Contents

கடவுள் வாழ்த்து .............................................................. 4

பம்பப வாவிப்படலம். ................................................... 6
அனுமப் படலம் ............................................................. 34
நட்புக் ககாட் படலம் .................................................... 59
மராமரப் படலம் ........................................................... 112
துந்துபிப் படலம் .......................................................... 127
கலன் காண் படலம் ..................................................... 136
வாலி வபைப் படலம்.................................................. 159
அரசியல் படலம் .......................................................... 283
கார்காலப் படலம் ........................................................ 306
கிட்கிந்பைப் படலம் .................................................... 397
ைாபை காண் படலம் .................................................. 473
நாட விட்ட படலம் ...................................................... 496
பிலம் புக்கு நீங்கு படலம் ........................................... 543
ஆறு செல் படலம் ........................................................ 586
ெம்பாதிப் படலம் ......................................................... 614
மகயந்திரப் படலம் ...................................................... 650
 கிட்கிந்ைா காண்டம்
கிட்கிந்தையில்நதைபெற்ற கதை நிகழ்ச்சிகதைக் கூறும் ெகுதியாைலின் கிட்கிந்ைா
காண்ைம் எனப்ெட்ைது. முன் ஆரணிய காண்ைத்தில் கவந்ைனும் சவரியும்
கூறியவண்ணம் இராமலக்குவர், சுக்கிரீவன் ைங்கியிருந்ை உருசியமுகமதலதய
அதைந்ைதுமுைல் சுக்கிரீவன் ஆதணயால் வானரவீரர்கள் ெல இைங்களில் அதலந்து
இறுதியில் மககந்திரமதலதய அதைவது வதரயிலுள்ை வரலாற்தற
இக்காண்ைத்தில் காணலாம்.
இராமலக்குவர்மைங்கமுனிவரின் ைவப்ெள்ளிதயவிட்டு நீங்கி, சுக்கிரீவதனக்
காணச்பசல்லும் வழியில், ெம்தெக்கதரதய அதைந்ைனர். அங்குக் கண்ை
காட்சிகைால் சீதையின் நிதனவு மிகுதியாக இராமன் கலங்கி, ஒருவாறு கைறி
இைவலுைன் உருசியமுக மதலப்ெகுதிதய அதைந்ைான். அவர்கள் வருதகதயக்
கண்டு, வாலியால் அனுப்ெப்பெற்ற ெதகவர்ககைா என அஞ்சி, சுக்கிரீவன் ஓடி ஒளிய,
அவன் ஏவலால் அனுமன் உண்தமநிதல அறிய இராமலக்குவதர அணுகினான்.
உள்ைநிதலதய உணர்ந்ைதும், சுக்கிரீவனிைம் இராமலக்குவரின் பெருதமகதைக்கூறி,
அவதன இராமலக்குவரிைம் அதைத்து வந்ைான். வாலி இதைத்ை தீதமகதை அறிந்ை
இராமன் சுக்கிரீவனுக்கு அெயம் அளித்து, வாலிதய பவன்று நாட்தையும் ைருவைாக
உறுதியளித்ைான்; அம்பு ஒன்றால் ஏழு மராமரங்கதையும் துதைத்துத் ைன்
ஆற்றதலயும் புலப்ெடுத்தினான்.

இராமன்துதணப்பெற்ற ஊக்கத்ைால் சுக்கிரீவன் வாலிதயப் கொருக்கு அதைக்க,

இருவர்க்கிதைகய கடும்கொர் நதைபெற்றது. அப்கொரில் இராமன் எய்ை அம்ொல்
வாலி உயிரிைக்க, இராமன் பசாற்ெடி இலக்குவன் சுக்கிரீவனுக்கு முடிசூட்டினான்.

கார்காலம்முடிந்ைதும் ெதையுைன் ைம்தமக் காணுமாறு கூறி, இராமலக்குவர் கவறு

மதலப்ெகுதிக்குச் பசன்றனர் கார்காலக்காட்சிகதைக் கண்ை இராமன் சீதைதய
நிதனந்து வருந்ை இலக்குவன் கைறுைல் கூறுகிறான்.
கார்காலம்முடிந்தும் சுக்கிரீவன் ெதையுைன் வராைைால் இலக்குவன் கிட்கிந்தை
பசன்று வினவ, சுக்கிரீவன் ைன் பிதைபொறுக்குமாறு கவண்டினான். அவன் ெதைகள்
இராமன் முன்னர் அணிவகுத்து நின்றன. சுக்கிரீவன் கட்ைதைப்ெடி வானரவீரர்கள்
சீதைதயத் கைை ெலதிதசகளில் பிரிந்து பசன்றனர். இராமன் அனுமனுக்குச் சீதையின்
அதையாைங்கதைக் கூறி, கமாதிரம் அளித்து விதைபகாடுக்க அனுமன் முைலிகயார்
பைன்திதச கநாக்கிச் பசன்றனர். வானரர்கள் பிலத்தில் நுதைந்துவிை, அனுமன்
கெருருக்பகாண்டு பிலத்தைப் பிைக்க அதனவரும் உயிர்ைப்பினர்.

சம்ொதிஎன்ற கழுகு அரசனால் சீதை இலங்தகயில்

சிதறதவக்கப்பெற்றிருக்கும் பசய்திதய அறிந்ைனர் வானரர்கள். கைதலக் கைக்கத்
ைக்க வன் அனுமகன எனக்கூறிச் சாம்ெவான் அவன் ஆற்றதலப் புகழ்ந்ைான்.
அனுமனும் இலங்தக பசல்ல உைன்ெட்டு, மககந்திரமதலயின் உச்சிக்குச் பசன்று
கைல் ைாவப் கெருருவம் எடுத்து நின்றான். ஆரணியகாண்ைத்தின் இறுதியில் இராமன்
- சீதை பிரிவு பைாைங்குகிறது; யுத்ை காண்ை இறுதியிகலைான் இவருதைய சந்திப்பு
கநர்கிறது. கிட்கிந்ைா காண்ைத்தில் பிராட்டியுைனில்லாை இராமபிரான் நிதலயும்,
சுந்ைர காண்ைத்தில் இராமபிராதனப் பிரிந்ை பிராட்டியின் நிதலயும் விைக்கமாகக்
கவிஞரால் சித்திரிக்கப்ெடுகின்றன.
 கடவுள் வாழ்த்து

கலிவிருத்ைம்

3708. மூன்று உரு எைக் குணம்

மும்பம ஆம் முைல்,
கைான்று உரு எபவயும்,
அம் முைபலச் சொல்லுைற்கு
ஏன்று உரு அபமந்ைவும்,
இபடயில் நின்றவும்,
ொன்றவர் உணர்வினுக்கு
உணர்வும், ஆயிைான்.
மூன்று உரு எை - மூன்று உருவங்கள் உதைதமகொல; மும்பமக்குணம்ஆம் -
மூன்று குணங்கதை உதைய; முைல் - முழுமுைற் கைவுள்; கைான்று உரு எபவயும் -
கைான்றிய ைத்துவங்கள் அதனத்துமாய்; அம்முைபலச் சொல்லுைற்கு - அந்ை
முைற்கைவுதை (பெயரும் உருவமும் பகாடுத்து)ச் பசால்லும்ெடி; ஏன்று உரு
அபமந்ைவும் - பொருந்தி, வடிவதமந்ை உலகங்கைாய்; இபடயில் நின்றவும் -
அவ்வுலகிதைப் புகுந்துநின்ற உயிர்கைாய் (ஆனவன்); ொன்றவர் - சான்கறார்
(ஞானிகளின்); உணர்வினுக்கு - : உணர்வும் ஆயிைான் - உணரப்ெடும் பொருளும்
ஆனவன்.

அதனத்துமாய் விைங்கும் இதற இயல்பு ஈண்டு உணர்த்ைப்ெட்ைது. மூன்று உரு

என்ெது பிரமன், திருமால், சிவபிரான் என்னும் பைய்வங்கதைக் குறிக்கும்.
மும்தமக்குணம் - மூன்று குணங்கள் - சாத்துவிகம், இராசைம், ைாமைம் என்ென. மூன்று
உரு அதமந்து மும்தமக் குணங்களுைன் விைங்கும் இதறநிதலதய ''மூன்று கவைாய்
முதைத்பைழுந்ை மூலகமா?'' (3682) என்ற கவந்ைன் கூற்றாலும் ''மூவதக உலகுமாய்,
குணங்கள் மூன்றுமாய்'' (6251) ''மூன்று அவன் குணங்கள், பசய்தக மூன்று, அவன்
உருவம் மூன்று'' (6310) என்ற பிரகலாைன் உதரகைாலும் கம்ெர் முன்னரும் பின்னரும்
கூறுைல் காண்க.
'ைானும் சிவனும் பிரமனுமாகிப் ெதணத்ை ைனி முைதல' என்ெர்
நம்மாழ்வார். (திருவாய்பமாழி 8-8-4). யாதவயும் எவருமாய் விைங்கும் இதறவன்
இயல்தெ ''அதனத்தும் நீ அதனத்தின் உட்பொருளும் நீ'' எனப் ெரிொைலும் (3-68)
'உைல் மிதச உயிபரனக் கரந்து எங்கும் ெரந்துள்ைான் (திருவாய்பமாழி 1-1-7) என
நம்மாழ்வார் கூறுவதும் ஒப்பு கநாக்கத்ைக்கன.

'முப்ெரம் பொருளுக்கு முைல்வன்' (314) என்றும், 'மூவருந்திருந்திைத் திருத்தும்

அத்திறகலான்' (1349) என்றும் இராமதனப் கொற்றும் கம்ெர். இராமகன
மும்மூர்த்தியும் ஒன்றாய் அதமந்ை ெரம்பொருள் என்றும் உணர்த்துவார். 'சூலமும்
திகிரி சங்கும் கரகமும் துறந்து பைால்தல, ஆலமும் மலரும் பவள்ளிப் பொருப்பும்
விட்டு அகயாத்தி வந்ைான்'' (5884) என்ெது அனுமன் கூற்றாகும்.
 இதறவன் ைன்தன உணரவல்ல அடியார்க்கு உணரப்ெடும் பொருைாைதல ''என்
ஊனில் உயிரில் உணர்வினில் நின்ற'' (திருவாய்பமாழி- 8.8.4) என்ெைாலும் அறியலாம்.
''சித்து என அருமதறச் சிரத்தின் கைறிய, ைத்துவம் அவன், அது ைம்தமத் ைாம்
உணர்வித்ைகர் அறிகுவர்'' (6249) என்னும் பிரகலாைன் கூற்று காண்க.

திரிமூர்த்திகள் ெரம்பொருளின் அம்சம் என்ெதும், ைத்துவங்களும், உலகங்களும்,

உயிர்களும் ெரம்பொருளின் உண்தமதயத் பைரிவிப்ெனகவ என்ெதும்
ொைற்பொருைாகும்.

'உரு' என்னும் பசால் ொைலில் ெல இைங்களில் வருவைால் பசாற்பின் வருநிதல

அணியாகும்.
 பம்பப வாவிப்படலம்.

இராமபிரானும் இலக்குவனும் ெம்தெ என்னும் பொய்தகதய அதைந்து,

அங்குள்ை காட்சிகதைக்காணும் பசய்திகதைக் கூறுவைால் இப்ெைலம் 'ெம்தெ
வாவிப்ெைலம்' எனப்ெட்ைது. ெம்தெ என்ெது மானிைர் ஆக்காை ஒரு பெரிய
பொய்தக. அது கிட்கிந்தை நகரத்திற்கு அருகில் இரதல என்னும் குன்றின்கீழ்
அதமந்துள்ைது.

இனிய நீர்நிதலயாய்ப் ெல்கவறு சிறப்புகதைக் பகாண்ைைாய்ப் ெம்தெ

விைங்கிற்று. அங்குள்ை மலர்கள், ெறதவகள், மீன்கள், களிறுகள் முைலிய இயற்தகக்
காட்சிகதைக் கண்ை இராமபிரான் சீதையின் நிதனவால் வருந்தினான். பின்னர்
இலக்குவன் கவண்டுககாளுக்கு இணங்கிப் ெம்தெயில் நீராடி மாதல
வழிொடுகதைச் பசய்ைான். அன்றிரவு இருவரும் அங்கக ைங்கி, அடுத்ை நாள் காதல
சீதைதயத் கைடிச் பசன்றனர்.
ெம்தெப் பொய்தகயின் கைாற்றம்

கலிவிருத்ைம்

3709 . கைன் படி மலரது;செங்

கண், சவங்பகம்மா -
ைான் படிகின்றது;
சைளிவு ொன்றது;
மீன்படி கமகமும்
படிந்து, வீங்கு நீர்,
வான் படிந்து, உலகிபடக்
கிடந்ை மாண்பது;
கைன்படி மலரது - (அப்பொய்தக) கைன் பொருந்திய மலர்கதை உதையது;
செங்கண் சவங்பகம்மா - சிவந்ை கண்கதையும் வலிதம பொருந்திய தகயிதனயும்
உதைய யாதனகள்; ைான் படிகின்றது - ைன்னிைத்கை மூழ்கித் திதைக்கப் பெற்றது;
சைளிவு ொன்றது - பைளிவு மிக்கது; மீன்படி - விண்மீன்கள் பொருந்திய; கமகமும்
படிந்து - வானத்து கமகங்களும் ைன்னிைம் ைங்கப் பெற்றதுமான; வீங்கு நீர் வாைம் -
மிகுதியான நீதரயுதைய ஆகாயகம; உலகிபடப் படிந்து கிடந்ை - இவ்வுலகில் வந்து
கிைக்கின்றது என்று பசால்லக்கூடிய; மாண்பது - சிறப்பிதன உதையது.

ஆரணிய காண்ைத்தின் இறுதியில் 'ொம்தெயாம் பொய்தக புக்கார்' என்று

கூறியுள்ைைால், இதுமுைல் ெதிதனந்து ொைல்களுக்கு 'அப்பொய்தக' எனத் கைான்றா
எழுவாய் வருவித்து முடிக்க. நீர்நிதறந்ை பொய்தகக்கு வீங்குநீர் வானமும்,
பொய்தகயில் மலர்ந்துள்ை மலர்களுக்கு வானில் உள்ை மீன்களும், அப்பொய்தகயில்
மூழ்கித் திதைக்கும் யாதனகளுக்கு கமகங்களும் உவதம. 'மீன் ெடி கமகமும் ெடிந்து'
என்னுந்பைாைர் சிகலதைப் பொருளில் வானிற்கும் பொய்தகக்கும்
பொருந்துவதையும் காணலாம். விண்மீன்கதையும் கமகத்தையும் பகாண்ைது வானம்
எனில் மீன்கதையும், கைபலனக் கருதி நீர்முகக்க வந்து கமகம்ெடியும் நீதரயும்
பெற்றது பொய்தகயாகும். யாதன மைம் பகாண்ை நிதலயில் அைன் கண்கள்
சிவப்புறுைலும், தக பவதும்புைலும் இயல்ொைலின் 'பசங்கண் பவங்தகம்மா என்றார்.
யாதனகள் மூழ்கித் திதைத்ை நிதலயிலும் கலங்காை பொய்தகயின் நிதலதயத்
'பைளிவு சான்றது' என உதரத்ைார்; இைனால் பொய்தகயின்
ஆைமுதைதமகூறப்ெட்ைது. 1

3710. ஈர்ந்ை நுண் பளிங்கு எைத்

சைளிந்ை ஈர்ம் புைர்
கபர்ந்து, ஒளிர் நவ மணி
படர்ந்ை பித்திபக
கெர்ந்துழிச் கெர்ந்துழி
நிறத்பைச் கெர்ைலால்,
ஓர்ந்து உணர்வு இல்லவர்
உள்ளம் ஒப்பது;
ஈர்ந்ை நுண்பளிங்சகை - அறுத்துச் பசம்தம பசய்யப் பெற்ற நுண்ணிய ெளிங்கு
கொல; சைளிந்ை ஈர்ம்புைல் - பைளிவாக உள்ை (அப்பொய்தகயில்) குளிர்ந்ை நீர்;
கபர்ந்து, ஒளிர் - இதை விட்டு ஒளி வீசுகின்ற; நவமணி படர்ந்ை - நவமணிகளும்
தவத்து இதைக்கப்

ெட்டுள்ை; பித்திபக - ெடித்துதறச் சுவர்களில்; கெர்ந்துழிச் கெர்ந்துழி -

ெடியுந்பைாறும் ெடியுந்பைாறும்; நிறத்பைச் கெர்ைலால்- அந்ைந்ை மணிகளின் நிறத்தைப்
பெறுவைால்; ஓர்ந்து உணர்வு இல்லவர் - (அப்பொய்தக) ெல நூல்கதை ஆராய்ந்தும்
உண்தமப் பொருதை உணரும் அறிவில்லாைவரின்; உள்ளம் ஒப்பது - மனம் ஒத்து
விைங்கியது.

பொய்தகயின் நீர் பைளிவுமிக்கது என்ெதைக் கூற ஈர்ந்ை நுண்ெளிங்தக

உவதமயாகக் கூறினார். ெளிங்குகொலத் ைனக்பகன ஒரு நிறமில்லாமல் பைளிந்ை
பொய்தகயின்நீர், ைான் சார்ந்ை மணிகளின் நிறம் பெற்றதமக்கு, எவர் கூறும்
பொருதையும் உண்தமப் பொருபைன ஏற்கும் பமய்யறிவில்லார் உள்ைம் உவதம.
பைளிந்ை புனல் சார்ந்ை மணிகளின் நிறத்தைப் பெறுவைாகக் கூறுவைால் 'பிறிதின்
குணம் பெறலணி'யுமாம்.

ெளிங்கு, ைன்தன அடுத்ை பொருளின் நிறம்பெறும் என்ெதை 'அடுத்ைது காட்டும்

ெளிங்கு' என்னும் திருக்குறைாலும் (706) அறியலாம். ''எப்பொருள் யார்யார்வாய்க்
ககட்பினும் அப்பொருள் பமய்ப்பொருள் காண்ெ ைறிவு.'' என்னும் குறள் (423)
உண்தம அறிவின் இலக்கணம் கூறுவதைக் காண்க. ஓர்ந்தும் - உயர்வு சிறப்பும்தம
விகாரத்ைால் பைாக்கது. இப்ொைல் ஆய்ந்து அறியும் அறிவில்லார் இயல்தெப்
பொய்தகயுைன் இதயத்துக்கூறுவது. 2

3711. குவால் மணித் ைடம்சைாறும்

பவளக் ககால் இவர்
கவான் அரசுஅன்ைமும்,
சபபடயும் காண்டலின்,
ைவா சநடு வாைகம்
ையங்கு மீசைாடும்,
உவா மதி, உலப்பு இல
உதித்ைது ஒப்பது;
குவால் மணித் ைடம்சைாறும்- குவியலாக மணிகதைப் பெற்றிருக்கும்
பொய்தகயின் இைபமல்லாம்; பவளக்ககால் இவர் கவான் - ெவைத்ைாலான ககால்
கொன்ற சிவந்து நீண்ை கால்கதையுதைய; அரசு அன்ைமும் - அரச அன்னங்களும்;
சபபட அன்ைமும்- பெண் அன்னங்களும்; காண்டலின் - (கசர்ந்து) காணப்ெடுவைால்;
ைவா சநடு வாைகம் - அழியாை பெரிய ஆகாயத்திதை; ையங்கு மீசைாடு -
விைங்குகின்ற விண்மீன்ககைாடு; உவாமதி உலப்பு இல - அைவற்ற நிதறமதிகள்;
உதித்ைது ஒப்பது - கைான்றியதைப் கொல (அப்பொய்தக) விைங்கியது.

அன்னப்ெறதவகளில் சிறந்ைது அரச அன்னம். காற்று, பநருப்பு, நீர், நிலம் என்னும்

நான்கு பூைங்களுக்கு முன்னர்த் கைான்றி. அதவ அழியுமைவும் ைான் அழியாமல்
இருத்ைலால் வானிற்குத் 'ைவா' என்னும் அதைபமாழி ைரப்ெட்ைது. 'உவாமதி
உலப்புஇல' என்ெைால் இல்பொருள் உவதம அணி.
பெதைகைால் சூைப்ெட்டு விைங்கும் அரச அன்னம்; அசுவனி முைலிய
விண்மீன்கள் சூைத்கைான்றும் முழுநிலதவ ஒத்து விைங்கிற்று. அன்னத்திற்கு
பவண்மதியும், பெதை அன்னங்களுக்கு அசுவனி முைலிய விண்மீன்களும்
பொய்தகக்கு வானமும் உவதம. அசுவனி முைலிய இருெத்கைழு நட்சத்திரங்களும்
சந்திரனுக்கு மதனவியர் என்ெது புராணக் பகாள்தக. 3

3712. ஓை நீர் உலகமும்,

உயிர்கள் யாபவயும்,
கவைபாரகபரயும், விதிக்க
கவட்ட நாள்,
சீைம் வீங்கு உவரிபயச்
செகுக்குமாறு ஒரு
காதி காைலன் ைரு
கடலின் அன்ைது;
ஒரு - ஒப்ெற்ற; காதி காைலன்- காதி என்னும் அரசனின் மகனாகிய விசுவாமித்திரர்;
ஓைநீர் உலகமும் - குளிர்ந்ை கைலால் சூைப் ெட்ை உலகத்தையும்; உயிர்கள் யாபவயும் -
அவ்வுலகில் வாழும் உயிர்கதையும்; கவை பாரகபரயும் - கவைங்கதைக்
கதரகண்ைவர்கைான முனிவர்கதையும்; விதிக்க கவட்ட நாள் - (திரிசங்கு
அரசனுக்காக) ெதைக்க விரும்பிய காலத்தில்; சீைம் வீங்கு உவரிபய - (நான்முகன்
ெதைத்ை) குளிர்ச்சி மிக்க உப்புக்கைதல; செருக்குமாறு - பவல்லுமாறு; ைரு கடலின்
அன்ைது - ெதைத்ை நன்னீர்க்கைதல ஒத்திருக்கும்.

பொய்தக இனிய நீதரப் பெற்றிருத்ைலால் உப்புக்கைலுக்கு மாறாகப்

பூமியினிதைப் ெதைத்ை நன்னீர்க்கைதல ஒத்ைது எனப்ெட்ைது.
 காதி காைலன் - காதியின் அன்பிற்கு உரியவன்; விசுவாமித்திரர். கவைொரகர் -
கவைங்கதை ஐயந்திரிெறக் கற்றுப் பிறர்க்கு ஓதுவிக்கவும் வல்லவர். முன்னர் 'உவரி'
என்றதமயால் பின்னர் வரும் கைல் 'நன்னீர்க் கைல்' என்னும் பொருளில்வந்ைது.
4

3713. 'எல் படர் நாகர்ைம்

இருக்பக ஈது' எைக் -
கிற்பது ஓர் காட்சியது
எனினும், கீழ் உற,
கற்பகம் அபைய அக்
கவிஞர் நாட்டிய
சொற் சபாருள் ஆம் எைத்
கைான்றல் ொன்றது; எல்படர் நாகர்ைம் இருக்பக - (அப்பொய்தக) ஒளி ெைர்ந்ை
நாகர்களின் இருப்பிைம்; ஈது எை - இதுைான் என்று; கிற்பது - சுட்டிக்காட்டும்; ஓர்
காட்சியது எனினும் - ஒரு கைாற்றத்தை உதையைாயினும் (ஆைமுதையைாயினும்);
கற்பகம் அபைய - கற்ெகத்ைரு கொன்ற; அக் கவிஞர் - அந்ைச் சிறந்ை கவிஞர்கள்;
நாட்டிய சொற் சபாருளாம் எை - நிதல நிறுத்திய பசாற்களின் பொருள் கொல;
கீழ்உற- கீழ்உலகம் வதரயிலும்; கைான்றல் ொன்றது - காணும் பைளிவுதையது;
பொய்தக நாகர் உலகம் பைரிகின்ற அைவு ஆைம் உதையபைன்றார். கவிஞர்கள்
கூறும் பசாற்பொருள்கொலத் பைளிவும் ஆைமும் பெற்றிருந்ைது. (வடிவிகல பைளிவு;
கருத்திகல ஆைம்).

கற்ெகத்ைரு கவண்டுவார்க்கு கவண்டியன அளித்ைல் கொல உயர்ந்ை கவிஞர்களும்

ெயில்வார் விரும்ெத்ைகு நலமிகு கருத்துக்கதைக் பகாடுக்க வல்லவர்கைாைலின்
'கற்ெகம் அதனயர்' எனப்ெட்ைனர். 'அக்கவிஞர்' என்ெதில் அகரச் சுட்டு, புலவர்களின்
புகதை உணர்த்தும். கவிஞர்கள் இயற்றிய நூல்கள் ஆழ்ந்ை பொருள்
பகாண்ைைாயினும் ெயில்வார்க்குத் பைளிவாக விைங்கதவத்ைல் கொலப் பொய்தக
ஆைமுதையைாயினும் பைளிந்ைஇயல்புதையைாயும் விைங்குகிறது; உவதம அணி.
'சான்கறார் கவிபயனக்கிைந்ை ககாைாவரி' என்று நதிக்குச் சான்கறார் கவிதைதய
உவதமகூறியிருத்ைதல ஆரணிய காண்ைத்தும் காணலாம். (2732) 5

3714. களம் நவில் அன்ைகம முைல,

கண் அகன்
ைள மலர்ப் புள் ஒலி
ைழங்க, இன்ைது ஓர்
கிளவி என்று அறிவு
அருங் கிளர்ச்சித்து; ஆைலின்,
வள நகர்க் கூலகம
கபாலும் மாண்பது.
கண் அகன் - இைமகன்ற; ைளமலர் - இைழ்கதையுதைய ைாமதர மலர்களில்
இருக்கின்ற; களம் நவில் - இனிைாகக் கூவுகின்ற; அன்ைகம முைல - அன்னங்கள்
முைலான; புள்சளாலி - ெறதவகளின் ஒலி; ைழங்க- மிகுதியாக ஒலிக்க; இன்ைது ஓர்
கிளவி என்று - இன்ன ெறதவயின் ஒலி இஃது என்று; அறிவு அரும் கிளர்ச்சித்து -
அறிய முடியாை எழுச்சியிதன உதையது; ஆைலின் - அைனால்; வளநகர்க் கூலகம
கபாலும் - (அப்பொய்தக) பசல்வம் மிக்க பெரிய நகரங்களில் காணப்ெடும்
கதைவீதிதய ஒத்திருக்கும்; மாண்பது - சிறப்பிதன உதையது.

பொய்தகக்கு வைநகர்க்கூலமும், பொய்தகயில் எழுந்ை ெறதவகளின் ஒலிக்கு

நகரக்கதைத்பைருக்களில் பகாள்வாரும் பகாடுப்ொருமாய் எழுப்பும் ஒருங்பகழுந்ை
கெச்பசாலியும் உவதமகைாம்; உவதம அணி.
கைம்; இன்கனாதச. 'கைங்பகாள் திருகநரிதச' (திருநாவுக்கரசர் 337) என்ெது
பெரியபுராணம். சிறப்புக்கருதி 'மலர்' என்ெது ைாமதரதயக் குறித்ைது. ஏகாரம்
இரண்டும் இதசநிதற. ''ெல்கவறு புள்ளின் இதச எழுந்ைற்கற, அல்லங்காடி அழிைரு
கம்ெதல'' (மதுதரக்காஞ்சி. 543 - 544), 'ெலவும் எண்ணில குழீ இச், சிரம் சிறிைதசத்தும்,
சிறதகயடித்தும் அந்தியங்காடியின் சந்ைம் காட்டி' (மகனான்-2-1-122-124) என்ற அடிகள்
ஒப்புகநாக்கத்ைக்கன. 6

3715. அரி மலர்ப் பங்கயத்து

அன்ைம், எங்கணும்,
'புரிகுழல் புக்க இடம்
புகல்கிலாை யாம்,
திருமுகம் கநாக்கலாம்; இறந்து
தீர்தும்' என்று,
எரியினில் புகுவை எைத்
கைான்றும் ஈட்டது;
எங்கணும் - (அப்பொய்தக) எல்லாப் ெக்கத்திலும்; அரிமலர்ப் பங்கயத்து அன்ைம் -
பசந்ைாமதர மலர்களில் உள்ை அன்னங்கள்; புரிகுழல் புக்க இடம் - 'சுருண்ை
கூந்ைதலயுதைய சீதை பசன்ற இைத்தை; புகல்கிலாை யாம் - (அறிந்து) கூற இயலாை
நாங்கள்; திரு முகம் கநாக்கலம்- இராமபிரானின் அைகிய திருமுகத்தைப் ொகராம்;
இறந்து தீர்தும் என்று - இறந்து ஒழிகவாம்' என்று; எரியினில் புகுவை எை - பநருப்பில்
புகுவனகொல; கைான்றும் ஈட்டது - காணப்ெடும் ைன்தம உதையது;

ைமக்கும் சீதைக்கும் ைங்குமிைம் ைாமதரமலராக விைங்கவும் ைம்மால்

சீதையிருக்குமிைத்தைக் கண்ைறிந்து உதரயாதமயாகிய குற்றம் ைம்மீது இருப்ெைாகக்
கருதி அன்னங்கள் பநருப்பில் புகுவன கொலக் காணப்ெட்ைன. அன்னங்கள் மீது
கவிஞர்ைம் கருத்தைகயற்றிக் கூறுைலின் இது ைற்குறிப்கெற்ற அணியாம். பநருப்தெ
உவதம கூறியைனால் அரிமலர் எனப்ெட்ைது. அரி - பசம்தம. அலர்ந்ை ைாமதரக்கு
எரியும் பநருப்பு உவதம. ''கசறார் சுதனத்ைாமதர பசந்நீ மலரும்'' (திருவாய்பமாழி-6-
10.2), 'புண்ைரிகம் தீ எரிவது கொல விரிய' (நைபவண்ொ-1-126) என்னும் அடிகள் ஒப்பு
கநாக்கத்ைக்கன. ெங்கயம் - ெங்கஜம்; கசற்றில் முதைப்ெது; புரிகுைல் -
அன்பமாழித்பைாதக 7
3716. காசு அபட விளங்கிய
காட்சித்து ஆயினும்,
மாசு அபட கபபைபம
இபட மயக்கலால்,
'ஆசு அபட நல் உணர்வு
அபையது ஆம்' எை,
பாெபட வயின்சைாறும்
பரந்ை பண்பது;
காசு அபட விளங்கிய - (அப்பொய்தக) அடியில் கிைக்கும் மணிகதைக் காட்ைவல்ல;
காட்சித்து ஆயினும் - பைளிந்ை கைாற்றத்தை உதையைாயினும்; மாசு அபட கபபைபம-
குற்றம் பொருந்திய அஞ்ஞானம்; இபட மயக்கலால் - இதைகய கைான்றி
மயக்குவைால்; ஆசு அபட நல் உணர்வு - குற்றத்தின் வயப்ெட்டு மயங்கும் பமய்யறிவு;
அபையது ஆம் எை -கொல்வது என்று பசால்லும்ெடி; பாெபட - ெசுதமயான
இதலகள்; வயின்சைாறும் - இைந்பைாறும்; பரந்ை பண்பது - ெரவி விைங்கும்
ைன்தமதய உதையது.

பமய்யறிவு ைான் மாசற்றைாக இருந்ைாலும், முக்குண வயப்ெட்டுச் சில கொது

மாசதைந்து மயக்கமுறுகின்றது. அஞ்ஞானம் இதைஇதைகய கைான்றி பமய்யறிதவ
மயக்குைல்கொலத் பைளிவுமிக்க நீரில் ைாமதர முைலியவற்றின் ெசிய இதலகள்
இதை இதைகய ெரவிப் பொய்தகயிலுள்ை பொருள்கதை மதறக்கின்றன
என்ெைாம். உவதம அணி. பொய்தக நீர் பைளிந்ை நிதலக்கு நல்லுணர்வும், அந்நீர்
ைாமதர இதல முைலியவற்றால் மதறப்புண்ை நிதலக்குப்கெதைதமயால் மயங்கிய
நல் உணர்வும் உவதம. நல்உணர்வு - பமய்யறிவு.பிறப்பு, வீடு ெற்றி ஐயம் திரிபின்றித்
பைளியும் அறிவு நல் உணர்வாகும்.உண்தமயல்லதை உண்தம என மயங்கும்
நிதலகய கெதைதமயாகும்.ஆசதைைல் - ெதைய ெயிற்சி வயத்ைால் புலன்களின்
கமல் ஒகராவழி நிதனவுபசன்று பகடுைல்.
ொசதை - ெண்புத்பைாதக. ''ொசிெடு குட்ைத்தின். . . . அகலும் பின் அணுகும்''
(சித்தியார் - 8. 39); 'ொசி கதைந்து நன்னீர் காணும் நல்கலார், பசால்லுணரின் ஞானம்
வந்து கைான்றும் ெராெரகம'' (ைாயுமானவர்- ெராெரக் கண்ணி) என்னும் அடிகள் ஒப்பு
கநாக்கத்ைக்கன. 8

3717. 'களிப் படா மைத்ைவன்

காணின், ''கற்பு எனும்
கிளிப் படா சமாழியவள்
விழியின் ககள்'' எை,
துளிப் படா நயைங்கள்
துளிப்பச் கொரும்' என்று,
ஒளிப் படாது, ஆயிபட
ஒளிக்கும் மீைது;
 களிப்படா மைத்ைவன் - (சீதைதயப் பிரிந்ைைால்) மகிழ்ச்சி இல்லாை
மனத்தையுதைய இராமன்; காணின் - ைம்தமக் கண்ைால்; கற்பு எனும் கிளிப்படா
சமாழியவள் - கற்பின் வடிவமாகத் திகழும் கிளியினிைமும் அதமயாை இனிய
பமாழிகதை உதைய சீதையின்; விழியின் ககள் எை - கண்களுக்கு உறவானதவ
(ஒப்ொவன) என எண்ணி; துளிப்படா நயைங்கள் - முன்னர் ஒருகொதும் நீர் துளிக்காை
கண்களில்; துளிப்ப - நீர் துளிக்க; கொரும் என்று - கலங்குவான் என்று; ஒளிப்படாது -
பவளிப்ெைாது; ஆயிபட - அவ்விைத்தில்; ஒளிக்கும் மீைது - மதறந்துபகாள்ளும்
மீன்கதை உதையது.

கிளியின்பமாழி மகளிர் பமாழிக்கு இனிதமயால் ஒப்புதம ஆயினும், சீதையின்

பமாழி கிளிபமாழியினும் இனிதம பொருந்தியது என்ெைால் 'கிளிப்ெைா
பமாழியவள்' என்றார். நீரிதை மீன்கள் மதறைல் இயல்பு எனினும், ைம்தமக்
காணகநரின் இராமபிரானுக்குச் சீதையின் கண்கள் நிதனவிற்குவர
வருந்துவானாைலின், அதைத்ைவிர்க்க மீன்கள் மதறந்து ஒளிவைாகக் கற்பித்துக்
கூறியைால் இஃது ஏதுத்ைற்குறிப்கெற்ற அணியாம். கற்பின் வடிவமாகச் சீதை திகழும்
நிதலதயச் சுந்ைரகாண்ைத்தும் கம்ெர் 'கற்பெனும் பெயரபைான்றும் களிநைம் புரியக்
கண்கைன்' (6035) என்ெர்.

'துளிப்ெைா நயனங்கள் துளிப்ெச் கசாரும்' என்றது இராமன் உலகியல் மனிைனாகத்

துன்ெங்கதை அனுெவிப்ொன் என்ெதைஉணர்த்துகிறது. 9

3718. கபழ படு முத்ைமும்,

கலுழிக் கார் மை
மபழ படு ைரளமும்,
மணியும், வாரி, கநர்
இபழ படர்ந்ைபைய நீர்
அருவி எய்ைலால்,
குபழ படு முகத்தியர்
ககாலம் ஒப்பது;
கபழபடு முத்ைமும் - மூங்கிலிலிருந்து பெறும் முத்துக்கதையும்; கலுழிக் கார்மைம் -
கலங்கலாகிய கரிய மைநீர்ப் பெருக்தக உதைய; மபழபடு ைரளமும்- கமகம் கொன்ற
யாதனயின் ைந்ைத்திலிருந்து கைான்றும் முத்துக்கதையும்; மணியும் - (பிற)
மணிகதையும்; வாரி - வாரிக்பகாண்டு; கநர்இபழ படர்ந்ைபைய - ைக்க அணிகலன்கள்
ைன்கமல் ெரவிப் ெடிந்ைது கொன்ற; நீர் அருவி எய்ைலால்- மதலயருவி வந்து
கலத்ைலால்; குபழபடு முகத்தியர் - (அப்பொய்தக) காைணிகள் பொருந்திய
முகத்தையுதைய மகளிரின்; ககாலம் ஒப்பது - ஒப்ெதனதய ஒத்து விைங்கும்.

மூங்கிலிைமிருந்தும் யாதனத்ைந்ைத்திைமிருந்தும் கிதைத்ை முத்துக்கதையும்,

மணிகதையும் வாரிக் பகாணரும் அருவி நீர் ைன்னிைத்துச் கசர்வைால்,
பொய்தகயானது மகளிர் முத்தும், மணியும் பூண்டு ககாலம் பகாள்வதை ஒத்து
விைங்கியது. உவதம அணி. மூங்கிலும் யாதனயும் முத்துப்பிறக்கும் இைங்கள்
என்ெது கவிமரபு. பவள்ைமானது முத்து, மணி முைலியவற்தற ஈர்த்து வரும் என்ெதை
ஆற்றுப்ெைலத்தும் (18) காணலாம். 10
3719. சபாங்கு சவங் கட கரி,
சபாதுவின் ஆடலின், -
கங்குலின், எதிர் சபாரு
கலவிப் பூெலில்
அங்கம் சநாந்து அலசிய,
விபலயின் ஆய் வபள
மங்பகயர் வடிவு எை, -
வருந்தும் சமய்யது;
சபாங்கு சவங்கடகரி - (அந்நீர்நிதல) மிக்க பவம்தம வாய்ந்ை மைநீதரயுதைய
யாதனகள்; சபாதுவின் ஆடலின் - பொதுவாக (நீரில்) மூழ்கித் திதைத்ைலால்;
கங்குலின் எதிர்சபாரு - இரவுக் காலத்தில் ைம்முள் எதிர்ப்ெட்டுச் பசய்கின்ற; கலவிப்
பூெலில்- புணர்ச்சிப் கொரினால்; அங்கம் சநாந்து - உறுப்புகள் வருந்தி; அலசிய-
கசார்ந்ை; ஆய்வபள விபலயின் மங்பகயர் - ஆய்ந்பைடுத்ை வதையல்கதை அணிந்ை
விதலமகளிரது; வடிவு எை - உைம்பு கொல; வருந்தும் சமய்யது- வருந்தும்
வடிவுதையது.

பொருள் பகாடுப்ெவர்க்பகல்லாம் ைம்தம அளிக்கும் விதலமகளிதர உவதம

கூறுைற்கு ஏற்ெ, 'பொதுவின் ஆைலின்' எனப்ெட்ைது. மையாதனகள் ெல ைனித்ைனிகய
இறங்கித் திதைத்ைலால் கலங்கிய பொய்தக, ஆைவர் ெலரின் புணர்ச்சிப் கொரால்
வருந்திய விதலமகளிரின் கசார்ந்து பமலிந்ை உைம்பு கொன்று காணப்ெட்ைது:
எனகவ உவதம அணி. எதிர்ந்து என்னும் விதனபயச்சம் ெகுதி மாத்திதரயாய்
நின்றது. அலசுைல் - வருந்திச் கசார்ைல்: 'திரு உைம்பு அலச கநாற்கின்றான்'(2749)
11

3720. விண் சைாடர் சநடு

வபரத் கைனும், கவழத்தின்
வண்டு உளர் நறு
மை மபழயும் மண்டலால்,
உண்டவர் சபருங் களி
உறலின், ஓதியர்
சைாண்படஅம் கனி இைழ்த்
கைான்றல் ொன்றது;
விண்சைாடர் சநடுவபர - விண்ணைாவிய பெரிய மதலகளிலிருந்து; கைனும் -
பெருகிவரும் கைனின் பெருக்கும்; கவழத்தின் - யாதனகளின்; வண்டு உளர் -
வண்டுகள் பமாய்க்கும்; நறுமை மபழயும் - மணமுதைய மைநீர்ப்பெருக்கும்;
மண்டலால் - (மிக்குவந்து) நிதறந்ைைால்; உண்டவர் - (பொய்தகயின்)
நீதரப்ெருகியவர்கள்; சபருங்களி உறலின்- மிக்க களிப்தெ அதைவைால்; ஓதியர் -
(அப்பொய்தக) கூந்ைலைகுதைய மகளிரின்; சைாண்பட அம்கனி இைழ் -
ககாதவப்ெைம் கொன்ற சிவந்ை உைடுகள் கொல; கைான்றல் ொன்றது - கைான்றல்
அதமந்ைது.
 மதலத்கைனும் மைநீர்ப்பெருக்கும் பொய்தகயில் வந்து கலந்துவிடுவைால்
அப்பொய்தகநீர் உண்ைவர்க்குக் களிப்தெத் ைந்ைது. அைனால் உண்ைவர்க்குக்
(முத்ைமிடுவார்க்குக்)களிப்தெத்ைரும் மகளிர் இைழ்கதை ஒத்து விைங்கியது பொய்தக
- உவதம; மகளிர் இைழ்க்குத் பைாண்தைக்கனி உவதம; எனகவ உவதமயணி.
'விண்பைாைர் பநடுவதர'- உயர்வு நவிற்சி அணியாகும்; வதர - இருமடி ஆகுபெயர்.
12

3721. ஆரியம் முைலிய பதிசைண் பாபடயில்

பூரியர் ஒரு வழிப் புகுந்ைது ஆம் எை,
ஓர்கில கிளவிகள் ஒன்கறாடு ஒப்பு இல,
கொர்வு இல, விளம்பு புள் துவன்றுகின்றது;
ஆரியம் முைலிய - வைபமாழி முைலான; பதிசைண் பாபடயில் - ெதிபனட்டு
பமாழிகளில்; பூரியர்- புலதம இல்லாை புல்லறிவாைர்; ஒருவழி- ஓரிைத்தில்; புகுந்ைது
ஆம் எை - கூடி ஆரவாரிப்ெது கொல; ஓர்கில கிளவிகள் - (இன்ன ெறதவயின் குரல்
என) ஆராய்ந்து அறிைற்கியலாை ஒலிகள்; ஒன்கறாடு ஒப்பு இல- ஒன்கறாபைான்று
பைாைர்பு இல்லாைவனாய்; கொர்வு இல விளம்பும் - ஓய்ைலின்றி ஒலிக்கும்; புள்
துவன்றுகின்றது - ெறதவகள் பநருங்கியிருக்கப் பெற்றது. (அப்பொய்தக).

ஆரியம் முைலிய பமாழிகளில் புலதம இல்லாைவர்கள் ஓரிைத்திலிருந்து எவர்க்கும்

புரியாை வதகயில் ஆரவாரிப்ெது கொலப் ெல்கவறு ெறதவகள் பொய்தகயில்
ஒருங்கிருந்து பிரித்து உணர முடியாை வதகயில் ஓய்வில்லாது ஒலித்ைன; உவதம
அணி; ெல ெறதவகளின் குரல் பைளிவாகப் பிரித்து அறிய முடியாது இருப்ெைால்,
ெலெகுதிகளிலிருந்து ெல பமாழி கெசுகவாரின் ஆரவாரத்தை உவதமயாக்கினார்.
ஆரியம் - வைபமாழி; ொதை - ொஷா என்னும் வை பசால்லின் திரிபு; கிைவி - கெச்சு -
ஒலி; விைம்புைல் - கெசுைல்- ஒலித்ைல்; புள் - ெறதவ. ெறதவகளின் ஒலிகளுக்கு
பமாழிகள் ஒலிகள்(சீவக 93) பூரியர் - ைம்தமப் பெரியராய்க் கருதும் அற்ெர். 'சிறுதம
அணியுமாம் ைன்தன வியந்து' என்ெது குறள் (978) 13

3722. ைான் உயிர் உறத்

ைனி ைழுவும் கபபடபய,
ஊன் உயிர் பிரிந்சைை,
பிரிந்ை ஓதிமம்,
வான் அரமகளிர்ைம்
வயங்கு நூபுரத்
கைன் உகு மழபலபயச்
செவியின் ஓர்ப்பது;
ைான் உயிர்உற - ைன்தன உயிர்கொல (நிதனத்து); ைனி ைழுவும் கபபடபய -
சிறப்ொகத் ைழுவிக் பகாள்ளும் பெண் அன்னத்தை; ஊன் உயிர் பிரிந்சைை-
உைலிலிருந்து உயிர் பிரிந்ைாற்கொல; பிரிந்ை ஓதிமம் - பிரிந்ை ஆண் அன்னம்; வான்
அரமகளிர்ைம் - (நீராை வரும்) கைவ மகளிரின்; வயங்கு நூபுரம் - விைங்குகின்ற காற்
சிலம்ெணிகளின்; கைன் உகு மழபலபய - கைன் கொன்ற இனிய ஓதசதய; செவியின்
ஓர்ப்பது - (ைன் பெதையின் குரல் என்று) பசவி பகாண்டு கூர்ந்து ககட்ெைற்கு
(அப்பொய்தக) இைமாயது.

பெண் அன்னத்தைப் பிரிந்ை கசவல் அன்னம் பொய்தகயில் நீராைவரும்

பைய்வமங்தகயரின் சிலம்பொலிதயத் ைனது பெதையின் குரபலன மயங்கிக்
ககட்கும் என்ெது கருத்து. மயக்க அணி. சீதைதயப் பிரிந்ை இராமனும் அவதை
நிதனவு ெடுத்ைக்கூடிய குரதலக் ககட்கின் மயங்குவதை இக்காட்சி குறிப்ொக
உணர்த்துகிறது.

ைான் என்றது கசவல் அன்னத்திதன; ஊன் - ைதச - உைம்பிற்கு ஆகுபெயர்; நூபுரம் -

சிலம்பு; மைதல - இனிய பமல்கலாதச; ஓர்த்ைல் - நுணித்ைறிைல்; அன்பில் சிறந்ைது
அன்னப்ெறதவ 'ஆைரம் பெருகுகின்ற அன்பினால் அன்ன பமாத்தும்' (சீவக. 189) என்ற
அடிகதைக் காண்க. அன்னத்தின் ஒலிக்கு மகளிர் சிலம்பொலி உவதமயாைல்
'அரங்கின் ஆடுவார் சிலம்பின் அன்னம் நின்று இரங்கு வார்புனல் சரயு' என முன்னரும்
(335) கவிஞர் கூறியுள்ைார். 14

3723. ஈறு இடல் அரிய மால் வபர

நின்று ஈர்த்து இழி
ஆறு இடு விபர அகில்
ஆரம் ஆதிய
ஊறிட, ஒள் நகர்
உபரத்ை ஒண் ைளச்
கெறு இடு பரணியின்
திகழும் கைெது.
ஈறு இடல் அரிய - (அப்பொய்தக) எல்தல கூற இயலாை; மால்வபர நின்று - பெரிய
மதலயிலிருந்து; ஈர்த்து இழி - இழுத்துக் பகாண்டு இறங்கிவரும்; ஆறு இடு -
அருவிகள் இட்ை; விபர அகில் - மணம் மிக்க அகில்; ஆரம் ஆதிய - சந்ைனம் முைலிய
(வாசதன மரங்கள்); ஊறிட - (நீரில்) ஊறப்பெறுைலால்; ஒள்நகர் உபரத்ை - பசல்வம்
மிக்க நகரமக்கள் அதரத்ை; ஒண்ைளச்கெறு - ஒள்ளிய சந்ைனக்குைம்தெ; இடு பரணியின்
- இட்டு நிரப்பிய சந்ைனக்கிண்ணம் கொன்று; திகழும் கைெது - விைங்கும்
ஒளியுதையது.

மதல அருவிகைால் பகாண்டுவரப்ெட்ை மரங்கள் கைய்ந்து ஊறியைால்

அப்பொய்தக கலதவச்சந்ைனம் கூட்டி தவத்திருக்கும் கிண்ணத்தை ஒத்து
விைங்கியது; இஃது உவதம அணி. பொய்தகக்குப் ெரணியும், அதிலுள்ை மரங்களின்
கைய்தவயால் குைம்பிய நீர்க்குச் சந்ைனக் குைம்பும் உவதமகைாம். நகரத்திற்கு உரிய
சந்ைனம் என்ெைால் 'ஒள்நகர் உதரத்ை' எனப்ெட்ைது. பசல்வமுதைய நகரமக்ககை
சந்ைனம் முைலிய மணப்பொருள்கதைக் பகாண்டு இன்ெம் நுகர்வர்.
ெரணி - சந்ைனக் கிண்ணம்; நகர் - இைவாகுபெயர். ைைம் - சீைைம் என்ெைன் முைல்
குதற, ''பவண்ைைக் கலதவச்கசறு' என்ெது நாட்டு வருணதன.(43)
15
 பொய்தகயில் நிகழும் பசயல்கள்

கலித்துதற

3724. நவ்வி கநாக்கியர் இைழ் நிகர்

குமுைத்து நறுந் கைன்வவ்வு மாந்ைரின் களி
மயக்கு உறுவை, மகரம்;
எவ்வம் ஓங்கிய இறப்சபாடு பிறப்பு
இபவ என்ை,
கவ்வு மீசைாடு முழுகிை,
எழுவை, கரண்டம்.
மகரம் - (அப்பொய்தகயிலுள்ை) மீன்கள்; நவ்வி கநாக்கியர் - மான்
கநாக்குப்கொலும் ொர்தவதய உதைய மகளிரின்; இைழ் நிகர்- இைழ்கொன்ற;
குமுைத்து நறுந்கைன் - பசவ்வாம்ெல் மலர்களிலுள்ை நல்ல கைதன; வவ்வு மாந்ைரின் -
குடித்து, (மகளிர் இைழ் அமுைம்ெருகிய) ஆைவர் கொல; களிமயக்கு உறுவை -
களிப்ொல் மயக்கம் அதைவனவாயின; கரண்டம் - நீர்க்காக்தககள்; எவ்வம் ஓங்கிய -
துன்ெம் நிதறந்ை; இறப்சபாடு பிறப்பு - இறப்பும் பிறப்பும்; இபவ என்ை -
இத்ைன்தமயன என உணர்த்ை; கவ்வு மீசைாடு - வாயில் கவ்விய மீன்ககைாடு;
முழுகிை எழுவை - நீரில் முழுகி எழுவனவாயின.

பொய்தகயில் மீன்கள், மகளிர் இைழ் ெருகிக் களிப்ெதையும் ஆைவர் கொன்று

ஆம்ெல் மலர்களிலுள்ை கைதன உண்டு மயங்கின. நீர்க்காக்தககள் மாறிவரும்
இறப்தெயும் பிறப்தெயும் உணர்த்துவன கொல அடிக்கடி நீரில் மூழ்கி எழுவனவாய்
உள்ைன. ொைலின் முன் இரண்ைடியில் உவதம அணியும் பின்னிரண்டு அடிகளில்
நீர்க்காக்தககளின் இயல்ொன பசயலில் கவிஞன் ைன் கருத்தை ஏற்றிக் கூறுவைால்
ைற்குறிப்கெற்ற அணியும் அதமந்துள்ைன. நீர்க்காக்தககள் ைம் பசய்தகயால் பிறப்பு.
இறப்பின் ைத்துவத்தைக் கூை உணர்த்தியைால் காட்சி அணி எனினும் அதமயும்.
'பிறந்கைார் உறுவது பெருகிய துன்ெம்' (மணி - 2. 64); 'ஆைலும் அழிவும் எல்லாம்
அதவ பொருட்கு இயல்புகண்ைாய்' (சிந்ைா - 269) என்ென காண்க. நவ்வி - மான்;
வவ்வுைல் - கவர்ைல்; எவ்வம் - துன்ெம்; மகரம் - மீன்; கரண்ைம் - காரண்ைவம்;
வைபமாழி - இறப்பொடு என்ெதில் ஒடு எண்ணுப்பொருளிலும், மீபனாடு என்ெதில்
ஒடு உைனிகழ்ச்சிப் பொருளிலும் வந்துள்ைன. மகரம், கரண்ைம் என்ென ொல்ெகா
அஃறிதணப் பெயர்கள். 16

3725. கவள யாபை அன்ைாற்கு, 'அந்ைக்

கடி நறுங் கமலத் -
ைவபள ஈகிலம்; ஆவது செய்தும்'
என்று அருளால்,
திவள அன்ைங்கள் திரு நபட
காட்டுவ; செங் கண்
குவபள காட்டுவ; துவர் இைழ்
காட்டுவ குமுைம்.
 கவள யாபை அன்ைாற்கு - கவைங் கவைமாக உண்ணும் இயல்புதைய யாதனதய
ஒத்ை இராமபிரானுக்கு; அந்ைக் கடிநறும் கமலத்ைவபள - அந்ை மணம்மிக்க
பசந்ைாமதர மலரிலுள்ை திருமகதை (சீதைதய); ஈகிலம் - பகாண்டு வந்து கசர்க்கும்
திறதம இல்கலாம்; ஆவது செய்தும் - (எனினும்) இயன்ற உைவிதயச் பசய்கவாம்
என்று; அருளால் - இரக்கத்ைால்; அன்ைங்கள் - (அப் பொய்தகயில் உள்ை)
அன்னங்கள்; திவள - துவளும்ெடியாக; திரு நபட காட்டுவ - (சீதையின்) நதையைதகக்
காட்டுவனவாயின; குவபள - குவதை மலர்கள்; செங்கண் காட்டுவ - பசவ்விய
கண்களின் அைதகக் காட்டுவனவாயின; குமுைம் - குமுைமலர்கள்; துவர் இைழ்
காட்டுவ - பசந்நிறம் வாய்ந்ை இைழின் அைதகக் காட்டுவனவாயின.

சீதைதயக் பகாண்டு வந்து கசர்க்கும் திறன் இல்லாைைால், இயன்ற உைவிதயச்

பசய்கவாம் எனக்கருதி அன்னங்கள் சீதையின் நதையைதகயும், குவதை
விழியைதகயும், குமுைம் இைைைதகயும் காட்டின.

யாதன அன்னான் - இராமன். கம்பீரமான கைாற்றம், நதை, வலிதம ெற்றி யாதன

உவதமயாயிற்று. திருமககை சீதையாக அவைரித்ைைால் 'கமலத்ைவள்' எனப்ெட்ைனள்.
''கொதிதன பவறுத்து அரசர் பொன்மதன புகுந்ைாள்'' என்றார் முன்னரும். (1151)
கவைம் : வாயைவு பகாண்ை உணவுத்திரள். ொைல் ைற்குறிப்கெற்ற அணி.
17

3726. சபய் கலன்களின் இலங்கு

ஒளி மருங்சகாடு பிறழ,
பவகலும் புைல் குபடபவர்
வான் அரமகளிர்;
செய்பக அன்ைங்கள் ஏந்திய
கெடியர் என்ைப்
சபாய்பக அன்ைங்கள் ஏந்திய பூங்
சகாம்பர் சபாலிவ.
சபய்கலன்களின் இலங்கு ஒளி - ைான் அணிந்திருந்ை அணிகலன்களின்
விைங்குகின்ற ஒளியானது; மருங்சகாடு பிறழ - எல்லாப்ெக்கங்களிலும் ஒளி வீச;
பவகலும் புைல்குபடபவர் - நாள்பைாறும் புனலில் துதைந்து நீராடுெவாகைாகிய;
வாள் அர மகளிர் - கைவ மகளிரின்; செய்பக அன்ைங்கள் - (விதையாடுவைற்காகச்)
பசய்யப்ெட்ை பசய்தக அன்னங்கதை; ஏந்திய கெடியர் என்ை - தககளில் ஏந்தி நிற்கும்
கைாழியர் கொல; சபாய்பக அன்ைங்கள் - பொய்தகயிலுள்ை அன்னங்கதை; ஏந்திய
பூங்சகாம்பர் - ஏந்தி நிற்கின்ற மலர்க்பகாம்புகள்; சபாலிவ - விைங்கின.

கைவமகளிர் புனலில் குதைந்து ஆடியைால் அஞ்சி பொய்தக அன்னங்கள் அஞ்சி

எழுந்து அருகில் உள்ை மலர்க்பகாம்புகளில் ைங்கின. அைனால் பசயற்தக
அன்னங்கதைக் தகயில் ஏந்திய கைவமகளிரின் கைாழியர்கொல மலர்க்பகாம்புகள்
காட்சி அளித்ைன. பொய்தக அன்னத்திற்குச் பசய்தக அன்னமும் கதரயிலுள்ை
மலர்க்பகாம்புகளுக்கு கைாழியரும் ஒப்பு. இஃது உவதம அணியாம்.
 பெய்ைல் -அணிைல்; கலன்கள் - அணிகலன்; பசய்தக அன்னம் - பசயற்தக அன்னம்
- விதையாடுைற்குரிய ெதுதம; வானரமகளிர் நாள்பைாறும் வந்து நீராடுவர்
என்றைனால் ெம்தெயின் பெருதமபுனலாம். 18

3727. ஏலும் நீர் நிழல், இபட

இபட எறித்ைலின், படிகம்
கபாலும் வார் புைல் புகுந்துளவாம்
எைப் சபாங்கி,
ஆலும் மீன் கணம் அஞ்சிை
அலம்வர, வஞ்சிக்
கூல மா மரத்து, இருஞ் சிபற
புலர்த்துவ - குரண்டம்.
ஏலும் நீர் - பொருந்திய நீரில்; நிழல் இபட இபட எறித்ைலின் - (மரங்களிலுள்ை
பகாக்குகளின்) நிைல் இதையிதைகய விைங்குைலாகல; படிகம் கபாலும் வார்புைல் -
ெளிங்கு கொன்று விைங்கும் மிக்க நீரினுள்; புகுந்துளவாம் எை - (பகாக்குகள் ைம்தம
உண்ணப்) புகுந்துள்ைன என்று எண்ணி; சபாங்கி ஆலும் மீன்கணம் - (இயல்ொகத்)
துள்ளி விதையாடும் மீன் கூட்ைங்கள்; அஞ்சிை அலம்வர - அஞ்சி
வருத்ைமதையுமாறு; குரண்டம் - பகாக்குகள்; வஞ்சிக் கூலமா மரத்து - கதரயிலுள்ை
பெரிய வஞ்சி மரத்திதை; இருஞ்சிபற புலர்த்துவ - (ைம்) பெரிய சிறகுகதை உலர்த்திக்
பகாண்டிருப்ெனவாயின.

கதரயருகக உள்ை மரங்களில் பகாக்குகள் ைம் சிறகுகதை உலர்த்திக் பகாண்டிருக்க,

அவற்றின் நிைல் நீரில்ெை, அந்நிைதலக்கண்ை மீன்கள் ைம்தம உண்ெைற்காக நீரினுள்
பகாக்குகள் புகுந்துவிட்ைன என்பறண்ணி மயங்கின என்ெைாம்; மயக்க அணி.

பைளிவுதைதம ெற்றிப் ெளிங்குகொலும் புனல் என்றார். குரண்ைம் - பகாக்கு;

கூலம் - கதர; வஞ்சி - மரவதகயுள் ஒன்று. 19

3728. அங்கு ஓர் பாகத்தில், அஞ்ெைமணி

நிழல் அபடய,
பங்கு சபற்று ஒளிர் பதுமராகத்து
ஒளி பாய,
கங்குலும் பகலும் சமைப்
சபாலிவை கமலம்;
மங்பகமார் ைட முபல எைப்
சபாலிவை, வாளம்.
அங்கு ஓர் பாகத்தில் - அப்பொய்தகக் கதரயின் ஒரு ெக்கத்தில்; அஞ்ெை மணி நிழல்
அபடய - நீலமணியின் ஒளி ெடிவைாலும்; பங்கு சபற்ற ஒளிர் பதுமராகத்து ஒளி பாய -
மற்பறாரு ெகுதியில்
 ெதுமராகத்தின் ஒளி ொய்வைாலும்; கமலம் - ைாமதர மலர்கள்; கங்குலும்
பகலும் எைப் சபாலிவை - இரவு கொலவும் ெகல் கொலவும் (ஒகர சமயத்தில்)
அைகுைன் விைங்கின; வாளம் - இதணயாக உள்ை சக்கரவாகப் ெறதவகள்; மங்பகயர்
ைடமுபல எைப் சபாலிவை - பெண்களின் பெரிய ைனங்கதைப் கொல
அைகுபெற்றன.

இருளில் குவிவதும், ஒளியில் மலர்வதும் ைாமதரயின் இயல்பு; நீல மணியின்

காபராளி ெடும் ெகுதியில் குவிந்தும், ெதுமராகத்தின் பசவ்பவாளி ெடும் ெகுதியில்
மலர்ந்தும் ைாமதரகள் விைங்கின என்கிறார். இதண பிரியாத் ைன்தம பகாண்ை
சக்கரவாகப் ெறதவகள் மகளிர் மார்ெகம் கொலப் பொலிந்ைன என்கிறார்.

ெகலும்பமன - விரித்ைல் விகாரம். 20

3729. வலி நடத்திய வாள் எை

வாபளகள் பாய,
ஒலி நடத்திய திபரசைாறும்
உகள்வை, நீர்நாய்
கலிநடக் கபழக் கண்ணுளர்
எை நடம் கவிை,
சபாலிவு உபடத்து எை,
கைபரகள் புகழ்வைகபாலும்.
வலி நடத்திய வாள் எை- வலிதமகயாடு வீசிய வாைாயுைம் கொன்று; வாபளகள்
பாய- (அப்பொய்தகயில்) வாதை மீன்கள் ொய்ந்து பசல்ல; ஒலி நடத்திய
திபரசைாறும்- ஒலித்துக் பகாண்டு பசல்வைாகிய அதலகளிதைகய; உகள்வை நீர்நாள்
- உருண்டு பசல்வனவாகிய நீர் நாய்கள்; கலி நட - (சைங்தக) ஒலிக்கும் நதையுதைய;
கபழக் கண்ணுளர் எை - கதைக்கூத்ைாடிகள் கொல; நடம் கவிை -
(அவ்வாதைமீன்களின் கமல்) நைனத்தை அைகியைாகச் பசய்ய; கைபரகள் -
அதைக்கண்ை) ைவதைகள்; சபாலியுபடத்சைை -நைனம் நன்றாய் இருக்கின்றபைன;
புகழ்வை கபாலும்- புகழ்ந்து கெசுவன கொன்றன.

வாதைகள் ொய்ைலும் நீர்நாய்கள் அதலகளிதைகய உருண்டு பசல்லுைலும்,

ைவதைகள் ஒலித்ைலும் ஆகிய நிகழ்ச்சிகைால் பொய்தக, கதைக்கூத்து நதைபெறும்
இைம்கொல் விைங்கிற்று. அதல கயிற்றுவைமாகவும், நீர்நாய்கள் கயிற்றின் கமல்
நைக்கும் கதைக்கூத்ைாடிகைாகவும், வாதை ொய்ைல் கதைக்கூத்ைாடிகள் வீசும் வாளின்
வீச்சாகவும், ைவதைகளின் ஒலி ொராட்டுதரயாகவும் கற்ெதன பசய்யப்ெட்ைன.
ைவதையின் ஒலி ொராட்டுதரயாகத் கைான்றியது ைற்குறிப்கெற்ற அணியாகும்.
வாதை ொய்ைலுக்கு வாள் வீச்சு உவதமயாைல் 'வாபைன வாதை ொய்வன' (1180)
'வாபைன வாதைொய' (2583) எனச் சிந்ைாமணியும் 'வாதை வாளிற் பிறை' (390) என
நற்றிதணயும் உதரப்ெதில்காண்க. 21

சீதையின் நிதனவால் இராமன் புலம்ெல்

3730. அன்ைது ஆகிய அகன் புைல்
சபாய்பகபய அணுகி,
கன்னி அன்ைமும் கமலமும்
முைலிய கண்டான்;
ைன்னின் நீங்கிய ைளிரியற்கு
உருகிைன் ைளர்வான்,
உன்னும் நல் உணர்வு
ஒடுங்கிட, புலம்புைலுற்றான்:
அன்ைது ஆகிய - அத்ைன்தமயுதையைான; அகன்புைல் சபாய்பகபய - மிக்க
நீதரஉதைய பொய்தகதய; அணுகி - பநருங்கி; கன்னி அன்ைமும் - இைதமயான
அன்னங்கள்; கமலமும் முைலிய - ைாமதர மலர்கள் முைலானவற்தறயும்; கண்டான் -
(இராமன்) கண்டு; ைன்னின் நீங்கிய - ைன்தனப் பிரிந்து பசன்ற; ைளிர் இயற்கு -
இைந்ைளிர் கொன்ற பமன்தமதய உதைய சீதை பொருட்டு; உருகிைன் ைளர்வான் -
மனம் உருகி வருந்துெவனாய்; உன்னும் நல் உணர்வு - ஆராய்ந்ைறிைற்கு உரிய
நல்லறிவு; ஒடுங்கிட - ஒடுங்கிவிை; புலம்புைல் உற்றான் - புலம்ெத் பைாைங்கினான்.

அன்னமும் கமலமும் சீதையின் நதையதைதகயும், முகப்பொலிவிதனயும்

நிதனவுெடுத்தியைால் இராமன் புலம்ெத் பைாைங்கினான். அன்னமும் கமலமும்
பகாண்டு நதை, முகம் கூறிய கவிஞர் அவைது பிற உறுப்புக்கதை நிதனவுெடுத்தும்
குவதை, பகாடி முைலியவற்தற 'முைலிய' என்றைால் பெறதவத்ைார். இராமபிரான்
திருமாலின் அவைாரமாக இருந்தும் மானிைப் பிறவிதய ஏற்றைால் இவ்வாறு
புலம்ெலானான் என்க. ைளிரியல் - உவதமத்பைாதகப் புறத்துப் பிறந்ை
அன்பமாழித்பைாதக; முைலிய - ெலவின்ொல் பெயர். 22

அறுசீர் ஆசிரியவிருத்ைம்

3731. 'வரிஆர் மணிக் கால் வாளகம! மட

அன்ைங்காள்! எபை நீங்கத்
ைரியாள் நடந்ைாள்; இல்லகளல்
ைளர்ந்ை கபாதும் ைககவகயா?
எரியாநின்ற ஆர் உயிருக்கு இரங்கிைால்,
ஈது இபெ அன்கறா?
பிரியாது இருந்கைற்கு ஒரு மாற்றம் கபசின்,
பூெல் சபரிது ஆகமா?
வரி ஆர் - வரிகள் பொருந்திய; மணிக்கால் வாளகம - அைகிய கால்கதை உதைய
சக்கரவாகப் ெறதவககை!; மட அன்ைங்காள் - இைதமயான அன்னங்ககை!; என்பை
நீங்கத் ைரியாள் - என்தன

விட்டுப் பிரிந்திருக்க ஆற்றாைவைாகிய சீதை; நடந்ைாள் - பிரிந்ைாள்; இல்லகளள்

- இங்கில்தல என்ெதை உணர்ந்தும்; ைளர்ந்ை கபாதும் - பிரிவால் நான் வருந்துகின்ற
சமயத்தும்; ைககவகயா - (நீங்கள் இரங்காமலிருப்ெது) ைகுதி ைானா? எரியா நின்ற
ஆருயிர்க்கு - பிரிவால் வாடுகின்ற எனது அரிய உயிர்க்கு; இரங்கிைால் - இரக்கம்
காட்டுவீராயின்; ஈது இபெ அன்கறா - இஃது உங்கட்குப் புகதை அன்கறா ைரும்?
பிரியாது இருந்கைற்கு - இதுகாறும் சீதைதயப் பிரியாதிருந்ை எனக்கு; ஒரு மாற்றம்
கபசின் - (ஆறுைலாக) ஒரு வார்த்தை கெசினால்; பூெல் சபரிது ஆகமா - (உங்களுக்கு
அைனால்) பெரிய பொல்லாங்கு உண்ைாகுகமா?

சீதை அருகில் இருந்ைால் அவள் உறுப்புகட்குத் கைாற்ற சக்கரவாகப் ெறதவகளும்,

அன்னங்களும் இராமன் முன் கைான்றத் ையங்கலாம்; அவள் இப்பொழுது அருகில்
இல்லாைைால் இராமன் முன்னர் வரத் ையங்க கவண்டுவதில்தல. கநரில் வந்து
ஆறுைல் கூறி உைவலாம் என்றெடி.

'நாளங்சகாள் நளிைப் பள்ளி நயைங்கள் அபமயகநமி வாளங்கள் உபறவ கண்டு

மங்பகைன் சகாங்பக கநாக்கும் (2735)

என்றும், 'ஓதிமம் ஒைங்கக்கண்ை உத்ைமன் உதையள் ஆகும். சீதை ைன் நதைதய

கநாக்கிச் சிறியகைார் முறுவல் பசய்ைான்'' (2739) என்றும் சூர்ப்ெணதகப் ெைலத்தில்
சக்கரவாகப் ெறதவயும் அன்னமும் முதறகய சீதையின் ைனத்திற்கும் கைாற்பறாளித்து
ஓடுவதை குறிப்ெதைக் காண்க. 23

3732. 'வண்ண நறுந் ைாமபர மலரும்,

வாெக் குவபள நாள்மலரும்,
புண்ணின் எரியும் ஒரு சநஞ்ெம் சபாதியும்
மருந்தின், ைரும் சபாய்காய்!
கண்ணும் முகமும் காட்டுவாய்;
வடிவும் ஒருகால் காட்டாகயா?
ஒண்ணும் என்னின், அஃது
உைவாது, உகலாவிைாரும் உயர்ந்ைாகரா?'
வண்ண நறுந்ைாமபர மலரும் - அைகிய மணம் மிக்க ைாமதர மலர்கதையும்; வாெக்
குவபள நாள் மலரும் - வாசதன பொருந்திய அன்றலர்ந்ை குவதை மலர்கதையும்;
புண்ணின் எரியும் - புண்கொல் எரிகின்ற; ஒரு சநஞ்ெம் - (சீதையின் பிரிவால்)
ைனிதமயுற்றுக் கலங்கும் பநஞ்சிற்கு; சபாதியும் மருந்தின்- கமகல ைைவுகின்ற மருந்து
கொல; ைரும் சபாய்காய் - காட்டுகின்ற பொய்தககய! கண்ணும் முகமும் - (சீதையின்)
கண்கதையும் முகத்தையும்; காட்டுவாய் - காட்டுகின்ற நீ; வடிவும் ஒருகால்
காட்டாகயா -அவள் முழுவடிவத்தையும் ஒருமுதறகயனும் காட்ைமாட்ைாயா?
ஒண்ணும் என்னின் - ைம்மால் உைவ இயலுமாயின்; அஃது உைவாது - அவ்வுைவிதயச்
பசய்யாமல்; உகலாவிைாரும் உயர்ந்ைாகரா - உகலாெம் பசய்ெவர்களும் உயர்ந்ைவர்கள்
ஆவகரா? (ஆகார்).

பொய்தகயில் மலர்ந்துள்ை ைாமதரயும் குவதையும் பிராட்டியின் கண் கொல்

இருந்ைைால் இராமனின் புண்ெட்ை பநஞ்சிற்கு மருந்து கொலாகிச் சிறிது
துன்ெமாற்றின. கண்தணயும் முகத்தையும் காட்டுகின்ற பொய்தக முழு வடிதவயும்
காட்ை கவண்டும் என கவண்டினான். ைாமதர மலர், குவதை மலர் என்று உவமானப்
பொருள்கதைக் கூறியைற்ககற்ெ, முகமும் கண்ணும் என்னாது, கண்ணும் முகமும்
எனக் கூறியது எதிர்நிரல்நிதற அணியாகும். உகலாவிகனார்- விதணயாலதணயும்
பெயர்; ஓகாரம் எதிர்மதற. ''உைப்ெரும் பிணிப்ெறா உகலாெம் ஒன்றுகம
அைப்ெருங்குணங்கதை அழிக்கும்'' (363) என்ெைால் உகலாபிகள் உயர்ந்கைார் ஆகார்
என்ெது புலனாகும். 24

3733. விரிந்ை குவபள, கெைாம்பல், விபர சமன்

கமலம், சகாடி வள்பள,
ைரங்கம், சகண்பட, வரால், ஆபம
என்று இத்ைபகயைபம கநாக்கி,
'மருந்தின் அபையாள் அவயவங்கள் அபவ
நிற் கண்கடன்; வல் அரக்கன்,
அருந்தி அகல்வான் சிந்திைகவா? ஆவி!
உபரத்திஆம் அன்கற! '
விரிந்ை குவபள - மலர்ந்ை கருங்குவதை மலர்களும்; கெைாம் பல்- பசவ்வாம்ெல்
மலர்களும்; விபரசமன் கமலம் - மணம்மிக்க பமன்தமயான ைாமதர மலர்களும்;
சகாடி வள்பள - வள்தைக் பகாடியின் இதலகளும்; ைரங்கம் - அதலகளும்; சகண்பட
- பகண்தைமீன்களும்; வரால் - வரால் மீன்களும்; ஆபம - ஆதமகளும்; என்று
இத்ைபகயைபம - என்னும் இத்ைன்தமயானவாகிய பொருள்கதை; கநாக்கி -
(இராமன்) ொர்த்து; ஆவி- பொய்தககயா!; மருந்தின் அபையாள் - அமுைம் கொன்ற
சீதையின்; அவயவங்கள் - (கண், வாய், முகம், காது, வயிற்று, மடிப்பு, கதணக்கால்,
புறவடி ஆகிய) உறுப்புகதை; நின் கண்கடன் - உன்னிைத்துப் ொர்த்கைன்; அபவ -
அவ்வுறுப்புகள்; வல்லரக்கன் - பகாடிய அரக்கனாகிய இராவணன்; அருந்தி - உண்டு;
அகல்வான் - (ெரந்ை ஆகாயத்தில்) பசல்தகயில்; சிந்திைகவா - சிந்தினதவககைா?
உபரத்தி - உதரப்ொயாக. (ஆம், அன்று, ஏ - அதசகள்.)
குவதை, ஆம்ெல், கமலம், வள்தை, அதல, பகண்தைமீன், வரால்மீன், ஆதம
என்ென முதறகய கண், வாய், முகம், காது, வயிற்றுமடிப்பு, கதணக்கால், புறஅடிக்கு
உவதமயாயின. பகாடியும் வள்தையும் என இரண்ைாகக் பகாள்ளின் பகாடியால்
இதையும் வள்தையால் காதும் குறிக்கப்ெடும். பொய்தக மலர்கதைப் பெண்கள்
உறுப்புகளுக்குச் பசால்வதைப் ''தெங்குவதைக் கார்மலரால்'' (திருபவம்ொதவ 13)
என்ற அடியும் உணர்த்தும். குவதை முைலியவற்தறச் சீதையின் உறுப்புகைாக
மயங்கினன் என்ெைால் மயக்க அணி. குவதை முைலியவற்தற அரக்கன் உண்தகயில்
சிந்திய சீதையின் அவயவங்கைாகக் கருதினன் என்ெைால் ைற்குறிப்கெற்ற அணி.
சீதையின் அருதம ெற்றி 'மருந்தின் அதனயாள்' என்றார். 25

3734. 'ஓடாநின்றகளி மயிகல! ொயற்கு

ஒதுங்கி, உள் அழிந்து,
கூடாைாரின் திரிகின்ற நீயும்,
ஆகம் குளிர்ந்ைாகயா?
கைடாநின்ற என் உயிபரத் சைரியக்
கண்டாய்; சிந்பை உவந்து
ஆடாநின்றாய்; ஆயிரம் கண் உபடயாய்க்கு
ஒளிக்குமாறு உண்கடா?
ஓடாநின்ற களிமயிகல - ஓடி மகிழ்கின்ற மயிகல! ொயற்கு ஒதுங்கி - (சீதையின்)
சாயலுக்குத் கைாற்று; உள் அழிந்து - மனம் வருந்தி; கூடாைாரின் - ெதகவதரப்கொல;
திரிகின்ற நீயும் - திரிகின்ற நீயும்; ஆகம் குளிர்ந்ைாகயா - (இப்கொது சீதை இல்லாதம
ெற்றி) மனம் குளிர்ந்ைதனகயா? கைடா நின்ற என் உயிபர - கைடிக்பகாண்டிருக்கும் என்
உயிர்கொன்ற சீதைதய; சைரியக் கண்டாய் - (முன்பு) கண்ணாரக் கண்டிருப்ொய்;
சிந்பை உவந்து ஆடா நின்றாய் - (எனினும் இப்கொது என் நிதலகண்டு மனமிரங்காது)
மனம் மகிழ்ந்து ஆடுகின்றாய்; ஆயிரம்கண் உபடயாய்க்கு- ஆயிரம் கண்கதை உதைய
உனக்கு; ஒளிக்கும் ஆறு உண்கடா? - (பைரியாமல்) மதறயும் வழியும் உண்கைா?
(இல்தல).

ஒதுங்குைல் - கைால்வியுறுைல்; கண் - பீலிக்கண்கள். ஆயிரம் என்றது ெல என்னும்

பொருதைத் ைந்ைது. இயற்தகயில் மயில் மகிழ்ந்து ஆடுைற்குச் சீதை பிரிந்து
கொனதை அறிந்தும் இரங்காது மகிழ்ந்ைைாகக் கூறியது ைற்குறிப்கெற்ற அணியாம்.
''நாணின பைாகுபீலி ககாலின நைம் ஆைல், பூணியல் நின சாயல் பொலிவது ெல
கண்ணின் காணிய எனல் ஆகும். களிமயில் - இதவ காணாய்'' (2002) என்ற அடிகதை
ஒப்புகநாக்குக. 26

3735. 'அபடயீர்எனினும் ஒரு மாற்றம் அறிந்ைது

உபரயீர்; - அன்ைத்தின்
சபபடயீர்! - ஒன்றும் கபசீகரா?
பிபழயாகைற்குப் பிபழத்தீகரா?
நபட நீர் அழியச் செய்ைாகர நடு
இலாைார்; நனி அவகராடு
உபடயீர் பபகைான்; உபம கநாக்கி
உவக்கின்கறபை முனிவீகரா?
அன்ைத்தின் சபபடயீர் - பெண் அன்னங்ககை! அபடயீர் எனினும்- என்னிைத்து
வரமாட்டீராயினும்; ஒரு மாற்றம் அறிந்ைது உபரயீர் - (சீதைதயப்ெற்றி) நீங்கள்
அறிந்ைபைாரு வார்த்தையாயினும் பசால்லுங்கள்; ஒன்றும் கபசீகரா - (என்னிைம்)
ஒன்றும் கெச மாட்டீர்ககைா?; பிபழயாகைற்கு - உங்களுக்கு ஒரு குற்றமும் புரியாை

எனக்கு; பிபழத்தீகரா - பிதை பசய்வீர்ககைா?; நடு இலாைார் - இதையில்லாை

சீைாபிராட்டியாகர; நபட நீர் அழியச் செய்ைாகர - நீங்கள் நதையைகில்
கைால்வியதையுமாறு பசய்ைார்; அவகராடு ைான் நனி பபக உபடயீர் - அவகராடுைான்
நீங்கள் மிக்க ெதகதம உதையவர் ஆவீர்; உபம கநாக்கி உவக்கின்கறபை - உங்கதை
கநாக்கி (உங்கள் நதை சீதை நதைதய ஒக்கும் என்பறண்ணி) மகிழ்கின்ற என்தன;
முனிவீகரா - பவறுப்பீர்ககைா?
மாற்றம் - பசால்; நதை - நதையைகு.
 உங்கள் நதைதயத் ைன் நதையைகால் கைாற்கச் பசய்ை சீதை மாட்டுப் ெதகதம
பகாள்வது முதறயாகும். ஒரு பிதையும் பசய்யாமல் உங்கள் நதைதய கநாக்கி
மகிழ்கின்ற என்னிைத்தும் ெதகதமபகாண்டு அருகில் வராைாதும், ஆறுைலாக
ஒன்றும் கெசாைதும் ைகுதியாகமா என்ெைாம். பெதையார் - திதணவழுவதமதி.
சீதையின் இதை ெற்றி ''மருங்கு இலா நங்தக'', ''இல்தலகய நுகப்பு'' என முன்னரும்.
(517, 728)கூறுவர். 27

3736. 'சபான்பால் சபாருவும் விபர அல்லி

புல்லிப் சபாலிந்ை சபாலந்ைாது
ைன்பால் ைழுவும் குழல் வண்டு,
ைமிழ்ப்பாட்டு இபெக்கும் ைாமபரகய!
என்பால் இல்பல; அப் பாகலா
இருப்பார் அல்லர்; விருப்புபடய
உன்பால் இல்பல என்றகபாது
ஒளிப்பாகராடும் உறவு உண்கடா?
சபான்பால் சபாருவும் - பொன்னின் இயல்தெ ஒத்திருக்கும்; விபர அல்லி புல்லி-
மணம் மிக்க அகஇைழ்கதைச் சார்ந்து; சபாலிந்ை பூந்ைாது- அைகிய மகரந்ைத்தை;
ைன்பால் ைழுவும் - ைன்னிைத்கை பகாண்ை; குழல்வண்டு - குைல்கொலும் இதசொடும்
வண்டுகள்; ைமிழ்ப் பாட்டு இபெக்கும் - (ைங்கி) இனிய ொைல்கள் ொடும்; ைாமபரகய-
ைாமதர மலகர! என்பால் இல்பல - (சீதை) என்னிைத்தில் இல்தல; அப்பாகலா
இருப்பர் அல்லர் - கவறிைத்தும் இருப்ெவர் அல்லர்; விருப்புபடய உன்பால் -
விருப்ெமுதைய உன்னிைத்தும்; இல்பல என்றகபாது - இல்தலபயன்று நீயும்
கூறினால்; ஒளிப்பாகராடும் உறவு உண்கடா - ைன்னிைத்துள்ைதை மதறக்கும்
உன்கனாடு எனக்கு உறவு உண்கைா?
சீைாபிராட்டி ைன்னிைம் இல்தலபயன்ெதும், பிற இைங்களில் ைங்கமட்ைார்
என்ெதும் அறிந்ை பசய்தி. ஆைலால் பிறந்ை இைமாகிய ைாமதரயில்ைான் ைங்கியிருத்ைல்
கவண்டும். அதைக்கூறாது ைாமதர சீதைதய ஒளித்து தவத்திருப்ெைாக எண்ணி,
இராமன் ைாமதரதய பவறுத்து உதரத்ைனன் என்க.

அல்லி - அகஇைழ்; ைமிழ் - இனிதம. 'ைமிழ் ைழீஇய சாயலவர் (சீவக சிந்ைாமணி

2026) என்னுமிைத்து இப்பொருள் காண்க. ைாமதரதயக் ககட்ெது கொலக் கூறியது
மரபுவழுவதமதி. 28

3737. 'ஒருவாெகத்பை வாய் திறந்து இங்கு

உைவாய், சபாய்பகக் குவிந்து ஒடுங்கும்
திரு வாய் அபைய கெைாம்பற்கு
அயகல கிடந்ை செங் கிபடகய!
சவருவாது எதிர் நின்று அமுது உயிர்க்கும்
வீழிச் செவ்விக் சகாழுங் கனி வாய்
ைருவாய்; அவ் வாய் இன் அமுதும்,
ைண்சணன் சமாழியும் ைாராகயா?
 ஒரு வாெகத்பை வாய் திறந்து - ஒரு வார்த்தையிதனயும் வாதயத்திறந்து பசால்லி;
இங்கு உைவாய் - இங்கு (எனக்கு) உைவாமல்; சபாய்பக குவிந்து ஒடுங்கும் -
பொய்தகயில் குவிந்து ஒடுங்கிக் கிைக்கும்; திரு வாய் அபைய - சீதையின்
வாதயப்கொன்ற; கெைாம்பற்கு - பசவ்வாம்ெல் மலர்க்கு; அயகல கிடந்ை
செங்கிபடகய- அருகில் கிைக்கும் பநட்டிகய! சவருவாது எதிர்நின்று- அஞ்சாமல் என்
எதிரில் வந்து; அமுது உயிர்க்கும் - அமுைம் கொன்ற பசாற்கதைப் கெசும்; செவ்வி
வீழிக் சகாழுங்கனிவாய் - அைகிய பசழுதமயான வீழிக்கனிகொன்ற சீதையின்
வாதய; ைருவாய் - காட்டுவாய்; அவ்வாய் இன்ைமுதும் - அந்ை வாயில் ஊறும் இனிய
அமுைத்தையும்; ைண்சணன் சமாழியும் - குளிர்ந்ை பசால்லிதனயும்; ைாராகயா -
ைரமாட்ைாகயா?

'நீ ஆம்ெல் மலதரப்கொல் இல்லாது சீதையின் வாதயப்கொன்று பவளி வந்து

காட்டுகின்றதன. அதிலுள்ை இனிய அமுைச்சுதவயிதனயும், இனிய கெச்சுக்கதையும்
ைரலாகாகைா' என இராமன் பநட்டியிைம் புலம்பிக் கூறியது. ஒடுங்கும் கசைாம்ெல் -
ெகற்பொழுது ஆைலின் பசவ்வாம்ெல் குவிந்து காணப்ெட்ைது. சிவந்ை பநட்டி
வாயிைழ்க்கு உவதம ஆயிற்று. பநட்டி, வடிவத்ைால் வாயிதன ஒத்தும், வாயின்
இன்னமுதும் ைண்பணன் பமாழியும் ைராை கவற்றுதமயும் பகாண்டிருப்ெைால்
கவற்றுதம அணி அதமயும். ஒரு வாசகத்தை என்னுமிைத்து இழிவுசிறப்பும்தம
விகாரத்ைால் பைாக்கது. 29

3738. 'அலக்கண் உற்கறற்கு உற்று உைவற்கு,

அபடவு உண்டு அன்கறா? - சகாடி வள்ளாய்!
மலர்க் சகாம்பு அபைய மடச் சீபை
காகை; மற்று ஒன்று அல்பலயால்;
சபாலக் குண்டலமும், சகாடுங் குபழயும்,
புபை ைாழ் முத்தின் சபான்- கைாடும்,
விலக்கி வந்ைாய்; காட்டாகயா?
இன்னும் பூெல் விரும்புதிகயா? சகாடிவள்ளாய் - வள்தைக் பகாடிகய!
மலர்க்சகாம்பு அபைய - பூங்பகாம்தெப் கொன்ற; மடச் சீபை - மைதமக் குணம்
பொருந்திய சீதையின்; காகை - காகை ஆவாய்; மற்று ஒன்று அல்பல ஆல் -
பிறிபைான்றில்தல; ஆைலால்; அலக்கண் உற்கறற்கு - (சீதைதயப் பிரிந்து) துன்புறும்
எனக்கு; உற்று உைவற்கு - பநருங்கிய உைவுைற்கு; அபடவு உண்டு அன்கறா - இதயபு
உண்டு அல்லவா? சபாலக்குண்டலமும் - (அங்ஙனமிருக்கவும்) பொன்னால்பசய்ை
குண்ைலத்தையும்; சகாடுங்குபழயும்- வதைந்ை காைணிதயயும்; புபை ைாழ்முத்தின்
சபான்கைாடும் - அைகிய பைாங்குகின்ற முத்துக்கதை உதைய பொன்கைாட்டிதனயும்;
விலக்கி வந்ைாய் - நீக்கி வந்ைாய்; காட்டாகயா? - (அவற்தற அணிந்து)
காட்ைமாட்ைாயா?; இன்னும் பூெல் விரும்புதிகயா - கமலும் ெதகயிதன
விரும்புவாகயா?

'நீ வடிவத்ைால் சீதையின் காதை ஒத்திருப்ெைால் குண்ைலம், குதை, கைாடு

ஆகியவற்தற அணிந்திருப்பின், நான் உன்தனக் கண்டு ஒருவாறு ஆறுைல்
அதைந்திருப்கென். நீ அவற்தற நீக்கி வந்ைாய்; காதுகைால் சீதை உனது அைதக
அழித்ைாள் என்ற ெைம் ெதகதமபகாண்டு துன்புற்று வருந்தும் எனக்கு உைவாமல்
இருப்ெது விரும்ெத்ைக்கைன்று' என்று இராமன் வள்தைக்பகாடிபயாடு வருந்தினான்.
 அலக்கண் - துன்ெம்; சீதையின் பிரிவால் ஏற்ெட்ைது; மலர்க்பகாம்பு - பகாம்பு
கமனிக்கும், மலர் - கண், தக, கால், முகம் முைலிய உறுப்புக்களுக்கும் உவதம;
மைதம - எல்லாம் அறிந்தும் அறியாைது கொலிருக்கும் ைன்தம; குண்ைலம், குதை,
கைாடு என்ென மகளிர் காைணிகள். குதை - ைளிர் வடிவமான காைணி.
பைாங்கட்ைான்என்ெர். 30

3739. 'பஞ்சு பூத்ை விரல், பதுமம்

பவளம் பூத்ை அடியாள், என்
சநஞ்சு பூத்ை ைாமபரயின் நிபலயம்
பூத்ைாள், நிறம் பூத்ை
மஞ்சு பூத்ை மபழய அபைய குழலாள்,
கண்கபால் மணிக் குவளாய்!
நஞ்சு பூத்ைைாம் அன்ை நபகயால்
என்பை நலிவாகயா?'
பஞ்சு பூத்ை விரல் - பசம்ெஞ்சுக்குைம்பு ஊட்டிய விரல்கைால்; பதுமம் பவளம் பூத்ை -
பசந்ைாமதர மலரில் ெவைம் பொருந்தியது கொன்ற; அடியாள் - அடிகதை
உதையவளும்; என் சநஞ்சு பூத்ை ைாமபரயின் நிபலயம் - என் மனபமன்னும் மலர்ந்ை
ைாமதர மலராகிய நிதலயத்தில்; பூத்ைாள் - (எப்பொழுதும்)விைங்குெவளும்; நிறம்
பூத்ை - கருநிறத்ைால் சிறந்து விைங்கும்; மஞ்சு பூத்ை மபழ அபைய குழலாள் -
அைகுமிக்க கமகம் கொன்ற கூந்ைதல உதையவளுமான சீதையின்; கண்கபால் -
கண்கதைப்கொன்று விைங்கும்; மணிக்குவளாய் - அைகிய குவதை மலகர! நஞ்சு
பூத்ைைாம் அன்ை - நஞ்சு

ெைர்ந்ைது கொல; நபகயால் - (நின்) சிரிப்ொல்; என்பை நலிவாகயா - என்தன

வருத்துவாகயா?

எப்கொதும் என் மனத்ைாமதரயில் ைங்கியிருக்கும் சீதையின் கண்கதை நீ

ஒத்திருத்ைலால், அவள் என்னிைம் அன்புகாட்டுைல் கொல் நீயும் அன்புகாட்ை
கவண்டியதிருக்க, என் துன்ெங்கண்டு ெரிகசித்து மகிழ்ைல் ைக்கைன்று என்ெைாம்.
திருமகள் ைங்குமிைம் ைாமதர ஆைலாலும், இராமன் மனத்தில் அவள் என்றும்
இருப்ெைாலும் 'என் பநஞ்சு பூத்ை ைாமதரயின் நிதலயம்' என்றார். சீதையின்
திருவடிகள் ைாமதர மலராகவும், பசம்ெஞ்சூட்டிய விரல்கள் ைாமதரயில் பூத்ை
ெவைமாகவும் பகாள்ைத்ைகும். ''ொற்கைல் பிறந்ை பசய்ய ெவைத்தைப் ெஞ்சியூட்டி
''கமற்ெை மதியஞ் சூட்டி விரகுற நிதரத்ை - பமய்ய - காற்றதக விரல்கள், (4479)'
ெஞ்சியூட்டிய ெரட்டிதச கிண்கிணிப்ெதுமச் பசஞ்பசவிச் பசழும் ெவைத்தின்
பகாழுஞ்சுைல் (4838) என்ெனவும் காணத்ைகுவன. 'பூத்ை' என்ற பசால் ெலமுதற
ெயின்றதமயால் பசாற்பின்வருநிதல அணியாகும். 'நகுைல்' என்ெது இங்கு மலர்ைல்.
(ெரிகாசமாகச்) சிரித்ைல் எனும் ஒரு பொருதையும் ைந்ைது. மலரின் இயல்ொன
மலர்ச்சிதயப் ெரிகாசச் சிரிப்ொகக் பகாண்ைது ைற்குறிப்கெற்ற அணியாகும். நஞ்சு
வருத்துவைாலும் கருநிறத்ைாலும் குவதைக்கு உவதம. 'நஞ்சினும் பகாடிய நாட்ைம்'
(896) என்றது காண்க. சீதை கூந்ைலுக்கு மதை உவதமயாைல் 'மதைகயந்திய குைலாள்'
(1931) என்ற அடியும் உணர்த்தும். 31
 கலிவிருத்ைம்

3740. என்று அயா உயிர்க்கின்றவன்,

ஏடு அவிழ்
சகான்பற ஆவிப்புறத்து இபவ
கூறி, 'யான்
சபான்ற, யாதும்
புகல்கிபல கபாலுமால்,
வன் ையாவிலி!'
என்ை வருந்திைான்;
என்று இபவ கூறு - என்று இத்ைதகய வார்த்தைகதைப் கெசி; அயா
உயிர்க்கின்றவன் - பெருமூச்சு விடுகின்றவனாகிய இராமபிரான்; ஏடு அவிழ் சகான்பற
- இைழ்கள் மலர்ந்ை பகான்தற மரங்கதை உதைய; ஆவிப்புறத்து - பொய்தகயின்
கதரயில் இருந்து; யான் சபான்ற - (பகான்தறதய கநாக்கி) ''சீதையின் பிரிவால் நான்
அழிந்துெடுைதலக் கண்டும்; யாதும் புகல்கிபல கபாலுமால் - ஒன்றும் ஆறுைலாகக்
கூறாது இருக்கின்றாய் (ஆைலால்); வன் ையாவிலி - வன்தமக் குணமுதைய அருைற்ற
பகாடிதய''; என்ை வருந்திைான் - என்று வருந்திப் கெசினான்.
பிரிந்ைவர்கள் பகான்தறதய கநாக்கி வருந்துைல் நூல்மரபு. 'பகான்தறக் பகாடியாய்
பகாணர்கின்றதலகயா? என்தறக்கு உறவாக இருந்ைதனகயா?' என்று பின்னரும்
(4205) பகான்றதவ கநாக்கி இராமன் கெசுவதைக் காண்க. 32

3741. வார் அளித் ைபழ மாப்

பிடி வாயிபட,
கார் அடிளக் கலுழிக் கருங்
பகம் மபல
நீர் அளிப்பது
கநாக்கிைன், நின்றைன் -
கபர் அளிக்குப் பிறந்ை
இல் ஆயிைான்.
கபர் அளிக்கு - மிக்க கருதணக்கு; பிறந்ை இல் ஆயிைான் - பிறப்பிைமாக உள்ை
இராமபிரான்; கார் அளி - கரிய வண்டுகள் பமாய்க்கப்பெற்ற; கலுழிக் கருங்பகம்மபல
- மைநீர்ப்பெருக்தகயுதைய கரிய ஆண்யாதனகள்; வார் அளித்ைபழ - நீண்ை குளிர்ந்ை
ைதைகதை; மாப்பிடி வாயிபட - (உண்ணும்) பெரிய பெண் யாதனகளின் வாயில்; நீர்
அளிப்பது - ைண்ணீதர முகந்து பகாடுத்து ஊட்டுவதை; கநாக்கிைன் நின்றான் - கநாக்கி
நின்றான்.

இராமன் கருதணயின் பிறப்பிைமானவன் என்று கம்ெர் பின்னரும் 'கருதணயின்

நிதலயும் அன்னான்' (6975) என்று கூறுவார். தகம்மதல - யாதன; முன்கன பிடி
கூறப்ெட்ைைால் 'தகம்மதல' என்ெது ஆண்யாதனதயக் குறித்ைது.
மைநீர்ப்பெருக்குதைய களிறும் ைன் பிடி வருந்ைா வண்ணம் நீரூட்டி அன்பு
காட்டுவதைக் கண்ை இராமன், அறிவும் ஆண்தமயும் மிக்க ைன்னால் சீதையின் துயர்
நீக்கிப் ொதுகாக்க இயலாதம எண்ணி வருந்தி நின்றான். 'துடியடிக் கயந்ைதல
கலக்கிய சின்னீதரப், பிடியூட்டிப் பின் உண்ணுங் களிறு'' (கலி. ொதல. 11.) என்ற
அடிகள் ஈண்டு ஒப்புகநாக்கத்ைக்கன. 33

மாதலக் கைன் முடித்ைல்

3742. ஆண்டு, அவ், வள்ளபல, அன்பு

எனும் ஆர் அணி
பூண்ட ைம்பி,
'சபாழுது கழிந்ைைால்;
ஈண்டு இரும் புைல் கைாய்ந்து,
உன் இபெ எை
நீண்டவன் கழல் ைாழ்,
சநடிகயாய்! ' என்றான்.
ஆண்டு - அப்பொழுது; அன்பு எனும் ஆர் அணிபூண்டைம்பி - அன்பு என்னும் அரிய
அணிகலதன அணிந்ை ைம்பியாகிய இலக்குவன்; அவ்வள்ளபல - வள்ைலாகிய
இராமதனப் ொர்த்து; 'சநடிகயாய் - பெரிகயாய்! சபாழுது கழிந்ைது ஆல் - பொழுது
கொயிற்று ஆைலால்; ஈண்டு இரும்புைல் கைாய்ந்து - இப்பொழுது

இப்பொய்தக நீரில் மூழ்கி; உன் இபெசயை நீண்டவன் - உன் புகதைப் கொல

வைர்ந்ை திருமாலின்; கழல் ைாழ் - திருவடிகதை வணங்குவாயாக'; என்றான் - என்று
கவண்டினான்.

பொழுது கழிந்ைது அறியாது இராமன் வருந்ை, இலக்குவன் இவ்வாறு கூறினான். பிற

அணிகள் உைம்தெ அைகு பசய்ய, அன்பு எனும் அணி உயிதர அைகு பசய்கிறது.
அணி - காரணப்பொதுப்பெயர். 34

3743. அபரசும், அவ் வழி நின்று

அரிது எய்தி, அத்
திபர செய் தீர்த்ைம், முன்
செய் ைவம் உண்பமயால்,
வபர செய் மா மை
வாரணம் நாணுற,
விபர செய் பூம் புைல்
ஆடபல கமயிைான்.
அபரகம் - இராமபிரானும்; அவ்வழி நின்று அரிதுஎய்தி - அந்ை இைத்திலிருந்து
அரிைாகச்பசன்று; அத்திபர செய் தீர்த்ைம் - அதலகமாதும் அந்ை ெம்தெப் பொய்தக
நீர்; முன்செய்ைவம் உண் பமயால் - முன்பசய்ை ைவமுதைதமயால்; வபரசெய் மாமை
வாரணம் நாணுற - மதல கொன்றதும் பெரும் மைப்பெருக்குதையதுமான யாதனயும்
நாணும்ெடி; விபரசெய் பூம்புைல் - மணம் கமழும் மலர்கள் நிதறந்ை நீரில்; ஆடல்
கமயிைான் - நீராடுைதல கமற்பகாண்ைான்.

ைானும் தூயைாய்த் ைன்னிைம் நீராடுவார் துயர்நீக்கித் தூய்தம நல்கும் சிறப்புதையது

தீர்த்ைமாகும். அத்ைதகய சிறப்புதைய பொய்தக இராமன்கமனி முழுவதும்
ெடியப்பெறும் சிறப்பிதனப் பெற்றது. அைற்கு முன் பசய்ை ைவப்ெயன் காரணம்
என்ெைால் 'திதரபசய் தீர்த்ைம் முன் பசய் ைவம் உண்தமயால்' என்றார். இராமன்
நீராடியைற்கு ஒரு மையாதன நீரில் ஆடியது ஒப்ொகும்.

அதரசு - அரசு என்ெைன் கொலி. 35

3744. நீத்ை நீரில் சநடியவன் மூழ்கலும்,

தீத்ை காமத் சைறு கதிர்த் தீயிைால்,
காய்த்து இரும்பப, கருமகக் கம்மியன்,
கைாய்த்ை ைண் புைல் ஒத்ைது, அத் கைாயகம.
சநடியவன் - இராமன்; நீத்ைம் நீரில் - பொய்தகயின் பவள்ை நீரில்; மூழ்கலும் -
முழுகின அைவில்; தீத்ை - (அவன் திருகமனிதய) பவதுப்பிய; காமத்
சைறுகதிர்த்தீயிைால் - காமமாகிய அழிக்கின்ற சுைர்விட்டு எரியும் பநருப்பினால்;
அத்கைாயம் - அப்பொய்தக நீர்; கருமகக்கம்மியன் - இரும்பு கவதல பசய்ெவனாகிய
கருமான்;
காய்த்து இரும்பப - இரும்தெக் காய்ச்சி; கைாய்த்ை - கைாய்த்ைைான; ைண்புைல் ஒத்ைது -
குளிர்ந்ை நீதர ஒத்ைது.

சீதைதயப் பிரிந்து வருந்தும் இராமபிரான் நீராடிய மாத்திரத்தில் அவன் கமனியின்

பவப்ெத்ைால் அத்ைண்ணீர் பகால்லன் உதலயில் காய்ச்சிய இரும்தெத் கைாய்த்ை
நீர்கொலக் பகாதித்ைது என்ெைாம்; உவதமயணி. காமமும் கனலும் ைாம் கசர்ந்ை
இைத்தைச் சுட்பைரிக்கும் ைன்தமயன ஆைலால் 'தீத்ை காமத்பைறுகதிர்த்தீ' என்றார்;
உருவக அணி. உலகத்து நீர் பநருப்தெ அவிக்க, இக்காமத்தீ அந்நீதரயும் பகாதிக்கச்
பசய்யும் இயல்புதையபைன கவற்றுதமப்ெை வருைலின் கவற்றுதம அணியாகும்.

கருமகக்கம்மியன் - கருமக(கருமா)னாகிய கம்மியன்;இரு பெயபராட்டு. நீத்ைம் -

பவள்ைம்; நீந்ைப்ெடுவது என்னும் பொருைது. 36

3745. ஆடிைான், அன்ைம் ஆய் அரு

மபறகள் பாடிைான்,
நீடு நீர்; முன்பை நூல் சநறி
முபறயின், கநமி ைாள்
சூடிைான்; முனிவர்ைம் சைாகுதி
கெர் கொபலவாய்,
மாடுைான் பவகிைான்; எரி
கதிரும் பவகிைான்.
 அன்ைமாய் - அன்னப்ெறதவயின் வடிபவடுத்து; அருமபறகள் பாடிைான் -
அறிவைற்கு அரிய கவைங்கதை (நான்முகனுக்கு) உெகைசம் பசய்ை திருமாலின்
அவைாரமான இராமபிரான்; நீடுநீர் ஆடிைான் - (அப்பொய்தகயில்) மிக்க நீரில் நீராடி;
முன்பை நூல்சநறி முபறயின் - ெதைய கவைங்களில் கூறிய பநறிப்ெடி; கநமிைாள்
சூடிைான் - திருமாலின் ொைங்கதை வணங்கி; முனிவர்ைம் சைாகுதிகெர் -
முனிவர்களின் கூட்ைம் பொருந்திய; கொபலவாய் மாடுைான் - கசாதலயின்
ஒருெக்கத்தில்; பவகிைான் - ைங்கியிருந்ைான்; எரிகதிரும் பவகிைான் - எரிக்கும்
கதிர்கதையுதைய கதிரவனும் மதறந்ைான்.

திருமால் ைன் திருவடிகதைத் ைாகன சூடினான் என்ெது திருமால் ைான் எடுத்ை

மானிைத்கைாற்றத்திற்கு ஏற்றெடி, ைன்தனத்ைான் வணங்கினான் என்க. 'அன்னமாய்
அருமதறகள் அதறந்ைாய் நீ' என்று முன்னரும் (2575) கூறப்ெட்ைது. ''அன்னமாய் நூல்
ெயந்ைாற் காங்கிைதனச் பசப்புமிகன' (பெரிய. திருபமாழி. 9-4-2) எனும் பைாைதர
ஒப்புகநாக்குக. இராமன் திருமாலின் அமிசமாைலின் திருமாலின் பசயல்கள் இராமன்
பசயல்கைாகக் கூறப்ெட்ைன. 37

சந்திரன் உையம்

3746. அந்தியாள் வந்து ைான்

அணுககவ, அவ் வயின்
ெந்ை வார் சகாங்கயாள்
ைனிபமைான் நாயகன்
சிந்தியா, சநாந்து கைய் சபாழுது,
சைறு சீை நீர்
இந்து வான் உந்துவான், எரி
கதிரிைான் எை.
அந்தியாள் - அந்திப்பொழுைாகிய பெண்; வந்துைான் அணுககவ - வந்து கசரகவ;
அவ் வயின் - அப்கொது; ெந்ைவார் சகாங்பகயாள் - அைகிய கச்சணிந்ை ைனங்கதை
உதைய சீதை; ைனிபமைான் - பிரிந்து ைனிகய இருக்கும் நிதலயிதன; நாயகன் சிந்தியா
- இராமன் நிதனத்து; சநாந்து கைய்சபாழுது - மனம்வருந்தி வாடும் கொது; சைறுசீை
நீர் இந்து- வருைதுகின்ற குளிர்ந்ை ைன்தமதய உதைய சந்திரன்; எரி கதிரிைான் எை-
பவய்ய கதிர்கதை உதைய சூரியன் கொல; வான் உந்துவான் - வானத்தில்
எழுவானாயினான்.

அந்தியாள் - மாதலக்காலமாகிய பெண்;

'அந்திபயன்னும் ெசதல பமய்யாட்டி' என்ெது மணிகமகதல. (5-140). பிரிந்ைார்க்குக்

குளிர்ந்ை பொருள்களுக்கு பவப்ெம் ைருமாைலின் சந்திரனும் சூரியன்கொல
பவப்ெமுண்ைாகத் கைான்றினான் என்றார். 'காதல அரும்பிப் ெகபலல்லாம் கொைாகி
மாதலமலரும் இந்கநாய்' (குறள் 1227) என்றெடி மாதலயில் ஆதச மிகுதியால்
இராமனுக்குத் ைனிதமத்துன்ெம் அதிகமாயிற்று. என - உவம உருபு.
38
3747. பூஒடுங்கிை; விரவு புள்
ஒடுங்கிை, சபாழில்கள்;
மா ஒடுங்கிை; மரனும் இபல
ஒடுங்கிை; கிளிகள்
நா ஒடுங்கிை; மயில்கள் நடம்
ஒடுங்கிை; குயில்கள்
கூ ஒடுங்கிை; பிளிறு குரல்
ஒடுங்கிை, களிறு.
பூ ஒடுங்கிை - (இரவு வருைலும்) மலர்கள் குவிந்ைன; சபாழில்கள் - கசாதலகளில்;
விரவுபுள் ஒடுங்கிை - வந்து கலந்ை ெறதவகள் ைத்ைம் இைங்களில் கொய் அைங்கின;
மா ஒடுங்கிை - விலங்குகள் ைம் பசயல் அைங்கின; மரனும் இபல ஒடுங்கிை -
மரங்களும் இதலகள் குவியப் பெற்றன; கிளிகள் நா ஒடுங்கிை - கிளிகள் கெசுைல்
இன்றி அைங்கின; மயில்கள் நா ஒடுங்கிை - மயில்கள் ஆடுைல் ஒழிந்ைன; குயில்கள் கூ
ஓடுங்கிை - குயில்கள் இனிதமயாகக் கூவுைதல நிறுத்தின; களிறு பிளிறு குரல்
ஒடுங்கிை - யாதனகள் பிளிறுைலாகிய கெபராலி அைங்கின.

ஒடுங்குைல் - உறக்கம் பகாண்டு ஒடுங்குைல்; ஒடுங்குைல் என்ற பசால் ஒகர

பொருளில் ெலமுதற வந்ைைால் பசாற்பொருள் பின்வரு நிதலயணியாகும். மரனும்
என்றஇழிவு சிறப்பும்தம அைன் ஓரறிவுதைதமதயக் குறித்ைது. கூ - முைனிதலத்
பைாழிற்பெயர்; பிளிறு குரல் - விதனத்பைாதக; இப்ொைல் சுந்ைரகாண்ைம் 158
ஆம்ொைதல ஒத்திருத்ைல் காண்க.(4992) 39

3748. மண் துயின்றை; நிபலய மபல

துயின்றை; மறு இல்
பண் துயின்றை; விரவு பணி
துயின்றை; பகரும்
விண் துயின்றை; கழுதும் விழி
துயின்றை; பழுது இல்
கண் துயின்றில, சநடிய கடல்
துயின்றை களிறு.
மண் துயின்றை - பூமியில் வாழும் உயிரினங்கள் தூங்கின; நிபலய மபல துயின்றை -
அதசயாை நிதலதய உதைய மதலயில் உள்ை உயிர்கள் உறங்கின; மறுஇல் பண்
துயின்றை - குற்றமற்ற நீர் நிதலகள் தூங்கின; விரவு பணி துயின்றை - (நாககலாகத்தில்)
பொருந்திய ொம்புகள் உறங்கின; பகரும் விண் துயின்றை - பெருதமயாகச்
பசால்லப்ெடும் விண்மிதச உயிர்கள் தூங்கின; கழுதும் விழி துயின்றை - கெய்களும்
கண் உறக்கம் பகாண்ைன; சநடிய கடல் துயின்றை களிறு - பெரிய திருப்ொற்கைலில்
உறங்குவனவாகிய இராமலக்குவராகிய யாதனகள்; பழுது இல் கண்துயின்றில - குற்ற
மற்ற கண்கதை மூைவில்தல.

மண், மதல, ெண், ெணி, விண், கெய், ஆகிய அதனத்தும் உறங்க, இராமலக்குவர்
உறக்கம் பகாள்ைவில்தல. இராமன் பிராட்டிதயப் பிரிந்ை வருத்ைத்ைாலும்,
இலக்குவன் எப்கொதும் விழித்திருந்து இராமதனக் காக்கும்
இயல்புதையனாைலாலும் இருவரும் உறங்கவில்தல.

மண், மதல, விண் என்ெதவ ஆகுபெயராய் அவற்றிலுள்ை உயிர்கதை உணர்த்தின.

ெண் - நீர்நிதல. (திருக்குற்றாலப்புராணம்: திருநதி - 12). ெண்தண என்ெைன் விகாரம்.
''நடுராத்திரியில் ஒரு முகூர்த்ை காலம் நீர் தூங்கும்'' என்ெர். இரவில் அதலந்து திரியும்
கெய் சிறிது கொது தூங்கும். 'கெயும் துயின்றைால் கெரியாமம்'; ''உயிர்புறம்கெ
கைான்றும் கழுதும் துயின்றகை'' (நை-262, 114) என்ற அடிகதை ஒப்பு கநாக்குக. களிறு
உவதம ஆகுபெயராய் இராமலக்குவதர உணர்த்திற்று. 40
சீதைதயத் கைடி, கமலும் நைத்ைல்

3749. சபாங்கி முற்றிய உணர்வு

புணர்ைலும், புபகயிசைாடு
பங்கம் உற்றபைய விபை பரிவுறும்படி,
முடிவு இல்
கங்குல் இற்றது; கமலம் முகம்
எடுத்ைை; - கடலின்
சவங் கதிர்க் கடவுள் எழ, விமலன்
சவந் துயரின் எழ.
விமலன் - குற்றமற்றவனாகிய இராமபிரான்; சவந்துயரின் எழ - பகாடிய
துன்ெத்தினின்று நீங்கும்ெடி; கடலின் சவங்கதிர்க்கடவுள் - கைலில் பவய்யகதிர்கதை
உதைய கதிரவன்; எழ - உதிக்க; சபாங்கி முற்றிய உணர்வு - நிரம்பி முதிர்ந்ை
பமய்யறிவு; புணர்ைலும் - வந்து கசர்தகயில்; புபகயிசைாடு - புதகயுைன்; பங்கம்
உற்று அபைய விபை - கசறும் கசர்ந்ைாற்கொன்ற தீவிதனகள்; பரிவுறும்படி -
துன்ெமதைந்து நீங்குவது கொல; முடிவுஇல் - முடிவில்லாை; கங்குல் இற்றது- இரவு
கழிந்ைது; கமலம் - ைாமதர மலர்கள்; முகம் எடுத்ைை - மலர்ந்ைன.

கதிரவன் கைான்றிய அைவில் இருள் நீங்குைலுக்கு பமய்யுணர்வு வந்து கசர்ந்ை

நிதலயில் விதனகள் அழிந்பைாழிைல் உவமம்; உவதம அணி. இரவுக் காலத்தில்
மிக்கிருந்ை துன்ெம் ெகற்காலத்தில் குதறவுெடுவைாலும், இராமன் அன்தறயநாள்
சுக்கிரீவன் நட்தெப் பெற இருப்ெைாலும் 'விமலன் பவந்துயரின் எை' என்றார்.
புதகயும் கசறும் கலந்ைாற்கொன்ற விதன என்றது - ொவத்தைக் கருநிறமுதையைாகக்
காட்டும் மரதெ கநாக்கும். புதக கமலிருப்ெது, கசறு அடியிலிருப்ெது. எனகவ
கமலும் கீழும் குற்றம் பொருந்திய தீவிதனக்கு உவதமயாயிற்று. பிரிந்திருப்ொர்க்கு
இரவு நீட்டித்ைைாகத் கைான்றுமாைலின் 'முடிவில் கங்குல்' எனப்ெட்ைது. இராமனின்
துயர் இனி நீங்குமாைலின் ைாமதர ைதல நிமிர்ந்து மலர்ந்ைது எனலாம். விமலன்
பவந்துயராவது - பிராட்டிதயப் பிரிந்ைதமயால் உண்ைான துன்ெமாகும்.
41

3750. காபலகய கடிது சநடிது ஏகிைார்

கடல் கவினு
கொபல ஏய் மபல ைழுவு காை
 நீள் சநறி சைாபலய,
ஆபல ஏய் துழனி அகநாடர்,
ஆர்கலி அமுது
கபாலகவ உபரசெய் புை மாபை
நாடுைல் புரிஞர்.
ஆபல ஏய் துழனி - கரும்ொதலகைால் நிதறந்ை ஓதசதய யுதைய; அகல் நாடர் -
ெரந்ை ககாசலநாட்டிற்குரிய இராமலக்குவர்; ஆர்கலி அமுதுகபாலகவ - ஒலிக்கும்
ொற்கைலில் கைான்றிய அமுைம் கொல; உபரசெய் - இனிதமயாகப் கெசுகின்ற; புை
மாபை - காட்டில் உள்ை பெண்மாதன ஒத்ை சீதைதய; நாடுைல் புரிஞர் -
கைடுெவர்கைாய்; கடல் கவினு கொபல ஏய் - கைல்கொன்ற கசாதலகள்
பொருந்தியதும்; மபல ைழுவும் - மதலகள் ைழுவப் பெற்றதுமான;

காை நீள்சநறி - காட்டின் நீண்ை வழிகள்; சைாபலய - நீங்குமாறு; கடிதுசநடிது

ஏகிைார் - விதரந்து பநடுந்தூரம் பசன்றனர்.
கரும்ொதலகளின் ஒலிமிகுதிதயக் கூறியைால் ககாசலநாட்டின் வைம்
புலனாயிற்று. 'ஆதல ொய் அமதல, ஆதலச் சாறுொய் ஓதை(34) என நாட்டு
வர்ணதனயில் கூறியுள்ைார். இப்கொது ஆதலயிட்ை கரும்புகொல இராமலக்குவர்
துன்ெங்கள் அனுெவித்ைாலும், பின்னர்க் கரும்பிலிருந்து பெறும் சக்கதர கொல
அரக்கர்கதை பவன்று அறத்தை நிதலநாட்டி இன்ெம் அளிப்ெர் என்ெது குறிப்ொகும்.
சீதையின் பசால்லுக்கு அமுது உவதம. 'அஞ்பசாற்கள் அமுதில் அள்ளிக்பகாண்ைவள்'
என்றார் முன்னரும். (3136) குளிர்ச்சியாலும், நிறத்ைாலும், ெரப்ொலும் கசாதல கைதல
ஒக்கும்.

துைனி - ஒலி; ஆர்கலி - அன்பமாழித்பைாதக. 42

 அனுமப் ெைலம்
அனுமன் இராமதனச் சந்தித்ை வரலாற்தறக் கூறுவது அனுமப்ெைலமாகும்.
இராமலக்குவர் வருவதைக் கண்ை சுக்கிரீவன் அஞ்சி ஓடி ஒளிந்ைான். அனுமன்
அவனுக்குத் கைறுைல் வார்த்தைகள் கூறி, மாணவ வடிவம் பகாண்டு,
இராமலக்குவதர அணுகி மதறந்து நின்று, அவர்கள் நிதலதய உய்த்துணர்ந்ைான்.
'இவர்ககை ைருமம்' என்று துணிந்ைதும் அவர்கதை அதைந்து சுக்கிரீவதனப் ெற்றியும்
ைன்தனப் ெற்றியும் உதரக்க, இலக்குவனும் ைங்கள் நிதலதய உதரத்ைான். அனுமன்
ைன் கெருருதவக் காட்ை, இராமன் அனுமதனப்ெற்றி இலக்குவனிைம் வியந்து
கெசினான். சுக்கிரீவதன அதைத்துவர அனுமன் விதை பெற்றுச் பசன்றான்.
இராமலக்குவதரக் கண்ை சுக்கிரீவன் ஓடி ஒளிைல்

கலிவிருத்ைம்

3751. எய்திைார், ெவரி, சநடிது, ஏய

மால் வபர எளிதின்;
சநாய்தின் ஏறிைர், அைனின்; கநான்பம
ொல் கவி அரசு,
செய்வது ஓர்கிலன்; அபையர் சைவ்வர்
ஆம் எை சவருவி,
'உய்தும் நாம்' எை, விபரவின்
ஓடிைான், மபல முபழயின்.
எய்திைார் - காடும் மதலயும் கைந்து பசன்ற இராமலக்குவர்; ெவரி சநடிது ஏய - செரி
என்ெவள் விரிவாக வழிபசால்லி அனுப்பிய; மால்வபர- பெரிய ருசியமுகம் என்னும்
மதலமீது; எளிதின் சநாய்தின் ஏறிைர் - எளிதில் விதரவாக ஏறிச் பசன்றனர்; அைனின்
- அம்மதலயில் இருந்ை; கநான்பம ொல்கவி அரசு - வலிதம மிக்க குரங்கினத்து
அரசனாகிய சுக்கிரீவன்; அபையர் சைவ்வர் ஆம் எை - வருகின்ற இவர்கள் நம்
ெதகவராவர் என்று; சவருவி - அஞ்சி; செய்வது ஓர்கிலன் - பசய்வது இன்னபைன்று
அறியாைவனாய்; 'உய்தும் நாம்' எை - 'நாம் இப்பொழுது ைப்பிப் பிதைப்கொம்' என்று
கருதி; மபல முபழயின்- அம்மதலயின் குதக ஒன்றினுள்; விபரவின் ஓடிைான் -
கவகமாய் ஓடினான்.

சுக்கிரீவன் வாழும் ருசியமுகம் என்னும் மதலக்குப் கொகும் வழிபயல்லாம்

நிதனந்து பசால்லி ஏவியவள் செரி. அைனால் 'சவரி பநடிதுஏய மால்வதர' என்றார்.
'விதனயறு கநான்பினாளும் பமய்ம்தமயின் கநாக்கி பவய்ய, துதனெரித் கைகரான்
தமந்ைன் இருந்ைஅத் துைக்கில் குன்றம், நிதனவு அரிது ஆயற்கு ஒத்ை பநறி எலாம்
நிதனந்து பசான்னாள்' (3704) என்ெதைக் காண்க. கைத்ைற்கரிய மதலதய
இராமலக்குவர் ைம் ஆற்றலால் எளிதில் கைந்ைனர். கவந்ைனும் செரியும் புகழ்ந்து
கெசிய சுக்கிரீவதனக் காணும் ஆர்வத்ைால் விதரந்து ஏறினர் என்ெைால் 'பநாய்தின்
ஏறினர்' என்றார். சுக்கிரீவன் அரசனாகும் நிதல பெறுவான் ஆைலின் 'கவியரசு'
எனப்ெட்ைான். 1
3752. 'காலின் மா மைபல! இவர்
காண்மிகைா; கறுவு உபடய
வாலி ஏவலின் வரவிைார்கள்
ைாம்; வரி சிபலயர்;
நீல மால் வபர அபையர்;
நீதியா நிபைதி' எை,
மூலம் ஓர்கிலர் மறுகி
ஓடிைார், முபழஅைனின்.
மூலம் ஓர்கிலர் - இராமலக்குவர் வரும் காரணத்தை உணராை வானரர்கள்; காலின்
மாமைபல- காற்றின் புைல்வனாகிய அனுமகன! இவர்- இவர்கள்; கறுவு உபடய வாலி -
நம்மிைம் ெதகதம பகாண்ை வாலியின்; ஏவலின் வரவிைார்கள் - ஏவலால் நம்தம
வருத்ை வருகின்றவர்கைாவர்; வரிசிபலயர் - கட்ைதமந்ை வில்தலயுதையராய்
உள்ைனர்; நீலமால்வபர அபையர் - நீலநிறமுதைய மதல கொன்ற கைாற்றத்தை
உதையவர்கள்; காண்மின் - (இவர்கதைக்) காண்ொய்; நீதியா நிபைதி எை - முதறயாக
இவர்கதை ஆராய்வாயாக என்று கூறிவிட்டு; மறுகி - மனங்கலங்கி; முபழ அைனின்
ஓடிைார் - மதலக்குதகக்குள்கை ஓடினார்கள்.
முன் ொைலில் சுக்கிரீவன் ஓடியதைக் கூறியவர் இப்ொைலில் அவனது அதமச்சர்
முைலாயிகனார் ஓடியதைக் கூறுகின்றார். அதமச்சர்களில் நுண்ணறிவும் சூழ்ச்சியும்
மிக்ககான் அனுமன் ஆைலின் அவதனகய வந்திருப்கொதர ஆராயுமாறு ெணித்ைனர்.
சாெத்ைால் வாலி ருசியமுகம் என்னும் மதலக்கு வராது ைனக்குப் ெதிலாக வீரர்கதை
ஏவியிருக்கலாம் எனக் கருதியைால் 'கறுவுதைய வாலி ஏவலின் வரவினார்கள்'
என்றார். நீலமால் வதர இராமன் கமனிக்கு ஏற்ற உவதமயயகிறது. இலக்குவனுக்குக்
கூறுங்கால், இராமனின் திருகமளி ஒளி இதையவன்மீது ெடுைலால், பொன்பனாளி
அைங்கி நீல ஒளியுதையைாகக் காணப்ெட்ைைாகப் பொருந்திக் பகாள்ைலாம்.
சுக்கிரீவன் பசன்ற குதகயினுள்கை அதமச்சர்களும் பசன்றனர் என்ெது கைான்ற
'முதை அைனின்' எனப்ெட்ைது.
காலின் மாமைதல - அனுமன்; வாயுவின் அருைால் அஞ்சனா கைவியிைத்தில்
பிறந்ைவன். இைதன அவகன பசால்கின்றான் (3765). வாலி என்ெைற்கு வாலில்
வலியுள்ைவன் என்ெதும், வாலினின்று பிறந்ைவன் என்ெதும்பொருள்.

சாெத்ைால் பெண் வடிவதைந்ை வானர அரசனின் வாலின் அைதகக் கண்டு

மயங்கிய இந்திரன் அருைால் கைான்றியவன் வாலி; கழுத்தின் அைதகக்கண்டு
காைலித்ை சூரியன் அருைால் கைான்றியவன் சுக்கிரீவன். மைதல - அண்தம விளி; ஓ -
அச்சப்பொருளில் வந்ைது; ைாம் - அதசச்பசால் கைற்றப்பொருளில் வந்ைது.
2

இராமலக்குவதர அனுமன் அணுகி, மதறய நின்று சிந்தித்ைல்

3753. அவ் இடத்து, அவர் மறுகி, அஞ்சி,

சநஞ்சு அழி அபமதி,
சவவ் விடத்திபை மறுகு
 கைவர், ைாைவர், சவருவல்
ைவ்விட, ைனி அருளு ைாழ்
ெபடக் கடவுள் எை,
'இவ் இடத்து இனிது இருமின்; அஞ்ெல்'
என்று இபட உைவி,
அவ்இடத்து - அந்ைக் குதகயில்; அவர் மறுகி - சுக்கிரீவன், அதமச்சர் முைலிகயார்
மனம் கலங்கி; அஞ்சி - ெயந்து; சநஞ்சு அழி அபமதி - மனவுறுதி இைந்து நிற்கும்
சமயத்தில்; சவவ்விடத்திபை - பகாடிய ஆலகால நஞ்தசக்கண்டு; மறுகு - கலங்கிய;
கைவர், ைாைவர் - கைவர்களும் அசுரர்களும்; சவருவல் ைவ்விட - அஞ்சுைல் நீங்கும்ெடி;
ைனி அருளு - ைனித்து வந்து அருள்பசய்ை; ைாழ்ெபடக் கடவுசளை - ைாழ்ந்ை
சதையிதனயுதைய சிவபிரான்கொல; இவ் இடத்து இனிது இருமின் - (வானரர்கதை
கநாக்கி) 'இந்ை இைத்தில் இனிைாக இருங்கள்; அஞ்ெல் என்று - அஞ்ச கவண்ைாம்'
என்று; இபட உைவி - இதை நின்று ஆறுைல் கூறி;

பவவ்விைம் - ொற்கைல் கதைந்ைகொது வாசுகியால் கைான்றிய ஆலகால நஞ்சு.

கரிய நிறங்பகாண்ை நஞ்தசக் கண்டு அஞ்சிய வானவர்கதைப்கொலக் கருநிற
வண்ணனாம் இராமமனக் கண்டு வானரர்கள் அஞ்ச, சிவபிரான் வானவர்களின்
துன்ெம் நீக்கியது கொல அனுமான் அஞ்சற்க என ஆறுைல் கூறினான். இஃது உவதம
அணியாம். ைாழ்சதைக் கைவுள் - சிவபிரான். 'நஞ்சை எழுைலும் நடுங்கி நாண்மதிச்
பசஞ்சதைக் கைவுதை அதையும் கைவர்கொல' (442) என முன்னரும்
கூறப்ெட்டுள்ைது. அனுமன் சிவபிரானின் அம்சம்; ஆைலால் சிவபிராதன
அனுமானுக்கு ஒப்பிட்ைார். 'புராரி 'மற்று யானும் காற்றின் கசய்' எனப்புகன்றான்' (206)
என்றது காண்க. அஞ்சல் - அல்லீற்று வியங்ககாள்விதனமுற்று. 3

3754. அஞ்ெபைக்கு ஒரு சிறுவன்,

அஞ்ெைக் கிரி அபைய
மஞ்ெபைக் குறுகி, ஒரு
மாணவப் படிவசமாடு,
'சவஞ் ெமத் சைாழிலர், ைவ சமய்யர்,
பகச் சிபலயர்' எை,
சநஞ்சு அயிர்த்து, அயல் மபறய
நின்று, கற்பினின் நிபைவும்:
அஞ்ெபைக்கு ஒரு சிறுவன்- அஞ்சனாகைவியின் ஒப்ெற்ற மகனான அனுமன்; ஒரு
மாணவப் படிவசமாடு - ஒரு மாணாக்கன் வடிவம் ைாங்கி; அஞ்ெைக்கிரி அபைய -
நீலமதலதயப் கொன்ற; மஞ்ெபைக்குறுகி - தமந்ைனாம் இராமதன பநருங்கி; அயல்
மபறய நின்று - அருகில் மதறவாக நின்று; 'சவஞ்ெமத் சைாழிலர் - (அவர்கதை
கநாக்கி) இவர்கள் பகாடிய கொர்த்பைாழில் உதையர்; ைவ சமய்யர் - ைவகவைம்
ைாங்கிய உைம்பினர்; பகச்சிபலயர் - தகயில் வில்கலந்தியுள்ைனர்'; எை சநஞ்சு
அயிர்த்து - என்று மனத்தில் ஐயங்பகாண்டு; கற்பினின் நிபையும் - ைனது
கல்விஅறிவால் அவர்கதைப் ெற்றிச் சிந்தித்ைான்;
 அனுமன் உண்தம அறிைற் பொருட்டுத் ைன் வடிவத்தை மாற்றிக்பகாண்டு
மாணாக்க கவைத்கைாடு இராமதன அணுகினான். அஞ்சதன - அனுமனின் ைாய்;
அஞ்சதன மகன் ஆஞ்சகனயன். மஞ்சன் - தமந்ைன் என்ெைன் கொலி. ையரைன் மகன்
என்னும் கருத்ைால் மஞ்சன் என்றார். தமந்ைன் - வலிதமயுதையவன் என்றும்
பகாள்ைலாம். கொர்த்பைாழில் உதையராயும், வில்கலந்தியவராயும் விைங்கியவர்கள்
ைவகவைம் பகாண்ைவராயும் கைான்றியைால் அனுமன் ஐயங்பகாண்ைான். இவ்வாகற
சைாயுவும் இராமலக்குவதரக் கண்ைகொது ''விதனயறு கநான்பினர் அல்லர்;
வில்லினர்; புதன சதை முடியினர்; புலவகரா'' (2700) எனஅயிர்த்ைான். 4

3755. 'கைவருக்கு ஒரு ைபலவர் ஆம்

முைல் கைவர் எனின்,
மூவர்; மற்று, இவர் இருவர்;
மூரி வில் கரர்; இவபர
யாவர் ஒப்பவர், உலகில்? யாது,
இவர்க்கு அரிய சபாருள்?
ககவலத்து இவர் நிபலபம கைர்வது
எக் கிழபம சகாடு?
கைவருக்கு - கைவர்களுக்பகல்லாம்; ஒரு ைபலவர் ஆம் - ஒப்ெற்ற ைதலவர்கைாகிய;
முைல் கைவர் எனின் - முைன்தமயான கைவர்ககைா என்றால்; மூவர் - அவர்கள்
மூவராவர்; இவர் இருவர் - இவர்கள் இருவராய் இருக்கின்றனர்; மூரிவில்கரர் -
(அவர்கள் சூலம், திகிரி, கவைம் ஏந்தியிருக்க) இவர்கள் வில்தலத் ைாங்கிய சுரத்தினர்;
இவபர ஒப்பவர் - இவர்கதை ஒத்ைவர்கள்; உலகில் யாவர் - உலகில் யாருைர்?;
இவர்க்கு அரிய சபாருள் - இவர்களுக்குச் பசய்ைற்கு அரிய பசயல்ைான்; யாது - யாது
உைது?; ககவலத்து -
எளிைாக; இவர் நிபலபம - இவர்கள் நிதலதமதய; எக்கிழபம சகாடு - எந்ைத்
ைகுதிதயக் பகாண்டு; கைர்வது - பைளிவது?

மும்மூர்த்திகட்கும் இராமலக்குவர்க்கும் உள்ை கவற்றுதம கூறப்ெட்ைது.

முத்கைவர் அல்லாைவராயினும் யாவர்க்கும் கமலானவர்கைாகத் கைான்றியைால்
'இவதர ஒப்ொர் யார்? யாது இவர்க்கு அரிய பொருள்' என அனுமன் கருதினான்.
உணர்ைற்கரிய பெரியர் ஆைலின் எக்கிைதம பகாண்டு கைர்வது என மயங்கினான்.
இப்ொைலால் இராமலக்குவர் ைமக்கு நிகர் இல்லாைவர். பசயற் கருஞ்பசயல் புரிெவர்;
உயிர்கைால் உணர்ைற்கரிய இயல்பினர் என்ென புலப்ெடுகின்றன.
5

3756. 'சிந்பையில் சிறிது துயர்

கெர்வுற, சைருமரலின்
சநாந்து அயர்த்ைவர் அபையர்; கநா
உறச் சிறியர் அலர்;
அந்ைரத்து அமரர் அலர்; மானிடப்
படிவர்; மயர்
சிந்ைபைக்கு உரிய சபாருள்
கைடுைற்கு உறு நிபலயர்;
சிந்பையில் - (இவர்கள்) மனத்தில்; சிறிது துயர் கெர்வுற - சிறிது துன்ெம் வந்து
அதைய; சைருமரலின் - அத்துன்ெத்ைால்; சநாந்து அயர்த்ைவர் அபையர் - மனம்
வருந்திச் கசார்ந்ைவர்கள் கொன்று காணப்ெடுகின்றனர்; கநாவுற - (அவ்வாறு) எளிதில்
துன்ெம் அதைவைற்கு; சிறியர் அலர் - எளியவர்கள் அல்லர்; அந்ைரத்து- கைவகலாகத்து
வாழும்; அமரர் அலர் - கைவர்கள் அல்லர்; மானிடப் படிவர் - மானிை வடிவமுதையார்;
மயர் சிந்ைபைக்கு - மயங்கத்ைக்க மனத்திற்கு; உரிய சபாருள் - ஏற்ற ஒரு சிறந்ை
பொருதை; கைடுைற்கு - கைடுவைற்கு; உறும் நிபலயர் - பொருந்திய நிதலதமயிதன
உதையராக விைங்குகின்றனர்.

மானிை வடிவம் என அறிந்ைைால் கைவர் அல்லர் இவர்கள் எனத் பைளிய முடிந்ைது.

கண்ணிதமத்ைல், கால்நிலம்கைாய்ைல் முைலிய அதையாைங்கைால் மானிைர் என
அறிந்ைான். எளிதில் துன்புறும் சிறியர் அலர் என்றைால். அவர்கள் துயர்க்குரிய
காரணம் பெரியைாய் இருக்ககவண்டும் என்ெது பெறப்ெட்ைது.
பைருமரல் - பைருமா - ெகுதி; மயர்சிந்ைதன - விதனத்பைாதக 6

3757. 'ைருமமும் ைகவும், இவர்; ைைம்

எனும் ைபகயர், இவர்;
கருமமும் பிறிது ஓர் சபாருள் கருதி
அன்று; அது கருதின்,
அரு மருந்து அபையது, இபட
அழிவு வந்துளது; அைபை,
இருமருங்கினும், சநடிது
துருவுகின்றைர், இவர்கள்.
ைருமமும் ைகவும் இவர் - ைருமமும் நல்பலாழுக்கமுமாககவ இவர்கள்
பகாள்ைத்ைக்கவர்; ைைம் எனும் ைபகயர் - ைமக்குரிய பசல்வமாக ைருமத்தையும்
ைகதவயும் எண்ணும் ைன்தமயுதையவர்கள்; இவர் கருமமும் - இவர்கைது பசயலும்;
பிறிது ஓர் சபாருள் - பவகறாருபொருதை; கருதி அன்று - கருதியது அன்று; அது
கருதின் - அது குறித்து ஆராய்ந்து ொர்த்ைால்; அருமருந்து அபையது - பெறுைற்கரிய
அமிழ்ைம் கொன்ற பொருளிற்கு; இபட அழிவு வந்துளது - இதையிகல அழிவு
வந்திருக்கின்றது; அைபை - அந்ை அரிய பொருதைகய; இவர்கள் - . ; இருமருங்கிலும் -
இரண்டு ெக்கங்களிலும்; சநடிது துருவுகின்றைர் - பநடிைாகப் ொர்தவதயச் பசலுத்தித்
கைடுகிறார்கள்.
அனுமன் சூரியனிைம் எல்லாக்கதலகதையும் கற்றவனாைலின் இராமலக்குவரின்
முகக்குறிப்புகைால் அவர்களின் நிதலதய ஊகித்து அறிந்ைனன்.
ைருமமும் ைகவும் பசல்வமாகும் என்ெதை 'அறத்தினூஉங்கு ஆக்கமும் இல்தல'
(குறள் - 32) என வள்ளுவரும் குறித்ைார். அருமருந்து - கிதைத்ைற்கரிய கைவ அமுைம்;
சீதை அம்மருந்து கொன்றவள். 'மருந்து அதனயகைவி' (5350) என்றது காண்க.
7

3758. 'கைம் எனும் சபாருண்பம இலர்;

கருபணயின் கடல் அபையர்;
இைம் எனும் சபாருள் அலது, ஓர்
இயல்பு உணர்ந்திலர் இவர்கள்;
ெைமன் அஞ்சுறு நிபலயர்;
ைருமன் அஞ்சுறு ெரிைர்;
மைைன் அஞ்சுறு வடிவர்;
மறலி அஞ்சுறு விறலர்.'
இவர்கள்- -; கைம் எனும்- ககாெம் என்னும்; சபாருண்பம இலர்- பொருளின்
ைன்தமயில்லாைவர்கள்; கருபணயின் - கருதணயால்; கடல் அபையர் - கைதல
ஒத்ைவர்கள்; இைம் எனும் சபாருள் அலது - நன்தம என்கின்ற பொருதை அல்லாமல்;
ஓர் இயல்பு உணர்ந்திலர் - பவகறாரு பொருதை (தீதமதய) அறிந்ைவர்கள் அல்லர்;
ெைமன்- இந்திரனும்; அஞ்சுறு நிபலயர் - அஞ்சத்ைக்க கைாற்றம் உள்ைவர்கள்; ைருமன் -
ைரும கைவதையும்; அஞ்சுறு ெரிைர் - அஞ்சத்ைக்க ஒழுக்கம் உதையவர்கள்; மைைன் -
மன்மைனும்; அஞ்சுறு வடிவர் - அஞ்சத்ைக்க வடிவைகு பொருந்தியவர்கள்; மறலி -
யமனும்; அஞ்சுறுவிறலர் - அஞ்சத்ைக்க ஆற்றல் நிதறந்ைவர்கள்.

ககாெம் இல்லாதம மட்டுமன்றி, அைற்குரிய ைன்தமயும் இவர்கள்மாட்டு

இல்லாதமயால் ''கைபமனும் பொருண்தமயிலர்'' என்றான். கைாற்றப்பொலிவில்
இந்திரதனவிை, நல்பலாழுக்கத்தில் அறக்கைவுதைவிை, வடிவைகில்
மன்மைதனவிை, ஆற்றலில் யமதனவிை இராமலக்குவர் கமம்ொட்டு விைங்கினர்
என அனுமன் உணர்ந்ைான். கருதண மிகுதிதய உணர்த்ைகவ 'கருதணயின் கைல்
அதனயர்' என நிதனந்ைான். சைமகன் என்ெது சைமன் என மருவியது; நூறு
யாகங்கதைச் பசய்ைவன் ஆைலின் இந்திரன் சைமகன் எனப்ெட்ைான். (சைம் - நூறு;
மகம் - யாகம்) மைனன் - களிப்தெ உண்ைாக்குெவன்; மறல் - பகாடுதம, அதை
உதையவன் மறலி. 8

அனுமன் இவர்ககை ைருமம் என்று துணிைல்.

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்ைம்

3759. என்பை பலவும் எண்ணி,

இருவபர எய்ை கநாக்கி,
அன்பிைன், உருகுகின்ற
உள்ளத்ைன், ஆர்வத்கைாபர
முன்பிரிந்து, அபையர்ைம்பம முன்னிைான்
என்ை நின்றான் -
ைன் சபருங்குணத்ைால் ைன்பைத்
ைான்அலது ஒப்பு இலாைான்.
 ைன் சபருங்குணத்ைால்- ைனது சிறந்ை குணங்கைால்; ைன்பைத் ைான் அலது -
ைனக்குத்ைாகன ஒப்ொவைன்றி; ஒப்பு இலாைான் - கவறு ஒப்புதம இல்லாைவனாகிய
அனுமன்; என்பை பலவும் எண்ணி - கமற்கூறியவாறு ெலவற்தறயும் எண்ணி;
இருவபர எய்ை கநாக்கி - அவ்விருவதரயும் உற்றுப்ொர்த்து; அன்பிைன் உருகுகின்ற -
அன்ொல் உருகுகின்ற; உள்ளத்ைன் - உள்ைம் பகாண்ைவனாய்; ஆர்வத்கைாபர -
அன்புதையவர்கதை; முன் பிரிந்து - முன்னர் ஒரு காலத்தில் விட்டுப்பிரிந்து;
அபையர்ைம்பம - அவர்கதை; முன்னிைான் என்ை - மீண்டும் எதிர்ப்ெட்ைான் கொல;
நின்றான் - (அன்பு பகாண்டு) நின்றான்.

முன்பு ஒருகாலும் காணாை இராமலக்குவர் அனுமனுக்கு முன்னகர ெைகியவர்

கொலகவ காணப்ெட்ைைால் 'ஆர்வத்கைாதர முன்பிரிந்து அதனயர் ைம்தம
முன்னினான் என்ன' என்றார். வீைணன் இராமதனக் காண நிதனத்ை கொகை,
'முன்புறக் கண்டிகலன், ககள்வி முன்பிகலன், அன்புறக் காரணம் அறியகிற்றிகலன்,
என்புறக் குளிரும் பநஞ்சுருகும்' என்று உருகியதைக் காணலாம். (6384)

ைன்னில் ைான் அலது ஒப்பிலாைான் என்றது பொது நீங்குவதம. அனுமன் ைனக்கு

உவதம இல்லாைவன் என்ெது பெறப்ெட்ைது. ''ைன்னலது ஒரு பொருள் ைனக்கு
கமலிலான்'' (3626) என இராமனும் கூறப்ெட்டிருத்ைல் காண்க.
9

3760. 'ைன்கன்று கண்ட அன்ை

ைன்பமய, ைறுகண் கபழ் வாய்
மின் கன்றும் எயிற்றுக் ககாள்மா,
கவங்பக, என்று இபையகவயும்,
பின்சென்று, காைல் கூரப்
கபழ்கணித்து இரங்குகின்ற;
என்கன்றுகின்றது, எண்ணிப்
பற்பல இவபர? அம்மா!
ைறுகண் - பகாடிய கண்தணயும்; கபழ்வாய் - பெரிய வாயிதனயும்; மின்கன்றும்
எயிற்று - மின்னலும் ஒளிகுன்றி வருந்தும் ெடியான ெற்கதையும் உதைய; ககாள்மா -
சிங்கம்; கவங்பக - புலி; என்று இபைய ஏயும் - என்ற இதவகொன்ற பகாடிய
விலங்குகளும் (இராமலக்குவதரக் கண்டு); ைன் கன்று - ைத்ைம் கன்றுகதை; கண்ட
அன்ை ைன்பமபய - கண்ைாற்கொன்ற ைன்தமயனவாய்; பின்சென்று காைல்கூர -
இவர்கள் பின்னால் பசன்று காைல் கமலிை; கபழ் கணித்து இரங்குகின்ற - மருண்டு
விழித்து உள்ைம் உருகுகின்றன; இவபரப் பற்பல எண்ணி - (இங்ஙனம் இருக்க)
இவர்கதைப் ெதகவர்கைாகப் ெலவாறு எண்ணி; கன்றுகின்றது ஏன்? - வருந்துவது
ஏன்?

பகாடிய விலங்குகளும் ைம் பகாடுதம நீங்கி, இராமலக்குவர் மாட்டு அன்புகாட்டி

உருகுமாயின், இவர்கதைப் ெதகவர்கைாக எண்ணி அஞ்சுவைற்குக் காரணம் இல்தல
என்ெது பெறப்ெடுகிறது. பகாடிய விலங்குகளும் ைம் கன்றுகளுக்கு அன்பு காட்ைல்
இயல்பு ஆைலின் இராமன்மாட்டு அன்புகாட்டும் விலங்குகளுக்கு அவற்தற உவதம
கூறினார். இைனால் இராமலக்குவரின் உயர்வு புலனாகிறது. 'ைன் கன்று கண்ை அன்ன
ைன்தமய' என்றது ஒருதம ென்தம மயக்கம். அம்மா - வியப்பிதைச்பசால். 10

3761. 'மயில் முைல் பறபவ எல்லாம்,

மணி நிறத்து இவர்கள் கமனி
சவயில் உறற்கு இரங்கி, மீைா,
விரி சிபறப் பந்ைர் வீசி,
எயில் வகுத்து எய்துகின்ற; இை
முகில் கணங்கள், எங்கும்
பயில்வுற, திவபல சிந்தி,
பயப்பயத் ைழுவும், பாங்கர்.
மயில் முைல் பறபவ எல்லாம்- மயில் முைலான ெறதவகள் எல்லாம்; மணி நிறுத்து
இவர்கள் கமனி - மணிகொன்ற நிறத்திதன யுதைய இவர்கள் கமனியில்; சவயில்
உறற்கு இரங்கி - பவயில் ெடுவைற்கு மனம் வருந்தி; மீைா, விரிசிபறப் பந்ைர் வீசி -
இவர்கள் மீது
விரிந்ை சிறகுகதைப் ெந்ைலாகப் ெரப்பி, எயில் வகுத்து - மதில் கொலச்
சுற்றிலும் வதைத்துக்பகாண்டு; எய்துகின்ற - பைாைர்ந்து வருகின்றன; இைமுகில்
கணங்கள்- இனமாகிய கமகக் கூட்ைங்கள்; எங்கும் பயில்வுற - எல்லா இைங்களிலும்
பநருக்கமாக; திவபல சிந்தி - நீர்த்துளிகதைச் சிந்திக்பகாண்டு; பாங்கர் - இவர்கள்
ெக்கத்தில்; பயப்பயத்ைழுவும்- பமல்ல பமல்லத் பைாைர்ந்து வருகின்றன;

மயில் முைலிய ெறதவகள் நிைல் பசய்ய, கமகங்கள் நீர்த்துளிகதைச் சிந்தி பவப்ெம்

ைாக்காது இருவதரயும் காக்க முயன்றன. இராமன் நிறத்திற்கு நீலமணியும்,
இலக்குவன் நிறத்திற்கு மாணிக்க மணியும் உவதமயாகக் பகாள்ைலாம்.
உயர்ந்கைார்க்குப் ெறதவகள் இங்ஙனம், சிதற விரித்து நிைல் பசய்யும் என்ெதை
''ஆஅபயயினன் --- மயங்கமர் வீழ்ந்பைன--- ஒண்கதிர் பைறாதமச் சிறகரில் ககாலி
நிைல் பசய்து' (அகம். 208-5-12) என்ெைால் அறியலாம். முகிற்கூட்ைங்கள்
நீர்த்துளிகதைச் சிந்திச் பசல்வதைப் 'ெனிபுதர துளிகமகம் புயல்ைர. . . வழியினியன
கொனார்' (2000) என்ெதில் காண்க. ெந்ைர், ொங்கர் - கொலிகள். தெயப் தெய என்ென
ெயப்ெய எனப் கொலியாய் அடுக்கின. 11

3762. 'காய் எரி கைலும் கற்கள்,

கள்ளுபட மலர்ககளகபால்,
தூய செங் கமல பாைம் கைாய்சைாறும்,
குபழந்து கைான்றும்;
கபாயிை திபெகள்சைாறும், மரசைாடு
புல்லும் எல்லாம்
ொய்வுறும், சைாழுவகபால்; இங்கு,
இவர்ககளா ைருமம் ஆவார்?
 காய்எரி கைலும் கற்கள் - சுடும் பநருப்புப்கொல வருத்துகின்ற ெரற்கற்கள்; தூய
செங்கமல பாைம் - தூய்தமயான (இவர்கைது) பசந்ைாமதர மலர் கொன்ற திருவடிகள்;
கைாய்சைாறும் - ெடும்கொ பைல்லாம்; கள்ளுபட மலர்ககள கபால் - கைன் பொருந்திய
புதிய மலர்கதைப் கொல; குபழந்து கைான்றும் - பமன்தமயாகக் குதைந்து
விைங்குகின்றன; கபாயிை திபெகள் கைாறும் - (இவர்கள்) பசன்ற இைங்களில்
எல்லாம்; மரசைாடு புல்லும் எல்லாம் - மரங்ககைாடு புல் முைலிய யாவும்;
சைாழுவகபால்- (இவர்கதை) வணங்குவன கொல; ொய்வுறும் - சாய்ந்து நிற்கின்றன;
இங்கு - இைனால்; ைருமம் ஆவார் - ைருமகைவதைகள் ஆவார்; இவர்ககளா - இவர்கள்
ைாகமா?

இவர்களின் திருவடிகள் ெட்ைமாத்திரத்தில் சுடுகின்ற ெரற்கற்கள்

பமன்தமயாகின்றன; இவர்கதைக் கண்ைகொது ஓரறிவுதைய மரமும் புல்லும்
வணங்குகின்றன என்று இவர்களின் கைவுள் ைன்தமதயக் குறித்து அனுமன்
வியந்ைான். மரமும் புல்லும் சாய்வுறும் பைாழுவகொல் என்றது ைற்குறிப்கெற்ற
அணியாம். ''மரங்கள் நின்று மதுத்ைாதரகள் ொயும், மலர்கள் வீழும் வைர் பகாம்புகள்
ைாழும், இரங்கும் கூம்பும் திருமால் நின்ற ெக்கம் கநாக்கி அதவ

பசய்யும் குணகம'' (பெரியாழ்வார் - 3 - 6 - 284) என்ெது இங்கு ஒப்பு கநாக்கத்ைக்கது.

'வறுத்து வித்திய அதனயன வல்லயில் ெரல்கள், ெறித்து வித்திய மலபரனக்
குளிர்ந்ைன' (2038) என முன்னரும் வருைல் காண்க.
இவர்ககைா - ஓகாரம் வியப்புப் பொருள். 12

3763 . துன்பிபைத் துபடத்து, மாயத் சைால்

விபை ைன்பை நீக்கி,
சைன் புலத்து அன்றி, மீளா
சநறி உய்க்கும் கைவ்கராைாம்?
என்பு எைக்கு உருகுகின்றது; இவர்கின்றது
அளவு இல் காைல்;
அன்பினுக்கு அவதி இல்பல; அபடவு
என்சகால்? அறிைல் கைற்கறன்.
துன்பிபைத் துபடத்து - பிறவித் துன்ெங்கதைப் கொக்கி; மாயத்சைால்விபை
ைன்பை நீக்கி - (அத்துன்ெங்களுக்குக் காரணமான) மயக்கத்ைால் உண்ைாகின்ற
ெைவிதன ைன்தனப் கொக்கி; சைன்புலத்து அன்றி - பைற்குத் திதசயிலுள்ை
யமகலாகத்தில் அல்லாமல்; மீளா சநறி உய்க்கும் - (பசன்றவர்கள்) மீண்டு
வருைலில்லா முத்திபநறியில் பசலுத்துகின்ற; கைவகராைாம் - கைவுைகரா இவர்கள்?;
எைக்கு என்பு உருகுகின்றது - (இவர்கள்மாட்டு) என் எலும்பும் உருகுகின்றது; அளவு
இல்காைல் இவர்கின்றது - அைவு இல்லாை காைல் கமன்கமலும் மிகுகின்றது;
அன்பினுக்கு அவதி இல்பல - (இவர்களிைம் எனக்குத் கைான்றும்) அன்பிற்கு எல்தல
இல்தல; அபடவு என்சகால் - (அவ்வாறு ஆவைற்குக்) காரணம் யாகைா?; அறிைல்
கைற்கறன் - அறிய இயலாைவனாக இருக்கின்கறன்.
 துன்பு என்றது பிறவித்துன்ெங்கதை; அதவயாவன ைன்தனப்ெற்றி வரும்
ைதலவலி முைலாகிய ஆதியாத்மிகம், பிற உயிர்கைால் வரும் ஆதிபெௌதிகம்.
பைய்வத்ைால் நிகழும் ஆதிபைய்விகம் எனப்ெடுவன. விதன அநாதி காலந்பைாட்டு
வருைலின் பைால்விதன எனப்ெட்ைது; நல்விதன, தீவிதனகைாய ெைவிதன
எனப்பொருள்ெடும். 'இருள் கசர் இருவிதன' என்றார் வள்ளுவர். (குறள். 5); மீைாபநறி
- மீண்டும் பிறப்பின்கண் வாராை முக்திபநறி. இராமனால் சரெங்கனும் செரியும்
பிறப்புநீங்கி முக்தியதைவதைக் காணலாம். 'இவர்ககைா ைருமம் ஆவர்' என்றுமுன்னர்
வினவியவன் இந்ைப்ொைலில் மீைாபநறியுய்க்கும் கைவகரா என்று வியப்ெைனால்
வந்திருப்ெவர்களின் கமன்தமதய அனுமன் உணர்ந்து பகாண்ைான் என
அறியமுடிகிறது. இதறவதனக் காண்தகயில் எலும்பு உருகும் என்ெதை 'இரும்பு
மனத்கைதன ஈர்த்து ஈர்த்து என் என்புருக்கி' (திருவாசகம் 544) என்ற மணிவாசகர்
வாக்கும் உணர்த்தும். அனுமன் உருகியதுகொல வீைணனும் 'என்புறக் குளிரும்
பநஞ்சுருகும் கமலவன், புன்புலப் பிறவியின் ெதகஞன் கொலுமால்'' (6384) என்று
கூறுவதைக் காணலாம். மீைாபநறி உய்க்கும் கைவர்க்கன்றித் ைன்னுள்ைம் அன்பு
பசலுத்தி உருகாது என்ெதையும் அனுமன் உணர்த்தினான் என்க.
13

அனுமன் எதிர் பசன்று வரகவற்றலும்'நீ யார்' என இராமன் வினாவுைலும்

3764. இவ் வபக எண்ணி, ஆண்டு,

அவ் இருவரும் எய்ைகலாடும்,
செவ் வழி உள்ளத்ைானும், சைரிவுற
எதிர் சென்று எய்தி,
'கவ்பவ இன்றாக, நுங்கள்
வரவு! ' எை, கருபணகயானும்,
'எவ் வழி நீங்கிகயாய்? நீ யார்'
எை, விளம்பலுற்றான்:
இவ்வபக எண்ணி - இவ்வாறு ஆகலாசித்து; செவ்வழி உள்ளத் ைானும் - பசம்தம
பொருந்திய மனமுதையவனாகிய அனுமனும்; ஆண்டு - அவ்விைத்தில்; அவ்இருவர்
எய்ைகலாம் - அவ்விரண்டு கெரும் வந்ை அைவில்; சைரிவுற எதிர்சென்று எய்தி -
அவர்களுக்குத் பைரியுமாறு எதிரில்பசன்று அதைந்து; நுங்கள் வரவு - ''உங்கள் வருதக;
கவ்பவ இன்றாகஎை - துன்ெம் இல்லாைது ஆகுக'' என வரகவற்க; கருபணகயானும் -
அருள் உதையவனாகிய இராமனும்; எவ்வழி நீங்கிகயாய்? - நீஎவ்விைத்திலிருந்து
வருகின்றாய்? யார் நீ - நீ யார் எை விளம்பலுற்றான் - என்று வினவ (அனுமன்)
பசால்லத் பைாைங்கினான்.

முன்பு மதறய நின்று இராமலக்குவரின் இயல்புகதை ஆராய்ந்து

அறிந்ைவனாைலால், அவர்கள் ைானிருக்கும் இைத்தை அதைந்ைகொது மதறந்து
நில்லாமல் அவர்கள் காண எதிரில் பசன்றான் என்ெைால் 'பைரிவுற எதிர் பசன்று எய்தி'
என்றார். அனுமன் கநர்வழியில் பசல்ெவன் ஆைலால் 'பசவ்வழி உள்ைத்ைான்'
எனப்ெட்ைான். பின் இகை ெைலத்தில் சுக்கிரீவதனச் பசவ்வழி உள்ைத்ைான் என
இராமன் குறிக்கிறான் (3770). இராமன் வருதகயால் துன்ெம் ஏற்ெடும் என்று
சுக்கிரீவன் முைலிகயார் கருதியைால் 'கவ்தவ இன்றாக நுங்கள் வரவு' என அனுமன்
வரகவற்றான். ''தீதுஇல் வரவுஆக திரு! நின் வரவு'' (2769) என இராமன்
சூர்ப்ெணதகயிைம் கூறியதை ஒப்புகநாக்கலாம். புதிைாக வருெவதர இங்ஙனம் கூறி
வரகவற்றல் இயல்பு. கருதணகயான் என்றது இராமதன. 14
அனுமன் விதை

3765. 'மஞ்சு எைத் திரண்ட ககால

கமனிய! மகளிர்க்கு எல்லாம்
நஞ்சு எைத் ைபகய ஆகி, நளிர்
இரும் பனிக்குத் கைம்பாக்
கஞ்ெம் ஒத்து அலர்ந்ை செய்ய
கண்ண! யான் காற்றின் கவந்ைற்கு
அஞ்ெபை வயிற்றில் வந்கைன்; நாமமும்
அனுமன் என்கபன்; மஞ்சு எைத்திரண்ட - கமகம் கொல நீலநிறமுதையைாய்த்
திரண்டு அதமந்ை; ககால கமனிய - அைகிய கமனிதய உதையவகன!; மகளிர்க்கு
எல்லாம் - பெண்கள் யாவர்க்கும்; நஞ்சு எைத்ைபகய ஆகி- நஞ்சு என்று பசால்லத்ைக்க
ைன்தமதய உதையனவாகி; நளிர் இரும் பனிக்கு - குளிர்ச்சி மிக்க ெனிக்கு; கைம்பாக்
கஞ்ெம் ஒத்து - வாைாை ைாமதர மலர்களுக்கு ஒப்ொக; அலர்ந்ை - மலர்ந்து
விைங்குகின்ற; செய்ய கண்ண - சிவந்ை கண்கதை உதையவகன!; யான் - யான்;
காற்றில் கவந்ைற்கு - வாயுகைவனுக்கு; அஞ்ெபை வயிற்றில் - அஞ்சனாகைவியின்
வயிற்றில்; வந்கைன் - பிறந்கைன்; நாமமும் - என் பெயரும்; அனுமன் என்கபன் -
அனுமன் என்று அதைக்கப்பெறுகவன்.

நீலகமகம் நிறத்ைாலும், குளிர்ச்சியாலும், அைகாலும் இராமன் கமனிக்கு

உவதமயாயிற்று. ைன்தனக் காணும் மகளிர்க்கு இன்ெம் அளிக்காமல் காமகநாதய
உண்ைாக்கி வருத்துவைால் 'நஞ்சு எனத் ைதகய ஆகி' எனப்ெட்ைது. ''ஏதையர்
ஆவியுண்ணும் இதணக்கூற்றம் பகால்கலா அறிகயன். அழியங் கண்ணபிரான்
திருக்கண்கள் பகாகலா அறிகயன்'' (திருவாய்பமாழி 7.7) என்ெது ஒப்புகநாக்கத்ைக்கது.
ெனிக்குத் கைம்ொக் கஞ்சம் இராமன் கண்களுக்கு இல்பொருள் உவதம. இராமனின்
அைகிய கமனியிலும், சிவந்ை கண்களிலும் அனுமன் ஈடுொடு பகாண்ைதைக்
'ககாலகமனிய,' பசய்யகண்ண' என்னும் பைாைர்கள்உணர்த்தும். 15

3766. 'இம்மபல இருந்து வாழும்

எரி கதிர்ப் பரிதிச் செல்வன்
செம்மலுக்கு ஏவல் செய்கவன்;
கைவ! நும் வரவு கநாக்கி
விம்மல் ஊற்று அபையன் ஏவ,
விைவிய வந்கைன்' என்றான்
எம் மபலக் குலமும் ைாழ,
இபெ சுமந்து, எழுந்ை கைாளான்.
எம்மபலக் குலமும் - எந்ை மதலக்கூட்ைமும்; ைாழ- ைாழ் வுறும்ெடி; இபெ சுமந்து -
புகதைச் சுமந்து பகாண்டு; எழுந்ை கைாளான் - உயர்ந்ை கைாள்கதை உதையவனாகிய
அனுமன்; இம்மபல இருந்து வாழும் - ''இந்ை ருசிய முகம் என்னும் மதலயில்
ைங்கியிருந்து வாழ்ந்து வரும்; எரிகதிர்ப் பரிதிச் செல்வன் - எரிகின்ற ஒளிக்கதிர்கதை
உதைய சூரிய கைவனின் மகனாகிய; செம்மலுக்கு - ைதலவனாகிய சுக்கிரீவனுக்கு;
ஏவல்செய்கவன் - ஏவிய ெணிகதைச் பசய்ெவனாகவன்; கைவ நும்வரவு கநாக்கி-
நும்முதைய வருதகதயப் ொர்த்து; விம்மல் உற்று - உள்ைப்பூரிப்பு அதைந்து;
அபையன் - அந்ைச் சுக்கிரீவன்; ஏவ - (உங்கதை யாபரன்று அறிந்து வருமாறு)
ஏவியைால்; விைவிய வந்கைன் - விசாரித்து அறிந்து பசல்ல வந்கைன்''; என்றான் -
என்றான்.

கைாள்கள் மதலக்கூட்ைத்தினும் உயர்ந்தும் வலிதமயுதையனவாயும்

இருத்ைலால் 'எம்மதலக் குலமும்' ைாை எனப்ெட்ைது. புகழ் ஆகிய சுதமதயச்
சுமந்தும் ைாைாமல் உயர்ந்ை கைாள் என்று கமலும் கைாள்களின் சிறப்தெ உணர்த்ை,
'இதச சுமந்து எழுந்ை' என அதைபமாழி ைரப்ெட்ைது. 'இம்மதல' என்ற
அண்தமச்சுட்ைால் இராமன் வந்துள்ை இைம் ருசியமுகம் என்ெது பெறப்ெடுகிறது.

கைவ, நும் என்றது ஒருதமென்தம மயக்கம். முன்தன பசய்யுளில் ''ககாலகமனிய,

பசய்ய கண்ண!'' எனப் புறஅைகில் ஈடுெட்ை அனுமன் இப்ொைலில் 'மீைா
பநறியுய்க்கும் கைவகராைாம்' என எண்ணியைற்ககற்ெத் ''கைவ'' என விளித்ைான்.
'ெரிதிச் பசல்வன் பசம்மல்' என்ெைால் சுக்கிரீவன் பெருத தயும் 'இதச சுமந்து
எழுந்ை கைாைான்' என்ெதில் அனுமன் பெருதமயும்
இப்ொைலில்உணர்த்ைப்ெட்டுள்ைன. 16
அனுமதன இராமன் ொராட்டி, இலக்குவனுக்கு உதரத்ைல்

3767. மாற்றம்அஃது உபரத்ைகலாடும்,

வரிசிபலக் குரிசில் பமந்ைன்
கைற்றம் உற்று, இவனின் ஊங்கு
செவ்விகயார் இன்பம கைறி
'ஆற்றலும், நிபறவும், கல்வி
அபமதியும், அறிவும் என்னும்
கவற்றுபம இவகைாடு இல்பலயாம்'
எை, விளம்பலுற்றான்.
மாற்றம் அஃது - அந்ை மறுபமாழிதய; உபரத்ைகலாடும்- அனுமன் பசான்ன
அைவில்; வரிசிபலக்குரிசில் பமந்ைன் - கட்ை தமந்ை வில்தல உதைய
வலிகயானாகிய இராமன்; கைற்றம் உற்று- பைளிவதைந்து; இவனின் ஊங்கு -
இவ்வனுமதனக் காட்டிலும்; செவ்விகயார் இன்பமகைறி - பசம்தமக் குணம்
உதைகயார் பிறர் இன்தமதயத் பைளிந்து; ஆற்றலும் - திறதமயும்; நிபறவும் -
நிதறந்ை குணங்களும்; கல்வி அபமதியும் - கல்வியால் வரும் அைக்கமும்; அறிவும் -
அறிவும்; என்னும் - என்று பசால்லக் கூடியன அதனத்தும்; கவற்றுபம இவகைாடு
இல்பலயாம் - இவகனாடு கவறுொடு உதையனவாக இல்தல; எை - என்று நிதனத்து;
விளம்பலுற்றான் - (இலக்குவனுக்குச்) பசால்லத் பைாைங்கினான்.
 அனுமதனவிை நற்குணம் உதையார் இல்தலபயனவும், எல்லா கமன்தமப்
ெண்புகளும் அவனிைம் அதமந்திருத்ைலும் பைளிவாக அறிந்ைான் இரரமன்
என்ெதைத் 'கைற்றமுற்று' என்ற பைாைர் புலப்ெடுத்துகிறது. ஆற்றல், அருங்குணங்கள்,
கல்வி, அறிவு ஆகியவற்றின் வடிவமாககவ அனுமதன இராமன் கண்ைான். அறிவு
என்ெது இயற்தக அறிவு. கல்வி என்ெது பசயற்தகயால் வந்ை அறிவாகும்.
'புலமிக்கவதரப் புலதம பைரிைல், புலமிக்கவர்க்கக புலனாம்' (ெைபமாழி 7)
என்றவாறு இராமன் அனுமதன அறிந்து பகாண்ைான். 17

3768. '''இல்லாை உலகத்து எங்கும், இங்கு

இவன் இபெகள் கூரக்
கல்லாை கபலயும், கவைக் கடலுகம''
என்னும் காட்சி
சொல்லாகல கைான்றிற்று அன்கற?
யார்சகால் இச் சொல்லின்செல்வன்? -
வில் ஆர்கைாள் இபளய
வீர! - விரிஞ்ெகைா? விபடவலாகைா?
வில்லார் கைாள் இபளய வீர - வில் அதமந்ை கைாதைஉதைய இதைய வீரகன!
இங்கு இவன் இபெகள் கூர - இங்கு இவன் புகழ் மிகும்ெடி; கல்லாை கபலயும் -
கற்றுக்பகாள்ைாை கதலகளும்; கவைக் கடலும் - கவைமாகிய கைலும்; உலகத்து எங்கும்
இல்லாை - உலகத்தில் எங்கும் இல்லாைனகவ; என்னும் காட்சி - என்று பசால்லுமாறு
(இவன் பெற்றிருக்கும்) அறிவுத்பைளிவு; சொல்லாகல - இவன் கெசிய
பசால்லாகலகய; கைான்றிற்று அன்கற - பவளிப்ெட்ைைன்கறா?; இச்சொல்லின்
செல்வன் - இத்ைதகய பசால்லின் பசல்வனாக விைங்கும் இவன்; விரிஞ்ெகைா-
நான்முககனா?; விபடவலாகைா- விதை ஏறி நைத்ை வல்ல சிவகனா? யார்சகால் -
யாராக இருத்ைல் கூடும்.
இவன் கல்லாை கதலயும் கவைக்கைலும் உலகத்து இல்லாைனகவ என்றைால்
அனுமன் எல்லாக்கதலகதையும் எல்லா கவைங்கதையும் நன்கு கற்றவன் என்ெது
புலனாம். கவைத்தின் விரிதவப்புலப்ெடுத்ை கவைக்கைல் என உருவகம் அதமந்ைது.
இராமனுக்கு இதையூறு கநரிடுகமா என எப்கொதும் கவனத்கைாடு இருப்ெது ெற்றி
'வில்லார் கைாள் இதைய! வீர' - என இராமன் விளித்ைான் என்க. 'வில்தல ஊன்றி
தககயாடும் பவய்துயிர்ப்கொடும் வீரன். . . . கங்குல் எல்தல காண்ெைவும் நின்றான்,
இதமப்பிலன் நயனம் (2344) என்ெது காண்க. பிரமனின் அமிசமாககவா, உருத்திரனின்
அமிசமாககவா இருந்ைாலன்றி இத்ைதகய பசால்லின் பசல்வம் பெற இயலாது.
எனகவ இச்பசல்வம் பெற்ற அனுமன் அவ்விருவருள் யார் அமிசமாவான் என வியந்து
இராமன் ொராட்டியைாகும். திருமூர்த்திகளுள் இராமபிரான் திருமால்
அவைாரமாைலின், ைன்தன விடுத்து மற்ற இருவருள் யாகரா என ஐயுற்றான்
என்றும்கூறுவர். 18

3769. 'மாணிஆம் படிவம் அன்று, மற்று

இவன் வடிவம்; பமந்ை!
ஆணி இவ் உலகுக்கு எல்லாம்
என்ைலாம் ஆற்றற்கு ஏற்ற
கெண் உயர் சபருபமைன்பைச்
சிக்கு அறத் சைளிந்கைன்; பின்ைர்க்
காணுதி சமய்ம்பம' என்று,
ைம்பிக்குக் கழறி, கண்ணன்,
பமந்ைா - வலிதமதய உதைய இலக்குவ! இவன் வடிவம் - இவனது வடிவம்;
மாணி ஆம் படிவம் அன்று - இப்கொது காணப்பெறும் சாைாரண பிரமச்சாரி வடிவம்
அன்று; மற்று- பின் யாபைனில்; இவ்வுலகுக்கு எல்லாம் - இந்ை உலகங்களுக்கு
எல்லாம்; ஆணி என்ைலாம் - அச்சாணி என்று பசால்லக்கூடிய; ஆற்றற்கு ஏற்ற -
(இவன்) திறதமக்கு ஏற்றைாகிய; கெண் உயர் சபருபம ைன்பை - மிகவும் கமம்ெட்ை
சிறப்புக்கதை; சிக்கு அறத் சைளிந்கைன்- (நான்) ஐயமின்றித் பைரிந்து பகாண்கைன்;
பின்ைர்க் காணுதி சமய்ம்பம - அஃது உண்தமயாைதல நீயும் பின்பு காண்ொய்; என்று,
ைம்பிக்கு - என்று ைம்பியாகிய இலக்குவனுக்கு; கண்ணன் கழறி - இராமபிரான்
இடித்துக் கூறி . . . .
குைகச்பசய்யுள்; - அடுத்ை ொைலில் 'என்றான்' என்ெகைாடு முடியும். காட்சியால்
சாைாரண மாணியாகத் கைான்றினாலும் பசயல்திறதமயில் இவ்வுலகுக்பகல்லாம்
அச்சாணி எனத் ைக்கவன் அனுமன் என்ெைால் 'ஆணி இவ்வுலகுக் பகல்லாம்' என்றார்.
'ஆககவ இவனது உருவம் கண்டு குதறத்து மதித்திைலாகாது என்றைாயிற்று. 'உருவு
கண்பைள்ைாதம கவண்டும் உருள் பெருந்கைர்க்கு அச்சாணி அன்னார் உதைத்து'
என்னும் (குறள் 667) திருவள்ளுவரின் பசாற்பொருள் இச்பசய்யுளில் அதமந்ைதம
உணர்க. கசண் உயர் - ஒரு பொருட்ென்பமாழி; கண்ணன் - என்றது இராமதன.
அைகிய கண்கதை உதையவன், கண்கணாட்ைம் மிக்கவன்; கருநிறமுதையவன்
எனப்ெல பொருள் கூறுவர். ஆற்றலும் நிதறவும் கல்வி அதமதியும் அறிவும்
பகாண்ை பசால்லின் பசல்வன் என, விரிஞ்சகனா? விதை வலாகனா? என வியந்தும்
ெலவாறாக அனுமனது பெருதமகதை எடுத்துக் கூறியும் அதைக்ககட்டும்
ககைாைவன் கொல் - குறிப்ெறியாைவன் கொல் இடித்ை புளியாக நின்ற இலக்குவதன
இடித்துக் கூறினான் இராமன் என்ெதைக் 'கைறி' என்ற பசால்லால் கம்ெர் குறித்துள்ை
நயம் காணத்ைக்கைாகும். 19

சுக்கிரீவதனக் காட்டுக என இராமன் கவண்டுைல்

3770 . 'எவ்வழி இருந்ைான், சொன்ை

கவிக் குலத்து அரென்? யாங்கள்,
அவ் வழி அவபைக் காணும்
அருத்தியால் அணுக வந்கைம்;
இவ்வழி நின்பை உற்ற எமக்கு,
நீ இன்று சொன்ை
செவ் வழி உள்ளத்கைாபைக்
காட்டுதி, சைரிய' என்றான்.
சொன்ை கவிக்குலத்து அரென் - (அனுமதன கநாக்கி) ''நீ பசான்ன குரங்குக்
கூட்ைத்தின் அரசனாகிய சுக்கிரீவன்; எவ்வழி இருந்ைான் - எவ்விைத்தில் உள்ைான்?
யாங்கள் - நாங்கள்; அவ் வழி அவபைக் காணும் - அவ்விைத்திற்குச் பசன்று அவதனக்
காணும்; அருத்தியால் - விருப்ெத்கைாடு; அணுக வந்கைம் -

அவதனச்சார வந்கைாம்; இவ்வழி- இந்ை இைத்தில்; நின்பை உற்ற எமக்கு - உன்தன

எதிர்ப்ெட்ை எங்களுக்கு; நீ இன்று சொன்ை - நீ இப்கொது கூறிய; செவ்வழி
உள்ளத்கைாபை - பசந்பநறியில் பசல்லும் உள்ைம் உதைய சுக்கிரீவதன; சைரியக்
காட்டுதி - (நாங்கள் பைரிந்து பகாள்ளுமாறு) காட்டுவாயாக''; என்றான் - என்று
கூறினான்.

அனுமன் ைன் ைதலவதனப் 'ெரிதிச் பசல்வன் பசம்மல்' (3766) என்று குறிப்பிை,

இராமன் 'கவிக்குலத்து அரசன்' எனச் சுக்கிரீவன் பெருதம கைான்றப் கெசினான்.
அரசனாைலின் அவன் இருக்கும் இைத்தில் பசன்று காண்ெகை முதறயாைலின்
'பசவ்வழி உள்ைத்கைாதனத் பைரியக் காட்டுதி' என்றான்.
20

அனுமன் விதை

3771. 'மாதிரப் சபாருப்கபாடு ஓங்கு வரம்பு

இலா உலகில், மற்றுப்
பூைரப் புயத்து வீரர் நும்
ஒக்கும் புனிைர் யாகர?
ஆைரித்து அவபைக் காண்டற்கு அணுகினிர்
என்னின், அன்ைான்,
தீது அவித்து அபமயச் செய்ை, செய்
ைவச் செல்வம் நன்கற!
மாதிரப் சபாருப்கபாடு - திதசகளின் எல்தலகளில் உள்ை சக் கரவாைகிரி என்னும்
மதலகயாடு; ஓங்கு- உயர்ந்து; வரம்பு இலா உலகில்- எல்தலயில்லாமல் விரிந்து
கிைக்கும் உலகத்தில்; பூைரப் புயத்து வீரர் - பூமிதயத் ைாங்கும் மதலகொன்ற
(உலகத்தைத் ைாங்கும்) கைாள்கதையுதைய வீரர்கைாகிய; நும் ஒக்கும் - உங்கதை ஒத்து
விைங்கும்; புனிைர் யாகர - தூயவர் கவறு யாருைர்? (எவருமிலர்); அவபை ஆைரித்து -
அச்சுக்கிரீவனிைத்து அன்பு காட்டி; காண்டற்கு அணுகினிர் என்னின் - அவதனக்
காண்ெைற்க நீங்கள் இங்கு வந்தீர்கள் என்றால்; அன்ைான் - அச்சுக்கிரீவன்; தீது அவித்து
- தீதமகதைச் பசய்யும் ஐம்பொறிகதை அைக்கி; அபமயச் செய்ை - பொருத்ைமுறச்
பசய்ை; செய்ைவச் செல்வம் - பசய்ைவமாகிய பசல்வம்; நன்கற - சிறப்புதையைாகும்.

மாதிரப் பொருப்பு என்றது, சக்கரவாைகிரிதய. திதசகளின் எல்தலயில்

இருப்ெைால் அப்பெயர்பெற்றது. பூைரம் - மதல, பூமிதயத் ைாங்குவது என்ற காரணம்
ெற்றி வந்ைது. வலிதமயினாலும், உயர்வாலும், நில உலதக நிதல பெறச்
பசய்ைலினாலும் மதல கைாள்களுக்கு உவதம ஆயிற்று. வாலியிதன பவல்ல
கவண்டும் என்ற கநாக்கம் உதையவன் ஆைலின் கைாளின் பெருதமதய அனுமன்
கெசினான். புனிைர் யாகர - ஏகாரம் எதிர்மதற. பெருந்ைவம் பசய்திருந்ைாலன்றி
இராமபிராதனக் காணும் கெறு பெறாதமயின் 'தீது அவித்து அதமயச் பசய்ை
பசய்ைவச் பசல்வம் நன்கற'என்றான். 21
 3772 . 'இரவிைன் புைல்வன் ைன்பை,
இந்திரன் புைல்வன் என்னும்
பரிவுஇலன் சீற, கபாந்து,
பருவரற்கு ஒருவன் ஆகி,
அருவிஅம் குன்றில், என்சைாடு
இருந்ைைன்; அவன்பால் செல்வம்
வருவது ஓர் அபமவின் வந்தீர்;
வபரயினும் வளர்ந்ை கைாளீர்!
வபரயினும் வளர்ந்ை கைாளீர் - மதலயினும் பெரிைாக வைர்ந்ை கைாள்கதை
உதையவர்ககை! இரவிைன் புைல்வன்ைன்பை - சூரியன் மகனாகிய சுக்கிரீவதன;
இந்திரன் புைல்வன் என்னும் - இந்திரன் மகன் என்று கூறப்ெடும்; பரிவு இலன்-
இரக்கமற்றவனாகிய வாலி என்ெவன்; சீறப் கபாந்து - சினந்து துரத்தியைால் அஞ்சி
வந்து; பருவரற்கு ஒருவன் ஆகி- துன்ெத்தை அனுெவிக்கத் ைான் ஒருவகன ஆகி; அருவி
அம் குன்றில் - அருவிகள் ொய்கின்ற அைகிய ருசியமுகம் என்னும் இம் மதலயில்;
என்கைாடு இருந்ைைன் - என்கனாடு ைங்கியிருக்கிறான்; அவன்பால் - அவனிைத்து;
செல்வம் வருவது ஒர் அபமவின் - பசல்வம் வருைற்குரிய ஒரு ைன்தமயினால்; வந்தீர் -
(நீங்கள் இங்கு) வந்தீர்கள்.
இராமலக்குவர் வந்ைைால் இனிச் சுக்கிரீவன் இைந்ை பசல்வத்தைப் பெறுவன்
என்ெைாம். வாலிதய பவல்வது அனுமன் கருத்ைாைலின் இங்கும் கைாள் வலிதமதயச்
சுட்டிப் கெசினான் எனலாம். சுக்கிரீவன் ைதமயன் எனக்கூறாது வாலிதய 'இந்திரன்
புைல்வன்' என அன்னியன் கொல் குறித்ைது, உைன் பிறந்ைார் இருவரிதை ஏற்ெட்டுள்ை
கவறுொட்ைாலாகும். துன்ெத்தைத் ைான் ஒருவனாகி அனுெவிப்ெைால் சுக்கிரீவன்
'ெருவரற்கு ஒருவனாகி' நின்றான். மதனவிதயயும் வாலி கவர்ந்து பகாண்ைான்
என்ெதைக் குறிப்பித்ைவாறு. 22

3773 . 'ஒடுங்கல் இல் உலகம் யாவும்

உவந்ைை உைவி கவள்வி
சைாடங்கி, மற்றும், முற்றத் சைால்
அறம் துணிவர் அன்கற;
சகாடுங் குலப் பபகஞன் ஆகிக்
சகால்லிய வந்ை கூற்பற
நடுங்கிைர்க்கு, அபயம் நல்கும் அைனினும்,
நல்லது உண்கடா?
ஒடுங்கல் இல் - கருங்குைல் இல்லாது விரிந்துள்ை; உலகம் யாவும்- உலகத்தில் உள்ை
உயிர்கபைல்லாம்; உவந்ைை உைவி - விரும்பியனவற்தறத் ைானம் பசய்து; சைாடங்கிை
கவள்வி - பைாைங்கின யாகங்கதையும்; மற்றும்- மற்றுமுள்ள ைவம் முைலியவற்பறயும்
;

முற்ற - நிதறகவற்ற; சைால்அறம் துணிவர் அன்கற - (சான்கறார்கள்) பைான்று

பைாட்டு வரும் அறங்கதைச் பசய்யத் துணிவார்கள் அல்லவா? சகாடுங்குலப்
பபகஞன் ஆகி - ைன் குலத்திற்கக பகாடிய ெதகவனாகி; சகால்லிய வந்ை -
பகால்வைற்காக வந்ை; கூற்பற - யமன் கொன்ற ெதகவதன எண்ணி; நடுங்கிைார்க்கு-
அஞ்சியவர்களுக்கு; அபயம் நல்கும் அைனிைம் - 'அஞ்சாகை' என அெயம் பகாடுக்கும்
அறத்தைக் காட்டிலும்; நல்லது உண்கடா - கமம்ெட்ைகைார் அறம் உண்கைா?
(இல்தல).

கவள்வி முைலாய ெல்கவறு அறங்களுள், அஞ்சிச் சரண் அதைந்ைவர்களுக்கு

அெயம் அளிப்ெகை சிறந்ை அறம் ஆைலால் சுக்கிரீவனுக்கு அெயம் அளித்து அருளுைல்
கவண்டும் என்ெது அனுமனின் கவண்டுககாைாகும். 'உதைந்ைவர்க்கு உைவானாயின்,
உள்ைபைான்றீயானாயின் அதைந்ைவர்க்கு அருைானாயின், அறம் என்னாம்? ஆண்தம
என்னாம்?'' (6472) என்ற இராமன் கூற்று ஒப்பு கநாக்கத்ைக்கது. அெயம் - ெயம்
இல்லாது பசய்ைல் பகால்லிய - பசய்யிய என்னும் வாய்ப்ொட்டு விதனபயச்சம்;
கூற்று - உவதமஆகுபெயர். 23

3774 . ''எம்பமகய காத்திர்'' என்றல் எளிது

அகரா? இபமப்பு இலாகைார் -
ைம்பமகய முைல் இட்டு, ஆன்ற
ெராெரம் ெபமந்ை ஆற்றல்
மும்பம ஏழ் உலகும் காக்கும்
முைல்வர் நீர்; முருகற் செவ்வி
உம்பமகய புகல் புக்ககமுக்கு, இதின்
வரும் உறுதி உண்கடா?
இபமப்பு இலாகைார் ைம்பமகய முைல் இட்டு- கண்கள் இதமத்ைல் இல்லாை
கைவர்கதை முைலாகக் பகாண்டு; ஆன்ற ெராெரம் - உயர்ந்ை அதசயும்
பொருள்கதையும் அதசயாப்பொருள்கதையும்; ெபமந்ை ஆற்றல் - ெதைத்ை ஆற்றதல
உதைய; மும்பம ஏழ் உலகும் காக்கும் - மூன்று வதகப்ெட்ை ஏழு உலகங்கதையும்
ொதுகாக்கும்; முைல்வர் நீர் - ைதலவர் நீங்கள் (ஆைலால்); எம்பமகய காத்திர் -
எளியராகிய எங்கதைமாத்திரகம காப்ொற்றுவீர்; என்றல் - என்று கூறுைல்; எளிது -
(உங்களுக்கு) எளிதமத் ைன்தமதயக் கற்பிப்ெது ஆகும்; முருகற் செவ்வி - முருகதனப்
கொன்ற சிறப்பிதன உதைய; உம்பமகய புகல்புக்ககமுக்கு - உங்கதைகய
புகலிைமாகக் பகாண்டு அதைக்கலம் அதைந்ை எங்களுக்கு; இதின் வரும் உறுதி
உண்கடா - இதைக் காட்டிலும் வந்ைதையக்கூடிய நன்தம கவறு உைகைா? (இல்தல),
இராமலக்குவரின் சிறப்தெ அறிந்து, அவர்ைம் ஆற்றதலப்புகழ்ந்து கெசித் ைமக்கு
அதைக்கலம் பகாடுத்துக் காக்குமாறு அனுமன் கவண்டினான். முருகன் - முருதக
உதையவன்; அைகும் இைதமயும் பைய்வத் ைன்தமயும் உதையவன். எம்தமகய
ைம்தமகய - ஏகாரங்கள் பிரிநிதல; அகரா - அதசநிதல. 24

இலக்குவன் ைங்கள் நிதலதய அனுமனுக்கு உதரத்ைல்

3775. 'யார் எை விளம்புககன் நான்,

எம் குலத் ைபலவற்கு, உம்பம?
வீர! நீர் பணித்திர்! ' என்றான்,
 சமய்ம்பமயின் கவலி கபால்வான்;
வார்கழல் இபளய வீரன்,
மரபுளி, வாய்பம யாதும்
கொர்வு இலன், நிபலபம
எல்லாம் சைரிவுறச் சொல்லலுற்றான்:
சமய்ம்பமயின் கவலி கபால்வான் - பமய்ம்தமதயப் ொதுகாக்க அதமந்ை கவலி
கொல்ெவனாகிய அனுமன், (இராமலக்குவதரப் ொர்த்து); வீர- 'வீரர்ககை!
எம்குலத்ைபலவற்கு - எங்கள் குலத் ைதலவனாகிய சுக்கிரீவனுக்கு; உம்பம நான் -
உங்கதை நான்; யார் எை விளம்புககன்- யாவர் என்று பசால்கவன்? நீர்பணித்திர் -
நீங்கள் பசால்லுங்கள்'; என்றான்- - ; வார்கழல் இபளயவீரன் - நீண்ை வீரக்கைல்
அணிந்ை இதையவீரனாகிய இலக்குவன்; மரபுளி - முதறப்ெடி; வாய்பம யாதும் -
உண்தமநிகழ்ச்சிகள் யாவற்தறயும்; கொர்வு இலன் - கசார்வு இல்லாைவனாய்;
நிபலபம எல்லாம் - ைங்களுக்கு கநர்ந்ை நிதலதம கதைபயல்லாம்; சைரிவுறச்
சொல்லலுற்றான் - நன்றாய் விைங்குமாறு பசால்லத்பைாைங்கினான்.
'நீங்கள் யார்'? என வினவாமல் 'யாபரன விைம்புககன் நான் என் குலத்ைதலவற்கு
உம்தம' என்ற பைாைரால் அனுமன் வினவியது. அனுமனின் அைக்கத்தை நாகரிகமாய்
விைக்குைல் காணலாம்; எப்கொதும் உண்தமகய கெசுெவன் ஆைலின் பமய்ம்தம
காப்ெைற்கு அவைரித்ை இராமபிரானுக்குக் காவல் ஆவான் என்ெது கைான்ற, அனுமன்
'பமய்ம்தமயின் கவலி கொல்வான்' எனப்ெட்ைான். உளி - மூன்றாம் கவற்றுதமப்
பொருளில் வந்ைது. நாடு நீங்கியது, சீதைதய இைந்ைது என எல்லா நிகழ்ச்சிகதையும்
விைாது உதரத்ைனன் ஆைலின் 'வாய்தம யாதும் கசார்விலன் நிதலதம எல்லாம்
பைரிவுற' என்றார். விைக்கமாகக் கூறியதைத் 'பைரிவுற' என்ற பசால் புலப்ெடுத்தும்.
விைம்புககன் - ககர ஒற்று இதைநிதல - எதிர்காலம் காட்டியது. குகனுக்கும்
சைாயுவிற்கும் இலக்குவகன ைம் வரலாறு கூறியது இங்கு நிதனக்கத் ைகும்.
25

3776 . 'சூரியன்மரபில் கைான்றி,

சுடர் சநடு கநமி ஆண்ட
ஆரியன்; அமரர்க்காக
அசுரபர ஆவி உண்ட
வீரியன்; கவள்வி செய்து
விண் உலககாடும் ஆண்ட
காரியன்; கருபண அன்ை
கண்ணன் அக் கவிபக மன்ைன்; 'அக் கவிபக மன்ைன் - அந்ை
பவண்பகாற்றக் குதைதய உதைய அரசன்; சூரியன் மரபில் கைான்றி- சூரிய குலத்தில்
கைான்றி; சுடர் சநடு கநமி - ஒளி மிகுந்ை பெரிய ஆதணச் சக்கரத்தை உதையவனாய்;
ஆண்ட ஆரியன்- உலக முழுவதும் ஆட்சி பசலுத்திய உயர்ந்கைான்; அமரர்க்காக-
கைவர்கள் பொருட்டு; அசுரபர ஆவி உண்ட - சம்ெரன் முைலிய அசுரர்கதை பவன்று
உயிதரப் ெறித்ை; வீரியன் - வீரம் உதையவன்; கவள்வி செய்து - ெல கவள்விகதைச்
பசய்து; விண் உலககாடும் ஆண்ட- மண்ணுலகத்கைாடு விண்ணுலகத்தையும் ஆட்சி
புரிந்ை; காரியன்- பசயல்திறம் ெதைத்ைவன்; கருபண அன்ை - அருகை வடிவு
எடுத்ைாற்கொன்ற; கண்ணன் - கண்கணாட்ைம் உதையவன்;
 அக்கவிதக மன்னன். . . . . ையரைன் என அடுத்ை பசய்யுளில் முடியும். கைவர்
கவண்ை, சம்ெரன் முைலிய அசுரர்கதை பவன்று மீட்ை விண்ணுலகத்தைத் ையரைன்
இந்திரனுக்குக் பகாடுத்ை சிறப்புப் ெற்றி 'விண்ணுலககாடும் ஆண்ை' எனப்ெட்ைான்.
இச் பசய்தி 'இன்ைளிர்க் கற்ெக நறுந்கைன்' எனத் பைாைங்கும் ொைலிலும் (322)
விசுவாமித்திரரால் உணர்த்ைப்ெட்ைது.

கண்ணன் என்றது இங்குக் கண்கணாட்ைத்தைக் குறிக்கும். கநமி - சக்கரம்

ஆதணதயச் சக்கரமாகக் குறிப்ெது மரபு. கவிதக - கவிந்திருப்ெது; காரணப்பெயர்.
26

3777 . 'புயல் ைரு மைத் திண் ககாட்டுப்

புகர் மபலக்கு இபறபய ஊர்ந்து,
மயல் ைரும் அவுணர் யாரும்
மடிைர, வரி வில் சகாண்ட,
இயல் ைரும் புலபமச் செங்ககால்
மனு முைல் யாரும் ஒவ்வாத்
ையரைன்; கைக மாடத் ைட
மதில் அகயாத்தி கவந்ைன்; *
புயல் ைரு மைம் - கமகம் கொலப் பொழியும் மைத்தையும்; திண் ககாடு -
வலிதமயான ைந்ைங்கதையும்; புகர் - (முகத்தில்) புள்ளி கதையும் உதைய; மபலக்கு
இபறபய ஊர்ந்து - மதலகள் கொன்ற யாதனகளுக்குத் ைதலவனாகிய ெட்ைத்து அரச
யாதனதய ஏறிச் பசலுத்தி; மயல் ைரும் அவுணர் யாரும் - மதி மயக்கம் பகாண்ை
அசுரர்கள் எல்லாம்; மடிைர - அழியும்ெடி; வரிவில் சகாண்ட - கட்ைதமந்ை வில்தலக்
பகாண்டு கொர் பசய்ை; இயல்ைரும் புலபமச் செங்ககால் - இயல்ொகப் பொருந்திய
அறிவிதனயும் பசங்ககாதலயும் உதைய; மனு முைல் யாரும் ஒவ்வா- மனு முைலான
எந்ை அரசர்களும் நிகர் ஆகமாட்ைாை; ையரைன் - ையரைன் என்ொன்; கைக மாடம் -
பொன் மயமான மாளிதககதையும்; ைட மதில் - பெரிய மதிதலயும் உதைய;
அகயாத்தி கவந்ைன் - அகயாத்தி நகரத்திற்கு கவந்ைனாவான்.
மைத்தின் மிகுதி புலப்ெை 'புயல் ைரு மைம்' என்றார். 'முைல்' என்றைனால்
குறிக்கப்ெட்ைவர் மாந்ைாைா, ககுஸ்ைன், சகரன், ெகீரைன் முைலிகயார். ''பவஞ்சினத்து
அவுணர் கைர் ெத்தும் பவன்றுகைற்கு (1631) எனத் ையரைன் கூறியது காண்க. புயல் ைரு
மைம் - ைரு 'உவம உருபு. புகர்மதல - யாதனதயக் குறித்ைைால் உவம ஆகுபெயர்.
27

3778 . 'அன்ைவன்சிறுவைால், இவ்

ஆண்ைபக; அன்பை ஏவ,
ைன்னுபடய உரிபமச் செல்வம்
ைம்பிக்குத் ைகவின் நல்கி,
நல் சநடுங் காைம் கெர்ந்ைான்;
நாமமும் இராமன் என்பான்;
இந் சநடுஞ் சிபலவலானுக்கு ஏவல்
செய் அடிசயன் யாகை.'
இவ் ஆண்ைபக- இந்ை வீரர்களிற் சிறந்ைவன்; அன்ைவன் சிறுவன்- அந்ைத் ையரை
சக்கரவர்த்தியின் மகனாவான்; அன்பை ஏவ- ைன் சிற்றின்தனயின் கட்ைதையால்;
ைன்னுபடய உரிபமச் செல்வம் - மூத்ை மகனாகிய ைனக்கு உரிதமயுதைய ஆட்சிச்
பசல்வத்தை; ைம்பிக்குத் ைகவின் நல்கி - ைன் ைம்பியாகிய ெரைனுக்குப் பெருந்ைன்
தமகயாடு பகாடுத்து விட்டு; நல்சநடுங் காைம் - நல்ல பநடிய காட்தை; கெர்ந்ைான் -
அதைந்ைான்; நாமமும் இராமன் என்பான்- பெயரும் இராமன் எனப்ெடுெவன்;
இந்சநடும் சிபல வலானுக்கு - இது நீண்ை வில்லாற்றால் பொருந்தியவனுக்கு; ஏவல்
செய் - குற்கறவல் பசய்கின்ற; அடிசயன் யாகை - அடியவன் யான்'

இம்மூன்று ொைல்கைால் ைன் ைதமயதனப் ெற்றியும் ைன்தனப் ெற்றியும்

உணர்த்தினான் இலக்குவன். இராமன் புருகைாத்ைமன் என்ற கருத்தை 'ஆண்ைதக'
என்ற பசால் உணர்த்துகிறது. அன்தன - சிற்றன்தனயாகிய தகககயி. ைந்தையின்
விருப்ெத்ைால் அன்று, ைாய் உதரத்ை உதரயால நிகழ்ந்ைது என்ெதைப் புலப்ெடுத்ை
'அன்தன ஏவ' என்றான். 'ைதரயளித்ை ைனி கநமித் ையரைன் ைன் புைல்வர் யாம்; ைாய்
பசால் ைாங்கி விதர யளித்ை கான்புகுந்கைம் (2867) என இரரமன் முன்னர்
உதரத்ைதையும் காண்க. மூத்ைவர்க்கு உரித்து அரசு என்ெைால் 'ைன்னுதைய உரிதமச்
பசல்வம்' என்றான். ைம்பி - ெரைன். கைத்ைற்கரிய பெரிய கானமாைலின் 'பநடுங்கானம்'
என்றும் முனிவர்கள் வாழும் கானமாைலின் 'நற்கானம்' எனவும் உதரத்ைனன். ைன்தன
இராமனின் ைம்பி என்னாது 'ஏவல் பசய்அடிபயன்' என்கிறான். 'மககன இவன்பின்
பசல், ைம்பி என்னும் ெடி அன்று, அடியாரின் ஏவல் பசய்தி' (1752) எனச் சுமத்திதர
கூறியாங்கு இலக்குவன் நைந்துபகாள்வதைக் காண்கிகறாம்.
28

இராமன் திருவடிகதை அனுமன் வணங்குைல்

3779 . என்று,அவன் கைாற்றம் ஆதி

இராவணன் இபழத்ை மாயப்
புன்சைாழில் இறுதி ஆக,
புகுந்ை உள சபாருள்கள் எல்லாம்,
ஒன்றும் ஆண்டு ஒழிவுறாமல்,
உணர்த்திைன்; உணர்த்ைக் ககட்டு
நின்ற அக்காலின் பமந்ைன், சநடிது
உவந்து, அடியில் ைாழ்ந்ைான்.
என்று - என்று இவ்வாறு; அவன் கைாற்றம் ஆதி - இராமபிரானின் பிறப்பு முைல்;
இராவணன் இபழத்ை - இராவணன் பசய்ை; மாயப் புன்சைாழில் இறுதி ஆக -
வஞ்சதனயாகிய கீழ்த்ைரமான பசயல் ஈறாக; புகுந்து உள சபாருள்கள் எல்லாம் -
நைந்துள்ை பசய்திகதைபயல்லாம்; ஒன்றும் ஆண்டு ஒழிவு உறாமல் - எந்ை ஒரு
நிகழ்ச்சியும் விடுெட்டுப் கொகாமல்; உணர்த்திைன் - எடுத்துதரத்ைான்; உணர்த்ை -
அவ்வாறு பசால்ல; ககட்டு நின்ற- ககட்டுக் பகாண்டு நின்ற; அக்காலின் பமந்ைன்-
காற்றின் தமந்ைனாகிய அந்ை அனுமான்; சநடிது உவந்து- பெரிதும்மகிழ்ந்து; அடியில்
ைாழ்ந்ைான் - இராமபிரான் திருவடிகளில் விழுந்து வணங்கினான்.

இராவணன் இதைத்ை மாயப் புன்பைாழில் - வஞ்சதனயால் சீதைதயக் கவர்ந்ை

பசயல். சீதைதயக் கவர்ந்ை பசயதலக் கூறவும் விரும்ொைைால் கம்ெர் 'மாயப்புன்
பைாழில்' எனக் குறித்ைார். இலக்குவன் கூறிய வரலாற்றால் இராமன் வணங்கத்ைக்க
குணங்கதை உதையவன் என அனுமன் அறிந்ைைால் பநடிது மகிழ்ந்து அவனது
திருவடிகளில்வணங்கினான். 29

'மதறவனாகிய அனுமன் வணங்குவது முதறகயா'? என்ற இராமனுக்கு அனுமன்

மறுபமாழி

3780. ைாழ்ைலும்,'ைகாை செய்ைது

என்பை, நீ? ைருமம் அன்றால்;
ககள்வி நூல் மபறவலாள!'
என்றைன்; என்ைக் ககட்ட
பாழி அம் ைடந் கைாள் சவன்றி
மாருதி, 'பதுமச் செங்கண்
ஆழியாய்! அடியகைனும்
அரிக் குலத்து ஒருவன்' என்றான்.
ைாழ்ைலும் - (அனுமன் ைன்தன) வணங்கிய அைவில்; ககள்வி நூல் மபற வலாள -
(இராமன் அனுமதன கநாக்கி) ககட்ைறிந்ை சாத்திரங்களிலும் கவைங்களிலும் வல்ல
அந்ைணகன! நீ - - ; ைகாை செய்ைது என்பை? - பசய்யத்ைகாை காரியத்தைச் பசய்ைது
ஏன்? ைருமம் அன்று - (அந்ைணன் அரசதன வணங்குைல்) ைருமம் அன்று; என்றைன் -
என்று கூறினனாக; என்ைக் ககட்ட - அவ்வாறு கூறியதைக் ககட்ை; பாழி அம்
ைடந்கைாள்- வலிதமயான அைகிய பெரிய
கைாள்கதை உதைய; சவன்றி மாருதி - பவற்றிமிக்க அனுமன்; பதுமச் செங்கண்
ஆழியாய் - 'பசந்ைாமதர மலர்கொன்ற சிவந்ை கண்கதையும் ஆதணச் சக்கரமும்
உதையவகன! அடியகைனும் - அடியனாகிய யானும்; அரிக்குலத்து ஒருவன் - குரங்குக்
குலத்தில் கைான்றிய ஒருவகன யாகவன்; என்றான் - என்று கூறினான்.
நால்வதக வருணத்கைாருள் அந்ைணர் உயர்ந்கைாராகக் கருைப்ெட்ைைால்
அந்ைணனாகிய அனுமன் அரசனாகிய ைன்தன வணங்குைல் ைகாது; ைருமம் ஆகாது
என்றனன் இராமன். அனுமன் அந்ைணன் கவைத்தில் இருந்ைதமயால் இராமன்
இங்ஙனம் கூறினான்.

ககள்வி நூல் - கவைம்; சுருதி. பசவி வழியாக மட்டும் ககட்கப்ெடுைலின்

கவைத்தைக் ககள்வி நூல் என்ெது ெை மரபு. ககட்ைற்கரிய நூற்பொருதைக்
கற்றறிந்ைார் வழிக்ககட்ைலும் ஆம். 'கற்றிலனாயினும் ககட்க' என்றார் வள்ளுவரும்.
(குறள். 414). மதற - கவைம். மருத்துவின் மகனாைலின் 'மாருதி' என்ெது அனுமன்
பெயராயிற்று. ஆழியாய் - ஆதணச் சக்கரம் உதையவகன என்ெது பொருள். ையரை
சக்கரவர்த்தியின் மகனாைலின் காைாளும் இராமதன இங்ஙனம் அனுமன் விளித்ைான்.
அடிகயன் ைானும் - உம்தம இறந்ைது ைழீஇய எச்ச உம்தம. சுக்கிரீவகன அன்றி
யானும் எனப் பொருள்ெடும். ஆல் - அதச. 30

அனுமன் ைன் பெரிய வானர உருவத்துைன் நிற்றல்

3781 . மின்உருக் சகாண்ட வில்கலார்

வியப்புற, கவை நல் நூல்
பின் உருக்சகாண்டது என்னும் சபருபம
ஆம் சபாருளும் ைாழ,
சபான் உருக் சகாண்ட கமரு,
புயத்திற்கும் உவபம கபாைாத்
ைன் உருக்சகாண்டு நின்றான்,
ைருமத்தின் ைனிபம தீர்ப்பான்.
ைருமத்தின் ைனிபம தீர்ப்பான் - (துதணயின்றி வருந்தும்) ைருமத்தின் ைனிதமதயப்
கொக்க வந்ைவனாகிய அனுமன்; மின் உருக் சகாண்ட - மின்னலின் வடிவத்தைத்
ைன்ொல் பகாண்ைாற்கொன்ற ஒளிபொருந்திய; வில்கலார் வியப்புற- வில்கலந்திய
இராமலக்குவர் வியப்ெதையுமாறு; கவை நல்நூல் - கவைம் முைலான சாத்திரங்ககை;
பின் உருக் சகாண்டது என்னும் - பின்னர் ஒரு வடிவம் எடுத்து வந்ைது என்று; சபருபம
ஆம் சபாருளும் ைாழ - சிறப்பித்துச் பசால்லும் ொராட்டுதரயும் சிறுதமயுறும்ெடி;
சபான் உருக் சகாண்ட கமரு - பொன் மயமான வடிவங் பகாண்ை கமருமதலயும்;
புயத்திற்கு உவபம கபாைா - ைன் கைாள்களுக்கு உவதமயில் ஒப்ொகாை; ைன்
உருவக்சகாண்டு நின்றான் - ைன்னுதைய கெருருவத்தைக் பகாண்டு நின்றான்.

'இவர்ககைா ைருமம் ஆவார்' (3762) என்ற பைாைர்களில் இராமலக்குவர்

குறிக்கப்ெட்ைனர். அவர்களின் ைனிதம தீர்ப்ெவன் ஆைலின், அனுமன் ைரு

மத்தின் ைனிதம தீர்ப்ொன் ஆயினான். அரக்கர்கைால் அழிய இருந்ை ைருமம் அனுமன்

உைவியால் நிதலபெறும் என்ெைால் 'ைருமத்தின் ைனிதம தீர்ப்ொன்' என்றும்
விைக்கலாம். அனுமன் ைருமத்திற்குத் துதணயாவன் என்ெதை 'பமய்ம்தமயின்
கவலி கொல்வான்'' (3775), அறத்துக்கு ஆங்பகாரு ைனித்துதணபயன நின்ற அனுமன்.
(5804) என்ற அடிகைாலும் உணரலாம். அனுமன் ைான் வானர குலத்தைச் சார்ந்ைவன்
என உதரத்ைதும், ைன்னிைத்தில் அவர்களுக்கு மதிப்பு உண்ைாகுமாறு ைன் கெருருவம்
எடுத்து நின்றனன். அவன் கவை நன்னூல்ககை ஓர் உருக்பகாண்டு வந்ைது கொன்றவன்
என்றால், அவ்வுதர ைாழ்வுதைத்து என்ெைாம். இைனால் அவன் கவை
சாத்திரங்களிலும் கமம்ெட்ை ஞானி ஆவான் என்க. 'ைன்னுரு' என்றதமயால்
அப்கெருருவகம அனுமனுக்குரிய உருவம் எனவும் பகாள்ைத்ைகும். 31

3782 . கண்டிலன்,உலகம் மூன்றும்

காலிைால் கடந்து சகாண்ட
புண்டரீகக் கண் ஆழிப் புரவலன்,
சபாலன் சகாள் கொதிக்
குண்டல வைைம் என்றால்,
கூறலாம் ைபகபமத்து ஒன்கறா,
பண்பட நூல் கதிகரான் சொல்ல,
படித்ைவன் படிவம்? அம்மா!
உலகம் மூன்றும் - விண், மண், ொைாைம் என்னும் மூன்று உலகங்கதையும்;
காலிைால் கடந்து சகாண்ட - (திரிவிக்கிரம அவைாரத் தில்) ைனது திருவடியால் அைந்து
ைனைாக்கிி்க்பகாண்ை; புண்டரீகக் கண் - ைாமதர மலர் கொன்ற கண்கதையும்; ஆழி -
சக்கரப் ெதைதயயும் உதைய; புரவலன்- காத்ைற்கைவுைாகிய திருமாலின் அமிசமான
இராமபிரான்; சபாலன் சகாள் கொதி - பொன்னாலாகிய ஒளி பொருந்திய; குண்டல
வைைம் - குண்ைலங்கதை அணிந்ை (அனுமனின்) முகத்தை; கண்டிலன் என்றால் -
காண முடியாைவன் ஆனான் என்றால்; பண்பட நூல் - ெைதமயான இலக்கணம்
முைலிய நூல்கதை; கதிகரான் சொல்ல - சூரியன் கற்பிக்க; படித்ைவன் படிவம் -
கற்றவனான அனுமனின் கெருருவம்; கூறலாம் ைபகபமத்து ஒன்கறா - இத்ைன்தமத்து
என ஒருவரால் கூறத்ைக்க ைன்தமயுதைய பைான்று ஆகுகமா? (ஆகாது)

முன்பு திரிவிக்கிரமனாக வடிவங்பகாண்ை திருமாலான இராமபிராகன

அனுமானின் முகத்தைக் காண இயலவில்தலபயனில், அப்கெருருவத்தின்
பெருதமதயக் கூற எங்ஙனம் இயலும் என்ெது கருத்து. திரிவிக்கிரமனாக உலகைந்ை
திருமாகல இராமனாக வந்துள்ைதமயால் 'உலக மூன்றும் காலினால் கைந்து பகாண்ை
புண்ைரிகக் கண் ஆழிப் புரவலன்' என்றார். ''மூவுலகும் ஈரடியால் முதற நிரம்ொ
வதக முடியத் ைாவிய கசவடி'' எனச் சிலப்ெதிகாரம் (ஆய்ச்சியர் குரதவ) உலகைந்ை
பசய்திதயக் கூறுகிறது. கதிரவனின் மாணவனாய், அவதன பநருங்கிப் ொைம்
ககட்கும் பெரும் வடிவுதையனாய் விைங்கிய ைன்தம புலப்ெைக் 'கதிகரான்
பசால்லப் ெடித்ைவன் ெடிமம்' என்றார்.

அம்மா - வியப்பிதைச்பசால். அனுமனின் கெருருவ (விசுவரூெ)

வர்ணதனதயச் சுந்ைரக்காண்ைத்தும் (5326 - 5332) காணலாம். 32

அனுமதனப் ெற்றி இலக்குவனிைம் இராமன் வியந்து கெசுைல்

3783 . ைாள்படாக்கமலம் அன்ை ைடங்

கணான், ைம்பிக்கு, 'அம்மா!
கீழ்ப் படாநின்ற நீக்கி, கிளர்
படாது ஆகி, என்றும்
நாட்படா மபறகளாலும், நபவ
படா ஞாைத்ைாலும்,
ககாட்படாப் பைகம, ஐய!
குரக்கு உருக்சகாண்டது' என்றான்.
ைாள்படாக்கமலம் அன்ை - ைண்டில் பொருந்ைாை ைாமதர மலர் கொன்ற;
ைடங்கணான் - பெரிய கண்கதை உதைய இராமன்; ைம்பிக்கு - ைம்பியாகிய
இலக்குவனிைம்; ஐய - ஐயகன! கீழ்ப்படா நின்ற நீக்கி - கீழ்தமப்ெட்டு நின்ற இராஜச,
ைாமச குணங்கள் நீங்கப் பெற்று; கிளர்படாது ஆகி - ஞான ஒளி பகைாைது ஆகி;
என்றும் - எப்பொழுதும்; நாட்படா மபறகளால் - காலவதரயதறக்கு உட்ெைாை
கவைங்கைாலும்; நபவபடா ஞாைத்ைாலும் - குற்றம் பொருந்ைாை ைத்துவ
ஞானத்ைாலும்; ககாட்படாப் பைகம - அறியப்ெைாை ெரம்பொருள் ைத்துவகம; குரக்கு
உருக் சகாண்டு- குரங்கின் வடிவத்தைக் பகாண்ைது; என்றான் - என்று உதரத்ைான்.

மலதரத் ைாங்கும் நாைம் கொல இராமன் கண்கதைத் ைாங்குவன இல்தலயாைலால்

'ைாள் ெைா கமலம் அன்ன' என்றார். இஃது இல்பொருள் உவதம, ஐய - என்றது அன்பு
ெற்றிய விளி. நாட்ெைா மதறகள் என்றைற்கு - அழியாது நிதலத்து நிற்கும் கவைங்கள்
என்ெது கருத்து. கவைங்களுக்கும் ஞானத்திற்கும் அப்ொற்ெட்டு நிற்ெது ெரம்பொருள்
ைத்துவம் ஆைலின் 'மதறகைாலும் நதவெைா ஞானத்ைாலும் ககாட்ெைாப் ெைம்'
என்றார். இைனால் ெரம்பொருள் ைத்துவகம குரங்கின் வடிவத்தைக் பகாண்ைது என
அனுமனின் சிறப்புப் புலப்ெடுத்தியைாகிறது. ெரமனாகிய இராமகன அனுமதனப்
ெரம்பொருள் எனக் குறிப்ெது ஆழ்ந்ை கருத்துதையது. எல்தல கைந்ை ஒன்று (Infinitive)
ைன் கூறாகிய அனுமதன இைங்காட்டுகிறது. 'எல்தலபயான்றின்தம எனும்'
பொருைைதனக் கம்ென் குறிகைால் காட்டிை முயன்ற முயற்சிதயக் கருதியும்,
ைமிைச்சாதி அமரத்துவம் வாய்ந்ைது என்றிருந்கைன் என்ற மகாகவி ொரதியார்
கூற்றிதன ஒப்பிட்டு ஆைம உணர்க. அம்மா - வியப்பிதைச்பசால். குரங்கு + உரு -
குரக்குஉரு. 33

3784 . 'நல்லைநிமித்ைம் சபற்கறம்;

நம்பிபயப் சபற்கறம்; நம்பால்
இல்பலகய, துன்பம் ஆைது;
இன்பமும் எய்திற்று; இன்னும்,
வில்லிைாய்! இவபைப் கபாலாம் கவிக்
குலக் குரிசில் வீரன்
சொல்லிைால் ஏவல் செய்வான்;
அவன் நிபல சொல்லற்பாற்கறா?'
நல்லை நிமித்ைம் சபற்கறம் - முன்னர் நல்லனவாகிய சகுனத்தைப் பெற்கறாம்;
நம்பிபயப் சபற்கறம் - அைனால் அனுமனாகிய இந்நம்பிதய இங்கு அதையப்
பெற்கறாம்; நம்பால் - (இனி) நம்மிைத்து; துன்பம் ஆைது இல்பலகய - துன்ெம் என்ெது
இல்தல; இன்பமும் எய்திற்று - இன்ெமும் வந்ைதைந்ைது; இன்னும் - கமலும்;
வில்லிைாய் - வில்தலஉதையவகன! இவபைப் கபாலாம் வீரன் - இவதனப்கொன்ற
வீரன்; கவிக்குலக் குரிசில் சொல்லிைால் - குரங்குக் கூட்ைத்திற்குத் ைதலவனாகிய
சுக்கிரீவன் கட்ைதையால்; ஏவல் செய்வான் - குற்றகவல் பசய்வான் (என்றால்); அவன்
நிபல - அச் சுக்கிரீவனது நிதல; சொல்லற் பாற்கறா - பசால்லும் ைரத்ைகைா? (அன்று).
நல்லவர் துதண பெற்றதமயால் துன்ெம் நீங்கலும். இன்ெம் பெறலும் உறுதி
என்ெது உணர்த்ைப்ெட்ைது. வீரனாகிய அனுமன் ஏவல் பசய்வான் எனில் இவதன
ஏவலனாகக் பகாண்ை சுக்கிரீவன் நிதல அனுமனினும் கமம்ெட்ைது என்ெது
பெறப்ெடும். கண்ை அனுமதனக் பகாண்டு காணாை சுக்கிரீவன் பெருதமதய
இராமன் ஊகித்ைான். அைனால் சீதைதய மீட்ைல் ைப்ொது எனக் கருதி 'நம்ொல்
இல்தலகய துன்ெமானது இன்ெமும் எய்திற்று' என்றான். 34

சுக்கிரீவதன அதைத்துவர, அனுமன் விதைபெற்றுச் பசல்லுைல்

3785 . என்று,அகம் உவந்து, ககால
முகம் மலர்ந்து, இனிதின் நின்ற
குன்று உறழ் கைாளிைாபர கநாக்கி,
அக் குரக்குச் சீயம்,
'சென்று, அவன் ைன்பை, இன்கை
சகாணர்கின்கறன்; சிறிது கபாது,
சவன்றியிர்! இருத்திர்' என்று
விபடசபற்று, விபரவில் கபாைான்.
என்று - என்று பசால்லி; அகம் உவந்து - மனம் மகிழ்ந்து; ககால முகம் மலர்ந்து -
(அைனால்) அைகிய முகமும் மலர்ச்சி பெற்று; இனிதின் நின்ற - மகிழ்ச்சிகயாடு
இருந்ை; குன்று உறழ் கைாளிைாபர கநாக்கி - மதலகொன்ற கைாள்கதை உதைய
இராமலக்குவதர கநாக்கி; அக்குரக்குச் சீயம் - அந்ை அனுமனாகிய சிங்கம்; சவன்றியிர்
- பவற்றிதய உதையவர்ககை! சென்று அவன் ைன்பை - யான் பசன்று சுக்கிரீவதன;
இன்கை சகாணர்கின்கறன் - இப்பொழுகை அதைத்துக் பகாண்டு வருகின்கறன்;
சிறிது கபாது இருத்திர் - சிறிது

கநரம் இங்கக இருங்கள்; என்று விபடசபற்று- என்று கூறி, அவர்கள் ொல்

விதை பெற்றுக்பகாண்டு; விபரவில் கபாைான் - விதரந்து பசன்றான்.

ஆண்களில் சிறந்கைாதன ஆண்சிங்கம் என்ெது கொலக்குரங்கினத்தில்

சிறந்கைானாகிய அனுமதனக் 'குரக்குச் சீயம்' என்றார். சீயம் - சிங்கம். சீயம்- ஸிம்ஹம்
என்னும் வைபசால்லின் திரிபு. கைாற்றத்ைால் குரங்காக இருப்பினும்கநாக்கத்தில்
சிங்கம் கொல்வானாைலின் குரக்குச் சீயமானான் எனலாம்.முன்னும் பின்னும்
கநாக்கும் சிங்கம் கொல அனுமனும் இராமலக்குவரின்வாழ்வில் நைந்ை
நிகழ்ச்சிகதையும், நதைபெற உள்ைனவற்தறயும் கநாக்கி,அவர்கைால் ைமக்கு வரும்
நன்தமகதை ஆராய்ந்து சுக்கிரீவதன நட்புக்பகாள்ைச் பசய்ை திறம் புலனாகிறது.
'பவன்றியிர்!' என அவன் விளித்ைலில்வாலிதய பவல்லும் திறமும் அைங்கியுள்ைது.
நட்ொக்கிக் பகாள்ளும்ஆர்வத்தை 'விதரவில் கொனான்' என்ற பைாைர்
உணர்த்துகிறது. 35
 நட்புக் ககாட் படலம்

இராமனும் சுக்கிரீவனும் நட்புபகாண்ை நிகழ்ச்சிதயக் கூறும் ெகுதியாைலின்

'நட்புக்ககாட்ெைலம்' எனப்பெயர் பெறுகின்றது.

அனுமன் சுக்கிரீவனிைம் பசன்று இராமன் சிறப்புகதைக்கூறி இராமனிைம்

அதைத்துவந்ைான். இராமன் சுக்கிரீவதன வரகவற்று உெசரித்துத் ைாங்கள் வந்ை
காரியத்தை உதரத்ைான். சுக்கிரீவனின் பெருதமகதை அனுமன் உதரத்து, வாலி
சுக்கிரீவனிைம் ெதகதம பகாண்ை காரணத்தையும் அறிவித்ைான். வாலிக்கு அஞ்சி,
சுக்கிரீவன் வாழ்வதை அறிந்ை இராமன் வாலிதயக் பகான்று
வானரத்ைதலதமயிதனயும் பெற்றுத்ைருவைாக உறுதி கூறினான். பின்னர்ச் சுக்கிரீவன்
ைன் அதமச்சர்களுைன் ஆகலாசதன நைத்தினான். மராமரங்கள் எைனுள் ஒன்தற
அம்புபகாண்டு துதைக்கச் பசய்து இராமன் திறதமதய அறியலாம் என அனுமன்
கூறச் சுக்கிரீவன் அைதன ஏற்று இராமனிைம் பசன்று, ைான் பசால்வது ஒன்று உண்டு
எனக்கூற, இராமனும் அதைச்பசால்லுமாறு ெணித்ைான்.
அனுமன், சுக்கிரீவனிைம் இராமன் சிறப்புகதைக் கூறுைல்

கலிவிருத்ைம்

3786 . கபாை, மந்ைர மணிப் புய

கநடும் புகழிைான், -
ஆை ைன் சபாரு சிைத்து
அரென் மாடு அணுகிைான் -
'யானும், என் குலமும, இவ்
உலகும், உய்ந்ைைம்' எைா,
மாைவன் குணம் எலாம்
நிபையும் மா மதியிைான்.
கபாை - (அவ்வாறு) பசன்ற; மந்ைர மணிப்புயம் - மந்ைர மதல கொன்ற அைகிய
கைாள்கைால விதைந்ை; சநடும்புகழிைான் - மிக்க புகதையும் உதைய அனுமன்;
மாைவன் குணம் எலாம் - மனுக்குலத்துப் பிறந்ை இராமனுதைய குணங்கள்
எல்லாவற்தறயும்; நிபையும் மாமதியிைான் - (எப்கொதும்) சிந்திக்கும் கெரறிவு
உதையவனாய்; யானும், என் குலமும் - 'நானும், எனது குலத்தினரும்; இவ்வுலகும்
உய்ந்ைைம் - இந்ை உலகும் பிதைத்கைாம்'; எைா - என்று பசால்லிக் பகாண்கை; ைன்
ஆை - ைன் ைதலவனாகிய; சபாருசிைத்து அரென்

மாடு - கொர்பசய்ைற்குரிய சீற்றத்தை உதைய மன்னன் சுக்கிரீவனிைம்;

அணுகிைான் - வந்ைதைந்ைான்.

அனுமன் ைான் பசன்ற காரியம் பசவ்வகன முடிந்ைது என்ெதைக் குறிக்கும்

வதகயில் 'யானும் என் குலமும் இவ்வுலகும் உய்ந்ைனம்' என்றான். ைான் முைலில்
பசன்று இராமலக்குவதரக் கண்ை சிறப்ொல் 'யானும்' என முைலில் ைன்தனத் ைனிகய
கூறினான். வாலிதய பவன்று வானரக் கூட்ைத்தைப் பிதைக்கச் பசய்வான் என்ெைால்
'என் குலமும்' என்றும் அரக்கர் அழிைல் உறுதி என்ெது கைான்ற 'இவ்வுலகும்
உய்ந்ைனம்' என்றும் கூறிச் பசன்றான்.
அன்பு, அருள், இன்பசால், கநர்தம, அைகு என இராமனிைம் அனுமன் கண்ை
குணங்கள் ெலவாைலின் 'குணபமலாம்' என்றார். அவற்தறகய நிதனத்துக்
பகாண்ைதமயால் 'நிதனந்து' என்றும், நல்ல ெண்புகதை மறவாது நிதனக்கும் நல்ல
அறிவு உதையனாைலின் 'மாமதியினான்' என்றும் கூறினார். மனுவின் வழித் கைான்றல்
இராமன் ஆைலின் 'மானவன்' எனக்குறித்ைார். அனுமனின் கைாளுக்கு மந்ைரமதல
உவதம ஆைதல 'கைவருக்கு அமுைல் ஈந்ை குன்பறன . . . குவவுத்கைாைான் (4934) என்ற
அடியும் அவன் 'பநடும்புகழினான்' என்ெதை 'ஊழிகைாறும் புதிதுஉறுஞ் சீர்த்தியான்'
(5168) என்ற அடியும் உணர்த்தும். அனுமதன 'நல்லறிவாைன் எனப் பின்வரும்
கூறுவது காண்க. (4808).

அரசன் மாடு - மாடு ஏைனுருபு இைப்பொருளில் வந்ைது. 1

3787 . கமலவன்,திருமகற்கு உபர

செய்ைான், 'விபர செய் ைார்
வாலி என்ற அளவு இலா
வலியிைான் உயிர் சைறக்
காலன் வந்ைைன்; இடர்க்
கடல் கடந்ைைம்' எைா,
ஆலம் உண்டவனின் நின்று,
அரு நடம் புரிகுவான்.
ஆலம் உண்டவனின் நின்று - (அனுமன்) ஆலகால நஞ்சு உண்ை
சிவபெருமாதனப்கொல நின்று; அருநடம் புரிகுவான் - அரிய நைனம் ஆடுெவனாய்;
விபர செய் ைார் - வாசதன மிக்க மாதலதய உதைய; வாலி என்ற அளவு இலா - வாலி
என்று பசால்லப்ெடும் அைவில்லாை; வலியிைான்- வலிதம உதையவனின்;
உயிர்சைற- உயிதர அழிக்க; காலன் வந்ைைன் - யமன் வந்துவிட்ைான்; இடர்க்கடல்
கடந்ைைம் - (ஆைலால்) நாம் துன்ெக்கைதலக் கைந்து விட்கைாம்; எைா - என்று;
கமலவன் திருமகற்கு - வானத்தில் பசல்லும் சூரியனின் மகனான சுக்கிரீவனுக்கு; உபர
செய்ைான் - உதரத்ைான்.
சூரியன் விண்ணில் இயங்கும் சிறப்புப்ெற்றி 'கமலவன்' எனப்பெற்றான். வாலியின்
ஏவலின் வருெவராக எண்ணியைற்கு மாறாக, அவதனக் பகால்லும் யமன் கொன்று
இராமலக்குவர் வந்துள்ை பசய்திதய மகிழ்ச்சியால்ஆடிக் பகாண்கை அனுமன்
பசான்னான் என்ெைாம். அவன் சிவபெருமான் அமிசமாய் அவைரித்ைவன் ஆைலின்
'ஆலம் உண்ைவனின் நின்று' என்றார். முன்னரும் அனுமதனத் 'ைனி அருளும்
ைாழ்சதைக் கைவுள்' (3753) எனக் கூறியது காண்க. வாலி இதுவதர கொரில் பவன்று
பவற்றிமாதலக்கு உரியவன் ஆைலின் 'விதர பசய் ைார் வாலி' என்றான். சுக்கிரீவன்
முைலானாகராடு கொர்பசய்யத் தும்தெ சூடி வருைலின் 'விதர பசய் ைார் வாலி'
எனவும் பகாள்ைலாம். ைன்கனாடு கொர்பசய்வாரின் வலிதமயில் ொதிதயத் ைன்
வலிதமகயாடு பெற்றுவிடுவான் ஆைலின் 'அைவிலா வலியினான்' எனப்ெட்ைான்.
வாலி பிறந்ைகொது, இந்திரன் வந்து பொன்மாதலதய அணிவித்து, யார் எதிர்த்ைாலும்
எதிர்த்ைார். வலிதமயில் ொதி வாலிக்கு வருவைாக என வரம் அளித்ைான் என்ெது
கதை. 'வாலி என்ற அைவு இல் ஆற்றல் வன்தமயான்' (10124) என கமல் வருைலும்
காண்க.

காலன் - உவதம ஆகுபெயராய் இராமதன உணர்த்திற்று. இைர்க்கைல்- உருவகம்.

2

3788. 'மண்உளார், விண்உளார்,

மாறு உளார், கவறு உளார்,
எண் உளார், இயல் உளார்,
இபெ உளார், திபெ உளார்,
கண் உளார் ஆயிைார்; பபக
உளார், கழி சநடும்
புண்உளார், ஆர் உயிர்க்கு
அமுைகமகபால் உளார்.
மண் உளார் - (இராமலக்குவர்) மண்ணுலகத்தில் உள்ை மனிைர்களும்; விண் உளார் -
விண்ணுலகத்துள்கைாராகிய கைவர்களும்; மாறு உளார் - இவ்விரண்டு
உலகங்களுக்கும் மாறான ொைாை உலகத்து நாகரும்; கவறு உளார் - அவற்றிற்கும்
கவறான உலகங்களில் இருப்ெவர்களும்; திபெ உளார்- எட்டுத்திதசயிலும்
உள்ைவர்களும்; எண் உளார் - (ஆகிய இவர்களின்)மனத்தில் உள்ைவர்களும்; இயல்
உளார் - பசயலிகல இருப்ெவர்களும்; இபெ உளார் - பசால்லிகல உள்ைவர்களும்; கண்
உளார் ஆயிைார் - கண்ணிகல இருப்ெவர்களும் ஆவார்கள்; பபக உளார் -
ைமக்குப்ெதகவர்ககை உதையவர்களும்; கழிசநடும் புண் உளார் - அப்ெதகவர்கைால்
உண்ைாக்கப்ெட்ை மிகப்பெரிய புண்கதை உதையவர்களுமாய்; ஆர் உயிர்க்கு - ைம்தம
அதைந்ைவர்களின் அரிய உயிர்க்கு; அமுைகம கபால் உளார் - அமிழ்ைத்தைப்
கொன்றவரும் ஆவர்.

இராமலக்குவரின் பைய்வத்ைன்தமயும் வீரமும் கருதணயும் இப்ொைலில்

உணர்த்ைப்ெட்ைன. 'மண் உைார், விண் உைார், மாறு உைார், கவறு உைார், எண் உைார்,
இயல் உைார், இதச உைார், திதச உைார்' என்றைால் இராமலக்குவரின் எங்கும் நீக்கமற
நிதறந்துள்ை பைய்வத்ைன்தம விைங்கும். 'ெதக உைார், புண் உைார் ஆர்உயிர்க்கு
அமுைகம கொல் உைார்' என்றைால் அவர்கள் ைம்தம அதைந்கைாரின் ெதகயழித்துக்
காக்கும் வீரமும், கருதணயும் புலனாகின்றன. 'கண்ணுைார்' என்றது உறுப்புக்களில்
சிறந்ைைாகிய கண்ணுள் இருப்ெவர்

எனக் கண்ணின் சிறப்தெ உணர்த்திற்று. 'கண்ணாவான் என்றும், மண்கணார்

விண்கணார்க்குத் ைண்ணார் கவங்கை விண்கணார் பவற்ெகன' என்ெது
திருவாய்பமாழி (1-8-3). கெரின்ெத்தை அளிக்க வல்லவராைலின் இவர்களுக்கு
அமிழ்ைம் உவதம ஆயிற்று. 'அச்சமுற்று அதைந்ைார்க்கு அமிழ்து அன்னவன்' என்றார்
சிந்ைாமணியாரும். (சீவக. 157) 'கழிபநடும்புண்' என்ற பைாைரில் கழி மிகுதிப்பொருள்
உணர்த்தும்உரிச்பசால். 3
3789 . 'சூழிமால் யாபையார்
சைாழு கழல் ையரைன்,
பாழியால் உலகு எலாம் ஒரு
வழிப் படர வாழ்
ஆழியான், பமந்ைர்; கபர்
அறிவிைார்; அழகிைார்;
ஊழியார்; எளிதின் நிற்கு
அரசு ைந்து உைவுவார்.
பாழியால் - ைன் வலிதமயால்; உலகு எலாம்- எல்லா உலகங்களும்; ஒரு வழிப் படர-
ைன் ஒரு குதைக்கீழ் நைக்க; வாழ் ஆழியான் - ஆட்சி பசய்து வாழும்
ஆதணச்சக்கரத்தை உதையவனும்; சூழிமால் யாபையார் - முகெைாம் அளிந்ை
யாதனப்ெதைதய உதைய அரசர்கபலல்லாம்; சைாழு கழல் ையரைன் - வந்து
பைாழுகின்ற கைல் அணிந்ை அடிகதையும் உதையவனான ைசரைனின்; பமந்ைர் -
புைல்வர்கள்; கபர் அறிவிைார் - கெரறிவிதனயுதையவர்கள்; அழகிைார் - கெரைகு
உதையவர்கள்; ஊழியால் எளிதின் - முதறதமயாக எளிதில்; நிற்கு அரசு ைந்து -
உனக்கு அரசாட்சிதய அளித்து; உைவுவார் - உைவி பசய்வார்கள்.
நால்வதகப்ெதையில் யாதனப்ெெதைகய சிறந்ைது ஆைலின் 'யாதனயார்' எனக்
கூறப்ெட்ைது. எனினும் இனம்ெற்றித் கைர், குதிதர, காலாட்ெதையும் அைங்கும்.
ையரைன் அரசர்கள் வணங்கும் கைல்கதை உதையவன். ''திதறகயாடும் அரசு
இதறஞ்சும் பசறிகைற்கால் ைசரைன்'' (660), என்று முன்னர்க் கூறியது காண்க. கைாள்
வலிதமயால் சம்ெரதன பவன்று விண்ணுலதகயும் ைன்னடிப்ெடுத்தி
ஆண்ைதமயால் 'உலபகலாம்' என்றான். ைன் ஆதணயின் கீழ் நிற்க ஆள்வகை 'ஒரு
வழிப்ெைர்'ைலாகும். 'ககாவுதை பநடுமணி மகுைககாடியால், கசவடி அதைந்ை
பொன் கைலும் கையுமால்'. (175) என்ற அடியால் ையரைன் உலகமுழுதுதையான்
என்ெதை உணர்த்தும்.
இராமலக்குவரின் கெரைகிதன 'உலபகாடு மூன்றும் ைம் உதைதம ஆக்குறும்,
அலகு அறும் இலக்கணம் அதமந்ை பமய்யினர்' (2703) என்று சைாயுவும், 'எழுை அரு
கமனியாய்' (2779) என்று சூர்ப்ெணதகயும் ''ஓவியத்து எழுை ஒண்ணா உருவத்ைாய்''
(4020) என்று வாலியும் கெசும் இைங்கள் ஒப்புகநாக்கத்ைக்கன. வாலிதயக் பகான்று
அரசளிப்ெது இராமலக்குவர்க்கு அரிய பசயலன்று என்ெைால் 'எளிதின் நிற்கு அரசு
ைந்து உைவுவார்' என்றான்.
இராமலக்குவரின் குலச்சிறப்பும், அறிவும், அைகும் ஆற்றலும் கூறப்ெட்டுச்
சுக்கிரீவன் அதையக்கூடிய ெயனும் உணர்த்ைப்ெடுகிறது. சுக்கிரீவன் குறிக்ககாள்

அரசு பெறுைல் ஆைலின் அவன் அதையும் ெயனாக 'அரசு'வலியுறுத்திக் கூறப்ெட்ைது.

4

3790. 'நீதியார்; கருபணயின்

சநறியிைார்; சநறிவயின்
கபதியா நிபலபமயார்;
 எவரினும் சபருபமயார்;
கபாதியாது அளவு இலா
உணர்விைார்; புகழிைார்;
காதி கெய் ைரு சநடுங்
கடவுள் சவம் பபடயிைார்.
நீதியார் - (அவர்கள்) நீதிதய கமற்பகாண்ைவர்கள்; கருபணயின் சநறியிைார் -
அருள் பநறியில் ஒழுகுகின்றவர்கள்; சநறிவயின்- அந்ை நீதி வழியினின்றும்; கபதியா
நிபலபமயார் - மாறுெைாை உறுதிதய உதையவர்கள்; எவரினும் சபருபமயார் -
எல்கலாதரக் காட்டிலும் மிக்க பெருதம உதையவர்கள்; கபாதியாது - எவராலும்
கற்பிக்கப்ெைாமல்; அளவுஇலா உணர்விைர் - இயல்ொககவ அதமந்ை அைவில்லாை
அறிவிதனப் பெற்றவர்கள்; புகழிைார் - பெரும்புகழ் வாய்ந்ைவர்கள்; காதி கெய் ைரு -
காதி என்ொனின் மகனாகிய விசுவாமித்திரர் பகாடுத்ை; சநடுங்கடவுள்
சவம்பபடயிைார் - பைய்வத்ைன்தம பொருந்திய பகாடிய ெதைக்கலங்கதைப்
பெற்றவர்கள்.
சுக்கிரீவனுக்கு நீதி வைங்ககல முைலில் கவண்டியது ஆைலின் அதைத்ைரவல்லாதர
'நீதியார்' என முைலில் குறிப்பிட்ைான். ''ஆர் அறத்திபனாடு அன்றி நின்றார் அவர் கவர்
அறுப்பென், பவருவன்மின் நீர்' என (2652) இராமன் முனிவர்களிைம் கூறியது
கநாக்குக.

வாலியின் வலிதம அறிந்ைபின்னர் மாறிவிடுவகரா என்ற ஐயத்தைப் கொக்கும்

வதகயில் 'பநறிவயின் கெதியா நிதலதமயார்' என்றான். எவரினும் வலிதம ெதைத்ை
வாலிதய பவல்லும் ஆற்றல் உதையர் என்ெதை உணர்த்ை 'எவரினும் பெருதமயார்'
என உதரைைான். அறிவும், புகழும் பெற்றிருத்ைகலாடு ெதைக்கலங்களும்
பெற்றவர்கைாைலின் 'பவம்ெதையினார்' என்றான். விசுவாமித்திரர் இராமனுக்குப்
ெதைக்கலங்கள் ைந்ைதம ''மண்ணவர் வறுதம கநாய்க்கு மருந்து அன சதையன்
பவண்பணய் அண்ணல் ைன் பசால்கல அன்ன, ெதைக்கலம் அருளினாகன (394) எனப்
ொலகாண்ைத்தில் கூறியைால் அறியலாம். அப்ெதைகளின் மிகுதியும்,
பைய்வத்ைன்தமயும், ஆற்றலும் புலப்ெை ''பநடுங்கைவுள் பவம்ெதை'' எனப்ெட்ைது.
முனிவர் அளித்ை ெதைக்கலங்கள் உதையராைலின் வாலிதய பவல்வது எளிது
என்ெதும் குறிப்பு. 5

3791 . 'கவல் இகல் சிைவு ைாடபக

விளித்து உருள, வில்
ககாலி, அக் சகாடுபமயாள் புைல்வபைக்
சகான்று, ைன்
கால்இயல் சபாடியிைால், சநடிய
கற் படிவம் ஆம்
ஆலிபகக்கு, அரிய கபர்
உரு அளித்ைருளிைான்.
கவல் இகல் சிைவு ைாடபக - (அவ்விருவருள் முன்னவனாம் இராமன்)
சூலாயுைத்தை ஏந்தி மாறுெட்ைவைாய்ச் சினந்து வருகின்ற ைாைதக; விளிந்து உருள -
இறந்து ைதரயில் உருளுமாறு; வில் ககாலி - வில்தல வதைத்து; அக்சகாடுபமயாள் -
அக்பகாடியவளின்; புைல்வபைக் சகான்று- மகனான சுொகுதவக் பகான்று; ைன்கால்
இயல் சபாடியிைால் - ைன் கால்களில் பொருந்திய தூளியினால்; சநடிய கல் படிவம்
ஆம்- நீண்ை கல் வடிவமாகக்கிைந்ை; ஆலிபகக்கு - அகலிதகக்கு; அரிய கபர் உரு -
பெறுைற்கரிய சிறந்ை உருவத்தை; அளித்து அருளிைான்- பகாடுத்து அருள் பசய்ைான்.

'நல்லுறுப்பு அதமயும் நம்பியரில் முன்னவர்' என அடுத்ை ொைலில் வருவது

இதைநிதல விைக்காய் இப்ொைலுக்கு எழுவாயாய் நின்றது. 6

3792 . 'நல்உறுப்பு அபமயும் நம்பியரில்

முன்ைவன் - நயந்து,
எல் உறுப்பு அரிய கபர்
எழு சுடர்க் கடவுள்ைன்
பல் இறுத்ைவன் வலிக்கு
அபம தியம்பகம் எனும்
வில் இறுத்ைருளிைான் - மிதிபல
புக்க அபைய நாள்.
நல் உறுப்பு அபமயும் - நல்ல உறுப்பிலக்கணம் அதமந்ை; நம்பி யரில் முன்ைவன் -
அவ்ஆண் மக்களுள் முன் பிறந்ைவனான இராமன்; மிதிபல புக்க அபைய நாள் -
மிதிதல நகரத்துள் புகுந்ை அந்ை நாளில்; எல் உறுப்பு - ஒளி வீசும் கதிர்கதை உறுப்ொக
உதைய; அரிய கபரி எழுசுடர்க் கடவுள்ைன் - அரிய பெரிய சூரிய ெகவானின்; பல்
இறுத்ைவன்- ெற்கதை உதிர்த்ைவனாகிய சிவபிரானின்; வலிக்கு அபம -
வலிதமக்குஏற்ெ அதமந்ை; தியம்பகம் எனும்வில் - 'திரியம்ெகம்' என்று
பசால்லப்பெறும் வில்தல; நயந்து - (வதைக்க) விரும்பி; இறுத்து அருளிைான் -
ஒடித்து அருளினான்.

அரச குமாரர்களுக்கு ஏற்ற உறுப்பிலக்கணம் பெற்றவராைலின் 'நல் உறுப்பு

அதமயும் நம்பியர்' என்றார். ஆைவரில் சிறந்கைார் 'நம்பியர்' எனப்ெடுவர்.
எரிசுைர்க்கைவுள் ெல்லிறுத்ைது - வீரெத்திரனாகச் சிவபிரான் ைக்கன் யாகத்தில் மற்ற
கைவர்ககைாடு வந்திருந்ை சூரியனின் ெற்கதைத் ைகர்த்ைைாகக் கூறப்ெடும் வரலாறு.
'சூரியனார் பைாண்தை வாயினில் ெற்கதை, வாரி பநரித்ைவா உந்தீெற' (திருவாசகம் -
திருவுந்தி - 15) என்றது காண்க.
தியம்ெகம் - திரியம்ெகம் என்ெைன் திரிபு; சிவைனுசுவின் பெயர். மூன்று கண்கதை
உதையைால் திரியம்ெகம் எனப்ெட்ைது. சுைர்மிகு கதிரவனின் ெற்கதைத் ைகர்த்ை
சிவபிரானின் வில்தல முறித்ை இராமனுக்கு வாலிதய பவல்வது எளிய பசயகல எனச்
சுக்கிரீவனுக்கு இங்குக் குறிப்ொக உணர்த்ைப்ெட்ைது. 7

3793 . 'உபளவயப் புரவியான் உைவ

உற்று, ஒரு சொலால்,
அளவு இல் கற்பு உபடய
சிற்றபவ பணித்ைருளலால்,
வபளயுபடப் புணரி சூழ்
 மகிைலத் திரு எலாம்
இபளயவற்கு உைவி, இத்
ைபல எழுந்ைருளிைான்.
உபள வயப் புரவியான் - பிைரி மயிதர உதைய குதிதரப்ெதை பகாண்ை ைசரைன்;
உைவ - அரதச அளிக்க; உற்று - ஏற்றுக் பகாண்டு; ஒருசொலால் - (பின்னர்) பசால்
ஒன்றால்; அளவு இல் கற்பு உபடய சிற்றபவ- அைவில்லாை (உயர்ந்ை) கற்புதைய
சிற்றன்தனயாகிய தகககயி; பணித்ைருளலால் - கட்ைதையிட்டு அருளியைால்;
வபளயுபடப் புணரி சூழ்- சங்குகதை உதைய கைலால் சூைப்ெட்ை; மகிைலத் திரு
எலாம் - நிலவுலதக ஆளும் பசல்வம் எல்லாம்; இபளயவற்கு உைவி -
இதையவனாகிய ெரைனுக்கு அளித்து; இத்ைபல எழுந்ைருளிைான் - இக்காட்டிற்கு
வந்துள்ைான்.

இராமன் பெற்கறார் பசாற்ககட்ைதமயும், ெரைனுக்கு நாைளித்ை பசயலும் அவன்

உயர்ெண்தெ உணர்த்துவன. இைனால் அவனுக்குச் பசல்வத்தில் ெற்றின்தமயும்
புலப்ெடுகிறது. சிற்றன்தன 'ெரைன் நாைாை நீ காைாள்க' எனச் பசான்ன ஒரு
பசால்லிகல இராமன் நாைளித்ை எளிதம கநாக்கி 'ஒரு பசாலால் ெணித்ைருை'
என்றான். விடுைற்கு அரிய பசல்வம் ஆைலின் 'மகிைலத் திரு எலாம்' எனப்ெட்ைது.
வாலிதயக்பகான்ற பின்னர், கிட்கிந்தையரதச இராமன் பகாள்வாகனா என்ற ஐயம்
சிறிதும் சுக்கிரீவனுக்கு ஏற்ெைக்கூைாது என்ெைற்காக இராமன் நாடு பகாடுத்ை பசய்தி
இங்குக் கூறப்ெடுகிறது. ைனக்குரிய நாட்தைகய ைம்பிக்கு அளித்ைவன் இவ்வரதசப்
பெற விதையான் என்ெது இைனால் உறுதி பசய்யப் பெறுகிறது. தகககயிதய
'அைவுஇல் கற்புதைய சிற்றதவ' என்று குறித்தும், அவள் பசால்லியதைப் 'ெணித்து
அருைலால்' என்று குறித்தும் கூறிய நயம் சிந்ைதனக்கு உரியது. 8

3794 . 'சைவ் இரா வபக, சநடுஞ்

சிபக விரா மழுவிைான்
அவ் இராமபையும், மா வலி
சைாபலந்து அருளிைான்,
இவ் இராகவன்; சவகுண்டு எழும்
இரா அபையன் ஆம்
அவ்விராைபை
இரா வபக துபடத்ைருளிைான்.
இவ் இராகவன் - இந்ை இராமன்; சைவ் இரா வபக - ெதகவர்ககை இல்லாைெடி
பசய்ை; சநடுஞ்சிபக விரா மழுவிைான் - மிக்க சுவாதல பொருந்திய மழுவாயுைத்தை
உதையவனாகிய; அவ் இராமபையும் - அந்ைப் ெரசுராமதனயும்; மாவலி சைாபலத்து -
(அவனுதைய) மிக்க வலிதமதய அழித்து; அருளிைான் - (அவதனக் பகால்லாது)
அருள் பசய்ைான்; சவகுண்டு எழும் - சினந்து எதிர்த்து வந்ை; இரா அபையன் ஆம் -
இருதைப் கொன்றவனாகிய; அவ்விராைபை - அந்ை விராைதனயும்; இரா வபக -
இவ்வுலகத்தில் இல்லாைெடி; துபடத்து அருளிைான் - அழித்து அருளினான்.
ெரசுராமன், ைன் ைந்தை ஜமைக்னி முனிவதரக் பகான்ற கார்த்ை வீரியார்ச்சுனன்
மக்கதைக் பகான்று, அது முைல் அரசு குலத்தினர் மீது சினங்பகாண்டு மன்னர்
குலத்தை கவர் அறுத்ைவனாைலின் 'பைவ் இரா வதக' என்றும், ெரசுராமன்
மழுப்ெதைதயகய ைன் ஆயுைமாகக் பகாண்ைைனால் 'மழுவினான்
அவ்இராமதனயும்' என்றும் இராமனிைம் கைாற்றுத் ைன் ைவவலிதம முழுவதும்
அளித்துச் பசன்றைால் 'மாவலி பைாதலத்து' என்றும், ெரசுராமன் ைவவிரைம்
பூண்ைவனாைலின் அவன் உயிதரக் பகால்லாது ைவத்தை மட்டும் பெற்று
விடுவித்ைைால் 'அருளினான்' என்றும் கூறினான். விராைன் - மிகுதியாய்த் துன்ெம்
பசய்ெவன் என்ெது பொருள். குகெரன் சாெத்ைால் அரக்கனாகி வனத்தில் திரிந்து
வந்ைவன். 'ைங்கு திண் கரிய காளிதம ைதைந்து ைவை' எனவும் 'கங்குல் பூசி வருகின்ற
கலி காலம் எனகவ' எனவும் ஆரணிய காண்ைத்தில் (2529) கூறியாங்கு இங்கு 'இரா
அதனயன்' எனப்ெட்ைான். ெதகவதர அழித்ைலும் மறக்கருதணயால் நிகழ்ைலின்
'பைாதலத்ைருளினான்', 'துதைத்ைருளினான்' என்றான். இராமன் ெரசுராமன், விராைன்
ஆகிகயார் வலி பைாதலத்ைவனாைலின் அவன் வலியன் என்ெதை விைக்கிச்
சுக்கிரீவனின் அச்சம் ைவிர்த்து நம்பிக்தக ஊட்டினான் அனுமன் என்க.
''அவ்விராமதனயும்'' - 'அ' உலகறிசுட்டு; உம்தம உயர்வுசிறப்பு. ெரசுராமதன அழித்ை
ொல காண்ை நிகழ்ச்சியும் விராைதனத் பைாதலத்ை ஆரணிய காண்ை நிகழ்ச்சியும்
இப்ொைலில் இைம்பெறுகின்றன. 9

3795. 'கரன் முைல் கருபண

அற்றவர், கடற்பபடசயாடும்
சிரம் உகச் சிபல குனித்து
உைவுவான்; திபெ உளார்
பரம் உகப் பபக துமித்ைருளுவான்;
பரமர் ஆம்
அரன் முைல் ைபலவருக்கு
அதிெயத் திறலிைான்;
கரன் முைல் கருபண அற்றவர் - (இந்ை இராமன்) கரன் முைலான இரக்கமற்ற
அரக்கர்களுதைய; கடற் பபடசயாடும் - கைல்
கொன்ற ெதினாலாயிரம் ெதை வீரர்ககைாடும்; சிரம் உக - (அவர்கள்) ைதலகள் சிைறி
விை; சிபல குனித்து - வில்தல வதைத்து; உைவுவான் - (முனிவர்க்கு) உைவி
பசய்ைவனாவான்; திபெ உளார் - இந்திரன் முைலிய திதச காப்ெவர்களின்; பரம் உக -
துன்ெச் சுதம குதறயுமாறு; பபக துமித்ைருளுவான் - (அறத்திற்குப்) ெதகயாய்
உள்ைவர்கதை அழித்து அருளுவான்; பரமர் ஆம் - கமம்ெட்ைவர்கைாகிய; அரன் முைல்
ைபலவருக்கு - சிவபிரான் முைலான கைவர்களுக்கும்; அதிெயத் திறலிைான்-
வியக்கத்ைக்க வலிதமயுதையவனுமாவான்.

கரன் - கடுதம உள்ைவன் என்ெது பொருள். 'கரன் முைல் கருதண அற்றவர்' என்ெது
- தூைணன், திரிசிரசு என்னும் இருவதரயும் உள்ைைக்கிய அரக்கர் கூட்ைம் ஆம்.
அரக்கர் கருதணயற்றவர் என்ெதை 'இரக்கம் என்பறாரு பொருள் இலாை பநஞ்சினர்
அரக்கர்' (2642) என்ற அடியும் உணர்த்தும். இந்திரன் முைலிய திதசக் காவலர்
இராவணனால் ெடும் துன்ெமிகுதி கைான்றப் 'ெரம்' என்றான். ொரம் - ெரம் எனக்
குறுகியது. இராமன் 'அரன் முைலான கைவர்களினும் கமம்ெட்ை திறல் உதையவன்
என்ெைால் 'அதிசயத் திறலினான்' என்றான். 'சூரறுத்ைவனும் சுைர்கநமியும், ஊரறுத்ை
ஒருவனும் ஓம்பினும் . . . . . கவரறுப்பென் பவருவன்மின்' (2652) என இராமகன
கூறியுள்ைது காண்க. கைற்ெதை - உவதம. அறத்திற்குப் ெதகயாய் உள்ைவர்கதை
அழிக்கவல்ல கெராற்றல் ெதைத்ைவன் இராமன் என்ெதை உணர்த்தி, அறத்திற்குப்
ெதகயான வாலிதய அழிப்ெதும் உறுதி என்ெதைச்
சுக்கிரீவனுக்குப்புலப்ெடுத்தினான். 10

3796. 'ஆயமால் நாகர்

ைாழ் ஆழியாகை அலால்,
காயமான் ஆயிைான்
யாவகை? காவலா!
நீ அம் மான் கநர்தியால்;
கநர் இல் மாரீென் ஆம்
மாய மான் ஆயிைான்
மா யமான் ஆயிைான்.
காவலா - அரகச; காயமான் ஆயிைான் - மானிை உைம்பில் கைான்றும் இந்ை
இராமன்; ஆயமால் நாகர் ைாழ் - கூட்ைமாகவுள்ை பெருதம பொருந்திய கைவர்கள்
வணங்குகின்ற; ஆழியாகை அலால் - திருப்ொற்கைலில் கயாக நித்திதர பசய்ைருளும்
திருமாகல அல்லாது; யாவகை- கவறு யாரவன்? நீ அம்மான் கநர்தி - நீ அப்பெரு
தமக்குரியவனுைன்நட்புக் பகாள்வாயாக; கநர்இல் - நிகரில்லாை வலிதமயுதைய;
மாரீென் ஆம்- மாரீசன் என்கின்ற; மாயமான் ஆயிைான் - மாயமானாய்
வந்ைஅரக்கனுக்கு; மா யமான் ஆயிைான் - (இந்ை இராமன்) பெரிய யமனாகநின்று
அழித்ைவனாவான்.

காயம் - உைம்பு; மான் - மனிைன். உைம்ொல் மனிைனாகத் கைான்றியவன்

என்ெைால், ைன்தமயால் பைய்வம் என்ெது பெறப்ெடும். யாவகன - ஏ, எதிர்

மதற, கவறு எவனுமாகான்; இராமன் திருமாகல என்ெதை வற்புறுத்ை வந்ைது.

யமான் - யமன் என்ெைன் நீட்ைல் விகாரம். 11

3797. உக்கஅந்ைமும், உடல் சபாபற

துறந்து உயர் பைம்
புக்க அந்ைமும், நமக்கு உபர
செயும் புபரயகவா -
திக்கு அவம் ைர, சநடுந்
திரள் கரம், சிைவு கைாள்,
அக் கவந்ைனும், நிபைந்து
அமரர் ைாழ் ெவரிகபால்?
திக்கு அவம் ைர - எல்லாத் திதசகளிலும் உள்ை உயிர்கபைல்லாம் அழிவு
அதையும்ெடி; சநடும் திரள் கரம் - நீண்ை திரண்ை தககதையும்; சிைவு கைாள் -
சினந்து ொய்கின்ற கைாள்கதையும் உதைய; அக்கவந்ைனும் - அந்ைக் 'கவந்ைன்'
என்னும் அரக்கனும்; உக்க அந்ைமும் - (இவர்கள் தகயால்) இறந்துெட்ை முடிவும்;
உடல்சபாபற துறந்து - (பின்னர்) நிலத்திற்குச் சுதமயான ைன் உைதல விட்டு; ெவரி
கபால் - செரி என்ெவதைப் கொல; நிபைந்து அமரர் ைாழ் - கைவர்கபைல்லாம் மதித்து
வணங்குகிற; உயர்பைம் புக்க அந்ைமும் - உயர்ந்ை ெரமெைத்தை அதைந்ை அைகும்;
நமக்கு - எம் கொல்வாருக்கு; உபர செயும் புபரயகவா - பசால்லத்ைகும் ைன்தமதய
உதையனகவா?

இராமன் வீரத்தைக் கூறிய அனுமன் அவன் கருதணச் பசயல்கதையும்

கூறலாயினன். கவந்ைதன பவன்ற இராமன் வீரமும், அக்கவந்ைனுக்கு உயர் நிதல
அளித்ை அவன் கருதணயும் இப்ொைலில் புலப்ெடுகின்றன. ைவறு பசய்ை
கவந்ைனுக்கும், ைவம் பசய்ை சவரிக்கும் ஒத்ை நிதலயில் அருள்புரிந்ை இராமனின்
பெருங்கருதணதய அனுமன் விைக்கினான்.

கவந்ைனின் சினத்தைத் கைாள்கமல் ஏற்றிச் 'சினவு கைாள்' என்றான். 'பிறப்பு

அறுக்கலுற்றார்க்கு உைம்பும் மிதக' என்றாற்கொல முக்தி பெறுவைற்கு, அைற்குக்
கருவியாயிருந்ை உைம்பும் கைதவயற்ற சுதமயாவைால் 'உைற்பொதற' எனல் ைகும்.
சவரி ைவத்ைால் பெற்ற உயர்ெைத்தைக் கவந்ைன் பகாதலத் பைாழில் புரிந்தும்
பெற்றான் எனின், இராமன் கருதணதய வியப்ெைன்றி கவறு கூற இயலாது என்ெைால்
'நமக்கு உதரபசயும் புதரயகவா' என்றான். அக்கவந்ைனும் - 'அ' முன்னறி சுட்டு,
உம்தம - இழிவு சிறப்பும்தம. 12

3798 . 'முபைவரும் பிறரும், கமல், முடிவு

அரும் பகல் எலாம்,
இபையர் வந்து உறுவர் என்று,
இயல் ைவம் புரிகுவார்;
விபை எனும் சிபற துறந்து
உயர் பைம் விரவிைார்
எபையர் என்று உபரசெய்ககன்? -
இரவிைன் சிறுவகை!
இரவிைன் சிறுவகை - சூரியனின் தமந்ைகன! முனிவரும் பிறரும் - முனிவர்களும்
மற்றவர்களும்; கமல் முடிவு அரும் பகல் எலாம் - முற்காலம் பைாைங்கி
எல்தலயில்லாை ெல நாட்கைாக; இபையர் வந்து உறுவர் என்று - இராமலக்குவராகிய
இவர்கள் இவ்வனத்திற்கு வருவர் என்ெதை உணர்ந்து; இயல் ைவம் புரிகுவார் -
ைத்ைமக்கு இயன்ற வண்ணம் ைவங்கதைச் பசய்ெவர்கைாய்; விபை எனும் சிபற
துறந்து - (ைவத்தின் ெயனாய் இவர்கதைக் காணப்பெற்று) இருவிதன என்கின்ற
கட்டினின்று நீங்கி; உயர்பைம் விரவிைார் - உயர்ந்ை வீடுகெற்தற அதைந்ைார்கள்;
எபையர் என்று - (அைனால்) இராமலக்குவதர எத்ைன்தமயர் என்று; உபர செய்ககன் -
நான் பசால்ல வல்கலன்? (பசால்ல இயலாது)

முனிவர் முைலிகயார் இராமன் வருதகக்காகத் ைவம் பசய்து, கண்ை பின்னர்

உயர்ெைம் எய்தினர் என்ெைால், இராமன் நல்கலாதரக் காக்க வந்ை முழு
முைற்கைவுகை கொலும் எனக் கூறினான் என்க. வீடுகெறு அதைவைற்கு நல்விதன,
தீவிதன ஆகிய இரண்டும் ைதையாக இருத்ைலால் 'விதன எனும் சிதற' எனப்ெட்ைது.
'இருள்கசர் இருவிதனயும் கசரா' (குறள் 5) என்றார் வள்ளுவரும். விதன நீங்கியதும்
வீடுகெறு கிதைப்ெது உறுதி ஆைலின் 'உயர்ெைம் விரவினார்' என்றார்.

'எதனயர் என்று உதர பசய்ககன்' என்ெைற்கு இங்ஙனம் உயர்ெைம் அதைந்கைார்

எத்ைதன கெர் என்று யான் எடுத்துதரப்கென்' எனவும் பொருள் பகாள்ைலாம்.
முதனவரும் பிறரும் - சரெங்கர், சவரி முைலிகயார். ''நீ இவண் வருகுதி'' எனும்
நிதனவு உதைகயன்; கொயின இருவிதன'' (2626) என்ற சரெங்கர் கூற்தற
ஒப்புகநாக்குக. இராமகனாடு நட்புக்பகாண்ைால் புறப்ெதகயாகிய வாலிதய
அழிப்ெகைாடு, அகப்ெதகயாகிய குற்றங்கதையும் நீக்கி உயர் ெைம் அதையலாம் என
உணர்த்ைப்ெட்ைது. 13

3799. 'மாபயயால்,மதி இலா

நிருைர்ககான், மபைவிபயத்
தீய கான் சநறியின்
உய்த்ைைன்; அவள் - கைடுவார்,
நீ, ஐயா, ைவம் இபழத்து
உபடபமயால், சநடு மைம்
தூபயயா உபடபயயால்
உறவிபைத் துணிகுவார்.
ஐயா - ைதலவகன! மதி இலா நிருைர் ககான் - அறிவில்லாை அரக்கர் ைதலவனாகிய
இராவணன்; மபைவிபய - இந்ை இராமனுதைய கைவிதய; மாபயயால் -
வஞ்சதனயால்; தீய கான் சநறியின் - பகாடிய காட்டின் வழியிகல; உய்த்ைைன் -
கவர்ந்து பசன்றான்;

அவள் கைடுவார் - அவதைத் கைடுெவர்கைாய் வந்ை இராமலக்குவர்; நீ - நீ; ைவம்

இபழத்து உபடபமயால் - முன் ைவம் பசய்திருத்ைலாலும்; சநடுமைம் தூபயயா
உபடபயயால் - சிறந்ை மனத்தில் தூய்தம உதையனாய் இருத்ைலாலும்; உறவிபை -
உன்பனாடு நட்புக் பகாள்ை; துணிகுவார் - துணிவாராயினர்.
அனுமன், இராமலக்குவரின் வருதகக்குரிய காரணத்தை இங்குக் கூறினான்.
இராமனது வலிதமதய அறியாதமயாலும் பிறர் மதன விதைைல் ைவறு என
உணராதமயாலும் 'மதியிலா நிருைர்ககான்' என்றான். மாய மாதன அனுப்பியும்,
ைவகவைத்தில் பசன்றும் சீதைதயக் கவர்ந்ைைால் 'மாதயயால்' என்றான். 'அறன்கதை
நின்றாருள் எல்லாம் பிறன்கதை நின்றாரின் கெதையாரில்' (குறள்-142) என்றார்
வள்ளுவர். முனிவர்கதை அரக்கர் வருத்திய இைமாய் இருத்ைலால் கானம் 'தீயகான்'
ஆயிற்று. இராமன் சுக்கிரீவதன நாடி வந்ைது, அவன் முன் பசய்ை ைவப்ெயனாலும,
அவனுதைய மனத்தூய்தமயாலுகம ஆகும். 'பொய்யுதை உள்ைத்ைார்க்குப்
புலப்ெைாப் புலவ' (4092) என வாலியும், 'அடிகயன் அருந்ைவத்ைால் அணுகுைலால்
(2576) என விராைனும், 'ஆயிரம் முகம் உை ைவம் அயர்குபவன், யான்' (2626) எனச்
சரெங்கரும் இராமதன கநாக்கிக் கூறியவற்றால் மனத்தூய்தம உதையாகர
இராமதனக் காண்ெர் என்ெது பைரியலாகும். சீதைதயத் கைடுகின்றவர்கள் வழியில்
சுக்கிரீவதனக் கண்டு உறவு பகாள்ை நிதனத்ைார் என்ெைால் இராமலக்குவருக்குச்
சுக்கிரீவன் துதணயின்றியும் பவற்றிபெற முடியும் என்ெதையும் உணர்த்தினான்.
இங்ஙனம் அனுமான் இராமன் வரலாற்தறக் கூறியதில் அவனது பசால்வன்தமயும்
அறிவாற்றலும், எதிரது கநாக்கும் நுண்ணறிவும் புலனாவதைக்காணலாம்.
14

3800. 'ைந்திருந்ைைர்அருள்; ைபக

சநடுு்ம் பபகஞன் ஆம்
இந்திரன் சிறுவனுக்கு இறுதி,
இன்று இபெைரும்;
புந்தியின் சபருபமயாய்! கபாைரு' என்று
உபர செய்ைான் -
மந்திரம் சகழுமு நூல்
மரபு உணர்ந்து உைவுவான்.
புந்தியின் சபருபமயாய் - அறிவில் கமம்ெட்ைவகன! அருள் ைந் திருந்ைைர் -
(இராமலக்குவர்) நம்மாட்டுக் கருதண தவத்துள்ைனர்; ைபக சநடும் பபகஞன் ஆம் -
(அைனால்) வலிதம மிக்க ெதகவனா கிய; இந்திரன் சிறுவனுக்கு - இந்திரன் மகன்
வாலிக்கு; இறுதி- அழிவு; இன்று இபெைரும் - இப்பொழுது கநரிடும்; கபாைரு -
(அைனால் அவர்ககைாடு நட்புக் பகாள்ைப்) புறப்ெட்டு வருவாயாக; என்று - என்று;
மந்திரம் சகழுமுநூல் மரபு - மன்னர்க்குரிய நீதி நூல்களின் மரபிதன; உணர்ந்து
உைவுவான்- உணர்ந்து சுக்கிரீவனுக்கு ஆகலாசதன பசால்ெவனாகிய அனுமன்;
உபரசெய்ைான் - பசான்னான்.

வாலிதய பவல்ல, இராமன் நட்தெப் பெற்றுக் பகாள்வகை ைக்கது என்னும் அறிவு

சுக்கிரீவனுக்கு உண்டு என்ெது புலப்ெைப் 'புந்தியின் பெருதமயாய்' என விளித்ைான்.
புந்தி - புத்தி என்ெைன் பமலித்ைல் விகாரம்; கொைர் - கொைருக என்ெைன் விகாரம்.
''கொைர் கண்ைாய் இங்கக கொைர் கண்ைாய்'' (2-9-6) என்ற பெரியாழ்வார் ொசுரம்
காண்க. அனுனுன் கூறும் ஆகலாசதன, அரசியல் மரபிற்ககற்ெ அதமந்திருக்கும்
என்ெதை 'மந்திரம் பகழுமு நூல் மரபு உணர்ந்து உைவுவான்' என்று கூறி அனுமதனச்
சிறப்பித்ைார். 15
சுக்கிரீவன் இராமதன வந்து காணுைல்

3801 . அன்ைஆம் உபர

எலாம் அறிவிைால் உணர்குவான்,
'உன்பைகய உபடய எற்கு அரியது
எப் சபாருள் அகரா?
சபான்பைகய சபாருவுவாய்! கபாது'
எை, கபாதுவான்,
ைன்பைகய அபையவன் ெரணம்
வந்து அணுகிைான்.
அன்ை ஆம் உபர எலாம் - (அனுமான் கூறிய) அத்ைன்தமயன வாகிய பசாற்கதை
எல்லாம்; அறிவிைால் உணர்குவான் - ைன் அறிவால் அறிந்துணர்ந்ை சுக்கிரீவன்;
சபான்பைகய சபாருவுவாய் - (அனுமதன கநாக்கி) 'பொன் கொன்றவகன';
உன்பைகய உபடய எற்கு - அறிவில் சிறந்ை உன்தனகய துதணயாக உதைய எனக்கு;
அரியது எப்சபாருள் - எந்ைச் பசயல்ைான் அரியது? கபாது - வருவாயாக; எைப்
கபாதுவான் - என்று புறப்ெட்ைவனாய்; ைன்பைகய அபையவன் - (ைனக்கு கவறு
எவரும் ஒப்பில்லாதமயால்) ைன்தனகய ஒப்ெவனாகிய இராமனுதைய; ெரணம் வந்து
அணுகிைான் - திருவடிகதை வந்ைதைந்ைான்.

அனுமன் கூறியைற்கு இதசந்து அவதனயும் அதைத்துக்பகாண்டு இராமன்

இருக்கும் இைத்தைச் சுக்கிரீவன் அதைந்ைான். அறிவுதைய அனுமதன
அதமச்சனாகப் பெற்ற சுக்கிரீவனுக்கு அரிய பசயல் இல்தலயாைலின் 'அரியது
எப்பொருள்' என்றான். பொன்தனகய பொருவுவாய் - அருதம, பெருதம, நயம், ஒளி
என்ற சிறப்புகைால் பொன் உயர்வுள்ைைால் அனுமனுக்குப் பொன் உவதம ஆயிற்று.
'பொன் உருக்பகாண்ை கமரு' (3781) என அனுமன் குறிக்கப்ெட்ைது காண்க.
'பொன்தனகய பொருவுவாய்' என்ெைற்குத் கைகவந்திரனுக்குக் குருவும்
அதமச்சனுமாகிய பிரகஸ்ெதி கொன்றவகன எனப் பொருள் பகாள்ளுைலும் ைகும்.
பெரிகயாதர அதைந்ைான் என்னும் பொருளில் திருவடிகதை அதைந்ைான் என்ெது
மரபு. இராமதனச் சரண் அதைந்ைான் என்ற குறிப்பும்புலனாகிறது. 16

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்ைம்

3802 . கண்டைன்என்ப மன்கைா -

கதிரவன் சிறுவன், காமர்
குண்டலம்துறந்ை ககால
வைைமும், குளிர்க்கும் கண்ணும்,
புண்டரிகங்கள் பூத்துப் புயல்
ைழீஇப் சபாலிந்ை திங்கள்
மண்டலம் உையம் செய்ை
மரகைக் கிரி அைாபை.
கதிரவன் சிறுவன் - சூரியன் மகனான சுக்கிரீவன்; காமர் குண்டலம் துறந்ை - அைகிய
குண்ைலங்கதை நீக்கிய; ககால வைைமும் - அைகிய முகமும்; குளிர்க்கும் கண்ணும் -
(கருதணயால்) குளிர்ந்து கநாக்கும் கண்ணும்; புண்டரிகங்கள் பூத்து - ைாமதர மலர்கள்
மலரப் பெற்று; புயல் ைழீஇ - கருகமகம் ைழுவப்பெற்று; சபாலிந்ை திங்கள் மண்டலம் -
விைங்குகின்ற சந்திர மண்ைலம்; உையம் செய்ை - உதிக்கப் பெற்ற; மரகைக் கிளி
அைாபை - மரகை மதலதய ஒத்ைவனான இராமதனக்; கண்டைன் - கண்ைான்.

ைாமதர மலர்கள் - தக, கால் முைலிய உறுப்புகளுக்கும், புயல் கரிய முடிக்கும் -

திங்கள் மண்ைலம் - முகத்திற்கும், மரகைக்கிரி - நீலகமனிக்கும் உவதம. ைாமதர
பூத்து, கமகம் ைழுவிய சந்திர மண்ைலம் உையம் பசய்யும் மரகை மதலயாண்டும்
இன்தமயால் இல் பொருள் உவதம அணியாயிற்று. ைவ கவைம்
கமற்பகாண்ைதமயால் குண்ைலம் துறந்ை வைனமாயிற்று. எனினும், அைகு
குதறயாதமயால் ககால வைனமாயிற்று. ''கருமுகில் ைாமதரக் காடு பூத்து'' (191),
'திருவடியும் தகயும் திருவாயும் பசய்ய கரியவதன'' (சிலம்பு - ஆய்ச்சியர் குரதவ)
என்ென இராமன் அைதக உணர்த்துவன. இத்ைதகய அைகதனக் கண்ை வியப்ொல்
'கண்ைனன் என்ெ, மன், ஓ எனப் ெல அதசச் பசாற்கள் பெற்று வந்ைது இப்ொைல்,
இராமபிரான் திருக்ககாலத்தை நிதனந்து ஆழ்வார்கள்கொல் கம்ெர் ெக்திச் சுதவ
ைதும்ெப் ொடியதுஇப்ொட்டு. 17
சுக்கிரீவன் நிதனப்பு

3803. கநாக்கிைான்;சநடிது நின்றான்; 'சநாடிவு

அருங் கமலத்து அண்ணல்
ஆக்கிய உலகம் எல்லாம்,
அன்றுசைாட்டு இன்று காறும்,
பாக்கியம் புரிந்து எல்லாம் குவிந்து,
இரு படிவம் ஆகி,
கமக்கு உயர் ைடந் கைாள்சபற்று,
வீரர் ஆய் விபளந்ை' என்பான்.
கநாக்கிைான் - (அவ்வாறு சுக்கிரீவன் இராமலக்குவதர) கநாக்கி; சநடிது நின்றான் -
(அவர்கள் அைகில் ஈடுெட்டு) நீண்ை கநரம் நின்றவனாய்; சநாடிவு அரும் - அழிவு
இல்லாை; கமலத்து அண்ணல் - ைாமதரயில் கைான்றிய நான்முகன்; ஆக்கிய உலகம் எல்

லாம் - ெதைத்ை உலகில் உள்ை உயிர்கள் எல்லாம்; அன்று சைாட்டு - ெதைப்புக் காலந்
பைாட்டு; இன்று காறும் - இன்று வதரயிலும்; புரிந்ை பாக்கியம் எல்லாம் - பசய்ை
நல்விதனகள் எல்லாம்; குவிந்து - திரண்டு; இருபடிவம் ஆகி - இரண்டு திருவுருவமாய்;
கமக்கு உயர் - கமகல உயர்ந்ை; ைடந்கைாள் சபற்று - பெரிய கைாள்கதைப் பெற்று; வீரர்
ஆய் விபளந்ை - இவ்வீரர்கைாய்த் கைான்றின; என்பான் - என்று எண்ணுெவன் ஆவான்.

ெதைப்புக் காலந் பைாட்டு இன்று வதரயிலும் உலகம் பசய்ை ொக்கியபமல்லாம்

கசர்ந்து இருவடிவமாகிப் பெருந்கைாளும் பெற்று இராமலக்குவராய்த் கைான்றினர்
எனச் சுக்கிரீவன் கருதினான். 'அறத்தின் மூர்த்தி வந்து அவைரித்ைான்' (1349), என்றும்
வீர, நின்குல தமந்ைதன, கவதியர் முைகலார், யாரும் 'யாம் பசய்ை நல்லறப்ெயன்' என
இருப்ொர் (1351) என்னும் வசிட்ைர் கூறுவது காண்க. சுக்கிரீவன் கவண்டுவது
வாலிதயத் பைாதலக்கும் வீரத்தைகயயாைலால் அைகு, அறிவு முைலியன ெற்றிக்
கூறாது 'வீரராய் விதைந்ை' என்றான். பநாடிவு - பசால்லுைல் என்றுமாம். இது
பைாழிற்பெயர். 18

3804 . கைறிைன்- 'அமரர்க்கு எல்லாம் கைவர்

ஆம் கைவர் அன்கற,
மாறி, இப் பிறப்பில் வந்ைார்
மானிடர் ஆகி மன்கைா;
ஆறு சகாள் ெடிலத்ைானும், அயனும்,
என்று இவர்கள் ஆதி
கவறு உள குழுபவ எல்லாம்,
மானுடம் சவன்றது' அன்கற!
 அமரர்க்கு எல்லாம் - கைவர்களுக்கு எல்லாம்; கைவர் ஆம் கைவர்- கைவுைாகிய
முைற்கைவுகை (திருமாகல); மாறி- ைம் உருவம் மாறி; இப்பிறப்பில் - இந்ைப் பிறவிதய
எடுத்து; மானிடர் ஆகி வந்ைார் - மானிைராக வந்துள்ைார்; ஆறுசகாள் ெடிலத்ைானும் -
(அைனால்) கங்தகதயச் சதையில் பகாண்ை சிவபிரானும்; அயனும் - நான்முகனும்;
என்று இவர்கள் ஆதி - என்று இவர்கள் முைலாக; கவறு உள குழுபவ எல்லாம் -
பவவ்கவறாக உள்ை கைவர் கூட்ைத்தைபயல்லாம்; மானுடம் சவன்றது - மனிை குலம்
பவன்றுவிட்ைது; அன்கற - அல்லவா? கைறிைன்- என்று பைளிந்ைான்.

கைவர்களுக்குள் முைல்வனான திருமாகல மானிைனாகப் பிறந்துவிட்ைைால் பிரமன்

முைலான கைவர்கூட்ைத்தை மானுைன் பவன்றைாகக் கூறினான். திருமால்
இராமனாகவும் ஆதிகசைன் இலக்குவனாகவும் பிறந்ைார் என்ெதைத் 'திரு
அவைாரப்ெைலத்தில் காணலாம். அமரர்க்பகல்லாம் கைவராம் கைவர் திருமால்
என்ெதை 'முைலாவார் மூவகர அம்மூவருள்ளும் முைலாவான் மூரிநீர் வண்ணம்'
(முைல் திருவந்ைாதி 15) என்ற பொய்தகயாழ்வார் ொசுரம் உணர்த்தும். இராமன்
மனிைனாகப் பிறந்ைைால் மனிை குலத்திற்கு பெருதம உண்ைாயிற்று என்ெது
கருத்ைாகும். பெருமாதனக் கண்ை அைவிகலகய உணர்வின்

எல்தல கைந்ை ெக்தி வயப்ெட்ை சுக்கிரீவன் அனுெவத்திதன அனுமன்

கண்ணப்ெர் ஆகிகயார் அனுெவத்கைாடு ஒப்பிட்டு உணர்ைல் நலம். 19
இராமன் சுக்கிரீவதன வரகவற்றல்

3805. எை நிபைந்து,இபைய எண்ணி,

இவர்கின்ற காைல் ஓைக்
கபை கடல் கபரநின்று ஏறா,
கண் இபண களிப்ப கநாக்கி,
அைகபைக் குறுகிைான்; அவ்
அண்ணலும், அருத்தி கூர,
புபை மலர்த் ைடக்பக நீட்டி,
'கபாந்து இனிது இருத்தி' என்றான்.
எை இபைய நிபைந்து - (சுக்கிரீவன்) என்று இத்ைன்தமயானவற்தற ஆகலாசித்து;
எண்ணி - -; இவர்கின்ற- கமன்கமலும் பெருகுகின்ற; காைல்- அன்ொகிய; ஓைக்கபை
கடல் நின்று - பவள்ைத்தை உதைய ஒலிக்கின்ற கைலினின்றும்; கபர ஏறா - கதர
ஏறாமல்; கண் இபண - கண்கள் இரண்டும்; களிப்ப கநாக்கி - பெரு மகிழ்ச்சி
அதையுமாறு ொர்த்து; அைகபை - குற்றமற்றவனான இராமதன; குறுகிைான் -
அணுகினான்; அவ் அண்ணலும் - அந்ைப் பெருதம பொருந்திய இராமனும்; அருத்தி
கூர - அன்பு மிக; புபை மலர்த் ைடக்பக நீட்டி - அைகிய ைாமதர மலர் கொன்ற பெரிய
தககதை நீட்டி; கபாந்து - 'இங்குவந்து; இனிது இருத்தி - இனிைாக இருப்ொய்';
என்றான் - என்று உெசரித்ைான்.

சுக்கிரீவன் இராமதன மிக்க அன்கொடு அணுக. இராமனும் சுக்கிரீவதனக்

கருதணயுைன் வரகவற்று உெசரித்ைான் என்க. இங்கு இருத்தி என்று காட்ை இராமன்
தகநீட்டினான், இஃது உெசாரக் குறிப்பு. அச்சம் இன்றி இருக்கலாம் என்ெைால்
'இனிது இருத்தி' என்றான். காைல் ஓைக் கதன கைல் - உருவகம்; அனகன் -
குற்றமற்றவன்; இராமன்; அருத்தி - ஆதச. வாலிதய மதறவிைத்திலிருந்து
பகால்லப்கொகும் பெருமாதனக் 'குற்றமற்றவன்' என்று இங்கககய கூறத்
பைாைங்கும் கவிஞர் கருத்திதனஓர்க. 20

3806. ைவாவலி அரக்கர் என்னும்

ைகா இருள் பபகபயத் ைள்ளி,
குவால் அறம் நிறுத்ைற்கு ஏற்ற
காலத்தின் கூட்டம் ஒத்ைார்;
அவா முைல் அறுத்ை சிந்பை
அைகனும், அரியின் கவந்தும்,
உவா உற வந்து கூடும்,
உடுபதி, இரவி, ஒத்ைார். அவாமுைல் அறுத்ை - ஆதசதய கவகராடு கதைந்ை;
சிந்பை அைகனும் - மனத்தையுதைய குற்றமற்றவனாகிய இராமனும்; அரியின்
கவந்தும் - குரங்கினத்து அரசனாகிய சுக்கிரீவனும் (ஒன்று கூடியவராய்); ைவா வலி
அரக்கர் என்னும் - அழியாை வலிதமதய உதைய அரக்கர் என்கின்ற; ைகா இருள்
பபகபய - ைகுதியில்லாை இருைாகிய ெதகவர்கதை; ைள்ளி - ஒழித்து; குவால் அறம்
நிறுத்ைற்கு - ெலவதகப்ெட்ை அறங்கதை நிதலபெறச் பசய்வைற்கு; ஏற்ற காலத்தின் -
ைக்காய் வந்ை காலத்தின்; கூட்டம் ஒத்ைார் - கசர்க்தகதய ஒத்திருந்ைார்கள்; உவா உற -
(கமலும் அவர்கள்) அமாவாதச கநர; வந்து கூடும் - ஒன்றாக வந்து கசர்கின்ற; உடுபதி
இரவி - சந்திரதனயும் சூரியதனயும்; ஒத்ைார் - ஒத்து விைங்கினர்.
முைல் - கவரிதனக் குறிக்கும். நீங்குைற்கரிய ஆதசகதை பவன்றவனாைலின்
இராமபிராதன 'அவா முைல் அறுத்ை சிந்தை அனகன்' என்றார். 'பமய்த்திருப்ெைம்
கமபவன்றகொதினும், 'இத்திரு துறுந்து ஏகு' என்ற கொதினும், சித்திரத்தின் அலர்ந்ை
பசந்ைாமதர பயாத்திருக்கும் முகத்ைன் (5088) என்ற அடிகள் இராமனது ெற்றற்ற
ைன்தமதய உணர்த்தும். 'அவா முைல் அறுத்ை' என்ெைற்குக் காமம் முைலிய
குற்றங்கதைப் கொக்கிய' எனவும் பொருள் பகாள்ைலாம். சுக்கிரீவன் அரசன் ஆவது
உறுதி ஆைலின் 'அரியின் கவந்து' என்றார்.
அரக்கர் என்னும் இருட்ெதகதயத் ைள்ளுைற்குரிய காலமும், அறத்தை நிதல
நாட்டுைற்குரிய காலமும் இதணந்ைது கொலச் சுக்கிரீவனும் இராமனும் ஒன்று
கசர்ந்ைனர். சுக்கிரீவன், இராமன் கசர்ந்ை நட்பு இராவணன் முைலிய அரக்கர்கள்
அழிவிற்கும் அறம் நிதலபெறுவைற்கும் மூலகாரணமாய் முடிைலால் 'ைவா வலி . . . .
காலத்தின் கூட்ைம் ஒத்ைார்' என்றார். அறங்கள் ெலவாக இருப்ெைால் 'குவால் அறம்'
என்றார். குவால் - பைாகுதி. அமாவாதச - சூரியனும் சந்திரனும் கூடி உதறவது என்ற
பொருள் உதையது; 'இந்துகவாடு இரவு கூட்ைம் அமாவாதசயும் என்ெ'
(சூைா.நிகண்டு.1-85). இரவி - சூரியன்; இங்கு இராமனுக்கு உவதம. 'கரு நாயிறு
கொல்ெவர்' (1163) என்றனள் சீதை. 'இருளுதைதவகபலம் இரவி கைான்றினாய்' (2646)
எனத் ைண்ைகவனத்து முனிவர் இராமதனச் சூரியனாகக் கூறினர். உடுெதி - சந்திரன்.
குரங்குகதை நட்சத்திரங்கைாகவும், சுக்கிரீவதன நட்சத்திரக் கூட்ைத் ைதலவன்
சந்திரனாகவும் பகாள்க. ைன் கதலகதை இைந்ை சந்திரன் சூரியதன அதைந்து
அவனால் கதலகைாகிய ஒளி வைரப்பெறுவது கொல, சுக்கிரீவனும் இராமபிராதன
அதைந்ைைால் அரசியல் பசல்வம் முைலிய நலன்கள் பெறுவது உறுதியாைலின் 'உவா
வுற வந்து கூடும் உடுெதி இரவி ஒத்ைார்' என்றார். பவண்ணிறத்ைாலும் சந்திரனுக்குச்
சுக்கிரீவன் ஒப்ொவான். 'அரியின் கவந்தும் அனகனும் உடுெதி இரவி ஒத்ைார்' என
மாற்றிப் பொருள் காண்க.
இராம சுக்கிரீவர் நட்தெக் காலத்தின் கசர்க்தகயாகத் ைத்துவப்ெடுத்தியும், சூரிய
சந்திர கசர்க்தகயாகக் காட்சிப் பொருைாக்கியும் கம்ெர் காட்டியுள்ை நயம்
சிறப்புதையது. இஃது உவதம அணி பொருந்திய ொைல். முைல் இரண்டு அடிகளில்,
அரக்கதர இருைாக உருவகித்ைைற்கு ஏற்ெ, அறத்தை பவளிச்சமாக உருவகம் பசய்யப்
பெறாதமயால் ஏககைச உருவக அணி, உவதம அணிக்கு அங்கமாய் நின்றது என்க.
21

3807. கூட்டம்உற்று இருந்ை வீரர்,

குறித்ைது ஓர் சபாருட்கு முன்நாள்
ஈட்டியைவமும், பின்ைர்
முயற்சியும் இபயந்ைது ஒத்ைார்;
மீட்டும், வாள் அரக்கர் என்னும்
தீவிபை கவரின் வாங்க,
ககட்டு உணர் கல்விகயாடு
ஞாைமும் கிபடத்ைது ஒத்ைார்.
கூட்டம் உற்ற இருந்ை வீரர் - நட்ொய் ஒன்றிக் கூடியிருந்ை இராம சுக்கிரீவர்; குறித்ைது
ஓர் சபாருட்கு - குறிப்பிட்டு நிதனத்ை காரியம் நிதறகவறுவைற்கு; முன்நாள் ஈட்டிய
ைவமும்- முற் பிறப்பில் பசய்து கைடிக் பகாண்ை ைவமும்; பின்ைர் முயற்சியும் - பின்பு
(இப்பிறப்பில் ைவப்ெயதன அதைய) எடுத்துக் பகாள்ளும் முயற்சியும்; இபயந்ைது
ஒத்ைார் - ஒன்று கசர்ந்ைதை ஒப்ெவர் ஆனார்; மீட்டும் - கமலும்; வாள் அரக்கர் என்னும்
தீவிபை - பகாடிய அரக்கர்கள் என்னும் தீவிதனதய; கவரின் வாங்க - கவகராடு
அழிக்க; ககட்டு உணர் கல்விகயாடு - ஆசிரியர்ொல் ககட்டு அறிந்ை கல்விகயாடு;
ஞாைமும்- ைத்துவ ஞானமும்; கிபடத்ைது ஒத்ைார் - வந்து கூடியதை ஒத்ைவரானார்.
இராமனும் சுக்கிரீவனும் கசர்ந்திருந்ை கைாற்றத்திற்கு அைகிய இரண்டு
கருத்துவதமகள் இப்ொைலில் உள்ைன. குறித்ை பொருதை அதைவைற்கு முன்னர்ச்
பசய்ை ைவமும், இப்பொழுது கமற்பகாள்ளும் முயற்சியும் ஒன்று கூடிப் ெயன் ைருவது
கொலவும், கல்வியும் ஞானமும் கூடிய வழித் தீவிதன ஒழிைல் கொலவும் இராம
சுக்கிரீவர் நட்ொல் அரக்கர் அழிவு நதைபெறும் என்ெது கருத்ைாகும். 'ஆகூைால்
கைான்றும் அதசவின்தம'. (குறள் - 371) என்ெைால் 'ஈட்டிய ைவமும் பின்னர்
முயற்சியும்' என அதமத்ைார். ெல்காலும் ககட்டு அறிய கவண்டுைலின் 'ககட்டு உணர்
கல்வி' என்றார்.

'ைவமும் முயற்சியும்' முதறகய அனகனுக்கும் அரியின் கவந்ைனுக்கும் கநர்

நிரல்நிதறயாகவும், ''கல்வியும் ஞானமும்'' என்ெைதன எதிர்நிரல் நிதறயாகவும்
பகாள்க. 22
சுக்கிரீவன் - இராமன் உதரயாைல்
3808. ஆயது ஒர் அவதியின் கண்,
அருக்கன் கெய், அரபெ கநாக்கி,
'தீவிபை தீய கநாற்றார் என்னின்
யார்? செல்வ! நின்பை,
நாயகம் உலகுக்கு எல்லாம் என்ைல்
ஆம் நலம் மிக்ககாபய,
கமயிசைன்; விதிகய நல்கின், கமவல்
ஆகாது ஏன்'? என்றான்.
ஆயது ஓர் அவதியின்கண் - அவ்வாறு ஒருங்கு கூடியிருந்ை சமயத்தில்; அருக்கன் கெய்
- சூரியன் மகனான சுக்கிரீவன்; அரபெ

கநாக்கி - இரா ாதனப் ொர்த்து; செல்வ - ''எல்லாச் பசல்வமும் உதையவகன!

உலகுக்கு எல்லாம் - உலகம் அதனத்திற்கும்; நாயகம் என்ைல் ஆம் - ைதலதமயான
பொருள் என்று பசால்லுைற்கு ஏற்ற; நலம் மிக்ககாபய - நல்ல குணங்கதை
உதையவனான; நின்பை - உன்தன; கமயிசைன் - யான் வந்து கசர்ந்கைன்; தீவிபை தீய
கநாற்றார்- (எனகவ) தீவிதன ஒழியுமாறு ைவம் பசய்ைவர்கள்; என்னின் யார்? -
என்தனக் காட்டிலும் யார் இருக்கிறார்கள்? (ஒருவரும் இலர்); விதிகய நல்கின் -
ஊழ்விதனகய இவ்வாறு கூட்டி அருளுமாயின்; கமவல் ஆகாது என் - அதைய
முடியாைது யாதுைது? (ஒன்றுமில்தல).

சுக்கிரீவன் இராமதன அதைந்ைது, ைான் முன் பிறவியில் பசய்ை நல்விதனயாலும்,

ஊழின் பசயலாலுமாம் எனக் கூறினான். தீவிதன நீங்கத் ைவம் பசய்ைார்க்கு அன்றி
இராமதன அதைய முடியாது என்ெைால் ''தீவிதன தீய கநாற்றார் என்னின் யார்?''
என்றான். நல்லூழ் ைனக்கு அப்கெற்தற நல்கியது எனக் கூறுவான். அதைப் பொதுப்
பொருைாக்கி 'விதிகய நல்கின் கமவல் ஆகாது என்?' என்றான். இது கவற்றுதமப்
பொருள் தவப்பு அணி. 'புண்ணியம் ெயக்கின்றுழி அரியது எப்பொருகை' (3681) என்ற
அடிதய ஒப்பு கநாக்குக. 'ஆகாைது என்ற பசால் பசய்யுள் கநாக்கி ஆகாது என நின்றது.
23

3809 . 'பமஅறு ைவத்தின் வந்ை ெவரி,

இம் மபலயில் நீ வந்து
எய்திபை இருந்ை ைன்பம,
இயம்பிைள்; யாங்கள் உற்ற
பக அறு துயரம், நின்ைால்
கடப்பது கருதி வந்கைம்;
ஐய! நின் தீரும்' என்ை, அரிக்குலத்து
அரென் சொல்வான்;
ஐய - (இராமன் சுக்கிரீவதன கநாக்கி) ஐயகன! பம அறு ைவத் தின்வந்ை - குற்றமற்ற
ைவமுதையவைாய் வந்ை; ெவரி - சவரியானவள்; இம்மபலயில் நீ வந்து - இந்ை
ருசியமுக மதலயில் நீ வந்து; எய்திபை இருந்ை ைன்பம - பொருந்தி இருந்ை நிதலதய;
இயம்பிைள் - பசான்னாள்; யாங்கள் உற்ற - நாங்கள் அதைந்துள்ை; பகயறு துயரம் -
பசயலற்று வருந்தும் பெருந்துன்ெத்தை; நின்ைால் கடப்பது கருதி - உன்னால்
நீக்குவதுகருதி; வந்கைம் - இங்கு வந்கைாம்; நின் தீரும் - அத்துன்ெம்
உன்னாகலகயதீர்வைாகும்'; என்ை - என்று கூற (அதைக்ககட்ை); அரிக்குலத்து அரென் -
குரங்கினத்திற்கு அரசனாகிய சுக்கிரீவன்; சொல்வான் - பசால்லத்பைாைங்கினான்.

சுக்கிரீவன் இருந்ை மதலதய அறிந்ைது எவ்வாறு என்ெதை அறிவிக்கச் 'சவரி . . . .

இயம்பினள்' என்றான் இராமன். ைான் வந்ை காரணத்தையும் 'தகயறு துயரம் நின்னால்
கைப்ெது கருதி வந்கைம்' என உதரத்ைான். தம - குற்றம்; ைவத்திற்குக் குற்றம் - காமம்,
பவகுளி, மயக்கம் இதை இதைகய நிகழ்வது. 'வந்து
எய்திதன இருந்ை ைன்தம' என்ெைால் ருசியமுகமதல சுக்கிரீவனுக்கு உரிய
மதலயன்று என்ெதும், வாலிக்கு அஞ்சிகய அங்கக ைங்கியிருந்ைால் என்ெதும்
பெறப்ெடுகின்றன. 24

3810 . 'முரணுபடத் ைடக் பக ஓச்சி,

முன்ைவன், பின்வந்கைபை,
இருள்நிபலப் புறத்தின்காறும், உலகு
எங்கும், சைாடர இக் குன்று
அரண் உபடத்து ஆகி உய்ந்கைன்;
ஆர் உயிர் துறக்கலாற்கறன்;
ெரண் உபைப் புகுந்கைன்; என்பைத்
ைாங்குைல் ைருமம்' என்றான்.
முன்ைவன்- எனக்கு அண்ணனாகிய வாலி; பின் வந்கைபை - பின் பிறந்ை
ைம்பியாகிய என்தன (அடிக்க); முரண் உபட - வலிதமயுள்ை; ைடக்பக ஓச்சி - பெரிய
தகதய ஓங்கிக் பகாண்டு; இருள் நிபல புறத்தின் காறும் - இருட்டுக்கு
இருப்பிைமாகிய இவ்வுலகத்திற்கு அப்புறம் வதரயிலும்; உலகு எங்கும் சைாடர -
எல்லா உலகங்களிலும் பின்பைாைர்ந்து துரத்ை; இக்குன்று அரண் உபடத்துஆகி -
இம்மதலதயகய ொதுகாவலாகக்பகாண்டு; உய்ந்கைன் - உயிர் பிதைத்கைன்; ஆர் உயிர்
துறக்கலாற்கறன் - அரிய உயிதர விடுவைற்கும் முடியாைவனாகிய நான்; ெரண் உபைப்
புகுந்கைன் - உன்தன அதைக்கலமாக அதைந்கைன்; என்பைத் ைாங்குைல் - என்தனக்
காப்ொற்றுைல்; ைருமம் என்றான் - நினக்குரிய ைருமமாகும் என்றான்.

ைம்பி என்ற உறவும் ொராது, வலிதம குதறந்ைவன் என்ற கொர் முதறதயயும்

கநாக்காது, அஞ்சி ஓடியவதனத் துரத்தி ஓடுைல் கொர்முதறக்குப் ெழியாகும்
என்ெதையும் உணராது வாலி, சுக்கிரீவதன வருந்தினான் என அவ்வாலியின்
முதறயற்ற பசயதலச் சுக்கிரீவன் உணர்த்தினான். மைங்க முனிவர் சாெத்ைால்
ருசியமுகமதலயில் வாலி வந்ைால் அவன் ைதல பவடித்து இறப்ொன் ஆைலால்
'இக்குன்று அரண் உதைத்து ஆகி உய்ந்கைன்' என்றான்.
இருள் நிதல புறத்தின் காறும் - அண்ைத்தின் இறுதியில் சக்கரவாைகிரி
இருக்கின்றது என்றும், அைற்கு அப்புறம் இருள்நிதலப்புறம் (அந்ைகாரம்) உள்ைது
என்றும் கூறுவது புராண மரபு. ைனக்கு உயிர்கமல் உள்ை காைதல 'ஆர் உயிர்
துறக்கலாற்கறன்' என உணர்த்தினான். ைன் இயலாதமதய உணர்த்தும் முகத்ைான்
'சரண் உதனப் புகுந்கைன்; என்தனத் ைாங்குைல் ைருமம்' என்றான். ைன்தனத் ைாங்காது
விடுவாகனா எனும் அச்சத்ைாலும் 'என்தனத் ைாங்குைல் ைருமம்' என்றான். இைனால்
வாலிதய அழித்துத் ைன்தனக் காக்க கவண்டும் எனச் சுக்கிரீவன் கருதுவது
புலப்ெடும். 25

3811 . என்றஅக் குரக்கு கவந்பை,

இராமனும் இரங்கி கநாக்கி,
'உன்ைைக்குஉரிய இன்ப துன்பங்கள்
உள்ள, முன்நாள்
சென்றை கபாக, கமல் வந்து
உறுவை தீர்ப்பல்; அன்ை
நின்றை, எைக்கும் நிற்கும் கநர்'
எை சமாழியும் கநரா,
என்ற அக் குரக்கு கவந்பை - என்று கூறிய அந்ைக் குரங்கினத்து அரசனாகிய
சுக்கிரீவதன; இராமனும் இரங்கி கநாக்கி - இராமனும் மனம் இரங்கிப் ொர்த்து;
உன்ைைக்கு உரிய - உனக்கு உரிய; இன்ப துன்பங்கள் உள்ள- இன்ெ துன்ெங்கைாக
உள்ைனவற்றில்; முன்நாள் சென்றை கபாக- இைற்கு முன் நீ அனுெவித்துக் கழிந்ைன
ைவிர; கமல் வந்து உறுவை - இனி வந்து கசரும் துன்ெங்கதை; தீர்ப்பல்- நான்
நீக்குகவன்; அன்ை நின்றை- இனி வருவனவாகிய இன்ெதுன்ெங்கள்; எைக்கும் நிற்கும்
- எனக்கும் உனக்கும்; கநர் - சமமாகும்''; எை சமாழியும் கநரா - என்று
உறுதிபமாழியும் பகாடுத்து.

'கநரா' என்னும் ஈற்றுச்பசால் (விதனபயச்சம்) கமற்கவியில் 'என்றான்'

என்ெைகனாடு முடியும்.

வாலிக்கு அஞ்சிச் சரண்புக்க சுக்கிரீவன் நிதல கண்டு இராமன் இரக்கம்

பகாண்ைவனாைலின் 'இரங்கி கநாக்கி' என்றார். நட்பிற்குச் சிறந்ை இலக்கணம்
இன்ெதுன்ெங்களில் ெங்கு பகாள்வைாகும் என்ெதை உணர்த்தும் வதகயால் ''அன்ன
நின்றன எனக்கும் நிற்கும் கநர்'' என்றான். உடுக்தக இைந்ைவன் தக கொல் ஆங்கக
இடுக்கண் கதைவைாம் நட்பு. (குறள் - 788) என்றைற்ககற்ெ 'கமல் வந்துறுவன தீர்ப்ெல்'
என இராமன் கூறினான். குரக்கு கவந்தை - கவற்றுதமயில் பமன்பைாைர்
வன்பைாைராயிற்று. தீர்ப்ெல் - ைன்தம ஒருதம விதனமுற்று, நினக்கு என்ெது நிற்கு
எனத் திரிந்ைது. 26

3812 . 'மற்று,இனி உபரப்பது என்கை?

வானிபட, மண்ணில், நின்பைச்
செற்றவர் என்பைச் செற்றார்;
தீயகர எனினும், உன்கைாடு
உற்றவர் எைக்கும் உற்றார்; உன்
கிபள எைது; என் காைல்
சுற்றம், உன்சுற்றம்; நீ என்
இன் உயிர்த் துபணவன்' என்றான்.
 மற்று இனி உபரப்பது என்கை - கமலும் நான் இனிச் பசால் லக்கூடியது யாது
உைது? வானிபட - விண்ணுலகிலும்; மண்ணில் - மண்ணுலகிலும்; நின்பைச்
செற்றவர் - நின்தன வருத்தியவர் ; என்பைச் செற்றார் - என்தன வருத்தியவராவர்;
தீயகர எனினும் - தீயவராககவ இருந்ைாலும்; உன்கைாடு உற்றவர் - உன்கனாடு நட்புக்

பகாண்ைவர்கள்; எைக்கும் உற்றார் - எனக்கும் நண்ெராவர்; உன் கிபள - உன்

உறவினர்; எைது - என் உறவினராவர்; என் காைல் சுற்றம் - என் அன்புள்ை சுற்றத்தினர்;
உன் சுற்றம் - உன் சுற்றத்தினராவர்; நீ என் இன் உயிர்த்துபணவன் - நீ எனது இனிய
உயிர் கொன்ற நண்ென்'; என்றான் - என்றான்.
இராமன் சுக்கிரீவதனத் ைன் உயிர் நண்ெனாகக் பகாண்ைதமயால் அவனுதைய
ெதகவர்களும் நண்ெர்களும் சுற்றத்தினரும் ைனக்கும் முதறகய ெதகவர், நண்ெர்,
சுற்றத்தினர் ஆவர் எனக்கூறித் ைன் நட்பின் உறுதித் ைன்தமதய உணர்த்தினான். 'தீயகர
எனினும் உன்கனாடு உற்றவர் எனக்கும் உற்றார்' என்று கமலும் ைன் நட்பின்
வலிதமதய உதரத்ைான். சுக்கிரீவனின் உற்றார் நல்லவராக இருந்து, பின்னர்த் தீயராக
மாறினும் அவர்கதை உற்றாராகக் பகாள்வைன்றி விட்டு நீங்குைல் இல்தல என
இராமன் உறுதி கூறினான். ''என் உயிர் அதனயாய் நீ; இைவல் உன் இதையான்' என்று
இராமன் குகனிைம் கூறியதை (1994) ஒப்பு கநாக்கலாம். கிதை - உவதம ஆகுபெயர்;
எனது - ஒன்றன்ொல் குறிப்பு முற்று; உயிர்த் துதணவன் - உவதமத்பைாதக; தீயகர -
'ஏ' கைற்றம்; எனினும் - உம்தம இழிவு சிறப்பு. 27

3813. ஆர்த்ைதுகுரக்குச் கெபை;

அஞ்ெபை சிறுவன் கமனி,
கபார்த்ைை, சபாடித்து உகராமப்
புளகங்கள்; பூவின் மாரி
தூர்த்ைைர், விண்கணார், கமகம்
சொரிந்சைை, அைகன் சொன்ை
வார்த்பை, எக் குலத்துகளார்க்கும், மபறயினும்
சமய் என்று உன்ைா.
அைகன் சொன்ை வார்த்பை- குற்றமற்றவனாகிய இராமன் பசான்ன பசால்;
எக்குலத்துகளார்க்கும் - எல்லாக் குலத்தில் கைான்றியவர்க்கும்; மபறயினும் -
கவைவாக்தகக் காட்டிலும்; சமய் என்று உன்ைா - உண்தமயானைாகும் என்று எண்ணி;
குரக்குச் கெபை ஆர்த்ைது - குரங்குக் கூட்ைம் ஆரவாரம் பசய்ைது; அஞ்ெபை சிறுவன் -
அஞ்சதனயின் புைல்வனான அனுமன்; கமனி - கமனிதய; உகராமப் புளகங்கள் -
மயிர்ச்சிலிப்புகள்; சபாடித்துப் கபார்த்ைை - அரும்பி மதறத்து விட்ைன; விண்கணார் -
கைவர்கள்; பூவின்மாரி தூர்த்ைைர் - மலர் மதையால் பூமிதய நிரப்பினர்; கமகம்
சொரிந்ைை - கமகங்கள் மதைதயப் பொழிந்ைன.

இராமன் கூறிய உதரகைால் வாலிவைம் உறுதி என்ற மகிழ்ச்சியாலும், யாரினும்

சிறந்ை இராமன் நட்புக்கிதைத்ை களிப்ொலும் குரங்குச் கசதன மகிழ்ந்ைது எனலுமாம்.
ைான் இராமனிைத்துத் தூதுகொய் வந்ைது ெயன்பெற்றைனால் அனுமன் கமனி
பொடித்ைனன். இராவண வைம் நதைபெறும்; ைங்கள் துன்ெம் நீங்க வழி ஏற்ெட்ைது
என்ற மகிழ்ச்சியால் வானவர் பூமாரி பொழிந்ைனர். இந்ை நட்ொல் நல்ல ெயன்
என்ெைற்கு நன்னிமித்ைமாக கமகம் மதை பொழிந்ைது எனலாம். 28

3814. ஆண்டுஎழுந்து, அடியில் ைாழ்ந்ை

அஞ்ெபை சிங்கம், 'வாழி!
தூண் திரள் ைடந் கைாள்
பமந்ை! கைாழனும் நீயும் வாழி!
ஈண்டு, நும் ககாயில் எய்தி,
இனிதின் நும் இருக்பக காண
கவண்டும்; நும் அருள் என்?'
என்றான்; வீரனும், 'விழுமிது' என்றான்.
ஆண்டு எழுந்து - அப்பொழுது எழுந்திருந்து; அடியில் ைாழ்ந்ை - இராமனது
திருவடிகளில் விழுந்து வணங்கிய; அஞ்ெபை சிங்கம் - அஞ்சதன ஈன்ற சிங்கம்
கொன்ற அனுமன்; தூண்திரள் ைடந்கைாள் பமந்ை - தூதணப்கொலத் திரண்ை பெரிய
கைாள்கதை உதைய ைசரைனின் மககன! வாழி - வாழ்க! கைாழனும் நீயும் வாழி -
கைாைனாகிய சுக்கிரீவனும் நீயும் வாழ்க! ஈண்டு - இப்பொழுது (நீங்கள்); நும் ககாயில்
எய்தி - உமது மாளிதகதய அதைந்து; இனிதின் - இன்ெமாக; நும் இருக்பக காண -
நுமது இருக்தகயில் எழுந்ைருளியிருத்ைதலக் காண; கவண்டும் - விரும்புகிகறாம்; நும்
அருள் என்- ைங்கள் திருவுள்ைம் யாது? என்றான்-; வீரனும் - வீரனாகிய இராமனும்;
விழுமிது என்றான்- 'சிறந்ைது' என்று கூறி உைன்ெட்ைான்.

இராம சுக்கிரீவர் நட்புக் பகாண்ைதமக்கு அனுமன் மகிழ்ந்து வாழ்த்துக் கூறிச்

சுக்கிரீவன் இருப்பிைத்திற்கு வரகவண்டும் என்று கவண்ை, இராமனும் அைற்கு
உைன்ெட்ைான். கமகலாரிைம் கெசுதகயில் முைலில் வாழ்த்துக் கூறிப் பின்னர்ச் பசய்தி
கூறல் முதறயாைலின் அனுமன் 'வாழி' என வாழ்த்திப் பின்பு கெசத் பைாைங்கினான்.
சுக்கிரீவனும் இராமனும் நட்புரிதமகயாடுபநடுங் காலம் வாைகவண்டும் என்ற
விருப்ெத்ைால் 'கைாைனும் நீயும் வாழி' என வாழ்த்தினான். உரிதம ெற்றிச் சுக்கிரீவன்
மாளிதகதய 'நும்ககாயில்' என இராமதன உைப்ெடுத்திக் கூறினான். அஞ்சதன
சிங்கம் - அனுமன். முன், பின் நிகழ்ச்சிகதை எண்ணிச் சிங்க கநாக்குப் கொல்
பசயல்ெடுெவன் ஆைலின், அவதனச் சிங்கம் என்று உவதம ஆகுபெயரால் கூறினார்.
29

எல்கலாரும் மலர்ச் கசாதல பசன்றதைைல்

3815 . ஏகிைர்- இரவி கெயும்,

இருவரும், அரிகள் ஏறும்,
ஊக சவஞ்கெபை சூழ, அறம் சைாடர்ந்து
உவந்து வாழ்த்ை -
நாகமும் , நரந்ைக் காவும்
நளிை வாவிகளும் நண்ணி,
கபாக பூமிபயயும் ஏசும் புது
மலர்ச் கொபல புக்கார். இரவி கெயும் - சூரியன் மகனாகிய சுக்கிரீவனுக்கும்;
இருவரும் - இராமலக்குவரும்; அரிகள் ஏறும் - குரங்குகளுக்குச் சிங்கம்
கொன்றவனான அனுமனும்; சவம் ஊகச் கெபைசூழ - பகாடிய வானரச் கசதனகள்
சூழ்ந்து வர; அறம் சைாடர்ந்து - ைருமகைவதை பின் பைாைர்ந்து வந்து; உவந்து வாழ்த்ை
- மகிழ்ந்து வாழ்த்ைவும்; நாகமும் - சுரபுன்தன மரங்களும்; நரந்ைக்காவும் - நரந்ைம்
என்னும் மரங்களின் கசாதலயும்; நளிை வாவிகளும் - ைாமதர பொய்தககளும்;
நண்ணி - பொருந்தி; கபாக பூமிபயயும் ஏசும் - இன்ெத்தை அனுெவிக்கும் கொக
பூமியாகிய சுவர்க்க கலாகத்தையும் இகழ்கின்ற; புது மலர்ச் கொபல புக்கார் -
அன்றலர்ந்ை மலர்கள் நிதறந்ை கசாதலதய அதைந்ைனர்.

அழிந்து கொவைாய் இருந்ை ைன்தன இராமசுக்கிரீவர் நட்புக் காக்க இருப்ெைால்,

ைருமகைவதை அவர்கதைப் பின்பைாைர்ந்து வாழ்த்தியது. சுவர்க்க கலாகத்தில் பெறும்
இன்ெத்தினும் சிறந்ை இன்ெம் ைரும் இைமாைலின் 'கொக பூமிதயயும் ஏசும்
புதுமலர்ச்கசாதல' என்றார். ைன் மாளிதகக்கு அதைத்துச் பசல்கவான் ஆைலின்
'சுக்கிரீவதன முன்னவரும், விருந்தினர்கைாகச் பசல்வைால் இராமலக்குவதர
அடுத்தும், அன்பும் அைக்கமும் பகாண்டு இராமலக்குவர் பின் பசல்லும் அனுமதன
அவ்விருவர்க்குப் பின்னும், ஏதனய வானரங்கதை அனுமனுக்குப் பின்னும்
பசல்லுமாறு தவத்துள்ை தவப்பு முதற நயம் பொருந்தியைாகும்.
30

3816 . ஆரமும்அகிலும் துன்றி, அவிர்

பளிக்கு அபற அளாவி,
நாரம் நின்றை கபால் கைான்றி,
நவ மணித் ைடங்கள்நீடும்
பாரமும், மருங்கும், சைய்வத் ைருவு,
நீர்ப்பண்பண ஆடும்
சூர் அரமகளிர் ஊெல்
துவன்றிய கம்பமத்து அன்கற.
ஆரமும் அகிலும் துன்றி - (அச்கசாதல) சந்ைன மரங்களும் அகில் மரங்களும்
பநருங்கப் பெற்று; அவிர் பளிக்கு அபற அளாவி - விைக்கம் மிக்க ெடிகப் ொதறகள்
பொருத்ைப்பெற்று; நாரம் நின்றை கபால் - அதவ ைண்ணீர் நிதறந்து நின்றதவ கொல;
கைான்றி - காணப்ெட்டு (விைங்க); நவமணித் ைடங்கள் - நவமணிகைால் அதமந்ை
ெள்ைமான இைங்களின்; நீடும் பாரமும் - நீண்ைகதரகளிலும்; மருங்கும் -
ெக்கங்களிலுமுள்ை; சைய்வத்ைருவு - பைய்வத் ைன்தமயுதைய மரங்களில்;
நீர்ப்பண்பண ஆடும்- நீர் விதையாட்தைச் பசய்யும்; சூர் அர மகளிர் - பைய்வ
மகளிர்ைம்; ஊெல் துவன்றி - ஊஞ்சல்கள் பநருங்கிய; சும்பமத்து -
ஆரவாரத்தைஉதையது.

சந்ைனம் முைலிய சிறந்ை மரங்களும், ெளிக்கதறகளும் பொருந்தி, கைவமகளிர்

இங்குள்ை நீர்நிதலகளில் நீராடி, மரங்களில் ஊஞ்சல் விதையாைப் பெற்ற

சிறப்பிதன உதையது அச்கசாதல எனப்ெட்ைது. ெளிக்கு - ெளிங்கு; அதற - ொதற;

நாரம் - ைண்ணீர். இது வைபசால்; ொரம் - கதர; ெண்தண - மகளிர் விதையாட்டு; ைரு
- ைருவு என உகரச்சாரிதய பெற்று வந்ைது, சும்தமத்து - ஒன்றன்ொல்
குறிப்புவிதனமுற்று. கைவ மகளிர் ஊசலாடும் இயல்பினர் என்ெதை 'வானவர்
மகளிராடும் வாசம் நாறூசல் கண்ைார்' (862) என்ெைாலும் அறியலாம்.
31
கலிவிருத்ைம்

3817 . அயர்வுஇல் ககள்வி ொல்

அறிஞர் - கவபல முன்,
பயில்வு இல் கல்வியார் சபாலிவு
இல் பான்பம கபால்,
குயிலும் மா மணிக்
குழுவு கொதியால்,
சவயிலும், சவள்ளி சவண்
மதியும், கமம்படா.
அயர்வுஇல் ககள்விொல் - ைைர்வு இல்லாை ககள்வியால் நிரம் ெப்பெற்ற; அறிஞர்
கவபலமுன் - அறிஞர்களின் கைல்கொன்ற கூட்ைத்திற்கு முன்; பயில்வு இல் கல்வியார் -
கல்விப் ெயிற்சி இல்லாைவர்கள்; சபாலிவு இல் பான்பம கபால் - கமன்தமயில்லாது;
விைங்குைல் கொல; குயிலும் மாமணிக் குழுவும் கொதியால் - அச்கசாதலயில்
ொதிக்கப்ெட்ை சிறந்ை மணிகளின் திரண்ை ஒளியால்; சவயிலும் - சூரிய ஒளியும்;
சவள்ளி சவண் மதியும் - பவள்ளி கொன்ற பவண்திங்களின் ஒளியும்; கமம்படா -
கமம்ெட்டுத் கைான்றவில்தல.

இைனால் அங்குள்ை இரத்தினங்களின் ஒளி சூரிய சந்திரர்களின் ஒளியினுக்கு மிக்க

விைங்குவது அறியப்ெடுகிறது. அயர்வு - ஐயம்திரிபு. ககள்வியானது கல்வி அறிதவப்
பெருக்குைலால் 'ககள்விசால் அறிஞர்' என்றார். கவதல - கைல்; கைல் கொன்ற
அதவதய உணர்த்திற்று; உவதம ஆகுபெயர். கற்றார் முன் கல்லார் கொல என்ெது
உவதம. ''வாசகம் வல்லார் முன்னின்று யாவர் வாய் திறக்க வல்லார்'' (895)
''எழுத்ைறியார் கல்விப் பெருக்கம் அதனத்தும் எழுத்ைறிவார்க் காணின் இதலயாம்''
(நன்பனறி - 21) என்ென ஈண்டு ஒப்பு கநாக்கத்ைக்கன. 32

இராமன் சுக்கிரீவகனாடு விருந்துண்ணுைல்

3818. ஏய அன்ைது ஆம் இனிய கொபலவாய்,

கமய பமந்ைரும், கவியின் கவந்ைனும்,
தூய பூ அபணப் சபாலிந்து கைான்றிைார்,
ஆய அன்பிகைாடு அளவளாவுவார்.
ஏய அன்ைது ஆம் - இத்ைதகய சிறப்புக்கள் பொருந்திய; இனிய கொபலவாய் -
இனிதமமிக்க கசாதலயிைத்து; கமய பமந்ைரும் -

பசன்றதைந்ை இராமலக்குவரும்; கவியின் கவந்ைனும் - வானரத் ைதலவனாகிய

சுக்கிரீவனும; தூய பூ அபண - தூய்தமயான மல ரதணமீது; சபாலிந்து கைான்றிைார்-
சிறக்க வீற்றிருந்ைவர்கைாய்; ஆய அன்பிகைாடு- பொருந்தியுள்ை அன்கொடு;
அளவளாவுவார் - கெசலாயினர்.

கசாதலயிலுள்ை மலர்கைால் ஆன பூ அதன பிறவற்றினும் பொலிவு மிக்கைாக

விைங்கியைால் 'பூ அதணப் பொலிந்து கைான்றினார்' என்றார்.

அைவைாவுைல்- பநஞ்சம் கலந்து கெசுைல், கசாதலவாய் - வாய் ஏைன் உருபு.

இராமலக்குவரும் சுக்கிரீவனும் மலரதணயில் ஒருங்கமர்ந்து அன்பொடு
உதரயாடியதம இப்ொைலில் புலப்ெடுகிறது. 33

3819 . கனியும்,கந்ைமும், காயும் தூயை

இனிய யாபவயும் சகாணர, யாரினும்
புனிைன் மஞ்ெைத் சைாழில் புரிந்து, பின்
இனிது இருந்து, நல் விருந்தும் ஆயிைான்.
கனியும் - ெைங்களும்; கந்ைமும் - கிைங்குகளும்; காயும்- காய்களும்; தூயை இனிய
யாபவயும் - தூய்தமயாயும் இனிதமயாயும் உள்ை யாவற்தறயும்; சகாணர -
(வானரர்கள்) பகாண்டுவர; யாரினும் புனிைன் - யாவரினும் தூய்தமயானவன் ஆகிய
இராமன்; மஞ்ெைத் சைாழில் புரிந்து - நீராடுைதலச் பசய்து; பின் இனிது இருந்து -
பின்னர் இனிதமயாக இருந்து; நல் விருந்தும் ஆயிைான் - சுக்கிரீவற்கு நல்ல
விருந்ைாளியும் ஆனான். (விருந்துண்ைான்).
சுக்கிரீவன் ைன் ெரிவாரங்கதைக் பகாண்டு விருந்து அளிக்க, இராமன் நீராடி
விருந்துண்ைான். கந்ைம் - கிைங்கு - வைபசால். விருந்து- புதுதம - விருந்தினர்கதைக்
குறித்ைைால் உவம ஆகுபெயர். விருந்தும் - உம்தம இறந்ைது ைழுவிய எச்ச உம்தம -
நண்ென் ஆனதை உைன் ைழுவியது. 34
'நீயும் மதனவிதயப் பிரிந்துள்ைாகயா?' என இராமன் சுக்கிரீவதன வினாவுைல்

3820. விருந்தும் ஆகி, அம்

சமய்ம்பம அன்பிகைாடு
இருந்து, கநாக்கி, சநாந்து,
இபறவன், சிந்தியா,
'சபாருந்து நன் மபைக்கு
உரிய பூபவபயப்
பிரிந்துளாய்சகாகலா நீயும்
பின்?' என்றான்.
அம்சமய்ம்பம அன்பிகைாடு இருந்து - அத்ைதகய உண்தமயான அன்புைகன
இருந்து; இபறவன் - இராமன்; விருந்தும் ஆகி -

(வானரர்க்குச்) சிறந்ை விருந்தினனாகி; கநாக்கி - ைனக்கு அவர்கள் விருந்து

நைத்தியதைப் ொர்த்து; சநாந்து - (சுக்கிரீவன் மதனவிதயக் காணாதமயால்) மனம்
வருந்தி; சிந்தியா - ஆகலாசித்து; பின் - பின்னர்; சபாருந்தும் நல்மபைக்கு -
(சுக்கிரீவதனப் ொர்த்து) பொருந்திய நல்ல இல்லற வாழ்க்தகக்கு; உரிய பூபவபய
உரியவைான மதனவிதய; நீயும் பிரிந்துளாய் சகால் - (என்தனப்கொல) நீயும்
பிரிந்துள்ைாகயா? என்றான் - என்று வினவினான்.
விருந்தினனாகிய ைன்தனச் சுக்கிரீவன் மதனவி இல்லாமல் உெசரிப்ெதைக் கண்டு
'நன்மதனக்குரிய பூதவதயப் பிரிந்துைாய் பகால்' என இராமன் வினவினான்.
மதனயாள் இல்லாை இைத்து விருந்கைாம்புைல் சிறக்காது என்ெர். மகளிரும்
விருந்கைாம்புைதலத் ைதலயாய கைனாகக் பகாண்ைனர் என்ெதை 'தவகலும்
விருந்தும் அன்றி விதைவன யாதவகய?' (67) என்ற அடிகள் உணர்த்தும்.
''விருந்பைதிர் ககாைலும் இைந்ை என்தன'' (சிலம்பு - 2 - 16 - 73) என்ற கண்ணகியின்
வருத்ைமும் விருந்கைாம்ெலில் மகளிர் ெங்தக உணர்த்தும். மதன - இல்லற
வாழ்க்தக; இைவாகுபெயர்; பூதவ - உவதம ஆகுபெயர்; நீயும் - உம்தம இறந்ைது
ைழுவிய எச்ச உம்தம. 35

சுக்கிரீவன் நிதலதய அனுமன் உதரத்ைல்

3821 . என்றகவபலயில்
எழுந்து, மாருதி,
குன்று கபால நின்று,
இரு பக கூப்பிைான் -
'நின்ற நீதியாய்!
சநடிது ககட்டியால்!
ஒன்று, யான் உைக்கு
உபரப்பது உண்டு' எைா:
என்ற கவபலயில் - என்று இராமன் சுக்கிரீவதன வினவிய பொழுதில்; மாருதி -
அனுமன்; குன்று கபால எழுந்து நின்று - மதல கொல எழுந்து நின்று; இருபக
கூப்பிைான் - இரண்டு தககதையும் கூப்பியவனாய்; நின்ற நீதியாய் - (இராமதன
கநாக்கி) 'நிதல பெற்ற நீதிதய உதையவகன! யான் உைக்கு - நான் உனக்கு; உபரப்பது
ஒன்று உண்டு - பசால்ல கவண்டுவது ஒன்று உண்டு; சநடிது ககட்டி - அைதனத்
பைாைக்கம் முைல் இறுதி வதர ககட்ொயாக'; எைா - என்று கூறி . . . .

ைன் மதனவிதய இைந்ை பசய்திதயச் சுக்கிரீவன் ைாகன கூறுைல் ைகுதி அன்று

என்று கருதி, அனுமன் அதைக் கூறினான். விருந்தினதர மதனவியுைன் இருந்கை
உெசரித்ைல் இல்வாழ்வானுக்கு முதற என்ெதை உணர்ந்கை இராமன் வினாவினான்
என்ெதைக் குறிப்பிை 'நின்ற நீதியாய்' என விளித்ைான். 'என்று கூறி' (எனா) என்ற எச்சம்
கமல்வரும் அனுமன் கூற்றுதக கநாக்கி நின்றது. 36

வாலியின் சிறப்பு

3822 . 'நாலுகவைம் ஆம்

நபவ இல் ஆர்கலி
கவலி அன்ைவன்,
மபலயின்கமல் உளான்,
சூலிைன் அருள்
துபறயின் முற்றிைான்,
வாலி என்று உளான்,
வரம்பு இல் ஆற்றலான்.
நாலு கவைம் ஆம் - நான்கு கவைங்கைாகிய; நபவ இல் ஆர்கலி - குற்றமற்ற
கைலுக்கு; கவலி அன்ைவன் - கவலிதயப் கொலப் ொதுகாவலாய் உள்ைவனும்;
மபலயின் கமல் உளான் - தகலாய மதலயின்கமல் வீற்றிருப்ெவனுமாகிய; சூலி ைன் -
சூலப்ெதையுதைய சிவபிரானின்; அருள் துபறயின் - கருதணயின் வழியில்;
முற்றிைான் - முதிர்ந்ைவனாகிய; வரம்பு இல் ஆற்றலான் - எல்தலயற்ற வலிதம
உதையவனாய்; வாலி என்று உளான் - வாலி என்று ஒருவன் உள்ைான்.

ெரப்ொலும் கெபராலியாலும் கவைங்கள் ஆர்கலி எனப்ெட்ைன. சிவபிரான் நான்கு

கவைங்கைாகவும், கவைப் பொருைாகவும் விைங்கி, கவைங்கதைக் காப்ெைால் நான்கு
கவைங்களுக்கும் கவலி அன்னவன் என்றார். 'நால் கவைன் காண்' (கைவாரம்-6-8-3),
'மந்திரமும் மதறப்பொருளும் ஆனான் ைன்தன' (கைவாரம்-6-3-4) என்ற அடிகதைக்
காண்க. சூலி - சூலாயுைத்தை உதையவன். அருள்துதறயின் முற்றினான் -
சிவபிரானின் அருதைப் பெற்றவன் என்ெது பொருள். வாலி சிவெக்ைன் என்ெதை,
'அட்ை மூர்த்தி ைாள் ெணியும் ஆற்றலான்' (3625) ''ெஞ்சின் பமல்லடியாள் ெங்கன்
ொதுகம் அலாது யாதும், அஞ்சலித்து அறியாச் பசங்தக ஆதணயாய்'' (4086) என்ற
அனுமன், அங்கைன் கூற்றுகைாலும், ைாதர புலம்ெலிலும் (4101) காணலாம்.
திருவைகுரங்காடு துதற, திருக்குரங்கணில் முட்ைம் என்னும் ைலங்களில் வாலி
சிவபிராதன வழிெட்ைைாக அத் ைல புராணங்கள்உணர்த்துகின்றன. 37

3823. 'கழறுகைவகராடு, அவுணர் கண்ணின் நின்று,

உழலும் மந்ைரத்து உருவு கைய, முன்,
அழலும் ககாள் அரா அகடு நீ விட,
சுழலும் கவபலபயக் கபடயும் கைாளிைான்.
கழறு கைவகராடு - சிறப்பித்துச் பசால்லப்ெடுகின்ற கைவர் ககைாடு; அவுணர் -
அவுணர்களின்; கண்ணின் நின்று - கண்முன் நின்று; உழலும் மந்ைரத்து - (மத்ைாகிச்)
சுைல்கின்ற மந்ைரமதலயின்; உருவுகைய - வடிவம் கையவும்; அழலும் ககாள் அரா -
சீறிக்ககாபிக்கும் வலிய (கதைகயிறாகிய) வாசுகிபயன்னும் ொம்பின்; அகடு தீ விட -
வயிறு பநருப்தெக் கக்கவும்; சுழலும் கவபலபய - அதலகின்ற

திருப்ொற்கைதல; முன் - முற்காலத்தில்; கபடயும் கைாளிைான் - (ைான் ஒருவனாகக்)

கதைந்ை கைாளிதன உதையவன்.

வலிதமயும் வரங்களும் பெற்று கைவ அசுரர்கைால் பசய்ய முடியாை பசயதல

வாலி ைான் ஒருவனாககவ பசய்து முடித்ைான் என்ெைால் அவனது பெருவலி
பெறப்ெடுகிறது. திருப்ொற்கைலில் அமுைம் எடுக்க முதனந்ை அமரரும் அசுரரும்
முயன்று வலியிலராய் நிற்க, அங்கு வந்ை வாலி, அவர்கள் கவண்டுைலால் ைான்
ஒருவனாககவ ொற்கைதலக் கதைந்து அமுபைைச் பசய்ைான் என்ெது வரலாறு.
இச்பசயதலப் பின்னரும் ''கவதலதய விலங்கல் மத்தில், சுற்றிய நாகம் கைய அமுது
எைக் கதைந்ை கைாைான்'' (5257) என்று அனுமன் புகழ்ந்து கெசுவதைக் காணலாம்.
இவ்வரலாறு காஞ்சிப்புராணத்து மணிகண்கைசுரப் ெைலத்தில் விரிவாகக்
கூறப்ெட்டுள்ைது. 38

3824. 'நிலனும்,நீருமாய் சநருப்பும்,

காற்றும், என்று
உபலவு இல் பூைம்
நான்கு உபடய ஆற்றலான்;
அபலயின் கவபல சூழ்
கிடந்ை ஆழி மா
மபலயின்நின்றும்
இம் மபலயின் வாவுவான்;
நிலனும் - நிலமும்; நீரும் - நீரும்; சநருப்பும் - பநருப்பும்; காற்றும்- காற்றும்; என்று
ஆய் - என்று பொருந்திய; உபலவு இல் பூைம் - அழிைல் இல்லாை பூைங்கள்; நான்கு
உபடய - நான்கினுதைய; ஆற்றலான் - ஆற்றதலத் ைான் ஒருவகன பெற்றவன்;
அபலயின் கவபல - அதலகதைஉதைய எல்தலப்புறக் கைல்கள்; சூழ் கிடந்ை -
சூழ்ந்து கிைந்ைைான; ஆழிமாமபலயின் நின்றும் - பெரிய சக்கரவாைகிரி என்னும்
மதலயிலிருந்து; இம்மபலயின் வாவுவாம் - இங்குள்ை மதலயில் ைாவும்
ைன்தமயுதையவன்.

நிலம் முைலிய நான்கு பூைங்களின் ஆற்றகலாடு, சக்கர வாைகிரியினின்று இங்குள்ை

மதலயில் ைாவும் வல்லதமயுதையவன் வாலி என்ெது உணர்த்ைப்ெட்ைது. பூமிதயச்
சூழ்ந்துள்ை எல்லாக்கைல்கட்கும் அப்ொல் வட்ைவடிவமான சக்கரவாை மதல
சூழ்ந்துள்ைது என்ெது புராண மரபு. நிலத்திற்கு நீரும், நீர்க்கு பநருப்பும், பநருப்புக்குக்
காற்றும், காரணமாைலால் அம்முதறப்ெடி தவத்ைார். ஐந்து பூைங்களுள் ஆகாயத்தைக்
கூறாது விடுத்ைது, அைற்கு வடிவமும் ஆற்றலும் புலப்ெைத் கைான்றாதமயின் என்க.

வாலி நான்கு பூைங்களின் ஆற்றல் ஒரு கசரத் ைன்னிைம் அதமயப்பெற்றவன்

என்ெது 'நீரும், நீர்ைரு பநருப்பும், வன்காற்றும், கீழ்நிவந்ை ொரும் சார்வலி
ெதைத்ைவன்' எனப் பின்னரும் கூறப்பெறுவான். (4000). இம்மதல - இந்ை ருசியமுக
மதல - மைங்காச்சிரமத்தின் அருகக வாலி வரின் ைதலபவடித்துத் தூைாகிவிடும் என
வந்ை சாெ நிகழ்ச்சிக்கு முன், சக்கரவாைகிரியிலிருந்து இம் மதலக்குத் ைாண்டிக்
குதிப்ெவன் என்று பகாள்ளுைல் கவண்டும். 39

3825 . 'கிட்டுவார்சபாரக் கிபடக்கின், அன்ைவர்

பட்ட நல் வலம் பாகம் எய்துவான்;
எட்டு மாதிரத்து இறுதி, நாளும் உற்று,
அட்ட மூர்த்தி ைாள் பணியும் ஆற்றலான்;
கிட்டுவார் சபாரக் கிபடக்கின் - கொர்கருதி ைன் எதிகர வருெவர்
கிதைக்கப்பெற்றால்; அன்ைவர் பட்ட நல்வலம்- அவர்களிைம் உள்ை நல்ல
வலிதமயில்; பாகம் எய்துவான் - ொதிதயத் ைான் அதைவான்; எட்டு மாதிரத்து இறுதி
- எட்டுத் திக்கு எல்தலயிலும்; நாளும் உற்று - நாள்கைாறும் பசன்று; அட்ட மூர்த்தி -
அட்ைமூர்த்தியாய் விைங்கும் சிவபிரானின்; ைாள்பணியும் - திருவடிகதை
வணங்குகிற; ஆற்றலான் - ஆற்றதலயுதைவன்.

வாலி, ைன்பனாடு கொர்பசய்வார் வலிதமயில் ொதி ைனக்கு வருமாறு சிவன்ொல்

வரம்பெற்றிருந்ைான். இைதன 'இரங்கியான் நிற்ெ என் வலி அவன் வயின் எய்ை வரம்
பகாள் வாலிொல் கைாற்றபனன்' (6177) என்ற இராவணன் கூற்றாலும் அறியலாம்.
அட்ைமூர்த்திகள் - ெஞ்ச பூைங்கள், சூரியன், சந்திரன், இயமானன் என்ென.
இவ்பவட்தையும் திருகமனியாய்க் பகாண்ைவனாைலின்; சிவபிரான் 'அட்ை மூர்த்தி'
எனப்ெட்ைான். நாளும் எட்டுத் திதசகளுக்குச் பசன்று சிவன்ைான் ெணிந்து வரும்
ஆற்றதல உதையவனாைலின் 'ஆற்றலான்' என்றார். வாலிக்குள்ை வரெலமும்,
பைய்வெக்தியும் இப்ொைலால் உணர்த்ைப்ெடுகின்றன. 40

3826 . 'கால்செலாது அவன் முன்ைர்;

கந்ை கவள்
கவல் செலாது அவன்
மார்பில்; சவன்றியான்
வால் செலாை வாய்
அலது, இராவணன்
ககால் செலாது; அவன்
குபட செலாது அகரா.
அவன் முன்ைர் - அந்ை வாலியின் கவகத்திற்கு முன்னைாக; கால் செலாது - காற்றுச்
பசல்லாது; அவன் மார்பில் - அவ்வாலியின் மார்பில்; கந்ைகவள் கவல் செலாது -
முருகப்பிரானின் கவலும் நுதையாது; சவன்றியான் - பவற்றிதய உதையவனான
அவ்வாலியின்; வால் செலாை வாய் அலது- வால் பசல்லாை இைத்தில் அல்லாமல்
(வால் பசன்ற இைத்தில்); இராவணன் ககால் செலாது - இராவணனது ஆட்சி
பசல்லாது; அவன் குபட செலாது - அவ்விராவணனது பவற்றிக் குதையும் பசல்லாது.

வாலியின் விதரந்ை பசலதவயும், அவனது வன்தம, பவன்றிகதையும் இப்ொைல்

உணர்த்துகிறது. கால் - காற்று. வலிதமயில் சிறந்ைவன் வாயுகைவன்.

அந்ைக் காற்றும் கவகத்தில் வாலியின் கவகத்திற்குத் கைாற்றுவிடும் என்ெது கருத்து.

சரவணப் பொய்தகயில் ஆறு உருவங்கைாய்க் கிைந்து ொர்வதிகைவியால் ஓருருவம்
ஆக்கப்ெட்ைதமயால் 'கந்ைன்' எனப் பெயர்பெற்றான். கந்ைகவள் - இருபெயபராட்டு;
கந்ைனாகிய கவள். கவள் - கவட்தகதய உண்டு ெண்ணுெவன். இச்பசால்
மன்மைனுக்கும் பெயர் ஆைலால் அைதன விலக்குைற்குக் 'கந்ைகவள்' என்றார்.
கிரவுஞ்சம் என்னும் மதலதயப் பிைந்ை முருகன் கவலும் வாலியின் மார்தெத்
துதைக்காது என்ெைால் வாலியுதைய மார்பின் வன்தம புலப்ெடும்.

பவன்றியான் - வாலி - இந்திரன் முைலிய எல்லாத் கைவர்கதையும் பவன்ற

இராவணனது ககாலும் குதையும் வாலியின் வாலி பசன்ற இைத்துச் பசல்லாது என
வாலியின் வீரமிகுதி கூறப்ெட்ைது. முன் அவ்வாலியின் வாலில் கட்டுண்டு
இராவணன் இைர்ப்ெட்ைவனாைலின், அவ்வாலுக்கு அஞ்சி அவ்விைம்
பசல்லமாட்ைான்; அவ்வாலுக்கக அஞ்சுெவன் வாலியின் கைாள்வலிக்கு
எதிர்நிற்கமாட்ைான் என்ெது கருத்து. வாலியின் வாலுக்கு இராவணன் அஞ்சுெவன்
என்ெதை ''பவஞ்சின வாலி மீைான், வாலும் கொய் விளிந்ைது அன்கற'' (5888),
'நிதறயடிக் ககால வாலின் நிதலதமதய நிதனயுந்கைாறும் ெதறயடிக்கின்ற அந்ைப்
ெயம்மிகப் ெறந்ைைன்கற' (4084) என்ற அனுமன், அங்கைன் கூற்றுகைால் முதறகய
அறியலாம். 'வரங்பகாள் வாலிொல் கைாற்றபனன்' (6177) என்று இராவணன் கூறுவதும்
காண்க. பின்னர் வாலியும் இராவணனும் நட்புக்பகாண்ைனராைலின் இராவணதனக்
பகால்வைற்கு வாலிதயக் பகால்வது இன்றியதமயாைது என்ெது புலப்ெடுகிறது.
41

3827 . 'கமருகவ முைல் கிரிகள் கவசராடும்

கபருகம, அவன் கபருகமல்; சநடுங்
காரும், வாைமும், கதிரும், நாகமும்,
தூருகம, அவன் சபரிய கைாள்களால்.
அவன் - அவ்வாலி; கபருகமல் - இைம் பெயர்ந்து எழுவானானால் (அந்ை
அதிர்ச்சியில்); கமருகவ முைல் கிரிகள் - கமரு முைலிய பெரிய மதலகபைல்லாம்;
கவசராடும் கபருகம - கவபராடு இைம் விட்டுப் பெயர்ந்து கொகும்; அவன் சபரிய
கைாள்களால் - அவனது பெரிய கைாள்கைால்; சநடுங்காரும், வாைமும் - பெரிய
கமகங்களும், ஆகாயமும்; கதிரும் நாகமும் - சூரிய, சந்திரர்களும், விண்ணுலகமும்;
தூருகம - மதறந்து கொய்விடும்.

வாலி இயல்ொக அடிதவத்துச் பசல்லுதகயில் அவ்வதிர்ச்சிதயத் ைாங்காது பெரிய

மதலகளும் நிதலகுதலந்துவிடும் என அவனது கவகத்தின் பெருதம கூறப்ெட்ைது.
அவனுதைய கைாள்கள் மிக உயர்ந்து நிற்றலால், கமகம் முைலியன அத்கைாள்களில்
மதறயும் என அத்கைாள்களின் ெருதமயும் பநடுதமயும் உயர்வுநவிற்சி உத்தியால்
உணர்த்ைப்ெட்ைன.

'பெயருகமல் பநடும்பூைங்கள் ஐந்பைாடும் பெயரும்' (6201) என்ற இரணியன்

ஆற்றதல ஒப்பிட்டுக்காண்க. கமருகவ - ஏகாரம் உயர்வு சிறப்பு; கெரும் - பெயரும்
என்ெைன் மரூஉ. 42

3828. . 'பார் இடந்ை சவம் பன்றி, பண்பட நாள்

நீர் கபடந்ை கபர் ஆபம, கநர் உளான்;
மார்பு இடந்ை மா எனினும், மற்றவன்
ைார் கிடந்ை கைாள் ைபகய வல்லகைா!
பண்பட நாள் - முன்பு; பார் இடந்ை - பூமிதயத் ைன் பகாம்ொல் குத்தி எடுத்ை;
சவம்பன்றி - சினம்மிகுந்ை வராகத்தையும்; நீர் கபடந்ை - (மந்ைர மதலயாகிய மத்தை
அழுத்ைாமல் ைாங்கியிருந்து) கைதலக் கைந்ை; கபர் ஆபம - பெரிய கூர்மத்தையும்; கநர்
உளான் - வலிதமயால் நிகர்ப்ெவன்; மார்பு இடந்ை - இரணியனின் மார்பிதனப்
பிைந்ை; மா எனினும் - நரசிங்ககம வந்ைைாயினும்; அவன் - அவ்வாலியின்; ைார்கிடந்ை
கைாள் - மாதலயணிந்ை கைாள்கதை; ைபகய வல்லகைா - அைக்கக் கூடிய
வலிதமயுதையைாகுகமா? (ஆகாது).
 வாலி பூமிதயப் பெயர்க்கும் ஆற்றலும், மதலதயத் ைாங்கும் வன்தமயும்,
கைதலக்கதையும் திறலும் உதையவன் என்ெது இைனால் பெறப்ெட்ைது. 'ெண்தை
நாள்' என்ெது இதைநிதல விைக்காய் முன்னும் பசன்று பொருந்தியது. இரணியன்
மார்தெப் பிைந்ை நரசிங்கத்திற்கும் வாலியின் கைாள் வலிதமதய அைக்க இயலாது
என வாலியின் கைாைாற்றதலக் கம்ெர் எடுத்துதரக்கிறார். திருமாலின் அவைாரமான
இராமனும் வாலிக்கு எதிர்நின்று கொர் புரியாது மதறந்து நின்று பவல்வது ஈண்டுச்
சிந்திக்கத்ைக்கது. 43

3829. 'படர்ந்ை நீள் சநடுந் ைபல பரப்பி, மீது

அடர்ந்து பாரம் வந்து உற, அைந்ைனும்
கிடந்து ைாங்கும் இக் கிரிபய கமயிைான்,
நடந்து ைாங்கும், இப் புவைம், நாள் எலாம்.
அைந்ைனும் - ஆதிகசைனும்; படர்ந்ை நீள்சநடும் ைபலபரப்பி - ஆயிரமாகப் ெைர்ந்ை
நீண்ை பெரிய ைதலகதைப் ெரப்பிக்பகாண்டு; மீது - அத்ைதலகளின் கமகல; அடர்ந்து
பாரம் வந்துஉற - பநருங்கிப் ொரம் மிகுதியாகப் பொருந்தியிருக்க; இடந்து - (நின்று
ைாங்க முடியாமல்) கீகை கிைந்து; இப்புவைம் நாள்எலாம் - இப் பூமிதய நாபைல்லாம்
(எக்காலத்தும்); ைாங்கும் - ைாங்குவான்; இக்கிரிபய கமயிைான் - இந்ைக் கிட்கிந்தை
மதலயில் வாழும் வாலிகயா; நடந்து ைாங்கும் - நைந்து பகாண்கை அப்பூமிதயத்
ைாங்கக்கூடிய ஆற்றதல உதையவன்.

பூமியின் ொரத்தைத் ைாங்கமாட்ைாமல் ஆயிரம் ைதலகதை உதைய ஆதிகசைன்

வருந்திக் கிைந்து ைாங்கிக் பகாண்டிருக்க, ஒரு ைதல உதைய வாலி நைந்து பகாண்டு
எளிைாகத் ைாங்குவான் எனக்கூறி ஆதிகசைதன விை வாலி வலிதம மிக்கவன் என்ெது
உணர்த்ைப்ெட்ைது. இது கவற்றுதம அணி பொருந்தியது. கிட்கிந்தை அருகில்
கைான்றுவைால் 'இக்கிரி' என்றான். அனந்ைனும் - உம்தம உயர்வுசிறப்பு.
44

3830 . 'கடல் உபளப்பதும், கால் ெலிப்பதும்,

மிடல் அருக்கர் கைர் மீது செல்வதும்
சைாடர மற்றவன் சுளியும் என்று அலால், -
அடலின் சவற்றியாய்! - அயலின் ஆவகவா?
அடலின் சவற்றியாய் - வலிதமயால் பெற்ற பவற்றி உதையவகன! சைாடர -
இதைவிைாமல்; கடல் உபளப்பதும் - கதர கைவாமல் கைல் ஒலித்துக்
பகாண்டிருப்ெதும்; கால் ெலிப்பதும் - காற்றுவீசிக் பகாண்டிருப்ெதும்; மிடல் அருக்கர் -
வலிதமமிக்க சூரியர்கள்; கைர்மீது செல்வதும் - கைர் மீகைறிச் பசல்வதும்; அவன் -
அவ்பவாலி; சுளியும் என்று அலால் - சினம் பகாள்வான் என்ற அச்சத்தினால்
நிகழ்வைன்றி; அயலின் ஆவகவா - பிறிபைாரு காரணத்ைால் நிகழ்வனகவா? (அல்ல).
இது வாலியின் ககாெத்தை உணர்த்தியது. கைல் முைலியனபவல்லாம் அவன்
ககாெத்திற்கு அஞ்சிகய நைக்கின்றன என்ெைாம். உதைப்ெது - கமன்கமலும் பொங்கி
எைாமல் ஒரு நிதலயில் அைங்கிநிற்றல்; சலிப்ெது - எப்கொதும் இயங்கிி்க்
பகாண்டிருப்ெது; கைர்மீது பசல்வது - கைான்றியும் மதறந்தும் அந்ைந்ைக்
காலத்திற்ககற்ெ நைந்து பகாள்ைல். வாலி சினத்திற்கு அஞ்சிகய இயற்தகயில்
பசயல்கள் நதைபெறுவைாகக் கூறியைால் ஏதுத்ைற்குறிப்கெற்ற அணி. மாைந்கைாறும்
பவவ்கவறாகச் சூரியர் ென்னிருவர் கைான்றுவர் என்ெைால் 'அருக்கர்' எனப்
ென்தமயால் கூறினான். பைாைர - இச்பசால் இறுதிநிதல விைக்கணியாய் ஒலிப்ெதும்,
சலிப்ெதும், பசல்வதும் என்ெவற்கறாடு இதயயும். இதறவனுக்குக் கட்டுப்ெடும்
இயற்தக, வாலிக்கும் கட்டுப்ெட்டு இயங்கும் என்ெைால் வாலி இதறவன் கொன்ற
வரம்பில் ஆற்றலுதையவன் என்ெது விைங்கும்.

அல்லால் - அலால் எனத் பைாகுத்ைல் விகாரம் பெற்றது. 45

3831 . 'சவள்ளம் ஏழு

பத்து உள்ள, கமருபவத்
ைள்ளல் ஆை கைாள்
அரியின் ைாபையான்;
உள்ளம் ஒன்றி எவ்
உயிரும் வாழுமால், -
வள்ளகல! - அவன்
வலியின் வன்பமயால்.
ஏழுபத்து சவள்ளம் உள்ள - (அவ்வாலி) எழுெது பவள்ைம் என்கின்ற அைவு
உள்ைதும்; கமருபவத் ைள்ளல் ஆை - கமருமதலதயத் ைள்ைக்கூடியதுமான; கைாள்
அரியின் ைாபையான் - கைாள் வலிதம உள்ைதுமான வானரப்ெதைதய உதையவன்;
வள்ளகல - வள்ைல்ைன்தம உதையவகன! அவன் - அவ்வாலி; வலியின் வன்பமயால் -
வலிதமயின் மிகுதியால்; உள்ளம் ஒன்றி - மனம் ஒன்று ெட்டு; எவ்வுயிரும் வாழும் -
எல்லா உயிர்களும் வாழ்கின்றன;

வாலியின் கசதனச் சிறப்பும் ஆட்சிச் சிறப்பும் இங்குக் கூறப்ெட்டுள்ைன.

வள்ைல் என்ெது இங்கு இராமதனக் குறிக்கும். பவள்ைம் என்றது கெபரண். யாதன
ஒன்றும், கைபரான்றும், குதிதர மூன்றும் காலாள் ஐந்தும் பகாண்ைது- ெக்தி; ெக்தி
மூன்று பகாண்ைது கசனாமுகம்; கசனாமுகம் மூன்று பகாண்ைது குைமம்; குைமம்
மூன்று பகாண்ைது கணம்; கணம் மூன்று பகாண்ைது வாகினி; வாகினி மூன்று
பகாண்ைது பிரைதன; பிரைதன மூன்று பகாண்ைது சமூ; சமூ மூன்று பகாண்ைது
அநீகினி; அநீகினி ெத்துக் பகாண்ைது அக்குகராணி; அக்குகராணி எட்டுக் பகாண்ைது
ஏகம்; ஏகம் எட்டுக் பகாண்ைது ககாடி; ககாடி எட்டுக் பகாண்ைது சங்கம்; சங்கம்
எட்டுக் பகாண்ைது விந்ைம்; விந்ைம் எட்டுக் பகாண்ைது குமுைம்; குமுைம் எட்டுக்
பகாண்ைது ெதுமம்; ெதுமம் எட்டுக் பகாண்ைது நாடு; நாடு எட்டுி்க் பகாண்ைது
சமுத்திரம்; சமுத்திரம் எட்டுக் பகாண்ைது பவள்ைம் என்ெர். 46

3832. மபழஇடிப்பு உறா; வய

சவஞ் சீய மா
முபழ இடிப்பு உறா;
முரண் சவங்காலும் சமன்
ைபழ துடிப்புறச் ொர்வு
உறாது; - அவன்
விபழவிடத்தின்கமல்,
விளிபவ அஞ்ெலால்.
விளிபவ அஞ்ெலால் - (வாலி சினம் பகாண்ைால்) ைமக்கு அழிவு கநருகம என்று
அஞ்சுவைால்; அவன் - அவ்வாலி; விபழவு இடத்தின் கமல் - விரும்பித் ைங்கியிருக்கும்
இைத்திற்கு எதிராக; மபழ இடிப்பு உறா - கமகம் இடித்து ஒலிக்கமாட்ைா; வய சவம்
சீயமா - வலிதம மிக்க பகாடிய சிங்கமாகிய விலங்குகள்; முபழ இடிப்பு உறா -
குதகயில் இடிகொல் முைங்கமாட்ைா; முரண் சவம் காலும் - வலிய பகாடிய காற்றும்;
சமன் ைபழ துடிப்புற - அங்குள்ை பமல்லிய இதலகள் நடுக்கம் பகாள்ை; ொர்வு உறாது
- அவற்றின் ெக்கத்தில் வராது.

வாலி இருக்கும் இைத்தில் ைன் வல்லதமதயக் காட்டினால் ைமக்கு இறுதி கநரிடும்

என்று அவனது வலிதமக்கு அஞ்சி கமகமும், சிங்கமும், காற்றும் அைங்கி நைக்கும்
என்ெைால் வாலியின் பெருவலி உணர்த்ைப்ெட்ைது. வாலி விரும்பித் ைங்கும் இைத்கை
இடிகயா, இடிகொன்ற முைக்ககமா ககைா; காற்று பமன்தமயாக வீசும் என அறிய
முடிகிறது. 'அவன் கடியுதை வியன்புலம், உருமு முரறாது அரவும் ைப்ொ கட்டுமாவும்
உறுகண் பசய்யா (பெரும்ொண் - 42 - 44) என்ற அடிகள் பைாண்தைமான்
இைந்திதரயன் ஆட்சிச் சிறப்தெ உணர்த்துவதுைன் இைதனயும் ஒப்பிைலாம். 'கறங்கு
கால் புகா; கதிரவன் ஒளிபுகா; மறலி மறம் புகாது' (4857) என்ென முைலாக இராவணன்
ஆதணமிக்க ஆட்சி எல்தலதயக் கம்ெர் குறிப்ெதும் ஒப்பிட்டுணரத்ைக்கது.

சீயம் மா - சீயமாகிய மா. இருபெயபராட்டுப் ெண்புத்பைாதக. 47

3833. 'சமய்க்சகாள் வாலிைால், மிடல் இராவணன்

சைாக்க கைாள் உறத் சைாடர்ப்படுத்ை நாள்,
புக்கிலாைவும், சபாழி அரத்ை நீர்
உக்கிலாை கவறு உலகம் யாவகைா?
சமய்க் சகாள் வாலிைால்- ைன் உைம்பில் உள்ை வாலினால்; மிடல் இராவணன் -
வலிதம மிக்க இராவணனின்; சைாக்க கைாள் - இருெைாகச் கசர்ந்து விைங்கிய
கைாள்கதை; உற - ஒரு கசரப் பொருந்தும்ெடி; சைாடர்ப்படுத்ை நாள் - கட்டிப் பிணித்ை
அந்நாளில்; புக்கிலாைவும் - அவன் பசல்லாைதும்; சபாழி அரத்ை நீர்- அவ் இராவணன்
உைம்பினின்று பசாரிந்ை இரத்ை பவள்ைம்; உக்கிலாை - சிந்ைாைதும் ஆகிய; கவறு
உலகம் யாவகைா - கவறு உலகம் யாது உள்ைகைா?

'புக்கிலாை உலகம், அரத்ை நீர் உக்கிலாை உலகம் கவறு யாவது' என்ற வினா. யாதும்
இல்தல என்ற மறுைதலப் பொருதைத் ைந்ைது. நீர்ப்பொருள் ஒற்றுதமப்ெற்றி 'அரத்ை
நீர்' எனப்ெட்ைது. வாலில் கட்டுண்ை இராவணன் வாலி பசன்ற எல்லா
உலகங்களிலும் புகுந்ைான். அவன் குருதி எல்லா உலகங்களிலும் சிந்தியது என்ெைாம்.
இைனால் இராவணதன பவன்ற வீரமுதையவன் வாலி என்ெது பெறப்ெட்ைது.
சிவபூதச பசய்து பகாண்டிருந்ை வாலிதய இராவணன் பின்புறமாக வந்து ெற்ற
எண்ணியகொது, வாலி அவதன வாலினால் கட்டிக் பகாண்டு எல்லா உலகங்களிலும்
அவன் இரத்ைம் சிந்துமாறு சுற்றிவந்து, பின்னர் அவன் வருந்தி கவண்டியைால்
விடுத்ைான் என்ெது வரலாறு. இராவணன் வாலியின் வாலில் கட்டுண்ை நிதலதய 'ஓர்
இராவணன் என்ொன் ைன்தன, சுந்ைரத்கைாள்ககைாடும் வாலிதைத் தூங்கச் சுற்றி,
சிந்துரக் கிரிகள் ைாவித் திரிந்ைனன்' (6997) என்ற அடிகளும் இைதன உணர்த்தும். 48

3834 . 'இந்திரன்ைனிப் புைல்வன்,

இன் அளிச்
ெந்திரன் ைபழத்ைபைய
ைன்பமயான்,
அந்ைகன் ைைக்கு
அரிய ஆபணயான்,
முந்தி வந்ைைன்,
இவனின் - சமாய்ம்பிகைாய்!
சமாய்ம்பிகைாய் - வலிதம உதையவகன! இந்திரன் ைனிப் புைல்வன்- இந்திரனின்
ஒப்ெற்ற தமந்ைனாகிய அவ்வாலி; இன் அளிச் ெந்திரன் - இனிதமயும் குளிர்ச்சியும்
பகாண்ை சந்திரன்; ைபழத்ைபைய ைன்பமயாள் - அதனத்துக் கதலகளுைன் வைர்ச்சி
பெற்றது கொன்ற பவண்ணிறத்தைஉதையவன்; அந்ைகன் ைைக்கு - யமனுக்கும்; அரிய
ஆபணயான் - கைத்ைற்கரிய ஆதணதய இடுெவன்; இவனின் - இந்ைச் சுக்கிரீவனுக்கு;
முந்திவந்ைைன் - முன்கன ைதமயனாகப் (ஒரு ைாய் வயிற்றில்) பிறந்ைவன்.
இைனால் வாலியின் கமனிநிறத்தையும், ஆதணச் சிறப்தெயும்
உணர்த்தினான். எமனும் வாலியின் ஆதண வழியன்றிச் பசயல்ெைான் என்ெைால்
வாலியின் ஆற்றல் புலப்ெட்ைது. வாலி சுக்கிரீவர்க்குத் ைாய் ஒருத்தி; ைந்தையர்
இந்திரனும் சூரியனுமாகிய இருவர். அந்ைகன் ைனக்கும் - உயர்வு சிறப்பும்தம
விகாரத்ைால் பைாக்கது; ைதைத்ைதனய என்ெதை ைதைத்ைாலதனய என எச்சத்
திரிொகவாவது; ைதைத்ைைதனய என்ெைன் விகாரமாகவாவது பகாள்க. ைம்
வரலாற்தறத் ைாகம கூறிக் பகாள்வது ைகுதியன்று என்று கருத்துைன், இராமபிரான்
வரலாற்தற இலக்குவன் வாயிலாகவும், சுக்கிரீவன் வரலாற்தற அனுமன்
வாயிலாகவும் கம்ெர் அதமத்துள்ை நயம் காண்க. 49

சுக்கிரீவகனாடு வாலி ெதகதம பகாண்ை காரணம்கூறுைல்

3835. 'அன்ைவன்எமக்கு
அரென் ஆககவ,
இன்ைவன் இளம் பைம்
இயற்றும் நாள்,
முன்ைவன் குலப்
பபகஞன், - முட்டிைான் -
மின் எயிற்று வாள்
அவுணன், சவம்பமயான்.
அன்ைவன் - அத்ைதககயானாகிய வாலி; எமன் அரென் ஆககவ - எங்களுக்கு
அரசனாக இருக்க; இன்ைவன் - இச்சுக்கிரீவன்; இளம்பைம் இயற்றும் நாள் - இைவரசுப்
ெைவிதயத் ைாங்கி ஆட்சி புரிந்ை நாளில்; முன் அவன் குலப் பபகஞன் - முன்னகம
வாலியின் குலப்ெதகவனாய் உள்ைவனான; மின் எயிற்று வாள் அவுணன் - மின்னல்
கொன்று ஒளி வீசும் ெற்கதை உதைய வாள் கொன்ற பகாடிய மாயாவி என்னும்
அசுரன்; சவம்பமயான் - சினம் பகாண்ைவனாய் (வாலிதய); முட்டிைான் - எதிர்த்ைான்.
மாயாவி: 'மயன் குமரன். துந்துபியின் சககாைரன். மந்கைாைரி உைன் பிறந்ைவன்.

இவகன வாலிதய யுத்ைத்திற்கு அதைத்ைவனாயிருக்கலாம்' - அபிைானசிந்ைாமணி.

50

3836. 'முட்டி நின்று, அவன்

முரண் உரத்தின் கநர்
ஒட்ட, அஞ்சி, சநஞ்சு
உபலய ஓடிைான்;
''வட்ட மண்டலத்து அரிது
வாழ்வு'' எைா,
எட்ட அரும் சபரும்
பிலனுள் எய்திைான். முட்டி நின்று- (அவ்வரக்கன்) அவ்வாறு வாலிகயாடு
எதிர்த்துப் கொர் பசய்ை; அவன் முரண் உரத்தின் கநர் - அவனது வலிய ஆற்றலுக்கு
எதிரில்; ஒட்ட அஞ்சி - நின்ற கொர்பசய்வைற்கு அஞ்சி; சநஞ்சு உபலய ஓடிைான் -
மனம் நடுங்கத் ைப்பி ஓடினான்; வட்ட மண்டலத்து - வட்ை வடிவமாகிய பூமியில்;
வாழ்வு அரிது - உயிர் வாழ்ைல் அரிது; எைா - என்று எண்ணி; எட்ட அரும்
சபரும்பிலனுள் - எவரும் பசல்லுைற்கரிய பெரிய பிலத்துவாரத்துள்; எய்திைான் -
புகுந்ைான்.

வாலியுைன் கொரிடுதகயில் மாயாவி ைன் வலிதம குதறந்து, வாலியின் வன்தம

மிகுவதைக் கண்ைதும் புறமுதுகு காட்டி ஓடிப் பின் பிலத்தினுள் நுதைந்து ஒளித்ைான்.
மாயாவி நுதைந்ை பிலத்தின் அருதம புலப்ெை 'எட்ைரும் பெரும்பிலன்' என்றான்.
பிலம் - பூமிக்குள் பசல்லும் சுரங்கவழி. பிலன் - பிலம் என்ெைன் ஈற்றுப்கொலி.
51

3837. 'எய்து காபல, அப்பிலனுள்

எய்தி, ''யான்
சநாய்தின் அங்கு அவற்
சகாணர்சவன்; - கநான்பமயாய்! -
செய்தி, காவல், நீ,
சிறிது கபாழ்து'' எைா,
சவய்தின் எய்திைான்,
சவகுளி கமயிைான்.
எய்து காபல - (அவ்வாறு மாயாவி) பிலத்தினுள் நுதைந்ை கொது; சவகுளி
கமயிைான் - சினங்பகாண்ைவனாகிய வாலி; கநான்பமயாய் - (சுக்கிரீவதன கநாக்கி)
வலிதம உதையவகன! அப்பிலனுள் எய்தி - அவன் நுதைந்ை பிலத்தினுள் நுதைந்து;
யான்- நான்; சநாய்தின் அங்கு- விதரவில் அங்குள்ை; அவற் சகாணர் சவன்-
அவதனப் பிடித்துக் பகாணர்கவன்; நீ சிறிது கபாழ்து - நீ சிறிது கநரம்; காவல் செய்தி -
இப்பிலத்திலிருந்து கவறுவதகயில் அவன் ைப்பித்துச் பசல்லாைவாறு காவல்
பசய்வாய்; எைா - என்று கூறி; சவய்தின் எய்திைான் - விதரவாக அப்பிலத்துள்
பசன்றான்.

மாயாவி பிலத்தினுள் புகுந்ைதைக் கண்ை வாலி, மிக்க சினங்பகாண்டு ைம்பிதய

அப்பிலவாயிலில் காவல் தவத்து மாயாவிதயத் பைாைர விதரந்து பசன்றான்
என்ெைாம். காவல் காக்கும் வலிதமயுதையனாைலின் ைம்பிதய 'கநான்தமயாய்' என
விளித்ைான். பநாய்து, பவய்து என்ென விதரவுப் பொருள்.
அவற்பகாணர்பவன் - இரண்ைாம் கவற்றுதமத்பைாதகயாைலின் இயல்ொக
கவண்டிய அவன் என்னும் உயர்திதணப்பெயர் விகாரமாயிற்று. முன் பசய்யுகைாடு
இச்பசய்யுள் அந்ைாதித்பைாதையாகத் பைாைர்ந்ைது கருைத்ைக்கது.
52

3838. 'ஏகி, வாலியும் இருது ஏசழாடு ஏழ்

கவக சவம் பிலம் ைடவி, சவம்பமயான்
கமாக சவன்றிகமல் முயல்வின் பவகிட,
கொகம் எய்திைன், துபண துளங்கிைான்.
வாலியும் - வாலியும்; ஏகி - பசன்று; இருது ஏசழாடு ஏழ் - ெதினான்கு ெருவகால
வதரயிலும்; கவகம் - கவகத்கைாடு; சவம்பிலம் ைடவி- பகாடிய பிலத்தினுள்கை
கைடிப் ொர்த்து; சவம்பமயான் - பகாடுந்ைன்தமயுதைய அசுரதன; கமாக சவன்றி
கமல் - (பவல்லுைலாகிய) விரும்ெத்ைக்க பவற்றிகமல் கருத்துதையவனாய்; முயல்வின்
பவகிட - அம்முயற்சியின் ஈடுெட்டிருக்க; துபண - ைம்பியான சுக்கிரீவன்; கொகம்
எய்திைன் - துன்ெம் அதைந்ைவனாய்; துளங்கிைான் - கலங்கினான்.

பிலத்துள் பசன்ற வாலி அசுரதனத் கைடுைலும், கைடிக்பகாண்டு பிடித்ைலும்,

பிடித்துப் கொர்பசய்ைலும் ஆகிய பசயல்களில் ஈடுெட்டு இருெத்பைட்டு மாைங்கள்
பவளிவராைைனால் 'வாலிக்கு என்ன இடுக்கண் கநர்ந்ைகைா' எனக் காவல் காத்து நின்ற
சுக்கிரீவன் கலங்கினான். இருது - இரண்டு மாை காலங்கதைக் பகாண்ைது. ஏபைாடு
ஏழ் - ெதினான்கு ெருவங்கள் - இருெத்பைட்டு மாைகாலம். துதண - சுக்கிரீவன்.
இருெத்பைட்டு மாைங்கள் கழிந்ைதமயால் வாலி இறந்திருப்ொகனா என்ற ஐயம்
சுக்கிரீவனுக்கு ஏற்ெைலாயிற்று. பவற்றிகமல் பகாண்ை கமாகத்ைால் 'கமாகபவன்றி'
ஆயிற்று.

53 3839. 'அழுதுஅழுங்குறும்
இவபை, அன்பினின்
சைாழுது இரந்து, ''நின்
சைாழில் இது; ஆைலால்
எழுது சவன்றியாய்! அரசு
செய்க! '' எை,
''பழுது இது'' என்றைன்,
பரியும் சநஞ்சிைான்.
 அழுது அழுங்குறும் - புலம்பி வருந்துகின்ற; இவபை - இச்சுக் கிரீவதன;
அன்பினில் சைாழுது இரந்து - (நாங்கள்) அன்கொடு வணங்கி கவண்டி; எழுது
சவன்றியாய் - நூல்களில் எழுைத்ைக்க பவற்றிதய உதையவகன! நின்சைாழில் இது
ஆைலால் - இைவரசனாகிய நினக்குரிய பைாழில் இவ்வரசு பசய்ைகல ஆைலின்; அரசு
செய்க - அரசாட்சிதய ஏற்றுக்பகாள்வாயாக; எை - என்று பசால்ல; பரியும்
சநஞ்சிைான் - (வாலியின் பிரிவால்) வருந்துகின்ற மனமுதையவனான சுக்கிரீவன்;
இது பழுது- இது குற்றமாகும்; என்றைன் - என்று உதரத்ைான். இரத்ைல் -
கவண்டுைல் பொருளில் வந்ைது. பநடுநாள் கழிந்தும் வாலி மீண்டுவராைைால்,
வாலிக்கு ஏகைனும் தீங்கு கநரிட்ைகைா எனக் கருதியவராய், இைவரசகன அரசனுக்குப்
பின்னர் அரசு பெற கவண்டும் என்ற முதறதம கருதி 'நின் பைாழில் இது ஆைலால்'
என்றனர். ெழுது இது என்றது - வாலிக்கரிய அரதசத் ைான் ஆளுைல் குற்றம் என்றது.
இைனால் சுக்கிரீவனுக்கு அரசு புரியும் விருப்ெமின்தம புலப்ெடும்.

எழுது பவன்றியாய் - பவற்றித் தூண்களில் எழுைத்ைக்க பவன்றிதய உதையவகன

எனவும் பொருள் பகாள்ைலாம். 'ெழுது இது' என்று சுக்கிரீவன் கூறிய சுருக்கமான
விதை 'சுருங்கச்பசால்லல்' எனும் அைதகச்சார்ந்ைது. 54

3840. 'என்று,ைானும், ''அவ்

வழி இரும் பிலம்
சென்று, முன்ைவன் -
கைடுகவன்; அவற்
சகான்றுளான்ைபைக் சகால்வன்;
அன்று எனின்,
சபான்றுகவன்'' எைா,
புகுைல் கமயிைான்,
என்று - என்று பசால்லி; ைானும் - சுக்கிரீவனும்; அவ்வழி - வாலி பசன்ற
அவ்வழிகய; இரும்பிலம் சென்று - அநைப் பெரிய பிலத்தினுள் பசன்று; முன்ைவன்
கைடுகவன் - வாலியாம் என் ைதமயதனத் கைடிப் ொர்ப்கென்; அவற் சகான்றுளான்
ைபை - (அவன் இறந்து கொயிருந்ைால்) அவதனக் பகான்றவனாகிய மாயாவிதய;
சகால்வன் - (கொர்பசய்து) பகால்கவன்; அன்று எனின் - பகால்ல இயலவில்தல
எனின்; சபான்றுகவன்- (கொரில்) இறப்கென்; எைா - என்று கூறி; புகுைல் கமயிைான் -
அப்பிலத்தில் நுதையப் புகுந்ைான்.
முன்னவன் என்றது வாலிதய. வாலி பசன்ற பிலத்தினுள் புகுந்து வாலிதயத்
கைடுவது, அசுரன் வாலிதயக் பகான்றிருப்பின் அவதனக் பகால்வது, அது
இயலாவிடின் மடிவது எனச் சுக்கிரீவன் ைன் மனத்துணிதவ பவளிப்ெடுத்தினான்.
பிலத்தினுள் நுதைய கமயது வாலிமாட்டு அவன் பகாண்டுள்ை அன்தெயும் எடுத்துக்
காட்டியது. அவற் பகான்றுைான் என உயர்திதண ஈறு இரண்ைாம் கவற்றுதமத்
பைாதகயாைலின் விகாரம் உற்றது.

55 3841. 'ைடுத்து, வல்லவர் ைணிவு

செய்து, கநாய்
சகடுத்து, கமபலகயார்
 கிளத்து நீதியால்
அடுத்ை காவலும்,
அரிகள் ஆபணயால்
சகாடுத்ைதுஉண்டு; இவன்
சகாண்டைன் சகாலாம்?
வல்லவர் - அறிவும் பசால்வன்தமயும் உதைய அதமச்சர்கள்; ைடுத்து- சுக்கிரீவன்
பிலத்தினுள் நுதையாைவாறு ைடுத்து; ைணிவு செய்து- அவதனச் சமாைானப்ெடுத்தி;
கநாய் சகடுத்து - அவன் துயரமாகிய கநாதயப்கொக்கி; கமபலகயார் கிளத்து நீதியால் -
முன்தனகயார் கூறியுள்ை நீதிமுதறதயக் பகாண்டு; அடுத்ை காவலும் - அடுத்து
வரத்ைக்க அரசாட்சிதய; அரிகள் ஆபணயால் - மற்ற வானரர்களின் கட்ைதைப்ெடி;
சகாடுத்ைது உண்டு- இவனுக்குக் பகாடுத்ைது உண்டு; இவன் சகாண்டைன் சகாலாம் -
(ஆட்சிதய) இவன் விரும்பித் ைானாக தகக்பகாண்ைாகனா? (இல்தல).
கநாய் - அண்ணனுக்கு யாது ஆயிற்கறா என்ற கலக்கத்ைால் ஏற்ெட்ை மனத்துயரம்;
வல்லவர்களின் கட்ைதைதய மீற முடியாமல் சுக்கிரீவன் அரதச
ஏற்றுக்பகாண்ைாகனயன்றி, அரசு பெறகவண்டும் என்ற கவட்தகயால் அன்று எனக்
கூறிச் சுக்கிரீவனது ைவறின்தமதயத் பைளிவாகக் காட்டினான். சுக்கிரீவன் விரும்பி
நாட்தைப் பெற்றைாக வாலி நிதனத்து அவதனத் துன்புறுத்தியதை எண்ணி, 'இவன்
பகாண்ைனன் பகாலாம்' என்றான். இவன் பகாண்ைதில்தல என்ெது கருத்ைாகும்.
56

3842 . 'அன்ை நாளில், மாயாவி,

அப் பிலத்து,
இன்ை வாயினூடு எய்தும்
என்ை, யாம்,
சபான்னின் மால் வபரப்
சபாருப்பு ஒழித்து, கவறு
உன்னு குன்று எலாம்
உடன் அடுக்கிகைம்.
அன்ை நாளில் - அங்ஙனம் சுக்கிரீவன் அரகசற்றுக் பகாண்ை அந்ை நாளில்; மாயாவி -
மாயாவி; அப்பிலத்து - அந்ைப் பிலத்திலிருந்து; இன்ை வாயில் ஊடு - இவ்வாயில்
வழியாக; எய்தும் என்ை - இங்கு வருவான் என்று அஞ்சி; யாம் - நாங்கள்; சபான்னின்
மால் வபர சபாருப்பு - பொன் மயமான பெரிய கமருமதலயாகிய மதலதய மட்டும்;
ஒழித்து - விடுத்து; கவறு உன்னு குன்று எலாம் - கவறு மனத்ைால் எண்ணக்கூடிய
மதலகள் அதனத்தையும்; உடன் அடுக்கிகைம் - ஒன்று கசரக் பகாண்டுவந்து அப்பில
வாயிலில் ஒன்றின்கமல் ஒன்றாய் அடுக்கிகனாம்.

வாலிதயக் பகான்ற மாயாவி, சுக்கிரீவதனயும் பகால்ல இவ்வாயில் வழிகய

வருவான் என்ற அச்சத்ைால் அவன் வராவண்ணம் பிலவாயிதல அதைத்துவிட்கைாம்
என்று வாயில் அதைத்ைைற்குரிய காரணத்தைக் கூறினான்அனுமன்.
வாலி, ைான் வராமல் இருக்ககவண்டி அதைத்ைைாகக் குற்றம் சாட்டினான் ஆைலின்,
இது கூற கவண்டியைாயிற்று.

கமரு மதல நீங்கலாகப் பிறமதலகதை எல்லாம் அடுக்கியைாகக் கூறியது உயர்வு

நவிற்சி அணியாகும். 57

3843. 'கெமம் அவ் வழிச் செய்து, செங் கதிர்க்

ககாமகன்ைபைக் சகாண்டுவந்து, யாம்
கமவு குன்றின்கமல் பவகும் கவபலவாய்,
ஆவி உண்டைன் அவபை, அன்ைவன்.
அவ்வழிச் கெமம் செய்து - அந்ைப் பிலத்து வழிதய (குன்றுகைால் அதைத்து)
ொதுகாவதலச் பசய்து; செங்கதிர்க் ககாமகன்ைபை - சிவந்ை கதிர்கதை உதைய
சூரியன் தமந்ைனாம் சுக்கிரீவதன; சகாண்டு வந்து - அதைத்துக்பகாண்டு வந்து; யாம்
- நாங்கள்; கமவு குன்றின் கமல் - எங்கள் இருப்பிைமாகிய கிட்கிந்தை மதலகமல்;
பவகும் கவபலவாய் - ைங்கியிருந்ை காலத்தில்; அவபை - அந்ை மாயாவிதய;
அன்ைவன் - அவ்வாலி; ஆவி உண்டைன் - பகான்றான்.
வழிதய அதைத்ை பின்னர்ச் சுக்கிரீவன் அரசனாக்கிக் கிட்கிந்தையில்
ைங்கியிருந்ைகொது வாலி மாயாவிதயக் பகான்றிட்ைான் என்ெைாம். கசமம் -
ொதுகாவல்; உயிதர உண்ைனன்- உண்ணப் பெறாைதை உண்ைைாகக் கூறுவது
இலக்கதண. 58

3844. 'ஒளித்ைவன் உயிர்க் கள்பள

உண்டு, உளம்
களித்ை வாலியும்,
கடிதின் எய்திைான்;
விளித்து நின்று, கவறு
உபர சபறான்; ''இருந்து
அளித்ைவாறு நன்று,
இளவலார்! '' எைா,
ஒளித்ைவன் - (பிலத்தில் புகுந்து) ஒளித்ைவனாகிய மாயாவியின்; உயிர்க் கள்பள
உண்டு - உயிராகிய கள்தை உண்டு; உளம் களித்ை வாலியும் - மனம் களிப்ெதைந்ை
வாலியும்; கடிதின் எய்திைான் - விதரவாகப் பிலத்து வாயிதல அதைந்து; விளித்து
நின்று - (வாயில் அதைெட்டிருந்ைைால்) சுக்கிரீவதன அதைத்து நின்று; கவறு உபர
சபறான்- மறுபமாழி ஒன்றும் பெறாைவனாய்; இளவலார் - 'என் ைம்பியார்; இருந்து -
வாயிலில் இருந்து; அளித்ைவாறு நன்று- காவல் பசய்ைவிைம் நன்று; எைா- என்று
பசால்லி. . . .

கள் உண்ைார்க்குக் களிப்தெ உண்ைாக்குைல் கொல மாயாவிதயக் பகான்ற

பவற்றியும் களிப்தெத் ைந்ைைால் மாயாவியின் உயிதரக் கள்ைாக உருவகித்ைான்.
அந்ைக் கள்தை உண்ைால் வாலியின் மனமும் கொதையுற்றது. சுக்கிரீவனுதைய
உண்தமநிதல அறியாது மயங்கி உணர்ந்ைதமக்கு இக்களிப்கெ காரணம் என்ெதை
உணர்த்ைகவ 'களித்ை வாலியும்' என்றான். இைவலார் - ெண்ெடியாகப் பிறந்ை பெயர்;
அல் - பெயர்விகுதி. இகழ்ச்சி ெற்றிப் ெலர்ொலாக வந்ைது. 'நன்று' என்ெதும் நன்றன்று
என்ற குறிப்தெகய உணர்த்தியது. 'பசய்தி காவல் நீ சிறிது கொழ்து' என்ற வாலியின்
கட்ைதைக்குப் ெணிந்திருக்க கவண்டியவன், காவதல விட்ைகைாடு, வாயிதலயும்
அதைத்ைது பொருந்ைாை பசயல் எனக்கருதியைால் 'இருந்து அளித்ைவாறு நன்று' என
இகழ்வுெைப் கெசினான்வாலி. 59

3845. வாலி விபெத்து, வான்

வளி நிமிர்ந்சைைக்
கால் விபெத்து, அவன்
கடிதின் எற்றலும்,
நீல் நிறத்து விண்
சநடு முகட்டவும்,
கவபல புக்கவும், சபரிய
சவற்பு எலாம்.
அவன்- அவ்வாலி; வால் விபெத்து- ைன் வாதல கவகமாகத் தூக்கி; வான் வளி
நிமிர்ந்சைை - வானத்தின்கண் பெருங் காற்று எழுந்ைாற்கொல; கால் விபெத்து - ைன்
காதல வீசி; கடிதின் என்றலும் - கவகமாய் உதைத்ை அைவில்; சபரிய சவற்பு எலாம் -
(பிலத்தை அதைத்திருந்ை) பெரிய மதலகள் எல்லாம்; நீல் நிறத்து - நீல நிறமுதைய;
விண் சநடு முகட்டவும் - ஆகாயத்தின் உயர்ந்ை உச்சிதய அதைந்ைனவும்; கவபல
புக்கவும் - கைலில் விழுந்ைனவும் ஆயின.

ஆயின எனும் விதன வருவித்துக்பகாள்ைப் ெட்ைது. விதச - கவகம். நீலம் - நீல்

என்றது கதைக்குதற. முட்ை, புக்க என்ென ெலவின்ொல் குறிப்பு விதன -
யாலதணயும் பெயர்கள்.

வாலியின் காலால் உதைக்கப்ெட்ை மதலகளில் உயரச் பசன்றதவ விண்ணின்

உச்சிதய அதையவும், ைாைச் பசன்றதவ கைலிலும் விழுந்ைன.
விதசயுைன் ஒன்தறத் ைாக்குதகயில் விலங்குகள் ைம் வாதல கவகமாக
நிமிர்த்துக்பகாள்ளும் இயல்பு இங்குக் கூறப்பெற்றது. 60

3846. 'ஏறிைான் அவன்;

எவரும் அஞ்சுறச்
சீறிைான்; சநடுஞ்
சிகரம் எய்திைான்; கவறுஇல், ஆைவன்
புைல்வன், சமய்ம்பம ஆம்
ஆறிைானும், வந்து
அடி வணங்கிைான்.
அவன் - வாலி; ஏறிைான் - (பிலத்தினின்று) ஏறியவனாய்; எவரும் அஞ்சுற -
எல்கலாரும் அஞ்சும்ெடி; சீறிைான் - ககாெத்ைால் சீறிக்பகாண்டு; சநடுஞ்சிகரம்
எய்திைான் - பெரிய மதல உச்சிதய அதைந்ைான்; கவறு இல் - மனத்தில் கவறுொடு
இல்லாை; ஆைவன் புைல்வன் - சூரியன் தமந்ைனும்; சமய்ம்பம ஆம் ஆறிைானும் -
உண்தம பநறியில் நைப்ெவனுமான சுக்கிரீவன்; வந்து அடிவணங்கி ைான் -
(ைதமயன்) முன்வந்து அவன் ொைங்களில் வணங்கினான்.

வாலி கவகத்கைாடு மதலகதைத் ைள்ளிச் சினத்பைாடு கிட்கிந்தைதய

அதைந்ைகொது, மனத்தில் கைங்கம் இல்லாை காரணத்ைால் சுக்கிரீவன் வாலியின்
ொைங்கதை வணங்கினான். வல்லார் கூறிய பநறிப்ெடிகய ஆட்சிதய ஏற்றவன்
ஆைலின் 'பமய்ம்தம ஆம் ஆறினான்' என்றார். சுக்கிரீவன் வாலிக்கு அஞ்சி ஒளிய
கவண்டிய காரணம் இன்தமயால் எதிர்வந்து வணங்கினான்.

கவறுஇல் - மனத்தில் கவறுொடு இல்லாை; கைங்கமற்ற என்ெது கருத்து; ைான்

கவறு, வாலி கவறு என்றிலாை ஒருமித்ை மனமுதையவன் எனலும் பொருந்தும்.
61

3847. 'வணங்கி, ''அண்ணல்! நின்

வரவு இலாபமயால்,
உணங்கி, உன் வழிப்
படர உன்ைகவற்கு,
இணங்கர் இன்பமயால்,
இபறவ! நும்முபடக்
கணங்கள், 'காவல், உன்
கடன்பம'' 'என்றைர்.
வணங்கி - அவ்வாறு வணங்கி; அண்ணல் - அண்ணகல; இபறவ - ைதலவா! நின்
வரவு இலாபமயால் - நீண்ைகாலம் உன் வருதக இல்லாைைால்; உணங்கி - மனம்
வருந்தி; உன் வழிப்படர - உன் பின்னர்ப் பிலத்துவழிச் பசல்ல; உன்னுகவற்கு - கருதிய
எனக்கு; நும்முபடக்கணங்கள் - நும் அதமச்சராகிய வானரக் கூட்ைத்ைார்; இணங்கர்
இன்பமயால் - சம்மதிக்காதமகயாடு; காவல் உன் கடன்பம - 'எங்கதை ஆட்சி புரிந்து
ொதுகாப்ெது உனது கைதமயாகும்'; என்றைர் - என்று கூறினர்.

இச்பசய்யுளில் 'அண்ணல்' என்றது முைல் அடுத்ை பசய்யுளில் 'பொறாய்' என்னும்

அைவும்,முன்கன வாலியினிைத்துச் சுக்கிரீவன் கெசியதை அனுமன் அறிந்து
கூறியைாகும்.

ைன்னினும் முன்னவனாைலின் 'அண்ணல்' என்றும், யாவர்க்கும்

அரசனாைலின் 'இதறவ' என்றும் சுக்கிரீவன் விளித்ைான். சுக்கிரீவன் கநர்தமயான
வழியில் பசல்ெவனாைலின், வாலி ககட்ெைற்கு முன்னகர ைன்மீது குற்றம் இல்தல
என்ெதை உணர்த்துைற்கு நைந்ை நிகழ்ச்சிகதை உள்ைவாறு வாலியிைம் கூறலாயினன்.
வாலிக்கு அதமச்சராய் இருந்கைார் கூறியைால் அரகசற்க கநர்ந்ைது என்ெைால்
'நும்முதைக் கணங்கள்' என்றான். ைான் உண்தமயில் வாலி பசன்ற வழியிகல பசல்ல
நிதனத்ைதை 'உன் வழிப் ெைர உன்னுகவற்கு' என்ற பைாைரால் உணர்த்தினான்.
இணங்கர் - இணங்கு என்னும் குற்றியலுகரம் 'அர்' என்னும் ஈறுபெற்றுப்
கொலியாயிற்று. இதறவ நும்முதை - ஒருதம ென்தம மயக்கம்; மரியாதை ெற்றி
வந்ைைால் வழுவதமதி. 62

3848. ''ஆபண அஞ்சி, இவ் அரபெ எய்தி வாழ்

நாண் இலாை என் நபவபய, நல்குவாய்;
பூண் நிலாவு கைாளிபை! சபாறாய்! '' எை,
ககாணிைான், சநடுங் சகாடுபம கூறிைான்.
பூண் நிலாவு கைாளிபை - அணிகள் அதசந்து விைங்கும் கைாள்கதை உதையவகன!
ஆபண அஞ்சி - வானரர்களின் கட்ைதைதய மறுப்ெைற்கு அஞ்சி; இவ் அரபெ எய்தி -
இந்ை அரசாட்சிதய ஏற்று; வாழ் - வாழ்ந்து வந்ை; நாண் இலாை - நாணம் இல்லாை; என்
நபவபய - என் குற்றத்தை; சபாறாய் - பொறுத்துக் பகாள்வாய்; நல்குவாய் -
அருள்வாய்; எை - எனச் சுக்கிரீவன் கவண்ைவும்; ககாணிைான் - (வாலி) மனம்
மாறுெட்ைவனாய்; சநடுங்சகாடுபம கூறிைான் - மிகக் கடுதமயான பசாற்கதைச்
பசான்னான்.
வானரர்களின் விருப்ெப்ெடி நைந்துபகாண்ை பசயல் அண்ணன் ைன்தனத் ைவறாக
நிதனப்ெைற்கு இைம் அளித்ைைால் 'நாணிலாை' என்றான். 'ைகாைன பசய்ைற்கண்
உள்ைம் ஒடுங்குைல்' எனப் ெரிகமலைகர் நாணத்திற்கு இலக்கணம் பசான்னது
கருத்ைக்கது. சிறிது காலம் வாலிக்குரிய அரதச ஆண்ைைால் 'நதவ' என்று
குறிப்பிட்ைான். ைன்தனயும் அறியாது நிகழ்ந்ை பசயதலக் கூறிப் 'பொறாய்,
நல்குவாய்' என மன்னிப்பு கவண்டினான். இங்ஙனம் நிகழ்ந்ைது கூறி கவண்டியும்
வாலி சினம் பகாண்ைான் ஆைலின் குற்றம் வாலியுதையது என்ெதை அனுமன்
உணர்த்தினான். 63

3849. 'அடல் கடந்ை கைாள் அவபை அஞ்சி, சவங்

குடல் கலங்கி, எம் குலம் ஒடுங்க, முன்
கடல் கபடந்ை அக் கரைலங்களால்,
உடல் கபடந்ைைன்; இவன் உபலந்ைைன்.
அடல் கடந்ை கைாள் - ெதகவரின் வலிதமதயப் கொரில் கைந்து பவற்றிபெற்ற
கைாள்கதை உதைய; அவபை அஞ்சி - வாலிக்குப் ெயந்து; சவங்டல் கலங்கி - பகாடிய
குைல் கலங்கி; எம் குலம் ஒடுங்க - எம் வானர இனம் முழுதமயும் அஞ்சி
ஒடுங்கிநிற்க; முன் கடல் கபடந்ை - முன்பு திருப்ொற்கைதலக் கதைந்ை; அக்கரைலங்

களால் - அந்ைக் தககைால்; உடல் கபடந்ைைன் - (சுக்கிரீவனது) உைதலத் ைாக்கிக்

கலக்கினான் (வாலி); இவன் உபலந்ைைன் - சுக்கிரீவன் பெரிதும் வருந்தினான்.

வாலியின் சினத்திற்குக் குரக்கினம் முழுவதும் குைல் கலங்கி அஞ்சி நடுங்கின.

ொற்கைதலக் கதைந்ை வாலியின் தககளுக்குச் சுக்கிரீவன் உைம்தெக் கலக்குைல்
எளிது. ஆைலின் 'கைல் கதைந்ை அக்கரைலங்கைால் உைல் கதைந்ைனன்' என்றான்.
உைல் கதைைல் - உைம்தெத் ைாக்கி உறுப்புகள் கலங்குமாறு பசய்ைல்.
பகாடுதமயான வார்த்தைகதைப் கெசியகைாடு வாலி சுக்கிரீவதனத் ைாக்கவும்
பசய்ைான் என அவன் பகாடுதமதய இராமனுக்கு அனுமன் உணருமாறு கூறினான்.
உைல் கதைைல்; இைன்கண் அதமந்ை (விதனப்) ெடிமம்கருைத்ைக்கது. 64

3850. 'பற்றி, அஞ்ெலன் பழிபய - சவஞ் சிைம்

முற்றி நின்ற, ைன் முரண் வலிக் பகயால்,
எற்றுவான் எடுத்து எழுைலும், பிபழத்து,
அற்றம் ஒன்று சபற்ற, இவன், அகன்றைன்.
பற்றி - வாலி சுக்கிரீவதனப் பிடித்துக் பகாண்டு; பழிபய அஞ்ெலன் - (ைம்பிதய
வருத்துவைால் ஏற்ெடும்) ெழிக்க அஞ்சாைவனாய்; சவஞ்சிைம் முற்றிநின்ற - பகாடிய
ககாெம் மிக்கு நின்ற; ைன் முரண் வலிக்பகயால் - ைனது மிக்க வலிதமயுதைய
தகயால்; எற்றுவான் - கமாதுவைற்கு; எடுத்து எழுைலும் - உயரத் தூக்கி எழுந்ை
அைவில்; அற்றம் ஒன்று சபற்று - அவன் கசார்ந்திருக்கும் சமயம் ஒன்று பெற்று;
இவன் பிபழத்து - இந்ைச் சுக்கிரீவன் ைப்பிப்பிதைத்து; அகன்றைன் - அவ்விைம் விட்டு
அகன்று ஓடினான்.
வாலி, ைன்தனப் ெழிப்ெகர என்ற எண்ணம் சிறிதுமின்றித் ைன் ைம்பிதய கமாதிக்
பகால்ல, உயகர எடுத்ை அைவில் சுக்கிரீவன் வாலி சிறிது அயர்ந்திருந்ை சமயம்
கநாக்கித் ைப்பி ஓடி வந்துவிட்ைான் என்ெைாம். முரண் வலி - ஒரு பொருட்ென்பமாழி.
மிக்க வலிதம. சுக்கிரீவனின் அச்சத்தைப் பிதைத்ைால் கொதுபமன ஒடி அகன்ற
நிதல உணர்த்தும். ெழிக்கு அஞ்சாை வாலியின் பகாடுதம உணர்த்ைப்ெட்ைது.
65

வாலிக்கு அஞ்சிய, சுக்கிரீவன் இரதல மதலயில் வாழ்ைல்

3851. 'எந்பை! மற்று அவன்

எயிறு அதுக்குகமல்,
அந்ைகற்கும் ஓர்
அரணம் இல்பலயால்;
இந்ை சவற்பின் வந்து
இவன் இருந்ைைன் -
முந்பை உற்றது ஓர்
ொபம் உண்பமயால்.
எந்பை - எம் ஐயகன! அவன் - அவ்வாலி; எயிறு அதுக்குகமல் - ைன் ெற்கதைக்
கடித்துக் ககாபிப்ொனாயின்; அந்ைகற்கும் - யமனுக்கும்; ஓர் அரணம் - (பிதைத்துவாை)
ொதுகாப்ொன ஓர் இைம்; இல்பல - இல்தல; முந்பை உற்றது - முன்கன
(மைங்கமுனிவரால்) அதைந்ைைாகிய; ஓர் ொபம் உண்பமயால் - ஒரு சாெம்
உள்ைைாைலின்; இந்ை சவற்பின் வந்து - இந்ை மதலயில் வந்து; இவன் இருந்ைைன் -
சுக்கிரீவன் இருப்ொனாயினன்.
 வாலியின் சினத்திற்கு இலக்கானவர் யாவகரயாயினும் ைப்பிப் பிதைப்ெைற்கு உரிய
இைமில்தல. எல்லா உயிர்கதையும் கவரும் யமனுக்கும் பிதைக்க இயலாது
என்ெைால் வாலியின் வலிதம உணர்த்ைப்ெட்ைது. அந்ைகற்கும் - உம்தம, உயர்வு
சிறப்பும்தம. எயிறு அதுக்குைல் - ககாெக்குறிதய உணர்த்தும் பமய்ப்ொடு. காரியம்
காரணத்தின் கமல் நின்றது. வாலி, மைங்க முனிவரால் பெற்ற சாெத்தில் இம்மதலப்
ெகுதிக்கு வரஇயலாது. அைனால் சுக்கிரீவன் இம்மதலதய அரணாகக் பகாண்டு
இதுகாறும் உயிர் பிதைத்திருந்ைான் என்ெதை உணர்த்தினான் அனுமன். வாலிக்கு
மைங்க முனிவர் இட்ை சாெத்தைத் துந்துபிப் ெைலத்ைால் அறியலாம். அந்ைகன் -
உயிர்கட்கு அழிதவச் பசய்ெவன்;யமன். 66

3852. 'உருபம என்று இவற்கு

உரிய ைாரம் ஆம்
அரு மருந்பையும்,
அவன் விரும்பிைான்;
இருபமயும் துறந்து,
இவன் இருந்ைைன்;
கருமம் இங்கு இது; எம்
கடவுள்!' என்றைன்.
எம் கடவுள் - எம் பைய்வகம! உருபம என்று - உருதம என்று பெயர்பெற்று;
இவற்கு உரிய - இச்சுக்கிரீவனுக்கு உரிய; ைாரம் ஆம் - மதனவியாய் இருந்ை;
அருமருந்பையும் - கிதைத்ைற்கரிய கைவாமிர்ைம் கொன்றவதையும்; அவன் -
விரும்பிைான் - அவ்வாலி விரும்பிக் கவர்ந்து பகாண்ைான்; இவன் - சுக்கிரீவன்;
இருபமயும் துறந்து - அரசச் பசல்வத்தையும் மதனவிதயயும் இைந்து; இருந்ைைன் -
இம்மதலயில் இருந்ைான்; இங்கு இது கருமம் - இங்குக் கூறிய இதுகவ நைந்ை
பசய்தியாகும்; என்றைன் - என்று அனுமன் உதரத்ைான்.
உருதம - சுக்கிரீவன் மதனவி. வாலி சுக்கிரீவர்களுக்கு மாமனும், கைவகுருவாகிய
பிரகஸ்ெதியின் மகனுமான ைாரன் என்னும் வானர வீரனின் மகள். ருதம என்னும்
வைபசால் ைமிழில் உருதம ஆயது. அருமருந்தையும் - உம்தம உயர்வு சிறப்பொடு
இறந்ைது ைழுவிய எச்சப்பொருளும் அதமந்ைது. வாலி ைனக்குரிய ஆட்சிதய எடுத்துக்
பகாண்ைகைாடு, சுக்கிரீவனுக்கக உரிய மதனவிதயயும் கவர்ந்ைான் என வாலியின்
பகாடுதம கூறப்ெட்ைது. அருமருந்து - கிதைத்ைற்கரிய கைவாமிர்ைம். உவதம
ஆகுபெயராய் உருதமதயக் குறித்ைது. இருதம - அரசாட்சிதயயும் இல்லற
வாழ்தவயும் குறிக்கும். இருதமயும் - உம்தம முற்றும்தம

'பூதவதயப் பிரிந்துைாய் பகாகலா' (3820) என இராமன் வினவிய ைற்கு விதையாக

'ஒன்று யான் உனக்கு உதரப்ெது உண்டு' (3821) எனக் கூறத் பைாைங்கிய பசய்திகள்
இந்ைப் ொைபலாடு முடிகின்றதமயின் 'கருமம் இங்கு இது' என உதரத்ைான்.
வாலி சுக்கிரீவன் மதனவிதயக் கவர்ந்ை பசய்திதய 'அருதம உம்பிைன் ஆரூயிர்த்
கைவிதயப் பெருதம நீங்கிதன' (4043) என்ற அடியும் உணர்த்தும்.
67
 இராமன் சினந்து, வாலிதயக் பகால்வைாகச் சூளுதரத்ைல்

கலித்துதற

3853. சபாய் இலாைவன் வரன்முபற

இம் சமாழி புகல,
ஐயன், ஆயிரம் சபயருபட
அமரர்க்கும் அமரன்,
பவயம் நுங்கிய வாய் இைழ்
துடித்ைது; மலர்க் கண் -
செய்ய ைாமபர, ஆம்பல் அம்
கபாது எைச் சிவந்ை.
சபாய் இலாைவன் - பொய் கூறுைதல அறியாை அனுமன்; வரன் முபற -
கூறகவண்டிய முதறப்ெடி; இம்சமாழி புகல - சுக்கிரீவதனப் ெற்றிய பசய்திகதைக்
கூற; ஐயன் - ைதலவனும்; ஆயிரம் சபயருபட - ஆயிரம் திருநாமங்கதை உதைய;
அமரர்க்கும் அமரன் - கைவர்களுக்கு எல்லாம் கமம்ெட்ை கைவனுமான
இராமபிரானின்; பவயம் நுங்கிய - (முன்பு பிரைய காலத்தில்) உலகம் முழுவதையும்
விழுங்கிய; வாய் இைழ் துடித்ைது - வாயின் உைடுகள் ககாெத்ைால் துடித்ைன; கண்கள் -
அவனது கண்கைாகிய; செய்ய ைாமபர மலர் - சிவந்ை ைாமதர மலர்கள்; ஆம்பல்
அம்கபாது எை - பசவ்வாம்ெல் மலர் கொல; சிவந்ை - சிவந்ைன.
வாலி சுக்கிரீவனின் மதனவிதயக் கவர்ந்ை பசய்தியிதனயும் மதறக்காது
உதரத்ைதமயால் 'பொய் இலாைவன்' என்றார். 'பமய்ம்தம பூண்ைான்' (4801) என்று
பின்னரும் அனுமன் கட்ைப்ெடுவான். அறத்திற்கு மாறாக வாலி நைந்து பகாண்ைான்
என அறிந்ைதும் ைாமதர மலர்க்கண்கள் கமலும் சிவந்ைைால் 'ஆம்ெல் கொது
எனச்சிவந்ை' என்றார். ைாமதர மலரின் பசம்தமயினும் பசவ்வாம்ெல் மலர் பசம்தம
மிக்கது என அறிய முடிகிறது.

தவயம் நுங்கிய - பிரைய காலத்தில் எல்லா உலகங்களுக்கும் அழிவில்லாைவாறு

திருமால் ைன் வயிற்றில் உலகங்கதை தவத்துக் காத்ைார் என்ெது புராணக்கதை.
இராமபிரான் வடிவு பகாண்ை திருமால் ஆயிரம் பெயருதையவன்; 'ஆயிரம் நாமச்
சிங்கம்' (1258) என முன்னும் கூறினார். அமரர்க்கு அமரனாக இராமபிரான்
விைங்கியதை 'கைவகைவதனத் பைன்னிலங்தக எரிபயைச் பசற்ற வில்லிதய'
(திருவாய்பமாழி.3.6-2) என்று நம்மாழ்வாரும் கொற்றுவார். திருமால் தவயம்
நுங்கியதை இராமபிரான் கமல் ஏற்றிக்கூறியுள்ைார்.

இைதன 'அண்ைமும் முற்றும் அகண்ைமும் கமல்நாள் உண்ைவன் ஆம்' (418)

என முன்னரும் குறித்ைார். 'உலகுண்ை ஒருவா' (பெரியதிருபமாழி - 7. 7. 1) ''மண்ணும்
மதலயும் மறிகைலும் மாருைமும், விண்ணும் விழுங்கியது பமய்பயன்ெர்''
(முைல்திருவந்ைாதி - 10) என்ற அடிகள் ஈண்டு ஒப்புகநாக்கத் ைக்கன. ஆம்ெல் அம்
கொது - அம் சாரிதய.
 'ஆயிரம் பெயருதை அமரன்' எனவும் 'அமரர்க்கு அமரன்' எனவும் கூட்டுக.
அனுமன் கூறியதைக் ககட்ைதும் இராமனிைம் நிகழ்ந்ை பமய்ப்ொடுகள் இச்
பசய்யுளில் அதமந்துள்ைன. இராமனின் ஆற்றலும் பவகுளியின் கவகமும் ொைலில்
புலப்ெடுகின்றன. 68

3854. ஈரம் நீங்கிய சிற்றபவ

சொற்றைள் என்ை,
ஆரம் வீங்கு கைாள் ைம்பிக்குத்
ைன் அரசு உரிபமப்
பாரம் ஈந்ைவன், 'பரிவு இலன்,
ஒருவன் ைன் இபளகயான்
ைாரம் சவௌவிைன்' என்ற
சொல் ைரிக்குமாறு உளகைா?
ஈரம் நீங்கிய - அன்பு நீக்கிய; சிற்றபவ - சிறிய ைாயாகிய தகககயி; சொற்றைள்
என்ை - பசான்னாள் என்று; ஆரம் வீங்கு கைாள் - முத்துமாதல அணிந்ை ெருத்ை
கைாள்கதை உதைய; ைம்பிக்கு - ைம்பியாகிய ெரைனுக்கு; ைன் அரசு உரிபமப் பாரம் -
ைனக்கக உரித்ைான அரசொரத்தை; ஈந்ைவன் - அளித்ைவனான இராமன்; பரிவு இலன்
ஒருவன் - ''அன்பில்லாை ஒருவன்; ைன் இபளகயான் ைாரம் - ைன் ைம்பியின்
மதனவிதய; சவௌவிைன் - கவர்ந்து பகாண்ைான்; என்ற சொல் - என்ற வார்த்தைதய;
ைரிக்குமாறு உளகைா - (ககட்டுப்)பொறுத்திருக்கும் ைன்தம உண்ைாகுகமா? (ஆகாது).

இராமன் மாட்டு இயல்ொக அன்பு பகாண்ை தகககயி கூனியின் சூழ்ச்சியால்

மாறியைால் 'ஈரம் நீங்கிய சிற்றதவ' என்றார். ஆட்சியுரிதம மூத்ைவனான
இராமனுக்கக உரித்து ஆைலின் 'ைன் அரசுரிதம' எனப்ெட்ைது. இச்பசய்யுைால் ைம்பி
மாட்டு அன்பில்லாது, அவன் ைாரத்தையும் கவர்ந்ை பகாடிய பசயகல மதனவிதய
இைந்ை இராமன் வாலிொல் பகாண்ை ெதகதமக்கு முைன்தமக் காரணமாய்
முன்னின்றது என்ெைாம்.

இப்ொைல்கவிக்கூற்று. 69

3855. 'உலகம் ஏழிகைாடு ஏழும் வந்து

அவன் உயிர்க்கு உைவி
'விலகும் என்னினும், வில்லிபட
வாளியின் வீட்டி,
ைபலபமகயாடு, நின் ைாரமும்,
உைக்கு இன்று ைருசவன்;
புலபமகயாய்! அவன் உபறவிடம்
காட்டு' என்று புகன்றான்.
உலகம் ஏழிகைாடு ஏழும் - ெதினான்கு உலகில் உள்கைார் யாவரும்; வந்து - திரண்டு
வந்து; அவன் உயிர்க்கு உைவி - வாலியின் உயிதரக் காப்ெைற்கு உைவிபுரிந்து; விலகும்
என்னினும் - என்தனத் ைடுக்குமாயினும்; வில்லிபட வாளியின் - என் வில்லில் பூட்டிய
அம்பினால்; வீட்டி - அவதன அழித்து; ைபலபமகயாடு - வானரங்களுக்குத்
ைதலவனாகும் அரசாட்சிகயாடு; நின் ைாரமும் - உனது மதனவிதயயும்; உைக்கு
இன்று ைருகவன் - உனக்கு இப்பொழுகை மீட்டுத் ைருகவன்; புலபமகயாய் - அறிவில்
சிறந்ைவகன! அவன் உபறவிடம் காட்டு - அவன் வசிக்கும் இைத்தைக் காண்பிப்ொய்;
என்று புகன்றான் - என்று (சுக்கிரீவனிைம் இராமன்) கூறினான்.

ெதினான்கு உலகில் உள்ைார் வந்து ைடுப்பினும் வாலிதயக் பகான்று ஆட்சிதயயும்,

மதனவிதயயும் மீட்டுத் ைருவது உறுதி என இராமன் சுக்கிரீவனுக்கு உதரத்ைான்.
முன் ைண்ைக வனத்து முனிவர்களிைத்தும் 'சூர் அறுத்ைவனும், சுைர்கநமியும், ஊர்
அறுத்ை ஒருவனும் ஓம்பினும், ஆர் அறத்திபனாடு அன்றி நின்றார் அவர், கவர்
அறுப்பென், பவருவன்மின் நீர்' (2652) என இராமன் கூறியுள்ைதம காணலாம். அரச
நீதிக்கு ஏற்ெத் துதணதயயும் காலத்தையும் கநாக்கி அைங்கியிருந்ை சுக்கிரீவன்
அறிவுதைதம ெற்றிப் 'புலதமகயாய்' என விளித்ைான். உலகம் - இைவாகுபெயர்;
விலக்கும் என்ெது எதுதக கநாக்கி 'விலகும்' என விகாரப்ெட்டு நின்றது. 'இன்று
ைருபவன்' என்றது கால வழுவதமதி; உறுதி குறித்ைது. 'இன்கற ைந்கைன்' என்று
பசால்லியிருந்ைாலும் அதுகவ. 70

3856. எழுந்து, கபர் உவபகக் கடற்

சபருந் திபர இபரப்ப,
அழுந்து துைபினுக்கு அக்
கபர கண்டைன் அபையான்,
'விழுந்ைகை இனி வாலி ைன்
வலி!' எை, விரும்பா,
சமாழிந்ை வீரற்கு, 'யாம் எண்ணுவது
உண்டு' எை சமாழிந்ைான்.
கபர் உவபகக் கடல் - (இராமன் கூறியதைக் ககட்ை மாத்திரத்தில்) பெரிய
மகிழ்ச்சியாகிய கைல்; சபருந்திபர எழுந்து - பெரிய அதலககைாடு பொங்கி எழுந்து;
இபரப்ப - ஒலிக்க; அழுந்து துன்பினுக்கு - ைான் அழுந்திைக் கிைந்ை துயரமாகிய
கைலுக்கு; அக்கபர கண்டைன் - எல்தல கண்ைவதன; அபையான் - ஒத்து விைங்கும்

சுக்கிரீவன்; இனி, வாலிைன் வலி - ''இனி வாலியின் வலிதம; வீழ்ந்ைகை-

அழிந்ைகையாம்''; எை விரும்பா - என்று விருப்ெமுற்று; சமாழிந்ை வீரற்கு- (ைன்னிைம்)
கெசிய இராமனிைம்; யாம் எண்ணுவது உண்டு - 'நாங்கள் ஆகலாசிக்க கவண்டுவது
ஒன்றுைது'; எை சமாழிந்ைான் - என்று பசான்னான்.

இராமன் பசால்தலக் ககட்ைதும் சுக்கிரீவன் பெரிதும் மகிழ்ந்ைான் என்ெைால்

'கெருவதகக்கைல் பெருந்திதர இதரப்ெ' என்றார். கெருவதகக்கைல் என்ெது
உருவகம். 'அக்கதர' என்றைால் துயரமாகிய கைலுக்கு என உருவமாகக் பகாள்ைல்
கவண்டும். இராமன் உதரயால் வாலிதய இறந்துெட்ைவனாககவ சுக்கிரீவன்
உணர்ந்ைைால் 'விழுந்ைகை வாலி ைன் வலி' எனப்கெசினான். விழுந்ைகை - பைளிவுெற்றி
எதிர்காலம் இறந்ைகாலமாய் வந்ை கால வழுவதமதி.
 'எண்ணித் துணிக கருமம்' என்ெைால் சுக்கிரீவன் இராமனிைம் 'யாம் எண்ணுவது
உண்டு' என்றான். 'யாம்' என்று அனுமதன உள்ளிட்ை அதமச்சர்கதை உைப்ெடுத்திக்
கூறியைாகும்.
விழுந்ைகை - ஏகாரம்கைற்றம். 71

அதமச்சர்ககைாடு கூடிச் சுக்கிரீவன் சிந்திக்க, அனுமன் கெசுைல்

3857. அபைய ஆண்டு உபரத்து,

அனுமகை முைலிய அபமச்ெர்,
நிபைவும், கல்வியும், நீதியும்,
சூழ்ச்சியும் நிபறந்ைார்
எபையர், அன்ைவகராடும் கவறு
இருந்ைைன், இரவி
ைபையன்; அவ் வழி,
ெமீரணன் மகன் உபரைருவான்:
இரவி ைபையன் - சூரியன் மகனாகிய சுக்கிரீவன்; அபைய ஆண்டு உபரத்து -
அவ்வாறு அங்குச் பசால்லிவிட்டு; நிபைவும் கல்வியும் - எண்ணமும் கல்வியும்;
நீதியும் சூழ்ச்சியும் - நீதிபநறிகளும் ஆய்வுத்திறமும்; நிபறந்ைார் - நிதறந்ைவர்கைாகிய;
அனுமகை முைலிய அபமச்ெர் - அனுமன் முைலான அதமச்சர்கள்; எபையர் -
எத்துதணகெர் இருந்ைனகரா; அன்ைவகராடும் - அத்ைதன கெருைனும்; கவறு
இருந்ைைன் - கவறிைத்தில் (ஆகலாசதன பசய்ய) இருந்ைான்; அவ்வழி - அப்பொழுது;
ெமீரணன் மகன் - வாயு தமந்ைனாகிய அனுமன்; உபரைருவான் - கெசலாயினான்.

வாலிதயக் பகால்லும் ஆற்றல் இராமனுக்கு உண்கைா, இல்தலகயா எனச்

சுக்கிரீவன் ஐயுற்று அதைப்ெற்றி ஆகலாசிக்க அனுமன் முைலிய அதமச்சர்கதை
அதைத்துக் பகாண்டு ைனியிைத்கை பசன்றான். அதமச்சர்களுக்குச்
பசயல்ெடுவைற்ககற்ற எண்ணமும், அறிவுத்திறனும், நீதிபநறியும், அரசன்
ஆக்கத்திற்குத் ைக்க சூழ்ச்சியும் கவண்டுைலின் அந்நான்கிதனயும் உதைய அதமச்சர்
என்றார். அனுமகன - ஏகாரம் கைற்றப்பொருளில் மற்தறகயாரினும் அவனுக்குள்ை

சிறப்தெ உணர்த்துவைாகும். ''ஆற்றலும் நிதறவும் கல்வி அதமதியும் அறிவும்

என்னும், கவற்றுதம இவகனாடு இல்தலயாம்'' (3767) என்ற இராமன் கூற்றாலும்
'அறிவும் ஈகை, உரு ஈகை, ஆற்றல் ஈகை. . . . நீதி ஈகை நினக்கு' (5338) என்ற சீைா
பிராட்டியின் பசாற்கைாலும் அனுமனின் நிறம் விைங்குைல் காண்க.

நிதனவும் கல்வியும் நீதியும் சூழ்ச்சியும் - எண்ணும்தம. சமீரணன் - காற்று.

நன்றாகச் சஞ்சரிக்க வல்லவன் எனும் காரணம்ெற்றி வந்ை பெயர். சுக்கிரீவன்
ஐயத்தைக் குறிப்ொல் உணர்ந்ை அனுமன் அவன் ஐயம் நீங்கச் பசால்லத்
பைாைங்கினான் என்க. ைனயன் - எதுதக கநாக்கித் ைதனயன் எனத் திரிந்ைது.
72
3858. 'உன்னிகைன், உன்ைன் உள்ளத்தின்
உள்ளபை, உரகவாய்!
''அன்ை வாலிபயக் காலனுக்கு
அளிப்பது ஓர் ஆற்றல்
இன்ை வீரர்பால் இல்பல'' என்று
அயிர்த்ைபை; இனி, யான்
சொன்ை ககட்டு, அபவ கபடப்பிடிப்பாய்'
எைச் சொன்ைான்.
உரகவாய் - வலிதம உதையவகன! உன்ைன் உள்ளத்தின் - உன் மனத்தில்; உள்ளபை -
உள்ை கருத்தை; உன்னிகைன் - (யான்) ஊகித்து அறிந்து பகாண்கைன்; அன்ை வாலிபய
- அத்ைதகய வலிதம வாய்ந்ை வாலிதய; காலனுக்கு அளிப்பது ஓர் ஆற்றல் -
யமனுக்குக் பகாடுக்கும்ெடியான ஒப்ெற்ற வலிதம; இன்ை வீரர்பால் இல்பல - இந்ை
வீரர்களிைத்தில் இல்தல; என்று அயிர்த்ைபை - என்று ஐயம் பகாண்ைாய்; இனி யான்
சொன்ை ககட்டு - இனி யான் பசால்லும் வார்த்தைகதைக் ககட்டு; அபவ
கபடப்பிடிப்பாய் - அவற்தற உறுதியாகக் பகாள்வாய்; எைச் சொன்ைான் - என்று
பசால்வானாயினன்.
உற்றது பகாண்டு கமல்வந்து உறுபொருள் உணரவல்ல அனுமன் ைன் அறிவால்
சுக்கிரீவன் மனத்தில் பகாண்ை ஐயத்தை உணர்ந்துபகாண்ைான். காலனுக்கு அளிப்ெது
- பகால்வது என்னும் பொருதைத் ைருவது. அன்ன வாலி என்றது. எதிர்த்ைார்
வலிதமயில் ொதிதயத் ைான் பெறுைற்குரிய வரம் பெற்ற வாலி என அவன்
பெருதமதயக் கூறியைாகும். இன்ன வீரர் - இங்கு வந்துள்ை இராமலக்குவதரக்
குறிக்கும்.

யான் பசான்ன என்ெதில் பசான்ன காலவழுவதமதி. 73

3859. 'ெங்கு ெக்கரக் குறி உள,

ைடக் பகயில், ைாளில்;
எங்கும் இத்ைபை இலக்கணம்
யாவர்க்கும் இல்பல;
செங் கண் விற் கரத்து
இராமன், அத் திரு சநடு மாகல;
இங்கு உதித்ைைன், ஈண்டு அறம்
நிறுத்துைற்கு; இன்னும்,
ைடக்பகயில் - (இராமனது) பெரிய தககளிலும்; ைாளில் - ொைங்களிலும்; ெங்கு
ெக்கரக் குறி உள - சங்கு சக்கரங்களின் கரதககள் உள்ைன; இத்ைபை இலக்கணம் -
இத்ைதனச் சிறந்ை இலக்கணம்; எங்கும் யாவர்க்கும் இல்பல - எவ்வுலகத்திலும்
யார்க்கும் இருந்ை தில்தல; செங்கண் வில் கரத்து - சிவந்ை கண்கதையும், வில்கலந்திய
கரத்தையும் உதைய; இராமன் - ; அத்திரு சநடுமாகல - அப்ெரம் பொருைாகிய
திருமாகல ஆவன். ஈண்டு - இப்பொழுது; அறம் நிறுத்துைற்கு - அறத்தை
நிதலநிறுத்துவைற்கு; இங்கு உதித்ைைன் - இவ்வுலகத்தில் அவைரித்துள்ைான்; இன்னும்
- கமலும் . . . .

இப்ொைலில் 'கமலும்' என்ெது அடுத்ை ொைபலாடு இதயந்து பொருள் முடிபு

பகாள்ளும். தககளிலும் கால்களிலும் சங்கு, சக்கர கரதககள் அதமவது உத்ைம
இலக்கணமாகும். அத்ைதகய இலக்கணம் திருமாலுக்கக அதமவைாலும்,
இராமனிைத்தும் எல்லா நல்இலக்கணங்களும் பொருந்தி இருந்ைதமயாலும், அத்
திருமாகல இராமனாக அறத்தை நிதலநாட்டும் பொருட்டு இவ்வுலகில் கைான்றினன்
என ஊகித்து உணரலாம் எனக் கூறினன். ''கநமிகயாடு வலம்புரி பொறித்ை மாைாங்கு
ைைக்தக'' (முல்தலப்ொட்டு 1 - 2) எனத் திருமாலும் 'பநய்த்ைதல கநமியும் சங்கும்
நிலாவிய, தகத்ைலங்கள் வந்து காணீகரா' (பெரியாழ்வார் திருபமாழி 1-2-12). 'சங்கு
கரதகயும் சக்கர கரதகயும் அங்தகயுள்ைன ஐயற்காைலால், சங்க ொணியான்
சக்கராயுைம் அங்தக ஏந்தும் என்று அதறயல் கவண்டுகமா?' (சூைாமணி - குமார
காலப் - 45) எனப் பிறநூல்களும் விைக்குைல் இங்கு ஒப்பு கநாக்கத்ைக்கது.

இராமன் சங்கு, சக்கர கரதக உதையவன் என்ெது 'சங்பகாடு சக்கரம் ைரித்ை பசங்தக
அச்சிங்க ஏறு' (670) எனவும், அவன் அறத்தை நிதலநாட்ைத் கைான்றியவன் என்ெது
'நல்லறம் நிறுத்ைத் கைான்றினான்' (1769) எனவும் முன்னரும் கூறப்ெட்ைன. இராம
அவைாரத்தின் கநாக்கத்தை இப்ொைல் உணர்த்துகிறது. இந்கநாக்கத்தை அனுமகன
இராவணனிைம் உதரப்ெதை ''அறம் ைதல நிறுத்தி - பிறப்பு அறுப்ொன்'' (5885) என்ற
ொைலும் உணர்த்தும். 74

3860. 'செறுக்கும் வன்திறல் திரிபுரம்

தீ எழச் சிைவிக்
கறுக்கும், சவஞ் சிைக் காலன்ைன்
காலமும் காலால்
அறுக்கும் புங்கவன் ஆண்ட கபர்
ஆடகத் ைனி வில்
இறுக்கும் ைன்பம, அம்
மாயவற்கு அன்றியும் எளிகைா? செறுக்கும் வன்திறல் - யாவதரயும்
வருத்துகின்ற மிக்க வலி தமதய உதைய; திரிபுரம் - முப்புரங்களும்; தீ எழச் சிைவி -
பநருப்புப் ெற்றி எரியும்ெடி சினங்பகாண்டு; கறுக்கும் சவஞ்சிைக் காலன் ைன் -
ககாபித்து (மார்க்கண்கையன் மீது) பகாடிய சினங்பகாண்ை யமனுதைய; காலமும் -
ஆயுள் காலத்தையும்; காலால் அறுக்கும் - காலினால் உதைத்து அழித்துவிட்ை;
புங்கவன் - கமகலானான சிவபிரான்; ஆண்ட - தகயாண்ை; கபர் ஆடகத்ைனி வில் -
பெரிய பொன்மயமான ஒப்ெற்ற வில்தல; இறுக்கும் ைன்பம - முறிக்கின்ற பசயல்;
அம்மாயவற்கு அன்றியும் - அத்திருமாலுக்கு அல்லாது; எளிகைா - பிறர்க்கு எளிைாகமா?
(ஆகாது).

திரிபுரம் அழித்து, காலதனயும் உதைத்ை சிவபிரான் ெற்றிய வில் என அவ்வில்லின்

வலிதமயும் பெருதமயும் கூறி, அைதன வதைத்ைவன் என இராமன் பெருதம
கூறியவாறு. சீதைதய மணக்க இராமன் வதைத்ை வில் சிவன் வில். திரிபுரம் என்னும்
ககாட்தை அதமந்ை மூன்று நகரங்களின் அழிக்கும் வலிதம பைரிய 'பசறுக்கும்
வன்திறல் திரிபுரம்' என்றான். மார்க்கண்கையதனப் ெற்றிய யமனது சினம் கைான்றக்
'கறுக்கும் பவஞ்சினக் காலன்' என்றான். சிவபிரான் அவதன அழித்ை எளிதம
கைான்றக் 'காலால் அறுக்கும்' என உணர்த்தினான்.75

3861. 'என்பை ஈன்றவன், ''இவ்

உலகு யாபவயும் ஈன்றான் -
ைன்பை ஈன்றவற்கு அடிபம செய்;
ைவம் உைக்கு அஃகை;
உன்பை ஈன்ற எற்கு உறு
பைம் உளது'' எை உபரத்ைான்;
இன்ை கைான்றகல அவன்;
இைற்கு ஏது உண்டு; - இபறகயாய்!
இபறகயாய் - ைதலவகன! என்பை ஈன்றவன் - என்தனப் பெற்ற ைந்தையாகிய
வாயுகைவன்; இவ்வுலகு யாபவயும் - (என்தன கநாக்கி) ''இவ்வுலகங்கதைபயல்லாம்;
ஈன்றான் ைன்பை - ெதைத்ை பிரமதன; ஈன்றவைற்கு - (ைன் உந்திக்கமலத்தில்)
ஈன்றவனாகிய திருமாலுக்கு; அடிபம செய் - பைாண்டு பசய்வாய். ைவம் உைக்கு
அஃகை - அதுகவ உனக்குத் ைவமாகும்; உன்பை ஈன்ற எற்கு - உன்தனப் பெற்ற
எனக்கும்; உறுபைம் உளது - சிறந்ை ெைவி கிதைப்ெைாகும்''; எை உபரத்ைான் - என்று
பசான்னான்; இன்ை கைான்றகல - இந்ை இராமகன; அவன் - அந்ைத் திருமாலாகும்.
இைற்கு ஏது உண்டு - இவ்வாறு யான் கூறுவைற்கு கவபறாரு காரணமும் உண்டு.

என்தன ஈன்றவன் என்றது வாயு கைவதன; யாதவயும் ஈன்றான் - நான்முகன்;

ஈன்றான் ைன்தன ஈன்றவன் - திருமால். இங்கு இராமதனக் குறித்ைது. 'மூன்றுலகும்
ஈன்றாதன முன்னீன்றாதன' (2366) என முன் கூறியுள்ைதும்

காண்க. மக்கள் பசய்யும் நல்ல பசயல் ைந்தைக்கும் உரியைாய்ப் பெருதம

கசர்க்கும் என்ெதை 'உன்தன ஈன்ற எற்கு உறுெைம் உைது' என்ற பைாைர் உணர்த்தும்.
வாயு ைன் தமந்ைனாகிய அனுமதன கநாக்கித் 'திருமாலுக்கு அடிதம பசய்' எனக்
கூறிய பசய்தி இப்ொைலில்குறிப்பிைப்ெடுகிறது. 76

3862. 'துன்பு கைான்றிய சபாழுது,

உடன் கைான்றுவன்; ''எவர்க்கும்
முன்பு கைான்றபல அறிைற்கு முடிவு
என்?'' என்று இயம்ப,
''அன்பு ொன்று'' எை உபரத்ைைன்;
ஐய! என் ஆக்பக,
என்பு கைான்றல உருகிை
எனின், பிறிது எவகைா?
ஐய - ைதலவகன! முன்பு - முன்கன (அக்காலத்தில் யான் என் ைந்தைதய கநாக்கி);
கைான்றபல அறிைற்கு - அப்பெருமாதன நான் அறிந்து பகாள்வைற்கு; முடிவு என் -
உறுதியான உொயம் யாது? என்று இயம்ப - என்று ககட்க; எவர்க்கும் துன்பு கைான்றிய
சபாழுது - (அவர்) ''யாவர்க்கும் துன்ெம் ஏற்ெடும் காலத்தில்; உடன் கைான்றுவன் -
உைகன அத்துன்ெம் தீர்க்க எதிரில் வந்து கைான்றுவான்; அன்பு ொன்று - அப்ெரமதனக்
கண்ைதும் உனக்கு அவன்மாட்டு அன்பு உண்ைாவகை ைக்க சான்றாகும்'' எை
உபரத்ைைன் - என்று பசான்னான்; என் யாக்பக - - (அைற்ககற்ெ இப்பெருமாதனக்
கண்ை மாத்திரத்தில்) என் உைல்; என்பு கைான்றல - எலும்புகள் உருத்
கைான்றாைனவாக; உருகிை எனில் - உருகின என்றால்; பிறிது எவகைா - இைற்கு கமல்
கவறு சான்று எைற்கு?

முன்னர்ச் பசய்யுளில் 'இைற்கு ஏது உண்டு' என்று கூறியைன் விைக்கம் இங்குத்

ைரப்ெட்டுள்ைது. வாயுகைவன் கூறியெடி இராமதனக் கண்ைவுைன் அனுமனின்
எலும்பு உருகியைால் இராமன் திருமாகல எனத் துணியலாம் என்ெது அனுமனின்
கருத்ைாகும். இைற்குகமல் ஆைாரம் கவண்டுவதில்தலயாைலின் 'பிறிது எவகனா?'
என்றான். உலகில் துன்ெங்கள் கைான்றுதகயில் அவன் உைகன அவைரிப்ொன் என்ெது
புலப்ெை 'உைன் கைான்றுவன்' என்றான். துன்ெம் ஏற்ெடுதகயில் கைவுளின் திருவருள்
கிட்டும் என்ற உண்தம புலப்ெடுத்ைப்ெடுகிறது. என்பு கைான்றல உருகின - எலும்பு
வலுவானது. அதவ வலிதம கைான்றாமல் உருகின கொல உைல் பநகிழ்ந்ைது
என்ெைாம். அனுமனுக்கு இவ்வுணர்ச்சி இராமதனக் கண்ைவுைன் ஏற்ெட்ைதை 'என்பு
எனக்கு உருகுகின்றது; இவர்கின்றது அைவில் காைல்' (3763) என்ற கூற்றாலும்
உணரலாம். இராமதனக் கண்ை அைவில் ''என்பு உருகி பநஞ்சு உருகி, யார் உருக
கில்லார்'' (1588) என மக்கள் உருகி நின்றனர். இங்ஙனகம வீைணனும் இராமதன
எண்ணிய மாத்திரத்தில் 'என்பு உறக் குளிரும்; பநஞ்சு உருகுகமல், அவன் புன்புறப்
பிறவியின் ெதகஞன் கொலும்' என (6384) உருகி நின்றான். உள்ைம் உருகுங்கால்
'என்பு உருகுைல்' இயல்ொைலின் 'என்பு கைான்றல்' என்றான். 77

இராமனின் ஆற்றதலக் கண்ைறிய அனுமன் உதரத்ை உொயம்

3863. 'பிறிதும், அன்ைவன் சபரு

வலி ஆற்றபல, சபரிகயாய்!
அறிதி என்னின், உண்டு உபாயமும்;
அஃது அரு மரங்கள்
சநறியில் நின்றை ஏழில், ஒன்று
உருவ, இந் சநடிகயான்
சபாறி சகாள் சவஞ் ெரம் கபாவது
காண்!' எைப் புகன்றான்.
சபரிகயாய் - சுக்கிரீவப் பெரிகயாகன! பிறிதும்- மற்றும்; அன்ைவன் சபருவலி
ஆற்றபல - அந்ை இராமனுதைய பெரிய வலிதமச் சிறப்தெ; அறிதி என்னின் - அறிய
விரும்புவாயானால்; உபாயமும் உண்டு - அைற்கு ஒரு வழி உள்ைது.; அஃது - அவ்
உொயமாவது; சநறியில் நின்றை - நாம் கொகும் வழியில் நிற்ெனவான; அருமரங்கள்
ஏழில் - எய்துைற்கரிய மராமரங்கள் ஏழிற்; ஒன்று உருவ - ஒன்தறத் துதைக்கும்ெடி;
இந்சநடிகயான் - இந்ை பநடிகயானாகிய இராமனது; சபாறி சகாள் சவஞ்ெரம் -
பநருப்புப்பொறி பகாண்ை பகாடிய அம்பொன்று; கபாவது காண் - பசல்வகை ஆகும்;
எைப் புகன்றான் - என்று பசான்னான்.
 மராமரங்கள் ஏழில் ஏகைனும் ஒரு மரத்தை ஊடுருவும் ஆற்றல் இராமன் அம்புக்கு
உண்ைாயின. அவ்வம்பு வாலியின் மார்தெத் துதைக்கும் ஆற்றதல உதையது
என்ெதைத் பைளியலாம் என்று சுக்கிரீவன் பைளியுமாறு சிறந்ை உொயத்தை அனுமன்
உதரத்ைனன். வலியாற்றல் - ஒரு பொருட்ென்பமாழி;
78

சுக்கிரீவன், இராமதன அணுகித் ைன் கருத்தைக் கூறுைல்

3864. 'நன்று நன்று' எைா, நல்

சநடுங் குன்றமும் நாணும்
ைன் துபணத் ைனி
மாருதி கைாளிபண ைழுவி,
சென்று, செம்மபலக் குறுகி,
'யான் செப்புவது உளைால்,
ஒன்று உைக்கு' எை, இராமனும்,
'உபரத்தி அஃது' என்றான்
நன்று நன்று எைா - (அனுமன் கூறியதைக் ககட்ை சுக்கீரிவன்) 'நீ பசான்னது நல்லது
நல்லது' என்று மகிழ்ந்து; ைன் ைனித் துபண மாருதி - ைனது ஒப்ெற்ற துதணயாக
விைங்கும் அனுமனின்; நல் சநடுங்குன்றமும் நாணும் - நல்ல பெரிய மதலகளும்
நாணும்ெடியான; கைாளிபை ைழுவி - கைாள்கள் இரண்தையும் ைழுவிக்
பகாண்டு; செம்மபலச் சென்று குறுகி - இராமதனச் பசன்றதைந்து; யான்- -
உைக்குச் செப்புவது - உனக்குச் பசால்வது; ஒன்று உளது எை - ஒரு பசய்தி உள்ைது''
என்று பசால்ல; இராமனும் - - ; அஃது உபரத்தி - ''அைதனச் பசால்வாய்''; என்றான் -
என்று பசான்னான்.

அனுமன் கூறிய உொயம் ைனக்கும் ஏற்புதைத்ைாக இருந்ைதமயால் அவனது

அறிவின் திறம்ொராட்டும் வதகயில் 'நன்று, நன்று' என்று கூறியகைாடு அதமயாது
அவன் கைாள்கதைத் ைழுவியும் ைன் மகிழ்ச்சிதயச் சுக்கிரீவன் புலப்ெடுத்தினான்.
அதமச்சர் ெலருள் சுக்கிரீவனுக்ககற்ற ஒப்ெற்ற துதணயாய் இருப்ெவன் ஆைலின்
அனுமதனத் ''ைன் துதணத் ைனிமாருதி' என்றார். அனுமன் கைாளிதன 'எம் மதலக்
குலமும் ைாை இதச சுமந்பைழுந்ை கைாைான்'' (3766) என்றது காண்க. நன்று நன்று -
அடுக்கு வியப்தெக் குறிப்ெது. குன்றமும் - உயர்வு சிறப்பும்தம.
79
 மராமரப் படலம்

இராமபிரான் ஏழு மராமரங்கதை ஓர் அம்ொல் துதைத்ை பசய்திதயக் கூறுவைால்

இது மராமரப்ெைலம் எனப் பெயர் பெற்றது.

சுக்கிரீவன் இராமதன அதைத்துச் பசன்று ஏழு மராமரங்களுள் ஒன்தற

அம்பொன்றால் எய்யுமாறு கவண்டினான். மராமரங்கள் அைக்கலாகாப் ெருதமயும்,
உயர்வும் பகாண்டு விைங்கின. இராமன் மரங்களின் அருகில் பசன்று, வில்லில்
நாகணற்றி, அம்பு பைாடுக்க, அஃது ஏழு மரங்கதையும் துதைத்து இராமனிைம்
திரும்பியது. சுக்கிரீவன் மகிழ்ந்து இராமதனப் கொற்ற, வானர வீரர்கள் ஆடிப் ொடி
மகிழ்ந்ைனர்.
இராமனின் வில்லாற்றதல இப்ெைலத்தில் காணலாம்.

மராமரங்களுள் ஒன்தறஅம்பினால் எய்யுமாறு இராமதன கவண்டுைல்

கலித்துதற

3865. 'ஏககவண்டும் இந் சநறி' எை,

இனிது சகாண்டு ஏகி,
'மாகம் நீண்டை குறுகிட
நிமிர்ந்ைை மரங்கள்
ஆக ஐந்திகைாடு இரண்டின் ஒன்று
உருவ, நின் அம்பு
கபாககவ, என்ைன் மைத்து இடர்
கபாம்' எைப் புகன்றான்.
இந்சநறி ஏககவண்டும் எை - (சுக்கிரீவன்) 'இவ்வழியாகச் பசல்ல கவண்டும்' என்று
பசால்லி; இனிது சகாண்டு ஏகி - (இராமலக்குவதர) இனிதமயாக அதைத்துச்
பசன்று; நீண்டை மாகம் - 'நீண்ைைான ஆகாயமும்; குறுகிட நிமிர்ந்ைை - குறுகித்
கைான்றுமாறு உயர்ந்துள்ைனவாகிய; மரங்கள் - மராமரங்கள்; ஐந்திகைாடு இரண்டின்
ஆக - ஏைாக உள்ைனவற்றில்; ஒன்று உருவ - ஒன்தறத் துதைக்குமாறு; நின் அம்பு
கபாககவ - உனது அம்பொன்று பசன்ற அைவில்; என்ைன் மைத்து - எனது
மனத்திலுள்ை; இடர் கபாம் - துன்ெம் கொகும்; எைப்புகன்றான் - என்று பசான்னான்.

மராமரங்கள் ஏைனுள் ஒன்தற அம்பெய்து துதைத்ைால் இராமன் வாலியின்

மார்தெயும் துதைத்து பவல்ல வல்லவன் என்ற நம்பிக்தகயில் ைன்மனத்துயர்
நீங்குபமனச் சுக்கிரீவன் உதரத்ைான். எனகவ, இராமனது வலிதமதயத் பைளிவாக
அறிந்து பகாள்ை இராமன் அம்பு பைாடுத்து ஒரு மரத்தைகயனும் துதைக்க கவண்டும்
என அவன் உதரத்ைான். மாகம் - ஆகாயம். நீண்ைன மாகம் என்றது ஒருதம ென்தம
மயக்கம். வாலியிைத்துத் ைனக்குள்ை அச்சத்ைால் சுக்கிரீவன் ஐயமுற்று வருந்தி
இங்ஙனம் இராமனிைம் ககட்ைான் எனக் பகாள்க. 'மாகம் நீண்ைன குறுகிை
நிமிர்ந்ைன மரங்கள்' என்றது உயர்வு நவிற்சி அணி. 1
3866. மறு இலான் அது கூறலும்,
வாைவர்க்கு இபறவன்,
முறுவல் செய்து, அவன்
முன்னிய முயற்சிபய உன்னி,
எறுழ் வலித் ைடந் கைாள்களால்
சிபலபய நாண் ஏற்றி,
அறிவிைால் அளப்ப அரியவற்று
அருகு சென்று, அபணந்ைான்.
மறுஇலான் - (மனத்தில்) குற்றம் இல்லாைவனாம் சுக்கிரீவன்; அது கூறலும் -
அவ்வார்த்தைதயச் பசான்னதும்; வாைவர்க்கு இபறவன் - கைவர்களுக்பகல்லாம்
ைதலவனாகிய இராமபிரான்; அவன் முன்னிய முயற்சிபய உன்னி - சுக்கிரீவன்
எண்ணிய காரியத்தை அறிந்து பகாண்டு; முறுவல் செய்து - புன் முறுவல் பசய்து; எறுழ்
வலித் ைடந் கைாள்களால் - மிக்க வலிதமயுதைய பெரிய தககைால்; சிபலபய நாண்
ஏற்றி - வில்தல எடுத்து நாண் ஏற்றி; அறிவிைால் அளப்பு அரியவற்று - அறிவினால்
அைவிட்டு அறிய முடியாை அம்மரங்களின்; அருகு சென்று - அருகில் பசன்று;
அபணந்ைான் - கசர்ந்ைான்.
சுக்கிரீவன் ைன் உள்ைத்தில் ஏற்ெட்ை ஐயத்தை மதறக்காமல் பவளியிட்ைதமயால்
'மறுவிலான்' எனச் சிறப்பிக்கப்ெட்ைான். இராமன் கைவர்களுக்குத் ைதலவனாகிய
திருமாலின் அவைாரம் ஆைலின் 'வானவர்க்கு இதறவன்' என்றார். இராமதனத்
'பைய்வநாயகன்' (6994) என அங்கைனும், ''கைவகைவதனத் பைன்னிலங்தக எரிபயைச்
பசற்றவில்லிதய'' (திருவாய்பமாழி - 3-6-2) என நம்மாழ்வாரும் கூறியதம காண்க.
இராமன் வலிதமக்கு மராமரம் துதைத்ைல் மிக எளிய காரியமாைலின், சுக்கிரீவன்
மனத்தில் அச்சத்ைால் ஏற்ெட்ை ஐயத்தை உய்த்துணர்ந்து இராமன் முறுவல் பசய்ைான்.
எறுழ் - வலிதம; எறுழ் வலி - ஒரு பொருட்ென்பமாழி. அரியவற்று - 'அற்று' - சாரிதய.
மராமரங்களின் உயர்வும், ெருதமயும், ெரப்பும் மக்கள் அறிவால் அைக்க முடியாைன
ஆைலின் 'அறிவினால் அைப்ெரியவற்று' என்றார். 2
மராமரங்கள் நின்ற காட்சி

3867. ஊழி கபரினும் கபர்வில;

உலகங்கள் உபலந்து
ைாழும் காலத்தும், ைாழ்வில;
ையங்கு கபர் இருள் சூழ்
ஆழி மா நிலம் ைாங்கிய
அருங் குலக் கிரிகள்
ஏழும், ஆண்டுச் சென்று ஒரு
வழி நின்சறை, இபயந்ை;
ஊழி கபரினும் - (அம் மராமரங்கள்) யுகங்கள் மாறினாலும்; கபர்வு இல - ைம்
நிதலமாறுைல் இல்லாைதவ; உலகங்கள் - எல்லா உலகங்களும்; உபலந்து ைாழும்
காலத்தும்- அழிந்து கொகும் காலத்திலும்; ைாழ்வு இல- விழுந்து ைாழ்வதைவன அல்ல;
ையங்கு கபர் இருள் சூழ் - திதகத்ைற்குக் காரணமான மிக்க இருளினால் சூைப்பெற்ற;
ஆழிமா நிலம் - கைல் சூழ்ந்ை பெரிய பூமிதய; ைாங்கிய அருங் குலக் கிரிகள் ஏழும்-
ைாங்குகின்ற அரிய குல மதலகள் ஏழும்; ஆண்டுச் சென்று - அவ்விைத்தில் வந்து; ஒரு
வழி நின்சறை - ஒரு கசர நின்றது கொல; இபயந்ை - அதமந்திருந்ைன.

அழியாது நிதலத்து நிற்க வல்லன; பெருந்கைாற்றமும் வன்தமயும் பகாண்ைன என

மராமரங்கள் ஏழின் சிறப்புகள் கூறப்ெட்ைன. முன்னிரண்ைடிகள் உயர்வு நவிற்சி அணி
பொருந்தியது. ெற்ெல இைங்களில் உள்ை ஏழு மதலகளும் ஒரிைத்தில் வந்து நின்றன
என்று பசால்லத்ைக்க வதகயில் மரங்கள் விைங்கியைால் பெருங்கிரிகள் ஏழும்
ஆண்டுச் பசன்று ஒரு வழி நின்பறன' என்றார். ஏழுமதலகளும் ஓரிைத்தில் நிற்றல்
இல்தலயாைலின் பின்னிரண்ைடிகள் இல்பொருள் உவதமயணி அதமந்ைது. கிரிகள்
ஏழு - தகதல, இமயம், மந்ைரம், விந்ைம், நிைைம், ஏமகூைம், கந்ைமாைநம் என்ென.
மதலகள் பூமிக்கு கமலும் கீழும் பொருந்தித் ைாங்குவைால், 'மாநிலம் ைாங்கிய
அருங்குலக்கிரிகள்' எனப்ெட்ைன. ஊழி கெரினும் ைாழும் காலத்தும் - உம்தம உயர்வு
சிறப்பு; ஏழும் - முற்றும்தம. 3

3868. கபல சகாண்டு ஓங்கிய

மதியமும், கதிரவன்ைானும்,
'ைபலகண்டு ஓடுைற்கு அருந்
ைவம் சைாடங்குறும் ொரல்
மபல கண்கடாம்' என்பது
அல்லது, மலர்மிபெ அயற்கும்,
இபல கண்கடாம்' எை, சைரிப்ப
அருந் ைரத்ைை ஏழும்;
ஏழும் - அம்மராமரங்கள் ஏழும்; கபல சகாண்டு ஓங்கிய மதியமும் - ெதினாறு
கதலகதையும் பகாண்டு வைர்ந்ை சந்திரனும்; கதிரவன் ைானும்- சூரியனும்; ைபல
கண்டு ஓடுைற்கு - ைன் உச்சிதயக் கண்டு ைாண்டிச் பசல்வைற்கு; அருந்ைவம்
சைாடங்குறும் - அரிய ைவத்தைச் பசய்யத் பைாைங்கி; மபல கண்கடாம் -
மதலச்சாரதலப்

ொர்த்கைாம்; என்பது அல்லது - என்று பசால்வகை அல்லாமல்; மலர்மிபெ

அயற்கும் - ைாமதர மலர் கமலிருக்கும் பிரமனுக்கும்; இபல கண்கடாம் -
இம்மரங்களின் இதலகதைக் கண்டுவிட்கைாம்; எைத் சைரிப்பு அரும் - என்று
பசால்லுைற்கரிய; ைரத்ைை - சிறப்புத் ைன்தமதய உதையன.

சந்திர சூரியர்கள் வானில் இம்மரங்களின் உச்சிதயக் கைந்து பசல்ல முடியாமல்,

அவ்வாறு கைந்து பசல்ல அருந்ைவம் பசய்வர். அம்மரங்கதைக் கண்ை நான்முகனும்
'ஒரு மதலச்சாரதலக் கண்கைன்' என்று பசால்வைல்லது 'அம் மரங்களின் உச்சியில்
உள்ை இதலகதைப் ொர்த்கைன்' என்று பசால்ல முடியாை உயரம் உதையன
அம்மரங்கள் என்ெது பொருைாகும். அைனால் சூரிய, சந்திரர் ைம் இயக்கம்
ைதைப்ெட்டு அம்மரங்களின் அடிப்ெகுதியிதைத் ைங்கி விை, அதைக் காணும்
நான்முகன் அப்ெகுதிதயச் சூரிய, சந்திரர் ைவம்புரியத் ைங்குமிைம் என்று கருதினான்.
இச்பசய்யுள் உயர்வு நவிற்சி அணியின் ொற்ெடும். 4
3869. ஒக்க நாள் எலாம் உழல்வை,
உபலவு இல ஆக,
மிக்கது ஓர் சபாருள் உளது எை
கவறு கண்டிலமால் -
திக்கும், வாைமும், செறிந்ை அத்
ைரு நிழல் சீைம்
புக்கு நீங்கலின், ைளர்வு இல,
இரவி கைர்ப் புரவி;
திக்கும் வாைமும் - எல்லாத் திதசகளிலும் வானத்திலும்; செறிந்ை அத்ைரு -
பநருங்கிப் ெரந்ை அம்மரங்களின்; சீை நிழல்- குளிர்ந்ை நிைதல; புக்கு நீங்கலின் -
அதைந்து பசல்வைால்; இரவி கைர்ப்புரவி - சூரியனது கைரில் கட்ைப் பெற்ற
குதிதரகள்; ைளர்வு இல - ைைர்ச்சியில்லாைனவாம்; ஒக்க நாள் எலாம் - நாள் முமுவதும்
ஒகர விைமாக; உழல்வை - ஓடிக் பகாண்டிருப்ென; உபலவு இல ஆக - (எனினும்)
வருத்ைம் இல்லாைனவாய் இருப்ெைற்கு; மிக்கது ஓர் சபாருள் - கமம்ெட்ைபைாரு
காரணம்; உளது எை- உண்டு என்று; கவறு கண்டிலம் - கவறு கண்கைாமில்தல.

சூரியனது கைர்க்குதிதரகள் நாள் முழுவதும் ஓடுவனவாய் இருந்தும் ைைர்வு

அதையாதமக்குக் காரணம், ஒவ்பவாரு நாளும் இதைப்பு நீங்க அம்மரங்களின்
குளிர்நிைலில் ைங்கிச் பசல்வகை காரணமாகும் என்று கூறியவாறு. இச்பசய்யுள்
ஏதுத்ைற்குறிப்கெற்ற அணி. இைனால் அம்மரங்களின் இதலயைர்ந்ை உச்சிக் கிதைகள்
சூரிய மண்ைலத்திற்கும் கமகல உயர்ந்திருந்ைன என்ெது புலனாகும். முந்திய
பசய்யுளில் கதிரவன், மரங்களின் நுனி கண்கைாை இயலாதம கூறி, இச் பசய்யுளில்
அவன் அவற்றின் குளிர்ந்ை நிைலுள் புகுந்கைாடியது கூறப்பெற்றது. புரவி - ொல்ெகா
அஃறிதணப் பெயர். 5

3870. நீடு நாள்களும், ககாள்களும்,

என்ை, கமல் நிமிர்ந்து
மாடு கைாற்றுவ மலர்
எைப் சபாலிகின்ற வளத்ை;
ஓடு மாச் சுடர் சவண்
மதிக்கு, உட்கறுப்பு, உயர்ந்ை
ககாடு கைய்த்ைலின், களங்கம் உற்று
ஆம் எனும் குறிய;
நீடு நாள்களும் - (அவ்கவழு மரங்களும்) பநடுங்காலமாக உள்ை நட்சத்திரங்களும்;
ககாள்களும் - கிரகங்களும்; என்ை - என்று; கமல் நிமிர்ந்து - விண்ணில் உயர்ந்து; மாடு
கைாற்றுவ - ெக்கங்களில் விைங்குவன; மலர் எை - (இம்மரங்களின்) மலர்கள்
என்னும்ெடி; சபாலிகின்ற வளத்ை - விைங்குகின்ற பசழுதமதய உதையன; ஓடு
மாச்சுடர் சவண் மதிக்கு - (வானில்) பசல்லுகின்ற மிக்க ஒளிதய உதைய
பவண்மதிக்கு; உட்கறுப்பு - அைனுள் அதமந்துள்ை கதற; உயர்ந்ை ககாடு கைய்த்ைலின்
- (இம்மரங்களின்) உயர்ந்ை கிதைகள் கைய்த்ைைால்; களங்கம் உற்று ஆம் - கைங்கம்
என்று ஏற்ெட்ைது ஆகும்; எனும் குறிய - என்று குறிக்கத்ைக்கதவ.
 மரங்களின் கிதைகள் அருகில் காணப்ெட்ை நட்சத்திரங்களும் கிரகங்களும்
மரங்களில் மலர்ந்ை மலர்கள் கொலக் காணப்ெட்ைன. இம்மரங்களின் கிதைகள்
சந்திரதன உராய்ந்து கைய்த்ைைால் ஏற்ெட்ை ைழும்புககை கைங்கம் என்று
பசால்லப்ெடுகின்றன என்று மரங்களின் வைர்ச்சி கூறப்ெட்டுள்ைது. சந்திரனின் மறு,
மரக்கிதைகளின் உராய்வால் ஏற்ெட்ை ைழும்பு எனக் கூறியைால் ஏதுத்ைற்குறிப்கெற்ற
அணியாகும். ககாள்கள் - சூரியன், சந்திரன், அங்காரகன், புைன், பிரகஸ்ெதி, சுக்கிரன்,
சனி, ராகு, ககது என ஒன்ெைாம். 6

3871. தீது அறும் சபருஞ்

ொபககள் ைபழக்கின்ற செயலால்
கவைம் என்ைவும் ைகுவை;
விசும்பினும் உயர்ந்ை
ஆதி அண்டம் முன்பு அளித்ைவன்
உலகின், அங்கு அவன் ஊர்
ஓதிமம், ைனி சபபடசயாடும்
புபட இருந்து உபறவ.
தீது அறம் - (அம்மரங்கள்) அழிைல் இல்லாை; சபரும் ொபககள் - பெரிய கிதைகள்;
ைபழக்கின்ற செயலால் - பசழித்து வைர்கின்ற பசயலால்; கவைம் என்ைவும் -
கவைங்கள் என்று பசால்லவும்; ைகுவை - ைகுதியுதையன; விசும்பினும் உயர்ந்ை -
(அதவ) வான மண்ைலத்தினும் உயர்ந்து விைங்குவன; ஆதி அண்டம் முன்பு அளித்ை

வன் - ெைதமயான அண்ைங்கதை முன்கன ெதைத்ைளித்ை பிரமனுதைய;

உலகின் அங்கு - சத்தியகலாகமாகிய அவ்விைத்தில்; அவன் ஊர் - அவன் ஏறிச்
பசல்கின்ற; ஓதிமம் - அன்னப்ெறதவ; ைனிப் சபபடகயாடும் - ைனது ஒப்ெற்ற பெதை
அன்னத்கைாடு; புபட இருந்து உபறவ - அம்மரங்களின் ஒரு ெக்கத்கை இருந்து வாை
இைமாவன.

கவைங்களின் சாதககள் அழிவற்றனவாயும், அைவற்றனவாயும் இருத்ைல் கொல

மரங்களின் கிதைகளும் அழிவற்றும், அைவற்றும் விைங்குகின்றன என்றார். சாதக
என்னும் பசால்லிற்கு கவைங்களின் கிதைப் ெகுதி, மரக்கிதை, என்றும் பொருள்கள்
உள்ைன. ஆைலால் 'சாதககள் ைதைக்கின்ற பசயலால் கவைபமன்னத் ைகுவன'
என்றார். பசம்பமாழிச் சிகலதை அணி பொருந்தியது. விசும்பின் - இன் எல்தலப்
பொருைது. பிரமனுக்குரிய அன்னப் ெறதவ ைங்கிய இைம் என்றைால் அம்மரங்கள்
பிரமகலாகத்திற்கும் கமல் உயர்ந்து வைர்ந்திருந்ைன என்ெைாம். இஃது உயர்வு நவிற்சி
அணி. 7

3872. நாற்றம் மல்கு கபாது, அபட,

கனி, காய், முைல் நாைா
வீற்று, மண்ைலத்து யாபவயும்
வீழ்கில, யாண்டும்
காற்று அலம்பினும்; கலி
சநடு வானிபடக் கலந்ை
ஆற்றின் வீழ்ந்து கபாய், அபல
கடல் பாய்ைரும் இயல்ப;
காற்று அலம்பினும் - காற்று அதசத்ைாலும்; நாற்றம் மல்கு கபாது - நறுமணம் மிக்க
மலர்களும்; அபட கனி காய் முைல் - இதலகளும், ெைங்களும், காய்களும் முைலிய;
நாைா வீற்று யாபவயும் - ெலவதகப்ெட்ை அதனத்தும்; மண் ைலத்து - மண்ணுலகில்;
யாண்டும் வீழ்கில - எவ்விைத்திலும் விைாைனவாய்; கலி சநடு வானிபட- ஆரவாரத்தை
உதைய பெரிய வானுலகத்தில்; கலந்ை - பொருந்திய; ஆற்றின் வீழ்ந்து கபாய் - ஆகாய
கங்தகயில் விழுந்து (அைன் வழியாகச்) சன்று; அபலகடல் பாய்ைரும் - அதலகதை
உதைய கைலில் கசர்கின்ற; இயல்ப- ைன்தமதய உதையன.

இைனால் அம்மரங்கள் ஆகாய கங்தகயினும் உயர்ந்துள்ைன என்றவாறு; உயர்வு

நவிற்சி அணி. நாற்றம் - இங்கு நறுமணம்; ஆறு - ஆகாய கங்தக. 'நறுமணம் மிக்க
மலர், இதல, கனி, காய் முைலிய ெல்வதகப்ெட்ை அதனத்தும் எக்காலத்தும்
பவவ்கவறு மண்ைலங்களில் வீழ்வன அல்ல; காற்றடித்து வீழ்ந்ைாலும்
ஆரவாரமுதைய ஆகாயத்தில் பொருந்திய ஆகாய கங்தகயில் விழுந்து கைதலச்
கசர்வன' என்றும் இப்ொைலுக்கு விைக்கம்கூறுவர். 8

3873. அடியிைால் உலகு அளந்ைவன்

அண்டத்துக்கு அப்பால்
முடியின்கமல் சென்ற முடியை
ஆைலின், முடியா
சநடிய மால் எனும்
நிபலயை; நீரிபடக் கிடந்ை
படியின்கமல் நின்ற கமரு
மால் வபரயினும், பரிய;
அடியிைால் - ைன் திருவடியினால்; உலகு அளந்ைவன் - உலகங் கதை அைந்ைவனான
திருமாலின்; அண்டத்துக்கு அப்பால் - அண் ைத்திற்கு அப்ொல் உள்ை; முடியின் கமல்
சென்ற - உச்சி முகட்டின் கமலாக வைர்ந்து பசன்ற; முடியை ஆைலின் - உச்சியிதன
உதையன ஆைலால்; முடியா - அைவிை முடியாை; சநடிய மால் எனும் - (விக்
கிரமாவைாரங் பகாண்ை) பநடிய திருமால் என்று பசால்லத் ைக்க; நிபலயை-
நிதலதமதய உதையன. நீர் இபடக்கிடந்ை - கைல் நீரில் கிைந்ை - படியின் கமல் நின்ற-
பூமியின் நடுவில் நிற்கின்ற; கமரு மால் வபரயினும் - பெரிய கமருமதலதயக்
காட்டிலும்; பரிய - ெருதமதய உதையன.

மரங்கள் திருமாலுக்குரிய உலகிதனயும் கைந்து வைர்ந்து இருந்ைதமயால், அதவ

திரிவிக்கிரமனாய் வைர்ந்ை திருமாதல ஒத்து விைங்கின. திரிவிக்கிரமனின்
பெருதமதய 'ெடிவட்ைத் ைாமதர ெண்டுலகம் நீகரற்று, அடிவட்ைத்ைால் அைப்ெ
நீண்ை - முடிவட்ைம், ஆகாயம் ஊைறுத்து அண்ைம் கொய் நீண்ைகை, மாகாயமாய்
நின்ற மாற்கு' என்று ொடுவர் கெயாழ்வார் (மூன்றாந் திருவந்ைாதி - 13) நீரிதைக்
கிைந்ைெடி - நீரிைத்தில் கைான்றிய பூமி என்ெைன் பொருள். பூமியின் நடுவில்
பொன்மயமாய் கமருமதல நிற்ெைாகவும் சூரியன் உையமும் மதறவும்
அம்மதலயால் ஏற்ெடுகின்றன என்றும் பெௌராணிகர் உதரப்ெர். அத்ைதகய
கமருமதலயினும் ெரிய எனக் கூறி மரங்களின் ெருதம உணர்த்ைப்ெட்ைது. 9

3874. வள்ளல் இந்திரன் பமந்ைற்கும்,

ைம்பிக்கும் வயிர்த்ை
உள்ளகம எை, ஒன்றின் ஒன்று
உள் வயிர்ப்பு உபடய;
சைள்ளு நீரிபடக் கிடந்ை
பார் சுமக்கின்ற கெடன்
சவள்ளி சவண் படம் குபடந்து
கீழ் கபாகிய கவர;
வள்ளல் இந்திரன் பமந்ைற்கும்- வள்ைலாகிய இந்திரன் தமந்ைனான வாலிக்கும்;
ைம்பிக்கும் - அவன் ைம்பி சுக்கிரீவனுக்கும்; வயிர்த்ை உள்ளகம எை - ெதகதம முற்றிய
மனம் கொல; ஒன்றின் ஒன்று - அம்மரங்கள் ஒன்தறவிை மற்பறான்று; உள் வயிர்ப்பு
உபடய - உள்கை வயிரம் ொய்ந்ைதவ; சைள்ளு நீரிபடக் கிடந்ை - பைளிவான
நீதரயுதைய கைலினிதைகய ைங்கிய; பார் சுமக்கின்ற - பூமி

தயச் சுமக்கின்ற; கெடன் - ஆதி கசைன் என்னும் ொம்பின்; சவள்ளி சவண்

படம் - பவள்ளி கொன்ற பவண்தமயான ெைத்தை; குபடந்து - துதைத்துக் பகாண்டு;
கீழ் கபாகிய - கீகை ஊன்றிச் பசன்ற; கவர - கவர்கதை உதையன.
ொற்கைதலக் கதைந்து அமுதைத் ைான் பகாள்ைாமல் கைவர்களுக்கு அளித்ைவன்
ஆைலின் 'வள்ைல்' என, சிறப்பிக்கப்ெட்ைான். இருபொருள்ெை 'வயிர்ப்பு' என்னும்
பசால்தலக் தகயாண்டு, 'வாலி சுக்கிரீவர் மனத்தில் வயிரம் வைர்த்துக் பகாண்ைது
கொல மரங்கள் உள்கை வயிரத்ைன்தம பெற்றன எனக் கூறியைால் இது பசம்பமாழிச்
சிகலதையுைன் கூடிய உவதம அணியாகும். கசைன் - யாவும் அழிந்ை கொதும் ைான்
அழியாது எஞ்சி நிற்ெவன், காரணப்பெயர், மரங்கதை வருணித்ை கவிஞர், ைாம்
பசால்லும் கதைப் ெகுதிதயகயஉவதமயாக்கினார். 10

3875. சென்று திக்கிபை அளந்ைை,

பபணகளின்; கைவர்,
'என்றும் நிற்கும்' என்று இபெப்பை;
இரு சுடர் திரியும்
குன்றினுக்கு உயர்ந்து அகன்றை;
ஒன்றினும் குறுகா;
ஒன்றினுக்கு ஒன்றின் இபட,
சநடிது கயாெபை உபடய.
பபணகளின் - கிதைகைால்; சென்று - (அம்மரங்கள்) வைர்ந்து கொய்; திக்கிபை
அளந்ைை - எல்லாத் திதசகதையும் அைந்ைன; என்றும் நிற்கும் என்று - எக்காலத்தும்
அழியாமல் நிற்ெதவ என்று; கைவர் - கைவர்கைால்; இபெப்பை - பசால்லத்ைக்கன;
இருசுடர் - சூரிய சந்திரர்; திரியும் குன்றினுக்கு - வலம் வரும் கமருமதலதய விை;
உயர்ந்து, அகன்றை - உயர்ந்தும், அகன்றும் விைங்கின; ஒன்றினும் குறுகா - ஒரு
வதகயிலும் குதறவு ெைாைன; ஒன்றினுக்கு ஒன்றின் இபட - ஒரு மரத்திற்கும்
மற்பறாரு மரத்திற்கும் இதையிகல; சநடிது கயாெபை உபடய - ெல கயாசதன தூரம்
இதைபவளி உள்ைதவ.

உயர்ந்தும் ெரந்தும் வைர்ந்ை மரங்கள் பநருக்கமாக இன்றி இதைபவளி விட்டு

வைர்ந்திருக்கின்றன. திக்கிதன அைந்ைன என்ெைற்குத் திதசகளின் எல்தல அைவும்
ெரந்துள்ைன என்ெது பொருள். கயாசதன ஓபரல்தல அைதவக் குறிக்கும். நான்கு
காைதூரம் என்றுகூறுவர். 11
இராமன் நாண் எறிந்து, அம்பு பசலுத்துைல்

3876. ஆய மா மரம் அபைத்பையும்

கநாக்கி நின்று, அமலன்,
தூய வார் கபண துரப்பது
ஒர் ஆைரம் கைான்ற,
கெய வாைமும், திபெகளும்,
செவிடு உற, கைவர்க்கு
ஏய்வு இலாைது ஓர் பயம்
வர, சிபலயின் நாண் எறிந்ைான்.
அமலன்- குற்றமற்றவனாகிய இராமன்; ஆய மாமரம் அபைத்பையும்-
அத்ைன்தமயனவான பெரிய மராமரங்கள் யாவற்தறயும்; கநாக்கி நின்று - ொர்த்து
நின்று; தூய வார் கபண - தூய்தமயான நீண்ை ைன் அம்தெ; துரப்பது - பசலுத்துைற்கு
ஏற்ற; ஓர் ஆைாரம் கைான்ற - ஒரு விருப்ெம் உண்ைாக; கெய வாைமும் திபெகளும் -
பநடுந்பைாதலவில் உள்ை வானத்திலும் எல்லாத் திதசகளிலும் உள்ை உயிர்கள்;
செவிடு உற - பசவிடு ெைவும்; கைவர்க்கு - கைவர்களுக்கு; ஏய்வு இலாைது ஓர் -
(இதுகாறும்) ஏற்ெைாைபைாரு; பயம் வர - அச்சம் உண்ைாகுமாறும்; சிபலயின் -
வில்லில் பூட்டிய; நாண் எறிந்ைான் - நாதணத் பைறித்து ஓதசதய எழுப்பினான்.
இங்கு நாணின் ஒலிச் சிறப்புக் கூறப் பெற்றது. சுக்கிரீவனுக்குத் ைன் வலிதமதயக்
காட்ை, ஏழு மரங்கதையும் ஒகர அம்ொல் ஒரு கசரத் துதைக்க விரும்பி வானமும்
திதசகளும் பசவிடுெை, கைவர்கள் நடுங்க இராமபிரான் நாபணாலி எழுப்பினான்
என்ெைாம். தீயவர்கதை அழித்ைலும், குறித்ை இலக்குத் ைப்ொதமயும் கதணக்குத்
தூய்தமயாகும். கைவர்கள் முன் ககட்டிராை நாபணாலி யாைலின் அச்சம் எய்துவர்
என்ெைால் 'ஏய்வு இலாைகைார் ெயம் வர' என்றார். தூய, கசய - குறிப்புப்
பெயபரச்சங்கள், வானம், திதச - இைவாகு பெயர். 12

3877. ஒக்க நின்றது, எவ் உலகமும்

அங்கு அங்கக ஓபெ;
பக்கம் நின்றவர்க்கு உற்றது
பகர்வது எப்படிகயா?
திக்கயங்களும் மயங்கிை;
திபெகளும் திபகத்ை;
புக்கு, அயன் பதி ெலிப்புற
ஒலித்ைது, அப் சபாரு வில்.
ஓபெ - அந்நாண் ஒலியானது; எவ் உலகமும் - எல்லா உலகங்களிலும்; அங்கு அங்கக
- அவ்வவ் விைங்களிகல; ஒக்க நின்றது - ஒகர ைன்தமத்ைாய்ப் கொய் ெரவி நின்றது;
பக்கம் நின்றவர்க்கு - (என்றால்) அருகில் நின்றவர்களுக்கு; உற்றது பகர்வது - ஏற்ெட்ை
நிதலதயச் பசால்வது; எப்படிகயா - எவ்வாகறா? திக்கயங்களும் மயங்கிை - (அந்நாண்
ஒலியால்) எட்டு திக்கு யாதனகளும் மயக்கம் உற்றன; திபெகளும் திபகத்ை - எல்லாத்
திதசகளும் கலக்கம் அதைந்ைன; அப்சபாரு வில் - பொருைற்குரிய அந்ை வில்லின்
நாபணாலி; அயன்பதி ெலிப்புற - பிரமகலாகம் அதிர்ச்சியதையும்ெடி; புக்கு ஒலித்ைது -
புகுந்து ஒலித்ைது.

இைனால் நாபணாலியின் மிகுதிதயத் பைரிவித்ைவாறு. கசய்தமயில் உள்ை

பவவ்கவறு உலகங்களில் ஒலித்ை நாபணாலி அவ்வவ்விைத்தில் கைான்றியது கொலப்
கெகராதச பெற்றிருந்ைது என்றால், அருகில் நின்றவர்களுக்குக் ககட்ை ஓதசயின்
மிகுதி பசால்லுந்ைரமன்று. கமலும் திக்கயங்களும் திதசகளும் கலங்க, அயன்ெதியும்
சலிப்புற ஒலித்ைது என்றைால் ஒலியின் மிகுதிதய அறியலாம். எப்ெடிகயா - ஓகாரம்
எதிர்மதற; எவ்வுலகமும் - உம்தம முற்று; திக்கயங்கள் - ஐராவைம், புண்ைரீகம்,
வாமநம், குமுைம், அஞ்சநம், புஷ்ெைந்ைம், சார்வ பெௌமம், சுப்ரதீகம் என்ென. நாண்
ஒலியின் மிகுதிதயக் குறித்ைைால் பைாைர்பு உயர்வு நவிற்சிஅணி. 13

3878. அரிந்ைமன் சிபல நாண்

சநடிது ஆர்த்ைலும், அமரர்
இரிந்து நீங்கிைர், கற்பத்தின்
இறுதி என்று அயிர்த்ைார்;
பரிந்ை ைம்பிகய பாங்கு
நின்றான்; மற்பறப் பல்கலார்
புரிந்ை ைன்பமபய உபரசெயின்,
பழி, அவர்ப் புணரும்.
அரிந்ை மன் - ொவத்தைப் கொக்குகவானாகிய இராமனுதைய; சிபல நாண் -
வில்லின் நாண்; சநடிது ஆர்த்ைலும் - மிகுதியால் ஆரவாரிக்கவும்; அமரர் - கைவர்கள்;
கற்பகத்தின் இறுதி என்று - கல்ெ காலத்தின் முடிவு இப்பொழுது என்று; அயிர்த்ைார் -
ஐயம் பகாண்ை வர்கைாய்; இரிந்து நீங்கிைர் - ைத்ைம் இைங்களிலிருந்து நிதல பகட்டு
நீங்கினர்; பரிந்ை ைம்பிகய - இராமன் மாட்டு அன்பு பகாண்ை ைம்பி இலக்குவன்
மட்டுகம; பாங்கு நின்றான் - இராமன் அருகக நின்றவன் ஆனான்; மற்பறப் பல்கலார் -
மற்றுமுள்ை சுக்கிரீவன் அனுமன் முைலிய ெலரும்; புரிந்ை ைன்பமபய - அதைந்ை
நிதலதய; உபர செயின் - பசால்லத் பைாைங்கினால்; பழி அவர்ப் புணரும் -
அவர்களுக்குப் ெழிவந்து கசரும்.

இராமன் வில்லின் நாபணாலி கைவர்கதையும் அச்சுறுத்தியைால், அவர்கள்

யுகமுடிவு வந்துற்றகைா என ஐயுற்று அஞ்சி ஓடினர். வானரர்ககைா ஒலிதயக் ககட்ை
மாத்திரத்தில் நிதல குதலந்து அஞ்சிய நிதல பசால்ல முடியாை அைவில் இருந்ைது.
எள்ைற்குரிய நிதலகதை அவர்கள் அதைந்ைதமயால் அவற்தறக் கவிஞர் பசால்லாது
விடுத்ைார். இராமன் பைாடுக்கும் வில்லின் நாண் ஒலிதயப் ென்முதற
ககட்டிருப்ெைாலும் வீரமுதையவன் ஆைலினாலும் இலக்குவன் அஞ்சாது இராமன்
அருகக நின்றனன் என்க. நாண் ஒலியின் சிறப்தெ 'ஆண்ைதக நாண் இனிது
ஏற்றினான், நடுங்கிற்று உம்ெகர' (725), ''சிதல பகாள் நாண் பநடிய ககாதை ஒலி ஏறு,
திதர நீர், மதலகள், நீடுைலம், நாகர்பிலம், வானம் முைல் ஆம் உலகம் ஏழும் உரும்
ஏறு என ஒலித்து உரறகவ'' (2539) என்ற அடிகளும் உணர்த்தும். அரிந்ைமன் -
ெதகவர்கதை அைக்குெவன் என்றும் பொருள் பகாள்வர். ைம்பிகய -
ஏகாரம்பிரிநிதல. 14

3879. 'எய்ைல் காண்டும்சகால், இன்ைம்?' என்று,

அரிதின் வந்து எய்தி,
சபாய் இல் மாருதி
முைலிகைார் புகழ்வுறும் சபாழுதில்,
சமாய் சகாள் வார் சிபல
நாணிபை முபற உற வாங்கி,
சவய்ய வாளிபய, ஆளுபட
வில்லியும், விட்டான்.
சபாய் இல் மாருதி முைலிகைார் - பொய்தமயில்லாை அனுமன் முைலானவர்கள்;
இன்ைம் - 'இன்னமும்; எய்ைல் காண்டும் சகால் - அம்பு எய்ைதலக் காணுைல்
கவண்டும் கொலும்'; என்று - என்று பசால்லிக் பகாண்டு; அரிதின் வந்து எய்தி -
அரிைாக வந்து இராமன் ொல் கசர்ந்து; புகழ்வுறும் சபாழுதில் - இராமனின்
வில்லாற்றதலப் புகழ்ந்து பகாண்டிருக்தகயில்; சமாய் சகாள் - வலிதமதயக்
பகாண்ை; வார் சிபல நாணிபை - நீண்ை வில்லின் நாணிதன; முபற உற வாங்கி -
முதறப்ெடி நன்றாக இழுத்து; சவய்ய வாளிபய - பகாடிய அம்தெ; ஆளுபட
வில்லியும் - எல்லா உயிர்கதையும் அடிதமயாகக் பகாண்ை வில்லாற்றல் மிக்க
இராமனும்; விட்டான் - பைாடுத்ைான்.
மற்றவர்கள் நாபணாலி ககட்டு நடுங்கிக் கலங்க, அனுமன் முைலிய ஒரு சில
வீரர்கள் ஒருவாறு கைறி அரிதின் முயன்று இராமன் ெக்கம் வந்ைனர் என்ெைால்
'அரிதின் வந்து எய்தி' என்றார். அனுமன் உண்தம ைவறாைவன் என்ெைால் 'பொய்யில்
மாருதி' என்றார் 'பொய்யிலாைவன்'. (3853) என்றதமயும் 'பமய்ம்தம பூண்ைான்' (4801)
என்றதமயும் காண்க. ஆளுதை வில்லி என்று இப்ொைலில் இராமதனக் குறிப்பிடும்
கம்ெர் 'என்தன ஆளுதை நாயகன்'' ''ஆண்ைநாயகன்'' (5207, 5778) என்று இராமதனக்
குறிப்பிைல் காண்க. 15

3880. ஏழு மாமரம் உருவி, கீழ்

உலகம் என்று இபெக்கும்
ஏழும் ஊடு புக்கு உருவி,
பின் உடன் அடுத்து இயன்ற
ஏழ் இலாபமயான் மீண்டது,
அவ் இராகவன் பகழி;
ஏழு கண்டபின், உருவுமால்;
ஒழிவது அன்று, இன்னும்.
அவ் இராகவன் பகழி- (அவ்வாறு பைாடுக்கப்ெட்ை) அந்ை இராமனின் அம்பு; ஏழு
மாமரம் உருவி - ஏழு பெரிய மராமரங்கதைத் துதைத்துச் பசன்று; கீழ் உலகம் என்று
இபெக்கும் - கீழ் உலகம் என்று பசால்லப்ெடுகின்ற; ஏழும் ஊடு புக்கு உருவி -
ஏதையும்
நடுகவ துதைத்துச் பசன்று; பின் - பின்பு; உடன் அடுத்து இயன்ற - அவற்தறத்
பைாைர்ந்து பொருந்தியுள்ை; ஏழ் இலாபமயால் - ஏழு என்னும் பைாதக பகாண்ை
பொருள் இல்லாதமயால்; மீண்டது - (அந்ை அம்பு) திரும்பி வந்து விட்ைது. இன்னும் -
இன்னமும்; ஏழு கண்டபின் - ஏபைன்னும் பைாதகதய உதைய பொருதைக்
காணுமாயின்; உருவும் - துதைத்து விடும்; ஒழிவது அன்று - துதைக்காமல்
விடுவதில்தல.
இராமன் பைாடுத்ை அம்பு ஏழு மராமரங்கதையும் துதைத்து, கீழ் உலகங்கள்
ஏதையும் துதைத்துச் பசன்றதமயால் ஏபைன்னும் எண்ணிக்தக பகாண்ை
பொருள்கதைபயல்லாம் அவன் அம்பு துதைக்கும் என்ெது பைளிவாகிறது. கீழ்
உலகங்கட்கு அப்ொல் ஏபைன்னும் எண்ணதமந்ை பொருள்கள் இல்லாதமயால்
அம்பு திரும்பி வந்ைது என்று காரணத்தைக் கற்பித்துக் கூறியைால் 'ஏதுத்ைற்குறிப்கெற்ற
அணியாம்'. கமலும் ஏழு என்னும் எண்ணிக்தகக்கு உரியது எதைகயனும் கண்ைால்
இராமன் கதண ஊடுருவாது விைாது என்றது ஆன்மாக்களின் ஏழு பிறப்தெக்
குறித்ைைாகலாம். அவதனச் சரணதையும் ொகவைர்களின் ஏழு பிறப்தெ நீக்கும்
திறனுதையது பெருமான் கதண. இராமபிரான் கதணயால் ைாக்குண்ைவர்கள் வீடு
கெறதைந்ை குறிப்புதையது இராம காதை. கீழுலகங்கள் ஏைாவன; அைலம், விைலம்,
சுைலம், ைராைலம், ரசாைலம், மகாைலம், ொைாைம் என்ென. ஏழ் இலாதமயால், ஏழு
கண்ைபின் என்ெதில் வரும் ஏழு - ஆகுபெயர். கண்ை பின் - பின் ஈற்று எதிர்கால
விதனபயச்சம்; இராமன் அம்பு மராமரங்கதைத் துதைத்ை பசய்திதயப் பிள்தைப்
பெருமாள் ஐயங்கார், 'மாைவரும்ெர் பெருமாள் அரங்கர் வலியுணரா ைாைவன்
தமந்ைன் அயிர்த்ை அந்நாளிலக் காயபநடும் ொைவ கமழும் உைகன பநடுங்கதண
ெட்டுருவப் பூைல கமழும் ஏழு ொைாலங்களும் புண்ெட்ைகவ' (திருவரங்கத்து மாதல -
41) என்று ொடியுள்ைார். இராமன் மராமரங்களின் மீது பைாடுத்ை அம்பு ஸப்ை ஜாதி
என்ெர். இராமன் அம்பின் கவகமும் குறி ைவறாதமயும் ஈண்டுப் புலப்ெடுகின்றன.
சுக்கிரீவன் குறித்ைது ஒரு மரம்; இராகவன் கதண துதைத்ைது ஏழு மரம்.
16

3881. ஏழு கவபலயும், உலகம்

கமல் உயர்ந்ைை ஏழும்,
ஏழு குன்றமும், இருடிகள்
எழுவரும், புரவி
ஏழும், மங்பகயர் எழுவரும்,
நடுங்கிைர் என்ப -
'ஏழு சபற்றகைா இக் கபணக்கு
இலக்கம்?' என்று எண்ணி,
 ஏழு கவபலயும்- ஏழு கைல்களும்; உயர்ந்ைை கமல் உலகம் ஏழும்- கமகல
உயர்ந்துள்ைனவான உலகங்கள் ஏழும்; ஏழு குன்றமும் - ஏழு குல மதலகளும்;
இருடிகள் எழுவரும் - ஏழு முனிவர்களும்; புரவி ஏழும் - சூரியன் கைதர இழுத்துச்
பசல்லும் ஏழு குதிதரகளும்; மங்பகயர் எழுவரும்- ஏழு கன்னியர்களும்;
இக்கபணக்கு இலக்கம் - இந்ை அம்பிற்குக் குறி; ஏழு சபற்றகைா - ஏழு என்னும்

பைாதகப் பொருள் அதனத்துகமா? என்று எண்ணி - என்று நிதனத்து; நடுங்கிைர் -

அஞ்சி நடுங்கினர்.

ஏழு கவதல : உவர்நீர், கருப்ெஞ்சாறு, மது, பநய், ையிர், ொல், நன்னீர் இவற்தற
உதைய கைல்கள்; கமல் ஏழு உலகம் : பூகலாகம், புவர்கலாகம், சுவர்கலாகம்
ஐநகலாகம், மஹாகலாகம், ைகொகலாகம், சத்தியகலாகம் என்ென; ஏழு குன்றம் :
கயிதல, இமயம், மந்ைரம், விந்ைம், நிைைம், கஹமகூைம், கந்ைமாைனம் என்ென.
இருடிகள் எழுவர் - அத்திரி, பிருகு, குத்ஸவர், வசிட்ைர், பகௌைமர், காசியெர்,
ஆங்கிரஸர் எனப்ெடுகவார்; புரவி ஏழு - காயத்ரீ, உஷ்ணிக், அநுஷ்டுப், ப்ருஹதீ,
ெங்க்தி, த்ரிஷ்டுப், ஜகதி என்னும் கெை சந்ைசுகள். மங்தகயர் ஏழுவர் : பிராஹ்மி,
மாககச்வரி, பகௌமாரி, நாராயணி, வாராகி, இந்திராணி, சாமுண்டி எனப்ெடுெவர்.
இப்ொைலில் அஃறிதணயும் உயர்திதணயும் கலந்து எண்ணப்ெட்டு உயர்திதணயின்
சிறப்பு கநாக்கி உயர்திதண முடிபு வந்ைது. இராமனின் அன்பின் திறத்தை 'அதல
உருவ. . . மண் உருவிற்று ஒரு வாரி' (662) என்ற ொைலும் உணர்த்தும். இராமன்
மராமரம் ஏழிதனயும் துதைத்ை பசய்திதய ''மராமரம் ஏழும் எய்ை வாங்குவில்
ைைக்தக, வல்வில், இராமதன பவல்ல வல்லவன் என்ெ திதசயலால் கண்ைதில்தல
(சீவக. 1643) என்று திருத்ைக்ககைவர் ொராட்டுவர். இவ்வாறு ஒகர அம்ொல்
ெலவற்தறத் ைாக்கும் வில் பைாழிதல 'வல்வில் கவட்ைம்' என்ெர். 'கவைம் வீழ்த்ை
விழுத்பைாதைப் ெகழி, கெழ்வாய் உழுதவதயப் பெரும் பிறிது உறீஇப், புைற்றதலப்
புகர்க்கதல உருட்டி உரறதலக், ககைற் ென்றி வீை அயலது, ஆைற் புற்றத்து உடும்பின்
பசற்றும், வல்வில் கவட்ைம் வலம்ெடுத்திருந்கைான்' (புறம் - 152) என்ற அடிகள் ஈண்டு
ஒப்பு கநாக்கத்ைக்கன.

இப்ொைலில் ஏழு என்னும் எண்ணால் பைாகுதியாய் உள்ை பொருள்கதை ஒன்று

கூட்டிக் கூறியது ஒப்புதமக் கூட்ை அணி. 'ஏழு' என்ற ஒகர பொருதை உதைய பசால்
மீண்டும் மீண்டும் வருவைால் பசாற்பொருள்பின் வருநிதல அணியும் பொருந்தியது.
'என்ெ' என்ெது அதச. 17

3882. அன்ைது ஆயினும், அறத்தினுக்கு

ஆர் உயிர்த் துபணவன்
என்னும் ைன்பமபய கநாக்கிைர்
யாவரும், எபவயும்;
சபான்னின் வார் கழல் புது
நறுந் ைாமபர பூண்டு,
சென்னிகமல் சகாளூஉ அருக்கன் கெய்,
இபவ இபவ செப்பும்:
 அன்ைது ஆயினும் - அவ்வாறு அச்சம் உண்ைானாலும்; அறத் தினுக்கு- (இராமன்)
அறத்திற்கு; ஆர் உயிர்த் துபணவன்- அரிய உயிர்த் துதணவனாய் இருப்ொன்; என்னும்
ைன்பமபய - என்னும் இயல்தெ; யாவரும் எபவயும் - எல்கலாரும் யாதவயும்;
கநாக்கிைர் - கநாக்கி அச்சம் நீங்கினர்; சபான்னின் வார்கழல் - (அப்பொழுது)
பொன்னால் ஆகிய நீண்ை வீரக்கைல் அணிந்ை; புது நறுந்ைாமபர - அன்றலர்ந்ை
நறுமணமிக்க ைாமதர மலர்கொன்ற இராமன் திருவடி

கதை; பூண்டு - ஏற்று; சென்பை கமல் சகாளூஉ - ைதலகமல் பகாண்டு;

அருக்கன் கெய் - சூரியன் மகனான சுக்கிரீவன்; இபவ இபவ செப்பும் - இன்னின்ன
வார்த்தைகதைச் பசால்லலானான்.

இராமன் அறம் அல்லதைச் பசய்யான் என்ற நம்பிக்தகயால் அவர்கைது அச்சம்

நீங்கியது. அவன் அறத்திற்குத் துதணயாயிருப்ெவன், அறத்தை நிதல நாட்ை வல்லன்
என்ெதை ''அறம் ைரு வள்ைல்'' ''பமய்யற மூர்த்தி'', அறந்ைரு சிந்தை என் ஆவி நாயகன்''
என்னும் பைாைர்களும் (3372, 5882, 5102) உணர்த்தும். ''உண்டு எனும் ைருமகம
உருவமா உதையநிற் கண்டு பகாண்கைன்'' (4066). 'அதறகைல் இராமனாகி அறபநறி
நிறுத்ை வந்ைது'' (4073) என்னும் வாலியின் கூற்றும் ஒப்பு கநாக்கத்ைக்கன. யாவரும்
எதவயும் கநாக்கினர்: உயர்திதணகயாடு கசர்ந்ை அஃறிதணப் பொருளும்
உணர்திதண விதன பகாண்ைது. கைல் ைாமதர - கைலணிந்ை ைாமதர கொன்ற அடி.
இஃது இல்பொருள் உவதம. ைாமதர இங்கு உவதம ஆகுபெயர். பகாளூஉ - பசய்யூ
என்னும் வாய்ப்ொட்டு இறந்ைகால விதனபயச்சம்; இதவ, இதவ - அடுக்குத்
பைாைர்; மிகுதியும் ெல் வதகதமயும்குறித்ைது. 18
சுக்கிரீவன் இராமதனப் புகழ்ந்துதரத்ைல்

கலிவிருத்ைம்

3883. 'பவயம் நீ! வானும் நீ!

மற்றும் நீ! மலரின்கமல்
ஐயன் நீ! ஆழிகமல் ஆழி
வாழ் பகயன் நீ!
செய்ய தீ அபைய அத்
கைவும் நீ! நாயிகைன்,
உய்ய வந்து உைவிைாய்,
உலகம் முந்து உைவிைாய்!
பவயம் நீ - நிலமும் நீகய! வானும் நீ - ஆகாயமும் நீகய! மற்றும் நீ - ஒழிந்ை
பூைங்கைாகிய நீர், காற்று, தீ என்ெனவும் நீகய! மலரின் கமல் ஐயன் நீ - ைாமதர மலரின்
கமல் விைங்கும் பிரமகைவனும் நீகய! ஆழிகமல் - ொற்கைல் கமல் ெள்ளி பகாண்ை!
ஆழிவாய் பகயன் நீ - சக்கரப்ெதை ைாங்கிய தகயுதைய திருமாலும் நீகய! செய்ய தீ
அபைய - சிவந்ை பநருப்பிதன ஒத்ை; அத்கைவும் நீ - அந்ை சிவபிரானும் நீகய! உலகம்
முந்து உைவிைாய் - உலகங்கதை எல்லாம் முற்காலத்தில் ெதைத்ைருளினாய்;
நாயிகைன் உய்ய - நாய் கொன்றவனாகிய நான் நற்கதி அதையும் பொருட்டு; வந்து
உைவிைாய் - என்தன நாடி வந்து அருள் புரிந்ைாய்.
 இராமனின் வில்லாற்றதல கநரில் கண்ை சுக்கிரீவன் 'இவன் அனுமன் கூறியாங்கு
முழுமுைற் கைவுைாகிய திருமாலின் அவைாரகம' எனத் பைளிந்து இராமதனப்
ெலவாறு கொற்றலாயினன். இராமன் மும்மூர்த்தியாய் விைங்கும் ெரம்பொருகை
என்ெதைத் ைண்ைகாரணியத்து முனிவர்கள், விராைன், இந்திரன், கவந்ைன், சவரி, வாலி
ஆகிகயார் இராமதனப் கொற்றும் ொைல்களில் காண

லாம். தவயம் நீ, வானும் நீ எனப் ெஞ்சபூைங்களுள் முைலதையும், இறுதியதையும்

கூறிப் பிறவற்தற 'மற்றும்' என்ெைனால் பெற தவத்ைார். 'நாயிகனன்' என்றதில்
சுக்கிரீவன் அைக்கம் புலனாகிறது. இதறவனின் கருதணத் திறத்தை 'வந்து
உைவினாய்' என்ற பைாைர் உணர்த்தும். 19

3884. 'என் எைக்கு அரியது, எப்சபாருளும்

எற்கு எளிது அலால்?
உன்பை இத் ைபல
விடுத்து உைவிைார், விதியிைார்;
அன்பை ஒப்புபடய உன்
அடியருக்கு அடிசயை யான்;
மன்ைவர்க்கு அரெ!' என்று
உபரசெய்ைான் - வபெ இலான்.
மன்ைவர்க்கு அரெ - அரசர்களுக்கு அரசகன! விதியிைார் - (முற்பிறப்பில் யான்
பசய்ை) நல்லூைானது; உன்பை இத்ைபல விடுத்து - உன்தன இவ்விைத்கை பகாண்டு
வந்து; உைவிைார் - (எனக்கு) அளித்ைது; எப்சபாருளும் எற்கு - எந்ை காரியமும் எனக்கு;
எளிது அலால் - (பசய்து முடித்ைற்கு) எளிைாகுகமயன்றி; எைக்கு அரியது என் - எனக்குச்
பசய்வைற்கு அரிைாக இருக்கக் கூடியது யாது உைது? அன்பை ஒப்புபடய - (அைனால்)
ைாய்க்கு நிகரான; உன் அடியருக்கு - உனது அடியார்களுக்கு; அடிசயன் யான் - யான்
அடியவனாகவன்; என்று - என்று; வபெஇலான் - ெழியற்றவனாகிய சுக்கிரீவன்;
உபரசெய்ைான் - உதரத்ைான்.

ைனது ஊழ்விதன, ெரம்பொருைாகிய இராமதனத் ைன்னிைத்தில் கசர்த்து

விட்ைைனால் ைனக்குச் பசயற்கரியைாக எந்ைச் பசயலும் இல்தல என மகிழ்ந்ை
சுக்கிரீவன், இராமன் பெருதமதய உணர்ந்ைவனாய் இங்ஙனம் கொற்றலாயினன்.
ஊழ்விதன ைனக்குச் பசய்ை நன்தம கருதி 'விதியினார்' என்று ெலர்ொல் விகுதி
பகாடுத்துக் கூறினான். இது திதண வழுவதமதிகயாடு எண் வழுவதமதியும் ஆகும்.
''அடியருக்கு அடிபயன்' - 'யான் இனி உன் அடியார்க்கு அடியனால் இருந்து
ெணிபுரிகவன்'' என்ெதைச் சுக்கிரீவன் புலப்ெடுத்தினான். 20

வானரர்களின் மகிழ்ச்சி

3885. ஆடிைார்; பாடிைார்; அங்கும்

இங்கும் களித்து
ஓடிைார்; உவபக இன் நறபவ
உண்டு உணர்கிலார்; -
'கநடிைாம் வாலி காலபை'
 எைா, சநடிது நாள்
வாடிைார் கைாள் எலாம் வளர,
மற்று அவர் எலாம். சநடிது நாள் வாடிைார் - (வாலியின் பகாடுதமயால்)
பநடுங்காலமாக வருந்தியிருந்ைவர்கைான; மற்ற அவர் எலாம் - சுக்கிரீவதனச் கசர்ந்ை
மற்ற வானரர்கள் எல்கலாரும்; வாலி காலபை- 'வாலிக்கு யமதன; கநடிகைாம்- கைடிக்
பகாண்கையிருந்து (அதைந்கைாம்)'; எைா - என்று; உவபக இன் நறபவ உண்டு -
மகிழ்ச்சியாகிய இனிய கள்தை அருந்தி; உணர்கிலார் - ைம்தம மறந்ைவர்கைாய்; கைாள்
எலாம் வளர - கைாள்கபைல்லாம் மகிழ்ச்சியால் பூரிக்கப் பெற்று; ஆடிைார், பாடிைார் -
ஆடினார்கள், ொடினார்கள்; அங்கும் இங்கும் - அங்குமிங்குமாக; களித்து ஓடிைார் -
மகிழ்ந்து ஓடினார்கள்.
வாலியால் துன்புற்ற வானரர்கள் இராமனது வலிதமதயக் கண்ைதும், வாலி
அழிவது திண்ணம் என்ற மகிழ்ச்சியால் ஆடியும், ொடியும், ஓடியும் மகிழ்ந்ைனர்.
ஆடுைல் முைலியன உவதகயின் பமய்ப்ொடுகள். ''ஆடினர், ொடினர் அங்கும்
இங்குமாய், ஓடினர் உவதக மாநறவு உண்டு ஓர்கிலார்'' (193) ''ஓடுவார் விழுவார்
உகந்ைாலிப்ொர், நாடுவார் நம்பிரான் எங்குற்றான் என்ொர், ொடுவார்களும் ெல்ெதற
பகாட்ை நின்றாடுவார்களும் ஆயிற்றாய்ப் ொடிகய'' (பெரியாழ்வார் - 1 - 1 - 2) என்ென
ஈண்டு ஒப்புகநாக்கத்ைக்கன. ைம்தம பமய்ம் மறக்கும்ெடி பசய்ைலால் மகிழ்ச்சிதய
நறவாகக் கூறினார். மகிழ்ச்சி மிகுதியால் ஆடுைல் முைலிய பசயல்கதை ஒன்றுெைக்
கூறியைால் ஒப்புதமக் கூட்ை அணியாம். உவதகயின் நறவு - உருவகம். 21
 துந்துபிப் படலம்

வாலியால் பகால்லப்ெட்ை துந்துபி என்னும் அரக்கனின் உலறிய உைம்தெ

இராமன் ஏவலால் இலக்குவன் கால் விரலால் உந்திய பசய்திதய இப்ெைலம்
உதரக்கிறது. மயன் தமந்ைனாகிய துந்துபி வாலியிைம் வலிந்து பசன்று கொரிட்டு
மாண்ைான். வாலி அவன் உைதல வீசி எறிய, அது ருசியமுக மதலயில் மைங்க
முனிவர் இருக்தகயருகக விழுந்ைது. ைாம் வாழும் இைம் மாசுற்றைாகக்கருதி வாலிக்கு
அம்முனிவர் சாெமளிக்க வாலி அைனால் அவ்பவல்தலக்கு வர இயலாமல்
கொயிற்று. சுக்கிரீவனுைன நட்புக் பகாண்ை இராமன் மராமரங்தகதை துதைத்ை
பின்னர் அவ்வரக்கனது எலும்புக் கூட்ைருகக வந்ைனர். சுக்கிரீவன் துந்துபியின்
வரலாற்தறக் கூற, இராமன் ஏவ இலக்குவன் ைன் கால் விரலால் அவ்வுைதல
உந்தினான். அது பிரமகலாகத்தை அதைந்து திரும்பி வந்து விழுந்ைது.
இலக்குவனுதைய திறதமயிதனயும் இப்பொழுது கண்ைைால் வானரக் கூட்ைம்
பெரிதும் மகிழ்ந்ைது.

துந்துபியின் வறண்ை உைதலப் ொர்த்து, இரரமன் வினவுைல்

கலிவிருத்ைம்

3886. அண்டமும், அகிலமும் அபடய,

அன்று அைலிபடப்
பண்டு சவந்ைை சநடும்
பபெ வறந்திடினும், வான்
மண்டலம் சைாடுவது, அம்
மபலயின்கமல் மபல எைக்
கண்டைன், துந்துபி, கடல்
அைான், உடல்அகரா!
சநடும்பபெ வறந்திடினும் - மிக்க ரத்ைப்ெதச வற்றியிருந்ைாலும்; அண்டமும் -
அண்ை ககாைங்களும்; அகிலமும் - (அவற்றில் அைங்கிய) எல்லா உலகங்களும்;
அபடய - ஒருங்கக; அன்று - அந்நாளில் (ஊழி முடிவில்); பண்டு- முன்கன; அைலிபட-
ஊழித் தீயில்ெட்டு; சவந்து அை- பவந்ைாற் கொன்றதும்; வான் மண்டலம் சைாடுவது -
ஆகாய மண்ைலத்தைப் கொய்த் பைாடுவதுமான; கடல் அைான் துந்துபி உடல் - கைல்
கொன்றவனான துந்துபி என்னும் அரக்கனின் உைல்; அம்மபலயின் கமல் - அந்ை
ருசியமுக மதலயின் மீது; மபல

எை - மற்பறாரு மதல கொல் கிைப்ெதை; கண்டைன் - இராமன் கண்ைான்.

ஊழிக்கால இறுதியில் அண்ைங்களும் உலகங்களும் பவந்ைதை ஒத்தும், மதலயின்

கமல் மற்பறாரு மதல இருப்ெது கொன்றும், வான மண்ைலத்தைத் பைாட்டும்
கைல்கொல் ெரந்தும் துந்துபியின் உைலின் எலும்புக்கூடு கிைந்ைது என்க. ெதச
வறந்திடினும் கைால், நிணம், ைதச முைலியவற்றுைன் இருந்ை நிதலயில் அரக்கன்
உைலின் ெருமனும், உயரமும், வலிதமயும் எங்ஙனம் இருக்குகமா என்ெதை உணர
தவத்ைது. 'ெதச வறந்திடினும்' என்னுந் பைாைர் மத்திம தீெமாய் முன்னும் பின்னும்
இதயயும். துந்துபி - துந்துபி என்னும் கெரிதக கொல் பெருமுைக்கம் பசய்ெவன்.
ஆரவாரம், பெருதம, கருதம காரணமாகத் துந்துபிக்குக் கைல் உவதமஆயிற்று.
1

3887. 'சைன் புலக் கிழவன் ஊர்

மயிடகமா? திபெயின் வாழ்
வன்பு உலக் கரி
மடிந்ைது சகாகலா? மகரமீன்
என்பு உலப்புற உலர்ந்ைது
சகாகலா? இது எைா,
அன்பு உலப்பு அரிய நீ,
உபர செய்வாய்' எை, அவன்,
இது - இந்ை வறண்ை உைல்; சைன்புலக் கிழவன் - பைற்குத் திதசக்குத் ைதலவனான
யமன்; ஊர் மயிடகமா - வாகனமாக ஏறிச் பசலுத்துகின்ற எருதமக் கைாகவா?
திபெயின் வாழ் - திதசகளில் வாழ்கின்ற; வன்பு உலக் கரி - வலிதம பொருந்திய கல்
கொன்ற யாதனகளுள் ஒன்று; மடிந்ைது சகாகலா - மடிந்து கிைக்கிறகைா? மகர மீன் -
மகரம் என்னும் பெரிய மீன்; உலப்பு உற - இறந்து ெடி; என்பு உலர்ந்ைது சகாகலா -
அைன் எலும்பு உலர்ந்து கிைக்கின்றகைா? எைா - என்று வியந்து; அன்பு உலப்பரிய நீ -
'அன்பு குதறவுெைாைவனாகிய நீ; உபர செய்வாய் - பசால்வாய்; எை - என்று (இராமன்
ககட்க); அவன் - அந்ைச் சுக்கிரீவன். . .

'அவன்' என்னும் சுட்டுப் பெயர் ெதினான்காம் ொைலில் 'உதர பசய்ைான்'

என்ெைகனாடு முடியும். மகரம் - சுறா எனும் மீன். இது மரக்கலத்தையும் கவிழ்க்க
வல்லது. உலம் திரண்ைகல்; பகாகலா - பகால் ஐயப்பொருள் இதைச்பசால்.
துந்துபியின் எலும்புக் கூட்தைப் ெல வதகயாய் ஐயகயமற் பகாண்டு கூறியைாைலின்
ஐய அணியின் ொற்ெடும். 2

துந்துபியின் வரலாறு

3888. 'துந்துபிப் சபயருபடச் சுடு

சிைத்து அவுணன், மீது
இந்துபவத் சைாட நிமிர்ந்து
எழு மருப்பு இபணயிைான்,
மந்ைரக் கிரி எைப்
சபரியவன், மகர நீர்
சிந்திட, கரு நிறத்து
அரியிபைத் கைடுவான்.
மீது இந்துபவத் சைாட - கமகல (வானில்) உள்ை சந்திரதனத் பைாடும்ெடியாக;
நிமிர்ந்து எழு - கமபலழுந்து வைர்ந்துள்ை; மருப்பு இபணயிைான் - இரண்டு
பகாம்புகதை உதையவனும்; மந்ைரக்கிரி எைப் சபரியவன் - மந்ைர மதல கொன்ற
பெரிய உருவத்தை உதைய வனுமான; துந்துபிப் சபயருபட - துந்துபி என்னும்
பெயருதைய; சுடு சிைத்து அவுணன் - தீப்கொல் சுடுகின்ற ககாெத்தை உதைய
அசுரன்; மகர நீர் சிந்திட - கைலில் உள்ை நீர் சிைறும் ெடியாக; கரு நிறத்து அரியிபை -
கரிய நிறத்தை உதைய திருமாதல; கைடுவான் - கைடிச் பசன்றான்.
முன் ொைலில் 'மயிைகமா' என்றைாலும் இங்கு 'மருப்பிதணயினான்' என்றைாலும்
'துந்துபி' எருதம வடிவினன் என்ெது புலனாகும். 'மகரநீர் சிந்திை' என்றைால் கைதலக்
கலக்கிக் பகாண்டு கைடினான்' என்ெது பெறப்ெடுகிறது. எருதமயின் இயல்பிற்ககற்ெ
நீதரக் கலக்கினான் என அறியலாம். 3

3889. 'அங்கு வந்து அரி எதிர்ந்து,

''அபமதி ஏன்? '' என்றலும்,
''சபாங்கு சவஞ் செருவினில்
சபாருதி'' என்று உபரசெய,
''கங்பகயின் கணவன், அக்
கபற மிடற்று இபறவகை
உங்கள் சவங் கை வலிக்கு
ஒருவன்'' என்று உபர செய்ைான்.
அங்கு - அவ்விைத்தில்; அரி வந்து எதிர்ந்து - திருமால் எதிரில் வந்து; அபமதி என்
என்றலும் - 'நீ இங்கு வந்ை காரணம் யாது' என்று வினவிய அைவில்; சபாங்கு சவஞ்
செருவினில் - சீற்றம் பகாண்டு பசய்கின்ற பகாடிய கொரில்; சபாருதி என்று உபர
செய் - 'என்கனாடு கொர் பசய்வாயாக என்று துந்துபி கூற; கங்பகயின் கணவன் -
(அைற்குத் திருமால்) 'கங்கா கைவியின் கணவனான; அக்கபற மிடற்று இபறவபை -
நஞ்சுண்ைைால் கறுத்ை கண்ைத்தை உதைய அந்ைச் சிவபெருமாகன; உங்கள் சவம்கைம்
வலிக்கு - உங்ககைப் கொன்றவர்களின் ககாெமிக்க வலிதமக்கு; ஒருவன் -
கொரிைக்கூடிய ஒருவன் ஆவான'; என்று உபர செய்ைான் - என்று உதரத்ைான்.

வாலியால் துந்துபி பகால்லப்ெைகவண்டும் என்ெது ஊழ்விதனயாைலால், திருமால்

அவபனாடு கொர் பசய்து பகால்லாது இங்ஙனம் கூறினார் எனக்
பகாள்க. கங்தகதயச் சிவபிரான் ைன் ைதலயில் பகாண்ைதமயால் 'கங்தகயின்
கணவன்' எனப்ெட்ைான். இதறவகன ஏகாரம் பிரிநிதல. 4

3890. 'கடிது சென்று, அவனும்,

அக் கடவுள்ைன் கயிபலபயக்
சகாடிய சகாம்பினின் மடுத்து
எழுைலும், குறுகி, ''முன்
சநாடுதி; நின் குபற
என்?'' என்றலும், நுவன்றைன்அகரா,
''முடிவுஇல் சவஞ்செரு, எைக்கு அருள்
செய்வான் முயல்க!'' எைா,
 அவனும் கடிது சென்று - அந்ை அரக்கனும் விதரந்து பசன்று; அக்கடவுள் ைன்
கயிபலபயக் - அந்ைச் சிவபிரானின் தகதல மதலதய; சகாடிய சகாம்பினின் - ைன்
பகாடிய பகாம்புகைால்; மடுத்து எழுைலும் - முட்டிப் ொய்ந்து எழுதகயில்; முன் குறுகி
- (சிவபிரான்) அவன் எதிரில் வந்து; நின் குபற என் - ''உனக்கு கவண்டுவது என்ன?
சநாடிதி - பசால்வாய்''; என்றலும் - என்று ககட்ைதும்; எைக்கு - (துந்துபி) 'எனக்கு;
முடிவுஇல் சவஞ் செரு - முடிவு இல்லாை பகாடிய கொரிதன; அருள் செய்வான்
முயல்க - அளிக்க முயல்வாயாக; எைா நுவன்றைன் - என்று பசான்னான்.

'என்கனாடு இதைவிைாது கொர் பசய்ய கவண்டும்'. என்று துந்துபி ைான் வந்ை

காரணத்தைச் சிவபிரானிைம் அறிவித்ைான். 5

3891. ''மூலகம, வீரகம

மூடிைாகயாடு, கபார்
ஏலுகம? கைவர்பால் ஏகு''
எைா, ஏவிைான் -
''ொல நாள் கபார் செய்வாய்
ஆதிகயல், ொரல்; கபார்
வாலிபால் ஏகு'' எைா - வான்
உகளார் வான் உளான்.
மூலகம - (அது ககட்ை சிவபிரான்) ெண்டு பைாட்கை; வீரகம மூடிைாகயாடு - வீரச்
பசயலிகலகய மூழ்கிக் கிைக்கும் உன்கனாடு; கபார் ஏலுகம - கொரிடுவது முடியுமா?
(முடியாது); கைவர் பால் ஏகு - (ஆைலால்) நீ கைவர்களிைம் கொர் பசய்யப் கொவாயாக;
எைா ஏவிைான் - என்ற பசால்லி அனுப்பினான்; வான் உகளார் வான் உளான் -
(அவனும் பசன்று கைவர்கதைப் கொருக்கு அதைக்க) அந்ைத் கைவகலாகத்தில் உள்ை
கைவர்களுக்குத் ைதலவனான இந்திரன்;

ொல நாள்- (துந்துபியிைம்) 'நீ நீண்ைகாலம்; கபார் செய்வாய் ஆதிகயல்- கொர்

பசய்ய விரும்புவாயாயின்; ொரல் - இங்கு வராகை; கபார் வாலி பால் ஏகு - கொர்
பசய்வதில் வல்ல வாலியிைம் பசல்வாய்; எைா - என்று. . . .

எனா என்ெது அடுத்ை ொைலில் 'விை' என்ெகைாடு முடியும். ஏலுகம - ஏகாரம்

எதிர்மதற. சிவபிரான் துந்துபிதயத் கைவர்களிைம் அனுப்ெப் கைவர் ைதலவனாம்
இந்திரன் அவதன வாலியிைம் அனுப்பிதவத்ைான். 6

3892. 'அன்ைவன் விட, உவந்து அவனும்

வந்து, ''அரிகள்ைம்
மன்ைவன்! வருக! கபார்
செய்க!'' எைா, மபலயிபைச்
சின்ை பின்ைம் படுத்திடுைலும்,
சிைவி, என்
முன்ைவன், முன்ைர் வந்து
அபையவன் முபைைலும்,
 அன்ைவன் விட - அத்கைகவந்திரன் அனுப்பிவிை; அவனும் உவந்து வந்து - அந்ைத்
துந்துபியும் மகிழ்ந்து கிட்கிந்தைக்கு வந்து; அரிகள் ைம் மன்ைவன் - குரங்குகளுககு
அரசகன! வருக கபார் செய்க - வந்து என்கனாடு கொர் பசய்வாயாக; எைா - என்று
பசால்லிக் பகாண்டு; மபலயிபை - அம்மதலதய; சின்ை பின்ைம் படுத்திடுைலும் -
ெலவாறு நாசப்ெடுத்துதகயில்; என் முன்ைவன் சிைவி - என் ைதமயனான வாலி சினங்
பகாண்டு; முன்ைர் வந்து - எதிரில் வந்து; அபையவன் முபைைலும் - அந்ை அசுரகனாடு
கொர் பசய்ை அை

வில். . . .
'முதனைலும்' என்ெது அடுத்ை ொைலில் வரும் 'உணர்ந்திலர்' என்ெைகனாடு முடியும்
அன்னவன் - அகரச்சுட்டு அடியாக வந்ை பசால். கைகவந்திரன் பசாற்ெடிகய துந்துபி
வாலியிைம் பசன்று கொருக்கு அதைக்க இருவரும் கொர் புரியலாயினர் என்ெைாம்.
7

3893. 'இருவரும் திரிவுறும் சபாழுதின்

இன்ைவர்கள் என்று
ஒருவரும் சிறிது
உணர்ந்திலர்கள் ; எவ்உலகினும்,
சவருவரும் ைபகவுஇலர், விழுவர்,
நின்று எழுவரால் ;
மருவஅருந்ைபகயர்,
ைாைவர்கள் வாைவர்கள்ைாம். இருவரும்- வாலி, துந்துபி ஆகிய இருவரும்;
திரிவுறும் சபாழுதின் - இைசாரி, வலசாரியாகச் சுைலும் கொதில்; இன்ைவர்கள் என்று -
இவர்கள் இன்னார் என்று; ஒருவரும் சிறிது உணர்ந்திலர்கள் - எவரும்சிறிதும்
அறிந்திலர்; எவ் உலகினும் - எந்ை உலகிலும்; சவருவரும் ைபகவு இலர் - (எவதரக்
கண்டும்) அஞ்சும் ைன்தமயில்லாை இவர்கள்; விழுவர் - கீகை விழுவார்கள்; நின்று
எழுவர் - (மீண்டும்) எழுந்து நிற்ொர்கள்; ைாைவர் - அசுரர்களும்; வாைவர்கள் ைாம் -
கைவர்களும்; மருவ அருந்ைபகயர் - அருகக பநருங்கவும் முடியாை ைன்தமயினர்
ஆயினர்.

இன்னவர்கள் என்று சிறிதும் உணர்ந்திலர்கள் - இவன் ைான் வாலி, என்றும் இவன்

ைான் துந்துபி என்றும் அறிய முடியாதமதய உணர்த்திற்று. அவ்விருவரின் உருவத்தின்
பெருதமயாலும் கொரிடும் கவகத்ைாலும் இை, வலமாகச் சுைல்வைாலும்
அதையாைம் பைரிந்திலது. உணர்ந்திலர்கள் - விகுதி கமல் விகுதி (அர், கள்).
துந்துபியின் இனத்ைவர் ஆைலின் 'ைானவர்' முன்னர்க் கூறப்ெட்ைனர்.
8

3894. 'தீ எழுந்ைது, விசும்புற;

சநடுந் திபெ எலாம்
கபாய் எழுந்ைது, முழக்கு;
உடன் எழுந்ைது, புபக;
கைாய நன் புணரியும்,
சைாடர் ைடங் கிரிகளும்,
ொய் அழிந்ைை; -
அடித்ைலம் எடுத்திடுைலால்.
அடித்ைலம் எடுத்திடுைலால் - (அவர்கள்) கால்கதைத் தூக்கி தவத்ைைால் ; தீ விசும்புற
எழுந்ைது - பநருப்பு வானத்தை அதையுமாறு கமபலழுந்ைது; முழக்கு - (அவர்கள்
பசய்ை) ஆரவாரம்; சநடுந்திபெ எலாம் கபாய் - நீண்ை திதசகபைங்கும் பசன்று;
எழுந்ைது - ஒலித்ைது; புபக - (அந்பநருப்பின்) புதகயும்; உடன் எழுந்ைது - கூைகவ
ெரவிற்று; கைாய நல் புணரியும் - நீரிதன உதைய நல்ல கைலும்; சைாடர் ைடங்கிரிகளும்
- பெரிய மதலத் பைாைர்களும்; ொய் அழிந்ைை - அைகு பகட்ைன.

தீ - அடிகள் ெடுவைால் ஏற்ெடும் உராய்வில் நிலத்தினின்று எழுந்ைது. கைலும்

மதலயும் ைன் நிதல பகட்ைன என்ெைால் கொரின் கடுதம புலனாகும். கைாயம் - நீர்.
'எழுந்ைது' என்ற பசால் ஒகர பொருளில் ெலமுதற வந்ைைால் இப்ொைல்
பசாற்பொருள்பின் வருநிதலயணிஅதமந்ைது. 9

3895. 'அற்றது ஆகிய செருப்

புரிவுறும் அளவினில்,
சகாற்ற வாலியும், அவன்,
குலவு கைாள் வலிசயாடும்
பற்றி, ஆபெயின் சநடும் பபண
மருப்பு இபண பறித்து,
எற்றிைான்; அவனும், வான்
இடியின் நின்று உரறிைான்.
அற்றது ஆகிய- அத்ைன்தமத் ைான; செருப் புரிவுறும் அளவினில்- கொரிதனச்
பசய்கின்ற பொழுதில்; சகாற்ற வாலியும் - பவற்றிதய உதைய வாலியும்; குலவு
கைாள் வலிசயாடும் - திரண்ை ைன் கைாள்களின் வலிதமகயாடு; அவன் -
அவ்வரக்கனது; ஆபெயின் சநடும் பபண மருப்பு இபண - திதசகதை அைாவி நீண்ை
ெருத்ை இரண்டு பகாம்புகதையும்; பற்றி- பிடித்து; பறித்து - பிடுங்கி எடுத்து;
எற்றிைான் - (அவற்தறக் பகாண்கைஅவதன) அடித்ைான்; அவனும் - அவ்வரக்கனும்;
வான் இடியின் - வானில்உண்ைாகும் இடிதயப் கொல; நின்று உரறிைான் - முைங்கி
நின்றான்.

இருவரும் பவற்றி கைால்வியின்றிப் பொருது வருதகயில் வாலி வலிதம

மிக்கவனாய், அவ்வரக்கனது பகாம்புகதைப் பிடுங்கி அடிக்க, அவன் வலி ைாைாது
முைக்கமிட்ைான். பகாம்புகதை கவபராடு ெறித்ைைால் ஏற்ெட்ை துன்ெமும்
அடிெட்ைைால் கநர்ந்ை துன்ெமும் கசர அரக்கன் கலங்கிக் கைறினான்.
10

3896. 'ைபலயின்கமல் அடி பட, கடிது

ொய் சநடிய ைாள்
உபலய, வாய் முபழ திறந்து
உதிரஆறு ஒழுக, மா
மபலயின் கமல் உரும்
இடித்சைன்ை, வான் மண்சணாடும்
குபலய, மா திபெகளும்
செவிடுற, - குத்திைான்.*
ைபலயின் கமல் அடிபட - ைதல மீது அடிெடும் ெடியும்; கடிது ொய் சநடிய ைாள் -
விதரவில் விழுந்து நீண்ை கால்கள்; உபலய - ஒடியும் ெடியும்; முபழ வாய் திறந்து -
மதலக்குதக கொன்ற வாய் திறந்து; உதிர ஆறு ஒழுக - குருதி ஆறு பெருகவும்; மா
மபலயின் கமல் - பெரிய மதலயின் மீது; உரும் இடித்சைன்ை - இடி இடித்ைாற்
கொன்று; வான் மண்சணாடும் குபலய - விண்ணுலகமும நிலவுலகமும் நடுங்கவும்;
மாதிபெகளும் செவிடுற - பெரிய திதசகள் எல்லாம் பசவிடுெைவும்; குத்திைான் -
குத்தினான்.

விண்ணுலகமும் மண்ணுலகமும் நடுங்க, திதசகள் பசவிடுெை, அசுரன் கால்

ஒடிந்து விை, வாய்வழிகய குருதி பெருக்பகடுத்கைாை, மதலமீது இடி
விழுந்ைாற்கொல அவ்வரக்கன் ைதலகமல் வாலி குத்தினான் என்ெது பொருைாகும்.
வாலி பகாடுத்ை குத்தின் வலிதம இைனால் புலப்ெடும். 11

3897. 'கவரி இங்கு இது எை,

கரைலம்சகாடு திரித்து
இவர்ைலும், குருதி பட்டு
இபெசைாறும் திபெசைாறும்,
துவர் அணிந்ைை எை, சபாசி
துபைந்ைை - துபணப்
பவர் சநடும் பபண மைம்
பயிலும் வன் கரிககள.
இங்கு இது கவரி எை - இவ்விைத்தில் வாலி தகயில் பகாண்டி ருக்கின்ற இது
சாமரம் ஆகும் என்று கண்கைார் கூறும்ெடி; கரைலம் சகாடு - (வாலி துந்துபிதய)
தகயினால் (எடுத்து); திரித்து இவர்ைலும் - சுைற்றிக் பகாண்டு உலாவியபொழுது;
குருதி பட்டு இபெசைாறும் - (அத்துந்துபியின்) இரத்ைம் துளித்துப் ெடும்கொபைல்லாம்;
திபெ சைாறும் - ஒவ்பவாரு திதசயிலும் உள்ை; துபண பவர் சநடும்பபண - ஒன்றுக்
பகான்று துதணயாய் உள்ை பநருங்கிய நீண்ை ைந்ைங்கதை உதைய; மைம் பயிலும் -
மைம் பொழிகின்ற; வன் கரிககள - வலிய யாதனகள்; துவர் அணிந்ைை எை - சிவப்பு
நிறம் பூசப்ெட்ைன கொல; சபாசி துபைந்ைை - உதிரக் கசிவு அைர்ந்து ெடியப் பெற்றன.

வாலி துந்துபிதயத் தூக்கிக் தகயால் சுைற்ற, அவ்வரக்கனது வாயிலிருந்து சிந்திய

இரத்ைம் திதச யாதனகள்மீது பைறித்து விை, அதவ பசந்நிறம் பூசப்ெட்ைன கொல
விைங்கின என்ெைால் எல்லாத் திதசகளிலும் அரக்கன் குருதிெட்ைது என்ெது
புலனாகிறது. 'கவரி இங்கு இது என' என்ெைற்கு இஃது ஓர் எருதம என்பறண்ணி'
எனவும் பொருள் பகாள்ைலாம். கவரி - சாமதரயும், எருதமயும் என இருபொருள்ெை
அதமந்ை பசால்லாகும். 12
3898. 'புயல் கடந்து, இரவிைன் புகல்
கடந்து, அயல் உகளார்
இயலும் மண்டிலம் இகந்து,
எபையவும் ைவிர, கமல்
வயிர வன் கரைலத்து அவன்
வலித்து எறிய, அன்று
உயிரும் விண் படர, இவ்
உடலும் இப் பரிசுஅகரா!
அவன் - அந்ை வாலி; புயல் கடந்து - கமக மண்ைலத்தைத் ைாண்டி; இரவிைன் புகல்
கடந்து - சூரியன் இருக்கும் இைத்தையும் ைாண்டி; அயல் உகளார் இயலும் மண்டிலம் -
மற்தறய கைவர்கள் பொருந்தி வாழ்கின்ற மண்ைலங்கதை; இகந்து - கைந்து;
எபையவும்
ைவிர - மற்றும் எல்லா கமலிைங்கதையும் கைக்கும்ெடி; வயிர வன் கரைலத்து -
உறுதியான வலிய தகயினால்; கமல் வலிந்து எறிய - (அவ்வரக்கதன) கமகல
வலிதமகயாடு வீச; அன்று - அப்பொழுது; உயிரும் விண் படர - அவன் உயிர்
கமலுலகத்திற்குச் பசல்ல; இவ்வுடலும் - இந்ை உைலும்; இப்பரிசு - இவ்விைமாயிற்று.
(கீகை விழுந்து இங்கக கிைந்ைது).

''வாலி துந்துபி உைதல கமகல வீசி எறிய, அவன் உயிர் பிரிய, உைல் கீகை
விழுந்ைது என்றான். வான மண்ைலங்கள் ெலவற்தறக் கைந்து வீசப்ெட்ை உைல்
பசன்றைாகக் கூறப்ெட்டுள்ைது. 13

3899. 'முட்டி, வான் முகடு சென்று

அளவி, இம் முபட உடற்
கட்டி, மால் வபரபய
வந்து உறுைலும், கருபணயான்
இட்ட ொபமும், எைக்கு
உைவும்' என்று இயல்பினின்,
பட்டவா முழுவதும்,
பரிவிைால் உபரசெய்ைான்.
இம்முபட உடற்கட்டி- இந்ை முதை நாற்றமுதைய இவ்வுைற் பிண்ைம்; வான் முகடு
முட்டிச் சென்று - ஆகாயத்தின் உச்சிதயத் ைாக்கிச் பசன்று; அளவி - அங்குப் ெடிந்து;
மால் வபரபய - பெரிய இந்ை மதலதய; வந்து உறுைலும் - வந்து அதைந்ைைால்;
கருபணயான் - கருதண மிக்கவரான மைங்க முனிவர்; இட்ட ொபமும் - (பவகுண்டு
வாலிக்குக்) பகாடுத்ை சாெமும்; எைக்கு உைவும் என்று - எனக்கு இப்பொழுது
உைவியாக இருக்கின்றது' என்று; இயல்பினின் - இவ்விைமாக; பட்டவா முழுவதும் -
நைந்ை வரலாறு முழுதமயும்; பரிவிைால் உபர செய்ைான் - அன்பொடு பசான்னான்
(சுக்கிரீவன்).
 மால்வதர - சுக்கிரீவன் ைங்கியிருக்கும் ருசியமுகமதல. வாலி எறிந்ை துந்துபி உைல்
ருசியமுகமதலயில் மைங்க முனிவர் ைவஞ்பசய்து பகாண்டிருந்ை ஆசிரமத்தில்
விழுந்து அைன் தூய்தமதயக் பகைச் பசய்ைைால் முனிவர் வாலிகமல் சினங்பகாண்டு
சாெமிட்ைார். வாலி இம்மதலப்ெகுதிக்கு வரின் ைதல பவடித்து இறக்கக்கைவன்
என்ெதும், அவதனச் கசர்ந்ை நண்ெர்கள் வரின் கல்வடிவமாகக் கைவர் என்ெதும்
அவரிட்ை சாெமாகும். மைங்க முனிவர் வாலிக்கு இட்ை சாெ வரலாறு, முன்
இராமனுக்கு அனுமன் உதரத்ை (3851) ொைலாலும் அறியக் கிைக்கும். இங்ஙனம்
அவ்பவலும்பின் வரலாற்தறயும், ைான் அம்மதலயில் வாழும் காரணத்தையும்
சுக்கிரீவன் இராமனுக்கு உதரத்ைான். 14

இலக்குவன் ைந்துபின் உைதல உந்துைல்

3900. ககட்டைன், அமலனும்,

கிளந்ைவாறு எலாம்,
வாள் சைாழில் இளவபல,
'இைபை, பமந்ை! நீ
ஓட்டு' எை, அவன்
கழல் விரலின் உந்திைான்;
மீட்டு, அது விரிஞ்ென்
நாடு உற்று மீண்டகை!
அமலனும் - இராமனும்; கிளந்ைவாறு எலாம் ககட்டைன் - (சுக்கிரீவன்) பசான்ன
வரலாறு முழுதமயும் ககட்டு; வாள் சைாழில் இளவபல - வாகைந்திப் கொர் பசய்யும்
பைாழிலுதைய ைம்பியாய் இலக்குவதன (கநாக்கி); பமந்ை - 'வீரகன! இைபை நீ ஓட்டு
எை - இந்ை உைதல நீ அப்ொல் ைள்ளு' என்று கூற; அவன் - அந்ை இலக்குவன்; கழல்
விரலின் உந்திைான் - ைன் கால் விரல்கைால் ைள்ளி எறிந்ைான்; அது -
அவ்பவலும்புக்கூடு; மீட்டு விரிஞ்ென் நாடு - மறுெடியும் பிரமகலாகத்தை; உற்று
மீண்டகை - அதைந்து திரும்பி வந்து வீழ்ந்ைது.

மராமரத்தை எய்து ைன் வலிதமதயக் காட்டிய இராமன், ைன் இைவலின்

ஆற்றதலச் சுக்கிரீவனுக்குக் காட்ைத் துந்துபியின் உைதலத் தூக்கி எறியுமாறு கூறினன்.
முன்பு வாலி தூக்கி எறிந்ை கொது ஒரு முதற, பிரமகலாகம் வதர பசன்று வந்ைைால்
இங்கு 'மீட்டு' என்றார். வாலி தகயால் சுைற்றி எறிந்ை உைல் எச்சத்தை இலக்குவன்
கால் விரலால் எற்றி வலிதமப் பெருமிைத்தைப் புலப்ெடுத்தினான் என்ெதை உணர்க.
இச்பசய்தகயால், இலக்குவனும் இராமன் கொலகவ வலியவன் என்ெதை
உணர்த்தியவாறு.

தமந்ை - அன்பினால் வந்ை மரபு வழுவதமதி எனலுமாம். 15

 கலன் காண் படலம்

சுக்கிரீவன் சீதையின் அணிகலன்கதைக் காட்ை இராமன் அவற்தறக் கண்டு

வருந்துவதை இப்ெைலம் கூறுகிறது.

இராமன் கசாதலயில் இருக்கச் சுக்கிரீவன் சீதை நிலத்திலிட்ை அணிகல முடிப்தெ

இராமனிைம் காட்டினான். அணிகலன்கதைக் கண்ை இராமன் மகிழ்ச்சியும் துயரமும்
மாறிமாறி எை ஒருநிதலப்ெைாது ைைர்ந்ைான். சுக்கிரீவன் ஆறுைல் பமாழிெல கூறித்
கைற்றினான். ைன்தன நம்பியவளின் துயர்கொக்க இயலாதமதயக் கூறி இராமன்
வருந்தினான். ெழி நீங்க இறந்துெடுவகை பசய்யத்ைக்கது என்றான். எனினும்,
சுக்கிரீவன் குதறதயத் தீர்த்ை பின்னகர கவறு பசய்வது என உதரத்ைான்.
அந்நிதலயில் அனுமன் இராமதன கநாக்கி வாலிதயக் பகான்று, சுக்கிரீவதன
அரசனாக்கிப் ெதை பெருக்கி, எல்லா இைங்களிலும் ஒகர சமயத்தில் சீதைதயத்
கைைச் பசய்வகை ஏற்றபைனக் கூற, அதனவரும் அக்கருத்தை ஏற்று வாலி இருக்கும்
இைத்திற்குச் பசன்றனர்.
இராமனிைம், சுக்கிரீவன் சில பசய்திகதைத் பைரிவித்ைல்
கலிவிருத்ைம்

3901. ஆயிபட, அரிக்குலம் அெனி அஞ்சிட

வாய் திறந்து ஆர்த்ைது வள்ளல், ஓங்கிய
தூய நல் கொபலயில் இருந்ை சூழல்வாய்,
'நாயக! உணர்த்துவது உண்டு நான்' எைா.
ஆயிபட - அப்பொழுது; அரிக்குலம் - குரங்குக் கூட்ைம்; அெனி அஞ்சிட - இடியும்
அச்சம் அதையுமாறு; வாய் திறந்து ஆர்த்ைது - வாய்விட்டு ஆரவாரித்ைது; வள்ளல் -
இராமன்; ஓங்கிய தூய நல் கொபலயில் - உயர்ந்ை தூய்தமயான அைகிய கசாதலயில்;
இருந்ை சூழல்வாய் - வந்து ைங்கியிருந்ை சமயத்தில்; நாயக - (சுக்கிரீவன் இராமதன
கநாக்கித்) 'ைதலவகன!' நான் உணர்த்துவது - நான் பசால்லகவண்டுவது; உண்டு எைா -
(ஒன்று) உைது என்று -

'எனா' என்னும் விதனபயச்சம் இப்ெைலத்தின் நான்காம் ொைலில் வரும்.

'காட்டினன்' என்னும் விதனமுற்தறக் பகாண்டு முடியும்.
மராமரங்கதைத் துதைத்தும், துந்துபிதய உந்தியும் ைம் வலிதமதயக்
காட்டிச்சுக்கிரீவனுக்கு நம்பிக்தகயும் ஆறுைலும் அளித்ைதமயால் மகிழ்ச்சி
மிகுதியால்அரிக்குலம் வாய்திறந்து ஆர்த்ைது. 1

3902. 'இவ் வழி, யாம் இபயந்து

இருந்ைது ஓர் இபட,
சவவ் வழி இராவணன்
சகாணர, கமபலநாள்,
செவ் வழி கநாக்கி,
 நின் கைவிகய சகாலாம்,
கவ்பவயின் அரற்றிைள், கழிந்ை
கெண் உளாள்?
கமபல நாள் - முன்பனாரு நாளில்; இவ்வழி யாம் - இந்ை இைத்தில் நாங்கள்;
இபயந்து இருந்ைது ஓர்இபட - கூடியிருந்ை ஒரு சமயத்தில்; சவவ்வழி இராவணன் -
பகாடிய வழியில் பசல்ெவனாகிய இராவணன்; சகாணர - எடுத்து வரும் கொது; நின்
கைவிகய சகாலாம் - (அவன் தகயகப்ெட்டுச் பசல்கின்றவள்) நின் கைவியான சீதை
ைாகனா? கழிந்ை கெண் உளாள் - பநடுந்தூரத்தில் வானத்தில் உள்ைவனாய்; செவ்வழி
கநாக்கி - (இக்காடு, மதலகளில் உள்ை) கநரான வழிதயப் ொர்த்து; கவ்பவயின்
அரற்றிைன் - துன்ெத்ைால் கைறி அழுைாள்.

பநடுந்தூரத்தில் வானத்தில் பசல்ெவைாக இருந்ைைால் திருகமனி அதையாைம்

கண்டு உறுதியாகக் கூற முடியாதமயின் 'நின் கைவிதய பகாலாம்' என்றான்.
கண்ணுக்குத் பைளிவாகப் புலப்ெைவில்தலபயனினும் அழுதக ஒலியால் பெண் என
அறி முடிந்ைது. இப்கொது அந்ைப் பெண் சீதையாக இருக்கலாகமா என்று
ஊகிக்கிகறன்'என்றான். 2

3903. '' உபழயரின் உணர்த்துவது உளது''

என்று உன்னிகயா?
குபழ சபாரு கண்ணிைாள்
குறித்ைது ஓர்ந்திலம்;
மபழ சபாரு கண்
இபண வாரிகயாடு ைன்
இபழ சபாதிந்து இட்டைள்;
யாங்கள் ஏற்றைம்.
உபழயரின் - தூைர்கதைப் கொல; உணர்த்துவது - (ைன்னிதலதய நினக்குத்)
பைரிவிக்கக் கூடியது; உளது என்று - உண்டு என்று; உன்னிகயா- நிதனந்கைா? குபழ
சபாரு கண்ணிைாள் - காைணிகயாடு கொரிடும் நீண்ை கண்ணிதன உதையவைான
அவள்; குறித்ைது ஓர்ந்திலம் - கருதியைதன அறிந்கைாம் இல்தல; ைன் இபழ சபாதிந்து
- ைன் ஆெரணங்கதை முடிந்து; மபழ சபாரு கண் இபண - மதை கொன்ற இரு
கண்களினின்று; வாரிசயாடு - பெருகிய கண்ணீகராடு; இட்டைள் - கீகை கொட்ைனள்;
யாங்கள் ஏற்றைம் -
(அம்முடிப்தெ அது ைதரயில் விழுவைற்கு முன்) நாங்கள் தககளில் ஏந்திக்
பகாண்கைாம்.

காட்டிற்கு வருதகயில் இராமன் கூறியாங்குத் ைன் அணிகலன்களில்

பெரும்ொலானவற்தற அந்ைணர்களுக்குச் சீதை ைானம் பசய்து விட்ைாள். பிறகு
அத்திரி முனிவரின் ஆசிரமத்தில் அவர் மதனவியான அனசூதயயால் அளிக்கப்ெட்ை
அணிகலன்கதை அணிந்து பகாண்டிருந்ைனள் என்ெது இங்கு அறியத்ைக்கது.
 உதையரின் - தூைர்கள் கொல; அணிகலன்கள் ைன்னிதலயிதனத் தூைர்கள் கொல
நினக்குத் பைரிவிப்ெது உண்டு என்று நிதனந்கைா என்ற பொருதை முைலடி
உணர்த்தும். கருநிறத்ைாலும் நீர்பொழிைலாலும் மதை கண்ணிற்கு உவதம ஆயிற்று.
கண்ணீரின் மிகுதி கைான்ற 'வாரி' என்றான். குதை பொரு கண் - கண்கள் காைைவு
நீண்டிருத்ைல் உத்ைம இலக்கணம் உணர்த்தியைாகும். சீதை ைன் அணிகலன்கதை
நிலத்திலிட்ை பசய்தி 'கடுந்பைறல் இராமன் உைன் புணர் சீதைதய, வலித்ைதக
அரக்கன் வவ்விய ஞான்தற, நிலம் கசர் மைரணி' (378) என்று புறநானூற்றிலும
கூறப்ெட்டுள்ைது. 3

சீதையின் அணிகலன்கதைக் கண்ை இராமன் நிதல

3904. 'பவத்ைைம் இவ் வழி; -

வள்ளல்! - நின் வயின்
உய்த்ைைம் ைந்ை கபாது
உணர்தியால் எைா
பகத்ைலத்து அன்ைபவ
சகாணர்ந்து காட்டிைான்; -
சநய்த்ைபலப் பால்
கலந்ைபைய கநயத்ைான்.
சநய்த்ைபல - கைனில்; பால் கலந்ைபைய - ொல் கலந்ைாற் கொன்ற; கநயத்ைான் -
இனிய நட்பிதன உதைய சுக்கிரீவன்; வள்ளல் - (இராமதன கநாக்கி) 'வள்ைகல!
இவ்வழி பவத்ைைம் - அந்ை அணிகல முடிப்தெ இங்கக ொதுகாப்ொக
தவத்துள்கைாம்; நின்வயின் - நின்னிைத்து; உய்த்ைைம் ைந்ை கபாது - பகாண்டு வந்து
ைரும் கொது; உணர்தி - உண்தமதய அறிவாய்'; எைா - என்று கூறி; பகத்ைலத்து -
தகயில்; அன்ைபவ சகாணர்ந்து - அந்ை அணிகலன்கள்கதைக் பகாண்டு வந்து;
காட்டிைான்-- ;

பநய் - கைன்; பநய்த்ைதலப் ொல் கலந்ைதனய கநயம் என்றது பவவ்கவறு

சுதவயுதைய கைனும் ொலும் கலக்தகயில் புதிய இனிய சுதவ ெயப்ெது கொல்
கவறுகவறு இயல்பினரான இராம சுக்கிரீவர் நட்ொல் புதிய உறவு ஏற்ெட்டு இனிதம
ெயக்கும் என்றவாறு. பநய்த்ைதல - ைதல ஏைனுருபு; கலந்ைைதனய என்ெது
கலந்ைதனய எனவிகாரமாயிற்று. 4

3905. சைரிவுற கநாக்கிைன்,சைரிபவ

சமய் அணி; எரிகைல் எய்திய
சமழுகின் யாக்பககபால்
உருகிைன் என்கிலம்; உயிருக்கு
ஊற்றம் ஆய்ப்
பருகிைன் என்கிலம்; பகர்வது
என்சகால் யாம்?
 சைரிபவ சமய் அணி - சீதையின் கமனியில் முன்னர் அணிந்திருந்ை
அணிகலன்கதை; சைரிவுற கநாக்கிைன் - (இராமன்) நன்றாகப் ொர்த்ைான்; எரிகைல்
எய்திய - (ொர்த்ை அைவில்) எரிகின்ற பநருப்பில் கசர்ந்ை; சமழுகின் - பமழுகினாலான;
யாக்பக கபால் - உைம்பு கொல; உருகிைன் என்கிலம் - உருகினான் என்று பசால்ல
வல்கலாம் அல்கலம்; உயிர்க்கு - (அவ்வணிகலன்கைாகிய அமுதைத்) ைன் உயிர்க்கு;
ஊற்றம் ஆய் - வலிதம ைருவைாகக் கருதி; பருகிைன் என்கிலம் - ெருகினான் என்றும்
பசால்ல வல்கலாம் அல்கலம்; யாம் பகர்வது என் சகால் - நாங்கள் (இராமன் அதைந்ை
நிதலதயப் ெற்றிச்) பசால்லக் கூடியது யாது உைது?

இராமன் அணிகலன்கதைக் கண்ை மாத்திரத்கை சீதையின் அணிகலன்கள் என

அறிந்துபகாண்ைைால் பநருப்பிலிட்ை பமழுகு கொல உைல் உருகி, அவற்தறத் ைனது
உயிர்க்கு ஆைாரமாகவும் பகாண்ைனன். இருவதகயினுள் ஒன்தறத் துணிந்து
கூறமுடியாதமயால் கம்ெர் 'என்கிலம்' என இரண்டிைத்தும் ெயன்ெடுத்தினார்.
இராமன் அதைந்ை உணர்வு நிதல எம்மகனாரால் பசால்லக்கூடியைாயில்தல என்ெது
கருத்து. 'ெருகினன்' என்றைால் அணிகலன்கைாகிய அமுது என உதர விரிக்கப்ெட்ைது.
ஆெரணங்கதைக் கண்ை இராமன் நிதலதய அனுமன் சீதையிைம் ''பகாற்றவற்கு,
ஆண்டுக் காட்டிக் பகாடுத்ை கொடு, அடுத்ை ைன்தம, பெற்றியின் உணர்ைற்ொற்கறா?
உயிர்நிதல பிறிதும் உண்கைா?'' (5262) எனக் கூறியுள்ைதமயும் காண்க. ஆய் - ஆக;
எச்சத்திரிபு. ெருகினன் - ெருக முடியாைதைப் ெருகினன் என்றது இலக்கதண.
பைரிதவ - 'பெண்' என்னும் பொது நிதலயில் சீதைதயக் குறித்ைது. இவ்வாறு இன்றித்
'பைரிதவப்ெருவம் உதைய சீதை' எனக் பகாள்வாரும்உைர். 5

3906. நல்குவதுஎன் இனி? நங்பக சகாங்பகபயப்

புல்கிய பூணும், அக் சகாங்பக கபான்றை;
அல்குலின் அணிகளும், அல்குல் ஆயிை;
பல் கலன் பிறவும், அப் படிவம் ஆைகவ.
நங்பக- பிராட்டியின்; சகாங்பகபயப் புல்கிய பூணும் - ைனங்கதைத் ைழுவியவாறு
அணியப்பெற்றிருந்ை ஆரம் முைலிய அணிகலன்களும்; அக்சகாங்பக கபான்றை -
(இராமபிரானுக்கு) அப்பிராட்டியின் ைனங்கள் கொலத் கைான்றின; அல்குலின்
அணிகளும் - அல்குலின்மீது அணியப் பெற்ற கமகதல முைலிய அணிகலன்களும்;
அல்குல் ஆயிை - அல்குல் கொன்றன ஆயின; பல்கலன் பிறவும் - மற்ற அவயவங்களில்
அணிப்பெற்ற பிற அணிகலன்களும்; அப் படிவம்

ஆைகவ - அந்ைந்ை அவயவங்கைாககவ கைான்றின; இனி நல்குவது என் -

கமலும் அந்ை அணிகலன்கள் இராமனுக்குச் பசய்யக்கூடியது யாது?

ஆரம், கமகதல முைலிய அணிகலன்கதைப் ொர்த்ை கொது அவறதற அணிந்ை

சீதையின் அவயவங்தக கநரிற் கண்ைாற் கொன்ற ஆறுைதல இராமன் அதைந்ைான்
என்ெது கருத்ைாகும். 'என்' என்னும் வினா இங்கக இன்தம குறித்ைது. இப்ொைலில்
அணிகலன்கள் அவயவங்கைாககவ கைான்றினதமயால் மயக்கவணி. 6

3907 . விட்டகபர் உணர்விபை

விளித்ை என்சககைா?
அட்டை உயிபர அவ்
 அணிகள் என்சககைா?
சகாட்டிை ொந்து எைக்
குளிர்ந்ை என்சககைா?
சுடடை என்சககைா?
யாது சொல்லுககன்?
அவ் அணிகள்- அந்ை அணிகலன்கள்; விட்ட கபர் உணர்விபை- (இராமதன) விட்டு
நீங்கியிருந்ை சிறந்ை அறிவிதன; விளித்ை என்சககைா?- திரும்பி அதைத்ைன என்று
பசால்கவகனா? உயிபர அட்டை என்சககைா- (அவனது) உயிதரக் பகான்றன என்று
பசால்கவகனா? சகாட்டிை ொந்து எை - (அவன் மீது) மிகுதியாகக் பகாட்ைப் பெற்ற
சந்ைனம் கொல; குளிர்ந்ை என்சககைா - குளிச்சி பசய்ைன என்று பசால்கவகனா?
சுட்டை என்சககைா - பிரிவுத் துயதர அதிகமாக்கிச் சுட்ைன என்கெகனா? யாது
சொல்லுககன் - என்னபவன்று பசால்லுகவன்?
அணிகலன்கதைக் கண்ைதும் இராமன் அதைந்ை மாறுெட்ை உணர்ச்சிகதை
இப்ொைலில் காணலாம். சீதையின் பிரிவால் இராமனின் கெரறிவு அவதன விட்டு
நீங்கியிருந்ைது. அவைது அணிகலன்கதைக் கண்ை மாத்திரத்தில் அப்கெரறிவு மீண்டு
வரலாயிற்று. எனினும் அவ்வணிகலன்கள் அவதை நிதனவுெடுத்தித்
துன்புறுத்தியைால் அவதன வருத்தி உயிதரக் பகான்றனவாயின. மீண்டும் அதவ
அப்பிரிவுத் துயதரத் ைணித்ைனவாகவும் விைங்கின. துயதர அதிகப் ெடுத்திச்
சுடுவனவாயும் விைங்கின. இங்ஙனம் இன்னெடி என்று ஒன்தறத் துணிந்து
கூறமுடியாை காரணத்ைால் 'யாது பசால்லுககன்' என்றார். பிரிந்ை காலத்தில் பிரிந்ை
பொருபைாடு பைாைர்புதையனவற்தறக் காண்தகயில் ஒரு கால் ைைர்ைலும், ஒரு கால்
ைைர்வு அகன்றிருத்ைலும் இயல்ொகும்.

சீதையின் அணிகலன்கதைக் கண்ை இராமன் அதைந்ை பமய்ப்ொடுகதைக்

கதணயாழி பெற்ற சீதை அதைந்ை மகிழ்ச்சிக்கான பமய்ப்ொடுககைாடு ஒப்பிட்டுக்
காணலாம். 'மறந்ைவர் அறிந்து உணர்வு வந்ைனர் பகால் என்ககா . . . . திறம் பைரிவது
என்தன பகால், இந்நல் நுைலி பசய்தக?'' (5291) என்ற அடிகதைக் காண்க. அட்ைன,
குளிர்ந்ை, சுட்ைன - ெலவின்ொல் விதனமுற்று; இப்ொைலில் வந்துள்ை என்பககனா
ைன்தம ஒருதம விதனமுற்று நான்கிலும், பசால்ககன் என்ற ைன்தம ஒருதம
விதனமுற்றிலும் ககர ஒற்று எதிர்கால இதைநிதல. 7

3908 . கமாந்திட, நறுமலர் ஆை; சமாய்ம்பினில்

ஏந்திட, உத்ைரியத்பை ஏய்ந்ைை;
ொந்ைமும் ஆய், ஒளி ைழுவ, கபார்த்ைலால்,
பூந் துகில் ஆய, அப் பூபவ பூண்ககள.
அப்பூபவ பூண்கள் - நாகணவாய்ப் ெறதவ கொன்று இனிதமயாகப் கெசும் அந்ைச்
சீதை அணிந்ை அணிகலன்கள்; கமாந்திட - (இராமன்) முகர்ந்து ொர்த்ைகொது; நறுமலர்
ஆை - நறுமணம் வீசும மலர்கள் கொலாயின; சமாய்ம்பினில் ஏந்திட - அவற்தறத்
கைாள்களில் ைாங்கிக் பகாண்ை கொது; உத்ைரியத்பை ஏய்ந்ைை - கமலாதைதய ஒத்ைன;
ஒளி ைழுவ - அவற்றின் ஒளி (இராமன் மீது) ெடிவைால்; ொந்ைமும் ஆய் - சந்ைனம்
கொலவும் ஆகி; கபார்த்ைலால் - (ஒளியால் உைம்தெ) கொர்த்தியதமயால்; பூந்துகில்
ஆய - அைகிய கொர்தவயும் ஆயின.

பிராட்டியின் இயற்தக நறுமணம் மிக்க கமனியில் விைங்கிய

அணிகலன்கைாைலின், இராமபிரான் அவற்தற முகர்ந்து ொர்க்தகயில் மணமிகு
மலர்கைால் இன்ெம் பசய்ைன என்ொர், 'கமாந்திை நறுமலரான' என்றும், அவற்தற
கமலாதை கொல இராமன் கைாளிலிட்டு மகிழ்ந்ைனன் என்ொர், 'ஏந்திை உத்ைரியத்தை
ஏய்ந்ைன' என்றும், அவற்தறத் ைன் உைலில் எங்கும் ெடுமாறு ைழுவிய ைால் சந்ைனம்
பூசியது கொல் விைங்கியது என்ொர், 'சாந்ைமும் ஆய்' என்றும், அவற்றின் ஒளி கமனி
முழுவதும் ெரவி கொர்தவ கொர்த்ைது கொல விைங்கியது என்ொர், 'கொர்த்ைலால்
பூந்துகில் ஆய' என்றும் கூறினார். அந்ை அணிகலன்கள் ெல வதகயாய் விைங்கி
இராமனுக்கு ஆறுைலின்ெம் விதைவித்ைதமதயக் காணலாம். பூதவ - உவதம
ஆகுபெயர்; பூந்துகில் - அைகிய சித்திர கவதலப்ொடு அதமந்ை துகில் என்றும்
பகாள்ைலாம். துகில் - ஆதை; இங்கக கமற்கொர்தவ. 8

3909. ஈர்த்ைை, செங்கண்

நீர் சவள்ளம், யாபவயும்;
கபார்த்ைை, மயிர்ப் புறம்
புளகம்; சபாங்கு கைாள்,
கவர்த்ைை என்சககைா?
சவதும்பிைான் என்ககா?
தீர்த்ைபை, அவ் வழி,
யாது செப்புககன்?
செங்கண் நீர் சவள்ளம் - (இராமனின்) சிவந்ை இரண்டு கண்களினின்றும் பெருகிய
கண்ணீர் பவள்ைம்; யாபவயும் ஈர்த்ைை - அங்குள்ை எல்லாப் பொருள்கதையும்
இழுத்துச் பசன்றன; மயிர்ப் புளகம் - மயிர்ச் சிலிர்ப்புகள்; புறம் கபார்த்ைை - கமனி
முழுதமயும் மூடின; சபாங்கு கைாள் - பூரிக்கின்ற அவன் கைாள்கள்; கவர்த்ைை
என்சககைா - வியர்த்ைன என்று பசால்கவகனா? சவதும்பிைான்
என்ககா - பிரிவுத் துயரால் பவப்ெமுற்று வாடினான் என்று பசால்கவகனா?
அவ்வழி - அப்பொழுது; தீர்த்ைபை யாது செப்புககன் - தூயவனான இராமன் நிதல
ெற்றி என்ன பசால்கவன்?
மயிர்ப்புைகம் புறம் கொர்த்ைலும், கைாள் பொங்குைலும் மகிழ்ச்சியாலும்,
வியர்த்ைலும் பவதும்ெலும் துன்ெத்ைாலும், கண்ணீர் பவள்ைம் பெருகுைல்
இரண்டினாலும் விதையக்கூடிய பமய்ப்ொடுகைாம். அதவயதனத்தையும் இராமன்
ஒருங்கக பெற்றைால் அவன் மகிழ்ந்ைானா? அல்லது துன்புற்றானா என ஒன்தறத்
துணிந்து கூற இயலாமல் கொனைால் 'யாது பசப்புககன்' என்றார். தீர்த்ைன் - தூயவன்.
இராமதனத் 'தீர்த்ைன்' என்று அனுமனும் குறித்ைல் (5415) காண்க. இப்ொைலில்
முைலடி உயர்வு நவிற்சி அணி பொருந்தியது. இறுதி இரண்டு அடிகளில் ஐய
அணிஅதமந்துள்ைது. 9
சுக்கிரீவன் கைற்றுைல்
3910. விடம் பரந்ைபையது ஓர்
சவம்பம மீக்சகாள,
சநடும் சபாழுது, உணர்விகைாடு
உயிர்ப்பு நீங்கிய
ைடம் சபருங் கண்ணபைத்
ைாங்கிைான், ைைது
உடம்பினில் செறி மயிர்
சுறுக்சகன்று ஏறகவ.
விடம் பரந்து அபையது ஓர் சவம்பம - (உைம்பில்) நஞ்சு ெரவினால் கொன்றபைாரு
பவப்ெம்; மீக்சகாள - மிகுைலால்; சநடும் சபாழுது - நீண்ை கநரம்; உணர்விகைாடு
உயிர்ப்பு - அறிவும் மூச்சும்; நீங்கிய - நீங்கிக் (கீகை விழுெவனான); ைடம் சபருங்
கண்ணபை - மிகப்பெரிய கண்கதை உதைய இராமதன; ைைது உடம்பினில் - ைனது
உைம்பில்; செறிமயிர் சுறுக்சகன்று ஏறகவ - பொருந்திய முடி சுருக்பகன்று அவன்
உைம்பில் தைக்கும்ெடி; ைாங்கிைான் - (சுக்கிரீவன்) ைாங்கிக் பகாண்ைான்.
நஞ்சு ெரவுைல் விதரவில் நதைபெறுவதுகொல், பிரிவுத் துயரால் ஏற்ெட்ை
பவப்ெம் விதரந்து ைாக்கியைால் இராமன் உணர்வும், உயிர்ப்பும் நீங்கிய நிதலதய
அதையலுற்றான், சுக்கிரீவன் உைம்பிலுள்ை மயிர்களின் வன்தமயும் இராமனது
பமன்தமயும் ெற்றித் 'ைனது உைம்பினில் பசறிமயிர் சுருக்பகன்று ஏற' என்றார்.
ெரந்ைது அதனயது என்ெது ெரந்ைதனயது என்று விகாரமாயிற்று. ைைம் பெரும் - ஒரு
பொருட்ென்பமாழி. 10

3911. ைாங்கிைன்இருத்தி, அத்

துயரம் ைாங்கலாது
ஏங்கிய சநஞ்சிைன்,
இரங்கி விம்முவான் -
'வீங்கிய கைாளிைாய்!
விபையிகைன் உயிர்
வாங்கிசைன், இவ் அணி
வருவித்கை' எை.
ைாங்கிைன் இருத்தி - (அங்ஙனம் சுக்கிரீவன் இராமதனத்) ைாங் கிக்பகாண்டு
உட்காரதவத்து; அத்துயரம் ைாங்கலாது - (அப்பெருமா னுக்கு ஏற்ெட்ை)
அத்துன்ெத்தைக் கண்டு பொறுக்கமாட்ைாமல்; ஏங்கிய சநஞ்சிைன் - வருந்திய
மனத்தினனாய்; வீங்கிய கைாளிைாய் - (இராமதன கநாக்கி) 'ெருத்ை கைாள்கதை
உதையவகன! விபையிகைன் - தீவிதனயுதைகயனாகிய நான்; இவ் அணி வருவித்கை
- இந்ை அணிகலன்கதை உம்மிைம் பகாண்டு வரச்பசய்து; உயிர் வாங்கிசைன் - உமது
உயிதரப் கொக்கிகனன்'; எைா - என்ற கூறி; இரங்கி விம்முவான் - இரங்கி விம்மலுற்று
வருந்தினான்.

சீதையின் அணிகலன்கதைக் பகாணர்ந்து காட்டியதமயால்ைான் இராமன்

இவ்வைவு துன்ெம் அதைந்ைான் ஆைலின், அத்துன்ெத்திற்குக் காரணமான ைன்தனத்
'தீவிதனயுதைகயன்' எனக் குறிப்பிட்டு வருந்தினான் சுக்கிரீவன். ைாங்கினன் -
முற்பறச்சம். 11

3912. அயனுபட அண்டத்தின்அப் புறத்பையும்

மயர்வு அற நாடி என் வலியும் காட்டி, உன்
உயர் புகழ்த் கைவிபய உைவற்பாசலைால்;
துயர் உழந்து அயர்திகயா, சுருதி நூல் வலாய்?
சுருதி நூல் வலாய் - கவைநூல் வல்கலாகன! அயனுபட அண் டத்தின் -
பிரமாண்ைத்திற்கு; அப்புறத்பையும் - அப்ொற்ெட்ை இைங்கதையும்; மயர்வு அற நாடி -
மயக்கம் இல்லாமல் நன்றாகத் கைடி; என் வலியும் காட்டி - என் வலிதமதயயும்
பைரியப்ெடுத்தி; உன் உயர் புகழ்த் கைவிபய - உன் சிறந்ை புகதை உதைய கைவிதய;
உைவற்பா சலன்- மீட்டு உன்னிைம் கசர்ப்பிக்கக் கைகவன்; துயர் உழந்து அயர்திகயா -
(ஆககவ) துன்ெம் அதைந்து ைைர்வதைவாகயா? (ைைர கவண்ைாம்);
இராவணன் சீதைதய இந்ை அண்ை ககாைத்திற்கு அப்ொல் ஒளித்து
தவத்திருந்ைாலும் அங்கும் பசன்று கைைத் ையாராக இருப்ெதை 'அப்புறத்தையும்
மயர்வற நாடி' என்றைால் உணர்த்தினான். ஒளித்ைவன் யாவனாயினும் அவதன
பவல்லும் திறம் ைனக்கிருப்ெதை 'வலியும் காட்டி' என்று அறிவித்ைான். கைடி,
வலிதம காட்டிச் சீதைதய மீட்டுத் ைரத் ைானிருக்க இராமன் துன்புற்று வருந்ை
கவண்ைா எனச் சுக்கிரீவன் உதரத்ைான்.

அயனுதை அண்ைம் - பிரமகைவனால் ெதைக்கப்பெற்ற அண்ை ககாைம்.

'அண்ைத்தின் அப்புறத்தையும்' என்று கூறியைால் அைற்கு உட்ெட்ை உலகங்களில்
கைடுைல் என்ெது பசால்லாமல் பெறப்ெடுகிறது. 'உயர்புகழ்த்கைவி' எனச் சுக்கிரீவன்
குறிப்பிட்ைது கொலப் 'பெரும்புகழ்ச் சனகிகயா நல்லள்' (1352) என வசிட்ைரும், 'உயர்
புகழ்க்கு ஒருத்தி' (6034) என அனுமனும் கூறினதம காண்க.

உதைய என்னும் எச்சம் ஈறு பகட்டு உதை என நின்றது. சுருதி நூல் -

சுருதியாகிய நூல் எனப் ெண்புத் பைாதகயாம். 12

3913. 'திருமகள் அபைய அத்

சைய்வக் கற்பிைாள்
சவருவரச் செய்துள
சவய்யவன் புயம்
இருபதும், ஈர் ஐந்து
ைபலயும் நிற்க; உன்
ஒரு கபணக்கு ஆற்றுகமா,
உலகம் ஏழுகமா?
திருமகள் அபைய - இலக்குமிதய ஒத்ை; அத்சைய்வக் கற்பிைாள் - பைய்வத்ைன்தம
பொருந்திய கற்புதைய சீதை; சவருவர செய்து உள - அஞ்சுமாறு அவளுக்குத் தீங்கு
பசய்துள்ை; சவய்யவன் - பகாடியவனான இராவணனுதைய; புயம் இருபதும் -
இருெது கைாள்களும்; ஈர் ஐந்து ைபலயும் - ெத்துத் ைதலகளும்; நிற்க - கிைக்கட்டும்;
உன் ஒரு கபணக்கு - உனது ஓர் அம்பிற்கு; உலகம் ஏழும் ஆற்றுகமா - ஏழு
உலகங்களும் கசர்ந்ைாலும் ஏற்றுத் ைாங்கும் வலிதமயுதையன ஆகுகமா? (ஆகாது
என்றெடி).
முன் ொைலில் ைன் ஆற்றதலக் கூறிய சுக்கிரீவன், ைன் எளிய நிதலயுணர்ந்து
இராமனின் ஆற்றதல எடுத்துக் கூறுகிறான். சீதை அஞ்சுமாறு தீங்கு பசய்ை
இராவணனின் இருெது கைாள்களும், ெத்துத்ைதலகளும் இராமனது ஒருகதண முன்
நிற்கவல்லன அல்ல எனக் கூறினான். பைய்வக் கற்பினான் - சீதை. ''கற்பெனும்
பெயரது ஒன்றும் களி நைம் புரியக் கண்கைன்'', 'வான் உயர் கற்பினாள்' என்று (6035,
6038). பின்னரும் அனுமன் குறித்ைதம காண்க. 'கற்புக் கைம் பூண்ை இத்பைய்வம்
அல்லது, பொற்புதைத் பைய்வம் யாங்கண்டிலம்' (சிலப் - 12 - 15) என்ற அடிகள் ஒப்பு
கநாக்கத்ைக்கன. 'பைய்வக் கற்பினாள்' என்றைால் சீதைக்கு எந்ைத் தீங்கும் வராது'
என்றும் சுக்கிரீவன் ஆறுைல் கூறினன்எனலாம். 13

3914. 'ஈண்டு நீ இருந்ைருள்;

ஏசைாடு ஏழ் எைாப்
பூண்ட கபர் உலகங்கள்
வலியின் புக்கு, இபட
கைண்டி, அவ் அரக்கபைத்
திருகி, கைவிபயக்
காண்டி; யான் இவ்
வழிக் சகாணரும் பகப்பணி.
ஈண்டு நீ இருந்ைருள் - இங்கககய நீ இருந்ைருள்வாய்! ஏசழாடு ஏழ் எைாப் பூண்ட -
ெதினான்கு என்னும் பைாதக பகாண்ை; கபர்

உலகங்கள் - பெரிய உலகங்களிபலல்லாம்; வலியின் புக்கு - வலிதமயினால்

புகுந்து; இபட கைண்டி - அவ்விைங்களில் எல்லாம் பிராட்டிதயத் கைடி; அவ்
அரக்கபைத் திருகி - அந்ை அரக்கனான இராவணதனத் ைதல முறித்து; கைவிபய
இவ்வழிக் சகாணரும் - கைவியாகிய பிராட்டிதய இவ்விைம் யான் பகாண்டு வந்து
கசர்க்கும்; பகப்பணி - என் குற்கறவல் பைாழிதல; காண்டி - காண்ொயாக.

பெருவலி ெதைத்ை சிறந்ை வீரனான இராமன் இச்சிறிய பசயதலச் பசய்வைற்குச்

பசல்ல கவண்டுவதில்தல அவன் இவ்விைகம இருக்கலாம் என்ெைால், 'ஈண்டு நீ
இருந்ைருள்' என்றான். இராவணன் எங்கிருப்பினும் அவதனக் கண்டு பிடித்து,
அவதனக் பகான்று சீதைதய மீட்டுக் பகாணர்ைல் ைன்னால் இயலும் என்ெைாலும்
'ஈண்டு நீ இருந்ைருள் என்றான். இந்ைச் பசயல் ைன் ஆற்றலுக்கு எளிகை என்ெைால்
'தகப்ெணி' என்றான். தகப்ெணி- சிறுபைாண்டு, குற்கறவல், இராமனுக்குச் பசய்யும்
தகங்கர்யம் எனும்பொருளில் வருவது. 'தகத்பைாழில் பசய்கவன் என்று கைல்
இதண வணங்குங் காதல' (4142) என்ற அனுமன் கூற்று ஈண்டு கநாக்கத்ைக்கது. தக-
சிறுதமதய உணர்த்தும் பசால். இதை - இைம், கைண்டி - கைடி என்ெைன்விரித்ைல்
விகாரம்; காண்டி -ஏவபலாருதம. 14
3915 . 'ஏவல் செய் துபணவகரம்,
யாங்கள் ; ஈங்கு, இவன்,
ைா அரும் சபரு வலித்
ைம்பி; நம்பி! நின்
கெவகம் இதுஎனின், சிறுக
கநாக்கல் ஏன்?
மூவபக உலகும் நின்
சமாழியின் முந்துகமா?
நம்பி - ஆைவரில் சிறந்ைவகன! யாங்கள் - நாங்கள்; ஏவல்செய் துபணவகரம் - நின்
ஏவல் வழியில் ெணி பசய்யும் கைாைர்கைாக உள்கைாம்; ஈங்கு இவன் - இங்கக உள்ை
இலக்குவகனா; ைா அரும் சபரு வலித்ைம்பி- அழித்ைற்கரிய பெரிய வலிதம ெதைத்ை
ைம்பியாக உள்ைான்; நின் கெவகம்- உனது வீரம்; இது எனில் - இத்ைன்தமத்து என்றால்;
சிறுக கநாக்கல் என்- (உன்தன நீ) குதறெைக் கருதுவது ஏகனா? மூவபக உலகும் -
மூன்றுஉலகங்களும்; நின் சமாழியின் முந்துகமா - நின் கட்ைதைதயக்கைக்குகமா?
(கைவாது).

ஏவிய ெணிதயச் பசய்ய வானரர்கள் இருக்க, ைம்பி அைத்ைற்கரிய

வலிதமயுதையவனாய் அருகக இருக்க, உலககமழும் ைன் ஒரு கதணக்கு ஆற்றா
வலிதம ைன்னிைம் இருக்க, இராமன் வலியற்றான் கொலவும், துதணயில்லாைவன்
கொலவும் கசார்வதைைல் ைகாது என்று சுக்கிரீவன் உதரத்ைான் என்க. கசவகம் - வீரம்.
ஏழுமராமரங்கதையும் ஓரம்ொல் துதைத்ை பசயல் நிதனந்து 'இது' எனப் கெசினான்.
வீரன் என்ற பொருளில் இராமதனச் 'கசவகன்' என்கற ெல இைங்களில் கம்ெர்
கூறுவது காண்க. 'தீராய் ஒரு நாள் வலி கசவககன' என்ற சீதையின் கூற்றும் (5232)

'கசவகன்கைவி' என்ற அனுமன் உதரயும் (5861) காண்க. துதணவகரம் -

ைன்தமப் ென்தம விகுதி பெற்று வந்ைது; சிறுக கநாக்கல்' - எளியவனாகப் ொவித்ைல்,
மூவதக உலகு - விண், மண், ொைலம் என மூவதகப்ெட்ைன. உலகு - இைவாகுபெயர்.
15

3916. 'சபருபமகயார் ஆயினும்,

சபருபம கபெலார்;
கருமகம அல்லது பிறிது
என் கண்டது?
ைருமம், நீ அல்லது
ைனித்து கவறு உண்கடா?
அருபம ஏது உைக்கு
நின்று அவலம் கூர்திகயா?
சபருபமகயார் ஆயினும் - பெருதமக்கு உரியவர்கள் ஆனாலும்; சபருபம கபெலார்
- ைங்கள் பெருதமதயத் ைாங்ககை கெச மாட்ைார்கள்; கருமகம அல்லது - அவர்கள் ைம்
கைதமதயச் பசய்வைல்லது; பிறிது என் கண்டது - அறிந்ைது கவறு என்ன?
(ஒன்றுமில்தல); ைருமம் நீ அல்லது - ைருமம் என்ெது உன்தனயன்றி; ைனித்து கவறு
உண்கடா - ைனியாக கவபறான்று உைகைா? (இல்தல); உைக்கு அருபம ஏது - உனக்குச்
பசய்ைற்கரிய பசயல் எது? (ஒன்றும் இல்தல); நின்று அவலம் கூர்திகயா -
இவ்வாறாகவும், திதகத்து நின்று துயர் மிகுந்து வருந்ைக் கைதவகயா?
பெரிகயார்கள் ைம் ஆற்றதலச் பசயலில் காட்டுவகர அன்றிப் கெசமாட்ைார்கள்.
ஆைலின் இராமன் ைன் பெருதமதயச் பசயலால் காட்ை கவண்டுகமயன்றி அவலம்
கூர்ைல் ஏற்றைன்று என்றான், சுக்கிரீவன். 'ெணியுமாம் பெருதம' என்ெைால்
பெரியவர்கள் அைக்கத்ைால் ைம் பெருதமதயத் ைாகம கெசுைல் இல்தல. அவர்கள்
சிந்தை காரியத்தில் மட்டுகம இருக்குமாைலின் அவர்கள் கவறு எைதனயும் கநாக்குைல்
இல்தல. அனுமன் ைன் பெருதம கெசாதமதய 'விைம்ொன் ைான்ைன் பவன்றிதய
உதரப்ெ பவள்கி' (6015) என்ற அடி உணர்த்தும். 'ைருமகம நீ அல்லது கவறுண்கைா?'
என்ற கருத்தை 'அறத்தின் மூர்த்தி வந்து அவைரித்ைான்' (1249) என்ற வசிட்ைர்
கூற்றிலும், ''உண்டு எனும் ைருமகம உருவமா உதைய நின்கண்டு பகாண்கைன்'' (4066)
என்ற வாலி கூற்றிலும் காண்க.

பெருதமகயார் ஆயினும் - உயர்வு சிறப்பும்தம, கூர்திகயா என்ெதில் 'கூர்' மிகுதிப்

பொருதை உணர்த்தும் உரிச்பசால். 16

3917. 'முளரிகமல் பவகுவான், முருகன்

ைந்ை அத்
ைளரியல் பாகத்ைான், ைடக்
பக ஆழியான்,
அளவிஒன்று ஆவகர
அன்றி, - ஐயம் இல்
கிளவியாய்! - ைனித் ைனி
கிபடப்பகரா துபண?
ஐயம் இல் கிளவிகயாய் - சந்கைகத்திற்கு இைமில்லாை பசாற்கதைப் கெசும் ஐயகன!
முளரி கமல் பவகுவான் - ைாமதர மலர்மீது வாழும் நான்முகன்; முருகன் ைந்ை - முருகக்
கைவுதை அளித்ை ; அத்ைளிரியல் பாகத்ைான் - அைகிய ைளிர் கொன்ற இயல்புதைய
ொர்வதிதய ஒரு ெக்கத்திகல உதையவனான சிவபிரான்; ைடக்பக ஆழியான் - ைன்
பெரிய தகயில் சக்கரத்தை உதைய திருமால்; ஒன்று அளவி - (ஆகிய மூவரும்)
ஒன்றாக இதணந்து; ஆவகர அன்றி - நினக்கு ஒப்ொவகர யன்றி; ைனித்ைனி-
ஒவ்பவாருவராகத் ைனித்து; துபணக் கிடப்பகரா - ஒப்ொக அதமவார்ககைா? (அதமய
மாட்ைார்கள்).

இப்ொைலில் இராமபிரான் மும்மூர்த்திகளுள் ஒருமித்ை ெரம்பொருள் என்ெது

பெறப்ெடுகிறது. 'முப்ெரம் பொருளுக்கு முைல்வன்' (313). 'முப்ெரம் பொருளிற்குள்
முைதல (1227); என்ற அடிகைாலும் விராைன், கவந்ைன், வாலி முைலாகனார்
வாழ்த்துக்கைாலும் இக்கருத்து வலியுறுைல் காணலாம். கைவுள் மூவர் ைனித்ைனிகய
ெதைத்ைல், காத்ைல், அழித்ைல் ஆகிய பைாழில் புரிய இராமன் மூன்று
பைாழில்கதையும் ஒருங்கக இயற்றும் ஆற்றலுதையவன் எனச் சுக்கிரீவன்
இராமதனப் ொராட்டினான் என்க. 'ஐயமில் கிைவியாய்' எனுந் பைாைர் இராமனது
பசால்லாற்றதலப் புலப்ெடுத்தும். இராமதனப் பொறுத்ைவதர ஒரு பசால், ஒரு இல்,
ஒரு வில் உதையவன் என்ற கூற்று பிற இலக்கியங்களில் காணக்கிைக்கின்றது. முைரி -
ைாமதர, முைலாகுபெயராய்ப் பூதவ உணர்த்திற்று. முட்கதை அடியில் உதையது
என்னும் பொருளில் ைாமதரதயக் குறிப்ெைால் இது காரண இடுகுறிப்பெயருமாம்.
அத்ைளிரியல் - அ உலகறிசுட்டு. ைளிரியல் - உவதமத்பைாதகப் புறத்துப்பிறந்ை
அன்பமாழித்பைாதக; கிதைப்ெகரா - ஓகாரம்எதிர்மதற. 17

3918 . 'என்னுபடச்சிறு குபற

முடித்ைல் ஈண்டு ஒரீஇப்
பின்னுபடத்து ஆயினும்
ஆக! கபதுறும்
மின் இபடச் ெைகிபய
மீட்டு, மீள்துமால் -
சபான்னுபடச் சிபலயிைாய்! -
விபரந்து கபாய்' என்றான்.
சபான்னுபடச் சிபலயிைாய் - அைகிய வில்தல உதையகன! என்னுபடச் சிறுகுபற
- என்னுதைய சிறிய குதறதய; முடித்ைல் - நிதறகவற்றுைல் என்ெதை; ஈண்டு ஒரீஇ -
இப்பொழுது ைவிர்ந்து; பின்னுபடத்து ஆயினும் ஆக - பின்னர் கமற்பகாள்ைப்
ெடுவைாயினும்

ஆகட்டும்; விபரந்து கபாய் - விதரந்து பசன்று; கபதுறும்மின் இபடச் ெைகிபய

- இராவணனால் துன்புற்று வருந்தும் மின்னல் கொன்ற இதைதய உதைய சீதைதய;
மீட்டு மீள்தும் - (அவனிைமிருந்து) மீட்டுக் பகாண்டு திரும்புகவாம்; என்றான் - என்று
(சுக்கிரீவன்) பசான்னான்.

சிறுகுதற என்றது வாலிதய பவன்ற ைன் மதனவி உருதமதய மீட்டுத் ைருைதல.

இராமலக்குவரின் திறதமதயக் கண்ைைால் வாலிதய பவல்லும் பசயல் அவர்களுக்கு
எளிைாகும் திறத்ைால் 'சிறுகுதற' எனக் குறித்ைான். ைன் துயரினும் இராமன் துயரம்
பெரிது எனக் கருதியைாலும் ைன் குதறதயப் பின்னர் கமற் பகாள்ைக்கூடிய 'சிறுகுதற'
எனவும் கருதினான் எனலாம். இராமனின் துயரம் கொக்குைகல ைான் முைலில் பசய்ய
கவண்டியது என்ற சுக்கிரீவனின் கருத்து இங்கு கநாக்கத்ைக்கது. மின்இதை -
ஒளியாலும், பமல்லிய வடிவாலும் இதைக்கு மின்னல் உவதம. ஒரீஇ - பசால்லிதச
அைபெதை; மீள்துமால் - ஆல் அதச. 18
இராமன் சிறிது பைளிந்து, கெசுைல்

3919. எரி கதிர்க் காைலன்

இபைய கூறலும்,
அருவி அம் கண்
திறந்து, அன்பின் கநாக்கிைான்;
திரு உபற மார்பனும்,
சைளிவு கைான்றிட,
ஒருவபக உணர்வு வந்து,
உபரப்பது ஆயிைான்:
எரிகதிர்க் காைலன் - சுடுகின்ற கதிர்கதை உதைய சூரியன் மக னான சுக்கிரீவன்;
இபைய கூறலும் - இவ்வாறான வார்த்தைகதைச் பசான்ன அைவில்; திரு உபற
மார்பனும் - இலக்குமியாம் திருமகள் ைங்கிய மார்பிதன உதைய இராமனும்; சைளிவு
கைான்றிட - பைளிவு பிறக்க; ஒரு வபக உணர்வு வந்து - ஒருவாறு ைன் நிதனவு வரப்
பெற்று; அருவி அம் கண்திறந்து - அருவிகொல் கண்ணீர் பெருக்கும் ைன் அைகிய
கண்கதைத் திறந்து; அன்பின் கநாக்கிைான் - அன்கொடு (சுக்கிரீவதனப்) ொர்த்து;
உபரப்பது ஆயிைான் - பின்வருமாறு கெசலுற்றான்.

கசார்வதைந்து கண்கதை மூடியவண்ணம் இருந்ை இராமன் சுக்கிரீவன்

கூறியவற்தறக் ககட்ைதும் கண்கதைத் திறந்து, அன்பொடு ொர்த்துப் கெசலானான்
என்ெைாம். திரு உதற மார்ென் - திருமகள் ைங்கிய மார்பிதன உதைய திருமாலின்
அவைாரமான இராமபிராமன். 'அகல கில்கலன் இதறயும் என்று அலர்கமல் மங்தக
உதற மார்ொ' என்ெது திருவாய்பமாழி (6-10-10). எரிகதிர் - சூரியன் - விதனத்பைாதகப்
புறத்துப்பிறந்ை அன்பமாழித்பைாதக. காைலன் -மகன். 19

3920. 'விலங்கு எழில்கைாளிைாய்,

விபையிகைனும், இவ்
இலங்கு வில் கரத்திலும்,
இருக்ககவ, அவள்
கலன் கழித்ைைள்; இது
கற்பு கமவிய
சபாலன் குபழத் சைரிபவயார்
புரிந்துகளார்கள் யார்?
விலங்கு எழில் கைாளிைாய் - மதல கொன்ற அைகிய கைாள்கதை உதையவகன!
விபையிகைனும் - தீவிதன உதைகயனாகிய யானும்; இவ் இலங்கு வில்லும் -
விைங்குகின்ற இந்ை வில்; கரத்தில் இருக்ககவ - என் கரங்களில் இருக்கும் கொகை;
அவள் - அந்ை சீதை; கலன் கழித்ைைள் - ைன் அணிகலன்கதை நீக்கினாள்; கற்பு கமவிய
- கற்பு பநறிதய கமற்பகாண்ை; சபாலன் குபழத் சைரிபவயர் - பொன்னாலான
குதையணிந்ை மகளிருள்; இது புரிந்துகளார்கள் யார் - இத்ைதகய பசயல் பசய்ைவர்கள்
யார்? (எவருமில்தல).
கணவன் உயிருைன் இருக்தகயில் கற்புதைய மகளிர் ைம் அணிகலன்கதைக்
கதைைல் இல்தல. அங்ஙனமிருக்கவும் சீதை கலன் கதைந்ை நிதலக்கு இராமன்
பெரிதும் வருந்தினான். ைன்தனத் ைாகன பவறுத்துக்பகாண்ை நிதலயில்
'விதனயிகனன்' என்றனன். இராமன், கைவுள்நிதலயில்
விதனத்பைாைர்ெற்றவனாயினும், இம்மனிை உருவில் சீதைதயப் பிரிந்ை துயரால்,
மானிை உணர்விற்கு ஏற்ெ 'விதனயிகனன்' என உதரத்ைனன். ைன் தகயில் வில்
பெற்றும், சீதை துயர் கதைய முடியாது கொனதமயின் 'இலங்கு வில் கரத்தில் இருக்க'
என்று ைன்தன இழித்துக் கூறிக் பகாண்ைான்.
 மகளிர் கலன் கழித்ைல் மங்கலமற்ற பசயல் எனினும், பிராட்டி கலன்கதை நீக்கியது
அவளுக்கு மங்கலமாக முடிந்ைதை அனுமன் ''இற்தற நாள் அைவும், அன்னாய்! அன்று
நீ இழித்து நீத்ை மற்தற நல் அணிகள் காண், உன் மங்கலம் காத்ை மன்கனா!'' (5262)
என்ற சிறப்ெதமயக் கூறியது ஈண்டுக் கருைத்ைக்கது. விலங்கு - மதல, அவள்
என்றதுசீதைதய. 20

3921. 'வாள் சநடுங்கண்ணி என்

வரவு கநாக்க, யான்,
ைாள் சநடுங் கிரிகயாடும்,
ைடங்கள் ைம்சமாடும்,
பூசணாடும், புலம்பிசைன் சபாழுது
கபாக்கி, இந்
நாண் சநடுஞ் சிபல சுமந்து,
உழல்சவன்; நாண் இகலன். வாள் சநடுங்கண்ணி - வாள் கொன்ற கூர்தமயும்
ஒளியும் ெதைத்ை நீண்ை கண்கதை உதைய சீதை; என் வரவு கநாக்க - யான் வந்து
மீட்கென் என்று என் வரவுகநாக்கி வருந்தியிருக்க; யான் - யாகனா; ைாள்சநடும்
கிரிசயாடும் - அடிவாரங்கதை உதைய பநடிது உயர்ந்ை மதலகபைாடும்; ைடங்கள்
ைம்சமாடும் - நீர்நிதலகபைாடும்; பூசணாடும் - அவள் கதைந்து இட்ை
அணிகலன்ககைாடும்; புலம்பிசைன் சபாழுது கபாக்கி - புலம்பியவனாய்ப்
பொழுதைக் கழித்து; நாண் சநடுஞ் சிபல சுமந்து - நாபணாடு விைங்கும் பநடிய
வில்தலச் சுமந்து பகாண்டு; உழல்சவன் - திரிெவனாய்; நாண் இகலன் -
பவட்கமில்லாைவனாகனன்.
ைன்தன மீட்க இராமன் எப்ெடியும் வருவான் என்ற நம்பிக்தகயுைன் எதிர்
கநாக்குவாள் என்ெைால் 'என் வரவு கநாக்க' என்றான். ''சுருதி நாயகன், வரும் வரும்'
என்ெது ஓர் துணிவால், கருதி மாதிரம் அதனத்தையும் அைக்கின்ற கண்ணாள்' (5077)
எனப் பின்னர் வருவது காண்க. மதலகபைாடும், நீர்நிதலகபைாடும்,
அணிகலன்கபைாடும் புலம்பிப் பொழுதை வீணாகக் கழித்துக் பகாண்டு, வில்தலப்
பெற்றும் சீதைதய மீட்காமல் இருத்ைலால் 'நாணிகலன்' எனத் ைன்தனகய இழித்துக்
கூறிக்பகாண்ைான், ெதகவதர பவல்லப் ெயன்ெைவில்தலபயனில் நாணதை
வில்லும் வீரர்க்குச் சுதமயாகும் என்ெைால் 'சுமந்து' என்றான். நாண் - முன்னது
வில்லின் நாண்; பின்னது நாணம் என்னும் ெண்தெக் குறிக்கும். நாணிலாைவன்
என்றைால் நாணுதை வில்லும் சுதமயாயிற்று என்ெதில் உள்ை பசால் நயம் காண்க.
'வன்ைாள் சிதல ஏந்தி, வாளிக் கைல் சுமந்து, நின்கறனும் நின்கறன்; பநடுமரம்கொல்
நின்கறகன''; 'வில் உதைகயன் சைாயு முன்னர் இராமன் புலம்புவதும் காண்க. வில்
சுதமயாவதை 'வில்லும் சுமக்கப் பிறந்கைன்' (1740) என்ற இலக்குவன் கூற்றும்
உணர்த்தும். சீதையின் பிரிவால் இராமன் மதலபயாடு புலம்பி இருந்ைதம 'குன்கற
கடிது ஓடிதன; ககாமைக் பகாம்ெர் அன்ன என் கைவிதயக் காட்டுதி' (5313)
என்ெைாலும், ைைங்ககைாடு புலம்பி இருந்ைதம, ''வண்ண நறுந் ைாமதர மலரும்,
வாசக் குவதை நாள் மலரும், புண்ணின் எரியும் ஒரு பநஞ்சம் பொதியும் மருந்தின்,
ைரும் பொய்காய்! கண்ணும் முகமும் காட்டுவாய்; வடிவும் ஒரு கால் காட்ைாகயா?
(3732) என்ெைனாலும் அறியலாம்.
 உைல்பவன் - பவளிப்ெதையாய் எங்கும் சுற்றித் திரிைதல உணர்த்தும். ைாள் -
மதலயின் அடிவாரம். நாண் என்ற பசால்தல கவபறாரு பொருளில் மீண்டும்
ெயன்ெடுத்தியைால் ஈற்றடி பசால்பொருள் பின்வருநிதலஅணி. 21

3922. 'ஆறுடன் செல்பவர், அம்

சொல் மாைபர
கவறு உளார் வலி செயின்,
விலக்கி, சவஞ் ெமத்து
ஊறுற, ைம் உயிர்
உகுப்பர்; என்பைகய
கைறிைள் துயரம்,
நான் தீர்க்ககிற்றிகலன். ஆறு உடன் செல்பவர் - வழியில் உைன்
பசல்ெவர்கைான; அம் சொல் மாைபர - அைகிய பமாழியிதன உதைய மகளிதர;
கவறு உளார் வலி செயின் - கவறு எவகரனும் இதையில் வந்து துன்ெம்
பசய்வார்கைாயின்; விலக்கி - அைதன விலக்கி; சவம்ெமத்து ஊறு உற - (அவ்வாறு
விலக்குவைால்) ஏற்ெடும் பகாடிய கொரில் அவர்களுக்கு ஆெத்து உண்ைாக; ைம் உயிர்
உருப்பர் - ைமது உயிதரயும் அளிப்ெர்; என்பைகய கைறிைள் துயரம் - (உலக இயல்பு
அங்ஙனம் இருக்க) என்தனகய நம்பியவைான சீதையின் துயரத்தை; நான்
தீர்க்ககிற்றிகலன் - நான் தீர்க்கும் ஆற்றல் இல்லாைவனாய் உள்கைன்.
பைாைர்பில்லாைவராயினும் மகளிர்க்குப் பிறரால் துன்ெம் வரின் ைம் உயிதரயும்
பொருட்ெடுத்ைாது உைவுைல் நல்லார் கைதமயாகக் பகாண்டிருக்க,
பைாைர்புதையவைாய் இராமதனகய நம்பி வந்திருக்கும் சீதையின் துயர் கதையும்
ஆற்றல் இல்லாது நிற்கும் நிதல குறித்து அவன் இவ்வாறு வருந்திப் கெசினான்.
பிறரால் துன்புறுத்ைப்ெடும் மகளிதரக் காக்கும் ஆைவரின் சிறப்பிற்கு ஓர்
உைாரணமாகச் 'சைாயு' விைங்கினான். 'ைன்னுயிர் புகழ்க்கு விற்ற சைாயு' (5305) என
அனுமனாலும் 'சரண் எனக்கு யார்பகால்?' என்று சானகி அழுது சாம்ெ, 'அரண் உனக்கு
ஆபவன்; வஞ்சி! அஞ்சல்!' என்று அருளின் எய்தி, முரணுதைக் பகாடிகயான் பகால்ல,
பமாய்யமர் முடித்து, பைய்வ மரணம் என்ைாதை பெற்றது என் வயின் வைக்கு அன்று
ஆகமா? (6477) என இராமனாலும் சைாயு சிறப்பிக்கப்ெடுவதைக் காண்கிகறாம்.
வழியில் மகளிர்க்கு வரும் இடுக்கண் நீக்காதம ெழிக்குரிய பசயலாவதை 'ஆறு
ைன்னுைன் வரும் அம் பசால் மாைதர, ஊறுபகாண்டு அதலக்க, ைன் உயிர் பகாண்டு
ஓடிகனான்' என்ற ெரைன் கூற்று உணர்த்தும் (2207).

ஊறு - துன்ெம், ஆெத்து; முைனிதல திரிந்ை பைாழிற் பெயர். தீர்க்க கிற்றிகலன் -

இதில் 'கில்' என்ெது ஆற்றதல உணர்த்தும் இதைநிதல. 22

3923. 'கருங் கடல் சைாட்டைர்; கங்பக ைந்ைைர்;

சபாரும் புலி மாசைாடு புைலும் ஊட்டிைர்;
சபருந் ைபக என் குலத்து அரெர்; பின், ஒரு
திருந்திபழ துயரம் நான் தீர்க்ககிற்றிகலன்.
சபருந்ைபக - பெருதமக்குரிய குணங்கதை உதைய; என் குலத்து அரெர் - என்
குலத்து முன்கனாராய அரசர்கள்; கருங்கடல் சைாட்டைர் - பெரிய கைதலத்
கைாண்டினர்; கங்பக ைந்ைைர் - வானிலிருந்து நிலவுலகிற்குக் கங்தகதயக் பகாண்டு
வந்து ைந்ைனர்; சபாரும் புலி மாசைாடு - கொர் பசய்யும் புலிகயாடு மாதனயும்;
புைலும் ஊட்டிைர் - ஒரு துதறயில் ெதகதமயின்றி நீர் உண்ணச் பசய்ைனர்; பின் நான் -
அத்ைதகய அரசர்களுக்குப் பின்னர் வந்ை நாகனா; ஒரு திருந்திபழ துயரம் - திருந்திய
நதககதை அணிந்ை ஒரு பெண்ணின் துயரத்தை; தீர்க்க கிற்றிகலன் - நீக்கும்
திறதமயற்றவனாகனன்.

ைன் குலத்து முன்கனார்கள் கைதலத் கைாண்டுைலும், கங்தகதயக் பகாணர்ைலும்,

புலியும் மானும் ஒரு நீர்த்துதறயில் நீர் உண்ணச் பசய்ைலும் ஆகிய அரிய
பசயல்கதைச் பசய்திருக்க, அத்ைகு மரபில் வந்ை ைாகனா ைன் மதனவியின் துயர்

கூைப் கொக்கமுடியாது இருப்ெதை எண்ணி இராமன் இரங்கிப் கெசினன்

என்க. கைல் பைாட்ைவர் சகரர். புலி மாபனாடு ஊட்டியவன் - சூரிய குல அரசன்
மாந்ைாைா.

குலமுன்கனார் பெருதம இந்நூலிகல குலமுதற கிைத்து ெைலத்தும் கெசப்ெட்ைது.

''இவர் குலத்கைார் உவரி நீர்க்கைல் கைாட்ைார் எனின், கவறு கட்டுதரயும்
கவண்டுகமா?''; 'பூ நின்ற மவுலிதயயும் புக்கு அதைந்ை புனல் கங்தக, வான் நின்று
பகாணர்ந்ைானும், இவர் குலத்து ஓர் மன்னவன் காண்!''; ''புலிப்கொத்தும் புல் வாயும்,
ஒரு துதறயில் நீர் உண்ண உலகு ஆண்ைான் உைன் ஒருவன்'' (644, 645, 641) என்ற
அடிகதைக் காண்க. இராமன் முன்கனார்கதைச் கசாைர்குல முன்கனார்கைாகக் கருதி,
கமற்கண்ை அருஞ்பசயல்தைச் கசாை முன்கனார் பசயல்கைாகப் ொராட்டிப்
கெசுவதைக் கலிங்கத்துப் ெரணி, மூவருலா, ஆகிய நூல்களிலும், கசாைர் காலக்
கல்பவட்டுக்களிலும், கசப்கெடுகளிலும் காணலாம். திருந்திதை - விதனத்பைாதகப்
புறத்துப் பிறந்ைஅன்பமாழித்பைாதக. 23

3924. 'இந்திரற்கு உரியதுஓர்

இடுக்கண் தீர்த்து, இகல்
அந்ைகற்கு அரிய கபார்
அவுணன் - கைய்த்ைைன்,
எந்பை; மற்று, அவனின் வந்து
உதித்ை யான், உகளன்,
சவந் துயர்க் சகாடும்
பழி வில்லின் ைாங்கிகைன்.
என் ைந்பை- எனது ைந்தை (ைசரை சக்கரவர்த்தி); இந்திரற்கு உரியது ஓர் இடுக்கண் -
இந்திரனுக்கு கநரிட்ைபைாரு பெரிய துன்ெத்தை; தீர்த்து - நீக்கி; அந்ைகற்கு இகல் அரிய
- யமனும் எதிர்த்து நிற்க அரியவனான; கபார் அவுணன் - கொரில் வல்ல சம்ெரன்
எனும் அரக்கதன; கைய்த்ைைன்- அழித்திட்ைான்; அவனின் வந்து உதித்ை யான் -
அவனிைத்து வந்துகைான்றிய யாகனா; சவந் துயர்க் சகாடும் பழி - பெரிய துன்ெத்தைத்
ைரும்பகாடும் ெழிதய; வில்லின் - வில்லுைகன; ைாங்கிகைன் உகளன் - சுமந்ைவனாய்
இருக்கின்கறன்.
 ைசரைன் பவல்லுைற்கரிய சம்ெரன் எனும் அரக்கதனக் பகான்று இந்திரன் துயர்
கொக்க, அவன் மகனான ைன்னால் அரக்கதனக் பகான்று சீதை துயர் துதைக்க
இயலவில்தலகய என இராமன் வருந்தினான். ெயன்ெைாது சுதமயான வில்லுைன்
பகாடும்ெழியும் சுதமயாயிற்று என்றவாறு. இடுக்கண் தீர்த்து அவுணன் கைய்த்ைான்
என்ெது அவுணதனத் கைய்த்து இடுக்கண் தீர்த்ைான் என்ற பொருளில் அதமயும்.
'பகாடும்ெழி வில்லின் ைாங்கிகனன்' என்றது 'நாண் பநடுஞ்சிதல சுமந்து உைல்பவன்'
என முன்னர் வந்ைதம (3921) கொன்றது. ைசரைன் சம்ெரதன பவன்ற இந்திரன் துயர்
நீக்கிய பசய்திதயக் ''குன்று அளிக்கும் குல மணித் கைாள் சம்ெரதனக் குலத்கைாடும்
பைாதலத்து நீ பகாண்டு அன்று அளித்ை அரசுஅன்கறா புரந்ைரன் இன்று ஆள்கின்றது
அரச!'' என்று விசுவாமித்திரரும் (322); 'சம்ெரப்கொர்த்ைனவதனத் ைள்ளி, சைமகற்கு,
அன்று, அம்

ெரத்தின் நீங்கா அரச அளித்ை ஆழியாய்!'' என்று இராமனும் (2437) ''ையிர்

உதைக்கும் மத்து என்ன உவதக நல சம்ெரதனத் ைடிந்ை அந்நாள்'' (2712) என்று
சைாயுவும் குறிப்பிடுைல் காண்க. அந்ைகன் - கண்ணில்லாைவன் (கருதணயற்றவன்)
யமன். 24

3925 . '''விரும்பு எழில் எந்பையார்

சமய்ம்பம வீயுகமல்,
வரும் பழி'' என்று,
யான் மகுடன் சூடகலன்;
கரும்பு அழி சொல்லிபயப்
பபகஞன் பகக் சகாள,
சபரும் பழி சூடிகைன்;
பிபழத்ைது என் அகரா?'
விரும்பு எழில் - யாவரும் விரும்ெத்ைக்க அைகுதைய; எந்பையார் - என்
ைந்தையாரின்; சமய்ம்பம வீயுகமல் - சத்தியம் அழியுமானால்; வரும் பழி என்று -
அைனால் எனக்குப் ெழியுண்ைாகும் என்று; யான் மகுடம் சூடகலன் - நான் முடிசூடிக்
பகாள்ைவில்தல; கரும்பு அழி சொல்லிபய - கரும்தெச் சுதவயில் அழியச் பசய்யும்
இனிதம மிகு பசாற்கதை உதைய சீதைதய; பபகஞன் பகக்சகாள - ெதகவனான
இராவணன் கவர்ந்து பசல்ல (இப்கொது); சபரும்பழி சூடிகைன் - பெரிய ெழிதய
அணிந்து பகாண்கைன்; பிபழத்ைது என் - நான் ெழியினின்று நீங்கியது எவ்வாறு?
வாய்தம ைவறினால் ைந்தைக்கு உண்ைாகும் ெழிக்கஞ்சி மகுைம் சூைாது
வனத்திற்கு வர, வனத்தில் சீதைதய அரக்கன் ெற்றிச் பசல்லத் ைனக்குப் பெரும் ெழி
ஏற்ெட்ைது என இராமன் வருந்தினான். ஒரு ெழி வராமல் ைடுக்க முயன்றவனுக்கு
மற்பறாருவதகயில் ெழி வந்துற்றைால் ெழி பெறுவைனின்று ைன்னால் ைப்பிக்க
இயலாகைா என்ெைால் 'பிதைத்ைது என்?' என்றான்.
ைன்குல முன்கனார் அருதமதய நிதனக்கும் இராமன் குலப்பெருதமதயக்
காப்ெதில் கருத்துதையவனாக இருந்ைான் என்ெதை அறியமுடிகிறது. அைனால் ைான்
'ெரிதி வானவன் குலத்தையும், ெழிதயயும் ொரா, சுருதி நாயகன் வரும் வரும்'' எனச்
(5077) சீதையும் நம்பிக்தகயுைன் இருந்ைாள். கரும்பு அழி பசால்லி - சீதைதயக்
குறித்ைது. இராவணன் சீதைதயக் 'கரும்பு உண்ை பசால் மீள்கிலன்' (3420)
என்றதமயும் காண்க.

அகரா -ஈற்றதச. 25

இராமன் துயரால் மீண்டு கசார்ந்ைது கண்டு சுக்கிரீவன் கைற்றம்

3926. என்ை சநாந்து, இன்ைை

பன்னி, ஏங்கிகய
துன்ை அருந்
துயரத்துச் கொர்கின்றான்ைபை,
பன்ைஅருங் கதிரவன்
புைல்வன், பபயுள் பார்த்து,
அன்ை சவந் துயர்
எனும் அளக்கர் நீக்கிைான்.
என்ை சநாந்து - என்று மனம் வருந்தி; இன்ைை பன்னி - இத்ைதகய
வார்த்தைகதைச் பசால்லி; ஏங்கி - ஏக்கம் உற்று; துன்ை அரும் துயரத்து - அதைைற்கரி
துன்ெத்ைால்; கொர்கின்றான் ைபை - மனம் ைைர்கின்ற இராமதன; பன்ை அரும்
கதிரவன் புைல்வன் - புதனந்து கூறுைற்கரிய கதிர்கதை உதைய சூரியன் மகனான
சுக்கிரீவன்; பபயுள் பார்த்து - (அவன் அதைந்ை) துன்ெத்தைப் ொர்த்து; அன்ை
சவந்துயர் எனும் அளக்கர் - அத்ைதகய பகாடிய துன்ெம் என்கின்ற கைலினின்று;
நீக்கிைான் - கதர ஏற்றினான்.

தெயுள் - துன்ெம், அைக்கர் - கைல். அைத்ைற்கரியது எனும் பொருள் ைரும்.

துயபரனும் அைக்கர் - உருவக அணி; ென்னுைல் - திரும்ெத்திரும்ெச் பசால்லுைல்.
26
'நின் குதற முடித்ைன்றி கவறு யாதும் பசய்ககலன்' என இராமன் கூறுைல்

3927. 'ஐய,நீ ஆற்றலின்

ஆற்றிகைன் அலது,
உய்சவகை? எைக்கு இதில்
உறுதி கவறு உண்கடா?
பவயகத்து, இப் பழி
தீர மாய்வது
செய்கவன்; நின்குபற முடித்து
அன்றிச் செய்ககலன்.'
ஐய- அன்ெகன! நீ ஆற்றலின்- நீ ஆறுைல் கூறியைால்; ஆற்றிகைன் அலது - (எனது
துன்ெத்தை ஒருவாறு) ைணித்துக் பகாண்கைகன அல்லாமல்; உய்சவை - (இப்ெழி
வந்ைபின்) உயிர் ைாங்கியிருப்கெகனா? எைக்கு இதில் உறுதி - எனக்குச் சாவினும்
நல்லது; கவறு உண்கடா - கவறு உண்கைா (இல்தல); பவயகத்து இப்பழி தீர -
இவ்வுலகத்தில் எனக்கு ஏற்ெடும் இப்ெழி நீங்க; மாய்வது செய்சவன் - இறந்து
கொகவன்; நின்குபற முடித்ைன்றி - (ஆனால்) உன்னுதைய குதறதய முடித்துத்
ைராமல்; செய்ககலன் - (அவ்வாறு பசய்யமாட்கைன்.
ெழி நீங்க இறந்து ெடுைல் ைன்தனப் பொறுத்ைவதரயில் ஏற்றது எனினும்,
சுக்கிரீவனுக்கு வாக்குக் பகாடுத்ைெடி அவன் மதனவிதயக் கவர்ந்ைவதனக் பகான்று
அவதை மீட்டுத் ைந்ை பிறகக அச்பசயதலச் பசய்வைாகக் கூறுவது இராமன் பகாண்ை
வாய்தமப் பெருதமதய உணர்த்தும். சுக்கிரீவன் இராமன்

குதற தீர்த்ைதலகய முைன்தமயாகக் கருதியது கொல (3918) இராமனும்

சுக்கிரீவன் துயர் நீக்க எண்ணியது நல்ல நட்பின் இயல்தெ உணர்த்துகிறது.
அன்பின் முதிர்ச்சியால் இராமன் சுக்கிரீவதன 'ஐய'! என்று விளித்ைான்;
இலக்குவதன 'ஐய' (1736) என்றது கொல. இப்ெழி என்றது, சீதையின் துயரம்
கொக்காதமயால் ைனக்கு வரக்கூடிய ெழிதய. நின்குதற என்ெது சுக்கிரீவன் அதைந்ை
துன்ெம். வாலி, மதனவிதயயும் ஆட்சியிதனயும் கவர்ந்து பகாண்ை நிதல.
அக்குதற முடித்ைலாவது - வாலிதயக் பகான்று, சுக்கிரீவன் மதனவிதயயும்
அரசுரிதமயிதனயும் மீட்டுத் ைருைலாகும். உய்ைல் - உயிர் ைாங்கியிருத்ைல்; உறுதி -
நல்லது. உய்பவகன, உண்கைா - ஏகார ஓகாரம் எதிர்மதறப் பொருைன. பிறர் துயர்
கநாக்கும் சான்கறார் ெண்தெ இப்ொைல் உணர்த்துகிறது. 27

அனுமன், இராமதன கநாக்கிப் கெசுைல்

3928. என்றைன் இராகவன்;

இபைய காபலயில்,
வன் திறல் மாருதி
வணங்கிைான்; 'சநடுங்
குன்று இவர் கைாளிைாய்!
கூற கவண்டுவது
ஒன்று உளது; அைபை நீ
உணர்ந்து ககள்!' எைா,
என்றைன்இராகவன் - என்று கூறினான் இராமன்; இபைய காபலயில்- இந்ைச்
சமயத்தில்; வன்திறல் மாருதி - மிக்க வலிதம வாய்ந்ை அனுமன்; வணங்கிைான் -
(இராமதனத்) பைாழுது; சநடுங் குன்று இவர் கைாளிைாய்- பெரிய மதலதய ஒத்ை
கைாள்கதை உதையவகன! கூற கவண்டுவது - 'நான் உன்னிைம் கூற கவண்டியது;
ஒன்று உளது - ஒன்று உண்டு; அைபைநீ உணர்ந்து ககள் எைா - அதை நீ கவனித்துக்
ககட்ொயாக' என்று . . . .

இது முைல் 34வது ொைல் முடியக் குைகமாய் ஒரு பைாைராய் இதயந்து விதன
முடிபு பகாள்ளும். வல்திறல் - ஒரு பொருட் ென்பமாழி; இவர்ைல் - ஒத்ைல். ைான்
பசால்ல இருப்ெது மிகவும் கவனிக்கத்ைக்கது என்ெைால் 'உணர்ந்து ககள்' என்றான்.
28
3929. 'சகாடுந் சைாழில் வாலிபயக்
சகான்று, ககாமகன்
கடுங் கதிகரான் மகன்
ஆக்கி, பக வளர்
சநடும் பபட கூட்டிைால்
அன்றி, கநட அரிது,
அடும் பபட அரக்கர்ைம்
இருக்பக - ஆபணயாய்! ஆபணயாய் - எங்கும் பசல்லத்ைக்க ஆதணச்
சக்கரத்தை உதையவகன! சகாடுந்சைாழில் வாலிபயக் சகான்று - பகாடிய
வலிதமதய உதைய வாலிதய (முைலில்) பகான்று; கடுங் கதிகரான் மகன் - பவப்ெம்
மிக்க கதிர்கதை உதைய சூரியன் மகனான சுக்கிரீவதன; ககாமகன் ஆக்கி - அரசனாகச்
பசய்து; பகவளர் சநடும்பபட - பசயல்திறம் மிக்க பெரிய ெதையிதன; கூட்டிைால்
அன்றி - கசர்த்ைால் அல்லாது; அடும்பபட - அழிக்கும் ெதைகதை உதைய; அரக்கர்ைம்
இருக்பக - அரக்கர்கள் வாழும் இைம்; கநட அரிது - கைடிக் கண்டு பிடிக்க அரிைாகும்.

உலகம் முழுவதும் ஆட்சி பசலுத்தும் திறம் இராமனுக்கக உரியது என்ெைால்

'ஆதணயாய்' என விளித்ைான். சீதைதயத் கைடுைற்குப் பெரிய ெதை
கைதவயாைலால், அைற்குச் சுக்கிரீவதன அரசனாக்கினால், அவன் கிட்கிந்தை
ஆட்சியின் பெரும்ெதைதயப் ெணிபகாள்ைமுடியும். பசயல்திறம் மிக்க கிட்கிந்தைப்
ெதைதய ஏவிச் சீதைதயக் கண்டு பிடிக்கலாம் என்ெது அனுமன் கருத்து.
29

3930. 'வாைகைா? மண்ணகைா?

மற்று சவற்பகைா?
ஏபை மா நாகர்ைம் இருக்பகப்
பாலகைா? -
கைன் உலாம் சைரியலாம்! -
சைளிவது அன்று, நாம்,
ஊன் உபட மானிடம்
ஆைது உண்பமயால்!
கைன் உலாம் சைரியலாய் - வண்டுகள் பமாய்க்கின்ற மலர் மாதல அணிந்ைவகன!
வாைகைா - (இராவணன் முைலிய அரக்கர் உள்ை இைம்) வானத்தில் உள்ைகைா?
மண்ணகைா - மண்ணுலகத்தில் உள்ைகைா? மற்று சவற்பகைா - (அன்றி) கவறு
மதலகளிைத்து உள்ைகைா? ஏபை மாநாகர்ைம்- இவற்றினும் கவறான பெரிய நாகர்கள்
வாழும்; இருக்பகப் பாலகைா - ொைாை உலகில் உள்ைகைா? நாம் - - ; ஊனுபட
மானிடம் ஆைதுஉண்பமயால் - ஊனால் ஆய மனிைப் பிறவியினராய் இருப்ெைால்;
சைளிவதுஅன்று - (இன்ன இைத்ைது என்று) பைளிவாக அறிந்து பகாள்ைக் கூடியைன்று.
மனிைர்களுக்குத் கைவர்கதைப்கொல இருந்ை இைத்திலிருந்து பிற உலகங்களில்
நிகழ்வன ெற்றி அறிந்து பகாள்ளும் திறம் இல்லாதமயால் 'மானுைமானது
உண்தமயால பைளிவது அன்று' என்றான். எனகவ, ெலர் ெல இைங்களுக்குச் பசன்று
கைை கவண்டியிருப்ெைால் பெரும்ெதை கவண்டும் எனக் குறிப்ொக உணர்த்தினான்.
வானரதரயும் மனிை இனத்தின் ஒரு வதகயினர் என்ற கருத்ைால் 'நாம் ஊனுதை
மானுைன்' என இதணத்துக் கூறினான். உருவத்ைால் வானரங்கைாக இருப்பினும்
கெச்சு, பசயல் ஆகியவற்றில் மனிைர்கைாக இருப்ெைாலும் இங்ஙனம் கூறினன்
எனலாம். ''விலங்கு அலாதம விைங்கியது; ஆை

லால் அலங்கலார்க்கு, ஈது அடுப்ெது அன்று ஆம் அகரா'' (4049) என இராமன்

வாலியிைம் உதரப்ெதை ஒப்பு கநாக்கலாம். 'ஊனுதை' என்ெைற்குக் 'குதறொடு
உதைய' என்றும் பொருள் பகாள்வர். 30

3931. 'எவ் உலகங்களும் இபமப்பின் எய்துவர்,

வவ்வுவர், அவ் வழி மகிழ்ந்ை யாபவயும்;
சவவ் விபை வந்சைை வருவர், மீள்வரால்;
அவ் அவர் உபறவிடம் அறியற்பாலகைா?
இபமப்பின் - (அவ்வரக்கர்கள்) கண் இதமக்கும் கநரத்தில்; எவ் உலகங்களும் -
எல்லா உலகங்கதையும்; எய்துவர் - பசன்று அதைவர்; அவ்வழி - ைான் பசன்ற
அவ்விைங்களில்; மகிழ்ந்ை யாபவயும் - ைாம் விரும்பிய பொருள்கள்
எல்லாவற்தறயும்; வவ்வுவர் - வலிந்து கவர்ந்து பகாள்வர்; சவவ்விபை வந்சைை -
(பசய்ை பசயல்களுக்ககற்ெப் ெயனூட்ை வரும்) பகாடிய விதன வந்ைது கொல; வருவர்
- (வருத்ை)வருவர்; மீள்வர் - அவ்விதன, ெயதன ஊட்டியபின் பசல்வது கொல,
உயிர்கதை வருத்திய பின்னர்த் திரும்பிச் பசல்வர்; அவ் அவர் உபறவிடம் -
அத்ைன்தமதய உதைய அரக்கர்கள் வாழும் இருப்பிைம்; அறியற்பாலகைா - நம்மால்
அறியக்கூடியகைா? (அன்று).

அரக்கர் ைாம் கவண்டும் இைத்திற்கு கவண்டியகொது பசன்று பிறதர வருத்தி

மீளும் இயல்பினராைலின் அவர்கள் ைங்குமிைம் கணித்ைற்கரிைாகின்றது. 'இதமப்பின்'
என்ெது காலவிதரதவக் காட்டிற்று; இதமப்பு - கண் இதமக்கும் கால அைவு.
உயிர்கதை அதவ பசய்ைவிதன பைாைரும் என்ெதைச் 'பசல்லுறுகதியின் பசல்லும்
விதன எனச் பசன்றைன்கறா' (28); என முன்னும் கூறப்ெட்ைது. 'பைால்தலப்
ெைவிதனயும் அன்ன ைதகத்கை ைற்பசய்ை கிைவதன நாடிக் பகாைற்கு' என்ெது (101)
நாலடியார். இங்கு அரக்கர்க்கு பவவ்விதன உவதமயாயிற்று. 31

3932. 'ஒரு முபறகய பரந்து

உலகம் யாபவயும்,
திரு உபற கவறு
இடம் கைரகவண்டுமால்;
வரன்முபற நாடிட, வரம்பு
இன்றால் உலகு;
அருபம உண்டு, அளப்ப அரும்
ஆண்டும் கவண்டுமால்.
உலகு வரம்பு இன்று - உலகம் எல்தலயற்றைாக விரிந்துள்ைது; வரன்முபற நாடிட -
(அரக்கர்கதை) வரிதசப்ெடி ஒவ்கவார் இைமாகத் கைடுவதில்; அருபம உண்டு -
இைர்ப்ொடு உண்டு; அளப்ப அரும் ஆண்டும் கவண்டும் - (அவ்வாறு கைடுைற்கு)
அைவற்ற ஆண்டுகள்

கவண்டும்; ஒரு முபறகய - (அைனால்) ஒகர சமயத்தில்; உலகம் யாபவ யும்

பரவி - எல்லா உலகங்களுக்கும் பசன்று ெரவி; திருஉபற - சீதை ைங்கியிருக்கின்ற;
கவறு இடம் - கவறிைத்தை; கைர கவண்டும் - கைடி அறிய கவண்டும்.

அரக்கர்கள் கணப்கொதில் ெல உலகங்களுக்குச் பசன்று திரும்புவர் ஆைலின், ஒரு

புறத்கை பசன்று சீதைதயத் கைடுதகயில் அவர்கள் கவறுபுறம் பகாண்டு மதறப்ொர்.
ஒவ்கவார் இைமாய்த் கைடிச் பசல்ல உலகமும் பெரிது; கைடுைற்கு ஆண்டுகள்
ெலவாகும். எனகவ, ஒகர கநரத்தில் உலபகங்கும் பிரிந்து பசன்று கைடுைல் கவண்டும்
என்று அனுமன் உதரத்ைான்.

திரு என்றது சீைாபிராட்டிதய; வரன்முதற - வரிதசப்ெடி; யாதவயும் - முற்றும்தம.

32

3933. 'ஏழு பத்து ஆகிய

சவள்ளத்து எம் பபட,
ஊழியில் கடல் எை
உலகம் கபார்க்குமால்;
ஆழிபயக் குடிப்பினும், அயன்
செய் அண்டத்பைக்
கீழ் மடுத்து எடுப்பினும்,
கிபடத்ை செய்யுமால்.
ஏழு பத்து ஆகிய சவள்ளத்து- எழுெது பவள்ைம் என்ற அைவிதன உதைய;
எம்பபட - எங்கள் வானரப் ெதை; ஊழியில் கடல் எை - யுக முடிவுக் காலத்தில்
பொங்கி எழும் கைல் கொல; உலகம் கபார்க்கும் - உலகம் முழுவதும் ெரவி
மூைவல்லது; ஆழிபயக் குடிப்பினும் - (மற்றும்அது) கைதலக் குடிக்க
கவண்டுபமன்றாலும்; அயன் செய் அண்டத்பை - நான்முகனால் ெதைக்கப் பெற்ற
பிரமாண்ைத்தை; கீழ் மடுத்து எடுப்பினும் - கீகை தகதயச் பசலுத்திப் பெயர்த்து
எடுக்க கவண்டுபமன்றாலும்; கிபடத்ை செய்யும் - இட்ை கட்ைதைதய ஏற்றுச்
பசய்யும்.
வானரப்ெதையின் மிகுதியும், ஆற்றலும் கட்டுப்ொடும் இப்ொைலில்
உணர்த்ைப்ெட்ைன.

பவள்ைம் - ஒரு கெபரண். இவ்பவண்ணிக்தக முன்னரும் 'பவள்ைம் ஏழு ெத்து

உள்ை' (3831) என அனுமனால் குறிக்கப்ெட்ைது. வானரப் ெதைகள் எதையும்
பசய்யவல்லன என அனுமன் உதரப்ெது 'மதல அகழ்க்குவகன, கைல் தூர்க்குவகன,
வான் வீழ்க்குவகன, வளி மாற்றுவகன' எனும் (ெட்டினப் 271 - 273) கரிகாலன்
வீரச்பசயகலாடு ஒப்பிைத்ைக்கது. 33
வாலி இருக்கும் இைத்திற்குச் பசல்லுைல்
3934. 'ஆைலால், அன்ைகை அபமவது
ஆம் எை,
நீதியாய்! நிபைந்ைசைன்'
எை, நிகழ்த்திைான்;
'ொது ஆம்' என்ற, அத்
ைனுவின் செல்வனும்,
'கபாதும் நாம் வாலிபால்'
என்ை, கபாயிைார்.
ஆைலால் - 'ஆைலால்'; நீதியால் - நீதிபநறிதய உதையவகன! அன்ைகை - முன்னர்
வாலிதயக் பகான்று வானரப் ெதைகதைக் பகாண்டு சீதைதயத் கைடி அறிவகை;
அபமவது ஆம் எை - பொருத்ைமான பசயலாகும் என்று; நிபைந்ைசைன்-
எண்ணுகிகறன்'; எை நிகழ்த்திைான்- என்று அனுமன் கூறினான்; ொது ஆம் என்ற - நின்
கருத்து ஏற்கத் ைக்ககை என்று கூறிய; அத்ைனுவின் செல்வனும் - அந்ை வில்வீரனாகிய
இராமனும்; நாம் வாலி பால் கபாதும் - 'நாம் வாலி இருக்குமிைம் கொகவாம்'; என்ை-
என்று கூற; கபாயிைர் - அவர்கள் அதனவரும் அங்குச் பசன்றார்கள்.

கமகல 29வது ொைலில் கூறிய பசய்திதயகய இப்ொைலில் 'அன்னது' எனச்

சுட்ைப்ெட்ைது. வாலிதயக் பகான்று, ெதை திரட்டிச் சீதைதயத் கைடுைகல ஆண்டுச்
சுட்டிய பொருைாகும். சாது - நல்லது, ஏற்கத்ைக்கது, உைன்ெட்ை எனும் பொருளில்
அதமவது. ''சாதுவாய் நின் புகழின் ைதகயல்லால் பிறிதில்தல'' (திருவாய்பமாழி. 3-1-
6). ''சாது என்று உணர்கிற்றிகயல்'' (5895) எனப் பின்னரும் கூறுவார். ைனுவின்
பசல்வன் - இராமன். இராமன் வில்லாற்றதலக் குறிக்கும் பைாைர். முைலடி
முற்றுகமாதன. 34
 வாலி வபைப் படலம்

இராமன் கிட்கிந்தையின் மன்னனான வாலிதயக் பகான்ற நிகழ்ச்சிதயக் கூறும்

ெகுதியாகும்.

இராமன், இலக்குவன், சுக்கிரீவன், அனுமன் ஆகிய நால்வரும் பிற வானர

வீரர்ககைாடு கிட்கிந்தைதய அதைந்து, வாலிதயக் பகால்லுைற்குரிய வழிதய
ஆராய்ந்ைனர். கொர் நைக்தகயில் ைான் கவறுபுறம் நின்று வாலி மீது அம்பு
பைாடுப்ெைாக இராமன் கூற, சுக்கிரீவன் அதை ஏற்றுக்பகாண்டு, வாலிதய வலியப்
கொருக்கதைத்ைான். வாலியும் கொருக்குப் புறப்ெைத் ைாதர இராமன் துதணபயாடு
சுக்கிரீவன் கொரிை வந்துள்ைதமதயச் சுட்டிப் கொருக்குச் பசல்வதைத் ைடுத்ைாள்.
வாலி, இராமனது அறெெண்புகதைத் ைாதரக்கு உணர்த்திவிட்டுப் கொதர விரும்பிக்
குன்றின் புறத்கை வந்ைான்.

கெராற்றல் ெதைத்ை வாலி சுக்கிரீவர்கதை இராமன் வியந்து கெச, இலக்குவன்

சுக்கிரீவதன ஐயுற்றுப் கெசினான். நட்புக் பகாள்வாரிைம் உள்ை நற்குணங்கதை
மட்டுகம ஏற்றுக்பகாள்ைகவண்டுபமன இராமன் இலக்குவனுக்கு மறுபமாழி
உதரத்ைான். வாலிக்கும் சுக்கிரீவனுக்கும் இதைகய கொர் கடுதமயாக நைந்ைது.
வாலி, சுக்கிரீவதன யாதனதயச் சிங்கம் அழிப்ெது கொல அவன் வலிதம ைைர்ந
விழும்ெடி பசய்ய, சுக்கிரீவன் இராமதன அதைந்து உைவி கவண்டினான். இராமன்
சுக்கிரீவதனக் பகாடிப் பூ அணிந்து, கொர் புரியச் பசால்ல, அவ்வாகற பசன்று
சுக்கிரீவன் வாலிகயாடு கமாதினான். வாலி சுக்கிரீவதன கமகல தூக்கிக் கீகை எறிந்து
பகால்ல முயன்றகொது, இராமன் வாலியின் மார்பில் அம்பிதனச் பசலுத்ை வாலி
மண்ணில் சாய்ந்ைான். ைன்மீது அன்பு பசலுத்தியவன் யார் என அறிய, வாலி அம்தெப்
ெறிக்க, அைனால் குருதி பவள்ைம் பெருக, அதைக் கண்டு உைன்பிறந்ை ொசத்ைால்
சுக்கிரீவன் கண்களில் நீர்மல்க நிலமிதச வீழ்ந்ைான்.
வாலி ைன் மார்பில் தைத்ை அம்பில் 'இராமன்' என்னும் நாமத்தைக் கண்ைான்.
இராமன் அறமற்ற பசயதலச் பசய்துவிட்ைைாக இராமதனப் ெலவாறு இகழ்ந்த் ான்.
இராமன் ைான் பசய்ைது முதறயான பசயகல எனத் பைளிவுெடுத்தினான்; வாலி
ைன்தன விைங்பகனக் கூறிக்பகாள்ைம் முகத்ைான் ைன்ொல் சிறிதும் குற்றம் இல்தல
என உணர்த்ை, உருவத்ைால் விலங்காயினும் நல்லறிவு பெற்ற வாலி பசய்ை பசயல்
குற்றமுதைத்து என இராமன் விைக்கினான். அைதனக் ககட்ை வாலி, ைகாை வதகயில்
மதறந்து நின்று எய்யக் காரணம் யாது என வினவ, அைற்கு இலக்குவன்
விதையளித்ைான். இராமதனச் சுக்கிரீவன் முைலில் சரணதைந்துவிட்ைைால்,
அவதனக் காக்க கவண்டி இராமன் இவ்வாறு பசய்ய கநரிட்ைது என்று உதரத்ைான்.
'சிறியன சிந்தியாைா'னாகிய வாலி மனம் மாறி இராமனிைம் ைன்தன
மன்னிக்குமாறு கவண்டி, அவன் பெருதம கூறித் துதித்ைான். ைன் ைம்பி சுக்கிரீவன்

ைவறு பசய்யின் அவன்மீது அம்பு பைாடுக்க கவண்ைாம் என ஒரு வரம்

கவண்டினான். அனுமனின் ஆற்றதல இராமனுக்கு வாலி எடுத்துதரத்ைான்.
சுக்கிரீவனுக்குப் ெல அறிவுதரகள் கூறி, அவதன இராமனிைத்தில்
அதைக்கலப்ெடுத்தினான்.
 கொர்க்கைம் வந்ை அங்கைன், குருதி பவள்ைத்தில் ைந்தைதயக் கண்டு அரற்ற, வாலி
அவதனத் கைற்றி, இராமன் பெருதமகதை அறிவுறுத்தினான். அவதன இராமனிைம்
தகயதைப்ெடுத்ை, இராமன் அங்கைனுக்கு உதைவாள் அளித்து ஏற்க, வாலி வீடு கெறு
அதைந்ைான். வாலி மார்பில் தைத்ை அம்பு இராமனிைம் மீண்ைது. வாலிக்கு ஏற்ெட்ை
துயர் ககட்டுத் ைாதர கொர்க்கைம் உற்று, வாலியின் கமல் வீழ்ந்து புலம்பினாள்.
அவதை அந்ைப்புரம் பசலுத்தி, அனுமன் வாலிக்குரிய இறுதிக் கைன்கதை
அங்கைதனக் பகாண்டு பசய்வித்ைான்.

அந்நிதலயில் கதிரவன் மதறய இருள் சூழ்ந்ைது. இராமன் சீதையின் நிதனகவாடு

இரவுக்கைதல அரிதில் நீந்தினான்.

இராமன் முைலிகயார் பசன்ற மதலவழி

எழுசீர் ஆசிரிய விருத்ைம்

3935. சவங் கண் ஆளிஏறும், மீளி

மாவும், கவக நாகமும்,
சிங்கஏறு இரண்சடாடும் திரண்ட
அன்ை செய்பகயார்,
ைங்கு ொலம், மூலம் ஆர்
ைமாலம், ஏலம் மாபலகபால்
சபாங்கு நாகமும், துவன்று,
ொரலூடு கபாயிைார்.
சவங்கண் ஆளி ஏறும் - அச்சத்தைத் ைரும் பகாடிய கண்கதை உதைய ஆண்
யாளியும்; மீளி மாவும் - வலிதம மிக்க புலியும்; கவக நாகமும் - விதரந்து பசல்லும்
யாதனயும்; சிங்க ஏறு இரண்சடாடும் - இரண்டு ஆண் சிங்கங்களுைன்; திரண்ட அன்ை
செய்பகயார் - ஒன்று கூடிச் பசன்றன கொன்ற பசய்தகயரான சுக்கிரீவன் முைலான
வானர வீரர்கள்; ைங்கு ொலம் - நிதல பெற்ற ஆச்சா மரங்களும்; மூலம் - மூலம்
என்னும் மரங்களும்; ஆர் - ஆத்தி மரங்களும்; ைமாலம் - ெச்சிதல மரங்களும்; ஏலம் -
ஏலமும்; மாபல கபால் சபாங்கு நாகமும் - மாதலகதைப் கொல மலர்கள் நிதறந்து
விைங்கும் சுரபுன்தன மரங்களும்; துவன்று - பநருங்கி; ொரலூடு கபாயிைார் - மதலச்
சாரல்கள் வழியாகச் பசல்லலானார்கள்.
வீரர்களுள் சிறந்ைவர்கள் இராமலக்குவராைலின் இருவரும் 'சிங்க ஏறு இரண்டு'
எனக் குறிக்கப்ெட்ைனர். பவங்கண் ஆளி ஏறு என்றது சுக்கிரீவதன. மீளிமா என்றது
அனுமதன. கவக நாகம் என்றது நைன், நீலன், ைாரன் ஆகிய வானர வீரர்கதைக்
குறிக்கும். இராமலக்குவதர இரண்டு சிங்கங்கைாகத் திரிசதை

ைன் கனவில் கண்ைதைக் கூறுைல் காண்க. ''வன் துதணக் ககாள் அரி இரண்டு''
(5118).

இப்ொைலில் 'சிங்க ஏறு இரண்பைாடு' என்ற பைாைரில் வரும் 'இரண்டு' என்னும்

எண்ணிதன ''மீளிமா'' என்ெைகனாடும், 'கவக நாகம்' என்ெைகனாடும் ைனித்ைனிகய
கூட்டி மீளிமா இரண்டு, கவக நாகம் இரண்டு எனவும் பொருள் பகாள்வர், ''மீளிமா
இரண்டு'' என்றது நைன், நீலன் என்ற இருவதரயும், 'கவக நாகம்' என்றது அனுமன்,
ைாரன் என்ற இருவதரயும் குறிக்கும் என்றும் விைக்கம் கூறுவர். 'ைமாலம்' என்ெைற்கு
'மூலம் ஆர்' என்ெதை அதை பமாழியாக்கி 'கவரூன்றிய ெச்சிதல மரங்கள்' என்றும்
பொருள் பகாள்வர். ஏலம் - ஏலக்காய்ச் பசடி; இைதனச் 'சைாமஞ்சில்' என்னும்
ஒருவதக மரம் எனக் பகாள்வாரும் உைர். 'துவன்று நிதறவாகும்' (உரியியல் - 34)
என்ெது பைால்காப்பியம். 1

3936. உபழ உலாம் சநடுங் கண்

மாைர் ஊெல்; ஊெல் அல்லகவல்,
ைபழ உலாவு ெந்து அலர்ந்ை
ொரல்; ொரல் அல்லகவல்,
மபழ உலாவு முன்றில்; அல்ல,
மன்றல் நாறு ெண்பகக்
குபழ உலாவு கொபல; கொபல அல்ல,
சபான் செய் குன்றகம.
உபழ உலாம் சநடுங்கண் - (அந்ை வழி எங்கும்) மான் கொலும் ொர்தவயிதன
உதைய; மாைர் ஊெல் - மகளிர் ஆடும் ஊஞ்சல்களும்; ஊெல் அல்லகவல் - ஊஞ்சல்கள்
இல்லாை இைங்களில்; ைபழ உலாவு - ைதைகள் காற்றில் அதசந்ைாடும்; ெந்து அலர்ந்ை
ொரல் - சந்ைன மரங்கள் மலர்ந்து விைங்கும் மதலச்சாரல்களும்; ொரல் அல்லகவல் -
மதலச் சாரல்கள் இல்தலபயனின்; மபழ உலாவு முன்றில் - கமகங்கள் ைவழ்கின்ற
மதலகளின் முற்ெகுதிகளும்; அல்ல - அதவயல்லாை இைங்களில்; மன்றல் நாறு -
மணம் கமழ்கின்ற; குபழ உலாவும் ெண் பகச் கொபல - ைளிர்கள் அதசயும் சண்ெகச்
கசாதலகளும்; கொபல அல்ல - கசாதலகள் இல்லாை இைங்களில்; சபான் செய்
குன்றகம - பொன் கொன்ற அைகிய குன்றுகளுகம(மிகுந்து காணப்பெற்றன).
இராமலக்குவர் பசன்ற நீண்ை வழிபயங்கும் ஊஞ்சல்களும், சந்ைன மதலச்
சாரல்களும், கமகங்கள் ைவழ்கின்ற மதல முற்றங்களும், சண்ெகச் கசாதலகளும்,
அைகிய குன்றுகளும் இருந்ைன என அந்நாட்டின் வைம் உணர்த்தியவாறு. ஊசல்,
ஊசல் அல்ல சாரல், சாரல் அல்ல முன்றில், அதவயல்ல கசாதல, கசாதல அல்ல
குன்றம் எனத் பைாைர்புெடுத்திக் கூறியைால் மாதல அணியின் ொற்ெடும். 'உலாம்' -
உலாவும் என்ெதின் விகாரம். முன்றில் - இலக்கணப் கொலி; பொன் பசய் - பசய்
உவம உருபு; (பொன் கொல). பொன் பசய் குன்றம் - பொன்தன விதைவிக்கும் மதல,
எனவும் பொன்னால் இயற்றப்ெட்ை பசய் குன்று எனவும் பொருள் பகாள்வாரும்உைர்.
2

3937. அறங்கள் நாறும் கமனியார்,

அரிக் கணங்ககளாடும், அங்கு
இறங்கு கபாதும், ஏறு கபாதும்,
ஈறு இலாை ஓபையால்,
கறங்கு வார் கழல் கலன்
கலிப்ப, முந்து கண் முகிழ்த்து
உறங்கு கமகம், நன்கு உணர்ந்து,
மாக மீது உலாவுகம.
அறங்கள் நாறும் கமனியார் - ைருமங்கள் கைான்றுைற்குரிய திரு கமனியினராகிய
இராமலக்குவர்; அரிக்கணங்ககளாடும் - வானரக் கூட்ைங்ககைாடு; அங்கு - அம்மதலச்
சாரல் வழியில்; இறங்கு கபாதும்- இறங்குகின்ற பொழுதும்; ஏறு கபாதும் - ஏறுகின்ற
பொழுதும்; ஈறு இலாை ஓபையால் - எல்தலயில்லாை ஓதசகயாடு; கறங்கு
வார்கழல்கலன் - ஒலிக்கும் இயல்புதைய நீண்ை வீரக்கைல்கைாகிய அணிகள்; கலிப்ப -
ஒலித்ைைால்; முந்து கண் முகிழ்த்து - முன்பு (அம்மதலகளில்) கண்மூடி; உறங்கு கமகம் -
உறங்கிக் பகாண்டிருந்ை கமகங்கள்; நன்கு உணர்ந்து - நன்றாக விழித்பைழுந்து; மாக
மீது உலாவுகம - வானில் எழுந்து சஞ்சரிக்கும்.

அறங்கள் நாறும் கமனியர் என்றது இராமலக்குவர்கதை. உலகில் நல்லறங்கதை

நிதல நாட்ை அவைரித்ைவர்கைாைலின் 'அறங்கள் நாறும் கமனியர்' எனப்ெட்ைனர்.
'அறத்தின் மூர்த்தி வந்து அவைரித்ைான்' (1349); 'கவைமும் அறனும் பசால்லும் பமய்யற
மூர்த்தி வில்கலான்'' (5882) என்ென காண்க. நாறுைல்; கைான்றுைல், விைங்குைல்.
இவர்கள் ஏறியும் இறங்கியும், கைலணிகள் ஒலிக்க நைந்து வருைலால் மதலச்
சாரல்களில் ெடிந்து கிைந்ை கமகங்கள் சிைறின என்ெதை கமகம் உறக்கம் விழித்து
வானில் உலவியைாகக் கூறுவது ைற்குறிப்கெற்ற அணி. கறங்குைல், கலித்ைல் என்ென
ஒலித்ைல் எனும் பொருைன. 3

3938. நீடு நாகமூடு கமகம் ஓட,

நீரும் ஓட, கநர்
ஆடு நாகம் ஓட, மான் யாபை ஓட,
ஆளி கபாம் -
மாடு நாகம் நீடு ொரல்,
வாபள ஓடும் வாவியூடு
ஓடு நாகம் ஓட, கவங்பக
ஓடும், யூகம் ஓடகவ.
நீடு நாகம் ஊடு கமகம் ஓட - நீண்ை மதலகளின் வழிகய கமகங்கள் ஓைவும்; நீரும்
ஓட - (கமகங்கள் பொழியும்) நீர் பெருகிப் ொயவும்; கநர் ஆடு நாகம் ஓட - (எதிரில்)
ெைபமடுத்ைாடும் ொம்புகள்
அஞ்சி ஓைவும்; மான், யாபை ஒட - மான்ககைாடு யாதனகள் ஓைவும்; ஆளி
கபாம் - அவற்பறாடு சிங்கங்களும் பசல்லும்; மாடு நாகம் நீடு ொரல் - ெக்கங்களில்
சுரபுன்தன மரங்கள் வைரப்பெற்ற மதலச் சாரல்களில்; வாவியூடு - சுதனகளிகல;
வாபள ஓடும் - வாதை மீன்ககைாடும்; ஓடு நாகம் ஓட - ஓடும் இயல்புள்ை
நீர்ப்ொம்புகளும் அஞ்சி ஓை; கவங்பக ஓடும் - கவங்தகப் புலிகளுைன்; யூகம் ஓடகவ -
கருங்குரங்குகளும் ஓடுவனவாயின.
நாகம் என்ெது ெல பொருள் ஒரு பசால்; அச்பசால் 'நீடு நாகம்' என்தகயில்
மதலயிதனயும், 'ஆடுநாகம்' என்தகயில் ொம்பிதனயும், 'நாகம் நீடு சாரல்'
என்தகயில் சுரபுன்தன மரத்தையும்; 'ஓடு நாகம்' என்தகயில் நீர்ப்ொம்தெயும்
குறித்ைது. அம்மதலவழியில் வலியனவும் பமலியனவும் ஆகிய உயிர்கள்
இராமலக்குவரின் விதரந்ை பசலவினால் அச்சமுற்று விலகின என்ெதைப் ொைல்
புலப்ெடுத்துகிறது. அச்சத்ைால் ைடுமாறி ஓடுதகயில் ைம்மில் ெதகயுதையனவும்
ஒன்றாகச் கசர்ந்து ஓடுைல் இயல்பு. அைனால் புலியுைன் குரங்கும், மீன்ககைாடு நீர்ப்
ொம்புகளும் ஓடுகின்றன. வாலிதய அழிக்கச் பசல்லும் இராமலக்குவரின் நதையில்
சினம் இருப்ெதையும் உணரமுடிகிறது. 'ஓை' என்னும் பசால் ஒகர பொருளில் ெல
இைங்களில் வருவைால் 'பசாற்பொருள் பின் வருநிதல' அணியாகும்.

யூகம் என்று இப்ொைலில் குரங்குகள் குறிக்கப்ெட்ைன. சுக்கிரீவன் முைலிகயார்

வடிவப் ொங்கில் ஒருசால் குரங்குத் கைாற்றத்தினகரனும் மானிைராககவ பகாள்ைத்
ைக்கார். 3930 ஆம் ொைலில் அனுமன் ைன் இனத்ைவதர மானிைம்' என்று குறித்ைது
காண்க. 4

3939. மருண்ட மாமபலத் ைடங்கள் செல்லல்

ஆவ அல்ல - மால்
சைருண்டிலாை மத்ை யாபை
சீறி நின்று சிந்ைலால்,
இருண்ட காழ் அகில், ைடத்சைாடு
இற்று வீழ்ந்ை ெந்ை வந்ை
ஒழுக்கு கபர் இழுக்கிகை!
மால் சைருண்டிலாை - மயக்கம் பைளியாை; மத்ை யாபை - மைம் பொருந்திய
யாதனகள்; சீறி நின்று சிந்ைலால் - சினங்பகாண்டு நின்று ைாக்கியைால்; இருண்ட காழ்
அகில் ைடத்கைாடு - இருள் நிறம் பகாண்ை வயிரம் ெற்றிய அகில் கட்தைககைாடு;
இற்று வீழ்ந்ை ெந்து - ஒடிந்து விழுந்ை சந்ைன மரங்கள்; வந்து உருண்டகபாது -
(கமலிருந்து) உருண்டு வந்ை விழுந்ை கொது; அழிந்ை கைன்- சிதைந்ை கைன்; ஒழுக்கு
கபர் இழுக்கின் - ஒழுகுைலினால் ஏற்ெட்ை மிக்க வழுக்கலினால்; மருண்ட மாமபலத்
ைடங்கள் - யாவர்க்கும் மருட்சிதய உண்ைாக்கும் பெரிய அம்மதலகளின் வழிகள்;
செல்லல் ஆவ அல்ல - எளிதில் கைந்து பசல்லக் கூடியன அல்ல.
ெலர்க்கும் அச்சத்தை விதைவிக்கும் மதலயாைலின் 'மருண்ை மாமதல'
எனப்ெட்ைது. 'குறவரும் மருளும் குன்றம்' என்ெது மதலெடுகைாம். (275).
யாதனயின் சீற்றம் வழிச்பசல்வார்க்குப் ொதைதய அரிைாக்கிவிடுகிறது என்றாலும்,
அம்மதலப்ெகுதியிலுள்ை அகில், சந்ைனம், கைன் என்ற வைகம உணர்த்ைப்ெடுகிறது.
யாதனகள் சீற்றம் பகாள்வைால் மரங்கள் முறிந்து விழுந்ைன; மரங்கள் விழுவைால்
கைன் கூடுகள் சிதைந்ைன; அதவ சிதைந்ைைால் கைன் ஒழுகி வழிகள் வழுக்கல்
உதையனஆயின. 5

3940. மிைல் மணிக் குலம் துவன்றி,

வில் அலர்ந்து, விண் குலாய்,
அைல் பரப்பல் ஒப்ப, மீது
இபமப்ப, வந்து அவிப்பகபால்
புைல் பரப்பல் ஒப்பு இருந்ை
 சபான் பரப்பும் என்பரால் -
இபைய வில் ைடக் பக
வீரர் ஏகுகின்ற குன்றகம.
வில் ைடக்பக வீரர் - வில்கலந்திய பெரிய தககதையுதை (இராமலக்குவராகிய)
வீரர்கள்; ஏகுகின்ற இபைய குன்றகம - ஏறிச் பசல்லும் இவ்வியல்பினைாகிய மதல;
மிைல் மணிக்குலம் - மின்னுைதலயுதைய இரத்தினங்களின் பைாகுதி; துவன்றி -
நிதறந்து; வில் அலர்ந்து - ஒளி ெரப்பி; விண்குலாய் - விசும்ெைவும் பொருந்தி; அைல்
பரப்பல் ஒப்ப - பநருப்தெப் ெரவச் பசய்ைல் கொல; மீது இபமப்ப - அம்மதல மீது
ஒளி வீச; வந்ை அவிப்ப கபால - (அந்பநருப்தெ விதரந்து) வந்து அவிப்ென கொல;
புைல் பரப்பல் ஒப்பு இருந்ை - நீதரச் பசாரிந்து ெரப்புைதல ஒத்து இருந்ை; சபான்
பரப்பும் என்பர் - பொன் ஒளிதயப் ெரவச் பசய்யும் என்று கூறுவர்.

அம்மதலகளில் இரத்தினங்கள் பநருப்புப்கொல ஒளிவீச, அந்பநருப்தெ அவிக்கும்

நீர்கொலப் பொன்பனாளி வீசும். இது பைாைர்பு நவிற்சி அணியில் வந்ை
ைற்குறிப்கெற்றஅணி. மினல் : மின்னல் - இதைக்குதற; பொன்னும், மணியும்
நிதறந்து, பொன்பனாளி ைன்னுள் மணிகளின் ஒளிதயத் ைன்னிலைக்கி கமற்ெட்டு
விைங்கும் மதல வைம்கூறப்ெட்ைது. 6

3941. மருவி ஆடும் வாவிகைாறும் வாை

யாறு பாயும், வந்து;
இருவி ஆர் ைடங்கள்கைாறும்
ஏறு பாயுமாறுகபால்,
அருவி பாயும்; முன்றில், ஒன்றி
யாபை பாயும்; ஏைலில்,
குருவி பாயும்; ஓடி, மந்தி ககாடு
பாயும் - மாடு எலாம். மாடு எலாம் - மதலப்ெக்கங்களிபலல்லாம்; மருவி
ஆடும் வாவிசைாறும் - யாவரும் (வந்து) பொருந்தி ஆடும் சுதனகளில்; வாையாறு
வந்து பாயும் - ஆகாய கங்தக வந்து ொயும்; இருவி ஆர் ைடங்கள் கைாறும் - கதிர்
அறுக்கப்பெற்ற திதனத்ைாள்கள் பொருந்திய புனங்கள் கைாறும்; ஏறு பாயுமாறு கபால
- காதை ொய்வது கொல; அருவி பாயும் - மதலயருவிகள் பெருகிப் ொயும்; முன்றில்-
அம்மதலத் ைைத்து முற்றங்களில்; யாபை ஒன்றிப் பாயும் - யாதன பொருந்திப் ொயும்;
ஏைலில் குருவி பாயும் - திதனக்கதிர்களில் குருவிகள் ொயும்; மந்தி ஓடி - குரங்குகள்
ைாவி; ககாடு பாயும் - மரக்கிதைகளில் ொயும்.

மதலயின் ெல்கவறு சிறப்புகதை இப்ொைல் உணர்த்தும். ''வாவி கைாறும் வான

யாறு ொயும்'' என்றைனால் மதலயின் உயர்ச்சி கைான்றும், 'இருவி ஆர் ைைங்கள்
கைாறும் ஏறுொயுமாறு கொல அருவி ொயும்' என்றைால் மதலவாழ் மக்களின்
பைாழில், காதையின் உள்ைக் கிைர்ச்சி, மதலயின் நீர் வைம் புலப்ெடும். 'முன்றில்
யாதன ஒன்றிப் ொயும்' என்ெதில் அருவி வைத்கைாடு யாதனயின் இன்ெ
விதையாட்டும் காண்க. 'ஏனலில் குருவி ொயும்' என்ெைால் மதல வாழ்நர்
குருவிகதை விலக்ககவண்ைா அைவு மதலக்கண் கிதைக்கக்கூடிய உணவுப்
பெருக்கமும் 'மந்தி ககாடு ொயும்' என்ெைால் கனிகதை உண்டு மகிழ்ந்து ைாவி
விதையாடும் அைவிற்ககற்ெக் கிதைக்கும் கனி வைமும் புலப்ெடும். கமகல 3938
ஆம் ொைலில் 'யூகம்' என்ெைற்குத் ைந்ை விைக்கத்தை இப்ொைலின் 'மந்தி'க்கும்
பகாள்க. அதனவரும் மகிழ்வைற்ககற்ற இைமாக மதல விைங்கியது. இருவி - கதிர்
அறுக்கப்பெற்ற திதனத்ைாள்; ஏனல் - திதன. 'ொயும்' என்னும் பசால் ஒகர பொருளில்
ெல இைங்களில் வந்ைதமயால் 'பசாற்பொருள் பின்வருநிதல அணி.
7

3942. கைன் இழுக்கு ொரல் வாரி

செல்ல, மீது செல்லும் நாள் -
மீன் இழுக்கும்; அன்றி, வாைவில்
இழுக்கும்; சவண் மதிக்
கூன் இழுக்கும்; மற்று உலாவு
ககாள் இழுக்கும்; என்பரால் -
வான் இழுக்கும் ஏல் வாெ
மன்றல் நாறு குன்றகம.
வான் இழுக்கும் - வானில் உள்ை கைவர்கதையும் (நறுமணத்ைால் விரும்பி
வருமாறு) இழுக்கின்ற; ஏல வாெ மன்றல் நாறு - ஏலக் காய்களின் நறுமணம்
வீசப்பெற்ற; குன்றம் - அம்மதல (ைன்ொல்); கைன் இழுக்கு ொரல்- கைன் பெருக்கால்
வழுக்கும் இயல்புதைய சாரல்களில்; வாரி செல்ல - நீர்பவள்ைம் பெருகியைனால்;
மீது செல்லும் நாள்மீன் - வானத்தில்பசல்கின்ற விண்மீன்கதை; இழுக்கும் - (கீகை)
இழுக்கும்; அன்றி வாைவில்இழுக்கும் - அல்லாமல், வானில்

காணப்ெடும் இந்திரவில்தலயும் இழுக்கும்; சவண்மதிக் கூன் இழுக்கும் -

பவண்ணிறப் பிதறத் திங்கதையும் இழுக்கும்; மற்று உலாவு ககாள் இழுக்கும் -
கமலும் வானத்தில் இயங்குகின்ற கிரகங்கதையும் இழுக்கும்; என்பர் - என்று கூறுவர்.

அம்மதலகளில் வைரும் ஏலம் முைலிய வாசதனப் பொருள்கள் வானில் உள்ை

கைவர்கதையும் அங்கு இறங்கி வரச்பசய்யும். மதலச்சாரல்களில் பெருகி ஓடும் கைன்
பவள்ைத்ைால், வானிலுள்ை விண்மீன்களும், வானவில்லும், பிதறமதியும், மற்று
முள்ை கிரகங்களும் இழுக்கப்பெறும் என்று சிறப்பிக்கப்ெடுகிறது. அம்மதலகளின்
உயர்வும், அவற்றில் பெருகுகின்ற நீர்ப் பெருக்கின் மிகுதிதயயும் கூறுவைால் இது
பைாைர்வு உயர்வு நவிற்சி அணியாம். 'இழுக்கும்' எனப் ெலமுதற ஒகர பொருளில்
வருைலால் பசாற்பொருள் பின் வருநிதல அணியும் அதமந்ைது. வான் -
இைவாகுபெயர், நாள் மீன் - நட்சத்திரம்; பிதற வதைவுதையைாைலின்
'பவண்மதிக்கூன்' என்றார். வாச மன்றல் - ஒரு பொருட்ென்பமாழி. 8

வாலியின் இருப்பிைம் சார்ந்து, ஆகலாசித்ைல்

3943. அன்ைது ஆய குன்றின் ஆறு,

சென்ற வீரர், ஐந்சைாடு ஐந்து
உன்ைல் ஆய கயாெபைக்கும்
உம்பர் ஏறி, இம்பரில்
சபான்னின் நாடு இழிந்ைது அன்ை,
வாலி வாழ் சபாருப்பு இடம்
துன்னிைார்கள்; 'செய்வது என்பை?'
என்று நின்று சொல்லுவார்:
அன்ைது ஆய - அத்ைன்தமயத்ைான; குன்றின் ஆறு - மதல வழி யிகல; சென்ற வீரர் -
பசன்ற இராமன் முைலிய வீரர்கள்; ஐந்சைாடு ஐந்து உன்ைல் ஆய - ஐந்தும் ஐந்தும் ெத்து
என்று எண்ணுைற்குரிய; கயாெபைக்கும் உம்பர் ஏறி - கயாசதன தூரத்திற்கும் கமலாக
மதல மீது ஏறிச் பசன்று; இம்பரில் - இவ்வுலகில்; சபான்னின் நாடு இழிந்ைது அன்ை-
பொன்மயமான கைவர் உலகம் இறங்கி வந்ைாற்கொன்ற; வாலி வாழ்சபாருப்பு இடம் -
வாலி வாழ்கின்ற (கிட்கிந்தை) மதலயின் இைத்தை; துன்னிைார்கள் -
அதைந்ைவர்கைாய்; செய்வது என்பை - இனிச் பசய்ய கவண்டுவது என்ன? என்று
நின்று சொல்லுவார் - என்று நின்று (ைமக்குள்) கெசிக் பகாள்வாராயினர்.

வாலியின் ஆட்சியிலுள்ை கிட்கிந்தை ெல வைங்கதைப் பெற்றைாயும்.

காட்சிக்கினியைாயும் விைங்கியைால் கைவர் உலககம இவ்வுலகில் வந்து
இறங்கியைதன ஒத்து விைங்கியது என்றார். ருசியமுக மதலயினின்று கிட்கிந்தைக்கு
நீண்ை தூரம் மதலவழி நைந்ைனர் என்ெதை 'ஐந்பைாடு ஐந்து உன்னலாய
கயாசதனக்கும் உம்ெர் ஏறி'என்றார். 9

இராமன் பவளியிட்ை கருத்துதர

3944. அவ் இடத்து, இராமன், நீ

அபழத்து, வாலி ஆைது ஓர்
சவவ் விடத்தின் வந்து கபார்
விபளக்கும் ஏல்பவ, கவறு நின்று
எவ்விடத் துணிந்து அபமந்ைது; என்
கருத்து இது' என்றைன்;
சைவ் அடக்கும் சவன்றியானும்,
'நன்றிஇது' என்று சிந்தியா.
அவ் இடத்து - அப்கொது; இராமன் - இராமபிரான்; நீ அபழத்து - (சுக்கிரீவதன
கநாக்கி) ''நீ வலிய (கொர்க்கு) அதைத்து; வாலி ஆைது ஓர் சவவ்விடத்தின் - வாலி
என்னும் ஒப்ெற்ற பகாடிய நஞ்சுைன்; வந்து - எதிர்வந்து; கபார் விபளக்கும் ஏல்பவ -
கொர் பசய்யும் பொழுது; கவறு நின்று - கவறாக (ஓரிைத்தில் நான்) நின்று; எவ்விட -
அம்பு பைாடுப்ெைாக; துணிந்து அபமந்ைது இது என் கருத்து - துணிந்கைன்;
இச்சூழ்நிதலக்கு இக்கருத்கை பொருந்துவைாகும்; என்றைன் - என்று கூறினன்; சைவ்
அடக்கும் - ெதகவதனப் பொருைழிக்கும்; சவன்றியானும் - பவற்றிதய
விரும்புெவனாகிய சுக்கிரீவனும்; இது நன்று - 'இச் பசயல் நல்லைாகும்'; என்று
சிந்தியா - என்று சிந்தித்து. . . .

ஆலகால நஞ்சிதன ஒத்துப் பிறர் உயிர் கவரும் பகாடுஞ் பசயல் குறித்து 'வாலி
ஆனகைார் பவவ்விைம்' என்றான். கவறு நிற்றல் - பிறா அறியாை வதகயில் மதறந்து
நிற்றல். ''நானும் நீயும் கவறித்திருக்க கவண்டும்'' (பெரிய புராணம் - பமய்ப்பொருள்
13) என்ற இைத்து 'கவறு' என்ெது பிறர் அறிய முடியாைைனியிைம் என்ற பொருளில்
வருைல் காண்க. ஏ + விை = எவ்விை என எதுதக கநாக்கிக் குறுகி நின்றது. 'துணிந்து
அதமந்ைது' என்ற பைாைரிதன 'எண்ணித் துணிக கருமம்' என்ற குறளின் (467)
பைாைகராடு ஒப்பிட்டு உணர்க. இராமபிரான் திட்ைமிட்டுத் துணிந்ைதம
நிதனவுபகாள்ைத் ைக்கது. வாலிதய அைக்கி பவற்றி பெறுைதலகய எண்ணிக்
பகாண்டிருந்ை சுக்கிரீவனுக்கு இராமன் கூறிய வழி நல்கலார் உொயமாகத் கைான்றியது
என்ெைால் 'பைவ் அைக்கும் பவன்றியானும், 'நன்று இது' என்று சிந்தியா' என்றார்.
இனி, 'பைவ் அைக்கும் பவன்றி யானும்' என்ற பைாைர்க்கு இராமன் எனப் பொருள்
பகாண்டு 'இராமன் இது நன்று எனச் சிந்தித்துச் சுக்கிரீவனிைத்து 'நீ வாலிதய வலியப்
கொருக்கதைத்துப் கொர் பசய்தகயில் நான் கவறிைத்திலிருந்து அம்பு பைாடுப்ெது
என் கருத்து' எனக் கூறியைாம். 10

சுக்கிரீவன் வாலிதயப் கொருக்கு அதைத்ைல்

3945. வார்த்பை அன்ைது ஆக, வான்

இயங்கு கைரிைான் மகன்,
நீர்த் ைரங்க கவபல அஞ்ெ,
நீல கமகம் நாணகவ,
கவர்த்து மண்உகளார் இரிந்து,
விண்உகளார்கள் விம்ம, கமல்
ஆர்த்ை ஓபெ, ஈென் உண்ட
அண்டம் முற்றும் உண்டகை.
வார்த்பை அன்ைது ஆக - இராமன் கூறிய வார்த்தை அவ்வாறாக; வான் இயங்கு
கைரிைான் மகன் - (அது ககட்டு) வானத்தில் இதைவிைாது பசல்கின்ற கைதர உதைய
சூரியன் தமந்ைனாகிய சுக்கிரீவன்; நீர்த் ைரங்க கவபல அஞ்ெ - நீர் நிதறந்ை
அதலகதை உதைய கைல் அஞ்சும் ெடியாகவும்; நீல கமகம் நாண - நீல நிறமுள்ை
கமகங்கள் பவட்கமதையும் ெடியாகவும்; மண் உகளார் கவர்த்து இரிந்து-
மண்உலகத்தில் உள்ைவர்கள் உைல் வியர்த்து ஓைவும்; விண் உகளார் விம்ம -
வானுலகத்ைவராய கைவர்கள் கலங்கும் ெடியாகவும்; கமல் ஆர்த்ை ஒபெ - மிகுதியாக
ஆரவாரம் பசய்ை ஓதசயானது; ஈென் உண்ட - ஈசனாகிய திருமாலால் உட்பகாள்ைப்
பெற்ற; அண்டம் முற்றும் உண்டது - அண்ைப் ெரப்பு முழுதமயிதனயும் ைன்னகத்
ைைக்கி கமகலாங்கியது.

வார்த்தை - முன் ொைலில் இராமன் கூறிய பமாழி; சுக்கிரீவன் எழுப்பிய கெபராலி,

அதலகைல் முைக்கத்தையும் இடி முைக்கத்தையும் கீழ்ப்ெடுத்தி கமகலாங்கியைால்
'நீர்த்ைரங்க கவதல அஞ்ச, நீல கமகம் நாணகவ ஆர்த்ை ஓதச' என்றார், சுக்கிரீவன்
ஆரவாரத்தைக் ககட்ை மண்ணுகைாரும் விண்ணுகைாரும் உைல் வியர்த்து நடுங்கி
ஓடினர் என்ெதை 'கவர்த்து மண்ணுகைார் அரிந்து விண்ணுகைார்கள் விம்ம' என்றார்.
ஊழி இறுதியில் திருமாலால் உட்பகாள்ைப் பெற்ற அண்ைங்கள் முழுவதிலும் அவன்
கெபராலி நிரப்பியைால் 'ஈசன் உண்ை அண்ைம் முற்றும் உண்ைது' என்றார். நீலகமகம்-
நீருண்ைைால் கறுத்து விைங்கும் கமகம்; வியர்த்ைல், இரிந்கைாடுைல், விம்முறல்
ஆகியன அச்சத்ைால் உண்ைாகும் பமய்ப்ொடுகள். இரிந்து - இரிய; எச்சத்திரிபு. ஈசன் -
இங்குத் திருமாதலக் குறித்ைது. ொசத்து அன்பிதனப் ெற்று அற நீக்கலும், ஈசற்கக
கைன் (10187) என்ற இைத்து இராமதன ஈசன் என்ற பெயரால் குறித்ைது காணக். ஓதச
அண்ைம் முற்றும் உண்ைது - உண்ண முடியாைதை உண்ைது கொலச் பசான்ன மரபு
வழுவதமதி. 11

3946. இடித்து, உரப்பி, 'வந்து கபார்

எதிர்த்திகயல் அடர்ப்சபன்' என்று,
அடித்ைலங்கள் சகாட்டி, வாய் மடித்து,
அடுத்து, அலங்கு கைாள்
புபடத்து நின்று, உபளத்ை பூெல்
புக்கது என்ப - மிக்கு இடம்
துடிப்ப, அங்கு உறங்கு வாலி
திண் செவித் துபளக்ககண.
வந்து கபார் எதிர்த்திகயல் - 'என்னுைன் நீ கொரில் எதிர்த்து வருவாயானால்;
அடர்ப்சபன் என்று - யான் உன்தனக் பகால்கவல்
என்று; இடித்து உரப்பி - அைட்டிக் கூறி; அடித்ைலங்கள் சகாட்டி - ைன்
கால்கைால் ஓதச உண்ைாகுமாறு ைதரயில் மிதித்து; வாய் மடித்து - சினத்ைால் வாய்
உைடுகதை மடித்துக் பகாண்டு; அடுத்து அலங்கு கைாள் புபடத்து - அடுத்து
விைங்குகின்ற ைன் கைாள்கதைத் ைட்டிக் பகாண்டு; நின்று உபளத்ை பூெல் - நின்று
வலியப் கொருக்கு அதைத்ை (சுக்கிரீவனின்) ஆரவாரம்; அங்கு - கிட்கிந்தை நகரத்தில்;
இடம் மிக்குத் துடிப்ப - இைத் கைாளும் இைக்கண்ணும் துடிக்க; உறங்கு வாலி -
உறங்கிக் பகாண்டிருக்கும் வாலியின்; திண்செவித் துபளக்கண் - வலிய
பசவித்துதையிகல; புக்கது என்ப - பசன்று புகுந்ைது என்ெர்.

அடித்ைலம் பகாட்டுைல் - ொைங்கதைத் ைதரயில் ைட்டி மிகுத்து ஓதச

உண்ைாகும்ெடி நைத்ைல்: வாய்மடித்ைல் - பவகுளியின் பமய்ப்ொடு. ஆைவர்க்கு
இைப்ெக்கம் துடித்ைல் தீ நிமித்ைத்திற்கு அறிகுறி என்ெர். சுக்கிரீவனின் ஆரவாரம்
வாலியின் பசவியில் ெடுதகயில், அவனது அழிதவக் குறிக்கும் வதகயில் அவனது
இைப்ெக்கம் 'துடித்ை' பசய்தி கூறப்ெட்ைது. 'மின்னின் அன்ன புருவமும்
விண்ணிதனத், துன்னு கைாளும், இைம் துடியா நின்றான்' (7348). 'பசயிரில் தீர்ந்ை
பசழுந்ைாமதரக் கண் இைனாைலும் (சிந்ைா. 1156), ''இடுக்கண் ைருைற் ககதுவாகி,
இைக்கண் ஆைலும்'' (பெருங்கதை. 2-18- 32-33) என்னும் இைங்கள் ஈண்டு
ஒப்புகநாக்கத்ைக்கன. பூசல் - கொர் ஆரவாரம். முைல் 12 ொைல்கதை நான்கு
சீரடிகைாய்ப் பிரித்து கலிவிருத்ைம் என்றும்பகாள்வதுண்டு. 12

வாலி கொருக்கு எழுைல்

கலிவிருத்ைம்

3947. மால் சபருங் கட கரி முழக்கம் வாள் அரி

ஏற்பது செவித்ைலத்து என்ை, ஓங்கிய
ஆர்ப்பு ஒலி ககட்டைன் - அமளிகமல் ஒரு
பாற்கடல் கிடந்ைகை அபைய பான்பமயான்.
 அமளி கமல் - ெடுக்தகயின் கமல்; ஒரு பாற்கடல் கிடந்ைகை அபைய - ஒப்ெற்ற
ொற்கைல் ெடுத்திருந்ைது கொன்ற; பான்பம யான் - ைன்தமதய உதையவனாகிய
வாலி; மால்சபரும் கடகரி முழக்கம் - மயக்கம் பகாண்ை பெரிய மையாதனயின்
முைக்கத்தை; வாள் அரி செவித்ைலத்து - பகாடிய சிங்கம் ைன் காதுகளில்; ஏற்பது என்ை
- ஏற்றுக் பகாண்ைாற்கொல; ஓங்கிய ஆர்ப்பு ஒலி - மிகுதியாக எழுந்ை
(அச்சுக்கிரீவனின்) கர்ச்சதன ஒலிதய; ககட்டைன் - ககட்ைான்.

மதல முதையினுள் ெடுத்து உறங்கிக் பகாண்டிருக்கும் ஒரு சிங்கம் மையாதனயின்

பிளிறதலக் ககட்ைது கொலத் ைன் அரண்மதனயில் உறங்கிக் பகாண்டிருந்ை வாலி
சுக்கிரீவனின் கொர்முைக்கத்தைக் ககட்ைான். உவதம அணி. வாலி கம்பீரமான
கைாற்றமும் பவண்ணிறமும் பகாண்ைவனாைலின் 'ொற் கைல் கிைந்ைகை அதனய
ொன்தமயான்' எனப்ெட்ைான். வாலி பவண்ணிற கமனியன் என்ெதை 'இந்திரன்
ைனிப்புைல்வன், இன்னனிச் சந்திரன் ைதைத்ைதனய ைன்தமயான்' (3834). ''ொரில்
திரியும் ெனி மால் வதர அன்ன ெண்ொர்' (3979)

என்ற அடிகளும் உணர்த்தும். இராவணன் அமளியில் ெடுத்திருந்ைதை 'மால்

பெருங்கைல் வதிந்ைகை அதனயகைார் வனப்பினர் துயில்வாதன'' (5040). என்று
கூறியிருத்ைதல ஒப்பிட்டுக் காணலாம். வாலிதயக் கரி முைக்கம் ககட்ை அரிக்கு
உவமித்ைதமயால் வாலி எளிதில் அழிக்கத்ைக்கவன் அல்லன் என்று அவன் வலிதம
மிகுதிகய உணர்த்ைப்ெட்டுள்ைது. ஆர்ப்பு ஒலி - ஒரு பொருட் ென்பமாழி.
13

3948. உருத்ைைன் சபார எதிர்ந்து

இளவல் உற்றபம,
வபரத் ைடந் கைாளிைான்,
மைத்தின் எண்ணிைான்;
சிரித்ைைன்; அவ் ஒலி,
திபெயின் அப் புறத்து
இரித்ைது, அவ் உலகம்
ஓர் ஏசழாடு ஏபழயும்.
வபரத் ைடந் கைாளிைான் - மதலயிதன ஒத்ை பெரிய கைாள்கதை உதைய வாலி;
இளவல் - ைன்ைம்பியாகிய சுக்கிரீவன்; உருத்ைைன் - சினம் பகாண்ைவனாய்; சபார
எதிர்ந்து உற்றபம - ைன்னுைன் கொர்பசய்ய எதிர்த்து வந்ைதை; மைத்தில் எண்ணிைான்
- ைன் மனத்தில் நிதனந்ைவனாய்; சிரித்ைைன் - சிரித்ைான்; அவ்சவாலி -
அச்சிரிப்பொலி; அவ்வுலகம் ஓர் ஏசழாடு ஏபழயும் - அந்ைப் ெதினான்கு
உலகங்கதையும் கைந்து; திபெயின் அப்புறத்து - திதசகளின் எல்தலக்கு அப்ொல்;
இரித்ைது - அஞ்சி ஓடும்ெடி பசய்ைது.

கொரில் ெல முதற ைன்னிைம் கைாற்ற சுக்கிரீவன் வலியப்கொருக்கு அதைத்ைதை

எண்ணி இகழ்ச்சியால் வாலி சிரித்ைான். எள்ைல் ெற்றி வந்ை நதக. அவன் சிரிப்பொலி
ெதினான்கு உலகங்கதையும் நிதல கலங்கி ஓைச் பசய்ைது என்ெது உயர்வுநவிற்சி
அணி. உலகம் - இைவாகுபெயரால் அங்கு வாழ்ெவதரக் குறிக்கும். இரித்ைது -
பிறவிதன. 14
3949. எழுந்ைைன், வல் விபரந்து
இறுதி ஊழியில்
சகாழுந் திபரக் கடல்
கிளர்ந்ைபைய சகாள்பகயான்;
அழுந்தியது, அக் கிரி; அருகில்
மால் வபர
விழுந்ைை, கைாள் புபட
விசித்ை காற்றிகை.
ஊழி இறுதியில் - ஊழி இறுதியாகிய யுக முடிவில்; சகாழுந் திபரக்கடல் - பெரிய
அதலககைாடு கூடிய கைல்; கிளர்ந்ைபைய -

பொங்கி எழுந்ைாற்கொன்ற; சகாள்பகயான் - பசருக்குதையவனாய் (வாலி);

வல் விபரந்து எழுந்ைைன் - (சுக்கிரீவதன அழிக்கும் பொருட்டு) மிகவிதரந்து
எழுந்ைான்; அக்கிரி அழுந்தியது- (அவன் எழுந்ை கவகத்ைால்) அந்ைக் கிட்கிந்தைமதல
நிலத்தினுள்கை அழுந்தியது; கைாள்புபட விசித்ை காற்றின் - (அவன்) கைாள்கதைப்
ெக்கங்களில் அதசத்து எழுப்பிய காற்றினாய்; அருகில் மால்வபர - (அந்ை மதலயின்)
அருகில் இருந்து பெரிய மதலகள்; விழுந்ைை - நிதல பெயர்ந்து கீகை விழுந்ைன.
இறுதி ஊழியில் என்ெைதன ஊழி இறுதியில் எனக் பகாள்க. பகாள்தக யான் -
வீரமிகுதி, பசருக்கு உதையான். வல் - விதரதவ உணர்த்தும் இதைச் பசால்.
வல்விதரந்து - ஒரு பொருட் ென்பமாழி. நிலத்தில் கிரி அழுந்துைலும், மால்வதரகள்
விழுைலும் வாலியின் சினமிகுதியிதனயும் ஆற்றதலயும் உணர்த்தும். உயர்வு நவிற்சி
அணி. 15

3950. கபாய்ப் சபாடித்ைை மயிர்ப்

புறத்ை, சவம் சபாறி;
காய்ப்சபாடு உற்று எழு வட
கைலும் கண் சகட,
தீப் சபாடித்ைை, விழி;
கைவர் நாட்டினும்
மீப் சபாடித்ைை புபக,
உயிர்ப்பு வீங்ககவ.
சவம்சபாறி - (வாலியின் சினத்ைால்) பகாடிய தீப்பொறிகள்; மயிர்ப்புறத்ை கபாய்ப்
சபாடித்ைை - மயிர்க்கால் பைாறும் கைான்றிப் ெக்கங்களில் பசன்று சிைறின; விழி -
(வாலியின்) கண்கள்; காய்ப்சபாடு உற்று எழு - ககாெத்கைாடு பொருந்தி கமல் கநாக்கி
எழுகின்ற; வடகைலும் கண்சகட - வைதவத் தீயும் காணின் கண் ஒளி பகடும்ெடி; தீப்
சபாடித்ைை- தீதயச் சிந்தின; உயிர்ப்பு வீங்க - (அவனுதைய) மூச்சுக்காற்றுப்
பெரிைாய்எை; புபக - அதிலிருந்து எழுந்ை புதககள்; கைவர் நாட்டினும் மீப்சபாடித்ைை
- கைவர்கள் வாழும் வானுலகினும் கமகலாங்கிப் ெரவின.
 மயிர்க்கால்பைாறும் தீப்பொறிகள் கைான்றிச் சிைறின என்றும், வைதவத் தீயின் கண்
ொர்தவயும் பகடுமாறு வாலியின் விழிகள் சினம் கக்கின என்றும், மூச்சுக் காற்றில்
எழுந்ை புதகக் கூட்ைம் விண்ணுலதகயும் ைாண்டிச் பசன்றது என்றும் கூறி, வாலியின்
சினமிகுதிதயக் கவிஞர் புலப்ெடுத்திய திறம் நயம் மிக்கது. வை கனல் - வைதவக்
கனல். கைலில் பெண்குதிதர முக வடிவில் உள்ை பகாடிய தீப் பிைம்பு. ''வைதவ
தீைர'' (201). 'மா வைதவக் கனல் ஆனைால்' (1404), சுைர்க் குதிதரயின் வாய் முகத்திதை
நிமிர்ந்து வைகவதல ெருகும். (2541) என்னும் அடிகளில் வைதவத் தீெற்றிய குறிப்புக்
காணலாம். 16

3951. பகக் சகாடு பகத்ைலம் புபடப்ப, காவலின்

திக் கயங்களும் மைச் செருக்குச் சிந்திை;
உக்கை உரும்இைம்; உபலந்ை உம்பரும்;
சநக்கை, சநரிந்ைை, நின்ற குன்றகம.
பகக் சகாடு பகத்ைலம் புபடப்பு - (வாலி சினத்ைால்) ஒரு தகயிதனக் பகாண்டு
மற்பறாரு தகயிதனத் ைட்ை; காவலின் திக்கயங்களும்- (அைனால் எழுந்ை ஓதசயால்)
உலகிதனத் ைாங்கி நின்று காவல் புரியும்எட்டுத்திதச யாதனகளும்; மைச் செருக்குச்
சிந்திை - மைக் களிப்ொகியபசருக்கிதன நீங்கின; உரும் இைம் உக்கை - இடியின்
கூட்ைங்கள் (ைம்வலிதம குதறந்து) உதிர்ந்ைன; உம்பரும் உபலந்ை - கைவர்
உலகங்களும்வருந்தின; நின்ற குன்றம் - (பெயர்ைலின்றி) நிதல பெற்றிருந்ை
மதலகளும்; சநக்கை சநரிந்ைை - பிைவுெட்டு பநாறுங்கின.
வாலி ைன் இரு கரங்கதைத் ைட்டி எழுப்பிய ஒலியால் வலிதம வாய்ந்ைதிக்கு
யாதனகளும், இடியின் கூட்ைமும், மதலகளும் நிதலகலங்கின என்ெைால் வாலியின்
வலிதம மிகுதி உணர்த்ைப்ெடுகிறது. பநக்குைல் - பநகிழ்ந்து பிைவுெைல்.
''பநட்டிருப்புப் ொதறக்கு பநக்கு விைாப் ொதற, ெசு மரத்து கவருக்கு பநக்கு விடும்''
என்ெது நல்வழி.(33). 17

3952. 'வந்சைைன்! வந்சைைன்!' என்ற வாெகம்

இந்திரி முைல் திபெ எட்டும் ககட்டை;
ெந்திரன் முைலிய ைாரபகக் குழாம்
சிந்திை, மணி முடிச் சிகரம் தீண்டகவ.
வந்ைசைன்! வந்ைசைன்!- 'வந்து விட்கைன், வந்து விட்கைன்'; என்ற வாெகம் -
என்று வாலி கூறிய பசாற்கள்; இந்திரி முைல் - இந்திரனுக்குரிய கிைக்குத் திதச முைல்;
திபெ எட்டும் ககட்டை - எட்டுத் திதசகளிலும் ககட்ைன; மணி முடிச்சிகரம் தீண்டகவ -
(அவன் கொருக்குக் கிைர்ந்து எழுந்ைகொது) அவனது மணிகள் இதைக்கப்பெற்ற
முடியின் உச்சி ைம் கமல் ெட்ைைால்; ெந்திரன் முைலிய - (வானத்தில்) சந்திரதனத் ைம்
ைதலவனாகக் பகாண்ை; ைாரபகக் குழாம் சிந்திை - விண்மீன் பைாகுதிகள் கீகை சிைறி
விழ்ந்ைன.

வந்ைபனன், வந்ைபனன் - பவகுளியின் வந்ை அடுக்குத் பைாைர். இந்திரி - இந்திரனது

திதசயாகிய கிைக்கு. 'திதச எட்டும் ககட்ைன' என்ெது அவனது உரத்ை குரதலயும்
'மணிமுடிச் சிகரம் தீண்ைத் ைாரதகக் குைாம் சிந்தின' என்ெது அவன் வடிவத்தின்
உயர்தவயும் பெருதமயிதனயும் குறித்ைன. சந்திரன் நட்சத்திரங்களின்
ைதலவனாைலின் 'சந்திரன் முைலிய ைாரதகக் குைாய்' என்றார். ைாரகாெதி, உடுெதி
என்னும் பெயர்கள் சந்திரனுக்கு உரியன. உயர்வு நவிற்சி அணி. 18

3953. வீசிை காற்றின் கவர் பறிந்து, சவற்புஇைம்

ஆபெபய உற்றை; அண்டப் பித்திபக
பூசிை, சவண் மயிர் சபாடித்ை சவம் சபாறி;
கூசிைன் அந்ைகன்; குபலந்ைது உம்பகர.
வீசிை காற்றின் - (வாலி எழுந்ை கவகத்ைால்) வீசின காற்றினால்; சவற்பு இைம் -
மதலக் கூட்ைங்கள்; கவர் பறிந்து - நிதல பெயர்ந்ைவனாய்; ஆபெபய உற்றை -
திதசயின் எல்தலதய அதைந்து வீழ்ந்ைன; சவண்மயிர் சபாடித்ை சவம்சபாறி -
(கமனியில் அைர்ந்துள்ை) பவண்தம வாய்ந்ை மயிர்க்கால் பைாறும் கைான்றிய
பவம்தமயுதைய அனற்பொறிகள்; அண்டப் பித்திபக பூசிை- அண்ைப்ெரப்பின் மதிற்
சுவதர மதறத்ைன; அந்ைகன் கூசிைன் - (இவ்வாறு சினத்துைன் வரும்
வாலிதயக்காண) யமனும் கண் கூசினான்; உம்பர் குபலந்ைது - கைவர்களும் நிதல
குதலந்ைனர்.
இப்ொைல் வாலியின் கவகத்தையும் சினமிகுதிதயயும் விைக்கும். பவண் மயிர்
பொடித்ை பவம்பொறி - மயிர்க்கால்களில் இருந்து எழுந்ை தீப்பொறிகள். 'அண்ைப்
பித்திதக பூசின' என்றைால் அண்ைச்சுவர்கள் வதர இவன் சினத்தீப் பொறிகள் பசன்று
ஒளி வீசின என்ெைாம். உம்ெர் - கமல் உலகம்; இைவாகு பெயராய்த் கைவர்கதைக்
குறிக்கும். அந்ைகன். உயிர்கட்கு அந்ைத்தைச் பசய்கவானாகிய இயமன்.
19

3954. கடித்ை வாய் எயிறு உகு

கைல்கள் கார் விசும்பு
இடித்ை வாய் உகும்
உரும் இைத்தின் சிந்திை;
ைடித்து வீழ்வை எைத்
ைகர்ந்து சிந்திை,
வடித்ை கைாள் வலயத்தின்
வயங்கு காசு அகரா.
கடித்ை வாய் எயிறு உரு - (வாலி பவகுண்டு) கடித்ை வாயிலிலுள்ை ெற்களினின்று
பவளிப்ெட்ை; கைல்கள் - தீப்பொறிகள்; கார்விசும்பு இடித்ைவாய் - கரிய கமகங்கள்
விசும்பிைத்து ஒன்கறாபைான்று கமாதிய நிதலயில்; உகும் உரும் இைத்தின் - விழும்
இடிகளின் கூட்ைம் கொல; சிந்திை - எங்கும் சிைறின. வடித்ை கைாள் வலயத்தின் -
(அவன் கைாள்ைட்டி ஆர்த்ை நிதலயில்) சிறந்ை அவன் கைாள் வதைகளில்; வயங்கு காசு
- விைங்குகின்ற இரத்தினங்கள்; ைடித்து வீழ்வை எை - மின்னல்கள் கீகை
விழுந்ைாற்கொல; ைகர்ந்து சிந்திை - சிைறி வீழ்ந்ைன.
எயிறு கைான்றப் ெற்கதைக் கடித்ைல் - பவகுளியில் கைான்றும் பமய்ப்ொடு. காசு -
இரத்தினம். 'ைப்பின மணி, காசும், சங்கமும் மயிலன்னார்' (1189)
 'திறம் பசய் காசு ஈன்ற கசாதி' (1129) என்னும் இைங்களில் இரத்தினம் எனும்
பொருளில் 'காசு' ஆைப்ெட்டுள்ைதம காண்க. ைடித்து - மின்னல். வாலியின் பவகுளி
மிகுதிதய உயர்வு நவிற்சியால் கூறிய ொைல். அகரா -அதச. 20

3955. ஞாலமும், நால் திபெப் புைலும், நாகரும்,

மூலமும், முற்றிட முடிவில் தீக்கும் அக்
காலமும் ஒத்ைைன்; கடலில் ைான் கபட
ஆலமும் ஒத்ைைன், எவரும் அஞ்ெகவ.
எவரும் அஞ்ெ - (அப்பொழுது வாலி) காண்ெவர் எவரும் அஞ்சும்ெடியாக; ஞாலமும்
- நிலவுலகமும்; நால்திபெப் புைலும் - நான்கு திதசகளிலும் உள்ை கைல்களும்;
நாகரும் - கைவர்களும்; மூலமும் - எல்லாவற்றிற்கும் ஆதி காரணமான ைத்துவங்களும்;
முற்றிட - அழியும்ெடி; முடிவில் தீக்கும் - யுகமுடிவில் அதனத்தையும் எரிக்கும்;
அக்காலமும் - அந்ை ஊழிக்காலத்தீயிதனயும்; ஒத்ைைன் - ஒத்து விைங்கினான். கடலில்
ைான் கபட - (முன்பு) ைன்னால் கதையப்பெற்ற ொற்கைலில் கைான்றிய; ஆலமும்
ஒத்ைைன் - ஆலகால நஞ்தசயும் ஒத்து விைங்கினான்.

வாலியின் பகாடுந்கைாற்றமும் பவகுளியும் புலப்ெை, ஊழித்தீப் கொலவும், ைான்

கதைந்ைகொது ொற்கைலினின்று பவளிப்ெட்ை ஆலகால நஞ்சு கொலவும்
விைங்கினான் என்றார். நாகர் - கைவர்கள், நாகர்கள் என இருவதரயும் குறிக்கும்
பசால். ொற்கைல் கதைதகயில் கைவர்களும் அசுரர்களும் ைைர்ச்சி உற்ற கொது வாலி
ைன் இரு கரங்கைால் கதைந்ைான் ஆைலின் 'ைான் கதை கைலில்' என்றார். இச் பசய்தி
'சுைலும் கவதலதயக் கதையும் கைாளினான்' (3823) என்னும் இைத்தும் கூறப்ெட்ைது.
ொற்கைலில் பவளிப்ெட்ை ஆலகால நஞ்சு யாவதரயும் அஞ்சி ஓைச் பசய்ைதுகொல
வாலியும் ைன்தனக் கண்ைார் யாவரும் அஞ்சி ஓடுமாறு பவளிப்ெட்ைான் என்ெைாம்.
காலம் - காலாக்கினிக்கு (ஊழிக்காலத்தீ) ஆகுபெயர். 21

ைாதர விலக்கலும், வாலி மறுத்துக் கூறலும்

3956. ஆயிபட,ைாபர என்று அமிழ்தின் கைான்றிய

கவயிபடத் கைாளிைாள், இபட விலக்கிைாள்;
வாயிபடப் புபக வர, வாலி கண் வரும்
தீயிபட, ைன் சநடுங் கூந்ைல் தீகின்றாள்.
ஆயிபட - அப்பொழுது; ைாபர என்று - ைாதர என்று பெயர் கூறப்ெட்டு; அமிழ்தின்
கைான்றிய - அமுைம் கொலக் காணப்ெடுகின்ற; கவயிபடத் கைாளிைாள் - மூங்கிலின்
ைன்தமதயத் ைன்னிைத்கை பகாண்ை கைாள்கதை உதையவள்; வாயிபடப் புபகவர-
வாயினின்று சினத்ைால் புதக வருமாறு; வாலி - வாலியின்; கண் வரும் தீயிபட -
கண்களிலிருந்து வரும் சினத்தீயிதைகய; ைன் சநடுங் கூந்ைல் தீகின்றாள் - ைன் நீண்ை
கூந்ைல் எரியப் பெற்றவைாய்; இபட விலக்கிைாள் - இதை நின்று (அவதனத் ைடுத்து)
விலக்கினாள்.

அ+இதை = ஆயிதை என அகரச்சுட்டு நீண்ைது. ஐம்பொறிகட்கும்

இனியைாைல் ெற்றி அமுைம் கொலத் கைான்றியவள் என்றார். அமிழ்தின் கைான்றிய
கவயிதைத் கைாளினாள். முன் ொைலில் 'கைலில் ைான் கதை ஆலமும் ஒத்ைான்'
என்றதமயால், அைதன இங்குக் பகாண்டு கூட்டினால், ஆலத்திற்குப் பிறகு கிதைத்ை
அமுைம் கொன்றவள் வாலியின் மதனவி என்ற பொருள் நயம் பகாள்ை முடிகிறது.
வாலிக்கு ஆலமும் ைாதரக்கு அமுைமும் உவதமயாவது நயம். வாயிதைப் புதகவர -
கண்களில் கைான்றிய சினத்தீயால் உண்ைாய புதக வாயிைமாக பவளிவந்ைது என்க.
முன் வாலிக்கு இைம் துடித்ைகைாடு (3946) இப்பொழுது ைாதர இதை விலக்கலும்
அவன் ககட்டிற்கு அறிகுறியாயின. 'கூந்ைல் தீகின்றாள்' என்னும் பைாைரால்
ைாதரக்குப் பின்னர் வர இருக்கும் அமங்கல நிதல முன்னகர சுட்ைப்ெடுகிறது
எனலாம். இை மூங்கில் மகளிர் கைாளுக்கு உவதமயாம். 22

3957. 'விலக்கபல; விடு; விடு; விளித்துளான் உரம்

கலக்கி, அக் கடல் கபடந்து அமுது கண்சடை,
உலக்க இன் உயிர் குடித்து, ஒல்பல மீள்குவல்,
மபலக் குல மயில்!' எை, மடந்பை கூறுவாள்:
மபலக்குல மயில்! - மதலயில் வாழும் சிறந்ை மயில் கொன்ற வகை! விலக்கபல -
என்தனத் ைதை பசய்யாகை; விடு விடு - என்தன விட்டுவிடு; அக்கடல் கபடந்து -
அந்ைப் ொற்கைதலக் கைந்து; அமுது கண்சடை - அமுதை எடுத்ைாற்கொல;
விளித்துளான் உரம் கலக்கி - என்தனப் கொருக்கு அதைத்ை அச்சுக்கிரீவனின்
வலிதமதயக் குதலயச் பசய்து; உலக்க இன் உயிர் குடித்து - (அவன்) அைகிய
(அவனது) இனிய உயிதரப் ெருகி; ஒல்பல மீள்குவல் - விதரவில் திரும்பி வருகவன்;
எை - என்று (வாலி) கூற; மடந்பை கூறுவான் - ைாதர பசால்வாள்.

மயில் - உவதம ஆகுபெயராய்த் ைாதரதயக் குறித்ைது. மயில் குறிஞ்சி

நிலத்துப்ெறதவயாைலின், மதலயில் வாழும் ைாதரக்கும் ஏற்கும். மதலக்குல மயில் -
அண்தமவிளி. விலக்கதல - எதிர்மதற ஏவல் விதனமுற்று; விடுவிடு- விதரவு ெற்றி
வந்ை அடுக்குத் பைாைர். உயிர் குடித்து - அச்பசயலின் எளிதமதயக் குறிக்கக்
கூறப்ெட்ைது. உண்ணப்ெைாைது உண்ணப்ெடுவது கொலச் பசால்லப்ெட்ைது
மரபுவழுவதமதி. இலக்கதண என்றும் கூறலாம். அக்கைல் - அகரம் ெண்ைறிசுட்டு.
23

3958. 'சகாற்றவ! நின் சபருங்

குவவுத் கைாள் வலிக்கு
இற்றைன், முன்பை நாள்,
ஈடு உண்டு ஏகிைான்;
சபற்றிலன் சபருந் திறல்;
சபயர்த்தும் கபார் செயற்கு
உற்றது, சநடுந் துபண
உபடபமயால்' என்றாள். சகாற்றவ - (ைாதர வாலிதய கநாக்கி) பவற்றிதய
உதைய அரசகன! நின்சபருங் குவவுத் கைாள் - உன்னுதைய பெருதம மிக்க திரண்ை
கைாள்களின்; வலிக்கு - வலிதமக்கு; முன்பைநாள் - முன்; இற்றைன் - வலிதம
அழிந்து; ஈடு உண்டு ஏகிைான் - வருத்ைமுற்றுச் பசன்றவனான சுக்கீவன்; சபருந்திறல்
சபற்றிலன் - (நின்தன எதிர்த்துப் கொர் பசய்ய) கெராற்றதலப் புதிைாகப்
பெற்றானில்தல; சபயர்த்தும் கபார்செயற்கு - (அவ்வாறாக) மீண்டும் உன்கனாடு
கொர்பசய்வைற்கு; உற்றது - வந்துற்றதம; சநடுந்துபண உபடபமயால் - பெரிய ஒரு
துதணயிதனப் பெற்றதமயாலாகும்; என்றாள் - என்று பசான்னாள்.

நாட்தையும் ஆளும் ைகுதியும் திறலும் உதையவனாைலின் ைாதர வாலிதயக்

'பகாற்றவ' என விளித்ைாள். குவவு - திரட்சி; ஈடு உண்டு - வருத்ைமுற்று. ஈடு -
வருத்ைம். 'ஈடினால் இருந்பைண்ணி' என்ெது சிந்ைாமணி (1762). பநடுந்துதண -
துன்ெம் மிக்க காலத்திலும் நீங்காது பநடிது நின்று உைவும் துதண; ஈண்டு இராமதனக்
குறிக்கும். பெயர்த்தும் கொர்பசயற்கு உற்ற காரணத்தை ஊகித்ைறியும் ைாதரயின்
அறிவுத்திறன் ஈண்டு கநாக்கத்ைக்கது. 24

3959. 'மூன்று எை முற்றிய முடிவு

இல் கபர் உலகு
ஏன்று, உடன் உற்றை,
எைக்கு கநர் எைத்
கைான்றினும், கைாற்று, அபவ
சைாபலயும் என்றலின்
ொன்று உள; அன்ைபவ -
பையல்! - ககட்டியால்:
பையல் - (அைற்கு வாலி) பெண்கண! மூன்று எை முற்றிய - கமல், கீழ், நடு என
மூன்றாக வகுக்கப்பெற்றுள்ை; முடிவு இல் கபர் உலகு - எல்தலயற்ற பெரிய
உலகங்கள் யாவும்; ஏன்று உடன் உற்றை - ைம்முள் இதயந்து ஒன்று கசர்ந்ைனவாய்;
எைக்கு கநர் எை - எனக்குப் ெதகயாக; கைான்றினும் - எதிர்த்து வந்து கைான்றினாலும்;
அபவ கைாற்றுத்சைாபலயும் - அதவபயல்லாம்கைாற்று அழியும்; என்றலின் - என்று
கூறுவைற்கு; ொன்று உள - சான்றுகள் ெல உள்ைன; அன்ைபவ - அவற்தற; ககட்டி -
ககட்ொயாக!

தையல் - அைகுதையவள்; அண்தம விளி, உலகு - இைவாகுபெயரால் அங்குள்ை

உயிர்கதைக் குறித்ைது. ககட்டி - முன்னிதல ஒருதம; ஆல் அதச வாலியின்
கொர்ச்பசயதலக் கண்டு அறியும் வாய்ப்பில்லாைவைாய் ககள்வி மாத்திரத்ைால்
அறிந்ைவைாைலின் 'ககட்டி' என வாலி உதரக்கலாயினன். 25

3960. 'மந்ைர சநடு வபர

மத்து, வாசுகி
அந்ைம் இல் கபட கயிறு,
அபட கல் ஆழியான்,
ெந்திரன் தூண், எதிர்
ைருக்கின் வாங்குநர்,
இந்திரன் முைலிய
அமரர், ஏபைகயார்;
மந்ைர சநடுவபர - மந்ைரம் என்னும் பெயருதைய பெரிய மதலகய; மத்து -
மத்ைாகவும்; வாசுகி - வாசுகி என்னும் ொம்பு; அந்ைம் இல் கபட கயிறு -
எல்தலயில்லாது நீண்ை கதையும் கயிறாகவும்; ஆழியான் - சக்கரப்ெதையிதன
உதைய திருமால்; அபடகல் - (ஆதம வடிவாய் மத்திதனத் ைாங்கும்)
அதைகல்லாகவும்; ெந்திரன் - சந்திரன்; தூண் - மத்திதன நிறுத்தும் தூணாகவும்; எதிர்
ைருக்கின் வாங்குநர் - எதிர் எதிகல நின்ற பெருமிைத்கைாடு கயிற்தற இழுத்துக்
கதைெவர்; இந்திரன் முைலிய அமரர் - இந்திரன் முைலான கைவர்களும்; ஏபைகயார் -
(அவர்களுக்கு மாறுெட்ை) அசுரர்களும் ஆயினர்.

இதுவும் அடுத்ைொைலும் வாலி ொற்கைல் கதைந்ை வரலாற்தறக் கூறுவன.

கைவர்களும் அசுரர்களும் மந்ைர மதலதய மத்ைாக, வாசுகிதயக் கயிறாகக் பகாண்டு
ொற்கைதலக் கதைந்ைகொது மந்ைரமதல ஆகிய மத்து கைலில் அழுந்தி விை,
அப்கொது திருமால் ஆதமயுருக்பகாண்டு அம்மதலயின்கீழ் அதைகல்லாக நின்று
ைாங்கினார் என்ெது புராணம். அதைகல் - சுதமதயத் ைாங்கிக் பகாள்ளுைற்ககற்ற
வன்தம பொருந்திய அடியில் பீைமாக அதமக்கும் கல். இது ெட்ைதைக்கல் எனவும்
வைங்கும். ''சீரிைம் காணின் எறிைற்குப் ெட்ைதை'' (குறள் 821). 'அட்ை வல் இரும்பு
அதைகதலச் சுடுகலாைதுகொல்' (5774). ஆழியான் - திருமால்; வாசுகி - எட்டு
நாகங்களில் ஒன்று; ஏதனகயார் - அவரினும் கவறுெட்ைவராைலின் கைவர்க்குப்
ெதகவரான அசுரர்கள் ஆவர். 26

3961. 'சபயர்வுற வலிக்கவும், மிடுக்கு

இல் சபற்றியார்
அயர்வுறல் உற்றபை கநாக்கி,
யான், அது
ையிர் எைக் கபடந்து,
அவர்க்கு அமுைம் ைந்ைது,
மயில் இயல் குயில்சமாழி!
மறக்கல் ஆவகைா?
மயில் இயல் குயில் சமாழி - மயில் கொன்ற சாயதலயும் குயிலின் குரதல ஒத்ை
இனிய பசால்தலயும் உதைய ைாதரகய! சபயர்வுற வலிக்கவும்- (மந்ைர மதலயாகிய
மத்து) நிதலபெயர்ந்து சுைலுமாறு வலிந்து இழுக்கவும்; மிடுக்குஇல் சபற்றியார் -
வலிதம இல்லாை ைன் தமயரான கைவ அசுரர்கள்; அயர்வுறல் உற்றபை கநாக்கி -
ைைர்ச்சி

அதைந்ைதைப் ொர்த்து; யான் - நான்; அது ையிர் எைக் கபடந்து - அைதனத் ையிர்
கதைவது கொல் கதைந்து; அவர்க்கு அமுைம் ைந்ைது - அவர்களுக்கு அமுைத்தைக்
பகாடுத்ை பசயல்; மறக்கல் ஆவகைா - மறக்கக்கூடியது ஆகுகமா? (ஆகாது).

மயில் இயல், குயில்பமாழி - உவதமத் பைாதகப் புறத்துப் பிறந்ை

அன்பமாழித்பைாதக. அண்தமவிளி, மறக்கல் ஆவகைா? - வாலி கைல் கதைந்து
அமுைளித்ை பெருஞ்பசயதலத் ைாதர அறிந்ைகை; எனகவ, 'நீ மறக்கக்கூடியைா' எனத்
ைாதரக்கு உதரத்ைனன். இச்பசயதல உலகத்ைார் மறக்கக்கூடியைா? என்று உலகினர்
மறக்கமுடியாை அருஞ்பசயதலச் பசய்வைன் வாலி என்ெதை நிறுவினன் எனவும்
பகாள்ைலாம் - ஆவகைா - ஓகாரம் எதிர்மதற. 27
3962. 'ஆற்றல் இல் அமரரும்,
அவுணர் யாவரும்,
கைாற்றைர்; எபையவர்
சொல்லற்பாலகரா?
கூற்றும், என் சபயர் சொலக்
குபலயும்; ஆர், இனி
மாற்றவர்க்கு ஆகி வந்து,
எதிரும் மாண்பிைார்?
ஆற்றல் இல் அமரரும் - வலிதமயில்லாை கைவர்களும்; அவுணர் யாவரும் -
அசுரர்கள் எல்கலாரும்; கைாற்றைர் - கைாற்றுப் கொனவர்கள்; எபையவர் - எத்ைதன
கெராவர்; சொல்லற்பாலகரா? - (என்று) பசால்லும் ைன்தமயர் ஆவகரா? கூற்றும் -
யமனும்; என் சபயர் சொல - என் பெயதரப் பிறர் பசால்லக் ககட்ைால்; குபலயும் -
நடுங்குவான். மாற்றவர்க்கு ஆகிவந்து - (அைனால்) எனது ெதகவனான சுக்கிரீவனுக்குத்
துதணயாகி வந்து; எதிரும் மாண்பிைார் - என்தனப் கொரில் எதிர்க்கும்
திறதமயுதையவர்; இனி ஆர் - இனியார் உள்ைனர்? (ஒருவரும் இலர்).

வாலி ைன் வீரமிகுதிதயத் ைாதரக்கு உதரத்ைனன். கைவர்கதையும், அசுரர்கதையும்,

யமதனயும் அஞ்சுமாறு பசய்யும் அவதன எதிர்க்கக்கூடியவர் எவரும் இரார்
என்ெைால் 'எதிரும் மாண்பினார் ஆர்?' எனத் துணிந்து கெசினான். கூற்றும் - உயர்வு
சிறப்புஉம்தம. 28

3963. 'கபபையர் எதிர்குவர் எனினும், சபற்றுபட

ஊதிய வரங்களும், உரமும், உள்ளதில்
பாதியும், என்ைைால்; பபகப்பது எங்ஙைம்?
நீ, துயர் ஒழிக!' எை, நின்று கூறிைான்.
கபபையர் - (எனது வலிதமதய உணராை) அறிவில்லாைவர்; எதிர்குவர் எனினும் -
என்தன எதிர்த்துப் கொர் புரிவார்கள் என்றாலும்; சபற்றுபட - அவர்கள்
அதைந்துள்ை; ஊதிய வரங்களும் -

சிறந்ை வரங்களிலும்; உரமும் - வலிதமயிலும்; உள்ளதில் பாதியும் -

அவர்களிைம் உள்ைதில் சரிொதி; என்ைைால் - என்னுதையைாய் விடும். அைனால்;
பபகப்பது எங்ஙைம் - அவர்கள் ெதகதமபகாண்டு என்னிைம் கொரிடுவது எவ்வாறு?
நீ துயர் ஒழிக - (நான் கொர்க்குச் பசல்வது குறித்து) 'நீ துன்ெம் அதைைதல நீக்குக'; எை
நின்று கூறிைான்- என்று நிைானித்துத் ைாதரக்கு ஆறுைல் பமாழி கூறினான்.

ைனக்கு இயல்ொக அதமந்துள்ை வலிதமகயாடு ைன்தன எதிர்ப்கொரின்

வன்தமயில் ொதியும் ைனக்கு வந்து கசர்ந்துவிடுவைால் ைன்தன எதிர்க்கக்கூடியவர்
எவரும் இல்தலபயன்று கூறித் 'துயர்அதைய கவண்ைாம்' எனத் ைாதரக்கு வாலி
ஆறுைல் கூறினான். ெதகவர் வலிதமயில் ொதி பெறும் வரம் சிவபிரான் வாலிக்கு
அளித்ைது; 'அரங்கில் ஆடுவார்க்கு அன்பு பூண்டு, உதை வரம் அறிகயன்' (6177) என்றது
காண்க. இராவணன் இங்ஙனம் ொதி வலிதம இைந்ைைால் கைாற்றதையும் 'என் வலி
அவன் வயின் எய்ை வரங்பகாள் வாலிொல் கைாற்றபனன்' (6177) என்ற அடிகள்
உணர்த்தும். எதிர்குவர் - கு, சாரிதய; ஒழிபகன (ஒழிக என) - பைாகுத்ைல்விகாரம். 29

3964. அன்ைது ககட்டவள்,

'அரெ!' ''ஆயவற்கு
இன் உயிர் நட்பு
அபமந்து இராமன் என்பவன்,
உன் உயிர் ககாடலுக்கு
உடன் வந்ைான்'' எைத்
துன்னிய அன்பிைர்
சொல்லிைார்' என்றாள்.
அன்ைது ககட்டவள் - அவ்வாறு வாலி பசால்லக் ககட்ை ைாதர; அரெ - (வாலிதய
கநாக்கி) 'அரகச'; இராமன் என்பவன் - இராமன், என்கொன்; ஆயவற்கு - அந்ைச்
சுக்கிரீவனுக்கு; இன் உயிர் நட்பு அபமந்து- இனிய உயிர்த் துதணவனாகி; உன் உயிர்
ககாடலுக்கு - உனது உயிதரக் பகாள்வைற்கு; உடன் வந்ைான் எை - அவனுைன்
வந்துள்ைான் என்று; துன்னிய அன்பிைர் - நம்மிைம் பநருங்கிய அன்புதையவர்கள்;
சொல்லிைார் என்றாள் - பசான்னார்கள் என்று பசான்னாள்.
துன்னிய அன்பினர் பசால்லினார் - நமக்கு நன்தம புரியும் உண்தம அன்புதையார்
சிலர் பசால்லக் ககள்வியுற்கறன் என்று உதரத்ைனள் ைாதர. இக்கூற்றால் ைாதர
அரசியல் அறிவு பகாண்ைவைாய் ஆங்காங்கு நதைபெறும் நிகழ்ச்சிகதை அறிந்து
வந்ைனள் என்ெது புலனாகிறது. ைன்தன எதிர்ப்ெவர் எவர் எனப் புறப்ெடும்
வாலியிைம், மாற்றான் வலிதம குதறந்ைவனாயினும், அவனுக்குத் துதணயாகவரும்
துதணவனது வலிதமதய எண்ணித் துணிந்ைபின் கொருக்குச் பசல்லுைல் நன்று
எனக்கூறும் ைாதரயின் அரசியலறியும் ஈண்டு நிதனக்கத்ைக்கது. 'பசால்லினார்'
என்ெைால் பசய்திதயத் தீர விசாரித்துப் பின்னர்ச் பசயற்ெை கவண்டும் என
அறிவுத்திறமும் புலனாகின்றது. 30

3965. 'உபழத்ை வல் இரு

விபைக்கு ஊறு காண்கிலாது
அபழத்து அயர் உலகினுக்கு
அறத்தின் ஆறு எலாம்
இபழத்ைவற்கு, இயல்பு அல
இயம்பி என் செய்ைாய்?
பிபழத்ைபை; பாவி! உன்
சபண்பமயால்' என்றான்.
பாவி - தீவிதன உதையவகை! உபழத்ை வல் இருவிபைக்கு - வருந்திச் கசர்த்ை
பகாடிய இருவிதனகளுக்கு; ஊறு காண்கிலாது - அழிவிதனச் பசய்யும் வழியிதனக்
காண முடியாமல்; அபழத்து - (இதறவதன அருள்கவண்டி) அதைத்து; அயர்
உலகினுக்கு - வருந்துகின்ற உலக உயிர்களுக்கு; அறத்தின் ஆறு எலாம் - ைருமத்தின்
வழிகதைபயல்லாம்; இபழத்ைவற்கு - ைன் நதைமுதறயால் காட்டிய அந்ை
இராமபிரானுக்கு; இயல்பு அல இயம்பி - பொருந்ைாைவற்தறச் பசால்லி; என் செய்ைாய்
- என்ன ைவறு பசய்துவிட்ைாய்! உன் சபண்பமயால் - உன் பெண் ைன்தமக்ககற்ற
கெதைதமயால்; பிபழத்ைபை என்றான் - பெரிய பிதைதயச் பசய்து விட்ைாய்'
என்றான்.

நல்விதனயும் தீவிதனயும் பைாைர்ந்துவந்து ெலன் அளிப்ென ஆைலின் 'வல்

இருவிதன' என்றார். ஊறு - உறு என்னும் முைனிதல திரிந்ை பைாழிற்பெயர்.
இராமபிரான் ைருமத்தை வாழ்ந்து காட்டுெவனாைலின் 'அறத்தின் ஆறு எலாம்
இதைத்ைவற்கு' என்றான். 'மண்ணிதை யாவர் இராகவன் அன்றி மாைவம்
அறத்பைாடும் வைர்த்ைார் (97) 'உண்டு எனும் ைருமகம உருவமா உதைய நின் கண்டு
பகாண்கைன்' (4066); ''அதறகைல் இராமன் ஆகி, அறபநறி நிறுத்ை வந்ைது'' (4073) என்ற
அடிகள் ஒப்பு கநாக்கத்ைக்கன. 'இயல்பு அல என்ெது இராமனது ெண்புக்கு ஒவ்வாை
பசாற்கள். ைாதர இங்ஙனம் பிதைெைப் கெசியைற்குப் பெண்ணறிவாகிய
கெதைதமயால் என்கிறான். 'பெரிய கெதைதமச் சின்மதிப் பெண்தமயால்' என்று
சீதை கூறுவதும் காண்க. (5356) உன் பெண்தமயால் பிதைத்ைதன என்ற பைாைர் 'நீ
பெண் ஆைலால் உயிர் ைப்பினாய்' என்ற பொருளும் ைந்து நிற்கிறது. ைாதர கூறிய
ைவறான வார்த்தை கருதி அவதைப் 'ொவி' என விளித்ைான் வாலி. 31

3966. 'இருபமயும் கநாக்குறும்

இயல்பிைாற்கு இது
சபருபமகயா? இங்கு இதில்
சபறுவது என்சகாகலா?
அருபமயின் நின்று, உயிர்
அளிக்கும் ஆறுபடத்
ைருமகம ைவிர்க்குகமா
ைன்பைத் ைான்அகரா? இருபமயும் கநாக்குறும் - இம்தம, மறுதம என்னும்
இரண்டின் ெயன்கதையும் ொர்க்கும்; இயல்பிைாற்கு - இயல்பிதனயுதைய
இராமனுக்கு; இது சபருபமகயா - நீ கூறியெடி பசய்வது பெருதமயாகுமா? இங்கு
இதில் சபறுவது என்சகாகலா - இங்கு இவ்வாறு பசய்வதில் அவன் அதையக் கூடிய
ெயன் யாகைா? அருபமயின் நின்று - அதைைற்கரிய பொருைாய் நின்று; உயிர்
அளிக்கும் - உலக உயிர்கதைப் ொதுகாக்கும்; ஆறுபடத் ைருமகம - பநறியுதைய
ைருமகம; ைன்பைத் ைான் ைவிர்க்குகமா - ைன்தனத்ைாகன அழித்துக் பகாள்ளுகமா?
இருவர்க்கிதையில் நதைபெறும் கொரில் ஒருவர்க்கு உைவியாய் இருந்து
மற்பறாருவதரக் பகால்லுைலாகிய அறமல்லாை பசயதல இராமன் பசய்யமாட்ைான்
என்ெது வாலியின் கருத்ைாகும். இராமன் ைருமகம உருபவடுத்து வந்ைவனாைலின்,
ைருமத்திற்கு மாறான பசயல்கதைச் பசய்ய மாட்ைான் என்ெைால் 'ைருமகம
ைவிர்க்குகமா ைன்தனத்ைான்' என்றான். 'அறத்தின் மூர்த்தி வந்து அவைரித்ைான்' (1349)
'பமய்யற மூர்த்தி வில்கலான்' (5882) என்ென காண்க.

ைவிர்க்குகமா - ஓகாரம் எதிர்மதறப்பொருள். இது பெருதமகயா - பெருதமதயத்

ைருவைாகுகமா என்றது ெழிதயகய ைரும் என்ெதைக் குறிப்ொல் உணர்ந்தும். ைருமகம
- ஏகாரம் சிறப்பு; முன்ொைலில் இராமதன 'அறத்தின் ஆபறலாம் இதைத்ைவன்' எனக்
கூறிய வாலி இப்ொைலில் 'ைருமகம' எனக் குறிப்பிடுகிறான். 32
3967. 'ஏற்ற கபர் உலகு எலாம் எய்தி. ஈன்றவள்
மாற்றவள் ஏவ, மற்று, அவள்ைன் பமந்ைனுக்கு
ஆற்ற அரும் உவபகயால் அளித்ை ஐயபைப்
கபாற்றபல ; இன்ைை புகறல்பாபலகயா?'
ஏற்றகபர் உலகு எலாம் - ைன் ைந்தை ஏற்று ஆண்டு வந்ை பெரிய உலகின் ஆட்சி
முழுவதையும்; எய்தி - (அவன் அளிக்க) ைனக்கு உரிதமயாகப் பெற்று; ஈன்றவள்
மாற்றவள் ஏவ - ைன் ைாய்க்கு மாற்றாள் ஆகிய தகககயி கட்ைதையிை; அவள்ைன்
பமந்ைனுக்கு - அவைது மகனான ெரைனுக்கு; ஆற்ற அரும் உவபகயால் -
ைாங்குைற்கரிய மகிழ்ச்சிகயாடு; அளித்ை ஐயபை - (நாட்ைாட்சிதய) அளித்ை
பெரிகயானாகிய இராமதன; கபாற்றபல - புகழ்ந்து ொராட்ைாமல்; இன்ைை -
இத்ைதகய ெழிபமாழிகதை; புகறல் பாபலகயா - கூறத்ைகுதவகயா?

மூத்ை தமந்ைன் என்ற உரிதமயால் நாடு பெற்றைால் 'எய்தி' என்றான். தகககயியின்

பகாடுதம காரணமாக அவள் பெயதரக் கூற விரும்ொை வாலி 'மாற்றவள்' எனக்
குறிப்பிடுகிறான். ஈன்றவள் - ககாசதல; மாற்றவள்ைன் தமந்ைன் - தகககயியின் மகன்
ெரைன். ஆற்றரும் உவதகயால் அளித்ைது - 'பின்னவன் பெற்ற பசல்வம் அடியகனன்
பெற்றைன்கறா?' (1604) என்ற இராமன் கூற்றாலும் ''இப்பொழுது எம்மகனாரால்''
'பைருளுதை மனத்து மன்னன்' (1602, 1603) எனத் பைாைங்கும் ொைல்கைாலும்
அறியலாம். 'ொராளும் ெைர் பசல்வம் ெரை நம்பிக்கக அருளி' என்றார் குலகசகரர்.
(பெருமாள்திருபமாழி-8-5) 33

3968. 'நின்று கபர் உலகு

எலாம் சநருக்கி கநரினும்,
சவன்றி சவஞ் சிபல
அலால், பிறிது கவண்டுகமா?
ைன் துபண ஒருவரும்,
ைன்னில் கவறு இலான்,
புன் சைாழில் குரங்சகாடு
புணரும் நட்பகைா?
நின்ற கபர் உலகு எலாம் - நிதலபெற்றுள்ை பெரிய உலகங்கள் யாவும்; சநருக்கி
கநரினும் - ஒன்று கசர்ந்து எதிர்த்ைாலும்; சவன்றி சவஞ்சிபல அலால் - பவற்றிதயத்
ைரும் அவனது பகாடிய ககாைண்ைகம அல்லாமல்; பிறிது கவண்டுகமா -
கவபறான்தறத் ைனக்குத் துதணயாக கவண்டுவதுண்கைா? (இல்தல); ைன் துபண
ைன்னில் - ைனக்கு நிகர் ைாகன அல்லாமல்; கவறு ஒருவரும் இலான் - கவபறாருவரும்
இல்லாை இராமன்; புன்சைாழில் குரங்சகாடு - அற்ெச் பசயதல உதைய ஒரு
குரங்கிகனாடு; புணரும் நட்பகைா - கசரும் நட்பிதன உதையவன் ஆவாகனா?
ைனக்கு நிகர் ைாகன ஆைலின் 'ைன்துதண ஒருவரும் ைன்னில் கவறிலான்' என்றான்.
'ைனக்கு உவதம இல்லாைான்' என்றார் வள்ளுவர். (குறள். 7) திருவிண்ணகர் ககாயில்
திருமாலுக்கு ஒப்பிலியப்ென் என்ெது பெயராகும். 'ைன் பெருங் குணத்ைால்
ைன்தனத்ைான் அலது ஒப்பு இலான்' (3759) என்று கம்ெர் அனுமதனயும் குறிப்ொர்.
'கூட்டு ஒருவதரயும் கவண்ைாக் பகாற்றவ' (4023) என வாலிகய இராமதன விளித்துப்
கெசுவதும் காண்க. இராமன் இழிபைாழிலுக்கு மாறானவன் என்ெதை உணர்த்ை
'புன்பைாழில் குரங்பகாடு புணரும் நட்ெகனா?' எனக் குறித்ைான். ஓகாரம் இரண்டும்
எதிர்மதற. 34

3969. 'ைம்பியர் அல்லது ைைக்கு

கவறு உயிர்
இம்பரின் இலது எை
எண்ணி ஏய்ந்ைவன்,
எம்பியும் யானும் உற்று
எதிர்ந்ை கபாரினில்
அம்பு இபட சைாடுக்குகமா,
அருளின் ஆழியான்?
ைம்பியர் அல்லது - ைன் ைம்பிமார்ககை அல்லாமல்; ைைக்கு கவறு உயிர் - ைனக்குத்
ைனியாக கவகறார் உயிர்; இம்பரின் இலது எை - இவ்வுலகில் இல்தல என்று; எண்ணி
- கருதி; ஏய்ந்ைவன் - அவர்ககைாடு ஒன்றி நைப்ெவனும்; அருளின் ஆழியான் -
கருதணக் கைலுமான இராமன்; எம்பியும் யானும் உற்று - என் ைம்பி சுக்கிரீவனும்

யானுமாகப் பொருந்தி; எதிர்ந்ை கபாரினில் - எதிர்த்து நைத்தும் கொரில்; இபட

அம்பு சைாடுக்குகமா - இதைகய புகுந்து என் கமல் அம்பிதனத் பைாடுப்ொகனா?
(பைாடுக்கமாட்ைான்).
ைம்பியதரத் ைன் உயிபரனக் கருதும் இராமன், உைன் பிறந்ைார்க்கிதை ஏற்ெட்ை
கொரில், ெதகதமதய நீக்கி ஒன்றுெடுத்ை முயல்வாகனயன்றி ஒரு ெக்கம் சார்ந்து
ைனக்பகதிகர அம்பிதனத் பைாடுக்க மாட்ைான் என்ற நம்பிக்தகயில் வாலி 'எம்பியும்
யானும் உற்பறதிர்ந்ை கொரினில் அம்பு இதை பைாடுக்குகமா' என்றான். 'ைள்ைா
விதனகயன் ைனி ஆர் உயிராய் உள்ைாய்' (3608) என்ற அடிகள் இராமன் ைம்பியதர
உயிபரனப் கொற்றி ஒன்றி வாழ்ந்ைதை உணர்த்துவன. அருளின் ஆழி - கருதணக்கைல்.
இராமதனக் 'கருதணக்கைல்' (1257) எனக் கம்ெர் முன்னரும் குறிப்பிட்டுள்ைார். 35

3970. 'இருத்தி, நீ, இபற, இவண்;

இபமப்பு இல் காபலயில்,
உருத்ைவன் உயிர் குடித்து,
உடன் வந்ைாபரயும்
கருத்து அழித்து, எய்துசவன்;
கலங்கல்' என்றைன்;
விபரக் குழல், பின்,
உபர விளம்ப அஞ்சிைாள்.
நீ இபற இவண் இருத்தி - 'நீ சிறிது பொழுது இங்கக இருப்ொயாக; இபமப்பு இல்
காபலயில் - கண்ணிதமக்கும் பொழுதும் இல்லாை கநரத்திற்குள்; உருத்ைவன்
உயிர்குடித்து - என்மீது பவகுண்டு வந்ை சுக்கிரீவனின் உயிதரப்ெருகி; உடன்
வந்ைாபரயும் - அவனுைன் வந்ைவர்கதையும்; கருத்து அழித்து - (அவர்கள்) எண்ணம்
நிதறகவறாைவாறு அழித்து; எய்துசவன் - மீண்டு வருகவன். கலங்கல் என்றைன் - நீ
கலங்க கவண்ைா' என்று (ைாதரக்கு வாலி) ஆறுைல் கூறினான். விபரக்குழல் -
வாசதனமிக்க கூந்ைதல உதையவைான ைாதர; பின் - அைற்குப் பிறகு; உபர விளம்ப
அஞ்சிைாள் - (வாலியின் கருத்திற்கு மாறாகப்) கெச அஞ்சினாள்.

இதற - மிகச் சிறியது. 'இதற ஒரு சங்தக இன்றி எண்ணுதி' (4073) என்னும் இைம்
காண்க. ைாதர, இராமலக்குவர் சுக்கிரீவனுக்குத் துதணயாக வந்துள்ைனர்
என்றகொதும், அவர்கள் துதணயாக வரமாட்ைார்கள் என்றும், அங்ஙனகம வரினும்
அவர்கள் உைன்பிறந்ைார் சண்தையில் ைதலயிை மாட்ைார்கள் என்றும் வாலி
நம்பியைால் துதணவந்ைவர் கவறு யாவராககவனும் இருக்கலாம் என்ற
எண்ணத்துைன் 'கருத்து அழித்து எய்துபவன்' என்றான். அல்லது இராமலக்குவகர
வரினும் அவர்கள் கருத்தை அழிக்க முடியும் என்ற உறுதியுைன் 'உைன் வந்ைாதரயும்
கருத்ைழித்து எய்துபவன்' என்று கெசியிருக்கலாம். விதரக்குைல் - ைாதரதயக்
குறித்ைது. அன்பமாழித்பைாதக. 36

கொதர விரும்பிய வாலி குன்றின் புறத்கை வருைல்

கலித்துதற

3971. ஒல்பல, செரு கவட்டு, உயர்

வன் புய ஓங்கல் உம்பர்
எல்பலக்கும் அப்பால்
இவர்கின்ற இரண்டிகைாடும்,
மல்லல் கிரியின்ைபல வந்ைைன்,
வாலி - கீழ்பால்,
சைால்பலக் கிரியின்ைபல கைாற்றிய
ஞாயிறு என்ை.
வாலி - (இவ்வாறு ைாதரக்கு ஆறுைல் கூறிய) வாலி; ஒல்பல - விதரவில்;
செருகவட்டு - கொதர விரும்பி; உயர் - (அப்கொர் விருப்ெத்ைால்) உயர்ந்து; உம்பர்
எல்பலக்கும் அப்பால் - கைவர் உலகின் எல்தலக்கு அப்ொலும்; இவர்கின்ற - கிைர்ந்து
ஓங்கிய; வன்புய ஓங்கல் இரண்டிகைாடும் - வலிய கைாள்கைாகிய மதலகள்
இரண்டிகனாடு; கீழ்பால் - கிைக்குத் திதசயில்; சைால்பலக் கிரியின்ைபல -
ெைதமயான உையகிரி என்னும் மதலயின் உச்சியில்; கைாற்றிய ஞாயிறு என்ை -
கைான்றிய சூரியதனப் கொல; மல்லல் கிரியின்ைபல - வைம் பொருந்திய அந்ை
மதலயின் கமல்; வந்ைைன் - வந்து கைான்றினான்.

வீரர்களுக்குப் கொர் என்று ககட்ைதும் கைாள்கள் பூரித்து விைங்குமாைலின்

'பசருகவட்டு உயர் வல்புயம்' என்றார். 'கொர் என்ன வீங்கும் பொருப்பு அன்ன
பொலங்பகாள் திண்கைாள்' (907) என்றதும் காண்க. ஒல்தல - இதைச்பசால்;
கைாள்கைாகிய இரண்டு மதலகளுைன் ஒரு மதலயின் ைதலயில் உையகிரியின் ைதல
கைான்றும் சூரியன் கொலத் கைான்றினான் என நயம்ெைக் கூறியுள்ைதம காண்க.
வாலிக்குச் சூரியன் உவதம. புய ஓங்கல் - கைாைாகிய மதல, உருவகம். நாளும்
கைான்றும் ெைதமயுதைய மதலயாைலின் 'பைால்தலக் கிரி' எனப்ெட்ைது. ெல
வைங்கள் பகாண்ைைாைலின் வாலிக்குரிய மதல 'மல்லல் கிரி' எனப்ெட்ைது. சூரியன்
தமந்ைன் எதிகர சூரியன் கொல் வாலி கைான்றினான் என்ற முரண் நயம்
கநாக்கத்ைக்கது. 37

3972. நின்றான், எதிர் யாவரும்

சநஞ்சு நடுங்கி அஞ்ெ,
ைன் கைாள் வலியால் ைபக
மால் வபர ொலும் வாலி,
குன்றூடு வந்து உற்றைன் -
ககாள் அவுணன் குறித்ை
வன் தூணிபடத் கைான்றிய
மா நரசிங்கம் என்ை. ைன் கைாள் வலியால் - ைனது கைாள்களின் வலிதமயால்;
ைபகமால் வபர ொலும் - சிறப்பு மிக்க பெரிய மதலதய ஒத்து விைங்கும்; வாலி -
வாலியானவன்; ககாள் அவுணன் குறித்ை - பகாடிய அசுரனான இரணியன்
சுட்டிக்காட்டிய; வன் தூணிபடத் கைான்றிய - வலிதம மிக்க தூணிைத்கை
பவளிப்ெட்டுத் கைான்றிய; மாநரசிங்கம் என்ை - பெருதமமிக்க நரசிங்க மூர்த்தி
கொல; எதிர் யாவரும் - ைன்தனக் காண்கின்ற எல்கலாரும்; சநஞ்சு நடுங்கி அஞ்ெ -
மனம் நடுங்கி அச்சம் பகாள்ை; குன்றூடுவந்து - அம்மதலயின் இதைகய; உற்றைன்
நின்றான் - வந்து கசர்ந்து நின்றான்.
வாலியின் கைாள்களுக்கு மால்வதர உவதம. கொருக்குக் கூவியதைத்ை சுக்கிரீவன்
எதிகர யாவரும் அஞ்சும் வதகயில் கைான்றிய வாலிக்கு இரணியன் சுட்டிக்காட்டிய
தூணிலிருந்து பவளிப்ெட்ை நரசிங்கம் உவதம. 38

3973. ஆர்க்கின்ற பின்கைான்ைபை கநாக்கிைன்;

ைானும் ஆர்த்ைான்;
கவர்க்கின்ற வாைத்து உரும்ஏறு
சவறித்து வீழப்
கபார்க்கின்றது, எல்லா உலகும்
சபாதிர்வுற்ற பூெல் -
கார்க் குன்றம் அன்ைான் நிலம்
ைாவிய கால் இது என்ை.
ஆர்க்கின்ற பின்கைான்ைபை - கொர் முைக்கம் பசய்கின்ற ைம்பியான சுக்கிரீவதன;
கநாக்கிைன் - (வாலி) ொர்த்ைான்; ைானும் ஆர்த்ைான் - (வாலி) ைானும் கொர் முைக்கம்
பசய்ைான்; கவர்க்கின்ற வாைத்து - (அைனால்) அச்சத்ைால் கவர்க்கின்ற வானத்திலுள்ை;
உரும் ஏறு சவறித்து வீழ - கெரிடிகள் கவகமாய் விை; சபாதிர்வுற்ற பூெல் - ெக்கங்களில்
ெரவிய அப்கெபராலியானது; கார்க்குன்றம் அன்ைான் - கரிய மதலதயபயாத்ை
திருமால்; நிலம்ைாவிய கால் இது என்ை - திரிவிக்கிரமனாய் நிலத்தை ைாவி அைந்ை
திருவடி இது என்று பசால்லும்ெடி; எல்லா உலகும் கபார்க்கின்றது - எல்லா
உலகங்களும் ைனக்குள் அைங்குமாறு சூழ்ந்து கொர்த்துக்பகாண்ைது.
 கவர்க்கின்ற வானம் - மதை துளித்ைல், கவர்த்ைல் அச்சம் ெற்றிய பமய்ப்ொடு. கரிய
நிறமும் பநடிய வடிவும் உதைதமெற்றித் திருமாதலக் 'கார்க் குன்றன் அன்னான்'
என்றார். 'மாகயான்அன்ன மால்வதர' (நற்றிதண - 32) என்றார் கபிலர். நிலந்ைாவிய
கால் - மாவலிொல் வாமனனாகி வந்து மூன்றடி மண் இரந்து கவண்டிய திருமால்
ைனக்கு கவண்டிய நிலத்தை அைத்ைற்பொருட்டு உயர்த்திய திருவடி. திருமால் நிலம்
அைக்கத் ைாவிய கசவடி எல்லாவுலகங்களிலும் ெரவிச் பசன்று அவற்றின் கமம்ெட்டு
விைங்கினாற்கொல, வாலியின் கொர்ப்பூசலும் எல்லா உலகங்களிலும் ெரவிச் பசன்று
மிதகப்ெட்டு ஒலித்ைது என்றவாறு. திருமால் உலகைந்ை பசய்தி ொலகாண்ைம்
கவள்விப்ெைத்தும் கூறப்ெட்டுள்ைது.

முன் ொைலில் நரசிங்க அவைாரத்தையும், இப்ொைலில் திரிவிக்கிரம

அவைாரத்தையும் ஒப்பிட்ை சிறப்பு கநாக்கற்ொலது. உருகமறு விழுைல், ஒலி
மிகுதியால் ஏற்ெட்ை அதிர்ச்சியாலாகும். 39

வாலிதயயும் சுக்கிரீவதனயும் வியந்து கநாக்கிய இராமன் ைம்பியிைம் கூறல்

3974. அவ் கவபல, இராமனும்,

அன்புபடத் ைம்பிக்கு, 'ஐய!
செவ்கவ செல கநாக்குதி;
ைாைவர் கைவர் நிற்க,
எவ் கவபல, எம் கமகம், எக் காசலாடு
எக் கால சவந் தீ,
சவவ் கவறு உலகத்து இவர்
கமனிபய மானும்?' என்றான்.
அவ்கவபல - அப்பொழுது; இராமனும் - இராமபிரானும்; அன்புபடத் ைம்பிக்கு -
அன்பு நிதறந்ை ைம்பியான இலக்குவனிைம்; ஐய - 'ஐயகன! செவ்கவ செல கநாக்குதி -
நன்றாகக் கூர்ந்து கநாக்குவாய்; ைாைவர் கைவர் நிற்க - அசுரர்களும் கைவர்களும் ஒரு
புறம் நிற்கட்டும்; எவ்கவபல - எந்ைக் கைல்; எம் கமகம் - எந்ை கமகம்; எக் காசலாடு -
எந்ைக் காற்பறாடு; எக்கால சவந்தீ - எந்ைக் பகாடிய காலாக்கினி; சவவ்கவறு உலகத்து
- பவவ்கவறு வதகப்ெட்ை ெல உலகங்களிதை; இவர் கமனிபய - இந்ை வாலி,
சுக்கிரீவர் உைல்களுக்கு; மானும் என்றான் - ஒப்ொகும்?' என்று கூறினான்.

எந்ை உலகிலும் உள்ைைான கைலும் கமகமும், காற்றும், காலாக்கினியும் வாலி

சுக்கிரீவர் உைல்களுக்கு (வலிதமயால்) நிகராகா என்ொனாய் 'எவ்கவதல, எம்கமகம்,
எக்காபலாடு, எக்கால பவந்தீ பவவ்கவறு உலகத்து இவர் கமனிதய மானும்?'
என்றான். ஆற்றல் மிக்க அவர்களுக்கு நிகராக அசுரர், கைவர்கதைக் கூறமுடியாது
ஆைலின் 'ைானவர், கைவர் நிற்க' என அவ்விரு திறத்ைாதரயும் விலக்கிக் கூறினான்.
ைம்பிதய 'ஐய' என்றது அன்புெற்றி வந்ை மரபு வழுவதமதி. ைானவர் - ைனு
என்ொளுக்குக் காசிெர் மூலம் பிறந்ை அசுரர்கைாவர். ைம்பிக்கு - கவற்றுதம மயக்கம்;
காபலாடு - ஓடு எண்ணுப் பொருளில்வந்ைது. 40

இலக்குவன் சுக்கிரீவதன ஐயுற்றது

3975. வள்ளற்கு, இபளயான் பகர்வான்,
'இவன், ைம்முன் வாழ்நாள்
சகாள்ள, சகாடுங் கூற்றுவபைக்
சகாணர்ந்ைான் ; குரங்கின் எள்ளற்குறு கபார் செய எண்ணிைன் என்னும்
இன்ைல்
உள்ளத்தின் ஊன்ற,உணர்வு
உற்றிசலன் ஒன்றும், என்றான்.
வள்ளற்கு இபையான் - வள்ைலாகிய இராமனுக்கு இதையவனாகிய இலக்குவன்;
பகர்வான் - மறுபமாழி கூறுவானாய்; இவன் - 'இந்ைச் சுக்கிரீவன்; ைம்முன் - ைன்
ைதமயனுதைய; வாழ் நாள் சகாள்ள - ஆயுதைப் ெறித்துக் பகாள்வைற்காக;
சகாடுங்கூற்றுவபைக் சகாணர்ந்ைான் - பகாடிய யமதன இங்கு அதைத்து
வந்துள்ைான்; குரங்கின் எள்ளற்குறுகபார் - குரங்கினது ெலரும் இகழ்ைற்குரிய
கொர்த்பைாழிதல; செய எண்ணிைன் - பசய்வைற்கு எண்ணினான்; என்னும் இன்ைல் -
என்ெைனால் ஏற்ெட்ை துன்ெம்; உள்ளத்தின் ஊன்ற - மனத்தில் ஆழ்ந்து ெதிய; ஒன்றும்
உணர்வு உற்றிசலன் - ஒன்தறயும் உணரும் உணர்வின்றி உள்கைன். என்றான் - என்ற
உதரத்ைான்.

ைனக்குரிய நாட்தைத் ைன் ைம்பி ெரைனுக்கு உவந்து அளித்ை வண்தம கநாக்கி

இராமதன 'வள்ைல்' எனக் குறித்ைார். இராமதனப் பிரியாது பைாண்டு பசய்து வரும்
ைம்பி இலக்குவன், சுக்கிரீவன் ைன் ைதமயதனக் பகால்லகவ இராமதனத் துதணயாக
அதைத்து வந்துள்ைான் என்று எண்ணிக் கலங்கினான் என்ெதை இப்ொைல்
உணர்த்துகிறது. இராமதன அதைத்து வந்ைது கூற்றுவதனகய அதைத்து வந்து
பசயலாய் அதமந்ைது என்ெைால் 'இவன் ைம்முன் வாழ்நாள் பகாள்ை
பகாடுங்கூற்றுவதனக் பகாணர்ந்ைான்' என்றான். 'வாலி என்ற அைவிலா வலியினான்
உயிர்பைறக் காலன் வந்ைனன்' (3787) என நட்புக்ககாட் ெைலத்தில் அனுமன்
இராமதன வாலிக்குக் கூற்றுவனாகக் குறித்ைதை நிதனக. 'வாலிகாலன்' (3885) எனவும்
முன்பு வந்ைது. சுக்கிரீவன் கமற்பகாண்டுள்ை கொர் ெலரும் இகழும்ெடியான
குரங்குப் கொராய் அதமந்துவிட்ைகை என்ெைால் 'குரங்கின் எள்ைற்க உறுகொர் பசய
எண்ணினன்' என்றான். ைதமயதனக் பகால்லும் இத்தீய பசயலுக்குத் ைன்
ைதமயனாகிய இராமனது துதணதய நாடியுள்ைாகன என நிதனதகயில்
கலக்கமுற்றைால் 'என்னும் இன்னல் உள்ைத்தின் ஊன்ற உணர்வுற்றிபலன் ஒன்றும்'
என்றான். 'இப்ெடியும் ஒரு ைம்பியா' என்ற நிதனப்பிகல கலங்கினான்.
இலட்சித்ைம்பி. இலக்குவனது சககாைரப் ொசத்தின் கமம்ொட்தையும், அவன்
சுக்கிரீவதனக் குதறத்து மதிப்பிடுவதையும், ைாம் குரங்ககாடு கொர் பசய்ய வந்ை
புன்தம குறித்து அவன் வருந்துவதையும் பைளிவாகப் ொைலில் காண முடிகிறது.
கூற்றுவன் - உவதம ஆகுபெயர். 41

3976. ஆற்றாது, பின்னும் பகர்வான்,

'அறத்ைாறு அழுங்கத்
கைற்றாது செய்வார்கபளத் கைறுைல்
செவ்விது அன்றால்;
மாற்றான் எைத் ைம்முபைக்
சகால்லிய வந்து நின்றான்,
கவற்றார்கள் திறத்து இவன் ைஞ்ெம்
என்? வீர!' என்றான்.
ஆற்றாது பின்னும் பகர்வான் - (இலக்குவன்) மனம் பொறுக்காமல் கமலும்
கூறுவானாய்; வீர - 'பெரு வீரகன! அறத்து ஆறு அழுங்க -
ைரும பநறி பகை; கைற்றாது செய்வார்கபள - பைளிவு பெறாது தீய
காரியங்கதைச் பசய்ெவர்கதை; கைறுைல் செவ்விது அன்று - நம்புைல் நன்தம
ைருவைாகாது; ைம் முபை - ைன் ைதமயதனகய; மாற்றான் எை - ெதகவன் என்று
பகாண்டு; சகால்லிய வந்து நின்றான் - பகால்லும் பொருட்டு வந்து நின்றுள்ை
சுக்கிரீவன்; கவற்றார்கள் திறத்து - (உறவினரல்லாை) அயலால் திறத்கை; இவன் ைஞ்ெம்
என் - உற்ற துதணயாைல் எவ்வாறு?' என்றான் - என்று ககட்ைான்.

ைதமயதனகய பகால்லத் துணிந்ைவன், உறவல்லாை அயலார்க்கு எங்ஙனம்

துதணயாவான் என்ெைாலும், நமபிக்தகக்கு மாறான பசயதலத் ைன் ைதமயனுக்குச்
பசய்ெவன் பிறர்க்கு நல்லது பசய்யான் என்ெைாலும் சுக்கிரீவதன நம்ெக்கூைாது
என்ெது இலக்குவன் கருத்ைாகும். 'ஆற்றாது' என்னும் பசால் இலக்குவனது சககாைர
ொசத்தையும், கநர்தமயான கொர்பநறியிதனயும் உணர்த்தும். அறத்தை நிதல
நாட்டும் வீர பநறிதயகய இராமன் பின்ெற்றுவான் ஆைலின் அவதன 'வீர' என
விளித்ைான். கூட்டு ஒருவதரயும் கவண்ைாக் பகாற்றவனாகிய உனக்கு இப்ெடி ஒரு
துதண கவண்டுமா என்ற கருத்பைாரு 'வீர' என விளித்ைான் என்றும் பகாள்ைலாம்.

முதன - முன்தன என்ெதின் இதைக்குதற. பகால்லிய - எதிர்கால விதனபயச்சம்.

42

இராமன் மறுபமாழி

3977. 'அத்ைா! இது ககள்' எை,

ஆரியன் கூறுவான், 'இப்
பித்து ஆய விலங்கின்
ஒழுக்கிபைப் கபெல் ஆகமா?
எத் ைாயர் வயிற்றினும்,
பின் பிறந்ைார்கள் எல்லாம்
ஒத்ைால், பரைன் சபரிது
உத்ைமன் ஆைல் உண்கடா?
அத்ைா - 'ஐயகன! இது ககள் எை - இைதனக் ககட்ொயாக' என்று; ஆரியன் கூறுவான்
- கமகலானாகிய இராமன் (இலக்குவதன கநாக்கி) பின்வருமாறு பசால்லத்
பைாைங்கினான்; பித்து ஆய இவ் விலங்கின் - (மக்கள் ஒழுக்கம் குறித்துப் கெசுவது
கொல) தெத்தியம் பகாண்ைது கொன்ற விகவகமில்லாை இவ்விலங்குகளின்;
ஒழுக்கிபைப் கபெலாகமா - ஒழுக்க முதறதய ஒரு பொருட்ைாகப் கெசலாகுமா?
எத்ைாயர் வயிற்றினும் - (விலங்கினம் சார்ந்ை சுக்கிரீவன் கிைக்க. மனிைரான உைன்
பிறந்ைாருள்ளும்) எத்ைதகய ைாயார் வயிற்றிலும்; பின் பிறந்ைார்கள் எல்லாம் - பின்னர்ப்
பிறந்ை ைம்பியபரல்லாம்; ஒத்ைால் - (ைம் ைதமயன் மாரிைத்து அன்பும் ெணிவும்
பகாள்வதில்) ஒகர மாதிரியானவராக நைப்ெராயின்; பரைன் சபரிது உத்ைமன் -

ெரைன் ைன் உயர் குணங்கைால் மிக உயர்ந்ைவன் என்று; ஆைல் உண்கடா -

கொற்றப்ெடுைல் உைைாகுகமா?

அத்ைன் - ைந்தை. இராமன் அன்புமிகுதியால் ைம்பிதய 'அத்ைா' என அதைத்ைான்.

'என் அத்ை, என் நீ இதமகயாதர முனிந்திலாைாய்' (1727) என இலக்குவதன முன்னரும்
விளித்ைதன காண்க. ஐம்பொறிகளின் வழிகய மயங்கித் திரியும் ெகுத்ைறிவில்லாை
விலங்கினங்களின் ஒழுக்க முதறதய மக்கள் பநறிகொலப் கெசுைல் பொருந்ைாது
என்னும் கருத்ைால் 'இப் பித்ைாய விலங்கின் ஒழுக்கிதனப் கெசுலாகமா?' என்றான்.
ெகுத்துணரும் அறிவிதன உதைய மனிைரிலும் எல்லாத் ைம்பியரும் ஒரு நிகரினராக
நைந்திருப்ொராயின் ெரைன் மட்டும் யாவரினும் கமம்ெட்ைவன் என்ற சிறப்தெ
அதைந்திருக்க முடியாது என்ொனாய்ப் பின் பிறந்ைார்கள் எல்லாம் ஒத்ைால் ெரைன்
பெரிது உத்ைமன் ஆைல் உண்கைா?' என்றான். விலங்கு இயல்ொகிய ெண்ொட்டுக்
குதறதவத்ைான் இராமன் குறித்ைான் என்க.
ைன்தனகய பின் பைாைர்ந்து வரும் இலக்குவனிைகம இராமன் ெரைதனப் புகழ்ந்து
கெசுகிறான். இராமன் மீது பகாண்ை கெரன்ொல் இலக்குவன் ைவறு பசய்ை இைங்கள்
உண்டு. இராமதனக் காணவந்ை ெரைன்மீது ஐயுற்றான் இலக்குவன். இங்கும்
சரணதைந்ை ைம்பிதயக் பகால்லவந்ைவனும், ைம்பி மதனவிதயக் கவர்ந்ைவனுமாகிய
வாலிதயக் பகால்வது அறம் என இராமன் நிதனக்க, இலக்குவன் கவறு ொர்தவயில்
காண்கிறான். ஆனால், ெரைன் என்றும் அறநிதலயிலிருந்து மாறாது ைதமயனுக்காக
வாழ்ந்து வருவைால் 'ெரைதன'ப் புகழ்ந்ைான் இராமன் எனலாம். 'ஆயிரம் இராமன்
நின் ககழ் ஆவகரா பைரியின் அம்மா' (2337) எனப் ொராட்டினான் குகன். ககாசதல,
வசிட்ைர் ெலர் ெரைதனப் ொராட்டுகின்றனர். இைனால் இலக்குவதன இராமன்
குதறத்து மதிப்பிட்ைான் என்ெது பொருைன்று. 'ைாகயா நீகய; ைந்தையும் நீகய; ைவம்
நீகய; கசகயா நீகய; ைம்பியும் நீகய; திரு நீகய'' (8646) என்ற இைம் இராமன்
இலக்குவன் மாட்டுக் பகாண்ை அன்தெப் புலப்ெடுத்தும். ஆரியன் -
தீவிதனகளிலிருந்து கசய்தமயாய் விலகிச் பசல்ெவன் என்ெது பொருள். ெரைன் -
எல்லாச் சுதமகதையும் நிர்வகிக்க வல்லவன், எனப் பொருள்ெடும்.
இப்ொைலால் ெரைன் இராமன் வாக்கால் உைன்பிறந்ைாருள் 'பெரிதும் உத்ைமன்'
என்று ொராட்ைப் பெற்றதம குறிக்கத்ைக்கது. 'துஞ்சா விரைம் ைதனக் பகாண்டு
பமய்யன்பு பூண்ை, ெரைதனயும் ராமதனயும் ொர்' என்ற வரதுங்க ொண்டியரின்
ொைல் ஈண்டு ஒப்பு கநாக்கத்ைக்கது. 43

3978. 'வில் ைாங்கு சவற்பு அன்ை

விலங்கு எழில் கைாள! ''சமய்யம்பம
உற்றார் சிலர்; அல்லவகர
பலர்'' என்பது உண்பம.
சபற்றாருபழப் சபற்ற பயன்
சபறும் சபற்றி அல்லால்,
அற்றார் நபவ என்றலுக்கு
ஆகுநர், ஆர்சகால்?' என்றான்.
வில் ைாங்கு சவற்பு அன்ை - வில்தல ஏந்திய மதலதய ஒத்து; விலங்கு எழில்கைாள
- விைங்குகின்ற ஆைகதமந்ை கைாள்கதை
உதைய இலக்குவகன! சமய்ம்பம உற்றார் சிலர் - (இவ்வுலகில்) ைவறாை
நல்பலாழுப்ெம் பொருந்தியவர் ஒரு சிலகர ஆவர்; அல்லவகர பலர் - அந்
நல்பலாழுக்கம் கதைப் பிடிக்காைவகர ெலர்; என்பது உண்பம - என்ெதுைான்
உண்தமயாகும். சபற்றார் உபழ - நம்தம நண்ெராகப் பெற்றவரிைத்தில்; சபற்ற
பயன் - பெறுைற்ககற்ற அைவில் காணப்ெடும் நல்ல ெலதன; சபறும் சபற்றி அல்லால்
- பெற்றுக் பகாள்ளும் ைன்தமயல்லாமல்; நபவ அற்றார் என்றலுக்கு - குற்றமற்றவர்
என்று பசால்வைற்கு; ஆகுநர் ஆர்சகால் - உரியவர் யாருைர்?' என்றான் - என்று
(இராமன்) கூறினான்.
உலகில் நல்பலாழுக்கம் உதையார் சிலராகவும், அவ்பவாழுக்கம் இல்லாைார்
ெலராகவும் இருப்ெைால் நாம் நண்ெர்களிைத்து உள்ை குதறகதை கநாக்காது
குணங்கதை ஏற்றுக்பகாண்டு ெயன் அதைய கவண்டும் என்ெது இராமனின்
அறிவுதரயாகும். 'குற்றம் ொர்க்கின் சுற்றம் இல்தல' என்ற ெைபமாழியிதனயும்
'நல்லார் எனத்ைான் நனிவிரும்பிக் பகாண்ைாதர, அல்லால் எனினும் அைக்கிக்
பகாைல் கவண்டும், பநல்லுக்கு உமி உண்டு, நீர்க்கு நுதரயுண்டு, புல்லிைழ் பூவிற்கு
முண்டு' (நாலடி - 221) 'குணம் நாடிக் குற்றமும் நாடி அவற்றுள் மிதகநாடி மிக்க
பகாைல்' (குறள் - 504); என்ெனவற்தறயும் காண்க.

வில்ைாங்கு - பவற்பு - இல்பொருள் உவதம; ஆகுநல்; 'ந' - பெயரிதை நிதல. முன்

இரண்ைடிகளில் கவற்றுப் பொருள் தவப்ெணி. பின் இரண்ைடிகளில், பொதுவாகக்
கூறிய கருத்து, சுக்கிரீவன் குற்றம் உதையவனாயினும் அவன் மாட்டுள்ை
நற்குணத்ைால் பெறக் கூடிய ெயதனப் பெறுவகை பசய்ய கவண்டுவது என்ற சிறப்புப்
பொருதைத் பைரிவிப்ெைால் பிறிதுபமாழிைல் அணியாம். 44
வாலி - சுக்கிரீவன் கொர்

3979. வீரத் திறகலார், இபவ

இன்ை விளம்பும் கவபல,
கைரில் திரிவான் மகன், இந்திரன்
செம்மல், என்று இப்
பாரில் திரியும் பனி மால்
வபர அன்ை பண்பார்,
மூரித் திபெ யாபை
இரண்டு எை, முட்டிைாகர.
வீரத் திறகலார் - வீரமும் கொர்த்திறமும் வாய்ந்ை இராலக்குவர்; இன்ை இபவ
விளம்பும் கவபல - இத்ைன்தமயனவான பசாற்கதைப் கெசிக்பகாண்டிருக்தகயில்;
கைரில் திரிவான் மகன் - கைர் மீகைறி வானம் எங்கும் சுற்றித் திரிெவனான சூரியன்
மகனான சுக்கிரீவன்; இந்திரன் செம்மல்- இந்திரன் மகனான வாலி; என்று - எனக்
கூறப்பெற்று; இப் பாரில் திரியும்- இந்ை உலகில் சுற்றித் திரியும்; பனிமால் வபர அன்ை
- குளிர்ந்ை பெரியமதல கொன்ற; பண்பார் - ைன்தமயினராய (சககாைரர்கள்);
மூரித்திபெயாபை இரண்டு எை -

வலிதம மிக்க திதச யாதனகள் இரண்டு எதிர்த்ைாற்கொல; முட்டிைார் -

ஒருவகராபைாருவர் கமாதிப் கொர் புரிந்ைனர்.

மதலகொல் பெருந்கைாற்றமுதைய வாலி சுக்கிரீவர் திதச யாதனகள் இரண்டு

கமாதிக் பகாண்ைது கொல் கமாதிக் பகாண்ைனர். மதலயும், திதச யாதனகளும்
உவதம. கைரில் திரிவான் மகன் - சுக்கிரீவன், இந்திரன் பசம்மல் - வாலி. இருவரும்
பவண்ணிற கமனியராைலின் 'ெனி மால் வதர அன்ன ெண்ொர்' என்றார். ொரில்
திரியும் ெனிமதல இருப்பின் அதை கொன்ற ெண்ொர் என்ெதில்
இல்பொருள்உவதம. 45

3980. குன்கறாடு குன்று ஒத்ைைர்; ககாள்

அரிக் சகாற்ற வல் ஏறு
ஒன்கறாடு சென்று, ஒன்று
எதிர் உற்றைகவயும் ஒத்ைார்;
நின்றார்; திரிந்ைார் சநடுஞ்
ொரி; நிலம் திரிந்ை,
வன் கைாள் குயவன் திரி
மட்கலத்து ஆழி என்ை,
குன்கறாடு குன்று ஒத்ைைர் - (வாலி சுக்கிரீவராகிய) அவ்விரு வரும்) மதலகயாடு
மதல (கமாதினால்) கொன்று ஒத்துப் கொரிட்ைனர்; ககாள் அரிக்சகாற்ற வல் ஏறு -
உயிர்பகாள்ை வல்ல திண்தமயும் பவற்றியும் வாய்ந்ை வலிய ஆண் சிங்கம்; ஒன்கறாடு
சென்று ஒன்று எதிர் - ஒன்கறாபைான்று கநராகப் கொய் எதிர்த்து; உற்றைகவயும்
ஒத்ைார் - பொருைனவற்தறயும் ஒத்து விைங்கினார்கள்; நின்றார் - கொர்பசய்ய
பநருங்கி நின்றனர். சநடுஞ்ொரி திரிந்ைார் - பநடுகநரம் வலமுதற, இைமுதறயாகச்
சுற்றித் திரிந்ைார்கள்; நிலம் - (அைனால்) நிலவுலகம்; வன்கைாள் குயவன் - வலிய
கைாள்கதை உதைய குயவன்; திரிமட்கலத்து ஆழி என்ை - சுற்றி விட்ை மண்
ொண்ைத்தைவதனயும் சக்கரம்கொல; திரிந்ை - சுைலலாயிற்று.
எதிர்த்து நின்ற நிதலயில் குன்கறாடு குன்று எதிர்ப்ெது கொலும். இருசிங்கங்கள்
எதிர்ப்ென கொலும் எதிர்த்ைனர். சாரி திரிந்ைதில், திரிந்ை கவகத்ைால் நிலமானது
குயவன் திகிரிகொலச் சுைலலாயிற்று என்ெைாம். உவதம அணி. 'ொரில் திரியும்
ெனிமால் வதர ெண்ொர்'' (3979) என்றதும் காண்க. 'குலால் மகன் முடுக்கி விட்ை
மட்கலத் திகிரி கொல' (491); ''கூட்டுற முடுக்கி விட்ை குயமகன் திகிரிகொல'' (சீவக.
786) என்ென ஒப்புகநாக்கத் ைக்கன. சாரி - வட்ைமாய் ஓடித்திரிதக; இது சாரிதக
எனவும்ெடும். 46

3981. கைாகளாடு கைாள் கைய்த்ைலின், சைால்

நிலம் ைாங்கல் ஆற்றாத்
ைாகளாடு ைாள் கைய்த்ைலின்,
ைந்ை ைழல் பிறங்கல்,
வாகளாடு மின் ஓடுவகபால்,
சநடு வானின் ஓடும் -
ககாகளாடு ககாள் உற்சறை
ஒத்து அடர்ந்ைார், சகாதித்ைார்.
கைாகளாடு கைாள் கைய்த்ைலின் - (அவ்விருவரும்) ஒருவர் கைாகைாடு மற்பறாருவர்
கைாள் ைாக்கி உராய்வைாலும்; சைால்நிலம் ைாங்கல் ஆற்றா - ெதைதமயான
நிலவுலகம் ைாங்க முடியாைவாறு; ைாகளாடு ைாள் கைய்த்ைலின் - ஒருவர் காகலாடு
மற்பறாருவர் காதலத் கைய்த்ைலினாலும்; ைந்ை ைழல் பிறங்கல் - உண்ைான
தீப்பிைம்புகள்; வாசளாடு மின் ஒடுவகபால் - ஒளிகயாடு மின்னல்கள்ஓடுவன
கொலும்; சநடுவானின் ஓடும்- ெரந்ை வானத்தில் விதரந்து பசல்லும்; ககாசளாடு
ககாள் உற்சறை ஒத்து- (அவ்விருவரும்) ககாள்கள் இரண்டு ஒன்தறபயான்று
ைாக்கிக்பகாண்ைாற்கொல; அடர்ந்ைார், சகாதித்ைார் - பநருங்கிப் கொரிட்டுக்(உள்ைம்)
பகாதிப்புற்றார்கள்.

அவ்வாலி, சுக்கிரீவர் ைம்கைாபைாடு கைாள் ைாக்குறுவைாலும், ைாபைாடு ைாள்

கைய்ப்புறுவைாலும் உண்ைான பநருப்புப் பிைம்பு வானில் மின்னல் ஓடுவ கொல்
ஓடின. அவர்கள் இரு ககாள்கள் ைாக்கிக் பகாள்வன கொலத் ைாக்கிக் பகாண்ைனர்
எனப் கொரின் உக்கிரம் கூறப்ெட்ைது. ககாள் - கிரகம். வானத்தில் பவள்ளி, வியாைன்
முைலிய ககாள்கள் ஒன்கறாபைான்று கமாதுைல் ககாள் கொர் எனவும், கிரகயுத்ைம்
எனவும் கூறப்ெடும். 'ஏலா பவண்பொன் கொருறு காதல' என்ெது புறநானூறு (புறம்.
389). ''ஆதிசான்ற கமைகு கவட்தகயின், நாளும் ககாளும் மயங்கிய ஞாட்பின்,
மதியமும் ஞாயிறும் பொருவன கொல'' (பைால் - புறத் - 17 ொரைப்ொட்டு கமற்ககாள்)
என வரும் நச்சினார்க்கினியர் உதர கமற்ககாளில் ககாள்களின் கொர் குறிக்கப்
பெற்றுள்ைது. நிலம் ைாங்கல் ஆற்றாதம - வாலி சுக்கிரீவர் ைாள்பகாண்டு ைாதைத்
கைய்க்கும் வலி பொறுக்க முடியாதம. ெரவும் தீப்ெைம்பிற்கு ஓடும் மின்னலும்,
கொரிடும் வாலி சுக்கிரீவர்க்குக் ககாள்கள் இரண்டும் உவதமயாயின.
47

3982. ைம் கைாள் வலி மிக்கவர்,

ைாம் ஒரு ைாய் வயிற்றின்
வந்கைார், மட மங்பக
சபாருட்டு மபலக்கலுற்றார்;
சிந்து ஓடு அரி ஒண்
கண் திகலாத்ைபம காைல் செற்ற
சுந்கைாபசுந்ைப் சபயர்த்
சைால்பலயிகைாரும் ஒத்ைார்.
ைம்கைாள் வலி மிக்கவர் - ைமது கைாள் வலிதமயால் கமம்ெட்ை வர்களும்; ைாம் ஒரு
ைாய் வயிற்றின் வந்கைார் - ைாம் ஒரு ைாய் வயிற்றிலிருந்து பிறந்ைவர்களும்; மடமங்பக
சபாருட்டு - இைம் பெண்ணின்
 கொன்று ஊடுருவி நின்று இவ்வுலகிதனத் ைாங்கி நிற்கும் ைன்தமயது என்ெைால்
'காவல் கமருத்திைல்' எனப்ெட்ைது. திைல் - கமடு; 'திைல் துதைத்ைன ைசமுகன் சரம்'
(7211) என்ற இைம் காண்க. ''கமரு, பூமிக்கு நாராசம் கொலத் பைன்துருவம் முைல்
வைதுருவம் வதரயும் உள்கை வைர்ந்து வைதுருவத்தில் கமகலாங்கியிருக்கும்.
பொன்மயமான மதல'' என்ற புராண நூற் பகாள்தக கநாக்கத்ைக்கது.
49

3984. ஊகங்களின் நாயகர் சவங்

கண் உமிழ்ந்ை தீயால்,
கமகங்கள் எரிந்ைை; சவற்பும்
எரிந்ை; திக்கின்
நாகங்கள் நடுங்கிை;
நானிலமும் குபலந்ை;
மாகங்கபள நண்ணிய விண்ணவர்
கபாய் மபறந்ைார்.
ஊகங்களின் நாயகர் - வானரத் ைதலவர்கைான அந்ை வாலி சுக்கிரீவர்களுதைய;
சவங்கண் உமிழ்ந்ை தீயால் - பகாடுதம மிக்க கண்கள் பசாரிந்ை பநருப்பினால்;
கமகங்கள் எரிந்ைை - கமகங்கள் எரிந்து கரிந்து கொயின; சவற்பும் எரிந்ை - மதலகளும்
எரிந்ைன; திக்கின் நாகங்கள் நடுங்கிை - திதச யாதனகள் அஞ்சி நடுங்கின; நானிலமும்
குபலந்ை - நால்வதகப்ெட்ை நிலங்களும் ைம் நிதலயழிந்ைன; மாகங்கபள நண்ணிய -
(கொதரக்காணும் பொருட்டு) வானிைத்தைச் சார்ந்து நின்ற; விண்ணவர்கபாய்
மபறந்ைார் - கைவர்கள் (ைமக்குப் ொதுகாவலான இைத்தை நாடி) ஓடி மதறந்ைார்கள்.

நானிலம் - முல்தல, குறிஞ்சி, மருைம், பநய்ைல் என்ென. நானிலம் என்னும் பசால்

பொதுவாகப் பூமிக்குக் கூறப்ெடுவைாயினும் குதலந்ை என்ற ென்தம விதன
பகாண்ைைால் நால்வதகப் ெட்ை நிலங்கள் எனப் பொருள் பகாள்ைப்ெட்ைது.
நிலவுலகில் நிகழும் கொர்கதைக் காணத் கைவர்கள் வருைல் இயல்ொைலின்
'மாகங்கதை நண்ணிய விண்ணவர்' எனப்ெட்ைனர். வானுலகம் ெலவாைலின்
மாகங்கள் எனப் ென்தமயில் கூறப்ெட்ைது.

இப்ொைல் உயர்வு நவிற்சி அணி. 'விண்ணவர் கொய் மதறந்ைார்' என்ெைால்

கொரின் கடுதம புலனாகும். 50

3985. 'விண் கமலிைகரா? சநடு

சவற்பின் முகட்டிைாகரா?
மண் கமலிைகரா? புற
மாதிர வீதியாகரா?
கண் கமலிைகரா?' எை,
யாவரும் காண நின்றார்,
புண்கமல் இரத்ைம் சபாடிப்ப,
கடிப்பார், புபடப்பார்.
 விண் கமலிைகரா - (கொர்புரியும் வாலி சுக்கிரீவர்) வானத்தில் கமல் உள்ைனகரா?
சநடுசவற்பின் முகட்டிைாகரா - நீண்டுயர்ந்ை மதலகளின் சிகரங்களில் உள்ைனகரா?
மண் கமலிைகரா - நிலவுலகத்தில் உள்ைனகரா? புறமாதிர வீதியாகரா - புறத்கையுள்ை
திதசகளின் எல்தலயில் உள்ைனகரா? கண் கமலிைகரா - (அல்லது நமது) கண்களில்
உள்ைனகரா? எை யாவரும் காண நின்றார் - என்று எல்கலாரும் காணும்ெடியாக
எங்கும் திரிந்து நின்றவர்கைாய்; புண்கமல் இரத்ைம் சபாடிப்ப - (அவர்கள்) உைல்களில்
புண்கள் உண்ைாகி அவற்றின் கமல் குருதி சிந்துமாறு; கடிப்பார் புபடப்பார்-
ஒருவதரபயாருவர் கடிப்ொரும் குத்துவாரும் ஆனார்கள்.

அவ்வாலி சுக்கிரீவர் விண்மீதும், மதலகள்மீதும், திதசகளிலும் எல்தலகளிலும்

பசன்ற பொருைனர்; ஓரிைத்தில் இல்லாது ெல இைங்களில் சுைன்று திரிந்து கொர்
பசய்ைைால், ொர்ப்ெவர் கண்கள் ெட்ை இைங்களில் எல்லாம் காணப்ெட்ைனர்.
அைனால் 'கண்கமலினகரா' என ஐயம் பகாள்ளுமாறு கொர் பசய்ைனர் என்றார்.
அவர்கள் மிக்க விதரகவாடு ெல இைங்களுக்குச் பசன்று கொர் புரிந்ைனர் என்ெதை
முைல் மூன்றடிகைால் உணரலாம். புதைத்ைல் - தகயினால் ைாக்குைல். 51

3986. ஏழ் ஒத்து, உடன் ஆம்

திபெ எட்சடாடு இரண்டும் முட்டும்,
ஆழிக் கிளர் ஆர் கலிக்கு
ஐம் மடங்கு ஆர்ப்பின் ஓபெ;
பாழித் ைடந் கைாளிைம்
மார்பினும் பககள் பாய,
ஊழிக் கிளர் கார் இடி
ஒத்ைது, குத்தும் ஓபை.
ஆர்ப்பின் ஓபெ - (அவ்விருவரும்) ஆரவாரித்து எழுப்பிய கெபராலி; ஏழ் ஒத்து
உடன் ஆம் - ஏழு கைல்களும் ஒருங்கு கசர்ந் ைனவாய்; திபெ எட்சடாடு இரண்டும்
முட்டும் - எட்டும் இரண்டுமாகிய ெத்துத்திதசகளில் கமாதும்கொது; ஆழிக்கிளர்
ஆர்கலிக்கு - கைல்களில் உண்ைாகின்ற கெபராலிக்கு; ஐம்மடங்கு - ஐந்து மைங்கு
மிக்கு ஒலிப்ெைாயிற்று; பாழித் ைடந்கைாளினும் - வலிதம பொருந்திய பெரிய
கைாள்களிலும்; மார்பினும் - மார்பிலும்; பககள் பாய - தககள் விதரந்து பசல்லுமாறு;
குத்தும் ஓபை - (ஒருவதரபயாருவர்) குத்துைலால் ஏற்ெடும் ஓதச; ஊழிக்கிளர் -
யுகமுடிவில் (உலதக அழிப்ெைற்கு) எழுகின்ற; கார் இடி ஒத்ைது - கருகமகங்களின்
இடி முைக்கத்தை ஒத்திருந்ைது.
கொரிடுதகயில் ஆரவாரித்ைலும், ஒருவதர ஒருவர் தககைால் ைாக்கிக்
பகாள்ளுைலும் வீரர் இயல்ொகும். ஆர்ப்பு, குத்து இவற்றால் எழுந்ை ஓதசகளின்
கடுதம இப்ொைலில் விைக்கப்பெற்றது. அவர்களின் ஆர்ப்பொலி ஏழுகைல்களும்
ஒன்று கசர்ந்து ெத்துத்திதசகளில், ெரவுதகயில் ஏற்ெடும் ஓதசயினும் ெல மைங்கு
அதிகமாயிற்று என்ெது முைல் இரண்ைடிகளின் பொருள். ஐம்மைங்கு என்ெது
மிகுதிதயக் குறித்து நின்றது. திதசகள் ெத்ைாவன - எட்டுத் திதசகளுைன் கமலும்,
கீழும் ஆகிய இரு திதசயும் கசர்ந்ைதவ. ஆர்கலிக்கு - ஆர்கலியினும். உருபுமயக்கம்.
52
3987. சவவ் வாய எயிற்றால் மிடல்
வீரர் கடிப்ப, மீச் சென்று,
அவ் வாய் எழு கொரிஅது,
ஆபெகள்கைாறும் வீெ,
எவ் வாயும் எழுந்ை சகாழுஞ்
சுடர் மீன்கள் யாவும்,
செவ்வாபய நிகர்த்ைை; செக்கபர
ஒத்ை, கமகம்.
மிடல் வீரர் - வலிதமதயயுதைய வாலி சுக்கிரீவர்; மீச் சென்று - ஒருவர் கமல்
ஒருவர் ொய்ந்து; வாய் சவம் எயிற்றால் கடிப்ப - ைம் வாயிலுள்ை பகாடிய ெற்கைால்
ஒருவதரபயாருவர் கடித்ைைால்; அவ்வாய் எழு கொரி அது - கடித்ை
அவ்விைங்களிலிருந்து பெருகிய இரத்ைமானது; ஆபெகள் கைாறும் வீெ - எல்லாத்
திதசகளிலும் பைறித்ைைால்; எவ்வாயும் எழுந்ை - வானத்தில் எல்லாவிைங்களிலும்
கைான்றிய; சகாழுஞ்சுடர் மீன்கள்யாவும் - மிக்க ஒளிதயயுதைய விண்மீன்கள்
எல்லாம்; செவ்வாபய நிகர்த்ைை - (ைம்மீது குருதி ெட்ைைால் ைம் இயல்ொன நிறம்
மாறி) பசவ்வாய் என்னும் ககாளிதன ஒத்து விைங்கின; கமகம் செக்கபர ஒத்ை -
கமகங்கள் பசவ்வானத்தை ஒத்து விைங்கின.
கடித்ை இைங்களிலிருந்து பெருகிய குருதியின் மிகுதி கூறப்பெற்றது. பசவ்வாய் -
நவக்கிரங்களில் ஒன்று. சிவந்ை நிறமுதையது. கசாரி அது என்ெதில் அது
ெகுதிப்பொருள் விகுதி. பசக்கர் - பசவ்வானம். இது பசக்கல் என்ற பசால்லின் ஈற்றுப்
கொலி; பின் ெண்ொகு பெயராய்ச் பசவ்வானத்தைக் குறித்ைது.
53

3988. சவந்ை வல் இரும்பிபட

சநடுங் கூடங்கள் வீழ்ப்ப,
சிந்தி எங்கணும சிைறுவகபால்,
சபாறி சைறிப்ப,
இந்திரன் மகன் புயங்களும்,
இரவி கெய் உரனும்,
ெந்ை வல் சநடுந் ைடக்
பககள் ைாக்கலின், ைகர்வ.
சவந்ை வல் இரும்பிபட - (உதலக்கைத்தில்) ெழுக்கக் காய்ந்ை வலிய இரும்பின் மீது;
சநடுங்கூடங்கள் வீழ்ப்ப - பெரிய சம்மட்டிகைால் அடிக்க; சிந்தி எங்கணும்
சிைறுவகபால - (அைனின்றும் தீப்பொறிகள்) சிந்தி எல்லாவிைத்தும் சிைறுவன கொல;
சபாறி சைறிப்ப - தீப்பொறி ெறக்க; இந்திரன் மகன் புயங்களும் - இந்திரன் மகனாகிய
வாலியின் கைாள்களும்; இரவி கெய் உரனும் - சூரியன் தமந்ைனாகிய சுக்கிரீவன்
மார்பும்; ெந்ை வல் சநடுந்ைடக்பககள் - அைகிய வலிய நீண்ை பெரிய தககள்;
ைாக்கலின் ைகர்வ - அதறவைனால் சிதைவுறுவன ஆயின.
 கூைம் - சம்மட்டி. பகால்லர் இருவர் எதிர் எதிராக நின்று ஒவ்பவாரு வரும் ஒரு
சம்மட்டி பகாண்டு மாறி, மாறி அடிப்ொராைலின் 'கூைங்கள்' எனப்ென்தமயால்
கூறப்ெட்டுள்ைது. வாலியின் கைாள்களுக்கும் சுக்கிரீவனது மார்புக்கும் இரும்பும்,
அவர்கைது தககளுக்கு இரும்தெ அடிக்கும் சம்மட்டியும் உவதம. சுக்கிரீவனும்
வாலியும் ஒருவர்க்பகாருவர் தகக்பகாண்டு ைாக்க அவர்கைது கைாள்களினின்றும்,
மார்பினின்றும் பநருப்புப் பொறிகள் பைறித்ைனஎன்ெைாம். 54.

3989. உரத்திைால் மடுத்ை உந்துவர்;

பாைம் இட்டு உபைப்பர்;
கரத்திைால் விபெத்து எற்றுவர்;
கடிப்பர்; நின்று இடிப்பர்;
மரத்திைால் அடித்து உரப்புவர்;
சபாருப்புஇைம் வாங்கிச்
சிரத்தின்கமல் எறிந்து ஒறுக்குவர்;
சைழிப்பர்; தீ விழிப்பர்.
உரத்திைால் மடுத்து உந்துவர் - (அவ்விருவரும் ஒருவதரபயாருவர்) ைத்ைம்
மார்பினால் ைாக்கித் ைள்ளுவார்கள்; பாைம் இட்டு உபைப்பர் - கால்கைால்
உதைப்ொர்கள்; கரத்திைால் விபெத்ை எற்றுவர் - தககைால் கவகமாய்த் ைாக்குவார்கள்;
கடிப்பர் - வாயினால் கடிப்ொர்கள்; நின்று இடிப்பர் - ஒருவர்க்பகாருவர் எதிர்நின்று
இடிப்ொர்கள்; மரத்திைால்அடித்து உரப்புவர் - மரங்கதைக்பகாண்டு அடித்துக்
பகாண்டு அைட்டுவார்கள்; சபாருப்பு இைம் வாங்கி - மதலக்கூட் ைங்கதைப்
பெயர்த்து; சிரத்தின் கமல் எறிந்து - ைதல கமல் வீசி; ஒறுக்குவர் - ைண்டிப்ெர்;
சைழிப்பர் - ஆரவாரிப்ொர்கள்; தீ விழிப்பர் - (சினத்ைால்) பநருப்புப் கொல விழித்து
கநாக்குவர்.
உந்துைல், உதைத்ைல், எற்றுைல், கடித்ைல், இடித்ைல், மரம் பகாண்டு அடித்ைல்,
உரப்புைல், ஒறுக்குைல், பைழித்ைல் என வாலியும் சுக்கிரீவனும் கொரிடும் வதககள்
கூறப்ெட்ைன. 55

3990. எடுப்பர் பற்றி; உற்று ஒருவபர

ஒருவர் விட்டு எறிவர்;
சகாடுப்பர், வந்து, உரம்;
குத்துவர் பகத்ைலம் குளிப்ப;
கடுப்பினில் சபருங் கறங்கு
எைச் ொரிபக பிறங்கத்
ைடுப்பர்; பின்றுவர்; ஒன்றுவர்;
ைழுவுவர்; விழுவர்.
எடுப்பர் பற்றி - ஒருவதர ஒருவர் பிடித்துத் தூக்குவர்; ஒருவபர ஒருவர் - ஒருவர்
மற்பறாருவதர; உற்றுப் பற்றி- பநருக்கிப் பிடித்து; விட்டு எறிவர் - உயரத் தூக்கி வீசி
எறிவர்; வந்து உரம் சகாடுப்பர் - (அங்ஙனம் வீசி எறியப்ெட்ைவர்) ைாகம வந்து
எதிரிக்குத் ைம் மார்தெக் காட்டுவர்; பகத்ைலம் குளிப்பக் குத்துவர் - (அவ்வாறு
காட்டிய மார்பில்) மூடியதக புதையும்ெடி குத்துவார்கள்; கடுப்பினில் சபருங்கறங்கு
எை - விதரவுைன் பெரிய காற்றாடி கொல; ொரிபக பிறங்கத் ைடுப்பர் - வலசாரி,
இைசாரி முதறகள் விைங்க ஒருவதர ஒருவர் கமற்பசால்ல விைாமல் ைடுப்ொர்கள்;
பின்றுவர் - (விதசபயாடு ைாக்குைல் பொருட்டு) பின்வாங்குவார்கள்; ஒன்றுவர் -
இருவரும ஒன்றி நிற்ெர். ைழுவுவர் விழுவர் - ைழுவிக் பகாண்டு கீகை விழுவார்கள்.

சாரிதக - வட்ைமாக வதைந்கைாடுைல். பின்றுைல் - ைாக்குவைற்காகப் பின்

வாங்குைல். 56

3991. வாலிைால் உரம் வரிந்ைைர்,

சநரிந்து உக வலிப்பர்;
காலிைால் சநடுங் கால்
பிணித்து உடற்றுவர்; கழல்வர்;
கவலிைால் அற எறிந்சைை,
விறல் வலி உகிரால்,
கைாலிைால், உடன் சநடு வபர
முபழ எைத் சைாபளப்பர்.
வாலிைால் உரம் வரிந்ைைர் - ஒருவதரபயாருவர் ைம் வாலினால் மார்பிதன இறுகப்
பிணித்ைவராய்; சநரிந்து உக வலிப்பர்- (எலும்புகள்) பநாறுங்கிப் பொடியாகும்ெடி
இழுப்ெர; காலிைால் சநடுங்கால் பிணித்து - ைம் கால்கைால் மற்றவர் நீண்ை கால்கதை
மாட்டி; உடற்றுவர் - இழுத்து வருத்துவர்; கழல்வர் - பின் அப்பிடிப்பினின்று கைன்று
பவளிப்ெடுவர்; கவலிைால் அற எறிந்சைை - கவற்ெதையினால் உைதலத்
தைக்குமாறு வீசி எறிந்ைது கொல; விறல் வலி உகிரால் - மிக்க வலிதம உதைய
நகங்கைால்; கைாலிைால் உடல் - கைாலால் மூைப்ெட்ை உைம்பிதன; சநடுவபர முபழ
எை - பெரிய

மதலயிலுள்ை குதக என்னும்ெடி; சைாபளப்பர் - அைமாகத் துதைப்ொர்கள்.

எறிந்பைன - எறிந்ைது + என; இது பைாகுத்ைல் விகாரம் உகிருக்கு கவல் உவதம.

57

3992. மண்ணகத்ைை மபலகளும்,

மரங்களும், மற்றும்
கண்ணகத்தினில் கைான்றிய
யாபவயும், பகயால்,
எண் நகப் பறித்து
எறிைலின், எற்றலின், இற்ற,
விண்ணகத்திபை மபறத்ைை; மறி
கடல் வீழ்ந்ை.
மண்ணகத்ைை மபலகளும் - நிலத்தில் இருப்ெனவாகிய மதல கதையும்; மரங்களும்
- மரங்கதையும்; மற்றும் கண்ணகத்தில் கைான்றிய - கமலும் கண்களில் ெட்ை;
யாபவயும் - எல்லாப் பொருள்கதையும்; பகயால்- (அவர்கள்) ைத்ைம் தககைால்; எண்
நகப் பறித்து எறிைலின் - வலிதம விைங்கப் பெயர்த்பைடுத்து வீசி எறிந்ைைனாலும்;
எற்றலின் - (அவற்றால்) ைாக்கியைாலும்; இற்ற - (அம்மதல முைலியன) முறிந்ைவனாய்;
விண்ணகத்திபை மபறத்ைை- விசும்பிைத்தை மதறத்ைன; மறிகடல் வீழ்ந்ை- கமலும்
மைங்கி விழும் அதலகதை உதைய கைலில் அதவ வீழ்ந்ைன.

எண் - ஈண்டு உள்ைத்தின் திண்தமதயக் குறித்து நின்றது. ெறித்ைல் - கவருைன்

பெயர்த்பைடுத்ைல். வானபமங்கும் ெரவி நிதறைலால் 'விண்ணகத்திதன மதறத்ைன'
என்றார். 'மண்ணகத்ைன' என்ெதை மரங்களுக்கும் இதயக்கலாம். கண் அகத்தில் -
கண் முன்னிதலயில் என்றெடி. 58

3993. சவருவிச் ொய்ந்ைைர், விண்ணவர்;

கவறு என்பை விளம்பல்?
ஒருவர்க்கு ஆண்டு அமர்,
ஒருவரும் கைாற்றிலர்; உடன்று
செருவில் கைய்த்ைலின், செங் கைல்
சவண் மயிர்ச் செல்ல,
முரி புல் கானிபட எரி
பரந்ைை எை முபைவர்.
ஆண்டு அமர் - அப்பொழுது நைந்ை கொரில்; ஒருவர்க்கு ஒருவரும் கைாற்றிலர் -
ஒருவர் மற்பறாருவர்க்குத் கைால்வி அதையாைவராய்; உடன்று செருவில் கைய்த்ைலின்
- கடுதமயாக எதிர்த்துப்

கொரில் ஒருவதர மற்பறாருவர் கைய்த்து வருத்துைலால்; செங்கைல்

சவண்மயிர்ச்செல்ல - (உண்ைான) சிவந்ை ககாெத்தீ பவண்தமயான மயிர்க்கால்
பைாறும் பவறிப்ெை; முரிபுல் கானிபட - உலர்ந்ை புல் நிரம்பிய காட்டிைத்கை; எரி
பரந்ைை எை - தீப்ெற்றி எரிந்ைது கொல் கைான்ற; முபைவார் - (இருவரும்) கொர்
புரிவாராயினர்; விண்ணவர் சவருவிச் ொய்ந்ைைர் - (அப்கொரின் கடுதமதயக் கண்டு)
கைவர்கள் அஞ்சி நிதலகுதலந்ைனர்; என்பை கவறு விளம்பல் - (கொரின் கடுதம
குறித்து) கூறத்ைக்கது கவறு யாது உைது?

பசங்கனல் - பசம்தம பவகுளிதயக் குறிப்ெைால் ககாெத்தீ எனக் பகாள்ைப்ெட்ைது.

கறுப்பும் சிவப்பும் பவகுளிப் பொருை என்ெது பைால்காப்பியம் (பைால். பசால். உரி.
74). முரிபுல்கானிதை எரி ெரந்ைன எனச் பசங்கனல் பவண்மயிர்ச் பசல்ல என்றது
உவதம அணி. வானரர்களுக்கு உைம்பில் பவண்மயிர் அைர்ந்திருத்ைலால் காய்ந்ை புல்
உவதமயாயிற்று. அைர்த்திதயயும் மிகுதிதயயும் குறிக்கக் 'கான்' என்றார். பசங்கனல்
பவண்மயிர்ச் பசல்ல - முரண்பைாதை. 59

3994. அன்ை ைன்பமயர், ஆற்றலின்

அமர் புரி சபாழுதின்,
வல் சநடுந் ைடந் திரள்
புயத்து அடு திறல் வாலி,
சொன்ை ைம்பிபய, தும்பிபய
 அரி சைாபலத்சைன்ை,
சைால் நகங்களின், கரங்களின்,
குபலந்து, உக மபலந்ைான்.
அன்ை ைன்பமயர் - அத்ைதகய ைன்தமதயயுதையவர்கைான வாலி சுக்கிரீவர்;
ஆற்றலின் அமர்புரி சபாழுதில் - வலிதமகயாடு கொர் பசய்து பகாண்டிருக்தகயில்;
வல்சநடுந் ைடந்திரள் புயத்து - வலிய, நீண்ை, பெரிய திரண்ை கைாள்கதையும்; அடு
திறல் வாலி - ெதகவதர பவல்லும் வலிதமயிதனயும் உதைய வாலி; சொன்ை
ைம்பிபய - கமகல குறிப்பிட்ை ைம்பியான சுக்கிரீவதன; தும்பிபய அரி
சைாபலத்சைன்ை - யாதனதயச் சிங்கம் அழிப்ெது கொன்று; சகால் நகங்களின் -
பகால்லவல்ல நகங்கைாலும்; கரங்களின் - தககைாலும்; குபலந்து உக மபலந்ைான் -
வலிதம ைைர்ந்து விழும்ெடி பசய்ைான்.

தும்பி - யாதன - வாலிக்குச் சிங்கமும் சுக்கிரீவனுக்கு யாதனயும் உவதமகள்.

இைனால் வாலியின் ஆற்றல் மிகுதி கூறப்பெற்றது. அரி என்ெது சங்கரிக்கும் அைாவது
அழிக்கும் வலிதமயுதையது என்னும் பொருளில் சிங்கத்தைக் குறித்ைது.
பைாதலத்பைன்ன - இது பைாகுத்ைல் விகாரம். நகங்களின், கரங்களின் என்புழி இன்
ஏதுப் பொருைல்வந்ைது. 60
சுக்கிரீவதனக் பகாடிப் பூ அணிந்து பசன்று கொர் பசய்யுமாறு இராமன்
பசால்ல, அவ்வாகற சுக்கிரீவன் மதலைல்

3995. மபலந்ைகபாது இபைந்து, இரவி கெய்,

ஐயன்மாடு அணுகி,
உபலந்ை சிந்பைகயாடு உணங்கிைன்,
வணங்கிட, 'உள்ளம்
குபலந்திகடல்; உபம கவற்றுபம
சைரிந்திலம்; சகாடிப் பூ
மிபலந்து செல்க; எை விடுத்ைைன்;
எதிர்த்ைைன் மீட்டும்.
மபலந்ை கபாது - (இவ்வாறு வாலி) கடுதமயாகப் கொர் பசய்ை பொழுது;
இரவிகெய் இபைந்து - சூரியனின் தமந்ைன் சுக்கிரீவன் மிக வருந்தி; ஐயன்மாடு
அணுகி- இராமனிைம் வந்து; உபலந்ை சிந்பைசயாடு - வருந்திய மனத்துைன்;
உணங்கிைன் வணங்கிட - வாட்ை முற்றவனாகி, (இராமதனப்) ெணிந்து நிற்க; உள்ளம்
குபலந்திகடல் - (இராமன் சுக்கிரீவதன கநாக்கி) 'மனம் வருந்ைாகை; உபம கவற்றுபம
சைரிந்திலம் - உங்களிதை (இன்னான் வாலி, இன்னான் சுக்கிரீவன் என்று) கவறுொடு
அறியாமல் கொகனாம்; சகாடிப் பூ மிபலந்து செல்க - (கவறுொடு பைரியுமாறு) நீ
பகாடிப்பூவிதனச் சூடிச் பசல்வாயாக'; எை விடுத்ைைன் - என்று பசால்லி (அவதன)
அனுப்பினான்; மீட்டும் எதிர்த்ைைன் - (அவ்வாகற பகாடிப்பூதவச் சூடிச் சுக்கிரீவன்)
மீண்டும் வாலிதய எதிர்க்கலானான்.
வாலியும் சுக்கிரீவனும் நிறத்ைாலும் வடிவத்ைாலும் ஒத்து விைங்குவைால் கொர்
பசய்தகயில் இன்னின்னார் என்ற கவறுொடு பைரியாமல் ைவறிப்கொய் அம்பு
சுக்கிரீவன்மீது ெட்டுவிடுகமா என்ற ஐயத்ைால் இராமன் அம்பு எய்யாமல் இருந்ைான்.
கவறுொடு பைரியக் பகாடிப் பூதவச் சூட்டிக் பகாண்ைால் வாலி கமல் அம்பு
பைாடுக்கலாம் என இராமன் கூற, அவ்வாகற அதையாை மாதலதயச் சூட்டி
சுக்கிரீவன் மீண்டும் வாலிதய எதிர்க்கலானான் என்க. 61

3996. ையங்கு ைாரபக நிபர

சைாடுத்து அணிந்ைை கபால
வயங்கு சென்னியன், வயப் புலி
வாை வல் ஏற்சறாடு
உயங்கும் ஆர்ப்பிைன், ஒல்பல வந்து,
அடு திறல் வாலி
பயம் சகாளப் புபடத்து, எற்றிைன்;
குத்திைன் பல கால்.
ையங்கு ைாரபக - விைங்குகின்ற விண்மீன்கள்; நிபர சைாடுத்து - வரிதசயாகத்
(மாதலயாகத்) பைாடுக்கப்பெற்று; அணிந்ைை கபால -
அணியப்பெற்றன கொல; வயங்கு சென்னியன் - (பகாடிப்பூ) விைங்குகின்ற
ைதலயிதன உதையவனாகிய சுக்கிரீவன்; வயப்புலி - வலிதம பொருந்திய புலியும்;
வாை வல ஏற்சறாடு - கமகத்திலுள்ை வலிய இடிகயறும்; உயங்கும் ஆர்ப்பிைன் -
(ககட்டு) வருந்தும்ெடியான ஆரவாரத்தைச் பசய்து பகாண்டு; ஒல்பல வந்து - விதரந்து
வந்து; அடுதிறல் வாலி - ெதகவதர அழிக்கும் வலிதமயுதைய வாலியும்; பயம்
சகாளப் புபடத்து - அச்சம் பகாள்ளுமாறு அடித்து; ஏற்றிைன் - கமாதி; பல்கால்
குத்திைன் - ெலமுதற குத்தினான்.

அதையாைமாகச் சுக்கிரீவன் ைதலயில் சூட்ைப் பெற்றுள்ை பகாடிப்பூக்கள்,

வானத்து விண்மீன்கதை ஒரு மாதலயாகத் பைாடுத்து அணிந்ைாற் கொல் விைங்கின.
உவதம அணி. இராமனது வார்த்தைகைால் ஊக்கம் பெற்றவனாய்ச் சுக்கிரீவன்
வாலியும் அஞ்சுமாறு புதைத்து, எற்றிக் குத்தினான். இவ்வைவு விதரவாகச்
சுக்கிரீவன் வந்து ைாக்குவான் என எதிர்ொராதமயால் வாலி அஞ்சினான் என்றார்.
62

3997. அயிர்த்ை சிந்பையன், அந்ைகன்

குபலகுபலந்து அஞ்ெ,
செயிர்த்து கநாக்கிைன்; சிைத்சைாடு
சிறு நபக செய்யா,
வயிர்த்ை பகயினும், காலினும்
கதிர்மகன் மயங்க,
உயிர்த் ைலந்சைாறும் புபடத்ைைன்;
அடித்ைைன்; உபைத்ைான்.
அயிர்த்ை சிந்பையன் - (கைாற்கறாடியவன் மீண்டும் வந்ைது எப் ெடி என்று) ஐயுற்று
மனத்தினனாகிய வாலி; அந்ைகன் குபல குபலந்து அஞ்ெ - யமனும் மனம் கலங்கி
அஞ்சுமாறு; செயிர்த்து கநாக்கிைன் - (சுக்கிரீவதன) பவகுண்டு கநாக்கியவனாய்
சிைத்சைாடு சிறுநபக செய்யா - ககாெத்கைாடு (இகழ்வாக) முறுவலித்துச் சிரித்து;
வயிர்த்ை பகயினும் காலினும் - திண்தம மிக்க ைன் தககைாலும் கால்கைாலும்;
கதிர்மகன் மயங்க - கதிரவன் மகனாகிய சுக்கிரீவன் மயக்கமதையுமாறு;
உயிர்த்ைலந்சைாறும் - (அவனது) உயிர் நிதலயில் எல்லாம்; புபடத்ைைன் - குத்தினான்;
அடித்ைைன் - அடித்ைான்; உபைத்ைான்

அயிர்த்ை சிந்தையன் - கைாற்கறாடிய சுக்கிரீவன் மீண்டும் வந்து கொர்புரியக்

காரணம், ைன்தன பவல்லுவைற்குப் பெருந்துதண வலிதம பெற்றதமயாகலா என்று
ஐயுற்று மனநிதலதயக் குறிக்கும். குதல குதலைல் - மனம் நடு நடுங்கல். வயிர்த்ை
திண்தம, வயிரத்தின் ைன்தமவாய்ந்ை திண்தம. கதிர் - சூரியன்; கதிர் - ஒளி;
ெண்ொகுபெயராய்க் கதிரவதனக் குறித்ைது. தகயினும் காலினும் புதைத்ைனன்,
அடித்ைனன், உதைத்ைான் என்ெது கநர் நிரல் நிதற அணி. தகயில் புதைத்ைனன்,
அடித்ைனன் எனவும் காலில் உதைத்ைான் எனவும் நிரகல

இதயக்க. சிறுநதக இகழ்ச்சி ெற்றியது. சிறுநதக பசய்யா - சிரித்து; பசய்யா

என்னும் வாய்ொட்டு விதனபயச்சம். 63

3998. கக்கிைான்உயிர், உயிர்ப்சபாடும்;

செவிகளின், கண்ணின்,
உக்கது, ஆங்கு, எரிப்
படபலகயாடு உதிரத்தின் ஓைம்;
திக்கு கநாக்கிைன், செங் கதிகரான்
மகன்; செருக்கிப்
புக்கு, மீக் சகாடு
சநருக்கிைன், இந்திரன் புைல்வன்.
ஆங்கு - அப்பொழுது; செங்கதிகரான் மகன் - சிவந்ை கதிர்கதை உதைய சூரிய
தமந்ைனாம் சுக்கிரீவன்; உயிர்ப்சபாடும் உயிர் கக்கிைான் - பெரு மூச்சுைகன உயிதரக்
கக்கலானான்; செவிகளின் கண்ணின் - (அவனது) காதுகளிலிருந்தும்
கண்களிலிருந்தும்; எரிப் படபலகயாடு - பநருப்புத் பைாகுதிகயாடு; உதிரத்தின் ஓைம் -
குருதி பவள்ைம்; உக்கது - சிந்தியது; திக்கு கநாக்கிைான் - (அைனால் பசயலற்றவனாய்
இராமன் உள்ை) திதசதய கநாக்கினான்; இந்திரன் புைல்வன் - இந்திரன் புைல்வனாகிய
வாலி; செருக்கி - பசருக்குற்று; புக்கு மீக் சகாடு சநருக்கிைன் - கமல்கமலும் ைாக்கி
வருத்திக் பகாண்டிருந்ைான்.

உயிர்ப்பொடும் உயிர் கக்கினான் - உயிர் கொய் விடும் என்னும்ெடி பெருமூச்சு

விைலானான் என்ெைாம். வாலிதய எதிர்த்து நிற்கும் ஆற்றல் இல்லாைவனாய்
இராமனது உைவிதய நாடி அவனுள்ை திதச கநாக்கித் ைன் நிதலதயப்
புலப்ெடுத்ைகவ 'திக்கு கநாக்கினான்' என்றார். 64

சுக்கிரீவதன வாலி கமகல தூக்கலும், இராமன் அம்பு பசலுத்ைலும்

3999. 'எடுத்துப் பாரிபட எற்றுகவன்,
பற்றி' என்று, இளவல்
கடித்ைலத்தினும், கழுத்தினும், ைன்
இரு கரங்கள்
மடுத்து, மீக் சகாண்ட வாலிகமல்,
ககால் ஒன்று வாங்கி,
சைாடுத்து, நாசணாடு கைாள்
உறுத்து, இராகவன் துரந்ைான்.
பற்றி எடுத்துப் பாரிபட எற்றுசவன் - (இவதனப்) பிடித்து எடுத்துத்ைதரயில்
கமாதுகவன்; என்று - என்று எண்ணி; இளவல் - ைன் ைம்பியான சுக்கிரீவனது;
கடித்ைலத்தினும் - இதையிலும்; கழுத்தி

னும் - கழுத்திலும்; ைன் இரு கரங்கள் மடுத்து - ைனது தககள் இரண்தையும்

பசலுத்தி; மீக் சகாண்ட வாலிகமல் - (அவதன) கமகல தூக்கியவாலியின் கமல்;
இராகவன் - இரகு குலத் கைான்றலாகிய இராமன்; ககால்ஒன்று வாங்கி -
அம்பொன்தற எடுத்து; சைாடுத்து - வில்லில் பூட்டி; நாசணாடு கைாள் உறுத்து -
வில்லின் நாணுைன் (ைனது) கைாதைப் பொருந்துமாறு பசய்து; துரந்ைான் -
பசலுத்தினான்.

இதையில் ஒரு தகயிதனயும் கழுத்தில் ஒரு தகயிதனயும் பகாடுத்துச் சுக்கிரீவதன

கமகல எடுத்துப் பூமியில் கமாதிக் பகால்ல முயல்தகயில் இராமன் வாலியின் கமல்
அம்தெத் பைாடுத்ைான் என்ெதில் சுக்கிரீவன் உயிதரக் காக்க கவண்டி கைதவ
இராமனுக்கு ஏற்ெட்ைதை உணரமுடிகிறது. இைவல் - ைம்பி; அல் - பெயர் விகுதி.
கடிைலம் என்ெது எதுதக கநாக்கி, ைகரபவாற்று இரட்டித்ைது. ககால் - அம்பு.
65

4000. கார் உண் வார் சுபவக்

கைலியின் கனியிபைக் கழியச்
கெரும் ஊசியின் சென்றது -
நின்றது என், செப்ப? -
நீரும், நீர் ைரு சநருப்பும்,
வன் காற்றும், கீழ் நிவந்ை
பாரும், ொர் வலி பபடத்ைன்
உரத்பை அப் பகழி.
அப்பகழி - (இராமன் பைாடுத்து) அந்ை அம்ொனாது; நீரும் - நீரும்; நீர்ைரு சநருப்பும் -
அந்நீதர உண்ைாக்கிய தீயும்; வன் காற்றும் - அந்பநருப்தெ உண்ைாக்கிய வலிய
காற்றும்; கீழ் நிவந்ை பாரும் - (இவற்றிற்கு ஆைாரமாய்க்) கீகை விைங்குகின்ற நிலமும்;
ொர் வலி பபடத்ைன்- (ஆகிய நாற்பெரும் பூைங்கதைச்) சார்ந்ை ஆற்றல்கதை ஒரு
கசரத்ைன்னிைம் பெற்றவனான வாலியின்; உரத்பை - மார்தெ; கார் உண் வார்சுபவ -
கனிந்ை உண்ணத்ைக்க மிக்க சுதவயுதைய; கைலியின் கனியிபை - வாைப் ெைத்தை;
கழியச் கெரும் - தைத்துச் பசல்கின்ற; ஊசியின் சென்றது- ஊசிதயப் கொலச் பசன்று
தைத்ைது; செப்ப நின்றது என் - (அந்ைஅம்பின் விதரவும் வன்தமயும் ெற்றிக்) கூற
கவண்டியைாய் நின்றது யாதுஉைது? (ஒன்றுமில்தல என்ற ெடி).

வாலி நாற்பெரும் பூைங்களின் ஆற்றல் முழுவதும் ஒரு கசரத் ைன்னிைம் அதமயப்

பெற்றவன் என்ெதை 'நிலனும் நீருமாய், பநருப்பும் காற்றும் என்று உதலவு இல் பூைம்
நான்கு உதைய ஆற்றலான்' (3824), 'வன் பெரும் பூைங்கள் நாலின் ஆற்றலும் ஆற்றுழி
நண்ணினாய்' (4055) என்ற அடிகளிலும் காண்க. பூைங் கண்ணிய வலிபயலாம் ஒரு ைனி
பொறுத்ைான் (6189) என்று இரணியதனக் கவிஞர் குறித்ைதையும் நிதனக.

ஐம்பெரும் பூைங்களுள் முைலில் உள்ைைாம் வானத்திற்கு வடிவம்

இல்லாதம ெற்றி அைதன இங்குக் கூறவில்தல. பநருப்பிலிருந்து நீர் கைான்றிற்று
என்ெது கவைநூல். அம்முதறப்ெடி பநருப்பிலிருந்து நீர் கைான்றியதை 'நீர்ைரு
பநருப்பு' என்றார். காற்றின் வலிதம கருதி 'வன் காற்று' என்றும் ஏதனய
பூைங்களுக்பகல்லாம் கீைைாய் இருப்ெது நிலமாைலின் அைதனக் 'கீழ் நிவந்ை ொர்
என்றும் குறிப்பிட்ைார். ெகழி வாதைப்ெைத்தில் ஊசி பசல்வது கொல் தைத்ைது
என்ெது உவதம அணி. 'வாதைப்ெைத்தில் ஊசி நுதைவது கொல' என்ெது ஒரு
ெைபமாழி. நான்கு பூைங்களின் வலிதம ஒரு கசரப் பெற்ற வாலி மார்பில் வாதைப்
ெைத்தில் ஊசி நுதைவது கொலச் பசன்றது என்றதமயால் அம்பின்
வலிதமயிதனயும், விதரவிதனயும், பசலுத்தியவன் ஆற்றலிதனயும் உணரலாம்.
இராமன் பசலுத்திய அம்பு ைாைதக பநஞ்சில் ஊடுருவிப் புல்லர்க்கு நல்கலார்
பசான்ன பொருள் எனப் கொயிற்றன்கற (388) என்று கூறும் நயத்தை ஈண்டு
ஒப்புகநாக்கலாம். 66
சாய்ந்ைான் வாலி

4001. அலங்கு கைாள் வலி அழிந்ை

அத் ைம்பிபய அருளான்.
வலம் சகாள் பாரிபட எற்றுவான்
உற்ற கபார் வாலி,
கலங்கி, வல் விபெக் கால்
கிளர்ந்து எறிவுற, கபடக்கால்
விலங்கல் கமருவும் கவர்
பறிந்ைாசலை, வீழ்ந்ைான்.*
அலங்கு கைாள் வலி அழிந்ை - விைங்கும் கைாள் வலிதம அழிந்து கொன;
அத்ைம்பிபய அருளான் - அந்ைத் ைம்பியின் மீது இரக்கம் பகாள்ைாைவனாகி; வலம்
சகாள் பாரிபட - வலிதம பகாண்ை நிலத்தில்; எற்றுவான் உற்ற - கமாதிக் பகால்ல
முற்ெட்ை; கபார்வாலி - கொரிடுைலில் சிறந்ை வாலியானவன்; கலங்கி - (அம்பு
ெட்ைவுைன்) நிதல கலங்கி; கபடக்கால் - ஊழிக்கால இறுதியில்; வல் விபெக் கால் -
வலிய கவகத்துைன் கூடிய பெருங்காற்று; கிளர்ந்து எறிவுற - எழுந்து வீசுவைால்;
விலங்கல் கமருவும் - (நிலத்திதனத் ைாங்கும்) கமரு என்னும் மதலயும்; கவர்
பறிந்ைாசலை - கவர் ெறிக்கப்பெற்று விழுந்ைது கொல; வீழ்ந்ைான் - (நிலத்தில்)
விழுந்ைான்.
 கதைக்கால் - யுக முடிவாகிய ஊழிக்காலம். கமருவும் - உயர்வு சிறப்பும்தம.
ஊழிக்காலக் காற்று இராமன் அம்பியின் வலிதமக்கும் கவகத்திற்கும், கமருமதல
வாலியின் ெருமனுக்கும் வலிதமக்கும் உவதமகள். 67

4002. பெயம் கவசராடும் உரும்

உறச் ொய்ந்சைை, ொய்ந்து,
பவயம் மீதிபடக் கிடந்ை கபார்
அடு திறல் வாலி,
சவய்யவன் ைரு மைபலபய
மிடல் சகாடு கவரும்
பக சநகிழ்ந்ைைன்; சநகிழ்ந்திலன்,
கடுங் கபண கவர்ைல்.
உரும் உற - கெரிடி விழுைலால்; பெயம் கவசராடும் ொய்ந்சைை - மதல அடிகயாடு
நிதலபெயர்ந்து விழுந்ைாற்கொல; ொய்ந்து - விழுந்து; பவயம் மீதிபடக் கிடந்ை -
நிலத்தின் கமல் கிைந்ை; கபார் அடு திறல் வாலி - கொரில் ெதகவதர அழிக்கும்
வலிதம உதைய வாலி; சவய்யவன் ைரு மைமபலபய - சூரியன் பெற்ற தமந்ைனான
சுக்கிரீவதன; மிடல் சகாடு கவரும் - வலிதமயுைன் இறுகப்ெற்றிய; பக
சநகிழ்ந்ைைன் - தககளின் பிடி பநகிழ்ந்து விட்ைான்; கடுங்கபண கவர்ைல் - (ஆனால்
மார்பில் தைத்ை) பகாடுதம மிக்க அம்பிதனப் ெற்றுவதில்; சநகிழ்ந்திலன் - தக
பநகிைாைவனாயினான்.

இராமன் பைாடுத்ை அம்ொல் ைைர்வுற்ற வாலி ைன் தககதைச் சுக்கிரீவதன

இறுகப்ெற்றிய பிடிப்பினின்று பநகிை விட்ை நிதலயிலும், ைன் மார்பில் தைத்து
ஊடுருவிய அம்தெப் புறத்கை கொக விைாது வலிந்து ெற்றிக் பகாள்ைம் உறுதியும்
வீரமும் ெதைத்ைவனாய் விைங்கினான்.

இராமன் அம்பிற்கு இடியும், ைதரயில் விழுந்ை வாலிக்கு அடிகயாடு நிதல

பெயர்ந்து வீழ்ந்ை மதலயும் உவதமகள். தக பநகிழ்ந்ைனன்; பநகிழ்ந்திலன்
கடுங்கதண கவர்ைல் - முரண்பைாதை. 68

அம்பிதன வாலி பவளியில் எடுத்ைல்

4003. எழுந்து, 'வான் முகடு இடித்து

உகப்படுப்பல்' என்று, இவரும்;
'உழுந்து கபரு முன், திபெ
திரிந்து ஒறுப்பல்' என்று, உறுக்கும்;
'விழுந்து, பாரிபை கவசராடும்
பறிப்பல்' என்று, ஓரும்;
'அழுந்தும் இச் ெரம் எய்ைவன்
ஆர்சகால்?' என்று, அயிர்க்கும்.
 எழுந்து - (சாய்ந்து வீழ்ந்ை வாலி) எழுந்து; வான் முகடு இடித்து - 'வானத்தின் கமல்
முகட்டிதன' இடித்து; உகப்படுப்பல் - 'சிதைந்து விைச் பசய்கவன்'; என்று இவரும் -
என்று கூறி கமபலழுவான்; உழுந்து சபருமுன் - 'ஓர் உழுந்து நிதலபெயர்ந்து உருளும்
கநரத்திற்கு முன்னகர; திபெ திரிந்து ஒறுப்பல் - எல்லாத் திதசகளிலும் சுற்றித் திரிந்து
அதனத்தையும் முறித்து அழிப்கென்'; என்று உறுக்கும் - என்று சினம் பகாள்வான்;
விழுந்து பாரிபை - 'கீகை ொய்ந்து இப்பூமிதய; கவசராடும் பறிப்பல் - கவபராடு
பெயர்த்பைடுப்கென்'; என்று ஓரும் - என்று நிதனப்ொன்; அழுந்தும் இச்ெரம் - '(வலிய)
என் மார்பில்

ஆழ்ந்து தைத்துள்ை இந்ை அம்பிதன; எய்ைவன் ஆர்சகால் - பைாடுத்ைவன்

யார்?' என்று அயிர்க்கும் - என்று ஐயுறுவான்.

அம்பு ெட்ைைால் ைைர்ந்ை வாலியின் ெலவிை எண்ணங்கதை இப்ொைல்

காட்டுகிறது. வானத்திலிருந்து அம்பு எய்யப்ெட்ைைா? திதசகளிலிருந்து
விடுக்கப்ெட்ைைா? அன்றி நிலத்தின் கீழ்ப்ெகுதியிலிருந்து பைாடுக்கப்ெட்ைைா என
அறியாது மூவுலகத்ைாதரயும் வருத்துவைாக வாலி சினங்பகாண்ைான். அைனால்ைான்
'வான் முகடு இடித்து உகப்ெடுப்ெல்', 'திதச திரிந்து ஒறுப்ெல்', 'விழுந்து ொரிதன
கவபராடும் ெறிப்ெல்' என்றான். உழுந்து - இப்பொழுது 'உளுந்து' என வைங்கும்.
'உழுந்து இை இைம் இதல' (754) 'பநய்கயாடு மயக்கிய உழுந்து நூற்றன்ன' (ஐங்குறு -
211). உழுந்து விதரந்து உருண்கைாடும் இயல்புதையைாைலின், மிகச் சிறிய கால
எல்தலக்கு அைவாக உழுந்து உருளும் பொழுது எனக் கூறுவது வைக்கம். 'இலங்கும்
ஆடி உழுந்து ஓடு காலத்திதை' (4791) என்றது காண்க.
ைன்மீது அம்பு பசலுத்ை யாருக்கு வலிதமயுண்டு என வாலி ைனக்குள் ஐயம்
பகாண்டு மயங்கினான். 69

4004. எற்றும் பகயிபை நிலத்சைாடும்;

எரிப் சபாறி பறப்ப,
சுற்றும் கநாக்குறும்; சுடு
ெரம்ைபைத் துபணக் கரத்ைால்
பற்றி, வாலினும் காலினும்
வலி உற, பறிப்பான்
உற்று, உறாபமயின் உபலவுறும்;
மபல எை உருளும்.
பகயிபை நிலத்சைாடும் எற்றும் - (கமலும்) வாலி ைன் தககதை நிலத்கைாடு
கமாதுவான்; எரிப் சபாறி பறப்ப - (ைன் கண்களிலிருந்து) பநருப்புப் பொறி
ெறக்கும்ெடி; கற்றும் கநாக்குறும் - நாற்புறமும் சுற்றிப் ொர்ப்ொன்; சுடு ெரம்ைபை -
ைன்தன வருத்திய அம்பிதன; துபணக் கரத்ைால் பற்றி - ைனது இரண்டு தககைால்
பிடித்துக் பகாண்டு; வாலினும் காலினும் - வாலினாலும கால்களினாலும்; வலி உறப்
பறிப்பான்- வலிதமயுறப் ெறிக்க; உற்று - முயன்று; உறாபமயின் - (அம்தெப்) ெறிக்க
முடியாதமயால்; உபலவுறும் - வருந்துவான்; மபல எை உருளும் - மதல புரள்வது
கொல் (வலி ைாங்காமல்) நிலத்தில் புரள்வான்.
 அம்புெட்ை நிதலயில் கவைதன ைாங்காமல் வாலி பசய்யும் பசயல்கள்
இப்ொைலில் கூறப்ெட்டுள்ைன. சுடுசரம் - பநருப்புப்கொல் உட்புகுந்து எரிக்கும்
அம்பு. ைாைதக வதைப்ெைலத்தில் 'பசால் ஒக்கும் கடிய கவகச் சுடுசரம்' (388) எனக்
கூறப்பெறும். ெறிப்ொன் - ொனீற்று விதனபயச்சம். சுடுசரம் - விதனத்பைாதக.
70

4005. 'கைவகரா?' எை அயிர்க்கும்; 'அத்

கைவர், இச் செயலுக்கு
ஆவகரா? அவர்க்கு ஆற்றல்
உண்கடா?' எனும்; 'அயகலார்
யாவகரா?' எை நபகசெயும்;
'ஒருவகை, இபறவர்
மூவகராடும் ஒப்பான், செயல்
ஆம்' எை சமாழியும்.
கைவகரா - (இந்ை அம்பிதன எம்கமல் எய்துவர்) கைவர்ககைா? எை அயிர்க்கும் -
என்று ஐயப்ெடுவான்; அத்கைவர் - 'அந்ைத் கைவர்கள்; இச்செயலுக்கு ஆவகரா -
இத்ைதகய பசயல் பசய்வார்ககைா? அவர்க்கு ஆற்றல் உண்கடா - (அன்றியும்)
அத்கைவர்களுக்கு என்தன எதிர்க்கும் வலிதம உண்கைா? எனும் - என்று கூறுவான்;
அயகலார் யாவகரா - '(இது பசய்ைவர்) அயலார் கவறு யாவகரா?' எை நபக செயும் -
எனக்கூறி இகழ்ந்து சிரிப்ொன்; ஒருவகை - ைான் ஒருவனாக நின்று; இபறவர்
மூவசராடும் ஒப்பான் - கைவுைர் மூவர்க்கும் ஒப்ொகின்றவனது; செயல் ஆம் எை
சமாழியும் - பசய்தகயாகும் என்று கூறுவான்.

கைவர்க்கும் வாலிக்கும் ெதகயின்தமயாலும், ொற்கைதலக் கதைந்து அமுைம்

பகாடுத்திருப்ெைால் ைன்னால் நன்தம பெற்றவர்கைாைலாலும், இருவர்
கொரிடுதகயில் இதையில் ஒருவர்கமல் அம்பு பைாடுக்கும் அறமல்லாை பசயதலத்
கைவர்கள் பசய்ய மாட்ைார்கள் என்ற நம்பிக்தகயாலும் வாலி 'கைவகரா என
அயிர்க்கும்' என்றார். ஒருகவதை நன்றி மறந்து கொரிை எண்ணினர் என்றாலும்
வாலிதய எதிர்க்கும் வலிதம அவர்களிைத்து இல்தலயாைலின் 'அத்கைவர்
இச்பசயலுக்கு ஆவகரா? என வாலி நிதனத்ைான். கைவர் அல்லாை பிறர்
இக்காரியத்தைச் பசய்திருப்ெகரா என்ெைால் 'அயகலார் யாவகரா' என்றான். எவர்
பசயினும் இச்பசயல் இகழ்ச்சிக்குரிய பசயலாைலின் அதை எண்ணி வாலி சிரித்ைான்.
திரிமூர்த்திகள் ைனித்ைனிகய வந்ைால் வாலிதய பவல்ல இயலாது. திரிமூர்த்திகளும்
ஒன்றாய் அதமந்ை ஒப்ெற்ற ெரம்பொருகை இது பசய்யவல்லவன் என்ெைால்
'ஒருவகன, இதறவர் மூவகராடும் ஒப்ொன் பசயலாம்' என்றான். எனும், பசயும்
என்ென இதைக்குதறகள். 71

4006. 'கநமிைான் சகாகலா? நீலகண்டன்

சநடுஞ் சூலம்,
ஆம் இது, ஆம் சகாகலா? அன்று எனின்,
குன்று உருவு அயிலும்,
நாம இந்திரன் வச்சிரப்
 பபடயும், என் நடுவண்
கபாம் எனும் துபண கபாதுகமா?
யாது?' எைப் புழுங்கும்.
ஆம் இது - (என் மார்பில்ெட்ை) இந்ைப் ெதைக்கலம்; கநமி ைான் சகாகலா -
திருமாலுதைய சுைர்சனம் என்னும் சக்கராயுைம் ைாகனா? நீலகண்டன் சநடுஞ்சூலம்
ஆம் சகாகலா - (விைமுண்டு) கறுத்ை மிைற்தறயுதைய சிவபிரானது பநடிய சூலாயுைம்
இஃது ஆனகைா? அன்று எனில் - அதவஅல்ல என்றால்; குன்று உருவு அயிலும் -
கிரவுஞ்சம் என்னும் மதலயதனத் துதைத்துச் பசன்ற முருகனது கவலாயுைமும்; நாம
இந்திரன் வச்சிரப்பபடயும் - ெதகவர்க்கு அச்சத்தைத் ைரும் இந்திரனுதைய
வச்சிரப்ெதையும்; என் நடுவண் - எனது மார்பில்; கபாம் எனும் துபண கபாதுமா -
நுதைந்து பசல்லும் என்று பசால்லத்ைக்க வலிதம அதமந்ைகைா? யாது? - இது யாகைா;
எைப் புழுங்கும் - (பைரியவில்தலகய) என்று மனம் ைவிப்ொன்.

முன்ொைலில் ைன்மீது அம்பு எய்ைவர் யாகரா என்று ஐயுற்றுக் கலங்கிய வாலி,

இப்ொைலில் ைன் மார்பில் தைத்ை ெதைக்கலம் எத்ைதகயகைா என ஐயுற்று மனம்
பவதும்பினான். சக்கரப்ெதையாயின் வட்ை வடிவினைாய், எதிர்ப்ெட்ைதை
முழுதுவமாய் அறுத்துச் பசல்லும் இயல்பினகையன்றி மார்பில் தைத்து ஊடுருவிச்
பசல்லும் ைன்தமயைன்று; சூலப்ெதை மூவிதலயும் நீண்ை காம்பும் பகாண்ை ைாய்,
உருவ அதமப்பிகலகய கவறுெட்டு நிற்கும். இதவ இரண்டுமில்தலபயன்றால்,
கிரவுஞ்மதலதயப் பிறந்ை முருகனது கவலும், மதலச்சிறகரிந்ை இந்திரனது
வச்சிரப்ெதையும் மதலயினும் வலிய ைன் மார்தெத் ைாக்கிச் பசல்லும் அைவு
வன்தம உதையன அல்ல. எனகவ, ைன் மார்பில் தைத்து வருத்தும் ெதைக்கலம்
யாைாக இருக்கும் என வாலி மயங்கினான். 72

4007. 'வில்லிைால் துரப்ப அரிது, இவ்

சவஞ் ெரம்' எை வியக்கும்;
'சொல்லிைால் சநடு முனிவகரா
தூண்டிைார்' என்னும்;
பல்லிைால் பறிப்புறம்; பல
காலும் ைன் உரத்பைக்
கல்லி ஆர்ப்சபாடும் பறிக்கும்
அப் பகழிபயக் கண்டான்.
பலகாலும் பல்லிைால் பறிப்புறும் - (மார்பில் ெட்ை அம்பிதனப்) ெலமுதறயும்
ெற்களினால் கடித்து இழுப்ொன்; ைன் உரத்பைக் கல்லி - ைன் மார்தெ அகழ்ந்து;
ஆர்ப்சபாடும் பறிக்கும் - பெரும் ஆரவாரத்கைாடு ெறிப்ெவனானான்; அப்பகழிபயக்
கண்டான் - (அங்ஙனம் பசய்தகயில்) அந்ை அம்தெக் கண்ைவனான வாலி;
இவ்சவஞ்ெரம் - 'இந்ைக் பகாடிய அம்பிதன; வில்லிைால் துரப்ப அரிது - வில்லினால்
எய்வது அரியைாகும்; எை வியக்கும் - என்று வியப்ெதைவான்; சொல்லிைால் - (மந்திர)
பமாழிகளின் துதணயால்;
சநடுமுனிவகரா தூண்டிைார் - பெருதமமிகு முனிவர்கள் இைதன
ஏவினார்ககைா?' என்னும் - என்று கருதுவான்.
 அம்பு என்று அறிந்ை நிதலயில் வாலி கூறியது. ெகழிதயப் ெறிக்கும் அவன் முயற்சி
இப்ொைலில் கூறப்ெடுகிறது. எய்யப்ெட்ை அம்பின் ஆற்றதலப் ெற்றி
எண்ணலானான். பநடுந்தூரத்திலிருந்து அல்லது கண்ணில் ெைாை நிதலயிலிருந்து
அம்பிதன மிக அரியநிதலயில் பசலுத்தியது எண்ணி வியந்ைான். மந்திர
பமாழிகதைக் கூறி முனிவர்கள் ஏவி இருப்ொர்ககைா என ஐயுற்றான். இைனால்
வில்லம்பினும் பசால்லம்பின் வலிதம கூறப்பெற்றது. 'வில்கலார் உைலும் ெதக
பகாளினும் பகாள்ைற்க, பசால்கலர் உைவர் ெதக' (872) என்னும் குறள் ஈண்டு ஒப்பு
கநாக்கத்ைக்கது. 73

4008. 'ெரம் எனும்படி சைரிந்ைது; பல

படச் ெலித்து என்?
உரம் எனும் பைம்,
உயிசராடும் உருவிய ஒன்பற,
கரம் இரண்டினும், வாலினும்,
காலினும், கழற்றி,
பரமன் அன்ைவன் சபயர்
அறிகுசவன்' எை, பறிப்பான்.
ெரம் எனும்படி சைரிந்ைது - (ெகழிதயக் கண்ை வாலி) இஃது ஓர் அம்பு என்ற நிதல
பைரிந்ைது; பலபடச் ெலித்து என் - இனி யான் ெலவிைமாக ஐயுற்று வருந்துவைால்
என்ன ெயன்? உரம் எனும் பைம் - மார்பு என்னும் இைத்தை; உயிசராடும் உருவிய
ஒன்பற - என் மார்தெத் துதைத்துக் பகாண்டு பசல்ல முயலும் ஒப்ெற்ற இந்ை
அம்தெ; கரம் இரண்டினும் - (என்) இரண்டு தககைாலும்; வாலினும் காலினும் -
வாலினாலும், கால்களினாலும்; கழற்றி - மார்பினின்று நீக்கி; பரமன் அன்ைவன் -
கமகலானான அவனுதைய; சபயர் அறிகுசவன் - பெயதரத் பைரிந்து பகாள்கவன்;
எைப் பறிப்பான் - எனக் கருதி (அம்தெப் ெற்றி) பிடுங்குவானானான்.
ெலவாறு எண்ணுவைால் ெயனில்தல என்ெைால் 'ெலெைச் சலித்து என்?' என்றான்.
மார்பிதனத் துதைத்ைகைாடு உயிதரயும் வருத்ைவல்ல கூர்தம வாய்ந்ைது என்ெைால்
'உரபமனும் ெைம் உயிபராடும் உருவிய ஒன்று' என்றான். ஊன்றிய அம்பிதன ஒரு
தகயால் எடுக்க முடியாதமயால் இரண்டு கரங்கைாலும், கால்களினாலும்,
வாலினாலும் பிடுங்க முற்ெட்ைான். வீரர்கள் பசலுத்தும் அம்புகளில் பெயர்
பொறிக்கப்பெறும் ஆைலால் எய்ைவன் பெயதர அறிய கவண்டிப் 'ெரமன் அன்னவன்
பெயர் அறிகவன்' எனப் ெறிக்க முயன்றான். ைன் மார்தெத் துதைக்கும்ெடி அம்பு
பசலுத்தியவன் சிறந்ைவனாக இருக்ககவண்டும் என்ெது ெற்றிப் 'ெரமன்' எனக்
குறித்ைான்.

சரம் - சாப்ெது, வருத்துவது அல்லது அழிப்ெது என்னும் காரணத்தைக் பகாண்ை

பைாழிற்பெயர் என்ெர். இப்ொைலில் கரம், வால், கால் என்ற முதறயால் வாலியின்
முயற்சிகதையும், சரத்தின் வலிதமதயயும் ஒருமிக்கச் சித்திரித்துள்ை திறம் காண்க.
74

மார்பினின்று அம்தெ வாலி ெறித்ைகொது இரத்ை பவள்ைம் பெருகுைல்

4009. ஓங்கு அரும் சபருந்
திறலினும், காலினும், உரத்தின்
வாங்கிைான், மற்று அவ்
வாளிபய, ஆளிகபால் வாலி.
ஆங்கு கநாக்கிைர், அமரரும்
அவுணரும் பிறரும்,
வீங்கிைார்கள் கைாள்;-
வீரபர யார் வியவாைார்?
ஆளி கபால் வாலி - ஆண்சிங்கம் கொன்ற வாலி; ஓங்கு அரும் சபருந்திறலினும் -
உயர்ந்ை, அரிய பெரிய ஆற்றலினாலும்; காலினும் - கால்களிதனப் ெயன்ெடுத்தியும்;
அவ்வாளிபய - அந்ை அம்பிதன; உரத்தின் வாங்கிைான் - மார்பினின்று பிடுங்கினான்;
ஆங்கு கநாக்கிைர் - அங்கு அதைப் ொர்த்ைவர்கைான; அமரரும் அவுணரும் பிறரும் -
கைவர்களும், அசுரர்களும், மற்றவர்களும்; கைாள் வீங்கிைார்கள் - கைாள்கள் பூரிக்கப்
பெற்றார்கள்; வீரபர யார் வியவாைார் - வீரர்கதை வியந்து ொராட்ைாைவர்கள் யார்?
(யாருமில்தல என்றெடி).

இராம ொணத்தைப் ெறித்பைடுத்ை வாலியின் ஆற்றதல 'ஓங்கு அரும் பெருந்திறல்'

எனக் கம்ெர் ொராட்டுைல் காண்க. வீரர்கதை கவறுொடின்றி யாவரும் ொராட்டுவர்
ஆைலின் 'வீரதர யார் வியவாைார்?' என்றார். கவற்றுப்பொருள் தவப்ெணி. மற்று -
அதச. 75

4010. கமாடு சைண்திபர முரிைரு

கடல் எை முழங்கி
ஈடு கபர் உலகு இறந்துளது
ஆம் எைற்று எளிகைா?
காடு, மா சநடு விலங்கல்கள்,
கடந்ைது; அக் கடலின் -
ஊடு கபாைல் உற்றைபை
ஒத்து உயர்ந்துளது உதிரம்.
காடு, மாசநடும் விலங்கல்கள் - காடுகதையும், மிகப் பெரிய மதலகதையும்;
கடந்ைது - ைாண்டியைாய்; அக்கடலின் ஊடு கபாைல் - அந்ைக் கைலில் பசன்று கசர;
உற்றைபை ஒத்து - பைாைங்கியதைப் கொன்று; உயர்ந்துளது உதிரம் - (வாலியின்
மார்பினின்று) உயர்த்பைழுந்ை இரத்ைபவள்ைம்; கமாடு சைண் திபர - உயர்ந்ை பைளிந்ை
அதலகள்; முரிைரு கடல் எை முழங்கி - மைங்கப் பெற்ற கைல் கொல

ஆரவாரம் பசய்து பகாண்டு; ஈடு கபர் உலகு - வலிய, பெரிய (ெல) உலகங்கதை;
இறந்துளது ஆம் எைற்கு எளிகைா - கைந்து பசன்றைாம் என்று கூறுவைற்குரிய
எளிதமயுதையைாகுகமா?

வாலி அம்பிதனப் ெறித்து எடுத்ை அைவில் மார்பினின்று பெருகிய குருதி பவள்ைம்

காடு மதலகதைக் கைந்து பசன்றது; கைல்கொல் முைங்கிப் ெல உலகங்கதைக் கைந்து
பசன்றது. குருதிப் பெருக்கின் மிகுதிதயப் ொைல் புலப்ெடுத்துகிறது. உயர்வு நவிற்சி
அணி. கமாடு - உயர்ச்சி; ஈடு - பெருதம- அக்கைல் 'அ' உலகறி சுட்டு. 76

உைன்பிறப்புப் ொசத்ைால் சக்கிரீவன் துயருறுைல்

4011. வாெத் ைாரவன் மார்பு எனும்

மபல வழங்கு அருவி
ஓபெச் கொரிபய கநாக்கிைன்;
உடன் பிறப்பு என்னும்
பாெத்ைால் பிணிப்புண்ட அத்
ைம்பியும், பசுங் கண்
கநெத் ைாபரகள் சொரிைர,
சநடு நிலம் கெர்ந்ைான்.
வாெத் ைாரவன் - மணம் மிக்க மலர் மாதலதய அணிந்திருந்ை வாலியின்; மார்பு
எனும் மபல - மார்பு என்று பசால்லப்பெறும் மதல யினின்று; வழங்கு அருவி -
பெருகிய அருவியாகிய; ஓபெச் கொரிபய - ஆரவாரம் மிக்க குருதிப் பெருக்தக;
கநாக்கிைன் - ொர்த்து; உடன் பிறப்பு என்னும் பாெத்ைால் பிணிப்புண்ட -
உைன்பிறந்ைான் என்னும் அன்ொகிய கயிற்றால் கட்டுண்ை; அத்ைம்பியும் - அந்ைத்
ைம்பியான சுக்கிரீவனும்; பசுங்கண் கநெத் ைாபரகள் - ெசுதமயான ைன் கண்களினின்று
அன்பினால் கண்ணீர் ஒழுக்கு; சொரிய - பெருக; சநடு நிலம் கெர்ந்ைான் - நீண்ை
நிலத்தின் மீது வீழ்ந்ைான்.

என்றும் மகிழ்ச்சியாக மணம் மிகு மாதலகதை அணிந்ைவனாைலின் வாலிதய

'வாசத் ைாரவன்' என்றார். மார்தெ மதல என்றைற்ககற்ெ அதிலிருந்து பெருகிய
இரத்ைம் அருவி எனப்ெட்ைது. உருவக அணி. மதலயிலிருந்து வீழும் அருவி
ஓதசயுைன் விைங்குைல்கொல மார்பிலிருந்து பெருகிய குருதியும் ஓதசயுைன்
விைங்கியைால் 'ஓதசச் கசாரி' எனப்ெட்ைது. ொசம் - ெற்று. பிணிக்க வல்லது ஆைலின்
கயிற்றுக்காயிற்று. உைன் பிறந்ைார்கள் ெல காரணங்கைால் முரண்ெட்டு நின்றாலும்
இறப்பு வருதகயில் ெதகதம நீங்கி இயற்தகயன்பு பெருகி வருந்துவது இயல்பு.
இங்ஙனம் இராவணன் இறப்தெக் கண்டு வீைணன் வருந்துவதும் காண்க. சுக்கிரீவன்
ொசத்ைால் பிணிக்கப் ெட்ைைால் ெதகதம மங்கி அன்பு பெருக அவன் கண்களின்
சிவப்பு மாறிப் ெசுதமயாயிற்று என்ெைால் 'ெசுங்கண்' என்றார். கநசத் ைாதர -
அன்பினால் பெருகும் கண்ணீர். சுக்கிரீவன் விடுத்ை கண்ணீர் கொலியன்று,
கநசத்ைாதரகய என்று உலகியல் கொக்கில் கூறும் கவிஞர் திறம் கொற்றத் ைக்கது.
77

அம்பில் இராம நாமம் காணல்

4012. பறித்ை வாளிபயப் பரு வலித்

ைடக் பகயால் பற்றி,
'இறுப்சபன்' என்று சகாண்டு
எழுந்ைைன், கமருபவ இறுப்கபான்;
'முறப்சபன் என்னினும், முறிவது அன்று
 ஆம்' எை சமாழியா,
சபாறித்ை நாமத்பை அறிகுவான்
கநாக்கிைன், புககழான்.
கமருபவ இறுப்கபான் - கமரு மதலதய முறிக்க வல்லவனும்; புககழான் - புகழ்
மிக்கவனும் ஆகிய வாலி; பறித்ை வாளிபய - (ைன் மார்பினின்று) பிடுங்கிய அம்தெ;
பரு வலித் ைடக்பகயால் பற்றி - ைனது ெருத்ை வலிதம வாய்ந்ை பெரிய தககைால்
பிடித்து; இறுப்சபன் - 'ஒடிப்கென்'; என்று சகாண்டு - என்று கருதி; எழுந்ைைன் -
எழுந்து; முறிப்சபன் என்னினும் - 'இைதனயான் முறிப்கென் என்று முயன்றாலும்;
முறிவது அன்றுஆம் - (இது) முறியக்கூடிய எளியதமயுதையது அன்றாம்'; எை
சமாழியா - என்று பசால்லி; சபாறித்ை நாமத்பை - அந்ை அம்பில் அதையாைமாக
எழுைப்ெட்டுள்ை பெயதர; அறிகுவான் கநாக்கிைன் - அறியும் பொருட்டுக் கூர்ந்து
ொர்த்ைான்.

'கமருதவ இறுப்கொன்' என்றது வாலியின் வலிதமதயக் காட்டியது. புககைான் -

வீரத்ைால் புகழ் வாய்ந்ைவன். இராம நாமத்தை கநாக்கும் கெறு பெற்றவன்.
இராமனால் உயிர் இைக்கும் கெறு பெற்றவன் என்ற காரணங்கைால் 'புககைான்' எனக்
குறிக்கப் பெற்றான் எனினும் பொருந்தும். அறிகுவான் - வானீற்று விதனபயச்சம்.
78
அறுசீர் ஆசிரிய விருத்ைம்

4013. மும்பம ொல் உலகுக்கு எல்லாம்

மூல மந்திரத்பை, முற்றும்
ைம்பமகய ைமர்க்கு நல்கும் ைனிப்
சபரும் பைத்பை, ைாகை
இம்பமகய, எழுபம கநாய்க்கும்
மருந்திபை, 'இராமன்' என்னும்
செம்பம கெர் நாமம்ைன்பைக்
கண்களின் சைரியக் கண்டான்.
மும்பம ொல் உலகுக்கு எல்லாம் - மூன்று என்னும் பைாதக பொருந்திய (வானம்,
பூமி, ொைாைம்) என்னும் உலகங்கள் யாவற்றிற்கும்; மூல மந்திரத்பை - ஆைாரமாய்ப்
பொருந்திய மந்திரத்தை; முற்றும் ைம்பமகய ைமர்க்கு நல்கும் - முழுவதுமாகத்
ைம்தமதய வழிெடும்

அடியார்கட்கு அளிக்கும்; ைனிப் சபரும் பைத்பை - ஒப்ெற்ற சிறப்பு மிக்க

பசால்தல; ைாகை - ைான் ைனித்கை; இம்பமகய - இந்ைப் பிறவியிகலகய; எழுபம
கநாய்க்கும் மருந்திபை - எழுவதகப் பிறப்புக்கைாகிய கநாய் வராமல் ைடுக்கும்
மருந்தை; 'இராமன்' என்னும் - இராமன் என்கின்ற; செம்பம கெர் நாமம் ைன்பை -
சிறப்புப் பொருந்திய திருநாமத்தை; கண்களின் சைரியக் கண்டான் - ைன் கண்களினால்
(அவ்வம்பில்) பைளிவாகப் ொர்த்ைான்.
 ைாரக மந்திரம் என்று சிறப்பித்துக் கூறப்ெடும் 'இராம நாமத்தின் பெருதம இங்கு
உணர்த்ைப்ெட்ைது. மும்தமசால் உலகு - இப்பிறவி, முற்பிறவி, இனிவரும் பிறவி என
மூன்று பிறவிகளுக்கு இைமான உலகில் வாழும் உயிர்கள் என்றும் பொருள் பகாள்வர்.
முற்றும் ைம்தமகய ைமர்க்கு நல்கும் ைனிப்பெரும்ெைம் - ைம்தம வழிெட்ைார்க்குத்
ைம்தமகய முழுதமயாக நல்குைல், இராம நாமத்தைச் பசான்னவர்கள் பெருமானின்
வடிவம் கண்டு இன்ெ அனுெவத்தில் ஆழ்ந்து ெரமெைத்தை அதைவர் என்ெது
பொருைாகும். 'ைம்தம' என்றது அப்பெயரின் பொருைான பெருமாதனக் குறித்ைது.
அன்ெர்களிைத்து எளியனாகும் இதற இயல்பு புலப்ெடுகிறது. எடுத்ை
இப்பிறவியிகலகய விதனவயத்ைால் பைாைரவல்ல எழுபிறப்புக்கைாகிய கநாதயப்
கொக்க வல்ல பெயர் ஆைலின் 'இம்தமகய எழுதம கநாய்க்கும் மருந்தை' என்றார்.
பிறவிதய கநாய் என்றைால் இராம நாமம் அந்கநாய் தீர்க்கும் மருந்து எனப்ெட்ைது.
கநாவிதனயும் கநாயிதனயும் கநாய்பசய் விதனயிதனயும், வீ விதனயிதனயும்
தீர்த்ைருளும் கவங்கைகம (திருகவங்கைமாதல - 14) என்ற அடிகதையும் ஈண்டு ஒப்பு
கநாக்கலாம்.
'எல்லீரும் அவ்இராம நாமகம பசால்லீ' (4695) என்ற வானரர்கதைக் கூறச் பசால்லி,
அந்நாமம் ககட்டுச் சம்ொதி ைன் இைந்ை சிறகுகதைப் பெற்றான் என்ெைாலும்
இராமநாமப் பெருதம புலனாகும். எட்பைழுத்துத் திருமந்திரத்தின் பெருதம,
பெருமிைங்கதைபயல்லாம் இப்ொைலால் இராம நாமத்துக்குக் கவிச் சக்கரவர்த்தி
ஆக்கினார். இராமன் பெயதர வாலி ைன் கண்கைால் பெயர் என்ற அைவில்
ஐயமின்றிக் கண்ைான் ஆைலின் 'கண்களின் பைரியக் கண்ைான்' என்றார். இராமன்
ெரம்பொருள் என உணரும் ெக்குவம் பநருங்கிவருவதை இஃது உணர்த்தும். ைாகன -
ஏகாரம் பிரிநிதல, இம்தமகய - ஏகாரம் கைற்றம். 'இராமன் ' என்னும் பெயரிைத்து
மூன்று இயல்புகதைக் கூறியைால் ெலெைப்புதனவணியாம். 79

இராமதன வாலி இகழ்ைல்

4014. 'இல்லறம் துறந்ை நம்பி,

எம்மகைார்க்காகத் ைங்கள்
வில் அறம் துறந்ை வீரன்
கைான்றலால், கவை நல் நூல்
சொல் அறம் துறந்திலாை
சூரியன் மரபும், சைால்பல
நல் அறம் துறந்ைது' என்ைா,
நபக வர நாண் உட்சகாண்டான்.
இல்லறம் துறந்ை நம்பி - 'இல்லின்கண் மதனவியுைன் இருந்து

பசய்ைற்குரிய இல்வாழ்க்தகதயத் துறந்து காட்டிற்கு வந்துள்ை சிறந்ை

ஆண்மகனும்; எம்மகைார்க்காக - (குரங்கினத்ைாராகிய) எங்கள் பொருட்டு; ைங்கள்
வில்லறம் துறந்ை - ைங்கள் மரபுக்குரிய விற்கொரின் ைருமத்தை விட்பைாழித்ை; வீரன் -
வீரனுமாகிய இராமன்; கைான்றலால் - பிறந்ைைால்; கவை நல்நூல் - நல்ல கவை நூல்கள்;
சொல் அறம் - பசால்கின்ற ைருமங்கதை; துறந்திலாை சூரிய மரபும் - தகவிைாமல்
பின்ெற்றிவந்ை சூரிய குலமும்; சைால்பல நல் அறம் துறந்ைது - பைான்று பைாட்டு
வருகின்ற நல்ல அறபநறிதய விட்டு நீங்குவைாயிற்று; என்ைா நபகவர - என்று
நிதனத்து, சிரிப்பு வர; நாண் உட்சகாண்டான் - மனத்கை நாணமுற்றான்.

இல்லறம் துறந்ைது - மதனவியுைன் நைத்தும் இல்லற வாழ்க்தகதயத் துறந்து

வனத்தில் ைவ வாழ்க்தகதய கமற்பகாண்ைது. வில்லறம் துறந்ைது இருவர்
கொரிடுதகயில் மதறந்திருந்ைது வாலியின்மீது அம்புபைாடுத்ைது. கொர்பநறி
ைவறியைால் 'வில்லறம் துறந்ை வீரன்' என்று ெழிப்புப் புலப்ெை எதிர்மதறக் குறிப்ொல்
கூறினான்.

ைந்தைதய பமய்யனாக்கித் ைாய் பசால்பகாண்டு இல்லற வாழ்க்தகதயத் துறந்து,

துறவறம் கமற்பகாண்ை பசவ்வி கநாக்கி 'நம்பி' என்று கொற்றியும், ஒரு குரங்கின்
பொருட்டு விற்கொரின் ைருமத்தை விட்ைைால் 'வீரன்' என இழித்தும் கூறினான்.
மதனவிதயப் பிரிய கநரிட்ைைால் வனத்தில் கெதுற்றவன் ஆயினன் என்ற இகழ்வுக்
குறிப்பிலும் 'நம்பி' என்று குறிப்பிட்ைான் எனலும் பொருந்தும்.

'எம்மகனார்க்காக' என்றது வானர குலத்தின் புன்தமதயச் சுட்டியது. 'புன் பைாழில்

குரங்பகாடு புணரும் நட்ெகனா? (3968) என வாலியும் ''எங்கள் வானரத் பைாழிலுக்கு
ஏற்ற புன்ெதக காட்டும் யாகனா?'' (6934) எனச் சுக்கிரீவனும் கூறுைல் காண்க.

அறம் ைவறாை குலம் சூரிய குலம் என்ெதை 'கவைநல் நூல் பசால் அறம் துறந்திலாை
சூரியன் மரபு' எனச் சிறப்பித்ைார். இராமன் பசய்ை பநறிைவறிய பசயலால்
அக்குலத்தின் சிறப்புக் குன்றியது என எண்ணி நதகத்ைான். இகழ்ச்சி ெற்றி நதகத்ைான்
என்க.
நாண் உட்பகாண்ைான் - பிறர்க்கு வரும் ெழிதயயும் ைமக்கு வந்ைைாககவ கருதி
நாணுைல் சான்கறார் இயல்ொைலின் இராமனுக்கு வரும் ெழி கருதி நாணினான். 'பிறர்
ெழியும் ைம் ெழியும் நாணுவார், நாணுக்கு உதறெதி என்னும் உலகு' (குறள். 1015)
என்ெது குறள். இராமன் பசயலால் கொர்பநறி பகட்ைது என எண்ணியைாலும்,
இச்பசயலால் வீரர்கள் அதனவர்க்கும் ஏற்ெடும் இழிவு கநாக்கியும், இராமதனப்
ெற்றித் ைான் ைாதரயிைம் கூறிய வார்த்தைகள் ைவறாயின என்ெது குறித்தும், வாலி
நாண் உட்பகாண்ைான் எனவும் பகாள்ைலாம். இராமனது பசயல்ெற்றிய ஏைனம்
நதகயாக பவளிப்ெை, அைன் விதைவான நாணத்தை பவளிக்காட்ைாது அைக்கினான்
என்ெதை 'நதகவர நாணுட்பகாண்ைான்'என்றார். 80

4015. சவள்கிடும்; மகுடம் ொய்க்கும்;

சவடிபடச் சிரிக்கும்; மீட்டும்
உள்கிடும்; 'இதுவும்ைான் ஓர் ஓங்கு
அறகமா?' என்று உன்னும்;
முள்கிடும் குழியில் புக்க மூரி
சவங் களி நல் யாபை
சைாள்சகாடும் கிடந்ைது என்ை, துயர்
உழந்து அழிந்து கொர்வான்.
 சவள்கிடும் - (வாலிைன் நிதலதய எண்ணி) நாணம் பகாள்வான்; மகுடம் ொய்க்கும் -
(நாணத்ைால்) கிரீைம் அணிந்ை ைதலதயச் சாய்ப்ொன்; சவடிபடச் சிரிக்கும் -
பவடிப்ெதுண்ைது கொல சிரிப்ொன்; மீட்டும் உள்கிடும் - நைந்ைதைக் குறித்து மீண்டும்
சிந்திப்ொன்; இதுவும் நான் ஓர் ஓங்கு அறகமா - 'இப்ெடி அம்பு பசலுத்துைலும் ஒரு
சிறந்ை ைருமமாகுகமா?' என்று உன்னும் - என்று எண்ணுவான். முள்கிடும் குழியில் -
முழுகி அழுந்ைத் ைக்க ெடுகுழியில்; புக்க மூரி சவங் களி நல் யாபை - (வீழ்ந்து)
அகப்ெட்டு பகாண்ை வலிய பகாடிய மைங் பகாண்ை சிறந்ை யாதன; சைாள்சகாடும்
கிடந்ைது என்ை - கசற்றுைன் கிைந்ைது கொல; துயர் உழந்து அழிந்து கொர்வான் -
துன்புற்று ைன் வலிதம அழிந்து ைைர்ச்சி அதைவான்.

வீழ்ந்ை வாலியின் மனநிதலதயப் ொைல் புலப்ெடுத்தும். இராமன் அறத்தின்

வடிவம் என்று வாலி எண்ணியைால் 'இப்ெடி அம்பு பசலுத்துவதும் ஒரு சிறந்ை
அறமாகுமா?' என எண்ணி மயங்கினான். முள்கிடுங்குழி - பெரும் ெள்ைம், ெடுகுழி.
யாதன பிடிப்கொர், ெள்ைம் கைாண்டிப் ெைக்கிய பெண் யாதனதய ஒருபுறம் நிறுத்தி
தவக்க, ஆண் யாதன, பிடிதயச் கசரும் ஆர்வத்தில் விதரந்து வந்து குழியிி்ல் விை;
அைதனப்பிணித்து கமகலற்றிச் பசல்வர். அவ்வாறு இராமன் பசய்ை ைந்திரத்ைால்
வாலி அகப்ெட்டு வருத்ைலாயினன். உவதம அணி. பைாள்கு - கசறு; வதல
எனலுமாம். முன் ொைலில் புன்சிரிப்புச் (நதக வர) சிரித்ைவன் இங்கு பவடிெைச்
சிரித்ைான் என்றது காண்க. 81

இராமன் வாலியின் எதிர்வந்து கைான்றலும் அவதன வாலி இகழ்ைலும்

4016. 'இபற திறம்பிைைால்; என்கை,

இழிந்துகளார் இயற்பக! என்னின்,
முபற திறம்பிைைால்' என்று
சமாழிகின்ற முகத்ைான் முன்ைர்,
மபற திறம்பாை வாய்பம
மன்ைர்க்கு முன்ைம் சொல்லும்
துபற திறம்பாமல் காக்கத்
கைான்றிைான், வந்து கைான்ற,
இபற திறம்பிைைால் - ைதலதமத் ைன்தம உதைய இராமன் முதற ைவறினன்
என்றால் ; இழிந்துகளார் இயற்பக என்கை - (இனி) இழிந்கைாராகிய சிறியார் இயல்பு
என்னாகும்? என்னின் முபற திறம் பின்ைால் - அதுவும் என் திறத்தின் நீதிமுதற
ைவறினாகன! என்று

சமாழிகின்ற - என்று பசால்கின்ற ;முகத்ைான் முன்ைர் - முகத்தினனாகிய

வாலியின் முன்கன ; மபற திறம்பாை - கவை பநறியில் ைவறாை ; வாய்பம மன்ைர்க்கு -
வாய்தம ஒழுக்கத்தினரான அரசர்களுக்பகன்று ; முன்ைம் சொல்லும் துபற - முன் மனு
முைலிய நூல்களில் கூறப்பெற்ற அறபநறிகதை ; திறம்பாமல் காக்க - வழுவாமல்
காத்ைல் பொருட்டு ;கைான்றிைான் - (உலகில்) கைான்றியவனான இராமன் ; வந்து
கைான்ற - வந்து கைான்ற . . . .
 இதுவும் அடுத்ை பசய்யுளும் ஒரு பைாைராய், இைன் கண் உள்ை 'கைான்ற' எனும்
எச்சம் 'கண்ணுற்றான்' என அடுத்ை ொைலில் வரும் விதன பகாண்டு முடியும். மனு
முைலிய அற நூல்கள் கவைத்தின் பொருதை ஒட்டிகய எழுைப்ெடுவன.
அரசர்களுக்குரிய பநறிமுதறகதைக் காக்ககவ கைான்றியவன் இராமன். அறங்காக்கத்
கைான்றியவன் என்ெதை 'மண்ணிதை யாவர் இராகவன் அன்றி மாைவம் அறத்பைாடும்
வைர்த்ைார்' (97) ''அறத்தின் மூர்த்தி வந்து அவைரித்ைான்'' (1349), 'அறம் ைதல நிறுத்தி
கவைம் அருள் சுரந்து அதறத்ை நீதித், திறம் பைரிந்து, உலகம் பூணச் பசந்பநறி பசலுத்தி,
தீகயார் இறந்து உக நூறி, ைக்ககார் வாலியின் முன்னர் இராமன் கைான்றியது, ைான்
வாலிதயத் ைண்டித்ைது அறபநறிக்கு ஒத்ை பசயகல என்ெதை உணர்த்ைல்
பொருட்ைாகும். 82

4017. கண்ணுற்றான் வாலி, நீலக் கார்

முகில் கமலம் பூத்து,
மண் உற்று, வரி வில்
ஏந்தி, வருவகை கபாலும் மாபல;
புண் உற்றது அபையகொரி
சபாறிசயாடும் சபாடிப்ப, கநாக்கி,
'எண்ணுற்றாய்! என் செய்ைாய்!'
என்று ஏசுவான் இயம்பலுற்றான்:
நீலக் கார் முகில் - நீலநிறமுள்ை கார்கால கமகம் ; கமலம் பூத்து - ைன்னிைம் ெல
ைாமதர மலர்கள் மலரப்பெற்று; வரிவில் ஏந்தி - கட்ைதமந்ை வில்தல ஏந்தி; மண்
உற்று வருவகை கபாலும் - நிலவுலதகப் பொருந்தி வருவது கொலுள்ை; மாபல -
திருமாலாகிய இராமதன; வாலி கண்ணுற்றான்- வாலி ைன் கண்கைால் கண்ைான். புண்
உற்றது அபைய கொரி - புண்ணிலிருந்து பவளிப்ெடுவது கொன்ற குருதி;
சபாறிசயாடும் சபாடிப்ப - பநருப்புப் பொறிகபைாடு (ைன்கண்களினின்று)
பவளிப்ெை; கநாக்கி - (சினத்கைாடு) ொர்த்து; எண்ணுற்றாய் - 'எண்ணங்களில் நிதறந்து
பொருந்தியவகன!' என் செய்ைாய் - என்ன காரியம் பசய்ைாய்? என்று ஏசுவான் - என்று
கூறிப் ெழிப்ெவனாய்; இயம்பலுற்றான் - பசால்லத் பைாைங்கினான்.
இராமனது கமனி நிறத்திற்குக் கார்கமகமும், அவனுதைய முகம், கண், தக, கால்
முைலிய உறுப்புக்களுக்குச் பசந்ைாமதர மலர்களும் உவதம. ''நீலக் கார்

முகில் கமலம் பூத்து, வரிவில் ஏந்தி, மண்ணுற்ற வருவகை கொலும் மாதல''

என்றது இல்பொருள் உவதம அணியாம். 'கருமுகில் ைாமதரக் காடு பூத்து' (191);
'கண்ணும் திருவடியும் தகயும் திருவாயும் பசய்ய' (சிலப் - 17 - 36). 'என்ன நிதனந்து
என்ன காரியம் பசய்ைாய்' எனவும் பொருள் பகாள்ைலாம். 'என் பசய்ைாய்' என்ெது
மதிக்கத்ைக்க நீ என்ன காரியம் பசய்துவிட்ைாய்? என இரங்கிக் கூறுவைாயும் உள்ைது.
83

4018. 'வாய்பமயும், மரபும், காத்து, மன்

உயிர் துறந்ை வள்ளல்,
தூயவன் பமந்ைகை! நீ,
பரைன்முன் கைான்றிைாகய!
தீபமைான், பிறபரக் காத்து, ைான்
செய்ைால் தீங்கு அன்று ஆகமா?
ைாய்பமயும் அன்றி, நட்பும்,
ைருமமும், ைழுவி நின்றாய்!
ைாய்பமயும் - ைாய் கொன்ற அன்புதைதமதயயும்; அன்றி நட்பும் - அதுவுமன்றி
நட்ொகும் ெண்பிதனயும்; ைருமமும் - அறத்தையும்; ைழுவி நின்றாய் - கமற்பகாண்டு
நின்றவகன! வாய்பமயும் மரபும் காத்து - உண்தமயிதனயும் குலப்
பெருதமயிதனயும் காத்து; மன் உயிர்துறந்ை வள்ளல் - (அவற்றின் பொருட்டுத்) ைன்
சிறந்ை உயிதர விட்ை வள்ைலும்; தூயவன் பமந்ைகை - தூயவனும் ஆன ைசரை
சக்கரவர்த்தியின் மககன! நீ பரைன் முன் - நீ ெரைனுக்கு முன்னர்; கைான்றிைாகய -
அவன் ைதமயனாகப் பிறந்ைாகய! பிறபர(த்) தீபம ைான் காத்து - மற்றவர்கதைத் தீய
பசயல் பசய்யாைவாறு விலக்கி; ைான் செய்ைால் - ைான் தீய பசயல் பசய்ைால்; தீங்கு
அன்று ஆகமா - அது தீங்கு ஆகாது நன்தமயாகுகமா? (ஆகாது).
இராமன் ைாய் கொன்று அன்பு காட்டும் இயல்பினன் என்ெதை 'அன்தனகய
அதனய அன்பின் அறகவார்கள்' (2555) என்று சீதையும் 'ைாய்வர, கநாக்கிய கன்றின்
ைன்தமயார்' (2635) எனத் ைண்ைக வனத்து முனிவர்களும் கூறியவற்றால் அறியலாம்.

'கைாைதம' என்று அவர் பசால்லிய பசால் ஒரு பசால் அன்கறா (2317) என்று குகன்
கூற்று இராமனின் நட்பின் சிறப்தெ உணர்த்தும். இராமன் ைருமத்தை நிதலநாட்ைகவ
கைான்றியவன் என்ெதைக் காப்பியம் எங்கும் காணலாம். ைாய்தம, நட்பு, அறம் ஆகிய
அருங்குணங்கதை உதையவன் இராமன் என்ெதை வாலி நன்கறிந்திருந்ைனன்.
இங்குத் ைசரைன் பெருதமயும் கெசப்ெடுகிறது. வாய்தமயிதனயும் குல மரதெயும்
காத்ைற்பொருட்டு உயிர்துறந்ைவன் ைசரைன். வள்ைல் - பிறருக்காக உயிர்துறப்ெதிலும்
வள்ைலாகத் திகழ்ந்ைவன். தூயவன் - மனம், பமாழி, பசய்தகயால் தூய்தம
உதையவன். அத்ைதகய அரசனுக்கு மகனாகப் பிறந்ைாகய என ஏசினான். ெரைனுக்கு
முன்னவனாகப் பிறக்கத்ைக்கவன் அல்லன் இராமன் என்றான். ெரைனது சிறந்ை
குணங்கதை வாலி அறிந்திருந்ைான் என்ெதும் இைனால் புலனாகிறது. 'எள்ை அரிய
குணத்ைாலும், எழிலாலும், இவ் இருந்ை வள்ைதலகய அதனயாதன, கககயர்ககான்
மகன் ெயந்ைாள்' (657)
என விசுவாமித்திரரும், ''நிதற குணத்ைவன், நின்னினும் நல்லனால்; குதறவு
இலன்'' (1609) எனக் ககாசதலயும், ''மன்புகழ்ப் பெருதம நுங்கள் மரபிகனார் புகழ்கள்
எல்லாம் உன்புகழ் ஆக்கிி் பகாண்ைாய் உயர் குணத்து உரவுத்கைாைாய்'' (2338) எனக்
குகனும் ெரைதனப் ொராட்டுைல் காண்க. பிறர்தீதம பசய்யாைெடி ொதுகாப்ெவன்
ைானும் தீங்கு பசய்யாமல் இருப்ெதை ைகுதியுதைத்ைாைலின் 'தீதமைான் பிறதரக்
காத்துத் ைான் பசய்ைால் தீங்கன்றாகமா' என வினவினான்.

எல்லா உயிர்களிைத்தும் ைாய்கொல் அன்புகாட்ை கவண்டியவன் ஒருவனிைத்துக்

பகாண்ை நட்புக் காரணத்ைால் ைரும பநறிவழுவலாகமா என்ெது கருத்ைாகும்.
84

4019. 'குலம் இது; கல்வி ஈது;

சகாற்றம் ஈது; உற்று நின்ற
நலம் இது; புவைம் மூன்றின்
நாயகம் உன்ைது அன்கறா;
வலம் இது; இவ் உலகம் ைாங்கும் வண்பம
ஈது; என்றால் - திண்பம
அலமரச் செய்யலாகமா,
அறிந்திருந்து அயர்ந்துளார்கபால்?
குலம் இது - நீ பிறந்ை குலகமா (வாய்தமயின்) வைாது மன்னுயிர் ஓம்பும் அரசர்கள்
ஆண்ை) இத்ைதகய பெருதம வாய்ந்ைது; கல்வி ஈது - நீ கற்ற கல்வி (உயர்ந்கைார்
மாட்டுக்கற்று அறியாதரயும் அறிவுறுத்திப் ெயனளிக்கும்) இத்ைன்தம உதையது;
சகாற்றம் ஈது - உன்னுதைய பவற்றிகயா (கானகத்தில் அரக்கர்கதை பவன்ற)
இத்ைதகய சிறப்புதைத்து; உற்று நின்ற நலம் இது - உன்தன வந்ைதைந்ை
நற்ெண்புகளின் இயல்கொ (துன்ெம் அகற்றி இன்புறுத்தும்) இவ்வியல்ொனது; புவைம்
மூன்றின் நாயகம்- மூவுலகங்கதையும் ஆட்டிச் பசய்யும் ைதலதம; உன்ைது அன்கறா -
உன்னுதையைல்லவா? வலம் இது - உன் கெராற்றல் இத்ைதகத்து; இவ் வுலகம் ைாங்கும்
வண்பம ஈது - இந்ை உலகத்தைப் ொதுகாக்கும் வள்ைன்தம இது; என்றால் - என்று
உன்தனச் சிறப்பித்து உலகம் பசால்வைானால்; அறிந்திருந்து அயர்ந்துளார்கபால -
எல்லாவற்தறயும் அறிந்திருந்தும் மதிமயங்கி மறந்ைவர் கொல; திண்பம அலமரச்
செய்யலாகமா - கமற்கூறிய உறுதிகள் யாவும் நிதலகலங்குமாறு
ைகுதியில்லாைனவற்தறச் பசய்யலாகமா?

குலம், கல்வி, பகாற்றம், நாயகம், வலம், வண்தம ஆகிய எல்லாச் சிறப்புக்கதைப்

பெற்றிருந்தும் அவற்தறக் காக்க மறந்ைவன் கொல மயங்கி நைந்து பகாண்ைாகய என
வாலி கூறினன்.

குலம் இது - சூரிய குலம், இட்சுவாகு குலம், இரகு குலம் என உலகம் ொராட்டும்
பெருதம உதையது. கைல் கைாண்டிகனார், கங்தகதயக் பகாணர்ந்கைார் எனச் சிறந்ை
அரசர்கள் ஆட்சி புரிந்ை சிறப்பு உதைத்து. கல்வி ஈது - வசிட்ைர், விசுவாமித்திரர்
முைலிகயார்ொல் பெற்ற கல்வி, பகாற்றம் ஈது - ெதினாலாயிரக்
கணக்கான கரதூைணாதியதரத் ைனித்து பவன்ற சிறப்புக் பகாண்ைது. உற்று
நின்ற நலம் இது. 'குணங்கைால் உயர்ந்ை வள்ைல்' (479) 'அந்ைமில் பெருங்குணத்து
இராமன்' (2159) என்ற அடிகைால் அறியலாம். புவனம் மூன்றின் நாயகம். விண், மண்,
ொைாைம் ஆகிய உலகின் நாயகன் இராமன் என்ெதை வாலி அறிந்திருந்ைான். வலம்
இது - எதையும் எதிர்க்கும் கெராற்றல்; உலகம் ைாங்கும் வண்தம ஈது. அருைால்
உலகச் சுதமதய ஏற்றுக்பகாள்ளும் வள்ைல் ைன்தம.

திண்தம அலமரச் பசய்யலாகமா என்ெைற்கு உன்ொல் நான் பகாண்ை வலிய

நம்பிக்தககள் சிதையத் ைகுதியல்லனவற்தறச் பசய்யலாகமா எனவும் பொருள்
பகாள்ைலாம். ஈது - இது என்ெது நீண்ைது, பசய்யுள்விகாரம். 85

4020. 'ககா இயல் ைருமம், உங்கள்

குலத்து உதித்கைார்கட்கு எல்லாம் -
ஓவியத்து எழுை ஒண்ணா
 உருவத்ைாய்! - உபடபம அன்கறா?
ஆவிபய, ெைகன் சபற்ற
அன்ைத்பை, அமிழ்தின் வந்ை
கைவிபய, பிரிந்ை பின்பை,
திபகத்ைபை கபாலும், செய்பக!
ஓவியத்து எழுை ஒண்ணா - சித்திரத்தில் எழுதிக் காட்டுைற்கு முடியாை; உருவத்ைாய் -
வடிவைகுதைய இராமகன; ககா இயல் ைருமம் - அரசர்களுக்குரிய அறபநறியானது;
உங்கள் குலத்து - உங்கள் குலத்தில்; உதித்கைார்கட்கு எல்லாம் - பிறந்ைவர்கள்
எல்கலார்க்கும்; உபடபம அன்கறா - உரியது அன்கறா? ஆவிபய - (அங்ஙனமிருக்க)
உன் உயிரானவளும்; ெைகன் சபற்ற அன்ைத்பை - சனகன் பெற்ற நதையில் அன்னம்
கொன்றவளும்; அமிழ்தின் வந்ை கைவிபய - அமுைம்கொல் அருதமயாகக் கிதைத்ை
கைவியுமான மதனவிதய; பிரிந்ை பின்பை - பிரிந்ை பிறகு; செய்பக திபகத்ைபை
கபாலும் - பசய்யும் பசயலில் ைடுமாற்றம் அதைந்துள்ைாய் கொலும்.

இராமன் திருகமனி கெரைகு வாய்ந்ைது என்ெது 'ஓவியத்து எழுை ஒண்ணா

உருவத்ைாய்' என்ற பைாைர் புலப்ெடுத்தும். 'ஓவியம் சுதவ பகைப் பொலிவது ஓர்
உருபவாகை' (1050) என வந்ைதம காண்க. 'எழுைரிய பெருமான் என்பறண்ணாது
எழுதியிருந்கைகன' (திருவரங்கக் கலம்ெகம் - 93) எனப் பிள்தைப் பெருமாள் ஐயங்கார்
உருகுைலும் காண்க.

உன் உருவச் சிறப்பிற்ககற்ற பசயல் அதமயவில்தலகய என வாலி வருந்தி

இரக்கத்கைாடு ஏசுவைாகக் குறிப்ொக உணரலாம். இராமன் குலத்து முன்கனான் மனு.
அரசபநறிகதைக் கூறும் மனுைர்ம சாத்திரம் எழுதியவன். அந்நூலில் கூறியுள்ை
ைருமபநறிகதைக் குலத்துச் பசல்வமாகப் பெற்றவன் இராமன். அங்ஙனமிருந்தும்
இத்ைதகய இழிபசயதலச் பசய்துவிட்ைாகன என்று வாலி இரக்கமுற்றுக் கூறினான்.
இராமன் மாட்டு அன்பு பகாண்ை காரணத்ைால், அவனது பசயலுக்கு ஒரு காரியத்திற்கு
ஒரு நியாயம் கற்பிப்ெவன் கொலத் 'கைவிதயப் பிரிந்ைைைால் பசய்தக
திதகத்ைதனகயா' என்றான்.
ஆவிதய - சீதைகய இராமனது உயிர். இைதனக் கூறும் வதகயில் ''ஈண்டு நீ
இருந்ைாய் ஆண்டு அங்கு எவ் உயிர்விடும் இராமன்'' (5304); ''இன்னுயிர் இன்றி ஏகும்
இயந்திரப் ெடிவபமாப்ொன்'' (5305) என அனுமன் உதரத்ைல் காண்க. அன்னம் -
உவதம ஆகுபெயர். அமிழ்தின் வந்ை கைவி - ொற்கைலில் அமுைத்கைாடு பிறந்ை
திருமகளின் அவைாரகம சீதை என்ெதைச் சிறப்ொகக் கூறியது. அமிழ்ைம் -
இனிதமக்கு மட்டுமன்றி அருதமக்கும் உவதம ஆயிற்று. உங்கள் - முன்னிதல
இைத்து உைப்ொட்டுப் ென்தம. 'ெதகயுள்ளும் ெண்புை ொைறிவார் மாட்டு' (குறள்.
995) என்றவாறு வாலியின் ெண்பு அதமந்துள்ைதுபுலனாகிறது. 86

4021. 'அரக்கர் ஒர் அழிவு செய்து

கழிவகரல், அைற்கு கவறு ஓர்
குரக்கு இைத்து அரபெக் சகால்ல,
மனு சநறி கூறிற்று உண்கடா?
இரக்கம் எங்கு உகுத்ைாய்? என்பால்
 எப் பிபழ கண்டாய்? அப்பா!
பரக்கழி இது நீ பூண்டால்,
புகபழ யார் பரிக்கற்பாலார்?
அரக்கர் ஓர் அழிவு செய்து - அரக்கரினத்தைச் சார்ந்ை ஒருவர் உனக்பகாரு தீங்கிதனச்
பசய்து; கழிவகரல் - பசன்றுவிட்ைைால்; அைற்கு - அைற்காக; கவறு ஓர் குரக்கு இைத்து -
(அவ்வரக்கரினும்) கவறுெட்ை குரங்கு இனத்தைச் சார்ந்ை; அரபெக் சகால்ல -
அரசதனக் பகால்லுமாறு; மனுசநறி கூறிற்று உண்கடா - மனுைர்ம பநறி பசான்னது
உண்கைா? இரக்கம் எங்கு உகுத்ைாய் - (உனக்குரிய) கருதண என்னும் ெண்பிதன
எவ்விைத்துச் சிந்திவிட்ைாய்? என்பால் எப்பிபழ கண்டாய் - என்னிைத்தில் என்ன
குற்றத்தை நீ ொர்த்துவிட்ைாய்? அப்பா - ஐயகன! இது பரக்கழி - இத்ைதகய
பெரும்ெழிதய; நீ பூண்டால் - நீகய ஏற்றுக்பகாண்ைால்; புகபழ யார் பரிக்கற்பாலார் -
புகதை கவறு யார் ைாங்கிக் பகாள்ளும் ைன்தமயுதையவராவர்?

அரக்கர் ஓர் அழிவு பசய்ைது, இராவணன் சீதைதயக் கவர்ந்ை பசயதலக் குறிக்கும்.

அரக்கன் பகடுதி பசய்ய, அவனுக்குத் ைண்ைதன அளிக்காமல் குரங்கினத்
ைதலவதனக் பகால்லும் இச்பசயல், குற்றம் ஒருவன் பசய்யத் ைண்ைதன
கவபறாருவர்க்குக் பகாடுப்ெது கொலாகும் என்னும் கருத்தில் வாலி கெசினான்.
அவ்வவறு பசய்ைல் உன்குலத்து மனு கூறிய அரசியல் பநறிக்கும் ஒவ்வாது என்ெது
வாலி கருத்து. அருைாைனாகிய இராமன் ைன் இயல்ொன இரக்க குணத்தை -
வழிவழியாகப் பெற்ற ெண்தெ எங்கக உகுத்துப் கொக்கினான் என வினவ கவண்டி
'இரக்கம் எங்கு உகுத்ைாய்?' என்றான். இராமன் குல முன்கனான் சிபி ஒரு புறவின்
பொருட்டுத் ைன் உைதலகய அரிந்து பகாடுத்ைவன். ெசுவின் பொருட்டுத் ைன்தனகய
உணவாக்கிி்க் பகாள்ளுமாறு சிங்கத்திைம் கூறியவன் திலீென். இங்ஙனம் குல
முன்கனார்க்கும் அவர்க வழி இராமனுக்கும் இயல்ொக அதமந்ை இரக்கப் ெண்பு.
உகுத்ைல் - கவண்டுபமன்கற சிந்துைல். தீதம பசய்ை வதர ஒறுத்ைல் அரசியல்
பநறிமுதற என்றால், இரக்கமின்றித் ைான் பகால்லப்

ெைத் ைன்னிைத்துக் கண்ை குற்றம் யாது என அறிய விதைெவனாய் 'என்ொல்

எப்பிதை கண்ைாய்' என வினவினான். ெரித்ைல் - சுதமயுதையைாயினும் பொறுத்துச்
சுமத்ைல். பெரும்புகதைத் ைாங்கக் கூடியவா இராமதனத் ைவிரப் பிறர் இலர் என்ற
கருத்தில் வாலி 'புகதை யார் ெரிக்கற்ொலார்' என்றான். அப்ொ - அன்பு, வியப்பு,
இரக்கம், துன்ெம் ஆகிய உணர்ச்சிகதை உணர்த்தும் பசால். 87

4022. 'ஒலி கடல் உலகம்ைன்னில்

ஊர்ைரு குரங்கின்மாகட,
கலியது காலம் வந்து கலந்ைகைா? -
கருபண வள்ளால்! ?
சமலியவர் பாலகைகயா,
ஒழுக்கமும் விழுப்பம்ைானும்?
வலியவர் சமலிவு செய்ைால், புகழ்
அன்றி, வபெயும் உண்கடா?
 கருபண வள்ளால்! - அருள் நிதறந்ை வள்ைகல! ஒலி கடல் உலகம் ைன்னில் -
ஒலிக்கும் கைலால் சூைப்ெட்ை இவ்வுலகத்தில்; ஊர்ைரு குரங்கின் மாகட - ைாவித்
திரியும் குரங்குகளிைத்துமட்டும்; கலியது காலம் வந்து கலந்ைகைா - கலியினுதைய தீய
காலம் வந்து கலந்துவிட்ைகைா? ஒழுக்கம் விழுப்பம் ைானும் - நல்பலாழுக்கமும்
அைனால் பெறத்ைகும் சிறப்ெம்; சமலியவர் பலகைகயா - வலிதம குதறந்ைவர்களிைம்
மட்டும் இருக்க கவண்டியனகவா? வலியவர் சமலிவு செய்ைால் -
வலிதமயுதையவர்கள் இழி பைாழிதலச் பசய்வாராயின்; புகழ் அன்றி வபெயும்
உண்கடா - (அைனால்) அவர்களுக்குப் புகழ் ஏற்ெடுவைன்றிப் ெழி ஏற்ெடுைலும்
உண்கைா?

ஊர்ைரு குரங்கு - மரங்களிலும் மதலகளிலும் ைாவித் திரிகின்ற குரங்கு. கவியது

காலம் - கலிபுருைன் காலன்; அறத்திற்கு மாறான தீய பசயல்கள் ஓங்கி நிற்கும் காலம்.
இராமன் கதை திகரைாயுகத்தில் நைந்ைது. அங்ஙனமிருக்கத் தீதமகள் நதைபெறும்
கலியுகம் எங்ஙனம் வந்து கசர்ந்ைது? எவ்வைகவா வலிதம உதைய உயிரினங்கள்
இருக்க, எளிய குரங்கினமான ைன்னிைம் மட்டும் இத்ைதகய அறமற்ற பசயல்
அருளுதைய இராமனால் நிகழ்ந்து விட்ைகை என்று வருந்தியவனாய் 'ஊர்ைரு
குரங்கின் மாகை கலியது காலம் வந்து கலந்ைகைா' என்றான். அறமானது
கிருையுகத்தில் நான்கு ொைமும். திகரைாயுகத்தில் மூன்று ொைமும், துவாெர யுகத்தில்
இரண்டு ொைமும், கலியத்தில் ஒரு ொைமும் ஆக நிகழ்ந்ைது, அைன் முடிவில் அறம்
குதறந்து தீதம பெருகும் என்ெர்.
கருதண வள்ைால் - வஞ்சப்புகழ்ச்சி, 'நின் கருதணயும் வள்ைன்தமயும் இங்ஙனம்
முடிந்ைகைா' என ஏசுவானாய் அங்ஙனம் விளித்ைான். வள்ைால் - வள்ைல் என்ற
பசால்லின் விளி; ஈற்றயல் நீண்ைது. ஒழுக்கமும் விழுப்ெமும் வலியவர், பமலியவர்
என்ற கவறுொடின்றிக் கதைபிடிக்கத் ைக்கனவாைலின் வாலி ஏைனமாக 'பமலியவர்
ொலகைகயா ஒழுக்கமும் விழுப்ெம் ைானும்' என்றான். பமலியவர் - அறிவு, ஆண்தம,
ஆற்றல் ஆகியவற்றில் குதறொடு உதையவர் - அவற்றில் மிக்கவர் வலியவர்.
ஒழுக்கமும் விழுப்ெந்ைானும் - பமலியவர் ொலகைகயா - ென்தம ஒருதமயில்
முடிந்ைது. ென்தம ஒருதம மயக்கம்.

'வலியவர் ைவறு பசய்ைாலும் அவர்க்குப் ெழி வராது புகழ் வருகின்றகை,

இபைன்ன அநீதி' என்ற பொருளில் வலியவர் பமலிவு பசய்ைால் புகழ் அன்றி வதசயும்
உண்கைா? என்றான். வல்லான் வகுத்ைகை வாயக்கால்' என்ற ெைபமாழி இங்கு
நிதனயத்ைக்கது. 88

4023. 'கூட்டு ஒருவபரயும் கவண்டாக்

சகாற்றவ! சபற்ற ைாபை
பூட்டிய செல்வம் ஆங்கக
ைம்பிக்குக் சகாடுத்துப் கபாந்து,
நாட்டு ஒரு கருமம் செய்ைாய்;
எம்பிக்கு, இவ் அரபெ நல்கி,
காட்டு ஒரு கருமம் செய்ைாய்;
கருமம்ைான் இைன்கமல் உண்கடா?
 கூட்டு ஒருவபரயும் கவண்டா - (ெதகவதரப் கொரில் பவல்வ ைற்குத்) துதணயாக
ஒருவதரயும் கவண்ைாை; சகாற்றவ - பவற்றிதய உதையவகன! சபற்ற ைாபை -
பெற்ற ைந்தையாகிய ைசரை சக்கரவர்த்தி; பூட்டிய செல்வம் - (மூத்ை தமந்ைனான
உன்னிைம்) ைந்ை அரசியல் பசல்வத்தை; ஆங்கக ைம்பிக்குக் சகாடுத்து - அங்கக
ைம்பியாகிய ெரைனுக்குக் பகாடுத்து; நாட்டு ஒரு கருமம் செய்ைாய் - நாட்டிகல ஓர்
ஒப்ெற்ற காரியத்தைச் பசய்ைாய்; கபாந்து - அைன் பின்னர் இவ்அரசு நல்கி - (எனக்குரிய)
இவ்வரசாட்சிதயக் பகாடுத்து; காட்டு ஒரு கருமம் செய்ைாய் - காட்டிலும்
(வைக்கத்திற்க மாறான) ஒரு பசயதலச் பசய்ைாய்; இைன் கமல் கருமம் ைான் உண்கடா?
- இைனினும் கமலான பசயல் கவறு உண்கைா?

கூட்டு - துதண. பெரும்ெதைபயாடு ைன்தன எதிர்த்ை கரதூைணர்கதை

எவருதைய துதணயுமின்றி இராமன் பவன்றைால் 'கூட்டு ஒருவதரயும் கவண்ைாக்
பகாற்றவ' என விளித்ைான். 'துதண இலாைவர்' (3694) எனக் கவந்ைன் குறிப்பிைல்
காண்க. 'ைன் துதண ஒருவரும் ைன்னில் கவறு இலான்' (3968) என வாலி கூறியதும்
காண்க. இவ்வாறு பவல்லும் திறத்தைத் 'துதண கவண்ைாச் பசருவன்றி' (புறம் - 16)
எனப் புறநானூறு குறிப்பிடும். ைந்தைகய வற்புறுத்தி அளித்ை பசல்வம் என்ெைால்,
''பூட்டிய பசல்வம்'' எனவும் குறித்ைான். ''பைருளுதைய மனத்து மன்னன் ஏவலின்
திறம்ெ அஞ்சி, இருளுதை உலகம் ைாங்கும் இன்னலுக்கு இதயந்து நின்றான்.'' (1603)
என்ற இைம் கநாக்குக.

நாட்டிகல ைன்னலங் கருைாது ெரைனுக்கு நாைளித்ை நீ, காட்டிகல ைன்னலங்கருதிச்

சுக்கிரீவனுக்குத் துதணயாகித் ைவறு பசய்யாை என்தனக் பகான்றாய். முன்னர்ச்
பசய்ை பசயதல விைச் சிறந்ைது இல்தல. பின்னர்ச் பசய்ை பசயதல விை இழிந்ைதும்
இல்தல. இங்ஙனம் ஒன்றிற்பகான்று முரண்ெட்ை பசயல்கதைச் பசய்வார்
உன்னிலும் கமம்ெட்ைவர் யாகர? என்றும் பொருள் கூறுவர்.
89

4024. 'அபற கழல் அலங்கல் வீரர்

ஆயவர் புரிவது ஆண்பமத்
துபற எைல் ஆயிற்ற அன்கற?
சைான்பமயின் நல் நூற்கு எல்லாம்
இபறவ! நீ, என்பைச் செய்ைது
ஈது எனில், ''இலங்பககவந்ைன்
முபற அல செய்ைான்'' என்று,
முனிதிகயா? - முனிவு இலாைாய்!
அபறகழல் அலங்கல் - ஒலிக்கின்ற வீரக்கைதலயும் பவற்றி மாதலயும் அணிந்ை;
வீரர் ஆயவர் - வீரராய் உள்ைவர்கள்; புரிவது ஆண்பமத் துபற - பசய்யும் பசயல்
(அறத்கைாடு மாறுெட்ைைாயினும்) ஆண்தமதயப் புலப்ெடுத்தும் கொர்த்துதற; எைல்
ஆயிற்று அன்கறா - எனச் சிறப்பித்துக் கூறப்ெடுைல் ஆயிற்று அல்லவவ?
சைான்பமயின் நல் நூற்கு எல்லாம் - ெைதமயுதையனவாய்ச் சிறந்ை நல்ல அற நூல்
களுக்பகல்லாம்; இபறவ - ைதலவகன! நீ என்பைச் செய்ைது ஈது எனில் - நீ எனக்குச்
பசய்ைது இத்ைதகய பசயல் என்றால்; முனிவு இலாைாய் - சினம் பகாள்ைாை
இயல்புதையவகன! இலங்பக கவந்ைன் - இலங்தகயின் கவந்ைனாகிய இராவணன்;
முபற அல செய்ைான் என்று - நீதியில்லாை பசயல்கதைச் பசய்துவிட்ைான் என்று;
முனிதிகயா - ககாபிக்கக் கைதவகயா?

அறபநறியில் நின்று கொரிடுெவகர வீரர் என்ற நிதல மாறி வீரர் எனப்ெடுகவார்

பசய்வது எதுவும் ஆண்தமச் பசயல் என எண்ணுமாறு இராமன் பசய்தக அதமந்து
விட்ைபைன வாலி உதரத்ைான். ''வல்லான் ஆடியகை ஆட்ைம்'', பகரடி (சிலம்ெம்)
ெைகுகிறவன் இைறி விழுந்ைால் அதுவும் ஒரு வித்தை என்னும் ெைபமாழிகள் காண்க.

பைான்தமயின் நல் நூற்கு எல்லாம் இதறவன் - 'நின் பசய்தக கண்டு

நிதனந்ைனகவா, நீள் மதறகள்? உன் பசய்தக அன்னதவைான் பசான்ன
ஒழுக்கினகவா' (3689) எனக் கவந்ைன் இராமதனப் கொற்றுைல் காண்க. அறநூல்களின்
ைதலவனாக விைங்கும் இராமன் ைன் திறத்துத் தீங்கு பசய்துவிட்டுத் ைன் குற்றம்
காணாது, இராவணன் ைனக்கு அறமற்ற பசயல்கதைச் பசய்து விட்ைாகன என்று
பிறன்குற்றம் கண்டு அவன்மீது சினம் பகாள்ை இைமுண்கைா என வினவினான் வாலி.
இராவணதனச் சினக்க இராமனுக்குத் ைகுதியில்தல என்ற கருத்தில் 'முனிதிகயா
முனிவிலாைாய்' என்றான். முதறயல - சீதைதயக் கவர இராவணன் பகாண்ை துறவு
கவைம், மாயமான் அனுப்ெல் கொன்ற பசயல்கள். 90

4025. 'இருவர் கபார் எதிரும்காபல,

இருவரும நல் உற்றாகர;
ஒருவர்கமல் கருபண தூண்டி,
ஒருவர்கமல், ஒளித்து நின்று,
வரி சிபல குபழய வாங்கி,
வாய் அம்பு மருமத்து' எய்ைல்
ைருமகமா? பிறிது ஒன்று ஆகமா?
ைக்கிலது என்னும் பக்கம். இருவர் கபார் எதிரும் காபல - இருவர் ைம்முள்
எதிர்த்துப் கொர் பசய்து பகாண்டிருக்கும் கநரத்தில்; இருவரும் நல் உற்றாகர -
அவ்விருவரும் (மூன்றாமவருக்கு) நல்ல உறவினகர யாவர்; ஒருவர் கமல் கருபண
தூண்டி - (அவ்வாறிருக்க) அவ்விருவருள் ஒருவர் மீது அருதைச் பசலுத்தி; ஒருவர்
கமல் ஒளித்து நின்று - மற்பறாருவர்மீது குதையும்ெடி வதைத்து; வாய் அம்பு மருமத்து
எய்ைல் - கூர்தமயான நுனியுதைய அம்பிதன மார்பில் பசலுத்துைல்; ைருமகமா -
அறமாகுமா? பிறிது ஒன்று ஆகமா - அன்றி அறத்திற்கு மாறுெட்ைைாகுமா? ைக்கலிது
என்னும் பக்கம்- அச்பசயல் ைகுதியில்லாைது என்னும் ெக்ககம கசர்வைாகும்.
இருவர் மாறுெட்டுப் கொர் பசய்தகயில் பொதுநிதலயில் உள்ைவர்.
ஒருவர்மாட்டுக் கருதணபகாண்டு, மற்பறாருவர்மீது மதறந்து நின்று அம்பு
பசலுத்துைல் நடுநிதலதமக்குரிய பசயலன்று என வாலி உதரத்ைனன். ைக்கிலது
என்னும் ெக்கம் - அறமாகுகமா, அறமாகாகைா என்ெதில் ஐயமுண்ைானாலுட்,
ைக்கிலது என்ெதில் ஐயமில்தல என்க. ைகவிலது என்ெது ைக்கிலது என வந்ைது. ெக்கம்
- ெக்கம் ஆம் என ஆக்கச் பசால் வருவித்து முடிக்க. 91

கலிவிருத்ைம்
4026. 'வீரம் அன்று; விதி
அன்று; சமய்ம்பமயின்
வாரம் அன்று; நின்
மண்ணினுக்கு என் உடல்
பாரம் அன்று; பபக அன்று;
பண்பு அழிந்து
ஈரம் இன்றி, இது
என் செய்ைவாறுஅகரா?
வீரம் அன்று - (நீ பசய்ை இச்பசயல்) வீரத்தைக் காட்டும் பசயல் அன்று; விதி அன்று -
அறநூல்களில் விதிக்கப்பெற்ற விதிமுதறக்கு ஒத்ைதும் அன்று; சமய்ம்பமயின் வாரம்
அன்று - உண்தமதயச் சார்ந்ைதும் அன்று; நின் மண்ணினுக்கு - உனக்கு உரிய
இப்பூமிக்க; என் உடல் பாரம் அன்று- என் உைல், சுதமயும் அன்று; பபக அன்று -
உனக்கு நான் ெதகவனும்அல்லன்; பண்பு அழிந்து - (அங்ஙனமிருக்க), நீ உன்
பெருதமக் குணம்நீங்கப் பெற்று; ஈரம் இன்றி - இரக்கம் இல்லாமல்; இது செய்ைவாறு
என் - இச்பசயதலச் பசய்ைது எைற்காக?

இராமன் பசய்ை பசயல் வீரத்திற்ககா, அறபநறி விதிக்ககா, உண்தமதயச் சார்ந்ை

நிதலக்ககா பொருந்துவைன்று என வாலி கெசினான். நிலத்தின் சுதம குதறயக்
பகாடிகயாதரக் பகால்வது அரச மரபு. ஆனால், ைான் பகாடியவன் அல்லன் ஆைலால்
ைன்தனக் பகான்பறாழிக்க கவண்டியதில்தல என்ொன் 'என்

உைல் ொரம் அன்று' என்றான். நின் மண்ணினக்கு - இராமன் ைசரைனின் முைல்

தமந்ைனாைலின் நாடு அவனுக்கு உரியைாகிறது. இட்சுவாகு குல மன்னர்க்குப் பூமி
முழுவதும் உரியது என்ெர். ''மன்னற்குப் பூமியும் அகயாத்தி மாநகரம் கொலுகம'' (174)
எனத் ைசரைன் சிறப்பிக்கப் பெற்றதம காண்க. ெண்பு - 'ெண்பெனப் ெடுவது
ொைறிந்து ஒழுகல்' (கலி - 133) என்றதம கநாக்குக. 92

4027. 'இருபம கநாக்கி நின்று,

யாவர்க்கும் ஒக்கின்ற
அருபம ஆற்றல் அன்கறா,
அறம் காக்கின்ற
சபருபம என்பது? இது என்?
பிபழ கபணல் விட்டு,
ஒருபம கநாக்கி
ஒருவற்கு உைவகலா?
இருபம கநாக்கி நின்று - ஒரு ெக்கத்தினர் பசய்ை பசயல்கதையும் கவறுொடின்றி
எண்ணிப் ொர்த்து நடுநிதலயில் நின்று; யாவர்க்கும் ஒக்கின்ற - உலகில் யார்க்கும் ஒத்ை
வதகயில்; அருபம ஆற்றல் அன்கறா - அருதமயான பசயதலச் பசய்வது அன்கறா. . .
அறம் காக்கின்ற சபருபம என்பது - அறத்தைப் ொதுகாக்கின்ற பெருதமக்குரி யது
என்ெது? பிபழ கபணல் விட்டு - ைவறு ைன்னிைம் நிகைாை வண்ணம் காத்ைதல
விடுத்து; ஒருபம கநாக்கி - ஒருவர் ெக்கக் கருத்தி தனகய ஏற்று; ஒருவற்கு உைவகலா -
ஒருவனுக்கக உைவிபுரிைல்? இது என் - இது என்ன நியாயம்?

மாறுெட்ை இருவர் பசய்ை நன்றும் தீதும் சீர்தூக்கிப் ொர்த்து, எல்கலார்க்கும்

நடுநிதலயில் நின்று, ஒரு பசயதலச் பசய்வகை அறத்தைக் காக்கின்ற
பெருதமயாகும்; ஒரு ெக்கமாக உைவி புரிைல் அப்பெருதமதயத் ைராது என்கிறான்
வாலி.

இருதம கநாக்கி - இம்தம, மறுதமப் ெயன்கதைக் கருதிப் ொர்த்து எனவும்

பொருள் பகாள்வர். நடுநிதலயில் இருந்து யாவரும் ஏற்கும் வதகயில் முதற
பசய்ைல் எளிைன்று என்ெைால் 'அருதம' என்றார். அவ்வதக நடுவுநிதலதமயின்
சிறப்தெத் 'ைகுதிபயன ஒன்றும் நன்கற ெகுதியால் ொற்ெட்டு ஒழுகப் பெறின்' (குறள்
111) என்று குறள் விைக்கியது. 'இருதமயும் கநாக்குறும் இயல்பினாற்கு இது
பெருதமகயா' எனத் ைாதரயிைம் முன்பு வாலி கூறியதை நிதனவு கூர்க. (3966)
93

4028. 'செயபலச் செற்ற பபக

சைறுவான் சைரிந்து,
அயபலப பற்றித் துபண
அபமந்ைாய் எனின்,
புயபலப் பற்றும் அப் சபாங்கு
அரி கபாக்கி, ஓர்
முயபலப் பற்றுவது
என்ை முயற்சிகயா?
செயபலச் செற்ற - (உங்கள்) ொதுகாவதல அழித்ை; பபக - ெதகவனான
இராவணதன; சைறுவான் சைரிந்து - அழிக்கும் பொருட்டு ஆராய்ந்து; அயபலப் பற்றி
- கவபறாருவதனச் (சுக்கிரீவதனச்) சார்ந்து; துபண அபமந்ைாய் எனின் -
துதணவனான அவதனச் கசர்த்துக் பகாண்ைாய் என்றால்; புயபலப் பற்றும் -
(அச்பசயல்) கமகம் கொன்ற யாதனதயப் பிடித்துக் பகால்ல வல்ல; அப்சபாங்கு அரி
கபாக்கி - அத்ைதகய சினந்து எழும் சிங்கத்தைத் துதணயாக்கிக் பகாள்வதை விட்டு;
ஓர் முயபலப் பற்றுவது - ஒரு முயதலத் துதணயாகக் பகாள்வது; என்ை முயற்சிகயா -
என்ன முயற்சியாகும்?
பசயதலச் பசற்ற பசயல் - காவதல அழித்து மாரீசனாகிய மாயமாதனக் பகாண்டு
சீதைதயக் கவர்ந்து பசன்றது. ெதக - இராவணன். அயல் - அயலான். சுக்கிரீவன்.
இராவணதன எளிதில் பவல்ல வல்ல ைன்தனத் துதணயாக்கிக் பகாள்ைாது.
ஆற்றலில் குதறந்ை சுக்கிரீவதனத் துதணவனாகக் பகாண்ைது யாதனதய அழிக்க,
அைதன எளிதில் பவல்ல வல்ல சினம் மிக்க சிங்கத்தைத் துதணக் பகாள்வதை
விடுத்து எளிய முயதலத் துதணக் பகாள்வது கொலப் ெயனில்லாை முயற்சியாகும்
என வாலி கருதினான். புயல் - உவதம ஆகுபெயர். புயதலப் ெற்றும் அப்பொங்கு
அரி - விதசயுைன் எழுந்து வானைாவப் ொய்ந்து கமகத்தைப் பிடிக்கும் ககாெத்கைாடு
கூடிய அப்ெடிப்ெட்ை சிங்கம் என்றும் பொருள் பகாள்வர். பைறுவான் - வான்
ஈற்றுவிதனபயச்சம். 94
4029. 'கார் இயன்ற நிறத்ை களங்கம் ஒன்று
ஊர் இயன்ற மதிக்கு உளைாம் எை,
சூரியன் மரபுக்கும் ஒர் சைால் மறு,
ஆரியன் பிறந்து ஆக்கிபையாம்அகரா!
ஊர் இயன்ற மதிக்கு - (வானத்தில்) ஊர்ந்து பசல்லுைதலப் பொருந்திய சந்திரனுக்கு;
கார் இயன்ற நிறுத்ை - கருதம பொருந்திய நிறத்தை உதைய; களங்கம் ஒன்று -
கைங்கம் ஒன்று; உளைாம் எை - உள்ைது என்று எண்ணி; சூரியன் மரபுக்கும் - சூரியன்
குலத்திற்கும்; ஓர் சைால் மறு - பைான்தமயுதையைாய்த் பைாைரும் ஒரு கைங்கத்தை;
ஆரியன் பிறந்து - பெருதமக்குரிய நீ பிறந்து; ஆக்கிபை ஆம் - உண்ைாக்கிவிட்ைாய்
கொலும்.

சூரிய வமிசம், சந்திர வமிசம் எனச் சிறப்பித்துக் கூறப்ெடும் அரச குலங்கள்

இரண்ைனுள், சந்திர குல முைல்வனான சந்திரனுக்குக் கைங்கம் இருப்ெது கருதி, நீ
சூரியனுக்கும் அவன் வழியில் உள்ைார்க்கும் ஒரு கைங்கத்தை உண்ைாக்கி விட்ைாய்
கொலும் என்றான். மறுவில்லாைைாகிய சூரிய குலம் இராமன் பிறந்ைைால்
கைங்கத்தைப் பெற்றது என்ெது கருத்ைாகும். இைனால் ஒருவன் பசய்ை குற்
றம் அவன் குலத்து முன்கனாதரயும், வழி வருகவாதரயும் சாரும் என்ெது
உணர்த்ைப்ெட்ைது.

ஊர் - முைனிதலத் பைாழிற்பெயர் - 'ஊர்ைரு குரங்கின் மாகை' (4022); வானூர் மதியம்

(சிலப் - 1 - 50) என்ென கொல. சூரியன் மரபுக்கும், உம்தம உயர்வு சிறப்பு. ஆரியன் -
வஞ்சப்புகழ்ச்சியாக இகழ்ந்துதரத்ைது. 95

4030. 'மற்று ஒருத்ைன் வலிந்து அபறகூவ வந்து

உற்ற என்பை, ஒளித்து, உயிர் உண்ட நீ,
இற்பறயில், பிறர்க்கும் இகல் ஏறு எை,
நிற்றிகபாலும், கிடந்ை நிலத்துஅகரா!
மற்று ஒருத்ைன் - (நினக்கு உறவினன் அல்லாை) அயலான் ஒரு வனான சுக்கிரீவன்;
வலிந்து அபற கூவ - வலிந்து வந்து என்தனப் கொருக்கதைக்க; வந்து உற்ற என்பை -
(அைனால்) அவகனாடு கொர் புரிய வந்ை என்தன - ஒளித்து உயிர் உண்ட நீ -
மதறந்திருந்து அம்பு பசலுத்தி என் உயிதரக் கவர்ந்ை நீ; இற்பறயில் - இப்பொழுது;
கிடந்ை நிலத்து - (உயிர் நீங்கும் நிதலயில் வீழ்ந்து) கிைக்கின்ற இப்கொர்க் கைத்தில்;
பிறர்க்கும் இகல் ஏறு எை - பிறர்க்பகல்லாம் வலிதம மிக்க ஆண் சிங்கம் கொல; நிற்றி
கபாலும் - நிற்கின்றாய் கொலும்.

மற்பறாருத்ைன் - சுக்கிரீவன். துதணபயனக் பகாள்ைத் ைகாை அயலான் என்ெைால்

'மற்பறாருத்ைன்' எனக் கூறினான். ைான் முற்ெட்டுவந்து பசய்ை கொர் அன்று;
சுக்கிரீவன் வலிந்து வந்து அதைத்ைைால் கொரிை கநர்ந்ைது என்ொன் 'வலிந்து
அதறகூவ வந்து உற்ற என்தன' என்றான். மதறந்திருந்து உயிதரக் கவர்ந்ை பசயதலச்
பசய்ைகைாடு வீரா ெலர்க்கு கமலாக இகல் ஏறு என நின்றதனகய என
இழித்துதரத்ைான். வஞ்சித்துக் பகாதல பசய்ை இராமன், வாலியின் முன்னின்று
மதறவைற்குப் ெதில், நாணமின்றி நின்றனன் என இராமதனக்கடிந்துதரத்ைான்.
96

4031. 'நூல் இயற்பகயும், நும் குலத்து உந்பையர்

கபால் இயற்பகயும், சீலமும், கபாற்றபல;
வாலிபயப் படுத்ைாய்அபல; மன் அற
கவலிபயப் படுத்ைாய் - விறல் வீரகை!
விறல் வீரகை - பவற்றிதய உதைய வீரகன! நூல் இயற்பகயும் - அற நூல்களின் விதி
முதறகதையும்; நும் குலத்து உந்பையர் கபால் - உங்கள் குலத்து மூைாதையதரப்
கொன்றவர்கைது; இயற்பகயும் - இயல்தெயும்; சீலமும் - நல்பலாழுக்கத்தையும்;
கபாற்றபல - கொற்றாது விட்ைாய். வாலிபயப் படுத்ைாய் அபல - (அைனால்) நீ
வாலிதய அழித்ைாய் அல்தல; மன் அற கவலிபய - அரச ைருமத்தின் கவலிதயகய;
படுத்ைாய் - அழித்திட்ைாய்.
விறல் வீரகன என்றது இகழ்ச்சிக் குறிப்பு. நூல் இயற்தக மனு முைலிய
அறநூல்களில் கூறப்ெட்ை விதி முதறகள். உந்தையர்கொல் இயற்தக குலத்து
மூைாதையர் கதைப்பிடித்ை பநறிமுதறகதைக் கதைப்பிடிக்கும் இயல்பு.
'வாலிதய அழித்து விட்ைைாக எண்ணாகை. அரச நீதி என்ற கவலிதயகய
அழித்துவிட்ைாய்' என இராமனது ைகாை பசயதலச் சுட்டிக் காட்டினான. 'வாலிதயப்
ெடுத்ைாயதல' என உண்தமதய ஒழித்ைைால் விலக்கணி எனப்ெடும். மன் அறம் -
நிதலபெற்ற ைருமம் எனினும் அதமயும். நும் - உைப்ொட்டுத் ைன்தமப் ென்தம.
ஈற்றடிகள் இரண்டும் நயமிகு அடிகைாம். 97

4032. 'ைாரம் மற்றும் ஒருவன் சகாள, ைன் பகயில்

பார சவஞ் சிபல வீரம் பழுதுற,
கநரும் அன்று, மபறந்து, நிராயுைன்
மார்பின் எய்யகவா, வில் இகல் வல்லகை?'
ைாரம் - உன் மதனவிதய; மற்று ஒருவன் சகாள - கவபறாருவன் கவர்ந்து பகாள்ை;
ைன்பகயில் - (அவதனக் பகால்லாமல், கவறு ஒருவதனக் பகால்லுைலால்) உன்
தகயில்; பார சவஞ்சிபல - (ஏந்திய) சுதமயான பகாடிய வில்லின்; வீரம் பழுதுற -
வீரம் ககடுறும் ெடி; வில் இகல் வல்லது - வில்தலக் பகாண்டு கொர் பசய்வதில்
வல்லவனானது; கநரும் அன்று - பவளிப்ெதையாக கநரிகலயும் வராமல்; மபறந்து -
மதறந்து நின்று; நிராயுைன் மார்பின் எய்யகவா - ஆயுைம் இல்லாைவன் மார்பில்
எய்வைற்குத்ைாகனா?

மதனவிதய வஞ்சதனயால் கவர்ந்து பசன்ற இராவணதனக் பகால்லாமல்

விடுத்ைதும் வீரத்திற்க இழுக்கு; அைனினும் ஆயுைமில்லாை ஒருவன் மார்பில்
மதறந்திருந்து அம்பு பைாடுப்ெது கெரிழிவு ைரும் என வாலி உதரத்ைனன்.
ெதகவதனக் பகால்லுைற்குப் ெயன்ெைாமல் தகயில் சுதமயாக இருப்ெது ெற்றிப்
'ொர பவஞ்சிதல' என்றான். தகயில் வில்தல பவறுமகன தவத்துக் பகாள்ைக் கூைாது
என்று நிராயுைன் மார்பில் அம்பிதன எய்ைதனகயா? இத்ைதகய பசயல் வீரத்திற்கு
இழுக்கு ஆைலின் 'வீரம் ெழுதுற' என்றான். நிராயுைன் - ஆயுைம் இல்லாைவன்.
சுக்கிரீவதனத் ைதரயில் கமாதுவைற்காக இரு கரங்களிலும் அவதனத் தூக்கிய
நிதலயில் இராமன் அம்பு எய்ைான்; அப்கொது வாலி நிராயுைனாக இருந்ைான்
என்ெதை (3999) நிதனவு கூர்ைல் கவண்டும். கொரில் ஆயுைமில்லாைவதனப்
பொருைல் அறம் அன்று என்ெதைப் 'ெதையிட்ைார். . . என்றும் அணுகாகர
பசவ்வதகச் கசவகர் பசன்று' (சிறுெஞ்ச மூலம் - 41) என்றதம காண்க. இது ெற்றிகய
'இவதனக் பகான்றல் உன்னிலன், 'பவறுங்தக நின்றான்' எனக் பகாள்ைா' (7266) என
வருைல் காண்க. 98

4033. என்று, ைானும் எயிறு சபாடிபடத்

தின்று, காந்தி, விழிவழித் தீ உக,
அன்று அவ் வாலி, அபையை சொல்லிைான்.
நின்ற வீரன், இபைய நிகழ்த்திைான்:
என்று - என்று இவ்வாறு; எயிறு சபாடிபடத்தின்று - சினத்ைால் ெற்கள்
பொடியாகும்ெடிக் கடித்து; காந்தி - சினந்து; விழி வழித் தீ உக - கண்களின் வழியாகத்
தீப்பொறி சிைற; அன்று அவ் வாலி ைானும் - அப்பொழுது அந்ை வாலியானவன்;
அபையை சொல்லி

ைான் - (கமற்கூறிய) அத்ைன்தமயனவான பசாற்கதைச் பசான்னான்; நின்ற

வீரன் - (அவற்தறக் ககட்டு) எதிரில் நின்றிருந்ை இராமன்; இபைய நிகழ்த்திைான் -
இத்ைதகய வார்த்தைகதைப் (பின்வருமாறு) பசால்லலானான்.

எயிறு பொடிெைத் தின்று, காந்தி, விழி வழித்தீ உக என்ெது வாலியின் சினத்தை

உணர்த்தும் பமய்ப்ொடுகைாகும். வீரன் என்ற கவிக் கூற்றால் இராமன் வீரத்துக்கு
இழுக்கு இல்தல என்ெதை நுட்ெமாகச்சுட்டினார். 99

இராமன் ைன் பசய்தகயில் ைவறில்தல என பமாழிைல்

4034. ' ''பிலம் புக்காய் சநடு

நாள் சபயராய்'' எைப்
புலம்புற்று, உன்
வழிப் கபாைலுற்றான்ைபை,
குலம்புக்கு ஆன்ற முதியர்,
''குறிக் சகாள் நீ -
அலம் சபான் ைாரவகை! -
அரசு'' என்றலும்,
பிலம்புக்காய் - (முன்னாளில் மாயாவி என்னும் அரக்கதனத் பைாைர்ந்து) ொைாை
வழியினுள்கை பசன்ற நீ; சநடுநாள் சபயராய் - பநடுங்காலம் மீண்டு வாராமகல
ைங்கிவிட்ைாய்; எைப் புலம்புற்று - என்று வருத்ைமதைந்து; உன் வழிப் கபாைலுற்றான்
ைபை - நீ பசன்ற ொைாை வழியிகலகய உன்தனத் பைாைர்ந்து கைடிச் பசல்ல முற்ெட்ை
உன் ைம்பியாகிய சக்கிரீவதன (கநாக்கி); குலம்புக்கு ஆன்ற முதியர் - (உங்கள்) குலத்தில்
கைான்றி அறிவால் நிதறந்ை பெரிகயார்கள்; அலம்சபான் ைாரவகை - அதசகின்ற
பொன் மாதலதய அணிந்ைவகன! குறிக்சகாள் - (நாங்கள்) பசால்வதை ஊன்றிக்
ககட்ொயாக; நீ அரசு - நீகய எமக்கு அரசனாவாய்; என்றலும் - என்று கூறிய அைவில். . .
.
இதுவும் அடுத்துவரும் இரு ொைல்களும் குைகமாய் இதயந்து ஒருவிதன பகாண்டு
முடியும். முைலில் சுக்கிரீவனிைத்துக் குற்றம் இல்லாதமயிதனயும், வாலியிைத்துக்
குற்றம் இருத்ைதலயும் இராமன் சுட்டிக் காட்ைலானான். குலம் புக்கு ஆன்ற முதியர் -
குலத்ைாலும் அறிவாலும் சிறந்ை பெரிகயார். பநடு நாள் - இருெத்பைட்டு மாைம்.
வாலிதயக் காணாது அவதனத் கைடிச் பசல்ல முற்ெட்ை சுக்கிரீவதன
முதியவர்கள்ைான் 'நீயும் பிலத்துவழியில் பசன்று விட்ைால் என்ன ஆவது? எங்கதைக்
காப்ொற்றுவார் யார்? நீயாவது ஆட்சி ஏற்ற எம்தமக் காப்ொய்' என கவண்டித் ைடுத்து
நிறுத்தினர் என்ெைாம். சுக்கிரீவன் இறக்கத் துணிந்ைதமதய மனத்தில் பகாண்டு
இங்ஙனம் ைடுத்து நிறுத்தினர் என்க. அலம்பு என்ெது 'அலம்' எனக் குதறந்துவந்ைது.
100

4035. ' ''வாைம் ஆள என்

ைம்முபை பவத்ைவன்
ைானும் மாள, கிபளயும்
இறத் ைடிந்து,
யானும் மாள்சவன்; இருந்து
அரசு ஆள்கிசலன்;
ஊைம் ஆை உபர
பகர்ந்தீர்'' எை,
என் ைம்முபை - (அதைக் ககட்ை சுக்கிரீவன்) என் ைதமயனான வாலிதய; வாைம்
ஆள பவத்ைவன் - விண்ணுலதக ஆளும்ெடி பசய்ைவனாகிய மாயாவி; ைானும் மாள -
ைானும் இறந்பைாழியும்ெடியும்; சிபையும் இற - (அவன்) சுற்றத்ைவர்களும்
அழியும்ெடியும்; ைடிந்து - பகான்று; யானும் மாள்கவன் - நானும் இறப்கென்; இருந்து
அரசு ஆள்கிகலன் - (என் ைதமயன் இறந்ை பின்னர் நான் மட்டும்) உயிருைன் இருந்து
அரசாட்சி பசய்யமாட்கைன்; ஊைம் ஆை உபர - (எனக்குப்) ெழி ைரும் பசாற்கதை;
பகர்ந்தீர் எை - பசான்னீர்கள் என்று கூற. . . .

அப்பிலத்தினுள்கை மாயாவி வாலிதயக் பகான்று விட்ைான் எனத் ைவறாகக்

கருதியைால் 'என் ைம் முதன வானமாை தவத்ைவன்' என்றான். வீரர்கள் புகுவது
விண்ணுலகு ஆைலின் 'வானம் ஆை' என்றான். ைன் ைதமயதனக் பகான்றவதனச்
சுற்றத்கைாடு அழித்துத் ைானும் இறப்ெகை ைனது கருத்து அன்றிப் ெதகவதனக்
பகால்லும் திறமின்றிப் ெழிெயக்கும் இவ்வுைம்பிதனத் ைாங்கிக் பகாண்டு ஆட்சி
புரிவைன்று என்ெதை 'இருந்து அரசு ஆள்கிகலன்' என்றான். வாலிதயக் காணாது
வருந்திய சுக்கிரீதவத அரசு ஏற்குமாறு கவண்டுைலும், சுக்கிரீவன் மாயாவிதயத்
கைடிக் பகான்று ைானும் இறப்ெைாகக் கூறுைலுமாகிய பசய்திகள் 3838, 39, 40
ொைல்கைாலும் கூறப் பெற்றதம காண்க. 101

4036. 'பற்றி, ஆன்ற பபடத்

ைபல வீரரும்,
முற்று உணர்ந்ை
முதியரும், முன்பரும்,
''எற்றும் நும் அரசு
எய்துபவயாம்'' எை,
சகாற்ற நன் முடி சகாண்டது,
இக் ககாது இலான்.
ஆன்ற பபடத் ைபல வீரரும் - (அது ககட்டு) ஆற்றல் நிதறந்ை
ெதைத்ைதலவர்கைாகிய வீரர்களும்; முற்று உணர்ந்ை முதியரும் - (அரசியல்
பநறிகதை) முழுவதும் உணர்ந்ை அதமச்சர் கொன்ற அனுெவம் மிக்கவர்களும்;
முன்பரும் - (மற்றுமுள்ை) பெரிகயார்களும்;

எற்றும் - ''(நிகழ்ந்ை பசயல்) எத்ைன்தமத்து ஆயினும்; நும் அரசு எய் துபவயாம் -

உங்கட்குரிய அரசாட்சிதய நீ அதைவாயாக''; எை - என்று கூறி வற்புறுத்ை; இக்ககாது
இலான் - (அைனால்) குற்றமற்ற இந்ைச் சுக்கிரீவன்; சகாற்ற நன்முடி சகாண்டது -
பவற்றிக்கு அறிகுறியான மணிமுடிதயச் சூட்டிக் பகாள்ை கநர்ந்ைது.

'நும்மரதச நீகய பெறுக' எனப் ெதைத்ைதலவர் முைலிகயார் வற்புறுத்ைகல

சுக்கிரீவன் அரதச ஏற்ககவண்டி வந்ைைால் அவன்மீது குற்றமில்தல என இராமன்
உணர்த்தினான். எற்றம் - வாலி, மாயாவி ஆகிகயாரின் பசய்தி எவ்வாறாயினும்
என்ெது பொருள். நும் அரசு - வானரக் குலத்திற்குரிய அரசாட்சி. 'அரிகள் ஆதணயால்
பகாடுத்ைது உண்டு; இவன் பகாண்ைனன் பகாலாம்?' (3841) என முன்னர்க் கூறியதும்
காண்க. பகாண்ைது - பைாழிற்பெயர் விதனமுற்றின் ைன்தமயதைந்ைது. 'ககாது
இலான்' என இராமன் சுக்கிரீவதனக் குறித்ைல் காண்க. 102

4037. 'வந்ை உன்பை வணங்கி மகிழ்ந்ைைன்;

''எந்பை! என்கண், இைத்ைவர் ஆற்றலின்,
ைந்ைது உன் அரெ'' என்ற ைரிக்கிலான்
முந்பை உற்றது சொல்ல, முனிந்து நீ,
வந்ை உன்பை - (மாயாவிதயக் பகான்று) மீண்டு வந்ை உன்தனக் கண்டு; வணங்கி
மகிழ்ந்ைைன் - வணங்கிப் பெரிதும் மகிழ்ந்ைவனாய்; எந்பை - எந்தைகய; என்கண்
இைத்ைவர் - என்னிைத்தில் (நமது) இனத்ைவர்கைான வானரர்கள்; ஆற்றலின் ைந்ைது -
வலியக் பகாடுத்ைது; உன் அரசு - இந்ை உன்னதைய அரசாட்சி; என்று - என்று
பைாைங்கி; ைரக்கிலான் - (ைான் அவ்வரசிதனத்) ைாங்கியிருக்கப் பொறாைவனாய்;
முந்பை உற்றது சொல்ல - முன்பு நைந்ை நிகழ்ச்சிகதை (உனக்கு) எடுத்துக் கூறவும்; நீ
முனிந்து - நீ (அைதன ஏற்றுக் பகாள்ைாது) சினம் பகாண்டு . . . .
இப்ொைலில் வரும் ''முனிந்து நீ'' என்ற பைாைர் அடுத்ை ொைலில் முைலில் வரும்
'பகால்லல் உற்றதன' எனும் விதனதயக் பகாண்டு முடியும். சுக்கிரீவனின் தூய
இயல்பு இங்கும் வற்புறுத்ைப் ெட்டுள்ைது. ைதமயன் ைந்தைக்கு ஒப்ொனவன்
என்ெைால் 'எந்தை' என அதைத்ைான் சுக்கிரீவன். இஃது அண்தம விளியாைலின்
இயல்ொய் நின்றது. 'உனக்குரிய அரதச நான் விரும்பி ஏற்கவில்தல. வானரர்கள்
வற்புறுத்தியைால் ஏற்றுக் பகாண்ை ஆட்சி இது. இவ்வரசு உன்னுதையகை 'எனச்
சுக்கிரீவன் ைான் அரகசற்ற சூழ்நிதலதய விைக்கியும் வாலி அைதன ஏற்காது
சினங்பகாண்ைது குற்றமாகும் என இராமன் வாலிக்கு எடுத்துதரத்ைான் என்ெைாம்.
ஆற்றலின் ைந்ைது - ைமக்குள்ை ஆற்றலால் வற்புறுத்திக் பகாடுத்ைது. 103

4038. 'சகால்லல் உற்றபை, உம்பிபய;

ககாது அவற்கு
இல்பல என்பது
உணர்ந்தும், இரங்கபல;
''அல்லல் செய்யல்; உைக்கு
அபயம்; பிபழ
புல்லல்'' என்ைவும்,
புல்லபல, சபாங்கிைாய்.
அவற்கு - அந்ைச் சுக்கிரீவனிைத்து; ககாது இல்பல என்பது உணர்ந்தும் - குற்றம்
இல்தல என்ெதை உணர்ந்ை பின்னரும்; உம்பிபயக் சகால்லல் உற்றபை - உன்
ைம்பிதய நீகய பகால்ல முற்ெட்ைாய்; இரங்கபல - அவன் மீது இரக்கமும் காட்ை
வில்தல. அல்லல் செய்யல் - (அவன் உன்னிைம்) 'எனக்குத் துன்ெம் பசய்ய
கவண்ைாம்; உைக்கு அபயம்- (நான்) உனக்கு அதைக்கலமாகனன்; பிபழ புல்லல் -
என்கமல் குற்றத்தைச் சுமத்ைாகை'; என்ைவும் - என்று ெலவாறு கூறவும்; புல்லபல
சபாங்கிைாய் - அவதன ஏற்றுக் பகாள்ைாை சினம் பகாண்ைாய்.

ைவறு ைம்பியிைம் இல்தல என்ெைறிந்தும் அவன் மீது இரக்கம் காட்ைாது பகால்ல

முற்ெட்ைது உைன் பிறந்ைாதன ஆைரிக்கும் கைப்ொட்டிலிருந்து ைவறிய நிதலதயக்
காட்டுகிறது. 'என்தனக் காப்ொய்' என இரந்ை கொதும் பொறுதமதயக் காட்ை
கவண்டிய வாலி ககாெமுற்றான். ைவறு பசய்யாைவதனத் ைண்டிக்க முற்ெட்ைதும்,
அெயம் கவண்டியவன் மீது இரககம் காட்ைாமல் சினம் பகாண்ைதும் வாலி பசய்ை
குற்றங்கள் என இராமன் உணர்த்தினான். இஃது 'என்ொல் எப் பிதை கண்ைாய்' (4021)
என்ற வாலியின் வினாவிற்கு விதையாகும். அவற்கு - உருபு மயக்கம்;பசய்யல் -
எதிர்மதற வியங்ககாள் விதன முற்று. 104

4039. 'ஊற்றம் உற்று உபடயான்,

''உைக்கு ஆர் அமர்
கைாற்றும்'' என்று, சைாழுது
உயர் பகயபை,
''கூற்றம் உண்ணக் சகாடுப்கபன்''
என்று எண்ணிைாய்;
நால் திபெக்கும்
புறத்பையும் நண்ணிைான்.
ஊற்றம் உற்று உபடயான் - வலிதம முழுவதும் நிரம்ெப் பெற்று தையான்
ஆயினும்; உைக்கு ஆர் அமர் கைாற்றும் - (உன்கனாடு கொரிைல் ைகுதியன்று எனக்
கருதி) 'பவல்லுைற்கரிய கொரில் உனக்குத் கைாற்கறாம்' (யாம்); என்று சைாழுது உயர்
பகயபை - என்று கூறி (உன்தன) வணங்கி உயர்த்திக் கூப்பிய தககதையுதைய
சுக்கிரீவதன; கூற்றம் உண்ணக் சகாடுப்சபன் - 'யமன் உண்ணும்ெடிக் பகாடுப்கென்';
என்று எண்ணிைாய் - என்று நிதனத்ைாய்; நால் திபெக்கும் - (அைனால் அவன் அஞ்சி)
நான்கு திதசகளின்; புறத்பையும் நண்ணிைான் - கதை எல்தலகதையும் விதரந்து
அதைெவனானான்.

கைாற்றும் - ைன்தனச் சார்ந்ைாதரயும் உைப்ெடுத்திப் ென்தமயால் கூறினான்.

உயர்தக - ைதலகமல் உயர்த்திக் கூப்பிய தக; கூற்றம் - பைாழிலாகு பெயராய்
யமதனக் குறித்ைது. எதிர்க்கும் வலிதமயற்கறார், பிதைக்க எண்ணின் தக உயர்த்தித்
பைாழுைல் மரொகும். தக கூப்பித் பைாழுை ைம்பிதயக் கூற்றுவனுக்குக் பகாடுக்க
முற்ெட்ை வாலியின் பசயல் கொர்பநறியில் ெழிைரும் இழிபசயலாகும் என இராமன்
எடுத்துதரத்ைான் என்க. ''அழிகுநர் புறக்பகாதை அயில் வாகைாச்சாக் கழிைறுகண்தம
காைலித்து உதரத்ன்று'' (பு. பவ. மாதல. வஞ்சி. ைழிஞ்சி.20) என்ற கொர் அறம்
வாலியிைம் இல்தலகய என்ெது குறிப்பு. ''கெராண்தம என்ெைறுகண் ஒன்று
உற்றக்கால் ஊராண்தம மற்றைன் எஃகு'' (குறள் - 773) என்ற குறளும் ஈண்டு ஒப்பு
கநாக்கத்ைக்கது. 105

4040. 'அன்ை ைன்பம

அறிந்தும், அருளபல;
பின்ைவன் இவன்
என்பதும் கபணபல;
வன்னிைான் இடு
ொப வரம்புபடப்
சபான் மபலக்கு அவன்
நண்ணலின், கபாகபல;
அன்ை ைன்பம அறிந்தும் - அங்ஙனம் அவன் அஞ்சி ஓடி ஒளிந்து பகாண்ை நிதலதய
அறிந்தும்; அருளபல - நீ அவன் மீது அருன் காட்ைவில்தல. இவன் பின்ைவன் என்பது
கபணபல - இவன் (உனது) ைம்பி என்ெதையும் எண்ணிப் கெணாது விட்ைாய்; வன்னி
ைான் இடு - மைங்க முனிவர் இட்ை; ொப வரம்புபட - சாெமாகிய ைதை எல்தலதய
உதைய; சபான் மபலக்கு - அைகிய ருசிய முகமதலக்கு; அவன் நண்ணலின் -
அச்சுக்கிரீவன் பசன்ற கசர்ந்ைைால்; கபாகபல - நீ அங்குச் பசல்ல வில்தல. (அைனால்
அவன் உயிர் பிதைத்ைான் என்ெைாம்).

அஞ்சி ஓடியவன்மீது அருள் காட்ைாதமயும், ைம்பி என்ற உறவு கருைாது

அன்பில்லாமல் நைந்து பகாண்ைதும் வாலிொல் காணப்ெடும் குற்றங்கைாம் என
இராமன் எடுத்துக் காட்டினான். சாெத்திற்கு அஞ்சி, அந்ைச் சுக்கிரீவன் உள்ை
இைத்திற்கு வாலி பசல்லாைைால் சுக்கிரீவன் உயிர்பிதைத்திருந்ைான் என்ெதையும்
உணர்த்தினான். வன்னிசாெம் - 'இங்கு வாலி வந்ைால் ைதல பவடித்து இறப்ொனாக'
என்ெது. 'இந்ை பவற்பின் வந்து இவன் இருந்ைனன் - முந்தை உற்றது ஓர் சாெம்
உண்தமயால்' (3851) என்றது காண்க. ஈண்டுப் பொன்மதல என்றது 'ருசியமுக
ெர்வைம்' என்னும் அைகிய மதலயதன. பொன் - அைகு. அருைதல, கெணதல,
கொகதல என்ென முன்னிதல ஒருதமவிதனமுற்றுக்கள். 106
4041. 'ஈரம் ஆவதும், இற் பிறப்பு ஆவதும்,
வீரம் ஆவதும், கல்வியின் சமய்ந் சநறி,
வாரம் ஆவதும், மற்று ஒருவன் புணர்
ைாரம் ஆவபைத் ைாங்கும் ைருக்கு அகைா?
ஈரம் ஆவதும் - அன்பின் பசயல் ஆவதும்; இற்பிறப்பு ஆவதும் - நல்ல குலத்தில்
பிறந்ைைன் ெயன் ஆவதும்; வீரம் ஆவதும் - வீரத்ைன்தம ஆவதும்; கல்வியின்
சமய்ந்சநறி - கல்வி கற்று உணர்ந்ை உண்தம பநறியில்; வாரம் ஆவதும் - கமன்தம
அதைவதும்; மற்று ஒருவன் புணர்ைாரம் ஆவபை - மற்பறாருவன் மணந்ை
மதனவிதய; ைாங்கும் ைருக்கு அகைா - (அவைது கற்பிற்கு இழுக்கு வராைவாறு)
மதித்துக் காக்கும் பெருதமகய அன்கறா?

வாலி பிறன்மதன விரும்பிய பெருங்குற்றம் இங்குச் சுட்ைப்ெடுகிறது. எல்லா நல்ல

குணங்கதையும் அழிக்கும் பெருங்குற்றமாக இது கருைப்ெடுகிறது. ''பிறர்மதன
கநாக்குகவதம உறவு எனப் பெறுதி கொலாம்'' (7405) என்ற கும்ெகர்ணன் கூற்றம்,
'என்பனாருவன் ஏதில் மதனயாதை கநாக்கு' (நாலடி.86) என்றதும் பிறர்மதனவிதய
கநாக்குைகல குற்றம் என உணர்த்ைல் காணக். 'பிறன் கதை நின்றாரின் கெதையார்
இல்'' (குறள். 142) 'பிறன்மதன கநாக்காை கெராண்தம' (குறள். 148) என்றார் வள்ளுவர்.
ைாரம் என்ெது உயர்திதணப் பொருள் உணர்த்தும் அஃறிதணச் பசால்லாைலால், 'ைாரம்
ஆவது' எனப்ெட்ைது. அன்பு, நற்குடிப்பிறப்பு, வீரம், கல்வி, கமன்தம ஆகிய எல்லா
நலங்களுக்கும் பெருதம கசர்ப்ெது பிறன்மதன மதிக்கும் ெண்கெ என இராமன்
வாலிக்கு அறிவுறுத்தினான் என்க. 'வீரம் அன்று' (4026) என வாலி கூறிய
குற்றச்சாட்டிற்கு 'வீரமாவது இது' என இப்ொைலில் இராமன் உணர்த்தினான்.
107

4042. 'மறம் திறம்பல், ''வலியம்''

எைா, மைம்
புறம் திறம்ப
எளியவர்ப் சபாங்குைல்;
அறம் திறம்பல், அருங்
கடி மங்பகயர்
திறம் திறம்பல்; - சைளிவு
உபடகயார்க்கு எலாம்.
சைளிவு உபடகயார்க்கு எலாம் - பைளிந்ை நல்லறிவிதனயுதைய பெரிகயார்க்
பகல்லாம்; வலியம் எைா - யாம் வலிதமயுதைகயாம என்று கருதி; மைம் புறம் திறம்ப
- மனம் அறத்திற்கு மாறான வழியில் பசன்று; எளியவர்ப் சபாங்குைல் - எளியவர் மீது
சினம் பகாள்ளுைல்; மறம் திறம்பல் - வீரத்தினின்று ைவறுைலாகும். அருங்கடி
மங்பகயர் - அரிய ொதுகாவதலயுதைய மகளிரிைம்; திறம் திறம் பல் - கற்பு நிதலக்கு
மாறாக நைந்து பகாள்ளுைல்; அறம் திறம்பல் - அறபநறியிலிருந்து ைவறுைலாகும்.

எளியவர் மீது சினம் பகாள்ைாதமகய உண்தமயான் மறம்; மகளிரிைம் ைவறாக

நைந்து பகாள்ைாதம அறம் என உணர்த்ைப்ெட்ைது. ைப்பிகயாடிய ைம்பிதயத்
 துரத்திச் பசன்று பகால்ல முயன்றைனாலும், அவன் மதனவிதயக் கவர்ந்து
பகாண்ைைாலும் பைளிவுதைகயார் பவறுக்கத்ைக்க மறம் திறம்ெலும் அறம்
திறம்ெலுமாகிய குற்றங்கதை வாலி பசய்ைான் என இராமன் உணர்த்தினான் என்க.
(மனம்) புறம் திறம்ெ மறம் திறம்ெல், திறம் திறம்ெல் அறம் திறம்ெல் என அதமத்ை
பைாைர் அதமப்புநயமிக்கைாகும். 108

4043. 'ைருமம் இன்ைது எனும்

ைபகத் ைன்பமயும்,
இருபமயும் சைரிந்து,
எண்ணபல; எண்ணிைால்,
அருபம உம்பிைன் ஆர்
உயிர்த் கைவிபய,
சபருபம நீங்கிபை,
எய்ைப் சபறுதிகயா?
ைருமம் இன்ைது எனும் - அறம் இத்ைன்தமயது என்று பசால்லப் பெறும்; ைபகத்
ைன்பமயும் - ைகுதிதயயும்; இருபமயும் - இம்தம, மறுதமப் ெயன்கதையும்; சைரிந்து
எண்ணபல - ஆராய்ந்து எண்ணினாய் அல்தல. எண்ணிைால் - நீ அவ்வாறு
எண்ணியிருந்ைால்; அருபம உம்பிைன் - பெறுைற்கரிய உன் ைம்பியின்; ஆர் உயிர்த்
கைவிபய - அரிய உயிர் கொன்ற மதனவிதய; சபருபம நீங்கிபை - உன் பெருதம
நீங்கியவனாய்; எய்ைப் சபறுதிகயா - அதையப் பெறுவாகயா?

ைருமத்தின் ைகுதியிதனயும், இருதமப் ெயன்கதையும் எண்ணிப்ொராது அரிய

ைம்பியின் மதனவிதயக் கவர்ந்ைது பெருதமக்குரிய பசயலன்று என்று வாலிக்கு
இராமன் உணர்த்தினான். இருதம - இம்தமயின் புகழும் மறுதமயில் வீடுகெறும்.
பிறன் மதன நயத்ைலாகிய தீய பசயல் பசய்தகயால் இம்தமயில் ெழியும் மறுதமயில்
நரகமும் கிதைக்கும் என்ெது உணர்த்ைப்ெட்ைது. சுக்கிரீவனின் அருதமதய உணர்த்ை
'அருதம உம்பி' என்றான். 'அறம், புகழ், ககண்தம, பெருதம இந்நான்கும் பிறன்ைாரம்
நச்சுவார்ச் கசரா' (நாலடி - 82), ெதக, ொவம், அச்சம், ெழிபயன நான்கும் இகவாவாம்
இல்லிறப்ொன்கண்'' (குறள் - 146) என்றதமயால் பிறன்மதன விதைவான் இழிவு
கூறப்பெற்றதமகாண்க. 109

4044. 'ஆைலானும், அவன் எைக்கு ஆர் உயிர்க்

காைலான் எைலானும், நிற் கட்டசைன்;
ஏதிலாரும், எளியர் என்றால், அவர்
தீது தீர்ப்பது என் சிந்பைக் கருத்துஅகரா.
ஆைலானும் - (நீ இவ்வாபறல்லாம் பசய்ைாய்) ஆைலாலும்; அவன் எைக்கு - அந்ைச்
சுக்கிரீவன் எனக்கு; ஆருயிர்க் காைலான் எைலானும் - அரிய உயிர் கொன்ற நண்ென்
ஆனைாலும்; நின் கட்டசைன் - உன் உயிதரப் ெறித்கைன். ஏதிலாரும் -
அயலாராயினும்;
 எளியர் என்றால் - (தீகயாரால் துன்புறுத்ைப்ெடும்) எளிய நிதலயினர் என்றால்;
அவர் தீது தீர்ப்பது - அவர்கைது துன்ெத்தைப் கொக்குவது; என் சிந்பைக் கருத்து -
என்னுதைய உள்ைக் கருத்ைாகும்.
ஆைலான் என்றது முன் கூறியவற்தறக் குறித்ைது. வாலி பெரும்பிதை
பசய்ைதமயாலும், சுக்கிரீவன் ைன் நண்ென் ஆனைாலும், எளிகயாதரக் காப்ெதைத்
ைான் பகாள்தகயாகக் பகாண்ைைாலும் சுக்கிரீவதனக் காக்க வாலிதயக் பகால்ல
கவண்டியைாயிற்று என்று இராமன் கூறினான். நிற் கட்ைபனன் - கதை ெறிப்ெது
கொலப் ெறித்ைதைக் குறிக்கும். வாலி அறம் வைராமல் ைடுக்கும் கதையாக
இருந்ைதம புலப்ெடுத்ைப் பெற்றது. நிற்கட்ைபனன் - இரண்ைாம் கவற்றுதமத்
பைாதக.

'பிலம்புக்காய்' என்ெது முைல், 'ஆைலானும்' என்னும் இப்ொைல் வதரயுள்ை

ெதிபனாரு ொைல்களும், இராமன் ைான் வாலிதயக் பகான்ற பசயல் அறத்பைாடு
பொருந்தியகை என்ெதை வாலிக்கு உணர்த்தும் வதகயில் அதமந்ைனவாகும்.
110
வாலியின் எதிர்வாைம்

4045. 'பிபழத்ை ைன்பம இது' எைப் கபர் எழில்

ைபழத்ை வீரன் உபரசெய, ைக்கிலாது
இபழத்ை வாலி, 'இயல்பு அல, இத் துபண;
விபழத் திறம், சைாழில்' என்ை விளம்புவான்:
பிபழத்ை ைன்பம இது எை - '(நீ) ைவறு பசய்ை விைம் இது' என்று; கபர்எழில் ைபழத்ை
வீரன் - மிக்க அைகு நிரம்பிய வீரனாகிய இராமன்; உபர செய - வாலிக்கு
எடுத்துதரக்க; ைக்கிலாது இபழத்ை வாலி - ைகாை பசயதலச் பசய்ை வாலி; இத்துபண -
(நீ கூறிய) இவ்வைவு நீதிகளும்; இயல்பு அல - வானங்கைான எமக்குப் பொருந்துவன
அல்ல; விபழத்திறம் சைாழில் - விரும்பியவாறு பைாழில் பசய்வகை (எமக்கு உரியது);
என்ை - என்று கூறி; விளம்புவான் - கமலும் பசால்ெவனானான்.
கெபரழில் ைதைத்ைல் - பசழித்து விைங்கும் கெரைகு. கெபரழில் ைதைத்ை வீரன்
என்றது இராமதன. 'மானிைற்க எண்ணுங்கால், இவ் இலக்கணம் எய்திை
ஒண்ணுகமா (1088) என்றதம காண்க. ைக்கிலாது - விதனயாலதணயும் பெயர்.
இயல்ெல இத்துதண விதைத்திறம் என்ெைற்கு - ைகுதியில்லாைவனவாக நீ கூறிய
இவ்வைவும் நாங்கள் விரும்பிச் பசய்யத்ைக்க பைாழில்கைாகும் எனவும் பொருள்
பகாள்வர். வாலி ைன்மீது கூறப்ெட்ை குற்றங்கதை மறுக்க முயல்வதை
இங்குக்காணலாம். 111

4046. 'ஐய! நுங்கள் அருங்

குலக் கற்பின், அப்
சபாய் இல் மங்பகயர்க்கு
ஏய்ந்ை புணர்ச்சி கபால்
செய்திலன், எபமத் கை
 மலர் கமலவன்;
எய்தின் எய்தியது
ஆக, இயற்றிைான்.
ஐய - ைதலவகன! நுங்கள் அருங்குலக் கற்பின் - உங்கள் அரிய மனிை குலத்திற்கு
ஏற்ற கற்பின் வழிப்ெட்ை; அப்சபாய் இல் மங்பகயர்க்கு - அந்ைப் பொய்ம்தம
இல்லாை மகளிர்க்கு; ஏய்ந்ை புணர்ச்சி கபால - பொருந்திய திருமண முதறயிலான
கசர்க்தக கொல; எபம - எங்களுக்கு; கை மலர் கமலவன் செய்திலன் - கைன்
பொருந்திய ைாமதர மலரில் வீற்றிருக்கும் நான்முகன் அதமந்திலன்; எய்தின்
எய்தியது ஆக - கநர்ந்ைகொது நுகர்வது என்ெைாக; இயற்றிைான் - (எங்கதைப்)
ெதைத்துவிட்ைான்.

கருத்பைாருமித்து வாழும் கற்பு நிதல மனிை இனகம கதைப்பிடிக்கும்

அருதமயுதைத்து ஆைலின் 'அருங்குலக் கற்பின்' என்றான். நுங்கள் குலம் என்ெது
மனிை இனத்தை. பொய்யில் மங்தகயர் - ைம் ஒழுக்கத்தில் ைவறாை மங்தகயர். மனிை
இனத்திற்குரிய கற்பு பநறிதயக் கதைப்பிடிக்கும் வதகயில் விலங்கினமாகிய
வானங்கதை இதறவன் ெதைக்கவில்தல என்ொனாய், 'கை மலர் கமலவன்
பசய்திலன்' என்றான். கை மலர். பைய்வத்ைன்தம பொருந்திய மலர் எனினும்
அதமயும். திருமணத்ைால் பகாள்ளும் உறவு முதற உயர்திதணப் ெகுப்பினராய
மனிைர்க்குரியைன்றி அஃறிதணப் ெகுப்பினராய குரங்கினத்ைார்க்குப் பொருந்ைாது என
வாலி இராமனுக்கு உதரத்ைான்என்க. 112

4047. 'மணமும் இல்பல, மபற

சநறி வந்ைை;
குணமும் இல்பல, குல
முைற்க ஒத்ைை; -
உணர்வு சென்றுழிச் செல்லும்
ஒழுக்கு அலால் -
நிணமும் சநய்யும்
இணங்கிய கநமியாய்!
நிணமும் சநய்யும் - ெதகவர் உைற்பகாழுப்பும் பூசிய பநய்யும்; இணங்கிய
கநமியாய் - பொருத்திய சக்கராயுைத்தை உதையவகன; உணர்வு சென்றுழி -
(எங்களுங்கு) மனம் பசன்ற வழிகய; செல்லும் ஒழுக்கு அலால்- பசல்லுைலாகிய
நைக்தககய அன்றி; மபறசநறி வந்ைை - கவை பநறிப்ெடிவந்ைதவயான; மணமும்
இல்பல - திருமண முதறகளும் சிறப்பிற்குஏற்றனவான; குணமும் இல்பல -
நற்ெண்புகளும் இல்தல.

வீரனின் ஆயுைங்கதைச் சிறப்பிக்கும் கொது அவற்றில் ெதகவரது ஊன்

கைாய்ந்திருப்ெைாகக் கூறுவது மரொகும். அஃது வீரனின் வீரச்சிறப்தெ உணர்த்தும்.
'ஊன் பசய்ை சுைர் வடிகவல் உகராமெைன்' (239) என்றது காண்க. கவல் கொன்ற
ெதைகள் துருப்பிடிக்காமலிருக்க பநய் பூசுவர். கநமி என்ெது இங்கு ஆயுைத்தைப்
பொதுப்பெயரால் குறித்ைைாகும். கநமியாய் என இராமதனச் சுட்டியைால் திருமாகல
இராமன் என்ற உண்தம அவன் அறியாமகலகய வந்ை வார்த்தையாகக் பகாள்ை
கவண்டும். அரசன் காத்ைற் கைவுைாகிய திருமாலின் அம்சம் எனக் கருைப்ெடுவைால்
'கநமியாய்' என்று இராமதன விளித்ைான் எனவும் பகாள்ைலாம். பசன்றுழி - பசன்ற
உழி என்ெைன் பைாகுத்ைல்விகாரம். 113

4048. 'சபற்றி மற்று இது;

சபற்றது ஒர் சபற்றியின்
குற்றம் உற்றிலன்; நீ,
அது ககாடியால் -
சவற்றி உற்றது ஒர்
சவற்றியிைாய்!' எைச்
சொற்ற சொல் துபறக்கு
உற்றது, சொல்லுவான்:
சவற்றி உற்றது ஓர் சவற்றியிைாய் - என்தன பவற்றி பகாண்ை கைார் ஒப்ெற்ற
பவற்றிதய உதையவகன! சபற்றி இது - (எங்கள் பிறப்பிற்குரிய) ைன்தம இது;
சபற்றது ஒர் சபற்றியின் - நான் அதைந்துள்ை பிறவியின் ைன்தமப்ெடி; குற்றம்
உற்றிலன் - யாபைாரு குற்றமும் பசய்திகலன்; அது நீ ககாடி - அைதன நீ மனத்தில்
பகாள்வாய்; எை - என்று; சொற்ற சொல் துபறக்கு- வாலி பசான்ன பசாற்களின்
கொக்கிற்கு; உற்றது சொல்லுவான் - பொருத்ைமான மறுபமாழிதய (இராமன்)
பசால்லத் பைாைங்கினான்.

பவற்றி உற்றது ஓர் பவற்றியினாய் - பவற்றிகளுள்ளும் கமம்ெட்ை பவற்றிதய

உதையவகன என்றும் பொருள் பகாள்வர். எவராலும் பவல்ல முடியாை ைன்தன
இராமன் பவன்றைால் அவ் பவற்றிதயப் பெரு பவற்றியாகக் குறித்ைான் என்க.
'பகாள்தி' என்ெது ககாடி என நின்றது. ககாடி - பகாள் + தி. தி முன்னிதல ஏவல்
விகுதி. மற்று. ஆல் என்ென அதசகள். ைன் பிறப்பின் இயல்பு காட்டி வாலி, ைான்
குற்றமற்றவன் என உதரத்ைான். 114

இராமனது மறுப்பு

4049. 'நலம் சகாள் கைவரின்

கைான்றி, நபவ அறக்
கலங்கலா அற நல்
சநறி காண்டலின்,
விலங்கு அலாபம
விளங்கியது; ஆைலால்,
அலங்கலார்க்கு, ஈது அடுப்பது
அன்று ஆம்அகரா.
நலங்சகாள் கைவரின் கைான்றி - நன்தமதய கமற்பகாள்ளும் கைவர்கள் கொலப்
பிறந்து; நபவ அற - குற்றங்கள் இல்லாைெடி; கலங்கலா- நிதல கலங்காமல்; அற நல்
சநறி - அறத்தின் நல்ல வழிதய; காண்டலின்- நீ அறிந்துள்ைதமயால்; விலங்க
அலாபம - (நீங்கள்) சாைாரணவிலங்கினத்தைச் சார்ந்ைவர் அல்லீர்; விளங்கியது -
(என்ெது) பைளிவாகத்பைரிகின்றது; ஆைலால் - ஆதகயால்; அலங்க லார்க்கு - பவற்றி
மாதலஅணிந்ை வீரர்கைாகிய உங்களுக்கு; ஈது அடுப்பது அன்று ஆம் -
இவ்வாறுவிலங்கு என்று (சமாைானம்) கூறுவது பொருந்துவது அன்று ஆம்.
கைவரின் கைான்றி - கைவர் குலத்தில் கைான்றி என்றும் பொருள் பகாள்வர். இது
வாலி இந்திரன் அம்சமாகப் பிறந்ைவன் என்ெதை உட்பகாண்டு கூறியைாகவும்
பகாள்ைலாம். 'ைருவுதைக் கைவுள் கவந்ைன் சாற்றுவான், 'எனது கூறுமருவலர்க்கு
அசனி அன்ன வாலியும் மகனும்' என்ன (205) என்றதம காண்க. வாலி, உைம்தம
விட்டு உயிர் பிரியும் நிதலயிலும் நல்லற பநறியின் இயல்பு இதுபவனக் குற்றமற
உணர்ந்து கெசும் திறம்பெற்றிருத்ைலால் 'நதவ அறக் கலங்கா அறநல்பநறி
காண்ைலின்' என்றான். கைவரின் கைான்றலாலும். அறபநறி, பைரிந்திருத்ைலாலும்
வாலி விலங்கு என்ற பெயரில் அறம் மாறிய பசயல்கதைச் பசய்ைல் கூைாது என
இராமன் விைக்கினான். அைனால் வடிவத்ைால் மட்டும் ஒருவர் ைாழ்நிதலயான
விலங்கு நிதல அதைவதில்தல என்ெது புலனாகிறது. அவரவர் ெண்புகைால் உயர்வு
ைாழ்வு குறிக்கப்ெடுகிறகையன்றி, பிறப்பினால் அல்ல என்ெதை இராமன்
வற்புறுத்தினான் என்க. அைனால் எம்ொல் குற்றம் காண்ெது பொருந்ைாது எனக்கூறிய
வாலிக்கு 'இது அடுப்ெது அன்று' என்றான். அலங்கலார்க்கு - ெைர்க்தகப் பெயர்
முன்னிதலக்கண் வந்ைது, அகரா - அதச. 115

4050. 'சபாறியின் யாக்பகயகைா? புலன் கநாக்கிய

அறிவின் கமலது அன்கறா, அறத்ைாறுைான்?
சநறியும் நீர்பமயும் கநரிது உணர்ந்ை நீ
சபறிதிகயா, பிபழ உற்றுறு சபற்றிைான்?
அறத்து ஆறுைான் - அறபநறி என்ெது; சபாறியின் யாக்பகயகைா -
ஐம்பொறிககைாடு பொருந்திய உைம்தெப் ெற்றியகைா? புலன் கநாக்கிய -
ஐம்புலன்கைால் நன்றம் தீதும் ஆராய்ந்து உணர்கின்ற; அறிவின் கமலது அன்கறா -
அறிதவப் ெற்றியது அல்லவா? சநறியும் நீர்பமயும் - அறபநறியிதனயும் அைன்
இயல்பிதனயும்; கநரிது உணர்ந்ை நீ - பசம்தமயாக அறிந்து உணர்ந்ை நீ; பிபழ உற்று -
ைவறுகதைச் பசய்து விட்டு; உறு சபற்றிைான் சபறுதிகயா - (பிதையன்று, என் பசயல்
சரியானபைன்று) சாதிக்கின்ற ைன்தமதயப் பெறக்கைதவகயா?
பொறி - பமய், வாய், கண், மூக்கு, பசவி என்ென. இப்பொறிகதை
வாயிலாகக் பகாண்டு நிகழும் புலன்கைாவன ஊறு, சுதவ, ஒளி, நாற்றம், ஓதச
என்ென. கநாக்குைல் - நன்றும் தீதும் கண்ைறிைல், பொறிகள் எல்லா உயிர்களுக்கும்
உண்டு. புலனறிகவா உயிர்களின் சிறப்பிற்ககற்றவாறு உயர்வு பெறும். வாலி அறிவு
மிக்கவனாைலின் பொறிகதை மட்டும் பகாண்டு ைன்தன விலங்கினம் எனக் கூறிக்
பகாள்வதும் ைவறுகள் பசய்வதும் ைகுதியுதையன அல்ல என்ெைாம். பைால்காப்பிய
மரபியலில் 'மக்கள் ைாகம ஆறறிவுயிகர, பிறவுமுைகவ அக் கிதைப் பிறப்கெ' (பைால்.
மர - 33) என்ற நூற்ொவும்' பிறப்பென்றைனால், குரங்கு முைலாகிய விலங்கினுள்
அறிவுதையன எனப்ெடும் மன உணர்வுதையன உைவாயின் அதவயும் ஈண்டு
ஆறறிவு உயிராய் அைங்கும் என்ெது' என்ற உதரயும் இங்குக் காணத்ைக்கன. பிதை
உற்றுறு பெற்றிைான் பெறுதிகயா என்ெைற்குத் ைவறுகதை மிகுதியாகச் பசய்கின்ற
ைன்தமதயப் பெறக்கைதவகயா என்றும் பொருள்பகாள்ைலாம். 116
4051. 'மாடு பற்றி இடங்கர் வலித்திட,
ககாடு பற்றிய சகாற்றவற் கூயது ஓர்
பாடு சபற்ற உணர்வின் பயத்திைால்,
வீடு சபற்ற விலங்கும் விலங்குஅகைா?
இடங்கர் - முைதல; மாடு பற்றி வலித்திட - (ைன்தன) ஒரு ெக்கத்தில் ெற்றிக்
பகாண்டு இழுத்ைைால்; ககாடு பற்றிய சகாற்றவன் - ொஞ்சசன்யம் என்னும்
சங்கிதனத் ைாங்கிய திருமாதல; கூயது - கூவி அதைத்ைைாகிய; ஓர் பாடு சபற்ற -
ஒப்ெற்ற பெருதம வாய்ந்ை; உணர்வின் பயத்திைால் - நல்லறிவின் ெயனாக; வீடு
சபற்ற விலங்கும் - (முைதலயின் வாயினின்று) விடுைதல பெற்று நற்கதி அதைந்ை
ககசந்திரனான யாதனயும்; விலங்கு அகைா - விலங்கு என எண்ணத் ைக்ககைா? (அன்று).

இப்ொைலில் உயர்கதி பெற்ற ஒரு விலங்கு உைாரணமாகக் கூறப்பெற்றது. இைங்கர்

- முைதல. பவற்றிக்கு அறிகுறியாகச் சங்தக ஊதுைலும், சங்கின் நாைத்ைால் ெதகவதர
அச்சுறுத்தி பவல்லுைலும் கைான்ற 'ககாடு ெற்றிய பகாற்றவன்' என்றான்.
ககசந்திரன் கொலகவ வாலியும் சாைாரண விலங்கு எனக் பகாள்ைத்ைக்கவன்
அல்லன். ஆைலால் விலங்குச் பசயலாகச் சுக்கிரீவன் மதனவிதயக் கவர்ந்ைது
பெருந்ைவறாகும் என்ெதை இராமன் உணர்த்தினான்.
117

4052. 'சிந்பை, நல் அறத்தின் வழிச் கெறலால்,

பபந் சைாடித் திருவின் பரிவு ஆற்றுவான்,
சவந் சைாழில் துபற வீடு சபற்று எய்திய
எந்பையும், எருபவக்கு அரசு அல்லகைா?
நல்லறத்தின் வழி - நல்ல அற பநறியில்; சிந்பை கெறலால் - மனம் பசன்றைனால்;
பபந்சைாடித் திருவின் - ெசிய (பொன்னாலான) பைாடி என்னும் வதையல்கதை
அணிந்ை திருமகள் கொன்ற சீதையின்;
பரிவு ஆற்றுவான் - துன்ெத்தை நீக்குைல் பொருட்டு; சவந்சைாழில் துபற -
பகாடிய கொர்த்துதறதய கமற்பகாண்டு; வீடு சபற்று எய்திய - (உயிர்துறந்து) கமாட்ச
உலதக அதைந்ை; எந்பையும் - எங்கள் பெரிய ைந்தையாகிய சைாயுவும்; எருபவக்கு
அரசு அல்லகைா - கழுகுகளுக்கு அரசன் அல்லகனா?

முன் ொைலில் விலங்காகிய ஒரு மையாதன அதைந்ை உயர்நிதலயிதனயும் இந்ைப்

ொைலில் ெறதவயாகிய ஒரு கழுகு அதைந்ை நற்கதிதயயம் கூறுைல் காண்க.
அருணன் மகனாகிய சைாயு, ையரைன் கைாைன்; ஆைலால் சைாயுதவத் ைன் ைந்தை
என்றான் இராமன். சைாயுகாண் ெைலம், சைாயு உயிர்நீத்ை ெைலங்களில் சைாயு
வரலாறு விரித்துதரக்கப் பெற்றது.

சைாயு கொல வாலியும் சாைாரண விலங்கினத்தைச் சார்ந்ைவன் அல்லன். எனகவ

வாலி பசய்ை குற்றம் பெரிது என இராமன் வற்புறுத்தினான். இராமன் சைாயுதவ
'எந்ைாகய' (3498) என முன்னரும் விளித்ைது காண்க. சைாயு ைன்தன இழிந்ை
பிறப்பினனாக் கூறிக் பகாண்ைதை 'விலங்கு ஆகனன் ஆைலினால், விலங்கிகனன்'
(2711) என்ற பைாைர் உணர்த்தும். முன்ொைலில் 'விலங்கும் விலங்ககரா' என்றும்
இப்ொைலில் 'எருதவக்கு அரசு அல்லகனா?' என்றும் வினவும் முதறயில் ஒகர
கருத்தை வற்புறுத்திக் கூறும் முதற நயம் மிக்கைாகும். ஆற்றுவான் - வான் ஈற்று
விதனபயச்சம். எந்தையும் - உயர்வு சிறப்பும்தம. 118

4053. 'நன்று, தீது, என்று இயல்

சைரி நல் அறிவு
இன்றி வாழ்வது அன்கறா,
விலங்கின் இயல்?
நின்ற நல் சநறி,
நீ அறியா சநறி
ஒன்றும் இன்பம, உன்
வாய்பம உணர்த்துமால்.
விலங்கின் இயல் - விலங்குகளின் இயல்ொவது; நன்று தீது என்று - நல்லது இது,
தீயது இது என்று; இயல் சைரி - அைனைன் இயல்புகதை உள்ைெடி உணர்கின்ற; நல்
அறிவு இன்றி - நல்ல அறிவில்லாமல்; வாழ்வது அன்கறா - (மனம் கொனவாறு)
வாழ்வது அல்லவா? நின்ற நல்சநறி - நிதலபெற்ற நல்ல அற பநறிகளில்; நீ
அறியாசநறி - நீ ஆராய்ந்து உணராை அறவழி; ஒன்றும் இன்பம - ஒன்றும் இல்தல
என்ெதை; உன் வாய்பம உணர்த்தும் - இப்பொழுது நீ கெசிய உன் வாய்பமாழிகய
உணர்த்தும்.

நல்லறிவு - நல்லது. தீயதைப் ெகுத்துணர தவத்துத் தீயபநறியினின்று விலக்கி

நல்லவழியில் பசலுத்துவைாகும். அறிவின் இலக்கணம் வகுக்கப்ெட்ைதம இங்குக்
காண்க. ''பசன்ற இைத்ைால் பசலவிைா தீபைாரீஇ நன்றின்ொல் உய்ப்ெைறிவு'' (குறள்.
422) என்றார் வள்ளுவர்.

எல்லா நன்பனறிகதையும் அறிந்தும் அறபநறிக்கு மாறாக நைந்து பகாண்ைது

வாலியின் குற்றம் என உணர்த்ைப்ெட்ைது. ஏபனனில் அவன் வாய்ச் பசாற்ககை

அவன் அறபநறி எது என்ெதை நன்கு அறிந்ைவன் என்ெதைபுலப்ெடுத்தி

விட்ைது. 119

4054. 'ைக்க இன்ை, ைகாைை இன்ை, என்று

ஒக்க உன்ைலர் ஆயின், உயர்ந்துள
மக்களும் விலங்கக; மனுவின் சநறி
புக்ககவல், அவ் விலங்கும் புத்கைளிகர.
ைக்க இன்ை - ஏற்கத் ைகுதியானதவ இதவ; ைகாைை இன்ை - ஏற்கத்
ைகுதியில்லாைதவ இதவ; என்று - ; ஒக்க - நீதி நூல் முதறதமக்கு ஏற்ெ; உன்ைலர்
ஆயின் - எண்ணாைவர்கைானால்; உயர்ந்துள மக்களும் - உருவாலும் பிறப்ொலும்
உயர்ந்துள்ை மனிைர்களும்; விலங்கக - விலங்குகளுக்கு ஒப்ொனவகர ஆவர்; மனுவின்
சநறி புக்ககவல் - மனுைர்மம் வகுத்ை நன்பனறியில் நைக்குமாயின்; அவ்விலங்கும் -
அஃறிதணப் பிறப்பினவாகிய விலங்குகளும்; புத்கைளிகர - கைவர்களுக்கு
ஒப்ொனதவகய.

ஐம்பொறி உணர்வும், உணவு உறக்கம் கொன்ற பசயல்களும் மக்களுக்கும்

விலங்குகளுக்கும் பொதுவாய் அதமந்ைதவ. நல்லதவ இதவ தீயதவ இதவ எனப்
ெகுத்துணர்ந்து வாழும் முதற விலங்குகளினும் மனிைர்களுக்கு இருப்ெைால் மனிை
இனம் சிறப்புதைய இனமாகக் கருைப்ெடுகிறது. ஆைலால், மனிைராய்ப் பிறந்தும்
ெகுத்துணர்ந்து வாழும் அறவாழ்வு அதமத்துக் பகாள்ைவில்தலயானால் அம் மனிைர்
விலங்கு நிதலயில் எண்ணப்ெடுவர். விலங்காய்ப் பிறந்தும் நீதி பநறிகயாடு
வாழுமாயின் விலங்கும் கைவர்கட்குச் சமமாக மதிக்கப்ெடும் என்ெைாம். நன்று தீது
உணர்ந்ை விலங்குக்கு உள்ை சிறப்பு விைக்க 'விலங்கும் புத்கைளிகர' என்றார்.

மக்களும் - உம்தம உயர்வு சிறப்பு: விலங்கும் -இழிவு சிறப்பும்தம: ஏகாரங்கள்

கைற்றம். 120

4055. 'காலன் ஆற்றல் கடிந்ை கணிச்சியான் -

பாலின் ஆற்றிய, பத்தி பயத்ைலால்,
மாலிைால் ைரு வன் சபரும் பூைங்கள்
நாலின் ஆற்றலும் ஆற்றுழி நண்ணிைாய்.
காலன் ஆற்றல் கடிந்ை - யமனுதைய ஆற்றதல அழித்து பவன்ற; கணிச்சியான்
பாலின் - மழுபவன்னும் ஆயுைத்தை உதைய சிவபிரான் திறத்து; ஆற்றிய பத்தி - நீ
ஆற்றிய ெக்தி; பயத்ைலால்- ெயன் ைந்ைைனால்; மாலிைால் ைரு - திருமாலால்
ெதைக்கப்ெட்ை; வன் சபரு பூைங்கள் - வலிய பெரிய பூைங்கள்; நாலின் ஆற்றலும் -
நான்கிற்கும் உள்ை வலிதமகதைபயல்லாம்; ஆற்றுழி - உனது வலிதமயில்;
நண்ணிைாய் - பெற்றாய்.

காலன் - உயிர்களுக்கு விதிக்கப்ெட்ை கால எல்தலப்ெடி உயிதர நீக்குெவன்

ஆைலின் யமன் காலன் எனப்ெட்ைான். வாலி சிறந்ை சிவெக்ைன் என்ெது 'எட்டு
மாதிரத்து இறுதி, நாளும் உற்று, அட்ைமூர்த்தி ைாள் ெணியும் ஆற்றலான்' (3825)
என முன்னரும் கூறப்ெட்ைது.

வாலி நான்கு பூைங்களின் வலிதம பெற்றவன் என்ெதை 'நிலனும் நீரும்

மாபநருப்பும், காற்றும் என்று உதலவு இல் பூைம் நான்குதைய ஆற்றலான்' (3824);
''நீரும் நீர்ைரு பநருப்பும் வன்காற்றும் கீழ் நிவந்ை, ொரும் சார் வலி ெதைத்ைவன்''
(4000) என்ென உணர்த்தும்.

கணிச்சியான் காலன் ஆற்றல் கடிந்ைவன் - மார்க்கண்கையதனக் காத்ைற் பொருட்டுச்

சிவபிரான் காலதன வதைத்ைது. ''அந்ைணாைன் உன் அதைக்கலம் புகுை அவதனக்
காப்ெது காரணமாக, வந்ை காலன்ைன் ஆருயிர் அைதன வவ்வினாய்'' (கைவாரம் -
சுந்ைரர் - திருப்புன்கூர் - 1) என்றது காண்க. 121

4056. 'கமவ அருந் ைருமத் துபற கமவிைார்,

ஏவரும், பவத்ைால் இழிந்கைார்களும்,
ைா அருந் ைவரும், பல ைன்பம ொல்
கைவரும், உளர், தீபம திருத்திைார்.
ஏவரும் - குற்றகம பசய்யும் இயல்புதையாரிலும்; பவத்ைால் இழிந்கைார்களும் -
பிறப்பினால் இழிந்ை கீகைாரிலும்; கமவ அரும் ைருமத்துபற - அதைைற்கு அரிய
அறவழியில்; கமவிைார் - பொருந்தினார் உைர்; ைா அருந்ைவரும் - குற்றமில்லாை ைவம்
புரியும் முனிவர்களிலும்; பல ைன்பமொல் கைவரும் - ெல்வதகப்ெட்ை குணங்களில்
சிறந்ை கைவர்களிலும்; தீபம திருந்திைார் - தீய பசயல் பசய்ைவர்கள்; உளர் - உள்ைனர்.

இன்னார் நல்லனகவ பசய்வர்: இன்னார் தீயனகவ பசய்வர் எனக் கூற இயலாது

என்ெது உணர்த்ைப்ெட்ைது. ஏவம் - குற்றம். அைதனச் பசய்ெவர் ஏவர்: ஏவம்
பசய்ைவர் என்க. ெவம் - பிறப்பு, பிறப்ொல் உயர்ந்ைவர்கள் தீதம பசய்வதும்
இழிந்ைவர்கள் அறபநறியில் நிற்றலும் உலகில் காண்ெனகவ. விசுவாமித்திரர்
கமனதகயிைம் மயங்கியது; இந்திரன் அகலிதகதய விரும்பியது என்ென
முனிவர்களும், கைவர்களும் ைவறு பசய்வர் என்ெைற்கு எடுத்துக்காட்டுக்கைாகும்.
எளிய கவைர்குலம் எனினும், குகன் காட்டிய அன்பிற்கு அைவில்தல. எனகவ
உயர்ந்கைார், ைாழ்ந்கைார் என்ெது பிறப்பு, குலம் என்ெவற்றால் அல்லாமல் பசய்யும்
பசயல்வதககைால் கருைப்ெடுவது என்ெது கூறப்ெட்ைது. ''கமலிருந்தும் கமலல்லார்
கமலல்லர் கீழிருந்தும், கீைல்லர் கீைல்லவர்'' (973) என்னும் குறள் ஈண்டு
ஒப்புகநாக்கத்ைக்கது. 122

4057. 'இபையது ஆைலின், எக் குலத்து யாவர்க்கும்,

விபையிைால் வரும், கமன்பமயும் கீழ்பமயும்;
அபைய ைன்பம அறிந்தும், அழித்ைபை,
மபையின் மாட்சி' என்றான், மனு நீதியான்.
இபையது ஆைலின் - உண்தம இத்ைன்தமயது ஆைலால்; எக் குலத்து யாவர்க்கும் -
எந்ைக் குலத்தில் பிறந்ைவராயினும் அவர்கள் எல்கலார்க்கும்; கமன்பமயும் கீழ்பமயும் -
உயர்வும், இழிவும்; விபையிைால் வரும் - அவரவர் பசய்யும் பசயல்கைால் வரும்.
அபைய
ைன்பம அறிந்தும் - அத்ைன்தமதய நீ உணர்ந்திருந்தும்; மபையின் மாட்சி-
பிறன் மதனயாளின் கற்பு மாண்பிதன; அழித்ைபை - அழித்ைாய்; என்றான் - என்று
உதரத்ைான்; மனு நீதியான் - மனு நீதியில் ைவறாைவனாகிய இராமன்.

நற்பசயலால் கமன்தமயும் தீச்பசயலால் கீழ்தமயும் வரும் என்க. கமன்தமயும்

கீழ்தமயும் விதனயினால் வரும் என்ெது 'பெருதமக்கும் ஏதனச் சிறுதமக்கும் ைத்ைம்
கருமகம கட்ைதைக்கல்' (குறள் - 505) என்னும் குறள்வழி இருத்ைல் காண்க. மாட்சி.
பெருதம இங்கக சிறப்பினால் கற்தெ உணர்த்திற்று. ொவங்கள் ெலவற்றுள்
பிறன்மதன நயத்ைல் என்ெது பகாடிய ொவமாகும். அத்ைதகய பகாடிய ொவத்தை
வாலி புரிந்ைைால், ைண்டிக்கத் ைான் அம்பு பைாடுத்ைது குற்றமன்று என இராமன்
உணர்த்தினான். 'அறத்தைக் காத்ைலாகிய பைாழிலில் மனு விதித்ை பநறியிலிருந்து
இராமன் ைவறுெவன் அல்லன் என்ெதை அறிவிக்ககவ 'மனுநீதியான்' என உதரத்ைார்.
123
 'மதறந்து எய்ைது ஏன்?' என்ற வாலி வினாவுக்கு இலக்குவன் விதை

ஆசிரிய விருத்ைம்

4058. அவ் உபர அபமயக் ககட்ட

அரி குலத்து அரசும், 'மாண்ட
செவ்விகயாய்! அபையது ஆக! செருக்
களத்து உருத்து எய்யாகை,
சவவ்விய புளிஞர் என்ை,
விலங்கிகய மபறந்து, வில்லால்
எவ்வியது என்பை?' என்றான்;
இலக்குவன் இயம்பலுற்றான்:
அவ்உபர அபமயக்ககட்ட - (இராமபிரான் கூறிய) அம் பமாழி கதை மனத்தில்
ெதியுமாறு ககட்ை; அரி குலத்து அரசும் - வானரக் குலத்தின் ைதலவனான வாலியும்
(இராமதன கநாக்கி); மாண்ட செவ் விகயாய் - மாட்சிதம பொருந்திய நற்குணங்கதை
உதையவகன; அபையது ஆக - நீ கூறிய அதனத்தும் உண்தமயாககவ ஆகட்டும்;
செருக்களத்து - கொர்க்கைத்தில்; உருத்து எய்யாகை - என் முன் நின்று அம்பு
பைாடுக்காமல்; சவவ்விய புளிஞர் என்ை - பகாடிய கவைர்கள் (மதறந்து நின்று
விலங்குகள் கமல் அம்பு பைாடுப்ெது) கொல; விலங்கிகய மபறந்து - விலகி மதறந்து
நின்று; வில்லால் எவ்வியது - வில்தலக் பகாண்டு என் கமல் அம்பு பசலுத்தியது;
என்பை? - என்ன காரணத்ைால்; என்றான் - என்று வினவினான்; இலக்குவன்
இயல்பலுற்றான் - (அவ்வினாவிற்கு) இலக்குவன் மறுபமாழி கூறத் பைாைங்கினான்.

அவ்வுதர - குற்றம் புரிந்திகலன் எனக்கூறிய வாலிக்குச் பசய்ை குற்றம் இதுபவன

இராமன் கூறிய மறுபமாழி; அதமயக் ககட்ைல் கூறும் பசாற்கதை மனத்தில்
ெதியுமாறு ககட்டுக் பகாள்ைல். வாலி ைான் பசய்ை குற்றத்தை ஏற்றுக்
பகாண்ைான் என்ெதை இராமதன 'மாண்ை பசவ்விகயாய்' என
விளிப்ெதிலிருந்தும் 'அதனயது ஆக' என்றதமயாலும் புலனாகும். ஆக - ஆகுக
என்ெைன் பைாகுத்ைல் விகாரம்; வியங்ககாள் விதனமுற்று. புளிஞர் மதறந்து அம்பு
பசலுத்துைல் என்ெது 'புைல் மதறந்து கவட்டுவன் புள்சிமிழ்த்ைற்று' (குறள் - 274)
என்ெைால் புலனாம்.
மதறந்திருந்து அம்பு பைாடுப்ொகனன் 'என வினவிய வாலிக்கு இலக்குவன்
விதையளிப்ெது சிந்திக்கத்ைக்கது. கூறப்ெடும் காரணம் கொலிச் சமாைானமாகப்
பொருத்ைமற்றைாக இருக்கப்கொவைால் இலக்குவன் கெச்சாக ஆசிரியர் தவத்ைார்
என்ெர். அறிவில் சிறந்ை ஆதிகசைனின் அமிசமாைலின் அவதன விதை பசால்ல
தவத்ைார் என்றும் கூறுவர். விலங்குகதை கவைர்கள் மதறந்திருந்தும்
கவட்தையாடுவார். விலங்காகிய வாலிதய மதறந்திருந்து பகான்றது ைவறில்தல
என வான்மீக இராமன் அதமதி கூறுவான். கம்ெர் வாலி வாக்கில் அக்கருத்தை
ஓர்உவதமயாக்கினார். 124
4059. 'முன்பு, நின் ைம்பி வந்து
ெரண் புக, ''முபற இகலாபயத்
சைன் புலத்து உய்ப்சபன்'' என்று
செப்பிைன்; செருவில், நீயும்,
அன்பிபை உயிருக்கு ஆகி,
''அபடக்கலம் யானும்'' என்றி
என்பது கருதி, அண்ணல், மபறந்து
நின்ற எய்ைது' என்றான்.
நின் ைம்பி முன்பு வந்து - உன் ைம்பியான சுக்கிரீவன் முைலில் வந்து; ெரண்புக - சரண்
அதைய; முபற இகலாபய - முதற ைவறிய உன்தன; சைன் புலத்து உய்ப்சபன் -
பைன்திதசயிலுள்ை யமனுலகில் பசலுத்துகவன்; என்று செப்பிைன் - என்று (என்
ைதமயன்) உறுதிபமாழி கூறினான்; செருவில் - கொர்க்கைத்தில்; நீயும் உயிருக்கு
அன்பிபைஆகி - நீயும் உன் உயிர்மீது ெற்றுதையவனாகி; யானும் என்றி - 'நானும்
உனக்கு அதைக்கலமாகவன்' என்று கூறுவாய்; என்பது கருதி - என்ெதைகய
எண்ணிகய; அண்ணல் - பெருதமக்குரிய இராமன்; மபறந்து நின்று - உன் எதிரில்
வராமல் மதறவாக நின்று; எய்ைது - உன்மீது அம்பு பசலுத்தியைாகும்; என்றான் -
என்று (இலக்குவன் வாலிக்கு) விதை அளித்ைான்.
சுக்கிரீவன் முைலில் வந்து சரண் கவண்டியைால் அவதனக் காக்கும் பொறுப்பும்,
முதறயில பசய்ைதமயால் வாலிதயத் ைண்டிக்ககவண்டிய பொறுப்பும் இராமதனச்
சார்ந்ைவனாயின. இந்நிதலயில் வாலியும் அெயம் கவண்டின். அவதனத் ைண்டிக்க
முடியாமல் கொவகைாடு, ைான் சுக்கிரீவனுக்குக் பகாடுத்ை வாக்கும் ைவறிப்கொம்.
அைனால் வாலியின் முன்னர் வரவில்தல என இலக்குவன் விைக்கினான். இராமன்
வாலிகயாடு கொர்பசய்யவில்தல என்றும், அவன் பசய்ை தீச் பசயலுக்கக ைண்ைதன
அளித்ைான் என்றும், ைண்ைதனதய எந்ை வதகயிலும் நிதறகவற்றலாம் என்றும்
உணர்த்தினான் என்ெைாம். வாலிதய 'முதற இகலாதய' என்றது ைம்பி மதனவிதயக்
கவர்ந்ைதமயாலாகும். பைன்புலம்
பைற்குத் திதசயிலுள்ை யமன் உலகம். என்றி - முன்னிதல ஒருதம
விதனமுற்று - இகர விகுதி எதிர்காலம் காட்டிற்று. 125

வாலியின் மனமாற்றம்

4060. கவி குலத்து அரசும் அன்ை

கட்டுபர கருத்தில் சகாண்டான்;
அவியுறு மைத்ைன் ஆகி, 'அறத்
திறன் அழியச் செய்யான்
புவியுபட அண்ணல்' என்பது
எண்ணிைன் சபாருந்தி, முன்கை
செவியுறு ககள்விச் செல்வன்
சென்னியின் இபறஞ்சி, சொன்ைான்:
 கவி குலத்து அரசும் - குரங்குகள் கூட்ைத்திற்க அரசனுமான வாலி; அன்ை கட்டுபர -
(முற்ொைல்களில் கூறப்ெட்ை) உதரயாைதல; கருத்தில் சகாண்டான் - ைன் மனத்தில
பகாண்ைவனாய்; அவியுறு மைத்ைன் ஆகி - அைங்கிபயாழுகும் உள்ைத்ைனாகி;
புவியுபட அண்ணல் - 'உலகம் முழுதுமுதைய பெருதமக்குரிய இராமன்; அறத்திறன்
அழியச் செய்யான் - அறபநறி அழியுமாறு பசயல்கதைச் பசய்ய மாட்ைான்'; என்பது
எண்ணிகைன் - என்ெதைக் கருதியவனாகி; சபாருந்தி - மனம் பொருந்தி; முன்கை
செவியுறு ககள்விச்செல்வன் - முன்னகம பசவியிற் பொருந்தும் கவை நாயகதன;
சென்னியின் இபறஞ்சி - ைதலயினால் வணங்கி; சொன்ைான் - பின்வருமாறு
பசால்ெவனானான்.

ககள்வி - கவைம். கவைப் பொருள்களின் முடிவானவனாகிய இராமதனக் ககள்விச்

பசல்வன் என்றார். பசவியுறு ககள்விச் பசல்வன் எனச்சிறப்பிக்கப்ெட்ைவன் வாலி
என்ொரும் உைர். ககள்விச் பசல்வத்ைால் அறிவு பெற்றதமயால்ைான் இராமன்
கூறியவற்தறக் கருத்தில் பகாள்ை முடிந்ைது என்ெது அவர்கள் விைக்கம். ககள்விச்
பசல்வம் உதைதமயால் அவியுறு மனத்ைனாயினன். இராமன் ைவறு பசய்யான் என
எண்ணவும் இயன்றது அைனால் என்க. ைவறு உணர்ந்ை வாலி இராமன்
பெருதமதயயும் உணர்ந்ைைாலும் அைங்கி ஒழுகும் உள்ைம் பெற்றான் என்ெதை
'அவியுறு மனத்ைன் ஆகி' என்ற பைாைர் உணர்த்தும். இராமன்மீது பகாண்ை மதிப்ொல்,
கீகை விழுந்து இராமதன வணங்க முடியாை நிதலயில் ைதலயால் வணங்கினான்.
வாலி இராமனுதைய குணச்சிறப்புகதை முன்னகர ஒருவாறு அறிந்திருந்ைாலும் ைான்
என்ற பசருக்காலும், ைன்னலத்ைாலும் மதறக்கப்ெட்டு இராமதன இழித்துதரத்ைான்.
பின் இராமன் கூறிய பமாழிகைால் அவனது அஞ்ஞானம் நீங்க நல்லறிவு பெற்றான்
எனலாம். அன்ன கட்டுதர என்ெைற்கு இலக்குவன் கூறிய பசாற்கள் என்று கூறுவாரும்
உைர் அப் பொருளில் சிறப்பு இன்தமதய யாவரும் எளிதில் அறிய முடியும். இைனால்
ஒருவன் எவ்வைவு அறிவுதையவனாக இருந்ைாலும் ஒரு ஞானாசிரியரின் உெகைசம்
பெற்றாபலாழிய உண்தமத் ைத்துவத்தை உணர முடியாது என்ெது விைங்குைல் காண்க.
126

4061. 'ைாய் எை உயிர்க்கு நல்கி,

ைருமமும், ைகவும், ொல்பும்,
நீ எை நின்ற நம்பி!
சநறியினின் கநாக்கும் கநர்பம
நாய் எை நின்ற எம்பால்,
நபவ அற உணரலாகம?
தீயை சபாறுத்தி' என்றான் -
சிறியை சிந்தியாைான்.
சிறியை சிந்தியாைான் - அற்ெத்ைனமான எண்ணங்கதை எண்ணாைவனாகிய வாலி;
ைாய் எை உயிர்க்கு நல்கி - (இராமதன கநாக்கி) 'ைாய்கொல எல்லா உயிர்களிைத்தும்
அருள் காட்டி; ைருமமும் ைகவும் ொல்பும் - அறமும் நடுவுநிதலதமயும் நற்குண
நிதறவும்; நீ எை நின்ற நம்பி - நீகய என்று பசால்லும்ெடி நின்ற நம்பிகய! சநறியினின்
கநாக்கும் கநர்பம - (அறநூல்கள் பசான்ன) பநறிப்ெடி (நீ) ொர்க்கும் கநர்வழிதய; நாய்
எை நின்ற எம்பால் - நாய் கொன்ற இழிந்ை நிதலயினராய் எம்மிைத்து; நபவ அற
உணரலாகம - குற்றமற உணர்ைல் இயலுகமா? தீயை சபாறுத்தி- (அறியாதமயால் நான்
பசய்ை) தீதமகதைப் பொறுத்ைருள்வாய்'; என்றான் - என்று (இராமனிைம்)
கவண்டினான்.

அறியாதம நீங்கப்பெற்று ஞானமதைந்து இராமனின் பெருதம உணர்ந்து கெசும்

வாலிதய இப்ொைலில் காண்கிகறாம். கம்ெரும் வாலியின் மனமாற்றத்தை
அறிவிக்கும் வதகயில் 'சிறியன சிந்தியாைான்' எனக்குறித்ைது காண்க. பிறர்
குணங்கதைக் குற்றமாகக் பகாள்ளுைல், ைன்னலம் ெற்றிய சிந்ைதன, ைருக்கு,
பசால்லும் பசயலும், மனமும் கவறாைல் முைலிய கீழ்தம இயல்புகள் இல்லாைவன்
என்ெது 'சிறியன சிந்தியாைான்' என்ற பைாைரின் பொருள். சிறியன சிந்தியாைான் என்ற
பைாைர், இதுவதர அழியும் இயல்பினைாகிய அரசு, பசல்வம் ஆகிய பொருள்கதை
மதித்து இராமதன நிந்தித்ை வாலி, அந்நிதலதயக் கைந்து 'பெரியன சிந்திக்கும்'
நிதலதய அதைந்ைான் என்ெதைக்குறிப்ொக உணர்த்துகிறது என்ெர். ைாபயன
உயிர்க்கு நல்கி - அன்பு காட்டுவதில் நிகரற்றவன் ஆைலின் 'ைாபயன'
உதரக்கப்ெட்ைது. 'ைாய் ஒக்கும் அன்பில்' (171) என்றதும் காண்க. இராமன் இன்றி
உலகில் ைருமமும் ைகவும் சால்பும் இல்தலயாைலின் அவற்றின் வடிவமாக நின்றவன்
இராமன் என்ெைால் 'ைருமமும் ைகவும் சால்பும் அவற்றின் வடிவமாக நின்றவன்
இராமன் என்ெைால் 'ைருமமும் ைகவும் சால்பும் நீ என நின்ற' என்றான். இஃது
'அருதமயின் நின்று உயிர் அளிக்கும் ஆறுதைத் ைருமகம ைவிர்க்குகமா ைன்தனத்
ைான்' (3966) என வாலி ைாதரக்கு முன் கூறியதிலும் விைங்குவது காண்க. நம்பி -
ஆைவரில் சிறந்ைவன். அண்தமவிளி. ைகவு - நடுவுநிதலதம. 'ைக்கார் ைகவிலர்' (144)
என்ற குறளில் இப்பொருள் வருைல் காண்க. நாபயன - இங்கு நாய் இழிந்ை பிறவி
என்ெதைக் குறித்து நின்றது. 'நாய்க் குகன்' என்று எதன ஓைாகரா? (2316) எனக்குகனும்
ைன்தன நாபயனக் கூறிக் பகாள்ைல் காண்க. தீயன என்றது பிறன் மதனவிதயக்
கவர்ந்து வந்ைதமயும் சரணதைந்ை ைம்பிதயக் பகால்ல முற்ெட்ைதுமாகச் பசய்ை
தீதமகதைக் குறிக்கும்.

'இராமபிரானால்' அடிெட்டு ஞானமதைந்ை வாலிதய கநாக்கி, அவனுக்கு

மறுெடியும் உயிதரயும் உைதலயும் அளிப்ெைாகக் கூற வாலி அைதனமறுத்து
அப்பெருமான் சந்நிதியில் இறந்து கொவதைகய பெருதமயாகக் பகாண்ைான்' என்று
'இராமசரிைமானஸம்' என்னும் துைசிைாசர் இராமாயணம் கூறும். 127

4062. இரந்ைைன் பின்னும்; 'எந்பை!

யாவதும் எண்ணல் கைற்றாக்
குரங்கு எைக் கருதி, நாகயன்
கூறிய மைத்துக் சகாள்களல்;
அரந்பை சவம் பிறவி கநாய்க்கும்
அரு மருந்து அபைய ஐயா!
வரம் ைரும் வள்ளால்! ஒன்று
ககள்!' எை மறித்தும் சொல்வான்:
பின்னும் இரந்ைைன் - (வாலி) பின்னும் இரந்து கவண்டுெவனாய்; எந்பை -
எந்தைகய!' யாவதும் எண்ணல் கைற்றா - நல்லது, தீயது என எதையும் எண்ணி
அறியமாட்ைாை; குரங்கு எைக் கருதி - குரங்கு என் (உன் உள்ைத்தில்) என்தனக் கருதி;
நாகயன் கூறிய - நாய்கொல் கதையப்ெட்ைவனாகிய நான் (உன்தனப்ெற்றிச்) பசான்ன
சுடு பசாற்கதை; மைத்துக் சகாள்களல் - உன் மனத்தில் பகாள்ைாகை. அரந்பை சவம்
பிறவி கநாய்க்கும் - துன்ெத்தைத் ைருகின்ற பகாடிய பிறவியாகிய கநாய்க்கும்; அரு
மருந்து அபைய - அரிய மருந்து கொன்ற; ஐயா - ஐயகன! வரம் ைரு வள்ளால் -
விரும்பிய வரங்கதை அளிக்கும் வள்ைல்ைன்தம உதையவகன! எை மறித்தும்
சொல்வான் - என்று மீண்டும் பசால்ெவனானான்.

இராமதனப் ெழித்துதரத்ைதமக்காகத் ைன்தனப் பொறுத்ைருை கவண்டுபமன

இப்ொைலில் வாலிகவண்டினான். குரங்கு நிதலயிலாை சித்ைத்தை உதையைால்
'யாவதும் எண்ணல் கைற்றாக் குரங்கு' எனக் குறித்ைான். ைன் பிறவிதய நீக்கப்
கொவைாலும். அந்ைமில் கெரின்ெ வாழ்தவ அளிக்கப் கொவைாலும் இராமதனப்
பிறவி கநாய்க்கம் அரு மருந்ைதனய ஐயா என்றும், வரம்ைரும் வள்ைால் என்றும்
அவன் கருதணதய எண்ணித் துதித்ைான். 'மரம்பொ ைச்சரம் துரந்து வாலி வீை
முன்பனார்நாள், உரம்பொ ைச்சரம் துறந்ை உம்ெரானி எப்பிரான் வரம் குறிப்பில்
தவத்ைவர்க் கலாது வானம் ஆளினம் நிரம்பு நீடு கொகம் எத்திறத்தும் யார்க்கும்
இல்தலகய (திருச்சந்ைவிருத்ைம் - 73) என்றதும் காண்க. பிறவி கநாய் நீக்கும்
அருமருந்து இராமகன என்ெது ஈண்டு உணர்த்ைப்ெட்ைது. ''மருள் உறு பிறவி
கநாய்க்கு மருந்தும் ஆம்; மாறிச் பசல்லும் உருளுது சகை வாழ்க்தக ஒழித்து, வீடு
அளிக்கும் அன்கற'' (7410) என்ற வீைணன் கூற்றும் காண்க. 128
இராமதனத் துதித்து, வாலி ஓர் வரம் கவண்டுைல்
கலிவிருத்ைம்

4063. 'ஏவு கூர் வாளியால்

எய்து, நாய் அடியகைன்
ஆவி கபாம் கவபலவாய்,
அறிவு ைந்து அருளிைாய்;
மூவர் நீ! முைல்வன் நீ!
முற்றும் நீ! மற்றும் நீ!
பாவம் நீ! ைருமம் நீ!
பபகயும் நீ! உறவும் நீ!
ஏவுகூர் வாளியால் - '(வில்லில் பைாடுத்துச்) பசலுத்ைப்ெடும் கூரிய அம்தெ; எய்து -
(என்கமற்) பசலுத்தி; நாய் அடியகைன் - நாய் கொன்ற சதைப்ெட்ைவனான
அடிகயனது; ஆவிகபாம் கவபல வாய் - உயிர் நீங்கும் சமயத்தில்; அறிவு ைந்து
அருளிைாய் - பமய்யுணர்வு ைந்து அருள் பசய்ைாய்; மூவர் நீ - (நான்முகன், திருமால்,
உருத்திரன் எனும்) மும்மூர்த்திகளும் நீகய; முைல்வன் நீ - (அம்மூவர்க்கும்
கமகலானாகிய) முழுமுைற் கைவுளும் நீகய; முற்றும் நீ - உலகில் உள்ை எல்லாப்
பொருள்களும் நீகய; மற்றும் நீ - மற்றும் எல்லாமும் நீகய; பாவம் நீ - ொவமும் நீகய;
ைருமம் நீ - அறம் என்ெதும் நீகய; பபகயும் நீ - ெதகவனும் நீகய; உறவும் நீ - உறவு
உதையவனும் நீகய;

இராமன் வாலிதய அம்பு பசலுத்தித் ைண்டித்ைாலும் உயிர் கொகும் நிதலயில்

பமய்யுணர்தவ அளித்ைைால் ைன்தன நாயடிகயன் எனத் ைாழ்த்திக் பகாண்டு
'ஆவிகொம் கவதலவாய் அறிவு ைந்து அருளினாய்' என இராமன் கருதணதயப்
ொராட்டித் பைாைத் பைாைங்கினான். நாய் - ைாழ்நிதல, நன்றியுதைதம இரண்தையும்
ஈண்டுக் குறித்ைது. ைன்தனயுதையவன் ைன்தனத் ைண்டித்ை கொதும் பைாைரும் நாய்
கொல, வாலியும் இராமன் ஒறுத்ை கொதும் அவதனகய ெற்றுக் ககாைாக்
பகாண்ைனன். 'எறிந்ை கவல் பமய்யைா வால் குதைக்கும் நாய்' (நாலடி - 213) என்ெது
காண்க.

உலகிதனப் ெதைக்கும் நான்முகனாகவும், காத்ைதலச் பசய்யும் திருமாலாகவும்,

அழித்ைதலச் பசய்யும் உருத்திர மூர்த்தியாகவும் விைங்குெவன் ெரம்பொருைாகிய
இராமகன என்ொன் 'மூவர் நீ' என்றான்; அம்மூவர்க்கும் முைல்வனாகிய முழுமுைற்
கைவுள் எனத் பைளிந்து பகாண்ைைால் 'முைல்வன் நீ' என்றான். 'ஸர்வம் விஷ்ணு மயம்
ஜகத்' என்றெடி எல்லாப் பொருள்களின் உள்ளும் புறமும் கலந்து இருத்ைலால் முற்றும்
நீ மற்றும் நீ' என்றான். ைமிழ்ச் பசால்லாகிய இதறவன் என்ெைன் ெகுதி 'இறு' எனக்
பகாண்டு, இகை பொருள் பகாள்வர்? (விஷ்ணு என்ற பசால்கல எங்கும் நிதறந்ைது
என்னும் பொருள் உதையது.) இத்பைாைர்க்கு 'அறியப்ெட்ை பொருள்கள் அதனத்தும்
நீகய, அறியப்ெைாை மற்தறப் பொருள்களும் நீகய' என்றும் பொருள் உதரப்ெர்.
உயிர்கள் தீவிதன பசய்யும் நிதலயில் ொவமாகவும், நல்விதன பசய்தகயில்
புண்ணியமாகவும் இருந்து நுகர்விப்ெவனும் இதறவகன; ஆைலின், 'ொவம் நீ, ைருமம்
நீ என்றான். குற்றம் புரிந்ை தீவிதனயாைதரச் சினம் பகாண்டு ைண்டிக்தகயில்
ெதகவனாகவும், நற்குணம் ெதைத்ைாரிைத்து அருள் பகாள்வைால் 'உறவினனாகவும்
விைங்கும் இருவதகப் ெண்பும் இராமனிைம் இருப்ெைால், 'ெதகயும் நீ உறவும் நீ'
என்றான். இதறவன் ெதகவனாய் வந்து ைண்டிப்ெதும் அவன் குற்றம் நீக்கி அவனுக்க
உறவாகி அருள் பசய்ைல் பொருட்கை; ஆைலால் முைலில் ெதகதயக் கூறி முடிந்ை
ெயனாக உறவிதனக் கூறிய நயம் காண்க. 'புண்ணியம் ொவம் புணர்ச்சி
பிரிபவன்றிதவயாய்' (திருவாய்பமாழி - 6.3.4), 'நல்குரவும் பசல்வும் நரகும் சுவர்க்

கமுமாய், பவல்ெதகயும் நட்பும் விைமும் அமுைமுமாய், ெல் வதகயும் ெரந்ை

பெருமான்' (6-3-1) என்று நம்மாழ்வார் கூறுவன ஒப்புகநாக்கத்ைக்கன. இராமன்
பெருதமதய வாலி கொற்றியது கொல விராைன், கவந்ைன் முைலாகனார்
கொற்றியதும் ஈண்டு ஒப்பு கநாக்கத்ைக்கன. ''நீ ஆதி முைல் ைாதை'', ''நீ ஆதி
ெரம்ெரமும்'' (2568, 69); ஆதிப் பிரமனும் நீ? ஆதிப் ெரமனும் நீ! 'ஆதி எனும்
பொருளுக்கு அப்ொல் உண்ைாகிலும் நீ' (3685) என்ென காண்க.
129

4064. 'புரம் எலாம் எரி செய்கைான்

முைலிகைார் சபாரு இலா
வரம் எலாம் உருவி, என்
வபெ இலா வலிபம ொல்
உரம் எலாம் உருவி, என்
உயிர் எலாம் நுகரும் நின்
ெரம் அலால், பிறிது
கவறு உளதுஅகரா, ைருமகம?
 புரம் எலாம் எரி செய்கைான் முைலிகைார் - திரிபுரங்கள் முழு வைதனயும்
எரித்துவிட்ை சிவபிரான் முைலிய கைவர்கள்; சபாரு இலா வரம் எலாம் - ஒப்பில்லாை
வரங்கள் எல்லாவற்தறயும்; உருவி - ஊடுருவிச் சிதைத்து; என் வபெ இலா - எனது
குற்றமற்ற; வலிபம ொல் - வலிதம மிக்க; உரம் எலாம் உருவி - மார்பு முழுவதும்
துதைத்துச் பசன்று; என் உயிர் எலாம் நுகரும் - என் உயிர் முழுதும் உட் பகாண்ை; நின்
ெரம் அலால் - உனது அம்கெ அல்லாமல்; ைருமம் பிறிது கவறு - ைருமம் என்ெது
கவபறான்று ைனியாக; உளது - இருக்கின்றகைா? அகரா - அதச.

ைான் பெற்ற வரங்கதையும் வலிதமயிதனயும் அழித்து உயிதரயும் கவர்ந்ைைால்

இராமனது அம்பிதனத் ைருமத்தின் வடிவம் என வாலி ஏற்றுக் பகாண்ைான். தீயன
ஒழித்துத் ைருமத்தை நிதலபெறச் பசய்ைைால் அைதனத் ைருமம் என ஏற்ற வாலி, ைான்
பசய்ைது ைவறு என்ெதையும் உணர்ந்ைான். ''நாரம் பகாண்ைார், நாடு கவர்ந்ைார் நதை
அல்லா வாரம் பகாண்ைார், மற்று ஒருவற்காய் மதன வாழும் ைாரம் பகாண்ைார்; என்ற
இவர் ைம்தமத் ைருமம் ைான் ஈரும் கண்ைாய்'' (3247) என்ற மாரீசன் கூற்றுக் காண்க.

புரபமலாம் எரிபசய்கைான் முைலிகனார் என்றதம - வாலிக்குச் சிவபிரான்,

இந்திரன் முைலிகயார் அளித்ை வரங்கதைக் குறித்ைது. உரம் எலாம் - மார்பு முைலிய
உயிர் நிதலகதை; வலிதமக்கு வதச - கொரில் கைாற்றல், புறமுதுகிைல் கொன்றன;
உயிர் நுகர்ைல் - உயிதர உைம்பினின்று நீக்குைல்; இலக்கதண. உைது என்னும்
முற்றுச்பசால் வினாப் பொருளில் வந்ைது. 130

4065. ''யாவரும் எபவயும் ஆய்,

இருதுவும் பயனும் ஆய்,
பூவும் நல் சவறியும் ஒத்து;
ஒருவ அரும் சபாதுபமயாய்
ஆவன் நீ ஆவது'' என்று
அறிவிைார் அருளிைார்;
ைா அரும் பைம்
எைக்கு அருபமகயா? ைனிபமகயாய்!
ைனிபமகயாய் - ஒப்ெற்ற ைனி முைல்வகன; யாவரும் - எல்லா உயர்திதணப்
பொருள்களும்; எபவயும் ஆய் - எல்லா அஃறிதணப் பொருள்களும் ஆகி; இருதுவும்
பயனும் ஆய் - அறுவதகப் ெருவங்களும், அவற்றின் ெயன்கைம் ஆகி; பூவும்
நல்சவறியும் ஒத்து - மலரும் அைனிைத்துள்ை நல் வாசதனயும் ஒத்து; ஒருவ அரும்
சபாதுபமயாய் - பிரிக்க இயலாை வதகயில் கலந்து எல்லாப் பொருளிலும்
பொதுவாயுள்ைவகன! நீ ஆவன் ஆவது என்று - நீ யாவன் என்ெதும் நின் இயல்பு;
எத்ைதகயது என்றும்; அறிவிைார் அருளிைார் - (என்னுள் கைான்றிய) நல்லறிவு எனக்கு
விைங்க அறிவுறுத்தியருளியது. ைா அரும் பைம் - (இனி) பகடுைல் இல்லாை
கிதைத்ைற்குரிய வீடு கெற்றின்ெம்; எைக்கு அருபமகயா - எனக்குக் கிதைப்ெது
அருதமயாகமா? (ஆகாது).

யாவரும் என்றது மக்கள், கைவர் நரகதரயும், எதவயும் என்றது மற்ற உயிர்

உள்ைவற்தறயும் உயிர் இல்லாைவற்தறயும் குறிக்கும். இதறவன் உயிருதையன,
உயிர் இல்லாைன ஆகிய எல்லாப் பொருள்ககைாடும் நீக்கமறக் கலந்து நிற்றலால்
'யாவரும் எதவயும் ஆய்' என்றான். இருது - இரண்டு மாைம் பகாண்ை காலப் ெகுதி.
கார், கூதிர், முன்ெனி, பின்ெனி, இைகவனில், முதுகவனிதலக் குறிக்கும்
காரணங்களும் காரியங்களும் அவகன என்ெதை 'இருதுவும் ெயனும்' என்ற பைாைர்
உணர்த்தும். இதறவன் எல்லாமாய் இருக்கும் ைன்தமதய நம்மாழ்வாரும்
திருவாய்பமாழியில் ''யாதவயும் எவரும் ைானாய்'' (3:4.10) எனப்ர். ''பூவும்
நல்பவறியும் ஒத்து ஒருவு அரு - மலரில் மணம் கொல இதறவன் எல்லாப்
பொருள்களிலும் எங்கும் பிரிக்கமுடியாமல் ெரந்திருக்கும் நிதல. இழிந்ை
பொருைாயினும் உயர் பொருைாயினும் கவறுொடின்றி ஒரு ைன்தமயனாய் இதறவன்
இருத்ைல் ெற்றிப் 'பொதுதமயாய்' எனப் கொற்றினான். ைன்னுைன் ெதகதம
நிதலயில் வந்ை இராமன் யாவன் என்ெதும் அவனது உண்தம இயல்பு இத்ைதகத்து
என்றும் அவன் அருள் ைன்னுள் இருந்ை பமய்யுணர்தவ இப்கொது விைங்கிக்பகாள்ை
அறிவுறுத்தியைால் 'அறிவினார் அருளினார்' என்றான். அறிவின் சிறப்பு கநாக்கி
'அறிவினார்' என உயர்திதணயாக்கிக் கூறினான். இராமன் ெரம்பொருள் என்னும்
உண்தம அறிதவப் பெற்றைால் இனிப் ெரமெைம் கிதைப்ெது எளிது என்ொனாய்த்
'ைாவரும் ெைம் எனக்கு அருதமகயா?' என்றான் 'வான் நின்று இழிந்து, வரம்பு இகந்ை
மா பூைத்தின் தவப்பு எங்கும், ஊனும் உயிரும் உணர்வும் கொல் உள்ளும் புறத்தும்
உைன் என்ெ' என்ற அகயாதியா காண்ைக் கைவுள் வாழ்த்துப் ொைதல ஈண்டு ஒப்பு
கநாக்கலாம். 131

4066. 'உண்டு எனும் ைருமகம

உருவமா உபடய நிற்
கண்டு சகாண்கடன்; இனிக்
காண என் கடசவகைா?
பண்சடாடு இன்று அளவுகம
என் சபரும் பழவிபைத்
ைண்டகம; அடியகைற்கு உறு
பைம் ைருவகை!
உண்டு எனும் - (என்றும் அழிவற்றைாய்) உள்ைது என்று கூறப்ெடுகின்ற; ைருமகம -
அறத்தைகய; உருவமா உபடய - வடிவமாகக் பகாண்டு நின்ற; நிற்கண்டு சகாண்கடன்
- உன்தனக் (கண்கைால்) கண்டு பகாண்கைன்; இனிக் காண என் கடசவகைா -
இனிகமல் காண்ெைற்கு கவபறான்தற உதையவன் ஆவகனா? (கவபறான்தறக்
காணக் கைகவன் அல்லன்); என் சபரும் பழவிபை - பெரியதும் பைான்று பைாட்டு
வருவதுமான எனது விதன; பண்சடாடு இன்று அளவுகம - முன்கன பைாைங்கி இன்று
வதரயில் மட்டுகம உள்ைது; (இனி இல்தல); ைண்டகம - (என் தீவிதனச் பசயலுக்கு)
நீ அளித்ை ைண்ைதனகய; அடியகைற்கு - அடிகயனாகிய எனக்கு; உறுபைம் ைருவகை -
வீடுகெறாகிய பெரும்ெைத்தைத் ைருவைாகும்.

இராமன் ைருமத்தின் வடிவமாக வந்ைவன், 'ைருமகம ைவிர்க்குகமா ைன்தனத் ைான்

அகரா' (3966), 'பமய்யற மூர்த்தி வில்கலான்' (5882) என்ற வாலி, அனுமன் கூற்றுக்கள்
காண்க. 'உயர்ைனிப் பொருைாம் இராமதனக் கண்ை பின்னர் உலகில் காண்ெைற்கு
கவபறாரு பொருள் இல்தலயாைலின் 'நின் கண்ைபனன் மற்றினிக் காணக்
கைவகனா?' என்றான். 'அண்ைர்ககான் அண அரங்கன் என் அமுதிதனக் கண்ை
கண்கள் மற்பறான்றிதனக் காணாகவ' (அமலனாதி பிரான் - 10) என்ெர்
திருப்ொணாழ்வார். பிறப்பு அநாதியாய் வருவைால் ெல பிறப்புகளில் காரணகாரியத்
பைாைர்ச்சியாய்ச் பசய்து கசர்க்கப்ெட்ை விதனகள் 'பெரும் ெைவிதன' எனப்ெட்ைது.
அனுெவித்ை (ஸஞ்சிைம்), அனுெவிக்கின்ற (பிராப்ைம்), அனுெவிக்கவிருக்கும்
(ஆகாமியம்), விதனப் ெயன்கள் அதனத்தும் இராமதனக் கண்ைதும் கதிரவன் முன்
ெனிகொல் விலகியைால் 'ெண்பைாடு இன்றைவுகம என் பெரும் ெைவிதன' என்றான்.
ைண்ைம் - ைண்ைதன. நால்வதக உொயங்களுள் இது நான்காவது. இதறவன்
அளிக்கும் ைண்ைதனயும் மறக்கருதணயின் ொற்ெடுமாைலின், இதறவன் அளிக்கும்
ைண்ைதனயும் மறக்கரு தணயின் ொற்ெடுமாைலின், இதறவனால் பகால்லப்ெட்ைவர்
வீடுகெறு அதைவர் என்னும் உறுதி ெற்றித் 'ைண்ைகம அடியகனற்கு உறுெைம்
ைருவகை' என்றான். ''கழிப்ெருங் கணக்கில் தீதம தவகலும் புரிந்துைாரும் வான்
உயர்நிதலதய வள்ைல், எய்ைவர் பெருவர்'' (4075) என்ற அடிகளும் இவ் உண்தமதய
உணர்த்தும்.

ைண்ைகம - ஏகாரம் கைற்றம். உறுெைம் - உறு மிகுதிப் பொருதை

உணர்த்தும்உரிச்பசால். 132

ஆசிரியவிருத்ைம்

4067. 'மற்று இனி உைவி உண்கடா? -

வானினும் உயர்ந்ை மாைக்
சகாற்றவ! - நின்பை, என்பைக்
சகால்லிய சகாணர்ந்து, சைால்பலச்
சிற்றிைக் குரங்கிகைாடும் சைரிவு
உறச் செய்ை செய்பக,
சவற்று அரசு எய்தி, எம்பி,
வீட்டு அரசு எைக்கு விட்டான்.
வானினும் உயர்ந்ை மாைக் சகாற்றவ - வானத்தைக் காட்டிலும் உயர்ந்ை
பெருதமதய உதைய பவற்றி கவந்ைகன; எம்பி - என் ைம்பியாகிய சுக்கிரீவன்;
என்பைக் சகால்லிய - என்தனக் பகால்லுைல் பொருட்டு; நின்பைக் சகாணர்ந்து -
உன்தன அதைத்துக் பகாண்டு வந்து; சைால்பலச் சிற்றிைக் குரக்கிகைாடும் - பைான்று
பைாட்டுச் சிறுதமயுதையைாய் வரும் குரங்கினத்கைாடு; சைரிவு உறச் செய்ை செய்பக -
ஆகலாசதன பசய்ை பசயலால்; சவற்று அரசு எய்தி - ெயனில்லாை அரசாட்சிதயத்
ைான் அதைந்து; வீட்டு அரசு எைக்கு விட்டான் - (உயர்ந்ை உலகமாகிய) வீட்டுலக
அரசாட்சிதய எனக்கு அளித்துவிட்ைான்; இனி மற்று உைவி உண்கடா - இனிகமல்
இைனினும் கமலான உைவி அவன் எனக்குச் பசய்யக் கூடிய பைான்று உண்கைா?

மற்றுள்ை பூைங்கள் நான்கினும் பெருதமயாலும், ெைதமயாலும், அப்பூைங்கள்

உண்ைாவைற்க இைமாய் நின்றதமயாலும் உயர்வானைாகக் கருைப்ெடும் அத்ைதகய
வானத்தைக் காட்டிலும் இராமனது பெருதம சிறப்புதைத்து ஆைலின் 'வானினும்
உயர்ந்ை மானக் பகாற்றவ' எனப் கொற்றினான், மனிை உணர்வின் எல்தல வானகம;
அைனினும் உயர்வுதையைாய்ச் சிந்தையும் பமாழியும் பசல்லா நிதலயுதைய
ெரம்பொருள் என்று எண்ணிப் ொர்க்க கவண்டும். அறிவுக் குதறவும், நிதல திரிந்து
துைங்கும் அறிவும், திரிபுணர்ச்சியும் ஆகிய சிறுதமப் ெண்புகதைப் ெண்டுபைாட்டு
மாறாது பெற்றுள்ை குரங்கின் இனம் என்ெதைக் குறிக்கத் 'பைால்தலச் சிற்றினக்
குரங்கு' என்றான். ைன் ைம்பி ெயனில்லாை ஆட்சிதயப் பெற்றுத் ைனக்கு அழிவில்லாை
துறக்க உலக ஆட்சிதயப் பெற்றுக் பகாடுத்ைான் என வாலி கூறியைனால் அவனுக்குத்
ைம்பியின் மீதிருந்ை ெதகதம மாறியது பெறப்ெட்ைது.

குற்றத்தைக் குணமாகக் கூறியைால் இகலச அணியும், பவற்றரதச ஏற்றுக் பகாண்டு

விட்ைரசு பகாடுத்ைான் என வருைலால் ெரிவருத்ைதன அணியும் ொைலில்
அதமந்துள்ைன.

மற்றினி உைவி உண்கைா என வாலி கூறியது கொல ''எம்முனார் எனக்குச் பசய்ை

உைவி'' (6499) என வீைணன் கூறுைல் காண்க. 133

4068. 'ஓவிய உருவ! நாகயன் உளது

ஒன்று சபறுவது உன்பால்;
பூ இயல் நறவம் மாந்தி,
புந்தி கவறு உற்றகபாழ்தில்,
தீவிபை இயற்றுகமனும், எம்பிகமல்
சீறி, என்கமல்
ஏவிய பகழி என்னும்
கூற்றிபை ஏவல்' என்றான்.
ஓவிய உருவ - சித்திரத்தில் வதரந்ைதுகொல அைகிய வடிவம் உதையவகன!
நாகயன் - நாய் கொல் சிறுதமயுதைகயனாகிய நான்; உன்பால் சபறுவது ஒன்று உளது
- உன்னிைத்தில் கவண்டிப் பெறுவபைான்று உள்ைது; பூ இயல் நறவம் மாந்தி -
மலர்களில் உண்ைாகும் மதுதவக் குடித்து; புந்தி கவறு உற்ற கபாழ்தில் - அறிவு திரிந்ை
நிதலதமயில்; தீவிபை இயற்றுகமனும் - பசய்யத்ைகாை தீய காரியங்கதைச்
பசய்வானாயினம்; எம்பிகமல் சீறி - என் ைம்பி கமல் சினங் பகாண்டு; என்கமல் ஏவிய -
என் கமல் பசலுத்திய; பகழி என்னும் கூற்றிபை - அம்பு என்கின்ற யமதன; ஏவல் -
(அவன்மீது) பசலுத்துைல் கவண்ைா; என்றான் - என்று (இராமனிைம்) கவண்டினான்.
வாலிக்குத் ைன் ைம்பி மீதுள்ை அன்தெயும் அவன் இயலதெ அறிந்திருந்ை
ைன்தமதயயும் இப்ொைல் உணர்த்தும். சுக்கிரீவன் ைவறு பசய்யினும் ைன்மீது அம்பு
பசலுத்தியது கொல் அவன்மீதும் பசலுத்ைகவண்ைா என கவண்டுவது சிறியன
சிந்தியாைானாகிய வாலியின் பெருந்ைன்தமயிதனயும் அன்தெயும் காட்டுகிறது.
இராமனின் கெரைகு 'ஓவிய உருவ' என்னும் பைாைரில் உணர்த்ைப்ெடுகிறது. நறவம்
மாந்துைல் வானரங்களின் இயல்ொகும். பின்னர்ச் சுக்கிரீவன் கள்ளுண்டு களித்து
இராமனுக்குக் பகாடுத்ை வாக்தக மறப்ெதைக் காண்கிகறாம். அதைமுன் கூட்டிகய
வாலி வழி அறிவிக்கும் நயம் காண்க. சுக்கிரீவன் இயல்பினால் எப்கொழுதும்
தீவிதன பசய்யமாட்ைான் என்ெதை, 'இயற்றுகமனும்' என்ெதிலுள்ை உம்தம
உணர்த்தும். உம்தம எதிர்மதற. வடிவத்ைால் அம்பு கொலத் கைான்றினாலும்
அழிப்ெதில் கூற்றுவவனப் கொன்றைால் 'ெகழி என்னும் கூற்றிதன' என்றான். உருவக
அணி. கொழ்து - பொழுது என்ெைன் விகாரம். 'சீறி' என்ெது இதைநிதல
விலக்கணியாகி, ''என்கமல் சீறி'', 'எம்பிகமல் சீறி' என இரண்டிைத்தும் இதயைற்கு
உரியது. 134
4069. 'இன்ைம் ஒன்று இரப்பது
உண்டால்; எம்பிபய, உம்பிமார்கள்
''ைன்முபைக் சகால்வித்ைான்'' என்று
இகழ்வகரல், ைடுத்தி, ைக்ககாய்!
முன்முகை சமாழிந்ைாய் அன்கற, இவன்
குபற முடிப்பது ஐயா!
பின் இவன் விபையின்
செய்பக அைபையும் பிபழக்கல்ஆகமா?
இன்ைம் இரப்பது ஒன்று உண்டு - இன்னமும் யான் உன்னிைம் கவண்டிப்
பெறத்ைக்ககைார் வரம் உள்ைது. எம்பிபய - (அது யாபைனில்) என்னுதைய ைம்பி
சுக்கிரீவதன; உம்பிமார்கள் - உன்னுதைய ைம்பியர்; ைன்முபைக் சகால்வித்ைான் -
'இவன் ைதமயதனக் பகால்லச் பசய்ைவன்'; என்று இகழ்வகரல் - என்று
ெழிப்ொர்கைானால்; ைடுத்தி - நீ அவர்கதைத் ைடுப்ொயாக; ைக்ககாய் - கமன்தமக்
குணம்
உதையவகன! ஐயா - ஐயகன! இவன் குபற முடிப்பது - இவனுக் குள்ை
குதறகதை முடித்து தவப்ெைாக; முன்முகை சமாழிந்ைாய் அன்கற - முன்னகம நீ
உைன்ெட்டுக் கூறியுள்ைாய் அல்லவா? பின் - (அைற்குப்) பிறகு; இவன் விபையின்
செய்பக அைபையும் - இச் சுக்கிரீவன் (நினக்குச் பசய்ய கவண்டிய) விதனயின்
பசயற்ொடுகதை; பிபழக்கல் ஆகமா - பசய்யாது விைலாகுகமா?

இராமனின் ைம்பியர் ைதமயனாகிய இராமன்மாட்டு அன்பு பகாண்ைவர்கைாைலின்

அந்ை அன்பு மனத்ைால் ைன்தனக் பகால்ல தவத்ை சுக்கிரீவதனப் ெழிக்கக் கூடும்
என்று உணர்ந்து, அந்ைப் ெழிச் பசால்லும் ைம்பிக்கு வரக்கூைாது என்ெைால் 'எம்பிதய
உம்பிமார்கள் ைம்முதனக் பகால்வித்ைான் என்று இகழ்வகரல் ைடுத்தி' என
கவண்டினான். இதில் வாலியின் பெருந்ைன்தம புலனாகிறது. ைக்ககாய் - நடுவுநிதல
முைலிய நல்ல 'குணங்கதை உதையவகன, ஐயா என்ற விளி இரந்து கவணடும்
நிதலதயப் புலப்ெடுத்தியது. இங்ஙனகம கும்ெ கர்ணன் ைன் ைம்பி வீைணனுக்காக
கவண்டிய ொைல் ஈண்டு ஒப்பு கநாக்கத்ைக்கது.

''ைம்பிபயன நிதனந்து, இரங்கித் ைவிரான், அத்ைகவு இல்லா நம்பி! இவன்ைதனக்

காணின் பகால்லும். இதற நல்கானால் உம்பிதயத் ைான், உன்தனத் ைான்
அனுமதனத்ைான், ஒரு பொழுதும் எம்பி பிரியானாக அருளுதி, யான் கவண்டிகனன்''.
(7627) இவன் குதற முடிப்ெைாவது வாலிதயக் பகான்று அரசளித்ைலாகும். பின்பு -
அக்குதறதய முடித்ைபின்பு. இவன் விதனயின் பசய்தக என்றது சீதை உள்ை இைம்
கைடி, அவதை மீட்ைற்குரிய பசயல்கதைச் பசய்வைாகும். இராமன் சுக்கிரீவனுக்கு
உறுதி கூறிய வண்ணம் உைவி பசய்ை பின்னர்ச் சுக்கிரீவனால் ைனக்கு ஆககவண்டிய
காரியத்தையும் ைவறவிைல் கூைாது என வாலி இராமனுக்குக் கூறினான். 135
அனுமன் ஆற்றல் ெற்றி இராமனுக்குக் கூறுைல்

4070. 'மற்று இகலன் எனினும், மாய

அரக்கபை வாலின் பற்றி,
சகாற்றவ! நின்கண் ைந்து,
குரக்கு இயல் சைாழிலும் காட்டப்
சபற்றிகலன்; கடந்ை சொல்லின், பயன்
இபல; பிறிது ஒன்கறனும்,
''உற்றது செய்க!'' என்றாலும், உரியன்
இவ் அனுமன் என்றான்.
சகாற்றவ - பவற்றிதய உதையவகன! மற்று இகலன் எனினும் - உனக்கு கவபறாரு
கெருைவிதயச் பசய்யும் கெறு பெற்றிகலன் ஆயினும்; மாய அரக்கபை -
வஞ்சதனயில் வல்ல அரக்கனான இராவணதன; வாலின் பற்றி- என் வாலினால்
சுற்றிப் பிடித்து; நின்கண் ைந்து - உன்னிைம் பகாணர்ந்துஒப்புவித்து; குரக்கு இயல்
சைாழிலும் - ஒரு குரங்காகிய எனக்கு இயன்றபைாழிதலயாவது; காட்டப் சபற்றிகலன்
- பசய்து காட்டும் கெறுபெறவில்தல; கடந்ை சொல்லின் -

நிகழ்ந்ைது கொனவற்தறச் பசால்வைால்; பயன் இபல - ஒரு ெயனம் இல்தல;

உற்றது செய்க என்றாலும் - நிகழும் இச்பசயதலச் பசய்வாயாக என்றாலும்; பிறிது
ஒன்கறனும் - அன்றி கவபறாரு பசயதலச் பசய்க என்றாலும்; இவ் அனுமன் உரியன் -
(அைதனச் பசய்து முடித்ைற்கு) இந்ை அனுமன் உரிய ைகுதி உதையவன் ஆவான்;
என்றான் - என்று வாலி இராமனுக்கு உறுதி கூறினான்.

இராவணதன பவன்று அவதன வாலில் சுற்றி இராமனிைம் ஒப்ெதைக்க

முடியாதமக்கு வாலி வருந்தினான். கழிந்ை பசயல்களுக்காக இரங்குைல் ெயனற்றுப்
கொவைால் 'கைந்ை பசால்லின் ெயனில்தல' என்றான். குரக்கு இயல் பைாழில் -
விதரந்து ைாவிச் பசன்று ெற்றி விைாப்பிடியாகக் பகாணர்ைல் - 'குரங்குப்பிடி' என்ெது
உலக வைக்கு. சுக்கிரீவன் மாட்டுப் ெதகதம நீங்கி வாலி இரக்கம் பகாண்ைது கொல,
அனுமனின் திறதமதய பவளிப்ெடுத்திப் கெசியதும் அவனது நல்ல ெண்தெக்
காட்டுகிறது. அனுமன் ஆற்றதல அவன் நன்கு அறிந்திருந்ைனன்
என்ெதும்புலனாகிறது. 136

4071. 'அனுமன் என்பவபை - ஆழி

ஐய! - நின் செய்ய செங் பகத்
ைனு எை நிபைதி; மற்று, என்
ைம்பி நின் ைம்பி ஆக
நிபைதி; ஓர் துபணவர் இன்கைார்
அபையவர் இபல; நீ, ஈண்டு, அவ்
வனிபைபய நாடிக் ககாடி -
வானினும் உயர்ந்ை கைாளாய்!'
ஆழி ஐய - சக்கராயுைத்தை உதைய ைதலவகன! வானினும் உயர்ந்ை கைாளாய் -
வானத்தை விை உயர்ந்ை கைாள்கதை உதையவகன! அனுமன் என்பவபை -
அனுமதன; நின் செய்ய செங்பக - உனது அைகிய சிவந்ை தகயில் ஏந்தியுள்ை; ைனு
எை நிபைதி - வில்லாகிய ககாைண்ைகம என நிதனப்ொயாக. மற்று - கமலும்; என்
ைம்பி நின் ைம்பி ஆக நிபைதி - என் ைம்பி சுக்கிரீவதன உன் ைம்பியருள் ஒருவனாக
நிதனப்ொயாக; இன்கைார் அபையவர் ஒர் துபணவர் இபல - இவர்கதைப்
கொன்றவர்கைாய் ஒப்ெற்ற துதணவர்கள் கவறு பிறர் இலர்; நீ - ; ஈண்டு - இவர்கதைத்
துதணயாகக் பகாண்டு; அவ்வனிபைபய நாடிக் ககாடி - அந்ைச் சீைாபிராட்டிதயத்
கைடிக் பகாள்வாயாக.
ஆழி ஐய - ஆதணச் சக்கரத்தை உதைய ைதலவகன எனப் பொருள் பகாைலும்
பொருந்தும். வானினும் உயர்ந்ை கைாைாய் என்ற பைாைர்க்கு 'வானினும் உயர்ந்ை
மானக் பகாற்றவ' (4067) என்ற இைத்துத் ைந்ை விைக்கத்தை கநாக்குக. நின் ைம்பியாக -
என்றும் பிரியாை இலக்குவனாக எனவும் பகாள்ைலாம். தகயினின்று வில் நீங்காது
நல்கலாதரக் காத்து அல்லாதர அழித்துத் துதணயாவது கொல் அனுமன
துதணயாவன் என்ெைால் 'அனுமன் என்ெவதன நின் பசய்ய பசங்தகத் ைனு என
நிதனதி' என்றான். ைதமயதனப் பிரிந்து சுக்கிரீவன் வருந்துவானாைலின்

அத்துன்ெம் கொக்க அவதனயும் ைம்பியாக ஏற்குமாறுகவண்டினான். அவர்கள்

ஆற்றதலயும் உணர்த்துவானாய் ''ஓர் துதணவர் இன்கனார் அதனயவர் இதல''
என்றான். இங்கு அனுமதன இராமன் தகத்ைனு எனக் கூறிய சிறப்தெக் காண்க.
137
சுக்கிரீவனுக்கு வாலி புகன்ற அறவுதர

4072. என்று, அவற்கு இயம்பி, பின்ைர்,

இருந்ைைன் இளவல் ைன்பை
வன் துபணத் ைடக் பக
நீட்டி வாங்கிைன் ைழுவி, 'பமந்ை!
ஒன்று உைக்கு உபரப்பது உண்டால்;
உறுதி அஃது உணர்ந்து ககாடி;
குன்றினும் உயர்ந்ை கைாளாய்!
வருந்ைபல!' என்று கூறும்:
என்று அவற்கு இயம்பி - என்று (வாலி) அந்ை இராமனுக்குக் கூறி; பின்ைர் -
அவனுக்குப் பின்கன; இருந்ைைன் இளவல் ைன்பை - (வருத்ைத்துைன்)
இருந்ைவனாகிய ைன் ைம்பி சுக்கிரீவதன; வன் துபணத் ைடக்பக நீட்டி - வலிய
இரண்டு பெரிய தககதையும் நீட்டி; வாங்கிைன் ைழுவி - கசர்த்து அதணத்துக்
பகாண்டு; 'பமந்ை - தமந்ைகன! குன்றினும் உயர்ந்ை கைாளாய்! - மதலயினும் உயர்ந்ை
கைாள்கதை உதையவகன! உைக்கு உபரப்பது - உனக்குச் பசால்வைான; உறுதி ஒன்று
உண்டு - நன்தம ைரும் காரியம் ஒன்று உள்ைது; அஃது உணர்ந்து ககாடி - அைதன நீ
உணர்ந்து ஏற்றுக் பகாள்வாயாக; வருந்ைபல - (எனது இறப்பிதன எண்ணி)
வருந்ைாகை'; என்று கூறும் - என்று கூறி கமலும் கூறுவான்.

பின்னர் இருந்ைனன். ைன் பசயலுக்கு பவட்கமுற்று முன் வரத் ையங்கி இருந்ைனன்

எனலாம். பின்னர் - அைன் பிறகு எனவும் பொருள் பகாள்ைலாம். ைதமயன்
ைந்தைகயாடு ஒப்ெவனாைால், மகபனாடு ஒப்ெவனான ைம்பிதய 'தமந்ை' என
அன்பின் மிகுதியால் விளித்ைான். வருந்ைதல - முன்னிதல எதிர்மதற விதனமுற்று.
138
4073. 'மபறகளும், முனிவர் யாரும்,
மலர்மிபெ அயனும், மற்பறத்
துபறகளின் முடிவும், சொல்லும் துணி
சபாருள், துணி வில் தூக்கி,
அபற கழல் இராமன் ஆகி,
அற சநறி நிறுத்ை வந்ைது;
இபற ஒரு ெங்பக இன்றி
எண்ணுதி; எண்ணம் மிக்ககாய்.
எண்ணம் மிக்ககாய் - ஆகலாசதனயில் சிறந்ைவகன! மபறகளும் - கவைங்களும்;
முனிவர் யாரும் - எல்லா முனிவர்களும்; மலர்மிபெ அயனும்- ைாமதர மலரில்
வீற்றிருக்கும் நான்முகனும்; மற்பறத் துபறகளின் முடிவும்- மற்ற சாத்திரங்களின்
முடிபுகளும்; சொல்லும் துணி சபாருள் - பசால்லுகின்ற கைர்ந்ை பொருைாகிய
ெரம்பொருள்; துணிவில் தூக்கி - (ெதகவதரத்) ைண்டிக்கும் வில்தல ஏந்திக் பகாண்டு;
அபற கழல் இராமன் ஆகி - ஒலிக்கின்ற கைலணிந்ை இராம பிரானாகிய; அறசநறி
நிறுத்ை வந்ைது- உலகில் அறபநறிதய நிதல நிறுத்துவைற்காக அவைரித்து உள்ைது.
இபறஒரு ெங்பக இன்றி - இவ்வுண்தமதய ஒரு சிறிதும் சந்கைகம் இல்லாமல்;
எண்ணுதி - மனத்தில் பகாள்வாய்.
அழித்ைற்கரிய ைன்தனக் பகால்ல நல்ல துதணவதனச் சுக்கிரீவன் ைன்
ஆகலாசதனத் திறத்ைால் பெற்றவனாைலின் 'எண்ணம் மிக்ககாய்' என வாலி
விளித்ைான். ெரம்பொருகை இராமனாக வந்துள்ைான் என வாலி சுக்கிரீவனுக்கு
உணர்த்தினான். இக்கருத்து நூலின் ெல இைங்களில் பவளிப்ெதையாகவும்
குறிப்ொகவும் உணர்த்ைப்ெட்டுள்ைது.

''காலமாக் கணிக்கும் நுண்பமக் கணக்பகயும் கடந்து நின்ற மூலமாய் முடிவு இலாை

மூர்த்தி இம் முன்பன்'' (1585)

''மூலமும் நடுவும் ஈறும் இல்லகைார் மும்பமத்ைாய காலமும் கணக்கும் நீத்ை

காரணன் - பக வில் ஏந்தி . . . . . அகயாத்தி வந்ைான்'' (5884)

என வரும் இந்நூலின் அடிகள் ஈண்டு ஒப்பு கநாக்கத்ைக்கன. 139

4074. 'நிற்கின்ற செல்வம் கவண்டி சநறி

நின்ற சபாருள்கள் எல்லாம்
கற்கின்றது இவன்ைன் நாமம்;
கருதுவது இவபைக் கண்டாய்;
சபான் குன்றம் அபைய கைாளாய்!
சபாது நின்ற ைபலபம கநாக்கின்,
எற் சகான்ற வலிகய ொலும்;
இைற்கு ஒன்றும் ஏது கவண்டா.
 சபான் குன்றம் அபைய கைாளாய் - பொன் மயமான கமருமதல கொன்ற
கைாள்கதை உதையவகன! நிற்கின்ற செல்வம் கவண்டி - என்றும் அழியாமல்
நிதலத்து நிற்கும் பசல்வமான வீடுகெறு கவண்டி; சநறி நின்ற சபாருள்கள் எல்லாம் -
அைற்குரிய நல்பலாழுக்க பநறிதயக் கதைபிடித்து நின்ற உயிர்கள் யாவும்; இவன்ைன்
நாமம் கற்கின்றது - இவ்விராமனுதைய திருப்பெயரிதனகய நாவால் ெயில்கின்றன;
இவபைக் கருதுவது - இவ்விராமதனகய மனத்ைால் தியானிக்கின்றன; கண்டாய் -
இைதன உணர்வாய். சபாதுநின்ற ைபலபம கநாக்கின் - பொதுவாக இவனுதைய
சிறப்தெ கநாக்கினால்; எற்

சகான்ற வலிகய ொலும் - என்தனக் பகான்ற வன்தமபயான்கற சான்றாகப்

கொதும்; இைற்கு ஒன்றும் ஏது கவண்டா - இைற்குச் சான்று கவபறான்றும்
கவண்டுவதில்தல.

பிற பசல்வங்கள் கொல் அல்லாது அழியாமல் நிதலத்து நிற்கும்

சிறப்புதைத்ைாைலின் 'நிற்கின்ற பசல்வம்' என்றான். இைதனச் 'சிறு காதல இலா,
நிதலகயா திரியா, குறுகா, பநடுகா, குணம் கவறுெைா, உறுகால் கிைர்பூைம் எலாம்
உகினும் மறுகா பநறி' (2606) எனச் சரெங்கர் குறிப்பிடுவர். பசன்று அதையாை திரு
என்று கைவாரம் கூறுவது இதுகவ. பநறி நின்ற பெெருள்கள் - உயிர்கள். பநறி என்றது
ஞானம், கயாகம், ெத்தி, பிரெத்தி எனவும் சரிதய, கிரிதய, கயாகம், ஞானம் எனவும்
இவ்வாறு ெகுத்துதரக்கப்ெடும் நல்பலாழுக்க பநறிகதை, 'கற்கின்றது இவன்ைன்
நாமம்' என்று இராம நாமத்தின் பெருதம கூறப்ெட்ைது. 'கற்ொர் இராமபிராதன
யல்லால் மற்றுங் கற்ெகரா' (திருவாய் பமாழி 7.5.1) என்ெர் நம்மாழ்வார். ைான் பெற்ற
நல் உணர்தவத் ைன் ைம்பியும் பெற விரும்பியைால் 'கருதுவது இவதனக் கண்ைாய்'
என உணர்த்தினான். இராமதன நிதனப்கொர் வீடுகெறு அதைவர் என்ெதைவாலி
வதையில் காண்ெகைாடு, விராைன், இந்திரன், கவந்ைன், முைலாகனார் துதிகைாலும்
உணரலாம். இராமன் ெரம்பொருகை என்ெதை ஆங்காங்கக கவிச்சக்கரவர்த்தி
நிதலநாட்டி அறிவுறுத்துவதையும் காணலாம். ெரம்பொருைான இதறவன்
அம்புமட்டுகம வாலியின் மார்தெத் துதைக்கவல்லது என்னும்கொது வாலியின்
வன்தமபுலனாகிறது. 140

4075. 'பகைவம் இயற்றி, யாண்டும் கழிப்ப

அருங் கணக்கு இல் தீபம
பவகலும் புரிந்துளாரும், வான்
உயர் நிபலபய, வள்ளல்
எய்ைவர் சபறுவர்என்றால், இபண
அடி இபறஞ்சி, ஏவல்
செய்ைவர் சபறுவது, ஐயா! செப்பல்
ஆம் சீர்பமத்து ஆகமா?
ஐயா - ஐயகன! பகைவம் இயற்றி - வஞ்சதனகள் ெல பசய்து; யாண்டும் கழிப்ப
அரும் - எவ்விைத்தும் தீர்த்துக் பகாள்வைற்கு அரிய; கணக்கு இல் தீபம - எண்ணற்ற
ொவச் பசயல்கதை; பவகலும் புரிந்துளாரும் - நாள்கைாறும் பசய்ைவர்களும்; வள்ளல்
எய்ைவர் - வள்ைல் ைன்தமயுதைய இராமனால் அம்பெய்து பகால்லப்ெட்ைவர்கைா
யின்; வான் உயர் நிபலபம- மிக உயர்ந்ை நிதலயான வீடுகெற்தற; சபறுவர் என்றால்-
அதைவார்கள் என்றால்; இபண அடி இபறஞ்சி - அவ்விராமனதுஇரண்டு
திருவடிகதை வணங்கி; ஏவல் செய்ைவர் - அவனிட்ை ெணிகதைச் பசய்ைவர்கள்;
சபறுவது - பெறும் கெற்றின் சிறப்பு; செப்பல் ஆம் சீர்பமத்து ஆகமா - பசால்லக்கூடிய
ைன்தமதயயுதையைாகுகமா?

ஐய என்றது அன்பினால் வந்ை மரபுவழு அதமதி யாண்டும் கழிப்ெரும் கணக்கில்

தீதம - எவ்விைத்தும் எத்ைதகய பிராயச்சித்ைங்கைாலும் தீர்த்துக்

பகாள்ை முடியாை ொவச் பசயல். பெரும்ொவங்கதை நாள்பைாறும்

பசய்ைவர்களும் இரமனால் பகால்லப்ெட்ைால் வீடுகெறு எய்துவர் என்ெது விராைன்,
கவந்ைன், கரன் முைலிய அரக்கர் ெல்லாயிரவர் எனத் தீகயார் ெலர் இராமன் பசஞ்சரம்
ெட்டு உயர்கதி பெற்றதமயால் அறியலாம். புரிந்துைாரும்- இழிவு சிறப்பும்தம.
ைன்தன யதைந்ைாரின் ைகுதி கநாக்காது அதனவர்க்கும் வீடுகெறு அளித்ைளின்
இராமதன 'வள்ைல்' எனக் குறித்ைான். தீவிதன புரிந்ைவர்களும் வீடுகெறு பெறுவர்
என்றால், நல்விதனப் ெயனால் அவன் இதணயடி பைாழுது ஏவல் புரிவார் பெறும்
கெறு பசால்லுைற்கரிது எனக்கூறி, அத்ைதகய கெற்றிதனச் சுக்கிரீவன் பெற்றுள்ைான்
என வாலி ொராட்டினான். 'தீதம தவகலும் புரிந்துைார்' என்புழித் ைன்தனயும்
'இதணயடி இதறஞ்சி ஏவல் பசய்ைவர்' என்புழித் ைன் ைம்பி சுக்கிரீவதனயும்
உைப்ெடுத்திக் கூறிய நயம் காண்க. சரெங்கர் இராமதனக் கண்டு மகிழ்ந்து வீடுகெறு
அதையும் நிதலயில்,
'அண்டமும் அகிலமும் அறிவு அரு சநறியால் உண்டவன் ஒரு சபயர் உணர்குநர்
உறுகபறு எண்ைவ சநடிது எனின், இறுதியில் அவபைக் கண்டவர் உறு சபாருள்
கருதுவது எளிகைா? (2630)

எனப் கொற்றுைல் காண்க.

இப்ொைல் ஒன்று உதரக்கப் புகுந்து அைனால் மற்பறான்தற விைங்கக் கூறல்

என்னும் மரபு ெற்றித் 'பைாைர்நிதலச் பசய்யுள் பொருட்கெறணி' என்ெதில் அைங்கும்.
141

4076. 'அருபம என், விதியிைாகர

உைவுவான் அபமந்ைகாபல?
இருபமயும் எய்திைாய்; மற்று
இனிச் செயற்பாலது எண்ணின்,
திரு மறு மார்பன் ஏவல்
சென்னியின் கெர்த்தி, சிந்பை
ஒருபமயின் நிறுவி, மும்பம
உலகினும் உயர்தி அன்கற.
விதியிைாகர - ஊழ்விதனகய; உைவுவான் அபமந்ை காபல - துதணயாவைற்குப்
பொருந்தும் பொழுது; அருபம என் - அதைைற்கு அருதமயானது யாது உைது?
(எதுவுமில்தல); இருபமயும் எய்திைாய் - இம்தம, மறுதம இன்ெங்கதை எல்லாம் நீ
அதைந்ைாய். இனிச் செயற்பாலது எண்ணின் - இனி நீ பசய்யத்ைக்கது யாபைனக்
கருதுமிைத்து; திருமறு மார்பன் - திருமகதையும் ஸ்ரீவத்ஸம் என்னும் மறுவிதனயும்
மார்பில் பகாண்ை திருமாலாகிய இராமனின்; ஏவல் சென்னியில் கெர்த்தி -
கட்ைதைதயத் ைதல கமற்பகாண்டு; சிந்பை ஒருபமயின் நிறுவி - மனத்தை
(அவனுக்குக் குற்றகவல் புரிவைாகிய) ஒருதம நிதலயில் நிறுத்தி; மும்பம உலகினும்
உயர்தி - மூன்று உலகங்களிலும் சிறப்புற்று உயர்வாயாக.

விதிகய வந்து உைவுதகயில் கிதைத்ைற்கரியது ஒன்றுமில்தல என்ெது உலகறிந்ை

உண்தம. 'விதிகய நல்கின் கமவல் ஆகாது ஏன்?' (3808) எனச் சுக்கிரீவன்

உதரத்ைது காண்க. விதியினார் - உயர்வு கருதி உயர்திதணச்பசால்லால்

கூறினான். திதண வழுவதமதி. விதியினாகர - ஏகாரம்கைற்றுப்பொருள். ஏவல்
பசன்னியில் கசர்த்ைல் - கட்ைதைதயத் ைதலகமற்பகாண்டு ெணிவுைன் பசய்து
முடித்ைதலக் குறிக்கும் மற்று - விதனமாற்று. 142

4077. 'மை இயல் குரக்குச் செய்பக

மயர்சவாடு மாற்றி, வள்ளல்
உைவிபய உன்னி, ஆவி
உற்றிடத்து உைவுகிற்றி;
பைவிபய எவர்க்கும் நல்கும்
பண்ணவன் பணித்ை யாவும்
சிபைவு இல செய்து, சநாய்தின்
தீர்வு அரும் பிறவி தீர்தி.
மை இயல் குரக்குச் செய்பக - அறியாதமயால் பசருக்குறும் இயல்ொகிய குரங்கின்
பசயதலயும்; மயர்சவாடு - மயக்கத்தையும்; மாற்றி - அறகவ கொக்கி; வள்ளல்
உைவிபய உன்னி - வள்ைலாகிய இராமன் உனக்குச் பசய்ை உைவிதய மறவாமல்
உள்ைத்தில் பகாண்டு; உற்றிடத்து - அவனுக்கு ஓர் இதையூறு ஏற்ெட்ை காலத்தில்;
ஆவி உைவுகிற்றி - உனது உயிதரயும் பகாடுத்து உைவிபுரிவாயாக. பைவிபய எவர்க்கும்
நல்கும் - உயர்ெைவியாகிய வீடுகெற்தற எல்கலார்க்கும் வைங்கும்; பண்ணவன் -
கைவுைாகிய இராமன்; பணித்ை யாவும் - கட்ைதையிட்ை பசயல்கதைபயல்லாம்;
சிபைவு இல செய்து - குதறயில்லாைவனாய்ச் பசய்து; தீர்வு அரும் பிறவி - எளிதில்
நீக்குைற்கரிய பிறவிதய; சநாய்தில் தீர்தி - எளிதில் நீங்கப் பெறுவாய்.

'மை' என்ெது மைதமயிதன உணர்த்தும் உரிச்பசால். அைன் காரியமாகிய 'பசருக்கு'

என்னும் பொருளில் இங்கு வந்ைது. குரக்குச் பசய்தக - அறிவுக்குதறவாலும், செல
புத்தியாலும், திரிபுணர்ச்சியாலும் பசய்யும் குரங்கின் பசயல்கள். மயர்பு - இயற்தகப்
கெதைதமயாலும் மதுொனத்ைாலும் மனம் மயங்குைல். வள்ைல் உைவி - ெதகவதனக்
பகான்று, மதனவிதய மீட்டு, நாட்ைாட்சியிதனயும் பகாடுத்ைதம. உற்றிைத்து =
உற்று + இைத்து பைாகுத்ைல் விகாரம். உைவுகிற்றி - ஏவல் ஒருதம விதனமுற்று. கில்
என்ெது ஆற்றலுணர்த்தும் இதைநிதல. பசய்ந்நன்றி மறவாதம ெற்றி வாலி கூறுைல்
கநாக்கத்ைக்கது. 143

4078. 'அரசியல் பாரம் பூரித்து

அயர்ந்ைபை இகழாது, ஐயன்
மபர மலர்ப் பாைம் நீங்கா
வாழுதி; மன்ைர் என்பார்
எரி எைற்கு உரியார் என்கற
எண்ணுதி; எண்ணம் யாவும்
புரிதி; ''சிற்றடிபம குற்றம் சபாறுப்பர்''
என்று எண்ணகவண்டா அரசியல் பாரம் பூரித்து - ஆட்சிப் பொறுப்ொல்
மனம் மிகக் களித்து; அயர்ந்ைபை இகழாது - அறிவு மயங்கி இகழ்ச்சி பசய்யாமல்;
ஐயன் மபர மலர்ப்பாைம் - இராமனுதைய ைாமதர மலர் கொன்ற ொைங்கதை; நீங்கா
வாழுதி - விட்டு நீங்காமல் வாழ்வாயாக. மன்ைர் என்பார் - அரசர்கள்; எரி எைற்கு
உரியார் - ெற்றி எரியும் பநருப்பு என்று உவதமயாகக் கூறுைற்கு உரியவர்கள்; என்கற
எண்ணுதி - என்கற நிதனத்துக்பகாள்; எண்ணம் யாவும் புரிதி - (இராமன்) நிதனத்ை
காரியங்கதை எல்லாம் (குறிப்ெறிந்து) பசய்வாய். சிற்றடிபம குற்றம் சபாறுப்பர் -
அடித்பைாண்டு புரியும் குற்கறவலாைர் பசய்யும் குற்றங்கதைப் பொறுத்துக்
பகாள்வார்கள்; என்று எண்ண கவண்டா - என்று நிதனத்ைல் கவண்ைா.
குற்கறவல் பசய்வார் அரசர்களிைம் ெைக கவண்டிய முதற ெற்றி வாலி
உதரத்ைனன். ஆட்சிப்பொறுப்கெற்ற மகிழ்ச்சியில் மதி மயங்கல் இயல்பு எனவும்
புலனாகிறது. மன்னர் எரி எனக்கு உரியார் - 'அகலாது அணுகாது தீக்காய்வார் கொல்க,
இகல்கவந்ைர்ச் கசர்ந்பைாழுகுவார்' (குறள் 691) என்றதம காண்க. பொறுப்ெர் என
அரசர் பவறுப்ென பசய்யற்க என உதரக்கும் குறட்ொக்களின் (698, 699, 700)
பொருள்களும், இங்குப் பொருந்துவன. ''அதையுதற ொம்பும் அரசும் பநருப்பும்,
முதையுதற சீயமும் என்றிதவ நான்கும், இதைய, எளிய ெயின்றன என்பறண்ணி
இகழின் இழுக்கம் ைரும்'' (ஆசாரக் ககாதவ - 84), ''ெைதம கதைப்பிடியார்
ககண்தமயும் ொரார், கிைதம பிறிபைான்றும் பகாள்ைார் பவகுளின் மன்'' (நாலடி - 46)
''தகவரும் கவந்ைன் நமக்கு என்று காைலித்ை, பசவ்வி பைரியாது உதரயற்க!
ஒவ்பவாரு கால், எண்தமயகனனும், அரியன் பெரிது அம்மா; கண் இலன், உள்
பவயர்ப்பினான்'' (நீதி பநறிவிைக்கம் 45) என்றதமயம் காண்க. மதர - ைாமதர
என்ெைன் முைற்குதற. 144

சுக்கிரீவதன இராமனிைம் அதைக்கலப்ெடுத்ைல்

4079. என்ை, இத்ைபகய ஆய

உறுதிகள் யாவும், ஏங்கும்
பின்ைவற்கு இயம்பி, நின்ற
கபர் எழிலாபை கநாக்கி,
'மன்ைவர்க்கு அரென் பமந்ை!
மற்று இவன் சுற்றத்கைாடும்
உன் அபடக்கலம்' என்று உய்த்கை,
உயர்கரம் உச்சி பவத்ைான்.
என்ை இத்ைபகய ஆய - என்று இத்ைதகய ைன்தமயனவான; உறுதிகள் யாவும் -
நன்தம ெயக்கும் அறிவுதரகதைபயல்லாம்; ஏங்கும் பின்ைவற்கு இயம்பி - (ைன்
இறப்பிதன எண்ணி) வருந்தும் ைம்பி சுக்கிரீவனுக்குச் பசால்லி; நின்றகபர் எழிலாபை
கநாக்கி - ைன்முன் நின்ற கெரைகனான இரரமதன கநாக்கி; 'மன்ைவர்க்கு அரென்
பமந்ை - கவந்ைர் கவந்ைனாகிய ைசரைன் புைல்வகன! இவன் சுற்றத்கைாடும் -

''சுக்கிரீவனாகிய இவன் ைன் சுற்றத்ைாருைன்; உன் அபடக்கலம் - உனக்கு

அதைக்கலப் பொருைாவான்''; என்று உய்த்கை - என்று பசால்லி (சுக்கிரீவதன
இராமன் ொல்) பசலுத்தி; உயர் கரம் - உயர்த்திய தககதை; உச்சி பவத்ைான் -
ைதலகமல் தவத்து வணங்கினான்.

ஏங்கும் பின்னவன் ைதமயன இறப்பிற்காகவும்; அந்ை இறப்பிற்குத் ைான்

காரணமானதையும் எண்ணி வருந்தும் சுக்கிரீவன். கெபரழிலான் - உறுப்பு நலன்கள்
அதனத்தையும் பெற்றவன். 'இவன் வடிவு என்ெது ஓர் அழியா அைகுதையான்' (1926);
'அல்தல ஆண்டு அதமந்ை கமனி அைகனும்' (2344), என இராமன் கெரைகு
குறிக்கப்ெைல் காண்க.

உயர்கரம் உச்சி தவத்ைான் என்ெைற்கு இராமனுதைய தகதயப் ெற்றிச் சுக்கிரீவன்

ைதல உச்சியில் தக தவத்ைான் என்றும் 'வாலி சுக்கிரீவன் ைதலயில் தக தவத்து
அதைக்கலமாகக் பகாடுத்ைான் என்றும் பொருள் கூறுவாருைர்.
145

அங்கைன் வருதக

4080. பவத்ைபின், உரிபமத் ைம்பி மா

முகம் கநாக்கி, 'வல்பல
உய்த்ைபை சகாணர்தி, உன்ைன் ஓங்கு
அரு மகபை' என்ை,
அத் ைபல அவபை ஏவி
அபழத்ைலின், அபணந்ைான் என்ப,
பகத்ைலத்து உவரி நீபரக்
கலக்கிைான் பயந்ை காபள.
பவத்ை பின் - (சுக்கிரீவதனச் சுற்றத்கைாடு அதைக்கலமாக ஏற்குமாறு) தகயிதனத்
ைதலகமல் தவத்ை பிறகு; ைம்பி மாமுகம் கநாக்கி - ைம்பி சுக்கிரீவனது துயரத்ைால்
பொலி விைந்ை முகத்தைப் ொர்த்து; உன்ைன் ஓங்கு அரு மகபை - உன்னுதைய சிறந்ை
அரும்புைல்வனான அங்கைதன; வல்பல உய்த்ைபை சகாணர்தி - விதரவில்
அதைைதுக் பகாண்டுவருவாய்; என்ை - என்று கூறி; அத்ைபல அவபை ஏவி
அபழத்ைலின் - (அங்கைன் இருந்ை) அவ்விைத்திற்குச் சுக்கிரீவதன அனுப்பி
அதைத்ைதமயால்; பகத்ைலத்து உவரி நீபர - ைன் தககைால் கைதல; கலக்கிைான்
பயந்ை காபள - கதைந்ை வாலி பெற்ற மகனாகிய அங்கைன்; அபணந்ைான் - அங்கு
வந்து கசர்ந்ைான்.
வாலியின் உைன்பிறப்பு ஆைலின் சுக்கிரீவன் 'உரிதமத் ைம்பி' எனக் குறிக்கப்
பெற்றான். 'உன்ைன்மகன்' என்றது; ைனக்கும் ைம்பிக்கும் கவறுொடு
நீங்கியதமயானும், இனிச் சுக்கிரீவதன அங்கைதனத் ைன் மகனாகக் காக்க கவண்டிய
கைதம ெற்றியும் கூறியைாகும். உவரி நீர் என்ெது உப்பு நீதரயுதைய கைதலக்
குறிப்ெபைனினும், இங்கு வாலி கலக்கியது என்றைால், அது ொற்கைதலக் குறிக்கும்.
வாலி கைல் கதைந்ைதைக் கவிச் சக்கரவர்த்தி (3955, 3957, 3960, 3961, 4085, 4106, 6997) ெல
ொைல்களில் கூறியுள்ைதம காண்க. காதை - உவதம ஆகுபெயர் என்ெ -அதச.
146

அங்கைன் புலம்ெல்

4081. சுடருபட மதியம் என்ைத்

கைான்றிைன்; கைான்றி, யாண்டும்
இடருபட உள்ளத்கைாபர
எண்ணினும் உணர்ந்திலாைான்,
மடலுபட நறு சமன் கெக்பக
மபல அன்றி, உதிர வாரிக்
கடலிபடக் கடந்ை காைல்
ைாபைபய, கண்ணின் கண்டான்.
யாண்டும் - எப்பொழுதும்; இடருபட உள்ளத்கைாபர - துன்ெ மதைந்ை மனத்ைாதர;
எண்ணினும் உணர்ந்திலாைான் - மனத்ைாலும் எண்ணி அறியப்பெறாைவனாகிய
அங்கைன்; சுடருபட மதியம் என்ை - ஒளிபொருந்திய முழு நிலவு கொல; கைான்றிைன்
- அங்கு வந்து கசர்ந்ைனன்; கைான்றி - அங்ஙனம் வந்து; மடலுபட நறுசமன் கெக்பக
மபல அன்றி - பூவிைழ்கைாகிய மணம் மிக்க பமன்தமயான ெடுக்தக யாகிய
மதலயின் மீைன்றி; உதிரவாரிக் கடலிபட - இரத்ைப் பெருக்காகிய கைலிதை; கிடந்ை
காைல் ைாபைபய - கிைந்ை ைன் அன்பிற்குரிய ைந்தைதய; கண்ணின் கண்டான் - ைன்
கண்கைால் கண்ைான்.

அங்கைனின் வடிவ அைகிற்குக் கதலகள் நிதறந்ை முழுமதி உவதம ஆயிற்று.

சுைருதை மதி. ஒளிக் கற்தறயாகிய கதலகள் நிதறந்ை முழுமதி. வாலியின் ஆட்சியில்
எவரும் எப்பொழுதும் துனப்ம் அதைந்ைது இல்தலயாைலின் அங்கைன் துன்புற்றார்
நிதல இத்ைதகயது என மனத்ைாலும் எண்ணி அறியும் வாய்ப்பிதனப்
பெறாைவனாைலின் 'எண்ணினும் உணர்ந்திலாைான்' என்றார். எண்ணினும்
உணர்த்திலாைான் என்றைால் துன்புற்றாதர கநரில் கண்ை நிதலயும், துன்புற்றார்
அதையும் துன்ெம் ெற்றிக் ககட்ைறியும் நிதலயும் பெற்றிலன் என்ெது
பெறப்ெடுகிறது. அது வதர துன்ெம் என்ெதைகய சிறிதும் உணராைெடி வைர்ந்து வந்ை
அங்கைன் சிறப்பு உணர்த்ைப்ெட்ைது. எண்ணினும் இறந்ைது ைழீஇய எச்ச உம்தம.
துன்ெர் அறியாை அங்கைன் ைந்தைதய, நறுபமன் மலர்கைால் அதமக்கப் பெற்ற
ெடுக்தக மதலயிலன்றி, குருதிக் கைலில் காணகவண்டிய அவல நிதலக்கு
உள்ைானான் என்ற இரக்கம் கைான்ற 'இைருதை உள்ைத்ைாதர எண்ணினும்
உணர்ந்திலாைான் மைலுதை நறுபமன் கசக்தக மதலயன்றி, உதிர வாரிக் கைலிதைக்
கிைந்ை காைல் ைாதைதயக் கண்ணின் கண்ைான்' என்றார். நறுமலர்ப் ெடுக்தகயாகிய
மதல என்றதும், குருதிப் பெருக்காகிய கைல் என்றதும் உருவக அணியின் ொற்ெடும்.
இன்ெ மதலயில் காணாது ைந்தைதயத் துன்ெக் கைலிதைக் கண்ைான் என்று கூறிய
நயம் காண்க. 147
4082. கண்ட கண் கைலும் நீரும்
குருதியும் கால, மாபல,
குண்டலம் அலம்புகின்ற குவவுத்
கைாள் குரிசில், திங்கள்
மண்டலம் உலகில் வந்து கிடந்ைது;
அம் மதியின் மீைா
விண்ைலம் ைன்னின் நின்று ஓர்
மீன் விழுந்சைன்ை, வீழ்ந்ைான்.
குண்டலம் அலம்புகின்ற - குண்ைலங்கள் அதசந்து ஒளிரப் பெற்ற; மாபல
குவவுத்கைாள் - மாதல அணிந்து திரண்டு உயர்ந்ை கைாள்கதை உதைய; குரிசில் -
நம்பியாகிய அங்கைன்; கண்ட கண் - (குருதி பவள்ைத்தில் ைன் ைந்தைதயக்) கண்ை
கண்கள்; கைலும் நீரும் - (பவகுளித்) தீதயயும், கண்ணீதரயும்; குருதியும் கால -
இரத்ைத்தையும் பசாரிய; திங்கள் மண்டலம் - சந்திர மண்ைலம்; உலகில் வந்து கிடந்ைது
- வானத்திலிருந்து மண்ணகத்தில் வந்து விழுந்து கிைந்ைைாக; அம்மதியின் மீைா - (சந்திர
மண்ைலத்தின் நடுகவ சந்திரன் ஒளி வட்ைத்துைன் காட்சி ைருவதுகொல ைன்
குண்ைலங்களின் ஒளிவட்ை நடுகவ கிைந்ை) அந்ைச் சந்திரன் கொன்ற வாலி மீது;
விண்ைலம் ைன்னின் நின்று - வானத்திலிருந்து; ஓர் மீன் விழுந்சைன்ை - ஒரு நட் சத்திரம்
விழுந்ைது கொல; வீழ்ந்ைான் - வாலியின் உைல்மீது விழுந்ைான்.
ைன் ைந்தைதயக் பகான்ற ெதகவன் மீபைழுந்ை சினத்ைால் தீதயயும், ைந்தைதயக்
குருதிக் கைலில் கண்ைைால் ஏற்ெட்ை துன்ெத்ைால் கண்ணீதரயும், ைந்தைக்கக
இந்நிதல ஏற்ெட்ைைா என்ற அதிர்ச்சியால் குருதிதயயும் கண்கள் சிந்தின என்க.
காதில் அணிந்ை குண்ைலங்கள் கைாள் அைவும் பைாங்குவைால் 'குண்ைலம்
அலம்புகின்ற குவவுத்கைாள்' என்றார். சந்திரதனச் சுற்றி வட்ைமான ஒளி பகாண்ைது
சந்திர மண்ைலம். ைான் அணிந்திருந்ை குண்ைல ஒளியுைன் வாலி விழுந்ை கிைந்ை
கைாற்றம் சந்திர மண்ைலத்திற்கும் வாலிக்குச் சந்திரனும் உவதமயாயின. வாலி மீது
அங்கைன் விழுந்ைது விண்மீன் ஒன்று சந்திரன் மீது வீழ்ந்ைதை ஒத்தும் காணப்ெட்ைது.
இல்பொருள் உவதம அணி. மீன் - மின் என்னும் விதனயடியாகப் பிறந்ை பெயர்.
குரிசில் - ஆண்ொல் சிறப்புப் பெயர்; விழுந்பைன்ன - விழுந்ைபைன்ன என்ெைன்
பைாகுத்ைல் விகாரம். 148

4083. 'எந்பைகய! எந்பைகய! இவ் எழு

திபர வளாகத்து, யார்க்கும்,
சிந்பையால், செய்பகயால், ஓர்
தீவிபை செய்திலாைாய்!
சநாந்ைபை! அதுைான் நிற்க, நின்
முகம் கநாக்கிக் கூற்றம்
வந்ைகை அன்கறா, அஞ்ொது? ஆர்
அைன் வலிபயத் தீர்ப்பார்?
எந்பைகய எந்பைகய - (அங்கைன் ைன் ைந்தைதய கநாக்கி) என் ைந்தைகய! என்
ைந்தைகய! இவ்எழுதிபர வளாகத்து - கமன்கமலும் எழுகின்ற அதலகதையுதைய
கைலால் சூைப்ெட்ை உலகத்தில்; யார்க்கும் சிந்பையால் செய்பகயால் - எவர்க்கும்
மனத்ைாலும் பசயலாலும்; ஓர் -

தீவிபை செய்திலாைாய் - ஒரு தீய காரியத்தையும் பசய்யாைவகன! சநாந்ைபை -

(அங்ஙனமிருந்தும்) நீ இவ்வாறு துன்ெம் அதைந்ைாய்; அது ைான் நிற்க - அஃது ஒரு
புறம் இருக்க; நின் முகம் கநாக்கி - உன் முகத்தைப் ொர்த்து; கூற்றம் வந்ைகை அன்கறா -
(அஞ்சாமல்) யமனும் (உன் உயிர் பகாள்ளுைல் பொருட்டு) வந்து விட்ைான் அல்லவா?
அஞ்ொது அைன் வலிபயத் தீர்ப்பார் ஆர் - இனி அச்சம் பகாள்ைாமல் கூற்றுவனின்
வலிதமதய அழிக்க வல்லார் கவறு யாருைர்? (ஒருவரும் இலர்).
எந்தைகய என்னும்அடுக்கு அவலம் ெற்றியது. எழுதிதர வைாகம் என்ெைற்கு இந்ை
ஏழு கைல்கள் சூழ்ந்ை நிலப்ெரப்பில் எனவும் பொருள் பகாள்ைலாம். எழுதிதர -
எழுகின்ற திதர எனின் விதனத்பைாதகப் புறத்துப் பிறந்ை அன்பமாழியாய் கைதலக்
குறிக்கும். எழுதிதர - ஏழு கைல்கள் எனப் ெண்புத்பைாதகயாயின் 'திதர'
சிதனயாகுபெயராய்க் கைதலக் குறிக்கம். வாலி ைனக்குப் ெதகவராயினாதர
வருத்துவாகனயன்றி, ைானாகப் பிறர்க்குத் துன்ெம் பசய்வதைச் சிந்திப்ெதும்
பசய்வதும் இலன் என்ெைால் 'சிந்தையும் பசய்தகயும் கூறப்ெட்ைைால் இனம் ெற்றி
'பமாழியும்' பகாள்ைப்ெைகவண்டும். வாலி, சுக்கிரீவன் மீது ெதகதம ொராட்டியதும்,
உருதமதயக் கவர்ந்ைதும் நீதியின் ொற்ெட்ை பசயலாககவ வாலியின் ெக்கத்தில்
கருைப்ெட்ைைால், அங்கைனும் அச்பசயல்கதைத் ைவறு எனக் கருதிலன். அைனால் ைன்
ைந்தை முக்கரணங்கைாலும் தீங்கு பசய்யாைவன் என எண்ணினான். 'கூற்றும் என்
பெயர் பசாலக்குதலயும்' (3962) என வாலி கூற னானாக யமனும் கநர்நின்று உயிர்நீக்க
வந்துவிட்ைாகன எனத் ைந்தைக்கு கநரிட்ை எளிதம நிதல கநாக்கி இரங்கினான்.
இனி யமதன பவல்வார் எவருமிலர் என்றைால் வாலியின் பெருவலி புலப்ெடுகிறது.
149

4084. 'ைபற அடித்ைதுகபால் தீராத் ைபகய,

இத் திபெகள் ைாங்கும்
கபறயடிக்கு அழிவு செய்ை
கண்டகன் சநஞ்ெம், உன்ைன்
நிபற அடிக் ககால வாலின்
நிபலபமபய நிபையும் கைாறும்,
பபற அடிக்கின்ற அந்ைப் பயம்
அறப் பறந்ைது அன்கற?
ைபற அடித்ைது கபால் - (நிலத்துைன் கசர்த்து) ஆணி அதறயப் ெட்ைாற் கொன்று;
தீராத் ைபகய - இைம் விட்டுப் பெயராை ைன்தமத த உதையவனாய்; இத்திபெகள்
ைாங்கும் - இந்ை எட்டுச் திதசகதையும் ைாங்கிக் பகாண்டிருக்கும்; கபற அடிக்கு - உரல்
கொன்ற அடிகதை உதைய எட்டுத் திக்கு யாதனகளுக்கு; அழிவு செய்ை கண்டகன்
சநஞ்ெம் - கைால்விதய உண்ைாக்கிய பகாடியவனான இராவணின் பநஞ்சம்; உன்ைன்
நிபற அடிக்ககால வாலின் - உன்னுதைய ெருத்ை அடிதயயுதைய அைகிய வாலின்;
நிபலபமபய நிபைவும் கைாறும் - வலிதமதய நிதனக்கும் கொபைல்லாம்; பபற
அடிக்கின்ற
 ெதற அடித்துக் பகாள்வது கொலத் துடிக்கின்ற; அந்ைப் பயம் - அந்ை
அச்சமானது; அறப் பறந்ைது அன்கற - (இப்பொழுது நீ இறத்ைலால்) முழுவதும்
கொய்விட்ைைல்லவா?
ைதறயடித்ைல் - ஆணி அதறைல். எட்டுத்திக்கு யாதனகள் இைம் பெயராமல்
நின்றதமக்குத் 'ைதற அடித்ைது கொல்' என்றது உவதம. கதற அடி - உரல் கொலும்
அடிகதை உதையது என அன்பமாழித் பைாதகயாய் யாதனதயக் குறித்ைது.
கண்ைகன் - முள் கொன்ற பகாடிய பசயதல உதைய இராவணன். அரக்கர்கதைக்
கண்ைகர் எனக் கூறுவதை, 'கண்ைகர்' இடிநிகர் விதனயம்' (187). 'கண்ைகர்
பமய்க்குலம்' (2998), கண்ைகர் உய்ந்ைார் உவர் (3247) ஆகிய இைங்களிலும் காணலாம்.
ைன்தனத் ைாக்கிய எட்டுத் திதச யாதனகளின் ைந்ைங்கள் ைனது மார்பில் ைாங்கி
ஒடியும் ெடி அவ் யாதனகதை பவன்று அைக்கினான் ஆைலின் அவதனக்
'கதறயடிக்கு அழிவு பசய்ை கண்ைகன்' என்றான். நிதறயடிக் ககால வால் - வாலின்
அைகு ெற்றிகய அவனுக்கு 'வாலி' எனப் பெயர் வந்ைது என்ெது கநாக்கத்ைக்கது. அந்ை
வாலியின் எண்திதச யாதனகதை பவன்ற இராவணதனப் பிணித்ைான் வாலி. அந்ை
வாதல நிதனத்ை மாத்திரத்கை இராவணன் பநஞ்சு ெைறும். அங்ஙனம் இராவணன்
வாதல நிதனத்துப் ெதைக்கும் இயல்தெ அனுமன் நதகச்சுதவயாக 'பவஞ்சின வாலி
மீைான்; வாலும் கொய் விளிந்ைைன்கற' (5888) என்று கூறல் காண்க. இராவணன்,
வாலியின் வாலால் கட்டுண்ை பசய்திதய 'இந்திரச் பசம்மல் ெண்கைார் இராவணன்
என்ொன் ைன்தன, சுந்ைரத் கைாள்ககைாடும் வாலிதைத் தூங்கச் சுற்றிச், சிந்துரக் கிரிகள்
ைாவித் திரிந்ைனன்' (6997) எனப் பின்னர் அங்கைன் உதரப்ெதும் காண்க. 'நீலமா
மணிநிறத் ைரக்கதன இருெது கரத்பைாபைால்க வாலினால் கட்டிய வாலியார்' (3-91-8)
எனத் திருஞானசம்ெந்ைரும் ொராட்டுவார். இத்ைதகய வாலியின் வால் வலிதம கூறி
அங்கைன் வருந்தினான். 150

4085. 'குல வபர, கநமிக் குன்றம்,

என்ற வான் உயர்ந்ை ககாட்டின்
ைபலகளும், நின் சபான் - ைாளின்
ைழும்பு, இனி, ைவிர்ந்ை அன்கற?
மபல சகாளும் அரவும், மற்றும்,
மதியமும், பலவும் ைாங்கி,
அபல கடல் கபடய கவண்டின்,
ஆர் இனிக் கபடவர்? - ஐயா!
ஐயா - ஐயகன! குலவபர - (எட்டுத்திதசகளிலும் உள்ை) எட்டுக் குல மதலகள்;
கநமிக் குன்றம் - சக்கரவாைகிரி; என்ற வானுயர்ந்ை - என்று பெயர் பசால்லப்பெற்று
வாகனாங்கிய; ககாட்டின் ைபலகளும் - மதலயின் சிகரங்களும்; நின் சபான் ைாளின்
ைழும்பு - நின் அைகிய ொைங்கதை தவத்ைால் ெதியும் அடிச்சுவைாகிய ைழும்பிதன;
இனி, ைவிர்ந்ை அன்கற - இனி நீங்கப் பெற்றன அல்லவா? மபல சகாளும் அரவும் -
மந்ைர மதல எனும் மத்திதனச் சுற்றி வதைத்துக் பகாள்ைவல்ல வாசுகி என்னும்
ொம்பிதனயும்; மதியமும் - (அதை தூணாகிய) சந்திரதனயும்; பலவும் ைாங்கி-
(அதைகல்லாகிய
 ஆதம முைலிய) பிறவற்தறயும் பொறுத்து; அபல கடல் கபடய கவண்டின்-
(மீண்டும்) அதலகதை உதைய ொற்கைதலக் கதைய கவண்டிவரின்; இனிஆர்
கபடவர் - இனி யார் வந்து கதைந்து அமுது அளிக்கவல்லவர்?(ஒருவரும் இலர்).
அங்கைன் இப்ொைலில் ைன் ைாதையின் ைாள் வலிதமயிதனயும் தககளின்
வலிதமயிதனயும் கூறி வருந்தினான். ''எட்டு மாதிரத்திறுதி, 'நாளும் உற்று
அட்ைமூர்த்தி ைாள் ெணியும் ஆற்றலான்'' (3825) ஆைலின் வாலி எண்திதசகளுக்குத்
ைாவிச் பசல்தகயில் அவன் கால்கள் ெட்ை சுவடுகள் எட்டுக் குல ெர்வைங்களின்
சிகரங்களிலும், சக்கரவாைகிரியின் சிகரத்திலும் ைழும்புகைாகப் ெதிந்ைன. இப்கொது
வாலி இறந்ைால் அத்ைழும்புகள் இலவாகும் என்ெைாம். ொற்கைதலக் கதைவைற்கு
கவணடிய மந்ைர மதல, வாசுகி முைலிய சாைனங்கள் இருந்தும் கதையும் ஆற்றல்
பெற்ற வாலி இல்லாதமயால் ொற்கைதலக் கதைந்து அமுது பெறமுடியாது என்று
உதரத்ைான். கைவர்கைாலும் அசுரர்கைாலும் கதைந்து எடுக்க முடியாை அமுைத்தைத்
ைனி ஒருவகன கதைந்ை பகாடுத்ை வாலியின் தகவன்தம பின்னிரண்ைடிகளில்
கூறப்ெட்ைது. ''சுைலும் கவதலதயக் கதையும் கைாளினான்'' (3823) ''கைவர் உண்ண
மந்ைரப் பொருப்ொல் கவதல கலக்கினான்'' (6997) என முதறகய அனுமனும்
அங்கைனும் உதரப்ெதும் காண்க. கநமிக்குன்றம் - சக்கரவாைகிரி. இஃது
இவ்வுலகத்தின் எல்தலகதைச் சுற்றி வதைந்து அதமந்திருக்கும் மதலத் பைாைர்
என்ெ. வாலியின் கால்வன்தமயும் தகவன்தமயும் ொைலில் கூறிய நயம்காண்க. 151

4086. 'பஞ்சின் சமல் அடியாள் பங்கன்

பாதுகம் அலாது, யாதும்
அஞ்ெலித்து அறியாச் செங் பக
ஆபணயாய்! அமரர் யாரும்
எஞ்ெலர் இருந்ைார் உன்ைால்; இன்
அமுது ஈந்ை நீகயா,
துஞ்சிபை; வள்ளிகயார்கள், நின்னின்
யார் சொல்லற்பாலார்?'
பஞ்சின் சமல் அடியாள் பங்கன் - ெஞ்தசக் காட்டிலும் பமன்தமயான
திருவடிகதை உதைய உதமயம்தமதய ஒரு ொகத்கை பகாண்ை சிவபெருமானின்;
பாதுகம் அல்லது - திருவடிகதை அல்லாது; யாதும் அஞ்ெலித்து அறியா - கவறு
எதையும் வணங்கி அறியாை; செங்பக ஆபணயாய் - சிவந்ை தககதையும்
ஆதணச்சக்கரத்தையும் உதையவகன! உன்ைால் - (அமுைம் பகாடுத்ை) உன்னால்;
அமரர் யாரும் எஞ்ெலர் இருந்ைார் - கைவர்கள் எல்கலாரும் (இறந்து கொய்
எண்ணிக்தகயில் குதறயாமல்) நிதலத்து வாழ்கிறார்கள்; இன் அமுது ஈந்ை நீகயா -
இனிய அமுைத்தை அவர்களுக்கு வைங்கிய நீகயா; துஞ்சிபை - இறந்ைவனானாய்;
நின்னின் - உன்தன விை; வள்ளிகயார் கள் - வள்ைல் ைன்தம உதையவர்கள் என்று;
சொல்லற் பாலார் யார் - பசால்லத்ைக்கவர் கவறு யார் இருக்கிறார்கள்? (ஒருவரும்
இலர்).

ைன் தகவன்தமயால் பெற்று அமுைத்தைத் ைான் உண்டு அழிவின்றி இராது,

அைதனத் கைவர்களுக்கு அளித்து அவர்கதை அமரர் ஆக்கிய வள்ைன்தமதயக் கூறி
அங்கைன் வருந்தினான். பநடிது நாள் வாை தவக்கும் அரிய பநல்லிக்கனிதயத் ைான்
உண்ணாது ஈந்ை அதிகமான் பசயதல ஈண்டு ஒப்பிட்டுக் காணலாம். வாலியின் பூை
உைல் அழிந்ைாலும் வள்ைன்தமச் பசயலால் அவன் புகழ் நிதலத்திருக்கும்
என்ெதுபெறப்ெடுகிறது. 152
வாலியின் கைறுைல் பமாழி

4087. ஆயை பலவும் பன்னி,

அழுங்கிைன் புழுங்கி, கநாக்கி,
தீ உறு சமழுகின் சிந்பை
உருகிைன் செங் கண் வாலி,
'நீ இனி அயர்வாய்அல்பல' என்று
ைன் சநஞ்சில் புல்லி,
'நாயகன், இராமன், செய்ை நல்விபைப்
பயன் இது' என்றான்.
ஆயை பலவும் பன்னி - அவ்வாறாகிய ெலவற்தறயும் மீண்டும் மீண்டும் கூறி;
புழுங்கி அழுங்கிைன் - புலம்பி வருந்தியவனாய்; கநாக்கி - (ைன் ைந்தைதயப்) ொர்த்து;
தீ உறு சமழுகின் - அனலில் ெட்ை பமழுகிதனப் கொல; சிந்பை உருகிைன் - பநஞ்சம்
உருகி வருந்தினான். செங்கண் வாலி - (துன்ெத்ைால்) சிவந்ை கண்கதை உதைய வாலி;
'நீ இனி அயர்வாய் அல்பல - (ைன் மகதன கநாக்கி) இனி நீ வருந்துைல் கவண்ைா';
என்று - என்று கூறி; ைன் சநஞ்சில் புல்லி - அவதனத் ைன் மார்கொடு
அதணத்துக்பகாண்டு; 'நாயகன் இராமன் - எல்லா உயிர்கட்கும் ைதலவனான
இராமன்; செய்ை இது - பசய்ைைான இச்பசயல்; நல்விபைப் பயன் என்றான்- யான் முன்
பசய்ை புண்ணியத்தின் ெயனாகும்' என்றான்.

ென்னுைல் - ெலமுதற கூறுைல். சிந்தை உருகியதமக்கு பநருப்பில் ெட்ை பமழுகு

உவதமயாம். நாயகன் இராமன் என்ெதில் இராமனின் ைதலதம உணர்த்ைப்ெட்ைது.
'பூை நாயகன், நீர் சூழ்ந்ை புலிக்கு நாயகன், அப்பூகமல் சீதை நாயகன், கவறு உள்ை
பைய்வ நாயகன், நீ பசப்பும் கவை நாயகன், கமல் நின்ற விதிக்கு நாயகன்' (6994) என
அங்கைன் இராவணனுக்கு இராமனின் நாயகச் சிறப்தெக் கூறுவது காண்க. இராமன்
எனக்குச் பசய்ை இச்பசயல் ைான் பசய்ை நல்விதனப் ெயன்' என வாலி அங்கைனுக்க
அறிவுறுத்தி ஆறுைல் கூறினான். 153

4088. 'கைான்றலும், இறத்ைல்ைானும், துகள்

அறத் துணிந்து கநாக்கின்,
மூன்று உலகத்திகைார்க்கும், மூலத்கை
முடிந்ை அன்கற?
யான் ைவம் உபடபமயால், இவ்
இறுதி வந்து இபெந்ைது; யார்க்கும்
ொன்று எை நின்ற வீரன்
ைான் வந்து, வீடு ைந்ைான்.
 துகள் அறத் துணிந்து கநாக்கின் - குற்றங்கள் இல்லாமல் ஆராய்ந்து ொர்க்குங்கால்;
கைான்றலும் இறத்ைல்ைானும் - பிறந்ைலும், இறத்ைலும்; மூன்று உலகத்திகைார்க்கும் -
மூன்று வதகப்ெட்ை உலகங்களில் வாழ்வார்க்கும்; மூலத்கை முடிந்ை (அன்கற) -
பைாைக்கத்தி கலகய வதரயறுக்கப்ெட்டு முடிவுபெற்ற பசயல்கைாகும். யான் ைவம்
உபடபமயால் - யான் முன்னர்ச் பசய்ை பெருந்ைவம் உதைதமயால்; இவ் இறுதி வந்து
இபெந்ைது - இத்ைதகய நல்ல முடிவு வந்து கசர்ந்ைது; யார்க்கும் ொன்று எை நின்ற
வீரன் - அதனத்தும் கைான்றி மதறவதைத் ைானழியாமல் கண்டு பகாண்டு சாட்சியாய்
நிற்கின்ற வீரனான இராமன்; ைான் வந்து வீடு ைந்ைான் - ைாகன (என்ொல் எழுந்ைருளி)
வீடு கெற்தறத் ைந்ைருளினான்.

மூன்று உலகத்திகனார்க்கும் என்றைால் மானிைர், கைவர், நரகர் ஆகிகயார்க்குத் ைாம்

பசய்யும் விதனப் ெயன் காரணத்ைால் பிறப்பும் இறப்பும் உண்டு என்ெது
பெறப்பெற்றது. 'மூன்று உலகத்திகனார்க்கும்' எனச் சிறப்புப் ெற்றி உயர்திதணகமல்
தவத்துக் கூறியிருப்பினும் இனம்ெற்றி ஏதன அஃறிதண உயிர்களும்
பகாள்ைப்ெடும். பிறப்பும் இறப்பும் எல்லா உயிர்கட்கு இயல்ொய் வருவைால், ைனக்கு
ஏற்ெட்ை இறப்புக் குறித்து வருந்ை கவண்ைா என மகதனத் கைற்றுதகயில் யாக்தக
நிதலயாதமயும், உலக இயல்பும் உணர்த்தினான். 'இறப்பு எனும் பமய்ம்தமதய,
இம்தம யாவர்க்கும், மறப்பு எனும் அைனின் கமல் ககடு மற்று உண்கைா?' (1333),
''இறக்குமாறு இது என்ொன் கொல் முன்தன நாள் இறந்ைான், பின் நாள் பிறக்குமாறு
இது என்ொன் கொல் பிறந்ைனன் பிறவா பவய்கயான்'' (1976), 'உறங்குவது கொலும்
சாக்காடு உறங்கி விழிப்ெது கொலும் பிறப்பு' (குறள் - 339), 'சாைலும் பிறத்ைல் ைானும்
ைன் விதனப் ெயத்தினாகும்' (சீவக - 269) என்ென இங்கு ஒப்பு கநாக்கத்ைக்கன.

ைான் முன்பு பசய்ை ைவப்ெயன் காரணத்ைால் இத்ைதகய மரணம் ைனக்கு

இராமனால் வந்ைது என வாலி மகிழ்ந்ைான். உலகத்து உயிர்கள் பசய்யும்
பசயல்கதைபயல்லாம் எப்பொருளினும் உதறெவனாகிய இதறவன் அறிைலால்
''யார்க்கும் சான்று என நின்ற வீரன்'' எனக் குறித்ைான். திருமாலின் ஆயிரம்
பெயர்களுள் 'ஸாக்ஷி' என்ெதும் ஒரு பெயராகும். கிதைத்ைற்கரிய வீடுகெற்றிதன
இராமன் ைாகன எளியனாய்க் குற்றம் பசய்ை வாலி முன்னர்த் கைான்றி அளித்ைான்
என்ெதில் இராமனின் பெருங்கருதண புலப்ெடுைல் காண்க. வாலி, ைான் இனிப்
பிறவாப் கெற்றிதனத் ைனக்கு உைவிய இராமதனப் கொற்றினான்என்க.
154

4089. 'பாலபம ைவிர் நீ; என்

சொல் பற்றுதிஆயின், ைன்னின்
கமல் ஒரு சபாருளும் இல்லா
சமய்ப்சபாருள், வில்லும் ைாங்கி,
கால் ைபர கைாய நின்று,
கட்புலக்கு உற்றது அம்மா!
''மால் ைரும் பிறவி கநாய்க்கு
மருந்து'' எை, வணங்கு, பமந்ை!
பமந்ை - மககன! பாலபம ைவர்நீ - சிறுபிள்தைத்ைனமாக அழுவதை நிறுத்துவாயாக;
என் சொல் பற்றுதி ஆயின் - என் வார்த்தைதய உறுதிபயனக் பகாள்வாயானால்;
ைன்னின் கமல் ஒரு சபாருளும் இல்லா - ைன்தனக் காட்டிலும் கமம்ெட்ைபைாரு
பொருளும் இல்லாை; சமய்ப்சபாருள் - ெரம்பொருள் ைாகன; கால் ைபர கைாய நின்று -
ைனது திருவடி மண்ணில் ெடும்ெடியாக (மனிை வடிவங்பகாண்டு) நின்று; வில்லும்
ைாங்கி - வில்தலயும் தகயில் ஏந்திக் பகாண்டு; கட்புலக்கு உற்றது - நம் கண்கைால்
கண்டு பகாள்ளும் வண்ணம் (இராமனாகி) வந்துள்ைது. மால் ைரும் பிறவி கநாய்க்கு -
(எனகவ) மயக்கத்தைத் ைரும் பிறவி என்னும் கநாதய அறகவ நீக்குைற்குரிய;
மருந்சைை வணங்கு - அருமருந்பைனக் கருதி இராமதன வணங்குவாய்.

'கமபலாரு பொருளும் இல்லா பமய்ப்பொருள் கால் ைதர கைாய நின்று' என்றது

இதறவன் ைன் ெரத்துவத்தை விட்டுச் பசௌலப்பியத்தை (எளிதம) கமற்பகாண்ை
நிதலதய உணர்த்தும். வில்லும் ைாங்கி என்றது - நிதனத்ை மாத்திரத்தில் எதையும்
இயற்ற வல்ல ெரம் பொருைாய் இருந்தும் நல்கலார் இைம் தீர்க்க, அல்கலாதரத்
ைண்டிக்க மானிை வடிவம் எடுத்து அைற்ககற்ெ வில்தலயும் ைாங்கிக் ையாராய்
நிற்றதலக் காட்டும். கைவுளின் கால்கள் ைதரயில் கைாயாச் சிறப்புதையவாயினும்,
நம் பொருட்டு அக்கைவுள் இராமபிரானாக அவைரித்துத் ைன் கால்ைதர கைாய்
நின்றான் என்ெது கருத்து. 'எந்ைாய்' இரு நிலத்ைகவா, நின் இதண அடித் ைாமதர ைான்'
(2613) என இந்திரன் துதித்ைதம காண்க. ஞானியர், கயாகிகயார் கொன்கறார் ைம்
ஞானக் கண்ணாலும் அறிைற்கரிய ெரம்பொருள் இங்கு ஊனக் கண்ணால்
காண்ெைற்கும் காட்சிக்கு எளியவனாகி வந்ை கருதணதய வாலி ொராட்டினான் -
அம்மா - வியப்பிதைச் பசால். புலக்கு - புலத்துக்கு - அத்துச் சாரிதய பைாக்கது.
மந்திரம், மருந்து, ைந்திரம் இவற்றால் தீர்க்க முடியாை பிறவி கநாய்க்கு அருமருந்து
இராமகன என்ெதைத் பைளிந்ை வாலி ைன் மகனுக்கும் அதை உணர்த்தி அவதன
வணங்குமாறு கவண்டினான். ''பவந்திறல் அரக்கர் விைகவர் முைல் அறுப்ொன்
வந்ைனன் மருத்துவன்'' (2674) என அகத்தியர் இராமதனப் புகழ்ைதல கநாக்குக.
கால்ைதர, மால்ைரும் என்ென எதுதக ஓதச நயம் கநாக்கித் திரியாமல் இயல்ொய்
நின்றன. ொலதம - சிறுபிள்தைத் ைன்தமயால் அழுவது, விதையாட்டுத்ைன்தம
கொன்றன. 155

4090. 'என் உயிர்க்கு இறுதி

செய்ைான் என்பபை இபறயும் எண்ணாது,
உன் உயிர்க்கு உறுதி செய்தி;
இவற்கு அமர் உற்றது உண்கடல்,
சபான் உயிர்த்து ஒளிரும் பூணாய்!
சபாது நின்று, ைருமம் கநாக்கி,
மன்னுயிர்க்கு உறுதி செய்வான்
மலர்அடி சுமந்து வாழ்தி.'
சபான் உயிர்த்து ஒளிரும் பூணாய் - பொன்னால் பசய்யப்ெட்டு ஒளி வீசும்
அணிகலன்கதை உதையவகன! என் உயிர்க்கு இறுதி செய்ைான் - எனது உயிருக்கு
(இந்ை இராமன்) அழிதவச் பசய்ைான்; என்பபை இபறயும் எண்ணாது - என்ெதைச்
சிறிதும் கருைாமல்; உன் உயிர்க்கு உறுதி செய்தி - உனது உயிர்க்கு நிதலயான
நன்தமதயத் ைரும் பசயல்கதைச் பசய்வாயாக; இவற்கு அமர் உற்றது உண்கடன் -
(அைாவது) இராமனுக்குப் ெதகவகராடு கொர் பசய்யும் நிதலதம ஏற்ெடுமானால்;
சபாது நின்று ைருமம் கபாற்றி - நடுவுநிதலதமயில் பிறைாது நின்று அறத்தை
ஆைரித்து; மன்னுயிர்க்கு உறுதி செய்வான் - நிதலபெற்ற எல்லா உயிர்களுக்கும்
நன்தம பசய்ெவனான இராமனது; மலரடி சுமந்து வாழ்தி - ைாமதர மலர் கொன்ற
திருவடிகதைத்ைதல கமற் பகாண்டு - (அவன் ஏவிய பைாண்டுகதைச் பசய்து)
வாழ்வாயாக.

உயிர்க்கு இறுதி - மரணம். உயிர்க்கு என்றும் அழிவில்தல யாைலின் 'மன்னுயிர்'

எனப்ெட்ைது. இராமனுக்குத் பைாண்டு பசய்வைால் நிதலயான ஆக்கங்கள் பெறுைல்
உறுதி என்ெைால் 'உன் உயிர்க்கு உறுதி பசய்தி' என்றான். 'இராமன் ைன் ைந்தைதயக்
பகான்றவன் என்னும் எண்ணத்தை விட்டு உண்தமயான ைந்தையும் பைய்வமும் இனி
இராமகன எனத் பைளிந்து அவன் இட்ை ெணிதய உவந்து பசய்யுமாறு வாலி
அங்கைனுக்கு அறிவுறுத்தினான். ைருமம் காக்ககவ இராமன் வந்துள்ைான் என்ெதை
வாலி அங்கைனுக்கு அறிவித்ைதலக் காணலாம். இராமன் திருவடிகளின் அைகும்
பமன்தமயும் கருதி 'மலரடி'என்றான். 156

வாலி அங்கைதன இராமனிைம் தகயதைப்ெடுத்ைல்

4091. என்றைன், இபைய ஆய

உறுதிகள் யாவும் சொல்லி,
ைன் துபணத் ைடக் பக
ஆரத் ைையபைத் ைழுவி, ொலக்
குன்றினும் உயர்ந்ை திண் கைாள்
குரக்குஇைத்து அரென், சகாற்றப்
சபான் திணி வயிரப் பபம்
பூண் புரவலன்ைன்பை கநாக்கி.
என்றைன் - என்று; இபைய ஆய உறுதிகள் - இத்ைன்தமயன வான நன்தம ெயக்கும்
பசய்திகள்; யாவும் சொல்லி - எல்லாம் (அங் கைனுக்குச்) பசால்லி; குன்றினும் ொல
உயர்ந்ை - மதலகதைவிை மிக உயர்ந்ைைான; திண்கைாள் - வலிய கைாள்கதை உதைய;
குரக்கு இைத்து அரென் - வானரக் கூட்ைத்திற்கு அரசனாகிய வாலி; ைன் துபணத்
ைடக்பக - ைன்னுதைய இருபெரும் கரங்கைால்; ைையபை

ஆரத்ைழுவி - ைன் தமந்ைனான அங்கைதன இறுக அதணத்துக் பகாண்டு;

சகாற்றம் - பவற்றிதய உதைய; சபான்திணி வயிர பபம் பூண் - பொன்னால்
பசய்யப்ெட்டு வயிரம் முைலிய மணிகள் ெதிக்கப் பெற்ற ெசும்(பொன்)
அணிகலன்கதை அணிந்ை; புரவலன் ைன்பை கநாக்கி - அரசனான இராமதனப்
ொர்த்து . . . . 157

4092. 'சநய் அபட சநடு கவல் ைாபை

நீல் நிற நிருைர் என்னும்
துய் அபட கைலி அன்ை
கைாளிைன், சைாழிலும் தூயன்;
சபாய் அபட உள்ளத்ைார்க்குப்
புலப்படாப் புலவ! மற்று
உன் பகயபட ஆகும்' என்று,
அவ் இராமற்குக் காட்டும் காபல,
சபாய் அபட உள்ளத்ைார்க்கு - பொய்ம்தம பொருந்திய மனத்தை உதையவர்க்கு;
புலப்படாப் புலவ - அறியப்ெைாை தூய அறிவுதையவகன! சநய் அபட சநடுகவல்
ைாபை - ''(இவன்) பநய் பூசப்பெற்ற நீண்ை கவகலந்திய கசதனகதை உதைய; நீல்நிற
நிருைர் என்னும் - கருதமநிறம் பொருந்திய அரக்கர்கள் என்னும்; துய் அபட - ெஞ்ச
மூட்தைக்கு; கைலி அன்ை கைாளிைன் - பநருப்புப் கொன்ற கைாள்கதை உதையவன்;
சைாழிலும் தூயன் - பசயலாலும் தூய்தம உதையவன்; மற்று உன் பகயபட ஆகும் -
இனி, இவன் உன் அதைக் கலப் பொருைாவான்; என்று - என்று கூறி; அவ்இராமற்கு
காட்டும் காபல - (அங்கைதன) அந்ை இராமபிரானுக்குக் காட்டிய பொழுது . . .

பொய் என்ெது ைன்னலம், ைான் எனும் மாதயயால் மனத்தில் கைான்றும்

அஞ்ஞானம். அத்ைதகய பொய்ம்தம நிதறந்ை மனமுதையார்க்குப் புலப்ெைாது
மதறந்தும், பமய்ம்தமயுதையார் உள்ைத்தில் விழுமிய ஞானப் பொருைாய்
பவளிப்ெட்டும் அருள் புரிய வல்லன் இராமகன என்ெைால் 'பொய் அதை
உள்ைத்ைார்க்குப் புலப்ெைாப் புலவ' எனப் கொற்றினான். 'பொய்யர்ைம் பொய்யிதன
பமய்யர் பமய்தய' (திருவாசகம்.206) எனவும் ''பமய்யர்க்கக பமய்யனாகும் விதியிலா
என்தனப் கொலப் பொய்யர்க்கக பொய்யனாகும் புட்பகாடி உதைய ககாமான்''
(திவ்யப்-886) எனவும் சான்கறார் ொடியதம காண்க. பநய் அதை பநடுகவல் -
கவலுக்குத் துருப்பிடிக்காமல் இருக்க பநய் ைைவுவர். நிருைர் கசதனதயப் 'ெஞ்சு' என
உருவகம் பசய்ைதமக்ககற்ெ அவர்கதை அடிகயாடு அழிக்க வல்ல கைாளினனாகிய
அங்கைதனக் 'கனலியன்ன கைாளினன்' என உவதமப்ெடுத்திக் கூறினான். நீல் - நீலம்
என்ெைன் குதற. நிருைர் - நிருதி என்ெவளிைம் கைான்றியவர் - இது ைத்திைாந்ைம்.
கனலி - 'இ' சாரிதய. மனத்ைாலும் பமாழியாலும் தூயனாைகலாடு பசயலாலும்
தூயவன் என்ெதைக் குறிக்கத்
'பைாழிலும் தூயன்' என்றான். பைாழிலும் - உம்தம எச்ச உம்தம. தகயதை-
தகயில் ஒப்புவிப்ெது; அைாவது அதைக்கலமாக்குவது. ெதகவர்கதை பவல்ல வல்ல
அங்கைன் கைாள் வலிதமயிதனயும், குற்றமற்ற தூய்தம நிதலயிதனயும் வாலி
இராமனக்குஅறிவித்ைான். 158

வாலி வீடு பெறுைல்

4093. ைன் அடி ைாழ்ைகலாடும்,

ைாமபரத் ைடங் கணானும்,
சபான் உபடவாபள நீட்டி, 'நீ
இது சபாறுத்தி' என்றான்;
என்ைலும், உலகம் ஏழும்
ஏத்திை; இறந்து, வாலி,
அந் நிபல துறந்து, வானுக்கு
அப் புறத்து உலகன் ஆைான்.
 ைன் அடி ைாழ்ைகலாடும் - (அங்கைன்) ைன் திருவடிகளில் விழுந்து வணங்கி அைவில்;
ைாமபரத் ைடங்கணானும் - ைாமதர மலர் கொன்ற பெரிய கண்கதை உதைய
இராமனும்; சபான் உபட வாபள நீட்டி - (அவதன அதைக்கலமாக
ஏற்றுக்பகாண்ைதமக்கு அறிகுறியாகத்) ைனது அைகிய உதைவாதை (அங்கைனிைம்)
நீட்டி; நீ இது சபாறுத்தி - 'நீ இைதன ஏற்றுக்பகாள்வாய்'; என்றான் - எனப் ெணித்ைான்;
என்ைலும் - அவ்வாறு இராமன் பசான்ன அைவில்; உலகம் ஏழும் ஏத்திை -
எழுவதகப்ெட்ை உலகில் வாழும் உயிர்கபைல்லாம் இராமதனத் துதித்ைன; வாலி -
(அப்கொது) வாலியானவன்; அந்நிபல துறந்து, இறந்து - பூை உைலுைன் கூடிய அந்ை
நிதலதய விட்டு, இறந்து; வானுக்கு அப்புறத்து உலகன் ஆைான் - வானுலகிற்கும்
அப்ொற்ெட்ைைான உயர்ந்ை வீட்டுலகிதன அதைந்ைவனானான்.

உலகம் ஏழும் ஏத்தின - சுக்கிரீவனுக்குக் ககடு இதைத்ை பகாடிய வாலிக்கும், அவன்

தமந்ைனுக்கம் அருள்புரிந்ை இராமனது கருதணப் பெருக்தக வியந்து ொராட்டின
என்க. ஆற்றல்மிகு வீரர் ைம்தம அதைக்கலமாக அதைந்ைாதர ஏற்றதமக்கு
அதையாைமாகத் ைம்மிைமுள்ை உதை வாதைக் பகாடுப்ெர் என்ெது இராமன்
அங்கைனுக்கு உதைவாள் பகாடுத்ை பசயலால் உணரப்ெடுகிறது. இத்ைதகய
அதைக்கலச் சிறப்ொல் இராமனது உதைவாதை ஏந்துைற்குரிய சிறப்புப் பெற்றவன்
அங்கைன் ஒருவகன என்ற உண்தமதய 'அரியதண அனுமன் ைாங்க அங்கைன்
உதைவாள் ஏந்ை' என வரும் (10327) ொைலிலும் கவிச்சக்கரவர்த்தி உணர்த்தியுள்ைதம
நிதனத்ைற்குரியது.
அந்நிதல துறந்து - உலகத் பைாைர்ொகிய ொசப் பிணிப்தெ அறகவ விட்பைாழிந்து
உயிர் தூய்தமயாைல், குற்றம் கதைந்து ஞானம் பெற்ற காரணத்ைாகலகய வாலி
வானுக்கு அப்புறத்து உலகன் ஆனான். யான், எனது என்னும் பசருக்கு அறுப்ொன்.
வாகனார்க்கு உயர்ந்ை உலகம் புகும் (குறள் - 346) என்றார் வள்ளுவர்.

அங்கைதன வாலி இராமனிைம் அதைக்கலமாக அளிப்ெதும், அவனுக்கு

இராமன் உதைவாள் அளித்ைதுமாகிய பசய்திகள் வான்மீகம், அத்யாத்மம் ஆகிய
நூல்களில் இல்தல. வாலி அங்கைதனச் சுக்கிரீவனிைத்து ஒப்ெதைத்து உயிர்நீத்ைான்
என்று அந்நூல்கள் கூறும். கம்ெர் அங்கைதனச் சிறப்பிக்க கவண்டி, இராமன்
அவனக்கு அதைக்கலம் அளித்து உதைவாதைக் பகாடுத்துத் ைன் காப்ொைனாகவும்
ஏற்றான் என்ெர். அங்கைனின் வீரத்தையும், ெணிபசய்யும் ொங்கிதனயும் உணர்த்ை
'அங்கைன் தூதுப்ெைலம்' ன ஒரு ைனிப்ெைலகம ொடியுள்ைார். 'தவைாதரயும்
வாழ்வித்து தவகுந்ைம் கசர்க்கும் பிரான்' என்ற கொற்றுைலுக்ககற்ெ இராமன்
வாலிக்கு வீட்டுலகம் பகாடுத்து அருளினான். 159

இராமன் அம்பு மீள்ைல்

4094. பக அவண் சநகிழ்ைகலாடும், கடுங்

கபண, கால வாலி
சவய்ய மார்பு அகத்துள் ைங்காது உருவி,
கமக்கு உயர மீப் கபாய்,
துய்ய நீர்க் கடலுள் கைாய்ந்து,
தூய் மலர் அமரர் சூட்ட,
ஐயன் சவந் விடாை சகாற்றத்து
ஆவம் வந்து அபடந்ைது அன்கற.
அவண் பக சநகிழ்ைகலாடும் - அப்பொழுது, (ைன் மார்பில் ஊடுருவிய இராமன்
அம்தெப் பிடித்திருந்ை) தக ைைர்ந்ை அைவில்; கடுங்கபண - அந்ைக் பகாடிய அம்பு;
கால வாலி சவய்ய மார்பு அகத்துள் ைங்காது - யமன் கொன்ற வாலியின் பகாடிய
மார்பினுள் ைங்காமல்; உருவி - துதைத்து ஊடுருவிக்பகாண்டு; கமக்கு உயர மீப்கபாய் -
கமல் கநாக்கி உயரத்தில் எழுந்து பசன்று; துய்யநீர்க் கடலுள் கைாய்ந்து - தூய்தமயான
நீதர உதைய கைலுள் ெடிந்து நீராடி; தூய் மலர் அமரர் சூட்ட - தூய்தமயான
மலர்கதைத் கைவர்கள் சூட்டி வழிெை; ஐயன் - இராமபிரானின்; சவந் விடாை -
முதுதக விட்டு நீங்காதுள்ை; சகாற்றத்து ஆவம் - பவற்றி பொருந்திய
அம்ெறாத்தூணியில்; வந்து அபடந்ைது - வந்து கசர்ந்ைது.

காலன் வாலி - வாலிக்கு யமன் உவதம. கூற்றுவதனப் கொல எதிர்ப்ெட்ைார்

உயிதரக் கவரும் கெராற்றல் ெதைத்ைவன். பவய்ய மார்பு - எத்ைதகய
ெதைக்கலங்கதையும் ைடுத்து நிறுத்ை வல்ல வலிய மார்பு; வீரர் விரும்பும் மார்பு
எனலுமாம். துய்ய என்ெது தூய என்ெைன் திரிபு. துய்ய நீர் - நீராடியவர்களின் தீவிதன
தீர்த்துத் தூய்தமயாக்கும் புண்ணிய நீர். பவற்றிைரும் அம்புகதை உதைய புட்டில்
ஆைலால் 'பகாற்றத்து ஆவம்' எனப்ெட்ைது.
இராமன் அம்பு ைன் பசயதலச் பசய்ை பின், அவனது அம்ெறாத் தூணிதய
அதைவது இயல்பு. அைனால் இங்கும் அந்ை அம்பு வாலி மார்ெகத்துள் ைங்காது,
உருவி, உயரச்பசன்று, தூய கைலில் கைாய்ந்து ஆவம் வந்து அதைந்ைது. 'கல் ஒக்கும்
பநஞ்சில் ைங்காது, அப்புறம் கைன்று, கல்லாப் புல்லர்க்கு நல்கலார் பசான்ன பொருள்
எனப் கொயிற்று அன்கற' (388) எனத் ைாைதக வதைப் ெைலத்தில் கூறிய கம்ெர்
இராவணன் வதைப்ெைலத்தில் 'மார்பில் புக்கு ஓடி உயிர்

ெருகி, புறம் கொயிற்று இராகவன்ைன் புனிை வாளி' (9899) என உதரப்ொர்.

இராவணன் மார்பில் ெட்ை அம்பு ொற்கைலில் தூய் நீராடி, மீண்டும் அம்ெறாத்
தூணிதய அதைந்ைது (9900) என அைற்கு அடுத்ை ொைலில் கூறுைல் ஈண்டு ஒப்பு
கநாக்கத்ைக்கது. அன்று, ஏ - அதசகள் 160
ைாதர வாலிகமல் வீழ்ந்து புலம்ெல்

4095. வாலியும் ஏக, யார்க்கும் வரம்பு

இலா உலகில் இன்பம்
பாலியா, முன்ைர் நின்ற பரிதி
கெய் செங் பக பற்றி,
ஆல் இபலப் பள்ளியானும்,
அங்கைகைாடும், கபாைான்;
கவல் விழித் ைாபர ககட்டாள்;
வந்து, அவன் கமனி வீழ்ந்ைாள்.
 வாலியும் ஏக - வாலியும் கமல் உலகத்தை அதைய; யார்க்கும் - எவர்க்கும்; வரம்பு
இலா உலகில் இன்பம் பாலியா - எல்தலயில்லாை வீடுகெறாகிய இன்ெத்தை இனிதின்
வைங்கி அருளும்; ஆலிபலப் பள்ளியானும் - (பிரைய காலத்தில்) ஆலின் இதலதயப்
ெடுக்தகயாகக் பகாண்ை (திருமாலின் அவைாரமாகிய) இராமனும்; முன்ைர் நின்ற -
ைன் முன்னர் நின்ற; பரிதி கெய் செங்பக பற்றி - சூரியன் புைல்வனாகிய சுக்கிரீவனின்
சிவந்ை தககதைப் ெற்றிக் பகாண்டு; அங்கைகைாடும் கபாைான் - அங்கைனுைன்
அவ்விைம் விட்டு அகன்று கொனான்; கவல் விழி ைாபர ககட்டாள் - கவற்ெதை
கொன்ற கண்கதை உதைய ைாதர வாலி இறந்ை பசய்திதயக் ககட்டு; வந்து அவன்
கமனி வீழ்ந்ைாள் - கொர் நதைபெற்ற இைத்திற்கு வந்து வாலியின் உைல்மீது
விழுந்ைாள்.

வரம்பு இலா உலகம் - வீடுகெறு, காலம், இைம் என்னும் வரம்பின்றி அழிவின்றி

இருப்ெது. உலகபமல்லாம் அழியும் ஊழிக்காலத்தும் ைான் அழிவின்றி,
அவ்வுலகங்கள் எல்லாவற்தறயும் ைன் வயிற்றில் அைக்கிி்க் பகாண்டு ஆலிதல
ஒன்றில் கண் வைரும் திருமாலின் அமிசமாைல் ெற்றி இராமதன 'ஆலிதலப்
ெள்ளியான்' என்றார். இஃது இதறவனின் ெரத்துவத்தை விைக்கும். 'ைன் காைலன்
தவகும் ஆலிதல அன்ன வயிற்றிதனப் பெய்வதைத் ைளிர்க்தகயால் பிதசயும்' (1615),
''ஆலகமா ஆலின் அதையா? அதைக் கிைந்ை ொலகனா?'' (3683), 'ஆலின் இதலப்
ொலகனாய் அன்று உலகம் உண்ைவகன' (பெருமாள் திருபமாழி 8.7) என்ென ஈண்டு
ஒப்பு கநாக்கத்ைக்கன.
விழியின் கூர்தமக்கும், ஆைவர் மன உறுதிதய அழித்து வருத்தும் ைன்தமக்கும்
கவல்உவதம. 161

4096. குங்குமம் சகாட்டி என்ை, குவி

முபலக் குவட்டுக்கு ஒத்ை
சபாங்கு சவங் குருதி கபார்ப்ப,
புரி குழல் சிவப்ப, சபான் - கைாள்
அங்கு அவன் அலங்கல் மார்பில்
புரண்டைள் - அகன்ற செக்கர்,
சவங்கதிர் விசும்பில் கைான்றும் மின்
எைத் திகழும் சமய்யாள்.
குவிமுபலக் குவட்டுக்கு ஒத்ை - குவிந்ை பகாங்தக என்னும் மதலச் சிகரத்திற்குப்
பொருந்ை; குங்குமம் சகாட்டி அன்ை - குங்குமக் குைம்பிதனக் பகாட்டியது கொன்று;
சபாங்கு சவங்குருதி - (வாலியின் மார்பினின்று) பொங்கிப் பெருகிய பவம்தம மிக்க
இரத்ைப்பெருக்கு; கபார்ப்ப - (அம்முதலக் குவடுகளில்) முழுவதும் ெரவி மூைவும்;
புரிகுழல் சிவப்ப - பநறிப்புதைய கூந்ைல் சிவக்கவும்; சபான் கைாள் அங்கு அவன் -
அைகிய கைாள்கதையுதையவனாய் அவ்விைத்துக் கிைக்கின்ற வாலியின்; அலங்கல்
மார்பில் - மாதல அணிந்ை மார்பில்; அகன்ற செக்கர் - ெரந்ை பசவ்வானமாகிய;
சவங்கதிர் விசும்பில் - பவப்ெமான சூரிய கிரணங்கதையுதைய அந்தி வானத்தில்;
கைான்றும் மின் எை - கைான்றும் மின்னதலப் கொல்; திகழும் சமய்யாள் - விைங்கும்
கமனிதய உதையவைாய்; புரண்டைள் - புரண்டு அழுைாள்.
 ைாதர வாலியின் மார்பில் வீழ்ந்து புரளும்கொது, வாலியின் மார்பினின்று பெருகிய
குருதி, ைாதரயின் மார்பு முழுவதும் ெடிந்ை நிதல, இயற்தக அைகு நிதறந்ை
அக்பகாங்தகக் குவடுகளுக்குப் பொருந்துமாறு பசயற்தகயைகாகக் குங்குமக்
குைம்பிதனக் பகாட்டியது கொன்றிருந்ைது என்ெைாம். இது ைற்குறிப்கெற்ற உவதம
அணி. அவள் ைதலவிரிககாலமாய் அவன்மீது புரண்டு அழுைைால் அவைது
கருங்குைலும் குருதி ெடிந்து சிவந்ைைால் 'புரிகுைல் சிவப்ெ' என்றார். வாலியின் குருதி
பொங்கும் மார்பிற்குச் பசவ்வானமும், அவன் மார்பில் வீழ்ந்து புரளும் ைாதரக்குச்
பசவ்வானத்தில் கைான்றிய மின்னலும் உவதம. துவளும் ைன்தமயாலும் ஒளியின்
சிறப்ொலும் மின்னல் ைாதரக்கு உவதம ஆயிற்று. வான்மீகத்திலும் இந்ை உவதமகய
காணப்ெடுகிறது.

குங்குமம் - குங்குமக் குைம்பு முைலியனவற்றாலான பமய்ப்பூச்சு. அலங்கல் -

அைகிற்பகன அணிந்ை மாதலகளும், கொர்ப்பூ மாதலயும். 162

4097. கவய்ங் குழல், விளரி நல் யாழ்,

வீபண, என்று இபைய நாண,
ஏங்கிைள்; இரங்கி விம்மி உருகிைள்;
இரு பக கூப்பித்
ைாங்கிைள் ைபலயில்; கொர்ந்து, ெரிந்து
ைாழ் குழல்கள் ைள்ளி,
ஓங்கிய குரலால் பன்னி,
இபையை உபரக்கலுற்றாள்:
கவய்ங்குழல் - புல்லாங்குைலின் ஒலியும்; விளரி நல் யாழ் - விைரி என்னும்
இரங்கற் ெண்ணில் சிறந்ை யாழிதசயும்; வீபண - வீதணயின் ஒலியும்; என்று இபைய
நாண - என்று இத்ைன்தமயனவான இன்னிதசகபைல்லாம் (ைாதரயின்
குரலினிதமக்கு ஒப்ொகாமல்) பவட்கம் அதையுமாறு; ஏங்கிைள் - வருந்தி; இரங்கி
விம்மி உருகிைள் - புலம்பிப் பெருமூச்சுவிட்டு மனம் உருகி; இரு பக கூப்பித்
ைபலயில் ைாங்கிைள் - இரண்டு தககதையும் ைதலமீது குவித்து; கொர்ந்து - ைைர்வுற்று;
ெரிந்து ைாழ் குழல்கள் ைள்ளி - சரிந்து வீழ்கின்ற கூந்ைதலத் ைள்ளிவிட்டுக் பகாண்டு;
ஓங்கிய குரலால் - உரத்ை குரலினால்; பன்னி - ெலவாறு திரும்ெத் திரும்ெச் பசால்லி;
இபையை உபரக்கலுற்றான் - இவ்விைமாகப் புலம்பிக் கூறலானாள்.

குைல் - துதைக்கருவி; யாழ், வீதண - நரம்புக் கருவிகள். யாழ்கவறு வீதண கவறு

என்ெர். காலப்கொக்கின் மாறுைலால் இரண்டும் ஒன்பறனக் கருைப்ெட்ை நிதலயும்
உண்டு. விைரி - இரங்கற் ெண். குைல், யாழ், வீதணபயன இதனயன நாண என்றைால்
ைாதரயின் குரலில் இனிதம உணர்த்ைப்ெட்ைது. மகளிர்க்குத் ைம் கணவன்மார் இறந்ை
நிதலயில் கைான்றும் பமய்ப்ொடுகள் இங்கு நன்கு கூறப் பெற்றதம காண்க. மகளிர்
அழுதக ஒலிதய ''குைல் இதனவது கொல அழுைனள்'' (புறம் 143 - 15),
'ஆம்ெலங்குைலின் ஏங்கிக் கலஙகு அஞர் உறுகவாள்' (நற்றிதண 113 - 12); 'குைலினும்
இதனகுவள் பெரிகை' (ஐங்குறு நூறு - 306) குைகலங்குமாறு ஏங்கி அழுைார் ககாதை
மைவாகர' (சீவக - 2945) என இதசக் கருவிகயாடு இதயபுெடுத்திக் கூறும் இைங்கள்
ஒப்புகநாக்கத்ைக்கன. ஏங்கினள்: முற்பறச்சம். 163
 கலிவிருத்ைம்

4098. 'வபர கெர் கைாளிபட நாளும் பவகுகவன்,

கபர கெரா இடர் கவபல காண்கிகலன்;
உபர கெர் ஆர் உயிகர! என் உள்ளகம!
அபரகெ! யான் இது காண அஞ்சிகைன்.
உபர கெர் ஆர் உயிகர - புகழ் பொருந்திய (என்) அரிய உயிகர! என் உள்ளகம - என்
மனகம; அபரகெ - என் அரசகன! வபரகெர் கைாளிபட - மதலயிதன ஒத்து விைங்கும்
உன் கைாள்கதைச் சார்ந்து; நாளும் பவகுகவன் - எந்நாளும் இனிது வாழும்
இயல்பினைாகியயான்; கபரகெரா இடர்கவபல - கதர காண முடியாை துன்ெக் கைலின்
(எல்த தய); காண்கிகலன் - காண இயலாைவைாய் உள்கைன். யான் இது காண
அஞ்சிகைன் - யான் (இப்கொது) நீ இறந்து கிைக்கும் இத்துன்ெக் காட்சிதயக்
கண்ணால் காண்ெைற்கும் அஞ்சுகின்கறன்.
ஆர் உயிகர, என் உள்ைகம என்றது, வாலியும், ைாதரயும் ஒகர உயிரினராய், ஒகர
மனத்தினராய் ஒன்றியிருந்ை சிறப்தெ உணர்த்தும். ைன்தனப் கொற்றிக் காத்ை
காவலனாக விைங்கியைால் 'என் அதரகச' என்றாள். அதரகச - அரகச என்ற பசால்
எதுதக கநாக்கிப் கொலியாகத் திரிந்ைது. துன்ெத்தின் கடுதமதய விைக்கக் 'கதர கசரா
இைர் கவதல' என்றனள். வாலியின் கைாைாகிய இன்ெ மதலயில் வாழ்ந்து வந்ை
ைாதர இப்கொது கதர காணாத் துயர்க்கைதலக்

காணவும் இயலாது ைவித்ைாள் என்ெதில் மதல, கைல் என வந்ை நயம் காண்க.

அங்கைனும் ைன் ைந்தைதய மலர்பமன் கசக்தக மதலயில் அல்லாது குருதிக் கைலில்
கண்ைனன் (4081) என்ற இைத்தும் மதல, கைல் இைம் பெற்றதம காண்க. ைன்
கணவனுக்கு ஏற்ெட்ை துயரநிதல, வாயினால் பசால்வைற்கும் ஒண்ணாை
பெருந்துன்ெமாைலின் 'இது' எனச் சுட்டினாள். ையரைனும் ைன் வாயால் பசால்ல
முடியாைதை 'மற்தறயது ஒன்றும் மற' (1522) எனக் கூறியது காண்க.
164

4099. 'துயராகல சைாபலயாை என்பையும்,

பயிராகயா? பபகயாை பண்பிைாய்!
செயிர் தீரா விதி ஆை சைய்வகம!
உயிர் கபாைால், உடலாரும் உய்வாகரா?
பபகயாை பண்பிைாய் - (என்கனாடு) மாறுெைாை குணத்தை உதையவகன!
துயராகல சைாபலயாை என்பையும் - உன்தன இைந்ை துன்ெத்ைால் இறந்து ெைாை
என்தனயும்; பயிராகயா - (உன்னிைம்) அதைத்துக் பகாள்ை மாட்ைாயா? செயிர் தீரா -
(என்னிைத்துச்) சினம் நீங்காை; விதி ஆை சைய்வகம - (எனது) விதியின் வடிவமான
கைவுகை! உயிர் கபாைால் - உயிர் (உைதலவிட்டுப்) பிரிந்து கொனால்; உடலாரும்
உய்வகரா - உைம்பு மட்டும் அழியாது பிதைத்திருக்க வல்லகைா?

வாலியும் ைாதரயும் ஒகர உயிரினராய், ஒகர மனத்தினராய் ஒன்றி வாழ்ந்ைைால்

அவர்களிதைகய கருத்து கவறுெட்ைால் ெதகதம (சண்தை) ஏற்ெட்ைதில்தல என்ெது
'ெதகயாை ெண்பினாய்' என்ற பைாைரால் புலனாகிறது. ைான் குற்றகம பசய்யினும்
அைதனப் பொறுத்துக் பகாண்டு ைன்பனாடு மாறுெைாை ெண்பிதனக் பகாண்ைவன்
என்ெைாலும் 'ெதகயா ெண்பினாய்' என்றனள் எனலாம். வாலியின் உயிர்நீக்கம்
கண்டும் ைன் உயிர் நீங்காமல் இருத்ைலால் 'என்தனயும் ெயிராகயா' என
கவண்டினாள். ைன் கணவன் உயிதரப்கொக்கி, ைன்தனத் துயரத்தில் ஆழ்த்திய
விதியின் பகாடுதமதய நிதனத்து 'பசயிர் தீரா விதி ஆன பைய்வகம' என விளித்ைாள்.
ஊழ், ொழ், முதற, உண்தம, பைய்வம், நியதி, விதி என்ென ஒரு பொருட் பசாற்கள்
எனப் ெரிகமலைகர் குறித்ைதம நிதனவு கூர்க. (திருக். ஊழ். முன்னுதர). வாலிதய
உயிராகவும் ைன்தன உைலாகவும் கருதிய ைாதரயின் மனநிதல காண்க. இங்ஙனகம
வாலியும் ைாதரதய உயிராகக் கருதினான் என்ெதை ஐயா! நீ எனது ஆவி என்றதும்
பொய்கயா? (4103) என்ற அடியால் அறியலாம். ைதலவி; ைதலவதன உயிபரனக்
கருதும் மரபிதன 'விதனகய ஆைவர்க்கு உயிகர, வாள்நுைல் மகளிர்க்கு ஆைவர்
உயிபரன' என்ற குறுந்பைாதக (135)யிலும், 'பொருள்ைரப் கொயினர்ப் பிரிந்ை பொய்
உைற்கு, உருள்ைரு கைர்மிதச உயிர்பகாண்டு உய்த்ைலான் (4169), என்ற ொைலிலும்
காணலாம். உைலார் - ஆர் விகுதி இழிவுப் பொருளில் வந்ைது. திதணவழுவதமதி. 165

4100. 'நறிது ஆம் நல் அமிழ்து உண்ண நல்கலின்,

பிறியா இன் உயிர் சபற்ற சபற்றி, ைாம்
அறியாகரா நமைார்? அது அன்றுஎனின்,
சிறியாகரா, உபகாரம் சிந்தியார்?
நமைார் - (உன் உயிர்கவர்ந்ை) யமனார்; நறிது ஆம் நல் அமிழ்து -
நறுமணமுதையைாகிய நல்ல அமுைத்தை; உண்ண நல்கலின் - உண்ணும்ெடி நீ
ைந்ைதமயால்; பிறியா இன் உயிர் - உைம்தெ விட்டு நீங்காை இனிய உயிதர; சபற்ற
சபற்றி - அதைந்துள்ை ைன்தமதய; ைாம் அறியாகரா - ைாம் இதுகாறும் அறிந்திலகரா?
அது அன்று எனின் - அங்ஙனம் இல்தல என்றால்; உபகாரம் சிந்தியார் - (நீ
அமுைளித்ைைான) கெருைவிதய நிதனயாைவராகிய; சிறியாகரா - அற்ெக்குணம்
உதையவகரா?
நமனார் - வஞ்சப் புகழ்ச்சியாக 'ஆர்' விகுதி பெற்றது. பிரியா என்ெது எதுதக
கநாக்கிப் 'பிறியா' எனத் திரிந்ைது. வாலி கைல் கதைந்து அமரர்க்கு அமுைம்
அளித்ைதை 'அமரர் யாரும் எஞ்சலர் இருந்ைார் உன்னால்' (4086) எனும் அங்கைன்
கூற்றிலும் காண்க. கைவர் அதனவரும் வாலிக்குக் கைதமப்ெட்டிருக்க, இங்குத்
கைவர்களில் ஒருவனான யமதன மட்டும் குறிப்பிைக் காரணம், அவன் வாலியின்
உயிதரப் ெறித்ைதமயால் என்க. பசய்ை உைவிதய அறிந்திருந்தும் அைதன நிதனவில்
பகாள்ைாைார் சிறியராவராைலின், யமனின் அற்ெக் குணத்தை எண்ணிப்புலம்பினாள்.
166

4101. 'அணங்கு ஆர் பாகபை ஆபெகைாறும் உற்று,

உணங்கா நாள்மலர் தூய், உள் அன்பிைால்
இணங்கா, காலம் இரண்சடாடு ஒன்றினும்
வணங்காது, இத் துபண பவக வல்பலகயா?
 ஆபெ கைாறும் உற்று - திதசகள் கைாறும் பசன்று; உள் அன்பிைால் இணங்கா -
உள்ைத்துப் ெக்திகயாடும் கூடி; உணங்கா நான் மலர் தூய் - வாைாை புதிய மலர்கதைத்
தூவி; காலம் இரண்சடாடு ஒன்றினும் - காதல, மாதல நண்ெகல் ஆகிய மூன்று
காலங்களிலும்; அணங்கு ஆர் பாகபை - மாபைாரு ொகனாகிய சிவபெருமாதன;
வணங்காது - வழிெைாமல்; இத்துபண - இவ்வைவு கநரம்; பவக வல்பலகயா -
ைங்கியிருக்க வல்லாகயா?

வாலி நாள்பைாறும் எல்லாத் திதசகளுக்கும் பசன்று சிவபிராதன வழிெட்டு வரும்

வைக்கமுதையவன் என்ெதை 3822, 3825, எண்ணிட்ை ொைல்களிலும் காண்க.
'ககாலமா மலபராடு தூெமும் சாந்ைமும் பகாண்டு கொற்றி, வாலியார் வழிெைப்
பொருந்தினார்'; நீல மா மணிநிறத் ைரக்கதன இருெது கரத்கைாடு ஒல்க. வாலினால்
கட்டிய வாலி வழிெை வணங்கும் ககாயில். என்னும் திருஞானசம்ெந்ைர் கைவாரமும்
(வைகுரங்காடுதுதற : 6,8) ஈண்டுக் காணத்ைக்கது. நாள்மலர் - அன்றலர்ந்ை மலர்;
வாலியின் சிவபூதசதயத் ைாதர கநரில் அறிந்ைவைாைலின் 'வணங்காது இத்துதண
தவக வல்தலகயா' எனப்புலம்பினாள். 'முப்கொதும் திருகமனி தீண்டுவார்' என்று
நம்பியாரூரரும் மூன்று காலங்கதைக் குறித்துள்ைதம காண்க. திருத்பைாண்ைத்
பைாதக. (10.7) 167

4102. ' ''வபர ஆர் கைாள் சபாடி ஆட பவகுவாய்!

ைபர கமலாய்! உறு ைன்பம ஈது?'' எைக்
கபரயாகைன் இடு பூெல் கண்டும், ஒன்று
உபரயாய், என்வயின் ஊைம் யாவகைா?
ைபர கமலாய் - ைதர மீது கிைப்ெவகன! வபர ஆர் கைாள் - மதலகள் கொல்
விைங்கும் உனது கைாள்கள்; சபாடி ஆட பவகுவாய் - புழுதி ெடியக் கிைப்ெவகன!
உறு ைன்பம ஈது எை - நீ அதைந்ை கதி இதுகவா என்று; கபரயாகைன் - கதரந்துருகப்
பெறாைவைாகியயான்; இடு பூெல் கண்டும் - (உன் எதிரில் நின்று) கைறும் அழுதகதயப்
ொர்த்தும்; ஒன்று உபரயாய் - (என் துயர் கொக்கும் வண்ணம்) மாற்றம் ஒன்றும்
கூறினாய் அல்தல. என் வயின் ஊைம் யாவகைா - (இவ்வாறு நீ என்தன
பவறுத்பைாதுக்க) என்னிைத்தில் உள்ை குற்றம் யாகைா?
பொடியாைல் - தூசி ெடிந்திருத்ைல். மதல கொன்ற கைாளிதன ''வதர கசர்
கைாளிதை'' (4098) என முன்னரும் கூறியது காண்க. ைன் துயர் பொறா வாலி,
இப்பொழுது ைன் துயர் நீக்கும் வண்ணம் கெசாதிருத்ைதல கநாக்கித் ைாதர 'என்னிைம்
உள்ை குற்றம் யாபைனக் ககட்டுப் புலம்பினாள். 'என்னுறு துயர் கண்டும் இைருறும்
இவள் என்னீர். பொன்னுறு நறுகமனி பொடியாடிக் கிைப்ெகைா' (சிலப்-
ஊர்சூழ்.வரி39.40) எனப் புலம்பிய கண்ணகியின் துயரம் ஈண்டு ஒப்பு கநாக்கத் ைக்கது.
வாலிக்கு ஏற்ெட்ை பகாடிய நிதலதயத் 'ைதரகமலாய்' எனும் பைாைர்உணர்த்தும்.
168

4103. 'பநயா நின்றசைன், நான் இருந்து இங்ஙன்;

சமய் வாகைார் திரு நாடு கமவிைாய்;
ஐயா! நீ எைது ஆவி என்றதும்,
சபாய்கயா? சபாய் உபரயாை புண்ணியா!
 சபாய் உபரயாை புண்ணியா - பொய்ம்பமாழி கெசாப் புண்ணி யகன! நான் இங்ஙன்
இருந்து - நான் இங்கக இருந்து; பநயா நின்றசைன் - துயர் உற்று வருந்தி நின்கறனாக;
சமய் வாகைார் திருநாடு - (நீகயா) வாய்தமயில் வைாை கைவர்கள் வாழும்
விண்ணுலதக; கமவிைாய் - அதைந்ைாய்; ஐயா - என் ைதலவகன! நீ எைது ஆவி
என்றதும் - (நீ என்தன கநாக்கி) 'நீகய எனது உயிர்' என்றதும்; சபாய்கயா -
பொய்ைானா?

வாலி ைாதரதய உயிராகக் கருதியது கொல், ைாதரயும் வாலிதய உயிராகக்

கருதியதை 'உயிர் கொனால் உைலாரும் உய்வகரா? (4100) என்ற அடிகள் உணர்த்தும்.
வாலியும் ைாதரயும் வாழ்ந்ை வாழ்வின் அன்பு நிதலதய இைனால் அறியலாம்.
குடும்ெத் ைதலவன், ைதலவியருள் ஒவ்பவாருவரும் ைம்தம உைலாகவும், மற்றவதர
உயிராகவும் அன்பு காட்டி வாழ்வது இயல்ொகும். எனகவ ைான் இங்குத் ைன் உயிர்
துடிக்க, உைல் பிரிைல் இல்தல என்ெைால் 'நீ எனது ஆவி என்றதும் பொய்கயா'
என்றாள். என்றதும் - உயர்வு சிறப்பும்தெ. 'நீ எனது ஆவி' எனச் பசான்னது
உண்தமயாயின் ைன்தன விட்டுப் பிரிந்திருக்கக் கூைாைன்கறா' எனப் புலம்பினாள்
பொய் உதரத்துவிட்டு உண்தம கெசும் கைவர்கள் உலகில் எங்ஙனம் பசல்ல முடிந்ைது
என்ெைற்கு 'பமய் வாகனார்' என்றாள். பொய்கயா - ஐயவினா. 169

4104. 'செரு ஆர் கைாள! நின்

சிந்பை உகளன் எனின்,
மருவார் சவஞ் ெரம்
எபையும் வவ்வுமால்;
ஒருகவனுள் உபள
ஆகின், உய்தியால்;
இருகவ முள்
இருகவம் இருந்திகலம்.
செரு ஆர் கைாள - கொர்த் பைாழில் வல்ல கைாள்கதை உதை யவகன! நின் சிந்பை
உகளன் எனில் - உன்னுதைய மனத்தில் யான் இருப்ெது உண்தம என்றால்; மருவார்
சவஞ்ெர் - ெதகவரது பகாடிய அம்பு; என்பையும் வவ்வும் - என்னுயிதரயும்
பகான்றிருக்கும; ஒருகவன் உள் உபள ஆகின் - ைனியைாகிய என் பநஞ்சில் நீ நீங்காது
இருப்ெவனாயின்; உய்தி - நீ இறவாது பிதைத்திருப்ொய். இருகவம் உள் - (அைனால்)
ஒருவர் உள்ைத்தில் ஒருவராக; இருகவம் இருந்திகலம் - நாம் இருவரும் இருந்கைாம்
அல்கலாம்.
வாலியும் ைாதரயும் ஒருவர் உள்ைத்தில் மற்பறாருவர் இருந்ைனர் எனக் கூறத்ைக்க
அன்பு வாழ்க்தக நைத்தினர் எனத் பைரிகிறது. 'உன்னதைய மனத்தில் நான்
இருந்திருந்ைால் உன்தனத் ைாக்கிய அம்பு என்தனத் ைாக்கியிருக்கும். அல்லது என்
மனத்தில் நீ இருெெது உண்தமயானால் யான் பிதைத்திருப்ெைால் நீயும்
பிதைத்திருப்ொய். இவ்விரண்டினுள் எதுவும் நிகைாதமதய எண்ணுதகயில் ஒருவர்
சிந்தையில் மற்பறாருவர் இருந்ைனம் எனும் பமாழி உண்தமயாகாது என்ன மற்றன்ன,
மைந்தைபயாடு எம்மிதை நட்பு (குறள் - 1122) என்ற குறள் ஈண்டு ஒப்பு
கநாக்கத்ைக்கது. 170
4105. ''எந்ைாய்! நீ அமிழ்து ஈய, யாம் எலாம்
உய்ந்கைம்'' என்று, உபகாரம் உன்னுவார்,
நந்ைா நாள்மலர் சிந்தி, நண்சபாடும்
வந்ைாரா எதிர், வான்உகளார் எலாம்?
வான் உகளார் எலாம் - விண்ணுலகில் வாழ்கின்ற கைவர்க பைல்லாரும்; உபகாரம்
உன்னுவார் - நீ பசய்ை கெருைவிதய மறவாது நிதனப்ெவராய்; 'எந்ைாய் - 'எம் ைந்தை
கொன்றவகன! நீ அமிழ்து ஈய - ொற்கைதலக் கைந்து நீ உண்ணாமல் அமுைத்தை
எமக்குக் பகாடுக்க; யாம் எலாம் உய்ந்கைம் - நாங்கள் எல்கலாரும் அைதன உண்டு
இறவா நிதல பெற்கறாம்'; என்று - என்று உன்தனப் புகழ்ந்து; நந்ைா நாள் மலர் சிந்தி -
வாைாை அப்பொழுது அலர்ந்ை (கற்ெகம் முைலிய) மலர்கதைத் தூவி; நண்சபாடும் -
நட்புரிதமகயாடு; எதிர் வந்ைாரா - எதிர் பகாண்ைதைக்க வந்ைார்ககைா?

முன்பு கைவர்களுள் ஒருவனான யமதன 'உெகாரம் சிந்தியா ைான்' (4100)

எனப் ெழித்ை ைாதர இப்பொழுது மனம் மாறி ஏதனய கைவர்களின் உெகாரச்
சிந்தைதய நிதனப்ெவைானாள். நந்ைா நாள் மலர் சந்ைனம், அரிசந்ைனம், மந்ைாரம்,
ொரிசாைம், கற்ெகம் என்ென. எந்தை எனும் பெயர் விளிகவற்றுதமக் கண் எந்ைாய்
எனத் திரிந்ைது. யாபமலாம் - கைவர்கள் எல்கலாதரயும் குறித்ைது. வந்ைாரா -
ஐயவினா. 171

4106. 'ஓயா வாளி ஒளித்து நின்று எய்துவான்

ஏயா வந்ை இராமன் என்று உளான்,
வாயால் ஏயிைன்என்னின், வாழ்வு எலாம்
ஈயாகயா? அமிழ்கையும் ஈகுவாய்!
அமிழ்கையும் ஈகுவாய் - (சாவா மருந்ைாகிய) அமுைத்தை கவண்டினும்
பகாடுப்ெவகன! ஓயா வாளி - ெதகவன் உயிதரக் கவர்ந்ைாலன்றி நீங்கா அம்தெ;
ஒளித்து நின்று - மதறந்து நின்று; எய்வான் - (உன்கமல்) பசலுத்துவைற்காக; ஏயா வந்ை
- உைன்ெட்டு வந்ை; இராமன் என்று உளான் - இராமன் என்னும் பெயரில் உள்ைவன்;
வாயால் ஏயிைன் என்னின் - (உன்னிைம்) ைன் வாய்பமாழியால் இன்னது கவண்டும்
என்று ககட்டிருப்ெெனாயின்; வாழ்வு எலாம் ஈயாகயா - உனக்குரிய அரசாட்சி முைலிய
வாழ்க்தகச் பசல்வங்கள் அதனத்தையும் (சுக்கிரீவனுக்குக்) பகாடுக்கமாட்ைாகயா?

இராமன் என்று உைான்' என இங்குக் குறித்ைது சிறப்பில்லாை ஒருவதனக்

குறிப்ெைாக உள்ைபைனலாம். முன்னரும் 'இராமன் என்ெவன்' எனத் ைாதர (3964)
குறித்ைதம காண்க. 'ஓயா வாளி ஒளித்து நின்று ஏயா வந்ை' என்றது இராமனது
ைகுதியற்ற பசயதலச் சுட்டியைாகும். வாலியின் வண்தமக் குணத்தை அறிந்து எளிதில்
வாய்ச் பசால்லால் பெறக்கூடிய பசல்வத்தை, மாசுண்ைாகுமாறு மதறந்திருந்து அம்பு
எய்து வாலிதயக் பகான்று பெற கவண்டுமா? எனத் ைாதர புலம்பினாள். கைவர் வாை
அமுைம் அளித்ைவன், ைன் உயிதரயும் கவண்டியிருப்பின் பகாடுத்திருப்ென் என்ெது
கருத்ைாகும். 'ஆடினிர் ொடினிர் பசலிகன, நாடுங் குன்றும் ஒருங்கீயும்கம' (புறம். 109 :
17 - 18), 'ொரியும் ெரிசிலர் இரப்பின், வாகரன் என்னான் அவன் வதரயன்கன' (புறம் -
108.5-6) என்ற அடிகதை இங்கு ஒப்பு கநாக்கலாம். அமிழ்கையும் - உம்தம உயர்வு
சிறப்பும்தம; ஈகுவாய் 'கு' சாரிதய. ெரிசிலாகப் பெறக்கூடிய ெறம்புச் பசல்வத்தை
வன்ெமுதற முற்றுதகயால் அதைய நிதனந்ை மூகவந்ைர் பசயதல எள்ளிய கபிலர்
கொல, ைாதர கெசினள்என்க. 172

4107. 'சொற்கறன், முந்துற; அன்ை

சொல் சகாளாய்;
''அற்றான், அன்ைது
செய்கலான்'' எைா,
உற்றாய், உம்பிபய; ஊழி
காணும் நீ,
இற்றாய்; நான் உபை
என்று காண்சககைா?
முந்துறச் சொற்கறன் - (சுக்கிரீவனுைன் கொர் பசய்ய வருவைற்கு) முன்னைாககவ
(இராமன் சுக்கிரீவனுக்குத் துதணயாகப் கொரிை வந்துள்ைான் என்ற பசய்திதய) நான்
பசான்கனன். அன்ை சொல் ககளாய் - அந்ை வார்த்தைதயக் ஏற்றுக் பகாள்ைாமல்;
அற்றான் - விருப்பு பவறுப்ெற்ற இராமன்; அன்ைது செய்கலான் - அவ்வாறு
முதறயற்ற பசயதலச் பசய்யமாட்ைான்; எைா - என்று கூறி; உம்பிபய உற்றாய் - உன்
ைம்பிதய (எதிர்த்துப் கொரிை) வந்ைாய்; ஊழி காணும் நீ - ஊழிக் கால முடிதவயும்
கண்டு வாைகவண்டிய நீ; இற்றாய் - இறந்துவிட்ைாய். நான் உபை என்று
காண்சககைா - இனி நான் உன்தன எப்பொழுது காண்கெகனா?

இராமன் துதண பெற்று வந்ைான் எனத் ைாதர கூறிய பமாழிகள் - 3958, 3964ல்
காண்க. அன்னது பசய்கலான். 3956 முைல் 3965 முடிய உள்ை ொைல்களின் கருத்துக்கள்.
'ஊழி காணும் நீ' எனத் ைாதர நிதனத்ைது கொல், மண்கைாைரியும் 'ஏவர்க்கும்
வலியானுக்கு என்று உண்ைாம் இறுதி என ஏமாப்புற்கறன்' (9943) என
எண்ணியதுகாண்க. 173

4108. 'நீறு ஆம், கமருவும், நீ சநருக்கிைால்;

மாறு ஓர் வாளி, உன் மார்பப ஈர்வகைா?
கைகறன் யான் இது; கைவர் மாயகமா?
கவறு ஓர் வாலி சகாலாம், விளிந்துளான்?
நீ சநருக்கிைால் - நீ (உன் மார்பொடு பொருந்ை) பநருக்கித் ைாக்குவாயானால்;
கமருவும் நீறு ஆம் - கமருமதலயும் பொடியாய் விடும்; ஓர் வாளி - (அங்ஙனமிருக்க)
ஓர் அம்பு; மாறு - உனக்கு எதிராக; உன் மார்பப ஈர்வகைா - உன்னுதைய மார்தெப்
பிைந்து விடுவைா? யான் இது கைகறன் - நான் இைதன உண்தமபயனத் பைளிய
மாட்கைன். கைவர் மாயகமா - இது கைவர்கள் பசய்ை மாயச் பசயகலா? விளிந்துளான் -
(அல்லது) இங்கக இறந்து கிைப்ெவன்; கவறு ஓர் வாலி சகாலாம் - (நீயன்றி) கவபறாரு
வாலி ைாகனா?

கமருமதலயிதனயும் பொடியாக்க வல்ல வாலியின் மார்பின் வலிதமதய நன்கு

அறிந்ை ைாதர, ைன் கணவன் அம்பு ெட்டு இறந்து கிைப்ெதை கநரில் கண்டும்
நம்புைற்கு இயலாைவைாய் 'இது கைவர் பசய்ை மாயகமா? அல்லது இறந்து கிைப்ெவன்
ைன் கணவன் அல்லாை மற்பறாரு வாலிகயா என ஐயுற்றுக் கலங்கினாள்.
174

4109. 'ைபக கநர் வண் புகழ் நின்று, ைம்பியார்,

பபக கநர்வார் உளர் ஆை பண்பிைால்,
உக கநர் சிந்தி உலந்து அழிந்ைவால்;
மககை! கண்டிபலகயா, நம் வாழ்வு எலாம்?
மககை - (ைாதர, அங்கைதன முன்னிதலப்ெடுத்தி) தமந்ைகன! ைம்பியார் - (உன்
ைந்தைக்குத்) ைம்பியரான சுக்கிரீவர்; ைபககநர் - பெருதம பொருந்திய; வண் புகழ்
நின்று - (உன் ைந்தையின்) சிறந்ை புகழுக்ககற்ெப் ெணிந்து நின்று; பபக கநர்வார் உளர்
ஆை பண்பிைால் - (பின்பு உறவு நிதலமாறி) அவகராடு ெதகதம பகாள்ெவர்
ைன்தமயினால்; உக - உன் ைந்தை இறந்துெடி; நம் வாழ்வு எலாம் - நமது சிறப்ொன
வாழ்க்தகபயல்லாம்; கநர் சிந்தி உலந்து அழிந்ை - ைகுதி பகட்டு அழிந்துவிட்ைன.
கண்டிபலகயா - இைதன நீ காண வில்தலகயா?
இஃது அங்கைன் அவ்விைத்து இல்லாவிடினும் அவதன முன்னிதல யாக்கித் ைாதர
புலம்பியது. ைம்பியார் - ென்தம விகுதியில் கூறியது பவறுப்பினால் என்க. வஞ்சப்
புகழ்ச்சி. வண்புகழ் நின்று என்ெைற்கு (ைதமயனின்) புகழின் ஒளியிகல நிதலத்து
வைர்ந்து எனப் பொருள் பகாள்ளுைலும் பொருந்தும். அழிந்ை; ென்தம விதன முற்று.
ஆல் - அதச. அழிந்ைவால் என்ெது ொைமாற்றம். 175

4110. 'அரு பமந்து அற்றம் அகற்றும் வில்லியார்,

ஒரு பமந்ைற்கும் அடாைது உன்னிைார்;
ைருமம் பற்றிய ைக்கவர்க்கு எலாம்,
கருமம் கட்டபள என்றல் கட்டகைா?'
அருபமந்து - பெறுைற்கரிய வன்தமயால்; அற்றம் அகற்றும் -
(ைன்தனயதைந்ைவர்களின்) பெருந்துன்ெத்தைப் கொக்கும்; வில்லியார் -
வில்லிதனயுதைய இராமர்; ஒரு பமந்ைற்கும் - எந்ை வீரனுக்கும்; அடாைது உன்னிைார்
- பொருந்ைாை முதறயற்ற பசயதல, நிதனத்துச் பசய்துவிட்ைார். ைருமம் பற்றிய -
அறபநறிதயக் கதைப்பிடித்பைாழுகும்; ைக்கவர்க்கு எலாம் - ைகுதியுதைய
பெரியவர்களுக்பகல்லாம்; கருமம் கட்டபள என்றல் - அவரவர் பசய்யும் பசயல்ககை
அவரவர் ைகுதிதய அைக்கும் உதரகல்லாகும் என்று கூறும் ஆன்கறார் உதர; கட்டு
அகைா - (உண்தமகயாடு பொருந்ைாை) புதனந்துதரைானா?

வாலியின் உயிதரப் கொக்கியது வில்லிலிருந்து பைாடுக்கப்ெட்ை அம்பு ஆைலின்

'வில்லியார்' எனச் சுட்டினாள். இராமன் பெயர் கூறாது வில்லிதன உதையவர் என்று
இழிவு கைான்றக் கூறினாள் என்க. அற்றம் அகற்றும் வில் உண்தமயில் அற்றம்
கொக்காது துன்ெத்தைகய விதைத்ைது என்ெது குறிப்பு. கருமம் கட்ைதையாவதைப்
''பெருதமக்கும் ஏதனச் சிறுதமக்கும் ைத்ைம், கருமகம கட்ைதைக் கல்'' எனக்குறள்
(505) உணர்த்துைல் காண்க. கட்ைதை- உதரகல்; பொன்தன உதரத்துப் ொர்க்கும் கல்.
கட்ைகைா - ஓகாரம் வினா. 176
 மாருதி வாலியின் இறுதிக் கைன் பசய்வித்ைல்

4111. என்றாள், இன்ைை பன்னி, இன்ைகலாடு

ஒன்று ஆைாள்; உணர்வு ஏதும் உற்றிலாள்;
நின்றாள்; அந் நிபல கநாக்கி, நீதி ொல்,
வன் ைாள் மால் வபர அன்ை, மாருதி.
என்றாள் - என்று புலம்பினைாய ைாதர; இன்ைை பன்னி - இத்ைன்தமயனவான
பசாற்கதை மீண்டும் மீண்டும் பசால்லி; இன்ை கலாடு ஒன்று ஆைாள் - துன்ெத்கைாடு
ஒன்று ெட்ைவைாய்; உணர்வு ஏதும் உற்றிலாள் - ைன் உணர்வு சிறிதும்
அதையாைவைாய்; நின்றாள் - பசயபலாழிந்து நின்றாள்; அந்நிபல கநாக்கி -
(ைாதரயின்) அந்ை நிதலதமதயக் கண்டு; நீதி ொல் - நீதி நிதறந்ைவனும்; வன்ைாள் -
வலிய முயற்சியுதையவனுமான; மால்வபர அன்ை மாருதி - பெரிய மதலயிதன ஒத்ை
கைாற்றமுதைய அனுமன். . . .
இப்ொைல் அடுத்ை இரு ொைல்ககைாடு குைகமாய் இதயந்து விதன முடிபு
பகாள்ைம். அனுமன் நீதி பநறியும் வலிய முயற்சியும் உதையவன் என்ெதைச்
சுக்கிரீவதன இராமனிைம் நட்புக் பகாள்ைச் பசய்ை நிதலயிலிருந்கை அறியலாம்.
மாருதிக்கு மால் வதர உவதம. ''பொன் உருக் பகாண்ை கமரு, புயத்திற்கும் உவதம
கொைாத் ைன் உருக்பகாண்டு நின்றான்'' (3781) என்ற உவதம காண்க. 'கமரு மதல
கொன்ற பொன்கமனியுள்ைவன்' என அனுமன் கூறப்ெடுவைால் வதர இங்கக கமரு
மதல எனலாம். அழித்ைற்கு அருதம, அைக்க முடியாை நிதல, கைாற்றம், வலிதம,
பெருதம ஆகியவற்றால் அனுமனுக்கு மதல உவதமஆயிற்று. 177

4112. மடவாரால், அம் மடந்பை முன்ைர் வாழ்

இடம் கமவும்படி ஏவி, வாலிபால்
கடன் யாவும் கபடகண்டு, கண்ணகைாடு
உடன் ஆய், உற்றது எலாம் உணர்த்ைலும்,
மடவாரால் - வானர மகளிதரக் பகாண்டு; அம்மடந்பை - அந்ைத் ைாதரதய; முன்ைர்
வாழ் இடம் - முன்பு (அவள்) வாழ்ந்திருந்ை அந்ைப்புரத்திற்கு; கமவும்படி ஏவி -
பசல்லும்ெடி அனுப்பிவிட்டு; வாலிபால்- வாலியின் பொருட்டு; கடன் யாவும் கபட
கண்டு - பசய்ய கவண்டிய இறுதிக் கைன்கதை எல்லாம் (அங்கைதனக்பகாண்டு)
பசய்து முடிைது; கண்ணகைாடு - இராமகனாடு; உடன் ஆய் - பசன்று கசர்ந்து; உற்றது
எலாம் உணர்த்ைலும் - நைந்ை பசய்திகதை எல்லாம் பசான்ன அைவில் . . .

புலம்புகின்ற ைாதரதய அவள் கைாழியரான வானர மகளிதரக் பகாண்டு

அந்ைப்புரத்திற்குச் பசலச் பசய்து அங்கைதனக் பகாண்டு ஈமக் கைன்கதை
நிதறகவற்றியபின் நிகழ்ந்ை பசய்திகதை அனுமன் இராமனிைம் உதரத்ைான்
என்ெைாம். இங்குக் கரிகயான் என்னும் பொருளினைாகிய கண்ணன் என்ற பெயர்
கண்ணன் அவைாரத்தைக் குறிக்காமல் திருமாலின் அமிசமாகிய இராமதனக் குறித்ைது.
இராமதனக் கண்ணன் எனக் குறித்ைதம 'யாவர்க்கும் கண்ணன்' என்கற ஓதிய பெயர்'
(1068), 'கண்ணன் ைன் நிறம் ைன் உள்ைக் கருத்திதன நிதறத்து' (1120), சுவண
வண்ணகனாடு கண்ணன்' (2553), 'கருதண அம் ககாயிலுள் இருந்ை கண்ணதன' (6411),
என்னும் இைங்களிலும் காண்க.

வாலியின் ஈமக்கைன் நிகழ்தவ மிகச்சுருக்கமாகக் கம்ெர் கூறியிருக்க,

வான்மீகத்தில் மிக விரிவாக அதமத்திருப்ெதைக்காணலாம். 178

கதிரவன் மதறவும், இராமன் இராப்பொழுதைக் கழித்ை வதகயும்

4113. அகம் கவர் அற்று உக வீசு அருக்கைார்,

புகழ் கமபலக் கிரி புக்க கபாதினின்,
நககம ஒத்ை குரக்கு நாயகன்
முககம ஒத்ைது, மூரி மண்டிலம்.
அகம் கவர் அற்று உக - இருைானது கவகராடு அழிந்து கொகுமாறு; வீசு அருக்கைார்
- ஒளி வீசுகின்ற சூரியன்; புகழ் கமபலக்கிரி - புகழ் மிக்க கமற்குத் திதசயிலுள்ை
அத்ைமன கிரிதய; புக்க கபாதினில் - அதைந்ை பொழுதில்; மூரி மண்டலம் - சூரிய
மண்ைலம்; நககம ஒத்ை - மதல கொன்ற; குரக்கு நாயகன் - குரங்கின அரசனான
வாலியின்; முககம ஒத்ைது - முகத்தைகய ஒத்து விைங்கியது.

வானுற ஓங்கிய மதலகய வாலிக்கு உவதமயாகும். வாலியின் முகம் இயல்பில்

பசந்நிறமுதையைாைலும் அைற்கு மாதலக் காலக் கதிரவன் உவதமயாவது
இயல்ொககவ பொருந்ைக் கூடியது. ஈண்டு - மாதலக் காலச் சூரிய மண்ைலத்திற்கு
வாலியின் குருதிெட்ை பசந்நிற முகம் நிறத்ைாலும், மதறயும் பசயலாலும்
உவதமயாகிறது. காதலயில் உதித்துப் ெகல் முழுதும் ஒளி ெரப்பி மாதலயில்
மதலயிைத்து மதறயும் கதிரவனது பசந்நிற ஒளி மண்டிலத்திற்கு, உலகில் கைான்றி,
வாழ்நாள் முழுவதும் ைன் புகழ் ஒளி ெரப்பி, இராமன் அம்ொல் உயிர் துறந்து கிைந்ை
வாலியின் பசந்நிற முக ஒளிதய உவதம கூறிய நயம் காணத்ைக்கது. 'நீ உயிர்
நீங்கியிருக்தகயிலும் உன் முகம் மகிழ்ச்சி பெற்றது கொல, அத்ை கிரிதய அதைந்ை
சூரியன் கொன்ற நிறமுதையைாய்ப் பிதைத்திருக்கும்கொது இருந்ைது கொலகவ
காணப்ெடுகிறது' என்று ைாதர புலம்பியைாக வான்மீகத்தில் காணப்ெடும் பசய்திஒப்பு
கநாக்கி உணர்ைற்குரியது. 179

4114. மபறந்ைான் மாபல அருக்கன்; வள்ளிகயான்

உபறந்ைான், மங்பக திறத்பை உன்னுவான்;
குபறந்ைான், சநஞ்சு குபழந்து அழுங்குவான்;
நிபறந்து ஆர் கங்குலின் கவபல நீந்திைான்.
அருக்கன் - சூரியன்; மாபல மபறந்ைான் - மாதலப் பொழுதில் மதறந்ைான்.
வள்ளிகயான் - வண்தமக் குணமுதைய இராமன்; மங்பக திறத்பை உன்னுவான் -
சீதையின் நிதலதயக் கருதுெவனாய்; உபறந் ைான்- (அங்கு ஓர் இைத்தில்) ைங்கி;
குபறந்ைான் - பமலிந்து; சநஞ்சு குபழந்துஅழுங்குவான் - மனம் பநாந்து
வருந்துவானாகி; நிபறந்து ஆர் கங்குலின்கவபல - நிதறந்து ெரவிய இரவுப்
பொழுைாகிய கைதல; நீந்திைான் - அரிதில் கைந்ைான்.
 மதனவிதயப் பிரிந்து வருந்துவார்க்கு இராப்பொழுது நீண்ைைாகத்
கைான்றுவைாலும் அைதனக் கழித்ைல் கடினமாக இருப்ெைாலும் 'நிதறந்ைார் கங்குலின்

கவதல நீந்திைான்'' என்றார். 'இரவரம்ொக நீந்தினமாயின். . . . கங்குல்

பவள்ைம் கைலினும் பெரிகை'' (குறுந்பைாதக - 387), 'இந்நாள் பநடிய கழியும் இரா'
(குறள். 1168) என்ென ஒப்பு கநாக்கத்ைக்கன. கங்குலின் - இன் சாரிதய. உன்னுவான்.
குதறந்ைான், அழுங்குவான் என்னும் விதன முற்றுக்கள் எச்சப் பொருளில் வந்து
முற்பறச்சங்கள். 180
 அரசியல் படலம்

இராமன் சுக்கிரீவனுக்கு அரசியல் ெற்றிய அறிவுதரகதைக் கூறும் ெகுதிதய

முைன்தமயாகக் பகாண்டு விைங்குவைால் இப்ெைலம் 'அரசியல் ெைலம்'
எனப்ெட்ைது. ொல காண்ைத்தில் ைசரைனின் ஆட்சிதயப் ெற்றிக் கூறும் ெகுதியும்
'அரசியல் ெைலம்' எனப் பெயர் பகாண்ைது.

சுக்கிரீவனுக்கு முடிசூட்ை இராமன் இலக்குவனுக்குக் கட்ைதையிை, முடிசூட்டு

விைாவிற்கு கவண்டுவன பகாணருமாறு இலக்குவன் அனுமனுக்கு உதரத்ைனன்.
அங்ஙனகம அனுமன் பகாணர, இலக்குவன் சுக்கிரீவனுக்கு முடி சூட்டினான். நல்லரசு
புரிைற்கு கவண்டிய அறிவுதரகதை இராமன் சுக்கிரீவனுக்கு எடுத்துதரத்ைான்.
அவற்தறச் பசவிமடுத்ை பின் சுக்கிரீவன் இராமதனக் கிட்கிந்தைக்கு அதைக்க,
இராமன் மறுத்து, 'நான்கு திங்கள் பசன்றபின் ெதைபயாடு வருக' எனக் கூறினன்.
அைதன ஏற்ற சுக்கிரீவனும் விதைபெற்று நீங்கினான். ைன்தன வணங்கிய
அங்கைனுக்கும் இராமன் அறிவுதர புகன்றான்.
மாருதி இராமனுைன் இருந்து ெணி பசய்ய விரும்புவைாகக் கூற, அவதனயும்
கிட்கிந்தை பசல்லுமாறு இராமன் ெணிக்க, மாருதியும் கொனான். இராமலக்குவர்
கவபறாரு மதலதய அதைந்ைனர். கிட்கிந்தையில் சுக்கிரீவன் பசம்தமயாக ஆட்சி
புரிந்ைான். அங்கைனுக்கு இைவரசுப் ெட்ைம் சூட்டிச் சுக்கிரீவன் இனிைாக வாழ்ந்து
வந்ைான்.

சுக்கிரீவனுக்கு முடி சூட்டுைல்

கலிவிருத்ைம்

4115. புைல்வன் சபான் மகுடன் சபாறுத்ைலால்,

முைல்வன், கபர் உவபகக்கு முந்துவான்,
உைவும் பூமகள் கெர, ஒண் மலர்க்
கைவம் செய்ய கரத்தின் நீக்கிைான்.
புைல்வன் - ைன் மகனான சுக்கிரீவன்; சபான் மகுடம் சபாறுத் ைலால்- (அன்று)
பொன்னாலாகிய மணி முடிதயத் ைரிக்கப் கொவைால்; முைல்வன் - (ைந்தையான)
சூரியன்; கபர் உவபகக்கு முந்துவான் - (அதைக் கண்டு)பெரிதும் மகிழ்ச்சி
அதைவைற்கு முற்ெட்ைவனாய்; உைவும் பூமகள் கெர - (அந்ை முடிசூட்டு விைாவிற்கு)
உைவியாகின்ற திருமகள் வந்து கசரும்ெடி; ஒண்மலர்க் கைவம் - (அவள் உதறவிை
மான) சிறந்ை ைாமதர மலர்களின்இைழ்கைாகிய கைவுகதை; செய்ய

கரத்தில் நீக்கிைான் - ைனது சிவந்ை கதிர்கைாகிய தககளினால் திறந்து விட்ைான்.

இரவு கழியக் கதிரவன் இயற்தகயாக உையமாவதை அன்று ைன் மகன் மணிமுடி

சூை இருப்ெைால் முற்ெட்டு வந்ைைாகவும். ைாமதர இயல்ொக இைழ் விரித்ைதல,
இரவில் குவிந்திருந்ை ைாமதர மலருக்குள் இருந்ை திருமகள் முடி சூடும் கதிரவன்
மகதனச் கசர்ைற் பொருட்டு அவள் இருந்ை ைாமதர மலர் வீட்டின் இைழ்க்
கைவுகதைத் ைன் சுரங்கைால் திறந்துவிட்ைைாகவும் கூறியைால் இப்ொைல்
ைற்குறிப்கெற்ற அணி பொருந்தியது. பொழுது புலரும்கொது ைாமதர விரிந்ைது என்ற
எளிய பசய்தி கவிச்சக்கரவர்த்தியாகிய கம்ெரின் எழுத்ைாணியில் அரிய கற்ெதனயாகப்
புதனயா ஓவியமாகத் தீட்டியுள்ை நயம் உணர்க. 1

4116. அது காலத்தில், அருட்கு நாயகன்,

மதி ொல் ைம்பிபய வல்பல ஏவிைான் -
'கதிகரான் பமந்ைபை, ஐய! பககளால்,
விதியால் சமௌலி மிபலச்சுவாய்' எைா.
அது காலத்தில் - அப்பொழுது; அருட்கு நாயகன் - கருதணக்குத் ைதலவனான
இராமன்; மதி ொல் ைம்பிபய - அறிவு நிதறந்ை ைன் ைம்பி இலக்குவதன (கநாக்கி); ஐய -
ஐயகன! கதிகரான் பமந்ைபை - சூரியன் புைல்வனான சுக்கிரீவனுக்கும்; பககளால் -
உன் கரங்கைால்; விதியால் சமௌலி மிபலச்சுவாய் - முதறப்ெடி முடி சூட்டுவாய்; எைா
- என்று; வல்பல ஏவிைான் - விதரந்து கட்ைதையிட்ைான்.
அருட்கு நாயகன் - இராமன் கருதண நிதறந்ைவன் என்ெதைக் 'கருதணயின் கைல்
அதணயர்' (3758) 'கருதண ஆம் அமிழ்ைம் காலும்' (6497), 'கருதண வள்ைல்' (6501)
என்ற இைங்களில் காண்க. பமௌலி - வைபசால். நல்ல காரியங்கதை உைகன
பசய்துவிைல் நல்லது ஆைலின் 'வல்தல ஏவினான்' என்றார். விதி - முடிசூட்டுவைற்கு
நூல்கள் கூறும் முதறகள். ெதினான்கு ஆண்டுகள் ைன் ைந்தையின் பசால்தலக் காக்க
விரைம்கமற்பகாண்டிருப்ெைால் இராமன் நகருட் பசல்ல இயலாது ஆைலின்,
இலக்குவதனகய மணிமுடி சூட்டுமாறு இராமன் கட்ைதையிட்ைான். பின்
வீைணனுக்கும் இவ்வாகற பசய்விப்ெதும் காண்க.

வாலியின் ஈமக்கைன்கள் முடிந்ைபிறகு அனுமன் இராமதனக் கிட்கிந்தைக்கு வந்து

சுக்கிரீவனுக்கு முடி சூட்டுமாறு கவண்ை, இராமன் மறுத்து அனுமதனகய, பிற
வானரத் ைதலவர்களுைன் அவ்விைாதவ நிதறகவற்றப் ெணித்துச் சுக்கிரீவன்
முடிசூட்டிக் பகாள்ைவும், அங்கைன் இைவரசுப்ெட்ைம் சூட்டிக் பகாள்ைவும்
பசான்னான் என்ெது வான்மீகம். இலக்குவதன ஏவினைாக அந்நூலில் இல்தல.
அத்யாத்ம ராமாயணமும், துைசீைாசர் இராமாயணமும் இலக்குவதனக் பகாண்டு முடி
சூட்ைப் பெற்றைாகக்கூறும். 2

4117. அப்கபாகை, அருள் நின்ற அண்ணலும்,

சமய்ப் கபார் மாருதிைன்பை, 'வீர! நீ,
இப்கபாகை சகாணர், இன்ை செய் விபைக்கு
ஒப்பு ஆம் யாபவயும், என்று உணர்த்ைலும்,
அருள் நின்ற அண்ணலும் - இராமன் கட்ைதைப்ெடி நைக்கும் பெருதமயில் சிறந்ை
இலக்குவனும்; அப்கபாகை - அப்பொழுகை; சமய்ப்கபார் மாருதி ைன்பை - அறபநறி
ைவறாமல் கொதரச் பசய்ய வல்ல அனுமதனப் ொர்த்து; 'வீர நீ - வீரகன! நீ; இன்ை
செய் விபைக்கு - இந்ை (முடிசூட்டு விைாச்) பசயலுக்கு; ஒப்பு ஆம் யாபவயும் -
கவண்டிய எல்லாப் பொருள்கதையும்; இப்கபாகை சகாணர் - இப்பொழுகை
பகாண்டு வந்து கசர்ப்ொய்'; என்று உணர்த்ைலும் - என்று கூறியவுைன் . . . .
 அருள் நின்ற - இராமனது அருள்பமாழியாகிய ஆதண வழி நின்ற என்க. இதுவும்
அடுத்ை பசய்யுளும குைகம்; 4119 ஆம் பசய்யுளில் உள்ை 'சூட்டினான்' என்ற விதன
பகாண்டு முடியும் 3

4118. மண்ணும் நீர் முைல் மங்கலங்களும்,

எண்ணும் சபான் முடி ஆதி யாபவயும்,
நண்ணும் கவபலயில், நம்பி ைம்பியும்,
திண்ணம் செய்வை செய்து, செம்மபல,
மண்ணும் நீர் முைல் மங்கலங்களும் - (சுக்கிரீவதன) நீராட்டுவைற்கு கவண்டிய
புண்ணிய தீர்த்ைம் முைலான மங்கலப் பொருள்களும்; எண்ணும் சபான்முடி ஆதி
யாபவயும் - எல்கலாராலும் நன்கு மதிக்கப்ெடும் பொன்னால் பசய்ை மணிமுடி
முைலிய எல்லாப் பொருள்களும்; நண்ணும் கவபலயில் - வந்ை கசர்ந்ை அைவில்; நம்பி
ைம்பியும் - சிறந்ைவனான இராமனின் ைம்பி இலக்குவனும்; செம்மபல -
பெருதமயுதைய சுக்கிரீவனுக்கு; திண்ணம் செய்வை செய்து - (முடிசூட்டும் முன்)
ைவறாது பசய்யகவண்டிய பசயல்கதைச் பசய்து....

மண்ணும் நீர் முைல் மங்கலம் - மங்கல நீராைலுக்கு கவண்டிய நீர் முைலியன.

பசம்மதல - உருபு மயக்கம். 4

4119. மபறகயார் ஆசி வழங்க, வானுகளார்

நபற கைாய் நாள்மலர் தூவ, நல் சநறிக்கு
இபறகயான்ைன் இபளகயான், அவ் ஏந்ைபல,
துபறகயார் நூல் முபற சமௌலி சூட்டிைான்.
மபறகயார் ஆசி வழங்க - கவைம் அறிந்ை அந்ைணர்கள் வாழ்த்துக் கூற; வானுகளார் -
கைவகலாகத்திலுள்ை கைவர்கள்; நபறகைாய் நாள்மலர் தூவ - கைன் நிதறந்ை
அன்றலர்ந்ை மலர்கதைத் தூவ; நல் சநறிக்கு இபறகயான் ைன் - சிறந்ை ஒழுக்கத்திற்குத்
ைதலவனான இராமனுதைய; இபளகயான் - ைம்பியான இலக்குவன்; அவ் ஏந்ைபல -
பெருதமக்குரிய அந்ைச் சுக்கிரீவனுக்கு; துபறகயார் நூல்முபற -
பநறிமுதறகளில் வல்லவர்கள் கூறிய நூல்களில் கூறிய முதறப்ெடி; சமௌலி
சூட்டிைான் - முடி சூட்டினான்.
இராமன், நல்பநறிக்கு இதறகயான் என்ெதை நூல் முழுவதிலும் காணலாம்.
'கைான்றிய நல்லறம் நிறுத்ைத் கைான்றினான்' (1769), 'நியாயம் அத்ைதனக்கும் ஓர்
நிலயம் ஆயினான்' (2429), 'புவிக்கு எலாம் கவைகம அன இராமன்' (1453), 'நின்
பசய்தக கண்டு நிதனந்ைனகவா, நீள் மதறகள்? உன் பசய்தக அன்னதவைான்
பசான்ன ஒழுக்கினகவா?' (3689), 'உண்டு எனும் ைருமகம உருவமா உதைய நின் கண்டு
பகாண்கைன்' (4066), 'அறபநறி நிறுத்ை வந்ைது' (4073) அறத்தை முற்றும் காவற்குப்
புகுந்து நின்றார் காகுத்ை கவைம் காட்டி' (7421) என்ென காண்க.

வான்மீகத்தில் இந்ை முடிசூட்டு விைா மிக விரிவாகக்கூறப்ெட்டுள்ைது. 5

 சுக்கிரீவனுக்கு இராமன் கூறிய அறிவுதர

4120. சபான் மா சமௌலி

புபைந்து, சபாய் இலான்,
ைன் மாைக் கழல்
ைாழும் கவபலயில்,
நன் மார்பில்
ைழுவுற்று, நாயகன்,
சொன்ைான், முற்றிய
சொல்லின் எல்பலயான்:
சபான் மா சமௌலி புபைந்து - (சுக்கிரீவன்) பொன்னாலான சிறந்ை மணிமுடிதயத்
ைரித்துக்பகாண்டு; சபாய் இலான்ைன் - பொய்ம்பமாழி கெசாைவனான இராமனின்;
மாைக் கழல் ைாழும் கவபலயில் - பெருதம பொருந்திய திருவடிகளில் வீழ்ந்து
வணங்கிய பொழுது; முற்றிய சொல்லின் எல்பலயான் - நிதற பமாழியின் எல்தலயில்
நிற்ெவனாகிய; நாயகன் - ைதலவனுமான இராமன்; நன் மார்பில் ைழுவுற்று -
(அவதனத்) ைன் நல்ல மார்கொடு அதணத்துக் பகாண்டு; சொன்ைான் -
(அறிவுதரகதைக்) கூறலானான்.
சுக்கிரீவனுக்கு வாக்கு அளித்ைவாறு வாலிதயக் பகான்று நாட்ைாட்சிதயக்
பகாடுத்துத் ைான் கூறியதைத் ைவறாது நிதறகவற்றி தவப்ெவனாைலின் இராமதனப்
'பொய்யிலான்' என்றார். முற்றிய பசால்லின் எல்தலயான் என இராமனின் ெரத்துவ
நிதல குறிக்கப்ெட்ைது. அகயாத்தியில் முடிசூடும் முன் வசிட்ைர் இராமனுக்குக்
கூறியதையும், சித்திர கூைத்தில் இராமன் ெரைனுக்குக் கூறியதையும், இங்குச்
சுக்கிரீவனுக்கு இராமன் கூறுவதையும் காண்தகயில் முடிசூடும் மன்னனுக்கு
ஆன்கறார் அறவுதர ெகர்ைல் மரபு என்ெது புலனாகிறது. 6

ஆசிரிய விருத்ைம்

4121. 'ஈண்டுநின்று ஏகி, நீ நின்

இயல்பு அபம இருக்பக எய்தி,
கவண்டுவ மரபின் எண்ணி, விதி
முபற இயற்றி, வீர!
பூண்ட கபர் அரசுக்கு ஏற்ற
யாபவயும் புரிந்து, கபாரில்
மாண்டவன் பமந்ைகைாடும் வாழ்தி,
நல் திருவின் பவகி.
'வீர - வீரகன! நீ ஈண்டு நின்று ஏகி - நீ இவ்விைத்திலிருந்து பசன்று; நின் இயல்பு
அபம இருக்பக எய்தி - உனக்கு இயல்ொக (உரியைாகப்) பொருந்தி இருப்பிைத்தை
அதைந்து; கவண்டுவ மரபின் எண்ணி - புரிய கவண்டிய பசயல்கதை முதறப்ெை
ஆராய்ந்து; விதிமுபற இயற்றி - நூல்களில் விதிப்ெட்ை பநறிப்ெடி பசய்து; பூண்ட கபர்
அரசுக்கு ஏற்ற - (நீ) ஏற்றுக் பகாண்ை பெரிய அரசாட்சிக்குத் ைக்க; யாபவயும் புரிந்து -
எல்லாச் பசயல்கதையும் பசய்து; கபாரில் மாண்டவன் பமந்ைகைாடும் -
கொர்க்கைத்தில் இறந்துெட்ை வாலியின் மகன் அங்கைகனாடும்; நல் திருவின் பவகி -
சிறந்ை பசல்வ வாழ்க்தகயில் நிதலபெற்று; வாழ்தி - வாழ்வாயாக.
நல்லதமச்சர்ககைாடு நன்கு ஆய்ந்து பசயல்கதை முதறப்ெைவும் திறம்ெடிவும்
பசய்ய கவண்டியிருப்ெைால் 'கவண்டுவ மரபின் எண்ணி' விதிமுதற இயற்றி'
என்றான். 'மாண்ைவன் தமந்ைகனாடும் வாழ்தி' என்றைால் அரசியலில் அங்கைனுக்குச்
சுக்கிரீவன் இைவரசுப் ெட்ைம் கட்ைகவண்டும் என்ெதை இராமன் குறிப்ொக
உணர்த்தினான் எனலாம். 7

4122. 'வாய்பம ொல் அறிவின்

வாய்த்ை மந்திர மாந்ைகராடும்,
தீபம தீர் ஒழுக்கின் வந்ை
திறத் சைாழில் மறவகராடும்,
தூய்பம ொல் புணர்ச்சி கபணி, துகள்
அறு சைாழிபல ஆகி,
கெய்பமகயாடு அணிபம இன்றி,
கைவரின் சைரிய நிற்றி.
வாய்பம ொல் அறிவின் வாய்த்ை - வாய்தம நிதறந்ை அறிவுத் திறம்
வாய்க்கப்பெற்ற; மந்திர மாந்ைகராடும் - அதமச்சர் முைலிய அரசியல்
அறிஞர்ககைாடும்; தீபமதீர் ஒழுக்கின் வந்ை - குற்றமற்ற நல்பலாழுக்க பநறியில்
ஒழுகும்; திறத்சைாழில் மறவகராடும் - வலி தமக்ககற்ற பைாழில்கதையுதை
வீரர்ககைாடும்; தூய்பம ொல் புணர்ச்சி கபணி - தூய்தம பொருந்திய கசர்க்தகதய
(அவர்கள் ொல்) விரும்பிச் பசய்து; துகள் அறு சைாழிபல ஆகி - குற்றமற்ற
பசயல்கதைச் பசய்ெவனாகி; கெய்பமகயாடு அணிபம இன்றி - பிறகராடு

மிகவும் விலகாமலும், மிகவும் பநருங்காமலும்; கைவரின் சைரிய நிற்றி - (பிறர்

உன்தனத்) கைவர்கள் கொலக் கருதும்ெடி நிற்ொயாக.
அதமச்சர் முைலாயிகனார் அரசதன அணுகாது பநடுந்பைாதலவில் இருத்ைலும்,
மிக அணுகி பநருக்கமாக இருத்ைலும் ைவிர்க்க கவண்டுவன. மிக விலகினால்
அரசனுக்குப் ெயன்ெைாமலும், மிக பநருங்கினால் அரசன் ைன்தன அவைமதித்ைைாக
நிதனக்கவும் கூடுமாைலாலும் அகலலும் அணுகலும் நீக்க கவண்டுவன ஆயின.
'மன்னர் என்ொர் எரிஎனற்கு உரியார் என்கற எண்ணுதி. . . . சிற்றடிதம குற்றம்
பொறுப்ெர் என்று எண்ண கவணைா' (4078) என வாலி சுக்கிரீவனுக்குக் கூறியதையும்
'அகலாது அணுகாது தீக்காய்வார்கொல்க இகல் கவந்ைர்ச் கசர்ந்பைாழுகுவார்' எனக்
குறள் (691) குறிப்ெதையும் காண்க. கைவரின் பைரிய நிற்றி - அரசன் பிறப்ொல்
நிலவுலககன ஆயினும், அவன் பசயலால் மக்கட்குத் பைய்வமாகக் கருைப்ெட்ைைால்
கைவர்கதைப் கொலப் பிறர்க்கு நீ விைங்குவாய் என்றான். ''முதற பசய்து காப்ொற்றும்
மன்னவன் மக்கட்கு இதறபயன்று தவக்கப்ெடும் என்று குறளும் (388), 'திருவுதை
மன்னதரக் காணில் திருமாதலக் கண்கைகன' (திருவாய்பமாழி - 4 - 8 -) என்று
ஆழ்வார் ொசுரமும் கூறியதம காண்க. ைகுதியல்லாை வழியால் நட்புக்
பகாள்ைலாகாது என்ெைற்குத் 'தூய்தம சால் புணர்ச்சி கெணி' என்றான்.
'கசய்தமகயாடு அணிதம இன்றி' என்ற பசய்தி வான்மீகத்தில் வாலி அங்கைனுக்கு
அறிவுதர கூறுதகயில் 'யாருைனும் அதிக நட்புச் பசய்யத்ைக்கைன்று; நட்பு
இல்லாதமயும் பசய்யத்ைக்கைன்று; இரண்டும் பெரிய குற்றமாம். ஆதகயால் இதை
நிகராய் ஒழுககவண்டும்' என்று கூறப்ெட்டுள்ைது. 8

இராமன் உணர்த்தும் நல்லரசு

4123. ''புபக உபடத்து என்னின், உண்டுசபாங்கு

அைல் அங்கு'' என்று உன்னும்
மிபக உபடத்து உலகம்;
நூகலார் விபையமும் கவண்டற்பாற்கற;
பபகயுபடச் சிந்பையார்க்கும், பயன்
உறு பண்பின் தீரா
நபகயுபட முகத்பை ஆகி, இன்
உபர நல்கு, நாவால்.
உலகம் - இந்ை உலகம்; புபக உபடத்து என்னின் - (ஓரிைத்தில்) புதக உண்ைாயிற்று
என்றால்; அங்குப் சபாங்கு அைல் உண்டு - அவ்விைத்தில் கிைர்ந்பைழுகின்ற பநருப்பு
உண்டு; என்று உன்னும் - என்று யூகித்ைறிகின்ற; மிபக உபடத்து - சிறப்ெறிதவக்
பகாண்டுள்ைது. நூகலார் விபையமும் கவண்டற்பாற்கற - (ஆயினும் இந்ை அனுமான
அறிகவாடு) நூல் வல்கலாரால் கூறப்ெடும் சூழ்ச்சியும் (அரசர்க்கு)
கவண்ைத்ைக்கைாகும்; பபகயுபடச் சிந்பையார்க்கும் - (உன்னிைம்) ெதகதம பகாண்ை
மனமுதையார்மாட்டும்; பயன் உறு பண்பின் தீரா - (அவரவர் ைகுதிக்ககற்ெப்) ெயன்
உண்ைாகும்ெடி இயல்ெறிந்து ெண்புைன் நைந்து பகாள்வதினின்று மாறாமல்;
நபகயுபட முகத்பை

ஆகி - மலர்ச்சி பெற்ற முகமுதையனாகிய; நாவால் இன் உபர நல்கு - நாவினால்

இனிதமயான பசாற்கதைச் பசால்வாயாக.

மூவதகப் பிரமாணங்களுள் காட்சிதய விடுத்து ஏதன அனுமானப் பிரமாணமும்

ஆகமப் பிரமாணமும் ஈண்டுக் கூறப்ெட்ைன. காட்சிப் பிரமாணம் பவளிப்ெதை
யாைலின் கூறவில்தல. இதவ உண்தம காணத் துதண பசய்வன. மிதக - கண்ணால்
கண்ைைற்கு கமல், சிறப்ெறிவால் ஊகித்தும் அறிவைால் 'மிதக' எனப்ெட்ைது.
நல்லவர்க்கு நல்லவர்கைாகவும், அல்லாைார்க்கு அவர்கதை ஒடுக்க
கவண்டியிருத்ைலின் நல்லவர் கொன்றவர்கைாய் இருக்க கவண்டுமாைலின் 'நூகலார்
விதனயமும்' எனக் குறித்ைான். ெதகவரிைமும் இன்முகமும் இன்பசால்லும் பகாள்க
என்றான். 'மிகச் பசய்து ைம் எள்ளுவாதர நகச் பசய்து, நட்பினுள் சாப்புல்லல் ொற்று',
'ெதக நட்ொம் காலம் வருங்கால் முகம்நட்டு அகநட்பு ஓரீஇ விைல்' (குறள். 829, 830)
'பொள்பைன ஆங்கக புறம் கவரார் காலம் ொர்த்து உள் கவர்ப்ெர் ஒள்ளியவர். (குறள்
487) என்ென ஒப்புகநநக்கத்ைக்கன. ெதகயுதைச் சிந்தையார்க்கும் என்ற உம்தமயால்
யாவரிைமும் இன்முகமும் இன்னுதரயும் கவண்டும் என்ெது பெறப்ெட்ைது. ெண்பு -
எல்கலார் இயல்புகளும் அறிந்து நைத்ைல். 'ெண்பெனப்ெடுவது ொடு அறிந்து ஒழுகல்'
(கலி. 143 - 8) என்ற கலித்பைாதகதயக் காண்க. அரசியல் அரங்கில் சூழ்ச்சி வழி
கெணுைல் என்றும் உண்டு கொலும். அறத்தின் நாயகனாகிய இராமகன கெசுகிறான்
என்ெதை எண்ண கவண்டியுள்ைது. ெதகயுறு சிந்தையாரிைமும் ெண்கொடு நைக்கச்
பசால்லும் பெருமாகன நூகலார் விதனயம் கெணச் பசால்கிறான்! 9

4124. 'கைவரும் சவஃகற்கு ஒத்ை செயிர்

அறு செல்வம்அஃது உன்
காவலுக்கு உரியதுஎன்றால், அன்ைது
கருதிக் காண்டி;
ஏவரும் இனிய நண்பர்,
அயலவர், விரவார், என்று இம்
மூவபக இயகலார் ஆவர்,
முபைவர்க்கும் உலக முன்கை.
கைவரும் சவஃகற்கு ஒத்ை- கைவர்களும் விரும்ெத்ைக்க; செயிர் அறு செல்வம் -
குற்றமற அரிய பசல்வமாய; அஃது - அது; உன் காவலுக்கு உரியது - உனது
ொதுகாவலில் அதமந்திருக்கிறது; என்றால் - என்றால்; அன்ைது கருதி -
அச்பசல்வத்தின் அருதமதய மனத்தில் எண்ணி; காண்டி- அதைக் காப்ெதில் கருத்ைாய்
இருப்ொய். உலகம் முன்கை - உலகத்தின் முன்னிதலயில்; முபைவர்க்கும் -
முனிவர்களுக்கும்; ஏவரும் - எத்ைைகயவராயினும்; இனிய நண்பர் - இனிய நண்ெர்கள்;
விரவார், அயலவர் - ெதகவர்கள், இருவருமல்லா பநாது மலர்; என்று இம்மூவபக
இயகலார் ஆவர் - என்று மூன்று வதகப்ெட்ை ைன்தமயுதைகயாராவர்.

ெற்று நீங்கிய முனிவர்க்கும், உலகில் உள்கைார் யாவரும் நண்ெர், ெதகவர்,

பநாதுமலர் என்ற வதகயில் அைங்குவர் எனின், பொருளில் திதைக்கும்
சுக்கிரீவன்மாட்டுக் கூற கவண்டுவதில்தல என்றவாறு. அைனால் அரசன் நட்பு,
ெதகதம, பநாதுமல் என்ற கவற்றுதம உணர்ந்து நைந்து பகாள்ைகவண்டும்.

'ைகுதி என ஒன்று நன்கற ெகுதியான் ொற்ெட்டு ஒழுகப்பெறின்' (குறள் 111)

என்றது காண்க. பசயிர் அறு பசல்வம் - தூய வழியில் ஈட்டிய பசல்வம். பெறுைற்கரிய
பசல்வம் பெற்றைால் உலகினரின் இயல்தெ விழிப்புைன் அறிந்து நைந்து
பகாள்ைகவண்டும் என்று அறிவுறுத்ைப்ெட்ைது. 10

4125. 'செய்வை செய்ைல், யாண்டும்

தீயை சிந்தியாபம,
பவவை வந்ைகபாதும் வபெ
இல இனிய கூறல்,
சமய்யை வழங்கல், யாவும்
கமவிை சவஃகல் இன்பம,
உய்வை ஆக்கித் ைம்கமாடு
உயர்வை: உவந்து செய்வாய்.
யாண்டும் - (கமற் கூறிய நண்ெர் ெதகவர் பநாதுமலர் என்னும் மூவதககயாருள்)
எவரிைத்தும்; செய்வை செய்ைல் - பசய்யத்ைக்க காரியங்கதைச் பசய்ைல்; தீயை
சிந்தியாபம - தீதம ெயக்கும் பசயல்கதைச் பசய்யக் கருைாதம; பவவை வந்ை
கபாதும் - பிறர் இகழ்ந்து கெசும் தீய பசாற்கள் பசவியிதன அதைந்ை கொதும்; வபெ
இல இனிய கூறல் - (அவர்களிைத்தும்) ெழிச்பசாற்கதை நீக்கி இனிய பசாற்கதைப்
கெசுைல்; சமய்யை வழங்கல் - பமய்ம்தமகயாடு பொருந்திய பசாற்கதைகய கெசுைல்;
யாவும் கமவிை சவஃகல் இன்பம - பிறரிைத்துப் பொருந்திய பொருள்கதை
விரும்ொதம, (ஆகிய இத்ைதகய பசயல்கள்); உய்வை ஆக்கி - ைம்தமக்
கதைப்பிடிப்ொதர நற்கதி அதையச் பசய்து; ைம்கமாடு உயர்வை - அவ்வுயிர்ககைாடு
ைாமும் கமம்ெட்டு விைங்குவனவாகும். உவந்து செய்வாய் - (ஆககவ) இவற்தற நீ
உவந்து பசய்வாய்.

முன் ொைலில் பசல்வத்தைப் கொற்றிக் காக்க கவண்டும் எனக்கூறப்ெட்ைது.

இப்ொைலில் அச்பசல்வம் அழியாமல் காக்கக் கதைப்பிடிக்க கவண்டியன
கூறப்ெடுகிறது. பசய்வன பசய்ைல் - பசய்யகவண்டிய நன்தமகதைச் பசய்ைல்
கவண்டும் என்ெதைச் 'பசயற்ொல பசய்யாது இவறியான் பசல்வம் உயற்ொலைன்றிக்
பகடும்' எனக் குறள் (437) கூறுைல் காண்க. தீயன சிந்தியாதம என்றைால் தீயன
கெசுைலும், தீயன பசய்ைலும் ைவிர்க்கப்ெடுகின்றன. தவவன வந்ை கொதும் வதச
இல இனிய கூறல்: ''தவைைதன இன் பசால்லாக் பகாள்வானும்'' (திரிகடுகம். 48),
தவய வயப்ெட்ைான் வாைா இருப்ொகனல் தவைான் வியத்ைக்கான் வாழும் எனின்
(நாலடி. 325), ''இன்பசாலால் ஈத்ைளிக்க வல்லாற்குத் ைன் பசாலால் ைான் கண்ைதனத்து
இவ்வுலகு'' (குறள் 387) என்ென காண்க. பவஃகல் இன்தம - ''பவஃகாதம கவண்டும்
பிறன் தகப் பொருள்'' (குறள் - 178), 'முன்னிய ெல்பொருள் பவஃகும் சிறுதம
பசல்வம் உதைக்கும் ெதை'' (திரிகடு 38) என்ெதவயும் காணக. இப்ொைலில் அரசன்
தகக்பகாள்ைகவண்டிய இயல்புகள் கூறப்ெட்ைன. இவ் அரசகன விதனயம் (சூழ்ச்சி,
வஞ்சதன) கெணலும் கவண்டும் என முன்கன கூறப்ெட்ைது. அரசியல் பநறி
எத்துதணச் சிக்கல் உதையது என்ெதை எண்ண கவண்டியுள்ைது. இைதனத் துன்ெம்
அல்லது பைாழு ைகவு இல்தல என் இைங்ககாவடிகள் குறித்ைார். (சிலப். 3. 25. 104)
11

4126. 'சிறியர் என்று இகழ்ந்து கநாவு

செய்வை செய்யல்; மற்று, இந்
சநறி இகழ்ந்து, யான் ஓர் தீபம
இபழத்ைலால், உணர்ச்சி நீண்டு,
குறியது ஆம் கமனி ஆய
கூனியால், குவவுத் கைாளாய்!
சவறியை எய்தி, சநாய்தின் சவந்
துயர்க் கடலின் வீழ்ந்கைன்.
குவவுத் கைாளாய் - திரண்ை கைாள்கதை உதையவகன! சிறியர் என்று - (உருவம்,
வலிதம, அறிவு கொன்றவற்றில்) நம்தமவிைச் சிறியவர் என்று நிதனத்து; இகழ்ந்து -
இகழ்ச்சி பசய்து; கநாவு செய்வை செய்யல் - (எவர்க்கும்) துன்ெம் பசய்யும்
காரியங்கதைச் பசய்ய கவண்ைா; இந்சநறி இகழ்ந்து - இந்ை நல்ல பநறியிதனப்
கொற்றாது இகழ்ந்து; யான் ஓர் தீபம இபழத்ைலால் - நான் ஒரு தீங்கிதனச் பசய்ை
காரணத்ைால்; உணர்ச்சி நீண்டு - ெதகதம உணர்ச்சி வைர்ந்து; குறியது ஆம் கமனி ஆய
கூனியால் - குறுகிய உைம்பிதன உதையவைான கூனியால்; சவறியை எய்தி-
வறுதமகதை அதைந்து; சவந்துயர்க் கடலின் சநாய்தின் வீழ்ந்கைன் - பகாடிய
துன்ெமாகிய கைலில் எளிைாக விழுந்கைன்.

சிறியர் என இகழ்வைால் தீதம விதையும் என்ெதைத் ைன் இைம் ெருவ

நிகழ்ச்சியால் இராமன் எடுத்துக் காட்டினான். 'ெண்தை நாள் இராகவன் ொணிவில்
உமிழ் உண்தை உண்ைைதனத் ைன் உள்ைத்து உள்ளுவாள்' (1447) என்ற அடிகள்
இந்நிகழ்ச்சிதய விைக்கும். ''அந்ைக் கூனி கூன் கொக உண்தை பைறித்ை கொது' (7288)
எனப் பின்னரும் கூறப்பெறும். சிறியர் என்று இகழ்ைல் தீது என நீதி நூல்கள்
உணர்த்தும். 'எள்ைற்க என்றும் எளியபரன்று' (நான்மணி 3) என்ென காண்க.
'பவறியன எய்தி' என்றது, இராமன் அனுெவிக்க கவண்டிய இன்ெங்கள் ெலவற்தற
இைக்க கநர்ந்ைது என்ெதைக் குறிக்கும். பவந்துயர் - சீதைதயப் பிரிந்ை துயரம்.
இராமன் கூனிதய உண்தை வில்லால் அடித்ை பசய்தி வான்மீகத்தில்
குறிக்கப்ெைவில்தல. 12

4127. ''மங்பகயர் சபாருட்டால் எய்தும்

மாந்ைர்க்கு மரணம்'' என்றல்,
ெங்பக இன்று உணர்தி; வாலி
செய்பகயால் ொலும்; இன்னும்,
அங்கு அவர் திறத்திைாகை,
அல்லலும் பழியும் ஆைல்
எங்களின் காண்டி அன்கற;
இைற்கு கவறு உவபம உண்கடா?
மங்பகயர் சபாருட்டால் - மகளிர் காரணமாக; மாந்ைர்க்கும் மரணம் எய்தும் என்றல் -
ஆைவர்க்கு மரணம் ஏற்ெடும் என்று கூறும்

உண்தமதய; ெங்பக இன்று உணர்தி - ஐயமின்றி அறிந்து பகாள்வாயாக; வாலி

செய்பகயால் ொலும் - இந்ை உண்தமதயத் பைளிைற்கு வாலியின் பசய்திகய
கொதுமானது; இன்னும் - கமலும்; அவர் திறத்திைாகை - அந்ை மகளிர் காரணமாககவ;
அல்லலும் பழியும் ஆைல் - துன்ெமும் ெழியும் கநர்வதை; எங்களில் காண்டி அன்கற -
எங்களிைத்துக் காண்கின்றாய் அல்லவா? இைற்கு கவறு உவபம உண்கடா - இைற்கு
கவறு எடுத்துக்காட்டு உள்ைகைா?

பிறர் மதனவிதய விரும்புவைால் மரணம் ஏற்ெடும் என்ெதை வாலி, சுக்கிரீவன்

மதனவிதய விரும்பி அைனால் இறக்க கநரிட்ைால் அறியலாம். எங்களில் என்றது
மதனவி பசால்தலக் ககட்டு உயிர் துறந்ை ையரைதனயும் உைப்ெடுத்திக் கூறியைாகும்.
அல்லலும் ெழியும் ஆைல் - ையரைன் தகககயிக்க வரம் அளித்துத் துன்புற்றுப்
ெழிக்கஞ்சி இறந்ைான். சீதையின் பசால்தலக் ககட்டுப் பொன்மாதனத் துரத்திச்
பசன்றைால் மதனவிதயப் பிரிந்து வருந்திப் பிறர் கூறும் ெழிக்காைானான் இராமன்.
''சீதை என்று ஒருத்தியால் உள்ைம் கைம்பிய கெதைகயன்'' (8772), ''எம்பி வாய்தமயான்
தூயன உறுதிகள் பசான்ன பகால் பகாகைன் கொயிபனன்; பெண் உதர மாறாது
கொகலால் ஆயது. இப்ெழியுதை மரணம்'' (8773); 'பெண்கமல் தவத்ை காைலின்
இப்கெறுகள் பெற்கறன்'' (8651) என இராமகன பின்னர் வருந்திக் கூறுவன காண்க.
இலக்குவனும் சீதை கூறிய ெைபமாழியால் அஞ்சி இராமதனத் கைடிச்பசன்றைால்
அல்லல்ககை ஏற்ெட்ைன. எனகவ, மகளிர்மாட்டு மிகவும் எச்சரிக்தகயாக
இருக்ககவண்டும் என்ெது உணர்த்ைப்ெட்ைது. ''தூமககது புவிக்கு எனத் கைான்றிய,
வாம கமகதல மங்தகயரால் வரும், காமம் இல்தல எனின், கடுங்ககடு எனும் நாமம்
இல்தல; நரகமும் இல்தலகய'' (1427) என்ெது வசிட்ைர் கூறிய அறிவுதர. மாந்ைர்
என்ெது ஆைவர்க்கும் மகளிர்க்கும் பொதுவான பசால்லாயினும் இங்கக ஆைவதரக்
குறித்ைது, 'பெண்ணிற் பெருந்ைக்க யா உை' (குறள் 54) என அறத்துப்ொலில் கூறிய
வள்ளுவர், பொருட்ொலில் பெண்வழிச் கசறல் (அதி. 91) என ஓர் அதிகாரகம வகுத்து
எச்சரித்துள்ைார். ைாதரதயப் ெதைத்ை கம்ெகர இங்கும் கெசுகிறார் என்ெது
எண்ணுைற்குரியது. 13

4128. '' நாயகன் அல்லன்; நம்பம நனி

பயந்து எடுத்து நல்கும்
ைாய்'' எை, இனிது
கபணி, ைாங்குதி ைாங்குவாபர;
ஆயது ைன்பமகயனும், அற
வரம்பு இகவாவண்ணம்,
தீயை வந்ைகபாது,
சுடுதியால் தீபமகயாபர.
நாயகன் அல்லன் - (இவன் நமக்கு) அரசன் அல்லன்; நம்பமப் பயந்து எடுத்து -
நம்தமப் பெற்பறடுத்து; நனி நல்கும் ைாய் எை - நன்கு ொதுகாக்கும் ைாகய என்று
(எண்ணியும் பசால்லியும்); இனிது கபணி - இனிைாக (மக்கள் உன்தன) ஆைரிக்கும்ெடி;
ைாங்கு வாபரத் ைாங்குதி - ொதுகாத்ைற்குரிய குடிமக்கதைப் ொது காப்ொயாக; ஆயது

ைன்பமகயனும் - அங்ஙனம் ொதுகாத்ைகல அரச இயல்ொயினும்; தீயை வந்ை

கபாது - (எவராகலனும்) தீதம ெயக்கும் பசயல்கள் கநருமாயின்; தீபமகயாபர
அவ்வாறு - தீங்கு பசய்ைவர்கதை; அற வரம்பு இகவா எண்ணம் - ைருமத்தின்
எல்தலதயக் கைவாைெடி; சுடுதி - (காய்ந்து) ைண்டிப்ொயாக.

குடிமக்களிைத்து அன்பு காட்டி ஒழுகுைலும், அவ்வாறு நைக்தகயில் எவகரனும்

ைவறு பசய்ைால் குற்றத்திற்ககற்ற ெடி ைண்டித்ைலும் அரசர்க்கு ஏற்ற முதறயாகும்
என்ெது கருத்ைாம். 'குடிபுறம் காத்கைாம்பிக் குற்றம் கடிைல், வடுவன்று கவந்ைன்
பைாழில்', 'பகாதலயில் பகாடியாதர கவந்பைாறுத்ைல் தெங்கூழ் கதைகட்ைைபனாடு
கநர்', 'ைக்காங்கு நாடித் ைதலச் பசல்லா வண்ணத்ைால், ஒத்ைாங்கு ஒறுப்ெது கவந்து';
'கடுபமாழியும் தகயிகந்ை ைண்ைமும் கவந்ைன் அடுமுரண் கைய்க்கும் அரம்' (குறள் 549,
550, 561, 567) என்னும் கருத்துக்கள் இங்குக் காணத்ைக்கன.

நாயகன் அல்லன் என்ற உண்தமதய மதறத்துத் ைாய் என மற்பறாரு ைன்தமதய

ஏற்றிக் கூறியைால் இப்ொைல் ஒழிப்ெணியின்ொற்ெடும். மன்னதனயும் கைவுதையும்
ைாபயனக் கூறுைல் மரொகும். 'ைாபயாக்கும் அன்பில்' (171) 'ைாபயன உயிர்க்கு நல்கி'
(4061); 'அம்தமகய அப்ொ' (திருவாச. பிடித்ை 3) என்ென காண்க. 14

4129. 'இறத்ைலும் பிறத்ைல்ைானும் என்பை

இரண்டும், யாண்டும்,
திறத்துளி கநாக்கின், செய்ை விபை
ைரத் சைரிந்ை அன்கற?
புறத்து இனி உபரப்பது
என்கை? பூவின்கமல் புனிைற்ககனும்,
அறத்திைது இறுதி, வாழ்நாட்கு இறுதி;
அஃது உறுதி, அன்ப!
அன்ப! - அன்ெகன! திறத்துளி கநாக்கின் - பசம்தமமான வழியால் ொர்க்கு மிைத்து;
இறத்ைலும் பிறத்ைல் ைானும் - சாைலும் பிறத்ைலும்; என்பை இரண்டும்- என்று
பசால்லப்ெடுவனவாகிய இரண்டு ைன்தமகளும்; யாண்டும்- எப்பொழுதும்; செய்ை
விபை ைர - (அவ்வவ் உயிர்கள்) பசய்ை விதனகள் ைருைலால்; சைரிந்ை அன்கற -
(விதைவன எனத்) பைரிவைாகும் அல்லவா? பூவின்கமல் புனிைற்ககனும் - (திருமாலின்
நாபித்) ைாமதர மலர்கமல் கைான்றிய தூய ெண்புகதை உதைய நான்முகனுக்கக
யானாலும்; அறத்திைது இறுதி - அறபநறியிலிருந்து ைவறுைல்; வாழ் நாட்கு இறுதி -
ஆயுள் முடிவிற்குக் காரணமாம்; அஃது - அறபநறியிலிருந்து ைவறாதம; உறுதி என்ப-
ஆயுளுக்கு உறுதிதயச் பசய்வைாம் என்று கூறுவர்; இனி- இதைவிை; புறத்து உபரப்பது
என்கை - கவறு பசால்வைற்கு என்ன இருக்கிறது?

திறத்து உளி - உளி என்ெது மூன்றாம் கவற்றுதமப் பொருள் ெடுவகைார் இதைச்

பசால். அறத்திற்கு மாறாக எவர் நைப்பினும் அைன் ெயதன அனுெவிப்ெர்
என்ெது வற்புறுத்ைப்ெட்ைது. சாைலும் பிறத்ைலும் விதனப் ெயனால் நிகழும்
என்ெதைச் சிந்ைாமணியும் உணர்த்தும், 'சாைலும் பிறத்ைல்ைானும் ைன்வித தப்
ெயத்தினாகும்'' (சீவக. 269). 'விதனப் கொககம பயாரு கைகம் கண்ைாய். விதனைான்
ஒழிந்ைால், திதனப்கொைைவும் நில்லாது கண்ைாய்' (ெட்டினத்-பொது.7). அருள் ைருந்
திறத்து அறனன்றி வலியது உண்ைாகமா'' (2962), ''அறத்தினூஉங்கு ஆக்கமுமில்தல
அைதன, மறத்ைலினூங்கு இல்தல ககடு'' (குறள்-32) என்ென ஒப்புகநாக்கத்ைக்கன.
15

4130. 'ஆக்கமும், ககடும், ைாம் செய்

அறத்சைாடு பாவம் ஆய
கபாக்கி, கவறு உண்பம கைறார்,
சபாரு அரும் புலபம நூகலார்;
ைாக்கிை ஒன்கறாடு ஒன்று
ைருக்குறும் செருவில், ைக்ககாய்!
பாக்கியம் அன்றி, என்றும்,
பாவத்பைப் பற்றலாகமா?
ஆக்கமும் ககடும் - பசல்வமும் அைன் அழிவும்; ைாம் செய் - அவ்வவ் உயிர்கள்
பசய்யும்; அறத்கைாடு பாவம் ஆய - புண்ணிய, ொவங்கைால் அதமவன. கபாக்கி -
அக்காரணங்கதை விடுத்து; கவறு உண்பம- பிறிபைாரு காரணம் இருப்ெதை; சபாரு
அரும் புலபம நூகலார்- ஒப்ெற்ற அரிய புலதமயுதைய அறிஞர்கள்; கைறார் - பைளிய
மாட்ைார்கள். ைக்ககாய் - (ஆககவ) ைகுதி வாய்ந்ைவகன! ஒன்கறாடு ஒன்று ைாக்கிை -
(அவ் அறமும் ொவமும்) ஒன்கறாபைான்று கமாதி; ைருக்குறும் செருவில் -
பசருக்கதைவைற்கான கொரில்; பாக்கியம் அன்றி - நன்தமக்குக் காரணமான
நல்விதனதயச் பசய்வைன்றி; பாவத்பை என்றும் பற்றலாகமா - தீதமதயத் ைரும் தீய
காரியத்தை கமற்பகாள்ைலாகமா?
ஆக்கத்திற்குக் காரணம் அறம். அைன் அழிவிற்குக் காரணம் ொவம். ஆககவ
கதைப்பிடிப்ெைற்குரிய அறம், விடுைற்குரியது ொவம் எனக் கூறப்ெட்ைது. 'ஆக்கமும்
ககடும் ைாம் பசய் அறத்கைாடு ொவம் ஆய' - என்ெதில் கநர்நிரல் நிதறயணி
அதமந்துள்ைது. அறத்திறனாகல எய்திதன அன்கறா? அது நீயும், புறத்தினாகல
பின்னும் இைக்கப் புகுவாகயா' (3246); 'ஏவல் எவ்உலகும் பசல்வம் எய்தினார்
இதசயின், ஏைாய்' ொவகமா? முன் பசய்ை ைருமகமா? பைரியப் ொராய் (5198),
'சிறப்பீனும் பசல்வமும் ஈனும் அறத்தினூஉங்கு ஆக்கம் எவகனா உயிர்க்கு' (குறள் - 31)
என்ென காண்க. வாலி சுக்கிரீவன் கொரில் இராமன் வாலியுைன் கசராமல்
சுக்கிரீவகனாடு கசர்ந்ைதைப் ொைலின் இறுதி அடிபயாடு ஒப்பிட்டுக்காண்க. 16

4131. ''இன்ைது ைபகபம'' என்ப,

இயல்புளி மரபின் எண்ணி,
மன் அரசு இயற்றி, என் கண்
மருவுழி மாரிக் காலம்
பின்னுற முபறயின், உன்ைன்
சபருங் கடற் கெபைகயாடும்
துன்னுதி; கபாதி' என்றான்,
சுந்ைரன். அவனும் சொல்வான்:
இன்ைது ைபகபம என்ப - கமற்கூறிய இதவ (அரசர்க்கு) முதற தமயாபமன்று
(அறிஞர்) கூறுவர். இயல்புளி - (ஆைலால்) நூல்களில் கூறிய இயல்பின்ெடி; மரபின்
எண்ணி - முதறப்ெடி ஆராய்ந்து; மன் அரசு இயற்றி - சிறப்ொக ஆட்சிதய நைத்தி;
மாரிக் காலம் பின்னுற - மதைக்காலம் கழிந்ை பின்பு; என் கண் மருவுழி - என்னிைம்
வரும் பொழுது; முபறயின் - முதறப்ெடி; உன்ைன் சபருங்கடல் கெபைகயாடும் -
உனது பெரிய கைல் கொன்ற கசதனகயாடு; துன்னுதி - (என்னிைம்) வந்து; கசர்வாய்;
கபாதி - இப்பொழுது பசல்வாய்; என்றான் சுந்ைரன் - என்று கூறினான் அைகான
இராமன்; அவனும் சொல்வான் - (அதுககட்டு) அச்சுக்கிரீவனும் கூறுவான்:

இராமன் சுக்கிரீவனுக்குக் கூறிய அரசியலுக்குரிய அறவுதரகதை வசிட்ைர்

இராமனுக்குக் கூறிய உறுதிப்பொருள்ககைாடு (1417, 1424) ஒப்பு கநாக்குக. இவ்விை
அரசியல் அறவுதர சுக்கிரீவன் முைலாகனார்க்கு இராமன கூறியைாக வான்மீகத்தில்
இல்தல.

சீதைதயத் கைடுைற்கு மதைக்காலம் வசதியற்றைாக இருக்குமாைலின் 'மாரிக் காலம்

பின்னுற' என்றான். ைமிழில் ஆவணி, புரட்ைாசி மாைங்கள் கார்காலம் என்ெர்.
எனினும், ஆவணிக்கு முன்னரும், புரட்ைாசிக்குப் பின்னரும் கார்காலத் பைாைர்பு
இருப்ெைால் இந்நான்கு மாைங்கதையும் மாரிக்காலம் என்கற வைங்குவர்.
வான்மீகத்திலும் இவ்வாகற பகாள்ைப்ெட்ைது. 'சுந்ைரன்' என இராமன் குறிக்கப்
பெறல் காண்க. 17
 சுக்கிரீவன் கிட்கிந்தைக்கு அதைத்ைலும் இராமன் மறுத்ைலும்

4132. ''குரங்கு உபற இருக்பக'' என்னும்

குற்றகம குற்றம் அல்லால்,
அரங்கு எழு துறக்க நாட்டுக்கு
அரசு எைல் ஆகும் அன்கற,
மரம் கிளர் அருவிக் குன்றம்;
வள்ளல்! நீ, மைத்தின் எம்பம
இரங்கிய பணி யாம் செய்ய,
இருத்தியால், சில நாள், எம்பால்.
வள்ளல் - வண்தமக் குணம் உதையவகன! மரம்கிளர் அருவிக் குன்றம் - மரங்கள்
விைங்குகின்ற அருவிகதை உதைய கிட்கிந்தை மதல; குரங்கு உபற இருக்பக -
குரங்குகள் வாழ்கின்ற இைம்; என்னும் குற்றகம குற்றம் அல்லால் - என்று கூறப்ெடும்
ஒரு குற்றத்தை உதையகை அல்லாமல்; அரங்கு எழு துறக்க நாட்டுக்கு - (பிற
சிறப்புக்கைால்)
சதெகள் பொருந்திய கைவர் உலகத்துக்கக; அரசு எைல் ஆகும் அன்கற -
ைதலதம பகாண்டு கமம்ெட்ைபைன்று கூறத்ைக்க ைல்லவா? நீ - (அைனால்) நீ;
மைத்தின் எம்பம இரங்கிய பணி - உன் மனத்தில் எங்கள் ொல் இரக்கங் பகாண்டு
கட்ைதையிடும் கவதலகதை; யாம் செய்ய - நாங்கள் பசய்ய; சில நாள் எம்பால்
இருத்தி - சில நாட்கள் எம்முைன் இருப்ொயாக.

அரங்கு - சுைர்தம முைலிய பைய்வ சதெகள். நில, நீர்வைம் பெற்று வாழ்வைற்கு

உரிய வசதிகள் பகாண்ை இைமாைலின் 'மரம்கிைர் அருவிக் குன்றம்' எனப்ெட்ைது.
வள்ைல் - அண்தம விளி; இைந்ை மதனவிதயயும் அரசிதனயும் ைனக்கு அளித்ைது
கருதிக் கூறியது. கிட்கிந்தைதயக் குரங்குகள் வாழும் இைம் என ஒரு குதற
கூறலாகமயன்றி அது சுவர்க்கத்தினும் கமம்ெட்ைது என்ெைால் இராமதன அவ்விைம்
ைங்குமாறு சுக்கிரீவன் கவண்டினான் என்க. 18

4133. 'அரிந்ைம! நின்பை அண்மி,

அருளுக்கும் உரிகயம் ஆகி,
பிரிந்து, கவறு எய்தும் செல்வம்
சவறுபமயின் பிறிது அன்றாமால்;
கருந் ைடங் கண்ணிைாபள
நாடல் ஆம் காலம்காறும்
இருந்து, அருள் ைருதி, எம்கமாடு'
என்று, அடி இபணயின் வீழ்ந்ைான்.
அரிந்ைம - ெதகவர்கதை அழிப்ெவகன! நின்பை அண்மி - (நாங்கள்) உன்தனப்
புகலதைந்து; அருளுக்கும் உரிகயம் ஆகி - (உனது) கருதணக்கும் உரியவர்கைாயிருந்து;
பிரிந்து - (பின்) உன்தன விட்டுப் பிரிந்து; கவறு எய்தும் செல்வம் - ைனிகய
அனுெவிக்கின்ற பசல்வம்; சவறுபமயின் பிறிது அன்று ஆம் - வறுதமயினும்
கவறான ைன்று; கருந்ைடங் கண்ணிைாபள - (ஆைலால்) கரிய பெரிய கண்கதை
உதைய பிராட்டிதய; நாடல் ஆம் காலம் காறும் - கைடுைற்கு ஏற்ற காலம் வருமைவும்;
எம்கமாடு இருந்து அருள் ைருதி - (கிட்கிந்தையில்) எங்ககைாடு இருந்து அருள்புரிவாய்;
என்று - என்று கூறி; அடி இபணயின் வீழ்ந்ைான் - இராமனின் திருவடிகளில் வீழ்ந்து
வணங்கினான்.

வாலிதயக் பகான்ற திறம் ெற்றி 'அரிந்ைம' என அதைத்ைான். இராமதனச் கசர்ந்து

பெறும் இன்ெத்தை கநாக்க, ைனிகய கவறாகப் பெறும் பசல்வம் பெற்றும் பெறாைது
கொலாகும் என்றான். 19

4134. ஏந்ைலும், இைபைக் ககளா, இன்

இள முறுவல் நாற,
'கவந்து அபம இருக்பக, எம்கபால்
விரதியர் விபழைற்கு ஒவ்வா;
கபாந்து அவண் இருப்பின், எம்பமப்
கபாற்றகவ சபாழுது கபாமால்;
கைர்ந்து, இனிது இயற்றும் உன்ைன்
அரசியல் ைருமம் தீர்தி.
ஏந்ைலும் - பெருதமயில் சிறந்ை இராமனும்; இைபைக் ககளா - (சுக்கிரீவன் கூறிய)
இவ்வுதரதயக் ககட்டு; இன்இள முறுவல் நாற - இனிய புன்னதக கைான்ற; கவந்து
அபம இருக்பக - அரசர்க்குரிய அரண்மதனயில் ைங்கியிருக்கும்; எம்கபால் விரதியர் -
எம்தமப் கொல் விரைம் பூண்கைார்; விபழைற்கு ஒவ்வா - விரும்பியிருத்ைற்குத்
ைகாைைாகும்; அவண் கபாந்து இருப்பின் - (கமலும்) அவ்விைத்தில் (கிட்கிந்ைா
நகரத்தினுள்) வந்து வசித்ைால்; எம்பமப் கபாற்றகவ சபாழுது கபாம் - எம்தம
உெசரிப்ெதிகலகய (உனக்குப்) பொழுது கழிந்திடும்; கைர்ந்து இனிது இயற்றும் -
ஆராய்ந்து இனிது நைத்தும்; உன்ைன் அர சியல் ைருமம் - உன் அரசாட்சியின்
முதறதமயினின்றும்; தீர்தி - ைவறியவனாவாய்.

விரதியர் - ைவ வாழ்வினர். 'ைாழிரும் சதைகள் ைாங்கித் ைாங்க அரும் ைவம்

கமற்பகாண்டு' கானகத்தில் வாைகவண்டும் என்ெது தகககயி பசான்ன (1601); அது
ெழுைாகாமல் ைவ வாழ்வினராக இருந்ைனர் இராமனும் இைவலும்.

முறுவல் - அன்பு ெற்றி எழுந்ைது. ககைா - பசய்யா என்னும் வாய்ொட்டு

விதனபயச்சம் உைன்ொட்டுப் பொருளில் வந்ைது. நாற - கைான்ற;
20

4135. 'ஏழ் - இரண்டு ஆண்டு, யான் கபாந்து

எரி வைத்து இருக்க ஏன்கறன்;
வாழியாய்! அரெர் பவகும் வள
நகர் பவகல் ஒல்கலன்;
பாழி அம் ைடந் கைாள்
வீர! பார்த்திபலகபாலும் அன்கற!
யாழ் இபெ சமாழிகயாடு அன்றி,
யான் உறும் இன்பம் என்கைா?
வாழியாய் - வாழ்தவ உதையவகன! ஏழ் இரண்டு ஆண்டு - ெதினான்கு வருை
காலம்; யான் கபாந்து எரி வைத்து இருக்க - நான் பசன்று பவம்தம மிக்க காட்டில்
வசிப்ெைாக; ஏன்கறன் - ஏற்றுக் பகாண்கைன்; அரெர் பவகும் வளநகர் - அரசர்கள்
வாழும் பசல்வ வைம் வாய்ந்ை நகரில்; பவகல் ஒல்கலன் - ைங்குவைற்கு உைன்ெகைன்.
பாழி அம் ைடந்கைாள் வீர - (கமலும்) வலிதம வாய்ந்ை அைகிய பெரிய புயங்கதை
உதைய வீரகன! யாழ் இபெ சமாழிகயாடு அன்றி - யாழின் இதசகொலும்
பசால்தலயுதைய சீதைகயாடு அல்லாமல்; யான் உறும் இன்பம் என்கைா - நான்
அதையும் இன்ெம் யாகைா?

பார்த்திபல கபாலும் - (நீ இைதன) எண்ணிப் ொர்த்ைாய் இல்தல கொலும்!

வாலி இறந்ைபிறகு, கிட்கிந்தைக்கு வந்து சுக்கிரீவனுக்கு முடிசூட்ை கவண்டும் என

கவண்டியவன் அனுமன் என்கிறது வான்மீகம்; சுக்கிரீவன் அதைப்ெைாக அங்குச்
பசய்தி இல்தல. ைந்தை கட்ைதையின்ெடி ெதினான்கு ஆண்டுகள் காட்டில் உதறைல்
கவண்டும், நகரினுள்ைாவது ஊரினுள்ைாவது புகுைல் ைகாது எனக் கூறி சுக்கிரீவன்
கவண்டுககாதை மறுக்கிறான், இராமன்.
எரிவனம் - பவயிலின் கடுதமயால் தீப்கொல் சுடுகின்ற காடு. சீதையின்
பசால்லுக்கு யாழ் உவதம. 'குறி நரம்பு எறிவுற்று எழுவு ைண் ைமிழ் யாழினும், இனிய
பசால் கிளிகய' (2073); 'குைலும் யாழும், பகாழும்ொகும் அயிலும் அமுதும் சுதவ
தீர்த்ை பமாழி' (3569) என்ென காண்க. இராமனுக்குச் சீதைகயாைன்றித் ைனிகய எய்தும்
இன்ெம் இன்ெமாகாது. அன்று ஏ - அதச நிதலகள். 21

4136. '' கைவி கவறு அரக்கன் பவத்ை

கெமத்துள் இருப்ப, ைான் ைன்
ஆவிகபால் துபணவகராடும் அளவிடற்கு
அரிய இன்பம்
கமவிைான், இராமன்'' என்றால், ஐயா!
இவ் சவய்ய மாற்றம்,
மூவபக உலகம் முற்றும்
காலத்தும், முற்ற வற்கறா?
கைவி - என் கைவியான சீதை; கவறு - ைனியாய்; அரக்கன் பவத்ை கெமத்துள் இருப்ப -
இராவணன் பகாண்டுகொய் தவத்ை காவலில் இருக்க; ைான் ைன் - ைான், ைன்னுதைய;
ஆவிகபால் துபணவகராடும் - உயிர் கொன்ற நண்ெர்ககைாடு; அளவிடற்கு அரிய
இன்பம் - அைவிைமுடியாை அரிய இன்ெத்தை; இராமன் கமவிைான்- இராமன்
விரும்பினான்; என்றால்- என்று மக்கள் கூற கநர்ந்ைால்; ஐய - ஐயகன! இவ்சவய்ய
மாற்றம் - இந்ைக் பகாடிய பசால்; மூவபக உலகம் - (கமல், கீழ், நடு எனும்) மூன்று
வதகப்ெட்ை உலகங்களும்; முற்றும் காலத்தும் - அழியுங் காலத்திலும்; முற்றவற்கறா -
முடிய வல்லைாகுகமா? (அந்ைப் பெரும்ெழி உலகங்கள் அழிந்ைாலும் அழியாது).
 உலகம் முற்றும் காலம் - ஊழிக்கால முடிவு. அரக்கனது சிதறக் காவலில் இருக்க.
இராமன் ைன் நண்ெர்ககைாடு இன்ெங்கதை விதைந்ைான் என்று உலகம் கூறும்
ெழிச்பசாற்கு இராமன் அஞ்சினான் என்க. கமவுைல் - விரும்புைல்.
22

4137. 'இல்லறம் துறந்திலாகைார் இயற்பகபய

இழந்தும், கபாரின்
வில் அறம் துறந்தும், வாழ்கவற்கு,
இன்ைை கமன்பம இல்லாச்
சில் அறம்; புரிந்து
நின்ற தீபமகள் தீருமாறு,
நல் அறம் சைாடர்ந்ை கநான்பின்,
நபவ அற கநாற்பல் நாளும்.
இல்லறம் துறந்திலாகைார் - மதன அறத்திற்கு உரிய பநறிதயக்
தகவிைாைவர்களுதைய; இயற்பகபய இழந்தும் - இயல்பிதனக் தக விட்டு நீங்கியும்;
கபாரின் வில் அறம் துறந்தும் - கொரில் வில் பிடித்து இயற்றும் அறத்தை விடுத்தும்;
வாழ்கவற்கு - வாழ்ெவனாகிய எனக்கு; இன்ைை - இத்ைதகயன (நகரத்தில்
நண்ெர்ககைாடு இனிைாக இருத்ைல் கொன்றன); கமன்பம இல்லாச் சில் அறம் -
சிறப்பில்லாை அற்ெ ஒழுக்கங்கைாகும; புரிந்து நின்ற தீபமகள் தீருமாறு - நான்
பசய்துள்ை தீதமகள் நீங்குமாறு; நல் அறம் சைாடர்ந்ை கநான்பின் - நல்ல அறத்கைாடு
பொருந்திய விரைத்தில் நின்று; நபவ அற நாளும் கநாற்பல் - குற்றம் நீங்க ஒவ்பவாரு
நாளும் ைவம் பசய்கவன்.

மதனவிதயக் காத்ைல் இல்லறத்தின் ைருமமாகும். ைான் மதனவிதயப்

ொதுகாவாது விட்ைதம ெற்றி 'இல்லறந் துறந்திலாகைார் இயற்தகதய இைந்தும்'
என்றான். ைான் பூண்ை மானுை கவைத்திற்ககற்ெ நைந்துபகாள்வைால், ைன் பைய்வத்
ைன்தமதயப் ொராட்ைாமல் இராமன் 'புரிந்து நின்ற தீதமகள் தீருமாறு கநாற்ெல்'
என்றான். வில்லறம் துறந்ைதம, வாலிதய மதறந்துநின்று பகான்றதைக் குறித்ைது
எனலுமாம். இல்லறக் கைதமயில் ைவறியகைாடு வில்லறச் பசம்தமயும் ைன்மாட்டு
இல்தலபயன்ெைால் அப்பிதைகள் நீங்க கநான்பு பசய்வைாக இராமன்
கூறினான்என்க. 23

'நான்கு திங்கள் கைந்து ெதைபயாடு வருக' என இராமன் கூறுைலும் சுக்கிரீவன்

விதைபெறுைலும்

4138. 'அரசியற்கு உரிய யாவும்

ஆற்றுழி ஆற்றி, ஆன்ற
திபர செயற்கு உரிய கெபைக்
கடசலாடும், திங்கள் நான்கின்
விரசுக, என்பால்; நின்பை கவண்டிசைன்.
வீர!' என்றான் -
உபர செயற்கு எளிதும் ஆகி,
அரிதும் ஆம் ஒழுக்கில் நின்றான்.
உபர செயற்கு எளிதும் ஆகி - பசால்லுைல் எளியைாகி; அரிதும் ஆம் -
கதைப்பிடித்ைற்கு அரியதுமான; ஒழுக்கில் நின்றான் - நல்பலாழுக்கத்தில் ைைராது
நிதல நிற்ெவனாகிய இராமன்; வீர - (சுக்கிரீவதன கநாக்கி) வீரகன! அரசியற்கு உரிய
யாவும் - அரசாட்சிக்கு உரிய பசயல்கள் எல்லாவற்தறயும்; ஆற்றுழி ஆற்றி - பசய்ய
கவண்டிய முதறப்ெடி பசய்து; ஆன்ற திபர செயற்கு உரிய - பெரிய அதலகள்

வீசுைற்கு இைமான; கெபைக் கடசலாடும் - கைல்கொன்றகசதனபயாடும்;

திங்கள் நான்கில் - நான்கு மாைங்கள் கழிந்ை அைவில்; என்பால் விரசுக - என்னிைம்
வந்து கசர்வாயாக; என்றான் - என்றுகூறினான்.

ஒழுக்கம் பசால்லுைற்கு எளிைாயினும் கதைப்பிடித்ைற்கு அரிது ஆைலின் 'உதர

பசயற்கு எளிதும் ஆகி அரிது ஆம் ஒழுக்கு' எனப்ெட்ைது. 'பசால்லுைல் யார்க்கும் எளிய
அரியவாம், பசால்லிய வண்ணம் பசயல்' (குறள் 664) என்றதும் காண்க. வனத்தில்
இருந்து விரைம் காப்கென் என்று நியமங்கள் ெற்றிப் கெசுவது எளிது ஆயினும்
அவற்தறக் கதைப்பிடிப்ெது கடினம் என்ெது இங்கு உணர்த்ைப்ெட்ைது. அவற்றில்
ைைராது நிதலத்து நிற்கக் கூடியவன் இராமன் என்ெைால் 'ஒழுக்கில் நின்றான்' என
இராமன் சிறப்பிக்கப்ெட்ைான்.
கசதனக் கைல் - உருவகம் - கசதனயில் உள்ைாரது வரிதச ஒழுங்குதகதச்
கசதனயாகிய கைலுக்கு அதலயாகக் கருதுக. 24

4139. 'மறித்து ஒரு மாற்றம் கூறான்,

'வான் உயர் கைாற்றத்து அன்ைான்
குறிப்பு அறிந்து ஒழுகல். மாகைா,
ககாது இலர் ஆைல்' என்ைா;
சநறிப் பட, கண்கள் சபாங்கி
நீர் வர, சநடிது ைாழ்ந்து,
சபாறிப்ப அருந் துன்பம் முன்ைா,
கவி குலத்து அரென் கபாைான்.
கவிகுலத்து அரென் - (அம்பமாழிகதைக் ககட்டு) குரங்குகளின் கூட்ைத்திற்கு
அரசனான சுக்கிரீவன்; மறித்து ஒரு மாற்றம் கூறான் - இராமன் பசால்லுக்கு மாற்றாக
ஒரு வார்த்தையும் கெச இயலாைவனாய்; 'வான் உயர் கைாற்றத்து அன்ைான் - வான்
கொல் உயர்ந்ை ைவகவைத்தையுதைய இராமனின்; குறிப்பு அறிந்து ஒழுகல் -
குறிப்தெ உணர்ந்து அைன்ெடி நைத்ைகல; ககாது இலர் ஆைல் என்ைா - குற்ற
மில்லாைவர் ஆகுைலால்' என்று எண்ணி; கண்கள் நீர் சபாங்கி - கண்களில் நீர் பெருகி;
சநறிப்பட வர - முதறயாக ஒழுக; சநடிது ைாழ்ந்து - பநடிது விழுந்து வணங்கி;
சபாறிப்ப அருந்துன்பம் முன்ைா - கணக்கிை முடியாை பெரிய துன்ெத்தை மனத்தில்
பகாண்டு; கபாைான் - (கிட்கிந்ைா நகரத்தை கநாக்கிச்) பசன்றான்.
 சுக்கிரீவன் மறுமாற்றம் கூறாது கிட்கிந்ைா நகர் பசன்றான் என்ெதில் குறிப்ெறிந்து
நைக்கும் ெண்பு அவனிைம் இருப்ெதைக் காணலாம். 'வானுயர் கைாற்றம்' (குறள் 212)
என்ெைற்கு 'வான்கொல் உயர்ந்ை ைவகவைம்' என்ெர் ெரிகமலைகர் வானினம் உயர்ந்ை
மானக் பகாற்றவ' (4067) என்று முன்னரும் குறித்ைது காண்க. பொறிப்ெ அருந்துன்ெம் -
சீதை பிரிவால் இராமன் ெடும் துயர் கண்டு சுக்கிரீவன் வருந்திய வருத்ைமும்
இராமதனப் பிரிவைால் ஏற்ெடும் வருத்ைமும் பெரிய என்ெைாம். பநடிது வீழ்ைல் -
எட்டு உறுப்புக்களும் பூமியில் ெடும்ெடி வீழ்ந்து வணங்கல். மாது, ஓ -அதசகள்.
25

அங்கைனுக்கு இராமன் அறிவுதர

4140. வாலி காைலனும், ஆண்டு,

மலர் அடி வணங்கிைாபை,
நீல மா கமகம் அன்ை
சநடியவன், அருளின் கநாக்கி,
'சீலம் நீ உபடபய ஆைல்,
இவன் சிறு ைாபை என்ைா,
மூலகம ைந்ை நுந்பை ஆம்
எை, முபறயின் நிற்றி.'
ஆண்டு மலரடி வணங்கிைாபை - அப்பொழுது ைன் மலர் கொன்ற திருவடிகளில்
வணங்கியவனான; வாலி காைலனும் - வாலியின் மகனான அங்கைதனயும்;
நீலமாகமகம் அன்ை சநடியவன் - நீல நிறம் வாய்ந்ை சிறந்ை கமகத்தைபயாத்ை
பெரியவனான இராமன்; அருளின் கநாக்கி - கருதணகயாடு ொர்த்து; நீ சீலம் உபடபய
ஆைல் - 'நீ ஒழுக்கம் உதையவன் ஆகுக; இவன் சிறு ைாபை என்ைா - இந்ைச்
சுக்கிரீவதன உன் சிறிய ைந்தை என்று கருைாமல்; மூலகம ைநத் நுந்பை ஆம் எை - உன்
பிறப்பிற்குக் காரணமாகிய உன் ைந்தையாககவ பகாண்டு; முபறயின் நிற்றி - அவன்
கட்ைதைப்ெடி நிற்ொயாக!

இப்ொைல் அடுத்ை ொைலில் உள்ை 'என்றான்' என்ெைகனாடு இதயயும்.

வணங்கினான் (ஆகிய) வாலி காைலதனயும் என உருபு பிரித்துக் கூட்டுக. நீல கமகம்
இராமனுக்கு உவதம. பநடியவன் = பெருதமக்குரியவன்; மாவலின் பொருட்டு
நீண்ைனுமாம். ஆைல் என்ெைற்கு ஆைலால் என்றும் பொருள் பகாள்ைலாம்.
26

4141. என்ை, மற்று இபைய கூறி,

'ஏகு அவன் - சைாடர' என்றான்;
சபான் அடி வணங்கி, மற்று
அப் புகழுபடக் குரிசில் கபாைான்;
பின்ைர், மாருதிபய கநாக்கி,
'கபர் எழில் வீர! நீயும்,
அன்ைவன் அரசுக்கு ஏற்றது
ஆற்றுதி, அறிவின்' என்றான்.
 என்ை மற்று - என்று கமலும்; இபைய கூறி - இத்ைதகய வார்த்தைகதைக் கூறி;
அவன் - சைாடர ஏகு என்றான் - 'அந்ைச் சுக்கிரீவதனத் பைாைர்ந்து பசல்வாயாக' என்று
கூறினான்; மற்று - அைன் பின்; அப்புகழுபடக் குரிசில் - புகழ் பொருந்திய சிறந்ை
அங்கைன்; சபான் அடி வணங்கி - (இராமனுதைய) பொன் கொன்ற ொைங்களில்
வணங்கி; கபாைான் - கிட்கிந்தை நகருக்குச் பசன்றான்; பின் ைர்

மாருதிபய கநாக்கி - அைற்குப் பிறகு (இராமன்) அனுமதனப் ொர்த்து; 'கபர்

எழில் வீர - மிக்க அைதகயுதைய வீரகன; நீயும் - நீயும் (பசன்று); அன்ைவன் அரசுக்கு
ஏற்றது - அச்சுக்கிரீவனது அரசாட்சிக்கு ஏற்ற காரியங்கதை; அறிவின் ஆற்றுதி - உன்
அறிவினால் பசய்வாயாக; என்றான்- என்று பசான்னான்.

அ - ெண்ைறி சுட்டு; அனுமன் அைகு மிக்கவன் என்ெைால் 'கெர் எழில் வீர' என

விளித்ைான். அனுமனுக்குச் சுந்ைரன் என்னும் ஒரு பெயர் உண்டு. உருவ அைகு, வீரம்,
அறிவு ஆகிய மூன்றிலும் அனுமன் சிறந்ைவன் என்ெதை இராமன் கூற்றால் அறிய
முடியகிறது. 27
மாருதி, 'இங்கிருந்து அடிதம பசய்கவன்' எனல்

4142. சபாய்த்ைல் இல் உள்ளத்து

அன்பு சபாழிகின்ற புணர்ச்சியானும்,
'இத் ைபல இருந்து, நாகயன்,
ஏயிை எைக்குத் ைக்க
பகத் சைாழில் செய்கவன்' என்று,
கழல் இபண வணங்கும் காபல,
சமய்த் ைபல நின்ற வீரன்,
இவ் உபர விளம்பி விட்டான்:
சபாய்த்ைல் இல் உள்ளத்து - பொய்ம்தம இல்லாை மனத்தில்; அன்பு சபாழிகின்ற
புணர்ச்சியானும் - அன்தெப் பொழிகின்ற நட்தெ உதையவனான அனுமனும்;
நாகயன் - (இராமனது கநாக்கி) நாய் கொன்றவனான அடிகயன்; இத்ைபல இருந்து -
இவ்விைத்திகலகய ைங்கி; ஏயிை - (உன்னால்) ஏவப்ெட்ைனவும்; எைக்குத் ைக்க -
எனது ஆற்றலுக்கு ஏற்றனவுமான; பகத்சைாழில் செய்கவன் என்று - குற்கறவல்கதைச்
பசய்கவன் என்று கூறி; கழல் இபண வணங்கும் காபல - இராமனது கைலணிந்ை
இரண்டு திருவடிகதையும் வணங்கிய பொழுது; சமய்த்ைபல நின்ற வீரன் -
உண்தமயின் கண் நிதலத்து நின்ற வீரனான இராமன்; இவ்வுபர விளம்பிவிட்டான் -
(பின்வரும்) இந்ை வார்த்தைகதைக் கூறலானான்.

பொய் கருைாதம, அன்புதைதம ஆகிய அனுமனின் சிறப்பியல்புகள் இங்குக்

கூறப்ெட்ைன. ''நீதியில் நின்றீர்; வாய்தம அதமந்தீர்'' (4725); 'அண்ணல்
அம்தமந்ைர்க்கு அன்பு சிறந்தீர்' (4726) என்ற சாம்ென் கூற்றும் ''பசால்லுதி பமய்ம்தம
பைாைர்ந்கைாய்'' (5422) என்ற சீதையின் கூற்றும் காண்க. 'நாகயன்' என்றைனால்
அனுமனின் அடிதமத்திறமும், 'ஏயின பசய்கவன்' என்றைால் கட்ைதை
மறுக்காதமயும், 'எனக்குத்ைக்க தகத்பைாழில்' என்றைால் ெணியும் கூறப்ெட்ைன.
'ஆண்ைான் அடிதமத் பைாழில் ஆற்றலின் ஆற்றல் உண்கை?' (4801), ''யான் அவர்ைம்
ெண்தணக்கு ஒருவன் எனப் கொந்கைன்; ஏவல் கூவல் ெணி பசய்கவன்.'' (5341)
என்ென அனுமன் கூற்றுக்கைாம். தகத்பைாழில் - குற்கறவல்; தக = சிறுதம
தகங்கரியம் என்ற வைபசால்லின் அதமதி பொருந்துைல் காண்க. 28
அனுமதனக் கிட்கிந்தைக்குச் பசல்லுமாறு இராமன் வற்புறுத்ைல்

4143. 'நிரம்பிைான் ஒருவன் காத்ை நிபற

அரசு இறுதி நின்ற
வரம்பு இலாைைபை, மற்று ஓர்
ைபலமகன் வலிதின் சகாண்டால்,
அரும்புவ, நலனும் தீங்கும்;
ஆகலின், ஐய! நின்கபால்
சபரும் சபாபற அறிவிகைாரால்,
நிபலயிபைப் சபறுவது அம்மா.
நிரம்பிைான் ஒருவன் - அரசர்க்குரிய ெண்புகள் நிதறந்ை ஒப்ெற்ற மன்னன் ஒருவன்;
காத்ை - ொதுகாத்ை; இறுதி நின்ற வரம்பு இலாைது - கதை எல்தல இல்லாைதும்; நிபற
அரசு அைபை - எல்லாச் பசல்வ வைங்களும் நிதறந்ைதுமான அரசாட்சிதய; மற்று ஓர்
ைபலமகன் - கவறு ஓர் அரசன்; வலிதின் சகாண்டால் - வலியக் தகப்ெற்றிக்
பகாண்ைால்; நலனும் தீங்கும் அரும்புவ - (அந்ை அரசியலில்) நன்தமககையன்றித்
தீதமகளும் கைான்றுவனவாம்; ஆகலின் - ஆைலால்; ஐய - ஐயகன; நின்கபால்
சபரும்சபாபற அறிவிகைாரால் - (அத்ைதகய ஆட்சி) உன்தனப் கொன்ற
பொறுதமயும் அறிவும் நிதறந்ைவர்கைாகலகய; நிபலயிபைப் சபறுவது - நிதல
பெறக் கைவைாகும்.

நிரம்பினான்: அரசர்க்கு இன்றியதமயாைனவாகக் கூறப்ெடும் அஞ்சாதம, ஈதக,

அறிவு; ஊக்கம், கல்வி, வீரம் முைலிய நற்ெண்புகள் நிரம்ெப்பெற்றவன். நிதற அரசு -
ெல்கவறு வைங்களுைன், ெல சிறப்புகளுைன் கூடிய அரசு. வள்ளுவர் குறிப்பிடும்
'இதறமாட்சி, நாடு' அதிகாரக் கருத்துக்கதை இங்கக பகாள்ைலாம். 'நிரம்பினான்' -
ஈண்டு வாலிதயக் குறித்ைது; 'மற்கறார் ைதலமகன்' சுக்கிரீவதனக் குறித்ைது. இறுதி
நின்ற வரம்பு - அழிவு, முன் ொைலில் அனுமனின் பொய்யில் உள்ைத்தையும்,
அன்தெயும் கூறியவன் இப்ொைலில் அவனது பொறுதமயிதனயும், அறிதவயும்
உதரத்து அரசியலுக்கு அவனது இன்றியாதமயிதன உணர்த்தினான், ''பவஞ்சின்
அரக்கர் ஐவர் புலன்கள் ஒத்ைார்; அவனும் நல் அறிதவ ஒத்ைான்'' (5664)
எனப்பின்னரும் அனுமன் புகைப்ெடுவதைக் காணலாம. 29

4144. 'ஆன்றவர்க்கு உரியது ஆய

அரசிபை நிறுவி, அப்பால்,
ஏன்று எைக்கு உரியது ஆய
கருமமும் இயற்றற்கு ஒத்ை
ொன்றவர், நின்னின் இல்பல;
ஆைலால், ைருமம்ைாகை
கபான்ற நீ, யாகை கவண்ட,
 அத் ைபல கபாதி' என்றான். ஆன்றவற்கு - (எல்லாப் ெண்புகளும்)
நிதறந்ைவனான சுக்கிரீவனுக்கு; உரியது ஆய அரசிபை - உரியைான அரசாட்சிதய;
நிறுவி - நிதலபெறச் பசய்து; அப்பால் - அைற்குப் பிறகு; எைக்கு உரியது ஆய கருமமும்
- எனக்கு ஆககவண்டியைான காரியத்தையும்; ஏன்று - ஏற்றுக் பகாண்டு; இயற்றற்கு
ஒத்ை ொன்றவர் - பசய்வைற்குத் ைகுந்ை பெரிகயார்; நின்னின் இல்பல - உன்தன விை
(கவறு எவரும்) இல்தல; ஆைலால் - ஆைலால்; ைருமம் ைாகை கபான்ற நீ - அறகம
உருபவடுத்ைாற் கொன்ற நீ; யாகை கவண்ட - நான் கவண்டுகின்றெடி; அத்ைபலகபாதி
- அவ்விைத்திற்குச் (சுக்கிரீவனிைம்) பசல்லக் கைவாய்; என்றான் - என்று உதரத்ைான்.
முன்னிரு ொைல்களில் அனுமனின் பொய்யாதம, அன்பு, பொறுதம, அறிவு ஆகிய
ெண்புகள் கொற்றப்ெை, இப்ொைலில் ைருமத்தின் வடிவபமன அனுமதனக் குறித்ைல்
காண்க. 'நல் அற வீரன்' (5541) எனப் பின்னரும் கூறுைல் காண்க. ைருமத்தின்
வடிவமான இராமனால் 'ைருமன் ைாகன கொன்ற நீ' என அனுமன் கொற்றப்ெைல்
எண்ணிஇன்புறற்ொலது. 30
அனுமன் கிட்கிந்தை பசல்ல,இராமலக்குவர் கவகறார் மதலதய அதைைல்

4145. ஆழியான் அபைய கூற, 'ஆபண

ஈது ஆயின், அஃகை,
வாழியாய்! புரிசவன்' என்று
வணங்கி, மாருதியும் கபாைான்;
சூழி மால் யாபை அன்ை
ைம்பியும், ைானும் சைால்பல
ஊழி நாயகனும், கவறு ஓர்
உயர் ைடங் குன்றம் உற்றார்.
ஆழியான் - சுைரிசனம் என்னும் சக்கரப்ெதைதய உதைய திருமாலின் அவைாரமான
இராமன்; அபைய கூற - அத்ைதகய வார்த்தைகதைச் பசால்ல; மாருதியும் - (அது
ககட்டு) அனுமனும்; வாழி - (இராமதன கநாக்கி) வாழ்வாயாக! ஆபண ஈது ஆயின் -
உன் கட்ைதை இது வாயின்; அஃகை புரிசவன் - நான் அைதனகய பசய்கவன்; என்று
வணங்கிப் கபாைான் - என்று பசால்லி வணங்கி கிட்கிந்தைதய கநாக்கிச் பசன்றான்,
சைால்பல ஊழி நாயகனும் - ெைதமயான ெல ஊழிக்காலங்களுக்கும் ைதலவனான
இராமபிரானும்; சூழிமால் யாபை அன்ை ைம்பியும் - முகெைாத்தை உதைய பெரிய
யாதனதய ஒத்ை ைம்பி இலக்குவனும்; ைானும் - ைானுமாக; கவறு ஓர் உயர்
ைடங்குன்றம் - உயர்ந்ை பெரிய கவகறார் மதலதய; உற்றார் - அதைந்ைனர்.

அனுமன் இராமன் கட்ைதைதய ஏற்று விதைபெற்றதும் இராமனும் ைம்பியுைன்

கவகறார் மதலதய அதைந்ைான். இந்ை மதலதயப் பிரசிரவண மதல
என்று வான்மீகமும் அத்யாத்ம இராமாயணமும் கூறும். இைற்கு மாலியவான்
என்ற பெயருமுண்டு. வாழியாய் - இராமதன 'வாழி' என அனுமன் வாைத்தினான்
என்ெர். அடியவனாகிய அனுமன் இவ்வாறு வாழ்த்துவது முதறயா என்றால்,
ெக்ைர்கள் அன்பு கமலீட்ைால் அங்ஙனம் வாழ்த்துவது மரொகும். பெரியாழ்வார்
திருமாலுக்குப் ெல்லாண்டு கூறியதும், பிள்தைத்ைமிழ்களில் ொட்டுதைத்
ைதலவனாகிய இதறவனுக்குக் காப்புக் கூறி வாழ்த்துவதும் இம்மரதெ ஒட்டிகய
ஆகும். இதறவதன வாழ்த்துவைால், வாழ்த்துவார் நல் வாழ்வு பெறுவர் என்ெதை
'வாழ்த்துவதும் வானவர்கள் ைான் வாழ்வான்' (திருவாசகம், திருச்சைகம்-20) என்ற
அடியால் உணரலாம். அரசனுைன் கெசுதகயில் 'வாழ்க' என வாழ்த்திப் கெசும் மரதெ
இலக்கியங்களில் காணலாம். 'சூழியாதன' என்ெது நாட்டு யாதனதயக் குறிக்கும்.
காட்டில் திரியும் யாதன கொலன்றி, ஒரு ொகனுக்கு அைங்கி நைப்ெது சூழியாதன.
அதுகொல் இலக்குவனும் அண்ணன் கட்ைதைக்கு அைங்கி நைப்ெவன் என்ற
கருத்தும் புலனாகிறது. ஊழிநாயகன் ைம்பியும் ைானும் உற்றான் - ைதலதம ெற்றி வந்ை
திதண வழுவதமதி. ஆழியான் என்னும் பசால் கைல் கொன்றவன், ொற்கைலில்
ெள்ளி பகாள்ெவன் என்னும் பொருள் ெடும் வதகயில் அதமந்துள்ை சிறப்தெயும்
காணலாம். 31

சுக்கிரீவன் அரசு புரிைல்

4146. ஆரியன் அருளின் கபாய்த் ைன்

அகல் மபல அகத்ைன் ஆை
சூரியன் மகனும், மாைத்
துபணவரும், கிபளயும், சுற்ற,
ைாபரபய வணங்கி, அன்ைாள் ைாய்
எை, ைந்பை முந்பைச்
சீரியன் சொல்கல என்ை,
செவ்விதின் அரசுசெய்ைான்.
ஆரியன் அருளின் கபாய் - இராமன் கட்ைதைப்ெடி கிட்கிந்தை பசன்று; ைன் அகல்
மபல அகத்ைன் ஆக - ைனக்குரிய அகன்ற மதலயின் உள்ளிைத்தைச் கசர்ந்ைவனான;
சூரியன் மகனும் - சூரியன் மகனாகிய சுக்கிரீவனும்; மாைத் துபணவரும் -
(அரசாட்சிக்குத் துதணயாயுள்ை) பெருதம பொருந்திய அதமச்சர் முைலிகயாரும்;
கிபளயும் சுற்ற - உறவினர்களும் ைன்தனச் சூழ்ந்து நிற்க; ைாபரபய வணங்கி - (ைன்
ைதமயன் மதனவியான) ைாதரதய வணங்கி; அன்ைாள் ைாய் எை - அவள் ைனக்குத்
ைாய் என்று பசால்லும்ெடியாகவும்; முந்பைச் சீரியன் சொல்கல - ைனக்கு
முனபிறந்ைவனும் சிறப்புள்ைவனுமான வாலியின் அறிவுதரககை; ைந்பை என்ை -
ைனக்குத் ைந்தை என்று பசால்லும்ெடியாகவும்; செவ்விதின் அரசு செய்ைான் -
பசம்தமயாக அரசாட்சிதய நைத்ைலானான்.
ைதமயதனத் ைந்தைதயப் கொல மதித்ைலும், அவன் மதனவிதயத் ைாபயனக்
கருதுைலும் சான்கறார் பநறியாகும். அவ்வாகற சுக்கிரீவன் ைாதரதய வணங்கித் ைாய்
கொல மதித்து அவள் பசாற்ெடி நைப்ெவனாயினன் என்ெதும், வாலி இறந்து
விட்ைைால் அவன் பசால்லியதைச் பசய்ைதலகய ைந்தை பசாற்ெடி

ஆட்சி பசய்ைலாகக் பகாண்ைனன் என்ெதும் ொைலின் இறுதி இரண்ைடிகள்

உணர்த்துகின்ற பசய்திகைாகும். வாலி இறக்கும் நிதலயில் சுக்கிரீவனுக்குச் சில
அறிவுதரகதைக் கூறியது வாலிவதைப் ெைலத்தில் கூறப்ெட்ைது. அவ்வுறுதி
பமாழிகதைத் ைதலகமற்பகாண்டு சுக்கிரீவன் ஆட்சி புரிந்ைான் என்க.
 மானத்துதணவர் - ஐம்பெருங்குழுவும், எண்கெராயமும் மற்றும் மந்திரச்
சுற்றத்ைாருமாவர். அவர்கள் எல்லாச் சிறந்ை ெண்புகளும் பெற்றிருந்ைதம ெற்றி
'மானத்துதணவர்' எனப்ெட்ைனர். கம்ெர் கூறும் அதமச்சர் மாண்புகதை 1318 - 1321 -
எண் ொைல்களில் காண்க. அதமச்சர் முைலிகயார் உறுதிச்சுற்றம் எனப்
ெடுவராைலால், அவர்கள் உரிய சமயங்களில் வந்து சூழ்ந்து உைவுைதல 'மானத்
துதணவர் சுற்ற' என உதரத்ைார். 'சூழ்வார் கண்ணாக ஒழுகலான் மன்னவன்
சூழ்வாதரச் சூழ்ந்து பகாைல்' (குறள் - 445) என்றார் வள்ளுவர். சுற்றம் ைழுவி வாழ்ைல்
பசல்வம் ெதைத்ைைன் ெயனாைலாலும், பசல்வம் பெருக்கவும் காக்கவும்
கவண்டியிருத்ைலானும் 'கிதை சுற்ற' என்றார். சுக்கிரீவனின் ெண்ொல் சுற்றத்தினார்
அவதனத் ைழுவி வாழ்ந்ைனர் என்க.

வான்மீகத்தில் ைாதர சுக்கிரீவகனாடு வாழ்ந்ைாள் என்று கூறப் பெற்றிருக்க,

அவதைத் ைாயாகச் சுக்கிரீவன் கருதினான் எனக் கம்ெர் கூறியிருப்ெது கொற்றத்
ைக்கைாகும். அத்யாத்மராமாயணம், ைாதர இராமன் உெகைசம்பெற்று வாலியின்
மதறவால் கநர்ந்ை மனத்ைைர்ச்சி நீங்கி, பமய்ஞ்ஞானம் அதைந்து ஜீவன் முக்தி
நிதலயதைந்ைாள் என்று கூறுகிறது. 32

4147. வள அரசு எய்தி, மற்பற

வாைர வீரர் யாரும்
கிபளஞரின் உைவ, ஆபண கிளர்
திபெ அளப்ப, கககளாடு,
அளவு இலா ஆற்றல் ஆண்பம
அங்கைன், அறம் சகாள் செல்வத்து
இளவரசு இயற்ற, ஏவி,
இனிதினின் இருந்ைான், இப்பால்,
வள அரசு எய்தி - எல்லா வைங்களும் பொருந்திய அரசாட்சிதய அதைந்து; மற்பற
வாைர வீரர் யாரும் - மற்ற வானர வீரர்கள் யாவரும் கிபளஞரின் உைவ - சுற்றத்ைார்
கொல கவண்டுவன பசய்ய; ஆபண கிளர் திபெ அளப்ப - (ைனது) அரச ஆதண
விைங்குகின்ற திதசகளின் எல்தலதய அைாவவும்; அளவு இலா ஆற்றல் - அைவற்ற
வலிதமயும்; ஆண்பம அங்கைன் - வீரமும் உதைய அங்கைன்; கககளாடு -
உறவினகராடு; அறம் சகாள் செல்வத்து - அறவழியில் ஈட்ைப்ெட்ை பசல்வத்கைாடு;
இளவரசு இயற்ற - இைவரசனாக ஆட்சி புரியுமாறு; ஏவி - கட்ைதையிட்டு; இனிதினின்
இருந்ைான் - இனிதமயாகக் கிட்கிந்தை நகரத்தில் வீற்றிருந்ைான். இப்பால் - (அஃது
அங்ஙனமாகவும்) இப்புறத்தில். .

சுக்கிரீவன் பசய்திதய இவ்வாறு கூறி, கமல் இராமன் பசய்திதயக் கூறுகின்றார்.

ஆைலின் கவறுொடு கைான்ற 'இப்ொல்' என்றார். ஆதண கிைர் திதச

அைப்ெ - ைனது கட்ைதை ைதையின்றி எங்கும் பசல்ல; கிதைஞரின் - இன்

ஐந்ைாம் கவற்றுதம ஒப்புப் பொருைது. ககள் - அரசியல் சுற்றமும் உறவியல்
சுற்றமும். இனிதினின் இருந்ைான் - அங்கைன் இைவரசனாயிருந்து அரச
காரியங்கதைக் கவனித்து வரச் சுக்கிரீவன் இன்ெம் அனுெவித்துக் பகாண்டிருந்ைான்
என்க. 33
 கார்காலப் படலம்

மதைக்கால நிகழ்ச்சிகதைப் ெற்றிக் கூறுவைால் இப்ெைலம் கார்காலப் ெைலம்

எனப்ெட்ைது. மதைக்கால வர்ணதன, சீதையின் பிரிவால் வருந்தும் இராமன் நிதல,
இராமதன இலக்குவன் ஆற்றுவிக்கும் ொங்கு ஆகியன இப்ெைலத்தில் இைம்
பெறுகின்றன.

இராமலக்குவர் கிட்கிந்தை மதலக்கு அருகில் உள்ை பிரசிரவண மதலயில்

ைங்கியிருக்தகயில் பைக்கணாயனம் பைாைங்கிற்று. கார்கமகங்கள், வஞ்சதன
அரக்கர்ைம் வடிபவன வானபமங்கும் இரண்டு ெரவின. இடியும் மின்னலும் கைான்ற,
வாதைக்காற்று வீசலாயிற்று. கால மாரி பொழிய, உலர்ந்ை மரங்கள் ைதைத்ைன.
இந்திர ககாெம் எங்கும் ஊர்ந்து ெரவின; காந்ைள், பகான்தற, கூைாைம், முல்தல
கொன்ற மலர்கள் மலர்ந்ைன. மான்கள் துள்ளி விதையாடின. நீர் நிதலகளில்
அன்னங்கள் ெடித்ைாைக் கரிய கமகங்கதைச் சார்ந்து நாதரகளும், பகாக்குகளும்
வரிதசயாய்ப் ெறந்ைன. நிலமகள் உைல் சிலிர்த்ைாற் கொன்று ெசும் புல் பசழித்ைன.
மயில்கள், கானம் எங்கும் ெரப்பிய கண்பணனத் கைாதக விரித்ைாடின. குயில்கள்
குரல் அைங்கின. ெசுக்களின் கால்கைால் இைறப்ெட்டுக் காைான்கள்
பசறிையிர்த்துணைங்கைாய்க் காட்சி அளித்ைன. நானில மகளிரும் ைன் நிலத்திற்குரிய
மலர்கதைச் சூடி, மகிழ்ந்ைனர்.
இக்கார்காலத்தில் சீதைதய எண்ணி வருந்திய இராமன் கமகம், மயில், பகாடி, மான்
முைலியன கண்டு அதவ ைன்தன வருத்துவைாக எண்ணிக் கலங்கினான். சீதையின்
ெற்கதையும் இைழ்கதையும் நிதனவூட்டிய முல்தல அரும்தெயும் இந்திர
ககாெத்தையும் ொர்த்துக் கலக்கம் அதைந்ைான். யமன், வாதையாய்த் ைன் உருவிதன
மாற்றி வந்து துன்புறுத்துவைாக மயங்கினான். இங்ஙனம் ைன் பெருதம அழிந்து
இரங்கும் இராமதன கநாக்கி இலக்குவன் ''அறவழி நைக்கும் நினக்கன்றி கவறு
எவர்க்கு பவற்றி கிட்டும்?'' எனப் ெல கூறித் கைற்றினான்.
நாட்கள் ெல கழிய, கதிர்காலம் வந்து எதிர்ந்ைது. நீர்நிதலகளில் நீர் நிரம்பிை
அன்றிலும் மகன்றிலும் புறம் கொக இயலாது ைத்ைம் துதணகயாடு உயிர் ஒன்றி
உதறந்ைன. கதிரவதனக் கண்டு பொழுைறிைல் அரிைாயிற்று. நானில உயிர்களும்
குளிர்ைாங்காது ஒடுங்கின. யாதனகள் மதல கொல உறங்காைனவாய் விைங்கின.
அன்னப் ெறதவகை அகிற்புதகயில் குளிர்காய, மந்திகள் குதககளில் உறங்கக்
குரங்குகள் கயாகியர் கொல் இருந்ைன. மகளிர் அருவி ஆைாதமயின் அதவ
மகளிர்ைம் கூந்ைல் மணம் கமைப் பெறாைன ஆயின; ஊஞ்சல்கள் ஆடுவாரின்றிக்
கிைந்ைன. இதையர்கள் ஆட்டுக் குட்டிகளுைன் சிற்றிதல மரங்களின் அடியில்
ஒதுங்கினர். கெய்களும் முள் எயிறு தின்ற ெசியால் வருந்தின.

கூதிர்க் காலக் காட்சிகள் இராமதன வருத்தின. 'நான் இன்னும் இறவாமல்

உள்கைகன? கானகம் புக்கு நான் முடித்ை காரியம் கண்டு கமல் உலகினர், கீழ் உலகினர்
நகுவகர? என் துனப்த்திற்கு ஒரு முடிவு இல்தலயா?' எனப் ெல
கூறிக் கலங்க, இலக்குவன் கமலும் ெல கைறுைல் வார்த்தைகதைப் புகன்றான்.
கைவு பசய்ைவன் உதறயுள் காணும் காலம் வந்து கசர்வைாயிற்று என்றும், உற்ற
துதணபயாடு ெல்முதற பைளிந்து காலத்ைால் பசயல்ெட்ைால் பவற்றி ைவறுைல்
இல்தலபயன்றும், தீய வழியில் பசல்ெவர் ெழியும் கைால்வியும் எய்ை, நல்வழியில்
நைக்கும் இராமகன புகழும் பவற்றியும் பெறுவான் என்றும் இலக்குவன் உதரத்ைான்.

இலக்குவன் கூறியதை இராமன் உறுதிபயன உணர்ந்ைான். கதிர்ப்ெருவமும்

ஒருவாறு கைய்ந்து முடிவுற்றது. கமகங்கள் பவண்ணிறம் உற்றன. இருள் நீங்கியது.
இடி முைக்கம் ஒழிய, மதைத்துளிகள் நீங்க, மின்னலும் மதறந்ைது. அருவிகளில் நீர்
குதறந்ைது. சந்திரன் ஒளியுைன் பவளிப்ெட்ைான். அன்னப்ெறதவகள் வானத்தில்
ெறந்ைன. பைளிந்ை நீர்நிதலகளில் மகளிர் கண்கபைன மீன்கள் துள்ளின. ைாமதர,
பசங்கிதை அரும்புகள் மலர்ந்ைன. ைவதைகள் குரல் அைங்க, மயில்களும் ஒடுங்கின.
ொக்குக் குதலகள் ெழுத்ைன. முைதலகள் பவயிலில் இனிதமயாக உறங்க, நந்தைகள்
கசற்றில் மதறந்ைன. நண்டுகள் வதைகளில் புகுந்து வாயிதலச் கசற்றால் அதைத்துக்
பகாண்ைன.

இப்ெைலத்தின் வழி புலனாகும் கம்ெரின் இயற்தகதயப் ெற்றிய நுண்ணறிவும்,

வருணதனத் திறமும் பெரிதும் ொராட்டுைற்குரியன. கதைப் ெகுதியினும்
வருணதனப் ெகுதி மிக்கிருப்ெதும் காணத்ைக்கது.
கதிரவன பைன்திதச ஏகல்

கலிவிருத்ைம்

4148. மா இயல் வட திபெநின்று, வாைவன்,

ஓவியகம எை ஒளிக் கவின் குலாம்
கைவிபய நாடிய, முந்தி, சைன் திபெக்கு
ஏவிய தூது எை, இரவி ஏகிைான்.
ஓவியகம எை - ஓவியத்தில் தீட்டிய உருவகம கொல; ஒளிக் கவின் குலாம் - ஒளி
பொருந்திய அைகுைன் விைங்கும்; கைவிபய நாடிய - (ைன் மதனவியான)
சீைாகைவிதயத் கைடும் பொருட்டு; முந்தி - (அனுமன் முைலிய வானரவீரர்கதை)
அனுப்புவைற்கு முன்னகர; வாைவன் - கைவர்களுக்பகல்லாம் கைவனான இராமன்;
சைன்திபெக்கு ஏவிய - பைற்குத் திதச கநாக்கி அனுப்பிய; தூது எை - தூதுவன்
என்னுமாறு; இரவி - கதிரவன்; மா இயல் வடதிபெ நின்று - பெருதம பொருந்திய
வைக்குத் திதசயிலிருந்து; ஏகிைான் - பைன்திதச கநாக்கிச் பசன்றான்.

வைதிதசதயப் பெரியதிதச, மங்கைத்திதச, புண்ணியத் திதச என்று கூறுவைால்

'மாஇயல் வைதிதச' என்றார். சூரியன் பைன்திதசயாக ஒதுங்கிச் பசல்லுைதல
ைட்சிணாயனம் என்ெர். ஆடிமாைம் முைல் மார்கழி ஈறாக உள்ை ஆறு மாைங்களும்
இைன்கண் அைங்கும். இங்குக் கார்காலத்திற்குரிய பைன்திதச அயனம் பைாைங்கியது
என்ெைாம். ைட்சிணாயனத்தில் இயல்ொககவ வைதிதசயிலிருந்து பைன்திதச
பசல்லும் சூரியதன, இராமன் ைன் கைவிதயத் கைைத் பைன்திதசக்குத் தூது என
ஏவினான் எனக்கூறியது ைற்குறிப்கெற்ற அணியாகும். பின்னர் அனுமன் பைன்திதச
கநாக்கிச் பசல்வானாைலின், கதிரவன் முந்திச் பசன்ற தூது கொன்றவனானான்.
ஓவியகம என ஒளிக் கவின் குலாம் கைவி எனக் கூறும் கம்ெர் 'அனங்க கவள்
பசய்ை ஓவியம்' (5079) என்றும் 'மைனற்கும் எழுை ஒண்ணாச் சீதை' (483) என்றும்
ொராட்டுவர். ஒவியகம - ஏகாரம் கைற்றம்; குலவும் என்ெது குலாம் எனக் குதறந்து
நின்றது; நாடிய - பசய்யிய என்னும் வாய்ப்ொட்டு விதனபயச்சம்.
1
கமகம் ெரவுைல்

4149. பப அபணப் பல்

ைபலப் பாந்ைள் ஏந்திய
சமாய் நிலத் ைகளியில்,
முழங்கு நீர் சநயின்,
சவய்யவன் விளக்கமா, கமருப்
சபான் திரி,
பம எடுத்து ஒத்ைது -
மபழத்ை வாைகம.
மபழத்ை வாைகம - கார்கால கமகத்ைால் மூடுண்ை வானம்; பப அபணப் பல்
ைபலப் பாந்ைள் - ெைம் பொருந்திய ெல ைதலகதை உதைய ஆதிகசைன் என்னும்
ொம்பு; ஏந்திய - ைாங்குகின்ற; சமாய்நிலத் ைகளியில் - பசறிந்ை பூமியாகிய அகலில்;
முழங்கு நீர் சநயின் - ஒலிக்கின்ற கைல் நீராகிய பநய்யில்; கமரு சபான் திரி -
கமருமதலயாகிய அைகிய திரியில்; சவய்யவன் விளக்கமா - கதிரவதன விைக்காகக்
பகாண்டு; பம எடுத்(ை)து ஒத்ைது - (மகளிர்) தம எடுத்ைற்கு இைனாகும் கலசத்தின்
அடிப்ெகுதிதய ஒத்து விைங்கியது.

வானத்தில் கரிய கமகம் ெரவியிருந்ை காட்சி பூமியாகிய அகலில், கைல் நீராகிய

பநய்யில், கமருமதலயாகிய திரியில், சூரியனான விைக்கில் வானமாகிய கலயத்தில்
தம கூட்டினாற் கொல் விைங்கியது என்ெைாம். அகலும், பநய்யும், திரியும்,
விைக்குமாக நிலத்தையும், கைல் நீதரயும், கமரு மதலயிதனயும், சூரியதனயும்
இதயபு உருவமாகக் கூறி 'வானம் தம எடுத்து ஒத்ைது' என உவதம அணிெைக்
கூறியுள்ைார். வானம் இயல்ொகக் கரிய நிறம் பகாண்டிருந்ைதைக் கலயத்தில் தம
கூட்டினாற் கொல என்ெைால் ைற்குறிப்கெற்ற, உவதம அணிகைாம். 'தவயம்
ைகளியா, வார்கைகல பநய்யாக, பவய்ய கதிகரான் விைக்காக' (முைல் திருவந்ைாதி - 1)
என்ற பொய்தகயாழ்வார் ொசுரத்தை இப்ொைல் அடிபயாற்றியுள்ைது. கைல்நீர்
கதிரவன் பவயிலால் ஆவியாகச் பசன்று கமகமாகிறது என்ற அறிவியல் பகாள்தகக்கு
ஏற்ெ இவ்வருணதன அதமந்திருத்ைதலக் காணலாம்.

ஆதிகசைன் ஆயிரந்ைதலகதை உதையவனாைலின் 'ெல் ைதலப் ொந்ைள்' என்றும்,

அவன் நிலவுலகத்தைத் ைாங்குவைாகக் கூறப்ெடும் புராண மரபு ெற்றிப் 'ொந்ைள்
ஏந்திய பமாய்நிலம்' என்றும் கூறப்ெட்டுள்ைன. கமருமதலதயச் சூரியன் வலம்
வருவைாகக் கூறும் மரபு ெற்றி கமருவாகிய திரியில் ெற்றி வலம் சுைல்கின்ற
விைக்காகச் சூரியதன உருவகஞ் பசய்ைார். 'ொந்ைள் ஏந்திய' எனக்கூறியைால்,
நிலத்தைத் ைாங்கும் ஆதிகசைதன விைக்கின் ைண்ைாகக் பகாள்ைலாம். வானத்தை தம
ெடி தவக்கும் கலயத்தின் அடிப்ெகுதியாகவும், கமகத்தை தமயாகவும்
 பகாள்க. 'கவனிலான் புகதைத் தீட்டும் ைாரதக எழுந்பைாளி சிறந்திை,
அணிவான் கூட்டு தமபயனச் சிறந்ைது கூரிருட்பிைம்கெ' (தநைை: மாதல: 11); என்ற
அடிகள் ஈண்டு ஒப்பு கநாக்கத்ைக்கன. பநயின் - பைாகுத்ைல் விகாரம், மதைத்ை - மதை
என்னும் ெகுதி அடியாகப் பிறந்ை பெயபரச்சம்.

அகலில் எண்பணய் ஊற்றி, தீயிட்டு எரித்து, அைனால் கரித்திரதைக் கலயத்தின்

அடிப்ொகத்தில் ெடியச் பசய்து தம கூட்டும் வைக்கம் இப்ொைலில் குறிக்கப்ெட்ைது.
2

4150. நண்ணுைல் அருங் கடல்

நஞ்ெம் நுங்கிய
கண்ணுைல் கண்டத்தின் காட்சி
ஆம் எை
விண்ணகம் இருண்டது; சவயிலின்
சவங் கதிர்
ைண்ணிய சமலிந்ைை;
ைபழத்ை, கமககம.
நண்ணுைல் அருங்கடல் - பநருங்குைற்கு அரிய கைலில் கைான்றிய; நஞ்ெம் நுங்கிய -
நஞ்தச விழுங்கிய; கண்ணுைல் கண்டத்தின் - பநற்றிக்கண்தண உதைய சிவபிரான்
கழுத்தின்; காட்சி ஆம் எை - கரிய நிறக் காட்சி என்னுமாறு; விண்ணகம் இருண்டது -
வானம் இருண்ைது. சவயிலின் சவங்கதிர் - சூரியனுதைய பவம்தமயான கதிர்கள்;
ைண்ணிய சமலிந்ைை - குளிர்ந்ைனவாய்த் ைம் வலிதம குதறந்ைன; கமகம் ைபழத்ை -
கரிய கமகங்கள் நீர் பமாண்டு பெருகிப் ெரவின.

ொற்கைலில் கைான்றிய ஆலகால நஞ்சின் பகாடுதம கைான்ற 'நண்ணுைல்

அருங்கைல் நஞ்சம்' என்றார். கண்ணுைல் - இலக்கணப்கொலி, பநற்றிக் கண்தண
உதைய சிவபிராதனக் குறித்ைலின் அன்பமாழித் பைாதகயுமாம். அமுைம் கவண்டி
அசுரரும் கைவரும் ொற்கைதலக் கதைய, முைலில் வந்ை நஞ்தசச் சிவபிரான் உண்ைார்
என்ெது புராணக் கதையாகும். நஞ்சு கரிய நிறமுதையைாைலின் அைதன உண்ை
சிவபிரான் கண்ைமும் கரிய நிறமுதையைாயிற்று. 'நீலமணி மிைற்றன்' (புறம் - 91)
என்ெர் ஒைதவயார். பமலிந்ைன, ைதைத்ை - முரண் பைாதை. சிவபிரான் கண்ைத்தின்
கருநிறம் கொல் வானம் இருண்ைது என்றது காட்சிஅணி. 3

4151. நஞ்சினின், நளிர் சநடுங் கடலின், நங்பகயர்

அஞ்ெை நயைத்தின், அவிழ்ந்ை கூந்ைலின்,
வஞ்ெபை அரக்கர்ைம் வடிவின், செய்பகயின்,
சநஞ்சினின், இருண்டது - நீல வாைகம.
நீல வாைம் - நீல நிறம் வாய்ந்ை வானமானது; நஞ்சினின் - விைம் கொலவும்; நளிர்
சநடுங் கடலின் - குளிர்ந்ை பெரிய கைல்
கொலவும்; நங்பகயர் அஞ்ெை நயைத்தின் - பெண்களின் தம பூசிய கண்கதைப்
கொலவும்; அவிழ்ந்ை கூந்ைலின் - (அம்மகளிரின்) அவிைந்ை கூந்ைதலப் கொலவும்;
வஞ்ெபை அரக்கர்ைம் வடிவின் - வஞ்சதனக் குணமுதைய அரக்கர்களின் உைம்பு
கொலவும்; செய்பகயின் - (அவர்களின்) தீச்பசயல் கொலவும்; சநஞ்சினின் -
(அவர்களின்) தீய மனம் கொலவும்; இருண்டது - (கரிய கமகங்கள் ெரவியைால்)
கறுத்துத் கைான்றியது.

இயல்ொக நீலநிறம் பொருந்திய வானம் கரியநிறமுதைய கமகங்கள் ெரவியைால்

கருதமயாயிற்று என்ெைால் 'நீலவானம் இருண்ைது' என்றார். நஞ்சும், கைலும்,
நங்தகயர் நயனமும், கூந்ைலும், அரக்கர் வடிவும் பசயலும் பநஞ்சமும் கரியவாைலின்
அவற்தற வானம் இருண்ைதமக்கு உவதமயாக்கினார். ெல் பொருள் உவதம அணி.
கார்காலம் சீதைதயப் பிரிந்ை இராமனுக்குப் பெருந்துன்ெம் விதைத்ைலால்
அைற்ககற்ெ நஞ்சிதன முைற்கண் உவதம கூறினார். இைனால் கார்காலம் நஞ்சுகொல்
துன்ெம் விதைப்ெது புலனாகிறது. பிரிந்ைைார்க்குத் துயர் விதைப்ெதில் இருண்ை
கார்காலம் கொல நளிர் பநடுங்கைலும் துயர் விதைப்ெைால் அதையடுத்துக் கூறினார்.
கருதம மிகுதிதயத் பைரிவிக்க 'அஞ்சன நயனம்' என்றும், கமகத்தின் ெரந்து விைங்கும்
நிதல பைரிவிக்க 'அவிழ்ந்ை கூந்ைல்' என்றும் கூறினார். அரக்கர் ைம் வடிவு, பசயல்,
பநஞ்சம் இராமனுக்குத் துயர் விதைத்ைல் பவளிப்ெதையாகும். பசயலும் பநஞ்சும்
அருவப் பொருள்கைாயினும் ொவச் பசயலும், அைற்குக் காரணமான பநஞ்தசயும்
கருநிறத்ைன எனக்கூறுவது கவி மரபு ஆகும். ''வஞ்ச மாக்கள் வல்விதனயும், அரன்
அஞ்பசழுத்தும் உணரா அறிவிலார் பநஞ்சும் என்ன இருண்ைது நீண்ை வான்'' (பெரிய
புரா. ைடுத் 159); 'அகங்குன்றி மூக்கில் கரியார் உதைத்து' (குறள் - 277) என்ென ஈண்டு
ஒப்பு கநாக்கத்ைக்கன.

நங்தகயர் நயனம், அவிழ்ந்ை கூந்ைல் எனப் பொதுப்ெைக் கூறியிருப்பினும்

சீதையின் நயனத்தைக் கருமுகிலும், பசம்தமப்ெடுத்ைப்ெைாது விைங்கும் சீதையின்
அவிழ்ந்ை கூந்ைதலத் திரைாகப் ெரவிப் ெைர்ந்ை கமகமும் நிதனப்பூட்டி
வருத்துைற்குரியன என்று குறிப்ொல் பெறப்ெடுகிறது. இராமதன வஞ்சித்ை
அரக்கர்ைம் வடிவமும் பசயலும் பநஞ்சும் வானம் இருண்ைதமக்கு வதமயாயது,
கதைத்பைாைர்பிற்ககற்றஉவதமயாகும். 4

4152. நாட் களின், நளிர் கடல் நாரம் நா உற

கவட்பகயின் பருகிய கமகம், மின்னுவ,
வாட் பககள் மயங்கிய செருவின், வார் மைப்
பூட்பககள் நிறுத்ை புண் திறப்ப கபான்றகவ.
நாட் களின் - நாட்ெடு கள்தைப் ெருகுவது கொல; நளிர் கடல் நாரம்- குளிர்ந்ை
கைலின் நீதர; நா உற - நாவினால் மிகுதியாக; கவட்பகயின்பருகிய கமகம் -
விருப்ெத்கைாடு குடித்ை கமகங்கள்; மின்னுவ - மின்னுெதவ; வாட் பககள் மயங்கிய
செருவின் - (வீரர்களின்) வாள்ெதைகதை ஏந்திய தககள் ஒன்கறாபைான்று கலந்து
பசய்யும் கொரில்; வார்மைப் பூட்பககள் - ஒழுகுகின்ற மை நீதரயு தைய யாதனகைன்
உைம்பில்; நிறத்ை - (அவ்வாட்ெதைகைால் பவட்ைப்ெட்டுக்)
குருதியால் சிவந்ை நிறத்தையுதைய; புண் திறப்ப கபான்றகவ - புண்கள் வாய்
திறப்ெனவற்தறப் கொன்றன.
 கரிய கமகங்களிதைகய கைான்றும் மின்னல்கள், கரிய யாதனயின் உைம்பில்
கைான்றும் வாைால் ெட்ை புண்கள் கொலக் காணப்ெட்ைன என்ெைாம். உவதம அணி.
நாட் கள் - நாள் ெட்ை கள்; 'கைள் கடுப்ென்ன நாட்ெடு கைறல்' (புறம் - 392) என
நாட்ெட்ை கள்ளின் கடுப்புக் கூறப்ெடுகிறது. கமகம் கைல் நீதரப் ெருகுவைாகக்
கூறுவது கவி மரபு. ''நீறணிந்ை கைவுள் நிறத்ை வான், ஆறு அணிந்து பசன்று ஆர்கலி
கமய்ந்து' (13) என்று முன்கெ கூறினதம காண்க. உயிரினங்கள் நீரில் நாதவத்
கைாய்த்து விரும்பிப் ெருகும் இயல்தெ கமகத்தின் மீகைற்றி 'நாவுற' கவட்தகயின்
ெருகிய' என்றார். பூட்தக - புதைக்தக என்ெது பூழ்க்தகயாய்ப் பின் பூட்தக என
மருவியது; துதை பொருந்திய துதிக்தகதயயுதைய யாதன என்ெது பொருள். கமகம்
மின்னுவ - மின்னுவனவாகிய கமகங்கள் என்ெ. 5

4153. நீல் நிறப் சபருங் கரி

நிபரத்ை நீர்த்து எை,
சூல் நிற முகிற் குலம்,
துவன்றி, சூழ் திபர
மால் நிற சநடுங் கடல்
வாரி, மூரி வான்
கமல் நிபரத்துளது எை,
முழக்கம் மிக்ககை.
நீல் நிறப் சபருங்கரி - நீல நிறம் வாய்ந்ை பெரிய யாதனகதை; நிபரத்ை நீர்த்து எை -
(வானத்தில்) வரிதசயாக நிறுத்தி தவத்ை ைன்தம கொல; சூல் நிற முகிற் குலம் -
(நீதரப் ெருகிய) கருக்பகாண்ை கரு நிறமுதைய கமகக்கூட்ைம்; துவன்றி - பநருங்கி
நின்று; சூழ் திபெ - பூமிதயச் சூழ்ந்துள்ை; மால் நிற சநடுங்கடல் - கருநிறமுள்ை பெரிய
கைலின்; வாரி - ைண்ணீர்; மூரிவாள் கமல் - (எழுந்து) பெரிய வானத்தின் கமல்;
நிபரத்துளது எை - ெரவி நின்றாற் கொல; முழக்கம் மிக்கது - இடி முைக்கம்
மிக்கைாயிற்று.
கரிய பெரிய யாதனகதை விண்ணில் வரிதசயாக நிறுத்தி தவத்ைாற் கொலச் சூல்
பகாண்ை கருகமகங்கள் பநருங்கிக் குமுறுவது பெரிய கைல் வானத்பைழுந்து
கெபராலி முைக்கியது கொலிருந்ைது என்ெைாம். யாதன, கைல் என்னும் இரண்டும்
கமகத்திற்குக் கரிய வடிவம், முைக்கம் என்னும் இரண்டிற்கும் ஒப்ொகும். ''வீங்கிருள்
கவறு இருந்ை மால் யாதன ஈட்ைம் என வந்து ெரந்ைது அன்கற'' (882) என்ற அடிகள்
ஒப்பு கநாக்கத்ைக்கன. 'அகன் குன்றின் கமல் இம்ெர் வாரி எழுந்ைது கொன்றகை' (14)
என்ெதும் காண்க. நீல் - நீலம்; நீர்த்து - நீர்தம என்ற ெண்புப்பெயர் ஈறு பகட்ைது; து -
ெகுதிப் பொருள் விகுதி. 6

4154. அரிப் சபரும் சபயரவன் முைலிகைார் அணி,

விரிப்பவம் ஒத்ைை; சவற்பு மீது, தீ
எரிப்பவும் ஒத்ைை; ஏசு இல் ஆபெகள்
சிரிப்பவவும் ஒத்ைை; - சைரிந்ை மின் எலாம்.
சைரிந்ை மின் எலாம் - வானத்தில் கமகங்களில் காணப்ெடுகின்ற
மின்னல்கபைல்லாம்; அரிப் சபரும் சபயரவன் முைலிகைார் - அரி என்னும்
பெரும்பெயர்க்கு உரியவனாகிய இந்திரன் முைலிய கைவர் களுதைய; அணி
விரிப்பவும் ஒத்ைை - அணிகலன்கள் ஒளி வீசுவன வற்தறயும் நிகர்த்ைன; சவற்பு மீது -
மதலகள் மீது; தீ எரிப்பவும் ஒத்ைை - பநருப்புப் ெற்றிப் பொருள்கதை
எரிப்ெவற்தறயும் கொன்றன; ஏசு இல் ஆபெகள் - ெழித்ைல் இல்லாை திதசகள்;
சிரிப்பவம் ஒத்ைை - சிரிக்கும் ைன்தமதயயும் ஒத்திருந்ைன.

கைவர்களுதைய அணிகலன்கள் விட்டுவிட்டு ஒளிர்வன கொலவும், மதலகளில்

மரங்கள் ஒன்கறாபைான்று உரசுவைால் ஏற்ெடும் தீச்சுைர் கொலவும், திதசகள்
ஒன்தறபயான்று ொர்ைதுச் சிரிக்கும் நதகபயாளி கொலவும் கமகங்களின் மின்னல்கள்
விைங்கின என்ெைாம். உவதம அணி. இந்திரன் கமகத்தை ஊர்தியாகக்
பகாண்ைவனாைலின், கமகத்திலிருந்து ைன் அணிகலன்கதை விரித்துப் ொர்த்து
மகிழ்வைற்கு உரியவன் என்னும் இதயபு கநாக்கி அரிப் பெரும் பெயரவன் என்ெைற்கு
இந்திரன் எனப் பொருள் பகாள்ைப்ெட்ைது. பெரும் பெயர் - புகழ் பெற்ற பெயர்;
முைலிகனார் - இந்திரன் சுற்றம் என்றும், அட்ைதிக்குப் ொலர்கள் என்றும் பகாள்வர்.
அரி- இந்திரன், திருமால், அக்கினி முைலிய ெல பொருள் குறிக்கும் வைபசால். ஈண்டு
இந்திரதனக் குறித்ைது. எதிர் எதிர்த் திதசகளில் மாறி மாறித் கைான்றும் மின்னலுக்கு
'ஆதசகள் சிரிப்ெவும் ஒத்ைன' என இல்பொருள் உவதம கூறினார். ஏக -
முைனிதலத்பைாழிற்பெயர். 7

4155. மாதிரக் கருமகன், மாரிக்

கார் மபழ -
யாதினும் இருண்ட விண் -
இருந்பைக் குப்பபயின்,
கூைர் சவங் கால் சநடுந்
துருத்திக் ககாள் அபமத்து,
ஊது சவங் கைல்
உமிழ் உபலயும், ஒத்ைகை.
யாதினும் இருண்ட விண் - எல்லாப் பொருதைக் காட்டிலும் கறுத்ை ஆகாயமானது;
மாதிரக் கருமகன் - திதசயாகிய கருமான்; மாரிக் கார் மபழ - மதைக் காலத்துக் கரிய
கமகமாகிய; இருந்பைக் குப்பபயின் - கரிக்குவியலில்; சவம் கூதிர்க் கால் - பகாடிய
வாதைக் காற்றாகிய; சநடுந் துருத்திக் ககாள் அபமத்து - பெரிய ஊதுதலத்
துருத்தியின் வலிதமதயக் பகாண்டு; ஊது சவங்கைல் - ஊதி எழுப்பிய
பவம்தமயான பநருப்புச் சுைர்கதை; உமிழ் உபலயும் ஒத்ைகை - பவளிப்ெடுத்துகினற
உதலக்கைத்தை ஒத்து விைங்கியது.

திதசகள் கருமானாகவும், கரிய கமகம் கரிக்குவியலாகவும், கூர்

துருத்தியாகவும், தீக்பகாழுந்துள்ை மின்னலாகவும் உருவகிக்கப்ெட்ைன. ெல
பொருள்கதைத் ைம்முள் இயல்புதையவனாக உருவகித்திருப்ெைால் இப்ொைலில்
இதயபு உருவக அணி அதமந்துள்ை. பசய்யும் முழுவதிலும் உருவகம்
காணப்ெடுவைால் முற்று உருவக அணி எனினும் அதமயும். இரும்புத் பைாழில்
பசய்யும் பகால்லதரக் கருமகன் என்ெர். கரும்பொன் என்ற இரும்பில் ெணி
பசய்கவான் ஆைலின் 'கருமகன்' எனப்ெட்ைான் கொலும். கருதம வலிதமயுமாம்;
இருந்தை - கரி; 'இருந்தையின் எழு தீ ஒத்து' (2006) என்றது காண்க.
8

4156. சூடிை மணி முடித்

துகள் இல் விஞ்பெயர்
கூடு உபற நீக்கிய
குருதி வாட்களும்,
ஆடவர் சபயர்சைாறும்
ஆபெ யாபையின்
ஓபடகள் ஒளி
பிறழ்வைவும், ஒத்ைகை.
சூடிை மணிமுடி - (மின்னல்கள்) அணிந்ை மணிமுடிதய உதைய; துகள் இல்
விஞ்பெயர் - குற்றம் இல்லாை வித்தியாைரர்கள்; கூடு உபற நீக்கிய - (கொர் பசய்ைல்
பொருட்டு) உதறயினின்று உருவி எடுத்ை; குருதி வாட்களும் - (ெதகவரின்) குருதி
கைாய்ந்ை வாட்ெதைகதையும்; ஆடவர் சபயர்கைாறும் - திக்குகளுக்குரிய
திக்குப்ொலகர்கள் இைம்விட்டுச் பசல்லுந்கைாறும்; ஆபெ யாபையின் -
அத்திக்குகளில் உள்ை யாதனகளின்; ஓபடகள் ஒளி பிறழ்வைவும் - பநற்றிப்
ெட்ைங்கள் அதசந்து ஒளி புரள்வனவற்தறயும்; ஒத்ைகை - கொன்று விைங்கின.

விஞ்தசயர் - வித்தியாைரர். ெதிபனண் கைவ கணங்களுள் ஒரு வதகயினர்.

அவர்கள் குற்றமற்று விைங்குவைால் 'துகளில் விஞ்தசயர்' எனப்ெட்ைனர்.
மின்னல்களின் கைாற்றம் விண்ணில் விஞ்தசயர்கள் சுைற்றிய வாள்களில் கைான்றிய
ஒளிகொல் விைங்கின. ஆைவர் - இந்திரன் முைலிய எண்திதசக் காவலர். இவ்
பவண்மருக்கும் எட்டு யாதனகள் உண்டு. அதவ ஐராவைம், புண்ைரீகம், வாமனம்,
குமுைம், அஞ்சனம், புட்ெைந்ைம், சார்வ பெௌமம், சுப்பிரதீகம் என்ென. இவ்யாதனகள்
கொர்க்குச் பசல்லும் கொது அவற்றின் பநற்றிப் ெட்ைம் ஒளி பசய்வது மின்னல்
ஒளிர்வைற்கு உவதம. 'கதிர்மணி எறிக்கும் ஓதையால், வில் இடும் முகில் எனப்
பொழிந்ை கவைகம' (741) என்றதுகாண்க. 9

4157. பிரிந்து உபற மகளிரும்,

பிலத்ை பாந்ைளும்,
எரிந்து உயிர் நடுங்கிட,
இரவியின் கதிர்
அரிந்ைை ஆம் எை,
அெனி நா எை,
விரிந்ைை, திபெசைாறும் - மிபெயின்
மின் எலாம்.
மிபெயின் - கமகல (வானத்திகல); திபெசைாறும் மின் எலாம் - எல்லாத்
திதசகளிலும் ஒளி விடுகின்ற மின்னல்கபைல்லாம்; பிரிந்து உபற மகளிரும் -
ைதலவதரப் பிரிந்து வாழும் மகளிரும்; பிலத்ை பாந்ைளும் - பூமியின் கீழிைத்தில் உள்ை
ொம்புகளும்; எரிந்து உயிர் நடுங்கிட - ைவிர்த்து உயிர் துடிக்கும்ெடி; இரவியின் கதிர் -
சூரியனின் ஒளிக்கதிர்கதை; அரிந்ைை ஆம் எை - அறுத்து தவத்ைாற் கொலவும்; அெனி
நா எை - இடியின் நாக்கு இதவ எனக் கருதுமாறும்; விரிந்ைை - விைங்கின.

ைதலவிதயப் பிரிந்து பசல்லும் ைதலவன் கார்காலத்தில் திரும்பி வருவைாகக் கூறிச்

பசல்வான். கார்காலம் வந்தும் ைதலவியின் துயர் நீங்கத் ைதலவன்
வரவில்தலபயனில், அவள் உயிர் நடுங்கல் இயல்பு. இன்புற்று மகிழும் காலம்
கார்காலம்; கார்காலத்துப் பிரிவு, மகளிதர அதிகம் துன்புறுத்தும் என்ெைால்
'பிரிந்துதற மகளிர் உயிர் நடுங்கிை' என்றார். பிரிவு இருவர்க்கும் பொதுவாயினும்
வருத்ைம் பொறுக்கமாட்ைாை அவர்கள் பமன்தமத் ைன்தமதய மனத்தில் பகாண்டு
அவர்கதை மட்டுகம கூறினார். ொம்புகள், இடிகயாதசயால் வருந்துைல் கொல
மின்னல் ஒளிக்கும் வருந்துவதுண்டு. 'விரிநிற நாகம் விைருை கைனும் உருமின்
கடுஞ்சினம் கசணின்று முட்கும்' (நாலடி - 164) என்ெைால் நாகம் இடிகயாதசக்கு
நடுங்கும் என்ெதையும் 'ொர்க்கைல் ெருகி கமகம் ொம்பினம் ெதைப்ெ மின்னி' (சீவக
சிந்ைா - முத்தி - 473) என்ெைால் மின்னலுக்கும் ொம்பு ெதைக்கும் என்ெதும்
புலனாகின்றன. இடிக்கும் மின்னலுக்கும் உள்ை ஒற்றுதம ெற்றி இரண்தையும்
ஒன்றுெடுத்தி உதரத்ைார். பநருப்பிற்கு நா இருப்ெைாகக் கூறுவது மரபு ஆைலின்
பநருப்புமயமான இடிக்கும் நாக்கு உள்ைைாகக் பகாண்டு அைதன மின்னலுக்கு
உவதம கூறினார். மின்னல்கள் ஒளியுைன் நீண்டு விைங்குவைால் கதிரவனிைமிருந்து
அரியப்பெற்ற கதிர்கள் உவதமயாயின. மின்னதலக் கண்டு நடுங்கும் இயல்பில்
ஒத்திருத்ைல் ெற்றி மகளிதரயும், ொந்ைதையும் கசர்த்துக் கூறினார். 'பிரிந்துதற
மகளிரும்; பிலத்ை ொந்ைளும் எரிந்து உயிர் நடுங்கிை' என்ெதில் ஒப்புதமக் கூட்ை
அணியும் 'இரவியின் கதிர் அரிந்ை ஆம் என, அசனி நா என' என்ெதில் உவதம
அணியும்அதமந்துள்ைன. 10

4158. எண் வபக நாகங்கள்,

திபெகள் எட்படயும்
நண்ணிை நா வபளத்ைபைய
மின் நக;
கண்ணுைல் மிடறு எைக்
கருகி, கார் விசும்பு
உள் நிபற உயிர்ப்பு
எை, ஊபை ஓடிை. எண் வபக நாகங்கள் - எட்டுத் திதசகளிலும் உள்ை எட்டு
வதகப் ொம்புகளும்; திபெகள் எட்படயும் - எட்டுத் திதசகதையும்; நண்ணிை -
(ைாமிருக்கும் ொைலத்தை விடுத்துப் பூைலத்தில் வந்து) அதைந்ைனவாய்; நா
வபளத்ைபைய - ைம் நாக்குகதை நீட்டித் திதசகதை வதைத்ைாற் கொன்று; மின் நக -
மின்னல்கள் ஒளி வீச; கார் விசும்பு - கரிய கமகங்கள்; கண்ணுைல் மிடறு எைக் கருதி -
பநற்றிக் கண்தணயுதைய சிவபிரானின் கழுத்தின் நிறம கொலக் கறுத்து; உள் நிபற
உயிர்ப்பு எை - ைமக்குள் நிதறந்ை மூச்சுக் காற்தற பவளிகய விடுத்ைாற் கொல; ஊபை
ஆட்டிை - வாதைக் காற்தற வீசச் பசய்ைன.

எண்வதக நாகங்கள் - வாசுகி, அநந்ைன், ைட்சகன், சங்க ொலன, குளிகன், ெதுமன்,

மகாெதுமன், கார்க்ககாைன் என்ென. இதவ பூமியின்கீழ், நடுவிலிருந்து பூமிதயத்
ைாங்குகின்ற ஆதிகசைனுக்கு உைவியாய்க் கிைக்கு முைலாய எட்டுத் திக்கிலும்
முதறகய கீழ் நின்று பூமிதயை ைாங்குவன. காசியெ முனிவரது மதனவியருள் கத்துரு
என்ெவளிைம் கைான்றிய பைய்வத்ைன்தம வாய்ந்ைன இப்ொம்புகள். இவற்தறக்
கைவுட் ொம்பெனக் குறிப்பிடுவர். அட்ை நாகங்களின் நாக்குகள் கொல மின்னல்கள்
மின்ன, சூல்பகாண்டு கறுத்ை கமகங்ைக், சூல் முதிர்ச்சியால் பநடிது
உயிர்த்ைாற்கொலக் குளிர்காற்று வீசியது என்றைால் மின்னல், வாதை இவற்றின்
கடுதம புலப்ெடுத்ைப்ெட்ைது. விசும்பு - ஆகாயம், இங்கக இைவாகுபெயராய்
கமகத்தைச் சுட்டியது. 'விசும்பின் துளி' (குறள் 16) என்ற இைத்து கமகத்தின் துளி என
உதரப்ெர் ெரிகமலைகர், 'ஊதை என்ெது வைக்கில் ஊைல் எனவும் வைங்கும். 'ஊதை
ஊதின' எனப் ென்தமயால் கூறியது, ெல்கவறிைங்களில் ைனித்ைனி வீசுைல் ெற்றி என்க.
''ஊதைகள் பசாரிவன உதறயுறும் அமுைம்'' (82) என முன்னரும் கூறியது காண்க.
11

ஊதைக் காற்று

4159. ைபலபமயும் கீழ்பமயும்

ைவிர்ைல் இன்றிகய,
மபலயினும் மரத்தினும்
மற்றும் முற்றினும்,
விபல நிபைந்து உள
வழி விலங்கும் கவபெயர்
உபலவுறும் மைம் எை,
உலாய ஊபைகய.
ஊபைகய - அந்ை வாதைக்காற்று; ைபலபமயும் கீழ்பமயும் - உயர்ந்ை இைத்திலும்
ைாழ்ந்ை இைத்திலும்; ைவிர்ைல் இன்றிகய - நீங்குைல் இல்லாமல்; மபலயினும்
மரத்தினும் - மதலகளிலும் மரங்களிலும்; மற்றும் முற்றினும் - மற்று எல்லா
இைங்களிலும்; விபல நிபைந்து - (பொருள்) பகாடுப்ெவருதைய உயர்வு, ைாழ்வு
கருைாமல் ைாம் ைரும் இன்ெத்திற்கு) விதலயாகக் பகாடுக்கக்கூடிய பொருதைகய
கருதி; உள வழி விலங்கும் - அப்பொருள் உள்ை இைத்திற்குப் ொய்ந்து பசல்லும்;

கவபெயர் - விதலமகளிரது; உபலவுறும் மைம் எை - நிதலயின்றிச் சுைலும்

மனம் கொல; உலாய - வீசியது.

விதல மகளிர், பொருள் ஒன்தறகய குறிக்ககாைாகக் பகாண்டு கமகலார் கீகைார்

என்னும் கவறுொடு கருைாது பொருள் பகாடுப்ொரிைம் ைம்தமக் பகாடுப்ெவராவர்.
இவர்கள் பொருட் பெண்டிர், வதரவிி்ல் மகளிர் எனவும் குறிக்கப்ெடுவர். ''பமய்வரு
கொகம் ஒக்க உைன் உண்டு விதலயும் பகாள்ளும் தெ அரவு அல்குவார் ைம்
உள்ைமும்'' (495); ''நிதலயா மன வஞ்சதன கநயம் இலா விதல மாைர்'' (3280), 'நிதி
வழி கநயம் நீட்டும் மன்றலம் ககாதை மாைர் மனம்' (3309) என்று முன்னரும்
விதலமகளிர் இயல்பு கூறப்ெட்ைது. விலங்குைல் - விலகிச்பசல்லுைல். 12

4160. அழுங்குறு மகளிர், ைம்

அன்பர்த் தீர்ந்ைவர்,
புழுங்குறு புணர் முபல
சகாதிப்பப் புக்க உலாய்,
சகாழுங் குபறத் ைபெ எை
ஈர்ந்து சகாண்டு, அது
விழுங்குறு கபய் எை,
வாபட வீங்கிற்கற.
வாபட - வாதைக் காற்று; ைம் அன்பர் தீர்ந்ைவர்- ைன் அன்புமிக்க ைதலவதரப்
பிரிந்ைவர்கைாய்; அழுங்குறு மகளிர் - வருந்துகின்ற பெண்களின்; புழுங்குறு புணர்
முபல - (மனகவைதனயினால்) பவதும்புகின்ற பநருங்கிய பகாங்தககள்; சகாதிப்பப்
புக்கு உலாய் - கமலும் பகாதிப்பு அதையுமாறு அவற்றின் மீது பசன்று வீசி; சகாழுங்
குபறத் ைபெ எை - (அக்பகாங்தகதயச்) பசழுதமயான மாமிசத் துண்ைம் என
நிதனத்து; ஈர்ந்து சகாண்டு - அரிந்பைடுத்துக் பகாண்டு; அது விழுங்குறு - அத்ைதசதய
விழுங்க வந்ை; கபய் எை - கெய் கொல; வீங்கிற்று - ஓங்கி வைர்ந்து வீசியது.

கணவதரப் பிரிந்ை மகளிரின் பகாங்தககள் மிகக் பகாதிக்குமாறு வீசி, அவற்தற

மாமிசத்துண்ைபமன நிதனத்து உண்ணவரும் கெய் கொல் வாதைக் காற்று வீசியது
என அைன் கடுதம கூறப்ெட்ைது. வைக்கிலிருந்து வீசுவைால் வாதை எனப்ெட்ைது.
பிரிந்துதற மகளிதர வாதை வருத்தும் என்ெதை ''ைைல் வீசி உலா வரு வாதை ைழீஇ
அைல்வீர்'' (5232), 'ெனிப்பியல்வாக வுதைய ைண்வாதை யிக்காலம் இவ்வூர்ப்
ெனிப்பியல்பவல் லாந் ைவிர்ந்பைரி வீசும்' (திருவிருத்ைம் 5) என்ற அடிகள் உணர்த்தும்.
கெய், பிறர் அஞ்சத்ைக்க பெரிய வடிவம் பகாண்ைாற்கொல, வாதையும் விஞ்சியது
எனக் கூறகவண்டி, வாதை வீசிற்று என்னாது 'வீங்கிற்று' என்றார். அன்ெர்த் தீர்ந்ைவர் -
இரண்ைாம் கவற்றுதமத் பைாதக; ைதச - இலக்கணப் கொலி. 13

ெருவமதை பெய்ைல்

4161. ஆர்த்து எழு துகள்

விசும்பு அபடத்ைலானும், மின்
கூர்த்து எழு வாள்
எைப் பிறழும் சகாட்பினும்,
ைார்ப் சபரும் பபணயிை
விண் ைழங்கு காரினும்,
கபார்ப் சபருங் களம் எைப்
சபாலிந்ைது - உம்பகர.
ஆர்த்து எழு துகள் - பெரு முைக்கம் பசய்துபகாண்டு கமகல எழுகின்ற புழுதி;
விசும்பு அபடத்ைலானும் - ஆகாயத்தை மதறத்ைலாலும்; மின் - மின்னல்கள்; கூர்ந்து
எழு வாள் எை - கூர்தம பகாண்டு விைங்குகின்ற வாட்ெதை கொல; பிறழும்
சகாட்பினும் - அதசந்து ஒளி வீசும் சுைற்சியானும்; விண் - கமகங்கள்; ைார்ப் சபரும்
பபணயின் - மலர் மாதலயணிந்ை பெரிய முரசங்கதைப் கொல; ைழங்கு காரினும் -
ஒலிக்கின்ற கார் கால முைக்கினாலும்; உம்பர் - ஆகாயமானது; கபார்ப் சபரும் களம்
எைப் சபாலிந்ைது - பெரிய கொர்க்கைம் கொன்று விைங்கியது.
கசதனகள் பசல்லும் கொது அவற்றின் கால்கள் ெட்டு எழும் புழுதி, வானத்தை
மதறப்ெது கொல, இங்குக் காற்று அடித்ைைால் தூசி கமல் கிைம்பி வானத்தை
மதறத்ைது. ''கதி பகாண்ை கசதன நைவ எழு துகள் ககனம் சுலாவியநிலகதியுற''
(வில்லி.ொர. ெதினாறாம் கொர்ச் -73) என்றது காண்க. வீரர்களுக்கு உற்சாகம் ஊட்டும்
வதகயில் முரசு முைங்குைல் இயல்பு. ைார்ப்பெரும்ெதண. கொர் முரதசத்
பைய்வமாகக் கருதி மாதல சூட்டுவது ைமிைர் வைக்கமாகும். விண் -
இைவாகுபெயராய் கமகத்தைக் குறித்ைது. காரணங்காட்டி உவமித்ைைனால் ஏது
உவதமஅணி. 14

4162. இன் நபகச் ெைகிபயப்

பிரிந்ை ஏந்ைல்கமல்,
மன்மைன் மலர்க் கபண
வழங்கிைான் எை,
சபான் சநடுங் குன்றின்கமல்
சபாழிந்ை, ைாபரகள் -
மின்சைாடும் துவன்றிை
கமக ராசிகய.
இன் நபகச் ெைகிபய - இனிய புன்முறுவதலயுதைய சீதைதய; பிரிந்ைஏந்ைல் கமல்
- பிரிந்ை இராமன் கமல்; மன்மைன் மலர்க்கபண வழங்கிைான் எை - மன்மைன் ைன்
மலர் அம்புகதை எய்ைது கொல; மின்சைாடும் துவன்றிை - மின்னல்களுைன் பநருங்கி
நிதறந்ை; கமக

ராசி - கமகக் கூட்ைங்கள்; சபான் சநடுங் குன்றின் கமல் - பொன் மயமான

பெரிய மதலயில் கமல்; ைாபரகள் சபாழிந்ை - மதைத் ைாதரகதைச் பசாரிந்ைன.

ஏந்ைல் - பெருதமயில் சிறந்ைவன் இராமன். பிரிந்து நிற்கும் நிதலயில் மன்மைன்

மலர்க்கதண எய்ைல் இயல்ொைலின் 'பி ாந்ை ஏந்ைல் கமல்' என்றார். சீதையின்
புன்னதக, இராமன் துயரம் மிக, ஏதுவாயது கருதி, 'இன்னதகச் சனகி' என்றார்.
ைாமதரப்பூ, மாம்பூ, அகசாகப்பூ, முல்தலப்பூ, நீகலாற்ெலப்பூ என்னும் ஐந்தும்
மன்மைனின் மலரம்புகைாம். அம்புமாரி எனக் கூறுைல் மரபு ஆைலின் மதைத்ைாதரக்கு
மன்மைனின் மலர்க்கதண வைங்கல் உவதமயாயது. பொறுதம, சலியாதம,
பெருதம, வண்தம முைலிய குணங்கதை உதைய இராமன். அவ்வியல்புகதை
உதைய மதலக்கு உவதமயாகத் ைக்கவன். பொன்பனடுங் குன்று என்றது,
அப்பொழுது இராமன் ைங்கியிருந்ை பிரசிரவணம் என்னும்மதலதய.
15

4163. கல்லிபடப் படும் துளித்

திவபல, கார் இடு
வில்லிபடச் ெரம் எை,
விபெயின் வீழ்ந்ைை;
செல்லிபடப்பிறந்ை செங்
கைல்கள் சிந்திை,
அல்லிபட, மணி சிறந்து,
அழல் இயற்றல்கபால்.
 கல்லிபடப் படும் - (அந்ை மதலயிலுள்ை) கற்களின் இதைகய (கமகங்கள்)
பசாரிகின்ற; துளித்திவபல - மதை நீர்த்துளிகள்; கார் இடு வில்லிபட - கமகங்களில்
கைான்றிய இந்திர வில்லிலிருந்து ொய்கின்ற; ெரம் எை - அம்புகள் கொல; விபெயின்
வீழ்ந்ைை - கவகத்கைாடு விழுந்ைன; செல்லிபடப் பிறந்ை - (அம்) கமகங்களிலிருந்து
கைான்றிய; செங்கைல்கள்- பசந்நிறம் பகாண்ை இடியாகிய பநருப்புத் திரள்கள்; மணி
அல்லிபடச் சிறந்து - மாணிக்கங்கள் இரவுக் காலத்தில் மிகுதியாக ஒளிவீசி; அழல்
இயற்றல் கபால் சிந்திை - பநருப்பொளி வீசுைல் கொலச் சிந்தின.

வில் - இந்திரவில். பசல்வது என்ற இயல்பு ெற்றி கமகம் 'பசல்' எனப்ெட்ைது

கொலும். மதைத் ைாதரகள் அம்புகொல வீை, இரவில் மாணிக்க மணிகள் கொல ஒளி
வீசி இடிகள் சிந்தின என்ெைால் நீர், பநருப்பு என இரண்டிதனயும் கமகம்
பெற்றிருந்ைதம புலனாகிறது. 16

4164. மள்ளர்கள் மறு பபட, மாை யாபைகமல்

சவள்ளி கவல் எறிவை கபான்ற, கமகங்கள்;
ைள்ள அரும் துளி பட, ைகர்ந்து ொய் கிரி,
புள்ளி சவங்கட கரி புரள்வ கபான்றகவ. கமகங்கள் - கமகங்கள் (ொதறகளின்
கமல் மதைத் ைாதர பொழிவது); மள்ளர்கள் - வீரர்கள்; மறுபபட மாை யாபைகமல் -
ெதகவர் ெதையிலுள்ை பெருதம வாய்ந்ை யாதனகளின் கமல்; சவள்ளி கவல்
எறிவை கபான்ற - பவண்ணிறமான கவல்கள் எறிவதைப் கொன்றிருந்ைன. ைள்ள
அரும் துளிபட - விலக்க முடியாை அரிய நீர்த் ைாதரகள் விதசயுைன் விழுவைால்;
ைகர்ந்து ொய் கிரி - சிதைந்து சாய்கின்ற மதலகள்; புள்ளி சவங்கட கிரி -
புள்ளிகதையுதைய பகாடிய மை யாதனகள்; புரள்வ கபான்ற - (அவ்கவல்கள்
ெடுவைால்) புரண்டு விழுவன கொன்றன.

மள்ைர்கள் கமகங்களுக்கும், யாதனகள் மதலகளுக்கும் கவல்கள்

மதைத்ைாதரகட்கும் உவதம. 'குன்றத் ைன்ன கைார் பெருங்களிறு'' (புறநா.140)
என்ெதும் புறம். யாதனயின் மத்ைகத்துப் புள்ளிகள் இருத்ைல் நல்லிலக்கணம் ஆைலின்
'புள்ளி பவங்கைகிரி' என்றார். யாதனகள் மீது கவல் எய்ைல் ெண்தைப் கொர்
முதறயாகும். 'யாதன பிதைத்ை கவல்' (குறள் 772) 'தககவல் களிற்பறாடு கொக்கி
வருெவன்' (குறள் 774) 'விழித்து கமல் பசன்ற கவைம் கவலினால் விலக்கி நிற்ொர்'
(சீவக. 783) என்று வருவனகாண்க. 17

4165. வான் இடு ைனு, சநடுங்

கருப்பு வில்; மபழ,
மீன் சநடுங் சகாடியவன்;
பகழி, வீழ் துளி;
ைான் சநடுஞ் ொர்
துபண பிரிந்ை ைன்பமயர்
ஊனுபட உடம்பு எலாம்
உக்கது ஒத்ைகை.
மபழ - கமகம்; மீன் சநடுங்சகாடியவன் - மீனின் வடிவம் எழுைப்பெற்ற உயர்ந்ை
பகாடிதய உதைய மன்மைனாக; வான் இடுைனு - அம்கமகத்தில் கைான்றிய இந்திர
வில்; சநடும் கருப்பு வில் - நீண்ை கரும்பு வில்லாக; வீழ் துளி - (கமகத்தினின்று)
விழுகின்ற மதைத்ைாதரகள்; பகழி - (மன்மைன் பைாடுக்கும்) அம்புகைாக; சநடுஞ்ொர்
- நீண்ை மதலச் சாரல்கள்; துபண பிரிந்ை ைன்பமயர் - ைத்ைம் துதணவர்கதைப் பிரிந்ை
இயல்புதையவராக; ஊன் உபட உடம்பு எலாம் - (மதைத் ைாதரகள் மதலச்
சாரல்கதைத் துதைத்ைல் பிரிந்ைாரின்) ைதசயுைன் கூடிய உைல்கள் முழுவதையும்;
உக்கது ஒத்ைது - ஊடுருவியது கொன்றது.

மதைதய மன்மைனாகவும் இந்திர வில்தலக் கரும்பு வில்லாகவும், வீழ்துளிதயப்

ெகழியாகவும், பநடும் மதலச் சாரதலத் துதண பிரிந்ை ைன்தமயராகவும் ெல
பொருள்கதைத் ைம்முள் இதயபு உதையனவாக தவத்து உருவகம் பசய்ைைால்
இதயபு உருவக அணியாகும். இந்திரவில்தலத் ைன்னிைம் பகாண்ை கமகம்,
வில்லிலிருந்து பசலுத்தும் ெகழி கொல், மதைத் ைாதரகதை மதலகளில் பொழிவது
துதண பிரிந்ைாருதைய உைம்பில் காமன் அம்புகள் ஊடுருவது

கொல் உள்ைது என்ெைால் இப்ொைல் உருவகத்தை அங்கமாகக் பகாண்டு வந்ை

உவதம அணியாகும். மன்மைன் மீன் எழுதிய பகாடி உதையவனாைலிி்ன் 'மீனிடு
பகாடியவன' எனக் காரணப் பெயரால் குறித்ைார். வானிடு ைனு இந்திர வில், திருவில்
என்றும் வைங்கப்பெறும். 'திருவில் அல்லது பகாதல வில் அறியார்' (புறநா - 20)
என்றது காண்க. பிரிவால் உயிர்கொய் ஊன் மட்டுகம உள்ை உைம்பு என்னும் பொருள்
கைான்ற 'ஊன் உதை உைம்பு' எனப்ெட்ைது. சார் - சாரல்; விகாரம்; இம்தமயில்
மட்டுமன்றி மறுதமயிலும் பைாைரும் உழுவலன்புதையவர் ஆைலின் 'பநடுஞ்சார்
துதண' என்றார். 'பிறப்ொல் அடுப்பினும் பின்னும் துன்னத்ைகும் பெற்றியகர'
(திருக்ககாதவ 205); ''இம்தம மாறி மறுதமயாயினும் நீயாகியர் எம் கணவதன,
யானாகிய நின் பநஞ்சு கநர்ெவகை'' (குறுந். 49) என்ெனகாண்க. 18

4166. 'தீர்த்ைனும் கவிகளும் செறிந்து, நம் பபக

கபர்த்ைைர் இனி' எைப் கபசி, வாைவர்
ஆர்த்சைை, ஆர்த்ைை கமகம்; ஆய் மலர்
தூர்த்ைை ஒத்ைை, துள்ளி சவள்ளகம.
தீர்த்ைனும் கவிகளும் - ''தூயவனான இராமனும் வானரங்களும்; செறிந்து - ஒன்று
கூடியைால்; இனி நம் பபக கபர்த்ைைர் - இனி நமது ெதகவராயுள்ை இராவணன்
முைலிகயார் அழிந்ைவராவர்; எைப் கபசி - என்று ைங்களுக்குள் கெசிக் பகாண்டு;
வாைவர் ஆர்த்சைை - கைவர்கள் மகிழ்ச்சியால் ஆரவாரித்ைது கொல; கமகம் ஆர்த்ைை -
கமகங்கள் ஆரவாரித்ைன; துள்ளி சவள்ளம் - (கமகம் பசாரிந்ை) மதைத் துளிகளின்
பைாகுதிகள்; ஆய்மலர் தூர்த்ைை ஒத்ைை - (அங்ஙனம் மகிழ்ந்ை கைவர்கள்)
ஆய்ந்பைடுத்ை கற்ெகம் கொன்ற மலர்கதை (அவ்விராமன் மீதும் குரங்குகளின் மீதும்)
பசாரிந்து நிரப்பினால் கொன்றன.

கமகங்களின் முைக்கம், இராமனும் வானரர்களும் கசர்ந்ைைால் ெதகவர்கள்

அழிந்ைனர் என்ற மகிழ்ச்சியால் கைவர்கள் பசய்ை ஆரவாரம் கொலவும் மதைத்துளிகள்
கைவர்கள் பெய்ை மலர்கள் கொலவும் விைங்கின; ைற்குறிப்கெற்ற அணி. 'தீர்த்ைனும்
கவிகளும் கெர்த்ைனர்' - உயர்திதணயும் அஃறிதணயும் விரவிச், சிறப்பினால்
உயர்திதண முடிதெப் பெற்றது; திதணவழுவதமதி. கெர்த்ைனர் - பைளிவும்
விதரவும் ெற்றிய கால வழுவதமதி. துள்ளி - துளி என்ெைன் விரித்ைல் விகாரம்.
''துள்ளி ைரு பவள்ைம்'' (4997) 'துள்ளி பவள்ளி இனம்' (5280) என்ென காண்க.
இராமதனத் 'தீர்த்ைன்' (3060) என முன்னரும் கூறினார். இராமலக்குவர் பசயல்கதைக்
கண்டு வானவர் மகிழ்ச்சியால் ஆரவாரிப்ெதை நூலின் ெல இைங்களில் காணலாம்.
''தூர்த்து அதமந்ைனர் வானவர் தூய்மலர் (3060), 'பூ மதை அமரர் சிந்ை' (9167)
'தூர்க்கின்ற மலர் மாரி பைாைரப் கொய்'' (9900) என்ென காண்க. ஆர்த்ைால் என என்ெது
ஆர்த்து என நின்றது. இராமனின் அவைாரம் இராவணன் கொன்ற அரக்கர்கதை
அழிப்ெைற்கக என்ெதை இப்ொைல் உணர்த்தும். 19

4167. வண்ண வில் கரைலத்து

அரக்கன், வாளிைன், விண்ணிபடக் கடிது சகாண்டு
ஏகும் கவபலயில்,
சபண்ணினுக்கு அருங் கலம்
அபைய சபய்வபள
கண் எை, சபாழிந்ைது -
கால மாரிகய.
வண்ண வில் கரைலத்து அரக்கன் - அைகிய வில்தல ஏந்திய தகதயயுதைய
இராவணன்; வாளிைன் - வாைாயுைத்தையும் உதைய வன்; சகாண்டு - (சீதைதய)
எடுத்துக்பகாண்டு; விண்ணிபட கடிது ஏகும் கவபலயில் - ஆகாயத்தில் விதரவாகச்
பசல்கின்ற சமயத்தில்; சபண்ணினுக்கு அருங்கலம் அபைய - மகளிர்க்கு அரிய
அணிகலம் கொன்ற; சபய் வபள - வதையல் அணிந்ை சீதையின்; கண் எை - கண்கள்
நீர் பசாரிந்ைாற்கொல; காலமாரி சபாழிந்ைது - கார்காலத்தில் மதை பொழிந்ைது.
இராவணன் விண் வழியாகச் சீதைதயக் கவர்ந்து பசன்றகொது சீதை விடுத்ை
கண்ணீர்கொல மதை பெய்ைது எனக் கதை நிகழ்ச்சிகய இங்கு உவதமயாக்கப்ெட்ைது.
வில்தலக் பகாண்டு கொர்பசய்து ெற்றாது, வஞ்சதனயால் சீதைதயக் கவர்ந்து
பசன்றைால், வில் தகக்கு பவற்று அலங்காரமாயிற்று என்ெைால் இகழ்ச்சி கைான்ற
'வண்ண வில் கரைலத்து' என்றார். இராமன் பைாைர்ந்து வந்து விடுவாகனா என்ற
அச்சத்ைால் விதரந்து பசன்றான் என்ெது கைான்ற 'விண்ணிதைக் கடிது பகாண்டு'
என்றார். சீதை பெண்தமக்கு அணிகலனாவாள் என்ெைால், 'பெண்ணினுக்கு
அருங்கலம் அதனய பெய்வதை' என்றார். பெய்வதை - அன்பமாழித்பைாதக;
இராமன் சீதைதய 'பெண் அருங்கலலம' (2077) என விளித்ைது காண்க. கண் எனக்
காலமாரி பொழிந்ைது என்ெதில் சீதை வடித்ை கண்ணீர் மிகுதி புலப்ெடும். இராவணன்
கவர்ந்து பசல்தகயில் சீதை கண்ணீர் விட்ைதை 'மதை பொரு கண் இதண
வாரிகயாடு ைன் இதை பொதிந்து இட்ைனள்' (3903) என்றைால் அறிக.
20

4168. பரஞ்சுடர்ப் பண்ணவன்,

பண்டு, விண் சைாடர்
புரம் சுட விடு
ெரம் புபரயும் மின்இைம்,
அரம் கடப் சபாறி
நிமிர் அயிலின், ஆடவர்
உரம் சுட உபளந்ைைர்,
பிரிந்துகளார் எலாம்.
பரஞ்சுடர்ப் பண்ணவன் - ெரஞ்கசாதியாகிய சிவபிரான்; பண்டு விண்சைாடர் புரம்
சுட - ெண்தைக்காலத்து விண்ணில் பைாைர்ந்து இயங்கிய திரிபுரங்கதை எரிக்க; விடு
ெரம் புபரயும் - பைாடுத்ை அம்பு கொன்ற; மின் இைம் - மின்னல்கள்; அரம் சுட -
அரத்தினால் அராவப்ெட்டு;
சபாறி நிமிர் அயிலின் - ஒளி வீசுகின்ற கவர்ப் ெதைகள் கொல; ஆடவர் உரம்
சுட - (ைதலவியதரப் பிரிந்ை) ஆைவர்களின் பநஞ்தச எரிப்ெ; பிரிந்துகளார் எலாம் -
பிரிந்ைவர்கள் எல்லாம்; உபளந்ைைர் - வருந்தினர்.

சிவபிரான் புரம் எரிக்க அம்பு கொன்ற மின்னல்கள் ைதலவியதரப் பிரிந்ை

ஆைவர்கதை வருத்தின. ெரஞ்சுைர்ப் ெண்ணவன் என்றது சிவபிராதன. விண் பைாைர்
புரம் - வானில் திரிந்து பகாண்டு உயிர்கதை அழித்து வந்ை திரிபுரங்கள். உரம் - மார்பு,
இைவாகு பெயராய் பநஞ்தசக் குறித்ைது. 21

4169. சபாருள் ைரப் கபாயிைர்ப்

பிரிந்ை சபாய் உடற்கு,
உருள்ைரு கைர்மிபெ
உயிர்சகாண்டு உய்த்ைலான்,
மருள்ைரு பிரிவின் கநாய்
மாசுணம் சகட,
கருடபைப் சபாருவின் -
கால மாரிகய.
சபாருள் ைரப் கபாயிைர் - பசல்வம் ஈட்டுைற் பொருட்டு கவற்று நாடுகளுக்குச்
பசன்ற ைதலவதர; பிரிந்ை - பிரிந்ை; சபாய் உடற்கு- (உயிர்த் துதணவதரப் பிரிந்ைைால்)
உயிர்நீங்கிய உைம்பு மாத்திரமாய் உள்ை ைதலவியர்க்கு; உருள்ைரு கைர்மிபெ -
உருளும் ைன்தம பகாண்ை சக்கரங்கதை உதைய கைரின் கமல்; உயிர்சகாண்டு -
(பிரிந்ை ைதலவர்கைாகிய) உயிர்கதை மீட்டு வந்து; உய்த்ைலான் - கசர்த்ைலால்; கால
மாரி - கார் காலத்து மதை கமகங்கள்; மருள்ைரு பிரிவின் கநாய் - மயக்கத்தைச்
பசய்கின்ற பிரிவுத் துன்ெங்கைாகிய; மாசுணம் சகட - பெரிய ொம்புகள் அழியும்ெடி;
கருடபை சபாருவிை - (வந்ை) கருைதன ஒத்ைன
முன்கனார் ஈட்டிய பொருளில் வாைாது ைாகன பொருளீட்டி வந்து வாழ்ைல்
சிறப்பெனக் கருதிப் ெண்தைத்ைமிைர் கவற்றுநாடுகளுக்குச் பசன்றனர். 'ஈைலும்
துய்த்ைலும் இல்கலார்க்கு இல்பலனச் பசய்விதன தகம்மிக எண்ணுதி' (குறுந் - 63),
'புணரின் புணராது பொருகை பொருள் வயின், பிரியிற் புணராது புணர்கவ' (நற் - 16)
என்ென காண்க. பிரிந்ை ைதலவன் கார்காலத்கை திரும்பி வருவான். அங்ஙனம்
பொருள் ஈட்டி, விதன முடித்து மீளும் ைதலவன் கைதவ விதரந்து பசலுத்துமாறு
கூறும் பசய்திகதை முல்தலத்திதணப் ொைல்களில் காணலாம். கார்காலத்தில்
ைதலவன் கைர்மீது திரும்புவான் ஆைலின் 'உருள்ைரு கைர்மிதச உயிர்பகாண்டு
உய்த்ைலான்' என்றார். ைதலவதர உயிராகக் கருதுவைால் ைதலவியின் உைம்பு
பொய்உைம்ொயிற்று. 'பூண்ை பமய் உயிகர நீ அப்பொய் உயிர் கொகய நின்ற
ஆண்ைதக' (5304) என்றது காண்க. உைம்பினின்று உயிர் பிரிக்கக் கூடியது
அன்றாயினும் ைதலவன் அல்லது ைதலவிதய உயிர் எனக் கூறுைல் மரொகும். 'ஈண்டு
நீ இருந்ைாய் ஆண்டு அங்கு எவ்வுயிர் விடும் இராமன் (5304) என்ெதில் இராமனுக்குச்
சீதை உயிர் என்றது காண்க. ொம்பு கருைனால்

அழிவது இயல்பு. அைனால் பிரிவு கநாயாகிய மாசுணம் அழிய வந்ை

கருைன்கொல் கார் காலமதை விைங்கியது என்றார். இப்ொைலில் ஏது உவதம அணி
அதமந்ைது. மாரி இைப்ென்தமயால் ெலவாைல் ெற்றிப் பொருவின எனப்
ென்தமயால் கூறினார். 22

4170. முழங்கிை முபற முபற மூரி கமகம், நீர்

வழங்கிை, மிபடவை, - மாை யாபைகள்,
ைழங்கிை, சபாழி மைத் திவபல ைாழ்ைரப்
புழுங்கிை, எதிர் எதிர் சபாருவ கபான்றகவ.
மூரி கமகம் - வலிய கமகங்கள்; முபற முபற முழங்கிை - மாறி மாறி இடிமுைக்கம்
பசய்ைனவாய்; நீர் வழங்கிை - மதைதயப் பொழிந்து பகாண்டு; மிபடவை -
ஒன்கறாபைான்று பநருங்குெதவ; மாை யாபைகள் - பெரிய யாதனகள்; ைழங்கிை -
பிளிறிக் பகாண்டு; சபாழி மைத் திவபல ைாழ்ைர - (ைம் கவுள்களிலிருந்து) பசாரிகின்ற
மைநீர்த் ைாதரகள் பெருகி விை; புழுங்கிை - சினங்பகாண்டு; எதிர் எதிர் சபாருவ -
ஒன்கறாபைான்று எதிர்த்து நின்று கொர் புரிவனவற்தற; கபான்ற - ஒத்ைன.

யாதனகள் நிறத்ைாலும் வடிவத்ைாலும் கமகங்கட்கு உவதம ஆயின. இடி

முைக்கத்திற்கு யாதனகளின் பிளிறலும், மதை நீர்க்கு அவற்றின் மைநீரும்,
கமகங்களின் பநருக்கத்திற்கு யாதனகள் கொரிை பநருங்கும் ைன்தமயும்
உவதமயாயின. முைக்கம், நீர் விழுைல், பநருங்குகுல் என்ென கமகம், யாதன ஆகிய
இரண்டிற்கும் பொதுவாய் அதமவைால் உவம உருபு ஓரிைத்து மட்டும்
விரிந்துள்ைதம காணலாம். முைங்கின, வைங்கின, ைைங்கின, புழுங்கின என்ென
முற்பறச்சங்கள். மிதைவன, பொருவ என்ென விதணயாலதணயும் பெயர்கள்;
கொன்ற - முற்று; ைாழ்ைர - ைரதுதணவிதன. 23

4171. விபெசகாடு மாருைம் மறித்து வீெலால்,

அபெவுறு சிறு துளி அப்பு மாரியின்,
இபெவுற எய்வை இபயவவாய், இருந்
திபெசயாடு திபெ செருச் செய்ைல் ஒத்ைகவ.
விபெ சகாடு - கவகம் பகாண்டு; மாருைம் - காற்று; மறித்து வீெலால்- மாறி மாறி
வீசுவைால்; அபெ வுறு சிறு துளி - (ைம்மிைத் திலிருந்து)அதசைல் பொருந்திய சிறிய
மதைநீர்த்துளி; அப்பு மாரியின் - அம்புமதைகொல்; இபெவுற எய்வை -
எதிர்த்திதசயில் பொருந்துமாறு பசலுத்துவனவாயும்; இபயவவாய் - எதிர்த் திதச
பசலுத்தியதை ஏற்ெனவுமாய்; இருந் திபெசயாடு திபெ - பெரிய திதசகயாடு திதச;
செருச்செய்ைல் ஒத்ைகவ - கொர் பசய்வதைப் கொன்று விைங்கின.
 ெல திதசகளில் அடிக்கும் காற்றின் கவகத்ைால் கமகம் மதை நீர்த் துளிகதை
எதிர்எதிகர பசலுத்துைல், திதசபயாடு திதச அம்பு பைாடுத்துப் கொரிடுவது

கொல் இருந்ைது. இயல்ொகக் காற்றால் அதசவுறும் மதைத் துளிகதைத்

திதசபயாடு திதச எய்யும் அம்புமாரியாகக் கூறியது ைற்குறிப்கெற்ற அணி ஆகும்.
மறித்து வீசல் - அடிக்கடி திதச மாறி வீசுைல், அப்பு - அம்பு வலித்ைல் விகாரம்,
'அக்கணத்து அடுகைத்து அப்பு மாரியால்' (8991) என்றது காண்க. இருந்திதச பெரிய
திதசகள், கிைக்கு, கமற்கு, வைக்கு, பைற்குஎன்ென. இப்ொைலில் திதசகள் பொருவன
கொன்ற என வருணித்துள்ைார். 24
மரங்கள் பூத்ைல்

4172. விபழவுற சபாருள் ைரப்

பிரிந்ை கவந்ைர் வந்து
உபழ உற, உயிர் உற
உயிர்க்கும் மாைரின்,
மபழ உற, மா முகம்
மலர்ந்து கைான்றிை,
குபழ உறப் சபாலிந்ைை -
உலபவக் சகாம்பு எலாம்.
விபழவுறு சபாருள்ைர - யாவராலும் விரும்ெப்ெடுகின்ற பொருதை ஈட்டி
வருவைற்காக; பிரிந்ை கவந்ைர் - ைம்தம விட்டுப் பிரிந்து (கவற்று நாடுகளுக்குச்) பசன்ற
ைதலவர்; வந்து உபழ உற - (கார்காலம் வந்ை அைவில்) பொருளீட்டி வந்ை ைம்தம
அதைய; உயிர் உற உயிர்க்கும் - (அைனால், முன்பு பிரிந்ை நிதலயில் உயிர் நீங்கியது
கொன்றிருந்து உைம்பில்) உயிர்பொருந்ை மூச்சு விடுகின்ற; மாைரின் - மகளிதரப்
கொல; உலபவக் சகாம்பு எலாம் - (மதையில்லாதமயால்) உலர்ந்து கிைந்ை
மரங்களின் கிதைகபைல்லாம்; மபழ உற - மதை பெய்ய; குபழ உறப் சபாலிந்ைை -
ைளிர்கள் பொருந்ை விைங்கினவாய்; மாமுகம் மலர்ந்து - அைகிய முகம் மலர்ந்து;
கைான்றிை - காணப்ெட்ைன.

பிரிந்ை நிதலயில் வாடிய மகளிர் ைதலவர் வர மகிழ்ைல் கொல மதையின்றி

உலர்ந்ை மரங்கள் மதை பெய்ை அைவில் ைளிபராடு மலர்ந்து கைான்றின என்றார்.
உவதம அணி. பொருளின் இன்றியதமயாதம கருதி அதனவரும் விரும்பும்
ைன்தமத்ைாைலின் 'விதையுறு பொருள்' என்றார். ைதலவர் பிரிவால் முக
மலர்ச்சியின்றி உயிரற்ற உைம்பினராய் இருப்ெர் என்ெதைப் 'பொருள்ைரப் கொயினர்ப்
பிரிந்ை பொய் உைற்கு' (4169) என முன்னரும் கூறியது காண்க. முகமலர்ச்சி மரங்கள்
ைதைத்து மலர்ந்ைைற்கு உவதம ஆக்கினார். உயிர் அதனய பகாழுநர் வர. . . . பமலிவு
அகலும் கற்பினார் கொல், புண்ைரிகம் முகம் மலர அகம் மலர்ந்து பொலிந்ைன' (631)
என்ென ஒப்பு கநாக்கத்ைக்கது. காலத்திற்க ஏற்ற வருணதனயாக, கார்கால
நிகழ்ச்சிகதைகய ஒன்றற்பகான்று உவதமயாக அதமத்ை நயம் காண்க. 25

ஆசிரிய விருத்ைம்
4173. பாடலம் வறுபம கூர,
பகலவன் பசுபம கூர,
ககாடல்கள் சபருபம கூர,
குவலயம் சிறுபம கூர,
ஆடிை மயில்கள்; கபொது
அடங்கிை குயில்கள் - அன்பர்
ககடுறத் ைளர்ந்ைார் கபான்றும்,
திரு உறக் கிளர்ந்ைார் கபான்றும்.
பாடலும் வறுபம கூர - (அக்கார்காலத்தில்) ொதிரி மரங்கள் (மலர்கள் இன்தமயால்)
பவறுதம நிதலதய அதைய; பகலவன் பசுபம கூர - கதிரவன் (கருகமகங்கைால்
மதறப்புண்டு) குளிர்ச்சி மிக்கைாக; ககாடல்கள் சபருபம கூர - பவண் காந்ைள்
பசடிகள் (மலர்கதைப் பெற்றிருத்ைலால்) பெருதம மிக; குவலயம் சிறுபம கூர -
குவதை மலர்கள் குவிந்து வாட்ைம் மிக; மயில்கள் - ; திரு உறக் கிளர்ந்ைார் கபான்றும் -
பசல்வம் பெற்றைனால் மகிழ்ச்சியுற்றவர் கொல(வும்); ஆடிை - மகிழ்ந்து ஆடின.
அன்பர் ககடுற - ைம் அன்பிற்குரியார் துன்ெம் அதைய; ைளர்ந்ைார் கபான்றும் - மனம்
ைைர்ந்ைவர்கதைப் கொல(வும்); குயில்கள் கபொது அடங்கிை - குயில்கள் கூவாது
ஒடுங்கின.
ொைலம் - வைபசால். ொதிரிமரம். . . . கார்காலமாைலால் கவனிலில் பூக்கும் ொதிரி
மரங்கள் மலர்களின்றி வறுதம உற்றன. 'வரிநிறப் ொதிரி வாை. . . . உருமிடி
வானமிழிய' (காற் நாற்ெது - 3) என்றதும் காண்க. அக்காலத்தில் கமகங்கைால்
சூைப்ெடுவைாலும், மதையின் குளிர்ச்சியாலும் கதிரவன் பவப்ெம் குதறந்து
விடுைலால் குளிர்ந்ை ைன்தம மிகுதியாகும். 'கடுங்கதிர் நல்கூரக் கார் பசல்வம் எய்ை'
(கார்நாற்ெது-2) என்றது காண்க. பவண்காந்ைள் மதைக்காலத்தில் மலர்ைல் இயல்பு.
இது கார்த்திதகப் பூ எனவும் வைங்கப்பெறும். அக்காலத்தில் குவதை மலர்கள்
குவிந்திடும் 'கருங்குயில் தகயற மாமயில் ஆலப் பெருங்கலி வானம் உரறும்' (கார்
நாற்-16) என்றவாறு கார்காலத்தில் மயில்கள் ஆைக்குயில்கள் ஒடுங்கும். அன்ெர்
ககடுறக் ைைர்ந்ைார் கொன்று குயில்கள் கெசாது அைங்கின; அன்ெர் திருவுறக்
கிைர்ந்ைார் கொன்று மயில்கள் ஆடின' என எதிர்நிரல் நிதரயாக்கிப் பொருள்
பகாள்வைால் எதிர்நிரல்நிதற அணியாகும். பசய்யுளில் இரு இைங்களில் வரும்
கொன்றும் என்ற பசாற்களில் முைலது எதிரது ைழீஇய எச்சவும்தம. பின்னது இறந்ைது
ைழீஇய எச்சவும்தம. இப்ொைல் உவதம அணிதய அங்கமாகக் பகாண்ை ைன்தம
நவிற்சி அணி அதமந்ைது. கமலும், வறுதம, ெசுதம; பெருதம, சிறுதம; ஆை,
அைங்கின; ைைர்ந்ைார், கிைர்ந்ைார் என முரண்ெைத் பைாடுத்ைதமயின் முரண் அணி
அதமந்ைது என்றலும் ைகும். 'அன்ெர் ககடுற்த் ைைர்ந்ைார் கொன்றும், திரு
உறக்கிைர்ந்ைார் கொன்றும் என்ற அடிக்குச் சுக்கிரீவன் பசல்வம் பெற அவனும்
வானரங்களும் மகிழ்ந்ைாற் கெல மயில்கள் ஆடின; சீதை துன்ெம் அதைய இராம
இலக்குவர் வருந்தினாற்கொல குயில்கள் கெசாது அைங்கின' எனக் கதைபயாடு
பைாைர்புெடுத்தியும் விைக்கம் கூறலாம். கமலும் அன்ெர் ககடுறத் ைைர்ந்ைார் கொன்று
ொைலம் வறுதம கூர,
 ெகலவன் ெசுதம கூர, குவலயம் சிறுதம கூர, குயில்கள் கெசாது அடிங்கின;
அன்ெர் திருவுறக் கிைர்ந்ைார் கொன்று ககாைல்கள் பெருதம கூர, மயில்கள் ஆடின
எனவும் பொருள் பகாள்ைலாம். 26

4174. நால் நிறச் சுரும்பும், வண்டும்,

நவ மணி அணியின் ொர,
கைன் உக மலர்ந்ை ெந்ைச்
கெயிைழ்க் காந்ைட் செம் பூ,
'கவனிபல சவன்றது அம்மா,
கார்!' எை வியந்து கநாக்கி,
மா நிலக் கிழத்தி பககள்
மறித்ைை கபான்ற மன்கைா.
நால் நிறக் சுரும்பும் - ெல நிறங்கதை உதைய சுரும்புகளும்; வண்டும் -
வண்டுகளும்; நவமணி அணியின் ொர - நவமணிகள் இதைக்கப்பெற்றவதையல்,
கமாதிரம் முைலிய அணிகதைப் கெல பமாய்க்க; கைன்உகமலர்ந்ை - கைன் ஒழுகும்ெடி
மலர்ந்ை; ெந்ைச் கெயிைழ் - அைகிய சிவந்ைஇைழ்கதையுதைய; காந்ைள் செம்பூ -
பசங்காந்ைள் மலர்கள்; மா நிலக்கிழத்தி - பெரிய நிலமாகிய பெண்; சவனிபல
சவன்றது அம்மா கார் எை - 'கவனிற்காலத்தி பவன்று விட்ைது கார்காலம் என்று;
வியந்து கநாக்கி -(கார் கால அைதக) வியந்து ொர்த்து; மறித்ைை பககள் -
அதசத்ைனவாகியதககதை; கபான்ற - ஒத்ைன.

வண்டும், கரும்பும் பவவ்கவறு இனம் ஆைலால் இரண்ைாகக் கூறினார்.

'சுரும்புகாள்! வண்டுகாள்! மகிழ்கைனினங்காள்' 'மது உண்டு கைக்கிடும்
ஒண்மிஞிறீட்ைங்காள்' (சீவக 892) என வண்டின் நால்வதக இனங்கள் சிந்ைாமணியுள்
சுட்ைப்ெட்டுள்ைன. காந்ைளில் கைன் உண்ண பமாய்க்கும் வண்டுகளின் கைாற்றம்
தகயில் அணிந்துள்ை நவமணிகள் இதைக்கப்பெற்ற வதையல், கமாதிரம் ஆகிய
அணிகலன்கதை ஒத்து விைங்கின. 'வதைகள் காந்ைளின் பெய்ைன அதனய
தகம்மயிகல' (2074) எனக் கம்ெகர உவதம கூறியிருத்ைல் காண்க. காந்ைள் மலரில்
தும்பி மணிகொல் கைான்றுவதை 'அலங்கு குதலக் காந்ைள், நறுந்ைாது ஊதும்
குறுஞ்சிதறத் தும்பி, ொம்புமிழ் மணியின் கைான்றும்' (குறுந். 239) என்னும் அடிகள்
உணர்த்தும. பசங்காந்ைள் தகக்கு உவதமயாவதைக் 'காந்ைள் நறுங்குதல அன்ன நலம்
பெறு தகயினள்' (ஐங்குறு-293), அலர்காந்ைள் நுண்கணர்ைண் ஏருருவின் துடுப்பெனப்
புதரயுநின் திரண்ை கநர் அரி முன்தக (கலி-59) என்னும் இைங்களில் காண்க.
வண்டினிம் பமாய்த்ைலால் காந்ைள் மலர் அதசயும் கைாற்றம், 'கவனிதல
பவன்றைம்மம கார்' என நிலமகள் வியந்து தகயதசத்ைது கொல் இருந்ைது என்ெது
ைற்குறிப்கெற்ற அணியாகும். தகயதசத்ைல் வியப்பிற்கு அறிகுறி. மதையானது,
முதுகவனிற் காலத்தில் உள்ை பவப்ெம், வியர்வு, அசதி முைலியவற்தற
ஒழித்ைதமயால் கவனிதலக் கார் பவன்றது என்றார். பொதுவாக கவனிற்காலம்
ெருவங்களுள் சிறந்ைது எனப் கொற்றப்ெடுவைால் அைதன பவன்ற பசயல் 'அம்மா'
என்று வியக்கும்ெடி ஆயிற்று. 'மறித்ைன' என்ெைற்குத் ைடுத்ைல் எனக் பகாண்டு,
கவனிற்காலத்தை இனி கவண்ைா
 எனக் தககைால் ைடுத்ைது கொலிருந்ைன என்றும் பொருள் பகாள்வர். மன் ஓ
ஈற்றதசகள், அம்மா - வியப்பிதைச் பசால் 27

4175. வாள் எயிற்று அரவம் கபால

வான் ைபல கைான்ற வார்ந்ை
ைாளுபடக் ககாடல் ைம்பமத்
ைழீஇயிை, காைல் ைங்க
மீளல; அபவயும் அன்ை
விபழவை, உணர்வு வீந்ை
ககாள் அரவு என்ைப் பின்னி,
அவற்சறாடும் குபழந்து ொய்ந்ை.
வாள் எயிற்று அரவம் - வாள் கொன்று கூரிய ெற்கதை உதைய ொம்புகள்; வான்
ைபல கபால - (ைம்முதைய) உயர்ந்ை ைதலதயப் கொல; கைான்ற வார்ந்ை -
கைான்றும்ெடி நீண்ை; ைாளுபடக் ககாடல் ைம்பம - ைண்டிதன உதைய பவண்காந்ைள்
பசடிகதை; காைல் ைங்கத் ைழீஇயிை - (ைம்மினப் ொம்பென எண்ணிக்)
காைல்பொருந்ைத் ைழுவினவாய்; மீளல - விட்டு நீங்காமல் இருந்ைன; அபவயும் -
அவ்பவண்காந்ைள் பசடிகளும்; அன்ை விபழவை - அத்ைதகய ைழுவலில்
விருப்ெமுதையனவாய்; உணர்வு வீந்ை - காமத்ைால் உணர்விைந்ை; ககாள் அரவு என்ை
- பகாடிய (பெண்) ொம்புகள் கொல; அவற்சறாடும் பின்னி - அப்ொம்புகளுைன்
பின்னிக் பகாண்டு; குபழந்து ொய்ந்ை - சாய்ந்து கிைந்ைன.

ொம்புகள் உயர்த்தும் ெைம்கொல் மலர்ந்ை பவண் காந்ைள் பசடிகதைப் ொம்பெண

எண்ணி நாகங்கள் ைழுவ, அந்ைச் பசடிகளும் நாகங்கள் ஒப்ெ, அவற்தறத் ைழுவின
என்ெைால் பவண்காந்ைள் பசடிகட்கும் ொம்புகட்கும் (கைாற்றத்தில்) கவறுொடின்தம
புலனாம். 'கடிகதனக் கவினிய காந்ைைங் குதலயிதன, அருமணியவிருத்தி அரவு நீர்
உணல் பசத்து (கலி-45), ''அணர்த்பைழு ொம்பின் ைதலகொல் புணர்ககாைல் பூங்குதல
யீன்ற புறவு'' (கார்-நாற்-11), ''அரவு தெத் ைாவித் ைன்ன அங்காந்ைள் அவிழ்ந்ைலர்ந்ைது''
(சீவக-1651) 'ககாைல் அரவீனும்' (சம்ெந்-கைவாரம்-3-79-11) ''ொம்ொய். . . ைண் ககாைல்
வீந்து'' (திதணமாதல-119), ''ொம்புதெ அவிழ்ந்ைது கொலக் கூம்பிக் பகாண்ைலின்
பைாதலந்ை ஒண்பசங்காந்ைள்'' (குறுந்-185) என்ென ஈண்டு ஒப்புகநாக்கத்ைக்கன.

நாகங்கள் ஈருைலும் ஓருைலாகத் கைான்றுமாறு பின்னிப் புணர்ைல் அவற்றின்

இயல்ொகும். ''கைாளும் ைாளும் பிதணந்துரு பவான்பறய்தி, நாளும் நாகர் நுகர்ச்சி
நலத்ைகரா'' (சீவக 1347), ''மாசுண மகிழ்ச்சி மன்ற'' (சீவக 189); 'நலத்ைகு நாகத்துதறவார்
கொல இன்ெ மகிழ்ச்சிபயாடு' (பெருங்-4-4-100-101) என்னும் அடிகள் ஈண்டு ஒப்பு
கநாக்கத்ைக்கன. இச்பசய்யுள் மயக்க அணி. ொம்பின் உணர்வு பசடிகட்கும்
இருந்ைைாகக் கூறியது கற்ெதன எனலாம். உற்று உணர்ைல் ஓரறிவுயிரான பசடிகட்கும்
உண்ைாைலின் அதவ இன்ெ உணர்ச்சி உற்றனவாகக் கம்ெர் கூறினார் எனவும்
பகாள்ைலாம். 28

இந்திரககாெப் பூச்சிகள்
4176. எள் இட இடமும் இன்றி
எழுந்ைை இலங்கு ககாபம்,
ைள்ளுற, ைபலவர்ைம்பமப்
பிரிந்ைவர் ைழீஇய தூமக்
கள்ளுபட ஓதியார் ைம்
கலவியில், பலகால் கான்ற
சவள்ளபடத் ைம்பல் குப்பப
சிைர்ந்சைை, விரிந்ை மாகைா.
எள் இட இடமும் இன்றி - ஓர் எள்தைப் கொடுைற்கும் இைம் இல்லாைெடி;
எழுந்ைை இலங்கு ககாபம் - (மிக்கு) எழுந்ைனவவகிய இந்திரககாெம் என்னும்
பூச்சிகள்; ைள்ளுற - (பிரிவாற்றதமயால்) ைடுமாறும்ெடி; ைம்பமப் பிரிந்ைவர் ைபலவர் -
ைம்தமப் பிரிந்ைவர்கைாகிய ைதலவர்கள்; ைழீ இய - (கார் காலத்தில் மீண்டு வந்து)
ைழுவ; தூமக் கள்ளுபட ஓதியார்ைம் - வாசதனப்புதகயூட்ைப் பெற்றதும் (சூடிய
மலர்களின்) கைதனயுதையதுமான கூந்ைதலயுதைய மகளிபராடு பகாண்ை; கலவியில்
- புணர்ச்சியின் முன்னர்; பல்கால் கான்ற - ெல முதற உமிழ்ந்ை; சவள்ளபடத் ைம்பல்
குப்பப - பவற்றிதலத் ைம்ெலங்களின் பைாகுதிகள்; சிைர்ந்சைை விரிந்ை - சிந்திக்
கிைந்ைாற் கொலப் ெரந்து கிைந்ைன.
எள் இை இைமும் என்றைால் ைம்ெலப் பூச்சிகளின் மிகுதி கூறப்ெட்ைது. ககாெம் -
இந்திர ககாெம். இது பசந்நிறமாைலின் ைம்ெலத்துக்கு உவமித்ைார். ைம்ெல் - ைம்ெலம்
என்ெைன் கதைக்குதற. தூமம் அகில் முைலியவற்றின் புதக. இது கூந்ைலுக்கு ஊட்ைப்
பெறுவது. ''ெல்லிருங் கூந்ைல் சின்மலர் பெய்ம்மார் ைண்ணறுந் ைகரமுைரி
பநருப்ெதமத்து, இருங்காழ் அகிபலாடு பவள்ையிர் புதகப்ெ'' (பநடுநல்-54-55)
என்ெது காண்க. பிரிவின்கண் அணி பசய்யப்பெறாதிருந்ை கூந்ைல் ைதலவர்
வருதகயால் பூவும் புதகயும் பெற்றுப் பொலி பவய்தினதம கைான்றத் ''தூமக்
கள்ளுதை ஓதியார்'' என்றார் அன்புமிகுதியால் ைழுவுந்பைாறும் ைம்ெலம் பமன்று
உமிழ்ந்ைதம கைான்றப் ெல்கால் கான்ற என்றார். 'எள்ளிை இைமும் இன்றி' என்ற
இைத்து இழிவு சிறப்பும்தம பிரித்துக் கூட்ைப்ெட்ைது. மாது ஓ- ஈற்றதச. உவதம
அணி அதமந்ைொைல். 29
மதலஅருவி

4177. தீம் கனி நாவல் ஓங்கும்

கெண் உயர் குன்றின், செம் சபான்
வாங்கிை சகாண்டு, பாரில்
மண்டும் மால் யாறு மாை,
கவங்பகயின் மலரும், சகான்பற
விரிந்ைை வீயும், ஈர்த்து,
ைாங்கிை கலுழி, சென்று
ைபலமயக்குறுவ ைம்மில்.
 தீம்கனி நாவல் ஓங்கும் - இனிய ெைங்கதையுதைய நாவல் மரம் வைர்ந்து
ஓங்கியிருக்கும்; கெண் உயர் குன்றின் - வானைாவ உயர்ந்திருந்ை கமருமதலயினின்று;
வாங்கிை செம்சபான் சகாண்டு - இழுத்துக் பகாண்டு வந்ை சிவந்ை பொன்தனச்
சுமந்து பகாண்டு; பாரில் மண்டும் - பூமியின்கண் பெருகிச் பசல்கின்ற; மால்யாறு மாை -
பெரிய சம்பூ என்னும் ஆற்தறப் கொல; கவங்பகயின் மலரும் - (அம்மதலயிலிருந்து)
கவங்தக மரத்தின் மலர்கதையும்; சகான்பற விரிந்சைை வீயும் - பகான்தற
மரங்களில் மலர்ந்ைவனாகிய மலர்கதையும்; ஈர்த்துத் ைாங்கிை - இழுத்துக் பகாண்டு
சுமந்து வந்ைனவாகிய; கலுழி - அருவி நீர்ப் பெருக்குகள்; சென்று - ெரவி; ைம்மில் ைபல
மயக்குறுவ - ைமக்குள் ஒன்கறாபைான்று கலப்ெனவாயின.

மதலயருவிகள் பொன்னிற கவங்தக மலதரயும், பகான்தற மலதரயும்

அடித்துக்பகாண்டு வருைல் கமருமதலயிலுள்ை பொன்தனயும், நாவற் ெைச் சாற்றால்
விதைந்ை பொன்தனயும் அடித்துக் பகாண்டு வரும் சம்பூ எனும் ஆறு கொன்று
உள்ைது என்ெைாம். ''கமருமதலயின் பைற்கிலுள்ை கந்ைமாைனம் என்னும்
மதலயிலுள்ை நாவற் ெைங்களின் சாறு சம்பூ நதியாகப் பெருகுகின்றது.
ெைச்சாற்கறாடு கலந்ை மண் காற்றில் உலர்ந்து சாம்பூநைம் என்ற சித்ைர்களின் அணியும்
பசம்பொன் ஆகிறது. நாவல் மரத்தை ஒட்டிகய சம்புத் தீவு (நாவலந்தீவு) என்னும்
பெயர் உண்ைாயிற்று என்று புராணம் கூறும். ''ெட்ைமார்ைரு மாகரியைபவனப்
ெருத்துக், பகாட்தை நுண்ணிய நாவலின் பகாழுங்கனிச் சாறு, பெட்ை சம்பு
மாநதிபயன வலங்பகாடு பெருகி, உட்பைளிந்து பொன் கமருதவச்
சுலாயினிகைாடும்'' ''அதிருமப்புனல் அருந்தினர் அருங்கதர யசும்பு, ைதையும்
பவங்கதிர் காற்றுற உலர்ந்து நற்சாம்பு நைம் எனும் பொனாம் ஆங்கதின் அணி புதன
நலத்கைார், இைமில்பவம்பிணி நதர திதரயற்று இனிதிருப்ொர்'' என்ற ொகவைமும்
(பசவ்தவ. ொகவைம் 1219-20) காணத்ைக்கது. உவதம அணி. நாவற் ெைச்சாற்றின்
விதைந்ை பொன்பனாடு, கமருமதலயிலிருந்து பெருகுைலால் அம்மதலப்
பொன்தனயும் ஈர்த்து வரும் சம்பு நதிதயக் பகான்தறயிதனயும் கவங்தக மலதரயும்
அடித்துவரும் அருவிக்கு உவதம கூறினார். கலுழி - கலங்கல் நீர்; கலங்கிய
நீதரயுதைய அருவி நீர்ப் பெருக்கு. 30
காந்ைளில் பகான்தறயும் இந்திர ககாெமும்

4178. நல் சநடுங் காந்ைள் கபாதில்,

நபற விரி கடுக்பக சமன் பூ,
துன்னிய ககாபத்கைாடும் கைான்றிய
கைாற்றம் - தும்பி
இன் இபெ முரல்வ கநாக்கி, இரு
நில மகள் பக ஏந்தி,
சபான்சைாடும்காபெ நீட்டிக்
சகாடுப்பகை கபான்றது அன்கற! நல்சநடுங் காந்ைள் கபாதில் - அைகிய
நீண்ை காந்ைள் மலரில்; நபறவிரி கடுக்பக சமன்பூ - வாசதன வீசுகின்ற பகான்தறயின்
பமல்லிய மலர்கள்; துன்னிய ககாபத்கைாடும் - (அவற்றிைம்) வந்து பொருந்திய இந்திர
ககாெத்துைன்; கைான்றிய கைாற்றம் - விைங்குகின்ற காட்சி; தும்பி இன் இபெ முரல்வ
கநாக்கி - வண்டுகள் இனிய இதச ொடுவதைப் ொர்த்து; இரு நில மகள் - பெரிய
பூமியாகிய பெண்; பக ஏந்தி - ைன் தககதை உயர எடுத்து; சபான்சைாடும் காபெ
நீட்டி - பொன்பனாடு ெவைத்தையும் நீட்டி; சகாடுப்பகை கபான்றது - பகாடுப்ெதை
ஒத்ைது.

காந்ைளுக்குக் தகயும், பகான்தற மலர்க்குப் பொன்னும், இந்திர ககாெத்திற்குப்

ெவைமும் நிறத்ைால் உவதமயாகும். காந்ைளுக்குக் தக, வடிவால் ஒப்ொகும். காந்ைள்
மலரால் ஏந்துைற்குரிய பமன்தமயுதைதம கைான்ற 'கடுக்தக பமன்பூ' எனப்ெட்ைது.
பகான்தற மரம் உயர்ந்திருத்ைலின் அைன் மலர் காந்ைள் மலரில் வீழ்ைல்
இயல்ொயிற்று. காந்ைள் மலரில் பொன்னிறக் பகான்தறயும் சிவந்ை ககாெமும்
இருக்கும் கைாற்றம். வண்டின் இதசககட்டு மகிழ்ந்ை நிலமகள் பொன்தனயும்,
ெவைத்தையும் தக நீட்டிக் பகாடுத்ைதை ஒக்கும் என்றது ைற்குறிப்கெற்ற அணி.
பகான்தறப்பூவின் நிறம் பொன் கொன்றது என்ெதை 'முறியிணர்க் பகான்தற
நன்பொன் கால' (முல்தலப்ொட்டு-94) 'சுடும்பொன் அன்னபகான்தற சூடி'
(ஐங்குறுநூறு-புற-2); 'பகான்தற ஒள்வீ ைாஅய்ச் பசல்வர் பொன்கெய் கெதை மூய்
திறந்ைன்ன' (குறுந்-233) என்ற அடிகள் உணர்த்தும். வண்டுகளின் ரீங்காரம் இதசயாக
அதமவதைக் 'குைல் வண்டு ைமிழ்ப்ொட்டிதசக்கும் ைாமதரகய' (3736) 'யாழிதச இன
வண்ைார்ப்ெ' (முல்தலப்ொட்டு-8), ''குைல் இதச தும்பி பகாளுத்திக் காட்ை, மைதல
வண்டு இனம் நல்யாழ் பசய்ய'' (மணி-4-3-4), 'பைன்னா பைனா என்று வண்டு முரல'
(திருவாய்-3-9-1) என்ற அடிகளில் காணலாம். காசு - நவமணிகளின் பொதுப்பெயர்.
ஈண்டுப் ெவைத்தைக் குறித்ைது. 'ெவைம் சிைறியதவ கொலக் ககாெம் ைவழும் ைதகய
புறவு' (கார்.நாற்-5), 'மணிமிதை ெவைம்கொல அணிமிகக் காயாம் பசம்மல் ைாஅய்ப்
ெலவுைன், ஈயல் மூைாய் ஈர்ப்புறம் வரிப்ெ' (அகநா-304) எனப் ெவைத்தைகய
ககாெத்திற்கு உவதமயாக்கியதம காண்க. அன்கற - ஈற்றதச. 31

நாைக அரங்கு

4179. கிபளத் துபண மழபல வண்டு

கின்ைரம் நிகர்த்ை; மின்னும்
துளிக் குரல் கமகம் வள்
வார்த் தூரியம் துபவப்ப கபான்ற;
வபளக் பகயர் கபான்ற,
மஞ்பஞ; கைான்றிக அரங்கின்மாகட
விளக்குஇைம் ஒத்ை; காண்கபார் விழி
ஒத்ை, விபளயின் சமன்பூ.
கிபளத் துபண மழபல வண்டு - தகக்கிதை என்னும் இதசக்கு நிகராக ஒலிக்கும்
வண்டுகள்; கின்ைரம் ஒத்ை - யாதை ஒத்ைன; மின்னும் துளிக்குரல் கமகம் -
மின்னுவனவும், மதைத் துளிதயயும், இடிகயாதசதயயும்

உதைய கமகங்கள்; வள்வார்த் தூரியம் துபவப்ப கபான்ற - அைர்ந்ை கைால்

வாரினால் கட்ைப்ெட்ை மத்ைைம் ஒலிப்ெதைப் கொன்றிருந்ைன; மஞ்பஞ - மயில்கள்;
வபளக்பகயர் கபான்ற - வதையலணிந்ை தகயிதனயுதைய மகளிதரப் கொன்றன;
கைான்றிகள் - பசங்காந்ைள்மலர்கள்; அரங்கின் மாகட - நாட்டியமாடும் இைத்தில்;
விளக்கு இைம் ஒத்ை - ஏற்றிதவக்கப்ெட்ை விைக்குகளின் கூட்ைத்தை ஒத்ைன;
விபளயின் சமன்பூ - கருவிதையின் பமன்தமயான மலர்கள்; காண்கபார் விழி ஒத்ை -
ொர்ப்ெவர்களுதைய கண்கதைப் கொன்றன.

கிதை - ஏழிதசகளில் ஒன்று (பிற - குரல், துத்ைம், உதை, இளி, விைரி, ைாரம் என்ென)
கர்நாைக இதசயில் உள்ை சட்சமம முைலிய ஏழிதசகளுள் மூன்றாவைான காந்ைரகம
இந்ைக் தகக்கிதை என்ெர். 'மந்ைார மாதல மலர் கவய்ந்து மகிழ்ந்து தீந்கைன்,
கந்ைாரம் பசய்து களிவண்டு முரன்று ொை' (சீவக. சிந் - 1959) என்றது காண்க. மஞ்தஞ
மகளிர்க்குச் சாயலால் உவதம. விதை என்ெது கருவிதை என்ெைன்
முைற்குதறயாகும். கருவிதை கண்களுக்கு உவதமயாைதலக் 'கரு விதை
கண்மலர்கொல் பூத்ைன' (கார்நாற் - 9); 'கண்பணனக் கருவிதை மலர' (ஐங்குறு - 464)
என்ெனவற்றாலும் அறியலாம். நாைக அரங்கிற்கு இதயபுதையவற்தற உவமஞ்
பசய்ைலால் இப்ொைல் இதயபு உவதம அணி பொருந்தியது. ஒவ்பவாரு
பைாைரிலும் உவம உருபு வந்ைதமயால் ெல்வயிற் கொலி உவதமயுமாம். மஞ்தஞ
கொன்ற வதைக்தகயர் என்றும் விதைதயப் கொலும் விழி என்றும் கூறாமல் மாற்றிக்
கூறியது எதிர்நிதல அணியாகும். 'ஆைதமக்குயின்ற அவிர் துதை மருங்கின், ககாதை
யவ்வளி குைலிதசயாகப், ொடின்னருவிப் ெனி நீரின்னிதசத், கைாைதம முைவின்
துதை குரலாகக், கணக்கதல யிகுக்கும் கடுங்குரல் தூம்கொடு, மதலப்பூஞ் சாரல்
வண்டு யாைாக, இன்ெல் இமிழ் இதச ககட்டுக் கலிசிறந்து, மந்தி நல்லதவ மருள்வன
கநாக்கக், கதைவைர் அடுக்கத்து இயலி ஆடும் மயில், நனவுப்புகு விறலியின்
கைான்றும்'' (அகநா. 82); 'குைலிதச தும்பி பகாளுத்திக்காட்ை, மைதல வண்டினம்
நல்யாழ் பசய்ய, பவயில் நுதைபு அறியா குயினுதை பொதும்ெர், மயிலாடு அரங்கில்
மந்தி காண்க காண்' (மணி - 4 - 3 - 6); 'ைண்ைதல மயில்கைாைத் ைாமதர விைக்கம்
ைாங்கக், பகாண்ைல்கள் முைவிகனங்கக் குவதை கண் விழித்து கநாக்கத், பைண்டிதர
எழினி காட்ைத் கைம்பிழி மகர யாழின், வண்டுகள் இனிது ொை மருைம் வீற்றிருக்கும்
மாகைா' (35) என்னும் ொைல்கள் ஈண்டு ஒப்பு கநாக்கத்ைக்கன.
32

4180. கபபடயும் ஞிமிறும் பாயப்

சபயர்வுழிப் பிறக்கும் ஒபெ
ஊடுறத் ைாக்கும்கைாறும் ஒல்
ஒலி பிறப்ப, நல்லார்
ஆடு இயல் பாணிக்கு ஒக்கும்;
ஆரிய அமிழ்ைப் பாடல்
ககாடியர் ைாளம் சகாட்டல்,
மலர்ந்ை கூைாளம் ஒத்ை.
ஞிமிறும் கபபடயும் - ஆண் வண்டுகளும் பெண் வண்டுகளும்; பாயப் சபயர்வுழி -
ஒன்றன் மீது ஒன்று கமாதுவது கொல கவகத்கைாடு

வரும்பொழுது; பிறக்கும் ஓபெ - உண்ைாகின்ற ஓதசயும்; ஊடுறத் ைாக்கும்

கைாறும் - (அதவ) ஒன்தறபயான்று கமாதும் பொழுபைல்லாம்; பிறப்ப ஒல் ஒலி -
பிறப்ெனவாகிய ஒல் எனும் ஓதசயும்; நல்லார் ஆடு இயல் - அம்மதலயில்
நாைகமகளிர் ஆடுி்ம் கூத்தின் இயல்பிற்ககற்ற; பாணிக்கு ஒக்கும் - தகத்ைாைத்தை
ஒத்திருக்கும்; மலர்ந்ை கூைாளம் - மலர்ந்ை கூைை மலர்கள்; ஆரிய அமிழ்ைப் பாடல் -
(அவர்கள் ொடிய) சிறந்ை அமுைம் கொன்ற ொைல்களுக்கு ஏற்ெ; ககாடியர் ைாளம்
சகாட்டல் ஒத்ை - நட்டுவர் ைாைம் பகாட்டுவதை ஒத்ைன.

மிஞிறு - ஞிமிறு - இலக்கணப்கொலி; முன்கன கெதை என்றைால் 'மிஞிறு' ஆண்

வண்ைாயிற்று. முன் பசய்யுளில் மயில்கள் ஆடும் நாைக அரங்தகக் காட்டியவர்,
இப்ொைலில் அவ்வரங்கில் நிகழும் கூத்திற்ககற்ெ வண்டுகள் எழுப்பும் ஓதச
ைாைமாகவும், மலர்ந்ை கூைைமலர்கள் ைாைம் பகாட்டுவதை ஒத்தும் விைங்குவதைக்
காட்டுகிறார். இப்ொைல் ைற்குறிப்கெற்ற அணி. கூைாைச் பசடிகளின் மலர் வடிவம்
ைாைம் கொலிருக்கும் கூைாளி - கூைைம், ைாளி, நறுந்ைாளி எனவும்ெடும்.
33

காட்ைாறும் பகான்தறயும்

4181. வபழ துறு காை யாறு,

மா நிலக் கிழத்தி, மக்கட்கு
உபழ துறு மபல மார்க் சகாங்பக
சுரந்ை பால் ஒழுக்பக ஒத்ை;
விபழவுறு கவட்பகசயாடும் கவண்டிைர்க்கு
உைவ கவண்டி,
குபழசைாறும் கைகம் தூங்கும்
கற்பகம் நிகர்த்ை, சகான்பற.
வபழ துறு - சுரபுன்தன மரங்கள் அைர்ந்ை; 'காையாறு - காடுகளில் பெருகிய நதிகள்;
மாநிலக் கிழத்தி - நிலமகள்; மக்கட்கு - ைன் மக்கள் பொருட்டு; உபழ துறு மபல மாக்
சகாங்பக - புதை ெருத்ை மதலகைாகிய ைன் பெரிய மார்ெகத்திலிருந்து; சுரந்ை பால்
ஒழுக்பக ஒத்ை - (அன்பினால்) சுரந்து பெருகவிட்ை ொலின் ைாதரகதைப் கொன்று
இருந்ைன; சகான்பற - (பொன் கொன்ற மலர்கள் பூக்கும்) பகான்தற மரங்கள்;
விபழவுறு கவட்பககயாடும் - (பொருட்கதை) விரும்பும் ஆதசயால்; கவண்டிைர்க்கு
உைவ கவண்டி - கவண்டியவர்களுக்குக் பகாடுக்க கவண்டி; குபழசைாறும் கைகம்
தூங்கும் - ைளிர்கள்கைாறும் பொன்தனத் பைாங்கவிட்டுக் பகாண்டிருக்கும்; கற்பகம்
நிகர்த்ை - கற்ெக மரங்கதை ஒத்ைன.

நிலமகளுக்கு மதலகதைக் பகாங்தககைாகக் கூறும் இலக்கிய மரபு உண்டு.

'ெதணத்கைாள் மாநில மைந்தை அணிமுதலத் துயல்வரூஉம் ஆரம் கொல' (சிறுொண்.
1 - 2);

'கசாதி மதி வந்து ைவழ் கசாதல மதலபயாடு இரண்ைாய், கமதினியாள்

பகாங்தக நிகர் கவங்கைகம' (திருகவங்கைமாதல - 2) 'பகாங்தககய ெரங்குன்றமும்
பகாடுங்குன்றும்' (திருவிதை - நகர -2); எனப் ெலரும் கூறுைல் காண்க. மக்கட்கு
நிலமகளின் பகாங்தக சுரந்ை ொபலாழுக்தக ஆறு ஒக்கும் என்றார். 'சரயு என்ெது
ைாய்மதல அன்னது' (23); ''சதரபயனும் பெயருதைத் ைைங்பகாள் பவம்முதலக்
குதரபுனல் கன்னிபகாண்டு இழிந்ை பைன்ெகவ'' (சீவக - 39) என்றதம காண்க.
இப்ொைல் ைற்குறிப்கெற்ற அணி அதமந்ைது. மாநிலக் கிைத்தி, மதலமாக் பகாங்தக
என்ென உருவகங்கள். 34
 மான்கள்

4182. பூ இயல் புறவம் எங்கும்

சபாறி வரி வண்டு கபார்ப்ப,
தீவிய களிய ஆகிச்
செருக்கிை; காமச் செவ்வி,
ஓவிய மரன்கள்கைாறும் உபரத்து,
அற உரிஞ்சி, ஒண் ககழ்
நாவிய செவ்வி நாற,
கபலசயாடும் புலந்ை நவ்வி.
பூ இயல் புறவம் - மலர்கள் பொருந்திய காடுகள்; எங்கும் - எவ்விைத்திலும்;
சபாறிவரி வண்டு கபார்ப்ப - புள்ளிகள் பொருந்திய இதச ொடும் வண்டுகள்
பமாய்த்து நிதறய; தீவிய களிய ஆகி - (காண்ெவர்க்கு) இனிய மகிழ்ச்சிதயத்
ைருவனவாகி; செருக்கிை - ைதைத்து விைங்கின; காமச் செவ்வி - (ஆண்மான்கள்) ைாம்
பகாண்ை காைல் முதிர்வால்; ஓவிய மரன்கள் கைாறும் - சித்திரத்தில் எழுதியது கொன்ற
மரங்களிபலல்லாம்; உபரத்து அற உரிஞ்சி - உராய்ந்து நன்றாக உைல் கைய்த்து வந்து;
ஒண்ககழ் நாவிய செவ்வி நாற - (ைம்முைம்பு முழுவதும்) ஒளிமிக்க நிறமும் கத்தூரி நறு
மணமும் கமை; கபலசயாடும் நவ்வி - (வந்ை) அந்ை ஆண்மான்ககைாடு
பெண்மான்கள்; புலந்ை - (அவற்தற கவற்றினமாகிய கத்தூரி மாகனாடு கூடிக்கலந்து
வந்ைவனவாகக் பகாண்டு) பிணங்கின.

நிலபமங்கும் மலர்கள் நிதறந்திருத்ைலால் 'பூ இயல் புறவம்' என்றார். வனத்தை

பமாய்க்குமாறு அைர்ந்து பமாய்க்கின்றதமயால் 'கொர்த்து' என்றார். வரி -
வரிப்ொட்டு; தீவிய - தீம் என்றைன் அடியாகப் பிறந்ை பெயபரச்சம். நாவி - கத்தூரி
எனும் மணப்பொருள். கத்தூரி வதக மானின் நாபியில் உள்ை பகாழுப்ொகும்.
அைனால் அம்மான் 'மிருகாநாபி' எனவும் வைங்கப்ெடும். மரங்களில் உராய்ந்து மணம்
பெற்று வந்ை ஆண்மாதனக் கத்தூரிமான்ககைாடு காைல் பகாண்டு கசர்ந்து அவற்றின்
மணம் பெற்று வந்ைனவாகப் பெண்மான்கள் மயங்கக் கருதி ஊடியைாகக் கூறியைால்
மயக்க அணி. 35

குவதை குவிய, முல்தல அரும்புைல்

கலித்துதற

4183. கைரில் நல் சநடுந் திபெ

செலச் செருக்கு அழிந்து ஒடுங்கும்
கூர் அயில் ைரும் கண்
எைக் குவிந்ைை குவபள;
மாரன் அன்ைவர் வரவு
கண்டு உவக்கின்ற மகளிர்
மூரல் சமன் குறு முறுவல்
ஒத்து அரும்பிை, முல்பல.
 கைரில் நல்சநடுந்திபெ செல - (ைன்தனப் பிரிந்ை ைதலவன்) கைரில் ஏறிப்
(பொருளீட்ை) நல்லைாகிய பநடுந்தூரம் பசல்ல; செருக்கு அழிந்து ஒடுங்கும் - (பிரிவுத்
துன்ெத்ைால்) மகிழ்ச்சி நீங்கி ஒடுங்கும் (ைதலவியின்); கூர் அயில் ைரும் கண் எை -
கூர்தமயான கவல் கொன்ற கண்கதைப் கொல; குவபள குவிந்ைை - கருங்குவதை
மலர்கள் இைழ் குவிந்ைன. மாரன் அன்ைவர் வரவு கண்டு - மன்மைதன ஒத்ை ைம்
ைதலவர் மீண்டு வருைதலப் ொர்த்து; உவக்கின்ற மகளிர் - மகிழ்கின்ற மகளிரின்;
சமன் குறு முறுவல் மூரல் ஒத்து - பமல்லிய புன்சிரிப்பில் கைான்றும்
ெற்கதைப்கொல; முல்பல அரும்பிை - முல்தலக் பகாடிகள் அரும்பின.

பிரிந்ை மகளிர் விழிகள் கொலக் கருங்குவதை குவிய, ைதலவர் வரவு கண்டு

மகிழ்ந்ை மகளிர் புன்முறுவபலாத்து முல்தலகள் அரும்பின. உவதம அணி. நிறமும்
வடிவும் ெற்றிக் கண்களுக்குக் கருங்குவதையும், ெற்களுக்கு முல்தல அரும்பும்
உவதம ஆயின. துன்ெத்ைால் கண்கள் மலர்ச்சியின்றி இடுங்குைல் இயல்பு.
ஆைவர்க்குத் துன்ெம் விதைத்ைலால் 'கூர் அயில் ைரும் கண்' என்றார். ைரும் - உவம
உருபு. கார்காலத்தில் குவதை குவிைலும் முல்தல அரும்ெலும் இயல்ொகும்.
'ககாைல்கள் பெருதம கூர, குவலயம் சிறுதம கூர' (4173); என முன்னர் வந்ைதம
காண்க. ெற்கள் சிறிது கைான்ற முறுவலிக்கும். மகளிர் இயல்பு கைான்ற 'பமன் குறு
முறுவல்' என்றார். 'கண்கள் கொன்றன குவதைகள், ெற்கள் கொன்றன முல்தல
அரும்புகள்' என்று வைக்கிலுள்ை உவதமகதை மாற்றிக் கூறியைால் எதிர்நிதல
அணியாகும். 36
அருவி பெருகலும் ைாமதர மலர்ைலும்

4184. களிக்கும் மஞ்பஞபய, கண்ணுளர்இைம்

எைக் கண்ணுற்று,
அளிக்கும் மன்ைரின், சபான்
மபழ வழங்கிை அருவி;
சவளிக்கண் வந்ை கார் விருந்து
எை, விருந்து கண்டு உள்ளம்
களிக்கும் மங்பகயர் முகம்
எை, சபாலிந்ைை, கமலம்.
களிக்கும் மஞ்பஞபய - (கார்காலத்தில்) களித்து ஆடும் மயிலி னங்கதை; கண்ணுளர்
இைம் எை - கூத்ைர்களின் இனமான விறலியர் என்று கருதி; கண்ணுற்று - (அதவ
ஆடும் கூத்தைப்) ொர்த்து; அளிக்கும் மன்ைரின் - (பொன்தனப் ெரிசாக) வைங்கும்
அரசர்கதைப் கொல; அருவி - மதலயருவிகள்; சபான் மபழ வழங்கிை - பொன்தன
மிகுதியாகச் பசாரிந்ைன. சவளிக்கண் வந்ை கார் - விண்பவளியில் வந்ை கமகங்கதை;
விருந்து எை - விருந்ைாளிகள் எனக் கருதி; விருந்து கண்டு - விருந்தினதரக் கண்டு;
களிக்கும் மங்பகயர் முகம் எை - மனம் மகிழும் மகளிரின் முகம் கொல; கமலம்
சபாலிந்ைை - ைாமதர மலர்கள் நீர்நிதலகளில் மலர்ச்சி பெற்றன.

கண்ணுைர் - கூத்ைர், கண்ணுள் - கூத்து, இனி, கண்ணுைர் - அறுெைடி மூங்கில்

கம்ெத்தில் ஏறி ஆடும் கூத்ைாடிகளுமாம் - கண் - கணு; மூங்கிற்கு ஆகுபெயர். அருவி
மதலயிலுள்ை பொன்தன அடித்து வரும் இயல்புதையது. 'அவர் மதலப்
பொன்னாடிவந்ை புதுப்புனல்' (சிலப்.24 - 4), 'கைனைாவியும் பசம்பொன் விராவியும். . .
. வானவில்தல நிகர்த்ைது அவ்வாரிகய' (19), ''முத்து ஈர்த்துப் பொன் திரட்டி'' (4467),
என்ென காண்க. காவிரி பொன்தனப் பெற்று வந்ைதமயால் பொன்னி என்ற பெயர்
பெற்றதும் காண்க. இயல்ொகப் பொன்தன அரித்து வரும் அருவிதய மயிலாகிய
விறலியின் ஆைல் கண்டு ெரிசாகப் பொன்தன வைங்கியைாகக் கூறியது
ைற்குறிப்கெற்றம். பவளியில் விருந்தினதரக் கண்ை கொகை மகளிர் முகமலர்ந்து
வரகவற்றல் முதறயாகும். கண்ை மாத்திரத்து மகிழும் மகளிர் முகம் கொலக்
கார்காலமதை பெய்ை அைவில், ைாமதர மலர்ந்ைைாக உவதம கூறினார். மகளிர்
விருந்கைாம்பும் சிறப்ெப் ெல இலக்கியங்கள் கெசுகின்றன. 'விருந்தினர் முகம் கண்டு,
அன்ன விைா அணி விரும்புவாரும்' (46), 'பெருந் ைைங்கண் பிதற நுைலார்க்பகல்லாம். .
. . . விருந்துமன்றி விதைவன யாதவகய' (67) 'விருந்து கண்ை கொது என் உறுகமா?'
என்று விம்மும்'', (5083) 'பைால்கலார் சிறப்பின், விருந்பைதிர் ககாைலும் இைந்ை
என்தன' (சிலப் - 16. 73) என்ென காண்க. விருந்கைாம்ெலின் முைலில்
கவண்ைப்ெடுவது இன்முகம் ஆைலால் 'களிக்கும் மங்தகயர் முகம்' என உதரத்ைார்.
'முகம் திரிந்து கநாக்கக் குதையும் விருந்து' (குறள் 90) என்றார் வள்ளுவப் பெருந்ைதக.
37

கைனீ

4185. ெரை நாள்மலர் யாபவயும்

குபடந்ைை, ைடவிச்
சுரை நூல் சைரி விடர்
எை, கைன் சகாண்டு சைாகுப்ப,
பரை நூல் முபற நாடகம்
பயன் உறப் பகுப்பான்,
இரைம் ஈட்டுறும் கவிஞபரப்
சபாருவிை - கைனீ. சுரை நூல் சைரி விடர் எை - காம நூதல அறிந்ை காமுகர்
கொல; ெரை நாள் மலர் யாபவயும் - கைனுைன் கூடிய அன்றலர்ந்ை மலர்கள்
யாவற்தறயும்; குபடந்ைை ைடவி - மூக்கால் குதைந்து ைைவி; கைன் சகாண்டு -
(அவற்றினின்று) கைதனக் பகாண்டு கசகரித்து; சைாகுப்ப - பைாகுப்ெவனாகிய; கைனீ -
கைனீக்கள்; பரை நூல் முபற - ெரை சாத்திரத்தில் கூறிய முதறப்ெடி; நாடகம் -
நாைகத்தை; பயன் உறப் பகுப்பான் - (காண்ெவர்கள்) ெயன் பெறுமாறு ொகுொடுக்ை
அதமயச் பசய்ைல் பொருட்டு; இரைம் ஈட்டுறும் - ஒன்ொன் சுதவகதையும்
ஒன்றுகூட்டி இயற்றுகின்ற; கவிஞபரப் சபாருவிை - கவிஞர்கதை ஒத்ைன.

கைன்நிதறந்ை புதுமலர்கதைக் ககாதி கைதனச் கசகரிக்கும் கைனீக்கள் ெல

மகளிரிைத்து இன்ெம் துய்க்கும் காமுகதர ஒத்ைன. கமலும் அத்கைனீக்கள் ைாம் பெற்ற
கைன்துளிகதைத் கைனதையாக அதமப்ெது ஒன்ொன் சுதவகதைக்கூட்டி நாைகம்
இயற்றும் நாைகக் கவிஞன் பசயதல ஒத்ைது. இஃது உவதம அணி. விைர் - தீய
ஒழுக்கமுதைய காமுகர். மாைதர மலராகவும் தமந்ைதர வண்ைாகவும் கூறுைல்
உண்டு. ''மாைவி ஈன்ற மணிகமகதல வல்லி, கொது அவிழ் பசவ்வி பொருந்துைல்
விரும்பிய, உையகுமரனாம் உலகாள் வண்டின்'' (மணி - 17 - 25 - 27) ''ஒரு ைனி ஓங்கிய
திருமணிக்காஞ்சி. . . . காமர் பசவ்விக் கடிமலர் அவிழ்ந்ைது; உைய குமரன் எனும் ஒரு
வண்டு உணீஇய'' (மணி - 17 - 56 - 60), 'ைவழ் மதுக் ககாதை மாைர் ைாமதரப் பூவைாக,
உமிழ்சுைர் கவலினாலும் ஒண்சிதற மணி வண்பைாத்ைான்' (சீவக - 101)
''பெண்டிர்நலம் பவௌவித் ைண் சாரல் ைாதுண்ணும் வண்டின்'' (கலி. 10 - 24) என்ென
ஒப்பு கநாக்கத்ைக்கன. ெரைம் - ொவம், ராகம், ைாைம் ஆகிய மூன்றும் கூடியது ெரை
நாட்டியம் என்ெர். நாைகம் - கதை ைழுவி வரும் கூத்து. கவிஞர் - நாைகக் காப்யிம்
அதமப்ெவர். நாைகம் சுதவயுற அதமய ஒன்ொன் சுதவகளும் அதமயக் காப்பியம்
இயற்றுவது கவிஞரின் ெணியாகும். உவதக, பெருமிைம், அழுதக, வியப்பு, நதக,
அச்சம், இளிவரல், பவகுளி, நடுநிதலதம என்ென ஒன்ொன் சுதவகள். ரசம் என்னும்
பசால் இரைம் எனத் திரிந்து வந்ைது. 38

மான்களின் மகிழ்ச்சி

4186. ''கநாக்கிைால் நபம கநாக்கு அழி

கண்ட நுண் மருங்குல்
ைாக்கு அணங்கு அருஞ் சீபைக்கு,
ைாங்க அருந் துன்பம்
ஆக்கிைான் நமது உருவின்'' என்று,
அரும் சபறல் உவபக
வாக்கிைால் உபரயாம்' எை
களித்ைை - மான்கள்.
கநாக்கிைால் - ''(ைனது) ொர்தவ அைகால்; நபம - நம்தம; கநாக்கு அழிகண்ட -
ொர்தவயின் அைகு பகடுமாறு பசய்ை; நுண்மருங் குல் - நுண்ணிய இதைய உதைய;
ைாக்கு அணங்கு - வருத்தும் பைய்வம் கொன்றவைாகிய; அருஞ்சீபைக்கு - அரிய
சீதைக்கு; ைாங்க அருந்

துன்பம் - பொறுத்ைற்கரிய துன்ெத்தை; நமது உருவின் ஆக்கிைான் - (மாரீசன்

என்ொன்) நம்முதைய மான் வடிவம் பகாண்டு பசய்ைான்; என்று - என்று
எண்ணியைால்; அரும்சபறல் உவபக - பெறுைற்கரிய மகிழ்ச்சிதய; வாக்கிைால்
உபரயாம் - வாய் திறந்து பசால்லினால் பசால்லக்கைகவாம் அல்கலாம்; எை - என்று
(கெசாமல் களித்ைாற் கொல); மான்கள் களித்ைை- மான்கள் குரல் காட்ைாமல் களித்ைன.

கண்ணைகில் சீதைக்கு நிகராகாமல் கைாற்றுப்கொய்த் ைங்கதை அவள்

பவன்றதமக்குச் சினங்பகாண்டு, எதையும் பசய்யும் வல்லதம இல்லாதிருந்ை
மான்கள், மாரீசன் ைங்கள் வடிவத்தைக் பகாண்டு சீதைக்குப் பெருந்தீங்கு பசய்ைைால்
மகிழ்ச்சி பகாண்டு, அம்மகிழ்ச்சிதய வாய்விட்டு உதரத்ைால் இராமன் ைம்தமயும்
மாரீசதனக் பகான்றதுகொல, அம்பெய்திக் பகான்றுவிடுவான் என்ற அச்சத்ைால்
கெசாமல், உள்ளுக்குள் களித்து நின்றன என்ெது கருத்து. கார்காலத்தில்
களிப்ெதைந்தும் ஆரவாரம் பசய்யாமல் இருந்ை மான்களின் நிதலதய இவ்வாறு
கூறியது ைற்குறிப்கெற்ற அணியாகும். மைங்க முனிவர் கொன்றவர்களின் ைவத்திற்கு
இதையூறாகுகமா என அஞ்சி மான்கள் ஆரவாரம் பசய்யாமல் ஊதம கொல் இருத்ைல்
ெற்றிகய அம்மதலத்பைாைர் 'உருசிய மூகம்' என்னும் பெயர் பகாண்ைது என்ெது
இங்குக் கருைத்ைக்கது. உருசியம் - மான்; மூகம் - ஊதம. சீதையின் கண்களுக்குத்
கைாற்ற மான்கள் ஒன்றும் பசய்ய முடியாமல் வருந்திப் பின்னர் மாரீசனது
மான்வடிவத்ைால் ைம்ெழி தீர்த்துக் பகாண்ைவனாகக் கருதி மகிழ்ந்ைன என்க. மாரீசன்
மான் வடிவம் பகாண்ைது கம்ெரின் இந்ைக் கற்ெதனக்கு காரணமாயிற்று.

மகளிர் கநாக்கிற்கு மானின் மருண்ை ொர்தவ உவதமயாகும். 'நின்கன கொல மா

மருண்டு கநாக்க' (ஐங்குறு - 492), என்ெது ஒப்பு கநாக்கத்ைக்கது. கநாக்கு அழிகண்ை -
ொர்தவயால் பவல்லுைதலக் கண்ை; ைாக்கணங்கு - இைதன கமாகினி என்றும
பகால்லிப்ொதவ என்றும் கூறுவர் ஒரு சாரார்.

மகிழ்ச்சி மிகுதியினால் வாய் திறந்து ஒன்றும் பசால்ல முடியாதிருத்ைல் இயல்பு.

''கமக்கு நீங்கிய பவள்ை உவதகயால், ஏக்கமுற்று, 'ஒன்று இயம்புவது யாது?' என
கநாக்கி கநாக்கி அரிபைன பநாந்துகைன்'' (9977) எனச் சீதை கூறுவது காண்க.
39

அன்னம், பகாக்கு முைலிய ெறதவ இனங்கள்

4187. நீடு சநஞ்சு உறு கநயத்ைால்

சநடிது உறப் பிரிந்து
வாடுகின்றை, மருளுறு
காைலின் மயங்கி,
கூடு நல் நதித்
ைடம்சைாறும் குபடந்ைை, படிவுற்று
ஆடுகின்ற - சகாழுநபரப்
சபாருவின் - அன்ைம்.
சநடிது உறப் பிரிந்து - (நதிகதை) பநடுநாட்கைாகப் பிரிந்திருந்து; சநஞ்சு உறு நீடு
கநயத்ைால் - உள்ைத்தில் பொருந்திய மிக்க அன்பினால்; வாடுகின்ற - வாட்ைம்
அதைந்ைனவாயிருந்து; மருளுறு
காைலின் மயங்கி - (கார்காலம் வந்ை அைவில்) மயக்கத்தைத் ைரும் காைகலாடு
மயங்கி; கூடு நல் நதித்ைடம் சைாறும் - (ைாம்) வந்து கசரப்பெற்ற சிறந்ை நதிகளின்
இைம்கைாறும்; குபடந்ைை - துதைந்து; படிவுற்று ஆடுகின்றை - நீராடி
விதையாடுகின்றனவான; அன்ைம் - அன்னப் ெறதவகள்; சகாழுநபரப் சபாருவிை -
(ைதலவியதரச் கசர்ந்ை) கணவதரப் கொன்றன.
ககாதை காலத்தில் நீர் வற்றியைால் நீர்நிதலகதைப் பிரிந்து பசன்றிருந்ைது, கார்
காலத்தில் அவற்றில் நீர் நிதறந்ைதம உணர்ந்து வந்து அவற்றில் ெடிந்து குதைந்து
ஆடும் அன்னங்கள், ெல நாட்கள் பிரிந்து பசன்றிருந்ைது, கார் காலம் வந்ை அைவில்
திரும்பி வந்து காைலால் ைதலவியதரத் ைழுவி மகிழும் ைதலவதரப் கொன்றன.
உவதம அணி. நீடு பிரிந்திருந்து வாடுைலும், கார்காலம் வந்ைவுைன் மகிழ்ந்ைாடுைலும்
அன்னங்களுக்கும் ைதலவர்க்கும் ஒத்ைலின் 'பகாழுநதரப் பொருவின அன்னம்'
என்றார். 40

4188. கார் எனும் சபயர்க்

கரியவன் மார்பினில் கதிர்முத்து -
ஆரம் என்ைவும் சபாலிந்ைை -
அளப்ப அரும் அளக்கர்
நீர் முகந்ை மா கமகத்தின்
அருகு உற நிபரத்து
கூரும் சவண்நிறத் திபர
எைப் பறப்பை குரண்டம்.
அளப்ப அரும் - அைத்ைற்கரிய; அளக்கர் - கைலிலிருந்து; நீர் முகந்ை மாகமகத்தின் -
நீதரக் கவர்ந்து பசல்கின்ற கரிய கமகத்தின்; அருகு உற நிபரத்து - அருகில்
பொருந்துமாறு வரிதசப்ெட்டு; கூரும் சவண் நிறத்திபர எை - மிகுதியான பவண்தம
நிறத்தை உதைய அதலகள் கொல; பறப்பை குரண்டம் - ெறப்ெனவாகிய பகாக்குகள்;
கார் எனும் சபயர்க்கரியவன் - நீலகமகன் என்னும் பெயதர உதைய கரியவனான
திருமாலின்; மார்பில் கதிர்முத்து ஆரம் - மார்பில் அணிந்ை ஒளி பொருந்திய
முத்துக்கைாலான ஆரம்; என்ைவும் - கொலவும்; சபாலிந்ைை - விைங்கின.
கார் - நீலகமகம். அைன் பெயர் பகாண்ைவன் நீலகமகன். காைகமகம் என்னும்
பெயர் பகாண்ை திருமால் எனவும் பகாள்ைலாம். ொண்டிய நாட்டிலுள்ை
திருகமாகூர்த் ைலத்தில் எழுந்ைருளியிருக்கும் பெருமாள் பெயர் காைகமகப் பெருமாள்
என்ெைாம். மாகமகம் - கரிய கமகம், கைல் நீதர முகந்ைதமயால் கரிைாகிய கமகம்;
கருகமகத்தின் அருகில் பவண்ணிறத்திதர கொலப் ெறக்கும் பகாக்குகளின் கைாற்றம்
திருமால் மார்பில் அணியும் முத்ைாரம் எனப் பொலிந்ைது என்றது நிறமும் கைாற்றமும்
ெற்றி வந்ை உவதம அணியாகும். 'பநடு கவல் மார்பின் ஆரம்கொலச் பசவ்வாய்
வானம் தீண்டி மீனருந்தும், தெங்கால் பகாக்கின் நிதரெதறயுகப்ெ' (அகம் -120)
என்ெது ஈண்டு ஒப்புகநாக்கத்ைக்கது. கமகம் நீர் முகத்ைதலக் 'குணகைல் முகந்ை
வானம்' (அகம் - 278); 'ொடிமிழ்

ெனிக்கைல் ெருகி வலகனர்பு. ககாடு பகாண்பைழுந்ை பகாடுஞ்பசல பவழிலி'

(முல்தல. 4 - 5) என்ற அடிகளும் உணர்த்தும். 'ஆரம் என்னவும்' என்ெதில் உம்தம
இறந்ைது ைழுவிய எச்ச உம்தம. 41

4189. மருவி நீங்கல்செல்லா சநடு

மாபலய, வானில்
பருவ கமகத்தின் அருகு
உறக் குருகுஇைம் பறப்ப,
'திருவின் நாயகக் இவன்' எைத்
கை மபற சைரிக்கும்
ஒருவன் மார்பினின்
உத்ைரியத்திபை ஒத்ை.
மருவி நீங்கல் செல்லா - ஒன்று கசர்ந்து ஒன்தறவிட்டு ஒன்று நீங்காமல்; சநடு
மாபலய - நீைமாக வரிதசப்ெட்ைனவாய்; வானில் - வானத்தில்; பருவ கமகத்தின்
அருகு உற - கார்கால கமகத்தின் அருகக பொருந்துமாறு; பறப்ப குருகு இைம் -
ெறப்ெனவாகிய நாதரயின் கூட்ைங்கள்; திருவின் நாயகன் இவன் எை - 'திருமகளின்
கணவன் இவன் என்று'; கை மபற சைரிக்கும் - பைய்வத்ைன்தம பொருந்திய
கவைங்கைால் பைளிவிக்கப்ெடுகின்ற; ஒருவன் மார்பினின் - ஒப்ெற்ற திருமாலின்
மார்பில் சாத்திய; உத்ைரியத்திபை ஒத்ை - கமலாதைதய ஒத்து விைங்கின.

கரியகமகத்தின் அருகில் பைாைர்ந்து ெறந்ை நாதரகளின் வரிதச திருமாலின்

மார்பில் சாத்திய பவண்ெட்டு உத்ைரீயம் கொல் விைங்கியது. இதுவும் நிறமும்
கைாற்றமும் ெற்றி வந்ை உவதம அணி. நாதரயின் காலிலுள்ை சிவப்பு நிறம்
கமலாதையின் கதரகொல் விைங்கியது. குருகு - ெறதவப் பொதுப்பெயர், இங்கு
நாதரதயக் குறித்ைது. நாதரகள் பநருக்கம் கதலயாது வரிதசப்ெட்டுச் பசல்வதை
மருவிநீங்கல் பசல்லா பநடு மாதலய' என்றார். 'நீர் பசல நிமிர்ந்ை மாஅல் கொல. . .
எழிலி' (முல்தல - 3 - 5) என்ற அடிகளில் கமகத்திற்குத் திருமாதல உவதம கூறியது
காண்க. 'மீகயாங்கு பசம்பொன் முடி ஆயிரம் மின் இதமப்ெ, ஓயா அருவித்திரள்
உத்ைரியத்தை ஒப்ெ, தீகயார் உைர் ஆகிய கால், அவர் தீதம தீர்ப்ொன், மாகயான் மகரக்
கைல் நின்று எழு மாண்ெது ஆகி' (4780) என்ெது இங்கு ஒப்பு கநாக்கத்ைக்கது. கை மதற
- கவைத்திற்குத் பைய்வத்ைன்தம என்ெது எப்கொதும் ஒகரமாதிரி நிதலத்திருத்ைல்,
இதறவனால் பவளிப்ெடுத்ைப்ெைல், பொருள்களின் இயல்தெ உள்ைெடி அறிவித்ைல்,
அதனவராலும் சிறந்ைைாக ஏற்றுக் பகாள்ைப்ெைல்முைலியனவாம். 42

ெசும்புல் எழுச்சி; மயிலின் அகவல்

4190. உற சவதுப்புறும் சகாடுந்சைாழில்

கவனிலான் ஒழிய,
திறம் நிபைப்ப அருங்கார்
எனும் செவ்விகயான் கெர,
நிற மைத்து உறு குளிர்ப்பினின்,
சநடு நில மடந்பை,
புற மயிர்த்ைலம் சபாடித்ைை
கபான்றை - பசும்புல்.
பசும் புல் - ெசுதமயான புல்லின் பைாகுதி; உற சவதுப்புறும் - மிகவும் பவதுமெச்
பசய்ை; சகாடுந்சைாழில் - பகாடிய பைாழிதல உதைய; கவனிலான் ஒழிய -
கவனிற்காலம் என்னும் பகாடுங்ககால் அரசன் நீங்கினானாக; நிபைப்ப அரும் திறம் -
நிதனத்ைற்கு அரிய கமன்தமயுதைய; காசரனும் செவ்விகயான் - கார்காலம் என்னும்
பசம்தமயான குணங்கதையுதையவன்; கெர - (அரசனாய்) வந்து கசர; சநடுநில
மடந்பை - பெரிய நிலமாகிய நங்தக; நிற மைத்து உறு - மாட்சிதம பெற்ற மனத்தில்
பகாண்ை; குளிர்ப்பினின் - மகிழ்ச்சியால்; புறம் சபாடித்ைை - உைம்பு முழுவதும்
சிலிர்த்ைனவான; மயிர்த்ைலம் கபான்றை - மயிர்கதைப் கொன்றன.

பவயிலால் வறண்ை நிலத்தில் மதை பெய்வைலால் புல் முதைத்ைதை, நில மங்தக

மகிழ்ச்சியால் உைல் சிலிர்த்ைைாகக் கூறியைால் இது ைற்குறிப்கெற்ற அணி. மயிர்
சிலிர்த்ைல் - மகிழ்ச்சியாலும் குளிர்ச்சியாலும் ஆவது. காலத்தை அரசனாக
உருவகிப்ெது கவி மரொகும். உலகத்தின் ஆக்கல், அழித்ைலுக்குத் துதணக்
காரணமாகக் காலம் இருப்ெைால் அைதன அரசன் என்றார். 'இன் இைகவனில்
இைவரசாைன்' (சிலப் - 8.57), 'கார் அரசாைன்' (சிலப்-14.96), 'ெனி அரசுயாண்டுைன'
(சிலப் - 14.112), 'இன் இைகவனில் யாண்டு உைன்', (சிலப் - 14 - 117) என்றனவும்
காண்க. நிலத்தை மைந்தையாக உருவகித்ைதலத் ''திதர நீர் ஆதை இருநிலமைந்தை''
(சிலப் - 4 - 7) என்ற பைாைரும் உணர்த்தும். கார் தகம்மாறு கருைாது மதை பொழிந்து
நன்தம பசய்ைலின் 'நிதனப்ெ அரும்திறம் காபரனும் பசவ்விகயான்' என்றார்.
பவப்ெம் பகாடுத்து மிகுந்ை துன்ெம் விதைத்ை லால் 'பகாடுந்பைாழில் கவனிலான்'
என்றார். கவனிலின் பவம்தமயும் காரின் ைன்தமயும் ஏற்ற அதைபமாழிகைால்
உணர்த்ைப்ெட்ைன. மகிழ்ச்சியாலும், குளிர்ச்சியாலும் உைம்பில் மயிர் சிலிர்த்ைல்
இயல்ொகும். 'இவன், அடித்ைலம் தீண்ைலின் அவனிக்கு அம்மயிர், பொடித்ைன
கொலும் இப்புல்' என்று உன்னுவாள்' (2750) என இகை கற்ெதன முன்னும்வந்ைது.
43

4191. கைன் அவாம் மலர்த்

திபெமுகன் முைலிைர் சைளிந்கைார்,
ஞாை நாயகன் நபவ
உற, கநாக்கிைர் நல்க,
காைம் யாபவயும் பரப்பிய
கண் எை, ெைகன்
மாபை நாடி நின்று அபழப்பை
கபான்றை - மஞ்பஞ.
கைன் அவாம் மலர்த்திபெமுகன் - வண்டுகள் விரும்புகின்ற ைாமதரமலரில்
வீற்றிருக்கும் நான்முகன்; முைலிைர் சைளிந்கைார் -

முைலான பைளிந்ை அறிவுதைகயார்கபைல்லாரும்; ஞாை நாயகன் - ஞான

நாயகனாக விைங்கும் இராமன்; நபவ உற - (சீதைதயப் பிரிந்து) துன்ெம் அதைய;
கநாக்கிைர் நல்க - (அதைப் கொக்குவான் கவண்டி) சீதைதயத் கைடித்ைர (எண்ணி);
காைம் யாபவயும் பரப்பிய - காடுகளில் எல்லாம் ெரப்பிய; கண் எை - கண்கள் கொலத்
கைான்ற; மஞ்பஞ - மயில்கள் (கைாதகக்கண்கதைப் ெரப்பி); ெைகன் மாபை - சனகன்
மகைான மான் கொன்ற ொர்தவதயயுதைய சீதைதய; நாடி நின்று - கைடி நின்று;
அபழப்பை கபான்றை - அதைப்ெனவற்தற ஒத்ைன.

மலர்த்திதச முகன் - திருமாலின் நாபிக்கமலத்தில் எழுந்ை நான்முகன் என்றும்

உதரக்கலாம். காலமிதையிட்ைவற்தறயும் கையமிதையிட்ைவற்தறயும் அறிய
வல்லராைலின் 'பைளிந்கைார்' என்றார். துன்புறும் இராமன் சீதைதயத் கைடிக்
காணுவைற்கு உைவ விரும்பி நான்முகன் முைலிகயார் எங்கணும் கண்கதைப் ெரப்பி
தவத்ைது கொலக் கானகம் எங்கணும் மயில்(கைாதகக்) கண்கள் அதமந்ைனவாம்.
கார்காலத்தில் மயில்கள் கைாதக விரித்ைாடுைலும், அகவுைலும் இயற்தக. மயில்கள்
ைமது கைாதகக் கண்கள் பகாண்டு இராமனுக்கு உைவச் சீதைதயத் கைடுவது
கொலவும், குரல் பகாண்டு கூவி அதைப்ெது கொலவும் நின்றன என்றது
ைற்குறிப்கெற்ற அணியாகும். 'கைைா நின்ற என்னுயிதரத் பைரியக் கண்ைாய்.
சிந்தையுவந்து, ஆைா நின்றாய்; ஆயிரம் கண்ணுதையாய்க்கு ஒளிக்குமாறு உண்கைா?''
(3734) என இராமன் மயிதல கநாக்கிக் கூறியது இங்கு நிதனயத்ைகும். 44
 பசந்ைாமதர மலர்களும் பகாடிகளும்

4192. செஞ் செவ் கவலவர், செறி

சிபலக் குரிசிலர், இருண்ட
குஞ்சி கெசயாளி கதுவுறப்
புது நிறம் சகாடுக்கும்
பஞ்சி கபார்த்ை சமல் அடி
எைப் சபாலிந்ைை, பதுமம்;
வஞ்சி கபாலியர் மருங்கு
எை நுடங்கிை, வல்லி.
செஞ் செவ் கவலவர் - பசக்கச் சிவந்ை கவதலயுதையவரும்; செறி சிபலக் குரிசிலர்
- கட்ைதமந்ை வில்தல ஏந்தியவருமான ைதலவர்களின்; இருண்ட குஞ்சி -
கருநிறமான ைதலமுடி; கெசயாளி கதுவுற - சிவந்ை ஒளிதயப் ெற்றிக் பகாள்ளுமாறு;
புதுநிறம் சகாடுக்கும் - (அைற்குப்) புதிய நிறத்தைக் பகாடுக்கும்; பஞ்சி கபார்த்ை
சமல்லடி எை - பசம்ெஞ்சுக் குைம்பு மிகுதியாக பூசப்பெற்ற பமன்தமயான
(மகளிரின்) ொைங்கள் கொல; புதுமம் சபாலிந்ைை - ைாமதர மலர்கள் விைங்கின.
வஞ்சி கபாலியர் மருங்க எை - வஞ்சிக் பகாடி கொன்ற வடிவுதைய அம்மகளிரின்
இதை கொன்றது; வல்லி நுடங்கிை - பூங்பகாடிகள் அதசந்ைன.

ெதகவர்கள் ெலதரக் பகான்றைனால் கதறெட்ை குருதியின் மிகுதி காட்ை

'பசஞ் பசவ் கவலவர்' என இரண்ைதை பகாடுத்ைார். மகளிரின் ஊைல் தீர்க்க, ஆைவர்
அம்மகளிரின் கால்களில் ெணிைலும், ெணிந்ை ைதலவர்களின் ைதலயில் அம்மகளிர்
கால்ெடுவைால், ொைத்தில் ஊட்ைப் பெற்ற பசம்ெஞ்சுக்குைம்பு ஆைவரின்
கருதமயான முடியில் பசந்நிறம் ெடுைலும் உண்டு என்று இலக்கியங்கள் கெசும்,
'பசஞ்சிதலக் கரத்ைர், மாைர் புலவிகள் திருத்திச் கசந்ை குஞ்சியர்' (499); 'ஊைலில்
கனன்று மறித்ை கநாக்கியர் மலரடி மஞ்சுைப் ெஞ்சி குறித்ை ககாலங்கள் பொலிந்தில,
அரக்கர்ைம் குஞ்சி' (4866) என்ென கம்ெர் வாக்கு; 'புலந்ைவர் பகாடிபயன நடுங்கிப்
பொன்னரிச் சிலம்பொடு கமகதல மிைற்றச் பசன்னி கமல் அலங்கல்வாய் அடிமலர்
அணிந்து. . . . ஏகினாள்' (சிந்ைா - 1019) என்ற கைவர் வாக்கும் ஈண்டு ஒப்பு
கநாக்கத்ைக்கது. புலந்து ைதலவர் முடிமீது அடிமலர் தவக்தகயல் ைதலவியர் இதை
நடுங்குவது கொலக் பகாடிகள் நுைங்கின என்க. ைதல முடியின் இயற்தகக் கருநிறம்
மாறிச் பசந்நிறம் பகாண்டு விைங்கும் என்ெதைப் 'புதுநிறம் பகாடுக்கும்' எனக்
குறிப்பிட்ைார். நிறம், பமன்தம, அைகு ஆகியவற்றால் ைாமதர மலர்க்குச் பசம்ெஞ்சு
ஊட்டிய அடிகளும், பமலிவு, நுைக்கம் ஆகியவற்றால் பகாடிகட்கு மகளிர் இதையும்
உவமம். மகளிர் அடிக்குத் ைாமதரயும், இதைக்கு வல்லியும்
உவதமயாக்கப்ெடுைலின் எதிர்நிதல உவதம அணியாகும். 45

குயில்கள் குரல் ஒடுங்கின

4193. 'நீயிர், அன்ைவள்

குைபலயிர்ஆைலின், கநடி,
கபாய பையபலத் ைருதிர்'
என்று, இராகவன் புகல,
கையம் எங்கணும் திரிந்ைை
கபாந்து, இபடத் கைடிக்
கூய ஆய், குரல் குபறந்ைகபால்
குபறந்ைை - குயில்கள்.
நீயிர் - 'நீங்கள்; அன்ைவள் குைபலயிர் ஆைலின் - அந்ைச் சீதை யின் மைதல கொன்ற
இனிதமயான குரதல உதையவர்கைாைலால்; கபாய பையபல - (சூழ்ச்சியால்)
என்தனப் பிரிந்ை சீதைதய; கநடித் ைருதிர் என்று- கைடித் ைருவீர்கள்' என்று; இராகவன்
புகல - இராமன் (குயில்கதை கநாக்கிக்) கூற; குயில்கள் - அக்குயில்கள்; கையம்
எங்கணும் - (அைற்கு இணங்கி) எல்லா இைங்களிலும்; திரிந்ைை கபாந்து - திரிந்து வந்து;
இபடத் கைடி - அந்ைந்ை இைங்களில் அவதைத் கைடி; கூய ஆய் - உரக்கக் கூவி
அதைத்ைனவாய்; குரல் குபறந்ை கபால - குரல் கம்மின கொல; குபறந்ைை-
(கார்காலத்தில்) குரல் ஒடுங்கின.

கார் காலத்தில் குயில் கூவாதம இயல்பு. கார்காலத்தில் குயில் கூவாதம 'ஆடின

மயில்கள் கெசாது அைங்கின குயில்கள்' (4173) என முன் கூறியைாலும் 'கருங்குயில்
தகயற மாமயில் ஆல' (கார்.நாற்.16) என வருைலாலும் அறியலாம். குைதல -
குைந்தைப் ெருவத்திற்கக உரியைாயினும் மகளிர்க்கு எல்லாப் ெருவத்திலும்
பொருந்தியைாகக் கூறுைல் கவிஞர் இயல்பு. ெறதவயிைம் கெசுவைாகக்
கூறுவது கவிமரொகும். குயில்கள் குயில் பமாழியாதைத் கைடின என்றைன்
நயன் காண்க. 46

ஆம்பியும் பிைவமும்

4194. சபாழிந்ை மா நிலம் புல்

ைர, குமட்டிய புனிற்றா
எழுந்ை ஆம்பிகள் இடறிை,
செறி ையிர் ஏய்ந்ை;
சமாழிந்ை கைனுபட முகிழ்
முபல ஆய்ச்சியர் முழவில்
பிழிந்ை பால் வழி நுபரயிபைப்
சபாருவிை - பிடவம்.
சபாழிந்ை மாநிலம் - மதை பெரியைாகப் பெய்யப் பெற்ற பெரிய பூமி; புல் ைர - ெசும்
புல்தலத் ைர; குமட்டிய புனிற்றா - (அவற்தற) மிகுதியாக கமய்ந்து பைவிட்டிய
ஈன்றணிதமதய உதைய ெசுக்கைால்; இடறிை - இைறப்ெட்ைனவாய்; எழுந்ை
ஆம்பிகள் - ஆங்காங்குப் பூத்து எழுந்ை காைான்கள்; செறி ையிர் ஏய்ந்ை - (அவ்வாறு
இைறப் பெற்ற காைான்கள்) கட்டித் ையிதரப் கொன்று விைங்கின. பிடவம் - பிைவம்
என்னும் பசடியின் மலர்கள்; சமாழிந்ை கைனுபட - கெசுகின்ற கைன் கொன்ற இனிய
பசாற்கதை உதைய; முகிழ் முபல ஆய்ச்சியர் - (ககாங்கின்) அரும்பு கொன்ற
முதலகதை உதைய ஆய்ச்சியர்; முழவில் பிழிந்ை - குைங்களில் கறந்ை; பால் வழி
நுபரயிபை - ொலினின்று கமகல வழிகின்ற நுதரயிதன; சபாருவிை - ஒத்து
விைங்கின.
 ஆம்பிகள் கட்டித் ையிர் கொலவும், பிைவம் ொல் நுதர கொலவும் விைங்கின.
நிறமும் வடிவும் ெற்றி வந்ை உவதமகள். முல்தல நிலத்துப் பொருள்களுக்கு
அந்நிலத்துப் பொருள்ககை உவதம கூறப்ெட்ைன. வயிறு நிதறய உண்ை ெசுக்கள்
காைான்கதைச் சிதைக்கும் இயல்பின என்ெதை 'மாற்றார் குதைபயல்லாம்
கீழ்கமலாய் ஆஉதை காைாம்பி கொன்ற' (கைவழி - 36) என்றைால் காண்க.
காைானுக்குத் ையிர்த் துணக்குகள் உவதம. 'ஆம்பி வான் முதகயன்ன கூம்பு முகிழ்
உதறயதம தீந்ையிர்' (பெரும்ொண் - 157 - 8) கைன் - உவதம ஆகுபெயராய்ச் பசால்தல
உணர்த்தியது. பிைவம் - கார் காலத்தில் மலரும் முல்தல நிலத்து மலர். இைதனக்
குட்டிப் பிைவம் என்னும் ஒரு பகாடி என்ெர் அடியார்க்கு நல்லார். (சிலப் - 13 - 158.
உதர) 'கசணாறு பிைவபமாடு தெம் புைல் எருக்கி' (முல்தல - 25) என்றது காண்க.
பிைவம் ஆகுபெயராய் மலர்கதை உணர்த்திற்று. ொல் மிகுதி கநாக்கிப் 'பிழிந்க'
என்றார். 47

நானில மலர்கள்

4195. கவங்பக நாறிை, சகாடிச்சியர் வடிக்

குழல்; விபர வண்டு
ஏங்க, நாகமும் நாறிை,
நுபளச்சியர் ஐம்பால்;
ஓங்கு நாள்முல்பல நாறிை,
ஆய்ச்சியர் ஓதி;
ஞாங்கர், உற்பலம் உழத்தியர்
பித்திபக நாற.
சகாடிச்சியர் வடிக்குழல் - குறிஞ்சி நிலத்துக் குறத்தியரின் திருத் ைப்ெட்ை கூந்ைல்;
கவங்பக நாறிை - கவங்தக மலர்களின் மணம் கமைப் பெற்றன. நுபளச்சியர் ஐம்பால்
- பநய்ைல் நிலத்தில் வாழும் நுதைச்சியரின் ஐந்து வதகயாகப் பிரித்துப் கொைப்ெடும்
கூந்ைல்; விபர வண்டு ஏங்க - விதரந்து வரும் இயல்பினைாகிய வண்டுகள் பமாய்த்து
ஆரவாரிக்க; நாகமும் நாறிை - சுரபுன்தன மலர்களின் மணம் வீசின. ஞாங்கர் -
ெக்கத்தில்; உழத்தியர் பித்திபக - மருைநிலத்து உைவப்பெண்களின் கூந்ைல்; உற்பலம்
நாற - பசங்கழுநீர் மலர்கைால் மணத்தைப் ெரப்ெ; ஆய்ச்சியர் ஓதி - முல்தல நிலத்து
ஆய்ச்சியரின் கூந்ைல்; ஓங்கு நாள் முல்பல நாறிை - சிறந்ை அன்றலர்ந்ை முல்தல
மலர்கைால் மணம் கமழ்ந்ைன.
கிட்கிந்தை மதல நானில வைம் மிக்கது என்ெதைக் காட்ை, நானிலக் கருப்
பொருள்கைான கவங்தக, சுரபுன்தன, முல்தல, பசங்கழுநீர் மலர்கதைக் கூறினார்.
பகாடிச்சியர், நுதைச்சியர், ஆய்ச்சியர், உைத்தியர் என்கொர் நானில மகளிராவர்.
குைல், ஐம்ொல், ஓதி, பித்திதக என்ென கூந்ைல் என்ற ஒரு பொருதைக் குறித்ை
பசாற்கள். 'நாறின' என்ற பசால் பசய்யுளில் நான்கிைத்தும் ஒகர பொருளில்
வந்ைதமயால் பசாற்பொருள் பின்வரு நிதல அணியாம். கவங்தக, நாகம், முல்தல,
உற்ெலம் என்ென முைலாகு பெயராய் மலர்கதைக் குறித்ைன. வடிக்குைல் - திருத்ைம்
பசய்யப்ெட்ை கூந்ைல், வாரி முடித்ை கூந்ைல் என்ெைாம். ஐம்ொல் - ஐந்து
ெகுப்புதையது. முடிதய உச்சியில் முடித்ைலாகிய முடியும், ெக்கத்தில் முடித்ைலாகிய
பகாண்தையும், பின்கன பசருகுைலாகிய சுருளும், சுருட்டி முடித் ைலாகிய குைலும்,
பின்னி விடுைலாகிய ெனிச்தசயுமாம். ஐம்ொல் என்ெைற்கு ஐந்து ைன்தம உதையது
என்றும் உதரப்ெர். அதவயாவன - மணம், மது, பமன்தம, பநய்ப்பு, கருதம என்ென.

இப்ொைலுக்கு கவங்தக மலர்கள் பகாடிச்சியர் கூந்ைல் கொல் மணம் வீசின, நாகம்

நுதைச்சியர் ஐம்ொல் கொல் மணம் மிக்கன, முல்தல ஆய்ச்சியர் ஓதி கொல நாறின.
உற்ெலம் உைத்தியர் கூந்ைல் கொல் மணம் வீசின எனவும் பொருள் கூறுவர்.
48

இராமன் மன நிதல

4196. கைபரக் சகாண்ட கபர்

அல்குலாள் திருமுகம் காணான்,
ஆபரக் கண்டு உயிர் ஆற்றுவான்?
நல் உணர்வு அழிந்ைான்;
மாரற்கு எண் இல் பல்
ஆயிரம் மலர்க் கபண வகுத்ை
காபரக் கண்டைன்; சவந் துயர்க்கு
ஒரு கபர காணான்.
கைபரக் சகாண்ட - கைர்த் ைட்தை ஒத்ை; கபர்அல்குலாள் - அகன்ற அல்குதல
உதைய சீதையின்; திருமுகம் காணான் - அைகிய முகத்தைக் காணாைவனாகிய
இராமன்; மாரற்கு - மன்மைனுக்கு; எண் இல் பல் ஆயிரம்- எண்ணற்ற ெல
ஆயிரக்கணக்கான; மலர்க்கபண வகுத்ை - மலர் அம்புகதைச் பசய்து பகாடுத்ை; காபரக்
கண்டான் - அந்ைக் கார்காலத்தைக் கண்டு; சவந்துயர்க்கு - (ைன்) பகாடிய துன்ெமாகிய
கைலுக்கு; ஒரு கபர காணான் - கதர காணாைவனாய்; நல் உணர்வு அழிந்ைான் - நல்ல
அறிதவ இைந்ைவனானான். ஆபரக்கண்டு உயிர் ஆற்றுவான் - இனி யாதரக் கண்டு
ைன் துயர் குதறத்து உயிதர தவத்துக் பகாண்டிருப்ொன்?
கார் காலத்தில் ெல்கவறு மலர்கள் மலர்ந்து இராமனுக்குத் துன்ெம் விதைவித்ைன.
'எண்ணில் ெல்லாயிரம் மலர்க்கதண வகுத்ை' என்ற பைாைர் கார் காலத்தில் மலர்கள்
மிகுந்து மலர்ந்ைதைக் குறித்ைது. மலர்கள் இயற்தகயாக மலரக் கார் காலம்
மன்மைனுக்கு மலரம்புகதைத் ைந்ைது எனக் கூறியது ைற்குறிப்கெற்ற அணியாகும்.
சீதையின் திருமுகத்தைக் காணாதமயால் ஏற்ெடும் துயரத்தை உலகில் கவபறாரு
பொருதைக் கண்டு ஆற்ற இயலாது ஆைலின் 'ஆதரக் கண்டு உயிர் ஆற்றுவான்'
என்றார். கார்காலம் பிரிவுத் துயதர அதிகப்ெடுத்துவகைாடு, மலர் அம்புகதையும்
மன்மைனுக்குக் பகாடுத்து உைவியது என்ெதில் கார்காலம் இராமனுக்குச் பசய்யும்
பகாடுதமயின் கடுதம புலப்ெடுகிறது. காதரக் கண்ைனன். . . . . ஒரு கதர காணான்
என்ற பைாைரில் கண்ைனன் காணான் முரண் பைாதை நயம் காண்க. கதர காணான்
என்றைால் பவந்துயர்க் கைல் என்ற உருவகம் கொந்ைது. அவ்வாறு
பெறதவத்ைதமயால் இது குறிப்பு உருவகம். 49

4197. அளவு இல் கார் எனும் அப்

சபரும் பருவம் வந்து அபணந்ைால்,
ைளர்வர் என்பது ைவம்
 புரிகவார்கட்கும் ைகுமால்;
கிளவி கைனினும் அமிழ்தினும்
குபழந்ைவள் கிபளத்கைாள்
வளவி உண்டவன், வருந்தும்என்றால்,
அது வருத்கைா?
அளவு இல் கார் எனும் - எல்தலயில்லாை சிறப்தெ உதைய கார்காலம் என்கின்ற;
அப்சபரும் பருவம் - அந்ைப் பெருதமமிக்க காலம்; வந்து அபணந்ைால் - வந்து
கசர்ந்ைால்; ைளர்வர் என்பது - மனவுறுதி இைந்து ைவிப்ெர் என்று கூறுவது; ைவம்
புரிகவார்கட்கும் ைகுமால் - (முற்றும் துறந்து) ைவம் பசய்யும் முனிவர்களுக்கும்
பொருந்தும்

ஆைலால்; கிளவி - ைன் பசாற்கதை; கைனினும் அமிழ்தினும் - கைனிலும்

அமிழ்ைத்திலும்; குபழத்ைவள் - குதைத்துப் கெசும் சீதையின்; கிபளத் கைாள் - மூங்கில்
கொன்ற கைாள்கதை; வளவி உண்டவன் - ைழுவி இன்ெம் துய்த்ை இராமன்; வருந்தும்
என்றால் - (கார் காலத்தில்) வருந்துவான் என்றால்; அது வருத்கைா - அவ்வருத்ைம்
எளிய வருத்ைமாக எண்ணப்ெடுகமா?

இலக்கணம் கூறும் ஆறு பெரும்பொழுதுகளில் கார் காலம் ஒன்றாைலின் அைதனப்

'பெரும்ெருவம்' என்றார். இக்காலம் பிரிந்ைார்க்குப் பெருந்துன்ெம் விதைத்து நீண்ை
பொழுைாகத் பைரியச் பசய்வைால் அைவால் பெரும்ெருவம் எனவும் பகாள்ைலாம்.
'அ' என்ெது உலகறி சுட்டு. 'அதணந்ைால்'என்ற பசால் பிரிந்ைவர்கள் கூடி அதணயும்
காலம் என்ெதைக் குறிப்ொல் உணர்த்ைல் காண்க. ைவம் புரிகவார்கட்கும் என்ெதில்
உள்ை உம்தம உயர்வு சிறப்பும்தம; சீதையின் பமாழிக்குத் கைனும் அமிழ்தும்
குதைத்ைது உவதம. 'அன்னம் அன்னாள் அமுது உகுத்ைதனன பசய்ய வாயிதை
மைதல இன்பசால்' (3303), 'குைலும் யாழும் அமிழ்தும் குதைத்ை நின் மைதலக் கிைவி'
(சிலப்-2.58), 'கரும்பும் கைனும் அமுதும் ொலும் கலந்ை தீஞ்பசால்' (சிந்ைா-2438),
'கைனும் ஆரமுதும் குயிலினின் குரலும் கிளியினின் பமாழியும் குைலும் யாழும்
குதைத்து இதைத்து' (அரிச்.4-12) என்ென ஒப்பு கநாக்கத் ைக்கன. கிதைத்கைாள் வைவி
உண்ைவன்-என்ெதில் உண்ணுைற்குரியைல்லாை பொருதை உண்ைைாகக் கூறினார்.
'உண்ைற்குரிய அல்லாப் பொருதை உண்ைன கொலக் கூறலும் மரகெ'
(பைால்.பொரு.213) என்றது காண்க. 'கைாள் நலமுண்டு துறக்கப்ெட்ைார்' (கலி-23)
என்ெது கலித்பைாதக. 50
இராமன் முகில் முைலியவற்கறாடு புலம்ெல்

4198. காவியும், கருங் குவபளயும்,

சநய்ைலும், காயாம் -
பூபவயும் சபாருவான் அவன்,
புலம்பிைன் ைளர்வான்,
'ஆவியும் சிறிது உண்டு
சகாலாம்' எை, அயர்ந்ைான்,
தூவி அன்ைம் அன்ைாள் திறத்து,
இபவ இபவ சொல்லும்:
 காவியும் கருங்குவபளயும் - காவி மலதரயும் கருங் குவதை மலதரயும்; சநய்ைலும்
காயாம்பூவும் - பநய்ைல் மலதரயும் காயா மலதரயும்; சபாருவான் அவன் - (ைன் உைல்
நிறத்ைால்) ஒத்ைவனாகிய அந்ை இராமன்; புலம்பிைன் ைளர்வான் - புலம்பித் ைைர்ச்சி
அதைெவனாய்; ஆவியும் சிறிது உண்டு சகாலாம் எை - (இவன் உைம்பில்) சிறிகைனும்
உயிர் உள்ைகைா என ஐயுறுமாறு; அயர்ந்ைான் - கசார்வுற்றவனாகி; தூவி அன்ைம்
அன்ைாள் திறத்து - பமல்லிய சிறகுகதை உதைய அன்னம் கொன்ற சீதை மாட்டு;
இபவ இபவ சொல்லும் -

(ைான் பகாண்ை காைல் மிகுதியால்) இந்ை இந்ைச் பசாற்கதைச் பசால்

ெவனானான்.

காவி, கருங்குவதை, பநய்ைல், காயாம்பூ மலர்கள் இராமன் நிறத்திற்கு உவதம. ெல

பொருள் உவதம அணி. காவி, கருங்குவதை, பநய்ைல் என்ென ஆகுபெயராய்
அவற்றின் மலர்கதை உணர்த்தின. 'கைகலா? மதைகயா? முழுநீலக் கல்கலா? காயா
நறும்கொகைா? ெைர்பூங்குவதை நாள் மலகரா? நீகலாற்ெலகமா, ொனகலா? (544),
'எள்இல் பூபவயும், இந்திர நீலமும் அள்ைல் கவதலயும், அம்புை சாலமும், விள்ளும்
வீயுதைப் ொனலும், கமவும் பமய் வள்ைல். (569) என்ென ஈண்டு ஒப்பு
கநாக்கத்ைக்கன. ைைர்ச்சியால் கெச்சு மூச்சற்றவனாய் இராமன் இறந்ைவன் கொலக்
காணப்ெட்ைான் என்ெதை 'ஆவியும் சிறிது உண்டு பகாலாம் என அயர்ந்ைான்' என்றார்.
பகால் - ஐயப் பொருளில் வந்ைது. 'ஆகம் பூண்ை பமய் உயிகர நீ! அப்பொய் உயிர்
கொகய நின்ற ஆண்ைதக' (5304) என்றதும் காண்க. அன்னம் நதையைகால் உவதம;
சீதையின் பிரிவால் இராமன் அதையும் அவத்தைகைாகப் 'புலம்ெல், ைைர்ைல்,
அயர்ைல், பமாழி ெல கூறல் என்ென இங்கககூறப்ெட்ைன. 51
கலிவிருத்ைம்

4199. வார் ஏர் முபலயாபள மபறக்குநர் வாழ்

ஊகர அறிகயன்; உயிகராடு உழல்கவன்;
நீகர உபடயாய், அருள் நின் இபலகயா?
காகர! எைது ஆவி கலக்குதிகயா?
காகர - கார்கமககம! வார் ஏர் முபலயாகள - கச்சணிந்ை அைகிய பகாங்தககதை
உதைய சீதைகய; மபறக்குநர் - (கவர்ந்து பசன்று) ஒளித்துதவத்திருப்ெவராகிய
அரக்கர்கள்; வாழ் ஊகர அறிகயன் - வாழ்கின்ற ஊர் இன்ன இைத்தில் உள்ைது எனவும்
அறியாைவனாய்; உயிகராடு உழல்கவன் - உயிதரச் சுமந்து பகாண்டு திரிந்து
வருகிகறன்; நீகர உபடயாய் - நீ நீதரகய பகாண்டு இருக்கின்றாய். (நீர்தம
உதைதயயாய் உள்ைாய்); அருள் நின் இபலகயா - (அங்ஙனமிருந்தும்) அருள் உனக்கு
என்னிைத்தில் இல்தலயா? எைது ஆவி கலக்குதிகயா - எனது உயிதரக் கலங்கச்
பசய்வாகயா?

அரக்கர்கள் வலிதம, ெதை, உருவம் முைலியவற்தற அறிய முடியாைகைாடு,

அவர்கைது ஊதரகய அறிய முடியவில்தலகய என்ற வருத்ைம் புலனாக 'ஊகர
அறிகயன்' என்றான். ஊகர என்ெதில் ஏகாரம் இழிவுப்பொருளில் வந்ைது.
அரக்கர்கதைத் ைண்டித்துச் சீதைதய மீட்காது வாைா உயிர்வாழ்ைற்கு இரங்குவானாய்
'உயிகராடு உைல்கவன்' என்றான். நீர் என்ெது ைண்ணீர் என்றும் நீர்தம (அருள்) என்றும்
பொருள்ெடும். பெயர்க்ககற்ற ெண்பு இல்தலகயபயனக் கூறுவானாய் 'நீகர
உதையாய்' என்றான். சீதையின் பிரிவால் வருந்தும் ைன்தன கமலும் இக்கார்காலம்
வருத்துவைால் 'அருள் நின் இதலகயா? எனது ஆவி கலக்குதிகயா' என இராமன் கார்
காலம் கநாக்கி வினவினான்.

இது முைல் ஏழு ொைல்கள் கலிவிருத்ைம். அவ்விருத்ைங்கள் இரங்குைதலக்

குறிக்கும் புலம்ெல் சந்ைம் பெற்றன. வருந்துெவர்கள் நீண்ை வாக்கியங்கதைப்
கெசாமல் சிறுசிறு பசாற்பறாைராகலகய ைம் வருத்ைத்தை பைரிவித்ைல் இயல்பு

என்ெதை மனவியலாரும் ஒப்புவர். அைற்கு ஏற்ெகவ சிறு சிறு பைாைர்கைால்

அதமந்து உள்ைன இக்கலிவிருத்ைங்கள், இச்சந்ைம், ொல காண்ைத்தில் சீதை, இராமன்
இரங்கற்கும் (1162 - 1181), சுந்ைர காண்ைத்தில் சீதை இரங்குைற்கும் (5230 - 5236) வருைல்
காண்க. தநைைத்திலும் நைன் - ைமயந்தி இரங்கல் (1031, 1035, 1050, 1056) இகை
கலிவிருத்ைத்தில் அதமைல்காண்க. 52

4200. 'சவப்பு ஆர் சநடு

மின்னின் எயிற்பற; சவகுண்டு,
எப் பாலும், விசும்பின்
இருண்டு எழுவாய்;
அப் பாைக
வஞ்ெ அரக்கபரகய
ஒப்பாய்; உயிர் சகாண்டு
அலது ஓவபலகயா?
சவப்ப ஆர் - கடுதம நிதறந்ை; சநடு மின்னின் எயிற்பற - நீண்ை மின்னல்கைாகிய
ெற்கதை உதையாய்! சவகுண்டு - சினங்பகாண்டு; விசும்பின் எப்பாலும் இருண்டு -
ஆகாயத்தில் எல்லாப் ெக்கத்திலும் கருநிறங் பகாண்டு; எழுவாய் - கைான்றுகின்றாய்;
அப் பாைக வஞ்ெ அரக்கபரகய ஒப்பாய் - (ஆைலால்) பகாடுஞ்பசயதல உதைய அந்ை
வஞ்சதன நிதறந்ை அரக்கர்கதைகய நீ முற்றும் ஒத்து விைங்குகிறாய்; உயிர் சகாண்டு
அலது - எனது உயிதரக் கவர்ந்து பகாண்ைன்றி; ஓவபலகயா - நீங்கமாட்ைாகயா?

பநடு மின்னலாகிய ெற்கதை உதையைாய் வானிைத்து இருண்டு இடிபயாலிபசய்து

பவகுண்டு ெரவிஎழுைல் கநாக்கி கமகம் அரக்கர்க்கு ஒப்ொயிற்று. மின்பனயிறு
உருவகம்.

இராமன் அஃறிதணப் பொருைாகிய காபராடு கெசியது வழுவதமதியின்

ொற்ெடும். பசால்லா மரபின் அவற்பறாடு பகழீஇச், பசய்யா மரபில்
பைாழிற்ெடுத்ைைக்கியும் (பைால் பொருளி - 2), என்றதும் 'ஞாயிறு, திங்கள். . . . . . .
பசால்லுந கொலவும் ககட்குந கொலவும் பசால்லியாங்கதமயும் என்மனார் புலவர்'
(பைால் - பசய் - 200) என்றதும்காண்க. 53

4201. 'அயில் ஏய் விழியார்,

விபள ஆர் அமுதின்
குயில் ஏய் சமாழியார்க்
 சகாணரரய்; சகாடியாய்!
துயிகலன் ஒருகவன் உயிர்
கொர்வு உணர்வாய்;
மயிகல! எபை நீ
வலி ஆடுதிகயா? மயிகல - மயிகல! அயில் ஏய் விழியார் - கவதலப் கொன்ற
கண்கதை உதையவரும்; விபள ஆர் அமுதின் - ொற்கைலில் கைான்றிய அரிய
அமிழ்திதனயும்; குயில் ஏய் சமாழியார் - குயிலின் குரதலயும் கொன்ற
பமாழியுதையவளுமான சீதைதய; சகாணராய் - கைடிக் பகாண்டு வந்து ைரமாட்ைாய்.
சகாடியாய் - பகாடுந் ைன்தமயுதையாய்! துயிகலன் ஒருகவன் - துயில்
பகாள்ைாைவனாய், ைனித்திருப்ெவனாகிய எனது; உயிர் கொர்வு உணர்வாய் - உயிர்
ைைர்ச்சி அதைைதல அறிவாய்; எபை நீ வலி ஆடுதிகயா - (அறிந்திருந்தும்) நீ உன்
வலிதம காட்டி என்தன வருத்துவாகயா?

மயிலின் கைாதகயும் சாயலும் சீதையின் கூந்ைதலயும், சாயதலயும் நிதனப்

பூட்டியைால் இராமன் வருந்தினான். மயிலானது ைனக்கு உைவி பசய்யா விடினும்
வருத்துைலாகிய பகாடுதமதயயாவது பசய்யாது ைவிர்த்திருக்கலாம். மாறாக, அது
சீதைதயத் கைடித் ைராைகைாடு துன்ெத்தையும் பெருக்கியைால் 'பகாடியாய்' என்றான்.
விழியார், பமாழியார் என்ென உயர்த்ைற்பொருளில் வந்ை ென்தம. அமிழ்திதனயும்
குயிதலயும் ஒத்ை பமாழி என்க. குயில் ஆகுபெயராய்க் குரதல உணர்த்திற்று.
பிரிந்ைார்க்கு உறக்கமின்தம இயல்ொகும். சீதைதயப் பிரிந்திருக்கும் ைனிதமதய
'ஒருகவன்' எனும் பசால் உணர்த்தும். ஒருவன் உயிர் கசார்ந்திருக்தகயில் வலிதம
காட்டுைல் வீரம் அன்று ஆைலால் ''உயிர் கசார்வு உணர்வாய், எதன நீ வலி
ஆடுதிகயா?' என வினவினான். வலி ஆடுைல் - வன்தம காட்டி வருத்துைல்.
54

4202. 'மபழ வாபடசயாடு ஆடி,

வலிந்து, உயிர்கமல்,
நுபழவாய்; மலர்வாய் சநாடியாய்
- சகாடிகய! -
இபழ வாள் நுைலாள்
இபடகபால் இபடகய
குபழவாய்; எைது
ஆவி குபழக்குதிகயா?
சகாடிகய - பகாடிகய! மபழ வாபடசயாடு ஆடி - மதைக் காலத்தில் வீசுகின்ற
வாதைக்காற்றிற்கு ஏற்ெ அதசந்து; வலிந்து உயிர் கமல் நுபழவாய் - (அவற்றின்
கசர்க்தகயால்) வலிதம பெற்று என் உயிரில் நுதைகின்றாய்; மலர்வாய் - (நான்
வாடியிருக்க) நீ மலர் மலர்ந்து நிற்ொய் (மலர்ச்சியுைன் இருப்ொய்); இபழ வாள்
நுைலாள் - சுட்டி அணிந்ை ஒளி பொருந்திய பநற்றிதய உதைய சீதையின்; இபட கபால
இபடகய குபழவாய் - இதைகொல இதைஇதைகய துவண்டு காட்டி; எைது ஆவி
குபழக்குதிகயா - எனது உயிதர ைைரச் பசய்குதவகயா? சநடியாய் - பசால்வாய்.
 மதைக்காலத்தில் வீசிய வாதைக்காற்கறாடு ெைகி அைன் இயல்தெப் பெற்று,
பமல்லியைாய்துவண்டு சீதையின் இதைதய நிதனப்பூட்டி, உயிர்கமல் நுதைந்து
வருந்திய பகாடிதய கநாக்கி இராமன் புலம்பினான். பநாந்ைவர் உயிர்
கமல் நுதைைலும், வருத்ைமுற்றார் முன் மலர்ைலும் பகாடிக்கு இயல்ென்று.
எனினும் 'சான்றாண்தம தீயினம் சாரக்பகடும்' (நாலடி - 179) என்றெடி பகாடி
வாதைக்காற்கறாடு கசர்ந்து பகாடிைாயிற்று என்ொனாய் ைாம் கசர்ந்ை இனத்ைால்
இகைப்ெடுவர்' (நாலடி - 180) என்றெடி வாதைக் காற்கறாடு கசர்ந்து நல்லியல்பு
இைந்ைைால் இராமன் குணம் மாறிய பகாடிதயப் ெழித்ைான். பிறர் துன்ெம் கண்டு
வருந்ைாது முகமலர்ைல் பகாடிகயார்க்கக இயல்ொகும். ைன் உயிதர வதைத்தும்
மலர்ந்தும், அதசவால் சீதைதய நிதனப்பித்தும் வருத்தியைால் 'குதைவாய் எனது
ஆவி குதைக்குதிகயா? என்றான்: குதைவாய் குதைக்குதிகயா - என்ற இைத்து ஒலி
நயம் காண்க. பகாடிகய என்ற விளி 'பகாடுதமதய உதையாய்' என்ற பொருளும்
கைான்ற நின்றது. சீதை வருந்திக் கூறியைாகப் பின்னர் வரும் 5232 ஆம் ொைதல இங்கு
கநாக்குக. 55

4203. 'விபழகயன் விபழவாைபவ;

சமய்ம்பமயின் நின்று
இபழகயன், உணர்வு
என்வயின் இன்பமயிைால்;
பிபழகயன்; உயிகராடு
பிரிந்ைைரால்;
உபழகய! அவர் எவ்
உபழயார்? உபரயாய்!
உபழகய - மாகன! விபழவாைபவ விபழகயன் - விரும்ெத் ைக்க பொருள்கதைக்
கூை விரும்கென்; சமய்ம்பமயின் நின்று இபழகயன் - உண்தமயான பநறியினின்று
சிறிதும் பிறகைன்; உணர்வு என் வயின் இன்பமயிைால் - (ஆயினும்) (நலந்தீங்குகதை)
அறியும் அறிவு என்னிைம் இல்லாமல் கொய்விட்ைைனால்; பிபழகயன் - நான் பிதை
பசய்ைவன் ஆகனன்; உயிகராடு பிரிந்ைைர் - என்னுதைய உயிகராடு சானகியாரும்
என்தன விட்டுப் பிரிந்து பசன்று விட்ைார்; அவர் எவ் உபழயார் - அவர் இப்பொழுது
எங்கிருக்கிறார்? உபரயாய் - உதரப்ொயாக.

பொன்மாதனச் சீதை பிடித்துத்ைரக் ககட்ைகொது, அம் மான் உண்தம மா ான,

மாயமா ான என்று ஆராய்ந்து ொர்க்கும் அறிவு இல்லாமல், இலக்குவன் 'மாதய இது'
என்று கூறவும் ககட்காமல், அந்ை மாதனப் பின் பைாைர்ந்து பசன்றதமகய, சீதை
ைன்தன விட்டுப் பிரிந்து பசல்ல கநரிட்ைது என நைந்ை நிகழ்ச்சிதய நிதனந்து ொர்த்து
வருந்திப் கெசியைாகவும் முைல் மூன்றடிகள் உணர்த்தும். இராமன் பிதை புரிந்ைைற்கு
'உணர்வு' இன்தமகய காரணமாயிற்று. சீதை ைன்தன விட்டுப் பிரிந்து, ைன் உயிர்,
உைம்தெ விட்டுப் பிரிந்ைது கொலும் என்ொனாய் 'உயிகராடு பிரிந்ைனர்' என்றான்.
'ஈண்டு நீ இருந்ைாய்' ஆண்டு அங்கு எவ் உயிர் விடும் இராமன்? 'பூண்ை பமய் உயிகர நீ'
(5304) 'ஓருயிராக உணர்க உைன் கலந்ைார்க்கு ஈருயிர் என்ொர் இதை பைரியார்'
(பு.பவ.மா.262) என்ென காண்க. உதை என்ற பசால் மான், இைம் என்ற இரு கவறு
பொருளில் அதமந்ை நயம் காண்க. மான் வடிவம் பகாண்ைவனால் சீதைதயப்
பிரிந்ைைனால் மாதனகய சீதை உள்ை இைத்தைத் கைடித் ைருமாறு இராமன்
கவண்டினான் என்க. 56

4204. 'பயில் பாடக சமல் அடி பஞ்சு அபையார்

செயிர் ஏதும் இலாகராடு தீருதிகயா?
அயிராது உடகை அகல்வாய் அபலகயா?
உயிகர! சகடுவாய்! உறவு ஓர்கிபலகயா?
உயிகர - என் உயிகர; பயில் பாடக சமல்லடி - பொருந்திய ொைகம் என்னும்
அணிதய அணிந்ை பமல்லிய ொைம்; பஞ்சு அபையார் - ெஞ்சுகொல் பமன்தமயாய்
இருக்கப் பெற்றவரும்; செயிர் ஏதும் இலாசராடு - எந்ை விைக் குற்றமும்
இல்லாைவராகிய சீதைகயாடு; தீருதிகயா - (நீயும்) என்தன விட்டு நீங்கிச்
பசல்வாகயா? அயிராது - (அங்ஙனம் பசல்வைனால்) ஐயம் பகாள்ைாமல்; உடகை
அகல்வாய் அபலகயா - அவருைன் பசன்றிருப்ொய் அல்தலகயா? சகடுவாய் - ககடு
அதைந்ைதைகயா? உறவு ஓர்கிபலகயா - எனக்கும், சீதைக்கும் உள்ை ஒன்றிய உறதவ
நீ அறியவில்தலகயா?

ொைகம் - மகளிர் காலில் அணியும் ஒரு வதக அணி. இராவணனால் கவரப்ெடினும்

மாசற்று இருந்ைவராைலின் 'பசயிர் - ஏதும் இலாகராடு' என்றான். 'எனக்கும் என்
உயிராகிய சீதைக்கும் உள்ை உறதவ நீ உணராகயா? அங்ஙனம உணர்ந்திருப்பின்,
அவர் பசன்றவன் நீ உைன் பசன்றிருப்ொய்' எனக் கூறி, இராமன் புலம்பினான்.
கார்காலத்தில் சீதைதயப் பிரிந்து வருந்தும் துயரத்தை விை, உயிர் பிரிைல் நல்லது எனத்
துயரத்தின் மிகுதிதய உயிர் கமல் தவத்துப் புலப்ெடுத்தியைாகும்.

இத்ைதகய உயிர்த் பைாைர்தெச் ''பசரு ஆர்கைாை! நின் சிந்தை உகைன் எனின்,

மருவார் பவஞ்சரம் எதனயும் வவ்வுமால், ஒருகவனுள் உதை ஆகின், உய்தியால்;
இருகவமுள் இருகவம் இருந்திகலம்'' (4104) என்ற ைாதர புலம்ெலில் காணலாம்.
57

4205. 'ஒன்பறப் பகராய்,

குழலுக்கு உபடவாய்;
வன்பைப்புறு நீள்
வயிரத்திபைகயா! -
சகான்பறக் சகாடியாய்! -
சகாணர்கின்றிபலகயா!
என்பறக்கு உறவு
ஆக இருந்ைபைகயா?
சகான்பறக் சகாடியாய் - பகான்தற மரமாகிய பகாடியவகன! குழலுக்கு உபடவாய்
- சீதையின் கூந்ைலுக்கு நீ கைாற்றாய்; வன்பைப்புறு நீள் வயிரத்திபைகயா - அைனால்
அவரிைம் மட்டுமன்றி என்னிைத்தும் வலிய நன்கு ெதியப் பெற்ற நீண்ை ெதகதய
உதையாகயா? சகாணர்கின்றிபலகயா - அவதர என்னிைம் பகாண்டுவர
இயலவில்தலகயா? ஒன்பறப் பகராய் - யாபைான்றும் விதை கூறுகின்றாயில்தல;
 என்பறக்கு உறவாக இருந்ைபைகயா - நீ என்தறக்குத்ைான்உறவாக இருந்ைாய்?
(ஒரு நாளும் இல்தல).

குைலுக்கு பகான்தறக்காய் கருநிறம் ெற்றியும் நீட்சி ெற்றியும் உவதம. சீதையின்

கூந்ைதல நிதனவுெடுத்தி வருத்தியைால் 'பகாடியாய்' என்றான். பகான்தற மரம்
சீதைதயத் கைடிக் பகாணராதமக்குக் காரணம், அது சீதையின் கூந்ைலுக்குத்
கைாற்றதமயால் பகாண்ை ெதகதமயினால் என இராமன் காரணம் கற்பித்துக்
கூறுகிறான். இங்ஙனம் இராமன் சீதைதயப் பிரியாை காலத்தும் அவள் கூந்ைலுக்கு
கைாற்றைால் ெதகதம பகாண்டும், சீதைதயப் பிரிந்ை காலத்து அவள் கூந்ைதல
நிதனப்பூட்டி இராமதன வருத்தியும், எைற்கும் விதை கூறாதும் இருத்ைலின்
'என்தறக்கு உறவாக இருந்ைதனகயா?' என வினவினான். பகான்தற, மகளிர் சூடிக்
பகாள்ளும் மலரன்று ஆைலின் 'நீ என்தறக்கு அவர் கூந்ைகலாடு உறவாக (பைாைர்பு
பகாண்டு) இருந்ைதன எனக் கூறினான் என்க. பகான்தற என்னும் பசால் 'பகானறாய்'
என்று பொருள்ெடுவைால் பகால்லும் இயல்புதையாய் என்ெனாய் 'என்தறக்கு
உறவாக இருந்ைதனகயா என்றான் எனவும் நயம்ெைக் கூறலாம். பகான்தற ஒன்றும்
விதை கூறாது இருந்ைைால், அைதன வன்தமயும், வயிரமும் உதையைாகக் கூறினான்.
நீள் வயிரம் - பநடுங் காலமாக உள்ை வயிரம், ெல நாைாக உள்ை ெதகதம
இயல்ொககவ வயிரம் ொய்ந்ை மரத்திற்கு உறவின்தம காரணமாக வயிரம் (ெதகதம)
உண்ைானைாகக் கற்பித்ைான். ஒன்தறப் ெகராய் என்ெைற்கு 'ஒரு வார்த்தை கெசு' என்று
கூறியைாகவும் பொருள் பகாள்ைலாம். 58
ஆசிரிய விருத்ைம்

4206. 'குரா அரும்பு அபைய கூர் வாள்

எயிற்று சவங் குருபள நாகம்
விராவு சவங் கடுவின் சகால்லும்
சமல் இணர் முல்பல, சவய்தின்
உராவ அருந் துயரம் மூட்டி,
ஓய்வு அற மபலவது ஒன்கறா?
இராவண ககாபம் நிற்க,
இந்திரககாபம் என்கைா?
குரா அரும்பு அபைய - குராமரத்தின் அரும்தெபயாத்ை; கூர் வாய் எயிற்று -
கூர்தமயான ஒளிபொருந்திய ெற்கதை உதைய; சவம் குருபள நாகம் - பகாடிய
ொம்பின் குட்டியிைத்து; விராவு சவங்கடுவின் சகால்லும் - பொருந்திய பகாடிய நஞ்சு
கொலக் பகால்லுகின்ற; சமல் இைர் முல்பல - பமல்லிய பகாத்துக்கைாய் உள்ை
முல்தல அரும்புகள்; சவய்தின் உராவரும் துயரம் மூட்டி - பகாடிைாய் பொறுத்ைற்கரிய
துன்ெத்தை வைர்த்து; ஓய்வு அற மபலவது ஒன்கறா - இதைவிைாமல் என்தன
எதிர்த்துப் கொரிடுவது ஒன்று மட்டும் ைானா? இராவணன் ககாபம் நிற்க -
இராவணனது ககாெம் ஒரு புறம் நிற்தகயில்; இந்திர ககாபம் என்கைா - இந்திர
ககாெபமான்று என்தன வருத்ைத் பைாைங்கியது எைற்காககவா?

குரா மரத்தின் அரும்பு பவண்ணிறத்ைானும் கூர்தமயானும் ொம்பின்

ெல்லுக்கு உவதமயாயது. குருதை இைதமப் பெயர்: 'நாகய, ென்றி, புலி, முயல்
நான்கும், ஆயுங்காதலக் குருதை என்ெ' (பைால் மரபி.8) என்ற நூற்ொவில்
'ஆயுங்காதல' என்றைனால் 'சிறு பவள்ைரவிி்ன் அவ்வரிக் குருதை' என்ெதுங் பகாள்க
என்று உதர வகுத்ைது காண்க. இதையைாயினும் ொம்பு பகாதல பசய்வதில் வல்லது
ஆைல்கொல முல்தலயும் அரும்பு நிதலயிகலகய வருத்தும் வன்தமயுதையைாயிற்று
என்ெது புலப்ெடுத்ைக் 'குருதைநாகம்' என்றான். ொம்பு கூர்தமயான, வலிய
ெற்கதையுதையைாய்க் பகால்ல, முல்தல அரும்பு பமல்லியைாய் நஞ்சு
இல்லாமகலகய பகால்லவல்லது ஆைலின் ொம்புக் குட்டியினும் முல்தல அரும்பு
பகாடிைாயிற்று கவற்றுதம அணி.

இந்திரககாெம் என்ெது இந்திரன் ககாெம் என்றும் ைம்ெலப்பூச்சி என்றும்

பொருள்ெடும். கார்காலத்தில் இதவ காணப்ெடும். இந்திரன் ஏவலால்
மதைபொழியும் காலத்தில் இதவ மிகுதியாகக் காணப்ெடுைலின் 'இந்திரககாெம்'
என்னும் பெயர் பெற்றன. முல்தலயும், ைம்ெலப்பூச்சியும் சீதையின் ெற்கதையும்,
வாயிைதையும் நிதனவுெடுத்தியைால் அதவ ைன்தன வருத்தினவாக இராமன்
உதரத்ைான். ெற்களுக்கு முல்தலயும் வாய் இைழிற்குத் ைம்ெலப்பூச்சியும் உவதம
ஆயின. சீதைதயக் கவர்ந்ை இராவணன் ைனக்குப் ெதகவனாகிவிட்ைைால், ைன் மீது
இராவணன் ககாெம் பகாள்வது இயற்தகயாகிறது. கமலும் சூர்ப்ெணதகயின்
மூக்கறுப்பு நிகழ்ச்சி, இராவணன் சினமாக வைர, அைன் காரணத்ைால் சீதைதயப் பிரிய
கநரிட்ைது என உணர்ந்ைவனாய் இராவணன் ககாெகம சீதையின் பிரிவிற்குக்
காரணமாயிற்று என்றான், அைனால் முல்தலயும், ைம்ெலப்பூச்சியும் ைன்தன
வருத்துவைற்கு இராவணன் ககாெகம காரணம் என்ொனாய் 'இராவண ககாெம் நிற்க'
என்றான். இராவணன் ககாெத்ைால் ைான் வருந்திக் பகாண்டிருக்க, (இந்திரககாெமும்)
ைம்ெலப்பூச்சிகளும் சீதையின் இைழ்கதை நிதனவூட்டி வருத்தும் நிதல எைற்காக என
மயங்கினான். இராவணன் அரக்கன் ஆைலில் வருத்துைல் இயல்பு ஆனால், ைன் மாட்டு
நட்புக் பகாண்ை இந்திரன் ககாெம் பகாண்டு வருத்துவது ஏற்புதைய பசயல் ைாகனா
என்றும் பொருள் பகாள்ை தவத்ை நயம்ொராட்ைத்ைக்கைாம். 59

4207. 'ஓபட வாள் நுைலிைாபள

ஒளிக்கலாம் உபாயம் உன்னி,
நாடி, மாரீெைார் ஓர்
ஆடக நவ்வி ஆைார் ; வாபடஆய், கூற்றிைாரும், உருவிபை மாற்றி வந்ைார்;
ககடு சூழ்வார்க்கு கவண்டும் உருக் சகாளக் கிபடத்ை அன்கற?

மாரீெைார் - (முன்பு) மாரீசனார்; ஓபட வாள் நுைலிைாபள - (என்தன வருத்ை)

பொன்ெட்ைம் அணிைற்குரிய பநற்றிதயயுதைய சீதைதய; ஒளிக்கலாம் உபாயம்
எண்ணி - வஞ்சதனயால் கவர்ந்து மதறப்ெைற்குரிய வழிதய ஆகலாசித்து; நாடி -
அறிந்து; ஓர் ஆடக நவ்வி ஆைார் - பொன் மயமானபைாரு மான் வடிவம் பகாண்ைார்;
கூற்றிைாரும் - (இப்பொழுது) யமனாரும்; வாபட ஆய் - (என்தன

வருத்ை) வாதைக்காற்றாக; உருவிபை மாற்றி வந்ைார் - ைன் உருவத்தை மாற்றிக்

பகாண்டு வந்ைார்; ககடு சூழ்வார்க்கு - பகடுதி பசய்ய நிதனப்ொர்க்கு; கவண்டும்
உருக்சகாளக் கிபடத்ை அன்கற - கவண்டிய வடிவங்கபைல்லாம் எடுக்க முடிந்ைன
அல்லவா? (என்கன பகாடுதம என்றவாறு).
 ஓதை - பநற்றிப்ெட்ைம். பநற்றி அைகில் பகாண்ை ஈடுொட்ைால் 'ஓதை வாள்
நுைலினாள்' என்றான். பிரிந்து நின்ற ைன்தன வருத்ைதுல் கநாக்கி வாதைதய யமன்
என்றான், 'கூதிர் வாதை பவங்கூற்றிதன கநாக்கினன்' (3555) என முன்னும் வந்ைது
காண்க. 'கூதிர் உருவில் கூற்றம், காைலர்ப் பிரிந்ை எற்குறித்து வருகம' (குறுந் - 197)
என்ற கூற்தறயும் ஒப்பிட்டுக் காணலாம். மாரீசனார் கூற்றினார் என்ற மரியாதைப்
ென்தமகள் சினமும் இகழ்ச்சியும் ெற்றி வந்ைன. சீதைதயக் கவரக் ககடு சூழ்ந்ை
மாரீசனுக்கும், பிரிந்திருக்கும், ைன்தன வருத்ைலாகிய ககடு சூழ்ந்ை வாதைக்கும்
மானுரு எடுக்கவும், யமன் உரு எடுக்கவும் முடிந்ைகை என வியப்ொனாய் 'கவண்டும்
உருக்பகாைக்கிதைத்ை அன்கற' என்றான். சிறப்ொக ஒன்தறக் கூறி அைனின்று
பொதுப்பொருள் ஒன்றும் கூறியதமயின் இப் ொைல் கவற்றுப் பொருள்தவப்ெணி.
60

4208 . 'அருவிபை அரக்கர் என்ை,

அந்ைரம் அைனில் யாரும்
சவருவர, முழங்குகின்ற
கமககம! மின்னுகின்றாய்;
''ைருவல்'' என்று இரங்கிைாகயா?
ைாமபர மறந்ை பையல்
உருவிபைக் காட்டிக் காட்டி,
ஒளிக்கின்றாய், ஒளிக்கின்றாயால்!
அருவிபை அரக்கர் என்ை - பொறுத்ைற்கரிய தீய பசயல்கதைச் பசய்யும்
அரக்கர்கதைப் கொல; அந்ைரம் அைனில் - ஆகாயத்தில்; யாவரும் சவருவர -
எல்கலாரும் அஞ்சுமாறு; முழங்குகின்ற கமககம - ஆரவாரிக்கின்ற கமககம!
மின்னுகின்றாய் - (சீதையின் வடிவம் காட்டி) ஒளிவிடுகின்றாய்; ைருவல் என்ற
இரங்கிைாகயா - 'அவதை அளிப்கென்' என்று என்மாட்டு இரக்கம் காட்டினாயா;
ைாமபர மறந்ை பையல் - ைாமதர மலதர மறந்ைவைாய் (மிதிதலயில் பிறந்ை) சீதையின்;
உருவிபைக் காட்டிக் காட்டி - வடிவத்தைக் காட்டிக் காட்டி; ஒளிக்கின்றாய்,
ஒளிக்கின்றாய் - மதறக்கின்றாய், மதறக்கின்றாய்.
பிறரால் ைடுக்க முடியாை பகாடிய பசயல் பசய்ெவராைலின் அரக்கதர 'அருவிதன
அரக்கர்' என்றான். நிறத்ைாலும் முைக்கத்ைாலும் கமகத்திற்கு அரக்கர் ஒப்ொயினர்.
'ெகுவாய் முதை திறந்து, ஓர் வார்த்தை உதர பசய்ைனள். இடிக்கும் மதை அன்னாள்'
(371), 'எப்ொலும் விசும்பின் இருண்டு எழுவாய்; அப்ொைக வஞ்ச அரக்கதரகய
ஒப்ொய்' (4200) என முன்வந்ை ொைற்ெகுதிகள் ஒப்பு கநாக்கத்ைக்கன. சீதை திருமககை
ஆைலின் 'ைாமதர மறந்ை தையல்' என்றான்.

சீதைதயத் திருமகைாகப் 'கொதிதன பவறுத்து அரசர் பொன் மதன புகுந்ைாள்.

(1151); 'அவ் அல்லி மலர் புல்லும மங்தக இவைாம்' (1148); 'தமயறு மலரின் நீங்கி,
யான் பசய் மாைவத்தின் வந்து பசய்யவள் இருந்ைாள்' (480) 'ஐயன் அகயாத்தியில்
பிறந்ை பின்பும், பிரியலள் ஆயினாள்' (1824) அமிழ்மின் வந்ை பசந்திரு நீர் அல்லீகரல்
அவளும் வந்து ஏவல் பசய்யும் (7684) என்ற இைங்களிலும் இக்கருத்தைக் குறிப்பிடுைல்
காண்க.
 பெரும்ொலும் மகளிர் இதைக்கு மின்னதல உவதம கூறுவர், இப்ொைலில்
சீதைக்கக மின்னதல உவதமயாக்கினார். 'சைககாடி மின் கசவிக்க மின் அரசு
என்னும்ெடி நின்றாள்' (510) என முன்னரும் கூறியது காண்க. ைருவல் என்று
இரங்கினாகயா என்றைற்கு (முைக்கத்ைால் அரக்கர் கொல் இருப்பினும்) சீதையின்
உருவத்தைக் காட்ைலால் ைன்ொல் இரக்கம் காட்டுவைாகக் பகாண்டு என்னிைத்து
இரக்கம் காைடினாகயா' எனவும் பகாள்ைலாம். காட்டிக் காட்டி, ஒளிக்கின்றாய்,
ஒளிக்கின்றாய் - என்ற அடுக்குகளில் அவலச்சுதவ மிகுவதுகாண்க. 61.

4209. 'உள் நிபறந்து உயிர்க்கும் சவம்பம

உயிர் சுட, உபலகவன் உள்ளம்
புண் உற, வாளி தூர்த்ைல்
பழுது, இனி; கபாதி; - மார! -
எண் உறு கல்வி உள்ளத்து
இபளயவன், இன்கை, உன்பைக்
கண்ணுறும்ஆயின், பின்பை,
யார், அவன் சீற்றம் காப்பார்?
மார - மன்மைகன! உள் நிபறந்து - உள்ளிைம் எல்லாம் நிரம்பி; உயிர்க்கும் சவம்பம -
(அங்கு இைமின்றி) பவளிப்ெடும் (பிரிவால் நிகழ்ந்ை) பவப்ெம்; உயிர் சுட - என்
உயிதர எரிக்க; உள்ளம் உபல கவன் - மனம் வருந்திக் பகாண்டிருக்கிகறன்; இனி -
இனிகமலும்; புண் உற வாளி தூர்த்ைல் - புண்ெடுமாறு உன் மலரம்பெய்தி அழித்ைல்;
பழுது - ெயனற்ற பசயலாகும்; கபாதி- (ஆைலால்) நீ என்தன விட்டுப் கொவாயாக;
எண் உறு கல்வி உள்ளத்து - மதிக்கத்ைக்க கல்வி ெயின்ற மனத்தை உதைய;
இபளயவன் - என் ைம்பி இலக்குவன்; இன்கை உன்பைக்கண்ணுறும் ஆயின் -
இப்பொழுகை உன்தனக் காண்ொனாயின்; பின்பை - பின்பு; அவன் சீற்றம் காப்பார்
யார் - அவன் ககாெத்திற்கு எதிகர நிற்ெவர் யாருைர்?
பிரிவாற்றாதமயாகிய பவம்தமகய ைன் உயிதரச் சுடுைற்குப் கொதுமாைலின்,
மன்மைனின் மலரம்பு மிதகயாகும். கைதவயில்தல என்ொனாய் 'வாளி தூர்த்ைல்
ெழுது' என்றான். ஏற்கனகவ பிரிவுத் துன்ெத்ைால் உயிர் வாை, கமலும் அம்புகதைச்
பசலுத்தி வருத்துைல் (கொர்பநறிக்குக்) குற்றமாகும் (ெழுது) என்றும் பொருள்
பகாள்ைலாம். தூர்த்ைல் என்றதமயால் அம்புகளின் மிகுதி புலப்ெடும்.
எண்ணுறுகல்வி - புலன் ஐந்தையும் பவல்லும் ஞான நூல் பைளிதவக் குறித்ைது.
இலக்குவன் ொர்த்துச் சினம் பகாள்வைற்கு முன்னர் அம்புகள் எய்வதை நிறுத்தி
விட்டுச் பசல்லுமாறு மன்மைதன இராமன் எச்சரித்ைான். அவன் ொர்த்து

விட்ைால், எைக் கூடிய ககாெத்தைத் ைணிப்ெவர் எவரும் இல்தல' என்றனன்

இலக்குவனின் அறிவுச் சிறப்தெ 'இதயந்ை நீதி, வதையா வரும் நல்பநறி நின் அறிவு
ஆகும் அன்கற' (1730) என்று இராமனும் ''கமைா! இதைகயாய்'' (8689) எனச் சீதையும்
குறித்ைதம காண்க. குகதனக் கண்ைதும் 'உள்ைம் தூயவன், ைாயின் நல்லான்' (1964)
என மதிப்பிடும் நுட்ெமும், மாரீசன் மானாக வந்ைகொது அது பொய்ம்மாபனன
அறிந்து கூறிய மதி நுட்ெமும் அவனிைம் இருந்ைன. இலக்குவன் சீற்றம்
ைணித்ைற்கரியது. 'மூட்ைாை காலக் கதைத்தீ என முண்டு எழுந்ைான்' (1716), 'அண்ணல்
பெரிகயான் ைனது ஆதியின் மூர்த்தி ஒத்ைான்' (1717) என்ற அடிகள் அவன்
சினக்ககாலத்தை உணர்த்தும். சூர்ப்ெணதக மூக்கறுக்கறுப்ெட்ைது அவன் சினத்தின்
விதைகவ, ''வான் என்ெது என்? தவயகம் என்ெது என்?. . . . ககான் என்ெது ஏன்? -
எம்பி பகாதித்திடு கமல்'' (7804) என்ற இராமன் கூற்தறயும் காண்க. இராமன்
கூறியாங்கு வாதைக்காற்று நீங்கிவிடின், ெழுைான பசயல் பசய்யாது ைப்புவதுைன்
இலக்குவன் சீற்றத்தினின்றும் பிதைக்கலாம் என்று உணர்த்தினான். ''உதைவன
இயற்றல்; ஒல்தல உன்னிதல உணருமாகில், இதையவன் முனியும், நங்தக 'ஏகுதி
விதரவில்' (2798) எனச் சூர்ப்ெணதகதய கநாக்கி இராமன் கூறியதமயும் ஈண்டு
நிதனவு கூரலாம். இலக்குவன் அறிவுத் திறத்தையும் வீரத்தையும் இராமன்
புகழ்ந்ைதை இப்ொைலில்காண்கிகறாம். 62

4210. 'வில்லும், சவங் கபணயும், வீரர்,

சவஞ் ெமத்து அஞ்சிைார்கமல்
புல்லுந அல்ல; ஆற்றல் கபாற்றலர்க்
குறித்ைல் கபாலாம்; -
அல்லும் நன் பகலும் நீங்கா
அைங்க! நீ அருளின் தீர்ந்ைாய்;
''செல்லும்'' என்று, எளிவந்கைார்கமல்,
செலுத்ைலும் சீர்பமத்து ஆகமா?'
வீரர் வில்லும் சவங்கபணயும் - வீரர்களின் வில்லும் பகாடிய அம்பும்; சவஞ்ெமத்து
அஞ்சிைார்கமல் - பகாடிய கொரில் அஞ்சிய வர்கள் கமல்; புல்லுந அல்ல -
ொயத்ைக்கன அல்ல, ஆற்றல் கபாற் றலர் - ைம் வலிதமதய மதியாைவர்கதைகய;
குறித்ைல் கபாலாம் - குறியாகக் பகாண்டு எய்வைற்கு உரியதவ கொலும்! அல்லும்
நன்பக லும் நீங்கா அைங்க! - (அங்ஙனமிருக்க) இரவும் ெகலும் என்தன விட்டு
நீங்காை மன்மைகன! நீ அருளின் தீர்ந்ைாய் - நீ உன் அருட் குணத்திலிருந்தும் நீங்கினாய்.
'செல்லும்' என்று - (நமது வலிதம) இவ்விைத்துப் ெலிக்கும் என்று கருதி;
எளிவந்கைார்கமல் செலுத்துைலும் - எளியவர்மீது பசலுத்தி வருத்துைலும்; சீர்பமத்து
ஆகமா - சிறப்பிற்குரிய பசயல் ஆகுமா?
முன் ொைலில் 'கொதி மார' என கவண்டியும் ைன்தன விட்டு நீங்காை மன்மைதன
கநாக்கி 'எளியார்மீது கொர் பசய்ைல் சரியன்று, வீரத்தை மதியாைவர்மீது ெதைக்கல்ம்
பசலுத்துைல் முதற; அங்ஙனமிருக்க எளிய என்மீது உன் வீரம் காட்டுைல் ைகுதிகயா?'
எனப் ெழித்துப் கெசினான். 'அழிகுநர் புறக்பகாதை அயில் வாகைாச்சாக்
கழிைறுகண்தம' என்ெது ைழிஞ்சி என்னும் புறப்பொருள்
துதறயாகும். (பு பவ.மா.55) இராவணன் பமலிவு கண்டு 'இன்று கொய்ப்
கொர்க்கு நாதை வா' (7271) என்ற இராமன் வீரம் காண்க. ெதகவர் பமலிவு கநாக்கி,
அவர்கள் கமல் கொர் பைாடுக்காதிருத்ைல் கொராண்தம எனப்ெடும். அருைால்
வருவது ஆைலின் அைதன இைந்ை மன்மைதன 'அருளின் தீர்ந்ைாய்' என்றான் 'பசல்லும்'
என்ற காரணத்ைால் அம்புகள் பைாடுத்து வருத்துைல் புகழ்க்குரிய பசயலன்று ஆைலின்
'சீர் தமத்து ஆகமா?' எனப் ெழித்ைான். இரவுப் கொதினும் ெகற்காலத்தில் பிரிவுத்
துன்ெம் குதறைல் கநாக்கி 'நன்ெகல்' என்றான் எனலாம். 'காதலக்குச் பசய்ை நன்று
என் பகால் எவன்பகால் யான், மாதலக்குச் பசய்ை ெதக' என்ெது குறள் (1225).
பசல்லுைல் - ெலித்ைல். உன் சாமர்த்தியம் இங்குச் பசல்லாது' என்று பொருள்ெடும்.
சிவபிரான் சீற்றத்ைால் மன்மைன் உைம்பு எரிந்து விட்ைதம ெற்றி அவனுக்கு
இப்பெயர்ஏற்ெட்ைது. 63

இலக்குவன் இயம்பிய கைறுைல் பமாழிகள்

4211. என்ை இத் ைபகய பன்னி,

ஈடு அழிந்து, இரங்குகின்ற
ைன்பை ஒப்பாபை கநாக்கி,
ைபக அழிந்து அயர்ந்ை ைம்பி,
'நின்பை எத் ைபகபய ஆக
நிபைந்ைபை? - சநடிகயாய்!' என்ை,
சென்னியில் சுமந்ை பகயன்
கைற்றுவான், செப்பலுற்றான்:
என்ை இத்ைபகய பன்னி - என்று இத்ைன்தமயவான பசாற் கதைப் ெல முதற
பசால்லி; ஈடு அழிந்து இரங்குகின்ற - வலிதம அழிந்து வருந்துகின்ற; ைன்பை
ஒப்பாபை கநாக்கி - (ைனக்கு உவதம இல்லாைவனாைலின்) ைனக்குத் ைாகன ஒப்ொன
இராமதன கநாக்கி; ைபக அழிந்து அயர்ந்ை ைம்பி - (அவன் துயர் கண்டு) ைன்
துணிதவயும் ஓரைவு இைந்ை ைம்பி இலக்குவன்; சென்னியில் சுமந்ை பகயன் - ைன்
ைதலமீது உயர்த்திய தககதை உதையவனாய்; கைற்றுவான் - (ைன் அண்ணதனத்)
கைற்றும் பொருட்டு; சநடிகயாய் - ''(அப்பெருந்ைதகதயப் ொர்த்துப்) பெரியவகன!
நின்பை எத் ைபகபய ஆக நிபைந்ைபை - உன்தன எத்ைன்தம உதையவனாகக்
கருதிவிட்ைாய்?'' என்ைா - என்று கூறி; செப்பல் உற்றான் - கமலும் ெல பசால்லத்
பைாைங்கினான்.

ஈடு அழிைல் - உைல் வலிதமயும் மனவலிதமயும் இைத்ைல். இராமன் 'ைன்தன

ஒப்ொன்' எனப்ெட்ைான். இைதனப் பொது நீங்கு உவதம என்ெர். ''ைன் துதண
ஒருவரும், ைன்னில் கவறு இலான்'' (3968) என்றதும் காண்க. ைனக்குவதம
இல்லாைவன் கைவுைாைலின் இராமனின் பைய்வநிதல உணர்த்ைப் பெற்றது.
பெருதமக்குரியவன் என்ெதைச் சுட்ைகவ 'பநடிகயாய்' என விளித்ைான். பநடிகயாய்
என்ற விளி இராகவனுதைய இதறத் ைன்தமதயயும் குறிப்ொகக் கூறுவைாகும்.
இலக்குவனின் அைக்கம் 'பசன்னியில் சுமந்ை தகயன்' என்ற பைாைரில் புலனாம்.
கைற்றுவான் - வானீற்று விதனபயச்சம். 64

கலிவிருத்ைம்

4212. ' ''காலம் நீளிது, காரும் மாரியும்

வந்ைது'' என்ற கவற்சிகயா?
நீலகமனி அரக்கர் வீரம்
நிபைந்து அழுங்கிய நீர்பமகயா?
வாலி கெபை மடந்பை பவகு இடம்
நாட வாரல் இலாபமகயா?
ொலும் நூல் உணர் ககள்வி வீர! -
ைளர்ந்ைது என்பை? - ைவத்திகைாய்!
ொலும் நூல் உணர் ககள்வி வீர - மிகுதியான நூல்கதைக் கற்று உணர்ந்ை அறிதவயும்
ககட்டு அறிந்ை அறிதவயும் உதைய வீரகன! ைவத்திகைார் - ைவ ஒழுக்கத்தை
கமற்பகாண்ைவகன! கார் காலமும் நிளிது - 'கார்காலம் நீண்ை காலத்தினைாய் உள்ைது;
மாரியும் வந்ைது - மதையும் வந்துவிட்ைது'; என்ற கவற்சிகயா - என்ற கவதலைாகனா?
நீலகமனி அரக்கர் வீரம் நிபைந்து - கருநிற கமனியராய அரக்கர்களின் வீரத்தை
நிதனத்து; அழுங்கிய நீர்பமகயா - (அவர்கதை பவல்ல இயலாகைா என) வருந்திய
ைன்தம ைாகனா? மடந்பை பவகு இடம் நாட - சீதை உள்ை இைத்தைத் கைடுவைற்கு;
வாலி கெபை வாரல் இலாபமகயா - வாலியின் கசதன இன்னும் வரவில்தல என்
ெைனாகலா? ைளர்ந்ைது என்பை - நீ மனம் ைைர்ச்சி அதைந்ைைற்குக் காரணம் யாது?

நூலறிவும், ககள்வியறிவும், வீரமும், ைவ ஒழுக்கமும் மிக்க இராமன்

ைைர்ச்சியதைைல் பொருந்ைாது என்ொனாய்ச் 'சாலும் நூல் உணர் ககள்வி வீர ைைர்ந்ைது
என்தன ைவத்திகனாய்' என்றான். இராமன் ைைர்ச்சிக்குக் காரணம் எதுபவனக்
ககட்ொன் கொல அவதனத் கைற்றினான். சுக்கிரீவனுக்குப் ெட்ைம் கட்டிய
இலக்குவகன இப்பொழுது சுக்கிரீவன் ெதை என்று கூறாமல் வாலி கசதன என்று
கூறுவது சுக்கிரீவதன எந்ை அைவிற்கு இலக்குவன் ஏற்றுக் பகாள்கிறான் என்ெைற்குச்
சான்றாகும். 65

4213. மபற துளங்கினும், மதி துளங்கினும்,

வானும் ஆழ் கடல் பவயமும்
நிபற துளங்கினும், நிபல துளங்குறு
நிபலபம நின்வயின் நிற்குகம?
பிபற துளங்குவ அபைய கபர் எயிறு
உபடய கபபையர் சபருபம, நின்
இபற துளங்குறு புருவ சவஞ் சிபல
இபட துளங்குற, இபெயுகமா?
மபற துளங்கினும் - கவைங்ககை பிறழ்ந்ைாலும்; மதி துளங்கினும் - சந்திரன்
நிதலமாறினாலும்; வானும் ஆழ்கடல் பவயமும் -

ஆகாயமும், ஆழ்ந்ை கைலால் சூைப்ெட்ை பூமியும்; நிபற துளங்கினும் - ைத்ைம்

நிதலயில் மாறுெடினும்; நிபல துளங்குறு நிபலபம - இயல்ொன பெருதம
நிதலயினின்று மாறுெடும் ைன்தம; நின் வயின் நிற்குகமா - நின்னிைத்து நிற்கத்
ைகுந்ைகைா? (அன்று என்றெடி). பிபற துளங்குவ அபைய - பிதைகள் விைங்குவன
கொன்ற; கபர் எயிறு உபடய - பெரிய ெற்கதை உதைய; கபபையர் சபருபம -
அறிவில்லாை அரக்கர்களுதைய ெதைவலிப் பெருதமபயல்லாம்; நின் இபற
துளங்குறு - உன்னுதைய, ைதலதம பெற்று விைங்குகின்ற; புருவ சவஞ்சிபல -
புருவங்கைாகிய பகாடிய வில்; இபட துளங்குற - நடுகவ சிறிது அதசந்ை அைவில்;
இபெயுகமா - நிற்கக் கூடியனகவா? (நிற்கமாட்ைா என்ெைாம்)
 இயற்தகயில் நிகைாைன நிகழினும் நிதலகுதலயாை பெருதமயுதையவன்
இராமன் என்ெதை உணர்த்ைகவ 'நிதல துைங்குறு நிதலதம நின்வயின் நிற்குகமா'
என்றான். 'கவதல கதரயிைந்ைால் கவை பநறி பிறழ்ந்ைால் ஞால முழுதும் நடு
விைந்ைால்' (நைபவண்ொ 222), வானந்துைங்கிபலன், மண் கம்ெமாகிபலன் '(மூவர்
கைவா - ைனித்திருவிருத்ைம் - 8), ொஅல் புளிப்பினும் ெகல் இருளினும், நாஅல் கவை
பநறிதிரியினும் திரியாச் சுற்ற பமாடு' (புறம் - 2) என்ென ஒப்பு கநாக்கத்ைக்கன.
சந்திரன் ைடுமாறலாவது - திதசமாறி உதித்ைல், ைண்தமயன்றி பவம்தமதய
அளித்ைலாம், சந்திரதனக் கூறியைால் இனம் ெற்றி ஞாயிறு முைலிய ககாள்கள்
துைங்குைலும் இங்குக் பகாள்ைப்ெடும். ஆகாயம் நிதற துைங்கலாவது - ஏதனய
பூைங்கட்கு இைம் பகாடுத்ைலும், ஒலிதயத்ைன் குணமாகவுதைதமயும் இல்லாமல்
பகடுைலாம். தவயம் துைங்கலாவது - வன்தமப் பொருட்கு இைமாைலும், மணத்தை
இயல்ொக உதைதமயும் ைவிர்ைலாம். வானத்தையும் தவயத்தையும் கூறியைால்
மற்தற மூன்று பூைங்கதையும் உட்பகாண்டு அவற்றின் பிறழ்ச்சிதயயும் பகாள்க.

இராமன் பெருதம, வல்லதம இவற்தற அறியாது தீங்கிதைக்க வந்ைவராைலின்

அரக்கதரப் கெதையர் என்றான். அரக்கர் பெருதமபயலாம் அழிய இராமன் ைன்
புருவமாகிய வில்தலச் சிறிது பநரித்ைால்' கொதுமானது என்ொனாய்ப் 'புருவ
பமன்சிதல இதை துைங்குற இதசயுகமா?' என்றான். புருவபமன்சிதல - உருவகம்.
'துைங்கினும்' என்றவற்றிலுள்ை உம்தமகள் எண்ணுப் பொருபைாடு, துைங்கா என
எதிர்மதறப் பொருதையும்சுட்டும். 66

4214. 'அனுமன் என்பவன் அளவு அறிந்ைைம்;

அறிஞ! அங்கைன் ஆதிகயார்
எபையர் என்பது ஓர் இறுதிகண்டிலம்;
எழுபது என்று எணும் இயல்பிைார்;
விபையின் சவந் துயர் விரவு திங்களும்,
விபரவு சென்றை, எளிதின்; நின்
ைனு எனும் திரு நுைலி வந்ைைள்;
ெரைம்; வன் துயர் ைவிர்திகய!
அறிஞ - அறிவில் சிறந்ைவகன! அனுமன் என்பவன் - அனுமன் என்ெவனுதைய;
அளவு அறிந்ைைம் - (அறிவு, வலிதம, பெரிய

வடிவம் பகாள்ளும் திறன் முைலிய) ெல்கவறு திறன்களின் அைதவத் பைரிந்து

பகாண்கைாம்; அங்கைன் ஆதிகயார் - அங்கைன் முைகலாராகிய; எழுபது என்று எணும்
இயல்பிைர் - எழுெது பவள்ைம் என்று எண்ணப்ெடும் ைன்தமயரான வானர வீரர்கள்;
எபையர் என்பது ஓர் இறுதி கண்டிலம் - வலிதமயில் எத்ைன்தமயர் எனக் கூறத்ைக்க
ஒரு வதரயதறதய இன்னும் கண்கைாம் இல்தல. விபையின் - தீவிதன தயப்
கொல; சவந்துயர் விரவு திங்களும் - பகாடிய துன்ெம் ைரும் (கார்கால) மாைங்களும்;
விபரவு சென்றை - விதரவாகக் கழிந்ைன. நின் ைனு எனும் திரு நுைலி - (இனி)
உன்னுதைய வில்பலன்று பசால்லத்ைக்க அைகிய புருவங்கதை உதைய சீதை;
எளிதின் வந்ைைள் - எளிைாக வந்து கசர்ந்ைவைாவள்; ெரைம் - (இது) உறுதி; வன் துயர்
ைவிர்தி - பகாடிய துன்ெம் நீங்கப் பெறுவாயாக.
 அனுமகனாடு முன்னகர புரிந்ை உதரயாைல்கைாலும், அவன் எடுத்ை
கெருருவாலும், வாலி அவதனப் ெற்றிக்கூறிய பசாற்கைாலும் அவனது திறதமதய
அறிந்திருந்ைனர். ஆைலின் 'அைவு அறிந்ைனம்' என்றான். அங்கைதனயும் அனுமனுைன்
கசர்த்துக் கூற அவன் பசயல்கள் ஒன்தறயும் அறியாவிடினும் வாலிகசய் என்ற ஒன்கற
கொதும் என்று இலக்குவன் நிதனத்ைான். இச்கசதனகளின் வலிதமதய எவ்வாறு
இலக்குவன் எதை கொட்ைான் என்ற வினாவிற்கு விதை கூறுெவன் கொல வாலி
கசதன என்று முன்னகர இலக்குவன் கூறிவிட்ைான். கசதன, அனுமன், அங்கைன்
ஆகிய மூவதரயும் குறிப்பிட்ை இலக்குவன் இவர்கள் ைதலவனாகிய சுக்கிரீவதன
இங்கும் குறிப்பிைவில்தல என்ெது குறிப்பிைத்ைக்கது. எழுெது என்ெது ஆகுபெயராய்
எழுெது பவள்ைத்தை உணர்த்தியது. காலம் நீளிது என இராமன் வருந்துவாகனா என
எண்ணி 'விதனயின் பவந்துயர் விரவு திங்களும் விதரவு பசன்றன' என ஆறுைல்
கூறினான். ைனு - வில், வதைவுெற்றி நுைலுக்கு வில் உவதமயாயது. இராமகன
அறிவில் சிறந்ைவனாைலின், 'அறிஞ' என விளித்ைான். ஏ - ஈற்றதச. 67

4215. 'மபற அறிந்ைவர் வரவு கண்டு, ''உபம

வலியும் வஞ்ெகர் வழிசயாடும்
குபறய சவன்று, இடர்கபளசவன்'' என்றபை;
குபற முடிந்ைது விதியிைால்;
இபறவ! அங்கு அவர் இறுதி கண்டு,
இனிது இபெ புபைந்து, இபமயவர்கள்ைாம்,
உபறயும் உம்பரும் உைவி நின்றருள்;
உணர்வு அழிந்திடல் உறுதிகயா!
இபறவ - ைதலவகன! மபற அறிந்ைவர் வரவு கண்டு - (முன்பு) கவைங்கதை
உணர்ந்ைவர்கைாகிய (ைண்ைகாரணிய) முனிவர்கள் நின்னிைம் வந்து சரண்
அதைந்ைதை உணர்ந்து; உபம வலியும் வஞ்ெகர் வழிசயாடும் - (அவர்களிைம்)
''உங்கதை வலிய வருத்துகின்ற வஞ்சதனயுதைய அரக்கர்கதைச் சந்ைதிகயாடும்;
குபறய சவன்று - அழியும்ெடி பவன்று; இடர் கபளசவை என்றபை - உங்கள்
துன்ெங்கதை
நீக்குகவன் என்று வாக்களித்ைாய். விதியிைால் குபற முடிந்ைது - (அைற்ககற்ெ)
நல்ல ஊழ்வயத்ைால் அந்ைக் குதற முடிந்துவிட்ைது. அங்கு அவர் இறுதி கண்டு -
(ஆைலால்) இனி அரக்கர்கள் வாழும் இைத்திகலகய அவர்களுக்கு அழிதவச் பசய்து;
இனிது இபெ புபைந்து - இனிைாகப் புகதைச் சூடிக்பகாண்டு; இபமயவர்கள் ைாம்
உபறயும் உம் பரும் - கைவர்களுக்கு அவர்கள் ைங்கும் இைமாகிய விண்ணுல கத்தை;
உைவிநின்று அருள் - மீட்டுத்ைந்து அருள்க; உணர்வு அழிந்திடல் உறுதிகயா - (அது
பசய்யாது) மனந்ைைர்வது ைக்க பசயலாகுமா?

மதற அறிந்ைவர் - ைண்ைக வனத்து முனிவர்கள்; அவர்களுக்கு இராமன் அெயம்

அளித்ைதைத் 'ைகவுஇல் துன்ெம் ைவிருதிர் நீர்' (2647), ''ஆர் அறத்திபனாடு அன்றி
நின்றார் அவர் கவர் அறுப்பென்'', பவருவன்மின் நீர்'' (2652) என்ற அடிகைால்
அறியலாம். ைனக்குத் தீங்கு பசய்யாை அரக்கர்கதை அழிப்ெைற்கு ஒரு காரணமாகச்
சீதைதயக் கவர்ந்ைதம கிதைத்துவிட்ைது என்ெைால் 'குதற முடிந்ைது விதியினால்'
என்றான். சீதை பொருட்டுச் பசய்யும் கொரால் மாமுனிவர் குதற தீர்த்ைலும் கைவர்
குதற தீர்த்ைலும் நிதறகவறிவிடும் என உணர்த்தினான். புகழ் ைரும் பசயல்
பசய்வதை விடுத்துத் கைவிதயப் பிரிந்ை துன்ெத்ைால் ைைர்வது ைகாது என
உணர்த்தினான். 68

4216. 'காது சகாற்றம் நிைக்கு அலாது

பிறர்க்கு எவ்வாறு கலக்குகமா?
கவைபைக்கு இடம் ஆைல் வீரபை
அன்று; கபைபம ஆம்அகரா;
சபாது பிற்படல் உண்டு; இது ஓர்
சபாருள் அன்று; நின்று புணர்த்திகயல்,
யாது உைக்கு இயலாைது? எந்பை!
வருந்ைல்' என்ை இயம்பிைான்.
எந்பை - எம் ைந்தை கொன்றவகன! காது சகாற்றம் - ெதக வதரக் பகால்லுைலால்
வரும் பவற்றி; நிைக்கு அலாது - (அற வழியிற் பசல்லும்) உனக்குக் கிதைப்ெைல்லால்;
பிறர்க்கு எவ்வாறு கலக்குகமா - (அவ்அறத்திற்கு மாறுெட்ை) அயலார்க்கு
(அரக்கர்களுக்கு) எவ்வாறு கிட்டும்? கவைபைக்கு இடம் ஆைல் - வருந்துைற்கு இைம்
ைந்து மனமழிவது; வீரபை அன்று - வீரத்ைன்தமயாகாது. கபைபம ஆம் அகரா - (அஃது)
அறியாதமயின் ொற்ெடும் அல்லவா? கபாது பிற் படல் உண்டு - (எடுத்ை காரியம்)
காலங்காரணமாகப் பிற்ெடுைலும் இயல்பு; இது ஓர் சபாருள் அன்று - உனக்கு இது ஒரு
பொருட்ைன்று. நின்று புணர்த்திகயல் - இப்பொழுகை முதனந்து நின்று முயற்சி
பசய்வாயாயின்; யாது உைக்கு இயலாைது - உன்னால் பசய்ய இயலாைது யாது
இருக்கின்றது? வருந்ைல் என்ை இயம்பிைான் - (ஆைலால்) வருந்ை கவண்ைாம்' என்று
பசான்னான்.

ைதமயன் ைந்தைக்கு நிகர் ஆைலின் 'எந்தை' என் விளித்ைான். 'அறம்

பவல்லும் ொவம் கைாற்கும்' என்ெது நியதி ஆைலின் இராமன் பவற்றிபெறல் உறுதி
என்ெதைக் 'பகாற்றம்' நினக்கு அலாது பிறர்க்கு எவ்வாறு கலக்குகமா?' என்றான்.
வீரதை - வீரம்; கொது பிற்ெைல் - காலத்ைாழ்வுகநரல். 69
கூதிர் காலம்

4217. சொற்ற ைம்பி உபரக்கு உணர்ந்து, உயிர்

கொர்வு ஒடுங்கிய சைால்பலகயான்;
இற்ற இன்ைல் இயக்கம் எய்திட,
பவகல் பற்பல ஏக, கமல்
உற்று நின்ற விபைக் சகாடும் பிணி,
ஒன்றின்கமல் உடன் ஒன்று உராய்,
மற்றும் சவம் பிணி பற்றிைாசலை,
வந்து எதிர்ந்ைது மாரிகய.
உயிர் கொர்வு ஒடுங்கிய சைால்பலகயான் - (கார்காலத்தின் பிடியில் உைலும்
உள்ைமும் ஒருங்கக ஒடுங்க) உயிர்த்ைைர்ச்சியுற்ற ெதை கயானாகிய (திருமாலின்
கூறான) இராமன்; சொற்ற ைம்பி - கைறுைல் கூறிய ைம்பியான இலக்குவனின்; உபரக்கு
உணர்ந்து - பசாற்கைால் பைளிவு பெற்று; இற்ற இன்ைல் - துன்ெம் நீங்கியவனாய்;
இயக்கம் எய்திட - நைமாட்ைம் பகாள்ை; பவகல் பற்பல ஏக - (அவ்வாறு) ெற்ெல
நாட்கள் கழிய; கமல் - பின்பு; உற்று நின்ற விபைக் சகாடும் பிணி ஒன்றின் கமல் -
(முன்னகம) உைம்பில் பொருந்தி நின்ற ஊழ்விதன வயத்ைால் பகாடிைாகிய கநாய்;
உடன் உராய் பற்றிைால் எை - உைன் வந்து ெற்றிக் பகாண்ைது கொல; மாரி வந்து
எதிர்ந்ைது - கூதிர்காலம் வந்து கைான்றியது.

'பவந்துயர் விரவு திங்களும் விதரவு பசன்றன' (4214) என இலக்குவன் ஆறுைல்

உதரயில் கூறினும், ெல நாட்கள் கழிந்ை பின்னகர கார்காலம் முடிந்ைது என்ெதை
'தவகல் ெற்ெல ஏக' என்ற பைாைர் உணர்த்திற்று. உதரக்கு - உதரயினால் எனக்
பகாள்க; உருபு மயக்கம்; இராமனின் கைவுட்ைன்தமதயத் 'பைால்தலகயான்' என்ற
பசால் உணர்த்தும். உைம்பு பெற்ற அைவில் பசய்ை விதன ைன் ெயன் விதைக்க வந்து
கசருமாைலின் 'உற்று' என்றார். விதனயால் ஏற்ெட்ை பிணியாகலின் 'பகாடும்பிணி'
எனப்ெட்ைது. ஒரு கநாயின் கமல், மற்பறாரு கநாயும் வந்து பொருந்தியது கொல
முன்னர்ப் பெய்ை மதை இராமதன வருத்ைவும், அைற்குகமல் வருத்ைம் விதைவிக்கப்
பின் மதையும் பெய்யத் பைாைங்கியது என்க. உவதம அணி. முன்னர்ப் பெய்ை மதை
பகாடும்பிணி கொன்றது ஆகப் பின்னர்ப் பெய்ை மதை அக்பகாடும்பிணியுைன்
மற்பறாரு பவம்பிணி கசர்ந்து பகாண்ைது கொன்றது எனக் கூறியைால், முன்னர்ப்
பெய்ை கார்கால மதையினும், கூதிர் கால மதை அதிக துன்ெத்தை அளிக்கும் என
உணர்த்ைப்ெட்ைது. 70

கலி விருத்ைம்

4218. நிபறந்ைை சநடுங் குளம்;

சநருங்கிை ைரங்கம்;
குபறந்ைை கருங் குயில்;
குளிர்ந்ை உயர் குன்றம்;
மபறந்ைை ைடந் திபெ;
வருந்திைர் பிரிந்ைார்;
உபறந்ைை, மகன்றிலுடன் அன்றில்
உயிர் ஒன்றி.
சநடுங்குளம் நிபறந்ைை - பெரிய குைங்கள் நீர் நிரம்ெப்பெற்றன; ைரங்கம்
சநருங்கிை - (அக்குைங்களில்) அதலகள் (ஒன்றன் கமபலான்றாய்) பநருங்கி
எழுந்ைன; கருங்குயில் குபறந்ைை - கரிய நிறமுள்ை குயில்களும் கூவுைல் ஒழிந்ைன;
உயர் குன்றம் குளிர்ந்ை - உயர்ந்ை குன்றுகள் குளிர்ச்சி அதைந்ைன; ைடந்திபெ மபறந்ைை
- பெரிய திதசகள் (கரு கமகங்கைால்) மதறப்புண்ைன; பிரிந்ைார் வருந்திைர் - ைத்ைம்
துதணதயப் பிரிந்ைவர்கள் மனம் வருந்தினார்கள்; மகன்றிலுடன் அன்றில் - (பிரியா
இயல்பினவாகிய) மகன்றில் ெறதவகளும் அன்றில் ெறதவகளும்; உயிர் ஒன்றி
உபறந்ைை - (புறத்கை பசல்லாமல்) ைத்ைம் உயிர். கொன்ற பெதைகதைத் ைழுவி
நின்றன.
 கார்கால மதையால் கவனில் பவப்ெம் குதறந்து நீகராடு காணப்ெட்ை குைங்கள்
கூதிர்கால மதையால் நிரம்ெப் பெற்றன. அதலகள் பநருங்கி எழும் அைவில்
குைங்கள் நீரால் நிதறந்ைன எனக்கூறி, மதை மிகுதிதய உணர்த்தினார். மாரிக்காலக்
கடுதமயால் குயில்களின் ஒலி குதறந்ைன என்ெைற்குப் 'கெசாது அைங்கின குயில்கள்'
கூய ஆய் குரல் குதறந்ை கொல் குதறந்ைன குயில்கள் (4193) எனும் அடிகள் ஒப்பு
கநாக்கத்ைக்கன. மதை மிகுதியால் குன்றுகளும் குளிர்ச்சி பெற்றதைக் 'குளிர்ந்ை
உயர்குன்றம் என்றார். 'குன்று குளிர்ப்ென்ன கூதிர்' (பநடுநல்வாதை - 12) என்றது
காண்க. கமகத்தின் அைர்த்தியால் கதிரவன் கைான்றாது இருள்ெைர்வைால் திதசகள்
பைளிவாகக் காணப்ெைாது கொைலின் 'மதறந்ை பநடுந்திதச' என்றார். துதணதயப்
பிரிந்ைவர் கூதிர் கால மதையால் வருந்துவதைக் 'காைலர்ப் பிரிந்கைார் புலம்ெப் பெயல்
கதனந்து, கூதிர் நின்றன்றாற்கொகை' (பநடுநல் - 71) என்ற அடிகளும் உணர்த்தும்.
மகன்றில் என்ெது நீர் வாழ் ெறதவ; அன்றில் என்ெது ெதனமரத்து வாழும் ெறதவ.
இவ்விரண்டும் ைம் பெதைதயவிட்டுப் பிரியாமல் வாழும் இயல்புதையன.
மதைக்காலத்தில் பிரிவுக்கஞ்சி இதவ ைத்ைம் பெதைதய நன்றாகத் ைழுவிக்
பகாள்ளும் இயல்பின என்ெைால் 'உயிர் ஒன்றி உதறந்ைன' என்றார். உயிர் - உயிர்
கொன்ற கெதைகதை; ஒன்றி என்றது உைம்பு ஒன்று என எண்ணுமாறு ைழுவி
நிற்றதலக் குறிக்கும். 'பூவிதைப் ெடினும் யாண்டு கழித்ைன்ன, நீருதற மகன்றில்
புணர்ச்சி கொல' (குறுந் - 57); 'குறுங்கால் மகன்றில் அன்ன உைன்புணர் பகாள்தகத்
காைகலாகர' (ஐங்குறு - 381); மகன்றில் நன்னர்ப் புணர்ச்சி' (ெரி ொைல் - 8.44) என்ென
மகன்றில் ெறதவயின் இயல்தெயும் 'பநருப்பினன்ன பசந்ைதல அன்றில்,
இறவினன்ன பகாடுவாய்ப் பெதைகயாடு, ைைவிகனாங்கு சிதனக் காட்சியில்
பிரிந்கைார், தகயற நரலும்' (குறுந் - 160) என்ற அடிகள் அன்றிலின் பிரியா
இயல்தெயும் உணர்த்துவன. மதைக்காலத்தின் இயல்தெக் கூறுவைால்
இப்ொைல் ைன்தம நவிற்சி அணி. 71

4219. பாசிபழ அரம்பபயர்,

பழிப்பு இல் அகல் அல்குல்
தூசு, சைாடர் ஊெல், நனி
சவம்பம சைாடர்வுற்கற
வீசியது, வாபட - எரி
சவந்ை விரி புண் வீழ்
ஆசு இல் அயில் வாளி எை,
ஆபெபுரிவார்கமல்.
வாபட - வாதைக்காற்றானது; பாசிபழ அரம்பபயர் - ெசும்பொன்னாலாகிய அணி
கலன்கதை அணிந்ை மகளிரின்; பழிப்பு இல் அகல் அல்குல் - குற்றமற்ற அகன்ற
மதறவிைத்தை மதறத்ை; தூசு - ஆதையிதனயும்; சைாடர் ஊெல் - சங்கிலிகைால்
இதணக்கப்ெட்ை ஊஞ்சலிதனயும்; சைாடர்வுற்று - சார்ந்து; ஆபெ புரிவார்கமல் -
(அவர்கள்கமல்) காைல் பகாண்ைவர்கைான ஆண்கள் மீது; எரிசவந்ை விரிபுண் -
பநருப்புப் ெட்டு பவந்து ெரந்ை புண்ணில்; வீழ் - விழுந்து தைக்கும்; ஆகஇல்அயில்
வாளி எை - குற்றமற்ற கூர்தமயான அம்பு கொல; நனி சவம்பம வீசியது - மிகுந்ை
பவப்ெம் உண்ைாகும்ெடி வீசிற்று.
 மகளிர் அைதகக் கண்டு அவர்கள் ொல் காைல் பகாண்டு ைவிக்கின்ற ஆைவர் கமல்,
அம்மகளிர் அணிந்ை ஆதை மீதும், ஆடிய ஊஞ்சலின் மீதும் ெட்டு வருகின்ற
வாதைக்காற்று வீசி பவம்தம பசய்து வருத்தியது. இயல்ொககவ வருந்தி நிற்கும்
ஆைவர் மீது வாதைக் காற்று வீசி, கமலும் வருத்தியதமக்கு பவந்ை விரி
புண்ணின்கண் கவல் பகாண்டு நுதைப்ொன்கொல் காய்ந்ை கநாய் உைப்ொதரக்
கலக்கிய வந்ைாகயா'' (கலி - 120) 'எறிகவல் ொய்ந்ை புண்ணில் ஆம் பெரும் புதையில்
கனல் நுதைந்ைாபலன' (325) என்ென ஈண்டு ஒப்பு கநாக்கத்ைக்கன. வாதை காைலருக்கு
பவப்ெம் பெருக வீசுவதைத் 'ைைல் வீசி உலாவரு வாதை ைழீஇ' (5232) என்ற அடியும்
உணர்த்தும். 72

4220. கவபல நிபறவுற்றை;

சவயில் கதிர் சவதுப்பும்
சீலம் அழிவுற்ற; புைல்
உற்று உருவு செப்பின்
காலம் அறிவுற்று உணர்ைல்,
கன்ைல் அளவு அல்லால்,
மாபல பகல் உற்றது எை,
ஓர்வு அரிது மாகைா! கவபல நிபறவுற்றை - கைல்கள் நீர் நிரம்ெப் பெற்றன;
சவயில் கதிர்- கதிரவனின் கதிர்கள்; சவதுப்பும் சீலம் அழிவுற்ற - பவம்தமயால்
எரிக்கும் ைம் இயல்தெ இைந்து மதறந்ைன. புைல் உற்று உருவு செப்பின் - (சிறு துதை
வழியாக) நீர் நிரம்பி கநரங்காட்டும் நாழிதக வட்டிதலக் பகாண்டு; கன்ைல் அளவு -
நாழிதகயின் அைதவக் கண்டு; காலம் அறிவுற்று உணர்ைல் அல்லால் - காலம்
இன்னபைன்று அறிய முயன்று பைரிந்து பகாள்வைன்றி; மாபல பகல் உற்றது எை -
மாதலப்கொதும் காதலப் கொதும் வந்ைன என்று; ஓர்வு அரிது - அறிைல் அரிைாயிற்று.

கமகங்களிதை ஞாயிறு மதறப்புண்ைைால் அைன் இயல்ொன பவம்தமயால்

பவதுப்பும் ைன்தம அழிவுற்றைாகக் கூறினார். நடுவில் சிறிய துதைதய உதைய
வட்டிதல நீர்நிதறந்ை ொத்திரத்தில் இட்ைால், துதை வழியாக நீர் புகுந்து நிதறய,
அவ்வட்டில் நீரில் அமிழ்வது ஒரு நாழிதக எனக் கணக்கிடுவர். ''ென்னிரண்ைதரப்
ெலம் எதை உள்ை ைாமிரத்தைக் பகாண்டு மகை கைசத்தில் ஒரு ெடி அைவாகச்
பசய்யப்ெட்ைதும், இருெது குன்றி மணி எதையுள்ை ைாமிரத்தைக் பகாண்டு
பொன்னினால் நாலங்குலம் அைவாகச் பசய்ை சலாதக பகாள்ளும் அைவாக அடியில்
துனையிைப்ெட்ைதுமான ஒரு ொத்திரத்தைத் ைண்ணீரில் இை, அப்ொத்திரம் எவ்வைவு
கநரத்தில் ைண்ணீரால் நிதறயுகமா அவ்வைவு காலம் ஓர் நாழிதக என்று
அறியப்ெடும்'' என்ற விஷ்ணுபுராணக் கருத்து இங்கு கநாக்கத்ைக்கது.

'குறுநீர்க் கன்னல் இதனத்பைன்றிதசப்ெ' (முல்தல - வரி58), குறுநீர்க் கன்னல்

எண்ணுநர்' (அகம் - 43) 'குறு நீர்க் கன்னலின் யாமம் பகாள்ெவர் ஏத்து ஒலி அரவமும்''
(மணி - 7 - 64 - 65), என்ற அடிகளில் நாழிதக வட்டிலால் பொழுைறிைல்
குறிக்கப்ெடுைதலக் காணலாம். நாழிதகதயக் கணக்கிட்டுக் கூறுகவார் கணக்கர்
என்றும் கடிதகயார் என்றும் கூறப்பெறுவர். ெகல், இரவு கவறுொடு அறிய முடியாை
கூதிர்காலத்து இயல்தெ 'மதனயுதற புறவின் பசங்கால் கசவல், இன்புறு
பெதைபயாடு மன்று கைர்ந்துண்ணாது இரவும் ெகலும் மயங்கிக்தகயற்று'' (பநடுநல் -
45 - 47) என நக்கீரரும் புலப்ெடுத்தியதம காணலாம். மாது, ஓ அதசகள். 73
4221. சநல் கிழிய சநற்
சபாதி நிரம்பிை, நிரம்பாச்
சொற்கு இழிய நல் கிளிகள் ;
கைாபகயவர்,தூ சமன்
பற்கு இழி மணிப் படர்
திபரப் பரைர் முன்றில்,
சபாற் கிழி விரித்ைை,
சிபைப் சபாதுளு புன்பை.
கைாபகயவர் - மயிதல ஒத்ைவர்கைாகிய மகளிரின்; நிரம்பாச் சொற்கு- (எழுத்து)
நிரம்ொை குைதலச் பசாற்களுக்கு; இழிய - (நிகராகப்கெச முடியாமல்)
கைால்வியுற்றைனால்; நல்கிளிகள் - அைகிய கிளிகள்; சநல் கிழிய சநல்சபாதி - பநல்
மணிகள்உதிருமாறு பநற்கதிர்ப்
கொரில்; நிரம்பிை - ெதுங்கி நிதறந்ைன; தூ சமன் பற்கு இழி - (அம்மகளிரின்)
தூயபமன்தமயான ெற்களுக்குத் கைாற்ற; மணி - முத்துக்கள்; படர்திபர (நிரம்பிை) -
ெரந்ை கைல் அதலகளில் (மதறந்து நிதறந்ைன); பரைர் முன்றில் - பநய்ைல் நில
மக்களின்வீட்டு முன்னிைத்தில்; சிபை சபாதுளு புன்பை - கிதைகளில் மலர் நிதறயப்
பெற்ற புன்தன மரங்கள்; சபாற்கிழி விரித்ைை - பொற்கிழிதய அவிழ்த்து தவத்ைாற்
கொன்று விைங்கின.

இப்ொைலில் கூதிர் காலத்து மருைம், பநய்ைல் நிலங்களின் வருணதன

கூறப்பெற்றது. கிளிகள் மதைக்கு ஒதுங்கவும், ெசிக்கு இதர கைைவும் ஏற்ற இைமாக
பநற்கதிர்ப் கொர் அதமந்ைைால் ஆங்கக ெதுங்கின மதையால் அடித்து வரப்ெடும்
முத்துகள் கைல் அதலகளிதை மதறவதும் இயல்ொகும். கிளிகள் மதைக்கு ஒதுங்கிய
இயல்ொன நிகழ்ச்சியிதனயும் முத்துக்கள் அதலகளிதை மதறந்ை நிகழ்ச்சியிதனயும்
மகளிர் பசாற்களுக்கும், ெற்களுக்கும் கைாற்று அதவ ெதுங்கியைாகத்
ைற்குறிப்கெற்றமாகக் கூறியுள்ைார். மயிலின் சாயலும் கைாதகயும் முதறகய மகளிர்
சாயலுக்கும் கூந்ைலுக்கும் உவதமகள். அைனால் பெண்கள் 'கைாதகயவர்'
எனப்ெட்ைனர். 'கைாதகயவர் என்ெதை இதைநிதல விைக்கமாகக் பகாண்டு பொருள்
பகாள்ைப்ெட்ைது. முன்றில் - இலக்கணப் கொலி; பநய்ைல் நிலத்துப் புன்தனயின்
அரும்புகள் மலர்வது பொற்கிழிதய விரித்ைாற்கொன்றது என்றதமயின் உவதம
அணி ஆகும். மருை நிலத்து பநல் அறுவதையும், பநற்கொரில் கிளிகள்
ெதுங்கினதமயும், பநய்ைல் நிலத்தில் மதைத்துளி ஏற்ற சிப்பிகளில் முத்துக்கள்
கைான்றினதமயும், புன்தன மலர்ந்ைதமயும் கூதிர்கால நிகழ்ச்சிகைாகக் கூறப்ெட்ைன.
74

4222. நிறம் கருகு கங்குல், பகல்,

நின்ற நிபல நீவா
அறம் கருது சிந்பை
முனி அந்ைணரின், ஆலிப்
பிறங்கு அரு சநடுந் துளி
படப் சபயர்வு இல்குன்றில்,
உறங்கல, பிறங்கல் அயல்
நின்ற, உயர் கவழம்.
நிறம் கருகு கங்குல் - நிறம் கறுத்துத் கைான்றுகின்ற இரவுக் காலத்திலும்; பகல் -
ெகல் கவதையிலும்; நின்ற நிபல நீவா - ைாம் நின்ற ைவநிதலயிலிருந்தும் நீங்காமல்;
அறம் கருது சிந்பை - அறத்தைகய நிதனக்கின்ற சிந்தையுதையவர்கைாய்; முனி
அந்ைணரின் - (எல்லாப் ெற்றுக்கதையும்) பவறுத்பைாதுக்கிய முனிவர்கள்கொலவும்.
பிறங்கு அரு ஆலி சநடுந்துளி பட - ஆலங்கட்டிககைாடு விைங்குகின்ற அரிய
மதையின் பெரிய மதைத்ைாதரகள் ைம் கமல் ெை; சபயர்வுஇல் குன்றில் - அதசைல்
இல்லாை குன்று கொலவும்; உயர்கவழம் - உயர்ந்ை யாதனகள்; உறங்கல - உறக்கம்
பகாள்ைாைனவாய்; பிறங்கல் அயல் நின்ற - மதலப்ெக்கங்களில் அதசயாது நின்றன.

மதைகள் உறங்காமல், அதசயாமல் இருந்ை யாதனகளுக்கு முனிவர்களும்,

மதலயும் உவதம. அந்ைணதரப் கொல உறங்காமலும், குன்று கொல அதசயாமலும்
என முதறகய இதயந்து பொருள்ெடுைல் ெற்றி முதற நிரல் நிதற அணி எனப்ெடும்.
பெயர்வு இல் குன்று - 'அசலம்' என மதலக்கு ஒரு பெயராைல் காண்க. மதைக்காலத்து
உறங்கா நிதலயில் மதலதய அடுத்து அதசயாது யாதனகள் நின்று பகாண்டிருந்ைன.
குறிஞ்சி நிலத்துக் கூதிர்காலக் காட்சி இப் ொைலில்கூறப்பெற்றது. 75

4223. ெந்தின் அபடயின் படபல

கவதிபக ைடம்கைாறு,
அந்தி இடு அகில் புபக
நுபழந்ை, குளிர் அன்ைம்;
மந்தி துயில் உற்ற, முபழ;
வன் கடுவன், அங்கத்து
இந்தியம் அவித்ை ைனி
கயாகியின் இருந்ை.
குளிர் அன்ைம் - (மதை மிகுதியால்) குளிரால் நடுங்கிய அன்னங்கள்; ெந்தின்
அபடயின் படபல - சந்ைன மர இதலகைால் கவயப் பெற்றுச் சாதலகளில் (இருந்ை);
கவதிபக - கமதைகளில் அதமந்ை; ைடம் கைாறு - ஓம குண்ைங்கள் கைாறும்; அந்தி
இடு - காதல, மாதலச் சந்திக் காலங்களில் (முனிவர்கள்) இட்டு எரிக்கின்ற; அகில்
புபக நுபழந்ை - அகிற் புதகயில் புகுந்து குளிர் காய்ந்ைன; மந்தி - பெண்குரங்குகள்;
முபழ துயில் உற்ற - மதலக்குதககளில் ெடுத்து உறங்கின; வன் கடுவன் -
வலிதமயுதைய ஆண் குரங்குகள்; அங்கத்து - (கயாக அட்ைாங்கங்களுள் ஒன்றான
பிரித்தியாகாரம் என்னும்) அங்கத்தினால்; இந்தியம் அவித்ை - ஐந்துபொறிகதை
அைக்கிய; ைனி கயாகியின் இருந்ை - ஒப்ெற்ற கயாகியர் கொல் (குளிரால்) ஒடுங்கி
இருந்ைன.

சந்ைன மர இதலகைால் கவய்ந்ை கூதரயும், அகிற்புதகயும் மதலவைச் சிறப்தெக்

குறித்ைன. கவதிதக - கமதை; ைைம் - ஓமகுண்ைம்; இது 'ைைவு' என்றும்
வைங்கப்ெடும். அந்தி என்ெது இரவு ெகலுைன் இதணயும் மாதலச் சந்திக்கும், ெகல்
இரவுைன் கசரும் காதலச் சந்திக்கும் பொதுவாகும் கயாகி - இமயம், நியமம், ஆசனம்,
பிராணாயாமம், பிரித்தியாகாரம், ைாரதண, தியானம், சமாதி என்னும் எட்டு
அங்கங்களுைன் கயாகம் பசய்ெவன் பெருமதையில் குளிரால் ஒடுங்கி நிற்கும்
குரங்குகளுக்கு ஐம்பொறிகதை அைக்கி மனத்தை ஒரு நிதலப்ெடுத்தி நிற்கும் கயாகி
உவதம. சலிக்கும் மனத்திற்குக் குரங்கு உவதம. அக்குரங்கக அதசயாது இருத்ைதல
எண்ணங்கதை அகற்றி ஒரு நிதலப்ெட்ை மனத்தையுதைய கயாகிக்கு உவதம.
கடுவன் மந்திதயப் பிரிந்து ைனித்து இருத்ைல் இப்ொைலில் கருைத்ைக்கது.
மந்திதயப்கொல் குதகயில் பசன்று உறங்காமல், ஆண் குரங்குகள் மதையில் நின்ற
பசயல், அதவ துன்ெம் கண்டு துவைாைதவ என்ெதையும் துன்ெத்தைத் ைாங்கி எதிர்
பகாள்ளும் ஆற்றல் பகாண்ைதவ என்ெதையும் உணர்த்தி நின்றது. இைனால், பின்னர்
இராவணனுைன் ஏற்ெடும் கொரில் ஏற்றெதையாகக் குரங்குப்ெதை

விைங்கும் என்ெது குறிப்ொல் பெறப்ெடுகிறது. குறும்பு மிக்ககுரங்குகளும்

கயாகிகொல் ஒடுங்கின என்ெைால் மதைக் குளிரிச்சியின் கடுதம பெறப்ெட்ைது.
76

4224. ஆசு இல் சுபை வால் அருவி,

ஆய் இபழயர் ஐம்பால்
வாெ மணம் நாறல் இல
ஆை; மணி வன் கால்
ஊெல் வறிது ஆை; இைண்
ஒண் மணிகள் விண்கமல்
வீெல் இல வாை; -
சநடு மாரி துளி வீெ.
சநடு மாரி துளி வீெ - (வானம்) பெரிய மதைத் துளிகதைப் பெய்து
பகாண்டிருப்ெைால்; ஆசு இல் சுபை - குற்றமில்லாை மதலச் சுதனகளும்; வால் அருவி
- தூய மதல அருவிகளும்; ஆய் இபழயர் - ஆய்ந்ை அணிகலன்கதை அணிந்ை
மகளிரின்; ஐமபால் வாெ மணம் - கூந்ைலின் நறுமணம்; நாறல் இல ஆை - (ைம்மிைம்)
கமைப்பெறாைன ஆயின; மணி வன் கால் ஊெல் - மணிகள் ெதிக்கப் பெற்ற
வலிதமயான கம்ெங்களில் அதமக்கப் பெற்ற ஊஞ்சல்கள்; வறிது ஆை - (அம்மகளிர்
ஆைாதமயால்) ஆடுவார் இல்லாைன வாயின்; இைண் - ெரண்கள்; ஒண்மணிகள்
விண்கமல் - ஒளி பொருந்திய இரத்தினங்கதை வானத்தில்; வீெல் இலவாை -
(ெறதவகளின் மீது) எறிைல் இல்லாைன ஆயின.

மதைத்துளி விைாமல் பெய்து பகாண்டிருந்ைைால் மதலயிலுள்ை சுதனகளிலும்

அருவிகளிலும் பெண்கள் நீராைாதமயால் அவர்கள் கூந்ைலின் இயற்தக
மணத்தையும், வாசபநய்யாலும், அகிற்புதகயாலும் நறுமலராலும் பெறும் பசயற்தக
மணத்தையும் அச்சுதனகளும் அருவிகளும் பெறாைன ஆயின. வாசமணம் ஒரு
பொருட்ென்பமாழி. ஆசில் சுதன - ொசி ெடிைல், சருகு முைலிய குப்தெகளுைன்
விைங்கல், ெடிந்ைார்க்கு கநாய் விதைத்ைல் ஆகிய குற்றங்கள் நீங்கித் தூய நீதரக்
பகாண்டிருத்ைல். ஐம்ொல் - ஐந்துவதகயாக முடித்ைற்குரியது என்ெைால் கூந்ைல்
'ஐம்ொல்' எனக்கூறப்ெட்ைது. (4195 ஆம் ொைல் உதரவிைக்கம் காண்க) குளிரால்
மகளிர் ஊஞ்சலாடுவதையும் ைவிர்த்ைலால் ஊஞ்சல்கள் ஆடுவாரின்றி பவறுதம
ஆயின. மதலவாழ்நரின் பசல்வச் சிறப்பு கைான்ற 'மணிவன் கால்' என்றார். குறிஞ்சி
நில மகளிர் மணிகள் பகாண்டு கவண் எறிந்து ெறதவகதை ஓட்டும் இயல்ொன
நிகழ்ச்சியும் மதையால் ைதைப்ெட்ைது. பசல்வ வைத்ைால் மகளிர் மணிகதை எறிவர்
என்ற பசய்திதயப் ெட்டினப்ொதல உணர்த்துகிறது. ககாழிபயறிந்ை பகாடுங்கால்
கனங்குதை (ெ.ொதல வரி - 23) என்ற அடி ஈண்டுஒப்புகநாக்கத்ைக்கது.
77

4225. கருந் ைபகய, ைண் சிபைய,

பகபை மடல், காைல்
ைரும் ைபகய கபாது
கிபளயில் புபட ையங்க,
சபருந் ைபகய சபாற் சிபற
ஒடுக்கி, உடல் கபராது,
இருந்ை, குருகின் சபபட -
பிரிந்ைவர்கள் என்ை.
கருந்ைபகய - கரிய நிறமுள்ை; ைண் சிபைய பகபை மடல் - குளிர்ந்ை கிதைகதை
உதைய ைாதை மைல்களின் இதைகய; காைல் ைரும் ைபகய கபாது - காண்ொர்க்கு
விருப்ெம் விதைக்கும் ைன்தமயன வாய்த்கைான்றும் ைாதை அரும்புகள்; கிபளயின்
புபட ையங்க - (ஆறுைல் கூறும்) சுற்றத்ைாதரப்கொலப் ெக்கங்களில் சூழ்ந்து விைங்க;
குருகின் சபபட - பெண் நாதரகள்; சபருந்ைபகய சபான் சிபற ஒடுக்கி -
பெருதமக்குரிய அைகிய சிறகுகதை ஒடுக்கிி்க் பகாண்டு; உடல் கபராது - இைம்
விட்டுப் பெயராமல்; பிரிந்ைவர்கள் என்ை - ைதலவதரப் பிரிந்ை ைதலவியதரப்
கொல; இருந்து - இருந்ைன.

மதைக்காலத்தில் ைாதை மிகுதியாகப் பூத்ைல் இயல்ொகும். காமத்தை மிகுவிக்கும்

மலர்களுள் ஒன்றாகத் ைாதை மலர் கருைப்ெடுவவால் 'காைல் ைரும் ைதகய கொது'
என்றார். இம்மலர் மன்மைனின் வாைாயுைம் என்ெர். ைதலவதரப் பிரிந்ை
ைதலவியர்கொலப் பெருமதையால் ஒடுங்கியிருக்கும் பெண்நாதரகதைச் சுற்றி
மலர்ந்திருக்கும் ைாதை அரும்புகள் அவற்றின் சுற்றம் கொலக் காணப்ெட்ைன. ைாதை
அருமபுகள் நாதரதயப் கொன்ற கைாற்றத்ைனவாைலின் சுற்றமாகக் கூறப்ெட்ைன.
ைாதை அரும்புகள் குருகுகள் கொல் இருத்ைதல ''கருங்கால் குருகின் ககாளுய்ந்து
கொகிய முடிங்குபுற இறவின் கமாவாகயற்தற. . . . கைாடுபொதி ைாதை வண்டுெடு
வான்கொது பவறூஉம்'', (நற்றிதண - 211), 'அருகு தகதை மலரக் பகண்தை
குருபகன்றஞ்சும்' (பெரியதிருபமாழி 5-2-9) என்ெவற்றால் அறியலாம். பிரிந்திருக்கும்
ைதலவியதரச் சுற்றத்தினர் கைற்றுவதும் ைதலவியர் ஆற்றாது வருந்துவதும்
இயல்ொகும். 'வருைல் ைதலவர் வாய்வது நீ நின், ெருவரல் எவ்வம் கதை
மாகயாபயனக் காட்ைவும் காட்ைவும் காணாள் கலுழ் சிறந்து, பூப்கொல் உண்கண்
புலம்பு முத்துதறப்ெ'' (முல்தலப் ொட்டு - 20 - 23) என்ெது காண்க. 'குருகு' ொல் ெகா
அஃறிதணப் பெயராைலின் 'இருந்ை' என்ற ென்தம முடிபுபகாண்ைது.
78

4226. பைங்கள் முகில் ஒத்ை, இபெ

பல் ஞிமிறு பன்ை,
விைங்களின் நடித்திடு விகற்ப
வழி கமவும்
மைங்கியபர ஒத்ை, மயில்;
பவகு மர மூலத்து
ஒதுங்கிை, உபழக் குலம்; -
மபழக் குலம் முழக்க. பைங்கள் - ெறதவகளின் ஒலி; முகில் ஒத்ை - கமகத்தின்
ஒலிதய ஒத்ைனவாக விைங்க; பல் ஞிமிறு - ெலவதகப்ெட்ை வண்டுகளின்; இபெ
பன்ை - (ரீங்காரம்) இதசப்ொைலாக ஒலிக்க; மயில் - மயில்கள்; விைங்களின் நடித்திடும்
- ெல வதகத் ைாை அதமப்புகளுைன் நைனம் பசய்கின்ற; விகற்ப வழி - பவவ்கவறு
வதகப்ெட்ை நாட்டிய நிதலகளில்; கமவும் மைங்கியபர ஒத்ை - பொருந்திக் கூத்ைாடும்
மகளிதர ஒத்ைன; உபழக்குலம் - மான் கூட்ைங்கள்; மபழக்குலம் முழக்க - கமகக்
கூட்ைங்களின் முைக்கத்ைால் (கலக்கமுற்று); பவகு மர மூலத்து - (மயில்கள்)
ைங்கப்பெற்ற மரங்களின் அடியில்; ஒதுங்கிை - ஒதுங்கி நின்றன.

ெைங்கள் - ெறதவப் பொதுப்பெயர். இவ்வைபசால் எழுப்பிச் பசல்வ பைன்று

பொருள்ெடும். மைங்கியர் - இைம்வயதுதைய நாட்டிய மகளிர், ெைங்கத்தின் ஒலி
முைவாக, வண்டுகளின் ரீங்காரம் ொட்ைாக, மயில்கள் மைங்கியதரப் கொல ஆை,
மான்கள் அந்ை ஆட்ைத்தைப் ொர்த்ைன என்க. உதைக்குலம் மதைக்குலம் என்ற
இைத்து இதணபயதுதக நயம் காண்க.
மதைக்காலத்தில் மயில்கள் மகிழ்ந்து ஆடுவதையும் மான்கள் வருந்தி
ஒடுங்குவதையும் இச்பசய்யுள் புலப்ெடுத்துகிறது. 79

4227. விளக்கு ஒளி அகில் புபக

விழுங்கு அமளி, சமன் சகாம்பு
இபளக்கும் இபட மங்பகயரும்,
பமந்ைர்களும், ஏற;
ைளத் ைகு மலர்த் ைவிசு
இகந்து, நகு ெந்தின்
துபளத் துயில் உவந்து,
துயில்வுற்ற, குளிர் தும்பி.
சமன் சகாம்பு - பமல்லிய பூங்பகாம்பும்; இபளக்கும் - (பமன்தமயால் ஒப்ொகாது)
கைாற்கும்; இபட மங்பகயரும் - இதைதய உதைய இதைய மங்தகயரும்;
பமந்ைர்களும் - ஆைவர்களும்; அகில் புபக - அகிற்கட்தைகளின் புதகயானது; விளக்கு
ஒளி விழுங்கு - விைக்குகளின் ஒளிதய மதறக்கின்ற; அமளி ஏற - கட்டிலில் ஏற; குளிர்
தும்பி - குளிரால் வருந்திய வண்டுகள்; ைளத்ைகு மலர்த்ைவிசு இகந்து - இைழ்கள்
பொருந்திய சிறந்ை ைாமதர மலராகிய ெடுக்தகதய விட்டு; நகு ெந்தின் - மலர்ந்து
விைங்குகின்ற சந்ைனமரத்தின்; துபளத்துயில் உவந்து - பொந்துகளில் ைங்குைதல
விரும்பி; துயில்வுற்ற - (அங்குச் பசன்று) உறங்கின.
குளிதரப்கொக்குவைற்கு இட்ை அகிற்புதக விைக்கின் ஒளிதயயும் விழுங்குமாறு
இருந்ைபைன அகிற்புதகயின் மிகுதி கூறினார். மதைக்காலத்தில் மகளிரும்
தமந்ைரும், குளிர்தீருமாறு ஊட்ைப்பெற்ற அகிற்புதக கமழும் கட்டிலில் ஏறினர்
என்க. மதைக்காலத்தில் ைாமதர மலர்கள் இைழ் குவிந்தும், நீரில் ஆழ்ந்தும் அழிந்தும்
கொவைால், அம்மலரில் ைங்குைதலவிடுத்து வண்டுகள் கதரயிலுள்ை உலர்ந்ை
சந்ைனமரப் பொந்துகளில் விருப்ெத்கைாடு பசன்று இனிது உறங்கலாயின.

'புதிய மதைத் ைாதரகள் அழிக்கப்ெட்ை ைாதுக்கதையுதைய ைாமதர மலர்கதை

விட்டு, வண்டுகள், ைாதுக்ககைாடு கூடிய புதிய கைம்ெ மலர்கதை மகிழ்ச்சிகயாடு
கசர்கின்றன' என்று வால்மீகி ராமாயணத்தில் கூறியிருப்ெது ஈண்டுக் காணத்ைக்கது.
சிறந்ை ைாமதர மலரில் துயின்று ெைகிய வண்டு, மரங்களிதைகயயும் உயர்ந்ை சந்ைன
மரத்தைகய நாடிச் பசன்ற நயம் காண்க. உயர்திதண மக்கள் பவம்தமதய
விரும்பியது கொல அஃறிதண உயிரான வண்டுகளும் பவம்தமதயத் கைடிச்
பசன்றன என்ெைால் குளிரின் மிகுதி கூறப்ெட்ைது. இப்ொைலில் மருை நிலத்துத்
ைாமதரயில் துயிலும் வண்டு குறிஞ்சி நிலச் சந்ைன மரத்திற்குச் பசன்றது எனத்
திதணமயக்கம் கூறப்ெட்ைது. 80

4228. ைாமபர மலர்த் ைவிசு

இகந்து, ைபக அன்ைம்,
மாமரம் நிபரத் சைாகு
சபாதும்பருபழ பவக;
கை மரம் அடுக்கு
இைணிபடச் செறி குரம்பப,
தூ மருவு எயிற்றியசராடு
அன்பர் துயில்வுற்றார்.
ைபக அன்ைம் - அைகிய அன்னப்ெறதவகள்; ைாமபர மலர்த் ைவிசு இகந்து - ைாமதர
மலராகிய ைங்கள் இருப்பிைத்தை விட்டு நீங்கி; மா மரம் நிபரசைாகு - பெரிய மரங்கள்
வரிதசயாகத் திரண்ை; சபாதும்பர் உபழ பவக - கசாதலயில் பசன்று ைங்க; கைமரம்
அடுக்கு - நறுமணம் மிக்க மரக்கட்தைகதை அடுக்கியதமத்ை; இைணிபட செறி
குரம்பப - ெரணில் பொருந்திய குடிதசயில்; தூ மருவு எயிற்றியசராடு - பவண்ணிறம்
பொருந்திய ெற்கதையுதைய கவட்டுவப் பெண்களுைகன; அன்பர் துயில்வுற்றார் -
அவர்களின் அன்புமிக்க கணவர்கள் உறங்கினார்கள்.
குளிரால் வருந்திய அன்னம் நீரிலுள்ை ைாமதர மலதர விட்டுக் குளிர் இல்லாை
உயர்ந்ை கிதைகதை உதைய மரங்கள் பசறிந்ை கசாதலயில் பசன்று ைங்கியது;
ெறதவகள் வாராை மதைக்காலத்தில் திதனப்புனம் காக்கும் கவதலயின்தமயால்
கவட்டுவ மகளிரும் கவைர்களும் குளிர்நீங்கப் ெரண் குடிதசகளில் உறங்கினர். ைவிசு -
ஆசனம், கைமரம் - சந்ைனம் முைலிய மரங்கள். தவகத் துயில்வுற்றார் எனக் காரண
காரியத்பைாைர்பின்றிச் பசயபவபனச்சம் விதன பகாண்டுமுடிந்ைது. 81

4229. வள்ளி புபட சுற்றி உயர்

சிற்றபல மரம்கைாறு,
எள்ள அரு மறிக் குருசளாடு
அண்டர்கள் இருந்ைார்;
கள்ளரின் ஒளித்து உழல்
சநடுங் கழுது ஒடுங்கி,
முள் எயிற தின்று, பசி
மூழ்கிட இருந்ை.
வள்ளி புபட சுற்றி - பகாடிகைால் ெக்கங்களில் சூைப்பெற்று; உயர் சிற்றிபல -
உயர்ந்து வைர்ந்துள்ை சிறிய இதலகதை உதைய; மரம் கைாறு - மரங்கள் கைாறும்;
எள்ள அரு மறிக் குருசளாடு - (அவற்றின் கீழ்) இகைாமல் ொதுகாத்ைற்குரிய
ஆட்டுக்குட்டிகைாடு; அண்டர்கள் இருந்ைார் - இதையர்கள் ைங்கியிருந்ைார்கள்;
கள்ளரின் ஒளித்து உழல் - திருைர்கதைப் கொல மதறந்து திரிகின்ற; சநடுங் கழுகு
ஒடுங்கி - பெரிய கெய்களும் குளிரால் ஒடுங்கி; முள் எயிறு தின்று - முட்கள் கொன்ற
ைம் ெற்கதைத் ைாகம பமன்று தின்று பகாண்டு; பசி மூழ்கிட இருந்ை - மிக்க ெசியுைன்
இருந்ைன.

ைன் கீழ் உள்ைார்கமல் நீர்ெைாமல் காப்ெதில் பெரிய இதலகதை உதைய

மரத்தினும் சிறிய இதலகதை உதைய மரகம சிறந்ைைாைலால் இதையர்கள் பகாடிகள்
சூழ்ந்ை சிற்றிதல மரங்களின் அடியில் ைங்கினர். வள்ளி - வள்ளிக் பகாடி என்றும்,
சிற்றிதல - சிற்றிதல மரபமன்னும் ஒரு வதக மரம் என்றும் பொருள் பகாள்வர்.
ைம்தமத் ைாகம ொதுகாத்துக் பகாள்ளும் ஆற்றலற்றன என்ெைால் ஆட்டுக் குட்டிகள்
இகைாமல் ொதுகாத்ைற்கு உரியனவாகின்றன. அவற்தற இதையர்கள் உைன்
பகாண்டு பசன்றனர் என்ெைால் அவற்றின் அருதம புலனாகும். குருதை என்ெது
குருள் என விகாரப்ெட்டு வந்ைது. பநடிைாகிய கெயும் மதையால் ஒடுங்கித்
கைான்றிற்று என்ொர் 'சநடுங்கழுது ஒடுங்கி' என்றார். மதையால் கெய்களும்
பவளிக்கிைம்ெ முடியாது ஒடுங்கிப் ெசியில் மூழ்கிப் ெற்கதைபமன்று தின்று
பகாண்டிருந்ைன என மதைமிகுதிதய உணர்த்தினார். மதையால் கெய்
வருந்துவதைப் 'பெயலு கமாவாது கழுது கண் ெனிப்ெ வீசும்' (குறுந் - 161) என்ற
பைாைர் உணர்த்தும். 'ெசிக்கதலந்து ொதி நாக்கும் உைடுகளில் ொதியும்
தின்பறாறுவாயாகனம்' (கலிங். ெரணி - 217) என்ெது ஈண்டு ஒப்பு கநாக்கத் ைக்கது.
82

4230. ெரம் பயில் சநடுந் துளி

நிரந்ை புயல் ொர,
உரம் சபயர்வு இல் வன்
கரி கரந்து உற ஒடுங்கா,
வரம்பு அகல் நறும் பிரெம்
பவகல் பல பவகும்
முரம்பினில் நிரம்பல;
முபழஞ்சிபட நுபழந்ை.
நிமிர்ந்ை புயல் - (வானத்தில்) உயர்ந்து விைங்கிய கமகங்களிலிருந்து; ெரம்பயில்
சநடுந்துளி - அம்புகதை ஒத்ை பெரிய மதைத் ைாதரகள்; ொர - ைம்கமல் விழுவைால்;
உரம் சபயர்வு இல் வன்கரி - மன வலிதம நீங்குைல் இல்லாை உைல் வலிதம மிக்க
யாதனயும்; ஒடுங்கா - (மதையினால்) ஒடுங்கி; வரம்பு அகல் நறும் பிரெம் - அைவற்ற
பெரிய கைன்கூடுகள்; பலபவகல் பவகும் - ெல நாட்கைாக
 அதமயப்பெற்ற; முரம்பினில் - கமட்டு நிலங்களில்; நிரம்பல - (கூட்ைமாகத்)
ைங்க மாட்ைாைனவாய்; கரந்து உற - (மதை நீர் ைம்கமல்ெைாைெடி) மதறந்து ைங்க;
முபழஞ்சிபட நுபழந்ை - மதலக்குதககளில் நுதைந்ைன.
மதைத் ைாதரகள் அம்புகதை ஒத்து விைங்கின என்ெதைச் 'சரம்ெயில் பநடுந்துளி'
என்றறர். 'ைண்துளி ெளிக்குக்ககால் கொல் ைாதரயாய்ச் பசாரிந்து' (சீவக. 508) என்ற
அடிதயக் காண்க. யாதனயின் மனவலிதமயும் உைல் வலிதமயும் 'உரம் பெயர்வு
இல் வன் கரி' எனச் சுட்ைப்ெட்ைது. அத்ைதகய யாதனகளும் ைாம் வாழ்ந்ை
இைங்கதை விட்டு ஒடுங்கிக் குதககளில் நுதைந்ைன என்ெைால் மதையின் மிகுதியும்
குளிரும் உணர்த்ைப்ெட்ைன. பிரசம் - கைன்; இங்குத் ைன்கூட்தைக் குறித்ைது.
உயரத்தில் வந்து எடுப்ெவர் இன்தமயால் கைன்கூடுகள் ெல நாட்கைாகக்
கற்ொதறயாகிய கமட்டு நிலங்களில் கட்டியெடிகய அழியாமல் இருந்ைனஎன்க.
83

இராமனின் விரகைாெம்

4231. இத் ைபகய மாரியிபட,

துன்னி இருள் எய்ை,
பமத் ைகு மணிக் குறு
நபகச் ெைகன் மான்கமல்
உய்த்ை உணர்வத்திைன்,
சநருப்பிபட உயிர்ப்பான்,
வித்ைகன், இலக்குவபை
முன்னிைன், விளம்பும்:
இத்ைபகய மாரியிபட - இத்ைன்தம வாய்ந்ை மதைக்காலத்தில்; இருள் துன்னி எய்ை -
இருந்து பசறிந்து வந்ைதைய; வித்ைகன் - அறிவில் சிறந்ை இராமன்; பமத்ைக மணி -
மணி என்று பசால்லத்ைக்க கண்ணின் கருமணிதயயும்; குறுநபக - புன்சிரிப்தெயும்
உதைய; ெைகன் மான்கமல் - சனகன் பெற்ற மகைான மான் கொன்ற ொர்தவயுதைய
சீதை மீது; உய்த்ை உணர்வத்திைன் - பசலுத்திய உணர்வுகதை உதையவனாய்;
சநருப்பிபட உயிர்ப்பான் - பநருப்புப் கொன்று இதையிதைகய பெருமூச்ச
விடுெவனாய்; இலக்குவபை முன்னிைன் - இலக்குவதன கநாக்கி; விளம்பும் - (சில
பசாற்கதைச்) பசால்லலானான்.
சீதையின் கரிய கண்களின் ொர்தவயிலும், புன்சிரிப்பின் அைகிலும் இராமனுக்கு
உள்ை ஈடுொடு விைங்க 'தமத்ைகு மணிக்குறுநதகச் சனகன் மான்' என்றார். இராமனது
பிரிவுத்துன்ெத்தை 'உய்த்ை உணர்வத்தினன், பநருப்பிதை உயிர்ப்ொன்' என்னும்
பைாைர்கள் உணர்த்தும்.

வித்ைகன் - அறிவில் சிறந்ைவன்; ஈண்டு இராமதனக் குறித்ைது. ''ெத்துதை

அடியவர்க்கு எளியகவன், பிறர்க்கரிய வித்ைகன்'' (திருவாய்பமாழி - 1 - 3 - 1),
'வித்ைககன இராமாகவா' (பெரியாழ் - 3 - 10 - 6) என்ற அடிகள் ஈண்டு ஒப்பு
கநாக்கத்ைக்கன; இராமபிராதனகய பெரியாழ்வார் 'வித்ைகன்' என்று குறித்ைார். அக்
குறிப்பு கவிச்சக்கரவர்த்தியின் ஆட்சிக்கு வலிதமயும் வனப்பும் கசர்க்கின்றது.
 சீதைதயப் பிரிந்து இராமன் மதைக்காலத்தில் வருந்தியதையும், இலக்குவன்
அவ்வப்கொது கைற்றுவதையும் முைல் நூலிலும் காணலாம். உணர்வினன் என்ெது
அத்துச் சாரிதய பெற்று 'உணர்வத்தினன்' என ஆயிற்று. 84
கலிவிருத்ைம்

4232. 'மபழக் கரு மின்

எயிற்று அரக்கன் வஞ்ெபை
இபழப்ப, அருங்சகாங்பகயும்
எதிர்வுற்று, இன்ைலின்
உபழத்ைைள், உபலந்து உயிர்
உலக்கும்; ஒன்றினும்
பிபழப்ப அரிது, எைக்கும்;
இது என்ை சபற்றிகயா?
மபழக்கரு மின் எயிற்று - கமகம் கொன்ற கருநிறத்தையும் மின்னதலப் கொன்ற
ெற்கதையும் உதைய; அரக்கன் - அரக்கனாகிய இராவணன்; வஞ்ெபை இபழப்ப -
வஞ்சதன பசய்ய; அருங் சகாங்பகயும் - அரிய முதலகதை உதைய சீதையும்;
எதிர்வுற்று - (அவ் வஞ்சதனக்கு) இலக்காகி; இன்ைலின் உபழத்ைைள் - துன்ெத்ைால்
வருந்தியவைாய்; உபலந்து உயிர் உவக்கும் - வாடி உயிர் அழிவாள்; எைக்கும் -
(அவதைப் பிரிந்திருக்கும்) எனக்கும்; ஒன்றினும் பிபழப்ப அரிது - எந்ை ஒரு
வதகயிலும் (துன்ெத்தினின்று) பிதைத்ைல் அரிைாக இருக்கின்றது; இது என்ை
சபற்றிகயா - இது என்ன ைன்தமகயா?

கமகம் கொலக் கரிய நிறமும், மின்னல் கொன்ற ெற்கதையும் உதைய

இராவணனது வஞ்சதனயில் அகப்ெட்டுச் சீதை வருந்தி உயிர் அழிைல் கொலத்
ைானும் கரிய நிறத்தையும் மின்னதலயும் உதைய கமகத்தின் பகாடுதமக்கு இலக்காகி
வருந்துவைாக இராமன் குறிப்ொல் உணர்த்தியது நயம் மிக்கைாகும். ைம்தம வருத்திய
பொருள்களில் உள்ை ஒற்றுதமதயக் காட்டி 'இது என்ன இயல்கொ?' என இரங்கிக்
கூறினான். 'உயிர் உலக்கும்' 'ஒன்றினும் பிதைப்பு அரிது' என்னும் பைாைர்கள் பிரிவால்
ஏற்ெடும் பெருந்துன்ெத்தை விைக்கி நிற்ென. 85

4233. 'தூ நிறச் சுடு ெரம், தூணி தூங்கிட,

வான் உறப் பிறங்கிய பவரத் கைாசளாடும்,
யான் உறக் கடவகை இதுவும்? இந் நிபல
கவல் நிறுத்து உற்றது ஒத்துழியும், வீகிகலன்.
தூ நிறச் சுடு ெரம் - ைம்முதனகளில் ஊன் ெடிந்ைவனவாய்ப் ெதகவர் மார்தெத்
துதைக்கவல்ல அம்புகள்; தூணி தூங்கிட - (பசயலற்று) அம்ெறாத்தூணியில் தூங்கிி்க்
கிைக்க; வான் உறப்பிறங்கிய - வானைாவ உயர்ந்ை விைங்கிய; வயிரத் கைாசளாடும் -
உறுதியுள்ை புயங்களுைகன; யான் இதுவும் உறக்கடவகை - நான் இத்ைதகய
துன்ெத்தையும் அனுெவிக்க கவண்டுகமா? இந்நிபல - எனக்கு ஏற்ெட்டுள்ை இந்ை
நிதலதம; கவல் நிறத்து உற்றது ஒத்துழியும் - கவல் என் மார்ெகத்துப்
 ொய்ந்ைது கொன்றிருக்கவும்; வீகிகலன் - நான் இறவாமல்இருக்கின்கறகன!

ெதகவர் மார்பில் ெட்டு ஊன் கைாய்ந்திருத்ைல் ெற்றித் 'தூநிறச் சரம்' என்றும்,

ெதகவர்ககைச் சுைவல்லது ஆைலின் 'சுடுசரம்' எனவும் சிறப்பித்ைார். 'நின்தகச் சுடு
சரம் அதனய பசால்லால்' (472) என்றதும் காண்க. தூங்குைல் - பைாங்குைல்,
பசயலற்றுக் கிைத்ைல் என இரு பொருள்ெை அதமந்துள்ைது. ெதகவதர
பவல்லவல்ல ெதைவலிதமயும் கைாள்வலிதமயும் பெற்றிருந்தும் தீங்கு
பசய்ைவதனத் ைண்டிக்காது துன்ெத்தை அனுெவிக்கும் நிதல ைனக்கு வருைல்
கவண்டுமா என இராமன் கலங்கினான். இந்நிதல ைனக்கு வரலாகாது என்ொனாய்
இதுவும் உறக்கைவகை' என்றான். ைன் கைாளின் உயர்வும் வலிதமயும் கைான்ற
'வானுறப் பிறங்கிய வயிரத் கைாள்' என்றான். மார்பில் கவல் ெட்ைாற்கொல்
இவ்வைவு துன்ெத்தை அனுெவித்துக் பகாண்டு வாழ்ைலும் கவண்டுகமா, இறத்ைகல
ஏற்றைன்கறா என இராமன் வருந்தும் நிதலதயக் காண்கிகறாம். ஒத்துழி - ஒத்ை உழி
என்ெைன் பைாகுத்ைல் - ஒத்துழியும் - உம்தம இழிவு சிறப்பும்தம.
86

4234. 'சைரி கபண மலசராடும்

திறந்ை சநஞ்கொடும்,
அரிய வன் துயசராடும்,
யானும் பவகுகவன்;
எரியும் மின்மினி மணி
விளக்கின், இன் துபணக்
குரிஇைம், சபபடகயாடும்
துயில்வ, கூட்டினுள்.
குரிஇைம் - குருவிக்கூட்ைங்கள்; எரியும் மின்மினி - ஒளிவிடுகின்ற
மின்மினிப்பூச்சிகைாகிய; மணி விளக்கின் - அைகிய விைக்கின் ஒளியில்; இன்துபணப்
சபபடகயாடும் - ைன் இனிய துதணயாகிய பெண் குருவிககைாடு; கூட்டினுள் துயில்வ
- கூட்டினுள் (இன்ெமாய்) உறங்குகின்றன; யானும் - நானும்; சைரிகபண மலசராடும் -
மன்மைன் ஆராய்ந்து எய்ை மலர்கைாகிய அம்புகைால்; திறந்ை சநஞ்சொடும் - பிைவுற்ற
பநஞ்சத்கைாடும்; அரிய வன் துயசராடும் - பொறுத்ைற்கரிய பகாடிய துன்ெத்கைாடும்;
பவகுகவன் - (சீதைதயப் பிரிந்து) காட்டில் ைங்கியிருக்கிகறன்.

ெறதவயினத்தைச் சார்ந்ை குருவிக்கு அதமந்ை இன்ெ வாழ்க்தககூை, உயர்ந்ை

மானிைப்பிறவில் கைான்றிய ைனக்குக் கிதைக்காமல் கொய்விட்ைகை என இராமன்
வருந்திக் கூறியது இப்ொைல். 'கூட்டினுள்' என்று கூறியைற்ககற்ெக் 'காட்டில்'
என்ெதும், 'மின்மினி மணி விைக்கின்' என்ெைற்ககற்ெ 'இருளில்' என்ெதும்
பகாள்ைகவண்டும். குருவிகள் மின்மினிப் பூச்சிகளின் ஒளியில் ைம் கூடுகளில்
பெதைபயாடு துயிலத் ைான் இருளில், வனத்தில துதணயின்றித் துயிலாது உள்கைகன
எனப் பொருள் விரித்துக் பகாள்ைல் கவண்டும்.

மின்மினிதயக் குருவிகள் (பவளிச்சத்திற்காகத்) ைம் கூட்டில் தவத்ைல் உண்டு

என்ெதைத் 'ைதகசால் மணி கமட்டு இதமப்ென; 'மின்மினி ஆம்' எனக்
 கூட்டின் உய்க்கும் குரீஇயின் குைாம்' (58) என்ற அடிகைால் அறியலாம். ைம்
துதணதயப் பிரிந்து வாழ்ெவர், துதணபயாடு வாழும் பிற உயிர்கதைக் காண்தகயில்
பிரிவுத்துயர் மிக்கு மனம் ைைர்வதைைல் இயல்ொகும். 'மயிலும் பெதையும் உைன்
திரிய, மானும் கதலயும் மருவிவர, ெயிலும் பிடியும் கைகரியும் வருவ, திரிவ,
ொர்க்கின்றான்; குயிலும் கரும்பும், பசழுந்கைனும், குைலும், யாழும், பகாழும்ொகும்,
அயிலும் அமுதும், சுதவ தீர்த்ை பமாழிதயப் பிரிந்ைான் அழியாகனா? (3569) என்று
முன்னரும் கவிச்சக்கரவர்த்தி குறிப்ெது காண்க. குரீஇனம் என வரகவண்டியது எதுதக
கநாக்கி, 'குரிஇனம்' என்று வந்ைது. 87

4235. 'வாைகம் மின்னினும்,

மபழ முழங்கினும்,
யான் அகம் சமலிகுசவன்,
எயிற்று அரா எை;
காைகம் புகுந்து யான்
முடித்து காரியம்,
கமல் நகும், கீழ் நகும்;
இனி என் கவண்டுகமா?
வாைகம் மின்னினும் - கமகம் மின்னினாலும் (அைதனக் கண்டும்); மபழ
முழங்கினும் - கமகம் இடி முைக்கம் பசய்ைாலும் (அதைக் ககட்டும்); எயிற்று அரா எை
- நச்சுப் ெற்கதை உதைய நாகம் (வருந்துவது) கொல; யான் அகம் சமலிகுகவன் - நான்
மனம் வருந்துெவனாகவன்; யான் காைகம் புகுந்து - நான் காட்டில் வந்து; முடித்ை
காரியம் - சாதித்ை பசயதலக் குறித்து; கமல்நகும் கீழ்நகும் - கமல் உலகத்ைவர்
நதகப்ெர், கீழ் உலகத்ைவரும் நதகப்ெர்; இனி என் கவண்டுகமா - இனியும் கவறு
என்ன இழிவு வரகவண்டும்? (இதுகவ கொதும் என்றெடி).
மின்னலுக்கும் இடிக்கும் அஞ்சி வருந்துவது ொம்பின் இயல்ொகும்.
பிரிந்திருப்கொர் மதைக்காலத்தில் வருந்துைல் இயல்ொைலின் 'யான் அகம்
பமலிகுவன்' மதனவிதயப் ெதகவன் கவர, அவதை மீட்கவும் பசய்யாது வருந்தி
நிற்கும் நிதலகய ைான் காட்டில் வந்து சாதித்ை காரியம் என்று எண்ணி மனம் பநாந்து,
ைன் நிதல கண்டு கமல், கீழ் உலகங்கள் எள்ளி நதகயாடுகம என இராமன்
வருந்தினான். ''யான் வனம் கொந்ைது, என்னுதைப் புண்ணியத்ைால்'' (2648) எனத்
ைண்ைகவனத்து முனிவர்களிைம் கூறிய இராமன் இங்கு 'யான் கானகம் புகுந்து முடித்ை
காரியம் கமல் நகும், கீழ் நகும்' எனக் கூறியது குறிக்கத்ைக்கது. கமல் உலகம், கீழ்
உலகம் எனக் கூறியைால் உெலக்கணத்ைால் நடு உலகமாகிய இவ்வுலகமும்
பெறப்ெடும். கமல், கீழ் என்ென இைவாகு பெயர்கைாய் கமல் உலகினதரயும், கீழ்
உலகினதரயும் குறிக்கும். நகுைல் - இகழ்ச்சிச் சிரிப்பு. 'வான் நகும்; மண்ணும்
எல்லாம் நகும்' (7282) என்றதும் காண்க. இனி, இைனினும் இழிநிதல இல்தல
பயன்ொனான், 'இனி என் கவண்டுகமா?' என்றான். 88

4236. 'மறந்திருந்து உய்கிகலன்;

மாரி ஈதுஎனின், இறந்து விண் கெர்வது
ெரைம்; இப் பழி,
பிறந்து பின் தீர்வகலா?
 பின்ைர், அன்ைது
துறந்து சென்று உறுவகலா?
துயரின் பவகுகவன்!
துயரின் பவகுகவன் - துயரத்தில் ைங்கியிருப்கெனாகிய நான்; மறந்து இருந்து
உய்கிகலன் - சீதைதய மறந்து இருந்து உயிர் பிதைக்க வல்கலன் அல்லன்; மாரி ஈது
எனின் - கூதிர்க்கால மதை என்தன இவ்வாறு வருத்துமாயின்; இறந்து விண் கெர்வது -
நான் இறந்ை விண்ணுலகத்தை அதைவது; ெரைம் - உறுதியாகும்; இப்பழி - (சீதைதய
இராவணன் கவர்ந்து பசன்றைால் எனக்ககற்ெட்டுள்ை) இந்ைப் ெழிச் பசால்தல;
பிறந்து பின் தீர்வகலா - மற்பறாரு பிறவிபயடுத்து (அவகனாடு கொர் பசய்து) தீர்த்துக்
பகாள்கவகனா? பின்ைர் - (அல்லது) அப்பிறவியில்; துறந்து சென்று - இல்லறத்தைத்
துறந்து பசன்று; அன்ைது உறுவகலா - அப்ெழிதீரும் வதகதய அதையப்
பெறுகவகனா?

இராமனுக்குச் சீதை கமலுள்ை அன்தெ, 'மறந்திருந்து உய்கிகலன்' என்ற பைாைர்

உணர்த்தும். பிரிவுத்துன்ெத்தை மிகுவிக்கும் வதகயில் மதை பெய்யுமாயின் ைான்
இறப்ெது உறுதி எனவும் உதரத்ைான். 'மறந்திருந்து உய்கிகலன்' என்ற பைாைர்
இராமன் இப்பிறவியில் துறக்கமாட்ைாதமதய உணர்த்தும். இப்பிறவியில் இப்ெழி
தீரப்பெறுைல் இயலாகைா எனக் கலங்கினான். அடுத்ை பிறவியிலும், முன்தனப்
பிறவியில் நிகழ்ந்ைதை நிதனவில் பகாண்டு இராவணதன பவன்று ெழிநீங்கல்
இயலுமா என்ற ஐயத்ைால் 'பிறந்து பின் தீர்வகலா? என்றான். அல்லது
துறவுகமற்பகாண்ைால், முந்திய பிறவியின் பைாைர்புகள் நீங்குமாைலின், ெழியும்
ெதகயும் நீங்கிவிடும் என்ெைால் 'துறந்து பசன்று அன்னது உறுவகலா?' என்றான்.
இப்ெழிதயத் தீர்ப்ெது எங்ஙனம் என்கற கலங்கினான்இராமன். 89

4237. 'ஈண்டு நின்று, அரக்கர்ைம்

இருக்பக யாம் இனிக்
காண்டலின், பற்பல
காலம் காண்டுமால்;
கவண்டுவது அன்று இது; வீர!
''கநாய் சைற
மாண்டைன் என்றது''
மாட்சிப்பாலது ஆம்.
வீர - வீரகன! யாம் - நாம்; ஈண்டு நின்று - இவ்விைத்தில் இருந்து பகாண்டு; இனி -
இனிகமல்; அரக்கர்ைம் இருக்பக காண்டலின் - அரக்கர்கள் உள்ை இைத்தைத் கைடிக்
காண்ெபைன்றால்; பற் பல காலம் காண்டும் - ெல நாட்கள் கழியக் காண்கொம்; இது

கவண்டுவது அன்று - (ஆைலால் சீதைதயத் கைடும்) இம்முயற்சி

கவண்டுவைன்று; கநாய்சைற மாண்டைன் - ''(சீதைதயப் பிரிந்ைைால் ஏற்ெட்ை) கநாய்
அழிக்க இராமன் இறந்துெட்ைான்''; என்றது - எனப்ெடுவது; மாட்சிப் பாலது ஆம் -
பெருதம ைருவைாகும்.
 சீதைதயக் கவர்ந்து பசன்ற அரக்கர் இருப்பிைத்தைக் கண்டுபிடிக்ககவ
பநடுங்காலம் பசல்லும். கண்டுபிடித்ை பின்னர் அப்ெதகவர்ககைாடு கொரிட்டுச்
சீதைதய மீட்கவும் பநடுங்காலம் ஆகும். எனகவ, இம்முயற்சிகளில் ஈடுெைாமல்
'பிரிவுத்துயரால் இராமன் இறந்ைான்' எனப் கெசுவகை சிறந்ைது, என இராமன்
எண்ணினான். துன்ெங்ககைாடு வாழ்வதினும் துன்ெம் நீங்க உயிர் கொைகல பெருதம
ைரத்ைக்கது என்ெைால் 'மாட்சிப் ொலது' என்றான். காலம் என்றது காலத்தின் பெரும்
ெகுதிதயக் குறித்ைது. 90

4238. 'செப்பு உருக்கு அபைய

இம் மாரிச் சீகரம்
சவப்புறப் புரம் சுட,
சவந்து வீவகைா -
அப்பு உருக் சகாண்ட வாள்
சநடுங் கண் ஆயிபழ
துப்பு உருக் குமுை வாய்
அமுைம் துய்த்ை யான்?
அப்பு உருக் சகாண்ட - அம்பின் கூரிய வடிவத்தைக் பகாண்ை; வாள் சநடுங்கண் -
ஒளி பொருந்திய நீண்ை கண்கதை உதைய; ஆயிபழ - ஆராய்ந்பைடுத்ை
அணிகலன்கதை அணிந்ை சீதையின்; துப்பு உருக் குமுைவாய் - ெவைம் ஒத்ை
நிறமுதையதும், ஆம்ெல் மலர் கொன்றதுமான வாயிைழின்; அமுைம் துய்த்ை யான் -
அமுைத்தைப் ெருகி இன்புற்ற நான்; இம் மாரிச் சீகரம் - இந்ை மதைத் துளிகள்; செப்பு
உருக்கு அபைய - பசம்தெ பநருப்பிலிட்டு உருக்கி, அைதன ஊற்றினாற்கொன்ற;
சவப்பு உற - பவம்தம மிகுமாறு; புரம்சுட - என் உைம்தெ எரிக்க; சவந்து வீவகைா -
பவந்து அழிவது ைகுகமா?
சீதையுைன் இருந்ை காலத்தில் பெருமகிழ்வு எய்தியவன், பிரிவுற்ற காலத்தில்
மதைத்துளிகள் ைன்தன வருைை அழிய கவண்டியதுைான என வருந்திக் கூறினான்.
அமுைம் உண்ைவர் இறத்ைல் இல்தலயாைலின் சீதையின் குமுைவாய் அமுைம் துய்த்ை
ைான் வீவது பொருந்துகமா என இரங்கினான்.

பசம்பு, அம்பு என்ென வலித்ைல் விகாரங்கள். கண்களின் நீட்சிக்கும் கூர்தமக்கும்

அம்பு உவதம ஆயிதை; அன்பமாழித்பைாதக; துப்பு, வாயின் நிறத்திற்கும் குமுைம்
வடிவிற்கும் உவதமகைாகும். 'அப்புருக் பகாண்ை வாள்பநடுங் கண், என்ெதில்
சீதையின் இயற்தக அைகும், ஆயிதை என்ெதில் அணிகலன்கைால் பெற்ற பசயற்தக
அைகும் உணர்த்ைப்ெட்ைன. ைண்தமதய அளிக்கும் மதைத்துளி பிரிந்ைார்க்கு
பவப்ெம் உண்ைாக்குைல் எண்ணிப் ொர்த்ைற்குரியது. 91

4239. 'சநய் அபட தீ எதிர் நிறுவி, ''நிற்கு இவள்

பகயபட'' என்ற அச் ெைகன் கட்டுபர
சபாய் அபட ஆக்கிய சபாறி இகலகைாடு,
சமய் அபடயாது; இனி, விளிைல் நன்றுஅகரா.
 சநய்அபட தீ எதிர்நிறுவி - பநய் ஊற்றி வைர்க்கப்பெற்ற தீ முன்னர் (சீதைதய)
நிறுத்தி; 'நிற்கு இவள் பகயபட' என்ற - 'உனக்கு இவள் அதைக்கலப் பொருள்' என்று
பசான்ன; அச்ெைகன் கட்டுபர - அந்ைச் சனகரது பமாழிதய; சபாய் அபட ஆக்கிய -
பொய்பயாடு பொருந்திய பசாற்கைாகச் பசய்துவிட்ை; சபாறி இகலசைாடு -
நல்விதன இல்லாைவனாகிய என்னிைத்தில்; சமய் அபடயாது - உண்தம இருக்காது;
இனி விளிைல் நன்று - (எனகவ நான்) இனி இறத்ைகல நல்லது.

ஓமத்தீ வைர்த்து, அத்தீ முன்னர்ச் சீதைதய ''உனது அதைக்கலப் பொருள்'' எனக்

கூறிச் சனகர். ஒப்ெதைத்ைதை எண்ணி இராமன் கலங்கினான். ''பூமகளும் பொருளும்
என நீ என் மாமகள் ைன்பனாடும் மன்னுதி' என்னா, ைாமதர அன்ன ைைக்தகயின்
ஈந்ைான்' என்ெது கம்ெர் கூற்று (1245). இங்ஙனம் ஒப்ெதைக்கப்ெட்ை சீதைதயக்
தகப்பிடித்ைான் இராமன் என்ெதைத் 'தையல் ைளிர்க்தக ைைக்தக பிடித்ைான்' (1248);
பொற்பறாடி தகக்பகாடு நல்மதன புக்கான்' (1251) என்ற அடிகள் உணர்த்தும்.
இதைகய இராமன் இங்குக் 'தகயதை' என்றனன். சீதைதயப் ொதுகாவாது விட்ைைால்
சனகன் கூறிய கட்டுதர பொய்யாகுமாறு ைான் நைந்து பகாண்ைைாகவும், அைனால்
ைன்னிைம் வாய்தம நிதலத்ைல் இல்தல என்றும் கூறி 'இங்ஙனம் பொய்யனாய்
வாழ்ைலினும் இறத்ைகல சிறந்ைது' என்றான். தகயதை - அதைக்கலம், ைவறாமல்
ொதுகாக்கத்ைக்க பொருள் என்ெது கருத்து. ைம்மிைம் ஒப்ெதைத்ைதைப் ொதுகாவாமல்
விடுைல் பெரும்ொைகம் ஆைலின் 'பொறியிகலன்' என உதரத்ைான். 'ைாளினில்
அதைந்ைவர் ைம்தம, ைற்கு ஒரு ககாள் உற, அஞ்சினன் பகாடுத்ை கெதையும் (2203)
நரகிதை வீழ்வன் என்ற ெரைனின் சூளுதர அதைக்கலப் பொருளின் அருதமதயயும்
அைதனக் காக்கத் ைவறியவர் நரகதைவர் என்ெதையும் உணர்த்தும். 'அதைக்கலம்
இைந்கைன் இதைக்குல மாக்காள்' (சிலம்பு - 27 - 75) எனக் கூறி மாதிரி இதையிருள்
யாமத்து எரியகம் புக்கது' காண்க. அகரா -அதச. 92

4240. 'கைற்றுவாய், நீ உபளயாக,

கைறி நின்
ஆற்றுகவன், நான்
உளைாக, ஆய்வபள
கைாற்றுவாள் அல்லள்; இத்
துன்பம் ஆர் இனி
மாற்றுவார், துயர்க்கு ஒரு
வரம்பு உண்டாகுகமா?
கைற்றுவாய் நீ உபளயாக - என்தனத் கைற்றுெவனாக நீ இருக்க; கைறி நின்று
ஆற்றுகவன் - (அைனால்) ஆறுைல் அதைந்து மனம் கைறிப்

பொறுத்துக் பகாள்ெவனாய்; நான் உளைாக - நான் இருக்க; ஆய்வபள - ஆய்ந்ை

வதையல்கதை அணிந்ை சீதை; கைாற்றுவாள் அல்லள் - இங்கு வந்து (நம்முன்)
கைான்றுெவள் அல்லள்; இத்துன்பம் ஆர் இனி மாற்றுவார் - இத்துன்ெத்தை இனி யார்
மாற்றுவார்கள்? (எவருமில்தல); துயர்க்கு ஒரு வரம்பு உண்டாகுகமா - (யான்
அதையும்) துன்ெத்திற்கு ஓர் எல்தலயும் உண்கைா?
 இலக்குவன் கைற்றுைலும் இராமன் ஒருவாறு ஆற்றுைலும் நிகழ்கின்றனகவ யன்றிச்
சீதையின் கைாற்றுைல் நிகைவில்தல. சீதை வராது கொயின் இராமன் துயர் நீங்கும்
வழியும் இல்தலயாைலின் இராமன் அதையும் துயர்க்கு எல்தலயும் இல்தல
எனவாயிற்று. 'பிணிக்கு மருந்து பிறமன் அணியிதை ைன் கநாய்க்குத் ைாகன மருந்து'
(குறள் - 1102) என்ெது ஈண்டு ஒப்பு கநாக்கத்ைக்கது. சீதைதயக் கண்ைாலன்றி ஆறுைல்
பமாழிகைால் ைன் துயர் நீங்காது எனத் பைளிவுெடுத்தினான் என்க. இலக்குவன்
கைறுைல் கூறி இராமன் துன்ெத்தைத் ைணிவிப்ெதைப் ெல இைங்களில் காணலாம்.
93

4241. 'விட்ட கபார் வாளிகள்

விரிஞ்ென் விண்பணயும்
சுட்டகபாது, இபமயவர்
முைல சைால்பலகயார்
பட்டகபாது, உலகமும் உயிரும்
பற்று அறக்
கட்டகபாது, அல்லது,
மயிபலக் காண்டுகமா?
விட்ட கபார் வாளிகள் - (யான் இனி) கொரில் பைாடுக்கின்ற அம்புகள்; விரிஞ்ென்
விண்பணயும் - பிரமனது சத்திய கலாகத்தையும்; சுட்ட கபாது (அல்லது) -
எரிப்ெகைாைல்லாமல்; இபமயவர் முைல சைால்பலகயார் - கைவர்கள் முைலான
ெைதமயானவர்கதை; பட்ட கபாது (அல்லது) - ஒழிப்ெகைாைல்லாமல்; உலகமும்
உயிரும் - உலகங்கதையும் உயிர்கதையும்; பற்று அறக் கட்டகபாது அல்லது - கவரற
அழித்துத்ைான்; மயிபலக் காண்டுகமா - மயில் கொன்ற சீதைதயக் காண முடியுகமா?

'விட்ை' என்ெது விதரவு ெற்றி வந்ை காலவழுவதமதி. அல்லது என்ெது கதைநிதல

விைக்காய்ச் சுட்ைகொைல்லது, ெட்ை கொைல்லது என இதயயும் சீதையின்
பமன்சாயல் ெற்றி 'மயில்' எனக் கூறினன். மயில் - உவதம ஆகுபெயர்.
94

4242. 'ைருமம்என்ற ஒரு சபாருள்

ைன்பை அஞ்சி, யான்
சைருமருகின்றது; செறுநர்
கைவகராடு
ஒருபமயின் வந்ைைகரனும்
உய்கலார்; -
உரும் எை ஒலிபடும்
உர விகலாய்!' என்றான்.
உரும் எை ஒலிபடும் - இடிகொல நாண்ஒலி உண்ைாகும்; உர விகலாய் - வலிதம
பகாண்ை வில்தல உதையவகன! யான் சைருமரு கின்றது - (உலகங்கதையும்
உயிர்கதையும் அழிக்காது) யான் மனம் வருந்திக் பகாண்டிருப்ெது; ைருமம் என்ற ஒரு
சபாருள் ைன்பை - ைருமம் என்கின்ற ஒரு சிறந்ை பொருளுக்கு; அஞ்சி -
அஞ்சுவைாகலகய; செறுநர் - ெதகவர்கள்; கைவகராடு ஒருபமயின் - கைவர்ககைாடு
ஒன்று கசர்ந்து; வந்ைைகரனும் - எனக்பகதிகர வருவராயினும்; உய்கலார் - ைப்பிப்
பிதைக்க மாட்ைார்கள்; என்றான்- என்று (இராமன்) கூறினான்.
இலக்குவனும் ைன்தன ஒத்ை வீரனாதகயால் 'உரும் என ஒலிெடும் உரவிகலாய்'
என விளித்ைான். சீதைதயக் கவர்ந்ைவர் அரக்கராயிருக்க அைன் பொருட்டுத் ைவறு
பசய்யாை பிற உயிர்களும், அதனத்து உலகங்களும் அழிைல் அறமன்று என்ெதை
உணர்ந்கை 'ைருமம் என்ற ஒரு பொருள் ைன்தன அஞ்சியான் பைருமருகின்றது'
என்றான். முன் ொைலில் 'உலகமும் உயிரும் ெற்று அறக் கட்ை கொது அல்லது
மயிதலக் காண்டுகமா?' எனக் கூறிய இராமன் இப்ொைலில் சினம் அைக்கி அறத்தின்
வழி நிற்கும் நிதலதயக் காண்க. 'ைாய் ஆவார் யாவகர? ைருமத்தின் ைனிமூர்த்தி' (2568);
'எல்தல தீர் நல்லறத்தின் சான்றவகனா? (3682) என்ென காண்க. இராமன் வீரத்தில்
சிறிதும் குதறந்ைவன் அல்லன் என்ெதை, பசறுநர் கைவகராடு ஒருதமயின்
வந்ைனகரனும் உய்கலார்' என்ற பைாைர் உணர்த்தும். ைாண்ைக வனத்து
முனிவர்களிைம் 'சூர் அறுத்ைவனும், சுைர்கநமியும், ஊர் அறுத்ை ஒருவனும் ஒம்பினும்,
ஆர் அறத்திபனாடு அன்றி நின்றார் அவர் கவர் அறுப்பென்' (2652) எனக் கூறியது
ஈண்டு ஒப்பிைத்ைக்கது. 95

இலக்குவன் கமலும் கூறிய கைறுைல் பமாழிகள்

4243. இளவலும் உபரசெய்வான்,

'எண்ணும் நாள் இனும்
உள அல; கூதிரும்,
இறுதி உற்றைால்;
களவு செய்ைவை உபற
காணும் காலம் வந்து
அளவியது; அயர்வது என்?
- ஆபண ஆழியாய்!
இளவலும் உபர செய்வான் - (இராமன் கூறியவற்தறக் ககட்ை) ைம்பியான
இலக்குவன் பின்வருமாறு கூறலானான். ஆபண ஆழியாய் - ஆதணச் சக்கரத்தை
உதையவகன! எண்ணும் நாள் இனும் உள அல - (சுக்கிரீவனுக்குத் ைவதணயாகக்)
குறிப்பிட்ை நாட்கள் இன்னும் உள்ைன
அல்ல. (முடிந்து விட்ைன); கூதிரும் இறுதி உற்றது - கூதிர்ப்ெரு வமும்
முடிவதைந்ைது. களவு செய்ைவன் - (சீதைதய வஞ்சதனயால்) கவர்ந்து பசன்ற
இராவணனது; உபற காணும் - இருப்பிைத்தைத் கைடிக் காண்ெைற்ககற்ற; காலம் வந்து
அளவியது - காலம் வந்து கசர்ந்ைது. அயர்வது என் - (அங்ஙனமிருக்க) நீ வருந்துவது
ஏன்?
எண்ணும் நாள் என்றது முன் சீதைதயத் கைடுைற்கு ஏற்றைன்று என்று கருதிய மதை
நாள்கதைக் குறிக்கும். அதவ கார்காலமாகிய ஆவணி, புரட்ைாசியும்,
கூதிர்காலமாகிய ஐப்ெசி, கார்த்திதகயுமாகிய நான்கு மாைங்கள். இராமன்
சுக்கிரீவனிைம் 'என்கண் மருவுழி மாரிக்காலம் பின்னுறு முதறயின், உன்ைன்
பெருங்கைல் கசதனகயாடும் துன்னுதி, கொதி' (4131) எனக் கூறியது காண்க. 'உை அல'
என்றதும் கூதிரும் இறுதி உற்றது என்றதும் மதைக்காலம் முடிவுறுந ைறு வாயில்
இருப்ெதைகய உணர்த்தின. இன்னும் சில நாள்கள் உள்ைன என்ெதைக் 'காலம் வந்து
அைவியது' என்ற பைாைரும் உணர்த்துகிறது. காலம் என்ெது மார்கழித் திங்கதைக்
குறிக்கும். சீதைதய வஞ்சித்துக் கவர்ந்ைவனாைலின் இராவணதனக் கைவு பசய்ைவன்'
என்றான். இராவணதனக் கண்டு பிடித்துச் பசயலாற்றும் காலம் வந்துவிட்ைைால்
இராமன் அயர்வுபகாள்ை கவண்டிய நிதல இல்தல என இைவல் ஆறுைல்
உதரத்ைனன். இராமன் சக்கரவர்த்தித் திருமகனாைலால் 'ஆதண ஆழியாய்' என
விளித்ைான். எங்கும் பசல்லும் இயல்பு ெற்றி ஆதணதயச் சக்கரம் என்று கூறுைல்
மரொகும்.

'உதற' என்ெைற்கு வாழ்நாள் என்ற பொருள் இருத்ைலால் 'சீதைதயக் கவர்ந்ை

இராவணனுதைய வாழ்நாள் முடிவு காணும் காலம் வந்து பநருங்கியது' என்று
பொருள் காணலும் அதமயும். 96

4244. 'திபரசெய் அத் திண் கடல்,

அமிழ்ைம் செங் கணான்
உபரசெயத் ைரினும், அத்
சைாழில் உவந்திலன்;
வபர முைல் கலப்பபகள்
மாடு நாட்டி, ைன்
குபர மலர்த் ைடக்
பகயால் கபடந்து சகாண்டைன்.
திபரசெய் அத்திண்கடல் - அதலகள் வீசுகின்ற அந்ை வலிய ொற்கைல்; அமிழ்ைம் -
ைன்னிைமுள்ை அமிழ்ைத்தை; செங்கணான் - சிவந்ை கண்கதையுதைய திருமால்;
உபரசெய - (பகாடு என்று) பசான்ன அைவிகல; ைரினும் - பகாடுக்கக் கைவைாயினும்;
அத்சைாழில் - அங்ஙனம் ஆதணயால் எளிதில் பெறுவதை; உவந்திலன் -
விரும்ொைவனாய்; வபர முைல் கலப்பபகள் - மந்ைரமதல முைலிய கருவிகதை;
மாடுநாட்டி - அக்கைலிைத்து நாட்டி; ைன் குபர மலர்த் ைடக்பகயால் - (கைாள் வதை
முைலிய) அணிகலன்கள் ஒலிக்கப் பெற்ற பசந்ைாமதர மலர்கொன்ற பெரிய
தககைால்; கபடந்து சகாண்டைன் - (அக்கைதலக்) கைந்கை அமிழ்ைத்தைப் பெற்றுக்
பகாண்ைான்.
திருமால் ைன் ஆதணக்கு அைங்கி நைக்கும் ொற்கைலிைத்து எளிதில்
அமிழ்ைத்தைப் பெறலாம்; எனினும் அங்ஙனம் பெறாது. மத்து முைலிய கருவிகதைக்
பகாண்டு ைன் தகயால் கதைந்கை அமிழ்ைத்தைப் பெற்றான். அதுகொன்கற இராமன்
நிதனத்ைால் கவபறாருவர் துதணயின்றிகய உலதகயும் உயிர்கதையும் அழித்துப்
பிராட்டிதயக் காணும் ஆற்றல் பெற்றவன்; எனினும் வானரப்ெதைகளின் துதண
பகாண்டு கைடி முயன்று ெதகவதர பவன்று சீதைதயக் காண்ெகை முதறயானது
என்று இலக்குவன் உதரத்ைான். இச்பசய்யுள் பிறிது பமாழிைலணி. திருமால்
ொற்கைல் கதைந்ைதை ''வைவதரதய மத்ைாக்கி வாசுகிதய நாணாக்கிக் கைல்
வண்ணன் ெண்பைாருநாள் கைல்வயிறு கலக்கிதனகய' (சிலப் - ஆய்ச்சி.32) என்ற
அடிகளும் உணர்த்தும். 'பூவிற்குத் ைாமதரகய' (திருவள்ளுவ மாதல. 38) 'பூவினிற்
கருங்கலம் பொங்கு ைாமதர' (கைவா. 1182. 2) என்றாராகலின் மலர் இங்கக
ைாமதரதயக் குறித்து நின்றது. அ - ெண்ைறிசுட்டு. கைவரும் அரக்கரும் ெல காலம்
கதைந்ை கைலாைலின் 'திண்கைல்' எனப்ெட்ைது. வதர முைல் கலப்தெகள் -
மந்ைரமதல, வாசுகி, கமரு முைலியன. பசங்கணான் - சிவந்ை வரிகள் ெைர்ந்ை
கண்கதை உதையவன். இங்கக திருமாதலக் குறித்ைது. 'கண்ணும் திருவடியும்
தகயும் திருவாயும் பசய்ய கரியவதன' என்கிறது சிலப்ெதிகாரம் (ஆய்ச்சி. 36)
குதரத்ைல் - ஒலித்ைல் - கைகம், வாகுவலயம் கொன்ற அணிகள் ஒலிக்கப்பெறல்;
வருந்திக் கதைைற்குப் பொருந்ைாை பமன்தமயான தக என்ெதை மலர்க்தக' என்ற
பைாைர் உணர்த்திற்கு. எத்துதண ஆற்றலுதையராயினும் ஒரு பசயதலத் திறம்ெைப்
புரியக் காலமும் கருவியும் இன்றியதமயாைன என்ெது இப்ொைலில்
உணர்த்ைப்ெட்ைது. 'ஞாலம் கருதினும் தககூடும், காலம் கருதி இைத்ைால் பசயின்'
(குறள் - 484) என்றதுகாண்க. 97

4245. 'மைத்தினின் உலகு எலாம்

வகுத்து, வாய்ப் சபயும்
நிபைப்பிைன் ஆயினும்,
கநமிகயான் சநடும்
எபைப் பல பபடக்கலம்
ஏந்தி, யாபரயும்,
விபைப் சபருஞ் சூழ்ச்சியின்
சபாருது சவல்லுமால்.
கநமிகயான் - (மற்றும்) அத்திருமால்; மைத்தினின் - திருவுள் ைத்தில் நிதனத்ை
மாத்திரத்தில்; உலகு எலாம் வகுத்து - உலகங்கதை எல்லாம் ெதைத்து; வாய்ப் சபயும் -
வாயில் கொட்டு உண்ணத்ைக்க; நிபைப்பிைன் ஆயினும் - சங்கற்ெ வலிதம
உதையவனாயினும்; எபைப்பல சநடும் பபடக்கலம் ஏந்தி - (அங்ஙனம் பசய்யாமல்)
கவறு ெல பெரிய ஆயுைங்கதைக் தகயிற் பகாண்டு; யாபரயும் - (பகாடிய வர்கள்)
அதனவதரயும்; விபைப் சபரும் சூழ்ச்சியின் - கொர்த் பைாழிலுக்குரிய
சூழ்ச்சிககைாடு; சபாருது சவல்லும் - கொர் பசய்கை பவற்றி பகாள்வான்.
ைான் ெரமெைத்தில் அல்லது ொற்கைலில் இருந்ைவாகற ைன் மனத்ைால் நிதனத்ை
அைவில் சங்கற்ெ மாத்திதரயில் - அதனவதரயும் அழிக்கவல்லவனாயினும், திருமால்
அங்ஙனம் பசய்யாது ெல ெதைக்கருவிகதைக் பகாண்டு
ெதகவர்கள் உள்ை இைம் பசன்று இைத்திற்ககற்ெச் சூழ்ச்சித் திறத்கைாடு கொர்
பசய்ைல் அவைார ைத்துவம். சூழ்ச்சி - ைந்திரம்; பகாடியவர்கள் பசய்யும் மாதயகளுக்கு
ஏற்ெ மாதய பசய்து கொர்புரிைல்.

உலகு - இைத்தையும் உயிர்கதையும் உணர்த்திற்று. வகுத்ைல் - ெதைத்ைல்;

வாய்ப்பெய்ைல் - அழித்ைல். 'உண்டும் உமிழ்ந்தும் கைந்தும் இைந்தும் கிைந்தும்
நின்றும்' (திருவாய் - 4 - 5 - 10) என்றது காண்க. பெயும் - பெய்யும்; பைாகுத்ைல் விகாரம்.
கநமியான் - சக்கரொணி. பிறிதுபமாழிைலணி. 98
4246. 'கண்ணுபட நுைலிைன்,
கணிச்சி வாைவன்,
விண்ணிபடப் புரம் சுட
சவகுண்ட கமபலநாள்,
எண்ணிய சூழ்ச்சியும்,
ஈட்டிக்சகாண்டவும், -
அண்ணகல! -
ஒருவரால் அறியற்பாலகைா?
அண்ணகல - பெருதமயில் சிறந்ைவகன! கண்ணுபட நுைலிைன் - (பநருப்புக்) கண்
பொருந்திய பநற்றிதய உதையவனாகிய; கணிச்சி வாைவன் - மழுகவந்திய
சிவபிரான்; விண்ணிபடப் புரம் சுட - ஆகாயத்தில் திரியும் திரிபுரங்கதை எரித்ைற்
பொருட்டு; சவகுண்ட கமபல நாள் - சினங்பகாண்ை முற்காலத்திகல; எண்ணிய
சூழ்ச்சியும் - (அைற்காக) எண்ணிய ஆகலாசதனகளும்; ஈட்டிக் சகாண்டவும் -
கசகரித்துக் பகாண்ை கைர் முைலிய கருவிகளும்; ஒருவரால் அறியற்பாலகைா - (ஏன்
கவண்டுபமன்று) ஒருவரால் அறியத்ைகு வனகவா?

அதனவர்க்கும் கெரிைர் புரிந்து வந்ை திரிபுரங்கதை அழிக்க பநற்றிக் கண்ணும்,

தீத்திறல் பகாண்ை மழுவாயுைமுகம அதமயும்; எனினும், சிவபிரான் அவற்தறப்
ெயன்ெடுத்ைாது, ெல கைவர்களின் உைவி பகாண்கை அவற்தற அழிக்க முைலில்
நிதனந்ைான் என்ெது இங்குக் குறிக்கப்ெட்ைது.

பூமிதயத் கைராகவும், சூரிய சந்திரர்கதைச் சக்கரங்கைாகவம், கைவர்கதைத்

கைர்க்கால்கைாகவும், நான்கு கவைங்கதைக் குதிதரகைாகவும், பிரமதனத்
கைர்ப்ொகனாகவும், கமருமதலதய வில்லாகவும், ஆதிகசைதன நாணாகவும்,
திருமாதல அம்ொகவும் பகாண்டு திரிபுரஙகதை அழிக்கச் சிவபிரான் பசன்றான்
என்ெது புராண வரலாறு. ''ஓங்கு மதலப் பெருவில் ொம்பு நாண்பகாளீஇ ஒரு கதண
பகாண்டு மூபவயில் உைற்றிப் பெருவிறல் அமரர்க்கு பவன்றிைந்ை கதறமிைற்
றண்ணல்'' (புறம் - 55); என்றது காண்க. பநற்றிக்கண்ணும் மழுப்ெதையும்
சிவபிரானுக்குரிய சிறப்பு அதையாங்கைாைலின் ''வானவன்'' என்ற பசால் - கைவதரக்
குறித்ை பொதுச் பசால், சிவபிராதனக் குறித்ைது. ெதகவதர அழிப்ெைற்குத் ைக்க
ஆகலாசதனயும் கருவிகளும் இன்றியதமயாைன என்ெது இப்ொைலில்
விைக்கப்ெட்ைது. 'கருவியும், காலமும் பசய்தகயும் பசய்யும் அருவிதனயும் மாண்ை
ைதமச்சு' (குறள் - 631) என்றது காண்க. 99

4247. 'ஆகுநர் யாபரயும் துபணவர் ஆக்கிு், பின்

ஏகுறு நாளிபட எய்தி, எண்ணுவ
கெகு உறப் பல் முபற சைருட்டி, செய்ைபின்,
வாபக என்று ஒரு சபாருள் வழுவற்பாலகைா?
ஆகுநர் யாபரயும் - (நமது கநாக்கத்திற்கு) உைவத்ைக்கவர் எல்கலாதரயும்; துபணவர்
ஆக்கி - துதணவர்கைாக ஆக்கிி்க் பகாண்டு; எண்ணுவ - ஆகலாசிக்க கவண்டிய
பசய்திகதை; கெகு உறப் - உறுதியாக; பல்முபற சைருட்டி - ெலமுதற ஆகலாசித்துத்
பைளிந்து; பின் - பிறகு; ஏகுறு நாளிபட எய்தி - (பசயல்கமல்) பசல்லும் நாளில்
பசயலாற்றுமிைத்தை அதைந்து; செய்ைபின் - (பசயதலச்) பசய்ை பிறகு; வாபக என்று
ஒரு சபாருள் - பவற்றி என்று பசால்லக்கூடிய ஒரு பொருள்; வழுவற்பாலகைா -
ைவறக்கூடியகைா? (அன்று).
உைவத்ைக்கவர்கதைகய துதணயாகக் பகாள்ை கவண்டுைலின் 'ஆகுநர் யாதரயும்
துதணவர் ஆக்கி' என்றான். 'ைக்கார் இனத்ைனாய்த் ைாபனாழுக வல்லாதனச் பசற்றார்
பசயக்கிைந்ைதில்' என்ெது குறள். (எண். 446). 'ஆகுநர் யாதரயும் துதணவராக்கி'
என்றைால் ைனக்கு உைவாைவதர நீக்குைலும் புலப்ெடுத்தியவாறாயிற்று. அவைார
நிகழ்ச்சிப்ெடி வாலி இராமனக்கு உைவ கவண்டியிருக்க அவன் இராவணனுக்கு
நண்ெனாகிவிட்ைால் இராமன் அவன் நட்பிதன நாைாதம அரசியல் சூழ்ச்சிக்கு ஏற்ற
பசயகல ஆயிற்று. 'பிரித்ைலும் கெணிக் பகாைலும் பிரிந்ைார்ப் பொருத்ைலும்
வல்லைதமச்சு' (குறள் - 633) என்றது காண்க. கசக - மரவயிரம்; இங்கு உறுதிக்கு
இலக்கதண. ெல்முதற பைருட்டி - ெலமுதற ஆராய்ந்து பைளிைல்; 'எண்ணித் துணிக
கருமம்' என்ெது வள்ளுவம். (குறள் 467). காலம் கருதி இைத்ைால் பசய்ய
கவண்டுமாைலின் 'ஏகுறு நாளிதை எய்தி' என்றான். 'பைரிந்ை இனத்பைாடு
கைர்ந்பைண்ணிச் பசய்வார்க்கு அரும் பொருள் 'யாபைான்றும் இல்' (குறள் 462)
என்ெைால் 'வாதக என்பறாரு பொருள் வழுவாற்ொலகைா?' என்றான். பவற்றி
பெற்றவர் வாதகப்பூச் சூடுைல் மரபு ஆைலால் பவற்றிக்கு வாதக என்ெது
பெயராயிற்று. ஒரு பசயல் பவற்றி பெறுைற்குரிய வழி இப்ொைலில் கூறப்ெட்ைது.
100

4248. 'அறத் துபற திறம்பிைர்,

அரக்கர்; ''ஆற்றலர்
மறத் துபற நமக்கு'' எை
வலிக்கும் வன்பமகயார் -
திறத்து உபற நல்
சநறி திறம்பல் உண்டுஎனின்,
புறத்து, இனி யார்
திறம் புகழும் வாபகயும்?
அறத்துபற திறம்பிைர் அரக்கர் - அறவழியினின்று மாறுெட்ை வர்கைாகிய
அரக்கர்கள்; ஆற்றலர் - (உைல், வரம், கசதன இவற்றில்) வலிதம உதையவர்கைாய்;
மறத்துபற நமக்கு எை - 'ொவ வழிகய
நம்மகனார்க்குச் சிறந்ைது' என்று; வலிக்கும் வன்பமகயார் - உறுதியாக
நிதனக்கும் வலிதம உதையவர்கள். திறத்து உபற நல்சநறி - (அவர்கள் அவ்வாறு)
நிதலத்ை கெறுதைய நல்ல பநறியிலிருந்து; திறம் பல் உண்டு எனின் - ைவறுைல்
உள்ைது என்றால்; புறத்து இனி - அப்ொல்; புகழும் வாபகயும் - புகழும் பவற்றியும்;
யார் திறம் - யாரிைத்தில் கசரும்? (அறபநறி பிதையாை உன்தனகய கசரும்).
அறம் பவல்லும் ொவம் கைாற்கும்' என்ெது உறுதியாைலின் ஆற்றல்
உதையராயினும் அரக்கர்கள் அறபநறி ைவறியவர்கைாைலின் அவர்கள் ெழிதயயும்
கைால்விதயயும் பெற்று அழிய, அறவழியில் நைக்கும் இராமனுக்கக புகழும்
பவற்றியும் வந்து கசரும் எனக் காரணம் காட்டித் கைறுைல் கூறினான். 'புறத்தினி யார்
திறம் புகழும் வாதகயும்' என பவற்றியின் உறுதிதய வற்புறுத்திக் காட்டினான்
இைவல். ''ொவம் கைாற்றது, ைருமகம பவன்றது இப்ெதையால்'' (4444), 'பவல்லுகமா
தீவிதன அறத்தை பமய்ம்தமயால்?' (5144) என்ென ஒப்புகநாக் கத்ைக்கன.
''கைஞ்சினத்ை பகால்களிறும் கைழ்ெரிய கலிமாவும், பநடுங் பகாடிய நிமிர் கைரும்
பநஞ்சுதைய புகன்மறவரும்' என நான்குைன் மாண்ைைாயினும் மாண்ை, அறபநறி
முைற்கற அரசின் பகாற்றம்' (புறம் - 55) என்றதும்காண்க. 101

4249. 'பபந்சைாடிக்கு இடர் கபள

பருவம் பபயகவ
வந்து அடுத்துளது; இனி,
வருத்ைம் நீங்குவாய்;
அந்ைணர்க்கு ஆகும் நாம்,
அரக்கர்க்கு ஆகுகமா? -
சுந்ைரத் ைனு வலாய்! -
சொல்லு, நீ' என்றான்.
பபந்சைாடிக்கு இடர்கபள பருவம் - ெசும்பொன்னாலாகிய பைாடியணிந்ை
பிராட்டிக்கு ஏற்ெட்ை துன்ெத்தை நீக்குைற்குரிய காலம்; பபயகவ வந்து அடுத்துளது -
பமல்லகவ வந்து கசர்ந்துைது; இனி வருத்ைம் நீங்குவாய் - (அைனால்) இனிகமல்
துன்ெத்தைத் ைவிர்ப்ொய். அந்ைணர்க்கு ஆகும் நாம் - முனிவர்களுக்கு உைவுவைற்காக
வந்துள்ை நாம்; அரக்கர்க்கு ஆகுகமா - அரக்கர்களுக்கு இலக்கு ஆகவாமா? சுந் ைரத்
ைனு வலாய் - அைகிய விற்கொரில் வல்லவகன! நீ சொல்லு - நீ பசால்வாயாக;
என்றான் - என்று (இலக்குவன்) ககட்ைான்.

கூதிர்ப்ெருவத்திற்கு அடுத்து வரும் ெருவம் சீதையின் துன்ெத்தைத் நீக்கும்

ெருவமாகும் என்ெைால் 'இைர்கதை ெருவம்' என்றான். இைர் கதைைலாவது
இராவதணன் பகான்று சீதைதய மீட்ைலாகும். ெருவம் வந்துைது என்னாது ெருவம்
வந்து அடுத்துைது என்ற நயம் காண்க. அைற்ககற்ெ அடுத்ை ொைலில் 'அறுதிதய
அதைந்ைது அப்ெருவம்' என்றான். ''முனிவர்களுக்குத் தீங்கு பசய்கிற அரக்கர்கதை
அழித்து அவர்கட்கு உைவியாக இருக்ககவண்டிய நாம் அரக்கர்கள் பசய்யும்
துன்ெங்களில் ஆழ்ந்துவிடுைல் ைகுதிகயா? அவ்வாறு துன்ெத்ைால் கசார்தகயில்
அந்ைணர்களுக்கு உைவவும் இயலாது கொய்விடுமன்கறா' எனத் கைறுைல்

உதரத்ைான். வில்லுக்குச் 'சுந்ைரம்' (அைகு) என்றது அறந்ைதல நிறுத்ைலும்,

பசந்பநறி பசலுத்ைலும் முைலியன (5885) காண்க. ஆகும் - முன்னது பெயபரச்சம்.
பின்னது - ைன்தமப் ென்தம எதிர்கால விதனமுற்று. ''அரக்கதர ஆசு அறக்பகான்று,
நல் அறம் புரக்க வந்ைனம்' எனும் பெருதம பூண்ை நாம் (6430) ''மறந்ை புல்லர் வலி
பைாதலகயன் எனின். . . பிறந்து யான் பெறும் கெறு என்ெது யாவகைா?'', ஆர்
அறத்திபனாடு அன்றி நின்றார் அவர் கவர் அறுப்பென்' (2649, 2652) என்ென ஈண்டு
கநாக்கத்ைக்கன. 102

கூதிர்ப்ெருவம் நலிந்து தீர்ைல்

4250. உறுதி அஃகை எை
உணர்ந்ை ஊழியான்,
'இறுதி உண்கடசகால் இம்
மாரிக்கு?' என்பது ஓர்
சைறு துயர் உழந்ைைன்
கைய, கைய்வு சென்று
அறுதிபய அபடந்ைது, அப்
பருவம், ஆண்டு கபாய்.
அஃது உறுதிகய எை - (இவ்வாறு இலக்குவன் கூறிய உதர கதைக் ககட்டு) அவன்
கூறியன யாவும் உறுதி ெயப்ெனகவ என; உணர்ந்ை ஊழியான் - உணர்ந்ை
ஊழிக்காலத்தையும் பவல்ல வல்ல இராமன்; இம்மாரிக்க இறுதி உண்கட சகால் -
'இம்மதைக் காலத்திற்கு ஒரு முடிவும் உள்ைகைா?' என்பது ஓர் சைறுதுயர் - என்று
எண்ணியைாலாகிய ஒப்ெற்ற பகாடிய துன்ெத்ைால்; உழந்ைைன் கைய - வருந்தி,
பமலிந்து நிற்க; அப்பருவம் - அந்ைக் கூதிர்காலம்; ஆண்டு கபாய் - ைன் ஆட்சிதயச்
பசய்துவிட்டு; கைய்வு சென்று - சிறிது சிறிைாகத் ைன் வலிதம கைய்ந்து; அறுதிபய
அபடந்ைது - முடிவதைந்ைது.
ஊழிக்காலத்தும் அழியாை கைவுைான இராமபிரான் காலத்திற்க வசப் ெட்டு
வருந்தியது, ைான் பகாண்ை மனிை உருவிற்ககற்ெ ொவதனகய என்ெது விைங்க
'ஊழியான்' என்றார். ைனக்கு இதையவன் ைாகன எனக் கருைாது இலக்குவன் கருத்தை
ஏற்றுக்பகாண்ைதை 'உறுதி அஃகை என உணர்ந்ை ஊழியான்' என்றார். இராமன் கைய
அப்ெருவமும் உைந்ைவன்மீது பகாண்ை ெரிவால் கைய்வு பசன்று அறுதி அதைந்ைது
என்ற நயம் காண்க. கூதிர்ப்ெருவம் கைய்வு பசல்லுைலாவது மதை நாைாக நாைாகக்
குதறந்து வருைல்; அறுதி அதைைலாவது. மதை இல்லாமல் கொவைாகும் முன்
ொைலில் 'தெந்பைாடிக் கிைர்கதை ெருவம் வந்து அடுத்துைது' எனக் கூறியைற்ககற்ெ
சிலநாட்களில் மதைக்காலம் முடிவுற்றது என்று இங்குக்கூறினார். 103

4251. மள்கல் இல் சபருங்

சகாபட மருவி, மண்உகளார்
உள்கிய சபாருள் எலாம்
உைவி, அற்ற கபாது
எள்கல் இல் இரவலர்க்கு
ஈவது இன்பமயால்,
சவள்கிய மாந்ைரின்,
சவளுத்ை - கமககம.
மள்கல் இல் சபருங்சகாபட - குதறைல் இல்லாை பெரிய பகாதைத் பைாழிதல;
மருவி - கமற்பகாண்டு; மண் உகளார் உள்கிய - உலகத்தில் உள்ைவர் பெறக்கருதிய;
சபாருள் எலாம் உைவி - பொருள்கள் எல்லாவற்தறயும் பகாடுத்துவிட்டு; அற்றகபாது -
ைம்மிைத்துப் பொருள் இல்லாவிைத்து; எள்கல் இல் இரவலர்க்கு - இகைப் ெைாை
இரப்கொர்க்கு; ஈவது இன்பமயால் - பகாடுக்ககவண்டிய பொருள்கதைக் பகாடுக்க
முடியாதமயால்; சவள்கிய மாந்ைரின் - வருந்துகின்ற (பவளுத்ை) மனிைர்கதைப்
கொல; கமகம் சவளுத்ை - (ைம்மிைமுள்ை நீதர எல்லாம் பெய்துவிட்ைதமயால்)
கமகங்கள் பவளுத்துத் கைான்றின.

மக்களுக்கு கவண்டிய பொருள்கதைபயல்லாம் பகாடுக்கும் பகாதையாைலின்

'மள்கலில் பெருங்பகாதை' என்றார். பகாடுத்ைல் என்ெது பிறவிக் குணமாக
அதமவைால் 'மருவி' எனக் குறிப்பிட்ைார். பிறர் துன்ெத்தைக் குறிப்ொல் அறிந்து
அவர் ககட்ெைற்கு முன்கெகய பகாடுத்ைல் சிறப்ொைலின 'மண் உகைார் உள்கிய
பொருள் எலாம் உைவி' என்றார். மண்ணுகைார் எனப் பொதுப்ெைக் கூறினும்
ைகுதியுதையார்க்கு உைவுைகல சிறப்புதைத்து. உைவி வதரத்ைன்று உைவி உைவி
பசயப்ெட்ைார் சால்பின் வதரத்து'' (குறள் - 105), என்றதும் 'ொத்திரமறிந்து பிச்தசயிடு'
என்ற ெைபமாழியும் காண்க. இரப்ெவதர எள்ளுைல் கூைாது என்ெைால் 'எள்கலில்
இரவலர்' எனப்ெட்ைனர். பகாடுத்துப் ெழிகியவர் ைம்மிைம் வந்து ககட்ொர்க்குக்
பகாடுக்கத் ைம்மிைம் பொருள் இல்தலபயனின் பெரிதும் நாணுவர் என்ெதை 'ஈவது
இன்தமயால் பவள்கிய மாந்ைர்' எனக் குறித்ைார். ''சாைலின் இன்னாைது இல்தல.
இனிதுஅதூஉம் ஈைல் இதயயாக் கதை'' (குறள் - 230); இன்தமயுதரத்ைார்க்கது
நிதறக்கல் ஆற்றாக்கால் ைன்பமய் துறப்ொன் - (கலி - 43), ''இரப்ொர்க் பகான்றீயாதம
அச்சம்' (நாலடி -145), 'ஈைல் இரந்ைார்க் பகான்று ஆற்றாது வாழ்ைலின், சாைலும்
கூடுமாம்' (கலி. 61); ''ஈகயன் என்றல் அைனினும் இழிந்ைன்று'' (புறம் - 204)
என்ெவற்றால் பகாடுக்கும் இயல்புதையார்; பகாதை புரியாதமதய இழிபவனக்
கருதி, அஞ்சிச் சாைதலயும் இனிபைன ஏற்ெர் என்ெதை அறியலாம்.
மதை பொழிந்து பவளுத்ை கமகத்திற்குக் பகாடுத்து வறிைாய வள்ைல்கள்
உவதமயாயினர். 'உள்ளி உள்ைபவல்லாம் உவந்து ஈயும் அவ்வள்ளிகயாரின்
வைங்கின கமககம' (15) என முன்னரும் இவ்வுவதம கூறியிருத்ைல் காண்க. மாந்ைர்
ைம்மிைம் உள்ை பொருள் அதனத்தும் பகாடுத்கை வறியராயினது கொல கமகமும்
ைன்னிைமுள்ை நீரதனத்தையும் பொழிந்கைபவளுத்ைது. 104

4252. தீவிபை, நல்விபை,

என்ைத் கைற்றிய
கபய் விபைப் சபாருள்ைபை
அறிந்து சபற்றது ஓர்
ஆய் விபை சமய்யுணர்வு
அணுக, ஆசு அறும்
மாபயயின் மாய்ந்ைது -
மாரிப் கபர் இருள்
தீவிபை நல்விபை என்ை - ொவச்பசயதல நல்ல பசயல் என்று எண்ணுமாறு
பசய்யும்; கபய்விபை - கெயின் பசயல்கதைத் தூண்டும்; சபாருள்ைபை - பசல்வத்தின்
ைன்தமதய; அறிந்து - உணர்ந்து; சபற்றது ஓர் - அதையப்பெற்றைான ஒப்ெற்ற; ஆய்
விபை சமய்யுணர்வு - ஆராய்ைலினால் கிதைக்கின்ற பமய்ஞ்ஞானத்ைால்; அணுக -
(பொருட்ெற்தற விட்டுப் ெரம்பொருதைச்) சார; ஆசு அறும் - குற்றமற்ற; மாபயயின் -
மாதய நீங்குைல் கொல; மாரிப் கபரிருள் - மதைக்காலத்தில் கைான்றிய பெரிய இருள்;
மாய்ந்ைது - மதறந்ைது.
 பொருைாதசயானது தீவிதனதய நல்விதன என எண்ணச்பசய்யும். பமய்
உணர்வால் பொருள் மீதுள்ை ெற்றாகிய மாதய நீங்கும். அதுகொல முன்ெனிப்
ெருவம் வந்ைவுைன் மதைக்காலத்துச்பசறிந்ை இருள் நீங்கியது என்ெது உவதமயின்
கருத்து. ெணம் ெல ககடுகதைச் பசய்யும் என்ெைால் அைதனப் 'கெய்விதன' என்றார்.
'பசல்வம் வந்துற்ற காதலத் பைய்வத்தைச் சிறிதும் கெணார்; பசால்வதை அறிந்து
பசால்லார்; சுற்றமும துதணயும் கநாக்கார்'' (வில்லி. ொரைம். கிருட்டி - 143);
'இன்னாகை கல்லார்கள் ெட்ை திரு' (குறள் - 408) என்றதும் காண்க. பமய்யுணர்வு -
ைத்துவஞானம் அைாவது இருவிதனப் ெயன்கதையும் பிறப்பு வீடுகதையும் கைவுளின்
இயல்பு ெற்றியும் ஐயம் திரிெற உள்ைெடி உணர்ைலாகும். நல்லாசிரியரிைத்து
உெகைசம் ககட்டுத் பைளிந்கை பமய்யுணர்வு பெறலாகும் என்ெைால் அைற்கான
முயற்சிதய 'ஆய் விதன' என்றார். பமய்யுணர்வு கைான்றிய மாத்திரத்கை அவர் மனம்
ெற்று நீங்கிப் ெரம்பொருதைச் சார, அவரிைம் முன்பிருந்ை மாதய ைாகன
நீங்கிப்கொம். 'இருள்நீங்கி இன்ெம் ெயக்கும் மருள்நீங்கி, மாசறு காட்டிசியவர்க்கு'
என்ெது வள்ளுவம். (குறள் - 352) மருள், மயக்கம், அவித்தை, மாதய என்ென ஒரு
பொருட் பசாற்கள் இச்பசய்யுள் குறிப் புருவகம். 105

4253. மூள் அமர் சைாபலவுற,

முரசு அவிந்ைகபால்,
ககாள் அபம கண
முகில் குமறல் ஓவிை;
நீள் அடு கபண
எைத் துளியும் நீங்கிை;
வாள் உபற உற்சறை
மபறந்ை, மின் எலாம்.
மூள் அமர் சைாபலவுற - (ெதகவர் கமல்) மாறுொட்ைால் மூண்ைகொர் முடிவுற்ற
அைவில்; முரசு அவிந்ை கபால - கொர் முரசுகள் ஒலி அைங்கின கொல; ககாள் அபம
கணமுகில் - கைல்நீதரக்
பகாள்ளுைல் அதமந்ை கமகக் கூட்ைங்களின்; குமுறல் ஓவிை - இடி முைக்கம்
ஒழிந்ைன. நீள் அடு கபண எை - நீண்ைைாய்ப் ெதகவதர அழிக்கும் அம்புகள் (கொர்
முடிந்ைதும்) எய்யப்ெைாதம கொல; துளியும் நீங்கிை - மதைத்துளிகளும் (வீழ்ைல்)
ஒழிந்ைன. வாள் உபற உற்சறை - (கொர் முடிந்ை அைவில்) வாட்ெதைகள் உதறகளுள்
(பசருகப்ெட்டு) மதறந்ைாற்கொல; மின் எலாம் மபறந்ை - மின்னல்கள் எல்லாம்
மதறந்ைன.

'மூள்அமர் முற்றுற' என்ெதை மூன்று வாக்கியங்களுைன் கூட்டுக. இைதன முைல்

நிதலத்தீவக அணி என்ெர். கொர் முடிந்ை அைவில் முரசு ஒலி அைங்கும், அம்பு மதை
ஓயும், வாட்கள் உதறயிலிைப்பெறும். அதவகொல மதை நீங்கிய அைவில் முகிலின்
முைக்கமும், மதைத்ைாதரகளும், மின்னல்களும் மதறந்ைன. இடிக்கு முரசம்
உவதமயாைதல 'பவன்றி முரசின் இரங்கி பயழில் வானம்' (கார் நாற்ெது 35) என்புழிக்
காணலாம். 'மன்மைன் மலர்க்கதண வைங்கினால் என, பொன்பனடுங் குன்றின் கமல்
பொழிந்ை ைாதரகள்' (4162); 'துளித்திவதல காரிடு வில்லிதைச் சரம்என, விதசயின்
வீழ்ந்ைன' (4163); 'அதசவுறு சிறுதுளி அப்பு மாரியின்' (4171) என்ென
மதைத்துளிகளுக்கு அம்பு உவதமயாைதலக் காட்டுவன. மின்னலுக்கு வாள்
உவதமயாைதல 'மின் கூர்த்து எழு வாள் எனப் பிறழும் ககாட்பினும்' (4161). என
முன்னரும் கூறியுள்ைதம காண்க. ககாள் அதம - கைல் நீதர முகந்து பகாள்ளும்
ைன்தம. முைனிதல நீண்ை பைாழிற் பெயர். 106

4254. ைடுத்ை ைாள் சநடுந் ைடங் கிரிகள் ைாழ்வபர

அடுத்ை நீர் ஒழிந்ைை; அருவி தூங்கிை;
எடுத்ை நூல் உத்ைரியத்சைாடு எய்தி நின்று,
உடுத்ை வால் நிறத் துகில் ஒழிந்ை கபான்றகவ.
ைடுத்ை ைாள் - குறுக்கிட்டுத் ைடுப்ென கொன்ற அடிப்ெகுதிதய உதைய;
சநடுந்ைடங்கிரிகள் - உயர்ந்ை பெரிய மதலகள்; ைாழ்வபர அடுத்ை - அடிவாரத்தைச்
சூழ்ந்து நின்ற; நீர் ஒழிந்ைை - நீர் நீங்கப் பெற்றனவாய்; அருவி தூங்கிை - அருவி
மட்டும் ஒழுகப்பெற்றதவயாகி; எடுத்ை நூல் உத்ைரியத்சைாடு - ைரித்ை பூணூலாகிய
உத்ைரியத்துைன்; எய்தி நின்று - பொருந்தி நின்று; உடுத்ை வால் நிறத்துகில் - (ைம்தமச்)
சுற்றி உடுத்தியிருந்ை பவண்ணிறத்தை உதைய ஆதை; ஒழிந்ை கபான்றகவ - நீங்கிய
நிதலதய ஒத்து விைங்கின.
மதைக்காலத்தில் ைாழ்வதரதயச் சூழ்ந்ை பவள்ைநீர் அதரயாதையாகவும்,
மதலயிலிருந்து பெருகிவரும் அருவிகள் உத்ைரியம் கொலவும் விைங்கின. மதை
நீங்கியவுைன் மதலயடிவாரத்தில் ைங்கிய நீர் வடிந்துவிை, அருவிகள் மட்டும்
ஒழுகின. அைனால் மதலகள் அதர ஆதையின்றி, கமலாதைதயயும் நீக்கிவிட்டு
உத்ைரியத்தை மட்டும் அணிந்திருந்ைது கொலக் காணப்ெட்ைது. இல்லறத்ைார்
அதரயில் உடுக்கும் ஆதைகயாடு கமல் உத்ைரியத்தை அணிவது விதி. எப்பொழு
கைனும் கமலாதை அணியவில்தலயபயனில், அைனால் உைைாகும் குற்றம் நீங்க,
இயல்ொக அணியும் இரட்தைப் பூணூலுைன் உத்ைரியத்தின் பொருட்டு மற்பறாரு
பூணூதலயும் கசர்த்துத் ைரித்துக் பகாள்வது உண்டு என்ெர். அருவி பெரிைாய்
ஒழுகிய கொது கமலாதை பூண்ைது கொல் விைங்கியது; மதை நின்றதும்
அருவி நீர் சிறிைாய் ஒழுகியகொது பூணூலாகிய உத்ைரியம் ைரித்ைது கொல்
காணப்ெட்ைது என வர்ணித்ைார். இது ைற்குறிப்கெற்ற உவதம அணி. உத்ைரியம் -
கமலாதை. 107

4255. கமகம் மா மபலகளின்

புறத்து வீைலால்,
மாக யாறு யாபவயும்
வாரி அற்றை;
ஆபகயால், ைகவு இழந்து, அழிவு
இல் நன் சபாருள்
கபாக, ஆறு ஒழுகலான்
செல்வம் கபான்றகவ.
கமகம் - கருகமகங்கள்; மா மபலகளின் புறத்து - பெரிய மதலகளின்
கமல்புறத்தினின்று; வீைலால் - நீங்கிவிட்ைைால்; மாக யாறு யாபவயும் -
அம்மதலகளின் கமலிைத்தில் பெருகிய ஆறுகபைல்லாம்; வாரி அற்றை -
நீர்ப்பெருக்கு அற்றன; ஆபகயால் - ஆைலால் அதவ; ைகவு இழந்து - பெருதம
இைந்து; அழிவில் நன்சபாருள் கபாக - ைன்னிைத்துள்ை அழியாை நல்லபொருள்
அழிந்துகொமாறு; ஆறு ஒழுகலான் - அறபநறியில் ஒழுகாைவனுதைய; செல்வம்
கபான்ற - பசல்வத்தை ஒத்ைன.

பசல்வம் மிகுதியாகப் பெற்றவர்கள் பசருக்குக் பகாண்டு பெருந்ைன்தம இைந்து

அறபநறியில் ஒழுகார் எனின் அவர்கள் பெற்ற பசல்வம் சிறிது சிறிைாக அவர்கதை
விட்டு நீங்கல் கொல, மதை நீங்க ஆறுகளிலும் நீர்ப் பெருக்கு அற்றுப் கொயிற்று.
உவதம அணி, ''திறத் திறனாகல பசய்ைவம் முற்றித் திரு உற்றாய் . . . . அறத் திறனாகல
எய்திதன அன்கறா? அது நீயும், புறத்திறனாகல பின்னும் இைக்கப் புகுவாகயா?''
(3246) என இராவணன் தீபநறியில் ஒழுகிப் பெற்ற பசல்வத்தை இைக்கப் கொகும்
நிதலதய மாரீசன் உணர்த்துவது இங்குக் காணத் ைக்கது. ஆறு ஒழுகலான் -
அறபநறியில் ஒழுகாைவன் என்ெைால், தீபநறியில் ஒழுகுெவன் என்ெது
பெறப்ெடுகிறது. அழிவில் நன் பொருள் கொக என்ற பைாைருக்கு அழிவில்லாை நல்ல
புண்ணியம் கழிந்துவிை' என்றும் பொருள்பகாள்வர். 108

4256. கடம் திறந்து எழு களிறு

அபைய கார் முகில்
இடம் திறந்து ஏகலின்,
சபாலிந்ைது இந்துவும் -
நடம் திறன் நவில்வுறு
நங்பகமார் முகம்,
படம் திறந்து உருவலின்,
சபாலிவும் பான்பமகபால். கடம் திறந்து எழுகளிறு அபைய - கன்னங்கள்,
கொலங்கள் வழி (மைநீர் பசாரிந்து பகாண்டு) பசல்கின்ற ஆண்யாதனகதை ஒத்திருந்ை;
கார் முகில் - கரிய கமகங்கள்; இடம் திறந்து ஏகலின் - (ைாம் கவிந்து பகாண்டிருந்ை)
விண்ணிைத்தை (பவளியாகும்ெடி) விட்டுச் பசன்றதமயால்; இந்துவும் -
(கார்கமகங்கைால் மதறக்கப்ெட்டிருந்ை) சந்திரனும்; படம் திறந்து உருவலின் -
(மதறக்கும்பொருட்டு இைப் ெட்ை) திதரச்சீதலதய உருவித் திறந்துவிட்ைைால்; நடம்
திறன் நவில் வுறு - நைனத்தைத் திறம்ெைச் பசய்யும்; நங்பகமார் முகம் - நைன
மங்தகயரின் முகம்; சபாலியும் பான்பமகபால் - விைங்கும் ைன்தன கொல;
சபாலிந்ைது - விைங்கித் கைான்றிற்று.

மதை பொழிந்துவிட்டுச் பசல்லும் கமகத்திற்கு மைம் பசாரிந்துவிட்டுச் பசல்லும்

களிறு உவதம. கரிய பெரிய வடிவமும், விதரந்ை கதியும், முைக்கமும், மதை
பொழிைலும் ெற்றி 'கைம் திறந்து எழு களிறு அதனய கார்முகில்' என்றார்.
கமகங்களின் மதறப்பு நீங்கச் சந்திரன் விைக்கமுறத் கைான்றியதமக்கு, அரங்கில்
திதரச்சீதல விலகப் புலனாகும். நைன மங்தகயர் முகம் உவதமயாயிற்று. ெைம் -
திதரச்சீதல. 109

4257. பாசிபழ மடந்பையர் பகட்டு சவம் முபல

பூசிய ெந்ைைம், புழுகு, குங்குமம்,
மூசிை முயங்கு கெறு உலர, சமாண்டு உற
வீசிை, நறும் சபாடி விண்டு, வாபடகய.
பாசிபழ மடந்பையர் - ெசும் பொன்னாலாகிய அணிகலன்கதை அணிந்ை மகளிரின்;
பகட்டு சவம் முபல - பெரிய விரும்ெத்ைக்க மார்ெகங்களில்; பூசிய ெந்ைைம் -
பூசப்ெட்ை சந்ைனம்; புழுகு, குங்குமம் - புழுகு, குங்குமப்பூ; மூசிை முயங்கு கெறு -
(ஆகிய இதவ) கலந்ைைனாலாகிய கலதவ மிகுதி; உலர - உலருமாறு; வாபட -
வாதைக்காற்று; நறும்சபாடி விண்டு - நறுமணமுள்ை மகரந்ைப்பொடி கதைச்
(மலர்களினின்று) கசகரித்து; சமாண்டு உற வீசிை - நிதறய முகுந்து பகாண்டு வந்து
மிகுதியாக வீசிற்று.

மகளிர் மார்பில் பூசிய சந்ைனம் கொன்ற கலதவச் கசறு உலரும்ெடி வாதைக்காற்று

மலர்களின் மகரந்ைப் பொடிகதை முகந்து வீசிற்று என்ெைாம். முயங்கு கசறு என்றது
கலதவச் சாந்திதன. அது குைம்ொக இருத்ைலின் அப்பெயர் பெற்றது. வாதை -
வைக்கிலிருந்து வீசும் காற்று. 'வாதைக்காற்று' எனப்ெட்ைது. காற்று மாறி மாறி
பவவ்கவறு இைங்களில் வீசுவைால் 'வீசி' எனப்ென்தமயில் கூறினார்.
110

4258. மன்ைவன் ைபலமகன்

வருத்ைம் மாற்றவான்,
அந் சநறிப் பருவமும்
நணுகிற்று ஆைலால்,
''சபான்னிபை நாடிய
கபாதும்'' என்பகபால்,
அன்ைமும், திபெ திபெ
அகன்ற, விண்ணின்வாய்.
மன்ைவன் ைபலமகன் - ைசரை சக்கரவர்த்தியின் முைல் மகனாகிய இராமபிரானின்;
வருத்ைம் மாற்றுவான் - துன்ெத்தை மாற்றுவைற்குரிய; அந்சநறிப் பருவமும் - அந்ை
பநறிப்ெட்ை முன்ெனிக் காலமும்; நணுகிற்று - வந்துவிட்ைது; ஆைலால் -
ஆதகயினாகல; சபான்னிபை நாடிய கபாதும் - பிராட்டிதயத் கைடிச் பசல்கவாம்
(யாம்); என்ப கபால் - என்று பசால்லிப் புறப்ெட்ைன கொல; அன்ைமும் -
அன்னப்ெறதவகளும்; விண்ணின் வாய் - வானத்தில்; திபெ திபெ அகன்ற - திதசகள்
கைாறும் ெறந்து பசன்றன.
மதைக் காலத்தில் குளிர் ைாங்காது அன்னப் ெறதவகள் ஒடுங்கிக் கிைக்கும்.
ைாமதர மலர்த் ைவிசு இகந்து ைதக அன்னம், மாமரம் நிதரத்பைாகு பொதும்ெர் உதை
தவக' (4228) என அதவ நீர்நிதலகதை விடுத்துப் பொதும்ெரில் ைங்கியதம முன்னர்க்
கூறப்ெட்ைது. மதை நீங்கிய அைவில் அதவ விண்ணில் ெறந்து ைாம் விரும்பிய
திதசகளுக்குச் பசன்றன. இயல்ொக நிகழும் இச்பசயதலச் சீதைதயத்
கைடுவைற்காகப் புறப்ெட்ைன என்று கூறியது ைற்குறிப்கெற்ற அணி. வானர
வீரர்களுக்கு முன்னாகப் ெறதவகளும் சீதைதயத் கைடிப் புறப்ெட்ைன என்ெது
உணர்த்ை 'அன்னமும்' என்று உம்தம பகாடுத்ைார். எல்லா உயிர்களும் இராமபிரான்
இன்ெ துன்ெங்களில் ெங்கு பகாள்வைாகக் கூறும் கவிநயம் காண்க. வருத்ைம் -
சீதையின் பிரிவால் ஏற்ெட்ை துனெம். பொன் - பசல்வத்திற்கு உரிய கைவுைாகிய
திருமகளின் அவைாரமான சீதை. அன்னமும் - உம்தம எதிரது ைழுவிய எச்சப்
பொருைது; திதச திதச - அடுக்குத் பைாைர். 111

4259. ைம் சிபற ஒடுங்கிை,

ைழுவும் இன்ைல,
சநஞ்சு உறு மம்மரும்
நிபைப்பும் நீண்டை, -
மஞ்சு உறு சநடு மபழ
பிரிைலால், மயில் -
அஞ்சிை, மிதிபல நாட்டு
அன்ைம் என்ைகவ.
மஞ்ெ உறு சநடுமபழ - கமகங்கள் பொருந்திய பெரிய மதைக் காலம்; பிரிைலால் -
அகன்றுவிட்ைைால்; மயில் - மயில்கள்; ைம் சிபற ஒடுங்கிை - ைம் சிறகுகதை ஒடுக்கிக்
பகாண்ைனவாய்; ைழுவும் இன்ைல - பொருந்திய துன்ெத்தை உதையனவாய்; சநஞ்சு
உறு மம் மரும் - உள்ைத்தில் பகாண்ை மயக்கமும்; நிபைப்பும் நீண்டை - நிதனவும்
மிக்கனவாய்; மிதிபல நாட்டு - மிதிதல நாட்டில் பிறந்ை; அன் ைம் என்ைகவ -
சீதைதயப் கொல; அஞ்சிை - அஞ்சின.

இராமதனப் பிரிந்ை சீதை ைன் உைம்தெ ஒடுக்கிி்க் பகாண்டு, இன்னல்

நிதறந்ைவைாய், மனத்தில் மயக்கமும் நிதனவுகளுமாய வருந்தியிருத்ைல் கொல
மயில்களும் மதைக்காலம் பிரிைலால் சிறகுகதை ஒடுக்கிக் பகாண்டு, துன்ெம்
பகாண்ைனவாய் நிதனவும், மயக்கமும் மிக்கனவாய் அஞ்சி ஒடுங்கின என்ெைாம்.
உவதம அணி நிதனப்பு - மதைக்காலத்தில் ைாம் எய்திய இன்ெங்கதை நிதனத்துப்
ொர்த்ைால். கார் காலம் பைாைங்கிய பொழுது 'ஆடின மயில்கள்' (4173) என்றதை
நிதனவு பகாள்ைலாம். கார்காலத்தில் மகிழ்ந்ைாடிய மயில்கள், மதை நீங்கியவுைன்
துன்புற்று ஒடுங்கும் இயல்பு கூறப்ெட்ைது. அன்னம் - உவதம ஆகுபெயராய்ச்
சீதைதய உணர்த்தியது. 112

4260. வஞ்ெபை, தீவிபை, மறந்ை மா ைவர்

சநஞ்சு எைத் சைளிந்ை நீர் நிரந்து கைான்றுவ;
'பஞ்சு' எை, சிவக்கும் சமன் பாைப் கபபையர்
அஞ்ெைக் கண் எைப் பிறழ்ந்ை, ஆடல் மீன்.
வஞ்ெபை தீவிபை - தீவிதனக்கு இைமான வஞ்சதனதய; மறந்ை மாைவர் - அறகவ
நீக்கிய பெருந்ைவ முனிவரின்; சநஞ்சு எை - மனம் கொல; சைளிந்ை நீர் - பைளிந்ை நீர்;
நிரந்து கைான்றுவ - (கலக்கமின் றிப்) ெரந்து காணப்ெடும்; ஆடல் மீன் - (அந்நீரில்)
விதையாடும் மீன்கள்; பஞ்சு எைச் சிவக்கும் - பசம்ெஞ்சுக் குைம்பு கொலச் சிவந்து
நிற்கும்; சமன்பாைப் கபபையர் - பமன்தமயான ொைங்கதை உதைய மகளிரின்;
அஞ்ெைக் கண் எை - தமதீட்டிய கண்கள் பிறழ்வது கொல; பிறழ்ந்ை - பிறழ்ந்ைன.
முனிவர்கள் ைவம் அன்றிப் பிறவற்தற அறியாராைலின் 'தீவிதன மறந்ை மாைவர்'
என்றார். மனம் கலங்குைற்குக் காரணமான தீவிதன நீங்கியைாலும், மனம் பைளிவு
பெறுைற்குக் காரணமான கல்வி, ககள்விகைால் பைளிந்ை ஞானம் பெற்றதமயாலும்
அவர்கள் பநஞ்சு பைளிவுதைய பநஞ்சமாயிற்று. மதை நீங்கிய பின்னர் நீர்நிதலகள்
பைளிவதைந்ை நிதலக்கு மாைவர் மனம் உவதம கூறப்ெட்ைது. 'ைங்கள் நாயகரின்
பைய்வம்ைான் பிறிது இதல' என்று எண்ணும் மங்தகமார் சிந்தை கொலத் தூயது' (408)
என்றதம ஈண்டு ஒப்பு கநாக்கத்ைக்கது.

பைளிந்ை நீரில் மீன்கள் பிறழ்ைலுக்கு மகளிர் கண்கள் பிறழ்ைல் உவதம. எதிர்நிதல

உவதம அணி. 113

4261. ஊடிய மடந்பையர் வைைம் ஒத்ைை,

ைாள்சைாறு மலர்ந்ைை, முதிர்ந்ை ைாமபர;
கூடிைர் துவர் இைழ்க் ககாலம் சகாண்டை,
கெடு உறு நறு முபக விரிந்ை செங்கிபட.
ைாள்சைாறு மலர்ந்ைை - நாைங்கள் கைாறும் மலர்ந்ைனவாய்; முதிர்ந்ை ைாமபர -
முதிர்ச்சி பெற்ற ைாமதர மலர்கள்; ஊடிய மடந்பையர் - (ைதலவகராடு)
ஊைல்பகாண்ை மகளிரின்; வைைம் ஒத்ைை - முகத்தைப் கொன்ற. (ஒரு புறமாக
முகத்தைத் திருப்பிக் பகாண்ைன என்றெடி); கெடு உறு நறுமுபக - அைகு பொருந்திய
நறுமணம் மிக்க

அரும்புகள்; விரிந்ை செங்கிபட - மலரப்பெற்ற பசங்கிதை மலர்கள்; கூடிைர்

துவர் இைழ் - ைதலவபராடு கசர்ந்து மகிழும் மகளிரின் சிவந்ை இைழ்கள்கொல;
ககாலம் சகாண்டை - அைகுைன் விைங்கின.
ைதலவர்மீது ஊைல் பகாள்ளும் மகளிர் சினக்குறியாக முகத்தைத் திருப்பிக்
பகாள்ைல் இயல்பு. அத்ைகு மகளிர் முகம், சில நாட்களுக்கு முன்னர் மலர்ந்து பின்பு
முதிர்ந்து ஒரு புறம் சாய்ந்து விடும் ைாமதர மலர்க்கு உவதம ஆயிற்று.
ெனிக்காலத்தில் ைாமதர பொலிவிைத்ைதலத் ''ைாமதர முகங்கள் வாட்டும் ைண்ெனிக்
காலந்ைன்னில்'' (தநைைம். அன்னத்தைக் கண்ணுற்ற -9) என்றைாலும் அறியலாம்.
பசங்கிதை - நீரில் கைான்றும் சிவப்பு பநட்டி. ைதலவபராடு கூடிய மகளிர் வாயிைழ்
சிவந்திருப்ெது கொலச் பசங்கிதை மலர்கள் பசந்நிறமுதையன வாய் மலர்ந்திருந்ைன.
இருவதக மலர்க்கும் உவதமயாக, ஊடிய மகளிர் வைனத்தையும், கூடிய மகளிர் துவர்
இைதையும் கூறிய நயம் காண்க. பசங்கிதை - ஆகுபெயராய் மலதர உணர்த்திற்று.
114

4262. கல்வியின் திகழ்

கணக்காயர் கம்பபலப்
பல் விைச் சிறார் எைப்
பகர்வ பல் அரி,
செல் இடத்து அல்லது
ஒன்று உபரத்ைல்செய்கலா
நல் அறிவாளரின்,
அவிந்ை, நா எலாம்.
 கல்வியின் திகழ் - கல்வியால் விைக்கம் பெற்றுள்ை; கணக்காயர் - ெள்ளி ஆசிரியர்;
கம்பபல - (ெயில்விக்க) ஆரவாரத்கைாடு; பல் விைச் சிறார் எை - (கல்விகற்கின்ற)
ெலவதகப்ெட்ை சிறுவர்கள் கொல; பகர்வ - (மதைக்காலத்தில்) கத்திக் பகாண்டிருந்ை;
பல் அரி எலாம் - ெல்வதகப்ெட்ை ைவபளகள் எல்லாம்; செல் இடத்து அல்லது -
(ைம்முதைய பசாற்கள்) ெலிக்கும் இைத்திலன்றி; ஒன்று உபரத்ைல் செய்கலா - (பிற
இைங்களில்) ஒரு பசால்தலயும் பசால்லுைல் பசய்யாை; நல் அறிவாளரின் - நல்ல
அறிவுதையவர்கள் கொல; நா அவிந்ை - நா அைங்கின.

மதைக் காலத்தில் ைவதைகள் மிகுதியாகக் கத்துைலும் மதை நீங்கிய காலத்தில்

குரல் ஒடுங்கலும் இயல்ொகும். மதைக் காலத்தில் ைவதைகள் எழுப்பும்
கெபராலிக்குப் ெள்ளியில் ஆசிரியர் ொைம் பசால்ல உைன் பசால்லும் சிறுவர்களின்
கெபராலியும், அத்ைவதைகள் மதை நீங்கிய காலத்தில் ஓகரார் சமயம் ஒலி எழுப்பிி்ப்
பிற சமயங்களில் அைங்கியிருந்ை நிதலக்கு, பசல்லும் இைங்களில் கெசிப் பிற
சமயங்களில் கெசாதிருக்கும் அறிஞர் நிதலயும் உவதமயாயின. ஆரவாரத்திற்குப்
ெள்ளிச் சிறுவதரயும், நாவைக்கத்திற்கு அறிஞர்கதையும் உவதம கூறிய நயம் காண்க.
கணக்காயர்- எண்ணும் எழுத்தும் ஆகிய பநடுங்கணக்தக ஆராய்ெவர்.

இச்பசய்யுட் கருத்து வான்மீகத்தும், துைசீைாசர் இராமாயணத்திலும் காணப்ெடும்.

115

4263. செறி புைல் பூந் துகில்

திபரக் பகயால் திபரத்து,
உறு துபணக் கால் மடுத்து
ஓடி, ஓை நீர்
எறுழ் வலிக் கணவபை
எய்தி, யாறு எலாம்,
முறுவலிக்கின்றை கபான்ற,
முத்து எலாம்.
முத்து எலாம் - சிப்பிகள் ஈன்ற முத்துக்கபைல்லாம்; செறி புைல் பூந்துகில் - பசறிந்ை
நீரிதைக் காணப்ெடும் மலர்கைாகிய ஆதையிதன; திபரக்பகயால் திபரத்து -
அதலகைாகிய கரங்கைால் தூக்கிக் பகாண்டு; உறுதுபணக் கால் - பொருந்திய
துதணயாயுள்ை கால்கதை; மடுத்து ஓடி - ெதித்து ஓடிச் பசன்று; யாறு எலாம் -
யாறுகைாகிய பெண்கள் எல்லாம்; ஓைநீர் - கைல்நீராகிய; எறுழ்வலிக் கணவபை -
மிக்க வலிதம பொருந்திய கணவதன; எய்தி - அதைந்து; முறுவலிக்கின்ற கபான்ற -
புன்முறுவல் பசய்வதைப் கொன்றிருந்ைன.

கைலில் சங்கமத் துதறகளில் சிப்பிகளினின்று முத்துக்கள் உண்ைாைலும், அதல

கூதிர்ப்ெருவ இறுதியில் கைலின் அதலகைால் பகாழிக்கப்ெட்டுக் கைகலாரத்தில்
விைங்குவன என்ெதும் இயல்ொகும். இவ்வியல்ொன நிகழ்ச்சிதய ஆறுகைாகிய
மகளிர் ைம் கைலாகிய கணவதனச் கசர்ந்து முத்துக்கைாகிய ெற்கதைக் காட்டிச்
சிரித்ைன கொல் இருந்ைது எனக் கூறினார். ைற்குறிப்கெற்ற உவதம அணி. ஆற்று நீரில்
மிைந்து வரும் மலர்கதைகய ஆதையாகக் கூறுைல் கவி மரொகும். 'புண்ணிய
நறுமலராதை கொர்த்துக் கண்ணிதற பநடுநீர் கரந்ைனள் அைக்கி' (சிலப். 13 - 172 - 173);
''மணிப்பூவாதை அது கொர்த்து'' (சிலப். கானல்வரி - 25) என்ெனவும் காண்க.
ஓடுகிறவர்கள் ைம் ஆதைகள் ைடுக்காமலிருக்க அைதனத் தூக்கி மடித்துக் பகாள்ைல்
இயல்ொைலின் ஆறும் பூந்துகிதலத் 'திதரக் தகயால் திதரத்து' ஓடியைாகக்
கூறப்ெட்ைது. ஆறு புறப்ெடும் இைத்தைத் ைதலயாகக் கூறுைல் கொல, அது கைகலாடு
கலக்கும் இைத்தைக் காலாகக் கூறும்பொருத்ைம் கநாக்கிி்க் 'கால்மடுத்து ஓடி' என்றார்.
'மதலத் ைதலய கைற்காவிரி' (ெட்டினப்ொதல - 6) என்ற இைத்து ஆற்றின் 'ைதலப்
ெகுதி' தயக் காணலாம். ஆற்றுக்கால் என்ற வைக்கும் காண்க. ஆற்றின் அதலகதைக்
கரங்கைாகக் கூறுவதுண்டு. 'பொன்னி திதரக்தகயால் அடிவருைப் ெள்ளி பகாள்ளும்
பொன்னரங்கம்' (திவ்விய பெருமாள் - 1 - 1). எறுழ்வலி - ஒரு பொருட்ென்பமாழி.
வடிவிலும், பவண்ணிறத்திலும் ஒளியிலும் ெற்களுக்கு முத்து உவதமயாகும். ஓை நீர்க்
கணவன் என்று ஒன்தற உருவகம் பசய்து ஆறுகைாகிய மகளிர் என உருவகம்
பசய்யாைது ஏககைச உருவகம் எனப்ெடும். ஆறுகட்குக் கைல் கணவன் என்ெது மரபு;
அைனால கைலுக்கு நதிெதி என்னும் பெயருண்டு. 116

4264. சொல் நிபற ககள்வியின்

சைாடர்ந்ை மாந்ைரின்,
இல், நிறப் பெபல
உற்று இருந்ை மாைரின்,
ைன் நிறம் பயப் பய
நீங்கிு் ைள்ள அரும்
சபான் நிறம் சபாருந்திை,
பூகத் ைாறு எலாம்.
சொல்நிபற - புகழ் நிதறந்ை; ககள்வியின் - ககள்விதயப் பெறுைல் பொருட்டு;
சைாடர்ந்ை மாந்ைரின் - (நல்லாசிரியதர கவண்டி) கவற்று நாட்டிற்குப் பிரிந்து பசன்ற
ைதலவரால்; பெபல நிறம் உற்று - ெசதல நிறத்தைப் பெற்று; இல் இருந்ை மாைரின் -
இல்லின்கண் இருந்ை மகளிதரப் கொல; பூகத்ைாறு எலாம் - ொக்கு மரத்தின் குதல
கபைல்லாம்; ைன் நிறம் பயப்பய நீங்கி - ைமக்குரியைாக இருந்ை ெச்தச நிறம் பமல்ல
பமல்ல நீங்கப் பெற்று; ைள்ள அரும் - இகழ்ந்து ைள்ை முடியாை (விரும்ெத்ைக்க);
சபான் நிறம் சபாருந்திை - பொன்னிறம் பொருந்ைப் பெற்றன.
ொக்கு மரத்தின் குதலகள் முற்றாை கொது ெசுதமநிறத்துைன் காணப்ெடும்.
முதிரும்கொது ெசுதம நிறம் மாறிப் ெழுக்தகயில் பொன்னிறம் அதையும். அைற்குக்
ககள்வியின் பொருட்டுப் பிரிந்து பசன்ற ைதலவர்களின் பிரிவாற்றாதமயால் ெசதல
நிறம் அதைந்ை மகளிதர உவதம கூறினார். கற்புக்காலத்தில் ைதலவன் பிரியும்
ஓைற்பிரிவு இங்குக் கூறப்ெட்ைது. ெசதல நிறம் என்ெது ைதலவதரப் பிரிந்ைதமயால்
ைதலவியர்க்கு உைைாகும் நிறகவறுொடு. நாளுக்கு நாள் இயல்ொன ெசுதம நிறம்
மாறிப் பொன்னிறம் அதையும் இயல்தெ உணர்த்ைத் 'ைன்நிறம்' ெயப்ெய நீங்கி'
என்றார். பொன்னிறத்தின் சிறப்புத் கைான்ற 'ைள்ைரும் பொன்நிறம்' என்றார். பூகத்ைாறு
எலாம் ைன் நிறம் ெயப்ெய - என்ெதில் எதுதக கநாக்கித் 'ைம்நிறம்' என வரகவண்டியது
'ைன்னிறம்' என வந்ைது ஒருதமப் ென்தம மயக்கம். கூதிர்க்காலத்துக் கமுகின் ககய்
ெசுங்காயாய் இருக்கும் என்ெதைத் 'பைண்ணீர்ப் ெசுங்காய கசறுபகாை முற்ற'
(பநடுநல் - 26) என்ற அடி உணர்த்தும். 117
4265. பயின்று உடல் குளிர்ப்பவும்
பழைம் நீத்து, அவண்
இயன்றை இள சவயில்
ஏய்ந்ை சமய்யிை,
வயின்சைாறும், வயின்சைாறும்,
மடித்ை வாயிை,
துயின்றை, இடங்கர்
மா, ைடங்கள்கைாறுகம.
இடங்கர் மா - முைதலயாகிய விலங்குகள்; பயின்று - (ைாம் பநடுநாைாக நீரில்)
பொருந்தி; உடல் குளிர்ப்பவும் - உைம்பு குளிர்ச்சி அதைந்ைைால்; பழைம் நீத்து - இது
காறும் வாழ்ந்துவந்ை நீர்நிதலகதை

விடுத்து; அவண் இயன்றை - அவ்விைத்திருந்ை கதரகளில் வந்து

பொருந்தினவாய்; இளசவயில் ஏய்ந்ை சமய்யிை - இைபவயில் ெடியும் உைம்புகதை
உதையனவாய்; ைடங்கள் கைாறும் - நீர்நிதலகளின் கதரகளிபலல்லாம்;
வயின்சைாறும் வயின்சைாறும் - இைந்கைாறும் இைந்கைாறும் (ெற்ெல இைங்களில்);
மடித்ை வாயிை - மடித் வாய்கதை உதையனவாய்; துயின்றை - உறங்கின.
மதைக்காலத்தில் நீரில் மூழ்கிக் கிைந்ை முைதலகள், மதை நீங்கியதும் நீர்
நிதலகதை விட்டுக் கதரயில் வந்து பவயிலில் குளிர் காய்வது இயல்ொகும்.
முைதலகள் தூங்குதகயில் வாய் மடித்துத் தூங்கும் இயல்பு உணர்த்ை 'மடித்ை வாயின
துயின்றன' என்றார். இைங்கர் என்ெது முைதல வதககளில் ஒன்று. 'பகாடுந்ைாள்
முைதலயும் இைங்கரும் கராமும்' (குறிஞ்சிப் - 257) என்ற இைத்து நச்சினார்க்கினியர்
இதவ மூன்றும் சாதிவிகசைம் என்றது காண்க. வயின்பைாறும் வயின்பைாறும் -
அடுக்குத்பைாைர் ென்தம உணர்த்திற்று. 118

4266. சகாஞ்சுறு கிளி சநடுங் குைபல கூடிை,

அஞ்சிபற அறுபை அளக ஓதிய,
எஞ்ெல் இல் குபழயை, இபட நுடங்குவ -
வஞ்சிகள் சபாலிந்ைை, மகளிர் மாைகவ.
வஞ்சிகள் - வஞ்சிக் பகாடிகள்; சகாஞ்சுறு கிளி - பகாஞ்சிப் கெசுகின்ற கிளிகளின்;
சநடுங் குைபல கூடிை - நீண்ை மைதலபமாழி கள் (ைம்மிைத்துப்) பொருந்ைப்
பெற்றனவாய்; அஞ்சிபற அறுபைம் - (ைம்மிைம் பமாய்க்கின்ற) அைகிய சிறகுகதை
உதைய வண்டுகைாகிய; அளக ஓதிய - கூந்ைலின் ஒழுங்தகயுதையனவாய்; எஞ்ெல்
இல் குபழ யை - குதறவில்லாை ைளிர்கதை உதையனவாய் (குதறவில்லாை குதை
பயனும் காைணி உதையனவாய்); இபட நுடங்குவ - இதையில் ஒல்கி அதசவனவாய்
(இதை, அதசவனவாய்); மகளிர் மாை - மகளிதரப் கொல; சபாலிந்ைை - விைங்கின.

வஞ்சிக்பகாடிகள் மகளிர் கொல விைங்கின என்ெைாம். வஞ்சிக்பகாடியில்

கிளிகளின் பமாழி மகளிர் குைதல கொன்றும், மலரில் பமாய்க்கும் வண்டுகள் மகளிர்
கூந்ைல் கொன்றும், அைகு குதறயாை குதை (ைளிர்) குதையணியாகவும் வஞ்சிக்
பகாடியின் நடுப்ெகுதி துவளுைல் மகளிர் இதை துவளுைல் கொலவும் இருந்ைன.
குதை - ைளிர், காைணி என்று இருபொருள்ெை நின்றது. இதை - நடுப்ெகுதி,
மகளிர்இதை என இரு பொருள்ெட்டு நின்றது. எனகவ, உருவகத் தையும்
சிகலதைதயயும் உறுப்ொகக் பகாண்ை உவதம அணியாகும். அறுெைம் - வண்டு,
ெண்புத்பைாதகப் புறத்துப் பிறந்ை அன்பமாழித்பைாதக. குைதல - மகளிரின் எல்லாப்
ெருவத்திற்கும் கூறப்ெடும்பமாழிநிதல. 119

4267. அளித்ைை முத்துஇைம் கைாற்ப,

மான் அைார்
சவளித்து எதிர் விழிக்கவும்
சவள்கி, கமன்பமயால்
ஒளித்ைை ஆம் எை,
ஒடுங்க கண்ணை,
குளித்ைை, மண்ணிபட -
கூைல் நந்து எலாம்.
கூைல் நந்து எலாம் - முதுகு வதைந்ை நந்தைகபைல்லாம்; அளித் ைை முத்து இைம் -
ைாம் ஈன்றனவாகிய முத்துக்கள்; கைாற்ப - (மகளிரின் ெற்களுக்க ஒப்ொகாமல்)
கைாற்றுவிட்ைதமயால்; மான் அைார் - மான் கொன்ற ொர்தவதய உதைய மகளிர்;
எதிர் சவளிப்பட்டு - எதிரில் பவளிப்ெட்டு வந்து; விழிக்கவும் சவள்கி - ொர்ப்ெைற்கும்
நாணி; கமன்பமயால் - (ைம்) கமன்தமயான ெண்பினால்; ஒளித்ைை ஆம் எை - ஒளிந்து
பகாண்ைன என்று பசால்லுமாறு; ஒடுங்க கண்ணன் - ஒடுங்கிய கண்கதை
உதையனவாய்; மண்ணிபடக் குளித்ைை - கசற்றில் மூழ்கின.

நத்தைகள் இயல்ொக மண்ணில் மதறந்ைைற்குத் ைாம் ஈன்ற முத்துக்கள்

மகளிருதைய ெற்களுக்குத் கைாற்றைனால், அவர்கள் முன் பவளிப்ெட்டுத் கைான்றவும்
நாணி மதறந்ைன எனக்கூறியது ஏதுத் ைற்குறிப்கெற்ற அணி. கமன்தம என்ெது மான
உணர்தவக் குறித்ைது. நத்தைகள் ைாம் ஈன்ற முத்துக்களின் கைால்விதயத்ைம்
கைால்வியாகக் கருதி நாணிய கமன்தமதயக் காண்க. முத்துப் பிறக்கும் இைங்களில்
ஒன்று நத்தை. 'நத்தின் வயிற்றில் முத்துப் பிறக்கும்' என்ெது ெைபமாழி.
120

4268. மபழ படப் சபாதுளிய

மருைத் ைாமபர
ைபழ படப் கபர் இபலப்
புபரயில் ைங்குவ,
விபழபடு சபபடசயாடும்,
சமள்ள, நள்ளிகள்,
புபழ அபடத்து ஒடுங்கிை,
வச்பெ மாக்கள்கபால்.
மபழ படப் சபாதுளிய - மதை பெய்ைைால் பசழித்ை; மருைத் ைாமபர - மருை
நிலத்திற்குரிய ைாமதர; ைபழ பட - பசழித்து வைர; கபர் இபலப் புபரயில் ைங்குவ -
(அவற்றின்) பெரிய இதலயின் கீழ்த் ைங்குவனவான; நள்ளிகள் - ஆண் நண்டுகள்;
விபழபடு சபபடசயா டும் - விருப்ெம் மிக்க ைம் பெண் நண்டுகளுைகன; வச்பெ
மாக்கள் கபால் - உகலாபிகள் கொல; சமள்ள - பமதுவாக; புபழ அபடத்து - ைம்
வதையின் வாயிதலச் கசற்றால் அதைத்துக் பகாண்டு; ஒடுங்கிை - அைன் உள்கை
ஒடுங்கிக் கிைந்ைன.

இரவலர், நண்ெர், விருந்தினர், சுற்றத்தினர் என எவகரனும் ைம் இல்லத்திற்கு

வந்துவிடுவகரா என்று அஞ்சி உகலாபிகள் ைம் வீட்டுக்கைதவ அதைத்துக்

பகாண்டு ைம் மதனவி மக்களுைன் உள்ளிருப்ெர் அதுகொல ஆண்நண்டுகள்,

ைன் பெதைககைாடு ைாம் வாழும் வதைகளின் வாயிதலச் கசற்றால் அதைத்துக்
பகாண்டு உள்ளிருந்ைன. நண்டுகளுக்கு உகலாபிகள் உவதம ஆயினர். உவதம அணி.
முன்னர்ப் 'பெதை' எனக்கூறியைால் 'நள்ளி' என்னும் நண்டின் பொதுப் பெயர்
ஆண்நண்தைக் குறித்து நின்றது. மருைநிலத்திற்கக சிறப்புதையைாைலின் 'மருைத்
ைாமதர' என்றார். விலங்கு கொன்ற மனிைர் என்ற இழிவு கைான்ற 'வச்தச மாக்கள்
கொல' என்றார். 121
 கிட்கிந்பைப் படலம்

கிட்கிந்தை நகரில் நைந்ை பசய்திகதைக் கூறுவைால் இப்பெயர் பெற்றது. குறித்ை

காலத்தில் சுக்கிரீவன் வராதமயால் இராமன் சினந்து இலக்குவதன அனுப்புகிறான்.
கிட்கிந்தைக்கு இலக்குவன் வந்ைதைச் சுக்கிரீவனுக்குத் பைரிவிக்கின்றார்கள்; அங்கைன்
அனுமன் இருவரும் ைாதரயின் ககாயிதல அதைந்து அவளிைம் கெசுகின்றார்கள்.
வாயிதலத் ைாளிட்டுக் குரங்குகள் கொருக்கு ஆயத்ைமான நிதலயறிந்ை இலக்குவன்
கைவுகதை உதைத்பைறிகின்றான். அனுமன் கூறியெடிகய ைாதர இலக்குவன்
முன்னாக வருகிறாள்; மகளிதரப் ொர்க்க அஞ்சும் இலக்குவனிைம் ைாதர
கெசுகின்றாள்; இலக்குவன் ைன் ைாயதர நிதனந்து உருகுங்கால் ைாதர அவனது
சினத்தைத் ைணிவிக்கின்றாள். பின்னர் அனுமன் இலக்குவனுக்குச் சமாைானம்
கூறுகின்றான்; சினம் ைணிந்ை இலக்குவனும் அனுமகனாடு சுக்கிரீவதனக் காணச்
பசல்லுகின்றான். சுக்கிரீவன் இலக்குவதனப் ொர்த்ைதும், ைான் மதுவுண்டு மயங்கிக்
கிைந்ைதமக்கு வருந்துகின்றான். அைனால் இலக்குவனது சீற்றமும் ைணிகிறது.
அவனது மாளிதக பசன்ற இலக்குவன் அரியதணயில் அமராமல் கல்ைதரயில்
அமர்கின்றான். பின் அனுமதனச் 'கசதனயுைன் வருக' என ஏவிய சுக்கிரீவன்
இராமதனக் காணச் பசல்ல, இராமனும் சுக்கிரீவனது நலன் உசாவுகின்றான். ைன்
பிதைக்கு வருந்திய சுக்கிரீவனது குற்றம் நீக்கி இராமன் ொராட்டுகிறான். அனுமன்
கசதனயுைன் வருவான் என இராமனிைம் பசான்ன சுக்கிரீவதனயும், அங்கைதனயும்
அனுப்பிவிட்டு இராமன் ைன் ைம்பியுைன் ைங்கியிருக்கிறான்.
சுக்கிரீவன் வாராதமயால் இராமன் சினந்து, இலக்குவதன அனுப்புைல்

4269. அன்ை காலம்

அகலும் அளவினில்,
முன்பை வீரன்,
இளவபல, 'சமாய்ம்பிகைாய்!
சொன்ை எல்பலயின்
ஊங்கினும் தூங்கிய
மன்ைன் வந்திலன்;
என் செய்ைவாறுஅகரா?
அன்ை காலம் - அத்ைன்தமயுதைய கூதிர்ப்ெருவம்; அகலும் அளவினில் - நீங்கும்
அைவில்; முன்பை வீரன் - மூத்ைவனும் வீரனுமான இராமன்; இளவபல - ைன்
ைம்பியான இலக்குவதன கநாக்கி;

சமாய்ம்பிகைாய் - வலிதமமிக்கவகன! சொன்ை எல்பலயின் ஊங்கினும் -

(முன்பு நான்) குறித்ை நான்கு மாைத் ைவதண கழிந்ை பின்பும்; மன்ைன் தூங்கிைன்
வந்திலன் - அச் சுக்கிரீவ அரசன் ைாமைப்ெடுத்துவதை கமற்பகாண்டு இங்கு வந்து
கசரவில்தல; செய்ை ஆறு என் - அவன் பசய்ை பசயல் ைான் என்ன?

கார்த்திதக மாைத்தில் வருவைாகச் பசான்ன சுக்கிரீவன் வராைைால், இராமன்

இலக்குவதனகநாக்கிச் சுக்கிரீவன் இவ்வாறு வராமல் காலம் ைாழ்த்துகிறாகன
என்றான் என்ெது.
தூங்குைல் - பசயதலத் ைாழ்த்துைல், ைாமைப்ெடுத்துைல், 'தூங்குக தூங்கிச் பசயற்ொல'
என்ெதில் (குறள் 672) இப்பொருள் அதமைல் காண்க. முன்தன - முன் பிறந்ைவன்;
முைன்தமயான வீரர்களுள் ைதலதமயுதையவன். பமாய்ம்பு - கைாள், வலிதம.
1

4270. 'சபறல் அருந் திருப் சபற்று, உைவிப் சபருந்

திறம் நிபைந்திலன்; சீர்பமயின் தீர்ந்ைைன்;
அறம் மறந்ைைன்; அன்பு கிடக்க, நம்
மறன் அறிந்திலன்; வாழ்வின் மயங்கிைான்.
சபறல் அருந் திருப் சபற்று - (அந்ைச் சுக்கிரீவன்) பெறுைற்கு அருதமயான அரச
பசல்வத்தை (நம்மால்) அதைந்து; உைவிப் சபருந்திறன் - (அவனுக்கு) நாம் பசய்ை
உைவியின் பெயருதமதய; நிபைந்திலன் - கருதிப் ொர்க்கவில்தல; சீர்பமயின்
தீர்ந்ைைன் - (அவன் ைனக்குரிய) ஒழுகலாற்றில் ைவறிவிட்ைான்; அறம் மறந்ைைன் -
(உைவி பசய்ைவதர மறவாை) நன்றியாகிய அறத்தை மறந்துவிட்ைான்; அன்பு கிடக்க -
அவனுக்கு நாம் பசய்ை அன்புச் பசயதல மறந்ைது இருக்கட்டும்; நம் மறம் அறிந்திலன்
- அவன் நம்முதைய வீரச் பசயல்கதையும் நிதனவிற் பகாண்ைானில்தல; வாழ்வின்
மயங்கிைான் - (ஆட்சியில் ைன்தன மறந்து இன்ெம் அனுெவித்து) வைமான
வாழ்க்தகயில் அழுந்திக் கிைக்கின்றான்.
பெறல் அருந் திருப் பெற்று' - யாவராலும் பெறுைற்கியலாை அரச ெைவியாகிய
பசல்வத்தைக் குறிக்கும். நிரம்பினான் ஒருவன் காத்ை நிதற அரசு (4143) என்று
இராமகன இவ்வரதசக் குறிப்பிடுகிறான். 'உைவிப் பெருந்திறன்' - 'பசய் யாமற் பசய்ை
உைவிக்கு தவயகமும், வானகமும் ஆற்றல் அரிது' (குறள். 101) 'காலத்தினாற் பசய்ை
நன்றி சிறிபைனினும், ஞாலத்தின் மாணப் பெரிது' - (குறள். 102) 'சீர்தமயின்
தீர்ந்ைனன்': எந்நன்றி பகான்றார்க்கும் உய்வுண்ைாம் உய்வில்தல, பசய்ந்நன்றி
பகான்ற மகற்கு' - (குறள். 110) மறம் - மறன்: ஈற்றுப் கொலி. 2

4271. 'நன்றி சகான்று, அரு

நட்பிபை நார் அறுத்து,
ஒன்றும் சமய்ம்பம சிபைத்து,
உபர சபாய்த்துளார்க்
சகான்று நீக்குைல்
குற்றத்தில் ைங்குகமா?
சென்று, மற்று அவன்
சிந்பைபயத் கைர்குவாய்.
நன்றிசகான்று - (இப்ெடி) ஒருவன் ைனக்குச் பசய்ை நன்றிதயச் சிதைந்து;
அருநட்பிபை நார் அறுத்து - பெறுவைற்கு அருதமயான நட்ொம் அன்புக்கயிறுஅற
அழித்து; ஒன்றும் சமய்ம்பம - (எல்கலார்க் கும்) ஏற்றைாகப் பொருந்தி நிற்கும்
வாய்தமதய; சிபைத்து - குதலத் துவிட்டு; உபரசபாய்த்துளான் - வாக்குத்
ைவறியவதன; சகான்று நீக்குைல் - பகான்று ஒழிப்ெது; குற்றத்தின் நீங்கும் ஆல் -
ெழிொவங் களிலிருந்து நீங்கிய பசயகலயாகும் (ஆககவ); சென்று அவன் சிந்பைபய -
நீ அங்கக பசன்று அச்சுக்கிரீவனது மன நிதலதய; கைர்குவாய் - ஆராய்ந்து அறிந்து
வருவாய்;

'நட்பு நாரற்றன' - (நாலடி. 12) 'நலத்தின்கண் நாரின்தம' - (குறள் 958) நார் - கயிறு
அன்புப் பிதணப்தெ உணர்த்திற்று. ஒருவன் பசய்ை நன்றிதய மறந்ைவதனக்
பகான்றாலும் ெழிொவமில்தல; ஆைலால், அச்சுக்கிரீவனது உண்தமயான மனத்தை
அறிந்து வருமாறு இலக்குவனிைம் இராமன் கூறினான் என்ெது.
3

4272. ' ''சவம்பு கண்டகர் விண்

புக கவர் அறுத்து,
இம்பர் நல் அறம்
செய்ய எடுத்ை விற்
சகாம்பும் உண்டு; அருங்
கூற்றமும் உண்டு; உங்கள்
அம்பும் உண்டு'' என்று
சொல்லு, நம் ஆபணகய.
சவம்புகண்டகர் - மனம் பகாதிக்கும் பகாடியவர்கள்; விண்புக கவர் அறுத்து -
(கொரில் மடிந்து) வீர பசார்க்கம் அதையும்ெடி (அவர்கதை) கவபராடு அழித்து;
இம்பர் நல்லறம் செய்ய - இவ்வுலகில் முதறயான ைருமத்தை நிதலநிறுத்தும்
பொருட்டு; எடுத்ை விற்சகாம்பும் - (நாம்) தகயில் ஏந்திய வில் ைடியும்; உண்டு -
(நம்மிைம்) உள்ைது; அருங்கூற்றமும் உண்டு- (யாராலும் ைடுக்கமுடியாை) இயமனும்
இருக்கிறான்; உங்கள் அம்பும் உண்டு- (வானரங்கைாகிய) உங்கதைக் பகால்லக் கூடிய
வாலிதயக் பகான்ற அம்பும்(எம்மிைம்) இருக்கின்றது; என்று நம் ஆபண - என்று நமது
கட்ைதையாக; சொல்லு - (சுக்கிரீவனிைம்) பசால்வாய்.

விராைன் முைலான அரக்கர்கதையும் வாலிதயயும் பகான்ற வில்லும் அம்பும்

பகாண்கை சுக்கிரீவதனயும், அவனுதைய வானரப் ெதைகதையும் இயமனுக்கு
இதரயாக்க முடியுபமன்ெதைச் பசால்லுமாறு இலக்குவனிைம் இராமன்
உதரத்ைான் என்ெது. கண்ைகர் - தீகயார். தீகயாதர ஒறுத்து நல்லறம் நாட்டுைல் ஆகிய
அவைாரப்ொங்கு இங்கக புலப்ெடுவது காண்க. 4

4273. 'நஞ்ெம் அன்ைவபர நலிந்ைால், அது

வஞ்ெம் அன்று; மனு வழக்கு ஆைலால்,
அஞ்சில், ஐம்பதில், ஒன்று அறியாைவன்
சநஞ்சில் நின்று நிலாவ, நிறுத்துவாய்.
நஞ்ெம் அன்ைவபர - நஞ்சு கொன்ற பகாடியவர்கதை; நலிந்ைால் அது வஞ்ெமன்று -
ைண்டித்ைால் அது பகாடுதமயாகாது; மனு வழக்கு ஆைலால் - (அவ்வாறு நலிவது) மனு
ைர்மத்தில் கூறப்ெட்டுள்ை நீதியாைலால்; (இதை); அஞ்சில் ஐம்பதில் - ஐந்து வயதிலும்
ஐம்ெது வயதிலும்; ஒன்று அறியாைவன் - ைக்கது ைகாைது என்ெைதன அறி யாைவனான
அச் சுக்கிரீவனது; சநஞ்சில் நின்று நிலாவ - மனத்தில் நன்றாகப் ெதிந்து விைங்கும்ெடி;
நிறுத்துவாய் - (பசால்லி) நிதல நிறுத்துவாய்.

பகாடியவதரக் பகால்லாவிட்ைால் உலகம் ெலவாறு நலிவுெட்டு வருந்தும்;

ஆைலால், நல்லவர்கதைப் ொதுகாத்ைற்பொருட்டுத் தீயவதர அழித்ைல் ைருமச்
பசயலாம் என்ெது. அஞ்சில் ஐம்ெதில் ஒன்று அறியாைவன் - அஞ்சிலும் (வயது) ஒன்று
அறியாைவன்; ஐம்ெதிலும் ஒன்று அறியாைவன்; அைாவது இைதமயிலும்
முதுதமயிலும் பசய்வது அறியாைவன். 'ஆறிலறியார் நூறிலும் அறியார்'; 'பைாட்டிற்
ெைக்கம் சுடுகாடு மட்டில்' என்னும் ெைபமாழிகள் இங்கு நிதனக்கத் ைக்கன. உலக
வைக்கு நவிற்சி அணி. அஞ்சு -கொலி. 5

4274. ' ''ஊரும், ஆளும், அரசும், உம் சுற்றமும்,

நீரும் ஆளுதிகரஎனின், கநர்ந்ை நாள்
வாரும்; வாரலிர் ஆம் எனின், வாைரப்
கபரும் மாளும்'' எனும் சபாருள் கபசுவாய்.
ஊரும் ஆளும் - (உங்கள்) நகரமான கிட்கிந்தைதயயும், குடி மக் கதையும்; அரசும்
உம் சுற்றமும் - அரசாட்சிதயயும் உங்கைது உறவினர்கதையும்; நீரும் ஆளுதிகர எனின்
- நீங்ககை அை விரும்பினால்; கநர்ந்ை நாள் - (சீதைதயத்) கைடுவைற்காக வர
ஒப்புக்பகாண்ை இக் கார்த்திதக மாைத்தில்; வாரும் - (உைகன புறப்ெட்டு) வர
கவண்டும்; வாரலிர் எனின் - (அவ்வாறு) வராமல் கொவீரானால்; வாைரம் கபரும்
மாளும் - வானரம் என்னும் பெயரும் (இவ்வுலகில்) இல்லாது ஒழியும்; எனும் சபாருள்
கபசுவாய் - என்னும் உண்தமதய (சுக்கிரீவன்) முைலானவரிைம் நீ உணர்த்துவாய்.

நீரும் - உம் இதச நிதற: அதச நிதலயுமாம். 6

4275. ' ''இன்னும் நாடுதும், இங்கு இவர்க்கு வலி

துன்னிைாபர'' எைத் துணிந்ைார்எனின்,
உன்பை சவல்ல, உலகு ஒரு மூன்றினும்,
நின் அலால் பிறர் இன்பம நிகழ்த்துவாய்.
இன்னும் இங்கு இவர்க்கும் - இனி கவறாக இப்கொது இராம லக்குவராகிய
இவர்கதைக் காட்டிலும்; வலி துன்னிைாபர நாடுதும் - வலிதமயுள்ைவதர நாடித்
துதணயாகக் பகாள்கவாம்; எைத் துணிந் ைார் எனின் - என்று (அச்சுக்கிரீவன்
முைகலார்) முடிபவடுத்ைார் கபைன்றால்; உன்பைசவல்ல - உன்தன பவல்வைற்கு;
உலகு ஒரு மூன்றினும் - மூன்ற உலகங்களிலும்; நின் அலால் பிறர் இன்பம -
உன்தனயல்லாமல் கவறு யாரும் இல்லாதமதய; நிகழ்த்துவாய் - அவர்களுக்கு
(எடுத்துச்) பசால்வாய்.

பிறரால் பவல்ல முடியாை கெராற்றகலாடு கவண்டுங்காலத்துத் ைன்தனத் ைாகன

அைக்கிக் பகாள்ளும் வல்லதம மிக்கவன் இலக்குவன் என்ெது, 'நின்ன லால்
பிறரின்தம' எனகவ உவதம நீக்கிய கைான்றல் இலக்குவன் என்ெது. 7
4276. 'நீதி ஆதி நிகழ்த்திபை, நின்று, அது,
கவதியாை சபாழுது, சவகுண்டு, அவண்
ொதியாது, அவர் சொல் ைரத் ைக்கபை;
கபாதி ஆதி' என்றான் - புகழ்ப் பூணிைான்.
நின்று நீதி ஆதி - (ககாெக்குறி காட்ைாமல்) சாந்ைமாக இருந்து நீ பசால்வது அரச நீதி
முைலான அறங்கள் என்று கைான்றுமாறு; நிகழ்த்திபை - எடுத்துச்பசால்லி; அது
கவதியாைசபாழுது - அந் நீதி யுதரயானது (அவர்களின் மன மாறுொட்தை) மாற்றாை
பொழுது; சவகுண்டு அவண் ொதியாது - நீ ககாபித்து அந்ை இைத்தில் (அப்கொகை
அவர்கதை) அழிக்காமல்; அவர்சொல் - அவர்கள் கூறும் பசாற்கதை; ைரத் ைக்கபை -
(என்னிைம்) வந்து பசால்லக் கைதமப் ெட்டுள்ைாய்; கபாதி ஆதி என்றான் - (நீ) பசல்க
என்று பசால்லி விதை ைந்ைான்; புகழ்ப் பூணிைான் - புகதைகய ைனக்கு அணிகலனாகக்
பகாண்ை இராமன்.

'புகழ்ப் பூணினான் - புகதைப் பூண்' என்று கூறியதமயின் இராமதனப்

பொறுத்ைமட்டில் இவ்வுலககார் கூறும் புகழ்ச்சிகள் இன்றியும் ைனக்குத்ைாகன
உவதமயாக விைங்குெவன் என்ெைாம். பிறருக்குப் புகைாகிய பூண் அவர்கள் சிறப்தெ
மிகுதிப்ெடுத்தும். இராமதனப் பொறுத்ைமட்டில் அவதன அதைந்ைைால் அப்பூண்
(புகழ்) ைான் சிறப்பெய்தியது.
இயல்ொககவ, சினம்பொங்கும் ைன்தமயுள்ை இலக்குவன் மாறுெட்ை பசயல்
பசய்யாைவாறு இராமன் இவ்வாறு கட்ைதையிட்ைான் என்ெது. 8

இலக்குவன் கிட்கிந்தை பசல்லுைல்

4277. ஆபண சூடி, அடி

சைாழுது, ஆண்டு, இபற
பாணியாது, படர்
சவரிந் பாழ்படாத்
தூணிபூட்டி, சைாடு
சிபல சைாட்டு, அருஞ்
கெணின் நீங்கிைன் -
சிந்பையின் நீங்கலான்.
ஆபணசூடி - (இராமனின்) கட்ைதைதயத் ைதலகமற்பகாண்டு; அடிசைாழுது -
அவனது திருவடிகதை வணங்கி; ஆண்டு இபற பாணியாது - அந்ை இைத்தில் சிறு
பநாடியும் ைாமதிக்காமல்; படர் சவரிந் - விரிந்ை (ைனது) முதுகில்; பாழ்படாத் தூணி
பூட்டி - (அம்புகள்) குதறயாை அம்புப் புட்டிதலக் கட்டிக்பகாண்டு; சைாடுசிபல
சைாட்டு - பைாடுப்ெதில் வல்ல வில்தலக் தகயில் பிடித்து; சிந்பையின் நீங்கலான் -
மனத்தில் இராமதன நிதனந்து பகாண்கை; அருஞ் கெணின் நீங்கிைன் - பசல்வைற்கு
அரிய நீண்ை வழியில் பசன்றான்.
இராமன்ொல் இலக்குவன் பகாண்ை ெக்திச் சிறப்பு இப் ொைலாற் புலனாகிறது.
சிந்தையின் நீங்கலான் - இராமனது மனத்திலிருந்து நீங்காை அன்புத்ைம்பி என்றும்
கூறலாம். கசணின் நீங்கினன் சிந்தையின் நீங்கலான்: முரண்.
9

4278. மாறு நின்ற மரனும், மபலகளும்,

நீறு சென்று சநடு சநறி நீங்கிட,
கவறு சென்றைன்; சமய்ம்பமயின் ஓங்கிடும்
ஆறு சென்றவன் - ஆபணயின் ஏகுவான்.
சமய்ம்பமயின் ஓங்கிடும் ஆறு சென்றவன் - சத்தியத்ைால் சிறக்கும் வழியில்
இயங்குெவனாகிய இராமபிரானின்; ஆபணயின் ஏகு வான் - கட்ைதைப்ெடி
பசல்ெவனாகிய இலக்குவன்; மாறுநின்ற மரனும் - குறுக்கக நின்ற மரங்களும்;
மபலகளும் - மதலகளும்; நீறு சென்று - (ைான் பசல்லும் கவகத்ைால்) தூைாகி;
சநடுசநறி நீங்கிட - பநடிய வழியில் (நீண்ை தூரத்தில்) பசன்று ெரவும்ெடியாக; கவறு
சென்றைன் - புதுவழி அதமத்துக்பகாண்டு பசன்றான்.
ெைக்கப்ெட்ை வழியன்றாைலின் 'கவறு பசன்றனன்' என்றார். காற்றில் ெறந்து
ெரவும் துகள் பநடுந்பைாதலவு கொகுமாைலின் 'பநடுபநறி' என்றார். 10

4279. விண் உறத் சைாடர்

கமருவின் சீர் வபர
மண் உறப் புக்கு
அழுந்திை, மாதிரம்;
கண் உறத் சைரிவுற்றது,
கட்செவி -
ஒண் நிறக் கழல்
கெவடி ஊன்றலால்.
ஒண்நிறக் கழல் கெவடி - ஒளிமிக்க நிறமுள்ை வீரக்கைதல யணிந்ை (இலக்குவனின்)
ொைங்கள்; ஊன்றலால் - அழுந்துவைால்; விண்உறத்சைாடர் - வானுலகத்தைத்
பைாடுமாறு வைர்ந்துள்ை; கமரு வின் சீர்வபர - கமருமதலயின்(உயரத்தின்)
எல்தலயைவாக; மாதிரம் மண்உற - மதலகள் நிலத்திகல பொருந்ை; புக்கு அழுந்திை -
உள்கை பசன்று அழுந்தின; (அப்பொழுது) கட்செவி கண்உற - (பூமிதயத் ைாங்கும்)
ஆதிகசைனாகிய ொம்பு கண்களுக்கு; சைரிவுற்றது - புலனாயிற்று.

கட்பசவி - ொம்பு; இங்கக ஆதிகசைதனக் குறித்ைது. உயர்வு நவிற்சியணி.

11

4280. சவம்பு கானிபடப்

கபாகின்ற கவகத்ைால்,
உம்பர் கைாறும் மராமரத்து
ஊடு செல்
அம்பு கபான்றைன், அன்று -
அடல் வாலிைன்
ைம்பிகமல் செலும்
மாைவன் ைம்பிகய.
அன்று - அப்பொழுது; அடல் வாலியின் - வலிதமயுள்ை வாலியின்; ைம்பிகமல்
செலும் - ைம்பியான சுக்கிரீவனிைம் பசல்லுகின்ற; மாைவன் ைம்பி - மனுகுலத்
கைான்றலாகிய இராமன் ைம்பியான இலக்குவன்; சவம்பு கானிபட - பவப்ெம் மிகுந்ை
காட்டிகல; கபாகின்ற கவகத்ைால் - பசல்லும் கவகத்தினால்; உம்பர் கைாயும் -
வானத்தை அைாவி நின்ற; மராமரத்து ஊடு செல் - ஏழு மராமரங்களின் இதைகய
துதைத்துச் பசன்ற; அம்பு கபான்றைன் - (இராம) ொணத்தை ஒத்திருந்ைான்.

இராம ொணம் ஏழு மராமரங்கதைத் துதைத்துச் பசன்றதுகொல, இலக்குவன் ைான்

பசல்லும் காட்டு வழியிலுள்ை மரங்கதை அழித்துச் பசன்றான் என்றெடி.
உவதமயணி, உம்ெர் கைாயும் மராமரம் - உயர்வு நவிற்சி. 12

4281. மாடு சவன்றி ஓர் மாதிர யாபையின்

கெடு சென்று சகடில், ஒரு திக்கின் மா
நாடுகின்றதும், நண்ணிய கால் பிடித்து
ஓடுகின்றதும், ஒத்துளன் ஆயிைான்.
ஒரு திக்கின் மா - ஒரு திதச யாதன; மாடு சவன்றி - ெக்கத்தி லுள்ை பவற்றி
பொருந்திய; ஓர் மாதிர யாபையின் - மற்பறாரு திதச யாதனயினுதைய; கெடு சென்று
- இைங்கன்று விலகிச் பசன்று; சகடில் - வழி ைவறிச் பசன்று விட்ைால்; நாடுகின்றதும் -
(அதைத்)

கைடுவைாய்; நண்ணிய கால்பிடித்து - (அக்கன்று) பசன்ற அடிச்சுவடு கதைப்

பின்ெற்றி; ஓடுகின்றதும் - விதரந்து பசல்வதை; ஒத்து உளன் ஆயிைான் - (இலக்குவன்)
ஒத்ைவன் ஆனான்.

ெக்கத்தில் நின்ற ஒரு திதச யாதனயின் கன்று விலகிச் பசன்று காணாமற் கொய்
விட்ை கொது அைகனாடு நட்புக்பகாண்ை கவபறாரு திதச யாதன அைதனத்
கைடுவைற்காக அடிச்சுவடுகதைப் பின்ெற்றி விதரந்து பசல்லும். அவ்வாறு பசல்லும்
திதசயாதன கொன்றவன் இலக்குவன் என்ெது. 13

4282. உருக் சகாள் ஒண்

கிரி ஒன்றின்நின்று ஒன்றிபைப்
சபாருக்க எய்திைன், சபான்
ஒளிர் கமனியான் -
அருக்கன் மா உையத்தின்நின்ற
அத்ைம் ஆம்
பருப்பைத்திபை எய்திய
பண்புகபால்.
அருக்கன் மா உையத்தினின்று - சூரியன் பெருதம பொருந்திய
உையமதலயிலிருந்து; அத்ைம் ஆம் பருப்பைத்திபை- அத்ைமன மதலதய அதைந்ைது
கொல; சபான் ஒளிர் கமனியான் - பொன்னி றத்கைாடு விைங்கும் கமனிதயயுதைய
இலக்குவன்; உருக்சகாள் - பெரிய வடிவு பகாண்ை; ஒள்கிரி ஒன்றினின்று - ஒளிமிக்க
ஒரு மதலயிலிருந்து (மாலியவான் மதல); ஒன்றிபை - மற்பறாரு மதலதய
(கிட்கிந்தைதய); சபாருக்க எய்திைன் - விதரவிகல பசன்று கசர்ந்ைான்.

இதைகய ைங்குைலும், ைைங்கலும் இன்றி விதரந்து பசன்று கசரும் இயல்பு

சூரியனுக்கும், இலக்குவனுக்கும் பொருந்தும்.

சூரியன் உவதம, நிறத்திற்கும் கமனி ஒளிக்கும் ஆம். பொருக்க: விதரவுக் குறிப்பு.

உையகிரி - கிைக்கின் கண் உள்ை மதல; அத்ைமனகிரி - கமற்கின் கண் உள்ை மதல;
ெருப்ெைம் :மதல 14

4283. ைன் துபணத் ைபமயன்

ைனி வாளியின்
சென்று, கெண் உயர்
கிட்கிந்பை கெர்ந்ைவன்,
குன்றின்நின்று ஒரு
குன்றினில் குப்புறும்
சபான் துளங்கு உபளச்
சீயமும் கபான்றைன்.
ைன் துபணத் ைபமயன் - ைனக்கு உற்ற துதணவனும் ைதமயனுமான இராமனது;
ைனி வாளியின் சென்று - ஒப்ெற்ற அம்பு கொல

விதரந்து பசன்று; கெண் உயர் கிட்கிந்பை - மிக உயர்ந்ை கிட்கிந்தை மதலதய;

கெர்ந்ைவன் - அதைந்ைவனான இலக்குவன்; குன்றினின்று - ஒரு மதலயிலிருந்து; ஒரு
குன்றினில் குப்புறும் - மற்பறாரு மதலயில் ைாவிப் ொய்கின்ற; சபான்துளங்கு -
பொன்னிறத்கைாடு விைங்கும்; உபளச் சீயமும் - பிைரி மயிரிதனயுதைய ஆண்
சிங்கத்தையும்; கபான்றைன் - ஒத்து விைங்கினான்.
வலிதமயிலும், பெருமிை நதையிலும் கைாற்றத்திலும் சிங்கம் இலக்குவனுக்கு
உவதமயாகும். ைட்டுத்ைைங்கல் இல்லாமல் குறித்ை இைத்திற்கு விதரந்து பசன்று
கசர்வைால் இலக்குவனுக்கு இராமொணம் உவதமயாயிற்று. குப்புறுைல் - குதித்ைல்.
கசண் உயர் - ஒரு பொருட்ென்பமாழி. 15

வானரர் அங்கைனுக்குச் பசய்தி அறிவித்ைல்

4284. கண்ட வாைரம்

காலபைக் கண்டகபால்
மண்டி ஓடிை; வாலி
மகற்கு, 'அமர்
சகாண்ட சீற்றத்து
இபளகயான் குறுகிைான்,
ெண்ட கவகத்திைால்'
என்று, ொற்றலும்,
கண்ட வாைரம் - (ககாெத்கைாடு இலக்குன் வருவதைப்) ொர்த்ை வானரங்கள்;
காலபைக் கண்டகபால் - இயமதனக் கண்ைது கொல (அச்சம் பகாண்டு); வாலி மகற்கு
- வாலி தமந்ைனான அங்கைன் இருப்பிைம் கநாக்கி; மண்டி ஓடிைர் - பநருக்கிி்க்
பகாண்டு ஓடி; அமர் சகாண்ட சீற்றத்து - கொரிதன மனங்பகாண்ை ககாெத்துைன்;
இபளகயான் ெண்ட கவகத்திைால் - இராமன் ைம்பியான இலக்குவன் உக்கிரமான
கவகத்கைாடு; குறுகிைான் - வந்து கசர்ந்துள்ைான்; என்று ொற்றலும் - என்று பசான்ன
அைவில்.

ககாெம் பகாண்ைவனாக கமாைவரும் இலக்குவன் காணப்ெட்ைைால் அவன்

'அமர்பகாண்ை சீற்றத்து இதைகயான்' எனப்ெட்ைான். மண்டிகயாடுைல் -
ஒன்றன்கமல் ஒன்றாக விழுந்ைடித்துக்பகாண்டு ஓடுைல். 16
அங்கைன் சுக்கிரீவனிைத்திற்கு கொைல்

4285. அன்ை கைான்றலும், ஆண்

சைாழிலான் வரவு
இன்ைது என்று அறிவான்,
மருங்கு எய்திைான்;
மன்ைன் பமந்ைன் மைக்
கருத்து உட் சகாளா,
சபான்னின் வார் கழல்
ைாபை இல் கபாயிைான்.
அன்ை கைான்றலும் - அந்ை அங்கைனும்; ஆண்சைாழிலான் - வீரமிக்க பசயல்
பசய்யக்கூடிய இலக்குவன்; வரவு இன்ைசைன்று அறிவான் - வந்ை கநாக்கம்
இன்னபைன்று அறியும் பொருட்டு; மருங்கு எய்திைான் - அவ்இலக்குவன் அறியாமல்
ஒரு புறமாகப் ெக்கத்தில் பசன்று; மன்ைன் பமந்ைன் - ைசரை மன்னனின் மகனான
இலக்குவனது; மைக்கருத்து உட்சகாளா - மனத்தின் கருத்தை (அவனது
முகக்குறிப்ொல்) அறிந்து; சபான்னின் வார்கழல் ைாபை - (பொன்னாலான பநடிய
வீரக்கைதலயுதைய ைன் சிறிய ைந்தையாகிய சுக்கிரீவனது; இல் கபாயிைான் -
அரண்மதனக்குச் பசன்றான்.
ைாதையில் - ஒரு பசால்லாகக் பகாண்டு சிறிய ைந்தையிைம் என்றும் பொருள்
உதரக்கலாம். இலக்குவனது ககாெத்தை அவனது முகக் குறிப்புக் பகாண்கை
அங்கைன் அறிந்ைான் என்ெது மருங்கு பசன்று என்ற பைாைர் இலக்குவன்
அங்கைனிைம் கெசினான் என்ற வான்மீகத்தை அடிபயாற்றிப் பிறந்ைைாகும். ஆனால்,
கம்ென் இவர்களிதைகய கெச்சு நதைபெற்றைாகக் கூறவில்தல. அைனால் அங்கைன்
மதறவாக இலக்குவன் முகக்குறிப்தெக் காணும் அைவிற்கு அவன் ெக்கத்கை
பசன்றான் என்று பொருள் கூறப்ெட்ைது.
'பநஞ்சம் கடுத்ைது காட்டும் முகம்' என்ெது திருக்குறள் (குறள் 706) அறிவான் -
வானீற்று விதனபயச்சம். 17

சுக்கிரீவனது நிதல

4286. நளன் இயற்றிய நாயகக் ககாயிலுள்,

ைள மலர்த் ைபகப் பள்ளியில், ைாழ் குரல்
இள முபலச்சியர் ஏந்து அடி பைவர,
விபள துயிற்கு விருந்து விரும்புவான்.
நளன் இயற்றிய - வானர வீரனாகிய நைனால் உருவாக்கப் ெட்ை; நாயகக் ககாயிலுள்
- சிறந்ை அரண்மதனக்குள்கை; ைளமலர் ைபகப்பள்ளியில் - இைழ் நிதறந்ை
மலர்கதைப்ெரப்பி அதமக்கப்ெட்ை அைகிய ெடுக்தகயில்; ைாழ்குழல் இள
முபலச்சியர் - நீண்ை கூந்ைதல யும் இைதமயான முதலகதையும் உதைய மகளிர்;
ஏந்து அடி பைவர - சிறந்ை (ைன்) கால்கதை வருடிப்பிடிக்க; விபள துயிற்கு -
உண்ைாகும் தூக்கத்திற்கு; விருந்து விரும்புவான் - (ைான்) விருந்ைாவதை
விரும்புவனும்.
புதிைாக ஆட்சிதயப் பெற்று அந்ைப்புரத்திகல மகளிர் ெலர் ைன் அடி கதை வருை
இனிய தூக்கத்தை கமற்பகாண்டுள்ைான் சுக்கிரீவன் என்ெது. நைன் - கைவ சிற்பியான
விசுவகர்மாவின் மகன். ஏந்து அடி - மடியில் தவத்துக் பகாண்டுள்ை ொைங்கள்
என்றும் உதரக்கலாம். தூங்குவைற்குத் தைவரல் முைலியன துதணயாய் இன்ெம்
ெயப்ென. ஆைலால், அவற்தறத் துயிலுக்கு விருந்பைன்றார். இதுமுைல் ஐந்து
ொைல்கள் குைகச் பசய்யுள்கள். விரும்புவான்,

விைங்குவான், தவகுவான், மயங்கினான், ையங்குவான் (4286 - 4290) என்ற

பசாற்கள் கிைந்ைனன் (4291) என்ற விதனமுற்தறக் பகாண்டு முடியும். 18

4287. சைள்ளிகயார் உைவ, சபருஞ்

செல்வம் ஆம்
கள்ளிைால் அதிகம்
களித்ைான்; கதிர்ப்
புள்ளி மா சநடும் சபான்
வபர புக்கது ஓர்
சவள்ளி மால் வபர
என்ை விளங்குவான்.*
சைள்ளிகயார் உைவ - பைளிந்ை அறிவுதையவரான இராமலக்கு வரால்
வைங்கப்பெற்ற; சபருஞ்செல்வமாம் - பெரிய அரசாட்சிச் பசல்வமாகிய; கள்ளிைால்
அதிகம் களித்ைான் - கள்தைக் குடித்ைைனால் மிகுதியாகக் களிப்பில் மிைந்ைவனாய்;
கதிர்ப்புள்ளி - ஒளிக்கற்தறகளின் கசர்க்தகதயயுதைய; மாசநடும் சபான் வபர -
மிகப்பெரிய பொன்னிற மாதலயில்; புக்கது - புகுந்து ைங்கக் கூடிய; ஓர் சவள்ளி மால்
வபர என்ை - ஒரு பொய பவள்ளி மதல கொல; விளங்குவான் - விைங்குெவனும்.
 களிப்தெ உண்ைாக்குைல் ெற்றிப் பெருஞ்பசல்வதைக் 'கள்' என்றார். சுக்கிரீவன்,
ஆட்சிச் பசல்வத்தைத் ைானாகப் பெறவில்தல. இராமலக்குவரின் உைவியால்
பெற்றான். இைதனத் 'பைள்ளிகயார் உைவ' என்றைனால் விைக்கினார். 'பசல்வமாம்
கள்' - பசல்வத்ைால் ஆகும் மயக்கம்.

பவண்ணிறமுள்ை சுக்கிரீவனுக்கு பவள்ளி மதலதயயும், பொன்னிறக் கட்டிலுக்கு

(அரண்மதன)ப்பொன்மதலதயயும் உவதமயாக்கினார். 'பொன் வதர புக்ககைார்
பவள்ளி மால் வதரபயன்ன விைங்குவான்' - இல்பொருள் உவதம.
19

4288. சிந்துவாரத் ைரு, நபற, கைக்கு, அகில்,

ெந்ைம், மா மயிற் ொயலர் ைாழ் குழல்
கந்ை மா மலர்க் காடுகள், ைாவிய
மந்ை மாருைம் வந்து உற, பவகுவான்.
சிந்துவாரத் ைரு- கருபநாச்சி மரம்; கைக்கு, அகில், ெந்ைம் - கைக்கு, அகில், சந்ைன
மரங்கள்; மா மயிற் ொயலர் - சிறந்ை மயில் கொன்ற சாயதலயுதை பெண்களின்;
ைாழ்குழல் - நீண்ை கூந்ைல்; கந்ை மாமலர்க்காடுகள் - (கூந்ைலில் சூடிய) மணமுள்ை
மலர்களின் பைாகுதி; (ஆகிய இவற்றில்); ைாவிய மந்ைமாருைம் - ைழுவிய பமன்காற்று;
வந்து உற பவகுவான் - வந்து ைன்கமல் வீசத் ைங்குெவனும்,

கரு பநாச்சி முைலியவற்றில் கைாய்ந்து வருவைால் நறுமணம் பகாண்ை

பமன்காற்றுத் ைன்கமல் வீசச் சுக்கிரீவன் ைங்கியுள்ைான் என்ெது. மந்ைமாருைம்:
இைந்பைன்றல். 20

4289. தித்தியாநின்ற செங் கிபட வாய்ச்சியர்

முத்ை வாள் நபக முள் எயிற்று ஊறு கைன்,
பித்தும், மாலும், பிறவும், சபருக்கலால்,
மத்ை வாரணம் என்ை மயங்கிைான்;
தித்தியாநின்ற - தித்திக்கின்ற; செங்கிபட வாய்ச்சியர் - பசங்கிதை கொலச் சிவந்ை
இைழ்கதையுதைய பெண்களின்; முத்ை வாள் நபக - முத்துப்கொல பவண்ணிறமான
புன்னதக பசய்கின்ற; முள் எயிற்று - கூர்தமயான ெற்களிலிருந்து; ஊறுகைன் -
சுரக்கின்ற கைன்; பித்தும் மாலும்- பித்திதனயும் மயக்கத்தையும்; பிறவும் - காமம்,
மைம், மறதி, கசார்வு, துயில்முைலிய ைாமசக் குணச் பசயல்கதையும்; சபருக்கலான் -
மிகுதிப்ெடுத்துவைனால்; மத்ை வாரணம் என்ை - மைங்பகாண்ை யாதனகொல;
மயங்கிைான் - அறிவு அழிந்ைவனும்.

சுக்கிரீவன், மகளிரின் இைழ் அமுைத்தை என்தறக்கும் சுதவ ைருவபைனக் கருதி

மயங்கிக் கிைந்ைான் என்ெது. பசங்கிதை என்ெது சிவந்ை நிறம் உதைய ஒருவதக
பநட்டி. கைன் - உவதமயாகுபெயர். - தித்தியா நின்ற கைன் என இதயக்கவும்.
21
4290. மகுட குண்டலம் ஏய் முகமண்டலத்து
உகு சநடுஞ் சுடர்க் கற்பற உலாவலால்,
பகலவன் சுடர் பாய் பனி மால் வபர
ைக மலர்ந்து, சபாலிந்து ையங்குவான்.
மகுட குண்டலம் ஏய் - மகுைமும் குண்ைலங்களும் பொருந்திய; முக முண்டலத்து -
முகமண்ைலத்திலிருந்து; உகும் சநடுஞ்சுடர்க் கற்பற - வீசும் மிகுதியான ஒளியின்
பைாகுதி; உலாவலால் - (பவண்தம யான உைம்பு முழுவதும்) ெரவுவைால்; பகலவன்
சுடர்பாய் - சூரியனது கதிர்கள் ெரவிய; மால்பனி வபர ைக - மிக்க ெனி ெைர்ந்ை இமய
மதலதயப்கொல; மலர்ந்து சபாலிந்து - மலர்ச்சியுற்றுப் பொலிகவாடு; ையங்குவான் -
விைங்குெவனுமாய்.

சூரியனது கதிர்கள் ெரவுகின்ற இமயமதலதயப் கொன்று சுக்கிரீவன் விைங்கினான்

என்ெது உவதமயணி. 22
அங்கைன் சுக்கிரீவதனத் துயிபலழுப்புைல்

4291. கிடந்ைைன் - கிடந்ைாபைக்

கிபடத்து இரு
ைடங் பக கூப்பிைன், ைாபர
முன்நாள் ைநை
மடங்கல் வீரன், நல்
மாற்றம் விளம்புவான்
சைாடங்கிைான், அவபைத்
துயில் நீக்குவான்.
கிடந்ைைன் - (சுக்கிரீவன்) தூங்கிக் பகாண்டிருந்ைான்; கிடந் ைாபை - (அவ்வாறு)
ெடுத்திருந்ைவனான அவதன; ைாபர முன்நாள் ைந்ை - ைாதர முன்னாளில்
பெற்பறடுத்ை; மடங்கல் வீரன் - ஆண் சிங்கம் கொன்ற வீரமுதைய அங்கைன்; கிபடத்து
- பநருங்கிச்பசன்று; இரு ைடக்பக கூப்பிைன் - (ைன்னுதைய) பெரிய தககதைக்
குவித்து அஞ்சலி பசய்ைவாறு; அவபைத்துயில் நீக்குவான் - அந்ைச் சுக்கிரீவதனத்
தூக்கத்திலிருந்து எழுப்பி; நல் மாற்றம் விளம்புவான் சைாடங்கிைான் - மனத்திற்கு
உகந்ை நல்ல வார்த்தைகதைச் பசால்லத் பைாைங்கினான்.

கிைந்ைனன்: விதனமுற்று: கிைந்ைான்: விதனயாலதணயும் பெயர். 23

4292. 'எந்பை! ககள்: அவ்

இராமற்கு இபளயவன்,
சிந்பையுள் சநடுஞ்
சீற்றம் திரு முகம்
ைந்து அளிப்ப, ைடுப்ப
அரும் கவகத்ைன்
வந்ைைன்; உன் மைக்
கருத்து யாது?' என்றான்.
எந்பை ககள் - என் ைந்தைகய! நான் பசால்வதைக் ககட்ொயாக! அவ் இராமற்கு
இபளயவன் - அந்ை இராமனுக்குத் ைம்பியான இலக்குவன்; சிந்பையுள் சநடுஞ்சீற்றம் -
மனத்திற் ெடிந்துள்ை பெருங் ககாெத்தை; திருமுகம் ைந்து அளிப்ப - முகமானது
எடுத்துக் காட்ை; ைடுப்ப அரும் கவகத்ைன் - (யாராலும்) ைடுக்க முடியாை கவகத்கைாடு;
வந்ைைன் - வந்து கசர்ந்துள்ைான்; உன் மைக் கருத்து யாது - உனது உள்ைக் கருத்து
என்ன; என்றான் - என்று (சுக்கிரீவனிைம் அங்கைன்) ககட்ைான்.

எந்தை -மரூஉ. 24

4293. இபைய மாற்றம் இபெத்ைைன்

என்பது ஓர்
நிபைவு இலான், சநடுஞ்
செல்வம் சநருக்கவும்,
நபை நறுந் துளி
நஞ்சு மயக்கவும்,
ைபை உணர்ந்திலன், சமல்
அபணத் ைங்கிைான்.
சநடுஞ் செல்வம் சநருக்கவும் - அரசாட்சி என்னும் பெரிய பசல்வம் மமதைதயத்
ைந்ைாலும்; நறு நபை துளி நஞ்சு மயக்கவும் - மணமுள்ை கள்ளின் துளியாகிய நஞ்சு,
மயக்கத்தை அளித்ைைாலும்; ைபை உணர்ந்திலன் - ைன்தன உணராதமயால்
(அச்சுக்கிரீவன் பமய்ம மறந்து); இபைய மாற்றம் இபெத்ைைன் - அங்கைன் பசான்ன
வார்த்தைகள் இன்னதவபயன்று; என்பது ஓர் நிபைவு இலான் - புரிந்து பகாள்ை
இயலாை மன நிதலயில்; சமல் அணித் ைங்கிைான் - பமன்தமயான ெடுக்தகயில்
(முன் கொலகவ) கிைந்ைான்.

ைன்தனயுண்ைவதர அறிவில்லாைவராக ஆக்குவைால் கள்தை 'நஞ்சு' என்றார்.

'எஞ்ஞான்றும், நஞ்சுண்ொர் கள்ளுண்ெவர்' (குறள்: 926). பநடுதம: பெருதம. நனி
நறுந்துளி நஞ்சு - உருவகம். 25

அங்கைன் அனுமனிைம் பசல்லுைல்

4294. ஆைலால், அவ் அரசு இளங்

ககாள் அரி, -
யாதும் முன் நின்று
இயற்றுவது இன்பமயால்,
ககாது இல் சிந்பை
அனுமபைக் கூவுவான்
கபாைல் கமயிைன் -
கபாைககம அைான்.
 ஆைலால் - அரசாட்சிச் பசருக்காலும், கள்ளின் மயக்கத்ைாலும் ைன்தன மறந்து
சுக்கிரீவன் ெடுக்தகதய விட்டு எைாமல் கிைக்ககவ; கபாைககம அைான் - யாதனக்
கன்று கொன்றவனும்; அவ் அரசு இளங்ககாளரி - இைதமயான வலிய ஆண் சிங்கம்
கொன்றவனுமான அவ் அங்கைன்; முன் நின்று இயற்றுவது - சுக்கிரீவன் முன்கன
நின்று பசய்யத்ைக்கது; யாதும் இன்பமயால் - எதுவும் இல்லாைைால்; ககாது இல் சிந்பை
அனுமபை - குற்றமற்ற மனத்தையுதைய அனுமதன; கூவுவான் கபாைல் கமயிைான் -
அதைப்ெைற்காக (அவனிைம்) பசல்ல லானான்.

வலிதம, துணிவு, முன்னும் பின்னும் கநாக்குைல் இவற்றால் சிங்கமும், நதை,

வலிதம, பெருமிைம் ஆகியவற்றால் யாதனயும் அங்கைனுக்கு உவதமயாயின.
26

அங்கைன் அனுமனுைன் ைாதரயின் ககாயிதல அதைைல்

4295. மந்திரத் ைனி மாருதி ைன்சைாடும்,

சவந் திறல் பபட வீரர் விராய் வர,
அந்ைரத்தின் வந்து, அன்பைைன் ககாயிபல,
இந்திரற்கு மகன் மகன் எய்திைான்.
இந்திரற்கு மகன் மகன் - இந்திரன் தமந்ைனான வாலியின் மகனாகிய அங்கைன்;
மந்திரத் ைனி மாருதி ைன்சைாடும் - ஆகலாசதன யில் வல்ல ஒப்ெற்ற வாயு மகனான
அனுமகனாடு; சவந்திறல் பபட வீரர் - மிக்க வலிதமயுள்ை வீரர்கள்; விராய் வர -
திரண்டு (ைன்னுைன்) வர; அந்ைரத்தின் வந்து - (சுக்கிரீவனது அரண்மதனயிலிருந்து)
பவளிப்கொந்து; அன்பைைன் ககாயிபல - (ைன்) ைாயான ைாதரயின் மாளிதகதய;
எய்திைான் - அதைந்ைான்.

இந்திரற்கு மகன் மகன் - இந்திரனுக்குப் கெரன்; அங்கைன் அந்ைரத்தின் வந்து - மனக்

கலக்கத்கைாடு வந்து; வான் வழியாகத் ைாவி வந்து - என்றும் உதரக்கலாம். அந்ைரம்:
பவளிப்புறம், மனக்கலக்கம். 27
ைாதரயின் கெச்சு

4296. எய்தி, 'கமல் செயத்ைக்கது என்?' என்றலும்,

'செய்திர், செய்ைற்கு அரு சநடுந் தீயை;
சநாய்தில் அன்ைபவ நீக்கவும் கநாக்குதிர்;
உய்திர் கபாலும், உைவி சகான்றீர்?' எைா,
எய்தி - (அங்கைன் ைாதரதய அதைந்து); கமல் செயத் ைக்கது என் - இனி நாம்
பசய்யத்ைக்க பசயல் என்ன; என்றலும் - என்று அவதை வினாவிய அைவில்; செய்ைற்கு
அரு - (அவள் அவ்வானரர்கதை கநாக்கி) பசய்யத் ைகாை; சநடுந்தீயை - பெரிய தீச்
பசயல்கதை; சநாய்தில் செய்திர் - எளிதிகல பசய்துவிட்டீர்கள்; அன்ைபவ நீக்கவும் -
அச் பசயல்கைால் வரும் ககடுகதை எளிதில் நீக்கிக் பகாள்ைவும்; கநாக்குதிர் - வழி
கைடுகிறீர்கள்; உைவி சகான்றீர் - பசய்ந்நன்றி மறந்ைவர்கைான நீங்கள்; உய்திர் கபாலும்
- ைப்பி வாழ்வீர்கள் கொலும்! எைா - என்று பசால்லி. . .
 விைம்புகின்றாள் என அடுத்ை கவிகயாடு முடியும். 'உய்வில்தல பசய்ந்நன்றி
பகான்ற மகற்கு' (குறள் 110), உய்ய மாட்டீர் என்ெது வலியுறுத்ைப்ெட்ைது.
பநடுந்தீயன - மிக்க பகாடியன. கநாக்குைல் - வழிகைடுைல், ஆகலாசித்ைல், 'பசய்தி
பகான்கறார்க் குய்தி யில்பலன் றறம் ொடிற்கற' என்ற ெைம் ொைல் கருத்திதன
நிதனவு கூர்க. (புறம் 34) 28

4297. மீட்டும் ஒன்று

விளம்புகின்றாள்: ' ''பபட
கூட்டும்'' என்று, உபமக்
சகாற்றவன், ''கூறிய
நாள் திறம்பின், உம்
நாள் திறம்பும்'' எைக்
ககட்டிலீர்; இனிக்
காண்டிர்; கிபடத்திரால்.
மீட்டும் ஒன்று - கமலும் (ைாதர) ஒரு வார்த்தை; விளம்புகின்றாள் -
பசால்லுகின்றாள்; பபட கூட்டும் என்று - கசதனகதைச் கசர்த்துக் பகாண்டு வாருங்கள்
என்று; உபமக் சகாற்றவன் கூறிய - உங்கதைப் ொர்த்து பவற்றி வீரனான இராமன்
குறிப்பிட்ை; நாள் திறம்பின் - ைவதண நாள் ைவறிவிட்ைால்; உம் நாள் திறம்பும் -
உங்களுதைய வாழ்நாள் அழிந்து கொகும்; எைக் ககட்டிலீர் - என்று (நான் ெலமுதற)
பசால்லியும் (அைற்கு ஏற்றவாறு) நைக்காமல் கொய் வீட்டீர்கள்; இனிக் காண்டிர் -
இனிகமல் (அைன் விதைதவ) அனுெவத்ைால் பைரிந்து பகாள்வீர்கள்; கிபடத்திர் -
(இப்பொழுது குற்றத்திகல) அகப்ெட்டுக் பகாண்டீர்கள்.

நாள் - வாழ்நாள். இப்ொைலால் ைாதர முன்கெ ெலமுதற எச்சரித்திருக்கிறாள்

என்ெதுபுலப்ெடுகிறது. 29

4298. 'வாலி ஆர் உயிர் காலனும் வாங்க, விற்

ககாலி, வாலிய செல்வம் சகாடுத்ைவர்
கபாலுமால், உம் புறத்து இருப்பார்! இது
ொலுமால், உங்கள் ைன்பமயிகைார்க்கு எலாம்.
வாலி ஆர் உயிர் - வாலியின் அரிய உயிதர; காலனும் வாங்க - யமனும் கவர்ந்து
பசல்லுமாறு; விற்ககாலி - வில்தல வதைத்து (அம்பு பைாடுத்து); வாலிய செல்வம் -
புகழ் மிக்க அரசாட்சிச் பசல் வத்தை; சகாடுத்ைவர் - (உங்களுக்குத்) ைந்ைவர்கைாகிய
இராமனும் இலக்குவனுமா; உம் புறத்து இருப்பார் கபாலும் - கிட்கிந்தைக்கு பவளிகய
சும்மா இருப்ொர்கள்; இது உங்கள் ைன்பமயிகைார்க்கு எலாம் ொலும் - (கெருைவி
பசய்ைவர்கதை) இப்ெடிப் புறக்கணிப்ெது உங்கதைப் கொன்றவர்களுக்குப்
பொருந்தியது ைான்.

'கெருைவி பசய்ைவரும், கெராற்றலுதையவருமானவதர எவ்வைவு கமலாகப்

கொற்ற கவண்டும்? அதைவிட்டு அவரிைத்திலும் ைவறாக நைந்ைால் பொறுத்துக்
பகாண்டிருப்ொர்கைா?'' என்றாள் ைாதர. ''நீங்கள் ைவறு பசய்ைதமயால் அவர்கள்
சினம் பொங்கப் பெற்று நீங்கள் அழியுமாறு கமாைப் கொகிறார்கள்; இந்ைத் ைண்ைதன
உங்களுக்குப் பொருத்ைமானகை'' என்ெைாம். கொலும் - ஒப்பில் கொலி. வாலிய
பசல்வம் - வாலியினுதைய பசல்வம் என்றும் பொருள் பகாள்ைலாம்.

வாலியார் - இைதன உயர்வுப் ென்தமயாகவும் பகாள்ை இைமுண்டு. 30

4299. 'கைவி நீங்க, அத் கைவரின் சீரிசயான்

ஆவி நீங்கிைன்கபால் அயர்வான் ; அது பாவியாது, பருகுதிர் கபாலும், நும் காவி
நாள்மலர்க் கண்ணியர் காைல் நீர்.

கைவி நீங்க - (ைன்) மதனவியான சீதை பிரிந்திருக்க; அத் கைவ ரின் சீரிகயான் -
(அத்துயரத்ைால்) கைவர்கதைக் காட்டிலும் சிறப்புள்ைவனான அந்ை இராமன்; ஆவி
நீங்கிைன் கபால் அயர்வான் - உயிர் நீங்கியவன் கொலத் ைைர்ந்துள்ைான்; அது
பாவியாது - அதை (நீங்கள்) மனத்தில் கருதிப் ொர்க்காமல்; நும் நாள் காவி மலர்க்
கண்ணியர் - காதல பூத்ை கருங் குவதை கொன்ற கண்கதையுதைய உங்கள்
மதனவியரின்; காைல் நீர் - அன்பு வழிப்ெட்ை இன்ெத் கைதன; பருகுதிர் கபாலும் -
குடித்து மகிழ்கின்றீர் கொலும்!
சிற்றின்ெ வயப்ெட்டுக் கைதமதய மறந்ை சுக்கிரீவனது பசயதல மனத்திற்
பகாண்டு ைாதர இவ்வாறு கெசலானாள் என்ெது. 31

4300. 'திறம்பினீர் சமய்;

சிபைத்தீர் உைவிபய;
நிறம் சபாலீர்; உங்கள்
தீவிபை கநர்ந்ைைால்,
மறம் செய்வான் உறின்,
மாளுதிர்; மற்று இனிப்
புறஞ்செய்து ஆவது என்?'
என்கின்ற கபாதின்வாய்,
சமய் திறம்பினீர் - சத்தியம் ைவறிவிட்டீர்கள்; உைவிபயச் சிபைத் தீர்- (இராமன்
பசய்ை) உைவிதய மறந்தீர்கள்; நிறம் சபாலீர் - குணத்ைால் பொல்லாைவர்கள் ஆனீர்கள்;
உங்கள் தீவிபை கநர்ந்ைைால் - உங்கைது ொவச் பசயல் ெயன்ைர வந்ைைால்; மறம்
செய்வான் உறின் - (அந்ை வீரர் உம்தம எதிர்த்துப்) கொர் பசய்யத் பைாைங்கினால்;
மாளுதிர் - (அவரால்) மடிவீர்கள்; இனிப் புறம் செய்து - இனி கமற்பகாண்டு என்ன
பசய்தும்; ஆவது என் - அைனால் விதையக் கூடிய ெயன் யாது; என்கின்ற கபாதின் வாய்
- என்று (அங்கைன் முைகலாதரத் ைாதர) கண்டித்துப் கெசும் சமயத்தில். . . .

நிறம் பொல்லீர் (பொலீர்); நிறம் - குணம். திறம்புைல்: மாறுெடுைல். 32

வாயிதலத் ைாளிட்டு வானரங்கள் கொருக்குத் ையாராைல்

4301. ககாள் உறுத்ைற்கு அரிய குரக்கிைம்,

நீள் எழுத் சைாடரும் சநடு வாயிபலத்
ைாள்உறுத்தி, ைட வபர ைந்ைை
மூளுறுத்தி அடுக்கிை, சமாய்ம்பிைால்,
ககாள் உறுத்ைற்கு - ைடுத்து நிறுத்துவைற்கு; அரிய குரக்கிைம் - அரிய (வலிதமயுள்ை)
குரங்குகளின் கூட்ைம்; நீள் எழுத் சைாடரும் - நீைமான உைதல மரக்கட்தைகதை
உதைய; சநடு வாயிபல - பெரிய நகரத்தின் வாயிற் கைதவ; ைாள் உறுத்தி - உள்கை
ைாளிட்டு; சமாய்ம்பிைால் - வலிதமயால்; ைடவபர ைந்ைை மூளுறுத்தி - பெரிய
ொதறகதைக் பகாண்டு வந்து கசர்த்து; அடுக்கிை - (ஒன்றன் கமல் ஒன்றாக அக்
கைகவாடு சார்த்தி உள்கை) அடுக்கி தவத்ைன.

குரங்குகள், கைதவ எளிதில் திறக்க முடியாைெடி பெரிய ொதறகதைக்

பகாண்டுவந்து அடுக்கி தவத்ைன என்ெது. குரங்குகள் மூன்று வதகப் ொதுகாப்தெச்
பசய்ைன. 1. வாயிற் கைதவச் சாத்தி உள்கை ைாளிடுைல். 2. உைதல ொய்ச்சுைல். 3.
பெரும் ொதறகதை அடுக்கி தவத்ைல். வாயில் - ஆகுபெயர். ைாள் உறுத்துைல் -
ைாழ்கககாதலயிறுக்குைல். 33

4302. சிக்குறக் கபட கெமித்ை செய்பகய,

சைாக்குறுத்ை மரத்ை, துவன்றிை;
'புக்கு உறுக்கிப் புபடத்தும்' எை, புறம்
மிக்கு இறுத்ைை; சவற்பும் இறுத்ைை.
கபட சிக்குற - (இவ்வாறு) நகர வாயிதல உறுதியாக; கெமித்ை செய்பகய -
ெத்திரப்ெடுத்திக் பகாண்ை பசய்தகயுதைய வானரங்கள்; புக்கு உறுக்கி - (இவ்
வாயிதலக் கைந்து இலக்குவன் வந்ைால்) எதிகர பசன்று (அவதன) அச்சுறுத்தி
(அைட்டி); புபடத்தும் எை - தநயப் புதைப்கொம் என்று எண்ணி; சைாக்குறுத்ை மரத்ை
- (முறித்துக் தகயில்) எடுத்துக் பகாண்ை மரங்கதையுதையனவும்; சவற்பும் இறுத்ைை
- பெரிய ொதறகதையும் கெர்த்து எடுத்துக் பகாண்ைனவுமாம்; துவன்றிை - (திரண்டு)
பநருங்கி; புறம் மிக்கு இறுத்ைை - மதில் ெக்கத்தில் கூட்ைமாகக் கூடி நின்றன.
கசமித்ைல் - காவல் பசய்து தவத்ைல். பைாக்குறுத்ைல் - பைாகுத்ைல், ஈட்டுைல்.
இறுத்ைல் - ைங்குைல். 34

இலக்குவன் சினத்தின் விதைவு

4303. 'காக்ககவா கருத்து?' என்று, கைத்திைால்

பூக்க மூரல், புரவலர் புங்கவன்,
ைாக்கணங்கு உபற ைாமபரத் ைாளிைால்,
நூக்கிைான் அக் கைவிபை, சநாய்தினின்.
(வானரங்கள் நகர வாயிதல அதைத்ைதைப் ொர்த்து) புரவலர் புங்கவன்- அரசரில்
கமம்ெட்ைவனான இலக்குவன்; காக்ககவா கருத்து என்று - (என்னிைமிருந்து
ைம்தமப்) ொதுகாத்துக் பகாள்ைகவா
 (இவர்கள்) கருதியது என்று எண்ணி; கைத்திைால் மூரல் பூக்க - கடுங்ககாெத்ைால்
எள்ைற் சிரிப்புத் கைான்ற; ைாக்கணங்கு உபற - திருமகள் வசிக்கின்ற; ைாமபரத்
ைாளிைால் - பசந்ைாமதர கொன்ற ைன் திருவடியால்; அக் கைவிபை - அவ் வாயிற்
கைதவ; சநாய்தி னில் நூக்கிைான் - மிக எளிதமயாகத் ைள்ளினான்.

இலக்குவனின் திருவடிக்கு இலக்குமி உதறயும் ைாமதர உவதமயாகியது.

அணங்கு - மகளிரில் சிறந்ைவர், பெண் பைய்வம் 'அறம் பசய்கவார்ொல் அருளினால்
ெற்றியிருக்கும் திருமகள்' என்று ைாக்கு அணங்கு என்ெைற்குக் கம்ென் கைகப் ெதிப்பு
விைக்கம் ைருகிறது. ைாக்குைல் - ெற்றியிருத்ைல். 35

4304. காவல் மா மதிலும், கைவும், கடி

கமவும் வாயில் அடுக்கிய சவற்சபாடும்,
கைவு கெவடி தீண்டலும், தீண்ட அரும்
பாவம் ஆம் எை, பற்று அழிந்து இற்றவால்.
கைவும் - அந்ை வாயிற் கைவும்; கடி கமவும் - காவல் அதமந்ை; வாயில் அடுக்கிய -
வாயிலில் (வானரங்கள்) அடுக்கி தவத்திருந்ை; சவற்சபாடும் - பெரிய ொதறககைாடு;
காவல் மா மதிலும் - (வாயிதலச் சார்ந்து) கட்டுக் காவல் சூழ்ந்துள்ை பெரிய மதிலும்;
கைவு கெவடி தீண்டலும் - பைய்வத்தின் சிவந்ை திருவடி ெட்ை அைவில்; தீண்ட அரும் -
தீர்த்ைறகு அரிய; பாவம் ஆம் எை - இழிவான தீவிதனகதைப் கொல; பற்று அழிந்து
இற்ற - ெற்றுக் ககாடு இல்லாமல் முழுவதும் அழிந்துவிட்ைன.

இலக்குவனின் திருவடி ெட்ை அைவிகல வாயில் கைவு முைலியன அழிந்து

கொனைற்குத் பைய்வத் திருவடியின் பைாைர்ொல் அடியார்க்குக் பகாடிய விதனக்
கட்டுக்கள் ெற்றற அழிவதை உவதமயாக்கினார். உவதமயணி. 'சிந்திப்ெரியன்' எனத்
பைாைங்கும் திருதவயாற்றுப் ெதிகத்தில், 'ெந்தித்து நின்ற ெைவிதன தீர்ப்ென அந்திப்
பிதறயணிந்து ஆடும் ஐயாறன் அடித்ைலகம' என அப்ெர் திருவாக்கில் இக்கருத்து
அதமந்துள்ைதம காண்க. தீண்ைலும், தீண்ைரும் - முரண் பைாதை தீண்ை அரும்
தீண்ைரும் (அகரம் பைாக்கது). 36

குரங்குகள் அஞ்சி ஓடுைல்

4305. சநாய்தின் கநான் கைவும், முது வாயிலும்,

செய்ை கல் மதிலும், திபெ, கயாெபை
ஐ - இரண்டின் அளவு அடி அற்று உக,
சவய்தின் நின்ற குரங்கும், சவருக் சகாளா,
கநான் கைவும் - வலிய அக் கைவும்; முது வாயிலும் - ெைதமயான அந்ை
நகரவாயிலும்; கல் செய்ை மதிலும் - கற்கைால் எழுப்ெப் ெட்ை மதிலும்; சநாய்தின்
அடி அற்று - எளிதிகல கட்டுக் குதலந்து; திபெ ஐஇரண்டு கயாெபையின் அளவு -
எல்லாத் திதசகளிலும் ெத்து கயாசதன தூரம்; உக குரங்கும் - சிைறியைால் (கொர்
பசய்ய நின்ற)
 வானரங்களும்; சவருக் சகாளா - அச்சங் பகாண்டு; சவய்தின் நின்ற - (மனங்
பகாதித்துத்) ைவித்ைன.

பவய்தின் நிற்றல்: பகாடிய துன்ெம் அதைைல். கயாசதன - ஓர் எல்தலயைவு. 3,

71/2, கல் பைாதலவு என்ெர். பவருங் பகாைா - பசய்யா என்னும் வாய்ொட்டு
உைன்ொட்டு விதனபயச்சம். கநான்தம: வலிதம. 37

4306. பரிய மா மதிலும், படல் வாயிலும்

ெரிய வீழ்ந்ை; ைடித்தின் முடித் ைபல
சநரிய, சநஞ்சு பிளகக, சநடுந் திபெ
இரியலுற்றை; இற்றில இன் உயிர்,
(இவ்வாறு) பரிய மா மதிலும் - ெருத்து உயர்ந்ை அம் மதிலும்; படல் வாயிலும் -
அகன்று நின்ற நகர வாயிலும்; ெரிய வீழ்ந்ை - சாய்ந்து விழுந்ைைால் உண்ைாகிய;
ைடித்தின் முடித்ைபல சநரிய - இடியால் (ைங்கள்) ைதலயிைம் பநாறுங்ககவ; சநஞ்சு
பிளப்ப - (அம் மதிதலச் சார்ந்து நின்ற வானரங்கள்) பநஞ்சு உறுதியழிந்து கலங்கி;
சநடுந்திபெ - திதசகள் கைாறும்; இரியல் உற்றை - பநடுந்தூரம் ஒடின; இன்னுயிர்
இற்றில - (அைனால்) இனிய உயிர் அழியாைனவாயின. (ைப்பிப் பிதைத்ைன)

மதில்: ஏணி பகாண்டும் ஏறமுடியாை உயர்வும், புறத்கை உள்ைவர்க்குத்

கைாண்ைமுடியாைவாறு அடி அகலமும், உள்கை இருந்து பைாழில் பசய்கவார்க்குத்
ைதலயகலமும் பகாண்டிருக்ககவண்டும். இவ்வியல்புகதை உணர்த்ைகவ 'ெரிய மா
மதில்' என்றார். முடித்ைதல: மதில்களின் சிகரம். உயர்வு அகலம் திண்தம
அருதமஇந் நான்கின் அதமவரண் என்றுதரக்கும் நூல் - (குறள் 743).
38

4307. பகரகவயும் அரிது; பரிந்து எழும்

புகர் இல் வாைரம் அஞ்சிய பூெலால்,
சிகர மால் வபர சென்று திரிந்துழி
மகர கவபலபய ஒத்ைது, மா நகர்,
பகரகவயும் அரிது - (குரங்குகளின் அச்சத்ைால் நிகழ்ந்ைவற்தறச்) பசால்வைற்கும்
அரியது; பரிந்து எழு - பகாடிய துன்ெப்ெட்டு இருப்பிைத்தை விட்டு ஓடிய; புகர் இல்
வாைரம் - குற்றமற்ற அக் குரங்குகள்; அஞ்சிய பூெலால் - அச்சத்ைால் பசய்ை
கெபராலியால்; மா நகர் - சிறந்ை அக் கிட்கிந்தை நகரமானது; சிகர மால்வபர சென்று -
சிகரங்கதையுதைய பெரிய (மத்ைாகிய) மந்ைர மதல புகுந்து; திரிந்துழி மகர
கவபலபய ஒத்ைது - சுைன்ற பொழுது ஆரவாரித்ை மீன்கதைக் பகாண்ை ொற்கைதலப்
கொன்றது.

பூசல் -ஆரவாரம். 39

4308. வாைரங்கள் சவருவி, மபல ஒரீஇ,

கான் ஒருங்கு படர, அக் கார் வபர,
மீ சநருங்கிய வாைகம், மீன் எலாம்
கபாை பின், சபாலிவு அற்றது கபான்றகை.
வாைரங்கள் சவருவி - குரங்குகள் இவ்வாறு அஞ்சி; மபல ஒரீஇ - அந்ைக் கிட்கிந்தை
மதலதய விட்டு நீங்கி; கான் ஒருங்கு படர - காடுகளில் ஒன்றாகச் பசன்று கசர்ந்து
விட்ைைால்; அக் கார் வபர - கமகங்கள் சூழ்ந்ை அந்ைக் கிட்கிந்தை மதலயானது; மீன்
சநருங்கிய வாைகம் - நட்சத்திரங்கள் நிதறந்ை வானம்; மீன் எலாம் கபாைபின் - அந்
நைசத்திரங்கள் எல்லாம் நீங்கிய பின்பு; சபாலிவு அற்றது - பொலிவு இைந்ை
ைன்தமதய; கபான்றது- ஒத்திருந்ைது.

கார் வதர - பெரிய மதல என்றும் பொருள் உதரக்கலாம். கிட்கிந்தை மதல

நட்சத்திரங்கள் நீங்கப் பெற்ற வானத்தைப் கொலப் பொலிவற்றிருந்ைது. -
உவதமயணி. 40

என்ன பசய்யலாம் எனத் ைாதரதய வினவுைல்

4309. அன்ை காபலயில், ஆண் ைபக ஆளியும்,

சபான்னின் நல் நகர் வீதியில் புக்கைன்;
சொன்ை ைாபரபயச் சுற்றிைர், நின்றவர்,
'என்ை செய்குவது? எய்திைன்!' என்றைர்.
அன்ை காபலயில் - அச் சமயத்தில்; ஆண் ைபக ஆளியும் - ஆைவருள் சிங்கம்
கொன்றவனாகிய இலக்குவன்; சபான்னின் நன்ைகர் - அைகும் சிறப்பும் மிக்க அந்
நகரத்து; வீதியில் புக்கைன் - வீதியில் புகலானான்; சொன்ை ைாபரபய - (அதைக்
கண்டு அஞ்சி) முன்னர்க் கடிந்து கெசிய ைாதரதய; சுற்றிைர் நின்றவர் - சுற்றி
நின்றவர்கைான அங்கைன் முைலிகயார்; எய்திைன் - (அத்ைாதரதய கநாக்கி)
(இலக்குவன்) வந்துவிட்ைாகன; என்ை செய்குவது - நாம் என்ன பசய்வது; என்றைர் -
என்று ககட்ைார்கள்.

ஆண்ைதக ஆழியான் எனப்ொைம் பகாண்டு பின்வருமாறு நயம் காண்ொரும் உைர்.

ைான் இருந்ை இைத்திகலயிருந்து ைனது நிலம் முழுவதும் ைன் கட்ைதையால் நைக்கச்
பசய்யும் ஆற்றல் மிக்க அரசதனப் கொல வல்லதம நிதறந்ை இராமன் இலக்குவன்
மூலமாகத் ைன் கட்ைதைதய நிதறகவற்றுகின்றான். ஆைலால் இராமதன
'ஆண்ைதக' என்றும், 'இலக்குவதன' அவனது ஆழியான் என்றும் கூறைல் பொருந்தும்
என்ெர். 41
அனுமன் உதரத்ை வழி

4310. அபையன் உள்ளமும் -

ஆய்வபளயாய்! - அலர்
மபையின் வாயில்
வழியிபை மாற்றிைால்,
நிபையும்; வீரன் அந்
நீள் சநறி கநாக்கலன்;
விபையம் ஈது என்று
அனுமன் விளம்பிைான்.
ஆய்வபளயாய் - ஆராய்ந்பைடுத்து அணிந்ை வதையல்கதை உதையவகை; அலர்
மபையின் வாயில் - (நீ பசன்று) திறத்துள்ை அரண்மதனயின் வாயில்; வழிபய
மாற்றிைால் - வழிதய (உள்கை இலக்குவன் பசல்ல முடியாைெடி)த் ைடுத்துவிட்ைால்;
அபையன் உள்ளமும் - அந்ை இலக்குவனது மனமும்; நிபையும் - (ைான் பசய்ய
முதனந்திருப்ெது சரிைானா என்று) எண்ணும்; வீரன் அந் நீள்சநறி கநாக்கலன் -
இலக்குவன் அந்ை பநடு வழிதயக் கண்ணால் ொர்க்கவும் மாட்ைான்; விபையம் ஈது -
(வந்ை காரியத்தைச் பசால்வான். அைனால் பசய்யத்ைக்க) ைந்திரம் இதுகவ; என்று
அனுமன் விளம்பிைன் - என்று அனுமன் (ைாதரதய கநாக்கிக்) கூறினான்.

உள்ைமும்: எச்சவும்தம

'இலக்குவனது மனம் மலர் கொல் பமன்தமயானது; பெண்ணாகிய நீ பசன்று

சுக்கிரீவனது அரண்மதன வாயில் வழியில் நின்றுவிட்ைால் பெண்தணக் பகால்லக்
கூைாபைன்ற அறத்தையறிந்ை அவன் விலகிச் பசன்று விடுவான். இதுகவ நாம்
பசய்யத் ைக்க ைந்திரம்' என்று அனுமன் பசான்னான் என்ெது.
இப்ொைல் மிதக என்று ஐயரவர்கள் நூலகப் ெதிப்பு பைரிவிக்கிறது. சில
சுவடிகளில் மட்டும் இப்ொைல் காணப்ெடுகிறது. 'அரசியற்றுதறயில் வாலிக்கும்
அறிவுதர கூறக்கூடிய ஆற்றல் சான்றவள் அவள் (ைாதர) என்ெது.... .... இப்ொைதல
நீக்கியைால் கதைத்பைாைர்பு பகைாதமயும் உய்த்துணர்க' என்று அப்ெதிப்பில்
காணப்ெடும் விைக்கம் கருைத்ைக்கைாகஉள்ைது. 42

ைாதர வழியிதனத் ைடுத்து நிற்றல்

4311. 'நீர் எலாம், அயல் நீங்குமின்;கநர்ந்து, யான்,

வீரன் உள்ளம் விைவுவல்' என்றலும்,
கபர நின்றைர், யாவரும்;கபர்கலாத்
ைாபர சென்றைள், ைாழ் குழலாசராடும்.
நீர் எலாம் - (அங்கைன் முைலானவர்கதைப் ொர்த்ை) நீங்கள் எல்கலாரும்; அயல்
நீங்குமின் - அப்ொகல பசல்லுங்கள்; யான் கநர்ந்து - நான் (இலக்குவன் எதிகர) பசன்று;
வீரன் உள்ளம் - வீரனான அவனது மனக் கருத்தை; விைவுைல் என்றாலும் - வினவி
அறிகவன் என்று பசான்ன அைவில்; யாவரும் கபர நின்றைர் - அந்ை வானரர்கள்
யாவரும் விலகிச் பசன்று நின்றார்கள் (உைகன); கபர் கலாத்ைாபர - பநறிமுதறகளில்
பின்னிைாை ைாதர; ைாழ் குழலாசராடும் - மலர் சூடிய கூந்ைதலயுதைய கைாழியகராடு;
சென்றைள் - புறப்ெட்டுச் பசன்றாள்.

பெண்கதை எதிர்க்க மாட்ைான் என்ெதை 'வீரன்' என்ற பசால்

உணர்த்துகின்றது. கெர, கெர்கலா - முரண் பைாதை. 43
4312. உபரசெய் வாைர வீரர் உவந்து உபற
அரெர் வீதி கடந்து, அகன் ககாயிபலப்
புரபெ யாபை அன்ைான் புககலாடும், அவ்
விபர செய் வார் குழல் ைாபர விலக்கிைாள்.
உபர செய் வாைர வீரர் - சிறப்பித்துச் பசால்லப் ெடுகின்ற வானர வீரர்கள்; உவந்து
உபற - மகிழ்ச்சிகயாடு வசிக்கும் இைமான; அரெர் வீதி கடந்து - இராச வீதிதயக்
கைந்து பசன்று; புரபெ யாபை அன்ைான் - கழுத்திடு கயிற்தறயுதைய யாதனதயப்
கொன்ற இலக்குவன்; அகன் ககாயிபல - அகன்றுள்ை சுக்கிரீவனது அரண்மதனக்குள்;
புககலாடும் - நுதைகின்ற சமயத்தில்; அவ் விபர செய்வார் குழல் ைாபர - மணத்தைப்
ெரப்பும் நீண்ை கூந்ைதலயுதைய அத் ைாதரயானவள்; விலக்கிைாள் - (இலக்குவதன)
வழிமறித்ைாள்.

யாதன மைங்பகாண்டு சீறினாலும் கழுத்தின் புரதசக் கயிறு ெற்றி அைன் மீது

ஏறினவர் உயிர் பிதைத்ைல் கூடும். அவ்வாகற இலக்குவன் சினத்ைால் சீறினாலம்
ைருமத்திற்குக் கட்டுப்ெடும் இயல்புதையவனாைல் ெற்றி, அவன் சினத்திற்கு
இலக்கானவர் உயிர் பிதைத்ைல் கூடும் என்னும் கருத்தில் 'புரதச யாதனயனான்'
என்றார்.

மங்கலம் இைந்ை ைாதரதய 'விதரபசய் வார்குைலாள்' என்று குறித்ைது ஆழ்ந்ை

சிந்ைதனக்கு உரியது. மணம் (விதர) பகாண்ை கூந்ைல் என்றதில், மணம் ஒழுக்கச்
சிறப்ொல் வருவது. கற்புதை மகளிர் கமனிகயயன்றிக் கூந்ைலும் நன்மணம் கமழ்வது
மரபு. 44

4313. விலங்கி, சமல் இயல், சவண்

நபக, சவள் வபள,
இலங்கு நுண் இபட, ஏந்து
இள சமன் முபல,
குலம் ககாள் கைாபக
மகளிர் குழாத்திைால்,
வலம் சகாள் வீதி
சநடு வழி மாற்றிைாள்.
விலங்கி சமல்லியல் - குறுக்கிட்டு (அப்ொல் பசல்ல பவாட்ைாமல்
கட்டுப்ெடுத்துகின்ற) பமன்தமயான ைன்தமதயயும்; சவண்நபக சவள்வபள -
பவண் ெற்கதையும், பவள்தைச் சங்கு வதையல்கதை யும்; இலங்கு நுண் இபட -
விைங்குகின்ற நுண்ணிய இதைதயயும்; ஏந்து இள சமன்முபல - உயர்ந்ை
இைதமயான பமல்லிய முதல கதையுமுதைய; குலம்சகாள் - சிறந்ை குலத்தில்
பிறந்ை; கைாபக மக ளிர் - மயில் கொன்ற சாயலுள்ை பெண்களின்; குழாத்திைால் -

கூட்ைத்தைக் பகாண்டு; வலம் சகாள்வீதி - கமன்தமயான பெரிய அவ்

வீதியின்; சநடுவழி மாற்றிைாள் - வழிதயத் (ைாதர) ைடுத்ைாள்.
 ைாதர ைன் கைாழியர் கூட்ைத்கைாடு பசன்று இலக்குவன் வந்து பகாண்டிருந்ை அவ்
வீதியின் வழிதயத் ைடுத்ைாள் என்ெது. 45

4314. வில்லும், வாளும், அணிசைாறும் மின்னிட,

சமல் அரிக் குரல் கமகபல ஆர்த்து எழ,
பல் வபகப் புருவக் சகாடி பம்பிட,
வல்லி ஆயம் வலத்தினில் வந்ைகை.
அணிசைாறும் - அணிந்துள்ை அணிகலன்கள் கைாறும்; வில்லும் வாளும் மின்னிட -
வில்லும் வாளும் ஒளிவிைவும்; சமல் அரிக் குரல் - பமல்லிய ெரல்கதையுதைய
காற்சிலம்புகளின் ஒலியும்; கமகபல ஆர்த்து எழ - இதையணியான கமகதல
(ெதறபயாலிகொல) ஆரவாரித்து எைவும்; பல்வபகப் புருவக் சகாடி -
ெலவதகப்ெட்ை புருவங்கைாகிய பகாடிகள்; பம்பிட - நிதறந்திருக்கவும்; வல்லி
ஆயம் - மகளிர் கூட்ைமாகிய கசதன; வலத்தினில் வந்ைது - வலிதமகயாடு
(இலக்குவதன) வதைத்துக் பகாண்ைது.
மகளிர் கூட்ைம் இலக்குவதனச் சூழ்ந்து வழிமறித்ைதை, ஒரு கசதன வந்து
சூழ்ந்ைைாக வருணித்ைார். மகளிர் இைம் பெயர்ந்து பசல்லும்கொது அவர்களின்
சிலம்பும் கமகதலயுமாகிய அணிகள் ஒலிப்ெதைப் கொர்ப் ெதறகளின் ஒலியாக
உவமித்ைார். அரி: சிலம்பின் உட்ெரல். புருவக் பகாடி - பகாடி கொன்ற புருவம்.
பகாடி - புருவக்பகாடிதயயும், கொர்க் பகாடிதயயும் குறித்ைது. பகாடி:
ெைர்பகாடியும் துவசமும். சிகலதைதய அங்கமாகக் பகாண்ை உருவக அணி.
பமல்லரி - ெண்புத் பைாதகயன்பமாழி (சிலம்பு) வல்லி - (பெண்) உவதமயாகுபெயர்.
46

இலக்குவன் மகளிதரப் ொர்க்க அஞ்சுைல்

ஆசிரிய விருத்ைம்

4315. ஆர்க்கும் நூபுரங்கள் கபரி, அல்குல்

ஆம் ைடந் கைர் சுற்ற,
கவற் கண் வில் புருவம
கபார்ப்ப சமல்லியர் வபளந்ைகபாது,
கபர்க்க அருஞ் சீற்றம் கபர,
முகம் சபயர்ந்து ஒதுங்கிற்று அல்லால்,
பார்க்கவும் அஞ்சிைான், அப்
பபையினும் சபரிய கைாளன்.
ஆர்க்கும் நூபுரம் கபரி - ஆரவாரிக்கின்ற காற் சிலம்புகள் ெல வதகப் கெரிதககைாக
முைங்க; அல்குல் ஆம் ைடந்கைர் - அல்குலாகிய பெரிய கைர்; சுற்ற - கவிந்து பகாள்ை;
கவற்கண் - கண்கள் கவற்
ெதைகைாகவும்; சவம் புருவப் கபார்வில் - பகாடிய புருவங்கள் கொர் பசய்யும்
விற்ெதைகைாகவும் (அதமய); சமல்லியர் வபளந்ைகபாது - மகளிரது கசதன
சூழ்ந்துபகாண்ை பொழுது; அப் பபையினும் உயர்ந்ை கைாளான் - ெதனதய விை
பநடிய கைாள்கதையுதைய அந்ை இலக்குவன்; கபர்க்க அரும் - (யாராலும்)
மாற்றமுடியாை; சீற்றம் கபர - ககாெம் ைணிய; முகம் சபயர்ந்து - முகத்தை ஒரு
புறமாகத் திருப்பிக் பகாண்டு; ஓதுங்கிற்று அல்லால் - ஒதுங்கி நின்றகையல்லாமல்;
பார்க்கவும் அஞ்சிைான் - (அப் பெண்கதைக்) கண்ணால் ொர்ப்ெைற்கும் அச்சமுற்றான்.

மகளிர் கநர்ெட்ை மாத்திரத்தில் இலக்குவனது முகம் சினம் நீங்கி இயல்ொக

ஆனதம கைான்ற 'முகம் பெயர்ந்து' எனத் ைன்விதனயால் கூறினார். முைல்
இரண்ைடிகள் - உருவக அணி. 47
ைாதர இலக்குவதன கநாக்கிப் கெசுைல்

4316. ைாமபர வைைம் ொய்த்து, ைனு

சநடுந் ைபரயில் ஊன்றி,
மாமியர் குழுவின் வந்ைான் ஆம்
எை, பமந்ைன் நிற்ப,
பூமியில் அணங்கு அைார்ைம்
சபாதுவிபடப்புகுந்து, சபான் - கைாள்
தூமை சநடுங் கண் ைாபர,
நடுங்குவாள், இபைய சொன்ைாள்:
பமந்ைன் - இலக்குவன்; ைாமபர வைைம் ொய்த்து - ைாமதர கொன்ற ைனது
முகத்தைச் சாய்த்துக் பகாண்டு; சநடுந் ைை ைபரயின் - தகயில் ைாங்கிய பநடிய
வில்தல நிலத்திகல; ஊன்றி - ஊன்ற தவத்து; மாமியர் குழுவின் - மாமியர் கூட்ைத்தின்
நடுகவ; வந்ைான் ஆம் எை - வந்ை மருமகதனப் கொல; நிற்ப - (கூச்சத்கைாடு) நிற்க;
சபான் கைாள் - அைகிய கைாள்கதையும்; தூ மைம் - தூய்தமயான மணத்தையும்;
சநடுங்கண் ைாபர- நீண்ை கண்கதையுமுதைய ைாதர; பூமியில் அணங்கு அைார்ைம்-
நிலவுலகிற்கு வந்ை கைவமகளிர் கொன்ற வானரப் பெண்களின்; சபாதுவிபடப்
புகுந்து - கூட்ைத்திதைகய புகுந்துபசன்று; நடுங்குவாள் இபைய சொன்ைான் -
நடுங்கிக் பகாண்டு இந்ைச் பசாற்கதைச் பசால்லத் பைாைங்கினாள்.

அன்னியன் எதிரில் வந்து நிற்ெைற்குக் கூச்சப்ெட்டு மாைர் கூட்ைத்திதைகய ஒதுங்கி

நிற்ெவளும், இலக்குவகனாடு கெசுவைற்குக் கூசி உள்ைமும் உைலும்
நடுங்குெவளுமான ைாதரயின் குணநலம் உணர்த்ைப் பெற்றது. நடுங்குவாள்:
முற்பறச்சம்; விதனயாலதணயும் பெயராக்கியும் பொருள்உதரக்கலாம்.
48

4317. 'அந்ைம் இல் காலம் கநாற்ற

ஆற்றல் உண்டாயின் அன்றி,
இந்திரன் முைலிகைாரால் எய்ைல்
ஆம் இயல்பிற்று அன்கற?
பமந்ை! நின் பாைம் சகாண்டு எம்
மபை வரப் சபற்று, வாழ்ந்கைம்;
உய்ந்ைைம்; விபையும் தீர்ந்கைம்; உறுதி
கவறு இைனின் உண்கடா?
பமந்ை - வீரகன; அந்ைமில் காலம் கநாற்ற ஆற்றல் - அைவில் லாை காலம் ைவம்
பசய்ை சிறப்ொல் நாங்கள் பெற்ற ெயனாகும் நீ வந்ைது; உண்டாயின் அன்றி -
அதுவல்லாமல்; இந்திரன் முைலிகைாரால் - இந்திரன் முைலானவர்கைாலும்; எய்ைலாம்
இயல்பிற்று அன்கற - பெறத்ைக்க ைன்தமயுதையைல்லகவ; உனது வருதக (அவ்வாறு
இருக்க); நின் பாைம் சகாண்டு - உன் திருவடிகதை ெடிய; எம் மபை வரப் சபற்று -
எங்கள் இல்லத்திற்கு நீ வந்ைைால்; வாழ்ந்கைம் - (நாங்கள்)கமம்ெட்கைாம்; (ஆககவ)
விபையும் - தீவிதனகள் அதனத்தும்; தீர்ந்கைம் உய்ந்ைைம் - விட்டு நீங்க உயர்கதி
அதைந்கைாம்; இைனின் உறுதி - இதைவிை (நாங்கள்) அதையக் கூடிய நற்ெயன்; கவறு
உண்கடா - கவறு உள்ைகைா? (இல்தல)

அைவற்ற காலம் ைவம் பசய்ை சிறப்ொல் அல்லாமல் உனது வருதக இந்திரன்

முைலானவர்களும் அதையத்ைகக ைன்தமயுதையகைா? அவ்வாறிருக்க நீ எம்
மதனக்கு வரப் பெற்றது அைவில்லாை காலம் நாங்கள் ைவம் பசய்ை ெயனாகும்.
அைனால் நாங்கள் உயர்கதி அதைந்கைாம் என்றாள் ைாதர என்ெது. கநாற்றல்: ைவம்
புரிைல். ொைம் பகாண்டு: 'பகாண்டு' - மூன்றாம் கவற்றுதமச் பசால்லுருபு.
49

4318. 'சவய்தின் நீ வருைல் கநாக்கி,

சவருவுறும் கெபை, வீர!
செய்திைான் உணர்கிலாது; திருவுளம்
சைரித்தி' என்றார்;
'ஐய! நீ ஆழி கவந்ைன்
அடி இபண பிரிகலாைாய்;
எய்தியது என்பை?' என்றாள்,
இபெயினும் இனிய சொல்லாள்.
இபெயினும் - இதசதயக் காட்டிலும்; இனிய சொல்லாள் - இனிதமயான
பசாற்கதையுதைய ைாதர; வீர! நீ சவய்தின் - வீரகன நீ சீற்றத்கைாடு; வருைல் கநாக்கி -
வருவதைப் ொர்த்து; கெபை செய்தி ைான் உணர்கிலாது - (இந்ை) வானர கசதன (நீ)
வருகின்ற காரணத்தை (இன்னபைன்று) அறியாமல்; சவருவுறும் - அஞ்சும்; திருவுளம்
சைரித்தி - (அைன் அச்சம் நீக்குமாறு) உனது மனக் கருத்தை அறிந்து பசால்வாய்;
என்றார் - என்று பசான்னார்கள்; ஐய! ஆழி

கவந்ைன் - ஐயகன! ஆதணச் சக்கரத்தைச் பசலுத்தும் மன்னனான இராமனின்;

அடி இபண - திருவடிகதை; பிரிகலாைாய் நீ - எப் பொழுதும் பிரியாது உைன்
ைங்கியிருப்ெவனாகிய நீ; எய்தியது என்பை - இங்குத் ைனிகய வந்ை பசயல் என்ன
என்று ககட்ைாள்.
'வீரகன! நீ ககாெத்கைாடு வருவதை அறிந்ை காரணம் புரியாது வானரகசதன
அஞ்சிக் கலங்கியது; இராமதன என்றும் பிரியாை நீ இன்று ைனிகய பிரிந்ை வந்ை
காரணம் என்ன' என்று ைாதர வினவினாள். 50
 இலக்குவன் ைன் ைாயதர நிதனந்து தநைல்

4319. 'ஆர் சகாகலா உபர செய்ைார்?' என்று

அருள் வர, சீற்றம் அஃக,
பார் குலாம் முழு சவண்திங்கள், பகல்
வந்ை படிவம் கபாலும்
ஏர் குலாம் முகத்திைாபள, இபற
முகம் எடுத்து கநாக்கி,
ைார் குலாம் அலங்கல் மார்பன்,
ைாயபர நிபைந்து பநந்ைான்.
ைார்குலாம் - மலர்கைால் பைாடுக்கப்பெற்ற; அலங்கல் மார்பன் - மாதலதய
அணிந்துள்ை மார்புதைய இலக்குவன்; அருள் வர - (அவ் வார்த்தைதயக் ககட்ை
அைவில்) கருதண கைான்ற; சீற்றம் அஃக - ககாெம் குதறந்ைவனாகி; உபர செய்ைார் -
(இவ் வார்த்தைதய இங்கு)ச் பசான்னவர் யாகரா என்று அறியக் கருதி; குலாம் முழு
சவண் திங்கள் - விைங்கும் பவண்தமயான முழுநிலவு; பகல் பார் வந்ை - ெகல்
கவதையில் பூமிக்கு வந்ை; படிவம் கபாலும் - கைாற்றத்தைப் கொன்ற; ஏர் குலாம்
முகத்திைாபள - அைகு விைங்கும் முகத்தையுதைய ைாதரதய; இபற முகம் எடுத்து
கநாக்கி - சற்கற ைனது முகத்தைத் தூக்கி நிமிர்ந்து ொர்த்து; ைாயபர நிபைந்து -
சுமித்திதர முைலிய ைாயதர நிதனவில் பகாண்டு; பநந்ைான் - வருந்தினான்.

கெரைகு வாய்ந்ைவைாக விைங்கி அரசனின் மதனவியாய் பநடுங்காலம் வாழ்ந்து

பின்பு அம் மணவாைதன இைந்து தகம்பெண்ணாகிக் கண்ைவர் இரங்கத் ைக்க
நிதலதமதய அதைந்ைது குறித்துத் ைாதரதயக் கண்ைவுைன் ைன் ைாயர் நிதனவிற்கு
வந்ைதமயால் இலக்குவன் வருந்தினான் என்றார். ெகலில் வந்ை சந்திரன் கொன்ற
முகத்தை 'ஏர் குலாம் முகம்' என்று சிறப்பித்ைது கருைத்ைக்கது. இந்ை (ஏர்) அைகு
ஒழுக்கச் சீர்தமயால் வந்ைது. திங்கள் ெகல் வந்ை ெடிவம் கொலும் -
இல்பொருள்உவதமயணி. 51

4320. மங்கல அணிபய நீக்கி, மணி

அணி துறந்து, வாெக்
சகாங்கு அலர் ககாபை மாற்றி,
குங்குமம் ொந்ைம் சகாட்டாப்
சபாங்கு சவம் முபலகள், பூகக்
கழுத்கைாடு மபறயப் கபார்த்ை
நங்பகபயக் கண்ட வள்ளல்,
நயைங்கள் பனிப்ப பநந்ைான். *
மங்கல அணிபய நீக்கி - ைாலிதய அணியாமல் விடுத்து; மணி அணி துறந்து -
இரத்தின மணிகள் கொன்ற மற்தறய அணிகலன் கதையும் நீக்கிவிட்டு; வாெக்
சகாங்கு அலர் - மணமிக்க கைன் பெருகுகின்ற மலர்களின்; ககாபை மாற்றி - மாதல
சூடுவதையும் விட்டு; குங்குமம் ொந்ைம் சகாட்டா - குங்குமப் பூவின் குைம்தெயும்,
சந்ைனக் கலதவதயயும் பூசாை; சபாங்கு சவம் முபலகள் - ெருத்துள்ை பவம்தமயான
முதலகள்; பூகக் கழுத்கைாடு மபறயப்கபார்த்து - ொக்குமரம் கொன்ற கழுத்துைன்
மதறயும்ெடி (கமலாதையால்) நன்றாகப் கொர்த்துள்ை; நங்பகபயக் கண்ட வள்ளல் -
அத் ைாதரதயப் ொர்த்ை அருள்வள்ைலான இலக்குவன்; நயைங்கள் பனிப்ப - (ைாதர
யின் கைாற்றம் கண்ைைாலும், ைன் ைாயதர நிதனந்ைைாலும்) ைன் கண்களில் நீர் துளிக்க;
பநந்ைான் - வருந்தினான்.

ைாதரயின் தகம்தமக் ககாலம் இங்கு விைக்கப் பெறுகின்றது. இலக்குவன் கண்ணீர்

மல்கி தநந்துருகுவைற்குக் காரணம் ைன்னுதைய ைாயரும் இப்ெடித்ைாகன தகம்தமக்
ககாலம் பூண்டிருப்ெர் என்ற நிதனவினால். மங்கலவணி. 'ைாலி'; 'ஈதகயரிய
இதையணி மகளிர்' - புறம்.127 52

இலக்குவன் ைாதரயிைம் உதரத்ைது

4321. 'இபையர் ஆம், என்பை ஈன்ற

இருவரும்' என்ை வந்ை
நிபைவிைால் அயர்ப்புச் சென்ற
சநஞ்சிைன், சநடிது நின்றான்;
'விைவிைாட்கு எதிர் ஓர் மாற்றம்
விளம்பவும் கவண்டும்' என்று, அப்
புபை குழலாட்கு வந்ை
காரியம் புகல்வது ஆைான்;
என்பை ஈன்ற இருவரும் - என்தனப் பெற்பறடுத்ை ைாய்மார் இருவரும்; இபையர்
என்ை - இத் ைன்தமயராககவ இருப்ொர்கள் என்று; வந்ை நிபைவிைால் - மனத்தில்
கைான்றிய நிதனவால்; அயர்ப்புச் சென்ற- வாட்ைம் மிக்க; சநஞ்சிைன் -
மனத்தையுதைய வனாய்; சநடிது நின்றான்- நீண்ை கநரம் ஒன்றும் கைான்றாமல் அந்ை
இலக்குவன் திதகத்து நின்றான்; விைவிைாட்கு எதிர் - (ைன்னிைம்) ககள்வி
ககட்ைவளுக்கு மறுபமாழியாக; ஓர் மாற்றம் விளம்பவும் கவண்டும் - ஒரு வார்த்தை
விதையாகச்பசால்லவும் கவண்டும்; என்று - என்று கருதி; அப் புபை குழலாட்கு -
அைகிய கூந்ைதலயுதைய

அத் ைாதரதய கநாக்கி; வந்ை காரியம் - வந்ை பசயல் இன்ன பைன்று; புகல்வது
ஆைான் - பசால்லலானான்.
இலக்குவன் ைன் ைாயதரப் ெற்றிய நிதனவால் சிறிது கநரம் ஒன்றும் கெசாமல்
இருந்ைான்; பின்பு ைன்தன வினவியவளுக்கு விதையளிக்காமல் இருப்ெது
ைகுதியாகாது என்று ைான் வந்ை பசயதலக் கூற முற்ெட்ைான் என்ெது. ைாயர் இருவர்;
ைன் ைாயான சுமித்திதரயும், இராமன் ைாயான ககாசதலயும்.
53

4322. ' ''கெபையும் யானும் கைடித்

கைவிபயத் ைருசவன்'' என்று,
மாைவற்கு உபரத்ை மாற்றம்
மறந்ைைன், அருக்கன் பமந்ைன்;
''ஆைவன் அபமதி வல்பல அறி''
எை, அருளின் வந்கைன்;
கமல் நிபல அபையான் செய்பக
விபளந்ைவா விளம்புக!' என்றான்.
கெபையும் யானும் - என் கசதனயும் நானும்; கைவிபயத் கைடித் ைருசவன் -
சீதைதயத் கைடிக் பகாண்டு கசர்ப்கென்; என்று மாை வற்கு - என்று மனுகுல
மன்னனான இராமனுக்கு; அருக்கன் பமந்ைன் - சூரியன் மகனான சுக்கிரீவன்; உபரத்ை
மாற்றம் மறந்ைைன் - ைான் பசான்ன வார்த்தைதய மறந்துவிட்ைான்; ஆைவன் அபமதி
- அத்ைதகதய சுக்கிரீவனின் நிதலதமதய; வல்பல அறி எை - விதரவில் பசன்று நீ
அறிந்து வருவாயாக என்று (இராமன் என்னிைம்) பசால்ல; அருளின் வந்கைன் - அந்ைக்
கட்ைதைப்ெடி நான் இங்கக வந்கைன்; கமல்நிபல அபையான் - கமன்தமயான
அரசாட்சிதயப் பெற்ற அச் சுக்கிரீவனது; செய்பக விபளந்ைவா - பசயல்முதற
நிகழ்ந்ை விைத்தை; விளம்புக என்றான் - பசால்லுக என்று (ைாதரதயப் ொர்த்து)
இலக்குவன் கூறினான்.

சுக்கிரீவன் இராமனிைம் பசான்னெடி வராைைால் அவனது பசயதல அரிய வந்கைன்;

அவனது பசயல்ைான் என்ன என்று இலக்குவன் ைாதரதய வினவினான் என்ெது.
விதைந்ைவாறு என்ெது ஈறுபகட்டு நின்றது. 54
ைாதரயின் மறுபமாழி

4323. சீறுவாய்அல்பல - ஐய! -

சிறியவர் தீபம செய்ைால்,
ஆறுவாய்; நீ அலால், மற்று
ஆர் உளர்? அயர்ந்ைான் அல்லன்;
கவறு கவறு உலகம் எங்கும்
தூைபர விடுத்து, அவ் எல்பல
ஊறுமா கநாக்கித் ைாழ்த்ைான்; உைவி
மாறு உைவி உண்கடா?
ஐய! சீறுவாய் அல்பல - ஐயகன! ககாெப்ெைாமல் இருப்ொயாக; சிறியவர் தீபம
செய்ைால் - (அறிவு முைலியவற்றால் சிறியவர்கள்) தீதமகள் பசய்ைால்; ஆறுவாய் -
பெரியவனான நீ பொறுத்துக் ககாெத்தைத் ைணித்துக் பகாள்வாயாக; நீ அலால் மற்று
ஆர் உளர் - (அவ்வாறு இருப்ெைற்கு) உன்தனத் ைவிர கவறு யார்ைான்
இருக்கின்றார்கள்? அயர்ந்ைான் அல்லன் - சுக்கிரீவன் ைான் பசான்ன பசால்லில் ைைர்ந்து
விைவில்தல; உலகம் எங்கும் - (வானர கசதன கதைத் திரட்ை) உலகத்தின் எல்லா
இைங்களிலும்; கவறு கவறு தூைபர - ைனித் ைனிகய வானரத் தூைர்கதை; விடுத்து -
அனுப்பிதவத்து; அவ் எல்பல - அந்ை இைங்களிலிருந்து; ஊறுமா கநாக்கி - அச்
கசதனகள் வந்து கசர்வதை எதிர்ொர்த்துக்பகாண்டு; ைாழ்த்ைான் -
ைாமதித்திருக்கின்றான்; உைவி மாறு உைவி - (நீங்கள் அச் சுக்கிரீ வனுக்குச்) பசய்ை
உைவிக்குக் தகம்மாறு ஒன்று; உண்கடா - பசய்வ ைற்கு உள்ைகைா (இல்தல).
 சிறியவர் தீதம பசய்ைால் அதைப் பொறுப்ெது பெரியவர் கைனாகும். சுக்கிரீவன்
பசல்வ வாழ்க்தக முைலியவற்றால் மயங்கியுள்ைான் என்று கருதுமாறு இருந்ைாலும்,
அவன் உங்கைது உைவிதய மறக்கவில்தல; அங்கங்கக தூைதர அனுப்பி வானர
கசதனயின் வருதகதய எதிர்ொர்த்துள்ைான்; அைனால் ைாமதித்து இருக்கின்றான்
என்று ைாதர பசான்னாள். உைவி மாறு உைவி: 'பசய்யா மற் பசய்ை உைவி',
'காலத்தினாற் பசய்ை நன்றி' ஊறு: உறுைல் - முன்னிதல நீண்ைது. ஊறுமா றுகர ஈறு
குதறந்ைது. 55

4324. 'ஆயிர ககாடி தூைர், அரிக்

கணம் அபழக்க, ஆபண
கபாயிைர்'; புகுதும் நாளும்
புகுந்ைது; புகல் புக்ககார்க்குத்
ைாயினும் நல்ல நீகர
ைணிதிரால்; ைருமம் அஃைால்;
தீயை செய்யார் ஆயின், யாவகர
செறுநர் ஆவார்?
ஆயிர ககாடி தூைர் - ஆயிரங் ககாடியைவுள்ை எண்ணற்ற தூைர்கள்; அரிக் கணம்
அபழப்ப - வானரங்களின் கூட்ைத்தை அதைத்து வரும் பொருட்டு; ஆபண கபாயிைர் -
(சுக்கிரீவன்) கட்ை தைப்ெடி (உலபகங்கும்) கொயிருக்கின்றார்கள்; புகுதும் நாளும்
புகுந்ைது - (அவ் வானர கசதனயும்) வந்துகசர கவண்டிய காலமும் பநருங்கியது; புகல்
புக்ககார்க்கு - சரணம் அதைந்ைவர்களுக்கு; ைாயினும் இனிய நீகர - பெற்ற ைாதயக்
காட்டிலும் அன்பு காட்டும் நீங்ககை; ைணிதிர் - ககாெத்தைத் ைணிப்பீராக; அஃது
ைருமம் - அவ்வாறு

பொறுத்ைருளுவகை ைருமமாகும்; தீயை செய்யாராயின் - ஒருவர் தீய

பசயல்கதைச் பசய்யவில்தலயானால்; செறுநர் ஆவார் யாவகர -
ைண்டிப்ெைற்குரியவர் எவகரா? ஒருவரும் இல்தலபயன்றெடி.

ஆல் : இரண்டும் அதச. சுக்கிரீவன் வானர கசதனதய வரவதைக்க கவண்டிய

ஏற்ொடுகதைச் பசய்துள்ைான்; அச்கசதன வருங் காலமும் பநருங்கிவிட்ைது; ஒருகால்
அவன் பசய்ந்நன்றி மறந்து விட்ைான் என்று கைான்றினாலும், உம்தமச்
சரணதைந்ைவர்க்குத் ைாயினும் இனிய நீங்கள் அன்னவதனப் பொறுத் ைருளுவவை
ைருமம் என்றாள்ைாதர. 56

4325. 'அபடந்ைவர்க்கு அபயம் நீவிர்

அருளிய அளவில் செல்வம்
சைாடர்ந்து, நும் பணியின் தீர்ந்ைால்,
அதுவும் நும் சைாழிகல அன்கறா?
மடந்பை ைன் சபாருட்டால் வந்ை
வாள் அமர்க் களத்து மாண்டு
கிடந்திலர் என்னின், பின்பை,
நிற்குகமா ககண்பம அம்மா?'
 நீவிர் - நீங்கள்; அபடந்ைவர்க்கு அபயம் அருகிய - உங்கதைச் சரணம்
அதைந்ைவர்களுக்கு அெயம் அருளிக் பகாடுத்ை; அளவு இல் செல்வம் - அைவில்லாை
பசல்வம்; சைாடர்ந்து - கசர்ந்ைதமயால் (பசருக்குற்று); நும் பணியின் தீர்ந்ைால் -
உங்களுக்குச் பசய்யும் ெணியில் இருந்து விலகினால்; அதுவும் நும் சைாழிகல அன்கறா
- அதுவும் உங்களுதைய பசயலாகக் பகாள்ைத்ைக்கைல்லகவா? (ைவிர); மடந்பை ைன்
சபாருட்டால் - பெண்ணின் (சீதை) காரணமாக; வந்ை வாள் அமர்க் களத்து - கநரும்
பகாடிய கொர்க் கைத்தில்; மாண்டு கிடந்திலர் என்னின் - (நண்ெர்க்காகச் பசன்று கொர்
பசய்து) இறந்துகிைவாராயினும்; பின்னும் - அைன்பின்பும்; ககண்பம நிற்குகம - (இரு
சாரார்க்கும்) நட்பு நிதல பெறுகமா? (பெறாது)

ஆல், அம்மா: ஈற்றதசகள். நீங்கள் அருள் பகாண்டு ைந்ை வரம்ெற்ற பசல்வத்ைால்

களித்து உங்கள் கட்ைதையிலிருந்து ைவறினான் என்கற பகாண்ைாலும் அந்ை
நிதலயும் நீங்கள் அருளிய பசல்வத்ைால் விதைந்ை ைருக்குத்ைாகன? என்று நாகரிகமாக
நயவுதர ெகர்ந்ைாள் ைாதர. சுக்கிரீவனுக்கு ஆட்சிச் பசல்வத்கைாடு மதனவிதயயும்
மீட்டுத் ைந்ை இராமனுக்கு, அவன் சீதைதய மீட்கும் கொரில் ெக்கத்கை இருந்து
உயிதரயும் பகாடுக்குமாறு கொர் பசய்ைால் நட்தெ நிதறகவற்றியைாகும்;
இல்லாவிட்ைால் உங்களுக்கும் சுக்கிரீவனுக்கும் நட்பு நிற்குகமா என்று ைாதர
இலக்குவதன கநாக்கி வினவினாள் என்ெது. ெணியில் தீர்ைல் - கட்ைதைதயப்
புறக்கணித்து மீறுைல். 57

4326. 'செம்பம கெர் உள்ளத்தீர்கள் செய்ை

கபர் உைவி தீரா;
சவம்பம கெர் பபகயும்
மாற்றி, அரசு வீற்றிருக்கவீட்டீர்;
உம்பமகய இகழ்வர் என்னின்,
எளிபமயாய் ஒழிவது ஒன்கறா?
இம்பமகய வறுபம எய்தி,
இருபமயும் இழப்பர் அன்கற?'
செம்பம கெர் உள்ளத்தீர்கள் - கநர்தமயான சிறந்ை மனத்தை யுதையவர்கைான
நீங்கள்; செய்ை கபருைவி - (சுக்கிரீவனுக்குச்) பசய்ை பெரிய உைவி; தீரா - (என்பறன்றும்)
அழியாமல் இருக்கும்ெடி; சவம்பமகெர் பபகயும் மாற்றி - மிகக் கடுதமயான
ெதகவதனயும் அழித்து; அரசு வீற்றிருக்கவிட்டீர் - அரசாட்சிதயப் பெற்றுச் சிறப்ொக
அமரும்ெடி பசய்துவிட்டீர்கள்; உம்பமகய - (உங்கைால் உைவி பெற்றவர்)
உங்கதைகய; இகழ்வர் என்னின் - புறக்கணிப்ொர்கைானால்; எளிபமயாய் - இழிந்ை
குணத்கைாடு பொருந்தி; ஒழிவது ஒன்கறா - பெருதம குதலவது மாத்திரகமா;
இம்பமகய வறுபம எய்தி - இப்பிறப்பிகலகய வறுதமயதைந்து; இருபமயும்-
இம்தம மறுதமப் ெயன்கைாகிய இரண்தையும்; இழப்பர் அன்கற - இைந்துவிடு
வார்கைன்கறா?

பசய்ை நன்றிதய மறந்ைவர் இம்தமயில் பசல்வமும் புகழும் அழிந்து, மறுதமயில்

நற்கதி பெறாது நரகத்தையும் அதைவர் என்ெது. ெதக - ெண்ொகுபெயர். (இம்தமகய
- கைற்கறகாரம். வீறு - கவபறாருவர்க்கு இல்லாை ைனிச் சிறப்பு.
58
4327. 'ஆண்டு கபார் வாலி ஆற்றல்
மாற்றியது அம்பு ஒன்று ஆயின்,
கவண்டுகமா, துபணயும் நும்பால்?
வில்லினும் மிக்கது உண்கடா?
கைண்டுவார்த் கைடுகின்றீர், கைவிபய;
அைபைச் செவ்கவ
பூண்டு நின்று உய்ைற்பாலார்,
நும் கழல் புகுந்துகளாரும்.'
ஆண்டு கபார் வாலி - அப்பொழுது கொரில் வல்ல வாலியின்; ஆற்றல் மாற்றியது -
வலிதமதய வதைத்ைது (வாலிதயக் பகான்றது) அம்பு ஒன்று - (நீங்கள் ஏவிய) ொணம்
ஒன்கற; ஆயின் துபணவர் கவண்டுகமா - என்றால், (ெதகவதரயழிக்க) உங்களுக்கு
கவறு துதண கவண்டுகமா? நும்பால் வில்லினும் - உங்களிைமுள்ை வில்தலக்
காட்டிலும்; மிக்கது உண்கடா - சிறந்ை ஒரு துதணயும் உள்ைகைா? கைவிபயத்
கைண்டுவார் - சீதை இருக்கும் இைத்தைத் கைடிக் காண்ொதர மட்டும்; கைடுகின்றீர் -
நாடுகின்றீர் (அவ்வைவுைான்); நும் கழல் - உங்கள் திருவடிகதை; புகுந்துகளாரும் -
சரணதைந்துள்ைவரான சுக்கிரீவன்
முைலாகனாரும்; அைபைச் செவ்கவ பூண்டு நின்று - அப் ெணிதய நல்ல
முதறயில் ஏற்றுக் பகாண்டு பசம்தமயாகச் பசய்து; உய்ைற் பாலார் - ஈகைறக்
கைதமப்ெட்ைவராவார்.

உங்களுக்குச் சீதையுள்ை இைத்தைத் கைடியறியத் துதண கவண்டுபமயல்லாமல்

ெதக பவல்லத் துதண கைதவயில்தல. ஆககவ, அப் ெணிதயச் பசய்து முடிக்கக்
கைதமப்ெட்ைவர் சுக்கிரீவன் முைலிகயாகர என்றாள் ைாதர. கைண்டுவார் - கைடுைல்
விரித்ைல்விகாரம். 59

இலக்குவன்ொல் அனுமன் வருைல்

4328. என்று அவள் உபரத்ை மாற்றம்

யாபவயும் இனிது ககட்டு,
நன்று உணர் ககள்வியாளன்,
அருள்வர, நாண் உட்சகாண்டான்,
நின்றைன்; நிற்றசலாடும், 'நீத்ைைன்
முனிவு' என்று உன்னி,
வன் துபண வயிரத் திண்
கைாள் மாருதி மருங்கின் வந்ைான்.
என்று அவள் உபரத்ை - இவ்வாறு அத்ைாதர பசான்ன; மாற்றம் யாபவயும் -
வார்த்தைகதைபயல்லாம்; இனிது ககட்டு - கவனமாகக் ககட்டு; நன்று உணர் -
பைளிவாக உணர்ந்ை; ககள்வியாளன் - (கவைக்) ககள்வியறிவுதைய இலக்குவன்;
அருள்வர - கருதண கமலிை; நாண் உள்சகாண்டான் நின்றைன் - பவட்கத்தை
மனத்தில் பகாண்ைவனாய் நின்றான்; நிற்றகலாடும் 'முனிவு நீத்ைைன்' - (அவ்வாறு)
நின்ற அைவில் 'இவன் ககாெத்தை நீக்கிவிட்ைான்'; என்று உன்ைா - என்று கருதி;
வன்துபண - வலிய கொர்த்துதணயாகவுள்ை; வயிரத் திண் கைாள் மாருதி - உறுதியும்
ெலமும் பகாண்ை கைாள்கதையுதைய அனுமன்; மருங்கின் - (இலக்குவன்) அருகிகல;
வந்ைான் - வந்து கசர்ந்ைான்.

மாற்றம் -பசால் 60

இலக்குவன் வினாவும் அனுமன் விதையும்

4329. வந்து அடி வணங்கி நின்ற

மாருதி வைைம் கநாக்கி,
'அந்ைம் இல் ககள்வி நீயும்
அயர்த்ைபை ஆகும் அன்கற,
முந்திய செய்பக?' என்றான்.
முனிவினும் முபளக்கும் அன்பான்;
'எந்பை ககட்டு அருளுக!' என்ை
இயம்பிைன், இயம்ப வல்லான்: முனிவினும் முபளக்கும் அன்பான் -
ககாெப்ெட்ை நிதலயிலும் அன்பு கைான்றும் இயல்பு பகாண்ை இலக்குவன்; வந்து
அடிவணங்கி நின்ற - அருகிகல வந்து ைன் திருவடிகதை வணங்கி நின்ற; மாருதி
வைைம் - அனுமனின் முகத்தை; கநாக்கி - ொர்த்து; அந்ைம் இல் ககள்வி - அைவில்லாை
ககள்வி ஞானமுதைய; நீயும் - நீயும்; முந்திை செய்பக - முன்பு நைந்ைவற்தற;
அயர்த்ைபை அன்கறா - மறந்துவிட்ைாயல்லவா; என்றான் - என்று ககட்ைான்; இயம்ப
வல்லான் - (அது ககட்டு) பசால்லின் பசல்வனான அனுமன்; எந்பை - எம் ைதலவகன;
ககட்டு அருளுக என்ைா- (நான் பசால்வதைக்) ககட்ைருளுக என்று பசால்லி;
இயம்பிைன் - (கமலும்)கூறலானான்.

முந்தின பசய்தக - மதைக் காலம் கழிந்ைவுைன் சுக்கிரீவன் கசதனகயாடு

இராமனுக்கு உைவ வரகவண்டும் என்ெது. 61

4330. 'சிபைவு அகல் காைல் ைாபய,

ைந்பைபய, குருபவ, சைய்வப்
பைவி அந்ைணபர, ஆபவ,
பாலபர, பாபவமாபர,
வபை புரிகுநர்க்கும் உண்டாம் மாற்றல்
ஆம் ஆற்றல்; மாயா
உைவி சகான்றார்க்கு ஒன்றானும்
ஒழிக்கலாம் உபாயம் உண்கடா?'
சிபைவு அகல் - ககடு நீங்கிய; காைல் ைாபய - அன்புதைய ைாதயயும்; ைந்பைபய,
குருபவ - ைந்தைதயயும் குருதவயும்; சைய்வப் பைவி அந்ைணபர - பைய்வத்தின்
இைத்திலுள்ை அந்ைணர்கதையும்; ஆபவ, பாலபர - ெசுக்கதையும் குைந்தைகதையும்;
பாபவமாபர - மகளிதரயும்; வபை புரிகுநர்க்கும் - பகாதல பசய்ைவர்களுக்கும்;
மாற்றலாம் ஆற்றல் - (அந்ைப் ொவங்கதை) நீக்குவைற்குரிய வழிகள்; உண்டாம் -
உள்ைைாம்; மாயா உைவி - (ஆனால்) அழியாை கெருைவிதய; சகான்றார்க்கு -
மறந்ைவர்களுக்ககா; ஒழிக்கலாம் உபாயம் - (அப் ொவத்தைப்) கொக்குவைற்குரிய வழி;
ஒன்றானும் உண்கடா - ஒன்றாவது உண்கைா? (இல்தல).
ைாய், ைந்தை, குரு, அந்ைணர், ெசு, குைந்தை, பெண் ஆகியவர்கதைக் பகால்லுைல்
பகாடும் ொைகச் பசயலாகும். இருப்பினும் அப்ொவங்கதைப் கொக்குவைற்குரிய
கழுவாய் உண்டு. ஆனால், பசந்நன்றி மறத்ைலுக்ககா அத்ைதகய கழுவாய் இல்தல
என்ெைாம். 'எந்நன்றி பகான்றார்க்கும் உய்வுண்ைாம் உய்வில்தல, பசய்ந்நன்றி
பகான்தற மகற்கு' (குறள் 110). 'ஒருவன், பசய்தி பகான்கறார்க்கு உய்தியில்பலன
அறம் ொடிற்கற' (புறம் 34) என்ற வாக்குகதை ஒப்பிடுக. மாயா உைவி - ெயனழியாை
உெகாரம், மறக்கத் ைகாை நன்றி. 62

4331. 'ஐய! நும்கமாடும், எங்கள்அரிக்

குலத்து அரெகைாடும்,
சமய் உறு ககண்பம ஆகி,
கமபல நாள் விபளவது ஆை
செய்பக, என் செய்பக அன்கறா?
அன்ைது சிபையும் ஆயின்,
உய் வபக எவர்க்கும் உண்கடா?
உணர்வு மாசுண்டது அன்கறா?'
ஐய - ஐயாகவ; நும்கமாடும் - உங்களுக்கும்; எங்கள் அரிக் குலத்து அரெகைாடும் -
வானரக் கூட்ைமாகிய எங்கள் அரசனாகிய சுக்கிரீவனுக்கும்; சமய் உறு ககண்பம -
(ஒருவகராடு ஒருவர்க்கு) உண்தமயான நட்பு; ஆக- உண்ைாகும்ெடி; கமபலநாள்
விபளவைாய - முன்னாளில் உண்ைான; செய்பக என் செய்பக அன்கறா - பசயல் எனது
பசயல் அல்லவா? அன்ைது - அந்ை நட்புத் ைருமம்; சிபையுமா யின் - அழியுமானால்;
உய்வபக எவர்க்கும் உண்கடா? - (அத் தீவிதன யிலிருந்து) ைப்பும் வழி இந்ை உலகில்
யாருக்குத்ைான் உண்டு (இல்தல); உணர்வு - (அதுவல்லாமல்) எங்கள் அறிவு யாவும்;
மாசுண்டது அன்கறா - குற்றம் உதையைாகும் அல்லவா?
உங்கள் உைவிதயப் பெற்ற நாங்கள் அறிவு பகட்டு இழிவுதைவைா என்றான்
அனுமன். கமதலநாள்: முன்னாள். 63

4332. 'கைவரும், ைவமும், செய்யும் நல்

அறத் திறமும், மற்றும்
யாபவயும், நீகர என்பது,
என்வயின் கிடந்ைது; எந்ைாய்!
ஆவது நிற்க, கெரும் அரண் உண்கடா?
அருள் உண்டு அன்கற
மூவபக உலகும் காக்கும் சமாய்ம்பினீர்! -
முனிவு உண்டாைால்?'
 எந்ைாய் - எம் ைதலவகன! ைவமும் - (முற்பிறப்பிலும் இப் பிறப்பிலும் நாங்கள்
பசய்ை) ைவமும்; செய்யும் நல்லறத் திறமும் - (நாங்கள்) பசய்ை சிறந்ை ைருமச்
பசயல்களும்; கைவரும் மற்றும் யாபவ யும் - கைவர்களுள் மற்றுள்ை பொருள்களும்;
நீகர என்பது - (எங் களுக்கு) நீங்ககை என்னும் கருத்து; என்வயின் கிடந்ைது - என்னிைம்
ெதிந்துள்ைது; ஆவது நிற்க - அது அப்ெடிகய இருக்கட்டும்; மூவபக உலகும் - மூன்று
வதகயான உலகங்கதையும்; காக்கும் சமாய்ம்பினீர் - ொதுகாக்கும் ஆற்றல்
உதையவகர!; முனிவு உண்டாைால் - (உங்களுக்கு) எங்கள் கமல் சீற்றம்
உண்ைாகுமானால்; கெரும் அரண் - (நாங்கள் ைப்பிச்பசன்று) கசர்ந்து வாழும்
ொதுகாவல்; உண்கடா - உள்ைகைா (இல்தல); அருள் உண்டு அன்கற - (அைற்கும்)
உங்கைது கருதணகய கதியாக உள்ைைன்கறா?

உங்ககைாடு மாறுெட்ைவர்க்கும் உங்கள் கருதணகயயல்லாமல் கதி

கவறில்தல என்றான் அனுமன். பமாய்ம்பு: வலிதம, கைாள் 64

4333. 'மறந்திலன், கவியின் கவந்ைன்;

வயப் பபட வருவிப்பாபரத்
திறம் திறம் ஏவி, அன்ைார்
கெர்வது பார்த்துத் ைாழ்த்ைான்;
அறம் துபண நுமக்கு உற்றான் ைன்
வாய்பமபய அழிக்கும் ஆயின்,
பிறந்திலன் அன்கறா? ஒன்கறா?
நரகமும் பிபழப்பது அன்றால்.
கவியின் கவந்ைன் - வானரங்களுக்கு அரசனான சுக்கிரீவன்; மறந்திலன் - (உங்கைது
ஆதணதய) மறக்கவில்தல; வயப் பபட வரு விப்பாபர - வலிதமயுள்ை வானரப்
ெதைகதை அதைத்து வரும் தூது வர்கதை; திறம் திறம் ஏவி - பைாகுதி பைாகுதியாக
இைபமங்கும் அனுப்பி; அன்ைார் கெர்வது - அவ் வானர வீரர்கள் வந்து கசர்வதை;
பார்த்துத் ைாழ்ந்ைான் - எதிர்ொர்த்துக் பகாண்டிருப்ெைால் சிறிது ைாமதித்ைாள்; அறம்
துபண நுமக்கு உற்றான் - (அதுவல்லாமல்) ைருமத்திற்குத் துதணயாகவுள்ை உங்கதை
அதைந்ை சுக்கிரீவன்; ைன் வாய்பமபய அழிக்கும் ஆயின் - ைன் சத்தியபநறிதய
அழிப்ொனாயின்; பிறந்திலன் அன்கற - (சுக்கிரீவன் இவ் வுலகில் பிறந்தும்)
பிறவாைவகன ஆவான்; ஒன்கறா - இது மாத்திரகமா? நரகமும் - (அவனுக்கு
மறுதமயில்) நரகமும்; பிபழப்பது அன்று - ைவறாது.
ஆல்: அதச. 'நீங்கள் ைருமத்தைக் காப்ெவர்கள். அத்ைதகய உங்களிைம் சுக்கிரீவன்
உறுதியாகச் பசான்ன பசால் ைவறுவானானால் அவனது பிறவி ெயனுள்ைைாகாது. அது
மட்டுமல்லாமல் அவன் ைவறாமல் நரகம் அதைவான்' என்று அனுமன் கூறினான்
என்ெது. பிறப்பின் ெயன் சத்தியம் ைவறாமல் ஆன்கறார்க்குத் துதண பசய்வைான
அறம் புரிவகை என்ெது இங்கு வற்புறுத்ைப்ெடுகிறது. 65

4334. 'உைவாமல் ஒருவன் செய்ை

உைவிக்குக் பகம்மாறாக,
மை யாபை அபைய பமந்ை!
மற்றும் உண்டாக வற்கறா -
சிபையாை செருவில் அன்ைான் முன்
சென்று, செறுநர் மார்பில்
உபையாகைல், உபையுண்டு ஆவி
உலவாகைல், உலகில் மன்கைா?' மையாபை அபைய பமந்ை - மைங்பகாண்ை
யாதனதயப் கொன்ற வீரகன! உைவாமல் ஒருவன் செய்ை - (ைான் ஒருவனுக்கு) முன்பு
எந்ை உைவியும் பசய்யாமலிருக்க(த் ைனக்கு) அவன் பசய்ை; உைவிக்குக் பகம்மாறு ஆக
- உைவிக்கு உைவியாக; சிபையாை செருவில் - பகடுைல் இல்லாை கொரில்;
அன்ைான்முன் சென்று - (அவனுக்குத் துதணயாக) முன்கன பசன்று; செறுநர் மார்பில் -
(அவனுதைய) ெதகவர்களின் மார்பில்; உபையாகைல் - ெதைக்கலங்கதைச் பசலுத்
ைவில்தலபயன்றால்; உபையுண்டு - (அப் ெதகவரின் ெதைக்கருவி கைால் ைான்)
அடிெட்டு; ஆவி உலவாகைல் - உயிதரப் கொர்க்கவில் தலபயன்றால்; உலகில் மற்றும்
- உலகத்தில் கவறு தகம்மாறு; உண் டாகவற்கறா - என்ன உள்ைது? (இல்தல).

உைவி பசய்ைவனுக்காக ஒருவன் கொர்க்கைம் பசன்று அவன் ெதகவதர

அழிக்ககவண்டும். அவ்வாறு பொருது அழிக்க முடியாவிட்ைால் அப் ெதகவரின்
தகயால் ைன் உயிதரப் கொக்கிக் பகாள்ை கவண்டும்; இதவ ஒருவாறு ஈைாகலாம்.
இதவயல்லாமல் உலகில் கவறு தகம்மாறு என்ெது கவறு என்ன உள்ைது? ஒப்புதம:
'பசய்யாமற் பசய்ை உைவிக்கு தவயகமும் வானகமும் ஆற்றல் அரிது' (குறள்:101)
உதைத்ைல்: அம்தெச் பசலுத்துைல். 66

4335. 'ஈண்டு, இனி, நிற்றல் என்பது

இனியது ஓர் இயல்பிற்று அன்றால்;
கவண்டலர் அறிவகரனும், ககண்பம
தீர் விபையிற்ற ஆமால்:
ஆண் ைபக ஆளி சமாய்ம்பின்
ஐய! நீர் அளித்ை செல்வம்
காண்டியால், உன்முன் வந்ை
கவிக்குலக் ககாசைாடு' என்றான்.
ஆண்ைபக - ஆைவருள் சிறந்ை; ஆளி சமாய்ம்பின் ஐய - சிங்கம் கொன்ற
வலிதமகயாடு கூடிய ைதலவகன! ஈண்டு இனி - இந்ை இைத்தில் இப்கொது; நிற்றல்
என்பது - (மாறுொடு பகாண்ைவன் கொல) நிற்ெது; இனியது ஓர் இயல்பிற்று அன்று -
நன்தம ைரும் ஒரு ைன்தமயுதையைாக ஆகாது; கவண்டலர் அறிவகரல்- ெதகவர்
அறிவாரானால்; நும் ககண்பம- உமது நட்பு; தீர் விபையிற்ற ஆம் - பகடுவைற்கான
பசயலாய் முடியும்; நீர் அளித்ை செல்வம் - (வாலிதயக் பகான்று) நீங்கள் ைந்ை
பசல்வத்தையும்; உன்முன் வந்ை - உனக்கு முன்பு பிறந்ைவனான; கவிக் குலக்
ககாசைாடு - வானர குல மன்னவனாகிய சுக்கிரீவதனயும்; காண்டி - (நீ) உள்கை வந்து
காண்ொயாகா; என்றான் - என்று அனுமன் கூறினான்.
ஓர்: அதச. 'வானரங்கள் வாயிதலயதைத்துக் குன்றுகதை அடுக்கின. ஏபனனில்,
உனது சீற்றத்தைக் கண்டு அஞ்சியகையாகும். ஆனால் நீ அவ்வாறு கருைாமல்
உன்கனாடு மாறுொடு பகாண்டு பசய்ைைாகக் கருதி ஓர் அன்னியன் கொல இங்கக
நிற்கிறாய்! இப்ெடி நிற்ெதைப் ெதகவர் ொர்த்ைால் உனது சீற்றத்தை கமலும் வைரச்
பசய்து நம் இரு திறத்ைார்க்குமுள்ை நட்தெக் பகடுப்ெைற்கு
 முயல்வார்கள். ஆைலால், நீ உள்கை வந்து நீங்கள் உைவிய பசல்வத்ைால்
சிறப்பும் பெருதமயும் பெற்றுள்ை சுக்கிரீவதனப் ொர்த்து உன் ககாெத்தைத்
ைணிவிப்ொய்' என்றான் அனுமன். 'உன் ைம்முதனச் சார்தி': ைம்முன் - ைதமயன்;
சுக்கிரீவன் இலக்குவனால் ைதமயன் முதறயாகக் கருைப்ெடுெவன். 67

இலக்குவன் சீற்றம் ைணிந்து கெசுைல்

4336. மாருதி மாற்றம் ககட்ட, மபல

புபர வயிரத் கைாளான்,
தீர்விபை சென்று நின்ற சீற்றத்ைான்,
சிந்பை செய்ைான் -
'ஆரியன் அருளின் தீர்ந்ைான் அல்லன்;
வந்து அடுத்ை செல்வம்
கபர்வு அரிைாகச் செய்ை
சிறுபமயான்' என்னும் சபற்றி.
மாருதி மாற்றம் ககட்ட - அனுமன் பசான்ன வார்த்தைகதைக் ககட்ை; மபல புபர
வயிரத் கைாளான் - மதலதயப் கொன்ற உறுதியான கைாள்கதையுதைய இலக்குவன்;
தீர்விபை சென்று - கைான்றி மதறகின்ற; நின்ற சீற்றத்ைான் - சினத்தின் விடுெட்டு;
ஆரியன் அருளின் - (இச் சுக்கிரீவன்) இராமனது அருட் ொர்தவயிலிருந்து; தீர்ந்ைான்
அல்லன் - (உண்தமயாக) நீங்கினவனில்தல; கபர்வு அரிது ஆக - ைன்தன விட்டு நீங்க
முடியாைதும்; வந்து அடுத்ை செல்வம் - ைன்தன வந்து அடுத்ைதும் ஆகிய பசல்வம்;
செய்ை - ைந்ை; சிறுபமயான் - சிறுதமயுதையவன்; என்னும் சபற்றி - என்னும்
இயல்தெ; சிந்பை செய்ைான் - மனத்தில் நிதனந்ைான்.

'இச் சுக்கிரீவன் எங்கதை அவமதித்ைான் என்று பசால்ல இயலாது. ைவிர, ைான்

பசசன்ன ைவதணப்ெடி வராமல் இராமனது ஆதணதய மீறகவண்டுபமன்ற
எண்ணமும் இவனுக்குச் சிறிதும் இல்தல; புதிைாகக் கிதைத்ை பசல்வச் பசருக்கால்
ைான் பசய்ய கவண்டிய பசயதல மறந்ைைனால் ஏற்ெட்ைது இது' என்று அனுமன்
வார்த்தையால் பைளிவதைந்ை இலக்குவனின் சினம் ைணிந்ைது. ைாதரயும் இகை
கருத்தைச் பசான்னாள்.(4325) 68

4337. அபையது கருதி, பின்ைர்,

அரிக் குலத்ைவபை கநாக்கி,
'நிபை; ஒரு மாற்றம் இன்கை
நிகழ்த்துவது உளது, நின்பால்;
இபையை உணர்ைற்க ஏற்ற;
எண்ணிய நீதி' என்ைா,
வபை கழல் வயிரத் திண் கைாள்
மன் இளங் குமரன் சொல்வான்:
அபையது கருதி - (இவ்வாறு) அதைப் ெற்றிச் சிந்தித்து; பின்ைர் - பின்பு; வபை கழல்
வயிரத் திண்கைாள்- வீரக் கைல் பூண்ை கால்கதையும்,
 மிக்க வலிதமயான கைாள்கதையும் உதைய; மன் இளங்கும ரன் -
இைவரசனான இலக்குவன்; அரிக்குலத்ைவபை கநாக்கி - வானர குலத்தைச் கசர்ந்ை
அனுமதனப் ொர்த்து; இன்கை நின்பால் - இப்பொழுகை உன்னிைம்; ஒரு மாற்றம்
நிகழ்த்துவது உளது - (நான்) ஒன்று கூற கவண்டியுள்ைது; இபையை - கூறும் இந்ை
வார்த்தைகள்; உணர்ைற்கு ஏற்ற- (நீ) உணர்ந்து அறிவைற்குத் ைகுதியுதையதவ; எண்
ணிய நீதி - (இவ்வார்த்தைகள்) எண்ணித் துணிந்ை நீதியின்ொற் ெட் ைதவயாகும்;
என்ைாசொல்வான் - என்று பசால்லத் பைாைங்கினான்.

அதனயது - சுக்கிரீவன் இராமனது ஆதணதய மீறாதிருந்ைம், அவனுக்குக் கிதைத்ை

பசல்வம் சிறுதம பசய்ைது என்ெது. பசல்வம் பெற்றவர்க்குப் ெல்கவறு
மாறாட்ைங்கள் நிகைக் கூடும்; அைனால் ெல தீங்குகள் விதைய வாய்ப்புள்ைது. கைல் -
ைானியாகுபெயர். 69

4338. 'கைவிபயக் குறித்துச் செற்ற

சீற்றமும், மாைத் தீயும்,
ஆவிபயக் குறித்து நின்றது,
ஐயபை; அைபைக் கண்கடன்;
ககா இயல் ைருமம் நீங்க,
சகாடுபமகயாடு உறவு கூடி,
பாவியர்க்கு ஏற்ற செய்பக
கருதுவன்; பழியும் பாகரன்.
கைவிபயக் குறித்து - சீதைதய (இராவணன் கவர்ந்து பசன் றதை)க் குறித்து; செற்ற
சீற்றமும் - கறுவு பகாண்ை சினமும்; மாைத் தீயும் - மானமாகிய பநருப்பும்; ஐயபை
ஆவிபய - இராமனது உயிதர; குறித்து நின்றது - ெற்றி வருத்தி நின்றன; அைபைக்
கண்கடன் - அவ்வாறு வருத்துவதை (கநரிகல) கண்ை நான்; ககா இயல் ைருமம் நீங்க -
அரசர்களுக்குரிய ைருமம் அழிய; சகாடுபமகயாடு உறவு கூடி - பகாடுந்ைன்தமகயாடு
உறவு பகாண்ைாடி; பாவியர்க்கு ஏற்ற செய்பக - பகாடிய ொவியர்க்குரிய பசயல்கதை;
கருதுவன் - பசய்யக் கருதியுள்கைன்; பழியும் பாகரன் - (அைனால் எனக்கு வரக் கூடிய)
ெழிதயயும் சிறிதும் கருைமாட்கைன்.

இராவணன் சீதைதயக் கவர்ந்ை பசயல் இராமதன மிக வருத்தியது. அைதன கநரில்

கண்ை இலக்குவன் ைனக்கு கநரும் சீற்றத்தையும்; அைன் விதைவுகதையும்
எடுத்துதரக்கின்றான். காலம் ொர்த்துச் சினம் ஆறியிருத்ைல் அரசனுக்குக்
கைதமயாயிருக்க, இராமனுக்கு கநர்ந்ை துன்ெங்கதைக் கண்டு, ஆற்றாமல்
இலக்குவன் 'ககாவியல் ைருமம் நீங்க... ொவியர்க்கு ஏற்ற பசய்தக கருதுவன்'
என்றான். 70

4339. 'ஆயினும், என்பை யாகை ஆற்றி

நின்று, ஆவி உற்று,
நாயகன்ைபையும் கைற்ற நாள்
பல கழிந்ை; அன்கறல்,
தீயும், இவ் உலகம் மூன்றும்;
கைவரும் வீவர்; ஒன்கறா?
வீயும், நல் அறமும்; கபாகா
விதிபய யார் விலக்கற்பாலார்?
ஆயினும் - இருந்ைாலும்; என்பை யாகை ஆற்றி நின்று - எனது சீற்றத்தை நானாககவ
ைணித்துக் பகாண்டு; ஆவி உற்று - உயிர் ைரித்து; நாயகன்ைபையும் - இராமதனயும்;
கைற்ற - கைற்றுவைற்கு; நாள் பல கழிந்ை - ெல நாள்கள் கழிந்து விட்ைன; அன்கறல் -
இல்லாவிட்ைால் (இராகவன் சினம் ைணியாமல் இருந்திருந்ைால்); இவ்வுலகம்
மூன்றும் தீயும் - இந்ை மூன்று உலகங்களும் தீய்ந்துகொகும்; கைவரும் வீவர் -
வானுலகத் கைவர்களும் இறந்பைாழிவார்கள்; ஒன்கறா - இது மாத்திரந்ைைனா? நல்
அறமும் வீயும் - சிறந்ை ைருமங்களும் அழிந்து விடும்; கபாகா விதிபய -
(இவ்வாபறல்லாம் கநரவிைாமல்) நிதலத் திருக்கக் கூடிய விதிதய; விலக்கற்பாலார்
யார்? - கொக்குவைற்கு உரியவர் யாவர்?

'என் உள்ைத்தில் மூண்பைழுந்ை சினத்தை நாகன ைணிவித்து என் உயிதரயும்

ைரித்திருக்கச் பசய்கைன். பின்பு என் அண்ணனான இராமதனத் கைற்றுவிக்கப் ெல
நாள்கள் கழிந்துவிட்ைன. இவ்வாறு நாள்கள் ெல கழிந்து எங்கள் ககாெமும்
ைணிந்திராவிட்ைால் இவ்வுலகம் மூன்றும், கைவரும், நல்லறமும் அழிந்கை
கொயிருக்கும். அவற்றின் நல்விதனயால் எங்கள் சினமும் துயரும் ைணிந்ைன' என்று
இலக்குவன் உதரத்ைவாறு. விதியின் வலிதமதய உணர்த்ைகவ 'கொகா விதிதய யார்
விலக்கற்ொலார்' என்றார். 'ஊழிற் பெருவலி யாவுை' என்ெது குறள் (380). 'விதிக்கும்
விதியாகும் என் விற்பறாழில் காண்டி' (1735) என்று முன் கூறியவன் இவ்இலக்குவன்.
71

4340. 'உன்பைக் கண்டு, உம் ககான்ைன்பை

உற்ற இடத்து உைவும் சபற்றி,
என்பைக் கண்டைன்கபால் கண்டு, இங்கு
இத் துபண சநடிது பவகி,
ைன்பைக் சகாண்டு இருந்கை ைாழ்ந்ைான்;
அன்று எனின், ைனு ஒன்றாகல
மின்பைக் கண்டபையாள்ைன்பை
நாடுைல் விலக்கற்பாற்கறா?
உன்பைக் கண்டு - (இராமன் முைலில்) உன்தனச் சந்தித்ைைனால்; உற்ற இடத்து
உைவும் சபற்றி - துன்ெம் கநர்ந்ை காலத்து உைவி பசய்யும் ைன்தமக்கு;
உம்ககான்ைன்பை - உங்கள் அரசனான சுக்கிரீவதன; என்பைக் கண்டைன் கபால்
கண்டு - என்தனத் ைம்பியாகக்

பகாண்டிருப்ெது கொலத் ைம்பியாகக் பகாண்டு; இங்க இத்துபண - இம்

மதலயில் இவ்வைவு (நாள்கள் வதரயில்); சநடிது பவகி - நீண்ை காலம் ைங்கி;
ைன்பைக் சகாண்டிருந்கை - ைன் உயிதர அரிைாகத் ைாங்கிி்க் பகாண்டு; ைாழ்த்ைான் -
பொறுத்திருந்ைான்; அன்று எனின் - இல்லாவிட்ைால்; ைனு ஒன்றாகல - ைன்
வில்பலான்றால்; மின்பைக் கண்டபையாள் ைன்பை - மின்னதலப் கொன்ற
உருவத்தைக் பகாண்ைவைான சீதைதய; நாடுைல் - கைடுைல்; விலக்கற் பாற்கறா -
(மற்றவரால்) ைடுக்கக் கூடிய ைன்தமயுதையகைா? (யாராலும் ைடுக்க முடியாது).
 உன்தனக் கண்ைதும் உன்னிைம் அருள் உண்ைாக உன்மூலமாக உன் அரசனாகிய
சுக்கிரீவனிைம் நட்புக் பகாண்டு, இைருற்றகொது அவன் உைவுவான் என்று
கருதினான்; என்னிைம் மிக்க ொசம்பகாண்டு என்தனப் ொவிப்ெது கொன்கற
அவதனயும் உைன் பிறந்ைவனாகப் ொவித்து உங்கள் மூலமாக இச் பசயதல எளிதில்
முடித்துக் பகாள்ைலாம் என்று கருதினான், இராமன். அைனால் இதுவதர
பொறுத்திருந்ைான்; அவன் இவ்வாறு பொறுத்திருந்ைது உங்களுக்குப் பெருதமதயத்
ைருவைற்ககயாம்; வல்லதமயில்லாதமயாலன்று. அவன் நிதனந்திருந்ைால் ைன்
வில்பலான்றால் ெதகவதர வதைத்துச் சீதைதய எளிதிகல மீட்டிருக்கமுடியும் என்று
இலக்குவன் அனுமனிைம் கூறினான் என்ெது. ஒளியினாலும் (பகாடிகொல்) ஒல்கிடும்
பமன்தமயாலும் சீதைதய 'மின்தனக் கண்ைதனயாள்'என்றார். 72

4341. 'ஒன்றுகமா, வாைம்? அன்றி

உலகமும் பதிைால் உள்ள
சவன்றிமா கடலும் ஏழ் ஏழ்
மபல உள்ள என்ைகவயாய்
நின்றது ஓர் அண்டத்துள்கள எனின்,
அது சநடியது ஒன்கறா?
அன்று நீர் சொன்ை மாற்றம்
ைாழ்வித்ைல் ைருமம் அன்றால்.
வாைம் ஒன்றுகமா - ஆகாயம் ஒன்று மட்டுகமா? அன்றி - அது வல்லாமல்; பதிைால்
உள்ள உலகமும் - ெதினான்காக உள்ைனவாகிய உலகங்களும்; சவன்றி மாக்கடல்
ஏழும் - பவற்றி பொருந்திய பெரிய ஏழு கைல்களும்; மபல ஏழும் - ஏழு மதலகளும்;
உள்ள என்ைகவ ஆய் நின்றது - இருக்கின்றன என்று பசால்லுமாறு நிற்ெைாகிய;
ஓர்அண்டத் துள்கள - ஓர் உலகமாகிய உருண்தைக்குள்கை (ஏைாவதுஓரிைத்தில்);
எனின் - சீதை இருக்கின்றாள் என்றால்; அது சநடிது ஒன்கறா- அந்ை இைத்தைத் கைடிக்
கண்டுபிடித்து மீட்டு வருவது (இராமனது வில்லுக்கு) பெரிய பசயலாகுகமா? அன்று
நீர் சொன்ை - (இருந்ைாலும்) முன்பு நீங்கள் பசான்ன; மாற்றம் ைாழ்வித்ைல் - பசால்தல
நிதறகவற்றாமல் ைாமைம் பசய்வது; ைருமம் அன்று - (உங்களுக்குத்) ைக்க பசயல்
(ைருமம்) ஆகாது.
மிகப் பெரிய அண்ை ககாைத்திகல எங்கக இருந்ைாலும் ைன் வில்லாற்றலால்
சீதைதய மீட்டுவருவது இராமனுக்கு அரிய பசயலாகாது. ஆனாலும் நான் இங்கக
சீற்றத்கைாடு வந்ைது, நீங்கள் முன்பு பசான்ன பசாற்ெடி நைவாமல் ைருமத்தைச்
சிதைத்துத் ைாமைம் பசய்ைைாகலயாகும் என்றான் இலக்குவன்.

பவன்றி மாக்கைல் - ஊழிக் காலத்தில் பொங்கி எழுந்து உலதக அழிக்கக்கூடியது.

73

4342. 'ைாழ்வித்தீர் அல்லீர்; பல்

நாள் ைருக்கிய அரக்கர்ைம்பம
வாழ்வித்தீர்; இபமகயார்க்கு இன்ைல்
வருவித்தீர்; மரபின் தீராக்
ககள்வித் தீயாளர் துன்பம்
 கிளர்வித்தீர்; பாவம்ைன்பை
மூள்வித்தீர்; முனியாைாபை முனிவித்தீர்,
முடிவின்' என்றான்.
ைாழ்வித்தீர் அல்லீர் - 'நீங்கள் கால ைாமைம் பசய்ைவர்கள் மட்டு மில்தல; பல்நாள்
ைருக்கிய - ெலநாட்கைாகச் பசருக்குக் பகாண்டிருந்ை; அரக்கர்ைம்பம வாழ்வித்தீர் -
அரக்கர்கதை வாைச் பசய்தீர்கள்; இபமகயார்க்கு - கைவர்களுக்கு; இைைல் வருவித்தீர்
- துன்ெத்தைத் ைந்தீர்கள்; மரபின் தீராக் ககள்வித் தீயாளர் துன்பம் - மரபு
முதறயிலிருந்து நீங்காை நூற்ககள்வியும், கவள்விி்த் தீயுமுதைய முனிவர்களுக்குத்
துன்ெத்தை; கிளர்வித்தீர் - மிகுதியாக்கினீர்கள்; பாவம் ைன்பை - ொவங்கதை;
மூள்வித்தீர் - கமலும் கமலும் வைரச் பசய்தீர்கள்; முடிவின் - முடிவாக; முனியாைாபை
- ஒருகாலும் ககாபிக்காை இராமதனயும்; முனிவித்தீர் - ககாெம் அதையுமாறு
பசய்தீர்கள்'; என்றான் - என்று (இலக்குவன்) கூறினான்.

உங்கள் காலைாமைம் அரக்கர்க்குப் பெருவாழ்தவயும், கைவர்க்கும் முனிவர்க்கும்

துன்ெைதையும் உண்ைாக்கி; உங்களுக்குப் ொவங்கதைச் கசர்த்து; இராமனுக்குச்
சினத்தைத் கைாற்றுவித்து, உங்கைது ககட்டிற்கும் காரணமாகியது என்று இலக்குவன்
உதரத்ைான் என்ெது. 'ககள்வி' என்ெது கவைம்; ககள்வித் தீயாைர், கவை கவள்விக்குத்
தீ ஓம்பும் கவதியர் மற்றும் முனிவர்கள்.
ைாழ்வித்தீர், வாழ்வித்தீர், வருவித்தீர், கிைர்வித்தீர், மூள்வித்தீர், முனிவித்தீர் என்று
'வி' விகுதிதயச் கசர்த்துப் பிறவிதனகைாககவ அதமத்திருப்ெது சிந்திக்கத்ைக்கது.
உங்கைால் ைான் இவ் விதைவுகள் அதனத்தும் ஏற்ெட்ைன என்ெதை இப்
பிறவிதனகைால் நன்கு வலியுறுத்துகிறார்கவிஞர். 74

அனுமன் இலக்குவதனச் சுக்கிரீவனிைம் வருமாறு அதைத்ைல்

4343. கைான்றல் அஃது உபரத்ைகலாடும்,

மாருதி சைாழுது, 'சைால்பல
ஆன்ற நூல் அறிஞ! கபாை
சபாருள் மைத்து அபடப்பாய் அல்பல;
ஏன்றது முடிகயம்என்னின், இறத்தும்;
இத் திறத்துக்கு எல்லாம்
ொன்று இனி அறகை; கபாந்து,
உன் ைம்முபைச் ொர்தி' என்றான்.
கைான்றல் - காண்ெைற்கு இனியவனான இலக்குவன்; அஃது உபரத்ைகலாடும் - அவ்
வார்த்தைகதைச் பசான்னவுைகன; மாருதி சைாழுது - வாயு தமந்ைனான அனுமன்
(இலக்குவதன) வணங்கி; சைால்பல ஆன்ற நூல் அறிஞ - ெைதமயான சிறந்ை
நூல்கதை அறிந்ைவகன; கபாை சபாருள் - நைந்து முடிந்ை பசய்திகதை; மைத்து
அபடப்பாய் அல்பல - மனத்தில் பகாள்ைாதிருப்ொயாக; ஏன்றது முடிகயம் என்னின் -
(நாங்கள்) ஏற்றுக்பகாண்ை ெணிதயச் பசய்யாது விடுத்கைாமாயின்; இறத்தும் -
உயிர்விைக் கைகவாம்; இத் திறத்துக்கு எல்லாம் - இந்ை வதகச் பசய்திகளுக்பகல்லாம்;
இனி அறகை ொன்று - இனிச் சாட்சியாக இருப்ெது ைருமகம; கபாந்து - உள்கை வந்து;
உன் ைம்முபை - உனக்கு அண்ணன் முதறயாகும் சுக்கிரீவனிைம்; ொர்தி என்றான் -
கசார்வாய் என்று பசான்னான்.

அனுமன் இலக்குவனது சினத்தைத் ைணிக்க விரும்பிச் 'சீதைதயத் கைடுைல்

முைலான பசயல்கதைத் ைவறாது பசய்துமுடிப்கொம்; அவ்வாறு முடியாவிட்ைால்
நாங்கள் இறந்துெடுகவாம்; இச் பசயலுக்கு ைருமகம சாட்சி' என்றான் என்ெது.

சான்று இனி அறகன: நாங்கள் அறம் திறம்பிகனாம் என்று நீங்கள் இனியும்

எங்கதைக் பகால்ல கவண்ைா. ஏபனன்றால் அறகம எங்கதைக் பகான்று விடும்.
மறந்தும் பிறன்ககடு சூைற்க சூழின் அறஞ்சூழும் மற்றவன் ககடு (குறள் - 204) ஆன்ற -
சான்ற என்ெைன் மரூஉ. கைான்றல் - பெருதமயாைன். ஆண்ொற் சிறப்புப் பெயர்.
75

இலக்குவன் அனுமபனாடு பசல்லுைல்

4344. 'முன்னும், நீ சொல்லிற்று

அன்கறா முயன்றது ; முயற்றுங்காறும், இன்னும் நீ இபெத்ை செய்வான்
இபயந்ைைம்' எைக் கூறி, அன்ைது ஓர் அபமதியான்ைன் அருள் சிறிது அறிவான்
கநாக்கி, சபான்னின் வார் சிபலயிைானும், மாருதிகயாடும் கபாைான்.
சபான்னின் வார் சிபலயிைானும் - பொன்னால் பசய்யப் பெற்ற வில்தலத் ைாங்கிய
இலக்குவனும் (அனுமன் கநாக்கி); முன்னும்
முயன்றது - 'முன்பும் நாங்கள் கமற்பகாண்ை முயற்சியும்; நீ சொல்லிற்று
அன்கறா - நீ பசால்லியது ைாகன; இன்னும் - இனிகமலும்; முயற்றுங்காறும் - முயற்சி
கமற்பகாள்ளுங் காலத்தும்; நீ இபெத்ை - நீ பசால்லியதைகய; செய்வான் இபயந்ைைம்
- பசய்வைறகு உைன் ெடுகிகறாம்'; என்று கூறி - என்று பசால்லி; அன்ைது ஓர் அபமதி
யான்ைன் - (கமகல கூறப்ெட்ை) நிதலதயயுதையவனான சுக்கிரீவனது; அருள் சிறிது
அறிவான் கநாக்கி - மனநிதலதயயும் சிறிது பைரிந்து பகாள்ைக் கருதி; மாருதிகயாடும்
கபாைான் - அனுமனுைன் பசன்றான்.
சுக்கிரீவன் கார்காலம் நீங்கியவுைன் சீதைதயத் கைடுவைற்கு முயலாமல்
அந்ைப்புரத்தில் உறங்கிக்கிைக்கின்றதமயால் அவன் 'அன்னது ஓர் அதமதியான்'
எனப்ெட்ைான். அருள் - சுக்கிரீவன் எங்களிைம் அன்பு காட்டும் விைம். பொன்னின்
வார்சிதல - அைகானதும் நீண்ைதுமான வில் எனினும் அதமயும்.
76

ைாதர திரும்பிப் கொைல்

4345. அயில் விழி, குமுைச் செவ் வாய்,

சிபல நுைல், அன்ைப் கபாக்கின்,
மயில் இயல், சகாடித் கைர் அல்குல்,
மணி நபக, திணி கவய் சமன்கைாள்
குயில்சமாழி, கலெக்சகாங்பக, மின்இபட,
 குமிழ் ஏர் மூக்கின்,
புயல் இயல் கூந்ைல், மாைர்
குழாத்சைாடும் ைாபர கபாைாள்.
ைாபர - ைாதரயானவள்; அயில்விழி - கவல்கொன்ற கண்கதையும்; குமுைச்
செவ்வாய் - பசவ்வாம்ெல் மலதரபயாத்ை சிவந்ை வாதயயும்; சிபல நுைல் - வில்தலப்
கொன்ற புருவத்தையும்; அன்ைப் கபாக்கின் - அன்ன நதைதய ஒத்ை நதைதயயும்;
மயில் இயல் - மயிதலப் கொன்ற சாயதலயும்; சகாடித் கைர் அல்குல் - பகாடிகதை
யுதைய கைர்த்ைட்டுப் கொன்ற அல்குதலயும்; மணிநபக - முத்துப் கொன்ற
ெற்கதையும்; திணிகவய் சமன்கைாள் - வலிய மூங்கில் கொன்ற பமல்லி
கைாள்கதையும்; குயில் சமாழி- குயிலின் குரதலபயாத்ை பசால்தலயும்; கலெக்
சகாங்பக - பொற்கலசத்தைப் கொன்ற முதலகதையும்; மின் இபட - மின்னல்
கொன்ற இதைதயயும்; குமிழ் ஏர்மூக்கின் - குமிை மலர்கொன்ற எடுப்ொன
மூக்தகயும்; புயல் இயல் கூந்ைல் - கருகமகத்தைபயாத்ை கரிய கூந்ைதலயும் உதைய;
மாைர் குழாத்கைாடும் - மகளிர் கூட்ைத்துைகன; கபாைாள் - திரும்பிச் பசன்றாள்.
உவதமயணி. ைாதரயுைன் பசன்ற மகளிர்க்கக இவ்வனப்புகள் அதனத்தையும்
கூறித் ைாதரக்கு ஒன்றும் அதைபமாழி கூறாமல் அன்னவளின் தகம்தமக்
ககாலமும், கற்புநிதலயும் உணர்த்ைப்ெடுகின்றன. முத்து, நவமணிகளுள்
ஒன்றாைலால் மணி எனப்ெட்ைது. 77

அங்கைன் இலக்குவதன வணங்கிச் சுக்கிரீவனிைம் பசல்லுைல்

4346. வல்ல மந்திரியகராடும், வாலி

காைலனும், பமந்ைன்
அல்லி அம் கமலம் அன்ை
அடி பணிந்து, அச்ெம் தீர்ந்ைான்;
வில்லியும் அவபை கநாக்கி, 'விபரவின்
என் வரவு, வீர!
சொல்லுதி நுந்பைக்கு' என்றான்;' 'நன்று'
எை, சைாழுது கபாைான்.
வாலி காைலனும் - வாலியின் மகனான அங்கைனும்; வல்ல மந் திரியகராடும் -
நீதிமுதறகளிலும் அரசியல் நூல்களிலும் கைர்ச்சி பெற்ற அதமச்சர்களுைன் (வந்து);
பமந்ைன் அல்லி அம் கமலம் அன்ை - வீரனான இலக்குவனுதைய அகவிைழ் பகாண்ை
அைகிய பசந்ைாமதர மலர்கொன்ற; அடி பணிந்து - திருவடிகளில் வீழ்ந்து வணங்கி;
அச்ெம் தீர்ந்ைான் - (இலக்குவனால் என்ன கநரிடுகமா என்று எண்ணிய) ெயம் நீங்கப்
பெற்றான்; வில்லியும் அவபை கநாக்கி - வில்வீரனான இலக்குவனும் அந்ை
அங்கைதனப் ொர்த்து; வீர என் வரவு - 'வீரகன! எனது வருதகதய; நுந்பைக்கு
விபரவின் சொல்லுதி - உன் சிற்றப்ெனாகிய சுக்கிரீவனுக்கு விதரந்து பசன்று
கூறுவாய்; என்றான் - என்று பமாழிந்ைான் (அது ககட்டு); நன்ற எை - நல்லது என்று
பசால்லி; சைாழுது கபாைான் -- (அவ் இலக்குவதன) வணங்கிப் கொனான்.
78
 இலக்குவன் சினத்திற்குக் காரணம் என்ன எனச்சுக்கிரீவன் வினவுைல்

4347. கபாைபின், ைாபை ககாயில் புக்கு,

அவன் சபாலம் சகாள் பாைம்
ைான் உறப் பற்றி, முற்றும்
பைவந்து, 'ைடக் பக வீர!
மாைவற்கு இபளகயான் வந்து, உன்
வாெலின் புறத்ைான்; சீற்றம்
மீன் உயர் கவபலகமலும் சபரிது;
இது விபளந்ைது' என்றான்.
கபாைபின் - இலக்குவதனவிட்டு (அங்கைன்) நீங்கிச்பசன்ற பிறகு; ைாபை ககாயில்
புக்கு - சிற்றப்ெனாகிய சுக்கிரீவனது அரண்மதனக்குள்
புகுந்து; அவன் சபாலம்சகாள் பாைம் - அச் சுக்கிரீவனுதைய பொன்கொன்ற
(அைகான) ொைகங்கதை; ைான் உறப் பற்றி - ைான் நன்றாகப் பிடித்துக் பகாண்டு;
முற்றும் பைவந்து - முழுவதும் ைைவி (துயிபலழுப்பி); ைடக்பக வீர - நீண்ை
தககதையுதைய வீரகன; மாைவற்கு இபளகயான் வந்து - இராமனுக்குத் ைம்பியாகிய
இலக்குவன் வந்து; உன் வாெலின் புறத்ைான் - உனது அரண்மதன வாயில் பவளியிகல
நிற்கின்றான்; சீற்றம் - (அவன் இப்பொழுது பகாண்டுள்ை) சினமானது; மீன் உயர்
கவபல கமலும் சபரிது - மீன்கள் நிதறந்துள்ை கைதலக் காட்டிலும் பெரியது; இது
விபளந்ைது - இது நைந்ை பசய்தி; என்றான் - என்று கூறினான்.

பொலம் - பொன், அைகு. தைவருைல் - ைைவுைல். மானவன் - பெருதமயுள்ைவன்.

79

4348. அறிவுற்று, மகளிர் சவள்ளம்

அலமரும் அமபல கநாக்கிப்
பிறிவு உற்ற மயக்கத்ைால், முந்து
உற்றது ஓர் சபற்றி ஒரான்,
'செறி சபான் - ைார் அலங்கல்
வீர! செய்திலம் குற்றம் ; நம்பமக் கறுவுற்ற சபாருளுக்கு என்கைா காரணம்
கண்டது?' என்றான்.
மகளிர் சவள்ளம் அழிவுற்று - (அங்கைன்) அங்கு வந்ைதைப் பெண்டிர் கூட்ைம்
அறிந்து; அலமரும் அமபல கநாக்கி - கலங்கி ஆர வாரம் இடுைதலக் கண்டு; பிறிவு
உற்ற மயக்கத்ைால் - ைன் மயக்கத்தி லிருந்து விடுைதலயதைந்து; முந்து உற்றது ஓர்
சபற்றி - முன்பு (அங்க ைன் வந்து எழுப்பியது கொன்ற) நைந்ை நிகழ்ச்சிகளின்
ைன்தமதய; ஓரான் - உணராைவனாய் (அங்கைன் கூறியைற்க விதையாக அவதன
கநாக்கி); செறிசபான் ைார் அலங்கல் வீர - நிதறந்ை பொன்மாதலயும் மலர் மாதலயும்
அணிந்ை வீரகன! குற்றம் செய்திலம் - 'நாம் எந்ைக் குற்றமும் பசய்யவில்தலகய,
(அவ்வாறு இருக்க); நம்பமக் கறுவுற்ற சபாருளுக்கு - நம் மீது இலக்குவன் சினம்
பகாண்ைைற்கு; காரணம் கண்டது என்கைா - காரணமாகக் காணப் ெட்ைது எது';
என்றான் - என்று ககட்ைான்.
 அலமரம் - வருந்துைல் எனினும் அதமயும் 'அலமரல் பைருமரம் ஆயிரண்டும்
சுைற்சி' - (பைால் - பசால் - 314). அமதல - ஆரவாரம். கறுவுறல் - பவகுைல். பவள்ைம் -
கெபரண்தணக் குறிக்கும் (பெருந்திரள்). 80
அங்கைன் கூற்று

4349. ' ''இபயந்ை நாள் எந்பை, நீ

சென்று எய்ைபல; செல்வம் எய்தி
வியந்ைபை; உைவி சகான்றாய்; சமய்
இபல'' என்ை வீங்கி,
உயர்ந்ைது சீற்றம்; மற்று, ஈது
உற்றது செய்பக; முற்றும்
நயம் சைரி அனுமன்
கவண்ட, நல்கிைன், நம்பம இன்னும்.
எந்பை - (அப்கொது அங்கைன் சுக்கிரீவதன கநாக்கி) என் ைந்தைகய! இபயந்ை நாள்
எல்பல - (ெதைதயத் திரட்டி வருவைாக முன்பு) ஏற்றுக் பகாண்ை காலத் ைவதணயில்;
நீ சென்று எய்ைபல - (ெதைககைாடு) இராமனிைம் நீ கொய்ச் கசரவில்தல; செல்வம்
எய்தி வியந்ைபை - பெருஞ் பசல்வத்தைப் பெற்றுச் பசருக்குற்றாய்; உைவி சகான்றாய் -
(அவர்கள் பசய்ை) கெருைவிதய மறந்துவிட்ைாய்; சமய் இபல - சிறிதும்
உண்தமயில்லாைவனாக ஆனாய்; என்ைச் சீற்றம் வீங்கி உயர்ந்ைது - என்ெைால்
(இலக்குவனுக்குக்) ககாெம் மிகுதியும் மூண்ைது; ஈறு உற்றது செய்பக - இதுைான்
நைந்ைபசயல்; நயம் சைரி அனுமன் - ெக்குவம் அறிந்ை அனுமன்; கவண்ட - கவண்டிக்
பகாண்ைைால்; நம்பம இன்னும் நல்கிைன் - (அந்ை இலக்குவன்) நம்தம இன்னும்
உயிகராடு இருக்குமாறு அருள்புரிந்துள்ைான்.

அனுமன் இலக்குவதன கவண்டியிராவிடில் அப்கொகை நாம் அதனவரும்

இலக்குவனால் பகால்லப்ெட்டிருப்கொம் என்றவாறு. முற்றும் நயம்பைரி அனுமன் -
முன்பு ைாதரதயக் பகாண்டு இலக்குவனது சினத்தைத் ைணித்துப் பின்னர் இனிய
பசாற்கைால் கவண்டிக் பகாண்ைதைக் குறித்ைது. நயம் - ெக்குவம்.
81

4350. 'வருகின்ற கவகம் கநாக்கி,

வாைர வீரர், வாபைப்
சபாருகின்ற நகர வாயில் சபாற்
கைவு அபடத்து, கற் குன்று
அருகு ஒன்றும் இல்லா வண்ணம்
வாங்கிைர் அடுக்கி, மற்றும்
சைரிகின்ற சிைத்தீப் சபாங்க, செருச்
செய்வான் செருக்கி நின்றார்.
வாைர வீரர் - வானர வீரர்கள்; வருகின்ற கவகம் கநாக்கி - இலக்குவன் வரும்
கவகத்தைப் ொர்த்து; வாபைப் சபாருகின்ற - வானத்தைச் பசன்று பைாடுகின்ற; நகர
வாயில் - (கிட்கிந்ைா) நகரத்தின் வாயிலில் உள்ை; சபான் கைவு அபடத்து -
பொன்னாலாகிய கைவுகதைச் சாத்திக் பகாண்டு; அருகு ஒன்றும் இல்லா வண்ணம் -
ெக்கத்தில் ஒரு சிறு குன்றுகூை இல்லாைெடி; கற்குன்று வாங்கிைர் அடுக்கி - கல்
மதலகதைபயல்லாம் எடுத்துவந்து (அவ் வாயிலில்)

ஒன்றன்கமல் ஒன்றாக அடுக்கி; மற்றும் - கமலும்; சைரிகின்ற சிைத்தீப் சபாங்க

- பவளிப்ெடுகின்ற ககாெத் தீயானது பகாதித்பைழு; செருச் செய்வான் -
(இலக்குவகனாடு) கொர் பசய்யும் பொருட்டு; செருக்கி நின்றார்- பசருக்குக் பகாண்டு
நின்றார்கள்.
வானர வீரர்கள் நகரவாயிலின் பொற் கைவுகதைத் ைாளிட்டு அவற்றின் அருகில் ெல்
சிறு குன்றுகதை அடுக்கிதவத்ை பசய்தி முன் கூறப்ெட்ைது. (4301) அைதன அங்கைன்
சுக்கிரீவனுக்குத் பைரிவிக்கிறான். வாதனப் பொருகின்ற நகர வாயில் -
உயர்வுநவிற்சியணி. 82

4351. 'ஆண்ைபக, அைபை கநாக்கி, அம்

மலர்க் கமலத் ைாளால்
தீண்டிைன்; தீண்டாமுன்ைம், சைற்சகாடு
வடக்குச் செல்ல
நீண்ட கல் மதிலும், சகாற்ற
வாயிலும், நிபரத்ை குன்றும்,
கீண்டை ைகர்ந்து, பின்பைப்
சபாடிசயாடும் சகழீஇய அன்கற.
ஆண்ைபக - ஆைவருள் சிறந்ைவனான இலக்குவன்; அைபை கநாக்கி - வானரர்களின்
அந்ைச் பசயதலப் ொர்த்து; அம் கமல மலர்த் ைாளால் தீண்டிைன் - அைகிய பசந்ைாமதர
மலர் கொன்ற ைனது காலால் (அதைத்ை வாயில் கைதவ) உதைத்ைான்; தீண்டாமுன்ைம்
- (அத்திருவடி) ெடுவைற்கு முன்கெ; சைற்சகாடு வடக்குச் செல்ல - பைன்வைலாகப்
ெரவி; நீண்ட கல் மதிலும் - நீண்டுள்ை கல்லால் ஆகிய மதில்களும்; சகாற்ற வாயிலும் -
பவற்றி பொருந்திய நகரவாயிலும்; நிபரத்ை குன்றும் - வரிதசயாக அடுக்கி தவத்ை
குன்றுகளும்; ைகர்ந்து கீண்டை - உதைந்து சிைறினவாகி; பின்பை - பின்பு;
சபாடிசயாடும் சகழீஇய - பொடியுைன் கலந்து ஒன்றாயின.

அன்கற - ஈற்றதச; தீண்ைாமுன்னம் ைகர்ந்து கீண்ைன - மிதகயுயர்வு நவிற்சியணி.

கீண்ைன - கிழிந்ைன, உதைந்ைன, 'ைகர்ந்து கீண்ைன' என்ெதைக் கீண்டு ைகர்ந்ைன எனப்
பிரித்துக் கூட்டிப் பிைந்து உதைந்ைன எனவும் பொருள் பகாள்ைலாம். பிைப்ெது
முைலில் ைகர்வதுபின்னால். 83

4352. 'அந்நிபல கண்ட, திண் கைாள்

அரிக் குலத்து அனிகம் அம்மா!
எந்நிபல நின்றது என்ககன்? யாண்டுப்
புக்கு ஒளித்ைது என்ககன்?
இந் நிபல கண்ட அன்பை,
ஏந்து இபழ ஆயத்கைாடு,
மின் நிபல வில்லிைாபை வழி
எதிர் விலக்கி நின்றாள். அந் நிபல கண்ட - அவ்வாறு (இலக்குவனால் கநர்ந்ை)
நிதல தமதயப் ொர்த்ை; திண்கைாள் அரிக் குலத்து அனிகம் - வலிய கைாள்
கதையுதைய வானர கசதன; எந் நிபல நின்றது என்ககன் - எந்ை நிதலதமயில்
இருந்ைபைன்று பசால்கவன்? யாண்டுப் புக்கு - எந்ை இைத்தில் புகுந்து; ஒளித்ைது
என்ககன் - ெதுங்கியது என்று பசால்கவன்; இந் நிபல கண்ட அன்பை - (குரக்குச்
கசதனயின்) இத்ைதகய நிதலதமதய கநரிகல ொர்த்ை (என்) ைாயான ைாதர; ஏந்து
இபழ ஆயத்கைாடு - சிறந்ை அணிகதை அணிந்ை மகளிர் கூட்ைத்துைகன; மீன் நிபல
வில்லிைாபை - மின்னல் கொன்று ஒளிரும் வில்தலத் ைாங்கிய இலக்குவதன; வழி
எதிர் விலக்கி நின்றாள் - வழியிகல எதிகர பசன்று வழி மறித்து நின்றாள்.

அம்மா - வியப்பிதைச்பசால். இலக்குவனது திருவடி ெட்ை அைவில் வாயிற் கைவு

முைலியன பொடியாய்விட்ைதைக் கண்ை வானரங்கள் அஞ்சி, உயிர் ைப்பிக் கலங்கிப்
கொனதிதச பைரியாமல் ஓடிப் கொயின; அப்கொது இலக்குவன் சினத்கைாடு வர,
அவதன மகளிர் கூட்ைத்கைாடு ைாதர எதிர் பகாண்ைாள் என்ெது. அனிகம் -கசதன;
அனீகம் என்ற வைபசால்லின் திரிபு. மின் நிதலவில் - நிதலத்ைல் என்றும் இல்லாை
மின்னல் வில்லிைம் நிதலத்து நின்றது என்ெது நயம். 84

4353. 'மங்பகயர் கமனி கநாக்கான்,

பமந்ைனும், மைத்து வந்து
சபாங்கிய சீற்றம் பற்றிப்
புகல்கிலன்; சபாருமி நின்றான்;
நங்பகயும், இனிது கூறி,
''நாயக! நடந்ைது என்கைா,
எங்கள்பால்?'' என்ைச் சொன்ைாள்;
அண்ணலும் இபைய சொன்ைான்.
பமந்ைனும் - வீரனான இலக்குவனும்; மங்பகயர் கமனி கநாக்கான்- (இவ்வாறு
வழியில் நின்ற ைாதர முைலிய) பெண்களின் உரு வத்தை நிமிர்ந்தும் ொராைவனாய்;
மைத்து வந்து சபாங்கிய - ைன் மனத்திகல எழுந்து பொங்கி நின்ற; சீற்றம் பற்றிப்
புகல்கிலன் - சினத்ைால் ஒன்றும் பசால்ல மாட்ைாைவனாய்; சபாருமி நின்றான் - விம்மி
நின்றான்; நங்பகயும்- பெண்களில் சிறந்ைவைான (எனது ைாயாகிய) ைாதரயும்; இனிது
கூறி - (இலக்குவனது ககாெம் ைணியுமாறு) இனிய பசாற்கதைச் பசால்லி
(அவதனப்ொர்த்து); நாயக- 'ைதலவகன! எங்கள்பால் நடந்ைது என்கைா- (நீஇராமதன
விட்டுப் பிரிந்து) எங்களிைம் வந்ைது எைற்காக?' என்ைச் சொன்ைாள் - என்று
ககட்ைாள்; அண்ணலும் - இதைவனான இலக்குவனும்; இபைய சொன்ைான் - வந்ை
காரணத்தைக் கூறினான்.
மங்தகயர் கமனி கநாக்கான் - அயல் மாைதரக் கண்பணடுத்துப் ொராை
கநான்புதையவன் இலக்குவன் என்ெது அறியப்ெடும். 85

4354. 'அது சபரிய அறிந்ை அன்பை,

அன்ைவன் சீற்றம் மாற்றி,
''விதி முபற மறந்ைான் அல்லன்;
 சவஞ் சிைச் கெபை சவள்ளம்
கதுசமைக் சகாணரும் தூது கல்
அைர் செல்ல ஏவி,
எதிர் முபற இருந்ைான்'' என்றாள்;
இது இங்குப் புகுந்ைது' என்றான்.
அது - (இலக்குவன் வந்ை) அந்ைக் காரணத்தை; சபரிது அறிந்ை அன்பை - நன்றாக
உணர்ந்ை என் ைாயாகிய ைாதர; அன்ைவன் சீற்றம் மாற்றி - அந்ை இலக்குவனது
சினத்தைத் ைணித்து; (இலக்குவதனப் ொர்த்து); விதிமுபற மறந்ைான் அல்லன் -
(சுக்கிரீவன் இராமனது) கட்ைதைதய மறந்ைானில்தல; சவம் சிைச் கெபை சவள்ளம்
- கடுங்ககாெத்தையுதைய வானரச் கசதனகளின் பெருந்பைாகுதிதய; கதுசமைக்
சகாணரும் - விதரவில் பகாண்டு வருவைற்குரிய; தூது - தூதுவர்கதை; கல் அைர்
செல்ல ஏவி - கற்கள் நிதறந்ை மதல வழியில் கொகும்ெடி கட்ைதையிட்டு அனுப்பி;
எதிர்முபற இருந்ைான் - (அந்ை வானரப் ெதையின் வருதகதய) எதிர்
கநாக்கியிருந்ைான்'; என்றாள் - என்று கூறினாள்; இது இங்குப் புகுந்ைது - இது ைான்
இப்பொழுது இங்கக நதைபெற்ற பசயலாகும்''; என்றான் - என்று (சுக்கிரீவதனப்
ொர்த்து அங்கைன்) பசால்லி முடித்ைான்.
தூைர்கள் மூலமாக வானரப் ெதைகதைத் திரட்ைக் காலைாமைமாவைற்கான
காரணத்தைக் குறிப்ொக உணர்த்ை முற்ெட்ை ைாதர 'கல்லைர் பசல்ல ஏவி' என்றாள்.

சுக்கிரீவன் வானர கசதனகதை வருவிக்கத் தூைர்கதை அனுப்பிய பசய்தி மீண்டும்

மீண்டும் உதரக்கப் பெறுகிறது. ைவிர, அனுமன் சுக்கிரீவனுக்குக் கார் கால முடிதவக்
கூறி எச்சரிக்க, அவன் அனுமதனகய எல்லாத் திதசகளுக்கும் அனுப்ெக்
கட்ைதையிட்ைான் என்றும். அைன் பின்பு அயர்ந்து விட்ைான் என்றும்
வான்மீகத்தில்கூறப்பெற்றள்ைன. 86

'இலக்குவன் வரதவ முன்னகம பைரிவியாதம ஏன்' என வினாைல்

4355. சொற்றலும், அருக்கன் கைான்றல்

சொல்லுவான், 'மண்ணில் விண்ணில்
நிற்க உரியார்கள் யாவர்,
அபையவர் சிைத்தின் கநர்ந்ைால்?
விற்கு உரியார், இத் ைன்பம
சவகுளியின் விபரவின் எய்ை,
எற்கு உபரயாது, நீர் ஈது
இயற்றியது என்சகால்?' என்றான். சொற்றலும் - (அவ்வாறு அங்கைன்)
பசான்னவுைகன; அருக்கன் கைான்றல் - சூரியன் மகனான சுக்கிரீவன்; சொல்லுவான் -
(பின்வருமாறு) பசால்லத் பைாைங்கினான்; அபையவர் சிைத்தின் கநர்ந்ைால் - 'அந்ை
இராமலக்குவர் ககாெம் பகாண்டு எதிர்த்து வந்ைால்; மண்ணில் விண்ணில் - இந்ை
நிலவுலகத்திகலா வானுலகத்திகலா; நிற்க உரியார்கள் யாவர் - அவர்கதை எதிர்த்து
நிற்கக் கூடியவர்கள்யார்? விற்கு உரியார் - வில் வீரராகிய அந்ை இலக்குவன்; இத்
ைன்பம சவகுளியின் - இவ்வாறு ககாெத்துைன்; விபரவின் எய்ை - விதரந்து
வரும்ெடியாக; எற்கு உபரயாது - (அைதன) எனக்குத் பைரிவிக்காமல்; நீர் ஈது - நீங்கள்
இவ்வாறு; இயற்றியது என்சகால் - பசய்ைது என்ன காரணம் ெற்றி?' என்றான் - என்று
(அங்கைதன) வினவினான்.

எவ்வுலகத்திலும் ஈடில்லாை மகாவீரர் இராமலக்குவர் என்ெதை அறியாமல் வாயில்

அதைத்து இலக்குவகனாடு கொர் பசய்ய நின்றதும், அந்ை இலக்குவன்
பெருங்சினத்கைாடு வந்ைகொது ைனக்கு முன்னகம பைரிவியாதிருந்ைதும் ைவறு என்று
சுக்கிரீவன் குறிப்பித்ைான் என்ெது.

ஈது இயற்றியது - கைவதைத்துக் கற்கள் அடுக்கியது முைலான

பசயல்கதைக்குறிக்கும். 87
அங்கைன் மறுபமாழி

4356. உணர்த்திகைன்முன்ைர்; நீ அஃது

உணர்ந்திபல; உணர்வின் தீர்ந்ைாய்;
புணர்ப்பது ஒன்று இன்பம கநாக்கி,
மாருதிக்கு உபரக்கப் கபாகைன்;
இணர்த் சைாபக ஈன்ற சபான் - ைார்
எறுழ் வலித் ைடந் கைாள் எந்ைாய்!
கணத்திபட, அவபை, நீயும்
காணுைல் கருமம்' என்றான்.
இணர்த் சைாபக ஈன்ற - பூங்பகாத்தின் பைாகுதி பகாண்டு பைாடுக்கப்ெட்ை;
சபான்ைார் - அைகிய மாதலதய அணிந்ை; எறுழ் வலித் ைடந்கைாள் எந்ைாய் - மிக்க
வலிதம பொருந்திய பெரிய கைாள் கதையுதைய என் ைந்தைகய! முன்ைர்
உணர்த்திகைன் - (இலக்குவன் வருதகதய உனக்கு) முன்னகம பைரிவித்கைன்;
(ஆனால் அப்பொழுது); நீ உணர்வின் தீர்ந்ைாய் - நீ உணர்வு மயங்கியிருந்ைாய்; அஃது
உணர்ந்திபல - (அைனால் நான் பசான்ன) அைதனத் பைரிந்து பகாண்ைாயில்தல;
புணர்ப்பது ஒன்று இன்பம கநாக்கி - (ஆககவ) நான் பசய்யக் கூடியது கவறு ஒன்றும்
இல்லாைதை உணர்ந்து; மாருதிக்கு உபரக்கப் கபாகைன் - அனுமனுக்குச் பசால்லப்
கொகனன்; கணத்திபட - ஒரு பநடிப் பொழுதிற்குள்; அவபை - அந்ை இலக்குவதன;
நீயும் காணுைல் - நீயும் பசன்று ொர்ப்ெது; கருமம் என்றான் -
பசய்ய கவண்டிய பசயலாகும் என்று (சுக்கிரீவனிைம் அங்கைன்)கூறினான்.

எறுழ்வலி - ஒரு பொருட் ென்பமாழி. 88

கொதையால் மயங்கியைற்குச் சுக்கிரீவன் வருந்துைல்

4357. உறவுண்ட சிந்பையானும் உபர

செய்வான்; 'ஒருவற்கு இன்ைம்
சபறல் உண்கடா, அவரால் ஈண்டு யான்
சபற்ற கபர் உைவி? உற்றது
இறல் உண்கடா? என்னின் தீர்வான்
 இருந்ை கபர் இடபர எல்லாம்,
நறவு உண்டு மறந்கைன்; காண
நாணுவல், பமந்ை!' என்றான்.
உறவு உண்ட சிந்பையானும் - இராமனிைம் நட்புக் பகாண்ை
மனத்தையுதையவனாகிய சுக்கிரீவனும்; உபர செய்வான் - (அங்கைதன கநாக்கிச்)
பசால்வான்; பமந்ை - மககன! அவரால் ஈண்டு - அந்ை இராமனால் (இெகொது) இங்கக;
யான் சபற்ற - நான் அதைந்துள்ை; கபர் உைவி - பெரிய உைவி; ஒருவற்கு இன்ைம்
சபறல் உண்கடா - மற்பறாருவரால் இனிப் பெற முடியுகமா? (முடியாது); உற்றது
இறல் உண்கடா - (நான்) அதைந்ை பெருஞ் பசல்வத்திற்கு அழிகவனும் உள்ைகைா?
(இல்தல); என்னின் தீர்வான் - என்னால நீக்கிக் பகாள்ளும்ெடி; இருந்ை கபர் இடபர
எல்லாம் - நிதனத்திருந்ை (இராமனுதைய) பெருந் துன்ெங்கதைபயல்லாம்; நறவு
உண்டு மறந்கைன் - மதுதவக் குடித்ைால் மறந்து கொகனன்; (ஆைலால்) காண -
இலக்குவதனப் ொர்ப்ெைற்கு; நாணுவல் என்றான் - பவட்கப்ெடுகின்கறன்' என்று
பசான்னான்.
பிறர் எவராலும் பெறுைற்கு அரியதும், அழிவில்லாைதுமான கெருைவிதய நான்
இராமனிைமிருந்து பெற்றிருந்தும், மது மயக்கத்ைால் நன்றிதய மறந்து அத்
ைதலவனுக்குச் பசய்ய கவண்டிய உைவி எதையும் பசய்யாமல் அவதன வருந்துமாறு
விட்டு தவத்ைைால் இப்கொது இலக்குவதனக் கண்ணாற் காணுைற்கும்
பவட்கப்ெடுகிகறன் என்றான் சுக்கிரீவன் என்ெது.
உறவுண்ை சிந்தையான் - மனபமாத்ை நண்ென். கொரிைர்: சீதைதய நாடிப்
பெறாதமயால் இராமன் பமன்கமலும் ெடுகின்ற துன்ெம். 89

4358. 'ஏயிை இது அலால், மற்று,

ஏபழபமப் பாலது என்கைா?
''ைாய் இவள், மபைவி'' என்னும் சைளிவு
இன்கறல், ைருமம் என் ஆம்?
தீவிபை ஐந்தின் ஒன்று ஆம்;
அன்றியும், திருக்கு நீங்கா
மாபயயின் மயங்குகின்றாம்; மயக்கின்கமல்
மயக்கும் பவத்ைாம்!
ஏயிை இது அலால் - (இப்பொழுது) என்னிைம் பொருந்திய இந்ைக் குடிமயக்கம்
ைவிர; மற்று ஏபழபமப் பாலது என்கைா - கவறு அறியாதமயில் கசரும் பசயல் என்ன
உள்ைது? (இவ்வாறு கள் குடிப்ெைால்); ைாயிவள் மபைவி என்னும் சைளிவு இன்கறல் -
ைாபயன்றும் மதனவிபயன்றும் (கவறுொடு அறியும்) அறிவு இல்தலபயன்றால்;
ைருமம் என் ஆம் - மற்தறயு ைருமங்கள் (கள் குடிப்ெவனிைம்) இருந்தும் என்ன ெயன்?
(இவ்வாறு கள்ளுண்டு மயங்குைல்); தீவிபை ஐந்தின் - ஐந்து பெரும் ொைகங்களுள்கை;
ஒன்று ஆம் - ஒன்றாகும்; அன்றியும் - அல்லாமலும்; திருக்கு நீங்கா - வஞ்சதன நீங்காை;
மாபயயின் மயங்குகின்றாம் - மாதயயின் வசப்ெட்டு மயங்ககின்ற நாம்; (அந்ை
மயக்கத்தைப் கொக்கும் வல்லதம இல்லாதிருக்க); மயக்கின் கமல் - ஒரு மயக்கத்தின்
கமல்; மயக்கும் பவத்ைாம் - (மதுவாகிய) மற்பறாரு மயக்கத்தை
ஊட்டியவர்கைாகனாம்.

எவ்வதகயிலும் காக்க முடியாை குற்றம் பசய்கைபனனச் சுக்கிரீவன் கழிவிரக்கம்

பகாண்ைான். பிறவியும் அதைச் சார்ந்ை பிறவும் மாதயயின் விதைவுகள் என்ெது
ைத்துவம். இயல்ொககவ பொருந்தியுள்ை அந்ை மாதயக்கு கமல் மற்பறாரு
மாதயயாக மதுவருந்தும் மயக்கத்தைக் தகக் பகாண்ைைாகக் சுக்கிரீவன்
வருந்துகின்றான். மது என்ெது ைன்தனக் குடித்ைவனது அறிதவக் பகடுத்து
அவனிைத்திலுள்ை பிற ைருமங்கதையும் பகடுத்துவிடும் என்ெைால் ைாய் இவள்,
மதனவி என்னும் பைளிவு இன்கறல் என்றார். ஐம்பெரும் ொைகங்கள்; பகாதல,
கைவு, கள்ளுண்ைல், பொய் கூறல், காமம். ஏயின - ஏய் என்ற ெகுதியடியாகப்
பிறந்ைபெயபரச்சம். 90

4359. ' ''சைளிந்து தீவிபைபயச் செற்றார்

பிறவியின் தீர்வர்'' என்ைா,
விளிந்திலா உணர்விகைாரும்,
கவைமும், விளம்பகவயும்,
சநளிந்து உபற புழுபவ நீக்கி,
நறவு உண்டு நிபறகின்கறைால் -
அளிந்து அகத்து எரியும்
தீபய சநய்யிைால் அவிக்கின்றாரின்.
சைளிந்து தீவிபைபயச் செற்றார் - மனம் பைளிந்து தீச்பசயல்கள் பசய்வதை
விட்ைவர்; பிறவியின் தீர்வர் - பிறவித் துன்ெத்திலிருந்து நீங்கினவர் ஆவர்; என்ைா -
என்று; விளிந்திலா உணர்விகைாரும் - அழியாை அறிவுதைய ைத்துவ ஞானிகளும்;
கவைமும் - நான்மதறகளும்; விளம்பகவயும் - பசால்லியிருக்கவும் (உணர்வில்லாமல்);

அகத்து அளிந்து எரியும் தீபய - வீட்டில் பகாழுந்து விட்டு எரியும் பநருப்தெ;

சநய்யிைால் அவிக்கின்றாரின் - பநய்தயக் பகாண்டு அதணக்கத்
பைாைங்குகின்றவதரப் கொல; சநளிந்து உபற - பநளிந்து பகாண்டு அதில்
ைங்கியுள்ை; புழுபவ நீக்கி - புழுக்கதை எடுத்பைறிந்து விட்டு; நறவு உண்டு - கள்தைக்
குடித்து; நிபறகின்கறன் - களிப்பில் மூழ்கி வாழ்வில் (கொலியான) நிதறவு
காணுகின்கறன் நான்.
மூண்பைரியும் பநருப்பில் பநய்தயச் பசாரிந்ைால் அந்ை பநருப்பு அவியாது,
கமன்கமல் வைருவதுகொல, இயற்தகயில் மாதயக்கு வசப்ெட்டுத் தீவிதனயில்
உைல்கின்றவர் கட்குடிப்ெதையும் கமற்பகாள்வது தீவிதன வைர்வைற்கக காரணமாய்
முடியுபமன்ெது.

'சநய்யால் எரிநுதுப்கபம் என்றற்றால் சகௌபவயால் காமம் நுதுப்கபாம் எைல்' -

(குறள்:1148) 91

4360. ' ''ைன்பைத் ைான் உணரத் தீரும்,

ைபக அறு பிறவி'' என்பது
என்ைத் ைான் மபறயும் மற்றத்
துபறகளும் இபெத்ை எல்லாம்,
முன்பை, ைான் ைன்பை ஓரா
முழுப் பிணி அழுக்கின் கமகல,
பின்பைத் ைான் சபறுவது, அம்மா!
நறவு உண்டு திபகக்கும் பித்கைா?
ைன்பைத் ைான் உணர - (ஒருவன்) ைன்தனத் ைான் உணர்ந்ை மாத்திரத்தில்; ைபக அறு
பிறவி என்பது தீரும் - பெருதமயற்ற பிறவி என்ற பிணி நீங்கும்; என்ைத்ைான் - என்கற;
மபறயும் - கவைங்களும்; மற்றத் துபறகளும் - பிற கவைாங்கம் சாத்திரம்
முைலியனவும்; இபெத்ை எல்லாம் - பசால்லியவற்தறபயல்லாம்; ைான் ைன்பை ஓரா -
ைான் ைன்னுதைய உண்தம வடிதவ உணராைைால் உண்ைாகும்; முழுப் பிணி
அழுக்கின் கமகல - நிதறந்ை கநாயுதைய அழுக்குைம்தெப் பெற்றிருத்ைகலாடு;
பின்பை - கமலும்; நறவு உண்டு - கள்தைக் குடித்து; முன்பைத் திபகக்கும் பித்து
சபறுவது- முன்னம் மனம் மயங்குகின்ற கொதைதயப் பெறுைலும் ைகுதியாகுகமா?

பிறவித் துன்ெம் நீங்கத் ைன்தன உணர்ைல் இன்றியதமயாைைாயிருக்க, அந்ை

அறிவின்தமகயாடு கள் மயக்கத்தையும் பெறுவது என்ன விந்தை எனக் கூறியது.
ைன்தனத் ைானுணர்ைல் - பமய்யறிவு பெறல். சுக்கிரீவன் ைன்தனத்ைான் உள்ைெடி
உணராைது முைற்குற்றபமன்றும் அைன்கமலும் கள்தைக் குடித்ைது இரண்ைாவது
குற்றபமன்றும்குறித்ைான். 92

4361. 'அளித்ைவர், அஞ்சும் சநஞ்சின்

அபடத்ைவர், அறிவில் மூழ்கிக்
குளித்ைவர், இன்ப துன்பம்
குபறத்ைவர், அன்றி, கவரி
ஒளித்ைவர் உண்டு, மீண்டு, இவ்
உலகு எலாம் உணர ஓடிக்
களித்ைவர் எய்தி நின்ற கதி
ஒன்று கண்டது உண்கடா?
அளித்ைவர் - (அெயம் என்று அதைந்ைவதரப்) ொதுகாத்ைவரும்; அஞ்சும் சநஞ்சின்
அபடத்ைவர் - ஐம்பொறிகதையும் மனத்தில் அைக்கியவர்களும்; அறிவில் மூழ்கிக்
குளித்ைவர் - ைத்துவ ஞானத்தில் ஆழ்ந்திருப்ெவரும்; இன்பம் துன்பம் குபறத்ைவர் -
இன்ெ துன்ெங்களில் விருப்பு பவறுப்பு அற்றவரும்; (சுக துக்கங்கதைச் சமமாகக்
கருதுெவர்); அன்றி - ஆகிகயாதரத் ைவிர; கவரி ஒளித்ைவர் உண்டு - கள்தை
மதறவாகக் குடித்து; மீண்டு - பின்பு; இவ் உலகு எலாம் உணர - இந்ை உலகத்ைவர்
அதனவரும் அறியும்ெடி; ஓடிக்களித்ைவர் - ஓடிக் களிப்புக் பகாண்ைவர்; எய்தி நின்ற -
அதைந்துள்ை; கதி ஒன்று - ஒரு நற்கதிதய; கண்டது உண்கடா - (யாகரனும்)
ொர்த்ைதுண்கைா?

அஞ்சி வந்து அதைந்ைவதர அெயபமன்று காத்ைலும் ஐம்பொறிகதை

வசப்ெடுத்துைலும், ைத்துவ அறிவு நிரம்புைலும், சுக துக்கங்கதை ஒரு நிகராகக்
கருதுவதும் ஆகிய இதவகய நற்கதியதைவைற்குரிய வழிகைாகுகமயல்லாமல், கள்
குடித்ைலால் ஒருகாலும் நற்கதியுண்ைாகாது என்ெது. ஐம்பொறிகதை மனத்தில்
அைக்குவது: ஐம்பொறிகதைப் புலன்களின்கமல் பசல்லபவாட்ைாது ைடுத்து
தவத்ைல். கவரி: ொதை முைலியவற்றினின்று குதைந்பைடுக்கப்ெட்ை மது, அஞ்சு -
ஐந்து என்ெைன் கொலி. 93

4362. 'செற்றதும் பபகஞர், நட்டார்

செய்ை கபர் உைவிைானும்,
கற்றதும், கண்கூடாகக்
கண்டதும், கபலவலாளர்
சொற்றதும், மாைம் வந்து
சைாடர்ந்ைதும், படர்ந்ை துன்பம்
உற்றதும், உணரார்ஆயின், இறுதி
கவறு இைனின் உண்கடா?
பபகஞர் செற்றதும் - ெதகவர் ைமக்குப் புரிந்ை தீங்தகயும்; நட்டார் செய்ை -
நண்ெர்கள் பசய்ை; கபர் உைவி ைானும் - பெரிய நன்றிதயயும்; கற்றதும் - (ைாம்) கற்ற
கல்விதயயும்; கண் கூடாகக் கண்டதும் - (ைாம்) கநரில் ொர்த்ைதையும்; கபலவலாளர்
சொற்றதும் - சாத்திரங்களில் வல்லவர் கூறியதையும்; மாைம் வந்து சைாடர்ந்ைதும் -
(ைமக்குப்) பெருதம வந்து கசர்ந்ை வழிதயயும்; படர்ந்ை துன்பம் -

(மனத்தில்) ெற்றிய துன்ெங்கள்; உற்றதும் - மிகச் கசர்ந்ைதையும்; உணரார் ஆயின்

- (கள் மயக்கத்ைால் ஒருவர்) பைரிந்து பகாள்ைாராயின்; இைனின் கவறு உறுதி உண்கடா
- (அவர்களுக்கு) இவ்வாறு உணர்வதைக் காட்டிலும் நன்தம ைருவது கவபறான்று
உைகைா?

ைன் நண்ெராகிய இராமலக்குவர் பசய்ை கெருைவிதய மறவாதிருப்ெகை ைனக்கு

நன்தமபயனக் கூறுகிறான் சுக்கிரீவன். ெதகஞர் பசற்றது முைலியவற்தற மறத்ைலால்
தீதமயும், மறவாது மனத்துக் பகாண்டிருத்ைலால் நன்தமயும் உண்ைாம் என்றான்.
உறுதி ெயக்கும் நன்தமகள் யாவற்தறயும் மது சிதைத்து விடும் - ஒப்புதமக்
கூட்ைஅணி. 94

4363. 'வஞ்ெமும், களவும், சபாய்யும், மயக்கமும்,

மரபு இல் சகாட்பும்,
ைஞ்ெம் என்றாபர நீக்கும்
ைன்பமயும், களிப்பும், ைாக்கும்:
கஞ்ெ சமல் அணங்கும்
தீரும், கள்ளிைால்; அருந்திைாபர
நஞ்ெமும் சகால்வது அல்லால்,
நரகிபை நல்காது அன்கற?
கள்ளிைால் - கள்தைக் குடிப்ெைால்; வஞ்ெமும் களவும் - வஞ் சதனயும் திருட்டும்;
சபாய்யும் மயக்கமும் - பொய் கெசுைலும் அறி யாதமயும்; மரபு இல் சகாட்பும் -
பைான்றுபைாட்டு வந்ை முதறக்கு மாறான பகாள்தகயும்; ைஞ்ெம் என்றாபர -
அதைக்கலமாக அதைந்ைவதர; நீக்கும் ைன்பமயும் - ொதுகாவாது நீக்கும் தீய ெண்பும்;
களிப்பும் - பசருக்கும்; ைாக்கும் - (கசர்ந்து வந்து) வருத்தும்; கஞ்ெ சமல் அணங்கும் -
பசந்ைாமதர மலரில் வீற்றிருக்கும் பமன்தம நிரம்பிய திருமகளும்; தீரும் - நீங்குவாள்;
நஞ்ெமும் - நஞ்சும்; அருந்திைாபரக் சகால்வது அல்லால் - உண்ெவதரக்
பகால்லுகமயல்லாமல்; நரகிபை நல்காது - (அவர்களுக்கு) நரகத்தைக் பகாடுக்காது.

ைன்தன உண்ைவரது உைம்தெ மட்டும் நஞ்சு அழிக்கும்; கள்கைா

உைம்தெயழித்ைகலாடு உயிதரயும் நரகத்தில் கசர்க்கும் என்ெது. உவமானமாகிய
நஞ்தசவிை உவகமயமாகிய மதுவுக்கு கவற்றுதம கைான்றக் கூறியது:
கவற்றுதமயணி. கள்ளினால் - கவற்றுதம மயக்கம். 'துஞ்சினார் பசத்ைாரின்
கவறல்லர் எஞ்ஞான்றும் நஞ்சுண்ொர் கள்ளுண் ெவர்' - (குறள்- 926) என்ற குறட்
கருத்தை ஒப்பிட்டுணர்க. குடிபவறியால் தகப்பொருள் அதனத்தும் இைந்து
வறியராவர் ஆைலின் கஞ்ச பமல்லணங்கும் தீரும் என்றார். திருக்குறளும்
இக்கருத்திதனக் கூறும்: 'இருமனப் பெண்டிரும் கள்ளுங் கவறும் திருநீக்கப் ெட்ைார்
பைாைர்பு' (குறள் : 920) 95

4364. 'ககட்சடைன், ''நறவால் ககடு வரும்''

என்; கிபடத்ை அச்சொல்
காட்டியது; அனுமன் நீதிக்
கல்வியால் கடந்ைது அல்லால்,
மீட்டு இனி உபரப்பது என்கை?
விபரவின், வந்து அபடந்ை வீரன்
மூட்டிய சவகுளியால் யாம்
முடிவைற்கு ஐயம் உண்கடா?
நறவால் ககடு வரும் எைக் ககட்சடைன் - கள்தைக் குடிப்ெைால் தீங்கு விதையும்
என்று (பெரிகயார்) பசால்லக்ககட்டிருக்கிகறன்; கிபடத்ை அச்சொல் காட்டியது -
(அவ்வாறு) கூறப்ெடும் அந்ைக் கூற்று கநர்முகமாகத் ைன் வலிதமதயக்
காட்டிவிட்ைது; மீட்டு இனி உபரப்பது என்கை - திரும்ெவும் இனிகமல்பசால்ல
கவண்டுவது என்ன இருக்கின்றது? அனுமன் நீதி கல்வியால் கடந்ைது - அனுமனது
நீதிநூல் அறிவால் மூைவிருந்ை துன்ெத்திலிருந்து நாம் நீங்கியது; அல்லால் -
அல்லாமல்; விபரவின் வந்ைபடந்ை - விதரவாக வந்து கசர்ந்ை; வீரன் மூட்டிய
சவகுளியால் - வீரனாகிய இலக்குவனது மூட்ைப்ெட்ை சினத்ைால்; நாம் முடிவைற்கு -
நாம் இறந்பைாழிவைற்கு; ஐயம் உண்கடா - ஐயம் உைைாகுகமா?
அனுமன் இைத்திற்ககற்ெத் ைனது நுட்ெ உணர்வினால் இலக்குவனது சீற்றத்தைத்
ைணித்திரா விட்ைால் நாம் இறுதி எய்திருப்கொம் என்ெதில் ஐயமில்தல என்றான்
சுக்கிரீவன். 'காட்டியது': கநர்முகமாக வந்து காட்டியது அனுமனது கல்விதயயும்
நீதிதயயும் புகழ்ந்து அவனால் ைான் ைப்பியதை யுணர்ந்து சுக்கிரீவன் கூறியது இது.
96

4365. 'ஐய! நான் அஞ்சிகைன், இந்

நறவினின் அரிய ககடு;
பகயிைால் அன்றிகயயும் கருதுைல்
 கருமம் அன்றால்;
சவய்யது ஆம் மதுபவ இன்ைம்
விரும்பிகைன் என்னில், வீரன்
செய்ய ைாமபரகள் அன்ை
கெவடி சிபைக்க' என்றான்
ஐய - ஐயகன (அங்கைகன); இந் நறவினின் அரிய ககடு - இந்ை மதுவால் கநரும்
பெரிய தீங்கிற்கு; நான் அஞ்சிகைன் - நான் ெயந்கைன்; பகயிைால் அன்றிகயயும் - அந்ை
மதுதவக் தகயினால் தீண்டு வைல்லாமல்; கருதுைலும் கருமம் அன்று - மனத்ைால்
நிதனத்ைலும் பசய்யக்கூடிய பசயலாகாது; சவய்யது ஆம் மதுபவ - பகாடியைான
இந்ைக் கள்தை; இன்ைம் விரும்பிகைன் என்னின் - இனியும் நான்
விரும்பிகனனானால்; வீரன் செய்ய ைாமபரகள் அன்ை கெவடி - வீரனான

இராமனுதைய பசந்ைாமதர கொன்று அடிகள்; சிபைக்க என்றான் - என்ன

அழிப்ெனவாக என்று ஆதணயிட்டுக் கூறினான்.
இராமனின் திருவடிகய சான்றாக மதுதவ இனி ஒருக்காலும் விரும்ெமாட்கைன்
என்று சுக்கிரீவன் சூளுதர பசய்ைவாறு, மதுதவ இதைவிைாது நிதனத்ைலும்,
இதையறாது காண்ைலும் பின்னர் அைதனப் ெருகுவைற்குத் தூண்டுககால்
ஆகுமாைலின் 'கருதுைல் கருமம் அன்று' என்றான். பவய்யைாம் மது: கடும்
புளிப்தெயுதைய மது; கமன்கமலும் விருப்ெத்தை விதைவிக்கும் மது.
97
இலக்குவதனச் சுக்கிரீவன் எதிர்பகாள்ைல்

4366. என்று சகாண்டு இயம்பி, அண்ணற்கு

எதிர்சகாளற்கு இபயந்ை எல்லாம்
நன்று சகாண்டு, 'இன்னும் நீகய
நணுகு!' எை, அவபை ஏவி,
ைன் துபணத் கைவிமாரும்,
ைமசராடும ைழுவ, ைானும்
நின்றைன், சநடிய வாயில்
கபடத்ைபல, நிபறந்ை சீரான்.
நிபறந்ை சீரான் - மிகுந்ை நற்ெண்புகதைக் பகாண்ை சுக்கிரீவன்; என்று சகாண்டு
இயம்பி - மதுதவ இனித் பைாகைன் என்று சூளுதர பசய்து பகாண்டு; அண்ணற்கு
எதிர்சகாளற்கு - இலக்குவதன எதிர் பகாள்வைற்கு; இபயந்ை எல்லாம் - உரிய
எல்லாவற்தறயும்; நன்று சகாண்டு - சிறப்ொக எடுத்துக் பகாண்டு; இன்னும் நீகய
நணுகு - இப்கொதும் நீகய (அவனிைம்) பசல்வாய்; எைஅவபை ஏவி - என்று
அங்கைனுக்குக் கட்ைதையிட்டு; ைன் துபணத் கைவிமாரும் - ைன் வாழ்க்தகத்
துதணவியரான மதனவியர்; ைமசராடும் ைழுவ - உறவினருைன் ைன்தனச்
சூழ்ந்திருக்க; ைானும் - ைானும்; சநடிய வாயில் கபடத்ைபல - உயர்ந்ை பெரிய
அரண்மதனயின் ைதலவாயிலில்; நின்றைன் - காத்திருந்ைான்.
 அண்ணதல எதிர்பகாள்ை இதயந்ைதவ: பகாடி, குதை, சாமரம் முைலியன.
அண்ணற்கு கவற்றுதம மயக்கம் அரசனுக்குப் ெட்ைத்ைரசியர் ைவிர கவறு
மதனவியரும் உண்ைாகலின் 'துதணத் கைவிமார்' எனப்ெட்ைது.
98

4367. உபரத்ை செஞ் ொந்தும், பூவும்,

'சுண்ணமும், புபகயும், ஊழின்
நிபரத்ை சபாற்குடமும், தீப மாபலயும்,
நிகர் இல் முத்தும்,
குபரத்து எழு விைாைத்கைாடு
சைாங்கலும், சகாடியும், ெங்கும்,
இபரத்து இமிழ் முரசும், முற்றும்
இயங்கிை, வீதி எல்லாம். *
உபரத்ை செஞ்ொந்தும் - அதரத்ை சிவந்ை சந்ைனக் குைம்பும்; பூவும் சுண்ணமும் -
மலர்களும் நறுமணப் பொடிகளும்; புபகயும் - (அகில் முைலிவற்றின்) நறும்புதகயும்;
ஊழின் நிபரத்ை சபான் குடமும் - முதறயாக தவக்கப் பெற்ற குைங்களும்; தீப
மாபலயும் - விைக்குகளின் வரிதசயும்; நிகர் இல் முத்தும் - ஒப்புதம இல்லாை நல்ல
முத்து மாதலகளும்; குபரத்து எழு விைாைத்கைாடு - ஒலித்து விைங்குகின்ற
விைானங்ககைாடு; சைாங்கலும் - பீலிக் குஞ்சங்களும்; சகாடியும் ெங்கும் - பகாடிகளும்
சங்குகளும்; இபரத்து இமிழ் முரசும் - இதரந்து ஒலிக்கின்ற முரசங்களும்; முற்றும் -
(ஆகிய) இதவ யாவும்; வீதி எல்லாம் - (கிட்கிந்ைா நகரத்) பைருக்களில் எல்லாம்;
இயங்கிை - (பசன்று) நிதறந்ைன.

இலக்குவன் வருதகதய யுணர்ந்ை கிட்கிந்ைா நகர மக்கள் மங்கலப் பொருள்கதைக்

பகாண்டு வரகவற்றனர் என்ெது. அட்ைமங்கலங்கள்: கண்ணாடி, பூரண கும்ெம்,
இைெம், பவண்கவரி, கைாட்டி, திருமகள் உருவம், ஸ்வஸ்திகம், விைக்கு என்ென.
99

4368. தூய திண் பளிங்கின் செய்ை

சுவர்களின் ைலத்தில், சுற்றில்,
நாயக மணியின் செய்ை நனி
சநடுந் தூணின் நாப்பண்,
ொபய புக்கு உறலால், கண்கடார்
அயர்வுற, 'பக விகலாடும்
ஆயிரம் பமந்ைர் வந்ைார் உளர்'
எைப் சபாலிந்ைது அவ் ஊர். *
அவ் ஊர் - அந்ைக் கிட்கிந்ைா நகரமானது; தூய திண் பளிங்கின் செய்ை -
தூயஉறுதியான ெடிகக் கற்கைால் பசய்யப்ெட்ை; சுவர்களின் ைலத்தில் - சுவர்களின்
இைங்களிலும்; சுற்றில் நாயக மணியின் செய்ை - சுற்றுப் புறங்களிலும், சிறந்ை
நவமணிகள் இதைத்துச் பசய்ை; நனி சநடுந் தூணின் நாப்பண் - மிக உயர்ந்ை
தூண்களின் இதையிலும்; ொபய புக்கு உறலால் - (இலக்குவனது) நிைல் பசன்று
பொருந்துவைால்; கண்கடார் அயர்வுற - ொர்த்ைவர் யாவரும் மாறாக நிதனக்கும்ெடி;
பக விகலாடும் - தகயில் ைாங்கிய வில்லுைகன; ஆயிரம் பமந்ைர் - ஆயிரம் வீரர்கள்;
வந்ைார் உளர் எை - வந்துள்ைார்கள் என்று கருதும்ெடி; சபாலிந்ைது - விைங்கியது.
இலக்குவன் பசல்லுகின்ற இைங்களிலுள்ை ெளிங்குச் சுவர்களிலும், இரத்தினத்
தூண்களிலும் அவனது சாதய ஆயிரக் கணக்காகத் கைான்றியைால், ெல வீரர் திரண்டு
வந்ைார்ககைா என்று ஐயுறும்ெடி அந்ை ஊர் விைங்கியது என்ெது. நாயகம் -
ைதலதம.ைற்குறிப்கெற்றவணி. 100

4369. அங்கைன், சபயர்த்தும் வந்து, ஆண்டு

அடி இபண சைாழுைான், 'ஐய!
எங்கு இருந்ைான் நும் ககாமான்?'
என்றலும், 'எதிர்ககாள் எண்ணி,
மங்குல் கைாய் ககாயில் சகாற்றக்
கபடத்ைபல மருங்கு நின்றான் -
சிங்க ஏறு அபைய வீர! -
செய் ைவச் செல்வன்' என்றான்.
அங்கைன் - வாலி தமந்ைனான அங்கைன்; சபயர்த்தும் வந்து - மறுெடியும்
(இலக்குவன் உள்ை இைத்திற்கு) வந்து; ஆண்டு இபண அடி சைாழுைான் - அங்கக
இலக்குவனுதைய இதண அடிகதை வணங்கி னான் (அப்பொழுது இலக்குவன்
அவதன கநாக்கி); ஐய நும்ககாமான் - ஐயகன உங்கள் ைதலவனாகிய சுக்கிரீவன்;
எங்கு இருந்ைான் - எங்கக இருக்கிறான்; என்றலும் - என்று ககட்ை அைவில் (அங்கைன்
இலக்குவதன கநாக்கி); சிங்க ஏறு அபைய வீர - 'ஆண் சிங்கத்தை ஒத்ை வீரகன! செய்
ைவச் செல்வன் - (முற்பிறப்பில்) பசய்ை ைவமாகிய பசல்வத்தையுதைய சுக்கிரீவன்;
எதிர்ககாள் எண்ணி - (உன்தன) எதிர் பகாள்ை நிதனந்து; மங்குல் கைாய் ககாயில் -
கமகம் ெடிகின்ற அரண்மதனயினது; சகாற்றக் கபடத்ைபல மருங்கு -
பவற்றியதமந்ை ைதலவாயில் புறத்து; நின்றான் என்றான் - நிற்கின்றான் என்று
பசான்னான்.
முற்பிறவியில் சுக்கிரீவன் பசய்ை ைவப்ெயனால்ைான் உமது நட்பு அவனுக்கு
வாய்த்ைது என்ொன் அவதனச் 'பசய்ைவச் பசல்வன்' என்றான் என்ெது. இப்
பிறப்பினும், வரும் பிறப்புகளிலும் ைவம் உைவும் என்ெைால் பசய்ைவம் என
விதனத்பைாதகயால் குறித்ைார். எதிர்ககாள் - முைனிதல திரிந்ை பைாழிற்பெயர்.
101

4370. கண்ணமும் தூசும் வீசி, சூடகத்

சைாடிக் பகம் மாைர்,
கண் அகன் கவரிக் கற்பறக் கால்
உற, கபல சவண் திங்கள்
விண் உற வளர்ந்ைது என்ை
சவண் குபட விளங்க, வீர
வண்ண வில் கரத்ைான் முன்ைர்,
கவிக் குலத்து அரென் வந்ைான்.
சூடகத் சைாடிக் பக மாைர் - சூைகத்தையும் பைாடிதயயும் அணிந்ை
தககதையுதைய வானரெ பெண்கள்; சுண்ணமும் தூசும் வீசி - நறுமணப்
பொடிகதையும் ஆதைகதையும் வீசிக் பகாண்டு; கண் அகல் கவரிக் கற்பற-
விசாலமான பவண்சாமதரத் பைாகுதிகைால்;
கால் உற - காற்தறயுண்ைாக்கவும்; கபலசவண்திங்கள் - ெதினாறு கதலகளும்
நிரம்பிய பவண்ணிறமான சந்திரன்; விண் உற வளர்ந்ைது என்ை- வானத்தில் பொருந்தி
விைங்குவது கொல; சவண்குபட விளங்க - பவண்பகாற்றக் குதை விைங்கவும்; வீர
வண்ண வில் கரத்ைான் முன்ைர் - வீரம் நிதறந்ை அைகிய வில்தலப் பிடித்ை
தகதயயுதைய இலக்குவன் எதிரில்; கவிக் குலத்து அரென் - வானரத் ைதலவனான
சுக்கிரீவன்; வந்ைான் - வந்ைான்.
சுண்ணமும் தூசும் வீசுைல் மகிழ்ச்சிதயத் பைரிவிக்கும் என்ெது. சூைகம், பைாடி -
தகவதையின் வதககள். சூைகம் - முன்தகவதை. பைாடி - கைாள்வதை; கைாள்வதை
இருொலாரும் அணிவது. குதையும் சாமரமும் அரச சின்னங்கைாம்.
102

4371. அருக்கியம் முைல ஆை

அருச்ெபைக்கு அபமந்ை யாவும்
முருக்கு இைழ் மகளிர் ஏந்ை,
முரசுஇைம் முகிலின் ஆர்ப்ப,
இருக்குஇைம் முனிவர் ஓை, இபெ
திபெ அளப்ப, யாணர்த்
திருக் கிளர் செல்வம் கநாக்கி,
கைவரும் மருளச் சென்றான்.
முருக்கு இைழ் மகளிர் - கல்யாண முருங்தக மலதரபயாத்ை இைழ்கதையுதைய
பெண்கள்; அருக்கியம் முைல ஆை - அருக்கியம் முைலாகவுள்ை; அருச்ெபைக்கு
அபமந்ையாவும் - (இலக்குவதன) வர கவற்று வழிெடுவைற்குரிய பொருள்கள்
அதனத்தும்; ஏந்ை - தகயில் ஏந்தி வரவும்; முரசு இைம் முகிலின் ஆர்ப்ப - கெரிதக
முைலிய இதசக் கருவிகளின் பைாகுதி கமகம் கொன்று ஒலிக்கவும்; முனிவர் இருக்கு
இைம் ஓை - முனிவர் இருக்கு முைலியவற்தற ஓதிவரவும்; இபெ திபெ அளப்ப -
இதசபயாலி எல்லாத் திக்குகளிலும் ெரவவும்; யாணர் திருக் கிளர் செல்வம் -
புதியைான சிறப்புமிக்க (ைனது) பசல்வச் சிறப்தெ; கநாக்கித் கைவரும் மருள - கண்டு
கைவர்களும் திதகக்கும்ெடி; சென்றான் - (சுக்கிரீவன் இலக்குவன் முன்) பசன்றான்.

அரசன் பிற அரச குலத்ைவரானவதர வரகவற்கும் முதற இங்குக் கூறப்

பெற்றுள்ைது. அருக்கியம் - தககழுவ நீர்ைருைல் - இது ெதினாறு வதக
உெசாரங்கைான கசாைச உெசாரங்களில் ஒன்று. மற்றதவ: இருக்தகயளித்ைல், கால்
கழுவ நீர் ைருைல், முக்குடி நீர்ைருைல், நீராட்ைல், ஆதை காத்ைல், முப்புரிநூல் ைருைல்,
சந்ைனக் குைம்பு பூசுைல், மலர் சூட்டுைல், அட்சதை தூவுைல், நறும்புதகயூட்ைல்,
விைக்கிைல், கர்ப்பூரம் ஏற்றுைல், அமுைம் ஏந்துைல், அதைக்காய் ைருைல், மந்திர
மலரால் அருச்சித்ைல் என்ென. முருக்கு - மரப்பெயர் மலருக்காைலால் முைலாகு
பெயர்; முருக்கிைழ் - கலியாண முருங்தக (முள் முருங்தக எனவுங்கூறுவர்).
103

4372. சவம் முபல மகளிர் சவள்ளம்

மீன் எை விளங்க, விண்ணில்
சும்பம வான் மதியம் குன்றில்
கைான்றியது எைவும் கைான்றி,
செம்மபல எதிர்ககாள் எண்ணி,
திருசவாடு மலர்ந்ை செல்வன்,
அம்மபல உையம் செய்ை
ைாபையும் அபையன் ஆைான்.
செம்மபல - ைதலதம பொருந்திய இலக்குவதன; எதிர்ககாள் எண்ணி- எதிர்
பகாள்ை நிதனந்து; திருசவாடு மலர்ந்ை செல்வன் - அரசச்பசல்வத்துைன் விைங்கும்
சுக்கிரீவன்; சவம் முபல மகளிர் சவள்ளம் - விரும்ெப்ெடும் முதலகதையுதைய
வானரப் பெண்களின் கூட்ைம்; மீன் எைவிளங்க - நட்சத்திரங்கதைப் கொல் விைங்க
(அவர்களின் இதையில்); விண்ணில் சும்பம வான் மதியம் குன்றில் கைான்றியது
எைவும் - ைனக்குரிய ஒளியுைன் வானில் காணப்ெடும் பவண்தமயான சந்திரன்
மதலயில்கைான்றியது கொன்றும்; கைான்றி - காணப்ெட்டு; அம்மபல உையம் செய்ை-
அந்ை உையகிரியில் உதித்து ஒளிவீசும்; ைாபையும் அபையன் ஆைான் - ைந்தையாகிய
சூரியதனயும் ஒத்து விைங்கினான்.

சுக்கிரீவனுக்கு அவனது மகிழ்ச்சியின் சிறப்தெ விைக்கச் சந்திரனும், அவனது

அைதகச் சுட்ை உையகிரியில் கைான்றி சூரியனும் உவதமகைாம். சும்தம - கெபராலி.
ககாள் - முைனிதல திரிந்ைபைாழிற்பெயர். 104

சுக்கிரீவதனக் கண்ைவுைன் எழுந்ை சீற்றத்தை இலக்குவன் ஆற்றிக் பகாள்ளுைல்

கலிவிருத்ைம்

4373. கைாற்றிய அரிக் குலத்து

அரபெ, கைான்றலும்,
ஏற்று எதிர்கநாக்கிைன்; எழுந்ைது,
அவ் வழிச்
சீற்றம்; அங்கு; அதுைபை,
சைளிந்ை சிந்பையால்
ஆற்றிைன், ைருமத்தின்
அபமதி உன்னுவான்.
கைான்றலும் - சிறந்ைவனான இலக்குவனும்; கைாற்றிய அரிக் குலத்து அரபெ -
(எதிரில்) காணப்ெட்ை வானர குலத்து அரசனான சுக்கிரீவதன; ஏற்று எதிர் கநாக்கிைன்
- வரகவற்று எதிகர ொர்த்ைான்; அவ்வழிச் சீற்றம் எழுந்ைது - அப்கொது
(இலக்குவனுக்குச்)

சினம் மூண்ைது; ைருமத்தின் அபமதி உன்னுவான் - ைருமத்தின் நிதலதமதயக்

கருதுெவனான அந்ை இலக்குவன்; அங்கு அதுைபை - அந்ை இைத்தில் அந்ைச் சினத்தை;
சைளிந்ை சிந்பையால் - பைளிவான ைனது மனத்தினால்; ஆற்றிைன் - ைணித்துக்
பகாண்ைான்.

ைங்கள் திறத்தில் குறித்ை ைவதணப்ெடி வாராது ைவறிய சுக்கிரீவன் எதிர்ப்ெட்ை

அைவில் இலக்குவனுக்குச் சினம் மூண்ைதை இப்ொைல் சுட்டும். ைாதர, அனுமன்,
அங்கைன் ஆகிகயாரால் இலக்குவனின் சினம் பெரும்ொலும் ைணிந்ைது என்ெதும், அது
முற்றிம் நீங்கவில்தல என்ெதும் சுக்கிரீவதனக் கண்ைதும் ைருமத்தின் அதமதி
உன்னியும், இராமன் முன்கூறியதை ஒட்டியும் ைன் பைளிந்ை சிந்தையால் அச்சினத்தை
மாற்றினான் என்ெதும் இங்கு அறியத் ைக்கன. இணர்எரி கைாய்வன்ன இன்னா
பசயினும் புணரின் பவகுைாதம நன்று - (குறள் - 308) 'காயும் கைமின்தம நன்று'
(நாலடியார் - சினமின்தம: 1) 'கநர்த்தின்னா மற்றவர் பசய்ைக்கால் ைாம் அவதரப்
கெர்த்தின்னா பசய்யாதம நன்று' - (நாலடி. சினமின்தம: 7) என்ென
ஒப்புகநாக்கத்ைக்கன. 105
அதனவரும் மாளிதகதய அதைைல்

4374. எழுவினும், மபலயினும், எழுந்ை கைாள்களால்,

ைழுவிைர், இருவரும்; ைழுவி, பையலார்
குழுசவாடும், வீரர்ைம் குழாத்திகைாடும் புக்கு,
ஒழிவு இலாப் சபாற் குழாத்து உபறயுள் எய்திைார்.
இருவரும் - (இலக்குவன் சுக்கிரீவன் என்ற) அந்ை இருவரும்; எழுவினும்
மபலயினும் எழுந்ை கைாள்களால் - இரும்புத் தூண், மதல என்ற இவற்தறக்
காட்டிலும் ெருத்து ஓங்கிய (ைம்) கைாள்கைால்; ைழுவிைர் - ஒருவதர ஒருவர் ைழுவிக்
பகாண்ைார்கள்; ைழுவி - (அவ்வாறு) ைழுவிக் பகாண்டு; பையலார் குழுசவாடும் -
வானர மகளிரின் கூட்ைத்துைனும்; வீரர்ைம் குழாத்திகைாடும் - வீரர் கூட்ைத்கைாடும்;
ஒழிவு இலா - எடுக்க எடுக்கக் குதறயாை; சபாற்குழாத்து உபறயுள் - பொன்திரள்
நிதறந்ை அரண்மதனக்குள்கை; புக்கு எய்திைார் - பசன்ற கசர்ந்ைார்கள்.

பொற்குைாத்து உதறயுள் - நிதியதற. கைாளுக்கு எழுவும் மதலயும் உவதமகைாம்.

எழு - தூண்; இங்கு இரும்புத் தூதணக் குறித்ைது. 106

அரியதணயில் அமர்ந்திை இலக்குவன் இதசயாமல் கல்ைதரயில் இருத்ைல்

4375. அரியபண அபமந்ைது காட்டி, 'ஐய! ஈண்டு

இரு' எைக் கவிக் குலத்து அரென் ஏவலும்,
'திருமகள் ைபலமகன் புல்லில் கெர, எற்கு
உரியகைா இஃது?' எை மைத்தின் உன்னுவான்,
 கவிக்குலத்து அரென் - வானர குலத்து மன்னனாகிய சுக்கிரீவன்; அபமந்ைது
அரியபண காட்டி - நன்றாக அதமக்கப்ெட்ை ஒரு சிம்மாசனத்தை

(இலக்குவனுக்குக்) காண்பித்து; ஐய - ைதலவகன! ஈண்டு இரு எை- இதில்

அமர்வாயாக என்று; ஏவலும் - கவண்ைவும்; திரு மகள் ைபலவன் புல்லில் கெர -
(இலக்குவன்) இலக்குமி ைதலவனாகிய இராமன் புல்ைதரயில் அமர்ந்திருக்க; இஃது
எைக்கு உரியகைா - இந்ைச் சிம்மாசனத்தில் அமர்வது எனக்குப் பொருந்துகமா? எை
மைத்தின் உன்னுவான் - என மனத்தில் சிந்திப்ெவனாய். . . .

இலக்குமி பகாழுநனான இராமன் புல்ைதரயில் இருக்கத் ைான்மட்டும்

அரியதணயில் அமர்வைா என்று கருதினான் இலக்குவன். 107

4376. 'கல் அபண மைத்திபை

யுபடக் பகககசியால்,
எல் அபண மணி முடி
துறந்ை எம்பிரான்
புல் அபண பவக, யான்
சபான் செய் பூத் சைாடர்
சமல் அபண பவகவும்
கவண்டுகமா?' என்றான்.
கல் அபண மைத்திபை உபட - கல்தலப் கொன்ற மனத்தையுதைய; பகககசியால் -
தகககசி பெற்ற வரத்தின் விதைவாக; எல் அபண மணி முடி - ஒளி பொருந்திய மணி
மகுைத்தை; துறந்ை எம் பிரான் - விட்டு (கானகம்) வந்ை எம் ைதலவனான இராமன்; புல்
அபண பவக - புல்லாலாகிய ெடுக்தகயிகல ைங்க; யான் - நான்; சபான்செய் பூத்
சைாடர் - பொன்னால் பசய்யப்ெட்ைதும் பூக்கைால் புதனயப் பெற்றதுமான; சமல்
அபண பவகவும் - பமன்தமயான ஆசனத்தில் ைங்குைலும்; கவண்டுகமா -
விரும்ெத்ைக்கது ஆகுகமா? என்றான் - என்று கூறினான்.

இலக்குவன் தகககயி பசய்ை பகாடுதமதய மறவாமல் இருப்ெதைக் 'தகககசியால்

எல் அதண மணி முடி துறந்ை எம்பிரான்' என்னும் பமாழிகள் குறிக்கின்றன.
108

4377. என்று அவன் உபரத்ைலும்,

இரவி காைலன்
நின்றைன்; விம்மிைன், மலர்க்கண்
நீர் உக;
குன்று எை உயர்ந்ை
அக் ககாயில் குட்டிம
வன் ைலத்து இருந்ைைன்,
மனுவின் ககா மகன். என்று அவன் உபரத்ைலும் - என்று அந்ை இலக்குவன்
பசால்லிய அைவில்; இரவி காைலன் - சூரியன் மகனாகிய சுக்கிரீவன்; நின்றைன் -
(திதகத்து) நின்றான்; மலர்க் கண் நீர் உக விம்மிைன் - ைாமதர மலர் கொன்ற கண்களில்
கண்ணீர் பெருக உள்ைம் பொருமினான் (அப்கொது); மனுவின் ககாமகன் - மனுவின்
வழித் கைான்றிய அரசகுமாரனான இலக்குவன்; குன்று எை உயர்ந்ை - மதல கொல
ஓங்கிய; அக் ககாயில் - அந்ை அரண்மதனயினுதைய; குட்டிம வன்ைலத்து - கல்
ெரப்ெப்ெட்ை கமதையில்; இருந்ைைன் - அமர்ந்ைான்.

சுக்கிரீவன் கண்ணீர் உகுத்ைது இலக்குவனுதைய பசாற்கதைக் ககட்டும் ைான்

அந்நிதலயில் நில்லாைது கருதிகய எனலாம்.

குட்டிமம் - வைபசால்: கல் ொவிய வலிய இைம் என்று பொருள்ெடும்.

109
கண்ைவர் உற்ற வருத்ைம்

4378. பமந்ைரும், முதியரும், மகளிர் சவள்ளமும்

அந்ைம் இல் கநாக்கிைர், அழுை கண்ணிைர்,
இந்தியம் அவித்ைவர் எை இருந்ைைர்;
சநாந்ைைர்; ைளர்ந்ைைர்; நுவல்வது ஓர்கிலார்.
(அப்கொதுஅங்குள்ை வானரக் கூட்ைத்தில்)

பமந்ைரும் - இதையரும்; முதியரும் - வயது வந்கைாரும்; மகளிர் சவள்ளமும் -

மாைர்களின் கூட்ைமும்; அந்ைம் இல் கநாக்கிைர் - பொலிவிைந்ை ொர்தவயினராய்;
அழுை கண்ணிைர் - அழுகின்ற கண்கதையுதைவர்கைாய்; நுவல்வது ஓர்கிலார் -
(ஒன்றும்) பசால்லத் கைான்றாைவர்களுமாகி; சநாந்ைைர் ைளர்ந்ைைர் - மனம் வருந்திச்
கசார்வுற்று; இந்தியம் அவித்ைவர் எை இருந்ைைர் - ஐந்து புலன்கதையும் அைக்கிய
முனிவர்கொல இருந்ைார்கள்.
முனிவர்கள் ெரமான்மாதவ இதைவிைாது நிதனந்து ஐம்பொறிகதையும் ைம்ைம்
வழியிற் பசல்ல பவாட்ைாது அைக்கியிருப்ெதை, ைமக்ககற்ெட்ை மிகுந்ை துன்ெத்ைால்
வானரங்கள் ஐம்பொறிகளின் பைாழில் அைங்கிச் பசயலற்றிருத்ைலுக்கு உவதம
கூறினார்.

இலக்குவன் இராமனது நிதலதயக் கூறியதைக் ககட்ைைாலும், அவன் ைதரயில்

அமர்ந்திருந்ைதைக் கண்ைைாலும் வானரங்களுக்கு மாற்பறாணாை துயரம் ஏற்ெட்ைது
என்ெது. பநாந்ைனர் - முற்பறச்சம் இந்தியம் - இந்திரியம் என்ற வைபசால்லின் மரூஉ.
இச்பசால்லாட்சி முன்னும் (2515)வந்ைது. 110

அமுது உண்ணுமாறு சுக்கிரீவன் ககட்க, இலக்குவன் மறுத்ைல்

4379. 'மஞ்ெை விதிமுபற

மரபின் ஆடிகய,
எஞ்ெல் இல் இன் அமுது
அருந்தின், யாம் எலாம்
உய்ஞ்ெைம் இனி' எை
 அரசு உபரத்ைலும்,
அஞ்ெை வண்ணனுக்கு
அனுென் கூறுவான்:
அரசு - சுக்கிரீவ மன்னன் (இலக்குவதனப் ொர்த்து); விதி முபற மரபின் - 'நூல்களில்
கூறிய முதறப்ெடிகய; மஞ்ெைம் ஆடிகய - நீராடி; எஞ்ெல் இல் - குதறைல் இல்லாை
(சுதவயான); இன் அமுது அருந்தின் - இனிய உணதவ உண்ைால்; யாம் எலாம் -
நாங்கள் எல்லாரும்; இனி உய்ஞ்ெைம் - நல்வாழ்வு பெற்றவர்கைாகவாம்; எை
உபரத்ைலும் - என்று பசால்லிய அைவில்; அஞ்ெை வண்ணனுக்கு அனுென் -
தமதயபயாத்ை கரிய நிறத்ைவனான இராமனுக்குத் ைம்பியாகிய இலக்குவன்;
கூறுவான் - பசால்லலானான்.

'இலக்குவகன! நீ நீராடி யுணவுண்ைால் நாங்கள் உய்கவாபமனச் சுக்கிரீவன் முகமன்

கூறினான் என்ெது. மரபு - இைத்திற்ககற்ெது 'அனுசன் - அனுஜன்: பின் பிறந்ைவன்
எனப் பொருள் ைரும் வைபசால். உய்ஞ்சனம் - உய்ந்ைனம்: கொலி; கால வழுவதமதி.
அமுது (உணவு) - உவதமயாகு பெயர். 111

4380. 'வருத்ைமும் பழியுகம வயிறு மீக் சகாள,

இருத்தும்என்றால், எமக்கு இனியது யாவகைா?
அருத்தி உண்டு ஆயினும், அவலம்ைான் ைழீஇ
கருத்து கவறு உற்றபின், அமிர்தும் பகக்குமால்'
வருத்ைமும் பழியுகம - துன்ெமும் ெழிச் பசால்லுகம; வயிறு மீக் சகாள - வயிற்றில்
நிரம்பியிருக்கவும்; இருத்தும் என்றால் - (நாங்கள்) உயிர் பிதைத்திருக்கிகறாம்
என்றால்; எமக்க இனியது - எங்களுக்கு இனிதம ைரக்கூடியது; யாவது? - எதுைான்?
அருத்தி உண்டு ஆயினும் - உண்ெைற்கு மிகுந்ை ஆதச இருப்பினும்; அவலம் ைழீஇ -
துன்ெமதைந்து; கருத்து கவறு உற்றபின் - மனம் மாறுெட்ை காலத்தில்; அமிழ்தும்
பகக்கும் - கைவாமுைமும் கசக்குமல்லவா?

உலகின் சுதவயான பொருதையுண்ண ஒருவனுக்கு விருப்ெமிருப்பினும்

துன்ெத்ைால் மனம் கசார்ந்திருக்குங் காலத்துத் கைவாமுைமும் இனிதமயாகத்
கைான்றாது. அவ்வாகற உயிதரப் கொக்கக் கூடிய வருத்ைத்தையும் ெழிதயயும் சுமந்து
அரிைாக உயிர் பிதைத்திருக்தகயில் எதுவும் இப்கொது எங்களுக்கு இனிதமயாகத்
கைான்றாது. ஆைலால் நீ எனக்கு இடும் இனிய உணவு கவண்ைா என்று இலக்குவன்
கூறினான் என்ெது. இங்கக வருத்ைமும் ெழியும் முதறகய சீதைதயப் பிரிந்ைைாலும்,
அவதைப் பிறர் பகாண்டு பசன்றும் மீட்கவில்தலகய என்றைனாலும் ஏற்ெட்ைதவ.
ைான், ஆல் - அதசகள். ஓகாரம்எதிர்மதற. 112

4381. 'மூட்டிய பழி எனும் முரங்கு தீ அவித்து,

ஆட்டிை கங்பக நீர் - அரென் கைவிபயக்
காட்டிைஎனின் - எபமக் கடலின் ஆர் அமிர்து
ஊட்டிபையால்; பிறிது உய்வும் இல்பலயால்.
 அரென் கைவிபய - 'இராமன் கைவியாகிய சீதை'; காட்டிபை எனின் -
இருக்குமிைத்தைக் காட்டுவாயானால்; எபம - எங்கதைச் சுற்றி; மூட்டிய பழி எனும் -
மூண்டுள்ை ெழியாகிய; முருங்கு தீ அவித்து - அழிக்கவல்ல பநருப்தெத் ைணித்து;
கங்பக நீர் ஆட்டிபை - கங்தகயாற்றின் நீரால் நீராட்டினவனாவாய் (கமலும்); -
கடலின் ஆர் அமிழ்து ஊட்டிபை - ொற்கைலில் கைான்றிய அரிய அமிழ்ைத்ைால்
எங்கதை உண்பித்ைவனாவாய்; பிறிது உய்வும் இல்பல - பிறகு எத்துயரமும்
எங்களுக்கு இல்லாமற்கொகும்.

'அமுது அருந்துக' என்ற சுக்கிரீவனுக்கு இலக்குவன் ைான் விரும்பும்

மஞ்சதனத்தையும் அமிழ்ைத்தையும் சுட்டினான் என்ெது. நீராடுவைால் பவப்ெம்
ைணிைலும், நீரால் பநருப்பு அவிைலுமாகிய இயல்புகள் இங்குக் கருைத்ைக்கன.

இலக்குவன் சுக்கிரீவனது கைதமதயயும், ைான் வந்ை காரணத்தையும் குறிப்ொகச்

சுட்டினான் என்ெது. 113

4382. 'பச்சிபல, கிழங்க, காய், பரமன் நுங்கிய

மிச்சிகல நுகர்வது; கவறு நான் ஒன்றும்
நச்சிகலன்; நச்சிகைன் ஆயின், நாய் உண்ட
எச்சிகல அது; இைற்க ஐயம் இல்பலயால்.'
பச்சிபல - 'ெசிய இதலகளும் (கீதரகளும்); கிழங்கு காய் - கிைங்குகளும் காய்களும்
(ஆகிய இவற்றில்); பரமன் நுங்கிய மிச்சிகல - சிறந்ைவனான இராமன் அமுது பசய்து
எஞ்சியதைகய; நான்நுகர்வது - நான் உண்ெது (அதைத் ைவிர); கவறு ஒன்றும்
நச்சிகலன் - கவறு எப்பொருதையும் விரும்ெமாட்கைன்; நச்சிகைன் ஆயின் - ஒருகால்
விரும்பிகனனானால்; அது நாய் உண்ட எச்சிகல - அது நாய் தின்று கொட்ை
எச்சிகலயாகும்; இைற்க ஐயம் இல்பல - இதில் ஐயகம யில்தல.'

கானகத்தில் இலக்குவன் வாழ்ந்ை ொங்கிதன விைக்குைற்கு மிக வாய்ப்ொன

இைமாகக் கம்ெர் இந்ை சூைதலப் ெயன்ெடுத்தியிருக்கிறார். பமல்லதணயில்
அமராமல் கல் ைதரயில் இலக்குவன் அமர்ந்ைதைக் கண்ைகொது அவன்ைன்
அன்புநிதல கண்டு அவலம் உற்றனர். நல்லுணகவனும் பகாள்ைக் கூைாைா எனற
ஆைங்கத்தில் 'நீ அமுது பகாண்ைால் நாங்கள் உய்ந்கைாமாகவாம் (4379) என்று
சுக்கிரீவன் பசால்லினான். உறங்காவில்லியாகிய இலக்குவனின் தகங்கரியச் பசல்வம்
புறச்பசயல்கைால் மட்டும் விதைந்ைைன்று. உள்ைார்ந்ை / உயிரார்ந்ை உணர்விகலகய
இராமனின் நலமன்றி கவறு கருைாைவன் இதைய பெருமாள். இராமனுக்குத்ைான் ைவ
வாழ்க்தக என்ெது தகககயியின் நியமனம்; இலக்குவன் அைதன வலிய
கமற்பகாண்ைான். எந்ை அைவுக்கு? இராமன் உண்ெது கிைங்கும்

காயுகம; அவன் உண்ைதில் மிச்சம் இருந்ைால், அதுகவ இலக்குவன் உணவு.

அந்ை மிச்சில் ைவிர கவறு எைதன உண்ைாலும் நாய் உண்டு. எஞ்சிய எச்சிலாககவ
இலக்குவன் கருதியிருக்கிறான். இலக்குவனின் பெருமிைப்ொங்கு அடுத்ை ொைலிலும்
பைாைர்கிறது. 114

4383. 'அன்றியும் ஒன்று உளது;

ஐய! யான் இனிச்
சென்சறைன் சகாணர்ந்து அபட
திருத்திைால், அது
நுன் துபணக் ககா
மகன் நுகர்வது; ஆைலான்,
இன்று, இபற ைாழ்த்ைலும்
இனிது அன்றாம்' என்றான்.
ஐய - 'ைதலவகன! அன்றியும் ஒன்று உளது - (இதவ) அல்லா மலும் (நான் கூற
கவண்டியது) இன்னும் ஒன்று இருக்கின்றது; யான் இனிச் சென்றசைன் - நான் இனித்
திரும்பிச் பசன்று; சகாணர்ந்து - கீதர முைலியவற்தறக் பகாண்டு வந்து; அபட
திருத்திைால் - அந்ைக் கீதர முைலியவற்தறப் ெக்குவம் பசய்ைால்; அது நுன் துபணக்
ககாமகன் நுகர்வது - அைதனகய உன் நண்ெனும் அரசகுமாரனுமாகிய இராமன்
நுகர்வைாகும்; ஆைலான் - ஆைலால்; இன்று இபற ைாழ்த்ைலும் - இப்பொழுது நான்
இங்கக ஒரு கணமும் ைாமதித்ைல்; இனிது அன்றாம் - இனிதம ைருவது ஆகாது;
என்றான் - என்று இலக்குவன் பசால்லி முடித்ைான்.

இராமன் ெட்டினிகயாடு இருக்தகயில் நான் இங்கக பநாடிப் பொழுது

ைாமதிப்ெதும் இனிைாகாது என்று குறிப்பித்ைவாறு. அதை - இதல, கீதர, நுன்- திதசச்
பசால். 115

4384. வாைர கவந்ைனும்,

'இனிதின் பவகுைல்,
மாைவர் ைபலமகன்
இடரின் பவககவ,
ஆைது, குரக்குஇைத்து எமர்கட்கு
ஆம்!' எைா,
கமல் நிபல அழிந்து,
உயிர் விம்மிைான்அகரா.
வாைர கவந்ைனும் - (இவ்வாறு இலக்குவன் கூறக் ககட்டு) குரக் கரசனான
சுக்கிரீவனும் (இலக்குவதனப் ொர்த்து); மாைவர் ைபல மகன் - 'மனு வம்சத்தில்
சிறந்ைவனான இராமன்; இடரின் பவக - துன்ெத்தில் ஆழ்ந்திருக்கும்கொது; இனிதின்
பவகுைல் ஆைது - இன்ெமாகக் காலத்தைப் கொக்குவபைன்ெது; குரக்கு இைத்து
எமர்கட்கு
ஆம் - வானர குலத்துப் பிறந்ை எங்கதைப் கொன்றவர்க்கக பொருந்தும்; எைா -
என்று கூறி; கமல்நிபல அழிந்து - உைம்பு நிதல குதலந்து; உயிர் விம்மிைான் - உயிர்
வருந்தினான்.

இலக்குவன் பசாற்கதைக் ககட்ை சுக்கிரீவன் ஆற்றாது உைல்ைைர்ந்து உயிர்

வருந்தினான் என்ெது. மானவத் ைதலமகன் - சான்கறார் ைதலவன் எனினுமாம். கமல்
என்ெது புறவுைலாம்; உைல் எழில் குதலைலும் மனம் கநாைலும் ஆகும். கமல்
என்னும் பசால் இன்னும் பைன்ைமிைகத்தில் உைல் என்ற பொருளில் வைங்குகிறது.
பைன்ைமிைகத்தில் கமலுக்குக் குளிச்சிட்டு வகரன் என்று கெசுைல்கண்கூடு.
116

அனுமதனச் கசதனயுைன் வருமாறு ஏவிச் சுக்கிரீவன் இராமனிைம்பசல்லுைல்

4385. எழுந்ைைன் சபாருக்சகை,

இரவி காண்முபள;
விழுந்ை கண்ணீரிைன்,
சவறுத்ை வாழ்விைன்,
அழிந்ை அயர் சிந்பையன்,
அனுமற்கு, ஆண்டு, ஒன்று
சமாழிந்ைைன், வரன்முபற
கபாைல் முன்னுவான்.
இரவி கான்முபை - சூரிய குமாரனான சுக்கிரீவன்; சபாருக்சகை எழுந்ைைன் -
விதரவாக எழுந்ைான்; விழுந்ை கண் நீரிைன் - பெருகும் கண்ணீதரயுதையவனும்;
சவறுத்ை வாழ்விைன் - பசல்வ வாழ்க்தகதய பவறுத்ைவனும்; அழிந்து அயர்
சிந்பையன் - வருந்தித் ைைரும் மனமுதையவனுமாகி; வரன் முபற கபாைல்
முன்னுவான் - இராமனிைம் முதறப்ெடி பசல்ல எண்ணியவனாய்; ஆண்டு -
அப்பொழுது; அனுமற்கு - அனுமனிைம்; ஒன்று சமாழிந்ைைன் - ஒரு பசால்
பசான்னான்.
கான் முதை - ஒரு வம்சத்தில் கைான்றியவன். கால் - வமிசம். விழுந்ை கண்ணீர்,
பவறுத்ை வாழ்வு என்று எச்சங்கதையடுக்கியைால் சுக்கிரீவன் விழிகளில் பிறரின்
துயரம் கண்டு பொறாைைால் ைானாகப் பெருகிய கண்ணீரும், உண்தமயாககவ
வாழ்வில் ஏற்ெட்ை வருத்ைமும் கண்டு பைளியலாம். 117

4386. 'கபாயிை தூைரின் புகுதும் கெபைபய,

நீ உடன் சகாணருதி, சநறி வகலாய்!' எை,
ஏயிைன், அனுமபை, 'இருத்தி ஈண்டு' எைா,
நாயகன் இருந்துழிக் கடிது நண்ணிைான்
சநறி வகலாய் - (சுக்கிரீவன் அனுமதனப் ொர்த்து) நீதி பநறிகளில் வல்லவகன;
கபாயிை தூைரின் - (முன்பு கட்ைதையிட்ை ெடி)

பசன்றுள்ை தூைர்ககைாடு; புகுதும் கெபைபய - இனி வரும் வானர கசதனதய;

நீ உடன் சகாணருதி - நீ உன்கனாடு அதைத்து வருக; எை - எனவும்; ஈண்டு இருத்தி -
(அதுவதர நீ) இங்கககய இருப்ொய்; எைா - எனவும் ; அனுமபை ஏயிைன் -
அனுமனுக்குக் கட்ைதை யிட்ைவனாய்; நாயகன் இருந்துழி - ைதலவனான இராமன்
ைங்கியிருந்ை இைத்திற்கு; கடிது நண்ணிைான் - விதரந்து கொகலானான்.

தூைரின் - உருபு மயக்கம். இருந்ை உழி என்ெது இருந்துழி எனத் பைாக்கு வந்ைது.
ஏயினன் - முற்பறச்சம். 118
 சுக்கிரீவன் இராமதன அதைந்து பைாழுைல்

4387. அங்கைன் உடன் செல,

அரிகள் முன் செல,
மங்பகயர் உள்ளமும் வழியும்
பின் செல,
ெங்பக இல் இலக்குவன் -
ைழுவி, ைம்முன்னின்,
செங் கதிகரான் மகன்
கடிது சென்றைன். *
செங்கதிகரான் மகன் - சிவந்ை ஒளிக்கற்தறகதையுதைய சூரியன் மகனான
சுக்கிரீவன்; ெங்பக இல் - எப் பொருளிலும் ஐயம் திரிபு இல்லாை (தூய மனமுதைய);
இலக்குவன் ைழுவி - இலக்குவதனத் ைழுவிக் பகாண்டு; அங்கைன் உடன்செல -
அங்கைன் ைன்னுைன் வர வும்; அரிகள் முன் செல - வானரங்கள் முன்கன பசல்லவும்;
மங்பகயர் உள்ளமும் - (அன்புள்ை) வானர மகளிரின் மனமும் பின் பைாைர்ந்து வரவும்;
வழியும் பின் செல - கைந்ைவழிகள் பின்கன ைங்கி விைவும்; ைம்முனின் - ைதமயனான
இராமனிைம்; கடிது சென்றைன் - விதரந்து பசன்றான்.
சுக்கிரீவனுதைய காைலுக்கு உரியர் ஆகலின் மகளிர் மனம் அவன் பின் பசன்றது
என்றார். பின்பசல: இரட்டுற பமாழிைல் பின் ைங்க பின்பைாைர என்னும் இருபொருள்
ைருைலால். ைம்முன்: இராமனால் ைம்பியாகக் கருைப்ெட்ைவனாகலின் ைம்முன்
என்றார். அரசனுக்கு முன்பு வீரர்கள் பசல்வது மரொைலின் 'அரிகள் முன்பசல'
என்றார். 119

4388. ஒன்பதிைாயிர ககாடி யூகம், ைன்

முன் செல, பின் செல, மருங்கு சமாய்ப்புற,
மன் சபருங் கிபளஞரும் மருங்கு சுற்றுற,
மின் சபாரு பூணிைான் செல்லும் கவபலயில், ஒன்பதிைாயிர ககாடி யூகம் -
ஒன்ெதினாயிரங் ககாடிக் குரக்குச் கசதனகள்; ைன் முன்செல பின்செல மருங்க
சமாய்ப்புற - ைனக்கு முன்னும் பின்னும் இருெக்கமும் பநருங்கி வரவும்; மன் சபருங்
கிபளஞரும் - மிகச் சிறந்ை உறவினர்கைாகிய வானரங்களும்; மருங்கு சுற்றுற - அருகில்
சூழ்ந்து வரவும்; மின் சபாரு பூணிைான் - மின்னல் கொன்ற ஒளி விடுகின்ற
அணிகதை அணிந்ை சுக்கிரீவன்; செல்லும் கவபலயில் - (இராமன் இருக்கும்
இைத்திற்குப்) கொகும் சமயத்தில். . .

பின்பசல மருங்கு பமாய்ப்புற என்ற பசாற்கொக்கினால் சுக்கிரீவனுைன் பசன்ற

பெரும் ெரிவாரத்தின் இயல்பு புலனாகும். மருங்கு - ெக்கம், கமல் யூகம் - குரக்குப்
ெதை. 120

4389. சகாடி வைம் மிபடந்ைை; குமுறு கபரியின்

இடி வைம் மிபடந்ைை; பணிலம் ஏங்கிை;
ைடி வைம் மிபடந்ைை, ையங்கு பூண் ஒளி;
சபாடி வைம் எழுந்ைை; வாைம் கபார்த்ைகவ.
சகாடி வைம் மிபடந்ைை - பகாடிகளின் பைாகுதிகள் அைர்ந்து நிதறந்ைன; குமுறும்
கபரியின் - முைங்குகின்ற கெரிதகக் கருவிகளின்; இடிவைம் மிபடந்ைை - இடி
கொன்ற ஒலித் பைாகுதிகள் நிதறந்ைன; பணிலம் ஏங்கிை - சங்குகள் ஒலித்ைன; ையங்கு
பூண் ஒளி - விைங்கு கின்ற அணிகளின் ஒளியாகிய; ைடி வைம் மிபடந்ைை - மின்னலின்
பைாகுதிகள் நிதறந்ைன; சபாடி வைம் எழுந்ைை - (பூமியிலிருந்து) புழுதித் பைாகுதிகள்
கிைம்பின; வாைம் கபார்த்ை - இதவபயல்லாம் வானத்தை அைாவி மூடின.

வனம் - இங்கக பைாகுதி, மிகுதி என்னும் பொருளில் வந்துள்ைது.

மிதைந்ைன என்ற ஒரு பசால் பொருளில் ெல முதற வந்ைது.

ைடி - மின்னல்; ைடித் என்ற வைபசால்லின் விகாரம் என்ெர். 121

4390. சபான்னினின், முத்தினின், புபை

சமன் தூசினின்,
மின்னிை மணியினின்,
பளிங்கின், சவள்ளியின்,
பின்னிை; விசும்பினும்
சபரிய; சபட்புறத்
துன்னிை, சிவிபக; சவண்
கவிபக சுற்றிை.
சபான்னினின் - பொன்னாலும்; முத்தினின் - முத்துக்கைாலும்; புபை சமல்தூசினின்
- அைகிய பமல்லிய ஆதைகைாலும்;
மின்னிை மணியினின் - ஒளிவிடுகின்ற மணிகளினாலும்; பளிங்கின்
சவள்ளியின் - ெடிகக் கற்கைாலும் பவள்ளியினாலும்; பின்னிை சிவிபக -
பசய்யப்ெட்ைவனாகிய ெல்லக்குகள்; விசும்பினும் சபரிய - ஆகாயத்தைவிை மிக
விரிந்ைனவாய்; சபட்புறத் துன்னிை - யாவரும் விரும்பும்ெடி பநருங்கிவந்ைன; சவண்
கவிபக - பவண்பகாற்றக் குதைகள்; சுற்றிை - சுைன்று வந்துன.

குதைகள், அகன்ற ஆகாயம் முழுவதையும் மதறத்ைலால் 'விசும்பினும் பெரிய'

என்றார். விரிவு அல்லது அகற்சிக்கக விசும்பு உவதமயாக்கப் பெறும்.
122

4391. வீரனுக்கு இபளயவன் விளங்கு கெவடி

பாரினில் கெறலின், பரிதி பமந்ைனும்,
ைாரினின் சபாலங் கழல் ைழங்க, ைாரணித்
கைரினில் சென்றைன், சிவிபக பின் செல.
 வீரனுக்கு இபளயவன் - இராமனுக்குத் ைம்பியான இலக்குவனது; விளங்கு கெவடி -
ஒளிவிடுகின்ற சிவந்ை திருவடிகள்; பாரினில் கெறலின் - நிலத்தில் நைந்து
பசல்லுவைனால்; பரிதி பமந்ைனும் - சூரிய குமாரனான சுக்கிரீவனும்; ைாரினில்
சபாலன் கழல் ைழங்க - கிண்கிணி மாதலகள் கொலக் காலில் கட்டிய வீரக் கைல்கள்
ஒலிக்க; (ைானும் காலால் நைந்து); சிவிபக பின் செல- ெல்லக்கு ைனக்குப் பின்கன வர;
ைாரணித் கைரினில்- பூமியாகிய கைரின் கமல்; சென்றைன் - பசன்றான் (ைதரயில்
நைந்ைான்).

இலக்குவன் ொைம் வருந்ைப் பூமியில் நைந்து பசல்லுைலால், சுக்கிரீவனும்

சிவிதககயறிச் பசல்லாமல் ைதரயில் நைந்து பசன்றான் என்ெது. ைார் -
கிண்கிணிமாதல. இலக்குவனும், சுக்கிரீவனும் ஒரு பொற் சிவிதகயிகலறிச்
பசன்றைாக வான்மீகி கூறுவார். 123

4392. எய்திைன், மாைவன் இருந்ை

மால் வபர,
சநாய்தினின் - கெபை பின்பு
ஒழிய, கநான் கழல்
ஐய வில் குமரனும்,
ைானும், அங்கைன்
பக துறந்து அயல் செல,
காைல் முன் செல.
கநான் கழல் - வலிய வீரக் கைதலயும்; ஐய வில் குமரனும் - அைகிய வில்தலயும்
உதைய இலக்குவனும்; ைானும் - சுக்கிரீவனும்; கெபை பின்பு ஒழிய - (உைன் வந்ை)
வானர கசதனகள் பின்கன ைங்கவும்; அங்கைன் பகதுறந்து - அங்கைன் ெக்கத்தை
விட்டு; அயல்

செல - ஒரு புறம் வரவும்; காைல் முன்செல - (இராமதனக் காண

கவண்டுபமன்ற) ஆதச முன்கன பசல்லவும்; மாைவன் இருந்ை - இராமன்
ைங்கியிருந்ை; மால்வபர - பெரிய மதலதய; சநாய்தினின் எய்திைன் - விதரவாகச்
பசன்றதைந்ைான்.

பெரியவரிைத்துச் பசல்லும்கொது ஆைம்ெரத்துைன் பசல்லுைல் ைகுதியாகாது.

ஆைலால் இராமனிைம் பசல்லும் சுக்கிரீவன் வானரகசதனகதை விட்டு அங்கைனும்
சிறிது அப்ொல் வரத் ைான் ைனிகய பசல்ெவனானான் என்ெது. இராமன் ைங்கியிருந்ை
இைத்தை ஆர்வமிகுதியால் சுக்கிரீவன் கவகமாகச் பசன்றைனால் வானர வீரரும்
அங்கைனும் பின்னிை கநரிட்ைது எனவும் கூறலாம். கைலுக்கு கநான்தம - பிறக்கிைாை
ைன்தம. காைல் முன்பசல -இராமதனக் காணு முன்னகர காணகவண்டும் என்ற ஆதச
முன் பசல என்றவாறு. 'நாணனும் அன்பும் முன்பு நளிர்வதர ஏற' (பெ.பு:கண்ணப்ெ.
103) எனத் திண்ணனாருக்கு முன் அவர் பகாண்ை அன்பு முன்கன பசன்றைாகச்
கசக்கிைார் குறிப்பிடுைல் இங்கக ஒப்புகநாக்கத்ைக்கது. 124

4393. கண்ணிய கணிப்ப அருஞ்

செல்வக் காைல் விட்டு,
அண்ணபல அடி சைாழ
அபணயும் அன்பிைால்,
நண்ணிய கவிக் குலத்து
அரென், நாள்சைாறும்
புண்ணியன் - சைாழு
கழல் பரைன் கபான்றைன்.
கண்ணிய - யாவரும் கருைக் கூடிய; கணிப்ப அருஞ் செல்வம் - அைவிைமுடியாை
(மிகப் பெருஞ்) பசல்வத்தில்; காைல்விட்டு - ஆதசதய நீத்து; அண்ணபல -
இராமனின்; அடிசைாழ அபணயும் - திருவடிகதை வணங்குவைற்குப் பொருந்திய;
அன்பிைால் நண்ணிய - ெக்திகயாடு அதைந்ை; கவிக் குலத்து அரென் - வானர
குலத்ைதலவ னான சுக்கிரீவன்; நாள்சைாறும் - தினந்கைாறும்; புண்ணியன் கழல்
சைாழு - புண்ணிய வடிவாகிய இராமதனத் திருவடிகளில் வீழ்ந்து வணங்குகின்ற;
பரைன் கபான்றைன் - ெரைதனபயாத்து விைங்கினான்.
சுக்கிரீவன் இராமனிைம் பகாண்ை ெக்தி ெரைனது ெக்திதயப் கொலும் என்ெது.
ெரைன் பசல்வப் ெற்றுச் சிறிதுமின்றி இராமனுதைய ொதுதககதை நாள்கைாறும்
வணங்கும் ைன்தமயன்; அரச கொகத்தில் மூழ்கிக் கிைந்திைாமல் இராமனிைம்
ெக்திபகாண்டு அப் பெருமானின் திருவடிகதை வணங்கி வரும் ெரைதனச்
சுக்கிரீவனுக்கு உவதமகூறினார். 125

4394. பிறிவு அருந் ைம்பியும் பிரிய, கபர் உலகு

இறுதியில் ைான் எை இருந்ை ஏந்ைபல,
அபற மணித் ைாரிகைாடு, ஆரம் பார் சைாட,
செறி மலர்ச் கெவடி முடியின் தீண்டிைான்.
பிறிவு அருந் ைம்பியும் - பிரியாது எப்கொதும் உைனிருக்கும் ைம்பியாகிய
இலக்குவனும்; பிரிய - பிரிந்து பசன்றைால்; கபருலகு இறுதியில் - பெரிய உலகங்கள்
யாவும் அழிந்துெடும் ஊழி இறுதியில்; ைான் எை இருந்ை - (ைனித்து நிற்கும்)
திருமாலாகிய ைன்தனப் கொன்று ைனிப்ெட்டிருந்ை; ஏந்ைபல - இராமபிராதன;
(சுக்கிரீவன்); அபற மணித் ைாரிகைாடு ஆரம் - (ைனது மார்பில் பூண்ை) ஒலிக்கின்ற மணி
மாதலகளும் முத்து மாதலகளும்; பார் சைாட - பூமியில் ெடும் ெடி; செறி மலர் கெ அடி
- அைர்ந்ை பசந்ைாமதர மலர் கொன்ற சிவந்ை திருவடிகதை; முடியின் தீண்டிைான் -
ைனது ைதலயினால் பைாட்ைான் (திருவடிகள் சிரத்தில் ெடுமாறு வணங்கினான்).
பிரையத்தின் இறுதியில் திருமால் ைனிகய ைன்தனத் ைாகன ொர்த்திருத்ைலாகிய
உண்தம இங்குக் கூறப்ெட்ைது. எப்கொதும் பிரியாது உைனுதறயும் ைம்பியாகிய
இலக்குவதனயும் பிரிந்து ைனித்திருக்கும் இராமனுக்கு யுகாந்ை காலத்தில்
ைான்மட்டும் ைனித்திருக்கும் திருமாதல உவதமகூறினார். 126

இராமன் சுக்கிரீவதன நலன் உசாவுைல்

4395. தீண்டலும், மார்பிபடத்

திருவும் கநாவுற,
நீண்ட சபான் ைடக்
பகயால் சநடிது புல்லிைான்;
மூண்டுஎழு சவகுளி
கபாய் ஒளிப்ப, முன்புகபால்
ஈண்டிய கருபண ைந்து,
இருக்பக ஏவிகய,
தீண்டலும் - (சுக்கிரீவன் ைன்தன) வணங்கியவுைகன; மார்பிபடத் திருவும் கநாவுற -
(இராமன் ைனது) திருமார்பில் (இதைவிைாது) உதறகின்ற திருமகளும் வருந்தும்ெடி;
நீண்ட சபான் ைடக் பகயால் - நீண்டு பைாங்கும் அைகிய பெரிய தககளினால்; சநடிது
புல்லிைான் - அழுந்ைத் ைழுவியவனாய்; மூண்டு எழு சவகுளி - (சுக்கிரீவன் கமல்)
மூண்பைழுந்ை ககாெமானது; கபாய் ஒளிப்ப - ைணிந்துகொக; முன்புகபால் ஈண்டிய
கருபண ைந்து - முன்பு கொலகவ மிக்க அன்பு ொராட்டி; இருக்பக ஏவி - (அந்ைச்
சுக்கிரீவதன) அமருமாறு ெணித்து;
இராமனது சினம் கருதணயாக மாறியது; சுக்கிரீவதனக் காணும் வதரயில்
அவன்ொல் பகாண்டிருந்ை சினம் இராமனிைம் குடிபகாண்டிருந்ைது இங்குக்
குறிக்கத்ைக்கது. பநடிது புல்லுைல்: காைாலிங்கனமும உயிருறத் ைழுவுைலும் ஆகும்.
127

4396. அயல் இனிது இருத்தி,

'நின் அரசும் ஆபணயும்
இயல்பினின் இபயந்ைகவ?
இனிதின் பவகுகம,
புயல் சபாரு ைடக் பக
நீ புரக்கும் பல் உயிர்?
சவயில் இலகை, குபட?'
எை விைாயிைான்.
அயல் இனிது இருத்தி - (இராமன் சுக்கிரீவதன) அருகில் இனி தமயாக இருக்கச்
பசய்து; நின் அரசும் ஆபணயும் - (அவதன கநாக்கி) உனது ஆட்சியும் ஆதணயும்;
இயல்பினில் இபயந்ைகவ - ஒருவதக இைருமின்றி நூல்கள் கூறிய முதறயால்
இயல்ொககவ அதமந்துள்ை னவா? புயல் சபாரு ைடக்பக - கமகம் கொன்ற
(தகம்மாறு கருைாமல் பகாடுக்கவல்ல) நீண்ை தககதையுதைய; நீ புரக்கும் பல் உயிர் -
உன்னால் காக்கப்ெடுகின்ற ெல உயிர்களும்; இனிதின் பவகுகம - இன்ெமாக வாழ்ந்து
வருகின்றனவா? குபட சவயில் இலகை - உனது பவற்றிக் குதை பவம்தமத் ைராமல்
இருக்கிறைா? எை விைாயிைான் - என்று ககட்ைான்.

இராமனது முைல் வினா சுக்கிரீவனது நன்தமதயயும், பிற வினாக்கள் குடிகளின்

நன்தமதயயும் கருதி நிகழ்ந்ைதவ. அரசாட்சி, அரசொரம் எனப்ெடுவைாலும், அதைச்
பசய்யும்கொது எங்கும் ைன் ஆதண பசல்லகவண்டிருயிப்ெைாலும் அதவ எவ்விை
இதையூறுமின்றித் ைதைப்ெைாமல் நைக்கின்றனவா என்ொன் 'நின்னரசும் ஆதணயும்
இயல்பினின் இதயந்ைகவ' என்றும், அதவ எங்கும் ைதையின்றிச் பசன்றாலும்
குடிகளுக்கு இனிதம ைருவது இன்றியதமயாைைாைலால் 'நீ புரக்கும் ெல்லுயிர்
இனிதின் தவகுகம' என்றும் வினவினான். 128

சுக்கிரீவன் ைன் பிதைக்கு வருந்ைல்

4397. சபாருளுபட அவ் உபர

ககட்டகபாழ்து, வான்
உருளுபடத் கைரிகைான்
புைல்வன், 'ஊழியாய்!
இருளுபட உலகினுக்கு இரவி
அன்ை நின்
அருளுபடகயற்கு அபவ
அரியகவா?' என்றான்.
சபாருளுபட - சிறப்ொன பொருள் பொருந்திய; அவ் உபர ககட்ட கபாழ்து -
(இராமனது) அந்ைச் பசாற்கதைக் ககட்ை அைவில்; வாை உருள் உபட - ஆகாயத்தில்
பசல்லுகின்ற ஒற்தறச் சக்கரத்தையுதைய;

கைரிகைான் புைல்வன் - கைதரக் பகாண்ைவனான சூரியன் மகனாகிய

சுக்கிரீவன்; (இராமதனப் ொர்த்து); ஊழியாய் - ஊழிக் காலத்தும் அழியாது
நிதலத்துள்ைவகன! இருள் உபட - இருதையு தைய; உலகினுக்கு இரவி அன்ை -
உலகத்திற்குக் கதிரவன் கொன்ற; நின் அருளுபடகயற்கு - உனது அருதைப் பெற்ற
எனக்கு; அபவ அரியகவா - அச் பசயல்கள் அருதமயானதவகயா? என்றான் - என்று
கூறினான்.

சுக்கிரீவன் ைன் மதனவிதயப் பிரிந்து வாலியினால் துரத்ைப்ெட்டு உருசிய முக

மதலயில் பசய்வது இன்னபைன்று பைரியாமல் திதகத்து நின்ற காலத்தில், ைன் துயரம்
யாவும் ஒருங்கக நீங்குமாறு வந்ை இராமனுக்கு, புற இருள் கவிந்து பசய்பைாழில்
அறியாது மயங்கிக் கிைக்கும் இவ்வுலக உயிர்களுக்கு அந்ை இருதை நீக்குமாறு
கைான்றும் கதிரவதன உவதமயாக்கினார். உனது கருதணபயான்று ைாகன எனக்கு
எல்லாவற்தறயும் இனிது நைத்துகின்றது என்ொன் 'நின் அருளுதைகயற்கு அதவ
அரியகவா' என்றான். இத் பைாைர்கைால், சுக்கிரீவன் இராமனிைம் பகாண்ை ெக்தியும்,
நயம்ெை உதரக்கும் ஆற்றலும் பைளிவாம். உருள் - ஒற்தறச் சக்கரம். அரியகவா -
ஓகாரம் எதிர்மதற. 129

4398. பின்ைரும் விளம்புவான்,

'சபருபமகயாய்! நின்று
இன் அருள் உைவிய
செல்வம் எய்திகைன்;
மன்ைவ! நின் பணி
மறுத்து பவகி, என்
புல் நிபலக் குரங்கு
இயல் புதுக்கிகைன்' என்றான்.
 பின்ைரும் - (சுக்கிரீவன் இராமதன கநாக்கி) மறுெடியும்; விளம்புவான் - கூறுவான்;
'சபருபமகயாய் - பெருதமக் குணமுதைய வகன! மன்ைவ - அரசகன! நிைது இன்
அருள் - உனது இனிய அருைால்; உைவிய செல்வம் எய்திகைன் - கிதைத்ைற் கரிய
பசல்வத்தை அதைந்கைன்; நின் பணி மறுத்து பவகி - (அவ்வாறு பெற்றிருந்தும்) உனது
கட்ைதைதய மீறி நைந்து; என் புல் நிபல - எனது அற்ெமான; குரங்கு இயல்
புதுக்கிகைன் - குரங்குப் புத்திதயப் புதிைாக பவளிப் ெடுத்தி விட்கைன்; என்றான் -
என்று கூறினான்.

உைவி பசய்ைவர் திறத்தில் பசய்ந் நன்றி மறந்து பிதை பசய்ை ைனது இழிகுணத்தைச்
சுக்கிரீவன் பவறுத்துக் கூறுகின்றான் என்ெது. 130

4399. 'சபருந் திபெ அபைத்பையும்

பிபெந்து கைடிகைன்
ைரும் ைபக அபமந்தும்,
அத் ைன்பம செய்திகலன்;
திருந்திபழ திறத்திைால்,
சைளிந்ை சிந்பை நீ,
வருந்திபை இருக்க, யான்
வாழ்வின் பவகிகைன்.
(பின்னும் இராமதன கநாக்கிச் சுக்கிரீவன்); சபருந்திபெ அபைத் பையும் - பெரிய
திக்குகள் எல்லாவற்தறயும்; பிபெந்து கைடிகைன் - துருவித் கைடிப் ொர்த்து; ைரும்
ைபக - சீதைதயக் பகாண்டுைரக் கூடிய திறதம; அபமந்தும் - (என்னிைம்) இருந்தும்;
அத் ைன்பம செய்திகலன் - அவ்வாறு பசய்யாைவனாய்; திருந்து இபழ திறத்திைால் -
கவதலப்ொடு மிக்க அணிகதை அணிந்ைவைான சீதையின் பொருட்டு; சைளிந்ை
சிந்பை நீ- இயல்ொககவ கலக்கம் இல்லாமல் பைளிந்ை மனமுதைய நீ; வருந்திபை
இருக்க - வருந்தி இருக்கவும்; யான் - (அதைச் சிறிதும் எண்ணாமல்) நான்; வாழ்வில்
பவகிகைன் - இன்ெ வாழ்க்தகயில் காலங்கழித்கைன்.

கலங்காை இராமனது மனம் கலங்கியிருக்க அதைத் பைளிவிக்கும் வல்லதம ைனக்கு

இருந்தும் அைற்ககற்ற வழிமுதறயும் கைைாது இன்ெ வாழ்வில் பொழுது
கொக்கியிருந்ை ைன் கெதைதமதயச் சுக்கிரீவன் பவறுத்துக் கூறுகின்றான் என்ெது.
திருந்திதை - சீதை: அன்பமாழித் பைாதக. 131

4400. 'இபையை யானுபட

இயல்பும், எண்ணமும்,
நிபைவும், என்றால், இனி,
நின்று யான் செயும்
விபையும், நல் ஆண்பமயும்,
விளம்ப கவண்டுகமா? -
வபை கழல், வரி சிபல,
வள்ளிகயாய்!' என்றான்.
 வபைகழல் - கட்டிய வீரக் கைதலயும்; வரிசிபல வள்ளிகயாய் - கட்ைதமந்ை
வில்தலயுமுதைய வள்ைகல! யான் உபட - என்னுதைய; இயல்பும் எண்ணமும் -
ைன்தமயும் மனக்கருத்தும்; நிபைவும் - எண்ணங்களும்; இபையை என்றால் - இத்
ைன்தமயனவாக இருந்ைால்; இனி யான் - இனிகமல் நான்; நின்று செயும் - துதணயாக
இருந்து பசய்யப் கொகின்ற; விபையும் நல்லாண்பமயும் - பசயதலயும் சிறந்ை
வீரத்தையும்; விளம்ப கவண்டுகமா - பசால்லத் ைகுகமா; என்றான் - (இராமதன
கநாக்கிச் சுக்கிரீவன் மனம் வருந்திக்) கூறினான்.

நீ மனத்தில் பெருந் துயரத்கைாடு இருக்கவும் நாகனா சீதைதயத் கைடித்ைர

கவண்டிய முயற்சி பசய்யாமல் இன்ெ நுகர்ச்சியில் இதுவதரயில் மனம்
கைாய்ந்திருந்ைதமயால், இனி அச் பசயதல விதரந்து முடிப்கெபனன்று எனது
பசயலாண்தமதயக்

கூறுவைற்கும் என் நாத் துணியவில்தல என்று சுக்கிரீவன் ைன்பசயலுக்கு

வருந்திக் கூறுகின்றான் என்ெது.
ஓர் உைவியும் ைான் பசய்யாதிருந்ை கொதும் ைனது ெதகதயப் கொக்கி,
மதனவிதயத் ைன்னிைம் கசர்த்து அரசகொகத்தையும் அருளிய கருதண கநாக்கிச்
சுக்கிரீவன் இராமதன 'வள்ளிகயாய்' என்றான். மதுவுண்டு களிக்கும் குரங்கின்
இயல்பும், கொகத்திகலகய ஆழ்ந்து கிைக்கும் எண்ணமும், தகம்மாறு பசய்வைற்கு
விதரந்து நில்லாை நிதனவும், என்ொன் 'இயல்பும் எண்ணமும் நிதனவும்' என்றான்.
132

இராமன் ொராட்டுைல்

4401. திரு உபற மார்பனும்,

'தீர்ந்ைகையும் வந்து
ஒருவ அருங் காலம்,
உன் உரிபமகயார் உபர -
ைரு விபைத்து ஆபகயின்,
ைாழ்விற்று ஆகுகமா?
பரைன் நீ!
இபையை, பகரற்பாபலகயா?'
திரு உபற மார்பனும் - திருமகள் எப்பொழுதும் ைங்கியுள்ை மார்தெயுதைய
இராமனும்; ஒருவ அருங்காலம் - எளிதில் கழியாை கார்காலம்; வந்து தீர்ந்ைகையும் -
வந்து நீங்கியைாகவும்; உன் உரிபம ஒர் உபர - உன் கைதமதய உணர்ந்து கெசுகின்ற
பசாற்கள்; ைரு விபைத்து ஆபகயின் - (சீதைதயத் கைடித்) ைருகின்ற பைாழிதலத்
ைன்னிைம் பகாண்டுள்ைதமயால்; ைாழ்விற்று ஆகுகமா - ைாழ்வான
ைன்தமயுதையைாகுகமா? பரைன் நீ - ெரைதனப் கொன்ற (என்ொல் அன்புதைய) நீ;
இபையை பகரற்பாபலகயா - இத் ைன்தமயான பசாற்கதைச் பசால்லத் ைகுமா (என்று
சுக்கிரீவதன கநாக்கிக் கூறினான்).
 காலங் கழித்து நீ குறித்ை ைவதண ைவறினாய் என்றாலும் சீதைதயத் கைடித்
ைராதமதயக் குறித்து இரங்கிக் கூறிய நின் பசாற்கள் சீதைதயத் கைடித் ைரும் உன்
உறுதிதயத் பைரிவிக்கின்றன. ஆைலால் உனக்கு ஒரு ைாழ்வுமில்தல. ஆககவ
ெரைதனப் கொன்று என்னிைம் அன்புொராட்டும் நீ உன்தனத் ைாழ்த்திக் கூறுைல்
ைகுதியன்று எனச் சுக்கிரீவதன கநாக்கி இராமன் கூறினான் என்ெது.

இங்கக இராமனுதைய ெரந்ை கருதணயும் பிறர் குற்றங்கதைப் பொறுத்ைாற்றும்

ெண்பும் பவளிப்ெடுைதலக் காணலாம். 133

அனுமன் எங்கக என இராமன் வினாவ அவன் கசதனயுைன் வருவன்என்றல்

4402. ஆரியன், பின்ைரும் அபமந்து, 'நன்கு உணர்

மாருதி எவ் வழி மருவிைான்?' எை,
சூரியன் கான்முபள, 'கைான்றுமால், அவன்
நா அரும் பரபவயின் சநடிய கெபையான்.'
ஆரியன் - இராமன்; பின்ைரும் அபமந்து - மறுெடியும் பசால்லத் பைாைங்கி
(சுக்கிரீவதன கநாக்கி); நன்கு உணர் மாருதி - (முக் காலத்தையும்) நன்றாக அறியவல்ல
காற்றுக் கைவுளின் மகனான அனுமன்; எவ்வழி மருவிைான் எை - எங்கக இருக்கிறான்
என்று ககட்க; (அைற்கு); சூரியன் கான்முபள - சூரியன் மகனான சுக்கிரீவன்; அவன் -
அந்ை அனுமன்; நீர் அரும் பரபவயின் - நீர் நிரம்பிய அரிய கைல் கொன்ற; சநடிய
கெபையான் - பெருஞ் கசதனதயயுதையவனாய்; கைான்றும் - வந்து கசருவான்.
இராமன் அனுமதனக் குறித்ைத் ைனிகய வினவியைால் அவனிைம் இராமன்
தவத்துள்ை கெரருள் கைான்றும். ெரதவ ெரந்திருத்ைலின் கைலுக்குக் காரணக்
குறியாயிற்று. 134

4403. 'ககாடி ஒர் ஆயிரம் குறித்ை ககாது இல் தூது

ஓடிை சநடுு்ம் பபட சகாணர்ைல் உற்றைால்;
நாள் ைரக் குறித்ைதும், இன்று; நாபள, அவ்
ஆடல் அம் ைாபைகயாடு அவனும் எய்துமால்.
ககாடி ஓர் ஆயிரம் - ஓராயிரங் ககாடியாக; குறித்ை ககாது இல் தூது- கணக்கிைப்ெட்ை
குற்றமற்ற தூைர்கள்; சநடும் பபட - பெரிய வானரகசதனகதை; சகாணர்ைல் உற்றது
ஓடிை - திரட்டிக் பகாண்டு வரும் பொருட்டு(ச் பசய்தி பசல்ல) விதரந்து
பசன்றுள்ைார்கள்; (இது வதர வானரப் ெதைகள் வராைைால் அவற்தறத் திரட்டி
வருவைற்கு அனுமன் காத்திருக்கிறான்); ைரக் குறித்ைது நாளும் உற்றது - (அவ்வாறு)
பகாண்டு வருவைற்குக் குறித்ை நாளும் வந்து விட்ைது; ஆல் - ஆைலால்; இன்று நாபள -
இன்று அல்லது நாதை; அவ் ஆடல் அம் ைாபைகயாடு - வலிதமயுள்ை அந்ை வானர
கசதனயுைன்; அவனும் எய்தும் - அந்ை அனுமனும் இங்கக வந்துவிடுவான் (என்றான்).

ஆல் - இரண்ைனுள் முன்னது 'ஆைலால்' என்ெைன் விகாரம்; பின்னது ஈற்றதச.

அைல் - வலி: இங்கக ஆைல் என நீண்ைது. 135
4404. 'ஒன்பதிைாயிர ககாடி உற்றது
நின் சபருஞ் கெபை; அந் சநடிய கெபைக்கு
நன்கு உறும் அவதி நாள் நாபள; நண்ணிய
பின், செயத்ைக்கது கபெற்பாற்று' என்றான்.
ஒன்பதின் ஆயிரம் ககாடி - (இப்பொழுது என்னுைகன) ஒன்ெதினாயிரங் ககாடிக்
கணக்கான; நின்சபருஞ் கெபை - உனது பெரிய வானர கசதன; உற்றது - வந்துள்ைது;
அந் சநடிய கெபைக்கும் - (இனி வரகவண்டிய) அந்ைப் பெரிய கசதனக்கு; நன்கு உறும்
அவதி நாள் நாபள - ஒன்று திரண்டு வந்து கசர்வைற்குரிர நாளும் நாதைக்கக;
நண்ணிய பின் - அந்ைச் கசதனயும் வந்ை பிறகு; செயத் ைக்கது- பசய்யகவண்டியதைப்
ெற்றி; கபெற் பாற்று - கெசுவது ைகுதி யுதையது; என்றான் - என்று கூறிமுடித்ைான்.

வானர கசதனயுைன் அனுமன் வந்ை பிறகக பசய்யத்ைக்கதைப் ெற்றிப் கெசகவண்டு

பமன்று சுக்கிரீவன் கருதினான் என்ெது. ைான் இராமனுக்கு அடியவன் என்ற
எண்ணத்ைால் சுக்கிரீவன் ைன் கசதனதய 'நின் பெருஞ் கசதன' என்றான்.
பநடியகசதன - துதணப்ெதை. 136

4405. விரும்பிய இராமனும், 'வீர!

நிற்கு அது ஓர்
அரும் சபாருள் ஆகுகமா?
அபமதி நன்று' எைா,
'சபரும் பகல் இறந்ைது;
சபயர்தி; நின் பபட
சபாருந்துழி வா' எை,
சைாழுது கபாயிைான்.
விரும்பிய இராமனும் - (சுக்கிரீவனிைம்) அன்புதைய இராமனும்; (அவதன
கநாக்கி); வீர - வீரகன! நிற்கு அது - உனக்கு (ச் கசதன திரட்டி முடித்ைலாகிய) அச்
பசயலானது; ஓர் அரும்சபாருள் ஆகுகமா - அரிய காரியமாகுகமா? அபமதி நன்று -
(உனது) அைக்கமான குணம் சிறந்ைைாக உள்ைது; எைா - என்று பசால்லி; சபரும்பகல்
இறந்ைது - (இப்பொழுது) நீண்ை ெககலா கழிந்துவிட் ைது; சபயர்தி - (ஆககவ இன்று
புறப்ெட்டுச் பசன்று; நின் பபட - உனது கசதன; சபாருந்துழி வா - திரண்டு வந்ை
கொது (அவற்கறாடு) வருவாய்; எை - என்று இராமன் விதை பகாடுக்க; சைாழுது
கபாயிைான் - இராமதன வணங்கி (ச் சுக்கிரீவன்) பசன்றான்.

சுக்கிரீவன் ைன் கசதன ைங்கியுள்ை ொசதறக்குச் பசன்றான் என்ெது. பெயர்தி:

முற்பறச்சம். 137

அங்கைதனயும் சுக்கிரீவனுைன் அனுப்பி இராமன், ைம்பியுைன் தவகுைல்

4406. அங்கைற்கு இனியை அருளி, 'ஐய! கபாய்த்

ைங்குதி உந்பைகயாடு என்று, ைாமபரச்
செங் கணான், ைம்பியும், ைானும் சிந்பையின்
மங்பகயும், அவ் வழி, அன்று பவகிைான்.
ைாமபரச் செங்கணான் - பசந்ைாமதர மலர்கொன்ற சிவந்ை கண்கதையுதைய
இராமன்; அங்கைற்கு இனியை அருளி - அங்கைனுக்கு
இனிதமயான பசாற்கதைக் கூறி; ஐய - ஐய; கபாய் உந்பைகயாடு ைங்குதி -
கொய் உன் ைந்தையாகிய சுக்கிரீவகனாடு இருப்ொய்; என்று - என்று விதை ைந்து
அனுப்பி; ைம்பியும் - இலக்குவனும்; சிந்பையின் மங்பகயும் - (எப்பொழுதும்) ைன்
மனத்கை குடியிருக்கும் சீதையும்; ைானும் - ைானுமாக; அன்று அவ்வழி - அந்ை இரவில்
அவ் இைத்திகல; பவகிைான் - ைங்கியிருந்ைான்.

இராமன் இதைவிைாது சீதைதய நிதனத்துக் பகாண்கையிருத்ைலால் 'சிந்தையின்

மங்தக' என்றார்.
'ைம்பியும் சிந்தையின் மங்தகயும் ைானும் தவகினான்' - ைதலதம ெற்றி வந்ை ொல்
வழுவதமதி. 138
 ைாபை காண் படலம்

சுக்கிரீவன் ைான் ஒருங்கு திரட்டிய வானரப் ெதைதயக் காட்ை, அைதன

இராமலக்குவர் கண்ை பசய்திதயக் கூறும் ெகுதி இது. கசதனத் ைதலவர் ைத்ைம்
ெதைகயாடு வந்துகசர்கிறார்கள்; வானர கசதனகளின் ஆற்றலும் சிறப்பும்
பவளிப்ெடுகின்றன; ெதைத் ைதலவர்கள் சுக்கிரீவதன வணங்குகின்றார்கள்; அப்
ெதைகதை இராமன் காணுகன்றான்; சுக்கிரீவன் ெதைகதை வரன்முதறப்ெடி
காட்டுகிறான்; வானரப் ெதையின் பெருக்கம் பவளிப்ெடுகிறது; அப் ெதைதயக்
குறித்து இராமலக்குவர் உதரயாடுகின்றார்கள்.
ைாதனத் ைதலவர் ைத்ைம் ெதையுைன் வருைல்

4407. அன்று அவண் இறுத்ைைர்;

அலரி கீழ்த்திபெப்
சபான் திணி சநடு
வபர சபாலிவுறாைமுன்,
வன் திறல் தூதுவர்
சகாணர, வாைரக்
குன்று உறழ் சநடும்
பபட அபடைல் கூறுவாம்:
அன்று அவண் இறுத்ைைர் - அன்தறய இரவு முழுவதும் (இராம லக்குவர்) அந்ை
இைத்தில் ைங்கியிருந்ைார்கள்; அலரி கீழ்த் திபெ - கதிரவன் கிைக்குத் திதசயிலுள்ை;
சபான் திணி சநடுவபர - பொன் மயமான பெரிய உைய மதலயிகல; சபாலிவுறாை
முன் - விைங்கித் கைான்றாைைற்கு முன்கெ (கதிரவன் உதிப்ெைற்கு முன்பு); வல் திறல்
தூதுவர் - மிக்க வலிதமயுதைய தூைர்கள்; சகாணர - பசன்று அதைக்க; குன்று உறழ்
வாைர சநடும் பபட- மதலதயப் கொன்ற வானர கசதன; அபடைல் - வந்து கசர்ந்ை
விைத்தை; கூறுவாம் - (இனி) எடுத்துச் பசால்கவாம்.

அலரி - ெரவுகின்ற கதிர்கதையுதையவபனனச் சூரியனுக்குக் காரணம்

குறியாயிற்று. 1

கலித்துதற

4408. ஆபை ஆயிரம் ஆயிரத்து

எறுழ் வலி அபமந்ை
வாைராதிபர் ஆயிரர் உடன்
வர, வகுத்ை
கூைல் மாக் குரங்கு
ஐ - இரண்டு ஆயிர ககாடித்
ைாபைகயாடும், - அச் ெைவலி
என்பவன் - ொர்ந்ைான்.
 அச்ெைவலி என்பவன் - அந்ைச் சைவலி என்னும் வானர வீரன்; ஆயிரம் ஆயிரத்து
ஆபை - ெத்து இலட்சம் யாதனகளின்; எறுழ்வலி அபமந்ை - மிக்க வன்தமகயாடு
பொருந்திய; வாைர அதிபர் ஆயிரர் - வானர கசதனத் ைதலவர் ஆயிரம் கெர்; உடன்வர
- ைன்தனப் பின்பைாைர்ந்து வர; வகுத்ை - அணிவகுக்கப்ெட்ை; கூைல் மா - முதுகு
கூனியுள்ை பெரிய; ஐ இரண்டு ஆயிர ககாடி - ெதினாயிரம் ககாடி; குரங்குத்
ைாபைகயாடு - வானர கசதனகயாடு; ொர்ந்ைான் - சுக்கிரீவனிைம் வந்ைான்.

எறுழ் வலி: ஒரு பொருட் ென்பமாழி. சைவலி: முகத்தில் நூறு மடிப்பு

கதையுதையவன். வான்மீகத்தில் இப்பெயர் 'சைெலி' என்று காணப்ெடுகிறது.
2

4409. ஊன்றி கமருபவ எடுக்குறும்

மிடுக்கினுக்கு உரிய
கைன் சைரிந்து உண்டு
சைளிவுறு வாைரச் கெபை,
ஆன்ற பத்து நூறு
ஆயிர ககாடிகயாடு அபமயத்
கைான்றிைான், வந்து -
சுகெடணன் எனும் சபயர்த் கைான்றல்.
சுகெடணன் எனும் சபயர் கைான்றல் - சுகசைணன் என்னும் பெயதரயுதைய வானர
வீரன்; கமருபவ ஊன்றி எடுக்குறும் - கமரு மதலதயயும் கெர்த்து எடுக்கவல்ல;
மிடுக்கினுக்கு உரிய - வலிதமயு தையதும்; கைன் சைரிந்து உண்டு - மதுதவ ஆராய்ந்து
ெருகி; சைளிவுறு - மயக்கமின்றித் பைளிவு பெற்றனவுமான; ஆன்ற வாைர கெபை
பத்து நூறு ஆயிர ககாடிகயாடு - சிறந்ை ெத்து இலட்சங் ககாடி வானர கசதனகயாடு;
அபமய வந்து கைான்றிைான் - பொருந்ை வந்து கசர்ந்ைான்.

கமருதவயும் கெர்த்து எடுக்கக் கூடிய வல்லதமயதமந்ை ெத்து இலட்சங் ககாடி

வானர கசதனகயாடு சுகசைணன் வந்து கசர்ந்ைான் என்ெது. சுகசைணன்:
இவன் வாலியின் மதனவியான ைாதரக்குத் ைந்தை: வருணகைவன் தமந்ைன்
என்றும் கூறுவர். கைான்றல்: நல்ல கைாற்றமுதையவன் என்று காரணக்குறியாம்.
3

4410. ஈறு இல் கவபலபய

இபமப்புறும் அளவினில் கலக்கிச்
கெறு காண்குறும் திறல்
சகழு வாைரச் கெபை
ஆறு - எண் ஆயிர ககாடியது உடன்
வர, - அமிழ்ைம்
மாறு இலா சமாழி உருபமபயப்,
பயந்ைவன் - வந்ைான்.
 அமிழ்ைம் மாறு இலாசமாழி - கைவ அமிழ்ைமும் இதணயாகாை (இனிய)
பசாற்கதையுதைய; உருபமபயப் பயந்ைவன் - சுக்கிரீவன் மதனவியான உருதமதயப்
பெற்ற ைந்தை; ஈறு இல் கவபலபய - முடிவு காணப்ெைாை கைதலயும்; இபமப்புறம்
அளவினில் - கண் இதமக்கும் கநரத்தில்; கலக்கிச் கெறு காண்குறும் - கலக்கிச் கசறாக்க
வல்ல; திறல் சகழு - வலிதம நிதறந்ை; வாைர கெபை ஆறு எண் ஆயிர ககாடியது -
நாற்ெத்பைட்ைாயிரங் ககாடி வானர கசதன; உடன் வர - ைன்தனத் பைாைர்ந்து வர;
வந்ைான் - வந்து கசர்ந்ைான்.

உருதமயின் ைந்தை ைாரன் என்ெவன்; இவன் கைவகுருவாகிய பிரகஸ்ெதியின்

தமந்ைன். இத் ைாரன் கைதலயும் கலக்கிச் கசறாக்க வல்ல நாற்ெத்பைட்ைாயிரங் ககாடி
வானர கசதனகயாடு வந்ைான் என்ெது.

ககாடியது: (ககாடி + அது) - அது ெகுதிப் பொருள் விகுதி. 4

4411. ஐம்பது ஆய நூறாயிர

ககாடி எண் அபமந்ை,
சமாய்ம்பு மால் வபர புபர
சநடு வாைரம் சமாய்ப்ப, -
இம்பர் ஞாலத்தும் வாைத்தும்
எழுதிய சீர்த்தி
நம்பபைத் ைந்ை ககெரி -
கடல் எை நடந்ைான்.
இம்பர் ஞாலத்தும் - இந்ை உலகத்திலும்; வாைத்தும் - விண்ணுலகத் திலும்; எழுதிய
சீர்த்தி - பொறித்ை பெரும்புகதையுதைய; நம்பபைத் ைந்ை - சிறந்ைவனான
அனுமதனப் பெற்ற; ககெரி - ககசரி என்னும் வானர வீரன்; ஐம்பது ஆய நூறாயிரம்
ககாடி எண் அபமந்ை - ஐம்ெது இலட்சங் ககாடி என்று கணக்கிைப் பெற்ற; மால் வபர
புபர - தகதல தமத தயப் கொன்ற; சமாய்ம்பு சநடு வாைரம் -

கைாள்கதையுதைய பெரிய வானர கசதன; சமாய்ப்ப - ைன்தன பநருங்கி வர;

கடல் எை நடந்ைான் - கைல் கொன்ற கைாற்றத்கைாடு வந்ைான்.

கசதனகயாடு வந்ை ககசரிக்கு அதலகயாடு கூடிய கைல் உவதமயாயிற்று.

அனுமன், ைன் பசயலால் மிகப் புகழ் பெற்றானாைலால் அவதன 'இம்ெர் ஞாலத்தும்
வானத்தும் எழுதிய சீர்த்தி நம்ென்' என்றார். சீர்த்தி நம்ென்; புகழ் உருவாகிய அனுமன்.
நம்ென்: எல்லாரும் விரும்பும் குணமுதையவன். நம்ென் : சிவன் என்னும் பொருளும்
உண்டு; சிவபெருமான் அம்சமாகப் பிறந்ைவன் எனவும் பகாள்ைலாம். 5

4412. மண் சகாள் வாள் எயிற்று

ஏைத்தின் வலியிை, வயிரத்
திண் சகாள் மால் வபர
மயிர்ப் புறத்ைை எைத் திரண்ட
கண் சகாள் ஆயிர
ககாடியின் இரட்டியின் கணித்ை
எண்கின் ஈட்டம் சகாண்டு, -
எறுழ் வலித் தூமிரன் - இறுத்ைான்.
எறுழ் வலித் தூமிரன் - மிக்க வலிதமயுதைய தூமிரன் என்ெவன்; மண்சகாள் வாள்
எயிறு - பூமிதயக் குத்திபயடுத்ை ஒளியதமந்ை ெற்கதையுதைய; ஏைத்தின் வலியிை -
(திருமாலின் அவைாரமான) வராகம் (ென்றி) கொன்ற வன்தம பெற்றனவாகி; வயிரத்
திண் சகாள் - உறுதியான வலிதம பகாண்ை; மால் வபர - பெரிய மதலயும்; மயிர்ப்
புறத்ைை எைத் திரண்ட - ஒரு மயிர்க் காலிகலயைங்கக் கூடுபமன்று பசால்லும்ெடி
உருண்டு ெருத்ை உருவம் பகாண்ைனவும்; கண் சகாள் ஆயிர ககாடியின் இரட்டியில்-
இைம் மிகுதியாகக் பகாண்ை இரண்ைாயிரங் ககாடியாக; கணித்ை -
கணக்கிைப்ெட்ைதவயுமாகிய; எண்கின் ஈட்டம் சகாண்டு - கரடிக்கூட்ைத்தை உைன்
பகாண்டு; இறுத்ைான் - வந்து கசர்ந்ைான்.

தூமிரன்: சாம்ெவானுக்கு உைன் பிறந்ைவன்; ஒரு கரடித் ைதலவன். இவனது கரடிப்

ெதையில் ஒவ்பவாரு கரடியும் திருமாலின் வராகம்கொன்று வலிதமதயயும், ஒரு
மயிர்க் காலில் பெருமதலயும் அைங்கக் கூடிய கெருருவத்தையும் உதையன என்ெது.
6

4413. முனியும்ஆம் எனின்அருக்கபை

முரண் அற முருக்கும்,
ைனிபம ைாங்கிய உலபகயும்
ெலம் வரின் குபமக்கும்,
இனிய மாக் குருங்கு ஈர் -
இரண்டு ஆயிர ககாடி
அனிகம் முன் வர, - ஆன் சபயர்க்
கண்ணன் - வந்து அபடந்ைான்.
முனியும் ஆம் எனின் - (ைனித்ைனிகய ஒவ்பவாரு குரங்கும்) ககாெங்
பகாள்ளுமாயின்; அருக்கபை முரண் அற முருக்கும் - சூரியதனயும் வலிதம
பகடும்ெடி அழிக்கும்; ெலம் வரின் - அைங்காை பெருஞ்சினம் வந்ைால்; ைனிபம -
ைனித் ைனியாககவ; ைாங்கிய உலபகயும் குபமக்கும் - ைங்கதைத் ைாங்கிக் பகாண்டுள்ை
உலகத்தையும் குத்தியழிக்கும்; இனிய - மகிழ்ச்சியுதைய; மாக் குரங்கு ஈர் இரண்டு
ஆயிர ககாடி - நாலாயிரங் ககாடி பகாண்ை; அனிகம் முன்வர - வானர கசதனகள்
ைனக்கு முன்கன வர; ஆன் சபயர்க் கண்ணன் - கவாட்சன் என்ெவன்; வந்து
அபடந்ைான்- வந்து கசர்ந்ைான்.

சினம் பகாண்ைால் சூரியதனயும் ைனித் ைனிகய அழிக்க வல்லனவும், அவ்வாகற

பூமியின்மீது சினம் பகாண்ைாலும், அதையும் குத்தி அழிக்க வல்லனவுமான
நாலாயிரங் ககாடி வானர கசதனயுைகன கவாட்சன் என்ொன் வந்ைான் என்ெது. சலம்:
ைணியாக் ககாெம். அனீகம் : வைபசால் - இங்கக அணிகம் என வந்ைது. ஆன் பெயர்க்
கண்ணன்: கவாட்சன் என்ற வைபமாழிப் பெயரின் ைமிைாக்கம். ககா - ெசு; அக்ஷி -
கண்; ககா + அக்ஷி என்ெது வைபமாழிச் சந்தியின்ெடி கவாட்சிஎன்றாயிற்று. 7
4414. ைனி வரும் ைடங் கிரி
எைப் சபரியவன், ெலத்ைால்
நிபையும் சநஞ்சு இற
உரும்எை உறுக்குறு நிபலயன்,
பைென் என்பவன் -
பன்னிரண்டு ஆயிர ககாடிப்
புனிை சவஞ் சிை வாைரப்
பபட சகாடு - புகுந்ைான்.
ைனிவரும் - ைனித்து வருகின்ற; ைடங்கிரி எைப் சபரியவன் - பெரியமதல கொன்ற
பெருந் கைாற்றத்தையுதையவனும்; ெலத்ைால் - ைணியாைககாெத்ைால்; நிபையும்
சநஞ்சு இற - நிதனப்ெவர்களின் மனம் உதையும்ெடி; உரும் எை உறுக்குறு நிபலயன் -
இடி கொல (க் கண்ைவதர) நடுங்கச் பசய்கின்ற ைன்தமயுமான; பைென் என்பவன் -
ெனசன் என்ற வானரத் ைைெதி; பன்னிரண்டு ஆயிர ககாடி - ென்னிரண்ைாயிரங் ககாடி
என்று பசால்லக் கூடிய; புனிைம் சவம் சிைம் - தூய கடுங் ககாெமுதைய; வாைரம்
பபட சகாடு - வானர கசதனகயாடு; புகுந்ைான் - வந்து கசர்ந்ைான்.

ஒத்ைாகராைன்றிப் கொர் பசய்யாை ைன்தமயால் சினத்துக்கு பவம்தமயுைன்

புனிைமும் கசர்த்துக் கூறினார். 8

4415. இடியும், மாக் கடல் முழக்கமும்

சவருக் சகாள இபெக்கும்
முடிவு இல் கபர் உறுக்கு
உபடயை, விபெயை, முரண,
சகாடிய கூற்பறயும் ஒப்பை,
பதிற்பறந்து ககாடி
சநடிய வாைரப் பபட சகாண்ட
புகுந்ைைன் - நீலன்.
நீலன் - நீலன் என்ெவன்; இடியும் மாக் கடல் முழக்கமும் - இடிகயாதசயும் பெரிய
கைலின் ஆரவாரமும்; சவருக் சகாள - அஞ்சி அைங்கும்ெடி; இபெக்கும் - ஒலிக்கின்ற;
முடிவு இல் கபர் உறுக்கு உபடயை - எல்தலயற்ற கெராரவாரத்தை உதையனவும்;
விபெயை - மிக்க கவகத்தையுதையனவும்; முரண - வலிதமயுதையனவும்; சகாடிய
கூற்பறயும் ஒப்பை - பகாடுதமயுள்ை யமதனப் கொன்றனவுமாகிய; பதிற்பறந்து
ககாடி- ஐம்ெது ககாடி; சநடிய வாைரப் பபட சகாண்டு - பெரிய வானர கசதனதய
உைன் பகாண்டு; புகுந்ைைன் - வந்து கசர்ந்ைான்.

நீலன்: அக்கினியின் மகன்; இவன் வானர கசதனகள் எல்லாவற்றிற்கும் முைல்

ைதலவன். ெத்து + ஐந்து : ெதிற்தறந்து - இற்றுச் சாரிதய பெற்ற ஐம்ெதைக் குறிக்க
வந்ை ெண்புத் பைாதக. பகாடுதமயிலும் உயிர் கவர்வதிலும் கூற்று உவதம.
9
4416. மா கரந்ைை, உரத்ைை,
வலியை, நிபலய,
கவகரத்ை, சவங் கண்
உமிழ் சவயிலை, மபலயின்
ஆகரத்தினும் சபரியை,
ஆறு - ஐந்து ககாடி
ொகரத்கைாடுு்ம் - ைரீமுகன்
என்பவன் - ொர்ந்ைான்.
ைரீமுகன் என்பவன் - ைரீமுகன் என்னும் வீரன்; மா கரந்ைை - பெரிய
தககதையுதையனவும்; உரத்ைை - வலிய மார்தெயுதையனவும்; வலியை - கைக
வலிதமயுதையனவும்; நிபலய - (பசயலில்) உறுதியுள்ைனவும்; கவகரத்ை -
உக்கிரமுதையனவும்; சவம்கண் உமிழ் சவயிலை - பகாதிக்கும் கண்களிலிருந்து
பைறிக்கின்ற தீப் பொறிகதையுதையனவும்; மபலயின் ஆகரத்தினும் சபரியை - மதல
யின் வடிவத்தைக் காட்டிலும் பெரிய வடிவமுதையனவுமான; ஆறு ஐந்து ககாடி -
முப்ெது ககாடி; ொகரத் சைாடும் - வானர கசதனக் கைகலாடும்; ொர்ந்ைான்- வந்து
கசர்ந்ைான்.
ைரீமுகன்: குதக கொன்ற முகத்தையுதையவன் என்ெது பொருள். கவகரம்:
பகாடுதம, உக்கிரம், கசதனக்குச் சாகரம் ெரப்பும் பெருதமயும் பகாந்ைளிப்பும் ெற்றி
வந்ை உவதம. 10

4417. இபளத்து கவறு ஒரு மா

நிலம் கவண்டும் என்று இரங்க,
முபளத்ை முப்பதிைாயிர
ககாடியின் முற்றும்,
விபளத்ை சவஞ் சிைத்து,
அரிஇைம் சவருவுற விழிக்கும்
அளக்ககராடும், - அக்கயன் எனும்
சபயரன் - வந்து அபடந்ைான்.
அக்கயன் எனும் சபயரன் - அக்கயன் என்னும் பெயதரயுதைய வீரனும்; கவறு ஒரு
மாநிலம் - (ைாம் ைங்குவைற்க இந்ை நிலவுலகம் கொைாதமயால்) கவபறாரு அகன்ற
பூமி; கவண்டும் என்று - கவண்டும் என்று; இபளத்து இரங்க முபளத்ை - வருந்தி மனம்
இரங்கும்ெடி கைான்றினவும்; முப்பதிைாயிர ககாடியின் - முப்ெதினாயிரங் ககாடி என்ற
பைாதக பகாண்டு; முற்றும் விபளத்ை - உலகபமங்கும் ெரவி யனவுமான; சவம்
சிைத்து அரி இைம் - கடுதமயான ககாெமுதைய சிங்கக் கூட்ைங்களும்; சவருவுற
விழிக்கும் - அஞ்சுமாறு கநாக்குகின்ற; அளக்ககராடும் - வானர கசதனக் கைகலாடும்;
வந்து அபடந்ைான் - வந்து கசர்ந்ைான்.

ஒவ்பவான்றும் மிகவும் ெருத்திருப்ெைால் அக்கயனது முப்ெதினாயிரங் ககாடிச்

கசதன ைங்குவைற்கு இந்ை உலகம் கொைாபைன்ெது கருத்து. அைக்கர்: கைல்.
கசதனக்கு உவதமயாகுபெயர். 11
4418. ஆயிரத்து அறுநூறு ககாடியின்
கபட அபமந்ை
பாயிரப் சபரும பபட
சகாண்டு, பரபவயின் திபரயின்
ைாய், உருத்து உடகை வர -
ைட சநடு வபரபய
ஏய் உருப் புயச் ொம்பன்
என்பவனும், - வந்து இறுத்ைான்.
ைட சநடு வபரபய ஏய் - பெரிய உயர்ந்ை மதலதய ஒத்ை; உருப் புயம் -
வடிவத்கைாடு கூடிய கைாள்கதையுதை; ொம்பன் என்பவனும் - சாம்ெவானும்;
பரபவயின் திபரயின் ைாய் - கைலின் அதலகதைப் கொலப் ொய்ந்து; உருத்து -
பவகுண்டு; உடகை வர - பின்கன பைாைர்ந்து வர; ஆயிரத்து அறுநூறு ககாடியின் -
ஆயிரத்து

அறுநூறு ககாடி என்னும் கணக்தகயுதைய; கபட அபமந்ை - இைங் களில்

நிரம்பிய; பாயிரப் சபரும்பபட சகாண்டு - சிறப்ொன பெரிய வானரப் ெதைதய
உைன்பகாண்டு; வந்து இறுத்ைான் - வந்து ைங்கினான்.
ொயிரம் - விருது, சிறப்பு. நூல்களின் முன்னுதரயாக அதமந்து நூல் நுவலும்
பொருளின் சிறப்தெத் பைளிவுறப் புலப்ெடுத்தும் ெகுதிதயப் ொயிரம் என்ெர்;
அதுகொல சாம்ெனின் ெதைத் திறத்தைத் பைளிவாகப் புலப்ெடுத்தியைாக தூசிப் ெதை
(முன்னணிப் ெதை) அதமந்ைது என்றும் பகாள்ைலாம். சாம்ென் - ஜாம்ெவான்;
பிரமன் பகாட்ைாவியிலிருந்து கரடி வடிவத்தில் கைான்றியவன்; திருமாலின்
திருவிக்கிர அவைாரத்தின்கொது உலகம் முழுவதும் நிரம்பிப் கெருருவம்
பகாண்டிருந்ை அப்பெருமாதனப் ெதிபனட்டு முதற வலம் பசய்ைவன் என்று இவன்
புகதை நூல்கள் கூறும். உறுப் புயச் சாம்ென் என்ற பைாைருக்குப் ெதகவர்க்கு அச்சம்
ைரும் கைாள்கதை உதைய சாம்ென் எனவும் பொருள் பகாள்ைலாம். உரு உட்கு
(அச்சம்) ஆகும் என்ெது பைால்காப்பியம். 12

4419. வகுத்ை ைாமபர மலர்

அயன், நிசிெரர் வாழ்நாள்
உகுத்ை தீவிபை சபாருவரும்
சபரு வலி உபடயான்,
பகுத்ை பத்து நூறாயிரப்
பத்தினின் இரட்டி
சைாகுத்ை ககாடி சவம் பபட சகாண்டு, -
துன்முகன் - சைாடர்ந்ைான்.
வகுத்ை ைாமபர மலர் அயன் - வாழ்நாள் இவ்வைகவ என வதரயறுத்ை ைாமதர
யாசனத்ைானான நான்முகன; நிசிெரர் வாழ்நாள் உகுத்ை தீவிபை - அரக்கர்களின்
வாழ்நாதை அழித்திடும் தீவிதன (ஆகிய இரு பெரும் சக்திகளுக்கு மீறிய); சபாருவு
அரும் வலி உபட யான் - ஒப்ெற்ற வலிதம உதையவனாகிய; துன்முகன் - துன்முகன்
என்ெவன்; பகுத்ை பத்து நூறாயிரப் பத்தினின் இரட்டி - அணி வகுக்கப்ெட்ை ெத்து
லட்சத்தின் இரட்டிப்பு (அைாவது இருெது லட்சம்); சைாகுத்ை ககாடி - கூட்டிய ககாடி
(அைாவது இருெதுலட்சம் ககாடி); சவம்பபட சகாண்டு - பகாடிய ெதைகதை
அதைத்துக் பகாண்டு; சைாடர்ந்ைான் - பைாைர்ந்து வந்ைான்.

துன்முகன் - அைகில்லாை முகத்தினன். நான்முகனால் அரக்கரின் வாழ்நாள்

வதரயறுக்கப்ெட்டுள்ைது; அரக்கர் பசய்ை தீவிதனயும் அவர் வாழ்நாளுக்கு இறுதிதய
உருவாக்கியுள்ைது. இந்ை இரண்டு சக்திகளுக்கும் கமலாகத் துன்முகனின் வலிதம
அரக்கருக்கு அழிவு பசய்கை தீரும் என்ெது கருத்து. 13

4420. இபயந்ை பத்து நூறாயிரப்

பத்து எனும் ககாடி
உயர்ந்ை சவஞ் சிை வாைரப்
பபடசயாடும், ஒருங்கக, -
ெயம்ைைக்கு ஒரு வடிவு எைத்
திறல் சகாடு ைபழத்ை
மயிந்ைன் - மல்
கெககாமுகன்ைன்சைாடும், வந்ைான். *
ெயம் ைைக்கு ஒரு வடிசவை - பவற்றிகய ஓர் உருக் பகாண்ைது என்று கூறும்ெடி;
திறல் சகாடு ைபழக்க - கொர் வன்தமயால் உயர்ந்ை; மயிந்ைன் - மயிந்ைன் என்னும்
வீரன்; மல் கெ ககாமுகன் ைன்சைாடும் - மற்கொரில் சிறந்ை கச ககாமுகன்
என்ெவகனாடும்; இபயந்ை பத்து நூறாயிரம் பத்து எனும் ககாடி - பொருந்திய நூறு
லட்சங் ககாடி என்ற எண்ணுள்ை; உயர்ந்ை சவம் சிை வாைரப் பபடசயாடும் - மிகக்
பகாடிய சினத்தையுதைய வானர கசதனகயாடும்; ஒருங்கக வந்ைான் - ஒரு கசர
வந்ைான்.

மயிந்ைனும் கசககாமுகனும் நூறு லட்சங் ககாடி கசதனயுைன் வந்ைார்கள் என்ெது.

மயிந்ைனும் துமிந்ைனும் அசுவினி கைவர்களின் அமிசத்ைால் பிறந்ை வானரராவர்.
14

4421. ககாடி ககாடி நூறாயிரம்

எண் எைக் குவிந்ை
நீடு சவஞ் சிைத்து அரிஇைம்
இரு புபட சநருங்க,
மூடும் உம்பரும், இம்பரும்,
பூமியில் மூழ்க, -
கைாடு இவர்ந்ை ைார்க்கிரி புபர
துமிந்ைனும் - சைாடர்ந்ைான்.
கைாடு இவர்ந்ை ைார்க்கிரி புபர - இைழ்கள் அதமந்ை மலர் மாதலதய
அணிந்ைவனும் மதலதய ஒத்ைவனுமான; துமிந்ைன் - துமிந்ைன் என்னும் வீரனும்;
ககாடி ககாடி நூறு ஆயிரம் எண் எைக் குவிந்ை - ெல ககாடி இலட்சக் கணக்காக
நிதறந்ை; நீடு சவஞ்சிைத்து அரி இைம் - மிகக் பகாடிய ககாெத்தையுதைய வானரக்
கூட்ைம்; இரு புபட சநருங்க - இரு ெக்கங்களிலும் பநருங்கி வரவும்; மூடும் உம்பரும் -
பூமியின்கமல் கவிந்ை ஆகாயமும்; இம்பரும் பூமியில் மூழ்க - இவ் வுலகமும்
(அச்கசதனகள் வரும் கொது எழும்) புழுதியில் மதறந்து விைவும்; சைாடர்ந்ைான் -
பின் வந்ைான்.

வீைணன் இராமனிைம் சரண்புக வருதகயில் அவதன முைன் முைலாக

எதிர்பகாண்ைவர்கள் இவ்விருவருகமயாவர். 15

4422. கறங்கு கபால்வை, காற்றினும்

கூற்றினும் கடிய,
பிறங்கு சைண் திபரக்
கடல் புபடசபயர்ந்சைைப் சபயர்வ,
மறம் சகாள் வாைரம் ஒன்பது
ககாடி எண் வகுத்ை,
திறம் சகாள், சவஞ் சிைப்
பபடசகாடு, - குமுைனும் - கெர்ந்ைான்.
குமுைனும் - குமுைன் என்னும் வீரனும்; கறங்கு கபால்வை - காற்றாடி கொல
விதரந்து பசல்வனவும்; காற்றினும் கூற்றினும் கடிய - காற்தறக் காட்டிலும் கவகம்
உதையனவும், யமதனவிைக் பகாடு தமயுதையனவும்; பிறங்கு சைண்திபர -
விைங்குகின்ற பைளிவான அதலகதையுதைய; கடல் புபட சபயர்ந்து எைப் சபயர்வ -
கைல் இைம் விட்டு எழுந்ைது கொன்று பசல்வனவும்; மறம் சகாள் வாைரம் - வீரம்
பகாண்ை வானரங்கள்; ஒன்பது ககாடி எண் வகுத்ை - ஒன்ெது ககாடிபயன்று
கணக்கிைப்ெட்ைனவும்; திறம் ககாள் சவம்சிைப் பபட சகாடு - மனவலியும் உைல்
வன்தமயும் கடுதமயான ககாெமும் பகாண்ைனவுமான ெதைகதை உைன் பகாண்டு;
கெர்ந்ைான் - வந்து கசர்ந்ைான்.

கறங்கு - காற்றாடி; வானத்தில் சுைன்று பசல்வபைனக் காரணக் குறியாயிற்று. கடிய -

இரட்டுறபமாழிைல்: காற்றினும் கூடிய கூற்றினும் கடிய என கவகத்தையும்
பகாடுதமதயயும் குறித்ைவாறு. 16

4423 . ஏழின் ஏழு நூறாயிர

ககாடி என்று இபெந்ை
பாழி நல் சநடுந் கைாள்
கிளர் பபட சகாண்டு, பரபவ
ஊழி கபரினும் உபலவில,
உலகினில் உயர்ந்ை
பூமி விண் புக, - பதுமுகன்
என்பவன் - புகுந்ைான். *
ஊழி பரபவ கபரினும் - உலக முடிவுக் காலத்தில் கைல் பொங்கி(த் ைனது
நிதலதயவிட்டு)ப் பெயர்ந்து வந்ைாலும்; உபலவு இல - அழிவற்றனவாகிய; ஏழின்
ஏழு நூறு ஆயிர ககாடி என்று இபெந்ை - நாற்ெத் பைான்ெதினாயிரங் ககாடி என்ற
கணக்ககாடு பொருந்திய; பாழி நல் சநடுந்கைாள் - வலிதம மிக்க அைகிய நீண்ை
கைாள்ககைாடு விைங்குகின்ற; கிளர் பபட சகாண்டு - வானரப் ெதைதய உைன்
பகாண்டு; உலகினில் உயர்ந்ை பூமி - பூமியிலிருந்து கமகல எழுந்ை

புழுதி; விண் புக - ஆகாயத்திற்குச் பசல்லும்ெடி; பதுமுகன் என்பவன் -

ெதுமுகன் என்னும் ைதலவன்; புகுந்ைான் - வந்துகசர்ந்ைான்.

ஏழின் ஏழு - ெண்புத் பைாதக: ஏழினால் பெருக்கிய ஏழு (நாற்ெத்பைான்ெது).

உம்தமத் பைாதகயாகக் பகாள்ளின் ஏழும் ஏழும் - ஏபைாடு கசர்ந்ை ஏழு -
(ெதினான்கு) எனப் பொருள்ெடும். 17

4424. ஏழும் ஏழும் என்று

உபரக்கின்ற உலகங்கள் எபவயும்
ைாழும் காலத்தும், ைாழ்வு இலாத்
ைட வபரக் குலங்கள்
சூழும் கைாற்றத்ை, வலி
சகாள் சைாள்ளாயிரக்ககாடிப்
பாழி சவம் புயத்து அரிசயாடும், -
இடபனும் - படர்ந்ைான். *
இடபனும் - இைென் என்னும் வீரனும்; ஏழும் ஏழும் என்று உபரக்கின்ற -
ெதினான்கு என்று பசால்லப்ெட்ை; உலகங்கள் எபவயும் - எல்லா உலகங்களும்;
ைாழும் காலத்தும் - அழிகின்ற ஊழிக் காலத்திலும்; ைாழ்வு இலா - அழிவில்லாை;
ைடவபரக் குலங்கள் - பெரிய மதலகளின் பைாகுதிகள்; சூழும் கைாற்றத்ை -
சூழ்ந்திருப்ெது கொன்ற கைாற்றமுதையனவான; வலி சகாள் - வலிதமதயக்
பகாண்டுள்ை; பாழி சவம் புயத்து - வன்தம மிக்க பகாடிய கைாள்ககைாடு கூடிய;
சைாள்ளாயிரம் ககாடி அரிசயாடும் - பைாள்ைாயிரங் ககாடி என்று கணக்கிட்ை வானர
கசதனகயாடும்; படர்ந்ைான் - வந்து கசர்ந்ைான்.
உலகம் யாவும் அழியும் பிரைய காலத்திலும் அழியாது நிற்கும் மதலகள் இருப்பின்,
அம் மதலககை இந்ை வானர கசதனக்கு ஒப்ொகும் என்ெது - இல்
பொருளுவதமயணி. 18

4425. தீர்க்கபாைனும், விைைனும்,

ெரபனும், - திபரக்கும்
மால் கருங் கடற்கு உயர்ந்சைை
பமம் முகத்து அனிகம்
ஆர்க்கும் எண்ண அருக் ககாடி சகாண்டு,
அண்டமும் புறமும்
கபார்க்கும் பூமியில் மபறைர, -
முபறயினின் புகுந்ைார். *
 தீர்க்க பாைனும் - தீர்க்க ொைனும்; விைைனும் ெரபனும் - வினைனும் சரெனும்;
திபரக்கும் மால் கருங் கடற்கு உயர்ந்து எை - அதலபயறிகின்ற பெரிய கரிய கைதலக்
காட்டிலும் பெருந் கைாற்றத்தையுதையனவான;
ஆர்க்கும் எண்ண அரும் - எத் திறமுதையவர்க்கும்எண்ணிக் கணக்கிைமுடியாை;
பம முகத்து அனிகம் ககாடி சகாண்டு - கறுத்ை முகமுள்ை ககாடிக் கணக்கான வானர
கசதனதய உைன் பகாண்டு; அண்டமும் புறமும் - உலகவுருண்தையின் உள்ளும்
புறமும்; கபார்க்கும் பூமியின் மபறைர - கமகல எழுந்து மூடிக் பகாள்ளும் புழுதியால்
மதறயும்ெடி; முபறயினில் புகுந்ைார் - ஒருவர்பின் ஒருவராக வந்து கசர்ந்ைார்கள்.
தீர்க்கொைன்: நீண்ை காைலுதையவன். விநைன்: மிகவும் வணக்கமுதையவன்.
சரென்: சரெப் ெறதவ (எட்டுக்கால் புள்) கொன்ற வலிதம வாய்ந்ைவன்; இவன் கமகக்
கைவுளின் தமந்ைன். தமம் முகத்து அனிகம்: கருங்குரங்குகளின் ெதை.
19

4426. பக அஞ்சு ஆயுைம் உபடய

அக் கடவுபளக் கண்டும்
சமய் அஞ்ொைவன், மாதிரம்
சிறிது எை விரிந்ை,
பவயம் ொய்வரத் திரிைரு
வாைர கெபை
ஐ - அஞ்சு ஆயிரககாடி சகாண்டு,
அனுமன் வந்து அபடந்ைான்.
பக அஞ்சு ஆயுைம் உபடய - கிரணங்கைாகிய அஞ்சத்ைக்க ஆயுைங்கதையுதைய;
அக் கடவுபளக் கண்டும் - அந்ைச் சூரியதனக் கண்டுங்கூை; சமய் அஞ்ொைவன் -
சிறிதும் நடுக்கம் பகாள்ைாைவனான; அனுனுன் - அனுமன்; மாதிரம் சிறிது எை விரிந்ை
- திக்பகல்தல முழுவதும் அைவில் சிறிய என்று என்னுமாறு ெரவியுள்ைதும்; பவயம்
ொய்வரத் திரிைரு - நிலவுலகம் ஒரு புறமாகச் சாயும்ெடி உலவுவதுமான; ஐ அஞ்சு ஆயிர
ககாடி வாைர கெபை சகாண்டு - இருெத் தையாயிரங்ககாடி எண்ணுள்ை வானரப்
ெதைதய உைன்பகாண்டு; வந்து அபடந்ைான் - வந்து கசர்ந்ைான்.

அனுமன் பிறந்ை பொழுகை இைஞ்சூரியதனக் கனிந்ை ெைபமன்று கருதிச் சிறிதும்

அஞ்சாது, அதைப் பிடிக்கப் ொய்ந்ைவனாைலால அவதன 'அக் கைவுதைக் கண்டு
பமய் அஞ்சாைவன்' என்றார்.

பூமியின் எந்ைப் ெகுதியில் இவ் வானர கசதன பசல்லுகின்றகைா அந்ைப் ெகுதி மிக்க
ொரத்ைால் சாய்வைாயற்று என்ெது.

சாய்வர; திரிைரு: வர, ைரு என்ென துதண விதனகள். 20

4427. சநாய்தின் கூடிய

கெபை, நூறாயிரககாடி
எய்ை, கைவரும், 'என்சகாகலா
 முடிவு?' என்பது எண்ண,
பமயல் சிந்பையால் அந்ைகன்
மறுக்குற்று மயங்க, -
சைய்வத் ைச்ென் சமய்த் திரு
சநடுங்காைலன் - கெர்ந்ைான்.
சைய்வத் ைச்ென் சமய்த்திரு சநடுங் காைலன் - கைவ சிற்பியாகிய விசுவகர்மாவின்
பிரதியுருகவ எனத்ைக்க அைகிய உயர்நத் மகனாகிய நைன் என்ெவன்; கைவரும் -
கைவர்களும்; என்சகாகலா முடிவு - இப் ெதையின் எல்தலயாகைா; என்பது எண்ண -
என்று கருதும்ெடியாக; அந்ைகன் பமயல் சிந்பையால் - யமனும் இதைக்
கண்ைைனாலாகிய மயக்கம் பகாண்ை மனத்ைால்; மயக்குற்று மயங்க - கலங்கித்
திதகக்கவும்; சநாய்தின் கூடிய - விதரவில் திரண்ை; நூறாயிர ககாடி கெபை எய்ை -
இலட்சக் ககாடிக் கணக்கான வானர கசதன ைன்கனாடு வர; கெர்ந்ைான் -
வந்ைதைந்ைான்.

அந்ைகன்: உயிர்களுக்கு அந்ைத்தைச் பசய்ெவபனன யமனுக்குக் காரணக் குறி. நைன்:

பைய்வத் ைச்சனான விசுவகர்மாவின் மகனாய்ப் பிறந்ை ஒரு வானர வீரன்; ைன் தகயால
நீரில் எதைப் கொட்ைாலும் மிைக்கும்ெடி வரம் பெற்றவன். திரு பநடு என்றைனால்
உைல்வனப்பும் உயரமும் குறிக்கப் பெற்றன. 21

4428. கும்பனும், குலச் ெங்கனும்,

முைலிைர், குரங்கின்
ைம் சபரும் பபடத்ைபலவர்கள்
ைர வந்ை ைாபை,
இம்பர் நின்றவர்க்கு எண்ண
அரிது, இராகவன் ஆவத்து
அம்பு எனும் துபணக்கு உரிய;
மற்று உபரப்பு அரிது அளகவ.
கும்பனும் - கும்ென் என்ெவனும்; குலச் ெங்கனும் - சிறந்ை சங் கன் என்னும் வீரனும்;
முைலிைர் - முைலானவர்கைாகிய; ைம் சபருங் குரங்கின் பபடத்ைபலவர்கள் -
ைம்முதைய பெரிய வானர கசதனத் ைதலவர்கள்; ைரவந்ை - ைம்முைன் திரட்டிக்
பகாண்டு வந்ை; ைாபை - வானர கசதனயானது; இம்பர் நின்றவர்க்கு எண்ண அரிது -
இவ்வுலக மக்கைாலும் கணக்கிை முடியாைது; இராகவன் ஆவத்து அம்பு என்னும் -
இராமனின் அம்ெறாத் தூணியிலுள்ை அம்புகளின்; துபணக்கு உரிய - அைவாபமன்று
பசால்லத்ைக்க அைவுதையது (அல்லாமல்); அளவு மற்று உபரப்பரிது - அந்ைப்
ெதையின் அைதவப் ெற்றி கவறு எவ்வதகயிலும் பசால்லுவது அரியது.
இராமனது அம்புப் புட்டிலில் அம்புகள் அைவில்லாது நிதறந்திருப்ெது கொலக்
கும்ென், சங்கன் ஆகிகயாரின் கசதனகளிலும் வானரங்கள் அைவற்று நிதறந்திருந்ைன.
ஆவம் - அம்புப் புட்டில், அம்ெறாத்தூணி. 22
வானர கசதனகளின் ஆற்றலும் சிறப்பும்
4429. கைாயின், ஆழி ஓர் ஏழும் நீர்
சுவறி சவண் துகள் ஆம்;
ொயின், அண்டமும் கமருவும்
ஒருங்குடன் ொயும்;
ஏயின், மண்டலமும் எள் இட
இடம் இன்றி இரியும்;
காயின் சவங் கைல்-
கடவுளும் இரவியும் கரியும்.
கைாயின் - (அங்கக திரண்ை வானர கசதனகள்) ெடிந்து முழுகினால்; ஆழி ஓர் ஏழும் -
ஏழு கைல்களும்; நீர் சுவறி சவண்துகள் ஆம் - நீர் வற்றி பவள்தை நிறப் புழுதியாக
மாறி விடும்; ொயின் - ஒரு ெக்கமாகச் சாய்ந்ைால்; அண்டமும் கமருவும் - பூமி
மண்ைலமும் கமரு மதலயும்; ஒருங்கு உடன் ொயும் - ஒரு கசர உைகன (அந்ைப்
ெக்கமாகச்) சாய்ந்து விடும்; ஏயின் - எழுந்து உலாவினால்; மண்ைலம் - இந்ைப் பூமி; எள்
இட இடமின்றி இரியும் - எள் இடுவைற்கும் இைம் இல்லாமற்கொகும்; காயின் - சினம்
பகாள்ளுமாயின்; சவங்கைல் கடவுளும் - பகாடிய அக்கினிகைவனும்; இரவியும் -
சூரியனும்; கரியும் - பவந்து கருகிவிடும்.
இச் பசய்யுள் வானர கசதனயின் மிகுதிதயயும், பெரு வலிதமதயயும் குறிக்கிறது.
இச் பசய்யுள் அடிமறிமாற்றுப் பொருள்ககாள் அதமப்புதையது. எந்ை அடிதய எங்கக
கூட்டினும் பொருளும் ஓதசயும் கவறுெைா.

ஏயின் - எழுந்துஉலாவினால். 23

4430. எண்ணின், நான்முகர்

எழுபதிைாயிரர்க்கு இயலா;
உண்ணின் அண்டங்கள் ஓர்
பிடி உண்ணவும் உைவா;
கண்ணின் கநாக்கறின், கண்ணுைலானுக்கும்
கதுவா, -
மண்ணின் கமல் வந்ை
வாைர கெபையின் வரம்கப!
மண்ணின்கமல் வந்ை - பூமியின்கமல் ஒருங்கு திரண்டு வந்ை; வாைர கெபையின்
வரம்பு - வானரப் ெதையின் அைதவ; எண்ணின் - எண்ணத் பைாைங்கினால்; நான்முகர்
எழுபதிைாயிரர்க்கு - எழு ெதினாயிரம் பிரமர்களுக்கும்; இயலா - முடியாது; உண்ணின் -
(இவ் வானர கசதனகள்) உண்ணத் பைாைங்கினால்; அண்டங்கள் - அண்ைங்களும்
யாவும்; ஓர் பிடி உண்ணவும் உைவா - ஒவ்பவாரு வானரமும்

ஒரு பிடியைவாக உண்ணவும் கொைாது; கண்ணின் கநாக்குறின் - கண்ணால்

ொர்க்க கவண்டுமாயின்; கண்ணுைலானுக்கும் கதுவா - பநருப்புக் கண்தண
பநற்றியிலுதையவனாகிய சிவபெருமானாலும் காண இயலாது.
 இவ்வானரப் ெதைதயப் ெதைத்ை பிரமன் கொன்ற எழுெதினாயிரம் பிரமர்கள்
ஒருங்கக திரண்டு வந்ைாலும் இச் கசதனதய அைவிைமுடியாது. இயல்ொன இரண்டு
கண்களுைன் பநருப்புக் கண்தணயும் பநற்றியில் பகாண்ை சிவனாலும்
ொர்க்கவியலாை ெரப்ெைவு பகாண்ைது அவ்வானரப்ெதை என்ெது.
24

4431. ஒடிக்குகமல், வட கமருபவ

கவசராடும் ஒடிக்கும்;
இடிக்குகமல், சநடு வாைக
முகட்படயும் இடிக்கும்;
பிடிக்குகமல், சபருங் காற்பறயும்
கூற்பறயும் பிடிக்கும்;
குடிக்குகமல், கடல் ஏபழயும்
குடங்பகயின் குடிக்கும்.
ஒடிக்குகமல் - (அவ்வானர கசதன) ஒடிக்க கவண்டும் என்று கருதினால்; வட
கமருபவ கவசராடும் ஒடிக்கும் - வைக்கிலுள்ை கமரு மதலதயயும் அடிகயாடு
ஒடித்துவிடும்; இடிக்குகமல் - இடிக்க கவண்டுபமன்று கருதினால்; சநடு வாைக
முகட்படயும் இடிக்கும் - பெரிய ஆகாயத்தின் கமல் முகட்தையும் இடித்து விடும்;
பிடிக்குகமல் - பிடிக்க கவண்டும் என்று விரும்பினால்; சபருங் காற்பறயும் - பெரிய
காற் தறயும்; கூற்பறயும் பிடிக்கும் - யமதனயும் பிடித்து விடும்; குடிக்கு கமல் - குடிக்க
கவண்டும் என்று நிதனத்ைால்; கடல் ஏபழயும் - ஏழு கைல்கதையும்; குடங்பகயின்
குடிக்கும் - உள்ைங்தகயால் அள்ளிக் குடித்து விடும்.

பிறர் எவராலும் பசய்யமுடியாை அரிய பெரிய பசயல்கதைபயல்லாம் எளிதில்

பசய்து முடிக்கும் இவ் வானரப்ெதை என்ெது. 25

4432. ஆறு பத்து எழு

ககாடியாம் வாைரர்க்கு அதிபர்,
கூறு திக்கினுக்கு அப்புறம்
குப்புறற்கு உரியார்,
மாறு இல் சகாற்றவன் நிபைத்ைை
முடிக்குறும் வலியர், -
ஊறும் இப் சபருஞ் கெபை
சகாண்டு - எளிதின் வந்துற்றார்.
கூறு திக்கினுக்கு அப்புறம் - (எட்ைாகச்) பசால்லப்ெடும் திதசகளுக்கு அப்ொலும்;
குப்புறற்கு உரியார் - ைாண்டிக் குதிக்கத்ைக்க

வல்லதமயுள்ைவர்களும்; மாறு இல் சகாற்றவன் - இதணயற்ற ைங்கள்

அரசனான சுக்கிரீவன்; நிபைத்ைை முடிக்குறும் வலியர் - எண்ணிய பசயல்கதை
உைகன பசய்து முடிக்கும் மனவுறுதியுதையவர்களுமாகிய; ஆறு பத்து எழுககாடியாம்
- அறுெத்கைழு ககாடி அைவுள்ை; வாைரர்க்கு அதிபர் - வானர கசதனத் ைதலவர்;
ஊறும் இப் சபருஞ் கெபை சகாண்டு - கமன்கமலும் பெருகுகின்ற இப் பெருஞ்
கசதனதயத் திரட்டிக் பகாண்டு; எளிதின் வந்துற்றார் - எளிதில் வந்து கசர்ந்ைார்கள்.

இவ்வாறு அறுெத்கைழுககாடி வானரப் ெதைத் ைதலவர்கள் சுக்கிரீவனின் தூதுவர்

வந்து பசால்லியவுைகன ைம் கசதனகதைத் திரட்டிக் பகாண்டு வந்து கசர்ந்ைனர்
என்ெது. குப்புறல் - குதித்ைல். 26

ெதைத் ைதலவர்கள் சுக்கிரீவதன வணங்குைல்

4433. ஏழு மா கடல் பரப்பினும்

பரப்பு எை இபெப்பச்
சூழும் வாைரப் பபடசயாடு,
அவ் வீரரும் துவன்றி,
'ஆழி மா பரித்
கைரவன் காைலன் அடிகள்
வாழி! வாழி!' என்று உபரத்து,
அலர் தூவிைா, வணங்கி. *
அவ்வீரரும் - அந்ை வானரப் ெதைத் ைதலவர்களும்; ஏழு மா கடல் பரப்பினும் - ஏழு
பெரிய கைல்களின் ெரப்ெைதவக் காட்டிலும்; பரப்பு எை இபெப்ப - விரிந்துள்ைது
என்று கூறுமாறு; சூழும் வாைரப் பபடசயாடு - சூழ்ந்துள்ை வானர கசதனயுைகன;
துவன்றி - பநருங்கிவந்து; ஆழி மா பரித்கைரவன் காைலன் - ஒற்தறச் சக்கரத்தையும்
சிறந்ை குதிதரகதையுமுதைய கைதரச் பசலுத்துெவனான சூரியன் மகனாகிய
சுக்கிரீவனுதைய; அடிகள் வாழி வாழி என்று உபரத்து - திருவடிகள் வாழ்க
வாழ்கபவன வாழ்த்தி; வணங்கி - வழிெட்டு; அலர் தூவிைர் - மலர்கதைத்
தூவினார்கள்.

சூரியனது கைர், காலத்தின் வடிவமான ஒற்தறச் சக்கரத்தையும் ஏழு

குதிதரகதையும் உதையது என்ெது நூற் பகாள்தக.
வாழி வாழி - அடுக்கு அன்பின் மிகுதி ெற்றியது. 27

இராமன் ெதைகதைக் காணுைல்

4434. அபையது ஆகிய கெபை

வந்து இறுத்ைலும், அருக்கன்
ைபையன், சநாய்தினின் ையரைன்
புைல்வபைச் ொர்ந்ைான்;
'நிபையும் முன்ைம் வந்து அபடந்ைது,
நின் சபருஞ் கெபை;
விபையின் கூற்றுவ, கண்டருள்,
நீ எை விளம்ப.
 அபையது ஆகிய கெபை - அப்ெடிப்ெட்ை வானரப் ெதை; வந்து இறுத்ைலும் - வந்து
ைங்கிய அைவில்; அருக்கன் ைையன் - சூரியன் மகனான சுக்கிரீவன்; ையரைன்
புைல்வபை சநாய்தினில் ொர்ந்ைான் - ைசரை மன்னனின் மகனாகிய இராமதன
விதரவில் பசன்றதைந்து; விபையின் கூற்றுவ - தீவிதனகளுக்கு இயமன்
கொன்றவகன! நிபையும் முன்ைம் - நிதனப்ெைற்க முன்கெ (பவகு விதரவில்); நின்
சபருஞ் கெபை - உனது பெரிய கசதனயானது; வந்து அபடந்ைது - வந்து கசர்ந்ைது;
கண்டருள் நீ - நீ அதைக் காண வருவாய்; எை விளம்ப - எனக் கூற. . . .

'விதனயின் கூற்றுவ' என்று இராமதன விளித்ைது உயிர்கதை வாட்டும்

விதனகதைப் கொக்கிஅவற்தறப் பிறப்ெற்றனவாகச் பசய்யும் இராமனது அருள்
திறம்கருதி. 28

4435. ஐயனும் உவந்து அகம்

எை முகம் மலர்ந்ைருளி,
பையலாள் வரக் கண்டைன்
ஆம் எைத் ைளிர்ப்பான்,
எய்திைான், அங்கு ஓர் சநடு
வபரச் சிகரத்தின் இருக்பக;
சவய்யவன் மகன், சபயர்த்தும்,
அச் கெபையின் மீண்டான்.
ஐயனும் உவந்து - இராமனும் மகிழ்ந்து; அகம் எை முகமலர்ந்து அருளி - ைன் மனம்
கொலகவ முகமும் மலரப் பெற்று; பையலாள் வரக் கண்டைன் ஆம் எை - சீதைகய
கநரில் வந்திைக் கண்ைவன் கொன்று; ைளிர்ப்பான் - மனக் கிைர்ச்சி பகாண்ைவனாய்;
அங்கு ஓர் சநடுவபர - அங்கக இருந்ை உயர்ந்ை ஒரு மதலயின்; சிகரத்தின் இருக்பக
எய்திைான் - உச்சி இைத்தைச் பசன்று அதைந்ைான்; சவய்யவன் மகன் - சூரியனின்
மகனான சுக்கிரீவன்; சபயர்த்தும் - மீண்டும; அச்கெபையின் மீண்டான் - அந்ைச்
கசதனயிைம் திரும்பிச் பசன்றதைந்ைான்.

கசதனதயக் கண்ை இராமனுக்குச் சீதைகய மீண்டு வந்திைக் கண்ைது கொன்று

மனக் கிைர்ச்சி ஏற்ெட்ைது என்கிறார். இந்ைச் கசதனகய கருவியாக இருந்து கொர்
பவற்றி ைந்து சீதைதய மீட்கும் காரியம் நிதறகவறிடும் என்ற நம்பிக்தகயின் உறுதி
இவ்வாறு பவளிப்ெட்ைது. 'ைளிர்ப்ொன்' என்ற பசால்லின் குறிப்பு மிகவும் நயமானது.
முந்தைய ெைலங்களில் சீதைதயப் பிரிந்ைைனால்

வாடிய இராமனிைம் புதிய பைன்பு பிறந்ைது என்ெதைக் குறிப்ொகப்

புலப்ெடுத்துகிறது 'ைளிர்ப்ொன்' என்ற பசால்லாட்சி. ைளிகர மரம் பசடிகளின்
எதிர்கால வைத்தைப் புலப்ெடுத்துமன்கறா? கசதனப் ெரப்பு முழுவதும காண்ெைற்கு
ஒரு மதலச் சிகரகம பொருந்துபமன்ெது கவிஞர்குறிப்பு. 29

4436. அஞ்கொடு ஐ - இரண்டு கயாெபை

அகலத்ைது ஆகி,
செஞ்செகவ வட திபெநின்று
சைன் திபெ செல்ல,
எஞ்ெல் இல் சபருஞ் கெபைபய,
'எழுக' எை ஏவி,
சவஞ் சிைப் பபட வீரபர
உடன் சகாண்டு மீண்டான் *
அஞ்சொடு ஐ இரண்டு கயாெபை - ெதிதனந்து கயாசதனப் ெரப்ெைவு; அகலத்ைது
ஆகி - அகலம் உதையைாய்; செஞ்கெகவ - கநராக; வடதிபெ நின்று - வைக்கிலிருந்து;
சைன்திபெ செல்ல - பைற்கு கநாக்கிச் பசல்வைற்கு; எழுக எை - புறப்ெடுக என்று;
எஞ்ெல் இல் சபருஞ்கெபைபய - குதறவற்ற பெரிய வானரப் ெதைதய; ஏவி -
ஏகுமாறு கட்ைதையிட்டு; சவஞ்சிைப் பபட வீரபர உடன் சகாண்டு - பகாடிய சினம்
உள்ை வானரப்ெதைத் ைதலவதரத் ைன்னுைன் வருமாறு அதைத்துக் பகாண்டு;
மீண்டான் - சுக்கிரீவன் இராமனிைம் திரும்ெவும் வந்து கசர்ந்ைான்.

ெதை நதைகொட்டுச் பசல்லும்கொது இராமபிரான் ஒகர இைத்திலிருந்து

ொர்ப்ெைற்குச் சுக்கிரீவன் ஏற்ொடு பசய்ைதை இப்ொைல் புலப்ெடுத்துகின்றது. எழுக +
என = எழுபகன: (அகரம்) பைாகுத்ைல்விகாரம். 30

சுக்கிரீவன் இராமனுக்குத் ைாதனதய வரன்முதறப்ெடி காட்டுைல்

4437. மீண்டு, இராமபை அபடந்து,

'இகல் வீரருள் வீர!
காண்டி, நீ' என்று,
வரன்முபற சைரிவுறக் காட்டி,
ஆண்டு இருந்ைைன்; ஆர்த்து
உருத்து எழுந்ைபையன்கற,
ஈண்டு கெபை, பால் எறி
கடல் சநறி படர்ந்சைன்ை. *
(சுக்கிரீவன்) மீண்டு இராமபை அபடந்து - திரும்ெவும் இராம னிைம் வந்து
(அவதன கநாக்கி); 'இகல் வீரருள் வீர - வலிதம பொருந்திய வீரர்களுள்கை சிறந்ை
வீரகன! நீ காண்டி என்று - நீ காண்ொய் என்று; வரன் முபற சைரிவுறக் காட்டி -
கசதனகதை
முதறயாகத் பைரியும்ெடி (அவனுக்குக்) காண்பித்து; ஆண்டு இருந்ைைன் - அந்ை
இைத்தில் இருந்ைான் (அப்கொது); ஈண்டு கெபை - திரண்ை அந்ை வானர
கசதனயானது; எறி பாற் கடல் - அதல வீசுகின்ற ொற்கைல்; சநறி படர்ந்து என்ை -
வழியில் பசன்றது கொல; ஆர்த்து உருத்து எழுந்ைது - கெராரவாரம் பசய்து (பிறர்க்கு)
அச்சம் உண்ைாகப் புறப்ெட்ைது.
சுக்கிரீவன் வானரப் ெதைகைன் வரலாறுகதை இராமனுக்குச் பசம்தமயாக
விைங்கச் பசான்னான் என்ெது.
 வானரப் ெதைக்குப் ொற்கைல் உவதம: நிறத்ைாலும் ஆரவாரத்ைாலும் ொற்கைல்
அதலகள் வானர கசதனக்கு உவதமயாயின. ஐயரவர்கள் நூலகப் ெதிப்பில்
இப்ொைல் இைம் பெறவில்தல. 31
வானரப் ெதையின் பெருக்கம்

4438. எட்டுத் திக்பகயும், இரு

நிலப்பரப்பபயும், இபமகயார்
வட்ட விண்பணயும், மறி
கடல் அபைத்பையும், மபறயத்
சைாட்டு கமல் எழுந்து
ஓங்கிய தூளியின் பூமி,
அட்டிச் செம்மிய நிபற குடம்
ஒத்ைது, இவ் அண்டம்.
எட்டுத் திக்பகயும் - எட்டுத் திதசகதையும்; இரு நிலப் பரப்பபயும்- பெரிய பூமியின்
விரிந்ை இைம் முழுவதையும்; இபமகயார் வட்டவிண்பணயும் - கைவர்கள் வாழ்கின்ற
வட்ைவடிவமான கமலுலகத் தையும்; மறிகடல் அபைத்பையும் - அதலகள் வீசும் ஏழு
கைல்கதையும்; மபறய- மதறயும்ெடி; சைாட்டு கமல் எழுந்து ஓங்கிய - ைதரயிலிருந்து
பமபலழுந்து ெரந்ை; தூளியின் - (ெதைகளின்) புழுதியால்; இவ் அண்டம் - இந்ை
அண்ை ககாைமானது; பூழி அட்டிச் செம்மிய - புழுதிதய இட்டு மூடிய; நிபற குடம்
ஒத்ைது - நிதற குைத்தை ஒத்திருந்ைது.

புழுதியால் நிதறந்ை நிதறகுைத்தைத் தூளியால் நிரம்பிய அண்ை ககாைத்திற்கு

உவதமயாக்கினார்.
ைன்தமத் ைற்குறிப்கெற்றவுவதமயணி. 32

4439. அத்தி ஒப்பு எனின்,

அன்ைபவ உணர்ந்ைவர் உளரால்;
வித்ைகர்க்கு இனி உபரக்கலாம்
உவபம கவறு யாகைா?
பத்து இரட்டி நன் பகல்
இரவு ஒருவலர் பார்ப்பர்,
எத் திறத்தினூம் நடுவு
கண்டிலர், முடிவு எவகைா?
அத்தி ஒப்பு எனின் - (இச் கசதனத் பைாகுதிக்கு) கைல் நிகராகு பமன்று கூறினால்;
அன்ைபவ உணர்ந்ைவர் உளர் - அக் கைல்களின் அைதவக் கண்ைறிந்ைவர்கள்
இருக்கின்றார்கள் (இச் கசதனயின் ெரப் தெக் கண்ைவர்கள் இல்தல); இனி
வித்ைகர்க்கு - இனிகமல் அறிவு தையவரால்; உபரக்கல் ஆம் உவபம - (இச் கசதனக்கு)
எடுத்துக் கூறும் உவதம; கவறு யாகைா - கவறு யாது உள்ைது (எதுவுமில்தல); பத்து
இரட்டி நன்பகல் இரவு - இருெது நாட்கள் ெகலிலும் இரவிலும்; ஒருவலர் பார்ப்பார்-
இதைவிைாமல் ொர்ப்ெவராகிய இராமலக்குவர்; எத் திறத்தினும் - எவ்வதகயாலும்;
நடுவு கண்டிலர் - (இச் கசதனயின்) நடுதவயும்காணாைவராயினர்; முடிவு எவகைா -
(அவ்வாறானால்) இைன் முடிபவல்தலதயக் காண்ெது எவ்வாகறா?
அறிவாளிகைான இராமஇலக்குவர் இருெது நாள் அல்லும் ெகலும் இதை விைாமல்
ொர்த்து இச் கசதனயின் நடுபவல்தலக் கூைக் காணாைவராயினர். அப்ெடியிருக்க,
இனி இைன் முடிபவல்தலதய யாரால் காண முடியும் என்றவாறு. அத்தி - கைல்.
33

ெதைதயக் குறித்து இராமலக்குவர் உதரயாைல்

4440. விண்ணின் தீம்புைல் உலகத்தின்,

நாகரின், சவற்றி
எண்ணின், ைன் அலது ஒப்பு இலன்
எை நின்ற இராமன்,
கண்ணின், சிந்பையின், கல்வியின்,
ஞாைத்தின், கருதி,
அண்ணல் - ைம்பிபய கநாக்கிைன்,
உபரசெய்வைாைான்:
சவற்றி எண்ணில் - பவற்றி பெறுவதைப் ெற்றி ஆராய்ந்ைால்; ைான் அலது - ைாகன
ைனக்கு உவதமயாவது அல்லாமல்; விண்ணில் - கமலுலகத்திலும்; தீம்புைல்
உலகத்தில் - இனிய கைல் சூழ்ந்ை உலகத்திலும்; நாகரின் - நாகர்கள் வாழும் ொைாை
உலகத்திலும்; ஒப்பு இலன் எை - உவதமயில்லாைவன் எனச் பசால்லுமாறு; நின்ற
இராமன் - (சிறப்கொடு) விைங்கும் இராமன்; கண்ணின் - ைன் கண்கைாலும்;
சிந்பையின் - மனத்தினாலும்; கருதி - அந்ைச் கசதனப் ொப்தெ நன்றாக ஆராய்ந்து;
அண்ணல் ைம்பிபய கநாக்கிைன் -
பெருதம வாய்ந்ை இதைய பெருமாதைப் ொர்த்து; உபர செய்வைாைான் - (அச்
கசதனெற்றிக்) கூறத் பைாைங்கினான்.
நாகர் - ைானியாகுபெயர் (ொைாை உலகம்); ெைமும் வாலும் உதையராய் மனிைர்
கொன்ற உருவமும் பைய்வத் ைன்தமயுமுதைய ொம்புச் சாதியார். 'தீம் புனல்':
உலதகச் சூழ்ந்து நிற்ெது உவர்க் கைகல பயனினும் மக்களுக்க மிக இன்றியதமயாை
உணவிற்குச் சுதவயளிக்கும் உப்தெ விதைவித்ைலால் 'தீம்புனல்' என்றார். உப்பு
என்ற பசால்லுக்கக சுதவ என்னும் பொருள் உண்டு. ைன்துதண ஒருவரும் ைன்னில்
கவறு இலான் (3968), கூைடு ஒருவதரயும் கவண்ைாக் பகாற்றவ (4029), துதண இலான்
(6226) என்ற பைாைர்கள் ஒப்பிட்டு உணரத்ைக்கன. 34

4441. 'அடல்சகாண்டு ஓங்கிய கெபைக்கு,

நாமும் நம் அறிவால்
உடல் கண்கடாம்: இனி முடிவு
உள காணுமாறு உளகைா? -
மடல் சகாண்டு ஓங்கிய அலங்கலாய்! -
 மண்ணிபட மாக்கள்,
''கடல் கண்கடாம்'' என்பர்; யாவகர
முடிவு உறக் கண்டார்?
மடல்சகாண்டு ஓங்கிய அலங்கலாய் - இைழ்கள் நிதறந்து சிறந்ை மாதலதய
அணிந்ைவகன! நாமும் நம் அறிவால் - நாம் இருவரும் நமது அறிவு பகாண்டு; அடல்
சகாண்டு ஓங்கிய கெபைக்கு - வலிதம பெற்றுச் சிறந்துள்ை இந்ை வானரப் ெதையின்;
உடல் கண்கடாம் - நடுவிைத்தை ஓரைவு ொர்த்கைாம் (அல்லாமல்); இனி உள - இனி
இைற்குள்ை; முடிவு காணுமாறு உளகைா - முடிபவல்தலதயக் காணும் வதக ஏகைனும்
உண்கைா? மண் இபட - இந் நிலவுலகத்தில்; மாக்கள் - மனிைர்கள்; கடல் கண்கடாம்
என்பர் - கைதலப் ொர்த்கைாம் என்று பசால்வார்கள் (ஆனால்); முடிவு உறக் கண்டார்
யாவகர - அக்கைலின் முடிபவல்தலதயக் கண்ைறிந்ைவர் யார்ைாம்?

கைதலக் காண்ெவர் அைன் ஒரு ெகுதிதய மட்டும் காண்ொகரயல்லாமல் அைன்

முடிபவல்தலதயக் காணமாட்ைார்கள்; அதைப்கொல நாமும் இச்கசதனக் கைலின்
ஒரு ெகுதிதய மட்டும் கண்கைாகமயல்லாமல் இைன் முடிபவல்தலதயக்
காணமுடியாதுஎன்ெது.
கசதனக்கு: உருபு மயக்கம். 35

4442. 'ஈென் கமனிபய, ஈர் - ஐந்து

திபெகபள, ஈண்டுஇவ்
ஆசு இல் கெபைபய,
ஐம்சபரும் பூைத்பை, அறிபவ,
கபசும் கபச்சிபை, ெமயங்கள்
பிணக்குறும் பிணக்பக, -
வாெ மாபலயாய்! - யாவகர முடிவு
எண்ண வல்லார்?
வாெ மாபலயாய் - மணம் நிதறந்ை மாதலதய அணிந்ைவகன! ஈென் கமனிபய -
இதறவனின் திருகமனிதயயும்; ஈர் ஐந்து திபெகபள - ெத்துத் திக்குகதையும்;
ஐம்சபரும் பூைத்பை - ஐந்ை பெரிய பூைங்கதையும்; அறிபவ - நுட்ெமான அறிதவயும்;
கபசும் கபச்சிபை - கெசும் பமாழிகதையும்; ெமயங்கள் பிணக்குறும் பிணக்பக -
ைமக்குள் சமயங்கள் மாறுெடுகின்ற மாறுொட்தையும்; ஈண்டு இவ் ஆசு இல்
கெபைபய - இங்கக திரண்டுள்ை குற்றமற்ற இவ்வானரப் ெதைதயயும்; யாவகர
முடிவு எண்ண வல்லார் - எவர்ைாம் அவற்றின் முடிதவக் கணக்கிை வல்லவர்?

உெகமயமாகிய கசதனதயயும் உவமானமாகிய ஈசன்கமனி முைலியவற்தறயும்

ஒருங்கக ஒரு பொதுத் ைன்தமதயக் பகாண்டு முடியுமாறு கூறப்ெட்டுள்ைது.
இதறவன் எங்குமுள்ைவனாைலால் அவனது திருகமனி அைவிட்டு அறிய முடியாைது;
ஐம்பெரும் பூைங்கள் உலக முழுவதும் நிம்பியிருத்ைலால் அவற்றிற்கும் ஓர் அைவு
இல்தல; புதிது புதிைாகப் பொருள்கதை அறியும் அறிவுக்கும் ஓர் எல்தலயில்தல;
ஒருவர் ஒன்று கெசும்கொது அைதனத் பைாைர்ந்து கெசு இைம் உண்ைாைலால்
அைற்கும் ஓர் அைவில்தல. ைன் பைய்வம் என் பைய்வம் என்று கெசிச் சைக்கிடும் சமய
வாைங்களுக்கும் முடிவில்தல. இவற்தறப் கொலகவ வானரப் ெதையின்
அைக்கமுடியாை நிதல இங்கக காட்ைப்பெற்றுள்ைது. 36

4443. 'இன்ை கெபைபய, முடிவுற

இருந்து இவண் கநாக்கி,
பின்பை காரியம் புரிதுகமல்,
நாள் பல சபயரும்;
உன்னி, செய்பககமல் ஒருப்படல்
உறுவகை உறுதி'
என்ை - வீரபைக் பகசைாழுது,
இபளயவன் இயம்பும்:
இன்ை கெபைபய - இத்ைதகய ெதைதய; இவண் இருந்து முடி வுற கநாக்கி -
இங்ககயிருந்து முழுவதும் நன்றாகப் ொர்த்து; பின்பை - அைன் பின்பு; காரியம்
புரிதுகமல் - (நமது) பசயதலச் பசய்யத் பைாைங்குகவாமானால் (இதைப் ொர்த்து
முடிவைற்குள்); நாள் பல சபயரும் - ெல நாட்கள் கழிந்து விடும்; உன்னி - (ஆககவ
இனிச் பசய்ய கவண்டியவற்தற) நன்றாக ஆராய்ந்து; செய்பககமல் ஒருப்படல்
உறுவகை உறுதி - பசய்யகவண்டிய பசயலில் மனம் ஒன்று ெட்டுச் பசய்ய
முற்ெடுவகை நன்தம ைருவைாகும்; என்ை - என்று (இராமன்

கூற); இபளயவன் - இலக்குவன்; வீரபைக் பக சைாழுது இயம்பும் - இராமதன

வணங்கிக் கூறலானான்.

கைாபைாடு கைாள் பசலத் பைாைர்ந்து கநாக்குறின் நாள்ெல கழியுமால் (7382)

என்றும் கும்ெகருணனின் உருவத் கைாற்றம் வருணிக்கப்ெட்ைதை இங்கு
ஒப்பிட்டுணரலாம். 37

4444. 'யாவது எவ் உலகத்தினின்,

இங்கு, இவர்க்கு இயற்றல்-
ஆவது ஆகுவது; அரியது ஒன்று
உளது எைல் ஆகம? -
கைவ! - கைவிபயத் கைடுவது
என்பது சிறிைால்;
பாவம் கைாற்றது, ைருமகம
சவன்றது, இப்பபடயால்.
கைவ - கைவகன! இங்கு இவர்க்கு - இங்குள்ை வானர வீரர்களுக்கு; எவ்
உலகத்தினின் - எந்ை உலகத்தில்; யாவது இயற்றல் ஆவது - எதைச் பசய்து
முடிக்ககவண்டியதிருந்ைாலும்; ஆகுவது ஆவது - அச்பசயல்கள் எளிதில்
தககூடிவிடும்; அரியது ஒன்று - (அவ்வாறாக இவர்களுக்குச் பசய்வைற்கு) அரிய
பசயல்; உளது எைல் ஆகம - உள்ைது என்று பசால்வைற்கு இைமுண்கைா? கைவிபயத்
கைடுவது என்பது - சீதைதயத் கைடிக் கண்டு பிடிப்ெபைன்ெது; சிறிது - (இவர் கைது
கெராற்றலுக்கு) மிகவும் எளிைான பசயலாகும்; இப்பபடயால் - இந்ைச் கசதனயால்;
பாவம் கைாற்றது- ொவம் கைால்வியதைந்ைது; ைருமகம சவன்றது - ைருமகம
பவற்றிபெற்றது.

எந்ை உலகத்தில் எச் பசயல் பசய்யகவண்டுமானாலும் இவர்களுக்கு எளிதில் பசய்ய

முடியுபமன்ெது. நல்லறத்தின் வழி நிற்கும் நமக்கு இச் கசதன கிதைத்ைது ொவம்
அழிவைற்கும் ைருமம் ைதைப்ெைற்கும் ஓர் அறிகுறி என்றான் இலக்குவன்.
38

4445. 'ைரங்க நீர் எழு

ைாமபர நான்முகன் ைந்ை
வரம் சகாள் கபர்
உலகத்தினில், மற்பற மன்னுயிர்கள்,
உரம் சகாள் மால் வபர
உயிர் பபடத்து எழுந்ைை ஒக்கும்
குரங்கின் மாப் பபடக்கு,
உபறயிடப் பபடத்ைைன்சகால்லாம்?
ைரங்க நீர் எழு - அதலகை வீசும் நீரில் முதைக்கும் இயல்புள்ை; ைாமபர நான்முகன்
- ைாமதர மலரின் உதித்ை பிரமன்; ைந்ை -
ெதைத்ை; வரம் சகாள் - கமன்தமதயப் பெற்ற; கபர் உலகத்தினில் - இப் பெரிய
உலகத்திலுள்ை; மற்பற மன் உயிர்கள் - நிதல பெற்ற மற்தறய உயிரினங்கதை; உயிர்
பபடத்து எழுந்ைை - உயிர் பெற்று வந்ைனவாகிய; உரம் சகாள் - வலிதம பகாண்ை;
மால் வபர ஒக்கும் . பெரிய மதலகதைப் கொன்ற; குரங்கின் மா பபடக்கு - இந்ைப்
பெரிய வானர கசதனக்கு; உபற இட - உதறயிட்டுக் கணக்கிடுவைற்காககவ;
பபடத்ைைன் சகால் - ெதைத்ைான் கொலும்.

பிற உயிர்கபைல்லாம் இச் கசதனயிலுள்ை வானரத் பைாதகக்கு உதறயிடு

வைற்பகன்கற ெதைக்கப்ெட்ைனகொலும் என்ெது.
உதற: பெரிய எண்தணக் குறிப்பிை அதையாைமாக தவக்கும் சிறு பொருள்.

'அலருகைான் ஆதியாக ஒழிந்ை கவறு உயிர்கபைல்லாம் அரக்கருக்கு உதறயும்

கொைா' (4868) 'உதறயிைவும் கொைார்' - (5344) என்ற இைங்களிலும் இக்கருத்து
வந்துைது. 39

4446. 'ஈண்டு, ைாழ்க்கின்றது என், இனி -

எண் திபெ மருங்கும்,
கைண்டுவார்கபள வல்பலயில்
செலுத்துவது அல்லால்?
நீண்ட நூல்வலாய்!' என்றைன்,
இபளயவன்; சநடிகயான்,
பூண்ட கைரவன் காைலற்கு,
ஒரு சமாழி புகலும்:
நீண்ட நூல் வலாய் - பெருதம வாய்ந்ை நூல்களில் வல்லவகன; எண்திபெ மருங்கும் -
எட்டுத் திதசகளினிைங்களிபைல்லாம்; கைண்டு வார்கபள - (சீதைதயத்) கைடுவைற்கு
உரியவர்கதை; வல்பலயில் செலுத்துவது அல்லால் - விதரவாக அனுப்புவைல்லாமல்;
இனி ஈண்டுத் ைாழ்க்கின்றது என் - இனிகமலும் இங்கிருந்து காலைாமைம் பசய்வது
எைற்காக? என்றைன் இபளயவன் - என்று இலக்குவன் கூறினான். சநடிகயான் -
பெருதம மிக்கவனான இராமன்; பூண்ட கைரவன் காைலற்கு- ஏழு குதிதரகள்
பூட்ைப்பெற்ற கைதரயுதையவனான சூரியன் மகனாகிய சுக்கிரீவனுக்கு; ஒரு
சமாழிபுகலும் - ஒரு வார்த்தைபசால்லலானான். 40
 நாட விட்ட படலம்

இராமபிரான் கட்ைதைப்ெடி சுக்கிரீவன் சீதைதயத் கைடும்ெடி வானரப் ெதைத்

ைதலவர்கதை எல்லாத் திதசகளிலும் விடுத்ை பசய்திதயயுணர்த்துவதைக் கூறும்
ெைலம் இது.

ெதையைவு ெற்றிச் சுக்கிரீவனும் இராமனும் உதரயாடுகின்றார்கள்; இராமன் இனி

நைக்க கவண்டுவன குறித்துச் சிந்ைதன பசய்க என்று சுக்கிரீவனிைம் கூறுகிறான்;
அச்சுக்கிரீவன் அனுமதனஅங்கைன் முைலியவர்களுைன் பைன்திதசக்கு
அனுப்புகிறான்; பிற திதசகளுக்கு மற்றவர்கதை அனுப்புகிறான்; ஒரு திங்களுக்குள்
கைடித் திரும்பிவருமாறு அவர்களுக்கு ஆதணயிடுகிறான்; கமலும் பைன்திதச
பசல்லும் வானர வீரர்க்குச் சுக்கிரீவன் வழி கூறுகிறான்; இராமகனா, அனுமனுக்குச்
சீதையின் அங்க அதையாைங்கதைக் கூறுகிறான்; இராமன் அனுமனுக்கு உதரத்ை
அதையாைச் பசய்திகள் சுட்டிக் காட்ைப்ெடுகின்றன; பின்னர் இராமன் கமாதிரம்
அளித்து விதைபகாடுத்து அனுமதன அனுப்புகிறான்.
ெதையின் அைவு ெற்றி இராமனும் சுக்கிரீவனும் உதரயாைல்
கலிவிருத்ைம்

4447. 'வபகயும், மாைமும், மாறு

எதிர்ந்து ஆற்றுறும்
பபகயும் இன்றி, நிபரந்து
பரந்து எழும்
ைபகவு இல் கெபைக்கு,
அலகு ெபமந்ைது ஓர்
சைாபகயும் உண்டுசகாகலா?'
எைச் சொல்லிைன்.
'வபகயும் - ஆராய்ைலும்; மாைமும் - ஒப்புதமயும்; மாறு எதிர்ந்து ஆற்றுறும்
பபகயும் - எதிர்த்துச் பசயல்ெைக்கூடிய ெதகவரும் இன்றி - இல்லாமல்; நிபரந்து -
வரிதசயாக அதமந்து; பரந்து எழும் - விரிவாகப் ெரவி எழுந்துள்ைதும்; ைபகவு இல்
கெபைக்கு - ைடுப்ெைற்கு எவரும் இல்லாைதுமான கசதனக்கு; அலகு ெபமந்ைது ஓர்
சைாபகயும் உண்டுசகாகலா - அைவு பகாண்டு பசால்லக்கூடிய ஓர் எண்ணிக்தகயும்
உண்கைா'; எை - என்று இராமன் வினவ; சொல்லிைன் - சுக்கிரீவன் பின்வருமாறு
பசான்னான்.

ைதலவன் இடுகின்ற கட்ைதைதய நிதறகவற்றுைலன்றி கவறு ஆய்வு கமற்

பகாள்ளுைல் ெதைவீரர்களுக்கு இல்தல என்ற கருத்திதன 'வதக. . . இன்றி' என்ற
பைாைர்பு புலப்ெடுத்திற்று. வதகயும் மானமும் ெதகயும் இன்றி எனக் கூட்டிப்
பொருள் பகாள்க. வதகைல் - ஆராய்ைல். 'நகர் நீ ைவிர்வாய்' எனவும் வதகயாது
பைாைர்ந்து' என்ற பைாைரில் 'வதகயாது' என்ற பசால் 'ஆராயாமல்' என்ற பொருளில்
வந்ைது. மானம் - ஒப்புதம. வதகயும் மானமும் ெதகயும் என்ற எண் ணும்தமச்
பசாற்கள் 'இன்றி' என்னும் விதனபயச்சம் பகாண்டு முடிவைாகப் ொைல்
அதமந்துள்ைதுகாண்க. 1

4448. ' ''ஏற்ற சவள்ளம் எழுபதின்

இற்ற'' என்று
ஆற்றலாளர் அறிவின்
அபமந்ைது ஓர்
மாற்றம் உண்டு; அது
அல்லது, மற்றும் ஓர்
கைாற்றம் என்று இைற்கு
எண்ணி முன் சொல்லுகமா?
(அதுககட்ை சுக்கிரீவன் இராமதன கநாக்கி); ஏற்ற சவள்ளம் எழுபதின் இற்ற என்று
- (இந்ை வானர கசதனயின் அைவு) எழுெது பவள்ைம் என்னும் அைவால்
அதமந்திருக்கின்றது என்று; ஆற்றலாளர் அறிவின் அபமந்ைது - வல்லவருதைய
அறிவினால் ஆராய்ந்து கண்ை ைாகிய; ஓர் மாற்றம் உண்டு - ஒரு வார்த்தை உள்ைது; அது
அல்லது - (அந்ை வார்த்தை) அல்லாமல்; இைற்கு - இச் கசதனக்கு; மற்றும் ஓர் கைாற்றம்
என்று - கவறான ஒரு முடிபவல்தலயுண்டு என்று; எண்ணி முன் சொல்லுகமா -
ஆராய்ந்து பசால்ல இயலுகமா? (இயலாது).

இச் கசதனயின் பைாகுதி ெற்றிி்ப் பெரிகயார் எழுெது பவள்ைம் என்று கூறியதை

உைன்ெடிகவண்டும்; மாறாக யாராலும் இவ்வைபவன்று கணக்கிட்டுக் கூறுவது
எவ்வாற்றாலும் இயலாது என்க. 2

4449. 'ஆறு பத்து எழு ககாடி அனீகருக்கு

ஏறு சகாற்றத் ைபலவர், இவர்க்கு முன்
கூறு கெபைப் பதி, சகாடுங் கூற்பறயும்
நீறு செய்திடும் நீலன்' என்று ஓதிைான்.
அனீகருக்கு - இச் கசதனயிலுள்ை வானரங்களுக்கு; ஏறு சகாற்றத் ைபலவர் - சிறந்ை
பவற்றிதயயுதைய ைதலவர்கள்; ஆறு பத்து எழு ககாடி- அறுெத்கைழு ககாடிக்
கணக்கான; இவர்க்கு முன் கூறு கெபைப்பதி - இப் ெதைத் ைதலவர்களுக்கும்
முைலாகச் பசால்லப்ெட்ை ைதலதமப் ெதைத்ைதலவனானவன்; சகாடுங் கூற்பறயும் -
பகாடிய யமதனயும்; நீறுசெய்திடும் நீலன் - சாம்ெலாக்கவல்ல வலிதமயுள்ை

நீலனாவன்; என்று ஓதிைான் - என்று சுக்கிரீவன் கூறினான்.

எழுெது பவள்ைம் வானர வீரர்களுக்கு அறுெத்கைழு ககாடி கசதனத் ைதலவர்

உள்ைனர்; அந்ைப் ெதைத் ைதலவர்களுக்பகல்லாம் ைதலவன் நீலன் என்ெது.
பகால்லுைல் பைாழிலதமந்ை யமதனகய பகால்லும் திறம் வாய்ந்ை வாபனன நீலனது
சிறப்பு கூறப்பெற்றுள்ைது. அனீகம் - கசதன வகுப்பு; அனீகர் - கசதனயிலுள்ைவர்.
3
நைக்க கவண்டுவன குறித்துச் சிந்ைதன பசய்க என இராமன் கூறுைல்
4450. எைது உபரத்ை
எரிகதிர் பமந்ைபை,
சவன்றி விற் பக
இராமன் விருப்பிைால்,
'நின்று இனிப் பல
கபசி என்கைா? சநறி
சென்று இபழப்பை சிந்ைபை
செய்க' என்றான்.
என்று உபரத்ை - என்று கூறிய; எரி கதிர் பமந்ைபை - பவப்ெ மான
கதிர்கதையுதைய சூரியன் மகனான சுக்கிரீவதன; சவன்றி விற்பக இராமன் -
பவற்றிதயத் ைரும் ககாைண்ைம் என்னும் வில்தலத் ைாங்கிய இராமன்; விருப்பிைால் -
அன்புைன் (கநாக்கி); இனி நின்று பல கபசி என்கைா - இப்பொழுது (வீகண காலங்
கழியுமாறு) ெலெைப் கெசுவைால் வரும் ெயன் யாது? சநறி சென்று இபழப்பை -
முதறயாகச் பசயலாற்றும் வழிதய கமற்பகாண்டு பசய்ய கவண்டியவற்தறக்
குறித்து; சிந்ைபை செய்க - ஆகலாதசத பசய்க; என்றான் - என்று பசான்னான்.

பவன்றி விற்தக இராமன்: எப்பொழுதும் பவற்றிகய அல்லாமல்

கைால்விதயயறியாை ககாைண்ைத்தை ஏந்தியவன். எரிகதிர் - விதனத் பைாதகப்
புறத்துப் பிறந்ை அன்பமாழித் பைாதக. சூரியதனக் குறித்து நின்றது.
4

சுக்கிரீவன், அனுமதன அங்கைன் முைலிவர்களுைன் பைன்திதசக்கு அனுப்புைல்

4451. அவனும் - அண்ணல் அனுமபை, 'ஐய! நீ,

புவைம் மூன்றும் நின் ைாபையின் புக்கு உழல்
ைவை கவகத்பை ஓர்கிபல; ைாழ்த்ைபை;
கவை மாக் குரங்கின் செயல் காண்டிகயா?
அவனும் - அந்ைச் சுக்கிரீவனும்; அண்ணல் அனுமபை - பெருதமயில் சிறந்ை
அனுமதன (கநாக்கி); ஐய - ஐயகன! நீ -, புவைம் மூன்றும் - மூவலகத்திலும்; நின்
ைாபையின் - உன் ைந்தையாகிய
வாயுதவப் கொல; புக்கு உழல் - புகுந்து பசல்கின்ற; ைவை கவகத்பை - (உனது)
மிக்க கவகத்தை; ஓர்கிபல - உணரமாட்ைாமல்; ைாழ்த்ைபை - வீகண
ைாமதிருத்திருக்கின்றாய்; கவை மாக் குரங்கின் - விதரந்து பசல்லக்கூடிய பெரிய
குரங்குகளின்; செயல் காண்டிகயா - ஆற்றல் மிக்க பசய்தகதயக் காண
விரும்புகின்றாகயா?
மூவுலகத்திலும் இயங்கும் வல்லதம பெற்றிருந்தும் நீ இப்கொது சீதைதய நாடிச்
பசய்தி பைரிந்து வராமல் வீகண நாள் கைத்துவது, மற்தற வானரர்கள் சீதைதயத்
கைடும் திறத்தில் என்ன பசய்கின்றார்கள் என்று காணக் கருதுகிறாய் கொலும் எனச்
சுக்கிரீவன் அனுமதன கநாக்கிி்க் கூறினான் என்ெது,
 ைவன கவகம் - ஒருபொருட் ென்பமாழி. கவகத்தை (கவகத்தை உதைய நீ) -
முன்னிதல ஒருதமக் குறிப்பு விதனமுற்று . 5

4452. 'ஏகி, ஏந்திபழைன்பை, இருந்துழி,

நாகம் நாடுக; நானிலம் நாடுக;
கபாக பூமி புகுந்திட வல்ல நின்
கவகம் ஈண்டு சவளிப்பட கவண்டுமால்.
ஏகி - (நீ இங்கிருந்து) பசன்று; ஏந்திபழ இருந்துழி ைன்பை -
அணிகதையுதையவைாகிய சீதை இருக்கும் இைத்தை; நாகம் நாடுக - நாகர்கள்
உதறயும் ொைலத்தில் பசன்று கைடுவாய்; நானிலம் நாடுக - பூமியிலும் கைடுவாய்;
கபாக பூமி புகுந்திட வல்ல நின் கவகம் - கொக பூமியான பசார்க்ககலாகத்திற்கும்
பசல்ல வல்லதமயுள்ை உனது கவகமும்; ஈண்டு சவளிப்பட கவண்டும் - இப்கொது
பவளியாக கவண்டும்.
'நீ மூவுலகங்களிலும் பசன்று சீதைதயத் கைை கவண்டு'பமன்று சுக்கிரீவன்
அனுமனுக்குக் கூறினான் என்ெது. ஏந்திதை: அன்பமாழித் பைாதக. இருந்துழி:
பைாகுத்ைல் விகாரம். கொகபூமி: உயிர்கள் புண்ணிய மிகுதியால் பசன்று
கொகங்கதைத் துய்க்கும் சுவர்க்கம். 6

4453. 'சைன் திபெக்கண்,

இராவணன் கெண் நகர்
என்று இபெக்கின்றது, என்
அறிவு, இன்ைணம்;
வன் திபெக்கு, இனி,
மாருதி நீ அலால்,
சவன்று, இபெக்கு உரியார்
பிறர் கவண்டுகமா?
இராவணன் கெண் நகர் - இராவணனுதைய நீண்ை பெரிய இலங்காபுரி;
சைன்திபெக்கண் - பைற்குத் திதசயில் (உள்ைது); என்று - என்று; என் அறிவு இன்ைணம்
இபெக்கின்றது - எனது நிதனவு
இவ்வாறு உணர்த்துகின்றது; மாருதி - அனுமாகன! இனி வை திபெக்கு -
இப்கொது வலிய அந்ைத் திதசக்குச் (பசன்று); சவன்று - அங்குள்ை அரக்கதர பவற்றி
பகாண்டு; இபெக்கு உரியார் - புகழ் பெறத் ைகுதியுள்ைவர்; நீ அலால் பிறர் கவண்டுகமா
- நீ ஒருவகன யல்லாமல் கவபறாருவரும் கவண்டுகமா?

'இராவணன் நகராகிய இலங்தக பைன் திதசயிலிருப்ெைாக எனக்கு நிதனவு; நீ

ஒருவகன அத் பைன்திதசக்குச் பசன்று இராவணனது இலங்தகதயக் கண்டு
அங்குள்ை அரக்கதர பவன்று சீதையின் பசய்திதய அறிந்து வந்து பசால்லிப் புகழ்
பெறுவைற்குத் ைகுதியுதையாய்' என்று சுக்கிரீவன் அனுமனிைம் கூறினான்.
 இன்னணம் - (இன்னவண்ணம்) பைாகுத்ைல் விகாரம். எல்லாவுயிர்கதையும் கவரும்
யமன் திதசயானைாலும், வீரம் மிக்க இராவணன் அங்கு ஆட்சி புரிவைாலும்
பைன்திதச வன்திதசஎனப்ெட்ைது. 7

4454. 'வள்ளல் கைவிபய

வஞ்சித்து சவௌவிய
கள்ள வாள் அரக்கன்
செலக் கண்டது,
சைள்ளிகயாய்! ''அது சைன்
திபெ என்பது ஓர்
உள்ளமும் எைக்கு உண்டு''
எை உன்னுவாய்.
சைள்ளிகயாய் - பைளிவான அறிவுள்ைவகன! வள்ளல் கைவிபய - சிறந்ை
பகாடியாைனான இராமனின் மதனவியாகிய சீதைதய; வஞ்சித்து சவௌவிய -
வஞ்சதனயால் கவர்ந்து பசன்ற; கள்ள வாள் அரக்கன் - கள்ைத் ைன்தமயுதைய
பகாடிய அரக்கனான இராவணன்; செலக் கண்டது அது - கொகக் கண்ைைான அந்ைத்
திதச; சைன்திபெ என்பது - பைற்குத் திக்காகும் என்ெைாகிய; ஓர் உள்ளமும் - ஒரு
நிதனவும்; எைக்கு உண்டு - என்னிைம் கைான்றுகிறது; எை உன்னுவாய் - என்று நீ
கருதுவாய்.

கண்ைது - சீதை ைன் கலன்கதை ஒரு முடிப்பில் பொதிந்து எறிந்ைதைக் கண்ைது.

8

4455. 'ைாபர பமந்ைனும், ொம்பனும், ைாம் முைல்

வீரர் யாவரும், கமம்படும் கமன்பமயால்
கெர்க நின்சைாடும்; திண் திறல் கெபையும்,
கபர்க சவள்ளம் இரண்சடாடும் சபற்றியால்.
ைாபர பமந்ைனும் - ைாதரயின் மகனான அங்கைனும்; ொம்பனும் - (கரடிகளுக்கு
அரசனான) சாம்ெவானும்; முைல் வீரர் யாவரும் -

முைலாகிய வீரர் ெலரும்; கமம்படும் கமன்பமயால் - மிகுந்ை பெருதமகயாடு;

நின்சைாடும் கெர்க - உன்னுைன் வரட்டும்; சவள்ளம் இரண்சடாடும் - இரண்டு
பவள்ைம் என்னும் அைவுைகன; திண் திறல் கெபைகள் - மிக்க வலிதமயுள்ை
கசதனகள்; சபற்றியால் கபர்க - பெருதமகயாடு (உங்களுக்கு உைவியாகப்)
புறப்ெைட்டும் (எனக்கூறி)

அங்கைன், சாம்ெவான் ஆகிகயாகராடும், இரண்டு, பவள்ைம் வானர

கசதனகயாடும் புறப்ெட்டுச் சீதைதயத் கைை நீ பைன்திதச பசல்வாபயனச் சுக்கிரீவன்
அனுமனுக்கு ஆதணயிட்ைான் என்ெது. திண்திறல்: ஒரு பொருட்ென் பமாழி. ைாம் -
அதச. 9
ஏதனத் திதசகளுக்கு மற்றவர்கதை அனுப்புைல்
4456. 'குட திபெக்கண், சுகடணன்;
குகபரன் வாழ்
வட திபெக்கண்,
ெைவலி; வாெவன்
மிடல் திபெக்கண்,
விைைன்; விறல் ைரு
பபடசயாடு உற்றுப் படர்க'
எைப் பன்னிைான்.
குடதிபெக் கண் - கமற்குத் திதசயில்; சுகடணன் - இைெனும்; குகபரன் வாழ்
வடதிபெக்கண் - (திக்குப் ொலகனான) குகெரன் வாழுகின்ற வைக்குத் திதசயில்;
ெைவலி - சைவலி என்னும் ைதலவ னும்; மிடல் வாெவன் திபெக்கண் -
வலிதமக்பகாண்ை இந்திரனுக்குரிய கிைக்குத் திக்கில்; விைைன் - வினைனும்;
விறல்ைரு பபடசயாடு - வலிதம மிக்க கசதனகயாடு; உற்றுப் படர்க - கசர்ந்து
பசல்வாராக; எைப் பன்னிைான் - என்று கூறினான்.
குகெரன்: விச்சிரவசு என்னும் முனிவனுக்கு மூத்ை மதனவியான ெரத்து வாச
மகளிைம் பிறந்ை மகனாவான்.
வாசவன்: வசுக்களுக்குத் ைதலவன். ெைர்பகன - (அகரம்) பைாகுத்ைல் விகாரம்.
(ெைர்க + என) 10
ஒரு திங்களுக்குள் கைடித் திரும்புமாறு சுக்கிரீவன் ஆதணயிைல்

4457. சவற்றி வாைர சவள்ளம் இரண்சடாடும்

சுற்றி ஓடித் துருவி, ஒரு மதி
முற்றுறாைமுன், முற்றுதிர், இவ் இபட;
சகாற்ற வாபகயினீர்!' எைக் கூறிைான். (சுக்கிரீவன் இைென் முைலான வானர
வீரர்கதை கநாக்கிக்); சகாற்ற வாபகயினீர் - பவற்றிக்கான வாதகமாதலதய
அணிவைற்கு உரியவர்ககை! சவற்றி வாைரம் சவள்ளம் இரண்சடாடும் - (நீங்கள்)
பவற்றி பெறும் ைன்தமயுள்ை இரண்டு பவள்ைம் வானர கசதனகயாடும்; சுற்றி
ஓடித்துருவி - (ெல இைங்களில்) அதலந்து திரிந்து (சீதைதயத்) கைடி; ஒரு மதி
முற்றுறாைமுன் - ஒரு திங்கள் கழிவைற்குள்கை; இவ் இபட முற்றுதிர் - இங்கக திரும்பி
வந்து கசருங்கள்; எைக் கூறிைான் - எனச் பசால்லினான்.

நீங்கள் ைனித் ைனிகய இரண்டு பவள்ைம் வானரப் ெதைகயாடு நான் உங்களுக்குக்

குறித்ை திதசகளுக்குச் பசன்று சீதைதயத் கைடி ஒரு திங்களுக்குள் இங்கு வந்து
கசரகவண்டுபமன்று சுக்கிரீவன் ஆதணயிட்ைான் என்ெது. வாதக -ஆகுபெயர்.
11

பைன்திதச பசல்லும் வீரர்க்குச் சுக்கிரீவன் வழி கூறுைல்

4458. 'ஈண்டுநின்று எழுந்து, ஈர் - ஐந்து நூறு எழில்

தூண்டு கொதிக் சகாடு முடி கைான்றலால்,
நீண்ட கநமி சகாலாம் எை கநர் சைாழ
கவண்டும் விந்ைமபலயிபை கமவுவீர்.
(பைன் திதசக்குச் பசல்லும் வானர வீரர்கதைப் ொர்த்துச் சுக்கிரீவன்); ஈண்டு நின்று
எழுந்து - (நீங்கள்) இங்கிருந்து புறப்ெட்டு; எழில் தூண்டு கொதி - அைகு மிகுந்து ஒளி
வீசுகின்ற; ஈர் ஐந்து நூறு சகாடு முடி கைான்றலால் - ஆயிரஞ் சிகரங்கள்
காணப்ெடுவைால்; நீண்ட கநமி சகால் ஆம் எை - பெரிய வடிவு பகாண்ை
திருமால்ைாகனா என்று; கநர் சைாழகவண்டும் - எதிகர பசன்று பைாழுவைற்குரிய;
விந்ை மபலயிபை - விந்திய மதலதய; கமவுவீர் - முைலிகல பசன்று கசருங்கள்.

ஆயிரங் பகாடுமுடிகதையுதைய விந்திய மதலக்கு ஆயிரம் முடிகதையுதைய

திருமாதல உவதமயாக்கினார். கநமி - ஆகுபெயர். 12

4459. 'கைடி, அவ் வபர தீர்ந்ை பின், கைவரும்

ஆடுகின்றது, அறுபைம் ஐந்திபைப்
பாடுகின்றது, பல் மணியால் இருள்
ஓடுகின்ற நருமபை உன்னுவீர்.
அவ்வபர கைடித் தீர்ந்ைபின் - அந்ை விந்திய மதலயில் சீதைதயத் கைடி முடித்ை
பின்பு; கைவரும் ஆடுகின்றது - கைவர்களும் வந்து நீராைப் பெறுவதும்; அறுபைம்
ஐந்திபைப் பாடுகின்றது - (பவள்ைத்ைால் அடித்து வரப் பெற்ற மலர்களிலுள்ை
கைதனப் ெருகி அந்ைக் களிப்பினால்) வண்டுகள் ெஞ்சமம் என்ற சுரத்தைப் ொைப்
பெறுவதுமான; பல் மணியால் இருள் ஓடுகின்ற - (அங்குள்ை) ெலவதகயான

இரத்தினங்களின் ஒளியால் இருள் விலகுவைற்குக் காரணமான; நருமபை

உன்னுவீர் - நருமதையாற்தறச் பசன்று அதைவீர்.

நருமதை நதி: கிைக்கிலிருந்து கமற்கு கநாக்கிப் ொயும் ஓர் ஆறு; கைவர்கள் நீராடும்
பைய்வீகமும் வண்டுகள் இதசொடும் சூைல் இனிதமயும், மணிபயாளியால் இருள்
நீங்கும் பசல்வ வைமும் அந்ை நருமதை நதிக்கு உள்ைபைனக் கற்ெதன பசய்ைதம
நயமானது. ஐந்து - ெஞ்சமம்: ஏழு சுரங்களுள் இது ஐந்ைாவது. அறுெைம் ஐந்திதனப்
ொடுகின்றது - பசால்நயம். 13

4460. 'வாம கமகபல வாைவர் மங்பகயர்,

காம ஊெல் களி இபெக் கள்ளிைால்,
தூம கமனி அசுணம் துயில்வுறும்
ஏமகூடம் எனும் மபல எய்துவீர்.
(அங்கிருந்து) வாம கமகபல வாைவர் மங்பகயர் - அைகிய கமகதலயணிந்ை கைவ
மாைர்கள்; காம ஊெல் - விருப்ெத்கைாடு ஊஞ்சல் ஆடும்கொது; களி இபெக் கள்ளிைால்
- மகிழ்ச்சியால் ொடுகின்ற இதசயாகிய மதுவால்; தூம கமனி அசுணம் - புதக கொன்ற
கரிய நிறமுதைய அசுணமாப் ெறதவகள்; துயில்வுறும் - தூங்குவைற்கு இைமான; ஏம
கூடம் எனும் மபல எய்துவீர் - ஏமகூைம் என்னும் மதலதயப் கொய்ச் கசருங்கள்.
 ஏமகூை மதலயில் கைவமாைர்கள் வந்து ஊஞ்சலாடும்கொது களிப்பினால்
ொடுகினற இதசப் ொைலால் அசுணப் ெறதவ தூங்கும் என்ெது. அசுணம் -
இதசயுணர்வுதைய ெறதவ; விலங்கு என்றும் கூறுவர். அரமங்தகயர்: மரூஉ. (அமர
மங்தகயர்). ஏமகூைம் - எட்டுக் குலகிரிகளில் ஒன்று. வாமம் - அைகு.
14

4461. 'சநாய்தின், அம் மபல நீங்கி, நுமசராடும்

சபாய்பகயின் கபர பிற்படப் கபாதிரால்;
செய்ய சபண்பண, கரிய சபண்பணச் சில
பவகல் கைடி, கடிது வழிக்சகாள்வீர்.
சநாய்தின் - விதரவாக; அம்மபல நீங்கி - அந்ை ஏமகூை மதலதய விட்டு அகன்று;
நுமசராடும் - உங்கதைச் கசர்ந்ை வானரர் களுைகன; சபாய்பகயின் கபர - (அங்குள்ை)
ைைாகத்தின் கதரயானது; பிற்படப் கபாதிர் - பின்னாகும்ெடி (அதை விட்டு) அப்ொகல
பசல்லுங்கள்; செய்ய சபண்பண - (மகளிர்க்குரிய) நற் ெண்புகதைக் பகாண்ை
சீதைதய; கரிய சபண்பண - கரிய பெண்தண நதியின் இைங்களில்; சில பவகல் கைடி
- சில நாட்கள் கைடிப் ொர்த்து; கடிது வழிக்சகாள்வீர் - விதரந்து கமகல பசல்லுங்கள்.
பசய்ய பெண்தண கரிய பெண்தண - முரண் பைாதை. தவகல் - கழியும்
ைன்தமயுதையது: காரணப்பெயர். பநாய்து, கடிது: விதரவுெற்றி வந்ை விதனயுரிகள்.
15

4462. 'ைாங்கும் ஆர் அகில், ைண் நறுஞ் ெந்ைைம்,

வீங்கு கவலி விைர்ப்பமும், சமல்சலை
நீங்கி, நாடு சநடியை பிற்பட,
கைங்குவார் புைல் ைண்டகம் கெர்திரால்.
ைாங்கும் - நறுமணத்தைக் பகாண்ை; ஆர் அகில் - ஆத்தியும் அகில் மரங்களும்; ைண்
நறுஞ் ெந்ைைம் - குளிர்ந்ை நறுமணமுள்ை சந் ைனமரங்களும் (ஆகியவற்தற); வீங்கு
கவலி - விரிந்ை கவலியாகக் பகாண்ை; விைர்ப்பமும் - விைர்ப்ெ நாட்தையும்;
சமல்சலை நீங்கி - பமதுவாகக் கைந்து; சநடியை நாடு பிற்பட - ெல காைம் நீண்ை ெல
நாடுகளும் உங்களுக்குப் பின்னாகுமாறு; கைங்கு வார்புைல் - மிக்க நீர் நிதறந்து;
ைண்டகம் கெர்திர் - ைண்ைகாரணியத்தைச் பசன்று அதைவீர்.
விைர்ப்ெ நாட்தைச் சுற்றி கவலியாக அகில் மரங்களும், சந்ைன மரங்களும்
நிதறந்திருக்குபமன்ெது, கைங்குைல் - நிதறைல். 16

4463. 'பண்டு அகத்தியன் பவகியைாப் பகர்

ைண்டகத்ைது, ைாபைர்ைம்பம உள்
கண்டு, அகத் துயர் தீர்வது காண்டிரால்,
முண்டகத்துபற என்று ஒரு சமாய் சபாழில்.
முண்டகத் துபற என்று - (அைன் பின்பு) முண்ைகத் துதறபயன்று கூறப்ெடுகின்ற;
ஒரு சமாய் சபாழில் - மரங்கள் அைர்ந்ை ஒரு கசாதல யானது; பண்டு அகத்தியன்
பவகியைாப் பகர் - ெைங்காலத்து அகத்திய முனிவர் வசித்ைைாகக் கூறப்ெடுகின்ற;
ைண்டகத்ைது - ைண்ை காரணியத்திலுள்ைது; ைாபைர்ைம்பம உள் கண்டு - ைவஞ்பசய்யும்
முனிவர்கதைத் ைம் மனத்திற் காண்ெைால்; அகத் துயர் தீர்வது - ைங்கள் மனத்
துன்ெத்தை நீக்குவைற்குக் காரணமாயிருப்ெது; காண்டிர் - (அைதனச்) பசன்று
காணுங்கள்.

அகத்தியர் வசிக்கின்ற ைண்ைகாரணியத்திலுள்ைதும், வழிெட்ை மாத்திரத்தில்

அவர்களின் மனத் துன்ெத்தை மாற்றும் பெருதம வாய்ந்ை முனிவர்கள்
நிரம்பியிருக்கப் பெற்றுதுமாகிய முண்ைகத் துதறதயச் பசன்று காணுங்கள் என்ெது.
ைாெைர் - ைவம் பசய்ெவர். முண்ைகத் துதற: ைாமதர நிரம்பிய நீர்நிதல - கசாதலக்கு
ஆயிற்று அகத்தியர் ைண்ைக வனத்தும், பொதிய மதலயிலும் பைன்னாட்டில் ெல
இைங்களிலும் இருந்ைைாக வரலாறு உண்டு. கம்ெராமாயணத்தில் 2665, 4477 ஆகிய பிற
ொைல்களிலும் அகத்தியர் உதறவிைங்கள் குறிக்கப் ெட்டுள்ைன. இப்ொைலில் முன்பு
அகத்தியர் இருந்ைைாகக் குறிப்பிடுவதும், பொதிதகதய 'என்றும் அவன்
உதறவிைமாம்' (4477) என்று குறிப்பிடுவதும்கருைத்ைக்கன. 17

4464. 'ஞாலம் நுங்குறு நல் அறத்கைார் சபாருள்

கபால நின்று சபாலிவது, பூம் சபாழில்;
சீல மங்பகயர் வாய் எைத் தீம் கனி
காலம் இன்றிக் கனிவது காண்டிரால். பூம்சபாழில் - மலர்கள் நிதறந்ை
(முண்ைகத்துதற என்னும்) அச் கசாதலயானது; ஞாலம் நுங்குறும் - உலகத்ைவரால்
அனுெவிக்கப் ெடுகிற; நல் அறத்கைார் சபாருள் கபால - சிறந்ை ைரும சிந்தையுள்ை
வர்களின் பசல்வம் கொல; நின்று சபாலிவது - நிதலபெற்று விைங்குவது; சீல
மங்பகயர் வாய் எை - நல்பலாழுக்கமுதைய மாைர்களின் வாயிைழ் கொன்று; தீம் கனி -
இனிய ெைங்கள்; காலம் இன்றிக் கனிவது - (இன்ன காலபமன்று இல்லாது) எந்ைக்
காலத்திலும் ெழுக்கப் பெறுவது; காண்டிர் - (அைதனச்) பசன்று காணுங்கள்.
இம் முண்ைகத்துதறக் கண்ணுள்ை மரங்கபைல்லாம் சிறந்ை ெயன்மரங்கள்
என்ெதும், எந்ைக்காலத்தும் மாறாது இனிய கனி ைருவன என்ெதும் குறிக்கப் பெற்றன.
ஞாலம் - இைவாகுபெயர். சிறந்ை அறச் சிந்ைதனயுள்ைவர்களின் பசல்வம் பெருகி
உலகத்துள்ைார்க்கும் ெயன்ெடும். கனிகொன்ற வாய் என்னாமல் மகளிர் வாய் கொன்ற
கனி என்றது எதிர்நிதலயணி. 18

4465. 'நயைம் நன்கு இபமயார்; துயிலார் நனி;

அயைம் இல்பல அருக்கனுக்கு அவ் வழி;
ெயை மாைர் கலவித்ைபலத் ைரும்
பயனும், இன்பமும், நீரும், பயக்குமால். *
(அங்குள்ைவர்கள்) நயைம் நன்கு இபமயார் - கண்கதை நன்றாக
இதமக்கமாட்ைார்கள்; நனி துயிலார் - நன்றாகத் தூங்கமாட்ைார்கள்; அருக்கனுக்கு -
சூரியனுக்கு; அவ் வழி அயைம் இல்பல - அவ்விைத் தில் நுதைவைற்குரிய வழி
கிதையாது; ெயைமாைர் கலவித் ைபலைரும் பயனும் - ெடுக்தகயில் மகளிரின்
கசர்க்தகயால் உண்ைாகின்ற கொக இன்ெத்தையும்; இன்பமும் -
பெருமகிழ்ச்சிதயயும்; நீரும் - நீர்ச் பசழிப்தெயும், பயக்கும் - (எப்பொழுதும்)
உண்ைாக்கும்.

ஆல்: அதச. கண்ணிதமயாதமயும், துயிலாதமயும் கைவர்களுக்கு இயல்பு.

கைவர்கள் வாழுமிைமாயுள்ைது அப்பொழில். அது சூரியனின் கதிர்களும்
உட்புகாைவாறு மரங்கைால் பசறிந்துள்ைது. 19

4466. ஆண்டு இறந்ைபின், அந்ைரத்து இந்துபவத்

தீண்டுகின்றது, செங் கதிர்ச் செல்வனும்
ஈண்டு உபறந்து அலது ஏகலம் என்பது -
பாண்டுவின் மபல என்னும் பருப்பைம்.
ஆண்டு இறந்ைபின் - அந்ைப் பொழிதலக் கைந்ை பின்பு; அந்ைரத்து இந்துபவத்
தீண்டுகின்றது - ஆகாயத்தில் மதிதயத் பைாடுவதும்; செங் கதிர்ச் செல்வனும் - சிவந்ை
கிரணங்கதைச் பசல்வமாக வுதைய சூரியனும்; ஈண்டு உபறந்து அலது - இம்
மதலயில் ைங்காமல்; ஏகலம் என்பது - அப்ொல் பசல்லமாட்கைாம் என்று
நிதனத்ைற்கு
இைமானதுமாகிய; பாண்டுவின் மபல என்னும் பருப்பைம் - ொண்டு மதல
என்னும் மதல(யுள்ைது) (அதைச் பசன்றதையுங்கள்.)
ொண்டுமதல மிகவுயர்ந்து மிக இனிதமயான இைைாயிருத்ைலால் கதிரவனும்
அங்கக ைங்கி அப்ொற் பசல்லக் கருதுகின்றான் என்ெது. ெருப்ெைம் - ெர்வைம் என்ற
வைபசால் திரிபு. 20

ஆசிரிய விருத்ைம்

4467. 'முத்து ஈர்த்து, சபான் திரட்டி, மணி உருட்டி,

முது நீத்ைம் முன்றில் ஆயர்
மத்து ஈர்த்து, மரன் ஈர்த்து, மபல ஈர்த்து,
மான் ஈர்த்து, வருவது; யார்க்கும்
புத்து ஈர்த்திட்டு அபலயாமல், புலவர் நாடு
உைவுவது; புனிைம் ஆை
அத் தீர்த்ைம் அகன் ககாைாவரி என்பர்;
அம் மபலயின் அருகிற்று அம்மா!
முது நீத்ைம் - ெைதமயான பவள்ைமானது; முத்து ஈர்த்து - முத்துக்கதை இழுத்துக்
பகாண்டும்; சபான் திரட்டி - பொன் துகள் கதைச் கசர எடுத்துக் பகாண்டும்; மணி
உருட்டி - இரத்தினக் கற் கதையடித்துக் பகாண்டும்; ஆயர் முன்றில் மத்து ஈர்த்து -
இதையர் களின் முற்றங்களிலுள்ை மத்துக்கதை இழுத்துக்பகாண்டும்; மரன் ஈர்த்து -
மரங்கதையிழுத்துக் பகாண்டும்; மபல ஈர்த்து - கற்ொதறகதைப் புரட்டி இழுத்துக்
பகாண்டும்; மான் ஈர்த்து - மிருகங்கதை இழுத்துக் பகாண்டும்; வருவது -
பெருகிவரும் ைன்தமயுதையது; யார்க்கும் - (அதில் மூழ்கிய) எல்கலார்க்கும்; புத்து
ஈர்த்திட்டு - 'புத்' என்னும் நரகம் வராமல் நீங்கி; அபலயாமல் - எங்கும் அதலந்து
திரியாமல்; புலவர் நாடு உைவுவது - கைவருலகத்தைத் ைர வல்லது; புனிைம் ஆை அத்
தீர்த்ைம் - தூய்தமயான அந்ைப் புண்ணிய நீரின் பெயர்; அகல் ககாைாவரி என்பர் -
அகலமான ககாைாவரிநதிபயன்று பசால்லுவர்; அம்மபலயின் அருகிற்று - (அந்ை நதி)
அப் ொண்டு மதலயின் ெக்கத்கையுள்ைது.

அம்மா: வியப்பிதைச்பசால்.

ஏழு புண்ணிய நதிகளில் ஒன்றான ககாைாவரியின் ெல சிறப்புகதையும் கூறுவது

இப்ொைல். முதுநீத்ைம்: ெைதமயும் பெருதமயும் வாய்ந்ைைால் 'புத்' என்ெது
பிள்தைகதைப் பெறாைவர்கள் பசன்றதையும் ஒரு நரகம் என்ெர். முன்றில்:
இலக்கணப் கொலி. 'ஈர்த்து' என்ற பசால் ஒரு பொருளிகல ெலமுதற வந்ைது:
பசாற்பொருள் பின்வருநிதலயணி. 21

4468. 'அவ் ஆறு கடந்து அப்பால், அறத்து ஆகற

எைத் சைளிந்ை அருளின் ஆறும்,
சவவ் ஆறு ஆம் எைக் குளிர்ந்து, சவயில் இயங்கா
வபக இலங்கும் விரி பூஞ் கொபல,
எவ் ஆறும் உறத் துவன்றி, இருள் ஓட
மணி இபமப்பது, இபமகயார் கவண்ட,
சைவ் ஆறு முகத்து ஒருவன், ைனிக் கிடந்ை
கவணத்பைச் கெர்திர் மாகைா!
அவ் ஆறு கடந்து - அந்ைக் ககாைாவரி யாற்தறத் ைாண்டி; அப்பால் - பிறகு; அறத்து
ஆகற எை - ைரும பநறிகய கொலவும்; சைளிந்ை அருளின் ஆறும் - பைளிவான அருள்
வழியும்; சவவ் ஆறு எை - விரும்ெத்ைக்க நன்பனறியும் கொலவும்; குளிர்ந்து - குளிர்ச்
சிதயயதைந்ைது; சவயில் இயங்காவபக இலங்கும் - சூரியனுதைய கதிர்கள் ைன்னுள்
புகாைெடி விைங்குகின்ற; விரி பூஞ்கொபல - மலர்ந்ை பூக்கள் நிதறந்ை கசாதலயானது;
எவ் ஆறும் உறத் துவன்றி - எந்ைப் ெக்கங்களிலும் (ைன் இரு கதரகளிலும்) மிக
பநருங்கி; இருள் ஓட மணி இபமப்பது - (அச் கசாதலயில் அைர்ந்ை) இருைானது
அறகவ அகலுமாறு இரத்தினங்கள் ஒளிவிடுவைற்கு இைமானதும்; இபமகயார்
கவண்ட - கைவர்கள் விரும்பியைால்; சைவ் ஆறுமுகத்து ஒருவன் -
ெதகவதரயழிக்கவல்ல ஆறுமுகங்கதையுதைய முருகன்; ைனிக் கிடந்ை கவணத்பை -
ைனியாக இருந்ை கவண நதிதய; கெர்திர் - பசன்று அதையுங்கள்.
மாது, ஓ: ஈற்றதசகள்.

கசாதலயின் ைண்தமக்கு அறபநறிதயயும் அருள் பநறிதயயும் உவதமயாக்கினார்.

பவகுளிப்ெண்தெ பவம்தமயைாகவும், சாந்ை குணத்தைத் ைண்ணியைாகவும் கூறுைல்
கவிமரபு. சுவணநதியானது ைன் இரு கதரகளிலும் சூரியன் கதிர்களும் உள்கை
புகாைவாறு மரங்கள் அைர்ந்ை கசாதலகள் நிரம்ெப் பெற்று, அம் மரங்களின்
அைர்த்தியால் பசறிந்ை இருதைத் ைன்னிைமுள்ை இரத்தின ஒளியால்
கொக்குபமன்ெது. 22
4469. 'சுவணநதி கடந்து, அப்பால், சூரிய காந் -
ைகம் என்ைத் கைான்றி, மாைர்
கவண் உமிழ் கல் சவயில் இயங்கும் கை வபரயும்
ெந்திர காந்ைகமும், காண்பீர்;
அவண் அபவ நீத்து ஏகிய பின், அகல் நாடு
பல கடந்ைால், அைந்ைன் என்பான்
உவண பதிக்கு ஒளித்து உபறயும் சகாங்கணமும்,
குலிந்ைமும், சென்று உறுதிர் மாகைா.
சுவணநதி கடந்து - சுவண ஆற்தறத் ைாண்டி; அப்பால் - அைன் பிறகு; சூரிய காந்ைகம்
என்ைத் கைான்றி - சூரிய காந்ைம் என்று கூறுமாறு புகழ்பெற்று விைங்கி; (அம்
மதலயிலுள்ை); மாைர் கவண் உமிழ்கல் -

பெண்கைால் வீசப்ெட்ை கவண்கயிற்றிலிருந்து பவளிப்ெடும் கற்கள்; சவயில்

இயங்கும் கை வபரயும் - பவயிதலக் கக்குகின்ற பெரிய மதலதயயும்; ெந்திர
காந்ைகமும் - சந்திரகாந்ை மதலதயயும்; காண்பீர் - ொர்ப்பீர்கள்; அவண் அபவ நீத்து
ஏகியபின் - அங்குள்ை அம்மதலகதை விட்டு அப்ொகல பசன்ற பிறகு; அகல்நாடு பல
கடந்ைால் - அகன்ற நாடுகள் ெலவற்தறத் ைாண்டிச் பசன்றைால்; அைந்ைன் என்பான் -
ஆதிகசைன்; உவணபதிக்கு ஒளித்து உபறயும் - ெறதவகளுக்கு அரசனாகிய கருைனுக்கு
அஞ்சி மதறந்து வாழுகின்ற; சகாங்கணமும் - பகாங்கணகைசத்தையும்; குலிந்ைமும் -
குலிந்ை கைசத்தையும்; சென்று உறுதிர் - கொய்ச் கசர்வீர்கள்.

மாது, ஓ: அதசகள்.

சூரிய காந்ைகம் - சூரியன் கதிர்கைான்ற எரிந்து காட்டும் ஒரு கல். இது கொன்கற
சந்திரன் ஒளியால் நீராக உருகும் கல் சந்திரகாந்ைக்கல்.

திதன முைலியவற்றின் கதிர்கதைக் கிளி முைலான ெறதவகள் உண்ணாைவாறு

கவட்டுவ மாைர்கள் அருகில் அதமக்கப்ெட்ை ெரண்களில் காவலாக இருந்து
அங்குள்ை கற்கதைபயடுத்துக் கவண்கயிறு பகாண்டு வீசிப் ெறதவகதைகயாட்டுவர்.
உவணெதி: இருபெயபராட்டு. உவணன்: அைகிய சிறகுகதையுதையவன் என்று
பொருள்ெடும். 23

4470. ' ''அரன் அதிகன்; உலகு அளந்ை அரி அதிகன்''

என்று உபரக்கும் அறிவிகலார்க்குப்
பர கதி சென்று அபடவு அரிய பரிகெகபால்,
புகல் அரிய பண்பிற்று ஆமால்;
சுர நதியின் அயலது, வான் கைாய் குடுமிச்
சுடர்த் சைாபகய, சைாழுகைார்க்கு எல்லாம்
வரன் அதிகம் ைரும் ைபகய, அருந்ைதி ஆம்
சநடு மபலபய வணங்கி, அப்பால்.
 அரன் அதிகன் - சிவபிராகன சிறந்ை கைவுள்; உலகு அளந்ை அரி அதிகன் -
உலகங்கதை (த்ைன் திருவடிகைால்) அைவிட்ை திருமாகல சிறந்ை கைவுள்; என்று
உபரக்கும் - என்று கூறும்; அறிவு இகலார்க்கு - ைத்துவ அறிவு இல்லாை மூைர்களுக்கு;
பரகதி சென்று அபடவு அரிய பரிகெகபால் - கமலான கதிதயச் பசன்று அதைவைற்கு
அரிய ைன்தமகொல; புகல் அரிய பண்பிற்கு ஆம் - புகுைற்கரிய ைன்தம பெற்றதும்;
சுரநதியின் அயலது - ஆகாயகங்தகயின் அருகில் உள்ைதும்; வான் கைாய் குடுமிச் சுடர்
சைாபகய - வானத்தையைாவிய ைன் சிகரங்களில் (கதிர் மதியாகிய) இரண்டு
சுைர்களும் கசரக் கூடியதும்; சைாழுகைார்க்கு எல்லாம் - ைன்தன வணங்கியவர்
எல்கலார்க்கும்; அதிகம் வரன் ைரும் ைபகய - சிறந்ை வரங்கதைக் பகாடுக்கும்
பெருதமயுதையதுமான; அருந்ைதி ஆம் சநடு மபலபய - அருந்ை திபயன்னும் பெரிய
மதலதய; வணங்கி - (நீங்கள் பசன்று) பைாழுது; அப்பால் - அைன் பிறகு. . . .

கவிஞர்களுக்குக் கைவுளிைத்துள்ை பொதுகநாக்கத்தைக் குறிப்ெைாகும் இச்

பசய்யுள். ஒன்கற குலமும் ஒருவகன கைவனும் என்றும் வானத்திலிருந்து விழும்
மதைத் ைாதரகள் அதனத்தும் கைதலகய பசன்று கசர்வது கொன்று சீவான் மாக்கள்
எவ்பவத் பைய்வங்களுக்கு வணக்கம் பசலுத்தினும் அவ்வணக்கம் ககசவதனகய
சாருபமன்றும், யாபைாரு பைய்வங் பகாண்டீர். அத் பைய்வமாகி, யங்கு
மாபைாருொகனார்ைாம் வருவர், என்றும் கூறப்ெடுவன காணலாம்.
தவணவத்தில் முைலாழ்வார்களின் ொசுரங்களில் சிவபிராதனயும், திருமாதலயும்
ஒன்று ெடுத்திக் கூறியிருப்ெதைக் காணமுடிகிறது. 'அரன்நாரணன் நாமம் ஆன்விதை
புள்ளூர்தி' - (முைல் திருவ. 5); 'ைாழ்சதையும் நீள்முடியும் ஒண்மழுவும் சக்கரமும்'
(மூன்றாம் திருவ. 63)
வசிட்ை முனிவனின் அரிய ெத்தினியான அருந்ைதியின் பெயர் பகாண்ை
மதலயாைலின் 'அருந்ைதி மா பநடுமதல' எனச் சிறப்பித்ைான் சுக்கிரீவன். 24

4471. 'அஞ்சு வரும் சவஞ் சுரனும், ஆறும், அகன்

சபருஞ் சுபையும், அகில் ஓங்கு ஆரம்
மஞ்சு இவரும் சநடுங் கிரியும், வள நாடும்
பிற்படப் கபாய்வழிகமல் சென்றால்,
நஞ்சு இவரும் மிடற்று அரவுக்கு, அமிர்து நனி
சகாடுத்து, ஆபயக் கலுழன் நல்கும்
எஞ்சு இல் மரகைப் சபாருப்பப இபறஞ்சி, அைன்
புறம் ொர ஏகி மாகைா
அஞ்சுவரும் சவஞ்சுரனும் . (எல்லா வுயிர்களும்) அஞ்சக்கூடிய பகாடிய
ொதலவனமும்; ஆறும் அகல்சபருஞ் சுபையும் - நதிகளும், அகன்ற பெரிய
சுதனகளும்; அகில் ஓங்கு ஆரம் மஞ்சு இவரும் சநடுங் கிரியும் - அகில் மரங்களும்,
உயர்ந்து வைர்ந்ை சந்ைன மரங்களும் கமகங்கள் வதர பொருந்திய மதலகளும்; வள
நாடும் - பசழிப்ொன கைசங்களும்; பிற்படப் கபாய் - (உமக்குப் பின்புறத்ைவாகுமாறு)
அவற்தறக் கைந்து பசன்று; வழிகமல் சென்றால் - அப்ொலுள்ை வழியில் பசன்றால்;
கலுழன் - கருைனானவன்; நஞ்சு இவரும் மிடற்று அரவுக்கு - நஞ்சு பொருந்திய
வாயிதனயுதைய நாகங்களுக்கு; அமிர்து நனி சகாடுத்து - அமிழ்ைத்தை மிகுதியாகக்
பகாடுத்து; ஆபய நல்கும் - (ைன்) ைாயாகிய விநதைதய (அடிதமத் பைாழிலிலிருந்து)
மீட்ெைற்கிைமான; எஞ்சு இல் மரகைப் சபாருப்பப - எந்ைக் குதறயுமில்லாை மரகை
மதலதய; இபறஞ்சி - வணங்கி; அைன் புறம் ொர ஏகி - அம் மதலயின் ெக்கத்து
வழிதயப் ெற்றி அப்ொல் பசன்று. . . .

மாது, ஓ - ஈற்றதசகள்.

மதலகள் கமகமண்ைலத்தையும் கைந்ை உயரத்ைன என்ொர் 'மஞ்சு இவரும்

பநடுங்கிரி' என்றார். அரவு: காசியெ முனிவனின் மதனவியான கத்துரு என்ெவைது
வயிற்றில் பிறந்ை வாசுகி முைலிய நாகங்கள். கலுைன்: கருைன் - காசியெ முனிவரின்
மதனவியான விநதையினிைம் பிறந்ைவன். 25

4472. 'வட சொற்கும் சைன் சொற்கும் வரம்பு ஆகி,

நான் மபறயும்,மற்பற நூலும்,
இபட சொற்ற சபாருட்கு எல்லாம் எல்பல ஆய்,
நல் அறிவுக்கு ஈறு ஆய், கவறு
புபட சுற்றும் துபண இன்றி, புகழ் சபாதிந்ை
சமய்கயகபால் பூத்து நின்ற
அபட சுற்றும் ைண் ொரல் ஓங்கிய
கவங்கடத்தில் சென்று அபடதிர் மாகைா.
வடசொற்கும் சைன்சொற்கும் வரம்பு ஆகி - வை திதச பமாழி களுக்கும்
பைன்பமாழியாகிய ைமிழுக்கும் எல்தலயாகியும்; நான் மபறயும் மற்பற நூலும் -
நான்கு கவைங்களும் பிற சாத்திரங்களும்; இபட சொற்ற சபாருட்கு எல்லாம்
எல்பலயாய் - ைம்மிைம் குறித்துள்ை எல்லாப் பொருள்களுக்கும் முடிவான
பொருதைத் ைன்ொற் பகாண்டுள்ைைாகியும்; நல் அறிவுக்கு ஈறாய் - நுட்ெமான ஞான
அறிவுக்பகல்லாம் வரம்ொகியும்; புபட சுற்றும் துபண கவறு இன்றி - ெக்கத்தில்
பொருந்திய உவமானப் பொருள் கவபறான்றும் இல்லாமல்; புகழ் சபாதிந்ை சமய்கய
கபால் - புகழ் நிரம்பிய உைதலப் கொல; பூத்து நின்ற - பொலிவுற்று விைங்குகின்ற;
அபட சுற்றும் ைண் ொரல் - கைன்கூடுகைால் சுற்றிலும் நிரம்ெப்பெற்ற குளிர்ந்ை
ைாழ்வதரகதையுதைய; ஓங்கிய கவங்கடத்தில் - உயர்ந்துள்ை திருகவங்கை மதலயில்;
சென்று அபடதிர் - கொய்ச் கசருங்கள்.

மாது, ஓ: ஈற்றதசகள்.

வைக்கத்திய பமாழிகள், ைமிழ் பமாழி ஆகிய இரண்டும் மிகுதியாக வைங்கும்

நிலங்களுக்கு இதைகய நின்று எல்தல குறிப்ெைனால் திருகவங்கைமதலதய 'வை
பசாற்கும் பைன்பசாற்கும் வரம்பிற்று' என்றார். 'கவங்கைத்து உம்ெர் பமாழிபெயர்
கைஎம் (அகம். 211) என்ற சங்கப் ொைல் கவங்கைத்துக்கு அப்ொல் பமாழி வைக்கு
கவறுெடுவதைச் சுட்டுகிறது. இம் மதலக்கு உயர்விலும் புகழிலும் ஈைாகக்கூடிய
கவறுமதலயில்தல என்ொர் 'புதை சுற்றும் துதணயின்றி' என்றார். இம்மதல
திருமாலின் வைநாட்டுத் திருப்ெதிகள் ென்னிரண்ைனுள் முைலாவது. கவங்கைம்:
கவம் கைம் - ைன்தன அதைந்கைாரின் ொவங்கதை ஒழிப்ெது. சாரல் - சார்ந்துள்ை
இைம்: பைாழிலாகுபெயர். 26
4473. 'இருவிபையும், இபடவிடா எவ் விபையும்,
இயற்றாகை, இபமகயார் ஏத்தும்
திருவிபையும், இடு பைம் கைர் சிறுபமபயயும்,
முபற ஒப்பத் சைளிந்து கநாக்கி,
''கரு விபையது இப் பிறவிக்கு'' என்று உணர்ந்து,
அங்கு அது கபள, கபட இல் ஞாைத்து,
அரு விபையின் சபரும் பபகஞர் ஆண்டு உளர்;
ஈண்டு இருந்தும் அடி வணங்கற்பாலார். இருவிபையும் - (நல்விதன
தீவிதனகைாகிய) இரண்டு விதன கதையும்; இபடவிடா எவ் விபையும் -
இதைவிைாமல் பைாைர்பு பகாண்டுள்ை எந்ைக் கருமங்கதையும்; இயற்றாகை -
பசய்யாமல்; இபமகயார் ஏத்தும் திருவிபையும் - கைவர்களும் புகழும் ெடியான
நிதறந்ை பசல்வ வாழ்க்தகதயயும்; இடுபைம் கெர் சிறுபமபயயும் - (பிச்தசயாக)
இடும் கசாற்தற எதிர்ொர்த்திருக்கும் ைாழ்தவயும்; முபற ஒப்பத் சைளிந்து கநாக்கி-
சமமாகத் பைளிந்ை ொர்த்து; இப் பிறவிக்குக் கருவிபையது என்றுஉணர்ந்து - இந்ைப்
பிறப்பு உண்ைாவைற்கு மூலகாரணம் அந்ை இருவிதனககையாகும் என்று பைளிந்து;
அது - அவ் விதனயின் பைாைர்தெ; அங்கு - அந்ை இைத்திகலகய; கபளயும் -
நீங்குைற்குரிய; கபட இல் ஞாைத்து - எல்தலயற்ற ைத்துவ அறிவிதன யுதைய; அரு
விபையின் சபரும்பபகஞர் - (கொக்குவைற்கு) அரிய இருவிதனகளுக்குப் பெரிய
ெதகவர்கள்; ஆண்டு உளர் - அம் மதலயில் இருக்கின்றார்கள்; ஈண்டு இருந்தும் -
அவர்கள் (கநரில் பசல்லாமல்) இங்கிருந்ை ெடியும்; அடி வணங்கற் பாலார் - (திதச
கநாக்கி) பைாழுவைற்கு உரியவராவர்.
இருவிதன - நல்விதன தீவிதன. இவ் விதனககை பிறப்பிற்குக் காரணமாகும்
கயாக ஞான பநறிகைால் இருவிதன கைந்து ஆன்ம ெக்குவம் பெற்று விதனகதை
பவன்ற ஞானியதர விதனப்ெதகஞர்என்றார். 27

4474. 'சூது அகற்றும் திரு மபறகயார் துபற ஆடும்

நிபற ஆறும், சுருதித் சைால் நூல்
மாைவத்கைார் உபற இடமும், மபழ உறங்கும்
மணித் ைடமும், வாை மாைர்
கீைம் ஒத்ை கின்ைரங்கள் இன் நரம்பு
வருடுசைாறும் கிளக்கும் ஓபை
கபாைகத்தின் மழக் கன்றும் புலிப் பறழும்
உறங்கு இடனும், சபாருந்திற்று அம்மா!
சூது அகற்றும் - வஞ்சதனதய ஒழித்து நிற்கும்; திருமபறகயார் - மனச்
பசம்தமயுதைய அந்ைணர்கள்; ஆடும் துபற - நீராடுகின்ற ெடித்துதறகள்; நிபற ஆறும்
- நிதறந்துள்ை நதிகதையும்; சுருதித் சைால் நூல் - கவைங்கைாகிய ெைதமயான
சாத்திரங்கதையும் நன்றாக அறிந்ை; மா ைவத்கைார் - பெருந்ைவ முனிவர்கள்; உபற
இடமும் - வசிக்கின்ற ஆசிரமங்கதையும்; மபழ உறங்கும் மணித் ைடனும் -
கமகங்கள்ெடிகின்ற இரத்தினங்கதைக் பகாண்ை இைங்கதையும்; வாை மாைர் - கைவ
மாைரின்; கீைம் ஒத்ை - இதசப் ொட்டுக்கு கநரான; கின்ைரங்கள் - கின்னரம் என்னும்
இதசக் கருவிகளினுதைய; இன் நரம்பு - இனிய நரம்புகதை; வருடு சைாறும்- ைைவும்
பொழுபைல்லாம்; கிளக்கும் ஓபை - எழுகின்ற ஓதசயால்; கபாைகத்தின் மழக்கன்றும் -
யாதனகளின் இைங்கன்றுகளும்; புலிப் பறழும்- புலிக் குட்டிகளும்;

உறங்கு இடனும் - (ைம்முள் ெதகயின்றி) ஒருங்கக தூங்ககின்ற இைங்கதையும்;

சபாருந்திற்று - பொருந்தியுள்ைது (அத்திருகவங்கை மதல)

அம்மா - வியப்பிதைச் பசால்.

அந்ை மதலயில் கைவ கன்னியர் வந்து கின்னர வாத்தியங்கதை இதசக்கின்றார்கள்;
அவற்றிலிருந்து எழும் இன்னிதசதயக் ககட்டுத் ைம்முள் ெதக பகாள்ளும்
இயல்புதைய யாதனக் கன்றுகளும் புலிக் குட்டிகளும் ெதகதம நீங்கி ஓரிைத்திகல
ைங்குபமன்ெது.

அந்ை மதலச்சிகரங்கள் கமக மண்ைலம் வதரயில் உயர்ந்துள்ைனவாைலின்

'மதையுறங்கு மணித்ைைன்' என்றார். கின்னரம் - ஒருவதக நரம்புக்கருவி; ஒரு
வதகயாழ். கொைகம் - யாதனக் கன்று. ெதகதமதயயும் மாற்றவல்ல இதசயின்
பெருதம கூறப் பெற்றது. 28

4475. 'ககாடு உறு மால் வபரஅைபைக் குறுகுதிகரல்,

உம் சநடிய சகாடுபம நீங்கி,
வீடு உறுதிர்; ஆைலிைால் விலங்குதிர்; அப்
புறத்து, நீர் கமவு சைாண்பட -
நாடு உறுதிர்; உற்று, அைபை நாடுறுதிர்;
அைன்பின்பை, நளி நீர்ப் சபான்னிச்
கெடு உறு ைண் புைல் சைய்வத் திரு நதியின்
இரு கபரயும் சைரிதிர் மாகைா.
ககாடு உறு மால் வபர அைபை - சிகரங்கள் பொருந்திய பெரிய அம்மதலதய
(திருகவங்கை மதல); குறுகுதிகரல் - பநருங்குவீர் கைானால்; உம் சநடிய சகாடுபம
நீங்கி - உங்களுதைய மிகக் பகாடிய ொவங்கள் எல்லாம் நீங்க; வீடு உறுதிர் - உைகன
முத்தி அதைவீர்கள்; ஆைலிைால் - ஆைலால்; விலங்குதிர் - (அைற்குள் புகாமல்) விலகிச்
பசல்லுங்கள்; அப்புறத்து நீர் கமவு சைாண்பட நாடு - அைற்கு அப்ொல் நீர் வைம் மிக்க
பைாண்தை நாட்தை; உறுதிர் - பசன்று அதையுங்கள்; உற்று அைபை நாடுறுதிர் -
அவ்வாறு கசர்ந்து அந்ை நாட்தைத் துருவித் கைடிக் காணுங்கள்; அைன் பின்பை - அைன்
பிறகு; நளி நீர்ப்சபான்னி - பெருதமயுள்ை நீர் நிதறந்ை பொன்னிபயன்னும் பெயர்
பகாண்ை; கெடு உறு - உயர்வான கைாற்றமுள்ை; ைண் புைல் சைய்வத் திருநதியின் -
குளிர்ந்ை நீர் நிரம்பிய பைய்வத்ைன்தம பெற்ற காவிரி நதியின்; இரு கபரயும் - இரண்டு
கதரகளிலும்; சைரிதிர் - (சீதைதய) ஆராய்ந்து கைடுங்கள்.

மாது, ஓ: ஈற்றதசகள்.

திருகவங்கைமதலயில் புகுந்ை அைவிகல இருவிதனத் பைால்தலகளும் ஒழிந்து

நீங்கள் முத்தியதைவீர்கள்; அவ்வாறு நீங்கள் முத்தியதைந்து விட்ைால் சீதைதயத்
கைடும் பசயல் நதைபெறாது. ஆைலால், அந்ை மதலக்குச் பசல்ல கவண்ைா என்று
சுக்கிரீவன் மறுத்துக் கூறினான் என்ெது.

பொன்னி நதி: ைான் பெருகும் பொழுது பொன்தனக் பகாழித்துக் பகாண்டு

வருவைால் காவிரிக்குப் பொன்னி என்னும் பெயர் பொருந்திற்று. ைன்னில் ஒரு கால்
மூழ்கியவர்களுக்கும் பிறவிப் பிணிபயாழித்து நற்கதியளிக்கும் என்ற நம்பிக்தகயால்
காவிரிதயத் பைய்வத் திருநதி என்றார். ஏழு புண்ணிய நதிகளில் காவிரியும் ஒன்று.
29

4476. 'துறக்கம் உற்றார் மைம் என்ை, துபற சகழு நீர்ச்

கொணாடு கடந்ைால், சைால்பல
மறக்கம் உற்றார் அைன் அயகல மபறந்து உபறவர்;
அவ் வழி நீர் வல்பல ஏகி,
உறக்கம் உற்றார் கைவு உற்றார் எனும்
உணர்விசைாடும் ஒதுங்கி, மணியால் ஓங்கல்
பிறக்கம் உற்ற மபல நாடு நாடி, அகன்
ைமிழ்நாட்டில் சபயர்திர் மாகைா.
துறக்கம் உற்றார் மைம் என்ை - பசார்க்கத்தையதைந்ைவர்களின் மனம் கொல; துபற
சகழு நீர்ச் கொணாடு கடந்ைால் - (பைளிவாகத்) துதறகளிகல விைங்குகின்ற
நீதரயுதைய (காவிரிதயக் பகாண்டுள்ை) கசாை நாட்தைத் ைாண்டிச் பசன்றால்; அைன்
அயகல - அந்ை நாட்டின் அருகிகல; சைால்பல மறக்கம் உற்றார் - ெைவிதனத்
துன்ெங்கதை முற்றும் மறந்ை முனிவர்கள் (விதனத் பைால்தலகள் அற்றவர்); மபறந்து
உபறவர் - மதறந்து வாழ்வார்கள்; நீர் அவ்வழி வல்பல ஏகி - நீங்கள் அந்ை வழியிகல
விதரவாகச் பசன்று; உறக்கம் உற்றார் கைவு உற்றார் - தூங்கியவர் கனவு
வாழ்தவயதைந்ைவராவர் (ஒரு ெயதனயும் அதையமாட்ைார்கள்); எனும்
உணர்விசைாடும் ஒதுங்கி - என்ற அறிகவாடு சற்று விலக்கிச் பசன்று; மணியால் ஓங்கல்
பிறக்கம் உற்ற - இரத்தினங்களின் ஒளியால் மதலகள் விைக்கமுற்றுள்ை; மபலநாடு
நாடி - மதல நாட்டில் சீதைதயத் கைடி; அகன் ைமிழ்நாட்டில் சபயர்திர் - (பிறகு)
ெரந்துள்ை பசந்ைமிழ் நாைான ொண்டிய நாட்டிற்குச் பசன்று கசருங்கள்.

மாது, ஓ: ஈற்றதசகள்.

பசார்க்கம் அதைந்ைவர் துயரத்ைால் கலங்காமல் எப்பொழுதும் இன்ெத்ைால்

நிதறந்ை மனத்தையுதையவராைல் கொலக் காவிரியாறும் நீர்நிரம்பிய துதறகதைப்
பெற்றிருக்கும் என்ெது. பைன்திதச கநாக்கிச் கசாைநாடு கைந்ைதும் ொண்டிய
நாட்டிற்குள் உைகன புகுந்து விைாமல் கசாைநாட்டின் கமற்கப் ெகுதியிலுள்ை
மதலநாட்டிலும் கைைகவண்டுபமன்ற கருத்பைாடு ஒதுங்கி மதலநாட்டில் நாடிப்
பிறகு ொண்டிய நாட்டிற் கசருமாறு சுக்கிரீவன் வானர வீரர்களுக்குக் கட்
ைதையிட்ைான் என்ெது. துறக்கமுற்றார் மனம் - நீர்த் பைளிவிற்கு உவதம. ஒப்பு:
'காசறு துறவின் மிக்க கைவுைர் சிந்தை கொல மாசறு விசும்பின்' - (சீவக சிந். 851)
கசாணாடு: கசாைநாடு என்ெைன் மரூஉ. மறக்கம்: பைாழிற் பெயர் (மறத்ைல்)
மதலநாடு: கசரநாடு. 30
 4477. 'சைன் ைமிழ் நாட்டு அகன் சபாதியில் திரு
முனிவன் ைமிழ்ச் ெங்கம் கெர்கிற்பீகரல்,
என்றும் அவன் உபறவிடம் ஆம்; ஆைலிைால்,
அம்மபலபய இபறஞ்சி ஏகி,
சபான் திணிந்ை புைல் சபருகும் சபாருபந எனும்
திரு நதி பின்பு ஒழிய, நாகக்
கன்று வளர் ைடஞ் ொரல் மகயந்திர மா
சநடு வபரயும், கடலும், காண்டிர்.
சைன் ைமிழ்நாட்டு - பைற்குத் திதசயில் ைமிழ்நாைான ொண்டிய நாட்டிலுள்ை; அகன்
சபாதியில் - அகன்ற பொதிய மதலயிகல நிதல பெற்ற; திருமுனிவன் - சிறந்ை
அகத்திய முனிவனது; ைமிழ்ச்ெங்கம் கெர்கிற்பீகரல் - ைமிழ்ச்சங்கத்தைச்
கசர்வீர்கைாயின் (அம் மதலயா னது); என்றும் அவன் உபறவிடம் ஆம் -
எப்பொழுதும் அம் முனிவன் வாழ்ந்துவரும் இைமாகும்; ஆைலிைால் - ஆைலால்; அம்
மபலபய இபறஞ்சி ஏகி - அந்ைப் பொதிய மதலதய வணங்கி அப்ொகல பசன்று;
சபான் திணிந்ை புைல் சபருகும் - பொன் நிரம்பிய நீர் பெருகுகின்ற; சபாருபந எனும்
திருநதி பின்பு ஒழிய - ைாமிரெரணி என்னும் அைகிய ஆறும் பிற்ெட்டுப் கொக; நாகக்
கன்று வளர் - யாதனக் கன்றுகள் வாழ்ந்து நிற்கும்; ைடஞ்ொரல் மகயந்திரமாம்
சநடுவபரயும் - பெரிய ைாழ்வதரகதையுதைய மககந்திரம் என்னும் பெரிய
மதலதயயும்; கடலும் - பைன் கைதலயும்; காண்டிர் - காண்பீர்கள்.
ைமிதை வைர்த்ை அகத்திய முனிவனுக்கு இருப்பிைமாைலால் பொதிய மதலதய
வணங்கிச் பசல்லுமாறு சுக்கிரீவன் கட்ைதையிட்ைான். சங்கம்: புலவர் கூட்ைம்.
அகத்திய முனிவன் வைதிதசயிலிருந்து ைமிதை வைர்க்கத் பைன்திதச கநாக்கி
வந்ைவனாைலால் அம் முனிவன் இருக்கும் இைத்தில் ைமிைறிந்ை புலவர் கூட்ைம்
நிரம்பியிருத்ைல் இயல்கெ. நாகம்: மதலயில் வாழ்வது என யாதனக்குக் காரணக்குறி.
நாகக்கன்று - யாதனக் கன்றுகள். 31

4478. 'ஆண்டு கடந்து, அப் புறத்தும், இப்புறத்தும்,

ஒரு திங்கள் அவதி ஆக,
கைண்டி, இவண் வந்து அபடதிர்; விபட ககாடிர்,
கடிது' என்ைச் செப்பும் கவபல,
நீண்டவனும், மாருதிபய நிபற அருளால் உற
கநாக்கி, 'நீதி வல்கலாய்!
காண்டி எனின், குறி ககட்டி!' எை, கவறு
சகாண்டு இருந்து, கழறலுற்றான்;
ஆண்டு கடந்து - அந்ை இைத்தைத் ைாண்டிச் பசன்று; அப்புறத்தும் இப்புறத்தும் -
அைற்கு அப்ொலும் இந்ை இைங்களிலும்; ஒரு திங்கள் அவதி ஆகத் கைண்டி - ஒரு
திங்கள் முழுதும் அதலந்து (சீதைதயத்)

கைடி; இவண் வந்து அபடதிர் - இங்கு வந்து கசருங்கள்; கடிது விபட ககாடிர் -
விதரவாக விதை பெற்றுச் பசல்லுங்கள்; என்ைச் செப்பும் கவபல - என்று
(சுக்கிரீவன்) வானரங்களுக்குக் கட்ைதை யிட்ைகொது; நீண்டவனும் - (திருவிக்கிரம
அவைாரத்தில்) திருமாலாகப் கெருருவம் பகாண்ைவனான இராமனும்; மாருதிபய -
அனுமதன நிபற அருளால் உற கநாக்கி - முழுக் கருதணகயாடும் உற்று கநாக்கி; நீதி
வல்கலாய் - நீதி நூல்களில் வல்லவகன!; காண்டி எனின் - (சீதைதயக்) காண்ொயானால்
(இவள்ைான் சீதைபயன்று பைளிவைற் காக); குறிககட்டி - அவளுதைய அங்க
அதையாைங்கதை (நான் கூறக்) ககட்ொய்; எை - என்று; கவறு சகாண்டு இருந்து -
(அவதனத்) ைனிகய அதைத்துச் பசன்று ஓரிைத்திலிருந்து; கழறல் உற்றான் - (அந்ை
அதையாைங்கதைச்) பசால்லத் பைாைங்கினான்.

சுக்கிரீவன் இவனாகலைான் பசயல் தககூடும் என்னும் குறிப்கொடு அனுமதனகய

முைன்தமயாகக் பகாண்டு இவ்வைவும் கூறியைனாலும், ைனக்கும் சுக்கிரீவனுக்கும்
முைலில் பசால்வன்தமயால் நட்புச் பசய்வித்ைவன் அனுமகனயாைலாலும், சீதைதயத்
கைடிக் காணுைலாகிய பைாழில் இவனாகலகய நிதறகவறுபமன்று கருதி இராமனும்
அனுமதனத் ைனியிைம் பகாண்டு பசன்று கூறலாயினான். அவதி: காலவதரயதற.
பகாள்திர் என்ெது ககாடிர் எனத் திரிந்ைது. கைண்டி - கைடி என்ெைன் விரித்ைல்விகாரம்.
32

இராமன் அனுமனுக்குச் சீதையின் அங்க அதையாைங்கள் கூறுைல்

ஆசிரிய விருத்ைம்

4479. 'பாற்கடல் பிறந்ை செய்ய

பவளத்பை, பஞ்சி ஊட்டி,
கமற்பட மதியம் சூட்டி,
விரகுற நிபரத்ை சமய்ய
கால் ைபக விரல்கள் -
ஐய! - கமலமும் பிறவும் எல்லாம்
ஏற்பில என்பது அன்றி, இபண
அடிக்கு உவபம என்கைா?
ஐய - (இராமன் அனுமதனப் ொர்த்து) ஐயகன; சமய்ய கால் ைபக விரல்கள் -
(சீதையின்) பசம்தமயான கால்களிலுள்ை அைகிய விரல்கள்; பாற்கடல் பிறந்ை செய்ய
பவளத்பை - ொற்கைலில் உண்ைான சிவந்ை ெவைத் துண்டுகதை; பஞ்சி ஊட்டி -
பசம்ெஞ்சுக் குைம்பில் கைாய்த்து; கமற்பட மதியம் சூட்டி - அவற்றின் கமற்புறத்தில்
சந்திரர்கதைப் பொருந்ைச் பசய்து; விரகுற நிபரத்ை சமய்ய - திறம்ெை ஒழுங்காக
அதமக்கப்ெட்ை வடிவு பகாண்ைதவ; கமலமும் பிறவும் எல்லாம் - (உலகில்
ொைங்களுக்கு உவதம கூறப்ெடும்) ைாமதர மலரும் பிற பொருள்களும் ஆகிய
எல்லாம்; ஏற்பில - (சீதையின் ொைங்களுக்கு) உவதமயாக மாட்ைா; என்பது அன்றி -
என்று
பசால்லலாகம யல்லாமல்; இபண அடிக்கு உவபம என்கைா - (அவ ளுதைய)
இரண்டு ொைங்களுக்கு ஏற்ற உவதமப் பொருள்யாகைா? (எதுவுமில்தல)
 நகங்ககைாடு கூடி இயற்தகச் பசந்நிறம் அதமந்ை சீதையின் கால்விரல்களுக்குச்
பசம்ெஞ்சு ஊட்டிச் சந்திரர்கதையணிவித்ை பைய்வத் ைன்தமயுள்ை ெவைத் துண்டுகள்
ஒப்ொகும் என்ெது. ைன்தமத் ைற்குறிப்கெற்றவணி. ொைங்களுக்குச் பசம்ெஞ்சுக்
குைம்பூட்டுைல் பமன்தம உண்ைாவைற்கும், நிறமுண்ைாவைற்கும் ஆகும்.

விரல்கதையுதைய ொைங்களுக்கு இைழ்கதையுதைய கமலம் உவதமயாயிற்று:

பமன்தமயும் பசந்நிறமும் ெற்றி. நகங்களுக்கு பவண்தமயான சந்திரர்கள் உவதம.
சீதை திருமகளின் திருவவைாரமாைலால் ொைாதிககசாந்ைமாக வருணிக்கத் பைாைங்கும்
குறிப்தெயுணரலாம். இைன்முன் 4467 முைல் வந்ைனவும் அறுசீர் விருத்ைங்ககை;
இதுமுைல் 4519 முடிய வருவனவும் அறுசீர் விருத்ைங்ககை. சீரதமப்ொல் முன்னதவ
ஒருவதக; பின்னகர கவறுவதக. 33

4480. 'நீர்பமயால் உணர்தி - ஐய! -

நிபர வபள மகளிர்க்கு எல்லாம்
வாய்பமயால் உவபம ஆக,
மதி அறி புலவர் பவத்ை
ஆபம ஆம் என்ற கபாதும்,
அல்லை சொல்லிைாலும்,
யாம யாழ் மழபலயாள்ைன்
புறவடிக்கு இழுக்கம் மன்கைா.
ஐய - ஐயகன! நிபர வபள மகளிர்க்கு எல்லாம் - வரிதசயாக அணிந்ை
வதையல்கதையுதைய பெண்களின்புறவடிகளுக் பகல்லாம்; உவபம ஆக -
உவமானமாகுமாறு; மதி அறி புலவர் வாய்பமயால் பவத்ை - ைமது நுண்ணறிவால்
எல்லாவற்தறயும்உணரவல்ல புல வர்கள் உறுதியாக அதமத்ை; ஆபம ஆம் என்ற
கபாதும் - ஆதமபயன்று பசான்னாலும்; அல்லை சொல்லிைாலும் - அதுவல்லாை
சுவடி முைலியவற்தறக் கூறினாலும்; யாம யாழ் மழபலயாள்ைன் - நள்ளிரவில்
மீட்ைப்ெடும் குறிஞ்சி யாழ் கொன்ற மைதலச் பசாற்கதையுதைய சீதையின்; புற
அடிக்கு - புறவடிக்கு (உவதமயாகச் பசால்வது); இழுக்கம் - குதறகவயாகும்;
நீர்பமயால் உணர்தி- (இத் ைன்தமதய) நீ உன் பைளிந்ை அறிவால் அறிவாய்.

மன், ஓ: ஈற்றதசகள்.

யாமயாழ் என்றது குறிஞ்சி யாதை. நள்ளிரவில் மீட்ைப்ெடுவைாகலின் அப்பெயர்

பெற்றது. 'யாமயாழ்ப் பெயர்க் குறிஞ்சி யாழும்' என்ெது கசந்ைன் திவாகரம். மகளிர்
புறவடிகளுக்கு உவதமயாக ஆதம சுவடி முைலியவற்தறக் கூறுவர். அத்ைதகய
பொருள்களும் பைய்வத் ைன்தமயுள்ை சீதையின் புறவடிகளுக்கு ஒப்ொகா என
விலக்குவது இச்பசய்யுல். எதிர்நிதலயணி.

புறவடி- அடியினது புறம்: முன்பின்னாகத் பைாக்க ஆறாம் கவற்றுதமத்

பைாதக. 34

4481. 'விபைவரால் அரிய ககாபைப்

கபபை சமை கபணக் கால் சமய்கய
நிபைவரால் அரிய நன்னீர்
கநர்பட, புலவர் கபாற்றும்
சிபை வரால், பகழி ஆவம்,
சநற் சிபை, என்னும் செப்பம்
எபைவரால் பகரும் ஈட்டம்; யான்
உபரத்து இன்பம் என்கைா?
விபைவரால் அரிய ககாபைப் கபபை - ஒவியர்கைால் தீட்டு வைற்கு அரிய
கூந்ைதலயுதைய கெதைதமத் ைன்தமயுள்ைவைான சீதை யின்; சமன் கபணக்கால் -
பமல்லிய கணுக்கால்கள்; சமய்கய - உண்தமயாககவ; கநர்பட நிபைவரால் அரிய
நன்னீர் - ஊகித்து உணர்ெவராலும் (உவதம கூறுவைற்கு) அரியனவான நல்ல இயல்பு
தையன; புலவர் கபாற்றும் - புலவர் உவதமயாகப் பொருந்திக் கூறு கின்ற;
சிபைவரால் - கருக்பகாண்ை வரால் மீனும்; பகழி ஆவம் - அம்ெறாத் தூணியும்; சிபை
சநல் - சூல் பகாண்ை பநற் ெயிரும்; என்னும் - என்கின்ற; செப்பம் - பசாற்கள்;
எபைவரால் பகரும் - எல்கலாராலும் பசால்லக் கூடிய; ஈட்டம் - ைன்தமயுதையன
(அவற்தறகய); யான் உபரத்து இன்பம் என்கைா - திரும்ெவும் நான் எடுத்துக்
கூறுவைால் வரும் இன்ெம் யாகைா?

புலவர்கள், மகளிர் கதணக்காலுக்கு உவதமயாகக் கூறிவருகின்ற வரால்

முைலியவற்தறகய சீதையின் கதணக் காலுக்கு நானும் உவதமயாக எடுத்துச்
பசால்வது சிறிதும் இன்ெம் ைராது என்ெது. எதிர் நிதலயணி. விதனவர்: ஒவியம்
தீட்டுகவார். விதனவர், நிதனவர் - விதனயாலதணயும் பெயர்கள்.
35

4482. 'அரம்பப என்று, அளக மாைர்

குறங்கினுக்கு அபமந்ை ஒப்பின்
வரம்பபயும் கடந்ைகபாது, மற்று
உபர வகுக்கல் ஆகமா?
நரம்பபயும், அமிழ்ை நாறும்
நறபவயும், நல்நீர்ப் பண்பணக்
கரும்பபயும் கடந்ை சொல்லாள், கவாற்கு
இது கருது கண்டாய்.
அளக மாைர் குறங்கினுக்கு - கூந்ைதலயுதைய பெண்களின் பைாதைகளுக்கு;
அரம்பப என்று அபமந்ை - வாதைகள் என்று ஏற் ெட்ை; ஒப்பின் வரம்பபயும் -
உவதமயின் எல்தலதயயும்; கடந்ை

கபாது - (சீதையின் பைாதைகள்) பவன்றன என்றகொது; மற்று உபர வகுக்கல்

ஆகமா - (அவற்றிற்கு) கவறு உவதமகதை எடுத்துக் கூற இயலுகமா? (இயலாது);
நரம்பபயும் - நரம்புகதையுதைய யாழிதனயும்; அமிழ்ை நாறும் நறபவயும் -
அமிழ்ைம்கொல இனிதம விைங்கும் கைதனயும்; நல் நீர்ப்பண்பணக் கரும்பபயும் -
நல்ல நீர்வைமுள்ை வயல்களில் விதைந்ை கரும்பின் சாற்தறயும்; கடந்ை சொல்லாள் -
பவற்றி பகாண்ை பசாற்கதையுதைய சீதையின்; கவாற்கு - பைாதை களுக்கு; இது -
(முன்னர்ச் சுட்டிய) வாதைகொன்ற கவறு உவதமகள்; கருது கண்டாய் - (பொருந்ைா
என்ெதை நீ) நிதனந்து ஆராய்வாய்.

கண்ைாய்: முன்னிதலயதச; கைற்றமும் ஆகும். பெண்களின் பைாதைகதைவிை

வாதைகள் அைகில் சிறந்திருக்கும்; அந்ை வாதைகதையும் சீதையின் பைாதைகள்
பவன்றன என்றைால் அவற்றிற்கு கவறு உவமானப் பொருள் எடுத்துக் கூறல்
அரியைாயிற்று.

நரம்பு: யாழுக்குச் சிதனயாகுபெயர்.

கரும்பு: அைன் சாற்றுக்கு இலக்கதண.

கவான் -பைாதை 36

4483. 'வார் ஆழிக் கலெக்

சகாங்பக வஞ்சிகபால் மருங்குலாள்ைன்
ைார் ஆழி, கபல ொர் அல்குல்
ைடங்கடற்கு உவபம - ைக்ககாய்! -
பார் ஆழிப் பிடரில் ைாங்கும்
பாந்ைளும், பனி சவன்று ஓங்கும்
ஓர் ஆழித் கைரும் ஒவ்வா,
உைக்கு நான் உபரப்பது என்கைா?
ைக்ககாய் - சிறந்ைவகன! வார் - கச்சு அணிந்ை; ஆழி, கலெக் சகாங்பக - சக்கரவாகப்
ெறதவதயயும் கலசத்தையும் கொன்ற முதல கதையும்; வஞ்சிகபால்
மருங்குலாள்ைன் - வஞ்சிக் பகாடி கொன்ற இதைதயயுமுதைய சீதையின்; ைார் -
ஒழுங்கான; ஆழி - வட்ை வடிவமான; கபலொர் அல்குல் ைடங்கடற்கு - கமகதலதயச்
சார்ந்துள்ை அல்குலாகிய பெரிய கைலுக்கு; உவபம - உவமிக்கக் கூடிய பொருைாக;
ஆழி பார் பிடரில் ைாங்கும் பாந்ைளும் - கைல் சூழ்ந்ை இப் பூமிதயத்ைன் ைதலயில்
ைாங்குகின்ற ஆதிகசைனது ெைமும்; பனி சவன்று ஓங்கும் ஓர் ஆழித்கைரும் - ெனிதய
அைக்கி கமகல உயர்ந்து விைங்குகின்ற ஒற்தற உருதையுதைய (சூரியனின்) கைர்த்
ைட்டும்; ஒவ்வா - பொருந்திவாரா; உைக்கு - (யாவும் பைரிந்ை) உனக்கு; நான் உபரப்பது
- நான் புதிைாகக் கூற கவண்டுவது; என்கைா - என்ன உள்ைது? (எதுவுமில்தல)
ஆதிகசைனது ெைத்தையும், கதிரவனின் கைர்த்ைட்தையுகம சீதையின் அல்குலுக்கு
உவதமயாகக் கூறினும் பொருந்ைா என்ெது. சக்கரவாகமும் பொற்கலசமும்

ைனங்களுக்கு வடிவு ெற்றிவந்ை உவதமகள். ஓராழித் கைர் - ஒற்தறச்

சக்கரமுதைய கதிரவன் ஊரும் கைர். ஆழி என்ற பசால் நான்கடிகளிலும் வந்துள்ைது.
பசாற் பின்வரு நிதலயணி.

ஆழி - சக்கரவாகப் ெறதவ. கதல - ஆதைபயனினும் அதமயும். 37

4484. 'ெட்டகம் ைன்பை கநாக்கி,
யாபரயும் ெபமக்கத் ைக்காள்
இட்டு இபட இருக்கும் ைன்பம
இயம்பக் ககட்டு உணர்தி என்னின்,
கட்டுபரத்து உவபம காட்ட,
கண்சபாறி கதுவா; பகயில்
சைாட்ட எற்கு உணரலாம்; மற்று
உண்டு எனும் சொல்லும் இல்பல.
ெட்டகம் ைன்பை கநாக்கி - (சீதையின்) வடிவ அைதகக் கண்டு; யாபரயும் ெபமக்கத்
ைக்காள் - எத்ைதகய அைகுள்ை பெண்கதையும் (பிரமன்) ெதைக்கத் ைகுந்ை
கெரைதகயுதையவளின்; இட்டு இபட இருக்கும் ைன்பம - சின்ன இதை
அதமந்துள்ை வதகதய; இயம்பக் ககட்டு உணர்தி என்னின் - உவதம பசால்லக்
ககட்டு நீ அறிய கவண்டுபமன்றால் (அது முடியாது; ஏபனன்றால்); கட்டு உபரத்து
உவபம காட்ட - உறுதியாக எடுத்துச் பசால்லி உவமானப் பொருதைக் காட்டுவைற்கு;
கண் சபாறி கதுவா - (அந்ை இதைதயக்) கண்ணாகிய பொறியால் காணமுடியாது
(அந்ை இதை கண்ணுக்குப் புலனாகாது); பகயில் சைாட்ட - தககைால் தீண்டித் துய்த்ை;
எற்கு உணரல் ஆம் - என்னால் மாத்திரகம (உண்பைன்று) அறியக் கூடும்; மற்று உண்டு
எனும் சொல்லும் இல்பல - கவறு வதகயில் உண்டு என்று பசால்வைற்கும்
வழியில்தல.
அைகிய பெண்கதைப் ெதைப்ெைற்குப் பிரமன் முன்மாதிரியாகக் பகாள்வது
சீதையின் வடிவகம என்ெது கருத்து. சீதையின் இதை ெரிசவுணர்ச்சியின் மூலமாக
என்னால் மாத்திரகம உண்பைன்று உணரப் ெடுவது; ஒருவரின் கண்ணுக்குப்
புலனாகாைவாறு மிகவும் நுண்ணியது; ஆைலால், அைற்ககற்ற உவதமப் பொருதை
எடுத்துச் பசால்லுவது முடியாது என்ெது. எத்துதண அைகுள்ை பெண்கதைப்
ெதைக்க விரும்பினாலும் பிரமன் இவைது வடிவத்தைகய மாதிரியாக தவத்துப்
ெதைக்குமாறு அைககாவியமாக உள்ைாள் சீதைபயனச் சீதையின் கெரைதகக்
குறித்ைவாறு. சட்ைகம் - வடிவு 38

4485. 'ஆல் இபல, படிவம் தீட்டும்

ஐய நுண் பலபக, சநாய்ய
பால் நிறத் ைட்டம், வட்டக்
கண்ணடி, பலவும் இன்ை,
கபாலும் என்று உபரத்ை கபாதும்,
புபைந்துபர; சபாதுபம பார்க்கின்,
ஏலும் என்று இபெக்கின், ஏலா;
இது வயிற்று இயற்பக ; இன்னும்,
சபாதுபம பார்க்கின் - பொதுகநாக்காகப் ொர்த்ைால் (பெண்களின் வயிறு); ஆல்
இபல - ஆலிதலதயயும்; படிவம் தீட்டும் ஐய நுண்பலபக - வடிவம் எழுதிய அைகிய
பமல்லிய சித்திரப் ெலதகதயயும்; சநாய்ய பால் நிறத் ைட்டம் - மிக பமன்தமயாயும்
ொல்கொல பவண்ணிறமாயும் உள்ை பவள்ளித் ைட்டிதனயும்; வட்டக் கண்ணடி -
வட்ை வடிவமான கண்ணாடிதயயும்; இன்ை பலவும் - இதவ கொல்வன
ெலவற்தறயும்; கபாலும் - ஒத்திருக்கும்; என்று உபரத்ை கபாதும் - என்று கூறினாலும்;
புபைந்துபர - (இதவபயல்லாம்) இட்டுக் கட்டிச் பசால்லப் ெட்ைனகவயாகும்; ஏலும்
என்று இபெக்கின் - (சீதையின் வயிற்றுக்ககா முன் கூறிய ஆலிதல முைலியன)
பொருந்தும் என்றும் கூறினால்; ஏலா - அதவ சிறிதும் பொருந்ைாவாம்; இது வயிற்று
இயற்பக - இது (சீதையினது) வயிற்றின் இயல்ொகும்; இன்னும் - கமலும். . .

மற்தறப் பெண்களின் வயிற்றுக்கு ஆலிதல முைலியவற்தற உவதம கூறினால்

புதனந்துதரயாகும்; அப்பொருள்கதைகய இச்சீதையின் வயிற்றுக்கு உவதம
கூறினால் அதவ உவதமயாவைற்கக பொருந்ைா என்ெது. எதிர்நிதலயணி. ஐய -
(அைகிய) ஐ என்ற உரிச்பசால்லடியாகப் பிறந்ை குறிப்புப் பெயபரச்சம்.
39

4486. 'சிங்கல் இல் சிறு கூைாளி,

நந்தியின் திரட் பூ, கெர்ந்ை
சபாங்கு சபான் - துபள, என்றாலும்
புல்லிது; சபாதுபமத்து ஆமால்;
அங்கு அவள் உந்தி ஒக்கும்
சுழி எைக் கணித்ைது உண்டால்;
கங்பகபய கநாக்கி கெறி -
கடலினும் சநடிது கற்கறாய்!
கடலினும் சநடிது கற்கறாய் - கைதலக் காட்டிலும் விரிவாகக் கற்றுணர்ந்ைவகன!
சிங்கல் இல் சிறு கூைாளி - (சீதையின் உந்திச் சுழிக்கு) சுருங்காை சிறு கூைாளிச் பசடியும்;
நந்தியின் - நந்தியாவட் தையும் (என்ற இவற்றின்); திரள் பூ - வட்ை வடிவமான
மலர்களிகல; கெர்ந்ை சபாங்கு சபான்துபள - பொருந்திய பெரிய அைகிய துதைகள்;
என்றாலும் - (உவதமயாகும்) என்று கூறினாலும்; புல்லிது - (அதவ) மிக
அற்ெமானதவ; சபாதுபமத்து ஆம் - ைவிர, பொதுவதகயால் கூறியதும் ஆகும்; சுழி -
(கங்தகயின்) நீர்ச் சுழியானது; அவள் உந்தி ஒக்கும் - அச் சீதையின் உந்திதய
ஒத்திருக்கும்; எை அங்கு - என்று அவ்விைத்து; கணித்ைது உண்டு - (கங்தகதயக் கண்ை
கொது) நான் கருதியது உண்டு; கங்பகபய கநாக்கி கெறி - (ஆதகயால்)

கங்தகதய மனத்தில் ெதித்துக் பகாண்டு (அச் சீதையின் உந்திதயஇன்னெடி

உள்ைபைன்று) எண்ணிச் பசல்வாய்;

ஆல்: இரண்டும் ஈற்றதசகள்.

கங்தகயின் நீர்ச் சுழிகய சீதையின் உந்திக்கு ஏற்ற உவதமயாகும் என்ெது கருத்து.

சிங்கல் - பகடுைல். அனுமனின் ெரந்ை கல்வியறிதவயும், நுண்மான் நுதை
புலத்தையும் ொராட்டிக் கைலினும் பநடிது கற்கறாய்' என்றான். 'இல்லாை உலகத்து
எங்கும், இங்கு இவன் இதசகள் கூரக் கல்லாை கதலயும் கவைக் கைலுகம (3768) என
அனுமனின் கல்வித்திறத்தை இராமபிரான் கூறியதை நிதனவு கூர்க. சீதையின் உந்திச்
சுழிக்குக் கூைாளிமலரின் உள் துதையும் நந்தியாவட்ை மலரின் உள்துதையும் சிறிதும்
உவதமயாகா; நான் கங்தகவழிகய வந்ைகொது அந்ைக் கங்தகநதியின் நீர்ச் சுழிக்குச்
சீதையின் உந்திச் சுழிதய உவதமயாகக் கருதியதுண்டு. நீயும் அக் கங்தகயின் நீர்ச்
சுழியும் சீதையின் உந்திச் சுையும் ஒக்குபமனக் கருதுவாய் என்ெது. எதிர்நிதலயணி.

கூைாளி - கார் காலத்து மலரும் ஒரு வதகச் பசடி. 40

4487. 'மயிர் ஒழுக்கு எை ஒன்று உண்டால்,

வல்லி கெர் வயிற்றில்; மற்று என்,
உயிர் ஒழுக்கு; அைற்கு கவண்டும்
உவபம ஒன்று உபரக்ககவண்டின்,
செயிர் இல் சிற்றிபட ஆய் உற்ற
சிறு சகாடி நுடக்கம் தீர,
குயிலுறுத்து அபமய பவத்ை சகாழுசகாம்பு,
என்று உணர்ந்து ககாடி.
வல்லிகெர் வயிற்றின் - பகாடி கொன்ற சீதையின் வயிற்றிகல; மயிர் ஒழுக்கு எை
ஒன்று உண்டு - மயிபராழுங்கு என்ற ஒன்று உள்ைது; என் உயிர் ஒழுக்கு - (அஃது) எனது
உயிரின் ஒழுக்ககயாகும்; அைற்கு கவண்டும் உவபம ஒன்று - அைற்கு யாவரும் ஒப்புக்
பகாள்ைத் ைக்க ஓர் உவதமதய; உபரக்க கவண்டின் - பசால்ல கவண்டுமானால் (அது
முடியாது); செயிர் இல் சிறு இபடயாய் உற்ற - (ஆயினும்) குற்றமற்ற நுண்ணிய
இதைபயன்று அதமந்ை; சிறு சகாடி - சிறிய பகாடியின்; நுடக்கம் தீர - ைைர்ச்சி
ஒழிய(ப் ெைருமாறு); குயிலுறுத்து - நன்றாகப் ெதியும்ெடி; அபமய பவத்ை - பொருந்ை
தவத்ை; சகாழு சகாம்பு என்று - பகாழு பகாம்ொகு பமன்று; உணர்ந்து ககாடி -
அறிந்து பகாள்வாய்.

சீதையின் வயிற்றில் பநடுக உள்ைதை உலகத்ைவர் மயிபராழுங்கு என்ொர்கள்;

ஆனால், அது மயிபராழுங்கன்று: எனது உயிபராழுங்காம் என்ெது. இதைக்கு
கமற்புறத்திலுள்ை அந்ை வயிற்றின் மயிபராழுங்கிற்கு உவதமகூற இயலாது; ஆனால்
இதையாகிய பகாடி துவைாமல் ெைர்வைற்க நாட்டிய பகாழு பகாம்பு கொன்றது
எனலாம் என்றான் இராமன். அவநுதி அங்கமாய ைற்குறிப்கெற்றவணி. வல்லி -
உவதமயாகுபெயர். 41

4488. ' ''அல்லி ஊன்றிடும்'' என்று அஞ்சி,

அரவிந்ைம் துறந்ைாட்கு, அம்சபான்
வல்லிமூன்று உளவால், ககால வயிற்றில்;
மற்று அபவயும் மார -
வில்லி, மூன்று உலகின் வாழும்
மாைரும், கைாற்ற சமய்ம்பம
சொல்லி ஊன்றிய ஆம், சவற்றி வபர
எைத் கைான்றும் அன்கற!
அல்லி ஊன்றிடும் என்று - அகவிைழ்கள் ெதிந்து உறுத்துபமன்று; அஞ்சி -
அச்சங்பகாண்டு; அரவிந்ைம் துறந்ைாட்கு - ைாமதரதய விட்டு நீங்கிவந்ை
திருமகைாகிய சீதைக்கு; ககால வயிற்றில் - அைகிய வயிற்றினிைத்தில்; அம்சபான்
வல்லி மூன்று உள - அைகிய பொன் னிறமான பகாடியின் வடிவமாகிய மூன்று
மடிப்புக்கள் உள்ைன; அபவயும் - அந்ை மடிப்புகளும்; மார வில்லி - மன்மைனாகிய
வில் வீரன்; மூன்று உலகினும் வாழும் மாைர் - மூன்றுலகங்களிலும் வசிக்கும்
பெண்கபைல்லாம்; கைாற்ற சமய்ம்பம - (இச் சீதையின் அைகுக்குத்) கைாற்றுப்கொன
உண்தமச் பசய்திதய; சொல்லி - எடுத்துச் பசால்லி; ஊன்றிய ஆம் -
நிதலநிறுத்ைனவாகிய; சவற்றி வபர எை - பவற்றிக்கு அதையாைமாகத் தீட்டிய
இகரதககொல; கைான்றும் - விைங்கும்.

ஆல், மற்று, அன்று, ஏ: அதசகள். திருமகள் ைாமதரதயத் துறந்ைைற்கு அல்லி

யூன்றதலக் காரணமாகக் கற்பித்ைது ஏதுத்ைற்குறிப்கெற்றவணி. சீதையின் வயிற்று
மடிப்புகதை பவற்றியின் அறிகுறிக் ககாடுகைாகக் கூறியது ைன்தமத்
ைற்குறிப்கெற்றம். சீதையின் வயிற்றிலுள்ை மூன்று மடிப்புகதை மூவலகிலுள்ை
எல்லா மகளிதரயும் பவன்றைற்கு அறிகுறியாக மன்மைன் நாட்டி தவத்ை மூன்று
இகரதகயாகக் குறித்ைான்என்ெது. 42

4489. 'செப்பு என்சபன்; கலெம் என்சபன்;

செவ் இளநீரும் கைர்சவன்;
துப்பு ஒன்று திரள் சூது என்சபன்;
சொல்லுசவன் தும்பிக் சகாம்பப;
ைப்பு இன்றிப் பகலின்
வந்ை ெக்கரவாகம் என்சபன்;
ஒப்பு ஒன்றும் உலகில் காகணன்;
பல நிபைந்து உபலசவன், இன்னும்.
செப்பு என்சபன் - (சீதையின் முதல) இரத்தினச் சிமிழ் என்று கூறுகவன்; கலெம்
என்சபன்- (பொற்) கும்ெம் என்று கூறுகவன்; செவ் இளநீரும் கைர்சவன் - பசவ்விைநீர்
என்று ஆராய்கவன்; துப்பு ஒன்று திரள் சூது என்சபன் - ெவைத்தில் கதைந்து
பசய்யப்ெட்ை

பசாக்கட்ைான் காபயன்று கூறுகவன்; தும்பிக் சகாம்பபச் சொல்லுசவன் -

யாதனயின் ைந்ைங்கதைச் பசால்கவன்; ைப்பு இன்றிப் பகலில் வந்ை - ைவறாமல்
ெகற்காலத்தில் பவளிப்ெட்டுவந்ை; ெக்கரவாகம் என்சபன் - சக்கரவாகபமன்று
கூறுகவன்; ஒப்பு ஒன்றும் உலகில் காகணன் - (என்றாலும் சீதையின் முதலகளுக்கு
ஏற்ற) உவதமப் பொருள் ஒன்தறயும் அறியாை நான்; பல நிபைந்து - (இவ்வாறு)
ெலவாறாக நிதனந்து (அவற்றும் எதுவும் ஏற்ற உவதமப் பொருைாகாதமயால்);
இன்னும் உபலசவன் - இன்னமும் வருந்துகவன்.

சக்கரவாகம்: சூரியக் கதிர்கதையருந்தும் இயல்புதைய இதணபிரியாப் ெறதவ.

இராமன் 'ஒப்பொன்றும் காகணன்' என்றதமயால் அவற்றிற்கு அதவகய ஒப்பு என்று
கருதினான் என்ெது -பொதுநீங்குவதமயணி. 43

4490. 'கரும்பு கண்டாலும், மாபலக்

காம்பு கண்டாலும், ஆலி
அரும்புகண், ைாபர கொர
 அழுங்குகவன்; அறிவது உண்கடா?
கரும்பு கண்டு ஆலும் ககாபை
கைாள் நிபைந்து, உவபம சொல்ல,
இரும்பு கண்டபைய சநஞ்ெம்,
எைக்கு இல்பல; இபெப்பது என்கைா?
கரும்பு கண்டாலும் - கரும்தெக் கண்ை பொழுதும்; மாபலக் காம்பு கண்டாலும் -
வரிதசயாகவுள்ை மூங்கிதலக் கண்ை கொதும்; கண் அரும்பு - கண்களிலிருந்து; ஆலி
ைாபர கொர அழுங்குகவன் - மதைத் துளிகொன்ற நீர் ைாதரயாகப் பெருக மனம்
வருந்துகவன்; அறிவது உண்கடா - (இவ்வாறு வருந்துவைல்லாமல்) (அவள்
கைாள்களுக்கு இதணயாக ஏற்ற உவதமதயத்) கைர்ந்து அறிைல் உண்கைா? (இல்தல);
சுரும்பு கண்டு ஆலும் - வண்டுகள் கண்டு பமாய்த்து ஒலிப்ெைற்கு இைமான; ககாபை
கைாள் நிபைந்து - மாதலதயத் ைரித்ை சீதையின் கைாள்கதை நிதனத்து; உவபம
சொல்ல - உவதம பசால்வைற்கு; இரும்பு கண்டபைய சநஞ்ெம் - இரும்பு கொன்ற
வலிய மனம்; எைக்கு இல்பல - எனக்கு இல்தலகய; இபெப்பது என்கைா- (நான்)
உவதம கூறுவது எவ்வாறு?
ஓ - வினாப் பொருளில் வந்ைது. சீதைதயப் பிரிந்துள்ை இந்ை நிதலயில்
கரும்தெயும் மூங்கிதலயும் காண கநரும்கொபைல்லாம் சீதையின் கைாள்கள்
நிதனவுக்குவரக் கண்ணீர் ைாதர ைாதரயாய்ப் பெருக வருந்துகவன்; மிக பமல்லிய
அச்சீதையின் கைாள்களுக்குக் கடினமான கரும்தெயும் மூங்கிதலயும் உவதம கூற
முடிந்ைகை ைவிர இன்னும் பொருத்ைமான உவதம கூற இரும்புகொன்ற வன்பனஞ்சம்
ைனக்கு இல்தலகய என்று இராமன் கூறினான். கரும்பும் மூங்கிலும்: வடிவமும்
வழுவழுப்பும் மினுமினுப்பும்ெற்றி அைகிய மகளிர் கைாளுக்கு உவதமயாயின.
ககாதை - ஆகுபெயர். ஒப்புதைய பொருள்கதைக் கண்டு, பிரிந்ைவர்

வருந்துவது இயல்ொைலின் 'கண்ைாதர கசார அழுங்குகவன்' என்று இராமன்

வருந்தினான். 44

4491. ' ''முன்பககய ஒப்பது ஒன்றும்

உண்டு, மூன்று உலகத்துள்ளும்''
என்பககய இழுக்கம் அன்கற?
இயம்பினும், காந்ைள் என்றல்,
வன் பக; யாழ் மணிக்பக என்றல்,
மற்று ஒன்பற உணர்த்ைல் அன்றி,
நன்பகயாள் ைடக்பகக்கு ஆகமா?
நலத்தின்கமல் நலம் உண்டாகமா?
மூன்று உலகத்துள்ளும் - மூவுலகங்களிலும்; முன் பக ஒப்பது - (சீதையின்)
முன்னங்தகதயப் கொன்றைாகிய; ஒன்றும் உண்டு என் பககய - ஒரு பொருள் உண்டு
என்று புகல்வகை; இழுக்கம் அன்கற - குதறவல்லவா? இயம்பினும் - (ஒருகால்)
உவதம கூறினாலும்; மணிக்பக - (அவளுதைய) அைகிய முன் தககதை; காந்ைள்
என்றல் - காந்ைள் மலபரன்று கூறுைல்; வன்பக - பகாடுதமயானது; யாழ் என்றல் -
மகரயாபைன்று கூறுைல்; மற்று ஒன்பற உணர்த்ைல் - கவபறான்தற
அறிவுறுத்துவைாகும்; அன்றி - அவ்வாறு அல்லாமல்; நன்பகயாள் ைடக்பகக்கு ஆகமா
- (அக் காந்ைளும் யாழும்) சீதையின் அைகிய அகன்ற முன்தககளுக்கு உவதம
ஆகுகமா? (ஆகா); நலத்தின் கமல் நலம் உண்டாகமா - அைகுக்கு கமலான கவகறார்
அைகு உண்கைா?

சீதையின் முன்தககளுக்கு உவதமயாகப் கெசுவைற்குரிய பொருள் மூவுலகிலும்

ஏகைனுமுண்டு என்று பசால்வைற்கு இைமில்தல; ஒருகால் காந்ைள் மலதர எடுத்துக்
கூறினால் அது அக் தககதைவிை வன்தமயுள்ைைாதகயால்; பசால்லுகின்றவர் மனம்
பகாடுதமயானது என்ெது புலனாகும்; அல்லாமல், மகரயாதை எடுத்துக் கூறினால்
அது ஒரு வதகயிலும் ஒப்ொகாதமயால் பொருத்ைமில்லாை கவபறான்தற எடுத்துக்
கூறியைாகும்; ஆககவ, இந்ை இரு பொருள்களும் சீதையின் முன் தகக்கு
ஒப்ொகமாட்ைா; இவ்வாறு அவள் முன்தக உவதமயற்றிருப்ெைற்குக் காரணம்
காந்ைள், யாழ் முைலிய உவதமப் பொருள்களுக்பகல்லாம் ைாகம உவதமயாகுமாறு
அம் முன்தககள் அைகுமிக்குதையனவாகவிருப்ெைால் என்க. அவற்தறக் காட்டிலும்
சிறந்ை கவபறாரு உவதமப் பொருள் இல்தல என்ெைாம். சிறப்புப் பொருதைப்
பொதுப்பொருள் விைக்கி நிற்ெைால் இது கவற்றுப் பொருள் தவப்ெணியாம். காந்ைள்
- ஆகுபெயர்; இது பெண்களின் தகக்கு வடி விலும், நிறத்திலும், பமன்தமயிலும்,
அைகிலும் உவமமாகும். ஓ - இரண்டும் வினா; ஏ - அதச.
45

4492. ' ''ஏலக் ககாடு ஈன்ற பிண்டி

இளந் ைளிர் கிடக்க; யாணர்க்
ககாலக் கற்பகத்தின் காமர் குபழ,
நறுங் கமல சமன் பூ,
நூல் ஒக்கும் மருங்குலாள்ைன்
நூபுரம் புலம்பும் ககாலக்
காலுக்குத் சைாபலயும்என்றால், பகக்கு
ஒப்பு பவக்கலாகமா?
பிண்டி ஏலக்ககாடு - அகசாகமரத்தின் மணமுள்ை கிதைகள்; ஈன்ற இளந்ைளிர்
கிடக்க - கைாற்றுவித்ை இைந்ைளிர்கள் ஒரு புறம் இருக்கட்டும்; யாணர்க் ககாலக்
கற்பகத்தின் காமா குபழ - புதிய அைகுள்ை கற்ெக மரத்தின் விரும்ெத் ைக்க ைளிர்களும்;
கமலம் நறு சமன்பூ - ைாமதரக் பகாடியில் கைான்றுகின்ற பமல்லிய மலர்களும்; நூல்
ஒக்கும் மருங்குலாள்ைன் - நூதலப் கொல நுட்ெமான இதைதயயுதைய சீதையின்;
நூபுரம் புலம்பும் ககாலக் காலுக்கும் - சிலம்புகள் ஒலிக்கும் அைகிய கால்களுக்கக;
சைாபலயும் என்றால் - கைாற்றப் கொகுபமன்றால்; பகக்கு ஒப்பு பவக்கலாகமா -
(அவற்தறக்) தககளுக்கு உவதம கூறுைல் பொருந்துகமா?

ஓ - வினா. கற்ெகத்ைளிரும், ைாமதர மலரும் சீதையின் ைாழ்ந்ை உறுப்ொகிய

கால்களுக்கக இதணயாகாமல் கைாற்றனபவன்றால் கமலான உறுப்ொகிய
தககளுககு ஒப்ொகமல் அதவ கைாற்குபமனச் பசால்லவும் கவண்டுகமா?
பசால்லகவ கைதவயில்தல என்ெது. 46
4493. 'சவள்ளிய முறுவல், செவ் வாய், விளங்கு
இபழ, இளம் சபாற் சகாம்பின்
வள் உகிர்க்கு, உவபம நம்மால்
மயர்வு அற வகுக்கலாகமா?
''எள்ளுதில் நீகர மூக்பக'' என்று
சகாண்டு, இவறி, என்றும்,
கிள்பளகள், முருக்கின் பூபவக்
கிழிக்குகமல், உபரக்கலாகமா?
சவள்ளிய முறுவல் - பவண்தமயான ெற்கதையும்; செவ்வாய் - சிவந்ை வாதயயும்;
விளங்கு இபழ - ஒளி விடுகின்ற அணிகலன் கதையுமுதைய; இளம் சபான் சகாம்பின்
- இைதமயான அைகிய பூங்பகாம்பு கொன்ற சீதையின்; வள் உகிர்க்கு - கூர்தமமான
நகங்களுக்கு; உவபம - உவதமயாகக் கூடிய பொருள்கதை; நம்மால் மயர்வு அற
வகுக்கலாகமா - நம்தமப் கொன்றவர்கைால் மயக்கமில் லாமல் (பைளிவாக)
எடுத்துக்கூற இயலுகமா? (இயலாது); கிள்பளகள் - கிளிகள்; நீகர மூக்பக எள்ளுதிர் -
(கல்யாண முருங்தகக் மலர்கதைப் ொர்த்து) நீங்கள் எமது மூக்தக (சீதையின்
தகந்நகங்களுக்குப் பொருந்ைாதம குறித்து) இகழ்கின்றீர்கள்; என்று சகாண்டு - என்று
மனத்தில் பகாண்டு; இவறி - (அவற்றின்கமல்) ககாெங்பகாண்டு; முருக்கின்
பூபவ - அந்ைக் கல்யாண முருங்தக மலர்கதை (ைம்தமப் ெழிக்கும் மகளிர்
வாபயன்கற மயங்கி); எைறும் கிழிக்குகமல் - எப் பொழுதும் கிழிக்குமானால்;
உபரக்கலாகமா - (கிளியின் மூக்தகச் சீதையின் தகந்நகங்களுக்கு உவதமயாக)
எடுத்துச் பசால்லலாகமா?

கல்யாண முருக்க மலதர மகளிர் வாய்க்கு உவதமயாகக் கூறுைல் மரபு. கிளிகள்

முருக்கமலதரத் ைமது அலகால் இயல்ொகக் ககாதும்; இத்ைன்தமகதைக் பகாண்டு
ைமது மூக்தகச் சீதையின் தகந்நகங்களுக்கு ஒப்ொகாது என்று ெழிக்கும் பெண்களின்
வாபயன்று முருக்க மலதரக் கருதிக் கிளிகள் அவற்றிைம் ககாெங் பகாண்டு
அவற்தறக் ககாதிக் கிழிக்கின்றன என்றான். பவள்ளிய முறுவல் பசவ்வாய்:
முரண்பைாதை. இவறுைல்: பொறாதமயயால் சினங்பகாள்ளுைல். இச்பசய்யுளில்
மயக்கவணிதய அங்கமாகக் பகாண்ை ஏதுத் ைற்குறிப்கெற்றவணியும்
எதிர்நிதலயணியும் அதமந்துள்ைன. 47

4494. 'அங்பகயும் அடியும் கண்டால்,

அரவிந்ைம் நிபையுமாகபால்
செங் களி சிைறி, நீலம்
செருக்கிய சைய்வ வாட் கண்
மங்பகைன் கழுத்பை கநாக்கின், வளர்
இளங் கழுகும், வாரிச்
ெங்கமும், நிபைதிஆயின், அபவ
என்று துணிதி; ைக்ககாய்!
 ைக்ககாய் - சிறப்பு வாய்ந்ைவகன! அங்பகயும் அடியும் கண்டால் - (சீதையின்)
அைகிய தககதையும், ொைங்கதையும் ொர்த்ைால்; அரவிந்ைம் நிபையுமா கபால் -
பசந்ைாமதரப் பூதவ நிதனப்ெது கொன்று; செங் களி சிைறி - பசம்தமயான பசவ்வரி
ெைர்ந்து; நீலம் செருக்கிய - நீல நிறம் நிதறந்ை; சைய்வ வாள் கண் மங்பகைன் -
பைய்வத் ைன்தமயுள்ை வாள்கொன்ற கண்கதையுதைய சீதையின்; கழுத்பை
கநாக்கின் - கழுத்தைப் ொர்த்து; வளர் இளங் கமுகும் - வைருந் ைன்தமயுள்ை
ொக்குமரத்தையும்; வாரி ெங்கமும் - கைலில் பிறக்கும் சங்தகயும்; நிபைதி ஆயின் -
(அவள் கழுத்துக்கு இதணயாகும் என்று) எண்ணுவாயானால்; அபவ என்று துணிதி-
(அந்ைக் கமுகும், சங்குகம அச்சீதையின் கழுத்திற்கு) உவதமயாகும் என்றுஉறுதி
பசய்வாய்.

பசந்ைாமதர - தககளுக்கும், கால்களுக்கும் உவதமகள்; கமுகும் சங்கும் கழுத்துக்கு

உவதம. திரட்சியிலும், வழுவழுப்பிலும் கழுத்துக்குக் கமுகு உவதம. குவதைமலர்
நிறத்திலும், வாள் வடிவத்திலும், ஒளி பசய்வதிலும் கூர்தமயிலும், ஆைவதர
வருத்துவதிலும் கண்களுக்குஉவதம. 48

4495. 'பவளமும், கிபடயும், சகாவ்பவப்பழனும்,

பபங் குமுைப்கபாதும்,
துவள்வுஇல இலவம், ககாபம், முருக்கு
என்று இத் சைாடக்கம், ''ொலத்
ைவளம்'' என்று உபரக்கும்வண்ணம்
சிவந்து, கைன் ைதும்பும்ஆயின்,
குவபள உண் கண்ணி வண்ண
வாய் அது; குறியும் அஃகை.
குவபள உண் கண்ணி - கருங்குவதை கொன்ற தமதீட்ைப்ெட்ை கண்கதையுதைய
சீதையின்; வண்ண வாய் அது - அைகிய வாயானது; பவளமும் கிபடயும் - ெவைமும்
சிவந்ை பநட்டியும்; சகாவ்பவப் பழனும் - பகாவ்தவக்கனியும்; பபங் குமுைப்கபாதும்
- புதிய பசவ்வல்லி மலரும்; துவள்வு இல இலவம் - துவண்டுகொகாை இலவமரத்தின்
மலரும்; ககாபம் - இந்திரக்ககாெப் பூச்சியும்; முருக்கு - கல்யாண முருங்தக மலரும்;
என்ற இத் சைாடக்கம் - என்று கூறும் இதவ முைலான உவமப் பொருள்கள்; ொலத்
ைவளம் என்று உபரக்கும் வண்ணம் - மிகவும் பவண்ணிறமானதவ என்று
பசால்லுமாறு; சிவந்து - மிகுதியாகச் பசந்நிறம் பெற்று; கைன் ைதும்பும் - கைன்
நிரம்பியிருக்கும்; ஆயின் - என்றால்; குறியும் அஃது - அைற்கு உவதமயாகக் கூறத்ைக்க
பொருளும் அதுகவயாகும்.

சீதையின்வாய் ெவைம் முைலியவற்றினும் மிகச்சிவந்து கைன் ைதும்புவைால், அப்

ெவைம் முைலியதவ சீதையின் வாய்க்கு உவதமயாகமாட்ைா; அைற்கு அதுகவ
உவதமயாகுமல்லாது கவறு உவதமயில்தல என்ெது. எதிர்நிதலயணியி அங்கமாகக்
பகாண்டுவந்ை இதயபின்தமயணி. கைன்: இனிதமக்கு இலக்கதண. இலவ
மலர்களின் இைழ்கள் ைடித்திருக்குமாைலால் 'துவள்வு இல இலவம்' என்றார். 49

4496. 'சிவந்ைது ஓர் அமிழ்ைம் இல்பல;

கைன் இல்பல; உள என்றாலும்,
கவர்ந்ை கபாது அன்றி, உள்ளம்
நிபைப்ப ஓர் களிப்ப நல்கா;
பவர்ந்ை வாள் நுைலிைாள்ைன் பவள
வாய்க்கு உவபம பாவித்து
உவந்ைகபாது, உவந்ை வண்ணம்
உபரத்ைகபாது, உபரத்ைது ஆகமா?
சிவந்ைது - சிவந்ை நிறமுதைய; ஓர் அமிழ்ைம் இல்பல - அமிழ்ைம் என்ற ஒன்று
இல்தல; கைன் இல்பல - (பசந்நிறமான) கைனும் இல்தல; உள என்றாலும் - (ஒருகால்
அதவ) உள்ைன என்றாலும்; கவர்ந்ைகபாது அன்றி - (அதவ) எடுத்து உண்ை
காலத்திலல்லாமல்; உள்ளம் நிபைப்ப - மனத்ைால் கருதிய அைவில்; ஓர் களிப்பு நல்கா
- ஒப்ெற்ற மகிழ்ச்சிதயத் ைரமாட்ைா; பவர்ந்ை வாள் நுைலிைாள்ைன் - பசறிந்ை ஒளிமிக்க
பநற்றிதயயுதைய சீதையின்; பவள வாய்க்கு -

ெவைம் கொன்று சிவந்ை வாய்க்கு; உவபம பாவித்து - (ைக்க) உவதமப்

பொருதைக் கருதி; உவந்ைகபாது - ைமக்கு மகிழ்ச்சியுண்ைான காலத்தில்;
உவந்ைவண்ணம் உபரத்ைகபாது - மனத்துக்கு உவந்ைவிை மாக எடுத்துச் பசான்னால்;
உபரத்ைது ஆகமா - அவ்வாறு பசான்னது பொருத்ைமானைாக ஆகுகமா? (ஆகாது).
அமிழ்ைம் பவண்ணிறமானது; பசந்நிறமுதையைன்று; கைன்
பசந்நிறமுதையைாயினும் சீதையின் வாய்ப்கொலச் பசந்நிறமுதையைன்று; கமலும்,
அதவ எடுத்து உண்ைால் மாத்திரகம இனிதமதயத் ைருவன; ஆனால்,
இச்சீதையின்வாகயா நிதனத்ைமாத்திரத்தில் இனிதமதயத் ைருவது. ஆைலால், அப்
பொருள்கள் சீதையின் வாய்க்கு உவதமயாகாவாம். உள்ைக் களித்ைலும் காண
மகிழ்ைலும் கள்ளுக்கு இல், காமத்திற்கு உண்டு (1281) என்ற குறளில் இந்ைக்
கற்ெதனக்கு வித்து அதமத்திருத்ைதலக் காணலாம். கவற்றுதமயணிதய அங்கமாகக்
பகாண்டுவந்ை எதிர்நிதலயணி. ெவர்ைல் - பசறிைல். உவந்ைகொது உவந்ைவண்ணம்
உதரத்ைல் - கைான்றியெடி உண்தமதய ஆராயாமல் வாய்க்க வந்ைவாறு உதரத்ைல்.
50

4497. 'முல்பலயும் முருந்தும், முத்தும்,

முறுவல் என்று உபரத்ைகபாது,
சொல்பலயும், அமிழ்தும், பாலும், கைனும்
என்று உபரக்கத் கைான்றும்;
அல்லது ஒன்று ஆவது இல்பல;
அமிர்திற்கும் உவபம உண்கடா?
வல்பலகயல், அறிந்துககாடி, மாறு இலா
ஆறு - ொன்கறாய்!
ொன்கறாய் - சால்புக் குணம் மிகுந்ைவகன! முறுவல் - (சீதையின்) ெற்கள்; முல்பலயும்
- முல்தலயரும்புகதையும்; முருந்தும் - மயிலிறகின் அடிதயயும்; முத்தும் -
முத்துக்கதையும் (ஒப்ெனவாம்); என்று உபரத்ைகபாது - என்று பசான்ன காலத்தில்;
சொல்பலயும் - அவள் பசாற்கதைக் குறித்தும்; அமிழ்தும் - கைவரமிழ்தையும்; பாலும் -
ொதலயும் கைனும் - கைதனயும்; (கொலும்); என்று உபரக்கத் கைான்றும் - என்ற
உதரக்க (மனத்தில்) எண்ணம் உண்ைாகும்; அல்லது - (இவ்வாறு இவற்றிற்கு இவற்தற
உவதமயாகக் கூறகவண்டும் என்ற முதற) அல்லாமல்; ஆவது ஒன்றும் இல்பல -
(அவள் ெற்களுக்கு) உவதமயாகும் பொருள் ஒன்றும் இல்தல; அமிர்திற்கும் உவபம
உண்கடா - கைவாமிர்ைத்திற்கும் உவதமயாகக் கூறும் (சிறப்புப் பொருள்) உண்கைா?
வல்பலகயல் - உனக்கு வல்லதம இருந்ைால்; மாறு இலா ஆறு - கவறு உவதம
இல்லாை ைன்தமதய; அறிந்து ககாடி - (சீதையின் ெற்கள் இத் ைன்தமயன என்று
ஊகித்து) அறிந்து பகாள்வாய்.

அமிழ்ைம் முைலியன பசாற்களுக்கு உவதமயாகாைவாறு கொல முல்தல

முைலியனவும் ெற்களுக்கு உவதமயாகா என்ெது. கமலும், சீதையின் ெற்களுக்கு
உவதமயாவைற்குப் பொருந்ைாை முல்தலயரும்பு முைலியவற்தற

உவதமயாகுபமன்றால் அவ்வாகற, அவள் பசாற்களுக்க உவதமயாகாை

கைவாமிர்ைம் முைலிய பொருள்கதையும் அச் பசாற்களுக்கு உவமம்
கூறகவண்டிவரும்; உண்தமயாகப் ொர்த்ைால் ஒரு பொருளும் அவற்றிற்கு உவமம்
ஆகாது; அமிழ்ைம் ைான் உவமானமாக அதமவைல்லாமல் உெகமயமாக நின்று ைனக்கு
கவறு ஓர் உவதமதயப் பெறாைவாறு கொலச் சீதையின் ெற்களும் ைாம் உவமானமாக
நிற்ெைல்லாமல் ைமக்கு கவறு ஓர் உவதமதயப் பெற என்ெது. பிறிது பமாழிைலணி.
உவதமப் பொருள் உயர்ந்ைைாய் அதமய கவண்டியிருத்ைலால் சீதையின் ெற்களுக்க
உவதம கூறத்ைக்க பெருதமவாய்ந்ை பொருள் ஒன்றுமில்தல என்றான்.
51

4498. 'ஓதியும், எள்ளும், சைாள்பளக் குமிழும்

மூக்கு ஒக்கும் என்றால்,
கொதி செம் சபான்னும், மின்னும்,
மணியும்கபால், துளங்கித் கைான்றா;
ஏதுவும் இல்பல; வல்லார்
எழுதுவார்க்கு எழுை ஒண்ணா
நீதிபய கநாக்கி, நீகய
நிபைதியால், - சநடிது காண்பாய்!
சநடிது காண்பாய் - (எதிர்காலத்தையும் கணிக்கும்) பைாதல கநாக்கு உதையவகன;
ஓதியும் - ெச்கசாந்திதயயும்; எள்ளும் - எள் மலதரயு சைாள்பளக் குமிழும் -
பைாதையுள்ை குமிைம் பூதவயும்; மூக்கு - (சீதையின்) மூக்கானது; ஒக்கும் என்றால் -
ஒத்திருக்கும் என்று பசான்னால் (அப்பொருள்கள்); கொதி செய் சபான்னும் - ஒளி
வீசுகின்ற பொன்தனயும்; மின்னும் மணியும் கபால் - ஒளிவிடுகின்ற
இரத்தினங்கதையும் கொல; துளங்கித் கைான்றா - விைங்கிக் காணப்ெைா; ஏதுவும்
இல்பல - (அவ்வாறு ஒளி வீசுைற்குரிய) காரணமும் (அப் பொருள்களிைம்) இல்தல;
எழுதுவார் வல்லார்க்கு - (இன்னும்) ஓவியம் தீட்டுவதில் திறதம பெற்றவர்களுக்கும்;
எழுை ஒண்ணா - தீட்ை முடியாை; நீதிபய கநாக்கி - (மூக்கின்) இத் ைன்தமதய
ஆராய்ந்து ொர்த்து; நீகய நிபைதி - (அைன் அைதக) நீகய உணர்ந்து பகாள்வாய்.
 சீதையின் மூக்கு, பொன் கொலவும், இரத்தினம் கொலவும் ஒளிவிடுகின்றகை;
அவ்வாறிருக்க அம்மூக்கிற்குப் ெச்கசாந்தி முைலியன எவ்வாறு உவதமயாகும்?
உவதமயாகமாட்ைா. கமலும், ஓவியத்தில் எழுைமுடியாைவாறு கெபராளி மிகுந்து
அைகு கூடியிருத்ைலால் அைன் சிறப்புத் ைன்தமதய ஊகித்து அறிவாய் என்ெது.

கவற்றுதமயணிதய அங்கமாகக் பகாண்டு வந்ை எதிர்நிதலயணி. ஓதி - (ஓந்தி):

இதைக்குதற. பைாள்தை - (பைாதை) : விரித்ைல் விகாரம். ஒளியும் வடிவைகும்
பெற்ற சீதையின் மூக்கிற்கு உவதமயில்தலஎன்றவாறு. 52

4499. 'வள்பள, கத்திரிபக வாம மயிர்

விபைக் கருவி என்ை,
பிள்பளகள் உபரத்ை ஒப்பபப் சபரியவர்
உபரக்கின் பித்து ஆம்;
சவள்ளி சவண் கைாடு செய்ை
விழுத் ைவம் விபளந்ைது என்கற
உள்ளுதி; உலகுக்கு எல்லாம்
உவபமக்கும், உவபம உண்கடா?
வள்பள - (பெண்களின் காதுகளுக்கு) வள்தைக் பகாடியின் இதலயும்; கத்ைரிபக -
கத்திரிக் ககாலும்; வாம மயிர் விபைக்கருவி - அைகிய மயிர் நீக்கும் கருவியும்; என்ை -
என்று; பிள்பளகள் உபரத்ை ஒப்பப - அறிவு நிரம்ொைவர்கள் பசால்லிய
உவதமகதை; சபரியவர் - அறிவு முதிர்ந்ை சான்கறார்; உபரக்கின் - (சீதையின்
காதுகளுக்கு உவதமகைாகச்) பசான்னால்; பித்து ஆம் - (அது) பித்ைம் பிடித்ைவர்
பசால்லாகும் (சிறிதும் பொருந்ைாது); சவள்ளி சவண்கைாடு - (அவள் அணிந்துள்ை)
பவள்ளி கொன்ற பவண்ணிறமான கைாடு என்னும் காைணி; செய்ை - முன்பு பசய்ை;
விழுத் ைவம் விபளந்ைது என்கற - சிறந்ை ைவகம (சீதையின் பசவிகைாக) வந்ைது
என்கற; உள்ளுதி - நிதனவாய்; உலகுக்சகல்லாம் - உலகிலுள்ை
பொருள்களுக்பகல்லாம்; உவபமக்கும் - உவதமயாகச் பசால்லுைற்குரிய ஒன்றுக்கும்;
உவபம உண்கடா - கவறு ஓர் உவதமப் பொருள் கிதைக்குகமா?
சீதையின் காதுகள் உலகிலுள்ை அைகிய பெண்களின் காதுகளுக்கும் ைாம்
உவதமயாகுமாறு அைகு மிகுந்திருப்ெைால், அவற்றிற்கு கவறு ஓர் உவமானப்
பொருள் இல்தல என்ெது. பிள்தைகள்: இைதமத் ைன்தமயர்; அறிவு நிரம்ொைவர்கள்.
வள்தை - முைலாகு பெயர். கவற்றுப்பொருள் தவப்ெணி. 53

4500. 'சபரிய ஆய், பரபவ ஒவ்வா;

பிறிது ஒன்று நிபைந்து கபெ
உரிய ஆய், ஒருவர் உள்ளத்து
ஒடுங்குவ அல்ல; உண்பம
சைரிய, ஆயிரக் கால் கநாக்கின்,
கைவர்க்கும் கைவன் என்ைக்
கரிய ஆய், சவளிய ஆகும்,
வாள் ைடங் கண்கள் அம்மா!
 கைவர்க்கும் கைவன் என்ை - கைவர்களுக்பகல்லாம் கைவனான திருமாதலப்
கொன்று; கரிய ஆய் - கருதமயாகியும்; சவளிய ஆகும் - பவண்தமயாகியுமுள்ை;
வாள் ைடங் கண்கள் - ஒளி பொருந்திய பெரிய கண்கள்; உண்பம சைரிய - (அவற்றின்)
உண்தமயான ைன்தம

பைரியும் ெடி; ஆயிரங் கால் கநாக்கின் - ஆயிரந் ைைதவ ொர்த்ைாலும்; சபரிய

ஆய், பரபவ ஒவ்வா - மிகவும் அகன்றைாய்க் கைதலயும் உவதமயாக ஏற்காவாம்
(கைலினு பெரியன); பிறிது ஒன்று நிபைந்து கபெ - கவறு ஓர் உவமானப் பொருதை
ஆராய்ந்து கூறுவைற்கு; உரிய ஆய் - ைகுந்ைனவாகி; ஒருவர் உள்ளத்து - ஒருவரது
மனத்திற்குள்; ஒடுங்குவ அல்ல - அைங்கும் இயல்புதையன அல்ல. ( அம்மா-
வியப்பிதைச் பசால்)

சீதையின் கண்கள் மிகப் பெரியனவாயிருத்ைலால் அவற்றின் ைன்தமதய

உள்ைத்தினால் ஊன்றியுணர்வைற்கு ஒருவராலும் இயலாது என்ெது. சீதையின்
கருவிழிகள் திருமால் கொலக் கறுத்தும், அக கருவிழிகதைச் சுற்றிலுமுள்ை ெகுதிகள்
அத்திருமால் ெள்ளி பகாள்ளும் ொற்கைல்கொல பவளுத்தும் இருக்கும் என்ெது.
கரியவாய் பவளியவாகும்: பைாதைமுரண். 54

4501. 'ககள் ஒக்கும் அன்றி, ஒன்று

கிளத்திைால் கீழ்பமத்து ஆகம;
ககாள் ஒக்கும்என்னின் அல்லால்,
குறி ஒக்கக் கூறாலாகம?
வாள் ஒக்கும் வடிக் கணாள்ைன்
புருவத்துக்கு உவபம பவக்கின்,
ைாள் ஒக்க வபளந்து நிற்ப
இரண்டு இல்பல, அைங்க ொபம்.
வாள் ஒக்கும் - வாள் கொன்ற; வடிக் கணாள்ைன் புருவத்துக்கு - கூர்தமயான
விழிகதையுதைய சீதையின் புருவங்களுக்கு; உவபம பவக்கின் - உவதமபயடுத்துப்
பொருந்திப் ொர்த்ைால்; ககள் ஒக்கும் அன்றி - உறவாக அதமந்ை அதவ ைாங்ககை
ஒன்றுக் பகான்ற உவ தமயாகுகம அல்லாமல்; ஒன்று - கவபறாரு பொருதை;
கிளத்திைால் - உவதமயாகக் கூறினால்; கீழ்பமத்து ஆம் - இழிந்ை உவதமகயயாகும்
(மற்றும்); ககாள் ஒக்கும் என்னின் அல்லால் - (பொதுவாகப் பெண்களின் புருவத்திற்கு
உவதமயாகும் பொருதைபயடுத்துத் ைன்) மனப் கொக்கிற்குப் பொருந்தியுள்ைது
என்று (சீதையின் புருவங்களுக்கு) உவமானமாகக் கூறினால் கூறலாகமயல்லாமல்;
குறி ஒக்கக் கூறலாகம - உவதமக் கருத்துப் பொருந்ைக் கூற முடியுகமா? (முடியாது);
ைாள் ஒக்க வபளந்து நிற்ப - (மன்மைன் வில்தல உவதம கூறலாபமன்றால்) இரண்டு
முதனயும் பொருந்துமாறு வதைந்து நிற்ெனவாகிய; இரண்டு அளங்க ொபம் -
மன்மைனுதைய இரண்டு விற்கள்; இல்பல - உலகத்தில் இல்தல (ஆைலால், அதுவும்
உவதம கூறப் பொருந்ைாது).

சீதையின் புருவங்கள் ைம்மில் ஒன்தறபயான்று ஒக்குகமயல்லாமல் கவறு ஓர்

உவதமப் பொருதைப் பெறமாட்ைா; ஒரு கால் ஏைாவது உவமானப் பொருதை என
மனப்கொக்கின்ெடி கூறுகின்கறன் என்று கூறலாகமயல்லாமல்
 அந்ை உவதம அப் புருவங்களுக்குப் பொருந்திய உவதமயாகாது; இழிந்ை
உவதமகயயாகும்; இனி, மன்மைனின் வில்தல உவதமயாகக் கூறலாபமன்றால்,
முதன வதைந்ைனவாகிய இரண்டு விற்கள் மன்மைனிைம் இல்தலயாதகயால் அம்
மன்மைன் வில் உவதம என்ெது ஏற்புதைத்ைாகாது என்ெது.

இழிவுவதம: உயர்ந்ை பொருகைாடு இறப்ெ இழிந்ைதை உவதமயாகக் கூறுவது.

55

4502. 'நல் நாளும் நளிைம் நாணும்

நளிரடி நுைபல நாணி,
பல் நாளும் பன்னி ஆற்றா
மதி எனும் பண்பைாகி,
முன் நாளில் முபள சவண்
திங்கள் முழுநாளும் குபறகய ஆகி,
எந் நாளும் வளராதுஎன்னின், இபற
ஒக்கும் இயல்பிற்று ஆகம.
முன் நாளில் முபள சவண் திங்கள் - வைர்பிதறயின் பைாைக்கத்தில் கைான்றுகின்ற
பவண்ணிறமான சந்திரன்; நல் நாளும் - நல்ல ெகற்காலத்தில் கூை; நளிைம் நாணும் -
ைாமதர மலரும் பவட்கப்ெடுவைற்குக் காரணமாக; நளிர் அடி - ைளிர்கொன்ற
பமல்லிய அடிகதையுதைய சீதையினது; நுைபல - பநற்றியின் அைகிற்கு (ொர்த்து);
நாணி - பவட்கப்ெட்டு; பல் நாளும் பன்னி - ெல நாள்களும் (அைதனகய)
எண்ணிபயண்ணி; ஆற்றா - பொறாமல்; மதி எனும் பண்பைாகி - மதிபயன்று
பசால்வைற்ககற்ற சிந்திக்கும் ைன்தமயுதைைாய்; முழு நாளும் குபறகய ஆகி -
(ெதினாறு கதலகளும் நிரம்ெகவண்டிய) பெௌர்ணமியன்றும் கதல குதறவாகத்
கைான்றி; எந் நாளும் வளராது - எந்ை நாளிலும் வைராதிருக்குமானால்; இபற ஒக்கும் -
(சீதையின் பநற்றிக்கு) ஒரு சிறிது உவதமயாகும்; இயல்பிற்கு ஆம் -
ைன்தமயுதையைாகும்.

வைர் பிதறயில் முைலில் கைான்றும் பிதறச்சந்திரன் சீதையின் பநற்றியைதக

நிதனந்து பொறாதமபகாண்டு, ைான் அைற்கு ஒப்ொககவண்டுபமன்று எண்ணிப் ெல
நாட்கள் சிந்தித்துப் ெதினாறு கதலகளும் நிரம்ெகவண்டிய பெௌர்ணமியன்றும் ைான்
அவ்வாறாகாமல் பிதறச் சந்திரனாககவயிருக்குமானால், அப்பொழுது அது சீதையின்
பநற்றிக்கு ஒருெடி ஒப்ொகுபமன்ெது. முன்னாள் - முைல்நாள். முழுநாள் - பூர்ணிதம.

மதி ைன் பெயருக்கு இணங்கப் ென்னாள், சீதையின் நுைற்கு உவதமயாக

கவண்டுபமனச் சிந்தித்கையாக கவண்டுபமனக் கற்பித்துக் கூறப்ெட்ைது. ஏ
வினாப்பொருளில் வந்ைது. 56

4503. 'வபைபவர் இல்பல அன்கற, வைத்துள்

நாம் வந்ை பின்ைர்?
அபையை எனினும், ைாம் ைம்
அழகுக்கு ஓர் அழிவு உண்டாகா;
விபை செயக் குழன்ற அல்ல;
 விதி செய விபளந்ை; நீலம்
புபை மணி அளகம் என்றும்
புதுபம ஆம்; உவபம பூணா,
நாம் வைத்துள் வந்ை பின்ைர் - நாங்கள் காட்டிற்கு வந்ை பிறகு; வபைபவர் இல்பல
அன்கற - (சீதையின் முன் பநற்றிமயிதர ஒதுக்கி வாரி) ஒப்ெதன பசய்யக்கூடியவர்
இல்தலயல்லவா? ைாம் அபையை எனினும் - ைாம் அத்ைன்தமயனவானாலும்
(அவ்வாறு) வாரி அணி பசய்யா விட்ைாலும்; ைம் அழகுக்கு - ைமது வனப்புக்கு; ஓர்
அழிவு உண்டாகா - ஒரு குதறவு ஏற்ெைாது; விபை செய - ஒப்ெதன பசய்வைால்;
குழன்ற அல்ல - சுரிந்ைனவாக ஆகாமல்; விதி செய விபளந்ை - பிரமன் ெதைத்ைைால்
இயற்தகயாககவ சுரிந்ை ைான; நீலம் மணி புபை அளகம் - நீல இரத்தினம் கொன்ற
பநற்றிக்கு கமலுள்ை அந்ை மயிர்த் பைாகுதி; என்றும் புதுபம ஆம் - எப்பொழுதும்
புதுதமயாககவ கைான்றும்; உவபம பூணா - எந்ை உவதமப் பொருதையும் ஏற்க
மாட்ைா.
வாரிப் புதனைலாகிய பைாழில் பசய்யாமல் இருக்கும்கொதும் இயற்தகயாககவ
குைன்று அைகு மிகுந்து புதுதமயாகத் கைான்றுகின்ற சீதையின் முன் பநற்றி மயிர்த்
பைாகுதிக்கு ஏற்ற உவதமப் பொருள் எதையும் எடுத்துக்கூற இயலாது என்ெது.
கெரைகுள்ை பொருள்கள் காணுந்கைாறும் விருப்ெத்தையுண்ைாக்கிப் பின்னுங்
காணுமாறு புதிய பொருள்கொலத் கைான்றுைல் இயல்ொைல் ெற்றி 'என்றும்
புதுதமயாம்' என்றான்.
குைலுைல்: கருமணல் ெடிந்ைாற்கொலப் ெடிப்ெடியாகச் சுரிந்து அதமைல் அைகம்:
முன் பநற்றி மயிர். 57

4504. 'சகாண்டலின் குழவி, ஆம்பல், குனி

சிபல, வள்பள, சகாற்றக்
சகண்பட, ஒண் ைரளம் என்று இக்
ககண்பமயின் கிடந்ை திங்கள் -
மண்டலம் வைைம் என்று பவத்ைைன்,
விதிகய; நீ, அப்
புண்டரிகத்பை உற்ற சபாழுது,
அது சபாருந்தி ஓர்வாய்.
சகாண்டலின் குழவி - கருகமகத்தின் பகாழுந்தும்; ஆம்பல் - பசவ்வல்லி மலரும்;
குனி சிபல - வதைந்ை விற்களும்; வள்பள - வள்தைக் பகாடியும்; சகாற்றக் சகண்பட
- பவற்றி மிகுந்ை பகண்தை மீன்களும்; ஒண் ைரளம் - ஒளி பொருந்திய முத்துக்களும்;
என்ற

இக்ககண்பமயின் - என்று பசால்லப்ெட்ை இத் ைன்தமயவான பொருள்கள்;

கிடந்ை - அதமயப்பெற்ற; திங்கள் மண்டிலம் - சந்திர மண்ைலத்தை; விதிகய -
பிரமகன; வைைம் என்று பவத்ைைன் - சீதையின் முகபமனறு அதமத்து தவத்ைான்; நீ
அப் புண்டரிகத்பை - நீ (சீதையின்) அந்ைத் ைாமதர முகத்தை; உற்ற சபாழுது - பநருங்க்
காணும் பொழுது; அது சபாருந்தி ஓர்வாய் - அத் ைன்தமதய நன்றாக ஆராய்ந்து
அறிவாய்.

பகாண்ைல் குைவி அைகத்திற்கும், பசவ்வாம்ெல் வாய்க்கும், வதைந்ை விற்கள்

புருவங்களுக்கம் வள்தையிதல காதுகளுக்கும், பகண்தை மீன்கள் கண்களுக்கும்,
முத்துக்கள் ெற்களுக்கும் உவதமயாயின. காண்ெைற்கு இனிதமயிலும், நிறத்திலும்,
கண்கைாதர மகிழ்வித்ைலிலும் முகத்திற்குத் ைாமதர மலர் உவதமயாயிற்று.

சீதையின் முகபமன்று பெயரிட்டுக் பகாண்ைலின் குைவி முைலியவற்தற

யுதையபைாரு சந்திரமண்ைலத்தைப் பிரமகைவன் ெதைத்ைான் என்று கூறியது
வஞ்சபவாழிப்ெணி. கயல் எழுதி வில் எழுதிக் கார் எழுதிக் காமன் பசயல் எழுதித்
தீர்ந்ைமுகம் திங்ககைா காணீர் (சிலப். கானல். 11) என்ற சிலப்ெதிகார வரிகளில் உள்ை
கற்ெதன இங்கக நிதனவுகூரத் ைக்கது. விதி -பிரமன். 58

4505. 'காரிபைக் கழித்துக் கட்டி,

கள்ளிகைாடு ஆவி காட்டி,
கபர் இருட் பிழம்பு கைாய்த்து,
சநறி உறீஇ, பிறங்குகற்பறச்
கொர் குழல் சைாகுதி என்று
சும்பம செய்ைபையது அம்மா! -
கநர்பமபயப் பருபம செய்ை நிபற
நறுங் கூந்ைல் நீத்ைம்!
கநர்பமபயப் பருபம செய்ை - நுண்தமதயக் பகாண்டு ெருதம யாகச் பசய்ைைான;
நிபற நறுங்கூந்ைல் நீத்ைம் - அைந்ை மணங் கமழ் கின்ற (சீதையின்) கூந்ைல் பைாகுதி;
காரிபை - கரிய கமகத்தை; கழித்துக் கட்டி - பவட்டிக் கட்டி; கள்ளிகைாடு ஆவி காட்டி
- கைதனயும் (அகில் முைலியவற்றின் நறுமணப்) புதகதயயும் ஏற்றி; கபர் இருட்
பிழம்பு கைாய்த்து - அைர்ந்ை இருட் பிைம்பிகல கைாய்த்து; சநறி உறீஇ - (ெடிப்ெடியாக)
பநரித்ைதலச் பசய்து; பிறங்கு கற்பற - விைங்குகின்ற கற்தறயாகிய; கொர் குழல்
சைாகுதி என்று - (கீகை) ைாழ்ந்து பைாங்கும் ைன்தமயுள்ை குைல்பைாகுதி என்று
பெயரிட்டு; சும்பம செய்து அபையது - சுதமயாக தவத்ைது கொன்றது. (அம்மா -
வியப்பிதைச் பசால்).

கரிய கமகத்தைப் பிடித்துச் சீவிக் கட்டி, அைற்குத் கைதனயும் எண்பணதயயும்

நறுமணத்தையும் ஊட்டி, பின்னும் கருநிறமதமயச் பசய்து, குைல் பைாகுதிபயன்று
பெயரிட்டுப் பெருஞ்சுதமதய தவத்ைாற் கொன்றது சீதையின் கூந்ைல்
பைாகுதிபயன்ெது. ைன்தமத் ைற்குறிப்கெற்றவணி. பமல்லிய மயிதரத் திரட்டிப்

ெருதமயாகப் ெனிச்தசக் பகாண்தை முைலியனவாகச் பசய்வைாகலின்

'கநர்தமதயப் ெருதம பசய்ை' என்றான். நீத்ைம்: கூந்ைல் பைாகுதிதயக் குறித்ைது.
சும்தம - சுதம என்ெைன் விரித்ைல். ஆவி: நறும்புதக. உறீஇ - உறுவித்து;
பிறவிதனபயச்சம். 59
4506. 'புல்லிைழ் கமலத் சைய்வப்
பூவிற்கும் உண்டு; சபாற்பின்
எல்பலயின் மதிக்கும் உண்டாம், களங்கம்
என்று உபரக்கும் ஏைம்;
அல்லவும் சிறிது குற்றம்
அகன்றில; அன்ைம் அன்ை
நல் இயலாளுக்கு, எல்லாம் நலன்
அன்றி, பிறிது உண்டாகுகமா? *
சைய்வக் கமலப் பூவிற்கும் - பைய்வத் ைன்தமயுள்ை ைாமதரப் பூவிற்கும்; புல்லிைழ்
உண்டு - ெயனற்றைான (அைதன கமகல ைழுவியுள்ை) புறவிைைாகிய குற்றமுண்டு;
சபாற்பின் எல்பலயின் மதிக்கும் - அைகின் வரம்ொகிய சந்திரனுக்கும்; களங்கம் என்று
உபரக்கும் ஏைம் - கைங்கபமன்று பசால்லுகின்ற குற்றம்; உண்டாம் - உள்ைைாகும்;
அல்லவும் - இதவ அல்லாமல் மற்றுமுள்ை சிறந்ை பொருள்களும்; சிறிது குற்றம்
அகன்றில - சிறிைைவாவது குற்றம் இல்லாமல் இருக்கமாட்ைா (ஒவ்பவாரு
பொருளுக்கும் ஓரைவாவது குற்றம் உண்டு); அன்ைம் அன்ை நல் இயலாளுக்கு -
அன்னப் ெறதவ கொன்ற அைகிய நதைதயயுதையவைாகிய சீதைக்கு; எல்லாம் நலன்
அன்றி - முழுவதும் நன்தமகயயல்லாமல்; பிறிது உண்டாகமா - கவபறான்றாகிய
குற்றம் உண்கைா? (இல்தல என்றவாறு). ஆல் - கைற்றம்.
ைாமதரமலர்க்கும் புறவிைைாகிய குற்றமுள்ை; சந்திரனுக்கும் கைங்கமாகிய குற்றம்
இருக்கின்றது; இவ்வாறு. ெல சிறப்ொன குணங்கதையுதைய உயர்ந்ை
பொருள்களிலும் ஏகைனும் குற்றம் இருத்ைல் உலகவியல்பு: ஆனால் இச் சீதைக்ககா
முழுவதும் குணகமயன்றிக் குற்றம் சிறிதுமில்தல என்ெது. எடுத்துக்
காட்டுவதமயணி. திருமகள் ைன்னிைத்தில் ைங்குமாறு நிற்றலால் ைாமதர மலதர
'கமலத் பைய்வப்பூ' என்றார். புல்லிைழ் - ெண்புத் பைாதக.
60

4507. 'மங்பகயர்க்கு ஓதி பவத்ை

இலக்கணம், வண்ண வாெப்
பங்கயத் ைவட்கும், - ஐயா! -
நிரம்பல; பற்றி கநாக்கின்,
செங் கயல் கருங்கண் செவ்
வாய்த் கைவரும் வணங்கும் சைய்வக்
சகாங்பக அக் குயிலுக்கு ஒன்றும்
குபறவு இபல; குறியும் அஃகை. ஐயா - ஐயா! பற்றி கநாக்கின் -
ஆராய்ந்துொர்த்ைால்; மங்பகயர்க்கு ஓதி பவத்ை இலக்கணம் - பெண்களுக்காகக் (அங்க
இலக்கண நூலில்) கூறியுள்ை உத்ைமவிலக்கணங்கள்; வண்ண வாெப் பங்கயத்ை வட்கும்
- மணமுள்ை அைகிய ைாமதர மலரில் வாழ்ெவைான திரு மகளுக்கும்; நிரம்பல -
நிரம்ெ அதமயவில்தல; செங்கயல் கருங்கண் - கயல்மீன்கொன்ற அைகிய
கருவிழிகதைக் பகாண்ை கண்கதையும்; செவ் வாய் - சிவந்ை வாதயயுமுதைய;
கைவரும் வணங்கும் - கைவரும் வணங்குைற்ககற்ற சிறப்பு வாய்ந்ை; சைய்வக்
சகாங்பக அக் குயிலுக்கு - பைய்வத் ைன்தம பகாண்ை முதலககைாடு கூடிய அந்ைக்
குயில் கொன்ற சீதைக்கு; ஒன்றும் குபறவு இபல - (உத்ைமவிலக் கணங்களில்)
ஒன்றாவது குதறவுெைவில்தல; குறியும் அஃகை - (நீ அவதை அறிவைற்கு)
அதையாைமும் அதுகவ.
சீதை திருமகதைவிை நல்லிலக்கணம் நிரம்பியவள் என்ெைாம்.
நல்லிலக்கணங்களில் ஒன்றும் குதறவில்லாமல் அவ்விலக்கணம் முழுவதும்
நிரம்பியிருத்ைலால் சீதை 'கைவரும் வணங்குத் பைய்வக் குயில்' எனப்ெட்ைாள்.
பசங்கயல் கருங்கண் பசவ்வாய்: முரண் பைாதை. குயில் - உவமவாகுபெயர்.
ெங்கயத்ைவட்கும். கைவரும்: உயர்வுசிறப்பும்தமகள். 61

4508. 'குழல் பபடத்து, யாபழச் செய்து

குயிசலாடு கிளியும் கூட்டி
மழபலயும் பிறவும் ைந்து,
வடித்ைபை, மலரின் கமலான்,
இபழ சபாரும் இபடயிைாள்ைன்
இன் சொற்கள் இபயயச் செய்ைான்;
பிபழ இலது உவபம காட்டப்
சபற்றிலன்; சபறும்சகால் இன்னும்?
குழல் பபடத்து - கவய்ங்குைதலயுண்ைாக்கியும்; யாபழச் செய்து - யாழ்க் கருவிதய
வகுத்ைதமத்தும்; குயிசலாடு கிளியும் கூட்டி - குயிதலயும் கிளிதயயும் ெதைத்தும்;
மழபலயும் பிறவும் ைந்து - (எழுத்து நிரம்ொை) மைதலச் பசால்தலயும், இனிய
பசாற்களுக்கு உவதமயாகும் பொருள்கதை இயற்றியும்; வடித்ைபை - ெைகித் கைர்ந்ை
நயத்தை; மலரின் கமலான் - ைாமதர மலரில் வாழ்கின்ற பிரமன் (பின்பு); இபழ
சபாரும் இபடயிைாள்ைன் - நூலிதைகயாடு மாறுெடுகின்ற நுண்ணிய
இதைதயயுதைய சீதையின்; இன் சொற்கள் இபயயச் செய்ைான் - இனிய
பசாற்களுக்கும் பொருந்துமாறு அதமத்ைான்; பிபழ இலது - (ஆனால்
அச்பசாற்களுக்குக்) குற்றமற்ற; உவபம காட்டப் சபற்றிலன் - உவதமப் பொருள்
எதையும் உண்ைாக்கவில்தல; இன்னும் சபறும் சகால் - இனிகமலாவது (அவன்)
ெதைப்ொகனா? (அறியாம்).

பிரமன் சீதையின் இன்பசாற்கதைப் ெதைப்ெைற்காக முைலில் கவய்ங்குைல்

முைலியவற்தறப் ெதைத்துப் ெைகிக் தககைர்ந்ை பிறகக அச்சீதையின் பசாற்கதைப்
ெதைத்ைான்; ஆககவ, அவற்றிற்ககற்ற உவமப் பொருள்கதை இதுவதரயிலும்
பிரமன் ெதைக்க வில்தல. குைல் முைலியவற்றின் இனிதம முழுவதும் சீதையின்
பசாற்களில் ஒருங்கக திரண்டுள்ைன என்ெது. குைல், யாழ், குயில், கிளி - (ஒலிக்கு)
முைலாகு பெயர்கள்.

ஒப்பு: 'ெளிைமும் ொலும் ஒழுகிய கைனுமா ரமுதும் குயிலினில் குரலும் கிளியினில்

பமாழியும் மயிலியற் சாயல் வாணுைல் ைனக்கு மலரயன் வகுத்ை கைன்பமாழியாள்' -
(அரிச். புரா) 62
4509. 'வான் நின்ற உலகம் மூன்றும்
வரம்பு இன்றி வளர்ந்ைகவனும்,
நா நின்ற சுபவ மற்ற ஒன்கறா
அமிழ்து அன்றி நல்லது இல்பல;
மீன் நின்ற கண்ணிைாள்ைன் சமன்
சமாழிக்கு உவபம கவணடின்,
கைன் ஒன்கறா? அமிழ்ைம் ஒன்கறா?
அபவ செவிக்கு இன்பம் செய்யா.
வான் நின்ற உலகம் மூன்றும் - சுவர்க்கம் முைலாகப் பொருந்திய மூன்று
உலகங்களும்; வரம்பு இன்றி வளர்ந்ைகவனும் - எல்தலயின்றிப்
ெரவியுள்ைனபவன்றாலும்; நா நின்ற சுபவ - (அவற்றுள்) நாவில் ைங்கி, சுதவ
ைருகின்ற பொருள்களில்; அமிழ்து அன்றி - மிகச் சிறந்து நிற்கும்
அமிழ்ைத்தையல்லாமல்; மற்று ஒன்று - இதுவும் ஒன்று என்று பசால்லக் கூடிய; நல்லது
இல்பல - நல்ல பொருள் இல்தல; மீன் நின்ற கண்ணிைாள் ைன் - மீன் கொன்ற
கண்கதையுதையவைான சீதையின்; சமன் சமாழிக்கு - பமல்லிய பசாற்களுக்கு;
உவபம கவண்டின் - உவதமப் பொருதைபயடுத்துச் பசால்ல விரும்பினால்; கைன்
ஒன்கறா - கைன் என்று பசால்வைா; அமிழ்ைம் ஒன்கறா - கமகல கூறப்ெட்ை அமிழ்ைம்
என்று பசால்வைா; அபவ செவிக்கு இன்பம் செய்யா - அதவ இரண்டும் நாவிற்கு
இன்ெம் பசய்யுகம ைவிர பசவிக்கு இன்ெம் நல்கா.
மிகவும் ெரந்து மூவுலகங்களிலும் கைடித் கைடிப் ொர்த்துச் சீதையின் பசாற்களுக்கு
ஒருெடியாக உவதம காட்டுகவாபமன்றால் பசவிக்கு இனிதம ைரும் சீதையின்
பசாற்களுக்கு, நாவிற்கு மட்டுகம இனிதமைரக் கூடிய கைன், அமிழ்ைம் என்ற
பொருள்கதை உவதம கூறல் எவ்வாறு பொருந்தும் என்ெது. எதிர்நிதலயணி.
63

4510. 'பூ வரும் மழபல அன்ைம், புபை

மடப் பிடி என்று இன்ை;
கைவரும் மருளத் ைக்க
செலவிை எனினும் கைகறன்;
பா வரும் கிழபமத் சைான்பமப்
பருணிைர் சைாடுத்ை, பத்தி
நா அருங் கிளவிச் செவ்வி நபட
வரும் நபடயள் - நல்கலாய்!
நல்கலாய் - நற்ெண்புகைால் சிறந்ைவகன! பூ வரும் - ைாமதரப் பூவில் வாழும்
ைன்தமயுள்ை; மழபல - மைதலச் பசாற்கதையுதைய; அன்ைம் - அன்னப் ெறதவயும்;
புபை மடப் பிடி - அைகிய இதைய பெண் யாதனயும்; என்ற இன்ை - என்று
பசால்லப்ெட்ை இதவ; கைவரும் மருளத்ைக்க செலவிை - கைவர்களும் கண்டு
திதகக்கக் கூடிய (சிறந்ை) நதைதயயுதையன; எனினும் - என்றாலும்; கைகறன் -
(அவற்தறச் சீதையின் நதைக்கு உவதமயாகக் கூறத்) பைளிவு பகாள்கைன்; பா வரும் -
பசய்யுள் இயற்றுவதில் பொருந்திய; கிழபமத் சைான்பமப்பருணிைர் - உரிதமயுதைய
ெைதமயான (புலதம மிக்க) புலவர்கள்; சைாடுத்ை - இயற்றிய; பத்தி - ஒழுங்கான; நா
அரும் கிளவி - நாவில் எழுகின்ற அரிய பசாற்கதையுதைய; செவ்வி நபட வரும்
நபடயள் - காவியங்களின் அைகிய நதைதய ஒத்ை நதைதயயு தையவைாவாள்.
உலகத்துப் பெண்கள் நதைக்கு உவதமயாகக் கூறப்ெடுகின்ற அன்னப் ெறதவ
முைலியவற்றின் நதைதயச் சீதையின் நதைக்கு ஒப்ொகுபமன்று நான் சிறிதும்
கருைமாட்கைன்; ெதைய புலதம மிக்க புலவர்கள் இயற்றியுள்ை காவியங்களின் நதை
ஒப்ெற்று விைங்குவதுகொல இந்ைச் சீதையின் நதையும் ஒப்ெற்று விைங்கும் என்ெது.
நதை வரு நதை - வரு: உவமஉருபு. நூலிலும் நதையுண்டு; பெண்களுக்கும்
நதையுண்டு ஆைலால், நூலின் நதை சீதையின் நதைக்கு உவதம கூறப்ெட்ைது.
ெருணிைர் - புலவர். 64

4511. 'எந் நிறம் உபரக்ககன்? - மாவின்

இள நிறம் முதிரும்; மற்பறப்
சபான் நிறம் கருகும்; என்றால்,
மணி நிறம் உவபம கபாைா;
மின் நிறம் நாணி எங்கும்
சவளிப்படா ஒலிக்கும்; கவண்டின்,
ைன் நிறம் ைாகை ஒக்கும்;
மலர் நிறம் ெமழ்க்கும் அன்கற!
மாவின் இள நிறம் முதிரும் - (சீதையின் கமனி நிறத்திற்கு உவதம கவண்டுமானால்)
மாமரத்தின் இைந்ைளிரினது நிறம் முதிர்ந்து மாறும் இயல்பினது; சபான் நிறம் கருகும்
- பொன்னின் நிறமும் (இவள் நிறத்துக்கு முன்பு) கறுத்துத் கைான்றும் (ஆதகயால்
மாந்ைளிர் நிறம் முைலியன உவதமயாகா; அவ்வாகற); மணி நிறம் உவபம கபாைா -
இரத்தினங்களின் நிறமும் உவதமயாவைற்கு ஏற்ற ஒளியுதையைாகாது; மின் நிறம்
நாணி - மின்னலின் நிறகமா? (சீதையின்

நிறத்தைக் கண்டு) பவட்கப்ெட்டு; எங்கும் சவளிப்படா ஒளிக்கும் - எந்ை

இைத்தும் ைதலகாட்ைாமல் மதறந்து விடும்; மலர் நிறம் ெமழ்க்கும் - ைாமதர மலரின்
நிறமும் நாணும்; எந்நிறம் உபரக்ககன் - (இவ்வாறுள்ைது என்றால்) கவறு எந்ை
நிறத்தை உவதமயாகச் பசால் கவன்? கவண்டின் - (எப்ெடியாவது) உவதம
கூறிகயயாக கவண்டும் என்றால்; ைன் நிறம் ைாகை ஒக்கும் - (சீதையின்) நிறம் ைனக்குத்
ைாகன ஒப்ொகும்.

மாந்ைளிர், பொன், இரத்திரனங்கள், மின்னல், ைாமதர மலர் என்ெவற்தற மகளிர்

கமனி நிறத்துக்கு உவதம கூறுைல் கவி மரபு. ஆனால் இவற்றினும் சீதையின் கமனி
நிறம் அைகில் விஞ்சியிருக்கும் என்ெது. ஏதுத் ைற்குறிப்கெற்றவணி. அன்கற:
ஈற்றதச, கைற்றமும் ஆம்; மற்தற: அதச, மின்னல் இயல்ொகத் கைான்றி மதறவதைச்
சீதையின் கமனி நிறத்தைக் கண்டு பவட்கப்ெட்டு மதறவைாகக் கூறினான்.
சமழ்த்ைல்:நாணுைல். 65

4512. ' ''மங்பகயர் இவபள ஒப்பார், மற்று

உளார் இல்லர்'' என்னும்
ெங்பக இல் உள்ளம் ைாகை ொன்று எைக்
சகாண்டு , - ொன்கறாய்! -
அங்கு அவள் நிபலபம எல்லாம்
அளந்து அறிந்து, அருகு ொர்ந்து,
திங்கள் வாள் முகத்திைாட்கு, செப்பு'
எைப் பின்னும் செப்பும்;
ொன்கறாய் - நற்ெண்புகள் நிதறந்ைவகன! இவபள ஒப்பார் - சீதைக்கு நிகரான;
மற்று மங்பகயர் உளார்இல்லர்என்னும் - கவறு பெண்கள் எவரும் இல்தல
என்னும்ெடி; ெங்பக இல் உள்ளம் ைாகை - ஐயமில்லாை உனது மனத்தைகய; ொன்று
எைக் சகாண்டு - சாட்சி யாகக் பகாண்டு; அங்கு - அச் சீதையிருக்கும் இைத்தில்; அவள்
நிபலபம எல்லாம் அளந்து அறிந்து - அவைது ைன்தம முழுவதையும் பைளிவாக
ஆராய்ந்து அறிந்து (துணிந்ை பின்பு); அருகு ொர்ந்து - அவளுக்குப் ெக்கத்தில் கொய்;
திங்கள் வாள் முகத்திைாட்கு - முழுமதி கொன்ற ஒளி நிதறந்ை முகத்தையுதைய
அச்சீதைக்கு; செப்பு - (நான் கூறும் அதையாை பமாழிகதைச்) பசால்வாய்; எை -
என்று; பின்னும் செப்பும் - மீண்டும் கூறுவான்.

அவள் உருவிலக்கணங்கைால் உவதம நீங்கியவள் என்ெதைக் காட்சியைதவயால்

மட்டுமல்லாமல் ஐயம் நிகழ்ந்துவிைத்து உள்மனம் எதைத் துணிகின்றகைா அைதனகய
உறுதிபயனக் பகாண்டு, பகாண்டு பைளிவாய் என்றான் என்ெது.
சான்பறனக் பகாண்டு சான்கறாய் - பசால்நயம். 4479 ஆம் ொைல் பைாைங்கி 4512
ஆம் ொைல் முடியவுள்ை ொைல்கள்ெற்றி மனத்கை கைான்றும் ஒரு
கருத்கைாட்ைத்தைப் புலப்ெடுத்துவது சரியானபைன்கற கைான்றுகிறது. ொைாதிககச

வருணதனயும் கவறு சில குறிப்புகதையும் இப் ொைல்களில் காண முடிகிறது.

ொைாதி ககச வருணதன பைய்வப் ொத்திரங்களுக்கு உரியது என்ெ பைாருமரபு உண்டு.
அவ்வதகயில் இப்ொைல்கதைக்கவி மரொகமட்டும் பகாண்டு ஏற்கலாபமனத்
கைான்றுகிறது. 4483 ஆம்ொைலுக்கு உரிய விைக்கத்தில், 'இம் மாதிரியான
உறுப்பிலக்கண வருணதன மிதகபயன்று கூறுமவர், சாமுத்திரிக இலக்கணத்தைக்
கூறகவண்டுவது சிறந்ை கவிஞரின் பொறுப்பென்ெதைக் கருத்துட் பகாள்க' என்று
அதமதி கூறப்ெட்டுள்ைது. (ஐயரவர்கள் நூலகப் ெதிப்பு - கிட்கிந்ைா காண்ைம் - ெக் 768)
உறுப்பு வருணதன - அதுவும் பிராட்டி கொன்ற பைய்வத் திறமுதையார் ெற்றிய
உறுப்பு வருணதனயில் ஒருவதக பநறிமுதற கவண்ைாவா என்று எழும்
எண்ணத்தைத் ைவிர்க்க முடியவில்தல. கண்ணகியாரின் உறுப்பு வருணதனயில்
ககாவலன் ஈடுெடுவைாகச் சிலப்ெதிகாரம் கெசும். ஆனால், அந்ை வருணதன
அந்ைப்புர வருணதனயாய் - வரம்பு கைவாமல் இருப்ெது. இைங்ககாவடிகள்
காலத்துக்குப் பின் பசல்வாக்குப் பெற்ற கவி மரபின் பகாடுதமக்கு இந்ைப் ெகுதிதய
எடுத்துக்காட்ைாகக் பகாள்ை கவண்டும் கொலும். அற்புைக் கற்ெதன வைம் பசறிந்ை
வருணதனைான்; என்றாலும், பிறன் ஓர் ஆைவனிைம் பிரித்துதரக்கத் ைக்ககைா என்று
கதலஞர்களும் ஆய்வாைர்களும் எண்ணிப் ொர்க்க கவண்டியுள்ைது. பிராட்டியின்
ொத்திரப் ெதைப்பில் உள்ை ஓர் உணர்வு இங்கக நிதனயத்ைக்கது. மனத்தில் எவ்விைக்
கைங்கமும் இல்லா நிதலயில் அனுமன் பிராட்டிதய அகசாகவனத்திலிருந்து ைன்
கைாளில் சுமந்து பசல்ல முன் வந்ை கொது,
கவறும் உண்டு உபர; ககள் அது; சமய்ம்பமகயாய்! ஏறு கெவகன் கமனி அல்லால்,
இபட ஆறும் ஐம்சபாறி நின்பையும், ''ஆண்'' எைக் கூறும்; இவ் உருத் தீண்டுைல்
கூடுகமா? (5363)
என்பறழுந்ை பிராட்டியின் பசால்தல நிதனந்து ொர்க்க கவண்டும். இத்துதண
பமன்தம நாகரிகப் பிராட்டியின் உறுப்பு வருணதன கொகும் ொங்கிதன எண்ணின்,
கவி மரபின் பெருங் பகாடுதமத் திறம் கவைதன ைருகிறது.

மற்பறாரு குறிப்பு: இப்ொைல்கதை விடுத்துப் ெடித்ைாலும் பசய்தித் பைாைர்பு

விைவில்தல என்ெதையும் கருதிப் ொர்க்கலாம். வான்மீகமும் இந்ை வருணதன
ைரவில்தல. உருப் பொலிதவ விை உள்ைப் ெண்பின் பொலிகவ கொற்றத்ைக்கது
என்ற விருப்ெம் பகாண்டு கணித்ைால் இனிவரும் ொைல்ககை நய நாகரிக உணர்வின்
இமயமாவதை உணர முடிகிறது. சான்கறார் சிந்ைதனக்கு உரிய இைம் இது.
66

இராமன் புகன்ற அதையாைச் பசய்திகள்

கலிவிருத்ைம்

4513. 'முன்பை நாள், முனிசயாடு,

முதிய நீர் மிதிபலவாய்,
சென்னி நீள் மாபலயான்
கவள்வி காணிய செல
அன்ைம் ஆடும் துபறக்கு
அருகு நின்றாபள, அக்
கன்னி மாடத்திபடக்
கண்டதும், கழறுவாய்.
முன்பை நாள் - முன்னாளில்; முனிசயாடு - விசுவாமித்திர முனிவருைன்; முதிய நீள்
மிதிபல வாய் - நீர்வைம் உள்ை ெைதமயான மிதிலா நகரத்தில்; சென்னி நீள்
மாபலயான் - ைதலயில் நீண்ை மாதல புதனந்ைவனான சனக மன்னனது; கவள்வி
காணிய - யாகத்தைக் காண்ெைற்காக; செல - (நான்) பசன்றகொது; அன்ைம் ஆடும்
துபறக்கு அருகு - அன்னப் ெறதவகள் (ைத்ைம் கெதைகளுைன்) விதையாடும்
நீர்த்துதறக்கு அருகிலுள்ை; அக் கன்னி மாடத்திபட - அந்ைக் கன்னிகா மாைத்தின்
உப்ெரிதகயில்; நின்றாபள - நின்று பகாண்டிருந்ை சீதைதய; கண்டதும் -
ொர்த்ைதையும்; சுழறுவாய் - (நீ) அவளிைம் கூறுவாய்.

விசுவாமித்திர முனிவன் இராமஇலக்குவதரத் துதணயாக தவத்துக் பகாண்டு

ைனது கவள்விதய முடித்ை பின்பு மிதிதலயில் சனக மன்னன் பசய்யும் யாகத்தைக்
காண்ெைற்காக அவர்களுைன் பசன்றான்; மிதிதலயில் புகுந்ை பின்பு சனக மன்னனது
அரண்மதனதயச் சூழ்ந்துள்ை அகழியின் அருககயுள்ை கன்னி மாைத்தின்கமல்
சீதையிருக்க அவதைத் ைான் கண்ைதை இராமன் அதையாைமாக எடுத்துக்
கூறுகின்றான்என்ெது. 67
4514. ' ''வபர செய் ைாள் வில்
இறுத்ைவன், அம் மா முனிசயாடும்
விரசிைான் அல்லகைல், விடுவல்
யான் உயிர்'' எை,
கபர செயா கவபலயின்
சபரிய கற்பிைள் சைரிந்து
உபரசெய்ைாள்; அஃது எலாம்
உணர, நீ உபரசெய்வாய்.
கபர செயா கவபலயின் - கதர அதமக்க முடியாை கைல் கொன்ற; சபரிய கற்பிைள்
- சிறந்ை கற்பிதனயுதைய சீதை; வபர செய் வில்ைாள் இறுத்ைவன் - மதலதயப்
கொன்ற (சிவனுதைய) வில்தல ஒடித்ைவன்; அம் மாமுனிசயாடும் - அத் பைய்வத்
ைன்தம பொருந்திய விசுவாமித்திர முனிவனுைகன; விரசிைான் அல்லகைல் -
வந்ைவனாக இல்லாமற் கொனால்; யான் உயிபர விடுைல் எை - நான் எனது உயிதர
விட்டுவிடுகவன் என்று; சைரிந்து உபர செய்ைாள் - ஆராய்ந்து கூறினாள்; அஃது எலாம்
- அந்ைச் பசய்திகள் அதனத்தும்; உணர நீ உபர செய்வாய் - (அவள்) பைளிவாக
அறியுமாறு நீ பசால்வாய்.
இராமன் வில்தல முறித்ை பசய்திதயத் கைாழி பயாருத்தி பசால்லக் ககட்ை சீதை
'விசுவாமித்திர முனிவனுைன் வந்ைவன் இந்ை வில்தல இறுத்ைவனாக
இல்லாவிட்ைால் நான் உயிதர மாய்த்துக் பகாள்கவன் எனக் கருதியிருந்ைதைப் பின்பு

இராமனிைம் பசால்லியிருக்கக் கூடுமாைலால் இங்கு அதையாைமாக அது

குறிக்கப் பெற்றது. 68

4515. 'சூழி மால் யாபையின் துபண

மருப்பு இபண எைக்
ககழ் இலா வை முபலக்
கிரி சுமந்து இபடவது ஓர்
வாழி வான் மின் இளங்
சகாடியின் வந்ைாபள, அன்று,
ஆழியான் அரெபவக்
கண்டதும் அபறகுவாய்.
சூழி மால் யாபையிு்ன் - முகெைா மணிந்ை மைம் பிடித்ை ஆண் யாதனயினது; துபண
மருப்பு இபணசயை - ஒன்கறாடு ஒன்று ஒத்து விைங்கும் இரண்டு ைந்ைங்கள் என்று
கூறும்ெடி; ககழ் இலா - (அவற்றிற்கு) ஒப்ொகாை; வைம் முபலக்கிரி - அைகிய
முதலகைாகிய மதலகதை; சுமந்து - ைாங்கி; இபடவது - (ொரத்தைப் பொறுக்க
முடியாமல்) ஒடிவைாகிய; ஓர் வாைமின் இளங்சகாடியின் - ஒப்ெற்ற வானத்திலுள்ை
மின்னலின் இைங்பகாடி கொல; வந்ைாபள - வந்ை வைாகிய சீதைதய; அன்று - அக்
காலத்தில்; ஆழியான் அரெபவக் கண்டதும் - ஆதணச் சக்கரமுதைய சனக மன்னனது
சதெயில் ொர்த்ைதையும்; அபறகுவாய் - பசால்வாய்.
 முதலக் கிரிதயச் சுமக்கும் மின்னிைங் பகாடி சீதைக்கு, இல்பொருளுவதம. சூழி:
யாதனயின் முகத்திடும் அணி. வாழி - அதச. 69

4516. 'முன்பு நான் அறிகிலா

முளி சநடுங் கானிகல,
''என் பிகை கபாதுவான்
நிபைதிகயா, ஏபழ நீ?
இன்பம் ஆய், ஆர் உயிர்க்கு
இனிபய ஆயிபை, இனித்
துன்பம் ஆய் முடிதிகயா?''
என்றதும் சொல்லுவாய்.
ஏபழ- மைதமப் ெண்பு மிக்கவகை! நீ - நீ; முன்பு நான் அறிகிலா- இதுவதர நான்
கண்ைறியாை; முளிசநடுங் கானிகல - தீய்ந்து கொன பெரிய காட்டிகல; என் பிகை
கபாதுவான் - என்தனப் பின் பைாைர்ந்து வருமாறு; நிபைதிகயா - கருதுகின்றாகயா?
இன்பம் ஆய் - (இதுவதர நீ எனக்கு) மகிழ்ச்சிதயத் ைந்ைவைாயிருந்து; ஆர் உயிர்க்கு -
(எனது) பெறுைற்கு அருதமயான உயிருக்கும்; இனிபய ஆயிபை -

இனியவைாக இருந்ைாய்; இனி - இனிகமல்; துன்பம் ஆய்முடிதிகயா -

துன்ெத்தைத் ைருெவைாக ஆகிவிடுவாகயா? என்றதும் - என்று நான் சீதையிைம்
கூறியதையும்; சொல்லுவாய் - (நீ அவளிைம்) பசால்வாய்.
தகககயி விருப்ெத்தின்ெடி இராமன் ெதினான்கு ஆண்டுகள் காட்டில் வாை
உைன்ெட்டுச் சீதையிைம் பசன்று 'நான் ெதினான்கு வருைம் வனவாசம் பசய்து மீண்டு
வருகவன்; நீ இங்கக வருந்ைாமல் இரு' என்றான்; அதுககட்ை சீதை கணவன்
காட்டிற்கு பசல்லுகின்றான் என்ெது குறித்துச் சிறிதும் வருந்ைாமல் 'நீ இங்கக
வருந்ைாமல் இரு' என்று கூறிய பசால்லுக்கு மிக வருந்தி உைன்வருகவபனன்று
வற்புறுத்திக் கூற, அைற்கு இராமன் 'எல்தலயற்ற இைர் ைருவாய்' என்றான் என்ெது
(1832) இங்கு நிதனவு கூரத்ைக்கது. 70

4517. ' ''ஆை கபர் அரசு இழந்து,

அடவி கெர்வாய்; உைக்கு
யான் அலாைை எலாம்
இனியகவா? இனி'' எைா,
மீன் உலாம் சநடு மலர்க்
கண்கள் நீர் விழ, விழுந்து,
ஊன் இலா உயிரின்
சவந்து, அயர்வதும், உபரசெய்வாய்.
ஆைகபர் அரசு இழந்து - உனக்குரிய பெரிய அரதச விட்டு; அடவி கெர்வாய் -
காட்டிற்குச் பசல்ெவகன! இனி - இனிகமல்; யான் அலாைை எலாம் - என்தனத் ைவிர
மற்றப் பொருள்கள் யாவும்; உைக்கு இனியகவா - உனக்கு இன்ெம் ைருவனகவா?
(என்பனாருத்தியால் மட்டும் உனக்குத் துன்ெகமா); எைா - என்று (என்தன கநாக்கிக்)
கடுதமயாகக் கூறி (சீதை); மீன் உலாம் - மீன்கள்கொலப் பிறழ் வனவும்; சநடுமலர்க்
கண்கள் - பெரிய ைாமதரமலதர ஒப்ெனவுமாகிய கண்களில்; நீர் விழ விழுந்து - நீர்
பெருகக் கண்ணீர் சிந்தி; ஊன் இலா உயிரின் - உைலில் நில்லாது ைவிக்கின்ற உயிர்
கொல; சவந்து அயர்வதும் - மிகவும் ைைர்ந்து கசார்ந்ைதையும்; உபர செய்வாய் - (நீ
அவளிைம்) பசால்வாய்.

இராமன் வனவாசஞ்பசய்யப் புறப்ெடுகின்ற கநரத்தில் சீதையிைம், 'நீ என்கனாடு

வருவாயானால் என் துன்ெத்திற்குக் காரணமாவாய்' என்று கூற, அது ககட்டுச் சீதை
மிகவும் வருந்தி 'என் துறந்ைபின் இன்ெம் பகாலாம் என்றாள்' (1833) எனக் கூறியதைக்
குறிக்கிறான். அயர்வது: காலவழுவதமதி. 71

4518. 'மல்லல் மா நகர் துறந்து

ஏகும் நாள், மதி சைாடும்
கல்லின் மா மதிள்
மணிக் கபட கடந்திடுைல்முன்,
''எல்பல தீர்வு அரிய சவங்
காைம் யாகைா?'' எைச்
சொல்லிைள்; அஃது எலாம்
உணர, நீ சொல்லுவாய்.'
மல்லர் மாநகர் - வைம் மிகுந்ை அகயாத்தி நகரத்தை; துறந்து ஏகும்நாள் - நீங்கி
(காட்டுக்கு)ச் பசன்ற காலத்தில்; மதி சைாடும் - சந்திரதனத் தீண்டுகின்ற; கல்லின்
மாமதிள் - கற்கைாலாகிய பெரிய மதிலின்; மணிக்கபட கடந்திடுைல் முன் - அைகிய
வாயிதலக் கைப்ெைற்கு முன்கெ; எல்பல தீர்வு அரிய சவங்காைம் - எல்தலயில்லாை
பகாடிய கானம்; யாகைா எை - எதுகவா என்று; சொல்லிைாள் - ககட்ைாள்; அஃது
எலாம் நீ உணரச் சொல்லுவாய் - அதவயதனத்தையும்அவள் மனம் பகாள்ளுமாறு
உதரப்ொய்.

'ஆண்ை நகராதரபயாடு வாயிலகலாமுன் யாண்தையது காபனன இதசத்ைதும்

இதசப்ொய் (5258) என்ற பின்வரும் வரிகதை நிதனக. புகார் நகரத்து எல்தலயிகலகய
'மதுதர மூதூர் யாது' (சிலப்.நாடுகாண்.41) என்று ககட்ை கண்ணகி வினாவின்
எதிபராலிகய 'யாண்தையது கான்' என்ற சீதையின் வினா. சீதையின் ககள்வி, கணவன்
மதனதயயன்றி கவபறான்தறயும் அறியாை அச்சீதையின் ைன்தமதயயும்,
பமல்லியல்தெயும், கெதைதமதயயும் பவளிப்ெடுத்தும். 72

கமாதிரம் அளித்து விதைபகாடுத்ைல்

4519. இபைய ஆறு உபரசெயா,

'இனிதின் ஏகுதி' எைா,
வபையம் மா மணி நல்
கமாதிரம் அளித்து, 'அறிஞ! நின்
விபை எலாம் முடிக!' எைா,
விபட சகாடுத்து உைவலும்,
புபையும் வார் கழலிைான்
அருசளாடும், கபாயிைான்.
இபைய ஆறு உபரசெயா - (இராமன்) அனுமனிைம் இவ்விைமாக
அதையாைங்கதைச் பசால்லி; இனிதின் ஏகுதி எைா - இனிைாகச் பசல்வாய் என்று
கூறி; மா மணி வபையும் - சிறந்ை இரத்தினங்கள் ெதித்துச் பசய்யப்ெட்ை; நல் கமாதிரம்
அளித்து - சிறந்ை கமாதிரத்தைக் பகாடுத்து; அறிஞ - அறிவு மிக்கவகன! நின் விபை
எலாம் - நீ கமற்பகாண்ை பசயல் முழுவதும்; முடிக எைா - (இதை யூறில்லாமல்)
இனிது முடிவைாகுக என்று; விபட சகாடுத்து உைவலும் - விதைைந்து அனுப்பிய
அைவில்; புபையும் வார் கழலிைான் - கட்ைப்ெட்ை நீண்ை வீரக் கைதலப்
பூண்ைவனான அனுமன்; அருசளாடும் கபாயிைான் - இராமனின் கருதணதய
முன்னிட்டுக் பகாண்டு பசன்றான்.

அடியார்கள் கைவுளின் அருதை முன்னிட்டுக் பகாண்டு பசய்பைாழில்

பைாைங்குைல் இயல்ொைலின் 'வார்கைலினான் அருபைாடும் கொயினான்' என்று
கருத்தில் கைலினான் என்ெது இராமதனக் குறித்ைைாகவும் பொருள் பகாள்ைலாம்.
அகசாக வனத்துச் கசாகத்ைாைாகிய நங்தகக்கு நன்னம்பிக்தக ைருவைற்கு
உரியைாகலின் 'நல்கமாதிரம்' என்று கூறப்பெற்றது. 73

4520. அங்கைக் குரிசிகலாடு, அடு

சிைத்து உழவர் ஆம்
சவங் கைத் ைபலவரும்,
விரி கடற் பபடசயாடும்,
சபாங்கு வில் - ைபலவபரத் சைாழுது,
முன் கபாயிைார் -
செங்கதிர்ச் செல்வபைப்
பணிவுறும் சென்னியார்.
அங்கைக் குரிசிகலாடு - அங்கைனாகிய நம்பியினுைகன; அடு சிைத்து உழவர் ஆம் -
(ெதகவதரக்) பகால்லுகின்ற ககாெத்தையுதைய வீரரான; சவங் கைத் ைபலவரும் -
மிக்க வலிதமயுள்ை (ஜாம்ெவான் முைலான) ைைெதிகளும்; செங்கதிர்ச் செல்வபை -
சிவந்ை கதிர்கதை யுதைய சூரியன் மகனான சுக்கிரீவதன; பணிவரும் சென்னியார் -
வணங்கும் ைதலயினராய்; சபாங்கு வில் ைபலவபரத் சைாழுது - சிறந்ை
வில்வீரர்கைான இராமஇலக்குவதரயும் வணங்கி; விரிகடற் பபடசயாடும் - ெரந்ை
கைல்கொன்ற வானர கசதனயுைகன; முன் கபாயிைார் - (பைன்திதச கநாக்கி)
முற்ெட்டுச் பசன்றார்கள்.

அங்கைன் முைலிகயார் சுக்கிரீவதனயும், இராம இலக்குவதரயும் வணங்கித் ைமக்கு

நியமித்துள்ை பைன்திதச கநாக்கிப் புறப்ெட்ைார்கபைன்ெது. உைவர்: வீரர்: ெதகவரின்
உைம்ொகிய வயல்களில் ைம் ெதைகைாகிய கலப்தெகதைக் பகாண்டு உழுது
பவற்றியாகிய ெயிதர விதைப்ெவராைலால் இது வீரதரக் குறிக்கும். - வில்கலருைவர்
வாகைருைவர், பசால்கலருைவர் என்றாற்கொல. 74
 பிலம் புக்கு நீங்கு படலம்

சுக்கிரீவனது கட்ைதைப்ெடி பைன்திதச கநாக்கிச் பசன்ற வானரவீரர்கள் ெல

இைங்களிலும் சீதைதயத் கைடிக்பகாண்டு பசன்றார்கள்; வழியில் உள்ைபைாரு
ொதலவனத்திற் புகுந்ைார்கள்; அந்ை நிலத்தின் பவப்ெத்தைத் ைாங்கும் ஆற்றல்
இல்லாைவராய் அங்குள்ை பிலத்திகல புகுந்து அைன் இருட்பசறிவால் வழிபைரியாது
திதகத்து, அனுமனின் வாதலப் ெற்றிச் பசன்று, பின்பு அங்குள்ை நகரத்தில் புகுந்து
அங்கு வசித்துவந்ை ஒரு ைவப் பெண்ணின் உைவியால் யாவரும் அப்பிலத்திலிருந்து
பவளிவந்ை பசய்திதயக் கூறும் ெகுதி இது.
வானர வீரர் நான்கு திதசகளுக்கும் பசல்லுகிறார்கள்; பசன்றவர், விந்ைமதலப்
ெக்கங்களில் கைடுகிறார்கள்; நருமதைக் கதரதய வானரர் அதைகிறார்கள்; பின்பு
ஏமகூை மதலதயச் சார்கின்றார்கள்; அம் மதலதய இராவணன் மதலபயன
ஐயுறுகின்றார்கள்; ஆனால், அங்குச் சீதைதயக் காணாமல் அந்ை மதலயிலிருந்து
இறங்குகிறார்கள். அங்கைன், அவ் வீரர்கதைப் ொர்த்து, 'ெல ெகுதியாகப் பிரிந்து கைடி,
மகயந்திர மதலயில் வந்து கசருங்கள்' என்று கூறுகிறான். பின்னர், மாருதி
முைலிகயார் ஒரு சுரத்தை அதைகின்றார்கள். அச்சுரகமா பவம்தம மிகுந்ைது.
அைனால் வருந்திய வானரர் பிலத்திற்குள் புகுகின்றார்கள்; அங்கக, அவர்கள் இருளில்
வருந்துகின்றார்கள்; அவர்களின் கவண்டுககாளுக்கிணங்க அனுமன் அவர்கதை
அைகிய நகருக்குக் பகாண்டு பசல்லுகிறான்; அங்கக மனிைர்கதைக் காணாது வாரனரர்
திதகக்கின்றார்கள்; அப்கொது சாம்ென் கலங்கி வருந்துகிறான்; அச் சாம்ெதன மாருதி
கைற்றுகின்றான். அச் சமயம் அந் நகரின் நடுவில் சுயம்பிரதெதயக் காணுகின்றனர்;
அச் சுயம்பிரதெதயச் சீதைகயா என அவர்கள் ஐயுறுகிறார்கள். அவள் அவர்கதை
வினாவ அைற்கு அவர்கள் விதையளிக்கின்றார்கள். இராமதனப் ெற்றி அச்
சுயம்பிரதெ வினாவ அனுமன் விதையளிக்கின்றான். பின்னர் அவள் அவர்களுக்கு
விருந்ைளித்துத் ைன் வரலாறு கூறுகிறாள்; அனுமதன, இருளிலிருந்து மீளுவைற்கு
ஆவன பசய்யுமாறு வானரர் கவண்டுகிறார்கள். அனுமன் கெருருக் பகாண்டு
பிலத்தைப் பிைந்து வானுற ஓங்கி நிற்கிறான்; அப்பிலத்தின் கமற்ெகுதிதய கமதல
கைலில் எறிகிறான்; பின்பு, சுயம்பிரதெ பொன்னுலகம் பசல்லுகிறாள்; அவள்
பசன்றபின், வானரர் பொய்தகக் கதர அதைகின்றார்கள்.

வானரவீரர் நான்கு திதசயிலும் பசல்லுைல்

கலிவிருத்ைம்

4521. கபாயிைார்; கபாை பின்,

புற சநடுந் திபெகள்கைாறு,
ஏயிைான், இரவி காைலனும்;
ஏயிை சபாருட்கு
ஆயிைார், அவரும்; அங்கு
அன்ை நாள் அவதியில்
ைாயிைார் உலகிபை, ைபக
சநடுந் ைாபையார்.
 கபாயிைார் - (அங்கைன் முைலிய வானர வீரர்கள் சுக்கிரீவனுதைய கட்ைதைப்ெடி
பைன் திதச கநாக்கிச்) பசன்றார்கள்; கபாயபின் - (அவர்கள் அவ்வாறு) பசன்ற பின்பு;
இரவி காைலனும் - சூரியன் மகனான சுக்கிரீவனும்; புற சநடுந் திபெகள் கைாறும் -
(பைன்திதசக்குப்) புறம்ொன பெரிய பிற திதசகளில் எல்லாம்; ஏயிைான் - (விநைன்
முைலிய ெல வீரர்கதை) விதை பகாடுத்ைனுப்பினான்; ஏயிை சபாருட்கு - (சுக்கிரீவன்)
ஏவின பைாழிலாகிய சீதைதயத் கைடுவைற்கு; ஆயிைார் அவரும் - இதசந்ைவரான
அந்ை வானர வீரரும்; உலகிபைத் ைபகசநடுந் ைாபையார் - உலகத்தைகய (ைமது
வன்தமயால்) எதிர்த்துத் ைடுக்கவல்ல பெருஞ்கசதனதய உதையவர்கைாய்; அன்ை
நாள் அவதியில் - (ைம் அரசனான சுக்கிரீவன் குறித்ை) அந்ை ஒரு மாைத் ைவதணக்குள்
(கைடித் ைருவைற்காக); ைாயிைார் - விதரந்து பசன்றார்கள்.

கமற்கு, வைக்கு, கிைக்கு என்ற திதசகளில் இைென், சைவலி, விநைன் என்ற

வீரர்கதை அனுப்பினான் என்ெது. மூன்றாமடி : முற்றுகமாதன. ஆங்கு: அதச.

உலகிதனத் ைதக பநடுந்ைாதனயார்: உலகம் முழுவதும் எதிர்த்துவரினும் ைடுத்துப்

கொர் பசய்யவல்ல கெராற்றல் வாய்ந்ை வானரவீரர்என்ெது. 1

4522. குன்று இபெத்ைை எைக்

குவவு கைாள் வலியிைார்,
மின் திபெத்திடும் இபடக்
சகாடிபய நாடிைர் விராய்,
வன் திபெப் படரும் ஆறு
ஒழிய, வண் ைமிழுபடத்
சைன் திபெச் சென்றுளார்
திறன் எடுத்து உபரசெய்வாம்.
குன்று இபெத்ைை எை - மதலககை பொருந்துமாறு தவக்கப் ெட்டுள்ைன
பவன்னும்ெடி; குவவுகைாள் வலியிைார் - அதமந்ை திரண்ை கைாள்வலிதமயுதைய
வானரவீரர்கள்; மின் திபெத்திடும் - மின்னலும் திதகக்கும் ெடியான; இபடக்
சகாடிபய விராய் நாடிைர் - இதைதயயுதைய பூங்பகாடிகொன்ற சீதைதயத்
கைடினவர்கைாய்; வன்திபெப்படரும் ஆறு - (கிைக்கு, கமற்கு, வைக்கு என்ற மூன்று)
திதசகளிகல பசல்லுகின்ற வதக; ஒழிய - ைவிர்த்து; வண்ைமிழுபடத் சைன்திபெ -
வைமான ைமிழ்பமாழி வைங்கும் பைற்குத்திதச; சென்றுளார் -
பசன்றவராகிய வானர வீரர்களின்; திறன் எடுத்து உபர செய்வாம்-
பசயல்திறதன எடுத்துச் பசால்லுகவாம்.

மற்தறத் திதசகளிற் பசன்ற வானரர் பசய்தி கதைப் கொக்கிற்கு

கவண்டுவதில்தலயாைலால் அதைத் ைவிர்த்து, இக் கதைக்கு மிக
இன்றியதமயாைைாகிய பைன்திதசக்கண் பசன்ற வானர வீரர் பசயதலக் கூறுகின்றார்.
என்றுமுை பைன்ைமிைாைலானும, உலகிகல இலக்கண வரம்பிலா பமாழிகள்
கொலல்லாமல் இலக்கண வைமுதைதமயானும், திராவிை பமாழிகைான பைலுங்கு,
கன்னைம், மதலயாைம், துளு முைலான பமாழிகளுக்குத் ைாபயனக்
கருைப்ெடுவைாலும், பகால்வைம், பொருள்வைம், இனிதம எளிதம முைலியன
உண்தமயானும் சமய குரவர்களும் ஆழ்வார்களும் இதறவதனப் ொடிப்ெரவியது
ைமிழ் பமாழிகய யாைலினாலும் 'வண்ைமிழ்' என்றார்.

சீதைதயக் காண்ைற்கிதயயாைைாைலின் பைன்திதச பயாழிந்ை மூன்தறயும்

'வன்திதச' பயன்றும், இனிய ைமிழ் வைங்கும் திதசயாைலின் 'பைன்திதச' பயன்றும்
கூறினார்.

ஆசிரியர்ைம் நாட்டுப்ெற்றும், ைமிழ்ப்ெற்றும் இப்ொைலிற் பொங்கித்

ைதும்புவதைக்காணலாம். 2
விந்ைமதலப் ெக்கங்களில் கைடுைல்

4523. சிந்துராகத்சைாடும் திரள் மணிச்

சுடர் செறிந்து,
அந்தி வாைத்தின் நின்று
அவிர்ைலான், அரவிகைாடு
இந்தி யாறு எய்ைலான்,
இபறவன் மா சமௌலிகபால்
விந்ை நாகத்தின் மாடு
எய்திைார், சவய்திைால்.
சிந்துராகத்கைாடும் - சிந்துரபமன்னும் பசம் பொடிகயாடும்; திரள் மணிச்சுடர்
செறிந்து - திரண்ை மாணிக்கங்களின் ஒளி பநருங்கி; அந்தி வாைத்தின் நின்று
அவிர்ைலான் - அந்தி வானத்தில் காணப்ெடும் பசவ்வானம்கொல விைங்குவைாலும்;
அரவிகைாடு இந்து யாறு எய்ைலான் - ொம்புகளும், சந்திரனும் வான கங்தகயும்
பொருந்துவைாலும்; இபறவன் மா சமௌலி கபால் - சிவபெருமானின் பெரிய
சதைமுடி கொன்ற; விந்ைநாகத்தின் மாடு - விந்திய மதலயின் சாரதல; சவய்திைால்
எய்திைார் - விதரவாகச் பசன்ற அதைந்ைார்கள்.
சிவபெருமானுக்கும் விந்திய மதலக்கும் ஒப்பு: பசம்பமாழிச் சிகலதை, சிவபிரான்
பசஞ்சதை முடியுதைகயானானது, ைாருக வன முனிவர்கைால் ஏவப்ெட்டுத் ைன்தனக்
பகால்ல வந்ை நாகங்கதை வலியைக்கி அணியாகப் பூண்ைது. ைக்கனது சாெத்ைால்
கதல குதறந்ை சந்திரதனச் சதைக்கண் ைரித்ைது. ெகீரைனது கவண்டுககாளினால்
கங்தகதய முடிமீது பகாண்ைது என்ற இதவ சிவபிரான் பசய்தககைாம்.

சிந்துரப் பொடியாலும், மாணிக்கங்கைாலும் சிவந்திருப்ெது, நாகங்களும்

நீரருவிகளும் நிதறந்திருப்ெது, மதலயுச்சியில் சந்திரன் ஒளிர்வது என்ற இதவ
விந்திய மதலயிற் காண்ெதவ.

இந்தியாறு : குற்றியலிகரம். (இந்து + யாறு)

ஒப்பு : 'ொணி பிதற பகான்ற ெணிசூடி மாகனந்தி கவணி யரதனப் பொருவும்

கவங்கைம்' (திருகவங்கை மாதல - 5)
சிந்துராகம் - சிந்தூர ராகம் என்னும் வைபமாழி விகாரம். ராகம் - நிறம். 3

4524. அந் சநடுங் குன்றசமாடு,

அவிர் மணிச் சிகரமும்,
சபான் சநடுங் சகாடிமுடிப்
புபரகளும், புபடகளும்,
நல் சநடுந் ைாழ்வபர நாடிைார், -
நபவ இலார் -
பல் சநடுங் காலம் ஆம்
என்ை, ஓர் பகலிபட.
நபவ இலார் - குற்றமற்ற அந்ை வானர வீரர்கள்; அந்சநடுங் குன்றசமாடு -
உயர்ந்துள்ை அந்ை விந்திய மதலயினிைத்தில்; அவிர் மணிச் சிகரமும் - ஒளிவீசும்
இரத்தினங்கதையுதைய சிகரங்கதையும்; சபான் சநடுங்சகாடு முடிப் புபரகளும் -
அைகான நீண்ை அந்ைச் சிகரங்களிலுள்ை குதககதையும்; புபடகளும் -
ெக்கங்கதையும்; நல் சநடுந் ைாழ்வபர - அைகிய நீண்ை அடிவாரங்கதையும்; ஓர்
பகலிபட - ஓரு ெகற்பொழுதுக்குள்ைாக; பல் சநடுங் காலம் ஆம் என்ை - மிகுதியான
ெல நாள்கள் கைடிக் காண்ெது கொன்று; நாடிைார் - கைடினார்கள்.
வானரர்கள் மிகப் ெலராயிருந்ைைாலும், பசய் பைாழிதல மிக்க ஊக்கத்கைாடு
பசய்ைைாலும் ெலகாலம் பசய்யக்கூடிய ெணிகதை ஒரு ெகற்பொழுதிகலகய
பசய்துமுடித்ைனர் என்ெது.

குன்றபமாடு : கவற்றுதம மயக்கம்.

புதர : துதை - இங்கக குதகதயக் குறித்ைது. 4

4525. மல்லல் மா ஞாலம் ஓர்

மறு உறாவபகயின், அச்
சில் அல் ஓதிபய
இருந்ை உபறவிடம் கைடுவார்,
புல்லிைார் உலகிபை, சபாது
இலா வபகயிைால்,
எல்பல மா கடல்ககள
ஆகுமாறு, எய்திைார். எல்பல மா கடல்ககள - (பூமிதயச் சுற்றிலும்) பெரிய
எல்தல யாகவுள்ை கைல்ககை; ஆகுமாறு எய்திைார் - ைமக்கு ஒப்ொகும் என்று
பசால்லுமாறு பசன்ற அந்ை வானரவீரர்கள்; மல்லல் மா ஞாலம் - வைதம மிக்க பெரிய
பூமியிலுள்ை உயிர்களுக்கு; ஓர் மறு உறா வபகயின் - எவ்விைத் துன்ெமும் உண்ைாகாை
வதகயில்; அச்சில் அல் ஓதிஐ - அந்ைப் பொன்ைகட்தையணிந்ை இருண்ை
கூந்ைதலயுதைய சீதைதய; இருந்ை உபறவிடம் - (அவள்) ைங்கியிருந்ை இைத்தை;
கைடுவார் - கைடுெவர்கைாய்; உலகிபை - (அவ்விந்திய மதலயின்) பூமி முழு வதையும்;
சபாது இலா வபகயிைால் - ைம்தமயல்லாமல் கவபறவர்க்கும் எவ்விைத்
பைாைர்புமில்லாைெடி; எய்திைார் - பசன்று அதைந்ைார்கள்.
 வானரர்கள் விந்தியமதலயில் எந்ை இைமும் விட்டுப்கொகாைவாறு ைாகம
ெரவிநின்று முழுவதும் சீதைதயத் கைடினார்கபைன்ெது. அம்சில் ஓதி - அஞ்சில் ஓதி
என விகாரமாகலாம். சில் : மகளிர் ைதலயிலணியும் ைகட்ைணி. சில்அல் ஓதி :
அன்பமாழித் பைாதகப் ென்பமாழித்பைாைர். உலகு : ெரந்ை பூமியின் ஒரு ெகுதி.
ஓதிதய என்றதில் பொருந்திய இரண்ைாம் கவற்றுதம உருபு பிரித்துக்
காட்ைப்ெட்ைது. இருந்ை உதறவிைம் என்ெது இருந்துதறவிைம் எனச் பசய்யுட் சந்ைம்
கநாக்கி அகரம் பைாகுத்து இதயயும். 5

4526. விண்டு கபாய் இழிவர்; கமல்

நிமிர்வர்; விண் படர்வர்; கவர்
உண்ட மா மரனின், அம்
மபலயின்வாய், உபறயும் நீர்
மண்டு பார்அைனின், வாழ்
உயிர்கள் அம் மதியிகைார்
கண்டிலாைை, அயன்
கண்டிலாைைசகாலம்.
அம்மதியிகைார் - நல்லறிவுதைய அந்ை வானரர்கள்; விண்டு கபாய - (ைனித்ைனிகய)
பிரிந்து பசன்று; இழிவர் - (சிலர்) இறங்கிச் பசல்வர்; கமல் நிமிர்வர் - (சிலர்) கமகலறிச்
பசல்வர்; விண் படர்வர் - (சிலர்) வானத்தில் ைாவிச் பசல்வர்; கவர் உண்ட மா மரனின் -
கவர்கைால் நீதர உறிஞ்சும் மரங்களினிைத்தும்; அம்மபலயன் வாய் - அந்ை
மதலயினிைத்தும்; உபறயும் நீர் மண்டு - ைங்கிய நீர் நிரம்ெப் பெற்ற; பார் அைனின் -
ெல இைங்களிைத்தும்; வாழ் உயிர்கள் - வாழுகின்ற உயிர்களில்; கண்டிலாைை - (அவ்
வானர வீரர்கைால்) கைடிக் காணப்ெைாைன இருக்குமானால் (அதவ); அயன்
கண்டிலாைை ஆம் - பிரமனால் ெதைக்கப் ெைாைதவகயயாகும்.
மரஞ் பசறிந்ை இைங்களும் பவற்றிைமும் புனல் நிரம்பிய இைமுமாய் மூன்று
ெகுப்ொயுள்ை அந்ை விந்தியமதல முழுவதிலும் பிரமனது ெதைப்பிற்கு உட்ெட்ை
எல்லாவுயிர்கதையும் வானரர்கள் கைடிப் ொர்த்ைார்கபைன்ெது.
பிரமன் ெதைக்காை பொருள்கள் இல்தல; அதுகொன்று இந்ை வானர
வீரர்கள் காணாை உயிர்ககைா பொருள்ககைா இல்தல. நீர் மண்டு ொர்: ஓதை, சுதன
முைலியன.
கவறு உதர: விண்டு கொய் இழிவ - நிலத்தைத் துதைத்துக் பகாண்டு பூமிக்குள்
பசல்லும் (ொம்பு முைலிய) ஊர்வனவும்; கமல் நிமிர்வ - நிலத்தில் வாழும்
விலங்கினங்களும்; விண் ெைர்வ - ஆகாயத்தில் ெறக்கும் ெறதவகளுமாய் அம்
மதலயின் கீழும் கமலும் புதையிலும் உதறயும் உயிர்களில் இவர்கள் கண்ணில்
ெைாைன ஒன்றுகமயில்தல எனவும் உதர கூறலாம். 6
நருமதைக் கதரயில் வானரர்

கலிவிருத்ைம் (கவறுெட்ை சந்ைம்)

4527. ஏகிைார், கயாெபை ஏசழாடு ஏழு; பார்
கெகு அறத் சைன் திபெக் கடிது செல்கின்றார்,
கமக மாபலயிசைாடும் விரவி, கமதியின்
நாகு கெர் நருமதி யாறு நண்ணிைார்.
பார் கெகு அற - பூமியின் திண்தம சிதையுமாறு; சைண்திபெக் கடிது செல்கின்றார் -
பைன்திதசயிகல (சீதைதயத் கைை) விதரந்து பசல்லுகின்ற வானர வீரர்கள்; ஏசழாடு
ஏழு கயாெபை ஏகிைார் - ெதினான்கு கயாசதனயைவு பசன்று; கமதியின் நாகு கெர் -
எருதம இைங் கன்றுகள் கசர்ந்துள்ை; கமக மாபலயிசைாடும் விரவி - கரிய
கமகங்களின் வரிதசககைாடு கலந்து; நருமபை யாறு - நருமதைபயன் னும் நதிக்
கதரதய; நண்ணிைார் - பசன்று அதைந்ைார்கள்.

கைலில் ெடிந்து கமகங்கள் நீர் ெருகபமன்று கூறுவது கவி மரபு. நாகு : எருதமக்
கன்று
அங்குள்ை எருதமக்கன்றுகள் நீருண்ை காைகமகங்ககைாடு கவறுொடு
கைான்றாைவாறு நருமதை நீரில் ெடிகின்றன என்ெைாம். வானரர்கள்
பெருங்கூட்ைமாய் இயங்குவைால் நிலத்தின் ைண்தம சிதைந்ைது என்ெதைப் 'ொர் கசகு
அற' என்ற பைாைர் விைக்கிற்று. கசரன் பசங்குட்டுவனின் கசதன பசன்ற கொது
நீலகிரி மதலயின் முதுகு பநளிந்ைது என்று பசால்லும் வருணதனதய நிதனவு கூர்க.
(சிலப். கால்ககாள்.82) 7

4528. அன்ைம் ஆடு இடங்களும், அமரர் நாடியர்

துன்னி ஆடும் இடங்களும், துறக்கம் கமயவர்
முன்னி ஆடும் இடங்களும், சுரும்பு மூசு கைன்
பன்னி ஆடு இடங்களும், பரந்து சுற்றிைார்.
அன்ைம் ஆடு இடங்களும் - அன்னப் ெறதவகள் விதையாடும் இைங்கதையும்;
அமரர் நாடியர் - கைவ மாைர்கைான அரம்தெ முைலிய பெண்கள்; துன்னி ஆடு
இடங்களும் - வந்து நீராடும் இைங்கதையும்; துறக்கம் கமயவர் -
பசார்க்ககலாகத்திலுள்ை வானவர்; முன்னி

ஆடு இடங்களும் - வந்து சஞ்சரிக்கும் இைங்கதையும்; சுரும்பு மூசு கைன் -

சுரும்புகளும், நறுமண மலர்களில் பமாய்க்கும் கைன் என்ற வண்டுகளும்; பன்னி ஆடு
இடங்களும் - ொடித் திரிகின்ற இைங்கதையும்; பரந்து சுற்றிைார் - துைாவித் கைடித்
திரிந்ைார்கள்.

நருமதையாற்றின் பெருஞ்சிறப்ொலும், அைதனச் சார்ந்ை இைங்களின் மிக்க

இனிதமயாலும் அங்கக கைவமாைர்களும், கைவர்களும் வரலாயினர் என்ெது. சுரும்பு,
கைன்: வண்டின் வதககள். சுரும்பு எனும் வண்டுகள் எல்லாப்பூமணத்திலும் பசல்லும்
ைன்தமயன என்றும், கைன் என்னும் வண்டுகள் நறுமண மலரிைத்கை மட்டும்
பசல்லும் ைன்தமயன என்றும் கூறுவர். 8
4529. சபறல் அருந் சைரிபவபய நாடும் சபற்றியார்,
அறல் நறுங் கூந்ைலும், அளக வண்டு சூழ்
நிபற நறுந் ைாமபர முகமும், நித்தில
முறுவலும், காண்பரால், முழுதும் காண்கிலார்.
சபறல் அருந் சைரிபவபய - பெறுைற்கு அரிய சீதைதய; நாடும் சபற்றியார் - கைடும்
ைன்தமயுதையவர்கைான வானரர்கள்; அறல் நறுங் கூந்ைலும் - கருமணலாகிய
நறுமணமுள்ை அவைது கூந்ைதலயும்; அளக வண்டுசூழ் நிபற - கூந்ைல் கொலக்
கருநிறமுள்ை வண்டுகள் சூழ்ந்து நிதறந்துள்ை; நறுந்ைாமபர முகமும் - ைாமதர
மலராகிய அவைது முகத்தையும்; நித்தில முறுவலும் - (அதலகைால்
பகாழிக்கப்ெடுகின்ற) முத்துக்கைாகிய அவளுதைய ெற்கதையும்; காண்பர் -
காண்ொர்கள்; முழுதும் காண்கிலார் - (ஆனால்) சீதையின் உருவ முழுவதையும்
ஒருகசரக் காணாைவரானார்கள். ஆல் - அதச.

சீதைதயத் கைடிச் பசன்ற வானர வீரர்கள் நருமதையாற்றின்கதரயில் அச் சீதையின்

உருவ முழுவதையும் ொர்க்கமுடியாமல் அவைது முகத்திற்கும் அந்ை முகத்திலுள்ை
உறுப்புகளுக்கும் ஒப்ொன சில பொருள்கதை மட்டுகம கண்ைனர்; ைாம் கைடிவந்ை
சீதையின் முழுஉருவத்தையும் நிகர்த்ைனவற்தறக் காணவில்தல. கொலிகளிலும்
முழுதமயானவற்தற - சீதைக்கு முழுதமயாக ஒப்பு கூறத்ைக்கனவற்தற வானரர்
காணவில்தல.

நருமதையாற்றில் கருமணல் சீதையின் கூந்ைதலயும், ைாமதர மலர்கள்

முகத்தையும், அைன் கதரயில் கிைக்கும் முத்துக்கள் ெற்கதையும் ஒக்கும் என்ெது.
அைக வண்டுசூழ் ைாமதரமுகம் - உவதமதய அங்கமாகக் பகாண்ை உருவகம். அறற்
கூந்ைல், நித்தில முறுவல் - உருவகம். காண்ெரால் முழுதும் காண்கிலார்:
முரண்பைாதை. 9

4530. செரு மை யாக்பகயர், திருக்கு இல் சிந்பையர்,

ைரும ையா இபவ ைழுவும் ைன்பமயர்,
சபாரு மை யாபையும் பிடியும் புக்கு, உழல்
நருமபை ஆம் எனும் நதிபய நீங்கிைார்.
செரு மை யாக்பகயர் - கொர் புரிவதில் எக்களிப்புக் பகாண்ை
உைம்பிதனயுதையவர்களும்; திருக்கு இல் சிந்பையர் - மாறுொைற்ற

மனமுதையவர்களும்; ைருமம்ையா இபவ ைழுவும் ைன்பமயர் - ைரும மும்

அருளும் இயல்ொக அதமந்ை ைன்தமயுதையவர்களுமாகிய வானரர்கள்; சபாரு மை
யாபையும் - கொர் பசய்கின்ற மைங் பகாண்ை ஆண்யாதனகளும்; பிடியும் - பெண்
யாதனகளும்; புக்கு உழல் - புகுந்து விதையாடுகின்ற; நருமபை ஆம் எனும் நதிபய -
நருமதை என்னும் கெர் பகாண்ை ஆற்தற; நீங்கிைார் - கைந்து பசன்றார்கள்.

யாக்தக : உதிரம் முைலான எழுவதகத் ைாதுக்கைால் கட்ைப்ெட்ைது என்று

உைலுக்குக் காரணக்குறி. திருக்கு இல்சிந்தையர்: (குரங்குத் ைன்தமயால்) மாறாமல்
ஒருெடித்ைாய மனமுதையவர். ஆம் :அதச. 10
 ஏழுகூை மதலதய வானரர் அதைைல்

4531. ைாம கூடத் திபரத் தீர்த்ை ெங்கம் ஆம்,

நாம கூடு அப் சபருந் திபெபய நல்கிய,
வாம கூடச் சுடர் மணி வயங்குறும், -
ஏமகூடத் ைடங் கிரிபய எய்திைார்.
ைாமகூடத் திபரதீர்த்ை ெங்கம் ஆம் - ஒளியதமந்ை சிகரங்களிலி ருந்து கைான்றுகின்ற
அதலகதையுதைய ஆறுகளின் சங்கமம் ஆகிய; நாம கூடு அப்சபருந் திபெபய நல்கிய
- புகழுைன் கூடியதும் பெரியதும் ஆகிய அத்திதசதயப் ொதுகாப்ெைாகிய; வாம கூடச்
சுடர் மணி வயங்குறும் - அைகிய பைாகுதியாகிய ஒளிதயயுதைய இரத்தினங்கள்
விைங்குகின்ற; ஏம கூடத் ைடங்கிரிபய - ஏமகூைபமன்னும் பெரிய மதலதய;
எய்திைார் - கொய் கசர்ந்ைார்கள்.

ெல புண்ணிய ஆறுகளின் சங்கமமும் மிகச் சிறந்ை இரத்தினங்களும் நிரம்ெப்

பெற்றது ஏமகூைமதல என்ெது. ஏமகூைம் - எட்டுக் குலகிரிகளில் ஒன்று. கமருவின்
பைற்கு இமயத்துக்கப்ொல் 9000 கயாசதனயில் உள்ைது என்ற அபிைான சிந்ைாமணி
குறிப்பிடுகிறது. ைாமம் - ஒளி; நாமம் - புகழ்; வாமம் - அைகு; ஏமம் - பொன். திரிபு
என்னும் பசால்லணி இப்ொைலில் வந்துள்ைது. முைலடியில் 'கூைம்' சிகரத்தையும்,
மூன்றாமடியில் பைாகுதிதயயும் குறித்ைது. 11

4532. மாடு உறு கிரிகளும்,

மரனும், மற்றவும்,
சூடு உறு சபான்
எைப் சபாலிந்து கைான்றுறப்
பாடு உறு சுடர்
ஒளி பரப்புகின்றது;
வீடு உறும் உலகினும்
விளங்கும் சமய்யது;
மாடு உறு கிரிகளும் - (அந்ை ஏமகூை மதல) ெக்கத்திலுள்ை மதலகளும்; மரனும் -
மரங்களும்; மற்றவும் - பிற பொருள்களும்;
சூடு உறு சபான் எை - சுைச்சுைரும் பொன்கொல; சபாலிந்து கைான்றுற-
விைங்கித் கைான்றும்ெடி; பாடு உறு சுடர் ஒளி பரப்புகின்றது - பெருதம மிக்க
ஒளிதயப் ெரவச் பசய்கின்றது; வீடு உறும் உலகினும் - சுவர்க்ககலாகத்தைக்
காட்டிலும்; விளங்கும் சமய்யது - மிகுதியாக ஒளி விைங்கும் கைாற்றத்தையுதையது.

பொன் கொன்ற நிறமுள்ை அந்ை ஏம கூைத்தின் ஒளியால் அைன் ெக்கமுள்ை

பொருள்கபைல்லாம் பொன்னிறமாகக் காணப்ெட்ைன என்ெது அஃைாவது
மதலகளும் மரமும் பிறவும் ைமது இயற்தக நிறம் மாறி அருகிலுள்ை ஏமகூைத்தின்
நிறத்தையதைந்ைன, என்றார். இது பிறிதின் குணம் பெறலணி. ொடு: பெருதம.
பொன்னுலபகன்று அதைக்கப் பெறும் சுவர்க்ககலாகத்திலுள்ை பொருள்கள் யாவும்
பொன்மயமாக விைங்குபமன்ெது புராண நூற்பகாள்தக. 12
4533. பறபவயும், பல் வபக
விலங்கும், பாடு அபமந்து
உபறவை, கைக நுண்
தூறி ஒற்றலான்,
நிபற சநடு கமருபவச்
கெர்ந்ை நீர ஆய்,
சபாபற சநடும் சபான்
ஒளி மிளிரும் சபாற்பது.
பாடு அபமந்து உபறவை - (அம் மதலயானது) ைன்னிைம் வந்து வாழுகின்ற;
பறபவயும் - ெறதவகளும்; பல்வபக விலங்கும் - ெல வதகயான மிருகங்களும்; கைக
நுண் தூளி ஒற்றலால் - (அம் மதல யிலுள்ை) நுட்ெமான பொன் துகள்கள் ஒட்டிக்
பகாள்வைால்; நிபற சநடு கமருபவ - நிதறந்து ஓங்கியுள்ை பெரிய கமரு மதலதய;
கெர்ந்ை நீர் ஆய்- கசர்ந்ை ைன்தமயுதையன என்று பசால்லுமாறு; சபாபற
சநடும்சபான் ஒளி- வலிதம மிக்க பொன்னின் ஒளிதய; மிளிரும் சபாற்பது -
(எல்லாப்பொருள்களின் கமலும்) பெய்கின்ற பொலிவுதையது.

ைன்னிைம் வாழும் ெறதவகளும் விலங்குகளும் கமருதவச் சார்ந்ை

பொருள்கள்கொலப் பொன்துதை ெடியப்பெற்று விைங்குமாறு அப் பொருள்கள்
எல்லாவற்தறயும் பொன்மயமாகச் பசய்வது ஏமகூைமதல என்ெது. 'ெனிமால்
இமயப் பொருப்ெகம் கசர்ந்ை பொல்லாக் கருங்காக்தகயும் பொன்னிறமாய்
இருக்கும்' என்ற காரிதகத் பைாைர் ஒப்பு கநாக்கத் ைக்கது. (யாப். காரிதக. 3) கனகம் :
பொன். 13

4534. பரவிய கைக நுண் பராகம் பாடு உற

எரி சுடர்ச் செம் மணி ஈட்டத்கைாடு இழி
அருவிஅம் திரள்களும் அலங்கு தீயிபட
உருகு சபான் பாய்வ கபான்று, ஒழுகுகின்றது: பரவிய கைக நுண் பராகம் -
ெரவியுள்ை பொன்னின் சிறுதுகள்கள்; பாடு உற - ைம்மிைத்தில் பொருந்ை; எரிசுடர்ச்
செம்மணி - விைங்குகின்ற ஒளிதயயுதைய சிவந்ை ெதுமராக இரத்தினங்களின்;
ஈட்டத்கைாடு இழி அம்திரள் - பைாகுதிகயாடு கீகை இறங்குகின்ற; அருவிகளும் -
அருவிகைாகிய அைகிய கூட்ைங்களும்; அலங்கு தீயிபட - எரிகின்ற பநருப்பிகல;
உருகு சபான் - உருகிய பொன்னானது; பாய்வ கபான்று - ொய்ந்கைாடுவது கொல;
ஒழுகுகின்றது - ஒழுகப்பெறும் ைன்தமயது.

பொற்பகாடிகள் பொருந்திச் பசம்மணியின் நிறமதமந்ை பெருகுகின்ற நீர்ப்

பெருக்கிற்கு, பநருப்பிலுருக்கி ஓைவிட்ை பொன்தன உவதமயாகக் குறித்ைார்.

கனக ெராகம்: பொன்துகள்; பசம்மணி: மாணிக்கம். பசம்மணிகளில்

பொன்மயமான அருவிகள் ொய்வது, தீயினிதையில் பொன் உருகுவதுகொலுபமன
வருணித்ைவாறு. 14

4535. விஞ்பெயர் பாடலும், விசும்பின்

சவள் வபளப்
பஞ்சின் சமல் அடியிைார்
ஆடல் பாணியும்,
குஞ்ெர முழக்கமும்,
குமுறு கபரியின்
மஞ்சு இைம் உரற்றலும்,
மயங்கும் மாண்பது;
விஞ்பெயர் பாடலும் - (அங்கு வந்துள்ை) வித்தியாைரர்களின் ொட்பைாளியும்;
விசும்பின் சவள்வபளப் பஞ்சின் சமல் அடியிைார் - கைவகலாகத்திலிருந்து
வந்ைவரான பவண்தமயான வதையல்கதை யணிந்ை ெஞ்சுகொன்ற பமல்லிய
அடிகதையுதைய கைவமாைர்களின்; ஆடல் பாணியும்- ஆைகலாடு இதசந்ை
ைாைங்களின் ஒலியும்; குஞ்ெர முழக்கமும் - யாதனகளின் பிளிற்கறாதசயம்; குமுறு
கபரியின் - முைங்குகின்ற முரசுகொன்ற; மஞ்சு இைம் உரற்றலும் - (அங்கு வந்து
ைங்கும்) கமகக்கூட்ைங்களின் இடிகயாதசயும்; மயங்கும் - கலந்துள்ை; மாண்பது -
பெருதமயுதையது.

ஆைல்ொணி: நாட்டியத்துக்ககற்ற ைாைம். ொணி: தகயினால் ஒத்ைறுத்துத்

ைாைம்கொடுவது. 15
அைதன இராவணன் மதலபயன ஐயுறுைல்

4536. அபையது கநாக்கிைார், அமிர்ை

மா மயில்
இபைய, கவல் இராவணன்,
இருக்கும் சவற்புஎனும்
நிபைவிைர், உவந்து உயர்ந்தும்
ஓங்கும் சநஞ்சிைர்,
சிைம் மிகக் கைல் சபாறி
சிந்தும் செங் கணார்.
(வானரர்) அபையது கநாக்கிைார் - அந்ை ஏமகூை மதலதயக்கண்டு; அமர்ை மாமயில்
இபைய - அமிழ்ைத்தை ஒத்ை பெருதம மிக்க மயில் கொல்வாைாகிய சீதை துயருறும்
ெடி; கவல் இராவணன் - கூர்தமயான கவலிதனயுதைய இராவணன்; இருக்கும்
சவற்பு ஆம் - ைங்கியுள்ை மதலயாகும்; எனும் - என்று கருதுகின்ற; நிபைவிைர் -
எண்ணமுதையவர்கைாய்; உவந்து உயர்ந்து ஓங்கு சநஞ்சிைர் - (அது குறித்து) மகிழ்ந்து
பொங்கி வைர்கின்ற மனமுதையவர்கைாய்; சிைம் மிகக் கைல்சபாறி சிந்தும்
செங்கணார் - ககாெம் அதிகப்ெடுவைால் தீப்பொறிகதைக் கக்கும் பசந்நிறக்
கண்கதையுதையவர்களுமானார்கள்.

வானரர்கள், அம் மதலயின் வைத்தைக் கண்டு அதை இராவணனது இருப்பிைமாகக்

கருதி, விதரவில் சீதைதயக் காணலாம் என்ெைனால் மனப் பூரிப்தெயும், சீதைதயக்
கவர்ந்ை பகாடுஞ் பசயலினனான இராவணனது ைன்தமதய நிதனத்ைைால் கைான்றிய
பெருஞ்சினத்தையும் ஒருங்கக பகாண்ைனர் என்ெது.
 ஏமகூைத்தைகய திரிகூைபமன மயங்கினர் வானர வீரர். ஒகர காலத்தில் முரண்ெடும்
இருவதக உணர்ச்சிகள் நிகழ்வதை இப்ொைல் உணர்த்துகிறது. உயர்ந்து ஓங்கு : ஒரு
பொருட் ென்பமாழி. 16

4537. 'இம் மபல காணுதும்,

ஏபழ மாபை; அச்
செம்மபல நீக்குதும், சிந்பைத்
தீது' எை
விம்மலுற்று உவபகயின்
விளங்கும் உள்ளத்ைார்,
அம் மபல ஏறிைார்,
அச்ெம் நீங்கிைார்.
இம்மபல - இந்ை மதலயிகல; ஏபழ மாபை - கெதைதமப் ெண்புதைய
மான்கொன்ற சீதைதய; காணுதும் - ொர்ப்கொம் (அைனால்); அச்செம்மபல - அந்ை
இராமனது; சிந்பைத் தீது - மனத்துயதர; நீக்குதும் - கொக்குகவாம்; எை - என்று
நிதனந்து (வானரர்கள்); விம்மல் உற்று - பூரித்து; உவபகயின் விளங்கும் உள்ளத்ைார் -
மகிழ்ச்சியால் விைங்குகின்ற உள்ைம் உதையவர்கைாய்; அச்ெம் நீங்கிைார் -
ெயம் நீங்கியவர்கைாய்; அம்மபல ஏறிைார் - அந்ை மதலயில் ஏறினார்கள்.

அந்ை மதலகய இராவணனிருக்தகபயனத் பைளிந்து சீதைதயக் காண்ெது

உறுதிபயன மனத்தில் கருதியவராய், அத் கைவிதயக் கண்டு அச்பசய்திதய
இராமனிைம் அறிவித்து அவனது மனத் துயரத்தைப் கொக்குகவாபமன எண்ணினார்
வானரர். இராவணதனயும் எதிர்க்க கநரிடினும் கலங்கமாட்ைார்கள் என்று
குறிப்ொராய் 'அச்சம் நீங்கினார்' என்றார். 17

4538. இரிந்ைை, கரிகளும் யாளி ஈட்டமும்;

விரிந்ை ககாள் அரிகளும் சவருவி நீங்கிை;
திரிந்ைைர், எங்கணும் திருபவக் காண்கிலார்,
பரிந்ைை சிந்ைபை பரிகின்றாம் எை,
(அவ்வாறு மதலகமல் ஏறிய வானரர்கதைக் கண்டு) கரிகளும் - யாதனகளும்; யாளி
ஈட்டமும் - யாளிகளின் கூட்ைமும்; இரிந்ைை - (ெயந்து) விலகிகயாடின; விரிந்ை ககாள்
அரிகளும் - (அம்மதல கமல்) ெரந்திருந்ை பகால்லுமியல்புள்ை சிங்கங்களும்; சவருவி
நீங்கிை - அஞ்சி நிதலபகட்டு அகன்றன; (அவ்வானரர்கள்) எங்கணும்திரிந் ைைர் -
மதல முழுவதும் கைடிப் ொர்த்ைவர்கைாகி; திருபவக் காண்கிலார் - சீதைதயக்
காணாைவராகி (அைனால்); பரிந்ைை சிந்ைபை - மனம் பநாந்ைவர்கைாய்; பரிகின்றாம்
எை - (இப்பொழுது) மிக வருந்துகின்கறாம் என்று (தநந்து).

அடுத்ை ொைலில் 'கைடினார்' என முடியும். ககாள் அரி : சிங்கம்; பிறவற்றின்

உயிதரக் பகாள்வது. 18
சீதைதயக் காணாமல் இறங்குைல்
4539. ஐம்பதிற்று இரட்டி
காவைத்திைால் அகன்று,
உம்பபரத் சைாடுவது ஒத்து,
உயர்வின் ஓங்கிய,
செம் சபான் நல் கிரிபய
ஓர் பகலில் கைடிைார்;
சகாம்பிபைக் கண்டிலர்
குப்புற்று ஏகிைார்.
(வானரர்கள்) ஐம்பதிற்று இரட்டி காவைத்திைால் அகன்று- நூறு காை அைவு
அகலமுதையைாய்; உம்பபரத் சைாடுவது ஒத்து - வானத்தைத் தீண்டுவது கொன்று;
உயர்வின் ஓங்கிய - மிகவும் உயர்ந்துள்ை; செம்சபான் நல்கிரிபய - பசம்பொன்
மயமான அைகிய அந்ை ஏமகூை மதலயில்; ஓர் பகலில் கைடிைார் - ஒரு ெகல்
முழுவதும் கைடிப் ொர்த்ைனர்; சகாம்பிபைக் கண்டிலர் - (ஆனால்) பூங்பகாம்பு

கொன்றவர்கைாகிய சீதைதயக் காணாைவர்கைாகி; குப்புற்று ஏகிைார் - (அம்

மதலயிலிருந்து) இறங்கிச் பசன்றார்கள்.

ஏமகூைத்தைப் புகழ்ந்து அைதனச் பசம்பொன் நற்கிரிபயன்றார். பகாம்பு :

உவமவாகுபெயர். குப்புறுைல் : கீழிறங்குைல். 19

அங்கைன் 'ெல ெகுதியாகப் பிரிந்து கைடிப் ொர்த்ைபின் மகயந்திரத்தில் கூடுமின்' எனல்

4540. சவள்ளம் ஓர் இரண்டு

எை விரிந்ை கெபைபய,
'சைள்ளு நீர் உலக எலாம்
சைரிந்து கைடி, நீர்
எள்ள அரும் மகயந்திரத்து
எம்மில் கூடும்' என்று
உள்ளிைார், உயர் சநடும்
ஓங்கல் நீங்கிைார்.
(அங்கைன் முைலான வானரகசதனத் ைதலவர்கள்) சவள்ளம் ஓர் இரண்டு எை -
இரண்டு பவள்ைம் என்று பசால்லுமாறு; விரிந்ை கெபைபய - ெரவியுள்ை ைமது
குரங்குச் கசதனதய (ொர்த்து); நீர் - நீங்கள்; சைள்ளு நீர் உலகு எலாம் - பைளிந்ை நீர்
சூழ்ந்ை (பைன்திதச) உலகதனத்திலும் அதலந்து (சீதைதயத்) கைடிப்ொர்த்து; (பிறகு)
எள் அரு மககந்திரத்து - (பைன்கைற்கதரயிலுள்ை) இகழ்வைற்கரிய
மககந்திரமதலயினிைத்தில்; எம்மில் கூடும் - எங்ககைாடும் வந்து கசருங்கள்; என்று
உள்ளிைார் - என்று நிதனந்து கட்ைதையிட்ை வராகி; உயர் சநடும் ஓங்கல் நீங்கிைார் -
உயர்ந்து நீண்ை அந்ை ஏமகூைத்தை விட்டு அகன்றார்கள்.
எல்கலாரும் ஒருங்கக பசன்று கைைப் புகுந்ைால் குறித்ை பகடுவுக்குள் எடுத்ை பசயல்
முடியாபைனக் கண்டு ைனித்ைனித் பைாகுதியாகப் பிரிந்து கைடுைல் நல்லது என்று ெல
பிரிவுகைாகப் பிரித்து விடுத்து அங்கைனும் அவனுைன் சிலரும் ைனித்துச் பசன்றனர்
என்ெது இங்குக் குறிக்கப்ெட்ைது. ஓங்கல்: மதல: காரணக்குறி. 20

அனுமன் முைலிகயார் ஒரு சுரத்தையதைைல்

4541. மாருதி முைலிய வயிரத் கைாள் வயப்

கபார் சகழு வீரகர குழுமிப் கபாகின்றார்;
நீர் எனும் சபயரும் அந் சநறியின் நீங்கலால்,
சூரியன் சவருவும் ஓர் சுரத்பைத் துன்னிைார்.
மாருதி முைலிய - வாயுவின் மகனாகிய அனுமன் முைலான; வயிரத்கைாள் -
உறுதியான கைாள்கதையுதைய; வயப்கபார் சகழு வீரகர - பவற்றிைரும் கொரில்
வன்தமயுைன் விைங்கும் வீரர்கள் மட்டும்;

குழுமிப் கபாகின்றார் - திரண்டு பசல்ெவராய்; அந்சநறியில் - அந்ை வழியிகல;

நீர் எனும் சபயரும் நீங்கலால் - நீர் என்ற பெயர் கூை இல்தலயாைலால்; சூரியன்
சவருவும் - பவம்தமயான கதிர் கதையுதைய சூரியனும் கண்டு அஞ்சத் ைகுந்ை; ஓர்
சுரத்பை - ஓரு ொதலவனத்தை; துன்னிைார் - பசன்று அதைந்ைார்கள்.

பூமியிலுள்ை நீதர வற்றச் பசய்து உலதககய பவம்தம பசய்யும்

கதிர்கதையுதையனவாய்ப் ொதலக்குரிய பைய்வமாகிய கதிரவனும் கண்டு
அஞ்சக்கூடியைாக இருந்ைது அந்ைப் ொதலவனம் என்றார். நீர் ஒரு சிறிதும்
இல்தலபயன்றதை 'நீர் எனும் பெயரும் நீங்கிை' என்றார். உலகவைக்கு நவிற்சியணி.
கண்டு என்ற ஒரு முனிவன் ைன் ெதினாறு வயது மகன் இறந்ைது குறித்துக் ககாபித்து
இந்ை வனத்தை மனிைர் வசிப்ெைற்கு ஏற்றைல்லாைதும், விலங்குகள், ெறதவகள், பசடி
பகாடிகள் முைலியனஅற்றதும் ஆகுமாறு சபித்ைனாைலால் இவ் வைமான இைம்
ொதலவனமாயிற்று என்ெர்.
ஒப்பு : 'வான்நீங்கு தவப்பின் வைங்காத் கைர் நீர்க்கவாம்' - (கலித். ொதல. 6) வீரகர -
ஏகாரம் பிரிநிதல. 21
ொதலயின் பவம்தம

4542. புள் அபடயா; விலங்கு

அரிய; புல்சலாடும்
கள் அபட மரன் இல;
கல்லும் தீந்து உகும்;
உள் இபட யாவும்
நுண் சபாடிசயாடு ஓடிய;
சவள்ளிபட அல்லது ஒன்று
அரிது; - அவ் சவஞ் சுரம்.
அவ்சவஞ்சுரம் - அந்ைக் பகாடிய ொதலவனத்தில்; புள் அபடயா - ெறதவகள்
பசன்ற ைங்கமாட்ைா; விலங்கு அரிய - மிருகங்களும் காண்ெைற்கு அரியன; புல்சலாடும்
கள் உபட மரன் இல - புல்லும் கைன் பொதிந்ை மலருதை மரங்களும் அடிகயாடு
இல்தல; கல்லும் தீந்து உகும் - கற்களும் எரிந்து சாம்ெலாகிவிடும்; உள் இபட யாவும் -
ைன்னிைம் பொருந்திய எல்லாப் பொருள்களும்; நுண் சபாடிசயாடு ஓடிய - சிறு
துகள்கைாக மாறிப் ெறப்ெைால்; சவள்ளிபட அல்லது - பவற்றிைமல்லது; ஒன்று
அரியது - கவபறான்றும் அங்குக் காணப்ெைாது.

அந்ைப் ொதலவனத்தில் ெறதவ முைலியன வருவதுமில்தல; மரஞ்பசடி

பகாடிகளும் வைர்வதுமில்தல; கற்களும் கரிந்து தீய்ந்து கொகும்; குறிஞ்சி முைலிய
கவற்று நிலங்களிலிருந்து எப்பொருள் வந்ைாலும் அதவ யாவும் துகைாகப் ெறக்கின்ற
பவப்ெம் நிதறந்ை பவற்றிைமாககவயுள்ைது என்ற அப் ொதலவனத்தின் பகாடுதம
கூறியவாறு. பவள்ளிதை :பவற்றிைம். 22

4543. நன் புலன் நடுக்குற,

உணர்வு பநந்து அற,
சபான் சபாலி யாக்பககள்
புழுங்கிப் சபாங்குவார்,
சைன் புலம் ைங்கு
எரி நரகில் சிந்திய
என்பு இல் பல் உயிர்
எை, சவம்பம எய்திைார்.
நன்புலன் நடுக்குற - (அங்கக பசன்ற வானர வீரர்கள்) நல்ல ஐம்பொறிகளும்
நடுங்கவும்; உணர்வு பநந்து அற - அறிவு கைய்ந்து ஒழியவும்; சபான்
சபாலியாக்பககள்- பொன் கொல விைங்கும் உைல்கள்; புழுங்கிப் சபாங்குவார் -
வியர்த்து மனம் பகாதிப்ெவர்கைாய்; சைன்புலம் ைங்கு - பைற்குத் திதசயில்
இருக்கின்ற; எரி நரகில் - (எமனது); எரியும் நரகத்தில்; சிந்திய - விழுந்து வருந்துகின்ற;
என்பு இல் பல் உயிர் எை - (எலும்பில்லாை உைம்தெயுதைய) புழு முைலான ெல
உயிர்த்பைாகுதிகதைப் கொல; சவம்பம எய்திைார் - பகாதிப்தெயதைந்ைார்கள்.

அங்கக பசன்ற வானரர்கள் நிலத்தின் பவம்தமதயப் பொறுக்க முடியாமல்

புழுத்துடிப்ெதுகொலத் துடித்ைார்கள் என்ெது. வானரர்கள் பவயிலில் துடிப்ெைற்கு
என்பு இல் ெல்லுயிர் துன்ெப்ெடுவதை உவதம கூறினார். பைன்புலத்ைவன்: எமன்.
என்பு இல் ெல் உயிர்: புழுக்கள். 'என்பிலைதன பவயில்கொலக்காயுகம' - குறள்: 77
23

4544. நீட்டிய நாவிைர்; நிலத்தில் தீண்டுகைாறு

ஊட்டிய சவம்பமயால் உபலயும் காலிைர்;
காட்டினும் காய்ந்து, ைம் காயம் தீைலால்,
சூட்டு அகல்கமல் எழு சபாரியின் துள்ளிைார்.
நீட்டிய நாவிைர் - (அந்ை வானரர்கள் நீர் கவட்தகயால்) பவளிகய பைாங்கிய
நாக்தகயுதையவர்கைாயினர்; நிலத்தில் தீண்டுகைாறு ஊட்டிய - நிலத்தில்
அடிதவக்கும் கைாறும் கீழிருந்து ைாக்கிய; சவம்பமயால் - பவப்ெத்ைால்; உபலயும்
காலிைர் - பகாப்புைம் கண்ை அடிகதையுதையவர்களுமாயினர்; காட்டினும் காய்ந்து -
அப் ொதலவனத்தைக் காட்டிலும் மிகுதியாகச் சூகைறி; ைம் காயம் தீைலால் - ைங்கள்
உைம்பு கரிந்து தீய்ந்ைைால்; சூட்டுஅகல்கமல் எழு சபாரியின் - சூடு பகாண்ை
சட்டியிலிருந்து கமபலழுகின்ற பநற்பொரிகள் கொல; துள்ளிைார் - துடித்ைார்கள்.
மிகுந்ை நீர் கவட்தகயால் நாதவ பவளிகய நீட்டுைலும், பொறுக்கமுடியாை மிக்க
பவப்ெத்ைால் கால்கள் பகாப்புளித்ைலும் இயல்பு. பநருப்பினால்

பவம்தமயதைந்ை சட்டியில் பநல் பொரிந்து கமபலழுவதுகொல

வானரவீரர்கள் ொதலவனத்தின் மிக்க பவம்தமயால் துடித்ைார்கள்
என்ெதுஉவதமயணி. 24
துன்புற்ற வானரர் பிலத்தில் புகுைல்

4545. ஒதுங்கல் ஆம் நிழல்

இபற காண்கிலாது, உயிர்
பிதுங்கல் ஆம் உடலிைர்,
முடிவு இல் பீபழயார்,
பைங்கள் தீப் பருகிடப்
பபைக்கின்றார், பல
விைங்களால், சநடும் பில
வழியில் கமவிைார்.
(வானர வீரர்) ஒதுங்கலாம் நிழல் இபற காண்கிலாது - (பவயிலுக்கு) ஒதுங்கக் கூடிய
சிறிைைவு நிைதலக்கூைக் காணமாட்ைாது; உயிர் பிதுங்கல் ஆம் உடலிைர் - உயிர்
பவளிகயறக் கூடிய உைதலயுதையவர்களும்; முடிவு இல் பீபழயார் -
எல்தலயற்றதுன்ெத்தையதைந்ைவர்களும்; பைங்கள் நீர்ப்பருகிடப் பபைக்கின்றார் -
அடிகளில் (அப் ொதலவனத்தின்) சூடு ைாக்குவைால் துடிதுடிக்கின்றவர்களுமாய்; பல
விைங்களால் - (அந்ை பவப்ெத்திலிருந்து ைப்புவைற்குப்) ெல வதகயிலும் முயற்சி
பசய்து முடிவாக; சநடும் பில வழியில் - (அங்கக இருந்ை) பெரிய பிலத் துவாரத்தின்
வழிதய; கமவிைார் - அதைந்ைார்கள்.
வானரவீரர்கள் அந்ைப் ொதலவனத்தில் ஒதுங்கித் ைப்புவைற்குச் சிறு நிைல் கூை
அகப்ெைாமல் உயிர் நீங்கும் நிதலதயயதைந்து, முடிவாக அங்கக காணப்ெட்ை ஒரு
பிலத்தின் வழிதயச் கசர்ந்ைனர் என்ெது. பீதை: துன்ெம் பிதுங்கல்: பவளிப்ெைல்.
25

4546. ' 'மீச் செல அரிது இனி,

விளியின் அல்லது;
தீச் செல ஒழியவும்
ைடுக்கும்; திண் பில -
வாய்ச் செலர் நன்று'
எை, மைத்தின் எண்ணிைார்;
கபாய்ச் சில அறிதும்'
என்று, அைனில் புக்கைர்.
இனி - இனிகமல்; விளியின் அல்லது - இறந்து விடுைலல்லாமல்; மீச்செலவு அரிது -
இதைக் கைந்து அப்ொல் பசல்லுைல் நமக்கு முடியாை பசயலாகும்; (ஆதகயால்) திண்
பிலம் வாய்ச் செலல் - வலிய பிலத்தின் வழிகய பசல்லுைல்; தீச்செலவு ஒழியவும்
ைடுக்கும் -
பவப்ெமான ொதல நிலத்தில் பசல்வதையாவது ைடுக்கும்; (ஆககவ) நன்று
எை - (இப் பிலத்துை பசல்வகை) நல்லது என்று; மைத்தின் எண்ணிைார் - மனத்திற்
கருதியவர்கைாய்; கபாய்ச் சில அறிதும் என்று - (இைனுள்) பசன்று அங்குள்ை
சிலவற்தற ஆராய்கவாபமன்று கூறி; அைனில் புக்கைர் - அப்பிலத்தினுள் புகுந்து
பசன்றார்கள்.

இந்ைப் ொதலவனத்தில் இனி ஒரு பநாடி பசல்வதும் உயிரழிவுக்கக காரணமாகும்;

ஆககவ, இங்கக காணப்ெடுகின்ற பில வழியில் பசன்றால் அது சீதையிருக்கும்
இைமாக இல்லாவிட்ைாலுங் கூைப் ொதல நிலத்தின் பவம்தமதயயாவது ைணிக்கும்:
ஆைலால், இப்கொது இங்கக பசல்வகை நாம் பசய்யத்ைக்கது; கமலும்,
இைனுள்ளிருக்கும் சில இைங்களிலும் சீதைதயத் கைடிப் ொர்ப்கொ பமன்று கருதி
வானர வீரர்கள் அப் பிலத்தினுள் புகுந்ைனர் என்ெது.
திண் பிலம் - எளிதில் கைத்ைற்கரிய பிலம்.

ஒழியவும் - இழிவு சிறப்பும்தம.

'ஒழிய' என்னும், பசயபவன்பனச்சம் பைாழிற்பெயர்த் ைன்தமத்ைாகித் 'ைடுத்ைல்'

பைாழிற்குச் பசயப்ெடு பொருைாய் நின்றது. 26

வானரர் இருளில் வருந்துைல்

4547. அக் கணத்து, அப்

பிலத்து அகணி எய்திைார்,
திக்கிசைாடு உலகு உறச்
செறிந்ை கைங்கு இருள்,
எக்கிய கதிரவற்கு
அஞ்சி, ஏமுறப்
புக்ககை அபையது ஓர்
புபர புக்கு எய்திைார்.
அக்கணத்து - (வானர வீரர்கள்) அப்பொழுது; அப்பிலத்து அகணி எய்திைார் - அந்ைப்
பிலத்தின் உள்ளிைத்தையதைந்ைவர்கைாய்; திக்கிசைாடு உலகு உற - நான்கு
திதசகளிலும் இவ்வுலகத்தும்; செறிந்ை கைங்கு இருள் - மிக பநருங்கி நிதறந்ை
கெரிருள்; எக்கிய கதிரவற்கு அஞ்சி - (வானத்தில்) ஏறிய சூரியனிைம் அச்சங் பகாண்டு;
ஏமுறப்புக்ககை அபையது - ொதுகாப்பு அதையப் புகுந்ைது கொலத் கைான்றுவைாகிய;
ஓர்புபர - ஒரு குதகயில்; புக்கு எய்திைார் - புகுந்து பசன்றார்கள்.

வானர வீரர் பிலத்துள் புகுதகயில் அைனிதையிகல இருள் பசறிந்ை ஒரு குதகயிகல

நுதைந்து பசல்லலாயினர் என்ெது.

அங்கு நிதறந்திருந்ை இருதை, ைனக்குப் ெதகவனான கதிரவனுக்கு அஞ்சிப்

பிலத்துள் ெதுங்கியிருப்ெைாகக் குறித்ைது ைன்தமத் ைற்குறிப்கெற்றவணியாம். எக்கிய -
ஏறிய (திதசச் பசால்) அகணி - உள்ளிைம்; புதர: உள்ைதற; (ஏமமுற): ஏமுறு:
பைாகுத்ைல் விகாரம். 27

4548. எழுகிலர்; கால் எடுத்து ஏகும் எண் இலர்;

வழி உளது ஆம் எனும் உணர்வு மாற்றிைார்;
இழுகிய சநய் எனும் இருட் பிழம்பினுள்,
முழுகிய சமய்யர் ஆய், உயிர்ப்பு முட்டிைார். *
(அவர்கள்) எழுகிலர் - (அப்ொகல பசல்ல) எழுந்து புறப்ெைாமலும்; கால் எடுத்து
ஏகும் எண்இலர் - அடிதவத்துச் பசல்லும் கருத்தில்லாமலும்; வழி உளது ஆம் எனும் -
அப்ொகல பசல்லுவைற்குரிய வழியுள்ைது என்னும்; உணர்வு மாற்றிைார் -
உணர்தவயும் மாற்றிக் பகாண்ைவர்கைாய்; இழுகிய சநய் எனும் - விழுைாக உதறந்ை
பநய் கொன்ற; இருட் பிழம்பினுள் - இருளின் பைாகுதியில்; முழுகிய - மூழ்கி விட்ை;
சமய்யர் ஆய் - உைம்தெயுதைவர்கைாய்; (ஒருவர்க்பகாருவர் இருப்பிைம் அறிந்து
பகாள்ை முடியாமல்); உயிர்ப்பு முட்டிைார் - (மனத்துயராலும் அச்சத்ைாலும்)
பெருமூச்பசறிந்ைார்கள்.

வானரவீரர் இருட்பிைம்பினுள் அகப்ெட்டுக் பகாண்ைைால் கமற்பகாண்டு பசய்யும்

பசயலில் நாட்ைமில்லாது ஒருவதரபயாருவர் காணமுடியாது திதகத்துப்
பெருமூச்சுவிட்ைார்கள் என்ெது. உயிர்ப்பு முட்டுைல் : மூச்சுமுட்டுைல் என்ெது வைக்கு.
28
வானரர் கவண்டிக் பகாண்ைெடி, அனுமன் அவர்கதைக் பகாண்டு பசல்லுைல்

4549. நின்றைர், செய்வது ஓர்

நிபலபம ஓர்கிலர்,
'சபான்றிைம் யாம்' எைப்
சபாருமும் புந்தியர்,
'வன் திறல் மாருதி!
வல்பலகயா எபம
இன்று இது காக்க?'
என்று, இரந்து கூறிைார்.
செய்வது ஓர் நிபலபம - (அனுமதனத் ைவிர மற்தறய வானர வீரர்கள்) இன்னது
பசய்யகவண்டும் என்ற பசயதலயும்; ஓர்கிலர் நின்றைர் - உணரமாட்ைாது
நின்றவர்கைாய்; சபான்றிைம் யாம் எை - இறந்துவிட்கைாம் நாம் என்று; சபாருமும்
புந்தியர் - வருந்துகின்ற மனமுதையவர்களுமாகி; வன்திறல் மாருதி - (அனுமதன
கநாக்கி) மிக்க வலிதமயுதைய அனுமாகன! இன்று - இப்பொழுது; எபம இது காக்க
வல்பலகயா - எங்கதை இத்துயரத்திலிருந்து காப்ெைற்கு வல்ல தமயுதைதயகயா
என்று முதறயிட்டு; இரந்து கூறிைார் - கவண்டிக் பகாண்ைார்கள்.

இருள் பைாகுதியில் அகப்ெட்டுக் பகாண்ை அந்ை வானரவீரர் ைம்தம இறந்து

கொனவர்கைாககவ கருதி வருத்ைமுற்று அனுமதன விளித்து, 'இன்று

எங்கதை இத் துயரத்திலிருந்து காக்ககவண்டும்' என்று கவண்டிக் பகாண்ைனர்

என்ெது. புந்தி: எண்ணம். ஓர்கலர்: முற்பறச்சம். அல் - எதிர்மதற இதைநிதல.
29

4550. 'உய்வுறுத்துசவன்; மைம் உபலயிர்;

ஊழின் வால்
சமய்யுறப் பற்றுதிர்;
விடுகிலீர்' எை,
ஐயன், அக் கணத்தினில்,
அகலும் நீள் சநறி
பகயினில் ைடவி, சவங்
காலின் ஏகிைான்.
உய்வுறுத்துசவன் - (மாருதி மற்றவர்கதைப் ொர்த்து) நீங்கள் பிதைக்க
(கவண்டியன) பசய்கவன்; மைம் உபலயிர் - உள்ைம் வருந்ை கவண்ைா; ஊழின் -
முதறயாக (ஒருவர்பின் ஒருவராக நின்று); வால் சமய்யுறப் பற்றுதிர் - (எனது) வாதல
உறுதியாகப் ெற்றிக் பகாள்ளுங்கள்; விடுகிலீர் எை - அைதன விட்டு விைாதீர்கள் என்று
கட்ைதையிட்டு; அக்கணத்தினில் - (அவ் வானரர்கள் ைனது வாதலப் ெற்றிக்
பகாண்ை) அப்பொழுகை; ஐயன் - சிறந்ைவனான அந்ை அனுமன்; அகலும் நீள்சநறி -
பசல்லகவண்டிய அந்ைக் குதகயின் வழியில்; பகயினில் ைடவி - தகயால் ைைவிக்
பகாண்டு; சவங்காலின் ஏகிைான் - கவகத்தையுதைய காலினால் நைந்து முன்கன
பசன்றான்.

இருட்பிைம்பில் திதச பைரியாமல் திதகத்துத் ைம்தமக் காக்குமாறு கவண்டிய

வானரர்களுக்கு அனுமன் அெயமளித்துத் ைனது நீண்ை வாதலப் பிடித்துக்
பகாள்ளுமாறு கட்ைதையிட்டுக் தககைால் ைைவிக் பகாண்டு காலால் முன்கன நைந்து
பசன்றான் என்ெது. காலின் : காற்றுப்கொல விதரந்து என்றும் பொருள் பகாள்ைலாம்.
இருைாைலால் அனுமன் ைைவிச் பசன்றான் என்றார். 30

4551. பன்னிரண்டு கயாெபை

படர்ந்ை சமய்யிைன்,
மின் இரண்டு அபைய
குண்டலங்கள் வில் இட,
துன் இருள் சைாபலந்திட,
துரிைத்து ஏகிைான் -
சபான் சநடுங் கிரி
எைப் சபாலிந்ை கைாளிைான்.
சநடும் சபான்கிரி எை - உயர்ந்ை கமருமதலகொல; சபாலிந்ை கைாளிைான் -
விைங்கும் கைாள்கதையுதைய அனுமான்; பன்னி
ரண்டு கயாெபை - ென்னிரண்டு கயாசதன தூரம்; படர்ந்ை சமய்யிைன் - வைர்ந்ை
உைதலயுதையவனாய்; மின் இரண்டு அபைய - (ைன் காதுகளில் அணிந்துள்ை)
இரண்டு மின்னற்பகாடி கொன்று; குண்டலங்கள் வில் இட - குண்ைலங்கள் ஒளிதய
வீசுவைால்; துன் இருள் சைாபலந்திட - அைர்ந்ை இருள் அகன்பறாழிய; துரிைத்து ஏகி
ைான் - விதரவாகச் பசன்றான்.

அனுமன் கெருருவபமடுத்துத் ைன் குண்ைலங்கள் விட்டுவிட்டு ஒளி வீசுவைால்

இதையிதைகய இருள் விலகிச் பசல்ல, அந்ைக் குதகயின் உட்புறத்தில் பசன்றான்
என்ெது. அனுமன் நிதனத்ை உருவம் பகாள்ளும் ஆற்றல் வாய்ந்ைவன்;
எதிர்ப்ெட்ைவர்கதையும் பகாடிய விலங்குகதையும் அச்சுறுத்துவைற்காக அனுமன்
இந்ைப் கெருருதவக் பகாண்ைான் என்ெது குறிப்பு. 'அனுமன் நிறமும் பொன்னிறம்,
வடிவும் பெரிது' என்ெது பகாண்டு கமருமதலதய உவதமயாக்கினார்.
31
வானரர் அைகிய நகர் காணுைல்

4552. கண்டைர், கடி நகர்; கமலத்து ஒண் கதிர் -

மண்டலம் மபறந்து உபறந்ைபைய மாண்பது;
விண்ைலம் நாணுற விளங்குகின்றது;
புண்டரிகத்ைவள் வைைம் கபான்றது;
கடிநகர் கண்டைர் - (அந்ைப் பிலத்தின் உட்புறத்தில்) சிறந்ை நகர பமான்தற வானரர்
கண்ைார்கள்; கமலத்து ஒண்கதிர் மண்டிலம் - ைாமதரதய மலரச் பசய்யும் ஒளி மிக்க
கதிர்கதையுதைய சூரிய மண்ைல மானது; மபறந்து உபறந்து அபைய மாண்பது -
அந்ை இைத்து வந்து மதறந்து ைங்கினாற் கொன்ற பெருதம வாய்ந்ைது; விண்ைலம்
நாண் உற - வானத்திலுள்ை பசார்க்ககலாகமும் பவட்கப்ெடுமாறு; விளங்குகின்றது -
(அதைவிைச் சிறப்ொக) ஒளிபெற்று விைங்குவது; புண்டரிகத்ைவள் வைைம் கபான்றது -
பசந்ைாமதர மலரில் வாழ்ெவைான திருமகளின் முகத்தைபயாத்து விைங்குவது.

பிலத்துள் இருந்ை அந்ை நகரம் மிகுந்ை ஒளி பெற்றதமயால் மதறந்துள்ை ஒரு

சூரியமண்ைலம் கொலவும், பசல்வச் சிறப்ொலும், பொன்னிறமான
பொருள்கதையுதைதமயாலும் சுவர்க்க கலாகமும் நாணுமாறு பொலிவு பெற்றும்,
மிக்க அைகுள்ைதமயால் இலக்குமியின் முகத்தைபயாத்தும் விைங்கியது என்ெது.
32

4553. கற்பகக் காைது; கமலக் காடது;

சபான் சபருங் ககாபுரப் புரிபெ புக்கது;
அற்புைம் அமரரும் எய்ைலாவது;
சிற்பமும், மயன் மைம் வருந்திச் செய்ைது;
கற்பகக் காைது - (அந்ை நகரம்) கற்ெகம் கொன்ற மரங்கதையுதையது; கமலக்
காடது - (ைாமதர மலர்கதையுதைய) நீர்நிதலதயயுதையது;
சபான் சபருங் ககாபுரப் புரிபெ புக்கது - பொன்னிறமான உயர்ந்ை
ககாபுரங்கதையுதைய மதில்கள் அதமயப் பெற்றது; அமரரும் அற்புைம் எய்ைல் ஆவது
- கைவர்களும் (கண்டு) வியப்ெதையக் கூடியது; சிற்பமும் - சிற்ெ கவதலகளும்; மயன்
மைம் வருந்திச் செய்ைது - மயன் என்னும் அசுரத் ைச்சன் (ெலநாள்) மனம் வருந்தித்
துன்ெப்ெட்டு அதமத்ைது.

இந்ை நகரம் பொன்மயமான மரங்கதையுதையபைன்ெதும், பொன்னுலுகில்

வாழும் கைவர்களும் கண்டு வியப்ெதையுமாறு கைாற்றச் சிறப்புதையபைன்ெதும்,
அசுர சிற்பியான மயனால் அதமக்கப்ெட்ைபைன்ெதும் இதிற் குறிக்கப் பெற்றுள்ைன.

எல்லாவற்தறயும் எளிதில் நிதனத்ை மாத்திரத்தில் பசய்யக்கூடிய மயன் என்னும்

அசுரத் ைச்சனும் ெல நாட்கள் மனத்ைால் எண்ணிச் சிந்தித்துச் பசய்யப் பெற்றது என்று
அந்ை நகரத்தின் அருதமயும், பெருதமயும் கூறினார். 33

4554. இந்திரன் நகரமும் இபண இலாைது;

மந்திர மணியினின், சபான்னின், மண்ணினில்,
அந்ைரத்து எழு சுடர்அபவ இன்று ஆயினும்,
உந்ை அரும் இருள் துரந்து, ஒளிர நிற்பது;
இந்திரன் நகரமும் - (இன்னும் அந்ை மாநகரம்) இந்திரன் நகரமாகிய அமராவதியும்;
இபண இலாைது - ைனக்கு இதணயாகப் பெறாை ைகுதியுதையது; அந்ைரத்து எழு சுடர்
அபவ - வானத்தில் உதிக்கிற கதிரவன், சந்திரன் என்ற இரண்டு சுைர்களும்;
இன்றாயினும் - (அங்கக) கைான்றவில்தல பயன்றாலும்; மந்திர மணியினின் - (அந்ை
நகரத்தின்) மாளிதககளில் ெதிக்கப் பெற்ற மாணிக்கங்களினாலும்; சபான்னின் -
பொன்னாலும்; உந்ை அரும் இருள் - நீக்குவைற்கு அரிய கெரிருதையும்; துரந்து ஒளிர
நிற்பது - அகற்றி ஒளி விைங்கச் பசய்வது.
அந்ைப் பிலத்தின் உட்புறத்திலுள்ை அந்ை நகரம் சூரிய சந்திரர்களின் ஒளிதயப்
பெறுவைற்கு வாய்ப்பில்லாவிட்ைாலும் ைன்னிைம் நிரம்பியுள்ை மாளிதக
இரத்தினங்கைாலும், பொன்னாலும் காரிருதைபயாழித்து விைங்கும் என்ெது. மந்திரம்
: அரண்மதன. 34

4555. புவி புகழ் சென்னி, கபர்

அமலன், கைாள் புகழ்
கவிகள்ைம் மபை எை,
கைக ராசியும்,
ெவியுபடத் தூசும், சமன்
ொந்தும், மாபலயும்,
அவிர் இபழக் குப்பபயும்,
அளவு இலாைது; புவி புகழ் சென்னி - (கமலும் அந்ை நகரம்) உலகத்ைவரால்
பெரிதும் புகைப்ெடுகின்ற குகலாத்துங்க கசாைனாகிய; கபர் அமலன் கைாள் புகழ் -
பெருதமயுள்ை குற்றமற்ற அரசனது கைாள்வலிதமதயப் புகழ்ந்து ொடிய; கவிகள் ைம்
மபை எை - கவிஞர்களின் வீடுகள் கொல; கைக ராசியும் - பொற் குவியலும்;
ெவியுபடத் தூசும் - ஒளி மிக்க பொன்னாதைகளும்; சமன் ொந்தும் - பமன்தமயான
கலதவச் சந்ைனமும்; மாபலயும் - மலர் மாதலகளும்; அவிர் இபழக்குப்பபயும் -
ஒளிவிட்டு விைங்கும் அணிகலன்களின் குவியல்களும்; அளவு இலாைது -
அைவில்லாைெடி நிதறயப் பெற்றது.
குகலாத்துங்க கசாைன் ைன்தன நாடி வந்து ொடுகின்ற கவிஞர்களுக்குப்
பொற்குவியல் முைலியன கணக்கின்றிக் பகாடுக்கும் வன்தமயுதையவன் என்ெதைக்
கம்ெர் பசய்ந்நன்றியுணர்வால் குறித்ைார் என்ெது சவி: ஒளி. தூசு: ஆதை. இதை.
அணிகலன். இதைத்துச் பசய்யப்ெடுவது - காரணக் குறி. இங்கக கசாைனது பெருதம
உவமான முகத்ைால் ொராட்டியுதரக்கப் பெற்றுள்ைது. ைம்தமப் புரந்ை சதையப்ெ
வள்ைதல ஆங்காங்கக நிதனந்து ொராட்டுவது கொலச் கசாை மன்னதனயும் இங்கக
நிதனந்து கொற்றுகிறார் கம்ெர். 35

4556. பயில் குரல் கிண்கிணிப்

பைத்ை பாபவயர்,
இயல்புபட பமந்ைர், என்று
இவர் இலாபமயால்,
துயில்வுற கநாக்கமும்
துபணப்பது அன்றியும்,
உயிர் இலா, ஓவியம்
என்ை ஒப்பது;
பயில் குரல் கிண்கிணிப் பைத்ை பாபவயர் - (இன்னும் அந்ை நகரம்) ஒலிக்கின்ற
ஓதசயுதைய சைங்தக அணிந்ை கால்கதை உதைய மகளிரும்; இயல்புபட பமந்ைர் -
நற்ெண்புகள் வாய்ந்ை ஆண்களும்; என்று இவர் இலாபமயால் - என்ற இவர்களுதைய
நைமாட்ைம் இல் லாைைால்; துயில்வுறும் கநாக்கமும் துபணப்பது - உறங்கப் கொகின்
றவர்கதை ஒப்ெவும்; அன்றியும் - அல்லாமலும்; உயிர் இலா - உயிர் இல்லாமல்
இருக்கின்ற; ஒவியம் என்ை - சித்திரம் கொன்றது என்று பசால்வைற்கு; ஒப்பது -
ைகுதியுதையைாகவுள்ைது.

மிக வல்லதம வாய்ந்ை ஓவியன் ஒருவனால் வதரயப்ெட்ை சித்திரம்

மற்பறவ்வதகயிலும் குதறொடு இல்லாமலிருப்பினும், உயிரில்லாைைாகிய ஒரு
குதறதயக் பகாண்ைது கொலப் ெலவதகக் காட்சிகளும் நிரம்பிய இந்ை நகரம் கவறு
வதகயால் குதறொடில்லாமல் இருந்ைாலும் ைன் காட்சிகதைக் கண்டு நுகரும்
பெண்டிதரயும், ஆைவதரயும் பெறாை ஒரு பெருங்குதறதயக் பகாண்டுள்ைது
என்ெது. துதணப்ெது என்னும் பசால்லாட்சி காண்க. (துதண என்ற பெயர்ச் பசால்
ஒப்பு என்ற பொருளில்வந்ைது). 36
 4557. அமிழ்து உறழ் அயினிபய அடுத்ை உண்டியும்,
ைமிழ் நிகர் நறவமும், ைனித் ைண் கைறலும்,
இமிழ் கனிப் பிறக்கமும், பிறவும், இன்ைை
கமழ்வுறத் துவன்றிய கணக்கு இல சகாட்பது;
அமிழ்து உறழ் அயினிபய அடுத்ை உண்டியும் - (அந்ை நகர்) அமிழ்ைத்தைப் கொன்ற
கசாறு முைலிய உணவுப் பொருள்களும்; ைமிழ் நிகர் நறவமும் -
ைமிழ்பமாழிதயபயாத்ை இனிய கைனும்; ைனித்ைண் கைறலும் - ஒப்ெற்ற குளிர்ந்ை
மதுவும்; இமிழ் கனிப் பிறக்கமும் - இனிய ெைங்களின் திரட்சியும்; இன்ைை பிறவும் -
இதவ கொன்ற பிற உணவுப் பொருள்களும்; கமழ்வு உறத் துவன்றிய - மணம்
வீசுமாறு நிதறந்துள்ை; கணக்கு இல் சகாட்பது - எல்தலயற்ற பெருதம வாய்ந்ைது.

உண்டு களித்ைற்கு இனிய ெலவதகப் ெண்ைங்களும் நிதறந்துள்ைது அந்ை நகரம்

என்ெது. 'ைமிழ் நிகர் நறவமும்' என்ற பைாைரால் ஆசிரியரின் பமாழிப்
ெற்றிதனயுணரலாம்; பைாைர்பு பகாண்ைாரின் அறிதவயும் உணர்தவயும் கவர்ந்து
பகாள்தை பகாள்ளுைல் பொதுப்ெண்பு. பகாட்பு: பெருதம; பிறக்கம்: திரட்சி.(மதல-
) இலக்கதண. 37
கலிவிருத்ைம் (கவறுசந்ைம்)

4558. கன்னி சநடு மா நகரம்

அன்ைது எதிர் கண்டார்;
'இந் நகரம் ஆம், இகல்
இராவணைது ஊர்' என்று,
உன்னி உபரயாடிைர்;
உவந்ைைர்; வியந்ைார்;
சபான்னின் சநடு வாயில்
அைனூடு நனி புக்கார்.
அன்ைது - (அனுமன் முைலிய வானர வீரர்கள்) அத்ைன்தம வாய்ந்ை; கன்னி சநடு மா
நகரம் - என்றும் அழிவில்லாை மிகப் பெரிய நகரத்தை; எதிர் கண்டார் - கண்பணதிகர
கண்ைவர்கைாய்; இந்நகர் - இந்ை நகரமானது; இகல் இராவணைது -
ெதகதமதயயுதைய இராவணனது; ஊர்ஆம் என்று உன்னி - நகரமாகுபமன்ற
மனத்தில் நிதனந்து; உபரயாடிைர்- ைமக்குள் கெசிக்பகாண்டு; உவந்ைைர் வியந்ைார் -
மகிழ்ச்சியும் வியப்பும்ஒகர சமயத்தில் அதைந்ைவர்கைாய்; சபான்னின் சநடுவாயில்
அைன் ஊடு- பொன் மயமான நீண்டு அகன்ற அந்ை நகரத்து வாயிலில்; இனிது புக்கார்-
இனிைாக நுதைந்து பசன்றார்கள்.

அந்ை நகரத்தை வானர வீரர் கண்ைதும் இராவணனது இலங்தகபயன்று நிதனத்து

உைகன சீதைதயக் காணலாபமன்ற மகிழ்ச்சிகயாடு உள்கை

நுதைந்ைார்கள் என்ெது. கன்னி: அழிவின்தம. கண்ைார், உதரயாடினர்,

வியந்ைார் -முற்பறச்சங்கள். 38
4559. புக்க நகரத்து இனிது
நாடுைல் புரிந்ைார்;
மக்கள் கபட, கைவர் ைபல,
வான் உலகின், பவயத்து,
ஒக்க உபறகவார் உருவம்
ஓவியம் அலால், மற்று,
எக் குறியின் உள்ளவும்,
எதிர்ந்திலர், திரிந்ைார்.
புக்க நகரத்து - (வானர வீரர்கள் ைாங்கள்) நுதைந்ை அந்ை நகரத்தில்; இனிது நாடுைல்
புரிந்ைார் - மகிழ்ச்சிகயாடு கைைத் பைாைங்கினார்கள்; கைவர் ைபல - கைவர்கள்
முைலாக; மக்கள் கபட - மனிைர்கள் ஈறாக; வான் உலகின் - வானுலகத்திலும்; பவயத்து
- நிலவுலகத்திலும்; ஒக்க உபறகவார் உருவம் - ஒரு கசரப் பொருந்தி
வாழுகின்றவர்களின் உருவங்கள்; ஓவியம் அலால் - சித்திர வடிவங்கைாக அல்லாமல்;
மற்று எக்குறியின் உள்ளவும் - கவறு உயிருதைை எந்ைப் பொருள்கதையும்;
எதிர்ந்திலர் - காணப் பெறாைவர்கைாய்; திரிந்ைார் - (அந்ை நகர் முழுவதும்) சுற்றி
அதலந்ைார்கள்.
கைவர்கள், மனிைர்கள் ஆகிகயாரின் உருவங்கள் சித்திரவடிவமாகக்
காணப்ெட்ைனகவயல்லாமல் பமய்ம்தமயான வடிவமுதை ஓர் உயிராவது அந்ை
நகரத்தில் காணப்ெைவில்தல என்ெது. மக்கள் கைவர் என்ற முதறக்ககற்ெ தவயம்,
வானுலகு என்று நிறுத்ைாது மாற்றி நிறுத்தியது எதிர் நிரல் நிதறப் பொருள்ககாைாகும்.
39

மனிைர் எவதரயும் காணாது திதகத்ைல்

4560. வாவி உள; சபாய்பக உள;

வாெ மலர் நாறும்
காவும் உள; காவி
விழியார்கள் சமாழி என்ைக்
கூவும் இள சமன் குயில்கள்,
பூபவ, கிளி, ககாலத்
தூவி மட அன்ைம்,
உள; கைாபகயர்கள் இல்பல.
வாவி உள - (அந்ை நகரத்தில்) நதை வாவிகள் உள்ைன; சபாய்பக உள - ைைாகங்கள்
உள்ைன; வாெ மலர் நாறும் காவும் உள - நறுமணம் கமழும் மலர்கதையுதைய
கசாதலகளும் உள்ைன; காவி விழியார்கள் - கருங்குவதை மலர் கொன்ற
கண்கதையுதைய

மாைர்களின்; சமாழி என்ைக் கூவும் - இனிய மைதல கொலக் கூவு கின்ற; இள

சமன்குயில்கள் - இைதமயான பமன்தம வாய்ந்ை குயில் களும்; பூபவ-
நாகணவாய்ப்ெறதவகளும்; கிளி - கிளிகளும்; ககாலத்தூவி மட அன்ைம்- அைகான
சிறகுகதையுதைய இைதம வாய்ந்ை அன்னப் ெறதவகளும்; உள- உள்ைன;
கைாபகயர்கள் இல்பல - (ஆனால்) மகளிர் மட்டும் (அங்கக)இல்தல.

மகளிர் புனல் விதையாட்டுக்கு கவண்டிய வாவியும் பொய்தகயும் பூக்பகாய்து

விதையாடிப் பூஞ்கசாதலகளும் பொழுதை இனிகை கழிக்க உைவும் குயில் முைலிய
ெறதவகளும் அங்கக நிரம்பியிருந்ைாலும் அவற்தறக் கண்டு மகிழ்வைற்கும்
அனுெவித்துத் திதைப்ெைற்கும் உரிய மகளிர்மட்டும் காணப்பெறவில்தலகய என்ற
இரக்கக் குறிப்பு உதையது இப்ொைல். கைாதகயர்: உவதமயாகு பெயர்.
40

4561. ஆய நகரத்தின் இயல்பு

உள் உற அறிந்ைார்:
'மாபயசகால்?' எைக் கருதி,
மற்றும் நிபைவுற்றார்;
'தீய முன் உடற் பிறவி
சென்ற அது அன்கறா,
தூயது துறக்கம்?' எை
சநஞ்சு துணிவுற்றார்.
ஆய நகரத்தின் இயல்பு - அந்ை நகரத்தின் ைன்தமயிதன; உள் உற அறிந்ைார் - உள்கை
பசன்ற வானர வீரர் அறிந்ைனர்; 'மாபய சகால்' எைக் கருதி - (அைகும் ெயனும்
நிதறந்தும்) ெயன்பகாள்வார் எவரும் இலாை (இந்நகரின் நிதல) ஒரு மாதயத்
கைாற்றமாக இருக்கக் கூடுகமா என் முைலில் நிதனத்து; மற்றும் நிபைவு உற்றார் -
கவறு வதகயாகவும் நிதனத்ைார்கள்; முன் தீய உடற்பிறவி சென்ற அது அன்கறா -
முைலில் (ொவத்) தீதமயுதைய உைற் பிறவி கழிந்ை பின்னிதல அன்கறா; தூயது
துறக்கம் - தூய்தமயானைாகிய சுவர்க்கம் காண்ெது, எை சநஞ்சு துணிவுற்றார் - என்று
மனத் துணிவு பகாண்ைனர்.

பிலத்தினுள் புகுந்து இறங்கி வந்ைைனால் 'இந்நகரம் நரக உலகத்ைைாயிருக்கலாகமா,

இப்ெடி ஒரு மாயத் கைாற்றமாய் உள்ைகை' என்று முைலில் நிதனந்ைனர். ஆனால்,
அங்குக் காணப்பெற்ற வனப்பும் வசதியும் நிதறந்ை நிதலதயக் கண்டு, கவறு
வதகயாக நிதனத்ைார்கள்; அைாவது, இது சுவர்க்கமாக இருக்கும் என்று நிதனத்ைனர்.
ஆனால், உைற்பிறவி நீங்கிய பிறகுைாகன சுவர்க்கம் காண முடியும் என்றும்
பநஞ்சத்திகல எண்ணம் எழுந்ைது. நரகம் அன்று என முைலில் மறுத்ைைால் அடுத்து
எழுந்ை நிதனதவத் 'துணிவு' எனக் கவிஞர் குறித்ைார். ஆனால், அத்துணிபு ெற்றியும்
ஐயம் நிகழ்ந்ைதை உைற்பிறவி அழிந்ைபின் வரும் நிதலயன்கறா சுவர்க்கம் என்ற
ககள்வி புலப்ெடுத்திற்று. இக்ககள்வியில் விதைந்ை விைக்கத்தைத் பைளிவுறுத்துவது
அடுத்ை ொைல். 41

4562. இறந்திலம்; இைற்கு உரியது

எண்ணுகிலம்; ஏதும்
மறந்திலம்; அயிர்ப்பிசைாடு இபமப்பு
உள; மயக்கம்
பிறந்ைவர் செயற்கு உரிய
 செய்ைல் பிபழ இன்றால்;
திறம் சைரிவது என்?'
எை இபெத்ைைர், திபெத்ைார்.
இறந்திலம் - (நாம் விண்ணுலதகயதைந்து விட்கைாபமன்றால்) நாம்
சாகவில்தலகய; இைற்கு உரியது எண்ணுகிலம் - இந்ை வானுலதக அதைவைற்குரிய
வழிகதையும் கருதிகனாம் இல்தலகய; ஏதும் மறந்திலம் - முன்பு நிகழ்ந்ை எைதனயும்
மறக்கவுமில்தலகய; அயிர்ப் பிசைாடு இபமப்பு உள - ஐயப்ெடுைலும் இதமப்ெதும்
நம்மிைம் உள் ைனகவ; மயக்கம் பிறந்ைவர் - மயக்கமதைந்ைவர்கள்; செயற்கு உரிய
செய்ைல் - பசய்வைற்குரிய ைவறான பசயதல; இன்று - இப்பொழுது நாம் பசய்ைல்;
பிபழ - பிதையாகும்; திறம் சைரிவது என் - (நமக்கு கநர்ந்துள்ை) நிதலதயக் குறித்து
எண்ணித் பைளிவது எவ்வாறு? என் இபெத்ைைர் - என்று (வானர வீரர்கள்) ைமக்குள்
கூறிக் பகாண்ைவர்கைாய்; திபெத்ைார் - மனம் மயங்கி நின்றார்கள்.

சுவர்க்கமதைந்ைவர்கைாகத் ைம்தம கருதிய வானரவீரர்கள், உைகலாடு

இருப்ெைாலும், சுவர்க்கம் புகுவைற்குரிய வழிகதைச் பசய்யாதமயாலும், சீதைதயத்
கைடுைல் முைலான முன்தனய எண்ணங்கள் பைாைர்ச்சியாக உண்ைாவைனாலும்
பைளிவில்லாமல் இருத்ைலும் கண்ணிதமத்ைலும் மதி மயக்கம் ைமக்கு
கநராதமயாலும் ைாம் பசார்க்கத்தையதையவில்தலபயனத் துணிந்ைனர் என்ெது.
இதசத்ைனர் :முற்பறச்சம். 42
சாம்ென் கலக்கம்

4563. ொம்பன் அவன் ஒன்று

உபரசெய்வான், 'எழு ெலத்ைால்,
காம்பு அபைய கைாளிபய
ஒளித்ை படு கள்வன்,
நாம் புக அபமத்ை சபாறி
நன்று; முடிவு இன்றால்;
ஏம்பல் இனி கமபல
விதியால் முடியும்' என்றான்.
ொம்பன் அவன் - (அப்பொழுது வீரர்கதைப் ொர்த்து) சாம்ெவான் என்ற கரடிகளுக்கு
அரசன்; ஒன்று உபர செய்வான் - ஒன்று பசால்லத் பைாைங்கினான்; எழு ெலத்ைால் -
(ைன்னிைம் இயல்ொகத்)

கைான்றியுள்ை வஞ்சதனயால்; காம்பு அபைய கைாளிபய - இை மூங்கிதலப்

கொன்ற கைாள்கதையுதைய சீதைதய; ஒளித்ை - எடுத்துச் பசன்று மதறத்து தவத்ை;
படு கள்வன் - பெருந் திருைனான இராவணன்; நாம் புக அபமத்ை - (சீதைதயத் கைடி
வரும்) நாம் எல்கலாரும் அகப்ெட்டுத் ைவிக்குமாறு பசய்துதவத்ை; சபாறி நன்று -
சூழ்ச்சி நன்றாயிருக்கிறது; முடிவு இன்று - (இைற்கு) ஒரு முடிவுமில்தல; ஏம்பல் -
(நமக்குள்ை) ஊக்கமும்; இனி கமபல விதியால் முடியும் - இனிகமல் முற்பிறப்பில்
பசய்ை தீவிதனயால் நீங்கிவிடும்; என்றான் - என்று வருந்திக் கூறினான்.
 'சீதைதயக் கவர்ந்து பசன்ற இராவணன் அச்சீதைதயத் கைடிவருெவர் ைன்னிைம்
வராைெடி வஞ்சதனயால் பசய்ை குழியாகும் இது; நாம் இதில் சிக்கிக்
பகாண்ைதமயால் இனி நமக்கு உய்வில்தல; இதில் அழிந்து ஒழிவகை விதி' என்றான்
சாம்ொன். சலம்: வஞ்சதன. ெடு கள்வன்: மிகுதியான திறனும் பகாடுதமயும் வாய்ந்ை
திருைன். அறிவு இங்கக சூழ்ச்சி என்ற கருத்தில் வந்ைது. 43

மாருதி சாம்ெதனத் கைற்றுைல்

4564. 'இன்று, பிலன் இது இபடயின்

ஏற அரிது எனின், பார்
தின்று, ெகரர்க்கு அதிகம்
ஆகி, நனி கெறும்;
அன்று அது எனின்,
வஞ்ெபை அரக்கபர அடங்கக்
சகான்று எழுதும்; அஞ்ெல்'
எை மாருதி சகாதித்ைான்.
(அந்ைச் சாம்ெதன கநாக்கி) மாருதி - அனுமன்; இன்று இபடயின் - இப்பொழுது
நடுவிலுள்ை; பிலன் ஈது - இந்ைப் பிலத்திலிருந்து; ஏற அரிது எனின் - ஏறி அப்ொகல
பசல்வது முடியாபைன்றால்; ெகரர்க்கு நனி அதிகம் ஆகி - சகரபுத்திரர்கதைக்
காட்டிலும் மிக்க வல்லதமயுதையவர்கைாகி; பார் தின்று கெறும் - நிலத்தைக்
குதைந்து பகாண்டு (கமற்புறமாக ஏறி) அப்ொகல எளிைாகச் பசன்று விடுகவாம்; அது
அன்று எனின் - அவ்வாறு இல்தலபயன்றால்; வஞ்ெபை அரக்கபர அடங்க - (இப்ெடி)
நம்தம வஞ்சித்ை அரக்கர்கதை பயல்லாம் முழுவதும்; சகான்று எழுதும் -
பகான்றுவிட்டு கமகல எழுந்து பசல்கவாம்; அஞ்ெல் - சற்றும் ெயப்ெைகவண்ைா;
எைக் சகாதித்ைான் - என்று மனம் பவந்து கூறினான்.

சகரபுத்திரர்கதைப் கொல நிலத்தைத் கைாண்டியாவது, அரக்கர்கதைபயல்லாம்

அடிகயாடு அழித்து கமபலழுந்ைாவது பவளிகய பசல்கவாம் என்று அனுமன் மனங்
பகாதித்துச் சாம்ெவாதனத் கைற்றினான் என்ெது. யாவதரயும் கைற்றவல்ல சாம்ெகன
கலங்கி விட்ைாகன என்ற எண்ணத்ைால் மாருதி மனம் பகாதித்ைது. தின்று - கைாண்டி
(நிலத்தை) சகரர் கைாண்ைலால் சாகரம் என்று கைலுக்குப் பெயர் வந்ைது -
ைத்திைாந்ைநாமம். 44
பில நகரின் நடுவில் சுயம்பிரதெ

4565. மற்றவரும் மற்று அது

மைக் சகாள வலித்ைார்;
உற்றைர், புரத்தின் இபட;
ஒண் சுடரினுள் ஓர்
நல் ைவம் அபைத்தும் உரு
நண்ணி, ஒளி சபற்ற
கற்பற விரி சபான்
ெபடயிைாபள எதிர் கண்டார்.
மற்றவரும் - (அங்கைன் முைலிய) மற்தற வானர வீரர்களும்; அது மைக் சகாள -
(அனுமன் கூறிய) அந்ைச் பசால் மனத்தில் ெதியகவ; வலித்ைார் - (அவ்வாகற பசய்ய)
உறுதி பகாண்ைார்கள்; புரத்தின் இபட உற்றைர் - (யாவரும்) அந்ை நகரத்தினிதைகய
பசன்று; ஒண் சுடரினுள் - மிக்க ஒளிதயயுதைய (அந்நகரின்) நடுவில்; நல்ைவம்
அபைத்தும் - சிறந்ை ைவம் முழுவதும்; ஓர் உரு நண்ணி - ஒரு பெண்ணுருவம்
பெற்றாற்கொல; ஒளி சபற்ற - ஒளி நிதறந்ை; கற்பற விரி சபான் ெபடயிைாபள -
பைாகுதியயக விரிந்ை அைகிய சதைதயயுதையவைான சுயம்பிரதெதய; எதிர்
கண்டார் - கண்முன்கன கண்ைார்கள்.

மற்று : அதச. அந்ை நகரத்தின் இதையில் ைவம் ஓர் உருவம் எடுத்துவந்ைாற் கொன்ற
சுயம்பிரதெதய வானரவீரர்கள் கண்ைனர் என்ெது. 45

4566. மருங்கு அலெ வற்கபல

வரிந்து, வரி வாளம்
சபாரும், கலெம் ஒக்கும், முபல
மாசு புபட பூசி,
சபருங் கபல மதித் திரு
முகத்ை பிறழ் செங் ககழ்க்
கருங் கயல்களின் பிறழ் கண்
மூக்கின் நுதி காண,
மருங்கு அலெ வற்கபல வரிந்து - இதையிகல அதலயுமாறு மர வுரிதயக் கட்டி;
வரிவாளம் சபாரும் - இகரதககதையுதைய சக்கரவாகப் ெறதவதயப் கொன்றனவும்;
கலெம் ஒக்கும் - பொற்கலசங்கதை ஒப்ெனவுமான; முபல புபட மாசு பூசி -
முதலகளின் கமல் அழுக்குப் ெடியப்பெற்றும்; சபருங் கபலமதி திருமுகத்ை -
பெருதம மிக்க ெதினாறு கதலகளும் நிரம்பிய முழுமதிதய பயாத்ை அைகிய
முகத்தில்; பிறழ் செங்ககழ் - பிறழுகின்ற பசந்நிறத்தையுதையனவும்; கருங்கயல்களின்
பிறழ்- கருதமயான பகண்தை மீன்கதைப் கொலப்
பிறழ்வனவுமான; கண் மூக்கின் நுதி காண - ைன் விழிகள் இரண்டும் மூக்கின்
நுனிதய கநாக்கியவாறு இருக்கவும்.
சுயம்பிரதெ மரவுரி ைரித்து நீராைவும் பசய்யாமல் ைவத்திகலகய மனத்தைச்
பசலுத்தியிருந்ைதமயால் முதலகளில் அழுக்குப் ெடியத் ைன் கண்களின் ொர்தவதய
மூக்கின் நுனியிகல பசலுத்தியிருந்ைாள் என்ெது.

வற்கதல - பூர்சபமன்னும் மரத்திலிருந்து உரித்பைடுக்கப்ெடும் பமல்லிய

ெட்தையான ஆதை. இப்ொைலிலுள்ை வரிந்து, பூசி, நாண என்ற விதனபயச்சங்களும்
அடுத்ை மூன்று ொைல்களின் விதனபயச்சங்களும் 50 ஆம் ொைலில் வரும்
'இருந்ைனள்' என்ற விதன பகாண்டு முடியும்.
 வரிைல் : இறுகவுடுத்ைல். வானம்: சக்கரவாைம் என்னும் ெறதவ; உருண்தை
வடிவால் முதலகளுக்கு உவதம. 46

4567. கைர் அபைய அல்குல், செறி

திண் கைலி செப்பும்
ஊருவிசைாடு ஒப்பு உற
ஒடுக்கி, உற ஒல்கும்
கநர் இபட ெலிப்பு அற
நிறுத்தி, நிமிர் சகாங்பகப்
பாரம் உள் ஒடுங்குற,
உயிர்ப்பு இபட பரப்ப,
கைர் அபைய அல்குல் - கைர்த்ைட்தைபயாத்ை அல்குதற; செறி திண் கைலி செப்பும் -
ஒன்கறாடு ஒன்று பநருங்கிய வலிய வாதை மரத்தைப் கொன்ற; ஊருவிசைாடு -
பைாதைககைாடு; ஒப்பு உற ஒடுக்கி - ஒன்றாகப் பொருந்துமாறு அைக்கி தவத்தும்;
உயிர்ப்பு இபட பரிப்ப - மூச்தசக் கட்டுவைனால்; உற ஒல்கும் கநர்இபட - மிகவும்
அதசகின்ற நுண்ணிய இதைதய; ெலிப்பு அற நிறுத்தி - சிறிதும் அதசயாைவாறு
நிறுத்தி; நிமிர் சகாங்பகப் பாரம் - சாயாது நிமிர்ந்ை முதலச்சுதம; உள் ஒடுக்கு உற -
உள்கை அைங்கி நிற்ெவும்.

உயிர்ப்பிதை ெரித்ைல் இதை சலிப்ெற நிற்றற்கும், முதலகள் ஒடுங்குவைற்கும்

காரணமாகும். இங்குக் கூறப்ெடுவது கயாகமுதறயில் வளிநிதல என்ெர். இயமம்,
நியமம், ஆசனம், பிராயாணாமம், பிரத்தியாகாரம், ைாரதண, தியானம், சமாதி, என்னும்
கயாகப்ெயிற்சி நிதலகளில் இங்கு பிராணாயாமம் குறிக்கப்ெட்ைது. 'உயிர்ப்பிதை
ெரித்ைல்' என்ெதுகவ பிராணாயாமம். சலிப்பு: அதசவு, 'ஒடுக்கி', 'ஒடுக்குற', என்ற
எச்சங்களும் 50ஆம் பசய்யுளில் வரும் 'இருந்ைனள்' என்ெைதனகய பகாண்டு முடியும்.
47

4568. ைாமபர மலர்க்கு உவபம ொல்புறு ைளிர்க் பக,

பூ மருவு சபான் செறி குறங்கிபட சபாருந்ை,
காமம் முைல் உற்ற பபக கால் ைளர, ஆபெ
நாமம் அழிய, புலனும் நல் அறிவு புல்ல, ைாமபர மலர்க்கு உவபம - ைாமதர
மலருககு உவதமயாகின்ற; ொல்பு உறு - சிறப்பு வாய்ந்ை; ைளிர்க் பக - ைளிர்கொன்ற
(ைன் பமல்லிய) தககள்; பூ மருவு - அைகு வாய்ந்ை; சபான்செறி - பொன்னிறமான
ஒன்கறாடு ஒன்று பநருங்கிய; குறங்கிபட சபாருந்ை - பைாதைகளிைத்தில்
பொருந்ைவும்; காமம் முைல் - காமம் முைலாக; உற்ற பபக கால்ைளர - பொருந்திய
உட்ெதககள் அழிந்பைாழியவும்; ஆபெ நாமம் அழிய - ஆதச என்னும் பெயகர
அழியப்பெறவும்; புலனும் நல்லறிவு புல்ல - ஐம்பொறிகளும் (தீய வழியிற் பசல்லாது)
நல் லுணர்தவப் பொருந்ைவும்.

சுயம்பிரதெ ைன் இரு தககதையும் இரண்டு பைாதைகளின்கமல் தவத்துக்

பகாண்டு, உட்ெதகதயபயாடுக்கிப் ெற்றற்று மனத்தை கயாகத்திற்
பசலுத்தியிருந்ைாள் என்ெது. காமம் முைல் உற்றெதக: காமம், குகராைம், உகலாெம்,
கமாகம், மைம், மாற்சரியம் என்ற உட்ெதககள். 'காமம் முைலுற்ற ெதக கால் ைைர
வாதச நாமம் அழிய' என்றைனால் 'பொய் பகாதலகைகவ காமம் பொருள்நதச
இவ்வதக தயந்தும் அைக்கியது இமயம்' என்று பசால்லப்ெட்ை இயமமும், 'புலனும்
நல்லறிவு புல்ல' என்றைனால் 'பொறியுணர்பவல்லாம் புலத்தின் வைாமல் ஒரு
வழிப்ெடுப்ெது பைாதகநிதலப் புறகன' என்று கூறப்பெற்ற பிரத்தியாகாரமும்
பசால்லப்ெட்ைவாறு அறியலாம். கால்ைைர்ைல் - அழிைல். ஒப்பு: 'காமம் பவகுளி
மயக்கமிதவ மூன்றின் நாமங் பகடுக்பகடும் கநாய்' - குறள்:360. 48

4569. சநறிந்து நிமிர் கற்பற நிபற ஓதி சநடு நீலம்

செறிந்து ெபட உற்றை ைலத்தில் சநறிசெல்ல,
பறிந்து விபை பற்று அற, மைப் சபரிய பாெம்
பிறிந்து சபயர, கருபண கண்வழி பிறங்க,
சநறித்து - பநறிப்புக் பகாண்டு; நிமிர் - நிமிர்ந்து; கற்பற நிபற - பைாகுதியாக
நிதறந்ை; சநடு நீலம் ஓதி - நீண்ை கருதமயான கூந் ைலானது; செறிந்து ெபட உற்றை -
அைர்ந்ை சதையாகத் திரண்டு அதமந்ைைாகி; ைலத்தின் சநறி செல்ல - பூமியிைத்தில்
புரைவும்; விபை பறிந்து பற்று அற- நல்விதன, தீவிதனகள் ஆகிய இரண்டும்
அடிகயாடு நீங்கவும்; மைப் சபரிய பாெம் - மனத்தில் உண்ைாகக் கூடிய பெரிய
ொசப்ெற்று; பிறிந்து சபயர - விலகிபயாழியவும்; கருபண கண்வழி பிறங்க -
அருைானது விழிகளில் கைான்றி விைங்கவும்.
விதன முடிபு: பசல்ல, ெற்றற, பெயர, பிறங்க, என்னும் எச்சங்கள் 50 ஆம்
பசய்யுளிலுள்ை 'இருந்ைனள்' என்ெைதனகய பகாண்டு முடியும். ஞான
கயாகத்தின்முன் கன்ம விதனகள் தீயின்முன் ெஞ்சுகொலாகும் என்ெது ெற்றி 'விதன
ெறிந்து ெற்றற' எனப்ெட்ைது. ொசம்: கயிறு - இங்கக உவதமயாகு பெயராய்
மனத்தைப் பிணிக்கும் ொசமாயிற்று. பூமியிற் கிைந்து புரள்வபைனச்
சதைக்கற்தறயின் நீைத்தைக் குறித்ைார். அருதைக் கண்கணாட்ைம் என்ொர். ஆைலால்,
கருதண கண்வழி பிறங்க என்றார். பிறிந்து: அடிகயாடும் பெயர்க்கப்ெட்டு. எதுதக
கநாக்கிப் 'பிரிந்து' என்ற பசால் 'பிறிந்து' என்றாயது. 49

சுயம்பிரதெதயச் சீதைகயா என ஐயுறுைல்

4570. இருந்ைைள் - இருந்ைவபள

எய்திைர் இபறஞ்ொ,
அருந்ைதி எைத் ைபகய
சீபை அவளாகப்
பரிந்ைைர்; பபைத்ைைர்; 'பணித்ை
குறி, பண்பின்
சைரிந்து உணர்தி; மற்று
இவள்சகால், கைவி?' எைகலாடும்,
இருந்ைைள் - (அவ்வாறு) இருந்ைாள்; இருந்ைவபள - அப்ெடி வீற்றிருந்ை
சுயம்பிரதெதய வானரவீரர்கள்; எய்திைர் இபறஞ்ொ - அணுகி வணங்கி; அருந்ைதி
எைத்ைபகய சீபை அவளாக - அருந்ைதி பயன்று பசால்லத் ைகுந்ை கற்புதைய
சீதையாககவ நிதனத்து; பரிந்ைைர் - (அவளிைம்) அன்பு பூண்ைனர்; பபைத்ைைர் -
ெரெரப்பு அதைந்ைனர்; இவள் கைவி சகால் - (அனுமதனப் ொர்த்து) இவள்
சீதைைானா? பணித்ை குறி - (இராமன்) கூறிய அங்க அதையாைங்கதைக் பகாண்டு;
பண்பில் சைரிந்து உணர்தி - முதறயாக ஆராய்ந்து பைளிந்து அறிவாயாக; எைகலாடும் -
என்றுககட்ை அைவில்.

மாருதி உதரத்ைான் என அடுத்ை கவிகயாடு பைாைர்ந்து முடியும். முன்னர் நகதரயும்,

மாளிதகதயயும், குதகதயயும் கண்டு இராவணன் சீதைதய ஒளித்ை இைம்
இதவகயாபயன ஐயுற்ற வீரர்கள் இங்கும் சுயம்பிரதெயின் அைதகக் கண்டு
அவதைச் சீதைபயன மயங்கினர் என்ெது. சீதையவள்: அவள் - ெகுதிப் பொருள்
விகுதி. அருந்ைதி: வசிட்ைரின் மதனவி; கற்புதைப் பெண்களுக்கு உவதம
கூறப்ெடுெவள். இதறஞ்சா: பசய்யா என்னும் வாய்ப்ொட்டு விதனபயச்சம்.
50

4571. 'எக் குறிசயாடு எக் குணம்

எடுத்து இவண் உபரக்ககன்?
இக் குறியுபடக் சகாடி
இராமன் மபையாகளா?
அக்கு வடம், முத்ைமணி
ஆரம்அைன் கநர் நின்று
ஒக்கும்எனின், ஒக்கும்' எை,
மாருதி உபரத்ைான்.
மாருதி - அனுமன் (அந்ை வீரர்கதை கநாக்கி); எக்குறிசயாடு எக்குணம் -
(சீதைக்குரிய உறுப்பிலக்கணங்களிலும் குணங்களிலும்) எந்ை அதையாைத்தை
அல்லது எந்ைக் குணத்தை; இவண் எடுத்து இபெக்ககன் - இவளிைம் இருப்ெைாக
எடுத்துச் பசால்கவன்? இக்குறி

யுபடக்சகாடி - இத்ைன்தமயுதைய பகாடிகொன்ற இப்பெண்; இராமன்

மபையாகளா - இராமன் மதனவியாவாகைா? (ஆகமாட்ைாள்); அக்கு வடம்- எலும்பு
மாதலயானது; முத்ை மணி ஆரம் - (நவமணிகளில் ஒன்றான)முத்தினால் ஆகிய
மாதலகயாடு; அைன் கநர் நின்று ஒக்கும் எனின் - கநராக இருந்து
உவதமயாகுமானால்; ஒக்கும் - (இவளும் அச்சீதைதய)ஒத்திருப்ொள்; எை
உபரத்ைான் - என்று கூறினான்.
இராமன் ைன்னிைம் கூறிய சீதையின் குணம், குறிகள் ஒன்றும் இவளிைம் இல்தல;
ஆைலால், இவள் சீதையில்தலபயன அனுமன் துணிந்து கூறினான் என்ெது. எலும்பு
மாதலக்கும், முத்து மாதலக்கும் எந்ை அைவு கவறுொடுண்கைா, அந்ை அைவு
கவறுொடு இவளுக்கும் சீதைக்கும் உண்பைன்ெது. அக்கு வைம்: சங்கு மணி மாதல
என்றும் பகாள்ைலாம். பகாடி: உவதமயாகுபெயர். இந்ைப் பெண்ணும் சீதையும்
ஒப்ொகார் என்ெைற்கு அக்குமாதலயும் முத்துமாதலயும் ஒன்தறபயான்று
ஒக்குபமன்று கூறியைால் பொய்த் ைற்குறிப்ெணி. 51

சுயம்பிரதெயின் வினாவும் வானரர் விதையும்

4572. அன்ை சபாழுதின்கண் அவ்
அணங்கும், அறிவுற்றாள்;
முன், அபையர் கெறல் முபற
அன்று, எை முனிந்ைாள்;
'துன்ை அரிய சபான்
நகரியின் உபறவிர்அல்லீர்;
என்ை வரவு? யாவர்?
உபரசெய்க!' எை இபெத்ைான்.
அன்ை சபாழுதின்கண் - அச் சமயத்தில்; அவ்அணங்கும் - அந்ைச் சுயம்பிரதெயும்;
அறிவுற்றாள் - (கயாக நிதலயிலிருந்து நீங்கித்) ைன் நிதனவு வரப்பெற்றாள்
(அவர்கதைப் ொர்த்து); அபையர் - ைனக்கு எதிரில் அவர்கள்; கெறல் முபற அன்று எை
- வருவது ைகாது என்று; முன் முனிந்ைாள் - உணர்ச்சி உற்றவுைன் முைலில்
ககாெங்பகாண்டு; துன்ை அறிய - (நீங்கள்) எவரும் அணுக முடியாை; சபான் நகரியின்
உபறவிர் அல்லீர் - பொன்மயமான இந்ை நகரத்தில் வாழ்வைற்கு உரியவராக இல்தல;
வரவு என்ை - (நீங்கள்) இங்கு வரக் காரணம் என்ன; யாவர் - (நீங்கள்) யாவர்? உபர
செய்க எை - பசால்லுங்கள் என்று; இபெத்ைாள் - ககட்ைாள்.
ைவம் பசய்யும் பெண்ணாகிய ைன்பனதிரில் ஆைவர் ெலர் வந்ைைால் சுயம்பிரதெ
ககாபித்ைாள் என்ெது. அறிவுற்றாள்: ைன் உணர்வு வரப்பெற்றாள்.
52

4573. 'கவைபை அரக்கர் ஒரு

மாபய விபளவித்ைார்;
சீபைபய ஒளித்ைைர்; மபறத்ை
புபர கைர்வுற்று
ஏைம் இல் அறத்
துபற நிறுத்திய இராமன்
தூைர்; உலகில் திரிதும்'
என்னும் உபர சொன்ைார்.
கவைபை அரக்கர் - (உலகத்ைார்க்குத்) துன்ெகம ைரும் அரக்கர்கள்; ஒரு மாபய
விபளவித்ைார் - ஒரு வஞ்சகச் பசயதலச் பசய்ைனர்; சீபைபய ஒளித்ைைர் - சீதைதய
எடுத்துச் பசன்று மதறத்துவிட்ைார்கள்; ஏைம் இல் - குற்றம் நீங்கிய; அறத்துபற
நிறுத்திய - ைரும பநறிதய நிதலபெறச் பசய்ை; இராமன் தூைர் - இராமன் தூதுவர்கள்
நாங்கள்; மபறத்ை புபர கைர்வுற்று - (அந்ை அரக்கர்கள் சீதைதய) ஒளித்து தவத்துள்ை
மதறவிைங்கதைத் கைைத்பைாைங்கி; உலகில் திரிதும் - உலகில் அதலந்து
திரிகின்கறாம்; என்னும் - என்கின்ற; உபர சொன்ைார் - மறுபமாழிதயக் கூறினார்.

புதர: மதறவான உதறவிைம். 53

4574. என்றலும், இருந்ைவள்

எழுந்ைைள், இரங்கி,
குன்று அபையது ஆயது ஒரு
கபர் உவபக சகாண்டாள்;
நன்று வரவு ஆக!
நடைம் புரிவல்' என்ைா,
நின்றைள்; சநடுங் கண் இபண
நீர் கலுழி சகாள்ள,
என்றலும் - என்று வானரர் கூறியவுைகன; இருந்ைவள் - வீற்றிருந்ைவைாகிய அந்ைச்
சுயம்பிரதெ; எழுந்ைைள் - எழுந்துநின்று; இரங்கி - (அந்ை இராமதூைரிைம்) அன்பு
பகாண்டு; குன்று அபையது ஆயது - மதலதயபயாத்ைைாகிய; ஒரு கபர் உவபக
சகாண்டாள் - ஒப்ெற்ற பெரு மகிழ்ச்சிதயயதைந்ைாள்; வரவு நன்று ஆக - (வானரர்
கதைப் ொர்த்து) உங்கள் வரவு நல்வரவு ஆகுக; நடைம் புரிவல் - ஆனந்ைக்
கூத்ைாடுகவன்; என்ைா - என்று பசால்லி; சநடுங்கண் இபண - (ைன்) நீண்ை இரு
கண்களிலிருந்தும்; நீர் கலுழி சகாள்ள - ஆனந்ைக் கண்ணீர் பவள்ைமாகப் பெருக;
நின்றைள் - நின்றாள்.

இந்ை வானரவீரர்கதை இராமதூைர் என்று அறிந்ைவுைன் சுயம்பிரதெ ைனது சாெம்

நீங்குங்காலம் பநருங்கியபைன்ற காரணத்ைால் அவர்கள்மீது அன்பு ொராட்டி, வரவு
ககட்ைறிந்து கண்களில் ஆனந்ைக் கண்ணீர் பசாரிய மகிழ்ச்சியால் நைனம்
பசய்யலானாள் என்ெது.
மகிழ்ச்சி மிகுதிக்குக் குன்று உவதம; உருவத்திற்குக் கூறப்ெடும் உவதம
இங்கு எல்தலயற்ற மகிழ்ச்சியான உணர்ச்சிக்காயிற்று. 54
இராமபிரான் ெற்றிச் சுயம்பிரதெ ககட்க,அனுமன் விதை ெகர்ைல்

4575. 'எவ் உபழ இருந்ைைன்

இராமன்?' எை, யாணர்ச்
செவ் உபழ சநடுங்
கண் அவள் செப்பிடுைகலாடும்,
அவ் உபழ, நிகழ்ந்ைைபை
ஆதியிசைாடு அந்ைம்,
சவவ் விபழவு இல் சிந்பை
சநடு மாருதி விரித்ைான்.
இராமன் - இராமபிரான்; எவ் உபழ இருந்ைைன் - எவ்விைத்தில் இருக்கின்றான்?
எை- என்று; யாணர்ச் செவ் உபழ - புதுதமயான அைகிய மான்கொன்ற; சநடுங்
கண்ணவள் - நீண்ை கண்கதையுதைய அந்ைச் சுயம்பிரதெ; செப்பிடுைகலாடும் -
(அனுமதன கநாக்கிக்) ககட்ைவுைகன; சவவ் விபழவு இல் - பகாடிய ஆதசயில்லாை;
சிந்பை சநடு மாருதி - மனத்தையுதைய பெருதம வாய்ந்ை அனுமன்; அவ்உபழ
நிகழ்ந்ைைபை - அங்கு (இராமனிைத்து) நிகழ்ந்ை பசய்திகதை; ஆதியிசைாடு அந்ைம்
விரித்ைான் - முைலிலிருந்து முடிவுவதர விரித்துச் பசான்னான்.
 ஆதசபயன்ெது நல்வழியிற் பசல்லபவாட்ைாது மனத்தைத் தீயவழியிற் புகுத்ைலால்
'பவவ் விதைவு' எனப்ெட்ைது. 55

சுயம்பிரதெ ைன் வரலாறு கூறுைல்

4576. ககட்டு, அவளும், 'என்னுபடய ககடு

இல் ைவம் இன்கை
காட்டியது வீடு!' எை விரும்பி,
நனி கால் நீர்
ஆட்டி, அமிழ்து அன்ை சுபவ
இன் அடிசில் அன்கபாடு
ஊட்டி, மைன் உள் குளிர,
இன் உபர உபரத்ைான்.
ககட்டு - (அனுமன் கூறிய இராமனது வரலாறு முழுவதும்) ககட்டு; அவளும் - அந்ைச்
சுயம்பிரதெயும்; என்னுபடய ககடுஇல் ைவம் - நான் பசய்ை பகடுைல் இல்லாை ைவம்;
இன்கை வீடு காட்டியது - இப்பொழுதுைான் சாெ நீக்கத்தை உண்ைாக்கியது; எை -
என்று பசால்லி; விரும்பி - அந்ை வானரவீரரிைம் அன்பு பூண்டு; கால் நீர்

நனி ஆட்டி - அவர்களின் கால்கதை நீரால் நன்கு கழுவி; அமிழ்து அன்ை சுபவ
இன் அடிசில் - கைவாமிர்ைம் கொன்ற சுதவயுதைய இனிய உணதவ; அன்கபாடு
ஊட்டி - அன்புைன் உண்ணச் பசய்து; மைன் உள் குளிர - (அவர்கைது) உள்ைம்
குளிரும்ெடி; இன் உபர உபரத்ைாள் - இனிய பசாற்கதைச் பசான்னாள்.

சுயம்பிரதெ அவ் வானரர்களின் காதல நீராட்டி அமுதூட்டினாள் என்ெது.

விருந்தினதர வரகவற்று அவர்கதைத் பைய்வபமனப் கெணுைற்குச் பசய்யும் சைங்கு
இது. அமிழ்து கொன்று இனிய அறுசுதவயுண்டிபயன்ொர் இன்னடிசில் என்றார்.
கமாப்ெக் குதையும் (90) என்ற திருக்குறள் உதரவிைக்கத்தில் கசய்தமக்கண் கண்டுழி
இன்முகமும் அதுெற்றி நண்ணியவழி இன்பசால்லும் அதவெற்றி உைன்ெட்ைவழி
நன்றாற்றலும் விருந்கைாம்புவார்க்கு இன்றியதமயாை மூன்று என்ெர் ெரிகமலைகர்.
சுயம்பிரதெயின் விருந்கைாம்ெற் ெண்பிதனப் ெரிகமலைகர் உதரயுைன்
ஒப்பிட்டுணரலாம். 56

4577. மாருதியும், மற்று அவள்

மலர்ச்ெரண் வணங்கி,
'யார் இந் நகருக்கு இபறவர்?
யாது நின் இயற் கபர்?
பார் புகழ் ைவத்திபை!
பணித்ைருள்க!' என்றாள்;
கொர்குழலும், மற்று அவசைாடு,
உற்றபடி சொன்ைாள்;
 மாருதியும் - அனுமனும்; அவள் மலர் ெரண் வணங்கி - அந்ைச் சுயம்பிரதெயின்
ைாமதரமலர் கொன்ற அடியிதணகதைத் பைாழுது; யார் இந்நகருக்கு இபறவர் - இந்ை
நகரத்துக்குத் ைதலவர் யார்? நின் இயற் கபர் யாது - உனது இயற்தகயான பெயர்
என்ன? பார் புகழ் ைவத்திபை - உலகத்ைவர் புகழ்வைற்குக் காரணமான ைவம்
கமற்பகாண்ைவகை! பணித்து அருளுக - (இவற்தறச்) பசால்வாயாக; என்றான் - என்று
ககட்ைான்; கொர்குழலும் - (சதைெட்டுத்) பைாங்கும் கூந்ைதலயுதைய அந்ைச்
சுயம்பிரதெயும்; அவகைாடு - அந்ை அனுமனிைம்; உற்றபடி சொன்ைாள் -
நைந்ைவற்தற நைந்ைெடிகய கூறலாயினாள்.

ெணித்துஅருள்க என்ற பைாைரில் அனுமனின் ெணிபு புலப்ெடுைல் காண்க.

எல்லார்க்கும் நன்றாம் ெணிைல் (125) ெணிவுதையன் இன்பசாலன் ஆைல் (95) என்ற
குறள் பைாைர்களுக்கு அனுமன் இலக்கியம் ஆவான். கசார்குைல்: விதனத்
பைாதகயன்பமாழி. 'மற்று' இரண்டும்அதசகள். 57

4578. 'நூல்முகம் நுனித்ை சநறி

நூறு வர, சநாய்ைா
கமல் முகம் நிமிர்த்து,
சவயில் காசலாடு விழுங்கா,
மான் முக நலத்ைவன்,
மயன், செய்ை ைவத்ைால்,
நான்முகன் அளித்துளது, இம்
மா நகரம் - நல்கலாய்!
நல்கலாய் - நற்ெண்புள்ைவகன! மான்முக நலத்ைவன் மயன் - மானின் முகம் கொன்ற
முகத்தையுதைய சிறந்ை ெண்ொைனான மயன் என்னும் அசுரத் ைச்சன்; நூல்முகம்
நுனித்ை - கயாக நூலில் நுட்ெமாகக் குறித்துள்ை; சநறி நூறு வர - கணக்கற்ற வழிகள்
ைன்னிைம் அதமயுமாறு; சநாய்ைா - எளிைாக; முகம் கமல் நிமிர்த்து - (ைனது) முகத்தை
கமகல உயர்த்தி (அண்ணாந்து வானத்தை கநாக்கியெடி); சவயில் காசலாடு விழுங்கா -
பவயிதலயும் காற்தறயும் உணவாக உட்பகாண்டு; செய்ை ைவத்ைால் - கடுதமயாகச்
பசய்ை ைவத்தின் ெயனாக; இம்மா நகரம் - இந்ைப் பெரிய நகரமானது; நான்முகன்
அளித்துளது - நான்கு முகமுதைய பிரமனால் (அம்மயனுக்கு) அளிக்கப்ெட்ைது.

இந்ை நகரம் மயனது ைவத்தைக் கண்டு பமச்சிய பிரமனால் அவனுக்குக்

பகாடுக்கப்ெட்ைைாகும் என்ெது. வானத்தை கநாக்கி முகத்தை (ஊர்த்துவ முகம்)
அதமத்து, பவயிதலயும் காற்தறயுகம உட்பகாண்டு ஒருவதக கயாகத் ைவம்
பசய்ைான், மயன்; இக்கடுந்ைவப் ெயனாய் நான்முகனிைமிருந்து இந்நகரத்தை
வரமாகப் பெற்றான். மயன்: அசுரச் சிற்பி - மானினது முகம் கொன்ற முகமுதையவன்.
கமல்முகம் நிமிர்த்ைல்:கயாகமுதற. 58

4579. 'அன்ைது இது; ைாைவன்

அரம்பபயருள், ஆங்கு ஓர்,
நல் நுைலிைாள் முபல
நயந்ைைன்; அந் நல்லாள்
என் உயிர் ஆைாள்; அவபள
 யான், இவன் இரப்ப,
சபான்னுலகின்நின்று, ஒளிர்
பிலத்திபட புணர்த்கைன்.
இது அன்ைது - இந்ை நகரம் அவ்வாறாக அதமக்கப்ெட்ைது; ைாைவன்- அந்ை மயன்
என்ற அசுரத் ைச்சன்; அரம்பபயருள் ஓர் நல் நுைலிைாள் - கைவமாைர்களுள் அைகான
பநற்றிதயயுதைய ஒருத்தியின்; முபல நயந்ைைன்- கொகத்தை விரும்பினான்;
அந்நல்லாள் எை உயிர் அைாள் - நல்லஅைகு வாய்ந்ை அவள் என் உயிர்கொன்ற
கைாழியாவாள்; அவன் இரப்ப - அந்ை அசுரன் (என்தன) மன்றாடிக் ககட்டுக்
பகாண்ைைால்; யான் அவபள- நான் அத் பைய்வப் பெண்தண; சபான்னுலகின் நின்று
- பொன்மயமானகைவகலாகத்திலிருந்து; ஒளிர் பிலத்திபட - விைங்குகின்ற இந்ைப்
பிலத்தில்; புணர்த்கைன் - பகாண்டுவந்து கசர்த்கைன்.

ைானவன்: காசியெ முனிவரின் மதனவியருள் ைனு என்ெவளின்வழி

வந்ைவன்; ைானவர் ஓர் அரக்க இனத்ைவராவர். ைானவன என்றது மயதனயும்
நன்னுைலினாள் என்றது ஏதம என்ெவதையும் குறிக்கும் வான்மீகம். அசுரத் ைச்சனான
மயன் ைான் புரிந்ை ைவப்ெயனாகப் பிரமனிைமிருந்து அசுரகுருவான சுக்கிராச்சாரியின்
பொருள் முழுவதையும் பெற்றுப் பொன்மயமான வனத்தை உருவாக்கினான் என்றும்,
பின்னர் அது அந்ை மயனால் காைலிக்கப்ெட்ை கைவமாதுக்கு உரியைாயிற்று என்றும்
கூறும். இச்பசய்யுள் முைல் 63 முடிய அந்ைாதித் பைாதையாக அதமந்துள்ைதம
காண்க. 59

4580. 'புணர்ந்து, அவளும் அன்ைவனும்,

அன்றில் விபழ கபாகத்து
உணர்ந்திலர், சநடும் பகல் இம்
மா நகர் உபறந்ைார்;
கணங் குபழயிைாசளாடு உயர்
காைல் ஒருவாது உற்று,
இணங்கி வரு பாெமுபடகயன்
உடன் இருந்கைன்.
அவளும் அன்ைவனும் - அந்ைத் கைவமாதும், அந்ை மயனும்; புணர்ந்து - கூடி
(இன்ெம் துய்த்து); அன்றில் விபழ கபாகத்து - அன்றில் ெறதவயும் விரும்பும்ெடியான
சிற்றின்ெத்தில்; உணர்ந்திலர் - (கவபறான்தறயும்) அறியாைவர்கைாய்; சநடும்பகல்
இம்மாநகர் - ெலகாலம் இந்ைப் பெரிய நகரத்தில்; உபறந்ைார் - வசித்ைார்கள்;
கணங்குபழயிைாசளாடு - திரண்ை காைணி பூண்ை அப் பெண்ணுைன்; உயர் காைல்
ஒருவாது - சிறந்ை அன்பு நீங்காது; உற்று இணங்கி வரு - பநருங்கிப் ெைகி வருகின்ற;
பாெம் உபடகயன் - ொசமுதையவைாகிய நான்; உடன் இருந்கைன் - அந்ைப்
பெண்கணாடு இங்கககய இருந்துவிட்கைன்.
மயனும், கைவமாதும் சிற்றின்ெத்தில் மூழ்கி இங்கு வசிக்குங் காலத்தில் என்
உயிர்த்கைாழியான அவதை விட்டுப் பிரிய மனமில்லாமல் நானும் அவளுைன்
இருந்கைன் என்றாள் சுயம்பிரதெ. ெகல்: நாள்கள் - இலக்கதண. காைல் இருவர்
கருத்பைாருமித்து ஆைரவுெட்ை இன்ெமாைலின் 'உயர் காைல்' எனப்ெட்ைது.
60

4581. 'இருந்து பல நாள்

கழியும் எல்பலயினில், நல்கலாய்!
திருந்திபழபய நாடி
வரு கைவர்இபற சீறி,
சபருந் திறலிைாபை உயிர் உண்டு,
''பிபழ'' என்று, அம்
முருந்து நிகர் மூரல்
நபகயாபளயும், முனிந்ைான். நல்கலாய் - நல்ல ெண்புகள் உதையவகன;
இருந்து - (இவ்வாறு அவர்கள் இருவரும்) கூடியிருந்து; பல நாள் கழியும் எல்பலயினில்
- ெலநாள்கள் கழியும் பொழுதில்; திருந்து இபழபய நாடி வரு - கவதலப்ொடு மிக்க
அணிகதைப் பூண்ை அந்ைத் கைவமாதைத் கைடி வருகின்ற; கைவர் இபற - கைவர்
ைதலவனாகிய இந்திரன்; சீறி - ககாபித்து; சபருந் திறலிைாபை - மிக்க வல்லதம
பொருந்திய அந்ை மயதன; உயிர் உண்டு - பகான்று; அம்முருந்து நிகர் - அைகான
மயிலிறகின் அடிக்குருத்தைபயாத்ை; மூரல் நபகயாபளயும் - ெற்கதையும்
புன்சிரிப்தெயுமுதைய அந்ைத் பைய்வப் பெண்தணயும்; பிபழ என்று - (நீ பசய்ைது)
ைவறான பசயலாகும் என்று; முனிந்ைான் - சினந்து கூறினான்.
இவ்வாறு அவ் விருவரும் இந்ை நகரத்தில் இன்ெம் நுகர்ந்து ெலநாட்கள் கழிக்க,
வானுகலத்தில் அத்கைவமாதைக் காணாதமயால் அவதைத் கைடி வந்ை இந்திரன்,
அந்ை ஏதமதயக் கவர்ந்ை காரணத்ைால் அம் மயதனக் பகான்று, அவனுக்கு இணங்கிய
அந்ை ஏதமதயக் ககாபித்ைான் என்ெது. திருந்திதை: விதனத்பைாதகயன்பமாழி.
முருந்து: மயிலிறகின்அடி - ெற்களுக்கு உவதம. 61

4582. 'முனிந்து, அவபள, ''உற்ற செயல்

முற்றும் சமாழிக'' என்ை,
கனிந்ை துவர் வாயவளும்
என்பை, ''இவள்கண் ஆய்,
வபைந்து முடிவுற்றது'' எை,
மன்ைனும், இது எல்லாம்
நிபைந்து, ''இவண் இருத்தி; நகர்
காவல் நின்ைது'' என்றான்.
அவபள முனிந்து - (அந்ைத் கைவமாதை இந்திரன்) அவ்வாறு ககாபித்து; உற்ற
செயல் முற்றும் சமாழிக - நைந்ை நிகழ்ச்சிகள் அதனத்தையும் கூறுக; என்ை - என்று
கட்ைதையிை; கனிந்ை துவர் வாயவளும் - நன்றாக முற்றிய ெவைம்கொன்ற
இைதையுதைய அந்ை ஏதமயும்; என்பை - என்தனப் ெற்றிக் பகாண்டு; இவள்
கண்ணாய் வபைந்து - இவைால் (இப்ெழிப்புச் பசயல்) பைாடுக்கப்ெட்டு; முடிவுற்றது
எை - முடிந்ைபைனத் பைரிவிக்க; மன்ைனும் - இந்திரனும்; இது எல்லாம் நிபைந்து -
இவற்தறபயல்லாம் நன்றாக ஆராய்ந்து (என்தனப் ொர்த்து); இவண் இருத்தி - இந்ை
நகரிகலகய (ைனியாக) ைங்குவாய்; நகர் காவல் நிைது - நகரத்தைப் ொதுகாக்கும்
கவதல உன்னுதையது; என்றான் - என்று கூறினான்.

நைந்ை பசயதல என் கைாழியாலறிந்ை இந்திரன் எல்லாவற்றிற்கும் முைற் காரணம்

நாகன எனத் பைளிந்து என்மீதுள்ை ககாெத்ைால் ஒருவருமில்லாை இந்ை நகரத்தைப்
ொதுகாத்துத் ைனிகய இருக்குமாறு கட்ைதையிட்ைான் என்ெது. மன்னன்: இந்திரன்.
'கவந்ைன் கமய தீம்புனல் உலகமும்' - பைால். பொருள். 5.62

4583. என்றலும்; வணங்கி, ''இருள் ஏகும்

சநறி எந் நாள்?
ஒன்று உபர, எைக்கு
முடிவு'' என்று உபரசெயாமுன்,
'வன் திறல் அவ் வாைரம்,
இராமன் அருள் வந்ைால்,
அன்று முடிவு ஆகும், இடர்''
என்று அவன் அகன்றான்.
என்றலும் - என்று இந்திரன் எனக்குக் கட்ைதையிட்ைவுைகன; வணங்கி - (நான்
அந்ை இந்திரதனத்) பைாழுது; இருள் ஏகும் சநறி எந்நாள்- என்னுதைய இத்துன்ெம்
நீங்குவைற்குரிய வழி எக்காலத்து உண்ைாகும்? எைக்கு முடிவு ஒன்று உபர - என்
துன்ெத்திற்கு முடிவு காலம் ஒன்தறச்பசால்வாய்; என்று உபர செயாமுன் - என்று
ககட்ெைற்கு முன்கனகய; அவன் - அவ்இந்திரன்; வன் திறல் அவ்வாைரம் - மிக்க
வலிதமயுதையவானரங்கள்; இராமன் அருள் வந்ைால் - இராமனது கட்ைதையால்
இங்குவந்ைால்; அன்று - அக்காலத்தில்; இடர் முடிவு ஆகும் - உனது துன்ெம்ஒழியும்;
என்று அகன்றான் - என்று பசால்லித் ைன் நகருக்குச் பசன்றான்.

நான் பசய்ை பிதைக்குத் ைண்ைதனயாக என்தன இங்கக இருக்குமாறு

கைகவந்திரன் கட்ைதையிட்ைவுைன், 'எனது துன்ெம் நீங்கும் காலம் எப்கொது' என்று
நான் அவதனத் பைாழுது ககட்ைைற்கு அவனும், 'இராம தூைராகிய வானரர்கள் இங்கு
வரும்பொழுது உனது துன்ெம் நீங்கும்' எனச் சாெவிகமாசனம் கூறிச் பசன்றான்
என்ெது. இருள்: துன்ெம் - இலக்கதண. 63

4584. 'உண்ண உள; பூெ உள;

சூட உள; ஒன்கறா?
வண்ண மணி ஆபட உள;
மற்றும் உள சபற்கறன்;
அண்ணல்! அபவ முற்றும் அற
விட்டு, விபை சவல்வான்,
எண்ண அரிய பல் பகல்
இருந் ைவம் இபழத்கைன்.
அண்ணல் - பெருதம மிக்க அனுமகன! உண்ண உள - (எனக்கு இங்கக)
உண்ெைற்குரிய (கனி முைலிய) பொருள்கள் உள்ைன; பூெ உள - பூசுவைற்குரிய கலதவச்
சாந்து முைலிய பொருள்கள் உைைன; சூட உள - ைதலயில் சூடுவைற்குரிய
மலர்மாதலகள் முைலியன உள்ைன; ஒன்கறா - இதவமட்டுந்ைானா? வண்ண மணி
ஆபட உள - நல்ல நிறத்கைாடு கூடிய அைகிய ஆதைகளும் உள்ைன; மற்றும் உள -
(இதவகயயல்லாமல்) இன்னும் அணிகள் முைலியன யாவும் உள்ைன;
சபற்கறன் - இதவயதனத்தையும் நான் அதைந்துள்கைன்; (என்றாலும்) அபவ
முற்றும் அற விட்டு - அவற்தறத் துய்க்காமல் எல்லாப் ெற்றுக்கதையும் நீக்கி; விபை
சவல்வான் - (என்) தீவிதனதய பவல்லும் பொருட்டு; எண்ண அரிய பல்பகல் -
எண்ணுவைற்கு அரிய பநடுங்காலமாக; இருந்ைவம் இபழத்கைன் - பெருந்ைவத்தைச்
பசய்கைன்.

இன்ெத்திற்குரிய ெல பொருள்கள் இந் நகரில் இருந்தும், எனது சாெம் நீங்குமாறு

ெல காலமாகப் பெருந்ைவம் புரிந்து பகாண்டிருந்கைன் என்று சுயம்பிரதெ கூறினாள்
என்ெது. ஓகாரம்: பிரிநிதல. அண்ணல்: அண்தமவிளி.
64

4585. 'ஐ - இருபது ஓெபை

அபமந்ை பிலம், ஐயா!
சமய் உளது; கமல் உலகம்
ஏறும் சநறி காகணன்;
உய்யும் சநறி உண்டு,
உைவுவீர்எனின்; உபாயம்
செய்யும்வபக சிந்பையில்நிபைத்திர்,
சிறிது' என்றாள்.
ஐயா - பெரியவகன! அபமந்ை பிலம் - பொருந்திய இக் குதகத் துவாரமானது; ஐ
இருபது ஓெபை சமய் உளது - நூறு கயாசதன விரிந்ை வடிவு பகாண்ைது; கமல் உலகம்
ஏறு சநறி காகணன் - வானுலகத்திற்கு ஏறிச் பசல்லும் வழிதய அறிகயன்; உைவுவீர்
எனின் - (நீங்கள் எனக்கு) உைவி பசய்வீர்கபைன்றால்; உய்யும் சநறி உண்டு - (நான்)
ஈகைறுவைற்கு வழிஏற்ெடும்; உபாயம் செய்யும் வபக - அைற்கான உொயம் பசய்யும்
விைத்தை; சிந்பையில் சிறிது நிபைத்திர் - உங்கள் மனத்தில் சிறிது கருதுங்கள்; என்றாள்
- என்று கூறினாள் (சுயம்பிரதெ).

இந்ைப் பிலம் நூறு கயாசதன ெரப்புள்ைைாய் இருள் அைர்ந்திருப்ெைால் கமகல

ஏறிச் பசல்லும்வழி இதுபவன் பைரியாைெடி இந்திரனது சாெம் என்தனத் ைதை
பசய்கிறது; என் சாெவிதைக் காலம் குறுகி உங்கள் வருதகயால் நான் ஈகைறும்
வதகயும் உள்ைது. ஆைலால், அவ்வாறான உொயத்தைச் பசய்ய கவண்டுபமன்று
அனுமன் முைலிகயாதரச் சுயம்பிரதெ கவண்டினான் என்ெது. 65

அனுமன் மறுபமாழி

4586. அன்ைது சுயம்பிரபப

கூற, அனுமானும்
மன்னு புலன் சவன்று
 வரு மாதுஅவள் மலர்த்ைாள்
சென்னியின் வணங்கி, 'நனி
வாைவர்கள் கெரும்
சபான்னுலகம் ஈகுவல், நிைக்கு'
எைல் புகன்றான்.
சுயம்பிரபப - சுயம்பிரதெ; அன்ைது கூற - அவ்வாறான பசாற்கதைச் பசால்ல;
அனுமானும் - அனுமனும்; மன்னு புலன் சவன்று வரு - பொருந்திய
ஐம்புலன்கதையும் பவற்றி பகாண்ை; மாதுஅவள் மலர்த்ைாள் - அந்ைப் பெண்ணின்
ைாமதர மலர் கொன்ற அடிகதை; சென்னியின் வணங்கி- ைதலயால் வணங்கி; நிைக்கு
- உனக்கு; வாைவர்கள் நனி கெரும் - கைவர்கள் மிகுதியாகக் கூடி நிற்கும்;
சபான்னுலகம் ஈகுவல் - பொன்மயமான கைவருலகத்தை அளிப்கென்; எைல்
புகன்றான் - என்று பசான்னான்.
கமலுலக பநறிதயக் காட்டுமாறு கவண்டிய சுயம்பிரதெக்கு, அவ்வாகற
பசய்வைாக அனுமன் வாக்களித்ைான் என்ெது. புலன்கதை பவன்று ைவம் பசய்ைவாறு
அனுமன், அவள் திருவடிதய வணங்கினான். 66

இருளிலிருந்து விடுைதல பெறுவைற்கு உரியதைச் பசய்யுமாறு அனுமதன வானரர்

கவண்டுைல்

4587. 'முபழத்ைபல இருட் கடலின்

மூழ்கி முடிகவபமப்
பிபழத்து உயிர் உயிர்க்க
அருள் செய்ை சபரிகயாகை!
இபழத்தி, செயல் ஆய
விபை' என்றைர் இரந்ைார்;
வழுத்ை அரிய மாருதியும்
அன்ைது வலிப்பான்,
முபழத்ைபல - (மற்தறய வானரவீரர் அனுமதன கநாக்கி) இந்ைப் பிலத்துவாரத்தில்;
இருட்கடலில் மூழ்கி - இருைாகிய கைலில் மூழ்கி; முடிகவபம - இறக்க கவண்டிய
எங்கதை; உயிர் பிபழத்து உயிர்க்க - இறவாமல் ைப்பி வாழும்ெடி; அருள் செய்ை -
கருதண புரிந்ை; சபரிகயாபை - பெருதமக் குணமுதையவகன! செயல் ஆயவிபை -
இனிச் பசய்யத்ைக்க பசயதல; இபழத்தி - பசய்வாய்; என்றைர் இரந்ைார் - என்று
ெணிந்து கவண்டினார்கள்; வழுத்ை அரிய மாருதியும் - புகழ்ந்து கூறமுடியாை (மிக்க
நற்குணங்கதையுதை) அனுமனும்; அன்ைது வலிப்பான் - அவ்வாகற பசய்வைற்கு
மனத்தினில் உறுதிபகாண்ைான்.

இந்ைப் பிலத்துள் சீதைஇல்தலபயன்ெது பைளிவாக விைங்க, இனி இங்கிருப்ெைால்

எவ்விைப் ெயனுமில்தலயாைலால் உைகன பவளிகய பசல்வைற்குரிய பசயதல
நாைகவண்டுபமன்று அனுமதன மற்தற வானரர் கவண்டிக்பகாள்ை,
 அனுமனும் அைற்கு இதசந்ைான் என்ெது. எங்கதைப் பிலத்தில் ொதுகாத்ைது
கொலகவ இந்ைச் சுயம்பிரதெயும் இப் பிலத்திலிருந்து நற்கதியதையுமாறு ொதுகாக்க
கவண்டுபமன்று வானரவீரர் அனுமதன கவண்டினர் எனவும் கூறுவர்.
67

அனுமன் கெருருவம் பகாண்டு, பிலத்தைப் பிைந்து, ஒங்கி நிற்றல்

4588. 'நடுங்கன்மின்' எனும் சொபல

நவின்று, நபக நாற
மடங்கலின் எழுந்து, மபழ
ஏற அரிய வாைத்து
சபருங்கல் இல் பிலம் ைபல
திறந்து உலசகாடு ஒன்ற,
சவருங் பககள் சுமந்து, சநடு
வான் உற நிமிர்ந்ைான்.
நடுங்கன்மின் எனும் - (அனுமன் மற்றவதர கநாக்கி) அஞ்சாதீர் கள் என்ற; சொபல
நவின்று - அெயபமாழிதயக் கூறி; நபக நாற - புன்சிரிப்புத் கைான்ற; மடங்கலின்
எழுந்து - ஆண்சிங்கம் கொலக் கிைம்பி; மபழ ஏற அரிய - கமகங்களும் ஏறிச்
பசல்லமுடியாை; வாைத்து உலசகாடு - (அப்ொலுள்ை) வானுலகத்கைாடு; ஒடுங்கல்
இல் பிலம் - குறுகல் இல்லாை (அகன்ற) குதகயானது; ைபல திறந்து ஒன்ற - ைதலயிைம்
திறந்து ஒன்றாகிவிை; சநடுங் பககள் சுமந்து - (ைன்னுதைய)நீண்ை தககதையுயர்த்திக்
பகாண்டு; சநடு வான் உற - (ைனது) பெரிய உருவம் விரிந்ை ஆகாய முழுவதும்
நிதறயும்ெடி; நிமிர்ந்ைான் - கமகலாங்கினான்.

அனுமன் மற்றவர்க்கு அெயமளித்துச் சிரித்ைவாறு ஆண்சிங்கம் கொலக் கிைம்பிப்

பிலம் முைல் ஆகாயம்வதர ஒகரவழியாகத் திறக்குமாறு ைன் தககதைத் தூக்கிக்
பகாண்டு கெருருவம் எடுத்து நிமிர்ந்ைான் என்ெது. நாறுைல்: கைான்றுைல். ஆண்சிங்கம்
கொன்று கெருருக்பகாண்டு எழுந்ைதிலிருந்து இவன் அரிய பசயல்கதையும் எளிைாய
இயற்ற வல்லவன் என்ற அவனது பெருதம கூறப்பெற்றது. மைங்கல்: பிைரிமயிர்
மைங்கப் பெற்றிருப்ெது என்று சிங்கத்திற்குக்காரணக்குறி. 68

4589. எருத்து உயர் சுடர்ப் புயம்

இரண்டும் எயிறு என்ை,
மருத்து மகன் இப்படி
இடந்து, உற வளர்ந்ைான்;
கருத்தின் நிமிர் கண்ணின்
எதிர் கண்டவர் கலங்க,
உருத்து, உலகு எடுத்ை
கருமாவிபையும் ஒத்ைான்.
 மருத்து மகன் - வாயு மகனான அனுமன்; எருத்து உயர் சுடர் புயம் இரண்டும் -
பிைரியின் இருபுறமும் உயர்ந்ை ஒளிதயயுதைய தககள் இரண்டும்; எயிறு என்ை -
இரண்டு வதைந்ை ைந்ைம்கொல விைங்க; நிமிர் கண்ணின் எதிர் - சிறந்ை கண்பணதிகர;
கண்டவர் - கநரில் ொர்த்ைவர்; கருத்தின் கலங்க - பநஞ்சம் கலங்கும்ெடி; இப்படி
இடந்து உற - இந்ைப் பிலத்தின் கமல்ைைத்தைப் பிைந்து பகாண்டு; வளர்ந்ைான் -
உயர்ந்ைவனாய்; உலகு உருத்து எடுத்து - பூமிதய (அந்ை நாளில்) சினங்பகாண்டு (ைன்
ககாரத் ைந்ைங்கைால்) ொைலத்திலிருந்து தூக்கி வந்ை; கரு மாவிபையும் - பெரிய
வடிவமுதைய கரிய வராகத்தையும்; ஒத்ைான் - ஒத்து விைங்கினான்.

அனுமன், ைன் இரு தககளும் ைந்ைம் கொல் விைங்க நிலத்துள்ளிருந்ை

பிலத்திலிருந்து ொர்த்ைவர் கலங்குமாறு நிலத்தைப் பிைந்து பவளிவந்ை கைாற்றத்ைால்,
ொைலத்தில் அழுந்திக் கிைந்ை பூமிதயத் ைன் ககாரத் ைந்ைங்கைால் குத்தி எடுத்துக்
பகாண்டு பவளிவந்ை திருமாலின் வராக அவைார வடிவத்தைப் கொன்றிருந்ைான்
என்ெது. மா: விலங்கின் பொதுப்பெயர்; இங்கக வராகத்தைக் (ென்றி) குறித்ைது.
உருத்ைல்:சினங்பகாள்ளுைல். 69

4590. மா வடிவுபடக் கமல

நான்முகன் வகுக்கும்
தூ வடிவுபடச் சுடர் சகாள்
விண் ைபல சைாபளக்கும்
மூஅடி குறித்து முபற
ஈர் - அடி முடித்ைான் பூ வடிவுபடப் சபாரு இல் கெவடி புபரந்ைான். *

மா வடிவுபடக் கமல நான்முகன் - சிறந்ை வடிவமுதைய (திருமா லின்) நாபிக்

கமலத்தில் உதித்ை பிரமன்; வகுக்கும் - ெதைத்துள்ை; தூ வடிவுபட - தூய்தமயான
கைாற்றமுதைய; சுடர் சகாள் விண் - (சூரியன் முைலிய) சுைர்கதைத் ைன்னிைம்
பகாண்ை ஆகாயத்தினது; ைபல - உச்சிமுகட்தை; சைாபளக்கும் - துதைத்து ஊடுருவிச்
பசன்றைாகிய; மூ அடி குறித்து முபற ஈர்அடி முடித்ைான் - (வாமனனாகி மகாெலியிைம்)
மூன்றடி மண் இரந்து பெற்று, உைகன முதறயாக (வானம் பூமி என்ற இரண்தையும்)
ைன் இரண்ைடிகைால் அைந்து நின்ற (திரிவிக்கிரமனான) திருமாலின்; பூ வடிவுபட -
அைகிய வடிதவயுதைய; சபாருவு இல் கெவடி - ஒப்ெற்ற சிவந்ை திருவடிகதை;
புபரந்ைான் - ஒத்து விைங்கினான்.

இப்ொட்டில் திருமாலின் திரிவிக்கிரமாவைாரத்தை ஒப்ொகக் கூறினார்.

மாவலியிைம் மூவடி மண் கவண்டி ஈரடிகைால் மண்ணும் விண்ணும் அைந்ை வரலாறு
இங்கக குறிக்கப்ெட்டுள்ைது. தூவடிவுதைச் சுைர்பகாள்விண்: நிர்மலமானதும், சூரிய
சந்திரர்கைான சுைர்கள் சஞ்சரிக்கப் பெற்றதுமான ஆகாயம். புதரைல்: ஒத்ைல்.
அனுமனுக்குத் 'திருவடி' என்ற பெயர் உண்ைாைலால் இங்கு
கவறு வதகயாகத் திருமாலின் கசவடி கொன்றவன் என்று நயம்ெடி உதரத்ைார்
என நயம் காண்ெர். 70
பிலத்தின் கமற்ெகுதிதய கமதலக்கைலில் அனுமன் எறிைல்
4591. ஏழ் - இருபது ஓெபை
இடந்து, படியின்கமல்
ஊழுற எழுந்து, அைபை,
உம்பரும் ஒடுங்க,
பாழி சநடு வன்
பிலனுள்நின்று, படர் கமல்பால்
ஆழியின் எறிந்து, அனுமன்
கமகம் எை ஆர்த்ைான்.
அனுமன் - அனுமன்; ஏழ்இருபது ஓெபை இடந்து - நூற்று நாற்ெது கயாசதன தூரம்
பிைந்துபகாண்டு; பாழி சநடு வன் பிலனுள் நின்று - உள்ைாழ்ந்ை பநடிய வலிய
பிலத்திலிருந்து; படியினிமல் ஊழ் உற எழுந்து - பூமி மட்ைத்திற்கு முதறகய
எழுந்துவந்து; (பின்பு) அைபை - அந்ைப் பில நகரத்தை; உம்பரும் ஒடுங்க - கைவர்களும்
அஞ்சி நடுக்கமதைய; படர்கமல்பால் ஆழியின் எறிந்து - ெரவிய கமற்குத்திதசக்
கைலில் வீசிபயறிந்து; ஆழி எை ஆர்த்ைான் - அதல கைல்கொலப் கெராரவாரம்
பசய்ைான்.

அனுமன் பிலத்தைப் பிைந்து பவளிவந்து ெயனில்லாமல் கிைந்ை அந்ைப்

பிலநகரத்தை கமற்குக் கைலிபலறிந்து ஆரவாரம் பசய்ைான் என்ெது. அனுமனின்
அப்பொழுதைய நிதலதயக் கண்டு ைமக்கு என்ன தீங்குவருகமா என்று கைவர்களும்
அஞ்சி நடுங்குவாராயினர் என்றார். ஊழுற எழுந்து: முதறயாக வருத்ைமில்லாமல்
கிைம்பி. 71

சுயம்பிரதெ பொன்னுலகம் பசல்லுைல்

4592. இன்றும் உள கமல் கடல்

இயக்கு இல் பில தீவா
நின்று, நிபலசபற்றுள்ளது;
நீள் நுைலிகயாடும்,
குன்று புபர கைாளவர்,
எழுந்து சநறி சகாண்டார்;
சபான் திணி விசும்பினிபட
நல் நுைலி கபாைாள்.
இன்றும் உள - (அனுமனால் எறியப்ெட்ை அந்ைப் பிலநகரம்) இப்பொழுதும்
உள்ைைான; கமல்கடல் - கமற்குத்திதசக் கைலில்;

இயக்கு இல் பில தீவா - அழிவில்லாை பிலத்தீபவன்று பெயருள்ைைாக; நின்று

நிபல சபற்றுளது - இப்பொழுதும் உள்ைைாகி நிதலபெற்று விைங்குகின்றது; நீள்
நுைலிகயாடும் - நீண்ை பநற்றிதயயுதைய சுயம்பிரதெகயாடும்; குன்று புபர கைாளவர்
- மதலகதைப் கொன்ற கைாள்கதையுதைய வானர வீரர்கள்; எழுந்து - (அந்ைப்
பிலத்திலிருந்து) பவளிகயறி; சநறி சகாண்டார் - (ைாம் பசல்வைற்கான) வழிதய
அதைந்ைார்கள் (அப்பொழுது; நல் நுைலி - அைகிய பநற்றிதயக் பகாண்ை அச்
சுயம்பிரதெ; சபான்திணி விசும்பினிபட கபாைாள் - பொன்னாலியன்ற
கைவகலாகத்திற்குச் பசன்றாள்.

விசும்பு: இைவாகுபெயர். வானர வீரர்கள் சீதைதய நாடிச் பசல்லும் கொது

இதைத்துக் கதைத்து, நீர்கவட்தக மிக்கவராய், ருட்சபிலம் என்னும் பிலத்துள் புகுந்து
மிகவும் வருந்தி உள்கை பசன்று, பொன்மயமான ஒரு வனத்தையதைந்து அங்கிருந்ை
சுயம்பிரதெ பயன்னும் ைவமுதியவதைக் கண்டு வினவி, அந்ைவனம் மயன்
என்ெவனால் உருவாக்கப்ெட்ை பைன்றும், அவன் காைலுக்குப் ொத்திரமான ஏதம
என்னும் கைவமகளுக்கு உரித்ைாயிற்பறன்றும் அறிந்ைபின், ைங்கதை அப்
பிலத்திலிருந்து பவளிகயற்றுமாறு அந்ைச் சுயம்பிரதெதய கவண்ை அவகைா
இவர்களின் கண்கதை மூடிக் பகாள்ளுமாறு கூறித் ைன் ைவப் பெருதமயால் பிலத்தின்
பவளிகய பகாண்டு வந்து கசர்த்ைாள் என்று வான்மீகம் கூறும். வானரர் விடுைதல
பெறச் சுயம்பிரதெ உைவினாள், என முைல்நூல் கூறியிருப்ெ, அவளுக்கும் கசர்ந்து
விடுைதல அருளியவன் அனுமகன எனக் கம்ெர் மாற்றியிருக்கிறார். மாற்றத்ைால்
அனுமன் பெருதம மிகுவதை உணர்க. 72

வானரர் பொய்தகக் கதர அதைைல்

4593. மாருதி வலித் ைபகபம

கபசி, மறகவாரும்,
பாரிபட நடந்து, பகல்
எல்பல படரப் கபாய்
நீருபட சபாய்பகயினின் நீள்
கபர அபடந்ைார்;
கைருபட சநடுந்ைபகயும் கமபல
மபல சென்றான்.
மறகவாரும் - வலிதமயுள்ை வானர வீரர்களும்; மாருதி வலித்ை பகபம கபசி -
அனுமனது வலிதமயின் ைன்தமதயப் புகழ்ந்து கூறிக் பகாண்டு; பகல் எல்பல படர -
அன்தறய ெகல்முழுவதும்; பாரிபட நடந்துகபாய் - பூமியில் நைந்து பசன்று; நீருபடய
சபாய்பகயினின் - நீர் நிரம்பிய ஒரு ைைாகத்தின்; நீள் கபர அபடந்ைார் - நீண்ை
கதரதய அதைந்து ைங்கினார்கள் (அப்பொழுது); கைருபட சநடுந்ை பகயும் -
(வானத்தில் பசல்லும்) கைதரயுதைய பெருந்ைதகயான சூரியனும்; கமபல மபல
சென்றான் - கமற்குத் திதசயிலுள்ை அத்ைமனகிரிதய அதைந்ைான் (மதறந்ைான்).

பிலத்தில் இருட்பிைம்பிலகப்ெட்டுத் திதகத்ை கொது ைங்களுக்கு வழிகாட்டிக்

காத்ைைனாலும், பின்பு பிலத்தை இடித்துச் சுயம்பிரதெக்கும் ைங்களுக்கும் பவளிகய
பசல்லும் வழிதயக் காட்டியைாலும் வானர வீரர் அனுமனின் வலிதமதயப்
புகழ்ந்ைார்கள் என்ெது. 73
 ஆறு செல் படலம்

வானர வீரர்கள் பிலத்திலிருந்து பவளிவந்ை பின்பு, சுக்கிரீவன் குறிப்பிட்ை வழிதய

சீதைதயத் கைடிச் பசன்றதைக் கூறும் ெைலம். (ஆறு - வழி) பொய்தகக் கதரயில்
வானரர் உறங்கத் துமிரன் வருகிறான்; அவ் அசுரன் அங்கைதன மார்பிலதறகிறான்;
அங்கைனும் திருப்பியதறய, அந்ை அசுரன் அலறி வீழ்கிறான். அந்ை அசுரதனக் குறித்து
அனுமன் வினாவுகிறான்; அைற்கு அங்கைன் விதை கூறுகிறான். பின், சாம்ெவான்
துமிரனது வரலாறு கூறுகிறான். பின்னர், வானரர் சீதைதயத் கைடிப்
பெண்தணயாற்தற அதைகிறார்கள்; அைன்பிறகு அவர்கள் ைசநவ நாடு
அதைகிறார்கள்; விைர்ப்ெ நாட்டில் கைடுகிறார்கள்; ைண்ைக வனத்தில் துருவி,
முண்ைகத் துதறதய அதைகிறார்கள்; ொண்டு மதலயின் சிகரத்தை அதைந்து,
அங்கிருந்து ககாைாவரிதயச் பசன்றதைகிறார்கள்; பின்னர்ச் சுவணகத் துதறயில்
அவர்கள் புகுந்து குலிந்ை கைசத்தைக் கைக்கின்றார்கள்; கைந்து அருந்ைதி மதல, மரகை
மதலகதைக் கைந்து கவங்கை மதலதயச் கசர்கின்றார்கள்; அங்கிருந்து பைாண்தை
நாட்தை அதைகின்றார்கள்; பிறகு கசாைநாட்தை அதைந்து மதலநாட்டின்
வழியாகப் ொண்டிநாடு அதைகின்றார்கள்; முடிவாக, மகயந்திர மதலதயச் பசன்று
அதைகின்றார்கள்.

பொய்தகக் கதரயில் வானரர் உறங்கும்கொது துமிரன் வருைல்

கலித்துதற

4594. கண்டார், சபாய்பகக் கண் அகல் நல்

நீபரக் கபர ைாம் உற்று,
உண்டார், கைனும் ஒண் கனி
காயும்; ஒரு சூழல்,
சகாண்டார் அன்கறா, இன்துயில்;
சகாண்ட குறி உன்னி,
ைண்டா சவன்றித் ைாைவன்
வந்ைான், ைகவு இல்லான்.
கண்டார் - (அப் பொய்தகதயக்) கண்ை வானரவீரர்கள்; சபாய் பகக் கண் - அந்ைப்
பொய்தகயிலுள்ை; அகல்நீர்க் கபரைாம் உற்று - நீர்வைமுள்ை அகன்ற
கதரதயயதைந்து; கைனும் ஒண்கனி காயும் உண்டார் - கைதனயும் நல்ல
ெைங்கதையும் காய்கதையும் தின்றார்கள்; ஒரு சூழல் - அப் பொய்தகயின் ஒரு
ெக்கத்தில்; இன்துயில் சகாண்டார் - இனிய உறக்கத்தை கமற்பகாண்ைார்கள்; சகாண்ட
குறி

உன்னி - (அவ்வாறு வானரர்கள் வந்து) ெடுத்துறங்குவதை அறிந்து; ைண்டா

சவன்றி - குதறயாை பவற்றிதயயுதைய; ைகவு இல்லான் - நற்குணமில்லாை ஓர்
அசுரன்; வந்ைான் - (அவ் இைத்திற்கு) வரலானான்.

அன்று, ஓ : அதசகள். வானரவீரர்கள் ைாங்கள் வந்து கசர்ந்ை பொய்தகக் கதரயிகல

காய் கனி முைலியவற்தறத் தின்று ஆழ்ந்து உறக்கங் பகாள்ை, அப்கொது ஓர் அசுரன்
அைதன அறிந்து அங்கு வந்ைான் என்ெது. ைாக்குைற்கு ஏற்ற கநரம் எனக் கருதினான்,
அவ் அரக்கன். ைானவர்: அரக்கரின் கவறான அசுரர். இங்குக் கூறப்பெற்ற அசுரன்
துமிரன் என்ெவன். 1

4595. மபலகய கபால்வான்; மால் கடல்

ஒப்பான்; மறம் முற்ற,
சகாபலகய செய்வான்; கூற்பற
நிகர்ப்பான்; சகாடுபமக்கு ஓர்
நிபலகய கபால்வான்; நீர்பம
இலாைான்; நிமிர் திங்கட்
கபலகய கபாலும் கால
எயிற்றான்; கைல் கண்ணான்;
(அந்ை அசுரன்) மபலகய கபால்வான் - (கைாற்றத்தில்) மதலதயப் கொன்றவன்; மால்
கடல் ஒப்பான் - (உருவத்தின் நிறத்ைாலும் ெரப்ொலும்) பெரிய கரிய கைதலப்
கொன்றவன்; மறம் முற்ற, சகாபலகய செய்வான் - பகாடுதமயில் முதிர்ச்சியதைந்து
யாவதரயும் பகான்று தீர்ப்ெவன்; கூற்பற நிகர்ப்பான் - இயமதயகயஒத்திருப்ெவன்;
சகாடுபமக்கு - பகாடுதமபயன்னும் குணத்திற்கு; ஓர் நிபலகய கபால்வான் - ஓர்
இருப்பிைமாவான்; நீர்பம இலாைான் - நற்ெண்பு சிறிதும் இல்லாைவன்; நிமிர் -
(வானில்) எழுந்து விைங்கும்; திங்கட் கபலகய கபாலும் - சந்திரனின் பிதற கொல்
விைங்கும்; கால எயிற்றான் - நச்சுப்கொன்ற ெற்கதையுதையவன்; கைல் கண்ணான் -
(பநருப்புப் கொன்று) கனல் கக்கும் கண்கதையுதைவன்.

அந்ை அசுரனின் உருவத்தின் வலிதம உயர்வு முைலியவற்றிற்கு மதலயும், நிறம்,

பெருதம விரிவு முைலியவற்றிற்குக் கைலும் உவதமகைாயின. மால்: கருதம,
பெருதமகதை உணர்த்தியது. காலம்: கரியநஞ்சு. 2

கலிவிருத்ைம்

4596. கருவி மா மபழகள் பககள் ைாவி மீது

உருவி, கமனி சென்று உலவி ஒற்றலால்,
சபாரு இல் மாரி கமல் ஒழுகு சபாற்பிைால்,
அருவி பாய்ைரும் குன்றகம அைான்; (அந்ை அசுரன்) கருவி மாமபழ - (உலகம்
நதைபெறுவைற்கு) முைற்காரணமான பெரிய கமகங்கள்; பககள் ைாவி - அவன்
தககளில் ைாவி; மீது உருவி கமனி சென்று - ஊடுருவி அவனது உைலில் பசன்று; உலவி
- உலாவி; ஒற்றலால் - ெடிைலாலும்; சபாருவு இல்மாரி - ஒப்பில்லாை மதைநீர்; கமல்
ஒழுகு சபாற்பிைால் - அவன் கமல் பெருகி வழிந்ை அைகாலும்; அருவி பாய்ைரும் -
நீரருவிகள் ொய்ந்கைாடி வரும்; குன்றகம அைான் - ஒரு மதலதயபயாத்ைவனானான்.
கருவி: காரணம். மின்னல் இடி முைலியவற்கறாடு கூடி வருவைால் கருவி மதை
என்ெதைத் பைாகுதியான பெரிய கமகம் எனவும் பகாள்ைலாம். ெதைய நூல்களில்
இவ்வைக்கு உண்டு. (குறுந். 42, மணி. 17-92) அந்ை அசுரனின் கைாள்கள்கமலும்
உைம்பின் கமலும் கமகங்கள் ைவழ்ந்து பெருகுமாறு மதைநீதரப் பொழிவைால்,
கமகங்கள் ைன்கமல் உலாவப் பெற்று நீரருவி ொயும் மதல அவனுக்ககற்ற
உவதமயாகும். சிகலதையணி. 3

4597. வாைவர்க்கும், மற்று அவர் வலிக்கு கநர்

ைாைவர்க்குகம அரிய ைன்பமயான்;
ஆைவர்க்கு அலால் அவசைாடு ஆட, கவறு
ஏைவர்க்கும் ஒன்று எண்ண ஒண்ணுகமா?
வாைவர்க்கும் - (அந்ை அசுரன்) கைவர்களுக்கும்; அவர் வலிக்கு கநர் ைாைவர்க்கும் -
அத் கைவரின் வலிதமக்கு ஒப்ொன அசுரர்களுக் கும்; அரிய - பவல்லமுடியாை;
ைன்பமயான்- வலிதமயுதையவன்; ஆைவர்க்கு அலால் - (ஆககவ) அத்ைதகய கைவர்,
அசுரர்களுக்கக யல்லாமல்; அவகைாடு ஆட - அந்ைக் பகாடிய அசுரதன எதிர்த்துப்
கொரிை; கவறு ஏைவர்க்கும் - மற்றுமுள்ை எவராயினும்; ஒன்று எண்ண ஒண்ணுகமா -
சிறிகைனும் நிதனக்க முடியுகமா? (நிதனக்க முடியாது).
மற்று: அதச. அந்ை அசுரகனாடு கொர் பசய்ைல் கைவர்களுக்கும், அசுரர்களுக்குகம
முடியாபைன்றால் மற்ற யாரால் முடியும்? ஒருவராலும் இவகனாடு கொர் பசய்து
பவல்லுவதை நிதனக்கவும் முடியாது என்ெது. ஏனவர்:பிறர். 4

4598. பிறங்கு பங்கியான்;

சபயரும் சபட்பினில்
கறங்கு கபான்றுளான்,
பிபெயும் பகயிைான்;
அறம் சகாள் சிந்பையார்,
சநறி செல் ஆய்விைால்
உறங்குவாபர வந்து,
ஒல்பல எய்திைான். பிறங்கு பங்கியான் - விைங்கும் பசம்ெட்தை
மயிதரயுதையவன்; சபயரும் சபடபினில் - (ைான் நைந்து) பசல்லும் ைன்தமயில்;
கறங்கு கபான்று உளான் - காற்றாடிதய பயாத்துள்ைவனாய்; பிபெயும் பகயிைான்-
(ககாெத்ைால்) பிதசயும் தககதையுதையவன்; அறம் சகாள் சிந்பையார் - ைரும
சிந்ைதனயுள்வர்களும்; சநறி செல் ஆய்விைால் - வழி நைந்துவந்ை கதைப்பினால்;
உறங்குவாபர - தூங்குகின்றவர்களுமாகிய அந்ை வானர வீரர்கதை; ஒல்பல வந்து
எய்திைான் - விதரவில் வந்து கசர்ந்ைான்.

இராமபிரானின் பைாண்டில் கருத்ைாய்ச் பசல்லுவைால் வானரதர 'அறங்பகாள்

சிந்தையார்' என உயர்த்திக் கூறினார். ஆய்வு: நுணுகுைல் (இதைத்ைல்). தக பிதசைல்:
பகாடுதமக்குறி. ெங்கி: ஆண்ொல் ைதலமயிர். 5

அங்கைன் மார்பில் அசுரன் தகயால் அதறைல்

4599. 'சபாய்பக என்ைது என்று

உணர்ந்தும், புல்லிகயார்
எய்திைார்கள் யார்? இது
 எைா?' எைா
ஐயன் அங்கைன்
அலங்கல் மார்பினில்,
பகயின் கமாதிைான்; -
காலகை அைான்.
காலகை அைான் - யமதனப் கொன்றவனாகிய துமிரன் என்ற அந்ை அசுரன்;
சபாய்பக என்ைது என்று உணர்ந்தும் - இந்ைத் ைைாகம் எனக்கு உரியது என்று
அறிந்தும்; எய்திைார்கள் - இங்கு வந்து கசர்ந்ைவர்கைாகிய; புல்லிகயார் - அற்ெர்கள்;
யார் - யாவர்; ஆ இது என் - ஆ இது என்ன வியப்பு! எைா - என்று பசால்லிக் பகாண்டு;
ஐயன் அங்கைன் - ைதலவனான அங்கைனுதைய; அலங்கல் மார்பினில் - மாதலயணிந்ை
மார்பிகல; பகயின் கமாதிைான் - (ைன்) தகயினால் அதறந்து ைாக்கினான்.

'இப் பொய்தக எனது என்று யாவருக்கும் பைரிந்திருந்தும் இங்கு வந்து

கசர்ந்ைவர்கள் அறிவில்லாைவர்ககை; இப்ெடியும் அறிவில்லாைவர்கள்
இருக்கின்றார்ககை' என்று மிக்க பசருக்கினால் கூறிக் பகாண்கை ஆழ்ந்து உறங்கும்
அங்கைனது மார்பில் ஓங்கியதறந்ைனன் துமிரன் என்ெது. ஆ - வியப்பிதைச் பசால்.
இது எனா என்ெதிலுள்ை ஆகாரம் பிரித்துக் கூட்ைப்ெட்ைது. 6

அங்கைன் ெதிலுக்கு அதறய, துமிரன் அலறி வீழ்ைல்

4600. மற்று அம் பமந்ைனும்

உறக்கம் மாறிைான்;
'இற்று இவன் சகாலாம்
இலங்பக கவந்து' எைா,
எற்றிைாபை, கநர்
எற்றிைான்; அவன்
முற்றிைான், இகற்கு
ஆதி மூர்த்தியான்.
மற்று - பிறகு; அம் பமந்ைனும் - வலியவனான அந்ை அங்கைனும்; உறக்கம்
மாறிைான் - தூக்கம் கதலந்ைான்; இற்று இவன் - இத்ைன்தமயான இவகன; இலங்பக
கவந்து சகால் ஆம் எைா - இலங்தகக்க அரசனான இராவணன் கொலும் என்று கருதி;
எற்றி ைாபை - (ைன்தனத்) ைாக்கியவனான அந்ை அசுரதன; கநர் ஏற்றிைான் - எதிர்த்து
அதறந்ைான்; இகற்கு ஆதி மூர்த்தியான் அவன் - கொர்த் திறத்திற்குரிய கைவுள் கொன்ற
அவன்; முற்றிைான் - உயிர் முடிவுற்று இறந்ைான்.

துமிரன் என்ற அவ் அசுரனால் அதறயப்ெட்ை அங்கைன், தூக்கத்திலிருந்து எழுந்து

அவதன இராவணபனன்று கருதி, அவனது மார்பிலதறய, அந்ை அசுரன் கீகை விழுந்து
இறந்ைான் என்ெது. கொர்த்திறம் என்னும் ெண்பிற்கக மூல வடிவம் கொன்றவபனனத்
துமிரதனக் கவிஞர் உயர்த்திக் கூறுகிறார். முற்றுைல் - ஆயுள் முடிந்துஇறத்ைல். 7
4601. இடியுண்டு ஆங்கண் ஓர்
ஓங்கல் இற்றது ஒத்து,
அடியுண்டான் ைளர்ந்து
அலறி வீழ்ைலும்,
சைாடியின் கைாள் விபெத்து
எழுந்து சுற்றிைார்,
பிடியுண்டார் எைத்
துயிலும் சபற்றியார்.
ஆங்கண் - அப்பொழுது; ஓர் ஓங்கல் - ஒரு மதல; இடி உண்டு இற்றது ஒத்து -
இடியினால் ைாக்கப்ெட்டுத் ைகர்ந்து விழுந்ைதுகொல; அடி உண்டான் - அங்கைனால்
அடியுண்ை அந்ை அசுரன்; ைளர்ந்து - கசார்வுற்று; அலறி வீழ்ைலும் - வாய்விட்டு அலறிக்
பகாண்டு கீகை விழுந்ைதும்; பிடியுண்டார் எை - கெயினால் பிடிக்கப்ெட்ைார் கொல;
துயிலும் சபற்றியார் - ஆழ்ந்ை தூக்கத்திலிருந்ை வானர வீரர்கள்; சைாடியின் கைாள்
விபரந்து - வதையணிந்ை கைாள்கதை கவகமாக வீசிக்பகாண்டு; எழுந்து - எழுந்து
வந்து; சுற்றிைார் - (அந்ை அசுரதனச்) சூழ்ந்து பகாண்ைார்கள்.

இடி விழுந்ை மதல சரிந்து அழிவதுகொல அங்கைனால் அதறயுண்ை அசுரன்

ைதரயில் சாய்ந்து உயிபராடுங்க வானரர்கள் அப்பொழுது எழுந்ை ஆரவாரத்தினால்
உறக்கம் நீங்கி எழுந்து கீகை விழுந்ை அந்ை அசுரதனச் சூழ்ந்து பகாண்ைனர் என்ெது.
பைாடியின் கைாள்கள்: வதையணிந்ை கைாள்கள்; வீரர்கள் ைம் கைாள்களில் வீர
வதையணிைல் மரபு. நயம்: முன்பு அந்ை அசுரதன 'மதலகய

கொல்வான்' (4595) என உவமித்ைைற்ககற்ெ இங்கு அவன் அங்கைனால்

அடியுண்டு விழுந்ைதை இடியுண்டு விழுந்ை மதல என்றார். 8

அசுரதனப் ெற்றி அனுமன் வினாவும் அங்கைன் விதையும்

4602. 'யார் சகாலாம் இவன்?

இபழத்ைது என்?' எைா,
ைாபர கெயிபைத்
ைனி விைாவிைான்.
மாருகையன்; மற்று அவனும்,
'வாய்பம ொல்
ஆரியா! சைரிந்து
அறிகிகலன்' என்றான்.
மாருகையன் - வாயுவின் மகனான அனுமன்; ைாபர கெயிபை - ைாதரயின் மகனான
அங்கைதன கநாக்கி; இவன் யார் சகால் ஆம் - (இறந்து கீகை விழுந்து கிைக்கும்) இவன்
யார்? இபழத்ைது என் - இவன் பசய்ைது என்ன? எைா - என்று; ைனி விைாவிைான் -
குறிப்பிட்டுக் ககட்ைான்; மற்று - பின்பு; அவனும் - அந்ை அங்கைனும் (அனுமதன
கநாக்கி); வாய்பம ொல் ஆரியா - வாய்தம நிதறந்ை பெரியவகன! சைரிந்து அறிகிகலன்
- நான் இவதனப் ெற்றி ஒன்றும் அறிகயன்; என்றான் - என்று விதை கூறினான்.
 பகால் - ஐயப்பொருதையும், சால் - மிகுதிப் பொருதையும் உணர்த்திய உரிச்
பசாற்கள். இவன் என்ெது மத்திமதீெம் இதைநிதல விைக்காய் நின்று 'யார் பகாலாம்'
என்ெதையும், 'இதைத்ைபைன்' என்ெதையும் ைழுவியது. மாருகையன்: மருத்தின்
புைல்வன் - ைத்திைாந்ைப் பெயர். வாய்தம, கல்வி முைலியவற்றாலும் ஒழுக்கத்ைாலும்
சிறந்ைவனாைலால் அனுமதன அங்கைன் 'ஆரியா' என்று விளித்ைான்.
9

சாம்ெவான் துமிரன் வரலாறு கூறுைல்

4603. 'யான் இவன்ைபைத் சைரிய எண்ணிகைன்;

தூ நிவந்ை கவல் துமிரன் என்னும் கப -
ரான், இவ் ஆழ் புைல் சபாய்பக ஆளும் ஓர்
ைாைவன்' எை, ொம்பன் ொற்றிைான்.
(அது ககட்டுச்) ொம்பன் - (அனுமதன கநாக்கி) கரடிகளுக்குத் ைதலவனான
சாம்ெவான்; யான் இவன்ைபை - நான் இந்ை அசுரதனக் குறித்து; சைரிய எண்ணிகைன் -
இன்னாபனன்று பைரிந்து பகாள்ளும்ெடி நிதனத்துப் ொர்த்கைன்; தூ நிவந்ை கவல் -
ெதகவரது புலால் நிதறந்ை கவற்ெதைதயத் ைாங்கியுள்ை; துமிரன் என்னும் கபரான் -
துமிரன் என்னும் பெயதரயுதையவன்; இவ் ஆழ்புைல் சபாய்பக ஆளும் - ஆழ்ந்ை
நீதரயுதைய இந்ைப் பொய்தகதய ஆட்சி பசய்கின்ற; ஓர் ைாைவன் - ஓர்
அசுரனாவான்; எைச் ொற்றிைான் - என்று கூறினான்.

திருமாலின் திரிவிக்கிரமாவைார காலத்தில் அவன் திருவடிகள் உலகில்

ெரவியதைக் காணுமாறு சாம்ெவான் ெலமுதற பூமிதய வலம் வந்ைவனாைலால்
உலகத்திலுள்ை ெல பசய்திகதைத் பைரிந்திருத்ைல் ெற்றி அவன் இந்ை அசுரதனக்
குறித்து இன்னாபனன்று வினவியறிந்திருந்ைான் என்ெது. தூ நிவந்ை கவல்: துமிரனது
கவலின் பவற்றிச் சிறப்தெக் கூறுவது. தூ - புலால். அங்கைன் இத் துமிரன் என்னும்
அசுரதனக் பகான்ற பசய்தி வானரர் பிலம் புகுவைற்குமுன் நிகழ்ந்த்ைாகக்
கூறும்வான்மீகம். 10

வானரர் பெண்தணயாற்தற அதைைல்

4604. 'கவறும் எய்துவார் உளர் சகாலாம்' எைா,

கைறி, இன் துயில் செலவு தீர்ந்துளார்,
வீறு செஞ் சுடர்க் கடவுள் கவபலவாய்
நாற, நாள்மலர்ப் சபண்பண நாடுவார்.
கவறும் - இவ் வசுரதனயல்லாமல் கவறு சிலரும்; எய்துவார் உளர்சகால் ஆம் எைா
- இங்கு கொருக்கு வரக் கூடியவர் இருக்கி றார்ககைா என்று கருதி; இன்துயில் செலவு
தீர்ந்துள்ளார் - (ைமது) இனிய தூக்கத்திலிருந்து விழித்பைழுந்து (அவ்வாறு
வருெவர்கதைச் சிறிதுகநரம் எதிர்கநாக்கின் பின்பு); கைறி - இனி எவரும் வாரார் எனத்
பைளிந்து; வீறு செஞ்சுடர்க் கடவுள் - பெருதம மிக்க சிவந்ை கதிர்கதையுதைய
சூரியன்; கவபல வாய் நாற - கிைக்குக் கைலிைத்துத் கைான்ற; நாள் மலர்ப் சபண்பண -
புதிைாய் மலர்ந்ை மலர்கள் நிதறந்ை பெண்தணயாற்தற; நாடுவார் - கநாக்கிச்
பசன்றனர்.

வானரவீரர் 'இன்னும் இவன்கொன்ற அசுரர் கவறு யாகரனும் கொருக்கு வரக்

கூடும்' என்று கருதித் தூங்காமல் விழித்திருந்து எதிர்ொர்த்ை பின்பு, சூரியன் உதிக்கும்
கவதையில் சீதைதயத் கைடுமாறு அங்கிருந்து புறப்ெட்டுப் பெண்தணயாற்தற
அதைந்ைனர். கவறும் - எச்சவும்தம. வீறு : பிறர்க்கு இல்லாை ைனிப் பொலிவு.
நாறுைல் :கைான்றுைல். 11

4605. புன் பந சவம் முபலப்

புளிைம், ஏய் ைடத்து
உண்ண ஆம்பல் இன்
அமிழ்ைம் ஊறு வாய்,
வண்ண சவண் நபகத்
ைரள வாள் முகப்
சபண்பண நண்ணிைார் -
சபண்பண நாடுவார்.
சபண்பண நாடுவார் - சீதைதயத் கைடிச் பசன்ற அவ்வானர வீரர்கள்; புள் பந -
சக்கரவாகப் ெறதவகள் (ஒப்ொகாமல்) வருந்துவைற்குக் காரணமான; புளிை
சவம்முபல - மணற்குன்றுகைாகிய விரும்ெத்ைக்க
முதலகதையும்; ைடத்து ஏய் ஆம்பல் - நீர் நிதலயில் பொருந் திய பசவ்வாம்ெல்
மலராகிய; உண்ண இன் அமிழ்து ஊறுவாய் - ெருகுமிைத்து இனிய அமிழ்ைம்
சுரக்கின்ற வாதயயும்; ைரளம் - முத்துக் கைாகிய; வண்ண சவண் நபக - அைகான
ஒளிமிக்க ெற்கதையும்; வாள்முகம் - ஒளி பொருந்திய (ைாமதர மலர்கைாகிய)
முகத்தையு முதைய; சபண்பண - பெண்தண நதியாகிய ஒரு பெண்தண;
நண்ணிைார் - பசன்று கசர்ந்ைார்கள்.

பெண்தண நதிதய ஒரு பெண்ணாக உருவகப்ெடுத்தினார். பெண்தண : நதி,

பெண்; இச் பசால் நதிதயக் குறிக்கும்கொது இரண்ைாம் கவற்றுதமத்
பைாதகயாகவும் (பெண்தண - பெண்தணதய), மற்பறாரு பொருைான பெண்தணக்
குறிக்கும்கொது இரண்ைாம் கவற்றுதம விரியாகவும் (பெண் - ஐ) பகாள்ை கவண்டும்.
பெண்தண நதி: மணற்குன்றுகள், பசவ்வாம்ெல், முத்துக்கள், ைாமதர. பெண்:
முதலகள், வாய், ெற்கள், முகம். சிகலதையணிதய அங்கமாகக் பகாண்டுவந்ை
இதயபுருவகவணி. உவதமயாவைற்குரிய சக்கரவாகப் ெறதவதய உவகமயமாகிய
முதலகளிலும் ைாழ்த்திி்க் கூறியது எதிர்நிதலயணி. முதலகளுக்குப் புளினம்
உயர்ச்சியில் உவதமயாம். நயம்: பெண்தண நாடுகவார் பெண்தண நண்ணினார்.
இதில் பெண்தண என்ற பசால் இரட்டுற பமாழிைலாக ஒரு பெண்ணுக்கும்
பெண்தணபயன்னும் நதிக்கும் அதமத்ை நயம்காணத்ைக்கது. 12

4606. துபறயும், கைாபக நின்று ஆடு சூழலும்,

குபறயும், கொபலயும், குளிர்ந்ை ொரல் நீர்ச்
சிபறயும், சைள்ளு பூந் ைடமும், சைண் பளிக்கு
அபறயும், கைடிைார் - அறிவின் நீடிைார்.
அறிவின் நீடிைார் - அறிவின் எல்தலகதைக் கண்ைவர்கைான அவ் வானர வீரர்;
துபறயும் - (அந்ை நதியின்) இறங்கு துதறகளிலும்; கைாபக நின்று ஆடு சூழலும் -
மயில்கள் (களிப்கொடு) நின்று கூத்ைாடு கின்ற இைங்களிலும்; குபறயும் - அந்ை
ஆற்றின் இதைகய இருந்ை திட்டுக்களிலும்; கொபலயும் - அநை ஆற்தறயடுத்ை
பூஞ்கசாதலகளிலும்; குளிர்ந்ை ொரல் நீர்ச் சிபறயும் - குளிர்ந்ை காற்று வீசும்
ெக்கங்களிலதமந்ை நீர்நிதலகைான ஏரி குைங்களிலும்; சைள்ளு பூந் ைடமும் -
பைளிவான மலர்கள் நிதறந்ை ைைாகங்களிலும்; சைண் பளிக்கு அபறயும் - ஒளியுைன்
விைங்கிய ெளிங்குப் ொதறகளிலும்; கைடிைார் - சீதைதயத் கைடினார்கள்.

கைாதக: சிதனயாகுபெயராய் மயிதலக் குறித்ைது. குதற: ஆற்றிதைத் திட்டு (தீவு).

13

4607. அணி சகாழித்து வந்து, எவரும் ஆடுவார்

பிணி சகாழித்து, சவம் பிறவி கவரின் வன்
துணி சகாழித்து, அருஞ் சுழிகள்கைாறும், நல்
மணி சகாழிப்பைன் துபறயின் பவகிைார். அணி சகாழித்து வந்து - அைகாக
அதல வீசிக் பகாண்டு வந்தும்; ஆடுவார் எவரும் - (ைன்னிைம்) மூழ்கினார்
எவராயினும்; பிணி சகாழித்து - கநாய்கள் நிதறந்ை; சவம் பிறவி கவரின் வன்துணி
சகாழித்து - பகாடிய பிறப்புக்களினுதைய கவர்கள் (விதன) வலிய
துண்டுகதையடித்துக் பகாண்டும்; அருஞ் சுழிகள் கைாறும் - (ைப்புவைற்கு அரிய) ைன்
நீர்ச் சுழிகளிபலல்லாம்; நல் மணி சகாழிப்பைன் - சிறந்ை இரத்தினங்கதை வாரிக்
பகாண்டும் வருகின்ற பெண்தண நதியின்; துபறயின் பவகிைார் - ஒரு துதறயில்
(வானர வீரர்) ைங்கியிருந்ைார்கள்.
ைன்னில் மூழ்கியவர் எந்ை அைவு ொவியராயிருப்பினும் அவர்கைது பிறவிக்குக்
காரணமான ொவங்கதைபயல்லாம் கொக்கி, அவர்களுக்கு முத்தியளிக்க வல்ல
பெருதமயுள்ைதும், நீர்ச் சுழிகளில் இரத்தினங்கதை வாரிக்பகாண்டு வரும்
வைமுள்ைதுமான பெண்தண நதியின் பைன்கதரதய அதைந்து வானர வீரர்கள்
ைங்கினார்கள் என்ெது. பிறவிகவர் - பிறப்புக்குக் காரணமான விதனகள் 'பகாழித்ைல்'
என்னும் விதனச் பசால் பவவ்கவறு பொருளில் ெலமுதற
வந்ைது:பசாற்பின்வருநிதலயணி. 14

ைசநவ நாடு அதைைல்

4608. ஆடு சபண்பண நீர் ஆறும் ஏறிைார்;

காடு நண்ணிைார்; மபல கடந்துளார்;
வீடு நண்ணிைார் என்ை, வீசும் நீர் -
நாடு நண்ணிைார் - நாடு நண்ணிைார்.
நாடு நண்ணிைார் - (சீதைதயத்) கைடுவதை கமற்பகாண்ை அவ் வானர வீரர்கள்; நீர்
ஆடு சபண்பண ஆறும் ஏறிைார் - யாவரும் வந்து நீராடும் பெண்தண நதிதயக்
கைந்ைனர்; காடு நண்ணிைார் - ெல காடுகதையதைந்ைனர்; மபல கடந்து உளார் - ெல
மதலகதைத் ைாண்டிச் பசன்றனர்; வீடு நண்ணிைார் என்ை - முத்தி உலகத்தை
யதைந்ைவர்ககை கொல; வீசும் நீர் - அதல வீசும் நீர்வைத்ைால் சிறந்ை; நாடு
நண்ணிைார் - ைசநவ நாட்தையணுகினார்கள்.

வானரர்கள் ெல காடுகளிலும், மதலகளிலும் அதலந்து திரிந்து இறுதியில்

நீர்வைமுள்ை ைசநவ நாட்தையதைந்ைைற்குப் ெல பிறவிகளில் அதலந்து திரிந்ைவன்
இறுதியில் முத்தியுலகத்தையதைவதை உவதம கூறினார். நாடு - பிந்தியது:
முைனிதலத் பைாழிற்பெயர். நாடு நண்ணினார் நாடு நண்ணினார் - மைக்கணி.
15

4609. ைெநவப் சபயர்ச் ெரள ெண்பகத்து,

அெந அப் புலத்து அகணி நாடு ஒரீஇ,
உெநவப் சபயர்க் கவி உதித்ை கபர்
இபெ விைர்ப்ப நாடு எளிதின் எய்திைார். ைெநவப் சபயர் - (அந்ை வானர
வீரர்கள்) ைசநவம் என்ற பெய தரயுதைய; ெரள ெண்பகத்து - இனிய சண்ெக
மரங்கதையுதையதும்; அெந அப்புலத்து அகணி - உணதவயுண்ைாக்கும் அைகிய
விதை நிலங்கதைக் பகாண்ை மருை நிலங்கதையுதையதுமாகிய; நாடு ஒரீஇ -
வைநாட்தை விட்டு நீங்கி; உெநவப் சபயர்க் கவி உதித்ை - உசுநஸ் என்னும்
பெயதரயுதைய சுக்கிரீவன் பிறந்ை; கபர் இபெ விைர்ப்ப நாடு - பெரும்புகழ் வாய்ந்ை
விைர்ப்ெம் என்னும் நாட்தை; எளிதின் எய்திைார் - எளிைாகச் பசன்று கசர்ந்ைார்கள்.
ைச நவம் (ைசார்ணவம்) என்னும் நாடு சண்ெகமரத் பைாகுதிகதையும், நல்ல
விதைச்சதலக் பகாண்ை புலங்கதையுமுதையது என்ெது. சரைம்: இனிதம. அகணி:
மருைநிலம். ஒருவி என்ற விதனபயச்சம் திரிந்து அைபெடுத்ைது. ஒரீஇ -
பசால்லிதசயைபெதை. உசநவன்: சுக்கிரீவன் பெயர்களுள் ஒன்று.
16
விைர்ப்ெ நாட்டில் கைடுைல்

4610. பவைருப்ப மண்டலனில் வந்து புக்கு,

எய்து அருப்பம் அத்ைபையும் எய்திைார்;
சபய் ைருப்பப நூல் பிறழும் கமனியார்,
செய் ைவத்துளார் வடிவின், கைடிைார்.
பவைருப்ப மண்டலனில் - (வானர வீரர்கள்) விைர்ப்ெம் என்னும் நாட்டில்; வந்து
புக்கு - வந்து கசர்ந்து; எய்து அருப்பம் அத்ைபையும் - (அந்ை நாட்டில்) பொருந்தின
ஊர்கள் எல்லாவற்தறயும்; எய்திைார் - அதைந்ைனர்; சபய் ைருப்பப நூல் - பூண்டுள்ை
ைருப்தெகளினாலும், (மார்பிலணிந்துள்ை) பூணூலினாலும்; பிறழும் கமனியார் -
விைங்கும் உைம்தெயுதையவர்கைாகிய; செய் ைவத்துளார் வடிவின் - ைவம் பசய்யும்
முனிவரது வடிதவக் பகாண்டு; கைடிைார் - சீதைதயத் கைடினார்கள்.

விைர்ப்ெ நாட்தையதைந்ை வானர வீரர்கள் முனிவரது வடிவுபகாண்டு அங்குள்ை

ஓரூதரயும்விைாது புகுந்து பசன்று சீதைதயத் கைடினார்கள் என்ெது. மனிைர்கள்
வாழும் ஊர்களில் பசன்று வானர வடிவுைன் கைடுைல் இயலாைாதகயால் விரும்பும்
உருவம் பகாள்ளும் அவ் வானர வீரர் விைர்ப்ெ நாட்டு ஊர்களில் பசன்று கைடுதகயில்
சிறப்பு மிக்கைாய், ஐயத்திற்குச் சிறிதும் இைந்ைராை முனிவரது வடிதவக் பகாண்ைனர்
என்ெது அறியத் ைக்கது. தவைருப்ெம்: ைத்தி ைாந்ை நாமம். ைருப்தெ - ைருப்தெப்
புல்லால் திரித்ை ஒரு கயிறு; - இது முஞ்சி எனப்ெடும் அந்ைணப் பிரமசாரிகள்
முஞ்சியும் பூணூலும் ைரிப்ெர். மண்ைலம் - மண்ைலன் (மண்ைலன்) - ஈற்றுப்கொலி.
17

ைண்ைக வனத்தில் கைடிப் ொர்த்ை பின், முண்ைகத் துதறதய அதைைல்

4611. அன்ை ைன்பமயால், அறிஞர் நாடி, அச்

செந் சநல் கவலி சூழ் திரு நல் நாடு ஒரீஇ,
ைன்பை எண்ணும் அத் ைபக புகுந்துளார்
துன்னு, ைண்டகம் கடிது துன்னிைார்.
அறிஞர் - அறிவாைர்கைான அந்ை வானர வீரர்; அன்ை ைன் பமயால் - அவ்விைமாக;
நாடி - சீதைதய அங்கக கைடிப் ொர்த்து; அச் செந்சநல் கவலி சூழ் - பசந் பநற் ெயிர்கள்
விதையும் வயல்கள் சூழ்ந்ை; திரு நல் நாடு ஒரீஇ - சிறந்ை அைகான அந்ை விைர்ப்ெ
நாட்தை விட்டு நீங்கி; ைன்பை எண்ணும் - சீவான்மாவாகிய உயிரின் இயல்தெ
அறிந்திருக்கின்ற; அத்ைபக புகுந்துளார் - அத் ைன்தம பொருந்திய வரான முனிவர்கள்;
துன்னு ைண்டகம் - நிதறந்து வாழும் ைண்ைகா ரணியத்தை; கடிது துன்னிைார் -
விதரவாகச் பசன்று கசர்ந்ைார்கள்.

ைன்தனபயண்ணும் அத்ைதக புகுந்துைார் சீவான்ம பசாரூெத்தை உள்ை

ெடியுணர்ந்து காணவல்ல கயாகியர். திருநல்நாடு: கணைார் ைங்கியிருந்து வாை
விரும்பும் அைகியநாடு. ைண்ைக வனம்: இட்சுவாகு வம்சத்தில் கைான்றித் ைன் தீய
நைத்தையால் நாடு கைத்ைப் பெற்ற ைண்ைகன் என்னும் அரசகுமாரனால் பைற்கக
அதமக்கப்பெற்று ஆைப்பெற்றதும், பின்பு சுக்கிராச்சாரியார் சாெத்ைால் பகாடிய
வனமானதும் ெல முனிவர்கள் ைவ நியமத்தில் வாழ்ந்து வந்ைதுமான ஓர் இைம். இவ்
வனத்திகலைான் இராமன் சீதைகயாடும், இலக்குவகனாடும் ெல
ஆண்டுகள்ைங்கியிருந்ைான். 18

4612. உண்டு, அகத்துளார், உபறயும் ஐம் சபாறிக்

கண்டகர்க்கு அருங் காலன் ஆயிைார்,
ைண்டகத்பையும் ைடவி ஏகிைார்;
முண்டகத்துபற கடிது முற்றிைார்.
உண்டு அகத்துள் ஆர் உபறயும் - புலன்கதைத் துய்த்துக் பகாண்டு உைம்பினுள்
பொருந்தி வசிக்கின்ற; ஐம் சபாறிக் கண்ட கர்க்கு - ஐந்து இந்திரிய உணர்ச்சிகைாகிய
(முள் கொன்ற) பகாடியவர்களுக்கு; அருங் காலன் ஆயிைார் - பகாடிய யமன்
கொன்றவர்கைாகிய முனிவர்கள் வசிக்கின்ற; ைண்டகத்பையும் ைடவி - அந்ைத் ைண்ைக
வனத்தையும் கைடிப் ொர்த்து; ஏகிைார் - (அங்கும் சீதைதயக் காணாமல்) அந்ை
இைத்தை விட்டு நீங்கிய அவ் வானர வீரர்கள்; முண்டகத் துபற - முண்ைகத் துதற
பயன்னும் இைத்தை; கடிது முற்றிைார் - விதரவாகச் பசன்று கசர்ந்ைார்கள்.
 ஐம்பொறிகள், ஆன்மாதவ நற்கதியில் கசரபவாட்ைாது துன்புறுத்து வைால்
அவற்தறக் 'கண்ைகர்' என்றார். கண்ைகர்: முள்கொன்ற பகாடிகயார். ஐம்பொறிக்
கண்ைகர்க்கு அருங்காலனாயினார்: ஐம்பொறிகளுக்குக் கூற்றுவன் ஆனவர்.
அஃைாவது, மனத்தை நல்வழியிற் பசல்லபவாட்ைாது ைடுத்து ஐம்புலன்களிற்
பசல்லுமாறு இழுக்கின்ற ஐம்பொறிகதை அவ்வாறு பசய்யபவாட்ைாது ைடுத்துத் ைம்
வசமாக்கி மனத்தைச் சீவான்மா ெரமான்மா தியானங்களில் பசலுத்தும்
வல்லதமயுதையவர்; ஜிகைந்திரியர் எனப்ெடுவர். முண்ைகத் துதற: ைாமதர முைலிய
பூக்கள் நிதறந்து விைங்கும் நீர்த் துதறதயயுதைய ஒருசூைல். 19

4613. அள்ளல் நீர் எலாம், அமரர் மாைரார்,

சகாள்பள மா முபலக் கலபவ, ககாபையின்
கள்ளு, நாறலின், கமல கவலி வாழ்
புள்ளும், மீன் உணா, புலவு தீர்ைலால்
அள்ளல் நீர் எலாம் - (அந்ை முண்ைகத் துதறயில்) கசற்கறாடு கலந்ை நீபரல்லாம்;
அமரர் மாைரார் - அங்கு வந்து நீராடும் கைவ மாைர்களின்; சகாள்பள மா முபல - மிகப்
பெரிய முதலகளில் பூசப் ெட்ை; கலபவ - மிகுதியான கலதவச் சாந்தும் கலத்ைலால்;
ககாபை யின் கள்ளு நாறலின் - மலர் மாதலகளும் நறுமணம் கமைப் பெற்ற தமயால்;
கமல கவலி வாழ் - அந்ை முண்ைகத் துதறயில் வசித்துவந்ை; புள்ளும் - ெறதவகளும்;
புலவு தீர்ைலால் - (மீன்களின் கமலுள்ை) புலால் நாற்றம் நீங்கியைால்; மீண் உணா-
அம்மீன்கதைப் புசிப்ெ தில்தல.
அந்ை முண்ைகத் துதறயில் வந்து நீராடுகின்ற கைவமாைர்களின் முதலகளில்
பூசியிருந்ைை கலதவச் சந்ைனமும், மலர் மாதலகளும் அந்நீர்த் துதறயில்ெடிைலால்,
அங்குள்ை மீன்களும் அந்ைக் கலதவ, மலர்களின் நறுமணத்தை அதைந்து ைமது
புலால் வாசதன நீங்கப் பெறுகின்றன. அைனால் அங்கு வாழும் நாதர முைலிய நீர்ப்
ெறதவகள் புலால் மணம் கமைாை அம் மீன்கதை உண்ணமாட்ைா என்ெது. அம்
முண்ைகத்துதற திரள்திரைாகத் கைவமாைர் ெலர் வந்து ெடியப் பெற்ற சிறப்பு
வாய்ந்ைது. பகாள்தை - மிகுதி; கமலகவலி - முண்ைகத்துதற; 20

4614. குஞ்ெரம் குபடந்து ஒழுகு சகாட்பைால் -

விஞ்பெ மன்ைர்பால் விரக மங்பகமார்,
நஞ்சு, வீபணயின் நடத்து பாடலான்,
அஞ்சுவார், கணீர் அருவி ஆறுஅகரா!
விஞ்பெ மன்ைர்பால் - வித்தியாைர மன்னரிைத்து; விரக மங்பக மார்- ைாம் பகாண்ை
பிரிவுத் துயரால் கவைதனப்ெடுகின்ற வித்தியாைர மகளிர்; வீபணயின் நடத்து -
வீதணகதைக் பகாண்டு பிறர் ொடும்; பாடலான் - இதசப் ொட்டினால்; நஞ்சு
அஞ்சுவார் - மனம் தநந்து நடுங்குவார்கள்; கண்நீர் அருவி ஆறு - (அவ்வாறு
நடுங்குவைால் அவர்கள் பசாரியும்) கண்ணீர்அருவிகொல் பெருகும் ஆற்றில்; குஞ்ெரம்
குபடந்து - யாதனகள் அமிழ்ந்துமூழ்கி; ஒழுகும் சகாட்பு அது - நீராடும்
ைன்தமயுதையது (அந்ை முண்ைகத்துதற).
 ஆல், அகரா: ஈற்றதச. ைத்ைம் கணவதரப் பிரிந்ை வித்தியாைர மகளிர், ைம்தமப்
கொலப் பிரிவில்லாை மகளிர் மனக் கிைர்ச்சிகயாடு வீதணகதைக் பகாண்டு ொடும்
ொைதலக் ககட்டு வருந்தி விரக கவைதனயுற்று மனம் நடுங்கிக் கண்ணீர்
சிந்துவார்கள்; அக் கண்ணீர்ப் பெருக்கு யாதனகளும் அமிழ்ந்து மூழ்கும் பெரிய நீர்ப்
பெருக்காகும் என்ெது. பைாைர்புயர்வு நவிற்சியணி. விஞ்தச மன்னர்; காமநூல்கதைக்
கற்றுத் கைர்ந்ை வித்தியாைர ஆைவர். கணீர் - இதைக்குதற (கண்ணீர்) 21

4615. கமுக வார் சநடுங் கைக ஊெலில்,

குமுை வாயிைார், குயிபல ஏசுவார்;
ெமுக வாளியும், ைனுவும் வாள் முகத்து
அமுை பாடலார், மருவி ஆடுவார்.
குமுை வாயிைார் - பசவ்வாம்ெல் மலர் கொன்ற வாதயயுதை யவர்களும்; குயிபல
ஏசுவார் - (ைமது குரலால்) குயிதலப் ெழிப் ெவர்களும்; ெமுக வாளியும் - கூட்ைமான
அம்புகள் கொன்ற கண் கதையும்; ைனுவும் - வில்தலப் கொன்ற புருவங்கதையும்
பகாண்ை; வாள் முகத்து - ஒளி பொருந்திய முகங்கதையுதைய; அமுை பாடலார் -
அமிழ்ைம் கொன்ற இனிய ொைல்கதைப் ொடுகின்றவர்கைான மகளிர்; கமுக வார்
சநடுங் கைக ஊெலில் - ொக்கு மரங்களில் கட்ைப்ெட்ை நீண்ை பொன்னூஞ்சல்களில்;
மருவி ஆடுவார் - பொருந்தி ஆடி மகிழ்வார்கள்.
அங்கக ொக்குமரங்களில் கட்ைப்ெட்டுள்ை பொன்னூஞ்சல்களில் மகளிர்
மனமகிழ்ந்து ஆடுவாபரன அந்ை இைத்தின் அதமதியான சூைல் வருணிக்கப்
பெற்றது. ைனு: மகளிர் புருவத்திற்கு வடிவம் பைாழிலும் ெற்றிய உவதம. வாளி, ைனு:
உவமவாகு பெயர்கள். உருவக உயர்வுநவிற்சியணி. 22

4616. இபைய ஆய ஒண் துபறபய எய்திைார்;

நிபையும் கவபலவாய் சநடிது கைடுவார்;
விபைய வார் குழல் திருபவ கமவலார்;
புபையும் கநாயிைார், கடிது கபாயிைார்.
இபைய ஆய - இத் ைன்தமயைான; ஒண் துபறபய - அைகிய முண்ைகத் துதறதய;
எய்திைார் - அதைந்ைனர்; நிபையும் கவபல வாய் - நிதனக்கும் கநரத்திற்குள்; சநடிது
கைடுவார் - பவகுதூரமாகத் கைடினர்; விபைய வார் குழல் திருபவ - ஐவதகயாக அணி
பசய்யத் ைக்க நீண்ை கூந்ைதலயுதைய திருமகைான சீதைதய; கமவலார் -
காணப்பெறாமல்; புபையும் கநாயிைார் - அைனால் ஏற்ெட்ை
துன்ெத்தையுதையவராய்; கடிது கபாயிைார் - விதரவாக (அப்ொல் கைைச்)
பசன்றார்கள்.

முண்ைகத் துதற முழுவதும் சீதைதயத் கைடி அங்குக் காணாதமயால் வானர

வீரர்கள் அப்ொற் பசல்லலாயினர் என்ெது. விதனய வார்குைல்: முடி, குைல்,
பைாங்கல், ெனிச்தச, சுருள் ஆகிய ஐவதகத் பைாழிலுக்குரிய கூந்ைல். கவதல -
கவதை என்ெைன் திரிபு. 23

ொண்டு மதலயின் சிகரத்தை வானரர் அதைைல்

4617. நீண்ட கமனியான், சநடிய ைாளின்நின்று
ஈண்டு கங்பக வந்து இழிவது என்ைல் ஆம்,
பாண்டு அம் மபலப் படர் விசும்பிபைத்
தீண்டுகின்ற ைண் சிகரம் எய்திைார். நீண்ட கமனியான் - திருவிக்கிரமனாய்
நீண்ை வடிபவடுத்ை திரு மாலின்; சநடிய ைாளினின்று - பெரிய திருவடியிலிருந்து;
ஈண்டு - இவ்விைத்தில்ைான்; கங்பக வந்து இழிவது என்ைலாம் - ஆகாய கங்தக வந்து
விழுகின்றகைா என்று பசால்லும்ெடியாக; அம் பாண்டு மபல - அைகான ொண்டு
மதலயினது; படர் விசும்பிபை - ெரவிய ஆகாயத்தை; தீண்டுகின்ற - பைாடுவைாய்
உயர்ந்துள்ை; ைண் சிகரம் - குளிர்ந்ை சிகரத்தை; எய்திைார் - (அவ் வானர வீரர்) கொய்ச்
கசர்ந்ைார்கள்.

ைனது சிகரம் வானத்தில் ெடியுமாறு ஓங்கியுள்ை பவண்தமயான ொண்டுமதல,

காண்ெவர்களுக்குத் திருமாலின் திருவடியிலுதித்ை பவண்ணிறக் கங்தகயாறு
வானத்திலிருந்து இங்ககைான் இறங்குகின்றகைா என்று நிதனக்குமாறு
கைான்றுபமன்ெது. ைற்குறிப்கெற்றவணி. திருமால் உலகைந்ை காலத்து கமகல சத்திய
கலாகத்திற்குச் பசன்ற அந்ைப் பிரானின் திருவடிதயப் பிரமன் ைன் தகக் கமண்ைல்
நீரால் கழுவி விைக்க அந்ைப் ொைப் புனிைநீகர கங்தகயாகப் பெருகிற்று
என்ெதுவரலாறு. 24

4618. இருள் உறுத்து மீது எழுந்ை சைண் நிலா,

மருள் உறுத்து, வண் சுடர் வழங்கலால்,
அருள் உறுத்திலா அடல் அரக்கன்கமல்
உருள் உறுத்ை திண் கயிபல ஒத்ைைால்.
இருள் உறுத்து - (அந்ைப் ொண்டு மதல) (உலகில்) ெரவிய இருட்தைத்
ைாக்கிபயாழித்து, மீது எழுந்ை - வானத்தில் கைான்றிய; சைண் நிலா - பைளிந்ை
ஒளிதயயுதைய சந்திரனுக்கு; மருள் உறுத்து - மயக்கத்தை உண்ைாக்கி; வண்சுடர்
வழங்கலால் - பசழுதமயான மிக்க ஒளிதய வீசுவைால்; அருள் உறுத்திலா - (மனத்தில்
சிறிதும்) அருதைக் பகாள்ைாை; அடல் அரக்கன்கமல் - வலிய அரக்கனான
இராவணன்மீது; உருள் உறுத்ை- (அவன் கீகை விழுந்து) உருளுமாறு அழுத்திய; திண்
கயிபல - வலியகயிலாய மதலதய; ஒத்ைது - ஒத்து விைங்கியது.

ஆல்: ஈற்றதச. ைன் பவண்ணிலவால் உலகத்து இருதைப் கொக்கும் சந்திரனுக்கும்

மயக்கத்தையுண்ைர்க்குவபைனப் ொண்டு மதலயின் பவண்ணிறபவாளிதயச்
சிறப்பித்துக் கூறியது. இவ்வாறு பவள்பைாளி மிகுந்திருப்ெைால் ொண்டுமதலக்குக்
தகலாய மதலதய உவதம கூறினார். கயிதலக்கு ஏற்றங் கூறிய ஆசிரியர் வலிய
அரக்கனும், இந்ைச் சரிைத் பைாைர்ொன பகாடியவனுமான இராவணதனத் ைன் கீகை
கிைத்தி அழுத்திய மதலபயனச் சிறப்பித்ை நயங் காணலாம். 25

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்ைம்

4619. விண் உற நிவந்ை கொதி

சவள்ளிய குன்றம் கமவி,
கண்ணுற கநாக்கலுற்றார், களி
 உறக் கனிந்ை காமர்
பண் உறு கிளவிச் செவ்
வாய், பபட உறும் கநாக்கிைாபள,
எண்ணுறு திறத்தும் காணார்; இடர்
உறும் மைத்ைர் எய்த்ைார்.
(வானர வீரர்) விண் உற நிவந்ை - வானத்தைப் பொருந்தும்ெடி உயர்ந்ை; கொதி -
ஒளிதயயுதைய; சவள்ளிய குன்றம் கமவி - பவண்ணிறமான அந்ைப்
ொண்டுமதலதயப் பொருந்தி; கண்ணுற கநாக்கலுற்றார் - (அங்கக) சீதைதயக்
காண்ெைற்கு ஆர்வத்கைாடு கைைத் பைாைங்கியவர்கைாகிய; களி உற -
மகிழ்ச்சியதையுமாறு; கனிந்ை - முற்றிய; காமர் பண் உறு - விரும்ெத் ைகுந்ை இதசப்
ொைல் கொன்ற; கிறவிச் செவ்வாய் - இனிய பசாற்கதைப் கெசும் சிவந்ை வாதயயும்;
பபட உறும் கநாக்கிைாபள - கவற்ெதை கொன்ற கண்கதையுமுதைய சீதைதய;
எண்ணுற திறத்தும் - ைாம் கருதிப் ொர்த்ை இைங்களிபலல்லாம்; காணார் -
காணவில்தல; இடர் உறு மைத்ைர் - துயரம் பொருந்திய மனத்தையுதையவராய்;
எய்த்ைார் - ைைர்வுற்றார்கள்.
காமர்: காமம் மரு என்ெைன் மரூஉ. உறு: (இங்கக) உவமவுருபு. அந்ைப்
ொண்டுமதலயின் ெல இைங்களில் கைடியும் சீதைதயக் காணாதமயால் அவ்
வானரவீரர்கள் ைைர்ந்ைார்கள் என்ெது. 26

ககாைாவரிதய அதைைல்

4620. ஊபைகபால் விபெயின், சவங் கண்

உழுபவ கபால் வயவர், ஓங்கல்
ஆதிபய அகன்று செல்வார்;
அரக்கைால் வஞ்சிப்புண்ட
சீபை கபாகின்றாள் கூந்ைல் வழீஇ
வந்து, புவைம் கெர்ந்ை
ககாபைகபால் கிடந்ை ககாைாவரியிபைக்
குறுகிக் சென்றார்.
ஊபைகபால் விபெயின் - காற்தறப் கொல கவகத்தைக் பகாண்ை; சவங் கண் -
(சினத்ைால்) பகாடுதமயான ொர்தவயுதைய; உழுபவகபால் வயவர் - புலிகொன்ற
வலிதமயுள்ை அந்ை வானர வீரர்; ஓங்கல் ஆதிபய - அந்ைப் ொண்டு மதலயின்
அடிவாரத்தை; அகன்று செல்வார் - நீங்கி அப்ொகல பசல்ெவர்கைாகி; அரக்கைால்
வஞ்சிப்பு உண்ட - இராவணனால் வஞ்சித்துக் கவரப்ெட்டு; சீபை கபாகின்றாள் -
பசல்லுகின்ற சீதையினது; கூந்ைல் வழீஇ வந்து -

கூந்ைலிலிருந்து நழுவி வந்து; புவைம் கெர்ந்ை - பூமிதயயதைந்ை; ககாபை கபால்

கிடந்ை - மலர்மாதல கொல விைங்கிய; ககாைாவரியிபை - ககாைாவரி என்னும்
ஆற்தற; குறுகிச் சென்றார் - பநருங்கிச் கசர்ந்ைார்கள்.
 உயரமான இைத்திகலறிக் காண்ெவர்க்கு ஆறுகள் பவண்தமயான மலர்
மாதலகொலத் கைான்றுமாைலால் ககாைாவரி நதிதய இராவணன் சீதைதயக் கவர்ந்து
பசல்லும்கொது அவைது கூந்ைலிலிருந்து நழுவிக் கீகை விழுந்ை மலர் மாதல
கொலுபமன்று வருணித்ைார். ஊதை: சீறி வீசுவைால் கவகத்திற்கு உவதம. வழீஇ:
பசால்லிதசயைபெதை. 27

4621. எழுகின்ற திபரயிற்று ஆகி, இழிகின்ற

மண நீர் யாறு, -
சைாழுகின்ற ெைகன் கவள்வி
சைாடங்கிய, சுருதிச் சொல்லால்
உழுகின்ற சபாழுதின், ஈன்ற ஒரு
மகட்கு இரங்கி, ஞாலம்
அழுகின்ற கலுழி மாரி ஆம்
எை - சபாலிந்ைது அன்கற.
எழுகின்ற திபரயிற்று ஆகி - பமபலழுந்து வீசிபயறியும் அதல கதையுதையைாகி;
இழிகின்ற - பெருகி வருகின்ற; மணி நீர் யாறு - (நீலமணி கொல) பைளிந்ை நீதரயுதைய
அந்ைக் ககாைாவரி நதி; சைாழு கின்ற ெைகன் - யாவராலும் வணங்கப்ெடுகின்ற
பெருதமயுள்ை சனக மன்னன்; கவள்வி சைாடங்கி - யாகத்தைத் பைாைங்கிச் பசய்யும்
பொருட்டு; சுருதிச் சொல்லால் - கவை மந்திரங்கதைச் பசால்லி; உழுகின்ற சபாழுதின்
- (கலப்தெயால்) உழுகின்ற காலத்தில்; ஈன்ற - உழுெதைச்சாலின் வழிகய (பூமி)
பெற்பறடுத்ை; ஒரு மகட்கு - ஒப்ெற்ற அந்ைச் சீதைக்காக; இரங்கி - (இராவணனால்
ஏற்ெட்ை துன்ெத்திற்கு) மனம் வருந்தி; ஞாலம் - (அவதை ஈன்ற ைாயான) பூமிகைவி;
அழுகின்ற - அழுவைாலுண்ைான; கலுழிமாரி ஆம் எை - கலங்கலான கண்ணீர்ப்
பெருக்தகப் கொல; சபாலிந்ைது - விைங்கியது.
அன்று, ஏ: ஈற்றதசகள். நிதறந்து பெருகக் கூடிய ககாைாவரிநதிதய பூமி கைவி ைான்
பெற்ற மகைான சீதைக்கு இராவணனால் கநர்ந்ை வருத்ைத்திற்காக இரக்கப்ெட்டுப்
பெருக்கும் கண்ணீர்கொலுபமன வருணித்ைார். ைன்தமத் ைற்குறிப்கெற்றவணி. சனக
மன்னன் அறிவிற் சிறந்ை ஞானகயாகியாைலால், கயாகியர்களும், பெரிகயார்களும்
பைாழுவைற்குரிய சிறப்புப் பெற்றவன்; அைனால் 'பைாழுகின்ற சனகன்'
எனப்ெட்ைான். யாகம் பசய்ெவர் முைலில் கவை மந்திரங்கதை உச்சரித்துக் பகாண்டு
கலப்தெயால் உழுது அங்கு யாகசாதலதய அதமப்ெது முதறயாகும். சீதை : சீைா
என்னும் வைபசால் ெதைச்சால் என்னும் பொருளுதையது; காரணப் பெயர்.
உழுகின்ற பகாழுமுகத்தின் உதிக்கின்ற கதிரின் ஒளி பொழிகின்ற புவிமைந்தை
திருமைந்தை பவளிப்ெட்பைன. . . . கைான்றினாள்

(682) என முன்பு கூறியதை நிதனவு கூர்க. கலுழி: கலங்கல் நீர். விதன முடிவு:
யாறு பொலிந்ைது என இதயத்துப் பொருள் முடிவு பகாள்ை கவண்டும்.
28

4622. ஆசு இல் கபர் உலகில்

காண்கபார் அளபவநூல் எைலும் ஆகி,
காசொடு கைகம் தூவி, கவின் உறக்
 கிடந்ை கான் யாறு, -
ஏசு இல் கபார் அரக்கன்
மார்பினிபட பறித்து, எருபவ கவந்ைன்
வீசிய வடக மீக் ககாள் ஈது
எை - விளங்கிற்று அன்கற.
காசொடு கைகம் தூவி - இரத்தினங்கபைாடு பொன்தனயும் ைன்அதலகைால்
பகாழித்துக் பகாண்டு; கவின் உறக் கிடந்ை கான் யாறு - அைகாக ஓடிப் ெல
காடுகளிதைகய பசல்லும் அந்ை ககாைாவரி நதி; ஆசு இல் கபருலகில் - குற்றமற்ற
பெரிய இந்ை நிலவுலகத்தில்; காண் கபார் - அைதனக் காண்ெவர்க்கு; அளபவ நூல்
எைலும் ஆகி - ைருக்க சாத்திரம் கொல விைங்கி; எருபவ கவந்ைன் - கழுகுகளுக்கு
அரசனான சைாயு; ஏசு இல் கபார் அரக்கன் - ெழிப்புக்கிைமில்லாை கொரில் சிறந்ை
அரக்கனாகிய இராவணனது; மார்பின் இபட - மார்பிலிருந்து; பறித்து வீசிய - பிடுங்கி
அலகால் வீசிபயறிந்து; மீக் ககாள் வடகம் ஈது எை - கமகல அணியப் பெற்ற
இரத்தினமாதலகயா இது என்று பசால்லத்ைக்காய்; விளங்கிற்று - விைங்கியது.
அன்று, ஏ: ஈற்றதசகள் ககாைாவரி நதி பூமிதயயைக்கக்கூடிய அைதவ நூல்
கொலவும், கழுகரசனான சைாயு, சீதைதயக் கவர்ந்து பசன்ற இராவணகனாடு கொர்
பசய்தகயில் அவனது மார்பிலிருந்து கைற்றிபயறிந்ை முத்ைாரம் கொலவும்
விைங்கியது என்ெது, வைகம் - வைம் என்ெைன் விரித்ைல் விகாரம். ககாைாவரிக்குத்
ைருக்க நூல் உவமம்: 29

சுவணகத் துதற கைந்து குலிந்ை நாட்தைக் கைத்ைல்

4623. அந் நதி முழுதும் நாடி,

ஆய் வபள மயிபல, யாண்டும்
ெந்நிதி உற்றிலாைார், சநடிது
பின் ைவிரச் சென்றார்;
'இன்ை தீதுஇலாை, தீது' என்று
யாபவயும் எண்ணும் ககாளார்,
சொன்ை தீவிபைகள் தீர்க்கும்
சுவணகத் துபறயில் புக்கார்.
இன்ை தீது இலாை - இன்னது நல்லது; (இன்ன) தீது என்று - இன்னது பகட்ைது
என்று; யாபவயும் எண்ணும் ககாளார் - எல்லாவற்தறயும்

ஆராய்ந்து அறியும் ைன்தமயுதைய வானரவீரர்; அந் நதி முழுதும் நாடி - அந்ைக்

ககாைாவரி நதிப் ெகுதி முழுவதும் கைடிப் ொர்த்து; ஆய்வபள மயிபல - சிறந்ை
வதையல்கதையணிந்ை மயில் கொன்ற சீதைதய; யாண்டும் ெந்நிதி உற்றிலாைார் -
எதிரில் காணப் பெறாை அவர்கள்; சநடிது பின் ைவிரச் சென்றார் - நீண்ை வழி பின்னால்
கழியுமாறு முன்கனறிச் பசன்றவர்கைாய்; சொன்ை தீவிபைகள் - நூல்களில் கூறிய
ொவங்கதைபயல்லாம்; தீர்க்கும் சுவணகத் துபறயில் - (ைன்னில் ெடிகவார்க்குப்)
ொவத்தைப் கொக்குகின்ற சுவணக (கசாதண) நதியிைத்தில்; புக்கார் - பசன்று
கசர்ந்ைார்கள்.
 ஆய்வதை மயில்: அதையடுத்ை உவதமயாகுபெயர். சந்நிதி: வைபசால்லின் திரிபு -
எதிகரகாணல், சுவணகம்: ஒரு நதி; கசாணம், கசாதண எனவும் வைங்கப் பெறும்.
30

4624. சுரும்சபாடு கைனும், வண்டும்,

அன்ைமும், துவன்றி; புள்ளும்,
கரும்சபாடு செந் சநல் காடும்,
கமல வாவிகளும், மல்கி;
சபரும் புைல் மருைம் சூழ்ந்ை
கிடக்பக பின் கிபடக்கச் சென்றார்;
குரும்பப நீர் முரஞ்சும் கொபலக்
குலிந்ைமும், புறத்துக் சகாண்டார்.
சுரும்சபாடு கைனும் வண்டும் - பொன்வண்டு, கைன்வண்டு, கருவண்டு என்னும்
ெலவதகயான வண்டுகளும்; அன்ைமும் - அன்னப் ெறதவகளும்; துவன்றி - பநருங்கி;
புள்ளும் - நாதர முைலான ஏதனய ெறதவகளும்; கரும்சபாடு - கரும்புகளும்;
செந்சநல் காடும் - பசந்பநற் ெயிர்களும் அைர்ந்ை நன்பசய் இைங்களும்; கமல
வாவிகளும் - ைாமதரத் ைைாகங்களும்; மல்கி - நிதறந்து; சபரும்புைல் மருைம் சூழ்ந்ை -
மிக்க நீர்வைங் பகாண்ை மருைநிலம் சூழ்ந்துள்ை; கிடக்பக பின் கிடக்க - இைங்கள் ைம்
பின்னால் கிைக்கும்ெடி; சென்றார் - அப்ொல் கைந்து பசன்றனர் அந்ை வானரவீரர்கள்;
நீர்க் குரும்பப - இைநீர்க் காய்கள்; முரஞ்சும் கொபலக் குலிந்ைமும் - நிரம்பிய
பைன்னஞ்கசாதலகதையுதைய குலிந்ை நாட்தையும்; புறத்துக் சகாண்டார் - (ைமது)
பின்புறத்ைைாகும்ெடி முன்கனறிச் பசன்றார்கள்.

மருைநில: அன்னம் முைலிய ெறதவகதையும், பசந்பநல் முைலிய உணவு

வதககதையும் ைாமதர மலர்கதையும், பொய்தககதையும் ைன்னிைத்கை பகாண்ைது;
வயலும் வயல் சார்ந்ை ெகுதிகளும் மருைம் ஆகும். சுரும்பு, கைன், வண்டு:
வண்டுகளின் வதககதைக் குறிக்கும் பசாற்கள்; சுரும்பு; எல்லா மணத்திலும் பசல்வது
எனவும் கைன், வண்டு: நன்மணத்கை பசல்வன எனவும் கூறுவர். இச் பசய்யுளில்
நிலம், நீர், பூ, ெறதவ, மரம் முைலியவற்றால் குவிந்ை நாட்டின் மருை

வைம் கூறப் பெற்றது. குரும்தெ: பைங்கு, ெதன ஆகிய மரங்களின் இைங்காய்

குலிந்ைம்: இக் குலிந்ந நாடு ககரை நாட்டின் வைக்கக
கமற்கைற்கதரதயயடுத்துள்ைைாகவும் ெதைய ஐம்ெத்ைாறு நாடுகளுள்
ஒன்பறனவும்கூறுவர். 31

அருந்ைதி மதல, மரகை மதலகதைக் கைந்து கவங்கை மதல கசர்ைல்

4625. சகாங்கணம் ஏழும் நீங்கி, குட

கடல் ைரளக் குப்பபச்
ெங்கு அணி பாைல் சநய்ைல் -
ைண் புைல் ைவிர ஏகி,
திங்களின் சகாழுந்து சுற்றும் சிமய
நீள் ககாட்டுத் கைவர்
அங்பககள் கூப்ப, நின்ற
அருந்ைதிக்கு அருகர் ஆைார்.
சகாங்கணம் ஏழும் நீங்கி - (அந்ை வானர வீரர்) பகாங்கண நாட்டின் ஏழு
பிரிவுகதையும் கைந்து; குடகடல் - கமற்குக் கைலில் உண்ைான; ைரளக் குப்பப -
முத்துக் குவியல்கள்; ெங்கு - சங்குகள்; அணிபாைல் - அைகான கருங்குவதை மலர்கள்;
சநய்ைல் - பநய்ைற் பூக்கள்; ைண்புைல் ைவிர ஏகி - ஆகியதவ நிதறந்ை குளிர்ந்ை நீர்ப்
ெகுதிகதையுதைய பநய்ைல் நிலத்தை நீங்கிச் பசன்று; திங்களின் சகாழுந்து சுற்றும் -
பிதறச் சந்திரன் சுற்றிச் பசல்லக்கூடிய; சிமய நீள் ககாடு - சிகரங்கதையுதைய
உயரமான பகாடுமுடிகதைக் பகாண்ைதும்; கைவர் அங்பககள் கூப்ப நின்ற - கைவர்கள்
ைம் அைகிய தககதைக் குவித்து வணங்கும்ெடி நிற்ெதுமான; அருந்ைதிக்கு - அருந்ைதி
என்னும் மதலக்கு; அருகர் ஆைார் - அருகில் கொய்ச் கசர்ந்ைார்கள்.

வானரவீரர்கள் ஏழு பிரிவுகதையுதைய பகாங்கண கைசத்தையும், கமற்குத்

திதசயிலுள்ை பநய்ைல் நிலங்கதையும் ைாண்டி மிக உயர்ந்துள்ை அருந்ைதிமதலதயச்
கசர்ந்ைார்கள் என்ெது. பகாங்கணம்: மகாராட்டிர மாநிலத்தைச் கசர்ந்ை வைகன்னைம்
என்னும் மாவட்ைத்ைது. கைவர் அங்தககள் கூப்ெ நின்ற அருந்ைதி: உயர்வு
நவிற்சியணி. 32

4626. அருந்ைதிக்கு அருகு சென்று, ஆண்டு

அழகினுக்கு அழகு செய்ைாள்
இருந்ை திக்கு உணர்ந்திலாைார்
ஏகிைார்; இபடயர் மாைர்
சபருந் ைதிக்கு அருந் கைன் மாறும்
மரகைப் சபருங் குன்று எய்தி,
இருந்து, அதின் தீர்ந்து சென்றார்,
கவங்கடத்து இறுத்ை எல்பல -.
அருந்ைதிக்கு அருகு சென்று - (அவ் வானர வீரர்) அருந்ைதி மதலக்குப் ெக்கத்திற்
பசன்று; ஆண்டு - அந்ை இைத்தில்; அழகினுக்கு
அழகு செய்ைாள் - அைகுக்கும் அைதக உண்ைாக்கக் கூடியவைான சீதை; இருந்ை
திக்கு - இருந்ை இைத்தை; உணர்ந்திலாைார் - அறிய முடியாைவர்கைாய்; ஏகிைார் - அந்ை
இைம் விட்டுச் பசன்று; இபடயர் மாைர் - இதைப் பெண்கள்; சபருந் ைதிக்கு -
(ைங்கைது) சிறப்ொன ையிருக்கு; அருந்கைன் மாறும் - மதலவாணர் கசகரித்ை
அருதமயான மதலத்கைதனப் ெண்ைமாற்றாகக் பகாள்ளும்; சபருங்குன்று எய்தி
யிருந்து - மரகைமதலபயன்னும் பெரிய மதலதய அதைந்து அங்கக ைங்கியிருந்து;
அதில் தீர்ந்து - (அங்கும் சீதைதயக் காணாமல்) அதை விட்டு நீங்கி; இறுத்ை எல்பல -
(ைமிழ் நாட்டின்) வதரயறுக்கப் பெற்ற வைக்கு எல்தலயாகிய; கவங்கடத்து -
திருகவங்கை மதலயினிைத்து; சென்றார் - பசன்று கசர்ந்ைார்கள்.
அைகினுக்கு அைகு பசய்ைாள்: இயற்தகயில் நற்ெண்புகள் மிகுந்து
நல்லிலக்கணத்தில் குதறவில்லாை ைன்தன அைகு கசர்ந்திருப்ெைால் ைான் அந்ை
அைகுக்குச் சிறப்தெயுண்ைாக்கியிருக்கிறாள் என்ெது. மரகைமதலக்குப் ெக்கத்கை
முல்தல நிலத்து இதைச்சியர் மரகைமதல கமலுள்ை குறிஞ்சி நிலப் பெண்களிைம்
ையிதரக் பகாடுத்து அைற்கு ஈைாகத் கைதனப் பெற்றுக் பகாள்கின்றனர் என்ெதில்
குறிஞ்சி, முல்தலயுமாகிய இரண்டு திதண மயங்கினதம கூறியவாறு காண்க.
33

4627. முபைவரும், மபற வகலாரும்,

முந்பைநாள் சிந்பை மூண்ட
விபை வரும் சநறிபய மாற்றும்
சமய் உணர்கவாரும், விண்கணார்
எபைவரும், அமரர் மாைர்
யாவரும், சித்ைர் என்கபார்
அபைவரும், அருவி நல் நீர்
நாளும் வந்து ஆடுகின்றார்.
முபைவரும் - (கவங்கைமதலயில்) மாமுனிவர்களும்; மபற வகலாரும் -
கவைமறிந்ை அந்ைணர்களும்; முந்பை நாள் - முற்பிறப்பிகல; சிந்பை மூண்ட - மனம்
கமலிட்டுச்பசய்ை; விபைவரும் சநறிபய மாற்றும் - தீவிதனகளின் ெயனாகத்
பைாைர்ந்து வரும் அல் வழிதய மாற்றி நல்வழியில் திருப்ெவல்ல; சமய்
உணர்கவாரும் - ைத்துவ ஞானிகளும்; விண்கணார் எபைவரும் - கைவர்கள்
எல்கலாரும்; அமரர் மாைர் யாவரும் - பைய்வப் பெண்0கள் யாவரும்; சித்ைர் என்கபார்
அபைவரும் - கைவரில் ஒரு வ0தகயினரான சித்ைர்கள் எல்கலாரும்; அருவி நல்நீர் -
(அம் மதலயிலுள்ை) அருவியின் தூய்தமயான புண்ணிய தீர்த்ைங்களில்; நாளும் -
ஒவ்பவாரு நாளும்; வந்து ஆடுகின்றார் - வந்து நீராடுகின்றார்கள்.

முனிவர் முைலான இவ்வுலகத்ைவரும், கைவகணங்கைாகிய கமலுலகத்ைவரும்

வந்து நீராடுவைற்குரிய பெருதம மிக்க அருவிகைாலாகிய ெல புண்ணிய

தீர்த்ைங்கதைக் பகாண்டுள்ைது திருகவங்கைமதலபயன்ெது அங்குள்ை

தீர்த்ைங்கள்: ககாகனரி, ஆகாய கங்தக, ொெவிநாசம், ொண்ைவ தீர்த்ைம், குமாரைாதர,
தும்புரு தீர்த்ைம், ஆழ்வார் தீர்த்ைம் ஆகியன. சித்ைர்: ெதிபனண்கணத்துத் கைவர்களில்
ஒரு வதகயினர். 34

கலிவிருத்ைம்

4628. சபய்ை ஐம் சபாறியும்,

சபருங் காமமும்,
பவை சவஞ் சொலின்,
மங்பகயர் வாட் கணின்,
எய்ை வஞ்ெக வாளியும்,
சவன்ற நல்,
செய் ைவம் பல
செய்குநர் கைவரால்.
 (அந்ை மதலயில்) கைவர் - கைவர்கள் ; சபய்ை ஐம்சபாறியும்- (ைமது உைம்பில்)
பொருந்திய பமய் முைலாய ஐந்து பொறிகதையும்; சபருங் காமமும்- ஐம்புலன்கைால்
விதையும் பெரிய காம உணர்ச்சிதயயும்; பவை சவஞ்சொலின் - (பிறர் ைம்தம) ஏசிய
பகாடிய பசாற்கதையும்; மங்பகயர் வாட்கணின் - மகளிரின் வாய் கொன்ற பகாடிய
கண்கைால்; எய்ை - தூண்டிய; வஞ்ெக வாளியும் - வஞ்சகத் ைன்தமயுள்ை
ொர்தவயாகிய அம்புகதையும்; சவன்று - (எளிதிகல) பவற்றிகண்டு; செய் நல் ைவம்
பல- பசய்யத்ைக்க அரிய ைவங்கள் ெலவற்தற; செய்குநர்- பசய்கின்றார்கள்.

ஆல்: ஈற்றதச. கைவர்கள் அந்ைத் திருகவங்கை மதலக்கு வந்து ஐம்பொறிகதையும்

அைக்கிக் காமகவைதனயில்லால் பிறர் ைம்தம ஏசினாலும் ெழிகய கெசினாலும்
பொறுத்துப் பெண்கதை மனத்ைாலுங் கருைாமல் ெல ைவங்கதைச் பசய்கின்றார்கள்
என்ெது. அழிவு கநாக்கி வீழ்வதை அறிய முடியாமல் மயக்குைலின் காமப்
ொர்தவதய வஞ்சக வாளிஎன்றார். 35

4629. வலம் சகாள் கநமி

மபழ நிற வாைவன்
அலங்கு ைாள் இபண
ைாங்கிய அம் மபல
விலங்கும் வீடு உறுகின்றை;
சமய்ந் சநறி
புலன் சகாள்வார்கட்கு
அபையது சபாய்க்குகமா?
வலம் சகாள் கநமி - பவற்றி பகாள்ளும் சுைரிசனம் என்ற சக்க ராயுைத்தைக் தகயில்
பகாண்ை; மபழ நிற வாைவன் - கார் கமகம்

கொன்ற கருநிறத்தையுதைய கைவுைான திருகவங்கைவனது; அலங்கு ைாள்

இபண - விைங்குகின்ற இரண்டு திருவடிகதையும்; ைாங்கிய - ைாங்கி நின்ற; அம்மபல -
அத் திருகவங்கைமதலயில் வாழ்கின்ற; விலங்கும் - மிருகங்களும்; வீடு உறுகின்றை -
கமாட்சத்தையதைகின் றன (அவ்வாறானால்); சமய்ந் சநறி புலன் சகாள்வார்கட்கு -
உண்தம பநறியான ைவ நியமங்களில் ைன் மனத்தைச் பசலுத்தும் கயாகியர்
முைகலார்க்கு; அபையது - அந்ை கமாட்சமானது; சபாய்க்குகமா- கிதைக்காமல்
ைவறிப் கொகுகமா? (ைவறிப் கொகாது).
மிகப் பெருஞ்சிறப்பு வாய்ந்ை அத் திருகவங்கை மதலயில் வாழும் மிருகங்களும்
வீட்டுலகத்தையதையுபமன்றால் ைவபவாழுக்கங்களில் நைக்கின்ற கயாகியர்
முைகலார்க்கு அந்ை வீட்டுலகம் கிதைப்ெது ைவறுகமா என்ெது. விலங்கும்: உம்தம
இழிவுசிறப்பு. திருகவங்கைமதல வீட்டுப் ெைவிதயத் ைவறாது
அளிக்கவல்லைாதகயால்ைான் 'எம்பெருமான் பொன்மதலயில் ஏகைனும் ஆகவகன'
(பெருமாள் திருபமாழி 4 : 10) என்றார் குலகசகராழ்வார்.
36

4630. ஆய குன்றிபை எய்தி, அருந்ைவம்

கமய செல்வபர கமயிைர், சமய்ந் சநறி
நாயகன்ைபை நாளும் வணங்கிய
தூய நல் ைவர் பாைங்கள் சூடிைார்.
ஆய குன்றிபை - (வானரவீரர்) அத்ைதகய தூய்தமயும் சிறப்பும் அதமந்ை
திருகவங்கைமதலதய; எய்தி - அதைந்து; அருந்ைவம் கமய செல்வபர - அரிய
ைவத்தைப்பொருந்திய ைவகயாகிகதை; கமவிைர் - அதைந்து; சமய்ந்சநறி
நாயகன்ைபை - என்றும் அழியாை கமாட்சநிதலக்குத் ைதலவனான
திருகவங்கைநாைதன; நாளும் வணங்கிய - தினமும் வணங்கி வழிொடு பசய்ை; தூய
நல்ைவர் - தூய்தமயான சிறந்ை ைவத்தையுதைய அப் பெரியவர்களின்; பாைங்கள்
சூடிைார் - திருவடிகதைத் ைம் ைதலகமல் சூடி வணங்கினார்கள்.

திருகவங்கை நாைதன வணங்குகின்ற பெரும்கெறு பெற்றுள்ைவராைலால்

அவர்கதை 'அருந்ைவகமய பசல்வர்', 'தூய நல் ைவர்' என்றுகூறினார். 37

பைாண்தை நாட்தை அதைைல்

4631. சூடி, ஆண்டு அச்

சுரி சூழல் கைாபகபயத்
கைடி, வார் புைல் சைண்
திபரத் சைாண்பட நல்
நாடு நண்ணுகின்றார்,
மபற நாவலர்
கவடம் கமயிைர், கவண்டு
உரு கமவுவார். கவண்டு உரு கமவுவார் - விரும்பிய வடிவங்கதை எடுக்கும்
திற தமயுதைய வானரர்கள்; சூடி - (ைவகயாகிகளின் திருவடிகதைத் ைம்) ைதலயில்
சூடிய பின்பு; ஆண்டு - அத் திருகவங்கை மதலயில்; அச் சுரிகுழல் கைாபகபய -
சுருண்ை கூந்ைதலயுதைய மயில் கொன்ற சீதைதய; கைடி - அங்கக கைடிப் ொர்த்து(க்
காணாமல்); மபறநாவலர் கவடம் கமயிைர் - கவைங்களில் வல்ல அந்ைணர்களின்
கவைத்தைப் பூண்ைவர்கைாய்; சைண் திபர - பைளிந்ை அதலகதையுதைய; வார் புைல்
- மிக்க நீர் நிதறந்ை; சைாண்படநல் நாடு - சிறந்ை பைாண்தை நாட்தை; நண்ணுகின்றார்
- கசர்ெவரானார்கள்.
கரிகுைல் கைாதக: அதையடுத்ை இருமடியாகு பெயர். 'பைண்ணீர் வயல் பைாண்தை
நன்னாடு சான்கறாருதைத்து' என்றவாறு மிகுந்து சான்கறாதர மிகுதியாகக் பகாண்ை
நாைாைலால் 'வார் புனல் பைண்திதரத் பைாண்தை நன்னாடு' என்றார்.
38

4632. குன்று சூழ்ந்ை கடத்சைாடும், ககாவலர்

முன்றில் சூழ்ந்ை படப்பபயும், சமாய் புைல்
சென்று சூழ்ந்ை கிடக்பகயும், சைண் திபர
மன்று சூழ்ந்ை பரப்பும் - மருங்கு எலாம்.
மருங்கு எலாம் - (அத் பைாண்தை நாட்டின்) இைங்கபைல்லாம்; குன்று சூழ்ந்ை
கடத்சைாடும் - மதலகள் சூழ்ந்ை சாரல்களும் (குறிஞ்சியும்); ககாவலர் மூன்றில் -
இதையர்களின் முற்றங்கதை; சூழ்ந்ை படப்பபயும் - சூழ்ந்துள்ை கைாட்ைங்களும்
(முல்தல நிலமும்); சமாய் புைல் சென்று சூழ்ந்ை - மிக்க நீர்சுற்றிலும் ொய்ந்து
நிதறந்துள்ை; கிடக்பகயும் - இைங்கைான மருை நிலங்களும்; சைண் திபர - பைளிந்ை
அதலகதையுதைய; மன்று சூழ்ந்ை பரப்பும் - மணல் பவளியான இைங்கள் சூழ்ந்ை
பநய்ைல் நிலமும் (உள்ைன).

விதன முற்று (உள்ைன) வருவித்து முடிக்கப்ெட்ைது. இைனால் அத்பைாண்தை

நாடு நால்வதக நிலங்களும் பகாண்டிருத்ைதலக் கூறினார். ககாவலர்: ெசுக்கதை
கமய்த்துக் காப்ெவர். ெைப்தெ : வரகு முைலியன விதைைற்குரிய கைாட்ைம். மன்று:
பவளியான இைம். முன்றில் : இலக்கணப் கொலி. 39

4633. சூல் அடிப் பலவின் சுபள தூங்க கைன்,

ககால் அடிப்ப சவரீஇ, குல மள்ளர் ஏர்ச்
ொல் அடித் ைரும் ொலியின் சவண் முபள,
கைால் அடிக் கிபள அன்ைம், துபவப்பை.
குல மள்ளர் - கவைாண் குலத்ைவராய உைவர்கள்; ககால் அடிப்ப - உழும்கொது
உைவு எருதுகதைக் ககாலினால் அடிக்தகயில்; கைால் அடிக் கிபள அன்ைம் - கைால்
பசறிந்ை அடிகதையுதைய

கூட்ைமான அன்னப் ெறதவகள்; சவரீஇ - அஞ்சி; சூல் அடிப் பலவின் - கருதவ

அடியிகல பகாண்ை ெலாமரத்தினது (கவர்ப்ெலாவின்); சுபள தூங்கு கைன் - (ெலாச்)
சுதையிலிருந்து ஒழுகுகின்ற கைன் (ொய்ந்து); ஏர்ச்ொல் அடித்ைரும் - உைவுச் சாலின்
இைங்களிகல முதைத்துள்ை; ொலியின் சவண்முபள - பநற்ெயிரின் பவண்தமயான
முதைகதை; துபவப்பை - (கால்கைால்) மிதித்துத் துதவப்ெனவாம்.

உைவர்கள் ஏர் உழும் கொது உைவு மாடுகதை அடித்துத் துரத்ை ெக்கத்கையிருந்ை

அன்னப் ெறதவகள் அைனால் அஞ்சி அண்தமயில் ெலாச் சுதைகளின் கைன்ொய
முதைத்துள்ை வயல்களில் விதரந்கைாை, அவற்றின் முதைகள் சிதையும் என்ெது
கருத்து. சூல்: கருப்ெம்; இங்கு கவர் என்னும் பொருைது, சூல் அடிப் ெலா: கவர்ப்
ெலா. ககால்: ைாற்றுக் ககால். இச் பசய்யுளில் மருை வைம் கூறப்பெற்றுள்ைது.
40

4634. செருகுறும் கணின் கைம் குவபளக் குலம்

அருகு உறங்கும் வயல் மருங்கு, ஆய்ச்சியர்
இரு குறங்கு பிறங்கிய வாபழயில்
குருகு உறங்கும் ; குயிலும் துயிலுமால்.
செருகு உறும் கணின் - கூந்ைல் வதர நீண்டுள்ை (மகளிரின்) கண் கொன்ற; கைம்
குவபளக் குலம் - கைதனயுதைய குவதைப் பூக்களின் கூட்ைம்; அருகு உறங்கும் -
ெக்கங்களில் உறங்குவது கொலக் குவிந்திருக்கும்; வயல் மருங்கு - நீர் நிதறந்ை
வயலிைங்களில்; ஆய்ச்சியர் - (அந்ை நாட்டு) இதைச்சியரின்; இரு குறங்கு பிறங்கிய
வாபழயில் - இரண்டு பைாதைகதைப் கொல விைங்கிய வாதை மரங்களிகல; குருகு
உறங்கும் - நாதரகள் தூங்கும்; குயிலும் துயிலும் - (அங்கக) குயில்களும் தூங்கிக்
பகாண்டிருக்கும்.

ஆல்: ஈற்றதச. ெகற்பொழுதில் குவதைமலர்கள் குவிந்து குறுகியிருக்குமாைலால்

அதவ மகளிரின் குறுகிய கதை கநாக்கிற்கு உவதமயாயின. வாதை: மகளிர்
பைாதைக்கு உவதம; எதிர் நிதலயணி: இந்ை அணியினால் குவதைமலர், வாதை
என்ற இவற்தற விை மகளிரின் கண்ணும், பைாதையும் மிகுந்ை சிறப்புதையன
என்ெது பெறப்ெடும். முடித்துச் பசருகப்ெடுவைால் கூந்ைல் 'பசருகு' எனப்ெட்ைது;
முைனிதலத் பைாழிலாகு பெயர். 41

4635. சைருவின் ஆர்ப்புறும் பல்

இயம் கைர் மயில்
கருவி மா மபழ
என்று களிப்புறா;
சபாருநர் ைண்ணுபமக்கு அன்ைமும்
கபாகலா; -
மருவிைார்க்கும் மயக்கம்
உண்டாம்சகாகலா? சைருவின் ஆர்ப்புறும் - வீதிகளில் ஆரவாரிக்கின்ற; பல்
இயம் - ெல வதக இதசக் கருவிகளின் ஒலிகதை; கைர் மயில் - ககட்டுணர்ந்ை மயில்கள்
(அந்ை முைக்கத்தை); கருவி மா மபழ என்று - மதைக்கு முைற்காரணமாகிய கமகத்தின்
இடிபயன்ற மயங்கி; களிப்பு உறா - மகிழ்ச்சியதையமாட்ைா; அன்ைமும் - (அங்குள்ை)
அன்னப் ெறதவகளும்; சபாருநர் ைண்ணுபமக்கு - கூத்ைர் முைக்கும் மத்ைை கவாதச
ககட்டு (அதை கமகத்தின் இடிபயன்று மயங்கி); கபாகலா - (அைற்கு அஞ்சி) விலகிச்
பசல்லமாட்ைா; மருவிைார்க்கு - எப்கொதும் கலந்து ெைகுகின்றவர்களுக்கு; மயக்கும்
உண்டாம் சகாகலா - மன மயக்கம் உண்ைாகுகமா? (உண்ைாகாது).
கமகத்தின் இடிகயாதசககட்டு மகிழ்ச்சியதைைல் மயில்களுக்கும், அஞ்சுைல்
அன்னப் ெறதவகளுக்கும் இயல்பு. ஆனால், எப்பொழுதும் அத் பைாண்தை நாட்டு
வீதிகளில் விைா நைப்ெைால் ெலவதக வாத்திய ஓதசகதைக் ககட்டுப் ெைகிய
மயில்களுக்கு அந்ை ஆரவாரபவாலி மகிழ்ச்சிதய உண்ைாக்குவதில்தல; அங்குள்ை
அன்னப் ெறதவகளும் அவ்வாத்திய ஒலி ககட்டு அஞ்சி அகல்வதில்தல; இைனால்
ெைக்ககம அவற்றிற்குத் துணிதவத் ைந்ைது என்ெது. பொருநர்: கூத்ைாடுகவார்.
கொர்க்கைம் ொடுகவார், ஏர்க்கைம் ொடுகவாபரன இரு வதகயினர். ெல் இயம்:
கைாற் கருவி, துதைக் கருவி, நரம்புக் கருவி, கஞ்சக் கருவி எனப் ெலவதகப்ெடும்.
கவற்றுப் பொருள் தவப்ெணி. 42

4636. கைபர சவன்று உயர் சைங்க இளம் பாபளபய

நாபர என்று இளங் சகண்பட நடுங்குவ;
ைாபர வன் ைபலத் ைண் இள ஆம்பபலச்
கெபர என்று, புலம்புவ, கைபரகய.
கைபர சவன்று உயர் - கைர்கொல உயர்ந்ை (விரிந்ை) ைதலதய யுதைய; சைங்கு
இளம் பாபளபய - பைன்தன மரத்தின் இைதமயான ொதைதய(க் கண்டு); இளங்
சகண்பட - பகண்தை மீன் குஞ்சுகள்; நாபர என்று நடுங்குவ - (அது ைங்கதைக்
பகாத்தித் தின்ன வரும்) நாதரபயன்று நிதனத்து அஞ்சி நடுங்கும்; ைாபர வன் ைபல -
கூர் தமயான வலிய நுனியுள்ை; ைண் இள ஆம்பபல - அரும்தெக் பகாண்ை குளிர்ந்ை
இதைய அல்லித் ைண்தைக் கண்டு; கைபர - கைதர கள்(ைவதைகள்); கெபர என்று-
(அதவ நம்தம விழுங்க வரும்) சாதரப் ொம்பென்று நிதனத்து; புலம்புவ - (அஞ்சி)
வாய்விட்டு அலறும்.

ஏ: ஈற்றதச. விரியாை பைன்னம்ொதைகள் நாதரகதையும், அரும்புகதையுதைய

பசவ்வல்லித் ைண்டுகள் சாதரப் ொம்புகதையும் வடிவத்ைால் ஒக்கும்: பைன்னம்
ொதைதய இைங்பகண்தை மீன்கள் நாதரயாகவும், பசவ்வல்லித் ைண்டிதனத்
கைதரகள் சாதரப் ொம்புகைாகவும் எண்ணி அஞ்சிப் புலம்பியைாகக் கூறியது
மயக்கவணி. கசதர என்ெது சாதர என வைங்கும். ைாதர: கூர்நுனி (ைார்க் குச்சி என்ற
பைாைரில் கூர்தம என்ற பொருளில் வருவது காண்க). 43

4637. நள்ளி வாங்கு கபட இள நவ்வியர்,

சவள்ளி வால் வபள வீசிய சவண் மணி,
'புள்ளி நாபரச் சிபை சபாரியாை' என்று
உள்ளி, ஆபம முதுகின் உபடப்பரால்.
நள்ளி வாங்கு - பெண் நண்டுகதைப் பிடிக்கின்ற; இளங் நபட நவ்வியர் - இைதமப்
ெருவத்து மான்கொன்ற உைத்தியர்; சவள்ளி வால் வபள - ஒளியுதைய
பவண்ணிறமான சங்குகள்; வீசிய சவண்மணி - ஈன்ற பவண்தமயான முத்துக்கதை;
புள்ளி நாபர - புள்ளிகதையுதைய நாதரகளின்; சபாரியாை சிபை என்று -
பொரிக்கப்ெைாை முட்தைகைாகுபமன்று; உள்ளி - நிதனத்து; ஆபம முதுகின்
உபடப்பர் - (அந்ை முட்தைகதை) அருகிலுள்ை ஆதமகளின் முதுகில் உதைப்ொர்கள்.

ஆல்: ஈற்றதச, உைத்திப் பெண்கள் வயல்களில் பெண் நண்டு பிடிக்கும் கொது

அங்கக கிைக்கின்ற சங்குகள் ஈன்ற முத்துக்கதை நாதரகளின் முட்தைகள் என்று
நிதனத்து, அவற்தற ஆதமகளின் முதுகில் உதைப்ொர்கள் என்ெது. மயக்கவணி.
பவள்ளி வால்: ஒருபொருட் ென்பமாழி. நள்ளி: பெண்நண்டு: அலவன்; ஆண்நண்டு
ஒப்பு: பசந்பநல் அரிவார் சிதனயாதம வன்முதுகில், கூனிரும்பு தீட்டும் குலக் ககாசல
நாைன்' - (நை:140) 44

4638. கெட்டு இளங் கடுவன் சிறு புன் பகயில்

ககாட்ட கைம் பலவின் கனி கூன்சுபள,
கைாட்டு அபமந்ை சபாதும்பரில் தூங்கு கைன்
ஈட்டம் என்ை சென்று, ஈஇைம் சமாய்ப்பை.
கெட்டு இளங் கடுவன் - மிக இைதமயான ஆண்குரங்கின்; சிறு புன் பகயில் - மிகச்
சிறிய தகயிகலயுள்ை; ககாட்ட - கிதைகளிலுண்ைான; கைம் பலவின் கனி - இனிய
ெலாப் ெைத்தின்; கூன் சுபள - வதைந்ை சுதைகளிகல; கைாட்டு அபமந்ை சபாதும்பரில்
தூங்கு - இைழ்கதையுதைய மலர்கள் நிதறந்ை கசாதலகளில் பமாய்க்கும்; கைன்
ஈட்டம் என்ை - வண்டுகளின் கூட்ைம் கொல; ஈ இைம் சென்று சமாய்ப்பை - ஈக்களின்
கூட்ைம் பமாய்த்துக் பகாள்ளும்.
 ஆண்குரங்குகளின் தகயிகலயுள்ை ெலாச் சுதையில் ஈக்கள் பமாய்ப்ெைற்குச்
கசாதலகளிலுள்ை மலர்களில் வண்டுகள் பமாய்த்ைதை உவதம கூறினார். கசட்டிைம்,
சிறுபுன் - ஒருபொருட் ென்பமாழிகள். (கசடு + இைம் - கசட்டிைம். கைாடு + அதமந்ை -
கைாட்ைதமந்ை). 45

கசாை நாட்தை அதைைல்

4439. அன்ை ைண்டக நாடு கடந்து, அகன்

சபான்னி நாடு சபாரு இலர் எய்திைார்;
செந்சநலும் கரும்பும் கமுகும் செறிந்து,
இன்ைல் செய்யும் சநறி அரிது ஏகுவார்.
சபாரு இலர் - ஒப்பு இல்லாைவராகிய வானரவீரர்; அன்ை - அத் ைன்தமயான
வைங்கதையுதைய; ைண்டக நாடு கடந்து - சிறந்ை பைாண்தை நாட்தைத் ைாண்டிச்
பசன்று; அகன் சபான்னி நாடு - அகன்ற காவிரிநதி ொயும் கசாைநாட்தை; எய்திைர் -
கசர்ந்ைவர்கைாய்; செந்சநலும் கரும்பும் கமுகும் செறிந்து - பசந்பநற் ெயிர்களும்
கரும்புகளும் ொக்குமரங்களும் எங்கும் பநருங்கி; இன்ைல் செய்யும் சநறி -
இயங்குவைற்குத் ைதையாக நின்று துன்புறுத்தும் வழிகளில்; அரிது ஏகுவார் -
சிரமப்ெட்டுச் பசல்ெவரானார்கள்.

பைாண்தை நாட்டுக்குத் ைண்ைகநாடு என்ெதும் ஒரு பெயர். காஞ்சிப் புராணத்தில்

ெல இைங்களில் இப்பெயர் ஆைப்ெடுவதை தவ.மு.ககா. எடுத்துக் காட்டியுள்ைார்.
காவிரிநதி ொயும் வைத்ைால் கசாைநாடு முழுதும் பசந்பநற்ெயிரும் கரும்பும் ொக்கு
மரங்களும் எங்கும் பநருங்கி, வருவார் கொவாரின் வழியதைத்துத் ைதைபசய்து
துன்புறுத்தும்என்ெது. 46

4640. சகாடிறு ைாங்கிய வாய்க் குழு நாபர வாழ்

ைடறு ைாங்கிய கூன் இளந் ைாபழயின்
மிடறு ைாங்கும் விருப்புபடத் தீம் கனி
இடறுவார்; நறுந் கைனின் இழுக்குவார்.
(வானர வீரர்) சகாடிறு ைாங்கிய - கீழ்த் ைாதை பொருந்திய; வாய் - அலகாகிய
வாயிதனயுதைய; குழுநாபர - கூட்ைமான நாதரகள்; வாழ் ைடறு - வசிக்கும்
நீர்க்கதரகளில்; ைாங்கிய - முதைத்து வைர்ந்துள்ை; கூன் இளந் ைாபழயின் - வதைந்ை
இைதமயான பைன்தன மரத்தின்; மிடறு ைாங்கும் - கழுத்துப் ெக்கம் சுமந்து
பகாண்டிருக்கின்ற; விருப்பு உபடத் தீம் கனி - (உண்ெவர்க்கு)
விருப்ெத்தையுண்ைாக்குகின்ற ெழுத்துக் கீகை உதிர்ந்து கிைக்கும் சுதவயான பைங்கம்
ெைங்கைால்; இடறுவார் - கால் இைறித் ைடுக்கி விழுவார்கள்; நறுந்கைனின் - (அங்குப்
ொயும்) சுதவயான கைன் பெருக்கினால்; இழுக்குகவார் - வழுக்கிவிழுவார்கள்.
வானரவீரர் கசாை நாட்டிற் பசல்லும்கொது இதைவழியிகல முற்றிக் கீகை
வீழ்ந்துள்ை கைங்காய்களினால் காலிைறியும், கைன் பெருக்கால் வழுக்கியும் வருந்திச்
பசன்றார்கள் என்ெது. இச் பசய்யுள், பைன்தனமர மிகுதிதயயும், கைன் மிகுதிதயயும்
விைக்குவது. வீறுககாைணி. ைாதை -பைன்தன. 47
4641. குழுவும் மீன் வளர் குட்டம்எைக் சகாளா,
எழுவு பாடல் இமிழ் கருப்பு ஏந்திரத்து
ஒழுகு ொறு அகன் கூபையின் ஊழ் முபற
முழுகி, நீர்க் கருங் காக்பக முபளக்குகம. கரு நீர்க் காக்பக - கரிய நிறமுள்ை
நீர்க் காக்தககள்; குழுவும் மீன் - கூட்ைமாகத் திரளும் ைன்தமயுள்ை மீன்கள்; வளர் -
வைர்வைற்கு இைமான; குட்டம் எைக் சகாளா - சிறு குட்தைபயன்று நிதனத்து; எழுவு
பாடல் - (சுருதி கூட்டுவைற்கு) எழுப்புகின்ற ொைல்கொல; இமிழ் கரும்பு எந்திரத்து -
ஒலிக்கின்ற கரும்ொதலயிலிருந்து; ஒழுகு ொறு - பெருகுகின்ற கரும்புச்சாறு (கரும்புப்
ொல்) நிதறந்ை; அகல் கூபையின் - வாய் அகன்ற மிைாவில்; ஊழ்முபற முழுகி -
ஒன்றன் பின் ஒன்றாக மூழ்கி; முபளக்கும் - கமகல கிைம்பும்.

ஏ: ஈற்றதச. ஆதலயாடிக் கரும்புச் சாறு நிரம்பிய மிைாதவ நீர்க் காக்தககள் மீன்கள்

நிரம்பிய குைங்கபைன்று மயங்கி அவற்றில் ைம் உணவாகிய மீன்கதைக் பகாத்தித்
தின்ெைற்காக மூழ்கி மூழ்கி இதர பெறாது பவளிக் கிைம்பும் என்ெது. கசாைநாட்டின்
வைம் புலனாகிறது. இதுவும் மயக்கவணி. கூதன: கரும்புச் சாறு காய்ச்சுவைற்குரிய
வாயகன்றகலம். 48

4642. பூ சநருங்கிய புள் உறு கொபலகள்

கைன் ஒருங்கு சொரிைலின், கைர்வு இல,
மீன் சநருங்குறும் சவள்ளம் சவரீஇ, பல
வாைரங்கள் மரங்களின் பவகுமால்.
பூ சநருங்கிய - மலர்களில் ெடிந்து பமாய்க்கின்ற; புள் உறு கொபலகள் - வண்டுகள்
மிகுதியாகப் பொருந்திய கசாதலகள்; கைன் ஒருங்கு சொரிைலின் - கைதன
மிகுதியாகப் பொழிவைால் (அந்ைத் கைனின் பெருக்தகக் கண்டு); பல வாைரங்கள் -
(அச் கசாதலயில் வாழும்) ெல குரங்குகள்; கைர்வு இல - (உண்தமதய) ஆராயாமல்;
மீன் சநருங்குறும் - மீன்கள் நிதறந்துள்ை; சவள்ளம் சவரீஇ - நீர் பவள்ைபமன்று
அச்சமுற்று; மரங்களின் பவகும் - (கீகை இறங்காமல்) மரக் கிதைகளிகலகய
ைங்கியிருக்கும்.
ஆல்: ஈற்றதச. கசாதலகளிலுள்ை மலர்கள் கைதன மிகுதியாகச் பசாரிவைால் அந்ைத்
கைனின்பெருக்தக நீர்பவள்ைபமன்று ைவறாகக் கருதி அச்சப்ெட்டு அங்குள்ை
வானரங்கள் யாவும் ைதரயில் இறங்காமல் மரங்களிகலகய ைங்கும் என்ெது
மயக்கவணி. கைன்மிகுதி பெறப்ெடுவைால் வீறுககாைணி. பவருவி என்ற எச்சம்
பவரீஇ பயனத் திரிந்ைது - பசால்லிதசயைபெதை. 49

4643. ைாறு நாறுவ, வாபழகள்; ைாபழயின்

கொறு நாறுவ, தூம்புகள்; மாங்கனி
நாறு நாறுவ; நாறு வளர்க்குறும்
கெறு நாறுவ, செங்கழுநீர்அகரா. *
வாபழகள் - வாதை மரங்கள்; ைாறு நாறுவ - குதலகள்ைள்ளி மணம் ெரப்புவன;
தூம்புகள் - மூங்கில்கள்; ைாபழயின் கொறு - ைாதை மலர்களின் சுண்ணப் பொடிகள்
ெடியப் பெற்று; நாறுவ -
 அந்ை மணத்தைகய வீசுவன; மாங்கனி - மாம்ெைங்களின் நறுமணம்; நாறு
நாறுவ - நாற்றுகளில் கமழ்வன; நாறு வளர்க்குறும் கெறு - அந்ை நாற்தற வைரச்
பசய்யும் கசறு; செங்கழு நீர் நாறுவ - (அங்கக மலர்ந்துள்ை) பசங்கழு நீர்ப் பூக்களின்
நறுமணத்தைகய ெரப்புவன.

அகரா: ஈற்றதச. ைாதை மரமும் மூங்கிலும் ஒன்றற்கு ஒன்று ெக்கத்திலிருப்ெைால்

ைாதை மலரின் சுண்ணப் பொடிகள் ெடியப் பெற்று மூங்கில்கள் அந்ை மணத்தை
வீசுமாறும், நாற்றுகள் நன்றாக வைரப் பெற்ற நாற்றங்கால் பசங்கழு
நீர்மலரின்நறுமணத்தைப் பெறுமாறும் பெருதம வாய்ந்ைது கசாைநாடு என்ெது.
50

கசாை நாடும் மதல நாடும் கைந்து ொண்டி நாடு அதைைல்

4644. அபைய சபான்னி அகன் புைல் நாடு ஒரீஇ,

மபையின் மாட்சி குலாம் மபல மண்டலம்
விபையின் நீங்கிய பண்பிைர் கமயிைார்;
இனிய சைன் ைமிழ் நாடு சென்று எய்திைார்.
விபையின் நீங்கிய பண்பிைர் - தீவிதனகளிலிருந்து நீங்கிய நற் குணமுதைய வானர
வீரர்கள்; அபைய - அத்ைதகய வைங்கள் நிதறந்ை; சபான்னி அகல் புைல் நாடு -
காவிரிநதி ொயும் அகன்ற நீர்வைமிக்க கசாைநாட்தை; ஒரீஇ - விட்டு நீங்கி; மபையின்
மாட்சி குலாம் - இல்லறச் சிறப்புக்கள் மிகுந்து விைங்கும்; மபல மண்டலம் -
மதலநாைாகிய கசர நாட்தை; கமயிைார் - கசர்ந்ைவர்கைாகி (அதையும் நீங்கி); இனிய
சைன் ைமிழ்நாடு - இனிதமயான ைமிழ் வைங்கும் ைமிழ் நாைாகிய ொண்டி
மண்ைலத்தை; சென்று எய்திைார் - கொய்ச் கசர்ந்ைார்கள்.

காவிரியாறு ொய்ந்து பசழுதம வாய்த்துள்ைைால் கசாைநாடு 'புனல் நாடு' என்ற

பெயருைன் விைங்குகிறது. கசர நாட்ைவர் இல்லறபவாழுக்கத்தில் ைவறாது
நைப்ெவராைலால் அைற்கு 'மதனயின் மாட்சி குலாம்' என்று அதைபமாழி பகாடுக்கப்
பெற்றது. மதல மண்ைலம்: மதலநாடு; கசரநாடு. பசந்ைமிழ்நாடு : ொண்டிநாடு.
51

4645. அத் திருத் ைகு நாட்டிபை அண்டர்நாடு

ஒத்திருக்கும் என்றால், உபர ஒக்குகமா -
எத் திறத்தினும் ஏழ் உலகம் புகழ்
முத்தும் முத் ைமிழும் ைந்து, முற்றலால்? *
எத் திறத்தினும் - எல்லாவதகயாலும்; ஏழ் உலகும் புகழ் - ஏழு உலகத்ைவராலும்
புகைப்ெடுகின்ற; முத்தும் - முத்துக்கதையும்; முத் ைமிழும் - (இயல் இதச நாைகம்
என்னும்) மூவதகத் ைமிதையும்; ைந்து - பகாடுத்து; முற்றலால் - பெருதம
பெறுவைால்; அத் திருத் ைகு நாட்டிபை - பசல்வ வைம் பெற்ற அந்ைப் ொண்டி
நாட்தை; அண்டர் நாடு - கைவகலாகமானது; ஒத்திருக்கும் என்றால் -
ஒத்திருக்குபமன்று
 கூறினால்; உபர ஒக்குகமா - அந்ைச் பசால் பொருந்துகமா? (பொருந்ைாது).

ொண்டி நாைானது முத்துக்கதையும், முத்ைமிைாகிய மூவதகயமிழ்ைத்தையும்

ைருவைால் ஒருவதகயமிழ்ைத்தை மட்டுகம பகாடுக்கின்ற கைவகலாகத்தைப் ொண்டி
நாட்டிற்கு ஒப்ொகுபமன்று பசால்லுைல் சிறிதும் ஒவ்வாது என்ெது. ஏதுவணி.
ொண்டியநாடு முத்துக் குளிக்கும் கைல்துதறதயக் பகாண்டுள்ைதமயாலும், ைமிழ்ச்
சங்கங்கதைப் பெற்றிருப்ெைாலும் 'முத்தும் முத்ைமிழும் ைந்து முற்றலால்' என்றார். 52

4646. என்ற சைன் ைமிழ் நாட்டிபை எங்கணும்

சென்று நாடித் திரிந்து, திருந்திைார்,
சபான்றுவாரின் சபாருந்திைர் கபாயிைார் -
துன்று அல் ஓதிபயக் கண்டிலர், துன்பிைார். *
என்ற - கமற்கண்ைவாறு சிறப்பித்துக் கூறப்ெட்ை; சைன் ைமிழ் நாட்டிபை -
ொண்டிய நாட்தை; திருந்திைார் - ஒழுக்கத்ைால் சிறந்து விைங்கிய அந்ை வானர
வீரர்கள்; எங்கணும் திரிந்து சென்று நாடி - எல்லாவிைங்களிலும் அதலந்து கைடிப்
ொர்த்து; துன்று அல் ஓதிபய - அைர்ந்ை இருள் கொன்ற கூந்ைதலயுதைய சீதைதய;
கண்டிலர் - காணாைவர்கைாய்; சபான்றுவாரில் - இறக்கும் நிதலயில் உள்ைவர் கொல;
துன்பிைார் சபாருந்திைர் - மிகத் துன்ெமதைந்ைவர்கைாய்; கபாயிைார் -
பசல்லலானார்கள்.

ொண்டிய நாட்டிற அப்ொல் கைடிப் ொர்க்கத் கைசம் எதுவுமில்லாமல்

கைகலயிருத்ைலால், சீதைதயத் கைடும் ஊக்கம் குதறந்து வானர வீரர் உயிரற்றவர்
கொலச் பசயலற்றுச் பசன்றார்கள் என்ெது. அல் ஓதி: உவதமத் பைாதகப் புறத்துப்
பிறந்ை அன்பமாழித் பைாதக. ஓதி: பெண்ணின் கூந்ைல்.
53

4647. வன் திபெக் களிறு அன்ை மகயந்திரக்

குன்று இபெத்ைது வல்பலயில் கூடிைார் -
சைன் திபெக் கடற் சீகர மாருைம்
நின்று இபெக்கும் சநடு சநறி நீங்கிைார்.
சைன் திபெக் கடல் - (வானர வீரர்கள்) பைற்குத் திதசயிலுள்ை கைலின்; சீகர மாருைம்
- நீர்த் திவதலககைாடு கூடிய காற்று; நின்று இபெக்கும் - இதைவிைாது வீசுகின்ற;
சநடு சநறி - (அந்ைப் ொண்டிய நாட்டின்) பெருவழிகதை; நீங்கிைார் - கைந்ைவர்கைாய்.
இபெத்ைது - (ெலராலும்) சிறப்பித்துக் கூறப்ெடுவைான; வன் திபெக் களிறு அன்ை -
வலிய பைன் திதசதயத் ைாங்கும் யாதன கொல; மகயந்திரக் குன்று - மகயந்திர
மதலதய; வல்பலயில் கூடிைார் - விதரவில் கொய்ச் கசர்ந்ைார்கள்.

ொண்டிய நாட்டிற்குச் பசன்ற வானரவீரர் பைன் கைற்கதரயிலுள்ை மகயந்திர

மதலதயச் கசர்ந்ைார்கபைன்ெது. சீகரம்: நீர்த் திவதல. மகயந்திர மதலக்குத்
பைன்திதசக் களிறாகிய வாமனம் உவதம; அைன் பெருதமயாலும், கைாற்றத்ைாலும்,
பைன் திதசயிலுள்ைைாலும் உவதமயாயிற்றுஎனலாம். 54
 ெம்பாதிப் படலம்

இது சம்ொதியின் பசய்திதய உணர்த்தும் ெகுதிபயன விரியும். சம்ொதி: இராவணன்

சீதைதயக் கவர்ந்து பசன்ற கொது அவகனாடு எதிர்த்துப் கொர் பசய்ய சைாயுவின்
ைதமயன். வானரர் பைன்கைதலக் காணுகின்றார்கள்; பின்பு, ஏமகூைத்தில் பிரிந்ை
யாவரும் மகயந்திரத்தில் ஒன்றாகக் கூடுகின்றார்கள்; அந்ை வானரர் சீதைதயக்
காணாதமயினால் வருந்தியுதரக்கின்றார்கள். அங்கைன் ைன்கனாடு வந்ைவரிைம்
கெசுகின்றான்; பின்னர்ச் சாம்ெவான்கெச அைற்கு அங்கைன் மறுபமாழி கூறுகின்றான்;
அதுககட்ை சாம்ெவான் அங்கைனுக்கு மறுபமாழி கூறுகின்றான். பின்னர் அனுமன்
கெசுகிறான். சைாயு மாண்ைான் என்ற பசால்தலக் ககட்டுச் சம்ொதி வருந்துகிறான்.
சைாயுதவக் பகான்றவர் யார் என அவன் வினவுகின்றான்; பின் ைன் வரலாற்தற
எடுத்துதரக்கின்றான். அவனிைம் அவன் அண்ணன் சைாயு இறந்ை விைத்தை அனுமன்
உதரக்கிறான். அதைக் ககட்ை சம்ொதி புலம்புகின்றான். சம்ொதி அனுமதன
வினவுவதும் அைற்கு அனுமன் விதையளிப்ெதும் நிகழ்கின்றன. அைன்பின் சம்ொதி
சைாயுதவப் ெலவாறாகப் ொராட்டுகிறான். பின்னர்ச் சம்ொதி ைன் அண்ணனுக்கு நீர்க்
கைன் பசய்கிறான். இராம நாமம் ககட்கச் சம்ொதியின் சிறகுகள் வைர்கின்றன;
அதைக் கண்டு வியந்ை வானரர் அந்ைச் சம்ொதியின் முன்தனய வரலாற்தற
வினவுகின்றார்கள். சம்ொதியும் ைன் முன்தனய வரலாற்தறயுதரக்கிறான். சீதையின்
இருப்பிைத்தைச் சம்ொதி பைரிவித்து, வானரரிைம் விதைபெற்றுச் பசல்லுகிறான்.

வானரர் பைன் கைதலக் காணுைல்

கலிவிருத்ைம் கவறு

4648. மபழத்ை விண்ணகம் எை

முழங்கி. வான் உற
இபழத்ை சவண் திபரக்
கரம் எடுத்து, 'இலங்பகயாள்,
உபழத் ைடங் கண்ணி' என்று
உபரத்திட்டு, ஊழின் வந்து
அபழப்பகை கடுக்கும் அவ்
ஆழி கநாக்கிைார்.
மபழத்ை - நீருண்ை கமகத்தையுதைய; விண்ணகம் எை - வானம் கொல; முழங்கி -
முைக்கம் பசய்து பகாண்டு; வான் உற - வானத்தைப் பொருந்துமாறு; இபழத்ை -
வீசிபயறிகின்ற; சவண்திபரக் கரம்

எடுத்து - பவண்தமயான அதலகைாகிய தககதை கமகல எடுத்து; உபழத்

ைடங்கண்ணி - மான்கொன்ற அகன்ற கண்கதையுதைய சீதை; இலங்பகயாள் -
இலங்தகயில் இருக்கிறாள்; என்று உபரத்திட்டு - என்று பசால்லி; ஊழின் வந்து
அபழப்பகை கடுக்கும் - முதறயாக எதிகர வந்து (வானரர்கைாகிய ைம்தம)
அதைப்ெதைகய ஒத்துள்ை; அவ்ஆழி - அந்ைத் பைன்கைதல; கநாக்கிைார் - (அவர்கள்)
கண்ைார்கள்.
 கைல் ஆரவாரம் பசய்வது - சீதை இலங்தகயில் இருக்கிறாள் என்று உரக்கக்
கூறுவது கொலவும், கைலதலகள் வீசிபயறிைல் - வானரர்களுக்குக் குறிப்புக்
காட்டுவது கொலவும், கைலதல கதரயில் பசல்வது - அந்ை வானரர்கதை இங்கக
வாருங்கபைன்று எதிர்பசன்று தககதைத் தூக்கி யதைப்ெது கொலவும்
இருந்ைபைன்ெது. ைன்தமத் ைற்குறிப்கெற்றவணி. இலங்தகயாள்: பெண்ொல்
குறிப்புமுற்று. உதைக் கண்ணி: உவதமத் பைாதக (உதை கொன்ற கண்ணி)
அதலகதை நீர் நிதலகளின் தககைாக உவமிப்ெது கவிமரபு. மான் கண்கதை மகளிர்
கண்களுக்கு உவமிப்ெது அதவ கருதமயும் பெருதமயும் மருண்ை ைன்தமயும்
பகாண்டுள்ைதமயால்என்ெது. 1

ஏமகூைத்தில் பிரிந்ை யாவரும் மகயந்திரத்தில் ஒன்று கூடுைல்

4649. 'விரிந்து, நீர், எண்

திபெ கமவி, நாடினீர்,
சபாருந்துதிர் மகயந்திரத்து'
என்று கபாக்கிய
அருந் துபணக் கவிகள்
ஆம் அளவு இல்கெபையும்
சபருந் திபரக் கடல்
எைப் சபரிது கூடிற்கற. *
நீர் - நீங்கள்; விரிந்து - ெரவி; எண்திபெ கமவி - எட்டுத் திக்கு களுக்கும் பசன்று;
நாடினீர் - (சீதைதயத்) கைடியவர்கைாய்; மகயந் திரத்துப் சபாருந்துதிர் - மககந்திர
மதலயில் (எங்ககைாடு) வந்து கூடுங்கள்; என்று - என்று கூறி; கபாக்கிய - (அங்கைன்
முைகலார்) முன்பு அனுப்பிய; அருந்துபண - அரிய துதணயாக வந்ை; கவிகள் ஆம்
அளவு இல் கெபையும் - எண்ணிக்தகயற்ற வானர கசதனயும்; சபருந்திபரக் கடல் எை
- பெரிய அதலகதையுதைய மற்பறாரு கை தலப் கொல; சபரிதும் கூடிற்று -
(அங்கைன் முைலான வானர வீரரிைம்) பெருங் கூட்ைமாக வந்து கசர்ந்ைது.

அனுமன் முைலிய வானரத் ைதலவருைன் சுக்கிரீவனால் அனுப்ெப்ெட்ைவர்

இரண்டு பவள்ைம் பகாண்டு பெருஞ்கசதனயர் என்ெது. 2

சீதைதயக் காணாதமயால் வானரர் வருந்துைல்

4650. யாவரும் அவ் வயின் எளிதின் எய்திைார்;

பூ வரு புரி குழல், சபாரு இல் கற்புபடத்
கைவிபயக் காண்கிலார், செய்வது ஓர்கிலார்,
நா உறக் குழறிட நவில்கின்றார்அகரா: *
யாவரும் - வானர வீரர் எல்கலாரும்; அவ்வயின் எளிதின் எய் திைார் - அந்ை
இைத்திற்கு எளிைாக வந்து கசர்ந்ைனர்; பூ வரு புரிகுழல் - ைாமதர மலரில் கைான்றிய
(இலக்குமியின் அவைாரமான) சுருண்ை கூந்ைதலயும்; சபாருவு இல் கற்புபடய -
ஒப்பில்லாை கற்புத் ைன்தமயும் பகாண்ை; கைவிபயக் காண்கிலார் - சீதைதயக்
காணாமல்; செய்வது ஓர்கிலார் - இனிகமல் பசய்ய கவண்டியது (இன்னபைன்று)
அறியாைவர்கைாய்; நா உறக் குழறிட - நாக்கு மிகவும் குைற; நவில்கின்றார்-
கெசலானார்கள்.

பூவரு: மலதரச் சூடிய என்றும், பூமியிலிருந்து கைான்றிய என்றும் இருவதகயாகப்

பொருள் பகாள்ைலாம். காண்கிலார், ஓர்கிலார் - எதிர்மதற முற்பறச்சங்கள்.
3

4651. 'அற்றது நாள் வபர

அவதி; காட்சியும்
உற்றிலம்; இராகவன்
உயிரும் சபான்றுமால்;
சகாற்றவன் ஆபணயும்
குறித்து நின்றைம்;
இற்றது நம் செயல்,
இனி' என்று எண்ணிைார்.
வபர நாள் அவதி - (அரசன் நமக்கு) குறித்ை ைவதணயும்; அற்றது - முடிந்து விட்ைது;
காட்சியும் உற்றிலம் - சீதைதயக் காணுகின்ற காட்சிதயயும் நாம் பெறவில்தல;
இராகவன் உயிரும் - (இதையறிந்ைால்) இராமனது உயிரும்; சபான்றும் -
அழிந்துவிடும்; சகாற்றவன் ஆபணயும் - அரசனது கட்ைதையும்; குறித்து நின்றைம் -
மனத்திற் குறித்து நின்கறாம்; இனி நம் செயல் இற்றது - இனிகமல் நாம் பசய்யக் கூடிய
பசயலும் இல்தல; என்று எண்ணிைார் - என்று கூறி (அந்ை வானர வீரர்கள்) ெலவாறு
சிந்தித்ைார்கள்.

பகாற்றவன் ஆதண குறித்ைது. முப்ெது நாட்கள் கைந்ைால் ைமக்கு என்ன ைண்ைதன

கிதைக்குகமா என்ற அச்சத்ைால் ஆகும்.

நம் பசயல் இற்றது: பைளிவு ெற்றிய காலவழுவதமதி. 4

4652. 'அருந் ைவம் புரிதுகமா?

அன்ைது அன்றுஎனின்,
மருந்து அரு சநடுங்
கடு உண்டு மாய்துகமா?
திருந்தியது யாது? அது செய்து
தீர்தும்' என்று
இருந்ைைர் - ைம்
உயிர்க்கு இறுதி எண்ணுவார்.
(கிட்கிந்தைக்கு மீண்டு பசல்லாமல் இங்கிருந்ைெடிகய) அருந்ைவம் - பசய்ைற்கரிய
ைவத்தை; புரிதுகமா - பசய்கவாகமா? அன்ைது அன்று எனின் - அவ்வாறு பசய்ய
இயலா விட்ைால்; மருந்து அரும் கடு உண்டு - மாற்ற மருந்து எதுவுமில்லாை பகாடிய
நஞ்தசக் குடித்து; மாய்துகமா - இறந்து அழிகவாகமா? திருந்தியது யாது - (இந்ை
இரண்டில்) ைகுதியானது எதுகவா; அது செய்து தீர்தும் - அதைச் பசய்து முடிப்கொம்;
என்று இருந்ைைர் - என்ற பசால்லி (அந்ை மககந்திர மதலயில்) இருந்ைவர்கள்
(யாவபரன்றால்); ைம் உயிர்க்கு - ைம் உயிர்களுக்கும்; இறுதி எண்ணுவார் - ஒரு
முடிதவக் கருதிய அந்ை வானரவீர்கள்.
ைவதண நாட்கள் கழிந்ை பின்பும் சீதைதயக் கண்டுபிடித்ைலாகிய பசயதல
நிதறகவற்றாது கடுந்ைண்ைதனைரவுள்ை சுக்கிரீவதன எதிரில் பசல்வைற்கு
அஞ்சியவர்கைாய் வானரர் இவ்வாறு எண்ணிக் கூறினார்கள் என்ெது.

மருந்து அரு பநடுங்கடு: முறிவில்லாை நஞ்சு; மாற்று மருந்தில்லாை பெரு நஞ்சு.

இராமனின் பைாண்டில் ஈடுெட்டும் அப் ெணிதய நிதறகவற்றாது உயிர்
வாழ்வதைவிை, உயிர் விடுவகை கமல் என்று அந்ை வானர வீரர்கள் கருதினார்கள்
என்ெது குறிப்பு. 5

உைன்வந்ைவரிைம் அங்கைன் உதரத்ைல்

4653. கபர சபாரு கடல் அயல்,

கைக மால் வபர
நிபர துவன்றிய எை
சநடிது இருந்ைவர்க்கு,
'உபரசெயும் சபாருள் உளது'
எை உணர்த்திைான் -
அரசு இளங் ககாள்
அரி, அயரும் சிந்பையான்:
அரசு இளங் ககாள் அரி - இைவரசனும் சிங்கம் கொன்றவனுமான அங்கைன்;
அயரும் சிந்பையான் - வருந்திய மனத்தையுதையவனாய்; கபர சபாரு கடல் அயல் -
கதரதய கமாதுகின்ற அதல
கைலுக்கு அருகிலுள்ை மககந்திர மதலயில்; கைக மால் வபர - பெரிய கமரு
மதலகள்; நிபர துவன்றிய எை - வரிதசயாய் பநருங்கி நின்றன என்று பசால்லும்ெடி;
சநடிது இருந்ைவர்க்கு - மிகுதியாக இருந்ை வானர வீரர்களுக்கு; உபர செயும் சபாருள் -
'நான் கூறுவைற்குரிய பசய்தி; உளது எை - ஒன்று உண்டு' என; உணாத்திைான் -
கூறலானான்.
ஒவ்பவாரு வானரனும் கமருமதல கொன்றுள்ைான் என்ெது. வானரர்கதைக் கனக
மால்வதர நிதர துவன்றிய எனக் கூறியது இல்பொருளுவதமயாம். கனகமால் வதர
உருவத்ைால் வானரர்க்கு உவதமயாயிற்று. 6

4654. ' ''நாடி நாம் சகாணருதும்,

நளிைத்ைாபள, வான்
மூடிய உலகிபை முற்றும்
முட்டி'' என்று
ஆடவர் திலகனுக்கு
அன்பிைார் எைப்
பாடவம் விளம்பிைம்;
பழியில் மூழ்குகவாம்.
நாம் - (அங்கைன் வானரர்கதை கநாக்கி) நாம் எல்கலாரும்; வான் மூடிய உலகிபை -
வானத்தினால் கவியப் ெட்ை உலகத்தை; முற்றும் முட்டி நாடி - முழுவதும பசன்று
கைடிப் ொர்த்து; நளிைத் ைாபள - ைாமதர மலரில் வாழும் திருமகைான சீதைதய;
சகாணருதும் என்று - மீட்டு வருவைற்குரிய பசய்திதயக் பகாண்டு வருகவாம் என்று;
ஆடவர் திலகனுக்கு- ஆண்களில் திலகம் கொன்ற இராமனுக்கு; அன்பிைார் எை -
அன்புதையவர் கொல; பாடவம் விளம்பிைம் - நம் வல்லதமதயக் கூறிகனாம்;
பழியில் மூழ்குவாம் - ஆனால் இப்பொழுகைா நாம் தீராப்ெழிக்கக
உள்ைாகிவிட்கைாம்.

சீதைதயத் கைடுமாறு நம்தம அனுப்பிய காலத்தில் இராமனிைத்துப்

ெத்தியுதையவர்கொல நடித்துச் பசயதல முடித்கை தீர்கவாபமன்று வல்லதமயாகக்
கூறியது இப்கொது நமது ெழிப்புக்கக காரணமாம் என அங்கைன் கூறினான் என்ெது.
ஆைவர் திலகன்: திலகம் பநற்றிக்கு விைக்கத்தைச் பசய்வதுகொல ஆைவர்களுக்கு
விைக்கம் பசய்ெவன் இராமன் என்ெது குறிப்பு. ொைவம்: வீண் பெருதம, வல்லதம.
7

4655. ' ''செய்தும்'' என்று அபமந்ைது

செய்ை தீர்ந்திலம்;
சநாய்து சென்று,
உற்றது நுவலகிற்றலம்;
''எய்தும் வந்து'' என்பது
ஒர் இபறயும் கண்டிலம்;
உய்தும் என்றால், இது
ஓர் உரிபமத்து ஆகுகமா?
செய்தும் என்று - நாம் பசய்கவாம் என்று; அபமந்ைது - ஏற்றுக் பகாண்ை பசயதல;
செய்து தீர்ந்திலம் - பசய்து முடித்கைாமல்கலாம்; சநாய்து சென்று - (குறித்ை ைவதணக்
காலத்திற்குள்) விதரவாகத் திரும்பிச் பசன்று; உற்றது நுவலகிற்றிலம் - நிகழ்ந்ை
வரலாற்தறத் பைரிவிக்கவும் வலியற்றவராகனாம்; வந்து எய்தும் என்பது - (ைவதண
கைந்ைாலும்) காரியம் தககூடும் என்ெதை; ஓர் இபறயும் கண்டிலம் - ஒரு சிறிதும்
அறிந்கைாமில்தல (இப்ெடியிருப்ெைால்); உய்தும் என்றால் - உயிதரப் பிடித்துக்
பகாண்டு நாம் வாழ்கவாபமன்றால்; இது - அவ்வாறு நாம் உயிர்வாழும் பசயல்; ஓர்
உரிபமத்து ஆகுகமா - கமற்பகாண்ை நட்புக்குத் ைகுதியான ஒரு பசயலாகுகமா?
(ஆகாது).
நாம் எண்ணிவந்ை பசயல் முடிவைற்கு எந்ை வதகயிலும் சிறிதும் வழியில்தல;
ைவதணக் காலத்திற்குள் மீண்டு பசன்று கசர்ைலும் முடியாது; ஆதகயால்
உயிர்கொக்குவகை உறுதிபயன்று அங்கைன் அறுதியிட்ைான் என்ெது. நுவலகிற்றிலம்:
ைன்தமப் ென்தம எதிர்மதற விதனமுற்று; கில் - ஆற்றதலயுணர்த்தும் இறந்ைகால
இதைநிதல. இதற: மிகச்சிறிய. 8
4656. 'எந்பையும் முனியும்; எம்
இபற இராமனும்
சிந்ைபை வருந்தும்; அச்
செய்பக காண்குகறன்;
நுந்துசவன் உயிரிபை;
நுணங்கு ககள்வியீர்!
புந்தியின் உற்றது புகல்விர்
ஆம்' என்றான்.
எந்பையும் முனியும் - (பசயதல முடிக்காமல் ைவதண கைந்ை பிறகு மீண்டு
பசன்றால்) என் ைந்தையான மன்னனும் நம்தமக் ககாபிப்ொன்; எம் இபற இராமனும் -
நம் ைதலவனான இராமனும்; சிந்ைபை வருந்தும் - மனம் வருந்துவான்; அச்செய்பக
காண்குகறன் - அந்ை நிகழ்ச்சிகதைக் கண்ணால் காணும் திறமுதையவனாககன்;
உயிரிபை - ஆைலால் நான் என்னுயிதர; நுந்துசவன் - வலிதில் மாய்த் துக் பகாள்கவன்;
நுணங்கு ககள்வியீர் - நுட்ெமான நூற்ககள்வியுதைவர்ககை! புந்தியின் உற்றது - உங்கள்
அறிவில்ெட்ைதை; புகல்விர் - ஆராய்ந்து கூறுவீர்; என்றான் - என்று (அங்கைன்)
பசான்னான்.
ஆம்: அதச. சுக்கிரீவன் கடுந்ைண்ைதனக்கும், இராமனின் பெரு வருத்ைத்திற்கும்
அஞ்சி அங்கக கொகாமல் இங்கககய உயிர்கொக்குவது நல்லது என்று
எண்ணுகிகறன்; இதைக் குறித்து உங்கள் கருத்தைச் பசால்லுங்கபைன்று அங்கைன்

மற்றவர்கதை வினாவினான் என்ெது. நுந்துைல்: வலுவில் உயிர்கொக்குைல். 9

சாம்ென் உதர

4657. 'விழுமியது உபரத்ைபை ;- விெயம்வீற்றிருந்து, எழுசவாடும்

மபலசயாடும் இகலும் கைாளிைாய்! - அழுதுகமா, இருந்து? நம் அன்பு பாழ்படத்
சைாழுதுகமா, சென்று?' எைச் ொம்பன் சொல்லிைான்:

ொம்பன் - (அது ககட்டுச்) சாம்ெவான்; விெயம் வீற்றிருந்து - பவற்றிமகன் சிறப்ொக

அதமந்திருந்து; எழுசவாடும் மபலசயாடும் இகலும்- (ைம் உருவத்ைாலும்,
வலிதமயாலும்) தூதணயும் மதலதயயும் ெதகக்கும்; கைாளிைாய்! கைாதையுதைய
அங்கைகன! விழுமியது உபரத்ைபை - சிறப்ொன பசாற்கதைச் கூறினாய் (நீ இறந்து
கொனால்); இருந்து அழுதுகமா- (நாங்கள்) உயிகராடு இங்கிருந்து அழுது
புலம்புகவாகமா? நம் அன்புபாழ்பட - நம் அன்பு அடிகயாடு ொழ்ெடுமாறு; சென்று
சைாழுதுகமா - மீண்டுகொய்ச் சுக்கிரீவனிைமும், இராமனிைமும் உனது பசய்தகதயத்
பைாழுதுபசால்கவாகமா? எைச் சொல்லிைான் - என்று கூறினான்.

நீ இறந்ை பிறகு நாங்கள் அழுதுபகாண்டிருத்ைலும், இங்கிருந்து பசன்று பசய்தி

கூறுைலும் ைகுதியில்தல என்று சாம்ெவான் கூறினான் என்ெது. நீ இறந்ை பின்பு
நாங்களும் உைனிறவாமல் பசன்று பசய்தி கூறுவபைன்ெது எங்கைது
அன்பில்லாதமதயக் காட்டுபமன்ொன் 'அன்பு ொழ்ெைத் பைாழுதுகமா' என்றான்.
 'விசயம் வீற்றிருந்து. . . . . கைாளினாய்': இது நீ நல்ல பசய்திகயாடு பவற்றியுைன்
இராமனிைம் கொவாய் என்று குறிப்பு சாம்ென் வாயிலிருந்து பிறந்ைது எனலாம்.
அழுதுகமா, பைாழுதுகமா என்ெவற்றில் உள்ை ஓகார வினாக்கள் எதிர்மதறப்
பொருைன. 10

4658. 'மீண்டு இனி ஒன்று நாம்

விளம்ப மிக்கது என்?
''மாண்டுறுவது நலம்'' எை
வலித்ைைம்; -
ஆண் ைபக அரசு
இளங்குமர! - அன்ைது
கவண்டலின், நின் உயிர்க்கு
உறுதி கவண்டுமால்.' ஆண்ைபக அரசு இளங்குமர - (கமலும் சாம்ெவான்
அங்கைதன கநாக்கி) ஆைவரிற் சிறந்ை இைவரசனான அங்கைகன! மீண்டு - திரும்பிச்
பசன்று; இனி நாம் - இனிகமல் நாங்கள்; ஒன்று விளம்ப மிக்கது என் - பசால்லக் கூடிய
பசய்தி என்ன உள்ைது? (ஒன்றுமில்தல); மாண்டு உறுவது - (ஆைலால்) நாங்கள் இறந்து
விடுவகை; நலம் எை வலித்ைைம் - நல்லபைன்று உறுதி பகாண்கைாம்; அன்ைது
கவண்டலின் - அவ்வாறு இறந்து கொவதை (நாங்கள்) விரும்பினெடியால்; நின்
உயிர்க்கு உறுதி கவண்டும் - உனது உயிர் அழியாமல் இருக்க கவண்டும்.
சீதைதயத் கைடிக் கண்டுபிடிக்க மாட்ைாமல் நாங்கள் மீண்டுகொய்ச்
பசால்வைற்கும் ஒன்றுமில்தல; ஆைலால், நாங்கள் இறந்து விடுவகை ைகுதிபயன்று
கைான்றுகிறது; இைவரசனாயிருப்ெைால் நீ உயிருைன் வாழ்வது மிக
இன்றிதமயாைைாகுபமன்று சாம்ெவான் கூறினான் என்ெது. ஆல்: ஈற்றதச.
11
அங்கைன் மறுபமாழி

4659. என்று அவன் உபரத்ைலும்,

இருந்ை வாலி கெய்,
'குன்று உறழ்ந்சைை வளர்
குவவுத் கைாளினீர்!
சபான்றி நீர் மடிய,
யான் கபாசவகைல், அது
நன்றகைா? உலகமும்
நயக்கற்பாலகைா?
என்று அவன் உபரத்ைலும் - இவ்வாறு சாம்ெவான் கூறியதும்; இருந்ை வாலி கெய் -
அைதனக் ககட்டிருந்ை வாலி மகனான அங்கைன்; குன்று உறழ்ந்சைை - மதலகள்
ஒப்ொனதவ என்று பசால்லும்ெடி; வளர் குவவுத் கைாளினீர் - வைர்ந்துள்ை திரண்டு
கைாள்கதையுதையவர்ககை! நீர் சபான்றி மடிய - நீங்கள் யாவரும் இங்கக
இறந்பைாழிய; யான் கபாவகைல் - நான்மட்டும் உயிகராடு ைனிகய திரும்பிப்
கொகவனானால்; அது நன்றகைா - அச் பசயல் நல்லைாகுகமா? உலகமும் - உலகில்
வாழும் சான்கறாராலும்; நயக்கற்பாலகைா - விரும்ெத் ைக்கைாகுகமா? (ஆகாது).

நன்றது: 'அது' ெகுதிப் பொருள் விகுதி. 'நீங்கள் அதனவரும் மடிய நான் மட்டும்
திரும்பிச் பசல்வது நல்லைா? அதை உலகத்ைவர்ைான் விரும்புவார்ககைா?' என்று
அங்கைன் ககட்ைான் என்ெது. 12

4660. ' ''ொன்றவர் பழி உபரக்கு

அஞ்சித் ைன் உயிர்
கபான்றவர் மடிைர,
கபாந்துளான்'' எை
ஆன்ற கபர் உலகு உகளார்
அபறைல் முன்ைம், யான்
வான் சைாடர்குசவன்' எை
மறித்தும் கூறுவான்:
ொன்றவர் பழியுபரக்கு அஞ்சி - சான்கறார்கள் கூறும் ெழிச் பசால்லுக்கு அஞ்சி; ைன்
உயிர் கபான்றவர் - ைன் உயிதரபயாத்ை நண்ெர்கள் யாவரும்; மடிைர -
இறந்துகொகவும்; கபாந்துளான் எை - (இவன் மட்டும் இறவாமல் உயிருைன்) வந்து
கசர்ந்துள்ைாபனன்று; ஆன்ற கபருலகு உகளார் - உயர்ந்ை உலகிலுள்ை பெரிகயார்;
அபறைல் முன்ைம் - (ெழித்துக்) கூறுவைற்கு முன்கெ; யான் வான் சைாடர்குசவன் -
நான் இறந்து கமலுலகம் பசல்கவன்; எை - என்று பசால்லி; மறித்தும் கூறுவான் -
மீண்டும் கூறலாயினான்.

மீண்டு பசன்றால் வீண்பெருதம கூறி ஏற்றுக் பகாண்ை பசயதல முடிக்காமல்

பவறுங்தககயாடு மீண்ைார்ககை' என்று பெரிகயார் கூறும் ெழிச் பசால்லுக்கு அஞ்சி
உயிர்கொன்ற நண்ெர் யாவரும் உயிர்விைவும் இவன்மட்டும் அச்சம் சிறிதுமின்றி
மீண்ைான் என்ற உலகத்ைவரின் ெழிச் பசால்லுக்குச் சிறிதும் இைமில்லாமல் முன்னகர
மாய்ந்பைாழிகவன் என்று அங்கைன் கூறினான் என்ெது.
மடிைரல்: ைரல் - துதணவிதன. வான் பைாைர்குபவன்: இறந்ைவர் வானுலகம்
பசல்வர் என்ற மரபுெற்றி வந்ை வைக்கு. 13
அறுசீர் ஆசிரிய விருத்ைம்

4661. 'எல்பல நம் இறுதி,

யாய்க்கும் எந்பைக்கும், யாவகரனும்
சொல்லவும் கூடும்; ககட்டால்,
துஞ்ெவும் அடுக்கும்; கண்ட
வில்லியும் இபளய ககாவம் வீவது
திண்ணம்; அச் சொல்
மல்லல் நீர் அகயாத்தி புக்கால்,
வாழ்வகரா பரைன் மற்கறார்?
 (நாம் எல்கலாரும் இங்கக இறந்துவிட்ைால்) நம் இறுதி எல்பல - இறத்ைலாகிய
நமது முடிவுச் பசய்திதய; யாய்க்கும் - என்ைாயாகிய ைாதரக்கும்; எந்பைக்கும் - என்
சிறிய ைந்தையான சுக்கிரீவனுக்கும்; யாவகரனும் - யாகரனும் ஒருவர்; சொல்லவும்
கூடும் - கொய்ச் பசால்லவும் இைம் ஏற்ெடும்; ககட்டால் - (அைதனக்) ககட்ைறிந்ைால்;
துஞ்ெவும் அடுக்கும் - அவர்கள் மாண்டுகொகவும் கூடும்; கண்ட - (அத்துயர
நிகழ்ச்சிதய) கநரில் ொர்த்ை; வில்லியும் - வில் வீரனான இராமபிரானும்; இபளய
ககாவும் - இதைய பெருமாைான இலக்குவனும்; வீவது திண்ணம் - இறந்துகொவது
உறுதி; அச்சொல் -

(இராமலக்குவர் இறந்ை) அந்ைச் பசய்தி; மல்லல் நீர் அகயாத்தி புக்கால் - வைம்

பொருந்திய நீர் நீதறந்ை அகயாத்தி நகருக்கு எட்டினால்; பர ைன் மற்கறார் - ெரைனும்
அங்குள்ை மற்றவரும்; வாழ்வகரா - உயிர் வாழ்வார்ககைா?

நமது முடிதவத் ைாதரயும சுக்கிரீவனும் மற்றவரால் அறிவார்கள். அைனால்

அவர்க்கும் இராமலக்குவர்க்கும், ெரைன் முைலிகயார்க்கும் மரணமுண்ைாகலாம் என
வருந்தினான் அங்கைன் என்ெது.
'சாைதல'த் 'துஞ்சுைல்' என்றது மங்கலவைக்கு. 14

4662. 'பரைனும், பின்னுகளானும்,

பயந்சைடுத்ைவரும், ஊரும்,
ெரைகம முடிவர்; சகட்கடன்! ''ெைகி''
என்று உலகம் ொற்றும்
விரை மா ைவத்தின் மிக்க
விளக்கிைால், உலகத்து யார்க்கும்
கபர சைரிவு இலாை துன்பம்
விபளந்ைவா!' எைக் கலுழ்ந்ைான்.
பரைனும் - ெரைனும்; பின் உகளானும் - (அவனுக்குப் பின் பிறந்ைவனான)
சத்துருக்கனனும்; பயந்து எடுத்ைவரும் - (இராமன் முைலிய நால்வதரயும்)
பெற்பறடுத்ை ைாய்மார் (ககாசதல, சுமித்திதர, தகககயி ஆகிய) மூவரும்; ஊரும் -
அந்ை அகயாத்தி நகர மக்களும்; ெரைகம முடிவர் - பமய்யாககவ இறப்ொர்கள்;
சகட்கடன் - ஆ! பகடுகவன்; ெைகி என்று உலகம் ொற்றும் - சீதை என்று உலகத்துச்
சான்கறார் ொராட்டிக் கூறும்; விரை மா ைவத்தின்மிக்க - விரைத்கைாடு கூடிய
பெருந்ைவத்ைால் கமம்ெட்ை; விளக்கிைார் - விைக்குப் கொன்றவைான ஒரு மகைால்;
உலகத்து யார்க்கும் - உலகத்திலுள்ை எவர்க்கும்; கபர சைரிவு இலாை துன்பம் -
கதரகாண முடியாை பெருந்துன்ெம்; விபளந்ை ஆ - வந்து கசர்ந்ைகை; எை - என்று
பசால்லி; கலுழ்ந்ைான் - (அங்கைன்) கலங்கி வருந்தினான்.

ஊர்: இைவாகுபெயர். சீதை பிறந்ை குலத்திற்கும் புகுந்ை குலத்திற்கும் விைக்கம்

பசய்ெவைாைாலால் அவதை விைக்கு என்றார். பகட்கைன் : இரக்கக்
குறிப்தெயுணர்த்துவது. ஆ: இங்கக இரக்கத்தையும் வியப்தெயும் உணர்த்தி நின்றது.

இச் பசய்யுள் உணர்த்தும் அவலச் சுதவ காண்க. 15

 சாம்ெவான் அங்கைதன கநாக்கிக் கூறல்

4663. சபாருப்பு உறழ் வயிரத் திண் கைாள்

சபாரு சிைத்து ஆளி கபால்வான்
ைரிப்பு இலாது உபரத்ை மாற்றம்,
ைடுப்ப அருந்ைபகத்ைது ஆய
சநருப்பபகய விபளத்ை கபால,
சநஞ்ெமும் மறுகக் ககட்டு,
விருப்பிைால் அவபை கநாக்கி,
விளம்பிைன் எண்கின் கவந்ைன்:
சபாருப்பு உறழ் - மதலதயபயாத்ை; வயிரத் திண் கைாள் - உறுதியான வலிய
கைாள்கதையுதைய; சபாரு சிைத்து ஆளி கபால்வான் - கொர் புரியும்
கடுங்ககாெத்தைக் பகாண்ை சிங்கம் கொன்றவனாகிய அங்கைன் - ைரிப்பு இலாது -
மனம்பொறாமல்; உபரத்ை மாற்றம் - பசான்ன பசாற்கள்; ைடுப்ப அருந் ைபகத்ைைாய -
ைடுக்க முடியாை ைன்தம பொருந்திய; சநருப்பபகய விபளத்ை கபால - பெருந்தீதய
மூட்டியது கொல; சநஞ்ெமும் மறுக - மனத்தையும் கலங்கச் பசய்ய; ககட்டு -
(அைதனக்) ககட்டு; எண்கின் கவந்ைன் - கரடிகளின் அரசனான சாம்ெவான்;
விருப்பிைால் அவபை கநாக்கி - அன்கொடு அந்ை அங்கைதனப் ொர்த்து; விளம்பிைான்
- கூறலானான்.

யாளி என்ெது ஆளி என்றாயிற்று. 16

கலிவிருத்ைம்

4664. 'நீயும் நின் ைாபையும் நீங்க, நின் குலத்

ைாயம் வந்ைவசராடும் ைபையர் இல்பலயால்;
ஆயது கருதிைம்; அன்ைது அன்று எனின்,
நாயகர் இறுதியும் நவிலற்பாலகைா?
நீயும் நின் ைாபையும் நீங்க - நீயும் உன் ைந்தையான சுக்கிரீவனும் ைவிர; நின்குலத்
ைாயம் வந்ைவசராடும் - உன் குலத்தில் உரிதமயுதை யவராய்ப் பிறந்ைவர்க்கு; ைபையர்
இல்பல - கவறு ஒரு மகன் இல்தல; ஆயது கருதிைம் - (அது கருதிகய) நீ உயிர் நீங்காது
சுக்கிரீவதனச் கசர்க என்று கூறிகனாம்; அன்ைது அன்று எனில் - அவ்வாறு
இல்லாவிட்ைாலும்; நாயகர் இறுதியும் - (நம்) ைதலவர்களின் மரணமும்; நவிலற்
பாலகைா - (நாம்) கெசத் ைக்கது ஆகுகமா? (ைகாது).

உங்கள் அரச மரபில் இப்கொது கவறு புைல்வர் இல்லாைைாலும், எங்கதைப்

கொன்ற எளியவரது மரணமின்றி உங்கதைப் கொன்ற இைவரசர் மரணம் குறித்து
வாயினாற் பசால்லுைலும் கூைாைாைலாலும் நீ உயிர்விடுகவன் என்று கூறுவது சிறிதும்
ைகாது; ஆைலால் நாங்கபைல்லாரும் உயிர் நீங்க, நீ சுக்கிரீவதனச் பசன்ற கசர்வாய்
என்ெது. ைாயம்: பசாத்திலுள்ைஉரிதம. 17
4665. 'ஏகு நீ; அவ் வழி
எய்தி, இவ் வழித்
கைாபகபயக் கண்டிலா வபகயும்
சொல்லி, எம்
ொபகயும் உணர்த்துதி; ைவிர்தி
கொகம்; - கபார்
வாபகயாய்!' என்றைன் -
வரம்பு இல் ஆற்றலான்.
வரம்பு இல் ஆற்றலான் - எல்தலயற்ற ஆற்றல் பகாண்ை சாம்ெவான் (அங்கைதன
கநாக்கி); கபார் வபகயாய் - கொரில் பவற்றி பவறும் ஆற்றலுதையவகன! ஏகு நீ - நீ
(உயிருைன்) கொவாயாக; அவ்வழி எய்தி - (இராமனும் சுக்கிரீவனும் இருக்கின்ற) அந்ை
இைத்தைச் கசர்ந்து; இவ் வழி - இந்ை இைபமங்கும்; கைாபகபயக் கண்டிலா வபகயும் -
மயில் கொன்ற சீதைதய நாம் காணமுடியாை திறத்தையும்; சொல்லி - பைரிவித்து; எம்
ொபகயும் உணர்த்துதி - எங்கைது மரணச் பசய்திதயயும் பைரிவிப்ொய்; கொகம் ைவிர்தி
- வருந்துவதை விடு; என்றைன் - என்று கூறினான்.

பசய் அல்லது பசத்துமடி என்ெது உண்தம வீரருக்கு இலக்கு; பிராட்டியின்

இருப்பிைம் காணவியலாதமயால் ைாங்கள் உயிர்விடுைகல வீரமாகும். எனகவ,
'கசாகம் ைவிர்தி' என்றான். சாதக - சாவு. கைாதக: உவதமயாகுபெயர்.
18

அனுமன் கூற்று

4666. அவன் அபவ உபரத்ைபின்,

அனுமன் சொல்லுவான்:
'புவைம் மூன்றினும் ஒரு
புபடயில் புக்கிலம்;
கவைம் மாண்டவர் எை,
கருத்திலார் எை,
ைவை கவகத்தினீர்!
ெலித்திகரா?' என்றான்.
அவன் அபவ உபரத்ைபின் - அந்ைச் சாம்ெவான் அவ்வாறு உதரத்ைபின்னால்;
அனுமன் சொல்லுவான் - அனுமன் கூறுவான்; ைவை கவகத்தினீர் - சூரியன் கொன்ற
கவகத்தையுதையவர்ககை! புவைம் மூன்றினும் - (நாம் சீதைதய) மூன்று
உலகங்களிலும்; ஒரு புபடயில் புக்கிலம் - ஒரு ெக்கத்தில் கூை (நாம்) முழுவதும்
கொய்த் கைடிப் ொர்க்க வில்தல (அப்ெடியிருக்க); கவைம் மாண்டவர் எை - பசல்லும்
கவகம் குதறந்ைவர்கொலவும்; கருத்து இலார் எை - (நாம் கமற்பகாண்ை பசயதலப்
ெற்றி) எண்ணிப்ொர்க்கும் திறமில்லாைவர் கொலவும்; ெலித்திகரா - சலிப்ெதைந்து
விட்டீகரா? என்றான் - என்று ககட்ைான்.
 கைை கவண்டிய இைம் இன்னும் மிகுதியாக இருக்கவும், சிறிது கைடியதும்
சீதை கிதைக்காைதைக் பகாண்கை முழுவதும் திரிந்து அதலந்து சலிெெதைந்ைவர்
கொல நீங்கள் ஒரு சிறிதும் ஆகலாசதனயில்லாமல் பவறுப்ெதைந்து உயிர்விைத்
துணிவது சிறிதும் ைகுதியில்தல என்று அனுமன் கூறினான்.

வலிதமயிருந்தும் எதிலும் கருத்தில்தலபயன்றால் உங்கள் வீரத் ைன்தமக்கும்

கநர்தமக்கும் குதறவாகுபமன அனுமன் இடித்துதரத்ைான்.

கமனம்: பசல்தக. ைெனன்: பவப்ெத்ைால் கவகச் பசய்ெவன், சூரியன் (கமனம்,

ைெனன் என்றவைபமாழிச் பசாற்கள் இங்கக கவனம், ைவனன் எனத் திரிபுற்றன).
19

4667. பின்ைரும் கூறுவான்:

'பிலத்தில், வாைத்தில்,
சபான் வபரக் குடுமியில்,
புறத்துள் அண்டத்தில்,
நல் நுைல் கைவிபயக்
காண்டும் நாம் எனின்,
சொன்ை நாள் அவதிபய
இபறவன் சொல்லுகமா?
பின்ைரும் கூறுவான் - அனுமன் கமலும் பசால்லுவான்; பிலத்தில் - ொைாை
உலகத்திலும்; வாைத்தில் - கைவருலகத்திலும்; சபான் வபரக் குடுமியில் -
பொன்மதலயான கமரு மதலச் சிகரத்திலும்; புறத்துள் அண்டத்தில் - மற்றும்
அப்ொலுள்ை அண்ைங்களிலும்; நன்னுைல் கைவிபய- அைகான பநற்றிதயயுதைய
சீதைதய; நாம் காண்டும் எனில் - நாம்கைடிக் காண்கொமானால்; இபறவன் - (நம்)
அரசனான சுக்கிரீவன்; சொன்ைநாள் அவதிபய - நமக்குக் குறித்ை ைவதண நாட்களில்
எல்தல கைந்ைதைப்ெற்றி; சொல்லுகமா - குற்றமாக எடுத்துக் கூறுவாகனா?

ஓ: வினா இதைச் பசால்.

சீதைதயத் கைடிக் காண்ெது இன்றிதமயாை பைாழிலாைலால் ைவதண நாள்
கைந்ைதமக்குச் சிறிதும் கலங்காது நாம் கமற்பகாண்ை பசயலில்
ஊக்கங்பகாள்வதுைான் ைக்கது; அவ்வாறு அச் பசயதல நாம் சிறப்ொகச் பசய்து
முடித்ைால் சுக்கிரீவன் நம் பசயதலப் ொராட்டுவகனயல்லாமல் ஒரு நாளும்
கண்டிக்ககவ மாட்ைான் என்று அவ் வானரர்க்கு அனுமன் எடுத்துதரத்ைான்.
20

4668. 'நாடுைகல நலம் இன்னும்; நாடி, அத்

கைாடு அலர் குழலிைன் துயரின் சென்று, அமர்
வீடிய ெடாயுபவப் கபால வீடுைல்
பாடவம்; அல்லது பழியிற்று ஆம்' என்றான்.
 இன்னும் நாடுைகல நலம் - இனிகமலும் சீதைதயத் கைடிப் ொர்த்ைகல
நற்பசயலாகும் (ஆைலால்); நாடி - நாம் கைடியும் (அச்சீதைதயக்

காணா விட்ைால்); அத்கைாடு அலர் குழலிைன் - இைழ்கதையுதைய பூக்கள்

பொலிந்ை கூந்ைதலயுதைய சீதையின்; துயரின் சென்று - (இராவணனால் கநர்ந்ை)
துன்ெத்திற்காக (அவதைக் காக்க) எதிகர கொய்; அமர் வீடிய - அைனால் ஏற்ெட்ை
கொரில் உயிர்மாய்ந்ை; ெடாயுபவப் கபால - சைாயுதவப் கொல; வீடுைல் - (நாமும்
சீதைதயத் கைடும் பசயலில்) உயிர் விடுைல்; பாடவம் - பெருதமயாகும்; அல்லது -
அப்ெடிச் பசய்யாது நீங்கள் கருதியெடி இப்கொகை உயிதர விடுவது; பழியிற்று ஆம் -
ெழிக்கு இைமாகும்; என்றான் - என்று கூறினான்.

நம்மால் முடிந்ைவதர எல்லாவிைங்களிலும் சீதைதயத் கைடிப் ொர்த்தும் அவள்

அகப்ெைாவிட்ைால் அப்கொது நாம் உயிர்விடுவது சிறந்ைைாகுகமயல்லாமல்
இப்பொழுகை உயிர்விடுகவாபமன்ெை ைக்கைாகாது என்று அனுமன் அவ்
வானரர்களிைம் கூறினான்.
கைாைலர் குைலி: அன்பமாழித் பைாதக. ொைவம்: பெருதம. 21
'சைாயு மாண்ைான்' என்ற அனுமனின் பசாற் ககட்டுச் சம்ொதி அங்கு வந்து வருந்துைல்

4669. என்றலும், ககட்டைன், எருபவ

கவந்ைன் - ைன்
பின் துபண ஆகிய
பிபழப்பு இல் வாய்பமயான்
சபான்றிைன் என்ற சொல்;
புலம்பும் சநஞ்சிைன்;
குன்று எை நடந்து,
அவர்க் குறுகல் கமயிைான்.
என்றலும் - என்று (அனுமன்) கூறியவுைகன; எருபவ கவந்ைன் - கழுகுகளுக்கு
அரசனான சம்ொதி என்ெவன்; ைன் பின் துபணயாகிய - ைனக்குப் பின் பிறந்ை
ைம்பியாகிய; பிபழப்பு இல் வாய்பமயான் - ைவறாை சத்தியத்தைக்
கதைப்பிடிப்ெவனான சைாயு; சபான்றிைன் என்ற சொல் - இறந்ைான் என்ற
பசால்தல; ககட்டைன் - ககட்டு; புலம்பும் சநஞ்சிைன் - கசாகத்ைால் புலம்பியழும்
மனத்தையுதையவனாய்; குன்று எை நடந்து - மதல கொல நைந்து வந்து;
அவர்க்குறுகல் கமயிைான் - அந்ை வானர வீரர்கதையணுகினான்.

ைன் ைம்பி சைாயு இறந்ை பசய்திதயக் ககட்ை சம்ொதி மிக வருந்தி,

அைனுண்தமதய வினாவியறிய விரும்பி அந்ைத் துயரச் பசய்திதயக் கூறிய
அனுமனும் மற்ற வானரர்களும் இருக்குமிைத்திற்கு வந்ைான் என்ெது. சம்ொதியின்
பெரிய உருவத்திற்கு மதல உவதம. பின் துதண - இதையவன், ைம்பி. குன்பறன
நைந்து: இறகுகள் எரிந்து அழியப் பெற்றவனாைலால் நைந்து வந்ைான் சம்ொதி.
கமயினான்: கமவினான் என்ற பசால்லின் திரிபு. 22
 4670. 'முபறயுபட எம்பியார் முடிந்ைவா' எைாப்
பபறயிடு சநஞ்சிைன், பபைக்கும் கமனியன்,
இபறயுபடக் குலிெகவல் எறிைலால், முைம்
சிபற அறு மபல எைச் செல்லும் செய்பகயான்;
முபறயுபட எம்பியார் முடிந்ை ஆ - நீதிமுதறதயத் ைனக்கு உரிதமயாகவுதைய என்
ைம்பி சைாயு இறந்ைவாறு என்கன! எைா - என்று; பபற இடு சநஞ்சிைன் -
ெதறயடிப்ெது கொலத்துடிக்கின்ற பநஞ்தசயுதையவனும்; பபைக்கும் கமனியன் -
ைவித்துத் துடிக்கும் உைம்தெயுதையவனும்; இபறயுபடக் குலிெம் கவல் எறிைலால் -
கைகவந்திரன் ைன் வச்சிரப் ெதைதய வீசிபயறிந்ைைால்; முைம் சிபற அறும் மபல எை
- முற்காலத்தில் சிறகுகள் அறுெட்டுப்கொன மதலதயப் கொல; செல்லும்
செய்பகயான் - பசல்லும் பசயதலயுதையவனானான்.

முற்காலத்தில் மதலகள் இறகுள்ைனவாயிருந்து ெறந்ை மக்களின்கமல் விழுந்து

அழித்ைைால், இந்திரன் அவற்றின் சிறகுகதை அரிந்ைான் என்ெது புராணக் கதை.
சிறகுகள் அறுெட்ை மதல சிறகுகள் கரிந்துவிட்ை சம்ொதிக்கு ஏற்ற உவதமயாம்.

எம்பியார் - ொல்வழுவதமதி (ொசத்ைால் வந்ைது); ைம்பி இதையவனாைலால் எம்பி

என்று இருப்ெது முதற; 'ஆர் என்ற மரியாதைப் ென்தம விகுதி கசர்த்து வழு;
ைம்பிதய நிதனத்ை ொசத்ைால் எம்பியார் என அதமந்ைது.
23

4671. 'மிடலுபட எம்பிபய வீட்டும் சவஞ் சிைப்

பபடயுளர் ஆயிைார்' பாரில் யார்?' எைா,
உடலிபை வழிந்து கபாய், உவரி நீர் உக,
கடலிபைப் புபரயுறும் அருவிக் கண்ணிைான்;
மிடலுபட எம்பிபய - வலிதமயுதைய என்ைம்பிதய; வீட்டும் - அழிக்கக் கூடிய;
சவஞ்சிைப் பபடயுளர் ஆயிைார் - பகாடிய ககாெத்கைாடு ைாக்கும்
ெதைக்கலங்கதைக் பகாண்ைவர்; பாரில் யார்? - இந்ை உலகத்தில் எவர் உள்ைனர்?
எைா - என்று பசால்லி வருந்தி; உடலிபை வழிந்துகபாய் - உைம்பிலிருந்து கீகை
விழுந்துகொய்; உவரி நீர் உக - கைலில் கசருமாறு; கடலிபைப் புபர உறும் அருவிக்
கண்ணிைான் - அந்ைப் பெரிய கைதலப் கொல நீர்ப்பெருக்குதைய கண்
கதையுதையவனும்.

ைன் அன்ொன ைம்பியின் மரணத்தை நிதனந்து சம்ொதி கைல்கொலக் கண்ணீதரப்

பெருக்கினான் என்ெது.

உைலிதன: உருபு மயக்கம். 24

4672. உழும் கதிர் மணி

அணி உமிழும் மின்னிைான்; மழுங்கிய சநடுங் கணின்
வழங்கும் மாரியான்;
புழுங்குவான்,
 அழுங்கிைாை; புடவிமீதினில்,
முழங்கி, வந்து, இழிவது
ஓர் முகிலும் கபால்கின்றான்;
உழும் கதிர் மணி - சாதண பிடித்ை ஒளிபொருந்திய மணிகதைக் பகாண்டு பசய்ை;
அணி உமிழும் மின்னிைான் - அணிகலன்கள் ஒளிவிடுகின்ற மின்னதலயுதையவனும்;
மழுங்கிய சநடுங்கணின் - ஒளி மங்கிய ைன் நீண்ை கண்களிலிருந்து; வழங்கும்
மாரியான் - வழிகின்ற நீர்த்துளிகதையுதையவனும்; புழுங்குவான் அழுங்கிைான் -
துயரத்ைால் மனம் வருந்துெவனாய் வாய்விட்டுக் கைறுெவனும்; புடவி மீதினில் -
பூமியின்கமல்; முழங்கிவந்து - குமறிக் பகாண்கை வந்து; இழிவது - கீகை
இறங்குவைான; ஓர் முகிலும் கபால்கின்றான் - ஒரு கமகத்தை ஒத்திருப்ெவனும்.

மின்னியிடித்து நீதரச் பசாரிகின்ற கமகம், இரத்தின அணிகலன்கைால் ஒளி வீசிக்

பகாண்டும், வாயினால் கைறிக் பகாண்டும், கண்ணீதரச் பசாரிந்து
பகாண்டுமிருக்கின்ற சம்ொதிக்கு உவதமயாம். இல்பொருள் உவதம.
சம்ொதி பெரிய உருவத்துைன் பூமியின்கமல் நைந்து வருவைால் பூமியின் கமல்
இழியும் கமகம் கொன்றான் என்று குறித்ைார். 25

4673. வள்ளியும் மரங்களும் மபலயும்

மண் உற,
சைள்ளு நுண் சபாடிபட,
கடிது செல்கின்றான்;
ைள்ளு வன் கால்
சபார, ைரணியில் ைவழ்
சவள்ளி அம் சபரு
மபல சபாருவு கமனியான்;
வள்ளியும் - பகாடிகளும்; மரங்களும் - ெலவதகயான மரங்களும்; மபலயும் -
மதலகளும்; மண் உற - மண்கணாடு மண்ணாகும் ெடி; சைள்ளு நுண் சபாடிபட -
பைள்ளிய நுண்தமயான பொடியாகுமாறு; கடிது செல்கின்றான் -
விதரவாகச்பசன்றான்; ைள்ளு வன்கால் சபார - எல்லாவற்தறயும் ைாக்கித் ைள்ைவல்ல
வலிய காற்று கமாதுவைால்; ைரணியில் ைவழ் - பூமியில் ைவழ்ந்து வருகின்ற; சவள்ளி
அம் சபருமபல - அைகிய பவள்ளிமயமான தகலாய மதலதய; சபாருவும்
கமனியான் - ஒத்ை உருவமுதையவனும் (ஆகி).

சம்ொதி நைந்து வருதகயில் வழியிலுள்ை பகாடிகளும் மரங்களும்

மதலகளும் பொடியாயினபவன அவனது கவகத்தையும் வலிதமதயயும் கூறினார்.

ைரணியில் ைவழ் பவள்ளியம் பெருமதல: இல்பொருளுவதம. சம்ொதிக்கு

பவள்ளிமதல உருவின் பெருதமயாலும் நிறத்ைாலும்உவதமயாம். 26
சம்ொதியின் வருதகதயக் கண்ை அனுமன் பசயல்
4674. எய்திைன் - இருந்ைவர்
இரியல் கபாயிைார்;
ஐயன், அம் மாருதி,
அழலும் கண்ணிைான்,
'பகைவ நிசிெர!
கள்ள கவடத்பை!
உய்திசகால் இனி?' எைா
உருத்து, முன் நின்றான்.
எய்திைான் - (இவ்வாறு சம்ொதி அந்ை வானர வீரர்கள் இருந்ை இைத்திற்கு) வந்து
கசர்ந்ைான்; இருந்ைவர் இரியல் கபாயிைார் - (அவதனக் கண்டு) அங்கிருந்ை அந்ை
வானரவீரர்கள் அஞ்சிகயாடி னார்கள்; ஐயன் அம்மாருதி - அறிவிற் சிறந்ைவனான அந்ை
அனுமன் மட்டும்; அழலும் கண்ணிைான் - (ககாெத்ைால்) பநருப்புப் கொல் ஏரியும்
கண்கதையுதையவனாய் (அந்ைச் சம்ொதிதய கநாக்கி); பக ைவநிசிெர -
வஞ்சதனயுதைய அரக்ககன! கள்ள கவடத்பை - பொய் கவைம் பூண்ைவகன! இனி
உய்திசகால் எைா - (என்முன் அகப்ெட்ை நீ) ைப்பிப் பிதைப்ொகயா என்று; உருத்து -
ககாபித்து; முன் நின்றான் - அவபனதிரில் நின்றான்.
சம்ொதியின் கெருருவத்தைக் கண்டு மற்தறய வானர வீரர்கள் அஞ்சிகயாை,
அவதன இராவணன் சார்பினன் என்கற கருதி அனுமன் ககாபித்து, 'வஞ்சதன மிக்க
அரக்ககன! இவ்வாறு கள்ைத்ைனமாகப் ெறதவ வடிவம் பகாண்டு ைப்பிப் பிதைக்கப்
ொர்க்கின்றாகயா' என்று கூறி அவதன எதிர்த்து நின்றான் என்ெது.

தகைவம்: வஞ்சகம். கவைத்தை: முன்னிதலக் குறிப்பு விதனமுற்று. நிசிசரர்:

அரக்கர் (இரவில் சஞ்சரிப்ெவர்). எருதவ கவந்ைன் (22), பசய்தகயான் (23),
கண்ணினான் (24), கொல்கின்றான் (25), பொருவு கமனியான் (26), உருத்து
முன்னின்றான் என விதன முடிவு பகாள்ளுைல் கவண்டும்.
27

4675. சவங் கைம் வீசிய மைத்ைன், விம்மலன்,

சபாங்கிய கொரி நீர் சபாழியும் கண்ணிைன்,
ெங்பகயில் ெழக்கு இலன் என்னும் ைன்பமபய,
இங்கிை வபகயிைால், எய்ை கநாக்கிைான். (அனுமன் சம்ொதிதய கமலும்
கநாக்கி) சவங்கைம் வீசிய மைத்ைன் - பகாடிய ககாெத்தை நீக்கிய
மனத்தையுதையவனும் ; விம்மலன் - (துக்கத்ைால்) பொருமுகின்றவனும்; சபாங்கிய
கொரி நீர் சபாழியும் - பொங்கும் மதைகொல நீதரச் பசாரிகின்ற; கண்ணிைன் -
கண்கதையுதையவனுமாயிருக்கின்றான் (ஆைலால், இவன்); ெங்பகயில் ெழக்கு இலன்
- மனத்திகல சிறிதும் குற்றம் இல்லாைவன்; என்னும் ைன்பமபய - என்ெதை; இங்கிை
வபகயிைால் - முகத்தின் குறிப்புகளினால்; எய்ை கநாக்கிைான் - நன்றாக அறிந்து
பகாண்ைான்.

அனுமன், பிறர் முகக் குறிப்ெறிந்து உண்தமதயயுணர்ெவனாைலால்,

சீற்றமில்லாமலும், துயரத்ைால கண்ணீதரப் பெருக்கியும் வருகின்ற சம்ொதிதயக்
கண்டு அவன் குற்றமறறவன் என்ெதைத் பைளிந்ைான் என்ெது.
 இங்கிை வதக: குறிப்ொல் உணருந் ைன்தம. சங்தக: மனம்; சைக்கு: குற்றம்.
28

சைாயுதவக் பகான்றவர் யார் எனச் சம்ொதி வினவுைல்

4676. கநாக்கிைன், நின்றைன்,

நுணங்கு ககள்வியான்,
வாக்கிைால் ஒரு
சமாழி வழங்குறாைமுன்,
'ைாக்க அருஞ் ெடாயுபவத்
ைருக்கிைால் உயிர்
நீக்கிைர் யார்? அது
நிரப்புவீர்!' என்றான்.
கநாக்கிைன் நின்றைன் - (சம்ொதியின் வருதகதய) கநாக்கி எதிர் நின்றவனும்;
நுணங்கு ககள்வியான் - நுட்ெமான கல்வி ககள்விகதையுதையவனுமாகிய அனுமன்;
வாக்கிைால் ஒரு சமாழி - ைன் வாயினால் ஒரு பசால்; வழங்குறாைமுன் - பசால்வைற்கு
முன்னகம (சம்ொதி); ைாக்க அருஞ் ெடாயுபவ - யாரும் எதிர்த்துப் கொர் பசய்ய
முடியாை வலிதமயிதைய சைாயுதவ; ைருக்கிைால் - சூரத்ைனத்ைால்; உயிர் நீக்கிைர்
யார் - உயிதரப் கொக்கியவர் யார்? அது நிரப்புவீர் - அதை விரிவாக எடுத்துக்
கூறுங்கள்; என்றான் - என்று ககட்டுக் பகாண்ைான்.
நிரப்புவீர்: அனுமன் ஒருவதன உயர்வு கருதிப் ென்தமயில் கூறியது என்றும்,
அங்கிருந்ை மற்ற வானர வீரர்கதை உைப்ெடுத்தியது என்றும் பகாள்ைலாம்.
நிரப்புைல்: குதறயின்றி முழுவதும் கூறல். 29
சம்ொதி ைன் வரலாறு உதரத்ைல்

4677. 'உன்பை நீ உள்ளவாறு

உபரப்பின், உற்றபைப்
பின்பை யான் நிரப்புைல்
பிபழப்பு இன்றாகுமால்'
என்ை, மாருதி எதிர்,
எருபவ கவந்ைனும்,
ைன்பை ஆம் ைன்பமபயச்
ொற்றல் கமவிைான்;
(அது ககட்டு) மாருதி - அனுமன்; உன்பை நீ உள்ளவாறு உபரப்பின் - உன்தனப்
ெற்றி நீ உள்ைெடிகய கூறினால்; பின்பை - பிறகு; யான் உற்றபை நிரப்புைல் - நான்
நைந்ை வரலாற்தற விரிவாகக் கூறுவது; பிபழப்பு இன்றாகும் - ைவறு இல்லாைைாகும்;
என்ை - என்று (சம்ொதிதய கநாக்கிக்) கூற; எதிர் - எதிகர நின்ற அனுமனிைம்; எருபவ
கவந்ைனும் - கழுகரசனான சம்ொதியும்; ைன்பை ஆம் ைன்பமபய - ைன்தனெ ெற்றிய
வரலாற்தற; ொற்றல் கமயிைான் - பசால்லத் பைாைங்கினான்.
 ஆல் : ஈற்றதச.

பிதைப்பு - ைவறு. முைலடி முற்றுகமாதனயாகவுள்ைது. 30

4678. 'மின் பிறந்ைாசலை

விளங்கு எயிற்றிைாய்!
என், பிறந்ைார்க்கு இபட
எய்ைலாை? என்
பின் பிறந்ைான் துபண
பிரிந்ை கபபைகயன்
முன் பிறந்கைன்' எை
முடியக் கூறிைான்.
மின் பிறந்ைாசலை - (சம்ொதி அனுமதன கநாக்கி) மின்னல் கைான்றியது கொல;
விளங்கு எயிற்றிைாய் - விைங்குகின்ற ெற்கதை யுதையவகன! பிறந்ைார்க்கு இபட
எய்ைலாை என் - உைன் பிறந்ைவர் பொருட்டுச் கசார்ைல் அதையாை நிதல ஏது? என்
பின்பிறந்ைான் - எனக்குப் பின் பிறந்ைவனாகிய; துபண பிரிந்ை - (என்) சககாைரதனப்
பிரிந்ை; கபபைகயன் - எளியவனாகிய நான்; முன் பிறந்கைன் - (அந்ைச் சைாயுவுக்கு)
அண்ணனாகப் பிறந்கைன்; எை - என்று; முடியக் கூறிைான் - ைன் வரலாற்தற விைங்கக்
கூறினான்.

சைாயு என்ெவன் ைன் ைம்பி; நான் அவனுக்கு முன் பிறந்ைவன் என்ெது.

'இதையவன் இறக்க மூத்ைவனாகிய நான் உயிகராடு இருக்கின்கறகன' என்ற
இரக்கம் கைான்றுமாறு 'என் பின் பிறந்ைான் துதண பிரிந்ை கெதைகயன் முன்
பிறந்கைன்' என்றான் சம்ொதி. உைன்பிறந்ைவர்கள் துன்ெமுற கநர்ந்ைால்
கசார்வதையாை நிதல உண்கைா என்று சம்ொதி ககட்ைான். சைாயுவின் மரணத்ைால்
ைனக்கு ஏற்ெட்டுள்ை கசார்தவச் சம்ொதி இவ்வாற புலப்ெடுத்துகிறான்.
இதை(ைல்) - கசார்ைல். என்பு: ஆகுபெயர். 31

அனுமன், சைாயு இறந்ைதம உதரத்ைல்

4679. கூறிய வாெகம் ககட்ட, ககாது இலான்

ஊறிய துன்பத்தின் உவரியுள் புகா
ஏறிைன், உணர்த்திைன், 'இகல் இராவணன்
வீறிய வாளிபட விளிந்ைது ஆம்' என்றான்.
கூறிய வாெகம் ககட்ட - சம்ொதி பசான்னவற்தறக் ககட்ை; ககாது இலான் -
குற்றமற்றவனான அனுமன்; ஊறிய துன்பத்தின் உவரியுள்புகா - மிக்க துன்ெமாகிய
கைலினுள் மூழ்கி; ஏறிைான் - அதிலிருந்து ஒருவாறு கதரகயறினவனாகி; இகல்
இராவணன் - (சைாயுகவாடு) கொர் புரிந்ை இராவணன்; வீறிய வாளிபட - வீசிய
வாளினால்; விளிந்ைது ஆம் - உன் ைம்பியின் மரணம் கநர்ந்ைைாகும்; என்றான்
உணர்த்திைன் - என்று பைரிவித்ைான்.
 சம்ொதியின் பசால் மனத்தைக் கதரயச் பசய்ைைால் அதைக் ககட்ை அனுமன் துயர்க்
கைலிகல மூழ்கிப்பின் ஒருவாறு பைளிந்ைான் என்ெது.

வீறிய வாள்: இராவணனுக்குச் சிவன் ைந்ை சந்திரகாசபமன்னும் வாள்; எனகவ,

பிறிபைான்றற்கு இல்லாை சிறப்புதையது.

புகா: பசய்து என்னும் வாய்ொட்டு விதனபயச்சம். 32

சம்ொதி புலம்ெல்

4680. அவ் வுபர ககட்டலும், அெனி ஏற்றிைால்

ைவ்விய கிரி எைத் ைபரயின் வீழ்ந்ைைன்;
சவவ் உயிரா உயிர் பபைப்ப, விம்மிைான்;
இவ் உபர, இவ் உபர, எடுத்து இயம்பிைான்:
அவ் உபர ககட்டலும் - (அனுமன் கூறிய) அந்ைச் பசாற்கதைக் ககட்ைதும் (சம்ொதி);
அெனி ஏற்றிைால் - கெரிடியினால்; ைவ்விய கிரி எை- சிதைந்ை மதல கொல; ைபரயில்
வீழ்ந்ைைன் - ைதரமீது விழுந்ைான்; சவவ் உயிரா - பவப்ெமாகப் பெருமூச்சுவிட்டு;
உயிர் பபைப்ப - உயிர் துடிக்க; விம்மிைான் - கைம்பி வருந்தியவனாகி; இவ்உபர
இவ்உபர - இந்ை இந்ைச் பசாற்கதை; எடுத்து இயம்பிைான் - எடுத்து எடுத்துச்
பசால்லிப் புலம்பினான்.

ஏறு: சிறந்ைதையும், பெரியதையும் 'ஏறு' என்றல் மரபு. கீகை விழுைலும்,

பவப்ெமாகப் பெருமூச் பசறிைலும், உயிர் ெதைத்ைலும், விம்முைலும் துயரத்தின்
பமய்ப்ொடுகள். இவ்வுதர இவ்வுதர என்ற அடுக்கு: கசாகத்தின் ெலவற்தறக்
கூறுவதைக் குறிக்கும்.
ைவ்வுைல்:சிதைைல். 33

கலிவிருத்ைம் (கவறு)

4681. 'விபளயா நீள் சிறகு இன்றி சவந்து உகத்

ைபள ஆகைன் உயிர் கபாைல் ைக்கைால்;
வபளயான் கநமியன் வன்பம ொல் வலிக்கு
இபளயாகை! இது என்ை மாயகமா?
விபளயா நீள் சிறகு இன்றி - (என் ைம்பிகய) எைற்கும் ைதைெைாை என்னுதைய
நீண்ை சிறகுகள் இல்லாமல்; சவந்து உக - (சூரியக் கதிர்கைால்) அடிகயாடு
பவந்பைாழிய; ைபள ஆகைன் - (விரும்பியெடி ெறந்து பசல்ல முடியாமல்)
ைதைப்ெடுத்ைப்ெட்டுள்ை எனது; உயிர் கபாைல் ைக்கது - உயிர் நீங்குைகல ைகுதியானது;
வபளயா கநமியன் - ககாணாை ஆதணச் சக்கரத்தையுதைய ைசரை மன்னனின்; வன்பம
ொல் வலிக்கு - மிகந்ை உக்கிரமான வலிதமக்கு; இபளகயாகை - குதறயாை
ஆற்றலுதையவகன! இது என்ை மாயகமா - (நீ இறந்ை) இச் பசய்தக என்ன மாயகமா?
(அறிய முடியவில்தலகய).
 ஆல்: ஈற்றதச, கைற்றமும் ஆம்.

ெறதவகளுக்கு மிகத் கைதவயான உறுப்ொகிய சிறகுகதை இைந்ை பின்பும் ஒரு

ெயனுமில்லாமல் நான் உயிருைன் வீகண விழுந்து கிைக்கின்கறன்; ஆனால், ைசரை
மன்னனது வலிதமக்கும் குதறயாை வலிதமயுள்ை நீ மூத்ைவனான எனக்கு முன்கன
இறந்ைது என்ன மாயம்' என்று சம்ொதி புலம்பினான்.

பூமி முழுவதும் வதையாை ஆதணச் சக்கரத்தைச் பசலுத்தி ஆட்சி

பசய்ைவனாைலால் ைசரைன் 'வதையா கநமியன்' எனப்ெட்ைான்.
ஓகாரம் இரக்கமுணர்த்தும், வதையா கநமியன் என்ெைற்குத் திருமால், சூரியன்
என்று பொருள் பகாண்ைவரும் உைர். 34

4682. 'மலகரான் நின்றுளன்; மண்ணும்

விண்ணும் உண்டு;
உபலயா நீடு அறம்
இன்னும் உண்டுஅகரா;
நிபல ஆர் கற்பமும்
நின்றது; இன்று நீ
இபலயாைாய்; இது
என்ை ைன்பமகயா?
மலகரான் நின்றுளன் - (திருமாலின் நாபித்) ைாமதர மலரில் கைான்றியவனான
பிரமன் இன்னும் அழியாது இருக்கின்றான்; மண்ணும் விண்ணும் உண்டு - பூமியும்
வானமும் உள்ைன; உபலயா நீடு அறம் - அழியாது வைரும் ைருமமும்; இன்னும் உண்டு
- இன்னும் நிதலபெற்றுள்ைது; நிபல ஆர் கற்பமும் - நிதல பொருந்திய பிரமகற்ெம்
என்ற காலமும்; நின்றது - இன்னும் முடிவதையாது உள்ைது
(ஆனால்) இன்று நீ இபல ஆைாய் - இன்கறா நீ மாத்திரம் இல்லாது அழிந்ைாய்;
இது என்ை ைன்பமகயா - இது என்ன முதறகயா?

அகரா: ஈற்றதச
நீண்ை ஊழிக் காலம் வதர நிதலத்ைற்குரிய நீ இறந்ைாகய எனச் சம்ொதி
இரங்கியவாறு. பிரமனும், மண்ணும், விண்ணும், அறமும், கற்ெ காலமும்
அழியுமானால் நீயும் அழிவது நியாயமாகும்; அதவ அழியாதிருக்க நீ மட்டும்
அழிந்ைது முதறயாகாது என்ெது சம்ொதி கருத்து.

ஓகாரம்: எதிர்மதற; ஐயமும் ஆம்.

கற்ெம்: பிரமகற்ெம். 35

4683. 'உடகை, அண்டம் இரண்டும்

முந்து உயிர்த்து -
இடு அந் நாள் வந்து
இருகவமும் எய்தி, யான்
விட, நீகய ைனிச்
சென்ற வீரமும்
கடகை; - சவங்
கலுழற்கும் கமன்பமயாய்!
சவங் கலுழற்கும் கமன்பமயாய் - வலிதம மிக்க கருைனுக்கும் கமம்ெட்ைவகன!
அம் முந்து நாள் - முன்பனாரு காலத்தில்; அண்டம் இரண்டும் உயிர்த்திடும் - இரண்டு
முட்தைகள் உண்ைாக்க; உடகை இருகவமும் வந்து எய்தி - ஒருவர்பின் ஒருவராக நாம்
இருவரும் உைன் பிறப்ொகப் பிறந்து; யான் விட - (இப்கொது) என்தன விட்டுப்
பிரிந்து; நீகய ைனிச் சென்ற வீரமும் - நீ மட்டும் ைனியாக இறந்து கொன வீரச் பசயலும்;
கடகை - முதறகயா?

நீ வீரத்ைால் இறந்ைது சிறந்ைைாயினும் என்தனத் ைனிகய விட்டுச் பசன்றது

ைகுதியாகாது என்ொன் 'யான் விை' என்றும், இராவணனுைன் கொர் பசய்து விழுப்புண்
ெட்டு இறந்ைானாைலால் 'பசன்ற வீரமும்' என்றும் கூறினான்.

அருணனுக்கு அரம்தெ பயன்னும் கைவமாதிைம் கைான்றிய இருமுட்தைகளில்

பிறந்ைவர் சம்ொதியும் சைாயுவும் என்ெர்.
நீகய - ஏகாரம் பிரிநிதல. கைகன - ஏகாரம் வினாப் பொருளில் வந்ைது. அண்ைம் -
முட்தை. 36

4684. 'ஒன்றா மூன்று உலகத்துகளாபரயும்

சவன்றான்என்னினும் வீர! நிற்கு கநர்
நின்றாகை, அவ் அரக்கன்! நின்பையும்
சகான்றாகை! இது என்ை சகாள்பககயா?' வீர - வீரகன! (இராவணன்);
ஒன்றா - (ைனக்கு) இணங்கி வராை; மூன்று உலகத்து உகளாபரயும் - சுவர்க்கம், பூமி,
ொைாைம் என்னும் மூவலகங்களில் உள்ைவர் அதனவதரயும்; சவன்றான் என்னினும்
- பவன்றான் என்றாலும்; அவ் அரக்கன் நிற்கு கநர் நின்றாகை - (கொரில்) அந்ை
அரக்கனாகிய இராவணன் உனக்கு எதிராக வந்து நின்றானா? நின்பையும் சகான்றாகை
- உன்தனயும் பகான்றானா? இது என்ை சகாள்பககயா - இது என்ன வியப்ொன
நிகழ்ச்சிகயா?
மூவுலகத்தையும் பவன்ற அந்ை இராவணதனவிை நீ மிக்க வலியவனாைலால்
அவன் உன்தன எதிர்த்ைான் என்ெதும், பகான்றான் என்ெதும் நம்ெத்ைக்க
நிகழ்ச்சிகைாக இல்தலகய என்றான் சம்ொதி.

நின்றாகன பகான்றாகன: ஏகாரங்கள் வியப்பொடு வந்ை வினாக்கள். பகாள்தக:

ககாட்ொடு, சூழ்ச்சியும் ஆம். 37

4685. என்று என்று ஏங்கி, இரங்கி, இன்ைலால்

சபான்றும் ைன்பம புகுந்ைகபாது, அவற்கு
ஒன்றும் சொற் சகாடு உணர்ச்சி நல்கிைான் -
வன் திண் கைாள் வபர அன்ை மாருதி.
என்று என்று - (சம்ொதியானவன்) என்று ெலவிைமாகக் கூறி; ஏங்கி இரங்கி - மனம்
ைைர்ந்ை வருந்தி; இன்ைலால் - துன்ெத்ைால்; சபான்றும் ைன்பம புகுந்ைகபாது -
இறக்கும் நிதலயதைந்ை கொது; அவற்கு - அந்ைச் சம்ொதிக்கு; வன்திண் வபர அன்ை
கைாள் மாருதி - மிக வலிய மதல கொன்ற கைாள்கதையுதைய அனுமன்; ஒன்றும்
சொல்சகாடு - ஏற்ற பசாற்கதைக் பகாண்டு; உணர்ச்சி நல்கிைான் - கைறுைல் கூறினான்.

என்று என்று - அடுக்கு - துயரத்ைால் வந்ை எண்ணுப் பொருைது. வன் திண்: ஒரு
பொருட் ென்பமாழி. ஒன்றும் பசால்: துயரத்தைத் ைணிப்ெைற்ககற்ற பசாற்கள்.
அனுமன் பசால்லின் பசல்வனாைலால் ஒன்றும் பசாற்பகாடு உணர்ச்சி நல்கினான்
என்றார். 38

சம்ொதியின் வினாவும் அனுமனின் விதையும்

4686. கைற்றத் கைறி இருந்ை செங்கணான்,

'கூற்று ஒப்பான், சகாபல வாள் அரக்ககைாடு
ஏற்று, கபார் செய்ைது என் நிமித்து?' எை,
காற்றின் கெய் இது கட்டுபரக்குமால்;
கைற்றத் கைறி இருந்ை செங்கணான் - (அனுமன்) கைறுைல் பமாழி கூறியைனால் மனந்
பைளிந்ை சிவந்ை கண்கதையுதைய அந்ைச் சம்ொதி; கூற்று ஒப்பான் - யமன் கொன்று
வலிதமயுதைய சைாயு; சகாபல வாள் அரக்ககைாடு - பகாதல புரியும்
வாதையுதைய அரக்கனாகிய இராவணகனாடு; ஏற்று - எதிர் நின்று; கபார் செய்ைது -
கொர்

பசய்ைைற்கு; என் நிமித்து எை - காரணம் என்ன என்று வினாவ; காற்றின் கெய் -

வாயு குமாரனான அனுமன்; இது கட்டுபரக்கும் - பின்வரும் பசய்திகதைக்
கூறலானான்.
ஆல்: ஈற்றதச.

சம்ொதி அனுமன் கைறுைல்பமாழியால் மனந் பைளிந்து, சைாயு இராவணகனாடு

கொர் பசய்ை காணத்தை வினாவ, அனுமன் கூறமுற்ெட்ைான். நிமிர்ந்து: நிமித்ைம்
(காரணம்). பசங்கணான்: கண்கள் சிவந்ைதம துயரத்ைால் கலங்கியைாலாகும்.
39

4687. 'எம் ககாமான், அவ் இராமன், இல் உளாள்,

செங்ககாலன் மகள், சீபை செவ்வியாள்,
சவங் ககால் வஞ்ென் விபளத்ை மாபயயால்,
ைம் ககாபைப் பிரிவுற்ற ைன்பமயாள்;
 எம் ககாமான் அவ்இராமன் - (அது ககட்ை அனுமன்) எங்கள் ைதலவனாகிய அந்ை
இராமபிரானின்; இல் உளாள் - மதனவியாக இருப்ெவளும்; செங்ககாலன் மகள் - நீதி
ைவறாை ஆட்சிதயயுதைய சனகமன்னன் திருமகளும்; செவ்வியாள் -
நல்லிலக்கணங்களும் ெண்பும் நிதறந்ைவளுமான; சீபை - சீதையானவள்; சவங்ககால்
வஞ்ென் - பகாடுங்ககாதலயுதைய வஞ்சகனான இராவணன்; விபளத்ை மாபயயால் -
பசய்ை சூழ்ச்சியால்; ைன் ககாபை - ைன் நாயகனான அந்ை இராமபிராதன; பிரிவுற்ற
ைன்பமயாள் - பிரிந்ை ைன்தமதயயுதைவைானாள்.

பவங்ககால் வஞ்சன் விதைத்ை மாதய: மாயமான் காரணமாக இராம இலக்குவர்

சீதைதயப் பிரியுமாறு பசய்ைது.

இல் உைான்: வீட்டிலிருந்து கணவனுக்கு கவண்டிய பைாழிதலச் பசய்ெவள்;

மதனவி - இைவாகுபெயர். 40

4688. 'சகாண்டு ஏகும் சகாபல

வாள் அரக்கபைக்
கண்டான் நும்பி;
அறம் கடக்கலான்,
''வண்டு ஆர் ககாபைபய
பவத்து நீங்கு'' எைா,
திண் கைரான் எதிர்
சென்று சீறிைான்.
சகாண்டு ஏகும் - சீதைதயக் கவர்ந்து பசல்லும்; சகாபல வாள் அரக்கபை -
பகாதல பசய்யும் வாகைந்திய இராவணதன; நும்பி கண்டான்- உன் ைம்பி ொர்த்ைான்;
அறம் கடக்கலான் - ைருமபநறி

ைவறாைவனான அவன்; வண்டு ஆர் ககாபைபய - வண்டுகள் பமாய்க்கும்

கூந்ைதலயுதைய அச் சீதைதய; பவத்து நீங்கு - விட்டுவிட்டு அப்ொகல பசல்; எைா -
என்று கூறி; திண்கைரான் எதிர் சென்று - வலிய கைதரயுதைய அந்ை இராவணன் எதிகர
பசன்று; சீறிைான் - மனங் பகாதித்து எதிர்த்ைான்.

அறங் கைக்கலான்: இந்ை அதைபமாழி பிறர் மதனவிதயக் கவர்வதைக் கண்டு

மனங்பகாதிப்ெைற்கு ஏற்றவன் என்ற கருத்தைப் புலப்ெடுத்தும்.

அறங் கைவாை சைாயுதவ அறபநறி நின்றுகைார்க் பகலாம் மாணிதய' - (3449) என

முன்னும் கூறினார். பசால்லிய அறபநறி பைாைர்ந்து கைாைதம நல்லியல் அருங்கைன்
கழித்ை நம்பிதய' - (3451) என்றதும் காண்க.

கண்ைான்:முற்பறச்சம். 41

4689. 'சீறி, தீயவன் ஏறு கைபரயும்

கீறி, கைாள்கள் கிழித்து அழித்ை பின்,
கைறி, கைவர்கள் கைவன் சைய்வ வாள்
வீற, சபான்றிைன் சமய்ம்பமகயான்' என்றான்.
சமய்ம்பமகயான் - எப்பொழுதும் அறவழியிகலகய நிற்கும் சைாயு; சீறி - ககாபித்து;
தீயவன் ஏறு கைபரயும் கீறி - பகாடியவனான அந்ை இராவணன் கைதரயும் அழித்து;
கைாள்கள் கிழித்து - (அவன்) கைாள்கதையும் பிைந்து; அழித்ைபின் - அவனுக்குத்
கைால்விதய உண்ைாக்கின பிறகு; கைறி - (இராவணன்) சைாயுதவ பவல்லும்
பநறிதயத் துணிந்து; கைவர்கள் கைவன் - கைவர்களுக்கும் கைவனான சிவபெருமான்;
சைய்வ வாள் வீற - (ைனக்கு அளித்ை) பைய்வத் ைன்தமயுள்ை சந்திரகாசம் என்னும்
வாள் பவற்றிபெற; சபான்றிைன் - சைாயு (சிறகுகள் அறுெட்டு) உயிர்மாய்ந்ைான்;
என்றான் - என்று (அனுமன்) கூறி முடித்ைான்.

சைாயு இராவணதனத் ைன் மூக்கினாலும் நகங்கைாலும் சிறகுகைாலும் ெலவாறு

துன்புறுத்தி, இறுதியில் அந்ைக் பகாடியவனது பைய்வ வாைால் உயிர் மாய்ந்ைான்
என்றான் அனுமன் என்ெது. மும்மூர்த்திகளுள் ஒருவனாைலால் சிவன் 'கைவர்கள்
கைவன்' எனப்ெட்ைான். வீறு என்ற பசால் பிறிபைான்றுக்கும் இல்லாை சிறப்பிதனக்
குறிக்கும். சிவபெருமான் பகாடுத்ைருளிய வாள் வீறுபெற (சிறப்ொன பவற்றிபெற)
என்றது அவ்வாளின் ஒப்ெரிய சிறப்பிதனப்புலப்ெடுத்திற்று. 42

சம்ொதி சைாயுதவப் ொராட்டுைல்

4690. விளித்ைான் அன்ைது

ககட்டு 'சமய்ம்பமகயாய்!
சைளித்து ஆடத் ைகு
தீர்த்ைன்மாட்டு, உயிர்
அளித்ைாகை! அது நன்று!
நன்று!' எைாக்
களித்ைான் - வாரி
கலுழ்ந்ை கண்ணிைான். *
விளித்ைான் - (இவ்வாறு) அனுமன் கூறினான்; அன்ைது ககட்டு - அச் பசாற்கதைக்
ககட்டு; வாரி கலுழ்ந்ை கண்ணிைான் - நீதரச் பசாரியும் கண்கதையுதையவனான
சம்ொதி (அனுமதன கநாக்கி); சமய்ம்பமகயாய் - உண்தம பநறியில் நிற்ெவகன;
சைளித்து ஆடத்ைகு - மனந் பைளிந்து அனுெவித்ைற்குரிய; தீர்த்ைன் மாட்டு -
புனிைனாகிய இராமபிரான் பொருட்டு; உயிர் அளித்ைாகை - (என் ைம்பியான சைாயு)
உயிதரயும் பகாடுத்ைாகன! அது நன்று நன்று - அந்ைச் பசயல் மிகவும் நல்லது! எைாக்
களித்ைான் - என்று மனமகிழ்ந்ைான்.
பைளித்து ஆைத்ைகு தீர்த்ைன் - முழுமுைற் கைவுள் என்று உறுதிபகாண்டு
சரணமதைவைற்கு ஏற்ற புண்ணிய மூர்த்தி. பைளிந்து என்ற பசால் எதுதக கநாக்கி
பைளித்து என வலித்ைல் விகாரமாயிற்று.
 தீர்த்ைன்மாட்டு உயிரளித்ைான்: சீதைதய மீட்ைலும் இராம காரியமாகும் என்ெது
கருதி. அளித்ைாகன - நன்று நன்று: ஏகாரமும் அடுக்கும் உவதகப் பொருைன.
43

4691. 'பபந் ைார் எங்கள் இராமன் பத்தினி,

செந் ைாள் வஞ்சி, திறத்து இறந்ைவன்,
பமந்ைா! எம்பி வரம்பு இல் சீர்த்திகயாடு
உய்ந்ைான் அல்லது, உலந்ைது உண்பமகயா?
பமந்ைா - வீரமுள்ைவகன! பபந்ைார் எங்கள் இராமன் - ெசுதமயான
மலர்மாலயணிந்ைவனான எங்கள் இராமனின்; பத்தினி - மதனவியும்; செந்ைாள்
வஞ்சி திறத்து - சிவந்ை அடிகதையுதைய வஞ்சிக் பகாடி கொன்றவளுமான சீதையின்
பொருட்டு; இறந்ைவன் - உயிர் நீத்ைவனாகிய; எம்பி - என் ைம்பி சைாயு; வரம்பு இல்
சீர்த்திகயாடு - அைவில்லாை புககைாடு; உய்ந்ைான் அல்லது - நல்வாழ்வு பெற்றான்
என்று கூறாலாகமயல்லாமல்; உலந்ைது - இறந்து கொனான் என்ெது; உண்பமகயா-
உண்தமப் பொருைாகுகமா?

சீதைதய மீட்ெைற்குத் ைன்னுயிதரக் பகாடுத்ைவனாைலால் அவனது பூைவுைம்பு

அழிந்தும் புகழுைம்பு அழியாது நிதல நிற்கின்றது. ஆைலால், அவன் இறந்தும்
இறவாைவனாககவ வாழ்ந்துவருகிறான் என்ெது. ெசுதம: புதுதம.

பசந்ைாள் வஞ்சி: ெண்புத் பைாதகப் புறத்துப் பிறந்ை அன்பமாழித் பைாதக;

அதையடுத்ை உவதமயாகு பெயருமாம்.
'ைன்னுயிர் புகழ்க்கு விற்ற சைாயு' - (5305) 44

4692. அறம் அன்ைானுடன் எம்பி அன்பிகைாடு

உறவு உன்ைா, உயிர் ஒன்ற ஓவிைான்,
சபற ஒண்ணாது ஓர் கபறு சபற்றவர்க்கு
இறவு என் ஆம்? இதின் இன்பம் யாவகைா?'
எம்பி - என் ைம்பியான சைாயு; அறம் அன்ைானுடன் - அறக் கைவுைான
இராமபிராகனாடு; அன்பிகைாடு உறவு உன்ைா - அன்கொடு உறவு பகாண்ைாடி; உயிர்
ஒன்ற ஓவிைான் - (அவன்திறத்து) ைன் உயிதரயும் மன நிதறகவாடு விட்ைான்; சபற
ஒண்ணாைது - யாரும் அதையமுடியாை; ஓர் சபற்றி - ஒப்ெற்ற கெற்தற; சபற்றவர்க்கு -
அதைந்ைவர்களுக்கு; இறவு என் ஆம் - இறப்பு என்ெதுைான் என்ன இைப்தெத்
ைந்துவிடும்? இதின் இன்பம் யாவகைா - இப் கெற்தறக் காட்டிலும் சிறந்ை இன்ெம்
அளிப்ெது கவறு என்ன?

இராமபிரான் பொருட்டு உயிதரக் பகாடுக்க கநர்ந்ை இப்கெற்றுக்குமுன்

மரணபமன்ெது இைப்கெ அன்று என்ெது.

ைருமகம ஒரு வடிபவடுத்ைாற்கொல இருப்ெைால் இராமதன 'அறமன்னான்'

என்றான்.
 சைாயு ைசரைனுக்குப் ெல உைவிகள் பசய்து அவனுக்கு உயிர்த் கைாைனாகி
அவனினும் வயது முதிர்ந்ை ைதமயன் முதறயிலிருந்து அவன் மக்கைான
இராமலக்குவதரத் ைன் மக்கைாக எண்ணி அன்தெப் பொழிந்ைார் என்ெதுெற்றி
'அன்பிகனாடு உறவுன்னா' என்றார்.

யாவகைா: ஓகாரம் எதிர்மதறப் பொருளில் வந்ை வினா. இறவு: இறப்பு -

பைாழிற்பெயர். 45

சம்ொதி நீர்க்கைன் பசய்து வானரதர கநாக்கி பமாழிைல்

4693. என்று என்று ஏங்கி, இரங்கி, இன்புைல்

சென்று, அங்கு ஆடுைல் செய்து தீர்ந்ைபின்,
வன் திண்கைாள் வலி மாறு இலாைவன்
துன்றும் ைாரவர்க்கு இன்ை சொல்லிைான்: *
என்று என்று ஏங்கி இரங்கி - என்று ெலவாறு ஏக்கங் பகாண்டு புலம்பி; இன்புைல்
சென்று - இனிய நீர்நிதலக்குச் பசன்று; அங்கு ஆடுைல் செய்து - அதில் நீராடுைல்
பசய்து; தீர்ந்ை பின் - முடித்ை பிறகு; வல் திண்கைாள்வலி - மிக்க திண்ணிய கைாள்
வலிதமயில்; மாறு இலாைவன் - ஒப்ெற்றவனாகிய சம்ொதி; துன்றும் ைாரவர்க்கு -
அைர்த்தியான மாதலதயத் ைரித்ை வானர வீரர்கதை கநாக்கி; இன்ை சொல்லிைான் -
பின் வருமாறு கூறலானான்.
சம்ொதி ஒப்ெற்ற வலிதமயுதையவன் என்ெைால் 'கைாள்வலி மாறிலாைவன்'
என்றார்.

என்று என்று - அடுக்கு, துன்ெத்தின் மிகுதிதயக் காட்டுவது. 46

4694. 'வாழ்வித்தீர் எபை; - பமந்ைர்! - வந்து, நீர்

ஆழ்வித்தீர் அலிர் துன்ப ஆழிவாய்;
ககள்வித் தீவிபை கீறினீர்; இருள்
கபாழ்வித்தீர்; உபர சபாய்யின் நீங்கினீர்.
ககள்வித் தீவிபை கீறினீர் - சான்கறாரிைம் ககட்ைறிந்ைைால் ொவச்
பசயதலபயாழித்ைவர்களும்; இருள் கபாழ்வித்தீர் - அஞ்ஞானமாகிய
இருட்தையழித்ைவர்களும்; சபாய் உபரயின் நீங்கினீர் - பொய் கெசுவதிலிருந்து
நீங்கினவர்களுமாகிய; பமந்ைர் - வீரர்ககை! நீர் வந்து - நீங்கள் நானிருக்குமிைம் வந்து;
எபை வாழ்வித்தீர் - என்தன நல்வாழ்வதைச் பசய்தீர்கள்; துன்ப ஆழிவாய் ஆழ்வித்தீர்
அலிர் - (என் ைம்பியின் மரணச் பசய்தி கூறி அைனால் என்தனத்) துயர்க் கைலினுள்
மூழ்கச் பசய்யவில்தல;
நல்லறியுதையவர்களும், பொய்யில்லாைவர்களும், அஞ்ஞானத்தை
அழித்ைவர்களுமாகி இங்கு வந்ை நீங்கள் இராமகாரியத்திற்காக என் ைம்பி உயிர்
துறந்ைதைத் பைரிவித்ைைால், ைம்பியின் மரணத்தை என்னிைம் கூறியைற்காக வருந்ை
கவண்ைா; அவன் இவ்வாறு கெறு பெற்றதை நிதனத்து எனக்கு மகிழ்ச்சிகயயாயிற்று
என்று கூறினான் சம்ொதி என்ெது கருத்து. கதிரவனின் பவப்ெம் ைாக்குைலால் ைன்
சிறகுகள் கரிந்பைாழிய, சம்ொதி மககந்திர மதலயில் விழுந்து, அங்கு வசித்ை நிசாகர
முனிவதரச் சரணதைய அவர் ைமது ைவச் சிறப்ொல் எதிர்கால வரலாற்தறயுணர்ந்து,
'பின்னர் இராமதூைர்கைான வானரர் இராம நாமத்தை உச்சரிக்கும் பொழுது உனக்கு
முன்பு கொலச் சிறகுகள் முதைத்திடும்' என்று ைனக்கு வரமளித்ைதை நிதனந்து இறகு
முதைக்குங்காலம் ைனக்குக் குறுகியது ெற்றி 'எதன வாழ்வித்தீர்' என்றும், 'இருள்
கொழ்வித்தீர்' என்றும் சம்ொதி மகிழ்ச்சிகயாடு கூறினான் எனலாம்.

இருள் கொழ்வித்தீர் - பைளிவுெற்றிய கால வழுவதமதி. கீறுைல்: பிைந்து தீயன

நீக்குைல். கொழ்ைல்: பிைந்து அப்புறப்ெடுத்துைல். 47

4695. 'எல்லீரும் அவ் இராம நாமகம

சொல்லீர்; சொல்ல, எைக்கு ஓர் கொர்வு இலா
நல் ஈரப் பயன் நண்ணும்; - நல்ல சொல்
வல்லீர்! வாய்பம வளர்க்கும் மாண்பினீர்!'
நல்ல சொல் வல்லீர் - (கமலும், சம்ொதி அந்ை வானர வீரர்கதை கநாக்கி) இன்பசால்
கூறுகின்றவரும்; வாய்பம வளர்க்கும் மாண்பினீர் - சத்தியத்தை வைர்க்கும் பெருதம
பெற்றவர்களுமாகிய வானர வீரர்ககை! எல்லீரும் - நீங்கள் அதனவரும்; அவ்இராம
நாமகம சொல்லீர் - அந்ை 'இராம' என்னும் திருநாமத்தைகய வாயால் உச்சரிப்பீர்கைாக!
சொல்ல - (அவ்வாறு என்னருகில்) பசால்வைனால்; எைக்கு - எனக்கு; ஒர் கொர்வு இலா
- ஒரு சிறிதும் ைாழ்வில்லாை; நல் ஈரப் பயன் - நல்ல (அந்ை இராமனின்) அருைாகிய
ெயன்; நண்ணும் - தககூடும்.

'என்றான்' என்று அடுத்ை பசய்யுகைாடு பைாைர்ந்து முடியும். இராம நாமம்

ஓதியைால் சம்ொதியின் சிறகு முதைத்ைது என்னும் பசய்தி. கம்ெர் ெதைப்பு;
வான்மீகத்தில் இல்தல. 48

இராம நாமம் ககட்டுச் சம்ொதியின் சிதற வைர்ைல்

4696. என்றான், 'அன்ைது காண்டும் யாம்' எைா,

நின்றார் நின்றுழி, நீல கமனியான்
நன்று ஆம் நாமம் நவின்று நல்கிைார்,
வன் கைாளான் சிபற வாைம் ைாயகவ.
என்றான் - என்று (சம்ொதி) கூறினான் (அதுககட்ை வானரர்கள்); யான் அன்ைது
காண்டும் எைா - நாங்கள் அதைக் காண்கொம் என்று பசால்லி; நின்றார் நின்றுழி -
நின்றவர் நின்றெடிகய; நீலகமனியான் - நீலகமனிதயயுதைய இராமனது; நன்கு ஆம்
நாமம் - நன்தமதய அருளும் 'இராம' என்னும் திருநாமத்தை; நவின்று நல்கிைார் -
உச்சரித்துைவினார்கள் (அைனால்); வன் கைாளான் சிபற - வலிய கைாள்கதையுதைய
சம்ொதியின் சிறகுகள்; வாைம் ைாய - வானைாவித்ைாவி வைர்ந்ைன.

'ஏ' : ஈற்றதச.
 இராம தகங்கரியத்தில் துதணபுரிய கவண்டுபமன்ற கருத்தினாகலகய சம்ொதிக்கு
பவந்ை சிறதக முதைத்திை அப்கொகை முனிவர் அருள் புரியவில்தல பயன்ெதும்,
இந்ை வானர வீரகராடு கெச்சு நிகழ்தகயில்ைான் அந்ைச் சம்ொதியின் சிறகு முதைத்ைது
என்ெதும் வான்மீகத்ைால் பெறப்ெடும். நீலகமனியான் நன்றாம் நாமம்: திருமாலின்
ஆயிர நாமங்களுள் சிறந்ைைான 'இராம நாமம்' என்ெதும் பொருந்தும். 49

4697. சிபற சபற்றான், திகழ்கின்ற கமனியான்,

முபற சபற்று ஆம் உலகு எங்கும் மூடிைான் -
நிபற சபற்று ஆவி சநருப்பு உயிர்க்கும் வாள்
உபற சபற்றால் எைல் ஆம் உறுப்பிைான்.
ஆவி சநருப்பு உயிர்க்கும் வாள் - புதககயாடு கூடிய பநருப்தெக் கக்கும் வாைானது;
உபற சபற்றால் எைல் ஆம் - ஓர் உதறதயப் பெற்றது என்று பசால்லத் ைக்க;
உறுப்பிைான் - அலகிதனப் பெற்றவனாகிய சம்ொதி; திகழ்கின்ற கமனியான் -
விைங்கும் உைம்தெயுதையவனாய்; முபற சபற்று ஆம் - வரிதசயாகப் பொருந்தி;
உலகு எங்கும் மூடிைான் - உலகங்கள் எல்லாவற்றிலும் ெரவித் ைன் சிறகுகைால்
மூடியவனாய்; நிபற சபற்று - வலிதம பெற்று; சிபற சபற்றான் - (ைனது
கரிந்துகொன) சிறகுகள் (முன்கொல) வைரப் பெற்றான்.

கருகிப்கொன சிறகுகள் மீண்டும் வைர்ந்ைன, உலதககய மூடும் அைவுக்கு

பெரிய சிறகுகை வைர்ந்ைன என்ெைாம். முதற பெற்று ஆம் உலகு- ஒன்றன்பின்
ஒன்றான வரிதசயில் அதமந்ை உலகங்கள்.

மூடுைல் - உள்ைைக்கிக் கவிந்து பகாள்ளுைல். அங்கம் இங்கக அலகு; வாயிதை

இதணந்ை அலகுக்கு உதறயிட்ை வாள்உவதமயாயிற்று. 50

சம்ொதியின் முன்தனய வரலாற்தறக் கூறுமாறு வானரர் ககட்ைல்4698.

சைருண்டான் சமய்ப் சபயர்
செப்பகலாடும், வந்து
உருண்டான் உற்ற
பயத்பை உன்னிைார்;
மருண்டார்; வாைவர்
ககாபை வாழ்த்திைார்;
சவருண்டார்; சிந்பை
வியந்து விம்முவார்.
(அது கண்ை வானரர்கள்) சைருண்டான் சமய்ப் சபயர் - (ஞானியர்கைால் ெரம்
பொருள் என்று) பைளியப்ெட்ைவனாகிய இராமனது ெயன்ைரும் திருநாமத்தை;
செப்பகலாடும் - (அந்ை வானர வீரர்கள்) உச்சரித்ை அைவிகல; வந்து உருண்டான் -
(முன்பு இறகு இல்லாமல்) உருண்டு வந்ைவனாகி சம்ொகி; உற்ற பயத்பை - (அப்கொது)
அதைந்ை (சிறகுகள் பெற்ற) நன்தமதய; உன்னிைார் - (மனத்தில்) கருதினர்;
மருண்டார் - வியப்ொல் திதகப்புற்றனர்; சவருண்டார் - அச்சமுற்றனர்; வாைவர்
ககாபை வாழ்த்திைார் - கைவர்களின் ைதலவனான திருமாலின் அவைாரமாகிய
இராமபிராதன வாழ்த்தித் துதித்ைார்கள்; சிந்பை வியந்து விம்முவார் - ஆச்சரியத்ைால்
மனம் பூரித்ைனர்.

சம்ொதி இறகில்லாமல் உருண்டு வந்ைதையும், இராம நாம உச்சரிப்ொல் சிறகுகள்

ைதைத்ைதையும் கநரிகல கண்ை வானரர்கள் அச்சமும் வியப்பும் மருட்சியும் ஒருங்கக
பகாண்ைவர்கைாய் அப் பெரும்ெயதன விதைக்கும் பெருதம வாய்ந்ை இராமதன
வாழ்த்தினர் என்ெது. பமய்ப் பெயர்: ைாரக மந்திரம். ெயன்: ெயன் ைனது
திருநாமத்ைால் கவண்டிய ெயதன விதைத்ைது பகாண்டு இராமன் மானுைனல்லன்;
கைவாதி கைவனான 'முழுமுைற் கைவுகை' என்ற ஞானத்தைப் பெற்ற வானரர்கள், அத்
கைவனுதைய முற்றுணர்வு, வரம்பிலாற்றல், யாவதரயும் ொதுகாக்கும் திறம்,
அழியாவியல்பு முைலிய குணங்கதைக் கருதி அவற்றில் ஈடுெட்டு ஆழ்ந்து ெக்தி
வயப்ெட்டுத் ைம்தமயும் மறந்து, இத்திருகமனிக்கு எவ்வாற்றானும் ஒரு குதறயும்
வராதிருக்க கவண்டும் என்று ெரிவால் வாழ்த்துவாராயினர். 51

4699. அன்ைாபைக் கடிது அஞ்ெலித்து, 'நீ

முன் நாள் உற்றது முற்றும் ஓை' எைச்
சொன்ைார்; சொற்றது சிந்பை கைாய்வுற,
ைன்ைால் உற்றது ைான் விளம்புவான்:
அன்ைாபைக் கடிது அஞ்ெலித்து - (வானர வீரர்கள்) சிறகு பெற்ற அந்ைச் சம்ொதிதய
விதரந்து தக கூப்பி வணங்கி; முன்ைால் உற்றது - முன்காலத்து நைந்ை வரலாறு; நீ
முற்றும் ஓது - நீ முழுவதையும் கூறுவாய்; எைச் சொன்ைார் - என்று கவண்டினார்கள்;
சொற்றது சிந்பை கைாய்வுற - அவர்கள் கூறியது மனத்தில் ெதிய; ைன்ைால் உற்றது -
ைனக்கு கநர்ந்ைதை (இறகு கரிந்ை காரணத்தை); ைான் - அந்ைச் சம்ொதி; விளம்புவான் -
(பின்வருமாறு) பசால்வானாயினான்.

சம்ொதிதய வானரர்கள் அஞ்சலித்ைது - அவன் இராமநாமத்தின் பெருதமதயத்

ைமக்குத் பைரிவித்ைவனாைலாலும், இராமனுக்குப் பெரிய ைந்தை முதறயாகி அவனது
திருவருதைப் பெற்றவனாைலாலும், மிகவும் வயது முதிந்ைவனாைலாலும் என்ெது.

ைன்னால் - உருபு மயக்கம். 52

சம்ொதி ைன் முன்தன வரலாறு உதரத்ைல்

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்ைம்.

4700. 'ைாய் எைத் ைபகய நண்பீர்!

ெம்பாதி, ெடாயு, என்கபம்;
கெசயாளிச் சிபறய கவகக்
கழுகினுக்கு அரசு செய்கவம்;
பாய் திபரப் பரபவ ஞாலம்
படர் இருள் பருகும் பண்பின்
ஆய் கதிர்க் கடவுள் கைர்ஊர்
அருணனுக்கு அபமந்ை பமந்ைர்;
 ைாய் எைத்ைபகய நண்பீர் - அன்பு காட்டுவதில் ைாய் என்று பசால்லத்ைக்க
நண்ெர்ககை! பாய்திபரப் பரபவ ஞாலம் - வீசும் அதலகதையுதைய கைலால் சூைப்
பெற்ற நிலவுலகத்தில்; படல் இருள் பருகும் பண்பின் - ெரவிய இருட்தை விழுங்கும்
(கொக்கும்) ைன்தமயுதைய; ஆய் கதிர்க் கடவுள் - சிறந்ை கதிர்ககைாடு கூடிய சூரிய
கைவனது; கைர் ஊர் - கைதரச் பசலுத்தும் சாரதியான; அருணனுக்கு - அருணனுக்கு;
அபமந்ை பமந்ைர் - பிறந்ை மக்கைாகிய; ெம்பாதி ெடாயு என்கபம் - சம்ொதி சைாயு என்ற
நாங்கள் இருவரும்; கெய் ஒளிச்சிபறய - அைகிய நிறத்தைக் பகாண்ை
சிறகுகதையுதை; கவகக் கழுகினுக்கு - கவகமாகப் ெறக்கும் கழுகுகளுக்கு; அரசு
செய்கவம் - அரசராக இருந்து ஆட்சி பசய்ைவர்கள்.

கதிரவனின் சாரதியாகிய அருணனுக்கு மக்கைாகப் பிறந்ை சம்ொதி சைாயு

என்ற நாங்கள் வானத்தில் உயரப் ெறக்கும் இயல்புதைய கழுகுகளுக் பகல்லாம்
அரசராக விருந்கைாம் என்று சம்ொதி கூறினான் என்ெது.

அருணன்: சூரியனுக்குச் சாரதி; காசியெ முனிவன் மதனவியான விநதையின்

வயிற்றில் பிறந்ைவன்; கருைனுக்குத் ைதமயன்; இதைக்குக் கீகை உறுப்பில்லாைவன்.
இச்பசய்யுள் முைல் 4706 ஆம் பசய்யுள் முடிய உள்ை ஏழு ொைல்கதை ஐந்து சீர்
பகாண்ைதவயாகப் பிரித்துக் கலித்துதற என்றும் பகாள்வர்.
நண்பீர்: ஈர் - முன்னிதலப் ென்தம விகுதி. 53

4701. ' ''ஆய் உயர் உம்பர் நாடு

காண்டும்'' என்று அறிவு ைள்ள,
மீ உயர் விசும்பினூடு கமக்கு
உறச் செல்லும் கவபல,
காய் கதிர்க் கடவுள்
கைபரக் கண்ணுற்கறம்; கண்ணுறாமுன்,
தீபயயும் தீக்கும் சைய்வச் செங்
கதிர்ச் செல்வன் சீறி,
ஆய்உயர் உம்பர் நாடு - (நாங்கள் இருவரும்) வானத்திலுள்ை அந்ைத்
கைவகலாகத்தை; காண்டும் என்று அறிவு ைள்ள - பசன்று காண கவண்டுபமன்று
எங்கள் அறிவுதூண்ை; மீ உயர் விசும்பின் ஊடு - கமகல உயர்ந்து விைங்கும் ஆகாய
வழிகய; கமக்கு உறச் செல்லும் கவபல - கமகல மிக உயர்ந்து ெறந்து (நாங்கள்) பசன்ற
கொது; காய் கதிர்க் கடவுள் - எரிக்கும் கதிர்கதையுதைய சூரிய கைவனது; கைபரக்
கண்ணுற்கறம் - கைரிதனக் கண்கைால் கண்கைாம்; கண்ணுறாமுன் - அவ்வாறுநாங்கள்
ொர்ப்ெைற்குள்; தீபயயும் தீக்கும் - பநருப்தெயும் எரித்து அழிக்கவல்ல; சைய்வச்
செங்கதிர்ச் செல்வன் - பைய்வத் ைன்தமயுள்ை சிவந்ை கதிர்கதையுதைய அந்ைக்
கைவுள்; சீறி - ககாெங் பகாண்டு.
நாங்கள் இருவரும் மிக உயரப் ெறக்கும் வல்லதம பெற்றிருந்ைதமயால்
வானுலகத்தைக் காணகவண்டுபமன்ற கெரார்வத்ைால் வானத்தில் ெறந்து சூரிய
மண்ைலத்தைக் குறுகிச் சூரியதனக் காணவிருக்கும்கொது, பூகலாகத்திலிருந்து
நாங்கள் வந்ைைால் அக்கைவுள் எங்கதைக் ககாபித்ைான் என்று சம்ொதி கூறினான்
என்ெது. தீதயயும் தீக்கும் பைய்வச் பசங்கதிர்ச் பசல்வன்: பவம்தமயின் மிகுதிதய
விைக்கும் உயர்வு நவிற்சியணி. அகரச்சுட்டு யகர பமய்பெற்று 'ஆயுயர்' (ஆய்உயர்)
என்று வந்ைது.
மீயுயர்: (மீ உயர்) ஒரு பொருட்ென்பமாழி. தீதயயும்: உம்தம உயர்வு சிறப்பு. கைர்:
ஒற்தறச் சக்கரத் கைர். (கதிரவன் கைருக்குச் சக்கரம் ஒன்று, குதிதரகள் ஏழு என்ெது
புராண மரபு) 54

4702. 'முந்திய எம்பி கமனி முருங்கு

அழல் முடுகும் கவபல,
''எந்பை! நீ காத்தி'' என்றான்;
யான் இரு சிபறயும் ஏந்தி
வந்சைைன் மபறத்ைசலாடும், மற்று
அவன் மபறயப்கபாைான்;
சவந்து சமய், இறகு
தீந்து, விழுந்சைைன், விளிகிலாகைன்.
முந்திய எம்பி கமனி - எனக்குமுன் கமகல பசன்ற என் ைம்பியான சைாயுவின்
உைதல; முருங்கு அழல் - எரிக்குந் ைன்தமயுள்ை பநருப்பு; முடுகும் கவபல -
விதரவாகச் சுட்பைரிக்குங் காலத்தில் (அந்ைச் சைாயு என்தன கநாக்கி); எந்பை நீ காத்தி
என்றான் - என் ைந்தைகய! நீ என்தனக் காப்ொற்று என்று கவண்டினான்; யான் -
நானும்; இரு சிபறயும் ஏந்தி - (அவனுக்கு கமகல பசன்று) பெரிய என் இரண்டு
சிறகுகதையும் ெரப்பி; வந்ைசைன் மபறத்ைகலாடும் - வந்து (அவன்கமல் பவப்ெம்
ைக்காைெடி) மதறக்ககவ; அவன் மபறயப் கபாைான் - அந்ைச் சைாயு (என் சிறகு
நிைலில்) மதறந்து பசன்றான் (அைனால்); சமய் சவந்து - என் உைல் பவந்ை; இறகு
தீந்து - இறகுகள் கருகி; விளிகிலாகைன் - என் உயிர் அழியாைவனாக; விழுந்ைசைன் -
ைதரயில் விழுந்கைன்.

என்தனவிை உயரமாகப் ெறந்து பசன்ற சைாயு சூரியகைவன் ககாபித்துச் பசலுத்திய

பவப்ெத்தைத் ைாங்கமாட்ைாமல் ைன்தனக் காப்ொற்றுமாறு என்தன கவண்டிக்
பகாள்ை, அைனால் அவதன என் சிறகின் கீகை வரச் பசய்து அவனுக்குகமகல நான்
ெறந்து பசல்ல அவனும் அவ்வாகற வந்து ைப்பினான்; நான் அந்ைக் கதிரவனது
பவப்ெத்தைத் ைாங்கமுயாமல் இறகு தீய்ந்து கீகை விழுந்கைன் என்று சம்ொதி
கூறினான் என்ெது. 'ைதமயன் ைந்தைகயாபைாப்ொன்' என்ெைால் 'எந்தை' என
விளிக்கப்ெட்ைான்.

முருங்கு அைல்: சுட்டு அழிக்கும் பநருப்பு: முடுகுைல்: விதரைல் மற்று: அதச.

55

4703. 'மண்ணிபட விழுந்ை என்பை

வானிபட வயங்கு வள்ளல்,
கண்ணிபட கநாக்கி, உற்ற
கருபணயான், ''ெைகன் காைல்
சபண் இபடயீட்டின் வந்ை
 வாைரர் இராமர் கபபர
எண்ணிபட உற்ற காலத்து, இறகு
சபற்று எழுதி'' ' என்றான். மண்ணிபட விழுந்ை என்பை - அவ்வாறு
ைதரயில் விழுந்ை என்தன; வானிபட வயங்கு வள்ளல் - வானத்தில் விைங்குகின்ற
கதிரவன்; கண்ணிபட கநாக்கி - கண்கைால் ொர்த்து; உற்ற கருபணயான் - என்மீது
பகாண்ை இரக்கத்ைால்; ெைகன் காைல் சபண் - சனகனின் அன்பு மகைான சீதை;
இபடயீட்டின் வந்ை - (இராமதனவிட்டுப்) பிரிைலால் அவதைத் கைடிக் காண்ெைற்காக
வரும்; வாைரர் - வாரர வீரர்கள்; இராமன் கபபர - இராமபிரான் திருநாமத்தை;
எண்ணிபட உற்ற காலத்து - மனத்தினாற் கருதி உச்சரிக்குங் காலத்தில்; இறகு சபற்று
எழுதி - நீ உன் இறகுகதை மீண்டும் பெற்றுப் ெறந்து பசல்வாய்; என்றான் - என்று
அருள்புரிந்ைான்.

ைன் பவம்தமயான கதிர்கைால் சிறகுகள் தீய்ந்து கீகை விழுந்துவிட்ை என்தனக்

கண்டு, கதிரவன் இரக்கப்ெட்டு 'இராமன் மதனவியான சீதைதயத் கைடுவைற்காக
வானர வீரர்கள் இங்கு வந்து உன் கவண்டுககாளுக்கிணங்க இராம நாமத்தையுச்சரிக்க,
அப்கொது இைந்ை சிறகுகள் மீண்டும் ைளிர்க்கப் பெற்று ஏழுவாய்' என்று அருள்
புரிந்ைான் எனச் சம்ொதி கூறினான்.

மண்ணிதை, வானிதை, கண்ணிதை: இவற்றில் இதைபயன்ெது இைம் என்னும்

பொருைது.
ைனக்கு அருள் புரிந்ைதை முன்னிட்டுக் கதிரவதன 'வள்ைல்' என்று குறித்ைான்.
இதையீடு - பிரிவு. 56

4704. 'எம்பியும் இடரின் வீழ்வான்,

ஏயது மறுக்க அஞ்சி,
அம்பரத்து இயங்கும் யாணர்க்
கழுகினுக்கு அரென் ஆைான்;
நம்பிமீர்! ஈது என் ைன்பம?
நீர் இவண் அபடந்ைவாற்பற,
உம்பரும் உவக்கத் ைக்கீர்!
உணர்த்துமின், உணர' என்றான்.
உம்பரும் உவக்கத் ைக்கீர் - கைவர்களும் மகிைத்ைக்க பைாழிதலயுதையவர்கைாகிய;
நம்பிமீர் - சிறந்ை வானர வீரர்ககை! இடரின் வீழ்வான் - (என் துன்ெத்தைக் கண்டு)
துயரத்தில் மூழ்கியவனாகிய; எம்பியும்- என் ைம்பியான சைாயுவும்; ஏயது மறுக்க
அஞ்சி - (நான்) ஏவியதைமறுக்க அஞ்சியவனாய்; அம்பரத்து இயங்கும் - வானத்தில்
சஞ்சரிக்கின்ற; யாணர்க் கழுகினுக்கு - வலிய கழுகுகளுக்கு; அரென் ஆைான் -
அரசன்ஆயினான்; ஈது என் ைன்பம - இதுகவ எனது வரலாறு; நீர் இவண்அபடந்ை
ஆற்பற - நீங்கள் இங்கு வந்ை வரலாற்தற; உணர உணர்த்துமின்- (நான்) உணரும்ெடி
கூறுக; என்றான் - என்று கூறிமுடித்ைான்.
யாணர்: அைகு (புதுதம). இங்கு 'வலிதம' என்று பொருள்ெடும். 57
 சீதையின் இருப்பிைத்தைச் சம்ொதி பைரிவித்ைல்

4705. என்றலும், இராமன் ைன்பை

ஏத்திைர் இபறஞ்சி, 'எந்ைாய்!
''புன் சைாழில் அரக்கன் மற்று
அத்கைவிபயக் சகாண்டு கபாந்ைான்,
சைன் திபெ'' என்ை உன்னித்
கைடி நாம் வருதும்' என்றார்;
'நன்று நீர் வருந்ைல் கவண்டா;
நான் அது நவில்சவன்' என்றான்.
என்றலும் - என்ற சம்ொதி வினாவியவுைகன (அவ் வானரர்); இராமன்ைன்பை
ஏத்திைர் இபறஞ்சி - இராமபிராதனத் துதித்து வணங்கி (சம்ொதிதய கநாக்கி); எந்ைாய்
- எம் ைந்தை கொன்றவகன! புன்சைாழில் அரக்கன் - இழிபைாழிதலச் பசய்யும்
அரக்கனாகிய இராவணன்; அத் கைவிபய - அந்ை இராமபிரான் கைவியான சீதைதய;
சைன் திபெ - பைன்திதச வழியாக; சகாண்டு கபாந்ைான் என்ை - பகாண்டு பசன்றான்
என்று; உன்னி - நிதனத்து; நாம் கைடி வருதும் என்றார் - நாங்கள் அச்சீதைதயத் கைடிக்
பகாண்டு வருகிகறாம் என்று கூறினர்; நன்று - (அது ககட்ை சம்ொதி) நல்லது; நீர்
வருந்ைல் கவண்டா - நீங்கள் வருந்ைாதீர்கள்; நான் அது நவில்சவன் - நான் இதுெற்றி
அறிந்துள்ைதைக் கூறுகவன்; என்றான் - என்று கூறத் பைாைங்கினான்.

பிறர் மதனவிதயக் கவரும் தீக்குண முதையவனாைலால் இராவணதனப் 'புன்

பைாழிலரக்கன்' என்றார்.

மற்று: அதச. 58

4706. 'பாகு ஒன்று குைபலயாபளப்

பாைக அரக்கன் பற்றிப்
கபாகின்ற சபாழுது கண்கடன்;
புக்கைன் இலங்பக; புக்கு,
கவகின்ற உள்ளத்ைாபள சவஞ்
சிபறயகத்து பவத்ைான்;
ஏகுமின் காண்டிர்; ஆங்கக
இருந்ைைள் இபறவி, இன்னும்.
பாகு ஒன்று குைபலயாபள - சர்க்கதரப் ொகு கொன்ற மைதலச் பசாற்கதையுதைய
சீதைதய; பாைக அரக்கன் - பகாடிய அரக்கனான இராவணன்; பற்றிப்
கபாகின்றசபாழுது - கவர்ந்து பசல்லுகின்ற கொது; கண்கடன் - (நான்) ொர்த்கைன்;
இலங்பக புக்கைன் - (அவன்) இலங்தகயிற் கொய்ச் கசர்ந்ைான்; புக்கு - (அங்குச்)

பசன்று ; கவகின்ற உள்ளத்ைாபள - ைவிக்கின்ற மனமுதைய அந்ைச் சீதைதய;

சவஞ்சிபற யகத்து பவத்ைான் - பகாடிய சிதறக் காவலில் தவத்துவிட்ைான்; இபறவி
- ைதலவியான சீதை; இன்னும் ஆங்கக இருந்ைைள் - இப்பொழுதும் அங்ககைான்
இருக்கின்றாள்; ஏகுமின் காண்டிர்- (நீங்கள்) அங்கக பசன்று காணுங்கள்.

ஏகுமின் - முற்பறச்சம். 59

4707. 'ஓெபை ஒரு நூறு உண்டால், ஒலி

கடல் இலங்பக; அவ் ஊர்,
பாெ சவங்கரத்துக் கூற்றும்
கட்புலன் பரப்ப அஞ்சும்;
நீென் அவ் அரக்கன் சீற்றம்
சநருப்புக்கும் சநருப்பு; நீங்கள்
ஏெ அருங் குணத்தீர்! கெறல் எப்
பரிசு இபயவது?' என்றான்.
ஒலி கடல் இலங்பக - ஒலிக்கின்ற கைலால் சூைப்ெட்ை அந்ை இலங்தகயானது;
ஓெபை ஒரு நூறு உண்டு - (இங்கிருந்து) நூறு கயாசதன தூரத்திலுள்ைது; அவ்ஊர் -
அந்ை இலங்தகயிைத்து; சவம் பாெக் கரத்துக் கூற்றும் - பகாடிய ொசக்கயிற்தறக்
தகயில் பகாண்டுள்ை யமனும்; கட் புலன் பரப்ப அஞ்சும் - (ைனது) கண்ணால்
ஏறிட்டுப் ொர்க்கவும் அஞ்சுவான்; நீென் அவ் அரக்கன் சீற்றம் - இழி பசயல் பசய்யும்
அந்ை இராவணனது ககாெகமா; சநருப்புக்கும் சநருப்பு - பநருப்தெயும் அழிக்க
வல்ல ஒரு பெருந்தீதயப் கொன்றது; ஏசு அறுங் குணத்தீர் - ெழிப்ெற்ற
நண்ெண்புதையவர்ககை! நீங்கள் - ; கெறல் - (அங்கக) பசல்லுவது; எப்பரிசு இபயவது
- எவ்வாறு முடியுகமா? என்றான் - என்று (சம்ொதி) கூறினான்.

ஆல்: ஈற்றதச.
இலங்தகயின் நிதலதயப் ொர்த்ைால் எவ்வாறு அங்கக பசன்று சீதைதயக்
காண்ெது என்று திதகக்கிறான் சம்ொதி.
ொசம்: கயிற்று வடிவுதைய ெதைக்கருவி; யமனுக்கு உரியது. 60

4708. 'நான்முகத்து ஒருவன், மற்பற நாரி

ஓர் பாகத்து அண்ணல்,
பால்முகப் பரபவப் பள்ளிப்
பரம்பரன், பணி என்றாலும்,
காலனுக்ககயும், கெறல் அரிது;
இது காவல் ைன்பம;
கமல் உமக்கு உறுவது எண்ணிச்
செல்லுமின்; - விளிவு இல் நாளீர்! நான்முகத்து ஒருவன் - (நான்கு
திதசகதையும் கநாக்க) நான்கு முகங்கதைக் பகாண்ை பிரமகைவன்; மற்பற நாரி ஓர்
பாகத்து அண்ணல் - மற்பறாரு மூர்த்தியான ொர்வதிதய இைப்ொகத்திற் பகாண்ை
சிவன்; பால்முகப் பரபவ - ொதலத் ைன்னிைங் பகாண்டுள்ை திருப்ொற் கைலில்;
பள்ளிப் பரம்பரன் பணி என்றாலும் - ொம்புப் ெடுக்தகயில் ெள்ளி பகாண்டுள்ை சிறந்ை
திருமால் ஆகிகயாரின் பொருட்டுச் பசய்யும் கவதலதய யாயினும்; காலனுக்ககயும் -
(அவ்வைவு ஏன்) யமனுங் கூை; கெறல் அரிது - (அந்ைப் ெணிதய நிதறகவற்றிை)
உள்கை புகுந்து பசல்லுைல் என்ெது முடியாைைாகும்; இது காவல் ைன்பம - (ஏபனனில்)
இது (இலங்தகயின்) கட்டுக் காவல் ைன்தமயாகும்; விளிவு இல் நாளீர் - அழிவில்லாை
நீண்ை ஆயுட் காலத்தையுதையவர்ககை! கமல் உமக்கு உறுவது - இனிகமல்,
உங்களுக்கு கநரக் கூடியவற்தற; எண்ணிச் செல்லுமின் - முன்னகர ஆராய்ந்து ொர்த்துச்
பசல்லுங்கள்.

மும்மூர்த்திகளின் பொருட்டுச் பசய்யும் ெணியாக இருப்பினும் அைதனச் பசய்து

முடிப்ெைற்காக இலங்தகக்குள் புகுவது இயமனுக்குக் கூை முடியாது. ஆககவ, இது
ெற்றி முன்னகர ஆராய்ந்து முடிபவடுத்துத் ைக்கவாறு பசய்யுங்கள் என்றான் சம்ொதி.
61

4709. 'எல்லீரும் கெறல் என்பது எளிது

அன்று, அவ்இலங்பக மூதூர்;
வல்லீகரல் ஒருவர் ஏகி, மபறந்து
அவண் ஒழுகி, வாய்பம
சொல்லீகர துயபர நீக்கித்
கைாபகபயத் சைருட்டி, மீள்திர்;
அல்லீகரன், என் சொல் கைறி,
உணர்த்துமின் அழகற்கு அம்மா!
அவ் இலங்பக மூதூர் - ெைதமயான அந்ை இலங்தகக்கு; எல்லீரும் - நீங்கள்
எல்கலாரும்; கெறல் என்பது - (ஒருமிக்கப்) கொய்ச் கசர்வது என்ெது; எளிது அன்று -
எளிய பசயலில்தல; வல்லீகரல் - (ஆனால்) திறதமமிக்கவராக இருந்ைால்; ஒருவர் ஏகி
- (உங்களுக்குள்) வல்லதமயுதைய ஒருவர் மட்டும் (ைனித்துச்) பசன்று; அவண்
மபறந்து ஒழுகி - (அங்குள்ைவர்கள் அறியமுடியாைெடி) அங்கக மதறந்து (சீதைதயத்
கைடும்) பசயல்புரிந்து; வாய்பம சொல்லீகர - இராமன் கூறிய உண்தம பமாழிகதைச்
பசால்லியவர்கைாய்; கைாபகபயத் சைருட்டித் துயபர நீக்கி - சீதைக்குத் பைளிவூட்டித்
துன்ெத்தைப் கொக்கி; மீள்திர் - திரும்புங்கள்; அல்லீகரல் - இல்லாவிட்ைால் (உங்களில்
ஒருவர் கொகவில்தலபயன்றால்); என் சொல் கைறி - நான் கூறிய வார்த்தையில்
நம்பிக்தக தவத்து; அழகற்கு உணர்த்துமின் - அைகுள்ை அந்ை இராமபிரானிைம் (சீதை
இலங்தகயில் இருப்ெதைத்) பைரிவியுங்கள்.
அம்மா: அதச.

'அம்ம' என்ெைன் நீட்ைல. எல்லீரும்: முன்னிதலப் ென்தமப் பெயர். பசால்லீர் -

முற்பறச்சம். 62

வானரரிைம் விதைபெற்றுச் சம்ொதி விசும்பில் பசல்லுைல்

4710. காக்குநர் இன்பமயால், அக்

கழுகுஇைம் முழுதும் கன்றி,
கெக்பக விட்டு, இரியல்கபாகித்
 திரிைரும்; அைபைத் தீர்ப்பான்
கபாக்கு எைக்கு அடுத்ை, நண்பீர்!
நல்லது புரிமின்' என்ைா,
கமக்கு உற விபெயின் சென்றான்,
சிபறயிைால் விசும்பு கபார்ப்பான்.
காக்குநர் இன்பமயால் - (ைம்தமப்) ொதுகாப்ெவர் இல்லாதமயால்; அக்கழுகு
இைம் முழுதும் - அந்ைக் கழுகுக் கூட்ைங்கள் அதனத்தும்; கன்றி - வருத்ைமுற்று;
கெக்பக விட்டு - (ைம்) இருப்பிைங்கதை விட்டு; இரியல் கபாகி - நிதலபகட்டுத்
ைடுமாறிப் கொய்; திரிைரும் - அதலந்து வாடும்; அைபைத் தீர்ப்பான் - அத் துயரத்தை
நீக்கும் பொருட்டு; கபாக்கு எைக்கு அடுத்ை - கொவது நான் பசய்யத்ைக்க பசயலாகும்;
நண்பீர் - நண்ெர்ககை! நல்லது புரிமின் - (நான் கூறிய இரண்ைனுள்) நன்தமைரக்
கூடியதைச் பசய்யுங்கள்; என்ைா - என்று கூறி; சிபறயிைால் விசும்பு கபார்ப்பான் - (ைன்)
சிறகுகைால் வானத்தை மதறப்ெவனாகிய அச் சம்ொதி; கமக்கு உற - கமகல
பொருந்ை; விபெயில் சென்றான் - விதரவாகப் ெறந்து கொனான்.
'இது வதரயில் சைாயுவின் ஆளுதகக்கு உட்ெட்டிருந்ை கழுகுகள் அச் சைாயு
இறந்ைைால் ொதுகாப்ொரில்லாமல் எளியவற்தற வலியதவ வாட்ை. நிதலபகட்டு
வருந்தும்; ஆைலால், அவற்தறப் ொதுகாக்கும் பொருட்டு நான் விதரந்து பசல்ல
கவண்டியுள்ைது. அைனால்ைான் பசல்லுகின்கறன்; நீங்கள் நான் பசால்லியவற்றுள்
ஏற்றதைச் பசய்யுங்கள்' என்று கூறிச் சம்ொதி வான்வழியாகப் ெறந்து பசன்றான்
என்ெது.

கசக்தக - ெறதவகளின் கூடு. 63

 மகயந்திரப் படலம்

மகயந்திர மதலதய அதைந்ை வானரவீரர்களின் பசயல்கதை விைக்கிக் கூறும்

ெைலாமாகும்.

கைதலக் கைப்கொர் யாபரன வானரர் ைமக்குள் கெசிக் பகாள்கிறார்கள். நீலன்,

அங்கைன், சாம்ென் முைலிகயார் ைம் இயலாதமதயக் கூறுகின்றார்கள்; அவ்வமயம்
'அனுமகன ைக்கவன்' எனச் சாம்ெவன் உதரக்கிறான்; அந்ை அனுமனது வீரத்தைச்
சாம்ென் புகழ்ந்துதரக்கிறான்; அனுமன் இலங்தக பசல்ல உைன்ெடுகிறான். பின்னர்,
மகயந்திர மதலயின் உச்சிக்குச் பசல்லுகிறான்; கைதலத் ைாவிச் பசல்ல அனுமன்
பெருவடிவு பகாள்கிறான்.
கைதலக் கைப்கொர் யாபரன வானரர் ைமக்குள் கெசிக் பகாள்ளுைல்

கலித்துதற

4711. 'சபாய் உபரசெய்யான், புள்அரசு'

என்கற புகலுற்றார்,
'பக உபற சநல்லித் ைன்பமயின்
எல்லாம் கபர கண்டாம்;
உய் உபர சபற்றாம்; நல்லபவ
எல்லாம் உற எண்ணிச்
செய்யுமின் ஒன்கறா, செய்
வபக சநாய்தின் செய வல்லீர்!
புள் அரசு - கழுகுகளுக்கு அரசனான சம்ொதி; சபாய் உபர செய்யான் என்கற -
பொய் பசால்லமாட்ைான் என்று உறுதியாக நிதனத்து; புகலுற்றார் - பசால்லத்
பைாைங்கியவர்கைாகி; செய்வபக சநாய்தின் செயவல்லீர்! - பசய்ய கவண்டியவற்தற
எளிைாகச் பசய்து முடிக்க வல்லவர்ககை! பக உபற சநல்லத் ைன்பமயின் - உள்ைங்
தகயில் பொருந்திய பநல்லிக் கனியின் ைன்தம கொல; எல்லாம் கபர கண்டாம் -
(சீதை இருக்குமிைம் முைலிய பசய்திகள்) முழுவதையும் நன்றாக அறிந்கைாம்
(ஆககவ); உய் உபர சபற்றாம் - (அச் சம்ொதியால்) நாம் வாழ்வைற்குரிய
உறுதிபமாழிகதையும் அதைந்கைாம்; (ஆககவ) நல்லபவ எல்லாம் - நன்தம
ைரக்கூடிய எல்லாவற்தறயும்; உற எண்ணி - ைக்கவாறு ஆராய்ந்து; ஒன்று செய்யுமின் -
(இரண்டில் ஏகைனும்) ஒன்தறச் பசய்யுங்கள்.

சம்ொதி கூறியதவ உண்தமகயயாைலால் அவனது பசாற்ெடி ஏகைனும்

ஒன்தறச் பசய்ைகல நன்தமயாகும்; நாம் பசன்று கைைாமகல சம்ொதி பசான்னதை
நம்பி மீண்டும் இராமசுக்கிரீவதரயதைந்து சீதை இலங்தகயிலிருந்து முைலியவற்தற
எடுத்துச் பசான்னாலும் நமது கைதம முடிவுபெறும். இனி, நாம் கைதலக் கைந்து
இலங்தக புகுந்து சீதைதயக் கண்ணிகல கண்டு வந்து பசய்தி பைரிவிக்கலாபமன்றால்
அது முன்கூறிய அைதனக் காட்டிலும் சிறந்ைகையாம்; ஆனால், அவ்வாறு பசய்யக்
கைதலக் கைக்ககவண்டுகம! அப்ெடிக் கைதலக் கைந்து பசன்று மீளும்
வல்லதமயுள்ைவர் யாவர் என்று வானரவீரர் ஆராந்ைனர் என்ெது. தகயுதற
பநல்லிக்கனி: கமல் கைாற்றத்தைக் பகாண்டு உள் விவரம், முழுவதையும் பைளிவாக
அறிவதில் உவமம். பநல்லியின் உருவம், பகாட்தை, வதரகள், சதைப் ெற்று
முைலியன பைளிவாய்த் கைாற்றுவிப்ென. சீதைதயப் ெற்றிய பசய்தி எதுவும் ைமக்குத்
பைரியாதமயாலும், ைவதண கைந்ைதமயாலும், இனி மீண்டு பசன்று அரசனது
ககாெத்திற்கு இலக்காவதைவிை உயிதர விடுைகல நல்லது' என்று ைாம் இறப்ெைற்குத்
துணிந்ை நிதலயில், எதிகரவந்து சம்ொதி பைளிவுண்ைாக்கியைால் 'உய்யுதர பெற்றாம்'
என்றார்.

புள்ைரசு பொதுவாகக் கருைாழ்வாதனக் குறிப்ெது: இங்கக கழுகரசன் என்னும்

பொருைது. 1

4712. 'சூரியன் சவற்றிக் காைலகைாடும்

சுடர் விற் பக
ஆரியபைச் சென்கற சைாழுது,
உற்றது அபறகிற்பின்,
சீர் நிபல முற்றும்; கைறுைல்
சகாற்றச் செயல் அம்மா;
வாரி கடப்கபார் யாவர்?' எை
ைம் வலி சொல்வார்; *
சூரியன் - கதிரவனின்; சவற்றிக் காைலகைாடுு்ம் - பவற்றிகயாடு விைங்கும்
தமந்ைனான சுக்கிரீவகனாடும்; சுடர் விற்பக ஆரியபை - ஒளிபொருந்திய வில்தலக்
தகயிற் பகாண்ைவனான சிறந்ை இராமதனயும்; சென்று சைாழுது - (ெணிதய
முடிக்காமல்) கொய் வணங்கி; உற்றது அபறகிற்பின் - நிகழ்ந்ை பசய்திகதைச்
பசல்கவாமானால்; சீர்நிபல முற்றும் - சிறந்ை (நமது) கைதம ஒருவாறு முடிவுபெறும்;
(ஆயினும்) கைறுைல் - (நாகம கைல் கைந்து சீதையுள்ை இைத்தைக் கண்டு) பைளிவது;
சகாற்றச் செயல் - வீரச் பசயலாகும்; (ஆைலால்) வாரி கடப்கபார் யாவர் - கைதலக்
கைக்கின்ற வல்லதமயுள்ைவர் நம்மிகல யார் உள்ைார்; எை - என்று பசால்லி; ைம் வலி
சொல்வார் - ைத்ைம் வலிதமதய எடுத்துக் கூறலானார்கள்.
சீதைதய கநரிகல கண்டு மீண்டு பசய்தி பைரிவித்ைகல சிறந்ை பைன்ெதைக்
குறிக்கும்.

வாரி: கைல்; அம்மா : வியப்பிதைச் பசால். ஆரியன்: பெருதமக்குரியவன்.

இராமபிராதன ஆரியன் என்று குறிப்ெது இந்நூலில் பெருவைக்காகும்.
2

நீலன், அங்கைன், சாம்ென் முைலிகயார் ைம் இயலாதம கூறல்

4713. 'மாள வலித்கைம்; என்றும்

இம்மாளா வபெகயாடும்
மீளவும் உற்கறம்; அன்ைபவ
தீரும் சவளி சபற்கறம்;
காள நிறத்கைாடு ஒப்பவர்
 மாய, கடல் ைாவுற்று,
ஆளும் நலத்தீர்! ஆளுமின், எம்
ஆர் உயிர் அம்மா!'
மாள வலித்கைம் - (ைவதண கைந்து விட்ைைால்) இறப்ெைற்குத் துணிவு
பகாண்கைாம்; என்றும் இம் மாளா வபெசயாடும் - எப்பொழுதும் அழியாை இந்ைப்
பெரும்ெழியுைகன; மீளவும் உற்கறம் - திரும்பிச் பசல்லவும் துணிந்கைாம்; அன்ைபவ
தீரும் - (பின்பு) அவ் விரண்டு பிதைச் பசயல்களும் நீங்கும்ெடியான; சவளி சபற்கறம் -
(சாைலும் மீண்டும் பசல்லுைலுமாகிய அவ் விரண்டும் அற்ற ஒரு நல்ல வழிதயச்
சம்ொதியின் பசால்லால்) அதைந்கைாம்; காள நிறத்கைாடு ஒப்பவர் மாய - நஞ்சு
கொன்ற கரிய நிறத்தையுதைய அரக்கர்கதை அழியும்ெடி; கடல் ைாவுற்று - கைதலத்
ைாவிக் கைந்து; ஆளும் நலத்தீர் - வீரங்காட்ை வல்ல சிறப்புதையவர்ககை! எம் ஆருயிர்
ஆளுமின் - (அவ்வாறு பசய்து) எங்கைது அரிய உயிர்கதைப் ொதுகாத்து அருளுங்கள்
(என்று கூறினார்கள்).
மாண்டுறுவது நலபமன வலித்ைனம்' என்று முைலில் ைமது உயிதர விை வானரர்
கருதியைால் 'மாை வலித்கைம்' என்றும், அங்கைன் ைான் இறக்க மற்றவர் திரும்பிச்
பசல்லகவண்டுபமனவும், ைாம் இறக்க இைவரசன் அங்கைன் திரும்பிச் பசல்லுைகல
ைகுதிபயனவும் இவ்வாறு வானர வீரர்களுக்குள் உதரயாைல் நிகழ்ந்ைைால் 'என்றும்
இம் மாைா வதசகயாடு மீைவுமுற்கறம்' என்றும், அப்கொது சம்ொதி வந்து சீதை
இருக்கு மிைத்தைத் பைரிவித்துச் பசய்ய கவண்டுவனவற்தறத் பைளிவித்ைானாைலால்
'அன்னதவ தீரும் பவளி பெற்கறம்' என்றும் கூறினர். கைல் கைந்து பசன்று சீதைதயக்
கண்டு மீைா விடின், கடுந்ைண்ைதனயுதைய சுக்கிரீவனது ககாெத் தீயிலிருந்து
ைப்புவது அரிைாைலால், இந்ை அரிய பசயதலச் பசய்து முடித்து எங்கைது உயிதரக்
காக்க கவண்டுபமன்று வானர வீரர் சிலர் கவண்டினர் என்ெது, கருத்து; இைனால்
ைமக்குக் கைல் கைந்து மீளுந் திறமில்தலபயன்று அவர்கள் பவளியிட்ைவாறு.
அம்மா : இரக்கத்தையுணர்த்திய இதைச் பசால். 3

4714. நீலன் முைல் கபர், கபார்

சகழு சகாற்ற சநடு வீரர்,
ொல உபரத்ைார் வாரி
கடக்கும் ைகவு இன்பம;
'கவபல கடப்சபன்; மீள மிடுக்கு
இன்று' எை விட்டான்,
வாலி அளிக்கும் வீர வயப்
கபார் வபெ இல்லான், *
கபார் சகாற்றம் சகழு - கொரில் பவற்றி பெறுவைற்குரிய; நீலன் முைல் கபர்
சநடுவீரர் - நீலன் முைலாகிய சிறந்ை வானர வீரர்கள்; வாரி கடக்கும் ைகவு இன்பம -
கைதலக் கைந்து பசல்லும் வலிதம ைமக்கு இல்லாைதை; ொல உபரத்ைார் -
பவளிப்ெதையாக எடுத்துக் கூறிவிட்ைார்கள்; வாலி அளிக்கும் - வாலி பெற்ற; வீரப்
வயப்கபார் - வீரத்தையும் பவற்றிதயயும் காட்ைவல்ல கொரில்; வபெ இல்லான் -
ெழிப்பில்லாைவனான அங்கைன் (நான்); கவபல கடப்சபன் - கைதலக் கைந்து
(அக்கதரயிலுள்ை இலங்தக) பசல்கவன்; மீள மிடுக்கு இன்று - (ஆனால், அங்கிருந்து)
மீண்டு வரும் வல்லதம எனக்கில்தல; எை விட்டான் - என்று (ைன் வலிதமதயக்)
கூறிமுடித்ைான்.
சில வானர வீரர்கள் ைம்மாலாகாபைன்று கூறியதை இச் பசய்யுைால்
பவளியிடுகின்றார். நீலன் முைகலார் 'எங்களுக்குக் கைல் கைந்து பசல்வது அறகவ
முடியாது' என்று பசால்ல, அங்கைன், 'கைல் கைந்து பசன்று சீதையின் பசய்திதய
உணரவல்ல வல்லதம எனக்கு இருந்தும், பசன்ற அைவில் உண்ைாகும் இதைப்ொல்
வலிதம குன்றி மீண்டு வரும் வல்லதமயில்லாதமயால் நான் பசன்றும் ெயனில்தல'
என்று கூறினான் என்ெது. நீலன்: பின்னர் வானரப் ெதைகளுக்கு ஒரு ைதலவனாக
இருந்து இலங்தகயிற் கொர் புரிந்ைவன். 4

4715. 'கவைம் அபைத்தும் கைர்ைர,

எட்டா ஒரு சமய்யன்
பூைலம் முற்றும் ஓர் - அடி
பவத்துப் சபாலி கபாழ்து, யான்
மாதிரம் எட்டும் சூழ் பபற
பவத்கை வர, கமரு
கமாை இளத்கை ைாள்
உபலவுற்கறன் - விறல் சமாய்ம்பீர்! *
விறல் சமாய்ம்பீர் - வலிய கைாள்கதையுதையவர்ககை! கவைம் அபைத்தும் -
கவைங்கள் யாவும்; கைர்ைர எட்டா - கைடிப்ொர்க்கவும் அகப்ெைாை; ஒரு சமய்யன் -
ஒப்ெற்ற வடிவுதைய திருமால்; பூைலம் முற்றும் ஓர் அடி பவத்து - (திரிவிக்கிரமானகப்)
பூமி முழுவதும் ஓர் அடிதயதவத்து அைனுள் அைங்கச் பசய்து; சபாலி கபாழ்து -
கெருருவம் எடுத்து விைங்கிய காலத்தில்; மாதிரம் எட்டும் - (நான்) எட்டுத்
திக்குகளிலும்; பபற பவத்கை - ெதறயடித்து அப் பெருமாள் உலகமைக்கும்
பசய்திதயத் பைரிவித்ைெடி; சூழ்வர - சுற்றிக் பகாண்டு அவன்முன்கன பசல்லும்
கொது; கமரு கமாை - கமருமதல இதைகய
ைாக்கியைால்; இபளத்து - (நான்) வலிதம குன்றி; ைாள் உபலவுற்கறன் - என்
கால்கள் வலிபயடுத்து வருந்திகனன்;

திரிவிக்கிரம அவைார காலத்தில் உலகமுழுவதும் நிதறந்ை திருமாலின் திருவடிதய

வணங்கிக் பகாண்கை ெலமுதற பூமிதய வலம் வருதகயில் கமருமதல எனது
காலிற்ெட்டுக் கால் சிறிது ஊனமானைால் இப்கொது கைல்கைக்கும்
வலிதமயில்லாைவன் ஆயிகனன் என்று சாம்ெவான் கூறினான் என்ெது.

பமாய்ம்பு: கைாள்.
எட்டு மாதிரங்கள்: கிைக்கு முைலான பெருந்திதசகள் நான்கு; பைன்கிைக்கு முைலிய
ககாணத் திதசகள் நான்கு.
 ஐந்து, ஆறு ஆகிய ஒரு பசய்யுட்களும் ஒரு பைாைராய் இதயந்து பொருள் முடிவு
பகாண்ைைால் ஆறாவது பசய்யுளின் ஈற்றிலுள்ை 'நாலு முகத்ைான் உைவுற்றான்' என்ற
பைாைர் இங்கு எழுவாயாகக் பகாள்ைப்ெடுைற்குரியது. 5

4716. 'ஆைலின், இப் கபர் ஆர்கலி

குப்புற்று, அகழ் இஞ்சி
மீது கடந்து, அத்
தீயவர் உட்கும் விபைகயாடும்,
சீபைைபைத் கைர்ந்து, இங்கு உடன்
மீளும் திறன் இன்று' என்று
ஓதி இறுத்ைான் -
நாலுமுகத்ைான் உைவுற்றான்.
ஆைலின் - ஆைலால்; இப்கபர் ஆர்கலி - இந்ைப் பெரிய கைதல; குப்புற்று - ைாவித்
ைாண்டி; அகழ் இஞ்சி மீது - அகழிதயச் சார்ந்ை (இலங்தகயில்) மதில்கள் கமல்; கடந்து
- கைந்து பசன்று; தீயவர் உட்கும் விபைகயாடும் - பகாடியவர்கைான அந்ை அரக்கர்கள்
அஞ்சிநடுங்கும் வீரச் பசயலுைகன; சீபைைபைத் கைர்ந்து - சீதைதயத் கைடிக்
கண்டுபிடித்து; இங்கு உடன் மீளும் - இங்கக உைகன திரும்பி வரக்கூடிய; திறன் இன்று
என்று - வலிதம எனக்கு இல்தலபயன்று; ஓதி இறுத்ைான் - பசால்லிமுடித்ைான்; நாலு
முகத்ைான் உைவுற்றான் - நான்கு முகங்கதையுதைய பிரமகைவன் அருளிய
சாம்ெவான்.

ஆர்கலி: நிதறந்ை ஓதசதயயுதைய கைல் - காரணப் பெயர்: விதனத் பைாதகப்

புறத்துப் பிறந்ை அன்பமாழித் பைாதக.

குப்புைல்: குதித்ைல்; ைாண்டிக் கைத்ைல். அகழ்: அகைப்ெடுவது - முைனிதலத்

பைாழிற் பெயர். இஞ்சி : மதில். 6
அனுமகன ைக்கவன் எனச் சாம்ெவன் உதரத்ைல்

4717. 'யாம் இனி இப்கபாது ஆர் இடர்

துய்த்து, இங்கு, ''இனி யாபரப்
கபாம் எை பவப்கபன்'' என்பது
புன்பம; புகழ் அன்கற;
ககா முைல்வர்க்கு ஏறு ஆகிய
சகாற்றக் குமரா! நம்
நாமம் நிறுத்திப் கபர் இபெ
பவக்கும் நபவ இல்கலான். *
ககா முைல்வர்க்கு ஏறு ஆகிய - வானரத் ைதலவர்களில் சிங்கம் கொன்ற; சகாற்றக்
குமரா - பவற்றிமிக்க அங்கைகன! யாம்இனி இப்கபாது- இனி (நாம்) இப்பொழுது; ஆர்
இடர் துய்த்து - பெருந் துன்ெத்தில் வருத்திக் பகாண்டு; இங்கு - இங்கிருந்து - இனி
யாதர - கவறு யாதரத்ைான்; கபாம் எை பவப்கபம் - கைல் கைந்து கொய் வருவீர்
என்று கவண்டிக் பகாள்கவாம்? என்பது புன்பம - என்று இவ்வாறு நிதனப்ெது
இழிவாகும்; புகழ் அன்கற - புகழ்வைற்கு உரியைன்று; (ஆைலால்) நம் நாம் நிறுத்தி - நம்
பெயதர நிதல நாட்டி; கபர் இபெ பவக்கும் - பெரும்புகதை (நமக்கு)
உண்ைாக்கவல்ல; நபவ இல்கலான் - குற்றமற்றவன்; (அனுமகனயாவான்).

பெருங்கூட்ைமாகத் திரண்டுள்ை நமக்குள் கைல் கைக்கும் வல்லதமயுள்ைவர்

யாவருமில்தல; ஆைலால், கவறு யாதரக் கைதலக் கைக்குமாறு கவண்டிக்
பகாள்வது? ஒருவதரத் கைடிப் பெற்கறாபமன்றாலும், அது நமக்கும் பெரும்
ெழியாகுமல்லகவா? முைலில் இராம சுக்கிரீவர்களுக்கு நட்தெயுண்ைாக்கிய இந்ை
அனுமன் எடுத்ை பசயதலச் கசார்வில்லாமல் முடிக்கும் திறமுதையவனாைலால்
அவகன கைல் கைந்து திரும்பிவந்து நமக்குப் புகதை நிதலநாட்டுவைற்கு
உரியவபனன்று கூறி, முனிவன் சாெத்ைால் ைன் வலிதம ைனக்குத் பைரியாது
கசர்ந்துள்ை அனுமனுக்கு உற்சாகமுண்ைாகுமாறு அவனது வல்லதமதயத்
பைரிவித்ைான் சாம்ெவான் என்ெது.

இச்பசய்யுளும் (7) அடுத்ை பசய்யுளும் (8) குைமாக இதயந்து விதனமுடிவு

பகாள்ளும். அயன் தமந்ைன் என்ற எழுவாய் அடுத்ை பசய்யுளிலிருந்து
பகாள்ைப்பெற்றது. 7

4718. 'ஆரியன் முன்ைர்ப் கபாதுற

உற்ற அைைாலும்,
காரியம் எண்ணிச் கொர்வு
அற முற்றும் கடைாலும்,
மாருதி ஒப்பர் கவறு இபல'
என்ைா, அயன் பமந்ைன்
சீரியன் மல் கைாள் ஆண்பம
விரிப்பான், இபவ செப்பும்: * ஆரியன் முன்ைர் - (முைலில்)
இராமபிரானின் எதிகர பசன்று; கபாதுற உற்ற அைைானும் - (இராமனுக்கும்
சுக்கிரீவனுக்கும்) நட்புச் பசய்வித்ை ைன்தமயாலும்; காரியம் எண்ணி - (ைான்)
கமற்பகாண்ை பசயதல ஆராய்ந்து; கொர்வு அற முற்றும் - சிறிதும் கசார்வில்லாமல்
முடிக்கும்; கடைானும் - கைதமதயக் தகக் பகாண்ைதமயாலும்; மாருதி ஒப்பார்
கவறு இபல என்ைா - மாருதிதயபயாப்ெவர் கவபற ஒருவருமில்தல என்று பசால்லி;
சீரியன் மல்கைாள் - சிறந்ைவனான அந்ை அனுமனது மற்கொருக்கு உரிய கைாள்களின்;
ஆண்பம சைரிப்பான் - வலிதமதயத் பைரிவிக்கும் பொருட்டு; இபவ செப்பும் -
இவ்வாறான பமாழிகதை அனுமதனப் ொர்த்து கூறலானான்; அயன் பமந்ைன் -
பிரமன் புைல்வனான சாம்ெவான்.

பைரித்ைல்: பைரியச் பசால்லுைல் இராமனுக்கும் சுக்கிரீவனுக்கும் நட்தெச்

பசய்ைவனும், ைான் கமற்பகாண்ை பசயதல ஆராய்ந்து கசார்வில்லாமல்
முடிக்கவல்லவனுமாகிய அனுமதனபயாப்ெவர் கவறு யாருமில்தலபயன்றார்.
8

சாம்ெவான் அனுமனது வீரத்தைப் புகழ்ைல்

4719. 'கமபல விரிஞ்ென் வீயினும்
வீயா மிபக நாளிர்;
நூபல நயந்து, நுண்ணிது
உணர்ந்தீர் நுவல் ைக்கீர்;
காலனும் அஞ்சும் காய் சிை
சமாய்ம்பீர்; கடன் நின்றீர்;
ஆலம் நுகர்ந்ைான் ஆம் எை
சவம் கபார் அடர்கிற்பீர்;
கமபல விரிஞ்ென் - (சாம்ெவான் அனுமதன கநாக்கி) யாவரினும்
கமம்ெட்ைவனான பிரமகைவன்; வீயினும் - இறந்து கொனாலும்; வீயா - அழியாை;
மிபக நாளீர் - மிகுதியான நீண்ை வாழ்நாள்கதையுதையவகர! நூபல நயந்து -
எல்லாக்கதலகதையும் விரும்பி; நுண்ணிது உணர்ந்தீர் - நுட்ெமாக ஆராய்ந்து
அறிந்திருக்கிறீர்கள்; நுவல் ைக்கீர் - (பசய்திகதை) எடுத்துக் கூறத்ைக்க
பசால்வன்தமயுதையவகர; காலனும் அஞ்சும் - யமனும் கண்டு அஞ்சத் ைக்க; காய்சிை
சமாய்ம்பீர் - கடுங்ககாெத்துைன் கூடிய வலிதமயுதையவகர! கடன் நின்றீர் - உமது
கைதமயில் ைவறாது உறுதியுைன் நின்றவராவீர்; ஆலம் நுகர்ந்ைான் ஆம் எை -
ஆலகாலம் என்னும் நஞ்தசயுண்ை சிவபிரான்கொல; சவம்கபார் அடர்கிற்பீர் -
கடும்கொர் பசய்து (யாதரயும்) அழிக்கவல்லீர்.
முனிவர் சாெத்ைால் ைனது வல்லதமதயயுணராது ையங்கி நிற்கும் அனுமதனச்
சாம்ெவான் கைல் கைக்குமாறு கூறுைற்பொருட்டுத் துதிக்கின்றான் என்ெது. முைலடி
அனுமனின் சிரஞ்சீவித் ைன்தமதயயும் இரண்ைாமடி பெருங்கல்வியால் அவன்
பசால்வன்தம பெற்றிருப்ெதையும், பின்னிரண்ைடிகள் கமற்பகாண்ை

பசயதலப் பின்வாங்காது நின்று கொர் பசய்ைாவது முடிக்கும் ஆற்றல்

பெற்றிருப்ெதையும் விைக்கும்; இைனால், எவ்வதகயாலும் சாவில்லாமல்
அரக்கனாகிய இராவணனூர்க்குச் பசன்று அவகனாடு நயமாகப் கெசி இதையூறு
பசய்யும் அரக்கர்கதையழித்துச் சீதைதயக் கண்டு மீளுகின்ற பசயதல முடிப்ெைற்கு
உரியவன் நீகய என்று குறிப்ொக உணர்த்தினான் என்ெது. வருணன், யமன், சிவபிரான்,
பிரமன், மற்ற கைவர்கள், மதறயவர், முனிவர் முைகலார் அனுமனுக்கு அழியாை
வரத்தை அளித்துள்ைனர். 'பிறர்வாய் நுண்பொருள் காண்ெது அறிவு' என்னும் குறள்
பைாைதர நுண்ணிது உணர்ந்தீர் என்ற பைாைர் நிதனவூட்டுகிறது. கமதல:ஐ-சாரிதய.
9

4720. 'சவப்புறு செந் தீ,

நீர், வளியாலும் விளியாதீர்;
செப்புறு சைய்வப் பல்
பபடயாலும் சிபையாதீர்;
ஒப்பு உறின், ஒப்பார்
நும் இல்லீர்; ஒருகாகல
குப்புறின், அண்டத்து அப்
புறகமயும் குதிசகாள்வீர்;
 சவப்பு உறு - பவப்ெம் பொருந்திய; செந்தீ நீர் வளியாலும் - சிவந்ை பநருப்ொலும்,
நீரினாலும், காற்றினாலும்; விளியாதீர் - இறவாது நிற்பீர்; செப்பு உறு சைய்வம் -
சிறப்ொகப் கெசப்ெடுகின்ற பைய்வத் ைன்தமயுள்ை; பல்பபடயாலும் சிபையாதீர் -
ெலவதகப்ெட்ை ெதைக்கருவிகைாலும் பிைவுற்று அழியாதிருப்பீர்; ஒப்பு உறின் -
(உமக்கு) உவதமபயடுத்துச் பசால்வைானால்; ஒப்பார் நும் அலது இல்லீர் - உம்தமகய
அல்லாமல் உவதமயாகின்றவர் கவறு ஒருவதரயும் பெறாமலிருப்பீர் (உமக்கு நீகர
ஒப்ொவீர்); ஒரு காகல குப்புறின் - ஒரு ைைதவ ொய்ந்து குதிக்கும்கொகை; அண்டத்து
அப்புறகமயும் - இந்ை அண்ைத்து அப்புறத்திலும்; குதிசகாள்வீர் - ொய்ந்து குதிக்கும்
திறமுதையீர்.

அனுமன் இைதமயில் சூரியதனக் கனிந்ை ெைபமன்று கருதித் ைாவிய கொது

இந்திரன் வச்சிராயுைத்ைால் அடித்ைான்; அைனால் ைன் மகன் கவுள் (கன்னம்) முறிந்து
மூர்ச்தசயுறற்ைால் வாயுகைவன் சினங்பகாண்டு, உலகில் காற்றின் இயக்கத்தைகய
நிறுத்திவிட்ைான். அைனால் பிரமன், சிவன் முைலிய கைவர்கபைல்கலாரும் கைான்றி
அந்ை வாயுகைவதன மனங்குளிர்விப்ெைற்காகத் ைம் ைம் ெதைக் கருவிகைால் அனுமன்
அழியாதிருக்க வரமளித்ைனர் என்ெது வரலாறு. 'எவரினும் அதிகம் உயர்ந்ைான்' (5509)
எனப் பின்னரும் அனுமன் குறிக்கப்ெடுகிறான். காவிய நாயகனாகிய இராமதன
'உவதம நீங்கிய கைான்றல்' (2661) எனவும், 'ஒப்பு இதறயும் பெறலரிய ஒருவன் (2576)
எனவும் முன்கன வந்துள்ை பைாைர்கள் குறிக்கின்றன. காவிய நாயகதன
விைக்கியவாகற அனுமனும் வருணிக்கப்ெடுவது எண்ணிப் கொற்றுைற்கு உரியது. தீ
நீர் வளி - உம்தமத் பைாதக. 10

4721. 'நல்லவும் ஒன்கறா, தீயவும்

நாடி நபவ தீரச்
சொல்லவும் வல்லீர்; காரியம்
நீகர துணிவுற்றீர்;
சவல்லவும் வல்லீர்; மீளவும்
வல்லீர்; மிடல் உண்கட;
சகால்லவும் வல்லீர்; கைாள்
வலி என்றும் குபறயாதீர்;
நல்லவும் ஒன்கறா - நல்லதவ மட்டுகமா? தீயவும் நாடி - தீயவற்தறயும் ஆராய்ந்து
ொர்த்து; நபவ தீரச் சொல்லவும் வல்லீர் - குற்றம் நீங்குமாறு உண்தமதய பயடுத்துக்
கூறுவதிலும் வல்லதம உதையீர்; காரியம் நீகர துணிவுற்றீர் - பசய்யத்ைக்க பசயல் எது
என்ெதை நீகர ஆராய்ந்து துணிந்து பசய்யும் திறமுதையவராவீர்; சவல்லவும் வல்லீர் -
(அரக்கதர) பவல்வைற்கும் வல்லதமயுதையீர்; மீளவும் வல்லீர் - (இலங்தகயிலிருந்து)
இங்கக திரும்பி வரவும் வல்லவராவீர்; மிடல் உண்கட - (அங்கக) ெதகவர்கள்
வலிதமகயாடு எதிர்த்துப் கொர் புரிவார்ககை; சகால்லவும் வல்லீர் - அப்
ெதகவர்கதைக் பகால்லும் திறமுதையவருமாவீர்! கைாள் வலி என்றும் குபறயாதீர் -
அைனால் உம் கைாள்வலியில் எப்கொதும் குதறவதையமாட்டீர்.

நல்லனமட்டுமன்றித் தீயவற்தறயும் நாடி, குற்றம் தீரும்வதரயில் தீர்வு கூறும் திறம்

அனுமனிைம் உண்டு என்ெது சாம்ெவான் கருத்து. 'மறிந்து உருைப் கொர் வாலிதய
பவல்லும் மதிவல்லீர்' (4723) என இத்திறத்திதனப் பின்வரும் ொைல் உணர்த்துவதை
இங்கு இதணத்து கநாக்குக. எந்ைச் பசயதலப் ெற்றி ஆராயகவண்டுமானாலும்
அதிலுள்ை நன்தமதயயும் தீதமதயயும் ஆராய்ந்து குற்றமில்லாது அச் பசயல்
முடிவுறத் ைக்க வழிகதைச் பசால்ல வல்லவன் அனுமன் என்ெதைச் சாம்ெவான்
கூறினான் என்ெது. மிைல்: வலிதம.

அனுமனிைம் ஒரு சிறந்ை அதமச்சனுக்கு உரியனவும், சிறந்ை கொர் வீரனுக்கு

உரியனவுமான அரிய திறன்கள் அதமந்துள்ைதம காட்ைப் பெற்றுள்ைது.
11

4722. 'கமரு கிரிக்கும் மீது உற

நிற்கும் சபரு சமய்யீர்;
மாரி துளிக்கும் ைாபர
இடுக்கும், வர வல்லீர்;
பாபர எடுக்கும்கநான்பம வலத்தீர்;
பழி அற்றீர்;
சூரியபைச் சென்று, ஒண்
பகயகத்தும் சைாட வல்லீர்; கமரு கிரிக்கும் மீது உற - கமரு மதலக்கும்
கமலாக; நிற்கும் - ஓங்கி நிற்கும்; சபரு சமய்யீர் - பெரிய உைம்தெயுதையீர்; மாரி
துளிக்கும் ைாபர இடுக்கும் - கமகங்கள் பசாரியும் மதைத்துளிகளின் நடுவிடும்; வர
வல்லீர் - (சிறு வடிபவடுத்து) நுதைந்து வரும் வல்லதமயுதையீர்! பாபர எடுக்கும்
கநான்பம வலத்தீர் - இப் பூமிதயகய கெர்த்பைடுக்கும் மிக்க வலிதமயுதையவராவீர்!
பழி அற்றீர் - (பெரு வரங்கதைத் தீய வழியில் பசலுத்ைாைைால் சிறிதும்) ெழிப்பில்லாை
வராவீர்; சென்று ஒண் பகயகத்தும் - கமகல பசன்று அைகிய தககைாலும்; சூரியபைத்
சைாடவல்லீர் - சூரிய கைவதனத் பைாைவும் வல்லவராவீர்.

அனுமன் ைன் உைம்பு வைரகவண்டுபமன்று நிதனத்ைால் கமருமதலதயக்

காட்டிலும் அவனுைம்பு பெரியைாகும்; அந்ை உைம்தெச் சிறிைாக ஒடுக்க
விரும்பினால் அணுதவக் காட்டிலும் அவனுைம்பு சிறியைாகும் என்ெது.
இவ்விரண்டும் கயாக சித்திகளும் முதறகய மகிமா, அணிமா என்னும் சித்திகைாகும்.
ைாதர: நீபராழுக்கு. கநான்தம வலம்: ஒரு பொருட் ென்பமாழி. கமரு கிரிக்கும்:
உம்தம உயர்வு சிறப்பு. ஒப்பு: 'பிறியா அறத்தின் அனுமன் வைர்ச்சி பெரு கமருவினிற்
பெரியனாம்; சிறிைா பயாடுக்குபமனின் கமனியற்ெ அணுவானதிற் சிறியனாம்' -
(உத்ைர -அனுமப்.7) 12

4723. 'அறிந்து, திறத்து ஆறு எண்ணி,

அறத்து ஆறு அழியாபம
மறிந்து உருள, கபார் வாலிபய
சவல்லும் மதி வல்லீர்;
சபாறிந்து இபமகயார் ககான் வச்சிர
பாணம் புக மூழ்க
எறிந்துழி, இற்றுஓர் புன்
மயிகரனும் இழவாதீர்;
 திறத்து ஆறு - உரிய வழிகதை; எண்ணி அறிந்து - ஆராய்ந்து அறிந்து; அறத்து ஆறு
அழியாபம - (அரசர்க்குரிய) அறபநறி ைவறாமல்; கபார் வாலிபய - கொர்த் திறதம
மிக்க வாலிபயன்ெவதன; மறிந்து உருள சவல்லும் - குப்புற விழுந்து உருளும்ெடி
பவல்லச் பசய்ை; மதி வல்லீர் - அறிவின் வல்லதமயுதையீர்; இபமகயார் ககான் -
கைவர்களுக்குத் ைதலவனான இந்திரன்; சபாறிந்து - (கண்களில்) தீப்பொறிதயக்
கக்கிக் பகாண்டு; வச்சிர பாணம் புக மூழ்க எறிந்துழி - வச்சிராயுைத்தை உைம்பில்
மூழ்குமாறு எறிந்ைகொது; ஓர் புன்மயிகரனும் - ஒரு சிறி மயிர்கூை; இற்று இழவாதீர் -
அறுெட்டு இைவாைவரும் ஆவீர்!

அறத்தின் வழிக்குச் சிதைவு வராை வதகயில் கொர்வல்ல வாலிதய அழிவிக்கும்

அறிவில் வல்லவன் என்று மாருதிதயக் குறிப்பிடும் ொங்கு எண்ணுைற்கு உரியது.
'ைருமத்தின் ைனிதம தீர்ப்ொன்' (3781) எனவும். அறத்துக்கு ஆங்பகாரு

துதண என நின்ற அனுமன் (5803) எனவும் அனுமன் குறிக்கப்ெட்ை

பைாைர்ககைாடு இச்பசய்திதய இதணத்து கநாக்க கவண்டும் வாலி வதையில்
அறக்கழிவு இல்தல என்ெைற்கு அனுமன் ைக்க அறிவுதர கூறியிருக்க கவண்டும்
என்ெைற்கும் இத்பைாைர் சான்றாகிறது. அனுமன் இராமனுைகன சுக்கிரீவதன நட்புச்
பசய்வித்ைவுைகன, முைலில் வாலிதய வதைபசய்து, பின்பு சீதைதயத் கைடுவது
மிகவும், நன்தம ைருவது என்று கூறினானாைலால் அவதன 'வாலிதய பவல்லும்
மதிவல்லீர்' என்றும் விைக்கலாம். அனுமன் பிறந்ைவுைன் சூரியதன ஒரு கனிபயனக்
கருதி அைதனப் ெற்றியுண்ண வானில் எழுந்ைகொது இந்திரன் அவன் கமல் ைன்
வச்சிரப் ெதைதய ஏவியதை 'இதமகயார் ககான் வச்சிரொணம் புக மூழ்க
எறிந்துழி'என்றார். 13

4724. 'கபார்முன் எதிர்ந்ைால் மூ உலககனும்

சபாருள் ஆகா;
ஓர்வு இல் வலம் சகாண்டு, ஒல்கல்
இல் வீரத்து உயர் கைாளீர்;
பார் உலகு எங்கும் கபர்
இருள் சீக்கும் பககலான்முன்,
கைர் முன் நடந்கை,
ஆரிய நூலும் சைரிவுற்றீர்;
மூ உலககனும் - மூன்று உலகங்களில் உள்கைார்களும்; கபார்முன் எதிர்ந்ைால் -
கொர்க்கைத்தில் உம் முன்கன எதிர்த்து வந்ைாலும்; சபாருள் ஆகா - ஒரு பொருட்ைாக;
ஓர்வு இல் - பிறரால் உணர்வைற்கரிய; வலம் சகாண்டு - பெருவலிதமபகாண்டு;
ஒல்கல் இல்வீரத்து - ைைராை வீரத்ைன்தமயால்; உயர்கைாளீர் - சிறந்து விைங்கும்
கைாள்கதையுதையீர்! பார் உலகு எங்கும் - இந்ைப் பூமிகயாடு மற்ற உலகங்கள்
எங்கிலுமுள்ை; கபர் இருள் - மிக்க இருதை; சீக்கும் பககலான்முன் - ஒழிக்கின்ற
சூரியன் எதிகர; கைர்முன் நடந்கை - அவனது கைர்க்கு முன்கன நைந்து பகாண்கை;
ஆரிய நூலும் - வைபமாழி நூல்கள் அதனத்தையும்; சைரிவுற்றீர் - கற்றறிந்து
பகாண்டீர்.
 அனுமன் சூரியகைவனிட்ம் வியாகரணம் முைலிய கதலகதைக் கற்க விரும்ெ,
அவன் ைான் எப்பொழுதும் வானவீதி வழிகய உலகங்கதைச் சுற்றிச்
பசல்ெவனாைலால், ைான் ஓரிைத்திலிருந்து அவனுக்குப் ொைம் பசால்ல இயலாது
என்று கூற, அனுமன் அவன் எதிர் முகமாய் நைந்து பசன்கற ொைங்ககட்டு
நவவியாகரண ெண்டிைன் ஆனான்.

ொருலகு: ொராகிய உலகு: இருபெயபராட்டுப் ெண்புத் பைாதக. சீத்ைல் : அழித்ைல்.

14

4725. 'நீதியின் நின்றீர்; வாய்பம

அபமந்தீர்; நிபைவாலும்
மாைர் நலம் கபணாது
வளர்ந்தீர்; மபற எல்லாம்
ஓதி உணர்ந்தீர்; ஊழி
கடந்தீர்; உலகு ஈனும்
ஆதி அயன்ைாகை எை
யாரும் அபறகின்றீர்;
நீதியில் நின்றீர் - நீதிபநறியில் நிதல பெற்றுள்ளீர்; வாய்பம அபமந்தீர் - சத்திய
பநறியால் பொருந்தியுள்ளீர்; மாைர் நலம் - மகளிர் இன்ெத்தை; நிபைவாலும் -
மனத்ைாலும்; கபணாது வளர்ந்தீர் - எண்ணாது வைர்ந்துள்ளீர்; மபற எல்லாம் -
கவைங்கதைபயல்லாம்; ஓதி உணர்ந்தீர் - கற்று அவற்றின் பொருள்கதையும்
அறிந்துள்ளீர்; ஊழி கடந்தீர் - பிரம கற்ெமான ஊழிக் காலத்தையும் கைந்ை
ஆயுதையுதையீர்; உலகு ஈனும் - உலகங்கதைப் ெதைக்கின்ற; ஆதி அயன்ைாகை எை -
முைற் கைவுைான பிரம கைவகன நீபரன்று; யாரும் அபறகின்றீர் - யாவரும் பசால்லக்
கூடிய சிறப்புதையீர்.

அனுமன் நித்தியப் பிரமச்சாரியாைலால் 'நிதனவாலுி் மாைர்நலம் கெணாது

வைர்ந்தீர்' என்றும், சிரஞ்சீவி யாைலால் 'ஊழி கைந்தீர்' என்றும், அடுத்ை பிரம
ெட்ைத்தைப் பெறக் கூறியவனாைலால் 'ஆதியயன்ைாகன பயன யாரும் அதறகின்றீர்'
என்றும் கூறப் பெற்றான். 'நிதனவாலும்' என்றது மற்ற பசால்லாலும், பசயலாலும்
என்ெதை உள்ைைக்கிய உயர்வுகுறித்ைது. 15

4726. 'அண்ணல் அம் பமந்ைர்க்கு

அன்பு சிறந்தீர்; அைைாகை
கண்ணி உணர்ந்தீர் கருமம்;
நுமக்கக கடன் என்ைத்
திண்ணிது அபமந்தீர்; செய்து
முடிப்பீர்; சிபைவு இன்றால்;
புண்ணியம் ஒன்கற என்றும்
நிபலக்கும் சபாருள் சகாண்டீர்;
 அண்ணல் அம் பமந்ைர்க்கு - பெருதமயில் சிறந்ை அந்ை இராம, இலக்குவரிைத்தில்;
அன்பு சிறந்தீர் - கெரன்புதையீர்; அைைாகை - அக் காரணத்ைால்; கருமம் கண்ணி
உணர்ந்தீர் - பசய்ய கவண்டிய பசயதல ஆராய்ந்து அறிந்திருக்கின்றீர்; நுமக்கக கடன்
என்ை - (சீதைதயத் கைடிச் பசய்தியறிந்து வருவது) உமக்கக கைனாகுபமன்று;
திண்ணிது அபமந்தீர் - உறுதியாக ஏற்றுக் பகாண்டீர்; சிபைவு இன்று - பசயல்
பசய்வதில் அழிவு இல்தல; செய்து முடிப்பீர் - எனகவ பசயதலச் பசய்து முடிப்பீர்;
புண்ணியம் ஒன்கற - புண்ணியம் ஒன்தறகய; என்றும் நிபலக்கும் சபாருள் -
எப்பொழுதும் அழியாமல்

நிதலக்கக் கூடிய பொருபைன்று; சகாண்டீர் - (மனத்தில் உறுதியாகக்)

கருதியிருக்கின்றீர்.

வானரர் யாவரும் இறப்ெைாக இருந்ை நிதலயில் அைதனத் ைடுத்து அனுமன்

பின்னுந் கைடுமாறு ஆகலாசதன கூறும் பொழுது சீதையுள்ை இைம்
பைரிந்ைனராைலால் 'கண்ணியுணர்ந்தீர் கருமம்' என்றான் சாம்ெவான். 'சிதைவின்றிச்
பசய்து முடிப்பீர்' - நீகர இலங்தகயிற் பசன்று சீதையின் பசய்திதய உணர்ந்து வருந்
பைாழிதலச் பசய்து முடிக்க கவண்டுபமன்ெது குறிப்பு. 'இன்றி' என்னும்
விதனபயச்சம் பசய்யுைாைலால் 'இன்று' எனத் திரிந்து வந்ைது.
16

4727. 'அடங்கவும் வல்லீர்' காலம்அது

அன்கறல்; அமர் வந்ைால்,
மடங்கல் முனிந்ைாலன்ை வலத்தீர்;
மதி நாடித்
சைாடங்கியது ஒன்கறா? முற்றும்
முடிக்கும் சைாழில் அல்லால்,
இடம்சகட, சவவ் வாய்
ஊறு கிபடத்ைால் இபடயாதீர்;
காலம் அது அன்கறல் - அது ஏற்ற காலமல்லாவிட்ைால்; அடங்கவும் வல்லீர் -
அைங்கியிருக்கும் வல்லதமயுதையீர்; அமர் வந்ைால் - கொர் மூளுமானால்; மடங்கல்
முனிந்ைாலன்ை - ஓர் ஆண் சிங்கம் சினந்து எழுந்ைாற்கொல; வலத்தீர் -
வலிதமயுதையவராவீர்; மதி நாடி - அறிவினால் ஆராய்ந்து ொர்த்து; சைாடங்கியது
ஒன்கறா - பசய்யத் பைாைங்கிய ஒரு பசயல்மட்டுகமா; முற்றும் முடிக்கும் சைாழில்
அல்லல் - அைற்குத் பைாைர்ொன எல்லாச் பசயல்கதையும் பசய்து முடிக்கும்
பைாழில்திறமுதையவகரயல்லாமல்; இடம் சகட - பெருதமயழியும்ெடி; சவவ்வாய்
ஊறு கிபடத்ைால் - பகாடி இதையூறு கநர்ந்ைாலும்; இபடயாதீர் - (அஞ்சிப்)
பின்வாங்காது நிற்பீர்.

பைாைங்கியபைான்கறா - ஓகாரம் எதிர்மதறப் பொருைது. இைங்பகைல்: சமயத்தில்

மாறுெடுைல். ஊறு : துன்ெம், ைதை - உறு என்னும் முைனிதலத் திரிந்து
பைாழிற்பெயர்.
 'ஊக்கமுதையான் ஒடுக்கம் பொருைகர், ைாக்கற்குப் கெருந் ைதகத்து' (486)
'பகாக்பகாக்க கூம்பும் ெருவத்து மற்றைன், குத்பைாக்க சீர்த்ை விைத்து' (490) 'அடுக்கி
வரினும் அழிவிலான் உற்ற, இடுக்கண் இடுக்கட் ெடும்' (625) என்னும் குறட்ொக்களின்
கருத்துக்கள் இச் பசய்யுளில் பொதிந்துள்ைவாறு காணலாம்.
17

4728. 'ஈண்டிய சகாற்றத்து இந்திரன்

என்பான் முைல் யாரும்
பூண்டு நடக்கும் நல்
சநறியானும் சபாபறயானும்
பாண்டிைர் நீகர; பார்த்து
இனிது உய்க்கும்படி வல்லீர்;
கவண்டிய கபாகை கவண்டுவ
எய்தும்விபை வல்லீர்.
ஈண்டிய சகாற்றத்து - மிக்க பவற்றிதயயுதைய; இந்திரன் என்பான் முைல்யாரும் -
இந்திரன் முைலான யாவரும் (இவரது ஒழுக்ககம சிறந்ைபைன்று); பூண்டு நடக்கும் -
கதைப்பிடித்து நைக்கத்ைக்க; நல் சநறியானும் - நல்பலாழுக்கத்ைாலும்;
சபாபறயாலும் - பொறுதமக் குணத்ைாலும்; பாண்டிைர் நீகர - நீகர கைர்ச்சி
பெற்றவராவீர்; பார்த்து இனிது உய்க்கும்படி - (எச் பசயதலயும்) ஆராய்ந்து இனிைாக
நைத்தும்; வல்லீர் - வல்லதமயுதையீர்; கவண்டியகபாகை - விரும்பிய அப்பொழுகை;
கவண்டுவ எய்தும் - விரும்பியவற்தறபயல்லாம் அதையவல்ல; விபை வல்லீர் - ைவச்
பசயலிலும் வல்லவர் ஆவீர்.

உமது ஒழுக்கம் இந்திரன் முைகலார்க்கும் வழி காட்டியாக உள்ைது என்ெது

முைலிரண்ைடிகளின் கருத்து. வீரம், பவற்றி முைலிய நற்ெண்புகள் நிரம்பியிருப்பினும்
அனுமன் அவற்தறச் சிறிதும் ொராட்ைாமல் எளிய வானரன்கொல இருப்ெைால் அக்
குணத்தைப் 'பொதறயாலும்' என்று சாம்ெவான் ொராட்டினான். கைல் கைந்து
சீதைதயக் கண்டு வரகவண்டுபமன்று நிதனத்ைால் உைகன பசய்து முடிக்கும்
வல்லதம அனுமனுக்கு உண்பைன்ெதைப் பின்னிரண்ைடிகள் குறிப்பிக்கும்.
கவண்டிய கவண்டியாங்கு எய்ைலால், பசய்ைவம் ஈண்டு முயலப்ெடும் (265) என்ற
குறளின்ெடி கவண்டிய கொகை கவண்டுவன எய்தும் விதன எனத் ைவ
ஒழுக்கத்தைக்குறித்ைார்.
ொண்டிைர் - ெண்டிைர் என்ற பசால்லின் முைபலழுத்து நீண்ைது - கைர்ச்சியுதையவர்
என்ெதுபொருள். 18

4729. 'ஏகுமின்; ஏகி, எம் உயிர்

நல்கி, இபெ சகாள்ளீர்;
ஓபக சகாணர்ந்து உம் மன்பையும்
இன்ைல் குபறவு இல்லாச்
ொகரம் முற்றும் ைாவிடும் நீர்,
இக் கடல் ைாவும்
கவகம் அபமந்தீர்!' என்று
விரிஞ்ென் மகன் விட்டான்.
நீர் - நீவிர்; இக்கடல் ைாவும் - இந்ைக் கைதலக் கைந்து பசன்று மீளுவைற்குரிய;
கவகம் அபமந்தீர் - வலிதம பொருந்தியுள்ளீர் (ஆைலால்); ஏகுமின் - விதரந்து
பசல்லுக; ஏகி - அவ்வாறு பசன்று; எம் உயிர் நல்கி இபெ சகாள்ளீர் -
எங்களுக்பகல்லாம் உயிதரக் பகாடுத்துப் பெரும் புகதையதையுங்கள்; உம்
மன்பையும் - உம் ைதலவனாகிய இராமபிராதனயும்; ஓபக சகாணர்ந்து - (சீதை
இலங்தகயிலுள்ை)

மகிழ்ச்சியான நல்ல பசய்திதயக் பகாண்டுவந்து; இன்ைல் குபறவு இல்லாச்

ொகரம் - (சீதையின் பிரிவாலான) குதறயாை துன்ெக் கைல்; முற்றும் ைாவிடும் -
முழுவதையும் கைந்து கதரகயறச் பசய்யும்; என்று - என்று கூறி; விரிஞ்ென் மகன் -
பிரமகுமாரனான சாம்ெவான்; விட்டான் - (கைதலக் கைந்து பசல்லுமாறு) அனுமதனத்
தூண்டிவிட்ைான்.

நீர் கைல் கைந்து பசன்றால் இராமபிராதனயும் துன்ெக் கைலிலிருந்து

கதரகயற்றியவராவீர் என்று சாம்ென் குறிப்ொகப் புலப்ெடுத்தியிருப்ெதை அறியலாம.
எம்முயிர் நல்கி இதச பகாள்ளீர்: நீர் கைல்கைந்து திரும்பிவந்ைால் நாங்களும்
இப்கொது நிதனத்ைவாறு இறவாமற் பிதைப்கொம்; இவ்வாறு ெலரது உயிதரக்
காப்ொற்றுவைால் பெரும்புகழும் உமக்குக் கிதைக்கும் என்றவாறு. ைவிர, சீதை,
இராமபிரான் முைலிய அதனவரின் துயரமும், கைவர் துன்ெமும் நீங்கக் காரணமாகிய
புகழ் எனலாம். மன் - சுக்கிரீவதனக் குறித்ைைாகவும் பகாள்ைலாம். ஓதக : உவதக
என்ற பசால்லின் திரிபு. 19

அனுமன் இலங்தக பசல்ல உைன்ெைல்

4730. ொம்பன் இயம்ப, ைாழ்

வைைத் ைாமபர நாப்பண்
ஆம்பல் விரிந்ைாலன்ை
சிரிப்பன், அறிவாளன்,
கூம்பசலாடும் கெர் பகக்
கமலத்ைன், குலம் எல்லாம்
ஏம்பல் வர, ைன் சிந்பை
சைரிப்பான், இபவ சொன்ைான்: *
ொம்பன் இயம்ப - இவ்வாறு சாம்ெவான் கூறிமுடிக்க; அறிவாளன் - அறிவிற் சிறந்ை
அனுமன்; ைாழ் வைைத் ைாமபர நாப்பண் - ைதலகவிழ்ந்ை முகமாகிய ைாமதர மலரின்
நடுவில்; ஆம்பல் விரிந்ைால் அன்ை சிரிப்பன் - பசவ்வாம்ெல் விரிந்ைது கொன்று
சிரிப்ெவனும்; கூம்பசலாடும் கெர் பகக் கமலத்ைன் - குவிந்ை ைாமதரமலர் கொன்ற
கூப்பிய தககதையுதையவனுமாகிய; குலம் எல்லாம் ஏம்பல் வர - (அங்குள்ை) வானரர்
யாவர்க்கும் மகிழ்ச்சியுண்ைாக; ைன் சிந்பை சைரிப்பான் - ைன் மனக் கருத்தைத்
பைரிவிக்கும் பொருட்டு; இபவ சொன்ைான் - பின் வருமாறு கூறலானான்.
 பிறர் ைம்தமத் துதித்துப் புகழும்கொது ைதல கவிழ்ைல் பெரிகயாரியல்பு. ஆைலால்,
சாம்ெவான் ைன்தனப் புகழும்கொது அனுமன் ைாழ்ந்ை முகத்தையுதையவனானான்
என்ெது. இது ைற்புகழ்ச்சிதய விரும்ொை அனுமனது ைன்தமதயயுணர்த்தியது.
அனுமன் முகத்திற்குச் பசந்ைாமதரயும், ெற்களுக்கு ஆம்ெல் மலரும் முதறகய
பெருதமயாலும் நிறத்ைாலும் உவதமகைாயின.

அனுமன் சிரிக்கும்கொது முகத்தினிதையில் பசந்நிறமான வாய் விரிவைற்கும்

ெற்கள் பைரிவைற்கும் ைாமதரப் பூ நடுவில் ஆம்ெல் விரிவதை உவதமயாகக்
குறித்ைார். 20
அறுசீர் ஆசிரிய விருத்ைம்

4731. ''' இலங்பகபய இடந்து கவகராடு இவ்

வயின் ைருக'' என்றாலும்,
''விலங்கிைர் ைம்பம எல்லாம்
கவசராடும் விளிய நூறி,
சபாலங் குபழ மயிபலக் சகாண்டு
கபாது'' எைப் புகன்றிட்டாலும்,
கலங்கலீர்! உபரத்ை மாற்றம்
முடிக்குவல் கடிது; காண்டிர்! *
இலங்பகபய - (அனுமன் சாம்ெவாதனப் ொர்த்து) இலங்தக நகதர; கவகராடு
இடந்து - கவகராடு பெயர்த்பைடுத்து; இவ்வயின் ைருக என்றாலும் - இந்ை இைத்திற்குக்
பகாண்டு வரகவண்டுபமன்று (நீங்கள்) கூறினாலும்; விலங்கிைர்ைம்பம எல்லாம் -
எதிர்த்துத் ைடுப்கொதரபயல்லாம்; கவசராடும் விளிய நூறி - அடிகயாடு அழியுமாறு
பொடிப் பொடியாக்கி; சபாலங் குபழ மயிபல - பொன்னாற் பசய்ை குதைதயயணிந்ை
மயில்கொன்ற சாயதலயுதைய சீதைதய; சகாண்டு கபாது எை - எடுத்துக்
பகாண்டுவா என்று; புகன்றிட்டாலும் - பசான்னாலும்; உபரத்ை மாற்றம் முடிக்குவல் -
(நீங்கள்) கூறிய பசாற்ெடிகய பசய்து முடிப்கென்; கடிது காண்டிர் - (அதை) விதரவிகல
கண்கூைாகக் காண்பீர்கள்; கலங்கலீர் - (ஆககவ) கலங்காதீர்கள்.

கைதலக் கைந்து சீதைதயக் கண்டு வருைல் எவ்வாறு முடியுபமன்ற சிந்தை

உங்களுக்குச் சிறிதும் கவண்ைா என்ற கருத்துப்ெைக் 'கலங்கலீர்' என்றார். முடிக்குவல்:
ைன்தமபயாருதம எதிர்கால விதனமுற்று. 21

4732. 'ஓெபை ஒன்று நூறும் உள்

அடி உள்ளது ஆக,
ஈென் மண் அளந்ைது ஏய்ப்ப,
இருங்கடல் இனிது ைாவி,
வாெவன் முைகலார் வந்து
மபலயினும், இலங்பக வாழும்
நீெபர எல்லாம் நூறி
நிபைத்ைது முடிப்பல்; பின்னும்,
ஈென் - திருமால்; மண் அளந்ைது ஏய்ப்ப - உலகத்தையைந்ைது கொல; ஓெபை ஒன்று
நூறும் - (இங்கிருந்து இலங்தகவதர) நூறு கயாசதன தூரப் ெரப்தெயும்; உள் அடி
உள்ளது ஆக - உள்ைங் காலின் ஓரடி தவப்புக்குள் அைங்கும்ெடியாக; இருங்கடல்
இனிது ைாவி - பெரிய கைதல மிக எளிைாகத் ைாண்டி; வாெவன் முைகலார் - இந்திரன்
முைலான கைவர்கள்; வந்து மபலயினும் - (அரக்கர்க்கு உைவியாக) வந்து
என்தனபயதிர்த்துப் கொர் பசய்ைாலும்; இலங்பக வாழும் - அந்ை இலங்தக நகரில்
வாழுகின்ற; நீெபர எல்லாம் நூறி - இழிவான அரக்கர்கதைபயல்லாம் கவகராடு
அழித்து; நிபைத்ைது முடிப்பல் - மனத்தில் எண்ணிய காரியத்தை முடித்துவிடுகவன்;
பின்னும் - கமலும்;

ஒரு ைாவலிகலகய நூறுகயாசதன தூரமுள்ை கைதலக் கைந்து இலங்தகக்குச்

பசல்லுமாறு கெருருக் பகாள்ைப் கொகும் அனுமனுக்கு, உலகம் முழுவதையும்
ஓரடியால் அைந்ை திரிவிக்கிரமன் உவதமயாவான். மதலயினும்: வாசவன் முைகலார்
வந்து மதலயமாட்ைார் என்ற பொருதை வற்புறுத்தும். கயாசதன: ஓர் எல்தலயைவு.
ஐயரவர்கள் நூலகப் ெதிப்பில் 20, 21, 22 ஆகிய மூன்று ொைல்களும் இைம்
பெறவில்தல. 22

4733. ' ''நீயீகர நிபைவின் முன்ைம், சநடுந்

திபரப் பரபவ ஏழும்
ைாய், உலகு அபைத்தும் சவன்று,
பையபலத் ைருைற்கு ஒத்தீர்;
கபாய், இது புரிது!'' என்று புலபம
தீர் புன்பம காண்டற்கு
ஏயினீர் என்னின், என்னின்
பிறந்ைவர் யாவர்? இன்னும்.
நீயீகர - நீங்கள்; நிபைவின் முன்ைம் - நிதனப்ெைற்குமுன்கெ (மிக விதரவில்);
சநடுந்திபர பரபவ ஏழும் ைாய் - பெரிய அதல கதையுதைய ஏழு கைல்கதையும்
ைாண்டி; உலகு அபைத்தும் சவன்று - எல்லாவுலகங்கதையும் பவற்றிகண்டு;
பையபலத் ைருைற்கு ஒத்தீர் - சீதைதய மீட்டுக் பகாண்டு வருவைற்கு
வல்லதமயுதையீர் ஆவீர்கள்; கபாய் இது புரிதி என்று - (அவ்வாறான ஆற்றல் பெற்ற
நீங்ககை நீ) பசன்று இதைச் பசய் என்று; புலபம தீர் புன்பம காண்டற்கு - அறிவற்ற
எனது ைாழ்விதனக் காண்ெைற்காக; ஏயினீர் என்னின் - (என்தன இச் பசயலில்) ஏவினீர்
எனினும்; என்னின் பிறந்ைவர் இன்னும் யாவர் - என்தனப் கொலப் பிறந்ை
ெயதனயதைந்ைவர் கவறு யார் உள்ைார்? (ஒருவரு மில்தல; யாகன பிறந்ை ெயதனப்
பெற்கறன் என்ெது).
இந்ைச் சிறிய ஒரு கைதலகயயல்லாமல் ஏழு கைல்கதையும் பவல்ல கவண்டும்
பமன்றாலும் அவ்வாகற பசய்து சீதைதய மீட்கும் வல்லதமயுதையவர் நீபரன்று
மற்ற வானரர்கைது வலிதம மிகுதிதய முைல் மூன்றடிகைால் பைரிவித்ைான் அனுமன்
என்ெது.

'ஏயினீபரன்னின் என்னிற் பிறந்ைவர் யாவரின்னும்' - மிக்க வலியவர்கைாய்க்

கைல்கைந்து மீண்டு வரும் வல்லதமயுள்ைார் ெலரிருக்கவும் என்தன ஏவினது எனது
கெபறன்று ெணிவு புலப்ெடுத்தியவாறு. சாம்ெவாகன சீதைதயத் கைடிக் கண்டுவரும்
ஆற்றல் உதையவன் என்ெது, ைன்தன ஏவியைால் ைன் அறிவின்

குதறவு இத்ைன்தமயது என்ெதை அறிந்து பகாள்ளும் வாய்ப்பு ைனக்கு

ஏற்ெட்ைது என்ெதும் அனுமன் கருத்து. 23

4734. 'முற்றும் நீர் உலகம் முற்றும்

விழுங்குவான், முழங்கி முந்நீர்,
உற்றகை எனினும், அண்டம்
உபடந்துகபாய் உயர்ந்ைகைனும்,
இற்பற நும் அருளும்,
எம்ககான் ஏவலும் இரண்டுபாலும்
கற்பற வார் சிபறகள் ஆக,
கலுழனின்கடப்பல் காண்டீர்!
நீர் முற்றும் உலகம் முற்றும் - கைலாற் சூைப்பெற்ற உலக முழுவதையும்;
விழுங்குவான் - விழுங்கும்பொருட்டு; முழங்கி - முைக்க மிட்டுக் பகாண்டு; முந்நீர்
உற்றகை எனினும் - கைலானது எதிரிட்டுப் பொங்கிவந்ைாலும்; அண்டம்
உபடந்துகபாய் - இந்ை அண்ைககாைகம உதைந்துகொய்; உயர்ந்ைகைனும் - உயர்ந்ை
வானத்திற் பசன்றாலும் (சிறிதும் கலக்கமில்லாமல்); இற்பற நும் அருளும் -
இப்பொழுது உங்களுதைய நல்லாசியும்; எம்ககான் ஏவலும் - எம் ைதலவனான
இராமபிரான் எனக்கிட்ை கட்ைதையும்; இரண்டு பாலும் - இரண்டு ெக்கங்களிலும்;
கற்பற வார்சிபறகள் ஆக - பைாகுதியாக நீண்ை சிறகுகைாய் அதமய; கலுழனின் -
(நான்) கருைதனப் கொல; கடப்பல் - (இக்கைதலக்) கைந்து பசல்கவன்; காண்டீர் -
(நீங்கள் இதைக்) காண்பீர்கள்.

கைலானது இந்ை உலகத்தையழிக்குமாறு பொங்கி வந்ைாலும், இந்ை அண்ைம்

உதைந்து வானத்திற் பசன்றாலும் நான் சிறிதும் பின்வாங்காமல் உங்களுதைய
ஆசியால் இராமனது கட்ைதைப்ெடிகய கைல் கைந்து பசன்று சீதைதயக் கண்டு
பசய்தியறிந்து மீண்டு வருகவன் என்ெது.

கருைனுக்குப் ெறந்து பசல்ல இரு சிறகுகள் இன்றியதமயாை உறுப்ொவது கொல,

நான் கைல் கைப்ெைற்கும் உமது அருளும், இராமனது ஏவலுகம
இன்றியதமயாைனவாயிருந்து கமற்பகாண்ை பசயதல முற்றுவிக்கும் என்ெது
பின்னிரண்ைடிகளின் கருத்து. உவதமயணி.

சிறிய திருவடி என்னும் அனுமன், பெரிய திருவடிபயன்னும் கருைனுக்கு ஒப்ொன

ஒற்றுதம கைான்றக் கூறப்பெற்ற நயம் காணத்ைக்கது. கைப்ெல்: ைன்தமபயாருதம
எதிர்கால விதன முற்று. 24
 அனுமன் மகயந்திர மதலயின் உச்சிக்குச் பசல்லுைல்

4735. 'ஈண்டு இனிது உபறமின், யாகை

எறி கடல் இலங்பக எய்தி,
மீண்டு இவண் வருைல்காறும்; விபட
ைம்மின், விபரவின்' என்ைா
ஆண்டு அவர் உவந்து வாழ்த்ை,
அலர் மபழ அமரர் தூவ,
கெண் சைாடர் சிமயத் சைய்வ
மகயந்திரத்து உம்பர்ச் சென்றான்.
யான் - நான்; எறி கடல் இலங்பக எய்தி - அதலவீசும் கைலால் சூைப் பெற்ற
இலங்தக நகதரயதைந்து; மீண்டு இவண் வருைல் காறும் - இங்கக திரும்பி வருகின்ற
வதரயிலும்; ஈண்டு இனிது உபறமின் - (நீங்கள்) இந்ை இைத்தில் ைங்கியிருங்கள்;
விபரவின் விபட ைம்மின் - (எனக்கு விதரவிகல விதை பகாடுங்கள்; என்ைா - என்று
பசால்லி; (அனுமன்); ஆண்டு அவர் உவந்து வாழ்த்ை - அப்பொழுது அந்ை வானர
வீரர்கள் மகிழ்ந்து வாழ்த்துக் கூறவும்; அமரர் அலர் மபழ தூவ - கைவர்கள் பூமாரி
பொழியவும்; கெண் சைாடர் சிமயத் சைய்வ மகயந்திரத்து - வானத்தையைாவிய
சிகரங்கதையுதைய பைய்வத் ைன்தமயுள்ை மககந்திரமதலயினது; உம்பர்ச் சென்றான்
- உச்சிக்குப் கொய்ச் கசர்ந்ைான்.

உதறமின், ைம்மின்: முன்னிதலப் ென்தம விதன முற்றுக்கள். 25

அனுமன் பெரு வடிவு பகாள்ைல்

4736. சபாரு அரு கவபல ைாவும்

புந்தியான், புவைம் ைாய
சபரு வடிவு உயர்ந்ை மாகயான்
கமக்கு உறப் சபயர்ந்ை ைாள்கபால்
உரு அறி வடிவின்
உம்பர் ஓங்கிைன்; உவபமயாலும்
திருவடி என்னும் ைன்பம
யாவர்க்கும் சைரிய நின்றான்.
சபாரு அரு - ஒப்புக்கூறமுடியாை; கவபல ைாவும் புந்தியான் - கைதலக் கைக்க
கவண்டுபமன்ற உறுதி பகாண்ை அனுமன்; புவைம் ைாய - உலகங்கதைத்
திரிவிக்கிரமனாய்த் ைாவியைந்ை; சபரு வடிவு உயர்ந்ை மாகயான் - பெரிய உருவத்ைால்
உயர்ந்து விைங்கிய திருமாலினுதைய; கமக்கு உறப் சபயர்ந்ை ைாள் கபால -
கமலிைத்தில் பொருந்து மாறு உயரபவடுத்ை திருவடிகொல; உரு அறி வடிவின் -
(ைனது) உருவத்தை யாவரும் அறியக் கூடிய பெரு வடிவத்கைாடு; உம்பர் ஓங்கிைன் -
வானத்தையைாவ வைர்ந்ைான் (அைனால்); உவபமயாலும் - உவதமவதகயாலும்;
திருவடி என்னும் ைன்பம - திருவடிபயன்கின்ற ைனது திருநாமத்தின் ைன்தம;
யாவர்க்கும் சைரிய நின்றான் - யாவர்க்கும் விைங்கும் ெடி கைான்றி நின்றான்.
 வானத்தையைப்ெைற்காக உயரபவடுத்ை திரிவிக்கிரம அவைாரத்தின்
திருவடிகொல, அனுமன் வானத்தையைாவுமாறு பெருவடிவங பகாண்ைாபனன்ெது.
இராமாவைாரத்தில் திருமாலுக்கு ஊர்தியாயிருந்து உைவியது ெற்றிவந்ை அனுமனது
திருவடிபயன்ற பெயர்க்கு, இங்குத் திரிவிக்கிரமனது திருவடிகொல வைர்ந்ைதமயால்
அப் பெயருண்ைாயிற்று என்ற கருத்துப்ெைக் கூறியது. பிரிநிதல நவிற்சியணி.
26

4737. பார் நிழல் பரப்பும்சபான் கைர்

சவயில் கதிர்ப் பரிதி பமந்ைன்
கபார் நிழல் பரப்பும் கமகலார்
புகழ் எை உலகம் புக்கு,
ைார் நிழல் பரப்பும் கைாளான்,
ைடங் கடல் ைாவா முன்ைம்,
நீர் நிழல் உவரி ைாவி
இலங்பககமல் செல்ல, நின்றான்.
ைார் நிழல் பரப்பும் கைாளான் - மாதலகள் நிைல் ெரப்பும் கைாள் கதையுதைய
அனுமன்; நிழல் பார் பரப்பும் சபான்கைர் - ைனது ஒளிதய உலபகங்கும் ெரப்புகின்ற
அைகான கைதரயும்; சவயில் கதிர் - பவப்ெமான கதிர்கதையுமுதைய; பரிதி பமந்ைன்
- சிறந்ை கதிரவன்; கபார் நிழல் பரப்பும் - கொரில் ைமது வலிதமதய
பவளிப்ெடுத்துகின்ற; கமகலார் புகழ் எை - மாவீரரின் புகழ் (உலகபமங்கும் ெரவுவது)
கொல; உலகம் புக்கு - உலக முழுவதும் சுற்றி (ஒளி பசய்து); ைடங்கடல் ைாவா முன்ைம்
- பெரிய கமற்குக் கைலிற் பசன்று கசருவைற்குமுன்கெ; நீர்நிழல் உவரி ைாவி -
நீர்மயமான அைகிய இக்கைதலக் கைந்து; இலங்பககமல் செல்ல - இலங்தக
நகருக்குச் பசன்று கசரும்ெடி; நின்றான் - (மககந்திரமதலயில்) ஆயத்ைமாக நின்றான்.
அனுமன் சூரியன் மதறவைற்குள் இலங்தகயிற் பசன்று கசரகவண்டுபமன்ற
கருத்கைாடு மககந்திர மதலயின் உச்சியிகலறிப் கெருருவங் பகாண்டு சித்ைமாக
நின்றான் என்ெது. சூரியன் ைன் கதிர்கைால் உலகமுழுவதும் ஒளி பசய்வைற்குப்
பெருவீரர்புகழ் உலகபமங்கும் ெரவுைதல உவதம கூறினார்.

உலகம் புக்குத் ைாவா முன்னம் பசல்ல நின்றான் என இதயயும், 27

4738. பகு வாய மடங்கல் பவகும்

படர் வபர முழுதும் மூழ்க,
உகு வாய விடம் சகாள் நாகத்து
ஒத்ை வால் சுற்றி, ஊழின்
சநகு வாய சிகர ககாடி
சநரிவை சைரிய நின்றான்;
மக ஆபம முதுகில் கைான்றும்
மந்ைரம் எைலும் ஆைான். பகு வாய மடங்கல் பவகும் - திறந்ை
வாதயயுதைய ஆண்சிங்கங்கள் வாழ்கின்ற; படர் வபர முழுதும் - ெரந்துள்ை அந்ை
மககந்திர மதல முழுவதும்; மூழ்க - (அனுமனது ொரம் அழுத்துைலால்)
கீகையழுந்ைவும்; ஊழின் சநகு வாய - வரிதசயாகத் கைான்றும் சிதைந்ை
இைங்கதையுதைய; சிகர ககாடி - அந்ை மதலயின் சிகரங்கள் ெலவும்; சநரிவை
சைரிய - பநரிந்து பொடியாக; விடம் உகுவாய சகாள் நாகத்து ஒத்ை - நஞ்தசக்
கக்குகின்ற வாதயயுதைய ொம்பிதனப் கொன்ற; வால் சுற்றி - வாலினால்
(ைன்னுைம்தெச் சுற்றிக் பகாண்டு); நின்றான் - (கெருருவத்கைாடு) நின்றவனாகிய
அனுமன்; மக ஆபம முதுகில் கைான்றும் - திருமாலாகிய பெரிய ஆதம முதுகின்கமல்
விைங்கித் கைான்றிய; மந்ைரம் எைலும் ஆைான் - மந்ைரமதல என்று
பசால்லத்ைக்கவனுமானான்.

அனுமன் உைற்சுதமயால் ைதரயில் அழுந்துகின்ற மககந்திரமதல - கூர்மாவைார

ஆதமக்கும் மககந்திரமதலயில் நின்ற அனுமன் - பெரிய கூர்மத்ைால் ைாங்கப்பெற்ற
மந்ைரமதலக்கும், அனுமனது உைதலச் சுற்றிய அவனது வால் - மந்ைர மதலதயச்
சுற்றிய வாசுகிக்கும் ஒப்ொயின என்றார். 28

4739. மின் சநடுங் சகாண்டல் ைாளின்

வீக்கிய கழலின் ஆர்ப்ப,
ைன் சநடுந் கைாற்றம் வாகைார்
கட்புலத்து எல்பல ைாவ,
வல் சநடுஞ் சிகர ககாடி
மகயந்திரம், அண்டம் ைாங்கும்
சபான் சநடுந் தூணின் பாை
சிபல எை, சபாலிந்து நின்றான்.
மின் சநடுங் சகாண்டல் - மின்னகலாடு கூடிய பெரிய கமகங்கள்; ைாளின் வீக்கிய -
(ைன்) காலில் கட்ைப்பெற்ற; கழலின் ஆர்ப்ப - வீரக் கைல்கொல ஒலிக்கவும்; ைன்
சநடுந்கைாற்றம் - நீண்டுயர்ந்ை ைனது பெரிய உருவமானது; வாகைார் கட்புலத்து
எல்பல ைாவ - கைவர்களின் கண்ொர்தவயாகிய எல்தலதயத் ைாண்டிச் பசல்லவும்;
வல் சநடுஞ் சிகர ககாடி - வலிய பெரிய சிகரங்களின் பைாகுதிதயயுதைய; மககந்திரம்
- மககந்திர மதலயானது; அண்டம் ைாங்கும் சபான் சநடுந் தூணின் - இந்ை
அண்ைககாைத்தைத் ைாங்கி நிற்கும் பொன்மயமான பெரிய தூணின்; பாை சிபல எை -
அடியிலிட்ை கல்தலப் கொல விைங்கவும்; சபாலிந்து நின்றான்- (அந்ை மககந்திர
மதலயின் கமல் கெருருவத்துைன்) (அனுமன்) நிமிர்ந்துநின்றான்.

அனுமன் உலதகத் ைாங்கும் தூண்கொல நின்றான் என்ெதும், அவன் நின்ற மதல

அத் தூணின் அடியிலிட்ை கல்தலப்கொல விைங்கிற்று என்ெதும் விைங்கும்.

ைற்குறிப்கெற்றவணி.

அனுமன் கெருருவங்பகாண்ைகொது கமகமண்ைலம் அவனது ைாளினிைத்து

இருந்ைபைன்ொர், 'மின்பனடுங்பகாண்ைல் ைாளின் வீக்கிய கைலினார்ப்ெ' என்றார்.

கமருமதல இப்பூமியின் இதைகய நின்று இந்ை அண்ைத்தைத் ைாங்கும்

பொன்தூண் கொன்றது என்ெது புராண நூல் துணிபு.
 அனுமன் பொன் நிறத்ைாலும், வானுயர்ந்ை கைாற்றத்ைாலும் கமரு
மதலக்குஉவதம. 29

மிபகப் பாடல்கள்

குறிப்புதர

2. அனுமப் ெைலம்

312. அன்ை ஆம் எை சவருவி,

அங்கண் நில்லாது, அருகு
துன்னு வாைரர்கசளாடு கைாம்
இலா கமரு நிகர்
என்னும் மாமபல முபழயில்
எய்திைார்; எய்தியபின்,
நல் நலம் சைரி மைதின்
நாடி மாருதி சமாழியும்:
முபழ - குதக 2-1

313. ைாரன், நீலபை, மருவு

ைாம மாருதிபய, முைல்
வீரகராடு, இரவிசுைன், கமரு
மால் வபரபய நிகர்
பார மா மபலயின் ஒரு
பாகம் ஓடுைல் புரிய,
ஆர மார்பரும், அைனின்
ஆகுமாறு உறல் கருதி,
இரவி சுைன் - சூரியன் மகனாகிய சுக்கிரீவன் 2-2

314 . மாபை நாடுைல் புரிஞர் -

'வாலி ஏவலின் வருைல்
ஆைவாறு' எை மறுகி, ஆவி
கொர் நிபலயர், சைாடர் மிதகப் ொைல்கள் 711
ஏபைவாைரர் சிலரும் ஏக,
மா முபழயில், முழு
ஞாை நாைபர, அறிவின்
நாடி, மாருதி சமாழியும்:
மான் - மான்கொல்வாைாகிய சீதை; நாடுைல் புரிஞர் - கைடுைலாகிய ெணிதயச்
பசய்கவார். 2-3
315. உலகு ைங்கிய பல சைால்
உயிர்கள் உயர்ந்திடு பரிசில்
இலகும் இங்கிைம் உபடயர்;
இபெயின் இன்புறு சுருதி
அலகு இல் விஞ்பெகள் உபடயர்;
அகிலமும் சைாழு கழலர்;
விலகு திண் சகாடு விபைகள்
சவகுளிசகாண்டு அடு விறலர்.
இங்கிைம் - குறிப்பு; விஞ்பெகள் - வித்தைகள் 8-1

316. சிவனும் அம்புய மலரில்

அயனும் இந்திபர சகாழுநன்
அவனும் வந்திட உைவும் அரி
எனும் பிரமம் அது
துவளும் அஞ்ெை உருவு
சைாடரு செங்கமல மலர்
உவபம சகாண்டு இதில் ஒருவன்
உலகில் வந்ைதுசகால் எை.
அம்புய மலர் - ைாமதர மலர்; இந்திபர - திருமகள்; சகாழுநன் - கணவன்.
8-2

317 . 'மற்றும் இவ் உலகத்து உள்ள

முனிவர், வாைவர்கள், ஆர், இச்
சொல் திறம் உபடயார்? மற்று
எச் சுருதியின் சைாகுதி யாவும்
முற்று அறிைரும் இம் மாணி
சமாழிக்கு எதிர், முைல்வர் ஆய
சபற்றியர் மூவர்க்ககயும், கபர்
ஆற்றல் அரிது மன்கைா.'
சுருதி - கவைம் (ககட்கப்ெடுவது); மாணி - பிரமசாரி 19-1

318 . இருக்கண் மா பமந்ைராை

வாலியும், இளவல்ைானும்,
செருக்கிகைாடு இருக்கும்காபல, செறுநரின்
சீறி வாலி
சநருக்குற, சவருவி, இந்ை சநடுங்
குவட்டு இறுத்ைான் ைன்பால் -
மருக் குலாம் ைாரீர்! - வந்ைது
அவன் செய் மா ைவத்தின் அன்கறா?
இருக்கண் - பிரமன்; சநடுங்குவடு - பெரிய மதல. 21-1

3. நட்புக் ககாட் ெைலம்

319. 'பிரிவு இல் கான்

அதுைனில், சபரிய சூர்ப்பணபகைன்
கரிய மா நகிசலாடும்,
காசைாடும், நாசிபய
அரியிைார்; அவள்
சொல, திரிசிராஅவசைாடும்,
கரசைாடும், அவுணரும், காலன்
வாய் ஆயிைார்.
அரியிைார் - அறுத்ைனர 10-1

320. கடுத்து எழு ைமத்பைச் சீறும்

கதிர்ச் சுடர்க் கடவுள் ஆய்ந்து
வடித்ை நூல் முழுதும் ைான்
ஓர்பவகலின், வரம்பு கைான்றப்
படித்ைவன் வணங்கி, வாழ்த்தி,
பருமணிக் கைகத் கைாள் கமல்
எடுத்ைைன், இரண்டுபாலும்
இருவபர; ஏகலுற்றான்.
நமம் - இருள். 29-1

321. 'இவன், உபலந்து உபலந்து,

எழு கடல் புறத்து
அவனியும் கடந்து,
எயில் அபடந்ைைன்;
கவைம் ஒன்று இலான்,
கால் கடாசயை, மிதகப் ொைல்கள் 713
அவனி கவபல ஏழ்,
அரியின் வாவிைான்.
உபலந்து - கைாற்று; எயில் - மதில் (இங்கக புற அண்ைத்து எல்தலயிலுள்ை மதில்);
கவைம் - கலக்கம்; கால் - காற்று; வாவிைான் - ைாவினான். 64-1
322. 'என்று கால்மகன்
இயம்ப, ஈெனும்,
''நன்று நன்று'' எைா,
நனி சைாடர்ந்து பின்
சென்ற வாலிமுன்
சென்ற செம்மல்ைான்
அன்று வாவுைற்கு
அறிந்ைைன்சகாலாம்?'
கால்மகன் - வாயு கைவனின் மகன் (அனுமன்); ஈென் - (இங்கக) இராமபிரான்.
64-2

323. இபையவா வியந்து

இளவல் ைன்சைாடும்,
வபையும் வார் கழல்
கருபண வள்ளல், பின்பு,
'இபைய வீரர் செய்ைபம
இயம்பு' எை,
புபையும் வாபகயான்
புகறல் கமயிைான்:
இபையவா(று) - இவ்வாறு 64-3

324. 'நக்கரக் கடல் புறத்து நண்ணும் நாள்,

செக்கர் சமய்த் ைனிச் கொதி கெர்கலாச்
ெக்கரப் சபாருப்பின் ைபலக்கும் அப்
பக்கம் உற்று, அவன் கடிது பற்றிைான்.
நக்கரம் - முைதல. 64-4

325. 'திறத்து மா மபற அயசைாடு

ஐம்முகன், பிறர், கைடிப்
புறத்து அகத்து உணர் அரிய
ைன் சபாலன் அடிக் கமலம்
உறச் சிவப்ப இத் ைபரமிபெ
உறல், அறம் ஆக்கல்,
மறத்பை வீட்டுைல், அன்றிகய,
பிறிது மற்று உண்கடா?'
ஐம்முகன் - சிவபிரான். 70-1
326. 'நீலகண்டனும், கநமியும்,
குலிெனும், மலரின்-
கமல் உளானும், வந்து, அவன்
உயிர்க்கு உைவினும், வீட்டி
ஆலும் உன் அரசு
உரிபமகயாடு அளிக்குசவன்; அைகலான்
ொலும், இன்று எைது உபரக்கு
அருஞ்ொன்று' எைச் ெபமந்ைான்.
நீலகண்டன் - சிவபிரான்; கநமி - திருமால்; குலிென் - (வச்சிரப் ெதையான்)இந்திரன்.
71-1

327. 'மண்ணுள் ஓர் அரா முதுகிபட

முபளத்ை மா மரங்கள்
எண்ணில் ஏழ் உள; அவற்றில்
ஒன்று உருவ எய்திடுகவான்,
விண்ணுள் வாலிைன் ஆர் உயிர்
விடுக்கும்' என்ற உலகின்-
மண் உகளார்கள்ைாம் கழறிடும்
கட்டுபர உளைால்.
அரா - ொம்பு (ஏழு மராமரங்களில் ஒன்தறத் ைன் கதணயால் துதைப்ெவனால்
வாலி இறப்ொன் என்று உலகில் ஒரு கெச்சு உண்டு என்கிறது பசய்யுள்).

5. .புயலும் வாைகமும், அப்

புணரியும், புணரி சூழ்
அயலும் வீழ் தூளியால்
அறிவு அருந்ைபகயவாம்
மயனின் மாமகனும் வாலியும்
மறத்து உடலிைார். மிதகப் ொைல்கள் 715
இயலும் மா மதியம் ஈர்
ஆறும் வந்து எய்ைகவ.'
புயல் - கமகம்; புணரி - கைல். 9-1

7. . கபர்வுற வலிக்கவும் மிடுக்கு

இல் சபற்றியார்
கநாவுற உலந்ைைர்; அைபை
கநாக்கி, யான்
ஆர்கலிைபைக் கபடந்து,
அமுது சகாண்டசைன்;
கபார் வலி அழிந்து கபாய்,
புறம் ைந்து ஓடகலன்.
கபர்வுற - அதசந்திை; வலிக்க - இழுக்க; மிடுக்கு - வலிதம; ஆர்கலி - கைல்.
27-1

330. ஆற்றலன் வாலிக்கு ஆகி, அருங்

கதிர்ப் புைல்வன் மீண்டும்
ஏற்றிய சிபல இராமன் இபண
அடி இபறஞ்சி வீழ்ந்து,
'கைாற்றுமுன், ஆவி சகாண்டு, இத்சைால்
உபற இருந்கைன்; உந்ைன்
மாற்றகமவலி ஆய்ச் சென்கறன்;
உடல்வலி மாய்ந்ைது' என்றான்.
வாலிக்கு ஆற்றலன் ஆகி - வாலியின் வலிதமக்கு எதிகர ைாங்கமுடியாைவனாகி;
கதிர்ப்புைல்வன் - கதிரவன் மகன் (சுக்கிரீவன்).61-1

331. என்றலும், இராமன், 'நீங்கள்

இருவரும் எதிர்ந்ை கபாரில்,
ஒன்றிடும் உடலிைாகல உருத்சைரிவு
அரியது ஆகி,
சகான்றிடு பாணம் ஏவக்
குறித்ைகலன்; குறியால் செய்ை
மன்றலர் மாபல சூட்டி
ஏவுதும், மறித்தும்' என்றான்.
61-2

332. இராமன் அஃது உபரப்பக் ககட்கட,

இரவி கெய் ஏழது ஆகும்
ைராைலத்து அதிர ஆர்த்து, ைம்
முகைான் முன்ைர்ச் செல்ல,
பராபரம் ஆய கமருப்
பருப்பைம் கைாற்றிற்று என்ை
கராைலம் மடித்து வாலி கைல்-
துகள் சிவந்து காட்ட.
பருப்பைம் - மதல (ெர்வைம்); கராைலம் - தக. 61-3

333. சிவந்ை கண்ணுபட வாலியும்,

செங்கதிர்ச் கெயும்,
சவவந்ைகபாது, அவர் இருவரும்
கநாக்கின்ற கவபல,
கவந்ை ைம்பிபயக் பகயிைால்
எடுத்து, அவன் உயிபர
அவந்ை மற்றவன் ஆர்
உயிர் அந்ைகற்கு அளிப்கபான்.
சவவந்ைகபாது - ெதக பவம்தமயால் கமாதிய கொது; அந்ைகன் - இயமன்.
62-1

334. சவற்றி வீரைது அடு கபண,

அவன் மிடல் உரத்தூடு
உற்றது; அப்புறத்து உறாைமுன்,
உறு வலிக் கரத்ைால்
பற்றி, வாலினும் காலினும்
பிணித்து, அகப்படுத்ைான்;
சகாற்ற சவங் சகாடு
மறலியும், சிரைலம் குபலந்ைான்.
மிடல் உரம் - வலிதமயான மார்பு; உறு வலி - மிகுந்ை வலிதம.
66-1

335. ஒன்றாக நின்கைாடு உறும் செற்றம் இல்பல;

உலகுக்கு நான் செய்ைது ஓர் குற்றம் இல்பல;
சவன்று ஆள்வகை என்னில், கவறு ஒன்றம் இல்பல;
வீகண பிடித்து; என்ைன்கமல் அம்பு விட்டாய்; மிதகப் ொைல்கள் 717
ைன்ைாபை மாைா உடன் கூடி உண்ணத்
ைண்ணீர் சுமக்கும் ைவத்கைாபை எய்ைான்,
நின் ைாபை; அன்கறயும், நீயும் பிடித்ைாய்;
சநறி பட்டவாறு இன்று கநர்பட்டது ஆகம!
செற்றம் - ெதகதம; ைாபை - ைந்தை. 89-1

336. மா வலச் சூலியார்

வாழ்த்துநர்க்கு உயர் வரம்
ஓவல் அற்று உைவல், நின்
ஒரு ைனிு்ப் சபயர் இயம்பு
ஆவலிப்பு உபடபமயால் ஆகும்;
அப் சபாருபள ஆம்
கைவ! நிற் கண்ட எற்கு
அரிது எகைா, கைரிகை?
 ஆவலிப்பு - பெருமிைம். 128-1

337. இபடக்கலம் அல்லன்; ஏவியது

ஓர் பணி
கிபடத்ை கபாது, அது
செய்யும் இக் ககண்பமயன்;
பபடக்கலக் பகப்பழம் கபர்
அருகள! நிைது
அபடக்கலம் - அடிகயன்
சபற்ற ஐயகை.
இபடக்கலம் - இதைகய வந்ைவன். 158-1

8. .வள்ளலும், அவண் நின்று ஏகி,

மைங்கைது இருக்பக ஆை
சவள்ள வான் குடுமிக் குன்றத்து
ஒருசிபற கமவி, சமய்ம்பம
அள்ளுறு காைல் ைம்பி,
அன்பிைால் அபமக்கப்பட்ட
எள்ளல் இல் ொபல எய்தி,
இனிதினின் இருந்ை காபல,
சவள்ள வான் குடுமி - நீர்வைம் மிகுந்ைதும் உயர்ந்ைதுமான சிகரம்; ஒரு சிபற -
ஒருெக்கம்

10. .
சென்று மாருதிைன்னிடம் கெர்ந்து, அவண்
நின்ற ைன்பமகள் யாவும் நிகழ்த்ைலும்,
சவன்றி வீரன் வியப்சபாடு கமல்விபை
ஒன்றுவான் அவன்ைன்பை உொவிைான்.
சவன்றி வீரன் - பவற்றி பகாள்ளும் வீரன்; இங்கக (அனுமன்); கமல் விபை -
இனிகமல் பசய்ய கவண்டிய பசயல்கள்; அவன் ைன்பை - அவதன (அங்கைதன).
25-1

340. நீளும் மால் வபரயின் சநறிைான் கடந்து,

ஊழி காலத்து ஒருமுைல் ஆகிய
ஆழிநாைனுக்கு அன்புபடத் ைம்பியாம்
மீளிைான் வரும் கவகத்துக்க அஞ்சிகய.
ஆழிநாைன் - சக்கரப் ெதை ஏந்திய ைதலவன், திருமால் (இங்கக இராமபிரான்); மீளி
- வலிதமயுதையவன். 32-1
341. கமவிைான் கபட கெமித்ை சமன்பம கண்டு
ஓவு இலா மைத்து உன்னிைன் - எங்கள்பால் பாவியார்கள்ைம் பற்று இதுகவா
எைாத் கைவரானும் சிைத்சைாடு கநாக்கிகய.

கெமித்ை சமன்பம - அதைந்து தவத்ை சிறுதம; கைவரான் - கைவனாகிய

இலக்குவன். 34-1

342. அன்பை கபாை பின், அங்கைக் காபளபய,

ைன்பை கநர் இல் அச் ெமீரணன் காைலன்,
'இன்ைம் நீ சென்று, இருந் துயில் நீக்கு' எை,
மன்ைன் பவகு இடத்து ஏகிைன், மாசு இலான்.
அன்பை - ைாயாகிய ைாதர; மாசு இலான் - குற்றம் இல்லாை அங்கைன்.
77-1

343. கெய்உயர் கீர்த்தியான்,

'கதிரின் செம்மல்பால்
கபாயதும் அவ் வயின்
புகுந்ை யாபவயும்,
'ஓய்வுறாது உணர்த்து' எை,
உணர்த்திைான் அகரா,
வாய்பமயா - உணர்வுறு
வலி சகாள் சமாய்ம்பிகைான். மிதகப் ொைல்கள் 719 கெய் உயர்
கீர்த்தியான் - பநடிதுயர்ந்ை புகழ் பகாண்ை இலக்குவன்.
137-1

11. . அன்று அவண் வாைரச் கெபை யாபவயும்,

சவன்றி சகாள் ைபலவரும், எண்கின் வீரரும்,
குன்றுகள் ஒரு வழிக் கூடிைாசலை,
வன் திறல் இராமபை வாழ்த்தி, வந்ைகவ.
எண்கின் வீரர் - கரடி வீரர்கள். 1-1

345. இன்ைது ஆகிய திறத்து அவர்

இருக்க, முன் கபாகச்
சொன்ை ஆயிர ககாடியில்
தூைம் ைம் திறத்ைால்,
பன்ை ஆறு - இரு சவள்ளம் ஆம்
கவிப் பபட பயில, -
சபான்னின் வார் கழல் இடபன் -
அக் கிட்கிந்பை புகுந்ைான்.
 அவர் இருக்க - இராம இலக்குவர்கள் காத்திருக்க; ஆறு இரு சவள்ளம் -
ென்னிரண்டு பவள்ைம்; கவிப் பபட - குரங்குப் ெதை. 1-2

346. 'ைாமபர சபருந் ைவிசு

உபற ெதுமுகக் கடவுள்
ஓம அடஙகியில் உதித்ைை,
உலப்பு இல ககாடி
ஆம்' எைப் புகல் வாைரத்
ைாபை அங்கு அணித்ைா, -
மா வயப் புயத்து எறுழ் வலி
மயிந்ைன் - வந்து அபடந்ைான்.
ைவிசு - இருக்தக (ஆசனம்); ெதுமுகக் கடவுள் - நான்கு முகங் பகாண்ை பிரமகைவன்;
ஓம அங்கி - கவள்வித் தீ; ைபை - கசதன. 1-3

347. கங்பகசூடிைன் கருபண சபற்றுபடய

முன் வாலி
சபாங்கும் ஆபணயின் எண்திபெப்
சபாருப்பினும் சபாலியத்
ைங்கி வாழ் கவித் ைாபை
அங்கு ஆறு-ஐந்து ககாடி
வங்க கவபலயின் பரந்திட, -
வெந்ைன் - வந்து அபடந்ைான்.
கங்பக சூடி - சிவபெருமான்; வங்க கவபல - கப்ெல்கள் இயங்கும் கைல்.
1-4

348. வட்ட விண்பணயும் மண்பணயும்

எடுக்குறும் வலிய,
சநட்டு அராவிபைச் சிைத்சைாடு
பிடுங்குவ நிமிர்வ,
அட்ட திக்பகயும் மபறப்பை,
ஆயிரம் ககாடி
துட்ட எண்கு சவம்
பபடசயாடு தூமிரன் வந்ைான்.
சநட்டு அரா - நீண்ை ொம்பு (ஆதிகசைன்). 19-1

349. ஓங்கு கமருபவ கவருடன்

பறித்து, ஒரு பகயால்
வாங்கும் எண் அருங் ககாடி
கமல் மந்தியின் கெபை
பாங்கு சூழ்ைர, பரபவ அது
ஆம் எைப் படியில்
ஆங்கு உயர்ந்திடு கபாடனும்
அக் கணத்து உற்றான்.
பரபவ - கைல்; படி - உலகம். 19-2

350. வீபர ஏபழயும் கலக்குறு

மிடுக்கிைர், விரிந்ை
பாபர கவசராடும் பறித்திட
கவண்டினும் பறிப்பர்,
ஈர் - ஐஞ்ஞூற்று எழு ககாடி
வாைரப் பபட ஈண்ட,
ைாபரபயத் ைந்ை ைதிமுகன்
சநாடியினில் ொர்ந்ைான்.
வீபர - கைல்; ைாபரபயத் ைந்ை ைதிமுகன் - ைாதரயின் ைந்தையாகியைதிமுகன்
19-3

மிதகப் ொைல்கள் 721 12. . ொரும் வீரர் ெைவலி ைம்சமாடும்

கூரும் வீரர்கள் யாவரும் கூடிகய,
நீரும் நும் சபருஞ் கெபையும் நின்றிடாப்
கபரும், கபபைபயத் கைடுறும் சபற்றியால்.
ெைவலி ொரும் வீரர் ைம்சமாடும் - சைவலி என்ற ைதலவதனச் சார்ந்துள்ை
வீரர்ககைாடும்; கூரும் - (வலிதமயால்) மிகும். 9-1

352. குட திபெப் படு பூமி, குகபரன் வாழ்

வட திபரப் படு மா நிலம் ஆறும் ஏற்று,
இடு திபெப் பரப்பு எங்கணும் ஓர் மதி
சைாடர உற்றுத் துருவி இங்கு உற்றிரால்.
ஓர் மதி சைாடர - ஒருதமப்ெட்ை அறிவு உைன் பைாழிற்ெை 10-1

353. குடதிபெக் கண்

இடபன் குணதிபெக்
கடலின் மிக்க
பைென் ெைவலி
வடதிபெக்கண் அன்று ஏவிைன் -
மாை மாப்
பபடயின் சவள்ளத்துடன்
செலப் பான்பமயால்.
 மாை மாப் பபட - ைன்னிதலயில் ைாைாை பெரும்ெதை 10-2

354. என்று கூறி, ஆங்கு ஏவிைன்; யாவரும்

நின்று வாழ்த்தி விபட சகாடு நீங்கிைார்
அன்று மாருதிஆம் முைல் வீரர்க்குத்
துன்று செங்கதிகரான் மகன் சொல்லுவான்:
கதிகரான் மகன் - சுக்கிரீவன் 10-3

13. . 'இந் சநடுங் கிரிசகாகலா, எதுசகாகலா?' எை

அந் சநடு கமருகவாடு அயிர்க்கலாவது;
சைால் சநடு நிலம் எனும் மங்பக சூடிய
சபான் சநடு முடி எைப் சபாலியும் சபாற்பது; அயிர்க்கலாவது -
ஐயப்ெடுைற்கு உரியது; அயிர்த்ைல் - சந்கைகித்ைல். 12-1

356. வச்சிரமுபடக் குரிசில் வாள்

அமரின் கமல் நாள்,
சமச்சு அவுணர்
யாவரும் விளிந்ைைர்களாக,
அச்ெம் உறு ைாைவர்கள்
கம்மியனும் அஞ்சி,
பவச்ெ பிலமூடிைன் மபறந்து
அயல் இருந்ைான்.
வச்சிரமுபடக் குரிசில் - இந்திரன்; ைாைவர் ைச்ென் - அசுரத் ைச்சனானமயன்.
57-1

357. மாதுஅவள் உயிர்த்ை மககவார்

இருவர்; வாெப்
கபாது உபற நபறக் குழல் ஒருத்தி; -
புகழ் கமகலாய்! -
ஏைம் உறு பமந்ைர் ைவம்
எய்ை அயல் கபாைார்;
சீைள முபலச் சிறுமி
ைாபைசயாடு சென்றாள்.
மாது - சுயம்பிரதெயுைன் இருந்ை கைவ மாது; கபாது - விரியும் ெக்குவத்திலுள்ை பூ;
நபறக் குழல் - மணமுள்ை கூந்ைல். 61-1

358. மத்ை சநடு மா களிறு

பவத்ை குலிசி வன் ைாள்
சித்ைசமாடு மான்முகன் வணங்கி,
 அயல் சென்றான்;
வித்ைகனும், ஆயிர
விகலாெைனும், கமன்கமல்,
முத்ை நபகயாபள நனி
கநாக்கிைன், முனிந்ைான்.
களிறு - யாதன (இங்கக இந்திரனின் ஐராவைம்); குலிசி - வச்சிராயுைமுதைய
இந்திரன்; ஆயிர விகலாெைன் - இந்திரன். 61-2

359. கமருெவ் வருணி எனும்

சமன்சொலிைள், விஞ்சும் மிதகப் ொைல்கள் 723
ஏர் உறு மடந்பை, யுகம்
எண்ண அரு ைவத்ைாள்,
சீர் உறு சுயம்பிரபப,
ஏபம செறிவு எய்தும்
ைாருவளர் சபாற்றலமிபெக்
கடிது ொர்ந்ைாள்.
ஏர் - அைகு. 71-1

360. கமரு வபர மா முபலயள்,

சமன்சொலிைள், - விஞ்சு
மாருதியிபைப் பல உவந்து,
மகிழ்வுற்கற, -
ஏர் உறு சுயம்பிரபப,
ஏபம சநறி எய்ை,
ைாரு வளர் சபான் - ைலனிபடக்
கடிது ொர்ந்ைாள்.
'கமரு ெவ்வருணி' என்று பைாைங்கும் முந்தைய ொைலும் இப்ொைலும் ஒகர
பசய்திதயச் பசால்லும் மிதகப்ொைல்கள். பசாற்களிகல சில மாற்றம்.
72-2

14. . இருவரும் கைம் எய்தி அங்பகயில்

செரு மபலந்திடும் சபாழுது, திண் திறல்
நிருைன் சவஞ்சிைம் கதுவ, நின்றது ஓர்
பரு மராமரம் பறித்து வீசிைான்.
இருவரும் - அங்கைனும் அசுரனும்; நிருைன் - அசுரன்; கதுவ - கசர்ந்திை
7-1
362. வீசு மா மரம் சிந்ை, சவன்றி கெர்
ஆசு இல் அங்கைன் அங்பகயால் மபலந்து,
ஓபெ சகாண்டு உறக் குத்திைான் உடல்;
கூசுறாை வன் குன்று ஒன்று ஏந்திைான்.
ஆசு இல் - குற்றம் இல்லாை 7-2

363. குன்று பகயிபடக் சகாண்டு எழுந்ை, முன்

நின்ற அங்கைன், சநடு மராமரம்
ஒன்று வாங்கி மற்றவன் ஒடிந்திடச்
சென்று ைாக்கிைான், கைவர் வாழ்த்ைகவ. 364. ஆபகயால் அங்கு
அபடந்ைவர் யாவர்க்கும்
ஓபகயால் அமுது ஊட்டிைர்; உண்டு உரம்
கொகம் மாறி, பின் கைாபகபய, அவ் வழி,
கெகு கெறு உறத் கைடிைர், காண்கிலார்.
ஓபக - உவதக; கெகு - திண்தம (இங்கக வலிய நிலம்) 45-1

365. இபைய ைண்டக நாட்டினுள் எய்திைார்;

அபைய நாட்டின் அருந் ைவர் யாவரும்
நனி விரும்பி நயந்ைைர், நான்மபறப்
புனிைர் என்று சகாண்டு உள்ளுறும் புந்தியார்.
புந்தியார் - அறிவுதையார் 45-2

366. 'செல்வர்' என்றும், 'வடகபல,

சைன் ைமிழ்ச்
சொல், வரம்பிைர்'
என்றும், 'சுமடபரக்
சகால்வர்' என்றும், 'சகாடுப்பவர்'
என்றும், - அவ்
இல் வரம்பிைர்க்கு ஈ
கைனும் ஈட்டகை.
சுமடர் - கீழ்மக்கள் 45-3

15. . யாவரும் அவ் வயின்நின்றும், 'மன் இயல்

பூ வரும், அருந்ைதி சபாருவும் கற்புபடத்
கைவிபய எங்கணும் கைடிக் கண்டிலம்;
கமவிைம்' என்பது விளம்பிைார்அகரா.
 பூவரும் - ைாமதர மலரின் தவகும்; அருந்ைதி சபாருவும் - அருந்ைதிதயப் கொன்ற
3-1

368. அன்ைகைார் அளபவயின் அங்க

நாடு ஒரீஇ,
சைன் மபலநாட்டிபைத் கைடிச்
சென்று, உடன்
இன் இபெத் ைபலவகராடு
இரண்டு சவள்ளமும் மிதகப் ொைல்கள் 725
மன்று மா மகயந்திரத்
ைலத்து வந்ைைால்.
இபெ - புகழ் 3-2

369. ைாழந்ை மா ைவத்து

உகலாகொரங்கன் உபறயும் ொரல்
வீழ்ந்ைசைன்; சிபறகள் தீய,
சவவ்வுயிர்த்து, உளமும் சமய்யும்
கபாழ்ந்ைை துன்பம் ஊன்ற,
உயிர்ப்சபாபற கபாற்றகில்லாது,
ஆழ்ந்ைசைன்; ஆழ்ந்ை என்பை அருந்
ைவன் எதிர்ந்து கைற்றி;
கபாழ்ந்ைை துன்பம் - பிைப்ெனவாகிய துன்ெம்; உயிர்ப்சபாபற - உயிர்ச்சுதம.
56-1

370. ' ''கற்றிலார் கபால உள்ளக்

களிப்பிைால் அமரர் காப்பூடு
உற்றிடக் கருதி, மீப் கபாய்,
ஆைபத்து உைது கமனி முற்று
அழல் முருங்க, மண்பண முயங்கிபை;
இனி என்? சில் நாள்
மற்று நின் உயிபர ஓம்பாது
இகழ்வது மாபலத்து அன்றால்.
மீ - கமகல; ஆைபம் - பவயில்; முருங்க - எரிய; மாபலத்து அன்று- இயல்பு அன்று
56-2

371. ''களித்ைவர் சகடுைல் திண்ணம்; ெைகிபயக்

கபடன் வவ்வி, அன்று
ஒளித்ை வாய் துருவி உற்ற
வாைரர், இராம நாமம்
விளித்திட, சிபற வந்து ஓங்கும்;
சவவ்வுயிர்த்து அயரல்'' என்று,
அளித்ைைன்; அைைால் ஆவி
ஆற்றிகைன் - ஆற்றல் சமாய்ம்பீர்!
அயரல் - ைைராகை; அளித்ைைன் - அருளினான். 56-3

372. 'அன்றியும், அலருள் பவகும்

அயபைகநர் முனிவர், வாய்பம
நன்றிசகாள் ஈெற் காண்பான்
நணுகலும், விபைகயன் உற்றது
ஒன்று ஒழிவுறாமல் ககட்டு, அது
கயாகத்தின் உணர்ச்சி கபணி,
''சபான்றுைல் ஒழிமின்; யாகை
புகல்வது ககண்மின்'' என்றான்.
அயபை கநர் முனிவன் - நான்முகதன ஒத்ை உகலாக சாரங்க முனிவன்
56-4

373. ' ''ைெரை ராமன் கைவர் ைவத்திைால்,

ைாய் சொல் ைாங்கி,
கெ ரை துரகம் இன்றிக்
கானிபட இறுத்ை காபல,
வபெ ைரும் இலங்பக கவந்ைன்
வவ்விய திருபவ நாடித்
திபெ திரி கவிகள் உற்றால்,
சிறகு சபற்று எழுதி'' என்ை,
கெ, ரை, துரகம் - யாதன, கைர், குதிதர; கவிகள் - குரங்குகள் 56-5

374. 'எைக்கு உணவு இயற்றும் காைல்

என் மகன் சுபார்சுபன் கபர்
சிைக் சகாபல அரக்கன்
மூதூர் வடதிபெநின்று செல்வான்,
நிபைக்கு முன் திருகவாடு அந்ை
நீெபை கநாக்கி, ''எந்பை -
மைககு இபர எய்திற்று'' என்ைா,
சிறகிைால் ைபகந்து சகாண்டான்.
ைபகந்து - கமாதி 58-1
375. காமத்ைால் நலியப்பட்டு,
கைங்குபழைன்பைக் சகாண்டு
கபாம்மத்ைா! கபாகல்; எந்பை புன்
பசிக்கு அபமந்ைாய்'' என்று,
ைாமத் ைார் சமௌலி பமந்ைன்
ைடுத்து இபட விலக்க, நீென் மிதகப் ொைல்கள் 727
நாமத்ைால் விரபலக் கவ்வ, நாணி
மீண்டு, எைக்குச் சொன்ைான்.'
மத்ைா - உன்மத்ைகன; கபாகல் - கொகாகை; நாமத்ைால் - அச்சத்ைால்
58-2

376. முன்ைர் அந் நிொகர

முனி சமாழிந்ைதும்,
பின்ைர் அச் சுபார்சுபன்
சபலத்து இராவணன் -
ைன்சைாடும் அமர் சபாரச்
ெபமந்து நின்றதும்,
சகான் இயல் ெைகிபயக்
சகாண்டு கபாைதும்,
சபலத்து - வலிதமயுதைய (ெலம்); சகான் இயல் - பெருதமப் ெண்பு
58-3

377. நிபைந்து ெம்பாதியும், நீதி யாபவயும்

இபைந்ைைன், வாைரர் எவரும் ககட்ககவ;
நிபைந்து, கண்ணீர் விழ, சநடிது உயிர்த்ைைர்;
விபைந்ைைர், புரண்டைர்; விதிபய சநாந்ைைர்.
இபைந்ைைன் - வருந்தினான் 58-4

16. . புள்ளரசு இன்ை வாய்பம சொல்லி

விண் கபாந்ை பின்ைர்,
சைள்ளிதின் உணர்ந்ைார் யாரும்; அங்கு
அது ொம்பன் சிந்தித்து,
உள்ளவர் ைன்னில் வல்லார் யார்
எை உன்னி, யாண்டும்
ைள்ளரும் புககழான் வாயுத்
ைபையபை கநாக்கிச் செப்பும்:
புள்ளரசு - ெறதவகளுக்கு அரசனான சம்ொதி; வாயுத் ைபையன் - வாயுவின்
மகனாகிய அனுமன்.
379. ஆயவன் அங்குப் கபாகிய
பின்ைர், அகமீகை
கநாய் உறு ைன்பமத்து
ஆகிய வீரர்ைபம கநாக்கி,
தூய மைத்ைன் ஆகிய
வாலி ைரு சைான்பமச்
கெயும் அவர்க்கக செப்பிைன்,
நாடும் செயல் ஓர்வான்.
கெய் - மகன் (இங்கக அங்கைன்) (இப் ெைலத்தின் முைற் ொைலாக ஓர் ஏட்டில்
'புள்ைரசு' எனத் பைாைங்கும் ொைலும், பிறிகைார் ஏட்டில் 'ஆயவன்' எனத் பைாைங்கும்
ொைலும் காணப்ெட்ைது.)

380. 'ஆரியன் மின்னிு்ன் கபர்

எழில்கூறும் அபமவாலும்,
''காரியம் உன்ைால் முற்றும்''
எைச் சொல் கடைாலும்,
மாருதி ஒப்பார் கவறு இபல
என்ைா, மைம் எண்ணி,
சீரியன் மல் கைாள் ஆண்பம
உபரத்ைால் செயும், என்கற'
மின்னின் - மின்னல் கொல்வைாகிய சீதை. 8-1

381. நாலு மபறக்கும் கவலியும்

ஆகி, நடு நிற்கும்
சீலம் மிகுந்தீர்! திங்கள்
மிபலச்சித் திகழ் கவணி,
ஆல மிடற்றான்கமலும் உதித்தீர்!
அது கபாதில்
காலின் நிபறக்ககா காலனும்
ஆகக் கடிது உற்றீர்.
திங்கள் மிபலச்சி - சந்திரன் சூடி; கவணி - சதை; ஆலமிடற்றான் - நஞ்சிதனக்
கழுத்திகல பகாண்ை சிவபிரான் 18-1

382. ஆதியர் இப் புத்கைள்

அடிப்பாரித்து அணவு ஆைற்கு
ஓது கருத்தில் ொல
நிபைத்திட்டு, ஒழிவு இல்லாப்
கபாது ைளத்தில் புக்கிய
 செய்பகத் திறைாகல
ொைல் சகடுத்துத் ைான்
அழியாதீர் அைைாகல.
பாரித்து - விரும்பி; அணவு ஆைற்கு - அணுகுவைற்கு 18-2