Έκθεση

ΠΡΟΛΟΓΟΣ: Οι εκδρομές μου αρέσουν πάρα πολύ, ιδιαίτερα όταν είναι

ομαδικές. Μια από τις ωραιότερες εκδρομές, η οποία μου
 Γενικά για τις άφησε πολύ ευχάριστες αναμνήσεις, είναι αυτή που κάναμε
εκδρομές (πόσο πριν από λίγους μήνες μαζί με τους φίλους μου στο δάσος.
πολύ τις αγαπάς).

 Η απόφαση για τη
δική σας εκδρομή.
 Πότε, πού και με
ποιους πήγατε στην
εκδρομή.

ΚΥΡΙΟ ΜΕΡΟΣ: Ηταν ένα ηλιόλουστο κυριακάτικο πρωινό. Από την

προηγούμενη μέρα είχαμε κανονίσει με μερικούς φίλους να
 Προετοιμασίες πάμε εκδρομή στο κοντινό δάσος και να περάσουμε εκεί
(πράγματα που θα ευχάριστα τη μέρα μας. Η εκδρομή αυτή με είχε ξεσηκώσει
έπαιρνες μαζί σου). κυριολεκτικά και περίμενα με λαχτάρα να ξημερώσει εκείνη
 Ξεκίνημα. η μέρα.
Περιγραφή της
διαδρομής. Πώς Το βράδυ της παραμονής της εκδρομής βοήθησα τη
ήταν ο καιρός. Πώς μητέρα μου στις ετοιμασίες. Μου έφτιαξε διάφορα φαγητά,
φαίνεται από μακριά νόστιμα γλυκά και μέσα σ' ένα καλάθι μου έβαλε πολλά
το δάσος. φρούτα. Εγώ ετοίμασα τους χυμούς και το νερό που θα
 `Αφιξη στο μέρος έπαιρνα μαζί μου, ενώ έβαλα κοντά στα άλλα πράγματα και
της εκδρομής. Οι τη μπάλα μου, καθώς και ένα μικρό κασετόφωνο. Εκείνη η
πρώτες εντυπώσεις, νύχτα μου φάνηκε ατέλειωτη, αφού δεν περνούσε με
σκέψεις και τίποτα ο χρόνος.
συναισθήματα για το
δάσος. Επιτέλους, ξημέρωσε η πολυπόθητη μέρα. Ξυπνήσαμε
 Περιγραφή του πολύ πρωί και ξεκινήσαμε όλοι οι φίλοι μαζί. Στο δάσος θα
δάσους (δέντρα, πηγαίναμε με τα πόδια. `Ημασταν πολύ χαρούμενοι,
λουλούδια, πεύκα, ενθουσιασμένοι και γελαστοί. Οι φωνές και τα γέλια μας
πουλιά, ποτάμια ξεσήκωναν τα σπίτια, απ' όπου περνούσαμε μέχρι να
κ.α). βγούμε έξω από την πόλη.
 Πώς περάσατε στην
εκδρομή (παιχνίδια, Η ανατολή του ήλιου μας βρήκε στο δρόμο. Οι
τρέξιμο, τραγούδια, χρυσοπόρφυρες αχτίδες του λαμπερού ήλιου άρχισαν να
γέλια, φαγητό κ.α.). χαιδεύουν τη γη και να φωτίζουν τα πάντα. `Ηταν ένα
 Συναισθήματα που θέαμα πραγματικά φανταστικό και ανεπανάληπτο. Τέτοια
ένιωθες (π.χ. χαρά, ομορφιά δεν είχα ξαναδεί στη ζωή μου. Η φύση ολόκληρη
ευχαρίστηση, ήταν χαρά Θεού! Σ' όλη τη διαδρομή δεν έπαψα στιγμή να
γαλήνη). παρατηρώ μαγεμένος την παραδεισένια ομορφιά της
 Επιστροφή. Τι έγινε φύσης. Τα καταπράσινα δέντρα, τα πολύχρωμα λουλούδια,
στο γυρισμό. τα πουλάκια που ξυπνούσαν ευχαριστημένα και
ευχαριστούσαν το Δημιουργό. Τα εύθυμα τραγούδια μας
σκορπίζονταν στη γύρω φύση και έκαναν τα πουλιά και τα
άλλα μικρά ζωάκια να κοιτάζουν παραξενεμένα τριγύρω.

Επιτέλους φθάσαμε! Το δάσος με τα πανύψηλα δέντρα

ήταν τόσο πυκνό, που ήταν αδύνατο να το τρυπήσουν οι
ζεστές αχτίδες του ήλιου. Τα δέντρα έμοιαζαν με
θεόρατους γίγαντες, που συναγωνίζονταν για το ποιο θα
 ξεπερνούσε το άλλο στο ύψος.

Στάθηκα να κοιτάζω έκθαμβος. Το δάσος ήταν ένας

πραγματικός παράδεισος, ένα τοπίο ονειρεμένο. Μύρισα
την ατμόσφαιρα κι αισθάνθηκα να ζαλίζομαι στο άρωμα
του πεύκου και στην καθαρότητα του αέρα. Φουντωτοί
θάμνοι, πυκνόφυλλα δέντρα, πολύχρωμα και
μοσχομύριστα αγριολούλουδα ήταν αυτό που έβλεπες,
όπου κι αν γύριζες το κεφάλι σου. Το αεράκι φυσούσε
ελαφρά και μας χάιδευε τα πρόσωπα. Από παντού
ακούγονταν τα γλυκά κελαηδήματα των πουλιών, ενώ
πάνω στα πανέμορφα λουλούδια πετούσαν χαρούμενες
ποικιλόχρωμες πεταλούδες και άλλα έντομα. Παντού, πάνω
στα δέντρα, στο καταπράσινο χορτάρι, υπήρχε κίνηση και
ζωή. Τα γάργαρα νερά των πηγών κατηφόριζαν
μουρμουρίζοντας ένα μονότονο τραγούδι.

Αφού χορτάσαμε ν' αναπνέουμε τον καθαρό αέρα και να

χαιρόμαστε την εξαίσια ομορφιά του φυσικού τοπίου,
αποφασίσαμε πως ήταν ώρα ν' αρχίσουμε τα παιχνίδια. Ο
καιρός ήταν τόσο ωραίος και η διάθεσή μας για παιχνίδι
ήταν τόσο μεγάλη, ώστε σε λίγη ώρα όλο το δάσος βούιζε
από τις χαρούμενες φωνές και τα ξεφωνητά μας. Παίξαμε
στην αρχή κυνηγητό, μετά μπάλα και στη συνέχεια
διάφορα άλλα ενδιαφέροντα παιχνίδια. Μετά από αρκετές
ώρες παιχνίδι, καθίσαμε κουρασμένοι κάτω από κάτι
πελώρια πλατάνια για φαγητό. Πόσο νόστιμα και υπέροχα
μου φαίνονταν όλα τα φαγητά! Φάγαμε με πολλή όρεξη
ό,τι είχαμε πάρει μαζί μας και μετά μαζέψαμε όλα τα
άχρηστα και τα βάλαμε σε μια μεγάλη σακούλα, για να μη
μολύνουμε το ωραίο περιβάλλον.

Η απέραντη χαρά και η αγαλλίαση που ένιωθα μέσα στο

καταπράσινο δάσος, δεν περιγράφονταν. Μόνο μέσα στην
όμορφη φύση μπορείς να ηρεμήσεις και να νιώσεις
πραγματικά ευτυχισμένος, μακριά από το άγχος και τα
προβλήματα της καθημερινότητας. Πολλές σκέψεις
τριγύριζαν στο μυαλό μου. Γιατί άραγε οι άνθρωποι να
κόβουν, να ξεριζώνουν και να καίνε τόσο άσπλαχνα τα
δέντρα, όταν ξέρουν τις αμέτρητες ωφέλειες του δάσους
για τον άνθρωπο;

`Ολη η μέρα μας πέρασε τόσο ευχάριστα, που δεν

καταλάβαμε πόσο γρήγορα έφυγε ο χρόνος. `Ηταν ώρα
λοιπόν να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Ο ήλιος
τώρα έγερνε νυσταγμένος στη δύση του. Με βαριά την
καρδιά έπρεπε να αποχαιρετήσουμε το δάσος με τις
πλούσιες ομορφιές του και να ξεκινήσουμε για τα σπίτια
μας, όπου θα μας περίμεναν με αγωνία οι γονείς μας.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ:Εντυπώσεις και Γεμάτος με χίλιες δυο ωραίες και ευχάριστες εντυπώσεις

συναισθήματα που σου έφτασα αργά το απόγευμα στο σπίτι μου. Δεν πρόκειται
άφησε η εκδρομή. ποτέ να ξεχάσω αυτή την υπέροχη εκδρομή στο δάσος,
όπου πέρασα τόσο όμορφα την Κυριακή μου. Πάντα θα τη
θυμάμαι με νοσταλγία και αγάπη.
Ένα γεγονός που θα μου μείνει αξέχαστο

`Ηταν ένα ηλιόλουστο ανοιξιάτικο πρωινό. Ξύπνησα νωρίς νωρίς, γιατί από το προηγούμενο
βράδυ οι γονείς μας μάς είχαν υποσχεθεί μια μικρή εκδρομή στην εξοχή. `ημουν πολύ μικρή
τότε, μόλις έξι χρόνων, κι όμως θυμάμαι ακόμα με κάθε λεπτομέρεια το γεγονός που
διαδραματίστηκε εκείνη τη μέρα και το οποίο θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη
μου.

Αφού ετοιμάσαμε γρήγορα τα πράγματα που θα παίρναμε μαζί μας, μπήκαμε στο
αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για την εξοχή. `Ημουν πραγματικά ενθουσιασμένη και
χαρούμενη και δεν έβλεπα την ώρα να φτάσουμε στον προορισμό μας, για ν' αρχίσω το
παιχνίδι. Η διαδρομή ήταν ευχάριστη και διασκεδαστική. Τραγουδούσαμε, λέγαμε διάφορα
αστεία και ανέκδοτα και κάναμε σχέδια μαζί με τον αδερφό μου για το πώς θα περνούσαμε
τη μέρα μας.

Επιτέλους, μετά από δύο ώρες ταξίδι με το αυτοκίνητο, φτάσαμε κάποτε στον προορισμό
μας. Κατέβηκα τρέχοντας από το αυτοκίνητο και στάθηκα να κοιτάζω σαν μαγεμένη την
ομορφιά του ολάνθιστου ανοιξιάτικου τοπίου. Μπροστά μας απλωνόταν μια απέραντη
καταπράσινη πεδιάδα. Η φύση ολόκληρη ήταν χαρά Θεού! Τα μάτια μου δε χόρταιναν να
βλέπουν τα ανθισμένα δέντρα και τα αμέτρητα πανέμορφα λουλούδια. Η ευωδιά των
αγριολούλουδων σκορπούσε τριγύρω μια γαλήνη και μια ευτυχία ανείπωτη.

`Αρχισα χαρούμενη να μαζεύω αγριολούλουδα και να κυνηγώ τις πολύχρωμες πεταλούδες.

`Ηθελα να εξερευνήσω όλο το τοπίο και να μαζέψω όσο το δυνατό περισσότερα λουλούδια.
Θυμάμαι, η μητέρα μου μάς συμβούλεψε και μας παρακάλεσε, τόσο εμένα όσο και τον
αδερφό μου, να μην απομακρυνθούμε από κοντά τους. Εγώ δεν έδωσα σημασία στα λόγια
της, αλλά άπλωνα ολοένα τα μικρά μου χεράκια κι άρπαζα τα όμορφα λουλουδάκια, που
μου έκαναν τόση εντύπωση.

Χωρίς να το καταλάβω, κάποια στιγμή βρέθηκα ξαφνικά μπροστά σ' ένα μεγάλο γκρεμό.
Τότε, διέκρινα στη ρίζα ενός θάμνου μια ολοκόκκινη παπαρούνα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν
είχα συναντήσει άλλη παπαρούνα, γι' αυτό και η επιθυμία μου για να την αποκτήσω ήταν
έντονη. Ωστόσο, με διακατείχε ένας μικρός φόβος, που οφειλόταν σίγουρα στον γκρεμό.
Βρισκόμουν σε δίλημμα για το αν έπρεπε να προχωρήσω και να κόψω το μικρό εκείνο
λουλουδάκι ή να το αγνοήσω και να συνεχίσω την εξερεύνησή μου. Δεν άργησα να πάρω
την απόφασή μου. `Ημουνα σίγουρη ότι σε λίγο το λουλούδι αυτό θα βρισκόταν στα χέρια
μου!

Με μικρά βήματα κατέβαινα ενθουσιασμένη τον γκρεμό. Ανυπομονούσα τόσο πολύ να το

αποκτήσω, ώστε δε λογάριαζα πια τις συνέπειες. Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να κάνω
δικό μου το πανέμορφο και μοναδικό εκείνο λουλούδι. `Εφτασα μπροστά στην παπαρούνα.
`Απλωσα το μικρό μου χέρι να την αρπάξω, αλλά ξαφνικά γλίστρησα. Χωρίς να χάσω την
ψυχραιμία μου, αρπάχτηκα γρήγορα από ένα μικρό κλαδί. Φοβισμένη άρχισα αμέσως να
φωνάζω δυνατά: "Μπαμπά, μαμά!". Πίστευα πως έφτασε το τέλος της ζωής μου. Από λεπτό
σε λεπτό το μικρό κλαδί θα κοβόταν κι εγώ θα γκρεμιζόμουνα. Πόσο δυστυχισμένη ένιωθα!

Για καλή μου τύχη όμως οι γονείς μου άκουσαν τις φωνές μου και έτρεξαν γρήγορα προς το
μέρος μου. Ο μικρός μου αδερφός άρχισε να κλαίει τρομαγμένος, ενώ η μητέρα μου
προσπαθούσε να τον καθησυχάσει. Ο πατέρας μου την ίδια στιγμή άρχισε να κατεβαίνει τον
γκρεμό, για να με σώσει. `Ηταν αρκετά ψύχραιμος και μου έδινε θάρρος και κουράγιο. Κάθε
τόσο μου έλεγε να μην αφήσω το κλαδί που βαστούσα, αλλά να το κρατώ γερά. Με δυο
δρασκελιές, ο καλός μου πατερούλης έφτασε κοντά μου. Μου είπε να του δώσω το χέρι
μου, για να με τραβήξει. `Εκανα ό,τι μου είπε και, δόξα τω Θεώ, σώθηκα. `Εβαλα το
σταυρό μου και έτρεξα κλαίγοντας στην αγκαλιά της μητέρας μου.

Μετά από αυτή την περιπέτεια και τη μεγάλη αγωνία που πέρασα, κατάλαβα ότι πρέπει να
είμαι πιο προσεχτική και λιγότερο ριψοκίνδυνη στη ζωή μου. Ορκίστηκα στον εαυτό μου ότι
στο εξής θα άκουγα πάντα με προσοχή τις συμβουλές της μανούλας μου και δε θα
ξαναπαρασυρόμουνα από την παιδική μου επιπολαιότητα.

Αυτό το περιστατικό της παιδικής μου ηλικίας δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ, όσα χρόνια
κι αν περάσουν. Θα μείνει για πάντα βαθιά ριζωμένο στη μνήμη μου.