Αντί Καλωσορίσματος

Καλώς ήρθες στο ελληνικό πανεπιστήμιο και στο τμήμα

των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών. Σίγουρα θα έχεις ακούσει
πολλά για αυτό, ότι θα ζήσεις τα καλύτερα χρόνια της ζωής
σου και θα αποκτήσεις άνετα ένα πτυχίο που θα σε
αποκαταστήσει επαγγελματικά στο μέλλον. Μισό λεπτό όμως. Ας πάρουμε τα πράγματα από την
αρχή. Σίγουρα, από την πρώτη μέρα στη σχολή θα θες να την εξερευνήσεις. Εμείς, θα θεωρήσουμε
ότι είσαι σε θέση να εντοπίσεις τα αμφιθέατρα, το κυλικείο, τις τουαλέτες, τη γραμματεία και να
ανακαλύψεις τη σχολή γενικότερα. Επίσης, να κρίνεις μόνος σου τη δυσκολία των μαθημάτων, τον
τρόπο που θα διαβάσεις και θα ορίσεις την καθημερινότητά σου. Θεωρούμε λοιπόν, ότι ατάκες του
τύπου : « είσαι στην καλύτερη σχολή του κόσμου...», «τα μαθήματα είναι πολύ εύκολα αρκεί...»,
«εδώ στην παράταξή μου έχουμε σημειώσεις να σου δώσουμε...», «πάμε για κανά ποτό να σου
μάθω κανένα ωραίο μαγαζί στην Πάτρα...» κλπ. ταιριάζουν πιο πολύ σε ταξιδιωτικό πρακτορείο,
αλλά εμείς δεν θεωρούμε πως αυτός είναι ο ρόλος μας.

Επομένως, εμείς θα προσπαθήσουμε να μιλήσουμε για κάποιες πτυχές της νέας αυτής
σελίδας στη ζωή σου, που σίγουρα είναι πρωτόγνωρες. Από την άλλη, δεν είναι καθόλου
προβεβλημένες αλλά κατά τη γνώμη μας είναι πολύ ουσιαστικές για ένα φοιτητή που δεν αρκείται
μόνο σε όσα αναφέραμε παραπάνω και οι οποίες θα είναι παρούσες καθ’ όλη τη διάρκεια της
φοιτητικής σου ζωής. Ιδιαίτερα σήμερα, στα σκληρά χρόνια της κρίσης και των μνημονίων( κι ας
μιλάνε άλλοι για το τέλος τους) που τα πράγματα τόσο για μας ως νεολαία αλλά και για την
κοινωνία συνολικότερα φαίνονται αρκετά δύσκολα, και την ώρα που το δημόσιο και δωρεάν
πανεπιστήμιο συνεχώς υποβαθμίζεται με την υποχρηματοδότηση να το καθιστά οριακά μη
λειτουργικό. Πρόσφατα κιόλας στο ΤΕΙ Πατρών στάλθηκε mail στους φοιτητές που τους έλεγε πως
αν δεν έχουν περάσει το 1/3 των μαθημάτων τους δεν θα είχαν το δικαίωμα να μείνουν στην
εστία, με λίγα λόγια, δεν θα έχουν σπίτι να μείνουν. Έχει σημασία, λοιπόν να έχουμε ξεκάθαρη
στάση απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας και υποβαθμίζουν το παρόν και το μέλλον μας.

Ξεκίνησε, λοιπόν, η περιβόητη «ακαδημαϊκή χρονιά» κάτι που ακούγεται σίγουρα πιο
θελκτικό από την «σχολική χρονιά» της οποίας η έναρξη ήταν ταυτισμένη με την ασφυκτική ρουτίνα
του μαθητή, ειδικά στην 3η λυκείου, και το φόρτο των μαθημάτων, των φροντιστηρίων κλπ. Ήρθε
λοιπόν η στιγμή που στο πρόσωπό μας αναγνωρίζεται η ιδιότητα του Φοιτητή, κάτι που μάλλον
σημαίνει ότι απολαμβάνουμε πια τη δυνατότητα της ακηδεμόνευτης πορείας μας μέσα στο ελληνικό
πανεπιστήμιο και μετέπειτα στην κοινωνία. Η έννοια της φοιτητικής ζωής και των σπουδών βέβαια
μπορεί να ειδωθεί υπό τελείως διαφορετικές οπτικές. Για κάποιους θεωρείται ότι το πανεπιστήμιο
είναι κάτι σαν την 4η λυκείου όπου όλα συνεχίζουν στους ίδιους ρυθμούς ή και πιο εντατικούς, όπου
λες και είμαστε ακόμα 3η λυκείου δεν πρέπει να έχουμε χρόνο για οτιδήποτε άλλο πέρα από τις
“ακαδημαϊκές υποθέσεις” μας, με την στενή έννοια του όρου. Άλλωστε αυτή την άποψη προωθούν
με κάθε τρόπο οι διάφοροι πολιτικοί και τα ΜΜΕ που συκοφαντούν το δημόσιο πανεπιστήμιο τα
τελευταία χρόνια. Στόχος τους να δημιουργήσουν ένα αποστειρωμένο, όχι ζωντανό, πανεπιστήμιο
σύμφωνα με τα πρότυπα του εξωτερικού με διαγραφές φοιτητών, απουσίες, ασφυκτικούς ρυθμούς
σπουδών, ιδιώτες εντός του να αλωνίζουν , χωρίς συζητήσεις και προβληματισμούς ανάμεσα στους
φοιτητές.

Από την άλλη, πιστεύουμε, ότι το πανεπιστήμιο δεν εκτελεί απλά ρόλους εκπαιδευτηρίου
 αλλά πρέπει να λειτουργεί και ως ένας χώρος κοινωνικής και
πολιτικής αναζήτησης και δράσης όπως ήταν άλλωστε ιστορικά.
Δηλαδή ως ένας χώρος όπου οι φοιτητές συζητάνε και
αποφασίζουν για ζητήματα που τους αφορούν είτε σήμερα ως
φοιτητές, είτε ως αυριανοί εργαζόμενοι ή απλά σαν
προβληματισμένα μέλη αυτής της κοινωνίας. Το δικαίωμα στο να
μην αποδεχόμαστε ότι δεν μας αρέσει, αλλά και να αναλαμβάνουμε δράση για να το αλλάξουμε
ακούγεται (και λογικό είναι) πρωτόγνωρο για κάποιο μαθητή που 12 χρόνια έχει υποβληθεί σε ένα
ασφυκτικό μοντέλο ζωής και τρόπου σκέψης, που καλείται να τα αποδεχθεί όλα ως ορθά και
αντικειμενικά. Δίνεται λοιπόν η δυνατότητα στο φοιτητή να μην είναι απλά παθητικός θεατής της
ίδιας του της ζωής να πάρει την κατάσταση στα χέρια του να καθορίσει ο ίδιος τους όρους με τους
οποίους θα σπουδάσει, θα δουλέψει κλπ. Μια δυνατότητα η οποία δεν έχει παραχωρηθεί από
κανέναν αλλά έχει κατακτηθεί μέσα από αγώνες του φοιτητικού κινήματος τα τελευταία 45 χρόνια.

Κάπου εδώ έρχεται και συνδέεται και ο ίδιος ο ρόλος του Φοιτητικού Συλλόγου, του οποίου
μέλος είναι ο κάθε φοιτητής της σχολής. Μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις του συλλόγου έχουμε
καταφέρει να δώσουμε μια σειρά από αγώνες και να κερδίσουμε πολλούς από αυτούς, όλα αυτά
ως φοιτητές ηλεκτρολόγοι και χωρίς κανείς να μας φοράει την κομματική του ταμπέλα και
τοποθέτηση. Τα τελευταία χρόνια, η δράση του Φοιτητικού Συλλόγου μας έχει εξασφαλίσει
ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών χωρίς υπερβολικό φόρτο εργασιών, έχει καταφέρει να ανοιχτούν και
να συζητηθούν μια σειρά από προβλήματα στην εκπαιδευτική διαδικασία (χαμηλά ποσοστά
επιχτυχίας στις εξεταστικές, εξεταστοκεντρικός χαρακτήρας κάποιων εργαστηρίων κλπ.), προάσπισε
το πτυχίο και τα επαγγελματικά δικαιώματα που θα έχουμε ως απόφοιτοι και στάθηκε αλληλέγγυος
προς αυτούς που το έχουν ανάγκη, όπως π.χ. οι πρόσφυγες. Τέλος, ο Φοιτητικός Σύλλογος έχει
καταφέρει να έχει το Στέκι των Ηλεκτρολόγων, ένα χώρο στον οποίο οι φοιτητές μπορούν να
βρίσκονται, να κάνουν ένα διάλειμμα από την πίεση της ρουτίνας τους, να συζητάνε, να διαβάζουν
συλλογικά μέσα και από σημειώσεις που έχουν αφήσει οι ίδιοι οι φοιτητές (χωρίς να χρειάζεται να
παίρνουν σημειώσεις από παρατάξεις με ανταλλαγή την ψήφο τους) και να τρώνε το πρωινό τους ή
να πίνουν τον καφέ τους σε τιμές κόστους.

Για όλους αυτούς τους λόγους και άλλους πολλούς είναι ένα στοίχημα λοιπόν για εμάς η
έννοια του διαλόγου στο εσωτερικού του φοιτητικού συλλόγου να γίνει κτήμα όλων. Πιστεύουμε ότι
τις απαντήσεις στα προβλήματα που αφορούν τη ζωή μας, τη καθημερινότητά μας, την
εκπαίδευση αλλά και τη δουλειά μας ως αυριανοί εργαζόμενοι, μπορούμε να τις βρούμε μόνο
όλοι μαζί, συλλογικά και μέσα από τις Γενικές Συνελέυσεις. Αντιλαμβανόμαστε, επίσης, ότι το
πανεπιστήμιο δεν είναι μια φούσκα ξεκομμένη απ’ την υπόλοιπη κοινωνία και γι' αυτό
επιδιώκουμε να είμαστε μαζί με τον υπόλοιπο λαό παλεύοντας για ένα καλύτερο παρόν και
μέλλον. Μέσα από τις γενικές συνελεύσεις, λοιπόν , όλοι ισότιμα καλούμαστε να έχουμε ενεργή
συνειδητή στάση, να προβληματιστούμε και να μην επαναπαυόμαστε ότι κάποιοι υπάρχουν για να
λύνουν τα προβλήματά μας, όχι μόνο γιατί αυτοί δεν υπάρχουν αλλά και επειδή αυτοί που
ισχυρίζονται ότι το κάνουν σίγουρα δημιουργούν περισσότερα.

Με τους καθημερινούς μας αγώνες, τη αγωνιστική στάση, τη δημιουργικότητα και τον

αυθορμητισμό μας, μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα... και θα το κάνουμε!