8-5 Στόχος: Ο ελεύθερος χρόνος του ανθρώπου 3

Η συμπεριφορά του “Οπαδού”

Στο χώρο του Αθλητισμού διαμορφώνεται, συντηρείται και χρησιμοποιείται η
Ψυχολογία της κερκίδας. Ο φίλαθλος, αντί να αθλείται, καταναλώνει τα
εμπορεύματα της Βιομηχανίας των ειδώλων του αθλητικού θεάματος, των
επαγγελματιών χρυσοπληρωμένων “θεών”, “ημίθεων”, “εθνικών ηρώων”.
Ταυτίζεται μαζί τους, εκτονώνει στην κερκίδα την καταπίεση που έχει δεχθεί στη
ζωή και μετατρέπεται σε άτομο, που λειτουργεί παράλογα. Συμπεριφέρεται όχι
μόνο στο γήπεδο αλλά και στη ζωή σαν ανεγκέφαλος “οπαδός”, κάνοντας
πολιτικές επιλογές, που λειτουργούν ενάντια στο συμφέρον του. Μετατρέπεται σε
εύκολη λεία των επιχειρηματικών ομίλων που κρύβονται και αποκομίζουν κέρδη
από την εκμετάλλευση του χώρου του αθλητισμού.
Σε ακραίες περιπτώσεις ο τύπος του “οπαδού” τροφοδοτείται και διακινεί
ρατσιστικές ιδέες, φασιστικές νοοτροπίες και ανάγει σε εθνική υπόθεση τα
αποτελέσματα των αθλητικών αγώνων. Σ΄ αυτή την κατεύθυνση συμβάλλουν οι
συχνές ανακρούσεις εθνικών ύμνων και οι επάρσεις εθνικών σημαιών. Ακολουθεί
με ευκολία τους πολιτικούς που εκμεταλλεύονται αυτά τα σύμβολα και πέφτει
εύκολα θύμα, αλλά πολλές φορές μετατρέπεται και σε θύτη με τις πιο
αντιδραστικές συμπεριφορές.
Στην παγίδα των τυχερών παιχνιδιών
Παράλληλα με τη Βιομηχανία κατασκευής “οπαδών” λειτουργεί και ο
επιχειρηματικός τομέας των τυχερών παιχνιδιών, που σχετίζονται με τον
αθλητισμό. Η βιομηχανία της “Θεάς τύχης” με τη βοήθεια “στημένων”
αποτελεσμάτων δημιουργεί στα λαϊκά στρώματα εκτός από οικονομικά
προβλήματα και έντονα ψυχολογικά προβλήματα. Τα κέρδη που αποκομίζουν οι
επιχειρήσεις από τα τυχερά παιχνίδια είναι ένας τρόπος επιστροφής στο
κεφάλαιο ενός μέρους από την αμοιβή της εργατικής δύναμης, πουλώντας την
ελπίδα του εύκολου πλουτισμού. Αυτή η ελπίδα καλλιεργεί την ψευδαίσθηση ότι
τη ζωή εξαρτάται από υπερφυσικές δυνάμεις, απομακρύνει τον άνθρωπο από τη
συμμετοχή στους ταξικούς αγώνες για μια ανθρώπινη ζωή.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και τα τηλεπαιχνίδια, που είναι ένας ακόμη
τρόπος για εύκολο πλουτισμό. Απευθύνεται σε ανθρώπους όλων των επιπέδων
γνώσης. Αν βοηθήσει η τύχη μπορεί κάποιος να κερδίσει από λίγα ευρώ μέχρι
εκατομμύρια. Αυτό το αποτέλεσμα μετατρέπεται σε κίνητρο για πολλούς άλλους,
που ελπίζουν να έχουν την ίδια τύχη. Η μεγάλη ζημιά είναι η καλλιέργεια της
αντίληψης, ότι τα κοινωνικά προβλήματα μπορούν να λυθούν με τη βοήθεια μιας
υπερφυσικής δύναμης.
Τις ίδιες συνέπειες έχουν και άλλοι τρόποι διαφυγής από την πραγματικότητα,
όπως ο μυστικισμός, η λαϊκή αστρολογία, η προσφυγή στα μέντιουμ και άλλες
σκοταδιστικές αντιλήψεις, που λειτουργούν σαν υπνωτικά. Δεν είναι αξιοπερίεργο
πως θύματά τους δεν είναι μόνο τα πιο καθυστερημένα λαϊκά στρώματα αλλά και
άτομα με ανώτατη εκπαίδευση, που έχουν αποκτήσει μεταφυσικό τρόπο σκέψης.
Κίνδυνοι από τη χρήση Νέων τεχνολογιών στον ελεύθερο χρόνο
Η χρησιμοποίηση εμπορευμάτων που έχουν σαν βάση τις νέες τεχνολογίες
έχουν επίσης αρνητικές επιπτώσεις σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Παιδιά
μέχρι 16 ετών χρησιμοποιούν καρτοκινητά σε ποσοστό που ξεπερνά το 90% και
η δαπάνη χρήσης τους υπολογίζεται σε 7 κάρτες ανανέωσης χρόνου ομιλίας το
μήνα. Τόσο οι νέοι όσο και μεγαλύτερες ηλικίες ασχολούνται πολλές ώρες με
ανταλλαγή φωτογραφιών και “σέλφι”. Υφίστανται ένα είδος “τεχνολογικού
εθισμού” και δημιουργούν και διακόπτουν τις μεταξύ τους σχέσεις μέσω
μηνυμάτων. Η προσωπική δηλαδή επικοινωνία των ανθρώπων αντικαθίσταται
από την ηλεκτρονική. Μέσα από προγράμματα λογισμικών έχει δημιουργηθεί μια
νέα “φιλία” ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν έχουν ιδωθεί ποτέ, αρκεί ο ένας να
αποδεχθεί με ένα κλικ τον άλλο στον κύκλο κάποιων ομάδων “φίλων”.
Στις περισσότερες περιπτώσεις κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το
φύλο, την ηλικία, τους πραγματικούς σκοπούς του “φίλου”, με αποτέλεσμα αυτού
του είδους οι 'φιλίες” να έχουν καταστροφικές συνέπειες. Πολύ δε περισσότερο οι
“φίλοι” δεν αντιλαμβάνονται ότι πίσω από αυτά τα “δωρεάν” λογισμικά
προγράμματα κρύβονται κέντρα, που συλλέγουν τα προσωπικά δεδομένα των
“φίλων” και τα χρησιμοποιούν για μάρκετινγκ προϊόντων, για κοινωνικό
“φακέλωμα”, και για τη διοχέτευση των πιο αντιδραστικών αντιλήψεων.
Οι “φίλοι” κατατάσσονται από τα κέντρα αυτά σε ομάδες μέσα στις οποίες δρα
με επιτυχία η “infoganda”, δηλαδή η διοχέτευση προπαγανδιστικών μηνυμάτων
κρυμμένων μέσα σε αληθινές πληροφορίες.
Νέες Τεχνολογίες και Αποκοινωνικοποίηση
Εκτός από τις ανθρώπινες σχέσεις τα ηλεκτρονικά μηνύματα από κινητά και
υπολογιστές χρησιμοποιούνται και στο χώρο των κοινωνικών διαμαρτυριών.
Όσοι αντιτίθενται για παράδειγμα στις ιμπεριαλιστικές πολεμικές επιδρομές
καλούνται να διαμαρτυρηθούν μέσω αποστολής ηλεκτρονικών μηνυμάτων σε
διάφορες ηλεκτρονικές διευθύνσεις. Με τον τρόπο αυτό εκτονώνεται αυτός που
διαμαρτύρεται και αισθάνεται ότι εκπλήρωσε την υποχρέωσή του για διαμαρτυρία
με ένα ηλεκτρονικό του μήνυμα.
Αυτή η μέθοδος διαμαρτυρίας εξυπηρετεί με τον καλύτερο τρόπο τον
ιμπεριαλισμό, που “δεν ιδρώνει το αυτί του” από τέτοιες διαμαρτυρίες. Ενώ αυτή
καθ΄ αυτή η αποστολή μηνυμάτων δεν είναι επιλήψιμη, η ατομική διαμαρτυρία
είναι εκδήλωση της απομόνωσης των ατόμων, του κλεισίματος καθενός στο
καβούκι του δηλαδή της εγκατάλειψης των μαζικών αγώνων, που είναι το
μοναδικό όπλο, που φοβάται ο ιμπεριαλισμός.
Ανάλογες συνέπειες έχει και η ψευτοσυμμετοχή στην πολιτική ζωή μέσω της
λεγόμενης «συμμετοχικής δημοκρατίας». Με την αποστολή γραπτών ή
τηλεφωνικών μηνυμάτων στους τηλεοπτικούς σταθμούς οι αποστολείς έχουν την
ψευδαίσθηση ότι συμμετέχουν στη διαμόρφωση αποφάσεων που αφορούν τη
ζωή, ενώ στην πραγματικότητα οι ίδιοι εκτονώνονται ενώ αυτοί που εμφανίζονται
σαν “ειδικοί” στα ΜΜΕ, υπό μορφήν απάντησης. εκμεταλλεύονται την ευκαιρία να
προπαγανδίσουν τις θέσεις της αστικής τάξης.
Ο δρόμος της αντίστασης
Όλες αυτές οι δραστηριότητες και οι μέθοδες αντίστασης στις οποίες
υποκινούνται όλες οι ηλικίες να καταφεύγουν είναι επιζήμιες για το λαό. Σε μία
εκμεταλλευτική κοινωνία, ο ελεύθερος χρόνος είναι ταξικό ζήτημα. Οι
εκμεταλλευόμενοι δεν μπορούν να επιβάλουν έναν ανθρώπινο τρόπο
αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου τους, διότι δεν έχουν την εξουσία στα χέρια
τους.
Μέσα από τα κέντρα μαζικής χειραγώγησης οι ανθρώπινες σχέσεις
μετατρέπονται σε ανταγωνιστικές σχέσεις μεμονωμένων ατόμων στις οποίες
κυριαρχεί το “εγώ” και όχι το “εμείς”. Η ουσία του ανθρώπου παύει να είναι το
σύνολο των κοινωνικών του σχέσεων. Λειτουργεί μόνο σαν μια μηχανή, που από
τη μια μεριά παράγει κέρδος και από την άλλη καταναλώνει εμπορεύματα, πολλά
από τα οποία είναι τοξικά για τη συνείδηση.. Αυτός ο φαύλος κύκλος βρίσκεται
μακριά από την ικανοποίηση των κοινωνικών, πνευματικών και ψυχικών
αναγκών του ανθρώπου.
Τα όπλα της ψυχολογικής επίθεσης, που χρησιμοποιεί η άρχουσα τάξη στον
ελεύθερο χρόνο, συγκαταλέγονται στο γενικότερο οπλοστάσιο, που έχει στόχο τη
διασφάλιση της κυριαρχίας, της προσπάθειας αναστροφής της πορείας της
ανθρωπότητας και της επαναθεμελίωσης της υποταγής στο κεφάλαιο, που
αμφισβητήθηκε δυναμικά από το σοσιαλισμό στον 20ο αιώνα.
Η ιστορική πείρα διδάσκει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ανακοπεί το
πισωγύρισμα στην αθλιότητα της ανθρωπότητας, αν στη θέση του
κατακερματισμού των δυνάμεων, του κομφορμισμού, της απομόνωσης, της
απάθειας, της αχρήστευσης των πραγματικών δυνατοτήτων του λαού, δεν
αντιτάξει ο λαός τη συνειδητή, συλλογική και οργανωμένη δράση για την
κατάργηση του τελευταίου εκμεταλλευτικού συστήματος, με την εξόντωση μια για
πάντα της Λερναίας Ύδρας, που συνεχώς αναπαράγει θανατηφόρες κεφαλές.