1

அன்பின் வாசலிேல...

அத்யாயம் ஒன்று
Ôவந்தனா எழுந்திரு மா” என்று அம்மாவின் குரல் ேகட்டது. கூடேவ தாயின் ேதன்
ேபான்ற குரலில் சுப்ரபாதம் முணுமுணுப்பும் ேகட்டது. அதுதான் தினசr வந்தனாவின்
காைல ேநர திருப்பள்ளி எழுச்சி. அைதக்ேகட்டபடி புன்னைகயுடன் எழுந்து தன்
காைலக் கடன்கைள முடித்துவிட்டு வந்தாள்.
வாய் இன்னமும் முணுமுணுத்துக்ெகாண்டிருக்க வந்தனாவிற்ெகன காபிைய
கலந்தா7 தாய் மங்களம்.

காபியின் மணம் மூக்ைக எட்ட அைத அன்ேபாடு ஆற்றி அவளிடம் ந<ட்டும்ேபாது

அதன் சத்தம் காதுகைள நிைறக்க நுைர ததும்பும் காபியின் ேதாற்றம் கண்ைண
நிைறக்க அப்ேபாேத பாதி காபிைய சுைவத்ததுேபால உண7ந்தாள் வந்தனா.
அம்மாைவ கட்டிக்ெகாண்டு இடதுைகயால் காபிைய வாங்கி ரசித்து ெசாட்டு
ெசாட்டாக உறுஞ்சினாள்.
Ôஉன் காபிக்கும் சைமயலின் ைக மணத்துக்கும் ஈேட இல்ைலமா” என்றாள்.
எப்ேபாதும் ேபால சிrத்தபடி அவ7 தன் பூைஜையத் ெதாட7ந்தா7.

உச்சிவகிட்டிலும் ெநற்றியிலும் கும்குமம் விளங்க சற்ேற நைரத்த தைலயும் அழகிய

ந<ண்ட கண்களும் மங்களத்திற்கு ஒரு ெதய்வக
< அழைகக் ெகாடுத்தது.
அவரது அந்த முக அழைக அப்படிேய ெகாண்டிருந்தாள் வந்தனா. அவைரப்ேபான்ற
சிவந்த நிறம் இல்லாமல் சற்ேற மாநிறமாக இருந்தாள். உயரத்தில் தன் தந்ைதையக்
ெகாண்டிருந்தாள். ஒடிசலாக, சிற்றிைடயுடன் அழகான ேதாற்றப் ெபாலிவும் ெகாண்டு
காண்பவைர மீ ண்டும் திரும்பிக் காண ைவக்கும் அத<த அழகு அவளுைடயது.
ஆனால் அைத ஒரு ெபாருட்டாக அவள் எப்ேபாதுேம கருதியதில்ைல.

அட7த்தியான முடிைய ேதாளுக்கு கீ ழிருந்து ேலய7சில் கத்தrத்து கீ ேழ இடுப்பில்

முடித்திருந்தாள். அது இயற்ைகயான ெநளிவுடன் இடுப்ைபத் ெதாட்டு ேலசாக
வைளந்து சுருண்டிருந்தது. அது அவள் முகத்திற்கு ேமலும் அழகு ேச7த்தது.
ெநற்றியில் சின்ன வட்டப்ெபாட்டு.... கண்களில் ஒற்ைற கீ த்து கண்ைம.... ேலசான
பவுட7 பூச்சு... ேவைலக்குச் ெசல்லும்ேபாது ேலசாக உதட்டு சாயம் ஒற்றி எடுப்பாள்.
அதுவும் மிதமான நிறங்கேள உபேயாகிப்பாள். இயற்ைகயாகேவ சிவந்த உதடுகளுக்கு
அதுவும் கூட ேதைவ இல்ைலதான். ஆயினும் அவள் பணி ெசய்வது ெபrய ஐந்து
நக்ஷத்திர ேஹாட்டலில் அல்லவா.

அம்மாவிற்கு காய் நறுக்கி, ேதங்காய் துருவி ெகாடுத்துவிட்டு அைரமணி ேயாகா

 2

ெசய்து முடித்து விய7ைவ ஆற நாளிதழுடன் அம7ந்தாள். அதில் முக்கிய

ெசய்திகைள புரட்டிவிட்டு, எழுந்து தன் டாபில் அன்ைறய இெமயில் பா7த்துவிட்டு
எழுந்து குளிக்கச் ெசன்றாள். குளித்து சந்தன வ7ணக் காஞ்சிக் காட்டன் புடைவ
உடுத்தி ஏற்ற ரவிக்ைகயுடன் ேலசான ஒப்பைனயில் தைல வாr ெகாஞ்சமாக
இருபக்கமும் முடிகற்ைறகள் எடுத்து உச்சியில் கிளிப் ேபாட்டு இறுக்கினாள்.
தன் ைகைபயுடன் ைடனிங் ேடபிளுக்கு வந்து காைல உணைவ தன் ெபற்ேறாருடன்
உண்டுவிட்டு கூடேவ அம்மா சைமத்துத் தயாராக ைவத்திருந்த மதிய உணைவ
தனக்கும் தந்ைதக்குமாக டப்பாவில் அைடத்து பாக் ெசய்து தனைத
எடுத்துக்ெகாண்டாள்.
Ôவரட்டுமா மா, ைப டாட்” என்று கூறி தன் ைகெநடிக்கில் பறந்துவிட்டாள்.

வந்தனா ‘ஹாஸ்பிடாலிடி ேமேனஜ்ெமன்ட்’ மற்றும் ‘எம் பி ஏ’ முடித்திருந்தாள். ஒரு

உய7தர ஐந்து நக்ஷத்திர ேஹாட்டலில் ‘ேமேனஜ7 - ெகஸ்ட் rேலஷன்ஸ்’ என்ற
பணியில் இருந்தாள். அந்த ேஹாட்டலுக்கு வந்து தங்கும் உய7தர மனித7கைள
பிரத்ேயகமாக கவனித்து அங்கு அவ7களின் அன்றாடத் ேதைவகள் சrயாகச்
ெசய்யப்பட்டனவா என்று கண்காணித்துக்ெகாள்வது அவள் ெபாறுப்பு. எந்த முக்கிய
விருந்தின7 வந்தேபாதும் வருபவ7களுக்ேகற்ப அவ7கள் ேதைவகள் ரசைனகள்
ருசிகள் அறிந்து அவ7களுக்கு ேவண்டுவன ெசய்து தர ேவண்டும்.
பல பன்னாட்டு கம்பனிகளும் தூதரக ஆபிச7களும் அயல்நாட்டு விருந்தின7களும்
சரளமாக வந்து தங்கும் ேஹாட்டல் அது என்பதால், அவளுக்கு நித்தமும் அங்ேக
ேவைல ெநக்கு வாங்கும். அது அவள் விரும்பி ஏற்றிருந்த படிப்பும் ேவைலயும் கூட.

அத்யாயம் இரண்டு
அவசரமாகப் ேபாய் ெகாண்டிருக்க, அங்ேக ச7ெரன்று வந்த ஒரு ேமனாட்டு கா7 ஒரு
வயதான அம்மாைள இடித்து கீ ேழ தள்ளிவிட்டு பறந்துவிட்டைதக் கண்டு ெகாதித்துப்
ேபானாள். தன் வண்டிைய ஓரமாக ஒரு கைட வாசலில் ைவத்து பூட்டிவிட்டு அந்த
ெபண்மணியிடம் ஓடினாள். கூட்டம் ேச7ந்துவிட்டது, ஆனால் அைனவரும் ேவடிக்ைக
பா7த்தன7. அவரது தைலயில் காயம் பட்டு ரத்தம் கசியத் துடங்கி இருந்தது.
சட்ெடன்று தன் ைகக்குட்ைடைய ைவத்து அைத அடக்கினாள்.

Ôயாராச்சும் ஏதானும் வண்டிய நிறுத்துங்க, மருத்துவமைனக்கு ெகாண்டு ேபாகணும்....

தைலயில அடிபட்டிருக்கு” என்று கூட்டத்ைதப் பா7த்து கூற, ஓrருவ7 தவிர
மற்றவ7 அவைள ஏேதா ஜந்துைவ பா7ப்பதுேபால பா7த்துவிட்டு நக7ந்துவிட்டன7.
அப்ேபாது அங்ேக வந்துெகாண்டிருந்த மற்ெறாரு காைர ைககாட்டி நிறுத்தினாள்
வழியில் மைறத்து நின்றபடி. அவன் ேவறு வழி இல்லாமல் வண்டிைய
நிருத்தேவண்டியதாகியது.
Ôஎன்ன இது, இப்படியா குறுக்ேக மறிப்பது... எதுக்கு நிறுத்தின <ங்க?” என்று எrந்து
 3

விழுந்தான் அந்த காருக்குைடயவன்.

Ôசாr சா7, இந்த அம்மாைவ ஒரு வண்டி இடித்துவிட்டு ேபாயிடுச்சு... அவசரமா
மருத்துவமைனக்குக் ெகாண்டு ேபாகணும்..... ப்ள <ஸ் சா7, ெகாஞ்சம் உங்க காrல்
கூட்டிப் ேபாக முடியுமா?” என்று ெகஞ்சினாள்.
Ôேநா ேநா ப்ள <டிங் ஆகுது... என் வண்டி எல்லாம் பாழாயிடும்.... அது மட்டும்
இல்லாம ந<ங்க யாேரா என்னேமா.... பிறகு ஏதானும் வம்பு தும்புன்னு என்னால
அைலய முடியாது” என்றான் கறாராக.

‘சி, ந< இவ்வளவுதானா’ என்பது ேபால அற்ப புழுவாய் அவைன ஒரு பா7ைவ
பா7த்துவிட்டு Ôந<ங்க எல்லாம் படிச்சவங்கதாேன, அவசரத்துக்கு உயிருக்கு
உதவணும்னு ேதாணைலயா.... இதுதான் உங்கேளாட பண்பா.... நாைளக்கு
உங்களுக்ேக கூட இப்படி ஆகலாம், அப்ேபா ேவற யாரவது இதப் ேபால உதவ
மறுத்தா உங்க நிைல என்னாகும்னு ேயாசீ ங்க.... இதுேவ இங்ேக விழுந்து கிடப்பது
உங்க தாயா இருந்தாலும் இப்படித்தான் ெசால்வங்கேளா”
< என்று அதிராமல் கத்தாமல்
ஆனால் கடிந்த குரலில் கூறிவிட்டு அடுத்து வந்த ஆட்ேடாைவ தட்டிக் கூப்பிட்டாள்.

டிைரவரும் அவளுமாக அந்த அம்மமாைளத் தூக்க, Ôஇருங்க இதுல ஏற்றுங்க....

சீ க்கிரமா ேபாய்டலாம்” என்றான் இறங்கி அவசரமாக பின் கதைவ திறந்து
பிடித்துக்ெகாண்டு.
அவைன ஆச்ச7யமாகப் பா7த்தபடி டிைரவருக்கு நன்றி கூறி வண்டியில் ஏற்றினாள்.
அவன் ைகயில் ஒரு இருபது ரூபாய் ேநாட்ைட ெகாடுக்க Ôேவண்டாம்மா சின்ன
உதவி, பாவம் இந்த அம்மா, ந<ங்க சீ க்கிரம் ேபாங்க” என்று மறுத்துவிட்டு
ெசன்றுவிட்டான் அவன்.

‘ச்ேச அவனிக்கிருக்கும் பண்பு கூட எனக்கில்ைலயா, சrயாகத்தான் ெசான்னாள்

இந்தப் ெபண்.... யாேரா என்னேமா..... ஆனால் ேகாபப்படாமல் அதி7ந்து கத்தி கூச்சல்
ேபாடாமல் அைமதியான ஆனால் திண்ணமான குரலில் ேபசினாேள.... இவள் என்
தாைய எனக்கு இன்று மீ ண்டும் நினவு படுத்திவிட்டாள்.... அம்மா இப்படித்தாேன
கண்டிப்பா7.....
கத்தல் கூச்சல் இல்லாமல் Ôஉனக்கு நான் ஒண்ணும் ெசால்ல ேவண்டாம்..... ந<
சின்னப் ைபயன் இல்ைல கண்ணா... உனக்ேக எல்லாம் ெதrயும்.... ஆனாலும் இது
சr இல்ைல” என்பாள்.

இைத எல்லாம் நிைனத்தபடி வண்டிைய எவ்வளவு ேவகமாக ஓட்ட முடியுேமா

ஓட்டிச் ெசன்றான். பின் ேநாக்கு கண்ணாடியிலிருந்து அவைளக் கண்டான்.
அைமதியான ஆனால் அழகான கட்டி இழுக்கும் அழகு..... ‘ஹப்பா அந்தக் கண்கள்.....
 4

இன்னும் பல நாட்கள் என்னால் மறக்க முடியாத கண்கள்’ என்று எண்ணினான்.

அதற்குள் மருத்துவமைன வந்திருக்க அவேன இறங்கி ைக ெகாடுத்து அந்த
அம்மாைள வந்தனாவின் உதவிேயாடு இறக்கினான். அதற்குள் ஸ்ட்ெரட்ச7
வந்திருக்க அதில் படுக்க ைவத்து உள்ேள அைழத்துச் ெசன்றன7.

வந்தனா அப்ேபாதுதான் அவன் உைடயிலும் கா7 சீ ட்டிலும் ஆங்காங்கு சில ரக்தத்

துளிகள் கைர ஆகி இருந்தைத கவனித்தாள்.
Ôமன்னிச்சுக்குங்க கைர ஆயிடுச்சு” என்றாள்
Ôஅதுனால ஒண்ணும் இல்ைல..... இது ேதாய்ச்சா ேபாயிடும், கா7 வாஷுக்குப் ேபானா
சr ஆயிடும்.... ந<ங்க உங்க அம்மாைவ கவன <ங்க” என்றான்.
Ôஇது என் அம்மா இல்ைல..... ெதருவில வந்துகிட்டிருந்தாங்க” என்றாள். அவன்
கண்கள் ஆச்ச7யத்தில் விrந்தன. ‘யாருக்ேகா உதவ இத்தைன கஷ்டங்கள்
பட்டாளா..... என்ைனயும் வருத்துவிட்டாேள’ என்று சிrத்துக்ெகாண்டான். அங்ேக
இருந்த முக்கிய டாக்டrடம் கவனித்துக்ெகாள்ளக் ேகாறி ெவளிேய வந்து ஒரு தைல
அைசப்புடன் கிளம்பி விட்டான்.
Ôெராம்ப ெராம்ப தாங்க்ஸ் சா7” என்றாள்.
Ôயு ஆ7 ெவல்கம்” என்றபடி ெசன்றுவிட்டான்.

வந்தனா தன் ெமாைபலில் இருந்து ேஹாட்டலுக்கு அைழத்து விவரம் கூறிவிட்டு

சற்று தாமதம் ஆகும் என்று ேவண்டினாள்.
Ôசr சீ க்கிரமா வா வந்தனா, ‘சுப்ரஜா ஐ டி ெசாலுஷன்ஸ்’ ெகஸ்ட் பத்தி ேபச அவங்க
எம் டி வராரு பன்னிரண்டு மணிக்கு” என்றா7 ஜி எம். Ôஷ்யூ7 சா7 வந்துடுேவன்”
என்றாள்.
பின் அந்த அம்மாளின் ப7ைச ேதடியதில் முகவrயும் ேபான் நம்பரும் இருக்கக்
கண்டு ேபான் ெசய்தாள். அவளின் கணவ7 எடுத்தா7. வயதானவராயிற்ேற என்று
ெமல்ல ெமல்ல நிதானமாக விஷயத்ைதக் கூறினாள். அதற்ேக அவ7 பதறி ேபாய்
Ôஎங்ேகமா, எந்த ஹாஸ்பிடல்?” என்றா7.
Ôஒன்றும் பயப்பட ேவண்டாம் அங்கிள்.... சின்ன அடிதான்.... கட்டு ேபாட்டுட்டாங்க.....
சிக்ஷா மருத்துவமைனதான்..... ந<ங்க வரமுடியுமா நான் ஆபிசுக்கு ேபாகணும்...” என்று
ேவண்டினாள்.
Ôேதா கிளம்பீட்ேடன்மா..... ெகாஞ்சம் அதுவைரக்கும் இருக்கியா?” என்றா7.
Ôகண்டிப்பா சா7” என்றாள்.
அங்ேகேய அந்த மூதாட்டியிடம் அம7ந்திருக்க பத்து நிமிடங்களில் அவ7 வந்து
ேச7ந்தா7.
Ôஎன்னடி, பாத்துப்ேபாகப்டாதா” என்று கrசனத்ேதாடு கடிந்து ெகாண்டா7.
Ôஇல்ேல நா, நான் பாட்டுக்கு ேபாயிண்டிருந்ேதன் எவேனா கடன்காரன் வந்து
 5

இடிச்சுட்டு ேபாய்டான்..... பாவம் இந்தக் குழந்ைததான் இன்ெனாரு வண்டியில

ஏத்திண்டு வந்து இங்க ேச7த்தா.... சின்னக் காயம்தானாம்..... கட்டு ேபாட்டிருக்கா....
ெரண்டு மணி ேநரம் பாத்துட்டு அனுப்பிடுவாளாம்.... ந<ங்க பதறாத<ங்ேகா....
உங்களுக்கு அசேல பிரச7 இருக்கு” என்றா7 அவ7 அன்பாக ஆதரவாக.

Ôசr நான் கிளம்பட்டுமா?” என்று வந்தனா விைட ெபற்றாள்.

Ôந< நன்னா இருக்கணும் குழந்ைத.... ந< யாரும்மா?” என்று அவைளப் பற்றின
விவரங்கைளக் ேகட்டறிந்தா7 அந்தப் ெபrயவ7. தங்களது விவரமும் கூறினா7.
ேகட்டுக்ெகாண்டு இருவrடமும் விைடப் ெபற்று தன் வண்டியில் பறந்தாள்.
ேஹாட்டல் உள்ேள ெசன்று புன்னைகயுடன் எல்ேலாருக்கும் வணக்கம்
ைவத்துவிட்டு ஜி எம்மிடம் ேபாய் நடந்தவற்ைற சுருக்குமாகக் கூறி மன்னிப்பு
ேகாறிவிட்டு தன் சீ ட்டில் அம7ந்தாள்.

தன் கம்ப்யுடைர உயி7ப்பித்து சுப்ரஜா ைபைல திறந்தாள். அவ7களின் ேதைவகள்

முன்ேப இெமயிலில் வந்தடந்துவிட்டன.... அைதப் படித்து ஆவன ெசய்துவிட்டாள்.....
ஆயினும் அதன் எம் டி கு ேபாதாமல் ேநேர வந்து பா7ைவயிட்டு முடிவு
எடுப்பதற்காக வருவதாக இருந்தது.
அவ7களுடன் ேபசேவண்டிய குறிப்புகைள ேநாட் ெசய்துெகாண்டு காத்திருந்த
ேநரத்தில் மிச்ச ேவைலகைள ெசய்து ெகாண்டாள்.

அத்தியாயம் மூன்று
சிறிது ேநரத்தில் அந்த எம் டி வந்துவிட்டதாகத் தகவல் வந்தது. கதைவ தட்டியபடி
உள்ேள நுைழந்தன7 அவ்விருவ7. அவ7கைளப் பா7த்து ஆச்ச7யப்பட்டாள் வந்தனா.
அவனும் கூட. ஆம் காைலயில் உதவிய அந்தப் ெபrய மனிதன் தன் பி ஏ
திேனஷுடன் அங்கு நின்றிருந்தான்.
Ôகுட் ஆப்ட7நூன் சா7, ப்ளிஸ் கம் இன்” என்று அைழத்தாள். Ôப்ளிஸ் ேடக் யுவ7 சீ ட்”
என்றாள்.
Ôந<ங்க இங்க...” என்றான் த<பன்

இங்ேக த<பைனப் பற்றி சில வrகள். ‘சுப்ரஜா ஐ டி ெசாலுஷன்சின்’ எம் டி....

முறுக்கான இைளஞன்.... சின்ன வயதிேலேய ெவற்றிகரமாக தன் ெதாழிைல நடத்தி
ெவற்றி கண்டிருந்தான்..... சுயமாகத் தாேன கற்றுத் ேத7ந்து இந்தத் ெதாழிைல
தன்னுைடய அறிவும் ஆற்றலும் ெகாண்ேட அைமத்திருந்தான்..... முதலில் கடனுதவி
எடுத்திருந்தாலும் மூன்று வருடங்களிேலேய அைத அைடத்தும்விட்டான்.

தனது பன்னிெரண்டாவது வயது வைர தன் தாேய சகலமுமாக வாழ்ந்தவன், அவ7

 6

திடீெரன்று கான்ச7 வந்து மாண்டு ேபாக அந்த இழப்பிலிருந்து இன்னமும் மீ ளாமல்

துவண்டிருப்பவன்.
தந்ைத என்றுேம பணமும் பிசினசுேம மூச்சாக வாழ்பவ7..... அம்மாவின் அகால
மரணத்தின்பின் அவrடம் கிைடக்க ேவண்டிய அன்பும் அரவைணப்பும் கிைடக்காமல்
தன்ைனத் தாேன ேதற்றிக்ெகாள்ளவும் ெதrயாமல் அைலபாய்ந்து அழுது
துவண்டவன், தந்ைதயின் மீ து ெவறுப்ேப ெகாண்டான்.

அவ7 பிசினஸ் விஷயமாக இன்று லண்டன் நாைள ஜப்பான் மறு நாள் ெடல்லி
என்று பறந்து பறந்து வாழ்பவ7. அவன் பட்ட ேவதைன அவ7 அறிந்திருக்கவில்ைல.
‘ேவண்டிய பணம் வசதி அவைன பா7த்துக்ெகாள்ள நிைறய ேவைல ஆட்கள்
ேவெறன்ன ேவண்டும்’ என்று அவ7 நிைனத்தா7.
ஆனால் அேத ேநரம் அந்த வயதில் தான் தனிைமயினால் வாட மனமில்லாமல் ஒரு
துைணைய நாடினா7.

நிைறய பணக்காரப் ெபண்களும் அவைரச் சுற்றி வந்தன7. அவரது பணத்திற்கும்

வசதிக்கும் மயங்கி ஒரு மாதிr ெபண்களும் சுற்றி வந்தன7. ஆனால் அவைர சுண்டி
இழுத்தது அைமதியும் அடக்கமுமான நி7மலாதான். அவரது ெசக்ரட்டrயாகப்
பதவியிலிருந்தவள், அவ7 தன் மைனவி சுப்ரஜாைவ இழந்த ேநரத்தில் அவைர
ஆதரவாக கவனித்துக்ெகாண்டாள். மிகச் சாதாரணமான மத்தியதர குடும்பத்ைதச்
ேச7ந்தவள்.

அவள் அவருக்கு ஆதரவு காட்டும்ேபாது மனதில் எந்த ஆைசயும் விகல்பமும்

இல்லாமல் தான் ேசைவயாக நிைனத்துச் ெசய்தாள். ஆனால் அவளின் அந்த பண்ேப
அவைர அவளிடம் ெநருங்கிப் பழக ைவத்தது. ஓராண்டு முடியும் முன்ேப அவளிடம்
ேபசி ஒப்புக்ெகாள்ள ைவத்து அவளது தாயிடம் ேபசி ஒப்புதல் வாங்கி முைறயாக
மணந்துெகாண்டா7.

உடனடியாக த<பனுக்கு அந்த விஷயம் ெதrவிக்கப்படவில்ைல. ‘அவன் எப்படி

நடந்துெகாள்வாேனா ஏற்றுக்ெகாள்வாேனா இல்ைலேயா’ என்ற பயம்.
நி7மலாைவயும் அவள் தாையயும் ெசன்ைன ெபசன்ட் நகrல் தனிேய ஒரு பங்களா
வாங்கி அதில் குடி ைவத்தா7.

அைடயா7 பங்களாவில் தனது மகனுக்கு எந்த ெதாந்தரவும் இருக்கக் கூடாது... அது

அவன் ெசாத்தாக இருக்க ேவண்டும் என்று கருதினா7.
இரண்டாண்டுகளுக்குப் பிறகு அரசல் புரசலாக மற்ற மாணவ7கள் ேவைலக்காரகள்
ேபசியதிலிருந்து த<பனுக்கு இந்த விஷயம் ெதrய வந்தேபாது நம்ப முடியாமல்
தவித்தான் துவண்டான். அவனது அந்த ெரண்டுங்ெகட்டான் வயதில் அது அவனுக்குப்
 7

ெபரும் அவமானமாகத் ேதான்றியது... அவைர ேநேர ேகட்க அவ7 ஒத்துக்ெகாண்டா7.

Ôசீ இவ்வளவு சீ ப்பா ந<ங்க? எங்கம்மா ெசத்த ெகாஞ்ச நாள்ளேய உங்களுக்கு ஒரு
துைண ேதைவ பட்டுச்சா..... இந்த வயசுல ஒரு ைவப்பாட்டியா... அப்ேபா
அவ்வேளாதானா எங்கம்மா ேமல ந<ங்க ெவச்ச அன்பு..... ஆமா உங்களுக்குத்தான்
பிசினசும் பணமும் ேபாதுேம..... எங்கம்மா ேபானா என்ன இருந்தா என்ன..... அவங்கள
விடுங்க..... நாேன உங்களுக்கு ஒரு ெபாருட்டு இல்ைலேய” என்று ெபrய மனிதன்
ேபால கத்தி த<7த்தான்.

Ôஅப்படி இல்ைல த<பன், உன் வயசுக்கு தகுந்தபடி ேபசு... நி7மலாைவ ஒரு

துைணக்காகத்தான் நான் மணந்திருக்ேகன்..... ந< ெசால்ற மாதிr அவ என் ைவப்பாட்டி
இல்ைல..... நான் முைறயா மணந்த என் மைனவி..... அவ உனக்கு சித்தி” என்றா7
ேகாபமாக.

Ôசித்தியா, அப்படி எந்த உறவும் எனக்கு ேதைவ இல்ைல..... எனக்கு எங்கம்மாைவ

மட்டும்தான் ெதrயும்..... அவங்க மைறந்தாலும் இன்னமும் என்ேனாடுதான்
இருக்காங்க..... அவங்கேள ெதய்வமா இருந்து என்ைன பாத்துப்பாங்க.... நான்
உங்கைளேயா உங்க ெரண்டாவது மைனவிையேயா பா7க்க விரும்பைல..... ெசாந்தம்
ெகாண்டாடவும் விரும்பைல” என்று இைரந்தான்.
‘அவைன எப்படிச் ெசால்லிப் புrயைவப்பது’ என்று அறியாது துவண்டு
அம7ந்துவிட்டா7 ரகுபதி.

அந்த பிளவு நாெளாரு ேமனியும் ெபாழுெதாரு வண்ணமுமாக வள7ந்து பைக என்ற

அளவிற்குப் ேபாய் நின்றது. தன் தாயின் ெபயrல் இருக்கும் அந்த பங்களாைவத்
தவிர ேவறு எந்த ஒரு வசதியும் அவrடம் இருந்து எதி7பா7க்காமல் அவேன
படித்தான்.... ெவறிேயாடு படித்து எல்லாவற்றிலும் டிஸ்டிங்க்ஷன் வாங்கினான்.
ஸ்கால7ஷிப்பில் படிப்ைப முடித்தான். கம்ப்யுட்டrல் ேத7ந்தான். கடனுதவியும் கூட
அவனுைடய ெசாந்த ஆற்றலின் ேபrல் ெபற்று ெவற்றிகரமாக இேதா தன்
கம்பனிைய நடத்தி வருகிறான்.

அத்யாயம் நான்கு
Ôந<ங்க இங்க!” என்றான் த<பன்.
Ôநான் இங்க ெகஸ்ட் rேலஷன்ஸ் ேமேனஜ7” என்றாள் புன்சிrப்புடன்.
Ôஉங்க rக்ெவஸ்ட் வந்தது.... அதன்படி எல்லா ஏற்பாடும் ெசய்துவிட்ேடன்....
ேமற்ெகாண்டு ஏதானும் ேதைவபடுதா?” என்று ேகட்டாள். ‘இவள் இங்ேக இவ்வளவு
உய7ந்த உத்ேயாகத்தில் இந்த சின்ன வயதில்! ’ என்று அவனுக்கு ஆச்ச7யம் ஆனது.
 8

ஆனால் இயல்பான அவனது முைறப்பு குணம் எட்டிப் பா7த்தது.

Ôந<ங்க எல்லாம் ெசய்திருக்கலாம்.... ஆனா நாங்க அைத சrயா இருக்கான்னு ெசக்
பண்ணிக்கணும்தாேன.... வரப்ேபாறது எங்க பிrன்சிபல் கம்பனிையச் ேச7ந்தவங்க.....
அவங்களுக்கு இங்ேக எந்த கஷ்டமும் இருக்கக் கூடாது” என்றான் கறாராக.
Ôைரட் சா7.... நாங்களும் அத மனதில் ெவச்சுதான் எல்லா ஏற்பாடும் எப்ேபாதும்
ெசய்ேவாம்.... உங்க ெகஸ்ட் இங்க சந்ேதாஷமா வசதியா இருந்தாத்தான் அங்க
உங்கேளாட உண்டான மீ ட்டிங்க்ஸ் டிஸ்கஷன்ஸ் நல்லபடி நடக்கும், பிசினஸ்
ெசழிக்கும், ஆம் ஐ கெரக்ட்?” என்றாள் அவைன பா7த்து.
திேனஷ் அய7ந்துவிட்டான். த<பன் அதிசயித்து திைகத்துப் ேபானான்.

‘இவளுக்ெகன்ன இக்ஷிணியா.... தான் மனதில் நிைனத்தைத அப்படிேய கூறுகிறாேள’

என்று பா7த்தான்.
அவன் மனைத படித்தவள் Ôஅப்ேபா என்ேனாட வrங்களா.... ந<ங்கேள உங்க
கண்ணாலப் பா7த்துடுங்க ஏற்பாடுகள் ேபாதுமான்னு.... ஏதானும் குைற இருந்தா நான்
உடேன சr பண்ணிட ஏதுவா இருக்கும்” என்றாள் பணிவாக. முகத்தில் அேத
முருக்ேகாடு எழுந்து அவள் பின்ேன ெசன்றான் திேனஷ் ெதாடர.
தங்களது ெகஸ்ட்களின் ேதைவக்ெகன புக் ெசய்த அைறைய பா7ைவயிட்டன7.
பளிச்ெசன்று மிக அழகாக ேந7த்தியாக அலங்கrக்கப்பட்டு கண்ணுக்கு இதமாக
அழகுபடுத்தப் பட்டிருந்தது.

Ôஇந்தப் பூக்கள் மற்றும் பழங்கள் இன்று இரவு பிெரஷாக மாற்றப் பட்டுவிடும்....

தினமும் மாற்றப்படும் கூட.... இந்த குட்டி குளி7சாதன ெபட்டி எதுக்ேக நிறப்பி
ைவக்கப்பட்டிருக்கு.... அவ7கள் உபேயாகத்திற்கு ஏற்ப அதுவும் நிைறக்கப்படும்” என்று
விவrத்தாள்.
Ôஇன்ைனக்கு ைநட் அவங்க இரண்டு மணிக்கு ெசக் இன் ெசய்யும்ேபாது உடனடியாக
அவ7கைள வரேவற்று கவனிக்கெவன இரு பணியாள7கைள ேபாட்டிருக்ேகன்....
அவங்களுக்கு நன்றாக ஆங்கிலம் ெதrயும்.... அதனால் ந<ங்க கவைலப் படாமல்
இருக்கலாம்.... வி ஆ7 ஹிய7 டு ெச7வ் யு” என்றாள் அடக்கமாக ஆனால் மிடுக்காக.
த<பனுக்கு திருப்தி. Ôகுட் ஜாப்” என்றான் எங்ேகா பா7த்தபடி.
Ôதாங்க்யு சா7, ேபாலாமா” என்று தனது அைறக்கு அைழத்து வந்தாள்.

அதற்குள் லஞ்ச ைடம் ெநருங்கி இருக்க Ôசாப்பிட்டுட்டு ேபாகலாேம” என்று ேகட்க

Ôஇல்ைல ேவற பிசினஸ் லஞ்ச இருக்கு.... தாங்க்ஸ் பா7 தி ஆப7” என்று
கிளம்பினான் த<பன், இன்னமும் பிரமிப்பு அடங்காமல்.

திேனேஷா வந்தனாவின் அழகில் மயங்கி ெஜாள் விடாத குைறதான்.

 9

காrல் திரும்பும்ேபாது அவள் புராணேம பாடிவந்தான்.

Ôஎன்னமா ஹாண்டில் பண்றாங்க சா7.... என்ன ேந7த்தி.... என்ன ஆங்கிலப் புலைம.....
ஷ இஸ் டூ குட் இல்ைலயா சா7..... ெராம்பேவ அழகா இருக்காங்க” என்றான்
Ôதினா என்ன இது, ஒரு ெபண்ைணப் பற்றி இப்படித்தான் ேபசுவதா.... டீெசண்டா
நடந்துக்க” என்றான் த<பன்.
Ôசாr சா7” என்றான். த<பன் மனத்திலும் தினா ெசால்வெதல்லாம் உண்ைம என
உைரத்ததுதான். ஒப்புக்ெகாள்ளத்தான் மனமில்ைல.
அன்றிரவு வட்டிற்குச்
< ெசல்லுமுன் பிரத்ேயகமாக த<பனின் ெகஸ்ட்கைள
கவனிக்கும்படி பல முைற கூறிவிட்டு அவசரம் என்றால் தன்ைன அைழக்கத் தயங்க
ேவண்டாம் என்றும் கூறி வட்டிற்குச்
< ெசன்றாள் வந்தனா.

அடுத்த நாள் காைல ஆபிைச அைடந்தேபாது அந்த விருந்தின7கைள ெசன்று

கண்டாள். அறிமுகம் ெசய்துெகாண்டு, Ôஇஸ் எவிrதிங் ஆல்ைரட், எனி
கம்ப்ேளண்ட்ஸ்?” என்று ேகட்டுக்ெகாண்டாள்.
Ôஓ ேநா, யு ஹாவ் டன் ஆ குட் ஜாப்” என்றன7 அவ7கள் மல7ந்த புன்னைகயுடன்.
அவ7களின் திருப்திைய அவ7களின் முகத்தில் கண்டு தானும் சந்ேதாஷித்து
ெவளிேய வந்தாள். அங்ேக தனது அைறயில் ஒரு சிறு ெபாக்ேக இருக்கக் கண்டாள்.
யா7 அனுப்பியது என்று பா7த்தால். Ôகுட் கீ ப் இட் அப்” என்று ெமேசேஜாடு த<பன்
அனுப்பி இருந்தான். பாைறக்குள் ந<7 என்று சிrத்துக்ெகாண்டாள். ேதங்க்ஸ் என்று
இெமயில் அனுப்பினாள்.

அன்று அவ7கேளாடு அங்ேகேய பிசினஸ் லஞ்சுக்ெகன வந்திருந்தான் த<பன்.

அவைளயும் கண்டு நன்றி கூறிவிட்டு ெசல்லலாம் அந்த சாக்கில் அவைள
காணலாேம என்ெறண்ணி அங்ேக வர, கதவு திறந்ேத இருந்தது. வாயில் ெபன்சிைல
ைவத்து உருட்டியபடி ஏேதா ஆழ்ந்த ேயாசைனயில் எங்ேகா பா7த்திருந்தாள்
வந்தனா. அந்த ேமான நிைலயில் அவைளக் கண்டு மதிமயங்கிப் ேபானான் த<பன்.
‘ச்ேச இது என்ன, ெபண்கள் எல்லாம் மாயப் ேபய்கள்.... எங்கம்மா ேபால எல்ேலாரும்
இருக்க முடியாது.... இவ7கள் எல்லாம் ேவைலக்கு வருவேத சம்பாதிக்கவும், அழகு
பண்ணிக்கவும் தாேன..... அப்படிேய எவனானும் பணக்காரன் அம்புட்டா அவைன
வைலயில ேபாட்டுக்க ேவண்டியது.... எங்கப்பைன வைளத்தா7ப்ேபால’ என்று
ெபாருமினான்.

நிமிடத்துக்கு நிமிடம் அவன் புத்தி மாறி அவன் முகத்தில் மல7ச்சி மைறந்து

எள்ளும் ெகாள்ளும் ெவடித்தது. அைத மைறக்கும் முன்ேன வந்தனா அவைன
கவனித்துவிட்டாள்.
Ôஹேலா சா7 வாங்க ப்ளிஸ் கம்.... ெராம்ப ேநரமாச்சா வந்து?” என்றாள் சிேநகமாக.
 10

Ôஆமா அெதல்லாம் கவனிக்க உங்களுக்கு ஏது ேநரம்..... அதான் பகல் கனவு

கண்டுகிட்டு உட்கா7ந்திருக்கீ ங்கேள” என்றான் காட்டமாக. அவள் முகம்
சுருங்கிவிட்டது.
Ôநான் ேவற ஒரு ெகஸ்ட் rக்ெவஸ்ட் பத்தி ேயாசைனயிலிருந்ேதன்.... ந<ங்க
வந்தைத கவனிக்கல.... ஐ ஆம் சாr சா7” என்றாள் அவைன ேநராகக் கண்டு. ‘இவன்
என்ன மாதிrயான ஜந்து. இப்ேபாதுதாேன பூக்கள் அனுப்பினான்... அப்ேபாேத எள்ளும்
ெகாள்ளும் ெவடிக்கிறேத முகத்தில்’ என்று வியந்தாள்.
Ôஇட்ஸ் ஒேக, உங்களுக்கு ஆயிரம் ேவைல ஆயிரம் ெகஸ்ட்.... அதுல ஜஸ்ட் நானும்
ஒருத்தன்.... எனிேவ, தாங்க்ஸ் ெசால்லத்தான் வந்ேதன், கிளம்பேறன்” என்று
விருட்ெடன்று ெசன்றுவிட்டான்

அவளுக்கு என்னேமா ேபால ஆனது. தினமும் எத்தைனேயா விதமான மனித7களும்

அவ7களின் ேவறுபட்ட குணாதிசயங்கைளயும் கண்டு வருபவள் தான். ேபானா
ேபாகட்டும் என்று விட்டுவிட்டாள். ஆயினும் அடி மனதில் அவன் அவைள தப்பாகப்
புrந்துெகாண்டாேன என்று சிறு துயரம் ேதான்றியது. ‘அவன் யாேரா என்னேமா
என்ன ேவணுமானாலும் நிைனத்துக்ெகாள்ளட்டுேம.... அவேன ெசான்னதுேபால பல
ெகஸ்ட்களில் அவனும் ஒருவன்’ என்று மனைத ேதற்றினாள்.

அத்யாயம் ஐந்து
அந்த விருந்தின7 அங்ேக இருந்த ஒரு வாரமும் அவன் தினமும் அங்கு வந்து
ேபானான். ஆனால் அவளும் அவைன தாேன ெசன்று பா7க்கவில்ைல. அவனும்
அவைளத் ேதடி வரவில்ைல. எங்ேகனும் எேத7ச்ைசயாக கண்டால் அவள்
புன்சிrப்புடன் விஷ் ெசய்வாள் அதுமட்டுேம. அவனிடம் ஒரு தைல அைசப்பு
மட்டுேம பதிலாக வரும்.
அவ7கள் அைறைய காலி ெசய்து ெகாண்டு ேபானபின் அடுத்த நாள் திேனஷ்
வந்தான்.
Ôேமடம், யு ஹாவ் டன் இட்.... அவங்களுக்கு இங்க ெராம்பத் திருப்தி..... ெசாந்த வடு
<
ேபால கவனிச்சுக்கிட்டீங்கன்னு பாராட்டினாங்க” என்றான்.
Ôஆமா என்கிட்ேடயும் அளவு கடந்து புகழ்ந்தாங்க..... அது எங்க கடைம தாேன
மிஸ்ட7 திேனஷ்” என்றாள்.
Ôட்ரூ, ஆனாலும், எங்க பாஸ்கூட ெராம்ப சந்ேதாஷப்பட்டாரு..... இந்தக் கவரத் தரச்
ெசான்னாரு... கூடேவ இந்தப் பூக்கைளயும்” என்று தந்தான்.
Ôஇது என்ன?” என்றாள்.
Ôபிrத்துப் பாருங்க” என்றான்.
அதனுள் சில ஆயிரங்கள் இருந்தன.
Ôமிஸ்ட7 திேனஷ் இந்தப் பூக்கள் மட்டும் ெவச்சுக்கிேறன்..... அதுகூட க7டசிக்காக.....
 11

இந்த ேஹாட்டல்ல எனக்கு ேவணுங்கற அளவு சம்பளம் தராங்க.... நானும்

அதற்குண்டான என் கடைமையத்தான் ெசய்ேதன்..... இந்தக் கவரக் ெகாண்டு
ேபாய்டுங்க..... இத நான் ஏற்க முடியாது..... எல்லாைரயும் பணத்த ெகாடுத்து வாங்கீ ட
முடியாதுன்னு ேபாய் ெசால்லுங்க உங்க பாஸ்கிட்ட” என்றாள் ேகாபமாக ஆனால்
அைமதியான குரலில் அவள் சுபாவம்ேபால்.
திேனஷ் ஏேதா ெசால்ல வாெயடுக்க ‘ேபாதும்’ என்பது ேபால் ைக காட்டினாள்.
Ôப்ளிஸ் இத ேமற்ெகாண்டு வள7க்க ேவண்டாம்” என்றாள். ேவறுவழி இன்றி எழுந்து
ெசன்றான் திேனஷ்.

அங்ேக ேபாய் த<பனிடம் நடந்தவற்ைறக் கூற அவனுக்கு ஒரு பக்கம் பணத்திற்கு

ஆைசப்படாத ஒரு ெபண்ணா என்று ஆச்ச7யம்.... ஆனாலும் அவன் இயல்புப்படி
Ôஆமா என்ன ெபrசா சம்பளம் ெகாடுக்கிறாங்க.. கடைமய ெசய்ேதன்னு வசனம்
ேபசறா..... கிப்டா மனசுக்கு பிடிச்சு ெகாடுத்தா ேபசாம வாங்கிக்க ேவண்டியதுதாேன”
என்று ெபாருமினான்.
Ôஅவங்க ெராம்ப வித்யாசமானவங்களா இருக்காங்க சா7” என்றான் திேனஷ்.
‘ந< ேவற எrயற ெநருப்பில எண்ைணய விடறியா’ என்று அவைன முைறத்தான்.
திேனஷ் எதுவும் ேபசாமல் ‘சrயான முரட்டாடு’ என்று மனதிற்குள் நிைனத்தபடி
ெவளிேய வந்துவிட்டான்.

அங்ேக த<பன் மனசுக்குள் இன்னமும் ஆச்ச7யம். ‘பாரதி கண்ட புதுைம ெபண்தான்.....

இந்த காலத்துல இப்படி ஒரு ெபண்ணா?... நிமி7ந்த நைட, ேந7ெகாண்ட பா7ைவ,
கடைம அன்பு பண்பு துணிவு....’ என்று அவைள மனம் வ7ணித்தது.
‘அட கஷ்டகாலேம! நான் இப்படி ஒரு ெபண்ைணக் கண்டு அனத்தும்படி
ெசய்துவிட்டாேள’ என்று ெநாந்து ெகாண்டான்.
‘இனிேம அவைளப் பற்றி நிைனக்கக் கூடாது..... ேவைல ெகடுது.... அவ ெசய்ய
ேவண்டிய ேவைல நல்லபடி ெசய்து ெகாடுத்துட்டா.... அது ேபாதும்..... இனி
அனாவசியமா அவைள சந்திக்கும் நிைல எனக்கு இல்ைல.... அப்பறம் என்ன’ என்று
த<7மானித்தான். ‘ஓேஹா அப்படியா!’ என்று விதி சிrத்தது அவைனக்கண்டு.

அத்யாயம் ஆறு
அடுத்த வாரத்தில் தன் தாய் சுப்ரஜாவின் நினவு நாள் வர இருந்தது. ஞாயிறு நினவு
நாள் என்பதால் எப்ேபாதும் ேபால ஏேதனும் ஒரு அனாைத ஆசிரமத்தில் உணவு
ெகாடுக்க ஏற்பாடு ெசய்து அந்நாைள அங்ேகேய கழிக்கலாம் என்று முடிவு
ெசய்திருந்தான். சனிக்கிழைம காைல பத்து மணிேயாடு ெராம்பவும் ேகள்விப்பட்ட
ஒரு ஆசிரமத்திற்குச் ெசன்றான். உள்ேள ெசன்று பா7க் ெசய்துவிட்டு அவ7களின்
கட்டிட அைமப்புகள் அழகிய ேதாட்டம் என்று கண்டு மனம் ேலசாகி நடக்க, அங்ேக
 12

ஒரு புன்ைன மரத்தின் அடியில் அைமக்கப்பட்டிருந்த சிெமண்ட் ேமைடயில் ஒரு

வயதான மூதாட்டியிடம் தன்ைன மறந்து சிrத்து ேபசியபடி இருந்த ெபண்ைணக்
கண்டான்.

‘இது இது வந்தனா அல்லவா.... அட இவள் இங்ேக என்ன ெசய்கிறாள்.... என்னேவா

ெசய்யட்டும் எனக்ெகன்ன.... இப்ேபாதுதான் அவள் நிைனைவ மாற்றிக்ெகாண்டு
வருகிேறன்.... இப்ேபாது இவள் மீ ண்டும் என் கண்ணில் பட ேவண்டுமா, கஷ்டம்’
என்று ெநாந்தபடி ஆபிஸ் அைறைய அைடந்து அந்த ஆசிரமத் தைலவைர சந்தித்து
ேபசிக் ெகாண்டிருந்தான். ேவறு சில இடங்களில் சந்தித்து அவேராடு இவனுக்கு
ஏதுக்ேக பrச்சயம் உண்டு. இங்கு வந்ததில்ைலேய தவிர சில முைற நன்ெகாைட
ெகாடுத்து உதவியுள்ளான்.

அவ7 அன்பாக உபசrத்து ேபசிக்ெகாண்டிருந்தா7. Ôமுத முைறயா வந்திருக்கீ ங்க,

என்ன சாப்பிடுற<ங்க மிஸ்ட7 த<பன்?” என்றா7. Ôஅேதல்லாம் ஒண்ணும் ேவண்டாம்
சாக7” என்றான் த<பன்.
Ôஎங்க ஆசிரமத்த சுற்றி பா7க்கற<ங்களா?” என்று ேகட்டா7.
Ôஓ ஷ்யூ7” என்று அவைர பின்ெதாட7ந்தான். அங்ேக ஆதரவற்ற ெபrேயா7களும்
குழந்ைதகளும் என இரு பகுதிகள் இருந்தன. அவ7களுக்ெகன உள்ேளேய ஒரு
கிளினிக், சின்னக் ேகாவில், விைளயாட ைமதானம், வார இறுதிகளில் எல்ேலாரும்
கூடி சினிமா பா7க்க ெபrய ஹால் வசதி என்று இருந்தது.... சைமயல் அைறயும்
ைடனிங் ஹாலும் கூட சுத்தமும் சுகாதாரமுமானதாக இருந்தது கண்டு
திருப்தியுற்றான் த<பன்.

Ôந<ட்டா ெவச்சிருக்கீ ங்க.... ெராம்ப சந்ேதாஷமா இருக்கு சா7” என்றான்.

அடுத்த நாள் இனிப்புடன் கூடிய மதிய உணவுக்கு பணம் ெகாடுத்துவிட்டு
ேமற்ெகாண்டும் நன்ெகாைடயாக ஒரு ெசக் ெகாடுத்துவிட்டு குழந்ைதகள் இடத்ைத
சுற்றியபடி ெவளிேய வந்தான்.
அப்ேபாது அங்ேக குழந்ைதகள் கண்ணாமூச்சி ஆடியபடி கலகலெவன சிrத்த
வண்ணம் ஓடிக் ெகாண்டிருந்தைதக் கண்டன7.
Ôெராம்ப சிய7புல்லா இருக்காங்க...” என்றான் பாராட்டுதலாக.
Ôஆமா வந்தனா வந்துட்டா ேபாதாதா இவங்களுக்கு...” என்றா7 அவரும் சிrத்தபடி.

‘ஓ ஆம் அேதா அங்ேக கண்ணில் துணிைய கட்டியபடி குழந்ைதகைள பிடித்துக்

ெகாண்டிருக்கிறாேள’ என்று நிைனக்கும்ேபாேத அவள் ஓடி வந்து இவன் மீ து
ெதrயாமல் முட்டிக்ெகாண்டாள். பாலன்ஸ் தவறி கீ ேழ விழ இருந்தவைளத்
தன்ைனயும் மீ றி பிடித்துத் தாங்கிக்ெகாண்டான். ஒரு பூக்குவியலாய் தன் ைககளில்
 13

சாய்ந்தவைள தாங்கியேபாது அவனுள் என்ெனன்னேவா மாற்றம் என்ெனன்னேமா

எண்ணங்கள்.
அவள் உடேன சுதாrத்து Ôசாr” என்றபடி கட்ைட அவிழ்த்தாள். அதற்குள் எல்லாக்
குழந்ைதகளும் ‘ஓ’ என்று ைகதட்டி சிrத்து ஆரவாrத்தன7.
Ôசு ேபசாம இருக்கணும்.... சமத்து இல்ல...” என்று அவ7கைள அடக்கியபடி
கண்ைணத் திறந்து எதிேர பா7க்க,
‘இவனா! கஷ்டேம, இவன் மீ தா ேமாதிக்கணும்...... நான் ேவணும்ேன
முட்டிகிட்ேடன்னு குற்றம் ெசால்லுவாேன’ என்று ெநாந்தபடி. Ôமன்னிச்சுக்குங்க”
என்று கூறிவிட்டு நகர முற்பட்டாள்.
Ôஇரு வந்தனா” என்றா7 சாக7. Ôஇவ7 த<பன் னு இங்க நிைறய உதவி பண்ணி
இருக்கா7, உன்ைன மாதிrேய” என்று அறிமுகம் ெசய்து ைவத்தா7.
Ôஇது வந்தனா, ேஹாட்டல்ல ேமேனஜரா ேவைல பண்றாங்க.... மாதத்தில் ஒரு சனி
ஞாயிறு இங்க காைலேல7ந்து மாைல வைர இவங்க எல்ேலாேராடும் ேநரம்
சிலவழிப்பாங்க..... கூடேவ மாத சம்....”
Ôசா7 ப்ளிஸ்” என்று அவைர அடக்கினாள் வந்தனா.

Ôஇதுல என்னமா தப்பு.... ந< ெசய்யறதத்தாேன ெசால்ேறன்” என்று அவைள

அடக்கிவிட்டு, Ôமாத சம்பளத்தின் ஒரு பகுதிய இங்க ெகாடுத்திடுவா.... அதில இங்க
ஒருேவைள சாப்பாடு கவைல இல்லாம நடக்குது..... ஷி இஸ் அ ெஜம்” என்று
புகழ்ந்தா7. அவள் சங்ேகாஜமாக தைல குனிந்தாள். ஓரக்கண்ணால் அவைன பா7க்க
அவேனா அப்ேபாது அவைளேய ஆச்ச7யமாகப் பா7த்திருந்தான். ‘இெதன்ன இப்படி
பா7த்து ைவக்கிறாேன’ என்று எண்ணினாள் வந்தனா.
Ôஓ ஐ சீ , குட்..... பரவாயில்ைலேய, இந்த வயசு ெபண்கள் ேமக்கப், உைட, நைக,
ேகளிக்ைககள்னு ெசலவு ெசய்வாங்கன்னு நிைனத்ேதன்” என்றான் ேவண்டும் என்ேற
ேகலியாக.

அவள் சட்ெடன்று நிமி7ந்து அவைன முைறத்தாள்.

Ôந<ங்க எப்ேபாதும் எல்ேலாரையயும் தப்பாேவ கணித்து பழக்கம்தாேன.....
எல்ேலாைரயும் பணத்தாேல அளக்காத<ங்க மிஸ்ட7 த<பன்” என்று கூறிவிட்டு
குழந்ைதகேளாடு விைளயாடச் ெசன்றுவிட்டாள்.
அவளது ேகாபம் நிைறந்த பா7ைவயும் ேபச்சும் கண்டு அவனுக்கு சிrப்பு வந்தது.
மனதிற்குள் அவள் ேமலும் ேமலும் ஏறி சிம்மாசனம் ேபாட்டு அம7ந்துெகாண்டாள்.
‘சுத்தம்’ என்று நிைனத்தான்.
அவனும் விைடெபற்று ெவளிேய வந்தான்.
 14

அடுத்த நாள் எழுந்துெகாள்ளும்ேபாேத மனது கனத்திருந்தது. ஆண்பிள்ைள

என்றாலும் கண் நிைறந்தது.
‘அம்மா, ஏன் மா இத்தைன சீ க்கிரம் என்ைன அனாைதயா விட்டுவிட்டு ேபாய்ேட.....
நான் தனியனாகீ ட்ேடேன’ என்று மனமுருகி அவ7 படத்தின் முன் கண்மூடி
நின்றான். ‘எனக்குன்னு யாருேம இல்ைலன்னு ேதாணுது மா.... வள7ந்த ஆண்பிள்ைள
ஆனாலும் என் தனிைம என்ைனேய பயம் ெகாள்ள ைவக்குதுமா..... அைத
மைறக்கத்தான் நான் ேகாவமும் கண்டிப்புமா நடந்துக்கேறன்..... என் கூடேவ
ெதய்வமா இருந்து என்ைன வழி நடத்து மா’ என்று ேவண்டிக்ெகாண்டான்.

ேவைல ஆட்கள் எல்ேலாருக்கும் பணம் ெகாடுத்து விட்டு ஆசிரமத்திற்குச்

ெசன்றான். மதிய உணவிற்கு இன்னமும் ேநரம் இருந்தது. சாக7 எல்லாவற்ைறயும்
தயாராக ைவத்திருந்தா7. அைதப் பா7த்து நன்றி கூறிவிட்டு அங்ேக இருந்த
ேதாட்டத்து ேமைடயில் அம7ந்து ேவடிக்ைக பா7த்தான். குழந்ைதகள் ஒரு பக்கம்
சிrத்து ஆடி ஓடி விைளயாடின7. ெபrயவ7கள் ேபச்சும் சிrப்புமாக இருந்தன7.
அைனவrன் ைமயமாக சுழன்று ெகாண்டிருந்தாள், ஆம் வந்தனாதான். அவைனக்
கண்டு ஒரு ெநாடி நின்று ஒரு சின்னப் புன்னைகைய உதி7த்துவிட்டு அவள்
ேவைலையத் ெதாட7ந்தாள். அவனும் அவைளப் பா7த்து பதிலுக்கு விrந்த புன்னைக
ெசய்தான்.

அவன் அங்ேகேய அம7ந்து அவைள ேவடிக்ைக பா7த்தது அவளுக்கு என்னேமா

ேபாலிருந்தது. அதற்குேமல் இயல்பாக விைளயாட முடியவில்ைல. ஒரு ெபrயவ7
அருேக அம7ந்து அவருக்கு நாளிதழ் படித்துக் காட்ட ஆரம்பித்தாள்.
அவ்வேபாது அவனிடம் ஓடியது பா7ைவ. ‘இவன் இங்ேக ஏன் வந்தான்..... ஒருேவைள
என்ைன வம்பு ெசய்யேவா’ என்று எண்ணினாள். உடேன மாற்றினாள். ‘ச்ேச ச்ேச
அவன் அப்படி பட்டவன் அல்லேவ..... ஏதானும் ேவைலேயா என்னேமா’ என்று
எண்ணினாள்.
சாக7 கூப்பிடுவதாகக் ேகட்டு உள்ேள ெசன்றாள்.

Ôவந்தனா இன்ைனக்கு த<பன் சாருைடய தாயின் நிைனவு நாள்..... அதான் மதிய

உணவு அவங்க ேப7ல ஏற்பாடு ஆயிருக்கு..... ந<யும் ெகாஞ்சம் இருந்து உதவ
முடியுமா.... அவங்க ேப7ல ஒரு பிரா7த்தைன ெசய்துட்டு உணவு ெகாடுத்துடலாம்”
என்று ேவண்டிக்ெகாண்டா7. ‘ஓேஹா அதுதான் விஷயமா..... அவன் தாயில்லாப்
பிள்ைளயா..... ஐேயா பாவேம’ என்று உருகியது. அவள் தாைய உயி7னும் ேமலாக
ேநசிப்பவள் ஆயிற்ேற.

Ôநிச்சியமா சாக7 சா7” என்றாள். பின் உணைவ பrமாறி அைனவைரயும் அைழத்து

 15

அம7த்தி த<பைனயும் அமர ைவத்து அவள் முன்னின்று ஒரு சிறு பிரா7த்தைன

ெசய்வித்தாள். த<பனின் தாய் சுப்ரஜா ெபய7 கூறி ‘அவ7 ஆன்மா அைமதி ெபற
ேவண்டி உணைவ அவ7 பிரசாதமாக உட்ெகாள்ளுேவாம்’ என்று உண்ண ைவத்தாள்.
அைனவரும் உண்ணும்ேபாது சாக7 தானும் அம7ந்து அவைளயும் அமர ைவத்து
உண்டன7.

த<பனுக்கு அவளது அந்த பிரா7த்தைன கண்கள் பனிக்கச் ெசய்தன. ‘இவள் ஏன்

இவ்வளவு நல்லவளாக இருக்கிறாள்..... என்ைன இவளது எண்ணங்கள்
வாட்டுகிறேத.... குழப்புகிறேத...... என்ன முயன்றாலும் இவள் முகமும் அந்த காந்தக்
கண்களும் என் நிைனைவ விட்டு அகல மறுக்கின்றனேவ..... என்ன ெசய்ேவன்’
என்று புலம்பினான்.

உண்டு முடித்து ெவளிேய வந்து அைனவrடமும் விைட ெபற்று வந்தனாவிடம்

வந்தான்.
Ôெராம்ப ெராம்ப நன்றி, ந<ங்க ெசான்ன பிரா7த்தைன என் ெநஞ்ைச ெதாட்டுடுச்சு......
ெராம்ப தாங்க்ஸ்...... இட் ெமண்ட் ஆ லாட் டு மி...... உங்களுக்கு ெராம்ப நல்ல மனசு
வந்தனா” என்று கூறிவிட்டு விைட ெபற்றான்.
Ôஉங்க மனசு அைமதி அைடஞ்சதுனா அதுேவ ேபாதும்..... இது ஒரு சிறு உதவி
அவ்வளேவதான்.... வேரன்” என்று அவளும் விைட ெபற்றாள்.
Ôஉங்கள நான் எங்கியானும் டிராப் ெசய்யட்டுமா?” என்று ேகட்டான்.
Ôஇல்ைல நான் என் டூ வல7ல
< தான் வந்திருக்ேகன் தாங்க்ஸ்” என்று
ெசன்றுவிட்டாள்.
ஹ்ம்ம் என்று இயலாைமயினால் ஆன ஒரு ெபருமூச்சு ெவளிப்பட்டது த<பனிடம்
இருந்து.

அத்யாயம் ஏழு
வட்ைட
< அைடந்து உைட மாறி தன் படுக்ைகயில் படுத்திருந்தான். தூக்கம்
வரவில்ைல. ஆயினும் கண் மூடி சாய்ந்திருந்தான். மூடிய கண்களின் உள்ேள
வந்தனாவின் அழகு முகம் வந்து ேபானது. தைலைய உதறிக்ெகாண்டான். ‘இேததுடா
வம்பு’ என்று ேதான்றியது. அங்ேக நடந்தவற்ைற எல்லாம் ெமல்ல அைச ேபாட்டான்.
மனசுக்கு இனித்தது.

‘அவைள பா7க்கேவ ேபாவதில்ைல என்று நிைனத்ேதேன.... மறுபடியும் பா7க்கும்படி

ஆகியது.... அதனால் எனக்குதான் ேவதைன.... ஏன் அவள் நினவு என்ைன
வாட்டுகிறது..... அப்படி என்றால் அவைள நான் விரும்புகிேறனா.... ஐேயா அவளிடம்
நான் எப்ேபாதும் தன்ைமயாக நடந்துெகாள்ளவில்ைல..... அவளுக்கு என்ைனப் பற்றிய
 16

ஒரு நல்ல எண்ணமும் இருக்காது..... அந்நிைலயில் நான் அவைள விரும்புவது

ெதrந்தால் அைத அவள் எப்படி ஏற்பாள்.... இன்னமும் கசப்பு ஏறி என்ைன
ெவறுத்துவிட்டால் அைத என்னால் தாங்கிக்ெகாள்ள முடியாது..... அம்மா, ந<தாேன
எனக்கு எல்லாமுமாக இறுக்கிறாய்..... இதற்கு என்னதான்மா வழி?’ என்று
மனதுக்குள் புலம்பி அப்படிேய தூங்கிப் ேபானான்.

அன்று மாைல ேகாவிலுக்குச் ெசன்று வரலாம் மனம் அைமதியாகும் என்று எண்ணி

குளித்துக் கிளம்பினான். ெபசன்ட் நக7 அஷ்டலக்ஷ்மி ேகாவிலுக்குச் ெசன்றான். அது
அவன் தாய் சுப்ரஜாவிற்கு மிகவும் பிடித்தமான ேகாவில். அவைர
அைழத்துக்ெகாண்டு அவன் அங்கு பலமுைற ெசன்றிருக்கிறான். இப்ேபாதும் தனியாக
அங்கு ெசல்லும்ேபாது தாய் தன் கூடேவ நடந்து வருவதுேபால ேபசி சிrப்பது
ேபாலத் ேதான்றும்.

தந்ைத பிசினஸ் பிரயாணம் பணம் என்று திrய அவனும் அவன் தாயும் மிக
ெநருங்கிய நண்ப7கள் ேபால எல்லா இடத்திற்கும் சுற்றுவா7கள். ேகாவில், சினிமா,
பீச் என்று.
உள்ேள ெசன்று அ7ச்சைன ெசய்துவிட்டு திரும்பும்ேபாது அங்ேக மறுபடி
வந்தனாைவக் கண்டான்.

‘அட ராமா என்னடா இது வம்பா ேபாச்சு.... இவ ஏன் என் கண்ணிேலேய பட்டுகிட்ேட
இருக்கா?’ என்று அலுத்துக்ெகாண்டாலும் உள்ளம் குதியாட்டம் ேபாட்டது. அவள்
இப்ேபாது தனியாக அல்லாமல் ெபற்ேறா7 ேபால ேதான்றும் இரு ெபrயவ7களுடன்
இருந்தாள். முக ஜாைட அைதேய உறுதி ெசய்தது. அங்ேக பிரகாரத்தில் அம7ந்து
ேதங்காய் பிரசாதத்ைத உைடத்து அவ7களுக்கு ெகாடுத்து ெகாண்டிருந்தாள்...
அவைள ெநருங்கிப் ேபாய்க் ெகாண்டிருந்தவன் மீ து ஒரு ேதங்காய் சில்லு வந்து
பட்டு விழுந்தது.
Ôஎன்னமா பாத்து ெசய்யக்கூடாதா, அந்தத் தம்பி மீ து பட்டுடுச்சு” என்றா7 அவள்
தாய்.
Ôசாr” என்றபடி நிமிர ஆறடிக்கும் குைறயாமல் அங்ேக புன்னைகயுடன் நின்றவன்
த<பன். அவைனக்கண்டு அவள் ெமல்ல புன்னைகத்தாள். Ôஇது மிஸ்ட7 த<பன்...” என்று
அவைன தன் ெபற்ேறாருக்கு அறிமுகம் ெசய்து ைவத்தாள். அவன் வணக்கம்
கூறினான். அவள் தந்ைத அவைன பிடித்து அம7த்தி ேபசிக்ெகாண்டிருந்தா7.

அப்படி ஒரு குடும்பமாக உட்கா7ந்து ேபசுவது அவனுக்கு ேவறு ஒரு அற்புத

உலகத்தில் இருப்பது ேபாலத் ேதான்றியது.... அவன் தந்ைதயிடம் கிைடக்காத
அன்பான ேபச்சும் அரவைணப்பும் அவrடம் அவன் கண்டான்.... மனப்புண்ணிற்கு
 17

ெபரும் மருந்தாக இருந்தது அவ7 ேபச்சு....

Ôந<ங்க கண்டிப்பா வட்டுக்கு
< வரணும் தம்பி” என்று ேவண்டினா7.
Ôநிச்சியமா வருேவன் அங்கிள்” என்றான் அவைர பாசத்துடன் பா7த்து.

தன் தந்ைத சங்கரனும் த<பனும் பல நாள் பழகியது ேபால ேபசி

அளவளாவிக்ெகாள்வைத ஆச்ச7யமாகக் கண்டாள் வந்தனா.
‘என்ைன பா7த்தால் தான் கடுவன் பூைனயாக இறுக்கிறான்.... மற்றவ7
எல்ேலாருடனும் சகஜமாக தாேன பழகுகிறான்.... ெபண்கைளக் கண்டால் ஆகாேதா,
உருகி உருகி ேநற்று தாயின் ெபயrல் உணவு பைடத்தாேன அவ7களும் ஒரு
ெபண்தாேன..... ஒரு ேவைள என்ைன மட்டுேம பிடிக்கவில்ைலேயா?’ என்று பல
எண்ணங்கள் அவள் மனதில். ‘அட ச்ேச ேபா நமக்ெகன்ன’ என்று ஒதுக்கினாள்.

Ôஉங்க அப்பா யாரு என்ன ெசய்யறாரு த<பன்?” என்று ேகட்டா7 சங்கரன். உடேன
அவன் முகம் சுண்டிப் ேபானது. பதில் கூற விரும்பவில்ைல என அவன் முகம்
ெதளிவாக கூறியது.
Ôஇஷ்டம் இல்ைலனா விட்டுடுங்க த<பன்” என்றா7 அவ7.
Ôஅேதல்லாம் ஒண்ணுமில்ைல அங்கிள்” என்று ெமல்ல Ôபிரஜாபதி இண்டஸ்ட்rஸ்
ேகள்வி பட்டிருப்பீங்க அதன் முதலாளி ரகுபதிதான் என் அப்பா..... அவருக்கும்
எனக்கும் சுமுகமான உறவு இல்ைல அங்கிள், ேமற்ெகாண்டு எதுவும்
ெசால்வதற்கில்ைல” என்றான் எங்ேகா பா7த்தபடி.

Ôஓ அவரா ஐ சீ ..... இட்ஸ் ஓேக......அத விட்டுடுேவாம்” என்று அவரும் ேவேற ேபச

ஆரம்பித்தா7. சிறிது ேநரத்தில் அவனும் கலகலப்பாகப் ேபச ஆரம்பித்தான்.
சட்ெடன்று திரும்பியவன் முகம் சுருங்கி Ôநான் அவசரமா ேபாகணும், வேரன்
அங்கிள் ஆண்ட்டி, பா7க்கலாம் இதான் என் கா7ட் ந<ங்க கண்டிப்பா வட்டுக்கு
<
வரணும்.... வேரன் வந்தனா சீ யு” என்று கூறி பறந்துவிட்டான்.

அவன் அப்படி சட்ெடன்று கிளம்பியது எல்ேலாருக்குேம என்னேவா ேபால இருந்தது.

ஆனால் ஏேதா பலத்த காரணம் என்று ேதான்றியது வந்தனாவிற்கு.
அவன் முகம் சுருக்கிய திைசைய கண்ட சங்கரன் ‘ஓேஹா’ என்று
எண்ணிக்ெகாண்டா7.

Ôஅேதா பாரு வந்தனா, அந்த ப்ளு கல7 ஷ7ட் ேபாட்டு கூட ஒரு ேலடிேயாட வராேர
அவ7தான் ரகுபதி, த<பன் கூறினாேர அவரது அப்பா. அவைரக்காண விரும்பாமல்தான்
த<பன் உடேன கிளம்பீட்டாரு..... அவங்களுக்குள்ள என்ன ேவற்றுைமேயா.... ஆனா
 18

பாவம் த<பன் ெராம்பவும் நல்ல பிள்ைளயா ெதrயறாரு..... அம்மாவும் இல்ைல

தந்ைதேயாடும் நல்ல உறவு இல்ைல.... இது ெகாடுைம மா” என்றா7 சங்கரன்.

‘அடக்கடவுேள த<பனுக்கு இப்படி ஒரு நிைலைமயா?’ என்று வருந்தினாள் வந்தனா.

அவ7 கூடேவ ஒரு ெபண் அவைரவிட சற்ேற வயது குைறவாகத் ேதான்றும் ெபண்,
ஆனால் சாந்தமான ெதய்வகமான
< முகம்..... அவேராடு ெசன்று அ7ச்சைன முடித்து
ெவளிேய வந்து அவ7கைள விட்டு சற்று தள்ளி பிரகாரத்தில் அம7ந்தன7.....
ஒருேவைள அவரும் கூட தன் மைனவி ெபயrல் அ7ச்சைன ெசய்ய வந்தாேரா
என்னேமா..... அப்ேபா இந்தப் ெபண் யாரு.....ஒருேவைள மறுமணம் புrந்தாரா....
அதுதான் ேவற்றுைமக்குக் காரணேமா?’ என்று மண்ைடக்குள் குைடந்தது
வந்தனாவிற்கு.
‘எதுவானாலும் த<பன் பாவம்..... மறு முைற சந்தித்தால் இன்னமும் அனுசரைணயாக
நடந்து ெகாள்ள ேவண்டும்.... என்னால் முடிந்தது அது மட்டுேம’ என்று முடிவு
ெசய்தாள்.

ேகாவிலிலிருந்து திரும்பிய த<பன் மிகுந்த ேகாபத்துடன் இருந்தான். தன் அைறக்குச்

ெசன்று கதைவ அைடத்துக்ெகாண்டான். தன் தாயின் படத்ைத எடுத்து ைகயில்
ைவத்துக்ெகாண்டு புலம்பினான்.
Ôஎன்ன ெகாழுப்பு இருக்கணும் மா அந்த மனுஷனுக்கு..... உனக்கு துேராகம்
ெசஞ்சுட்டு, உனக்கு அ7ச்சைன பண்ண, அந்தப் ெபாம்பைளேயாட ேகாவிலுக்கு
வந்திருக்காரு..... அவளும் என்னேமா அவேராட ைகேகா7த்து கிட்டு உனக்கு
அ7ச்சைன ெசய்ய கிளம்பீட்டா..... நல்லா ேபசிகிட்டிருந்தாங்க வந்தனா ெபற்ேறா7.....
அதக் ெகடுத்தா7ப்ேபால வந்துட்டாங்க ேஜாடி ேபாட்டுக்கிட்டு..... சட்டுன்னு நான்
கிளம்பறதாப் ேபாச்சு..... என்ைனப்பத்தி என்ன நிைனச்சாங்கேளா” என்று குைமந்தான்.
அப்ேபாதும் முகத்தில் மாறா சிrப்புடன் அவனுக்கு ைத7யம் கூறினா7 புைகபடத்தில்
சுப்ரஜா.

Ôஆமா ந< எப்ேபாதும் இப்படி சிrச்சு மழுப்பீடு..... என் கஷ்டம் உனக்ெகங்ேக புrயப்
ேபாகுது” என்று அவைரேய திட்டினான்.
பின் Ôசாr மா” என்று புைக படத்திற்கு முத்தம் ைவத்தான். அந்த நிமிடத்தில் அவன்
ெசய்ைக ஒரு சிறு பிள்ைளையப்ேபால இருந்தது. பாவம் என்ேற ேதான்றும் அைத
கண்ட எவருக்கும்.

இரவு சாப்பாடு ேவண்டாம் என்று படுத்துவிட்டான். சைமயல்கார ராைமய்யா

விடவில்ைல.
Ôஇரவு ேநரம் பட்டினியா படுக்கக் கூடாது, ெகாஞ்சமா ெகாண்டு வந்திருக்ேகன்...
 19

சாப்பிட்டுட்டு படு த<பன்” என்று உrைமயுடன் கூறி அருேக நின்று சாப்பிட

ைவத்தா7.
பல காலம் ெதாட்டு அங்ேக அவ7 ேவைல பா7த்து வருகிறா7. த<பைன கண்ணும்
கருத்துமாக பா7த்துக்ெகாண்டவ7 அவ7தான் என்ேற கூற ேவண்டும்.... தாைய இழந்து
தவித்த த<பனுக்கு ஒேர ஆறுதல் அவ7 மட்டுேம.... அதனால் அவ7 ேபச்ைசத் தட்ட
முடியாமல் சாப்பிட்டு படுத்தான். மனம் ெகாஞ்சம் அைமதிப் பட்டது.
எப் எம்மில் பாட்டு ேகட்டபடி படுத்தான். அதில் தாலாட்டு பாடல்கள் ஓடிக்
ெகாண்டிருந்தன.

Ôஇந்தப் பச்ைசக் கிளிக்ெகாரு ெசவ்வந்தி பூவில்

ெதாட்டிைல கட்டி ைவத்ேதன்
அதில் பட்டுத் துகிலுடன் அன்னச் சிறகிைன
ெமல்ெலன இட்டு ைவத்ேதன்
நான் ஆராேரா இன்ப தாலாட்ட
இன்னும் யாராேரா வந்து பாராட்ட....
எந்தக் குழந்ைதயும் நல்லக் குழந்ைததான் மண்ணில் பிறக்ைகயிேல
பின் நல்லவராவதும் த<யவராவதும் அன்ைன வள7ப்பதிேல
அன்ைன வள7ப்பதிேல...”
அவனுக்கு மிகவும் பிடித்தமான பாடல்கள் அைவ. ஒரு காலத்தில் சுப்ரஜாைவப்
பாடச் ெசால்லி அவ7 மடி மீ து தைல ைவத்து ேகட்டபடி படுத்திருப்பான். இன்றும்
அவைர நிைனத்தபடி அந்த பாடைல கண்களில் ந<ேராட ேகட்டான். அப்படிேய தூங்கிப்
ேபானான் அந்த இருபத்தி ஏழு வயதுக் குழந்ைத.

அத்யாயம் எட்டு
அங்ேக ரகுபதியும் தூக்கம் வராமல் படுத்திருந்தா7.
சுப்ரஜா வட்ைடத்
< திறைமயாக நி7வகித்தாள். எல்லாம் அவள் ெபாறுப்பாக இருந்தது.
அதனால் அவ7 நிம்மதியாக ஊ7 ஊராகத் திறிந்து தனது பிசினைச வள7க்க
முடிந்தது. ேவண்டிய அளவு ேநரமும் பாசமும் சுப்ரஜாவிற்கும் த<பனுக்கும்
ெகாடுக்கத் தவறினா7தான். ஆனால் அது அவருக்குப் புrய ெவகு நாள் ஆனது.
புrந்தேபாது சுப்ரஜா தன் கைடசி மூச்சுகைள எண்ணிக்ெகாண்டிருந்தாள். அவ7
உைடந்து ேபானா7. தான் உைடந்து ேபானால் த<பன் என்னாவான் என்று தன்
கவைலைய ேசாகத்ைத மைறத்தா7. அவனிடம் விலகி இருப்பது ேபால நடித்தா7. தன்
மகன் முன்ேன தன் ேசாகத்ைத காண்பிக்க ெவட்கினா7. அதுதான் அவ7 ெசய்த மிகப்
ெபrய முதல் தவறு. அவனுக்கு அந்த ேநரத்தில் ெகாடுக்க ேவண்டிய அரவைணப்ைப
ெகாடுக்கத் தவறினா7.
 20

அதன்பின் நி7மலாைவ சந்தித்து அவளது கவனிப்பும் ஆதரவும் கண்டு தனக்கு ஒரு

துைண ேவண்டும் என ஆைசப்பட்டு மணந்தா7. அது இரண்டாவது தப்பு. அைத
மகனிடம் எடுத்துச் ெசால்லி அவன் ஒப்புதேலாடு ெசய்திருந்தால் இப்ேபாது இந்த கதி
ஏற்பட்டிருக்காது அல்லவா என்று எண்ணிப் புழுங்கினா7.
அவ7 மனப் புழுங்கைள அறிந்த நி7மலா அவ7 தைலைய ெமல்ல பிடித்து விட்டாள்.
ஆதரவாய் புன்னைகத்தாள்.

Ôஅைதேய நிைனத்து வருத்தப்படக் கூடாது..... பிரஷ7 ஜாஸ்தி ஆயிடும்..... ேபசாம

மாத்திைர ேபாட்டுட்டு படுங்க பதி” என்றாள் அன்பாக. Ôமுடியல நிம்மி..... இன்னிக்கி
ேகாவில்ல த<பனப் பா7த்தேபாது எவ்வேளா ஆைசயா கிட்டேபாய் ேபசணும்னு
கிளம்பிேனன்.... ஆனா அவேனா நம்மள பா7த்துட்டு அப்படி சட்டுன்னு கிளம்பி
ேபாய்டாேன நிம்மி..... இந்த அளவு எம் பிள்ைள என்ைன ெவறுத்திடுவான்னு நான்
நிைனக்கைல நிம்மி.... மனசு தவிக்குது .... நான் என்ன ெசய்ேவன்” என்று வாய்விட்டு
புலம்பித் த<7த்தா7.

Ôஎல்லாத்துக்கும் நாந்தாங்க காரணம்..... நான் உங்க வாழ்க்ைகயில குறுக்கிட்டிருக்கக்

கூடாது பதி..... அதான் பிள்ள என்ேனாட கூட ேச7த்து உங்கைளயும் ெவறுத்துட்டான்”
என்றாள் குற்ற உண7வுடன்.
Ôஅேதல்லாம் இல்ைல நிம்மி.... அவனுக்கு உன்ேமல ேகாவம் இல்ைலமா..... என்ேமல
தான்.... அதுக்கு ந< என்ன ெசய்ேவ.... விடு, வா தூங்குேவாம்... ெகாஞ்சம் மனசு
அைமதிபடும்” என்று படுத்தன7.

நி7மலாைவ மணந்து தனிேய குடித்தனம் ைவத்த பின்பும் த<பேனாடு அந்த

பங்களாவில் அவ7 தங்கினா7தான். நி7மலாைவப் பற்றி அறிந்தபின் ெபrதாக
சண்ைடயிட்ட த<பன், அவைரக் காணப் பிடிக்காமல் அவ7 வட்டில்
< இருக்கும் ேநரம்
வைர வட்டிற்ேக
< வராமல் இருந்தான். வட்டில்
< இருந்தால் கீ ேழேய இறங்கி வராமல்
தவி7த்தான். அைத எல்லாம் கண்டு மனம் குைமந்து அவனுக்கு ேமலும் கஷ்டங்கள்
ெகாடுக்காமல் அவ7 விலகிவிட்டா7.
தான் அவைன கவனிக்க தவறிவிட்ேடாம் என்பது அப்ேபாது ெதளிவாகியது. எப்படி
எப்படிேயா அவைன சமாதானப் படுத்த முயன்று ேதாற்றா7. இப்ேபாது பிள்ைள பாசம்
அவைர வாட்டியது.

அதில் ஒேர ஆறுதல் நி7மலாவும் அவள் அரவைணப்பும் அவ7களுக்ெகன பிறந்த

த<பாவும் தான். ஆம் மகைன நிைனத்து அந்தப் ெபயைரேய தன் மகளுக்கு ைவத்தா7
ரகுபதி. த<பாவிற்கும் த<பனுக்கும் நடுேவ பதிநான்கு வயது வித்தியாசம் இருந்தது.
முதலில் அரசல் புரசலாக ஊ7 மக்கள் சிrத்தன7. வம்பு ேபசினா7. பின் எல்லாமும்
 21

அடங்கிப் ேபானது.
த<பனுக்கும் ெதrயும் தனக்கு ஒரு தங்ைக இருக்கிறாள் என்று. ஆனால் அவன்
அவைள பா7த்ததில்ைல. காண ஆைசயும் இல்ைல. அவைன ெபாறுத்தவைர தந்ைத
என்றாேல ெவறுப்பு அதன்பின்னாலல்லவா சித்தியும் அவள் மகளும். ஒதுக்கிேய
ைவத்தான்.

அத்யாயம் ஒன்பது
அடுத்த வாரத்தில் தன் கம்பனியின் புதிய ஆ7ட7கைள கவனிக்க ேவண்டி தன்
ேவைலயில் மிகவும் பிசியாகிப் ேபானான் த<பன். சமீ பத்தில் வந்துேபான
விருந்தின7கள் இவைனப் பற்றியும் இவனது கம்பனிையப் பற்றியும் நல்ல
கருத்துகைள ஏற்படுத்தி இருக்க ேமலும் புதிய ஆ7ட7கள் அவனுக்கு வழங்கப்பட்டன.

இதற்ெகல்லாம் அவளும் ஒரு முக்கிய காரணம் என்று உள்ளூர

எண்ணிக்ெகாண்டான். இனித்தது. அவ7கள் வட்டிற்குச்
< ெசன்று அவள் ெபற்ேறாைர
சந்தித்து அன்று ேகாவிலில் நடந்துெகாண்டதற்கு மன்னிப்புக் ேகாற ேவண்டும் என்று
எண்ணிக்ெகாண்டான். ேவைல மும்மரத்தில் அது மறந்ேத ேபானது.
கம்ப்யுட7 சாப்ட்ேவrல் அவரவ7 ேதைவப்படி ப்ேராக்ராம்கள் ெசய்து ெகாடுக்கும்
ெதாழில் அவனுைடயது. அதில் அவனது கம்பனி நல்ல ெபய7 ெபற்று விளங்கியது.
பின்ேனாடு ேமலும் சில ஆ7ட7கள் திரட்டும் விஷயமாக அவன் லண்டன் மற்றும்
ஸ்விஸ் ெசல்ல ேவண்டி வந்தது. ஒரு மாத சுற்றுப் பயணமாக அவன் ெசல்ல
ஏற்பாடுகள் நடந்தன.

அவனில்லாத ேநரங்களில் அவன் ஆப்த நண்பனும் பா7ட்னருமான விேவக்

கம்பனிைய நன்றாகப் பா7த்துக்ெகாள்வான்.... அந்த நம்பிக்ைக அவன் மீ து இருந்தது....
ஆ7டராயினும் பண விஷயமாகினும் அவைன நம்பலாம்... ஆயினும் இருவ7
ஒப்புதலுடேன எைதயும் ெசய்ய முடியும், ெசய்ய ேவண்டும் என்று த<7மானம்
ெகாண்டு வந்திருந்தன7..... அந்த வைகயில் இருவ7 மத்தியில் இருக்கும் நட்பு எந்தக்
காரணம் ெகாண்டும் பாழாகாமல் இருக்கும் என்று நிைனத்தன7.

த<பன் அங்ேக ெசன்று புதிய ஆ7ட7களுக்காக அவரவைர சந்திப்பது மீ ட்டிங்க்ஸ்,

டிஸ்கஷன்ஸ், பிசினஸ் லஞ்ச டின்ன7 என்று நாட்கள் ஓடியது.... நமது ஊ7
சாப்பாட்டிற்கு நாக்கு ஏங்கியது.... அங்ேகயும் சில நம்மூ7 சிற்றுண்டிச் சாைலகள்
இருந்தன, அங்ேகேய சில ேநரம் உண்டு பா7த்தான், ஆயினும் நாக்கு ேகட்கவில்ைல.
அவன் தங்கியிருந்த ேஹாட்டலிேலா வசதி இருந்தாலும் என்னேமா குைறந்தது....
அது என்ன என்று ேயாசித்தான்.... கவனிப்பு இல்ைல.... எல்ேலாரும் பிசியாக
ெதாழிலாக ெசய்தனேர தவிர நம்மூ7 ேபால விருந்ேதாம்பல் எங்ேகயும் இல்ைல
 22

என்று ெதளிவாகியது.
கூடேவ வந்தனாவின் நிைனவும் வந்து வாட்டியது.

இந்தியாவில் இருந்தேபாது அவைளப் பற்றிய எண்ணம் அதிகம் வராமல்

பா7த்துக்ெகாண்டான்... எண்ணம் ேதான்றினாலும் அைத மாற்றினான்... ஆனால்
இங்ேக அன்ைறய ேவைல முடிந்து ேஹாட்டல் ரூமில் அைடந்தேபாது தனிைமயில்
அவள் நிைனவு சுற்றிச் சுற்றி வந்தது... திடீெரன்று எேதா அவனுக்கு
உrைமபட்டவைளப் ேபால அவைளக் காண மனசு துடித்தது.... அவேளாடு ேபச
மனம் விைழந்தது...

‘என்னெவன்று கூறி அைழத்துப் ேபசுவது.... அசேல அவேளாடு ெபrய நல்லுறவு

ஒன்றும் வள7த்துக்ெகாள்ளவில்ைலேய’ என்று துவண்டான். ஆனால் மனம்
பரபரத்தது.

அடக்கமாட்டாமல் தன் ெமாைபலில் இருந்து அவள் ெமாைபல் நம்பைர கண்ெடடுத்து

லாங் கால் ேபாட்டான். அவள் எடுத்து ‘ஹேலா’ என்றதும் அந்தக் குரைலக்
ேகட்டதும் அவனுக்குள் குப்ெபன உற்சாகம் ஆனால் படபடப்பு. என்னப் ேபசுவது
என்று ெதrயாமல் ைவத்துவிட்டான்.
அங்ேக வந்தனா குழம்பினாள்..... ‘ெவளியூ7 கால் ேபால உள்ளது... ஆனால் ஒன்றும்
ேபசாமல் ைவத்துவிட்டா7கேள.... ஏேதனும் ேஹாட்டல் பூக்கிங் விஷயமாக
இருக்குேமா’ என்று மீ ண்டும் வந்தால் பா7ேபாம் என்று காத்திருந்தாள். மீ ண்டும் ஐந்து
நிமிடங்களில் கால் வர உடேன எடுத்தாள்.

Ôவந்தனா ஹிய7, ேம ஐ ேநா ஹூ இஸ் ஸ்பீக்கிங் ப்ளிஸ்?” என்றாள். அவளது

அழகிய குரலில் அவளின் சரளமான ஆங்கிலம் ேகட்டு த<பனுக்கு ெசாக்கியது.
Ôஐ .... ஐ..ஆம் த<பன்” என்றான் ைதrயத்ைத திரட்டிக்ெகாண்டு.
Ôஓ த<பனா, என்ன மிஸ்ட7 த<பன் எங்கிருந்து கூப்பிடுற<ங்க? லாங் கால் ேபால
இருக்ேக?” என்றாள் ஆச்ச7யமாக.
Ôஆமா நான் லண்டனிலிருந்து கூப்பிடுேறன் வந்தனா..... சாr டிஸ்ட7ப்
பண்ண <ட்ேடனா?” என்று ேகட்டான்.
Ôஇல்ைல இல்ைல ெசால்லுங்க.... அங்கிருந்து அைழக்கற<ங்கேள ஏதானும் முக்கிய
விஷயமா.... ஏதானும் புக்கிங் ெசய்யணுமா?” என்றாள் கடைமேய கண்ணாக.
Ôஇல்ல வந்தனா அேதல்லாம் ஒண்ணும் இல்ைல.... வந்து.... இல்ைல....
சும்மாதான்....” என்று உளறிக்ெகாட்டினான்.
‘ச்ேச நான் ஒரு பூல் ..... புத்திேகட்டு ேபாச்சு எனக்கு...... நான் பாட்டுக்கு கூப்பிட்டு
உளறிகிட்டிருக்ேகேன.... அவ என்ைனப்பத்தி என்ன நிைனப்பா?’ என்று
 23

தன்ைனத்தாேன கடிந்து ெகாண்டான்.

Ôஎப்படி இருக்கீ ங்க, உங்க அப்பாம்மா சுகமா..... நானும் வட்டுக்கு

< வந்து அவங்களப்
பா7த்து அன்னிக்கி சட்டுன்னு ேபாய்ட்ேடன்னு மன்னிப்பு ேகட்கணும்னு
நிைனச்ேசன்..... ஆனா பாருங்க அதுக்குள்ள இந்த பாrன் ட்rப் வந்துருச்சு....” என்றான்
Ôஓ அதுவா, அத விடுங்க..... அவங்க அத ஒண்ணும் தப்பாேவ எடுத்துக்கல”
Ôஅப்ேபா ந<ங்க?” என்று ேகட்டான்.
Ôநான்...” என்று தடுமாறி Ôஓ நானும் ஒண்ணும் தப்பா எடுத்துக்கைல.... ஏதானும்
அவசரேவைல நினவு வந்திருக்கும்னு நிைனத்ேதன். அவ்ேளாதான்” என்றாள்.
Ôஓ தாங்க்ஸ் வந்தனா” என்றான். ‘குரல் குைழந்தா7ேபால இருந்தேதா.. ஏன் அப்படி’
என்று ேதான்றியது வந்தனாவிற்கு.

Ôேவற ஏதானும் விஷயம் உண்டா மிஸ்ட7 த<பன்?” என்றாள்.

Ôஓ சாr, நான் பாட்டுக்கு ேபசிகிட்டிருக்ேகன் ந<ங்க ஆபிஸ்ல இருப்பீங்க...... டிஸ்ட7ப்
பண்ண <ட்ேடன்..... ேவற ஒண்ணும் இல்ைல.... இந்தியா வந்த பிறகு சந்திக்கேறன்....
ஓேக ைப... ெவச்சுடேறன்” என்றான் த<பன் மனசில்லாமல். அவளுடேன
ேபசிக்ெகாண்ேட இருக்க மாட்ேடாமா என்று மனம் ஏங்கியது.
Ôசr ஓேக.... ைப மிஸ்ட7 த<பன்” என்று ைவத்தாள் வந்தனா.

‘என்ன இது எதற்கு திடீெரன்று லண்டனிலிருந்து அைழத்தான்.... விஷயமாக

ஒன்றுமில்ைல.... ஒன்றும் ேபசவில்ைல.... என்னேமா உளறிக் ெகாட்டினான்....
என்னவாயிற்று இவனுக்கு?’ என்று ேயாசித்தாள். ஒரு ேவைள என்ேனாடு ேபசத்
ேதான்றி கூப்பிட்டு என்ன ேபசுவெதன ெதrயாமல் அப்படிச் ெசய்தாேனா..... ஏன் ேபச
விைழந்தான்.... ஒரு ேவைள.....’ அதற்குேமல் ேயாசிக்க ைதrயம் இன்றி ேவைலயில்
தன்ைன ஆழ்த்திக் ெகாண்டாள்.

ஆனாலும் அவன் விஷயேம இல்லாமல் கூப்பிட்டு அவளிடம் ேபசியது இனித்தது.

‘ச்ேச ஏேதா க7டசி கால் அதுக்குப்ேபாய்’ என்று மனைத அடக்கினாள். ஆனாலும்
மனசுக்குள் ஒரு உல்லாசம். அேத உற்சாகத்துடன் வட்ைட
< ெசன்றைடந்தாள்.
எல்லாவற்ைறயும் தாயுடன் பகி7ந்து ெகாள்ளும் வழக்கம் உண்டு. மாைலயில் வடு
<
வந்ததும் காபியுடன் பின் வாசலில் இருக்கும் கிணற்று ேமைடயில் அம7ந்து
தாயுடன் அரட்ைட அடிப்பது வழக்கம். அம்மா காய்ந்த துணிகைள எடுத்து மடித்து
ைவத்தபடி அவள் ேபசுவைத ேகட்டு உம் ெகாட்டுவாள். இது தினசr வழக்கம்.
அதன்படி அன்றும் த<பன் அைழத்தைத பற்றி தன் தாயிடம் கூறி சிrத்தாள்.
ஆனால் முதி7ந்த தாய் மனது ஏேதா இருக்கிறது என்று கணக்கிட்டது. ‘சr
பா7க்கலாம்’ என்று Ôஅப்படியா மா... நல்ல பிள்ைள பாவம்” என்று மட்டும் கூறினாள்.
 24

அேத ேநரம் உள்ேள நுைழந்து அவ7கைள ேதடியபடி அங்கு வந்த சங்கரனும்

இவற்ைறக் ேகட்டு அ7த்தத்ேதாடு மங்களத்ைதப் பா7க்க அவள் கண்ணைசவில்
அவைர அடக்கினாள்.

இரவு தனிைமயில் Ôஎன்ன மங்களம் என்ன ெசால்றா வந்தனா?” என்றா7.

Ôஇப்ேபாைதக்கு ஒன்றும் இல்ைலன்னு ேதாணுது..... ஏேதா காஷுவலா கூப்பிடிருக்கு
அந்தத் தம்பி பா7க்கலாம்..... ேபாகப் ேபாகத் ெதrயும்” என்றாள்.
அப்ேபாது தன் அைறயில் படுக்ைகயில் சாய்ந்து ெகாண்டு பாட்டு
ேகட்டுக்ெகாண்டிருந்தாள் வந்தனா. அவள் உள்ளில் இன்னமும் ‘ஏன் அைழத்தான்’
என்று வண்டு குைடந்தது.

ஆனாலும் அந்த எண்ணம் அவன் ேபசியது எல்லாேம இனித்தது. ேபசிய அந்த சில
வாக்கியங்கைள மீ ண்டும் மீ ண்டும் அைசேபாட்டாள். தன்ைன அறியாமல் முகத்தில்
மல7ச்சி குடிெகாண்டது. த<பன் த<பு என்று ெசால்லி பா7த்துக்ெகாண்டாள். சிவந்து
ேபானது முகம்.
Ôந<தானா என்ைன நிைனத்தது..... ந<தானா என்ைன அைழத்தது.... ந<தான் என்
இதயத்திேல....” என்று பாடிக் ெகாண்டாள்

‘சி என்ன இது அவன் யாேரா என்னேமா அவைனப் ேபாய்’ என்று அடக்கினாள். தூங்க
முயன்று ேதாற்றாள். அவள் ெமாைபைல எடுத்து பா7த்தாள். அவன் ேபசி முடித்த
உடேன அந்த நம்பைர ெசவ் ெசய்து ெகாண்டாள் த<பு என. அைதக்கண்டு இப்ேபாது
ஆச்ச7யப்பட்டாள் ‘இது என்ன, என்ைனயும் அறியாமல் ‘த<பு’ என்று ெசவ்
ெசய்துள்ேளேன?’ என்று. ‘சrயாேபாச்சு’ என்று கடிந்து ெகாண்டு தூங்கிப்ேபானாள்.
இரு நாட்கள் இப்படிச் ெசல்ல மறுநாள் மாைல அேத நம்பrலிருந்து கால் வந்தது.
மனசும் ைகயும் பரபரக்க உடேன எடுத்தாள்.

Ôெஹேலா மிஸ்ட7 த<பன்” என்றாள் ஆைசயாக.

ஆனால் பயந்ேதா என்னேவா த<பன் அம்முைனயில் ைவத்துவிட்டிருந்தான். சிறிது
ேநரம் காத்திருந்து பா7த்தாள். ஏேனா அவேனாடு ேபச மனம் விைழந்தது....
சண்டித்தனம் ெசய்தது. சr என அவன் எண்ைண அமுக்கினாள்.
அவன் உடேன Ôெஹேலா வந்தனா” என்றான் மிகுந்த உற்சாகமாக மகிழ்ந்த குரலில்.
Ôம்ம் ஆமா, கூப்பிடிருந்த<ங்க ேபாலிருக்ேக” என்றாள் ெமல்லிய குரலில் சத்தேம
ெவளி வராமல்.
Ôஆமா இல்ைலேய ஓ கூப்பிட்ேடனா..... அது ஒன்றுமில்ைல தவறுதலா ைகபட்டு...”
என்று இப்ேபாதும் உளறிக் ெகாட்டி மூடினான். வந்தனாவிற்கு சிrப்பு வந்தது. ஆனால்
 25

Ôஓேஹா அப்ேபா நான் ெவச்சுட்ேறன்.... ஏதானும் முக்கிய விஷயமா

இருக்குேமான்னு கூப்பிட்ேடன்” என்றாள்.

Ôஐேயா இல்ைல ைவக்காேத ப்ளிஸ், ஏதானும் ேபேசன்” என்றான் அவசரமாக.

‘கள்ளன்’ என்று மனதிற்குள் ைவதாள்.
Ôஎன்ன ேபசணும்?” என்றால் ஏதுமறியாதவள் ேபால.
Ôஏேதனும்” என்றான். Ôஎப்படி இருக்ேக வந்தனா?” என்றான் அவன் அப்படி சடாெரன்று
ஒருைமக்குத் தாவியது அவைள குருகுருக்க ைவத்தது.
Ôநல்லா இருக்ேகன் ந<ங்க எப்பிடி இருக்கீ ங்க?” என்று ேகட்டாள்.
Ôநல்லா இருக்ேகன் ஆனா ஒேர ேபா7 ேபா.... இங்ேக ேவைல இன்னும் முடியல....
இன்னும் நாலு நாள் ஆகும்.... வர சனிக்கிழைமதான் திரும்ப முடியும் ேபால
இருக்கு..... நம்ம சாப்பாடு ேவற இல்ைல..... நம்ம ெமாழி ேபசறவங்க யாருமில்ைல....
ஒேர தனிைம, சாப்பிட்டாலும் வயிறு நிைறயாத மாதிr ஒரு ேதாணல்.... மனசு எைத
எைதேயா ேகட்குது” என்றான் ஏக்கமான குரலில்.
Ôஐேயா பாவம்..... கஷ்டம் தான்” என்றாள் நிஜமாகப் பாவப்பட்டு.
Ôஎப்ேபாடா ஊருக்கு வருேவாம்னு இருக்கு..... எல்ேலாைரயும் பா7ப்ேபாம்னு இருக்கு”
என்றான்.
‘எப்ேபாடா உன்ைன பா7ப்ேபன்னு இருக்கு’ என்று மனதுக்குள் கூறி மகிழ்ந்து
ெகாண்டான்.
‘இது நானா!! ேகாவமும் எrச்சலும் ஆத்திரமுமாகேவ வாழ்ந்த என்ைன இப்படி
மாற்றி அைமத்து விட்டாளா என் வனி?’ என்றான்.

‘என்னது வனிவா?’ என்றது மனம்.

‘ஆமா நான் என் வந்தனாவிற்கு ைவத்திருக்கும் ெசல்லப் ெபய7’ என்றான்.
‘உன் வந்தனாவா? அது எப்ேபாேல7ந்து?’ என்று இடித்தது மனது.
‘ேபாடா ந< ேவற’ என்று அைத அடக்கினான்.
Ôஅப்பறம் என்ன விஷயம் வந்தனா?” என்றான்.
Ôஒண்ணுமில்லிேய” என்றாள்.
Ôஅதுசr ந< ஏன் என்ைன கூப்பிட்ேட ஏதானும் முக்கிய விஷயம் இருக்கும்னு
நிைனச்ேசேன?” என்று கிளறினான்.

Ôஇல்ைலேய.. ந<ங்க கூப்பிட்டீங்க..... உங்க மிஸ்டு கால் பா7த்துதான் நான்

கூப்பிட்ேடன்.... ேவற ஒண்ணுமில்ைலனா ெவச்சுட்ேறன்” என்றாள் ‘என்ன இது நான்
லாங் கால் ேபாட்டு இவேனாடு இப்படி அரட்ைட அடித்துக்ெகாண்டு இருக்கிேறேன’
என்று சட்ெடன்று ேதான்றி.
Ôேவண்டாம் ெவச்சுடாேத..... ஏதானும் ேபசு..... ஐ பீல் ஆ லாட் ெபட்ட7, உன்ேனாட
 26

ேபசும்ேபாது எனக்கு இந்தியா திரும்பும் ஏக்கம் ெகாஞ்சம் குைறஞ்சாப்ல இருக்கு”

என்றான் ெகஞ்சும் குரலில்.
Ôஎன்ன ேபசறது?” என்றாள் விழித்தபடி.
Ôஉங்க ேஹாட்டல் சந்திச்ச ரசைனயான ெகஸ்ட் யாைரயானும் பத்திச் ெசால்லு.....
நான் இங்ேக சந்திச்ச சில ஆசாமிகளப் பத்திச் ெசால்ேறன்” என்று எடுத்துக்
ெகாடுத்தான்.
அவள் சிrத்துக்ெகாண்டாள். “நாம ஐ எஸ் டி கால் ல இருக்ேகாம் த<பன்” என்றாள்.
அவள் மிஸ்ட7 இல்லாமல் த<பன் என்று அைழத்தேத அவனுக்கு இப்ேபாது
இனித்தது.
Ôஅதுனால என்ன.... ந< ைவ நான் கூப்பிடேறன்..... ப்ளிஸ் எடுத்து ேபசு” என்ன
என்றான்.
Ôசr” என்று அவள் ைவத்தாள். பின்ேனாடு அவன் அைழத்தான் எடுத்து ேபசினாள்.
என்ன ேபசினா7கேளா ஒரு மணி ேநரம், ேகட்டால் ெசால்லத் ெதrயாது.....

அவள் ேஹாட்டல் விருந்தின7கைள பற்றிக்கூற அவன் சிrத்தபடி கிண்டலடித்தபடி

ேகட்டான். அவன் ெவளிநாட்டில் சந்தித்த சில மனித7கைளப் பற்றி சுவாரசியமாக
கூறக்ேகட்டு இவள் சிrத்தாள். ேகலியும் கிண்டலுமாக சிrத்து வயிறு ெவடித்தது...
கன்னம் சிவந்தது. ேபசி முடித்து ேபாைன ைவத்த த<பன் அவளுடன் ேபசிய
மயக்கத்தில் கள்ளுண்ட வண்டுேபால படுைகயில் ேதாய்ந்து கிடந்தான். அவைனயும்
அறியாமல் பாடல் வந்தது.

Ôஎண்ணிரண்டு பதினாறு வயது

அவள் கண்ணிரண்டில் ஆடுதம்மா காதல் ெகாண்ட மனது
முன்னிரண்டு மலேரடுதாள் என் மீ து ெதாடுத்தாள்
முக்கனியும் ச7க்கைரயும் ேச7த்ெதடுத்து ெகாடுத்தாள்.

சுற்றி நான்கு சுவ7களுக்குள் தூக்கம் இன்றி கிடந்ேதாம்

துன்பம் ேபான்ற இன்பத்திேல இருவருேம நடந்ேதாம்.
எண்ணிரண்டு பதினாறு வயது
அவள் கண்ணிரண்டில் ஆடுதம்மா காதல் ெகாண்ட மனது…”
என்று பாடியபடி தூங்கிப் ேபானான். ெவகு நாட்களுக்குப் பிறகு அய7ந்து தூங்கினான்.

இவ7கள் ேபசியைத எேத7ச்ைசயாகக் கண்ட மங்களம் புருவம் உய7த்திவிட்டு

ெசன்றுவிட்டாள். டிவி பா7த்தபடி அவள் மீ து ஒரு கண் ைவத்திருக்க, ஒரு மணி
ேநரம் அப்படிேய அவ7கள் ேபசியைத கண்டு அதிசயப் பட்டாள். ெகாஞ்சம் பயந்தாள்
‘பா7க்கலாம்’ என்று சங்கரன் காதிலும் ேபாட்டு ைவத்தாள்.
 27

முடிந்தபின் சாப்பிட வந்த மகளிடம் Ôயாரு மா ேபான்ல?” என்று சாதாரணமாக

விசாrத்துக்ெகாண்டாள்.
Ôத<பன் தான்மா.... ஒேர தமாஷு.... அங்ேக ஒேர ேபா7 அடிக்குதாம்... ேபச
யாருமில்ைல..... நம்ம ஊ7 சாப்பாடு ேவற கிைடக்கலியாம் பாவம் அதான் சும்மா
ேபசிகிட்டிருந்ேதாம்” என்றாள் இயல்பாக. மனதிற்குள் ஓரத்தில் ஒரு குற்ற உண7ச்சி
இருந்தது. ‘சும்மாத்தான் ேபசிக்ெகாண்ேடாமா?’ என்று ேகட்டது மனது.
‘ஆமா பின்ன’ என்றாள்.
‘ஓேஹா அப்ேபாசr’ என்றது மனம் ேகலியாக. ‘ேவெறன்னவாம்?’ என்றாள்.’
ஒண்ணுமில்லிேய’ என்றது மனது.

அத்யாயம் பத்து
த<பன் ஊ7 வந்து ேச7ந்துவிட்டான். உடேன வந்தனாைவ பா7க்க மனம் பரபரத்தது.
ஆபிசில் விேவக்கும் மற்ற பணியாள7களும் அவனில் ஏற்பட்ட மாற்றத்ைதக் கண்டு
வியந்தன7.
Ôஎன்னடா மச்சான், ஒேர சிrப்பும் சந்ேதாஷமுமா இருக்ேக?” என்றான் விேவக் கூட.
Ôஒண்ணுமில்லிேயடா, நிைறய ஆ7ட7 கிைடச்சிருக்கு... சந்ேதாஷப்படணும் தாேன”
என்று கூறி சமாளித்தான்.
ஆனால் மற்றவ7 கண்டு வியக்கும் வண்ணம் அவனது இயல்பு மாறித்தான்
இருந்தது. எத்தைனேயா திறைம இருந்தும் அறிவும் ஆற்றலுமாக விளங்கியும் கூட
சட்ெடன்று சள்ளுெமன விழுவான். முகத்தில் எப்ேபாதும் ஒரு கடுைம,
எதற்ெகடுத்தாலும் ேகாபம் என்று இருந்தவன் தாேன அவன்.

அடுத்த நாள் ஞாயிறு, கைடசி வாரம் ஆயிற்ேற வந்தனா ஆசிரமத்துக்குப் ேபாவாள்.

அங்ேக கண்டு ேபச முடியுமா முயற்சிக்கலாம் என்று முடிவு ெசய்து ெஜட்லாக்
ேபாகத் தூங்கி எழுந்து பிெரஷாக குளித்து பளிச்ெசன்று உடுத்தி கிளம்பினான்.
அவைளப் ேபாலேவ தனது கம்பனி வருவாயிலிருந்து சில ப7ெசன்ட் வரைவ
ஆசிரமத்திற்ெகன ஒதுக்கி இருந்தான். அதற்கு வr விலக்கு ேவறு இருந்தது.
விேவக்கும் கூட முழு மனதாக அதற்கு ஒப்புக்ெகாண்டிருந்தான். அந்த ெசக்ைக
ெகாடுக்கும் சாக்கில் அங்கு ேபாய் வரலாம் என்று எண்ணம்.

ஒருேவைள வந்தனா அங்கு இன்று வராவிடில் என்று எண்ணம் ேதான்றி மைறந்தது.

சr ஒரு ேவைள அப்படித்தான் வரைலனா இருக்கேவ இருக்கு, அவ ெபற்ேறா7 கிட்ட
மன்னிப்பு ேகட்க ேவண்டி வந்ேதன்னு ெசால்லி ேநரா வட்டுக்ேக
< ேபாய் பா7த்துட
ேவண்டியதுதான் என்று அதற்கும் மனது ெரடி ெசய்துெகாண்டது.
 28

ஆசிரமத்ைத அைடந்து பா7க் ெசய்தேபாேத அவளது ெரட் ைகெநடிக் அங்ேக

இருக்கக் கண்டு உவைக ெகாண்டான். தைல ேகாதி சr ெசய்துெகாண்டு முகத்ைத
rய7 கண்ணாடியில் பா7த்துக்ெகாண்டு ஒருவித பரபரப்ேபாடு உள்ேள ெசன்றான்.
அங்ேக சாகைரக் கண்டு ெசக்ைகக் ெகாடுத்து ேபசிக்ெகாண்டிருந்தான்.
Ôஇதற்காக இவ்வேளா தூரம் வரணுமா த<பன்..... கூப்பிட்டிருந்தா நாேன ஆள் அனுப்பி
வாங்கிக்ெகாண்டிருப்ேபேன” என்றா7 அவ7, இவன் நிைலைம இவனது ப்ளான் அவ7
என்ன அறிவா7 பாவம்.

Ôஓ நாட் ஆ ப்ராப்ளம் சாக7.... இந்த வழிேய ேவைலயா வந்ேதன் அதான்.... இேதா

இது உங்களுக்கு ஒரு சின்ன கிபிட்.... நான் ேநத்து தான் லண்டன்ேல7ந்து வந்ேதன்
அதான்” என்று கூடேவ ஒரு சின்ன ெபன் ெசட்டும் எடுத்து ைவத்தான்.
Ôஓ ெராம்ப தாங்க்ஸ் த<பன்.... ெவr ைகண்ட் ஆப் யு” என்றா7 சாக7 மகிழ்ந்துபடி.
சுற்றி பா7ப்பதுேபால ெவளிேய வந்தான் த<பன். வந்தனா சில குழந்ைதகளுடன்
அம7ந்து ைரம்ஸ் ெசால்லிக் ெகாடுத்துக் ெகாண்டிருந்தாள். அைதக்கண்டு அவ7கைள
டிஸ்ட7ப் ெசய்யாமல் நின்று ேவடிக்ைக பா7த்தான்.

சாதாரண சல்வா7 அணிந்து புல்ெவளியில் அம7ந்து அந்தக் குழந்ைதகளுக்குச்

சrயாக அரட்ைட அடித்து அவ7கள் ேகட்கும் ேகள்விகளுக்கு ெபாறுைமயாக பதில்
கூறியபடி விைளயாட்டாய் ைரம்சும் ெசால்லி ெகாடுத்தபடி இருந்தாள் வந்தனா.
அைத ஆச்ச7யமாகக் கண்டபடி ஒரு ஓரமாக அம7ந்தான். ஏேதா உந்துதலின் ேபrல்
வந்தனா அவன் இருக்கும் பக்கம் திரும்ப அவைன அங்ேக சட்ெடன்று கண்டதில்
திக்குமுக்காடிப் ேபானாள்.

முகம் மல7ந்து விகசித்து ‘த<பன்’ என்றது உதடுகள்.

ஆம் என்பது ேபால கண்ெகாட்டி Ôஹேலா வந்தனா” என்றான்.
Ôஹாய் த<பன், எப்ேபா வந்த<ங்க ஊ7ேல7ந்து?” என்று ேகட்டாள்.
Ôேநத்துதான்”
Ôஎப்படி ேபாச்சு டூ7 எல்லாம்?” என்றாள்.
Ôஓ ெராம்ப நல்லா இருந்தது.... நிைறய ஆ7ட7 கிைடத்தது.... கைடசி நாலுநாள்
ஓடியேத ெதrயல, அவ்வேளா இனிைமயா இருந்தது” என்றான் அவள் கண்கைள
ஆழமாக பா7த்தபடி..

அவள் அைதக்ேகட்டு விழி விrத்து உடேன தைல குனிந்து ெகாண்டாள், அவன்

கண்ணின் வச்ைசத்
< தாங்கமாட்டாமல்.
‘இது என்ன, இதன் ெபய7 என்ன.... இவைன பா7க்கும்ேபாேத மனதுக்குள் ஏேதா
 29

உருகுேத..... படபடப்பாய் வயிற்றில் பட்டாம்பூச்சிகள் பறக்கின்றனேவ’ என்று

அவளுக்குள் ேகள்விகள். ‘இது சrயா?’ என்று பயந்தாள்.
Ôஏனாம்?” என்றாள் ெமதுவான குரலில்.
Ôஎன்னேமா ந<தான் ெசால்லணும்” என்றான் அவனும் குறும்பாக. அவள் ேமலும்
தைல குனிந்தாள்.
குழந்ைதகள் நடுவில் அம7ந்திருக்கிேறாம் என்று உண7ந்து அவ7களுக்கு ேவேற
ைரம்ஸ் ெசால்லி ெகாடுத்தபடி அவைன கண் பா7த்திருந்தாள். அவனும் அவைள
பா7த்தபடி ெமௗனமாய் அம7ந்திருந்தான். பின்ேனாடு ஆயா வந்து பிள்ைளகைள
உள்ேள அைழத்துச் ெசன்றாள்.

வந்தனா த<பைன பா7த்தபடி எழுந்தாள். மதிய உணவு ேநரம்

ெநருங்கிக்ெகாண்டிருந்தது.
Ôஇங்ேகதான் சாப்பிடுவியா?” என்றான்.
Ôபல ேநரங்கள்ள அப்படித்தான், ஆனா இன்னிக்கி என் வண்டி rப்ேப7, அதுனால
மாைல வைர இங்க இருக்க முடியாது.... ேலட் ஆனா அம்மா கவைலப் படுவாங்க....
அதுனால் சீ க்கிரமா வந்த7ேறன்னு ெசால்lட்டு ஆட்ேடால வந்ேதன்.... கிளம்பணும்”
என்றாள் தயக்கமாக.
Ôஇப் யு ேடான்ட் ைமன்ட், நான் டிராப் பண்ணலாமா?” என்று ேகட்டான்.
அவள் தயங்கினாள். ‘ேபா’ என்று உள்ேளயிருந்து உந்துதல் ஆனாலும் ெகாஞ்சம்
பயம் தயக்கம். பயந்தபடிேய சr என்று தைல அைசத்தாள். அவனுக்கு உற்சாகம் கைர
புரண்டது. உள்ேள ெசன்று சாகைரக் கண்டு இன்னமும் ஏேதனும் உதவி ேவண்டுமா
என்று ேகட்டுவிட்டு விைட ெபற்றன7.

ெவளிேய வந்து அவன் காைர எடுக்க முன் பக்கத்து சீ ட்டில் ஏறி தயக்கமாகேவ
அம7ந்தாள். முதன் முைறயாக வாழ்க்ைகயில் ஒரு ஆடவேனாடு தனியாகக் காrல்
ேபாகிேறாம் என்று மனது படபடப்பாக இருந்தது.
எப் எம்மில் பாடல்கள் ஒலித்தன.
Ôஅறியாத வயசு புrயாத மனசு....” என்று பாடல் வrகள் இருவைரயும் மயக்கியது.
அவன் வண்டி ஒட்டியபடி ஓரக்கண்ணால் அவைளேய பா7த்தான். அவன் பா7பைத
அறிந்து அவளும் ஓரக்கண்ணால் பா7த்தாள்.
Ôசாப்பிட்டு ேபாலாமா வந்தனா?” என்று ேகட்டான்.
Ôசாப்பாடா?” என்றாள்
Ôப்ளிஸ் நான் ஒன்ேனாட ெகாஞ்சம் ேபசி பழகணும்னு ஆைசப் படேறன்..... என்ைன
தவறா நிைனக்கேலன்னா என் ேமல நம்பிக்ைக இருந்தா வா” என்றான். அவன்
குரலில் இருந்த ஏேதா ஒன்று அவைள கட்டிப்ேபாட்டது. சr என்றாள்.
 30

அத்யாயம் பதிெனான்று
ஒரு உய7தர ஐந்து நக்ஷத்திர உணவகத்திற்கு அைழத்துச் ெசன்றான். ஒரு
மூைலயில் இருந்த ேடபிளில் ெசன்று அம7ந்தன7. அவளது விருப்பு ெவறுப்பு
ேகட்டறிந்து ஆ7ட7 ெசய்தான். சாப்பாடு வருவதற்குள் அவளது மனைத அறியும்
ெபாருட்டு பலதும் ேகட்டுத் ெதrந்து ெகாண்டான். அவன் அதற்குதான் ேகட்கிறான்
என்று அறிந்தவள், அவளும் அவைனப் பற்றி ேகட்டறிந்தாள்.

அப்ேபாதுதான் அவன் தன் கைதையயும் கூறினான். தனது தாையப் பற்றி அவன்

கூறக்ேகட்டு அவ7 மீ து ெபரும் மதிப்பு ெகாண்டாள். தந்ைத பற்றியும் அவரது
ெரண்டாவது மைனவி மகள் பற்றியும் கூட மைறக்காது கூறினான்.
Ôஎன்ன ெசால்ற<ங்க த<பன்? உங்களுக்கு ஒரு தங்ைகயா அதுவும் பதிமூணு வயசுல?”
என்றாள் ஆச்ச7யமாகி.
Ôஅவ என் தங்ைக இல்ைல” என்றான் எங்ேகா பா7த்தபடி.
Ôஇல்ைல த<பன், அப்படிச் ெசால்லாத<ங்க..... உங்கப்பா ெசய்தது தப்பாேவ
இருக்கட்டும்.... அந்தக் குழந்ைத என்ன தப்பு ெசய்தா.... பதிமூணு வயசுன்ன அவ
இன்னமும் குழந்ைததாேன த<பன்..... பாரதத்துல கூட ெசால்லி இருக்கு,

‘ெகௗரவ7கைள அழிக்கச் ெசான்ேனேன தவிர அவ7களின் பச்சிளம் குழந்ைதகள்

என்ன பாவம் ெசய்ததுன்னு இப்படி ெகான்று குவித்தாய்னு ேகட்டாங்களாம்’ அது
ேபால குழந்ைதங்க ெதய்வத்திற்கு சமானம் இல்ைலயா..... ஒரு அண்ணன் இருந்தும்
இல்லாம அைதப் பத்தி ெதrயாமேய வளருேத அந்தப் ெபண்..... ந<ங்க
என்னிக்கிருந்தாலும் அவளுக்கு அண்ணன்ங்கறத மாற்றிட முடியுமா த<பன்?” என்று
சின்னக் குழந்ைதக்குச் ெசால்வதுேபால எடுத்துைரத்தாள்.
த<பனுக்கு உள்ளுக்குள்ேள ெகாஞ்சம் இளகியது. ‘உண்ைமதாேன, பாவம் அந்தச் சிறு
ெபண்ேமல் எனக்கு ஏன் இந்த காழ்புண7ச்சி’ என்று எண்ணிக்ெகாண்டான். பின்
சாப்பாடு அருந்திக்ெகாண்ேட பலதும் ேபசின7.

காrல் ஏறி அவைள வட்டில்

< விடெவன கிளம்பும்ேபாது ெபசன்ட் நக7 மர நிழலில்
நிறுத்தினான். கா7 கிட் பாக்சிலிருந்து ஒரு பrசுெபாருைள ெவளிேய எடுத்தான்.
Ôப்ளிஸ் வாங்கிக்ேகா வந்தனா” என்றான்,அவளிடம் தந்தபடி.
Ôஇல்ைல த<பன், ப்ளிஸ், எனக்கு இெதல்லாம் ேவண்டாம்” என்று மறுத்தாள். முகம்
இறுகி ேபாயிருந்தது.
அைதக்கண்டவனுக்கும் ேகாபம் வந்தது.
 31

Ôநான் எந்த தப்பான எண்ணத்ேதாடும் இைத ெகாடுக்கைல வந்தனா..... அன்னிக்கும்

கூட உன்ைனத் தப்பா இைடேபாட்டு நான் பணம் ெகாடுத்தனுப்பைல. ந< அத
புrஞ்சுக்கணும்..... ந< எனக்கு ெபrதும் உதவி ெசய்திருந்ேத...... அைத பாராட்டித்தான்
ெகாடுக்க நிைனச்ேசன், ேவண்டாம்னு மறுத்ேத நானும் ஒத்துகிட்ேடன்..... ஆனா இது
அப்படி இல்ைல..... நான் பாrன் ட்rப் ேபானேபாது என் மனசுக்கு க்ேளாசா இருக்கும்
அைனவருக்கும் பrசு ெபாருள் வாங்கிேனன்.... உனக்கும் வாங்கிேனன்.....

ந< என் மனசுக்கு இனியவள், மிகவும் ெநருங்கியவள்..... இன்னமும் ந< என் மனச
புrஞ்சுக்கைலனா அது என் துரதிருஷ்டம்..... வாங்கிக்க இஷ்டமில்ைலனா
பரவாயில்ைல” என்று முடித்தான்.
அவள் அவன் முகத்ைத கண்டாள். ேகாபித்துக் ெகாண்ட சின்னக் குழந்ைதயின் முகம்
ேபாலத் ேதான்றியது.... அவளுக்கு சிrப்பு வந்தது.
Ôசr குடுங்க” என்று ைக ந<ட்டினாள்.
Ôஒன்றும் ேவண்டாம்..... ஐேயா பாவம்னு நிைனச்சு வாங்கிக்கத் ேதைவ இல்ைல
வந்தனா” என்றான்.

Ôஅப்படி நிைனக்கைல த<பன்..... ப்ளிஸ் ெகாடுங்க.... சந்ேதாஷமா வாங்கிக்கேறன்....

ேபாதுமா, ெகாஞ்சேம ெகாஞ்சம் சிrச்சாப்ல தrங்களா?” என்றாள் ேகலி ெசய்தபடி.
அவன் உடேன சிrத்துவிட்டான்.
Ôஹப்பா என்ன ேகாவம் வருது உங்களுக்கு” என்றபடி வாங்கிக் ெகாண்டாள். Ôஎன்
நிைலைமயும் ந<ங்க புrஞ்சுக்கணும்.... எங்க வட்டுல
< ரகசியங்கேள கிைடயாது..... இத
நான் வங்கிகிட்டா அம்மாகிட்ட என்னன்னு ெசால்றது..... த<பன் ெகாடுத்தா7னா..... ஏன்
எதுக்குனு ேகட்க மாட்டாங்களா..... அதுக்குள்ள ேகாவப்பட்டா எப்பிடி?” என்றாள்
நிதானமாக.
Ôஓ அப்படி ஒண்ணு இருக்ேகா” என்றான்.
Ôஅதுசr” என்றாள்.

Ôபிrச்சு பாேரன்” என்றான் ஆ7வமாக கண்கள் மின்ன.

பிrத்தாள். அழகிய ஒரு ஜி7ேகானி ெபண்டண்டும் மாட்சிங் காதணிகளுமாக
மின்னியது.
Ôஅட இது ெராம்ப காஸ்ட்லி மாதிr இருக்கு..... அம்மா ெகான்னுடுவாங்க த<பன்”
என்று பயந்தாள்.
Ôஇது ைவரம் இல்ைல வந்தனா..... ‘அெமrக்கன் ைடமண்ட்னு’ ெசால்வாங்க..... அதான்
இது..... ந< அவங்ககிட்ட அப்படிேய ெசால்லு..... இல்ைலனாலும் இன்னிக்ேகா
 32

நாைளக்ேகா நாேன வருேவன்.... அவங்களப் பாத்து மன்னிப்பு ேகட்க, அப்ேபா நாேன

ெசால்லிக்கிேறன்” என்றான்.

சன்னச் ெசயிேனாடு டால7 திரும்பிய பக்கெமல்லாம் ேகாடி ைவரங்களாகக்

ெகாட்டியது.... கண்ைணப் பறித்தது. அைத ைகயில் ைவத்து அழகு பா7த்தாள்.
Ôஅணிந்துெகாள்ேளன் வந்தனா” என்றான் ஆைசயாக. அணிந்து ெகாண்டாள்.
அவளது மாநிறத்திற்கு அது ெவகு பாந்தமாக ெபாருந்தி மின்னியது..... அந்த
மின்னைல அவன் கண்களில் கண்டாள். அவனது எல்ைலயில்லா மகிழ்சிக்காக
எதுவும் ெசய்யலாம் என்று ேதான்றியது.

Ôதாங்க்ஸ் த<பன்” என்றால்.

Ôஎனிதிங் பா7 யு ைம டிய7” என்றான், அவன் கிறங்கிப்ேபாய்.
அவன் குரைலக் ேகட்டு அவளுக்குப் படபடப்பாகியது.
Ôேபாலாமா?” என்றாள் குரேல எழும்பாமல்.
Ôேபாகணுமா, இன்னும் ெகாஞ்ச ேநரம் ேபசீ ட்டு ேபாலாேம?” என்றான் குழந்ைதேபால.
Ôஇல்ைல ேலட் ஆயிடுச்சு.... அம்மா ேதடுவாங்க த<பன்” என்றாள்.
சr என்று கிளப்பிக்ெகாண்டு ேபானான். அங்ேக அவள் வடு
< ெசன்றைடந்ததும்
சட்ேடன்று ேயாசித்து தானும் இறங்கினான்.
Ôஇெதன்ன ந<ங்களுமா உள்ள வrங்க?” என்று பயந்தாள்.
Ôநான் வந்தா உனக்ெகன்னவாம்.... நான் ஒண்ணும் உன்ைனப் பா7க்க வரைல.....
அங்கிள் ஆண்ட்டிய பா7க்க வேரன்” என்றான்.
Ôேதா டா” என்றாள் அவள் ேகலியாக.

ஞாயிறு ஆதலால் தந்ைதயும் வட்டிேல

< இருந்தா7..... அவைன வரேவற்று
உபசrத்தன7..... வந்தனா ேபாய் பிெரஷ் ெசய்து ெகாண்டு வந்து அம7ந்தாள். அதற்குள்
ெமாத்த ஊ7 விஷயங்களும் அலசி த<7த்தன7 சங்கரனும் த<பனும். இன்றும் கூட
அவ7கள் பல நாள் நண்ப7கள் ேபால அரட்ைட அடிப்பது கண்டு வியந்தாள். அவள்
வந்தபின் அவ்வப்ேபாது அவன் பா7ைவ அவைளத் தழுவிச் ெசன்றது. அைதக்கண்டு
அவள் தைல குனிந்தாள்.
Ôவரட்டுமா?” என்று விைட ெபற்றுச் ெசன்றான்.
அவளிடம் ஒரு தைல அைசப்புடன் விைட ெபற்றான். வாசல் கா7 வைர ெசன்று வழி
அனுப்பினா7 சங்கரன்.

உள்ேள வந்ததும் மகேளாடு அம7ந்தன7.

Ôஎன்னமா விஷயம்?” என்று ேகட்டா7.
Ôஎன்னதுப்பா?” என்றாள் விளங்காமல்.
 33

Ôஎன்னமா, ந<தான்மா ெசால்லணும்?”

Ôஎன்னதுப்பா?” என்றாள் மீ ண்டும்.
Ôத<பன் உன்ைன விரும்பறாரா..... ந< அவர விரும்பைறயா?” என்றா7 ேநரடியாக.
Ôஐேயா அப்படி எல்லாம் இல்ைல” என்று தடுமாறினாள்.
Ôஎனக்கு அவரப் பிடிச்சிருக்குதான் பா.... ஆனா அவரும் அந்த மாதிr ெவளிப்பைடயா
ஒண்ணும் ெசால்லைலபா..... நானும் அதப்பத்தி ஒண்ணும் ெசால்லிக்கைலபா”
என்றாள் தைல குனிந்தபடி.
Ôஇப்ேபாைதக்கு நாங்க நல்ல நண்ப7கள் மட்டும்தான் பா..... ஆசிரமத்தில சந்திச்ேசாம்
வட்டிற்கு
< ஆட்ேடால தாேன ேபாகணும் நான் டிராப் பண்ேறன்னு கூட்டிகிட்டு
வந்தாரு அவ்ேளாதான்” என்றாள்.

Ôஓ அப்படியா.... அவ7 ேவற ஒண்ணுேம ேபசைலயா வந்தனா மா?” என்றா7.

Ôகா7ல இந்த பrச ெகாடுத்தா7.... ‘பாrன்ேல7ந்து எல்லாருக்கும் வாங்கிேனன்....
உனக்கும் வாங்கிேனன்.... எந்த தப்பான எண்ணத்ேதாைடயும் தரைல’ னு ெசால்லித்
தந்தாருபா” என்றாள் சற்ேற நாணியபடி.
Ôஅவ7 ெவளிப்பைடயா ேபசல, அதனால ந<யும் ஆைசய வள7த்துக்காேத ெசல்லம்.
அப்பறமா ந< கஷ்டப்படக்கூடாது பாரு, அதுக்குதான் ெசால்ேறன், என்னடா” என்றா7
மங்களம்.
Ôசrமா” என்றாள் ேதாய்ந்து ேபாய். ‘இது என்ன சங்கடம்’ என்று ேதான்றியது.

உள்ேள ெசன்று ெகாஞ்சம் படுத்தாள். உள்ளம் அவைனேய சுற்றிச் சுற்றி வந்தது.

‘அவன் ெவளிப்பைடயா ேபசி இருந்தால் நல்லேதா’ என்று எண்ணினாள்.
‘நான் என் எல்ைலயிேலேய நின்ேறன், அதனால் தயங்கி இருப்பான்..... இன்னமும்
கூட சுமுகமாக ேபச ஆரம்பிக்காத நிைலயில் என்ன ைதrயத்தில் அவன் மட்டும்
காதல் ெசால்லுவான்’ என்று ேயாசித்தாள்.
‘என்ன என்ன’ என்று மனம் தாளாமல் ெகாதித்தது.... இது ஆவறதில்ைல என்று
எழுந்து ெசன்று டிவி பா7த்தாள்..... அதிலும் காதல் படங்கள் பாடல்கள் என அவைள
வருத்ெதடுத்தன.

அத்யாயம் பன்னிரண்டு
அங்ேக த<பனும் தனது படுக்ைகயில் சாய்ந்து அவ்வண்ணேம துவண்டிருந்தான்.
Ôஒரு ெபாய்யாவது ெசால் கண்ேண
உன் காதல் நாந்தான் என்று
அந்த ெசால்லில் உயி7 வாழ்ேவன்...” என்று பாடத் ேதான்றியது.
‘நான் ெகாடுக்கும் கிப்ைடேய ேயாசித்து வாங்கிக்ெகாள்கிறாேள...., அவளிடம் நான்
ேபாய் எப்படி காதல் ெசால்ல’ என்று ேதான்றியது.
 34

‘இப்படிேய ேபானால் ைபத்தியேம பிடிக்கும் எனக்கு’ என்று ேதான்றியது. அன்றிரவு

வைர தாக்கு பிடித்தான். இரவு மணி பத்திருக்கும்ேபாது ‘தன் அைறயில்தாேன
இருப்பாள்’ என்று ைத7யமாக அவைள அைழத்தான்.

Ôவந்தனா” என்றான் கரகரப்பான ஆழ்ந்த குரலில்

Ôெசால்லுங்க த<பன்” என்றாள் அவளும் குரேல எழும்பாமல்.
Ôஇன்னுமா என் மனசு உனக்கு புrயல..... என்ைனக் ெகால்லாமல் ெகால்றிேயடீ
கண்ணம்மா” என்றான்.
Ôநானா ந<ங்களா?” என்றாள்.
Ôஅப்பிடீன்னா...?” என்றான் கண்கள் மின்ன.
Ôஒண்ணுமில்ைல” என்றாள்.
Ôெசால்லுடி” என்றான்.
அவள் ெமௗனமாகேவ இருக்க Ôவனி” என்றான் கிரங்கிப்ேபாய்.
அவள் உள்ளம் துடித்து ெநகிழ்ந்தது அந்த ெசால் ேகட்டு
Ôம்ம்” என்றாள்.
Ôஐ லவ் யு ேஸா மச் வனி” என்றான் ஆழமாக மூச்ெசடுத்து.
அவள் அந்த ெசாற்களின் இனிைமைய ரசிப்பதுேபால ெமளனமாக அனுபவித்தாள்.
பின் தானும் ஆழ்ந்த மூச்ெசடுத்து Ôஐ லவ் யு டூ த<பு” என்றாள்.
அவன் அந்த ெசால்லில் கிள7ந்தான்.... கிறங்கிப் ேபானான்....
Ôதிரும்பச் ெசால்லுடி” என்றான்.
Ôத<பு” என்றாள்.
Ôம்ம் இனிக்குதுடீ” என்றான்.
அவள் நாணி சிவந்தாள்.
Ôஎனக்கு இப்ேபாேவ உன்ைன பா7க்கணும்ேபால இருக்குடீ” என்றான்.
Ôஐேயா என்ன இது” என்றாள் பதறி.
அவள் காேதாரம் ேபானில் பாடினான்

Ôஇப்பேவ இப்பேவ பாக்கணும் இப்பேவ

இப்பேவ இப்பேவ ேபசணும் இப்பேவ
கண்ைண மூடி உன்ைனக் கண்ட அப்பேவ அப்பேவ
ைகவைளயல் ஓைசக் ேகட்ட அப்பேவ அப்பேவ
ஆைட வாசம் நாசி ெதாட்ட அப்பேவ அப்பேவ
ஆயுள்ைகதி ஆகி விட்ேடன் அப்பேவ அப்பேவ

ெசால்லி த<ரா இன்பம் கண்டு எந்தன் ெநஞ்சு கூத்தாட

மின்னல் கண்ட தாைழப் ேபால உன்னால் நானும் பூத்தாட
உன்ைனக் கண்ேடன் என்ைன காேணாம்
 35

என்ைனக் காணா உன்ைன நானும்... Ô

என்று அவன் பாடப்பாட காதலாகி கசிந்துருகி நாணி துவண்டாள் வந்தனா.

ெசாக்கிப் ேபாய், Ôத<பு...” என்றாள் காதைலெயல்லாம் குரலில் ேதக்கி.

Ôஎன்னடா?” என்றான் அவனும் கிரங்கிப்ேபாய்.
Ôஎன்னால முடியாது..... இனி உங்கள பிrஞ்சு இருக்க முடியாது.....” என்றாள்.
அவன் வியந்து மகிழ்ந்து ேபானான்.
Ôேஹய் ஹனி நிஜமாவா ெசால்ேற?” என்று ேகட்டான்.
Ôம்ம்” என்றாள்.
Ôசr நான் வந்து உன் ெபற்ேறா7கிட்ட ேபசேறன்.... எவ்வளவு சீ க்கிரமா முடியுேமா
கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம், ேபாதுமா” என்றான்.
Ôம்ம்” என்றாள்.
Ôடீ நான் ேபாயி இப்படி உருகி உருகி காதலிப்ேபன் ன்னு நிைனக்கேவயில்ைலடீ.....
எப்பிடிடீ என்ைன இப்படி மாத்த<ட்ேட?” என்றான் கிள7ந்த குரலில்.
Ôேபாடா” என்றாள் ெசல்லமாக.
அவன் ‘ஓேஹா’ என்று ெபrதாக சிrத்தான்.
Ôசு என்ன இது அ7த ராத்திr இப்படி தான் சிrக்கறதா?” என்றாள் மிரட்டியபடி.
இன்னும் ெபrதாக சிrத்தான்.
Ôவனி நாம ேந7ல காதல் ெசால்லி இருந்தா...” என்று நிறுத்தினான்.
Ôஇருந்தா?” என்றாள் ஆ7வமாக.
Ôஉன்ைன அப்படிேய கடிச்சு தின்னிருப்ேபண்டீ” என்றான் காதலாகி.
Ôஆைச..... நாங்க அப்படிேய விட்டுட்டு ேவடிக்ைக பா7ப்ேபாமாக்கும்” என்றாள்
இடக்காக.
Ôஅைத சமாளிக்க எங்களுக்கு ெதrயுமில்ல” என்றான்.
Ôசி ேபா” என்றாள் ெவட்கத்ேதாடு.
Ôவனி” என்றான்
Ôம்ம்” என்றாள்.
‘இச்’ என்று ேபானில் இதழ் பதித்தான்.
அைத உண7ந்து வாய் ேபச மறந்து திைகப்பாய் சைமந்தாள்.
Ôேஹ ஹனி” என்றான்.
Ôம்ம்”
Ôஎனக்கு?” என்றான் ஆைசயாக.
Ôஉஹூம் எனக்கு ெவக்கமா இருக்கு”
Ôப்ளிஸ் டீ” என்றான்
ெவட்கத்துடன் முத்தம் பதித்தாள் ேபானில். அதற்குள் அவளுக்கு சிவந்து ேபானது.
அவன் ெசாக்கிப் ேபானான்
 36

Ôதூங்கலாம் த<பு.... மணி ஒண்ணு..... நாைளக்கு ஆபிஸ் இருக்கு” என்றாள் ெகஞ்சலாக.

Ôேபாடி மனேச வரைல” என்றான்
Ôப்ள <ஸ்” என்றாள்.
சr என்று அைணத்துவிட்டு தூங்கிப் ேபாயின7.

அத்யாயம் பதிமூன்று
அடுத்த நாள் ெபாழுது விடிந்து ெவகு ேநரம் கழித்ேத விழித்தாள் வந்தனா . மங்களம்
வந்து பலமுைற அைழத்தும் அவளால் கண் திறக்க முடியாமல் ேபானது.
என்னேமா ஏேதா என்று அருகில் வந்து அவள் ெநற்றியில் ைக ைவத்து பா7த்தா7
மங்களம்.’ காய்ச்சல் எதுவும் ேதான்றவில்ைலேய’ என்று ேயாசித்தா7 கவைலயுடன்.
Ôஎன்னடா குட்டி?” என்றா7.
Ôஒண்ணுமில்ைலமா ராத்திr ெராம்ப ேநரம் தூக்கம் வரைல.... அதான் கண்ண
இழுத்துடுச்சு..... கவலப்படாேதமா” என்று கூறிவிட்டு அவசரமாக தன் ேவைலகைள
ெசய்துெகாண்டு அலுவலகத்திற்கு ெரடி ஆனாள்.
Ôமுடியைலனா ெகாஞ்சம் ெரஸ்டா இேரன் கண்ணு.... lவ் ேபாேடன்” என்றா7 அவ7.
Ôஇல்ைலமா ஐ ஆம் ஆல்ைரட்.... ந< கவைலப்படாேத” என்று கிளம்பிவிட்டாள்.

அங்ேக ெசன்று அவசர ேவைலகைள கவனித்து அன்ைறய ெமயில் பா7த்து பதில்

அளித்து ஒரு முைற ரவுண்ட்ஸ் ேபாய் வந்தாள்.
வந்து அமரும்ேபாது
‘ைஹ ஹனி என்ன பண்ேற?’ என்று த<பனிடமிருந்து குறுஞ்ெசய்தி வந்தது. உடேன
சிவந்து ேபானாள். அவன் விளிப்ேப அவைள சிவக்க ைவத்து.
‘ேவைலயில இருக்ேகன், ந<ங்க?’ என்று பதில் அனுப்பினாள்.
‘நானும் ஆபிஸ்ல தான் இருக்ேகன் ஆனா ஒண்ணும் கிழிக்கல..... காைல
முழிச்சதுேல7ந்து உன் நிைனவாேவ இருக்குடீ’ என்று பதில் அனுப்பினான்.
‘ஆபிஸ் ேநரத்துல ேநா அத7 டாக்ஸ் சrயா.... என் ெசல்ல த<பு இல்ல..... ேவைலயப்
பாருங்க.... மாைலயில ேபசலாம்.... லவ் யு’ என்று பதில் அனுப்பினாள்.
‘யு ஆ7 ைரட் ... லவ் யு டூ டா7லிங்’ என்று பதில் அனுப்பினான்.

அந்தக் காதல் உண7வு இன்னும் த<விரமாக உண்ைமயாக ேவைலயில் ஈடுபட

உற்சாகத்ைதக் ெகாடுத்தது. காதல் தான் எத்தைன இனிைமயான அனுபவம். அது
வாழ்க்ைகயின் ஸ்ைபஸ் என்று அதனால் தான் ெசால்கிறா7கேளா.

மதிய உணவு ேநரத்தில் அவள் தன் அைறயிேலேய சாப்பிட அம7ந்தாள். சப்பாத்தி

குருமா அம்மாவின் ைக பக்குவத்தில் கும்ெமன்று மணத்தது.
 37

‘இது அவனுக்கு பிடிக்குமா..... ஓரளவு சைமயல் ெதrயும்தான், ஆனாலும் இன்னமும்

அவனுக்கு என்ெனெவல்லாம் பிடிக்கும் என்று அறிந்து அம்மாவிடம் கற்றுக்ெகாள்ள
ேவண்டும்’ என்று நிைனத்துக்ெகாண்டாள். ‘அதுசr’ என்று சிrத்துக்ெகாண்டாள்.
‘இப்ேபாேல7ந்ேத எண்ணத்ைதப் பாேரன்’ என்று வியந்து ேபானாள்.
Ôேம ஐ ஜாயின் யு?” என்று குரல் ேகட்டதுேம உள்ளம் துள்ளியது. அவளது
ப்rயமானவனின் குரல் அல்லாவா அது .
Ôத<பு ந<ங்க இங்க...?” என்றாள் ஆச்ச7யமாகி கண்கள் விrய.
Ôஅப்படி பா7க்காேதடீ, அப்பறம் என்ைன குத்தம் ெசால்லாேத..... இது ஆபிஸ் ேவற”
என்றான் கண் சிமிட்டி.
Ôசி ேபா” என்று தைல தாழ்த்திக்ெகாண்டாள்.

Ôஉக்காருங்க, சாப்பிட்டீங்களா த<பு?” என்றாள் ஆன்பாக.

‘என்ைனயும் சாப்பிட்டாயா என்று ேகட்க எனக்ெகன்று ஒரு ஜ<வன்’ என்று எண்ணிக்
கிள7ந்தான்.
Ôஇல்ைல இன்னும்.... உன்ைன உடேன பா7த்ேத ஆகணும்னு மனசு ஒேர
சண்டித்தனம் ெசய்தது.... அதான் லஞ்ச ைடம் தாேன னு கிளம்பீட்ேடன்..... இங்க
வந்து பா7த்துக்கலாம்னு.... வா இங்ேக உணவகத்துல ேபாய் சாப்பிட்டுகிட்ேட
ேபசலாம்தாேன” என்றான். Ôேபாலாம்தான் ஆனா ேவண்டாம்..... அம்மா
ெகாடுத்தனுப்பி இருக்காங்க.... ஏதானும் ெகாஞ்சம் இங்ேகேய வர வைழக்கிேறன்....
இங்ேகேய ேபசிகிட்டு சாப்பிடலாம், என்ன சrயா...?” என்றாள்.
Ôயூ7 விஷ் இஸ் ைம கேமண்ட்” என்றான் இடுப்பு வைர குனிந்து.

அவள் சிrத்துக்ெகாண்ேட Ôஇப்ேபாதான் உங்கைள நிைனச்ேசன் ெதrயுமா” என்றாள்

ஆைசயாக.
Ôஓ” என்று முகம் சுருங்கினான்.
Ôஎன்ன ஏன் நான் ஏதானும் தப்பா ெசால்lட்ேடனா த<பு?” என்று தவித்து ேபானாள்.
Ôஇப்ேபாதான் என்ைன நிைனச்ேச னா இப்ேபா வைர நிைனக்கேவயில்லியா..... நான்
என்னடானா உன்ைன மட்டுேம தான் நிைனச்சுகிட்டு இருக்ேகன் ெதrயுமா” என்றான்
குழந்ைத ேபால.

Ôஅடராமா அதுவா உங்க ேகாபம்...... ஆனாலும் ேமாசம்..... என்னேமான்னு

பயந்துட்ேடன்..... நான் ெசான்னதன் அ7த்தம் அது இல்ைல த<பு..... சாப்பிட
உக்காந்ேதன்..... உங்களுக்கு என்ன பிடிக்குேமா அேதல்லாம் கத்துகிட்டு
சைமச்சுேபாடணும்னு நிைனச்ேசன்னு ெசால்ல வந்ேதன்” என்று சிவந்து ேபானாள்.
அவன் கண்கள் மின்னின Ôrயலி?” என்றான் கண்கள் அகல விrத்து.
 38

Ôசr வாங்க பசியா இருப்பீங்க சாப்பிட்டுகிட்ேட ேபசலாம்” என்று அவனுக்கும் ஒரு

ப்ேளட் ெகாண்டு வந்து ைவத்து ேமலும் இரு டிஷ்கள் அங்கிருந்ேத ஆ7ட7 ெசய்து
வர வைழத்தாள். எல்லாவற்ைறயும் அவனுக்கும் தனக்குமாகப் பrமாறினாள்.
அவள் அவனுக்கு பrமாறும் அழைகக்கண்டு மனம் கனிந்தது த<பனுக்கு. அவைளேய
பா7த்தபடி சாப்பிட்டான்.

Ôதட்டப் பா7த்து சாப்பிடுங்க த<பு” என்றாள்.

Ôம்ம்” என்றான் ஆனாலும் பா7ைவ அகலவில்ைல.
இடது ைக உணைவ உண்ண வலது ைகய்யால் அவள் இடது ைகைய பிடித்தபடி
சாப்பிட்டான்
குழந்ைத தன் தாயின் ேசைல நுனிைய பிடித்துக்ெகாண்டு சாப்பிடுவதுேபாலத்
ேதான்றியது.
‘பாவம் என் த<பு, அன்புக்கும் அரவைணப்புக்கும் ஏங்கி நிற்கிறான்’ என்று மனம்
அவன்பால் ேமலும் ேமலும் ைமயல் ெகாண்டது.
Ôஅத்ைதயின் ைக பக்குவம் ெராம்ப அருைம வனி” என்றபடி நப்புக்ெகாட்டிக்ெகாண்டு
சாப்பிட்டான்.
‘அத்ைதயாேம...’ என்று இவளுக்கு புல்லrத்தது.
அவன் ஆைசயாக சாப்பிடுவைதக்கண்டு அம்மாவின் உணைவ அவனுக்ேக
பrமாறிவிட்டு தான் ேஹாட்டல் உணைவ உண்டாள்.

சாப்பிட்டு சுத்தம் ெசய்து அங்குள்ள ேசாபாவில் ேபாய் அம7ந்தன7. அப்ேபாதும் அவள்

ைககள் அவன் ைககளுக்குள்ேளேய தான் இருந்தன.
Ôதாங்க்ஸ் ஹனி, ெராம்ப நாளாச்சு.... இல்ல இல்ல..... வருஷங்களாச்சு இப்படி
நிைறவா சாப்பிட்டு..... ராைமய்யா அங்கிள் சைமப்பா7 தான் ஆனாலும்
அம்மாக்களின் ைக பக்குவம் தனிதான் இல்லியா வனி” என்றான் அவள் முகத்ைத
பா7த்தபடி.
அவள் ஆம் என்பதுேபால தைல அைசத்தாள்.
லஞ்ச அவ7 முடிந்திருக்க அவன் Ôகிளம்பட்டுமா மாைலயில சந்திக்கலாம்” என்றான்.
Ôநான் என் ைபக்ல வந்ேதன்...” என்றாள் .
Ôம்ம் பரவாயில்ைல, ஜஸ்ட் பத்து நிமிடம் ேபசீ ட்டு ந< வட்டுக்கு
< ேபா ஓேகவா?”
என்றான்.
Ôசr” என்றாள்.
Ôைப ஹனி” என்று அருகில் வந்து பட்டும் படாமல் அவள் கன்னத்தில் இதழ்
பதித்துவிட்டு ெசன்றுவிட்டான்.
அவன் கண் மைறயும் வைர பா7த்துக்ெகாண்ேட நின்றாள். அந்தக் ேகாடிக்குச் ெசன்று
அங்கிருந்து திரும்பிப் பா7த்து ைக அைசத்துவிட்டு ெசன்றான்.
 39

இது என்ன மாதிrயான அன்பு. ‘ெசாக்க ைவக்கிrேயடா என் அன்புக் காதலா’ என்று
கிரங்கினாள்.
‘ேபாதும் ேவைலயப் பாரு’ என்று அடக்கி ேவைலேமல் கவனம் ைவத்தாள்.

அன்று மாைல ெசான்னதுேபால ஆறு மணி அளவில் அவள் அலுவலகம் முடிந்துக்

கிளம்பி ெவளிேய வரவும் அவன் தன் காrல் ெமயின் ேராடில் வந்து அவேளாடு
ேச7ந்து ெகாள்ளவும் சrயாக இருந்தது. அருேக உள்ள ஒரு காபி ஷாப்பில் அம7ந்து
காபி ஆ7ட7 ெசய்துவிட்டு ‘ஸ்வட்
< நத்திங்க்ஸ்’ ேபசிக்ெகாண்டிருந்தன7. கால் மணி
ேநரம் என்று கணக்கிட்டது அைர மணி ஆனது.
Ôகிளம்பேறன் த<பு, அம்மா கவைலப்படுவாங்க” என்றாள்.
Ôசr அத்ைதக்காகப் ேபாக விடேறன்” என்றான் ெகத்தாக.
Ôேதா டா.... என்ைனவிட எங்கம்மா முக்கியமாப் ேபாய்டாங்க” என்றாள் ேசாகமாக.
Ôஆமா பின்ேன, வருங்கால மாமியா7.... எனக்குத் தாய்க்குபின் இன்ெனாரு தாய்.....
அவங்களுக்கு என்னால அனாவசிய கவைலகள் கஷ்டங்கள் வரவிடக் கூடாேத”
என்றான் உண்ைமயாக.

Ôஅட கள்ளா” என்று முணுமுணுத்தாள்.

Ôஎன்ன ெசான்ேன?”
Ôஒன்றுமில்லிேய”
Ôஇல்ல என்னேமா ெசான்ேன, ெசால்லு” என்று அடம் பிடித்தான்.
Ôந<ங்க ேகாபிச்சுகிட்டா?” என்றாள் பயந்து.
Ôஇல்ைல ெசால்லு” என்றான்.
Ôஅட கள்ளா” என்று ெசான்ேனன்’ என்றாள் தைழத்த முகத்துடன்.
Ôஆஹா கள்ளனா!! அப்படியா,” என்று ெநருங்கி வந்தான்.
Ôேவண்டாம் த<பு, ெசால்றதக் ேகளுங்க.... இது பப்ளிக் பிேளஸ்” என்றாள்.
Ôேஸா வாட்” என்று அருகில் வந்து அவள் ைகையப் பிடித்து இதழ் பதித்தான். Ôஇது
இந்த கள்ளனின் பrசு” என்றான்.
அவைள ெவட்கம் சூழ்ந்தது. ேபாலாம் என்று கிளம்பின7.

அத்யாயம் பதினான்கு
இப்படியாக நாெளாரு ெபாழுதும் இனிைமயாகக் கழிந்தது. அவன் ெவகுவாக மாறி
இருந்தாலும் இன்னமும் அவன் மூ7கத்தனம் உள்ேள இருந்தது. அைத மாற்ற
அவளும் ெபரும் பாடுபட்டாள்.
Ôஇப்படி ெதாட்டதுக்ெகல்லாம் அடம் ேகாபம் னு இருந்தா எப்பிடி... ந<ங்க என்ன
சின்னக் குழந்ைதயா த<பு?” என்று ேகட்டாள் ஒரு நாள் அவேனாடு காrல் அம7ந்து
ேபசியபடி.
 40

Ôஆமா அப்படிதான் ெவச்சுக்ேகாேயன்... அதுக்கு என்ன இப்ேபா..... உன்கிட்ட எனக்கு

உrைம இருக்கு ேகாபப்படேறன்..... அடம் பிடிக்கேறன்..... பிடிக்கைலனா ெசால்lடு”
என்றான் முரடாக.
Ôபாத்த<ங்களா இதத்தான் ெசால்ேறன்... அெதன்ன முணுகுன்னா மூக்குேமல ேகாபம்....
முக சுணக்கம்..... இப்படி இருந்தா நான் உங்கள எப்படி சமாளிக்கறது?” என்றாள்.
Ôஅலுப்பா இருக்கா இப்ேபாேவ அலுப்பாயிடுச்சா?” என்றான் ெவறுைமயாக.
Ôஅட ராமா! அப்படியா ெசான்ேனன் த<பு, உங்கேமல அலுப்பு ெவறுப்பு கூட வருமா,
அதுவும் எனக்கு.... இவ்வளவுதானா ந<ங்க என்ைன புrஞ்சுகிட்டது?” என்றாள்
அடிபட்டவளாக.

அவள் கலங்கிய கண்கள் அவைன என்னேமா ெசய்தது.

Ôசாr ஹனி, என்ைன மன்னிச்சுடு..... ந< கலங்கினா எனக்கு இதயேம ெவடிச்சுடும்
டா..... நான் என்ன ெசய்யறது.. எத்தைனேயா வருடங்களா அன்பு காட்ட ஆதரவா
நிற்க யாருமில்லாம வள7ந்தவன் நான்.... சில சமயம் எப்படி நடந்துக்கணும்னு
ெதrயல.... ந<தான் என்ைன நல்வழிப் படுத்தணும்..... ந< ெசான்னா நான்
ேகட்டுக்குேவன்..... இனிேம நிச்சியமா இப்படி சும்மா சும்மா ேகாவப்பட மாட்ேடன்.....
ஆங் அடம் ெசய்ேவன் ெகாஞ்சம்...... கா7யம் ஆகணும்னா அடம் பிடிச்சாத்தாேன
ஆகும்” என்றான் கண் சிமிட்டியபடி அவைள சிவக்க ைவத்து.
Ôசி ேபாடா” என்றாள் அவன் தைலைய கைலத்துவிட்டபடி.
Ôவனி என் ஹனி” என்று அவைள அருேக இழுத்தான்.
Ôஎன்ன பண்ற<ங்க விடுங்க த<பு” என்றாள். குரல் நடுங்கி குைழந்து ேபாயிருந்தது.
அவைள ேமற்ெகாண்டு ேயாசிக்கவிடாது ேபச விடாது இதேழாடு இதழ் ெபாருத்தி
முத்தத்தின் சிறப்புப் பாடம் நடத்தினான். ெமல்ல விடுவித்து பின் அவள் கழுத்தின்
வைளவில் முகம் பதித்தான்.

Ôஹ்ம்ம்” என்று ெபருமூச்சு விட்டான்.

என்ன என்பது ேபால அவள் புருவம் உய7த்தினாள்.
Ôஇனிேமலும் என்னால முடியாது வனி..... சீ க்கிரமா கட்டிக்கணும்டா” என்றான்.
Ôஇப்ேபா கட்டிக்கிட்டு தாேன இருக்கீ ங்க” என்றாள் அவள் விஷமமாக.
அவன் இன்னமும் இறுக்கி அைணத்தபடி,
Ôஇைதயா ெசான்ேனன், திருமணம் ெசய்துக்கணும் இனிேம தாளாது னு ெசான்ேனன்”
என்றான் அவள் கன்னத்ேதாடு கன்னம் ைவத்து இைழந்தபடி.
Ôஎன்ன தாளாது?” என்றாள் மீ ண்டும் குறும்பாக.
Ôெசால்லட்டுமா?” என்று அவள் காேதாடு ரகசியமாகச் ெசால்ல....
 41

Ôசீ ” என்று சிவந்து நாணி தைல குனிந்தாள் அவைன விலக்கிவிட்டு.

Ôந<தாேன டீ ேகட்ேட, நான் ெசான்ேனன்” என்றான் உல்லாசமாக சிrத்தபடி.
Ôஎன்ைனச் ெசால்லணும், உங்க ேபச்சு எப்படி ேபாகும்னு ெதrஞ்சும் ேகட்ேடேன”
என்றாள் முனகலாக.

Ôஏண்டீ நான் என்னடி பண்ேணன்?” என்றான் அறியாப் பிள்ைளயாக.

அவள் ஒரு விரைல உய7த்தி ேவண்டாம் என்று பத்திரம் காட்டினாள். அவன்
அதற்கும் சிrத்தான்.
Ôசி ேபாடா கள்ளா” என்றாள்.
Ôசும்மா ெசால்லக்கூடாதுடீ, ந< ‘ேபாடா கள்ளா’ னு ெசால்றேத ஒரு கிக்கா தான்
இருக்கு” என்றான்.
Ôகிக்கா!!! அப்ேபா அந்தப் பழக்கம் எல்லாம் உண்டா?” என்றால் நிஜமான பயத்ேதாடு.
Ôஇல்ைல வனி, சத்தியமா இல்ைல..... நான் எந்த விதமான ேபாைதையயும் என்று
நாடியதில்ைல. என் ேவைலதான் எனக்கு ேபாைத தந்தது.... அதில் நான் சாதித்தைவ
சாதிக்க ேவண்டியைவ தான் என் ேபாைத..... ஆனா இப்ேபா...” என்று குறும்பாகா
அவள் உதடுகைள விஷமமாக பா7த்தான். அவள் அவன் பா7ைவகண்டு தன்
கீ ழுதட்ைட கடித்தபடி நாணி குனிந்தாள். அவள் அப்படி கடிக்கும்ேபாது அவனுக்குள்
ஏேதா மாற்றங்கள்.

சட்ெடன்று அவைள இழுத்து அவள் இதழ் கவ்வினான். அவள் அவன் மா7பிேலேய

சாய்ந்தாள்.
Ôத<பு அப்பாம்மா ட வந்து எப்ேபா ேபசப்ேபாற<ங்க?” என்று ேகட்டாள்.
Ôநானும் ேயாசிச்சுட்ேடன்டா..... அதச் ெசால்லணும்னு தான் வந்ேதன்..... எங்க ந<தான்
நான் வந்தவுடேன என்ைன மயக்கீ ட்டிேய” என்றான் ேவண்டுெமன்ேற அவைள
சீ ண்ட எண்ணி.
Ôஎன்னது நானா உங்கைள மயக்கிேனனா.... இெதன்ன புது கைத?” என்றாள்
முைறப்பாக.
Ôஇல்லடீ ந< அவ்வேளா அழகா இருக்கறதால நான் மயங்கீ ட்ேடன்னு ெசால்ல
வந்ேதன்” என்றான் மீ ண்டும் குறும்பாக.
Ôஅது” என்றாள் மிரட்டியபடி.
Ôசr சr விஷயத்துக்கு வாங்க என்ன ேயாசிச்சீ ங்க?” என்று ேகட்டாள்.

Ôஇந்த ஞாயிறு நாள் நல்லா இருக்குனு ராைமயா அங்கிள் கிட்ட ேகட்டு

ெதrஞ்சுகிட்ேடன்.... அன்னிக்கி வேரன், வந்து ேபசேறன்..... ஆனா வனி நான்
மட்டும்தான் வருேவன்...... எங்கப்பா வரணும்னு எல்லாம் உங்க வட்டுல
< அடம்
பிடிக்க மாட்டாங்கன்னு நிைனக்கிறன்..... ந< ேவணா என் கைதய அவங்ககிட்ட
 42

ெசால்lடு” என்றான். முகம் ெகாஞ்சம் கடுைம ஏறி இருந்தது.

Ôசr நான் ேபசேறன்.. ந<ங்க கவைலப்படாத<ங்க த<பு” என்றாள் தன்ைமயாக.
Ôஅப்ேபா சr ஞாயிறு பா7க்கலாம்..... இத பாரு ஹனி, நான் வரப்ேபாறது ெபண்
பா7க்க” என்றான் கண்களில் மின்னல் ெதறிக்க.
Ôேஸா அதுக்ேகற்றா7ேபால ெசாஜ்ஜி பஜ்ஜிேயாட ெபண்பா7க்க ஏதுவா
அலங்கrச்சுகிட்டு வந்து என்ைன வணங்கி, பாட்டு பாடி எல்லாம் ெசய்யணும்”
என்றான் ெகத்தாக.
Ôஓேஹா சா7வாள் ெபண்பா7க்க வrங்களாக்கும்..... சr சr அப்படிேய” என்றாள்
அவளும் நமுட்டு சிrப்புடன்.

அத்யாயம் பதிைனந்து
அந்த ஞாயிறு த<பன் வட்டிற்கு
< வரப்ேபாவதாக தன் அன்ைனயிடம் கூறினாள்
வந்தனா.
Ôஏன், என்ன ஏதானும் முக்கிய விஷயமா?” என்று அவைள ஆழம் பா7த்தா7
மங்களம்.
தைல குனிந்தபடி Ôஆமாம் மா..... அவ7 அவரு என்ைன ெபண் ேகட்க
வரப்ேபாறாராம் மா” என்றாள். Ôஎன்ைன விரும்பறதா ெசான்னா7. இந்த சில நாள்ள
ெரண்டு மூணு தரம் பா7த்துப் ேபசிேனாம்.... எனக்கும் அவைர பிடிச்சிருக்கு.... ந<தான்
மா அப்பாகிட்ட ேபசணும்” என்றாள் குைழந்தபடி.
Ôஎல்லாம் முடிவு பண்ணியாச்சு இல்ல.... அப்பறம் என்ன.... நானும் அப்பாவும்
ஒப்புக்கு” என்று அவைள கிண்டல் ெசய்தா7 மங்களம்.
Ôேபா மா” என்று அவ7 ேதாளில் சாய்ந்து முகம் மைறத்துக்ெகாண்டாள் வந்தனா
Ôஅன்னிக்கி ேகட்டேபாது, அப்படி எல்லாம் இல்ைல நாங்க நண்ப7கள்னு கைத
அளந்ேத!” என்று ேமலும் வாrனா7. Ôசr ேபாகட்டும் இங்க வா” என்று அைழத்துப்
ேபாய் அம7த்தி சங்கரைனயும் Ôஎன்னங்க ேகட்டீங்களா சங்கதி... இங்க வாங்க” என்று
அம7த்தி

Ôஇப்ேபா எல்லாம் விவரமா ெசால்லு எங்ககிட்ட” என்று ேகட்டாள்.

வந்தனாவும் கிைடத்த சான்ஸில் த<பைனப்பற்றி, அவன் தாய் தந்ைத அவ7
இரண்டாம் முைற மணந்த நி7மலா மகள் எல்லா விஷயமும் கூறி முடித்தாள்.
அவன் என்ன ெதாழில் எங்ேக எப்படி ெசய்கிறான் என்றும் கூறினாள்.
எல்லாவற்ைறயும் ெபாறுைமயாக இருவரும் ேகட்டன7.

பின் சங்கரன் ஒரு ெபருமூச்சுடன் Ôஎனக்கு புrயுதுடா குட்டி..... பாவம் அந்தப்

பிள்ைள.... அன்புக்கு ஏங்கிப் ேபாய் கிடக்கு.... இப்ேபா அவங்க அப்பா ேபச வர
மாட்டாருன்னு த<பன் ெசால்றாரு சr..... நாைளக்கு அந்த மனுஷன் நம்மகிட்ட வந்து
 43

‘நான்தாேன அவேனாட அப்பா, எனக்கு ெதrயாம ந<ங்க எப்பிடி அவனுக்கு

கல்யாணம் ேபசப்ேபாச்சு னு’ ேகட்டு வம்பு பண்ணினா, அப்ேபா என்ன பண்றது?”
என்றா7 ேயாசைனயாக.
Ôஒண்ணு ெசய்யலாங்க” என்றாள் மங்களம்.

என்ன என்பது ேபால இருவரும் பா7க்க, Ôமாப்பிள்ைள இப்ேபா வந்து பா7த்து ேபசீ ட்டு
ேபாகட்டும்.... நிச்சயம் ெவச்சுட்டு நாம ெரண்டு ேபரூமா இவருக்கு ெதrயாம அவங்க
அப்பா மற்றும் சித்தியப் ேபாய் பா7த்து ேபசி விவரம் ெசால்lடுேவாம்.... அவங்க
என்ன ெசால்றாங்கன்னும் ெதrஞ்சுடும்” என்றாள்.
Ôநல்ல ேயாசைனதான்...” என்று சங்கரன் தயங்க
Ôஐேயா த<பனுக்கு ெதrயாைமயா, அம்மா..... அவரு ெராம்ப ேகாவக்காரரு மா.... இந்த
விஷயம் ெதrஞ்சா ெபrய பிரச்சிைன ஆயிடும்” என்று பயந்தாள் வந்தனா.
Ôஅதுெகன்னம்மா பண்ண முடியும்.... ெபrயவங்க கிட்ட ேபச்சுக்கானும் ஒரு
வா7த்ைத ேகட்டுக்காம எப்படி கல்யாணம் முடிவு ெசய்யறதுடா கண்ணு?” என்றா7
மங்களம்.

வந்தனா ேயாசிக்க ஆரம்பித்தாள்.

Ôந< இப்ேபாேல7ந்து கவைலப்படாேத..... இப்ேபாைதக்கு மாப்பிள்ைள வந்து
ேபசட்டும்..... பிறகு மிச்சம் ேயாசிக்கலாம்.... ந< இப்ேபாைதக்குப் ேபாய் ஜாலியா கனவு
காணு” என்று கிண்டல் ெசய்தா7 சங்கரன்.
Ôபாரும்மா அப்பாவ” என்று ெவட்கி உள்ேள ஓடிவிட்டாள்.

ஞாயிறு அன்று அவன் ேவடிக்ைகயாகக் கூறி இருந்தாலும் அவன்

ெசான்னதுேபாலேவ நிஜமாகேவ ெசாஜ்ஜி பஜ்ஜிக்கு ஏற்பாடு ெசய்திருந்தா7 மங்களம்.
அவன் அவரது உணைவ ெபrதும் பாராட்டி நப்புக்ெகாட்டிக்ெகாண்டு சாப்பிட்டான்
என்று வந்தனா கூறி இருந்தாள். அதனால் ஸ்ெபஷலாக சைமத்தா7 மங்களம்.
காபிக்கு டிகாக்ஷன் ேபாட்டு தயாராக ைவத்தாள்.

வந்தனா அங்ேக சன்ன ஜrைக இட்ட ஒரு பட்டுப்புடைவ எடுத்து

அணிந்துெகாண்டாள். தாமைர பூ வண்ணத்தில் அறக்கு நிற பா7டருடன் அவளது
மாநிறத்துக்கு எடுப்பாக அவைள அைணத்துக்ெகாண்டது அந்தப் புடைவ. ந<ண்ட
ஹாரமும் காதில் ஜிமிக்கியும் ஆட, ைக வைளயல்கள் குலுங்க தன்ைனேய
கண்ணாடியில் பா7த்தவள் ெவட்கத்தில் சிவந்து ேமலும் அழகானாள். தைல முடிைய
நாலு கால் ேபாட்டு நிைறய ஜாதி சரம் ெதாங்கவிட்டாள். ெநற்றியில் ெபாட்டிட்டு
திருப்தியாக கீ ேழ வந்தாள்.
 44

அவைளக் கண்டு முகம் வழித்து திருஷ்டி கழித்தா7 மங்களம். “என்ன அழகுடி, என்
கண்ேண பட்டுடும் ேபா” என்றா7.
எல்லாம் தயாராயிருக்க சிறிது ேநரத்தில் த<பனின் கா7 உள்ேள நுைழந்தது. பலநாள்
அவேனாடு பழகி ேபசியிருந்தேபாதும், சட்ெடன்று ஒரு ெவட்கம் அவைள சூழ்ந்தது.
அவன் ெகாஞ்சம் சங்ேகாஜமாக உள்ேள வந்து அம7ந்தான். என்ன ேபசுவது எப்படி
ஆரம்பிப்பது என்று குழம்பினான்.

சங்கரன் அைதக்கண்டு மங்களத்ைதப் பா7த்தபடி “என்ன த<பன் எப்படி இருக்கீ ங்க...

ேவைல எல்லாம் எப்படி இருக்கு?” என்று ஆரம்பித்தா7.
“ஓ ெராம்ப நல்லா இருக்ேகன் அங்கிள்” என்றான் தடுமாறி.
“அப்பறம், வந்தனா எல்லாம் ெசான்னா..... எங்களுக்கு ெராம்ப சந்ேதாஷம் முழு
திருப்தின்னு தான் ெசால்லணும்.... உங்க அப்பா பத்தியும் எல்லாம் ெசான்னாதான்...”
என்று இழுத்தா7.

அவன் அவ7 முகம் பா7த்தான்.

“அதப்பத்தி எங்களுக்கு அப்ெஜக்ஷன் ஒண்ணும் இல்ைல” என்றா7. அவன் ‘ஹப்பா’
என்று நிைனத்தான்.
“என்ன எங்க ெபண்ைணப் பா7த்து உங்க முடிவச் ெசால்ற<ங்களா மாப்பிள்ைள?”
என்று வாrனா7 மங்களம்.
அவன் அவைர ஆச்ச7யத்ேதாடு நிமி7ந்து பா7த்துவிட்டு ெவட்கப்பட்டு தைல
கவிழ்ந்தான்.
“ஐேயா என்ன அத்ைத ந<ங்க..... நான் ஏேதா விைளயாட்டுக்கு....” என்று முனகினான்.
“அதுனால என்ன, இருங்க கூப்படேறன்” என்று “வந்தனா வா மா” என்று அைழத்தா7.

வந்தனா கால்கள் பின்ன ெமல்ல நடந்து வந்தாள். அவைளக் கண்டு ெசாக்கி

மயங்கிப் ேபானான் த<பன். ைவத்தக் கண் வாங்காமல் பா7த்துக்ெகாண்ேட இருந்தான்.
தான் எங்ேக இறுக்கிேறாம் கூட யா7 இருக்கிறா7கள் எல்லாமும் மறந்து ேபானது.
“என்ன இது” என்பது ேபால அவள் ஏெறடுத்துப் பா7த்து மிரட்ட தன் வசம்
அைடந்தான்.

அவள் எதி7 ேசாபாவில் அமர, மங்களம் ேவண்டுெமன்ேற “ெபண்ணுக்கு பாட்டு கத்து

குடுத்திருக்ேகாம்... ேவணும்னா பாடச் ெசால்லவா?” என்று ேகட்டா7.
அவனும் அவருக்கு சைளத்தவன் அல்ல என்பதுேபால “அப்ேபா ஒரு பாடல்
பாடலாேம” என்றான் வந்தனாைவப் பா7த்தபடி. அவனுக்கு இருக்கும் ெலாள்ைள
நிைனத்து சிrத்தபடி அவளும் ெமல்லிய குரலில்
“வசந்தத்தில் ஓ7நாள் மணவைற ஓரம்
 45

ைவேதகி காத்திருந்தாேளா... ேதவி

ைவேதகி காத்திருந்தாேளா

ெபான்வண்ண மாைலைய ஸ்ரீராமன் ைகயில்

மூவரும் ெகாண்டு தந்தாேரா... அங்ேக
ெபாங்கும் மகிழ்ேவாடு மங்கல நாளில்
மங்ைகைய வாழ்த்த வந்தாேரா
சீ ருடன் வந்துசீ தனம் தந்து
சீ ைதைய வாழ ைவத்தாேரா...
ேதவி.. ைவேதகி காத்திருந்தாேளா... என்று பாடினாள்.

த<பேனா அந்தப் பாடைலயும் குைழந்து மயங்கி வந்தனா பாடிய அழைகயும் ேகட்டு

ரசித்து ெசாக்கிப் ேபானான். மனக்கண்ணின் முன் அவன் அவள் கழுத்தில்
மாைலயிட்டு மங்கள நாண் கட்டும் காட்சித் ேதான்றியது. புளங்காகிதம் அைடந்தான்.
கண்கள் பனிக்க அவைளேய பா7த்திருந்தான். அன்றுவைர ஒரு அனாைதேபால
வாழ்ந்தவனுக்கு இத்தைன ெசாந்தங்கள், தனக்ெகன ஒருத்தி என்று ஏற்படப்
ேபாவைத நிைனத்து சைமந்து அம7ந்திருந்தான். அவள் பாடிக்ெகாண்ேட அவைன
ஏெறடுத்து பா7க்க கண்கள் பனிக்க அவன் அம7ந்திருப்பைதப் பா7த்து துணுக்குற்று
‘என்ன’ என்று ேகட்டாள் கண்ணால் புருவம் உய7த்தியபடி.
‘ஒன்றுமில்ைல’ என்று கண் சிமிட்டி அவள் கவைல த<7த்தான் மயக்கும்
புன்னைகேயாடு.

அவள் பாடி முடித்ததும் “நிஜமாேவ ெசால்ேறன் ெராம்ப அற்புதமான குரல் உனக்கு

வந்தனா” என்றான் ஆத்மா7த்தமாக.
அவள் “தாங்க்ஸ்” என்றாள்.
பின்ேனாடு ேபாய் டிபன் ெகாண்டு வந்து ெகாடுத்தாள். அவன் ஆைசயாக உண்டான்.
“அத்ைத ெராம்ப நல்லா இருக்கு..... தாங்க்ஸ்.... ஆனா பாவம் ெராம்ப
சிரமப்பட்டிருப்பீங்க.... எதுக்கு இவ்வளவு” என்றான் சங்ேகாஜமாக.
“அப்படி என்ன ெபrய கஷ்டம்..... உங்களுக்கில்லாம ேவற யாருக்கு மாப்பிள்ள”
என்று ேகட்டா7 மங்களம்.

அவனுக்கு குளி7ந்து ேபானது. “இந்த அன்ெபல்லாம் கிைடக்க நான் குடுத்து

ெவச்சிருக்கணும் அங்கிள்” என்றான் பாசத்ேதாடு.
“அவ மட்டும் அத்ைத நான்மட்டும் அங்கிளா?” என்று அவ7 தன் பங்குக்கு அவைன
கலாய்த்தா7.
“ஐேயா அப்படி எல்லாம் இல்ல மாமா.... ேபாதுமா” என்று அவனும் சிrத்தான்.
தன் குடும்பத்ேதாடு அவன் எவ்வளவு இலகுவாக ஒட்டிக்ெகாண்டான் என்று வியந்து
 46

பா7த்தாள்.
அவன் கண் ெகாட்டி ‘என்ன’ என்றான்
‘ஒன்றுமில்ைல’ என்று தைல அைசத்தாள்.

பின் ேவண்டுெமன்ேற “எனக்குப் ெபண்ைண ெராம்பப் பிடிச்சிருக்கு..... உங்க

ெபண்ணுக்கு என்ைனப் பிடிச்சிருக்கான்னு ேகட்கலிேய” என்றான்.
சங்கரனும் உண்ைம ேபால “என்னமா உனக்கு மாபிள்ைளயப் பிடிச்சிருக்கா?” என்று
ேகட்டா7.
“உங்க இஷ்டம் பா” என்றாள் அவள் அவைன சீ ண்டியபடி.
“ஓ, அப்ேபா நான் ேவண்டாம்னு ெசான்னா பண்ணிக்க மாட்டியா......
ெரண்டுேபருக்கும் வால்தனம் குைறச்சேல இல்ைல “என்று அவள் காைத பிடித்துத்
திருகினா7.
“ஐேயா அப்பா ேபாங்கப்பா” என்று அவ7 ேதாளிேலேய ெவட்கி சாய்ந்து ெகாண்டாள்
வந்தனா.

“சr த<பன், நான் நல்ல நாள் பா7த்துட்டு ெசால்ேறன்.... நிச்சயம் ெவச்சுக்கலாம்.....

பின்ேனாடு ஒரு நல்ல முகூ7த்தத்துல கல்யாணத்த நடத்த<டலாம்..... எங்களுக்கு
இருப்பது ஒேர ெபாண்ணு..... அவ திருமணம் அவ இஷ்டப்படி நடப்பது எங்களுக்கும்
ெராம்பேவ சந்ேதாஷம்....
ஆனாலும்... என்று இழுத்தா7.
“நிச்சயத்தின் ேபாதும் திருமணத்தின் ேபாதும் உங்க மனுஷங்கன்னு உங்கப்பா
உயிேராட இருந்தும் முன்னால வந்து நிக்கைலனா நான் என் ெசாந்தங்களுக்கு பதில்
ெசால்ல முடியாது” என்றா7 தயங்கியபடி.
த<பன் முகம் இறுகக் கண்டு பயந்துேபானாள் வந்தனா.
“அப்பா” என்று அவ7 ைக பிடித்து அடக்கப் ேபானாள்.
“இருமா எல்லாம் ெதளிவா ேபசிடணும்..... இது ஆயிரம் காலத்துப் பயி7” என்றா7.
“அதுக்கு நான் என்ன பண்ணனும் மாமா?” என்றான் அப்ேபாதும் மrயாைதயுடேன
த<பன்.

“ஒண்ணுமில்ைல உங்களுக்கு அவேராட ேபாய் ேபச விருப்பமில்ைலனா

ேவண்டாம்..... நாங்க ேபாய் ேபசேறாம்..... ‘கல்யாணம் ேபசி இருக்ேகாம், ந<ங்க வந்து
முன்னாடி நின்னு நடத்தி குடுக்கணும்னு’ நான் ேவண்டிக்கிேறன் அவ7கிட்ட.... என்ன
ெசால்ற<ங்க த<பன்?” என்று ேகட்டா7.

“அவ7 வ7றது எனக்கு பிடிக்காேத மாமா” என்றான். “அவருக்கும் என்

கல்யாணத்துக்கும் என்ன மாமா சம்பந்தம், அைதயும் இைதயும் முடிச்சு ேபாடாத<ங்க
மாமா ப்ளிஸ்...” என்று ெசால்லி பா7த்தான்.
 47

“அவேராட எனக்கு ஓட்டும் இல்ைல உறவும் இல்ைல மாமா.... நான் ேபாய்

கூப்படறது நடக்காது, ந<ங்க ேபாய் அவ7கிட்ட ெகஞ்சிகிட்டு நிக்கறதும் எனக்கு
இஷ்டமில்ைல..... அவ7 அங்க வந்து முன்னாடி நிக்கறதும் எனக்கு பிடிக்கைல
மாமா...” என்று தன் பிடிவாதத்திேலேய நின்றான்.
‘ப்ளிஸ் எனக்காக ஒதுக்குங்கேளன்’ என்று வனி கண்களால் ெகஞ்சினாள். அவள்
முகம் காண முடியாமல் அவன் ேவேற பா7த்தான்.

“ஆனா கல்யாணம்ங்கறது நம் வாழ்வில் ஒரு முைறதாேன வரும் த<பன்..... அப்ேபா

உங்கப்பா முன்னால நிக்கைலனா எப்படி..... அவ7 பாட்டுக்கு யாேரா ஒரு விருந்தாளி
மாதிr அங்க வந்து நின்னுட்டு ேபாகட்டுேம.... உங்களுக்கு பிடிக்கைலனா ந<ங்க
அவேராட ேபசாத<ங்க.... என்ன நான் ெசால்றது?” என்று பக்குவமாக ேபாட்டு
வாங்கினா7.
“நாைளக்கு விஷயம் ெதrஞ்ச பின்னாடி, என்ைன ேகட்காம எம் பிள்ைளக்கு
கல்யாணம் பண்ண ந<ங்க யாருன்னு அவ7 வந்து ேகள்வி ேகட்டா நான் என்ன பதில்
ெசால்ல முடியும் த<பன், எங்க ெசாந்தங்களுக்கு நடுேவ எனக்கு அது ஒரு
அசிங்கமான சூழ்நிைலயா ேபாயிடுேம பா” என்றா7 தன்ைமயாக. அதற்குேமலும்
அந்தப் ெபrயவைர ெகஞ்ச விடுவதில் த<பனுக்கு விருப்பம் இல்ைல.

“சr என்னேமா பண்ணுங்க...... எனக்குப் பிடிக்கைல..... ஆனாலும் ந<ங்க ெபrயவங்க,

ெபண்ைணப் ெபத்தவங்க.... உங்களுக்கும் ஆயிரம் பிரச்சிைனகள் வரலாம்
இதனால்..... அதுனால நான் அவ7 வர ஒத்துக்கேறன்.... உங்களுக்காக, என்
வந்தனாவிற்காகத்தான், நான் ேபானா ேபாகுதுன்னு ஒத்துக்கேறன்....

உங்கைள முதல் முைற பா7த்தப்ேபாேவ உங்களில் நான் என் அப்பாைவக்

கண்ேடன்..... அந்த மதிப்பு மrயாைதேயாடதான் நான் உங்கேளாட ேபசிப் பழகேறன்,
அது உங்களுக்கு நல்லாேவ ெதrயும்... ஆனா நான் அவைரக் கூப்பிட மாட்ேடன்.....
வந்தாலும் ேபச மாட்ேடன்” என்றன் முைறப்பாக.
“சr அப்படிேய த<பன்” என்றா7 ‘ஹப்பா இவ்வளவானும் ஒப்புக்ெகாண்டாேன’ என்று.

வந்தனாவிற்கும் ஹப்பா என்றிருந்தது. ‘எங்ேக அவன் முன்ேகாபத்தால் தன்

ெபற்ேறாைர எடுத்ெதறிந்து ேபசிவிடுவாேனா’ என்று உள்ளூர பயந்தாள்.
ஆனால் அவன் அவ்வளவு தரம் ெகட்டவன் அல்ல என்று நிரூபித்துவிட்டான் த<பன் .
அவள் மல7ந்த முகம் கண்டு அவன் முக சுணக்கம் மாறியது.
“அப்ேபா நான் கிளம்பட்டுமா அத்ைத... மாமா வரட்டுமா” என்று எழுந்தான்.
“சr த<பன் நான் நிச்சயத்துக்கு நாள் பா7த்துட்டு உங்க அப்பாகிட்ைடயும் ேபசீ ட்டு
கூப்படேறன் உங்கள” என்றா7.
வழி அனுப்ப வாசல்வைர வந்தாள் வந்தனா. அவ7கள் ேபசட்டும் என்று ெபற்ேறா7
உள்ேளேய நின்றுவிட்டன7.
 48

“என்னடி ெசாக்க ைவக்கிேற” என்றான் அவைள தனிைமயில் கண்டு.

“அங்க மட்டும் என்னவாம்.... இந்த டிரஸ்ல எவ்வேளா அழகா இருக்கீ ங்க ெதrயுமா....
யு லுக் ேசா ஹாண்ட்சம்” என்றாள் மயங்கிப் ேபாய். அவள் ைக பிடித்து இதழ்
பதித்தான்.
“ேஹ ஹனி ெராம்ப அழகாப் பாடிேன..... என்ன நல்ல குரல் உனக்கு.....
ெசாக்கீ ட்ேடன் ேபா..... அந்தப் பாடைல ேகட்கும்ேபாது மனக்கண் முன்னால நமது
கல்யாண காட்சிதான் வந்து நின்னுது ெதrயுமா” என்றான் ஆைசயாக.
“ம்ம் எனக்கும்தான்” என்று நாணி தைல குனிந்தாள்.
“வரட்டுமா.... ைநட் கூப்படேறன் சrயா” என்றான் மயக்கமாக.
“ம்ம்” என்றாள் அவளும் மயங்கிேய இருந்தாள்.

அவன் ெசன்றுவிட உள்ேள வந்தவளிடம் சங்கரன், “என்னம்மா சந்ேதாஷம் தாேன?”

என்று ேகட்டா7.
“ெராம்ப சந்ேதாஷம் பா” என்று ெபற்ேறாைர விழுந்து வணங்கினாள்.
“அடடா என்னமா இெதல்லாம்” என்று அவசரமாக எழுப்பினா7 மங்களம்.
“இருக்கட்டுேம மா, எத்தைன ேபருக்கு வாய்க்கும் இது ேபால..... மகள் மனசு
அறிஞ்சு புrஞ்சு, அவ இஷ்டப்பட்டவைனேய கூப்பிட்டுப் ேபசி கல்யாணத்துக்கு
சம்மதிச்சு நடத்தி குடுப்பது” என்றாள்.
“ேபச கத்துகிட்டா நம்ம குழந்ைத” என்றா7 சங்கரன் ெபருமிதமாக. அவள் தைலைய
ஆைசயாய் தடவி ெகாடுத்தா7.
‘ெபண்ணிற்கு கல்யாணம் அதுவும் அவள் இஷ்டப்பட்டபடிேய’ என்று சந்ேதாஷம்
இருந்தாலும், உள்ேள ‘ஐேயா மணமாகி ெசன்றுவிடுவாேள..... இவைள பிrந்து எப்படி
இருப்ேபாம்’ என்று கவைல அrத்தது.... ேசாகம் சூழ்ந்தது.... மனைத ேதற்றிக்ெகாண்டு
ேஜாசியருக்கு ேபான் ெசய்தா7 சங்கரன்.

அத்யாயம் பதினாறு
அடுத்து வந்த வாரங்களில் த<பனும் வந்தனாவும் சில முைற மாைல ேவைளகளில்
சந்தித்துக் ெகாண்டன7. ஒரு நாள் அவளுக்கு சீ க்கிரேம வட்டிற்குச்
< ெசல்ல ேவண்டி
இருந்தது. அன்று அவள் வண்டி எடுத்து வரவில்ைல. ேலசாக மைழ தூrக்
ெகாண்டிருந்தது. மைழ நாளில் எங்ேகனும் மாட்டிெகாண்டால் ெதால்ைல, வண்டி
ேவறு ந<rல் மாட்டிக்ெகாண்டு நின்று ேபாகும் என்று அவளுக்கு தயக்கம்.
அன்று மதியேம அவளுக்காகெவன த<பன் சீ க்கிரேம தன் ேவைலகைள
முடித்துக்ெகாண்டு வந்து அவைள பிக்கப் ெசய்துெகாண்டான். அவ7கள் வடு
< ேநாக்கிச்
ெசன்றுெகாண்டிருந்தன7. எப்ேபாதும் ேபால அவன் வம்பு ெசய்துெகாண்ேட வண்டி
ஓட்டியபடி இருக்க ஒரு ெபrய பள்ளியின் வாசலில் ஒரு ெபண் நின்றிருந்தாள்.
அவளிடம் ஒரு ெபாறுக்கி வம்பு ெசய்ய முயன்று ெகாண்டிருந்தான்.
 49

“அங்ேக பாருங்க த<பு என்றாள் அலறலாக வந்தனா.

அவனும் சட்ெடன்று பா7த்து வண்டிைய ஒடித்து திருப்பி நிறுத்தினான்.

ேலசான மைழயிலும் ெவளிேய ஓடிப் ேபாய் அவன் ெசாக்காைய ெகாத்தாக பிடித்து

முகத்தில் ஒரு குத்துவிட்டான்.
“ேஹ ந< யாரு, இந்த ெபாண்ணு எனக்கு ெதrஞ்சப் ெபாண்ணு” என்று சமாளித்தபடி
எழுந்தான் அந்த ரவுடி.
“சீ வாய மூடு..... அதப் பா7த்தாேல ெதrயுது நல்ல வட்டு
< ெபrய இடது
ெபண்ணுன்னு..... ந< அவளுக்கு ெசாந்தமா.... ெகான்னுடுேவன் ராஸ்கல்..... ேபசாம
ேபாறியா, இல்ைல ேபாlஸ்ல ெசால்லி உள்ள தள்ளவா. ேகட்க யாரும் இல்ைலனா
ேபாதுேம ெபாறுக்கி நாேய” என்று சரமாrயாகத் திட்டினான்.
அந்த ரவுடி திரும்பித் திரும்பிப் பா7த்துக்ெகாண்ேட ஓடிவிட்டான்.
அந்த ெபண் பயத்திலும் குளிrலும் நடுங்கிக் ெகாண்டிருந்தது.

அதற்குள் வந்தன கீ ேழ இறங்கி ஓடிப் ேபாய் அவைள அைனத்துக் ெகாண்டாள்.

“ஒண்ணும் இல்ைலமா, பயப்படாேத.... நாங்க இருக்ேகாம் இல்ல..... ந< ஏன் இங்க
தனியா நிக்கேற.... வட்டுக்கு
< ேபாகலியா?” என்று அவைள தன்ேமல்
சாய்த்துக்ெகாண்ேட ெமல்ல ேகட்டாள்.
“இன்னிக்கி என் ஸ்கூல் பஸ் என்னவிட்டுட்டு ேபாயிடுச்சு..... அதான் அம்மா
வருவாங்களா, இல்லனா ஆட்ேடால தனியா எப்படி ேபாறதுன்னு ேயாசிச்சுகிட்டு
நின்ேனன்.... அதுக்குள்ள அந்த ஆளு...” என்று திக்கினாள் அந்தப் ெபண்... கண்ணில்
ந<7 முட்டி நின்றது..... பருவ வயது, பன்னிரண்டு பதிமூன்று இருக்கலாம்.
“ேபாகுது அதான் அடிச்சு அனுப்பிட்டாேர.... வா நாங்க உன்ைன வட்டுல
< விட்டுட்டு
ேபாேறாம்” என்றாள்.
“அம்மா வந்தா?” என்றாள் அவள்.

அப்ேபாதுதான் அங்ேக வந்தான் பள்ளி காவலாள்.

“எங்கய்யா சுத்த<ட்டு வேர..... தனியா நிக்கற ெபண்பிள்ைளகள் கிட்ட ரவுடிப் பசங்க
வாலாட்டறாங்க.... ந< என்ன கிழிக்கேர இங்க.... புத்தி இல்ைல..... உன் ட்யூட்டிய
பா7க்காம எங்க ேபாேன?” என்று அவைன கண்டித்தான் த<பன்.
“இல்ைலங்க சா7, இப்ேபாதான் சும்மா ஒரு டீ சாப்பிடலாம்னு அஞ்சு நிமிஷம் கூட
ஆகைல சா7” என்றான் அவன் பயந்தபடி.
“சr சr, நான் இந்தப் ெபண்ைண அவங்க வட்டுல
< விட்டுடேறன்.... அவங்க
வட்டுேல7ந்து
< யாரும் வந்து ேகட்டா, இதான் என் கா7ட் குடுத்து விஷயம்
ெசால்lடு.... திரும்ப எங்கியானும் ேபாயிடாேத.... அவங்க அைலஞ்சுேபாவாங்க”
என்று மிரட்டிவிட்டு காrல் ஏறினான்.
 50

அந்தப் ெபண்ைண பின் சீ ட்டில் அமர ைவத்து தான் முன்ேன வந்து அம7ந்தாள்
வந்தனா. rய7 கண்ணாடியில் அந்தப் ெபண்ணின் பயந்த முகத்ைதக் கண்டவனுக்கு
பாவம் ேதான்றியது. பின்ேனாடு இவைள எங்ேகேயா பா7த்ததுேபால உள்ளது என்றும்
ேதான்றியது. வந்தனாவும் அப்ேபாது அைதேய எண்ணினாள்.
“இந்த முகம் ெராம்ப பrச்சயமா இருக்கு எனக்கு” என்றாள் அவனிடம் ெமல்லிய
குரலில்.
“எனக்கும்” என்றான் அவன், அவள் ஆச்ச7யமானாள்.

“எங்ேகம்மா வடு?”
< என்று ேகட்க அந்த ெபண் முகவr கூறினாள்.
“ந< யா7வட்டு
< ெபண்...உங்கப்பா யாரு?” என்று தன்ைமயாகக் ேகட்டான் த<பன்.
“எங்கப்பா ேப7 ரகுபதி..... அம்மா நி7மலா” என்றாள்.
திடுக்கிட்டு சடன் ப்ேரக் ேபாடு வண்டிைய நிறுத்திவிட்டான் த<பன். ஒரு நிமிடம்
அவனுக்கு ெவலெவலத்துப் ேபானது. அவன் வந்தனா முகத்ைத பா7க்க அவள்
அதி7ந்து ேபாய் அவன் முகத்ைதப் பா7த்தாள்.
“நிஜமாவ ெசால்ேற?” என்றான் அதி7ச்சி தாளாமல், நம்பமாட்டாமல்.
“ஆமாம்” என்றது அது ேமலும் பயந்துேபாய்.
“எங்கப்பாைவ உங்களுக்கு ெதrயுமா?” என்று ேகட்டாள்.
“ம்ம்” என்றான்
“அது வந்து...” என்று வந்தனா ஆரம்பிக்க
“ம்” என்று ஒரு மிரட்டல் ேபாட்டு அவைள அடக்கினான்.

மருண்ட விழிகேளாடு மான்குட்டி ேபால இருந்தாள் அந்தப் ெபண். மனதிற்குள்

என்னேமா பிைசந்தது. என்னெவன்று ெசால்லத் ெதrயவில்ைல.
“உன் ெபய7 என்ன?” என்று ேகட்டாள் வந்தனா த<பன் முைறப்பைத காணாததுேபால
“த<பா” என்றாள்.
இருவரும் ஆச்ச7யமாக ஒருவைர ஒருவ7 பா7த்துக்ெகாண்டன7.
“நல்ல ேபரு” என்றாள் வந்தனா.
த<பனுக்கு உள்ளுக்குள் ஏேதா இளகியது. ‘என் ெபயைரேய என் ஞாபகமாக
இவளுக்கும் ைவத்திருக்கிறா7களா’ என்று.
ெசல்லும் வழி எல்லாம் ‘இவளுக்கு அப்படிேய என் முக ஜைட, அதுதான்
எங்களிருவருக்கும் எங்ேகேயா பா7த்ததுேபால ேதான்றியதா’ என்று
எண்ணிக்ெகாண்டான்.
அவள் வழி ெசால்லும் முன்ேப அவளது வட்ைட
< அைடந்து நிறுத்தினான்.
“எங்க வடு
< கூட உங்களுக்கு ெதrயுமா?” என்றால்ள் அந்தப் ெபண்.
ஆமாம்மா, அம்மா ேதடப் ேபாறாங்க, உள்ள ேபாய் முதல்ல அவங்கள பாரு” என்று
தன்ைமயாக கூறி அனுப்பினாள் வந்தனா.
 51

அதற்குள் பஸ்ஸில் வரவில்ைலேய என்று மகைள காணமல் தவித்து திண்டாடி

காrல் ஏறி ஸ்கூைல அைடந்தாள் நி7மலா. அங்ேக காவலாள் விவரம் ெசால்லி
கா7ைட ெகாடுத்தான். அைத வாங்கிப் ைபயில் ேபாட்டுக்ெகாண்டு மீ ண்டும் வடு
<
ேநாக்கி பறந்தாள்.
அங்ேக ெசல்லும் வைர கூட பயம்தான் ‘எவேனா வந்து கூட்டி ெசன்றானாேம....
எவேனா ரவுடி கலாட்டா ெசய்தானாேம’ என்று பதறிேபானாள்.
அந்த பதட்டத்தில் கா7ைட படிக்கவும் மறந்தாள். வட்ைட
< அைடந்து காவலாள் மகள்
வந்துவிட்டாள் என்று கூறிய பின் தான் நிம்மதி மூச்சு வந்தது.

உள்ேள ெசன்று மகைள அதட்டி, ெகாஞ்சி அைணத்து அம7த்தினாள்.

“யாருமா ெகாண்டுவிட்டாங்க?” என்று ேகட்டாள்.
“ெதrயல மா.... ஒரு ஆண்ட்டியும் அங்கிளும் வந்தாங்க..... உங்கைள எல்லாம் நம்ம
வட்ைடயும்
< கூட ெதrயும் ேபால இருக்குமா..... நம்ம வட்டுக்கு
< நான் வழி
ெசால்லாமேல கூட்டி வந்துட்டாரு அங்கிள்” என்றாள் த<பா.
‘அப்படி யாரு ஒருேவைள அவருக்கு ெதrஞ்சவங்கேளா’ என்று நினவு வந்து
ைபய்யிலிருந்து கா7ைட எடுத்து பா7த்தாள்.
தூக்கிவாrப் ேபாட்டது.
“இவரா உன்ைன கூட்டி வந்தது?” என்றாள் கண்கள் பனிக்க.
“ஆமாம் மா, அங்கிள் தான் கா7ட் ெகாடுத்தாரு வாட்ச்ேமன் கிட்ட” என்றாள் த<பா.
அவளும் கா7ைட எட்டி பா7த்து “ைஹ அவருக்கும் எனக்கும் ஒேர ேபரு” என்றாள்.
“ம்ம் ஆமாம் அதுமட்டுமில்ைல... அங்கிள் இல்ைல அண்ணான்னு ெசால்லணும்...
என்று ஆரம்பித்து நிறுத்தினாள்.

“அண்ணாவா ஏன்மா?” என்று ேகட்டாள்.

“அது... அது.. வந்து அவருக்கு ஒண்ணும் அவ்வேளா வயசாகைல ேபாலிருக்ேக.
அப்ேபா அங்கிள் ேவண்டாம் இல்ைலயா அதுதான் ெசான்ேனேன” என்று
சமாளித்தாள்.
அவrடம் ேகட்காமல் ெசால்லாமல் எப்படி இவளிடம் உண்ைம விஷயத்ைதக்
கூறுவது என்று தயங்கினாள்.
“ந< ேபா பிெரஷ் ெசய்த்ெகாண்டு வந்து சாப்பிடு குட்டி... ஓடு” என்றாள்

அன்று மாைல ரகுபதி வந்தவுடன் அவrடம் நடந்தவற்ைற கூறினாள் அவ7 முகம்

பா7த்தபடி. அதில் பல உண7ச்சிகள்.
‘தான் ஆடாட்டாலும் தன் சைத ஆடும்தாேன’ என்று எண்ணிக்ெகாண்டா7.
“அப்ேபா நம்ம வடுவைர
< வந்திருக்கான்.... உள்ேள வரைல..... த<பாவிடமும் தான்
யா7னு காண்பிச்சுக்கைல இல்ைலயா ..... எத்தைன காழ்ப்பு எத்தைன வம்பு
< பாரு
 52

நிம்மி” என்றா7 கலங்கிப் ேபாய்.

“என்ன ெசய்யறது..... ஆனா எனக்ெகன்னேவா இனிேம சr ஆயிடும்னு உள்ளுண7வு
ெசால்லுது” என்றாள்
அந்த ெநாடி ேதவ7கள் ததாஸ்து என்றன7

அத்யாயம் பதிேனழு
அந்த வாரம் முழுவதும் மைழ அடித்து ெகாட்டியது. கா7ேமகம் சூழ்ந்து இருட்டாக
இருந்தது. த<பன் மனசும் கூட அப்படிேய இருந்தது. ஏேனா த<பாைவ பா7த்துவிட்டு
வந்ததலிருந்து மனதில் ஏேதேதா எண்ணங்கள் ஏேதா மனைச பிழிந்தது. நாலு நாள்
கழித்து மீ ண்டும் அந்த பள்ளி வழிேய ெசன்றான், அேத மாைல ேநரம் ஆனால் சற்று
முன்பாக. அங்ேக அன்றும் அவள், த<பா, நின்றிருந்தாள். சிறிது ேநரம் காrேலேய
அம7ந்து பா7த்திருந்தான். பின்ேனாடு அவைள ஒரு கா7 வந்து அைழத்துச் ெசன்றது.
அது அவன் தந்ைதயின் கா7தான் எனத் ெதrந்தது. ஒரு ெபருமூச்சுடன்
திரும்பிவிட்டான்.

Ôஅதற்குப் பிறகு த<பாைவ பா7த்த<ங்களா த<பு?” என்று வந்தனா கூட ேகட்டாள்.

Ôஇல்ைலேய, நான் ஏன் அவைள பா7க்க ேவண்டும்..... அந்தப் ேபச்ைச மற வனி”
என்று அவைள அடக்கிவிட்டான்.
ஆனால் அவன் மனம்தான் அடங்க மறுத்தது. பருவ வயதில் இருந்தாலும் இன்னமும்
அவள் முகத்திலும் ேபச்சிலும் குழந்ைதத்தனம் மிச்சம் இருந்தது. அவனுக்கு
எப்ேபாதுேம ெபண் குழந்ைதகைள பிடிக்கும். அதிலும் பட்டுப்பாவாைட அணிந்து
காலில் ெகாலுசு கிணுங்க ஓடி விைளயாடும் ெபண் குழந்ைதகள் என்றால் உயி7.
என்ன இது என்று தைலைய சிலுப்பிக் ெகாண்டான்.

அடுத்த வாரம் மீ ண்டும் பள்ளிக்குச் ெசல்ல அங்ேக அவள் தனிேய

நின்றுெகாண்டிருந்தாள். பா7க்கும் தூரம் வைர எந்த காரும் ஆளும் ெதன்படவில்ைல.
அதனால் இன்று சற்று துணிவுடன் காைரவிட்டு இறங்கி த<பாவிடம் ெசன்றான்.
Ôைஹ அண்ணா” என்றாள் அவள் முகம் மல7ந்து.
அவன் உள்ளம் ஒரு நிமிடம் நின்று துடித்தது. ‘அண்ணாவா!! எல்லாம்
ெசால்லிவிட்டா7களா?’ என்று திணறினான்.
Ôைஹ த<பா, அண்ணான்னு யா7 ெசான்னது?” என்றான் ெமதுவாக.
Ôஅம்மாதான், ந<ங்க அப்படி ஒண்ணும் வயசானவ7 இல்ைலேய, அதுனால அங்கிள்னு
கூப்பிட ேவண்டாம்னு அண்ணான்னு கூப்பிடுன்னு ெசான்னங்க” என்றாள்
ெவகுளியாக.
Ôஓ அப்படியா அந்த ேலடி ெசம ஸ்மா7ட் தான்... அதான் என் அப்பாைவேய
வைளத்து ேபாட்டுகிட்டாங்க” என்று இதயத்ைத ந<வி விட்டுக்ெகாண்டான்.
 53

அவள் முதன்முைறயாக ‘அண்ணா’ என்று அைழத்தது எங்ேகேயா ேபாய்

ெதாட்டது.... சிலி7த்தது.
Ôஎன்னமா இங்க நிக்கேற.... இன்னிக்கும் பஸ்ைஸ தவரவிட்டுட்டியா?” என்றான்
தன்ைமயாக.
Ôஇல்ேலண்ணா, இன்னிக்கி, இப்ேபா அம்மா வருவாங்க..... நாைள மறுநாள் எனக்கு
ப7த்ேட அண்ணா..... அதுக்கு எனக்கு புது டிரஸ் எடுக்கப் ேபாகப்ேபாேறாம்.... அதான்
ெவயிட் பண்ேறன்” என்றாள்
Ôஓ அப்படியா” என்றான்.
அதற்குள் அவளது கா7 வந்து அவன் காrன் பின் நின்றது.
சேரெலன்று கருப்பு கண்ணாடிைய அணிந்துெகாண்டு வண்டியில் ஏறி புயல் ேபால
கிளப்பிக்ெகாண்டு ெசன்றுவிட்டான்.
‘ஆடு பைக, குட்டி உறவா?’ என்று உள்ளுக்குள்ேள சிrத்துக்ெகாண்டாள் நி7மலா.
Ôஎன்னமா த<பா, யாரு அது?” என்றாள் எதுவும் அறியாததுேபால.
Ôேபா மம்மி, ெரண்டு நிமிடம் சீ க்கிரம் வந்திருந்த த<பன் அண்ணாைவ அறிமுகம்
ெசய்திருப்ேபன்” என்றாள் அங்கலாய்த்தபடி.
Ôஅதுெகன்ன பிறகு ஒரு நாள் வட்டுக்ேக
< கூப்பிட்டு பா7த்துட்டாப்ேபாச்சு..... ந< வா நாம
ஷாப்பிங் ேபாகலாம்” என்று அைழத்துச் ெசன்றுவிட்டாள்.

ரகுபதியிடம் கூறினாள் Ôஇன்னிக்கும் நம்ம பிள்ைள வந்து த<பாைவ பா7த்து ேபசீ ட்டு
ேபாச்சுது” என்று .
Ôஓ அவைள மட்டும் வந்து பா7க்க முடியுதாமா..... ந< ெசான்னதுேபால நல்லேத
நடக்கட்டும் நிம்மி..... அது ேபாகட்டும் எப்பிடி நிம்மி நம்ம பிள்ைளன்னு உrைமயா
ேபசேற?”
Ôஇதுல என்ன இருக்குது..... உங்க பிள்ைள எம் பிள்ைள இல்ைலயா..... ஒரு ேபச்சுக்கு
ேகக்கேறன்.... நான் ேபாய் அக்கா இருந்திருந்தா நம்ம த<பாவ ெதருவிலா
விட்டிருப்பாங்க?” என்றாள்.
Ôஐேயா அவைள இழந்துட்டு நான் தவிக்கிறது ேபாதாதா நிம்மி...... அப்படி
ெசால்லாேதடி” என்று அவள் வாைய அைடத்தா7.
Ôசr சr ெசால்லுங்க” என்றாள்.
Ôஅெதப்பிடிடீ, கண்ணுக்குள்ள ெவச்சு பாத்துகிட்டிருக்க மாட்டாளா” என்றா7
Ôஅேதேபால்தான் இதுவும் புrயுதா” என்றாள்.
Ôம்ம் புrயுது” என்றா7 சரசமாக.
Ôேபாதுேம” என்று சிவந்து எட்டிப் ேபானாள்.
‘இப்ேபாவும் ெவக்கத்தப் பாரு’ என்று நிைனத்து சிrத்துக்ெகாண்டா7.
 54

அடுத்த இரண்டாவது நாள் மதியம் லஞ்ச ைடமில் மீ ண்டும் பள்ளிக்கு வந்தான்

த<பன். ‘முந்ைதய தினம் தனக்குப் பிறந்த நாள் என்று கூறினாேள த<பா’ என்று மனம்
ேகட்காமல் ேபாய் அவளுக்ெகன்று ஒரு உய7தர ெபன் ெசட்டும் அந்த வயது
ெபண்கள் அணியும் அழகிய ைககடிகாரமும் வாங்கினான். ெபண்களுக்கு ேவறு என்ன
பrசு வாங்குவது என்றுகூட அவனுக்கு ெதrந்திருக்கவில்ைல. வந்தனாைவ ேகட்க
ெவட்கம் கூச்சம்.

அைத கல7 ேபப்பrல் ெபாதிந்து எடுத்துக்ெகாண்டு இப்ேபாது ெகாடுக்க வந்திருந்தான்.

அவைள கண்களால் துழாவி ேதடினான். ‘ஏழாவது பி என்றாேள’ அந்த
வகுப்பைறயில் ேபாய் பா7க்கலாமா என்று முன்ேன ெசல்ல Ôஅண்ணா” என்று
பின்ேன அைழப்பு ேகட்டு திரும்பினான்.
அங்ேக தினம் ேபால் சீ ருைடயில் இல்லாமல் அழகிய ந<ல நிற பட்டுப்பாவாைடயும்
அதன் ேமல் லாங் ப்ளவுசும் அணிந்து தைலயில் பூ சூடி அழகிய பதுைமயாக
நின்றிந்தாள் த<பா. அவனுக்கு அவைள அப்படிேய தூக்கி தட்டாமாைல சுற்ற
ேவண்டும் ேபால பாசம் ெபாங்கியது. Ôஎப்பிடிடா இருக்ேக..... ஹாப்பி ப7த்ேட டு யு”
என்று விஷ் ெசய்து பrைச அவள் ைகயில் திணித்தான்.
Ôஎனக்கா!!! தாங்க்ஸ் அண்ணா” என்றாள்.

அவள் ஒவ்ெவாருமுைற அண்ணா எனும்ேபாதும் அவனுக்குள் ெகாஞ்ச ெகாஞ்சமாக்

இளகிக் ெகாண்டிருந்தது.
அவள் தைலயில் ைக ைவத்து மனசார வாழ்த்திவிட்டு
Ôவேரன் த<பா... ஹாவ் ெமனி ேமா7 ஹாப்பி rட7ன்ஸ் ஆப் தா ேட” என்றபடி
ெவளிேய வந்துவிட்டான்.
அந்த பrைச த<பா வட்டில்
< காட்டி கூறுவாேள. அப்ேபாது தந்ைதயும் சித்தியும் என்ன
நிைனப்பா7கள் எைதயும் அவன் ேயாசிக்க விரும்பவில்ைல.... அவ7கள் தப்பு
ெசய்தவ7கள் அதனால் எனக்கு அவ7கள் மீ து ெவறுப்பு..... ஆனால் இந்தக் குழந்ைத
ஒரு பாவமும் அறியாதவள். அதனால் நான் அவளிடம் பாசமாக இருக்கிேறன்....
அவ்வளேவதான்’ என்று தன்ைனேய சமாதானபடுத்திக்ெகாண்டான்.

Ôஎங்ேக ேபான <ங்க த<பு..... ெராம்ப ேநரமா ட்ைர பண்ேறன்.... ேபான் எடுக்கைல?”
என்றாள் வந்தனா காrல் அம7ந்து ெமாைபல் எடுத்ததும்.
Ôஇல்ல இங்க ஒரு சின்ன ேவைல..... ேபான் கா7ல இருந்துடுச்சு அதான் ஹனி....
என்ன ெசால்லு?” என்றான் சமாளித்து.
Ôஅப்பா ேபசணும்னா7..... நிச்சய ேததி முடிவாகீ டுச்சு இல்ைலயா அதான்” என்றாள்.
Ôஓ நாேன ஈவனிங் கூப்பட்ேறன்னு ெசால்லு வனி” என்றான்.
 55

அன்று மாைல வட்டில்

< த<பா நி7மலாவிடம் த<பன் ெகாடுத்த பrைச காண்பித்துக்
ெகாண்டிருந்தாள்.
வட்டில்
< சின்ன பா7டி நடந்தது. சில ேதாழிகைள மட்டும் அைழத்து ேகக் ெவட்டி
ெகாண்டாடினாள். அவ7கள் ெசன்றபின் எல்லா பrைசயும் திறந்து பா7க்கும்ேபாது
இைதயும் எடுத்து காண்பித்தாள்.
Ôஎல்லாத்ைதயும் விட ெபஸ்ட் கிபிட் எது ெதrயுமா?” என்று ெபருைமேயாடு.
அப்ேபாது ரகுபதியும் கூட இருந்தா7.
Ôநாம வாங்கித்தந்த பட்டுப்பாவைட நைகையவிட இதுதான் ஒசந்ததாேபாச்சு நம்ம
மகளுக்கு” என்று கூறி சிrத்துக்ெகாண்டா7 ரகுபதி.

வாட்ைச உடேன ைகயில் கட்டிக்ெகாண்டு திருப்பி திருப்பி அழகு

பா7த்துக்ெகாண்டாள். ேபனாைவ எடுத்து தன் ெபயைர எழுதி பா7த்தாள்.
Ôபாத்த<ங்களாப்பா இந்த ேபனாைவ” என்று காண்பித்தாள்.
Ôநல்லா இருக்கு கண்ணு” என்றா7 அவ7. அவருக்கும் மனதுக்குள் ஒரு நிைறவு.
‘ேபாகட்டும் எங்கைள மன்னிக்காவிட்டாலும் த<பாைவயாவது ஏற்றுக்ெகாண்டாேன
என்று.

அத்யாயம் பதிெனட்டு
அடுத்த ஞாயிறு Ôநாங்கள் ஒரு ப7சனல் விஷயமாக உங்கள வட்டில்
< வந்து பா7க்க
விரும்புகிேறாம்” என்று ேபான் ெசய்து கூறிவிட்டு சங்கரனும் மங்களமும்
வந்திருந்தன7. என்னெவன்று ெதrயாவிடினும் வந்தவ7கைள உபசrத்தன7.
நி7மலாைவயும் ரகுபதி அருேக அமர ைவத்து ேபசின7 சங்கரனும் மங்களமும். த<பா
விைளயாட ெசன்றிருந்தாள்
தங்கைள அறிமுகம் ெசய்துெகாண்டன7.

Ôஎங்க மகள் வந்தனாவும் உங்க மகன் த<பனும் ஒருவைர ஒருவ7 விரும்பறாங்க.....

த<பேன வந்து ேந7ல ேபசி எங்க ஒப்புதல் வாங்கினாரு.... எங்களுக்கும் முழு சம்மதம்
தான்...த<பன் உங்க மத்தில இறுக்கிற மனக்கசப்ப பத்தியும் ெசான்னாரூ..... உங்கைள
நிச்சயத்துக்கும் கல்யாணத்துக்கும் அைழக்க மாட்டா7ன்னும் ெசான்னா7.... ஆனா
நாங்க ஒத்துக்கைல..... எங்க ெசாந்தங்களுக்கு நாங்க பதில் ெசால்லணும்னு ெசால்லி
நாங்கேள உங்கைள அைழப்ேபாம்னு ெசால்lட்ேடன்..... அதற்கு அைரமனதா
ஒத்துகிட்டா7.... அதான் வந்திருக்ேகாம்”

Ôவர ஞாயிறு நிச்சயம் ெவச்சிருக்ேகாம் எங்க வட்டுல.....

< இதான் எங்க வட்டு
<
முகவr..... இதான் எங்க ெபாண்ணு வந்தனா ேபாட்ேடா..... அவைளயும் அைழத்து
வந்திருக்கணும்.... அவ ெகாஞ்சம் த<பனுக்கு பயப்படறா.... அதான் ந<ங்கதான்
 56

நிச்சயதன்னிக்கிப் பா7க்கப் ேபாற<ங்கேள” என்றா7 ரகுபதி.

நிம்மியும் ரகுபதியும் அய7ந்து ேபாய் ஒருவைர ஒருவ7 பா7த்தபடி அம7ந்திருந்தன7.
Ôெராம்ப தாங்க்ஸ் மிஸ்ட7 சங்கரன்..... உங்களுக்கானும் எங்கைளயும்
அைழக்கணும்னு ேதாணிச்ேச...... அவனுக்கு இன்னும்தான் மனக்கசப்பு ேபாகைல”
என்றா7.

Ôஇப்ேபாதான் ெமல்ல ெமல்லமா எங்க மகள் த<பா கிட்ட ெநருங்கிப் பழக

ஆரம்பிச்சிருக்கான்..... எங்கைள மன்னிக்கைலனாலும் பரவாயில்ைல..... அவைள
ஏத்துகிட்டான்.... அதுேவ ேபாதும்”
Ôஎங்களுக்கு உங்க சம்பந்ததில ெராம்ப சந்ேதாஷம்..... ெபண் அழகா இருக்கா..... நல்ல
ேவைலயில இருக்கானு ெசால்ற<ங்க.... நாங்க கண்டிப்பா வருேவாம்.....
கலந்துப்ேபாம்.... உங்களுக்காக, எங்க மருமகளுக்காக..... அவனுக்கு பிடிச்சாலும்
பிடிக்காட்டியும் வருேவாம்” என்றா7.
Ôெராம்ப சந்ேதாஷம் சம்பந்தி” என்றா7 சங்கரன்.

நி7மலா காபி ெகாண்டு வந்து ெகாடுக்க, ெபாது விஷயங்கள் ேபசிக்ெகாண்டன7. சில

ெநாடிகளில் த<பா உள்ேள வந்தாள்.
அங்ேக தயங்கி நிற்க Ôஇங்க வா த<பா” என்று அைழத்துத் தன் அருகில்
அம7த்திக்ெகாண்டா7 ரகுபதி.
Ôஇதான் என் மக த<பா” என்று அறிமுகபடுத்தினா7.
Ôஆமா ஜாைட அப்படிேய இருக்கு குழந்ைதக்கு” என்றாள் மங்களம்.
Ôஅதான் மகன் உருகீ ட்டான் ெதrயைலயா” என்று சிrத்தா7 ரகுபதி.
Ôசு” என்று அவைர அடக்கினாள் நிம்மி.
Ôந< ேபாடாமா உன் ேவைல ெசய்துக்க” என்றா7 ரகுபதி.

அவள் ேமேல ெசன்றுவிட, Ôஅவளுக்கு இன்னும் உண்ைமயச் ெசால்ைல..... ஆனா

த<பன் வந்து வாரத்திற்கு ஒருதரமானும் பா7த்துட்டு ேபாறான் பள்ளியில ெவச்சு.....
ேபான வாரம் பிறந்த நாள் அன்ைனக்குக் கூட வாட்ச் ெபன் னு பrசு வாங்கி
குடுத்திருக்கான்” என்று சிrத்துக்ெகாண்டன7.
Ôசr கிளம்பேறாம் அவசியம் த<பாைவயும் கூட்டிகிட்டு வந்துடுங்க.....
எனிக்கிருந்தாலும் அவளுக்கு ெதrயணும்தாேன..... அவ மூலமா உங்க கிட்ேட
சகஜமா நடந்துப்பாேரா என்னேமா மாப்பிள்ள” என்றாள் மங்களம்.
ஆகட்டும் என்றாள் நிம்மி.

வட்டிற்குச்
< ெசன்று வந்தனாவிடம் அைனத்து விஷயங்கைளயும் கூறினா7 சங்கரன்.
அவளுக்கு ஆச்ச7யமானது.
 57

‘த<பாைவ த<பு வாரம் ஒரு முைற சந்திக்கிறான.... என்னிடம் ெசால்லேவ இல்லிேய....

பிறந்த நாளுக்கு பrசு குடுத்தானாேம’ என்று வியந்தாள்.
‘இரு கள்ளா, இருக்கு உனக்கு’ என்று கருவி ெகாண்டாள்.
அடுத்து அவைன பா7க்கும்ேபாது. ேவண்டுெமன்ேற Ôஎனக்கு த<பாைவ
பா7க்கணும்ேபால இருக்கு த<பு” என்றாள்.
இவள் ேவண்டுெமன்ேற ேகட்கிறாள்..... ஏதானும் ெதrய வந்திருக்குேமா’ என்று
குழம்பினான்.
Ôஎன்ன திடீ7னு அவ ேமல பாசம்?” என்றான்.
Ôஇல்ைல என்ன இருந்தாலும் வருங்கால நாத்தனா7 இல்ைலயா அதான்” என்றாள் .
Ôநாத்தனாருமாச்சு மூத்தனாருமாச்சு ேபசாம இரு” என்று அடக்கினான்.

Ôந<ங்க மட்டும் கண்ேண மணிேய கற்பகேம னு ெகாஞ்சி பிறந்த நாள் பrெசல்லாம்

ெகாடுப்பீங்க... நாங்கப் பா7த்துப் ேபசிப் பழகக் கூடாதாக்கும்” என்றாள் ேகலியாக.
அவன் திடுக்கிட்டான். Ôஉனக்ேகப்பிடி ெதrஞ்சுது...... ந< த<பாைவ பா7த்தியா?” என்று
ேகட்டான்.
Ôஇல்ைல ெதrய வந்துது” என்று கூறி முடித்தாள்.
Ôஓ சாr வனி...... மைறக்கணும்னு மைறக்கைல..... நமக்கு நடுேவ ரகசியங்கள்
இருக்கக் கூடாதுதான்.... ஆனாலும் கூச்சமா இருந்துது டா..... ப்ளிஸ் புrஞ்சுப்ேப
தாேன” என்று ெகாஞ்சினான்.
Ôநான் புrஞ்சுகிட்ேடன் த<பு...... ேவணும்னுதான் உங்கள சீ ண்டிேனன்...... எனக்கு உங்க
மனசின் தவிப்பு புrயுது..... அேதேபால ந<ங்களும் உங்க அப்பாவின் மனத் தவிப்ைப
புrஞ்சுக்கணும்னு தான் ேகட்டுக்கேறன்” என்றாள்.
Ôசr சr ஆரம்பிக்காேத” என்று முற்றுப்புள்ளி ைவத்தான்.

Ôநாம சந்திக்கறேத என்ைனக்ேகா ஒரு நாள், அதுல இதுதான ேபசத் ேதாணிச்சா”

என்று முரண்டினான்.
Ôஎன்னிக்ேகாவா..... வாரத்தில மூணு நாளானும் பா7த்துப் ேபசேறாம்...... தினமும்
நாலுதரம் ேபான்ல ெகாஞ்சிக்கேறாம்...... ேபசறதப் பாரு” என்றாள் சிrத்தபடி.
Ôபா7த்து ேபசேறாம் ஒத்துக்கேறன்.... ஆனா அதற்கு ேமற்படி ஒண்ணும் கிைடக்க
மாட்ேடங்குேத” என்றான் குைழந்தபடி.
Ôஎன்ன கிைடக்கணும்..... எடு தடிய, நாலு ேபாடேறன்” என்றாள் குறும்பு மின்ன.
Ôெசால்லுேவடீ ந<..... இதுவும் ெசால்லுேவ... அடிச்சாலும் அடிப்ேப...... உன்கிட்ட
ஜாக்ராைதயாத் தான் இருக்கணும்” என்றான் சிrத்தபடி. ெகாஞ்ச ேநரம்
ெகாஞ்சிக்ெகாண்டன7.

அத்யாயம் பத்ெதான்பது
 58

அன்று நிச்சயம். அதற்காகெவன, தாேன வந்தனாைவ கைடக்கு அைழத்துச் ெசன்று

அவளுக்கு பிடித்தமானதாகத் ேத7ந்ெதடுக்கச் ெசால்லி பட்டுப் புடைவ வாங்கினான்
த<பன். ஆழ்ந்த பச்ைசயில் மஞ்சள் பா7டருடன் ஜrைக மயில்கள் அணிவகுக்க
புடைவ அசத்தலாக இருந்தது. கூடேவ நைக கைடக்கும் அைழத்துச் ெசன்றான்.

Ôஇெதல்லாம் ேவண்டாம் த<பு.... எனக்கு நைக அணிவேத பிடிக்காது” என்று அடம்

பிடித்தாள்.
Ôசr சr வா” என்று கூட்டிச் ெசன்று ேமாதிரம் அளவு எடுக்கச் ெசான்னான். அவைள
அங்ேகேய அம7த்தி தான் ேபாய் அவள் இயல்பு ேபால சிம்பிளாக ஒரு அட்டிைகயும்
மாட்சிங் காதணிகளுமாக ெசெலக்ட் ெசய்து ெகாண்டு வந்து காண்பித்தான்..... அதில்
அங்கும் இங்குமாக பச்ைச மரகதங்கள் பதிக்கப்பட்டிருந்தன.... டிைசன் பான்சியாக
இருந்தது.... அதன் அழகில் ெமய்மறந்து த<பனின் மனம் வாடுேம என்று எண்ணி
வாங்கிக்ெகாள்ள ஒப்புக்ெகாண்டாள்.
ப்ளவுஸ் ைதத்து வந்திருக்க முதலில் கட்டிச் ெசல்லெவன மஞ்சளில் அரக்கு பா7ட7
கிேரப் சில்க் அணிந்தாள்.

த<பன் முழுக்ைக ெவண் பட்டு கல7 ஷ7டும் ஜrைக ேவஷ்டியும் அணிந்து வந்தான்.
அவன் ேசாபாவில் அம7ந்திருக்க இவள் ஒளிந்திருந்து அவன் அறியாது அவைன
பா7த்திருந்தாள்.
Ôஎன்னடி பண்ேற..... ேவணும்னா ேநராேவ ேபாய் பா7க்க ேவண்டியதுதாேன..... என்ன
ஒளிஞ்சுகிட்டு, உனக்கு அறிமுகம் ஆன மாப்பிள்ைள தாேன?” என்று அவளது
ெபrயம்மா ெபண் கூட கிண்டல் ெசய்தாள்.
Ôசு கமலா சும்மா இரு..... அதுல ஒரு த்rல்” என்றாள்.
Ôஅதுசr” என்றாள் அவள் சிrத்தபடி.

சங்கரன் தன் வைகயில் முக்கிய ெசாந்தங்கைளயும் மங்களத்தின் அக்கா

குடும்பத்ைதயும் அைழத்திருந்தா7. இவ7கள் உள்ளூrேலேய இருப்பதால் அேதாடு
இப்ேபாது ேபாதும் என்று நிறுத்திக்ெகாண்டன7. மற்றவைர திருமணத்திற்கு
அைழக்கலாம் என்று.
த<பன் விேவக் மற்றும் திேனைஷ கூட அைழத்து வந்திருந்தான். ராைமய்யாவும்
அவ7 மைனவியும் வந்திருந்தன7. அவ7கைள கண்டு வணங்கி பrச்சயம்
ெசய்துெகாண்டாள் வந்தனா.

சிறிது ேநரத்தில் த<பாவுடன் ரகுபதியும் நி7மலாவும் தாம்பூல தட்டு ஏந்தி வந்தன7.

அவ7கைள உபசாரமாக வரேவற்று மrயாைதேயாடு அம7த்தி அறிமுகம் ெசய்தா7
சங்கரன்.
 59

அன்று காைல த<பாைவ அம7த்தி, எடுத்துச் ெசான்னா7 ரகுபதி.

Ôத<பன் உன்ேனாட ெசாந்த அண்ணாதான் குட்டிமா.... அேதா உன் ெபrயம்மா படம்
மாட்டி இருக்ேக டா.... அவங்களுகுக்ம் எனக்கும் பிறந்தவன்.... அவனுக்கு இன்னிக்கி
கல்யாணம் நிச்சயம் பண்ண ேபாேறாம்.... அங்க ந< பக்குவமா நடந்துக்கணும்....
அவனிடம் ஏதானும் ேபசணும்னா தனியா பக்கத்தில ேபாய் ெமல்ல ேபசணும்....
எல்ேலாருக்கும் முன்ேன அவனிடம் ேவண்டாத ேகள்விகள் எல்லாம் ேகட்டு அவன
அசிங்கபடுத்தக் கூடாது த<பாமா” என்றா7.
Ôசrப்பா” என்றாள்.

பின் Ôஉங்களுக்கு முன்னாடிேய ெதrயும்தாேன, பின்ேன ஏன் என்கிட்ேட

ெசால்லைல..... அண்ணன் ஏன் நம்ம கூட இல்ைல தனியா இருக்குது?” என்று நூறு
ேகள்விகள் ேகட்டுக் குைடந்தாள்.
Ôஅது எங்க ெரண்டு ேபருக்கும் ெகாஞ்சம் பிரச்சிைன டா.... ப7சனல் அதான்.... அத
விடு.... இப்ேபாதான் ெசால்lட்ேடேன டா” என்றா7.
Ôஅண்ணனுக்கும் ெதrயுமாப்பா நான் அவங்க தங்ைகன்னு?” என்றாள்.
Ôஇப்ேபா சமீ பத்துல தான் ெதrயும்.... ஆனா எனக்காக காமிச்சுக்கைல ேபால டா....
அதான் உனக்கு பrெசல்லாம் குடுத்தாேன” என்றா7.
Ôசr சீ க்கிரமா அங்க ேபாலாம்பா.... அண்ணிய கூட எனக்கு ெதrயும்பா.... அவங்க
அன்னிக்கி என்ைன கூட்டிகிட்டு வந்தப்ேபா கூடேவ வந்தாங்க..... ெராம்ப அழகா
இருப்பாங்க.... என்ைன அைணச்சு சமாதானப்படுத்தினாங்க ெதrயுமா” என்று
பீற்றினாள்.

இப்ேபாது இங்ேக வந்ததும் அெமrக்ைகயாக த<பன் அருகில் வந்து அம7ந்து அவன்

ைகைய பிடித்துக்ெகாண்டாள். அவைளக் கண்டதும் பூவாய் மல7ந்தது அவன் முகம்.
Ôேஹய் த<பாகுட்டி எப்பிடிடா இருக்ேக?” என்றான்.
Ôந<ங்க என் நிஜமான அண்ணாவாேம.... ஏன் என்கிட்ேட ெசால்லைல.... நான் உங்க
ேபச்சு காய்” என்றாள் ெமல்லிய குரலில்.
அவன் முகம் சுருண்டது Ôயாருடா ெசான்னா?”என்றான்.
Ôஅப்பாதான் ெசான்னாரு இன்னிக்கி காைலயில...... ஏன் என்கிட்ட ெசால்லைல
அண்ணா?” என்றாள்.
Ôசாrடா, அதான் ெதrஞ்சுேபாச்ேச அப்பறம் என்ன.... காய் எல்லாம் விடாேத சrயா”
என்றான்.
Ôஅண்ணி எங்ேகண்ணா?” என்று ேகட்டாள்.
Ôஎனக்ெகன்ன ெதrயும்... உங்க அண்ணி எங்க இருக்காேளா... இன்னும்
கண்ணுேலேய படைல” என்று அலுத்துக்ெகாண்டான்.
Ôஇரு அண்ணா நான் ேபாய் பா7த்து அைழத்து வேரன்” என்று அவன் நிறுத்தியும்
 60

ேகட்காமல் உள்ேள புகுந்துவிட்டாள்.

விேவக்கிடமும் திேனஷிடமும் அவள் தன் தங்ைக என்பைதச் ெசான்னான்...

அவ7களுக்கு ஆச்ச7யம்..... விேவக்கிற்கு ஓரளவு விஷயம் ெதrயும்தான் ஆனால்
தங்ைகையப் பற்றி அவனுக்கும் ெதrந்திருக்கவில்ைல.
உள்ேள ெசன்ற த<பா Ôஅண்ண”< என்று அைழத்துக்ெகாண்ேட வந்தனாவிடம்
ெசன்றாள்.
Ôைஹ குட்டி எப்பிடி இருக்கீ ங்க?” என்று அைணத்துக்ெகாண்டாள்.
Ôநான் நல்லா இருக்ேகன் ஆனா எனக்கு ெசம ேகாவம் உங்க ேமலயும் அண்ணா
ேமலயும்” என்றாள் முைறப்பாக.
Ôஏண்டா ெசல்லம்?” என்றாள்.
Ôஉங்களுக்குக் கூட ெதrயும்தாேன அண்ண....
< எனக்கு மட்டும் யாரும் ெசால்லைல....
த<பன் அண்ணா என் ெசாந்த அண்ணாதான்னு” என்றாள்.

Ôேபாகுது மா.... ஏேதா ெபrயவங்க பிரச்சிைன விடு.... இப்ேபாதான்

ெதrஞ்சுகிட்டிேய.... எனக்கு நாத்தனாராேச” என்று சீ ண்டினாள்.
Ôஆமா நான் உங்களுக்கு நாத்தனாராக்கும் பாத்து நடந்துக்குங்க” என்றாள் ெபrய
மனுஷி ேபால.
அங்கு எல்ேலாரும் சிrத்தன7. அவளுக்கு ெவட்கமாகியது.
Ôசr சீ க்கிரமா ெவளிேய வாங்க.... அண்ணா ந<ங்க வரைலேயன்னு காத்துகிட்டு
இருக்கா7.. அலுத்துகிட்டாரு” என்றாள்.
இப்ேபாது ெவட்கப்படுவது வந்தனாவின் முைற ஆயிற்று.
Ôெபண்ைண கூப்பிடுங்ேகா” என்று ஐய7 குரல் ேகட்டது. அவைள கமலாவும்
த<பாவுமாகேவ அைழத்து வந்தன7. அவைளேய கண்ெகாட்டாமல் பா7த்திருந்தான்
த<பன்.
Ôஅண்ணா, அண்ண < எப்படி?” என்றாள் த<பா அவனருகில் வந்து அம7ந்து. Ôசூப7”
என்றான்.

தனக்ெகன யாருமில்லாமல் தனிேய இரு நண்ப7கேளாடு நிச்சயம் என்று வந்தது

உள்ேள அவனுக்கு ெபரும் துக்கத்ைதக் ெகாடுத்தது. ஆனால் இப்ேபாது இந்த சின்னக்
குட்டி வந்து ெபrய மனுஷி ேபால ெபாறுப்ெபடுத்துக்ெகாண்டு கலாட்டா ெசய்து
ெகாண்டிருந்தைதக்கண்டு அவனுக்கும் மனசு நிைறந்ேத இருந்தது.

நி7மலாைவ ஓரக்கண்ணால் பா7த்தான்.... பாந்தமாக இருந்தா7..... அவrன் ேதாற்றம்

அவனுக்குத் தன் அன்ைனைய நினவு படுத்தியது. சுப்ரஜாவும் இப்படித்தான்
ைவரத்ேதாடு மூக்குத்தி அணிந்து சற்ேற நைரத்த தைல ெகாண்ைடயிட்டு பூச் சூடி
 61

இருப்பா7..... இவரும் அேதேபால இருக்கிறாேர என்று நிைனத்தான்.....முகத்ைத

பா7த்தால் ேகட்டவ7 ேபாலத் ேதான்றவில்ைலேய என்ற எண்ணம் உதித்தது....
ஆனாலும் ெவறுப்பாக பா7த்தான்.
தந்ைதைய ஒரு முைற எேத7ச்ைசயாகத் திரும்பிப் பா7க்க அப்ேபாது அவரும் கூட
திரும்பி இவைனப் பா7க்க இருவ7 கண்களும் சந்தித்துக்ெகாண்டன..... அவ7
கண்களில் எல்ைலயில்லா பாசமும் ஏக்கமும் ெதrந்தது.... அவன் கண்களில்
ெவறுப்பும் ேகாபமும் இருந்தது..... அவன் உடேன முகம் திருப்பிக் ெகாண்டான்.

நி7மலாவும் ரகுபதியும் எந்த சம்பிரதாயமும் விடாமல் தட்டு மாற்றிக்ெகாண்டு

நிச்சயதாம்பூல சடங்குகைள ெசய்தா7கள்.... அைத ஒரு வித ெவறுப்ேபாடு
பா7த்திருந்தான். புது புடைவ மாற்றி வந்து அம7ந்தாள் வந்தனா. அேத ேநரம்
இவனுக்கும் புதிய பாண்ட் ஷ7ட் ெகாடுத்து மாற்றிக்ெகாள்ள ெசான்னா7கள். அவன்
மாற்றிக்ெகாண்டு வந்து அம7ந்தான்.

வந்தனா மிக அழகாக இருந்தாள். அவன் வாங்கி இருந்த நைக ெசட்ைட த<பா
ைகயில் ெகாடுத்து அணிவிக்கச் ெசய்தான். அவளுக்கு ஒேர ெபருைம. பாந்தமாக
ெசய்தாள். வந்தனா அவைன ஆச்ச7யமாகப் பா7த்தாள்.... உதடு குவித்து காற்றில்
முத்தமிட்டான்.... அவள் சிவந்து ேபாய் தைல கவிழ்ந்தாள்.
ேமாதிரம் மாற்றிக் ெகாண்டன7. அண்ண < அண்ணா என்று இருவைரயும் சுற்றிச் சுற்றி
வந்தாள் த<பா.

நிச்சயம் முடிந்து எல்ேலாரும் சாப்பிட அம7ந்தன7. த<பா ‘நான் அண்ணனுக்கும்

அண்ணிக்கும் மத்தியில்’ என்று வந்து அம7ந்தாள்.
Ôேஹ லூசு ஏதானும் ஒருவ7 பக்கம் ஒக்காரு.... நடுவில ஒக்காரக்கூடாது” என்றா7
நி7மலா.
சr என்று அவனருகில் அம7ந்து ெகாண்டாள். Ôசாr அண்ண”< என்று ஈஷல் ேவறு.
சாப்பிட்டு முடித்து கிளம்பின7.

Ôஎன்னப்பா த<பன் எப்பிடி இருக்ேக.... வட்டுக்கு

< வாேயன்..... இன்னுமா ந< என்ைன
மன்னிக்கைல?” என்றா7 ரகுபதி மனது ேகளாமல். அவைரத் திரும்பி ஒரு முைற
முைறத்துவிட்டு அகன்றுவிட்டான் த<பன். அைதக்கண்டு பாவமாகியது வந்தனாவிற்கு.
ந<ங்க கவைலப்படாத<ங்க மாமா..... நான் சீ க்கிரேம அவைர சr பண்ணேறன்” என்று
கூறினாள்.
அைனவரும் கிளம்பிவிட்டன7. த<பன் மட்டும் இருந்தான். அவேளாடு
ேபசிக்ெகாண்டிருந்தான்.
Ôஆனாலும் உங்களுக்கு இவ்வேளா அழும்பு ஆகாது” என்றாள் தணிவான குரலில்.
 62

Ôஎதச் ெசால்ேற?” என்றான்.

Ôஉங்க அப்பா அவ்வளவு ஏக்கமா தன்ைமயா ேகட்டாரு இல்ல..... வேரன் வரல
ஏதானும் ெசால்லலாம் இல்ல” என்றால்.
Ôஅந்தப் ேபச்ைச விடு” என்றான்.

சr இப்ேபாது ேவண்டாம் பிறகு பாற்ேபாம் என்று விட்டுவிட்டாள்.

அவன் உ77 என்று ேகாபமாக இருந்தான் என அறிந்து ெமல்ல அவனருகில் நக7ந்து
அம7ந்தாள்.
அைத ரசித்தாலும் Ôஎன்ன ஈஷல், ேபாடி” என்றான்
Ôஎம் புருஷன் நான் உக்காருேவன் ந<ங்க என்ன ெசால்றது” என்றாள்.
அவன் கண்கள் மின்னக் கிள7ந்தான்.
Ôேஹய் ெபண்டாட்டி” என்று இடது ைகயால் அைணத்து அருகில் இன்னமும்
இழுத்துக்ெகாண்டான்.
Ôஇப்ேபா மட்டும்?” என்றாள்.
ெமல்ல குனிந்து Ôடீ சூப்பரா இருக்ேகடீ...... மனசும் உடம்பும் என்ெனன்னேமா
ேகக்குதுடீ” என்றான் ஏக்கப் ெபருமூச்சுடன்.
Ôஎன்ன ேகக்குது ஒைதயா?” என்றாள் கண்களில் குறும்பு ெகாப்பளிக்க.
அவைள முைறத்துவிட்டு சுற்றும் பா7த்துவிட்டு குனிந்து அவள் கன்னத்தில் இதழ்
பதித்தான்.
Ôஐேயா என்ன இது த<பு... யாராச்சும் வந்துறப் ேபாறாங்க” என்றாலும் கன்னங்கள்
சிவந்து ேபானது. அைத ரசைனேயாடு பா7த்திருந்தான்.
பின்ேனாடு அைனவrடமும் விைடப் ெபற்றுச் ெசன்றான்.

ஒேர மாதத்தில் முகூ7த்தம் குறிக்கப்பட்டு இருந்தது. அதனால் மளமளெவன

கல்யாண ேவைலகைள பா7த்தன7 சங்கரன் வட்டில்.
< ெபrயம்மா ெபrயப்பாவும் ைக
ெகாடுக்க ேவைல நடந்தது. மண்டபம் பா7த்து கல்யாண காண்ட்ராக்ட்டுக்கு விட்டு
விட்டன7.

அந்த மனித7 நேடசன் மிகவும் நல்லவ7. எத்தைனேயா கல்யாணங்கைள ெசய்து

முடித்த அனுபவம் இருந்தது. பாந்தமாக மனதுக்கு திருப்தி ஏற்படும் வைகயில்
அைனத்ைதயும் அைமத்துக் ெகாடுத்தா7.
வந்தனாவிற்கு ெமாத்தமாக lவ் கிைடக்காது என்பதால் வார இறுதிகளில் தன்
திருமண ஷாப்பிங்ைக முடித்துக்ெகாண்டாள். கல்யாணத்துக்கு மூன்று நாள்
முன்னிலிருந்து அடுத்த இரு வாரங்கள் வைர என்று lவ் கிைடத்தது.
 63

அவ்வப்ேபாது த<பனுடனும் ெசன்று அவன் பக்க திருமண ஏற்பாடுகள்,அவன்

உைடகள், அவனது இருந்த சில சுற்றங்களுக்கு உைடகள் என்று வாங்க உதவி
வந்தாள்.

Ôஉங்க அப்பா அம்மா த<பாக்கு துணி எடுக்கணுேம த<பு?” என்று கவனம் ெசய்தாள்.
முைறத்தான்.
Ôஇதில முைறக்க ஒண்ணுேம இல்ைல..... அவங்க ெசய்ய ேவண்டிய முைறப்படி
வந்து சடங்ெகல்லாம் ெசஞ்சு கடைமய நிைறேவற்றினாங்கதாேன..... ந<ங்க ெகாஞ்சம்
இறங்கி வரணும் த<பு..... இந்த முக்கியமான ேநரத்துல அது ெராம்பேவ அவசியம்”
என்று வலியுறுத்தினாள். அவன் முைறப்பாகேவ இருந்தான். ஆனால் அவள்
இளகவில்ைல.
ேவண்டா ெவறுப்பாக அவேளாடு துணி எடுக்கச் ெசன்றான்.
Ôநான் வருேவன் ஆனா ந<ேய தான் எல்லாம் ெசெலக்ட் ெசய்யணும்” என்று ரூல்
ேபாட்டான்.
Ôசr வாங்க” என்று அைழத்துச் ெசன்றாள்.

ரகுபதிக்கு பட்டு ேவட்டி சட்ைட, நி7மலாவிற்கு பட்டுப் புடைவ என வாங்கினாள்.

த<பாவிற்கு வாங்கும்ேபாது மட்டும் ஆைசயாக முன் வந்தான். வந்தனா
உள்ளுக்குள்ேள சிrத்துக்ெகாண்டாள். ‘முரட்டாடு அந்தச் சின்னக் ைககளுக்குள்
கட்டுண்டுவிட்டேத’ என்று எண்ணி வியந்தாள்.
அவளுக்கு நல்ல தளி7 பச்ைசயில் சிகப்பு பா7ட7 கூடிய அகல ஜrைக பட்டு
பாவாைட ப்ளவுஸ் மற்றும் தாவணியும் வாங்கின7.

Ôஏன் தாவணி, இன்னும் அவ ேபாடைலேய?” என்று ேகட்டான். அவன் என்ன

அறிவான்.
Ôஇதுவைர ேபாடலியா.... அவ அணிந்து நாம பா7க்கைலயான்னு நமக்குத் ெதrயாேத
த<பு..... இப்ேபா அணியைலன்னாலும் பின்ேனாடு அணியேவண்டி இருக்கும்தாேன.....
அதனால் அதுவும் இருக்கட்டும்” என்று வாங்கினாள்.
Ôபரவாயில்ைல ந< வனி” என்று ெமச்சிக்ெகாண்டான். அவனுைடய திருமண
உைடகைளயும் மாைல ேவைளகளில் அவேனாடு ெசன்று அவேள ேத7வு ெசய்ய
ேவண்டும் என்று அடம் பிடித்து அைழத்துச் ெசன்றான்.

அத்யாயம் இருபது
திருமணத்திற்கு இன்னும் இருபது நாட்கள் இருந்த நிைலயில் ஒரு நாள் காைல
அவனிடமிருந்து எப்ேபாதும் ேபால காைல குறுஞ்ெசய்தி வரவில்ைலேய என்று
 64

ேயாசித்தாள் வந்தனா. சr ஏேதனும் முக்கிய ேவைல இருந்திருக்கும் பா7க்கலாம்

என்று நிைனத்தாள்.
மதியம் வைரயிலும் கூட எந்த ெசய்தியும் இல்ைல என்றதும் ெகாஞ்சம் பயந்தாள்.
அவனது ெமாைபைல எடுக்கவில்ைல. வட்டு
< நம்பrல் அைழக்கலாம் என்று
நிைனத்து எடுத்தேபாது அதில் அேத நம்பrல் இருந்து கால் வந்தது. ராைமய்யாதான்
ேபசினா7.

Ôஅம்மா வந்தனாமா, நான் ராைமய்யா ேபசேறன்” என்றா7 பதட்டமாக.

Ôதம்பிக்கு உடம்பு முடியைல மா.... காைலேல7ந்து எழுந்து கீ ேழ வரேவ இல்ைல,
சr தூங்கராருன்னு நிைனச்ேசன்.... பத்து மணி ஆச்ேசன்னு ேமேல ேபாய் பா7த்ேதன்
இழுத்து மூடிகிட்டு படுத்து கிடந்தா7..... ஏேதா அனத்தல். ெதாட்டுப் பா7த்தா உடம்பு
ெராம்ப சுடுதுமா.... நான் குடும்ப டாக்டருக்கு ேபான் பண்ணி இருக்ேகன். அய்யா
வட்டுல
< ெசால்லலாம்னா த<பன் தம்பி ேகாபிச்சுக்குெமான்னு பயமா இருக்கு.....
ஆனாலும் இப்ேபா உங்ககிட்ட ேபசீ ட்டு அவர கூப்பிடத்தான் ேபாேறன்..... ந<ங்க
ெகாஞ்சம் வரமுடியுமா?” என்று ேகட்டா7.

Ôேதா கிளம்பீட்ேடன் ராைமயா அங்கிள்... பத்திரமா பாத்துக்குங்க.... ேதா வந்துடேறன்”

என்று தன் ெபற்ேறாrடம் ெசய்தி ெசால்லிவிட்டு பறந்தாள்.
அேத ேநரம் ராைமயா ரகுபதி வட்டிற்கும்
< தகவல் தந்தா7.
Ôஎன்னங்க பிள்ைளக்கு உடம்பு முடியைலயாேம” என்றாள் நிம்மி பதறிேபாய்.
Ôசr டாக்ட7 ேபாயிருக்காரு..... பா7த்துட்டு ெசால்லட்டும்...... நான் அங்ேக
ேபாகலாம்னா கத்துவாேன..... என்ைனப் பா7த்தா அதுக்குன்ேன வம்பு
< பிடிச்சு மருந்தக்
கூடக் ைகயாலத் ெதாட மாட்டான்..... இதுக்கு முன்னாடி அப்படி நடந்திருக்ேக,
நிைனவில்ைலயா உனக்கு.... ந<யும் நானும் பதறி என்னவாகப்ேபாவுது..... ேபசாம
ஒக்காரு நிம்மி” என்று அடக்கினா7.

அவ7 ெசால்வது முற்றிலும் உண்ைம.

வருடங்களுக்கு முன் ஒரு முைற Ôஅங்கிள் அவர இங்கிருந்து ேபாகச் ெசால்லுங்க
அப்ேபாதான் நான் மருந்து சாப்பிடுேவன்” என்று அடம் பிடித்து ரகுபதிைய
விரட்டியவன் ஆயிற்ேற.

Ôவந்தனா ந< முன்னால ேபா மா. ேதைவனா கூப்பிடு நான் அப்பாைவ அழச்சுகிட்டு
பின்னாடிேய வந்துடேறன்” என்றா7 மங்களம்.
வந்தனா அங்ேக ெசன்றேபாது டாக்ட7 வந்து பா7த்துக் ெகாண்டிருந்தா7. ேசா7ந்து
சுருண்டு படுத்திருந்தவைனக் காண சகிக்கவில்ைல. டாக்ட7 ஒரு இன்ெஜக்ஷன்
ேபாட்டு மருந்துகள் எழுதித் தந்தா7.
 65

Ôகாய்ச்சல் அதிகமாத் தான் இருக்கு..... ைவரலா ஆ இருக்கலாம்..... எதுக்கும்

ஜாக்ரைதயா பக்கத்துல இருந்து பா7த்துக்கணும்.... அப்பப்ேபா ஏதானும் குடிக்கக்
ெகாடுங்க..... ெராம்ப ைடய7ட் ஆக இருக்கும்.... நாைளக்கு வேரன்” என்று கூறிச்
ெசன்றா7.

ராைமயா Ôநாேன ேபாய் வாங்கி வந்துடேறன் மா.... இங்ேக பக்கத்துல தான்..... ந<ங்க
இங்க இருங்க” என்று கூறி கிளம்பிச் ெசன்றா7.
அவன் அருேக ெபட்டில் அம7ந்தாள் வந்தனா
Ôத<பு எப்பிடி இருக்கு இப்ேபா?” என்றாள் கண்கள் கலங்க.
Ôஎன்னடா இது ஐயாம் ஒேக டா.... ந< கலங்கினா அப்பறம் நான் என்ன ெசய்வது?”
என்றான் த<னமான குரலில்.
Ôெவறும் ஜுரம் தாேன சrயாய் ேபாயிடும்.... படுத்து ெரஸ்ட் எடுங்க” என்று
ேதற்றினாள் .
Ôேஹ ஹனி தாங்க்ஸ் பா7 கமிங்” என்று அவள் ைகபிடித்து தன் மா7பின் மீ து
ைவத்து அழுத்தி பிடித்துக் ெகாண்டான்.
Ôஎன்ன இது, யாருக்ேகா மாதிr தாங்க் எல்லாம் பண்ற<ங்க.... ந<ங்க என் புருஷன் த<பு”
என்றாள் ேநராகப் பா7த்து வந்தனா.
Ôஓ ைம வனி” என்று பிடித்த ைகயில் ேலசாக முத்தம் பதித்தான்.
ராைமயா மருந்து வாங்கி வர அைத ெகாடுத்து ெகாஞ்சம் பானம் கைரத்து
ெகாடுத்தாள்.

அன்று முழுவதும் அங்ேகேய கழித்தாள். அவன் மருந்தின் ேவகத்தில் உறங்க

அவனருேக நாற்காலிைய ேபாட்டுக்ெகாண்டு அம7ந்தாள். அவ்வேபாது சூப், பானம்,
ஜூஸ் என்று ெகாடுத்தாள். அவன் மருந்து மயக்கத்தில் இருந்தான். ஒன்றும் அறியாத
நிைல. மாைலயில் ஜுரம் ெகாஞ்சம் குைறந்தது. அவன் அய7ந்து தூங்கி
ெகாண்டிருக்கும்ேபாது மதியம் ரகுபதியும் நி7மலாவும் வந்து பா7த்துவிட்டு ெகாஞ்ச
ேநரம் அவேளாடு ேபசிவிட்டுச் ெசன்றன7.
Ôஏன் வரச் ெசான்ேனன்னு’ உன்ைனயும் ராைமயாைவயும் வருத்ெதடுத்துடுவான்
மா..... நாங்க கிளம்பேறாம் பாத்துக்க” என்று கூறிச் ெசன்றா7 ரகுபதி.

அன்று இரவு அவனுக்கு ெகாஞ்சம் ேலசான முழிப்பும் ெதளிவும் வந்தது. அவேளாடு

சன்னக் குரலில் ேபசிக்ெகாண்டிருந்தான்.
Ôநான் இரவு வட்டிற்கு
< ேபாயிட்டு காலங்காைலயில வந்துடட்டுமா த<பு?” என்று
ேகட்டாள்.
Ôேபாகணுமா?” என்று முரண்டான் சின்னக் குழந்ைத ேபால.
Ôபின்ன இங்ேக எப்பிடி?” என்று நாணத்ேதாடு ேகட்டாள்.
 66

Ôஅெதல்லாம் ஒண்ணும் பரவாயில்ைல. இந்த ஜூர ேவகத்துல நான் உன்ைன

ஒண்ணும் பண்ண <ட மாட்ேடன்... ந< இங்ேக இருக்ேக, என்ைன பா7த்துக்க அப்படீங்கற
எண்ணேம என்ைன நிம்மதியா உறங்க ைவக்குது ப்ளிஸ் ேபாகாேதேயன் வனி?”
என்று ெகஞ்சினான்.

இவள் தந்ைத தாைய அைழத்துக் ேகட்டாள்.

Ôசrமா ந< அங்ேகேய இரு..... கூட ராைமயாைவயும் இருக்காேர துைணக்கு.....
ஏதானும் அவசரம்னா என்ைனக் கூப்பிடு வந்துடேறன்” என்றா7 சங்கரன்
Ôசr பா” என்றாள்.
அவனுக்கு முகம் மல7ந்து ேபானது Ôதாங்க்ஸ் ஹனி” என்றான்.
கைரத்த ரசம் சாதம் சமத்தாக உட்ெகாண்டு மருந்துகள் எடுத்துக்ெகாண்டு
படுத்துக்ெகாண்டான். ெமல்ல அவனிடம் ேபசியபடி அவைன தட்டித் தூங்கப்
பண்ணினாள்..... ராைமயா சாப்பிட அைழத்தா7.... ெகாஞ்சமாக சாப்பிட்டுவிட்டு
பக்கத்துக்கு அைறயில் ெகாஞ்சம் படுத்தாள்.

நல்ல தூக்கத்தில் ‘வனி’ என்று அைழக்கும் குரல் ேகட்டு விழித்தாள்..... தூக்கி வாr
ேபாட்டது.... எங்ேக இருக்கிேறாம் என்று உடேன புrயாத நிைல..... உடேன சுதாrத்து
பக்கத்துக்கு அைறக்கு ஓடினாள்.
Ôஎங்ேக ேபாேன என்ைன தனியா விட்டுட்டு?” என்றான் சிறு குழந்ைதயாக.
Ôபக்கத்து அைறயில் ெகாஞ்சம் தூங்கிட்ேடன் த<பு” என்றாள் மன்னிப்பாக.
Ôஆமா பாவம் முழு நாளும் எம்பக்கதிேலேய இருந்துட்ேட...... உனக்கும் ைடய7ட்
ஆகா இருக்கும்தாேன.... நான் பாரு அைத ேயாசிக்கேவ இல்ைல...... உன் தூக்கத்த
ெகடுத்துட்ேடன்” என்றான் அவனும் மன்னிப்பாக.
Ôந< இருக்கக் ெகாண்டு ஏேதா பரவாயில்ைல.... இதுக்குதான் மைனவி னு ஒருத்தி
ேவணுங்கறது..... பாரு அந்த ெபrய மனுஷன் எட்டிக் கூட பா7க்கைல..... அங்கிள்
ெசால்லாைமயா இருப்பாரு” என்றான் குற்றமாக.

Ôஇல்ைல த<பு மாமா அத்ைத வந்தாங்க.... ந<ங்க தூங்கும்ேபாது வந்து பா7த்துட்டு

ெகாஞ்ச ேநரம் இங்ேக இருந்துட்டுப் ேபானாங்க” என்றாள் ெமல்லிய குரலில்
பயந்தபடி.
Ôஅவங்க ஏன் இங்க வந்தாங்க அவங்கள யா7 இங்ேக கூப்பிட்டா?” என்றான் உடேன
மாறிப்ேபாய்.
‘அடராமா எதுவும் குற்றம்னா எப்பிடி’ என்று நிைனத்தாள்.
Ôஎன்னவாம்?” என்றான்.
‘உள்ளம் அவ7கைள நாடுகிறது.... உடம்பு முடியவில்ைல எனும்ேபாது மட்டும்
 67

ேவணுமாக்கும்..... நல்ல இருக்ேக இவன் நியாயம்’ என்று எண்ணினாள். ‘ஆனா

வந்தா தப்புன் னு கத்தல்’ என்று சிrத்தாள்.

அத்யாயம் இருபத்தி ஒன்று

அடுத்த நாளும் அப்படிேய கழிந்தது. அன்று மதியம் அங்ேக வட்டிற்கு
< ஊ7லிருந்து
யாேரா வந்திருந்தா7கள் என வந்தனாைவ வரச்ெசால்லி கூப்பிட்டன7 ெபற்ேறா7.
அவளும் அைர மனதாகக் கிளம்பினாள். ஆயிரம் முைற ராைமயாவிடம்
பாத்துக்ெகாள்ளச் ெசால்லிவிட்டு ெசன்றாள்.
Ôபரவாயில்ைல வனி, ந< ைத7யமா ேபா..... நான் நல்லாதாேன இருக்ேகன்...
இன்னிக்கி புள்ளா ஜுரம் கூட அவ்வளவா இல்லிேய டா” என்று அவனும்
அனுப்பினான்.
பின்ேனாடு ேபான் வந்தது. அவன் எடுத்து ெதம்பில்லாத குரலில் ‘ெஹேலா’ என்றான்,
நம்பைர கவனிக்கவில்ைல.
Ôநா.. நான்... நி7மலா ேபசேறன் தம்பி” என்றது அந்தப் பக்கம் குரல்.
அவனுக்குத் தூக்கி வாr ேபாட்டது..... ஒன்றுேம பதில் கூறாமல் திைகத்து அப்படிேய
படுத்திருந்தான்.
Ôெவச்சுடாத<ங்க ப்ளிஸ்” என்றா7.

அப்ேபாதும் ஒன்றும் ேபசவில்ைல.

Ôஇப்ேபா எப்பிடி இருக்கு உடம்புக்கு..... இங்க உங்கப்பாவும் நானும் த<பாவும் கூட
ெராம்ப கவைலயா இருக்ேகாம்..... அதான் மனசு ேகக்காம சட்டுன்னு
கூப்பிடுட்ேடன்.... அவருக்கு ேபசணும்னு ஆைச ஆனா பயம்..... இப்ேபா
பரவாயில்லியா.... ஜுரம் குைறஞ்சிருக்கா?” என்று ஆதுரமாக ேகட்டா7.

ஏேனா அவனுக்குள் மளுக்ெகன்று ஏேதா உைடந்தது..... அழுைக கண்ைண

நிைறத்தது..... யாருேம இல்லாமல் இப்படி அனாைதயாய் கிடக்கிேறாேம என்ற
கழுவிரக்கேமா அல்லது தன் தாய்க்கு சமானமானவள் ஆதரவாகக் ேகட்ட
ெசாற்களின் தாக்கேமா..... அவளிடம் எrந்து விழத் ேதான்றவில்ைல. அவரது ேபச்சு
என்னேமா ெசால்ெலாணா நிைறைவ ெகாடுத்தது ேபாலத் ேதான்றியது.
சில வருடங்கள் முன்பும் இரு முைற உடம்பு முடியாதேபாது இப்படி
நடந்துள்ளதுதான். அப்ேபாது ரகுபதி ேவேற ஊrல் இருந்தா7. ராைமயா கூறி ேபானில்
அைழத்து ேபசினா7தான். ஆனால் இவன் திட்டி எrந்து விழுந்து ைவத்துவிட்டான்.

இப்ேபாது அதுேபால ெசய்யத் ேதான்றவில்ைல.

Ôம்ம் நல்லா இருக்ேகன்..... அவ்வளவா ஜுரம் இல்ைல” என்றான்.
 68

Ôசாப்பிட்டியாபா?” என்றா7.
Ôம்ம்” என்றான்.
Ôமருமக இருக்காதாேன பா7த்துக்க?” என்று ேகட்டா7.
ெபாறுைமயாக அவளுக்கு பதில் ெசால்கிறாேன என்று ஆச்ச7யம் ரகுபதிக்கு. அவ7
ைக ேபானில் அைனத்ைதயும் ேகட்டுக்ெகாண்டிருந்தா7.
Ôஇல்ைல அவ வட்டிற்கு
< ேபாயிருக்கா.... ஏேதா அவசர ேஜாலியா” என்றான்.
Ôசr படுத்துக்க நான் ேவற டிஸ்ட7ப் பண்ணட்ேடன்”
< என்று ைவத்துவிட்டா7 நி7மலா.

அவனுக்கு ‘அதற்குள் ஏன் ைவத்துவிட்டா7?’ என்று ேதான்றியது.

‘ேதா டா, சrயான கூத்து உன்ேனாடு’ என்றது மனது. அைத அதட்டி அடக்கிவிட்டு
சrந்து படுத்துத் தூங்க முயன்றான் முடியவில்ைல.
‘வனி இங்க இருந்தேபாது நிம்மதியாக இருந்தது.... அய7ந்து தூங்கிேனேன....
இப்ேபாது அதுவும் முடியைலேய... ேபா7 அடிக்குது ேவற.... த<பாைவ வரச்ெசால்லி
இருக்கலாேமா’ என்று எண்ணினான்.
ஏேதேதா ேயாசைனகளில் மூழ்கி கண் மூடி ெவறுமேன படுத்திருக்க ெகாலுசு சத்தம்
ேகட்டது Ôவனி” என்று ஆைசயாக கண்விழித்தான்.

ஆனால் அங்ேக நின்றது த<பா. ‘அட இப்ேபாதுதாேன நிைனத்ேதன்’ என்று

எண்ணிக்ெகாண்டான்.
Ôைஹ த<பாகுட்டி” என்றான்.
Ôஎப்பிடி இருக்கு அண்ணா?” என்று ெதாட்டுப் பா7த்தாள்.
Ôஜுரம் அவ்வளவா இல்ைல” என்றாள் பின்னல் திரும்பி.
அப்ேபாதுதான் கவனித்தான் பின்ேன நி7மலாவும் கூடேவ ரகுபதியும் நின்றிருந்தன7.
‘இவ7கைள எல்லாம் யா7 கூப்பிட்டது, எல்லாம் ராைமய்யா அங்கிள்
ேவைலயாகத்தான் இருக்கும்...’ என்பது ேபால முகம் திருப்பிக்ெகாண்டான்.
‘ஏன் நிஜமாேவ அவங்க வந்தது உனக்கு பிடிக்கைலயாக்கும் இைழந்து ேபசிேன
ேபான்ல’ என்று இடித்தது மனது.
Ôஏதானும் சாப்பிட்டியா அண்ணா” என்று ேகட்டாள் த<பா.
Ôஇல்ைல இன்னும், உங்க அண்ண < கிளம்பறதுக்கு முன்னாடி ஜூஸ் ெகாடுத்துட்டு
ேபானா” என்றான்.

Ôஇப்ேபா இரவாயிடுச்ேச சாப்பிட ேவண்டாமா?” என்று ேகட்டாள்.

நி7மலா சட்ெடன்று உள்ேள ெசன்றாள். தன் ைகயால் ெதளிவான பருப்பு ரசம்
ைவத்து நாக்கிற்கு உணக்ைகயாக காரம் எண்ைண இல்லாமல் ெகாஞ்சம் பருப்பு
அைரத்த துைவயலும் ெசய்து கிண்ணத்தில் சாதத்ைத குைழய பிைசந்து கூட
துைவயலும் ைவத்து எடுத்து வந்து கதவருேக நின்றாள்.
 69

Ôத<பா” என்று அைழத்து ெகாடுத்தா7.

அவள் அைத வாங்கி அவனுக்கு அருேக அம7ந்து ெமல்ல ஊட்ட முற்பட்டாள்.

அவளுக்கு பழக்கம் இல்ைல என்பதால் தடுமாறி சிந்தியது. அவள் தாைய பா7த்து
விழிக்க, உடேன நி7மலா சட்ெடன்று உள்ேள வந்தா7. அவன் அருகில் நின்று ெமல்ல
வாய் வாயாக ஸ்பூனில் எடுத்து அவனுக்கு ஊடினாள்.
Ôேவண்டாம் நாேன சாப்பிட்டுக்குேவன்” என்று பிடுங்காத குைறயாக
வாங்கப்ேபானான்.
Ôேவண்டாம் உடம்பில் வலுவில்ைல.... அவள் ெகாடுக்கட்டும், ேபசாம சாப்பிடு.....
உனக்குண்டான ந7சுனு நிைனச்சுக்க” என்றா7 பின்னிருந்து ரகுபதி. அடங்கிப்
ேபானான்.
அவ7 ஊட்டிவிட அவன் உண்பைதக்கண்டு அவனுக்கும் அவ7களுக்கும் கண்
நிைறந்து ேபானது.
‘அம்மா அம்மா’ என்று அரற்றியது மனம்.
அவன் கண்ணைர
< தன் புடைவ நுனியால் துைடத்து Ôஎன்ன, அக்கா நிைனப்பு
வந்துடுச்சா?” என்று ேகட்டா7 அவரும் கண்ணில் ந<7 நிைறய.
அவன் ஒன்றுேம ேபசாமல் தைல குனிந்தான்.
Ôஅவங்களா நான் நிச்சியமா ஆக முடியாதுதான்..... ஆனாலும் நானும் உன் தாய்தான்
த<பன்..... ெகாஞ்சம் முயற்சி ெசய்தா எங்கைள மன்னிச்சு ந< ஏத்துக்கலாம்” என்றா7
ெமதுவாக ஊட்டிக்ெகாண்ேட. அவன் அப்ேபாதும் ேபசவில்ைல ஆனால் சாப்பிட்டான்.
முடித்து அவன் வாய் துைடத்து என்ன மாத்திைர என்று ேகட்டு எடுத்து ெகாடுத்து
முழுங்க ைவத்தாள்.
Ôத<பா பா7த்துக்க” என்று கூறிவிட்டு ெவளிேய ெசன்றுவிட்டா7.
த<பா தான் ஏேதேதா ெமல்ல ேபசியபடி இருந்தாள். அதுேவ அவனுக்கு ஆனந்தமாக
இருந்தது. அப்படிேய தூக்கம் கண்ைண இழுக்க சrந்தான். அவள் நி7மலாைவ
அைழக்க அவள் வந்து தைலயைணைய சr ெசய்து அவைன ந<ட்டி சrயாகப் படுக்க
ைவத்து ேபா7த்திவிட்டு விளக்ைகயும் அைணத்துவிட்டுச் ெசன்றாள்.

நடு இரவில் த<பன் சட்ெடன்று முழிக்க உடம்பு தூக்கிப் ேபாட்டது.... குளி7 நடுக்கி
எடுத்தது..... கம்பளியால் ேபா7த்தியும் அடங்கவில்ைல. Ôஅங்கிள்” என்று
அைழத்தான்.... அவன் குரல் அவனுக்ேக ேகட்கவில்ைல..... ‘இங்ேகதாேன படுக்கச்
ெசான்ேனன்’ என்று ேகாபம் வந்தது. ‘ேநற்று ஒரு குரலில் ஓடி வந்தாேள என் வனி’
என்று நிைனத்தான். மீ ண்டும் ெதம்ைபத் திரட்டி குரல் ெகாடுத்தான். எழுந்துெகாள்ள
முயன்று எைதேயா தட்டிவிட்டான். கீ ேழ விழுந்து உருண்டது தண்ண7< பாட்டில்.

Ôஎன்ன என்னப்பா த<பன்?” என்று பதறி ஓடி வந்தன7 நி7மலாவும் ரகுபதியும்.

 70

‘இவ7கள் இங்ேகேயவா இருக்கிறா7கள்?’ என்று வியந்தான்.

அவன் உடம்பு தூக்கிப் ேபாடுவைதப் பா7த்து உடேன அவைன பிடித்து படுக்க
ைவத்து குளி7 ெபட்டி மின் விசிறி எல்லாமும் அைணத்துவிட்டு, அவன் மீ து
ெபrயெதாரு கம்பளிைய ேபாட்டு ேபா7த்திவிட்டு, யுகலிப்டஸ் எண்ைணைய எடுத்து
வந்து அவன் காலில் அழுந்த ேதய்த்தா7 ரகுபதி.

Ôேவண்டாம் விடுங்க” என்று குழறினான்.

Ôேபசாம படு சின்னு” என்றா7. பல பல வருடங்களுக்கு பின் அந்த வா7த்ைத
ெசால்லி அைழக்கிறா7 என்று புத்திக்குள் உைரத்தது. துவண்டு படுத்தான்.
நி7மலா அதற்குள் சூடாக பானம் கைரத்துக்ெகாண்டு வந்து அவைன சாய்த்து
பிடித்துக்ெகாண்டு புகட்டினா7. வாய் வாயாக முழுங்கினான். அதுவும் கூட காலிலும்
சூடு ஏற ெகாஞ்சம் மூச்சு வந்தது. அப்படிேய உறங்கிப் ேபானான்.
Ôநான் இங்ேகேய இருக்ேகன் ந< ேபாய் படு” என்று நிம்மிைய அனுப்பினா7.
ரகுபதி அங்ேகேய சாய்வு நாற்காலிைய ேபாட்டுக்ெகாண்டு சாய்ந்தா7. ராமய்யா
ேவண்டும் என்ேற பின் தங்கினா7. இந்த கவனிப்பு அவ7கள் ஒன்று ேசர அவசியம்
என்பது அவ7 எண்ணம்.

அடுத்த நாள் காைல அவனுக்கு முழிப்பு வந்தேபாது அருேக சாய்வு நாற்காலியில்

ரகுபதி சாய்ந்து தன்ைன கஷ்டபடுத்திக்ெகாண்டு உறங்குவைதக் கண்டான்.
‘பாவம் என்னால்தான்’ என்று ேதான்றியது நிஜம். அைத உடேன மாற்றிக்ெகாண்டான்.
‘நான் வரச்ெசான்ேனனா.... இல்ல இங்ேக இப்படி படுக்கச் ெசான்ேனனா’ என்று
முரண்பாடானது மனம்.
நி7மலா அதற்குள் குளித்து ஈரத் துண்டுடன் காபி எடுத்து வந்தாள். அவைர எழுப்பி
தந்து விட்டு அவைன குடிக்கச் ெசய்தா7. ேபசாமல் குடித்தான். சாய்ந்து உட்கா7ந்தான்.
சிறிது ேநரத்தில் ராைமயா வந்து அவனுக்கு உைட மாற்றி, ஈர துண்டால் உடம்பு
துைடத்துவிட்டா7.

அதிகாைலயிேலேய Ôஎப்பிடி இருக்கு என் புருஷனுக்கு?” என்று ெமேசஜ்

வந்துவிட்டது வந்தனாவிடமிருந்து.
Ôநல்லா இருக்ேகன் இன்னிக்கி ஜுரம் இல்ைல..... ெபண்டாட்டி அருகில் இல்லாத
குைற மட்டும்தான்” என்று பதில் அனுப்பினான்.

டாக்ட7 வந்து பா7த்தா7. பரவாயில்ைல குணமாகீ ட்டு வருது. இன்ெனாரு ைவரல்

அட்டாக் ஆகக் கூடாது. பாத்துக்குங்க. அடுத்த சில நாள் ெராம்ப எச்சrக்ைகயா
இருந்துக்குங்க.... அேத ெமடிசின் எடுத்துக்குங்க ேபாதும்.... என்றுவிட்டு ெசன்றா7.
இரவு குளி7 எடுத்தது பற்றிக் கூறினா7 ரகுபதி.
 71

Ôசில சமயம் அப்படி இருக்கும்.... கவைல ேவண்டாம்..... நிற்காம அப்படிேய

இருந்துச்சுன்னா உடேன கூப்பிடுங்க” என்றா7.

அன்றும் அவ7கள் அங்ேகேய இருந்தன7.

Ôநான் நல்லாத்தாேன இருக்ேகன்.... அவருக்கு ேவைல இருக்குேம.... ேவணும்னா
ேபாகச் ெசால்லுங்க” என்றான் ராைமயாைவப் பா7த்து. Ôஅது எங்களுக்கு ெதrயும்....
மூடிகிட்டு படு சின்னு” என்றா7 ரகுபதி. அவன் முைறத்தான்.
Ôஎன்ன முைறப்பு அடிச்சு ஒைதச்சு வள7த்திருக்கணும்....அப்ேபா இந்த மாதிr
நிைலைம வந்திருக்காது” என்று முனகினா7.
Ôஐேயா என்ன ேநரத்துல என்ன ேபசறதுன்னு ெதrய ேவண்டாமா..... வயசாச்சு.
ேபாங்க அந்தண்ைட” என்று அனுப்பினாள் நி7மலா.
அன்றும் கூட அேதேபால அவைன ஆதுரமாக பா7த்துக்ெகாண்டாள் நி7மலா, கூட
த<பா உதவினாள்.

நடுவில் ஒரு மணி ேநரம் ஓடி வந்து விட்டாள் வந்தனா.

Ôஎனக்கு அங்ேக இருப்ேப ெகாள்ளைல த<பு.... ந<ங்க இங்ேக எப்பிடி
இருக்கீ ங்கேளான்னு ஒேர கவைல.... இரெவல்லாம் தூங்கேவ முடியைல” என்றாள்
கண் கலங்க. Ôஅப்ேபாதான் அங்கிள் ெசான்னாரூ, மாமா அத்ைத த<பா எல்லாம் இங்க
வந்திருக்காங்க..... உங்கள கவனிச்சுக்கன்னு அப்ேபாதான் நிம்மதியாச்சு” என்றாள்.
அவனும் ேநற்று நடந்தவற்ைற ெமல்ல அவேளாடு பகி7ந்து ெகாண்டான். கைதேபால
ேகட்டாள் கண்கள் ஆச்ச7யத்தில் விrந்தன.

Ôடீ அப்படி பா7க்காேதன்னு ெசான்ேனன் இல்ல..... அப்பறம் என்ைனத் தப்பு

ெசால்லாேத.... எனக்கு இன்ெபக்ஷன் ேவற..... அேதாடேவ முத்தம் ெகாடுத்துடுேவன்....
ஆமா ெசால்lட்ேடன்” என்றான்.
Ôஇன்னும் உங்க வால்த்தனம் ேபாகலிேய” என்று சிவந்தாள்.
Ôபாவம் டீ நானு” என்றான்.
Ôஆமா அதுக்கு?” என்றாள்.
Ôஏேதா ெகாஞ்சம் கவனிக்கலாம்தாேன” என்றான் ஏக்கமாக.
Ôநாம் என்ன தனியாவா இருக்ேகாம்..... என்ன இது அடம்..... த<பா ேவற
ெரண்டுங்ெகட்டான் வயசு..... ேபசாம சமத்தா படுங்க” என்று அடக்கினாள்.
Ôேபாடி” என்று முரண்டி படுத்துக்ெகாண்டான்.
Ôநான் கிளம்பட்டுமா.... ‘ெவளி ேவைல இருக்கு, ேதா வந்துடேறன்னு’ ெசால்லிட்டு
உங்கள பா7க்க ஓடி வந்திருக்ேகன்..... நல்லகாலம் அத்ைத மாமா இருக்காங்க
இங்ேகேய” என்றாள்.
Ôேபாகணுமா?” என்றான்.
 72

Ôஆமா டா ெசல்லம்” என்றாள்.

Ôசr” என்றான் மனசில்லாமல்.

அத்யாயம் இருபத்தி இரண்டு

அன்று மாைலக்குள் காய்ச்சல் சுத்தமாக விட்டுப்ேபானது. ெகாஞ்சம் ஓய்வாக
ெவளிேய ஹாலில் வந்து அம7ந்தான். த<பா பக்கத்திேலேய அம7ந்துெகாண்டு
என்னேமா ேபசிக்ெகாண்டிருந்தாள். அங்ேக ரகுபதி டிவி பா7த்தபடி அம7ந்திருந்தா7.

Ôஎன்ன ெகாஞ்சம் ேதவைலயா இப்ேபா சின்னு?” என்று ேகட்டா7 இவைன பா7த்து.

ஆம் என்பது ேபால தைலைய மட்டும் அைசத்தான்
Ôஎங்கேளாட அந்த வட்டுக்கு
< வrயா?” என்று ேகட்டா7.
Ôமாட்ேடன் என்று தைல இடம் வலமாக ஆட்டினான்.
Ôவாண்ணா ப்ளிஸ்.... நாம் எல்லாம் ஒண்ணா ஜாலியா இருக்கலாம் அண்ணா” என்று
ெகஞ்சினாள் த<பா.
Ôஉனக்கு அேதல்லாம் ெசான்னாப் புrயாது, ேவண்டாம் த<பாகுட்டி” என்று அவைள
அடக்கினான்.
‘சr விட்டு பிடிப்ேபாம்’ என்று Ôநான் கிளம்பேறன் எனக்கு அவசர ேவைல
வந்திருக்கு.... உன் சித்தியும் த<பாவும் இங்ேக இருப்பாங்க இன்னும் நாலு நாள்....
முரண்டு பண்ணாத..... உடம்பு திரும்பப் படுத்தக் கூடாதுன்னு டாக்ட7 ெசால்lட்டு
ேபாயிருக்காரு ெதrயுமில்ல.... மருமகளாைலயும் இங்ேகேய இருந்து உன்ைனத்
தாங்க முடியாது..... நாலு ேபரு நாலு விதமா ேபசுவாங்க..... கல்யாணம் ேவற
ெநருங்குது. ஒடம்பு குணமானதும் ஒழுங்கா ந< அங்க வந்து எங்கேளாட இரு,
இல்ேலன எங்கைளயானும் இங்க வரதுக்கு ஒத்துக்க..... ஊருக்காகவானும் நாம
ஒண்ணா இருந்து கல்யாணத்தின்ேபாது ஒற்றுைமயா நடந்துக்கணும்”

Ôஎங்க மனசுல ேகாடி ஆைசயும் ஏக்கமும் இருந்தாலும், அது உன்ைன இத்தைன

நாளா பாதிக்கேவ இல்ைல.... நானும் விட்டு பிடிப்ேபாம்னு இருந்துட்ேடன்..... இனிேம
அப்படி விட முடியாது..... எேதா ஒரு வழிக்கு வா, அவ்வேளாதான் ெசால்ல
முடியும்.... ந< ேதாளுக்கு ேமல வள7ந்தப் பிள்ைள..... எல்லாம் ெதrஞ்சவன்..... நான்
ெசய்தது உலகத்தில இல்லாத தப்பு இல்ைல த<பன்.... ஆனாலும் நான் என் தப்ைப
ஒத்துகிட்டு மன்னிப்பு ேகட்டுகிட்ேடன்..... ந< தான் இன்னும் எங்கைள ஏத்துக்கைல.....
ேயாசி உனக்ேக புrயும்” என்றுவிட்டு கிளம்பிவிட்டா7.

Ôஏன் த<பாகுட்டி, உங்கம்மாவும் ேபாயிருக்கலாேம, அங்க அவருக்கு சாப்பாடு எல்லாம்

கஷ்டம் ஆயிடுேம,,,,. எப்படி சமாளிப்பாரு?” என்றான் நி7மலாைவப் பா7த்தபடி.
 73

Ôஅங்க ஆள் இருக்கு.... அவ7 பாத்துக்குவாரு... உன்ைன இப்ேபா கவனிச்சுக்கறதுதான்

அதவிட முக்கியம்” என்றா7 அவ7.
நாலு நாளாக ஆபிஸ் ெசல்லவில்ைல. ‘விேவக் பாவம் எப்படி சமாளிக்கிராேனா’
என்று எண்ணி அன்று ெகாஞ்சம் ெதம்பாக இருக்கேவ ேபான் ெசய்து அவசர ேவைல
ஏேதனும் உள்ளதா என்றும் பிசினஸ் பற்றியும் ேகட்டுத் ெதrந்து ெகாண்டான்.
ெகாஞ்சம் இெமயில் பா7த்து பதிலளித்தான்.
Ôேபாதும் த<பன்.... இப்ேபாதான் உடம்பு குணமாகி இருக்கு.... ெராம்ப ஸ்ட்ெரயின்
பண்ணிக்காேத” என்றா7 நி7மலா.

ெசால்வது சrேய என்று மூடி ைவத்தான். வந்தனா வந்து சிறிது ேநரம் ேபசிக்
ெகாண்டு இருந்தாள். அந்த ேநரம் த<பாைவ ேவேற ேவைலயாக உள்ேள அைழத்துக்
ெகாண்டு விட்டாள் நி7மலா.
Ôஎன்னடி ஆைளேய காணும், ஏங்கிப் ேபாயிட்ேடன்டி” என்று ெகாஞ்சிக்ெகாண்டான்.
Ôஅதான் ேவணுங்கற ஆளுங்க இருக்காங்கேள உங்கைள கவனிச்சுக்க” என்று
ேவண்டுெமன்ேற சீ ண்டினாள்.
Ôஒதபடுேவ வனி” என்றான். அவள் கலகலெவன சிrத்தாள். அவன் ெநற்றியில்
குனிந்து முத்தமிட்டு கிளம்பினாள் அவனும் அவள் ைக பிடித்து ேலசாக இதழ் ஒற்றி
எடுத்தான்.

இரு நாட்களில் அவன் பூரண நலம் ெபற்று ஆபிஸ் ேபாக ஆரம்பித்தான். நி7மலா
த<பாவுடன் வடு
< திரும்பினாள்.
புறப்படும் முன் Ôநான் ெசால்ேறேனன்னு ேகாபிக்காேத த<பன், நான் உங்க அம்மா
இல்ைலதான் ஆனாலும் எனக்கு ந< பிள்ைளதான்.... அவருக்கும் வயசு ஏறிகிட்ேட
ேபாகுது.... உன் பிrைவ தாங்கும் சக்தி அவ7கிட்ட இல்ைல.... ந< ெகாஞ்சம் எங்க
மனச புrஞ்சுகிட்டு ஒண்ணா வாழ ஒத்துக்கணும்..... என்ேமல தான் குத்தம்
எல்லாம்னு ந< நிைனச்சா என்ைன மன்னிச்சுடு பா” என்று கரம் கூப்பினாள்.
Ôஐேயா என்ன இது” என்றான் பதறிேபாய்.
Ôநான் வேரன் உடம்பப் பாத்துக்க..... இப்ேபாதான் குணமாகி இருக்கு..... ெராம்ப
அலஞ்சுக்காேத” என்று கூறிவிட்டு ராைமய்யாவிடமும் கவனித்துெகாள்ள
ெசால்லிவிட்டு கிளம்பிவிட்டாள். த<பா மனசில்லாமல் ெசன்றாள்.

எல்ேலாரும் ேபானதும் வடு

< சூனியமானது த<பனுக்கு.’ ச்ேச என்ன இது. இத்தைன
இத்தைன வருடங்கள் இைத விடவும் சின்ன வயதிலிருந்து இப்படித் தனிேய தாேன
வாழ்ந்ேதன்.... இப்ேபாது என்ன வந்தது எனக்கு..... ேதா கூடிய சீ க்கிரம் திருமணம்
நடந்துவிட்டால் என் வனி வந்துவிடுவாேள அப்பறம் என்ன’ என்று நிைனத்தான்.
ஆனாலும் அப்பா சித்தி த<பா நான் வனி என்று எல்ேலாரும் ஒன்றாக இருந்தால்
 74

நன்றாக இருக்கும்தாேன என்று ேதான்றியது ஒரு ஓரத்தில். அந்த எண்ணத்ைத

உதறிக் ெகாண்டான்

ேவைல ேமல் கவனம் ைவத்தான். பாவம் விேவக் ஒண்டியாக சமாளித்துத் திணறி

ேபாயிருந்தான். திருமணம் ேவறு ெநருங்கிெகாண்டிருந்தது.... பத்திrைக ெகாடுப்பது
வட்ைட
< ஒழுங்கு படுத்தி விருந்தின7களுக்கு ஏற்பாடுகள் ெசய்வெதன அது ஒரு புறம்
பயமுறுத்தியது.
‘என்னடா இது’ என்று அலுப்பாக இருந்தது. ‘எப்படி இருந்ேதன் இப்படி ஆகிப்
ேபாேனேன’ என்று ெநாந்துெகாண்டான்.
வந்தனாவிடம் புலம்பினான்.
Ôஅதுசrதான்..... எல்லாம் தனியா ேமேனஜ் பண்றது கஷ்டம் தாேன த<பு..... ந<ங்க ‘ம்’
னு ஒரு வா7த்ைத ெசான்னா அப்பா அம்மா தங்ைகன்னு ஒரு குடும்பேம ெரடிேமடா
கிைடக்குேம.... அவங்க வந்துட்டா பிறகு இெதல்லாம் கவைலேய இல்ைலேய த<பு”
என்று ேவப்பிைல அடித்தாள்.
அவன் ெமௗனமானான். ‘நாேன குழம்பிக் கிடக்கிேறன் இவ ேவற’ என்று
ெபாருமினான்.

அத்யாயம் இருபத்தி மூன்று

இந்த குழப்பத்துடேனேய திருமண ஏற்பாடுகைளப் பா7த்தான் த<பன். சில ெநருங்கிய
ெசாந்தங்கள் ஊrலிரூந்து வந்துவிட்டன7. பலருக்கும் இவ7கள் குடும்ப நிலவரம்
ெதrயும் என்பதால் எதுவும் ேகட்டுக்ெகாள்ளவில்ைல. ஆனால் சில வயதான
ெசாந்தங்கள் அவனிடம் குற்றப் பத்திrைக வாசித்தன7.

வந்ததுேம Ôஎன்னப்பா த<பன், இன்னுமா உனக்குப் பிடிவாதம்..... உன் கல்யாணம், வடு

<
நிைறக்க அம்மா அப்பா தங்ைகன்னு அைழச்சு ெவச்சுகிட்டு கலகலப்பா கல்யாணம்
பண்ணிக்காம என்ன இது..... நல்லா இல்லிேய” என்று ஆரம்பித்தன7.
அவன் எதி7பா7த்ததுதான்.... Ôவருவாங்க, மண்டபத்துல பாத்துக்குங்க” என்றான்
ெபாதுப்பைடயாக.
Ôஅது ெதrயுது, இங்க ஏன் இல்ைல?” என்றா7 அந்தப் ெபrயவ7. அவன் எதுவும் பதில்
ேபசாது அம7ந்திருந்தான்.
Ôஎன்னேவா, இத்தைன வம்பு
< ஆகாது” என்றா7 அவ7.

ெபrயப்பாேவா இங்ேக வராமல் ேநேர ரகுபதி வட்டில்

< ேபாய் இறங்கினா7.
Ôஎன்ன அண்ணா அங்க ேபாயிருக்கலாேம.... ெபrயவங்களா அங்க இருந்து
அவனுக்கு ேவண்டியதச் ெசய்யலாேம அண்ணா..... நானும் அங்க இல்ைல, ந<ங்களும்
இங்க வந்துட்டீங்கேள?” என்று ரகுபதி ேகட்க,
 75

Ôஅவன் ெகாழுப்புக்கு தனியா அவதி படட்டும்னு தான்..... ந< இருக்ேக, ேதா மருமக
இருக்கு, தங்கச்சி தங்கச் சிைலயாட்டமா இருக்குது. அெதல்லாம் ேவணாம்னுதாேன
பிடிவாதம் பிடிச்சு தனியா ஒக்காந்திருக்கான் பழனி ஆண்டவன் மாதிr..... அப்படிேய
தனியாேவ கல்யாணமும் பண்ணிக்க ேவண்டியதுதாேன..... இப்ேபா மட்டும்
ெசாந்தக்காரங்க நினவு வந்துச்சா, அப்ேபாவும் ந<ங்க ேவண்டாம் நாங்க ேவணும்னா
எப்பிடி..... அதப் புrய ைவக்கத்தான் நான் இங்க வந்து இறங்கிேனன்” என்றா7 அவ7.

அசேல ேகாபக்கார7 என்பதால் ரகுபதி ேமற்ெகாண்டு ஒன்றும் ேபசவில்ைல.

திருமண தினத்தன்று பலரும் பல தினுசாகப் ேபசுவா7கேள என்று ெகாஞ்சம்
ேயாசைன வந்தது த<பனுக்கு, ஆயினும் இப்ேபாது ேபாய் ‘இங்க வாருங்கள்
ஒன்றாகக் கிளம்பலாம்’ என்று அைழக்க மனம் வரவில்ைல. காrயம் ஆக ேவண்டி
கூப்பிடுகிறான் என்ற ெகட்ட ெபய7 வருேம என்று அஞ்சினான்.

இங்கிருந்து மற்ற ெசாந்தங்களுடன் இவனும் அங்கிருந்து அப்பாவும் மற்றவ7களும்

தனித் தனிேய மண்டபத்தில் வந்து இறங்குவது என்று முடிவு ெசய்யப்பட்டது.
அவனுக்கு மிகவும் பிடித்த சித்தப்பாதான் அந்த வட்டிற்கும்
< இந்த வட்டிற்கும்
< தூது
ேபசி எல்லாவற்ைறயும் த<7மானித்து ப்ளான் ெசய்தா7. கூடேவ நின்று ைதrயம்
கூறினா7. மண்டபத்ைத அைடந்தன7.

பின்ேனாடு ரகுபதியும் வந்து ேசர மணமகனுக்ெகன்று ஒதுக்கப்பட்ட இரு ெபrய

அைறகளில் எல்ேலாருமாக ஒன்றாகேவ இருக்க ேவண்டி வந்தது. ஆண்களுக்கு
ஒன்று ெபண்களுக்கு ஒன்றாக இரு அைறகைள பிrத்துக்ெகாண்டன7.
Ôஇப்ேபா என்ன பண்ணுவாராம் ெதாைர?’ என்று சீ ண்டினா7 ெபrயப்பா.
Ôஅண்ணா ேபசாம இருங்கேளன்.... கல்யாணம் நல்லபடியா நடக்கட்டும்” என்று
ெகஞ்சினா7 ரகுபதி.
ஒற்ற வயது ெசாந்தங்களுடன் அரட்ைட அடித்தபடி அவ்வேபாது தந்ைதயின்
முகத்ைதப் பா7த்துக்ெகாண்டான் ஓரக்கண்ணால். அதில் ஆனந்தம், பிள்ைளயின்
கல்யாணம் என்ற ெபருமிதம் ெதrந்தது.

த<பாவுக்ேகா ேகட்கேவ ேவண்டாம். துள்ளல் நைடேபாட்டு ஆண்கள் ரூமுக்கும்

ெபண்கள் ரூமுக்கும் அைலயாய் அைலந்தாள். பட்டுப்பாவாைட சட்ைட அணிந்து
குஞ்சலம் ைவத்து பின்னிய ந<ண்ட பின்னலில் பூச்சூடி கால்களில் ெகாலுசு ஜல் ஜல்
என சப்தமிட ைக வைளயல்கள் குலுங்க சின்னெதாரு ேத7 ேபால அவள் ஆடி ஓடி
மகிழ்ந்தாள். அைதக்கண்டு ஆனந்தப்பட்டான் த<பன்.
 76

நி7மலா வட்டின்
< முதிய சுமங்கலியாக குடும்பத்து மருமகளாக எல்ேலாைரயும்
கவனித்துக்ெகாண்டாள். அவ7 ெசய்யும் ஒவ்ெவாரு ேவைலையயும் பா7க்கும்ேபாது
தன் தாேய நிைனவுக்கு வந்தா7 த<பனுக்கு. அவன் மனம் நிைறயத்தான் ெசய்தது.
ஆனால் காண்பிக்க ெதrயாமல் தடுமாறினான் அந்த வள7ந்தக் குழந்ைத.

மாைல ெபண்ணிற்கு பூ ைவத்து சடங்கு ெசய்து இவைனவிட்டு ேமாதிரம் இட

ைவத்தன7. வந்தனா ெமஜன்தாவில் மஞ்சள் கைரயிட்ட பட்டில் அழகுற மிளி7ந்தாள்.
ேமைடயில் வந்து அமரும்ேபாேத ஓரக்கண்ணால் அவைன பா7த்தபடி வந்தாள். த<பா
நாத்தனாராக்கும் என்று ஜம்பமாக சுற்றிக்ெகாண்டிருந்தாள். ெபrயவ7கள்
சிrத்துக்ெகாண்டன7.
ெபாழுது விடிந்தால் திருமணம். இருவைரயும் அவரவ7 வட்டின7
< எழுப்பி குளிக்க
ெசய்து பட்டுடுத்தி ெபாட்டு ைவத்து தயா7 ெசய்தன7.

ேமைடயில் அவன் முதலில் வந்து அமர ‘ெபத்தவாளுக்கு பாத பூைஜ ெசய்யணும்’

என்றா7 புேராகித7. அவனுக்கு திைகப்பானது. சr என்று தைல அைசத்தபடி
சித்தப்பாைவ பா7த்தான். அவ7 புrந்து ெகாண்டு ரகுபதி நி7மலாைவ அைழத்து வந்து
அம7த்தினா7.
அவன் பணிவாகேவ மனமுவந்து அவ7கள் பாதங்கைள ந<7 விட்டு கழுவி பூக்கள்
ேபாட்டு தண்ணைர
< தன் தைலயில் ெதளித்துக் ெகாண்டான். அைதக் கண்ட
ரகுபதிக்கும் நி7மலாவிற்கும் கண்கள் பனித்து ேபாயின.

Ôபுதுசு வாங்கி இருந்தா குடுங்ேகா” என்றா7 புேராகித7.

‘அட வந்தனா புத்திசாலியா அன்னிக்ேக ெசால்லி வாங்கச் ெசய்தாேள.....
இதற்குத்தானா, நாந்தான் ஒண்ணுேம ெதrயாம வள7ந்துட்ேடன்’ என்று த<பாைவ
அைழத்து தங்களது அைறயில் ெகாண்டு வந்து ைவத்திருந்த புதுத் துணி ைபகைள
எடுத்து வரச்ெசய்தான். அைத தாம்பூலத்ேதாடு ைவத்து இருவrடமும் தந்து காலில்
விழுந்து வணங்கி ஆசி ெபற்றான். தங்கைள மன்னித்தாேனா ஏற்றுக்ெகாண்டாேனா
இல்ைலேயா இப்ேபாது சைபயில் அவன் எைதயும் விட்டுக் ெகாடுக்காமல் ெசய்தது
அவ7கள் மனைத நிரப்பியது. மனதார வாழ்த்தின7. ‘புதுத் துணி எடுத்துள்ளாேன’
என்று வியந்து ேபாயின7.
த<பாவிடம் மட்டும் முன்ேப அவளது பட்டுப் பாவாைட துணிகைள ெகாடுத்து ைதத்து
ைவத்துக்ெகாள்ள ஏதுவாகத் தந்திருந்தான்.

பின்ேனாடு வந்தனா அைழத்து வரப்பட்டாள். மாைல மாற்றிக்ெகாண்டன7.

இவனுக்கும் அவளுக்கும் ெசாந்தங்கள் உதவ ஒருவைர ஒருவ7 ஏய்தபடி மாைல
மாற்றும் சடங்கு நடந்தது. அவள் அழகிய சிவப்பு வண்ண பட்டில் ெசல்ப் ஜrைக
 77

பா7டருடன் அைமந்த புடைவயில் ேதவைதயாகத் திகழ்ந்தாள். தைல சாமானுடன் பூ

ஜைட ைதக்கபட்டு அைசந்தாட வந்து அம7ந்தாள். அவளது மருதாணி இட்ட
விரல்கைள ஒருவித கிள7ச்சிேயாடு பற்றிக்ெகாண்டான் த<பன். அவள் ஓரவிழி
பா7ைவயில் உலகம் மறந்தான்.
முகூ7த்த ேநரத்தில் அவன் அவளது அழகிய சங்கு கழுத்தில் தாலி கட்ட த<பா பின்
தாலி முடிந்தாள்.

Ôெபrயாவாகிட்ட ேஜாடியா ஆசீ 7வாதம் வங்கிக்குங்ேகா” என்றன7. முதலில் வந்தனா

த<பனின் ெபற்ேறாrடம் ெசன்றாள், அவேனாடு ேஜாடியாக அவ7கள் காலில்
விழுந்தாள்.... கண்கள் ந<7 திைரயிட ஆசீ 7வதித்தன7..... எல்ேலாருக்கும் மனம்
நிைறந்தது..... பின்ேனாடு வந்தனாவின் ெபற்ேறாrடமும் மற்ற சைப ெபrேயாrடமும்
ஆசி ெபற்றன7.
சங்கரன் ைககைள பற்றிக்ெகாண்டா7 ரகுபதி Ôசம்பந்தி ெராம்ப சந்ேதாஷம்.....
உங்களாலதான் இந்த அளவானும் எம்பிள்ைள எங்கைள பக்கத்தில
ேசரத்துகிட்டிருக்கான்..... இதப் பாத்த<ங்களா புதுெசல்லாம் எடுத்திருக்கான்
எங்களுக்காக” என்று காண்பித்தா7 தங்கள் உைடைய. சங்கரன்
புன்னைகத்துக்ெகாண்டா7. Ôநம்ம ைகயில என்ன இருக்கு சம்பந்தி..... ஏேதா
சின்னத்தனம்.... இருக்கற ெகாஞ்ச நஞ்ச ெவறுப்பும் சீ க்கிரம் மாறிடும்.... என் மக
மாத்த<டுவா கவைலப்படாத<ங்க” என்றா7.

அன்று மாைல வரேவற்பு தடபுடலாக நைட ெபற்றது. ரகுபதி , சங்கரன் மற்றும் த<பன்
வந்தனாவின் ஆபிஸ் கும்பேல அரங்கம் வழிந்தது. திறந்தெவளி லான் என்பதால்
மூச்சுமுட்டாமல் அத்தைன கும்பைலயும் தாங்கியது.
எல்ேலாரும் ஒரு முகமாக ேஜாடி ெபாருத்தத்ைத சிலாகித்து ேபச மங்களம் பயந்து
ேபானாள். அவளும் நி7மலாவுமாக ஆரத்தி கைரத்து எடுத்து வந்து அதன் மத்தியில்
ெவற்றிைலயில் சூடம் ஏற்றி இருவருக்கும் திருஷ்டி கழித்தன7.
அன்று இரேவ வந்தனாைவ த<பனுடன் அவன் வட்டில்
< ெகாண்டு விட்டன7. கண்கள்
நிைறந்து ேபாக பிrயா விைட ெகாடுத்தன7 தங்களது ஒேர ெசல்ல மகளுக்கு
சங்கரனும் மங்களமும்.

Ôஅத்ைத மாமா, ந<ங்க எப்ேபா ேவணும்னாலும் எங்கேளாடு வந்து தங்கலாம்.....

அங்ேகேய வந்து ப7மனன்டா தங்கினாலும் ெராம்பேவ சந்ேதாஷம்... கலங்காத<ங்க”
என்று அவ7கைள ேதற்றினான் த<பன்.
Ôநான் உங்க மருமகன் இல்ைல, மகன், அத மட்டும் நிைனவில் ெவய்யுங்க”
என்றான். உண்ைமதான் என்று தைல அைசத்தன7.
 78

அத்யாயம் இருபத்தி நான்கு

அன்று முதலிரவு. அவைள அலங்கrத்த உறவு ெபண்களும் மங்களமும் உள்ேள
ெகாண்டு விட்டன7.
அங்ேக ஆவேலாடு ஆயிரம் கண்ணாய் காத்திருந்தான் த<பன். புதிதாய் அவைன
பா7ப்பதுேபால அவளுக்கு ெவட்கம் பிடுங்கித் தின்றது.
Ôஎன்னடி புதுசா ெவக்கம்?” என்றான். அவள் ஒன்றும் ேபசாமல் தைல குனிந்தபடி
அம7ந்தாள்.
Ôேபசுடி ெசல்லம்” என்றான். அப்ேபாதும் பதில் இல்ைல.
Ôேஹ ஹனி” என்று குைழந்தான். அருகில் வந்து அவள் ைக பிடித்து அருகில்
இழுத்தான். அவன் மீ து சாய்த்துக்ெகாண்டான்.
Ôவனி” என்றான்
Ôம்ம்” என்றாள்.
Ôஹப்பா எங்க ஊைமயா ஆகிட்டிேயான்னு பயந்துட்ேடன்டீ” என்றான். அவள் அவன்
சட்ைட பித்தான்கைள திருகிக் ெகாண்டு இருந்தாள். Ôஅத ஏண்டீ பாவம் பிடுங்கற....
இருந்துட்டு ேபாகட்டுேம” என்றான் ேகலியாக.
அவள் சட்ெடன்று ைக எடுத்துவிட்டாள்.
அவள் உச்சி மீ து முத்தமிட்டான். அவள் ேமலும் குனிந்தாள்.
Ôந< இப்படிேய ெவக்க பட்டுகிட்டு இரு..... விடிஞ்சுடப் ேபாகுது” என்று
அலுத்துக்ெகாண்டான்.
Ôஎன்ன பண்ணணும்?” என்றாள் குரேல எழும்பாமல்.
Ôஅத நான் ெசால்லித்தறணுமா?” என்றான் தாபத்ேதாடு.

அவன் முகம் பா7த்தவள் அவன் கண்களில் ெதrந்த அந்த தாபத்ைதப் பா7த்து

சிவந்து மீ ண்டும் குனிந்து ெகாண்டாள்.
Ôபாடம் ஆரம்பிக்கலாமா ஹனி?” என்றான் அவள் முகத்தில் ஒரு விரலால்
ேகாலமிட்டபடி. அவள் நாணி சிலி7த்தாள்.
அதன்பின் அங்ேக வா7த்ைதகளுக்கு ேவைல இருக்கவில்ைல. மிச்சத்ைத அவன்
உதடுகளும் விரல்களும் பா7த்துக்ெகாண்டன .
அவன் ேவட்ைகேயாடு அவள் மீ து படர அவள் ெவட்கி சிவந்து கிள7ந்து தன்ைன
அவனிடம் ஒப்புெகாடுத்தாள். ேஹாெவன்று ெபrய அைல அடித்ததுேபால இன்ப
ேவகத்தில் கட்டுண்டு முத்ெதடுத்தாள். மீ ண்டும் மீ ண்டும் அவனின் ஆலிங்கனத்தில்
மூழ்கி ேபானாள்.

ெபாழுது விடியும் ேநரம் முழித்தாள். ஆறு என்றது கடிகாரம். அவைன விலக்கி சிவந்த
முகத்துடன் தன்ைன சீ 7 ெசய்துெகாண்டு நக7ந்து வந்து குளிக்கச் ெசன்றாள்.
பாத்ரூமில் தண்ண <7 விழும் சப்தம் ேகட்டு த<பன் கண் விழித்தான். மூடிய கண்ேணாடு
 79

அவைள பக்கத்தில் ேதடியது அவன் ைக.

Ôஅதுக்குள்ள முழிச்சு குளிக்கைலனா என்னடீ குடிமுழுகி ேபாகுது?” என்று
அலுத்துக்ெகாண்டான் ெவளிேய வந்தவளிடம்.
Ôஅதுசr விடிஞ்ேச ேபாயிடுச்சு..... ெவளிேய வட்டுப்
< ெபrயவங்க காத்திருப்பாங்க...
இன்னும் ெசாந்தக்காரங்க ேவற இருக்காங்கேள அத்தான்..... அதுனால சமத்துப்
பிள்ைளயா ந<ங்களும் சீ க்கிரமா எழுந்திருச்சு குளிச்சு கீ ழ வருவங்களாம்”
<
என்றுவிட்டு தனது பட்டுப் புடைவ ெகாசுவம் ைவத்து பின் ெசய்தாள்.

Ôவாடி” என்றான் தாபத்துடன்.

Ôம்ஹூம் நான் குளிச்சாச்சு” என்றாள் சிவந்தபடி.
Ôேபாடி” என்று ேகாபித்துக்ெகாண்டு திரும்பிப் படுத்துக்ெகாண்டான்.
‘சrயான அடம்’ என்று சிrத்துக் ெகாண்டாள். ெவளிேய வந்து கீ ேழ இறங்கினாள்.
ேநேர சுவாமி அைறக்குச் ெசன்றாள்
ஸ்வாமிப் படங்கள் விளக்கு என்று நிைறய இருந்தாலும் ெபrதாக கவனிக்கப்
படாமல் ஏேனா தாேனா என்று சுத்தம் ெசய்யப்பட்டு மட்டும் இருந்தது. மனம்
ேகட்காமல் ஓரளவு ஒழுங்கு படுத்தி படங்களுக்கு பூ ேபாட்டு ேகாலமிட்டு
விளேகற்றினாள். கும்பிட்டு முடித்து அங்கிருந்து சைமயல்கட்ைட அைடந்தாள்.

ராைமய்யாவும் இன்னும் சில உறவு ெபண்களும் அங்ேக காைல காபி மற்றும்

சிற்றுண்டி ேவைலகைளப் பா7த்திருந்தன7. அவளும் சட்ெடன்று புடைவைய தூக்கி
ெசாருகிக் ெகாண்டு உள்ேள புகுந்து சட்டினிக்கு ேதங்காைய துருவ ஆரம்பித்தாள்.
Ôந<ங்க புது மருமக, ந<ங்க ஏன்மா இெதல்லாம் பண்ணிக்கிட்டு.... நான் பாத்துக்கேறன்”
என்றா7 ராைமய்யா.
Ôஅெதல்லாம் ஒண்ணும் பரவாயில்ைல அங்கிள்” என்று சட்டினி அைரத்து எடுத்தாள்.
தாளித்து ைவத்துவிட்டு தனக்கும் த<பனுக்குமாக காபி எடுத்துக்ெகாண்டு ேமேல
ெசன்றாள்.
Ôபரவாயில்ைல புது மருமக” என்று பின்ேன சில ெபண்கள் ேபசக்ேகட்டு
புன்னைகத்துக்ெகாண்டாள்.

Ôகாபி எடுத்துக்குங்க த<பன்” என்றாள். அவேனா இழுத்துப் ேபா7த்திக்ெகாண்டு

பதிேலதும் கூறாமல் கிடந்தான்.
Ôஆனாலும் அடம் பண்ற<ங்க..... சr என்ன ேவணும்?” என்று பக்கத்தில் ெசன்று
அவைன ெதாட்டு எழுப்பப் ேபானாள்.
Ôந<தாண்டீ ேவணும்” என்று அவைள கட்டிலில் சாய்த்து கூடேவ தானும் அவள் மீ து
சாய்ந்தான் பின்னாலிருந்து த<பன்.
Ôஆஅ..” என்று கத்தினாள்.
 80

அவன் அவசரமாக அவள் வாய் ெபாத்தினான்

Ôஎன்னடி, நான் ஒண்ணுேம பண்ணலிேய ஏன் அலறிேன?” என்றான்.
Ôந<ங்களா!... அப்ேபா இது” என்றாள் படுக்ைகைய காண்பித்து
Ôஅதுவும் நான்தான்” என்று சிrத்தான்.
தைலயைணகைள தான் ேபால அைமத்து ேபா7ைவைய அதன் மீ து ேபா7த்தி
இருந்தான்.
Ôசி ேபா நான் பயந்ேத ேபாய்ேடன்” என்று முரண்டினாள்.
Ôஐேயா சாrடி ேகாபிக்கற ேநரமா இது” என்று குைழந்தான். கன்னத்ேதாடு கன்னம்
ைவத்து இைழந்து ெகாஞ்சினான். இதழில் கைத எழுதி முடித்தான்.
Ôகாபி ஆறிடும்” என்றாள் குரேல எழும்பாமல். எழுந்து காபி குடித்தன7.
Ôநான் கீ ேழ ேபாேறன்.... ந<ங்களும் சீ க்கிரம் வாங்க” என்று கூறி இறங்கினாள்.

சைமயல்கட்ைட அைடந்து ேமற்ெகாண்டு சிற்றுண்டிக்கு ேவண்டியைத கவனித்து

ெகாஞ்சம் ேகசr ெசய்தாள். ெசாந்தக்கார7கைள அைழத்து தாேன பrமாறினாள்.
Ôபேல ெராம்ப ருசியா இருக்ேக ஜமாய்ச்சிட்டிேய...” என்று ெமச்சிக்ெகாண்டன7.
Ôபக்குவமாத்தான் ெசஞ்சிருக்கா புது மருமக” என்று ெபண்கள் பாராட்டிக்ெகாண்டன7.
அதற்குள் த<பனும் கீ ேழ இறங்கி வர அவ7கள் இருவைரயும் ேஜாடியாக அமர
ைவத்து தாேன பrமாறினா7 ராைமயா. அவருக்குத்தாேன இதயம் ெகாள்ளா
சந்ேதாஷம். ஆைசயாக சாப்பிட்டான் த<பன்.

Ôடீ ேகசr சூப7” என்றான் காேதாடு. அவள் ெவட்கத்ேதாடு தாங்க்ஸ் என்றாள்.

Ôஇந்தா” என்று ஒரு வாய் ெகாடுக்க,
Ôஉஹூம் எல்லாரும் பா7க்கறாங்க” என்று தடுமாறினாள்.
Ôேபசாம வாயத் திற” என்று மிரட்டினான்.
அவள் குருவி ேபான்ற வாயில் ேகசrைய ஊட்டினான். அவளுக்கு இனித்தது என்று
ெசால்லவும் ேவண்டுமா.
Ôஎனக்குடீ?” என்றான்.
Ôஅதாேன பா7த்ேதன்”என்று சிrத்துக்ெகாண்ேட நாணியபடி அவனுக்கு ஊட்டினாள்
சுற்றும் முற்றும் பா7த்தபடி.
அன்று மாைலக்குள் ெசாந்தங்கள் அைனவரும் ஊருக்குக் கிளம்பிவிட வடு
<
அைமதியானது.

அடுத்த நாள் அவrருவரும் ேதன் நிலவுக்கு ஸ்விஸ் ெசல்வதாக இருந்தது. அவள்

ேபான் ெசய்து இரு பக்க ெபற்ேறாrடமும் விைட ெபற்றுக்ெகாண்டாள்.
ரகுபதியிடம் Ôமாமா கவைலப்படாம இருங்க நான் ஊ7லிருந்து வந்ததும் அவைர சr
பண்ண <டேறன்.... சில மாதங்கள்ள உங்கைளயும் இங்ேகேய அவைரவிட்ேட கூப்பிட
 81

ெவச்சிடுேவன்” என்று வாக்கு ெகாடுத்தாள்.

Ôஎன்னேமாம்மா, அவன் இந்த வைரக்கும் சைபயில் எங்கள மrயாைதயா
முன்னிறுத்தி ெசஞ்சேத எங்களுக்கு நிம்மதி..... ந< ெராம்ப ேபசி உன் வாழ்க்ைகைய
ெகடுத்துக்காேதமா” என்று கூறினா7.
Ôசrங்க மாமா நான் பாத்துக்கேறன்” என்று பாக்கிங் முடித்தாள்.

சுவிஸ் குளி7ந்து விைரத்தது. எங்கு பா7த்தாலும் பனி மூட்டங்கள் ெவள்ைள

ெவள்ைளயாய் பஞ்சு ெபாதிகளாய் காணப்பட்டன. பனி ெபய்து அைனத்தின் மீ தும்
ேபா7ைவ ேபால மூடி இருந்தது. அழகாக இருந்தாலும் நிைறய ெவளிேய அைலய
முடியாதபடி குளி7 விரட்டி அடித்தது. அது த<பனுக்கு வசதியாகப் ேபானது.

Ôகுளிருது த<பு” என்று அவனிடேம மீ ண்டும் மீ ண்டும் ஒண்டிக்ெகாண்டாள் வந்தனா.

அவனுக்ேகா குஷி. அவைள இறுக்கக் கட்டி அைணத்தபடி திrந்தான். ெவகு
விைரவில் இருட்டி விடுவதால் சீ க்கிரேம அைறக்குத் திரும்பி விட ேவண்டிய
அவசியம் ேவறு. அங்ேகேய சூடான உணைவ வரவைழத்து உண்டுவிட்டு காதல்
கைதகள் ேபசிக்ெகாண்டிருந்தன7. ெகாஞ்சலும் கூடலும் அவ்வேபாது ெகாஞ்சம்
ஊடலும் என்று நாட்கள் பறந்தன.
ஊருக்கு வந்து அவன் ேவைலக்குச் ெசல்ல ஆரம்பித்தான்.
Ôஉனக்கு விருப்பம்னா ந< ேவைலக்குப் ேபாகலாம் வனி” என்றிருந்தான்.

இல்ைலங்க நான் ேபசீ ட்ேடன் என் பாஸ் கிட்ட..... ப்rலான்ஸ் ேபால எப்ேபாது
ேதைவபடுேதா அப்ேபாது மட்டும் சில மணி ேநரம் வந்து ெசய்து ெகாடுக்கிேறன்னு
ெசால்லி இருக்ேகன்...... இங்க வடு
< வடாவா
< இருக்கு..... ெபண்கள் புழங்காத வடுன்னு
<
அதுக்குதான் ெசால்லுவாங்கேபால..... இந்த வட்ைடயும்
< உங்கைளயும் சr
பண்ணனும்.... அப்பறம்தான் மீ தி எல்லாம்” என்றாள்.
Ôஎன்ைன என்னடி சr பண்ணணும்?” என்றான் முைறத்தபடி.
Ôந<ங்கதாேன, ெராம்ப சமத்தாச்ேச எனக்கு ெதrயுேம.... அடம் பிடிக்கும் முரட்டுக்
குழந்ைதயும் ந<ங்களும் ஒண்ணு” என்றாள் அவன் மூக்ைகத் திருகியபடி.

அத்யாயம் இருபத்தி ஐந்து

த<பன் ேவைலக்குச் ெசன்றிருக்க வந்தனா வட்ைட
< சr பண்ணுவதில் இறங்கினாள்.
அத்தைன அழகிய ேதாட்டத்துடன் கூடிய மிக அழகிய பங்களா. ஆனால் சrயாக
கவனிப்பாrன்றி அவைனப்ேபாலேவ அதுவும் முரடாக ஆகி இருந்தது.
முதலில் சைமயல் அைற மற்றும் பூைஜ அைற என்று த<7மானித்தாள். ெமாத்த பூைஜ
சாமான்கைளயும் ெவளிேய எடுத்து கழுவி சுத்தம் ெசய்தாள். ெவள்ளி பூைஜ
சாமான்கைள கைடயில் ெகாடுத்து புதுசு ேபால ெமருேகற்றச் ெசான்னாள். தனது
 82

ெபrய ேஜாடி குத்துவிளக்குகைள இரு புறமும் ெகாண்டு வந்து ைவத்து ஏற்றினாள்.

சுத்தமும் ெமருேகற்றலும், பூக்களும் ேகாலமும் விளக்குமாக இப்ேபாது பூைஜ அைற
ெதய்வகமாக
< ஒளி7ந்தது. அக7பத்தியும் சாம்பிராணியும் மணத்தது. அந்த வட்டின்
<
தன்ைமையேய மாற்றி அைமத்தது.

பின் சைமயல் மற்றும் அதன் ெதாட்டடுத்து இருந்த சாமான் ைவக்கும் ஸ்ேடா7 ரூம்
சாமான்கைள இழுத்து ெவளிேய ேபாட்டாள். ேவண்டிய ேவண்டாத சாமான்கைள
ஒழித்து சுத்தம் ெசய்து மீ ண்டும் அடுக்கினாள். மிக அழகிய க்ராக்கr ெசட் ஒன்று
தூசு படிந்து ெபாலிவு இழந்து ஒரு மூைலயில் இருக்கக் கண்டாள். அைத எடுத்து
சுத்தம் ெசய்து ைடனிங் ஹால் கண்ணாடி அலமாrயில் அழகாக அடுக்கினாள்.
சைமயல் அைற கச்சிதமாக அைமந்தது இப்ேபாது. ராைமய்யா பிரமித்துப் ேபானா7.
Ôஇவ்வேளா இடம் எங்ேக7ந்து மா வந்துது?” என்றா7 ஆச்ச7யமாக.
Ôஅது அங்கதான் இருந்துது அங்கிள்” என்று இருவருமாக சிrத்துக்ெகாண்டன7.

பின்ேனாடு முன் ஹாைல சுத்தப்படுத்த இறங்கினாள். ஒவ்ெவாரு க்யுrேயாவும்

அழகழகான ெபயிண்டிங்குகளும் தூசு மூடிக் கிடந்தன. ெமாத்த வடும்
< இேத ேபால
பா7த்து பா7த்து சுத்தப் படுத்தி ஒழித்து இடம் ெசய்து புதுைம படுத்தி இடுப்பு
விட்டுப்ேபானது வந்தனாவிற்கு.

இந்த வட்ைட
< இத்தைன கஷ்டத்திலும் வலி ேவதைனேயாடு சr ெசய்துவிட்ேடன்.
அேதேபால தூசு மூடி அழுக்காக மங்கிக் கிடக்கும் என் த<புவின் மனைதயும் சr
ெசய்து, மாமா அத்ைதயுடன் ேச7த்துவிட இயலுமா....... இைறவா அதற்குண்டான மன
உடல் வலிைமைய ந<தான் எனக்குக் ெகாடுக்க ேவண்டும் என ேவண்டிக்ெகாண்டாள்.
ெகாஞ்சம் முதுைக சாய்க்கலாம் என்று ேபாய் படுைகயில் ந<ட்டிக் கிடந்தாள்.
அப்படிேய அய7ச்சியில் உறங்கியும் ேபாய்விட்டாள் ேபாலும். இருட்டி த<பன் கூட
அலுவலகத்திலிருந்து வந்திருந்தான். ேதாட்டத்திலிருந்து ஆச்ச7யபட்டுக்ெகாண்ேட
உள்ேள வந்தவன் ஒவ்ெவாரு மூைலயும் பா7த்து அசந்து பிரமித்துப்ேபாய்
நின்றுவிட்டான்.

Ôஎப்பிடி அங்கிள்?” என்றான் கண்கள் விrய.

Ôஅதான் தம்பி ஒரு ெபண் வாழும் வட்டின்
< மகிைம. அவளது ைகவண்ணம்” என்றா7
அவ7.
Ôஓ ைம டா7லிங், இப்ேபாதுதான் இது வடாக
< இருக்கிறது” என்று
ெமச்சிக்ெகாண்டான்.
Ôஎங்ேக உங்க ெசல்ல மருமக?” என்றான்.
Ôேமேல ேபானாங்க, ெராம்ப அசதியா ஆயிட்டாங்கன்னு நிைனக்கிேறன் தம்பி.
 83

இழுத்து ேபாட்டு ெசஞ்சு ஓய்ஞ்சுட்டாங்க..... நான் கூட ெசான்ேனன் ெமது ெமதுவா

ெசய்யலாம்னு.... ேகக்கைல” என்றா7 அவ7.

அவன் ெமல்ல ேமேல ெசன்று தங்களது படுக்ைக அைறைய பா7த்து ேமலும்

கட்டுண்டு ேபானான். அழகிய படுக்ைக உைற மாற்றி இருந்தாள். ேராஜாக்கள் ெகாத்து
ெகாத்தாக பட7ந்து விrந்தது ேபால உைற. அைறயில் ஆங்காங்ேக
ேதாட்டத்திலிருந்து ேராஜா ெகாத்துகைள அழகிய பூ ஜாடிகளில் அடுக்கி இருந்தாள்.
திைரச்சீ ைலகளும் அேத ேராஜா வண்ணத்தில் மாற்றி இருந்தாள். அதில் சின்னச்
சின்ன ேராஜா ெமாட்டுகள் கண் சிமிட்டின.
‘இெதல்லாம் எங்கிருந்து வந்தது..... இவேள ெகாண்டு வந்தாளா... வாங்கினாளா?”
என்று ஆச்ச7யம் ெகாண்டான்.

அவேளா அசதியாய் ஓய்ந்து அந்தப் படுக்ைகயிேலேய சுருண்டிருந்தாள். பாவம் என்று

ேதான்றியது.
ைக கால் அலம்பி பிெரஷ் ெசய்துெகாண்டு அருேக வந்து அம7ந்து அவைள ெமல்ல
ெதாட்டான். கண்விழிக்க முடியாமல் மூடி மூடிப்ேபாக அவள் அப்படிேய அவன்
ெதாைடகைளக் கட்டிக்ெகாண்டு உறங்கிப்ேபானாள். அவனுக்கு மிகவும் பாவமாகியது.
ெமல்ல அவைள விலக்கிவிட்டு கீ ேழ வந்தான்.

Ôஎன்ன அங்கிள் ெராம்ப ேசா7வு படுத்திகிட்டா ேபாலிருக்கு.... கண் முழிக்கக் கூட

முடியைல.... சுருண்டு கிடக்காேள.... சாப்பிட்டாளா ஏதானும்?” என்று ேகட்டான்
கவைலயாக.
Ôஐேயா அப்படியா...... மத்தியானம் ெகாஞ்சம் சாப்பிட்டதுதான் தம்பி” என்றா7.
Ôசr என்ன சைமயல்?” என்று ேகட்டுத் திறந்து பா7த்தான். தனக்கும் அவளுக்குமாக
ஒன்றாக தட்டில் ேபாட்டு எடுத்துக்ெகாண்டு தண்ண7< பாட்டிலுடன் ேமேலறிச்
ெசன்றான்.

அவள் அருேக அம7ந்து தட்ைட பக்கத்து ைசட் ேடபிளில் ைவத்தான். அவைள

இழுத்து தன் ேமேல சாய்த்துக்ெகாண்டான். இடது ைகயில் அவைள தாங்கியபடி சிறு
விள்ளல்களாக சப்பாத்திைய எடுத்து குருமாவில் ேதாய்த்து அவள் வாயில்
ஊட்டினான். பசி ேபாலும் வாங்கிக்ெகாண்டு ெமன்று தின்றாள். அேதேபால
ெமாத்தமும் ஊட்டினான். அப்ேபாதும் கண் திறக்க முடியாமல் தான் கிடந்தாள்.
தண்ண7< குடிக்கச் ெசய்து அவைள ெரண்டு தைலயைண ைவத்து சாய்த்து படுக்க
ைவத்துவிட்டு தானும் அங்ேகேய அம7ந்து சாப்பிட்டு முடித்தான். பின் கீ ேழ ெசன்று
தட்ைடப் ேபாட்டுவிட்டு வாசைல அைடத்துவிட்டு விளக்குகைள அைணத்துவிட்டு
மீ ண்டும் ேமேல வந்தான். அவைள சrயாகப் படுக்க ைவத்து ேபா7த்திவிட்டு குளிைர
 84

மிதமாக ெசட் ெசய்து ைவத்தான். அவளருேக படுத்து அவள் தூக்கம் கைலயாது

அைணத்தபடி அவைளேய பா7த்தபடி படுத்திருந்தான்.

‘இப்படி ந< என் வாழ்வில் வசந்தெமன வர நான் என்ன புண்ணியம் ெசய்ேதேனாடீ

கண்ணம்மா’ என்று மனம் ெநகிழ்ந்தான். அப்படிேய தூங்கிப் ேபானான்.
பாதி இரவுக்கும் ேமேல ெமல்ல கண்விழித்தாள் வந்தனா. ஒன்றும் புrயவில்ைல.
‘ெகாஞ்ச ேநரம் படுக்கலாம்னுதாேன வந்ேதன்.... என்ன மணி.... ஐேயா த<பு
வந்துட்டாேர..... சாப்பிட்டாரா.... எனக்கு பசிக்கைலேய, யாேரா ஊட்டினா7கேள.... அது
த<பு ேபாலல்லவா இருந்தது..... எனக்கு ஊட்டினானா என் த<புவா..... இந்த கடினப்
பாைறக்குள் இத்தைன ஈரமா?” என்று வியந்தாள்.
பக்கத்தில் அவைள அைணத்தபடி அவன் அய7ந்து உறங்கிக்ெகாண்டிருந்தான். அவன்
தூக்கம் கைலயாமல் அவன் ெநற்றியில் முத்தமிட்டாள். பின் அவைன அைணத்தபடி
அவளும் தூங்கிப் ேபானாள்.

காைலயில் எழுந்தன7.
Ôஎன்னடீ இது மாயம்?” என்றான் சுற்றும் பா7ைவயாய ஓடவிட்டபடி.
அவள் கண்கள் விrய Ôநல்லா இருக்கா?” என்று ேகட்டாள்.
Ôநல்லா இருக்காவா, அற்புதம்டீ..... இப்ேபாதான் இது வடு,
< இல்ைல இல்ைல
ேதவேலாகம் மாதிr இருக்கு..... என் அழகிய ஏஞ்சல்..... என்ன மாயம் ெசய்தாேயாடீ”
என்று அவைள பின்னிருந்து அைணத்து முத்தமிட்டான்.
Ôஇதுெகல்லாம் நான் என்ன பrசுடீ குடுக்கறது?” என்று ேகட்டான் கிசுகிசுப்பாக அவள்
காேதாடு.
Ôஒண்ணும் ேவண்டாம்.... நான் ஒண்ணும் ெபrசா புதுசா பண்ணைல..... எல்லா
ெபண்களும் அவங்கவங்க வட்டுல
< பண்றதுதான்” என்றாள்.
அவைள இறுக்கிக்ெகாண்டான்.

Ôஐேயா விடுங்க.... ேநத்து சுத்தம் ெசய்துட்டு ைக கால் அலம்பிேனன்.... இன்னும்

குளிக்க்க கூட இல்ைல” என்று விலகப்ேபானாள்.
Ôஅெதல்லாம் ேச7ந்து குளிச்சுக்கலாம்” என்று அவைள இழுத்துக்ெகாண்டு
படுக்ைகயில் சாய்ந்தான்.
Ôஐேயா என்ன இது காலங்காைலயில” என்று சிணுங்கினாள். Ôஆபிஸ் ேபாக
ேவண்டாமா?” என்றாள்.
Ôஇந்நிக்கி நான் lவ்” என்றான் சிறு பிள்ைளேபால.
Ôேநா, இப்ேபாதாேன கல்யாணம், ேதன் நிலவுன்னு எவ்வளேவா lவ் ேபாடாச்சு.....
உைடயவன் பா7க்கைலனா ஒரு முழம் கயிறுன்னு ெசால்லுவாங்க..... நம்ம பிசினச
நாமேள கவனிக்கைலன்னா எப்பிடி?” என்று நல்ல வா7த்ைத கூறி எழுப்பிக் குளிக்க
 85

ைவத்தாள். மனத்தாங்கேலாடு எழுந்துக் கிளம்பி ஆபிஸ் ெசன்றான்.

Ôஇருக்குடீ உனக்கு ராத்திr ெவச்சுக்கிேறன் கச்ேசrய” என்றபடி ெசன்றான்.

அவள் சிவந்து Ôசr சr அப்ேபா பாத்துக்கலாம் இப்ேபா கிளம்புங்க” என்று
அனுப்பினாள்.
தானும் குளித்துவிட்டு வந்து விளேகற்றி பூைஜ முடித்தாள். ஹப்பா என்றிருந்தது.
பின்ேனாடு த<புைவயும் சr பண்ண ேவண்டும் என்று நிைனத்துக்ெகாண்டு சுற்றி
வந்தாள்.

அத்யாயம் இருபத்தி ஆறு

வந்தனாவும் த<பனும் குடித்தனம் நடத்த ஆரம்பித்து ஆறு மாதங்கள் ஆகி இருந்தன.
ேமாகமும் ஆைசயுமாக அன்பான தாம்பத்யம் அன்னிேயான்னியமாக அங்கு
அரங்ேகறி இருந்தது. ெமல்ல ெமல்ல அவைன ெகாஞ்சம் கைரத்துக் ெகாண்டுதான்
இருந்தாள்.
Ôஎன் ெசல்லமில்ல என் த<பு இல்ல, ஒத்துக்குங்க கண்ணா” என்று ெகஞ்சினாள்
ெகாஞ்சினாள்.
Ôந<ங்க ேபான் பண்ணி வாங்கன்னு மட்டும் ெசால்lட்டு ெவச்சுடுங்க, சrயா, நான்
மிச்சத்தப் பாத்துக்கேறன்” என்றாள்.
Ôஅெதல்லாம் முடியாது” என்றான் முரண்டு பிடித்தபடி.
Ôஅவங்கள மன்னிக்க மாட்டீங்களா த<பு?” என்றாள் ேநராக பா7த்து.
Ôஎப்பிடிடீ மன்னிக்கச் ெசால்ேற?” என்றான்.
Ôஏன் அவங்க என்ன தப்பு பண்ணினதா ந<ங்க நிைனக்கற<ங்க?” என்று ேகட்டாள்.
Ôஇன்னும் என்ன ெசய்யணும்?” என்றான்
Ôஅதத்தான் ெசால்லுங்கங்கேறன்” என்று ேகட்டாள்.
Ôஎங்கம்மா ெசத்து ஒரு வருடத்துல இந்த இவங்கள கல்யாணம் பண்ணிகிட்டாரு....
என்ைன கவனிக்காம அவங்க கூட ேபாய்ட்டாரு..... கூடேவ அடுத்த வருடேம
த<பாைவ ேவற ெபத்துகிட்டாங்க..... என்ைன அடிேயாட மறந்துட்டாரு” என்றான்
அடுக்கடுக்காக.

Ôஉங்க மனசத் ெதாட்டு ெசால்லுங்க, உங்க அப்பா உங்கைள கவனிக்காம ஊ7 ஊரா

ேபானாரு, ஒத்துக்கேறன் ஆனா ஊ7 சுத்தவா ேபானாரு.... இப்ேபா ந<ங்க எப்பிடி ஊ7
ஊரா உங்க வியாபாரத்த ெபருக்கப் ேபாற<ங்கேளா அதுேபால தாேன அவரும்
ேபானாரு.... சும்மா ேபானாரா இல்லிேய உங்களுக்கு தகுந்த வசதி, பாத்துக்க ஆளு,
பைட, வடு,
< காருன்னு வசதி ெசஞ்சுட்டு தாேன ேபானாரு..... உங்க அம்மா முடியாம
கிடந்தாங்கேள, அப்ேபா உங்கப்ப்பா அவங்க பக்கத்திேலேய தாேன இருந்தாரு....
ேதைவன்னு வரும்ேபாது அவ7 இருந்தாருதாேன....”
 86

Ôந<ங்க உங்கம்மாைவ இழந்த ேசாகத்ைத இன்னமும் ெகாண்டாடrங்கேள த<பு.....

அவரவிடவா உங்க இழப்பு ெபrசு..... இதுல அவங்க ெரண்டு ெபரும் அந்த
காலத்திேலேய காதலிச்சு கல்யாணம் ெசய்தவங்க.... அவங்க அவர அப்படி சடனா
விட்டுட்டு ேபானதும் அவ7 நிைலைம எப்பிடி இருந்திருக்கும்னு ேயாசிச்சு
பாத்திருக்கீ ங்களா எப்ேபாவானும்.... அவ7 பாவம் த<பு....

அப்ேபா ஒரு ெசக்ரடrயா மட்டுமில்லாம தாய் மனேசாட தான் நி7மலா அத்ைத

அவைர அரவைணச்சு பாத்துகிட்டாங்க..... அந்த துக்க சூழ்நிைலயில உங்கைளயும்
தனியா வள7க்க கஷ்டப்பட்டுகிட்டு, வடு,
< பிசினஸ்னு தவியா தவிச்ச அவரு,
ெகாடிக்கு பற்றுேகால் கிைடச்சாப்ேபால அவங்க அன்ப ெகட்டியா பிடிச்சுகிட்டாரு....

அது தப்பா த<பு..... கல்யாணம்னு பண்ணிகிட்டா குழந்ைத பிறக்கும்தாேன.... இப்ேபா

நமக்கு மட்டும் நாைளக்கு பிறக்காதா?” என்று கூறிவிட்டு சட்ெடன்று ெவட்கம் வந்து
தைல குனிந்தாள். அவளது ெவட்கம் கண்டு அவனுக்கும் சிrப்பு வந்தது.

Ôஉங்கைள அடிேயாட மறந்துட்டாங்கனு ெசால்ற<ங்கேள அதுவும் தப்புதான்னு உங்க

மனசுக்ேக ெதrயும்..... மூணு நாலு வருடங்கள் வைரயிலும் உங்கப்பா உங்க வட்டுல
<
தாேன உங்க கூடத் தாேன இருந்தாரு. நித்தமும் அவங்க கூட சில மணி ேநரம்
ெசலவழிச்சுட்டு மிச்ச ேநரங்கள்ள இங்க இருந்தா7தாேன..... ந<ங்கதாேன அவேராட
ேபசாம, ஒண்ணா ஒக்காந்து சாப்பிடாம அவ7 முகம் காண பிடிக்காம அவ7
இருக்கும்ேபாது வட்டுக்கு
< வராம னு அவரப் பிrச்சீ ங்க..... உதாசீ னப்
படுத்தப்பட்டேபாது அவ7 மட்டும் என்ன ெசய்வாரு.... தன் பிசினைச சில காலம்
lசுக்கு விட்டுட்டு ஐந்து வருடங்கள் அஞ்ச்யாத வாசம் மாதிr ேவேற ஒரு ஊருக்ேக
ேபாய்ட்டாரு..... ஒேர ஊ7ல இருந்தா உங்களப் பா7க்காம ேபசாம அவரால இருக்க
முடியாதுன்னு பயம்தான் காரணம்..... அப்ேபாதும் ேபான்ல கூப்பிட்டா கூட ந<ங்க
ேபசைலேய த<பு..... எrஞ்சு விழுந்த<ங்கேள” என்றாள் பக்குவமாக எடுத்து கூறினாள்.

Ôஇெதல்லாம் இவ்வளவு விவரமா உனக்கு எப்பிடி ெதrயும்?” என்றான்

Ôநாங்க சந்திச்சுப் ேபசிேனாம்..... ெசால்லி அழுதாங்க ெரண்டு ெபரும்..... அதான் என்
மனசு ேகக்கைல... வாக்கு குடுத்ேதன்.... எப்பிடியும் உங்கள ேச7த்துட முடியும்னு
நம்பிேனன்...... இன்னமும் நான் நம்பிக்ைக இழக்கைல..... என் வாக்ைக காப்பாத்தறது
உங்க ைகயில தான் இருக்கு” என்றாள்.
Ôஹ்ம்ம்” என்று ெபருமூச்சு விட்டான். Ôஎன்ைனக் குழப்பாேத ெசல்லம்..... நான்
ேயாசிக்கணும்” என்று கூறி புரண்டு படுத்துக் ெகாண்டான்.
‘பாைற இளக ஆரம்பித்துள்ளது’ என்று புன்னைகத்துக்ெகாண்டாள்.
 87

அத்யாயம் இருபத்தி ஏழு

த<பன் தூக்கம் வராமல் அைமதிைய இழந்தான். வந்தனா இந்த சில மாதங்களாக
இைதப் பற்றிேய ேபசி ேபசி கைரத்து வந்தாள் தான். அவனும் கூட தன் மனதளவில்
இைத அலசி ஆராய்ந்து பா7த்திருந்தான் பலமுைற.... ஆனல் இன்று விளக்கமாக
வந்தனா தன் தந்ைதயின் நிைலயில் இருந்து வாதாடும்ேபாது தனது தவறு தாேனா
என்ற எண்ணம் வந்து ேபானது...

‘வந்தனா ெசால்வெதல்லாம் ேகட்டால் உண்ைம ேபாலத் தான் ெதrகிறது....

ஒருேவைள அப்படியும் இருக்குேமா..... நான் என் இழப்ைபப் பற்றி மட்டுேம
ேயாசித்ேதேன..... அவரது இழப்ைபப் பற்றி நிைனக்க வயதில்ைல..... வயது வந்தபின்
மனதில்ைல என்பதுதாேன உண்ைம..... வந்தனாைவ ஒரு நாள் கூட பா7க்காமல்
இருக்க முடியவில்ைல..... பாவம்தாேன அப்பா’ என்று எண்ணம் ேதான்றியது.
ேயாசித்தான்... இரவு முழுவதும் தூங்க முடியாமல் புரண்டான். காைல
கண்விழித்தேபாது மண்ைட பிளப்பது ேபால தைல வலித்தது. காபி குடித்தான்.

எழுந்து குளித்து வந்தனாவிடம் கூறிவிட்டு அஷ்டலக்ஷ்மி ேகாவிலுக்குச் ெசன்றான்.

அங்ேக ெசன்று தன் அன்ைன இஷ்ட ெதய்வமாக வணங்கிய ேலாக மாதாைவ
வணங்கி அருள் புrய ேவண்டினான். ெதளிவு பிறந்தது ேபால ேதான்றியது.
இளங்காைல காற்றில் கடற்கைரயில் ெகாஞ்ச தூரம் நடந்தான். முற்றிலும் ெதளிவு
வந்தது.
பின் வட்டிற்கு
< ெசல்லாமல் ேகாவில் பிரசாதமும் ெகாஞ்ச பூ ஸ்வட்சும்
<
வாங்கிக்ெகாண்டு தன் தந்ைதயின் வட்டிற்குச்
< ெசன்றான். அவைன அங்ேக கண்டு
திைகத்து மகிழ்ந்து ேபானா7 ரகுபதி.
Ôநிம்மி இங்க பாேரன்” என்றா7.
என்னேமா என்று பயந்து ைக கா7யத்ைத ேபாட்டுவிட்டு ஓடி வந்தாள் அவள்.
அவைனப் பா7த்து ஆனந்தத்தில் ஆழ்ந்தா7.

Ôவா சின்னு உள்ேள வா” என்று அைழத்தா7 ரகுபதி. அவன் தயக்கமாக உள்ேள
ெசன்றான். பூ பிரசாதம் எல்லாவற்ைறயும் நி7மலாவிடம் தந்தான். இருவைரயும்
ஒன்றாக நிற்க ைவத்து விழுந்து வணங்கினான்.
Ôஎன்ைன மன்னிச்சுடுங்க, இத்தைன வயது வந்தும் சிறு பிள்ைளத்தனமா
நடந்துகிட்ேடன்.... வாங்க நம்ம வட்டில
< எல்ேலாருமா ஒண்ணா வாழலாம்..... என்ைன
மன்னிச்சு ஏத்துக்குங்க” என்றான்.
அகமகிழ்ந்தன7 இருவரும்.
 88

Ôஅடா இந்த ேநரம் பா7த்து த<பா ஸ்கூலுக்கு ேபாய்ட்டாேள..... இல்ேலன இத்தைன

ேநரம் வட்ைடேய
< ெரண்டு பண்ணி இருப்பா” என்று சிrத்தா7 நி7மலா.
Ôசித்தி...” என்று அைழத்தான். Ôஎனக்கு அம்மான்னு கூப்பிட வரைல சித்தி..... ெமல்ல
ெமல்லமா அைதயும் பழகிப்ேபன்.... என்ைன மன்னிச்சுடுங்க சித்தி” என்றான்.
Ôதம்பி என்னப்பா இெதல்லாம்.... சும்மா இரு..... ெபrய வா7த்ைத எல்லாம் ேபசாேத”
என்று அடக்கினாள்.

அவன் வந்த சந்ேதாஷத்ைதக் ெகாண்டாட உடேன பாயசம் ெசய்து தன் ைகயால்

ெகாடுத்தாள். அவ7களது உற்சாகமும் மகிழ்ச்சியும் கண்டு ெநகிழ்ந்து ேபானான் த<பன்.
ரகுபதி ஒன்றும் ெபrதாக ேபசவில்ைல எனினும் அவைன அருகில் அம7த்தி அவன்
தைலத் தடவி, அவன் ைககைள பிடித்துக்ெகாண்ேட ேபசினா7..... பிடித்த ைக விடேவ
இல்ைல.... ஓடி விடுவாேனா என்று இறுக்கிக்ெகாள்வது ேபால இருந்தது அவ7
ெசயல். ‘பாவம் ஏங்கிேபாய்விட்டா7’ என்று நிைனத்துக்ெகாண்டான்.

Ôநான் ஆபிஸ் ேபாகணும் பா” என்றான் ெமல்ல.

Ôேபாகணுமா சின்னு.... அப்படியா சr.... அது முக்கியமாச்ேச ேபாயிட்டு வா.....
மாைலயில இங்க வருவியா சின்னு ?” என்றா7 ஆைசயாக.
Ôசr நாேன வந்து நம்ம வட்டுக்கு
< அழச்சுகிட்டு ேபாேறன் ெரடியா இருங்க” என்றான்.
Ôஆஹ!!! அப்படியா ெராம்ப சந்ேதாஷம்.... அப்படிேய பண்ணடலாம்
< சின்னு” என்றா7.
அவரது குழந்ைதத்தனமான குதூகலம் கண்டு அவனுக்கு கண்கள் பனித்தன.
‘ச்ேச என்ன பிள்ைள நான், என் தந்ைதைய ஏங்க ைவத்து நானும் ஏங்கி தவித்து
என்ன சாதித்ேதன்’ என்று தன் மீ ேத ேகாபம் வந்தது. ‘சr விடு இப்ேபாது தான்
எல்லாம் சrயாகிவிட்டேத’ என்று அடக்கினான்.

அங்கிருந்து ெவளிேய வந்து வண்டியிலிருந்ேத வந்தனாைவ அைழத்து விவரம்

ெசான்னான். அவள் சந்ேதாஷத்தில் திக்குமுக்காடிப் ேபானாள்.
Ôநிஜமாவா த<பு நிஜம்தாேன.... ந<ங்க அங்க ேபான <ங்களா த<பு?” என்று நூறுமுைற
ேகட்டுக்ெகாண்டாள்.
Ôஆமாண்டா உன்கிட்ேட நான் ெபாய் ெசால்ேவனா” என்றான் சிrத்தபடி.
Ôஅடுத்து என்ன த<பு?” என்று ேகட்டாள்.
Ôஅடுத்து என்ன, உன்கிட்ேட7ந்து ஒரு உம்மா வாங்கறதுதான்” என்றான் குறும்பாக.
Ôசி ேபா, நான் அைதயா ேகட்ேடன்” என்றாள் நாணிக்ெகாண்ேட.
Ôந< எது ேகட்டு நான் இல்ைலன்னு ெசால்லி இருக்ேகன் ெசால்லுடி..... மாைலயில
நாேன மறுபடி அங்ேக ேபாய் அவங்கள அழச்சுகிட்டு நம்ம வட்டுக்குக்
< கூட்டி வரப்
ேபாேறன் ெசல்லம்” என்றான்.
 89

Ôத<பு ஐ லவ் யு ேசா மச்” என்றாள் அழ்ந்த குரலில் ஆத்மா7த்தமாக.

Ôஎனக்காக தாேன த<பு?” என்றாள் குைழந்த குரலில்.

Ôஆமா வனி, நிச்சியமா ந<தான் முக்கிய காரணம்.... அப்பாவும் சித்தியும் என்ைன வந்து
கவனிச்சுகிட்ட ேபாதுதான் நான் எவ்வளவு ேமாசமாக வக்கிரமா நடந்துகிட்ேடன்னு
எனக்கு புrஞ்சுது.... அைத எனக்கு புrய ெவச்ச ெபருைம உன்ைனேய சாரும்.
நி7மலாம்மா ெராம்ப அன்பானவங்கன்னு புrஞ்சுது..... ேயாசிச்சு ேயாசிச்சு மண்ட
ெவடிச்சு எடுத்த முடிவு....” என்று எல்லாம் ெசால்லி முடித்தான்.

Ôஎனக்கு உங்கள இப்ேபாேவ பா7க்கணும் ேபால இருக்கு” என்றாள்.

Ôபா7த்து...?” என்றான்.
Ôஅத பா7த்தப்பறமா ெசால்ேறன்” என்றாள்.
Ôசr நான் இப்ேபா ஆபிஸ் ேபாயிட்டு லஞ்ச அவ7ல வேரன் வட்டிற்கு”
< என்றான்.
Ôம்ம் சr காத்திருப்ேபன்” என்றாள். அவன் கிள7ந்தான்.
Ôஎன்னடி ஸ்ெபஷல்?” என்றான்.
Ôஒண்ணுமில்லிேய” என்றாள் மழுப்பலாக.
Ôேஹ ெசால்லுடி னா” என்று குைழந்தான்.
Ôலஞ்ச அவ7ல மீ ட் பண்ணுேவாம் சrயா” என்று ைவத்துவிட்டாள்.

அவன் லஞ்ச அவrல் வட்டிற்குச்

< ெசன்று அவளது அைறக்குச் ெசன்றான். அங்ேக
அவள் மும்மரமாக ஏேதா ேவைலயில் ஈடுபட்டு இருந்தாள். அவன் அைத
கைலக்காமல் ேபாய் ேசாபாவில் அம7ந்து காத்திருந்தான். அைத முடித்துவிட்டு
நிமி7ந்தவள் அவைனக் கண்டு Ôந<ங்க எப்ேபா வந்த<ங்க த<பு?” என்று ஆச்ச7யமானாள்.
Ôஇப்ேபாதான் ஹனி” என்றான்.
அவனருகில் வந்து அம7ந்தாள். அவன் ைக பிடித்து கண்ணில் ஒற்றிக்ெகாண்டாள்.
Ôஉங்கைள நிைனச்சா எனக்கு ெராம்ப சந்ேதாஷமா ெபருைமயா இருக்கு த<பு”
என்றாள்.
பின் அவைன ைக பிடித்து இழுத்து எம்பி அவன் இதேழாடு இதழ் பதித்து ஆழ்ந்த
முத்தமிட்டாள். அவன் அதிசயித்து கண்மூடி கிரங்கிப்ேபானான். அவன் ைககள் அவள்
ேமனிைய தழுவ ஈருடல் என்பது மாறி ஓருடலாக பின்னிப் பிைணந்தன7. அவன்
கிைடத்த சான்ைச விடாமல் தனக்கு ேவண்டியைத ெபற்றுக்ெகாண்ேட அவைள
விட்டான். பின் ெமல்ல சுதாrத்து பிrந்தன7.

Ôம்ம்ம் வாட் ஆ கிபிட்” என்றான் கிறங்கிப் ேபாய்.

அவள் அவைன நிமி7ந்து பா7க்கவும் ெவட்கி தைல குனிந்தபடி ெசன்று மீ ண்டும்
ேசாபாவில் அம7ந்தாள். ஸ்வட்ேடாடு
< சாப்பாடு ெசய்திருந்தாள். இருவருமாக பகி7ந்து
 90

உண்டன7. அவைள வம்பு ெசய்தபடி சாப்பிட்டு முடித்தான்.

லஞ்ச அவ7 முடிந்ததும் கிளம்பினான்.

Ôமாைலயில உன்ைனயும் கூட்டிகட்டா வனி?” என்று ேகட்டான்.

Ôேவண்டாம் த<பு, இது உங்களுக்கும் அவங்களுக்கும் உண்டான தனிப்பட்ட ேநரம்.....
தனிப்பட்ட சந்ேதாஷம்..... அங்க நானிருந்தா நல்லா இருக்காது த<பு..... ந<ங்க அவங்கள
கூட்டிகிட்டு ேபாங்க.... நான் இங்ேக ஏற்பாடுகைள பா7க்கேறன்..... அவங்க இங்க
வந்ததும் எல்ேலாருமா ஒண்ணா ெசலிபேரட் பண்ணலாம் சrயா” என்றாள்.
Ôஎவ்வளவு த<7கமாக ேயாசிக்கேறடீ, என் ெசல்லம்” என்று அைணத்து கன்னத்தில்
முத்தம் பதித்துவிட்டு விைடப் ெபற்றுச் ெசன்றான்.

அத்யாயம் இருபத்தி எட்டு

அன்று மாைல தன் ஆபிஸ் ேவைலைய விைரவாக முடித்துக்ெகாண்டு கிளம்பினான்
த<பன்.
மதியேம ராைமயாைவ அைழத்து வந்தனா எல்லாமும் கூறி இருக்க அவருக்கு
சந்ேதாஷத்தில் ைக கால் ஓடவில்ைல. நிஜமாவா உண்ைமதாேன என்று
ேகட்டுக்ெகாண்டா7.
Ôஆமா அங்கிள் மாைல அத்ைத மாமா த<பா எல்லாம் நம்ம வட்டுக்கு
<
வந்துடுவாங்கா அதற்கு பிறகு அங்ேகதான் இருப்பாங்க” என்றாள்.
மாமாவின் அைற அப்படிேயதான் பாதுகாக்கப்பட்டு இருந்தது. அைத மீ ண்டும்
சுத்தப்படுத்தி உைறகள் திைரகள் மாற்றி புதிது ேபால ஆக்கினாள்.
ேமேல தங்களது அைறக்குப் பக்கத்தில் இருந்த ஒரு குட்டி ெபட்ரூைம
த<பாவிற்காகெவன அழகாக அலங்கrத்தாள்.
விேசஷமாக ராைமயாவுடன் ேச7ந்து விருந்து சைமத்து ேடபிளில் அடுக்கினாள்.
வட்ைட
< அழகு படுத்தி தானும் குளித்து அழகாக உடுத்தி அவ7கள் வரக்
காத்திருந்தாள்.

மாைல ஏழு மணிேயாடு சில ெபட்டிகளில் அத்யாவசிய சாமான்கேளாடு வந்து

இறங்கின7 எல்ேலாரும். த<பாவிற்கு உற்சாகம் கைர புரண்டது. Ôஅண்ண”< என்று ஓடி
வந்து கட்டிக்ெகாண்டாள்.
Ôஇனிேம நாம எல்லாம் ஒண்ணா இருப்ேபாமாம் அண்ணன் ெசால்லிச்சு” என்றாள்.
Ôஆமா ெசல்லம்” என்று அவைள கட்டிக்ெகாண்டாள் வந்தனா.
Ôவாங்க மாமா வாங்க அத்ைத” என்று வரேவற்றாள்.
Ôஇெதல்லாம் உன்னாலதான் நடந்தது வந்தனாமா” என்று அவள் தைலயில் ைக
ைவத்து ஆசி கூறினா7 ரகுபதி.
Ôஐேயா அப்படி ஒண்ணும் இல்ைலங்க மாமா... அவ7 தாேன ேயாசிச்சு எடுத்த
 91

முடிவு” என்றாள் அடக்கமாக.

அவைள அதிசயித்துப் பா7த்தான் த<பன்.

அவள் சிரமப்பட்டு அவ7களுக்காகெவன அைற ெரடி ெசய்து வட்ைட
< சீ 7 ெசய்து
ஸ்ெபஷலாக சைமத்து எல்லா ஏற்பாடுகைளயும் ெசய்திருப்பைதப் பா7த்து ெநகிழ்ந்து
ேபாயின7 அைனவரும்.
த<பனுக்கு உள்ளூர ஒரு உதறல், ‘இது சrயான முடிவா.... இது ஒத்துவருமா?’ என்று
உள்ளுக்குள்ேள பட்டாம்பூச்சி பறந்தது. அைத அவன் முகத்தில் இருந்ேத கண்டு
ெகாண்ட வந்தனா அவன் ைக பிடித்து அமுக்கி Ôஆல் வில் பி ெவல்” என்றாள்.
‘அவள் இருக்கும்ேபாது எனக்ெகன்ன கவைல’ என்று ெதளிந்தான்.

Ôஆனா ஒண்ணுடீ..” என்றான் குனிந்து அவளிடம்

Ôஎன்ன?” என்றாள்.
Ôமுன்ேபால சுதந்திரமா ஒன்ேனாட ெகாஞ்சிக்க முடியாது..... அக்கம் பக்கம் பா7த்து
ைக ேபாடணும்” என்றான் கண் சிமிட்டி.
Ôசி ேபா” என்று சிவந்து ேபானாள்.
எல்ேலாருமாக அம7ந்து அரட்ைட அடித்து சாப்பிட்டு ேபசி சிrத்து மகிழ்ந்தன7.
ராைமய்யாவிற்கு கண்கள் நிைறந்தன. ெகாஞ்சம் உப்பு மிளகாய் எடுத்து வந்து
அைனவைரயும் சுற்றி எடுத்துச் ெசன்று அடுப்பில் ேபாட்டு ெவடிக்கவிட்டா7.

சில நாட்களில் இங்ேக ரகுபதி நி7மலா த<பாவிற்கு பழகிப் ேபானது. ஒவ்ெவான்றும்

பா7த்துப் பா7த்து மருமகள் அைமத்திருப்பைதக் கண்டு ெமச்சிக்ெகாண்டாள் நி7மலா.
த<பா இங்கிருந்ேத ஸ்கூல் ெசன்று வர ஆரம்பித்திருந்தாள்.

அவ7கள் மத்தியில் நடமாடியபடி வந்தனாேவாடு ரகசியமாக ெகாஞ்சுவதில் ஒரு

த்rல் இருந்ததுதான் என்று உண7ந்தான் த<பன். அைத அவளிடமும் ெசால்லி
ெவட்கப்பட ைவத்தான். அைனவ7க்கும் நடுவில் அம7ந்து ரகைள ெசய்து
ெகாண்டிருந்தான்.
அவைளக்கண்டு ரகசியமாக கண் சிமிட்டுவான்... காற்றில் உம்ம்மா ெகாடுப்பான்.....
த<பா அருகில் இல்லாதேபாது இன்னும் அதிகம்.... ேவண்டுெமன்ேற இைழந்து
ெகாண்டு இடித்துக்ெகாண்டு நடந்து ேபாவான்.... வந்தனாவிற்குதான் இவைன
சமாளிப்பது கஷ்டமானது.

Ôஎன்னங்க இப்படி அழும்பு பண்ற<ங்க?” என்று தனிைமயில் கடிந்து ெகாண்டாள்,

Ôநான் என்னடி பண்ேணன்?” என்றான் சிறு பிள்ைள ேபால முகத்ைத
ைவத்துக்ெகாண்டு.
 92

Ôச்ேச ெராம்ப ேமாசம்” என்று சிவந்து ேபானாள். அவள் சிவந்த கன்னத்ைத

வருடியபடி
Ôடீ இெதல்லாம் ஒருவித ரசைனயான சரசம்டீ.... இப்ேபாதான் என்ஜாய் பண்ண
முடியும்..... ஜஸ்ட் rலாக்ஸ் அண்ட் என்ஜாய் ைம டிய7” என்றான்.
Ôஅதுக்கில்ல மாமாவும் அத்ைதயும் ஏதானும்...” என்று அவளும் கிறங்கித்தான்
ேபானாள். உள்ளுக்குள் மனம் இைத எல்லாம் ரசித்ததுதான்.
Ôஅவங்களும் காதலிச்சவங்கதாேன டீ” என்றான்.
மனதிலிருந்து ெபrய பாரம் இறங்கினா7ேபால ேதான்றியது ரகுபதி நி7மலாவுக்கு
மட்டுமின்றி த<பன் வந்தனாவிற்கும் கூட.
சங்கரன் மங்களத்துக்குேம கூட ெபருமகிழ்ச்சி.

அத்யாயம் இருபத்தி ஒன்பது

இப்படியாக ஒன்றாக குடித்தனம் ெசய்திருக்க இவ7களின் தைல த<பாவளி வந்தது.

எல்ேலாருமாக துணிமணிகள் ஷாப்பிங் ஸ்வட்டுகள்
< ெசய்வது என்று வடு
< ெநய்
மணத்தது. நி7மலா பக்குவம் ெசால்ல வந்தனா அவேளாடு கூட ேச7ந்து தினுசு
தினுசாக ெசய்து ஜமாய்த்தன7.

அங்ேக சங்கரனும் மங்களுமும் கூட தைல த<பாவளி என்று சிறப்ப்பாக ஏற்பாடுகள்

ெசய்திருந்தன7. முன்தினேம அங்ேக வர ேவண்டும் என்று அைழத்திருந்தன7.
முன்தினம் அங்ேக த<பாவுடன் ெசன்று ெகாண்டாடின7. த<பாேவாடு ேச7ந்து ஊைரேய
அசத்தி பட்டாசு ெவடித்து ஆைச த<ர ெகாண்டாடி மகிழ்ந்தான் த<பன்.
மறுநாள் காைல நான்கு மணிக்ேக விழித்ெதழுந்து குளித்து புதுசு உடுத்தி மீ ண்டும்
ெதாட7ந்தன7. வந்தனா தாய் வட்டில்
< எடுத்திருந்த மயில்கண் வண்ண
பட்டுப்புடைவயில் மிளி7ந்தாள். தாயுடன் ேச7ந்து பலகாரம் தயாrத்து ஸ்வட்டுடன்
<
எல்ேலாருமாக சாப்பிட்டு மகிழ்ந்தன7.

வலுக்கட்டாயமாக மங்களம் சங்கரைனயும் கூட்டிக்ெகாண்டு தங்கள் வடு

< வந்து
ேச7ந்தன7. அங்ேக எல்ேலாருமாக கூடி ேபசி சிrத்து பண்டிைக ெகாண்டாடின7.
த<பனும் த<பாவும் கூடினால் வேட
< அதி7ந்தது. ரகுபதி நி7மலா, வந்தனா த<பனுக்கு
புதுசு தந்து மாற்றிக்ெகாள்ள கூறினா7கள். அது மிக அழகிய மஞ்சள் கிழங்கு நிற
பட்டுப் புடைவ.
அைத உடுத்தி அழகு ேதவைதயாக திகழ்ந்தாள் வந்தனா. தைல சுற்றி ெசாக்கி
விழுவது ேபால நடித்தான் த<பன்.
Ôேபாதுேம” என்று இவள் சிவந்து நாணிப் ேபானாள்.
 93

Ôத<பாவளிக்கு எனக்கு என்னடி ஸ்ெபஷல்?” என்றான் அவைள பின்னிருந்து

அைணத்துக்ெகாண்டு பின் கழுத்தில் முத்தமிட்டபடி.
Ôஇப்ேபா தர முடியாது, ஆனால் இன்னும் எட்டு மாதத்தில் ைகயில ெகாடுக்க
முடியும்” என்றாள் ேமலும் சிவந்தபடி.
Ôேபாடி எட்டு மாதம் கழித்து ந< ெகாடுக்கற வைரக்கும் காத்திருக்கணுமா.... இப்ேபா...”
என்று ேபசிக்ெகாண்ேட ேபானவன் சட்ெடன்று உைரத்து Ôrயலி!! ஓ ைம டா7லிங்,
ைம ஹனி வனி...... நிஜமாவா?” என்று அவைள தூக்கி தட்டாமாைல சுற்றினான்.
Ôஆம்” என்பதுேபால ெவட்கி ேலசாக தைல சுற்ற, அவன் மா7பிேலேய சாய்ந்து
ெகாண்டாள்.

Ôமுத முதலா உங்ககிட்டதான் ெசால்லணும்னு ேநத்து அம்மா அப்பாகிட்ட கூட

ெசால்லைல” என்றாள்.
Ôஓ ைம லவ்” என்று ேமலும் இறுக்கி அைணத்துக்ெகாண்டு முத்தமைழ
ெபாழிந்தான். அவள் வயிற்றில் குனிந்து முத்தமிட்டான். அவளுக்கு கூசியது.

Ôசும்மா இருங்கேளன் இப்படி படுத்தினா எப்பிடி” என்றாள் குைழந்த குரலில்.

Ôடீ எனக்கு பயமா இருக்குடீ..” என்றான் திடீெரன்று படுக்ைகயில் அம7ந்தபடி.
அவன் முகத்தில் நிஜமான கலவரம் கண்டு அவளும் கலங்கிப் ேபாய்
Ôஏன் என்ன கண்ணா, என் த<பு இல்ல.... என் ெசல்லமில்ல... என்ன கலக்கம்
ெசால்லுங்கேளன்?” என்று ெகஞ்சினாள்.

Ôஇல்லடீ ேநத்துவைரக்கும் ஒண்டிக் கட்ைடயா தனியா அனாைத மாதிr

வாழ்ந்ேதன்..... இன்னிக்கி என்னடானா எனக்குன்னு என் மைனவி, கூடி வாழ
வந்திருக்கும் அம்மா அப்பா தங்ைக..... ேபாதாதற்கு இப்ேபா எனக்குன்னு ஒரு
பாப்பா.... இெதல்லாம் நிஜம்தாேன..... உண்ைமதாேன..... கனவில்ைலேய..... திடீ7னு
இவ்வளவு ெசாந்தங்கள்... மூச்சு திணருதுடீ.... பயமா இருக்கு” என்று அவள்
வயிற்ைறச் சுற்றிக் கட்டிக்ெகாண்டு அவள் மா7பில் முகம் புைதத்துக்ெகாண்டான்.
கண்ணிலிருந்து ந<7 ெபருகிக்ெகாண்டிருந்தது.

Ôஐேயா இவேளாதானா.... என்னேமான்னு நானும் பயந்துட்ேடன்.... என் ெசல்ல த<புவா

இப்படி கலங்கறது..... கடவுள் கருைண ைவத்தா7 த<பு..... நம்ம ேமல கருைண
ைவத்தா7.... எல்லாேம நிஜம்.....இனிேம என்னிக்குேம உண்ைமயானது.... இது
மாறாது.... அதுக்கு நாம நம்ம வட்டு
< ெபrயவங்களுக்கும் ெதய்வத்துக்கும் தான் நன்றி
கூறிகிட்ேட இருக்கணும்” என்று ஆறுதல் படுத்தினாள்.

கண் துைடத்துக்ெகாண்டு ேஜாடியாக மாடியிலிருந்து கீ ேழ வந்தன7. அைனவரும்

 94

ஒன்றாக இருக்கும்ேபாது ெமல்ல இருவருமாக இந்த நல்ல விஷயத்ைத பகி7ந்து

ெகாள்ள Ôஓ” என்று சந்ேதாஷம் எல்ேலாைரயும் பற்றிக்ெகாண்டது. ஆரவாரமானது.
Ôஇன்னிக்கி டபிள் சந்ேதாஷம் டபிள் ெசலிபேரஷன்” என்று ெகாண்டாடினா7 ரகுபதி.

நி7மலாவும் மங்களமும் வந்தனாைவ வந்து அைணத்துக்ெகாண்டன7. மற்ற

விவரங்கள் காேதாடு ெமல்ல ேகட்டுக்ெகாண்டன7. அவள் ெவட்கத்துடன் அவ7களிடம்
பகி7ந்து ெகாண்டாள்.
Ôெராம்ப ெராம்ப நாைளக்குப் பிறகு எங்க வாழ்வில இப்படி ஒரு சந்ேதாஷத
குடுத்திருக்கீ ங்க.... நல்லா இருக்கணும்” என்று எல்ேலாரும் வாழ்த்தின7.
Ôஆனந்தம் விைளயாடும் வடு....”
< என்று எப் எமில் பாட்டு ஓடியது.

முற்றும்
95