RAT ZA ŠPANSKO NASLEĐE

Rat za špansko nasleđe (1701—1714) je bio sukob velikih razmera koji je izbio u Evropi nakon
smrti poslednjeg španskog kralja iz dinastije Habzburg, Karlosa II. Karlos II je za svog naslednika
odredio Filipa, vojvodu od Anžuja — unuka francuskog kralja Luja XIV — koji je na kraju i
postao Filip V od Španije. Ratni sukob se sporo razvijao a glavni uzrok je bila želja Leopolda I
Habzburškog da zaštiti prava svoje dinastije na španski presto. Kako je Lujeva ekspanzionistička
politika postajala sve agresivnija i druge evropske države (pre svega Engleska i Ujedinjene
provincije) stale su na austrijsku stranu da bi sprečile preterano jačanje Francuske.[6] Druge države
priključivale su se koaliciji protiv Francuske i Španije da bi dobile nove teritorije ili zaštitile postojeće
posede. Tokom ovog rata oko 400.000 ljudi je izgubilo život.[7] Rat nije vođen samo u Evropi već i
u Severnoj Americi gde je bio poznat kao Rat kraljice Ane. U ratu su učestvovali i
španski gusari i korsari sa obala oko Kariba (Florida, Meksiko, Centralna Amerika i severna
obala Južne Amerike).
Rat je trajao preko deset godina, i obeležile su ga vojskovođe kao što su vojvoda od Vilara i vojvoda
od Bervikana francuskoj strani, vojvoda od Molboroa na engleskoj strani i princ Eugen Savojski na
austrijskoj strani. Rat je završen sporazumima u Utrehtu (1713) i Raštatu (1714). Rezultat ovog rata
je bio dolazak dinastije Burbona na španski presto u liku Filipa V, koji se međutim, odrekao prava
nasledstva francuske krune kako bi se izbegla mogućnost ujedinjenja Francuske i Španije. Austrija
je dobila najveći deo španskih teritorija u Italiji i Nizozemskoj. Posledica je bila kraj
francuske hegemonije na evropskom kopnu a ideja o ravnoteži sila je postala osnova
međunarodnog poretka sporazumom u Utrehtu.