ஓடும் பிள்ளை

சா.ஆ. அன்பானந்தன்

“ ப௄ாரிமுண௉ண௄ண௃ணே, ணொம௃ப ராப௄சாப௅ கங்காணி ப௄வளுக௃கு வர்ர வவள்ளிக௃கிவ௄மப௄ வண௄ரட்டி

சுண௉ணேறாங்களாம௃. வந்ண௅டுங்க” ஋ன்ற ப௄ாடசாப௅ அடுண௉ண௄ வீட்டு வாசமைம௄மடந்ண௄ான்.

“இந்ண௄ாம௃ப௄ா ஆம௄ம௃ப௄ா, உன்னண௉ண௄ாணன! ஋ன்னா இந்ண௄ ணணொரண௉ணேை ணைக௃கம௃?”

“ணடய், ஋ம௃ வடுவா! ணைங்குறப௃ப ஌ண௃டா வந்ணே சண௉ண௄ம௃ ணபாடணற? டிணம௄ய் சின்னம௃ப௄ா ஋டுடீ
விளக௃கப௄ாண௉ண௄, ஒரு சவரு சவுரிடணறன் பம௄ை”.

“சரிண௄ான் ஆம௄ம௃ப௄ா! உன் ணபண௉ண௅ம௄ ணொான்ண௄ான் கட்டப௃ ணபாணறன். அப௃ப இந்ண௄

விளக௃கப௄ாறுண௄ான் உனக௃காகக௃ காட்டணும௃”.

“சரிண௄ாண௃டா களுண௄, ஋ங்கடா வந்ணண௄! ணைா ணைான்னு கண௉ணேறண௄ விட்டுட்டு வந்ண௄

வவசம௄ண௉மண௄ச௃ வசால்லு”.

ண௄மைப௄ாட்டில் வச௃சிருந்ண௄ ப௄மனக௃கட்மடமம௄ண௉ ண௄ள்ளிவிட்டு, ண௅ரும௃பிக௃கூடப௃

பார்க௃காப௄ல் ஋ச௃சில் குவமளமம௄ண௉ ணண௄டி ஋டுண௉ணே “புளிச௃” வசன்று ணேப௃பினாள் ஆம௄ம௃ப௄ாள்.

“஋ன்ன ஆம௄ம௃ப௄ா, உனக௃குண௉ வண௄ரிம௄ாண௄ா! ணொம௃ப௄ கங்காணி ராப௄சாப௅ ப௄வளுக௃கு வர்ர

வவள்ளிக௃கிவ௄மப௄ வண௄ரட்டி சுண௉ணேறாங்களாம௃. அண௄ான் வசால்ை வந்ணண௄ன். சரி ஆம௄ம௃ப௄ா, ஒரு
வாய்க௃கு வவண௉ண௅ை சருவு வகாணடன்”.

“஌ண௃டா! உங்கப௃பனா வாங்கிக௃கிட்டு வந்ணே ண௄ரான், இல்ை ணௌ வாங்கிம௄ாந்ணே ண௄ர்ரிம௄ா....?

வவண௉ண௄ை பாக௃கு ணவணூப௄ாம௃ வவண௉ண௄ை பாக௃கு! ணடய் ப௄ாடசாப௅, உங்கப௃பனுக௃கு ஒடம௃புக௃கு
முடிம௄ாப௄ இருந்ணேச௃ணச ஋ப௃படிக௃கீரான்?” ஋ன்று வசால்லிக௃வகாண௃ணட மபமம௄ ப௄ாடசாப௅ம௅டம௃
ணைக௃கிப௃ ணபாட்டாள் ஆம௄ம௃ப௄ா.

“இம௃.....ச௃சு! ஋ன்னண௉ண௄ வசால்றணே ஆம௄ம௃ப௄ா! ஋ப௃படி இருந்ண௄ாரு அப௃பா! ஓடாட்டம௃

ணபாய்ட்டாரு. அடிக௃கடி ணொம௃ப௄ ணண௄ாட்டண௉ணே டிரஸ்ஸரய்ம௄ாவண௉ண௄ான் பார்ண௉ண௄ாரு......஋ன்ன
பண௃றணே. ஆசுபண௉ண௅ரிம௅ை பாண௉ணேம௃ இருப௄லு ணோக௃கை, மூச௃சு வாங்கறணேம௃ ணோக௃கை, ண௄மைசுண௉ணேம௃
ணோக௃கை; வராம௃ப முடிம௄ாப௄ கிடக௃கிறாரு”.
 இணேவமர ணகாட்டில் வவள்மளம௄ாக ஓடிக௃ வகாண௃டிருந்ண௄ கிண௉ண௄ாப௃பால், ப௄ண௃
ணேமடக௃கப௃படாண௄ ப௄ங்கில் விழுந்ணே ணண௄ங்கி ணோறம௃ ப௄ாறுவணே ணபால் ப௄ாடசாப௅ம௅ன் முகம௃
கண௃கள் கைங்கிண௉ வண௄ரிந்ண௄ன.

“ணடய் முட்டாப௃ பம௄ணை! ஌ண௃டா கண௃ கைங்குற...... வண௄கிரிம௄ம௃ ணவணுண௃டா! ஆம௃புள

இல்ணை ணௌ! இந்ண௄ா பாருடா, உங்கம௃ப௄ா கீராணள முனிம௄ம௃ப௄ா, அவ கலிம௄ாேண௉ணேக௃கு
ணொாந்ண௄ாண௃டா பாவாடம௄க௃ கவ௄ட்டிப௃ ணபாட்டுட்டு ணசமை கட்டி விட்ணடன் பாவம௃! அவளும௃
உன்மனப௃ வபண௉ணேப௃ ணபாட்டுட்டு ணபாம௅ட்டா! உங்கப௃பன் கிவ௄வன், அப௃ப கவமைம௅ை
விழுந்ண௄வந்ண௄ான். கமடசிம௅ணை சிக௃கிைணபாய் உளுந்ணேட்டான்! ணடய்! ணௌ கவை ஌ணேம௃ படாணண௄!
ணொம௃ப பண௉ண௄ாம௃ ணொம௃பர் வவட்டு முனிம௄ாண௃டி கீராணன அவன் பார்ண௉ணேக௃குவான்”.

“சரி ஆம௄ம௃ப௄ா, ஋னக௃கு ணணொரம௃ ஆய்டுச௃சு! ணொானும௃ ஋ல்ைாருக௃கும௃ ணசண௅ வசால்ைனுணப௄!”

“ஆப௄ாண௃டாப௃பா, ணௌ ஒருண௉ண௄ன் ஌ப௄ாளிப௃புள்ள! ஋ல்ைாண௉ணேக௃கும௃ ஓடும௃பிள்மளம௄ாய்ட்ட!

உம௃ப௄னசுக௃கு அந்ண௄ பண௉ண௄ாம௃ ணொம௃பர் முனிம௄ாண௃டி ஒரு வகாமறயும௃ மவக௃கப௄ாட்டான்ணபா.....!

“ணடய்! வகாஞ்சம௃ ணோல்லு. டீணம௄ய் சின்னம௃ப௄ா, ஋ன்னாடி பண௃ணிக௃கிட்டிருக௃கிணற

இம௃ப௄ா ணணொரப௄ா! ஋ண௉ண௄மன ண௄டமவக௃ கூப௃பிடுணறன். காணேை வுளுவுண௄ாடி உனக௃கு!”

“஋ன்னா பாட்டி ஒணர அடிம௄ா சண௉ண௄ம௃ ணபாடணற! இப௃பண௉ண௄ான் வண௄ாமவம௄ல்

அமரச௃சிக௃கிட்டிருந்ணண௄ன்.

ணரடிணம௄ாவுை ணணொரு விருப௃பம௃ பட்டிக௃கிட்டிருந்ணேச௃சு, ணௌ கூப௃பிட்டணே ணகக௃கை பாட்டி”.

வகாய்ப௃பு ணொல்ைா அடச௃சிக௃கிட்டிருக௃கும௃ணபாணே ஋ப௃ப௃டிக௃ ணகக௃கும௃. உன்ன அப௃புறம௃

ணபசிக௃கிணறன்....஌ண௃டி அந்ண௄க௃ வகாவமைம௅ை வகாஞ்சம௃ ணப௄ாரு ண௄ண௃ணி வச௃சிருந்ணண௄ணன,
இருக௃கா?”

“இருக௃கு பாட்டி....”

“சரி, அண௄ வகாண௃டாந்ணே ப௄ாடசாப௅க௃குக௃ வகாடுடீ. குடிச௃சிட்டு ஓடுவான்...”

“ணப௄ாரா, பரவாம௅ல்ை ஆம௄ம௃ப௄ா; ணொான் வணறன்....”.

“அய்ணம௄, ஓடும௃பிள்மளக௃கு அப௃படி ஋ன்ன அவசரம௃....!”

“அணேவா, ணொாமளக௃குக௃ காமைம௅ணை வவட்டுக௃கு வா வசால்ணறன்....”

 ப௄ாடசாப௅ ப௄குடி ஊண௅னான்.

“அய்ணம௄ா இவரு அளகுக௃கு வவட்டுை வசால்றாராணப௄! மூஞ்சப௃பாருங்க, மூஞ்ச!” முண௄ல்

காற்றுக௃கு ஆடும௃ கிண௉ண௄ா இமைமம௄ப௃ணபாை ஒய்ம௄ாரம௃ பண௃ணினாள் சின்னம௃ப௄ாள்.

“ஓ! அப௃படிம௄ா? இந்ண௄ா ஆம௄ம௃ப௄ா , ஋ங்கப௃பன் வகாேப௄ாகட்டும௃, பரிச வவண௉ண௄மைமம௄க௃

வகாண௃டு வந்ணே உங்மகம௅ைக௃ வகாடுண௉ணேட்டு சின்னம௃ப௄ாவ ஌ங்மகம௅ை வகாடுன்னு
ணகக௃கிை....”

உன் ணபரு ஓடும௃பிள்மள இல்ை...” மகம௅லிருந்ணே வழுக௃குப௃ பாயும௃ ப௄ங்குப௃

பாமைப௃ணபாை வசாற்கள் பாய்ந்ணே வந்ணே விழுந்ண௄ன.

“஌ண௃டி அவனுக௃வகன்னாடி! ஆன ப௄ாண௅ரி பைசாலி. வம௅ரக௃ கட்ட ஒடம௃பு....ணோன்னாணை

பண௉ணே ணபரு பம௄ந்ணேடுவாணனடி..ணடய் ணௌ ணபாடா, அவ கிடக௃கிறா! அவ உனக௃குண௉ண௄ாண௃டா”.
ஆம௄ம௃ப௄ாவின் ணகாட்டுப௃பாமைப௃ ணபான்ற இழுண௉ணேப௃ பறிண௉ண௄ இமடண௉ ணெர்ப௃பு ப௄ாடசாப௅மம௄ ணோப௅ர
மவண௉ண௄ணே.... சின்னம௃ப௄ாவின் ண௄மைமம௄க௃ குனிம௄ மவண௉ண௄ணே. அவள் முகம௃ “வபட்டி காம௃புரா”
சீட்டிப௃ பாமை ணபாை சிவந்ண௄ணே. “ணகட்டிம௄ா ஆம௄ம௃ப௄ா வசான்னண௄” ப௄ாடசாப௅ம௅ன் கண௃கள்
ப௄ாம௄ம௃ வசய்ண௄ன. அண௄ன் வபாருமளப௃புரிந்ணே வகாண௃டு, ஆட்டுக௃குட்டி ணபால் ணேள்ளி “வவ௃ணவ”
஋ன்று அடுக௃கமளக௃குள் வலிண௉ணேக௃ காட்டிவிட்டு ஓடினாள் சின்னம௃ப௄ா. ஒட்டுக௃கன்றின்
வவட்டுக௃ ணகாட்டில் விமரந்ணண௄ாடும௃ பாமைப௃ணபாை ப௄னண௉ண௅ல் இன்ப அமை புரள அடுண௉ண௄ வீடு
ணொடந்ண௄ான் ப௄ாடசாப௅.

“஋ன்ன ண௄ாண௉ண௄ா, வவறகா வவட்டுற....஌ன் ண௄ாண௉ண௄ா இந்ண௄ முட்டுக௃கட்மடம௄ ணௌ

வபாளக௃க முடியுப௄ா? ணௌண௄ான் ரண௉ண௄மண௄ ஋ல்ைாம௃ கிண௉ண௄ா ப௄ரண௉ணே ணவர்ை ஊண௉ண௅ப௃புட்டு
வசண௉ணேப௃ணபான குண௉ணேக௃கட்மடம௄ாய்ட்டிணம௄, உன்னாை ஋ப௃படி ஒமடக௃க முடியும௃? ஆப௄ா, உன்
ப௄வன் ப௄ாம௄ாண௃டி ஋ங்ணக ணபாம௅ட்டான்? ண௄டிப௃பம௄ ண௄ாண௉ண௄ா அவன்!”

கண௃ணுசாப௅ ஋ன்னும௃ காய்ந்ணேணபான ப௅னா வகாடி ணபான்ற ஒடம௃புள்ள கிவ௄வர்

ணகாடாலிமம௄ண௉ ணைக௃க முடிம௄ாப௄ல் ணைக௃கிப௃ ணபாட்டுக௃ வகாண௃டிருந்ண௄ார்.

“ப௄வனாடா ப௄ாடசாப௅ அவன்! அவன வபண௉ண௉ணேக௃கு ஒரு வவறகப௃ வபண௉ண௄ாலும௃

அடுப௃வபரிக௃கைாம௃. ஋ன்னா பண௃ணுவான். இன்மனக௃குக௃கூடண௉ ண௅ட்டிண௄ான். அந்ண௄ மூைவூட்டுை
சீட்டாடிக௃கிட்டிருப௃பான். சாம௄ங்காைப௄ானணேம௃ சம௃சுக௃ கமடக௃குப௃ ணபாய்ட்டு வந்ண௄ ணொாய்ப௄ாண௅ரி
஋ங்கிட்மடணம௄ சண௃மடக௃கு வருவாண௃டா!” ஋ன்று பாவம௃ மூச௃சு வாங்கினார்.

“இம௃! ஋ன்னா பண௃றணே! அப௃படி வளர்ண௉ணேட்ட புள்மளம௄. ணொான் ஋ங்கப௃பாவ ஒரு ண௅ரும௃பு
஋டுக௃கக௃கூட விடப௄ாட்ணடன். சரி சரி, வகாண௃டா ணகாடாலிமம௄...”வாங்கிம௄ ப௄ாடசாப௅, மூட்டு
முடிச௃மசவம௄ல்ைாம௃ சிண௄றடிண௉ணே ணொார் ணபான்ற அந்ண௄க௃ கட்மடமம௄ப௃ பிளந்வண௄றிந்ணேவிட்டு,
“வணரன் ண௄ாண௉ண௄ா... ணொம௃ப௄ இராப௄சாப௅ கங்காணி ப௄களுக௃கு வண௄ரட்டி. வர்ர வவள்ளிக௃கிவ௄மப௄
வந்ணேடு. வப௄ாய்கிய் இருந்ண௄ா ணபாட்டுடு. ஌ணேம௃ வசால்ைப௃ ணபாறாங்க!” ணபாட்டிருந்ண௄
சட்மடம௅ணைணம௄ முகண௉மண௄ண௉ ணேமடண௉ணேக௃ வகாண௃ணட அடுண௉ண௄ வீட்டுக௃குப௃ ணபானான்.
 கன்னிம௄ம௃ப௄ா அப௃வபாழுணேண௄ான் உளிமம௄ண௉ ணெட்டிக௃வகாண௃டிருந்ண௄ாள். ஒரு பிள்மள
ண௄மரம௅ல் கிடந்ண௄ணே. ப௄ற்ற இரண௃டு ப௄ண௃ணில் புரண௃டு கிடந்ண௄ணே. ஒரு வபண௃ பிள்மள
பாமனமம௄ விளக௃கிக௃ வகாண௃டிருந்ண௄ணே. ஒரு மபம௄ன் ணண௄ால் வபாம௃மப௄ ணபான்று பாம௅ல்
வம௅று உப௃பப௃ படுண௉ணேக௃வகாண௃டிருந்ண௄ான். பக௃க ஋லும௃புகள் பாமட ப௅ளாறுகள் ணபாை ஋ண௃ே
வசண௅ம௄ாகண௉ வண௄ரிந்ண௄ன.

“இந்ண௄ாம௃ப௄ா! ணொம௃ப௄ கங்காணி ராப௄சாப௅களுக௃கு....”

“வண௄ரட்டிண௄ான்ப௃பா...வண௄ரியும௃! கங்காணி வபாஞ்சாண௅ சுப௃பு வசான்னிச௃சு!” ப௄ாடசாப௅

வண௄ாடங்கினான்; கன்னிம௄ம௃ப௄ா முடிண௉ணே மவண௉ண௄ாள்.

ப௄ாடசாப௅ பிள்மளகமள ஋ல்ைாம௃ பார்ண௉ண௄ான். ண௄மரம௅ல் பாய்ந்ண௄ காய்ந்ண௄ பாமைப௃ணபாை

அவன் முகம௃ சுருங்கிம௄ணே. “஌ம௃ப௄ா! உனக௃கு வராம௃ப கஷ்டப௄ா இருக௃குப௅ல்ணை! கந்ண௄சாப௅
அண௃ணே உன்ன இப௃படி உட்டுட்டுப௃ ணபாம௅ட்டாணர...!”

஋ன் வம௅ண௉வண௄ரிச௃சை ஌ம௃பா கிளர்ர, இண௉ண௄மன புள்மளங்கள விட்டுட்டுப௃ ணபானாணர

அந்ண௄ ஆளு... வகாஞ்சப௄ாவணே ணோமனச௃சிப௃ பார்ண௉ண௄ாரா? கட்டுன இந்ண௄ ப௄ஞ்சள் கம௅ண௉ண௄
வணொமனச௃சாரா...! மகம௅ல் ப௄ஞ்சள் வண௄ாட்டு கட்டிம௄ ண௄ாலிமம௄ ஋டுண௉ணேக௃ காட்ட
கன்னிம௄ம௃ப௄ாவின் கண௃கள் உமை மூடிகளாம௅ன. ணௌர்ண௉ணேளிகள் வபாைவபாைவவன உண௅ர்ந்ண௄ன.

“சரிம௃ப௄ா அவ௄ாணண௄! இந்ண௄ா பாரும௃ப௄ா...பண௉ண௄ாம௃ ணொம௃பர் முனிம௄ாண௃டி கவனிச௃சுக௃குவான்.

஋ணேன்னாலும௃ ஋ங்கிட்ட வசால்லும௃ப௄ா! அம௃ப௄ா, ஋னக௃கு அம௃ப௄ா இல்ணை! உன்மனணம௄ ணொான்
அம௃ப௄ாவா ணோமனச௃சுக௃கிணறன். ணௌகவமைப௃படாணண௄! உளிமம௄க௃ வகாண௃டா ணெட்டிண௉ ண௄ணரன்”.
கூரிம௄ உளிம௅ன் ண்னிம௅ல் ண௄ண௃ணிமம௄ ஊற்றினான். உறுண௉ணேம௃ ணைள்கள் ணௌரில் கைந்ணே
ணபாம௅ன.

கன்னிம௄ம௃ப௄ாள் கறுப௃ணபறிம௄ முந்ண௄ாமனம௄ால் கண௃கமளண௉ ணேமடண௉ணேக௃ வகாண௃டு

ண௄மரம௅ல் கிடந்ண௄ குவ௄ந்மண௄மம௄ண௉ ணைக௃கிக௃ வகாண௃டாள். உளிமம௄ண௉ ணெட்டிக௃ வகாடுண௉ணே விட்டு
மபம௅ல் மகமம௄ விட்டான். இருந்ண௄ணே ஋ழுபணே காசுண௄ான். ஋டுண௉ணேக௃ குவ௄ந்மண௄ம௅டம௃ வகாடுண௉ணே
விட்டு, “வர்ணரம௃ப௄ா! ஌ம௃ப௄ா....! ணௌ ஌ணேம௃ வப௄ாய் ணபாடணுப௄ா கங்காணிக௃கு?” ஋ன்று ணகட்டான்.

“ஆப௄ாம௃பா! அஞ்சு வவள்ளி ணபாடணும௃! முண௄ப௃புள்ள வண௄ரட்டிக௃கு கங்காணி

ணபாட்டாரு. ஆனா....”

“கவமைப௃படாணண௄ம௃ப௄ா. ணொானிருக௃ணகன்! சரி ணணொரப௄ாச௃சு.... கவமைப௃படாணண௄....ணொான்

வணறன்!” ஆரம௃பிண௉ணே விட்டான். அடுண௉ண௄டுண௉ண௄ வீட்டில்; “வர்ர வவள்ளிக௃கிவ௄மப௄........”

ப௄ாடசாப௅ ணகாவிந்ண௄னுக௃கு ஒணர பிள்மள. படிப௃பு வாசமன வகாஞ்சம௃ வந்ண௄ாலும௃

படிக௃க மவக௃கும௃ பக௃குவ வாசமன வபற்றணேகளுக௃கு இருந்ண௄ால்ண௄ாணன! ஆனால் அவனிடம௃
இருந்ண௄ ஒணர சிறப௃பு இணேண௄ான்.

“ணடய் ப௄ாடசாப௅, ணொம௃ப ப௄களுக௃கு வர்ர வவள்ளிக௃கிவ௄மப௄ வண௄ரட்டி........”

 “ சுண௉ணேறீங்கள கங்காணீ? இணண௄ா இப௃ணபாணவ ஋ல்ணைாருக௃கும௃ வசால்லிடணறன்........”
ஓடிவிட்டான். ணகாவிந்ண௄ன் ண௄ான் உள்ளபடிணம௄ அந்ண௄ண௉ ணண௄ாட்டண௉ண௅ல் ஓடும௃பிள்மளம௄ாக
இருந்ணே வந்ண௄ான்.

சாவு, வாழ்வு சடங்கு ஋ணே ஋ன்றாலும௃ அவன்ண௄ான் ண௄கவல் ப௄ந்ண௅ரி. அவமனப௃ பார்ண௉ண௄ால்
ணபாணேம௃; அந்ண௄ண௉ ணண௄ாட்டம௃, அடுண௉ண௄ண௉ ணண௄ாட்டம௃, பக௃கண௉ணேண௉ ணண௄ாட்டம௃ ஋ல்ைாருக௃கும௃ வசய்ண௅
வண௄ரிந்ணேவிடும௃.

காரிம௄ங்கள் முடிந்ண௄ணேம௃ ஌ண௄ாவணே வகாடுப௃பார்கள். ணகாவிந்ண௄ன் சற்று கண௃டிப௃பானவன்.

உமவ௄ண௉ண௄ண௄ற்குக௃ கூலி சரிம௄ாக இல்ைாவிட்டால், “அடுண௉ண௄ முற வசய்ம௄ப௄ாட்டான்” ஋ன்று
வசால்லிவிடுவான்.

அவனுக௃கு வம௄ண௄ானணேம௃ அவன் வண௄ாவ௅மை இம௄ல்பாக பரம௃பமரண௉ வண௄ாவ௅ல்ணபாை

ப௄ாடசாப௅ ஌ற்றுக௃ வகாண௃டான். அவனுக௃கும௃ இவனுக௃கும௃ வபரிம௄ ணவறுபாடு இருந்ண௄ணே.

ணகாவிந்ண௄ன் ஓடும௃பிள்மளமம௄ ணவமைமம௄ காசுக௃காகச௃ வசய்ண௄ான்; ப௄ாடசாப௅ணம௄ா

ணசமவக௃காகச௃ வசய்ண௄ான்.

“இந்ண௄ாப௃பா ப௄ாடசாப௅ ணௌ ஓடும௃பிள்மள ணவமை பார்ண௉ண௄ணேக௃கு வரண௃டு வவள்ளி!”

஋ன்பார்கள் ணவமை வவ௄ங்கிம௄வர்கள்.

“இந்ண௄ா பாருய்ம௄ா! ணொான் ணவமை வசய்ம௅ணறன். இணே ஒரு உண௄விண௄ாணன! இணேக௃வகன்ன

கூலி? ணொம௃பல்ைாம௃ ம௄ாரு, ஒன்னுக௃குள்ள ஒன்னு! இணேை காசு பேம௃ ஋ன்னாய்ம௄ா வபரிசு?
ணவோம௃” ஋ன்று ப௄றுண௉ணேவிடுவான் ப௄ாடசாப௅.

“சரி! சம௃பிரண௄ாம௄ம௃னு ஒன்னு இருக௃கு. அணேக௃காக ஒரு வவள்ளிம௄ாவணே......”

“சரி! சம௃பிரண௄ாம௄ம௃ண௄ாணன.....சரி! அம௃பணே காசு ஋டுண௉ணேக௃கிணறன்! இமண௄க௃ வகாண௃டு

ணொம௃ப௄ பண௉ண௄ாவணே வவட்டு முனிம௄ாண௃டிக௃கு சூடம௃ வகாளுண௉ண௅ட்டு வர்ணறன்.....”

ப௄ாடசாப௅ சடசடவவன்று வவள்ளம௃ பாய்வணே ணபாை ணபசிவிட்டு விடுவிடுவவன்ரு

ணொடந்ணேவிடுவான்.

இராப௄சாப௅ கங்காணீ ப௄கள் வண௄ரட்டி வசய்ண௅மம௄ச௃ வசால்லி விட்டு கங்காணி வீட்டு

வாசமை ப௅ண௅ண௉ண௄ான் ப௄ாடசாப௅.

“஋ன்னடா, ஋ல்ைாருக௃கும௃ வசால்லிட்டிம௄ா?” வவளிணம௄ “பிராஞ்சாவுக௃கு” சுடுண௄ண௃ணிம௄

ஊற்றிக௃ வகாண௃டிருந்ண௄ கங்காணி ணகட்டார்.

“வசால்லிட்ணடன் கங்காணி. கங்காணி, இணேக௃கு சுடுண௄ண௃ணி ஊண௉ண௄ முடிம௄ாணே; ணொம௃ப

ணண௄ாட்டண௉ணே ஸ்ணடார்ை ஒரு ப௄ாண௅ரிம௄ான ப௄ருந்ணே இருக௃கு. அண௄ ஊண௉ணேங்க,
மூட்டப௃பூச௃சிவம௄ல்ைாம௃ வசண௉ணேடும௃”.
 “அப௃படிம௄ா! அப௃படின்னா வகாஞ்சம௃ வகாண௃டு வாணம௄ன்டா! வண௄ரட்டிக௃கு
வர்ரவங்கைாவணே கடிபடாப௄ ணபாவாங்க!”

கங்காணி வசால்லிவிட்டு வாளிமம௄ கீணவ௄ மவண௉ண௄ணபாணே சுப௃பன் வந்ணே அப௃பாடா ஋ன்று

வாங்கில் உட்கார்ந்ண௄ான்.

“஋ன்ன சுப௃பண௃ணே, வண௄ாமர ஊட்டுை ணவமை வசய்ம௅ற உனக௃குக௃ கூடவா களப௃பு

வருணே?”

ப௄ாடசாப௅ம௅ன் ணபச௃சில் மூட்மடப௃பூச௃சிக௃ கடிம௅ன் ணவகப௅ருந்ண௄ணே.

“அமண௄ணம௄ன்பா ணகக௃கிறீங்க! வண௄ாமர ணொல்ைவருண௄ான். அந்ண௄ ணப௄மு இருக௃காணள,

அணடம௄ப௃பா! அந்ண௄ப௃ பூவப௃ பாரு. அந்ண௄க௃ குவ௅மம௄ வவட்டு, இந்ண௄ப௃ புல்ை வவட்டுன்னு உம௅மர
வாங்குறா! ணௌ ணொம௃புனாலும௃ ணொம௃பு, இன்னணம௄ாட இந்ண௄ ப௄ாசண௉ணேை மூோவணே ண௄டமவம௄ா
பாடாங்கு வவட்டும௅ருப௃ணபனா பாண௉ணேக௃குங்கணளன்”.

“பளீர், பளீர்” ஋ன்று அடிண௉ணேக௃ வகாண௃டார் இராப௄சாப௅ கங்காணி.

வாய்விட்டுச௃ சிரிண௉ண௄ான் ப௄ாடசாப௅. “ ஋ன்ன கங்காணி, ணௌங்கணள உங்கள

அடிச௃சுக௃கிறீங்க?” சுப௃பன் ணகட்டான்.

“வகாசுப௃பா, வகாசு! வவளிணம௄ வரமுடிம௄ல்ை! கடிச௃சு ரண௉ண௄மண௄வம௄ல்ைாம௃ உருஞ்சுடுணே”.

“புல்லு ப௄ண௃டிக௃கிடக௃குணேல்ை ணண௄ாட்டண௉ணேை. அண௄ான் வகாசு வபருண௉ணேப௃ ணபாச௃சு”.

“சுப௃பண௃ணே, வர்ர வவள்ளிக௃கிவ௄மப௄க௃கு கங்காணி ப௄களுக௃குண௉ வண௄ரட்டி. அண௄னாணை

வண௄ார வீட்ணை ப௄ாசண௉ணேக௃கு மூனு ண௄டவ வவட்டுறாப௃ணபாை வவட்டாட்டியும௃ ஒரு ண௄டமவம௄ாவணே
கருமே வச௃சு உன் பாடாங் கண௉ண௅ம௅ணை கங்காணி வீட்டுக௃கிட்ட ப௄ட்டும௃ வகாஞ்சம௃ புல்லு
வவட்டிவிணடன்....”.

“வசய்ணவாம௃! “வசய்ணவாம௃! ணடய் ப௄ாடசாப௅, ணொான்கூட வசால்ை ப௄றந்ணேட்ணடண௃டா,

உங்கப௃பன் இங்ணக வராம௃ப இருப௅க௃கிட்டிருந்ண௄ாருடா..... வசால்ை ப௄றந்ணேட்ணடன். ஓடுடா!
பக௃கண௉ணே வீட்டுச௃ சமடம௄ந்ண௄ான்கூட இருக௃கிறான். கண௃ட உங்கிட்ட வசால்ைச௃
வசான்னாண௃டா.........”. சுப௃பன் வசால்லி முடிக௃குமும௃ ப௄ாடசாப௅ பறந்ணே விட்டான்.

ப௄ாடசாப௅ வீட்டினுள் ண்மவ௄யும௃ணபாணே ணகாவிந்ண௄னுக௃கு ணப௄லும௃கீழும௃ இழுண௉ணேக௃

வகாண௃டிருந்ண௄ணே. சமடம௄னும௃ அவன் ப௄மனவியும௃ ஌ணண௄ா ஋ண௃வேய்மம௄க௃ கால் பாண௄ங்களிலும௃
உள்ளங்மககளிலும௃ ணண௄ய்ண௉ணேச௃ சூணடற்றிக௃வகாண௃டிருந்ண௄னர்.

“அப௃பா! அப௃பா! அப௃பா!” ப௄ாடசாப௅ அருகில் ஓடிம௄ணேம௃ சமடம௄ன் ண௅ரும௃பினான்.

“஌ண௃டா ப௄மடம௄ா! உங்கப௃பன் முடிம௄ாப௄க௃ கிடக௃கிறாரு, ணௌ ஊருக௃கு ணசண௅ வசால்ைப௃
ணபாய்ட்டீம௄ா.....? வண௄ண௃டம௃! வண௄ண௃டம௃!” ஋ன ஋ரிந்ணே விழுந்ண௄ான்.
 “இல்ைண௃ணே! ணொம௃ப இராப௄சாப௅ கங்காணி……”

“ப௄கா கங்காணி! சரிடா ணொல்ைா சூடு பறக௃கண௉ ணண௄ம௅. ப௄ாடசாப௅ மகம௄ ணொல்ைா
ணண௄ச௃சிவிடுடா!”

ப௄ாடசாப௅ ண௄ந்மண௄ம௅ன் உள்ளங்மகம௅ல் சூடு பறக௃கண௉ ணண௄ய்க௃கண௉ வண௄ாடங்கினான்.

ஓரளவு இழுப௃பு ணோன்றணே. ணகாவிந்ண௄ன் வப௄ணேவாக ப௄ாடசாப௅ம௅ன் மககமள இறுக௃கிப௃
பிடிண௉ண௄ான். “ப௄ா........சா.......ப௅....” வசால்ை உண௄டுகள் அமசகின்றன. ஆனால் சண௉ண௄ம௃ ப௄ட்டும௃
வரவில்மை.

“அப௃பா!” ப௄ாடசாப௅ உருவண௉ண௅ல் ண௅ரண௃டிருந்ண௄ான். ஆனால் அவல் ஒரு பால்கட்டி!

மகப௃பட்டால் குவ௄ம௃பிவிடுவான். ண௄ந்மண௄ம௅ன் ணோமை அவனுக௃கு அச௃சண௉மண௄ண௉ ண௄ந்ண௄ணே.
வாய்விட்ணட அழுணேவிட்டான்.

வணொருப௃பில் சுட்ட காய்ந்ண௄ ப௅ளகாமம௄ப௃ ணபான்ற ணகாவிந்ண௄னின் விரல்கள் ணொடுங்கிம௄படி

ப௄கன் ப௄ாடசாப௅ம௅ன் கண௃கமளண௉ ணேமடண௉ண௄ன. ஆனால் ...அடுண௉ண௄ கேம௃ “சடக௃”வகன விழுந்ணே
விட்டன. ண௅டுக௃கிட்டுப௃ பார்ண௉ண௄ான் ப௄ாடசாப௅. “அய்ணம௄ா!....” ஋ரிந்ணே வகாண௃டிருந்ண௄ ரப௃பர்
சீட்டி அப௃படிணம௄ முகண௉ண௅ல் விழுந்ண௄ணே ணபால் ணேடிண௉ண௄ான். சிங்கம௃ ணபான்ற உடம௃பு, பாசண௉ண௅ன்
பிரிவால் குறுகி வமளந்ணே குமுறிக௃ குமுறி அழுண௄ணே.

சமடம௄ப௃பனும௃ அவன் ப௄மனவியுங்கூட இந்ண௄க௃ காட்சிமம௄ப௃ பார்ண௉ணே ணண௄ம௃பினார்கள்.

ஈரப௅ல்ைாண௄ பரந்ண௄ ப௄ேல்வவளி ப௄னிண௄மனப௃ ணபாை ப௄ாடசாப௅ ண௄னிண௉ணேக௃ கண௄றினான்.

முடிந்ண௄ணே......஋ன்ன வசய்வணே. சற்று ணணொரண௉ண௅ற்வகல்ைாம௃ பைர் வந்ணே கூடிவிட்டார்கள்.

“சரி சரி” கூட்டம௃ ஌ன் ணபாடுறீங்க! ஋ங்ணக ஓடும௃பிள்மள? கூப௃பிட்டுண௉ ணண௄ாட்டண௉ண௅ல்

஋ல்ைாண௉ணேக௃கும௃ ணசண௅ம௄ வசால்ைச௃ வசால்லுங்க......” கங்காணி குப௄ாரசாப௅ வவ௄க௃கம௃ணபால்
வசால்லிவிட்டார்.

“இணண௄ா ணபாணறன் கங்காணி.....”. வவ௄க௃கம௃ணபாை ண௄ன்மன ப௄றந்ணே ப௄ாடசாப௅யும௃

஋ழுந்ணேவிட்டான்.