Gabi nat inilalakad na ang prusisyong pang-noche buena

nang dumating si Basilio sa San Diego. Naabala sila sa

daan dahil nalimutan ng kutsero ang sedula nito at itoy
kinakailangang bugbugin muna ng mga guwardiya sibil.
Idinaan ang imahen ni Metusalem, ang pinakamatandang taong nabuhay sa mundo. Kasunod na
idinaan ang mga imahen ng tatlong Haring Mago.
Nakapagpaalaala kay Sinang ang itim na aring Melchor.
Itinanong kay Basilio kung nakawala na ang kanang paa
ni Bernardo Carpio na naipit sa kabundukan ng San
Mateo. Kasunod sa prusisyon ang mga batang malulngkot
sa pag-ilaw. Si San Jose naman. Kasunod naman ay mga
batang may mga parol. Nasa dulo ng prusisyon ang
Birhen.
Natapos ang prusisyon. Napuna ng mga sibil na walang
ilaw an parol ng karitela. Pinarusahan uli ng mga sibil ang
kutsroong si Sinong. Naglakad na lamang si Basilio.
Tanging bahay ni Kap. Basilio ang tila masaya sa mga
nadaraanan ni Basilio. May mga manok na pinapatay.
Nasilip ni Basilio na ang Kapitan ay nakikipag-usap sa
kura, sa alperes, at kay Simoun.. nagkakaunawaan na
tayo, G. Simuon, ani Kapitan Basilio, Tutungo tayo sa
Tiani upang tingnan ang inyong mga alahas. Nagbilin ng
isang kairel sa relo ang alperes. Isang pares na hikaw
naman ang ipinakikibili ng kura. (Bakit kaya hikaw?)
Nasabi ni Basilio s sarili na si Simuon ay may kasindaksindak na pagkatao. Ang lahat ay nakapaghahanapbuhay sa bayang ito maliban sa amin. Sa bahay ni Kap.
Tiyago ay iginagalang si Basilio, lalo na ng matandang
utusan, nang makitang tumistis ng isang maysakit si

Basilio na parang walang ano man.

Ibinigay ng mga utusan ang mga ulat. Mga kalabaw na
namatay, mga katulong na napipiit at namatay ang
matandang nagtatanod sa gubat. Nanghinayang si Basilio
nang mabatid na sa katandaan namatay ang matanda..
Ibig niyang makatistis ng tao. Ang huling balitay ukol sa
pagkadukot ng mgs tulisan kay Kab. Tales. Di nakakain
ng hapunan si Basilio.