Madrilgo ikastetxe pribatu bateko zuzendariak genero-ideologia (sic) fanatikokeria terroristatzat
jo du. Hitzak zehatz-mehatz aztertzen hasita terrorista hitzak badakigu helburu politikoak jendearen artean izulaborria sortzeko erabiltzen duena dela (zain nago noiz hasiko diren Pedro Sanchezen kontra terroristaka); fanatiko hitzak zerbaitetan sutsu sinetsirik sutsu ekiten duena esan nahi du; baina, zer da genero-ideologia hori? Ratzingerren hitzetan kreaturak kreatura izatearen kontra egindako erasoa da: ateismoak gizakia kanpoko instantzia bat gabe utzi zuen; materialismoak espiritualtasuna eragotzi zion; eta orain, genero-ideologiak, bere gorputzaren mugetatik askatu nahi du. Horrela jarrita badirudi Ratzingerrek kate horretan genero-ideologia askapen bidean azken katebegia dela. (Horren erraza balitz!) Elizaren iritziz generoa zerbait eraikia dela baieztatzea giza Jainkoaren ordenarekiko nahasmendua eta anabasa sortzea da. Elizak genero-ideologia kategoria pean pilatu ditu hainbat teoria eta ikuspuntu filosofiko. Batek zera dio, soziala den oro, diskurtsiboa da eta hizkuntzari dagokio; beste batek, feminismoak, emakumea gizonaren eranskin hutsa da, eta ez da izaki izaerara ere ailegatzen. Gizarte-arteko oro diskurtsiboa bada, generoa ere diskurtsiboa da, alegia, praktika, ohitura, teoria, tradizio, desira eta abarrek mendeetan eta mendeetan sorturiko jokatzeko modu bat. Ez dago beraz gizona eta emakumea izateko berezko ezaugarririk, denak praktikek sortuak dira. Eta zentzu horretan ideologikoak dira, eta segur aski, boteretsuenen beharrei erantzuten diete. Eta hortxe egiten dio mina Elizari, haiek genero-ideologia deitutako horrek haien diren boteretsuen ikuspuntuari min egiten diola, eta geratzen zitzaien azken eremu ongi ezarria, gizon ala emakumeen arteko dikotomia, apurtzera etorri dela. Eliza kezkaturik dago, baina eliza kezkaturik egoteak Kameliaren Maitaleen Elkartea kezkaturik egotea bezala egiten zait zorionez. Eta horrek ez du esan nahi jainko batzuen beharra aldarrikatzen ez dudanik.