SON OF HEAVEN

Anak ng Langit
Mula sa Wikipedia, ang libreng encyclopedia

Ang Anak ng Langit ay isang titulo ng Haring Wu ng Zhou, at ng mga soberanya ng Tsina pagkatapos.
Ang Anak ng Langit (Intsik: ; pinyin: Tinz) ay isang imperyong pamagat na nagmumula sa mga sinaunang emperador ng Chinese na Han,
na itinatag sa doktrinang pampulitika ng Mandate of Heaven. Pagkatapos ay pinagtibay ito ng ibang mga monarka sa Silangan ng Asia upang
bigyang-katwiran ang kanilang panuntunan. Ang Anak ng Langit ay isang superyor na pangkalahatang emperador na namamahala ng mga tianxia
na binubuo ng "lahat sa ilalim ng langit" na nagta-translate mula sa sinaunang Tsino sa Ingles bilang "pinuno ng buong uniberso" o ang "pinuno
ng buong mundo." ay sinasabing literal lamang sa Tsina at Hapon, at ang mga monarka ng Tsino at Hapon ay tinukoy bilang isang demigod,
diyos o "buhay na Diyos" na pinili ng sinaunang mga diyos ng Tsina.

Kasaysayan [i-edit]
Ang pamagat na Anak ng Langit ay nagmumula sa Mandate of Heaven, na nilikha ng mga monarko ng dinastiyang Zhou upang bigyang-katwiran
ang paglipol sa dinastiyang Shang. Ipinahayag nila na binawi ng Langit ang utos mula sa Shang at ibinigay ito sa Zhou sa pagganti para sa Shang
katiwalian at misrule. Ibinigay ng langit ang utos sa sinuman ang pinakamahusay na magkasya upang mamuno. Ang titulo ay ginanap ang
emperador na responsable sa kasaganaan at seguridad ng kanyang mga tao sa pamamagitan ng pagbabanta ng pagkawala ng utos. [2]

Ang Emperador ng Hapon ay pinasiyahan bilang banal na inapo ng diyosang araw na Amaterasu.
Ang sinaunang Han Chinese imperial title ng tianzi () ay pinamunuan ng Emperador ng Japan noong panahon ng Asuka. [3] Nagpadala ang
Japan ng mga diplomatikong misyon sa Tsina, pagkatapos ay sa ilalim ng panuntunan ng dinastiyang Sui, na bumubuo ng kultura at komersyal na
ugnayan. [4] Binubuo ng estado ng Yamato ang kanilang pamahalaan pagkatapos ng burukrasya ng imperyal ng Confucian. Isang misyon sa 607
ang naghatid ng isang mensahe na bumati sa emperador ng Sui sa pagsasabing "ang Anak ng Langit sa lupain kung saan sumisikat ang araw ... sa
Anak ng Langit sa lupain kung saan ang araw ay nagtatakda." [3] Ang pamagat ng Hapon ay mas mababa sa kondisyon kaysa sa Chinese
counterpart nito. Walang banal na utos na parusahan ang emperador dahil sa hindi pagtupad nang patas. Ang karapatan na mamuno sa emperador
ng Hapon, na nagmula sa diyosang Sun na Amaterasu, ay ganap na [5]

Ang pamagat ng Vietnamese Thin t (Ch Hn: ) ay mas katulad sa Intsik Anak ng Langit. Isang banal na utos ang nagbigay sa emperador
ng Vietnamese ng karapatan na mamuno, ngunit ito ay batay sa kanyang kakayahan na mamamahala at hindi ang kanyang lahi. [6] Ang pag-
aampon sa Vietnam ng isang burukrasya ng Confucian na pinasiyahan ng isang Anak ng Langit na humantong sa paglikha ng isang Vietnamese
tributary system sa Timog-silangang Asya na na-modelo sa Chinese Sinocentric system sa East Asia. [7]

Ang Anak ng Langit ay madalas na isa sa ilang mga titulo na pinagtibay ng mga monarkiyang East Asian. Si Emperor Taizong ng Tang ay
naghawak ng pamagat ng Tsino na Anak ng Langit at ang titulo ng Central Asian ng Tengeri Qaghan ("Tenger Khan" o ang Diyos na tulad ng
Emperor), na nakuha niya pagkatapos na daigin ang Tujue. Ang mga monarko ng Hapon ay nagtatrabaho sa pamagat ng tenn (, "Emperor
ng Langit"), isang pangalan na umaakit din sa koneksyon ng emperador sa Langit. [9]

"Zhongguo"

Sa kasalukuyan, ang Zhongguo o China sa Ingles ay pinaikling Republika ng Bayan ng Tsina. Ang salitang Zhongguo, na ang literal

na kahulugan ay sentro ng mga bansa, ay may iba't ibang kahulugan noong sinaunang panahon. Pero, ang pangunahing

eksplanasyon para sa pinanggalingan ng pangalang ito ay ang sumusunod: Ang salitang Zhongguo ay kauna-unahang lumitaw sa

Shang Dynasty (noong mga 1700-1100 BC). Noong panahong iyon, iba't ibang "dukedoms" ang magkakasabay na umiral sa ilalim ng

hari ng Shang. Kahit ano pa ang kanilang laki, ipiniproklama nila ang kanilang sarili na "monarchy". Ang relasyon sa pagitan ng

nabanggit na mga "dukedoms" at sentral na pamahalaan ng Shang Dynasty ay ginambala ng "periodic cycles" ng kapayapaan at

digmaan. Ang purok na direktang nasa ilalim ng pamamahala ng Haring Shang, datapwa't hindi malawak, ay sinimulang tawaging

Zhongguo dahil naroon ang luklukan ng pamahalaang sentral, at iyon din ang sentrong pampulitika, pangkultura at pang-ekonomiya

ng kaharian. Bukod dito, ang purok ay sentrong heograpikal din ng lahat ng mga "duke states". Diyan nagsimula ang pangalang

Zhongguo.

Pagkatapos ng Shang Dynasty, marami pang kaharian ang naghari sa Tsina. Sa kabila ng digmaan at sagupaan, napanatiling

nagkakaisa ang Tsina sa bandang huli at nanatili ang pangalang Zhongguo na ginagamit pa hanggang sa kasalukuyan.
 Ngayon, dadako tayo sa world view ng mga mamamayang Tsino.

Nababahala ang mga pilosopo ng Tsina noong sinaunang panahon sa relasyon ng "Langit" at "sangkatauhan". Ipinaliwanag nila ang

"Langit" bilang likas na penomena at batas ng kalikasan na di-abot ng kalooban ng tao at ang "sangkatauhan" naman bilang produkto

o bahagi ng kalikasan. Sinabi ng isang thinker noong unang panahon na "sa simula, tanging langit at lupa lamang ang eksistido,

pagkatapos lumitaw ang lahat ng mga buhay sa kalikasan, at sa bandang huli ang tao, at mga mag-asawa."

Ang sangkatauhan, bilang produkto ng kalikasan, ay dapat sumunod sa mga natural na batas. Ang lahat ng mga deklarasyon, aksyon

o prisipyo na labag sa mga batas ng kalikasan ay itinuturing na mali. Sa gayon, naging pinakabuod ng "world view" ng mga

mamamayang Tsino ang pagtalima ng Langit at tao ang paggalang sa Langit at pangangalaga sa tao. Ayon sa makataong

pilosopiyang ito, itinuturing ang mga tao bilang integral na bahagi, at hindi alipin ng Langit. Samakatuwid, hindi bago sa Tsina ang idea

ng "human rights".

Sinasabi ng isang popular na salawikain na sa tag-sibol, huwag putulin ang mga punong kahoy sa bundok, at sa tag-init, huwag

mangisda sa mga ilog, bagay na nagpapatunay rin sa pagmamahal ng mga Tsino sa kalikasan at pagkakaisa ng sangkatauhan at

kalikasan. Naniniwala rin ang mga Tsino noong unang panahon na nagko-kompliment ang Langit at sangkatauhan. Sa pagkakaunawa

nila sa sarili nilang lakas, maaaring lumikha ang sangkatauhan ng isang "human society" na maamo sa kalikasan sa pamamagitan ng

pagpapasulong ng mga merito ng kalikasan at pagpapawi sa mga demerito nito.

Ang nabanggit na mga "world view" ng mga Tsino, maamo sa kapaligiran ay para namang nakaka-malikmata at nakaka-intriga,

nakaaakit ng mga iskolar na mula sa iba't ibang parteng daigdig.

Amaterasu
Mula sa Wikipedia, ang libreng encyclopedia
Para sa iba pang mga gamit, tingnan ang Amaterasu (disambiguation).

Si Amaterasu ay lumabas mula sa isang yungib

Ang Amaterasu ( ), Amaterasu-mikami ( / / ) o hirume-no-muchi-no-kami ( )
isang pangunahing diyos ng relihiyon ng Shinto. Siya ay nakikita bilang diyosa ng araw, ngunit din ng uniberso. Ang pangalan na Amaterasu na
nagmula sa Amateru ay nangangahulugang "nagniningning sa langit". Ang kahulugan ng kanyang buong pangalan, Amaterasu-mikami, ay "ang
dakilang Agosto kami (diyos) na kumikinang sa langit". [N 1] Ayon sa Kojiki at Nihon Shoki sa Hapon mitolohiya, ang mga Emperor ng Japan
ay itinuturing na direktang mga inapo ni Amaterasu.

Kasaysayan [i-edit]
Lumilitaw na ang Amaterasu ay pagpapahayag ng Hapon ng isang makasaysayang pan-Asiatic solar diyosa. Maraming pagkakatulad ang
napansin sa pagitan ng Japanese solar diyosa at ng Koreanong solar na diyosang Hae-nim, lalo na tungkol sa shamanistic pagsamba, gamit ang
parehong simbolo at gawi. Ang isa pang posibleng pagpapahayag ay ang Chinese Xihe. Kahit na ang kasaysayan ay marahil ay pinarangalan, sa
Japan lamang na ang diyos na ito ay natagpuan ang tuluy-tuloy na pagsamba bilang sentral na pigura, tulad ng ibang lugar ng ilang iba pang
relihiyosong kilusan tulad ng Budismo at Taoismo na pinasisigla ang pagsamba sa mga solar na diyosa.

Ang pinakalumang tales ng Amaterasu ay nagmula sa ca. 712 CE Kojiki at ca. 720 CE Nihon Shoki, ang pinakamatandang rekord ng kasaysayan
ng Hapon. Sa mitolohiya ng Hapon, si Amaterasu, ang diyosa ng araw, ay ang kapatid na babae ni Susanoo, ang diyos ng mga bagyo at ang
dagat, at ng Tsukuyomi, ang diyos ng buwan. Isinulat na pininturahan ni Amaterasu ang tanawin sa kanyang mga kapatid upang lumikha ng
sinaunang bansang Hapon. [3] Lahat ng tatlong ay ipinanganak fAng pinakalumang tales ng Amaterasu ay nagmula sa ca. 712 CE Kojiki sa ca.
720 CE Nihon Shoki, ang pinakaunang talaan ng kasaysayan ng Japan. Sa mitolohiya ng Japan, si Amaterasu, ang diyosa ng araw, ay ang kapatid
ni Susanoo, ang diyos ng mga bagyo at ang dagat, at ng Tsukuyomi, ang buwan ng buwan. Isinulat na pinangurahan ni Amaterasu ang pananaw
sa kanyang mga kapatid na lalaki upang lumikha ng sinaunang bansang Hapon. [3] Lahat ng tatlong ay ipinanganak mula sa Izanagi kapag siya
ay paglilinis ng kanyang sarili pagkatapos pumasok Yomi, ang underworld, pagkatapos ng hindi pagsunod upang i-save ang Izanami. Si
Amaterasu ay ipinanganak ni Izanagi ng kanyang kanang mata, si Tsukuyomi ay nagmula sa paglilinis ng kanang mata, at si Susanoo mula sa
paglilinis ng ilong. Si Izanagi ay nagpapalinis sa kanyang sarili matapos na pumasok sa Yomi, ang ilalim ng lupa, matapos ang pagligtas sa
Izanami. Ipinanganak si Amaterasu nang hugasan ni Izanagi ang kanyang kaliwang mata, ipinanganak si Tsukuyomi mula sa paghuhugas ng
kanang mata, at Susanoo mula sa paghuhugas ng ilong.

Siya ay naging pinuno ng araw at ang langit kasama ang kanyang kapatid na si Tsukuyomi, ang diyos ng buwan at pinuno ng gabi. Una, ibinahagi
ni Amaterasu ang kalangitan kasama ang Tsukuyomi, ang kanyang asawa at kapatid hanggang sa, dahil sa pagkasuya, pinatay niya ang diyosa ng
pagkain, si Uke Mochi, nang kumuha siya ng "pagkain mula sa kanyang tumbong, ilong, at bibig". [4] Ang pagpatay na ito ay napinsala kay
Amaterasu na nagdudulot sa kanya na lagyan ng label ang Tsukuyomi isang masamang diyos at nahiwalay sa kanya; naghihiwalay ng gabi mula
sa araw

Ang mga teksto ay nagsasabi din ng isang matagal na tunggalian sa pagitan ni Amaterasu at ng kanyang kapatid na si Susanoo. Kapag siya ay
umalis sa Langit sa pamamagitan ng mga order ni Izanagi, nagpunta siya sa pag-bid sa kanyang kapatid na babae paalam. Ang kahina-hinala ni
Amaterasu, ngunit nang ipanukala ni Susanoo ang isang hamon upang patunayan ang kanyang katapatan, tinanggap niya. Ang bawat isa sa kanila
ay kinuha ang isang bagay ng iba pang mga at mula dito birthed gods at goddesses. Si Amaterasu ay nagsagawa ng tatlong kababaihan mula sa
tabak ni Susanoo habang binaba ang limang lalaki mula sa kanyang kuwintas. Ang pag-claim ng mga diyos ay kanya dahil ipinanganak sila ng
kanyang kuwintas, at ang mga diyosa ay kanya, siya ay nagpasya na siya ay nanalo ng hamon, dahil ang kanyang item ay gumawa ng kababaihan.
Ang dalawa ay kontento para sa isang oras, ngunit ang kanyang kapatid na lalaki ay naging hindi mapakali at nagalit, na sinisira ang mga palayan
ng Amaterasu, ibinabagsak ang isang payat na pony sa kanyang habihan, at pinatay ang isa sa kanyang mga tagapaglingkod na may kasamang
galit. Si Amaterasu, na nasa matinding galit at kalungkutan, ay nagtago sa loob ng Ama-no-Iwato ("langit na yungib ng kayamanan"), kaya ang
pagtatago ng araw sa mahabang panahon. Kahit na siya ay hikayat na umalis sa kuweba, Susanoo ay parusahan sa pamamagitan ng pagiging
banished mula sa langit. Parehong nagbago ang kanilang salungatan noong ibinigay ni Susanoo sa kanya ang tabak ng Kusanagi-no-Tsurugi
bilang regalo ng pagkakasundo. Nang magkasundo silang pareho ang buwan ay nakikita

Ayon sa alamat, ipinagkatiwala ni Amaterasu sa kanyang inapo na Ninigi: ang salamin, Yata no Kagami; ang hiyas, Yasakani no Magatama; at
ang tabak, Kusanagi-no-Tsurugi. Ang banal na salamin, hiyas, at tabak na sama-sama ay naging tatlong Imperial Regalia ng Japan.

Ang Amaterasu ay isang Mangeky Sharingan djutsu, at ang pinakamataas na lebel ng Fire Release. [2] Sinabi na kumakatawan
sa "Material World at Light" ( , Busshitsukai to Hikari), Amaterasu ang antipode sa Tsukuyomi. [1]

Ang Amaterasu ay gumagawa ng mga itim na apoy sa focal point ng pananaw ng gumagamit. [3] Sa karamihan ng mga sitwasyon, ginagawang
maiiwasan ito ni Amaterasu. Gayunpaman, kung ang target ay maaaring lumipat ng sapat na mabilis upang maiwasan ang pagiging nakatutok sa,
si Amaterasu ay makaligtaan ang mga ito kapag ito ay naitapon. [4] Sa sandaling nalikha, maaari itong magpatuloy ng pagkasunog sa loob ng
pitong araw at pitong gabi. Ang mga apoy ay hindi mapapatay sa tubig o anumang iba pang mga normal na pamamaraan; [5] tanging ang user ay
maaaring maglagay ng mga apoy. [6] Sinabi na maging "ang mga apoy mula sa impiyerno" at sunugin hangga't ang araw mismo, [1] Sinunog ni
Amaterasu ang anumang materyal - iba pang mga apoy na kasama - hanggang sa walang anuman kundi ang abo. [7] Sa buong serye, ang ilang
mga bagay ay nagpakita ng ilang degree of imperviousness sa mga apoy tulad ng chakra-infused sand gaara, [8] at chakra na balabal ng Bersyon
1 ng Naruto. [9]

Ang Amaterasu ay hindi karaniwang nangangailangan ng mga seal ng kamay upang maisagawa, bagaman ginamit ng Sasuke Uchiha ang selyo
ng kamay ng Tigre, na karaniwan sa mga diskarte sa sunog. [10] Ang pamamaraan na ito ay maaari ring ma-selyadong sa loob ng Sharingan ng
ibang tao. [11] Higit pa sa pagkakasala, ang apoy ni Amaterasu ay maaaring gamitin bilang isang nagpapaudlot, na may mga gumagamit na
nakapaligid sa kanilang mga apoy upang pigilan ang mga pisikal na pag-atake. [12]

Ang paggamit ng pamamaraan na ito ay naglalagay ng isang mahusay na pakikitungo ng strain sa gumagamit, karaniwang nagiging sanhi ng
kanilang mga mata sa dumugo. Para sa lahat ng potensyal na nakamamatay nito, ang Amaterasu ay dahan-dahang nag-burn, na nagpapahintulot
sa mga target na alisin ang mga nasusunog na damit bago mahuli ang kanilang katawan o, kung huli na ito, alisin ang nasusunog na bahagi ng
katawan bago ito kumalat. Ang iba pang mga nagtatanggol na opsyon ay nagtutulak ng mga apoy, [14] na sumisipsip sa kanila, [15] ilang
espasyo-oras na ninjutsu, [16] o ang jinchriki ng Sampung-Tails. [17] Bagaman hindi praktikal bilang isang depensa, maaari ding mabuklod si
Amaterasu.

mpluwensya
Si Amaterasu, tulad ng Tsukuyomi at Susanoo, ay isang diyos sa sinaunang mitolohiya ng Hapon at ang relihiyon ng Shint. Si Amaterasu, ang
Sun Goddess, ay ipinanganak mula sa kaliwang mata ng Izanagi nang isagawa niya ang ritwal ng paglilinis pagkatapos na makalaya sa ilalim ng
lupa.

Trivia
Sa anime, si Amaterasu ay ipinakita na kaya ng pagsunog sa pamamagitan ng Yagura's Version 2 cap, [18] habang sa manga, hindi ito maaaring
sumunog sa Bersyon 1 ng balabal ng Naruto. [19]
Dahil sa kakayahan ng kanyang kanang Mangeky Sharingan, maaaring kontrolin at pukawin ni Sasuke ang mga apoy ng Amaterasu gamit ang
Blaze Release: Kagutsuchi.
Mandate of Heaven
Ang Mandate of Heaven (Intsik: ; pinyin: Tinmng) ay isang pampulitika at relihiyosong doktrina ng China na ginagamit upang bigyang-
katwiran ang tuntunin ng Emperador ng Tsina. Ayon sa paniniwalang ito, ang langit (, Tian) -nagpapakita ang natural na kaayusan at kalooban
ng uniberso-ay nagbigay ng utos sa isang makatarungang pinuno, ang Anak ng Langit. Kung ang isang pinuno ay nabagsak, ito ay binigyang-
kahulugan bilang pahiwatig na ang pinuno ay hindi karapat-dapat, at nawala ang utos. Isa ring karaniwang paniniwala na ang mga natural na
kalamidad tulad ng taggutom at baha ay mga tanda ng kawalang-kasiyahan ng langit sa pinuno, kaya madalas ay may mga pag-aalsa kasunod ng
malalaking kalamidad na nakita ng mga mamamayan bilang mga palatandaan na ang Mandate of Heaven ay na-withdraw.

Ang Mandate of Heaven ay hindi nangangailangan ng isang lehitimong pinuno na maging marangal na kapanganakan, at ang mga dynastiya tulad
ng Han at Ming dynasties ay itinatag sa pamamagitan ng mga tao ng mga karaniwang pinagmulan. Ang Mandate of Heaven ay walang limitasyon
sa oras, depende sa halip na ang makatarungan at magagawang pagganap ng mga pinuno at kanilang mga tagapagmana. Ang konsepto ay sa ilang
mga paraan katulad ng European konsepto ng banal na karapatan ng mga hari; gayunpaman, hindi katulad ng European na konsepto, hindi ito
nagbibigay ng walang kondisyong karapatan na mamuno. Ang tunay na konsepto ng Mandate of Heaven ay ang karapatan ng paghihimagsik
laban sa isang hindi makatarungan na pinuno. Ininterpret ng mga Tsinong istoryador ang isang matagumpay na pag-aalsa bilang katibayan na ang
langit ay umalis sa utos nito mula sa pinuno. Sa buong kasaysayan ng Intsik, ang mga panahon ng kahirapan at likas na sakuna ay kadalasang
kinukuha bilang mga palatandaan na ang langit ay itinuturing na ang kasalukuyang pinuno ay hindi makatarungan at kaya nangangailangan ng
kapalit. Ang Mandate of Heaven ay madalas na sinasabing ng mga pilosopo at iskolar sa Tsina bilang isang paraan upang bawasan ang pang-
aabuso ng kapangyarihan ng pinuno.

Ang konsepto ng Mandate of Heaven ay unang ginamit upang suportahan ang panuntunan ng mga hari ng dinastiyang Zhou (1046-256 BCE), at
pinagtibay ang kanilang pagbagsak sa naunang Shang dinastya (1600-1046 BCE). Ginamit ito sa buong kasaysayan ng Tsina upang gawing
lehitimo ang matagumpay na pagbagsak at pag-install ng mga bagong emperors, kabilang ang mga di-Han etniko monarchs tulad ng Dinastiyang
Qing. Ang konseptong ito ay ginagamit din ng mga monarka sa kalapit na mga bansa tulad ng Korea at Vietnam. [2] Ang isang katulad na
sitwasyon ay nanaig mula noong itinatag ang pamamahala ni Ahom sa Kaharian ng Assam ng India.

MANDATE OF HEAVENAng "Mandate ng Langit" ay isang sinaunang Chinese philosophical concept, kung saan nagmula
sapanahon ng Zhou Dynasty (1046-256 BCE). Mandate Ang tinutukoy kung ang isang emperador ng Tsinaay sapat banal upang
mamuno; kung siya ay hindi matupad ang kanyang obligasyon bilang emperador,pagkatapos siya loses ang Mandate at sa gayon
ay may karapatan na maging emperador.Ito ay nangangahulugang ikaw ay may basbas ng langit

Ano ang Caliphate?

ANG Caliphate ay isang kaharian ng mga Muslim kagaya ng marahas na ipinakikipagpatayan ng mga bumubuo sa ISIS o Islamic
State of Iraq and Syria, isang radical na samahan ng mga Islamic extremists. Hindi lahat ng Muslim ay sang-ayon diyan dahil para
sa kanila, salungat ito sa diwa ng Islam na ang ibig sabihin ay daan ng kapayapaan. Totoo naman.

Alam na natin na ang ISIS ay naghahasik ng terorismo at pananakot para ang mga taong iba ang relihiyon ay tumalikod sa
pananampalataya at sapilitang yumakap sa Islam. Yung mga nabibihag nilang naninindigan sa sariling pananampalataya ay walang
awa nilang pinupugutan ng ulo!

Sa unang pagkakataon, sinabi ni Presidente Duterte na maging ang Abu Sayyaf ay nagsusulong ng ganitong agresibong pagkilos
para ang Pilipinas ay maging isang Muslim state at hindi lamang naghahangad ng awtonomiya sa Mindanao. Ayon sa Pangulo,
puspusan ang paggalaw ng Abu Sayyaf para maabot ang adhikaing gawing Islamic state ang Pilipinas at buong Southeast Asia.
Kaya inalerto ng Pangulo ang Hukbong Sandatahang Lakas ng Pilipinas na huwag maglubay sa pagiging mapagmatyag laban sa
mga pandarahas ng Abu Sayyaf. Pangingidnap at pamumugot ng ulo kasama na ang pambobomba ang ginagawa ng Abu Sayyaf
kaugnay ng kanilang paghahasik ng terorismo sa bansa.

Kaya nakikita natin na bagaman at aminado si Duterte na may lahi siyang Moro, hindi niya kailanman kukunsintihin ang radikalismo
at pundamentalismo ng mga teroristang nagsasabing silay Muslim.

Ang pangamba ko lang, wala tayong kategorikal na pahayag na mula sa mga Moro rebels gaya ng MILF at MNLF laban sa
terorismo bagamat kung minsay sinasabi nilang katuwang sila ng pamahalaan sa pagsugpo nito. They have yet to make convincing
acts to prove they are against terrorism.

Upang mabuo ang tunay na alyansa ng pamahalaan sa MILF at MNLF, tingin ko ay dapat bumuo ng isang kasunduang nilagdaan
ng dugo (blood compact) tungo sa pagkakaisa sa pagpuksa ng terorismo, lalu na yung isinusulong ng mga bandidong Abu Sayyaf.