Scribd Logo
Upload

Welcome to Scribd!

  • Yaralı Serçe - Ruhumun Aynası Aşk

    Uploaded by

    Faruk Arslan
    138 views201 pages
    Aşka Susadım, Şair Oldum On beş yaşında Ankara’da askeri lisede okurken her haftasonu iki yüz sayfa kitap okur, öğrendiklerimi bir sayfa özet halinde yazardım, elliye yakın arkadaşım okurdu, sonra çöpe atılırdı. Çünkü yaşadığımız ortam Komünizm baskısı altındaki Sovyetler Birliği’nden beterdi, hele dini içerikli konuşmak da, yaşamak da yasaktı! Şiir yazarak stres atıyordum. 1987’de okul yıllığını, çizdiğim karikatürlerle yazdım, ancak Alanya’da dükkanımıza giren bir hırsız çantamla beraber yıllığın müsvettesini çaldı ve Akdeniz sularına atıp heder etti.1988’de Zaman gazetesi’nde ilk yazım ve 1989’da Sızıntı dergisinde ilk şiirim çıktığında çok sevinmiştim. 1990’da 21 yaşımda ilk kitabım ‘Ateşle Oynamak’ bitmişti, ancak basmaları için kitabı teslim ettiğim Zaman yazarı, TİMAŞ’ın kurucusu Hekimoğlu İsmail ve yazar Ali Çankırılı, ‘Bu çocuk genç yaşta kendini yakacak’ diye çöpe atmışlardı. 1991’de İstanbul’da Çamlıca ortaokul öğrencileriyle ‘Muhabbet’ adlı dergi çıkarmıştım,“dergi Sızıntı’ya rakip olur” diyen bir işgüzarın vesvesesiyle 1992’de kapatılmıştı. Gazeteciliğe başladığım 1992’de Azerbaycan’da Bakü ile Karabağ savaş cephesi arasında mekik dokudum. Haber müdürüm ölüm tehlikesi olan haberlere beni gönderirdi ama gazetede habere hep kendi imzasını atardı. 3 yıl kendi ismimle hiç haberim çıkmadı, hepsi müdürüme zoraki hediyeydi! Bu haksızlığa çözüm bulmak için ‘Ferruh Aslanov’ ismini icat ettim, haber, köşe yazısı, röportaj ve yazı dizilerim Azeri Türkçe’sinde lokal yayınlandı, Türkiye’ye geçmediğim sürece müdürüm için sorun yoktu. 1995’de yeni gelen müdürüm Osman Sönmez beni birden Azerbaycan Zaman’a haber müdürü yaptı, hem de Cihan Haber Ajansı’nın Azerbaycan temsilcisi. Gazeteci olarak tanınmamı ona borçluyum. 1995 ile 1998 arasında Cihan Haber Ajansı’nda ayda 120 haber ile en fazla haber yazan muhabiri ödülllerini üst üste alınca, herkes ‘kim bu muhabir, birdenbire nasıl yetişti, nereden çıktı?’ diye sormaya başladı. Fazla başarı başa beladır, beni hemen Ankara’ya diplomasi muhabiri olarak tayin ettiler, Bakü’deki krallığıma son verildi. Ankara yıllarımda gerçek gazeteciliği öğrendim, hatta iddia edebilirim Ankara’da çalışmayan Türk gazeteci, gazeteci değildir! Sabah 9, gece 12 çalışıyordum, ürettiğim günde beş haber dolayısıyla haber merkezinin ekseni kaydı. Genel Yayın Yönetmenimiz Mahmut Çebi, bir gün şunu ben yok iken haber merkezinde haftada üç haber yazan uyanıklara söyledi: Adam haber yazmıyor; yumurtluyor. Onun gibi üç muhabir daha bulursam 20 muhabirin işine son veririm.3 yıl süren Ankara yıllarımda ‘en derin gazeteci’ ünvanı kazandım ama yata yata işini yapan gazetecilerden olmadığım için dokuz köyden kovulmaya devam ediyordum. Ankara temsilcimiz İbrahim Karayeğen korumasa çoktan kafamı kırmışlardı! Başka gazetelerdeki dış politika muhabirleri atlattığım haberlerden dolayı müdürlerinden fırça yemekten bezip, sonunda beni de ‘Derin Gazeteciler Konseyi’ne aldılar, başka çareleri yoktu. Çetedir bunlar çete... Kanada’da 2000 sonlarından beri yürüttüğüm gazeteciliğim artık hobimdi. Sonsaniye.net gibi haber portallarında günlük yazıyordum. Baskılar nedeniyle zaman zaman ‘Ömer Şerif’ ismini kullandım.Sunrise dergisindeki mahlasım ‘Ali Alperen’oğlumun adıdır. Melih Gürsel adını da kullanmak zorunda bırakıldım.1998’de Gündüz gazetesinde ‘Alperen Şahin’ adını tercih ederken, Muhsin Yazıcıoğlu’nun çıkarttığı Muhalif, Gelecek ve Hür Gelecek gazetelerinde 8 yıl boyunca 2006’ya kadar ‘Türkistan’ köşemde ‘Ali Alperen’ adını kullandım. Yayın Yönetmeni Hayati Tek ve Yazıcıoğlu dışında BBP’liler benim gerçek ismimi bilmiyordu.Milli Ocak’ta 2008 ile 2011 arasında gerçek ismimi kullansam da, 2011’deki yeni BBP yönetimindeki bazı BBP’liler köşemi kapattırdı.Vicdanlarını susturamayan bazı ülkücüler, halen yazılarımı kendi sanal sayfalarına konuk ediyorlar. Canadatürk’te Eylül 2005’den beri hem kendi ismimle hem de müstear ismim ile Eylül 2009’dan beri yazıyordum, Temmuz 2012’de mahlas is

    Original Title

    Yaralı Serçe- Ruhumun Aynası Aşk

    Copyright

    © © All Rights Reserved

    Available Formats

    PDF, TXT or read online from Scribd

    Did you find this document useful?

    Is this content inappropriate?

    Report this Document
    Aşka Susadım, Şair Oldum On beş yaşında Ankara’da askeri lisede okurken her haftasonu iki yüz sayfa kitap okur, öğrendiklerimi bir sayfa özet halinde yazardım, elliye yakın arkadaşım okurdu, sonra çöpe atılırdı. Çünkü yaşadığımız ortam Komünizm baskısı altındaki Sovyetler Birliği’nden beterdi, hele dini içerikli konuşmak da, yaşamak da yasaktı! Şiir yazarak stres atıyordum. 1987’de okul yıllığını, çizdiğim karikatürlerle yazdım, ancak Alanya’da dükkanımıza giren bir hırsız çantamla beraber yıllığın müsvettesini çaldı ve Akdeniz sularına atıp heder etti.1988’de Zaman gazetesi’nde ilk yazım ve 1989’da Sızıntı dergisinde ilk şiirim çıktığında çok sevinmiştim. 1990’da 21 yaşımda ilk kitabım ‘Ateşle Oynamak’ bitmişti, ancak basmaları için kitabı teslim ettiğim Zaman yazarı, TİMAŞ’ın kurucusu Hekimoğlu İsmail ve yazar Ali Çankırılı, ‘Bu çocuk genç yaşta kendini yakacak’ diye çöpe atmışlardı. 1991’de İstanbul’da Çamlıca ortaokul öğrencileriyle ‘Muhabbet’ adlı dergi çıkarmıştım,“dergi Sızıntı’ya rakip olur” diyen bir işgüzarın vesvesesiyle 1992’de kapatılmıştı. Gazeteciliğe başladığım 1992’de Azerbaycan’da Bakü ile Karabağ savaş cephesi arasında mekik dokudum. Haber müdürüm ölüm tehlikesi olan haberlere beni gönderirdi ama gazetede habere hep kendi imzasını atardı. 3 yıl kendi ismimle hiç haberim çıkmadı, hepsi müdürüme zoraki hediyeydi! Bu haksızlığa çözüm bulmak için ‘Ferruh Aslanov’ ismini icat ettim, haber, köşe yazısı, röportaj ve yazı dizilerim Azeri Türkçe’sinde lokal yayınlandı, Türkiye’ye geçmediğim sürece müdürüm için sorun yoktu. 1995’de yeni gelen müdürüm Osman Sönmez beni birden Azerbaycan Zaman’a haber müdürü yaptı, hem de Cihan Haber Ajansı’nın Azerbaycan temsilcisi. Gazeteci olarak tanınmamı ona borçluyum. 1995 ile 1998 arasında Cihan Haber Ajansı’nda ayda 120 haber ile en fazla haber yazan muhabiri ödülllerini üst üste alınca, herkes ‘kim bu muhabir, birdenbire nasıl yetişti, nereden çıktı?’ diye sormaya başladı. Fazla başarı başa beladır, beni hemen Ankara’ya diplomasi muhabiri olarak tayin ettiler, Bakü’deki krallığıma son verildi. Ankara yıllarımda gerçek gazeteciliği öğrendim, hatta iddia edebilirim Ankara’da çalışmayan Türk gazeteci, gazeteci değildir! Sabah 9, gece 12 çalışıyordum, ürettiğim günde beş haber dolayısıyla haber merkezinin ekseni kaydı. Genel Yayın Yönetmenimiz Mahmut Çebi, bir gün şunu ben yok iken haber merkezinde haftada üç haber yazan uyanıklara söyledi: Adam haber yazmıyor; yumurtluyor. Onun gibi üç muhabir daha bulursam 20 muhabirin işine son veririm.3 yıl süren Ankara yıllarımda ‘en derin gazeteci’ ünvanı kazandım ama yata yata işini yapan gazetecilerden olmadığım için dokuz köyden kovulmaya devam ediyordum. Ankara temsilcimiz İbrahim Karayeğen korumasa çoktan kafamı kırmışlardı! Başka gazetelerdeki dış politika muhabirleri atlattığım haberlerden dolayı müdürlerinden fırça yemekten bezip, sonunda beni de ‘Derin Gazeteciler Konseyi’ne aldılar, başka çareleri yoktu. Çetedir bunlar çete... Kanada’da 2000 sonlarından beri yürüttüğüm gazeteciliğim artık hobimdi. Sonsaniye.net gibi haber portallarında günlük yazıyordum. Baskılar nedeniyle zaman zaman ‘Ömer Şerif’ ismini kullandım.Sunrise dergisindeki mahlasım ‘Ali Alperen’oğlumun adıdır. Melih Gürsel adını da kullanmak zorunda bırakıldım.1998’de Gündüz gazetesinde ‘Alperen Şahin’ adını tercih ederken, Muhsin Yazıcıoğlu’nun çıkarttığı Muhalif, Gelecek ve Hür Gelecek gazetelerinde 8 yıl boyunca 2006’ya kadar ‘Türkistan’ köşemde ‘Ali Alperen’ adını kullandım. Yayın Yönetmeni Hayati Tek ve Yazıcıoğlu dışında BBP’liler benim gerçek ismimi bilmiyordu.Milli Ocak’ta 2008 ile 2011 arasında gerçek ismimi kullansam da, 2011’deki yeni BBP yönetimindeki bazı BBP’liler köşemi kapattırdı.Vicdanlarını susturamayan bazı ülkücüler, halen yazılarımı kendi sanal sayfalarına konuk ediyorlar. Canadatürk’te Eylül 2005’den beri hem kendi ismimle hem de müstear ismim ile Eylül 2009’dan beri yazıyordum, Temmuz 2012’de mahlas is

    Copyright:

    © All Rights Reserved
    Download as PDF, TXT or read online from Scribd
    Flag for inappropriate content
    138 views201 pages

    Yaralı Serçe - Ruhumun Aynası Aşk

    Uploaded by

    Faruk Arslan
    Aşka Susadım, Şair Oldum On beş yaşında Ankara’da askeri lisede okurken her haftasonu iki yüz sayfa kitap okur, öğrendiklerimi bir sayfa özet halinde yazardım, elliye yakın arkadaşım okurdu, sonra çöpe atılırdı. Çünkü yaşadığımız ortam Komünizm baskısı altındaki Sovyetler Birliği’nden beterdi, hele dini içerikli konuşmak da, yaşamak da yasaktı! Şiir yazarak stres atıyordum. 1987’de okul yıllığını, çizdiğim karikatürlerle yazdım, ancak Alanya’da dükkanımıza giren bir hırsız çantamla beraber yıllığın müsvettesini çaldı ve Akdeniz sularına atıp heder etti.1988’de Zaman gazetesi’nde ilk yazım ve 1989’da Sızıntı dergisinde ilk şiirim çıktığında çok sevinmiştim. 1990’da 21 yaşımda ilk kitabım ‘Ateşle Oynamak’ bitmişti, ancak basmaları için kitabı teslim ettiğim Zaman yazarı, TİMAŞ’ın kurucusu Hekimoğlu İsmail ve yazar Ali Çankırılı, ‘Bu çocuk genç yaşta kendini yakacak’ diye çöpe atmışlardı. 1991’de İstanbul’da Çamlıca ortaokul öğrencileriyle ‘Muhabbet’ adlı dergi çıkarmıştım,“dergi Sızıntı’ya rakip olur” diyen bir işgüzarın vesvesesiyle 1992’de kapatılmıştı. Gazeteciliğe başladığım 1992’de Azerbaycan’da Bakü ile Karabağ savaş cephesi arasında mekik dokudum. Haber müdürüm ölüm tehlikesi olan haberlere beni gönderirdi ama gazetede habere hep kendi imzasını atardı. 3 yıl kendi ismimle hiç haberim çıkmadı, hepsi müdürüme zoraki hediyeydi! Bu haksızlığa çözüm bulmak için ‘Ferruh Aslanov’ ismini icat ettim, haber, köşe yazısı, röportaj ve yazı dizilerim Azeri Türkçe’sinde lokal yayınlandı, Türkiye’ye geçmediğim sürece müdürüm için sorun yoktu. 1995’de yeni gelen müdürüm Osman Sönmez beni birden Azerbaycan Zaman’a haber müdürü yaptı, hem de Cihan Haber Ajansı’nın Azerbaycan temsilcisi. Gazeteci olarak tanınmamı ona borçluyum. 1995 ile 1998 arasında Cihan Haber Ajansı’nda ayda 120 haber ile en fazla haber yazan muhabiri ödülllerini üst üste alınca, herkes ‘kim bu muhabir, birdenbire nasıl yetişti, nereden çıktı?’ diye sormaya başladı. Fazla başarı başa beladır, beni hemen Ankara’ya diplomasi muhabiri olarak tayin ettiler, Bakü’deki krallığıma son verildi. Ankara yıllarımda gerçek gazeteciliği öğrendim, hatta iddia edebilirim Ankara’da çalışmayan Türk gazeteci, gazeteci değildir! Sabah 9, gece 12 çalışıyordum, ürettiğim günde beş haber dolayısıyla haber merkezinin ekseni kaydı. Genel Yayın Yönetmenimiz Mahmut Çebi, bir gün şunu ben yok iken haber merkezinde haftada üç haber yazan uyanıklara söyledi: Adam haber yazmıyor; yumurtluyor. Onun gibi üç muhabir daha bulursam 20 muhabirin işine son veririm.3 yıl süren Ankara yıllarımda ‘en derin gazeteci’ ünvanı kazandım ama yata yata işini yapan gazetecilerden olmadığım için dokuz köyden kovulmaya devam ediyordum. Ankara temsilcimiz İbrahim Karayeğen korumasa çoktan kafamı kırmışlardı! Başka gazetelerdeki dış politika muhabirleri atlattığım haberlerden dolayı müdürlerinden fırça yemekten bezip, sonunda beni de ‘Derin Gazeteciler Konseyi’ne aldılar, başka çareleri yoktu. Çetedir bunlar çete... Kanada’da 2000 sonlarından beri yürüttüğüm gazeteciliğim artık hobimdi. Sonsaniye.net gibi haber portallarında günlük yazıyordum. Baskılar nedeniyle zaman zaman ‘Ömer Şerif’ ismini kullandım.Sunrise dergisindeki mahlasım ‘Ali Alperen’oğlumun adıdır. Melih Gürsel adını da kullanmak zorunda bırakıldım.1998’de Gündüz gazetesinde ‘Alperen Şahin’ adını tercih ederken, Muhsin Yazıcıoğlu’nun çıkarttığı Muhalif, Gelecek ve Hür Gelecek gazetelerinde 8 yıl boyunca 2006’ya kadar ‘Türkistan’ köşemde ‘Ali Alperen’ adını kullandım. Yayın Yönetmeni Hayati Tek ve Yazıcıoğlu dışında BBP’liler benim gerçek ismimi bilmiyordu.Milli Ocak’ta 2008 ile 2011 arasında gerçek ismimi kullansam da, 2011’deki yeni BBP yönetimindeki bazı BBP’liler köşemi kapattırdı.Vicdanlarını susturamayan bazı ülkücüler, halen yazılarımı kendi sanal sayfalarına konuk ediyorlar. Canadatürk’te Eylül 2005’den beri hem kendi ismimle hem de müstear ismim ile Eylül 2009’dan beri yazıyordum, Temmuz 2012’de mahlas is

    Copyright:

    © All Rights Reserved
    Download as PDF, TXT or read online from Scribd
    Flag for inappropriate content
    of 201

    Ruhumun

    Aynası Aşk

    Rüyeti Şîr Fârûk

    1
    FARUK ARSLAN Kimdir?

    12 Nisan 1969′de Ankara’da doğdu. 3 Azerbaycan Üniversitesi Uluslararası İlişkiler bölümünü


    bitirdi ve Hazar’ın Statüsü konusunda tez yazarak 1997′de ‘Uluslararası Hukukçu’ ünvanını
    kazandı. Kanada’da Centennial College’den 2008’de ‘Sosyal Toplumcu’ ile mezun oldu.
    Toronto’da York Üniversitesi’nde Liberal Sanatlar ve Profesyonel Eğitimleri Honour Sosyoloji
    alanında eğitim aldı. Wilfred Laurier Üniversitesi’nde Sosyal Hizmet Masterı yaptı ve Sosyolog
    oldu. Halen Kanada’da Çocuk Esirgeme Kurumu’nda Sosyal Hizmetler Uzmanı olarak
    çalışmaktadır. Azerbaycan Gazeteciler Cemiyeti, Ankara Diplomasi Muhabirleri Derneği,
    Kanada Etnik Gazeteciler Derneği ve Ontario Sosyal İşçiler Koleji ile Derneğinin üyesidir.

    Orta Asya’da Zaman gazetesi bürolarını kurmaya 17 Şubat 1992′de giden 19 kişilik ilk ekibin
    içinde yer aldı. Azerbaycan’a hizmete giden ilk muhacir Türk öğrencilerin belletmenliğini
    üstlendi. Azerbaycan Zaman’da haber ve yazı dizisi yazmaya başladı, Karabağ, Çeçenistan ve
    Abhazya savaşlarını yakından takip etti. Hazar’ın enerji rezervleri ile ilgili yazdığı 3 binden fazla
    haber ve makale Türk ve yabancı basında yayımlandı. Azerbaycan Zaman Gazetesi’nin
    dağıtımdan reklama, bürolar, matbaa gece sorumluluğundan, muhabirlik, haber müdürlüğü ve
    köşe yazarlığına kadar her alanda görev yaptı. 1995 ile 1998 arası CHA Azerbaycan
    temsilciliğini 3 yıl yürüttü. Üç yıl arka arkaya en fazla haber yazan CHA muhabiri ödülünü aldı.
    2 yıl süresince Türkiye’de yayımlanan Zaman gazetesinde Bakü Mektubu adlı köşeyi yazdı.
    Azerbaycan’da yayımlanan 60 bin tirajlı ilk çocuk gazetesi Tomurcuk’un kurucularından oldu.
    Ağustos 1998′den itibaren Zaman gazetesinde 2000 yılı sonuna kadar Ankara’da diplomasi,
    ‘Yurtdışı Baskılar’, dış politika, enerji ve başbakanlık muhabirliğini yürüttü. 14 ülkede basılan
    Zaman’lara yönelik özel araştırma dosyaları hazırladı. Türk dünyası özel muhabirliği yaptı.
    Kırka yakın ülkeyi gazeteci ve fotoğrafçı olarak gezdi. Dış politika, diplomasi, Türk dünyası,
    Rusya, Orta Doğu, Avrupa Birliği ve enerji politikaları konularında uzmanlaştı. 1998-2004
    periyodunda Muhsin Yazıcıoğlu’nun kurduğu Büyük Birlik Partisi’nin yayın organları Gündüz,
    Muhalif, Gelecek Gazetesi, Hür Gelecek gazetelerinde Türkistan adlı köşeyi yazdı. 2008
    başından itibaren ise Alperen Ocakları’nın online medyası olan Milli Ocak haber portalında ve
    Alperen dergisinde köşe yazıları yazdı. Kanada’da yayımlanan Sunrise’ın kurucusu oldu. 2005
    yılından beri Canadatürk gazetesi ve 2012’den beri Çorum Manşet gazetesinde köşe yazarıdır.

    Yayımlanmış Eserleri:

     Matrix’in 11 Eylül Kurgusu, Q-Matris Yayınevi, Nisan 2004.

     Hazar’ın Kurtlar Vadisi: Petrol İmparatorluğunda Güç Savaşları, Karakutu Yayınları , Nisan
    2005, Ağustos 2006.

     Net Kırılma: Evenjelik Harbin Kurgusu, Karakutu Yayınları, Nisan 2005.

    Petrol Satrancı, Lulu Publisher, Nisan 2006.

    2
    Kanada’ya Gelmenin Yolları-Kurtar Bizi Kanada, Lulu Publisher, Haziran 2006.

     Mesih’in Hızır’ı Barnaba: Hristiyanlığın Gizli Tarihi, Karakutu Yayınları, Kasım 2006.

    Keşmir’de Hz. İsa Efsanesi, Karakutu Yayınları, Aralık 2006.

     Vadi’nin Şifresi Çözülüyor Evreca Yayınevi, Temmuz 2006

    Kurtlar Vadisi Fenomeni, Lulu Publisher, Eylül 2006.

     Karakutu Ergenekon’un Karanlık İsmi: Tuncay Güney, Karakutu Yayınları, Kasım 2008.

    Mason Bektaşiler, Karakutu Yayınları, Nisan 2009.Mayıs 2010.

     Van Gölü Canavarı JİTEM. Lulu Publisher, Mayıs 2011

     Gurbette Aykırı Konuşmalar, 15 Tarihi Röportaj. Lulu Publisher, Haziran 2011.

    Türkistan ve Ötesi, Gezdiklerim, Gördüklerim. Lulu Publisher, Temmuz 2011.

    Teşkîlât-ı Ergenekon, Lulu Publisher, Ağustos 2011.

    Kanadalı Müslümanlar, Mühtediler, Türkler, Lulu Publisher, Ağustos 2011.

     Kürt diyarının Bilinmeyen Saklı Tarihi: Bilâd-ı Ekrâd: Kürdistan.Öteki Adam.

     Komünistlikten Zerdüşlüğe PKK: Matruşka, Öteki Adam

    3
    ÖNSÖZ: Aşka Susadım, Şair Oldum

    On beş yaşında Ankara’da askeri lisede okurken her haftasonu iki yüz sayfa kitap okur,
    öğrendiklerimi bir sayfa özet halinde yazardım, elliye yakın arkadaşım okurdu, sonra çöpe
    atılırdı. Çünkü yaşadığımız ortam Komünizm baskısı altındaki Sovyetler Birliği’nden beterdi,
    hele dini içerikli konuşmak da, yaşamak da yasaktı! Şiir yazarak stres atıyordum. 1987’de okul
    yıllığını, çizdiğim karikatürlerle yazdım, ancak Alanya’da dükkanımıza giren bir hırsız çantamla
    beraber yıllığın müsvettesini çaldı ve Akdeniz sularına atıp heder etti.1988’de Zaman
    gazetesi’nde ilk yazım ve 1989’da Sızıntı dergisinde ilk şiirim çıktığında çok sevinmiştim.
    1990’da 21 yaşımda ilk kitabım ‘Ateşle Oynamak’ bitmişti, ancak basmaları için kitabı teslim
    ettiğim Zaman yazarı, TİMAŞ’ın kurucusu Hekimoğlu İsmail ve yazar Ali Çankırılı, ‘Bu çocuk
    genç yaşta kendini yakacak’ diye çöpe atmışlardı.

    1991’de İstanbul’da Çamlıca ortaokul öğrencileriyle ‘Muhabbet’ adlı dergi çıkarmıştım,“dergi


    Sızıntı’ya rakip olur” diyen bir işgüzarın vesvesesiyle 1992’de kapatılmıştı. Gazeteciliğe
    başladığım 1992’de Azerbaycan’da Bakü ile Karabağ savaş cephesi arasında mekik dokudum.
    Haber müdürüm ölüm tehlikesi olan haberlere beni gönderirdi ama gazetede habere hep kendi
    imzasını atardı. 3 yıl kendi ismimle hiç haberim çıkmadı, hepsi müdürüme zoraki hediyeydi! Bu
    haksızlığa çözüm bulmak için ‘Ferruh Aslanov’ ismini icat ettim, haber, köşe yazısı, röportaj ve
    yazı dizilerim Azeri Türkçe’sinde lokal yayınlandı, Türkiye’ye geçmediğim sürece müdürüm
    için sorun yoktu. 1995’de yeni gelen müdürüm Osman Sönmez beni birden Azerbaycan
    Zaman’a haber müdürü yaptı, hem de Cihan Haber Ajansı’nın Azerbaycan temsilcisi. Gazeteci
    olarak tanınmamı ona borçluyum. 1995 ile 1998 arasında Cihan Haber Ajansı’nda ayda 120
    haber ile en fazla haber yazan muhabiri ödülllerini üst üste alınca, herkes ‘kim bu muhabir,
    birdenbire nasıl yetişti, nereden çıktı?’ diye sormaya başladı. Fazla başarı başa beladır, beni
    hemen Ankara’ya diplomasi muhabiri olarak tayin ettiler, Bakü’deki krallığıma son verildi.

    Ankara yıllarımda gerçek gazeteciliği öğrendim, hatta iddia edebilirim Ankara’da çalışmayan
    Türk gazeteci, gazeteci değildir! Sabah 9, gece 12 çalışıyordum, ürettiğim günde beş haber
    dolayısıyla haber merkezinin ekseni kaydı. Genel Yayın Yönetmenimiz Mahmut Çebi, bir gün
    şunu ben yok iken haber merkezinde haftada üç haber yazan uyanıklara söyledi: Adam haber
    yazmıyor; yumurtluyor. Onun gibi üç muhabir daha bulursam 20 muhabirin işine son veririm.3
    yıl süren Ankara yıllarımda ‘en derin gazeteci’ ünvanı kazandım ama yata yata işini yapan
    gazetecilerden olmadığım için dokuz köyden kovulmaya devam ediyordum. Ankara temsilcimiz
    İbrahim Karayeğen korumasa çoktan kafamı kırmışlardı! Başka gazetelerdeki dış politika
    muhabirleri atlattığım haberlerden dolayı müdürlerinden fırça yemekten bezip, sonunda beni de
    ‘Derin Gazeteciler Konseyi’ne aldılar, başka çareleri yoktu. Çetedir bunlar çete...

    Kanada’da 2000 sonlarından beri yürüttüğüm gazeteciliğim artık hobimdi. Sonsaniye.net gibi
    haber portallarında günlük yazıyordum. Baskılar nedeniyle zaman zaman ‘Ömer Şerif’ ismini

    4
    kullandım.Sunrise dergisindeki mahlasım ‘Ali Alperen’oğlumun adıdır. Melih Gürsel adını da
    kullanmak zorunda bırakıldım.1998’de Gündüz gazetesinde ‘Alperen Şahin’ adını tercih
    ederken, Muhsin Yazıcıoğlu’nun çıkarttığı Muhalif, Gelecek ve Hür Gelecek gazetelerinde 8 yıl
    boyunca 2006’ya kadar ‘Türkistan’ köşemde ‘Ali Alperen’ adını kullandım. Yayın Yönetmeni
    Hayati Tek ve Yazıcıoğlu dışında BBP’liler benim gerçek ismimi bilmiyordu.Milli Ocak’ta 2008
    ile 2011 arasında gerçek ismimi kullansam da, 2011’deki yeni BBP yönetimindeki bazı
    BBP’liler köşemi kapattırdı.Vicdanlarını susturamayan bazı ülkücüler, halen yazılarımı kendi
    sanal sayfalarına konuk ediyorlar.

    Canadatürk’te Eylül 2005’den beri hem kendi ismimle hem de müstear ismim ile Eylül 2009’dan
    beri yazıyordum, Temmuz 2012’de mahlas ismimi sonlandırdım. Kitaplarımı ise hep kendi
    adımla yazdım.

    ‘Garip’ adını verdiğim şiir not defterimi ve şiirlerimi yetersiz bulduğum için aslında hiç ortaya
    çıkartmak istemiyordum. Bana ne olduysa, 2 Şubat 2012’den 15 Aralık 2012’ye kadar günde bir
    veya iki şiir yazmadan duramadım. Bu eserde yer alan şiirlerin çoğunluğu, günde iki saat
    uyuduğum dönemde, aşk u vecd halinde kendimde olmadığım sırada yazılmış veya
    yazdırılmıştır, pek çoğu rüyalarda görülmüşte kaleme alınmıştır. Herkul.org’da geçen Şubat’dan
    beri her hafta bir şiirim yayınlandı. Kendime bir şair mahlası arayınca ortaya ‘Rüyeti Şîr’ Fârûk
    müstearı çıktı. Arslan Faruk’un siması, rüyası anlamına geliyor. Çünkü genellikle rüyamda akan
    ilhamla yazmadığım şiiri mısralara dizmiyorum, uyanık iken ilhamsız şiir yazmak pek yavan
    geliyor. Yunus Emre, Niyazi Mısri ekolünün keşke 21. yüzyıl temsilcisi olabilsem…

    Türk medyasında meşhur bir köşe yazarının köşesini dış politika ağırlıklı olarak beş yıl, başka
    birini bir yıl yazdığımı itiraf etmeliyim. Azerbaycan Zaman’a 1996’da başyazar yaptığım meşhur
    Azeri şair Bahtiyar Vahapzade, ‘oğlum ben yaşlıyım, ben anlatayım, köşemi sen yaz’ deyince 2
    yıllığına her hafta Vahapzade’nin evine taşındım. O Azerice anlatır, Türkçe yazardım, tercüman
    tekrar Azericeye çevirirdi, yazılanı Vahapzade’ye telefonda okurdum, çoğu zaman ‘pek güzel
    olmuş’ derdi, bazen küçük değişiklikler yapardı. İlginç bir deneyimdi. Ülkenin Necip Fazıl’ı
    sayılan Vahapzade’nin başyazısını yazmak ağır sorumluluk gerektiriyordu.

    Bugünün gençleri bir anda gazeteci ve yazar olunduğunu sanıyorlar. Hemen isimleri medyada
    çıksın, “şöhret olalım”, “hava atalım” diye yanıp tutuşuyorlar. 12 yıldır haberlerim CHA’da
    kurum kuralı gereği isimsiz çıkıyor, gıkımız çıkmıyor! Nefsimi, izzetimi yıktım Rabbim…

    Kanada Türk Ticaret Odası’nın 1 Ağustos 2012’den itibaren çıkardığı Business Platform Canada
    İngilizce yayımlanan dergisinde müstear ismim editör olarak ‘Frank Lion’ oldu. “Meşhur
    olayım”, “çok para kazanayım” diye bir derdiniz varsa sakın gazeteci ve yazar olmayın, hele şair
    asla! Canadatürk’te 1 Temmuz 2012’de mahlas adımın son yayınlanan aşağıdaki veda yazısını
    aşk şiirinden başka hiç bir şey yazmama kararı aldığım bir sırada yazdım: Aşka susadım…

    Ölmeden öldüm ve ne olur ne olmaz diye belkide ömrümün en ilginç makalesini gerçek aşka dair
    şöyle yazdım: Maddî mânevî azalarım aşkın elinde hamur olsa, gözüm hiçbir şey görmez, o
    zaman yorulmaz koşarım. Aç ve susuzum aşka, tıpkı patlamaya hazır volkan gibiyim. Keşke
    ölümsüz aşkı soluklasam, ruh ikizim peygamberim olsa…

    5
    Çılgınca sevsem ve sevilsem umurumda mı dünya! Tek istediğim, bir fânîde bâkî aşktır.
    Sevgilerin en güzeli kalpden sevmek, sevilmek. Özlemlerin şâhı özlemek, doyumsuz bir zirvede.
    Bir kez aşık oldum, halen aşkım aklımda, kalbimde, ruhumdadır.

    Gecenin karanlığında, güneşin ışığında, hayalde, en aydınlık ve karanlık anlarında günün,


    gecelerde aşkım gönlümdedir, kaçamam. Suyun damlasında, selin coşkusunda, deli akarsuda
    görürüm aşkımı, ya yanımda ya rüyamdadır. Hayatımın tadı tuzudur. Her gece, her sabah
    kalktığımda çok sevdiğimi var bilmekle yaşıyorum.

    Buruk bir acı saplanırsa yüreğine, perişânsan inim inim. Gözlerin zamansız takılırsa bir noktaya
    boş ve anlamsız. Kulakların zamansız deli gibi çınlarsa, duymazsan kimseyi. Bil ki, bir yerlerde
    özlemişsindir beni, bende özledim seni! Aşıklar unutursa sevmeyi, belki o zaman unuturum seni!

    Senin üstüne gül koklamam, ‘Beyaz Gül’ümsün.Seni koklamak olsa da ölüm, koklayacağım,
    engel tanımam.İnan uğrunda ölmeye değer tek varlığımsın, ruhumsun. Kalbimin sultanısın, sen
    benimsin, bende senin kulun! Gördüğüm en güzel rüya sensin uyanıkken, sevgi mimarımsın.
    Duyduğum en derin aşksın, paha biçilmez hazinemsin. Efendimsin, peygamberimsin.

    Ufkumsun, güneşimsin, gördüğüm en güzel dünya ruhundadır. Aşkım meğerse yakında,


    evindeymiş, kalbimdeymiş, buldum Sen’i. Önce aşk vardı, sevgi vardı kainat yaratılırken. Aşksız
    yaşamak ne kadar tekdüze ve saçma, işkence imiş. Kibrim, enaniyetim boş kuruntu, nefsim
    aşkıma engel imiş. Ruhdaşım, sırdaşım, gamdaşım neredesin? Duy aşkımı duy! Kalbim boş,
    ruhum boş, bedenim zevksiz, aşkım seni bekler. Kırmam, üzmem, bozmam seni, benim aşk
    yurdumsun.

    Tut, sarmala, kucakla, şefkatli kollarına al beni, garîbim. Hep teskin et, umut ver, aşk ver, şevk
    ver yalnızlığıma! Ruhlarımız sevişsin daima, kalplerimiz öpüşsün, beden ne ki! Dudaklarımız
    kavuşmasa, tenim sıcaklığını hissetmese ne olur? Birbirimizin nefesinde nefes olmasakta olur,
    kalbimdesin! Sünnetini yaşatmak boynumun borcu olsun…

    Bırakma beni sevdiğim, ne olur yalvarırım, gidişine dayanamam, âcizim. Kalbim durur, ruhum
    çölleşir, hep serap görürüm her yerde, aç susuzum! Hasret gözyaşlarımla kendimi avutamam,
    azla yetinemem, yaşayamam. Bıraktığın anılarla sensizlik imkânsız, gitme! Çılgındır benim
    sevgim, hem kuşatır, hem yakar yüreğini bilirim, doyumsuzdur. Kalp kalbe karşıdır derler,
    doğrudur kalbin kalbimin içinde, kaçınılmazım, dayanamazsın!

    Bugünde yarında, dünyada ve ukbâda yüreğin kadar yanındayım, hep yakınım. Kendini yanlız
    hissettiğinde elini yüreğine, gözlerini ruhuma koy! İşte ben hep senle oradayım, hep orada seni
    bekliyeceğim, ölümsüzdür aşkım! Aşk sensin ya Resullallah. Allah aşkını seninle bildim.

    Ne güneşi, ne yıldızları, ne ölümlü dünyalıkları isterim, bir seni istiyorum. Baykuşluğuma son
    verir senin aşkın, sevgin bana yeter, yaşatır ölümsüzlükte! Biliyor musun, uğruna canımı verecek
    kadar seviyorum desem, inanır mısın? Unutma sen benim gözlerimde sâf bir gerçeksin,
    idealimsin. Aşkın yüreğime bahar getiren kokulu bir çiçek, hiç bir zaman solmayacaksın…

    6
    Sen güldüğünde, bende gülüyorum, sen kendine ne yaparsan, bende hissederim. Güven ve inan,
    kalbin ne kadar büyükse, o kadar güçlü inan! Hiç kimse kânaatını değiştiremesin, her zorluğa,
    engellere göğüs ger, aşkı yaşat! Aşkımızda mâsumiyet, sâfiyet, iffet, edep, sabır, vefâ, sadakat,
    samimiyet, saygı var. Dahası ruh, akıl, kalp, duygu, sır, beden; hepsinin toplu rengi, cümbüşü
    var. Aşkın gönül dili konuşur, kalbin benim neşem, sevincim, gel gitlerim coşar, güler ağlarım.

    Kadere teslim ol, tevekkülle sağlam, dik dur. Sen beni yakacaksın severek, külüm kalmayacak,
    bende seni, sevmek yanmaktır! Kalbini verdin ya bana, sabırla, umutla, heyecanla haber
    bekleyeceğim, ne kadar sürer bu dayanılmaz çile Allah’ım! Aklımı başımdan aldın, kalbimi
    aldın, bedenimi de alabilmen Rabbin taktirindedir. O, ‘ol’ dese akan sular durur, Hz. Meryem
    bâkiresi, Hz. Sârâ 90 yaşında doğurur. Azken Hz. Musa firavunu yener, Kızıldeniz yarılır,
    mucizeler, kerametler görülür.Ateş Hz. İbrahim'e gül, sinek Nemrud'a cellat olur, Hz. Davud
    kuşlarla konuşur.Hz. Süleyman Belkıs'ın tahtını ötelerden anında getirir, Belkıs hemen âşık olur.

    Allah dilerse imkânsızlar olur, duâmda ümmeti İslam için bolca istedim, duâ ettim dava
    aşkımıza. Çünkü, aşka susadım. Bir kere görsem, koklasam seni rüyamda bin kere ölsemde gam
    yemem. Sadece bir kere gösterdin gül cemalini, ben öldüm artık, bundan sonraki yaşamımı aşka
    adadım. Seve seve kalacağım, yana yana kalacağım… Ahirette şefaat eyle, mahrum eyleme
    mağfiretinden.

    Şiirlerimde aşkın şiir coşkun sevgi dili var. Bir kadına aşkdan ziyade ilahi aşka geçişin lezzetini,
    peygamber efendimiz Hz. Muhammed’e (S.A.V.) duyulan eşsiz, benzersiz, doyumsuz, ölümsüz
    aşkın tadını yudumlayacaksınız.

    Anne
    Her şey içimde kaldı, biliyor musun anne!

    Dertler, gözyaşlarım, geceler boyunca sessiz hıçkırıklarım…

    Söyleyemedim sana üzülürsün diye.

    Hiç sana kıyar mıyım?!

    Kalbimi parçalayan hasretin, içimde büyüyen gurbetin..

    keskin bir kılıç olduğunu söyleyemedim sana…

    Gökyüzünde yıldızları seyrediyorum.

    Karanlıkta ışıl ışıl, ulaşılmazlar!

    Sende uzaklardasın yıldızlar kadar..

    7
    sana ulaşamıyorum…

    Sarılamıyorum anne sana!

    Kokunu duyamıyorum…

    Ne zordur içimde biriktirmek…

    Yaralarımı, acılarımı, kederlerimi..

    bende anneyim, biliyorum seninde neler çektiğini.

    Annelerin kaderi mi bu yoksa?!

    Dağ yürekli, sabır taşı olmak…

    Hüzünlerde, acılarda, kederlerde yoğrulmak…

    Bu baharda geldi geçti, alel acele..

    Mevsim kışlara gebe…

    Dağlar laleye, çöller suya, ben sana susadım anne!

    Bir tek dostum var, oda Allah (c.c.)

    O’na dayanıyorum

    O’na anlatıyor

    O’ndan medet umuyor

    O’ndan dileniyorum

    O’nun mekanında bari beraber olabilecek miyiz anne?

    Rüyeti Şîr Fârûk’un Eşi Suna Arslan, Kitchener, Kanada, 03 Ağustos 2012.

    Bu şiir kitabımı hayatımın cankuşu eşim Suna Arslan veya Azeri adıyla Sona Hasanova’ya, en kıymetli
    paha biçilmez varlığım kızım kerimem Hafsa Meryem Arslan’a ve kalplerin fatihi safiyane oğlum Ali
    Alperen Arslan’a ithaf ediyorum.

    8
    Sözümüzü Yunus Emre misali şeker bal ile, 30 Temmuz 2012’de Kanada’nın Kitchener şehrinde
    yazdığım Şekeristân adlı şiirimle bağlayalım.

    Haktan yana uçan kişi benlikten geçer ola

    Aşk şarabın içen kişi candan canandan ola

    Gözü kördür münâfık kişi zehri dilinden ola

    Halkın acı sözünü duyan kişi şekeristân ola

    Dünya bana zindân olsa, ukbâ bostân ola

    Cümle âlem düşman olsa, bağı bostân ola

    Ayrılıklar hicrân gam olsa, gülü bostân ola

    Beyaz Gül (SAV) yâr olsa, aşkım bostân ola

    Her çiçeğe konar olsam, arıdan sâf derviş ola

    Aşk yolundan geçer olsam, bülbülü ermiş ola

    Senin ilmin bilir olsam, hâsların hâsı şâkird ola

    Sözü sultân dildâr olsam, dilim şeker şerbet ola

    Gerek tek Dost’a kul olam, ruhum gülistân ola

    Şakıyan Şekûr kul olam, kalbin evi gülistân ola

    Benliğimi satıp düz kul olam, özüm gülistân ola

    İşin Haktır Rüyeti Şîr Fârûk âleme ibret destân ola.

    Faruk Arslan veya Rüyeti Şîr Fârûk

    Kitchener, Kanada

    26 Ocak 2013

    9
    PEYGAMBER EFENDİMİZ
    HZ. MUHAMMED (S.A.V.)

    Üstadım

    Hocam

    10
    Efendim (s.a.v.)

    Rızandır kalbimin ibresi, aynası arş-ı Rahmân


    Yerde beyt-i Hüdâ, kalbi mü’min arş-ı Rahmân
    Kökleşen ilime inci mercan, Rehbersin Efendim
    Hâtemü’l Enbiyâ Ekberi Fahr-i Kâinat Efendim

    Yol Senin, yolcu Senle, derman ancak Sensin


    Batan âleme doğan güneş, ışık sadece Sensin
    Meczûbuz aşkınla Ahmed-i Muhtâr Efendim
    Mahzûn Sensiz ebed-devlet cihângir Efendim

    Şah-ı müşfiktir aşk kelamın Fazilet Güneşi Nebi


    Ferîd-i Kevn ü Zamândır, Mahbûb-u âlem Nebi
    Seyyidi’l masumin iffeti insanlığa iftihar Efendim
    Hikmetin lisanı fasihi, Sâdık u Masdûk Efendim

    Sevdam Sensin, hayalimsin, ufkumda tütensin


    Kalbimin tahtındasın, soluduğum hava nefessin
    Mahsustur pâk sâfiyet, ümmetine Settar Efendim
    Zat-ı âlinle mümtâz İslâm, Hakk’ı gören Efendim

    Esrarı bilen Mukallibu’l Kulûb Mevlâ-yı Müteâl


    Muradın kul Abdullah ile akar Mevlâ-yı Müteâl
    Sultanlar sultânısın ruhu Seyyidi’l Enâm Efendim
    Habîb-i Ekremdir Habîb-i Edîb, Ekmel Efendim

    Dillerde, gönüllerde Sen, tek beste, gül Sensin


    Sönmeyen ziyâ, eskimeyen yeni, bülbül Sensin
    Müştak ins ü cin ol âlem, ahlâkı Kur’ân Efendim
    Mest ü mahmur olur iklimine giren cân Efendim

    Sukûtumuz tefekkür olsun, hikmetse sözümüz


    Bakışımız ibretsiz, nankör, kanaatsız sözümüz
    Aşkınla ölmeyi öğret, Nebiler Serveri Efendim
    Mübeccel şânın yüce, Resûl-i Kibriyâ Efendim

    Ruh-î Muhammedi ile dirilir, cümleden kâinat


    Zikr-î Muhammedi ile şenlenir, canlanır tabiat
    11
    Meftûndur cemiyet, medeniyeti kuran Efendim
    Muhtaçtır beşeriyet, selam barış fatihi Efendim

    Aşkınla, ism-i cemâlinle haz duyar sâlih ruhlar


    Buğu buğu gönüller, Senle terütâzedir ziruhlar
    Cândan, cânândan öte canım, Müberrâ Efendim
    Anam babam Sana fedâ olsun, Mustafa Efendim

    Esbab, izzet azamate perde Hâlik-ı kevn ü mekân


    Mücellâ bir aynadır nazargâh-ı ilâhî kalb-i mekân
    Hor ve hakir hatalar heykelimize Rahmân Efendim
    Makam-ı Mahmud, Ahmed-i Muhammed Efendim

    Kitchener, Kanada
    24 Ekim 2012

    Beyaz Gül (S.A.V.)

    Ellerini tutmak istesem, sana sarılmak istesem, ashabın gibi severmisin beni?

    Rüyamda dört eşini tanıttın: Hz.Meryem, Hatice, Aişe, Asiye; mesrur ettin beni

    Yüzün suyu âlemlere Sultansın, sen beyazımsı kırmızı gülüm, gedân say beni

    Ölümsüz aşka güler ölüm gülüm, ayrılığı yok etmez ölüm, gülsün sevsin beni

    Gür siyah sakalın, yağmurda ıslanmışca parlak kara saçlı, kara gözlü gülüm

    Zülfüne rüzgâr değse baktığın yere merhamet damlatır, Hâlimsin yaz gülüm

    Yokluğunda derbederim, eğer gayrı yoksan ne etsin bana ölüm, yıkılır gülüm

    Baksan hazırım, tutsan uçarım, sıvazla sırtımı, kanatlanır sevdân doğar gülüm

    Güllere sevdâmı anlatırken sana Beyaz Gül’üm dedim, elbet öylesin sâf gülüm

    Bülbüller ağladı gül kokusuna, kokunu solumak istedim göründün bana gülüm

    12
    Bir nefeste ben koklasam beyaz gülü, kokun eksilmez dedim, geldin can gülüm

    Çöllerin ortasında gül deryasında nadide açan orkidesin, ismetsin Beyaz Gül’üm

    Gül yaprakları örtsün ölümün gülen yüzünü, dünyada ukbâda şefaatsin gülüm

    Sevdâmın renginde aşığın dili var, öterim bülbül gibi inim inim, şarkımsın gülüm

    Tatlı gülüşün geliyor aklıma, güvercin kalbim güm güm atar, hep gel, sev gülüm

    Güller bahçesinin bahçevanı Kırmızı Gülsün, aşk u tevhid bahçesi Beyaz Gül’üm

    Sevdân buram buram burnum da tüter, görmek kavuşmak isterim, aşka yanarım

    Çekilmez artık sensizlik, kalbim kan ağlıyor, söndür ateşimi, görmezsem yanarım

    Al beni mâsumiyetine, sar sımsıcak, hissettir sevdiğini, değer vermezsen yanarım

    İsteyip sâfiyane arzuluyorum tek seni, seviyorum derim, inanmazsan eğer yanarım

    Terk edemem seni, seven kalbin hıçkırığı, çırpınışı, umutsuzluğudur nurunda aşkım

    Elimde değil, ruhum, kalbim aşkını ister, ayıpla ama gitme, kurtar lütfunla aşkım

    Çektiğim acıyı sen anlarsın, bilirsin derdime âşığım, derde devâ Şâfi Şekûr aşkım

    Hakk’ın şahs-ı mânevisiyle câmian insanlığa yanar, başka bir aşka kanmam aşkım

    Sendeki sevgi ateşi, merhameti, şefkatinle egomu mıhladın, iyiki esir aldın beni

    Ne olacak şimdi? Ya şefaatine nâil, layık olamazsam, gör bak aşkın zebûn etti beni

    Aşkımı ifşâ edersem, o zaman derdime yana yana kalırım, yakar nurun kül et beni

    Aşkın mânevi bir okuyla vuruldum, nurlu siman kalbimi aşkına mecbur etti beni

    13
    Keşke 43 yıldır titremeseydim köşelerde, yapayalnız benliğimde sarabilseydim seni

    Sıcak nefesinle ölmüş ruhlar ve ruhum dirilseydi, kuşatan aşk mutlu ederdi seni

    Dönebilsem sevgine her an zevk olurdu kulluğum, unutmadım unutmam asla seni

    Şiirimde yarım kalan mısralarıma âcizim, aşkımı dillendiremem sadece özlerim seni

    Madem âşığım, ne olur mahrum etme o güzel sevgini, anam babam feda olsun!

    Yetiş imdatıma, muhtaç yaralı, ölümsüz aşk ararım, canım cananım feda olsun!

    Seni düşünmekle heyecanlı genç delikanlıyım, ölüme susamış ruhum feda olsun!

    Şefaatinle ruhum 33 yaşında, dipdiri, kalp gözüm açık, davana yolcun feda olsun!

    Kitchener, Kanada

    10 Temmuz 2012

    20 Temmuz 2012′de yenilendi

    NOT: 30 Temmuz 2012’de herkul.org’da yayınlanmıştır.

    Aşk Sensin Ya Rasûlullâh!

    Aşk bir nevi delilik, çılgınlık hali derler…

    Kürdemirli Vusal’ım Londra’dan sordu:

    Allah aşkı deliliğe, yanlış yola götürür mü?

    Allah bizden kendisine âşık olmamızı mı bekliyor?

    Yoksa sadece ona kulluk yapmamızı mı ister sizce?

    İki ana kaynağımız Kuran ve Hadis, ne der aşka?

    14
    Mevlâna şöyle izâh eder ki, Allah ne der;

    Kimi benden çok seversen onu senden alırım..

    Ve ekler, onsuz yaşayamam deme, seni onsuz da yaşatırım..

    Ve mevsim geçer, gölge veren ağaçların dalları kurur

    Sabır taşar, canından saydığın yar bile bir gün el olur..

    Aklın şaşar, dostun düşmana dönüşür, düşman kalkar dost olur

    Öyle garip bir dünya. Olmaz dediğin ne varsa hepsi olur..

    Düşmem dersin düşersin, şaşmam dersin şaşarsın

    En garibi de budur ya, öldüm der durur, yine de yaşarsın…

    Hanimiş suskun Mevlana sustu, peki kül eyleyen aşka değer miydi?

    Düsseldorf’da devrem Mustafa, Konya’da âşık Ahmet’e yakan aşkı yazdı:

    Doyamadım sana gül yüzlü yarim


    Yak bitir sevdânla küle döneyim
    Bir sevdâya düştüm diyârlarda gezerim
    Yak bitir sevdânla küle döneyim
    Gecemi günümle bir eylemişim
    Sevdanı şiire su eylemişim
    Gözümdeki yaşı nur eylemişim
    Yak bitir sevdânla küle döneyim
    Mapusta günler bitmek bilmedi
    Gardiyan gözyaşlarımı gördü silmedi
    Sensiz yaşayacak dermân kalmadı
    Yak bitir sevdanla küle döneyim
    Bak bitirdin senin dileğin oldu
    Diktiğin sevda bahçen sararıp soldu
    Dost Mustafa’nın gözlerine yaş doldu
    Yak bitir sevdanla küle döneyim

    Sağolasın Mustafa’m pirim sustu, söz Kitchener, Kanada’da

    Nebiler Serveri’ne mektup yazdım ki, sorayım aşk ne tutku ne

    Ey Hz. İbrahim’in duası, Hz. İsa’nın müjdesi Hâtem’ül Enbiya!

    15
    Sana binlerce hasret dolu yüreklerce salat-ı selâm duâ olsun…

    Sana ümmet olmakla şereflendiren Rahman’a Hamd-ü senâlar…

    Efendim; Gül Efendim! Asırlar ötesinden yazıyorum bu mektubu

    Satırlarımın Sana ulaşması umuduyla, söyle bize Kur’an ne der aşka?

    Ahirette Sana olan muhabbetimin bir şahidi olsun diye naat yazıyorum

    Günahkar ellerimle, hasret dolu yüreğimle, terennüm eden dillerimle

    Asırlar ötesinden geliyorum kapına! Yılların yorgunluğunu getirdim

    Hüznümü, hasretimi..böyle bırakmamıştın bizi, günahlarımı getirdim

    Kapının dilencisiyim ya Rasulallah!..gülüşünü, gül yüzünü göremedim

    Hasretini yudumladım yıllarca, gözlerim o nur cemâlinden yoksun kaldı..

    O engin himmetine vâsıl olamadım, fakirim ama sana hasret zenginliğim

    Aç kapını Sultanım bir an olsun göreyim, o gözlerinle bir kez nazar et bana

    Gözlerin cennetin yansıması, gözlerin rahmet pınarı, sevdâmın vuslat demi

    Yıllarca hayalini kurduğum, yandığım gözlerini göreyim ne olur Yâ Rasûlullâh!

    Layık olamadım Sana. Aşka dair her şeyin manasını yitirdim içimde, aşk ne ki?

    Hıçkırıklarıma boğuldum, hakkıyla sana ne ümmet oldum, nede şükreden kul

    Hürmetine yaratılmıştı onsekizbin alem, saf aşkı Allah’a olan aşkında buldum

    Yâ Habibullâh! Ey Allah’ın habibi, sevgilisi, en sevdiği; sevgiydi , aşktı senin diğer adın..

    Herkes Seni bir başka sevdi..kimi gönüllerde bir sızıydın, kimi gözlerde gözyaşıydı adın..

    Dillerde dolanan Leylâydın Sen, uykuları kaçırtan Mâşuk, yürekleri yakan sevgilidir adın..

    Farklı sızıların tek manasıydın Sen, şairlerin ilhamı, ruhumuza şen ruhi Muhammedi adın..

    Müştakız sana Rasûlullâh! Sana meftun yüreğimiz, Sensin bu âlemin sebebi, aşk Sensin

    16
    Sen tanıttın bize Rahman u Rahim’i, velâdetinle can geldi bu çorak topraklara, aşk Sensin

    Sana muhtacız Ya Habibullâh! Bıraktığın gibi değiliz, emanetine ihanet ettiğimiz aşk Sensin

    Güzel âşıklar gibi, sahip çıkamadık öğrettiğin güzelliklere, affet bizi, unuttuk tek aşk Sensin

    Acizlikti sermayemiz, günahkar yürek tek varlığımız! O yürekle mi sevelim Yâ Rasûlullâh!

    Susuz toprakları cennete çevirdin, günahkar yüreğimi sevginle hep dirilttin Yâ Rasûlullâh!

    Aşığım, susuz topraklarıma rahmet pınarlarından âb-ı hayat akıt, doluyum Yâ Rasûlullâh!

    Seni ifade etmeye yetmedi sözlerim, hayalimde aşkın anlamı Kırmızı Gülsün Yâ Rasûlullâh!

    Mülk aleminde görseydim nuru, hazan yaprakları düşe sıra geldim, aşkı tarif edip gitmiştin

    Tek umudum Umman-ı bekâda buluşmak, yüzümüz yoktu bir asırdır sen yoktun gitmiştin

    Keşke gitmeseydin, ayağını öpen kumun, saçını ıslatan yağmur damlan olsaydım, gitmiştin

    Yolunda akıtılmış kanlı gözyaşım hasretine verilmiş can olsaydım keşke, ama Sen gitmiştin

    Sana lâyık olamadım, eremedim, ümmetin olma şerefine idraksizim, mücrimim kapında

    Nasıl geleyim, çıkayım karşına, Senin şefkatin ümmet soluklu diye umutluyum kapında

    Kurtarmak için yaralandın yüzondört yerinden Taif’te, endişene duâna gedâyım kapında

    Ümmetin cehennem görmesin deyu âşıklarınla son davayı kollarsın, hazır askerim kapında

    Peygamber olmaktansa keşke ümmetinden kul olsaydım diyen Hz. Musa dahi aşkını bildi

    Seni muştulamıştı Nebiler, şemsine pervâneydi kâinat, sahaben, beytin hakkıyla seni bildi

    Hak dostları aşkını, Kur’an ahlâkını, harâbe garip kalp ehlinde aradı, sevgini buldu da bildi

    Şefkat Peygamberi! Seni Alemlere Rahmet kılana kulluğa Sen bizi yönelttinde kul aşkı bildi

    Sen Makâmen Mahmud edilen son Peygambersin, enbiyâlar serveri, âlemlere de Sultan

    Sana medh u senadan dilim aciz, tek tesellim Sana muhabbetim, samimi âşığım be Sultan

    Sevgim hürmetine şefaat dilenirim, yoksa Rabbin affına mazhar olamam, habibsin Sultan

    Senin nurun hatrına affedildi Hz. Adem. O nurlar nuru hürmetine bizi de affet ey Sultan!

    17
    Doğumunla yeniden hayat buldu kâinat, Habib-i edibin aşkına ölmüş ruhlara hayat bahşet!

    Senin bir işaretinle ikiye ayrıldı Kamer! Ya Râb! İçimizde ki Hak ile batılı da işte böyle ayır!

    Senin duanla Gül şehrine yağardı yağmurlar, rahmet yağmurlarını sağnak sağnak yağdır!

    Ey insanların en güzeli, merhametlisi, seni seven aşk fermanım elinde beni aşkınla haşret!

    NOT: Rasûlullâh’a (SAV) 12 saatde yazdığım bu Naatı Şerif veya şiir kıtalar arası yazılmıştır.
    Türkiye’den katkı sağlayan Konya ve Manisa’ya, Almanya’dan Düsseldorf’a, İngiltere’den
    Londra’ya şükranlarımı sunuyorum. Kanada’da Kitchener’da aranan aşk bulundu ve
    Peygamberimizin aşkı ile Allah aşkına ulaşıldı, fani aşkta delilik sona erdi.

    Kitchener, Kanada

    11 Temmuz 2012

    NOT: 16 Haziran 2012′de herkul.org’da yayınlanmıştır

    18
    CAN MUHAMMED (Sallallahü Aleyhi ve Sellem)

    Medfun Sende medeniyet ya Muhammed.


    Mahzun Sensiz ebed-devlet can Muhammed.
    Yol Senin, yolcu Senle, derman Sensin.
    Batan aleme doğan güneş, ışık Sensin.

    Mahsustur Sana ismet ve safiyet ya Muhammed.


    Mümtazdır dinin, Zat-ı âlinle can Muhammed.
    Sevdam Sensin, hayalim Sensin, ufkumda tütensin.
    Kalbimin tahtında Sen, soluduğum hava, nefessin.

    Müştak Sana ins u cin, tüm alem ya Muhammed.


    Mest ü mahmur olur iklimine giren can Muhammed.
    Dillerde, gönüllerde Sen, tek rehber Sensin.
    Sönmeyen ziya, eskimeyen yeni ancak Sensin.

    Meftun Sana cemiyet ya Muhammed.


    Muhtaç Sana beşeriyet can Muhammed.
    Ruh-i Muhammedi ile dirilir her dem kainat.
    Zikr-i Muhammedi ile şenlenir, hem tabiat.

    Aşkınla, ism-i cemalinle haz duyar âli ruhlar.


    Buğu buğu gönüller, Senle terütazedir ziruhlar.
    Anam babam Sana feda olsun ya Muhammed.
    Candan, canandan öte canımsın can Muhammed.

    1994, Bakü, Azerbaycan

    2002 yılında www.herkul.org’da yayınlanmıştır.

    19
    Üstâdım

    Şah-ı Merdân’ın kerâmeti Seydâ’ya dil beste

    Görseydin Nuh tufanıydı Barla’daki ol beste

    İğne ile kuyu kazdı Pîr-i Muğan, cihâna kutub

    Kitlelerin kalbi boştu, seyyîd bir dağdı kutub

    Everesti dev iman cüssesi, sivriydi tepelerde

    Zaman aşındırdı tepeleri, dağ kaldı zirvelerde

    Ruhlarımız bedenden ürkerdi, Hazret cesurdu

    O ne bu cihândan ne o cihânda, yılmaz surdu

    Talipti, Matlubu buldu, kovsalar onu ne çıkar

    Şehir dışında açıldı kırlara, Ayetû’l Kübrâ çıkar

    Mekke bu âlemden imân öteki âlemden geldi

    İslam garipti, başı ve sonu ukbâdan garip geldi

    Tarih dedikleri inşa edilmiş mağrur edebiyatı

    Beğenmeyeni beğenendi, doğdu aşk edebiyatı

    İbn-i Arâbî’nin rüyasıydı yeni Sâid’in altın nesli

    20
    Cümleden uzletle ördü dantelini Pîr işledi nesli

    Yaradanı inciten zavallılara acırdı, çileye razıydı

    Milletinin imânını selâmetde görse nâra razıydı

    Gam vaktinde sevinç saçtı, acele etti, kışta geldi

    Elli sene sonraki kardeşlerini arzuladı aşka geldi

    Aşk yoluna kural koydu, tahkikî imânı örgüledi

    Yârî olmayanın yârîydi, son nefeste yârî özledi

    Küçük âleme evren dedi, insan âlemiydi hedefi

    Çoraklığa tohum serpti, toprakta güllerdi hedefi

    Cihânın rengine boyanmadan nur imânı sundu

    Hakikat ve şeriât hizmetkârıydı, insanlığı buldu

    Geçtiği sokaktan kırk gün insü şeytan geçemezdi

    Hatipdi, edipti, söz sultânıydı, kimse geçemezdi

    Hep nefsine konuştu üstâdım, hiç ender yeke hiçti

    Tevâzuyu temsil etti, âlimler yanında koca bir hiçti

    Takvâ ehliydi, Rab ile beraberdi, ilmi izzeti korudu

    21
    Önce aşk vardı, dev ruhu ordu gibi İslam’ı korudu

    Peygamber âşığıydı, zikir evrâdıyla geceler inlerdi

    Kur’ân dellâlıydı, yıkılan surlarını tamir için inlerdi

    Nur külliyatı tefekkür ve şevk yoluna aşk çeşmesi

    İçmeye doyum olmaz, Habîb’le Kur’ân’ın çeşmesi

    Dünyada ne varsa Habîb için var, üstâdım muhtaç

    Karanlıklar dolunay simasıyla nurlu, aşkına muhtaç

    Resûl-i Ekrem’in soyundan Pîri Bediüzzamân üstâdım

    İnsanların en hayırlısı Resûl’e âşıkım, Sâid üstâdım

    Kitchener, Kanada
    26 Ekim 2012

    Güz mevsimi

    Kışta cihâna doğan Pîr, yeni devran idi

    Ten sarayı engin, ümmi gönlü yaşlı idi

    Bahar oldu, cümlesi haşre aç cevher idi

    Kimi çorak kimi ruhsuz kimisi insan idi

    22
    Yaz geldi, ihlâslı dost, âhin fidana su idi

    Hâline ahvâline nâciz, şeytana şeytan idi

    Güz vakti, İbn-i Edhem tahtı terkeden idi

    Sırrı nâdâna veren yâd hizmete vebâl idi

    Garip derviş derdini ins ü cin bilmez idi

    Deccâl, Süfyân ümmete belâ cebbâr idi

    Beşere sanemler baş tâcı, erene şirk idi

    Yezîdler kahraman, nice ayaklar baş idi

    Akıl tutulu, kalp mühürlü, kulak sağır idi

    Makbul veli deli, belki aşkın yeli ednâ idi

    Güneş balçıkla sıvalı, Pîr-i Muğan nur idi

    İlim ehli tınmaz, Hızır esrâra vâkıf kul idi

    Gül yüzlü, ince bıyıklın bülbüle nâlân idi

    Ashâb-ı Kehf yuvada aşk pîri, handân idi

    Keçeli alnı pâkize, yalın ayak koşan az idi

    Mücerret kınalı kuzu meleklerle yarışır idi

    23
    Her yan gül gülistân herkes yâr, cân idi

    Kalpler hâr ateşine küldü, ağyar yok idi

    Ölüleri diriltirdi muhabbet, rıza esas idi

    Bağ u bostânı istemeyen irfân şâkird idi

    Kitchener, Kanada

    25 Kasım 2012

    Mütefekkir
    Teveccühe mazharsa eğer âşık

    Ne iltifatlara vâbeste, Dilbeste

    Haremgâh’a uğrar Hakk’a âşık

    Nâmahreme kapalı olanlar açılır

    Yırtık pırtıktır mübârek urbâsı

    Mihnet, minnet buhranı içinde

    Ne Dilrubâlar şakır yok şekvâsı

    Zehri ballaşır, dikeni gül görür

    İnler eşyâ, âdem canlı cansız âlem

    24
    Bir dinle hele ötüyor nur neşîdeleri

    Aşk u şevkle Ayetü’l Kübrâdır âlem

    Her şey O’nun, O’ndan O’na yürür

    Hem bir muhâl mevcud u meçhûl

    Hem de hâsıl, cümleyi tahsilde bil

    Râsat eyle âyineleri mahfî meçhûl

    Gayb u şehâdet her ismi harfi bilir

    Gökte yıldızların şarkısını duyarsın

    Yerde koklasan envai gül-ü çiçeği

    Işık gölgeyle arşı hasbıhâl edersin

    Her ses, söz, şive, heceyi duyarsın

    Nazarın hakikat âşığının fideliği

    Kalbin altın anahtarı çerağı olur

    Sığlaşmaz derinleşir ruh fideliği

    Şuurlu kalp dili beyt-i Hüdâ olur

    Kitchener, Kanada

    30 Aralık 2012

    25
    Aşka Mecburum

    Yüreğin yüreğime serildi, aşk düştü

    Şıpsevdim, gönlüm sevdana düştü

    Gamın derdin üzüntüm başa düştü

    Sen doğdun kalbimde iş başa düştü

    Hoş gördünde geldi, aşkın tecessümü

    Hor görmedin beni, bildim tecessümü

    Mecburum sana, zira aşkın tecessümü

    Sen geldinde doğdu, sevdim tecessümü

    Mesnevi Nuriye’nde dizilir kelime ince ince

    Müzakereyle okuyana önce aşkı doğdu ince

    Kalbinde eksik vardı, sen yoktun, ey aşkı ince

    Neden başkası değilde, sen doğdun kalbi ince

    Neden bende aşk doğdu, senle buluştu ruhum

    Küllenmiş aşkına kor düştü, senle ol uçtu ruhum

    Deli âşıklara bu bile yetmedi de sen geldin ruhum

    Dost olarak Allah yeter aşka, aynasın sen ruhum

    26
    Hayat hareket ve faaliyettir şevk ise onun matiyyesi

    Faaliyet, harekât, zeval bir tekkemmülâtı tesbihiyesi

    Nazarınla vücudu münevverler her bir anı seyyalesi

    Vücudu ebtere tekabül binlerce müreccah devriyesi

    Sanırdım ki zühd ü takva’yla buldum aşkını ya Allah

    Âşık oldum bir fâniye aşk ile bende oldum ya Allah

    Terk eylesen aşkı neyleyim sabredeyim aşka ya Allah

    Celâli vechinle Azim sultânlığında Gâfursun ya Allah

    Ağardı saçlarım sakalım, yüzüm bembeyaz zülfün yâr

    Kim ki seni buldu kendi yok oldu, dost u can baha yâr

    Can kulağım sendedir canıma canından korsun ateş yâr

    Vücudumda zerre hücre komadı yoğurdu, sesi sedâ yâr

    Toronto, Kanada 28 Haziran 2012

    27
    Rüyamdasın Hocam

    Yedi yıl duâmda ömrümden verdim ömür


    Garibe ölmek yaraşır, sen çok yaşa hocam
    Yedi yıl duâmda şehitlikti gayem umudum
    İzmir’de gözümde okudun niyetimi hocam

    Yedi düvelden gelen kardeşlerimizi kucakladın


    Mazlumlara rehber eyledin bedeviyi be hocam
    Dokuz kez öldüm, onuncu kez Hû diye dirildim
    Ölmeden ölmeyi aşkı şevki sen öğrettin hocam

    Yedi yıl süren ilk gurbete giderken ‘dönmeyin’ dedin


    Dönmek yoktu hesapta, ölemedik gitti hocam
    Maskeli balolu yılları takip etti hüzünlü sürgün
    Sen yok iken vatan haram, sılâyı diledim hocam

    Dokuz yıl sonra tezkereyi alır almaz aşk aradım


    Pensilvanya’da Yunus’u sende buldum hocam
    Dokuz yıl geçti göremedim nur çehreni özledim
    Seni gördüm rüyamda dokuz kez cânım hocam

    Hüzün kokusu duydum, gözlerim buğulandı


    Umut yeşerdi dudaklarımda feyzinle hocam
    Yine sen tûlu ettin ruy-î hayalimde fecr vakti
    Heybetli simân nurluydu hedefi emin hocam

    Bahçende oynayan çocuklar gölde pek şendi


    Yaşlı fili sirk maymunu gibi oynattın hocam
    Seninle görüşmek yasaktı, her günün her vakti
    Bağrı yanık şâkird tez dönüşünü bekler hocam

    Gözlerime uyku girmedi gece, lâl mahzundum


    Ya okumadığım kitaplarından sorarsan hocam
    Beş kez geldin konuşmadın, susma gayri dedin
    Rüyeti Şîr yanında gözleriyle söyler be hocam

    28
    Etrafında dolaşan fitne yakıyordu, içi dışı ateş
    Başın dik ama boynun eğikti, affet bizi hocam
    Pencerende perden yoktu, biz ne uzak ne yakın
    Uzun sıhhatli ömür sür İnşâllah pâk hocam

    Rüyama geldin aynı gecede iki kez, bilmem niçin


    Can adan seni bekler için için, gelmedin be hocam
    Cennette kevserde toplanan cemaatin sanki melek
    Gür sakalın yedi beyzâ, hoş geldin derken hocam

    Kitchener, Kanada

    20 Kasım 2012

    Herkul.org’da 25 Kasım 2012’de yayınlanmıştır.

    Hizmet Şarkısı

    Ufkumuz, hedefimiz sınırsız sathı âlemdir

    Bağrı yanık akıncı coşarsa sırra gademdir

    Ayak seslerini işiten insü cin cümle âlemdir

    Hizmette hep ileri, ücrette geri

    İhlas, uhuvvet piri muhabbet eri

    Kılıç kınında, kalem keskindir dâvâmızda

    Can korkusu gezmez ovamızda, dağımızda

    Her diyarda Hak Dostları dolaşır aramızda

    Hizmette hep ileri, ücrette geri

    29
    İhlas, uhuvvet piri muhabbet eri

    Hizmet ateşi düşman tanımaz aşkın zirvesi

    Kimin kalbine düşse hem yakar, hem ısıtır

    Çizgiler karışır, bilinmez kim deli, kim veli

    Hizmette hep ileri, ücrette geri

    İhlas, uhuvvet piri muhabbet eri

    Nur patlasın, ışığı kuşatsın, kâinata yayılsın

    Nur efşân iklim yeryüzü mirasçısına açılsın

    Nur boğsun karanlığı, zulmet, zâlim kaçılsın

    Hizmette hep ileri, ücrette geri

    İhlas, uhuvvet piri muhabbet eri

    Adsız kahraman, adanmış ruh dönsün geriye

    Gözyaşlarımız dinsin, beyaz atlı çıksın seriye

    Kalbe şevkle doğan hizmet eriyle hoştur cihân

    Hizmette hep ileri, ücrette geri

    İhlas, uhuvvet piri muhabbet eri

    Bakü, Azerbaycan

    31 Mart 1996

    30
    Dâvânın Kerâmeti

    Kim ki cândan geçemez aşk dergâhımıza yâr olmasın


    Derde talip görünen eski dosta aşkla giriftâr olmasın
    Aşk odur ki Hak’tan başkasına keşke hiç aşk olmasın
    Kim dilerse aşkla tek dâvâya yâr olsun ağyar olmasın

    Ey gönül, aşkla iktifa et, geç gayri, dava sana emânet


    Cümle âlem hayran, yetimi, zengini, hep sana emânet
    Karınca yürüyüşle meleklik arzusu! Yok sende kerâmet
    Cânını vermeden cânân arzusu! Dâvâda vardır kerâmet

    Derdini seven dertli kula yetmez mi bunca ihsân, inâyet


    Cânına rahat isteyen kurban olur, mihmâna sorar inâyet
    Hakk’ın dergâhına varmak güç gelir, sadık değilse şâyet
    Sular gibi çağla ummân ile güneş kuldur, aşk varsa şâyet

    Her şeye mahluk gözüyle bakarsan cümle mahluk olur


    Hak gözüyle bak o zaman, şüphesiz vahidî Yezdân olur
    Söyleyen, söylenen Pîr, ilim gören, görünen bir cândadır
    Bir ilim ehli ol ki, Rabbin ilmi kâinatta, Kur’an cândadır

    Cihânda niceler aşka uyar, âşık gönüle girmeyi bilendir


    Beraatını alsan ne çıkar, Mecnûn Leylâ’ya aşkı bilendir
    Bil ki, Leylâ’nın tek adı var, sende Mecnûn istidadı var
    Gel sor bülbüle aşk hâlini, âşıkta tevhidin lezzet hâli var

    Her nere varsam cânımı aşk ateşi yakar, mesti hüşyârım


    Hicrân zulmetinde bizârım, kafesteki aşka talip hüşyârım
    Çokluk içinde tenhâdayım, kalabalıkta nâçârım, yalnızım
    Yâ Rab medet eyle, nere kaçsam aşka müptelâ yalnızım

    Hakk’a makbul kul olmasan, olursun Sûfyâna kul, esir


    Tuğyânı artan Sûfyân’ın gözü kör, aldatan şeytâna esir
    Arama düşmanı dışarıda, damarlarında onca tilki gezer
    Pîrden ayrılan Hak’tan Habib’den ayrılır, yılanca gezer

    Deccalin fitnesi sabunlaştı, söndü, perişânlığa seyrânım


    Kıyamet bugün kopsa aldırmam, hayrân aşkla seyrânım

    31
    Hak geldi, batıl firar etti, evveli şer âhirî hayra înkilâptır
    Zâhir oldu bürhânlar gizli sırlar, zulmeti Sübhân înkilâptır

    Her kim sıdk ile girmezse yola, Sûfyân ile Deccâl’e döner
    Yusuf ile Yunus olmasa sahte Mehdiler sarar, zâlim döner
    Halktan ayırsan yüzünü, Hak davasını pinhâna çeker özü
    Vahdet ehli bir Pîr’e seyrân eder, ikiliktir mahveden özü

    Yitirdim benliğimi, benlik kimsede tek ben dâvâsı olmasın


    İlm-i ilâhinin, kutsi yolun deli divânesiyiz, velilik ne olmasın
    İnsanlardan sade bir insan olsak yeter, aşkımız dâimî olsun
    Mâzimiz, müstakbelimiz tek dâvâ, dileğimiz Rab râzı olsun

    Kitchener, Kanada
    22 Ekim 2012
    Herkul.org’da yayınlanmıştır.

    Davaya Vefâ

    Ayrı vücutta tek ruhuz, işimiz birlik, vefâ


    Kim görse âşık olur, davaya sadakat vefâ
    Mutluluk varsa öğüt cila olur, derde devâ
    Mutsuza öğüt cilayı paslandırır, nefsi hevâ

    Muhtaç olmadığını satın alan muhtaç düşer


    Cefâya dayanmayan mutlu yola didâr düşer
    Vakti gelip çatmayınca her iş davadan cüdâ
    Uğur getirenden ayrılma ki, yardımcı Hüdâ

    Habibi sık ziyaret edersen aklın azığı tefekkür


    Küfürden imâna koş, bin yıldan evlâ tefekkür
    Ömrün sona yaklaştı hâlâ uyursun, ruhun ölü
    Geçici güzelliklere bağlanmaz âşık, dünya ölü

    Hakkın nuruyla bakanlar dosta hasretle koşar


    Batan, yitenler neyse sevmez, ölümsüze koşar
    Herkes su içeceği yeri bilir, dinde zorlama yok
    Taklit ehli Müslüman imiş, aşkta zorlama yok

    32
    Güneş’e kör, dili çamur atar, ruh kumaşı çürük
    Nuru görmez aldanır, davası, vefâsı sahte çürük
    Şeyhinden nifâk bekleyen, kazanırken kaybolur
    Korku ecele faydasız, pusu kuran dost kaybolur

    Gönül pasını silmeyen, kalbi dili bir olmayan


    Aklı, fikri, canı, ruhu, içi ve dışı bir olmayan
    Kendi kendini bilmeyen Hakk’a âşık var mıdır?
    Yüreğine Hak aşkını koymayan âşık var mıdır?

    Adanmış ruh olan kişi, hubb-u câh ne bilmeyen


    Müştâk kulun ihlâs işi, gözyaşı dinmek bilmeyen
    İlim, irfan Rabbin aşk kitabıdır, sevgi deryasıdır
    Menzili soran eren kişi, hiçlikte varlık deryasıdır

    Alperenlerin huzurunda toprak olup gül bitirmesen


    Hak gönlünün zikri vird ü ezkârı olup aşk bitirmesen
    Kibir girer eve, Firavun ile Hâmân, şeytân olasın gelir
    Aşk kılıcını kuşanıp, cümle âleme kılıç, kir çalasın gelir

    Derviş sırrı gizlidir, arştan ferçe uçar, dil mârifet aynası


    Kur’an’a kâinata düz bakmayan hakikâtın kafiri, aynası
    Azgın nefis Deccâl ile Süfyân olur, nefsi firavunun aynası
    Davaya vefâ varsa gülen yüz, Rüyeti Şîr Fârûk’un aynası

    Kitchener, Kanada
    8 Ekim 2012
    Herkul.org’da yayınlanmıştır.

    33
    Rüyamdasın

    Yine seni gördüm rüyamda, sabaha karşı.


    Hüzün kokusu duydum, gözlerimi silerek.
    Katlar beşten sekize çıkmıştı, ufka karşı.
    Umut yeşerdi dudaklarımda, feyzini bilerek.

    Yine sen tulu ettin ruy-i hayalimde, fecr vakti.


    Mahzun siman nurluydu, hedefine doğru emin.
    Seninle görüşmek yasaktı, her günün her vakti.
    Başı önde, bağrı yanık Fatih’in duruşundan emin.

    Yine sen gönüllerimizde umman oldun, şafaka doğru.


    Bu nura muhtaçsınız derken gözlerin doldu, buğu buğu.
    Etrafında dolaşan fitne, dedikodu yakıyordu, içe doğru.
    Başın dik ama boynun eğikti, sanki hicap duyan bir kuğu.

    Yine senin soluklarını duydum ensemde, sabah namazına yakın.


    Kalk yiğit, irkil ve kendine gel der gibi idi, buruk çehrendeki iz.
    Pencerende perden yoktu; yolunu gözleyenlere ne uzak ne yakın.
    Yıllarca yoğurduğum hamurda tutmayan ne?der gibiydi, o sır iz.

    Yine seni gördüm rüyamda; aynı gecede iki kez, bilmem niçin.
    Can ada dediğin üç okyanusa komşu adan seni bekler için için.
    Sana hesap veren elçin derdi ki, sözleştiğimiz gibi işlem tamam.
    Bir eksik kaldı, sabah namazından sonraki kelam, o da tamam.

    Rüyeti Şîr Fârûk

    12 Nisan 2002, Toronto, Kanada

    www.herkul.org’da Haziran 2002’de yayınlanmıştır.

    34
    ÂŞIK

    35
    Zindandayım

    Halk içinde adı divâne âşık olmuş pervâneyim

    Rıdvân ile Firdevs’e varsam da gönlüm yaralı

    Şeyhim Lokman der hak ile yeksân garibeyim

    Ölmeden ölenlere hayrân zindanda cenâzeyim

    Zâhir devleti dünyaya mağlup mağrur ârifim

    Hizmeti izzet endişem, kadr-i dürr-i güftârım

    Varlık içinde hiç olan Yusuf’um zindan değil

    Can adada dili şâhâne Yunus’um sahhâf değil

    Eşyada görülen esmâya müsemma âyineyim

    Nazârla naz niyaz eyler bir gül izâr’a yâreyim

    Her yokluğum üstünde âşıka var bir dâneyim

    İlâhî aşkıma her dem âhu zâr eden âvâneyim

    Aldanmışım ağyara, özleyen Yâr’e visâleyim

    Yanağımın üstü al, gözleri yaşlı, al risâleyim

    Sevenler buldu Yâr’i, direnene âhu bâdeyim

    36
    Bülbülün gamını sorana zindanda ziyâneyim

    Hakikât ilmini okuyan cümle, merdâneyim

    Vahdet yerine kesrette boğulan pâk pâreyim

    Varlığını mahv edip meydana gelen nâreyim

    Çokluğu terk edip zindanı seçen divâneyim

    Benliğim ayırır aşktan, şehrinde virâneyim

    Mest ü mâhiyeti nur Cemâl’inde kemâleyim

    Tüm tecellini kalbe koy, zevki mestâneyim

    Yâd’a ruhumun meyli az aşka hânendeyim

    Vahdet denizine talepkâr olmayana zincirim

    Vech-î Rahmân’a isyankâr hodbeni neyliyim

    Hebâ olmuş, gaflet etmiş nefsime zebâniyim

    Gece gündüz işi bülbül olana nâdide inciyim

    Dile âşık ehli bilmezse birbirini bu insâf değil

    Cüzî Türkçem ile söyleşemem sinesi sâf değil

    Osmanlıca bu, ne desem anlamayana lâf değil

    37
    Zindanda ki Rüyeti Şîr Fârûk’a Hû itilâf değil

    Kitchener, Kanada

    10 Kasım 2012

    Herkul.org’da yayınlanmıştır.

    Hiç Şair
    Şair müsveddesiyim, acemi ve çaylak
    Ağarmadık kılım yok, beyazdır sakalım
    Saklamak boşuna çaba, epey çatlağım
    Yüce dağın tepesinde dervişçe yaşarım

    Hikmet sormaya gelenlere acırım


    Kendi derdime çarem yok, ağlarım
    İlacım olsa önce kel başıma sürerim
    Deli akan akarsudan ak ilham alırım

    Suyumun kaynağı pâkize bir aşk gibi


    Birdenbire peydah oldu, zemzem gibi
    Şairde canın yarısıdır ilham, can suyu
    Özünden çıkmaya gör âlem kazar kuyu

    Parlayan güneşmiş ilhama kaynak bulak


    Bilinmezmiş sırrı, tükenmezmiş kutsi ulak
    Şair, tepeden iner de kutsi emaneti verir
    Kenarında oturana bol ferah, umut verir

    Can dosta bakarak sunmuş emanetçiye kitabı


    Nehrin karşı yakasında zombilere inat kitabı
    Pötlek gözlüler, kine nefrete hapis sarhoşmuş
    Şehvetine zebûn olanlar, zil zurna sarhoşmuş

    Ekserisi çok çirkin cüzzamlılar, eğlenir zombiler


    Şehvet, öfke ve akılda sınırsız yaşar ölü zombiler
    Şair onlara uymayın der hikmetli sözler söylermiş
    Geldiği yüksek tepeye döner, herkese laf söylermiş

    38
    Şairi seyredenler şaşarmış haline, pek küçümsermiş
    Sen Derviş olamazsın diyen şiirini pek küçümsermiş
    Gizli, sade derviş erenmiş, Ali, Hızır, İlyasmış mürşidi
    Kendini bilmiş de okumuş, Kâinatın Sahibi tek mürşidi

    Şair dedi: Sevgisi kuşatıcı ve herkese yetecek kadar


    Azim ve Gafûr’dur, en büyük, celâli sultanlığı kadar
    Merhameti, şefkati, keremi, sonsuza el açan hiç şair
    Kırık hârâbe kalbleri onarsan yeter, dünya hiçtir şair

    Kitchener, Kanada

    15 Ekim 2012

    Herkul.org’da yayınlanmıştır.

    Arayan Yolcu
    Arama Allah’ı, ne havra, ne kilise nede camidedir

    Her şeyde her yerde, seven kalpde cemi câmidedir

    Arayan yolcu kâinatda bulur izi, sürer yüzüne özü

    Kimse ölmez bulup görüştü mü ölümsüz kalır sözü

    Gerçeğe lal sahte gurular, şeyhler sarmış her yanı

    Sıfır lider az, bencil diktatör, hava civadır her yanı

    Hakka dilbeste lider şeffaftır, camdan daha berrak

    Övmez kendini, bildirir sana kendini, sudan berrak

    Hazineler gizlidir harâbelerde, yıkık gönüller sultân

    Kırık kalpler taşır aşkı, sırça sarayda ne gezer sultân

    Dil bezirgânı ara bozar, sözü sanki kedimsi mırıltılar

    39
    Suskun âşık kalbe vücutla konuşur, aşktan mırıltılar

    Nasıl bilirsen Rabbi, nefis öyle bilir, görür, konuşur

    Kin, haset kıskançlıksa işi, dil azabı, nefreti konuşur

    Yaradılanda Yaradanı gören derviş suçlamaz âlemi

    Bilir rahmeti sonsuz aşkla sabırla kuşatır tüm âlemi

    Yalan hayalde bedbâht üzülür, duyarsa Hakka yolcu

    Bitmeyen bir sanatsın, insân bu mükemmelliğe yolcu

    İçte, dışta eser nice fırtına, alt üst olursun kader gizlidir

    Tesadüf yok, kaza, kader, ölüm, kıyamet ve gayb gizlidir

    Sabır miskînlik değil aksiyonla zıplayarak beklemektir

    Sabırlı bilir hilâl emekle büyür, iş dolunayı beklemektir

    Sabırsıza hep gülün dikeni görünür, bilmezki kokusunu

    Sabırlı bulutlu gecede dolunayı görür, duyar kokusunu

    Tüm kapılar kapansada elbet açılır bilinmez bir kapı

    Şükretmek ne zordur, kapılar sürmeli, kader bir kapı

    Sûfî verilmeyene hamdli, verilene herkes şükürlüdür

    Arayan bulur kalbinin aynası aşkı, her hâli şükürlüdür

    Doğru yola ulaşan yolcu kafaya bakmaz, kalbe çalışır

    40
    Vicdan söyler tek doğruyu el, kol, dil, göz Rabbe çalışır

    Zihin oyun oynar, nefis aldatır, pâk kalbe doğar güneş

    Bilirsen kendini, dönersin, Rabbin evi kalbte tek güneş

    Roma, İtalya

    23 Ağustos 2012

    Herkul.org’da yayınlanmıştır.

    Aşk Tek Elif’tedir


    Gönle açılmadan cihânı feryat figan ağlar gördüm
    Rahman’ın rahmet eserlerini tecelli etti de gördüm
    Perdeler açıldı da beni göreni, görmüş olanı bildim
    Rabbimin tükenmeyen sözünü tek bir Elif’te bildim

    Akıl susunca aşk konuşur, gönül tarafına geçtim


    Gönül nedir sorana gönül eri bilir dedim, geçtim
    Maruf ile ârife az çok sözcüyüm, kendimi ezdim
    Sanma ki gönülden evlâsı var, kötü ruhu ezdim

    İç okuma, kalb huzuru olmadan namaz olmaz


    Gönül eder Rabbe niyaz, halka yalvarma olmaz
    Gayesiz çile, bela olur da divâne yüceliğe ermez
    Aranılanın son merhâlesinde arayan aşka ermez

    Yüreğim aşk ateşiyle tekçe doğruluk konuşur


    Dinleyemeyen kabiliyetsize, densize konuşur
    Surat sık değişir, Nur sirete, mânâya görünür
    Akıl Sevgili’yi anlatmaktan âciz, hiçe görünür

    Malı kıbleyse canından kıymetlidir, canı yoktur


    Külhanı ambara yerleştirmenin anlamı yoktur
    Aldatan zâlimin kalbi bozuk, mü’minse ne yazar
    Az çoğa delildir, paraya tapanın aşkı ne yazar

    41
    Akıl kişilerin zindânıdır, aşk kısırdöngüyü çözer
    Aşk, teklif, plan fakiridir, taşkın gönül dili çözer
    Nefsini bilmek kalb işidir, aklını seven hep şaşar
    Lütfuyla kahrıyla evirir çevirir kalbi O, âlem şaşar

    Kimisi derya kuşu, kümese sığamaz, girmez


    Kimisi evcil hayvan, ormana konamaz, girmez
    Kimi özgür ruhludur, kafese koysan hep kaçar
    Kimi yüreğinde mühürlü, aşka sığamaz, kaçar

    Şeriat kadehinden akan ballı süt sarhoşa ziyan


    Kendine tapan nefislere soluduğu nefes ziyan
    Halk doğru sözden sıkılır ister nifak, oysa haram
    İkiyüzlülükte hoşnutluk bulanlara saadet haram

    Aşkı bilmeyen serkeş gâfil Hak yoluna girmez


    Câhile bin söylesen, işitip irfân yoluna girmez
    Şeytan yoluna girenin çoğu Rahmân’ı bilmez
    Gerçek müslüman olan er, isyanı çâre bilmez

    Aşk kaçkını aldanır, mühürlü kalb yola gelmez


    Bu nice ümmeti İslâm’dır, sünnet yola gelmez
    Ne Kur’an bilir okur, ne dinler, sohbeti bilmez
    Getirmez Salavât, Hak dostu Habibi de bilmez

    Mumla yoldaş ararım, nasipsiz kul yolu sormaz


    Gönlüm mârifet söyler, derdimi kimse sormaz
    Sabrım az, dilim iğneli ağdalıdır, kibirli bilmez
    Dosdoğru düz söylerim dikine, ölü kalb bilmez

    Gören deli sanır, has sohbetini dinleyen gitmez


    Veli sanan selâm verir, hâl ve makamlar gitmez
    Kerâmet göstersen ne, Elif'te aşkı herkes bilmez
    Rüyeti Şîr Fârûk hiçtir, Rabbi bilir, halk bilmez

    Kitchener, Kanada

    1 Ekim 2012

    Herkul.org’da yayınlanmıştır.

    42
    Vefâ

    Sadi der: Ağyara bağla gözünü

    Yoksa Hakk’a mahrem olmazsın

    Halvet-i sahiha’da yandır özünü

    Vuslatsız Şeb-i Arûs bulamazsın

    Vefâlı meskundur Harem odasında

    Bî hurûfu lafız u savt dili beytî Hüdâ

    Bin kusuru olsa af var aşk ocağında

    Zira hârı pişirdi kalbi her demi Hüdâ

    Vefâlılara vefâlıdır masduk-u sâdık

    Hatakâr âdemlere tevbekâr kıl ilâcı

    Göz yumulan sâfderûn davaya sâdık

    Sarih, zımnî bir kuvvet-i zahrdır ilâcı

    Vefâsıyla Rabbe muhatap olur âşık

    Vaadinde huluf yok, azmi cehdi var

    Dost dostunu terk etmez, olur âşık

    43
    Dert çok, derman yok, kavî ene var

    Akif der: Ahde vefâ, hürmet meçhûl

    Hıyânet sıradan yalan süslü her yerde

    Merhamet, şefkât, aşk mahfî meçhûl

    Hızır çeşmesi olsa gönle Hû her yerde

    Rüyeti Şîr vefâlı mülteci, affına sığındı

    Sıdk u emâneti ihlâsla örgüler belâgatı

    Livâü’l Hamd sancağında aşkına sığındı

    Nesimî, aşığı vefâlı bildi, ihsân belâgatı

    Kitchener, Kanada

    28 Aralık 2012

    44
    Aşk’ın nişânı

    Halveti bilir Hakk’a celveti,


    Şâkird hilletle bulur devleti
    Halka sunmaz nefsi, izzeti,
    Müteheyyiç ruhtur sür’ati

    Rabbe rızaya teveccüh yolu,


    Kalbinde aşk’ın nişânı vüs’ati
    Ukbâ’ya dönüktür şevk yolu,
    Fakr-i olur mihneti, müs’avati

    Vech-î rahmete aşina anlar aşkı,


    Cümleden nefhâ olur Anka kuşu
    Zât-ı esmâya âşık anlar dil-i aşkı,
    Cihânda ikilik birde ol Hüdâ kuşu

    Hânümanı yıkık virânedir âşık


    Gönlü hazine, niyazla kıl huşu
    Serhoş olmadan sekrândır âşık
    Meyli mestâne, duyar ol huşu

    Yanan istemez hûr u gılmânı


    Zühd ü takvâda hârı vefâkârı
    Nice mâsivada sorar gılmânı
    Eyleme Yâr’i cüdâ ol vefâkârı

    Akıl mantık durdu, dil-i kalbi aşk


    Ezelden ebede berduş cihângârı
    Ar, namus, izzet, şöhrete yok aşk
    Bağ bostâna bigâne ol cihângârı

    Aşk ehlinin olmaz nâmı, nişânı


    Kimi nâ-şâd nerrâd olur nâ-Hak
    Zâlimin adı öfke, şehvet nişânı
    Halk içinde dildâr olur ehl-i Hak

    Kimi şâdân kimi irfân nişânı yok


    Halk içinde Hakikat erbâbı cânlar
    Hiçbir bahane bulmaz isyânı yok
    Cümle ariz amik cevâhir ol cânlar

    45
    Tûl-î emel sönerse kasr-ı emel doğar
    Sünnete tabi aşkı hayâta kıl Gülistân
    Yerde gökte melekler zikrine doğar
    Bülbülün Şeydâ’dır âlem ol Gülistân

    Keşke kibir dili kesik ola keşke lâl


    Zulmete teşne dili âh u vah nişânı
    Aşkla bâkî hayâta aksa âb-ı hayâtı
    Ölmeden evvel ölür ol aşkın nişânı

    Kitchener, Kanada
    12 Aralık 2012

    Herkul.org’da yayınlanmıştır.

    Kartal ile Serçe’nin Aşkı


    Özgür bir kartalım dağlar başında
    Yırtarım bulutları kanatlanır uçarım
    Durdurmayın beni, ah ruhum sıkılır
    Boğarsınız kartalı, uzaklara uçarım

    Keskin giz kuşbakışım tepeden görür


    Sığmazım kurallara, çöle sele uçarım
    Dağlar yuvam, bulut beyaz yorganım
    Rüzgârlarla yarışır, yüksek uçarım

    İkinci bahar ömrümde berk haykırırım


    Parçalar pençelerim, karanlığı yırtarım
    Haykırırım doğruları, ezerim yalanları
    Uç kartallarla zirvede buluşur uçarım

    Çift başlı kartalın sağ başı doğuya bakar


    Sol başı batıya bakar, zulümleri yırtarım
    Selçuk’um, Alparslan’ım, Kılıçarslan’ım
    Gönül okum nefsi avlar, ruhumla uçarım

    Lafı eğip uzatmam, asiyi acıtmam, kırmam


    Medenileri iknâyla yumuşatır şefkat sinem

    46
    İstihzâ etmezsem kırık kalbleri onarırım
    Ruhum sığmaz kabına, durmam uçarım

    Sarmalar yıkık dökük kalbi, aşkın saki olur


    Giy tevazu hırkasını, yıka kirini, günahlarını
    Yenilenme cehdiyle içindeki baği said olur
    Teyakkuz soluklanırsa şaki ölür said uçarım

    Kartala serçe şefkati gerek, izzetli, düzgün


    Duruşunla kuşat fakiri, serçe kalbim hıçkırır
    Ruhum serçenin aşkını duymazsa boğulur
    Nefes alamaz da belki kartal’ın düşü kırılır

    Hop hop serçe yüreğin bilirim kartalı sever


    Yıkarsın firâvunu, erenlik yolumuz uca açılır
    Enâniyeti itiraf eder, serçe kuşu tende bulurum
    Hiçliğime ağlarsam eğer, asil kartal yükselir

    Kitchener, Kanada
    10 Aralık 2012

    Herkul.org’da yayınlanmıştır.

    Şiire Okuyucu Eki

    Kartalın tüyüne saklanan serçe


    Kat kat göğü aşıp ufka erince
    Narin ayakları olur şirpençe
    Benzetir alemi dane pirince

    Daneyi tutupda yemek istese


    Kalbine boşalır gussa- vesvese;
    Nümayandır büyüklüğün herkese
    Ölçemez bunu cebir, ne de hendese

    Kartal kırklara karışır bir gece,


    Ayazın alnında titrerken serçe
    Anlarki sadece üç tüy, iki hece
    Bir kursak bir ümittir minik serçe

    Tıflı Debistan Yavuz,

    47
    Âşık cânı neyledi
    Âşık’ın cânı boğaza geldi

    Arş-ı azam ihtizâza geldi

    Sevdi inâyeti cân eyledi

    Mâşuk cânını kor eyledi

    Nice âdem aşkı demi buldu

    Kalem kaş okladı âhı buldu

    Kaynayan ateş râm eyledi

    Nefesi nefse zebûn eyledi

    Cânım içinde cânânı kıldı

    Hakk’a mahbub âşık kıldı

    Hak Ahmed'i kelâm eyledi

    Aşkı âşıklara harâm eyledi

    Firâkı sevdi göz yaş doldu

    Derdi gam ile gönle doldu

    Koca cân adayı dar eyledi

    Bahr-i âşıkları didâr eyledi

    48
    Rengin sarardı damı yandı

    Kendi etti köz buldu yandı

    Âh ile vah ile cevlân eyledi

    Hâs ihlâsı ol rahmet eyledi

    Girdi sivâyı buldu kayboldu

    Seyri billâh’ta aşk kayboldu

    Hiçleşti mahv-u fenâ eyledi

    Aşkını Hû fenâ fillâh eyledi

    Geçti cândan ef’âlini bildi

    Buldu kendi oldu naz bildi

    Nuruyla müstağrak eyledi

    Rabbini tevhid-i zât eyledi

    Meyl-i aşk ile ruhu cânı ağladı

    Kavline inanmadı kalbi ağladı

    Vâhidi vahdette kâni eyledi

    Rüyeti Şîr’i ol vefâsız eyledi

    Kitchener, Kanada 15 Kasım 2012 Herkul.org’da yayınlanmıştır.

    49
    Gark oldum

    Yaramı bildim Yâr’imden imiş

    Aklı neylerim akıl divâne imiş

    Derdimin dermanı Sultân imiş

    Gark oldum, aşk imândan imiş

    Lûtfunla insânı handân eyledin

    Cümle sıfâtları insânda eyledin

    Aciz kulun duâsını evlâ eyledin

    Döndüm, ismine hayrân eyledin

    Sırrı Yezdân’ın adı Vahdet olur

    Arz u semâda Rahmân vird olur

    Kâh cennet, kâh nâr Sübhân olur

    Cemâli Hak, cümlede zâhir olur

    Düştü aşkı odu birde kül etti beni

    Yanmaz oldu külüm var etti beni

    50
    Enâniyet yanalı közü hiç etti beni

    Hayretten hayrete ol şâd etti beni

    Gönlüm ateşle tutuştu yanar oldu

    Gözyaşı bulut oldu, yağmur oldu

    Cümle mevcûdâtı anan zikir oldu

    Yerde gökte kim varsa âşık oldu

    Yıkıldı küfür kalem, imân cânım

    Bildim vech-i Celâli anarım cânım

    Ne ben vardı, ne de irfânım cânım

    Gark olandır fenâyı Hak’da cânım

    Kitchener, Kanada
    09 Kasım 2012

    51
    Kimi Ne Eder, Kimi Ne!

    Kimi acı sirkeyi tatlı bal eder

    Kimi tatlı balı diliyle eder acı

    Bülbüle kara çalar, nura söver

    Bataklık gülünü bin pişman eder

    Kimi İsâ nefesidir, ölüyü diriltir

    Kimi Deccâl’e uyar, sağı öldürür

    Süfyân balçıkla sıvar nurlu güneşi

    Yâddır müsrif, yahşiyi yaman eder

    Kimi çöplükte bile cenneti yeşertir

    Kimi varlı saraylı cehenneme yolcu

    Düşer kazdıkları kuyuya onca zâlim

    Zaman bu, Deccâli, Süfyânı rezil eder

    Kimi Azim’e kul olur, hiçlikte kutlu

    Kimi kul nefse köle, şeytâna put olur

    O verir kimine evlat, kimeyse servet

    Kulu kulla sınar, altını kara pul eder

    Kimi daim güler cihânda, zâhiri mutlu

    52
    Kimi dertleriyle pişer, gönül fâtihi olur

    Dili kulak eder, kulağıda hem dili belâ

    Ayaklar baş olur, kimi başı ayak eder

    Kimi akıllıları Rabbim çok işte kılar âciz

    Garip dervişe verir akıl, basireti bol olur

    Tâlim eder esmâda tecelliyi, eşyâyı okur

    Kalpsiz akıl kördür, akıllı kalp tenvir eder

    Kitchener, Kanada

    19 Ağustos 2012

    Herkul.org’da yayınlanmıştır.

    Derdime Çâre

    Her nere varsam aşk ateşi yakar canımı

    Çokluk içinde yalnızım, ah ne oldu bana

    Kalbim yana yana kanar, ruh sıkar canımı

    Zulmet içinde nâçârım, ah ne oldu bana

    Aşkınla yanar ciğerim olmuşum pâre pâre

    Garip doğdum cihâne, ne deliyim ne sâre

    Dilimin kemiği yok, çağırırım cemâli yâre

    53
    Ne yerde ne gökte, yok mu derdime çâre

    Sûreti insanın sîreti hayvan, siması nursuz

    Derin umman dervişin duru kalbi kusursuz

    Herkesin derdine dermânı derdinde gizlidir

    Dermân yerine ihlâstır ilacın amelde gizlidir

    O mâhiler ki deryâdır kendi kimdir bilmez

    Sanma Dost’tan cüdâdır dert nedir bilmez

    Hakîkat can kuşudur, Şerîatdır kanı bekası

    İlhâd ehli ne bilsin rehberi Musa’nın asâsı

    Dünyâya bağlanan istemez sanki hiç necâh

    Marîfetini bulanın çâresi gece gündüz sâlâh

    Felâh arayan olmaz nefs ü şeytândan emin

    Rüyeti Şîr Fârûk’un zikri, dili tevhitten emin

    Kitchener, Kanada

    17 Ağustus 2012

    Gece Yarısı 3. 30

    Herkul.org’da yayınlanmıştır.

    54
    Dervişe Ne Gerek, Ne Gerekmez!

    Eğer sade derviş isen cümle âlem bilsin gerekmez

    Yola girene mal u mülk, şöhret, âr, benlik ne gerek

    Şudur budur diyene kırılma, arada ağyar gerekmez

    Derviş sövene dilsiz, dövene elsiz, gönülsüz gerek

    Sultanlar sultanını buldun ise kula kulluk gerekmez

    Hiçlikten başka sermayesi olmayana kibir ne gerek

    Bin yıl namaz kılan bir gönül kırsa dervişlik gerekmez

    Kimse kimsenin rızkını yemez, dervişe hamd gerek

    Dünyâyı seven onca yârenin derviş olması gerekmez

    Küllî serveti, terki terketmiş erene lâ mekân ne gerek

    Şeyhi şeytan yolcunun Hakk’a âşık olması gerekmez

    Derdine sabretmeyen yolda kalır, kalpte Dost gerek

    Aşk pazarında yanan özü bîzâr, cân u cihan gerekmez

    Dost’un evinde gözyaşı pınar olur, didişmek ne gerek

    Aşıkların işi âh u vah, zâr olur, bağ u bostân gerekmez

    Nice ermiş dervişe kalbi, gönlü mekândır, Habib gerek

    55
    Kendi kusurunu gören dervişe kimsenin aybı gerekmez

    Bir nesneye sevgi duyan gâfil kalır, aşka rüşvet ne gerek

    Dört kapı kırk makamda kırk bin hâlde müftü gerekmez

    Himmeti âli ruha hem Rab, hem Fahri Muhammed gerek

    Kitchener, Kanada

    11 Ağustos 2012

    Herkul.org’da yayınlanmıştır.

    A’raftayım
    Rüyamda cennet ve cehennem arasında A’raftayım.

    İki arada bir derede bikarar, eyvah ki kayıptayım.

    Bir cennetde, bir cehennem kapısında, bir A’raftayım.

    Şefaat ya Rabbi, rahmetinden umutlu bir ayıplıyım.

    Sur üflendi, yıkıldı arzı mevcudat, ama işte A’raftayım.

    Güneş bir mızrap boyu yakın, şaşkın şaşkın kayıptayım.

    Kaynadı denizler, yürüdü dağlar, bir solukta A’raftayım.

    Rahmansın ya Rahim, rahmetinden umutlu bir ayıplıyım.

    Dirildi çürümüş kemikler, emindim haşre, ama A’raftayım.

    Korkudan dizlerimin bağı çözüldü, mahvoldum kayıptayım.

    İskeletlere et giydirildi, yıldırım hızıyla bir koşu A’raftayım.

    Halıksın ya Hayy u Kayyum, rahmetinden umutlu bir ayıplıyım.

    56
    Gözler kan çanağı, fırladı yerinden, havf ile recayla A’raftayım.

    Hitler’in cesedine bürünmesini seyreyleyen dellalim, kayıptayım.

    Herkes çırılçıplak örtüsüz, halsiz bitap düşmüş halde A’raftayım.

    Halıksın ya Malikü’l Melik, rahmetinden umutlu bir ayıplıyım.

    Saf saf dizildi ümmetler, kitaplar sağdan soldan uçuşurken A’raftayım.

    Kazanma kuşağında eğer kaybettiysem, hayıf yazık bana kayıptayım.

    Adalet terazisi kılı kırk yararken, her hayrı şerri tartarken A’raftayım.

    Latifsin ya Cemal ü Kerim, rahmetinden umutlu bir ayıplıyım.

    Sı’ratı, köprüyü görmeden füze gibi geçtim, biiznillah A’raftayım.

    Birden cennete uçtum, bunca nimet içinde az ziyanda kayıptayım.

    Kevser havuzuna koştum, Yağmur Gözlü’yü görsemde A’raftayım.

    Azimsin ya Mutlak-ı Hakim, rahmetinden umutlu bir ayıplıyım.

    Nadir’in Varol’un cennetde dizilmişler boy boy, bir ihbarla A’raftayım.

    Zebaniler attılar cennetden tekme tokat, bir uyandım ki kayıptayım.

    Azaptan derisi sürekli yanan pötlek gözlüler arasında, evet A’raftayım.

    Gafursun ya Habir ve Halim, rahmetinden umutlu bir ayıplıyım.

    Özü ak Nedim’in korkma dedi, bende senin gibi burada A’raftayım.

    57
    Görevliymişiz A’rafta, bindim arabasına, sahiden şimdi kayıptayım.

    Deprem görmüş viranelerde avare, sarhoş divane, çaresiz A’raftayım.

    Adilsin ya Müzhiri Hakim, rahmetinden umutlu bir ayıplıyım.

    Akrepler, yılanlar, zehirli haşaratlar soksada, yanmadan A’raftayım.

    Cennet Zebanisi bekçi laf anlamıyor; insafsız kapıcıdan kayıptayım.

    Korkutmuyor Zebaniler kovsalarda cennetden, sıfırlandım A’raftayım.

    Kadirsin ya Samed ve Ehad, rahmetinden umutlu bir ayıplıyım.

    Varsın geçit vermesinler cennete kapıcı Zebaniler, kapında A’raftayım.

    Celal-i Vechinle, azim sultanlığınla Sana hamd olsun ki, kayıptayım.

    İzle dedim Nedim’e, helakdır kayıplar; hoplayacağım, çünkü A’raftayım.

    Selamsın ya Ferd ü Kuddüs, rahmetinden umutlu bir ayıplıyım.

    Bir zıpladım, pir zıpladım, Zebani dahi şaştı kaldı, olmaz ki A’raftayım.

    Buraktan hızlı asansörle çıktım cennete, yokken sormuşlar, kayıptayım.

    Kutlu dosta göz selamı çaktım, süzdü ve göz kırptı; üzülme A’raftayım.

    Tevvabsın ya Mü’min ve Vehhab, rahmetinden umutlu bir ayıplıyım.

    Huzurla bembeyaz giyinmişti son devrin süvarileri, vazifeli A’raftayım.

    Ne cehennem gördüler, nede bir lahza azap, şükür ki kazançlı kayıptayım.

    Otuzüç yaşında, siyah gür sakallı, nurlu gençti Kevser’de, geçici A’raftayım.

    Allahım Vedüdsün, fazlından, lütfundan, kereminden umutlu bir ayıplıyım.

    58
    26 Ocak 2012/ Toronto, Canada

    NOT: Bu şiirim, 30.01.2012 tarihinde www.herkul.org adlı web sayfasında ve Şubat 2012′de
    Çorum’da yayınlanan Kilim adlı Edebiyat ve Kültür dergisinde yayımlanmıştır. Şubat 2009′da
    rüyamda net olarak görülen bu şiirden dolayı ismimi şair olmadığım halde nefsi kelamı
    dökülürken Rüyeti Şîr Fârûk olarak değiştirdim. Peki Rüyet ve Rüya nedir, rüya ile amel edilir
    mi, edilmezse rüya neden peygamberliğin altmış cüzünden biridir?

    Bir ömür boyu, onun yarattığı şu kâinattan yine onun ihsan ettiği beden ile istifade eden ve her
    biri ayrı bir ilâhî ihsan olan akıl, kalp ve hissiyatıyla nice hakikatlere muhatap olan insanoğlu,
    kendisini bu kadar lütuflara gark eden rabbini görmeyi elbette aşk derecesinde arzu ediyor. İnsan
    kalbine yerleştirilen bu arzunun cevabı, cennette verilecek ve insan, cennet lezzetlerini çok
    gerilerde bırakan en ileri ihsana böylece ermiş olacaktır.Rüyet hakkında çok münakaşalar
    cereyan etmiştir.Onların ayrıntısına girmeyeceğiz.Ana hatlarıyla, ehl-i sünnet alimleri rüyetin
    haktır ve câiz olduğunda, mahiyetinin ise bilinemeyeceğinde ittifak etmişler. Dalâlet
    fırkalarından olan Mutezile mezhebinde ise rüyet kabul edilmez.

    Her şeyi akılla halletmeye çalışan insanoğlu bu büyük tecellinin nasıl olacağına da az kafa
    yormuş değil. Gerçekte bu saha aklın değil kalbin, düşüncenin değil zevkin sahasıdır. Ama,akıl
    uzaktan uzağa da olsa bir şeyler anlamak, bazı ipuçları yakalamak ve tatmin olmak istiyor. Allah
    Resulünün (asm.) ifadesiyle, “Gözlerin görmediği, kulakların işitmediği ve insan kalbine
    gelmemiş” bir âlem olan cenneti ve en büyük bir ilâhî rahmet olan rüyeti, bu dünyada nasıl
    anlayabilir ve nasıl kavrayabiliriz! Ama insan aklı rahat durmuyor.Öte âlemde ihsan edilecek ve
    ancak orada zevk edilebilecek bir hakikatin aklî izahını bu dünyada istiyor.

    Nur Külliyatından Sözler’de “Göz bir hassedir ki, ruh bu âlemi o pencere ile seyreder.”
    buyrulmakla, ruhun başka âlemleri bu göze muhtaç olmadan da seyredebileceğine işaret
    edilir.Bunun en güzel misâli rüya hadisesidir.Mesnevî-i Nuriye de ise “Ruhu cismaniyetine galib
    olan evliyanın işleri, fiilleri, sürat-ı ruh mizânıyla cereyan eder.” buyrulur.Bilindiği gibi, cihet ve
    yön ancak beden için söz konusu. Ruh için ön, arka, sağ sol gibi kelimeler kullanılmaz. O halde,
    ruh bedene galip olunca yön ve cihet devreden çıkar ve ruh, her tarafı birlikte ve beraber
    görebilir. Nitekim, Allah Resulü (asm.), arkadan gelenleri de aynen öndekiler gibi rahatlıkla
    görürdü.Ehl-i cennetin ruhları bedenlerine galiptir. Bir anda birçok mekânda birlikte
    bulanabilirler.Ve yine cennet ehlinin görmeleri de bu dünyadakinden çok ileri bir seviyededir.
    Aralarında gölge ile asıl kadar fark vardır. Dünyada sadece maddi eşyayı görebilen insan gözü
    kabirden itibaren artık melekleri göremeye başlayacaktır.

    Buna bir de, rüyetteki ilâhî yakınlığın nuru eklendiğinde, o kâmil ruh, o anda bir feyze gark
    olacak ve rabbini cihetten, mesafeden ve şekilden münezzeh bir keyfiyetle seyrederek kendinden
    geçecek ve kalbi nice mânevî zevklerin cevelan ettiği bir ummana dönecek ve o bahtiyar kul,
    cennetten edindiği zevkle kıyaslanmayacak kadar ileri bir hazzı, rabbinin rüyetiyle tadacak, mest
    olacaktır.

    59
    Üstad Bediüzzaman hazretleri, vahdetül-vücut meşrebi için, “Tevhitte istiğraktır.” buyurur. Bu
    fâni âlemdeki görme, işitme, yeme, içme kısacası her şey, ebediyet yurdundakilere göre ancak
    gölge derecesinde kaldığı gibi, bu dünyadaki istiğrak hâlinin aslı da tariflere sığmaz bir ulviyet
    ile, rüyet hadisesinde kendini gösterecektir.Rüyeti müjdeleyen bir âyet-i kerime:”Nice yüzler o
    gün ışıldar, parlar; rabbine nâzır (onun cemâline bakmaktadır).” (Kıyamet Suresi, 22)

    Asrımızın büyük âlimlerinden Elmalılı Hamdi Yazır, bu âyetin tefsirinde şöyle buyurur: “Ehl-i
    sünnet, bu bakışı, rüyet mânâsıyla anlayarak ahirette müminlerin Cemâlullahı rüyetini ispat
    etmişlerdir. ‘lenterani’ye (sen beni göremezsin ) ayetine sarılan Mutezile bu bakışı intizar
    (bekleme) mânâsına haml eylemişlerdir. Halbuki gayeye ermeyen intizarın neticesi neşe değil,
    inkısar-ı hayal ve elem(dir)” Lenterani, “sen beni göremezsin” mânâsına geliyor. Cenâb-ı
    hakk’tan, rüyet talebinde bulunan musa aleyhisselâma bu ilâhî kelamla karşılık verilmiş.Füsus
    şarihi, değerli bilim ve fikir adamı Ahmed Avni bey, Musa alehisselâmın rüyet talep etmesini
    rüyete delil olduğunu beyan eder ve buyurur ki: Rüyet muhâl olsaydı, Musa (a.s.) böyle bir
    talepte bulunmazdı.”

    Ahmed Avni Bey, rüyet halinde kişinin kendinden geçeceğini, kendisinde varlık namına bir şey
    kalmayacağını, ilâhî tecelliye ve yakınlığa gark olacağını ifade ederek cennetteki rüyet için
    önemli işaretler verir.

    Rü’yetle ilgili bir âyet-i kerime: “İyi davrananlar için daha güzel karşılık, bir de ziyade vardır.”
    (yunus suresi, 26)Ayette geçen “ziyade” kelimesini, Allah resulü (a.s.m.), “rahmanın cemâline
    nazar” şeklinde tefsir etmişlerdir.

    60
    AŞK

    61
    Aşkı Bilmeyen Gâfil
    Aşkı bilmeyen serkeş gâfil Hak yoluna girmez

    Câhile bin söylesen, işitip irfân yoluna girmez

    Şeytan yoluna girenin çoğu Rahmân’ı bilmez

    Gerçek müslüman olan er, isyanı çâre bilmez

    Aşk kaçkını aldanır, mühürlü kalp yola gelmez

    Bu nice ümmeti İslâm’dır, sünnet yola gelmez

    Ne Kur’an bilir okur, ne dinler, sohbeti bilmez

    Getirmez Salavât, Hak dostu Habibi de bilmez

    Mumla yoldaş ararım, nasipsiz kul yolu sormaz

    Gönlüm mârifet söyler, derdimi kimse sormaz

    Sabrım az, dilim iğneli ağdalıdır, kibirli bilmez

    Dosdoğru düz söylerim dikine, ölü kalp bilmez

    Gören deli sanır, hâs sohbetini dinleyen gitmez

    Veli sanan selâm verir, hâl ve makamlar gitmez

    Kerâmet göstersen ne ki, evliyalığı kimse bilmez

    Rüyeti Şîr Fârûk hiçtir, Rabbi bilir, halk bilmez

    Kitchener, Kanada

    11 Ağustos 2012 Herkul.org’da yayınlanmıştır.

    62
    Aşk Neye Benzer?

    Aşkı olmayan sert, sarp taşa, aşk bir güneşe benzer

    Taş kalplinin dilinde diken biter, sözü savaşa benzer

    Aşkını bulamayan mâşuk, kırık, yaralı serçeye benzer

    Kaynayan gönlü muma döner, erir, düşü yasa benzer

    Ömür geçer, akar su misâli, tez geçen bahara benzer

    Yaz ayında öten mevsimlik ağustos böceğine benzer

    Hayalleri türlü türlüdür, tuli emeli biten kışa benzer

    Hakta karar kılmayan nefis, serapa, susuz çöle benzer

    Maksûdu didârına çıkan üç yol ebedte menzile benzer

    Biri Cennet, biri Nâr, diğeri A’raf’a varır yol, biri benzer

    Sultanı bilen erene ihsân yağar da yok olan vara benzer

    Seferdeyiz geriye dönülmez, aşk kalbe inen nura benzer

    Dünyaya gönül veren pişman olur, âhiri hüsrana benzer

    Gıybet, yalan, iftira söyleyenin hâli didâr düşene benzer

    Veli kulun dili aşkıyla şirinleşir, özü şeker şerbete benzer

    Nice peygamberler, evliyalar, alperen aşk ile dosta benzer

    63
    Nefsine düşman olan yavuz yoldaşa, mert dervişe benzer

    Hânûmanı terk eyleyen yâren, ancak Hakka dosta benzer

    Aşk ışığı içi dışı kuşatır, aşksızlık ruhsuz kara taşa benzer

    Kalbi kara âdem sesi kargaya, dervişin sesi bülbüle benzer

    Kitchener, Kanada

    11 Ağustos 2012

    Herkul.org’da yayınlanmıştır.

    64
    Ruhumun Aynası Aşk

    Çılgınım, delişmenim, dik, onurlu, mağrurum pek

    Bir o kadar da serkeş, hoyrat, hırçın, asi gözüpek

    Ağırbaşlı, sabırlı, alıngan, duygusalım tıpkı bir göl

    Zıt kutuplarda her iklimi yaşarım, bir nehir, bir çöl

    Arıyorum, ruhumun aynası izimi, bir ruh ikizimi

    Canımın dengi gamdaş, sırdaş, iki iken O tekimi

    Ruhdaşım, okyanus kadar ilim yüklü, engin derin

    Kadife kadar yumuşak Halim, sıcak, serin mi serin

    Arıyorum, safi aşkı, kalbim dinlemiyor özümü

    Eksiklerim gani gani, sıfırım, dinledim közümü

    Aklım değil, yüreğimindeki yangın bana kılavuz

    Başkasının aynasında aramam boş, O tek kılavuz

    Arıyorum, dürüst, samimi, candanda öte bir canan

    Can kuşumu bulmak zor, bedel ister aşk, belki anan

    65
    Kapılar sürmeli, haset, kin, nefret kurmuşlar pusu

    İyi niyetim olmuş saflık aptallık mesleği, aşka pusu

    Arıyorum çıkarsız, hesapsız, pazarlıksız, sevgi zamanı

    Bir aşık olma zamanı vardır, birde yazılı ölüm zamanı

    Ya merkezindeydim aşkın veya hasretle dışında divane

    Doğmak için ölmeden ölmeliydim, aşksız gönül virane

    Arıyorum, kasvetli tünelde hasretle aşkımdan yana yana

    Ya çöllere, dağlara vuracaktım, ya kalacaktım yana yana.

    Kaderin yol ayrımındayım aşkın, en dakik saat ustasıydı, O.

    Haberi olmadan yaprak kımıldamaz ki, Evvel ve Batındır, O.

    Aradımda buldurdu ruh ikizimi, aramayan bulmaz İlahi aşkını

    Arama dışarıda şeytanı, damarlarında dolaşır, engeller tek aşkını

    Yok ben sen biz, onlar şunlar bunlar; var hiçlikten varlığı Yaradan.

    Hepimiz birbirine bağlı tek inciyiz, Bir’dir Bir’i sever, Bir Yaradan.

    Rüyeti Şîr Fârûk 31 Mart 2011 Toronto, Kanada

    NOT: 2 Nisan 2012′de Herkul.org’da Sizden Gelenler bölümünde yayınlanmıştır.

    66
    Aşk’ın Kanunu
    Aşk kitabının her sayfasında vahdet birlik yazar

    Aşksız ilim kör nâkıs kil u kal kuru sözler yazar

    Aşk canımın hâsılı Celâl’iyle kanun Cemâl yazar

    Aşka canını fedâ kılmayan ilmi suya boşa yazar

    Aşk’ın kanunu, düşen çâresizi kaldırmaktır insanlık

    Aşksız yaşayan kalp ölü, zombide ne gezer insanlık

    Aşkla insan fâni, bir canı incitmezde dirilir insanlık

    Aşk Hakk’a müteveccih, karıncayı incitmez insanlık

    Aşk neyini dinleyen serhoşa dünyalık pek acuze gelir

    Aşksızlık aklı kibirli kılar, gönle tabi kula garibe gelir

    Aşk’ın ıstıraplı lezzeti fakirin kalbinde sahavete gelir

    Aşkta mamur olanın mülkü virâne olsa ne ki, vız gelir

    Aşk gönlü perişân eder, cismi yok olur divâne eyler

    Aşksız belâ denizini bilmez balıkı alıkça beter eyler

    Aşk gönlü hem abâd eder hem yıkar azı define eyler

    Aşk’ın muhabbeti doğan kalbe imân küfrü dar eyler

    67
    Aşk dokuz felek arş u ferç aşkında hep devrân eder

    Aşksız bile zevki Muhammedi’de aşkla salâvat eder

    Aşkına lütfünde kahrında hoş visale ihlâsı gaye eder

    Aşkın kanunu, dervişin kalbinde zikriyle tecelli eder

    Kitchener, Kanada

    17 Ocak 2013

    68
    ŞÂKİRD
    AŞKI

    69
    Altın Nesil

    Aşk u şevk ile neşv ü nema bulursa iman heyhat!


    Küfür umman olsa korkma, yine gel ey serhat!
    Şu ezanlar, şehadetler ki, mücahedemiz İslam şiarıdır.
    Gözyaşlarıyla yoğrulan bu hamur Asım neslinin iş’arıdır.

    Bir ben değil, bütün gözler yollarda herkes seni gözler.


    Elimde ümit kasem, beynimi kor, kalbimi hicran deler.
    Çilesiz, ihlassız derbederim, sinemdeki yük bağrımı keser.
    Asırlardır gayrı kalmadı, kurudu ne olur bir tas kevser…

    Aşkımız, sevdamız Leyla ve Mecnundan ileri.


    İnayet Allah’tan ihsan, yardım gelir gani gani.
    İhlas, samimiyet, sabır her kulun azığı, neferi.
    Geldik, gideriz bir lahzada, her insan seferi…

    Burnun pek büyük, kaşıma, uzatma her işe.


    Enaniyetin umman gibi, sanki granitten bir şişe.
    İhlas, samimiyet, uhuvvet sana bulunmaz üç ilaç.
    Yeis, acele, gıybet her dem beladır, her dem kaç…

    Kabım, kabıma sığmıyor, her yanım fokur fokur heyecan, helecan.


    Gözyaşım çağladı durmuyor, hizmete susamışım her lahza her an.
    Hizmettir ancak şiarım, kalmasa da damarlarımda bir damla kan.
    Gayem rıza-yı İlahi, istemiyorum ne makam, ne şöhret, ne de şan…

    İlk akıncın şehit oldu, bildin mi nedir, nerede bunun sihri?


    Önden giden atlılar felah buldu, verdiler canla diyeti, mihri…
    Koş çatlarcasına vakit bu zamandır, kalmasın günahların kiri.
    Kınalı kuzulardı altın nesil, belki de onlardı erenlerin Piri…

    Rüyeti Şîr Fârûk

    NOT: 13 Şubat 2012′de www.herkul.org da Sizden Gelenler köşesinde yayımlanmıştır. Şiir


    değişik tarihlerde, mekan ve ülkelerde parçalar halinde yazılmıştır, aslı aşağıdaki gibidir.

    70
    Altın Nesil

    Aşk-ı şevk ile neşvü nema bulursa iman heyhat!

    Küfür umman olsa korkma, yine gel ey serhat!

    Şu ezanlar, şehadetler ki, cihadımız İslam şiarıdır.

    Gözyaşlarıyla yoğrulan bu hamur Asım neslinin iş’arıdır.

    1988, Alanya

    * **

    Bir ben değil, bütün gözler yollarda herkes seni gözler.

    Elimde ümit kasem, beynimi kor, kalbimi hicran deler.

    Çilesiz, ihlassız derbederim, sinemdeki yük bağrımı keser.

    Asırlardır gayrı kalmadı, kurudu ne olur bir tas kevser…

    1991, İstanbul, Çamlıca Yurdu

    * **

    Aşkımız, sevdamız Leyla ve Mecnundan ileri.

    İnayet Allah’dan ihsan, yardım gelir gani gani.

    İhlas, samimiyet, sabır her kulun azığı, neferi.

    Geldik, gideriz bir lahzada, her insan seferi…

    71
    28 Aralık 1991, İstanbul, Çamlıca Yurdu

    * **

    Burnun pek büyük, kaşıma, uzatma her işe.

    Enaniyetin umman gibi, sanki granitten bir şişe.

    İhlas, samimiyet, uhuvvet sana bulunmaz üç ilaç.

    Yeis, acele, gıybet her dem beladır, her dem kaç…

    22. Şubat 1992, 1. No’lu Komünist Partişkola Yatakhanesi, Bakü, Azerbaycan

    * **

    Kabım, kabıma sığmıyor, her yanım fokur fokur heyecan, helecan.

    Gözyaşım çağladı durmuyor, hizmete susamışım her lahza her an.

    Hizmetdir ancak şiarım, kalmasada damarlarımda bir damla kan.

    Gayem rızayı İlahi, istemiyorum ne makam, ne şöhret, nede şan…

    24 Şubat 1992, 1. No’lu Komünist Partişkola Yatakhanesi, Bakü, Azerbaycan

    * **

    İlk akıncın şehit oldu, bildin mi nedir, nerede bunun sihiri?

    Önden giden atlılar felah buldu, verdiler kanlı diyeti, mihiri…

    72
    Koş çatlarcasına vakit bu zamandır, kalmasın günahların kiri.

    Kınalı kuzulardı altın nesil, belki de onlardı erenlerin Piri…

    25 Aralık 1991, İstanbul, Çamlıca Yurdu

    NOT: Bu şiirimin ilk kıtası Sızıntı dergisinde 1988’de yayımlanmıştır. Şehit olan ilk akıncı
    olmak arzusuyla yazılan son sıradaki dörtlük gerçek olmuş, ancak şehit olan ilk akıncı olmak
    şerefine, beraber yola çıktığımız, Mart 1992 ortasında, Ramazan ayında Balaken ile Zakatala
    arasında vaaza, canan sohbetine, tebliğe giderken trafik kazasında Mehmet Selim Tunç
    ulaşmıştır.

    73
    Altın Kafes

    Rüyamda sonsuz kevserin başındasın

    Kana kana su içiyorsun, doyamıyorsun

    Bembeyaz atlın gelir, saf pınar başındasın

    Yana yana seviyorsun, hiç doyamıyorsun

    Nur doğmuş etrafında, ebedi sevgin mayası

    Fıtrilik, samimi sade ihlasdır davanın mayası

    Aldatmazsın, şiarın doğrulukla o ilim mayası

    Özün sözün bir ama yetmez, hani aşk mayası

    Sevdiğini seni sevdiği kadar çokca seviyorsun

    Biraz küsse aşka, saçma kaprisle darılıyorsun

    Yılana, akrebe, domuza küsmeyen aşkımsın

    Pozitif enerji, sevginle acılı acısız yakıyorsun

    En katı kalpliler vicdanında bile o aşkı dinlersin

    Bir tek kendini seven narsiste olsa, hissedersin

    Aşk çeşmenle aşk sanatınla aşk u zehri içersin

    Sırrın ifşa oldu diye aşıkı kırıp niye fizuli yıkarsın

    74
    Ölümsüz sevgi, aşk neydi peki, bir anlık mıydı?

    Yıldırım gibi kalbine düşen tek bir şimşek miydi?

    Ölmek istiyorsun, yoksa ölen itibar, izzet miydi?

    Çok mu önemli rezil rüsvay olman, peki aşk neydi?

    Yalnızlığa sığınıp kaçarsan şefkat tokadı yersin

    Bahanelere takılıp kalırsan, zecr tokadı yersin

    Ne mi yapmalısın, aşk u şevk ile Allah’ı yersin

    Fanide bakilik bekalık arardın, şefkatle yersin

    Hem beni yenmek istersin, hem inkar edersin

    Samimi gönlünle çatışır, boşuna inkar edersin

    Zafiyetin yok sanırdın, sökülürde inkar edersin

    Davul bile dengi dengine der aşkı inkar edersin

    Ruhun boğulur, sıkılır, aşksız koskoca bir hiçsin

    Çok gururlu, onurlusun, kimseyle dertleşmezsin

    Bir çıkış arıyorsun kırık kalpden, aşkı tariften belli

    Yorgunluğun verdiği mahkum, altın kafeste esirsin

    75
    Akıllı mantıklı kalpli bir delisin ama mutlu musun

    Yaşatmak için yaşarsın, başkasına avuç açmazsın

    Çileni ötekine söylemez, deva merhem sormazsın

    Ayrılık, gurbet, kurbet, tecridle kendini avutursun

    Layık görmezsin kendine garibi dikenli al Gülüm

    Solmak istemezsin, solmaz aşka sevdalı bülbülüm

    Bülbülü şakıtan gülün kokusu, tertemizsin Gülüm

    Sana kınama yok, altın kafeste gurura esir Gülüm

    Kitchener, Kanada

    04 Temmuz 2012

    76
    Edep ya Hû!

    Cevâhir kadrini ancak cevher-fûruşân bilir

    Edep ya Hû, buda geçer; hikmeti zîşân bilir

    Hastalığı, şifayı afiyeti veren, def’ eden bilir

    Edep ya Hû! Edebi, imânı derûn edipler bilir

    Edepten mahrum olan lütfundan mahrum

    Edep ya Hû! İnkârcı olur edepten mahrum

    Kâmil insan, ahlâkın en yücesiyle serfirâzdır

    Edep ya Hû! Akıl kalbe fısıldar edebin azdır

    Görüyorsun, kalbi saran kibir, gurur dil-i belâ

    Edep ya Hû! Hayâ imândan, edepsizliktir belâ

    Süslü püslü sözler değil, kalbe hâlin tesir eder

    Edep ya Hû! Sefahât fenâdır, insanı rezîl eder

    Hayâsızın hayâtı zehir zemberek yılandan beter!

    Edep ya Hû! Utan! Bilemedin Hakkı ömrün heder

    Evvelâ anlat nefsine sonra halka vaaz ver, et hayâ

    77
    Edep ya Hû! Heybet, hayret, minnetle oluşur hayâ

    İhlâsı ihlâl hayâsı vefâsız temkinle Hayiy bulur

    Edep ya Hû! İlâhî ahlâk olsa fıtrat hayâyı bulur

    Kendine Hakk’ın nazarıyla bakan Hayyı bulur

    Edep ya Hû, buda geçer; hayâ, Kayyum’u bulur

    Kitchener, Kanada

    01 Ocak 2013

    78
    Füsunlu günler geceler

    Füsunlu günler gecelerde her şey susar

    Zaman büyü sihirle efsunlu gelip gider

    Paragraf paragraf akar kalbe sünûhât

    Harfsiz isimler latifeler dökülür bir bir

    Fecrin sihirli esintisidir mûsiki banyosu

    Sırılsıklam ıslanırsın ilhâm yağmuruyla

    Sehl-i mümteni olur bilinmez kelimeler

    Ne hutbeler, şiirler, ne aşklar irâd eder

    İclâl hayâ ruha marifet kevseri içirir

    Cennetden lâl u gühâr rayihâ damıtır

    Büyülü atmosfer ince şarkılar mırıldar

    Gönül ufku kabarır revh u reyhân olur

    79
    Ezan, sağırı gerer, oku camı delip geçer

    İnsan olan insana Hak işittirir hak sözü

    Yüz bin ayet olan dilek dil olur konuşur

    Kırk bin levhâda yüz bin bürhânı okur

    Hem vahdete hem kudrete şahitleriz biz

    Yıldızları dinlesen hutbe-i şîr’i şiiriyiz biz

    Bir Kadiri Zül Celâl’a mûti nurefşânız biz

    Allah’a emânet bir davada sırlı esrarız biz

    Kitchener, Kanada

    31 Aralık 2012

    80
    Aşk Şarabı

    Doldur aşkım, demli çay içelim

    Elinden zehir olsa, yine içerim

    Aşk şarabını bade der, içerim

    Sırra kadem basar, aşk içerim

    Deme alem ne der, içersen şarap

    Dinin engel içmene, haram şarap

    İman tarumar olmuş, kalp harap

    Ölmüş ruhum, aşksız iman serap

    Büzemezsin milletin ağzını aşkım

    Ne dili korurlar ne iffeti tek aşkım

    Müslüman çok, mümin yok aşkım

    Canı cananı feda eden yok aşkım

    Sorarsın, cennetin şarabını mı istersin

    Bal mı süt mü, yoksa şarap mı istersin

    Tuba çiçeğin şarabı su sanır, istersin

    Yanan yüreğindeki zakkumu, istersin

    81
    Aşık Rüyeti Şîr Fârûk istemez hiç şarap

    Ancak aşkını ister, safi aşkı, içmez şarap

    Cennetdeki söndürür ateşimi, adı şarap

    Erenler bilir, alem ne bilir, O aşktır şarap

    Toronto, Kanada

    11 Nisan 2012

    Her Geceyi Kadir Bil, Herkesi de Hızır!

    Ey şerefi, ihsânı bol dolu Kadir, aşk u murâdan gece!

    Gecesi Kadir olan kulun gündüzü hep bayram olur!

    Bize her gün gece Kadir, her insan Hızır ile İlyas olur!

    Kadir Gecesi’ne eren âşıka seher doğsun gerekmez!

    Ah kadrini bilmediğim günler, kalbe doğsun güneş!

    Nur ile dolsun ufkuma, koklasam Gül-i Muhammedi!

    Kadir ile dünya feyiz ve bereketlerine boğuldukça!

    Gelişin âlemleri nura gark eder, yüce şerefin artsın!

    Kadr ü kıymetini bilenler olur âşık, kadr ile ey Kadir!

    Seksen yıl bin aydan hayırlısın, Haşre değin umutsun!

    82
    Hak âşığı kul gem vursa nefse, ne bela var, ne gam!

    Vuralım başımızı taşlara, aksın göz yaşımız durmasın!

    Kadiri kadir bilmeyen âşıklara ağlayıp gözyaşı akıtalım!

    Tâ kıyâmete kadar döğünelim, nerede gizlisin ey Kadir!

    Kadir kıymet bilmez oldu âdem, kıymet bilene gidelim!

    Hayırsız komşudan yaman kardaştan kadirdân evlâdır!

    Kadr-âşina olana canım kurbân olsun karınca kadrince!

    Kadirşinas olan değer bilir âlî tutar kadr ü kıymetince!

    Âsaf’ın mikdarını bilmez Süleyman olmayan vicdanınca!

    Bilmez insan kadrini, itibarını, âlemde insan olmayınca!

    Kitchener, Kanada

    14 Ağustos 2012

    Gece Yarısı 3.30

    83
    Aşk u Kalp Kâbe’dir

    Bizim dergâhımız kalpleri onarma meclisidir, yıkma yeri değil, her onarılan kalp bir Kâbe’dir

    Harranlığım ateş gülüdür, kalpde başlar, kalpde biter, samimi gönülde hâlis niyetim Kâbe’dir

    İnzivaya, tamamen terki terk ederek yalnızlığa çekilen yapayalnız takvâlı kulda, imân Kâbe’dir

    Müslüman olmak susmak ve onaylamaktır, insanlık mertebesine ulaşan müminde kalp Kâbe’dir

    Aşkı ve edebi kuru ekmek yiyen kadının oğlu efendiler efendisinden öğrendim

    Hakk’a köle kul oldum, köleliği kimseye kaptırmayan efendiden aşk öğrendim

    Kalbim Rabbimin evi, sevgi dolu kalbin kölesiyim, kırık kalpleri tamirle öğrendim

    Sevginin, aşkın, bir kalbi kazanmanın ahmakçasına kölesiyim, aşkı geç öğrendim

    Kitaptan âleme, esmâya, mahlukata, masnuâta tecelliler arayan bir devri garibim

    Edepliye, edepsize her zaman okuma gözüyle bakan, sefere çıkan aşka yolcuyum

    Fânileri kendime köle etmez Hakta köle olurum, kalpleri eşit kalp hizamda eceyim

    Konuştuklarımızla geleceğimizi inşa ederim, ihlaslı istemenin esrârında pîri duâyım

    Mütehârrik kartal gibi özgür bir ruhum, meyyiti mütehârrik gibi yaşamam çok acıtır

    Varsa bir meziyetin bırak hafa toprağında gizli kalsın, ifşâ etmen inayeti, ilhamı keser

    Tohum toprakta gizli kaldığı sürece inkişâfa meyil gösterir, gizlenmezsen nimet kesilir

    Kabiliyetler de toprak üstünde olan tohum gibi neşvü nema bulamaz, rüzgârlar savurur

    84
    Aşk kalbinizde oldukça ulviyet kazanır ve çoğalır, ifşâ ettikçe elmaslar kara kömür olur

    Sufli bilinme arzusu altına ucuz pazarlarda müşteri aramak gibidir, çöplükte sarraf az olur

    Kerâmet, rüyâ boyutunu anlayan pek olmaz, gizli ve özel tutuldukça hediyeler ziyade olur

    Harâbe kalpde hazineler gizlidir, dergâhına sadece garipler düşer, faydalı olurda insan olur

    Kitchener, Kanada

    06 Temmuz 2012

    85
    Aşk-ı Mârifete Ayna

    Kalbimin ufkunda ışıksın aşkınla bir tanem

    Hatalarıma rağmen vefâlısın, yıkıldı sanem

    Varlığınla üveyklendi ruhum, sıfatda senem

    Ölümsüzlükte buluşalım, sonsuzlukla birem

    Cennete, dünyaya sığmadın, sığdın kalbime

    Ârifim mârifetine, aşkın doldu acılı kalbime

    Âcizimtecellini zikre, yazık üzgün kalbime

    İnsanlık kulluğunda doğdu neşeyle kalbime

    Kelebekler gibi özgürüm, ruhumdasın cennet

    Emrine amâdeyim, dünyam, ukbâm ola cennet

    Her dâkika, an ve boyutta buldum seni cennet

    Yeni hikmetlere âşık ağlar, güler, kalbi cennet

    Fakrla kalp gözünü açan aynalarda koca hiçim

    Aç sonsuz, tükenmez hazineni, istemez tok hiçim

    Kibirli, cimri zengin fâkir, zengin gönlüme hiçim

    Adınla kredinle dolaşırım her yerde, Sen’de hiçim

    86
    Çağlayan olur gözyaşım, içte pek cezbeli sessizlik

    Hırıltılı şelâleyim, ormanda esen rüzgâr sessizlik

    Okyanusda Reng-i Hüdâ, sibganda boya sessizlik

    Dokunsan yağmur olup yağan, deli dolu sessizlik

    Yandım bir kere Od’una, karşı konulmaz aşkına

    Kavuşana kadar yoksunum, o kutsal dâvâ aşkına

    Sarhoşum içtikce susayan, sâfî pâk kevser aşkına

    Bir işaretine kurbân, kirpikten kalbe şevk aşkına

    Kuru dudaklarıma damlat iksirini, dilerim Pîrlik

    Şartsız uyarım Sevgili’me, ayrılıkta sürgün Şîrlik

    Gerçek evime dönene kadar yok hiç düzen dirlik

    Canım, kalbim arzular Sübhân’ı, gâye tek birlik

    Toronto, Kanada

    10 Haziran 2012

    NOT: 18 Haziran 2012′de Herkul.org’da yayınlanmıştır.

    87
    Aşk-u Canım

    Hicran oldu nurun, figan eder canım

    Ayrılık hüznü yakar, feryattır canım

    Deli aşkın kaynar, ateşi yakar canım

    Kalbin içi nar dışı zâr, inler âh canım

    Zahirde pür neşeyim, kan ağlar canım

    Gözyaşım içimde kanar, akmaz canım

    Güler ağlar susarım, dinmez göz canım

    Akibetim meçhul, aşkın kime yâr canım

    Leyla vü Mecnun kim, feda can u canım

    Her gün ve gecelerde oduna yanar canım

    Uyumazım, açım, susuz dilim suya canım

    Ayrılığına dayanmak fakire gümân canım

    Mahremdir sırrım, yok vakıf içime canım

    Ne dost ne düşman bilmedi derdimi canım

    Yaşla başla değil yaşamakla, o aşk-u canım

    Adanmış ruhum cânâna, senin olmaz canım

    Su ver can suyuma, dikensiz gül yok canım

    88
    Huzur’u sende buldum, hatırda Can canım

    Birimiz şarkta birimiz garbta gurbet canım

    Maziden müstakbele aşkımız Sübhân canım

    Dünyada ayrı, ukbâda beraberdir aşk canım

    Hayır olsun, gece gündüzümüz kurban canım

    Vuslata dek avunurum sözünle, sultan canım

    Ölümsüz aşkla kaybolda yana yana kal canım

    Toronto, Kanada

    19 Haziran 2012

    89
    Aşk-u Şevk Arıyorum

    Ölümsüzlükte buluşan sonsuz Bâkî aşk arıyorum

    Ya şehitlik ya Hızırlıkta kavuşan Bâtın aşk arıyorum

    Bıraksam aksiyonu ölürüm, mezarda Kâtîb arıyorum

    Razılıkla ölen, yaşarsam hizmetde Vehhab aşk arıyorum

    Rabbin bahsi, aşkıyla dolu kalbimde içli şevk arıyorum

    Utangaç kalbin gözüyle gören ruhumda şevk arıyorum

    Fiziki varlığımı yıkıp döken özümde aşk u şevk arıyorum

    Arşta Ferçte, deli akan akarsuda coşkun şevk arıyorum

    Yarı ölü, yarı canlı bedenimde Hakk’a aşık aşk arıyorum

    Rahman’ın zevki Sevgili’de, Kuddüs’e talip aşk arıyorum

    Samimi kalbe doğan, sınırsız Kürsü’de Azîm aşk arıyorum

    Deli gibi Veli gibi âşık, devlerin aşkını, Hâkîm aşk arıyorum

    Köpürdeyen suda, ağlayan gün gecede Settar şevk arıyorum

    Cemalini okuyabilen cemîl gönülde kalbe Mâlik şevk arıyorum

    Yaşamayan yaşatan Ezelî Dost cankuşumda aşk u şevk arıyorum

    Cezbeden güzelliğe, mükemmelliğe sevdalı, Habîb şevk arıyorum

    Söze değil kalbe bakar ruhum, ihlâsı tam Ferd-u âşık arıyorum

    90
    Rahim’in hediyesi kalbe nâkışlı, hep Ehad diyen âşık arıyorum

    Ölüm güzelliğine vurgun, ölüme koşan Sevgili’ye âşık arıyorum

    Her kere ölüp yeniden dirilten Hayy’a aşina kalbe âşık arıyorum

    Toronto, Kanada

    17 Haziran 2012

    NOT: 25 Haziran 2012′de herkul.org’da yayınlanmıştır

    91
    Aşka Ne Oldu?

    Gamla dolu gönlüm yandı ne oldu?

    Dermansız derdime kim oldu deva?

    Aşık usandı, mâşuk yandı da ne oldu?

    Perişan oldu dağıldı, yok nefis heva!

    Pır pır çarpar yüreği kandı ne oldu?

    Kıtmîr oldu, köle oldu yalvar yakar!

    Ruhuna ruh kalbe kalp oldu ne oldu?

    Sarmaladı şefkat oldu yalvar yakar!

    Kendini Sevgili’de buldu da ne oldu?

    Döne döne pervane gibi aklı şaşar!

    Aşkına yandı gönlü od oldu ne oldu?

    Sağlam dik durur gibi denge şaşar!

    Terk eyledi teni, o canı da ne oldu?

    Kül oldu, kul oldu, ah oldu ruhdaşı!

    Dağlara, çağlara sel oldu ne oldu?

    Nâr oldu, zâr oldu, olsa âh sırdaşı!

    Ölüme güldü, gözyaşı aktı ne oldu?

    92
    Sen ben sözü biz oldu, yüzü ak şor!

    Arş-ı muazzam titredi de ne oldu?

    Nazı niyâzı yoğ oldu, sinede al kor!

    Güldü ağladı inledi de âşık ne oldu?

    Sızladı gönlü mâhv oldu, kâh zehir!

    Tecelliler miktarı sevdi de ne oldu?

    Rengine cümle âlem boyandı, zâhir!

    Hoş buldu mâhbubunu da ne oldu?

    Yana yana kaldı, yazık imkânsız aşk!

    Kendi etti kendi buldu da ne oldu?

    Yaktı yandı, elde senâ ölümsüz aşk!

    Toronto, Kanada

    21 Haziran 2012

    93
    Sevgiliye Mektup

    Aşka Susamış Gönül

    Maddî mânevî azalarım aşkın elinde hamur olsa

    Gözüm hiçbir şey görmez, o zaman koşarım Sana

    Aç ve susuzum aşka, tıpkı patlamaya hazır volkan

    Ölümsüz aşkı soluklasam, ruh ikizim kölem olsa

    Çılgınca sevsem ve sevilsem umurumda mı dünya

    Bir tek istediğim Sen’sin, bir de fânîde bâkî aşk

    Sevgilerin en güzeli kalpden sevmek, sevilmek

    Özlemlerin şâhı özlemek, doyumsuz bir zirvede

    Aklımdasın, kalbimdesin, ruhumdasın Sultanım

    Gecenin karanlığında, güneşin ışığında, hayalde

    En aydınlık ve karanlık anlarında günün, gecelerde

    Tek Sen varsın gönlümde, her yerdesin, kaçamam

    Suyun damlasında, selin coşkusunda, deli akarsuda

    Seni görüyorum, kimi zaman yanımda, her rüyamda

    Hayatımın tadı tuzusun, her gece, sabah kalktığımda

    Senin var olduğunu, çok sevdiğini bilmekle yaşıyorum

    94
    Buruk bir acı saplanırsa yüreğine, perişânsan inim inim

    Gözlerin zamansız takılırsa bir noktaya boş boş, anlamsız

    Kulakların zamansız deli gibi çınlarsa, duymazsan kimseyi

    Bil ki, bir yerlerde özlemişsindir beni, bende özledim seni

    Aşıklar unutursa sevmeyi, belki o zaman unuturum seni

    Senin üstüne gül koklamam, sen benim nadide gülümsün

    Seni koklamak olsa da ölüm, koklayacağım, engel tanımam

    İnan uğrunda ölmeye değer tek varlığımsın, tek ruhumsun

    Kalbimin tek Sultan’ısın, sen benimsin, bende senin kulun

    Gördüğüm en güzel rüya sensin uyanıkken, sevgi mimarısın

    Duyduğum en derin aşka doğru bakmayı Sen’le öğreniyorum

    Ufkumsun, güneşimsin, gördüğüm en güzel dünya ruhunda

    Aşkım meğerse yakında, evindeymiş, kalbimdeymiş, buldum

    Önce aşk vardı, sevgi vardı kainat yaratılırken, aşkın tek

    Aşksız yaşamak ne kadar tekdüze ve saçma, işkence imiş

    Kibrim, enaniyetim boş kuruntu, nefsim aşkıma engel imiş

    Ruhdaşım, Sırdaşım, Gamdaşım neredesin? Duy aşkımı duy

    Kalbim boş, ruhum boş, bedenim zevksiz, aşkım seni bekler

    Kırmam, üzmem, bozmam Sen’i, benim aşk yurdumsunuz

    Tutun sarmalayın, kucaklayın, şefkatli kollarınıza alın beni, garîbim

    Hep teskin edin, hep umut verin, aşk verin, şevk verin yalnızlığıma

    95
    Ruhlarımız sevişsin daima, kalplerimiz öpüşsün, beden ne ki!

    Yetinirim, tüm olana kadar, vuslat bitene kadar gurbetde kurbet

    Bırakma beni sevdiğim ne olur yalvarırım, gidişine dayanamam, âcizim

    Kalbim durur, ruhum çölleşir, hep serap görürüm her yerde, aç susuzum

    Hasret gözyaşlarımla kendimi avutamam, azla yetinemem, yaşayamam

    Bıraktığın anılarla sensizlik imkânsız, beni ne olur yalnız bırakma, gitme

    Çılgındır benim sevgim, hem kuşatır, hem yakar yüreğini bilirim, doymam

    Kalp kalbe karşıdır derler, doğrudur kalbin kalbimin içinde, kaçınılmazım

    Koy kalbimi kalbine, severken Allah’ı an, zikret, tecellileri, esmasını, sıfatlarını

    Kalbinde bende kaybol ama Allah’ta bul kendini, yak beni kül et, Allah’a kul ol

    Bugünde yarında, dünyada ve ukbâda yüreğin kadar yanındayım, hep yakınım

    Kendini yanlız hissettiğinde elini yüreğine, alnını secdeye, gözlerini ruhuma koy

    İşte ben hep senle oradayım, hep orada seni bekliyeceğim, ölümsüzdür aşkım!

    Yanmayı, yakmayı, çok sevmeyi biliyorsun, aşkın mâhv eder beni, zebûnum

    Gönül bahçemde uçuşan bir kelebeksin, bal yapan bir arısın, orkide çiçeğim

    Titriyor ellerim, görmüyor gözlerim, şaşkınım, aşkın beni perperişân eyledi

    Ne güneşi, ne yıldızları, ne ölümlü dünyalıkları isterim, bir seni istiyorum

    Yalnızlığıma son verir senin aşkın, sevgin bana yeter, yaşatır ölümsüzlükte

    Biliyor musun, uğruna canımı verecek kadar seviyorum desem inanırmısın?

    96
    Unutma sen benim gözlerimde sâf bir gerçeksin, davam, ideallerim Sen’sin

    Bizden Rabbimin razı olması ve ömrümüzde O’ndan razı olmamız Sana bağlı

    Aşkın yüreğime bahar getiren sonsuz bir çiçek, hiç bir zaman solmayacaksın

    Yan, kül ol, kavrul, Allah’a kulluk yolu kül olup, eriyip hiç olmaktan geçer

    Sen ne haldeysen, bende o haldeyim, birbirini seven ruh ikizlerinin kaderidir bu

    Eğer Allah için seviyorsan, aynı gel gitleri yaşarız, sen ağladığında bende ağlarım

    Sen güldüğünde, bende gülüyorum, sen kendine ne yaparsan, bende hissederim

    Güven ve inan, kalbindeki hakiki imana ne kadar inanıyorsan, o kadar güçlü inan

    Hiç kimse kânaatını değiştiremesin, her zorluğa, engellere göğüs ger, aşkı yaşat

    Aşkımızda mâsumiyet, sâfiyet, iffet, edep, sabır, vefâ, sadakat, samimiyet, O var

    Dahası ruh, akıl, kalp, duygu, letâif, sır, beden; hepsinin toplu rengi, cümbüşü var

    Aşkımız Hz. Muhammed Mustafa (SAV) ile Hz. Meryem’in cennetdeki sâfi aşkı gibi

    İnşâllah bizde cennetde evleniriz, aşkımız onların aşkına denk olsun ölümsüzlükte…

    Aşkın gönül dili konuşur, kalbin benim neşem, sevincim, gel gitlerim coşar, ağlarım

    Allah’ın hazinesi sonsuz, kul ne kadar büyük görürse kapasitesine göre ister, diler

    Ölümsüz aşk istiyoruz, Arşı Azâm’ı ihtizâza getirenden, himmetimiz âli, hep uçtayız

    Kadere teslim ol, tevekkülle sağlam duâyla bir ayağımız yerde, öteki arşı âlâda hiçiz

    Yıldırım bir kez düşerde devler âşık olur, bu son şansımız, hadi ölümsüz sevelim

    Sen beni yakacaksın severek, külüm kalmayacak, bende seni, sevmek yanmaktır

    Öyle seviyorum ki, senle erir eritirim, fânide bâki sevgi istiyorum

    97
    Helalim olmadan kılına bile dokunamam, sen benim en değerli temiz çiçeğimsin

    Kalbini verdin ya bana, kalbine doyumsuz sevgi mayamı, Tûbâ tohumumu ektim

    Cennetde Tûbâ çiceğin açacak, helalim olacaksın, nadide çiceğimi koklayacağım

    Aşkımızdan meyve alacağım, arzula beni, çok sev, isteki Allah bizi buluştursun

    Sabırla, umutla, heyecanla haber bekleyeceğim, ne kadar sürer bu dayanılmaz çile

    Şunu biliyorum: Harama asla ikimizde girmeyeceğiz, aşkımız samimi, ihlâslı, pak

    Haramla aramız yer ile gök arası kadar açık, uzun, şükürle de İnşâllah, Mâşâllah

    Allah haramdan, insâni ve cinni şeytândan, fitneden uzak eylesin, helal buluştursun

    Allah’n rızası, izniyle olacak izdivâcımız, çünkü bizim aşkımız dillere destân olacak

    Kimse iftira, şer atamayacak, gıybet etmeyecek, tertemiz bir ölümsüz aşk olacak bu

    Rabbim dilerse aradaki engelleri, sebepleri, perdeleri kaldırır, sâfiyetini koru gülüm

    Everestiz, zirvede gezeriz, taşıyabilecek misin? Düşersek parça zerremiz kalmaz

    Duâ ettim, aşkımız Yusuf ile Zelihâ, Leylâ ve Mecnun, Ferhâd ve Şirin’den yüksek

    Hz. Muhammed (SAV) ve Hz. Hatice’nin aşklarına denk, sende duâ et aşkımıza

    Zamanı gelince cihan duysun, Batı aşkı kirli, gerçek aşkı bizden öğrensin insanlık

    Allah’ın davası yolunda hizmetle razı olur, razı olduğumuz makama çıkarır bizi

    Arş-ı Azam’da, Sidret’ul Müntehada, Arşta Ferçte tüm sakinler imrensinler

    Mülk, Şehâdet ve Lâhûtiyetde bize duâ etsinler, ayağımızı oralara sağlam basalım

    Sonsuzlukta mânen yolculuk yapsın imanımız, kalbimiz, ruhumuz mutlu olsun

    Aklımı başımdan aldın, kalbimi aldın, bedenimi de alabilmen Rabbin taktirindedir

    O ol dese akan sular durur, Hz. Meryem bâkiresi, Hz. Sârâ 90 yaşında doğurur

    98
    Azken Hz. Musa firavunu yener, Kızıldeniz yarılır, mucizeler, kerametler görülür

    Ateş Hz. İbrahim’e gül, sinek Nemrud’a cellat olur, Hz. Davud kuşlarla konuşur

    Hz. Süleyman Belkıs’ın tahtını ötelerden anında getirir, Belkıs hemen âşık olur

    Allah ile imkânsızlar olur, duâmda ikimiz için bol istedim, duâ et aşkım aşkımıza

    Hayatımda böyle duâ etmedim, söylediklerim nereye varacak, kestiremiyorum

    Sen istedin bu aşkı, ben de istedim, pek samimi istedin, kimsesizlerin Rabbi duydu

    Aynı samimiyetde kalbin karşılığını buldun, ummuyordun ruh ikizin kapını çalacak

    Memnun musun, sende benim gibi hem huzurlu hemde yanmış, kül olmuş musun?

    Pembe gülüm, üzerine hiç gül koklanmayacak, hiç solmayacak ölümsüz Tûbâmsın

    Evlenince sevişiriz, terimiz bile muhabbetin bereketidir, tekrar muhabbete dönüşür

    Uyuyun, uykunuzda sevişelim, rüyanızda beni görün seve seve, yana yana kalın

    Toronto, Kanada

    22 Haziran 2012

    Gece Yarısı

    99
    Aşka Reçete
    Kim ki Rabbi buldu kendi yok oldu, fâni yâr aşkı bitti
    Biz kim Allah’a aşk kim, altın kafeste delice esirlik bitti
    Habib-i edibiyle Allah aşkında kaybolunca fâni aşk bitti
    Yüreğime sevgiyle Rasûlullâh doldu, sahte nura ilgi bitti

    Kör âşık değilim, aşka ruhumda ince dokunur severim


    Ne değişken günaha teşne kalbi, nede pir aklımı severim
    Akıl ve kalp belki unutur, adaletin sahibi Hakkı severim
    Ne duran ne unutanlara bel bağlarım, tek Rabbi severim

    İnsanlar susanı korkak, gören körü basiretsiz bunak sanır


    Görmezden gelmek affetmektir, işletir eğlenir aptal sanır
    Af etmeyi bileni ahmak yerine koyar, çantada keklik sanır
    Yanılır, dostu kaybeder, şeytanı melek, meleği şeytan sanır

    Bir kaç sevdim sözüyle hemen şımarma be mahiyeti Nur


    Hayalindeki cennetvâri yuvanı kur, beyninde saklama ur
    Uyan uykudan iki cihâna lazım keskin zekan safinur Nur
    Zâlim istemesede tamamlanır dünyada denge, ukbâda Nur

    Cihânda âşkıma tek mecbur sanma kendini mekruh olur


    Suizân, yalanla itham vakit kaybı, ikimize ölüm âsan olur
    Fazla âşık usandırsanız biliniz sonunuz hüsran müflis olur
    Neler çeker bu gönül, dildâr eyleme şikâyetim yaman olur

    Bahtına ağlama güzelim, terket figânı, vardır sana devâ


    Her derdin dermanı bulunur, sahibinden dile, umut devâ
    Aşk ağlatır, dert söyletir insanı, sana ait olana saygı devâ
    Sakla zıynetini, uzatma başka zıynete el, vardır aşka devâ

    Verilene, nimete şükredersen, kimse mutluluğunu bozamaz


    Bedeni, ruhi hazlarda huzur arama, o derdine devan olamaz
    Nâmahremlerle sanal haram sevişen hasta ruh felâh bulamaz
    Erdemin, samimi ihlas edep, hayadır; yiten iman dik duramaz

    Eğer nâmahrem ruhta aşk ararsan, bilki dava yolunu tıkarsın


    Açıktan iblise lânet eder, sonra gizliden gizliye ona itaat edersin
    Ya olduğun gibi görün yada göründügün gibi ol, işte kutlu reçete
    Başkası olma kendin ol, sen böyle daha güzelsin, aşka asli reçete

    Kitchener, Kanada
    13 Temmuz 2012

    100
    Aşkı Seviyorum
    Hem Hilalı seviyorum hem Yıldızı

    Hem nârı seviyorum hem rummânı

    Ne vatansız yapabilirim ne bayraksız

    Taşı yastığım toprağı yorganım ülkem

    Hep tüter burnumda türkün, sevdâlıyım

    İstanbul kalbimin ışığı, Anadolu güneşim

    Gecenin yalnızlığında ilham perim gelir

    Şafakın kızıllığına dek yüreğini boşaltır

    Seherin ilk ışıkları horozun ilk ötüşünde

    Bahçemin nazlı gülüdür, rayihâlar yayar

    Hayatımın tek kahramanı davam tüllenir

    Kafatasımı tıklatan sorulara fena patlarım

    Üşüyen ruhum karanlıkta fener arar durur

    Kelebeğin rüyasıdır düşlerim, ruhum sever

    Nur’unu tamamlamayı vaat edeni kul sever

    Sazı sözüde severim, gönül dili aşkım sever

    Bülbülün güle aşkını ifadeye kelimeler yetmez

    Ben susunca aşk konuşur, gül de susar sandım

    101
    Ne kadar yanılmışım, ikisinede verdiğim yetmez

    Her aşık bülbülü özüne ister, Beyaz Gül’ü kıskanır

    Gece çöktüğünde inim inim inlerim, ağlarım

    Aşkımın ateşi sönmez, hicran kalbim, ağlarım

    Uyku görmez gözlerim, dualarla hep ağlarım

    Sevgili’den bir buse gelse, ak sevinçten ağlarım

    Kimi seviyorum bellidir, kalbimin tek sahibini

    Yağmurla baharın damlacıkları düşer kalbime

    Delicesine sevdiğim tek yarim neyimi sever ki?

    Kalbimi temizlersem Dost evine gelir, sever beni

    Zorlamayın boşuna kalbimi kimseye veremem

    Bülbül olup nadide gülü koklarsam Hak görünür

    Buğulu gözler dermanım, aşka can verir, dirilirim

    Demlenen duygularımla saf yüreğime inciler düşer

    Severim tek Hakk’ın tecellilerini, cemaline doyamam

    İnkarcılara uyup Bir Yaradan’a şerik, ortak koşamam

    Tut elimden Efendim, duana muhtaç, A’rafta gedayım

    Merhamet eder Rabbim, lütfuna, kereminine sezayım

    Kitchener, Kanada 15 Temmuz 2012

    102
    İNSANLIK

    103
    İnsân
    Aç gözünü, kaldır başını etme isyân

    Ey gurbet diyârında esir kalan insân

    Kafeste şeker verirler, sonun nisyân

    Ey hârap dünyaya gönül veren insane

    Mazlumu döven kibirli anadan üryân

    Hatada ısrar eder, zindana girer insân

    Yıkık hanümânı, gülü bülbülü pişmân

    İncili kaftanı beyaz kefen giyen insân

    Aslı ateş, Rabbe secde etmez şeytân

    Özün toprak, kor gönlü unutan insân

    Yalan mirasın faydasız, gülüyor Satân

    Ölüm vaktinde Azrâil’le uyanan insân

    Eşi dostu ölürken lâl, mala mal katan

    Yolu şapa gider, başı taşa vuran insân

    Derdine çâre mi yok, bigâne fırsattan

    Gece gündüz güler, ağlamayan insân

    104
    Sever zâlimleri, âlime nice şerler atan

    Ettiğini bulur süte su katan gâfil insân

    Beğenir kendini, bolca caka hava atan

    Nedâmet bilmez, şişer de çatlar insân

    Kazık çakamaz cihâna, var âh okuyan

    Boşa harcar cânı, evlâdı kayıpta insân

    Öğrenmedi dînî, var mı Fâtihâ okuyan

    Ölmezim derdi malı yağmalatan insane

    Ey düşmanı dost, dostunu düşman sanan

    Aklını, nefsi severde kalbi sevgisiz insân

    İlmini deryâ bilen, özü ermiş âlim sanan

    Evvelâ ver kendine öğüdü, aldanır insane

    Dertsize diken görünür nağme okuyan

    Nur Münevvire sağır, karga sesli insân

    Öcü, akrep sanır, oysaki Hû’dur okuyan

    Rüyeti Şîr Fârûk Hû der, dinlemez insane

    105
    Kitchener, Kanada

    09 Kasım 2012

    Ben Bende Değilim

    Bir ben öldü bende, ben bende değilim

    Bir ben doğdu bende, artık ben değilim

    Kul oldum, şükür kula kul bende değilim

    Tecellinle dirildi o aşkın, kör âşık değilim

    Mâziye ait ne varsa silindi, bigâne değilim

    Yeni bilinmezler göründü, görmez değilim

    Görmezlikten gelirdim, görmeyen değilim

    Kalbim, gönlüm, dilim açık, susmaz değilim

    Bilinmezler Sen’inle bilindi, dilsiz lâl değilim

    Kalbim Sen’i konuşur, Sen’siz bir ben değilim

    Dobra dobra söyler yanarım, kemiksiz değilim

    Hak yolun saf delisiyim, serseri divâne değilim

    Hikmetle beyan ederim, vahye yabancı değilim

    Rasûlû Edîb’inle dolu lügatım, söz sahibi değilim

    Söz O’nun, sözcüyüm, sözüne söz katan değilim

    Pişmiş aşa su katan, söze zehir, zâr atan değilim


    106
    Eski Arslan kocasada olmadı kedi, yüreksiz değilim

    Âşık Rüyeti Şîr Fârûk dönmez geriye, eskisi değilim

    Eski kurtdan olmadı çakal, Hakkı bilir, batıl değilim

    İnsanlığa talip âciz kulunum, şâh pâdişah değilim

    Toronto, Kanada

    13 Mayıs 2012

    Gece Yarısı 4.40 AM

    Ârife târif mi lâzım?

    Terk eden kuru lâfı, ucb ile riyâyı atan ârif lâzım

    Derviş olan hem sâdık, vefâlı, hem hiç âşık lazım

    Yok olmayan var olamaz, varını yağmalatan lâzım

    Hakkı zikirle mâkbûl olan, tevhîde boyanan lâzım

    Bilmez ârif olmayan kıymetini ancak ârif olan bilir

    Nefsini bilen erer tükenmez servete sâde âşık bilir

    Cümleden evvel lâzım erene cümleyi bir vedâ bilir

    Sıdk ile girdiği yola eylemez isyân, kizbe vedâ bilir

    107
    Ârif kişi dünyaya secde etmeyen debdebe bilmeyen

    Bağrı yanık, cânı, ruhu, gözü açık şan, nam bilmeyen

    Yüzünü yere tevâzuyla süren, harama yol bilmeyen

    Cânından ümidi kesen, cefâya şerbetli, şer bilmeyen

    Sûret gözetmez gelir içeri sîrete cânânda ruha bakar

    İnanmaz eşrâf, gelir insânı okur, ihlâsla irfâna bakar

    Lisan lâl olur hâl dili söyler vechi üzre Rahmân bakar

    İsm-i azam zuhurdur, sanâtı lütuf üzre Rahmân bakar

    İlmiyle mağrur olamaz, bergüzârın iddialı olur mu hiç

    Çıkmaz asla mürşîdin izinden, aksini iddia eder mi hiç

    Târ u mar eyler izzeti, lâzım değil gurur, didinmez hiç

    Gözyaşından yapar âsâ, akıtır içe, nefsi beğenmez hiç

    İrfân kelâmını duymaya ârifin zevk ile vicdan lâzım

    Hasîs mâlik olmaz, dalmaz nehre, sâfi sazan lâzım

    Gönlü halkla, kalbi Hakk’a bağlı ârife târif mi lâzım

    Hak hücceti bürhân divâne aşka âşığa illâ ne lâzım

    108
    Nefis elinden kurtulan ârife cennet pek müştâk olur

    İlmin nuru gönle işler, ruh cevheri altını mutlak olur

    İsrâf eyleme riyâ ile ömr-ü nâzenini cânın dilhor olur

    Bu dâvâya giren ârif namzetine varlık lâf-ı güzâf olur

    Arıtır pâk eyler gönlünü, varsın sarrâflar duymasın

    Kâmili, hâlisi, sâfı tanır sarrâf, âlem bilip duymasın

    İktidârı yok gönül ehlinin, dâvânın merdî duymasın

    Kararı yok, derindir sevdâlı, ayarı dar, Pîr duymasın

    Hak yolu dil tahtının serveri ârifte kâmil nefesi zâr

    Nefhi hayât eyler nefsine, ruhunda kâmil nefesi zâr

    Diri tenleri zinde kılan âb-ı hayât, kâmil nefesi zâr

    Feyz-i necât olur cânlara hakşinâs kâmil nefesi zâr

    Kalpleri onarır arif, her onarılan kalpte bir Kâbe

    Harranlığı ateş gülü, her samimi gönüle aşk Kâbe

    İnzivaya çekilse bile takvâsıyla kalbin ibresi Kâbe

    İnsanlık mertebesine ulaştıran arif, cennete Kâbe

    109
    Sırat üstünde ârife Hakk’a taşıyan bir Burak lâzım

    Kuru söz, amel değil kalp evinde tek Matlub lâzım

    Yolda bırakmayan Rehberi Ekrem’in şefaatı lâzım

    Mâşûk, âşık, ser lâzım, evvelâ Rabbin rızâsı lâzım

    Âdemde olan esrar nokta imiş bulan âdemdir ârif

    Kim bulur ise görünmeyen gölge imiş sırrı bil ârif

    Diyâr-ı gurbete düşen ârife târif ne gerekmez ârif

    İhtiyârı, gülizârı yok, Rüyeti Şîr Fârûk olmaz ârif

    Kitchener, Kanada

    2 Kasım 2012

    Herkul.org’da yayınlanmıştır.

    110
    Dil ve Kalp

    Yazık, dilin başka söyler kalp başka

    Oysa, vücut dilin konuşur bambaşka

    Lakin, ruhun direnir dile inat, O aşka

    Belki, dilin paslı kalbin sözcüsü aşka

    Gönül sözü bulunur, ne akılda ne yaşta

    Doğruluktur özün, her barışta savaşta

    Emniyet emanet soluk olur, nefes alışta

    Kalp varken bakmazlar söze, öze varışta

    Dil yarası derin, kalp bozuk, ruha işkence

    Hak dururken, batıl dilde dolanır söylence

    Ayırır o kalbin hakkı batıldan vakti gelince

    Hakkın ruhu sadıktır, yürekten söyleyince

    Her sözün doğrulur aşka, gönül gözün aç

    Hikmet dökülür dilinden, kalp gözünü aç

    İhlas, samimiyet, kardeşliktir, sana üç ilaç

    Dilin kalbin tek konuşur, ruhun O aşka aç

    111
    Toronto, Kanada 3 Nisan 2012

    Eve Dönüş

    Kısır döngün kırılsa, velûd döngü doğsa

    Yıkılsa fâsit daire, kirli kalpde aşk doğsa

    Kilidin çözülürdü, demezdin varsa yoğsa

    Kaç yıldı hizmet ömrün?Az var, ya yoksa

    Kelepçeli kalbin hapis zindanda, yurdun yok

    Esirsin zevkle bedeninde, hani kalp hani ruh

    Kalabalıklara kandın, yalnızsın arkadaşın yok

    Dönmek istersin evine, taşırsın ekâbir bir ruh

    Evini temizlesen, hoş sefâ gelir Hak nurlu evine

    Sildin, çizdin maziyi, sıfırlara ihsan, gelir evine

    Varsa art niyetin, bekleme boşuna, gelmez evine

    Olamazsan Sûfî derviş, dönemezsin o kalp evine

    Niyetin bir zamanlar hâlisti, vardı rıza murâdın

    Ya şimdi? Tarih anlatmak mıdır yoksa muradın

    Herkesi kınar, sorgularsın nedir samimi muradın

    İhlas, vicdan, insafla baksan, bozulmaz murâdın

    112
    Aşka müptelâ gedâsın, kalbim temiz der çizersin

    Anlayanın anladığı kadar söz söyler, çok çizersin

    Vicdan aynası kalbe sor, sanki hep doğru çizersin

    Hem nalına hem mıhına, pek ağdalı yazar çizersin

    Dolaşsan farklı boyutlarda tevâzûlu, sade bir kul

    Sıyrılsan onca mâlâyâni işten, dönersin evine kul

    Tecelliler açılsa ilim verilir, kalp evinde renkli kul

    Unutursun benlik bizlik davasını, olsan Dosta kul

    Toronto, Kanada

    26 Haziran 2012

    NOT: 2 Temmuz 2012’de herkul.org’da yayınlanmıştır.

    113
    Firavun ile Derviş

    Yetmiş iki millete bir gözle eşit bakmayan

    Hakikâtın kafiri, şerrin dik âlâsı evliyasıdır

    Şeriatımız Kur’an’a kâinata düz bakmayan

    Halka mârifet satar, yalancının evliyasıdır

    Gönül pasını silmeyen, kalbi dili bir olmayan

    Yüreğine Hak aşkını koymayan âşık mıdır?

    Aklı, fikrî, canı, ruhu, içi ve dışı bir olmayan

    Kendi kendini bilmeyen Hakk’a âşık mıdır?

    Adanmış ruh olan kişi, hubbu câh ne bilmeyen

    İlim, irfan Rabbin aşk kitabıdır, sevgi deryasıdır

    Müştâk kulun ihlâs işi, gözyaşı dinmek bilmeyen

    Menzili soran eren kişi, hiçlikte varlık deryasıdır

    Alperenlerin huzurunda toprak olup gül bitirmesen

    Aşk kılıcını kuşanıp, cümle âleme kılıç çalasım gelir

    Hak gönlünün zikri vird ü ezkârı olup aşk bitirmesen

    Kibir girer eve, Firavun ile Hâmân, şeytan olasın gelir

    114
    Derviş sırrı gizlidir, arştan ferçe uçup yeryüzüne inmese

    Gülen yüz kan ağlar, dünya Rüyeti Şîr Fârûk’a zindandır

    Halk öğüt dinlemez, Mesih ile Mehdi bir olup pîr inmese

    Her nefis Deccal ile Süfyan olur, nefis firavuna hayrandır

    Kitchener, Kanada

    06 Ağustos 2012

    115
    BÜYÜK
    CİHAD

    116
    Fütüvvet

    Zulfikar’dan itidir sözüm iki ucu keser

    Dayanamam inkar yanlışa iki elim eser

    Haydar Karrar misali, deli gönlüm eser

    Hayır yok lügatımda, azcı kibirden eser

    Kırküç yıldır doğruluk soluklar nefesim

    Özüm sözüm bir, Hakkı söyler nefesim

    Samimiyet üfler kalplere duru nefesim

    Olduğum göründüğüm bir zikir nefesim

    Doğruluk cennet bahçesinde sütden nehir

    Ağzımdan bal akar, kaynağı öz sudan nehir

    Yaşamı kuşatır, karanlığı boğar temiz nehir

    Yardımcıdır doğrunun Rabbim, kutlu nehir

    Dönerim Yaradana doğduğum gibi pir u pak

    Sevemedim dünyayı, kasr-i emel ahiret hak

    Ne tuli emel girdi tek rüyama, ne sureti hak

    Yüksek dağlarda gezerim, elhak o ölüm hak

    117
    Sen’siz kalp ölü, ruh cansız, aşkınla yaşarım

    Hicap, hacalet çeker, lutfuna sebepler ararım

    Zulmettim çok nefsime, affıma yollar sorarım

    Sadık, vefalı kölenim, tek rahmetine koşarım

    Toronto, Kanada

    31 Mayıs 2012

    NOT: Şiirde geçen ve halen Azerbaycan Türkçe’sinde kullanılan iti keskin, azcı,
    azıcık, hacalet utanma haya manasına gelir.

    118
    Garip
    Bir garip geldi geçti buradan

    Gözü kara, gönlü ak bir yiğit.

    Bir sevgi seli yükseldi oradan

    Gözlerin yaşlı, bağrın yanıktı yiğit!

    Derbeder derdine derman var mı?

    Izdırabıma çare, vicdanımdaki ar mı?

    Kalmadı, kurudu sanki hizmet hasletin.

    Doğrul, şahlandır atını bu son savletin.

    Nerede hani?İhlasın, sabrın, samimiyetin.

    Hani içindeki sönmeyen ateş, hani safvetin?

    Musibetin olmuş husumetin, kin ve avdetin.

    Derdine çare olamadı mı, o yıkılası izzetin?!

    Koş yiğidim, kanatlan uç, ıssız deryalara

    Yük ağır, yol uzun, engebeli, dertli sensin.

    Cehd et hayallerde beklenen, o rüyalara

    Anahtar sende, sırrı sevki bilen kaşif sensin.

    8 Ekim 1995, Bakü, Azerbaycan

    119
    Gecelerde

    Ruhum aç binbir korkuyla ağlar, çileli, ızdıraplı, kara gözlerde

    Sen’den Sana sığınırım, aç kapını sonsuz esmanla tecellilerde

    Hüzünlü kalbim kırık yaralı kuş, kimsesizim Sen’siz gecelerde

    Ceyhundur gözyaşlarım, umutla pır pır çarpar merhametinde

    Temizlendi veradan, kirden kalbim tevbeyle, gündüz ve gecelerde

    Vicdanım susmaz, mükemmellik sevdası solur, duyu ve hecelerde

    Fenerle insan arar ihlaslı samimi düz kelamım, derya ve derelerde

    Gerçek doğru cilalı parıldayan kalbimde gizlidir, duygu ve nicelerde

    Kutsi hediyenle muştuluyum, sağnak sağnak yağar rüya ve gecelerde

    Açıldıkca kapılar vahdetinde birlik göründü, o makam ve derecelerde

    Tırmanırım halden hale, şaşkın perişanım, her istasyon ve derekelerde

    Has niyetimle fantaziler, ütopyalar mazi oldu, aşılmaz dağ ve tepelerde

    Suyumun kaynağı saf, duru, pir ü pak, temiz, her mevsim ve senelerde

    Zaman aktı, kimse çalamadı o kalbimi, korudum, her çukur ve çetelerde

    Kalbimin zümrüt tepelerinde tek Sen vardın sığdın, her söz ve hecelerde

    Kimse atamaz Sen’i kalbimden, evinde sadık köleni gündüz ve gecelerde

    Tahtının aşk merkezidir kalbim, ne altında ne üstünde, gündüz ve gecelerde

    120
    Aramam başka hazine, ne cennet sevdası ne dünya isterim, Sen’li hecelerde

    Kalbimin kendisidir sonsuz aşkın, kapında tasmalı kulunum, hiçim gecelerde

    Kabe’den büyük kalbim, ruhum, aşkım, Sen olunca merkezinde tecellilerde

    Toronto, Kanada

    19 Mayıs 2012

    NOT: 4 Haziran 2012′de Herkul.org’da Sizden Gelenler bölümünde yayınlanmıştır.

    121
    Gülmez Padişah

    Kara gözlü, gülmez insan!

    Sen nesin? Anlamadım…

    Senin olmadığın günler

    İnan ancak yaşadım, gülmez padişah!

    Gözlüklerinin rengi içine vurmuş

    Öyle bir bakıyorsun ki, kar gibi donmuş.

    Pek mağrursun; sanki hava, su senin

    Simanda tebessüm niye yok? Gülmez padişah!

    Kulakların delik, yaşın gelmiş yetmişe kara gözlüm!

    Bir ayağın çukurda, kafanda kırk tilki dolaşır, şahin adam!

    Bakma bize öyle, neşemize limon sıkıyorsun be adam!

    Elindeki antik foto makinanla bizi niye çekiyorsun? Gülmez padişah!

    Ellerin arkada, bir sağa, bir sola dehşet saçıyorsun.

    İçin geçmiş halinle hala fitne fucur arıyorsun…

    Yok sana ekmek burada, burada kimi ajan sanıyorsun?

    Biz dostuz sana, açık gedik bulamıyorsun. Gülmez padişah!

    Gözlerinin siyahi rengi kalbine, gönlüne vurmuş!

    122
    Baktığın her taraf kararmış, sanki buz gibi donmuş!

    Tarlada ekilen ekinler, açan çiçekler hemen solmuş!

    Benim kara gözlüm, gül artık biraz, gülmez padişah!

    Rüyeti Şîr Fârûk

    1 Temmuz 2000. Tori Hoteli, Tiflis, Gürcistan

    NOT: Bu şiirim, Gürcü asıllı vatandaşımız Mehmet Ali beyle düet yapılarak Tori Hotelinin
    lobisinde yazılmıştır. Şiire ilham olan şahıs bizi 10 günlük Gürcistan gezimiz sırasında takip
    eden 70 yaşındaki, kara gözlüğünü hiç çıkarmayan, Zenit marka antika fotoğraf makinesini
    elinden düşürmeyen KGB ajanıdır. Bu şiir, tarafımca Gürcistan’ın eski Cumhurbaşkanı Eduard
    Şvardnadze’nin Başdanışmanı ve Tiflis Emniyet Müdürü Antony’nin de bulunduğu, Gürcü
    elitinin katıldığı veda yemeğinde Gürcü Sarayında okunmuştur. Gürcü diline hemen orada
    tercüman tarafından çevrilen şiir, konuklar ve Antony tarafından ayakta alkışlanmış ve ertesi gün
    Gürcistan’ın devlet gazetesinde yayımlanarak tarihe geçmiştir.

    123
    Hak Dostu

    Kalbin görünmez ışığı, Rahman ü Rahim


    Kainatın, sevginin kaynağı, tek Hak Dostu
    Ruhun Letaif-i Rabbanisi Rahman ü Rahim
    Kalbin Allah’ın evi ışıldar, aşktır Hak Dostu

    Hz. Ali Şahı Merdan’dadır o ilm-i Rahman


    Kalbinde derinleşir sırra açılır, Hak Dostu
    Kapının anahtarı tefekkür, hakikat Rahim
    Batınlar batını peçesini sıyırır, Hak Dostu

    Kalbinin arz noktası, sırr-ı Hafidir Rahman


    Hususi daireye alınır da olursun Hak Dostu
    Ahfa birlik yeridir, miftah Rahman ü Rahim
    İlham yağar doğrudan o yolcuya Hak Dostu

    Hz. Musa’nın anasına, arıya vahyetti Rahman


    İndi Hatem’ül-Enbiya’ya safi ilham, Hak dostu
    Vahdet’te Ehad, Ehad’da Vahdet, birdir Rahim
    Kalbinin senle ve sensiz manasıdır, Hak Dostu

    Dil, akıl, mantık, ruh susar, konuşur tek Rahman


    Bir ses, işaret, konuşmayan o iltifattır, Hak Dostu
    Şeytan fısıldasa da ruhuna işleyen nefestir Rahim
    Konuşmayan kalbini doyuran mesajdır, Hak Dostu

    Perdeden iç ve dış duyularına ulaşır doğar Rahman


    Sadık rüyaları doğru bir yolun yolcusu, o Hak Dostu
    Temizler, ahlaklandırır, rızıklandırır ve besler Rahim
    Ruhanilerle ilişkili, meleklerden arı insan Hak dostu

    İnanana inanmayana hep verir, hiç ayırmaz Rahman


    Ruh kanatlanır uçar, insanlığa yükselir olur Hak dostu
    Her yaşta ayrı olgunlaşır, filizlenir, sıcak rahmet Rahim
    Yağmur olup gönüllere akar, o gerçek insan Hak dostu

    Toronto, Kanada

    25 Nisan 2012

    NOT: Herkul.org’da 7 Mayıs 2012′de yayımlanmıştır.

    124
    Hakikâta Dost

    Hakikât bir çiçek kadar zarif ama boyun eğmeyecek kadar güçlüdür!..

    Hayat geçer, ömür biter, süre dolar, vade tamam olur, Allah güçlüdür…

    Beklenen hep geç gelir; geldiği zaman da insan başka yerlerde olur…

    Bizden geriye kalacak olan mazlum karşısında sevecen duruşun olur…

    Ben başkasını düşünerek yazarım, sen üstüne alınarak okursun, nefis batırır…

    Bir öpmede bir sapakta batma, bazen küçük bir delik, koca bir gemiyi batırır…

    Ya tutulacak kadar yakın ol, ya da unutulacak kadar uzak, kalma hepten ırak!

    Büyük acılar çekenler, imanın değerini bilirler, yanlış hesap Bağdat kadar Irak!

    Kız evladı rahmet, erkek evladı nimettir der Hâtemül Enbiya İki Cihan Serveri…

    Allah nimet için sorgu-sual eder, rahmet için ödüllendirir, olursun sen ukbâ eri…

    Lodosun fırtınanın şiddeti ne olursa olsun; martı sevdiği denizden asla vazgeçmez!

    İnsanlar, güller arasında hep diken arar, dikenli güllere şükretmez ama vazgeçmez!

    Gerek yok her sözü laf ile beyana… Bir bakış bin söz eder, bakıştan anlayan isterim…

    Sessizim, durgunum… Sadece dinlediğim şarkılarda, türkülerde kaybolmak isterim…

    Siniyorum, oturuyorum bahçede masamın kenarına, kendi evimde evsiz mülteciyim!

    Kimsem olmadığından değildir yalnızlığım; kimsesiz olduğumdan tenha mülteciyim!

    125
    Yalnız olduğumu hissettiğim anda en büyük dostum Rabbimdir, en iyi, gerçek dost!

    Bilmek başka, bulmak başka, O’nunla dost olabilmek bambaşkadır, yeterli bir dost!

    Kısmet etmiş ise Mevlâ; el getirir, yel getirir, sel getirir, binbir musibetten çıkar hayır…

    Kısmet etmez ise Mevlâ; el götürür, yel götürür, sel götürür, yağ ile balda yok hayır…

    Başkası olmam kendim olurum, çünkü hayat başkası olmak için çok kısa, sermaye az!

    Aşkı bilmiyorum, tekamül eder has niyetim, gönlüm hakikâta dost, ilmim, irfânım az!

    Rabbim affet, hidâyet lûtfet, gönlüme, kalbime, ruha kur tahtını, her halime hükmet!

    Hamd ile sena ederim celal-i vechinle azim sultanlığına, nefse aşk u merhamet lûtfet!

    Kitchener, Kanada

    21 Temmuz 2012

    126
    Hicretle Kurulan Dünyamız

    Hep bilinmezliğe yelken açardı, çocukluğunda pür şendi


    Hicretde keramet vardır derdi, ergenliğinde pek sevecendi
    Kudsiler ordusunu erken buldu, nefer asker yazıldı, o erdi
    Annesinin ‘orduda şehit ol emi’ sözü aklına geldi de ürperdi

    Anadolu’dan İstanbul’a doğru yolcuydu, kimsesiz hicret garibi


    Kaderin rüzgarına kendisini bıraktı, kalbi acılı tebessüm garibi
    Gülümsedi, gözleri daldı, Kudretli Rabbine sığındı iltica garibi
    Sonsuz tevekkülle teslimiyetden pişmanlık duymadı, aşk garibi

    Hiç bir sebep hikmetsiz değildi, her işte bir hayır vardı, bilirdi
    Zincirleme, reaksiyon gibi hayır hayırı takip ederdi, sırrı bilirdi
    Her şerde dahi bir hayır vardı, şerleri Rabbinden hediye bilirdi
    Yaratılan herşey ya doğrudan veya neticeleri itibariyle güzeldi

    Önemli olan samimi niyet, dürüst bir kalp, civanmert pak ihlastı
    İşlerini O’nun merhametine, rahmetine, lut sunardı, ismi mahlastı
    Saflığını kaybetmediği sürece bol yağan ihsan, inayete mazhardı
    Kısa ömründe pek çok defa keramete şahit olmuştu, ilmi izhardı

    Tertemiz duygularla elinde bir valiz İstanbul’da yeniden doğdu


    Tanıdığı tek arkadaşını buldu, öz yurdunda hicretle aşka doğdu
    Şükrediyordu, kurbeti kendine hicretle oldu, ilme merak doğdu
    Hakkı kaldırmak için yanıp tutuştu, samimi hicret niyeti doğdu

    Allah rızası odaklı yaşamak hicretinin merkezindeydi, atlıydı


    Hicrete kanatlanan adanmış ruhu coşmuş, önden giden atlıydı
    Doğru zamanda doğru yerde bulundu, herdem şükreden atlıydı
    Kınalı kuzuydu, nefsi gemileri, yükü yakan deli muhacir atlıydı

    Başı dik, alnı ak, duru güzel insanlardı hicret yolu yoldaşları
    Onlar, bilinmekten kaçan meçhullerdi, isimsiz kahramanlardı
    Onlar, Türk Dünyası ve insanlığa hizmet sevdâlı arı gönüllerdi
    Onlar, Türk’ün coşkulu, samimi yürek sesiydi, öz Anadoluydu

    Türkiye’nin canı, cananı, yareni, nefesi, umudu, sevgi gülleriydi


    Onlar, idealizmin türküsünü çalan son destandı, rüyası efsaneydi
    Onlar, Anadolu’nun helal kazancı, himmeti, el emeği alın teriydi
    Onlar, “Bu Ülke”nin gerçek sahibi vatan evlatları, saf yerlileriydi

    127
    Ecdatın şuuraltı kredisinden yâdigâr Selçukluydu, Osmanlıydılar
    Onlar, ana kuzusu, mütevazi, cesur ihlaslı çocuklardı, şanlıydılar
    Onlar, yaşanmadık bir hayat bırakan Hak aşıkları, halk dostuydular
    Onlar, kolektif destanın yılmaz, sade neferleri, basit sıradandılar

    Davalarını anlatmak için gemi yakan Tarık bin Ziyad gibi ilk muhacirlerdi
    Onlar, uyanmış Ashabı Kehf’in yedisi, Kıtmirdiler, ahiret hedef olmalıydı
    Hakk’ın şahsi manevisi yolunun sevdâlısıydılar, insanlık payda olmalıydı
    Yeni bir dünya kuruyorlardı, Allah ve Rasulu en gür seda, sevgi olmalıydı

    Toronto, Kanada

    09 Temmuz 2012

    128
    Hızır

    Yeşil sarıklı, beyaz cüppeli Ulu dedi:


    Hızır gibi hızlı koş ve acil yardım et
    Sorma ben kimim, insana selam et
    Bekleme Hz. Hızır’ı, hikmetli kelam et

    Aç sineni, üveykler gibi kanatlan boca et


    Durma, arkana bakma, sorgusuz sual et
    Doğru düz söyle sözünü, o kalbini uca et
    Aldırma kem gözlere, Hızır gibi sırlı dua et

    Yardım isteyeni boş çevirme, himmeti ali et


    İnsanı insandan ayırma, gözünü kapkara et
    Muhtaç her kula karşılıksız hemen yardım et
    Sorarlarsa sus, Hızır gibi hızlı ol, özlü beyan et

    Emniyeti telkin et, emin sıfatla sıkca tebliğ et


    Ehil bulunca emaneti taşıma, derhal teslim et
    Kalb gözünü aç, hiç ücret isteme, ak beraat et
    Hakkı sev, koru, yay, doldur kabını, hızlı Hızır et

    Toronto Kanada

    5 Nisan 2012

    NOT: 9 Nisan 2012′de herkul.org’da yayınlanmıştır. Bu şiire ilham olan rüya Şubat
    2007’de görülmüştür, etkisinden kurtulmak mümkün olmadığı için nihayet bu rüyanın şiiri
    beş sene sonra yazılmıştır.

    129
    İhsan

    Levh-i Mahfûz’da kader-i İlâhî Kitab-ı Mübin

    Âlem-i Gayb’ta Nakkaş-ı Ezelî İmâm-ı Mübin

    Başlangıçtan ahire Ehad Melikül Hakkıl Mübîn

    Bahşet hidayet ilmini kıl bize ol Feth-i Mübîn

    İhsan kalpde yağmur yüklü dolu bulut, Rahîm

    Yardım et başkasına, yeşersin Gafuru Rahîm

    Rikkat-i kalbin şefkate der Rahman ve Rahîm

    Rabıtayı mevtde kâvî kul, bulur Ebedî Rahîm

    Samimi kalbe yağan ilmi sağanaka âcizim

    İzahtan vâbeste hediyeni tarife lâl, âcizim

    Kalbimi açan sihirli anahtara bigâne âcizim

    Ruhuma işlenmiş öze dönüşe açım, âcizim

    Kalp gözüm açılır, görülmeze seyirciyim

    Perdeler yarılır, bilinmeze talip geceyim

    Rasulün gönlüme karışır, hiçe heceyim

    Basiretine firasetine muhtaç bir eceyim

    130
    Görünmez sayfalar okunur, destî kudretinle

    Binlerce anlam çıkar birden, sevkî avdetinle

    Gerçekler safî dökülür bir bir, iznî savletinle

    Dehalar dahi şaşar velûd döngüde, izzetinle

    Toronto, Kanada

    03 Haziran 2012

    131
    İstikamet

    Tevekkül, teslim, tefviz, tevfik üzre, tek istikametim

    Güvenim tam kimsesizlerin Rabbine, düz istikametim

    Açıktır dergahım, kalbim her insana, ibre istikametim

    Gayretle tebliğe memurum, şaşmaz sıratı istikametim

    Doğruya doğrudur, eğilmez bir sözüm, yok hiç tıraşı

    Tüm sesleri Hakka vururum, yok başka mihenk taşı

    Dik durur, diklenmez yürek tek atar, yok hiç yoldaşı

    Bir ayağım sağlam basar, öteki gezer, yok hiç adaşı

    Görsem ki bir kulun su üstünde yürür, aman kime ne!

    Güvenmem, belki istidraçda yüzer, ilgilenme bana ne!

    Balıklarda yüzer, kurbağalar suda yürür, mucize mi ne!

    Uçmaksa marifet sineklerde uçar, o gururlanmakta ne!

    Acizim, fakirim, dertliyim, yılmaz azmim yardımına muhtaç

    Tut elimden kimsesizim, cüzi ilmim desti kudretine muhtaç

    Tüm kapılar kapansada kapında gedan, rahmetine muhtaç

    Sebepler tükendi, aç gönlümü ilahi aşkım inayetine muhtaç

    Kalabalıklar içinde uzlette yalnızım, Hz.Yusuf gibi zindadanda

    132
    Hızlı koşar, çatlar nefesim, durduran zata hayret ü püryanda

    Ruhunu Rahman’a teslim etmiş bir hiçim, varımsa hüsranda

    İçim dışım bir değilse, kazanma kuşağında kaybeden isyanda

    Zayıf, naif kulunum, tevekküle yapıştım, huzurunda kul oldum

    Lutfuna da kahrına da sevinen, şerlerde hayrı arayan kul oldum

    Her şeyde hayır var dedim buldum, perdesiz bir Sana kul oldum

    Razıysan tevfik et öldür kulunu, emanetinde emin düz kul oldum

    Toronto, Kanada

    26 Mayıs 2012

    133
    Kadınım

    Köpüren, dalgalı hırçın bir deniz

    Gönlünde deli deli eser rüzgar

    Kopmaya görsün öfkesi

    Herc ü Merc olur inletir zar zar

    Reşha reşha durulur öfkesi

    Felaket, sessizliğinde gizli

    Anlamak ne mümkün hava durumunu

    Akdeniz gibi serin, Karadeniz gibi huysuz

    Gözlerinden Muson yağmurları dökülür

    Kimi zaman gamzesinde çiçekler açar

    Ruhunda şimşekler dört mevsim çakar

    Bilinmez ne zaman yaz, ne zaman güz

    Bir esti mi lodos, süpürür onca emeği

    Dinlemez meleği, beni şeytana benzetir

    Sabun köpüğü gibi söner deli nefesi

    Ne dalga, ne rüzgar, ne öfke kalır

    Bataklıkta açan güldür, yüzü peçeli

    134
    Zıpkın gibi bakışları manalıdır, yakar

    Dünya ahiret can yoldaşım, cananım

    Hayatımın süsü tek yoldaşım, sırdaşım

    Rüyeti Şîr Fârûk der: Oğuzlar doğurur altız

    Gökte ulduz, Suda deniz, Toprakta yaldız

    Aybaşın Hilal, sonun Dolunaydır Azeri kız

    Seven doğurur aşkım, söyletmesene ay kız

    Ankara, Türkiye

    4 Ekim 2000

    Bakü, Azerbaycan

    30 Temmuz 1994

    Toronto, Kanada

    13 Nisan 2012

    NOT: Eşim Sona Hasanova veya Türkçeleştirilmiş ismiyle Suna Arslan’a ithaf olunur. Üç ayrı
    tarihte, üç ayrı şehir ve ülkede yazılıp tamamlanmıştır.

    135
    Kalmış, Kalmamış

    Kalmış bir avuç Hak delisi, yolunu açan hâdîmler kalmamış

    Kalmış önden, sonradan giden atlılar, duymayan kalmamış

    Kalmış zulmeti dağıtan Şahs-ı Mânevî, bâtıla çare kalmamış

    Kalmış beklenen kutsîler ordusu, bahaneye gerek kalmamış

    Haksızlığa hiç mi hiç tahammül, Hz. Eyüp sabrı kalmamış

    Adalet çatlamış, haram ve helal dengesi, terazi kalmamış

    Mutlâk adalet kalmış ukbâya, vefâlı adîl hâkân kalmamış

    Dalkavuklara kanan nâdânlarda, itibar, metelik kalmamış

    Kalmış esmânı okuyan talihliler, mârifete vâkıf kalmamış

    Kalmış duru kalplere inen sekîne, sulh adacığı kalmamış

    Kalmış tecelline müştâk gönüller, zikirde ısrar kalmamış

    Kalmış ilim için Çin Maçin koşanlar, kitap okuyan kalmamış

    İmanlar tûrâb olmuş, hakiki tevhidi eken eren çiftçi kalmamış

    Dünya sevgisi sarmış, ahirete hâyrân zâhid alperen kalmamış

    Paraya tapanlar türemiş, makamı, şân şöhreti tepen kalmamış

    Haksızlığı, adaletsizliği, eşitsizliği hoş gören, kimse kalmamış

    Kalmış yaşatmak için yaşatanlar, sahabe îsâr kıvamı kalmamış

    136
    Kalmış razı olunan ve olanlar, duâda ızdırâr, gözyaşı kalmamış

    Kalmış dünyada cennet kokulular, hamdle şükreden kalmamış

    Kalmış A’raf’ta gözleyen dostlar, kurtarmaya mecâl kalmamış

    Öbür tarafta zebanilere anlatacak yalan, masal kalmamış

    Basireti, feraseti, gözü kapalıya çok söze hâcet kalmamış

    Merkep yerine konan gönül sıkılmış, nâîf aptal kalmamış

    Abdâl’da bile aldatan dosta düşmana verecek gül kalmamış

    Kalmış ölümün yüzüne gülen atlılar, korku kalmamış

    Kalmış adanmış ruhlar, sevdâlılarda endişe kalmamış

    Kalmış dünyayı, mezarı cennet edenler, tasa kalmamış

    Kalmış Allah’tan korkan yiğitler, korkakta îzân kalmamış

    Asâleti, dirayeti kavrayan hakiki dost, yâren kalmamış

    Mertlik havada dövülen su olmuş, ölçü mîzân kalmamış

    Hakkı söyleyen deli âşıka meydan, divânda söz kalmamış

    Samimi dostluk, kardeşlik ölmüş, dost cankuşu kalmamış

    Kalmış özü sözü düz aynalar, safî Hak aşka tâlip kalmamış

    Kalmış içi dışı bir nice Hak dostları, sevip sayan kalmamış

    Kalmış sağlam duruş erleri, her doğruyu duyan kalmamış

    Kalmış işimiz inayeti veren Dost’a, başka güven kalmamış

    137
    İnkarcıda edep, hâyâ yok, küfrânda insanlık, fûtur kalmamış

    Arsıza açık gönül, dövene elsiz el, sövene dilsiz dil kalmamış

    Namert de şeref, onur, alçaklıkta set, sınır, serhad kalmamış

    Safî dervişe saygı yitmiş, susan Rüyeti Şîr Fârûk, âr kalmamış

    Toronto, Kanada

    02 Haziran 2012

    NOT: 9 Haziran 2012′de herkul.org’da yayınlanmıştır. Bu şiir yayınlanmak için değil Hak
    dostlarını uyarmak için yazılmış ve kıymetli hocam Osman Şimşek’e gönderilmiştir.
    Herkul.org’da yayınlanmasına ne kadar şaşırdım bilemezsiniz. Muhterem Fethullah Gülen
    Hocaefendi’nin bilgisi olmadan yayınlandığını sanmıyorum, demek ki kalpten ihlaslı ve samimi
    biçimde yazdığım dostane uyarılar hedefini buldu, derdime hocam ortak oldu.

    138
    Kartal’ın Düşü

    Özgür bir kartalım dağlar başında, yırtarım bulutları kanatlarımla uçarım

    Durdurmayın beni, ruhum sıkılır, boğarsınız kartalı, uzaklara gider uçarım

    Keskin gözlerim kuşbakışı tepeden görür alemi, kurallara sığmam uçarım

    Dağların bağrında yuvam, bulutlar beyaz yorganım, rüzgarla yarışır uçarım

    İkinci bahar ömrümde haykırırım, parçalarım pençelerimle karanlığı yırtarım

    Haykırırım doğruları, ezerim yalanları, uç kartallarla zirvede buluşur, yırtarım

    Çift başlı kartalın sağ başı doğuya bakar, sol başı batıya bakar, zulmü yırtarım

    Selçuk’um, Alparslan’ım, Kılıçarslan’ım, Melih Şah’ım, okumla avlar, yırtarım

    Acıtmam, lafı eğip uzatmam, en asileri dahi kırmadan iknayla teslim alırım

    Etmem kimseyle alay, geçmem dalga, sarmalarım kırıp kalbi aşkla saki olur

    Giy tevazu hırkasını, günahlarını özünün kirini temizle, içinde baği said olur

    Her dem teyakkuz soluklu kula bilinmeyenler sunulur, kim şaki kim said olur

    Kartala serçe şefkati gerek, izzetli düzgün duruşunla kuşat, serçe kalbim hıçkırır

    Ruhum serçenin aşkını duymazsa boğulur, nefes alamaz da kartal’ın düşü kırılır

    Hop hop serçe yüreğinle kartalı severde yıkarsın firavunu erenlik yolu uca açılır

    Enaniyeti itiraf eder, serçe kuşumda hiçliğime ağlarsam eğer, asil kartal yükselir

    Kitchener, Kanada

    06 Temmuz 2012

    139
    Kimim

    Ben kimim, neyim, hiç bilemedim

    Çifte kimlikle özümü bulamadım

    Azgın akan nehre set kuramadım

    Durgun göle çığlık maya atamadım

    Yakup olup Yusuf için berkce ağlasan

    Musa olup Rabbini Turi Sina’da arasan

    Bağrın yanık olup sabrı çilen dolmadan

    Ne çıkar! Gözün yaşlı İlahi Aşk olmadan

    Aşığım İstanbul’un tepesi Çamlıcasına

    Rastladım orada ben şakirdin hasına

    Bakmadan şu garibin kirine, pasına

    Hocam, abim dediler, matem yasına

    Gül biter aşk ile, toprak bihaber bir kul

    Aşık coşar şevk ile, Allahu Ekber de, bul

    Mecnunsuz dava hor, yetim, dava meçhul

    Kardelen isterim kışa inat, hamd ile mesul

    Yaren Yunus misali istersen aşkı himmet

    140
    Cimrilik başa bela müminde büyük zillet

    Ecdad nasıldı, ben kimim, duyun ey millet

    Candan canandan geç, şöhretin zehri illet

    10 Nisan 2012

    Toronto, Kanada

    141
    Neden kaçar, Neyi Severiz?

    Ahirzaman ümmetiyim, fitnesi tükenmez, kurtuluş zor

    Asrı saadeti, yıldızlarımızı bilmeyende davaya vefa zor

    Kurmaca esaretleri yıksam, büyük puta şirk serenat zor

    Fıtrata aykırı her kuralı yıksam, tabulara tabiyetim zor

    Hem davamın hem onun rehberinin delisiyim kalbimde

    Hak aşkımın sevgisi sarar, kuşatır insanı sever kalbimde

    Sensiz geçen bir salisem yok, Hak nurun gözü kalbimde

    Seven samimi aşkınla eritirim, kimse dayanamaz kalbimde

    Yollar dik, sarp yamaçlı da olsa sevgi ışığınızı takip ederim

    Herdem canan sohbeti isterim, ruhum zevk alır, aşk ederim

    Sevgini yüceltip büyütür, buzdan egomu parçalar, budarım

    Kutlu beyanın dili rikkatli kalbimi sarmalar, cennete çevirir

    Sevgimin nârı o denli dayananılmaz ve kaçınılmaz ki, yanarım

    Yalnızlığımı dağıtır, kalbim, dilim, ruhum aşk u meşk sayıklar

    Tutunmaya çalıştığım köklerim asırlık çınar gibi toprağa yapışır

    Güneşe fezâya ufkum açılır, aşkım şevkim kalbimi kuşatır, sever

    142
    Bembeyaz bir süt, katıksız bir yoğurt olur, imanım yükselir

    Rabbimin bana sunduğu kutsal sofrada, zikrim ziyadeleşir

    Aşk ateşi narın dört mevsim, gece gündüz ufku aydınlatır

    Kalp ve ruhun mutmain olurda, namazlaşırsın, razılaşırsın

    Kalp gözünüz açılır, hoş gelirsiniz aşka ledünnî dünyasında

    Safî Rab sevginizle hayat anlamlıdır iki cihan Mülk âleminde

    Çıplak kalmak korkunuz kalkar, edep örtü olur örtü âleminde

    Salt sevginin huzur ve mutluluğudur ilâhî aşk, lâhûtî âleminde

    Öyle sevdim varlık sahibi Rabbimizi eve geldi, kalbime sığdı

    Allah bir defa oturdu mu kalbe muhabbet doğar, akla sığdı

    Yön veremezsiniz sevgi akışına, değerliyse aşk Hak yola sığdı

    İstekli sevgimin beklentisi, çıkarı yok, kâmilse Cemâle sığdı

    Yanık bir türkü, sızılı bir şarkı, âşık deyişi gibi kalbe akmak isteriz

    Kendi sevgi anlayışımızla birbirimizi yaralamak, kül etmek isteriz

    Allah’ın şefkatinden fazla merhameti maraz görür, kaçmak isteriz

    İstek ve coşkuyla kanamak, kanatmak aşkımızı yaşamak isteriz

    143
    Dudaklarımda Rabbime şükür şarkısı var, Alemlere Sultanı sever

    Ayrım ayrımcılık yapmaz sevgim, eşit dağıtır, ölçülü, adaleti sever

    Gün ve gecelerde Sevgili kalbinde virdi zebânim duayım, aşkı sever

    Zıddı ile bilinmeyen Rahman u Rahim’i sevince tüm esmâsını sever

    Kitchener, Kanada

    15 Temmuz 2012

    144
    Nisan Yağmurları

    Nisan yağmurları, Alperene akar ilham olur

    Fıtrat değişmez, yılan ruhluya safi zehir olur

    Ömer ruhluya ak rahmet, adalet, vicdan olur

    Faruk kuluna hakkı batıldan ayıran dava olur

    Osman’a merhamet, hilm, tevazu zirve olur

    Fatih’in fethi derin, mangal gibi yürek olur

    Burak yükselir arzdan göke, beyaz at olur

    Hatice’ye herşey pirü pak, açık aydın olur

    Suna’daki safi nefret bir gün safi aşk olur

    Fatma’nın ömrü ahiri dua, tövbekar olur

    Buşra’dan ailesine hep selam ü hayır olur

    Meryemdir tek saf, temiz, ererde pir olur

    Şekle bakarsan sen, benle ene, kibir olur

    Gerçekte, ne sen ne ben varız, ayan olur

    Tüm kainat tecellidir esmanın, zuhur olur

    O, ol dedimi olur, hiçlik varlığa inkilap olur

    145
    Nisan yağmurları dindi, Mayısım yaz olur

    Davamdan başka dava, aşklar haram olur

    Tecelli ettin gönlüme Sen’sizlik yalan olur

    Öze dönüşüm Sana’dır, Refik’in âlâ olur

    Toronto, Kanada

    24 Nisan 2012

    NOT: 14 Mayıs 2012′de www.herkul.org’da Sizden Gelenler bölümünde yayınlanmıştır.

    146
    Niyetime Kanıt

    Niyetim halis, rızanda marziye muradı aşka kanıt

    Samimiyetimden kuşku duyana söylemem kanıt

    Bin başımı kessen bozulmaz özüm, daha ne kanıt

    Aşkına müptela gedayım, aynadır kalbimde kanıt

    Anlayanın anladığı kadar öz söyler, çok çizerim

    Aşkın aynası kalbe sor, latifeli, ince düz yazarım

    Korku ve ümit arasında iğneli ağdalıdır üslubum

    Farklı boyutlarda dolaşır, şevkle ilhamlar sunarım

    Sıyrıldım hayvanlıktan insanlığa Hakka kul oldum

    İsimlerin bilindi, o aynanda sırra aşina kalp oldum

    Renkler kayboldu, renksiz rüyamda pak kar oldum

    Unuttum benlik bizlik davasını, aşka dilbeste oldum

    Kelepçeli kalbim hapisti zindanda, pek içli ağladım

    Ruhum esirdi bedende zifiri zindanda, hep sızladım

    Yandı kavruldu ateşinde çok pişti kebabı püryanım

    Acılar içinde kıvrandım, kurtuldum, anadan üryanım

    Evini temizledimde doğdun, safi nur evine hoş geldin

    147
    Yalancı dostları sildim çizdimde, o sır evine pir geldin

    Has niyetim sümbüllendi, çiçek açtın evine gül geldin

    Güvendim, inandım, evin Firdevs Eden oldu, Sen geldin

    Kısır döngü kırıldı, çifte kanatlandım, coştu kalp bir kere

    Fasit daire bozuldu, umutla Seni andım, bilmem kaç kere

    Dizginlemez feryadım boşaldı, Dost’a selam, binlerce kere

    Değerler manzumem genişledi, ol hudutsuz, sınırsız kere

    Toronto, Kanada

    02 Haziran 2012

    148
    Nurdan, Nefsine 40 Nasihat

    1. Allah en güzel vekildir. O’ndan başkasına dayanma.İnsan ölür veya aldatır, mal tükenir,
    kariyer çizilir, şöhret zehirler, evlat ters dönebilir. Stres, depresyon takılma, güven Allah’a ve
    sana şah damarından daha yakın olduğunu bil de davranışında ölçülü ol.

    2. Allah dost ise başka dosta ihtiyacın yok. Dost istersen Allah yeter.En iyi dostun bile ihanet
    edebilir, dünya dostlukları Allah rızasına dayanmıyorsa imtihan ardı sıra gelir. Hakkın sana
    sevgisi varsa halkın teveccühü lazım değil, zaten isterse sevdirir seni.

    3. Her şeyde bir hayır vardır. Şerlerden hayrı yaratan Allah’tır, bela geldi mi sevin, Allah’ın
    hediyesi olarak gör ve sabret, eğer sabredersen hayra inkılap ettiğini göreceksin.

    4. Her zaman pozitif ol, olumsuz davrananlara gül, gülücükler dağıt. Unutma bir yağmur damlası
    aynı noktaya düşerse granitten sert kayaları dahi deler, eritir, kırar; kalbler Allah’ın elinde,
    isterse açar, telif eder, kararan kalbleri ise mühürler, gayyaya atar.

    5. Mazlumun ahı yerde kalmaz. Zalimin kısa sürede ceza görmesini istiyorsan önce ıslah olması
    için dua et ve aktif tevekkülle bekle. ‘Zalimler için yaşasın cennet’ de, nefret etme zavallılardan,
    acı onlara, şahıslara değil yanlışın küfrün aslına düşman ol, nefret et, iğren. Peygamber sabrına
    deli olacaklar, çıldıracaklar; göreceksin gayretullaha dokunacak zulümleri ve zalim cezasını
    bulacak, zira Rabbin mühlet verir, ihmal etmez.

    6. Hiç ender hiç bir sıfırsın. Acizsin, fakirsin, aciz ve fakir olanı istemezsin, oysa tüm mevcudatı
    sınırsız istersin, Ruhunu Rahman’a teslim et, sonsuz merhamete talepkar ol ve gayri isteme
    makber, sana ağuşunu açmış duruyor Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem). Acz, fakr, şefkat,
    şevk, şükür ve tefekkür yolu hakka’l-yakine çıkartacak en kısa yoldur.

    7. Her gün 70 defa tevbe ve istiğfar et, ‘Estagfirullah ve netübü ileyh’ de ki kalbinde iğne topuğu
    miktarında günah kalmasın, kalbinde zakkum çiçeği açmasın, temiz kalsın da tuba çiçeğin
    sümbüllensin, sevgi doğsun ve şeytanı kovsun.

    8. Allah’tan başka hiç bir sevgiye kalbinde yer verme. Muhabetullahtan başka tüm sevgiler,
    aşklar yalandır, geçicidir, mecazidir. Allah gayûrdur, başkasına kalbini kaptırırsan razı olmaz,
    razı olunan nefis olmak kadar razı olan nefis olmak da önemli mütmainlik sırrıdır.

    9. Şirk sadece ‘birden fazla Allah var’ demek, değildir, Allah’tan başkasına bel bağlamak,
    sevmek, dayanmak ve farkında olmadan dünya nimetlerini, kadını, malı, evladı, makamı,
    kariyeri, şöhreti, putları Allah’tan üstün tutmaktır. Gizli şirk açık şirkten daha tehlikelidir,
    bildirmeden kalbini, ruhunu kirletir. Tevhidin özünü kalbe koy lafzını değil.

    10. Kendini Allah’a ulaşmak için sev, çünkü sen Allah’ın 99 esmasının cilvelerini, Letaif-i
    Rabbani’yi üzerinde emanet olarak taşıyan Büyük Sanatkarın nadide eşrefi mahlukusun. Her

    149
    günah, hatada bir esmayı öldürdüğün için katilsin, bazı esmalar dirilmez, bazıları gizlenir,
    bazıları sitem eder. Derini yüzsen esma fışkırır, bukalemonlarda ise maske.

    11. Üzerinde hangi esmanın daha fazla öne çıktığını keşfet. Sen belki Habir’e mazharsın, ama
    aynı zamanda bu asırda ihtiyacın olan Ferd, Hayy, Kayyum, Adl, Hakem ve Kuddüs isimlerinin
    tecellilerini asla öldürme, geliştir. Sekine, ilham, feyiz inecek kalbine, bu ihsan da senden
    değildir.

    12. Mutlak adalet bu dünyada yok, zira Hakem, Hakim, Adil, Kahhar, Cebbar, Gafur, Rahim
    olan Rabbin gerçek adaleti büyük mahkemede tescil ettirecek, istemez misin bu dünya Allah
    düşmanlarının, ahiret senin olsun. O halde ne diye insanlardan adalet ister, isyan bayrağı açarsın?
    Adalet, eşitlik, hürriyetin tek yolu Allah’a köle olmaktan geçer.

    13. Yunus (aleyhisselam) misali hep balık karnında bir günahkarsın. Sana yardım edecek tek güç
    tüm sebeplere müdahale etme kudreti olaan Müsebbibü’l-Esbab olan Allah’tır. O halde ‘La ilahe
    illa ente sübhaneke inni küntü minazzalimin’ duasını günde 7 defa yap ki, sahil-i selamete
    çıkasın. Cinni insi tüm şeytanlar kaçar, belki şeytanın bile teslim olur.

    14. Rabbini hakkıyla tesbih ve hamd etmeden dilinle Sübhanallah demen gırtlaktan aşağıya
    inmeyen boş bir lakırdıdır. La ilahe illa ente aleyhi tevekkeltü ve hüve Rabbül arşıl azim duasını
    parola gibi günde 7 defa tekrar etmeden kalbin zümrüt tepelerine çıkamazsın.

    15. İnsani ve cinni şeytanların şerrrinden emin olmak istiyorsan evden çıkarken, yatarken, her
    araca bindiğinde havada, karada, suda her zaman ve her yerde Bismillahillazi la yadurru
    ma’smihi şeyyün fil ardı vela fissemai ve hüvessemiül alim duasını 3 defa oku ve tevekkül et.
    Haşrin son üç ayetini sabah ve akşam ihmal etme ki 70 bin melek muhafızın her daim insani,
    cinni, özellikle nisa şeytanlarına karşı korusun seni.

    16. Salim kalb ile ‘Allah’ım Yalnız Sana Kulluk Eder ve Yalnız Senden Yardım İsteriz’ duasını,
    yani ‘İyyake na’büdü ve iyyake nestain’i en az günde 40 defa sağlam yapıp duanı Sidretü’l-
    Münteha ötesine ulaştırmadan ve salihlerin kabul olunan duasına katılmadan kul olamazsın,
    şirket-i maneviyeden hisse alamazsın.

    17. Her hayrın başı Bismillahı imzan haline getir. İçi dolu gerçek hamd ile Rabbini anmadan
    şükretmiş olmazsın. Elhamdülillah yetmez, bu sadece Allah’ın sana önceden vermiş olduğu
    nimetlerin borcunu kısmen takdir etmeni sağlar. Hamd ise karşılıksız yapılandır, Tefekkür et,
    Rabbinin Sana Ezelde ve Ebedde verdiklerini hatırla. O halde her gün ‘Allah’ım Celali vechinle
    azim sultanlığınla Sana hamd olsun’ de, tam hamd et.

    18. Nimetlere karşı şükür etmek kolaydır, belalar ilk isabet ettiğinde ‘Elhamdülillahi ala külli
    hal’ deki, gerçekten şükreden kullardan olasın. İflas eden kul öfkesine mağlup olandır.

    19. Günahlara, ibadetlere karşı sabır sıradan müslüman işidir, gerçek mümin olmak istiyorsan
    zamanın çıldırtıcılığına, en yakın dava arkadaşlarının samimiyetsizliğine, vefasızlığına kadir
    kıymet bilmezliğine karşı sabredip canını, malını verip, derviş gibi elsiz, dilsiz ve gönül

    150
    koymayanlardan olmalısın. Dünyada ve uzayda tek bir inanmayan kalmayana kadar Hak dostu
    olmalısın, nefsinde temsil kabiliyeti edinerek çevrene nur saçmalısın.

    20. Sırr-ı ihlasa iştirak, sırr-ı uhuvvetle tesanüd ve sırr-ı ittihatla teşrik ü mesai etmek senin ana
    mesleğindir. Bu üç lamba hayatını ışıklandırmıyorsa ‘Şahs-ı Maneviye’nin bir neferiyim diye
    boş yere sevinme, emaneti taşıyamadığından dolayı kazananlar kuşağında kaybetmekten kork,
    hatta korkman yetmez, titre kendine gel.

    21. ‘Ene’n sana Allah’ı bilmen Marifetullah’a erişmen için verilmiş bir araçtır, yanlış kullanıp
    kibirlenme, fahirlenme, gururlanma, padişah da olsan senden büyük Allah var. İkilik yoktur,
    teklik vardır, ‘ene’n teki bulamıyorsa vay haline, zerre miktar kibirle cennete gidilmez; gurur,
    kin, haset, kıskançlık dolu kalbde ihlas ne arar, aldatma kendini.

    22. Taklidi imanı, tahkikiye çevirmen yetmez, kalbin ve ruhun derecelerinde mesafe katedip veli
    olunmadan bu davada yürünmez. İlme’l-yakin iman işi avam işidir, ayne’l-yakin iman havas
    işidir, hakka’l-yakin seviyede yol alıp havaslar havasıyla hemdem olmazsan tepetaklak taklid-i
    iman seviyesine düşersin, düştüğün zirve gökdelendir, düştüğün yerde açtığın çukur ise
    bataklık.Geçmişle övünmeye başladı isen tarih yapmıyorsun demektir.

    23. Kalb ehli ol, zekasına aşık akıl ve mantık ehli olma. Akıllardan üstün akıl, mantıklardan
    üstün mantık vardır ve bunu ancak fetanetinle, basiretinle, ferasetinle görebilirsin.Kalb gözün
    açık olmadan ise burnunun ucunu bile göremezsin.

    24. Burnun pek büyük, uzatma her işe. Enaniyetin granitten bir şişe. İhlas, samimiyet, uhuvvet
    sana üç ilaç. Gıybet, ümitsizlik ve tembellik üç bela her dem kaç.

    25. Vedud ol, karşılıksız veren el ol, alan el olma. Vedud olurken şedit olup yaptığın hayır ve
    hasenatı başa kakma, ücret isteme, kimsenin minnet ve şükranını kabul etme, vefa bekleme,
    onları gerçek Vedud olana yönlendir ki, kalbleri ibreyi şaşırmasın.

    26. Ruhunu başkasının aynasında araman boş, O Allah’tır tek kılavuz. Doğrudan Allah’a bağlı
    ol, kula kul olma, sahte aynalara bakıp da aşık olma, tek aşkın olan Allah’ı kalbine koyarsan
    ballar balını buldun demektir, başka ballar acı gelir, zehir tadı verir.

    27. Can kuşun olan Allah’ı bulmak zordur, bedel ister. Belki anneni, babanı, eşini, evlatlarını
    diyet olarak ister. Bazen makamın mansıbın, şöhretin, izzetin, şerefin, onurun bazen de sana
    verilen diğer dünya nimetleri aşkına bedel olarak istenir. Allah seninle ticaret yapar, cömert ol,
    cimri olma, cennet ucuz değil cehennem ise lüzumsuz değil.

    28. Haset, kin, nefret, kıskançlık sana pusu kurmuşlar her köşe başında seni bekler. İyi
    niyetliliğin saflık aptallık mesleğine dönüşebilir ve aşkına pusu kurabilir.Aldırma, imtihandasın,
    aptal dostun olacağına akıllı düşmanın olsun.Delilik ile velilik arasında ince bir çizgi vardır, sen
    sen ol kimseyi kınama, kalbleri yarıp bakamazsın ki.

    151
    29. Allah’ı çıkarsız, hesapsız, pazarlıksız sev, dünyanın yaldızlı rüşvetlerine kanıp da aşkını
    satma. Unutma bir Allah’a aşık olma zamanı vardır, bir de yazılı ölüm zamanı; gerisi zaman
    israfıdır, insan ziyandadır, aldanmıştır. Zamana hapis bir kölesin o kadar.

    30. Ya Allah aşkının merkezindesin veya hasretle dışında divanesin. Allah aşkınla kendini
    yenilemek istiyorsan ‘La İlahe İllallah ve Muhammedün Rasulullah’ sözünü diline değil kalbine
    günde bin defa söylet ki, doğmak için ölmeden ölesin, yoksa gönül viranedir.

    31. Kaderin Levh-i Mahfuz’da yazılı, kaderin her yol ayrımında safi Allah aşkının vicdanındaki
    sesini dinle. Zira Allah’ın izni olmadan yaprak kımıldamaz: Evvel ve Ahir, Batın ve Zahir’dir O.

    32. Ararsan Allah buldurur ruh ikizin olan Rahman’ı ve seni hiçlikten varlığa yükseltir, zerre
    iken ‘Ene’nin sahibiyle muhatap olursun ve namazında miraç edersin.Aramayan bulmaz İlahi
    aşkını.Unutma, arama dışarıda şeytanı, damarlarında dolaşır, engeller tek aşkını.

    33. Yok ben sen biz, onlar şunlar bunlar; var hiçlikten varlığı Yaradan. Hepimiz birbirine bağlı
    tek inciyiz, Bir’dir Bir’i sever, Bir Yaradan.

    34. Allah ve Rasulullah Hazreti Muhammed (sallallahu aleyhi ve sellem) sana candan, canandan
    öte candır. Samimi olarak anam babam Sana feda olsun ya Rasulallah (sallallahu aleyhi ve
    sellem) demeden gerçekten iman etmiş mü’min olamazsın ve iman kalbine yerleşmez, sadece
    müslüman kalırsın.

    35. Sönmeyen ziya, eskimeyen yeni ancak Allah ve Hatemü’l-Enbiya’dır, dillerde, gönüllerde
    ışık, dertlere deva derman, rehberdir. Sevdan, hayalin, ufkunda tütendir.Kalbinin tahtında
    soluduğun hava, nefestir, başka rehber arama.

    36. Ölsün nefsin ve cismin, ama kalbde aşk ölmesin. Dirilsin vicdan ve ruhun, ama canın canı
    ruhun ölmesin.İnlesin garip neyinin sesi vicdanın ama, yurdunu tanımasın.Girsin kabre bedenin,
    ruhun ölümü ölüm bilmesin, yani kısaca ancak şehitlik seni kurtarır.

    37. Aklın aklı ve mantığın mantığı fetanetin bile olsa şeytan sana seni aşırı sevdirebilir, deha
    insanların nefislerini firavunlaştıran aşırı özgüvendir. İlahi aşkını ararken dolaştığın ledünni
    ilmin derelerinde şeytan da dolaşabilir, gaybet gurbet sırrını sormazsan akıl ve mantık yanılır,
    kendini şeyh sanırsın.Doğrudan sadece Hakk vardır, düz mantık ve akıl kifayetsizidir.Kuru aklın
    ve mantığın kutlu vahiy olmadan yolunu şaşırır.

    38. Felsefe ve sosyoloji dahil bilumum ilimler Allah’ındır ama Allah’ı anlamaya yetmez. Kalbini
    akla gözcü etmeden okunan ilim, eşeğe kitap yüklemeye benzer, okuduklarını bizzat amele
    dökmeden kitaplarda okuduklarını insanlarda görmeyi bekleme, hayal kırıklığına uğrama,
    kalıbının adamı ol, kibrin riyasını, tevazusunu yapma, kalbindeki gibi görün takiyye
    yapma.Karar ver, eşek misin yoksa insan mı, eşekler cennete gitmez.

    39. Güllerin Efendisi olmadan Allah’ı idrakten aciz kulsun, O bile hakkıyla bilemediğini
    söylüyor ise sen kimsin ki bileceksin, hiç bir şey bilmeyen, anlamayan bir hiçsin. Emanetinde

    152
    kabzetme gününe kadar emin olmak için yalvar, Rabbinden vakit geç olmadan ölmeden
    öldürmesini dile, kabre ölmeden gir hesabını ver ki, ölüme severek koşabilesin.

    40. Son kuralı Hızır’dan (aleyhisselam) bil de her dem oku:

    Hızır gibi hızlı koş ve acil yardım et.

    Sorma ben kimim, insana selam et.

    Bekleme Hazreti Hızır’ı, hikmetli kelam et.

    Aç sineni, üveykler gibi kanatlan boca et.

    Durma, arkana bakma, sorgusuz sual et.

    Doğru düz söyle sözünü, o kalbini uca et.

    Aldırma kem gözlere, Hızır gibi sırlı dua et.

    Yardım isteyeni boş çevirme, himmeti ali et.

    İnsanı insandan ayırma, gözünü kapkara et.

    Muhtaç her kula karşılıksız hemen yardım et.

    Sorarlarsa sus, Hızır gibi hızlı ol, özlü beyan et.

    Emniyeti telkin et, emin sıfatla sıkça tebliğ et.

    Ehil bulunca emaneti taşıma, derhal teslim et.

    Kalb gözünü aç, hiç ücret isteme, ak beraat et.

    Hakkı sev, koru, yay, doldur kabını, hızlı Hızır et.

    İhlas-ı etemmeye ulaşmayan herkesi şeytan kandırdı, sende ayrıcaklı, azade değilsin. Aşık olma
    Allah’tan başkasına, zira kalbinde başka aşka yer yok, yakma fanileri cismani sufli aşkla, zira
    senin aşkında en büyük Allah var, gayrisine bir umut yok…

    18 Nisan 2012

    Toronto, Kanada

    NOT: 23 Nisan 2012′de Herkul.org’da yayınlanmıştır.

    153
    Ölümsüz Aşk

    Sen Allah’lasın daim, O’na koşarsın, O’ndan gelenle yolculuk yaparsın

    Ölümsüz aşka sefere çıkan özgürleşir, beden ve ruh tek öze, yol yaparsın

    Doğar kalbine dosdoğru Hakk, zikreden bir nefesle aşka seyahat yaparsın

    Şükre hamde doymazsın, Ben Sen kalmaz, Rabbin evi kalbe yol yaparsın

    Her bir mevcûdun, uluhiyyet’ten aldığı hisse ve nasîb belli

    Kısmeti ancak kendisinin Rabb-i hâssı olan bir isimden kelli

    O mevcûdun Allah’a irtibâtı, o isim vâsıtasıyladır; eser belli

    Eseri mevcûdun görünen sûreti, hakîkatı bâtın bundan kelli

    Bilge bir insan olmak isterim, adil bir şekilde kazanan sade kul

    Rabbin sunduğu nimetleri gösterişsiz şekilde tüketen şâkir kul

    Neşeyle, cömertce dağıtan, civanmert, sağlam iradeli vedüd kul

    Huzurla fazlasını arzulamayan, kalbi, ruhu müstâğni sıradan kul

    Aşığım; ben, sen, biz, siz, onlar, o demene gerek kalmadı

    Şükür şehidim ölümsüz aşk var, dünya güzelim kalmadı

    Ölümüm yakın dedim, kimse inanmadı, vaktim kalmadı

    Son nefesime dek elimdeki fideyi dikerim, vade kalmadı

    Vasiyetimi yazdım bıraktım bir dosta, eşim, dost inanmadı

    154
    Dünyada dikili ağacım yok, mirasımı duyan âhî inanmadı

    İsteyene dünyayı ver, bana seni gerek seni, âşık inanmadı

    Oyun bitti, rakip şâh vezir girdi aynı kafese, nefis inanmadı

    İnsanların niyeti neyse, neyin peşinden koşarsa sonuçta ulaşır

    Hakka kavuşmayı aşkla dileyen, fânide fenalaşır, Bâkî’ye ulaşır

    Rabbin şekerlemeleri Hâlleri kaybolunca hüsrana, korkuya ulaşır

    Ya bulunduğu makama ait olamaz kaybolur ya üst makama ulaşır

    Yükseklerde uçan uçurumun kenarında dolaşır, o Hâlden kurtulur

    Önemli olan geçici Hâller değildir, kalıcı olan sonsuz ilimle kurtulur

    İlim marifete kapı açar, marifet bilmek, ‘Kendini Bilmek’le kurtulur

    Kimisi sabit beklentisini bulur, kimisi sonuna kadar gider, kurtulur

    Unutma ey nefsim, içinde bulunduğun hâl ve makamın adamı değilsin

    Çok daha küçük birisin, ilim dersen ilmin yok sıfırsın, takvâlı değilsin

    Sırrı, rüyayı ifşâ edersin ilham perin küser, o giderse hiç bile değilsin

    Derin yüzün yüzleşir, bilemedin bilinmezi, cüz’î aklınla bilen değilsin

    Tek ses duyarım, Ezelden Ebede yolcuyuz, ümitliyiz elbet nurun yarını var

    Duyularım hassas, her kışın baharı, yazın güzü, leylin umut dolu nehârı var

    Sesim kısılamaz, iniş bitti, zaman tükendi, çıkış vakti yakın, onca îş’ârı var

    İkilik kalmadı, milletimin yıkılmaz imanı, muhkem şi’ârıyla aşk güneşi var

    155
    Lazım değil dargınlık, dosta selam, düşmanı güllerle sevmeye, yola devam

    Malını canını verip Hakka giden yola, aslı özü unutmadan yaşamaya devam

    Elinde Kur’an, dilinde o kelam, Rehberin İki Cihan Serveri, salavata devam

    Maksadın ölümsüz aşka hizmet, terki terke, Hak dostlarıyla, tek yola devam

    Ecdâtını dosdoğru temsille, sövene dilsiz, dövene elsiz, ahsız gönülle devam

    Dosta düşmana sevgi sunan, ofsuz sözle, haramı helalı bilen, ince yola devam

    Şimşek olup yağmur yağdırmaya, âleme kardeşlik muştusuna şevkle devam

    Her gönüle kapı açıp, hiç kırmadan yapmaya, insanca ölümsüz aşkıma devam

    Kitchener, Kanada

    11 Temmuz 2012

    156
    Ölümsüz Aşka Güler Ölüm

    Senli ve sensiz olamam

    Senlilik haram olamaz

    Belki sensizlik haram

    Olmaz, bitmez ihtiyacım

    Her soluğuna muhtacım

    Yalvarırım anla anla anla


    Senli de sensizde yapamam
    Sensiz boğulur sevinç, neşem
    Şimdi söyle neylim, nere gidim
    Yalvarırım duy acı acı acı

    Bilirsin, halimi anlatamam


    Seni ben hiç aldatamam
    Herşeyimi söylerim aptalım
    Sevgilimsin cariyem, aşkım

    İnan, güven, sev, doyma


    Kendimi sevemem artık
    Severim yalnız seni
    Senin sevdiğin kadar

    Sensizlik yalan sende yalan


    Ruhum kalbim bedenim senin
    Olmasın bedenin benim
    Yalvarırım öldür ağla ağla ağla

    Bilirsin, halimi anlatamam


    Seni ben hiç aldatamam
    Herşeyimi söylerim aptalım
    Sevgilimsin cariyem, aşkım

    Sensiz günüm gecem uykusuz


    Aç, susuz, yorgunum
    Şaşkın topal ördek kulun
    Ölürüm acılarla ölürsen
    Yalvarırım doğ ölme ölme ölme

    157
    Ölüm bile ayıramaz bizi

    Ölüm ne ki Beyaz Gül’üm

    Ölümsüz Aşka güler ölüm

    Ölmez bizim aşkımız gülüm

    Yalvarırım anla, ağla, acı, ölme sakın…

    Toronto, Kanada

    27 Haziran 2012

    NOT: Bu şiir değil şarkı sözüdür. Bestekarını bulduğu zaman ölümsüz klasik bir eser
    olacaktır.Vasiyetimdir bu sözleri besteleyen sanatkara bu şarkım aramağanım olsun.

    158
    Sabır

    İyi ve kötü ne dokunursa, çek bir ya Sabır

    Belayı veren alırda, eğer seninleyse Sabır

    Dosta düşmana, acıya tatlıya karşı de Sabır

    Dinin yarısı şükür, geri kalanı ise bil Sabır

    Sabreden kulu korur daim beş bin melek

    Gökteki kuş, ormanda Şîr, denizde semek

    Sabah akşam oku Haşri, yetmiş bin melek

    Ne ins u cin dokunur dualı dile, nede felek

    İnançsıza, masiyete, ibadete, densize Sabır

    Zamanın çıldırtıcılığına, zamaneye et Sabır

    Kadere, nefse, vefasızlara, nankörlere Sabır

    Kahra, lütfe, aşka, kadre, ne verdiyse Sabır

    İsabet eden her derde dermandır zikir Sabır

    Hastalığa, kedere, onulmaz her illetede Sabır

    Aldatan dosta, eşe, evlada, mala mülke Sabır

    Zehirleyen şöhrete, makama, riyalı ucba Sabır

    159
    Seven kalpde tek Sevdiği’ne samimi aşkım Sabır

    Çile çektirenlerin Rabbine şikayetsiz iltica Sabır

    İddiacı olmamak için her halime her halde kıl Sabır

    Hamdım, yandım, piştim, ocağına düştüm, ya Sabır

    Toronto, Kanada

    02 Haziran 2012

    160
    Sefer

    Ok yaydan çıktı, gayri sebep kalmadı


    Ay, gökyüzü, güneş, dünya kalmadı
    Evren ahirette mekan, ben kalmadı
    Cemalinden başka aşk, aşık kalmadı

    Zaman durdu, çok söze hacet kalmadı


    Ölümsüzlük yolcusuyum, yolcu kalmadı
    Özgür uçan kuşum, dert deva kalmadı
    Beden ve ruh tekleşti, derman kalmadı

    Doğdun kalbime dosdoğru, yok kalmadı


    Birlik zikreder nefes, kelam-ı nefs kalmadı
    Şükre hamde doymadım, mecal kalmadı
    Ben Sende Sen bendesin, ayrım kalmadı

    Tek ses duyarım, işitecek başka ses kalmadı


    Duyularım hissetmez oldu, kısık ses kalmadı
    Bilemedim bilinmezi, cüz’i akılda yer kalmadı
    Derin yüzüm Hakk’la yüzleşince, ikilik kalmadı

    Uyanık kulağı, gören gözüyüm, enaniyet kalmadı


    Kalbim O’nu sever tek, saza söze gerek kalmadı
    Kölesiyim bir Rabbin, kula kulluğa gerek kalmadı
    Emrolduğum gibi söylerim, kibre gerek kalmadı

    Toronto, Kanada

    22 Nisan 2012

    NOT: Herkul.org’da Sizden Gelenler’de 30 Nisan 2012′de yayınlanmıştır.

    161
    Şehit Ölümü

    Garip doğdu, yaşadı, hicreti ve ölümü tam sır işi.

    Onsekizinde ölmüştü, ölü diriydi, ölmezdi bir daha.

    Korkutmadı, sevdi ölümü, ‘şehadettir’ dedi ulu Kişi.

    Film şeridi gibi geçti hayatı, dirildi nurlu ikinci bahara.

    Hep ölü sandı kendini, yaşarken bir şehit gibi dipdiri.

    Hayır ölmedi, öldü öldü dirildi duayla, havf ve recayla.

    Ecel bir değişmez ki, pervasız Arslandı, hep diri ve iri.

    Ol dedin, son nefesinde döndü, ölmüşken geri semaya.

    Olmasın hiç mezar taşı, isimsiz bir garip, yetim gibi.

    Ağlamadan oturun üstüne, oku Fatiha kimsesiz gibi.

    Kabirde de yalnız, gurbet içinde kurbet, bir garip gibi.

    Önderi yetim ve garip, ümmeti ağlar tıpkı gurbet gibi.

    28 Mayıs 1996

    Bakü Azerbaycan

    Herkul.org’da yayınlanmıştır.

    162
    Sen Olmadan

    Ölsün nefsim ve cismim, kalpte aşk ölmeden

    Dirilsin vicdan ve ruhum, canın canı ölmeden

    İnlesin garip neyimin sesi, yurdunu bilmeden

    Girsin kabre bedenim, ölümü ölüm bilmeden

    Aklın aklı ne bilir, O ledünni ilmini pek sormadan

    Mantıkın mantıkı ne bilir, İlahi aşkı, sırrı sormadan

    Doğrudan sadece Hakk var, düz mantık olmadan

    Kuru aklın, mantığın ne bilir, kutlu vahiy olmadan

    Mantıklar üstü fetanetindir ilim, sarfı nazar etmeden

    Felsefe anlamaya yetmez, kalbi akla gözcü etmeden

    His dünyan çeşit çeşit akar, tekce mantıka vurmadan

    Feyzin coşar ilhamla cayır cayır, yekce akla vurmadan

    Celali vechinle yanar kainat, perdeler hiç yanmadan

    Azim sultanlığında alim cahildir, O aşkınla yanmadan

    İdrakten aciz kulun ne bilir, kalplerde tek Sen olmadan

    Ölmeden öldür bizi, sok kabre, vakit çok geç olmadan

    Toronto, Kanada

    08 Nisan 2012

    163
    Seven Kalp

    Seven kalp incitmez

    İnciten kalp sevemez

    Seven aşık bilmez incitir

    Bilerek yıkmaz seven kalp

    Samimiyet aşkı kurtarır

    Kurtaran aşık samimidir

    Seven sevdiğini üzemez

    Sezerek yıkmaz seven kalp

    Sevmeyi seven kalp ısıtır

    Isıtan kalp seveni yakamaz

    Ne yapsa seven kalp doymaz

    Doymazda yıkmaz seven kalp

    Bir kuş olsa kalbin konabilir

    Konamayan kalp aşka kanamaz

    Samed olsan konsan o yaralı yüreğe

    Dolardı yüreğim, yıkmaz seven kalp

    164
    Kalbin öper kalbimi sevişir

    Sevişen kalp sevdiğine kıyamaz

    Af eder, kızamaz, şefkatle sarılır

    Kuşatan aşkı yaşatır, yıkmaz seven kalp

    Toronto, Kanada

    27 Haziran 2012

    165
    Siz Hiç…

    Siz hiç, davanız uğrunda candan, canandan, yarenden, vatandan geçtiniz mi?
    Siz hiç, davanız uğrunda şehit olmak için 7 yıl aralıksız ızdırarla dua ettiniz mi?
    Siz hiç, “yerin altı da bir üstü de bir” deyip, iki dünya saadetinden de geçtiniz mi?
    Siz hiç, tüm dünya nimetleri yüzünüze gülmüş iken, elinizin tersiyle ittiniz mi?

    Siz hiç, davanız uğrunda çok sevdiğiniz okulunuzdan zorla kapı dışarı edildiniz mi?
    Siz hiç, davanızdan ötürü deli divane olup, delilik ile velilik arasında gelip gittiniz mi?
    Siz hiç, zalimin gözünün içine bakıp üç defa Yunus’un (AS) ism-i Azam’ını haykırdınız mı?
    Siz hiç, davanız uğrunda işinizi kaybedip medet umduğunuz tüm kapılardan kovuldunuz mu?

    Siz hiç, garip yetim gibi itilip kakılıp, en yakın dostlarınızca vebalı muamelesi gördünüz mü?
    Siz hiç, davanız uğrunda aç kalıp, günlerce aylarca bir kuru ekmek suya talim ettiniz mi?
    Siz hiç, davanızı anlatmak için kimsesizliği göze alıp, cebinizdeki son kuruşu harcadınız mı?
    Siz hiç, bir insanın gönüle girmek için çaldığınız onlarca, yüzlerce kapıdan kovuldunuz mu?

    Siz hiç, bir yıl boyu her gece namazında, Yasini Şerifi okuyup, göz yaşlarınızı boşalttınız mı?
    Siz hiç, davanız uğrunda sizi seven annenizin hatırından dahi geçip sadece davam dediniz mi?

    Siz hiç davanız uğrunda hayatından geçen annenizin nur ruhuyla yakazeten buluştunuz mu?

    Siz hiç babanızı, kardeşlerinizi, memleketinizi davam deyip bir çırpıda hemen terkettiniz mi?

    Siz hiç, davanız uğrunda gurbet içinde gurbet, hicret içinde hicretler hicranlar yaşadınız mı?
    Siz hiç, davanızdan bir lahza olsun ayrılmayıp, helal haram çizginizi sürekli korudunuz mu?
    Siz hiç, hak hukuk dairesinde yürürken aptal ve saf diyenlere aldırmayıp, gülüp geçtiniz mi?
    Siz hiç, kul hakkına girmemek için kılı kırk yarıp, emanetin sözün namusunu korudunuz mu?

    Siz hiç, davanız uğrunda ölümü göze alıp, meçhul diyarlara bir umut eri diye yollandınız mı?
    Siz hiç, davanızdan dolayı sizi takip edenlere gocunmayıp, güller gülücükler dağıttınız mı?
    Siz hiç, derviş misali gece gündüz gurbet diyarını arşınlarken, halinize için için ağladınız mı?
    Siz hiç, hiç olduğunuzu anlayıp, hiçlikte bir Rabbinize şükredip hiçlerin hiçi olabildiniz mi?

    Siz hiç, davanız uğrunda makam, itibar, şan, şöhret ve servetinizi bir kalemde sildiniz mi?
    Siz hiç, davanızdan ötürü mahkemede aşağılanıp, iftira ve hakaretlere maruz kaldınız mı?
    Siz hiç, gaybet, gurbet ve kurbiyet derelerinde iken Hızır ile görüşüp, el eman aldınız mı?
    Siz hiç, hiçlik deryasında nefsinize şerri, her hayır ve şerri sadece Yaradana bağladınız mı?

    166
    Siz hiç, hiç olmazsa tek bir gece yüz rekat namaz kılıp, Ümmet-i İslam için yalvardınız mı?
    Siz hiç, hiç olmazsa bir kere seccadenizi gece boyu sabaha kadar gözyaşlarınızla ıslattınız mı?
    Siz hiç, hiç olmazsa bir defa, gerçekten de O’ndan hudu huşuyla duada yardım istediniz mi?
    Siz hiç, hiç olmazsa yalnızca bir kerecik nefsinizi ayaklar altına alıp; sahi hiç oldunuz mu?

    4 Mart 2011

    Toronto, Kanada

    7 Mart 2011′de www.herkul.org’da yayınlanmıştır.

    167
    Şükür

    Kalben, ilmen, kavlen her dem Şükür

    Her halukârda, hayırda, şerde Şükür

    Hamd olsun Azîm sultanlığına Şükür

    Celâl-i vechinle rahmetine aşk Şükür

    Şükrünü edâ edemeğime sabr Şükür

    Yeterince hamd yok, bari söyle Şükür

    Küçük büyük verdiğine aldığına Şükür

    Vermediklerini vermediğine bin Şükür

    Ruhuma, kalbime inen inşirâha Şükür

    İman dolu nefesimde nefestir, Şükür

    Geceme gündüze, ele göze, aşa Şükür

    Dalâlete atmadığına, hidâyete Şükür

    Zikreden dile, mevhibeli kalbe Şükür

    Ruhumun kumaşına, işleyene Şükür

    Üzerimde parıldayan tecelline Şükür

    Usandırmayan kulluğu yaşatan Şükür

    168
    Yakaran arı vicdanıma, hiçliğime Şükür

    Bereketli geçen gençliğime, yaşa Şükür

    Duâlı geçen ömürde dinin yarısı Şükür

    İhlâs’a, samimi sarsılmaz imana, Şükür

    Toronto, Kanada

    02 Haziran 2012

    169
    Tevâzu

    Merhamet, afv eden af edilir

    Gerçek tabiatın tez fark edilir

    Kaliteli insansa baş göz edilir

    Karakter gizlenmez açık edilir

    Güzel ruh, meyvesinden bilinir

    İncitmez kimseyi seviyesi bilinir

    Öfkesini yenen belada tiz bilinir

    Gösterişli tevazu, sözden bilinir

    Tevazu kibirle karışmaz seçilir

    Altın kömürden bir bakış seçilir

    Yaman ruh yahşiden berk seçilir

    Cennet öper, alnında nur seçilir

    Firavunda soğuk mühür okunur

    Zalimde kibir edepsizlik okunur

    Nefsi gemli pak yüzünden okunur

    Hayalıda şefkat kalpde aşk okunur

    Hilmiyle tek cehennemden korunur

    170
    Küçükler iki dünya da açık korunur

    Hiçlikte kaybolan, varlıkta korunur

    Hatasını bulan hatasından korunur

    En Sevgili’yi seven sayılır, sevilir

    Sevilen sevmez teveccühü, sevilir

    Üstünlük taslamayan kulsa sevilir

    İnsanlıkta sade gülse sevilir, sevilir

    Toronto, Kanada

    31 Mayıs 2012

    NOT: Şiirde geçen ve halen Azerbaycan Türkçe’sinde kullanılan berk hızlı, süratli, tiz tez,
    erken, yaman kötü ve yahşi güzel anlamlarına gelmektedir.

    171
    Tevbe

    Yanıyorum ırak zemherilerde tevbe ateşine, nedir bu vecd u iştiyak

    İçi sevgi, ilim, irfan, hasret, özlem dolu derin aşk, bu şevki iştiyak

    Başkalarını hayret içinde bırakan hal dehşet, aşk u vecd ve iştiyak

    Allah aşkına yanmak, cezbi bağlılık, tevbem kulluğa sevki iştiyak

    Tevbem iki damla gözyaşımla süslenmeden isyankâr firardayım…

    Yapayalnız tenhadayım, dostum yok, dertliyim yine tenhadayım…

    Efendisinden kaçan bir köleyim, özü kül Yusuf gibi zindandayım…

    Gecenin koyu karanlığında duayla çiçek açan vicdanıma ayineyim

    Ben kimim, nerdeyim? Bu yabancılar da kim? Ruhânilere yoldaşım

    Neden İbrahim(as)’i yakmadı da ateş beni aşkın pek hararetli yakar

    Ateşin, aşktır yanarım ne kadar yüreğime zemzemden saf su serpsen,

    Susuzluğumu sende fark ederim, suyu da senle aşk şarabı diye içerim

    Vicdan, kalp, akıl, ruh dile gelir: Affeyle Allah’ım hakkıyla bilemedim!

    Af et Allah’ım, sen öğrettin tevbeyi, nisyana müptela beşerim unuttum!

    Avuçlarıma yanağıma damlayan acıtan gözyaşı yakıcı, günahı bilemedim

    Kalbimi, vicdanımı, ruhumu yakıp kazanmıştı sıcaklığını, şaşarım unuttum

    172
    Tevbe için dökülen gözyaşı yakıcı bir kezzap, pişmanlık vadisinde nefis

    Boydan boya geçmiş, tevbe kapısına gelip Rabb’ine el açmıştır kul nefis

    Yanmış, yakılmış, pişmiş ve “olmuş”turda şeytandan meleğe sığındı nefis

    Yüce dergâha üzerindeki kirli kaftanı atıp beyazlara bürünmeye geldi nefis

    Efendimiz (sas) der: Günahtan tevbe eden, bir günah işlememiş gibi temiz

    Tevbe, af kapısı sonuna kadar açık, günaha batırmaz, müjdeli mümin temiz

    Ne büyük bir çıkış, haber bu, günaha dalan boğulmazda kurtulur, kalır temiz

    Ne güzel bir din İslam, bir arınma vadisidir tevbe, Rabbin evi kalp hep temiz

    Kitchener, Kanada

    20 Temmuz 2012

    173
    Tevhid

    Yaşam Sevgili’de devamlı Bir’e doğru

    Çoğunluk dünyasında Bir O’na doğru

    Yek’tir Bir kesin, aşık Tevhid’e doğru

    Vahid’de Tek Ehad O Vahdet’e doğru

    Kutsal gerçekte sonsuzluk, O tek doğru

    Eşi benzeri yok, cümleden evladır doğru

    Yer ve zamandan münezzeh, Rab doğru

    Alemler tecellisiyle okunur, Allah doğru

    Güneş birliktir, aynaları Vahdet’e doğru

    Herkesin gözünde farklı Rahman, doğru

    Kur’an tecellisiyle konuşur Rahim, doğru

    İlk derece Hz. Ahmed Muhammed doğru

    Tüm ilimlerin kaynağı sınırsız tecelli doğru

    Sonsuz kimliktir bilinmez, aşkı zuhur doğru

    Güzellikte mükemmel O gölgeler tek doğru

    Perde sebep gizler, kapasiteye göre doğru

    174
    Yardımlaşma dayanışmayla bilinir, O doğru

    Mizanda harmonide parlar, Azim’dir doğru

    Arşı tahtı alemlerin tepesinde, Hakim doğru

    Şehadetden lahutiye geçen bilir, gayb doğru

    Mülk aleminde dolaşan anlar, söyler tek doğru

    Ruhlar alemine ulaşmayan kul ne bilir, ne doğru

    Çoklukta birlik, birlikte Vahdettir, doğruya doğru

    Bilinmezler O’nunla bilinir, Vahdet ü Ehad doğru

    Toronto, Kanada

    27 Nisan 2012

    175
    Uyuyamıyorum

    Kalbim yaralı, yıkık gönlümle metrûk bir harâbeyim

    Araftakiler çarpar, duâ bekler, ben muhtaç vîrâneyim

    İlacım olsa kel başıma sürerdim, kalbi yaralı hazîneyim

    Dert babasıyım, dermansız derde dûçâr olana âyânîyim

    Uyuyamıyorum, 14 gündür dik ayaktayım, şâhâneyim

    Yemeden içmeden kesik, ismini sayıklayan âvâneyim

    Çaresi bilinmez derde düştüm, yanar kebâbı püryanım

    Medet Rabbim, kapında aşkını arayan deli dîvâneyim

    Gecelerim boyu ağlarım, gece gündüz rüyamda pîrim

    Sırılsıklam âşığım aşkına, önümde arkamdasın bilirim

    Uyur uyumaz diri aşkınla fırlarım yerimden, aşka şîrim

    Sözlerim lirikleşir seni anlatır, fışkırır dilimden şiirim

    Sen ile ölümsüz aşka talibim, kudurdum doymam açım

    Aşk bâdesini içtikce susan berduş sarhoşum, aşka açım

    İnanmazdım aşka, küçümserdim, inan pişman çok açım

    Güneşten böceğe hep seni sordum, Ölümsüz Dost’a açım

    176
    Samimi niyetim, kalbim kurtarıyor tevhidi, tek davayı

    Vazifem tebliğ, ögüt, telkin, nurun sahibi korur davayı

    Karışmam Mütevekkil’in işine Azîmdir, kaldırır davayı

    Davamın delisiyim, uyuyamam, yemem anlatırım davayı

    Toronto, Kanada

    30 Haziran 2012

    177
    Vasiyetimdir: Ölümü öpün

    Ölümsüz aşka gülerek öldürenlerle öz ölümü öpün

    Tevekkül, teslim, tefvîz, tevfîk, Rab aşkına ölü öpün

    Güveni tam, kimsesiz gönlü sev, Sevgilide ölü öpün

    Açık dergâhım, kalbim her insana, aşkta ruhu öpün

    Gayretle tebliğe memurum, davamı sevin, âşıkı öpün

    Belki köpekten beter bir Kıtmîrim, nankör, vefasız ölü

    Vakitsiz anıran eşeklere hep acı, kitap yüklü eşekler ölü

    Ölümü ölmeden sevin, öpün, acıyın, bunak Ulu Şâir ölü.

    Aşkımızı, sırrı deşifrede zehri içip öldün oysa ölüm ölü

    Hakkını helal et, bari cennetde evlen, bu şehidin aşkı ölü

    Doğruya doğru der eğilmez bir sözün, yok hiç tıraşı, telaşı

    Tüm sesleri Hakka vurur, yok başka ölçü, ayar mihenk taşı

    Dik duran diklenmez yürek tek atar, yalnız, yok hiç yoldaşı

    Bir ayağım sağlam basar, öteki âlemi gezer, sensin tek adaşı

    İhsân et, buyur et kapına kapında kölen, kulundur gözü kaşı

    Görsem ki evliya bir kulun su üstünde yürür, aman kime ne!

    Güvenmem, belki istidraçda yüzer, denemez canım bana ne!

    Balıklarda yüzer, kurbağalar suda yürür, tecelli mucize mi ne!

    178
    Uçmaksa marifet sineklerde uçar, bırak gururu, yoksa aşk ne!

    Paylaş hayallerini, uçalım ankayla Kaf dağı ardına, gel bana ne!

    Acizim, fakirim, dertliyim, yılmaz azmim yardımına muhtaç

    Tut elimden, kimsesizim, cüzi ilmim, o desti kudretine muhtaç

    Tüm kapılar kapansada kapında gedâ şefkatli Rahim’e muhtaç

    Sebepler tükendi, aç gönlümü ilâhî aşkım inayetine pîr muhtaç

    Kalabalıklar içinde yalnızım, Hz.Yusuf gibi zindanda muhtaç

    Hızlı koşar, çatlar nefesim, durduran zata hayret eder, kızarım

    Ruhunu Rahman’a teslim etmiş bir hiçim, yoksa yolda azarım

    İçim dışım bir değilse, kazanma kuşağında kaybeden Sezar’ım

    Zayıf, naîf kulunum, tevekküle yapıştım, aşkıma destan yazarım

    İzin ver seveyim, duysun herkes aşkımızı, âleme, fezâya kazırım

    Lütfuna da kahrına da sevinen, şerlerde hayrı arayan kul oldum

    Her şeyde hayır var dedim buldum, perdesiz bir Sana kul oldum

    Razıysan tevfîk et öldür kulunu, emanetinde emin düz kul oldum

    Yaradana doğduğumdan pîr u pâk dönen kasr-i emele kul oldum

    Tek bir tûlî emel girmedi rüyama, Azîmden aşkına âşık kul oldum

    Kitchener, Kanada

    02 Temmuz 2012

    179
    Yakaza

    Gözlerim uyur, rikkâtli kalp uyanık, şâkir uyumaz

    Ruhum sevgiye vecdle açık, ruhum dolaşır uyumaz

    Rahmetine susamış gönlüm, özde deli âşık uyumaz

    Özlemiş, kanamış vicdanım, Sufi kalp gözü uyumaz

    Gaflet uykusunda insanlar, nefis ancak ölümle uyanır

    Uyanık fitne kavurur, yıkar, derdi zor konuşan kınanır

    Cahil bilmez uçurumda dolanır, garipler rüyada sınanır

    Tavan dinlemezse tabanı, o A’raftakiler A’raf’ta uyanır

    Kimi kalp kırar, kimi kalp yapar, ikiside insanlıkta şahâne!

    Yaşatmak için yaşayan ayakta kalır, gerisidir kayıp âvâne!

    Davan varsa insansın, yıkık gönüller aşka yabancı virâne!

    Candan maldan geçen satın alır nefsini, satmayan divâne!

    Kalbindeki haşyet ruh zekandır, fıtratın tekce Hak yola uyar

    Tuzaklar, tepeler O’nunla aşılır, bilmeyen naif, şeytana uyar

    Bozulmamış tabiatın, kimliğin, huyun suyun, o cennete uyar

    A’raf’ta simasından belli, kim cennete kim cehenneme uyar

    180
    Ruhun aydınlık ikliminde berrak, tertemiz tecelli solur, âr arar

    Kalbinin saati hamde şükre ayarlı, tevekkülle atar, o aşkı arar

    Zâkir olmuş dilin esmanla yanar, inletir garip bülbül gibi bizâr

    Yakazaten ruh görüşür, huşuyla kalp dinler, vefalıdır tek Yâr

    17 Mayıs 2012

    Toronto, Kanada

    NOT: 21 Mayıs 2012′de www.herkul.org’da Sizden Gelenler köşesinde yayınlanmıştır.

    181
    Yakîn

    Ufkum, hülyam ukbâda, bir ayağım pergelse yerde

    Dervişim, tecellini, işaretini okurum, şâhidim yerde

    Kâinat kitabını, Furkân’ı zikreyler dilim, şâkir yerde

    Vicdan hazinem Sen’i konuşur, nâmerde her merde

    Sorgulamam sonsuz ilmini, esman ilmin bana yakîn

    Taklit değil safî imanım, meydan okur tahkîke yakîn

    Hak bir Ehad, İlme’lyakîn, Ayne’lyakîn, Hakk’el yakîn

    Alem-i Gâyb’da Şehâdet’te inancım Rahman’a yakîn

    Kim sual edebilir ilmi amelini var iken kudreti izzetin

    Gölgeler gölgesidir kullar ilmi, âlimin yanında izzetin

    Sîreti sûreti bilen Sen’sin, bilinmez Azîm olan izzetin

    Hamd Celal-i vechinle yüce sultanlığına, büyük izzetin

    Bilirim, ölümsüzlük şerbeti ki içimde gizlenen bir tohum

    Dileklerim küçük, davan büyük, dilersen saçarım tohum

    Mûridîm muradına, izninle atılır ukbâna dünyada tohum

    Sen’den başka güç arayan nâdân küf eker, çürük tohum

    Aç, genişlet göğsümü, dest-î kudretinden bol inşirâh ver

    182
    Sonum, başlangıcım, âh kalbim elinde, ne olur felâh ver

    Yeminler olsun, Sen Rabbim ben aciz kulunum, salâh ver

    Artır yakînimi, çaresiz aşkıma, dermansız derde bî ilâç ver

    Sadık, vefâlı, garip yolcun yolda şaşmaz, kutlu davan emin

    Niyetim, ihlâsım, kalbim kâvî, adım Rüyeti Şîr Fârûk’ul emin

    Kulaklarım sadece Sen’i duyar, damarda dolaşan kan emin

    Gözlerim görmez başkasını, tek aşkım Allah’a yakînim emin

    Toronto, Kanada

    03 Haziran 2012

    NOT: 11 Haziran 2012′de Herkul.org’da Sizden Gelenler bölümünde yayınlanmıştır.

    183
    Yeni bir dünya kuruyorlardı

    Onlar, adanmış ruhlu önden giden atlılardı…


    Onlar, başı dik, alnı ak, duru güzel insanlardı…
    Onlar, bilinmekten kaçan meçhul kahramanlardı…
    Onlar, “Türk Dünyası”na sevdâlı arı gönüllerdi…
    Onlar, Türk’ün coşkulu, samimi yürek sesiydi…
    Onlar, Türkiye’nin canı, cananı, yareni, nefesiydi…
    Onlar, idealizmin türküsünü çalan son efsâneydi…
    Onlar, Anadolu’nun helal kazancı, emeği alın teriydi…
    Onlar, “Bu Ülke”nin gerçek sahibi, “yerli”leriydi…
    Onlar, ecdatın şuuraltı kredisinden bize yâdigârdı…
    Onlar, ana kuzusuydu ama “cesur ihlaslı çocuklar”dı…
    Onlar, yaşanmadık bir hayat bırakan saf gönüllerdi…
    Onlar, kolektif destanın yılmaz sıradan neferleriydi…
    Onlar, Hakk’ın şahsi manevisi yolunun sevdâlılarıydı…
    Onlar, uyanmış Ashabı Kehf’in yedileri, Kıtmir’i idi…
    Onlar, hicret ufkunda gemileri yakan ilk muhacirlerdi…
    Onlar, yeni bir dünya kuruyorlardı…

    Toronto, Kanada

    08 Temmuz 2012

    184
    Yola Devam

    Eller ne derse desin, sevmeye, yola devam

    Lazım değil dargınlık, dosta selama devam

    Ver malını canını, Hakka giden yola devam

    Özünü aslını unutmadan yaşamaya devam

    Elinde Kur’an, dilinde kelamı, o zikre devam

    Rehberin İki Cihan Serveri, salavata devam

    Maksadın Hakka hizmet, terki terke devam

    El elesin Hak dostlarıyla, düzgün yola devam

    Ecdatını dosdoğru temsille, o kutlu söze devam

    Sövene dilsiz, dövene elsiz, ahsız gönülle devam

    Dosta düşmana sevgi sunan, ofsuz sözle devam

    Haramı helalı bilip, kılı kırk yaran yolla devam

    Şimşek olup yağmur gibi yağdırmaya devam

    Yeryüzüne o kardeşliği yaymağa, aşka devam

    Her gönüle kapı açıp, kalp kırmamaya devam

    Cümle aleme dostuz, Hak davaya, yola devam

    Toronto, Kanada

    28 Nisan 2012

    185
    Yolcu

    Ezelden Ebede yolcuyuz, ümitliyiz elbet nurun yarını var


    Her kışın baharı, yazın güzü, leylin umut dolu neharı var
    İniş bitti, zaman tükendi, çıkış vakti yakın, onca iş’arı var
    Milletimin yıkılmaz imanı, muhkem şi’arıyla yılmaz gideriz

    Yol uzun, yol bozuk, tepe engebeli, çetin has yolcu dertli
    Manzara herc ü merc, bilmem ki insanlar niye boş niyetli
    Para, söz, makam, şan, şöhret, ihtiraslar kopkoyu kasvetli
    Güven tarumar olmuş, dini ahlak sükut, nazlı nazlı gideriz

    Sorarız eşe dosta ne ola, nedir bu keşmekeş, bu hal


    Derler: Evlad, yüzyıllardır ışık yoktu, dilimiz tutulu lal
    Boş avuntu idi bizimki, ne eşitlik, adalet kaldı ne de mal
    Ayağınızda pranga, öz vatanınız da parya, ağlar gideriz

    Gözyaşımız Kür olur, Aras olur, yanar ciğer paremiz


    Yeter çektiğimiz acılar, bitsin çile, dinsin artık yaremiz
    Yürekler yahşi yek atsa, Fizandan duyulur gür naremiz
    İhlaslı gayretimiz, ay parçası nurumuzla parlar gideriz

    Bilirim nutkumuz tutuk, malı da mülkü de yalan dünyaya


    Hazar yeli yaman esti uyutuldun, dön artık o eski hülyaya
    Mazlumlar yolunu gözler, es deli rüzgar, çevir bizi o rüyaya
    Aşkımız pek kavi, önümüzdeki tepe aşılmaz olsa da gideriz

    12 Nisan 2012

    Toronto, Kanada

    NOT: Bu şiir www.herkul.org’da Sizden Gelenler’de 16 Nisan 2012′de

    yayınlanmıştır. Şiirin ilk orjinali 1992’de Azerbaycan’ın Kürdemir kentinde yazılmıştır.

    186
    Şiirin 1992′de yazılan ilk hali aşağıdaki gibidir.

    Arzuhal

    Bakü’den yolcuyuz Kürdemir’e, sık sallanan.

    Hoplaya zıplaya, çukurlarda eli kolu bağlanan.

    Beşikteki bebe gibiyiz, çaresiz halimize ağlanan.

    Aslında arzuhalimize dağlanan sinemizle gideriz.

    Yol uzun, yol bozuk, engebeli, has yolcu dertli.

    Manzara vahim, bilmem ki insanlar neye niyetli!

    Para, söz, makam, herşey olmasa ki tam senetli.

    Güven tarumar olmuş, ahlak sükut, nazlı gideriz.

    Sorarız eşe dosta ne ola, nedir bu keşmekeş, bu hal.

    Derler: Evlad, yüzyıllardır ışık yoktu, dilimiz tutulu lal.

    Boş avuntu idi bizimki, güya herkes eşitti, müsavi mal.

    Ayağınızda pranga, öz vatanınızda parya, ağlar gideriz.

    Gözyaşımız Kür olur, Aras olur, yanar ciğer paremiz.

    Yeter çektiğimiz acılar, bitsin çile, dinsin artık yaremiz.

    Yürekler tek yahşi atsa, Fizandan duyulur gür naremiz.

    187
    İhlaslı gayretimiz, ay parçası nurumuzla parlar gideriz.

    Bilirim nutkumuz tutuk, malı da mülküde yalan dünyaya.

    Hazar yeli yaman esti uyutuldun, dön artık o eski hülyaya.

    Mazlumlar yolunu gözler, es deli rüzgar, çevir bizi o rüyaya.

    Aşkımız pek kavi, önümüzdeki tepe aşılmaz olsa da gideriz.

    Güneş doğmuş, batmış ne çıkar, elbet nurun yarını var.

    Her kışın baharı, yazın güzü, leylin umut dolu neharı var.

    İniş bitti, zaman tükendi, çıkış vakti yakın, onca iş’arı var.

    Milletimin yıkılmaz imanı, muhkem şi’arıyla yılmaz gideriz.

    3 ve 7 Nisan 1992

    Bakü ile Kürdemir arası otobüs, Azerbaycan

    188
    Zikir

    Zikrî lillâh kalpde aşkın özü, dile pelesenk

    Görünmez tecellilere hâyrân ruha ne denk

    Hayal edilmez zevkler yüzyıla bedel, denk

    Alem konuşur lisânı hâliyle, kalpde o zenk

    Zulmet dağıldı esmanla, kör nâdâna yazık

    Aldanmışım cüzî ilmime, aşk ruhuma azık

    Ne âciz ne zavallı hiçim, ölen esmaya yazık

    Yalanmış aynalarda aksim, zikir kalbe azık

    Şükür ki tez uyandım, bende nâkşın Rahim

    Işıklandı ömrüm, ummandır aşk-u Rahman

    Andıkca Sen’i irfanın göründü, affet âmân

    Kürsün arşın ferşinde benden kuru saman

    Huzurla barışan kalbimdesin Bâsîr, ya Şehît

    Ölmeyen letâifini diriten Hayy’sın, ey Şâhît

    Temizle lekeli kalbimi ey Kuddüs, yap ahît

    Ahdî emanımızı yenile Akâbe’ye denk ahît

    189
    Tüm güzel isimlerini bildir, bilinmez Sultan

    Gedâya gedâlık yaraşır, ey gönlüme Sultan

    Göster tecellini izninle, doğ kalbime Sultan

    Ayrılmaz, zikirle vururum kapını, ey Sultan

    Toronto, Kanada

    03 Haziran 2012

    190
    Niyaz

    Yârabbi, sâlih kullarına karıştır, kıl niyaz ile kerem

    Tecellin doğar, aşk aramızda dolaşır, eyle bol kerem

    Ne mutludur Habibini gören, görmüş olan bahtiyâr

    Ne mutlu âlemde aşkı gören, seyrini seven bahtiyâr

    Kur’ân gelini peçesini kaldırmaz, kıskançtır

    Gıybet eden havada uçsa Furkân kıskançtır

    İmân ülkesini emniyette görürse peçe açar

    Tûl'i emel kalbin değişirse iyiliğe kapı açar

    Kimi namaz kılan vardır, zihinde kahvehânede

    Kimi sarhoşun libâsı çirkin, fikri Hû âşıkhânede

    Hırkası süslü, niyazsız biri cehenneme yaklaşır

    Niyazı sağlam garip ayılamaz, cennete yaklaşır

    Bilgine aklı perde, Rabbi tanımaz niyaz eylemez

    Ne olur bilseydim, kim âlim, kim niyaz eylemez

    Şüpheden kurtulsa nice putlara tapar, sakil içer

    191
    Mutmâinne evlâ, Levvâme'den kıymetli ant içer

    Her aşk şarabı içen sarhoş olur, düğün gereksiz

    Cümle bilse bilmese ne yazar ki şöhret gereksiz

    Kibir fışkırsa davulcu zurnacı yeri göğü inletir

    Hevâ ile heves ehliyle oturan şaşı âlemi inletir

    Müflistir zâhir, kendini padişâh, Karun sanır

    Benzi sapsarıdır, gönlü boş, sanki erdim sanır

    Ne maldan mülkten razı, ne aşk-ı Hüda'yı sever

    Başkası ne derse önemli, şeytanı Hak diye sever

    Zengin nâdân, âr derdine razı, şifayı helak sanır

    Gitmez tabibe dermânı derde zehir bühtân sanır

    Asrın akılısı mayhoş gönlüne düşen sâf aşkı sever

    Rezil rüsvâ olur, aşk nöbetini Hak’tan bilir sever

    Kiralık ağlayıcı nevvâheler sarmış her yanı

    Fazileti yok ki ağıt yaksınlar, harap her yanı

    Rasûl ışığı pâk gönle düşerse, cevher nur saçar

    192
    Aşkla göze bir baktıysa başkalarına aşk saçar

    Sevgilim benim içimdedir, özde aşkın zârı var

    Hatib-i Edib'den aşk satın alan âşığın Yâri var

    İkimiz bir beden içinde tek ruhuz, dil tercümân

    Şânı yüce olanı ulular dil, aşkı zikre tercümân

    Gönlün kadir kıymetini gönülsüz niyazsız ne bilir

    Kalp ikrâr etmezse birliği, hâfızın zikrini kim bilir

    Teşbih ile tesbihi karıştıran tevhîdi çekse boşuna

    Rabbini anan dili cândan anar, gerisi hep boşuna

    Kitchener, Kanada

    1 Kasım 2012

    193
    Kurban Bayramınız Mübârek!

    Bugün kurban bayramı, gurbette ilk kurbanım

    Dün akşam başladı kar, tipi; tam arâfe gecesi

    Fırtınayı unuttu bir milyon Kanadalı Müslüman

    Erken koştular câmiye, sessizce şafak sökerken

    Saflar sıktı, huşu hudu içinde kılındı namazlar

    Gurbette bayram bir başkadır tatlı, acı ve buruk

    Hem sevinç yaşanır bayramda, hem keder iç içe

    Herkes vatan kokusu duyar, muhabbet soluklar

    Onca zaman buluşmayanlar kucaklaşır, dertleşir

    Hicrette kerâmet vardır dedi Nebi: Tastamam doğru

    Bu benim üçüncü hicretim, kelime, mefhum yâd değil

    İstanbul, Bakü gurbet değildi, Toronto, Kanada gurbet

    Gurbet gurbet içinde, bilinir kurbet, bayram ayrı gurbet

    Allah hayırlı etsin bayramınızı, garibe bir duâ lûtfedin

    Kanada İslam’ı yaşıyor, üçü eksik: İmân, ihsân, tevhid

    Adalet, kul hakkına, emanete riayet, doğru söz burada

    Dil, renk, cins ayrımı gözetmeden münâsebet burada

    Din, vicdan, teşebbüs hürriyeti, hayırda yarış burada

    194
    Müsâvat, eşit muamele, hukuka saygı insanlık burada

    İman neşv ü nümâ ederse İslam Batı’dan doğar bu sefer

    Resûl-i Edib’in öngördüğü gün belki kıyâmetden yakın

    Gemileri yakmak kolay değil, atın buzdan eneyi denize

    Anadolu’da onca medeniyetin yirmisi hicret eden güruh

    Sıcak döşekte yatarken kurulan hayaliniz hüsnü kuruntu

    Rehâvet, evlad ü ıyal, mal mülk, şan ayağınızda pranga

    Hangi sahabe, çileli veli, er memleket yatağında ölmüş?

    Ekonomik kriz, psikolojik bunalım; pek canınız sıkılmış!

    Siz kesmezseniz göbeğinizi Rab keser rızkınızı, amelinizi

    Bazen öylesine savrulurcasına aşk, maziyi silmek gerektir

    Hiç umursamadan, takmadan, ince dokuyup sık elemeden

    Belki de kelleyi koltuğa alıp yaşamak, hür dolaşmak gerek

    En azından denemek, ruh kuşumuzu uçurmak gerek usulca

    Gurbete alışmak, vatanın tozunu, toprağını özlemek gerek

    Her neyse sevdiğini, lüksü şatâfatı, arzularımızı terk gerek

    Sözü çok uzattım, dert büyük, bayram tebriği şiire bahane

    Gurbetde bayram yaşanmadan gurbet şâirliği ne mümkün

    İslam’ı yaşayarak tevhidi temsille alperen olmak mümkün

    Toronto, Kanada
    06 Mart 2001

    195
    Sakın O Zaman

    Yalan söyleme sakın

    Kalbin tel tel dökülür

    Doğru konuş o zaman

    Dile bal şerbet dökülür

    Politika yapma sakın

    Yüzün kapkara kesilir

    Ruha işkence yalan

    Benzin sapsarı kesilir

    Yapmacık olma sakın

    Neye yarar ruh çıplak

    Rabbinden dile âmân

    Firavunlaşandır çıplak

    Uçan söz, yazıdan sakın

    Kalem yazar, akıl unutur

    Fitne varsa kaç heman

    İhlâs kazanır, âsi unutur

    196
    İlmi ara, boşluktan sakın

    Akıllıdan belki zâhid çıkar

    İmânı var, kalbinde az izan

    Kâmil insan dervişten çıkar

    Şâkirt üçtür dörtten sakın

    Medrese şâkirdi âlim olur

    Askerse idarecidir o zaman

    Tekke şâkirdi ise eren olur

    Dostuna vefasızlıktan sakın

    Sâdıklar şehitlerle bir dirilir

    Simâsında yalan yok her an

    Kalbi ruhu bir atar, aşk dirilir

    Brantford, Kanada
    24 Ocak 2013

    197
    "Şüphesiz Allah, bir sivrisineği de, ondan üstün olanı da, (herhangi bir şeyi) örnek
    vermekten çekinmez. Böylece iman edenler, kuşkusuz bunun Rablerinden gelen bir
    gerçek olduğunu bilirler; inkâr edenler ise, 'Allah, bu örnekle neyi amaçlamış?' derler.
    (Oysa Allah,) Bununla birçoğunu saptırır, birçoğunu da hidayete erdirir. Ancak O,
    fasıklardan başkasını saptırmaz." BAKARA:26

    Sineknâme
    Yunus yükledi sıkleti sineğin kanadına

    Kırk kağnı çekemedi, çekti kahrı sinek

    Kimyâger sinek pâkladı kadri kararınca

    İmhâ eder mikrobu nâme hakkın sinek

    Elsiz ayaksız minik arı yedirir tatlı balı

    Hor görme, küçümseme küçücük sinek

    Bilmezsin ki, sinek zehirden yapar balı

    Zehri değişime uğratır itaatkâr ol sinek

    Duyun ahâli, bırakın sinek düşmanlığını

    Nice sâri hastalıkları önler şâhâne sinek

    Yıkar zehri, sağlar tertemiz hava akımını

    Şükür bol yarattı Yaradan, boldur sinek

    Kimi yaldızlı, kimi altın desenli parıldar

    198
    Yıldız böceğine benzer ışığın nurlu sinek

    Mızraklı eşkıya yaban arısına bir vızıldar

    Eşek arısından kurtarır cihanı kara sinek

    Kudret helvâsını yer pis böcekli ağaçtan

    Çoğu zaman kirli bulaşıkları yıkar sinek

    Zehri emer, şifalı şurubu çeker ağaçtan

    Kimi zaman zâlim Nemrud’u yıkar sinek

    Tebelleş olur erkek incirin kurtlu özüne

    Ocaklara diker incir ağacını, yayar sinek

    Nice çiçekler ağlar döllenmez özü özüne

    Lisan-ı hâliyle Sübhânallâh dedirtir sinek

    Elini yüzünü hep yıkar, abdest alır daima

    Gurbette, yalnızlıkta dost, arkadaş sinek

    Rûku ve secde eder kullukta örnek daima

    Gelir namazda kafana konar, uyarır sinek

    Bir kanadı zehirsiz, bir kanadı zehir onun

    199
    İkisini batırsan yemeğine panzehir sinek

    Kuddûs’ün sıhhıye memuru nezâfet onun

    Haksızlık etme emeğine beriyyedir sinek

    Sinek risâlesinde Rabbin kahraman askeri

    Baharda badem ve zerdaliye yapışır sinek

    Sivrisinek, pireler gibi fıtrî hacâmat askeri

    Mikroplu zehirden balı çıkartır cins sinek

    Sineği kovan, öldüren insan dengeyi bozar

    Mikrobu nakletmez, temizler kâinatı sinek

    Hikmeti anlamayan insan azar, ezer, bozar

    Ders alsan hocandır istihâle makinesi sinek

    Kitchener, Kanada

    25 Aralık 2012

    Herkul.org’da 31 Aralık 20112’de yayınlanmıştır

    200
    SON ŞİİR: HİÇ ŞAİRE NASİHAT
    Narsist Dervişe Nasihat!

    Avamın semasını dolama diline ey derviş yoksa nefsi derdine düşersin

    Havasım der kasılır, Hak yola ulaştım sanır, egona doğru sema edersin

    Aheste revlik eyleme ey derviş yoksa Hak kervanından cüda düşersin

    Şeytan vermesin sana teşviş bir keman kaşa kendini zebun edersin

    Bilmez de yardan gizlersen halini o dem yârını kaybeder ağyar eylersin


    Sakın unutma nefis denen zalimi yoksa sofrana şeytanı sağki eylersin

    Rıza yoksa gönlünde zikrinde fikrinde dünyayı kendine maksut eylersin


    Yetimin rızkını elinde tut her dem yoksa zalime varidatını taksit eylersin

    Bir lokmayı kendine haram edip bir hırkaya sırtına giysen de giymesen de
    Marifet ufku yoksa eğer sende kendini cahile cühelaya rüsva eylersin

    Ağyarla düşüp kalksan her dem çağırsalar seni işrete gitsen de gitmesen de
    İlim irfan ister dünya denen bu diyar yoksa işreti kulluğa tercih eylersin

    Başında baykuş tünemiş Sarayı hamamı viranedir bunlar desen de demesen de


    Ne viraneler var bağrında hazine saklar, sen de hazineye kalkar virane dersin

    Sözüm sanadır ey derviş bu yol erkana riayet ister, sen uysan da uymasan da
    Sövene dilsiz dövene elsiz gözsüz gönülsüz olmazsan sen Muradına eremezsin

    16 Temmuz 2012

    NOT: Bu şiirin sadece ilk beyiti bana aittir, kalanı Ahmet Mevlana adındaki meçhul bir
    şair dostumundur. 16 Temmuz 2012’de herkul.org da yayınlandı. Avamın seması ile
    havasın seması arasında arasında ne fark olduğunu soran Sufi derviş dostuma, en
    başta kendini beğenmiş nefsime ve egosu yüksek hizmet erlerine okkalı nasihattır. Bu şiiri
    defalarca okudum. Belki bana yazılmıştır veya ben öyle algıladım. Belki de size anlatıyor…

    201

    You might also like