Από τη θεωρία στην πράξη

Να διακρίνετε το κειμενικό είδος ( άρθρο επιφυλλίδα–

δοκίμιο) στο οποίο ανήκουν τα παρακάτω αποσπάσματα
.
Α) Ο άνθρωπος που αναζητά την αγάπη, θα ανακαλύψει ότι η αγάπη είναι
υπομονετική. Η αγάπη περιμένει. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι κάθεται
παθητικά για
πάντα, αν χρειαστεί, μέχρι το άτομο να ωριμάσει. Η αγάπη είναι δραστήρια,
όχι
παθητική. Εμπλέκεται αδιάκοπα στη διαδικασία ν’ ανοίγει καινούργιες πόρτες
και
παράθυρα, ώστε φρέσκιες ιδέες και ερωτήματα να γίνουν αποδεκτά.
Μοιράζεται τη
γνώση και προσφέρει την πειραματική βάση για να δοκιμάσει κάποιος αυτά
που
έμαθε. Στρώνει ένα ορεχτικό, γοητευτικό, καλοφαγάδικο τραπέζι, αλλά δεν
μπορεί
και ν’ αναγκάσει κανέναν να φάει. Αφήνει στον καθένα την ελευθερία να
επιλέξει
και ν’ απορρίψει ανάλογα με το γούστο του. Η αγάπη προσφέρει τον εαυτό
της σ’
ένα αδιάκοπο συμπόσιο για να τραφούμε, ξέροντας ότι όσο πιο πολύ ο
καθένας
δοκιμάζει, όσο πιο πολλά τρώει κι αφομοιώνει, τόσο μεγαλύτερη γίνεται η
ενεργητικότητά του. Αλλά δεν μπορεί να φάει κάποιος υπερβολικά. Το μόνο
που
μπορεί είναι να έχει περισσότερα να προσφέρει, όταν οι άλλοι θα έρθουν στο
συμπόσιό του. Το δυναμικό της αγάπης είναι απεριόριστο.

Β) Αποκαλυπτικά, δυσάρεστα για τον εξεταστικό μηχανισμό του λυκείου,

είναι τα αποτελέσματα έρευνας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, που δόθηκε
πρόσφατα στη δημοσιότητα, με θέμα την αξιολόγηση της Έκθεσης στις
Γενικές
Εξετάσεις. Η πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη, που έγινε για πρώτη φορά, επί των
κειμένων της Έκθεσης στις Γενικές Εξετάσεις, ανέδειξε ότι οι υποψήφιοι
προβάλλουν, συνειδητά ή ασυνείδητα, ιδέες και αξίες, όχι επειδή πιστεύουν
σε
αυτές, αλλά επειδή γίνονται αποδεκτές και επιβραβεύονται από το σύνολο
των
βαθμολογητών.
Όπως αναφέρουν οι ερευνητές, πρόκειται για μια διαδικασία που
«καλλιεργεί ένα κλίμα υποκρισίας ή ιδεολογικού κομφορμισμού από την
πλευρά
των νέων». Από την μελέτη των γραπτών προέκυψε το συμπέρασμα ότι οι
υποψήφιοι, προκειμένου να ακολουθήσουν την «πεπατημένη» στο μάθημα της
Έκθεσης, για να πετύχουν υψηλή βαθμολογία, «έχουν υποστεί ένα είδος
ιδεολογικής αλλοτρίωσης» από τη συνεχή αποδοχή συγκεκριμένων ιδεών που
αποστηθίζουν και παραθέτουν και ότι «όλος ο προβληματισμός τους κινείται
σε
ανάλογα πλαίσια». Και οι ερευνητές καταλήγουν στο προφανές συμπέρασμα
ότι
αυτό το γεγονός μπορεί να τους αποφέρει πρόσκαιρα οφέλη (εισαγωγή στο
πανεπιστήμιο), είναι όμως άκρως ανησυχητικό ως στάση ζωής. (…)
Γ) Ελληνικό καλοκαίρι. Τώρα, καθώς ο Ιούλιος διαπερνά τις νύχτες με τη
ζέστη και τους καημούς του, ένας αστερισμός διακρίνεται εύκολα στον
ουρανό. Ο
Αστερισμός του Σκορπιού. Τις πρώτες νυχτερινές ώρες απαντάται χαμηλά
στον
ορίζοντα, προς το νότο. Το σχήμα του θυμίζει πράγματι ένα σκορπιό, με την
ουρά
του να γυρίζει απειλητικά.
Ο αστερισμός περιλαμβάνει κοντά στις δύο εκατοντάδες αστέρια, ορατά με
γυμνό μάτι, από τα οποία όμως μόνον δεκατρία έχουν λαμπρότητα μεγάληA
και
είναι εκείνα που του προσδίδουν τα χαρακτηριστικό σχήμα. Στην περιοχή
υπάρχουν
ακόμα νεφελώματα κάθε είδους, άλλα φωτεινά και άλλα αμυδρά, μεταβλητοί
αστέρες και όμορφα σφαιρικά σμήνη.
Στην καρδιά του Σκορπιού βρίσκεται ο Αντάρης. Ένας τεράστιος αστέρας,
κοκκινωπός στη λάμψη. Έχει τριακόσιες φορές τη διάμετρο του Ήλιου και
είναι
κάπου δύο χιλιάδες φορές λαμπρότερός του. Από μας απέχει στα πεντακόσια
έτη
φωτός. Το κοκκινωπό δηλαδή φως, ξεκίνησε από τον Αντάρη όταν η
Βυζαντινή
Αυτοκρατορία απερχόταν από το ιστορικό προσκήνιο. Κυριολεκτικά και
αστρονομικά ο Αντάρης είναι ένας ερυθρός γίγαντας. Αστέρας, δηλαδή, στο
τελευταίο στάδιο της εξελίξεώς του, στο τέλος μιας ζωής πολυτάραχης.
ΑΡΘΡΟ ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΑ ΔΟΚΙΜΙΟ