1

Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ
ΦΙΔΙ
Το έργο παραδοσιακά έφτασε μέχρι τον καραγκιοζοπαίκτη ΠΑΝΟ ΚΑΠΕΤΑΝΙΔΗ
όπως το έμαθε από τον Βετεράνο Καραγκιοζοπαίχτη, Βάγγο Κορφιάτη και το διαμόρφωσε μέχρι σήμερα
Συμβολίζει τον Άη Γιώργη όπως εικονίζεται ενώ σκοτώνει τον δράκο πάνω στο, άλογο του
ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ
ΠΑΣΑΣ: (Μπαίνει από αριστερά και πάει προς το, Σαράι τραγουδώντας αμανέ. Ενώ
τελειώνει το τραγούδι του, εμφανίζεται ο Χατζηαβάτης από τη μεριά του
Σαραγιού).
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Σας καλημερίζω. Πολυχρονεμένε μου άρχοντα, α καημένος, σας καλημερίζω.
ΠΑΣΑΣ: Καλό να έχεις φίλε μου.
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Βλέπω, πρωί - πρωί το ρίξατε στο τραγούδι.
ΠΑΣΑΣ: Τραγουδάω, Χατζηαβάτη! Τραγουδάω για να ξεχάσω τα βάσανά μου…
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Αφέντη μου να με ασυγχώρητε. Βάσανα και δυστυχία εσείς, που μόλις
ξημερωθεί ο Θεός τη μέρα ο μισθός σας είναι κάτω από τα μαξιλάρι σας; Με
τους υπηρέτες σας, τους αξιωματικούς σας όλους στη διάθεση σας, το τεράστιό
σας σαράι, τον μεγάλο σας μισθό... Τ ι να πούμε και μείς που δε ν έχουμε στον
ήλιο μοίρα…
ΠΑΣΑΣ: Χατζηαβάτη, ξεχνάς φίλε μου, τι μέρα. είναι σήμερα;
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Είναι η ημέρα εφέντη. μου;
ΠΑΣΑΣ: Είναι η μέρα του κλήρου της μεγάλης συμφοράς που όπως κάθε χρόνο για μια
νέα του χορίου μας, να την φάει το καταραμένο φίδι που ζει στην αραχνιασμένη
σπηλιά, για να αφήσει το νερό της πηγής να τρέξει, να ποιούμε εμείς, να πιούν
τα ζωντανά, να πιει και η γης να μας χαρίσει τους καρπούς της
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Πω πια αφέντη μου, το λησμόνησα
ΠΑΣΑΣ: Το λησμόνησες … γιατί εσύ δεν έχεις κορίτσι … γι’ αυτό...
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Και λοιπόν, τι έγινε εφέντη μου; Τραβήχτηκε ο κλήρας;
ΠΑΣΑΣ: Τραβήχτηκε!
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Και ποια είναι αυτή η κοπελίτσα που θα χάσει τη ζωή της και θα κλάψουν οι
δικοί της πάνω στον ανθό της
ΠΑΣΑΣ: Είναι η κόρη μου… Χατζηαβάτη ….
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Η κόρη σας!!!
ΠΑΣΑΣ : Ναι… Και τώρα στα δίνω όλα: Το σαράι μου, το μισθό μου, τους υπηρέτες μου
… σώσε το παιδί μου, Χατζηαβάτη (Κλαίει) Μια μονάκριβη κόρη μου χάρισε ο
Αλλάχ, κι αυτή ήταν γραφτό να την δω να την κατασπαράζει το θηρίο …
 2

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ,: Μα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, άρχοντα μου.

ΠΑΣΑΣ : Τελευταία προσπάθεια! Αυτό το αιμοβόρο θεριό πρέπει να φύγει από τη μέση.
Θα πας να ντελαλήσεις σε όλο τον τόπο, και θα πεις ότι: «ότι όποιος μπορέσει
και σκοτώσει το καταραμένο φίδι, θα πάρει διακόσιες λίρες ρεγάλο, την κόρη
μου για γυναίκα, και μετά το θάνατό μου θα πάρει και τον θρόνο». Πάρε και ένα
χαρτί που είναι γραμμένα αυτά που θα λες, μη λησμονήσεις τίποτα, και όταν
τελειώσεις τη δουλειά σου έλα στο σαράι να σε πληρώσω
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ; Τι λέτε αφέντη μου… να πάρω χρήματα από μια τέτοια σπουδαία εργασία
ΠΑΣΑΣ: Όποιος δουλεύει πρέπει να αμείβεται Χατζηαβάτη, μη το ξεχνάς…
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Μάλιστα αφέντη μου. Μα πείτε μου. Την ξέρει η Φατμέ την μαύρη της τύχη;
ΠΑΣΑΣ : Ήταν μπροστά, την ώρα της κλήρωσης· Το αντιμετώπισε ψύχραιμα κι αγέρωχα
σαν άντρας.
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Τι λέτε αφέντη, μου, τόση. ψυχραιμία!!!
ΠΑΣΑΣ : Άντε λοιπόν πήγαινε και μη χρονοτριβείς.
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Αφέντη μου, τρέχω αμέσως Θα κάνω ότι μπορώ·
ΠΑΣΑΣ : Αν μέχρι αύριο τα χαράματα δεν σκοτωθεί το φίδι Χατζηαβάτη, χάνω το παιδί
μου και μαζί μ΄ αυτό και τη ζωή μου
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Τρέχω αφέντη μου Στο καλό, Κουράγιο. (Ο Πασάς μπαίνει στο σαράι) Αχ
Θεούλη μου. Τι φόρος αίματος είναι αυτός κάθε χρόνο. Να θυσιάζεται μια
κοπέλα σαν τα κρύα νερά, για να μπορούν οι υπόλοιποι κάτοικοι του χωριού απ΄
το πολύτιμο για τη ζωή μας νεράκι.. ας αρχίσω λοιπόν να ντελαλώ από εδώ….
"Ακούσατε, ακούσατεεεε… Άγγλοι , Γάλοι, Πορτογάλοι, Σέρβοι, Βούλγαροι ,
Ρουμάνοι, Έλληνες και Οθωμανοί, Κατά διαταγήν του πολυχρονεμένου μας
Βεζίρη: Όποιος μπορέσει και σκοτώσει το καταραμένο φίδι, θα πάρει διακόσιες
λίρες ρεγάλο, τη θυγατέρα του πασά για γυναίκα του, και μετά το θάνατο,, του
Πασά θα πάρει και το θρόνο Ακούσατεεεεεε· …

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: (Απ' την καλύβα) Βρε το γρουσούζαρο, βρε τον τζαναμπέταρο. Άλλη πόρτα δεν
βρήκε να πάει να γκαρίξει… Απάνω που τρόμαξα να κοιμίσω τα κολλητήρια,
που μου ζήταγα ν ψωμί και δεν είχα. Το μικρότερο είχε πάρει ένα τούβλα και το-
βούταγε στο νερό να μαλακώσει. Το ’χε περάσει για παξιμάδι κι έβγαλε τα
δοντάκια του....
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Ακούσατεεεεεε.......·
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: (Από μέσα) Μπα. που να λυσσάξεις να φας το μούσι σου...
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Μπέηδες, αγάδες, ντερβισάδες, Άγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί···.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: …θα πάρω Κανά- μαδέρι και θα σου κάνω τη μαύρη πανί·
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Όποιος μπορέσει και σκοτώσει το καταραμένο, φίδι
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τώρα, τώρα, τώρα…
 3

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Θα πάρει διακόσιες λίρες ρεγάλο (Τρώει το καταβρεχτήρι στο κεφάλι)

….Ααααχ..
Ορίστε! Να τρέχει ο άλλος για το καλό τη χώρας και να ΄χεις το
βρωμοκαραγκιόζη να πετάει καταβρεχτήρια. (Συνεχίζει) Ακούσατεεεε·....
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Δεν το πέτυχε καλά φαίνεται.
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Άγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί... Αχ! Ααααχ...(Τρώει στο κεφάλι μια πολυθρόνα)
Παναγία μου! Ολόκληρη πολυθρόνα μου πέταξε! (Συνεχίζει) Όποιος μπορέσει
και σκοτώσει ... Άπαπαπα!... (Του ΄ρχεται κατακούτελα μια σκάλα· Σηκώνεται
και περιμένει κοντά στο σαράι)
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: (Από μέσα ακόμα) Ησυχία ακούω. Φαίνεται ο εχθρός θα κήρυξε ανακωχή.
(Βγαίνει)
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Βρε...
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ζωντανός είναι ακόμα ρε!..·.
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Τι είναι εδώ;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Λαϊκή αγορά είναι , δεν το βλέπεις; Για περίμενε, για περίμενε, και χάλασα την
πολυτελή επίπλωση μου για το κεφάλι σου. (παίρνει το καταβρεχτήρι και πάει
μέσα)
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Τι να περιμένω;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Περίμενε, είναι ανάγκη (παίρνει τη σκάλα μέσα)
ΧΑΤΧΗΑΒΑΤΗΣ: Τι ανάγκη είναι;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Είναι ανάγκη, να σε δείρω!.
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Να με δείρεις … Ωραία, αλλά κάνε γρήγορα.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ορίστε! δεν βιάζομαι εγώ που θα τον δείρω, βιάζεται αυτός που θα τις φάει Για
έλα εδώ πολυθρονίτσα μου, ενθύμιο της σιχαμένης της γιαγιάς μου.
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Ποιας σιχαμένης βρε! Της συχωρεμένης.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Κάτσε να κάνω λίγο πώς περνούν οι πλούσιοι που κάθονται αναπαυτικά στην
πολυχρόνα, δίνουν εντολές και ακολουθούν οι υπηρεσίες τους (κάθεται στην
πολυθρόνα) Μαρία…. Μαρία…. τον καφέ μου.
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Παραμιλάει τρομάρα να τούρθει.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ Σιγά σου χύνεται το καϊμάκι … ζώον. (Χτυπάει το κεφάλι του)
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Καλέ … Χτυπιέται μοναχός του, τρομάρα να τούρθει!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: (Τραγουδάει κάνοντας κούνια στην πολυθρόνα)
Βλέπω στον ουρανό….
ένα ψωμί διπλό…..
και μια γαβάθα ελιές….
πώς να φάω τόσες λιχουδιές.
(Τουμπάρει η καρέκλα προς την παράγκα)
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ωχ μανούλα μου? Αχ. ..Αμ’ δε φταίει. κανένας άλλος κυρά πολυχρόνα... Φταίω
εγώ που δε. σ' έχω πουλήσει ακόμα. (στον Χατζηαβάτη) Βρε αποφόλιο της
 4

ψευτιάς, της κατεργαριάς και της μπαγαποντιάς, τι την πέρασες ρε την παράγκα
μου και, φώναζες γάλους, χήνες, κιρκιλέτσια; Πού να τα βάλω αυτά. όλα ρε;
Ζωοτροφεία είναι;
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Καραγκιόζη μου εγώ τελαλώ·
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Και Τι είσαι κόκορας και κελαηδάς;
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Όχι κελαηδώ:
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Αλλά
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Τε-λα-λώ. Βγάζω μια ανακοίνωση στο λαό·
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Αααααί Έβγαλες την κόριζα στο λαιμό… Και δε μου λες ρε Χατζατζάρη, για τη
δουλειά αυτή που κάνεις, θα πληρωθείς;
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Βεβαίως Καραγκιόζη μου Αν και για την σημερινή εργασία δεν ήθελα να πάρω
χρήματα, ο Πασάς θα με πληρώσει.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Και δε μου λες ρε Χατζατζάρη, δεν παίρνεις και μένα μαζί σου να
κελαηδήσουμε αντάμα, να βγάλω κι εγώ κανένα καρβέλι για τα κουτσούβελα;
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Πολύ ευχαρίστως Καραγκιόζη μου, αλλά … για να κάνεις τη δουλειά αυτή,
πρέπει να έχεις κατάλληλη φωνή.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Έ, φωνή έχω εγώ,
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Για κάνε Ααααααααα
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Α Α Α Α Α.....
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Όχι έτσι τρομάρα να σού’ ρθει. Πιο χαμηλά.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Καλά είμαι έτσι (Ξαπλώνει)
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Όχι έτσι ξαπλωμένος βρε … Δηλαδή πιο ψηλά
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Χατζατζάρη μη με παιδεύεις. Πιο ψηλά θέλεις ή πιο χαμηλά;
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: ΠΙΟ ψηλά·
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Πέστο ντε Για περίμενε (Ανεβαίνει στα κεραμίδια) Καλά είμαι εδώ;
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Βρε που ανέβηκες;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Πιο ψηλά δε μου είπες;
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Παιδί μου δεν εννοώ ψηλά στην τοποθεσία …
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: …αλλά;
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: ….ψηλά στη φωνή…. Η φωνή σου δηλαδή να είναι ντελικατσιόν….
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Πού κάθεται, αυτή;
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Ποια;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Η κυρία με το καλτσόν.
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Βρε η φωνή σου να είναι, μελωδική για να την ακούει, ευχάριστα ο ακροατής.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Δηλαδή;....
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Πρόσεξε πώς θα κάνω εγώ: «Ακουσααατεεεεεεε.....» Το κατάλαβες
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Χατζατζάρη, για να κάνω εγώ έτσι πρέπει να ’χω Ασιατική γρίπη παιδάκι μου
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Για κάνε Αααα...
 5

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Αααααα ....

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Πιο ψηλά λίγο....
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ααααααα
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Πιο ψηλά λίγο....
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ααιιιιιιιιιι
ΧΑΤΧΗΑΒΑΤΗΣ: Πιο ψηλά λίγο....
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ:: Αιιιιιιιιιιι
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Πιο ψηλά λίγο....
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Αααιιιιιιιιιι άει στην οργή από κει χάμω…. (Τον χτυπά) «Πιο ψηλά λίγο πιο
ψηλά λίγο» ... .Μελάνιασα… Πρασίνισαν τα μάτια μου, πρήστηκε η κοιλιά
μου…. Κοντεύω να σκάσω…
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Ωραία…
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τι ωραία; Που θα σκάσω…..
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Όπως έκανες την τελευταία φορά. Πρόσεξε τώρα Επειδή έχουμε αργήσει, πάρε
το χαρτί αυτό πού ’χει κείμενο, αυτό που θα φωνάζεις, να το λες διαβαστά
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Α! Ωραία…
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ:: Εγώ Καραγκιόζη πηγαίνω από τους Χριστιανικούς μαχαλάδες... που είναι
περισσότεροι
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μμμμ..».
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: ...εσύ πήγαινε από τους οθωμανικούς μαχαλάδες, επειδή είσαι νέος στη δουλειά,
που είναι και λιγότεροι. Θα συναντηθούμε πάλι εδώ μετά να πάμε να
πληρωθούμε.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Να πληρωθούμε να ξεκουραστούμε
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Άντε λοιπόν, καλή επιτυχία!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Καλή ασφάλεια! Ά ρε, μανούλα μου. Δόξα να ’χει ο Θεούλης! Σήμερα νομίζω θα
φάνε τα κολλητηράκια.... Ας αρχίσω λοιπόν να κελαηδώ από ’δω που ’ναι το
σαράι του Πατσά…. Βέβαια… Μπορεί να μ ακούσει κι ο Πατσάς, να μου
στείλει κανένα μπουρμπουάρ. Ωχ… Τώρα τα γράμματα ποια είναι … Τα μαύρα
ή τα άσπρα … Χατζατζάρη, Χατζατζάρη,, Χατζατζάρη, Χα-τζα-τζά-ρη.... Ωχ
μανούλα μου, έφυγε; Δεν τον ήθελα σπουδαία πράγματα., αλλά πώς να διαβάσω
το χαρτί, αφού δεν ξέρω γράμματα. Όταν μ’ έστελνε ο πατέρας μου στο σχολείο,
ξεμυαλιζόμουν από το παιχνίδι, κι έμεινα ένα κούτσουρο απελέκητο… Δε
βαριέσαι … Θα πω την κεντρική ιδέα… Από αυτά που θυμάμαι που γκάριζε ο
Χατζατζάρης στη παράγκα μου απ’ όξω. Να δεις πως ξεκίναγε στην αρχή ο
γρουσούζης.. α ναι «Βαρούσατε..» έλεγε μου φαίνεται έλεγε «Βαρούσατε…
Βαρούσατε..» Όχι! Όχι! Καλά λέτε… «Ακούσατε» έλεγε… Ναι, ναι,
«ακούσατε», έλεγε στην αρχή. Ευχαριστώ που με βοηθάτε Τώρα θυμήθηκα
«Ακούσατε, ορέ, … και όσοι δεν ακούσατε ... μην ακούσατε ..» Τ ί με νοιάζει
 6

εμένα· ... «Όποιος μπορέσει κα σκοτώσει την καταραμένη Βεζιροπούλα … θα

πάρει τον Πατσά γυναικά του …» Τι λέω ρε «και όταν πεθάνει και το φίδι … θα
κληρονομήσει την αραχνιασμένη σπηλιά…» (Έχει γονατίσει και ξαφνικά βλέπει
το παπούτσι του Βεληγκέκα που εν τω μεταξύ έχει βγει να δει ποιος φωνάζει) Τι
πράγμα είναι αυτό; Ξου, ξου....Μανιτάρι! πώς ξεφύτρωσε εδώ, και τσιμπάει κι
άλας. Μπα δεν είναι μανιτάρι, βάρκα είναι.... Βάρκα εδώ, βάρκα για την
Πάρνηθα εδώ .... Μπα, δεν είναι βάρκα... τώρα πασαλήφθην Αεροπλάνο είναι!
Βέβαια! Έκανε ανώμαλη προσγείωση, βέβαια Να το φτερό, (πιάνει το μηρό του
Βελή) να, να, ο κινητήρας ... ο κινητήρας … (Πιάνει την παλάμη του (Να και ο
αεροποροοοος (Σηκώνει το βλέμμα του και βλέπει τον Βεληγκέκα).
ΒΕΛΗΣ: Πω για ορέ ζεβζέκη.· .
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ:: Ζεϊμπέκ – Ζεϊμπέκ…
ΒΕΛΗΣ: Πω για, φωνές, αντάρες νταβαντούρια ….
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μπάρμπα - τζουρβέναγα δεν έκλεψα ο καημένος, μήτε γαϊδάρες, μήτε γαϊδούρια
ΒΕΛΗΣ: Πω το Αγά να ’χει μεγάλο σιεκλέτ…
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ο αυγουλάς… έχει μεγάλο σιεκλέτ….
ΒΕΛΗΣ: Αα αα
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Αά και ξερός
ΒΕΛΗΣ: Πω να ματά ’ρχεσαι δώθε;…
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Δε ματά ’ρχομαι δώθε.
ΒΕΛΗΣ: Πω να ματά ’ρχεσαι δώθε;…
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Δε ματά ’ρχομαι δώθε.
ΒΕΛΗΣ: Πω να ματά ’ρχεσαι δώθε;...
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Άντε φύγε από κει χάμω ρε "Συνέταξει το Χριστό - Συνεταξάμενον θα ’χουμε
τώρα; Ορίστε (γυρνάει την πλάτη του) δείρε με να ξεμπερδεύουμε, μη με
βασανίζεις.
ΒΕΛΗΣ: Πω για τούτο το βολα να στο φιάκω χαλάλι!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μπα, πώς τό’παθες; Εσύ δε χαρίζεις ποτέ Ευχαριστώ.
ΒΕΛΗΣ: Πω για να σε δείχνω πώς θα σε βαρνάω το άλλο βολά
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Δεν με πειράζει, άλλη φορά μου δείχνεις πως θα με δέρνεις την άλλη φορά.
ΒΕΛΗΣ: Πω για έτσι ορέ (τον βαράει), πάρτο.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ωχ Αχ αχ Αχ···· (Μπαίνει στην καλύβα του)
ΒΕΛΗΣ: Πω για σ' αρέσανε ορέ
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μήπως σού ’κανα παράπονα εγώ ρε βλάκα
ΒΕΛΗΣ: Χαλάλι να σε γιένει .. Μπουζουκοκέφαλο …
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Σε καλή μεριά λέει ο κόσμος τούβλο
(Ο Βελής φεύγει)
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Έλα ’δω ρε παλικαρά!·.· Έλα να σε πιάσω να με δείρεις… Έλα τώρα που πήρα
 7

φόρα… Έλα τώρα που ’χω γίνει έξω φτερνών … Έλα δω ρε!.... (Βγαίνει ο
Χατζηαβάτης)
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Τι έγινε βρε και φωνάζεις;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: (Τρομάζει πώς είναι ο Βελής) Ρε Χατζατζάρη, γωνία στρίβεις. Δεν ανάβεις
κανένα φλας να σε δει α άλλος;
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Βρε για αυτοκίνητο με πέρασες; Τι φωνές ήταν αυτές;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Είχε έρθει ο χοροδιδάσκαλος και μου παρέδιδε παθήματα χορού.
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Λοιπόν Καραγκιόζη, πάμε στο σαράι να πληρωθούμε.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Όχι στο σαράι, Χατζατζάρη μου, όχι εκεί.
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Γιατί;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Γιατί υπάρχουν ειδικοί λόγοι.
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Τι λόγοι, ρε τρομάρα να σού ’ρθεί;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Να, όποτε πηγαίνω, με βάζουν και μετράω τις σκάλες του σαραγιού.
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Και πόσες είναι;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Όταν ανεβαίνω τις βγάζω πενήντα δύο.
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Και όταν κατεβαίνεις;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μόνο τις δύο προλαβαίνω και μετράω.
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Κατάλαβα! Έ, βέβαια, Καραγκιόζη μου! Ένας άνθρωπος μπαλωμένος,
ξυπόλυτος, τι αξιοπρέπεια μπορεί να έχει…
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Δηλαδή, στα παπούτσια είναι η αξιοπρέπεια ρε Χατζατζάρη;
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Και στα παπούτσια·
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Πολύ χαμηλά έχετε βάλει εσείς οι αξιοπρεπείς την αξιοπρέπεια σας. Γι’ αυτό
φθείρεται εύκολα και δεν μπορείς να την συναντήσεις τώρα τελευταία.
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Λεν καταλαβαίνω τι λες Καραγκιόζη μου. Εγώ όταν ανεβαίνω στο σαράι
καλοντυμένος με τα παπουτσάκια μου ξέρεις τι υποδοχή μου κάνουν.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Υποδοχή;
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Βεβαίως! Δεν ξέρουν πού να με βάλουν να καθήσω
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Εσένα;
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Εμένα! …Δεν ξέρουν τι γλυκό να με κεράσουν·
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Εσένα;
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Εμένα! … Δεν ξέρουν πώς να μου γλυκομιλήσουν.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Εσένα;
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Εμένα … Και για να στο αποδείξω, περίμενε να δεις τι υποδοχή θα μου κάνουν.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Για πήγαινε ρε Χατζατζάρη να δω πώς υποδέχονται τους αξιοπρεπείς!
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: (Ανεβαίνοντας) Περίμενε τρομάρα να σου ’ρθεί. (Στρατιώτες επάνω τον
χτυπούνε): -Πω για άιντε κάτω ορέ .. Πω για κάτω γκιαούρη...
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Βαράτε του. (Οι στρατιώτες τον πετάνε κάτω).
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Αααααα …..
 8

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Χατζατζάρη, μεγαλειώδη υποδοχή σου κάνανε ρε. Μεγάλη αξιοπρέπεια έχουν
τα παπούτσια σου …
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Με γλωσσόφαγες.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Δε μου λες, ήταν μαλακή η πολυθρόνα που σε βάλανε;
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Άιντε να χαθείς βρε…
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ; Τι γλυκό σε κεράσανε …. πώς σου γλυκομιλήσανε ρε;
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Άιντε πάψε τρομάρα σου. (Ξανανεβαίνει)
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ξαναπάς; Δεν έβαλες μυαλό;
ΒΕΛΗΣ: Πω για τι το χαλεύεις ορέ;
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Δερβέναγα μου… Ασίκη, μου, χορευταρά μου, ντερμπεντέρη, μου
καραμπουζουκλή μου, θέλω τον πολυχρονεμένο τον αφέντη
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ; (Από κάτω) Αμ αυτό δεν λέγεται αξιοπρέπεια ρε Χατζατζάρη Λέγεται κολακεία.
Λέγεται «φιλάς κατουρημένες ποδιές» Λέγεται «γλύφεις» ...μ άλλα λόγια
Δουλεία. ρε εε.....
ΠΑΣΑΣ; (Από πάνω) Έλα εδώ Χατζηαβάτη· Πάρε παιδί μου δέκα λίρες για τον κόπο σου
και πήγαινε εις το καλό
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Ευχαριστώ … Ευχαριστώ αφέντη μου Τι κάνει η Βεζιροπούλα;
ΠΑΣΑΣ: Είναι κλεισμένη στην κάμαρή της και περιμένει το μοιραίο
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Κουράγιο εφέντη μου, κάτι θα γίνει… (κατεβαίνει) Καραγκιόζη, δέκα λίρες
πήρα. Πέντε εγώ - πέντε εσύ.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τι πέντε εγώ - πέντε εσύ ρε Χατζατζάρη;;
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Ε, δέκα λίρες δεν είναι;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ. Ναι.
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Άμα πάρουμε από πέντε. δεν χάνουν δέκα;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Κάνουν δέκα;
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Βέβαια Καραγκιόζη μου … Πέντε και πέντε κάνουν δέκα…
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Από πότε
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Πολλά χρόνια…
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ : Τι λες ρε .. Κουτουρού θα τα μοιράσουμε.. Τι μάθαμε να κάνουμε λογαριασμούς
με τα δάχτυλα. Βάλ’ τα κάτω να τα μοιράσω εγώ με μαθηματική, ακρίβεια.
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Καλά, τα βάζω και μοίρασε τα, να δεις που στο τέλος θα πάρουμε από πέντε
λίρες!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Για να δούμε, θα πάρουμε από πέντε; Δε μου λες ρε Χατζατζάρη; Να τα
μοιράσω σα Θεός ή σαν άνθρωπος;
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Καραγκιόζη μου σαν άνθρωπος…
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ Ωραία Δέκα λίρες είπαμε, έ; (Γονατίζουν) Μία εγώ·
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Ναι
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μία εσύ .
 9

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Μάλιστα,
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ Μία εγώ·
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Ναι.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μία εσύ.
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Ωραία· Πρώτη φορά σε βλέπω να μοιράζεις τίμια.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ Μη βιάζεσαι ακόμη δεν άρχισα … (Συνεχίζει) Μία εγώ.
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Ναι.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μία .. για μένα,
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Καλά,
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ Μία που φώναζα,
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Ναι.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: …Μία που γκάριζα … μια για το χαρτί …. και μια για το μελάνιιιι…..
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ:: Καλά, πώς γίνεται αυτό
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ποιο
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Εγώ πήρα δυο, κι εσύ πήρες οχτώ
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Πήρες δύο;
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Βεβαίως…
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Δεν το κατάλαβα φαίνεται.....
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Καραγκιόζη μου τι μοιρασιά είναι αυτή
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Χατζατζάρη μου έτσι τα μοιράζουν οι άνθρωποι τα λεφτά. Σε άλλους δίνουν
πολλά και σε άλλους λίγα.
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Ε τότε, να τα μοιράσεις σα Θεός
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Σα θεός; Βαλ’ τα κάτω τότε. Αρχινάω. «Άλφα συν βήτα γάμα στην τετραγωνική
ρίζα τον γιώτα δέλτα έψιλον, τέμνουμε την όμικρον, πι ρο, σίγμα, τάφ,
διαιρούμε τον διαιρέτη και προσθέτουμε τον παρονομαστή, νούλα από νούλα ο
Καραγκιόζης τα παίρνει ούλααα»... (Μαζεύει τις λίρες).
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Κι εγώ; (Σηκώνεται)
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ Δεκαρούλααααα….
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Κατάλαβα. Σε πήρα στη δουλειά μου και μ' άφησες νηστικό. Δοντά, χειλά,
ποδάρα, αυταρά, αλλήθωρε. «Καραγκιόζη σημειωμένε - σημειωμένε –
σημειωμένε»...
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: (Τον κυνηγάει) Να σε πιάσω να σου Πω σημειωμένε… Βρε τον γρουσούζαρο!
Τόσα χρόνια τον πειράζω, κι ακόμα δεν μπορεί να ξεχωρίσει πότε του κάνω
αστεία. Μου κάνει και τον μορφωμένο και βρίζει… Άμα βρίζουνε ρε οι
μορφωμένοι τι πρέπει να κάνουμε ’μείς οι αγράμματοι …Θα στα δώσω στο
τέλος τα λεφτά σου αλλά θα σε βάλω να μου γυρέψεις συγνώμη για τις βρισιές.
(Μπαίνει στην παράγκα) Κολλητήρηηηη.
ΚΟΛΗΤΗΡΗΣ: Τι ’ναι μπαμπάκο;
 10

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: πήγαινε παιδί μου να πάρεις γρήγορα ένα διπλοκάρβελο, … Κοπρίτηηηη….

ΚΟΠΡΙΤΗΣ: Παρούσα …
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τι παρούσα ρε βλάκα, κορίτσι είσαι; Πήγαινε να πάρεις γρήγορα μια ρέγκα.
ΚΟΠΡΙΤΗΣ. Πατέρα, κρεμμύδια δε θα πάρουμε;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Προχθές φάγατε φρούτα, πάλι φρούτα θέλετε; Τι καλομαθημένα παιδιά! Χωρίς
φρούτα Δεν περνάνε ούτε μία μέρα!
(Ακούγεται τραγούδι Σταύρακα)
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Ρε να ’χε χαλκά η γη, να την επέταγα στα Μέγαρα (Τελειώνει η μουσική, μα
αυτός συνεχίζει Ώχου ου ντουρουνταντράμ, ντουρουνταντράμ,
ντουρουνταντράμ, ντουρνοονταντράμ….
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: (Από την παράγκα) Τι πράγμα είναι αυτό απ’ έξω;
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Ώωωωωω ......
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Γατάκια μου πετάξανε έξω απ’ την παράγκα
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: ντουρουνταντράμ, ντουρουνταντράμ….
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Οδηγός του τραμ θα ’ναι …σίγουρα.
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Ωχου, ένα σκουλήκι ψοφιοοοοοο....
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Αμάν … αναστάτωσε τον κόσμο…
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: ώχου ψόφιο οοοο. Να το σκοτώσω δεν μπορώ, να φύγω δε μ αφήνει (του
’ρχεται ένα καταβρεχτήρι απ’ τη παράγκα) ...Αμάν ανάσταση, Βαγγελίστρα μου!
Ποια, κοροϊδαρα ξηγήθηκε έτσι άτσαλα ρε; Κάνε εμφά, να σε στραπατσάρω σα
μπακάλικια σακούλα …(Συνεχίζει) Ωχου γλέρι γλεγλέρι γλέρι, γλεγλέρι γλέρι,
γλεγλέρι γλέρι γλεγλέρι, γλέρι γλεγλέρι γλέρι γλεγλέρι γλέρι γλεγλέριιιιιι
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ακούτε μουσική δωματίου…..
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Ωχου ωω ω ωωω ωω ω!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ; (Πάντα από μέσα) Προσπαθεί να τελειώσει την ενάτη του Μπετόβεν!
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Ωχου, μάνα: όταν με γέννησε εεεες …..
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Βρε δεν τον παίρνει ο μπόγιας να ησυχάσουμε!...
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: … με γέννησε εεεες γιατί δε μου το είπες αμάν αμάν νννν…
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Βρε μπελά που τον βρήκαμε….
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: …πως έχουνε μανούλα μου, τα μακαρόνια τροπές αμάν αμάαααν (Τρώει το
καταβρεχτήρι στο κεφάλι) Βαγγελίστρα μου …. (Συνεχίζει) Ωχ
ντουρουνταντράμ, ντουρουνταντράμ. ντουρουνταντράμ....
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Βρε άγκυρα έριξε…
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Ώχου ανάμεσα στη θάλασσα ... στη θάλασσα αααα θα στήσω εφτά ξουράφια
ξουράφια ξουράφια, ξουράφια ααααα
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Είχαμε τ απόβλητα, βάλε κι εσύ ξουράφια στη θάλασσα, να δούμε πού θα
βρέχουμε τα ποδαράκια μας.
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Ξουράφια αααα
 11

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Άντε παρακάτω ρεεεε

ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ Ωχου, για να περνάει η αγάπη μου, να κόβει το λαιμό της αμάν αμάν (Τρώει την
πολυθρόνα στο κεφάλι) … Αγία μου Ελπινίκη ….
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: (βγαίνει).
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Καραγκιοζάκο, για πάρτη σου η εξήγα;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ; Για πάρτη μου ρε Σταύρο…
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Και δε μου λες ρε, στ’ αστεία το ’κανες, ή στα σοβαρά;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ Στα σοβαρά το ’κανα ρε Σταύρο.
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Γιατί κάτι τέτοια αστεία; δεν τα κουσουμάρω δεν τα γουστάρω
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Για περίμενε ρε Σταύρο να δω τι διάολο έγινε πρωί πρωί κι είσαι τόσο
νταλκαδίαμένος και μου αράδιασε ς όλη τη .ρεμπέτικο ιστορία εδώ απ’ έξω;
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Καραγκιοζάκο, αδερφέ μου, δεν άκουσες τα Χατζατζαράκο πού ’λεγε ότι όποιος
μπορέσει και σκοτώσει τα δράκο, θα πάρει τη Βεζιροπούλα γυναίκα θα
τσακώσει και διακόσια κίτρινα;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Κίτρινα;
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Ναι για…
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ Τι κίτρινα;
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Διακόσιες ωχρές!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ Ωχρές;
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Ναι ρε κοροΐδο!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τι ωχρές ρε Σταύρο;
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Για μπάνιζε μια κοροϊδάρα τις λίρες ρε..
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ Και δε μου λες για να ’χουμε καλό ρώτημα, πού πας τώρα;
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Πάω να δώσω τα στοιχεία μου και μετά τραβάω για το θηρίο·
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ Όπα-λάκια, μου πήρες τη σειρά μου. Για τράβα ρε Σταύρο, να τρίμα.
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Περίμενε Καραγκιοζάκο, να κάνεις κόζι.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τι ιιι;
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Κάνε κόζι να δεις εξήγα.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Κάνω κόζι να δω εξήγα.
(Σταύρακας πάει στο σαράι και χτυπάει)
ΒΕΛΗΣ: Πω για τι το χαλέυεις ορέ κούτσαβε;
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Ρε άει να χαθείς μανταριέρα υπόθεση
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ Σταύρο , πρόσεξε τα λόγια σου, γιατί θα πιάσει εσένα, και θα κοπανάει εμένα. .
ΒΕΛΗΣ: Πω για ορέ να μου δίνει, διαταγή, το υφέντια... Πο να σε βαρνάω…
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Πήγαινε πες στη κοπέλα ότι ήρθε ο Σταύρος να τη σώσει Ίσα ρε μη φτύσω χάμω
και πνιγείς…. (Φεύγει ο Βελής)
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ Ώ.. ρε.. Μπράβο ρε Σταύρο. Πρώτη φορά που δεν έφαγε ξύλο.
 12

ΒΕΖΙΡΟΠΟΥΛΑ: Χαίρετε κύριε…

ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Γεια χαραντάν κουκλάρα μου.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ Μιλά και τα γαλλικά
ΒΕΖΙΡΟΠΟΥΛΑ: Τι θέλετε παρακαλώ;
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Άκουσα τον ντελάλη ρε κοπέλα μου και ήρθα να θυσιάσω τα νιάτα μου για
πάρτη σου.
ΒΕΖΙΡΟΠΟΥΛΑ: Ευχαριστώ πάρα πολύ κύριε. Πώς σας λένε;
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Σταυράκη Χαριτωμένο, με γέννησε η μανούλα μου καρδιές για να μαραίνω·
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ. Ναι … γιακάδες να μαζώνει…
ΒΕΖΙΡΟΠΟΥΛΑ: Τι δουλειά κάνετε;
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Νταής
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ Καρπαζο – εισπράκτορας.
ΒΕΖΙΡΟΠΟΥΛΑ: Σας εύχομαι καλή επιτυχία κύριε Σταύρο και θα περιμένω να ’ρθετε νικητής
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Γεια χαραντάν κουκλάρα μου και μετά από λίγη ώρα θ αναστέναξε η πιάτσα.
(Φεύγει η Βεζιροπούλα) Καραγκιοζάκο, έχω γεμίσει με σίδερο μέχρι αηδίας. Θα
του δώσω μια με την κάμα του σουγιά. …κι αλλοίμονο του.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ Για να δούμε ρε Σταύρο… για να δούμε (αποχωρεί).
ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: (Τραγουδάει) Από την πόρτα σου περνώ
γλιστρώ και πέφτω ολόρθος
κι αν δε γυρίσεις να με δεις
σηκώνουμε και φεύγω·
Ουίτς τριά λαρί λαρο - γκούτς νάιτ.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ Τι πράγμα είναι αυτά ρε παιδάκι μου Ιιιιι . .«Ελέφαντας είναι· Ω, ρε μανούλα
μου (Του χτυπά το κεφάλι με το χέρι) Ψιτ … Κύριος, κύριος. Για περίμενε, δεν
παίρνει με το χέρι (Φέρνει το καταβρεχτήρι) Κύριος (Του δίνει μια)
ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Μιλήσατε παρακαλώ (γυρίζει)
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ Πά πά πά πά..·Ο Ιησούς Χρίστος νικάει κι όλα τα κακά σκορπάει.. Ένας
ελέφαντας ήρθε να παλέψει με το φίδι…..
ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Καλημέρα σας, …..καλημέρα σας.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ Άνθρωπος είναι ρε! Καλημέρα σας κύριε. (Τον χαιρετάει απ’ τη μύτη)
ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Βλάκα, η μύτη μου είναι, αυτή,
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ Μύτη είναι όλη αυτή ; παιδιά, Ο αγωγός φυσικού αερίου… Κι αυτά εδώ;
ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Τα κεφαλάκι μου.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Το Ολυμπιακό Στάδιο… Κι αυτό εδώ;
ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Τα καπέλο μου.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Πολύ φαρδύ σού ’χει, πέσει… Παιδιά, να ο Λυκαβηττός κι, ο Αη-Γιώργης
απάνω στην κορφή. Και πώς σε λένε ρε καλόπαιδο;
ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Εμένα με λένε Ομορφονιό, αλλιώς κρυφά καμάρι, όλες οι. νιές μαραίνονται,
 13

ποια θα με πρωτοπάρει.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ Δειγματολόγιο καλλονής. Και, για πού το ’βαλες κύριε Ομορφονιέ;
ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Πάω, πάω, πάω …..
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ Με τον Παναθηναϊκό είναι, αυτός.
ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: ….Πάω να σκοτώσω τον Κατηραμένο Όφη
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ Μεγάλη επιτυχία θα έχεις. Μόλις σε δει το φίδι,, θα του ’ρθει συγκοπή. Και, πού
πας τώρα;
ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Πάω να δώσω παρών εις την Βεζιροπούλαν … να δώσω τα στοιχεία μου και τα
τοιαύτα… (πάει προς την πόρτα του σαραγιού και χτυπά με τη μύτη τρεις
φορές)
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ Ναι... .Αλλά πώς διάολο θα χτυπήσεις την πόρτα δεν ξέρω. Ω! ρε κάτι μυτιές
πού τρώει η πόρτα…
ΒΕΛΗΣ: (Τρομάζει) …Πω για βάϊ βαϊ βάϊ…
ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Γιατί έφυγε;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Συγκίνηθικε απ' την ομορφιά σου.
ΒΕΛΗΣ: Πω για κοκόνα, Πω για κάτ’ είν κάτω Πω για δεν καταλαβαίνω τι είναι…
ΒΕΖΙΡΟΠΟΥΛΑ: (από μέσα) Για να δω Βελή. (Βγαίνει) Αχ! Κύριε Καραγκιόζη, τι πράγμα είναι
αυτό;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ Άνθρωπος…
ΒΕΖΙΡΟΠΟΥΛΑ: Καλέ τι άνθρωπος;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ Κρεατένιος. Έχεις δει άνθρωπο από τσιμεντόλιθο;
ΒΕΖΙΡΟΠΟΥΛΑ: Καλημέρα σας κύριε.
ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Καλημέεεερα σας, καλημέεεερα σας.
ΒΕΖΙΡΟΠΟΥΛΑ: Τι θέλετε κύριε;
ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Ήλθα να φονεύσω το δράκο
ΒΕΖΙΡΟΠΟΥΛΑ: Πολύ ωραία κύριε. Και πώς ονομάζεστε;
ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Ομορφονιός, αλλιώς κρυφό καμάρι, όλες οι νιές μαραίνονται ποια θα με
πρωτοπάρει.
ΒΕΖΙΡΟΠΟΥΛΑ: Ευχαριστώ, με τιμάει η, θυσία σας κύριε Μορφονιέ. Πηγαίνετε εις το καλό. Σε.
λίγο θα έρθουμε και εμείς πλέον στον εγκαταλελειμμένα πύργο.
ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Ευχαριστώ. Εγώ για την ευγενείαν σας θα θυσιάσω την ομορφιά μου.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Βρε. θα καθήσω εδώ και θα κόψω και διόδια. (Ακούγεται το τραγούδι του
Διονύσιου(
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ: Της Κυριακής το ξύπνημα με λειώνει με μαραίνει να βλέπω γιούλια ολόμπλαβα
αχ, κι ο άγιος να σημαίνει. Ορέ ψυχή μου Καραγκιόζο, τι μου κάνεις; Καλά 'σαι,
καλά σαι, καλά 'σαι;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Καλιά ’μαι, καλιά ‘μαι, καλιά ‘μαι... Για πού το ’βαλες ρε Νιόνιο;
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ: Έλα Καραγκιόζο, πάρε αβίζο να σου αρκοντάρω το προπαίτιο.- και να
 14

καταλιάβεις τον φιρνιμέντο. Εκαθόμουνα που λιες στη μεγάλη λουκάντα, και
πέρασε που λιες ο Χατζαβιάτος και φώναζε ντεντόρα, ντεντόρα, ντεντόρα,
ντεντόρα, ότι όποιος σκοτώσει, εκατάλιαβες, εφτούνη την τσαπερδόνα, θα
πάρει, εκατάλιαβες, εφτιούνο το άνθος τσι πορτοκαλίας, εφτιούνο το φιόρο του
λεβάντε, εφτιούνη την μπουγαρινιά, εκατάλιαβες, θα την πάρει για σύντροφο
Καραγκιόζο. Και πήρα το στιλέτο. Μα τον Άγιο σου λέω - πάω να δώσω τα
στοιχεία μου Καραγκιόζο, και θα πάω να του δώσω στελετία, που θα του πετάξω
τα πλεμόνια από την πλάτη.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Για πήγαινε ρε Νιόνιο, για πήγαινε, να δω τι έχει να γίνει σήμερα. (Ο Διονύσιος
χτυπά την πόρτα του σαραγιού)
ΒΕΛΗΣ: Πω για τι το χαλεύεις ορέ φράγκο;
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ: Ω! Καραγκιόζο, ρεντίκολο μ έκανε ο άτιμος, με είπε φράγκο!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ε, πέστονε δίφραγκο να πατσίσετε.
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ: Ορέ άμε καλία σου δίφραγκε.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Έτσι μπράβο! Τώρα τον έκανες εσύ ρεζίλι.
ΒΕΛΗΣ: Πω για τι το χαλεύεις ορέ;
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ: Ορέ άμε καλία σου. Θέλω τη σιόρα Βεζιροπούλα.
ΒΕΛΗΣ: Πω για., κάντο τούκα ορέ φράγκα ηώ για Βεζιροπούλα, Πω σε χαλεύουν κάτω·
ΒΕΖΙΡΟΠΟΥΛΑ: Χαίρετε.. κύριε.
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ: Καλημέρα ψυχή τσι ψυχής μου, άνθος τσι πορτοκαλίας, κλειδί τσι καρδίας μου!
ΒΕΖΙΡΟΠΟΥΛΑ: Τι θέλετε κύριε;
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ: Έλα.. έρχομαι ξαπόστε από το Τσιάντε για την ευγένεια, σου, εκατάλιαβες, να
θυσιάσω και τη ζωή μου. Τόμου μου πεις, βγάζει. εκατάλιαβες, κι ούλες μου τις
δοντοκάρες στον μπαρμπέρη.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τα παλιά χρόνια βγάζανε οι μπαρμπέρηδες δόντια ρε Νιόνιο. Τώρα γεμίσαμε
οδοντογιατρούς·
ΒΕΖΙΡΟΠΟΥΛΑ: Πώς ονομάζεστε κύριε;
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ: Σιορ Διονύσιος Φρίγκος, Αγαθή που τη Αγγέλου, μέσα από το Τσιάντε,
πουχουμε τη μεγάλη περιβολία, τη μικρή περιβολία, μόλις στρίψεις την
ανηφορία από την κατηφορία, πού ’χουμε το γάιδαρο τον μπουρδουμπού, τον
ξάδερφο μου τον Πίπη τον Κλαουδέτο, την ξαδέρφη μου, εκατάλιαβες, την
αυγουλάκαινα..
ΒΕΖΙΡΟΠΟΥΛΑ: Κύριε, μόνο το όνομα σας θέλω, Όχι το γενεαλογικό σας δέντρο.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Να μη δώσει συστάσεις!
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ: Σιορ Διονύσιος Φρίγκος, Αγαθή που τη Αγγέλου (ο Καραγκιόζης του κλείνει το
στόμα).
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τελεία εκεί!
ΒΕΖΙΡΟΠΟΥΛΑ: Πηγαίνετε, λοιπόν κύριε Διονύσιε το καλό. Σας εύχομαι καλή επιτυχία και σας
 15

περιμένω νικητή.
(Τραγούδι Μ. Αλέξανδρου)
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Κύριος με τα σιδηρικά.
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Χαίρεται.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Χαίρου. Για πού το 'βαλες από δω ρε καλόπαιδο; Παλιατζής είσαι;
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Γιατί κύριε; Πώς το κατάλαβες;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Όλα αυτά τα σίδερα γιατί τα κουβαλάς μαζί;
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Όλα αυτά. δεν είναι σίδερα που βλέπεις.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Αλλά;
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Όλα αυτά αποτελούν την πανοπλία μου·
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τι;
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Όλα αυτά που βλέπεις αποτελούν την πανοπλία μου!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Α! κουβαλάει απάνω του τα πλοία του Φοβάται μη του τα πάρουν φαίνεται Και
δε μου λες; Αυτό εδώ το καμάκι για σουπιές είναι
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Δεν είναι καμάκι. Λέγεται δόρυ
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Φόροι.. Παναγία μου Κι αυτή εδώ την ομπρέλα για τη βροχή την έχεις ή για την
παραλία;
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Δεν είναι, ομπρέλα. Αυτή λέγεται «ασπίς»
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ασπρίς;
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Ασπίς
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Α! Η ασφαλιστική εταιρία. Και δε μου λες; Κι αυτό εδώ μπροστά σου που
μοιάζουν με τα λέπια του ψαριού; Πως το λένε;
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Αυτό λέγεται Θώραξ.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Κόραξ;
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Θώραξ,
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μάλιστα … Κι αυτί εκεί στο κεφάλι σου|
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Αυτί λέγεται περικεφαλαία ί
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Περικεφαλαία!
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Ναι
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τώρα κατάλαβα! Θα έχετε ακούσει καμιά φορά που λένε "βλάκας με
περικεφαλαία", Αυτός είναι ρε Ωχ Το χέρι μου (Χτύπησε την ασπίδα)
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Εσύ είσαι ο βλάκας που στο σίδερο απάνω βάρεσες γροθιά
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Σιδερένια ομπρέλα βαστάς θα σου σκουριάσει
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Μα εσύ δεν είσαι ο Καραγκιόζης
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ωχ Κάτι του ’χω κλέψει και με θυμήθηκε. Εσύ ποιος είσαι
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Δε με γνωρίζεις;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Κάτι μου λέει η μούρη σου, αλλά δεν θυμάμαι τι….
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Δεν είμαι ο Αλέξανδρος…
 16

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: … Ο Λυκουρέζος; Ξουρίστηκες…

Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Είμαι ο Αλέξανδρος ο Μακεδών…
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Α Τώρα θυμήθηκα τι μου θυμίζεις. Το κατοστάρικο που ’χαμε με τις δραχμές κ΄
είχε τη μούρη σου πάνω… Ναι ολόιδιος είσαι. Αλλά δεν μου λες κυρ Αλέκο,
πώς γίνεται ενώ έχεις πεθάνει.. να μου μιλάς Βουρκόλακας είσαι;
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Καραγκιόζη, εσύ με κάλεσες κι εγώ ήρθα.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Πώς σε κάλεσα δηλαδή, Σου έκανα αναπάντητες;
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Καραγκιόζη. Εσύ και οι απόγονοι μας, όταν έχετε προβλήματα, σκοτούρες,
φασαρίες, το μυαλό σας γυρνάει στους προγόνους σας, κι εμείς τότε ερχόμαστε
και σας βοηθάμε να νικάτε τα μεγάλα και μικρά προβλήματά σας.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Α, Έχεις ακούσει δηλαδή ότι εδώ υπάρχει ένα φίδι που μας τρώει τα κορίτσια;
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Ναι
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Και ήρθες να το σκοτώσεις.
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Ίσως… πήγαινε να με αναγγείλεις.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Γιατί να σε καταγγείλω, Τρομοκράτης είσαι;
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Να με αναγγείλεις στο σαράι , Πες πως ήρθε «ο Αλέξανδρος ο Μακεδών».
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μάλιστα. Περιμένετε. (Ανεβαίνει) Βεζίρη μου...
ΠΑΣΑΣ: Λέγε παιδί μου.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Κάτου είναι ένας και πουλάει κυδώνια. Μήπως θέλετε ν' αγοράσετε;
ΠΑΣΑΣ: Όχι παιδί μου. Άφησε με στον καημό μου.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μάλιστα. (Κατεβαίνει) Δε θέλει λέει, άφησε τον στον καημό του.
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Τι δεν θέλει;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Κυδώνια.
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Ποιος σου είπε για κυδώνια;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Έτσι δε μου είπες;
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Είπα Ο - ΜΑ-Ο-ΔΩ!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Έτσι πες μου απ' την αρχή , μη με μπερδεύεις.
(Ανεβαίνει) Περίμενε λίγο... Βεζίρη μου» ··
ΠΑΣΑΣ: Τι είναι πάλι;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Λέει: «Ω κυδών"
ΠΑΣΑΣ: Τι «Ω κυδών»;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ο άνθρωπος είναι μορφωμένος, πασά μου, μιλάει στην καθαρεύουσα.
Κατάλαβες βεζίρη μου
ΠΑΣΑΣ: Ποια καθαρεύουσα βρε βλάκα;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Δεν καταλαβαίνεις; «Ω κυδών, βεζίρη μου … θα πει «Ένα μεγάλο κυδώνι»!
ΠΑΣΑΣ: Πήγαινε στα κομμάτια από δω. Ακούς «Ω κυδών» θα πει «ένα μεγάλο κυδώνι».
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: (Κατεβαίνει) Δε θέλει, ρε παιδί μου, ούτε μεγάλο κυδώνι, ούτε μικρό.
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Πέρνα από δω Καραγκιόζη, πέρνα από δω Δεν μπορεί : να δώσεις μία
 17

πληροφορία· (Χτυπά)
ΒΕΖΙΡΟΠΟΥΛΑ: Χαίρεται.
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Χαίρεται δεσποινίς μου·
ΒΕΖΙΡΟΠΟΥΛΑ: Τι θέλετε παρακαλώ;
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Ήρθα να σας δώσω τα στοιχεία μου, ν αγωνιστώ και ’γώ, μήπως μπορέσω και
εξοντώσω το θηρίο, που κάθε χρόνο ζητάει ένα τόσο μεγάλο φόρο.
ΒΕΖΙΡΟΠΟΥΛΑ:: Νέε μου, λυπάμαι τα νιάτα σας. Μην κάνετε το εγχείρημα αυτό. Και ’γώ η ίδια
δεν περιμένω σωτηρία. 4εν είναι εύκολο να εξοντωθεί ο δράκο αυτός·
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Δεσποινίς μου, κρατήστε τ όνομά μου. Λέγομαι Αλέξανδρος ο. Μακεδών.
ΒΕΖΙΡΟΠΟΥΛΑ: Αφού επιμένετε, ευχαριστώ. Σας εύχομαι καλή επιτυχία. (Ανεβαίνει)
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Φεύγω Καραγκιόζη· Πηγαίνω κατά τη σπηλιά του φιδιού·
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Στο καλό. Τώρα θα ’ρθω και γώ. Κοίτα να δεις, αν φοβηθείς, θα έρθω και γώ να
σε γλυτώσω.
Αλλαγή σκηνικού

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Να, εδώ πρέπει να ’ναι η φωλιά του. Έβγα έξω ρε Έβγα έξω ρε.... Τι διάολο.,
κουφό είναι; Έβγα έξω ρε·... α, μα νούλα μου, λες να πήγε να φάει το Μορφονιό
και του ’κατσε στο στομάχι και πνίγηκε; Έβγα έξω ρε… Ορέ μανούλα μου, να
πάω να Πω ότι το σκότωσα και να κερδίσω τις διακόσιες λίρες· Βέβαια τη
Βεζιροπούλα δεν μπορώ να την πάρω, γιατί είμαι παντρεμένος. Εδώ με μία
γυναίκα δεν τα βγάζω πέρα, πού να είχα και δεύτερη! Έβγα έξω ρε…
ΦΙΔΙ: Μμμμμμ.... (Μουγκρίζει)
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ποιος; … Τι πράγμα είναι αυτό …..
ΦΙΔΙ: Μμμμμμ.... (Βγαίνει,)
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Οχ» μανούλα μου» .Ωχ τι αιφνιδιασμός ήταν αυτός ... Ο, κύριε δράκο...ω, σ'
αγαπάω··· ω ω σ' αγαπάω.. πώς φεύγουνε .. ω'αα ααα·.·,.. (τρέχει και, φεύγει)
Στο μα είναι, αυτό ή στρατιωτικός φούρνος Οχ την παράγκα μου τραβάει ...
Παιδάκια μου, στο υπόγειο κρυφτείτε.... (Το φίδι, ξαπλώνει κάτω και, γίνεται, έ
να με τη γη) Αμ δεν υπάρχει περίπτωση να τα βάλει κανείς μ' αυτό το φίδι,
(Πατάει, επάνω» ενώ το φίδι, αρχίζει, και σηκώνει το κεφάλι του) Ωχ μανούλα
μου πάνω στο φίδι, πατάω Αμ δε με νοιάζει… πάω απ 'τον άλλο δρόμο
(Γυρίζει,, μα το φίδι, σηκώνει και, την ουρά του και τον τυλίγει)
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Αχ! μανούλα μου… σαν λαμπριάτικη κουλούρα μ΄ έκανε και τα αυγό στη μίση..
(Κάποια στιγμή του ξεφεύγει) Οχ, μανούλα μου, δρόμο......
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Πίσω ρε και κερνάνε οι Μάγκες της Βαριάς Βιομηχανίας.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Να! .. Αποχτήσαμε και βαριά βιομηχανία. Τι έγινε ρε Σταύρο το απεφάσισες;
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Ναι για.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Το καλό που σου θέλω, φύγε!
 18

ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Γιατί ρε…

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Φύγε όσο είναι καιρός. Δεν είναι φιδάκι αυτό Φύγε να γλυτώσεις.
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Ρε μπράκ λά κριντί που θα φύγω.
ΦΙΔΙ Μμμμμμ........
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Καραγκιοζάκο … τι κάνει έ τσι ρε…
ΚΑΡΑΓΚΙΟ ί . Είδες που σού λέω!... Φύγε, … το φίδι είναι.
ΦΙΔΙ Μμμμμμ.... (βγαίνει)
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Αμάν ανάσταση Βαγγελίστρα μου Καραγκιοζάκο βοήθεια… Με τρώει ρεεεεε
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Αχ μανούλα μου. Πάει ο Σταύρος. Τον Έφαγε… Αχ ρε Σταύρο Δεν με άκουσες..
Είμαι περίεργος να δω ποιας θα το σκοτώσει αυτό το τέρας
ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Στην πάντα - στην πάντα
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ωχ… Καταφτάσανε οι ωραίοι.
ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Πού είσαι βρε ασκημάντρα;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Εσένα περίμενα Εδώ θα καθίσω.
ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Έξελθε κατηραμένε οφι, διότι αν δεν έξελθες, θα σε έξελθω εγώ.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ωραία; Μιλάει ελληνικούρα με το θηρίο
ΦΙΔΙ: Μμμμμμ....
ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Αχ…. μαμά μου, (Λιποθυμάει). Το φίδι. τον ρουφάει, με αέρα, και, δοκιμάζει να
τον φάει)
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Β, βέβαια» δεν χωράει· Κοιτάξτε πώς τον παίζει Ωχ, μανούλα μου Ωχ Τον
κατάπιε Για κοιτάξτε πώς τον χωνεύει (το φίδι αποσύρεται)
ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓ.: Κάντε κείθε, ιδώ είμι κι ιγώ…
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ:: Ρε μπάρμπα, τι θέλεις εδώ;
ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓ.: Ήρθα να σκουτώσω την τσαπερδόνα
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ποια τσαπερδόνα» δεν είναι τσαπερδόνα αυτή μπαρμπούλη μου;
ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓ.: Κάν κείθε ρε. Έχουω σκουτώσει ιγώ τέτοια στα χουριο… Τα πατάω με το
τσαρούχ αυτούνα
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Έδωσες τ΄ όνομά σου τουλάχιστον στο σαράι;
ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓ.: Μμμμ…..
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Για να σ' έχουν υπόψη τους για το μνημόσυνο
ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓ.: Πού ΄ντο ρε;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Nα εκεί μέσα είναι…..
ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓ.: Ιδουό μέσα στην τρυπίτσα;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ναί, στην τρυπίτσα είναι…
ΦΙΔΙ: Μμμμμμ....
ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓ.: Ώι μανούλαμ .....κύργιε ελεήσουν.. Με κυνηγάει ρέ Καραγκιόζ….
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ας τον μπάρμπα μου ρέ .. Ξού ... Μπάρμπα πέσε σε κείνο το λάκκο
ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓ.: Έπεσα….
 19

ΦΙΔΙ: (Φεύγει) Μμμμμμ....

ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓ.: Ωι μανούλαμ τσουρουφλίστηκα
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μέσ' στο λάκκο με τον ασβέστη έπεσε ο βλάχος Δεν πειράζει, θα βγεις και
ασπροπρόσωπος.
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ: Έλα Καραγκιόζο.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Νιόνιο το καλό που σου θέλω Μη πάς!
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ: Ου ρε άμε καλία σου πενταρούθουνε. Θέλεις να με κογιονάρεις για να πας να το
σκοτώσεις εσύ, να πάρεις τη σιόρα Βεζιροπούλα.....
ΚΑΡΑΓΚΙΟ: Βρέ Νιόνιο, πάμε να φύγουμε.
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ: Όρε .. Πάντα μερία άτιμε... Έβγα έξω φιδόπουλο μου...
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ρε τι φιδόπουλο φωνάζεις;
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ: Έβγα, που να έμπουνε όλοι οι διαόλοι μεσ’ στο τσερβέλο σου.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Βρε στο δικό σου τσερβέλο θα μπούνε οι διάολοι
ΦΙΔΙ: Μμμμμμ……..
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ: Καραγκιόζο, μπαπορο είναι;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ρε τι μπαπόρο καημένεεεε …..Υπερωκεάνιο. Φύγε σου λέω....
ΦΙΔΙ: Μμμμμμμ……
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ας το φίλο μου ρε....
ΦΙΔΙ: Μμμμμμ....
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ας το φίλο μου κάτω.. Τα παπούτσια, του τουλάχιστον άσε μου, κι είν’
ολοκαινούργια.... Ντίμπερλαν
ΦΙΔΙ: Μμμμμμ…….
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ωχ μανούλα μου! Έφαγε το Νιόνιο και κυνηγάει εμένα··· Πίσω··... (Το φίδι
αποσύρεται)
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Έ ρε μανούλα μου Αποκλείεται να το σκοτώσει αυτό κανένας….
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Καραγκιόζη!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μπαρδόν!
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Μην αφήσεις πλέον άλλον να έρθει εδώ.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Και συ τι είσαι δηλαδή;
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Σε παρακαλώ.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Κυδώνια, δεν πας να φύγεις;
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Μείνε εκεί που είσαι. Θέλω να κάνω μερικές ασκήσεις, να ξεμουδιάσω
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τι κάνει; Τρελός είναι ρε! 'ωχ, το πόδι μου!
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: (Τον πατάει ο Αλέξανδρος)
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ωχ ρε κυδώνια με ξεμάτιασες…
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Είπα μη ζυγώνεις. Άφησε μου ελεύθερο το πεδίο…
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ρε όλοι οι τρελοί εδώ μαζεύτηκαν σήμερα!
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: (Γονατίζει και κάνει πως πάει να ρίξει το δόρυ)
 20

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ; (Γονατίζει πίσω του) Τι κάνει ρε … Πορωμένος είναι…

Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: (Χτυπάει ο Μ. Αλέξανδρος με το πίσω μέρος του ακόντιου το μάτι του
Καραγκιόζη)
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ωχ το μάτι μου, Αμάν ρε Κυδώνια με ξεμάτιασες…
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Έξελθε καταραμένε Όφη.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ρε, τα ειπαν κι άλλοι αυτά και γίνανε συγχωρεμένοι
ΦΙΔΙ: Μμμμμμ....
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Φύγε κυδώνια, το καλό που σου θέλω.
ΦΙΔΙ: (Βγαίνει κι αρχίζει η μάχη) Μμμμμμμμμμμμ…..
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Δώσ’ του Κυδώνια… Ρίξ’ του …. Απάνω του…..
ΦΙΔΙ: Μμμμμμ (Πιάνει το δεξί χέρι του Μ. Αλέξανδρου)
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Βόηθα Χριστέ και Παναγιά – και συ άγια ειρήνη, - για να σκοτώσω το θεριό -
να πάρω τη σερήνη….
ΦΙΔΙ: Μμμμμμμμ
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Καραγκιόζη … Βοήθησε με λίγο
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Άχ ρε Κυδώνια δεν με άκουσες… Τι μπορώ να κάνω πια για σένα, ο
σφουγγαράς…
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Πέταξέ του κάτι να μ αφήσει το δεξί μου χέρι.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τι να πετάξω δηλαδή;
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Καμιά πέτρα, κανά κεραμιδί, μου κρατάει το δεξί μου χέρι, και δεν μπορώ να
πολεμήσω…
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τι λες ρε, για κοροΐδο με πέρασες; Ν’ αφήσει εσένα και να κυνηγάει εμένα;
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Κάνε μου τη χάρη Το κρατάω εγώ…
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τι;
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Το κρατάω εγώ·
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τι λες ρε ζ κρατάς φουκαρά μου, που σ’ έχει μες στο στόμα του. Για βλάκα με
πέρασες;
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Πέταξε κάτι… Γρήγορα όμως … Η πνοή του είναι δηλητηριασμένη…
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Να ξεκολλήσω κανένα κεραμιδί από τη παράγκα μου, Τριάμισι κεραμίδια έχει
όλα όλα.
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Έλα πέταξε κάτι. Λίγο θέλω να κινηθεί.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Πρόσεξε, μη το αφήσεις να’ ρθεί κατά δω. Εε ώπ..
ΦΙΔΙ: Μμμμμμ....
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Πέταξε άλλο ένα.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: ί να πετάξω ρε , θα διαλύσω την παράγκα μου» Με την παράγκα μου τα ίσαλες
τ3ρα
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Έλα Καραγκιόζη γρήγορα…
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Εεεεε ώπα...
 21

ΦΙΔΙ: Μμμμμμ....
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Φύγε τώρα Καραγκιόζη…
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Δώσ΄ του Κυδώνια Μπράβο… Έλα … Μπράβοοο ….Το σκότωσες Λεβέντη
μου… παλικαρά μου τον φιλάει)
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Ευχαριστώ Καραγκιόζη.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τι σκαλίζει εκεί τώρα;
(Ο Αλέξανδρος κόβει τη γλώσσα του φιδιού)
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Φεύγω Καραγκιόζη.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Φεύγεις, δε θα πας να πάρεις τη Βεζιροπούλα;
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Όχι
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ούτε τις λίρες;
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Όχι Αν θέλεις πήγαινε πάρ’ τα εσύ.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Εγώ: Μου τα χαρίζεις;
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Βεβαίως (φεύγει)
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Α! ρε μανούλα μου Σ΄ ευχαριστώ Κυδώνια. Ωχ ο Χατζατζάρης έρχεται. Φάε με
παλιόφιδο... φάε αν σου βαστάει …Να ρε ...Μη μιλάς, σκάσε….
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Βρε Καραγκιόζη, τι κάνεις εκεί βρε;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Δε βλέπεις τι κάνω Πάψε παλιοθηρίο.
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Σκότωσες το θηρίο;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Εσύ να τα δεις αυτά, που με βρίζεις.
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Μπράβο Καραγκιόζη μου, είσαι σπουδαίος.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ναι, αλλά χωρίς αξιοπρέπεια, ξυπόλυτος
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Ας τα αυτά Καραγκιόζη μου, μη τα θυμάσαι αυτα,
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Βοήθα με μόνο να το πάμε στο σαράι ,
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Βεβαίως Καραγκιόζη μου!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Έλα βάλε την πλάτη σου από κάτω από το κεφάλι του.. Ωπα·.. Έτσι μπράβο
Εγώ θα σηκώνω την ουρά, πού ΄ναι το βαρύ…
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Ναι Καραγκιόζη μου.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Είσαι έτοιμος ρε.
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Έτοιμος!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Πάμε (Ξαπλώνει πάνω στο φίδι) Εωώπ, Εωώπ…. Εωώπ…
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Πω! πω, τι βαρύ που είναι …
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Εδώ που σηκώνω εγώ να δεις εεεε-ώωωπ… Ε-ωωωπ… Άντε τραβά
Χατζατζάρη, κοψομεσιάστηκα… Ε-ωωωπ
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: (αφήνει το φίδι και γυρνάει και, βλέπει που |σέρνει, και. τον Καραγκιόζη)
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Έ- ε-ώωωπ .. .Τράβα Χατζατζάρη …γιατί δεν αντέχω άλλο» Ε-ωωωωπ..
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Τι «Εωώπ και Εωώπ» βρε πού ΄χεις ξαπλώνει πάνω και τραβάω και, σένα
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: (Σηκώνεται,; Καλά ρε Χατζατζάρη, είπα. και ΄γω να κάνω λίγο τσουλητήρα Να
 22

πάρε και, τις πέντε λίρες σου που ντελαλήσαμε, για να καταλάβεις πως
νωρίτερα σου έκανα αστεία.
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Καραγκιόζη μου, αστεία το ’κανες
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Έλα πιάσε πο ’κει ρε Χατζατζάρη. θα το βάλω σ ένα αντίσκηνο και, θα βάλω
εισιτήριο για να το δούνε.
ΑΛΛΑΓΗ ΣΚΗΝΙΚΟΥ
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Κοπρίτη ...
ΚΟΠΡΙΤΗΣ: Τι είναι μπαμπάκο;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Δώσε μου παιδί μου το αυτοκίνητο μου
ΚΟΠΡΙΤΗΣ: Γιατί πατέρα!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Έχω επισημότητες σήμερα. Έλα, αχάα.·.αχάα...μρέ αχάα.... (Βγαίνει, μ ένα
γάιδαρο) Μπρρρ...Τράβα, θα πάμε με επισημότητα? Σιγά ρε.. (Χτυπάει, την
πόρτα)
ΠΑΣΑΣ: (Από μέσα) Ποιος να είναι, πάλι. Δεν με αφήνουν ήσυχο επιτέλους;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: (Στο γάιδαρο) Πίσω, καλά ρε··· «μπρρρ··.
ΠΑΣΑΣ: (Κατεβαίνει.) Τι θέλετε κύριε;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Βεζίρη μου, σκότωσα το Φίδι....
ΠΑΣΑΣ: (Με έκπληξη) Σκότωσες το Φίδι; Γενναίε μου, ήρωα μου, να σε φιλήσω αν
αλήθεια Λες.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τι, παιδάκια είμαστε τώρα;
ΠΑΣΑΣ : Έσωσες το παιδί μου... (Τον φιλάει)
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τι διάολο, σκορδαλιά έφαγες πρωί πρωί βραδιάτικα και σκυλοβρωμάς έτσι;
ΠΑΣΑΣ: Έλα γαμπρέ μου, μπουγιου ρούμ είς τον μουσαφίρ οντά….
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ναί, πάμε, Βρέ αχάα....
ΠΑΣΑΣ: Ο γάιδαρος;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τι
ΠΑΣΑΣ: Ο γάιδαρος λέω;…
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ο γάιδαρος... μαζί μου είναι....
ΠΑΣΑΣ: Τι μαζί σου;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Έ, εγώ που θα πάω;
ΠΑΣΑΣ: Στο μουσαφίρ οντά, στο σαλόνι!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Έ! Μαζί μου και ο γάιδαρος!
ΠΑΣΑΣ: Μα… ο γάιδαρος στο σαλόνι;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ναι! Αφού είναι η παρέα μου…
ΠΑΣΑΣ: Γαμπρέ μου, να με συγχορείς. Στα σαλόνια έχω δει να κάθονται γατάκια,
σκυλάκια, δεν έχω δει να κάθονται ... γαϊδούρια!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Εσύ;
ΠΑΣΑΣ: Βεβαίως…
 23

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ρώτα μένα να σου πω πόσα γαϊδούρια έχω δει να κάθονται σε σαλόνια! Τράβα,
και μη μου προσβάλεις το γάιδαρο και είναι καλομαθημένος!
ΠΑΣΑΣ: (Από μέσα πλέον) Μεγάλη η ημερα η σημερινή. Σκοτώθηκε ο δράκος. Γλύτωσε
το παιδί μου και ο τόπος! Από δω ο γαμπρός μου… Ο σωτήρας της κόρης μου…
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Όχι Σωτήρης, κύριε, «Καραγκιόζης»…
ΠΑΣΑΣ: Σφάξτε λαγούς, πέρδικες και μπεκάτσες. Μεγάλη μέρα η σημερινή!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τι μπεκάτσες Πατσά μου, τι παλιόφαγα είναι αυτά; Πασά μου, δεν μπορώ να
διαλέξω εγώ κανένα φαγάκι της προκοπής;
ΠΑΣΑΣ: Βεβαίως παιδί μου. Ο μάγειρας στις διαταγές σου!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Έλα δω ρε μάγειρα.
ΜΑΓΕΙΡΑΣ: Πω για πέκεϊ αγάμ.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τι είναι αυτό εδώ;
ΜΑΓΕΙΡΑΣ: ώ για «ροσμπίφ»!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Άκου «ρός μπιμπίφ» ….Αυτό εδώ;
ΜΑΓΕΙΡΑΣ: για αστακό μαγιονέζα Αγάμ!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: «Ασκατό μαγιονέζα»; Άκου κάτι φαγιά ρε παιδάκι μου! πώς τα τρώτε και δεν
τρυπάει το στομάχι σας... Αυτό εδώ μέσα;
ΜΑΓΕΙΡΑΣ: Πω για «μπομ φιλέ»
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: «Μπόμπα φιλέτο». Την τρως και σκάει στο στομάχι σου αλο αλο … Αυτό το
καζάνι τι περιέχει;
ΜΑΓΕΙΡΑΣ: Πω για αυτό είναι το λάντζα, αγά μου, που πλένομε το πιάτα
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Λάντζα; …. Βάλε μου εφτά μερίδες απ' αυτό!
ΜΑΓΕΙΡΑΣ: Πω για λάντζα; ...
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ (Τον χτυπά) Λάντζα ρε βλάκα. Το καλύτερο πετάτε! Πουν’ τα μακαρόνια (τον
χτυπά),. Βάλε μακαρόνια. (Τον χτυπά) Βάλε σάλτσα στα μακαρόνια, φέρε ψωμί,
γωνία. Βάλε τη μέση, άσε και τη γωνία·.·.
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: (Μπαίνοντας) Αν πήγε ο Καραγκιόζης στο σαράι θα γελάσουμε καλά.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: (Από μέσα) Βάλε σάλτσα στα μακαρόνια (σφαλιάρα)· Φέρε ψωμί ρε (ξανά βαρά
τον μάγειρα).
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: (Χτυπάει την πόρτα του σαραγιού)
ΠΑΣΑΣ: Ποιος είναι πάλι; (Κατεβαίνει) Τι θέλετε κύριε; Περάστε άλλη ώρα… Τώρα έχω
απάνω τον γαμπρό μου!
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Ποιο γαμπρό σας Βεζίρη μου, Εγώ σκότωσα τον δράκο!
ΠΑΣΑΣ: Περίεργο πράγμα! Ποιος λέει ψέματα, εσύ, για εκείνος πού ’ναι απάνω;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: (Από πάνω) Βάλε τυρί στα μακαρόνια ρε βλάκα... (Χτυπάει τον μάγειρα)
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Βεζίρη μου, ορίστε η γλώσσα του θηρίου!
ΠΑΣΑΣ: β, Αλλάχ!... Τότε αυτός πού ’ναι απάνω είναι ένας απατεώνας·
Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Δεν είναι απατεώνας. Είναι ο Καραγκιόζης! Τον έστειλα εγώ για να γελάσουμε!
 24

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: (Από πάνω βαράει τον μάγειρα) Πούν’ το ψωμί ρε; Φέρε ψωμί.
ΠΑΣΑΣ: Τι να γελάσουμε παιδί μου Μας δέρνει όλους στη γραμμή.. Έλα μέσα γαμπρέ
μου, έλα μέσα. (Μπαίνουν).
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Βάλε σάλτσα στα μακαρόνια, φέρε τυρί. Ωχ, ο κυδωνιάς έρχεται. , πάρ΄ τα παιδί
μου πάρ΄ τα, γιατί χόρτασα!...
ΠΑΣΑΣ: Για έλα εδώ βρε παλιάνθρωπε
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Εδώ είμαι κύριε καινούργιε!
ΠΑΣΑΣ: Γιατί με εξηπάτησες;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ποιος σε πάτησε πασά μου, πλάκα μου κάνεις;
ΠΑΣΑΣ: Δε. μου είπες ότι σκότωσες το δράκο;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ρε τον ψεματούρη …Δεν σου είπα απ' την αρχή ότι ο κυδωνιάς το σκότωσε;
ΠΑΣΑΣ: Ντερβέναγα, μάζεψε τη φρουρά και δώστε του γρήγορα ένα ξύλο κιλό και κάτω
από το μπαλκόνι
ΦΩΝΕΣ ΤΟΥΡΚ.: Πω για άιντε κάτω … Πω για άιντε κάτω (Τον χτυπούνε)
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ωπα...ανώμαλη προσγείωση! Ευτυχώς που πρόλαβα κι έφαγα, Το γάιδαρο ρε…
Την παρέα μου ρε το γάιδαρο ρε … (του πετούνε τον γάιδαρο στο κεφάλι)
μανούλα μου!.. Έλα γαϊδαράκο μου, μπρρρ...··Αχάαα … πάμε σπίτι, πάμε σπίτι
Εδώ τελειώνει η παράσταση μας φίλοι μας. Σας χαιρετούμε Γεια σας.
ΜΟΥΣΙΚΗ ΦΙΝΑΛΕ