Professional Documents
Culture Documents
Όταν οι Μαύροι Πάνθηρες πήρανε τα όπλα - Bobby Seale PDF
Όταν οι Μαύροι Πάνθηρες πήρανε τα όπλα - Bobby Seale PDF
Μετάφραση
Jazra Khaleed
Kyoko Kishida
Φιλολογική επιμέλεια
Ράνια Καραχάλιου
Επιμέλεια έκδοσης
Παναγιώτης Μποτΐκης
Ιλάν Μανουάχ
7
Ο Χιοΰι είπε, «Οι μαΰροι, και ιδιαίτερα τ’ αδε'λφια μας στη
γειτονιά, θα πρέπει να αποκτήσουν πολιτική συνείδηση.»
Καθαρόγραψε το πρόγραμμα κι ο Μέλβιν Νιοΰτον, ο αδελφός του
Χιοΰι, διόρθωσε τα γραμματικά λάθη. Τα μαζέψαμε κι αργά τη
νύχτα πήραμε όσο χαρτί χρειαζόμασταν απ’ τις προμήθειες του
προγράμματος ενάντια στη φτώχεια. Στο πίσω δωμάτιο γράψαμε
το πρόγραμμα των δέκα σημείων.
Ύ στερα ο Χιούι είπε, «Ρίξε μια ματιά στη δομή της ρατσιστι
κής εξουσίας. Πρε'πει να την αντιμετωπίσουμε. Θε'λουμε να δο
θεί άμεσο τέλος στην αστυνομική κτηνωδία και στις δολοφονίες
των μαύρων.» Το έγραψα έτσι όπως το είπε. Ο Χιούι συνέχισε
με το επόμενο σημείο. «Θέλουμε όλοι οι μαύροι, άντρες και γυ
ναίκες, να απελευθερωθούν από τις ομοσπονδιακές, κομητειακές,
πολιτειακές και δημοτικές φυλακές και σωφρονιστικά ιδρύματα.»
Είπα, «Σωστά» και το σημείωσα. Ύ στερα ο αδελφός Χιούι είπε,
«Θέλουμε όλοι σι μαύροι που οδηγούνται στο δικαστήριο να δι
κάζονται από ενόρκους που προέρχονται από την ίδια κοινωνική
ομάδα, όπως ορίζεται στο Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών.»
Για έναν μαύρο κάτι τέτοιο σημαίνει να δικαστεί από ενόρκους
που προέρχονται από τη μαύρη κοινότητα. Ύ στερα ο αδελφός Χι
ούι είπε, «Ας συνοψίσουμε. Θέλουμε γη, θέλουμε ψωμί, θέλουμε
στέγαση, θέλουμε παιδεία, θέλουμε ρουχισμό, θέλουμε δικαιοσύ
νη και θέλουμε μια κάποια ειρήνη.»
9
Ό ταν τελειώσαμε τη σύνταξη του προγράμματος, ο Χιούι είπε,
«Πρε'πει να έχουμε κάποια δομή. Τι θέλεις να είσαι», με ρώτη
σε, «Πρόεδρος ή Υπουργός Άμυνας;» «Το ίδιο είναι», είπα. «Εσύ
τι θέλεις να είσαι, Πρόεδρος ή Υπουργός Άμυνας;» «Θα είμαι ο
Υπουργός Άμυνας», είπε ο Χιούι, «κι εσύ θα είσαι Πρόεδρος.»
«Μια χαρά», του είπα, κι έτσι ξεκίνησαν όλα, ο Χιούι έγινε
Υπουργός Άμυνας κι εγώ Πρόεδρος του Κόμματος των Μαύρων
Πανθήρων. Έ τσ ι απλά.
10
απασχόληση, την αξιοπρεπή στέγαση, την αξιοπρεπή εκπαίδευ
ση -στον τρόπο που οι καριόληδες, ο Πρόεδρος κι όλοι αυτοί, μας
γαμούσαν στη στρατιωτική θητεία- στα γουρούνια, τις δολοφονίες
και τους τραμπουκισμούς· στα δικαστήρια· στ’ αδέλφια που είναι
φυλακή, στον λόγο που πρέπει ν’ απελευθερωθούν.
Ό ταν ήταν στη φυλακή, ενάμιση χρόνο μετά, ο Χιούι είπε ότι
έπρεπε να προσθέσουμε κάτι στο Σημείο Δέκα. Διάβαζε όσα είχε
γράψει ο αδελφός Έλντριτζ Κλίβερ για ένα δημοψήφισμα μετα
ξύ των μαύρων, το οποίο θα έπρεπε να διενεργηθεί απ’ τα Ηνωμέ
να Έ θνη (κάτι που συνδέεται με όσα είχε πει ο Μάλκολμ Εξ). Ο
Χιούι δεν σχετιζόταν μόνο με την προσωπικότητα του Μάλκολμ,
του Μάο Τσε Τουνγκ, ή του Φάνον. Σχετιζόταν με όσα έλεγαν πως
πρέπει να κάνουμε οι επαναστάτες ηγέτες παγκοσμίως. Πρόκειται
για κάτι πολύ σημαντικό. Έ τσ ι γράφτηκε το πρόγραμμα. Ο Χιούι
είχε πάντα στο μυαλό του τις επιθυμίες και τις πολιτικές ανάγκες
του λαού. Πάντα είχε στο μυαλό του τις επαναστατικές τακτικές
και τα επαναστατικά μέσα, πώς ο λαός θα πρέπει να τα αποκτή
σει, πώς να εκπληρώσει τις βασικές επιθυμίες και ανάγκες του.
Εδώ συνοψίζονται όλα -στο τι θέλει ο λαός και όχι στο τι προσω
πικά θέλει κάποιος διανοούμενος ή πολιτιστικός εθνικιστής όπως
ο ΛιΡόι Τζόουνς, ή κάποιος κάλπης αντεργκράουντ καριόλης του
Ριζοσπαστικού Μετώπου2, ή στο τι λέει κάποιος καριόλης που
σπουδάζει μαλακίες στο κολέγιο, ο οποίος αραδιάζει κουλτου-
ριάρικες μαλακίες για τις βασικές κοινωνικοοικονομικές δομές
και τις εχθρικές συνθήκες μέσα στις οποίες ζούμε με τέτοιο τρόπο
που κανένας μαύρος δεν καταλαβαίνει. Ο Χιούι μιλούσε για πλή
ρη απασχόληση, αξιοπρεπή στέγαση, παιδεία, να σταματήσουν τα
γουρούνια να μας τραμπουκίζουν και να μας δολοφονούν.
11
ώρα να βγούμε μπροστά στον επαναστατικό αγώνα. Ό τι δεν είναι
καιρός για χαζολόγημα. «Πάρτε τα όπλα και μην χαζσλογάτε.» Ο
Χιοΰι ήθελε αδέλφια απ’ τη γειτονιά -αδέλφια που λήστευαν τρά
πεζες, αδέλφια νταβατζήδες, αδέλφια βαποράκια, αδέλφια που
δεν σήκωναν πολλά πολλά, αδέλφια που τα ’βαζαν με τους μπά-
τσους- γιατί ήξερε ότι απ’ τη στιγμή που θα ενωθούν στο πεδίο της
πολιτικής εκπαίδευσης (κάτι που δεν απαιτοΰσε πολΰ χρόνο μιας
και η πολιτική εκπαίδευση αποτελοΰνταν απ’ το πρόγραμμα των
δέκα σημείων), ο Χιοΰι Π. Νιοΰτον ήξερε ότι απ’ τη στιγμή που τ’
αδέλφια με τα οποία συνεργαζόταν οργανώνονταν, θα γίνονταν
μαΰροι3, θα γίνονταν επαναστάτες.
12
και επειδή κατανοούσε τη δυσχερή κατάσταση στην οποία βρίσκο
νταν τ’ αδε'λφια κάθε που η δομή της εξουσίας τούς φυλάκιζε χω
ρίς αποδείξεις.
13
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 1966
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ
ΤΩΝ ΜΑΥΡΩΝ ΠΑΝΘΗΡΩΝ
ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ
ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ
14
ους στο Ισραήλ λόγω της γενοκτονίας του εβραϊκού λαού. Οι Γερ
μανοί δολοφόνησαν έξι εκατομμύρια Εβραίους. Ο Αμερικανός
ρατσιστής πήρε μέρος στη σφαγή περισσότερων από πενήντα εκα
τομμυρίων μαύρων θεωρούμε λοιπόν ότι αυτά που απαιτούμε δεν
είναι υπερβολικά.
15
και των ρατσιστικών ένοπλων δυνάμεων, με όλα τα αναγκαία
μέσα.
16
να γίνει κάτι τέτοιο, το δικαστήριο είναι υποχρεωμένο να επιλέ-
ξει ενόρκους που προέρχονται από τη μαύρη κοινότητα, όπως ο
κατηγορούμενος. Δικαζόμασταν και δικαζόμαστε αποκλειστικά
από λευκούς ενόρκους, οι οποίοι δεν μπορούν να κατανοήσουν τη
«μέση λογική» της μαύρης κοινότητας.
17
πρέπει να αλλάζει λόγω ασήμαντων και παροδικών αφορμών και,
κατ’ επέκταση, η εμπειρία έχει δείξει, ότι η ανθρωπότητα είναι
περισσότερο διατεθειμένη να υποφέρει, όταν τα δεινά αυτά είναι
υποφερτά, παρά να ασκήσει το δικαίωμα κατάλυσης των μορφών
εξουσίας στις οποίες έχει συνηθίσει. Αλλά όταν μια μακρά αλλη
λουχία προσβολοίν και σφετερισμών, οι οποίοι πραγματοποιού
νται σταθερά σε βάρος των ίδιων ανθρώπων, τους υποδουλώνει
κάτω από τον απόλυτο δεσποτισμό, είναι δικαίωμά τους, είναι κα
θήκον τους, να αποτινάξουν μια τέτοιου είδους κυβέρνηση και να
ορίσουν νέους φύλακες της μελλοντικής τους ασφάλειας.
18
Δεν είμαστε ρατσιστές
20
τσους πάνω απ’ τα κεφάλια μας, προκειμένου να διατηρείται το
παλιό καλό σύστημα εκμετάλλευσης.
21
τον μαύρο καπιταλισμό. Πολεμάμε τον καπιταλισμό με τα βασικά
του σοσιαλισμού. Και δεν πολεμάμε τον ιμπεριαλισμό με περισ
σότερο ιμπεριαλισμό. Πολεμάμε τον ιμπεριαλισμό με τον προλε
ταριακό διεθνισμό. Οι αρχές αυτές είναι πολύ λειτουργικές για το
Κόμμα. Είναι πρακτικές, ουμανιστικές και αναγκαίες. Πρέπει να
γίνουν κατανοητές απ’ το σύνολο του λαού.
Αυτοί που θέλουν να κρύψουν τον αγώνα μας πίσω από εθνικές
διαφορές είναι αυτοί που βοηθούν και συντηρούν την εκμετάλ
λευση των μαζών: των φτωχών λευκών, των φτωχών μαύρων, των
φτωχών ερυθρόδερμων, των φτωχών Κινέζων και Γιαπωνέζων και
των εργατών στο σύνολό τους. Ο ρατσισμός και οι εθνικές δια
φορές επιτρέπουν στη δομή της εξουσίας να εκμεταλλεύεται τις
μάζες των εργατών που ζουν σ’ αυτή τη χώρα, γιατί μ’ αυτόν τον
τρόπο διατηρεί τον έλεγχο. Σκοπός της εξουσιαστικής δομής εί
ναι να διαιρεί και να υποδουλώνει τον λαό. Η άρχουσα τάξη, η
πολύ μικρή μειοψηφία, τα λιγοστά άπληστα και δημαγωγικά γου
ρούνια και αρουραίοι, είναι αυτοί που ελέγχουν και λυμαίνονται
την κυβέρνηση. Η άρχουσα τάξη και τα σκυλιά της, οι λακέδες κι
οι γλείφτες της, οι μπαρμπα-Θωμάδες κι οι μαύροι ρατσιστές, οι
πολιτιστικοί εθνικιστές4 -όλοι αυτοί είναι τα σκυλιά της άρχου-
σας τάξης. Αυτοί βοηθούν να διατηρηθεί η δομή της εξουσίας με
το να διαιωνίζουν τις ρατσιστικές συμπεριφορές και χρησιμοποι
ούν τον ρατσισμό για να διαιρέσουν τον λαό. Πράγματι, αυτή η
22
μικρή, μειοψηφική άρχουσα τάξη κυβερνά, εκμεταλλεύεται και
καταπιέζει τους εργάτες.
23
Τα πρώτα μας όπλα
26
νια καθώς θα πηγαίνουμε στο πάρτι.» Δεν είδαμε γουρούνια
στον δρόμο για το πάρτι. 'Οταν φτάσαμε εκεί, μας υποδε'χτηκε ο
Βίρτσουαλ. Μπήκαμε στο πάρτι με τα όπλα. Μπήκαμε μέσα και
νάτοι οι κωλογλείφτες -φοβισμένοι αράπηδες, αράπηδες που
κουτσομπόλευαν, αράπηδες που έλεγαν μαλακίες. Αλλά ο Χιούι
είναι τόσο ανθρωπιστής που θέλει να εκπαιδεύει τους ανθρώπους
και δεν τον κατηγορώ. Πρέπει να καταλάβουν.
Άλλά πριν ο Χιούι κρύψει το όπλο του, τους είπε, «Τα όπλα αυτά
δεν τα έχουμε για να πουλήσουμε τσαμπουκά στους μαύρους ή να
τους φοβίσουμε. Τα έχουμε για να σας δείξουμε ότι έχει δημιουρ-
γηθεί μια νέα οργάνωση με το όνομα Κόμμα των Μαύρων Πανθή
ρων για την Αυτοάμυνα. Το πρόγραμμά της αποτελείται από δέκα
σημεία, τα οποία σκιαγραφούν τις βασικές επιθυμίες και ανάγκες
των μαύρων, και αυτή η επαναστατική οργάνωση έχει ως στόχο να
εξασφαλίσει ότι θα εκπληρωθούν αυτές οι βασικές πολιτικές επι
θυμίες και ανάγκες.» Αυτά τους είπε ο Χιούι. Δεν τα καταλάβαι
27
ναν, τέτοια πλΰση εγκεφάλου είχαν φάει. Αλλά κρύψαμε τα όπλα
μας και συνεχίσαμε το πάρτι.
Μετά έμαθα ότι κι ο Χιούι είχε πει τα ίδια. Αλλά καθώς ο Χιούι
έφευγε, φώναξε τον κωλογλείφτη αράπη και την αδελφή του, μια
κωλογλείφτρα, και οι δύο ήταν κωλογλείφτες μπάσταρδοι. Τους
είπε ότι είχαν κάνει λάθος. Κάλεσαν τα ρατσιστικά γουρούνια τη
στιγμή που εμείς προσπαθούμε να ιδρύσουμε μια οργάνωση, ένα
πολιτικό κόμμα το οποίο θα προστατεύει τους μαύρους ενάντια
στην παρακμή και τον ρατσισμό του συστήματος, ενάντια στην
κτηνωδία και τη δολοφονία και όλες τις υπόλοιπες πολιτικές, οι
κονομικές και κοινωνικές αδικίες.
28
σμένοι, σύμφωνα με το Δεύτερο Άρθρο του Συντάγματος. «Αν
δεν σας αρε'σει», είπε στα γουρούνια, «τα λέμε αργότερα». Και
το μόνο που μπορούσα να κάνω εγώ ήταν να προσε'χω τις τεχνικές
που χρησιμοποιούσε ο Χιούι, να τον ακούω προσεκτικά και να
επαναλαμβάνω όσα ε'λεγε’ και να φυλάω τα νώτα του με το πιστόλι
των 9 χιλιοστών που είχα μαζί μου.
Ο Χιούι ε'βαλε το Μ-1 στη με'ση του αυτοκινήτου, μεταξύ των δύο
καθισμάτων του Φολκσβάγκεν, κι εγώ κρατούσα το όπλο των 9 χι
λιοστών. Ό ταν τα γουρούνια άρχισαν να του φωνάζουν πίσω απ’
το παράθυρο του αυτοκινήτου, του είπα να ηρεμήσει. Είχα τη συ
νήθεια να λε'ω πάντα στον Χιούι να δίνουμε τόπο στην οργή, αυτό
είναι αλήθεια. Μάγκα μου, η κατάσταση είχε ξεφύγει τόσο κι ο
Χιούι ήταν πάντα έτοιμος να χιμήξει στους καριόληδες. Συνήθιζα
να λέω στον Χιούι, «Βάστα ένα λεπτό, ρε φίλε. Έχουμε πολλή
δουλειά να κάνουμε. Έ χουμε πολλά περισσότερα να κάνουμε.
Άστο. Πάμε να φύγουμε.» Ο Χιούι με ρωτούσε, «Νομίζεις ότι
πρέπει να φύγουμε; Τα γουρούνια προσπαθούν να μας την πέ
σουν.» «Πάμε να την κάνουμε», του έλεγα.
Θυμάμαι ότι του φώναζα πολλές φορές και του έλεγα, «Κοίτα, Χι
ούι, έλα να κάνουμε αυτό ή το άλλο». Αυτός ρωτούσε τον Ντέι-
βιντ Χίλιαρντ, ο οποίος είναι τώρα Επικεφαλής Προσωπικού στο
Κόμμα, «Ρε φίλε, τι πήγα και έκανα; Τι νομίζεις ότι πρέπει να
29
κάνουμε;» Κι ο Χιούι παραδεχόταν τις μαλακίες που ε'κανε και
τις διόρθωνε άμεσα. Κι ο Ντέιβιντ του έλεγε, «Λοιπόν, νομίζω
ότι πρέπει να κάνεις αυτό κι αυτό.» Ο Χιούι ήξερε ποιοι ήταν οι
συνεργάτες του, ποιοι ήταν μαζί του. Και έλεγε, «Εντάξει», και
προχωρούσε σε σύμπνοια με όσους ήταν γύρω του. Αυτός είναι ο
Χιούι, δικέ μου.
30
στα γουρούνια. Πριν τα γουρούνια πάρουν πρέφα τι γίνεται, ο Χι
ούι είχε τελειώσει με το πρόγραμμα των δέκα σημείων. Δεν αρά-
διαζε όλο το πρόγραμμα, αλλά συνέδεε τα βασικά σημεία αυτών
που θέλουμε κι αυτών που πιστεύουμε με όσα έλεγε.
31
Βάλαμε μια επιγραφή στο παράθυρο -ΚΟΜ Μ Α ΤΩΝ ΜΑΥΡΩΝ
ΠΑΝΘΗΡΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ. Αυτό ήταν το όνομά του
εκείνον τον καιρό και πολύς κόσμος πε'ρασε απ’ τα γραφεία μας
εκείνες τις πρώτες με'ρες. Ανοίξαμε τα γραφεία την 1η Ιανουα-
ρίου του 1967. Ανακοινώσαμε ότι η πρώτη συνάντηση του Κόμ
ματος των Μαύρων Πανθήρων θα πραγματοποιούνταν Σάββατο,
μία βδομάδα μετά. Ανοίξαμε τα γραφεία με το νε'ο όνομα στο πα
ράθυρο και τ’ αδέλφια ήρθαν στα γραφεία και κάθισαν ν’ ακού-
σουν όσα είχαμε να πούμε. Τους μοιράσαμε το πρόγραμμα των
δέκα σημείων. Δεν χρησιμοποιούσαμε το Κόκκινο Βιβλίο εκείνον
τον καιρό.
Στον δρόμο πέσαμε πάνω σ’ έναν μεθυσμένο αδελφό που τον έλε
γαν Τζον Σλόαν. Μεθυσμένος, ήταν κάργα μεθυσμένος. Δεν ήξε
ρε πού να πάει και έμενε ένα τετράγωνο μακριά απ’ τα γραφεία
του Κόμματος. Έ λεγε ότι «θα συνέλθει μια και καλή.» Αργότερα,
ο Τζον Σλόαν σταμάτησε μια και καλή να πίνει. Δεν έπινε ούτε
σταγόνα, γιατί ο Χιούι τού είπε ότι δεν ήθελε να έρχεται στα γρα
φεία μεθυσμένος. «Να μην έρχεσαι στα γραφεία μαστουρωμέ
νος ή μεθυσμένος», του είπε ο Χιούι, «γιατί μόνο κακό θα κάνεις
στο Κόμμα, μιας και δεν θα ξέρεις τι κάνεις». Ανακαλύψαμε ότι ο
Τζον Σλόαν είχε πάει στρατό κι ότι ήταν ο καλύτερος να διδάξει
στ’ αδέλφια πώς να συναρμολογούν και να αποσυναρμολογούν τα
όπλα και πώς να πυροβολούν με το Μ-1. Έ κανε μαθήματα για δύο
ή τρεις μήνες. Δεν παιζόταν σε ό,τι είχε να κάνει με τα όπλα. Δεν
έλεγε μαλακίες. Ή ταν δικός μας.
32
Τότε κι άλλα αδέλφια άρχισαν να έρχονται στα γραφεία. Στη σαβ
βατιάτικη βραδινή συνάντηση, τρεισήμισι εβδομάδες αφού είχαμε
ανοίξει τα γραφεία, συγκεντρώθηκαν περίπου είκοσι πέντε αδέλ
φια. Ή μασταν εγώ, ο Μπόμπι Χάτον, ο Χιοΰι, ο Μαρκ Τζόνσον,
ε'νας αδελφός που γνώριζα απ’ το πρόγραμμα ενάντια στη φτώ
χεια, ο Τζον Σλόαν -κάναμε τον Τζον Σλόαν αρχηγό- και περί
που τέσσερις εβδομάδες μετά ήρθε ο Γουόρεν Τάκερ. Έ ν α ς αδελ
φός απ’ την Καλιφόρνια μάς έφερε ένα τριανταοχτάρι. Μας είπε
ότι δεν το χρειαζόταν. Του είπαμε ότι το θέλαμε, το χρειαζόμα
σταν. Θα υπερασπιζόμασταν τον λαό μας. Του είπαμε ότι δεν θα
του το επιστρέφαμε. Δεν είχε αντίρρηση. Του είπαμε ότι δεν λέγα
με μαλακίες. Μας έδωσε κι ένα παλιό σπασμένο τουφέκι. Πριν το
καταλάβουμε, το Κόμμα είχε τριάντα με σαράντα μέλη. Ή ρ θ ε ο
Ρίτσαρντ Ιόκι -ο Ιάπωνας αδελφός που μας είχε δώσει το Μ-1 και
το όπλο των 9 χιλιοστών- και μας είπε ότι έχει κι ένα Μάγκνουμ
.357. Μας έδωσε το Μάγκνουμ .357 και άλλα δυο πιστόλια, και τα
αδέλφια συγκέντρωσαν χρήματα και άρχισαν να αγοράζουν όπλα.
33
Κόκκινα Βιβλία για όπλα
35
συμφωνία με το βιβλιοπιολείο. Τους είπαμε, «Είμαστε το Κόμμα
των Μαύρων Πανθήρων, μπορούμε να ε'χουμε έκπτωση ως οργά
νωση;» και πριν το καταλάβουμε βγάλαμε αρκετά χρήματα για ν’
αγοράσουμε δύο καραμπίνες. Έ τσι ε'γινε η φάση.
36
κάθε εφημερίδα κι εμείς βγάζαμε ένα δολάριο το κομμάτι, αλλά
το κάναμε για να αγοράσουμε καραμπίνες.
Πήγαμε στο ταμείο και πληρώσαμε για την καραμπίνα. Είχαμε με
θύσει θαυμάζοντας τα πιστόλια, τις καραμπίνες, τα τουφέκια, ό,τι
υπήρχε. Κι η υπάλληλος στο ταμείο είπε, και μπορούσες να κατα
λάβεις ότι έλεγε ψέματα, «Ξέρετε, έρχονται άντρες του FBI και ζη
τάνε πληροφορίες και ονόματα για όσους αγοράζουνε όπλα απ’ το
κατάστημά μας.» Ο Χιούι είπε, «Δεν μας νοιάζει. Δεν δίνουμε δε
κάρα τσακιστή. Ορίστε τα χρήματα. Είμαι ο Χιούι Π. Νιούτον απ’
το Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων. Θέλω την καραμπίνα μου.» Και
η υπάλληλος τον κοίταξε έκπληκτη. Δεν ξέρω ποιον νόμιζε ότι προ
σπαθούσε να κοροϊδέψει, γιατί δεν μπορούσε να κοροϊδέψει τον
Χιούι Π. Νιούτον -δεν του καιγόταν καρφί που προσπαθούσε να
τον τρομοκρατήσει με τις υποτιθέμενες έρευνες του FBI.
37
Πουλήσαμε λοιπόν τα Κόκκινα Βιβλία, βγάλαμε χρήματα και με
δαύτα αγοράσαμε όπλα. Εγώ κι ο Χιοΰι και τ’ αδέλφια που απο-
τελοΰσαμε τον πυρήνα της οργάνωσης χρησιμοποιήσαμε τα Βιβλία
και τα διανείμαμε και στους υπόλοιπους, καθώς ο Χιοΰι επεσήμανε
πως οι επαναστατικές αρχές που αναφέρονταν εκεί μέσα θα έπρεπε
να εφαρμοστούν όπου ήταν δυνατό στο δικό μας πολιτικό σύστημα.
Ο Χιοΰι έλεγε, «Λοιπόν, αυτή εδώ η αρχή δεν μπορεί να εφαρμοστεί
στη δική μας περίπτωση τη δεδομένη χρονική στιγμή.» Ό που το
βιβλίο έλεγε, «κινεζικός λαός και Κομμουνιστικό Κόμμα», ο Χιοΰι
έλεγε, «αλλάξτε το σε Κόμμα των Μαΰρων Πανθήρων και μαΰρος
λαός.» Ό ταν έβλεπε κάποια αρχή διατυπωμένη με κινεζικούς όρους,
την προσάρμοζε στα δικά μας μέτρα. Στο εξής χρησιμοποιούσαμε
συνέχεια το Κόκκινο Βιβλίο, μιλούσαμε γι’ αυτό κι ο Χιοΰι μάς
έβαλε να εφαρμόσουμε τις αρχές του. Χρησιμοποιούσαμε επίσης
τον Φάνον και τον Μάλκολμ Εξ -την αυτοβιογραφία του κι άλλο
σχετικό με αυτόν υλικό. Ο Χιοΰι είχε αφομοιώσει όλες αυτές τις
αρχές των άλλων επαναστατών. Αυτά χρησιμοποιούσαμε για
διδακτικό υλικό, όπως και τον Τσε Γκεβάρα.
Ξέραμε πως στην αρχή τα όπλα θα είχαν μεγαλύτερη αξία και νόη
μα για τ’ αδέλφια στη γειτονιά, ώστε να τους προσελκύσουμε στην
38
οργάνωση- μετά ήρθε κι η ώρα να τους διδάξουμε απ’ το Κόκκι
νο Βιβλίο. Ο Χιούι ήταν το κάτι άλλο. Ή ταν εκτός συναγωνισμού.
Ή ξερε ιτώς να το κάνει. Έ κανε για δέκα. Μου ’λεγε, «Μπόμπι, εγώ
κι εσύ γνωρίζουμε πως οι αρχές που αναφέρονται στο Κόκκινο Βι
βλίο έχουν αξία, αλλά τ’ αδέλφια μας δεν το γνωρίζουν και δεν θα
’διναν ένα δολάριο ή ακόμα και τριάντα σεντς για να τ’ αποκτή
σουν. Amo που έχουμε να κάνουμε λοιπόν είναι να το πουλήσου
με σε λευκούς ριζοσπάστες διανοούμενους, να μαζέψουμε χρήματα,
να αγοράσουμε τα όπλα και να βγούμε στους δρόμους μ’ αυτά. Θα
προστατεύσουμε μια μητέρα, θα προστατέψουμε έναν αδελφό, θα
προστατέψουμε την κοινότητα απ’ τους ρατσιστές μπάτσους. Και
στη συνέχεια θα μαζευτούν αδέλφια στην οργάνωση, τα οποία
ακολούθως θα σχετιστούν με το Κόκκινο Βιβλίο. Θα σχετιστούν με
την πολιτική, οικονομική και κοινωνική ισότητα για να υπερασπί
σουν την κοινότητα.»
Έ τσι πήγε το πράμα. Εν τω μεταξύ ο Χιούι έλεγε και για τον Φά-
νον. Έ λεγε για τον Μάλκολμ Εξ. Συσχέτιζε όλες αυτές τις αρχές.
Ή ταν άπιαστος. Δεν μπορούσες να του τη βγεις. Ή ξερε το Κόκκινο
Βιβλίο απ’ έξο3 κι ανακατωτά. Υπάρχουν αδέλφια στο Κόμμα που
με τον καιρό το έμαθαν απ’ άκρη σ’ άκρη. Πήγαινε σε όποια σελί
δα θες -θ α στην πούνε απ’ έξω στο λεπτό. «Το Κόκκινο Βιβλίο και
τι άλλο; Το όπλο! Το Κόκκινο Βιβλίο και τι άλλο; Το όπλο!» Αυτό
έλεγε ο Χιούι.
39
Στο τέλος, βγάλαμε περίπου 850 δολάρια και μας έμειναν βι
βλία. Ο τύπος στο Κινέζικο Βιβλιοπωλείο μάς είπε πως είχε πα-
ραλάβει 5.000 βιβλία και πήραμε τα 1.200. Θα μπορούσαν να εί
χαν πουληθεί όλα, αλλά δεν είχαμε αρκετό ανθρώπινο δυναμικό.
Μόνο καμιά δεκαπενταριά αδέλφια εμφανίστηκαν στα γραφεία
του Κόμματος εκείνη την Κυριακή το πρωί. Αρχικά ενσωματωθή
καμε στην πορεία που ξεκίνησε το πρωί ν ’ ανεβαίνει την οδό Μάρ-
κετ και την ακολουθήσαμε για είκοσι πέντε τετράγωνα περίπου.
Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν βιβλία, δολάρια, μετά όπλα για
μας. «Πάρτε Κόκκινα Βιβλία, φιλελεύθερες κυρίες.» Ξέρεις, το
είδος εκείνο που ήταν κατά του Μπέινς Τζόνσον6 επειδή ο αδελ
φός Μάρτιν Λούθερ Κινγκ τελικά τάχθηκε ενάντια στον πόλεμο.
Είχαμε ένα 45άρι κι ένα Μάγκνουμ .375 στην ομάδα και κάνα δυο
Μ-1. Είχαμε τρεις τέσσερις καραμπίνες εκείνο τον καιρό. Α γορά
ζαμε όπλα για τα καλά τότε. Το γουρούνι πήγε δυο στενά πιο κάτω
και γύρισε απ’ την άλλη πλευρά του δρόμου. Έ φτιαχναν υπόγεια
συγκοινωνία κάτω στην οδό Γκροβ κι ανέβηκε απ’ την άλλη πλευ
ρά της λεωφόρου και γύρισε πίσω. Γρήγορα συμπεράναμε πως τα
γουρούνια ετοιμάζονταν να δουν τι στο διάολο συμβαίνει, ότι αυτό
το γουρούνι τους τα ’πε στον ασύρματο, πως «είχε δει κάτι αράπη
δες να βγαίνουν από ένα μέρος εδώ πέρα με όπλα και μπλα μπλα
42
κτλ., κτλ., βγήκαν απ’ αυτό το γραφείο οπλισμένοι» και τέτοια. Ζη
τούσε απ’ τον ασύρματο να έρθουν τ’ άλλα γουρούνια να τον βοη
θήσουν «να τους πιάσουμε».
Ο Χιούι είχε τ’ αμάξι του πατέρα του εκείνη τη μέρα. Νομίζω μό
λις είχε πληρώσει κάποιους λογαριασμούς και πέρασε απ’ το γρα
φείο για περίπου μισή ώρα. Ό ταν επιβιβαστήκαμε στ’ αμάξι, το
γουρούνι είχε γυρίσει και μας πήρε από πίσω με το περιπολικό.
Κι ο Χιούι είπε σ’ όλους να θυμούνται τι έχει πει -πω ς κανείς στ’
αυτοκίνητο δεν έπρεπε να μιλήσει. Μόνο ο οδηγός θα μίλαγε, και
τύχαινε ο Χιούι να είναι ο οδηγός. Είπε, «Είμαι ο οδηγός. Κανείς
άλλος να μην πει τίποτα και να θυμάστε τις νομικές πρώτες βοή
θειες.» Εννοούσε τις πληροφορίες για το τι προβλέπει ο νόμος σε
περίπτωση ανάγκης, που είχαμε τυπώσει και διδάσκαμε στ’ αδέλ
φια στο Κόμμα: δεκατρία σημεία βασικών νομικών πρώτων βοη
θειών, τα νομικά και τα συνταγματικά μας δικαιώματα.
43
ξει σε όσους μαζευτούν γύρω μας πως δεν ε'χουμε το δικαίωμα
να κουβαλάμε όπλα. Και θα σας συλλάβει κόβοντας σας κλήση,
ενώ στη γειτονιά θα νομίζουν ότι σας έπιασε επειδή κουβαλάγατε
όπλα. Θέλουμε να δείξουμε στον κόσμο πως έχουμε το δικαίωμα
να κουβαλάμε όπλα, πως κι αυτοί έχουν το δικαίωμα να οπλιστούν
και θα εξαντλήσουμε το συνταγματικό μας δικαίωμα να κουβα
λάμε αυτά τα όπλα.» Να τι προσπαθούσε ο Χιούι να εξαντλήσει.
Μπουμ. Το οποίο όντως κατάφερε, πέρα για πέρα, αν ρίξουμε μια
ματιά στις κινήσεις των εξουσιαστικών δομών ενάντια στο Κόμμα
μέσα στα χρόνια.
Ο Χιούι ήταν μες στ’ αμάξι και το γουρούνι ήρθε στο παράθυρο.
«Έ χεις άδεια οδήγησης;» Ο Χιούι κατέβασε λοιπόν το παράθυρο
-ό χι περισσότερο από δέκα εκατοστά- και του έδωσε την άδεια.
«Αυτό είναι το πραγματικό σου όνομα;» ρώτησε το γουρούνι. Κι ο
Χιούι είπε, «Ναι, αυτό είναι το πραγματικό μου όνομα, Χιούι Π.
Νιούτον.» «Είναι αυτή η πραγματική σου διεύθυνση; Τεσσαρακο
στή Έβδομη οδός, αριθμός 841;» Κι ο Χιούι είπε, «Ναι, αυτή εί
ναι η πραγματική μου διεύθυνση. Τεσσαρακοστή Έβδομη οδός,
αριθμός 841.» «Τι κάνετε με τα όπλα;» Κι ο Χιούι είπε, «Εσύ τι
κάνεις με το όπλο σου;» Το συγκεκριμένο γουρούνι αποφάσισε
να μην λογοφέρει και πήγε πίσω να πάρει τη φόρμα που συμπλή
ρωναν διάφορα.
Εκεί ξεκίνησε η όλη φάση μεταξύ των γουρουνιών και του Κόμμα
τος. Ο Χιούι είπε, «Το Πέμπτο Άρθρο του Συντάγματος. Το έχεις
ακουστά; Δεν γνωρίζεις το συνταγματικό δικαίωμα κάποιου να
44
μην πει τίποτα που θα χρησιμοποιηθεί εναντίον του; Το Πέντε!
Δεν είμαι υποχρεωμένος να σου δώσω άλλα στοιχεία πέραν της
ταυτότητάς μου, του ονόματος και της διεύθυνσης μου και ως εκ
τούτου δεν θέλω καν να σου μιλάω. Μπορείς ν ’ αφήσεις τ’ αυτο
κίνητο κι εμένα ήσυχους. Δεν θέλω καν να σε ακούω.» «Τι εννο
είς;» είπε το γουρούνι. Κι ο Χιούι είπε, «Αυτό που άκουσες. Εί
ναι συνταγματικό δικαίωμα του καθένα να μην πει τίποτα που θα
χρησιμοποιηθεί εναντίον του.» Κι ο Χιούι είχε ένα μεγάλο Μ-1
στα δεξιά του με το χέρι πάνω του. Εγώ είχα ένα πιστόλι των 9
χιλιοστών παρά πόδα κι ο Χιούι το Μ-1. Ο Χιούι καθόταν στη θέση
του οδηγού. Τέσσερα ακόμα αδέλφια κάθονταν πίσω και ένας απ’
αυτούς ήταν ο Μπόμπι Χάτον. Δεν έβγαλαν άχνα καταπώς τους
είχε πει ο Χιούι. Και το γουρούνι είχε τρελαθεί. Ή ταν μόνος του,
ενώ ο Χιούι είχε όλους αυτούς τους μαύρους μέσα στο αμάξι που
τον είχανε για τα καλά τον καριόλη.
45
σανού καθίσματος. Είπα, «Ό χι, δεν μπορείς να το δεις.» Ο Χι
ούι είπε, «Ό χι, δεν μπορείς να δεις το πιστόλι, ούτε αυτό (δείχνο
ντας το τουφέκι του) και δεν θέλω να το κοιτάς. Δεν χρειάζεται
να το κοιτάς.»
«Δικό σου είναι το πιστόλι;» ρώτησε τον Χιούι. Κι εγώ είπα, «Όχι,
δεν είναι δικό του, το πιστόλι είναι δικό μου!» Το είπα αυτό για
τί σκέφτηκα πως ο τύπος θα την έπεφτε στον Χιούι, όπως μου είχε
ήδη πει, επειδή ήταν με αναστολή -κι αν τον ’πιαναν με πιστό
λι κάηκε. Αλλά αν τον ’πιαναν με τουφέκι, οι λευκοί εξουσιαστές
δεν μπορούσαν να του κάνουν τίποτα, επειδή ο αξιωματικός που
τον επιτηρούσε του είχε πει πως μπορεί να κουβαλά τουφέκι ή κα
ραμπίνα, και δεν θα μπορούσαν να τον σταματήσουν. Το γουρού
νι είπε, «Μπορώ να το δω, ή όχι;» Ο Χιούι τότε μου είπε, «Θα μι
λήσω εγώ.» Και κατόπιν στο γουρούνι, «Ό χι δεν μπορείς να δεις
το πιστόλι. Απομακρύνσου απ’ το αμάξι. Δεν σε θέλουμε κοντά στ’
αυτοκίνητο και τέρμα.» «Τότε μπορώ να ρωτήσω αυτόν αν μπο
ρώ να δω το πιστόλι του ή όχι», λέει το γουρούνι. Λέω τότε κι εγώ,
«Λοιπόν, δεν μπορείς να δεις το πιστόλι!» Τα καριόλια προσπα
θούσαν να το παίξουν αγανακτισμένοι. Γκαρίζανε μεταξύ τους,
«Ποιοι νομίζουν ότι είναι τέλος πάντων», και, «Σύνταγμα και μα-
λακίες. Απλά το παραφράζουν.» Μετά ένα γουρούνι είπε στον Χι
ούι, «Ποιος στο διάολο νομίζεις ότι είσαι;»
46
νάσου εμφανίζεστε εσείς και μιλάτε για τα όπλα μας.» Ο Χιούι
έβαλε το χέρι πάνω στο Μ-1 του και συνέχισε, «Είναι συνταγματι
κό μας δικαίωμα να φέρουμε όπλα, όπως και να ’χει, και δεν θέλω
ν ’ ακονσω λέξη επ’ αυτού.»
«Ποιοι νομίζετε πως είστε όλοι σας τέλος πάντων;» είπε ο Χιούι
στα γουρούνια. Και τα γουρούνια τραμπούκιζαν στο πεζοδρόμιο
τους αδελφούς και τις αδελφές που είχαν μαζευτεί: «Ε! Εσείς! Φύ
γετε από δω!» Ο Χιούι μπήκε στη μέση. «Δεν χρειάζεται να πάτε
παρακάτω! Μην πάτε πουθενά! Τα γουρούνια δεν μπορούν να
σας εμποδίσουν να παρακολουθείτε. Έ χετε το δικαίωμα να παρα
κολουθήσετε έναν αστυνομικό να εκτελεί το καθήκον του.» Και τα
γουρούνια τ’ ακούγανε όλα αυτά. Βλέπεις ο Χιούι επικαλούνταν
τον νόμο και λοιπά. «Έ χετε το δικαίωμα να παρακολουθείτε έναν
αστυνομικό ενώ εκτελεί το καθήκον του. Έ χετε το δικαίωμα. Εφό-
σον στέκεστε σε μια λογική απόσταση απ’ αυτόν, και σεις είστε σε
λογική απόσταση. Μην πάτε πουθενά.»
47
«Τι σκοπεύεις να κάνεις με το δικό σου όπλο;» είπε ο Χιούι. «Για
τί αν προσπαθήσεις να μου ρίξεις, ή να μου πάρεις το όπλο, θα σου
ρίξω κι εγώ, σκουλήκι. Επιπλέον» -κ α ι εκεί άλλαξε απλά θέμα-
«δεν είσαι παρά ένας χωριάτης όπως και να ’χει. Ή ρ θ ες από κά
ποιο μέρος της Τζώρτζια, ζεις στο κέντρο βγάζοντας 800 δολάρια
τον μήνα και έρχεσαι εδώ και τραμπουκίζεις και δολοφονείς τη
μαύρη κοινότητα. Σου δώσανε μερικά γαλόνια, αλλά εγώ λέω ότι
δεν είσαι παρά υπάνθρωπος, βρωμερό γουρούνι. Έ ν α ς βλάχος απ’
τη ρατσιστική Τζώρτζια κάπου στον Νότο. Αν λοιπόν βγάλεις το
όπλο θα σε πυροβολήσω και θα σου τινάξω τα μυαλά στον αέρα!»
«Πα, πα, πα...» το γουρούνι ήταν έξω φρενών. «Παραφράζεις το
Σύνταγμα. Αυτό κάνεις.» Ο Χιούι είπε, «Δεν παραφράζω τίποτα.
Και έχω το όπλο μου. Εσύ τι θα κάνεις με το δικό σου;» Αυτό τους
αποτελείωσε. Δεν ήξεραν πού να πάνε, μάγκα μου. Ο Χιούι απλά
πήγε και στάθηκε μπροστά απ’ το αμάξι. Πήγε μπροστά, μιλώντας,
μετά πήγε και άνοιξε πάλι την πόρτα των γραφείων και έβαλε
μερικό ακόμα κόσμο μέσα, λέγοντάς τους πως δεν χρειάζεται να
πάνε πουθενά, αναφέροντας τα συνταγματικά τους δικαιώματα κι
όλα αυτά, μετά όρμησε ξανά έξω απ’ τα γραφεία και είπε, «Τώρα
τι σκοπεύεις να κάνεις;»
48
Εγώ καθόμουν στ’ αυτοκίνητο με το πιστόλι των 9 χιλιοστών οπλι
σμένο. Είπα, «Αυτά τα γουρούνια θ’ αγριέψουν. Το ξέρω πως θα
τα πάρουν στο κρανίο.» Κατέβασα το παράθυρο. «Πώς σε λένε;»
«Ονομάζομαι Μπόμπι Σιλ. Γιατί;» λέω. «Θέλω σε ελέγξω. Έ χεις
ταυτότητα;» Άφησα το πιστόλι και τους έδωσα την ταυτότητα.
Ξανάπιασα το πιστόλι. Είπα, «Ονομάζομαι Μπόμπι Σιλ, όπως
γράφει και στην ταυτότητά μου. Θέλετε να το διασταυρώσετε;»
«Συνελήφθης για ένοπλη ληστεία στα δεκαεπτά.» Είπα,
«Μαλακισμένε ψεύτη. Δεν έχω συλληφθεί ποτέ στη ζωή μου.
Ποτέ δεν με συλλάβανε για ένοπλη ληστεία.» Ούτε καν το
διασταύρωσαν. «Συνελήφθης για ένοπλη ληστεία στα δεκαεπτά.
Αλλά εφόσον ήσουν ανήλικος, δεν μπορούμε να σε συλλάβουμε
για κατοχή όπλου τώρα.» Είπα, «Γαμημένε ψεύτη. Ποτέ δεν με
συλλάβανε για ένοπλη ληστεία. Δεν θέλω να το ξανακούσω. Γάμα
το.»
49
ανενόχλητα. Οι αράπηδες συνωστίζονταν μπροστά στο παράθυ
ρο, μάγκα. Έ γερναν πάνω του, ακουμπούσαν το αυτί τους σ’ αυτό
για να τ’ ακοΰσουνε όλα. Και φωνάζανε, «Εμπρός αδελφε'», και,
«Πες τους τα. Ξε'ρεις καλά τι τρε'χει», και, «Σε νιώθουμε» όλη την
ώρα που ο Χιούι τους τα ’λεγε ένα χεράκι. Τ ’ αδέλφια που παρα
κολουθούσαν έβλεπαν ότι τα γουρούνια τα φόβιζε εκείνο το μ ε
γάλο όπλο που ένας κωλοπετσωμένος μαύρος αλλά όμορφος αρά-
πης κρατούσε στο χέρι. Κάθε φορά που ο Χιούι έλεγε, «Αν με πυ
ροβολήσεις σκουλήκι, θα σου ρίξω κι εγώ», οι αράπηδες φώνα
ζαν κάτι όπως, «Πες τα, κάντο, αδελφέ.» Έ τσ ι ο Χιούι ήξερε πως
φέρνει την κουλτούρα μας κοντύτερα στην επανάσταση, εκπαι
δεύει τον μαύρο λαό να επαναστατήσει, ότι το όπλο είναι όλο το
ζουμί. Έ ν α ς λευκός δυο πόρτες πιο κάτω χαμογέλασε. Ή τα ν ο
μόνος εκεί γύρω, αλλά φάνηκε να σέβεται τον Χιούι.
Είπα λοιπόν στον εαυτό μου, αυτός είναι ο πιο αρχιδάτος καριό
λης που υπάρχει! Αυτός ο αράπης λέει στα γουρούνια, «Αν τρα
βήξεις όπλο, θα σε πυροβολήσω.» Στέκεται εκεί και το λέει στα
γουρούνια. Ό ταν το γουρούνι λέει, «Παραφράζεις το Σύνταγμα»,
ο Χιούι λέει, «Δεν παραφράζω τίποτα. Ασκώ το συνταγματικό
μου δικαίωμα. Έ χω το όπλο για να το υποστηρίξω!» Και το γου
50
ρούνι βλέπει το όπλο. Ο αράπης λέει στα γουρούνια αν συμπερι-
φερθείτε λάθος, θα σας σκοτώσω. Θα αμυνθώ!
51
Α ριθμός σήματος 206
54
ξιά πίσω μας. Ο Χιούι συνέχισε απτόητος. Ετοιμάστηκε να στρί
ψει αριστερά σ’ ένα στενάκι. Πήρε την αριστερή στροφή και είπε,
«Δεν πρόκειται να σταματήσω μέχρι να βάλει μπροστά τη γαμη-
μένη σειρήνα. Έ ν α κόκκινο φως που αναβοσβήνει δεν σημαίνει
πραγματικά τίποτα, ένα κόκκινο φως θα μπορούσε να είναι οτιδή
ποτε.» Που λέτε, το γουρούνι έβαλε μπροστά τη σειρήνα, καθώς
έστριβε στη γωνία ακολουθώντας μας, και με το που έβαλε μπρο
στά τη σειρήνα, ο Χιούι σταμάτησε. Μας είχαν σταματήσει γου
ρούνια πολλές φορές, μας έβλεπαν με τα όπλα και δεν ξέρανε τι
να κάνουν. Δεν είχαμε πρόβλημα, καθώς ο Χιούι μάς είχε οργα
νώσει και ξέραμε πώς να χειριστούμε την κατάσταση.
55
δευτερόλεπτα αφότου του ε'βαλε το πόδι στην κοιλιά και τον κλώ
τσησε έξω -το γουρούνι πραγματικά εκτοξεύτηκε έξω χάνοντας
την ισορροπία του- ο Χιούι γράπωσε την καραμπίνα απ’ την κάν
νη. Μόλις ο αδελφός Χιούι πάτησε το πόδι του στο έδαφος, όπλισε
την καραμπίνα, κλικ κλακ, και έκανε τρία γρήγορα βήματα.
57
ρίζεις πως δεν μπορείς να αφαιρέσεις την περιουσία κάποιου χω
ρίς τις νόμιμες διαδικασίες;» Ο Χιούι τόνισε αυτό το τελευταίο.
«Τι τρέχει με σας; Υποτίθεται πως εφαρμόζετε τον νόμο και να
’στε τώρα, έτοιμοι να καταπατήσετε τα δικαιώματά μου. Δεν μπο
ρείς να δεις το όπλο μου. Δεν μπορείς να έχεις το όπλο μου. Ο μό
νος τρόπος να τ’ αποκτήσεις είναι να προσπαθήσεις να το πάρεις.»
Τότε ένα άλλο γουρούνι έρχεται σε μένα, «Για έλα εδώ δίπλα στ’
αμάξι.» «Δεν πάω πουθενά. Ποιος νομίζεις ότι είσαι; Δεν με έχεις
συλλάβει.» «Αλλά έχω το δικαίωμα να σου πω να σταθείς δίπλα
στ’ αμάξι.» «Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να με πας από δω εκεί.»
58
Τότε ε'να μεγαλόσωμο χοντρό γουρούνι λε'ει, «Ναι, αλλά πρε'πει
να βρούμε κάτι. Πρε'πει να βρούμε κάτι για να τους πιάσουμε.»
Ψαχνόταν, άρχισε να κοιτά τ’ αμάξι έναν γύρο και είπε πως η πι
νακίδα κυκλοφορίας κρεμόταν από έναν γάντζο για παλτά. Ή ταν
ασφαλώς τοποθετημένη αλλά εφαρμοσμένη σ’ έναν γάντζο για
παλτά. «Ας τους κόψουμε πρόστιμο γι’ αυτό εδώ, αυτή η πινακίδα
δεν είναι ασφαλώς αναρτημένη.» Ζήτησε απ’ τον Χιούι κάποιου
είδους ταυτότητα κι ο Χιούι του έδωσε το δίπλωμά του. Είπαν πως
το δίπλωμά του φαίνεται παλιό, έτσι του έκοψαν πρόστιμο επειδή
το δίπλωμά του δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Ο Χιούι αργότερα
πέρασε από δίκη και βγήκε αθώος και για τις δύο κατηγορίες, και
τα δύο πρόστιμα διαγράφτηκαν.
Τα γουρούνια την έκαναν απ’ το μέρος και οι μαύροι απ’ την κοι
νότητα ρωτάγανε να μάθουν τι συνέβη. Ενόσω ο Χιούι στόλι
ζε τα γουρούνια με κάθε λογής επίθετα και λοιπά, πολλά απ’ τα
αδέλφια λέγανε, «Πάνω στην ώρα, Χιούι. Ακριβώς. Πες τα. Έ τσι
είναι. Πες τα, χρυσόστομε.» Ο Χιούι μίλησε ακόμα λίγο με τον
κόσμο και πολλοί απ’ αυτούς λέγανε πως θα έρθουν να γραφτούν
στο Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων. Κι όντως κάναμε πολλούς
μεγαλύτερους και νεότερους αδελφούς και αδελφές που ήταν εκεί
να έρθουν μαζί μας. Ακόμα και κάποιοι λευκοί στάθηκαν και πα
ρακολουθούσαν.
206 ήταν ο αριθμός του σήματος του μπάτσου. Του μπάτσου που
παραλίγο να φάει το κεφάλι του εκείνο το βράδυ. Του έλεγα συ
νεχώς πως φέρεται σαν βλάκας. Σήμα. Σήμα 206. Ποτέ δεν ξεχά-
σαμε τον αριθμό του σήματός του, ο Χιούι θυμόταν τον αριθμό, ο
Μπόμπι Χάτον θυμόταν τον αριθμό. Βάλαμε τον αριθμό στο πρω
τοσέλιδο της εφημερίδας μας.
59
Έ ν α όπλο στο κεφάλι του Χιούι
Μια με'ρα ε'να πιτσιρίκι μπήκε τρε'χοντας στα γραφεία των Μαύ
ρων Πανθήρων και είπε πως πιο κάτω στον δρόμο ε'να σωρό μπά-
τσοι μπήκανε στο σπίτι ενός αδελφού και καλύτερα οι Πάνθη
ρες να πάνε το γρηγορότερο εκεί πε'ρα. Ή ρ θ ε στα γραφεία των
Πανθήρων για να μας φωνάξει να πάμε να σταματήσουμε τους
μπάτσους. Νομίζω για κάποιο λόγο ο Χιοΰι είχε την καραμπίνα
του σπίτι -ε'τυχε να περνάει απ’ τα γραφεία στον δρόμο του για
κάπου αλλοΰ. Ο Χιούι πετάχτηκε αμέσως έξω και τον ακολού
θησαν ο Τρούμαν Χάρις κι ο Γουόρεν Τάκερ. Ο Γουόρεν Τάκερ
κουβάλαγε ε'να 45άρι κι ο Χιούι ε'τυχε να ’χει ε'να μαχαίρι τριά
ντα εκατοστά με μεταλλική θήκη. Ή ταν μία ματσέτα. Ακριβώς ό,τι
χρειαζόταν.
Ο Χιούι πήγε εκεί πέρα και ρώτησε τον μπάτσο για ποιο λόγο
έψαχνε στο σπίτι αυτού του ανθρώπου και κατέστρεφε τα έπιπλα.
Τον ρώτησε αν είχε ένταλμα έρευνας. Ο αδελφός μόλις είχε γυ
ρίσει σπίτι και βρήκε το γουρούνι μέσα. Ο Χιούι είπε, «Δεν έχεις
ένταλμα έρευνας. Πρέπει να φύγεις απ’ το σπίτι του ανθρώπου.»
Τότε το γουρούνι κοίταξε τον μαύρο πολίτη, τον αδελφό μας, και
είπε, «Θα τον αφήσεις να λέει στον κόσμο τι να κάνει;» Ο αδελ
φός είπε στο γουρούνι να βγει έξω. Το γουρούνι εξαγριώθηκε που
ο πολίτης κατάλαβε πως ο Χιούι ήταν αυτός που ενεργούσε για το
συμφέρον του και όχι ο μπάτσος που μπούκαρε στο σπίτι του χω
ρίς ένταλμα ή κάτι παρόμοιο.
Μετά ο Χιούι βγήκε έξω και το γουρούνι μαζί με δύο ακόμα γου
ρούνια τον πήραν από πίσο). Ή ταν περίπου δέκα γουρούνια εκεί.
Έ ν α απ’ τα γουρούνια πλησίασε τον Χιούι και του είπε πολύ σιγά,
«Καριόλη», κατά πρόσωπο. Νόμιζε πως έτσι θα τον προκαλούσε.
αλλά ο Χιούι απλά γέλασε δυνατά. Πολύς κόσμος στεκόταν τριγύ
ρω, κι ο Χιούι είπε, «Είσαι σκουλήκι! Δεν είχες καμιά δουλειά να
μπεις σ’ αυτό το σπίτι. Μπούκαρες μέσα στο σπίτι του ανθρώπου
61
χωρίς ένταλμα. Ενήργησες με τρόπο που δεν αρμόζει σε όργανο
της τάξης.» Κι ο κόσμος είπε, «Σωστά.» Το γουρούνι νόμιζε πως ο
Χιούι θ’ αντιδράσει και θα προσπαθήσει να τον χτυπήσει, επειδή
τον αποκάλεσε «καριόλη», αλλά ο Χιούι γνωρίζει καλά την ανά
γκη να εκπαιδευτεί ο λαός σχετικά με το ποιόν των γουρουνιών.
Τότε δύο άλλα γουρούνια πιάσανε το χέρι του Γουόρεν Τάκερ και
του αφαιρέσανε το πιστόλι. Το γουρούνι πλησίασε τον Χιούι και
έβαλε το όπλο στο κεφάλι του Χιούι και είπε, «Συλλαμβάνεσαι.»
Ο Χιούι γύρισε και απομακρύνθηκε απ’ αυτόν και πήγε προς τ’
αυτοκίνητό του. Είπε, «Έ χεις δίκιο. Αν είναι να συνεχίσεις τις
ανοησίες, τότε θα πρέπει να με συλλάβεις. Στην πραγματικότητα,
καλύτερα να με συλλάβεις.» Ο Χιούι συνέχισε να απομακρύνεται
και άφησε το γουρούνι να στέκεται εκεί κρατώντας το όπλο. Το
γουρούνι αποδοκιμάστηκε απ’ τον κόσμο και έφυγε και πήγε και
μπήκε στ’ αυτοκίνητο. Ο Χιούι είπε, «Πρέπει να με συλλάβεις, πα
νηλίθιο σκουλήκι.» Ό πω ς και να ’χει ο Χιούι συνελήφθη.
62
έδωσα τα 25 δολάρια και της είπα να τα προσθέσει στην εγγύηση.
Πήγα μέχρι το γραφείο αναστολών και γύρισα. Τελικά, βγάλαμε
τον Χιούι απ’ τη φυλακή.
Τέλος πάντων, βγάλαμε τον Χιούι απ’τη φυλακή. Πήγαμε πάνω και
τον βρήκαμε κι ο Χιούι είπε, «Πάμε να πάρουμε πίσω το όπλο και
να πληρώσουμε την εγγύηση για να βγάλουμε και τον Γουόρεν Τά-
κερ και τον Τρούμαν Χάρις.» Τους είχαν πιάσει κι αυτούς. Πήγα
με και πήραμε μερικά ακόμα χρήματα και πληρώσαμε την εγγύη
ση για τ’ αδέλφια. Αφού βγάλαμε τ’ αδέλφια έξω πήγαμε στον επά
νω όροφο να πάρουμε το όπλο του Γ ουόρεν Τάκερ. Έ ν α γουρούνι
ήρθε και έλεγε πως ο Γουόρεν Τάκερ συνελήφθη γιατί κουβάλαγε
το όπλο κρυμμένο. Ό ταν τον συνέλαβαν, ο Γουόρεν φορούσε ένα
μακό μπλουζάκι κι ένα στενό τζιν με ζώνη. Μόνο αυτά είχε πάνω
του. Το όπλο κρεμόταν απ’ τη ζώνη του και όλοι μπορούσαν να
το δουν μέρα μεσημέρι. Ό λοι μπορούσαν να το δουν, αλλά μας
είπαν πως το είχε κρυμμένο. Και τότε ο Χιούι ροπησε, «Τι είδους
όπλο είχε κρυμμένο ο άνθρωπος;» «Κουβαλούσε μαχαίρι», είπε
ένας μπάτσος. Ή ταν ένα απλό στιλέτο με λεπίδα μικρότερη από
επτάμισι εκατοστά. Μ αχαίρι μεγαλύτερο των επτάμισι εκατοστών
είναι παράνομο, τουλάχιστον εδώ στην Καλιφόρνια, αν είναι
κρυμμένο.
63
Πήγαμε όλοι πάνο). Ο Μπόμπι Χάτον είχε μια καραμπίνα και
κάποιος άλλος ε'να πιστόλι. Πήγαμε πάνω, στο τμήμα με τους
αστυνομικούς ντετε'κτιβ. Έ ν α γουρούνι μάς είδε στον διάδρομο
καθώς πηγαίναμε. Ο Μπόμπι Χάτον είχε την καραμπίνα, εγο')
είχα ε'να πιστόλι και νομίζω ο Σέρμαν Φόρτε είχε κι αυτός ε'να.
Περπατάγαμε στον διάδρομο και το γουρούνι γύρισε, έτρεξε προς
την αντίθετη κατεύθυνση και έστριψε στη γωνία. Συνεχίσαμε να
περπατάμε προς το τμήμα των ντετέκτιβ, στρίψαμε αριστερά και
μπήκαμε από μια είσοδο. Στρίψαμε αριστερά πάλι και φτάσαμε
εκεί, και τα γουρούνια, αυτά τα χοντρά γουρούνια που αποκαλούν
τους εαυτούς τους ντετε'κτιβ, άρχισαν να μας κοιτάνε και ν’ ανα
ρωτιούνται τι τρέχει. Λέγανε, «Τι θα θέλατε; Τι θα θέλατε;»
64
πρόκειται για την επιβίωση του μαύρου λαού...» Ο Χιούι συνέχι
σε να λέει και να λέει, καθώς φεύγαμε. Τους την έλεγε κανονικά.
Τους είπε τι πραγματικά ήταν, τι άθλια τομάρια ήταν.
65
Οι Χ άρτινοι Πάνθηρες
69
Μας εξήγησε μερικές ακόμα λεπτομέρειες για το συνέδριο. Στ’
αλήθεια προσπαθούσε να διαχειριστεί την κατάσταση. Αλλά εμάς
μας προβλημάτισε η αλλαγή στον αριθμό των άντρων που έλεγε
πως είχε, στ’ αδέλφια με όπλα που είχε. Το λοιπόν, ο αδελφός δεν
είχε πολλά να πει εκείνο το βράδυ, πέρα απ’ το να μαζευτούμε
όλοι μαζί και να δούμε εξονυχιστικά τους νόμους περί οπλοφο-
ρίας. Ο Χιούι Π. Νιούτον, φυσικά, είχε μελετήσει εξονυχιστικά
όλους τους νόμους περί οπλοφορίας, αφού διαβάζαμε εκείνα τα
βιβλία, νομικά βιβλία και τον ποινικό κώδικα, στο τμήμα νομικής
βοήθειας του προγράμματος ενάντια στη φτώχεια όπου δουλεύα
με και, επιπλέον, ο Χιούι παρακολουθούσε μαθήματα νομικής σε
νυχτερινή σχολή. Ωστόσο, ο Ρόι Μπάλαρντ μάς έβγαλε ολόκληρο
λόγο για το πως κάνει όλη αυτή τη δουλειά στη μαύρη κοινότητα
για τον μαύρο λαό, και υποθέτω πως θα είχανε και κάποια στατι
στικά και λοιπά.
70
λοιπόν ο Χιούι κι εγώ κι ο Μπόμπι κι ο Ρε'τζι κι ο Σέρμαν κι ο Ορ-
λεάντο, και νομίζω ήταν και κάποιο ακόμα αδε'λφι μαζί μας, κα
θίσαμε και τους ακούγαμε, κι αφού τους ακούγαμε για μισή ώρα
πάνω κάτω ν ’ αναλύουν τις μικρε'ς διανοουμενίστικες αλλαγε'ς
τους, με περισσή ευφράδεια και, καταπώς το λένε, να τοποθετού
νται ο ένας μετά τον άλλον, βλέποντάς τους να συμπεριφέρονται
σαν ε'να μάτσο επαναστάτες του καναπέ, έκανα νόημα στον Ρόι
Μπάλαρντ και τον ρώτησα πότε θα κανονίζαμε το πώς θα χειριζό
μασταν τη συνοδεία της αδελφής Μπέτι Σαμπάζ. Είπε, «Σε λιγάκι,
αδελφέ. Σε λίγο θα ασχοληθούμε και μ’ αυτό», καταπώς ένας δια
νοούμενος πάντα κάνει μ’ έναν αράπη του δρόμου.
71
ένα συνεχές πολιτικών αιματοχυσίας.» Δεν καταλάβαιναν τις
ανταγωνιστικές αντιθέσεις και τις μη ανταγωνιστικές αντιθέσεις
που κατοικοεδρεύανε αμφότερες στο πεδίο της πολιτικής. Δεν κα
ταλάβαιναν ότι ο αγώνας του μαύρου λαού εδώ, εντός των συνό
ρων της παρηκμασμένης Αμερικής, είναι ένα πολιτικοστρατιωτικό
συνεχές, ενοποιημένο αυτό καθεαυτό.
72
θα μας ενημέρωναν πότε θα έφτανε η αδελφή Μπέτι Σαμπάζ. Μι
λήσανε μόνο σε μένα και στον Χιούι. Μας είπανε πως θα έφτανε
τη Δευτέρα, και κατόπιν την κάναμε. Μετά μας πήρανε τηλέφωνο
τη Δευτέρα να μας πούνε να πάμε από κει. Πήγαμε άρον άρον και
μας είπανε πως θα ήταν εκεί την Πέμπτη. Ό ταν πήγαμε την Πέμπτη
στα γραφεία του Κόμματος των Μαύρων Πανθήρων της Βόρειας
Καλιφόρνια, ο Ρόι Μπάλαρντ, ο Κένι Φρίμαν, ο Άιζακ Μούρ κι ο
Ντάγκλας Άλεν ήταν εκεί, μαζί με κάποιους ακόμα. Πήραμε είδη
ση πως ανάμεσά τους υπήρχε ένα μαύρο γουρούνι που ξεχώριζε.
Ο Κένι Φρίμαν πήρε τον Χιούι παράμερα και του είπε πως δεν ήξε
ρε ότι ο Ρόι Μπάλαρντ είχε κανονίσει κάτι τέτοιο. Είπα λοιπόν,
«Πόσα όπλα έχετε;» Είπανε, «Πέντε.» Είπα, «Όταν ήρθε την πρώ
τη φορά απ’ τα γραφεία μας ο Ρόι Μπάλαρντ μιλούσε για είκοσι
άντρες με όπλα και η επόμενη δήλωση που έκανε πριν φύγει ήταν
δεκάξι με όπλα και μετά απ’ αυτό μας λέει έχει οχτώ οπλισμένους
και μετά και απ’ αυτό έχει λέει πέντε. Χορτάσαμε λόγια, τελικά έχε
τε κανέναν με όπλο ή όχι;» Ο Χιούι είπε, «Έτσι είναι. Το καλό που
σας θέλω να είστε εδώ αύριο και να έχετε μαζί όπλα, αλλιώς μην νο
μίζετε ότι χειρίζεστε εσείς το θέμα της ασφάλειας, θ’ αναλάβει το
Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων για την Αυτοάμυνα να το χειριστεί,
αν δεν είστε εδώ με όπλα. Το καλό που σας θέλω να είστε εδώ οπλι
σμένοι ως τα μπούνια.»
73
Ο Κένι Φρίμαν θορυβήθηκε. «Οκέι, αδελφέ, εντάξει, δικέ μου,
θα είμαστε εδώ αύριο, δικέ μου. Έ χουμε πέντε αδέλφια με όπλα,
δικέ μου, για να έρθουν μαζί σας στην επιχείρηση.» Μαζευτήκαμε
λοιπόν όλοι, ήμασταν μαζεμένοι οχτώ αδέλφια, και πήγαμε από
κειτην Πέμπτη. Πριν φύγουμε, μας είπαν πως η αδελφή Μπέτι θα
έφτανε στο αεροδρόμιο του Σαν Φρανσίσκο κάπου μεταξύ 1.30
και 2.00 μ.μ. Φτάσαμε εκεί γύρω στο μεσημέρι. Ο Ντάγκλας Άλεν,
ένας τυπάς με το όνομα Λίο που είχε ένα Μ-1 κι ο Άιζακ Μουρ μ’
ένα Μ-1 ήταν εκεί. Ο Κένι Φρίμαν είπε, «Τα ξέρετε τ’ αδέλφια από
δω παιδιά; Έ χουνε τα σιδερικά τους μαζί και είναι πανέτοιμοι.
Ό λα είναι οκέι και νομίζω κουβαλάει κι ο Ρόι Μπάλαρντ ένα
όπλο μαζί του.» «Μεγάλε, νόμιζα πως θα φέρνατε πέντε άτομα»,
είπα. «Ε, αδελφέ, αυτούς εδώ έχουμε, αυτούς βρήκαμε, και θα
’μαι κι εγώ μαζί, να ξέρεις, κι ο Ντάγκλας Άλεν, ξέρεις, θα είναι
εκεί, οπότε όλα εντάξει. Ό λ α μια χαρά.»
«Ναι, καλά τώρα», είπα. Δεν ήθελα να του μιλήσω άλλο, δεν τους
έπιανα καθόλου τους τύπους. Ή ταν φαφλατάδες διανοούμενοι.
Διανοούμενοι πολιτιστικοί εθνικιστές. Κερατάδες ρεμπεσκέδες
που κάθονται όλη μέρα σε μια γαμημένη πολυθρόνα και προσπα
θούν να διατυπώσουν την επανάσταση, ενόσω ο μαύρος λαός πε
θαίνει στον δρόμο. Ο Χιούι τον περιέγραψε πολύ σωστά. Ο Χιούι
είπε, «Ο Κένι Φρίμαν είναι τύπος που θέλει να την βγει στους πά-
ντες. Αυτό μόνο ικανοποιεί το μικρό χεσμένο μαλακοεγώ του, να
κάθεται και να τη βγαίνει στον καθένα.»
74
δικοί μας και πέντε δικοί τους φορτωθήκαμε στ’ αυτοκίνητα και
πήγαμε στο αεροδρόμιο του Σαν Φρανσίσκο, και παρατήρησα ένα
πράμα καθώς φτάναμε στον τερματικό. Ο Κένι Φρίμαν ήταν σ’ ένα
αυτοκίνητο πίσω μας, σ’ ένα λευκό βαν, και κατέβηκε απ’ το αυτο
κίνητο. Ή ταν τρία τέσσερα τετράγωνα μακριά απ’ το κτίριο των
αφίξεων, αλλά τον είδα να σταματά τ’ αυτοκίνητο και να βγαίνει.
Κατέβηκε απ’ το αυτοκίνητο. Ό λα τα υπόλοιπα αδέλφια μαζευτή
καμε έξω με τα όπλα μας, είχαμε οδηγήσει μέχρι εκεί με τα όπλα
φάτσα φόρα. Παρατήρησα τότε πως ο Λίο κι ο Λιζακ Μουρ, τα
παλικάρια του Κένι Φρίμαν, στέκονταν δέκα μέτρα πιο πίσω από
μας με τα Μ-1 τους.
Τότε ο ηλίθιος ο Ρόι Μπάλαρντ βγήκε μπροστά και είπε σεμνά και
ταπεινά, «Προς τι η όλη διένεξη; Κύριε, αν διαβάζατε τψ Α ν το β ι-
ογραφία του Μάλκολμ Ε ξ ίσως καταλαβαίνατε γιατί βρισκόμαστε
75
εδώ με τα όπλα.» Ο Χιούι είπε, «Ω, αδελφέ, θα μιλήσω εγώ. Κά
τσε εκεί που ήσουν.» «Περίμενε, Χιούι, περίμενε, άσε με να του
εξηγήσω.» Ο Χιούι είπε, «Δεν ε'χει νόημα αυτό που κάνεις. Πώς
μπορείς να εξηγήσεις σ’ έναν ρατσιστή, αδαή μπάσταρδο μπάτσο,
σε μπάτσους που υπηρετούν τις δομές της εξουσίας που ευθύνονται
για τον φόνο του Μάλκολμ, που σκοτώνουν τους μαύρους και
που βρίσκονται εδώ για να σου πούνε ότι δεν μπορείς να πας
πουθενά. Δεν είναι ώρα τώρα να σταθούμε και να διαβάσουμε
την Αυτοβιογραφία.» Κι ο Ρόι Μπάλαρντ συνέχιζε, με μαλακό και
ταπεινό τρόπο, να προσπαθεί να εξηγήσει στον μπάτσο πως θα
μας καταλάβαινε αν διάβαζε το βιβλίο του αδελφού μας, τη στιγμή
που τα γουρούνια στην Αμερική χαίρονταν που ο Μάλκολμ ήταν
νεκρός.
76
φια, στοιχηθείτε σε δυάδες. Μαζευτείτε. Μπόμπι, βάλ’ τους σε
δυάδες.» Τους στοίχισα λοιπόν σε δυάδες. Στον Λίο και τον Άι-
ζακ Μουρ είπα, «Ελάτε παιδιά, ελάτε εδώ και στοιχηθείτε.» Αυ
τοί αργοπορούσαν. Ο Χιούι κόζαρε ακόμα εκείνο το γουρούνι,
όταν, ξαφνικά, περίπου είκοσι γουρούνια απλώθηκαν γύρω μας
στον δρόμο.
Αλλά το αυτί του Χιούι Π. Νιούτον δεν ίδρωσε καθόλου, γιατί ήξε
ρε πως είχε την καραμπίνα και ήξερε πως είχε τ’ αδέλφια μαζί
του, ήξερε τα συνταγματικά του δικαιώματα και θα σιγουρευό
ταν πως όλοι αντιλαμβάνονταν τη σοβαρότητα της κατάστασης.
Έ τσ ι λοιπόν ο Χιούι λέει στο γουρούνι πως θα μπούμε μέσα έτσι
κι αλλιώς και προσπαθεί να κάνει τον Ρόι Μπάλαρντ να σωπάσει,
γιατί ο Ρόι δεν ήξερε τι έκανε. Δεν ήξερε πώς να χειριστεί τους
ρατσιστές κι ο Χιούι ήξερε. Στοιχηθήκαμε σε δυάδες κι ο Χιούι
είπε, «Πάμε.» Ξεκινήσαμε να κινούμαστε κι εγώ τελικά κατάφε-
ρα τον Λίο και τον Άιζακ να μπούνε πίσω στη σειρά μαζί μου. Ο
Χιούι πήγαινε μπροστά. Ο Λίο κι ο Άιζακ άρχισαν να μουρμου
ράνε, «Ρε συ, απομακρύνετε τις αδελφές μας. Απομακρύνετε τις
αδελφές από δω.» Τους λέω, «Γιατί; Έ χουμε όπλα. Μπορούμε να
υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας.» «Δικέ μου, αν αρχίσουν να
πυροβολούν, δικέ μου», έλεγε ο Λίο, «Είναι ήδη δύσκολο το ότι
πρέπει να υπερασπίσουμε τους εαυτούς μας, φαντάσου να πρέ
πει να προστατέψουμε κι αυτές.» Είπα, «Άκουσα πως αυτή εκεί
η αδελφή έχει πιστόλι στην τσάντα της και δεν μασάει. Μην ανη
συχείς.» Τον Λίο τον απασχολούσε πολύ τι θα γίνει με τις αδελ
φές όσο ήταν στη σειρά. Ο Λίο κι ο Άιζακ κρατάγανε τα Μ-1 κι
εγώ τότε δεν ήξερα πως εκείνα τα Μ-1 δεν ήταν γεμάτα. Αργότε
ρα κατάλαβα πως η υπερβολική ανησυχία του για τις αδελφές που
βρίσκονταν εκεί και το γεγονός ότι στέκονταν δέκα μέτρα μακριά
σχετιζόταν άμεσα με το ότι τα όπλα τους δεν ήτανε γεμάτα.
77
στά μας, αλλά εμείς καταφέραμε και περάσαμε μπροστά απ’ τον
επικεφαλής μπάτσο, ή σερίφη. Έ χουν αυτούς τους σερίφηδες τύ
που σεκιουριτά στο αεροδρόμιο του Σαν Φρανσίσκο. Μπήκαμε
μέσα κι ανεβήκαμε στον επάνω όροφο και μετά κατευθυνθήκαμε
προς την πύλη που έπρεπε.
78
μπροστά απ’ το γουροΰνι με την φωτογραφική, λίγο πολΰ για να
τον εμποδίσω, ώστε να μην μπορεί να φωτογραφίσει. Τότε ο Χι
ούι είπε, «Αν μας φωτογραφίσεις θα σου πάρουμε την κάμερα και
θα την σπάσουμε.» Το γουρούνι συνέχισε να προσπαθεί να τρα
βήξει φωτογραφίες, έτσι ο Χιούι είπε, «Εντάξει, παιδιά. Βλέπετε
αυτόν τον μαλάκα ρατσιστή μπάτσο εδώ πέρα; Προσπαθεί να μας
προβοκάρει. Του είπαμε να μην τραβήξει καθόλου φωτογραφίες
κι αν τραβήξει φωτογραφίες πάει να πει πως ψάχνεται για φασα
ρία. Θα είναι η αρχή για κάτι τέτοιο, χωρίς δεύτερη κουβέντα.»
Παρατήρησα πως ο Λίο κι οι υπόλοιποι δεν είχαν ιδέα για τους νό
μους περί όπλων και για τον τρόπο που ενεργούσε το Κόμμα. Κά-
ποια στιγμή ο Αιζακ Μουρ είχε το όπλο με την κάννη στραμμένη
στην ευθεία κι ο κόσμος περνούσε ακριβώς μπροστά απ’ το όπλο.
79
Τότε εγώ νόμιζα ακόμα πως τα όπλα τους ήταν γεμάτα. Αλλά το
κρατούσε ψηλά, μετά κάπως το χαμήλωσε, πολύ χαλαρά. Ό ταν
στόχευε τον κόσμο με το όπλο, δεν πρόσεχε καθόλου. Πήγα λοι
πόν και του είπα, «Μεγάλε, μη σημαδεύεις τον κόσμο με το όπλο!
Είναι γεμάτο!» Του είπα, «Κάτι τέτοιο αποτελεί επίθεση με φονι
κό όπλο. Είτε το κάνεις με πρόθεση είτε όχι. Οι μπάτσοι εδώ πέρα
θα σου ρίχνανε κανένα μαλακισμένο πρόστιμο αν γνωρίζανε τον
νόμο. Απλά δεν γνωρίζουν τον νόμο. Κράτα το όπλο με την κάν-
νη να κοιτά προς τα πάνω.» Μετά τον είδα που έβαλε την Μπέ-
τι Σαμπάζ στ’ αυτοκίνητο. Είδα τον Άιζακ Μουρ όταν έβαλε το
όπλο του στο αμάξι. Έ βαλε το όπλο μέσα και το έχωσε κάτω απ’
τη θέση του. Εμείς δεν κουβαλούσαμε τα όπλα έτσι, χωμένα κάτω
απ’ τα καθίσματα. Ή ταν απολύτως αναγκαίο, εκείνη τη χρονική
στιγμή, να κουβαλάμε τα όπλα φόρα παρτίδα, ώστε να εξασκού-
με στο έπακρο το δικαίωμα να κουβαλάμε όπλα και για να εκπαι
δεύσουμε τον μαύρο λαό σχετικά με την αναγκαιότητα να οπλιστεί
δείχνοντάς του πως η αυτοάμυνα συνδέεται πολιτικά με την επιβί
ωση και την απελευθέρωσή του.
PEdple’S
J9V
& E E FOOD
p*ogram
Αναμέτρηση στο Ράμπαρτς
82
έξω. Ξαναπήγα μέχρι την είσοδο και είδα έξω τρία τέσσερα γου
ρούνια.
83
Άνταμς και τον Κένι Φρίμαν απ’ τους Χάρτινους Πάνθηρες. Κα
θώς εκείνη κατέβαινε τις σκάλες, ο τύπος απ’ την τηλεόραση γρά
πωσε το περιοδικό που κράταγα κι εγώ αμέσως το άρπαξα πίσω.
Τότε ο Χιούι έβαλε το δικό του περιοδικό μπροστά στην κάμερα
και ο Τσακ Μπανκς άρπαξε το περιοδικό του Χιούι και τον χτύ
πησε μ’ αυτό στο στομάχι. Δεν κατάφερε κανένα καλό χτύπημα,
αλλά όντως χτύπησε τον Χιούι. Ό ταν χτύπησε τον Χιούι στο στο
μάχι, το αυτί του Χιούι δεν ίδρωσε. Άφησε το περιοδικό να πέ
σει κι έπιασε τον Τσακ Μπάνκς απ’ το κεφάλι και τον έσπρωξε
πάνω στον τοίχο και πάνω στον τύπο με την κάμερα απ’ το Κανάλι
7. Τότε κοίταξα γύρω κι είδα ένα κάρο γουρούνια. Είδα έναν απ’
αυτούς να ξεκουμπώνει το λεπτό λουρί που κρατά τον επικρουστή
ρα απ’ το τριανταοχτάρι πιστόλι του. Είπα, «Χιούι, κούλαρε, φίλε.
Ας την κάνουμε.» Γράπωσα το δεξί μανίκι του τζάκετ του. «Άσε το
χέρι μου, αδελφέ», είπε, άφησα λοιπόν αμέσως το χέρι του, γιατί
ήξερα πως το δεξί ήταν το χέρι με το οποίο πυροβολούσε. Κι είπα,
«Έλα, αδελφέ, ας του δίνουμε.» Αλλά ο Χιούι είπε, «Εντάξει λοι
πόν, όλα εσείς τα γουρούνια, όλοι εσείς οι μπάτσοι. Αυτός ο άν
θρωπος μού επιτέθηκε. Γιατί στο διάτανο δεν τον συλλάβατε; Συλ-
λάβετε αυτόν τον άντρα.»
«Έλα, αδελφέ, πάμε να φύγουμε», είπα. Και την ίδια στιγμή με
ρικοί ακόμα μπάτσοι απασφάλισαν τα όπλα τους κι ένας ακόμη
αδελφός κατέβηκε και είπε, «Έλα, Χιούι, ας τ’ αφήσουμε κι ας
φύγουμε από δω, φίλε.» Έ ν α απ’ τα αδέλφια είχε την πλάτη γυ
ρισμένη στα γουρούνια και μάλλον ο Χιούι είδε τους μπάτσους
να τραβάνε τους επικρουστήρες απ’ τα όπλα τους ξαφνικά, έτσι
του είπε, «Γύρνα απ’ την άλλη! Μην έχεις γυρισμένη την πλάτη
σ’ αυτούς τους μπάσταρδους που πυροβολούν πισώπλατα!» Έ τσι
απλά. Γυρίσαμε όλοι, γύρισα εγώ, γύρισε ο Λιτλ Τζο, γύρισε ο
Λιτλ Μπόμπι, κι ο Χιούι είπε, «Σκορπιστείτε!» κι έβαλε ένα φυ
σίγγι στο όπλο του. Η Μπέτι Σαμπάζ είχε προχωρήσει και φύγει
εν τω μεταξύ. Ο Κένι Φρίμαν και ο Ντάγκλας Άλεν την είχαν πε-
ράσει στα γρήγορα στην απέναντι πλευρά του δρόμου.
84
Έ να ς ψηλός, χοντρός μπάτσος βγήκε μπροστά. Είχε απασφαλί-
σει το όπλο του και άρχισε να φωνάζει στον Χιούι. «Μη με σημα
δεύεις με το όπλο! Σταμάτα να με σημαδεύεις με το όπλο!» Έ κ α
νε συνεχώς κινήσεις σαν να επρόκειτο να πιάσει το όπλο του. Ο
Χιούι τού έκοψε τον δρόμο. Κοίταξε επίμονα τον μπάτσο. Μετά
προχώρησε μπροστά μόλις μερικά μέτρα απ’ το γουρούνι και είπε,
«Τι τρέχει με σένα, σε τρώει το χέρι;» Ο μπάτσος δεν είπε λέξη.
Απλά στεκόταν εκεί. «Θες να τραβήξεις το όπλο σου;» τον ρώτησε
ο Χιούι. Τα άλλα γουρούνια λέγανε στον μπάτσο να ηρεμήσει,
αλλά δεν φαινόταν να τους ακούει. Κοίταζε κατευθείαν τον Χιούι,
τον κοίταζε στα μάτια. «Οκέι, ρατσιστή φακλάνα μπάτσε, για
τράβα το όπλο σου!» του είπε ο Χιούι. Ο μπάτσος δεν κουνήθηκε.
«Τράβα το, δειλό γουρούνι!» λέει ο Χιούι και βάζει μια σειρά
φυσίγγια στην καραμπίνα του. «Περιμένω», είπε ο Χιούι, και,
φίλε, απλά στάθηκε εκεί περιμένοντας το γουρούνι να κάνει
κίνηση να πιάσει το όπλο του. Ό λοι οι υπόλοιποι μπάτσοι έκαναν
πίσω κι απομακρύνθηκαν απ’ τη γραμμή του πυρός. Οι πέντε μας
είχαμε απλωθεί πίσω απ’ τον Χιούι.
85
Απασφάλισα το τριανταοχτάρι μου. Βρισκόμασταν λοιπόν εκεί
και απομακρυνόμασταν απ’ τα γουρούνια που είχαν μαζευτεί ο
ένας δίπλα στον άλλον.
Ή τα ν μια πολύ έντονη σκηνή. Ή ταν μια απ’ τις πρώτες μεγά
λες αναμετρήσεις μας και παραλίγο να ’χουμε ανταλλαγή πυρών.
Μπορείς να σκεφτείς διαφόρων ειδών πιστολίδια. Μπορείς να
σκεφτείς ανταλλαγή πυρών με μπάτσους που ξέρεις ότι είναι ρα
τσιστές. Αλλά ήξερα πώς αισθανόταν ο Χιούι. Αν έστω κι ένας
τους πήγαινε να πιάσει όπλο, θα τον πυροβολούσε, αφού είχε το
όπλο του σε γωνία σαράντα πέντε μοιρών προς το έδαφος και ήταν
έτοιμος. Κράταγε την κάννη του όπλου στο αριστερό του χέρι. Το
δάχτυλό του πάνω στη σκανδάλη, το είχε απασφαλίσει και είχε
οπλίσει. Οι μπάτσοι ταράχθηκαν κάπως όταν ο Χιούι όπλισε.
87
Κάποιοι απ’ αυτούς ήταν μαστουρωμένοι κι άρχισαν να το παί
ζουν φονιάδες -«Ναι, θα πάω να πάρω ένα γκάνι.» Αλλά κάποιοι
απ’ τα αδέλφια εκεί το πήραν σοβαρά. Θέλανε να το προχωρή
σουν. Είχαν γίνει ταραχές στο Χάντερς Πόιντ και τα γουρούνια
είχαν κακοποιήσει αρκετά αδέλφια. Παραλίγο να πυροβολήσουν
αδέλφια στο Χάντερς Πόιντ, αδελφοί και αδελφές είχαν δολοφο
νηθεί και κακοποιηθεί, υπήρχαν προβλήματα στέγασης, ανεργία,
ποντικοί και κατσαρίδες και πείνα. Το Χάντερς Πόιντ ήταν ένα
τυπικό μαύρο γκέτο.
89
Ο θάνατος του Ντε'νξιλ Ν τάουελ
92
Ενώ κάναμε την ε'ρευνα, πολλοί μαύροι απ’ την κοινότητα βγήκαν
απ’ τα σπίτια τους. Είχαν αντιληφθεί ότι βρισκόμασταν εκεί, με
τα όπλα μας και τα σχετικά. Νομίζω ότι ήμασταν δε'κα ή δώδεκα·
κάναμε πλήρη έρευνα, εξετάζαμε τι είχε συμβεί και ακούγαμε
τις πληροφορίες που μας δίνανε, οι οποίες αντικροΰανε όλες τις
ανοησίες που έλεγαν τα γουρούνια και οι εφημερίδες. Κι ο κόσμος
κοιτούσε.
93
Είπαμε στον κόσμο ότι θα οργανώναμε συγκέντρωση το επόμενο
Σάββατο στη γωνία Τρίτης και Τσέσλεϊ. Τους είπαμε ότι θα
ερχόμασταν να τους εκπαιδεύσουμε στη χρήση των όπλων
για λόγους άμυνας, γιατί τα ρατσιστικά γουρούνια έρχονταν
στις κοινότητές μας και δολοφονούσαν τους αδελφούς και τις
αδελφές μας. Ο αδελφός Ντένζιλ Ντάουελ είχε δολοφονηθεί και
συγκεντρώσαμε πληροφορίες για δύο, τρεις ακόμα αδελφούς που
είχαν πυροβοληθεί τον Δεκέμβριο εκεί στο Βόρειο Ρίτσμοντ. Τ’
αδέλφια είχαν πυροβοληθεί στις μασχάλες, το οποίο αποδείκνυε
ότι είχαν τα χέρια περασμένα πάνω απ’ τα κεφάλια τους. Δύο
αδέλφια είχαν δολοφονηθεί τον Δεκέμβρη και την 1η Απριλίου
ο Ντένζιλ Ντάουελ είχε πυροβοληθεί απ’ τα γουρούνια. Ο Χιούι
τούς είπε ότι θα οργανώναμε μια συγκέντρωση μ’ αφορμή όλα
αυτά τα γεγονότα, για να πούμε στον κόσμο ότι ήταν απαραίτητο
να πάρουμε τα όπλα για λόγους αυτοάμυνας.
95
επειδή έχουμε τα όπλα και τις δυνάμεις να προστατέψουμε τους
εαυτούς μας, να προστατέψουμε τον κόσμο.»
96
αυτός δεν μετακίνησε τ’ αυτοκίνητό του. Είχε μια Κάντιλακ, και
τόσο αυτός όσο κι η γυναίκα του κάθονταν στην Κάντιλακ, κάθο
νταν ακριβώς στη με'ση της διασταύρωσης. Έ τσ ι τ’ αυτοκίνητο του
γουρουνιού ε'μεινε ακριβοίς εκεί και δεν μπορούσε να κουνηθεί,
ήταν αναγκασμε'νος να μείνει εκεί και ν’ ακούει, και να κοιτάζει
300, ήταν αναγκασμένος να κοιτάζει 300 τρελαμένους μαύρους
-τρελαμένους εξαιτίας της δολοφονίας του Ντένζιλ Ντάουελ
απ’ τα γουρούνια. Και είκοσι Πάνθηρες εκεί έξω οπλισμένοι,
πειθαρχημένοι, σε απόσταση δέκα-δο'ιδεκα μέτρων ο ένας απ’ τον
άλλον, σε κάθε γωνία της διασταύρωσης. Έ τσ ι είχαμε αποκλείσει
την περιοχή.
97
μασταν έξω από ένα συγκεκριμένο σπίτι, όπου θυμάμαι ότι ζούσε
κάποιος συγγενής του Τζωρτζ Ντάουελ, έναν δρόμο μακριά από
κει που ζούσε η μητέρα του Τζωρτζ Ντάουελ. Ο κόσμος μαζεύτη
κε γύρω μας και τους δώσαμε αιτήσεις για να γραφτούν στο Κόμ
μα. Νομίζω ότι σχεδόν όλοι γράφτηκαν στο Κόμμα τη μέρα εκεί
νη, ακόμα και δωδεκάχρονα και δεκατετράχρονα. Κλείσαμε όλο
τον δρόμο. Ο αδελφός Χιούι μίλησε, εγώ μίλησα, ο αδελφός Έ λ
ντριτζ Κλίβερ ήρθε και μίλησε στον κόσμο, και ο κόσμος κατάλα
βε και ο κόσμος συμπλήρωσε τις αιτήσεις.
Έ π ειτα έσκασε μύτη ένα ελικόπτερο. Κλείσαμε όλο τον δρόμο και
κάναμε μια συγκέντρωση, με πυγμή, όπλα και πυγμή. Στηριζόμα
σταν αποκλειστικά στη δύναμη των όπλων. Έ τσι το μόνο που μπο
ρούσαν να κάνουν ήταν να στείλουν ένα ελικόπτερο, φλαπ, φλαπ,
να φτερουγίζει όλη μέρα προσπαθοίντας να μας ενοχλήσει. Αυτή
τη φορά εκτός απ’ τους Μαύρους Πάνθηρες είχε ε'ρθει κι άλλος
κόσμος, με τα τουφέκια τους, με τα όπλα τους και με τα σιδερι
κά τους. Πρόσεξα κάποια αδέλφια μεγαλύτερης ηλικίας, οι οποίοι
αντάλλασσαν χειραψίες με πολλούς από μας, και κουβαλούσαν τα
σιδερικά τους κάτω απ’ τα πουκάμισά τους. Τα είχαν απλώς κρυμ
μένα. Και μερικές αδελφές. Μια αδελφή βγήκε απ’ το αυτοκίνητό
της μ’ ένα Μ-1. Είδαμε τον κόσμο απ’ τη μαύρη κοινότητα να είναι
νευριασμένος και προετοιμασμένος. Και το ελικόπτερο συνέχιζε
να φτερουγίζει από πάνω μας κι ο Χιούι έδειξε το ελικόπτερο κα
θώς περνούσε από πάνω μας και είπε, «Να θυμάστε ότι το πνεύμα
τον λαού είναι πάί’τα δυνατότερο α π ’ την τεχνολογία του εξονσια-
στή.» Κι ο κόσμος είπε, «Έτσι είναι.» Θυμάμαι ότι συγκεντρώσα
με περισσότερες από 300 αιτήσεις.
99
όλα τα λευκά παιδιά απομακρύνθηκαν απ’ τον φράχτη και πήγανε
και κρύφτηκαν κάπου με'σα στο σχολείο. Ύ στερα εμφανίστηκαν οι
μητέρες με τ’ αυτοκίνητά τους. Μπήκαν στο σχολικό κτίριο για να
επιθεωρήσουν τις αίθουσες του σχολείου. Επιθεωρήσανε τις αίθου
σες κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού γεύματος και είπανε στον
διευθυντή ότι δεν ανέχονται πια να ασκείται βία στα παιδιά τους.
«Ως πολίτες ανησυχούμε και θα κόψουμε τον κοίλο τον δικό σου ή
οποιουδήποτε άλλου που θ’ ακσυσουμε ότι χτυπάει τα παιδιά μας.»
ι οο
ντα μέτρα μακριά απ’ τα δικά μας. Και το μόνο που μπορούσαν να
κάνουν ήταν να κάθονται εκεί και ν’ απορούν. Πήγαμε εκεί με τις
μητέρες και αυτές επιθεώρησαν τις αίθουσες την ώρα του μεσημε
ριανού διαλείμματος και μετά φύγαμε.
Ο κόσμος είδε τον Χιούι κι ένιωσε ότι δεν ήταν ώρα για μαλακί-
ες, γιατί πρόκειται για έναν άντρα που σεβόμαστε, είναι ένας ηγέ
της. Είναι οπλισμένος ως τα δόντια, μιλάει ωραία και ξέρει τι λέει.
Ή ταν έτοιμοι να ορμήσουν και να πιάσουν τον εισαγγελέα απ’ τον
λαιμό, τα είχαν πάρει με την όλη κατάσταση και τον τρόπο που είχε
δολοφονηθεί ο Ντένζιλ Ντάουελ. Τον αποστομώσαμε τον τύπο και
του είπαμε ότι δεν κάνει τίποτα, δεν υπηρετεί τους πολίτες, ότι λέει
μαλακίες, ότι είναι σκουλήκι κι ότι δεν σκοπεύει να κάνει τίποτα για
τους πολίτες, κτλ.
101
Αλλά αυτός σηκοίθηκε και άρχισε να μιλάει -για τί δεν πηγαί
νετε στο αστυνομικό τμήμα της κομητείας Κόντρα Κόστα, στη
Μαρτίνεζ, ίσως εκεί κάτι καταφε'ρετε. Έ τσ ι ο κόσμος είπε, «Θα
πάμε στο αστυνομικό τμήμα της Κόντρα Κόστα στη Μαρτίνεζ.» Η
μητε'ρα κι ο πατέρας και η οικογένεια Ντάουελ ήθελαν να πάμε
στη Μαρτίνεζ, και μιας και είμαστε κόμμα του λαού, σε γενικές
γραμμές συντασσόμαστε μ" αυτό που θέλει ο λαός, για να τους
υπηρετήσουμε. Ειδικά εάν θεωρούμε ότι κάτι τέτοιο θα τους βο
ηθήσει να αφυπνιστούν και να ενωθούν, και τους υποστηρίζουμε
στην προσπάθειά τους ν’ αλλάξουν το σύστημα. Έ τσ ι λοιπόν εί
παμε, «Ναι, θα πάμε στη Μαρτίνεζ μαζί με τους αδελφούς και τις
αδελφές που βρίσκονται εδώ. Αυτό που συμβαίνει εδώ μας αφο
ρά. Οι Πάνθηρες σίγουρα θα βρίσκονται εκεί.»
102
το κτίριο, ενώ ο Χιούι κατέβηκε. Τ ’ αυτοκίνητο του σερίφη εμ
φανίστηκε απ' την απέναντι πλευρά του δρόμου, ακριβώς στη
γωνία. Το γουρούνι όρμησε έξω α π ’ το αυτοκίνητο, ε'βγαλε τα
κλειδιά του και ξεκλείδωσε αυτό το μικρό πράγμα όπου φυλάει
την καραμπίνα του. Έ βγαλε την καραμπίνα και την γέμισε. Με
το που έγινε αυτό, ο Χιούι απλά σταμάτησε και τον κοίταξε, και
τ’ αδέλφια ήταν παρατεταγμένα, ακριβώς πίσω του, κάνοντας
ό,τι έκανε ο Χιούι, κοίταζαν το γουρούνι.
103
που έχουμε το δικαίωμα να οπλοφορούμε, το συνταγματικό δι
καίωμα, δεν μπορεί ν ’ απαγγελθεί κατηγορία.
104
με ότι είστε κτήνη και δολοφόνοι. Πάρε δρόμο. Μπορο') να προ
στατέψω μόνος μου τα δικαιώματά μου, γιατί έχω το όπλο μου.»
105
μας. Αυτό το σκουλήκι λέει μπαρούφες και μαλακίες. Ξέρουμε ότι
δεν νοιάζεται για μας γι’ αυτό τον λόγο προτείνω να φΰγουμε.» Οι
πάντες αήδιασαν και τσαντίστηκαν, όταν το γουρούνι είπε ότι θα
πάει στο νομοθετικό σώμα και όλες εκείνες τις μπαρούφες. Έ τσι
σηκωθήκαμε και φύγαμε, κι επιστρέψαμε σπίτι.
106
Μια Τρίτη ήρθαν ατα κεντρικά γραφεία των Πανθήρων απ’ την
εφημερίδα Εξάμινερ και τους δώσαμε συνέντευξη. Είπαν ότι θα
την τυπώνανε την Κυριακή. Το Σάββατο το βράδυ βγήκε το κε
ντρικό θέμα για το Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων, που παρα
κολουθούσαν τους μπάτσους στις γειτονιές των μαύρων. Γράψα
νε τα πάντα ανάποδα. Είπαν ότι ήμασταν εναντίον των λευκών κι
ότι ήμασταν μαύροι ρατσιστές. Μετά απ’ αυτό ο Χιούι άρχισε να
λέει ότι έπρεπε να πάμε κατευθείαν σ’ ένα δημαρχείο, όπως κά
ναμε στη Μαρτίνεζ, και να μιλήσουμε στον κόσμο και να οργανώ
σουμε εκεί μια συγκέντρωση, έτσι ώστε να περάσουμε ένα μήνυμα
στον κόσμο. Και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης θα έρχονταν να το
καλύψουν. Είδαμε ένα ακόμα άρθρο στην εφημερίδα σχετικά με
το Κομμάτων Μαύρων Πανθήρων περίπου τρεις ή τέσσερις εβδο
μάδες μετά. Διαβάσαμε όλοι την εφημερίδα και συνειδητοποιήσα
με ότι τα νέα για την ύπαρξη του Κόμματος των Μαύρων Πανθή
ρων είχαν διαδοθεί ευρέως, ειδικά στην περιοχή του κόλπου του
Σαν Φρανσίσκο.
107
στο Καπιτώλιο.» Είπα, «Για ποιο λόγο;» «Ο Μάλφορντ βρίσκεται
εκεί και προσπαθούν να περάσουν έναν νόμο ενάντια στα όπλα
μας, και εμείς θα πάμε να σταθούμε στα σκαλιά του Καπιτωλίου.
Θα πάρουμε μαζί μας τους καλύτερους Πάνθηρες και θα πάμε να
σταθούμε στα σκαλιά του Καπιτωλίου με τα όπλα και τις δυνάμεις
μας, οπλισμένοι ως τα δόντια. Και θα διαβάσουμε ένά μήνυμα
προς τον κόσμο, γιατί όλος ο τύπος θα βρίσκεται εκεί. Πάντα ο
τύπος βρίσκεται εκεί. Θ ’ ακούσουν το μήνυμα και πιθανόν θα το
μεταδώσουν σ’ όλη τη χώρα. Ξέρω, ξέρω ότι θα το μεταδώσουν σ’
όλη την Καλιφόρνια. Πρέπει να περάσουμε ένα μήνυμα στον κό
σμο.»
108
ντριτζ τη διόρθωσε, ένωσε τα σημεία. Η εκτελεστική αυτή εντολή
ήταν το πρώτο μήνυμα, το πρώτο σημαντικό μήνυμα του Κόμματος
των Μαύρων Πανθήρων, το οποίο προερχόταν απ’ τον Υπουργό
Άμυνας Χιούι Π. Νιούτον. Ο Χιούι μού είπε να οργανώσω τ’ αδε'λ-
φια, να τους πω να πάρουν τα όπλα τους και να βρίσκονται στο
γραφείο την επομένη το πρωί, στις εννιά. «Θα ξεκινήσουμε στις
δέκα. Θα ξεκινήσουμε στις δέκα ακριβώς.»
Α ράιιηδες με όηλα στο Καπιτώλιο
112
Γεμάτη καραμπίνα ή τουφέκι σήμαινε τουλάχιστον ένα μη χρη
σιμοποιημένο φυσίγγι στη θαλάμη. Α π’ την ανάγνωση του νόμου
προέκυπτε ακόμα ότι όπλα με μη χρησιμοποιημένα φυσίγγια στον
γεμιστήρα δεν θεωρούνταν γεμάτα. Αυτό σημαίνει ότι δεν θεω
ρούνται γεμάτα όσα όπλα έχουν σφαίρες που δεν έχουν χρησιμο
ποιηθεί, αν αυτές βρίσκονται στον γεμιστήρα. Αλλά αν υπάρχει μη
χρησιμοποιημένο φυσίγγι ή σφαίρα στην θαλάμη ενός τουφεκιού ή
καραμπίνας, τότε αυτό θεωρείται γεμάτο. Τ’ αδέλφια βγήκαν από
τ’ αυτοκίνητο, κι έβλεπες τ’ αδέλφια να οπλίζουν.
114
τον Γουόρεν Τάκερ στ’ αριστερά μου. Ο Μπόμπι Χάτον είχε μια
δωδεκάρα καραμπίνα, μια δωδεκάρα καραμπίνα Χάι Στάνταρντ
με έμβολο, αυτό το όπλο είχε ο Μπόμπι Χάτον. Κι ο Γουόρεν Τ ά
κερ είχε ένα Μάγκνουμ .357. Περπατήσαμε μέχρι πάνω και στά
θηκαν ακριβώς δίπλα μου.
115
στα δεξιά μου. Μπήκαμε στο λόμπι. Παντού τριγύρω, στα δεξιά
μου, στ’ αριστερά μου, παντού υπήρχε κόσμος, κυρίως λευκοί, οι
οποίοι είχαν πάθει σοκ. Φίλε, είχαν πάθει σοκ.
Είδα μπροστά μου μια μεγάλη αίθουσα, μια πολύ μεγάλη αίθου
σα. Είπα, «Ψάχνουμε τη Βουλή.» Είδα μια ταμπέλα που έγραφε
«Σύγκλητος» και είχε ένα βέλος που έδειχνε αριστερά. Αλλά εγώ
έψαχνα τη Βουλή και δεν είχα δει καμιά ταμπέλα. Έ τσ ι συνέχισα.
Καθώς περνάγαμε απ’ την αίθουσα, φωτογράφοι έτρεχαν από τ’
αριστερά και απ’ τα δεξιά μας, γύρω απ’ τον Μπόμπι και γύρω απ’
τον Τάκερ, πήδαγαν μπροστά μας τραβώντας φωτογραφίες και
πατώντας τα φλας. Καμεραμάν τράβαγαν εικόνες, αλλά δεν δίνα
με σημασία. Εγώ έσφιγγα στο χέρι μου το χαρτί με την εντολή που
κράταγα τυλιγμένο και συνέχιζα. Σταμάτησα και είπα, «Πού στο
διάολο είναι η Βουλή; Υπάρχει κανείς που ξέρει πώς πάμε στο μέ
ρος όπου μπορούμε να παρακολουθήσουμε τις εργασίες του σώ
ματος που ετοιμάζει τους νόμους;» Κανείς δεν είπε τίποτα. Τότε
κάποιος φώναξε, «Είναι επάνω, στον επόμενο όροφο.»
116
ντας ανάποδα και βγάζοντας φωτογραφίες, ενώ εμείς διασχίζαμε
την αίθουσα. Τηλεοπτικε'ς κάμερες, φωτογραφικές κάμερες, όλων
των ειδών. Φλας άναβαν παντού. Έ φτασα με'χρι τη με'ση της αί
θουσας, όταν είδα μια πύλη. Δεν έδωσα σημασία στην αρχή, αλλά
γύρισα και ρώτησα έναν δημοσιογράφο, «Μπορείς σε παρακαλώ
να μου πεις πού πρέπει να πάω για να παρακολουθήσω τις εργα
σίες του σώματος που ετοιμάζει τους νόμους; Θέλω να πάω εκεί.
Θέλω να δω τον Μάλφορντ, ο οποίος υποτίθεται ότι ετοιμάζει τον
νόμο ενάντια στους μαύρους.» Αυτό έλεγα στον εαυτό μου -θέλω
να το δω. Το λοιπόν αυτός είπε, «Ευθεία, κύριε.» Πήγα ευθεία και
είδα μια πύλη. Καθώς πλησίαζα στην πύλη, ένα-δύο μέτρα πριν
απ’ αυτή, όρμησε μπροστά μου ένα γουρούνι, ένα κρατικό γουρού
νι, και είπε, «Πού στο διάολο πας;» Είπα, «Πάω να παρακολουθή
σω τις εργασίες της Βουλής. Τι πρόβλημα υπάρχει;»
«Δεν μπορείς να μπεις εδώ μέσα!» «Τι στο διάολο εννοείς, όταν
λες ότι δεν μπορώ να μπω; Θα μου αρνηθείς το συνταγματικό
μου δικαίωμα; Κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να παρακολουθή
σει τη Βουλή. Ποιο είναι το πρόβλημά σου;» Ενώ μιλούσαμε, σι
δημοσιογράφοι πέρναγαν απ’ την πύλη. Και ήταν τόσοι πολλοί οι
δημοσιογράφοι που προσπαθούσαν να μπουν που έσπρωξαν και
κόλλησαν το γουρούνι στον τοίχο. Προσπαθώντας να βγάλουν
φωτογραφίες. Μπροστά μου βρισκόταν μόνο το γουρούνι κι
ένα χαμηλό κιγκλίδωμα. Μια περιστρεφόμενη πύλη, σαν μια
περιστρεφόμενη πόρτα, αλλά ήταν μόλις ένα μέτρο ψηλή. Ό ταν
οι δημοσιογράφοι έπεσαν πάνω στο γουρούνι, αυτός έκανε στην
άκρη, κι εγώ προχώρησα μπροστά.
117
ριε, και βέβαια μπορείτε να περάσετε. Περάστε κύριε! Εσείς κρα-
χάτε το όπλο!» Αυτό ήταν που έλεγε. Εσείς κρατάτε το όπλο. Π ε
ράστε. Και άνοιξε την πόρτα με ταπεινότητα. Σαν υπηρέτης. Σαν
υποτελής. Μ’ αυτόν τον τρόπο άνοιξε την πόρτα. Φοβόταν.
Μπήκα μέσα και είδα πολλές καρέκλες σαν αυτές που έχουν στο
θέατρο. Μέσα στη Βουλή κοίταξα αριστερά και κοίταξα δεξιά.
Πήγα αριστερά. Εκεί υπήρχε ένας διάδρομος. Φωτογράφοι και
δημοσιογράφοι όρμησαν μπροστά μου. Ή ταν παράξενο που οι
φωτογράφοι και οι δημοσιογράφοι βρίσκονταν στον διάδρομο
στ’ αριστερά μου. Πολλοί απ’ αυτού'ς είχαν μπει από άλλη είσο
δο. Γιατί ήξερα ότι δεν βρίσκονταν μπροστά μου όταν πέρασα την
πόρτα. Σίγουρα είχαν μπει από άλλη είσοδο.
118
στημα, μέσα σε λιγότερο από ένα λεπτό. Το επόμενο που θυμάμαι
είναι ότι είδα να περνάνε από πίσω μου ένα γουρούνι κι ο Μπόμπι
Χάτον. Ο Μπόμπι έβριζε το γουρούνι που είχε αρπάξει το όπλο
απ’ τα χέρια του. Είχε σκάσει από πίσω του και του είχε αρπάξει
το όπλο απ’ το χέρι. Ο Μπόμπι Χάτον έβριζε το γουρούνι, «Για
ποιο λόγο μου πήρες το όπλο; 'Εχω συλληφθεί ή κάτι παρόμοιο;
Δεν με έχεις συλλάβει, δώσ’ μου πίσω το όπλο μου. Δεν είπες ότι
με συλλαμβάνεις.» Θυμόταν πολύ καλά τι του είχε μάθει ο Χιούι.
Πάντα να ρωτάς εάν έχεις συλληφθεί. Κι αν δεν έχεις συλληφθεί,
τότε επιμένεις στα συνταγματικά σου δικαιώματα.
119
με στο ισόγειο και στρίψαμε δεξιά σ’ ένα μικρό δωμάτιο που είχε
έναν πάγκο. Το δωμάτιο είχε περίπου τρία μέτρα μήκος και δυο
μέτρα πλάτος. Ξαφνικά είδα όλους τους καμεραμάν να στήνουν
τις κάμερες στην είσοδο. Είπα, «Μάλιστα... η εντολή.» Το μήνυ
μα που μου είχε πει να διαβάσω ο Χιούι. Το μήνυμα. Έ πρεπε να
περάσω το μήνυμα. Έ τσ ι έβγαλα το μήνυμα και το άνοιξα; και το
διάβασα όλο. Στο βάθος ο Μπόμπι Χάτον έβριζε τα γουρούνια και
τους έλεγε να του δώσουν πίσω το όπλο του: «Δοίστε πίσω το όπλο
μου. Δεν με έχετε συλλάβει. Δοίστε πίσω το όπλο μου. Δεν με έχετε
συλλάβει.» Θα ’πρεπε να το είπε τρεις με τέσσερις φορές. Έ βριζε
τα γουρούνια με όλους τους τρόπους, το οποίο πέρασε στην τηλε
όραση, το άκουσα αργότερα.
Κοίταξα προς τον πάγκο που βρισκόταν εκεί, και κάτι κάνανε με τα
όπλα, το 30-.06 και την καραμπίνα του Μπόμπι Χάτον. Την επόμε
νη στιγμή είχαν πάρει πίσο) τα όπλα στα χέρια τους. Κοιτούσα τους
καμεραμάν. Μου έκαναν μερικές ερωτήσεις. Κάποιος μου είπε να
διαβάσω ξανά την εντολή. Είπε ότι δεν την πρόλαβε. Διάβασα
ξανά την εντολή, μέσα σ’ εκείνο το μικρό δωμάτιο. Ό ταν τελείωσα
την ανάγνωση, μου φάνηκε ότι ήταν ώρα να φύγουμε. Έ τσ ι είπα,
«Φεύγουμε.» Κόψαμε λάσπη και βγήκαμε απ’ το δωμάτιο. Τότε
κάτι καμεραμάν με πλησίασαν και μου ζήτησαν να διαβάσο) ξανά
120
το μήνυμα. Έ τσ ι το ξαναδιάβασα. Η πρα'πη φορά ήταν στο κεφα
λόσκαλο μπροστά απ’ το Καπιτώλιο. Το διάβασα και κατε'βηκα
στο τελευταίο σκαλοπάτι και διάβασα το μήνυμα ακόμα μια φορά.
Είπα, «Εντάξει, αδέλφια, πάμε να φύγουμε.»*
121
χρώμα δέρματος μια και μόνο πολιτική: καταπίεση, γενοκτονία,
τρομοκρατία, και απειλή στρατιωτικής επέμβασης.
122
τον μου παρήγγειλε να πάω στο Καπιτώλιο, να χρησιμοποιήσω τα
με'σα μαζικής ενημέρωσης ως μέσο για να μεταφέρω το μήνυμα
στον αμερικανικό λαό και ειδικότερα στους μαύρους. Φύγαμε και
μπήκαμε στ’ αυτοκίνητα κι ο αδελφός Έλντριτζ Κλίβερ ήρθε πίσω
μου. Κι ο Έ λντριτζ είπε, «Αδελφέ, τα καταφέραμε. Τα καταφέρα
με, μάγκα. Μέγα κατόρθωμα.» Είπα, «Έτσι είναι, αδελφέ, σίγου
ρα τα καταφέραμε.»
Ανοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου και ρώτησα τον κόσμο αν ήταν
έτοιμοι να φύγουμε. «Πάμε», είπαν. «Εντάξει, αδελφοί και αδελ
φές, φύγαμε», φώναξα. Καθώς ξεκινούσα, ρώτησα, «Πού είναι
όλοι οι άλλοι;» «Είναι στον κάθετο», είπε κάποιος. «Μερικοί έχουν
παρκάρει στον κάθετο.» Έ τσ ι πήγαμε προς τον κάθετο. Πιο κάτω,
μόλις περάσαμε ένα μεγάλο, μεγάλο τετράγωνο, σταμάτησα και
βεβαιώθηκα ότι όλος ο κόσμος και όλα τ’ αυτοκίνητα βρίσκονταν
από πίσω μου σε σειρά. Ο Γουόρεν Τάκερ, ο οποίος οδηγούσε το
δεύτερο ή το τρίτο αυτοκίνητο, μου φώναξε, «Ε, μάγκα, τ’ αυτο
κίνητο έχει υπερθερμανθεί.» Οδηγούσε τη δική μου Σέβι του ’54.
«Πρέπει να βάλουμε νερό για να ψυχθεί.» Η μηχανή είχε ζεστα
θεί, γιατί υπήρχε κάποιο πρόβλημα με το ψυγείο.
123
μια ταμπέλα: ΣΑΝ ΦΡΑΝΣΙΣΚΟ - ΣΤΡΙΨΤΕ ΔΕΞΙΑ. Σταμάτησα
στο φανάρι και το μάτι μου πήρε ένα βενζινάδικο στην απέναντι
πλευρά του δρόμου. Το συζήτησα με τον εαυτό μου. Αποφάσισα
να πάμε ευθεία και να βάλουμε νερό. Αντί να στρίψω δεξιά, πε-
ρίμενα μέχρι ν’ ανάψει πράσινο και πέρασα στην απέναντι πλευ
ρά του δρόμου κι έστριψα στο βενζινάδικο. Τα υπόλοιπα αδέλφια
και αδελφές τσούλησαν με τ’ αυτοκίνητά τους στο βενζινάδικο και
άραξαν εκεί. Έ κανε πολλή ζέστη. Έ βραζε ο τόπος. Αποφάσισα
να βγάλω το δερμάτινο τζάκετ μου, αλλά για να βγάλω το τζάκετ
μου έπρεπε να βγω απ’ το αυτοκίνητο.
Καθώς άνοιγα την πόρτα, σήκωσα το βλέμμα και είδα ένα γου
ρούνι στη γωνία να περπατά νότια στην άκρη του δρόμου, όπου
είχε παρκάρει τ’ αμάξι του. Κρατούσε το όπλο του. Όρμησα έξω.
Βγήκα α π’ το αυτοκίνητο. Πήγα κατευθείαν πάνω του. Σταμάτησα
και σταμάτησε κι εκείνος. Είπα, «Για περίμενε». Είπα, «Το πρώ-
το πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι ν’ αφήσεις το όπλο. Βάλ’ το
πίσω στη θήκη του. Αν θέλεις να συλλάβεις κάποιον μπορείς να
τον συλλάβεις αλλά καλύτερα ν ’ αφήσεις το όπλο.» Κι ο επόμενος
ήχος που άκουσα ήταν αδέλφια να γεμίζουν τα όπλα τους και να
οπλίζουν. Μόλις είδαν το γουρούνι να έρχεται κρατώντας το όπλο,
άρχισαν να γεμίζουν. Είπα, «Ασε κάτω το όπλο!» Τον κοίταξα στα
μάτια ψυχρά. Ή ταν ένα φοβισμένο γουρούνι, με το όπλο στο χέρι.
Πήρε το όπλο του, μόλις άκουσε τα όπλα να γεμίζουν, και ενώ του
έλεγα να το βάλει πίσω, το άφησε να γλιστρήσει στη θήκη του και
απομάκρυνε τα χέρια του. Έ τσ ι μπράβο.
Τότε σήκωσα το βλέμμα και είδα ότι είχε πλησιάσει ένα δεύτερο
γουρούνι. Είχε παρκάρει τη μηχανή του και μίλαγε στον μικρό του
ασύρματο. Δεν θυμάμαι τι στο διάολο έλεγε στον ασύρματο, αλλά
μου ανταπέδωσε το βλέμμα. «Έχουμε το δικαίωμα», είπε, «έχου
με το δικαίωμα να κάνουμε εξακρίβωση.» Είπα, «Ίσως έχετε το
δικαίωμα να κάνετε εξακρίβωση, αλλά βεβαιωθείτε ότι τα όπλα
σας θα μείνουν στις θήκες τους!» Την ίδια στιγμή άρχισαν να φτά
124
νουν κι άλλα γουρούνια με τ’ αυτοκίνητά τους. Άκουσα κάποιον
απ’ τον ασύρματο να λε'ει, «Συλλάβετε' τους όλους. Για το οτιδήπο
τε. Συλλάβετε' τους για το οτιδήποτε.» Αυτά ήταν τα ακριβή λόγια
του. Ύ στερα με ρώτησε πού ήμουν. Είπα ότι ήμουν στο Καπιτώ
λιο. «Γιατί; Τιτρε'χει;» Ξε'ρετε τι με ρώτησε; Μου είπε, «Τι είστε;
Λε'σχη όπλων;» Είπα, «Ό χι, είμαστε το Κόμμα των Μαύρων Παν
θήρων. Είμαστε μαύροι με όπλα. Τι πρόβλημα υπάρχει;»
125
το πρόσωπο στον τοίχο.» Αυτό είπε το γουρούνι. Και μου χτύπησε
το πρόσωπο στον τοίχο. Ο τοίχος ήταν πολύ δροσερός. Ή ταν ανα
κουφιστικά δροσερός. Ή μουν ευτυχής που ακουμπούσα το πρό
σωπό μου στον δροσερό τοίχο. Ο Σέρμαν Φόρτε' βρισκόταν στ’
αριστερά μου. Κοίταξα προς το μέρος του. «Τι συμβαίνει, αδελ
φέ;» «Α, φίλε, τίποτα», είπε. «Ό λα εντάξει.» «Ναι», είπα.1«Όλα
θα πάνε καλά».
126
Σ ημειώ σεις των μεταφραστών
10. Deacons for Defense and Justice: Ένοπλη οργάνωση μαύρων, η οποία
έδρασε τη δεκαετία του ’60 στις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ.
128
Bobby Seale
όταν οι μαύροι πάνθηρες
πήρανε τα όπϋα
Τον Οκτώβριο του 1966 ο Μπόμπι Σιλ και ο Χιοΰι Π. Νιούτον ιδρύουν
το Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων στο Όκλαντ της Καλιφόρνια. Ο Σιλ
αφηγείται τα γεγονότα που σημάδεψαν τους πρώτους μήνες ζωής της
οργάνωσης, ως τον Μάιο του 1967: το πρόγραμμα το>ν δέκα σημείων,
την οργάνιοση της μαύρης κοινότητας, τους τσαμπουκάδες με τους
μπάτσσυς στους δρόμους και τις πρώτες ένοπλες αντιπαραθέσεις, τη
θρυλική είσοδο οπλισμένων Πανθήρων στο Καπιτώλιο.
«Ο αγώνας μας είναι ταξικός και. όχι φυλετικός» τονίζει ο Σιλ. Επιτίθε
ται όχι μόνο (ττΐ|ν άρχουσα τάξη και τη ρατσιιττική δομή της εξουσίας,
αλλά και στις αστικές αισθητικές αξίες και συμβάσεις: ξεγυμνώνει τον
λόγο του από κάθε λογοτεχνική φιοριτούρα και συνθέτει ένα τραχύ,
πολυρρυθμικό κείμενο, το οποίο μοιάζει με φρι τζαζ σύνθεση, όπου η
φράση «ο Χιούι είπε» κρατά τον ρόλο του ριφ.
ΤΟ Π Ο Β Ο ΡΟ Ε ! κι>όοπς ί -:!(ηχπΐ'ΐ\'