس‬
‫دﻟﻲ ﭘﺮ ﮔﻮهﺮ اﺳﺮار دارم‬
‫دﻟﻲ ﭘﺮ ﮔﻮهﺮ اﺳﺮار دارم‬
‫ﭼﻮ ﻳﮏ هﻤﺪم ﻧﻤﻲدارم در ﺁﻓﺎق‬
‫ﭼﻮ هﻴﭻ ﺁزادﻩي داﻧﻨﺪﻩ دل ﻧﻴﺴﺖ‬
‫درﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ و ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﻲ ﻣﻦ‬
‫ﻣﺮا ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻮ ﻋﺰﻟﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺳﺮ ﮐﺲ ﻣﻲﻧﺪارم ﭼﻮن ﮐﻨﻢ ﻣﻦ‬
‫ﺳﺮم ﺑﺒﺮﻳﺪﻩ ﺑﺎد از ﺑﻦ ﻗﻠﻢوار‬
‫ﻣﺮا ﮔﻮﻳﻨﺪ او ﮐﺲ را ﻧﺪارد‬
‫ﻣﺮا از ﺧﻠﻖ ﻧﺎهﻤﻮار ﺗﺎ ﭼﻨﺪ‬
‫ﻧﺪاﻧﻢ ﺑﺮد ﻣﻦ ﺗﻴﻤﺎر ﻳﮏ ﮐﺲ‬
‫ز دﻧﻴﺎﻳﻲ ﻣﺮا ﭼﻴﺰي ﮐﻪ ﻧﻘﺪ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮ در ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ رﻓﻴﻘﻲ‬
‫ﮐﺠﺎﺳﺖ اﻧﺪر ﺟﻬﺎن اﺳﺮارﺟﻮﻳﻲ‬
‫ﺑﺮ اﻣﻴﺪ هﻢ ﺁوازي ﺷﺐ و روز‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﻪ هﻢ دم دم ﺑﻪ دم اﺳﺮار دارم‬
‫ﺗﻨﻲ ﭘﺎﮎ و دﻟﻲ هﺸﻴﺎر دارم‬
‫ﮐﻪ داﻳﻢ ﺳﺮ درﻳﻦ ﮔﻠﺰار دارم‬
‫ﭼﻮ ﺧﻮد را در درون ﻏﻤﺨﻮار دارم‬
‫ﻧﻴﻢ ﺳﮓ ﭼﻮن ﺳﺮ ﻣﺮدار دارم‬
‫ز ﻓﺮدﻳﺖ ﺑﺴﻲ اﻧﻮار دارم‬
‫ﺳﺰد ﮔﺮ ﺁﻩ ﻣﻮﺳﻲوار دارم‬
‫درون ﺳﻴﻨﻪ ﻣﻮﺳﻴﻘﺎر دارم‬
‫ﮐﻪ ﮐﺎري ﻣﺸﮑﻞ و دﺷﻮار دارم‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﻣﻦ ﮐﺠﺎ ﻣﻘﺪار دارم‬
‫زﺑﺎن اﮐﻨﻮن ﺑﺮ اﺳﺘﻐﻔﺎر دارم‬
‫ﮐﻪ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﺧﻮار دارم‬
‫ﺑﻪ ﻧﺎداﻧﻲ ﺧﻮﻳﺶ اﻗﺮار دارم‬
‫ﮐﻪ ﺳﺮﮔﺮداﻧﻲ ﺑﺴﻴﺎر دارم‬
‫ﮐﻪ ﻋﻤﺮي رﻓﺖ و ﻋﻤﺮي ﮐﺎر دارم‬
‫ز ﻧﻨﮓ هﺴﺘﻲ ﺧﻮد ﻋﺎر دارم‬
‫ﻣﻴﺎن ﮐﻌﺒﻪ و ﺧﻤﺎر دارم‬
‫ﮐﻪ زﻳﺮ ﺧﺮﻗﻪ در زﻧﺎر دارم‬
‫وﻟﻲ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﺻﺪ ﺧﺮوار دارم‬
‫ﻣﻦ اﻳﻦ ﻏﻢ ﺟﻤﻠﻪ از ﻋﻄﺎر دارم‬
‫ﮐﻪ از اﻳﻮان ﺗﻮ ادرار دارم‬
‫ﮐﻪ هﻢ ﺑﻲ ﺑﺮﮔﻢ و هﻢ ﺑﺎر دارم‬
‫ﺑﻪ دﺳﺖ ﺗﻮﺳﺖ ﭼﻮن اﻧﮑﺎر دارم‬
‫ﻧﻪ ﭘﺎي ﺁﻧﮑﻪ از ﮐﺮﻩي ﺧﺎﮎ ﺑﮕﺬرم‬
‫ﻧﻪ دﺳﺖ ﺁﻧﮑﻪ ﭘﺮدﻩي اﻓﻼﮎ ﺑﺮ درم‬
‫ﭘﺮهﺎ زﻧﻢ ﭼﻮ زﻳﻦ ﻗﻔﺲ ﺗﻨﮓ ﺑﺮ ﭘﺮم‬
‫‪٤٩٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﭼﻪ ﺟﻮﻳﻢ هﻤﺪﻣﻲ ﭼﻮن ﻣﻲﻧﻴﺎﺑﻢ‬
‫ﺑﻪ ﺣﻤﺪاﷲ رﻏﻤﺎ ﻟﻠﻤﺮاﺋﻲ‬
‫درون دل ﻣﺮا ﮔﻠﺰار ﻋﺸﻖ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮون ﻧﺎﻳﻢ ازﻳﻦ ﮔﻠﺰار هﺮﮔﺰ‬
‫هﻤﻪ دﻧﻴﺎ ﭼﻮ ﻣﺮدار اﺳﺖ ﺣﻘﺎ‬
‫ﻓﺮﻳﺪم ﻓﺮد ﺑﻨﺸﺴﺘﻢ ﮐﻪ در دل‬
‫درﺧﺖ ﻣﻮﺳﻲ از دورم ﻧﻤﻮدﻧﺪ‬
‫اﮔﺮ ﻣﻮﺳﻲ ﻧﻴﻢ ﻣﻮﺳﻴﭽﻪ هﺴﺘﻢ‬
‫ﭼﻮ ﻣﻮﺳﻴﻘﺎر ﻣﻲﻧﺎﻟﻢ ﺑﻪ زاري‬
‫ز ﮐﺎر ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﮔﻮﻳﻢ‬
‫ز هﺮ ﭼﻴﺰي ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮدم‬
‫ﻣﻴﺎن ﺧﻠﻖ از ﺁن ﻣﻌﻨﻲ ﻋﺰﻳﺰم‬
‫ﺧﻄﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﻏﻠﻂ ﮐﺮدم ﮐﻪ در راﻩ‬
‫ﻣﮕﺮداﻧﻴﺪ ﺳﺮ از ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮاري‬
‫ﻣﺮا ﺳﻮداي دﻟﺒﻨﺪي ﭼﻨﺎن ﮐﺮد‬
‫ﭼﻮ از هﺴﺘﻲ او ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺶ اﻓﺘﻢ‬
‫دﻟﻲ در راﻩ او در ﮐﻔﺮ و اﺳﻼم‬
‫ﺑﻮﻳﻨﻴﺪم ﺑﺴﻮزﻳﺪم در ﺁﺗﺶ‬
‫ﻧﺪام ذرﻩاي ﻣﻘﺼﻮد ﺣﺎﺻﻞ‬
‫ﻓﻐﺎن از هﺴﺘﻲ ﻋﻄﺎر اﻣﺮوز‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪا ﺗﻮ ﻣﻲداﻧﻲ ﮐﻪ دﻳﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻓﻀﻞ ادرار ﺧﻮد را ﺗﺎزﻩ ﮔﺮدان‬
‫ﮔﺮ اﺳﺘﻌﺪاد ادرار ﺗﻮام ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻧﻪ ﭘﺎي ﺁﻧﮑﻪ از ﮐﺮﻩي ﺧﺎﮎ ﺑﮕﺬرم‬
‫ﺑﻲ ﺁب و داﻧﻪ در ﻗﻔﺴﻲ ﺗﻨﮓ ﻣﺎﻧﺪﻩام‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﺎ ﺳﺮ در ﺁرد از رﺳﻦ ﺧﻮد ﺑﻪ ﭼﻨﺒﺮم‬
‫روزي ﺑﻪ ﺻﺪ زﺣﻴﺮ هﻤﻲ ﺑﺎ ﺷﺐ ﺁورم‬
‫ﺳﺮﮔﺸﺘﻪﺗﺮ ز داﻳﺮﻩ ﺑﻲﭘﺎي و ﺑﻲﺳﺮم‬
‫هﻤﭽﻮ ﺳﺮاب ﺷﺪ هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺳﺮاﺳﺮم‬
‫ﮔﺎهﻲ ﻓﺮﺷﺘﻪﻃﺒﻌﻢ و ﮔﻪ دﻳﻮﭘﻴﮑﺮم‬
‫ﮔﺮ دﻳﻮ ﻧﻔﺲ ﻳﮏ ﻧﻔﺴﺴﺘﻲ ﻣﺴﺨﺮم‬
‫ﻣﺠﺒﻮر در ﺻﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺨﻴﺮم‬
‫ﻋﻤﺮي اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻓﮑﺮت اﻳﻦ ﮐﺎر اﻧﺪرم‬
‫از ﺳﺮ ﭘﻲ اوﻓﺘﺎدم از ﺁن ﭘﻲ ﻧﻤﻲﺑﺮم‬
‫ﻧﻪ ﻋﺸﻮﻩ ﻣﻲﻓﺮوﺷﻢ و ﻧﻪ ﻋﺸﻮﻩ ﻣﻲﺧﺮم‬
‫ﺁري ﭼﻮ ﻳﻮﺳﻔﻢ ﻣﻦ و اﻳﺸﺎن ﺑﺮادرم‬
‫ﭼﻨﺪ از ﺳﭙﻴﺪ ﮐﺎري ﺧﻠﻖ ﺳﻴﻪ ﮔﺮم‬
‫ﻟﻴﮑﻦ ز ﺳﻨﮓ و هﻨﮓ درﻳﻦ ﮐﻔﻪ ﭼﻮن زرم‬
‫ﭼﻮن ﮐﻔﻪ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻲ زر و ﭼﻮن ذرﻩ ﺑﺮﺗﺮم‬
‫ﺑﻴﻤﺎر اوﺳﺖ ﭼﻨﺪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻣﺰورم‬
‫ﮔﺮ ﺧﻠﻖ ﻳﺎر ﻧﻴﺴﺖ ﺧﺪا هﺴﺖ ﻳﺎورم‬
‫از ﮔﻔﺘﻪي ﺣﺴﻮد ﺷﮑﺎﻳﺖ ﭼﻪ ﮔﺴﺘﺮم‬
‫ﻳﮏ ذرﻩ ﺁﻓﺘﺎب ﺿﻤﻴﺮ ﻣﻨﻮرم‬
‫اﮐﺴﻴﺮ ﺣﮑﻤﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻮﮔﺮد اﺣﻤﺮم‬
‫دﻋﻮي ﻧﮕﺮ ﮐﻪ ﻣﻠﮏ ﺳﺨﻦ را ﺳﮑﻨﺪرم‬
‫وز ﺣﺪ ﺑﺮون ﻣﻌﺎﻧﻲ ﺑﮑﺮ اﺳﺖ ﻟﺸﮑﺮم‬
‫ﺁن ﺗﻴﻎ ﮔﻮهﺮي اﺳﺖ زﺑﺎن ﺳﺨﻦورم‬
‫ﺑﺮهﺎن ﻗﺎﻃﻊ اﺳﺖ زﺑﺎن ﭼﻮ ﺧﻨﺠﺮم‬
‫ﺻﻮرت ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺻﻔﺖ ﺁب و ﺁذرم‬
‫ﺑﺮ ﺧﺎﮐﺶ اﻓﮑﻨﻢ ﺧﻮش و ﭼﻮن ﺁب ﺑﮕﺬرم‬
‫ﺟﺎم ﺟﻬﺎنﻧﻤﺎي ﺑﻮد رﺷﺢ ﺳﺎﻏﺮم‬
‫ﺁن ﺧﻮن ﺑﻪ وﻗﺖ ﻧﻄﻖ ﺷﻮد ﻣﺸﮏ اذﻓﺮم‬
‫‪٤٩٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫زان ﭼﺮخ ﭼﻨﺒﺮي رﺳﻦ و دﻟﻮ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺳﻴﺮم ز روز و ﺷﺐ ﮐﻪ درﻳﻦ ﺣﺒﺲ ﭘﺮ ﺑﻼ‬
‫از ﺑﺴﮑﻪ هﻤﭽﻮ ﻧﻘﻄﻪي ﻣﻮهﻮم ﺷﺪ دﻟﻢ‬
‫ﺗﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺠﺎز ﻧﻬﺎدم ﺑﻪ زﻳﺮ ﭘﺎي‬
‫ﺗﺎ روح و ﻧﻔﺲ هﺮ دو ﺑﻪ هﻢ ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪﻩاﻧﺪ‬
‫ﺑﺮ ﮐﻞ ﮐﺎﻳﻨﺎت ﺳﻠﻴﻤﺎن وﻗﺘﻤﻲ‬
‫ﻣﻌﻠﻮم ﺷﺪ ﻣﺮا ﮐﻪ ﻣﻨﻢ ﺗﺎ ﮐﻪ زﻧﺪﻩام‬
‫ﮐﺎري اﺳﺖ ﺑﺲ ﻋﺠﺎﻳﺐ و ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﮐﺎر ﺣﻖ‬
‫ﺑﺮ ﭘﻲ ﺷﻮم ﺑﺴﻲ و ﭼﻮ ﮔﻢ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ ﭘﻲ‬
‫از ﻋﺸﻮﻩهﺎي ﺧﻠﻖ ﺑﻪ ﺣﻠﻘﻢ رﺳﻴﺪ ﺟﺎن‬
‫هﺮ ﺑﻲﺧﺒﺮ ﺑﺮادر ﺧﻮﻳﺸﻢ ﻟﻘﺐ ﻧﻬﺪ‬
‫دل ﺷﺪ ﺳﻴﺎﻩ و ﻣﻮي ﺳﭙﻴﺪ از ﻏﺮور ﺧﻠﻖ‬
‫ﺑﻲ وزن ﻣﺎﻧﺪﻩام ﭼﻮ ﻧﺪارم ﭼﻪ ﺳﻮد ﺳﻨﮓ‬
‫ﻣﺸﺘﻲ ﮐﻠﻮخ ﺳﻨﮓ ﻧﺪارﻧﺪ ﻻﺟﺮم‬
‫ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﺰوري ﮐﻨﺪ از هﺮ ﺳﺨﻦ ﺣﺴﻮد‬
‫ﻧﻲ ﻧﻲ ﭼﻮ ﺷﮑﺮ هﺴﺖ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﭼﺮا ﮐﻨﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻣﻦ ﺑﺴﺎط ﺷﮑﺮ ﮐﻨﻮن ﮔﺴﺘﺮﻳﺪﻩام‬
‫ﭼﻮن ﻣﺲ ﺑﻮد وﺟﻮد ﻋﺪو ﮐﻴﻤﻴﺎي اوﺳﺖ‬
‫دﻳﻮان ﻣﻦ درﻳﻦ ﺧﻢ زﻧﮕﺎري ﻓﻠﮏ‬
‫ﻣﻌﻨﻲ ﻧﮕﺮ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﻪي ﺧﻀﺮ اﺳﺖ ﺧﺎﻃﺮم‬
‫در ﭼﺎر ﺑﺎﻟﺶ ﺳﺨﻨﻢ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﻧﻈﻢ‬
‫ﺗﻴﻐﻲ ﮐﻪ ذواﻟﻔﻘﺎر ﻣﻦ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺧﺼﻢ‬
‫ﮔﺮ ﺧﺼﻢ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﺮهﺎن ﻃﻠﺐ ﮐﻨﺪ‬
‫در ﻗﻮت و ﻃﺮاوت ﻣﻌﻨﻲ ﻧﻈﻴﺮ ﻣﻦ‬
‫ﮔﺮ ﺧﺼﻢ ﺑﺎﻟﺸﻲ ﮐﻨﺪ از ﺁب و ﺁﺗﺸﻢ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺟﺎنﻓﺰاي ﺑﻮد ﻧﻮر ﺧﺎﻃﺮم‬
‫هﺮ ﺧﻮن ﮐﻪ ﺟﻮش ﻣﻲزﻧﺪ از ﻋﺸﻖ در دﻟﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫از ﺣﻘﻪي ﺳﭙﻬﺮ ﻓﺸﺎﻧﻨﺪ ﮔﻮهﺮم‬
‫از ﭼﺎرﭼﻮب ﻋﺮش در ﺁﻳﺪ ﮐﺒﻮﺗﺮم‬
‫از ﺑﺲ ﮐﻪ هﺴﺖ ﺑﺮ ﻓﻠﮏ ﺧﺎﻃﺮ اﺧﺘﺮم‬
‫هﻢ در ﺷﺐ اﺳﺖ ﻣﻦ ز ﺣﺴﺎﺑﺶ ﺑﻨﺸﻤﺮم‬
‫ﮐﺎﺧﺘﺮ ﺑﻮد ﺑﻪ روز و ﺑﻪ ﺷﺐ هﻤﭽﻮ اﺧﮕﺮم‬
‫ﺳﮑﺎن هﻔﺖ داﻳﺮﻩ دارﻧﺪ ﺑﺎورم‬
‫هﻢ ﮐﺎﺳﻪاي ﮐﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻳﺪ ﺑﺮاﺑﺮم‬
‫ﭼﻮن ﺧﻮان ﻋﺎم هﻤﭽﻮ ﺳﻠﻴﻤﺎن ﺑﮕﺴﺘﺮم‬
‫ﻳﮏ ﮔﺮدﻩ دارد از ﻣﻪ ﭼﻨﺪن ﮐﻪ ﺑﻨﮕﺮم‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﮐﻪ هﻢ ﻧﻤﻲدهﻢ و هﻢ ﻧﻤﻲﺧﻮرم‬
‫از ﻏﻴﺐ ﻣﻴﺰﺑﺎﻧﻲ ﺻﺪ ﺧﻮان دﻳﮕﺮم‬
‫ﭘﺲ ﺻﻮرت ﻣﺠﺮﻩ ﭼﺮا ﺷﺪ ﻣﺼﻮرم‬
‫ﺷﻴﺮﻳﻦﺳﺨﻦ ز ﻟﺬت ﺣﻠﻮاي ﺷﮑﺮم‬
‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﺟﺎﻧﻮر ز دم روح ﭘﺮورم‬
‫ﺑﻲﺷﮏ ﺑﻮد ﻓﻀﻮﻟﻲ ﮐﺎﺳﻪ ﮐﺠﺎ ﺑﺮم‬
‫ﮔﺮ روح ﻗﺪس ﺁب ﻧﻴﺎرد ز ﮐﻮﺛﺮم‬
‫ﺁب ﺣﻴﺎت و ﻃﺸﺖ زر ﺁرد ز ﺧﺎورم‬
‫ﮐﻮي ﻓﻠﮏ ز راﻳﺤﻪ ﺑﻮي ﻣﺠﻤﺮم‬
‫اﺳﺘﻐﻔﺮاﷲ از هﻤﻪ ﮔﺮدان ﻣﻄﻬﺮم‬
‫ﺳﻴﺮم ﺑﮑﻦ ﮐﻪ ﺗﺸﻨﻪي ﺁن ﺑﺤﺮ اﺧﻀﺮم‬
‫ﭼﻮن ﻣﻬﺮﻩاي ﻓﺘﺎدﻩ درﻳﻦ ﺗﻨﮓ ﺷﺸﺪرم‬
‫ﺳﺨﺘﻢ ﻣﮕﻴﺮ زاﻧﮑﻪ ﻣﻦ ﺁن ﺻﻴﺪ ﻻﻏﺮم‬
‫رﺳﻮام ﻣﮑﻦ ﻣﻴﺎﻧﻪ ﻏﻮﻏﺎي ﻣﺤﺸﺮم‬
‫ﺗﺮﺳﻢ از ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎز ﻧﺪاﻧﺪ ﭘﻴﻤﺒﺮم‬
‫ﺧﺎﮎ ﺳﮕﺎن ﮐﻮي ﺗﻮام ﺑﻠﮑﻪ ﮐﻤﺘﺮم‬
‫ﮔﺮ ﻳﮏ ﻧﻈﺮ ﮐﻨﻲ ﺗﻮ ﺑﻪ روي ﻣﺰﻋﻔﺮم‬
‫ﺳﺮ ﺑﺮ دو دﺳﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻮﻳﺖ ﻣﺠﺎورم‬
‫‪٤٩٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫هﺮ ﻣﻬﺮﻩاي ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﮔﻮهﺮي ﮐﻨﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻣﻦ ﮐﻤﺎن ﮔﺮوهﻪي ﻓﮑﺮت ﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﭼﻨﮓ‬
‫ﮔﻮﻳﻲ ﮐﻪ ﺧﺎﻃﺮم ﻓﻠﮏ ﻧﺠﻢ ﺛﺎﺑﺖ اﺳﺖ‬
‫ﻧﻲ ﻧﻲ ﮐﻪ ﺑﻲ ﺣﺴﺎب ﻓﻠﮏ را ﮔﺮ اﺧﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻲاﺧﺘﺮ اﺳﺖ روز و ﻧﻴﻢ ﻣﻦ ﺑﻪ روز او‬
‫ﮔﺮ ﺑﺎورم ﻧﺪاري ازﻳﻦ ﺷﺮح ﻧﮑﺘﻪاي‬
‫ﺧﻮاﻧﻲ ﮐﺸﻴﺪﻩام ز ﺳﺨﻦ ﻗﺎف ﺗﺎ ﺑﻪ ﻗﺎف‬
‫ﻧﻈﺎرﻩ را ﺑﺨﻮان ﻣﻦ ﺁﻳﻨﺪ ﺟﻦ و اﻧﺲ‬
‫ﺧﻮان ﻓﻠﮏ ﮐﻪ هﺴﺖ ﺳﻴﻪ ﮐﺎﺳﻪ هﺮ ﺷﺒﻲ‬
‫وان ﮔﺮدﻩ ﮔﺎﻩ ﭘﺎرﻩ ﮐﻨﺪ ﮔﻪ درﺳﺖ ﺑﺎز‬
‫ﻣﻦ ﺧﻮان هﻨﻮز ﺑﺎزﻧﭙﻴﭽﻢ ﮐﻪ در رﺳﺪ‬
‫از رﺷﮏ ﺧﻮان ﻣﻦ ﻓﻠﮏ ار ﻃﻌﻤﻪاي ﻧﮑﺮد‬
‫روﺣﺎﻧﻴﺎن ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺮﻳﻦ ﺧﻮان ﭘﺮ اﺑﺎ‬
‫هﺮ ﺻﻮرت ﺟﻤﺎد ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻮان ﻣﻦ ﻧﺸﺴﺖ‬
‫ﻣﻲﺧﻮارﻩاي ﮐﻪ ﮐﺎﺳﻪ ﺑﺪزدد ز ﺧﻮان ﻣﻦ‬
‫هﻤﭽﻮن ﻣﺴﻴﺢ ﮔﺮدﻩ و ﺧﻮان ﺑﺮ زﻣﻴﻦ زﻧﻢ‬
‫هﺮ روز ﻃﺸﺖ دار ﻓﻠﮏ دﺳﺖ ﺷﻮي را‬
‫اول ﺑﻪ ﭘﺎي ﺁﻣﺪ و ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺸﺪ‬
‫ﻳﺎرب ﺑﺴﻲ ﻓﻀﻮل ﺑﮕﻔﺘﻢ ز راﻩ رﺳﻢ‬
‫ﺑﻲ ﺑﺤﺮ رﺣﻤﺖ ﺗﻮ ﻣﺮا ﻣﻮت اﺣﻤﺮ اﺳﺖ‬
‫زﻳﻦ هﻔﺖ ﺣﻘﻪ ﻓﻠﮑﻢ ﺑﮕﺬران ﮐﻪ ﻣﻦ‬
‫روزي ﮐﻪ زﻳﺮ ﺧﺎﮎ ﺷﻮم رﺣﻤﺘﻲ ﺑﮑﻦ‬
‫روزي ﮐﻪ ﺳﺮ ز ﺧﺎﮎ ﺑﺮﺁرم ﺑﭙﻮش ﻋﻴﺐ‬
‫روﻳﻢ ﻣﮑﻦ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻪ در روز رﺳﺘﺨﻴﺰ‬
‫ﮔﺮ رد ﮐﻨﻲ ﻣﺮا واﮔﺮ درﭘﺬﻳﺮﻳﻢ‬
‫ﻓﻲ اﻟﺤﺎل ﺳﺮخروي دو ﻋﺎﻟﻢ ﺷﻮم ﺑﻪ ﺣﮑﻢ‬
‫ﺗﺎ هﺴﺖ ﻋﻤﺮ ﭼﻮن ﺳﮓ اﺻﺤﺎب ﮐﻬﻒ ﺗﻮ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫از ﺧﻮن دﻳﺪﻩ ﮔﺮ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﺷﻮد ﺗﺮم‬
‫و ﺁزاد ﮐﻦ ﻣﺮا ﮐﻪ ﺗﻮ داﻧﻲ ﮐﻪ ﻣﻀﻄﺮم‬
‫ﮐﺰ ﺑﻨﺪﮔﻴﺖ ﺧﻮاﺟﮕﻲ ﺁﻣﺪ ﻣﻴﺴﺮم‬
‫ﻳﺎرب درم ﻣﺒﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﺎﮎ ﺁن درم‬
‫در ﻣﻌﻨﻲ ﻣﻲﭼﮑﺪ از ﻟﻔﻆ ﻣﻌﻨﻲﭘﺮورم‬
‫ﺑﻴﺶ ﻣﻲارزد دو ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺮ ﮔﻬﺮ ﻳﮏ ﮔﻮهﺮم‬
‫ﺑﮑﺮ ﻣﻲزاﻳﻨﺪ از اﻳﺸﺎن ﺷﻌﺮ هﻤﭽﻮن ﺷﮑﺮم‬
‫از درون ﻃﺒﻊ ﻣﻨﮑﺮ رﻳﺐ و ﺷﮏ ﺑﻴﺮون ﺑﺮم‬
‫زان ﺳﺨﻦ در ﺷﺸﺪرم اﻓﺘﺪ هﻤﻲ هﻔﺖ اﺧﺘﺮم‬
‫ﮐﺎب ﮔﺮم اﻧﺪر دهﺎﻧﺶ ﺁﻣﺪ از ﺷﻌﺮ ﺗﺮم‬
‫زﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﺳﻴﺮم ﮐﻪ در ﺑﻨﺪ ﺟﻬﺎﻧﻲ دﻳﮕﺮم‬
‫ﻳﺎرب ﺁﻧﺠﺎﻳﻴﻢ ﮔﺮدان ﺗﺎ از اﻳﻨﺠﺎ ﺑﮕﺬرم‬
‫ﺗﺎ ﺑﻮد اﻳﻦ ﭘﻨﺞ ﺣﺲ و ﭼﺎر ﮔﻮهﺮ ﻟﻨﮕﺮم‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺑﺎ ﻧﻔﺲ ﮐﺎﻓﺮ ﺑﺮﻧﻴﺎﻳﻢ ﮐﺎﻓﺮم‬
‫واي ﻣﻦ ﮔﺮ ﻧﻔﺲ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد زﻳﻦ ﺳﺎن رهﺒﺮم‬
‫ﺁﺧﺮ اﻧﺪر ﻗﻌﺮ دوزخ دور ﮔﺮدد از ﺑﺮم‬
‫در ﻣﻴﺎن ﺁﺗﺶ دوزخ ﻣﻴﺎن ﮐﻮﺛﺮم‬
‫ﭼﻮن ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻧﻔﺲ ﺷﻮم از هﺸﺖ ﺟﻨﺖ ﺑﺮﺗﺮم‬
‫ﺗﺎ ﺧﺮﻳﺪم ﺷﻬﻮﺗﻲ اﻧﺼﺎف ﻧﻴﮏ ارزان ﺧﺮم‬
‫اژدهﺎ ﺑﭽﻪ اﺳﺖ ﮔﻮﻳﻲ در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﻴﮑﺮم‬
‫اژدهﺎ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ ﺑﺎ اﻳﻦ اژدهﺎ هﻢ ﺑﺴﺘﺮم‬
‫زهﺮ ﮔﺮدد ﮔﺮ ﻣﻲ ﻧﻮﺷﻴﻦ ﺑﻮد در ﺳﺎﻏﺮم‬
‫دل ﺑﻪ ﺧﻮن ﻣﻲﺧﻨﺪد ﺁﺧﺮ ﭼﻨﺪ ﺧﻮن دل ﺧﻮرم‬
‫ﭼﻮن ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﻇﻠﻤﺖ اﺟﺴﺎم روح اﻧﻮرم‬
‫ﮐﻲ ﺑﻮد ﮐﻴﻦ ﭘﺮدﻩهﺎي ﺑﻮاﻟﻌﺠﺐ ﺑﺮ هﻢ درم‬
‫‪٤٩٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﺮ ﺧﺎﮎ درﮔﻪ ﺗﻮ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﮔﺮي ﮐﻨﺪ‬
‫ﻓﺮﻳﺎد رس ﻣﺮا ﮐﻪ ﺗﻮ داﻧﻲ ﮐﻪ ﻋﺎﺟﺰم‬
‫ﺁزاد از ﮔﻨﻪ ﮐﻦ و از ﺑﻨﺪﮔﻴﺖ ﻧﻪ‬
‫ﻋﻄﺎر ﺑﺮ در ﺗﻮ ﭼﻮ ﺧﺎﮎ اﺳﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮ‬
‫ﺁﺗﺶ ﺗﺮ ﻣﻲدﻣﺪ از ﻃﺒﻊ ﭼﻮن ﺁب ﺗﺮم‬
‫ﺁﺗﺶ ﺗﺮ ﻣﻲدﻣﺪ از ﻃﺒﻊ ﭼﻮن ﺁب ﺗﺮم‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ هﻔﺘﻢ ﻃﺒﻖ در ﻣﻦ ﻳﺰﻳﺪ هﺸﺖ ﺧﻠﺪ‬
‫دﺧﺘﺮان ﺧﺎﻃﺮم ﺑﮑﺮﻧﺪ ﭼﻮن ﻣﺮﻳﻢ از ﺁﻧﮏ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺮون ﺁرم ز ﺧﺎﻃﺮ در ﻣﻌﻨﻲهﺎي ﺑﮑﺮ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺒﺎزم ﺑﺎ ﻓﻠﮏ ﻧﺮد ﺳﺨﻦ از ﻳﮏ دو ﺿﺮب‬
‫زان دهﺎن ﻋﻘﻞ هﻤﭽﻮن ﭘﺴﺘﻪ از هﻢ ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ در ﺑﺎب ﺳﺨﻦ هﻤﺘﺎ ﻧﺪارم در ﺟﻬﺎن‬
‫ﮐﺎر ﺁن دارد ﮐﻪ ﮐﺎر اﻳﻦ ﺟﻬﺎﻧﺶ هﻴﭻ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﺟﺎﻧﻢ ﮔﻮهﺮ درﻳﺎي دﻳﻦ‬
‫ﻧﻔﺲ ﺧﻮد راﻳﻢ ﺑﻪ ﻏﻔﻠﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﺎن درﮐﺎر ﺷﺪ‬
‫هﺮ زﻣﺎﻧﻢ از رهﻲ دﻳﮕﺮ ﮐﺸﺎﻧﺪ ﺑﻮاﻟﻌﺠﺐ‬
‫ﺗﻦ زﻧﻢ ﺗﺎ هﻤﭽﻨﻴﻨﻢ ﺳﻮي دوزخ ﻣﻲﺑﺮد‬
‫ﮔﺮ ﻣﻴﺎن دوزخ از ﻣﻦ دور ﮔﺮدد ﻧﻔﺲ ﺷﻮم‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﻔﺴﻢ ﻓﺮود هﻔﺖ دوزخ ﻣﺎﻧﺪﻩام‬
‫ﻧﻔﺲ ﺑﺮ ﻣﻦ ﭼﻮن ﺟﻬﺎن ﺑﻔﺮوﺧﺖ دادم دﻳﻦ و دل‬
‫ﭘﻴﮑﺮم ﭼﻮن در دهﺎن اژدهﺎي ﭼﺮخ زاد‬
‫ﻣﻦ ﭼﻪ ﺳﺎزم در ﻣﻴﺎن اﻳﻦ دو ﻧﺮﻩ اژدهﺎ‬
‫ﻻﺟﺮم ﭼﻮن ﺟﺎي ﻣﻦ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﮐﺎم اژدهﺎﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﮔﻞ اﻧﺪر ﻏﻨﭽﻪام هﻢ ﺗﺸﻨﻪدل هﻢ ﺑﺴﺘﻪﻟﺐ‬
‫ﮐﻲ دهﺪ ﺑﺎ ﻧﺎر ﺷﻬﻮت ﻧﻮر ﻣﻌﻨﻲ ﺧﺎﻃﺮم‬
‫ﻣﺎﻧﺪﻩام در ﭘﺮدﻩهﺎي ﺑﻮاﻟﻌﺠﺐ ﺑﺮ هﻴﭻ ﻧﻪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫هﺮ زﻣﺎن ﺳﺮﮔﺸﺘﻪﺗﺮ هﺮ ﺳﺎﻋﺘﻲ ﺣﻴﺮانﺗﺮم‬
‫ﻣﺮغ ﺟﺎﻧﻢ ﭘﺮ ﻧﺪارد ﭼﻮن ﮐﻨﻢ ﭼﻮن ﺑﺮ ﭘﺮم‬
‫ﭘﺎي در ﺑﻨﺪ از ﭼﻨﻴﻦ ﭼﺎهﻲ ﮐﻪ ﺁرد ﺑﺮ ﺳﺮم‬
‫ﻣﻦ ز ﺑﻴﮑﺎران راهﻢ ﮔﺮ ﺑﺴﻲ ﻣﻲﺑﻨﮕﺮم‬
‫ﺑﻮ ﮐﻪ ﺧﻮد را از ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻴﺮون ﺁورم‬
‫ﺑﻴﺶ ازﻳﻦ ﭼﻴﺰي ﻧﻤﻲداﻧﻢ ﮐﻪ ﺳﺮ در ﭼﻨﺒﺮم‬
‫ﻳﺎ ﭼﻮ ﻣﻦ ﺣﻴﺮان ﺑﻤﺎﻧﻲ ﻳﺎ ﻧﺪاري ﺑﺎورم‬
‫ﮐﻲ ﮔﺸﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﮔﺮﻩ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ اﻧﺪرم‬
‫در ﺑﻦ ﺧﺎﺷﺎﮎ دﻧﻴﺎ ﺑﺲ ﻋﺠﺎﻳﺐ ﮔﻮهﺮم‬
‫ﺗﺎ ﺑﻮد ﺁن ﻗﻄﺮﻩ در ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺟﺎن ﻳﺎورم‬
‫ﮐﺰ ﻣﻴﺎن ﺟﺎن ز دﻳﺮي ﺑﺎز ﺧﺎﮎ اﻳﻦ درم‬
‫ﺣﮑﻢ ﺣﮑﻢ ﺗﻮﺳﺖ ﺑﻨﺸﺎن در ﻣﻴﺎن اﺧﮕﺮم‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺑﺎد ﻻاﺑﺎﻟﻲ ﺑﺮ دهﻲ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮم‬
‫ﭘﺲ ازﻳﻦ ﭘﺴﺘﻲ ﺑﻪ ﻋﻠﻴﻴﻦ رﺳﺎﻧﻲ ﺟﻮهﺮم‬
‫ﺳﺨﻦﺳﺮاي ﺷﻮﻧﺪي ﺑﻪ ﺻﺪر هﺰار زﺑﺎن‬
‫ز ﺻﺪ هﺰار ﻳﮑﻲ در ﻧﻴﺎﻳﺪي ﺑﻪ ﺑﻴﺎن‬
‫ﻣﻨﺰهﻲ ﮐﻪ ﺑﺮون اﺳﺖ از زﻣﺎن و ﻣﮑﺎن‬
‫ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻋﻘﻞ ﮐﻢ از ذرﻩ اﺳﺖ هﺮ دو ﺟﻬﺎن‬
‫ﺑﻪ ﻗﺪر ﻳﮏ ﺳﺮ ﺳﻮزن ﻧﻴﺎورد ﻧﻘﺼﺎن‬
‫ﮐﻪ هﺴﺖ هﺴﺘﻲ ﺧﻠﻘﺶ ﭼﻮ ﻧﻴﺴﺘﻲ ﻳﮑﺴﺎن‬
‫ﻧﮕﻴﺮد ﺁﻳﻨﻪي ﮐﺒﺮﻳﺎش ﮔﺮدي از ﺁن‬
‫ﭼﻪ ﮐﻢ ﺷﻮد ﭼﻪ زﻳﺎدت ز ﻗﻄﺮﻩي ﺑﺎران‬
‫ﺗﻐﻴﺮي ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺖ ﭼﺸﻤﻪي ﺣﻴﻮان‬
‫ز ﻓﻬﻢ ﮐﺮدن او ﻣﺎﻧﺪﻩاﻧﺪ ﺳﺮﮔﺮدان‬
‫ﭘﺪﻳﺪ ﮐﺮد ز ﺁﻣﻴﺰش ﭼﻬﺎر ارﮐﺎن‬
‫‪٤٩٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫در ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﻧﻪ ﭘﺎ و ﻧﻪ ﺳﺮ دارد ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﻣﺎﻧﺪﻩام ﺑﻲ داﻧﻪ و ﺁﺑﻲ اﺳﻴﺮ اﻳﻦ ﻗﻔﺲ‬
‫ﻣﺎﻧﺪﻩام در ﭼﺎﻩ زﻧﺪان ﭘﺎي در ﺑﻨﺪ اﺳﺘﻮار‬
‫ﺧﻠﻖ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ اﻧﺪر ﮐﺎر ﺧﻮﻳﺶ‬
‫هﺮ ﮐﺴﻲ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﭘﻨﺪاري ﻏﺮوري ﻣﻲدهﺪ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎري رﺳﻦ ﺑﺎزي ﻓﮑﺮت ﮐﺮدﻩام‬
‫ﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺁﻧﭽﻪ از اﻧﺪﻳﺸﻪ ﺑﺮ ﺟﺎن ﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺴﻲ زﻳﺮ و زﺑﺮ ﺁﻳﻢ ﺑﻨﮕﺸﺎﻳﺪ ﮔﺮﻩ‬
‫ﺑﻴﻘﺮاري ﻣﻲﮐﻨﻢ اﻣﺎ ﭼﻪ ﺳﺎزم زاﻧﮑﻪ ﻣﻦ‬
‫ﺧﺎﻟﻘﺎ ﻋﻄﺎر را ﻳﮏ ﻗﻄﺮﻩ ﺑﺨﺶ از ﺑﺤﺮ ﻗﺪس‬
‫ﺳﺮ ﻧﭙﻴﭽﻢ از درت ﮔﺮ ﺑﻨﺪ ﺑﻨﺪم ﺑﮕﺴﻠﻲ‬
‫از ﻋﺬاب ﻣﻦ اﮔﺮ ﮐﺎر ﺗﻮ ﺧﻮاهﺪ ﮔﺸﺖ راﺳﺖ‬
‫ﺑﻨﺪﻩ ﺧﺎﮎ ﺗﻮﺳﺖ و ﻣﻲداﻧﻢ ﮐﻪ دﺳﺖ اﻳﻨﺖ هﺴﺖ‬
‫ﻟﻴﮑﻦ از ﻓﻀﻞ ﺗﻮ ﺁن زﻳﺒﺪ ﮐﻪ دﺳﺘﻲ ﺑﺮ ﻧﻬﻲ‬
‫اﮔﺮ ﺑﻪ ﻣﺪت ﺟﺎوﻳﺪ ذرﻩهﺎي ﺟﻬﺎن‬
‫اﮔﺮ ﺑﻪ ﻣﺪت ﺟﺎوﻳﺪ ذرﻩهﺎي ﺟﻬﺎن‬
‫ﺻﻔﺎت ذات ﺟﻬﺎنﺁﻓﺮﻳﻦ دهﻨﺪي ﺷﺮح‬
‫ﺳﺨﻦ ﻋﺮض ﺑﻮد اﻧﺪر ﻋﺮض ﮐﺠﺎ ﮔﻨﺠﺪ‬
‫ﺧﺪاي ﭘﺎﮎ ﻗﺪﻳﻢ ازل ﮐﻪ در رﻩ او‬
‫اﮔﺮ ﺑﻮد دو ﺟﻬﺎن و اﮔﺮ ﻧﻪ ﻣﻠﮑﺖ او‬
‫ﭼﻨﺎن ﺑﻪ ذات ﺧﻮد از هﺮ دو ﮐﻮن ﻣﺴﺘﻐﻨﻲ اﺳﺖ‬
‫اﮔﺮ ﺷﻮد هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ز ﮐﺎﻓﺮان ﺗﺎرﻳﮏ‬
‫ﺑﻪ ﺟﻨﺐ او دو ﺟﻬﺎن ﻗﻄﺮﻩاي اﺳﺖ از درﻳﺎ‬
‫ﺑﺪان ﮐﻪ ﭼﺸﻤﻪي ﺣﻴﻮان ﻧﻴﺎﻓﺖ اﺳﮑﻨﺪر‬
‫زهﻲ ﮐﻤﺎل ﺧﺪاﻳﻲ ﮐﻪ ﺻﺪ هﺰار ﻋﻘﻮل‬
‫ﻣﻘﺪري ﮐﻪ هﺰاران هﺰار ﺧﻠﻖ ﻋﺠﺐ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﮑﺮد ﭼﺎر ﮔﻬﺮ هﻔﺖ ﻗﺒﻪي ﮔﺮدان‬
‫هﺰار ﮔﻮﻧﻪ ﮔﻞ ﺗﺎزﻩ روي در ﺑﺴﺘﺎن‬
‫ﮐﻪ ﮔﺸﺖ ﭼﻬﺮﻩي هﺮ ﺑﺮگ ﭼﻮن ﻧﮕﺎرﺳﺘﺎن‬
‫ﮐﻪ ﺧﺮدﻩ ﮐﺎري ﻗﺪرت هﻤﻲ ﮐﻨﺪ ﻳﺰدان‬
‫ﻣﻴﺎن ﻣﻐﺰ ﺳﺮ از ﻧﻴﺶ ﻧﻴﻢ ﭘﺸﻪ ﺳﻨﺎن‬
‫ز ﭘﺮدﻩاي ﮐﻪ ﺗﻨﺪ ﻋﻨﮑﺒﻮت ﺷﺎدروان‬
‫هﺰار اﻃﻠﺲ و اﮐﺴﻮن ز ﭘﺮدﻩ ﮐﺮد ﻋﻴﺎن‬
‫ﺷﺮاب ﻣﺨﺘﻠﻒ اﻟﻮان ﺷﻔﺎي هﺮ اﻧﺴﺎن‬
‫ز ﺧﻮن ﺳﻮﺧﺘﻪي ﺁهﻮان ﺗﺮﮐﺴﺘﺎن‬
‫ﮐﻪ هﺴﺖ ﻣﺪرﮎ اﺷﮑﺎل و ﻣﺒﺼﺮ اﻟﻮان‬
‫ﮐﻪ ﭘﺮ ﺟﻮاهﺮ ﻣﻌﻨﻲ ﺷﻮد ز ﻟﺤﻦ ﻟﺴﺎن‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ز ﺳﻮي ﻳﻤﻦ ﺑﺸﻨﻮد دم رﺣﻤﺎن‬
‫ﻓﺮاﺧﺖ ﺗﻴﻎ زﺑﺎن در ﻣﻴﺎن درج دهﺎن‬
‫وزﻳﻦ ﺣﻮاس ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ رهﻲ ﮔﺸﺎد ﺑﻪ ﺟﺎن‬
‫ﺑﻪ ﻗﺪر ﻣﺮﺗﺒﻪي ﺧﻮﻳﺶ ﺟﺎن ﻣﻌﻨﻲ دان‬
‫ﺣﻘﻴﻘﺘﺶ ﻧﺸﻨﺎﺳﻲ ﺑﻪ ﺣﺠﺖ و ﺑﺮهﺎن‬
‫ﺑﻪ ﮐﻨﻪ ﺟﺎن ﻧﺘﻮاﻧﻲ رﺳﻴﺪ ﭘﺲ ﺁﺳﺎن‬
‫ﻣﮑﻦ ﺑﻪ ﮐﻨﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ دﻋﻮي ﻋﺮﻓﺎن‬
‫ﺑﻪ وﺟﻪ راﺳﺖ ﺗﻔﮑﺮ ﮐﻨﻲ هﺰار ﻗﺮان‬
‫ﺑﺮﺁﻳﻲ از دل و ﺟﺎن و ﻓﺮوﺷﻮي ﺣﻴﺮان‬
‫ز ذات در ﮔﺬر و ﮔﺮد ﺻﻨﻊ ﮐﻦ ﺟﻮﻻن‬
‫ﮐﻪ وادﻳﻲ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺁن را ﭘﺪﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺮان‬
‫ﮐﻪ هﺴﺖ ﻧﻪ ﻓﻠﮑﺶ ﺣﻠﻘﻪي در اﻳﻮان‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻓﻬﻢ ﮐﻨﺪ ﮐﻨﻪ ﺑﺤﺮ ﺑﻲﭘﺎﻳﺎن‬
‫ﻣﻴﺎن ﺧﺎﮎ ﺑﺮﻳﺨﺖ و ازو ﻧﻴﺎﻓﺖ ﻧﺸﺎن‬
‫ﮐﻪ هﺮﭼﻪ ﻋﻘﻞ ﺗﻮ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﮐﺮد ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻨﺎن‬
‫ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ ﺑﺮ درش اﻧﮕﺸﺖ ﻋﺠﺰ ﺑﻪ دﻧﺪان‬
‫‪٤٩٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﺮ ﺁورﻳﺪ ز دودي ﮐﺒﻮد در ﺷﺶ روز‬
‫ز ﭼﻮب ﺧﺸﮏ ﺑﻪ ﺻﻨﻌﺖﮔﺮي ﺑﺮون ﺁورد‬
‫هﺰار ﻧﻘﺶ ﻋﺠﺎﻳﺐ ﻧﮕﺎﺷﺖ ﺑﺮ هﺮ ﺑﺮگ‬
‫ز روي ﺑﺮگ ﺗﻤﺎﺷﺎي ﺧﺮد ﺑﺮگ ﮐﻨﻴﺪ‬
‫ﻧﻤﻮد ﻗﺪرت او دﺷﻤﻦ ﺳﻴﻪدل را‬
‫ﺣﺒﻴﺐ ﺣﻀﺮت ﺧﻮد را ﮐﺸﻴﺪ ﺑﺮ در ﻏﺎر‬
‫ز ﮐﺮم ﭘﻴﻠﻪ ﮐﻪ اﺑﺮوي و ﭼﺸﻢ از اﻃﻠﺲ داﺷﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻧﺤﻞ وﺣﻲ ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ ﭘﺪﻳﺪ ﺁورد‬
‫هﺰار ﻧﺎﻓﻪ ﻣﺸﮑﻴﻦ ﻧﻤﻮد در ﻳﮏدم‬
‫ﺑﻪ زﻳﺮ ﭘﺮدﻩ ﺳﻴﻪ ﺟﺎﻣﻪي ﺧﻠﻴﻔﻪ ﻧﺸﺎﻧﺪ‬
‫ز راﺳﺖ و ﭼﭗ دو ﺻﺪف راﺳﺖ ﮐﺮد از ﭘﻲ ﺳﻤﻊ‬
‫ﺑﻪ دﺳﺖ ﻗﺪرت ﺧﻮد ﻧﺎﻓﻪي ﻣﺸﺎم ﮔﺸﺎد‬
‫ز ﺻﻨﻊ ﺧﻮد ﭘﺲ ﺳﻲ و دو داﻧﻪ ﻣﺮوارﻳﺪ‬
‫ﺣﻮاس را ﺷﻔﻌﻲ داد ﺳﻮي ﻣﺤﺴﻮﺳﺎت‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ واﺳﻄﻪي ﺣﺲ ز اهﻞ ﻣﻌﻨﻲ ﮔﺸﺖ‬
‫هﺰار ﺳﺎل اﮔﺮ ﻓﮑﺮ ﻣﻲﮐﻨﻲ در ﺣﺲ‬
‫ﺑﻪ ﻋﻘﻞ رﻳﺰﻩي ﺧﻮد ﭼﻮن ﺑﻪ ﮐﻨﻪ ﺣﺲ ﻧﺮﺳﻲ‬
‫ﭼﻮ ﮐﻨﻪ ﺟﺎن ﻧﺸﻨﺎﺳﻲ ﺗﻮ و ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺣﺲ‬
‫اﮔﺮ ﺗﻮ در رﻩ ﮐﻨﻪ ﺧﺪاي از ﺳﺮ ﻋﻘﻞ‬
‫ﺑﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ز ﺳﺮ ﻋﺎﺟﺰي و ﺣﻴﺮاﻧﻲ‬
‫ﭼﻮ زهﺮﻩ ﻧﻴﺴﺖ ﺗﻮ را ﮔﺮد ذات او ﮔﺸﺘﻦ‬
‫هﻼﮎ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺠﻮي و ﺑﻪ ﮔﺮد ذات ﻣﮕﺮد‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﻘﻞ ﺗﻮ ﻳﺎرد ﺑﻪ ﮔﺮد ذاﺗﻲ ﮔﺸﺖ‬
‫ﺑﺪان ﮐﻪ ﻋﻘﻞ ﺗﻮ ﻳﮏ ﻗﻄﺮﻩ اﺳﺖ و ﻗﻄﺮﻩي ﺁب‬
‫ﺑﺴﺎ ﮐﺴﺎ ﮐﻪ ز ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺸﺎن او ﮔﻢ ﺷﺪ‬
‫ﺑﺮو ﮔﺰاف ﻣﮕﻮ ﭼﻮن ﺑﻪ ﮐﻨﻪ او ﻧﺮﺳﻲ‬
‫ﺑﺒﻴﻦ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ هﺰاران ﻓﺮﺷﺘﻪاﻧﺪ ﻣﺪام‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺳﺮﺷﺘﮕﺎن ﮔﻞ و ﺁب ﮐﻲ رﺳﻨﺪ ﺑﺪان‬
‫ﮐﻪ ﺧﺎﻣﺸﻲ اﺳﺖ درﻳﻦ درد ﺟﻤﻠﻪ را درﻣﺎن‬
‫ﻋﻈﻴﻢ ﺑﺎر ﺧﺪاﻳﻲ اﺳﺖ ﺧﺎﻟﻖ ﮐﻴﻬﺎن‬
‫ﮐﻪ هﺴﺖ دﻧﻴﺎ ﺑﺮ اهﻞ دﻳﻦ ﻣﻦ زﻧﺪان‬
‫ﻣﮑﻦ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ دوزخ دﮔﺮ رهﺶ ﺳﻮزان‬
‫ﮐﻪ هﺮ ﮐﻪ ﺟﺴﺖ ز زﻧﺪان ﺑﺮﺳﺖ ﺟﺎوﻳﺪان‬
‫ﺑﻪ ﺑﻮﺳﺘﺎن ﺑﻬﺸﺘﻢ ﺑﻪ ﺧﻮشدﻟﻲ ﺑﺮﺳﺎن‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎن ﭘﺎﮎ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﻗﻄﺮﻩاي ﺑﭽﺸﺎن‬
‫ﻓﺮو ﻣﺒﻨﺪ در ﺧﻠﺪ ﮐﺎﻣﺪم ﻣﻬﻤﺎن‬
‫ﺑﻪ ﺁب ﻣﻐﻔﺮﺗﺖ ﺁﺗﺶ دﻟﻢ ﺑﻨﺸﺎن‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺒﺨﺸﻢ اي ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ و ﺑﮕﺬر از ﺁن‬
‫ﮐﻪ ﮐﺲ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﻮﻣﻴﺪ ﻣﺎﻧﺪ از ﺁن اﺣﺴﺎن‬
‫ﮐﻪ اﻳﻦ ﺳﺒﮑﺪل ﺑﻴﭽﺎرﻩ راﻳﮕﺎﻧﺴﺖ ﮔﺮان‬
‫ﺑﻪ ﻗﻬﺮ ﮐﺮدن ﻣﺎ ﺟﻤﻠﻪ ﺣﮑﻢ ﺗﻮﺳﺖ روان‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻠﮏ ﺗﻮ را از ﮔﻨﺎﻩ ﺧﻠﻖ زﻳﺎن‬
‫ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺮو اﻋﺘﻤﺎد ﻧﻴﻢ زﻣﺎن‬
‫ﺑﺮﺁورد ز ﺗﻤﻨﺎي ﺧﻮد دو ﺻﺪ ﻃﻮﻓﺎن‬
‫اﺳﻴﺮ ﻣﺎﻧﺪﻩ در ﺗﺨﺘﻪﺑﻨﺪ ﺻﺪ ﺧﺬﻻن‬
‫ﺳﻴﺎﻩ ﮐﺮدﻩ ﺳﻔﻴﺪي او هﻤﻪ دﻳﻮان‬
‫ﻧﻪ در ﻋﺒﺎدت ﺧﻮد ﺛﺎﺑﺖ و ﻧﻪ در ﻋﺼﻴﺎن‬
‫ﺑﻪ زﻳﺮ ﭘﺮدﻩ ﺳﺘﺎرﻳﺶ ﺑﺪار ﻧﻬﺎن‬
‫از ﭘﺎي دراﻓﺘﺎدم و ﺧﻮن ﺷﺪ ﺟﮕﺮ ﻣﻦ‬
‫ﻧﻪ هﺴﺖ اﻣﻴﺪم ﮐﻪ ﮐﺲ ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ‬
‫وز ﺧﺎﮎ ﺑﭙﺮﺳﻴﺪ ﻧﺸﺎن و ﺧﺒﺮ ﻣﻦ‬
‫ﭼﻪ ﺳﻮد ﮐﻪ ﻳﮏ ذرﻩ ﻧﻴﺎﺑﻨﺪ اﺛﺮ ﻣﻦ‬
‫‪٤٩٨‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﭼﻮ ﺑﻪ ﮐﻨﻪ ﺧﺪاي ﻣﻲﻧﺮﺳﻨﺪ‬
‫ﮐﻤﺎل ﻋﺰت او ﺑﻴﻦ و دم ﻣﺰن زﻧﻬﺎر‬
‫ﻣﮑﻦ ﻗﻴﺎس و ﺑﻴﻨﺪﻳﺶ و هﻮشدار و ﺑﺪاﻧﮏ‬
‫ﻣﻬﻴﻤﻨﺎ ﺻﻤﺪا ﺧﺎﺗﻢاﻟﻨﺒﻴﻴﻦ ﮔﻔﺖ‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﻪ در ﺑﻦ زﻧﺪان هﺰار ﺑﺎر ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫از ﺁن ﺳﺒﺐ ﮐﻪ ﭼﻨﺎن اﻗﺘﻀﺎ ﮐﻨﺪ در ﻋﻘﻞ‬
‫ﻣﺮا ﭼﻮ در ﺑﻦ زﻧﺪان ﻧﮑﻮ ﻧﺪاﺷﺘﻪاﻧﺪ‬
‫از ﺁن ﺷﺮاب ﮐﻪ در ﺟﺎم ﻣﺨﻠﺼﺎن رﻳﺰي‬
‫ﺗﻮ ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺑﻬﺸﺘﻲ و ﻣﻦ رﺳﻴﺪﻩ ز راﻩ‬
‫ز ﺗﻒ هﻴﺒﺖ ﺗﻮ ﺁﺗﺶ از دﻟﻢ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﺑﺴﻲ ز ﺑﻲ ﺧﺒﺮي ﺟﺮم ﮐﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ‬
‫اﻣﻴﺪ ﺑﻨﺪﻩ وﻓﺎ ﮐﻦ ﺑﻪ ﺣﻖ اﺣﺴﺎﻧﺖ‬
‫ﭼﻨﺎن ز ﺑﺎر ﮔﻨﻪ ﮔﺮدﻧﻢ ﮔﺮاﻧﺒﺎر اﺳﺖ‬
‫اﮔﺮ ﭼﻨﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺎرﻳﺖ راﺳﺖ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ‬
‫زﻳﺎن ﺧﻠﻖ ﻣﺨﻮاﻩ و ﺑﻪ ﻓﻀﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺒﺨﺶ‬
‫ﻣﻨﻢ دﻟﻲ و ﭼﻪ دل ﻧﻴﻢ ﻗﻄﺮﻩ ﺧﻮن و ﺁن ﻧﻴﺰ‬
‫ﭼﻪ ﺧﻴﺰد از دل ﭘﺮ ﺧﻮن ﻣﻦ ﮐﻪ هﺮ ﺳﺎﻋﺖ‬
‫دﻟﻲ ز دﺳﺖ در اﻓﺘﺎدﻩ در هﺰار هﻮس‬
‫ﻟﺒﺎس ﮐﺮدﻩ ﮐﺒﻮد از ﺳﻔﻴﺪ ﮐﺎري ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﻣﺬﺑﺬﺑﻲ ﺷﺪﻩ اﻧﺪر ﻣﻴﺎن ﺧﻠﻖ ﻣﺪام‬
‫ﻣﻘﺪﺳﺎ ﮔﻨﻬﻲ ﮐﺎن ﺗﻮ داﻧﻲ از ﻋﻄﺎر‬
‫اي هﻢﻧﻔﺴﺎن ﺗﺎ اﺟﻞ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻦ‬
‫اي هﻢﻧﻔﺴﺎن ﺗﺎ اﺟﻞ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻦ‬
‫رﻓﺘﻢ ﻧﻪ ﭼﻨﺎن ﮐﺎﻣﺪﻧﻢ روي ﺑﻮد ﻧﻴﺰ‬
‫ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺧﺎﮎ ﻣﻦ ﺁﻳﻴﺪ زﻣﺎﻧﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺧﺎﮎ زﻣﻴﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻏﺮﺑﺎل ﺑﺒﻴﺰﻧﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺟﺰ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺪاﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻦ‬
‫رﺳﺘﻨﺪ ﮐﻨﻮن از ﻣﻦ و از دردﺳﺮ ﻣﻦ‬
‫ﺗﺎ روز ﺷﻤﺎر اﻳﻦ هﻤﻪ ﻏﻢ در ﺷﻤﺮ ﻣﻦ‬
‫ﺑﺮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﺎراج هﻤﻪ ﺳﻴﻢ و زر ﻣﻦ‬
‫ﻧﻪ ﺷﺎم ﭘﺪﻳﺪ اﺳﺖ ﮐﻨﻮن ﻧﻪ ﺳﺤﺮ ﻣﻦ‬
‫ﺟﺰ ﺣﺴﺮت و ﺗﺸﻮﻳﺮ ز ﺧﻮاب و ز ﺧﻮر ﻣﻦ‬
‫ﭼﻮن هﻴﭻ ﻧﮑﺮدم ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﮐﺲ هﻨﺮ ﻣﻦ‬
‫ﺑﺮ ﺑﻨﺪد اﺟﻞ ﻧﻴﺰ ﺷﻤﺎ را ﮐﻤﺮ ﻣﻦ‬
‫ﺟﺎﻧﻢ ﺷﺪ و ﺑﻲﻓﺎﻳﺪﻩ ﺁﻣﺪ ﺣﺬر ﻣﻦ‬
‫ﺗﺎ روز ﻗﻴﺎﻣﺖ ﮐﻪ در ﺁﻳﺪ ز در ﻣﻦ‬
‫ﺑﻲﻣﺮﮐﺐ و ﺑﻲزاد درﻳﻐﺎ ﺳﻔﺮ ﻣﻦ‬
‫دم ﻣﻲﻧﺘﻮان زد ز رﻩ ﭘﺮﺧﻄﺮ ﻣﻦ‬
‫اﻣﺮوز ﻓﺮو رﻳﺨﺖ هﻤﻪ ﺑﺎل و ﭘﺮ ﻣﻦ‬
‫ﺗﺎﺑﻮت ﺷﺪ اﻣﺮوز ﻣﻘﺎم و ﻣﻘﺮ ﻣﻦ‬
‫اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻨﻮن زﻳﺮ زﻣﻴﻦ ﺧﺸﮏ و ﺗﺮ ﻣﻦ‬
‫ﺑﺎران درﻳﻐﺎ هﻤﻪ ﺷﺐ از زﺑﺮ ﻣﻦ‬
‫هﺮ ﺧﺎﮎ ﮐﻪ ﺷﺪ زﻳﺮ ﻗﺪم ﭘﻲ ﺳﭙﺮ ﻣﻦ‬
‫ﻣﺎﺗﻢزدﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻮد ﻧﻮﺣﻪ ﮔﺮ ﻣﻦ‬
‫ﭘﺮ ﮔﻞ ﺷﻮد از اﺷﮏ هﻤﻪ رهﮕﺬر ﻣﻦ‬
‫ﻳﮏ ذرﻩ ﺧﺒﺮ از ﻣﻦ و از ﺧﻴﺮ و ﺷﺮ ﻣﻦ‬
‫اﻣﺮوز درﻳﻎ اﺳﺖ هﻤﻪ ﻣﺎﺣﻀﺮ ﻣﻦ‬
‫ﺁن دﻳﺪﻩي ﺑﻴﻨﺎ و دل راﻩ ﺑﺮ ﻣﻦ‬
‫در ﭘﺮدﻩ ﺷﺪ ﺁواز ﺧﻮش ﭘﺮدﻩدر ﻣﻦ‬
‫از درج ﺻﺪف رﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪ ﺳﻲ ﮔﻬﺮ ﻣﻦ‬
‫هﻤﭽﻮ ﮔﻞ ﺳﺮخ ﺁن ﻟﺐ هﻤﭽﻮن ﺷﮑﺮ ﻣﻦ‬
‫ﺗﺎ ﺷﺪ ﭼﻮ ﮔﻞ زرد رخ ﭼﻮن ﻗﻤﺮ ﻣﻦ‬
‫در ﺧﺎﮎ ﻟﺤﺪ رﻳﺨﺖ هﻤﻪ ﺑﺮگ و ﺑﺮ ﻣﻦ‬
‫‪٤٩٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﻦ داﻧﻢ و ﻣﻦ ﺣﺎل ﺧﻮد اﻧﺪر ﻟﺤﺪ ﺗﻨﮓ‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ز ﻣﻦ دردﺳﺮ و رﻧﺞ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ‬
‫ﻏﻤﻬﺎي دﻟﻢ ﺑﺮ ﮐﻪ ﺷﻤﺎرم ﮐﻪ ﻧﻴﺎﻳﺪ‬
‫ﻣﻦ دﺳﺖ ﺗﻬﻲ ﺑﺎ دل ﭘﺮ درد ﺑﺮﻓﺘﻢ‬
‫در ﻧﺎز ﺑﺴﻲ ﺷﺎم و ﺳﺤﺮ ﺧﻮردم و ﺧﻔﺘﻢ‬
‫از ﺧﻮاب و ﺧﻮر ﺧﻴﺶ ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﺑﮑﻮﺷﻴﺪم و هﻢ هﻴﭻ ﻧﮑﺮدم‬
‫ﻏﺎﻓﻞ ﻣﻨﺸﻴﻨﻴﺪ ﭼﻨﻴﻦ زاﻧﮑﻪ ﻳﮑﻲ روز‬
‫ﺟﺎن در ﺣﺬر اﻓﺘﺎد وﻟﻲ وﻗﺖ ﺷﺪ ﺁﻣﺪ‬
‫ﺑﺮ ﻣﻦ هﻤﻪ درهﺎ ﭼﻮ ﻓﺮو ﺑﺴﺖ اﺟﻞ ﺳﺨﺖ‬
‫در ﺑﺎدﻳﻪ ﻣﺎﻧﺪﻳﻢ ﮐﻨﻮن ﺗﺎ ﺑﻪ ﻗﻴﺎﻣﺖ‬
‫از ﺑﺲ ﮐﻪ ﺧﻄﺮ هﺴﺖ درﻳﻦ راﻩ ﻣﺮا ﭘﻴﺶ‬
‫دي ﺗﺎزﻩ ﺗﺬروي ﺑﻪ دم اﻧﺪر ﭼﻤﻦ ﻟﻄﻒ‬
‫دي در ﻣﻘﺮ ﺟﺎﻩ ﺑﻪ ﺻﺪ ﻧﺎز ﻧﺸﺴﺘﻪ‬
‫از ﺧﻮن ﮐﻔﻨﻢ ﺗﺮ ﺷﺪ و از ﺧﺎﮎ ﺗﻨﻢ ﺧﺸﮏ‬
‫ﻣﻦ زﻳﺮ ﻟﺤﺪ ﺧﻔﺘﻪ و ﻣﻲ ﺑﺎز ﻧﻪ اﺳﺘﺪ‬
‫ﺑﺮ ﺑﺎد هﻮا ﻧﻮﺣﻪي ﻣﻦ ﻣﻲﮐﻨﺪ ﺁﻏﺎز‬
‫هﺮﮔﺎﻩ ﮐﻪ در ﻣﺎﺗﻢ و در ﻧﻮﺣﻪ ﮔﺮاﻳﺪ‬
‫ﺧﻮاهﻢ ﮐﻪ درﻳﻦ واﻗﻌﻪ از ﺑﺲ ﮐﻪ ﺑﮕﺮﻳﻨﺪ‬
‫دردا و درﻳﻐﺎ ﮐﻪ درﻳﻦ درد ﻧﺪارﻧﺪ‬
‫دردا و درﻳﻐﺎ ﮐﻪ ﺑﺴﻲ ﻣﺎﺣﻀﺮم ﺑﻮد‬
‫دردا و درﻳﻐﺎ ﮐﻪ ﻧﺪاﻧﻢ ﮐﻪ ﮐﺠﺎ ﺷﺪ‬
‫دردا و درﻳﻐﺎ ﮐﻪ ز ﺁهﻨﮓ ﻓﺮوﻣﺎﻧﺪ‬
‫دردا و درﻳﻐﺎ ﮐﻪ ﭼﻮ در ﺷﺴﺖ ﻓﺘﺎدم‬
‫دردا و درﻳﻐﺎ ﮐﻪ ﻓﺮو رﻳﺨﺖ ﺑﻪ ﺻﺪ درد‬
‫دردا و درﻳﻐﺎ ﮐﻪ ﻣﺮا ﺧﺎر ﻧﻬﺎدﻧﺪ‬
‫دردا و درﻳﻐﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺑﺎد ﺟﻬﺎنﺳﻮز‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫از دﻓﺘﺮ ﻋﻤﺮ ﺁﻳﺖ ﻋﻘﻞ و ﺑﺼﺮ ﻣﻦ‬
‫ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﻓﺮو رﻳﺨﺖ هﻤﻪ ﺧﺸﮏ و ﺗﺮ ﻣﻦ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ ﻧﮕﺮد در دل ﻣﻦ دادﮔﺮ ﻣﻦ‬
‫ﺣﻘﺎ ﮐﻪ ﻧﻴﺎﻳﺪ دو ﺟﻬﺎن در ﻧﻈﺮ ﻣﻦ‬
‫ﺧﻠﻘﻲ ﺑﺪﻳﻦ ﻃﻠﺴﻢ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﮐﺎﻧﺠﺎ ﻧﻪ اﻧﺪﮎ اﺳﺖ و ﻧﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﮐﻴﻦ وﺣﺪﺗﻲ اﺳﺖ ﻟﻴﮏ ﺑﻪ ﺗﮑﺮار ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ز ﻧﻘﺪ ﻋﻠﻢ ﻧﻤﻮدار ﺁﻣﺪﻩ‬
‫اﺑﺮي اﺳﺖ ﻋﻴﻦ ﻗﻄﺮﻩ ﺑﻪ ﺑﺎزار ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﮐﺰ ﻋﮑﺲ او دو ﮐﻮن ﭘﺮ اﻧﻮار ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﭘﺲ در ﻧﺰول‪ ،‬ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺁﺛﺎر ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﮐﺎﻧﺠﺎ ﺟﻬﺎن اﺳﺖ ﻣﺤﻮ ﺟﻬﺎﻧﺪار ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﭼﻮن ﮔﺸﺖ ﻇﺎهﺮ اﻳﻦ هﻤﻪ اﻏﻴﺎر ﺁﻣﺪﻩ‬
‫در ﺻﺪ هﺰار ﭘﺮدﻩي ﭘﻨﺪار ﺁﻣﺪﻩ‬
‫هﺠﺪﻩ هﺰار ﻋﺎﻟﻢ اﺳﺮار ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﻳﮏ ﺗﺨﻢ ﮐﺸﺘﻪ اﻳﻦ هﻤﻪ ﺑﺮﺑﺎر ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﺷﺎخ و درﺧﺖ و ﺑﺮگ ﮔﻞ و ﺧﺎر ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﺗﺎ ﺻﺪ هﺰار ﮐﺎر ز ﻳﮏ ﮐﺎر ﺁﻣﺪﻩ‬
‫وز ﻟﻄﻒ ﻗﺮب ﻳﺎﻓﺘﻪ اﻗﺮار ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﺻﺪ ﺷﻮر از ﺗﻮ در ﺗﻮ ﭘﺪﻳﺪار ﺁﻣﺪﻩ‬
‫روي ﺗﻮ ﭘﻴﺶ زﻟﻒ ﺑﻪ زﻧﻬﺎر ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﺧﻮد را ﺑﻪ زﻳﺮ ﭘﺮدﻩ ﺧﺮﻳﺪار ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﻣﻄﻠﻮب را ﮐﻪ دﻳﺪ ﻃﻠﺐ ﮐﺎر ﺁﻣﺪﻩ‬
‫هﻔﺖ ﺁﺳﻤﺎن ﻣﻘﻴﻢ ﭼﻮ ﭘﺮﮔﺎر ﺁﻣﺪﻩ‬
‫اﻳﻦ ﭼﻴﺴﺖ و ﺁن ﭼﺒﻮد در اﻇﻬﺎر ﺁﻣﺪﻩ‬
‫‪٥٠٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫دردا و درﻳﻐﺎ ﮐﻪ ﺳﺘﺮدﻧﺪ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺑﺎر‬
‫دردا و درﻳﻐﺎ ﮐﻪ هﻢ از ﺧﺸﮏ و ﺗﺮ اﻳﺎم‬
‫ﻋﻄﺎر دﻟﻲ دارد و ﺁن ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺧﻮن ﻏﺮق‬
‫ﮔﺮ ﺣﻖ ﺑﻪ دﻟﻢ ﻳﮏ ﻧﻈﺮ ﻟﻄﻒ رﺳﺎﻧﺪ‬
‫اي روي درﮐﺸﻴﺪﻩ ﺑﻪ ﺑﺎزار ﺁﻣﺪﻩ‬
‫اي روي درﮐﺸﻴﺪﻩ ﺑﻪ ﺑﺎزار ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﻏﻴﺮ ﺗﻮ هﺮﭼﻪ هﺴﺖ ﺳﺮاب و ﻧﻤﺎﻳﺶ اﺳﺖ‬
‫اﻳﻨﺠﺎ ﺣﻠﻮل ﮐﻔﺮ ﺑﻮد اﺗﺤﺎد هﻢ‬
‫ﻳﮏ ﺻﺎﻧﻊ اﺳﺖ و ﺻﻨﻊ هﺰاران هﺰار ﺑﻴﺶ‬
‫ﺑﺤﺮي اﺳﺖ ﻏﻴﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ از ﻣﻮجهﺎي ﺧﻮﻳﺶ‬
‫اﻳﻦ را ﻣﺜﺎل هﺴﺖ ﺑﻪ ﻋﻴﻨﻪ ﻳﮏ ﺁﻓﺘﺎب‬
‫دﻳﺪي ﮐﻼم ﺣﻖ‪ ،‬ﮐﻪ ﻋﻠﻲاﻟﺤﻖ ﻳﮏ اﺳﺖ و ﺑﺲ‬
‫ﺳﻨﮓ ﺳﻴﻪ ﻣﺒﻴﻦ و ﻳﻤﻴﻦ اﻟﻠﻬﺶ ﺑﺒﻴﻦ‬
‫ﻳﮏ ﻋﻴﻦ ﻣﺘﻔﻖ ﮐﻪ ﺟﺰ او ذرﻩاي ﻧﺒﻮد‬
‫ﻋﮑﺴﻲ ز زﻳﺮ ﭘﺮدﻩي وﺣﺪت ﻋﻠﻢ زدﻩ‬
‫ﺑﺮﺧﻮد ﭘﺪﻳﺪ ﮐﺮدﻩ ز ﺧﻮد ﺳﺮ ﺧﻮد دﻣﻲ‬
‫ﻳﮏ ﭘﺮﺗﻮ اوﻓﮑﻨﺪﻩ ﺟﻬﺎن ﮔﺸﺘﻪ ﭘﺮ ﭼﺮاغ‬
‫در ﺑﺎغ ﻋﺸﻖ ﻳﮏ اﺣﺪﻳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺟﻠﻮﻩ دادن ﺧﻮد ﺑﻮد ﮐﺎر ﺗﻮ‬
‫از ﻗﻬﺮ دور ﻣﺎﻧﺪﻩ و اﻧﮑﺎر ﺧﻮاﺳﺘﻪ‬
‫ﭼﻮن در دو ﮐﻮن از ﺗﻮ ﺑﺮون ﻧﻴﺴﺖ هﻴﭻ ﮐﺎر‬
‫زﻟﻒ ﺗﻮ ﭘﻴﺶ روي ﺗﻮ اﻓﺘﺎدﻩ دادﺧﻮاﻩ‬
‫ﺑﺮ ﺧﻮد ﺟﻬﺎن ﻓﺮوﺧﺘﻪ از روي ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‬
‫اي ﻇﺎهﺮ ﺗﻮ ﻋﺎﺷﻖ و ﻣﻌﺸﻮق ﺑﺎﻃﻨﺖ‬
‫اﻳﻦ ﺧﻮد ﭼﻪ ﻧﻘﻄﻪاي اﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﺮق ﻃﻮاف اوﺳﺖ‬
‫ﺁن ﮐﻴﺴﺖ و از ﮐﺠﺎﺳﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﺟﻠﻮﻩﮔﺮ ﺷﺪﻩ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫از ﮐﻔﺮ و دﻳﻦ هﺮﺁﻳﻨﻪ ﺑﻴﺰار ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ﻳﮑﻲ اﺳﺖ ﻟﻴﮏ ﺑﻪ ﺻﺪ ﺑﺎر ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﻋﻴﻦ دﮔﺮ ﻳﮑﻲ اﺳﺖ ﺳﺰاوار ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﺗﺴﺒﻴﺢ در ﺣﻤﺎﻳﺖ زﻧﺎر ﺁﻣﺪﻩ‬
‫در ﭼﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﻋﻠﻢ و ز ﮐﻔﺎر ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﭘﺲ ﭼﻮن زﻧﺎن روي ﺑﻪ دﻳﻮار ﺁﻣﺪﻩ‬
‫اﻧﻔﺎس ﺑﺮ دهﺎﻧﺶ ﭼﻮ ﻣﺴﻤﺎر ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﻲ ﻧﺼﻴﺒﻪي ﻋﻄﺎر ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﮐﻪ ﮐﺮد ﻋﺎرض ﺳﻴﻤﻴﻦ ﺗﻮ ﭼﻮ زر روزﻩ‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺎهﻲ‪ ،‬ﻣﺎهﻲ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﺮ روزﻩ‬
‫ﺳﭙﻴﺪ ﺷﺪ ﺷﮑﺮت هﻤﭽﻮ ﺷﻴﺮ در روزﻩ‬
‫ﮔﺸﺎدﻩاي ﺗﻮ ﺑﻪ ﺧﻮن دﻟﻲ ﻣﮕﺮ روزﻩ‬
‫ﻟﺒﻢ ﮔﺸﺎد ﺑﻪ ﺧﻮﻧﺎﺑﻪي ﺟﮕﺮ روزﻩ‬
‫ﺗﺒﺎﻩ ﮐﺮد ﺑﻪ ﺧﻮن ﻣﺮدم ﺑﺼﺮ روزﻩ‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎن ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﻨﮕﺸﺎد او دﮔﺮ روزﻩ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻲﺷﮑﻲ ﺑﺮود ﺣﺎﻟﻲ از ﺷﮑﺮ روزﻩ‬
‫ﮐﻪ ﮐﺲ ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﺪﻳﻦ ﺷﺎم ﺗﺎ ﺳﺤﺮ روزﻩ‬
‫ﺑﻴﺎر ﺑﻮﺳﻪ و ﺑﻴﻤﺎر ﮔﻮ ﺑﺨﻮر روزﻩ‬
‫رواﺳﺖ ﮔﺮ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ درﻳﻦ ﺳﻔﺮ روزﻩ‬
‫ﺑﻪ ﻳﮏ ﺷﮑﺮ ز ﻟﺐ ﺧﻮب دادﮔﺮ روزﻩ‬
‫ز ﺧﻮان او ﺑﮕﺸﺎدﻩ اﺳﺖ ﻗﺮص ﺧﻮر روزﻩ‬
‫ﻣﺪام در دو ﺟﻬﺎن ﮔﺸﺖ ﻧﺎﻣﻮر روزﻩ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻮ ﮐﻪ ﺷﻪ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﺑﺪﻳﻦ ﻗﺪر روزﻩ‬
‫ﻣﻴﺎن ﻋﺮش ﻣﻌﻈﻢ ز ﺧﻮاب و ﺧﻮر روزﻩ‬
‫ﻣﻮاﻓﻘﺖ را ﺑﺎ ﺷﺎﻩ ﭘﺮ هﻨﺮ روزﻩ‬
‫‪٥٠١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﻮﻳﻲ ﺑﻪ ﺟﺎن هﺮ ﮐﻪ رﺳﻴﺪﻩ ازﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ‬
‫ﮔﺮ هﺮ دو ﮐﻮن ﻣﻮج ﺑﺮﺁورد ﺻﺪ هﺰار‬
‫ﻏﻴﺮي ﭼﮕﻮﻧﻪ روي ﻧﻤﺎﻳﺪ ﭼﻮ هﺮﭼﻪ هﺴﺖ‬
‫اﻳﻦ ﺁن ﻗﻠﻨﺪر اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻣﻦ ﻳﺰﻳﺪ او‬
‫اﻳﻨﺠﺎ ﻓﻘﻴﺮ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﮕﺮﻳﺨﺘﻪ ز ﮐﻔﺮ‬
‫دﺳﺘﻢ ازﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﺷﺪﻩ زﻳﺮ ﻣﻠﺤﻔﻪ‬
‫ﺑﺮ هﺮ ﮐﻪ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﺷﺪﻩ اﻳﻦ راز ﺁﺷﮑﺎر‬
‫ﺑﺎ اﻳﻦ ﺳﺘﺎرﻩهﺎي ﭘﺮ اﺳﺮار ﭼﻮن ﻓﻠﮏ‬
‫ﻣﮑﻦ ﻣﺪار ﺑﺮاي ﻣﻦ اي ﭘﺴﺮ روز‬
‫ﻣﮑﻦ ﻣﺪار ﺑﺮاي ﻣﻦ اي ﭘﺴﺮ روز‬
‫ز ﻣﺎﻩ روزﻩ ﭼﻮ ﮐﺎهﻲ ﺷﺪ اي ﭘﺴﺮ ﻣﺎهﺖ‬
‫ﺗﻮ را ﭼﻮ از ﺷﮑﺮت ﺑﻮي ﺷﻴﺮ ﻣﻲﺁﻳﺪ‬
‫ز ﻟﻌﻞ ﭘﺮ ﻧﻤﮑﺖ ﺑﻮي ﺧﻮن هﻤﻲﺁﻳﺪ‬
‫ز روزﻩ ﺗﺎ ﺗﻮ ﻟﺐ ﭼﻮن ﺷﮑﺮ ﻓﺮوﺑﺴﺘﻲ‬
‫ز ﺑﺲ ﮐﻪ ﺟﺴﺖ ﺑﺼﺮ ﭼﻮن هﻼل روي ﺗﻮ را‬
‫دل از ﻓﺮاق ﺗﻮ در روزﻩي وﺻﺎل ﺑﻤﺎﻧﺪ‬
‫اﮔﺮ ﺳﺎل ﮐﻨﻢ ﺑﻮﺳﻪاي ﺟﻮاب دهﻲ‬
‫وﮔﺮ ﺑﻪ ﺷﺐ ﻃﻠﺒﻢ ﺑﻮﺳﻪاي ﺑﮕﻮﻳﻲ روز‬
‫ﭼﻮ ﻣﻦ ز ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﻴﻤﺎر و زار ﻣﺎﻧﺪﻩ اﺳﻴﺮ‬
‫ﭼﻮ ﺟﺎن رﻧﺞ ﮐﺶ ﻣﻦ ز هﺠﺮ در ﺳﻔﺮ اﺳﺖ‬
‫اﮔﺮﭼﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺸﺎﻳﻢ وﻟﻴﮏ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ‬
‫ﺧﺪاﻳﮕﺎن ﻓﻠﮏ ﻗﺪر ﺁﻧﮑﻪ هﺮ رﻣﻀﺎن‬
‫ﺳﻪ ﻣﺎﻩ روزﻩ ﮔﺮﻓﺖ و ز ﻧﻮر روزﻩ او‬
‫ز ﺑﻬﺮ روزﻩ ﺷﻪ ﻧﻪ ﺳﭙﺮ ﺟﺸﻨﻲ ﺳﺎﺧﺖ‬
‫ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﮐﻪ ز ﺷﻮق ﺧﺪاي ﻣﻲدارﻧﺪ‬
‫اﮔﺮﭼﻪ ﺻﺎﻳﻢ دهﺮﻧﺪ ﻟﻴﮏ ﺑﮕﺸﺎﻳﻨﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫اﮔﺮ ز هﻴﭻ ﺷﻤﺎري ﺗﻮان ﺷﻤﺮ روزﻩ‬
‫ز اﺑﺮ دﺳﺖ ﺗﻮ ﺑﮕﺸﺎد ﺑﺤﺮ و ﺑﺮ روزﻩ‬
‫ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﺧﻮن دﻟﻢ ﺧﺼﻢ ﺑﺪ ﮔﻬﺮ روزﻩ‬
‫هﻤﺎي ﭼﺘﺮ ﺗﻮ از داﻣﻦ ﻇﻔﺮ روزﻩ‬
‫هﺒﺎ ﺷﻤﺮ ﺗﻮ ﻧﻤﺎز وي و هﺪر روزﻩ‬
‫ردﻳﻒ ﮐﺮد ﺑﻪ ﻣﺪح ﺗﻮ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ روزﻩ‬
‫ﮐﻪ ﺻﺪ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﺑﺪﻳﻬﻪ ﺑﺮ روزﻩ‬
‫هﺰار ﻋﻴﺪت و ﻋﻴﺪﻳﺖ ﺑﺎد هﺮ روزﻩ‬
‫وي از ﺗﻮ هﻢ ﭘﺮ هﻢ ﺗﻬﻲ هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫هﻢ ﺑﺮ ﮐﻨﺎري از ﺟﻬﺎن هﻢ در ﻣﻴﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﺣﻴﺮان ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ در رهﺖ ﭘﻴﺮ و ﺟﻮان ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﺟﺎن ﻃﻔﻞ ﻟﺐ از ﺷﻴﺮ ﺗﺮ ﺗﻦ ﻧﺎﺗﻮان ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫داﻧﺶ ﻧﺪارﻧﺪ اﻧﺪﮐﻲ ﺑﺴﻴﺎر دان ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﺗﻮ داﻳﻤﺎ ﮔﻨﺠﻲ ﻧﻬﺎن در ﻗﻌﺮ ﺟﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﺳﺮﮔﺸﺘﻪي ﺳﻮداي ﺗﻮ ﻋﻘﻞ و روان ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﺳﺨﻦ ﮔﻮ روز و ﺷﺐ از ﺻﺪ زﺑﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﺗﺴﺒﻴﺢ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﺪ هﻤﻲ ﮐﺎي ﻏﻴﺐ دان ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﻣﺮدان ز ﺷﻮﻗﺖ ﭼﻮن زﻧﺎن ﺑﺮ رخ زﻧﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫و اﻧﺪر ﻃﻠﺒﮑﺎري ﺗﻮ ﺑﺮ ﺳﺮ دوان ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﺳﺮ ﺑﺮ ﻧﮕﻴﺮد ﻳﮏ زﻣﺎن از ﺁﺳﺘﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫در ﭘﺮدﻩهﺎي ﻋﺰﺗﻲ در ﻻﻣﮑﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫وز ﺗﻮ ﻧﺒﻮدﻩ در ﺟﻬﺎن ﮐﺲ را ﻧﺸﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﻧﻪ در ﻋﺒﺎرت ﺁﻳﺪم ﻧﻪ در ﺑﻴﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫هﻢ از ﻳﻘﻴﻦ ﺑﻴﺮون ﺑﻮد هﻢ از ﮔﻤﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﻓﺮﻋﻮن و ﻣﻮﺳﻲ را ﺑﻪ هﻢ روزي رﺳﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫‪٥٠٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﻪ روزﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ از ﺷﻔﺎﻋﺖ او‬
‫اﮔﺮﭼﻪ ﺧﺸﮏﻟﺐ اﻓﺘﺎد ﺑﺤﺮ و ﺑﺮ اﻣﺮوز‬
‫ﺣﺴﺎم ﮔﻮهﺮﻳﺖ ﻟﺐ ﺑﺒﺴﺖ و ﻧﮕﺸﺎﻳﺪ‬
‫ﭼﻮ ﺑﺎم ﻓﺘﺢ ﮔﺸﺎدي ز ﭼﺘﺮ ﻟﻌﻞ ﮔﺸﺎد‬
‫ﮐﺴﻲ ﮐﻪ ﺳﺮﮐﺸﺪ از ﻃﺎﻋﺖ ﺗﻮ ﻳﮏ ﺳﺮ ﻣﻮي‬
‫ﺧﺪاﻳﮕﺎﻧﺎ ﺷﻌﺮ ﻟﻄﻴﻒ را ﻋﻄﺎر‬
‫ﻣﻨﻢ ﮐﻪ ﺧﺘﻢ ﺳﺨﻦ ﺑﺮ ﻣﻦ اﺳﺖ و زهﺮﻩ ﮐﺮاﺳﺖ‬
‫هﻤﻴﺸﻪ ﺗﺎ ﺷﺐ و روز اﺳﺖ ﻋﻴﺪ روزي ﺑﺎد‬
‫اي ﺣﻠﻘﻪي درﮔﺎﻩ ﺗﻮ هﻔﺖ ﺁﺳﻤﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫اي ﺣﻠﻘﻪي درﮔﺎﻩ ﺗﻮ هﻔﺖ ﺁﺳﻤﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫اي از هﻮﻳﺪاﻳﻲ ﻧﻬﺎن وي از ﻧﻬﺎﻧﻲ ﺑﺲ ﻋﻴﺎن‬
‫ﭼﺮخ ﺁﺳﺘﺎن درﮔﻬﺖ ﺷﻴﺮان ﻋﺎﻟﻢ روﺑﻬﺖ‬
‫در ﮐﻨﻪ ﺗﻮ ﻋﻘﻞ و ﺑﺼﺮ هﻢ اﻋﺠﻤﻲ هﻢ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ‬
‫در وﺻﻒ ذاﺗﺖ ﺑﻲ ﺷﮑﻲ از ﺻﺪ هﺰاران ﺻﺪ ﻳﮑﻲ‬
‫در ﺟﺴﺖ و ﺟﻮﻳﺖ ﻋﻘﻞ و ﺟﺎن واﻟﻪ ﻓﺘﺎدﻩ در ﺟﻬﺎن‬
‫دل ﻏﺮﻗﻪي درﻳﺎي ﺗﻮ ﺗﻦ ﻧﻴﺰ ﻧﺎﭘﺮواي ﺗﻮ‬
‫هﺮ ﺑﻲزﺑﺎﻧﻲ ﺑﺴﺘﻪﻟﺐ ﺑﺎ رازهﺎي ﺑﻮاﻟﻌﺠﺐ‬
‫ذرات ﻋﺎﻟﻢ از ﻋﻠﻲ ﺗﺎ ﻧﻘﻄﻪي ﺗﺤﺖ اﻟﺜﺮي‬
‫ﺷﺐهﺎي ﺗﺎر و روﺷﻨﺎن ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺗﻮ ﻧﻮﺣﻪﮐﻨﺎن‬
‫ﮔﺮدون زﻧﮕﺎري ﺗﻮ ﻏﺮق هﻮاداري ﺗﻮ‬
‫ﺑﺮ درﮔﻪ ﺗﻮ ﺁﺳﻤﺎن در ﺁﺳﺘﻴﻦ ﺁوردﻩ ﺟﺎن‬
‫ﺳﻠﻄﺎن ﻋﺎﻟﻲ ﺣﻀﺮﺗﻲ ﺑﺮﺗﺮ ز ﻧﻮر و ﻇﻠﻤﺘﻲ‬
‫ﺑﺲ ﮐﺲ ﮐﻪ اﻧﺪر ﺑﺎﺧﺖ ﺟﺎن ﺗﺎ ﻳﺎﺑﺪ از ﮐﻮﻳﺖ ﻧﺸﺎن‬
‫وﺻﻔﺖ ﮐﻪ ﺟﺎن اﻓﺰاﻳﺪم ﮔﺮﭼﻪ زﺑﺎن ﺑﮕﺸﺎﻳﺪم‬
‫ﭼﻮن وﺻﻒ ﺗﻮ ﺑﻴﭽﻮن ﺑﻮد از ﺣﺪ ﻋﻘﻞ اﻓﺰون ﺑﻮد‬
‫ﭘﻴﺶ از هﻤﻪ راﻧﺪﻩ ﻗﻠﻢ ﺑﻨﻮﺷﺘﻪ ﻣﻨﺸﻮر ﮐﺮم‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫زان ﺁب در ﺁﺗﺶ ﻓﺘﺪ هﻢ در زﻣﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫زان ﺑﺮد ﻣﻮﺳﻲ اﺧﮕﺮي اﻧﺪر دهﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﺎﻣﺮدﻣﻲ ﻣﻲزد ﺳﻨﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﺗﺎ دوﺳﺘﻲ از دﺷﻤﻨﻲ ﮐﺮدي ﻧﻬﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫هﺮ روز از دﻳﻮان ﺗﻮ اﺟﺮا ﺳﺘﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﻣﺮﻏﺎن ﺟﺎن را ﺳﺎﺧﺘﻲ ﻋﺮش ﺁﺷﻴﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫وﻳﻦ داﻧﻪهﺎي در ﻧﮕﺮ در ﮐﻬﮑﺸﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﺻﺪ دﻳﺪﻩ ﺑﮕﺸﺎدﻩ ﺑﻪ هﻢ ﭼﻮن دﻳﺪﻩﺑﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ اﻧﺪازد از ﺁن دو ﺧﻮاهﺮان ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﺑﺸﮑﻔﺘﻪ در هﺮ ﮔﻮﺷﻪاي ﺻﺪ ﮔﻠﺴﺘﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫از ﻏﺎﻳﺖ ﺻﻨﻌﺘﮕﺮي ﮔﻮهﺮ ﻓﺸﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﮔﻪ ﻓﺮﻗﺪان زﻳﺒﺎ ﮐﻨﺪ ﮔﻪ ﺷﻌﺮﻳﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺎ ﺑﺮﻩ هﻢ رﺳﺘﻪ ﺷﺪ ﺷﻴﺮ ژﻳﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﮔﻪ ﺗﻴﺮ را اﻧﺪاﺧﺘﻪ اﻧﺪر ﮐﻤﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﮔﻪ دﻟﻮ ﺑﺮ ﮔﺮدون ﮐﺸﺪ ﺑﻲرﻳﺴﻤﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﺟﻮزا ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮدﻧﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﻴﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﺧﺮﭼﻨﮓ را ﭘﻴﺪا ﮐﻨﺪ ز ﺁب روان ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫از ﮔﺎو راﻳﺖ ﺑﺮﮐﺸﺪ ﭼﻮن ﮐﺎوﻳﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﺗﺎ ﺳﺮ ﺗﻮ ﺑﺴﺮاﻳﺪ او از ﺻﺪ زﺑﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﺻﺪ ﺑﺮگ ﻳﺎﺑﺪ هﺮ ﮔﻠﻲ در ﺑﻮﺳﺘﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﺑﺎ هﺶ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﺑﻌﺪ از ﺁن ﺗﺎ ﺟﺎودان ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﺗﺎ در رﺳﺪ از ﺣﻀﺮﺗﺖ ﻳﮏ ﻣﮋدﮔﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﺳﻮدي ﮐﻨﺪ داﻧﻢ ﺗﻮ را ﻧﺒﻮد زﻳﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫اﮐﻨﻮن ﺑﺒﺨﺶ اي ﻏﻴﺐ دان هﻢ راﻳﮕﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫وﻳﻦ ﺧﻔﺘﻪ ﺗﺎ ﺑﻴﺪار ﺷﺪ ﺷﺪ ﮐﺎروان ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫اي ﺑﺲ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﺮﻳﺴﺘﻢ از ﺷﺮم ﺁن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫از ﭘﺮدﻩي ﭘﻨﺪار ﺧﻮد ﺑﺎزم رهﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫‪٥٠٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻓﺮﻋﻮن ﭼﻮن ﺳﺮﮐﺶ ﺑﻮد ﮔﺮﭼﻪ در ﺁب ﺧﻮش ﻓﺘﺪ‬
‫ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﻲ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮي از ﺁﺗﺸﻲ در ﺁذري‬
‫از ﻧﻴﻢ ﭘﺸﻪ ﮐﮋدﻣﻲ‪ ،‬اﻧﮕﻴﺨﺘﻲ ﭼﻮن رﺳﺘﻤﻲ‬
‫از ﻋﻨﮑﺒﻮت ﺑﻲﺗﻨﻲ ﺑﺮ ﺳﺎﺧﺘﻲ ﭘﺮدﻩ ﺗﻨﻲ‬
‫ﺁن ﮐﺮم ﺳﺮﮔﺮدان ﺗﻮ در ﻗﻌﺮ ﺳﻨﮕﻲ زان ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮن ﺟﺎن و دل ﭘﺮداﺧﺘﻲ ﺗﻦهﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ اﻧﺪاﺧﺘﻲ‬
‫ﺑﮕﺸﺎي ﭼﺸﻢ اي دﻳﺪﻩور در ﺻﻨﻊ رب دادﮔﺮ‬
‫ﺁن ﻣﺎﻩ ﻧﻮ اﺑﺮو ﺑﻪ ﺧﻢ وﻳﻦ ﻃﺎس روي اﻧﺪر ﺷﮑﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺧﻮر ﻓﺘﺪ در ﻗﻴﺮوان ﺷﻌﺮاي ﺷﺐ ﺁرد ﺟﻬﺎن‬
‫ﺷﺐ را ز اﻧﺠﻢ ﺗﻮﺷﻪاي ﭘﺮوﻳﻦ ﭼﻮ زرﻳﻦ ﺧﻮﺷﻪاي‬
‫هﺮ ﺷﺐ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻗﺎدري ﺑﺮ ﮔﻠﺸﻦ ﻧﻴﻠﻮﻓﺮي‬
‫ﭼﻮن ﺻﻨﻊ ﺧﻮد ﭘﻴﺪا ﮐﻨﺪ ﺻﺤﻦ ﻓﻠﮏ ﺻﺤﺮا ﮐﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻃﺎق ﮔﺮدون ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ ﻋﺪل و ﮐﺮم ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺷﺪ‬
‫ﮔﻪ ﻣﺎﻩ را ﺑﮕﺪاﺧﺘﻪ در راﻩ ﻣﺎهﻲ ﺗﺎﺧﺘﻪ‬
‫ﮔﻪ ﺧﻮﺷﻪاي ﺑﻴﺮون ﮐﺸﺪ ﺗﺎ ﺁدﻣﻲ در ﺧﻮن ﮐﺸﺪ‬
‫ﻋﻘﺮب ﻧﻬﺎدﻩ ﮔﺮدﻧﺶ ﺑﮕﺸﺎدﻩ دم ﺑﺮ دﺷﻤﻨﺶ‬
‫ﭼﺸﻢ ﺗﺮازو وا ﮐﻨﺪ ﺻﺪ ﭼﺸﻤﻪ زو ﺻﺤﺮا ﮐﻨﺪ‬
‫ﮔﻪ ﺗﻦ ﺑﻪ ﺑﺎزي ﺳﺮﮐﺸﺪ ﺿﺤﺎﮐﻴﻲ ﺧﻨﺠﺮ ﮐﺸﺪ‬
‫ﺑﻠﺒﻞ ﮐﻪ ﺟﺎن اﻓﺰاﻳﺪ او دﺳﺘﺎن زﻧﺎن زان ﺁﻳﺪ او‬
‫از ﺷﻮق ﺗﻮ هﺮ ﺑﻠﺒﻠﻲ ﭼﻮن ﭘﻴﺶ ﺁرد ﻏﻠﻐﻠﻲ‬
‫ﮔﺮ زان ﺷﺮاب ﻋﺎﺷﻘﺎن ﻳﮏ ﺟﺮﻋﻪ ﺑﺮﺳﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺟﺎن‬
‫هﺴﺘﻢ رهﻴﻦ ﻧﻌﻤﺘﺖ دل ﺑﺮ اﻣﻴﺪ رﺣﻤﺘﺖ‬
‫اي ﺑﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﺎدﺷﺎ ﮔﺮ در رﻩ ﺗﻮ اﻳﻦ ﮔﺪا‬
‫ﭼﻮن ﺁﻓﺮﻳﺪي راﻳﮕﺎن ﻧﻪ ﺳﻮد ﮐﺮدي ﻧﻪ زﻳﺎن‬
‫ﻳﺎرب دل و دﻟﺪار ﺷﺪ ﺑﺎر ﮔﻨﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﺷﺪ‬
‫اول ﻧﻪ ﻧﻴﮑﻮ زﻳﺴﺘﻢ ﺟﺰ ﺣﺴﺮت اﮐﻨﻮن ﭼﻴﺴﺘﻢ‬
‫درﻣﺎﻧﺪﻩام در ﮐﺎر ﺧﻮد ﻧﻪ ﻳﺎر ﮐﺲ ﻧﻪ ﻳﺎر ﺧﻮد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫وﻳﻦ ﺧﻔﺘﻪ را ﺑﻴﺪار ﮐﻦ در زﻧﺪﮔﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﻳﺎرب ﻣﮑﺶ از ﺳﻮي ﻣﺎ ﺁن دم ﻋﻨﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﻧﻮري ز اﻧﻮار هﺪي در وي رﺳﺎن ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﮐﺎﻓﮑﻨﺪ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ رهﻢ ﺑﺎر ﮔﺮان ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﭘﺎﮐﺶ ﺑﺮاي ﻓﺮﻳﺎد رس زﻳﻦ ﺧﺎﮐﺪان ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﺑﻪ ﻣﺼﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺎن ﺷﻮ ﮐﻪ ﻣﺮد ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺎﻧﻲ‬
‫ﺗﻮ ﮔﻪ دل ﺑﺴﺘﻪي ﭼﺎهﻲ و ﮔﻪ در ﺑﻨﺪ زﻧﺪاﻧﻲ‬
‫ﺑﺮادر ﺑﺮدﻩ از ﺗﻬﻤﺖ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﭘﻴﺮ ﮐﻨﻌﺎﻧﻲ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﺻﺪ دﻳﺪﻩ در ﻳﮏ دم ﺷﻮد زان ﻧﻮر ﻧﻮراﻧﻲ‬
‫ﺗﻮ در ﺑﻨﺪ ﻗﻔﺲ ﻣﺎﻧﺪي ﭼﻪ ﺑﺎز دﺳﺖ ﺳﻠﻄﺎﻧﻲ‬
‫وﻟﻲ ﭼﻮن ﺑﻲﮐﻠﻪ ﮔﺮدي ﺑﻪ ﺑﻴﻨﻲ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻲداﻧﻲ‬
‫ز ﺧﻮﺷﻲ ﮔﻪ ﺑﻪ ﺟﻮش ﺁﻳﻲ ز ﺷﺎدي ﮔﻪ ﭘﺮ اﻓﺸﺎﻧﻲ‬
‫ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻗﻄﺮﻩاي در ﺟﻨﺐ ﺁن درﻳﺎي روﺣﺎﻧﻲ‬
‫زهﻲ ﺣﺴﺮت ﮐﻪ ﺧﻮاهﺪ دﻳﺪ ﺟﺎﻧﺖ زﻳﻦ ﺗﻦ ﺁﺳﺎﻧﻲ‬
‫ﺗﻮ ﺧﻮد را ﺑﺎ دو روزﻩ ﻋﻤﺮ هﻤﭽﻮن ﮔﻞ ﭼﻪ ﺧﻨﺪاﻧﻲ‬
‫ﻧﻪ اي ﺗﻮ هﻴﭻ ﮐﺲ ﺧﻮد را ﻣﺘﺎع ﭼﺎر ارﮐﺎﻧﻲ‬
‫از ﺁن ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﺟﺎن ﺗﻮ ﻧﻴﺎرد ﺗﺎب ﻋﺮﻳﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﻪ ﻣﺮﮐﺐ ﺑﺎز اﺳﺘﺎدي ﭼﺮا ﻣﺮﮐﺐ ﻧﻤﻲراﻧﻲ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺮﮐﺐ ﭼﻮن ﻓﺮوﻣﺎﻧﺪ ﺗﻮ ﺑﻲﻣﺮﮐﺐ ﻓﺮوﻣﺎﻧﻲ‬
‫ﺗﻮ را در راﻩ ﻳﮏ ﻳﮏ دم ﭼﻮ ﻣﻌﺮاﺟﻲ اﺳﺖ ﺳﻮي ﺣﻖ ز ﻳﮏ ﻳﮏ ﭘﺎﻳﻪاي ﺑﺮﺗﺮ ﮔﺬر ﻣﻲﮐﻦ ﭼﻮ ﺑﺘﻮاﻧﻲ‬
‫ﺳﺰد ﺧﻮد را ازﻳﻦ دوزخ ﮐﻪ ﻧﻘﺪ ﺗﻮﺳﺖ ﺑﺮهﺎﻧﻲ‬
‫ﮔﻬﻲ در ﺁﺗﺶ ﺣﺮص و ﮔﻬﻲ در ﺁب ﺷﻬﻮاﻧﻲ‬
‫زﻣﺎﻧﻲ رﺳﻦ ﺳﮓ ﻃﺒﻌﻲ زﻣﺎﻧﻲ ﺷﺮ ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ‬
‫ﻧﻪ ﻳﮏ هﻤﺪرد ﺻﺎﺣﺒﺪل ﻧﻪ ﻳﮏ هﻤﺮاز رﺑﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﮕﻮ ﺗﺎ ﭼﻮن ﮐﻨﻴﻢ ﺁﺧﺮ درﻳﻦ ﮔﻠﺨﻦ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﻲ‬
‫‪٥٠٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺟﺎن ﻣﺮا هﺸﻴﺎر ﮐﻦ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪي دﻳﺪار ﮐﻦ‬
‫در ﺷﺸﺪر ﺧﻮف و رﺟﺎ ﭼﻮن ﺟﺎن ﺷﻮد از ﺗﻦ ﺟﺪا‬
‫از ﻇﻠﻤﺖ ﺗﺤﺖ اﻟﺜﺮي ﺟﺎن ﺟﺬب ﮐﻦ ﺳﻮي ﻋﻼ‬
‫هﺮﭼﻨﺪ ﺑﻲﺑﺎﮎ رهﻢ از ﻟﻄﻒ ﮐﻦ ﭘﺎﮎ رهﻢ‬
‫ﻋﻄﺎر را در هﺮ ﻧﻔﺲ ﻓﺮﻳﺎد رس ﻟﻄﻒ ﺗﻮ ﺑﺲ‬
‫اﻻ اي ﻳﻮﺳﻒ ﻗﺪﺳﻲ ﺑﺮﺁي از ﭼﺎﻩ ﻇﻠﻤﺎﻧﻲ‬
‫اﻻ اي ﻳﻮﺳﻒ ﻗﺪﺳﻲ ﺑﺮﺁي از ﭼﺎﻩ ﻇﻠﻤﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﻪ ﮐﻨﻌﺎن ﺑﻲ ﺗﻮ واﺷﻮﻗﺎﻩ ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ‬
‫ﺗﻮ ﺧﻮش ﺑﻨﺸﺴﺘﻪ ﺑﺎ ﮔﺮﮔﻲ و ﺧﻮن ﺁﻟﻮدﻩ ﭘﻴﺮاهﻦ‬
‫ﺑﺮو ﭘﻴﺮاهﻨﻲ ﺑﻔﺮﺳﺖ از ﻣﻌﻨﻲ ﺳﻮي ﮐﻨﻌﺎن‬
‫ﺑﺮو ﺑﻨﺪ ﻗﻔﺲ ﺑﺸﮑﻦ ﮐﻪ ﺑﺎزان را ﻗﻔﺲ ﻧﺒﻮد‬
‫ﺗﻮ ﺑﺎزي و ﮐﻠﻪ داري ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻲ ﺟﻬﺎن اﮐﻨﻮن‬
‫ﭼﻮ ﺷﺪ ﻧﺎﮔﺎﻩ ﭼﺸﻤﺖ ﺑﺎز و دﻳﺪي ﺁﻧﭽﻪ داﻧﺴﺘﻲ‬
‫ﺑﺪاﻧﻲ ﮐﺎﺳﻤﺎﻧﻬﺎ و زﻣﻴﻦهﺎ ﺑﺎ ﭼﻨﺎن ﻗﺪري‬
‫ﺗﻮ ﺁﺧﺮ در ﭼﻨﻴﻦ ﭼﺎهﻲ ﭼﺮا ﺑﻨﺸﻴﻨﻲ از ﻏﻔﻠﺖ‬
‫هﺰاران ﭼﺸﻢ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﮐﺎر ﺗﻮ ﺧﻮن ﮔﺮﻳﺪ‬
‫ﺷﺪﻧﺪ اﻧﺒﺎز ﭼﺎر ارﮐﺎن ﮐﻪ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺁﻣﺪي ﭘﻴﺪا‬
‫ﭼﻮ ارﮐﺎن ﺑﺎز ﺑﺨﺸﻨﺪت ﺑﻪ اﻧﺒﺎزي ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ‬
‫ﻃﺮﻳﻖ ﺗﻮﺳﺖ راﻩ ﺷﺮع و ﺗﻦ در زﻳﺮ ﺗﻮ ﻣﺮﮐﺐ‬
‫ﺑﺮان ﻣﺮﮐﺐ ﻣﮕﺮ زﻳﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ اﻓﮑﻨﻲ ﺧﻮد را‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻢ در ﺑﻬﺸﺖ ﻧﺴﻴﻪ ﻧﺘﻮاﻧﻲ رﺳﻴﺪن ﺗﻮ‬
‫ﭼﻪ ﺧﻮاهﻲ ﮐﺮد زﻧﺪاﻧﻲ ﺑﻤﺎﻧﺪﻩ ﭘﺎي در ﻏﻔﻠﺖ‬
‫زﻣﺎﻧﻲ ﺁز دﻧﻴﺎوي زﻣﺎﻧﻲ ﺣﺮص اﻓﺰوﻧﻲ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺑﻼ ﻣﺎﻧﺪي ﻣﻴﺎن اﻳﻦ هﻤﻪ دﺷﻤﻦ‬
‫ﻣﻴﺎن ﺧﻠﻂ و ﺧﻮن ﻣﺎﻧﺪﻩ ﭼﻪ ﻣﻲﮐﻮﺷﻲ درﻳﻦ ﮔﻠﺨﻦ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫دهﺎن ﻣﺎ ﭘﺮ ﺁب ﮔﺮم و ﮐﺎر ﻣﺎ ﻣﮕﺲراﻧﻲ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﺟﺎﻧﺖ ﺷﻮد ﭘﺮ ﻧﻮر از اﻧﻮار ﻳﺰداﻧﻲ‬
‫ﮐﻪ ﺧﻮد را ﺳﻮد ﻣﻲدﻳﺪﻧﺪ در ﺑﺎزار ارزاﻧﻲ‬
‫در ﺁن ﻋﺎﻟﻢ ﺷﺪﻧﺪ ﺁزاد از درد و ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻲ‬
‫ﺷﺮي و ﺑﻴﻊ زﻳﻦﺳﺎن ﮐﻦ اﮔﺮ ﺗﻮ هﻢ از اﻳﺸﺎﻧﻲ‬
‫ﻳﮑﻲ ﻣﺴﺖ اﻧﺎاﻟﺤﻖ ﮔﺸﺖ و دﻳﮕﺮ ﻏﺮق ﺳﺒﺤﺎﻧﻲ‬
‫ﺗﻮﻳﻲ ﺁن ﭘﺮدﻩ اﻧﺪر رﻩ ﻣﮕﺮ ﮐﻴﻦ ﭘﺮدﻩ ﺑﺪراﻧﻲ‬
‫ﮐﻪ ﻧﺘﻮاﻧﻲ ﺳﻮي اﻳﻦ راز ﭘﻲﺑﺮدن ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﻲ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ در ﺑﻨﺪ هﺮﭼﻴﺰي ﮐﻪ هﺴﺘﻲ ﺑﻨﺪﻩي ﺁﻧﻲ‬
‫ﭼﺮا ﺑﺲ ﻧﺎﺧﻮﺷﺖ ﺁﻳﺪ ﮔﺮت ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻧﺎداﻧﻲ‬
‫اﮔﺮ ﻣﺸﺘﺎق ﺁن ﻣﻠﮑﻲ ﭼﺮا ﺑﺮ ﺧﻮد ﻧﻤﻲﺧﻮاﻧﻲ‬
‫ﭘﺲ از اﻧﺪﻳﺸﻪهﺎي ﺑﺪ دل و ﺟﺎن را ﭼﻪ رﻧﺠﺎﻧﻲ‬
‫وﻟﻲ ﺧﻮن ﺧﻮر ﮐﻪ ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺎر ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺎﻧﻲ‬
‫ز ﺧﻮف ﻣﺮگ ﻧﺘﻮان رﺳﺖ اﮔﺮ در ﺟﻮف ﺳﻨﺪاﻧﻲ‬
‫ﮐﻪ اﻧﺪر ﭼﺸﻢ ﻋﺰراﻳﻴﻞ ﮐﻢ از ﻳﮏ ﺳﭙﻨﺪاﻧﻲ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮدي ﺁب روي ﺧﻮﻳﺶ ﺗﺎ در ﺑﻨﺪ اﻳﻦ ﻧﺎﻧﻲ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺸﺘﻲ ﻣﺮدم دﻳﻮﻧﺪ اﻳﻦ دﻳﻮان دﻳﻮاﻧﻲ‬
‫ازﻳﻦ درﻳﺎي ﻣﻐﺮق ﺑﻮ ﮐﻪ هﻤﭽﻮ ﺧﻀﺮ ﺑﺠﻬﺎﻧﻲ‬
‫ﮐﻪ ﻳﮏ ﭼﺸﻤﺎن اﻳﻦ راهﻨﺪ رﻩ ﺑﻴﻨﺎن ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﺮو اﻧﮕﺸﺖ ﺑﺮ ﻟﺐ ﻧﻪ ﮐﻪ در اﻧﮕﺸﺖ رﺣﻤﺎﻧﻲ‬
‫ﮐﻪ دري ﮔﻢ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ از ﻣﻦ درﻳﻦ درﻳﺎي ﻇﻠﻤﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﺴﻲ اﺷﺘﺮ ﺑﺠﺴﺖ از هﺮ ﺳﻮﻳﻲ و ﺁورد ﺗﺎواﻧﻲ‬
‫دﻟﺶ از ﺣﺴﺮت اﺷﺘﺮ ﻣﻴﺎن ﺻﺪ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﺮﺁﻣﺪ ﮔﻮي ﻣﻪ ﻧﺎﮔﻪ ز روي ﭼﺮخ ﭼﻮﮔﺎﻧﻲ‬
‫از ﺁن ﺷﺎدي ﺑﺴﻲ ﺑﮕﺮﻳﺴﺖ هﻤﭽﻮن اﺑﺮ ﻧﻴﺴﺎﻧﻲ‬
‫ﮐﻪ هﻢ ﻧﻮري و ﻧﻴﮑﻮﻳﻲ و هﻢ زﻳﺒﺎ و ﺗﺎﺑﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﻪ هﺮ وﺟﻬﻲ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﻢ ﺷﺮح ﺗﻮ ﺻﺪ ﺑﺎرﻩ ﭼﻨﺪاﻧﻲ‬
‫‪٥٠٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫هﻤﻪ ﮐﺮوﺑﻴﺎن ﻋﺮش داﻳﻢ در ﺷﮑﺮ ﺧﻮردن‬
‫ﺑﺮو ﭼﻮن ﻣﺮدﻩ رﻩ ﺑﮕﺬر ز دﻧﻴﺎ و ز ﻋﻘﺒﻲ هﻢ‬
‫از ﺁن ﺑﻔﺮوﺧﺘﻨﺪ اﺻﺤﺎب دل دﻧﻴﺎ ﺑﻪ ﻣﻠﮏ دﻳﻦ‬
‫درﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮﺳﺘﻨﺪ از ﻏﻢ ﺑﻴﻬﻮدﻩي دﻧﻴﺎ‬
‫ﭼﻮ زﻳﻦ ﺑﻴﻊ و ﺷﺮي رﺳﺘﻨﺪ ﺑﺮﺳﺘﻨﺪ از ﻏﻢ دو ﺟﻬﺎن‬
‫ﭼﻨﺎن ﺑﻲﺧﻮد ﺷﺪﻧﺪ از ﺧﻮد ﮐﻪ اﻧﺪر وادي وﺣﺪت‬
‫اﮔﺮ ﺧﻮاهﻲ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﻲﺧﻮد هﻤﻪ ﭼﻴﺰي ﻳﮑﻲ ﺑﻴﻨﻲ‬
‫اﮔﺮ در ﺑﻨﺪ اﻳﻦ رازي ﺑﻪ ﮐﻠﻲ ﭘﻲ ﺑﺒﺮ از ﺧﻮد‬
‫ﭼﻮ ﺗﻮ در ﺑﻨﺪ ﺻﺪ ﭼﻴﺰي ﺧﺪا را ﺑﻨﺪﻩ ﭼﻮن ﺑﺎﺷﻲ‬
‫ﭼﻮ ﺗﻮ ﭼﻴﺰي ﻧﻤﻲداﻧﻲ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ دﺳﺘﮕﻴﺮ ﺗﻮ‬
‫ﭼﻮ ﻣﻲداﻧﻲ ﮐﻪ هﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﺗﻮاﻧﻲ ﻳﺎﻓﺖ ﻣﻠﮑﻲ ﻧﻮ‬
‫اﮔﺮ ﮐﻮهﻲ و ﮔﺮ ﮐﺎهﻲ ﻧﺨﻮاهﻲ ﻣﺎﻧﺪ در دﻧﻴﺎ‬
‫اﮔﺮ ﭼﻪ هﻴﭻ ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻴﺴﺖ از ﺧﻮﺷﻲ اﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﭼﻮ ﻣﺮگ از راﻩ ﺟﺎن ﺁﻳﺪ ﻧﻪ از راﻩ ﺣﻮاس ﺗﻮ‬
‫ﺳﭙﻨﺪ ﭼﺸﻢ ﺑﺪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﻮزي هﺮ زﻣﺎن ﺧﻮد را‬
‫ﺑﺮو راﻩ رﻳﺎﺿﺖ ﮔﻴﺮ ﺗﺎ ﮐﻲ ﭘﺮوري ﺧﻮد را‬
‫ﺑﻪ ﮔﺮد اﻳﻦ ﻋﻤﻞ داران ﻣﮕﺮد ار ﻋﻠﻢ دﻳﻦداري‬
‫ﺑﺮو ﭘﻲﺑﺮ ﭘﻲ ﺻﺪر ﺟﻬﺎن ﻧﻪ ﺗﺎ ﻣﮕﺮ ﻣﺮﮐﺐ‬
‫ﭼﻮ ﻳﻮﻧﺎن ﺁب ﺑﮕﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﺧﺎﮎ راﻩ ﻳﺜﺮب ﺷﻮ‬
‫دﻻ ﺗﺎ ﮐﻲ در ﺁوﻳﺰي ﮔﻬﺮ از ﮔﺮدن ﺧﻮﮐﺎن‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪا درﻳﻦ وادي از ﺁن ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﻣﻲﭘﻮﻳﻢ‬
‫ﺷﻨﻴﺪم ﮐﻪ اﺷﺘﺮي ﮔﻢ ﺷﺪ ز ﮐﺮدي در ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻲ‬
‫ﭼﻮ اﺷﺘﺮ را ﻧﻴﺎﻓﺖ از ﻏﻢ ﺑﺨﻔﺖ اﻧﺪر ﮐﻨﺎر رﻩ‬
‫ﺑﻪ ﺁﺧﺮ ﭼﻮن ﺑﺸﺪ ﺷﺐ او ﺑﺠﺴﺖ از ﺟﺎي دل ﭘﺮ ﻏﻢ‬
‫ﺑﻪ ﻧﻮر ﻣﺎﻩ اﺷﺘﺮ دﻳﺪ اﻧﺪر راﻩ اﺳﺘﺎدﻩ‬
‫رخ اﻧﺪر ﻣﺎﻩ روﺷﻦ ﮐﺮد و ﮔﻔﺘﺎ ﭼﻮن دهﻢ ﺷﺮﺣﺖ‬
‫ﻧﺘﺎﺑﺪ در هﺰاران ﺳﺎل ﻣﺎهﻲ ﭼﻮن ﺗﻮ در ﻋﺎﻟﻢ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻣﮕﺮ ﮔﻢﮐﺮدﻩي ﺧﻮد ﺑﺎزﻳﺎﺑﺪ ﻋﻘﻞ اﻧﺴﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﺪان اﺳﺮار اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ اﮔﺮ ﻣﺮد ﺳﺨﻦ داﻧﻲ‬
‫ﮐﻪ اﻳﻦ ﺷﻮرﻳﺪﻩ ﺧﺎﻃﺮ را ﻧﺠﺎﺗﻲ دﻩ ز ﺣﻴﺮاﻧﻲ‬
‫دﻟﺶ را ﺁﺷﮑﺎرا ﮐﻦ هﻤﻪ اﺳﺮار ﭘﻨﻬﺎﻧﻲ‬
‫ز ﮔﺮﻳﻪ ﮐﺮدﻩ ﺧﻮﻧﻴﻦ روي و ﺧﺎﮎﺁﻟﻮدﻩ ﭘﻴﺸﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﻧﻮر ﺁن ﺣﻀﺮت ﺣﻀﻮري دارش ارزاﻧﻲ‬
‫ﮐﺠﺎ زﻳﺒﺪ ز ﻓﻀﻞ ﺗﻮ ﮔﺮش ﻧﻮﻣﻴﺪ ﮔﺮداﻧﻲ‬
‫ﺷﮏ ﻧﺒﻮدي ﮐﺎن ﺳﺨﻦ ﺑﺮ ﺧﻠﻖ ﮐﻤﺘﺮ ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ را اهﻠﻴﺘﻲ ﺑﻮدي ﺗﻮ را ﺑﺮ ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﺧﻮد ﻧﮕﻮﻳﻲ ﺗﺎ ﮐﺮاﺑﺮﮔﻮﻳﻤﻲ ﮔﺮ ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﻓﻲاﻟﻤﺜﻞ در ﭘﻴﺶ اﻳﺸﺎن ﮔﺮ ﻣﻦ از ﺧﺮ ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﭘﻴﺶ او هﺮ ﺳﺎﻋﺘﻲ اﺳﺮار دﻳﮕﺮ ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺳﺨﻦ ﺑﺎ او ﺑﺴﻲ از ﻋﺮش ﺑﺮﺗﺮ ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﺗﺎ ﻣﻦ از ﺻﺪ ﻧﻮع ﺑﺎ او ﺷﺮح ﻣﻌﺒﺮ ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﺗﺎ دﻟﺶ را ﻧﺴﺨﻪي ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻘﺮر ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﺗﺎ ﻣﺜﺎل ﻋﺎﻟﻢ ﺻﻐﺮﻳﺶ از ﺑﺮ ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﺗﺎ ﻣﻴﺎن زﻧﺪﮔﻴﺶ از ﺳﺮ ﻣﺤﺸﺮ ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﺗﺎ ز ﺻﺪق ﻳﺎر ﻏﺎر و ﺣﻠﻢ ﺣﻴﺪر ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮ ﺁن دل هﻔﺖ ﮔﺮدون ﺣﻠﻘﻪي در ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﺗﺎ رﻩ ﺑﮕﺮﻳﺨﺘﻦ زﻳﻦ هﻔﺖ ﺷﺸﺪر ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﺗﺎ ز ﻧﻮر ﻓﻴﺾ درﻳﺎي ﻣﻨﻮر ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫هﺮ زﻣﺎﻧﻲ ﺻﺪ ﺳﺨﻦ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﭼﻮ ﺷﮑﺮ ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﺗﺎ ز ﺳﺮ هﻔﺖ در و ﭼﺎر ﮔﻮهﺮ ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﺗﺎ ﻋﺠﺎﻳﺐهﺎي اﻳﻦ درﻳﺎي ﻣﻨﮑﺮ ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺪو اﺳﺮار اﻳﻦ ﻣﻴﺪان اﺧﻀﺮ ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫‪٥٠٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪا درﻳﻦ وادي ﺑﺮاﻓﺮاز از ﮐﺮم ﻣﺎهﻲ‬
‫ﺣﺪﻳﺚ اﺷﺘﺮي ﮔﻢ ﮐﺮدﻩ اﻧﺪر وﺻﻒ ﮐﻲ ﮔﻨﺠﺪ‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪا ﺑﻪ ﺣﻖ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﻲداري ﺗﻮ او را دوﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎن او رﺳﺎن ﻧﻮري ﮐﻪ ﺑﺮهﺪ زﻳﻦ هﻤﻪ ﺷﺒﻬﺖ‬
‫ﺧﺪاﻳﺎ ﺟﺎﻧﻢ ﺁﻧﮕﻪ ﺧﻮاﻩ ﮐﺎﻧﺪر ﺳﺠﺪﻩﮔﻪ ﺑﺎﺷﻢ‬
‫ﭼﻮ ﺟﺎن ﺑﻨﺪﻩي ﺧﻮد را ﮐﻨﻲ ﺁزاد ازﻳﻦ زﻧﺪان‬
‫دل ﻋﻄﺎر ﻋﻤﺮي ﺷﺪ ﮐﻪ اﻣﻴﺪي هﻤﻲ دارد‬
‫ﮔﺮ ﺳﺨﻦ ﺑﺮ وﻓﻖ ﻋﻘﻞ هﺮ ﺳﺨﻨﻮر ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺳﺨﻦ ﺑﺮ وﻓﻖ ﻋﻘﻞ هﺮ ﺳﺨﻨﻮر ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫راز ﻋﺎﻟﻢ در دﻟﻢ‪ ،‬ﮔﻨﮕﻢ ز ﻧﺎاهﻠﻲ ﺧﻠﻖ‬
‫ﭼﻨﺪ ﮔﻮﻳﻲ راز دل ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ ﻣﮕﺬار و ﺑﮕﻮ‬
‫زﻳﺮﮐﺎن هﺴﺘﻨﺪ ﮐﺰ ﭘﺎﻻن ﺟﻮاﺑﻢ ﺁورﻧﺪ‬
‫ﮐﻮ ﮐﺴﻲ ﮐﺎﺳﺮار ﭼﻮن ﺑﺸﻨﻮد درﻳﺎﺑﺪ ز ﻣﻦ‬
‫ﮐﻮ ﮐﺴﻲ ﮐﺰ وهﻢ ﭘﺎي ﻋﻘﻞ ﺑﺮﺗﺮ ﻣﻲﻧﻬﺪ‬
‫ﮐﻮﮐﺴﻲ ﮐﻮ ﻋﺒﺮﻩ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد ازﻳﻦ دوزخ ﺳﺮاي‬
‫ﮐﻮ ﮐﺴﻲ ﮐﻮ هﺮﭼﻪ ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ ﻧﻪ راي ﺁرد ﺑﻪ ﺧﻮد‬
‫ﮐﻮ ﮐﺴﻲ ﮐﺰ ﺳﻴﻨﻪ ﮐﺮﺳﻲ ﮐﺮد واز دل ﻋﺮش ﺳﺎﺧﺖ‬
‫ﮐﻮ ﮐﺴﻲ ﮐﻮ در ﻣﻴﺎن زﻧﺪﮔﻲ ﻳﮏ رﻩ ﺑﻤﺮد‬
‫ﮐﻮ ﮐﺴﻲ ﮐﺰ دﻳﻦ ﭼﻮ ﺑﻮﻣﺴﻠﻢ ﺗﺒﺮ زد روز و ﺷﺐ‬
‫ﮐﻮ دﻟﻲ ﮐﺰ ﺣﻠﻘﻪي ﮔﺮدون ﺑﻪ هﻤﺖ ﺑﺮ ﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﮐﻮ ﻳﮑﻲ ﻣﻔﻠﺲ ﮐﻪ در ﺷﺸﺪر ﻓﺮوﻣﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ ﺳﺨﺖ‬
‫ﮐﻮ ﻳﮑﻲ ﮐﺰ ﻗﻌﺮ ﺻﺪ ﻇﻠﻤﺖ ﻧﻬﺪ ﻳﮏ ﮔﺎم ﭘﻴﺶ‬
‫ﮐﻮ ﻳﮑﻲ ﻃﻮﻃﻲ ﺷﮑﺮ ﭼﻴﻦ ﮐﻪ ﺗﺎ در ﭘﻴﺶ او‬
‫ﮐﻮ ﻳﮑﻲ ﮔﻮهﺮ ﺷﻨﺎس ﮔﻮهﺮ درﻳﺎي ﻋﺸﻖ‬
‫ﮐﻮ ﻳﮑﻲ ﻏﻮاص ﺗﻴﺰ اﻧﺪﻳﺸﻪي ﺑﺴﻴﺎر دان‬
‫ﮐﻮ ﻳﮑﻲ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ هﻤﭽﻮ ﮔﻮي درﻳﺎي ﻃﻠﺐ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﺎ ز دواري اﻳﻦ ﻃﺎق ﻣﺪور ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﺗﺎ ز ﻣﺸﮏ ﺗﺒﺘﻲ وز ﻋﻮد و ﻋﻨﺒﺮ ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ زﻳﺮ هﺮ ﺳﺨﻦ ﺻﺪ راز ﻣﻀﻤﺮ ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﺗﺎ ز ﻣﺮغ ﺟﺎن ﺳﺨﻦ از ﺟﺎﻧﺶ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺻﻔﺎت ﺁب ﺧﻀﺮ و ﺣﻮض ﮐﻮﺛﺮ ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﺗﺎ ﻣﻦ اﻧﺪر ﻋﻴﺪ ﮔﻪ اﷲ اﮐﺒﺮ ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ او ﺻﻔﺎت ﻧﻔﺲ ﮐﺎﻓﺮ ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﮔﻮ هﺰاران ﺷﺮح او را ﻣﻦ ز هﺮ در ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺎﻣﺮدي از ﻣﺮدان رهﺒﺮ ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫راز ﻣﺮدان ﺟﻬﺎن ﺑﺎ داﻣﻦ ﺗﺮ ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﺑﺎ ﭼﻨﺎن ﭼﻴﺰي ﮐﺠﺎ دﻳﻮان و دﻓﺘﺮ ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﺣﺎش ﷲ ﮔﺮ ﻣﻦ از اﻋﺮاض و ﺟﻮهﺮ ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻲ ﻣﻤﮑﻦ ﮐﻪ از ﺧﻮرﺷﻴﺪ اﻧﻮر ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﮔﺮ ﻣﺴﺘﻐﺮﻗﺴﺘﻲ ﺁن ﺑﻬﻢ در ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﻣﻠﮑﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻴﺴﺮ ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﻣﻦ اﻟﻒ را ﮔﺎﻩ در ﺑﻦ ﮔﺎﻩ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺗﻮ در دو ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻨﺪﻩﭘﺮور ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫ﻣﺴﺘﻤﻲ ﮔﺮ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺧﻮد را ﻣﻦ ﺑﺮاﺑﺮ ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫هﻤﭽﻮ ﻋﻴﺴﻲ ﺟﺎودان ﺧﻮد را ﻣﻄﻬﺮ ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫از ﺑﻠﻨﺪي ﺷﻌﺮ ﻓﻮق هﻔﺖ اﺧﺘﺮ ﮔﻮﻳﻤﻲ‬
‫‪٥٠٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﮐﻮ ﻳﮑﻲ ﻃﺎﻗﻲ ﮐﻪ ﺟﻔﺘﺶ ﻧﻴﺴﺖ در ﺑﺎب ﺧﺮد‬
‫ﮐﻮ ﻳﮑﻲ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺸﺎﻣﻲ ﮐﺰ ﻳﻤﻦ ﺑﻮﻳﻲ ﺷﻨﻴﺪ‬
‫ﮐﻮ ﻳﮑﻲ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ ﻃﺒﻊ راﺳﺖ ﻓﻬﻢ ﭘﺎﮎ دل‬
‫ﮐﻮ ﺳﺨﻦ داﻧﻲ ﮐﻪ او را ﻣﻨﻄﻖاﻟﻄﻴﺮ ﺁرزوﺳﺖ‬
‫ﮐﻮ ﺳﮑﻨﺪر ﺣﮑﻤﺘﻲ ﺣﮑﻤﺖﭘﮋوﻩ ﺗﺸﻨﻪدل‬
‫ﮐﻮ ﻓﺮﻳﺪوﻧﻲ ﮐﻪ ﮔﺎوان را ﮐﻨﺪ ﻗﺮﺑﺎن ﻋﻴﺪ‬
‫ﻧﻲ ﺧﻄﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﺧﻄﺎ ﮐﻮ ﻏﺎزﻳﻲ ﺷﻤﺸﻴﺮزن‬
‫ﺗﺎ ﮐﻲ از ﻧﻔﺴﻢ ﮐﻪ هﻢ ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ ﻣﺎﻧﺪ ﺷﺮح او‬
‫ﮔﺮ ﻣﻦ از ﻣﺮدان دﻳﻦ ﺁﮔﺎهﻤﻲ هﺮﮔﺰ ﮐﺠﺎ‬
‫داﻣﻦ اﻧﺪر ﭼﻴﻨﻤﻲ از ﺧﻮد اﮔﺮ هﺮ دم ﺑﺮون‬
‫ﺟﺰ ﺳﺨﻦ ﭼﻴﺰي ﻧﺪارم ﮔﺮ ﻣﺮا ﭼﻴﺰﻳﺴﺘﻲ‬
‫ﮔﺮ از ﺁن درﻳﺎي ﻣﻌﻨﻲ ﻗﻄﺮﻩاي ﺑﻮدي ﻣﺮا‬
‫در هﻮاي ﺣﻖ اﮔﺮ ﻳﮏ ذرﻩ ﻧﻮري دارﻣﻲ‬
‫ﮐﺎﺷﮑﻲ ﻣﺴﺘﻐﺮق ﺁن ﻧﻮر ﺑﻮدي ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫ﮔﺮ ﻣﻦ اﻧﺪر ﻣﻠﮏ دﻳﻦ ﮔﻨﺞ ﻗﻨﺎﻋﺖ دارﻣﻲ‬
‫ﻃﻔﻞ را هﻢ ﻣﺎﻧﺪﻩي ﺣﺮﻓﻲ و ﮔﺮﻧﻪ ﻃﻔﻠﻤﻲ‬
‫اي ﺧﺪا ﻧﻘﺼﺎن ﻣﺪﻩ در ﺟﻮهﺮ اﻳﻤﺎن ﻣﻦ‬
‫در ﺑﻘﺎ ﻋﺰت ﺗﻮ را و در ﻓﻨﺎ ﻟﺬت ﻣﺮا‬
‫ﻳﺎرب از ﻧﻔﺲ ﭘﻠﻴﺪم ﭘﺎﮎ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺧﻮﻳﺶ را‬
‫ﮔﺮ دل ﻋﻄﺎر ﭘﺴﺖ ﻧﻔﺲ ﺧﺎﮐﻲ ﻧﻴﺴﺘﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬ ‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬

‫ﺗﺮﺟﻴﻌﺎت‬
‫ﻓﺪاﮎ اﺑﻲ و اﻣﻲ اﻳﻦ ﺗﻤﺸﻲ‬
‫زهﻲ از ﻋﺮش اﻋﻠﻲ ﺑﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ‬
‫زهﻲ ﺳﻠﻄﺎن داراﻟﻤﻠﮏ اﻓﻼﮎ‬
‫زهﻲ روز ﻗﻴﺎﻣﺖ روز ﺑﺎرت‬
‫زهﻲ ﺧﺎﮎ درت ﺗﺮﻳﺎﮎ اﻋﻈﻢ‬
‫زهﻲ ﻣﻪ را رﺧﺖ ﺗﻨﻮﻳﺮ دادﻩ‬
‫دﻟﻲ ﮐﺎﻳﻴﻨﻪي اﺳﺮار ﮔﺮدد‬
‫ﻣﺎ ﻣﺴﺖ ﺷﺮاب ﺟﺎن ﻓﺰاﻳﻴﻢ‬
‫ﺳﺎﻗﻲ ﺳﺨﻦ از ﻣﻲ ﻣﻐﺎن ﮔﻔﺖ‬
‫ﺳﺎﻗﻲ ﺑﺸﮑﻦ ﺧﻤﺎر ﺟﺎن را‬
‫اي دﻟﺒﺮ ﻣﺎهﺮوي ﻃﻨﺎز‬
‫دوش از ﺳﺮ ﺧﻢ ﺻﺪا ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫زﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﮐﻪ از ﺟﻬﺎن ﭘﺮﻏﻢ‬
‫اي ﺑﻠﺒﻞ ﺧﻮﺷﻨﻮا ﻓﻐﺎن ﮐﻦ‬
‫ﮐﻲ ﺑﺎﺷﺪ ازﻳﻦ ﻧﺸﻴﺐ ﻧﻤﻨﺎﮎ‬
‫هﺮﮔﺰ ﺑﻮد اي رﻓﻴﻖ واﻻ‬
‫ﺷﻬﺮي اﺳﺖ وﺟﻮد ﺁدﻣﻲ زاد‬
‫اﻳﻦ ﺧﺎﮎ ز ﻟﻄﻒ ﻧﻮر ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫رﻓﺘﻨﺪ ﺳﺮان ﺑﻪ ﺑﺰم ﺳﻠﻄﺎن‬
‫ﺁن ﮐﻴﺴﺖ ﺑﺮ ﺁن ﺳﭙﻬﺮ اﻋﻈﻢ‬

‫‪٥٠٨‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﺮاق ﺁﻣﺪ ﻣﮕﺮ ﺑﺮ ﻋﺰم ﻋﺮﺷﻲ‬
‫ﮐﻪ ﺻﺪ ﻋﺎﻟﻢ وراي ﻋﺮش و ﻓﺮﺷﻲ‬
‫ﭼﻮ ﺳﺮ ﺑﺮ ﺧﻂ ﻧﻬﺎدﻩ اﻧﺲ و وﺣﺸﻲ‬
‫ﮐﻪ ﺧﻂ دادﻧﺪت اﻧﺲ و ﺟﺎن ﺑﻪ ﺧﻮﺷﻲ‬
‫ﺷﺪﻩ ﭼﻮن دﺣﻴﻪ اﻟﮑﻠﺐ ﻗﺮﻳﺸﻲ‬
‫از ﺁن ﺑﻲ ﺳﺎﻳﻪ داﻳﻢ ﻣﻲدرﻓﺸﻲ‬
‫ﺑﺮان ﺟﺮم دو ﻋﺎﻟﻢ را ﺑﺒﺨﺸﻲ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺮﺗﺮ ز ﻧﻪ ﻃﺎﻟﻖ ﺑﻨﻔﺸﻲ‬
‫ﮐﻪ داﻧﺪ ﺗﺎ ﭼﻪ ﻧﻮري و ﭼﻪ ﻧﻘﺸﻲ‬
‫اﻟﻲ اﻟﻤﻠﮑﻮت و اﻟﺠﺒﺮوت ﮐﻠﻪ‬
‫وز ﺁﻧﺠﺎ ﻋﺮش ﺑﺎﻻ ﺑﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﻪ ﺻﺪ ﻋﺎﻟﻢ از ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ‬
‫ﺗﻮ در ﺑﻲ ﺟﺎﻳﻲ از ﺟﺎ ﺑﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ‬
‫هﻢ از روح ﻣﻌﻠﻲ ﺑﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ‬
‫ﺗﻮ از دي و ز ﻓﺮدا ﺑﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ‬
‫ز ﻗﻌﺮ هﻔﺖ درﻳﺎ ﺑﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ‬
‫ازﻳﻦ ﻧﻪ ﻃﺸﺖ ﻣﻴﻨﺎ ﺑﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ‬
‫ز ﺁﻻ و ز ﻧﻌﻤﺎ ﺑﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ‬
‫ز اﻋﺪاد و ز اﺳﻤﺎ ﺑﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ‬
‫وراي اﻳﻦ ﺟﻬﺎن و ﺁن ﺟﻬﺎﻧﻲ‬
‫زهﻲ ﺗﺨﺖ ﺗﻮ ﻋﺮش و ﺗﺎج ﻟﻮﻻﮎ‬
‫ﻓﻠﮏ از دﺳﺖ ﻗﺪرت ﺟﺎﻣﻪ زد ﭼﺎﮎ‬
‫‪٥٠٩‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻓﺪاﮎ اﺑﻲ و اﻣﻲ اﻳﻦ ﺗﻤﺸﻲ‬
‫ﻓﺪاﮎ اﺑﻲ و اﻣﻲ اﻳﻦ ﺗﻤﺸﻲ‬
‫ﺗﻮرا ﭼﻪ ﻋﺎﻟﻢ و ﭼﻪ ﻋﺮش و ﭼﻪ ﻓﺮش‬
‫ﮐﻨﻮن روﺣﺎﻧﻴﺎن ﻋﺮش را ﺑﻴﻦ‬
‫ﺗﻮﻳﻲ ﺳﻠﻄﺎن ﻣﻄﻠﻖ در دوﻋﺎﻟﻢ‬
‫ز ﺑﺲ ﮐﺎﻣﺪ ﺑﻪ ﻧﺰدﻳﮏ ﺗﻮ ﺟﺒﺮﻳﻞ‬
‫ﭼﻮ اﻧﺪر ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺎن اوﻓﺘﺎدي‬
‫ﭼﻮ داﻳﻢ رﺣﻤﺔ ﻟﻠﻌﺎﻟﻤﻴﻨﻲ‬
‫ﻧﮕﺮدد ﻣﻄﻠﻊ ﺑﺮ ﻧﻘﺶ ﺗﻮ ﮐﺲ‬
‫ﭼﻮ ﺗﻮ ﺑﺮﺗﺮ ز اﻓﻼﮐﻲ ﺑﺠﺰ ﺣﻖ‬
‫ﻓﺴﺒﺤﺎن اﻟﺬي اﺳﺮي ﺑﻌﺒﺪﻩ‬
‫زهﻲ از ﻋﺮش اﻋﻠﻲ ﺑﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ‬
‫زهﻲ از ﻋﺮش اﻋﻠﻲ ﺑﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ‬
‫ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻢ ﻣﻦ ﮐﻪ از هﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﻢ‬
‫هﻤﻪ روﺣﺎﻧﻴﺎن ﺑﺮ ﺟﺎي ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫هﻢ از ﻋﻘﻞ ﻣﻌﻈﻢ ﭘﻴﺶ رﻓﺘﻪ‬
‫ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻧﻘﺪ اﻣﺮوزت ﮐﻪ هﺎﺗﻴﻦ‬
‫ﺑﻪ ﺧﺎﺻﻴﺖ ﺗﻮ دري ﻋﺎﻟﻢ اﻓﺮوز‬
‫ﺑﻪ ﻳﮏ دم ﭼﻮن ﮔﻬﺮ از ﻃﺸﺖ ﭘﺮ زر‬
‫ﺑﻪ ﻧﻮر ﺟﺎن ﺑﻪ ذات ﺣﻖ رﺳﻴﺪﻩ‬
‫ﺷﺪﻩ ﻣﺴﺘﻐﺮق ﻧﻮر ﻣﺴﻤﺎ‬
‫زهﻲ داﻧﺎي اﺳﺮار ﻣﻌﺎﻧﻲ‬
‫زهﻲ ﺳﻠﻄﺎن داراﻟﻤﻠﮏ اﻓﻼﮎ‬
‫زهﻲ ﺳﻠﻄﺎن داراﻟﻤﻠﮏ اﻓﻼﮎ‬
‫ﻣﺠﺮﻩ زان ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺷﺐ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮐﺸﻴﺪي از ﻋﻠﻲ ﻗﻮﺳﻲ ﺑﺮ اﻓﻼﮎ‬
‫ﺑﺪو ﺑﻨﻤﻮدﻩاي دﺳﺖ ﺗﻮ زان ﭘﺎﮎ‬
‫ﮐﻪ ﺁدم ﺑﻮد ﻳﮏ ﮐﻒ ﺧﺎﮎ ﻧﻤﻨﺎﮎ‬
‫ﺑﻤﺎﻧﺪي در ﮐﻒ او ﺁن ﮐﻒ ﺧﺎﮎ‬
‫ﺷﻮد ﭼﻮن ﻧﺎف ﺁهﻮ ﻧﺎﻓﻪي ﻧﺎﮎ‬
‫دو اﺳﺒﻪ ﮔﺮ ﺑﺘﺎزد ﻋﻘﻞ و ادراﮎ‬
‫ز ﺟﺮم ﺟﻤﻠﻪي روي زﻣﻴﻦ ﺑﺎﮎ‬
‫ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺧﻮاﻩ ﻣﻄﻠﻖ روز ﻣﺤﺸﺮ‬
‫ﺧﻼﻳﻖ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ در اﻧﺘﻈﺎرت‬
‫هﻤﻪ ﺟﺎن ﺑﺮ ﮐﻒ اﻧﺪر زﻳﻨﻬﺎرت‬
‫ﻧﺴﻮزاﻧﺪ ﺳﭙﻨﺪ روزﮔﺎرت‬
‫ﮐﻪ ﺣﻖ ﺑﻲ ﻋﻠﺘﻲ ﮐﺮد اﺧﺘﻴﺎرت‬
‫ﺑﻪ ﻣﻠﮏ ﻓﻘﺮ ﺁﻣﺪ اﻓﺘﺨﺎرت‬
‫ﮐﻪ ﭼﺮخ ﺁﻣﺪ ﻃﺒﻖهﺎي ﻧﺜﺎرت‬
‫ﮐﻪ هﺴﺖ از دﻳﺮﮔﺎهﻲ ﻃﺸﺖ دارت‬
‫ﮐﻪ از ﺧﺎﮐﻲ ﺗﻮرا ﻧﺒﻮد ﻏﺒﺎرت‬
‫ﻣﻪ و ﺧﻮرﺷﻴﺪ در ﻟﻴﻞ و ﻧﻬﺎرت‬
‫ﭼﻮ ﻻم ﻣﻨﺤﻨﻲ از دال ﻧﺎﻣﺖ‬
‫ﻃﻔﻴﻠﻲ وﺟﻮدت ﮐﻞ ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﺑﻪ هﺎروﻧﻲ ﻣﻴﺎن درﺑﺴﺘﻪ ﻣﺤﮑﻢ‬
‫ﺷﺪﻩ ﭼﻮﺑﮏ زﻧﺖ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺮﻳﻢ‬
‫وﻟﻲ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﺳﺮ از ﭘﻴﺶ ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﮐﻪ را ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻲ ﻣﺴﻠﻢ‬
‫‪٥١٠‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻗﺰح زان ﺁﺷﮑﺎرا ﺷﺪ ﮐﻪ ﻳﮏ روز‬
‫ز اول ﺣﻘﻪ ﻳﮏ ﺷﺐ ﻣﻬﺮﻩي ﻣﺎﻩ‬
‫ﺗﻮ ﺁن وﻗﺘﻲ ﻧﺒﻲاﷲ ﺑﻮدي‬
‫اﮔﺮ ﻧﻮر وﺟﻮد ﺗﻮ ﻧﺒﻮدي‬
‫ﭼﻮ ﭘﻴﺶ هﻮ زﻧﻲ هﻮﻳﻲ ﺟﮕﺮﺳﻮز‬
‫ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪ ﭼﻮ ﺧﺮ در ﮔﻞ ز ﻣﺪﺣﺖ‬
‫ﻧﺪارد هﻴﭻ ﮐﺲ ﺑﺎ ﭘﺸﺘﻲ ﺗﻮ‬
‫زهﻲ داراي ﻃﻮل و ﻋﺮض اﮐﺒﺮ‬
‫زهﻲ روز ﻗﻴﺎﻣﺖ روز ﺑﺎرت‬
‫زهﻲ روز ﻗﻴﺎﻣﺖ روز ﺑﺎرت‬
‫ﮔﻨﻪ ﮐﺎران ﺑﺮ ﺟﺎن ﺧﻮردﻩ زﻧﻬﺎر‬
‫ﮐﺠﺎ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮي داﻧﻲ ﮐﻪ ﺁن روز‬
‫ﺗﻮﻳﻲ ﻣﺨﺘﺎر ﮐﻞ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ‬
‫ﭼﻮ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺑﺎد دﻳﺪي ﻣﻠﮏ ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﺑﻪ ﺻﻮرت ﭼﺮخ از ﺁن ﻓﻮق ﺗﻮ اﻓﺘﺎد‬
‫ﻓﻠﮏ زان ﻣﻲدود ﺑﺎ ﻃﺸﺖ ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬
‫ﺑﻪ ﻓﺮاﺷﻲ از ﺁن ﻣﻲﺁﻳﺪت اﺑﺮ‬
‫ﺗﻮرا ﭼﻮن ﺣﺎرس و ﭼﻮن ﺣﺎﺟﺐ ﺁﻣﺪ‬
‫ﻓﻠﮏ ﺑﺎ ﺧﻮاﺟﮕﻲ ﺧﻮد ﻏﻼﻣﺖ‬
‫زهﻲ ﺧﺎﮎ درت ﺗﺮﻳﺎﮎ اﻋﻈﻢ‬
‫زهﻲ ﺧﺎﮎ درت ﺗﺮﻳﺎﮎ اﻋﻈﻢ‬
‫زهﻲ ﻣﻮﺳﻲ ﻋﻤﺮان ﺑﺮ در ﺗﻮ‬
‫زهﻲ درﺑﺎن ﺗﻮ ﻳﻌﻨﻲ ﮐﻪ اﻓﻼﮎ‬
‫ﺗﻮ را ﺷﻴﻄﺎن ﻣﺴﻠﻤﺎن ﮔﺸﺘﻪ ﺟﺎوﻳﺪ‬
‫اﮔﺮ ﺑﺎ ﻧﺎم ﺣﻖ ﻧﺎﻣﺖ ﻧﮕﻮﻳﻨﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺑﺠﺰ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﺧﻮد هﻴﭻ ﻣﺮهﻢ‬
‫ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻣﺮدﻣﺶ در دﻳﺪﻩ ﻣﺤﮑﻢ‬
‫از ﺁن ﺷﺪ ﺣﻠﻘﻪ وش ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﺎﺗﻢ‬
‫ﻟﺒﺎن ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻴﻠﻲ ﮐﺮد ازﻳﻦ ﻏﻢ‬
‫ﻧﻴﺎرم ﮔﻔﺖ ﻳﮏ وﺻﻒ ﺗﻤﺎﻣﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻳﮑﺴﻮ روز را ﺷﺒﮕﻴﺮ دادﻩ‬
‫ﮐﻤﺎﻟﺖ ﻋﻘﻞ را ﺗﺸﻮﻳﺮ دادﻩ‬
‫ﺷﮑﺮ ﻟﻌﻞ ﻟﺒﺖ را ﺷﻴﺮ دادﻩ‬
‫ازﻳﻦ ﻧﻪ ﺑﻢ ﻧﻮاي زﻳﺮ دادﻩ‬
‫ﺻﻔﺎﺗﺖ ﺻﺪ ﻳﮑﻲ ﺗﻘﺮﻳﺮ دادﻩ‬
‫ز ﻋﮑﺲ راي ﺗﻮ ﺗﺄﺛﻴﺮ دادﻩ‬
‫ز ﮐﻒ ﺳﺮ رﺷﺘﻪي ﺗﻘﺪﻳﺮ دادﻩ‬
‫ﻋﺬاب ﺧﻠﺪ را ﺗﺄﺧﻴﺮ دادﻩ‬
‫ﺗﻮ از زﻟﻒ ﺧﻮدش زﻧﺠﻴﺮ دادﻩ‬
‫ﺑﻪ هﻢ ﻧﺎﻣﻲ ﻧﮑﻮ ﻧﺎﻣﻢ ﮐﻦ اي ﺻﺪر‬
‫ﻏﻼم ﺧﻮاﺟﻪي اﺣﺮار ﮔﺮدد‬
‫دو ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻠﻖ ﺑﺮﺧﻮردار ﮔﺮدد‬
‫ﻋﺪم ﺁﺑﺴﺘﻦ اﺳﺮار ﮔﺮدد‬
‫ﮐﻔﻲ ﺑﺤﺮ و ﻧﻤﻲ اﻣﻄﺎر ﮔﺮدد‬
‫دﻟﻲ در ﺑﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻴﺪار ﮔﺮدد‬
‫ﮐﻪ ﻳﮏ ﺷﺒﻨﻢ دري ﺷﻬﻮار ﮔﺮدد‬
‫دﻟﻲ ﺑﻴﺪار ﻣﻌﻨﻲدار ﮔﺮدد‬
‫ﭼﻮ ﮐﺎري رﻓﺖ ﻣﺮد ﮐﺎر ﮔﺮدد‬
‫‪٥١١‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻧﻴﺎﻳﺪ ﺧﺴﺘﻪاي ﮐﻮ ﻣﻨﮑﺮت ﺷﺪ‬
‫ﻋﺪو ﮔﺮ ﺑﻨﮕﺮد در ﺗﻮ ﺑﻪ اﻧﮑﺎر‬
‫ﻧﮕﻴﻦ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ از ﻣﻬﺮ ﺗﻮ ﮔﺮدون‬
‫ﻧﮕﻴﻨﺶ ﭼﻮن ﻧﺸﺪ ﻣﻬﺮ ﻧﺒﻮت‬
‫اﮔﺮ در ﻧﻄﻖ ﺁﻳﻢ ﺗﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ‬
‫زهﻲ ﻣﻪ را رﺧﺖ ﺗﻨﻮﻳﺮ دادﻩ‬
‫زهﻲ ﻣﻪ را رﺧﺖ ﺗﻨﻮﻳﺮ دادﻩ‬
‫ﺟﻤﺎﻟﺖ ﺣﺴﻦ را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﺧﺮد ﻧﻄﻖ ﺧﻮﺷﺖ را ﮐﺎر ﺑﺴﺘﻪ‬
‫ﻋﺮوش هﺸﺖ ﺟﻨﺖ در ﻓﺮاﻗﺖ‬
‫ﭼﻮ ﺧﻮﺷﻪ دﻩ زﺑﺎن ﮔﺸﺘﻪ ﻧﻬﻢ ﭼﺮخ‬
‫ازﻳﻦ ﻃﺎق ﭼﻬﺎرم روي ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬
‫ﻗﻀﺎ دﻳﺪﻩ ﻗﺪر ﻣﺎﻳﻪ ز ﻗﺪرت‬
‫ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﺗﻮ اي ﻓﺮﻣﺎن دﻩ ﺟﺎن‬
‫دل ﻋﻄﺎر ﻣﺠﻨﻮن ﻏﻢ ﺗﻮ‬
‫ﺑﻪ هﻢ ﻧﺎﻣﻲ ﺣﻖ دارم زهﻲ ﻗﺪر‬
‫دﻟﻲ ﮐﺎﻳﻴﻨﻪي اﺳﺮار ﮔﺮدد‬
‫دﻟﻲ ﮐﺎﻳﻴﻨﻪي اﺳﺮار ﮔﺮدد‬
‫ﺗﻮﻳﻲ ﺁن ﺧﻮاﺟﻪ ﮐﺰ ﻳﮏ ﺷﺎخ ﻧﻌﺘﺖ‬
‫ﺗﻮﻳﻲ ﺁن ﻣﺮد ﮐﺰ ﻧﻮر وﺟﻮدت‬
‫ﺗﻮﻳﻲ ﺁن ﺻﺪر ﮐﺰ درﻳﺎي ﺟﻮدت‬
‫دل ﻣﻦ ﻳﺎ رﺳﻮل اﷲ ﺧﻔﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ ﮐﻢ ﮔﺮدد ز ﺑﺤﺮ ﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ‬
‫دل ﻋﻄﺎر را ﮔﺮ ﺑﺎر دادي‬
‫ﻧﮑﻮﮐﺎرا ﻣﮕﺮ ﮐﺎري ﺷﻮد ﭘﻴﺶ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺳﺮﺧﻮش ز ﻣﻲ ﮔﺮﻩ ﮔﺸﺎﻳﻴﻢ‬
‫ﻣﺎ ﻃﺎﻟﺐ ﮔﻨﺞ ﮐﻨﺠﻬﺎﻳﻴﻢ‬
‫زﻧﻬﺎر ﮔﻤﺎن ﻣﺒﺮ ﮐﻪ ﻣﺎﻳﻴﻢ‬
‫ﮔﺮ ﺟﺎن ﻃﻠﺒﺪ درﺁ درﺁﻳﻴﻢ‬
‫ﺑﺮداﺷﺘﻪ دﺳﺖ در دﻋﺎﻳﻴﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻠﺒﻞ ﻣﺴﺖ ﻣﻲ ﺳﺮاﻳﻴﻢ‬
‫روﺷﻦ ﺳﺨﻨﻲ اﺳﺖ ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ‬
‫ﺑﻲﺧﻮد ز ﺧﻮدﻳﻢ و از ﺧﺪاﻳﻴﻢ‬
‫دل ﭼﻮن ﺑﺸﻨﻴﺪ ﺗﺮﮎ ﺟﺎن ﮔﻔﺖ‬
‫از ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﮔﻮش ﻋﺎﺷﻘﺎن ﮔﻔﺖ‬
‫ﺑﺎ ﻣﺎ ﻏﻢ و ﺷﺎدي ﺟﻬﺎن ﮔﻔﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺁﻣﺪ و ﻋﻘﻞ را روان ﮔﻔﺖ‬
‫ﭘﻴﺮم ﺳﺨﻦ از ﻣﻲ ﻧﻬﺎن ﮔﻔﺖ‬
‫ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ رﻏﻢ ﺻﻮﻓﻴﺎن ﮔﻔﺖ‬
‫ﺑﻲﺧﻮد ز ﺧﻮدﻳﻢ و از ﺧﺪاﻳﻴﻢ‬
‫درﻳﺎب ﺣﻴﺎت ﺟﺎودان را‬
‫از دﺳﺖ ﻣﺪﻩ ﻣﻲ ﻣﻐﺎن را‬
‫ﺑﻔﺮوش ﺑﻪ ﺟﺮﻋﻪاي ﺟﻬﺎن را‬
‫ﺑﻲ ﻋﺸﻖ ﻣﺪار ﻋﺎﺷﻘﺎن را‬
‫از ﻟﻮح درون ﺧﻂ روان را‬
‫در ﻣﺠﻠﺲ ﺣﺸﺮ ﺻﻮﻓﻴﺎن را‬
‫‪٥١٢‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﺎ ﻣﺴﺖ ﺷﺮاب ﺟﺎن ﻓﺰاﻳﻴﻢ‬
‫ﻣﺎ ﻣﺴﺖ ﺷﺮاب ﺟﺎن ﻓﺰاﻳﻴﻢ‬
‫در ﮐﻨﺞ ﺷﺮاﺑﺨﺎﻧﻪ ﮔﻨﺠﻲ اﺳﺖ‬
‫ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ هﻮاي ﻣﻲ ﻧﺪارﻧﺪ‬
‫هﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺻﺮاﺣﻴﻲ ز ﺟﺎﻣﻲ اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﺎ ز ﻣﻲ درﺁﻳﺪ‬
‫ﺗﺎ ﻣﺎ ﮔﻞ روي دوﺳﺖ دﻳﺪﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ ﮔﻮهﺮ ﻧﻮر ذات ﭘﺎﮐﻴﻢ‬
‫ﻣﺎ ﺻﻮﻓﻲ ﺻﻔﻪي ﺻﻔﺎﻳﻴﻢ‬
‫ﺳﺎﻗﻲ ﺳﺨﻦ از ﻣﻲ ﻣﻐﺎن ﮔﻔﺖ‬
‫ﺳﺎﻗﻲ ﺳﺨﻦ از ﻣﻲ ﻣﻐﺎن ﮔﻔﺖ‬
‫ﻳﮏ ﺟﺮﻋﻪ ﻣﻲ و هﺰار ﻣﻌﻨﻲ‬
‫وز ﮔﺮدش ﺟﺎم ﺣﺴﻦ ﺳﺎﻗﻲ‬
‫ﻧﺎرﺳﺘﻪ هﻨﻮز دار ﻣﻨﺼﻮر‬
‫دوش از ﺳﺮ ﺑﻲﺧﻮدي و ﻣﺴﺘﻲ‬
‫دل ﭼﻮن ﺑﺸﻨﻴﺪ ﻧﺎم ﻣﻲ را‬
‫ﻣﺎ ﺻﻮﻓﻲ ﺻﻔﻪي ﺻﻔﺎﻳﻴﻢ‬
‫ﺳﺎﻗﻲ ﺑﺸﮑﻦ ﺧﻤﺎر ﺟﺎن را‬
‫ﺳﺎﻗﻲ ﺑﺸﮑﻦ ﺧﻤﺎر ﺟﺎن را‬
‫ﮐﻴﻦ ﻳﮏ دوﺳﻪ روز ﻋﻤﺮ ﺑﺎﻗﻲ اﺳﺖ‬
‫وان دم ﮐﻪ ﺗﻬﻲ ﺷﻮد ﺻﺮاﺣﻲ‬
‫در ﻓﺼﻞ ﺑﻬﺎر و ﻣﻮﺳﻢ ﮔﻞ‬
‫اي ﺁﻧﮑﻪ ﻧﺨﻮاﻧﺪﻩاي ﺗﻮ هﺮﮔﺰ‬
‫ﻓﺮدا ﮐﻪ ﺑﭙﺮﺳﺶ اﻧﺪر ﺁرﻧﺪ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﮔﻮﻳﻴﻢ ﺣﺪﻳﺚ اﻳﻦ ﺑﻴﺎن را‬
‫ﺑﻲﺧﻮد ز ﺧﻮدﻳﻢ و از ﺧﺪاﻳﻴﻢ‬
‫ﺑﺮﻗﻊ ز ﺟﻤﺎل ﺧﻮد ﺑﺮاﻧﺪاز‬
‫ﭼﻮن ﺟﺎم ﺟﻬﺎن ﻧﻤﺎ ﮐﻨﻢ ﺑﺎز‬
‫در ﻣﺠﻠﺲ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺟﺎﻧﺒﺎز‬
‫ﺑﺎ ﺑﻠﺒﻞ ﻋﺸﻖ ﺧﻮد هﻢ ﺁواز‬
‫ﺁهﻨﮓ ﺣﺠﺎز ﮔﻴﺮ و اهﻮاز‬
‫ﺑﺎ ﭼﻨﮓ ﺑﺴﺎز و ﭼﻨﮓ ﻣﻲﺳﺎز‬
‫ﺑﺎ ﺻﻮﻓﻲ ﺑﻲﺻﻔﺎ دﻣﻲ راز‬
‫ﺑﻲﺧﻮد ز ﺧﻮدﻳﻢ و از ﺧﺪاﻳﻴﻢ‬
‫ﺟﻮش از ﻣﻲ ﺟﺎﻧﻔﺰا ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﻧﻲ رﺳﺖ و ﺑﻪ ﺻﺪ ﻧﻮا ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﭼﻮن ﮔﻨﺞ ز ﮐﻨﺠﻬﺎ ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﮐﺎژدر ﺷﺪ و از ﻋﺼﺎ ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﻣﻲ دﻩ ﮐﻪ ز ﻣﻲ ﺻﻔﺎ ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﮔﺮد ﺗﻮ ز ﮔﺮد ﻣﺎ ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﺧﻮد را ﺷﺪ و از ﺧﺪا ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫ﺑﻲﺧﻮد ز ﺧﻮدﻳﻢ و از ﺧﺪاﻳﻴﻢ‬
‫ﺟﺴﺘﻴﻢ وﻓﺎ ﻧﺸﺪ ﻣﺴﻠﻢ‬
‫ﻣﻲ ﻧﻮش ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻠﮑﺖ ﺟﻢ‬
‫از ﺳﻴﻨﻪي ﻣﻦ ﻏﻢ ﺗﻮ ﻳﮑﺪم‬
‫‪٥١٣‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻣﺎ ﻣﺴﺖ ﺷﺮاب ﺟﺎم ﺳﺎﻗﻲ‬
‫ﻣﺎ ﺻﻮﻓﻲ ﺻﻔﻪي ﺻﻔﺎﻳﻴﻢ‬
‫اي دﻟﺒﺮ ﻣﺎهﺮوي ﻃﻨﺎز‬
‫اي دﻟﺒﺮ ﻣﺎهﺮوي ﻃﻨﺎز‬
‫ﺗﺎ دﻳﺪﻩ ز ﭘﺮﺗﻮ ﺟﻤﺎﻟﺖ‬
‫ﻣﺎ زﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﺑﻮي ﺟﺎم ﻋﺸﻘﻴﻢ‬
‫ﺑﺎ ﻃﻮﻃﻲ ﻋﻘﻞ ﺧﻮﻳﺶ هﻤﺪم‬
‫اي ﺑﻠﺒﻞ ﺧﻮش ﻧﻮا ﺳﺮودي‬
‫ﺑﺎ ﻋﻮد ﺑﺴﺎي ﻋﻮد ﻣﻲ ﺳﻮز‬
‫ﭼﻮن ﻧﻴﺴﺖ درﻳﻦ زﻣﺎﻧﻪ ﻣﺎ را‬
‫ﻣﺎ ﺻﻮﻓﻲ ﺻﻔﻪي ﺻﻔﺎﻳﻴﻢ‬
‫دوش از ﺳﺮ ﺧﻢ ﺻﺪا ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫دوش از ﺳﺮ ﺧﻢ ﺻﺪا ﺑﺮﺁﻣﺪ‬
‫زان ﺟﻮش ﺑﻪ ﮔﻮش ﺧﺎﮎ در دهﺮ‬
‫در ﺣﻮﺻﻠﻪي ﺟﻬﺎن ﻧﮕﻨﺠﺪ‬
‫ﺣﻘﺎ ﮐﻪ ز ﻗﺪرت هﻤﻮ ﺑﻮد‬
‫اي رﻧﺪ ﺷﺮابﺧﻮارﻩ اﻣﺮوز‬
‫ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﺗﻮ ﺷﺮح ﻋﺸﻖ ﮐﺮدي‬
‫ﺷﮑﺮاﻧﻪي ﺁﻧﮑﻪ ﺻﻮﻓﻲ اﻣﺮوز‬
‫ﻣﺎ ﺻﻮﻓﻲ ﺻﻔﻪي ﺻﻔﺎﻳﻴﻢ‬
‫زﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﮐﻪ از ﺟﻬﺎن ﭘﺮﻏﻢ‬
‫زﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﮐﻪ از ﺟﻬﺎن ﭘﺮﻏﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻣﻠﮑﺖ ﺟﻢ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺟﺎوﻳﺪ‬
‫اي ﺁﻧﮑﻪ ﻧﮕﺸﺘﻪ اﺳﺖ ﺧﺎﻟﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺗﺪﺑﻴﺮ دل رﻣﻴﺪﻩ ﮐﺮدم‬
‫دردم ﭼﻮ ﻃﺒﻴﺐ دﻳﺪ در دم‬
‫وان ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﺮد ﻣﺮهﻢ‬
‫ﺑﺮ ﺧﺎﮎ درش ﺷﺒﻲ ﭼﻮ ﺷﺒﻨﻢ‬
‫ﺑﺮ ﮔﻮي ﺑﻪ ﺳﺎﮐﻨﺎن ﻣﺤﺮم‬
‫ﺑﻲ ﺧﻮد ز ﺧﻮدﻳﻢ و از ﺧﺪاﻳﻴﻢ‬
‫ﻋﻴﺪ اﺳﺖ ﻧﻮاي ﻋﺎﺷﻘﺎن ﮐﻦ‬
‫ﺗﺮﮎ دل و ﺑﺮگ ﺑﻮﺳﺘﺎن ﮐﻦ‬
‫وز ﺑﺮگ ﺑﻨﻔﺸﻪ ﺳﺎﻳﺒﺎن ﮐﻦ‬
‫ﺳﺮﺧﻮش ﺷﻮ و دﺳﺖ در ﻣﻴﺎن ﮐﻦ‬
‫وز هﺮ ورﻗﻲ ﮔﻠﻲ ﻧﺸﺎن ﮐﻦ‬
‫در ﮔﻮش ﺣﺮﻳﻒ ﻧﮑﺘﻪدان ﮐﻦ‬
‫در ﻣﺠﻠﺲ ﻋﺎﺷﻘﺎن روان ﮐﻦ‬
‫ﺑﻲ ﺧﻮد ز ﺧﻮدﻳﻢ و از ﺧﺪاﻳﻴﻢ‬
‫دل ﺧﻴﻤﻪي ﺟﺎن زﻧﺪ ﺑﺮاﻓﻼﮎ‬
‫ﺑﻔﺸﺎﻧﺪ روح داﻣﻦ از ﺧﺎﮎ‬
‫در ﺣﻠﻘﻪي ﻋﺎﺷﻘﺎن زﻧﺪ ﭼﺎﮎ‬
‫اﻣﻴﺪ ﺧﻼص ازو ﭼﻮ ﺗﺮﻳﺎﮎ‬
‫ﺗﻦ ﮐﻴﺴﺖ ﻃﻔﻴﻠﻴﻲ ﺑﻪ ﻓﺘﺮاﮎ‬
‫در هﻮدج ﮐﺒﺮﻳﺎ ﺑﺮ اﻓﻼﮎ‬
‫رﻗﺎص ﭼﻮ ﺻﻮﻓﻴﺎن ﭼﺎﻻﮎ‬
‫در ﻣﺤﻔﻞ ﻗﺪﺳﻴﺎن ﻃﺮﺑﻨﺎﮎ‬
‫وز هﺴﺘﻲ و ﻧﻴﺴﺘﻲ ﺗﻦ ﭘﺎﮎ‬
‫‪٥١٤‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺑﺎزﺁ ﮐﻪ در ﺁرزوي روﻳﺖ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﻃﺒﻴﺐ درد ﺧﻮد را‬
‫ﺑﻨﻮﺷﺖ ﺑﻪ ﺧﻮن دل ﺟﻮاﺑﻲ‬
‫ﺑﻨﺸﻴﻨﻲ اﮔﺮ ﻣﺠﺎل داري‬
‫اي ﺑﻴﺪل اﮔﺮ ﺗﻮ دﺳﺖ ﻳﺎﺑﻲ‬
‫ﻣﺎ ﺻﻮﻓﻲ ﺻﻔﻪي ﺻﻔﺎﻳﻴﻢ‬
‫اي ﺑﻠﺒﻞ ﺧﻮﺷﻨﻮا ﻓﻐﺎن ﮐﻦ‬
‫اي ﺑﻠﺒﻞ ﺧﻮﺷﻨﻮا ﻓﻐﺎن ﮐﻦ‬
‫ﭼﻮن ﺳﺒﺰﻩ ز ﺧﺎﮎ ﺳﺮ ﺑﺮﺁورد‬
‫ﺑﺎﻟﺸﺖ ز ﺳﻨﺒﻞ و ﺳﻤﻦ ﺳﺎز‬
‫ﭼﻮن ﻻﻟﻪ ز ﺳﺮ ﮐﻠﻪ ﺑﻴﻨﺪاز‬
‫ﺑﺮدار ﺳﻔﻴﻨﻪي ﻏﺰل را‬
‫ﺻﺪ ﮔﻮهﺮ ﻣﻌﻨﻲ ار ﺗﻮاﻧﻲ‬
‫وان دم ﮐﻪ رﺳﻲ ﺑﻪ ﺷﻌﺮ ﻋﻄﺎر‬
‫ﻣﺎ ﺻﻮﻓﻲ ﺻﻔﻪي ﺻﻔﺎﻳﻴﻢ‬
‫ﮐﻲ ﺑﺎﺷﺪ ازﻳﻦ ﻧﺸﻴﺐ ﻧﻤﻨﺎﮎ‬
‫ﮐﻲ ﺑﺎﺷﺪ ازﻳﻦ ﻧﺸﻴﺐ ﻧﻤﻨﺎﮎ‬
‫ﺑﺴﺘﺎﻧﺪ ﻋﻘﻞ ﺟﻮهﺮ از ﺟﺎن‬
‫وﻳﻦ ﺧﻴﻤﻪي ﭼﺎر ﻃﺎق اﻳﻮان‬
‫زهﺮ اﺳﺖ ﻣﺰاج ﭼﺎر ﻋﻨﺼﺮ‬
‫ﻋﺸﻖ اﺳﺖ ﺑﺮاق ﺟﺎن درﻳﻦ راﻩ‬
‫ﺁن ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﺟﺎن ﺷﻮد ﺧﺮاﻣﺎن‬
‫ﺑﺮ ﻧﻐﻤﻪي ارﻏﻨﻮن ﺗﻮﺣﻴﺪ‬
‫دﺳﺖ اﻧﺪازان و ﭘﺎيﮐﻮﺑﺎن‬
‫از ﻧﺎم و ﻧﺸﺎن و دل ﻣﺠﺮد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﻧﻲ از ﺣﺠﺐ ﻃﺒﻴﻌﻴﺶ ﺑﺎﮎ‬
‫ﺳﺎﮐﻦ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ و ﺧﺮم اﻻﮎ‬
‫راهﻲ ﻃﻠﺒﺪ ﺑﻪ ﺳﺮ وﺣﺪت‬
‫وارﺳﺘﻪ ﺗﻮ از ﻣﻨﻲ و از ﻣﺎ‬
‫ﻓﺎرغ ز ﮐﺸﺎﮐﺶ ﺗﻤﻨﺎ‬
‫در ﺧﻮف هﻮاي ﻻ و اﻻ‬
‫ﺑﺮ ﻃﺮﻩي هﻔﺖ ﺳﻘﻒ ﻣﻴﻨﺎ‬
‫ﺑﺮ اوج ﺳﺮﻳﺮ ﭼﺮخ ﺧﻀﺮا‬
‫ﺑﻴﺮون زدﻩ رﺧﺖ دل ﺑﻪ ﺻﺤﺮا‬
‫از ﭼﺸﻢ ﺧﺮد در ﺁن ﺗﻤﺎﺷﺎ‬
‫ﺑﺎ ﻟﻤﻌﻪي ﺑﺮق ﺣﺴﻦ ﻳﮑﺘﺎ‬
‫اﻳﻤﻦ ز ﻓﻀﻮﻟﻲ ﻣﻦ و ﻣﺎ‬
‫ﺷﺒﻨﻢ ﮐﻪ ﻓﺘﺪ درون درﻳﺎ‬
‫ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺪان ﺷﺪ ﺁﻣﺪ اﻳﻨﺠﺎ‬
‫ﺁن دم ﮐﻪ ﺟﻤﺎل ﻳﺎر ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﺑﺮ ﺑﺎد ﻧﻬﺎدﻩ ﺷﻬﺮ ﺑﻨﻴﺎد‬
‫ﭼﻮن ﺑﺎد ﮔﺬﺷﺖ ﺧﺎﮎ اﺳﺘﺎد‬
‫ﺷﻬﻮت ﭼﻮ ﻋﻮام و ﺧﺸﻢ ﺟﻼد‬
‫ﺧﺮم ﺑﻮد ﺁن ﺑﻼد و ﺁزاد‬
‫ﺑﻨﻴﺎد هﻤﻪ ﺑﻪ ﺑﺎد ﺑﺮداد‬
‫ﺑﺮ ﮔﻨﺞ ازﻳﻦ ﻃﻠﺴﻢ ﺑﻴﺪاد‬
‫ﮔﻪ ﺑﺎد ﺑﻪ دﺳﺖ رﻧﺪ و ﺷﻴﺎد‬
‫وان ﻣﻬﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻋﺸﻖ هﻤﺰاد‬
‫‪٥١٥‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﻧﻲ از ﺻﻔﺖ ﺑﻬﻴﻤﻴﺶ وهﻢ‬
‫در ﻣﺮﺗﺒﻪي ﮐﻤﺎل ﮐﻠﻲ‬
‫در ﻇﻞ ﺳﺮادﻗﺎت اﻟﻔﺖ‬
‫هﺮﮔﺰ ﺑﻮد اي رﻓﻴﻖ واﻻ‬
‫هﺮﮔﺰ ﺑﻮد اي رﻓﻴﻖ واﻻ‬
‫ﻣﻦ ﺳﺎﻳﻪ ﺻﻔﺖ ﻓﺘﺎدﻩ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ‬
‫ﺗﻮ ﺑﺎز ﮔﺸﺎدﻩ ﺑﺎل هﻤﺖ‬
‫اﻓﺮاﺧﺘﻪ راﻳﺖ ﺟﻼﻟﺖ‬
‫ﺗﮑﻴﻪ زدﻩ هﻤﭽﻮ ﭘﺎدﺷﺎهﺎن‬
‫وز ﺣﺠﺮﻩي ﺗﻨﮓ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ‬
‫ﺑﺮﺑﻮد ﻧﻘﺎب ﻣﺎ ﺳﻮي اﷲ‬
‫در ﺷﻌﻠﻪي ﻧﻮر ﻋﺸﻖ ﻳﮑﺮﻧﮓ‬
‫ﺁزاد زﺑﻨﺪ اﻣﺮ ﺗﮑﻠﻴﻒ‬
‫در ﺟﺬﺑﻪي وﺻﻞ ﻳﺎر از ﺁن ﺳﺎن‬
‫ﭼﻮن ﻗﻄﺮﻩ ازﻳﻦ رﺟﻮع رﺟﻌﺖ‬
‫ﺁﻳﺎ ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﺎر و ﺑﺎر ﺑﻴﻨﻲ‬
‫ﺷﻬﺮي اﺳﺖ وﺟﻮد ﺁدﻣﻲ زاد‬
‫ﺷﻬﺮي اﺳﺖ وﺟﻮد ﺁدﻣﻲ زاد‬
‫ﺑﺎد اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺎﮎ را ﺑﺮاﻧﺪ‬
‫دل ﺧﺴﺮو ﺷﻬﺮ و ﻋﻘﻞ دﺳﺘﻮر‬
‫ﮔﺮ ﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﻣﺸﻮرت وزﻳﺮ اﺳﺖ‬
‫ور هﻴﭻ ﺑﻪ ﺿﺪ ﺁن ﺑﻮد ﮐﺎر‬
‫ﺟﺎن ﮔﻨﺞ ﻃﻠﺴﻢ ﺟﺴﻢ داﻳﻢ‬
‫ﮔﻪ ﺧﺎزم ﮔﻨﺞ اﻳﻤﻦ و ﻣﺼﻠﺢ‬
‫در ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻬﺮ ﺧﺎﺗﻢ دﻳﻦ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺷﺪ ﺷﺎﻩ و وزﻳﺮ و ﺷﺤﻨﻪ ﺁزاد‬
‫از ﮔﻔﺖ و ﺷﻨﻮد و ﺑﺎﻧﮓ و ﻓﺮﻳﺎد‬
‫هﺮ ﻳﮏ ﺑﻪ ﺑﻼد دﻳﮕﺮ اﻓﺘﺎد‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﺑﺪﻳﻦ ﻗﺪم ﻧﺸﺎن اﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ ﺧﺎﮎ ز ﻟﻄﻒ ﻧﻮر ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫واﻧﮕﺎﻩ روان ﺷﺪ از ﭼﭗ و راﺳﺖ‬
‫ﺑﺮﺗﺮ ز ﺿﻤﻴﺮ و وهﻢ داﻧﺎﺳﺖ‬
‫ﺑﺰﻣﻲ و ﺑﺴﺎط دﻳﮕﺮ ﺁراﺳﺖ‬
‫ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩي او ﭼﻮ روز ﭘﻴﺪاﺳﺖ‬
‫در ﺟﻨﺐ وﺟﻮد او ﻣﻬﻴﺎﺳﺖ‬
‫ﻣﻘﺼﻮد وﺟﻮد ﻧﻘﺶ اﺷﻴﺎﺳﺖ‬
‫ﻏﻮاص ﺑﺤﻮر دﻳﻦ و دﻧﻴﺎﺳﺖ‬
‫ﻣﻨﺠﻮق و ﻟﻮاي ﻋﺰ واﻻﺳﺖ‬
‫ﺑﺮ ﻗﺪ ﻗﺒﺎي او ﺑﻮد راﺳﺖ‬
‫هﺮﮔﺰ ﺷﻨﻮﻧﺪ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﻧﻲ‬
‫ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﺟﻨﻴﺒﻪ را ﺑﻪ درﺑﺎن‬
‫ﺑﺮدﻧﺪ ﺳﻔﺎل را ﺑﻪ ﺧﻤﺪان‬
‫ﻧﻮ ﺑﺮدﻩي ﻓﻬﻢ ﺷﺪ ﺳﺨﻨﺪان‬
‫از ﻣﺤﻮ ﺻﻔﺎت ﺻﻨﻊ ﻳﺰدان‬
‫در ﻣﻄﻠﻊ ﻧﻮر ﻗﺮب ﺟﺎﻧﺎن‬
‫ﺑﺮ روﺿﻪي وﺻﻞ اوﺳﺖ ﻏﻠﺘﺎن‬
‫ﭼﻮن ﻧﺎﻟﻪي ﻧﻴﻢ ﺧﻮاب ﻣﺴﺘﺎن‬
‫ﺗﻴﺮي ﺑﻪ ﻧﺸﺎن راﺳﺖ ﺑﻨﺸﺎن‬
‫ﻣﺸﮑﻲ ﻣﮑﻦ از ﺟﻤﺎل ﺧﻮﺑﺎن‬
‫‪٥١٦‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫ﺳﻠﻄﺎن ﭼﻮ ﺧﺰﻳﻨﻪ ﻧﻘﻞ ﻓﺮﻣﻮد‬
‫ﺷﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺮاب و ﺷﻬﺮ ﺧﺎﻟﻲ‬
‫ﻋﻤﺎل ﻣﻨﺎﺻﺐ وﻻﻳﺖ‬
‫در اﻧﺠﻤﻦ ﻣﻘﺮﺑﺎن اﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ ﺧﺎﮎ ز ﻟﻄﻒ ﻧﻮر ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﺷﺪ ﺟﺎﻧﻮري ﮐﻪ ﺁﺷﻴﺎﻧﺶ‬
‫هﺮ ﻟﺤﻈﻪ ز ﻓﻴﺾ و ﻓﻀﻞ ﺁن ﻧﻮر‬
‫ﺳﺮي ﮐﻪ ﻓﻠﮏ ﻧﺒﻮد ﻣﺤﺮم‬
‫ﻧﻘﺪي ﮐﻪ ﺧﻼﺻﻪي دو ﮐﻮن اﺳﺖ‬
‫ﻣﻄﻠﻮب ﻇﻬﻮر ﺳﺮ اﻣﺮ اﺳﺖ‬
‫درج ﮔﻬﺮ و ﮐﻨﻮز ﻏﻴﺐ اﺳﺖ‬
‫در ﮐﻮﮐﺒﻪي ﻃﻠﻮع ﺁدم‬
‫ﮐﻴﻦ وﺻﻒ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻪ رﻣﺰ ﻋﺸﺎق‬
‫ﺳﻮدازدﮔﺎن دﻳﻦ و دﻧﻴﻲ‬
‫رﻓﺘﻨﺪ ﺳﺮان ﺑﻪ ﺑﺰم ﺳﻠﻄﺎن‬
‫رﻓﺘﻨﺪ ﺳﺮان ﺑﻪ ﺑﺰم ﺳﻠﻄﺎن‬
‫رﻳﺤﺎن ﺑﻪ رﻳﺎض اﻧﺲ ﭘﻴﻮﺳﺖ‬
‫ﭘﺮوردﻩي ﻃﺒﻊ ﮔﺸﺖ ﺧﺎﻣﻮش‬
‫ﺷﺪ ﻗﻄﺮﻩ ﻣﺤﻴﻂ و ذرﻩ ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬
‫ﺁﺛﺎر ﺧﺼﺎل ﺟﺴﻢ ﮔﻢ ﺷﺪ‬
‫ﺗﺎ ﻗﻄﺮﻩي ﺷﺒﻨﻢ ﺳﺤﺮﮔﺎﻩ‬
‫در ﭘﺮدﻩي ﻧﻴﺴﺘﻲ هﻢ ﺁواز‬
‫ﭼﻮن هﻴﭻ ﻧﺸﺎن ﻧﻴﺎﺑﻲ از ﺧﻮد‬
‫ﭼﻮن ﺳﻮﺧﺖ ﺳﭙﻨﺪ ﺧﻮش ﺑﺮﺁﺳﻮد‬
‫‪TorbatJam.com‬‬
 ‫ﻓﺮﻳﺪاﻟﺪﻳﻦ ﻋﻄﺎر ﻧﻴﺸﺎﺑﻮرﯼ‬
‫ﺧﻮاﻧﺪم ﮐﻪ ﻓﻨﺎﺳﺖ ﻣﻐﺰ اﻳﻤﺎن‬
‫ﺧﻮد را ز ﺑﺮون در ﻧﻤﺎﻧﻲ‬
‫وان ﮐﻴﺴﺖ وراي هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ‬
‫وز ﺁب درو ﺑﻼد اﺣﮑﻢ‬
‫ﮐﻢ ﻧﺎم وﻟﻲ دو ﮐﻮن ازو ﮐﻢ‬
‫در ﻧﻘﺶ ﻧﮕﻴﻨﺶ اﺳﻢ اﻋﻈﻢ‬
‫در ﻧﺴﺨﻪي ﺗﻮﺳﺖ اﻳﻦ ﻟﻐﺖ ﺿﻢ‬
‫اﺳﺮار زﻣﻴﻦ و ﺁﺳﻤﺎن هﻢ‬
‫اﻓﺘﺎد دﻟﺖ زهﻲ ﻣﮑﺮم‬
‫رو رو ﮐﻪ ﺟﻬﺎن ﺷﺪت ﻣﺴﻠﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺷﺮح دهﺪ زﺑﺎن ﮔﻨﮕﻢ‬
‫ﻳﮏ ﻧﻢ ز ﺷﺮاب ﭼﺎرﮐﻮن ﻳﻢ‬
‫اﻧﻮار ﺻﻔﺎت و ذات ﻣﺒﻬﻢ‬
‫ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﻓﺘﺎدﻩ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ‬
‫"ﭘﺎﻳﺎن"‬
‫"و ﻣﻦ ا‪ ..‬اﻟﺘﻮﻓﻴﻖ"‬
‫‪٥١٧‬‬
‫دﻳﻮان ﻗﺼﺎﻳﺪ و ﻏﺰﻟﻴﺎت‬
‫در ﻧﺴﺨﻪي ﮐﻴﻤﻴﺎي ﺗﻮﺣﻴﺪ‬
‫اﻳﻦ اﺳﺖ ﺳﺨﻦ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﻲ‬
‫ﺁن ﮐﻴﺴﺖ ﺑﺮ ﺁن ﺳﭙﻬﺮ اﻋﻈﻢ‬
‫ﺁن ﮐﻴﺴﺖ ﺑﺮ ﺁن ﺳﭙﻬﺮ اﻋﻈﻢ‬
‫از ﺧﺎﮎ ﻳﮑﻲ ﺳﻮاد اﻓﺘﺪ‬
‫ﮐﻢ ﮐﺎر وﻟﻲ درو ﺟﻬﺎن ﮔﻢ‬
‫در ﻧﻮر ﺟﺒﻴﻨﺶ ﺣﺞ اﮐﺒﺮ‬
‫ﺟﺎﻳﻲ ﻣﺮو و ﺑﻪ ﺧﻮد ﻓﺮو ﺷﻮ‬
‫در ﺣﺮف ﻧﺨﺴﺖ ﺑﺎز ﻳﺎﺑﻲ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﺮ اﻳﻦ ﻣﻌﻤﺎ‬
‫ﺧﻮش ﺑﺎد ﺷﺐ و ﺧﺠﺴﺘﻪ روزت‬
‫ﮔﻨﮓ از دل درج ﺳﺮ ﺑﻪ ﻣﺴﻤﺎر‬
‫ﻳﮏ ذرﻩ ﺳﭙﻬﺮ و هﻔﺖ ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬
‫ﻋﻄﺎر ز ﺳﺮ ﻋﺸﻖ ﺑﺮ ﮔﻮي‬
‫ﺗﻮ ﻧﻮر هﻮاي ﺁن ﺟﻬﺎﻧﻲ‬
‫‪TorbatJam.com‬‬