Lovefools #Wattys2015

by pajama_addict

Love. Foolishness. And the foolish.

=================

Lovefools

Pag-ibig nga naman.

Minsan kahit anong talino mo, hindi mo maiwasang makiuso sa pagpapakatanga.

Kadalasan kahit ramdam mo namang nagkukumahog na syang makawala sayo pero di mo pa

rin maiwasang umasa.

Ayokong maging tanga at ayoko ring maghabol.

Kaya naghanap ako ng ibang paraan.

Yun nga lang, kahit saang anggulo, pagpapakatanga pala talaga ang bagsak ko.
=================

Chapter 1

I stared at the man of my dreams as his mouth opened articulating words that will
forever haunt my mind. Ang layo ng byinahe ko makapiling lang sya. Ganun ako
katanga.

"Greeney, this isn't working." He said as I gawked at him. What isn't working? I
wanted to ask. I, Gianna Renée de Santiago, travelled all the way from Cebu to be
with him only to be told that it's no longer working.

"Not working agad-agad kasi nandito na ako? Unang araw pa lang nating magsasama sa
Diliman ngayon!"

"Greeney--"

"May iba ka ba?" I asked, my heart twitching painfully inside my chest. Hindi sya
sumagot but he bowed his head I felt rage fill my being.

"Leche ka." I heard myself murmur as I closed my eyes. Ayokong umiyak. Ayokong
umiyak sa harap nya at ayokong ipakitang nasasaktan ako. "Kelan pa?"

"Last month lang, she's a member of the sorority that my frat's affiliated with--"

"My frat ka?!" I demanded angrily. "Kelan mo balak sabihin sa akin ang lahat ng
to?!"

"Greeney, don't make this difficult for me." He sighed and I wanted to grab him by
the hair and bang his head against the wall. Difficult for him? Pesteng to! Ako na
nag-transfer pa from U.P. Cebu to U.P. Diliman para makasama lang sya hindi
nagrereklamo tapos sya itong may karapatang magsabing I shouldn't make it difficult
for him?!

"Difficult for you, Albert?" I asked, my voice tinged with disbelief. "Hindi ba
isang taon natin tong plinano? Hindi ba alam mong lilipat ako ng Diliman para lang
mapalapit sayo? Hindi ba alam mo kung ilang beses kaming nag-away ni Daddy dahil
ayaw nyang pumayag sa gusto ko pero pinaglaban kita!"

"Greeney..."
"You're despicable!" I hissed. Third year high school ako noong naging kami ni
Albert samantalang fourth year high school naman sya. He's not the boy-next-door
type, in fact, hindi sya kagwapuhan pero napahanga nya ako sa sobrang talino nya.
Pumasa sya sa Diliman at kahit gusto ko syang sundan, ang gusto ng pamilya ko ay sa
U.P. Cebu ako mag-aral.

"Hindi ko hiniling sayong sundan mo ako--"

"Leche ka! Hindi mo nga hiniling pero bawat pag-uusap natin yun na lang ang
bukambibig mo ang kakulangan ko bilang girlfriend mo because of the distance!
Besides, I told you about my plans to transfer campuses! Alam mo kung anong hirap
ko maitaas lang GWA ko para makalipat ako ng Diliman!"

"Hindi ko rin kasi inakalang papasa ka--I mean..." He stuttered. Ang kapal ng mukha
ng bayawak na to! Akala mo naman kung sinong gwapo! "Greeney--"

"It's Green, not Greeney, you imbecile!" I snapped before I turned on my heel to
leave. May mga lalaki talagang hindi dapat nabubuhay sa mundong ibabaw. May mga tao
talagang dapat pina-flush sa inodoro kasi mas masahol pa sila sa tae. Wag kang
umiyak! I angrily whispered to myself. He's not worth your tears!

"Greeney!"

"Pakyu ka." I muttered under my breath as I headed towards the fastfood chain's
parking lot. Nasa Philcoa kami and I was supposed to surprise him for our 29th
month anniversary pero ako ang na-surprise. Bullshit! I murmured to myself.
Katakot-takot na pangungumbinsi ang ginawa ko kay Daddy payagan nya lang akong
lumipat ng Diliman at ilang luha ang umagos sa mata ko pagkasakay ko ng eroplano
kasi mahihiwalay ako sa pamilya ko sa unang pagkakataon.

"Can't we stay friends?" He shouted and I stopped walking before I turned to face
him. I smiled at him and he smiled back until I raised my middle finger at him. His
mouth fell open and I turned to resume walking towards my car. Nanghina ako
pagkaupong-pagkaupo ko sa loob ng sasakyan at tumulo ang mga luha ko. I can't
believe the nerve of that jerk! I drove crying like a nitwit at lalo akong naasar.

"Bakit mo sya iniiyakan?! Ang tanga-tanga mo!" I mumbled harshly. Hindi ko na halos
makita ang daan sa dami nang luhang tumutulo galing sa mga mata ko. "Leche sya!
Akala mo naman gwapo! Ang pangit nya kaya! Ang itim nya, ang dami nyang pimples!
Peste!" I rambled on and on pero hindi nabawasan ang sakit. I've just been dumped.
"Kuminis lang sya ng kaunti akala mo naman--" I stopped talking as I reached for
the box of tissue paper behind me. "Bakit ba nasa likod to?!" I snapped and heard
something slam against my car's hood. I automatically stepped on the brakes.

"Hoy, ano ba?!" Someone shouted and I stared wide-eyed as a boy limped in front of
my car.

"Oh my goodness, nakasagasa ako?" I asked myself fearfully as the boy leaned
against my car wincing in pain.
"Tatanga-tangang driver bumaba ka dyan!" He yelled at me and I cowered in fear as
my hand immediately felt for the power door lock to simultaneously close all the
doors of my vehicle. "Hindi ka bababa?!" He demanded and I scooted into my seat. I-
hit and run ko na kaya tong tuluyan? The thought crossed my mind and I squirmed
uneasily. Leche, hiniwalayan ka lang naging criminal ka na? I murmured. "Hoy!" He
shouted as he kicked my car's bumper and I glared angrily at him as I rolled the
window down.

"Wag na wag mong sinisipa si Sasuke ko, tarantado ka!" I said and he glowered at
me.

"May lisensya ka ba?! Ang lawak-lawak ng daan talagang sumiksik ka sa gilid para
sagasaan ako?!"

"Kasalanan ko bang bulag ka at di mo nakitang may paparating na sasakyan?!" I

angrily retorted as I stepped out of my car after I slung my bag over my shoulder.
"Magkano ba ang kailangan mo ha?!"

"Aba, loko pala tong babaeng to." He whispered.

"If I know modus operandi lang to at di ka naman talaga totoong natamaan ka ng

kotse ko pero kailangan mo lang ng pera! Napanuod ko na yan sa TV!"

"Hoy, miss anong akala mo sa akin hampas-lupa? Gusto mong sagasaan kita ng kotse
ko?!"

"Aba, nasaan ang kotse mo? Nasaan?!"

"Nasa bahay dahil--"

"Aysus luma na yan! Palusot ka pa! Puro ka yabang! Ito three thousand siguro naman
okay ka na nyan!" I said as I handed him three one thousand bills. He gawked at me
like I have three heads and I arched my brow. "O ano kulang pa?!"

"Hindi ko kailangan yang pera mo!"
iPhone ang taray ng manggagantsong
tangang driver. I'll explain later
harap ng UP Bliss. Magdala kayo ng
he pocketed his phone.
He shouted before he took his phone out. Aba
ito! "Tita, nabunggo ako ng isang tatanga-
but I need you to fetch me, nandito kami sa
pulis." He said and I gaped at him in alarm as

"Pulis?!"

"Oo, hindi mo ba alam na pulis ang pinsan ko kaya ipapakulong kita!" He replied and
I took a step back but he took his phone out of his pocket again and took a picture
of my plate number before he aimed his phone at me.
"What the fuck are you doing?!" I demanded and he smirked.

"Tingnan natin kung makakatakas ka." He said and I took my phone out of my pocket
and took a picture of him too.

"Kapag may nangyari sa akin, tarantado ka ipapa-salvage ka ng pamilya ko!" I said

and this time it was his turn to glare as I leered.

"Ikaw na nga tong naka-agrabyado ng tao ikaw pa ang nagkakaganyan!"

"Ako? Ako ang naka-agrabyado ng tao? Aba kakarating ko lang ng Manila may tanga na
agad akong nakita? Ang swerte ko naman!"

"Kaya pala tatanga-tanga ka kasi hindi ka taga-Manila!"

"At ikaw naman kaya ka manggagantso kasi laking-Manila ka!" I replied.

"Lisensya mo!"

"Bakit mo kukunin?!"

"I want to see if you even have a license!"

"I'm not going to give it to--" I stopped talking as it started to rain. Hard. Ano
ba tong panahon dito ang bilis magbago ng isip parang yung ex ko lang! I muttered
angrily as I ran to get inside my car but the guy beat me to it and slid into the
driver's seat. "What the hell! Carnapper!" I screamed.

"Sakay!" He bellowed and I frowned at him before I ran to the passenger's side and
pulled the door open. I got in and closed the door and he started driving.

"Oh my goodness, kidnapper ka ba?!" I demanded as panic suddenly welled up inside

my chest. He glanced briefly at me and I felt a blast of ice with his stare. Ang
suplado naman nito. I mumbled. Maputi sya, singkit at matangkad. Ang malas ko
naman. I thought and I suddenly felt like crying, I'm just eighteen and my life's
already a mess - I left home to be with that jerk who was so callous as to tell me
that he no longer wants me, I'm in Diliman where I know no one and my car is being
driven by this guy whose name I don't even know.

"Ayoko na!" I wailed loudly as I began kicking my sandals off my feet.

"Hoy, anong nangyayari sayo?" He asked.

"Leche kayong lahat!" I cried. "Gusto ko nang umuwi ng Cebu pero paano ko yun
gagawin?"

"Taga-Cebu ka? Paano ka nakarating ng Diliman?"

"Malamang nag-eroplano!" I barked. "Alangan naman nilangoy ko lang papunta dito?!"

"Pwede." He replied smiling and I froze. Oh my goodness, why so gwapo so suddenly?

I asked myself and shook my head. Anong ulan ba meron itong Manila at nakakabano
yata ? "Ano palang pangalan mo?" He asked and I looked at him suspiciously.

"Bakit?"

"O sige hoy na lang itatawag ko sayo."

"Green." I told him my nickname and he laughed.

"Green? Seryoso?" He asked still laughing. Aba, ang kapal ng fez ni Kuya. Tama daw
bang pagtawanan ang pangalan ko?!

"Bakit, ikaw ano ba ang pangalan mo?" I asked and he smiled again.

"Red." He answered and I felt more annoyed.

"Oo na, I got the joke. Green ako tapos Red ka naman, pag nagsama tayo masaya ang
pasko!" I said and he laughed louder. Bwisit.

"Red nga name ko."

"Sus."

"Totoo!"

"Ewan ko sayo." I mumbled as I looked out the window. Nasa loob na kami ng campus
ng Diliman at hindi ko alam kung saan sya pupunta o saan nya ako dadalhin. "Saan ka
pala bababa?" I asked as his phone rang. He took it out of his pocket to answer the
call.

"Tita. Opo. Hindi na po, pasensya sa abala. Misunderstanding lang. Dadaan na lang
po akong infirmary mamaya kapag tumila na ang ulan. Okay po, sige po." I heard him
say before he pocketed his phone again.
"Saan ka bababa?" I repeated.

"Sa infirmary lang, I think I twisted my ankle kasi masakit iapak ang kaliwang paa
ko."

"Infirmary? Nasagasaan ba talaga kita?"

"Mukha ba akong manggagantso talaga? Estudyante ako dito sa Diliman." He said and I
worriedly bit my lower lip.

"Samahan na kita para ako na ang magbabayad." I murmured. "Sorry."

"Apology accepted but you should be more careful. Paano kung mas malala yung injury
na nakuha ko? You shouldn't drive when you're upset." He uttered and scowled at
him. He pulled something out of his pocket and handed me a handkerchief. "Punasan
mo mukha mo, halata kang umiiyak." He said and I ignored the hanky he offered but
opted to dive into the backseat to retrieve the box of tissue paper I was reaching
for earlier. We reached a building that says U.P. Health Services and he slowed the
car down. "Salamat." He said as he stopped the car. He opened the door and I
stopped him.

"Teka lang." I said and he turned to look at me. "I-park mo to ng maayos para
masamahan kita sa loob."

"Hindi na." He said.

"I insist." I told him and we held each others gazes until he sighed.

"Sige." He murmured. Umikot kami sa likod katapat ng PNB to park and I got out of
the car and helped him to his feet. He handed me my car key and I pressed a button
on the keyless entry remote to lock it.

"Tara." I said and he started limping towards the infirmary's entrance. Yung guilt
ko nag-doble so I hurried after him and slung his arm over my shoulders. "Tulungan
na kita." I said.

"Dapat hindi na ako lumabas eh." He told me as we started to walk slowly.

"Dahil?"

"Sabi ni Tita sa akin kaninang umaga, ang sabi daw sa horoscope ko dalawang babae
ang mami-meet ko ngayon at isa dun ang magbibigay sa akin ng problema."

"So ako ang babaeng magbibigay sayo ng problema ganun?" I asked and he laughed.
"Unless gusto mong ikaw yung babaeng nakatadhanang pakakasalan ko?" He replied.

=================

Chapter 2

"Babaeng pakakasalan mo? Mas malala pa pala saltik mo sa akin eh." I said. "At
naniniwala ka talaga sa horoscope? So ibig sabihin lahat ng taong may zodiac sign
na ganun ay makakatagpo ng dalawang babae ngayong araw na to na either pakakasalan
nya o magiging bwisit sa buhay nya? Grabe naman yan, ano yan synchronized destiny
churva?"

"So hindi ka naniniwala sa horoscope?" He asked and I shook at him.

"Hindi. Ang baduy."

"Ganyan ka ba talaga?"

"Ano?" I asked.

"Ang lakas mong manlait."

"Kelan naman kita nilait, aber?"

"Manggagantso, tanga, baduy. Ilan lang yan sa flattering na adjectives na narinig

ko galing sayo ngayong araw na to."

"Ang sarcastic mo."

"Thank you." He answered grinning.

"Itulak kaya kita sa gitna ng daan para maging lubos na yang injury mo?"

"Ang sama mo. Buti na lang talaga hindi na tayo magkikita ulit." He replied and I
laughed. "Bakit ka nga pala umiiyak?"

"Tsismoso lang?" I asked. Nakapasok na kami sa Infirmary at tiningnan kami ng

guard.

"May rumble ba?" Tanong nyang tinitingnan si Red.

"Po?"

"Yang boyfriend mo, sa rumble ba yan?"

"Ha?" Ano ba to si Manong nakakangawit ng utak. "Hindi ko po sya boyfriend."

"Tsaka hindi po rumble to, nasagasaan po ako nitong babaeng to."

"Kung makasabi ka naman ng nasagasaan!" Naitulak ko sya at muntik na syang matumba

kung di lang sya sinalo ni manong guard. "Sorry! Sorry!" I apologized at tumingin
sya ng masama sa akin.

"Ikaw talaga yung babaeng magdadala sa akin ng maraming problema." Bulong nya at
umismid ako.

"Isang problema lang kasi after nito ay sayonara, adios at babush na."

"Umalis ka na nga, mas lalo yata akong mapapahamak sayo." Sabi nya at ewan ko na
lang pero naiiyak ako. Naalala ko kasi yung gunggong kong ex-boyfriend na
pinagtabuyan din ako.

"Ganun? Gusto mong umalis ako?" Gumaralgal ang boses ko at medyo nagulat sya. "Ano,
gusto mong umalis ako at iwanan kita dito?! Ang layo ng byinahe ko eh! Ang dami
kong sacrifices! Ang sakit ng sinabi mo!" Di ko na mapigil ang paghagulgol ko.

"Hoy, ano ka ba." He murmured. "Nakakahiya ka na."

"Ganun? Kinakahiya mo ako?! Kaya ka ba nanligaw ng iba?" Hindi ko alam kung bakit
naaalala ko si Albert sa mga sinasabi nya, feeling ko si Albert ang nagsabi sa akin
ng mga salitang yun. "Walanghiya ka!" I wailed. Naguguluhan na sa amin yung manong
guard at umalis na sya.
"Green! Ano ba!"

"Ang sakit ng sinabi mo! Hayop ka!" Parang tangang nagngangangawa ako. "Pangit!
Baluga! May bad breath!"

"Tama na yan!"

"Bwisit ka!" I cried harder until I felt him wrap his arms around me. "Ang sakit!"

"Tahan na." He whispered. "Tama na."

"Sinong naaksidente?" A girl in white asked, may dala syang clip board and I
stopped crying. "Anong nangyari sayo?" She asked looking at me with concern. "Anong
masakit sayo? Umupo kayo dito." She led me to one of the long benches.

"Ako po ang pasyente." Narinig kong sabi ng kasama ko at natauhan ako bigla nung
nakita ko syang iika-ikang naglalakad.

"Ay, Ate ito po yung pasyente." Sabi ko sa babae matapos kong tumayo para alalayan
yung kasama ko. Red nga ba talaga ang pangalan nito o ginu-good time lang ako nito?
I asked myself. Inalalayan ko sya hanggang sa upuan.

"Thanks." Mahina nyang sabi.

"You need to fill this out." Sabi ng babae na binigay sa akin ang clip board na
dala-dala nya. "Ibalik mo sa akin yan pag tapos na."

"Opo." Sagot ko.

"Patient Information. Teka nga, Red ba talaga pangalan mo?"

"Hindi porke't Green name mo ay bawal nang maging si Red ako."

"Ang suplado mo naman!" Umupo ako sa tabi nya. "Ako na nga ang magsusulat. Name?"

"Griffin Redley Yu."

"Griffin? Buti hindi Dor apelyido mo?" Tawa ako ng tawa at sinimangutan nya ako.
Nyahahaha! Gryffindor!

"Akin na nga yan!" Inagaw nya ang clip board. "Mga babaeng hindi mo maintindihan
kung baliw ba o nalipasan lang ng gutom." He murmured to himself.

"Hoy ang kapal mo ha, narinig ko yun!" Babatukan ko sana sya kaya lang mukhang
namumutla na sya sa sakit kaya hindi na lang ako kumibo. Pagkatapos nyang magsulat
ay dinala ko sa Ateng nakausap namin kanina yung board.

"Room 6." She said. Binalikan ko ulit si Red at inalalayang tumayo para akayin
hanggang room 6.

"Masakit ba talaga?"

"Hindi. Masarap. Malamang masakit, ano ba namang klaseng tanong yan."

"Pilosopo ka eh sarap mong tadyakan."

"Tatadyakan mo pa talaga ako? Sinagasaan mo na nga ako."

"Oo na, kasalanan ko na."

"Kasalanan mo talaga! Bakit parang napipilitan ka dyan?"

"Teka nga, may regla ka ba ngayon at ang init ng ulo mo sa akin o pinaglilihian mo
ako?" Tanong ko sa kanya bago ako tumawa. Ano ba yan, Green kanina iyak ka ng iyak
tapos ngayon naman tawa ka ng tawa. Hindi yung kutis ni Albert ang tipo ng lalaking
magiging dahilan kung bakit ka mababaliw!

"Good afternoon po." I greeted the doctor. "Na-sprain po yata sya." I said.

"Umupo kayo." The doctor said. "Kelan lang nangyari to?"

"Ngayon lang po, siguro wala pang isang oras." I replied glancing at my watch.

"Nagka-ankle sprain ka na ba before?" Tanong ulit ng doctor at umiling-iling si

Red.

"Ngayon lang po." Sagot nya.

"Remove your shoes and socks." The doctor said at ako naman dahil guilty ay mega
alalay sa pagtanggal ng sapatos nya. "Ang bait naman ng girlfriend mo." Nakangiting
sabi ng doctor.

"Ay, hindi nya po ako girlfriend."

"At hindi rin po yan mabait." Hirit ni Red. I was tempted to glare at him pero
nahihiya ako dun sa doctor na nakatingin sa amin. The doctor moved to examine his
foot, ankle, lower leg and even his knees while asking questions.

"Mild lang naman yung sprain kaya hindi na natin ipapa-X-ray. Magpi-prescribe lang
ako ng acetaminophen at elastic compression wrap. Meron ng mga to sa pharmacy natin
sa gilid nitong Infirmary. Avoid using your foot or else lalala yan. You have to
apply ice on the swollen area for the first 24-72 hours or until the swelling goes
down."

"Opo." Red replied.

"This injured ankle has to be elevated, you need to raise it above the level of
your heart for two to three hours a day para ma-reduce ang swelling at bruising."

"Naiintindihan ko po."

"Yung paglagay ng ice, 10-20 minutes lang every hour or two."

"Opo."

"Ngayon na po ba bibilhin ang mga yan?" I butted in and the doctor nodded his head.
"Ako na po ang bibili." I added. Tumayo ako at lumabas sa examination room dala-
dala ang reseta ng doctor. Nagtanong ako sa guard at tinuro nya sa akin kung nasaan
ang pharmacy. Pagbalik ko ay agad nilagay ng doctor ang compression wrap sa paa ni
Red.

"This doesn't offer protection kaya kung gagamitin mo ang paa mo, kailangan mong
bumili ng brace or use crutches."

"Gaano po katagal bago magiging okay yung paa nya?" I questioned.

"Depende, pero baka in 2-4 days ay okay na yan since mild lang naman."

"Sige po, salamat." I said. Lalo akong nakunsensya. Peste ka talaga, Albert dahil
sa kapangitan mo at ng ugali mo may nadamay pa tuloy na tao! "Red, ihatid na kita
sa inyo."

"Wag na, magta-taxi na lang ako. Sabi mo di ba kakarating mo lang galing Cebu? So
hindi mo pa kabisado dito."

"May Waze naman ako."

"Okay lang, wag na." He said.

"Hintayin mo na lang ako dito sa may entrance at dadalhin ko ang kotse para di ka
na maglakad." I suggested and he nodded his head. Tumakbo ako kung saan kami nag-
park at naligaw pa ako kung saan iikot kaya medyo natagalan ako bago sya
mapuntahan.

"Naligaw ka?" Nakangiti nyang tanong.

"Oo. Ano ba to, nakakalito pala dito. Umikot kasi ako dun sa bilihan."

"Shopping center?"

"Yun ba tawag dun?"

"Oo." He answered.

"Red, sorry ha. Hindi ko talaga sinadya."

"Alam ko at nag-sorry ka na kaya okay na pero bakit ka ba umiiyak?" Tsismoso talaga

tong lalaking to. "Brineak ka siguro ng boyfriend mo ano?"

"Hindi no!" I denied. Syempre nakakahiya namang aminin na muntikan na syang

magbuwis ng buhay para sa aking nagdurugong puso. "Bakit ka pala nasa daanan mismo
at wala ka sa pavement?"

"Kakababa ko lang sa jeep nung bigla mo akong binundol. Buti nga mabagal lang takbo
mo."

"Ay grabe sorry talaga!"

"Okay nga lang."

"Dun lang ba bahay nyo?"

"Hindi. Sa Fairview pa ako nakatira. Taga-Laguna talaga ako pero since sa Diliman
ako nag-aaral, nakitira muna ako sa Tita ko. Naghahanap ako ng boarding house kasi
aalis na sila sa apartment nila at pupunta nang Canada."

"Now, I feel really bad. Paano ka maghahanap nyan eh hindi ka makalakad?"

"May kausap na ako sa Bliss pero paunahan kasi, magbabayad na dapat ako kanina kaya
dun ako bumaba."
"Samahan kita dun, sabihin mo sa akin kung saan para ako na lang ang pupunta at
nang makapagbayad ka na."

"Talaga?"

"Oo. Sabihin mo sa akin ang address." Sabi ko sa kanya.

"Sige, tawagan ko muna para sabihing dadating ako. Nakalimutan ko na kasing tawagan
kanina, sana available pa." He said as he dialed a number on his phone. "Ate Mimi,
si Red po. Pasensya na po, may nangyari lang kaya di po ako nakarating agad pero
papunta na po ako." He paused and I saw him frown. "May nauna na po ng bayad? Ganun
po ba? O sige po. Okay lang po. Salamat din po." Naku, patay. Kawawa naman to eh
pasukan na in a few days.

"Wala ka na bang ibang nahanap? Samahan kita, ipagda-drive kita."

"Wala eh, late rin kasi ako naabisuhan nina Tita dahil nahiya daw sila sa akin kaya
tuloy late na rin ako nakapaghanap. Di bale na, meron pa yan. Tiwala lang." He
smiled and I smiled back pero kinakain ako ng kunsensya ko.

"May apartment ako sa Teachers Village, dalawang bedroom yun. Gusto mong dun muna
habang wala ka pang matitirhan?" I volunteered and regretted it as soon as the
words were out of my mouth. Okay ka lang, Green?! Hindi mo sya kilala at lalaki
sya! Maygahd! may semilya yan at nakakabuntis! I groaned. Pero nadisgrasya mo sya,
gaga!

"Hindi na." He said and I felt so relieved. "Okay lang ako, ayokong maka-agrabyado
sayo. May mga kaibigan naman akong nagbo-boarding house kaya makikitira muna ako sa
kanila for the meantime."

"Allowed ba yun?"

"Kung hindi mahuhuli. Makikitulog na muna ako sa sahig nila." Ay grabe na ito,
lumafang ba ako ng Safeguard at umaariba yata kunsensya ko ngayon?

"Red, you have no idea how sorry I am. Nababaliw na ako sa guilt talaga. Pero nag-
aalanganin rin akong patirahin ka sa apartment ko kasi lalaki ka at alam mo na,
medyo matanda na tayo kaya may malisya." I said and he laughed.

"Alam ko at naiintindihan ko. Hindi mo na kailangang mag-explain kaya nga nag-

decline na ako kaagad."

"Pasensya na ha, Red. Ililibre na lang kita. Saan yung legendary isawan ng
Diliman?"
"Kina Mang Larry? Dun, katapat ng International Center. Diretso ka lang hanggang
Engineering tapos kaliwa at kaliwa ulit."

"Okay na ba isaw sayo?"

"Okay na kahit wala." He said smiling.

"Ang bait mo naman buti na lang di ka pa kinuha ni Lord."

"Hindi ko alam kung matutuwa ba ako sa sinabi mo o maaasar." He laughed again and I
laughed with him.

"Wag ka nang bumaba at ako na ang bibili." I told him but he shook his head.

"First time mong kumain ng isaw dito di ba? Samahan na kita at ako ang tour guide
mo."

"Paano yung paa mo?"

"Okay lang yan, hindi ko masyadong didiinan yung apak sa left."

"Sure ka?" I asked again as he opened his door.

"Oo." He answered. Nagmadali akong tumakbo sa side nya para tulungan sya.
Inalalayan ko sya sa paglalakad papunta sa tindahan ng isaw. "Buti sa malapit lang
tayo naka-park." He said. "May pila para sa pag-order."

"Ako nang pipila." I told him. "Dito ka na lang, pausok ka lang dito." I teased
kasi malapit sya sa ihawan.

"Alam mo salbahe ka talagang babae ka, ano?" He smiled and I stuck my tongue out at
him. Blockbuster ang isawan ni Manong at kailangan pa ng number para lang bumili ng
laman-loob ng manok. Number 84 kami. Nakangiti akong bumalik kung saan nakatayo si
Red.

"Okay ka lang?" I asked and he nodded his head. I heard a very familiar voice
behind me and my heart just beat wildly against my chest. I'd know that voice
anywhere. Mahigit dalawang taon din akong binobola-bola ng may-ari ng boses na yun.

"Eh baby. Mabuti natanggap nya agad na hindi mo na sya mahal?" May nagsalitang
boses ng babae at nagpigting ang tenga ko.

"Baby, kahit naman hindi nya matanggap, ikaw talaga ang mahal ko. Peste ka, ang
kapal! I was tempted to look behind us but I stopped myself.
"Green?" Tanong ni Red. "Are you okay?"

"Oo naman." I replied smiling up at him. "Bakit?"

"Kasi mababali na ang mga buto ko sa kamay sa sobrang higpit ng pagkakahawak mo."
He said and I stared at our joined hands in alarm.

"Sorry." I exclaimed as I let go of his hand. "Sorry, Red."

"Okay lang." He smiled.

"Greeney?" Tang-ina mo! Gago ka. Mamatay ka na! Sana masunog ka sa impyernong,
hayop ka!

"Uy, hi!" I turned to smile and wave at him. Tiningnan nya ng masama si Red. Pangit
na to ang kapal ng mukha.

"Hi, Greeney." Sus, Greeney ka pang supot ka.

"Sino sya, baby?" Baby? Ang baduy nyo!

"Si Greeney, baby." Albert replied. Okay na sana eh kaso dinagdagan nya. "Yung
naikwento ko sayo." He said at nagdilim yata ang paningin ko nung ngumiti ang
girlfriend nya. "Si Trish nga pala."

"Yung naikwento mo rin sa akin?" I arched my brow at him before I smiled at his
girlfriend. Albert looked at Red, who was oblivious to all the drama unfolding. I
put my arm around Red's waist and he looked surprised. I glared and smiled at him
and he smiled at Albert and his girlfriend.

"Hello." He greeted.

"Sya nga pala si Red." I said. "Yung boyfriend kong di ko naikwento sayo." I added
smiling broadly at them.
=================

Chapter 3

"Boyfriend mo?" Gulat na gulat si Albert samantalang yung new boyfriend ko naman ay
inatake yata ng asthma at di na magkamayaw sa kakaubo kaya tinapik-tapik ko ang
likod nya.

"Aww, Fruitcake what's wrong?" Pinanlakihan ko sya ng mata. Taragis. Wag mo akong
ibubuko kundi tatadyakan talaga kita sa ngala-ngala!

"Kelan pa naging kayo?" Albert inquired and I looked at him.

"Kailangang alam mo? Bakit?" I smiled before I turned to look at Red. "Fruitcake,
uwi na lang tayo sa apartment. Sabi ko nga di ba you shouldn't strain yourself kasi
na-sprain ka." I sweetly told him as I held his hand. "I love you, Fruitcake."
Mamatay ka sa inggit, baluga ka!

Yun nga lang naloka yata si Red at nakatulala lang syang nakatingin sa akin. Ang
slow naman nito! Ang hina ng pick-up! "Fruitcake naman eh! Nagtatampo ka pa rin sa
akin? Sya yung kinita ko sa Philcoa para sabihin yung tungkol sa atin pero naunahan
nya ako but I guess all is well."

"Ha?" Red asked looking more bewildered and I tiptoed as I pretended to kiss his
cheek before I whispered something in his ear.

"Red, please lang sumakay ka naman! Kahit anong hihilingin mong kabayaran ibibigay
ko sayo!"

"May nililigawan ako!" He whispered back.

"Hindi kita aagawin sa kanya, gago! Ngayon lang to! Please." I smiled at him and
cupped his right cheek. " I really love your unspoken words, dyan mo ako nadali." I
said. Biglang tumawa si Albert at lalo akong nabwisit.

"Kayo? Talaga lang ha?" He asked shaking his head. "Hindi mo ako kailangang
pagselosin, Greeney." I arched my brow. Ang kapal nitong mukhang hitong to! Ang
sarap bigwasan!

"Cupcake..." Anetch? "I'm so sorry I doubted you. Nagselos lang talaga ako." He
added catching on. He put one of his arms around my waist as he pulled me against
him. Maryusep, ano itey? "Alam mo namang patay na patay ako sayo di ba? Mahal na
mahal kita." He said and I swear nangilid ang mga luha ko, hindi ko alam kung dahil
mausok, sadya lang nasapian ako ng kabaliwan noong panahong yun o sobrang corny
lang nung sinabi nya at gusto ko nang maglaslas. "Ako pala si Red, pare." He turned
to face Albert. "Sorry, alam ko namang may boyfriend si Cupcake but i just can't
resist her." He uttered and Albert stared at him in disbelief. "Isang taon mahigit
na naming gustong sabihin sayo--"

"Saan kayo nagkakilala?" Albert butted in.

"Sa Omegle." Red replied. Omegwhat? Ano yun? "It was love at first chat for me. Hi
pa lang nya tinamaan na ako. I just knew na sya yung babaeng para sa akin." He
added. "Salamat, pare sa pag-iintindi. I didn't realize that the time would come
that I'd abandon my morals just to be with the girl I love." Ay ang taray! Award!
Takte, kahit kidney ko ang hihilingin mong kapalit ay ibibigay ko sayo ng taos-
puso!

"Tang-ina! Ginawa nyo pala akong katatawanan?!" Albert angrily asked and I saw his
girlfriend frown.

"Actually matagal ka nang mukhang nakakatawa." I couldn't help but murmur.

"Niloko mo ako, Greeney? Paano mo nagawa sa akin to?" Hala. Nababaliw na tong
gagong to! Ulol, uminom kang Baygon, ipis ka!

"Hey, I'm still here or have you forgotten me?!" Galit ang boses ng girlfriend nya.
Tiningnan nya ako nang masama bago sya tumalikod at umalis.

"Trish!" Tawag ni Albert. "Trish! Wait up!" He said as he ran after her. He turned
to look at me as if he wanted to say something but changed his mind.

"Salamat." I murmured as I stepped away from Red.

"Okay ka lang?"

"Oo." I smiled at him as I willed my tears not to fall. Nakakagago ka, Green.
Niloko ka na nga pero nasasaktan ka pa rin. "Thank you ulit." I whispered. "Shit."
Tumalikod ako sa kanya kasi tumulo ang mga luha ko. Taragis na puso to. "Sorry ha,
Red. Pasensya na pati tuloy ikaw nadamay." I apologized. Alam kong hindi ko dapat
iniiyakan ang damuhong yun at sana lang hindi ako nasasaktan pero kahit ang pangit
nya, ang sakit pa rin.
"Hey." Red made me face him. "Okay lang yan." He smiled. "You'll survive. Lalaki
lang kami, hindi kami dapat iniiyakan."

"Hayop yun, hindi yun lalaki at animal-lover ako." I replied and he chuckled. He
took his handkerchief out of his pocket and handed it to me.

"Hindi ko sya kilala at ngayon ko lang sya nakausap pero ito lang ang masasabi ko,
he's not worth your tears."

"Sige pa, paiyakin mo pa ako lalo."

"Sinasabi ko lang ang totoo. Yung mga ganung klaseng lalaki na itu-two-time ka?
Bakit mo iiyakan? Maraming matino dyan, find someone whose heart will break at the
sight of your tears."

"Ang bait mo. Nakukunsensya tuloy ako lalo."

"Meron ka pala nun?"

"Tarantado."

"Syempre biro lang at pinapatawa lang kita." He grinned.

"Eighty-four!" May sumigaw sa likod.

"Sa atin na yan. Teka lang kunin ko lang." I told him.

"Kuha ka na rin ng suka, paghaluin mo yung matamis at maanghang. Hingi ka ng

plastic cups."

"Ano ba yan, ang daming ritwales naman nito."

"Sige na, ipapangako ko sayong hindi mo makakalimutan itong araw na to dahil sa

sarap ng isaw."

"Pag itong araw na ito nakalimutan ko, ha-hunting-in talaga kita." I joked before I
left. Pagbalik ko gulat na gulat sya sa dami ng isaw na dala ko.

"Ilan ba ang binili mo?"

"Worth two hunded pesos." I answered before I handed him the plastic bags. "Hawakan
mo at kukuha ako ng suka." I said before I ran back to the cart.
"Bakit ang dami naman nito?" He asked. Dala-dala ko na ang plastic cups na may
lamang suka at amoy pa lang nangangasim na ako.

"Hindi ko naman inakalang ganito kadami eh!" I defensively answered. "Ito naman,
buti na yung sobra kesa kulang at ayoko nang pumila ulit. Tara dun tayo sa kotse
para mailapag natin tong isaw at mga baso ng suka sa hood." Nauna na akong
maglakad.

"Sige, siguro next year makakarating na ako." He answered and I laughed.

"Ang clingy mo ha. Hintayin mo ako, babalikan kita dyan." Tumakbo ako papuntang
kotse ko at nilapag ang plastic cups bago ako tumakbo ulit pabalik sa kanya. "Akin
na yung isang plastic." I instructed before I draped one of his arms around my
shoulders and assisted him towards the car. "Bakit parang mas hirap kang maglakad
ngayon?" I questioned. Kanina parang okay pa sya pero ngayon, he was leaning
heavily against me.

"Parang lalong namaga, kumikirot nga eh."

"Sabi ko kasi wag ka nang bumaba eh. Ang tigas kasi ng ulo mo."

"Nag-lecture pa daw ang nakasagasa sa akin."

"Grabe naman, para naman akong kriminal nyan." I muttered and he laughed. After
what felt like three decades ay nakarating din kami sa kotse ko at binuksan ko ang
pinto para makaupo sya. "Kahit sa labas lang yung mga paa mo. I just want you to
sit down."

"Thank you." He said before he winced.

"Sobrang sakit ba talaga?"

"Hindi, nagpapaawa lang ako sayo."

"Alam mo kaya ka siguro hindi sinasagot nung nililigawan mo kasi pag tinanong ka ng
maayos puro kalokohan sinasagot mo!"

"Wala namang personalan." He said smiling. "Hindi ko naman sinisisi yung pagiging
maldita mo kaya ka hiniwalayan nung boyfriend mo."

"Aba!"

"Peace, Green. That was a bad joke." He turned serious. "Sorry."

"Okay lang. Sa pangit nung hayop na yun, sarap magpatiwakal." I murmured and he
laughed loudly. Inabot ko sa kanya ang isang cup at isang plastic ng isaw at
nagsimula kaming kumain.

"Ang makakaubos ng plastik nya ay may premyo." I said.

"Deal." He replied. Nearly twenty minutes later, parang tumigas na yung panga ko sa
kakanguya at pakiramdam ko pinaparusahan ako sa pagiging tanga.

"Pwede kang mag-take home." Sabi ko kay Red who looked pained while chewing. "Sakit
sa bangs nito."

"Ang dami kasi ng binili mo. Dapat hindi nag-aaksaya ng pagkain."

"Sinong nagsabi?"

"Mommy ko."

"Wala naman Mommy mo dito eh--"

"Pilosopa ka talaga." He grinned before he handed me his plastic bag of isaw.

"Ayoko na, Green. Ubusin mo, baka magtampo ang grasya. Di ako pwede kasi injured
ako."

"Paa mo ang na-injure hindi ngala-ngala mo. Kung gusto mo ngumanga ka dyan at
bubundulin kita para may excuse ka."

"Ang sama ng ugali mo." He mumbled and I laughed.

"Hoy, biro lang naman."

"Kakaiba yung mga jokes mo, di ko maintindihan kung joke o pang-iinsulto."

"Ang sensitive mo naman!"

"Ikaw naman ang insensitive."

"Pwedeng wag mo akong awayin? Buti nga sayo paa lang ang na-injure, sa akin yung
puso ko dahil sa ginawa nung supot na yun! Yung utak ko kasi tangang-tanga ako sa
sarili ko na pumatol ako dun at yung pagkatao ko kasi ang pangit nya pero nagawa pa
nya akong lokohin sobrang nakakainsulto!" Tumawa sya uli ng malakas.
"Pero paano mo nalamang supot sya, Green?" He wiggled his brows and I scowled at
him.

"Excuse me ha, birhen itong kausap mo! Never been kissed, never been touched and
never been penetrated!" He laughed harder. Lokong to. "Pabayaan mo na lang ako kung
gusto ko syang tawaging supot, walang bayag o mukhang tae."

"Hard mo naman, Green." He was grinning. "Pero hindi ko na pakikialaman yung

pagiging mapakla mo sa ex mo. Kung gusto mong maging ampalaya, go ahead. Pero gusto
ko lang sabihin sayo na ikaka-feeling gwapo nya yang bitterness mo at wala kang
makukuha dyan."

"Lakas makapayo ah, naging broken-hearted ka na ba?" I asked and he slowly nodded
his head.

"Yun nga lang hindi kami pero parang kami. Malabo. LB sya ako naman Diliman kaya
weekend lang kami nagkikita dati. Ayun, it didn't work. Pero okay na kami ngayon.

"Akala ko ba may nililigawan ka ngayon?"

"Oo. Classmate ko last sem."

"Good luck naman sa kanya."

"Para mo namang sinabing hindi ako great catch?"

"At dahil may utang na loob ako sayo dahil sa ginawa mo kanina ay sasabihin kong
great catch ka. Aba, ang swerte nung babaeng nililigawan mo ha. At kung sino man
yung taga-LB na hindi ginamit ang utak nya at pinakawalan ka, asus for sure
naglalaslas na yun sa pagsisisi ngayon."

"Lakas mambola."

"Tuwang-tuwa ka naman." I retorted. "Ibigay na lang natin tong mga isaw sa mga
batang tumutulong sa parpa-park ng kotse. Hindi ko na talaga kayang ngumuya." He
readily agreed.

I offered na ihatid sya sa bahay nila but he refused. "Iisipin ko pa lang na hindi
ka pa nakarating ng Fairview tapos papasuungin kita sa ganung klaseng traffic at
nagkakarerahang mga bus ay nakukunsensya na ako. Okay na ako, Ihatid mo na lang ako
sa may shed sa University Avenue, para makapag-abang ako ng taxi."

"Sure ka?"

"Oo nga. Ang kulit."

"Yung University Avenue yung daan papunta kay Oble di ba?"

"Oo. Magvo-volunteer pa tong maghatid, University Ave. na nga lang di pa alam."

"Ang sungit mo! Nagmamagandang-loob lang ako eh!"

"Joke lang."

Anong number mo pala, Red?" I asked and he smiled.

"Bakit?"

"Hoy, ang kapal! Gusto ko lang malaman kung nakauwi ka nang maayos. Akala naman
nito lalandiin ko sya!"

"Ang defensive mo."

"Ikaw naman ang assuming!"

"Bakit lang ang sinabi ko naglitanya ka na kaagad dyan?"

"Parang may laman yung bakit mo eh tapos may pangiti-ngiti ka pa, nakakatuyo ng
utak."

"Hindi ko kasalanang apektado ka sa mga ngiti ko."

"Excuse me lang ha, excuse me lang! Paano mo naman nasabing apektado ako?
Nasobrahan ka ba sa pagnguya ng isaw dyan at biglang nahanginan yata yung utak mo?"

"Ang hilig mong mang-insulto."

"Sweet rin kaya ako."

"Sweet? Baka sour."

"Ay naku, bumaba ka na nga! Mali naman yata yung horoscope mo eh, ikaw ang
magdadala ng maraming problema sa akin!"

"Hindi pa nagkamali ang horoscope ko kahit kelan."

"Okay, fine. Goodluck sa paghahanap ng babaeng pakakasalan mo." I said as I slowed
down. Nasa may harap ng waiting shed na kami and I stepped on the brakes. "Dito ka
na?"

"Oo. At tungkol sa paghahanap ng babaeng pakakasalan ko, yung pang-twenty-two na

babaeng lalapit sa akin, yun ang mapapangasawa ko. Hindi counted yung nasa loob ng
sasakyan kaya safe ka." He said and I rolled my eyes.

"Goodbye at good luck dyan sa kahibangan mo."

"Bye." He said as he opened the door.

"Kaya mo bang bumaba?" I asked and he nodded his head.

"Kayang-kaya." He smiled. In fairness naman dito, ang gwapo pag ngumingiti. "Mag-
ingat ka, Green." He waved goodbye at me.

"Ikaw din, ingat!" I replied and watched him limp his way towards the shed.
"Salamat ulit, Red!" I shouted rolling the passenger's side's window down. "Salamat
sa tulong mo kanina!"

"Wala yun! Sige na, ingat!" He answered and I drove off. Tinitingnan ko sya sa
rearview mirror and I couldn't help but feel guilty. Paano kung wala syang
masakyan? Paano kung umulan at bahain sya? Paano kung holdapin sya tapos hindi sya
makatakbo kasi sprained yung ankle nya? These thought ran inside my head and I
realized that we didn't even exchange numbers. Maryusep, paano kung may nangyari sa
kanya at mapanuod ko na lang sa TV na natagpuan na nila ang bangkay nya? Huminto
ako sa may stop light and turned left towards C.P. Garcia Avenue.

"Ano ba to!" I murmured. Hindi ako mapakali. "Hintayin ko munang makasakay yun sa
taxi man lang bago ako umuwi." I told myself. Hindi ko alam kung pwedeng mag-u-turn
but I did anyway. Bumalik akong University Ave. at nandun pa rin sya na naghihintay
ng masasakyan.

Hindi ko kabisado kung saan ako pwedeng mag-u-turn so I drove until the end of
University Ave. and made a u-turn kahit feeling ko bawal. Binaba ko ang bintana sa
may passenger's side nung malapit na ako sa shed kung nasaan sya. "Red!" I called
his name and slowed the car down. He looked surprise and his eyes were wide as I
turned the hazard light on, stopped the car and got off. "Halika na, ihahatid na
kita." I said as he continued to stare at me. "Ang OA mo ha! Bakit ba?"

"Bakit ka bumaba?"

"Tutulungan kitang maglakad papunta sa kotse ko."

"Green, ano ka ba!" He muttered. Parang worried na worried sya at ako naman ay
naasar na.

"Ano na naman! Ihahatid na nga kita eh, pabayaan mo na akong ihatid ka kesa
makunsensya ako at baka di ako makatulog! Ano bang problema dun?"

"Sana tinawag mo na lang ako."

"Bakit ba?!"

"You're number twenty-two!" He replied.

=================

Chapter 4

"Ano ito beauty pageant at ikaw ang organizer kaya galit ka kasi nakalimutan ko ang
sash ko?" Pagtataray ko sa kanya. Hindi ko sya maintindihan. Ang laki ng problema
ng intsik na to. Ano naman kung number twenty-two ako? Kailangan ko ba yang tayaan
sa last-two digits yang numerong yan?

"Dapat kasi hindi ka na lang bumalik tapos bumaba ka pa talaga!"

"Taragis naman! Ako na nga itong tutulong eh! Ako na nga tong magmamagandang-loob
na ihatid ang isang walang-kwentang tarantadong tulad mo tapos ikaw pa tong galit!"
"Salamat sa walang kwentang tarantado ha, Green. Nakakataba ng puso." He
sarcastically quipped. Lalo akong nabwisit.

"Bahala ka na nga dyan!"

"Saan ka pupunta?"

"Uuwi na sa aking kaharian! Nakakapeste ang makipag-usap sa mga mortal na

talipandas na tulad mo!" I angrily retorted as I walked back to my car.

"Sinira mo na lang din yung kinabukasan ko, panagutan mo na at isakay mo na ako

dyan sa kotse mo!" Lumingon ako sa kanya at tiningnan ko sya nang masama.

"Sinira ko ang kinabukasan mo?! Anong akala mo sa akin, shabu?!"

"Dami mong satsat. Lumapit ka na nga dito at alalayan mo na ako!"

"Gumapang ka papunta sa kotse ko, walanghiya ka!"

"Green!"

"Tseh!"

"Green! Ang sakit ng paa ko!" He called but I ignored him. "Green!" Hay naku! Ano
bang meron dito sa Diliman at parang may sapi ang mga lalaki dito?! Dapat di na
lang talaga ako umalis ng Cebu! Nyemas! Sarap gawing otap tong mga to! "GREEN!"

"Oo na! Nandyan na!" I yelled as I went back to him. Inalalayan ko sya hanggang sa
sasakyan ko and he opened the door to let himself in. Hirap syang iangat ang mga
paa nya at ako naman nagfi-feeling alalay, mega assist.

"Salamat." He smiled and I glared at him. I walked to the driver's side and slid
into my seat. "Sorry na, alam ko namang hindi mo sadyang sirain ang buhay ko."

"Ang kapal ng mukha mo ha! Ako? Ako talaga ang sumira sa buhay mo? Ano ba naman
kasi ang meron sa lecheng number twenty-two na yan at naiinis na ako gusto ko nang
ibangga tong kotse para tuluyan ka na?!"

"Mainitin talaga ulo mo no?"

"Eh ano naman? Ikaw nga ang liit ng kita mo kasi singkit ka pero wala kang narinig
na reklamo sa akin!"
"Racist yang remark mo."

"Ay racist na ako? Di ba magkapareho tayong race, bakit anong lahi ka ba?!"

"Wag ka namang sigaw nang sigaw. Sabi mo kasi maliit kita ko dahil sa mga mata ko."
He answered and for some reason I ended up laughing. Ang tanga lang kasing
pakinggan nung sa kanya na nanggaling. "Tapos ngayon tumatawa ka pa."

"It sounded so mongoloid coming from you." I retorted and he frowned.

"Ang lakas mo talagang mang-insuto."

"Thank you." I answered before I sighed. "Ano ba, Red. Ilang oras pa lang tayong
nagkakilala pero lahat yata ng klase ng emosyon naramdaman ko na sayo. Kakaiba ka.
You na talaga."

"In love ka na sa akin?"

"You na talaga ang sobrang kapal." I muttered and he laughed. "Ano ba ang meron sa
number twenty-two?"

"Hindi mo ba matandaan? Di ba sabi ko pakakasalan ko ang pang-twenty-two na lalapit

sa akin?"

"Sus. Babae lang ang sinabi mo, di mo ini-specify na tao. Paano kung may babaeng
langaw pala na umaligid sayo na mas nauna sa akin? Ano ka ngayon? Nakakabano yung
paniniwala mo sa horoscope na yan, ano bang course mo? Bachelor of Arts in
Divination at teacher mo si Professor Trelawney?" I asked and he doubled over in
laughter.

"Kakaibang babae ka talaga."

"Ako ang kakaiba eh ikaw tong naghahanap ng mapapangasawa sa pamamagitan ng

horoscope. Susme, puro ka kabanuan."

"Ayan ka na naman."

"Oo na, sorry na. Gwapo ka na, matalino, punung-puno ng sex-appeal, macho, may abs
kahit hindi ko pa nakikita at ngumiti ka lang ay naghuhurumentado na ang mga obaryo
ng mga babae sa Diliman at nagpapagawa na sila ng banner na may nakasulat na:
ANAKAN MO AKO, RED UTANG NA LOOB! In capital letters pa yan."

"Ang cute mo." He said and I scowled.

"Hoy, gago nakakakilabot yung sinabi mo! Like watdapak, men ayokong pinagnanasahan
mo ako ano kahit kanasa-nasa ang ganda ko!"

"You're way over your head. Anong pinagnanasahan kita? Hindi mga tipo ng babaeng
tulad mo ang type ko ano."

"Wow, nahiya naman ako. Paano kung yung pang number twenty-two na lumapit sayo
banlag o kaya ay bungi? At may gana ka pa talagang sabihing, hindi mga babaeng
tulad ko ang tipo mo? Maygahd!"

"Bakit ba napakapalaaway mo?"

"Ikaw kaya nauna! Nagpapaka-good Samaritan na nga ako kanina kasi nakunsensya ako
at talagang mega simangot ka pa? Nakaka-insulto kaya! Para namang saksakan ka ng
gwapo ano at ini-insinuate mo na nagbilang pa daw talaga ako at tumiming para
maging number twenty-two!"

"Oo na, sorry na. It's my fault."

"Talaga!"

"Nag-sorry na ako, wala ka bang sasabihin?"

"Ano naman?" I arched my brow at him. "Salamat?"

"Hindi ba dapat nag-a-apologize ka rin? I already did my part, hindi lang naman ako
ang may kasalanan ah. Sa dami ng mga sinabi mong masasakit na salita sa akin, mas
dapat ngang ikaw ang humihingi ng paumanhin."

"Ito ako basang-basa sa ulan--"

"Aegis?"

"Gago, hindi ako kumakanta." I retorted and he laughed.

"Nabasa ako sa ulan kasi nauna kang pumasok sa kotse ko kaya nababad ako ng ilang
segundo. Nagkita kami ng ex kong mukhang kuhol kasi nilibre kita ng isaw at
nagpapaka-taxi driver ako ngayon kasi injured ka tapos ako ang dapat magsorry?"

"Ang ibig mong sabihin kasalanan ko na umulan? Kasalanan ko rin na hindi mo ginamit
ang utak mo at pinatulan mo ang uwak mong ex at kasalanan ko kasi nag-iiiyak ka na
iniwan ka nya kaya hindi mo ako nakitang bumaba galing sa jeep at binangga mo ako?"

"I really hate you." I announced and he laughed.

"See? Wala akong kasalanan. Pero ako, nagpapakumbaba ako at nag-sorry ako sayo para
wala na tayong problema, ano ba naman yung--"

"Oo na! Sorry na! Sorry na! Masaya ka na?!"

"Bakit mukhang hindi bukal sa loob?"

"Gusto mong tanggalan kita ng laman-loob, bwisit ka?!"

"Ayan ka na naman."

"Ano na naman?!"

"Punung-puno ng galit yung aura mo."

"Madam Auring, tama na! Naaning na ako sa mga sinasabi mo." I replied and he shut
up. Hindi kami nagkibuan at patuloy ako sa pagda-drive.

"Green." He called my name after a few minutes.

"Ano na naman?!"

"Saan mo ba ako dadalhin?" He asked and I stepped on the brakes. Takte! Bakit
papuntang apartment ko to?! I furiously asked myself as I banged my head against
the steering wheel. Ano ba, Green?! "Balak mo na ba akong iuwi?" He sounded
serious and my head swiveled in his direction. He was grinning and I sighed.

"Saan nga ba bahay mo?" I expelled a heavy breath. "Pakitype nga dito sa phone ko.
Poor kasi ako kaya wala pa akong navigator."

"Poor ka dyan, ang ganda nga ng kotse mo eh."

"Sa Daddy ko to, makaluma kasi yun tapos ang kuripot pa, magkano lang ang navigator
hindi pa nilagyan."

"May kilala ako sa Banawe, if you want samahan kita dun para malagyan ng navigator
itong kotse mo."

"Banawe? Di ba maraming magnanakaw dyan?"

"Sobra ka naman." He laughed. "Sasamahan nga kita, legit naman ang mga businesses
dun."

"Sige." I replied. "San ba bahay mo?"

"Sasabihin ko kung saan ka dadaan." He told me and I nodded. "Pag may nadaanan ka
namang kahit anong tindahan na may tindang tsinelas pwedeng huminto tayo dun, ang
sakit kasi ng paa ko." He said and I felt guilty again. Ano ba naman kasi, Green.
Wag mong kakalimutang binundol mo ang taong yan. I murmured to myself.

"Alam ko walang nagtitinda ng tsinelas dito sa area na to, puro kainan dito eh."

"Sige, okay lang, Tiisin ko na lang." He replied. Hindi ako nagsalita kasi kinakain
ako ng kunsensya ko. Hindi sya makakapaglakad ng ilang araw tapos hindi pa sya
makakahanap ng boarding house nya.

"Kung gusto mo daan tayo sa apartment ko tapos hiramin mo muna yung tsinelas ko."

"Wag na. Nakakahiya sayo."

"Sus, matapos mong insultuhin ang pagkababae ko by hinting na diring-diri ka kasi

ako yung number twenty-two eh mahihiya ka pa talaga? Ang bait mo naman." I uttered
and he laughed.

I drove towards my apartment at tinabi ang kotse ko sa harap ng gate ng unit ko.
"Hindi na ba ako bababa?" He asked me as I unsnapped my seatbelt.

"Gusto mo bang bumaba?" I asked him back. Hindi ko alam bakit feeling ko harmless
sya. Dahil siguro estudyante din sya ng UP at medyo matagal-tagal din kaming
nagkachikahan kaya palagay ang loob ko sa kanya kahit sarap na sarap kaming
insultuhin ang isa't isa.

"Okay lang ba sayong makita ko ang apartment mo?"

"Bakit, may masamang balak ka ba?" I questioned and he looked weirdly at me.

"Mukha ba akong miyembro ng akyat-bahay gang?"

"Hindi naman, pero mukha kang snatcher sa Quiapo. Joke lang." I said before I got
out of my car. I helped him alight the vehicle and used my key to open the gate.

"Mag-isa ka dito?" He inquired as I pushed the door open. "Wag kang magtitiwala
basta-basta. Marami ring maloloko sa area na to. Uso basag-bintana dito."

"Oo nga, nabasa ko ang mga nakapaskil sa mga poste. Pero may mga kapitbahay naman
ako. Puro estudyante ng UP at Ateneo ang mga yan."

"Pero mag-isa ka lang sa unit mo. Dapat bumili ka ng double locks para mas safe."

"May mga nabili na ako pero hindi ko pa nailagay." I informed him before I took a
pair of slippers from my shoe rack. "Medyo maliit paa ko eh, ito lang ang
pinakamalaki."

"Okay lang yan, gusto ko lang talagang magtanggal ng sapatos." He answered as he

sat down on my sofa.

"Akin na." I kneeled in front of him and helped him take his shoes off.

"Ako na--" He protested pero na untie ko na ang shoelace nya and I was already
easing his left foot off his shoe. I felt him wince and I looked up at him.

"Pasensya ka na ulit ha." I said and he smiled.

"Okay lang." He replied. "Mag-isa ka ngayong gabi dito?"

"Oo. Langya wag mo akong kwentuhan ng nakakatakot babaliin ko talaga ang mga buto
mo!"

"Bakit ko naman gagawin yun?"

"Baka trip mo lang." I grinned sheepishly. His foot looked swollen and I felt more
guilty.

"Green, nasaan na yung binili mong pang-lock dito sa loob. Akin na, ako na ang
maglalagay."

"Naku, wag na masyado nang nakakahiya."

"Akin na. Alam kong hindi mo malalagay ngayong gabi ang mga yun and I won't feel
comfortable thinking that you'll be sleeping alone tonight tapos walang double
locks ang pintuan mo." He stood up and limped towards my kitchen. I watched him
check the windows. "Buti may grills at may screen."

"Maayos nga eh kasi bagong pintura sya at lahat talaga inayos nila kaya kahit may
kamahalan, ito yung napili ko. Ayoko rin kasi ng boarding house na maramihan at di
ako komportable." I said and he nodded his head.

"May martilyo ka ba at screw driver?"

"Meron." I retorted. "Girlscout yata ako." I declared before I opened one of the
boxes and pulled out a paper bag. "Kakabili ko lang ng mga yan." I spoke handing
the bag to him and he started working.

Nilagay nya lahat ng locks sa pintuan ko at umakyat din sya sa taas kahit hirap sya
para tingnan ang mga bintana. I was touched. Hindi kami magkaibigan but he was
thinking about my safety. May mga ganitong lalaki pa pala.

"Everything seems in order." He said after he was done with his inspection.

"May kapatid ka bang babae, Red?"

"Meron pero patay na. She died three years ago." He answered and I felt that I was
an insensitive bitch for asking him that question.

"Sorry." I mumbled.

"Okay lang." He smiled. "Wag mo na akong ihatid pero pwedeng tulungan mo akong
kumuha ng taxi?"

"Sigurado kang ayaw mong magpahatid?"

"Gabi na at di mo kabisado dito. Okay lang ako. Always lock your gate at kahit
naka-lock yung gate mo, make sure na nai-lock mo yung mga pinto mo at baka
masalisihan ka. Manila to, madaming loko at desperado."

"Salamat." I said.

"O sige, tuloy na ako. Mag-aalas nwebe na. Mag-ingat ka, Green. Wag tatanga-tanga."
Leche, ang sweet na sanang pakinggan eh. Yuck ka, Green! Sweet? Baliw!

"O sige, teka lalabas ako para ipagpara ka ng taxi." Kinuha ko ang mga susi at
wallet ko at inalalayan syang lumabas.

"Ipasok mo muna ang car mo sa loob habang nandito pa ako."

"Hindi na, mamaya na."

"Sige na, ang dilim na o. Hihintayin kita." He insisted. I opened my gate, got
inside my car and maneuvered it inside my garage. I got off and ran to where he was
standing. "Close your service gate." He instructed and I obeyed. "Good girl." He
told me smiling.
Maraming taxi pero parating may sakay and I was getting worried for him. Kawawa
naman to, anong oras na to makakauwi sa kanila. I took a peek at him. He was
leaning heavily against his right foot at hawak nya ang paper bag na pinaglagyan ko
ng sapatos nya.

"Red, ihatid na kita."

"Hindi na, Green. I'm fine."

"But I'm worried about you."

"Salamat pero okay lang talaga ako." He said. Hindi na kami nag-usap ulit hanggang
sa may napara akong taxi. I handed him some bills for the fare but he refused. "May
pera ako." He told me as he waved goodbye. I closed the taxi's door and realized na
wala pa pala akong number nya. "Teka lang po, Manong!" I screamed and the taxi
stopped.

"Ano yun?" Red inquired. Yun nga lang wala akong lakas ng loob tanungin kung anong
number nya at baka maisipan na naman nya akong barahin.

"Remembrance." I said as I aimed my phone at him and took a picture. He blinked

twice before he laughed.

"0939-4276719" He said. I was already typing his number and I pressed call on my
phone. He laughingly took his phone from his pocket and answered it. "Hi, Green."
He uttered.

"Bye." I said before I closed the door. The taxi drove off and I was still holding
my phone against my ear.

"Bye, number twenty-two." I heard him say before the call ended.
=================

Chapter 5

Ang problema sa mga ex? Ang tagal nilang mamatay, mga ipis. Iisa pa lang naman ang
naging ex ko pero wala na akong balak dagdagan. Dinaig pa ni Albert ang pamilya ko
sa sobrang dami nyang missed calls at text messages kinaumagahan. Masyadong
papansin, mukhang paniki naman. Peste.

“Kailangan mong magpalit ng number, Green!” I told myself after I took a shower.
Late akong nagising kasi hinintay ko ang text ni Red na nakauwi na sya. At ang loko
past eleven na nung tumawag kasi daw na-drain ang baterya nya. Mga lalaki talaga
ang daming excuse. Hindi ba pwedeng mag-text habang nagcha-charge? Nakakapanis ng
utak. Mumurahin ko pa sana pero wala na akong energy kagabi kaya pinalampas ko na
lang.

My phone rang for the nth time at tiningnan ko muna ang screen to make sure na
hindi si Albert ang tumatawag. I smiled with relief when I saw that it was my Mom.
“Mommy!”

“Green, kumusta? Naayos mo na ba ang apartment mo? Nalagyan mo ba ng secondary

locks? Nandyan na yung kotse?"

“Okay lang po, Mommy. Nailagay na yung secondary locks na pinadala ninyo sa akin.
Tsaka pagdating ko dito kahapon nandito na yung sasakyan. Mabuti nga mabait yung
may-ari ng apartments at napakiusapan natin na sya ang kumuha ng kotse sa pier."

"Oo, nakiusap ang Daddy mo sa kanya and we just sent him the paper works. Good
thing, we saw his apartment's ad online."

"Oo nga po, he's nice. At tsaka ang ganda ng bahay. Yung nasa pictures, yun talaga
ang itsura ng unit."

"Pasensya ka na, Iha hindi ka namin nahatid."

"I understand, 'Mmy. Alam ko namang hindi ka pwedeng hindi mag-attend sa conference
tsaka si Daddy din may business deal na inaasikaso."

"Kung hindi lang sana nagtatampo ang mga Kuya mo sayo."

"Di bale po okay lang. Sorry po hindi ako tumawag ulit kahapon, may mga inayos pa
po kasi ako.” I said. At tsaka sobrang daming nangyari, nawindang ako.
“I understand. Yung mga Kuya mo hanggang ngayon galit pa rin kung bakit ka namin
pinayagang mag-Diliman.” Mom said. Apat ang kapatid kong lalaki at ako ang bunso.
Lahat sila walang asawa at ginawa na nilang hobby ang pakialaman ang buhay ko.
Nagtampo ako na wala man lang isa sa kanila ang naghatid sa akin sa Manila but I
was aware that they hoped I'd get discouraged and not push through with my plans.

“Alam mo naman sina Kuya, Mommy.” I sighed. Malayo ang agwat ko sa mga kapatid ko.
Mom was already forty-one when she had me kaya tuloy nineteen years ang gap namin
ng panganay kong kapatid samantalang yung sinundan ko namang Kuya ay thirteen years
ang tanda sa akin. Architect si Dad samantalang si Mommy naman nagma-manage ng real
estate business ng pamilya.

“Alam mo namang ikaw ang bunso kaya paniguradong miss na miss ka na nila. Nagkita
na ba kayo ni Albert?” She asked. I had a feeling na alam ni Mommy ang totoong
rason kung bakit gusto kong mag-Diliman. Siguro ganun ang mga nanay, ramdam nila
ultimo kalandian ng anak. At siguro din martir ang mga nanay kasi kahit alam nila
ang totoong reasons behind your decisions ay pikit-mata ka nilang susuportahan para
sumaya ka lang.

“Opo.”

“Ayaw ng Daddy mo at ng mga Kuya mo kay Albert pero kung saan ka masaya, alam mo
naman kakampi mo si Mommy.”

“Hiwalay na po kami.” I muttered and there was a pregnant pause on the other line.
“May iba na po sya.”

“Oh my God, baby I’m so sorry. Kelan pa?”

“Kahapon lang po. Kahapon ko lang din po nalaman na may girlfriend pala sya dito.

“Gusto mo bang umuwi muna dito sa Cebu? Lumuwas na lang kaya ako para may kasama
ka?”

“Mommy, I’m fine. Yung pangit na yun na lang ba ang iiyakan ko? Kadiri sya.”

“Sigurado ka? Kapag kailangan mo ng kausap, tawagan mo ako. I’ll always have time
for you, Iha kahit anong oras. Kung gusto mo ng iiyakan—“ I laughed and Mom stopped
talking.

“Mommy, okay nga lang ako. He dealt a blow to my ego but it’s a relief na nalaman
ko nang mas maaga. Paano na lang kung nahalikan ako nung gagong yun eh di mas lalo
akong magwala sa bwisit?”

“It’s a good thing that your Kuyas are very strict kaya hatid-sundo ka sa school at
hindi makaporma o makadalaw ng bahay yung Albert na yun.”
“Oo nga, buti hindi nga ako naisahan at hanggang holding hands lang kami.”

“Pero sigurado ka bang okay ka lang, Gianna?”

“Oo naman, Mommy. At least po single and ready to mingle. Balita ko po madaming
gwapo dito.”

“Anak, mag-behave ka. May tiwala ako sayo pero kailangan kitang paalalahanan. Mag-
isa ka dyan, take care of yourself.”

“Oo naman, Mommy. Ako pa mauuto ng mga lalaking yan? Hindi nga ako mauto nina Kuya
eh.”

“That’s my girl.” Mom uttered and I smiled. “But I miss you so much.”

“Me too.” I said as I felt my eyes well-up.

“O sige na, baka mag-iyakan pa tayo dito. Call me later, okay?”

“I will, Mom. Bye! I love you!”

“Bye, baby. I love you too!” Mom said and as soon as our conversation ended, I
started crying. Grabe yung homesickness ko, hindi ko maexplain. Pati yung mga poste
ng bahay namin, yung rug sa labas ng main door namin at yung puno ng bayabas sa
bandang likuran ay na-miss ko.

“Syet ka talaga, Albert! Mamatay ka nang hinayupak ka!” I howled like a wounded
hyena. I couldn’t believe I actually chose him over my family. Kashungaan 101
talaga, Green! “Pero hindi ako papayag na masira lang yung pinaghirapan kong
paglipat sa Diliman nang dahil sayo!”

My phone rang again at lalo akong nabanas noong nakita kong si Albert na naman ang
tumatawag. Ang laki ng problema nitong gagong to. I turned my phone off.

I decided to go malling kasi feeling ko ang bare ng bahay ko, yung lumang sofa lang
kasi ng may-ari ng apartment ang laman at nahihiya naman akong hindi yun ibalik sa
kanya. When I reached SM-North Edsa, I bought a new sim pack first kasi rinding-
rindi na ako sa kakatawag sa akin ni Albert. Feeling ng gagong yun ang gwapo nya.
Regaluhan ko kaya yun ng salamin? I murmured to myself as I copied my contacts into
my phone from my sim card and deleted Albert’s number. I availed of the unlimited
text and call promo for a week before I texted everyone.

Hi, this is Gianna Renée de Santiago and this is my new number.

I sent the message. Mom called me again to ask why I changed numbers and I had to
explain na text nang text at tawag nang tawag si Albert kaya kailangan kong
magpalit ng numero. Yung mga Kuya ko naman ay may tampo pa rin yata at walang nag-
reply kahit isa sa kanila.

“Nakakainis yung mga yun.” I mumbled to myself before I took the escalator to the
mall's lower ground floor. Dumiretso ako sa appliance center because I needed a
refrigerator, television, air conditioner, washing machine, electric fans para sa
sala and a microwave oven. Yun lang ang advantage kapag bunso ka, marami kang pera.
At dahil first time kong malayo sa pamilya ko, ginawa akong extension ni Dad for
his credit card. I heard my phone ringing and I took it out of my pocket.

Thanks for informing me that this is your new number but I don’t know any Gianna
Renée de Santiago. You must have texted the wrong number.

Nakakagago din tong si Red eh. Ay ang shunga ko! Ang alam nga pala nyang pangalan
ko ay Green. Pagtripan ko nga. Bwahahaha!

Dear Mr. Griffin Dor,

This is Professor Jollibee Mcdonalds, headmascot of Hagwarts School of Bitchcraft

and Idiocy, and I am very pleased to inform you that you have been admitted to our
prestigious school for the mentally ill. We hope to hear your reply soonest.

P.S.

A dodo bird will be dispatched to your location, as soon as we’re able to find one
since they’re already extinct, to collect the five feet by seven feet tarpaulin
filled with 125,000 specimen of your signature. Thank you.

Tawa ako nang tawa habang sini-send ko ang reply ko sa kanya. Hindi ko alam bakit
trip na trip ko syang pagtripan. Parang ang bait nya lang kasi at marunong syang
sumakay sa mga kalokohan ko kaya ang sarap nyang abusuhin. Wala pang isang minuto
ay tumatawag na sya sa phone ko.

“Green.” He said as soon I answered his call. “Lakas mo talagang mag-trip na babae
ka.”

“Paano mo nalamang ako?” Tumatawang tanong ko sa kanya.

“Ikaw lang ang kilala kong retarded.”

“Bwisit ka!” I heard him laugh.

“Nasaan ka, bakit parang may kumakanta dyan? Don’t tell me inimbitahan mo lahat ng
kapitbahay mo at may party ka? Masyado pang maaga para mag-inuman.”

“Hindi ako umiinom, praning. Nasa SM-North ako at bumibili ng mga gamit sa bahay.”

“Naks, iba na talaga ang rich.”

“Lul.” I replied and he laughed again. “O sige na, mamimili pa ako kung anong kulay
ng appliances, gusto ko kasi magkakakulay silang lahat para cute.”

“Hindi cute ang tawag sa ganun, OC o obsessive compulsive at psychological disorder

yan.”

“Ang pagiging pakialamerong singkit ay psychological disorder din, welcome to the

club.” I replied and he chuckled.

“Lahat talaga ng sasabihin ko may sagot ka, ano?”

“Aba, syemps! O sya bye na.”

“Bye. Dalhan mo naman akong pagkain, wala kasi dito ang Tita ko at di ako makababa
ng hagdanan.”

“Hoy, bayad na ako sa pagkasagasa ko sayo, ha. Binigay ko kaya sayo ang tsinelas
ko.”

“Ang mahal nga nito eh Beach Walk.”

“Wag kang choosy!” I said and he laughed harder. “Bye na! Busy ako! Babush!” Binaba
ko na agad ang telepono ko nang hindi na hinintay na sumagot sya. Gustung-gusto ko
kasi syang nilalamangan kaya ayokong sya ang unang nagbababa ng phone.

Tuwang-tuwa ako sa kakapili ng appliances at furnitures. Ang sarap mag-shopping

kapag maraming pera. Buti na lang ang dami kong nakuhang donation sa mga lolo’t
lola ko pati na sa mga tito at tita ko kaya masaya ang buhay. My phone rang again
and I arched my brow when I saw that it was Red. Again.

“Ano ba, nami-miss mo na ba agad ang boses ko at pangalawang beses mo nang

tumawag?”

“Hanep sa self-confidence. Wag kang magpapagabi. Umuwi ka na.”

“Nagger mo.”
“Concerned talaga ako sa mga babae.”

“Hindi ako babae.”

“Kahit bakla ka, concerned pa rin ako.”

“Bwisit ka.” He burst out laughing. “Kumain ka na?”

“Concerned ka rin?”

“Baka mamatay ka sa gutom eh tapos maisipan mo akong multuhin, takot pa man din ako
sa multo.”

“Walanghiya ka talaga.”

“Thank you. Teka nga pala, may bahay ka na?”

“Wala pa.”

“Magdo-donate ako ng tent para sayo para pwede kang mag-camping everyday sa Sunken
Garden.”

“Ikaw ang pinakabaliw na babaeng nakilala ko.”

“It takes one to know one. Babush na, uwi na ako.”

“Ingat.”

“Ikaw din.” I said before I ended the call. Almost 7 PM na nung makarating ako sa
apartment at ang badtrip sira yung poste ng ilaw sa tapat namin kaya medyo madilim.
Napraning tuloy ako lalo at halos hindi ko na ma-park yung sasakyan ko sa nirbeyos.
Nagmadali akong lumabas sa sasakyan para isara ang gate and was surprised when
three teenagers approached.

“Miss, wala kang kasama dyan?” Nakangisi nilang tanong. Laking pasalamat ko na
nailagay ko na ang padlock sa gate. Unless akyatin nila yung bakod. The thought
crept inside my head.

“Meron.” I replied before I turned to leave. Halos di ko na mabuksan yung pintuan

ko sa kaba.

“Kung wala pwede ka naming samahan.” They said and I hastily pushed my door open
and locked it. Diyos ko, ano ba to. Nakakatakot.
Gusto ko sanang tawagan si Mommy kaya lang alam kong mag-aalala sya kapag kwinento
ko sa kanya. Pero kailangan kong may mapagkwentuhan or else mababaliw ako. I dialed
Red’s number.

“Uy, kumusta na ang rich?”

“Red...”

“Bakit?” His voice was instantly serious. “Anong nangyari? Nasaan ka? Are you
okay?”

“Nasa apartment.” Siguro sobrang takot ko lang at di ko namalayang umiiyak ako.

“What happened?”

“Wala. Kailangan ko lang ng kausap kasi natatakot ako. May mga lalaki kasing
lumapit. Buti sinara ko na yung gate. Sabi nila kung wala daw akong kasama
sasamahan daw nila ako.”

“Natatandaan mo ang itsura nila?”

“Hindi eh. Sira kasi yung poste ng ilaw malapit dito kaya medyo madilim.”

“I’m coming over.”

“Ngak.”

“Wala kang kasama. Sasamahan kita, sa baba ako matutulog.”

“Wag na, ano ba yun.”

“Samahan na kita. Paano kung may mangyari sayo dyan? Hindi ako matatahimik knowing
that I could have saved you if—“ He stopped talking.

“Okay lang ako.” I said.

“I’ll take a cab. Bihis lang ako. Tatawagan kita pag nandyan na ako, wag kang
basta-bastang nagbubukas ng pinto. Even if someone calls your name, wag kang
lalabas."

"Teka lang nakakalakad ka na ba?"

"Masakit pa rin pero pwede na. Tatawag ako, okay? Bye.” Hindi na ako nakapag-react
kasi binaba na nya ang phone. Hindi ko alam kung bakit ganun yung concern nya sa
akin. Wala naman akong maramdamang malisya sa kanya, hindi ko ramdam na gusto nya
ako, in fact, parang ka-level ng pag-aalala ng mga Kuya ko ang concern nya sa akin.
Hindi ko muna binalikan yung mga pinamili ko na nasa loob ng sasakyan ko kasi
ayokong lumabas. Tsaka ko na lang sila kukunin kapag nandito na si Red. I thought.

Dumating sya after nearly two hours and I went down to open the gate for him.
Nagpatulong na rin akong kunin sa loob ng sasakyan ang mga pinamili ko at ipasok sa
loob ng bahay.

“Salamat ha, Red. Grabe todo-todo na ang pang-aabala ko sayo.”

“Okay lang yun.” He answered. Nilapag namin sa kitchen counter lahat ng groceries
ko and he looked around my apartment. “Okay lang ba kung i-check ko yung mga
bintana?” He asked and I nodded. He was done checking after a few minutes and we
sat down on my sofa.

“Red.”

“Bakit?”

“Wala kang gusto sa akin di ba?”

“Ang ganda mo naman.”

“Pakyu! Tinatanong ko nga eh para malinaw!” I felt heat swallow my face. Bwisit
talaga tong lalaking ito.

“Wala.”

“Salamat. Ayoko lang kasing bigyang kulay yung concern mo.”

“Ayokong mangyari sa iba ang nangyari sa Ate ko.” He retorted quietly and I looked
curiously at him. I wanted to ask questions pero ayoko syang ma-offend.

“Thank you ulit.” I said.

“You’re welcome.”

“Saan ka pala titira nyan eh malapit na ang pasukan?”

“Kahit saan.” He uttered. We sat in silence for minutes.

“Red...” I spoke.

“The answer is yes.” He replied.

"Hindi mo pa nga alam ang tanong ko eh!"

"Ano bang tanong mo?"

"Wala!" I said and we grew quiet again. Green! Pag-isipan mong mabuti yan! Oh well,
wala syang bahay at ako naman nangangailangan ng kasama. Pero lalaki sya. Although
mukha syang harmless...

"You're muttering by yourself and it's creeping me out." He said and I glared at
him. "What?" He grinned.

"Gusto mo bang dito tumira?!" I angrily asked and he laughed.

"As I said, Green. The answer is yes."

=================

Chapter 6

Alam kong harmless si Red, in fact kung iri-rate ko yung danger level nya ay
feeling ko kasing dangerous sya ng isang bear... isang teddy bear. Ewan ko ba kung
bakit wala akong maramdamang malisya talaga sa kanya eh kung tutuusin ay lalaki
sya. Baka sanay na lang ako sa mga lalaki kasi lumaki akong may mga Kuya. Si Red
kasi may ganung aura ng protectiveness around him parang ideal na kapatid o
kaibigang lalaki. Or baka rin feeling ko lang.
“Green.”

“Bakit?”

“Sure ka bang okay lang sayo na dito ako titira?” He asked. Natahimik kasi ako
after he said yes to my invitation dahil bigla akong napaisip.

Paano kung dadalaw sina Mommy? Paano kung nalaman nina Kuya? At higit sa lahat,
paano ako magkaka-love life dito sa Diliman kung may kasama akong lalaki sa bahay?
Maiintindihan kaya ng aking future boyfriend na purely platonic at hindi romantic
ang relasyon namin ni Red? Dios mio, so many questions but the answers are so
few... “Hoy, bakit nag-i-emote ka dyan? Pwede mo pa namang bawiin eh, di pa naman
ako nagbigay ng reservation fee.” He sounded like he was teasing but I knew he was
worried too kasi less than a week na lang pasukan na at wala pa syang bahay na
matitirhan.

“Yung totoo? Hindi ako sure." I honestly replied. "Takot ako sa stigma na kinakabit
sa lalaki’t babaeng nakatira sa iisang bubong. Baka isipin nilang nagli-live in
tayo, may nangyayaring kababalaghan sa loob ng bahay o kung ano pa man. At feeling
ko rin kahit hindi ka naman gwapo at iisipin ng mga future manliligaw ko na more
than friends tayo.”

“Dumugo ilong ko sa hindi ako gwapo.” He answered chuckling.

“Siguro gwapo ka para sa iba pero hindi para sa akin. Ayoko sa mga lalaking
mapuputi eh, parang nakakaimbyerna. Dapat kasi kayumanggi para lalaking-lalaki.”

“Ayoko rin sa mga babaeng mahilig magmura, parang nakakabwisit. Dapat mahinhin at
di magaslaw gumalaw para Dalagang Pilipina.”

“As if may pakialam ako kung anong gusto mo.”

“Wala rin akong pakialam kung anong gusto mo.”

“Sinabi ko bang meron?!”

“Ayoko rin sa babaeng mahilig manigaw.”

“At ayoko sa lalaking choosy! Chura mo!”

“Ayoko sa babaeng pikon.”

“Ayoko sa lalaking akala mo naman good catch!”

“Ayoko sa babaeng hindi nakaka-take ng joke.”

“Ayoko sa lalaking mahilig mag-joke hindi naman funny!” He started to laugh at lalo
akong napikon.

“But I would love to be your guy best friend, Green.” He said and I got a little
confused. Teka lang, hindi ba nagbabalahuraan tayo, bakit nag-iba yata timpla mo?
“Gusto ko ng kaibigang hindi mahihiyang sabihin kung ano ang ayaw nya sa akin.
Gusto ko ng kaibigang tanggap ako kahit hindi ako maghilamos, maligo o magsuklay.”

“Wait, bakla ka?!” Sayang naman genes mo, Griffin Dor. Ang gwapo mo kaya kahit
ayokong aminin sayo.

“Saan galing yan? Gusto mong halikan kita?”

“Bakit ba kapag tinatanong ang mga lalaki kung bakla sila eh yan kaagad ang
sinasabi? Madaming baklang marunong humalik ano!”

“Hindi bakla tawag dun kundi bi.”

“Shucks, bi ka? As in?!”

“Green naman, gusto mo bang ikama kita?”

“Leche ka!” I replied and he laughed again.

“Lalaki ako. Hindi ako bakla at lalong hindi ako bi although may mga kakilala akong
ganun. There’s nothing wrong with unconventional sexual preferences at kung ganun
man ako I wouldn’t hide it. But I’m sorry to disappoint you Ms. de Santiago, I’m a
hundred percent male"

“Oo na! Lalaki ka na! Pero ano ba yan kinikilabutan pa rin ako dun sa ikama mo na
question. Bwisit ka para akong na-devirginize!”

“Sorry. Minsan kasi walang preno yang bibig mo eh at kailangan mong gulatin para
mahinto ang train of thoughts mo.”

“Wow kung makapagsalita naman to parang magkakilala na kami nang matagal.”

“Hindi mo ba ramdam?”

“Uy, wala akong nararamdaman para sayo ha!”

“Baliw ka talaga.” Tawa sya nang tawa. “Ang ibig kong sabihin, hindi mo ba ramdam
na magaan ang loob natin sa isa’t isa?”

“Anong magaan eh kung magbalahuraan tayo wagas?”

“Exactly. Tahimik ako sa labas, tahimik ako kapag ibang tao ang kasama ko pero
kapag ikaw ang kausap ko, lahat ng gusto kong sabihin nasasabi ko. Maybe because
you do not pretend that you like me and you’re not trying to impress me kaya ako
palagay ang loob sayo.” He smiled. Napaisip ako bigla. Tama sya, reserved ako sa
ibang tao kasi hindi ako palakaibigan at lalong hindi ako palakwento pero pagdating
sa kanya salita ako nang salita.

“So anong ibig sabihin nyan?”

“We might be soulmates.”

“Pakshet naman yan. Soulmates? Uso pa ba yan? Tsaka kadiri, ibig sabihin ikaw ang
mapapangasawa ko?!”

“Ang sakit mo talagang magsalita. Parang diring-diri ka sa idea. Pero hindi naman
ibig sabihin ng soulmates ay kailangang romantic ang connection ninyo. Your sister,
brother, best friend or parent could be your soul mate kasi ang totoong definition
ng soul mate ay yung taong nakakaintindi sayo in all levels.”

“Naniniwala ka sa horoscope at soul mates, kakaiba ka talaga.”

“Wala namang mawawala kung maniniwala ka. Tsaka magsi-second year na ako dito sa
Diliman pero wala pa rin akong matatawag kong ka-close.”

“Di ba may nililigawan ka?”

“Oo, pero hindi naman ibig sabihing ka-close mo kapag nililigawan mo. Cute nya kasi
tapos naka-braces sya—“

“Dapat nag-propose ka na lang dun sa braces nya.” I remarked and he laughed. “Eh
braces lang pala nakakapagpatibok ng puso mo eh, magpa-brace ka na rin para kapag
nalulungkot ka ay humarap ka lang sa salamin tapos ngiti ka, solb na araw mo.”

“Alam mo ikaw, hindi ka talaga makausap nang matino.”

“Anong hindi? Magaling kaya akong magpayo. May problema ka ba ngayon? Sabihin mo sa
akin at ako ang magbibigay sayo ng advice.”

“Okay na, nasolusyunan mo na. Kailangan ko kasi talaga ng bahay pero di bale
patuloy akong maghahanap ng matitirhan para di ako makaabala sayo nang matagal.
Kahit temporary mo lang akong patirahin dito, tatanawin kong sobrang laking utang
na loob.”

“O sya, tama na nga ang drama. Kumain ka na pala? Wala akong pagkain dito eh pero
pwede tayong lumabas.”

“Kumain na ako sa bahay. Okay lang ba sayong bukas ako lumipat?” Wait, ready na ba
ako sayong pagdating? Chos!

“Oo, okay lang. Maaga ka ba? Kailangan ko kasi ng kasama since may deliveries ng
mga pinamili ko bukas.”

“Mga 6 AM aalis ako dito tapos balik ako kahit after lunch. Anong oras daw ba
dadating ang deliveries?”

“Hindi nagsabi ng oras basta ang sabi bukas daw.”

“Okay, ganito. Hihintayin ko yung delivery mo tutal naka-empake na rin naman ako
since I was getting ready to move-out kahit wala pa akong mahanap na boarding
house. Pag nakarating na sila at maayos na lahat, tsaka ako uuwing Fairview.”

“Okay.” I replied nodding. “Inaantok ka na ba? Gusto mo na bang matulog?”

“Hindi pa ako inantok.” He answered.

“Gusto mo bang lumabas?”

“Gusto mo ba?”

“Kailangang yung tanong ko sagutin mo din ng tanong?!”

“Kailangang magtaray kahit hindi naman kailangan?”

“Nakakainis ka, Red!” He laughed. “Pero gutom ako.”

“Halika, samahan kitang kumain.”

“Saan ba masarap kumain?”

“May alam akong masarap na bulaluan sa Fairview.” He replied.

“Fairview? Di ba taga-doon ka?”

“Oo.”

“Gusto mo ngayon ka na lumipat? Samahan kita.”

“Ayoko ngang mag-drive ka ng gabi. Paano naman yung kotse ko? Eh di magkaibang
sasakyan tayo pagbalik?”

“Eh di mag-cab tayo. Di ba sabi mo naka-empake ka na? Samahan kita sa inyo para
kunin ang gamit mo tapos puntahan natin yung bulaluhang sinasabi mo.”

“Not a bad idea. Ang tanong okay lang ba sayong mag-taxi?”

“Ano ka ba, mestiza lang ako pero hindi ako maarte.”

“Gustung-gusto mong pinupuri ang sarili mo, ano?” He laughed and I rolled my eyes
at him.

“Yan ang problema sayo eh, hindi ka ba talaga nagagandahan sa akin o in-denial ka
lang?"

“Maganda ka." He said. "Parang ako gwapo din.”

“Sige, tutal Christmas na Christmas na din lang tayong dalawa kapag nagsama ay
magbigayan na tayo ng compliment. O sya gwapo ka tapos ako naman maganda.” I said
and he winked before he got up.

“Kuha ka ng jacket, Green.” He instructed. Sinamahan nya akong umakyat sa taas at

ewan ko kung bakit ang praning nya sa mga bintana at mga pinto kasi ilang beses
nyang chineck bago kami lumabas ng bahay. He locked the gate and held my hand.
Pareho kaming nagulat kaya binitawan nya agad. “Sorry.” Hindi ako nagsalita. “Sorry
ulit.”

“Okay lang.”

“Force of habit, I always hold my sister’s hand kapag lumalabas kami.” He explained
and I nodded.

“Okay nga lang. Kamay lang naman.” I wanted to ask what happened to his sister pero
feeling ko masyado naman akong tsismosa kapag tinanong ko pa. At ayoko ring malaman
how she died. I had a feeling na medyo hindi maganda ang nangyari sa kanya based on
Red’s actions.

“Mukhang madalang ang cab dito ngayon, gusto mong mag-Philcoa tayo tapos dun tayo
mag-abang?”

“Sige.” I replied.

Pumara sya ng tricycle. Tricyles aren’t exactly roomy at feeling ko nahihiya syang
madikit sa akin that’s why he looked very stiff. Siniko ko sya at nung tumingin sya
sa akin sumandal ako sa kanya.

“Relax naman, di naman kita iti-take advantage.” I kidded and he laughed. Gusto ko
ang mga lalaking ganun, yung maalaga sa babae pero walang halong kamanyakan,
natural lang.

Inalalayan nya ako pagkababa namin ng tricycle at nagpasalamat ako sa kanya.

Naglakad kami papuntang harap ng Mercury Drug kasi sabi nya dun daw may maraming
taxi. Yun nga lang marami ring tao at di ako komportable kapag maraming tao. He
must have noticed it too because he draped his arm around my shoulders.

“Okay ka lang?” He asked.

“Oo.” I smiled at him. “Dito ba tayo mag-aabang—“

“Greeney?” Peste, bakit nandito to? I turned to find Albert glaring at Red.

“Uy.” I didn’t even smile, ang hirap magpaka-plastik. Ano ba tong lalaking to, ang
lakas mambwisit at parang lamok na namemeste kung saan-saan.

“Bakit hindi mo sinagot ang mga calls ko? Did you change numbers?” What the freak
is wrong with this loser?!

“Yeah, I did. Bye. I said as I wrapped an arm around Red’s waist.

“Pwede bang malaman yung new number mo?” Yuck! Kadiri ka!

“Hindi pwede.” It was Red who answered. “Cupcake, let’s go?” He added before he
hailed an empty taxi. He opened the cab’s door for me and I slid into the seat.
Umusog ako para makaupo sya before he locked the door. “Manong, Fairview po.” He
told the driver before he turned to me. “I think your ex wants you back.”

“Yuck.”

“Baka galit ka lang kaya ganyan ang reaction mo pero after a few days ay okay ka na
at magkakabalikan din kayo.”

“Pwede ba? Alam ko namang bwisit ka sa akin eh pero wag mo namang ipagdiinang tanga
ako.”

“Baka kainin mo yang sinabi mo, wag kang nagsasalita nang patapos.”

“Ew. Kadiri ka. Unang-una hindi sya gwapo, dati nagustuhan ko lang sya dahil sa na-
amaze ako sa katalinuhan nya pero hello, nandito ako sa Diliman so for sure umuulan
ng matatalino dito. Pangalawa, two-timer yung hayop na yun, kahit pa siguro gwapo
sya at matalino eh hinding-hindi ko sya babalikan ano! At pangatlo, sinabi ko na sa
kanyang may boyfriend ako at ikaw yun, gagawin mo akong two-timer?”

“Haba ng sinabi mo ah.” He teased. “Pwede naman tayong maghiwalay eh kung kelan mo
gusto.”

“Syempre joke lang yung pangatlo, loko.” We both laughed. “At ngayon pa daw natin
naisip na pumunta sa inyo eh mukhang ang traffic na.”

“Atat kang makasama ako eh.”

“Hoy, Red ang kapal mo.”

“Joke lang.”

“Baka iniisip mong may gusto ako sayo ha! Wala no!”

“Napaka-violent naman nyang reaction na yan.” He laughingly said. “Manong,

magpatugtog naman po kayo, mainit na po kasi ang ulo nitong kasama ko.” He told the
driver. Tumahimik kaming pareho nung may tugtog na but there was one question
that’s been bothering.

“Red.”

“Ano yun?”

“Bakit ang bait mo sa akin? Baka mamaya dahil yan sa horoscope ha at dahil sa
matinding paniniwala mo na ako si number twenty-two. Ay naku, pagtatawanan talaga
kita nang bongga, pramis. Wag ka ngang naniniwala sa horoscope na yan, gawa-gawa
lang kaya ng mga taong bored yun.” I said laughing and he grew quiet and I was
actually worried that I might have offended him pero ayokong mag-sorry kasi totoo
naman yung sinabi ko. Sino namang matinong nilalang ang iaasa sa horoscope ang
buhay?

“Green.”

“Yes?”
“Kung mabibigyan ka ba ng chance to know who you’ll end up with gagawin mo?” He
asked and I frowned. “Yung totoo. Walang halong sarcasm, pagmamaldita at pagbibiro.
Are you going to grab the chance to get to know that person?” I stared at him.
Gagawin ko ba yun? Gugustuhin ko ba syang makilala? Gugustuhin ko bang makita kung
anong klaseng tao sya? Sa tingin ko, oo.

“I think so.” I replied.

"Kahit saglit lang?”

“Oo, syempre. Chance na yun eh, you’re being given a glimpse of your future.”

“Exactly."

"Exactly what?"

"I want to know the future."

"And what has your future got to do with me?" I asked.

"What if my future is you?"

=================

Chapter 7

“Ang bright ng future mo kung ako yun.” I laughed uncontrollably. Hindi ko alam
kung bakit ako natatawa sa sinabi nya. Sobrang mismatched kasi kami. Mahilig sya sa
mahinhin at alam kong ang gaslaw kong gumalaw. Naghahanap sya ng Dalagang Pilipina,
sa lakas kong magmura at mambara baka nga kahit bilang dalaga ay di pa ako papasa.
“Tuwang-tuwa ka ah. Ikaw din baka mag-fall ka sa akin nyan.” He teased.

"Pwede ba, Red. Tayo yata ang sure na sure akong hindi madi-develop kahit kelan.
Tingnan mo naman ako, ang opposite ko sa pangarap mong maging haligi ng iyong
mansyon samantalang ikaw naman, medyo di ko talaga bet yung mga mapuputing singkit.
Para ka kayang binabad sa glutha."

"Maputi ka rin namang tulad ko ah. Ang sama mo talaga sa akin, Green."

"Oo maputi ako pero babae ako. Wala kayang masama sa pagsasabi ng totoo. Tsaka
bakit disappointed ka? Crush mo ako, ano?"

"Baka ikaw nga itong ma-develop sa akin eh. Ihanda mo na ang puso mo."

“Tigas ng apog mo!" I uttered and he laughed. Nakakaloka. At tuluyan na ngang

naglaho ang mga mata nya.

"Kung makatitig naman si Green."

"Excuse me, ha pero naaliw lang ako kasi nawala ang mga mata mo!"

"Defensive, wala na titibok na puso mo nyan para sa akin."

"Ang baduy! Syetness!" Tawa kami nang tawa. Ang komportable nyang kausap. Hindi ko
kasi kailangang i-filter ang sasabihin ko at alam ko namang hindi namin kailangang
i-impress ang isa’t isa.

Aminin ko man o hindi, gusto kong maging kaibigan si Red. Ang gaan kasi sa
pakiramdam kapag kausap sya, para ko lang kakulitan ang mga Kuya ko. "Ano ba naman
ito, baka malipasan na ako nang gutom." Reklamo ko sa kanya.

Ang haba ng traffic. Kaya tuloy sobrang nagsisi ako kung bakit ako sumama. Ano ba
kasing pumasok sa utak mo, Green at mega-volunteer ka?

"Sorry. Nawala sa isip ko yung traffic. Gusto kasi talaga kitang dalhin dun sa isa
sa mga paborito kong kainan."

"Keri lang. Okay na ring lumipat ka na agad kasi natatakot ako dun sa apartment
mag-isa. Baka nga imbes na matulog ay magdamag akong mag-aabang ng miyembro ng
Akyat-Bahay gang."

“Matulog ka muna para hindi mo masyadong maramdaman yung gutom. Di bale, di ako
tutulog kaya you're safe."
“Hindi naman ako inaantok. Nagkainan na kasi ang mga bulate ko sa tiyan sa sobrang
gutom nila kaya sobra akong nadi-distract."

"Try mong pumikit."

"Bakit mo ba ako pinapatulog?"

“Nakasimangot ka na kasi. Partida, na-experience ko na yung init ng ulo mo nung di

ka pa badtrip, paano na lang kapag badtrip ka? Baka sumabog itong taxi ni Kuya.”

“He he. Funny.” He laughed. “Pero, Red okay lang bang aalis ka sa bahay ng Tita mo
agad-agad? Nakapagpaalam ka na ba?”

“Oo. Worried nga si Tita kasi aalis na sila in two days at wala pa akong
matitirhan. Gusto nya daw sanang may mahanap akong bahay bago sila umalis. Tsaka
wala nang mga gamit sa bahay nila kasi binenta nila."

“Hala speaking of gamit. May futon ka ba? Isa lang kasi futon ko at dun ako
natutulog habang wala pang kama.”

"May camping bed roll ako kaya yun na muna gagamitin ko habang hindi pa ako
nakakabili ng kama. Gwapo ako pero di ako maarte.”

“Sus. Gaya-gaya.” I said and he burst out laughing.

Sa tagal ng byahe ay nakaramdam na ako ng hilo. Wala akong motion sickness pero
hindi ko talaga feel ang amoy ng taxi. Naku, Green wag kang sumuka! I silently told
myself as I closed my eyes and leaned against the seat.

“Green? Anong nangyayari sayo?”

“Nahihilo ako.” I murmured. "Nasusuka ako."

“Wala akong dalang candy.” He said as he moved. “Sandal ka sa akin.” He instructed

at gustuhin ko mang mag-inarte at hindi ko talaga kaya. Hindi ko alam kung saan
banda ako nakasuksok sa dibdib nya pero maygahd ang bango, bango nya.

“Ang bango mo.” I couldn’t help but remark and I heard him laugh.

“Pawis ko lang yan.”

“Sus.” I mumbled as I inhaled deeply. “Pero ang bango mo talaga. Buti na lang
mabango ka, mahilig ako sa mga lalaking mababango. Close na tayo, Red.”
“Green, kahit kelan hinding-hindi ko isusuko ang puri ko sayo.”

“Ang kapal mo.”

“Biro lang. I’m just trying to make you laugh. Are you feeling better?”

“Oo, di ko lang talaga take yung amoy ng taxi.” Bulong ko sa kanya.

“Matulog ka muna. Gigisingin kita kapag nasa bahay na tayo nina Tita. Don’t worry,
the food will be worth it. Masarap talaga ang pagkain dun. Libre ko na, tutal
nahilo ka naman dahil gusto mo akong samahan.”

“Ayaw kong magpalibre. KKB na lang.” I murmured.

“Ayaw mo ngang magpalibre pero nakasuksok ka naman sa kili-kili ko.”

“Ang baboy mo, Red.” I opened my eyes. At tama sya nakasuksok nga ako sa kili-kili
nya. “Langya ka! Hindi mo man lang sinabi sa akin?!”

“Aba, eh bangong-bango ka eh. Sino ba naman ako para hadlangan ang pagkakamabutihan
ninyo?” He was laughing hard. Ang balahura ng lalaking ito! Ipaamoy ba naman sa
akin ang kili-kili nya. “Nagba-blush ka, Green?”

“Gago.” Tumalikod ako sa kanya.

“Hoy, wag kang magtampo, hindi ko naman ipapamalita na may relasyon kayo ng kili-
kili ko.”

“Isa pa, Red tatadyakan na talaga kita palabas ng taxi!”

“Ser, nagagalit na po girlfriend ninyo.” Narinig kong sabi ng driver.

“Hindi ko po sya boyfriend, Manong!” I vehemently replied.

“Si Cupcake, talaga. Nagtampo naman kaagad ang Cupcake ko.” Ngisi nang ngisi si
Red. Baliw yata tong isang to. Naku, Green mamaya bigla ka na lang i-massacre nyan!

“Wala ka namang psychological disorder di ba? Mamaya serial killer ka pala. Ay

Diyos ko! Hindi ko man lang naisip yun!”

“Green, just because mabango ang kili-kili ko ay serial killer na ako.”

“Proud na proud ka sa kili-kili mo! Ang balahura mo!”

“Balahura daw.” He grinned. "Halika dito, sumandal ka na. Wag kang mag-alala hindi
kita type kaya kahit isang patak ng malisya ay wala akong nararamdaman para sayo."

"Lalo namang hindi kita type! Ang kapal ng fez!"

"Bakit ka nahihiya? Hindi natin type ang isa't isa eh di safe na safe tayo." He
draped his arms around me and pulled me to lean against him. "Idlip ka, Green.
Babantayan kita." He whispered. I closed my eyes and fell asleep.

Hindi ko alam kung gaano katagal akong natulog. Pero noong iminulat ko ang mga mata
ko ay nasa harap na kami ng isang three-storey na duplex.

"Nandito na tayo?" Tanong ko sa kanya.

"Oo." He answered. Nag-abot sya ng bayad bago binuksan ang pintuan ng taxi. I took
the hand he offered as he helped me get off the vehicle. He opened the gate and
ushered me inside. "Tita!" He called. "Halika, Green." Medyo nahiya kasi akong
pumasok kaya nanatili akong nakatayo malapit sa gate.

"Redley, ikaw ba yan?"

"Opo, Tita."

"Akala ko ba hindi ka uuwi ngayon?" Tanong ng isang babaeng lumabas sa pinto.

Siguro nasa forties sya. Katulad ni Red ay maputi at singkit din sya.

"Ngayon na po ako lilipat, Tita. May nahanap na po kasi akong apartment." He said.
Nginitian ko ang Tita nya kasi nakatingin sya sa akin.

"Good evening po." I greeted.

"Good evening din."

"Tita, sya po si Green. Kaibigan ko po."

"Tutulungan ka nyang maglipat?"

"Opo." Red replied. Aware ako na hindi nya binanggit na sa akin sya titira. And I
was relieved. Mahirap kasi mag-explain, baka pati yung pagkakaiba ng klase ng
relationships eh kailangan pa naming ipaliwanag para maintindihan ng Tita nya.
"Pasok ka, Green." She invited at sumunod kami sa kanya.

"Mabilis lang ako." Red whispered and I nodded. Wala na ngang laman ang bahay nila
kundi puro naka-empakeng bag at kahon.

"Pasensya ka na, Green at hindi kita mapaupo. Wala na kasing silya." Apologetic ang
boses ng Tita nya at ngumiti ako.

"Ay, okay lang po."

"Alam mo ba kung saan magbo-board si Red? Mabuti naman at nakahanap ng bahay yang
batang yan at labis akong nag-aalala sa kanya. Aalis na kami sa susunod na araw at
wala na syang matitirhan. Yung may-ari kasi nitong apartment ay nakahanap kaagad ng
uupa dito. Gusto ko nga rin sanang dito na lang tumira si Red pero masyadong mahal
at masyadong malaki naman itong bahay na to para sa kanya."

"Oo nga po eh." Sana lang di nya ako tanungin ulit kung saan titira si Red kasi di
ko alam yung isasagot ko. Sasabihin ko bang sa bahay ko? Sasabihin ko bang magsi-
share kami ng apartment?

"UP Diliman ka rin ba?"

"Opo."

"Gaano na kayo katagal naging magkasintahan ni Red?"

"Nyak! Hanubey!" Hindi ko napigil yung bunganga ko. "I mean, hindi po kami."

"Pwede ba naman yun? Yang pamangkin ko hindi yan palakaibigan at ngayon lang yan
nagdala ng babae dito. Hindi naman dapat kinakahiya yang mga ganyang bagay. Basta
tandaan ninyo, ha, aral muna."

"Opo." Yun lang ang naisagot ko. Hindi talaga ako magaling mag-explain. Hanggang oo
at hindi lang kaya kong sabihin sa ibang tao. Unless galit ako, dun ka makakarinig
ng isang dosenang kilometrong litanya.

Bumaba si Red at may dala syang dalawang bag. "Meron pa sa taas." He smiled. "Okay
ka lang dyan?"

"Oo." I answered. "Gusto mong tulungan kita?" I asked. Ayoko kasing kausap ang
Tita nya at di ako komportable na feeling nya girlfriend ako ng pamangkin nya.

"Hindi okay na—“

"Tutulungan kita!" I insisted. Nagpaalam ako sa Tita nya at dali-daling sinundan si
Red.

"Ang helpful mo pala?"

"Loko ka, ini-interview ako ng Tita mo! Akala nya girlfriend mo ako!" I hissed and
he laughed.

"Kahit naman iisipin nyang mag-asawa tayo, aalis na sila kaya okay lang."

"Anong okay dun?! Okay ka lang?!"

"Tutulungan mo ba talaga ako o magdadaldal ka lang dyan?" Tanong nya at

sinimangutan ko sya. Dalawang malalaking bags pa ang ibababa nya kaya wala rin
akong silbi kasi hindi ko naman mabuhat sa bigat.

"Ano bang laman nyan, puro bato?"

"Kung makareklamo akala mo naman sya ang nagbubuhat." Sagot nya habang pababa kami
ng hagdanan.

"Ang kupad."

"Gianna, shadap."

"Redley, shadap too."

After fifteen years ay naibaba na rin nya ang dalawang bag at tinulungan ko syang
buhatin ang mga yun hanggang sa garahe nila. Akala ko okay na, may ritwal pa pala.
Hindi lang halik sa noo ang ginawa ni Red, may dasal pa talaga. Kulang na lang
pabaunan kami ng Tita nya ng insenso at bagua.

"Mag-ingat ka, Redley." Medyo naiiyak ang Tita nya. "Parati kang magdadasal. Tsaka
umuwi ka naman ng Laguna, matagal na kayong hindi nagkikita ng Mommy at Daddy mo
mula nung—“

"Dadalawin ko po si Lola sa Laguna, Tita." Red smiled. Mukhang may gusto pa sanang
sabihin ang Tita nya pero nagpaalam na si Red. "Aalis na po kami. Mag-ingat po
kayo. Gusto ko po sana kayong ihatid—“

"Di bale na. Okay lang kami." She cut him off. "Alam kong ayaw na ayaw mong
nagpapaalam. Mag-ingat kayo." She waved at us.
"Bye po. Happy trip." I said before I got inside Red's car. Hinintay muna naming
maisara ng Tita nya ang gate ng garage nila at makapasok sya ng bahay bago kami
umalis. "Okay ka lang, Red?"

"Oo naman." He answered.

"Kung gusto mong umiyak, iyak ka lang, ha. Hindi kita huhusgahan."

"Baliw ka talaga."

"Kapatid sya ng Daddy mo?"

"Oo."

"Nasaan ang mga pinsan mo?"

"Nasa parents ng asawa ni Tita, nagpapaalam sa iba nilang pinsan." He answered.

"Bakit sila aalis?"

"Mas maginhawa daw buhay sa abroad." He smiled. "Palpak kasi lahat ng negosyong
pinapasok ng Tito ko dito kaya they will try their luck somewhere else. Ready ka na
bang kumain?" He grinned.

Malapit lang ang pinagmamalaking bulaluan ni Red dun sa bahay ng Tita nya at kahit
ma-traffic, wala pang thirty minutes ay nandun na kami. Si Red na ang umorder para
sa akin.

"Mabilis lang ba? Gutom na talaga ako."

"Yung bulalo nila nakasalang lang yun kaya tatakal na lang sila."

"Sure kang masarap yun ha."

"Oo na."

"Sabagay, masarap talaga kasi libre." We both laughed.

Mabilis ang service nila at wala pang ten minutes ay kumakain na kami. Hindi nga
nag-i-exaggerate si Red kasi masarap ang bulalo. In fact, sa sobrang sarap hindi ko
na sya pinansin at kain lang ako nang kain.
"Hinga, Green." He joked.

"Ang sarap."

"Sabi ko sayo eh. Sulit ang byahe di ba?" I gave him a thumb-up sign.

Mahigit isang oras din kaming kumain at sa sobrang busog ko ay halos di na ako
makatayo. "May gusto ka pang puntahan?" He asked and I shook my head. "Okay lang ba
na dumaan tayo ng Mercury Drug sa Philcoa para makabili ako ng sabon at iba pang
gamit?"

"Okay." I answered. Hindi na ma-traffic and I was glad because I was getting
sleepy.

"Green, wag ka munang matulog. Sobrang busog ka kaya. Palipas ka muna nang at least
two hours.

"Hindi ako tutulog." I murmured kahit nakapikit na ako. Ang badtrip nga lang daldal
sya nang daldal kaya nauudlot yung pagtulog ko. "Kailangan pa pala nating umikot
para mag-park."

"Uwi na tayo." I whined. "Antok na ako eh."

"Wala akong sabon at toothpaste."

"May toothbrush ka bang dala?"

"Oo."

"Umuwi na tayo, makigamit ka na muna sa sabon at toothpaste ko." I murmured.

"Hindi ka madidiri?"

"May buni ka ba?" I asked and he laughed.

"Wala."

"Ako rin, wala akong kahit anong sakit sa balat. Mukhang flawless ka naman kaya
keri lang yun." I replied at lalo syang natawa.

"I really like you, Green. Hindi ka maarte." I heard him say. Pagdating namin sa
bahay, tinabi nya ang kotse nya sa harap ng gate ng unit ko kasi pang-isahan lang
ang garahe ng apartment.

"Okay lang ba na nasa labas ang sasakyan mo?"

"Bukas na natin isipin kung ano ang gagawin. Lalagyan ko na lang ng car cover.
Tsaka nakagilid naman."

"O sige."

"Akin na yung susi ng gate para mabuksan ko. Dyan ka lang, wag kang bababa."

"Okay." I handed him the keys and he got off the car. I watched him open the
service gate and waited for his signal na pwede na akong bumaba.

"Pasok kaagad sa loob." He told me after he opened the apartment's door. "Dyan ka
lang." He said kaya pinanuod ko na lang sya sa may bintana habang paisa-isa nyang
binaba ang mga gamit nya. At dahil matigas ang ulo ko ay lumabas ako at nakihila
rin ako sa mga bag nya. "Sabi kong sa loob ka lang eh."

"Wala namang kikidnap sa akin dito. Ang bagal eh, antok na ako." I grumbled and he
smiled. Lumabas sya ulit para lagyan ng car cover ang sasakyan nya bago nya ini-
lock ang gate. He locked the door and hauled his bags to the second floor bedroom.

"Mauuna ka bang maligo?" He asked.

"Oo." I replied. Dalawang kwarto at isang maliit na sala ang nasa second floor ng
apartment at kung meron man akong nirereklamo ay yung nasa first floor pa ang nag-
iisang banyo. I took a quick bath and ran upstairs in my bath robe. "Red! Ikaw na!"
I shouted before I locked my bedroom door. Narinig kong bumukas ang pinto nya at
bumaba sya. I opened the door again. "Red!"

"Bakit?"

"Goodnight!"

"Goodnight, Green." He answered. Hindi ko na sya namalayang umakyat kasi nakatulog

na ako kaagad pagkahigang-pagkahiga ko.

I woke up because I heard someone crying at ang unang pumasok sa utak ko ay

minumulto ako. "Ano ba naman yan! Wag nyo naman akong takutin, please!" I prayed as
I hid under my blanket.

"Ate!" Someone screamed and I pulled the blanket off my face. Red? Tumayo ako at
lumabas ng kwarto.
"Red?" I knocked.

"Ate!" He was sobbing and I did not even think twice as I pushed his door open and
stepped inside. Nakalatag ang bed roll nya malapit sa bintana katapat ng pinto at
lumuhod ako sa tabi nya.

"Red! Gising! Uy, nananaginip ka!" I shook his shoulders and he gasped before he
sat up. "Nananaginip ka." I whispered as I patted his back. His face was wet with
tears and he wiped it with his blanket. "Bad dream?" I asked and he nodded. "Gusto
mo ba ng tubig?"

"Hindi na." He mumbled. He still looked shaken and I guided him to lie down as I
pulled his blanket up to his chin.

"Green—“ He whispered and I understood.

"Usog." I said as I lay down beside him.

Author's Note: Readers, I have not given anyone permission to create FB and/or
twitter accounts for my characters. If you get invites to follow or add people
bearing any of my stories' characters' names, kindly decline. You'll just be
disappointed and your reading experience will surely be ruined.Seriously, people.
Respect. You're awesome as you are. And no matter how amazing a Fictional Character
is, it's just fiction. Get a life.Thanks. ♥ jennicka

=================

Chapter 8

Pagkagising ko ay nasa sahig na ako at wala na sa bedroll. Hindi pala ako, kami
pala. Gumulong-gulong yata kami habang natutulog at ang sakit ng leeg ko kasi dahil
sa kung anong mahikang bumabalot sa apartment eh nakahiga ako sa tyan ni Red.
“Ano ba naman! Aray, ang sakit ng leeg ko.” I groaned. “Langya ka, Red! Tinulak mo
ba ako papunta dito?!” I demanded as I sat up. Ang sakit ng katawan ko, para akong
nakipag-wrestling. Paano nasa sahig kami at since semento yun, ang lamig. "Hoy,
Red!"

"Ano na naman?" He grumbled as he rubbed his eyes with his hands before he opened
them. Kumunot ang noo nya. “Bakit nandito tayo sa sahig? Aray, ang sakit ng likod
ko." He complained.

“Ewan ko sayo! Siguro tinulak mo ako!”

“Ang sweet ko naman pala, matapos kitang itulak eh sinundan kita at gumulong din
ako papunta dito. May gusto ka bang iparating, Green?”

“Kahit umaga, ang sarcastic mo, Red!”

“Kahit umaga, ang ingay mo, Green!”

“Tumahimik ka! Ang sakit ng leeg ko! Mommy!”

“Baliw ka ba? Nasaan ang nanay mo?”

“Heh!”

“Good morning, Green.”

“Good morning! Aray! Hindi ako makatayo! Nabali yata leeg ko. Ang tigas ng tyan mo
kainis!”

“May abs ako eh.”

“Sus. Lul.” I murmured and he laughed. Tumayo sya at tinulungan nya akong tumayo
bago kami parehong nag-inat.

“May muta ka.”

“Nagsalita ang walang trace ng tuyong laway sa mukha.”

“Hindi ako naglalaway.” He said. “Baka ikaw yung naglaway kasi ang gwapo ng katabi
mo kaya nilawayan mo ang mukha ko." He said. Kung ibang tao siguro ang nagsabi nun
ay hindi ko lang sinapak kundi nilagay ko pa sa drum at binuhusan ng semento. Pero
sa kanya, alam kong walang halong kalandian o anumang eklat kaya napapalampas ko.
“Dinuraan ko yang fezlak mo, mukhang tae kasi.” I replied and he laughed again.
“Tara, kain tayo ng breakfast sa Jollibee.” Yaya ko sa kanya.

“Libre mo?”

“Ang bata ko pa para maging Sugar Mommy, ha. Tsaka ang ganda ko. Maghunos-dili ka
dyan sa pag-i-imply mo na kailangan kong magbayad para sa atensyon.”

“So aminado kang gusto mong makuha ang atensyon ko, Green?” He smirked.

“Red, kung anong niliit ng mata mo ay yun namang kinapal ng mukha mo.”

“I love you too.”

“Pakyu.” I answered before I left his bedroom. Hanggang kwarto ko naririnig ko ang
halakhak nya. “Ang lala na ng tama sa utak nitong Intsik na to.” I mumbled as I lay
on my bed. Bumukas ang pinto ko at sumilip sya. “Hoy, di ka ba marunong kumatok?
Anong sinisilip-silip mo dyan?! Binobosahan mo ako?!”

“Kaboso-boso ka ba? Wag feeling. At kakatok pa ba ako eh bukas na? Mukha naman
akong tanga nun.”

“So what’s new? Matagal ka na kayang mukhang tanga.”

"Alam mo, dahil sa kakalait mo sa akin, mai-in love ka talaga nyan. Ikaw rin,
mahirap mag-fall sa isang tulad kong habulin.”

“Habulin ng langaw, oo maligo ka kasi. Sus. Desperada lang? Ang daming papang
naghihintay sa akin sa Diliman eh sayo ko pa daw talaga mapiling ma-in love? Allow
me to let you down gently, hindi kita type, hunghang! Kapal mo!”

“The feeling is mutual.”

“Asungot!”

“Suplada.”

“Intsik!”

“Bisaya.”

“Leche ka! Ayoko na sayo!” I yelled and he laughed. “Lapit ka nga dito, sasapakin
kita!” I added at ang loko pumasok nga at humiga sa tabi ko. “Hoy, bakit ka naman
tumabi, ang feeling mo.”

“Ang arte mo, para namang di ka tumabi sa akin kagabi. Halika na nga, kumain na
tayo. Almost six in the morning na. Hindi natin alam kung anong oras darating yung
delivery mo kaya bilisan natin. Mamaya maaga silang dumating dito tapos walang tao.
Tumayo ka na.” He got up and pulled me to my feet.

“Dahan-dahan naman. Potek naman, beauty queen kaya ako.”

“Oo na, ikaw na reyna ng mga patis.”

“Nagsalita ang model ng Efficascent Oil.” I grumbled. Tinulak nya ako palabas ng
kwarto ko at humarap ako sa kanya bago sinuntok ang tyan nya. Wow, may abs nga yata
itong intsik na ito. Ew, ayoko sa mga lalaking may abs, mas cute kaya yung flabby
kasi malambot parang tyan nina Daddy at ng mga Kuya ko.

"Ano nang nangyari sayo at nakasimangot ka na naman dyan?"

"Wala."

“Maghilamos ka na at pahiram uli ng sabon.”

“Singwenta pesos per pahid yun.”

“Ako pa ang magbabayad samantalang dapat ikaw kasi nagagamit mo ang sabong ginamit
ko sa katawan ko?”

“Ang laswa mo! My God! Ayoko yung image na ipininta mo sa utak ko! Kadiri!”

“Ang laswa ng imagination mo. Magsimba ka nga, Green.” Natatawa nyang sabi.
Sinimangutan ko sya at lalo syang natawa. "Pahiram ng sabon, please."

“Yuck! Bumili ka ng sarili mong sabon!”

“Oo nga, bibili ako.” He answered. "Ngayon lang eh, di ba ikaw nga nag-volunteer na
ipahiram sa akin ang sabon mo?"

"I changed my mind."

"Ang sama ng ugali."

"Oh well, maganda ako kaya keri lang masama ang ugali ko."
"Kahit maganda ka, dapat pa rin maganda ang asal mo."

"Bakit ikaw, di ka na nga gwapo, di pa maganda ang ugali mo?"

"Naks, si Green gumaganti. "

"Tado!"

Pareho kaming pumasok sa banyo para maghilamos. Hindi ko pa nabubuksan ang mga
pinamili ko kagabi kaya yung bath soap ang pinangsabon ko muna sa mukha ko.
“Green.” I heard him say as I was soaping my face.

“Bakit?” I asked. Nakapikit ako at di ko sya tinitingnan.

“Ayaw mong tanungin kung anong huling parte ng katawan ko ang sinabon ko kagabi?”

“Pakialam ko, puno ka ng kaechosan.” I replied.

“Kasi di ba ginamit mo sa mukha mo tapos kagabi ginamit ko sa ano ko—“ Napadilat

ako bigla kaya ang hapdi tuloy ng mata ko.

“Red!” I screamed. “I hate you talaga! Tagos hanggang bone marrow! Badtrip ka!” He
was laughing hard at parang aliw na aliw sya sa buhay nya.

“Loko lang. Mukha yung huli kong sinabunan. Masyado ka namang sensitive. Ano naman
kung pwet ko, di ba?”

“Nagsisisi na ako! Bakit kita inimbitahang tumira dito?!”

“Ay ganun? Sige, alis na ako.”

“Uy, grabe ka naman. Wag naman.” I said after I rinsed the soap off my face.
“Hintayin mo na muna yung pinadeliver ko nang magkasilbi ka naman.”

“Salamat ha. Ang bait mong tao. Matapos mo akong sagasaan, dantayan with feelings
at kung anu-ano pang mga pang-aabusong natanggap ko—“

“Libre mo akong breakfast, Red.”

“Pandesal lang afford ko.” He replied.

“Akala ko ba Jollibee?”

“Jellybee lang yung kaya ko eh. May tindahan ng pandesal sa may Area 4 na Jellybee
ang pangalan, kahit benteng pandesal, ililibre kita.”

“Ang kuripot mo! Wag kang mag-girlfriend ha! Nakakahiya naman dun sa babae!” I said
as I watched him finish washing his face.

"Pag ako may girlfriend, lahat ng pwede kong ibigay sa kanya ay ibibigay ko. Ganun
ako magmahal."

"Naks, With feelings ang declaration?"

"Syempre." He grinned. Nag-toothbrush kami bago umakyat ulit sa taas.

“Bakit di tayo nagdala ng towel?” I asked him.

“Ewan ko.”

Pumasok kami sa kanya-kanyang kwarto para magbihis. Yun nga lang ay hindi ako
komportableng hindi magbihis nang hindi naliligo. Feeling ko ang dugyot ko lalo
kaya feel ko tuloy na pumunta na lang ng Jollibee nang naka-pajama pero baka naman
magmukha akong shunga dun. Pero nakakadiring magpalit. I thought.

“Red!”

“Ano?”

“Okay lang bang mag-pajama lang ako? Tinatamad akong magbihis eh, di pa kasi ako
naliligo!”

“Sige, ito na lang din ang suot ko.” I heard him reply.

"Magdala ka ng identification card at baka hulihin ka dun dahil mukha kang

nagpapalimos, Red!"

"Ikaw naman mukhang takas sa mental, Green."

"Hindi ka na sana magka-girlfriend, walanghiya ka!" I mumbled. Nakakaburaot kasi

lahat na lang ng sasabihin ko ay may reply sya. "Hintayin mo, mag-iisip talaga ako
ng matindi-tinding pambara para tongue-tied ka!"

Sinuklay ko ang buhok ko bago tinali at nagkasabay kaming lumabas sa mga kwarto
namin. Naka-cap sya at suot nya pa rin ang cotton shorts nya at white t-shirt na
pinantulog nya. “You look amazing, Gianna. Pwede ka nang sumali sa Miss Bagong
Gising Philippines.” He joked habang pababa kami ng hagdan.

“Thank you, Redley! Pwede ka na ring sumali sa Mr. Kulangot International.” I

replied and he laughed. “Ang benta ng mga sinasabi ko sayo. Wagas ka kung makatawa
eh, parang wala nang bukas."

“Mababaw kasi akong tao kaya ganun.” He said.

“Teka lang, dapat ba akong mainsulto dyan sa sinabi mo? Kung mababaw kang tao dahil
natatawa ka sa mga jokes ko, eh ano nang tawag sa akin nun?!"

“Walang kasing-babaw. Joke lang! Peace.” He flashed me a peace sign. "Nasaan ang
susi?" Tanong nya noong nasa baba na kami.

"Aba, malay."

"Don't tell me naiwala mo?"

"Shunga, paano ko naman naiwala eh nakapasok pa tayo dito sa loob kagabi?!"

"Eh nasaan nga?"

"Nasa taas."

"Akyatin mo."

"Ayaw. Tinatamad ako."

"Sige na."

"Tinatamad sabi ako eh!"

"O sige, ako na lang aakyat. Saan mo nilagay?"

"Sa loob ng closet—“ Bigla akong natigilan kasi nagkalat ang mga bra at panty ko
dun sa loob ng closet ko. "Ako na lang pala ang aakyat." I said before I sprinted
to my bedroom.

Pagkababa ko ay natanggal na nya ang car cover na nakabalot sa sasakyan nya.

Bumalik sya sa loob to make sure na naisara ko nang maayos ang pinto. Ako naman ay
walang pake kasi gutom na at pumasok na ako kaagad sa loob ng kotse nya.
 "Saan mo pala gustong kumain, Green?"

“Jollibee, gusto kong Chicken Tocino meal.”

“Sa susunod magluto na lang tayo ng agahan kesa kumain pa tayo sa labas. Sayang
naman yung pera eh tocino lang pala masaya ka na.”

“Naku, di ako marunong magluto at nagpapasalamat ako sa kahit anong pagkaing pwede
sa microwave oven.”

“Alam mo bang may adverse effect ang parating paggamit ng microwave oven?”

“Oo, alam ko. Ngayon lang namang nandito ako sa Manila. Sa Cebu kasi hindi naman
kami masyadong gumagamit ng microwave oven at meron kaming tagaluto.” I yawned.

"Wow, rich."

"Anong nakaka-rich dun? Ikaw nga tong Intsik sa ating dalawa at kadalasan ng
Chinese mayayaman.

"Hindi ako mayaman, kita mo namang estudyante pa lang ako. Kung gusto mo ay turuan
kitang magluto para maka-survive ka naman dito. Paano ka naman mabubuhay kung di ka
marunong magluto?"

“Ipagluto mo na lang ako, Red ang sabi nga di ba, give a man fish and he’ll be
happy because aanhin mo pa ang isda kung nalipasan na nang gutom ang kabayo?”

“Saan mo naman napagkukuha yan?” Tumawa sya nang malakas.

“Sa tabi-tabi.” I laughed too. Mabilis lang kaming nakapag-park dahil wala pang
masyadong tao unlike noong unang beses na pumunta ako sa Jollibee-Philcoa.

Peste, naalala ko na naman yung negritong yun! Ang kapal ng gagong yun at dito sa
parking lot na ito pa talaga ako hiniwalayan! Ang kapal ng fezlak ng paniking
swanget na yun! Bwisit! Ang lakas makapanira ng araw!

“Nagsasalita kang mag-isa. Baka mamaya bigla ka na lang manghalik dyan.” Red said
as we got out of the car.

“Wag mo nang dagdagan ang bwisit ko, ha! Naalala ko pa man din yung mukhang syokoy
na yun!”
“Dito ka nya hiniwalayan?” He asked and I scowled at him.

“Don’t say bad words.”

“Your secret is safe with me, Green. Di ko sasabihin kahit kelan that you were
dumped. Kahit anong galit ko sayo, I promise na hinding-hindi ko babanggitin na
hiniwalayan ka nung lalaking yun. At kahit bayaran pa ako ng kahit sino? Hinding-
hindi nila malalaman na pinagpalit ka nya sa iba. No, Green never kong sasabihin.
Hindi ko babanggitin kahit kelan at hinding-hindi ko uulit-ulitin na ikaw ay
babaeng iniwan ng boyfriend nya.”

“Bwisit ka! Ilang beses mo kayang sinabi tapos sasabihin mo sa akin na hindi mo
babanggitin kahit kelan?!” I spoke sharply and he burst out laughing.

“Biro lang, ikaw naman. Dapat nga magpasalamat ka na naghiwalay kayo. You were
saved.” He grinned as I glared at him. “Wag kang maasar.” He uttered as he rumpled
my hair.

“Ano ba!”

“Ang pikon mo.”

“Bakit ba?!”

“Ang hilig mong manigaw.”

“Eh ano naman?!”

“Ito naman. Best friend.” He said as he put an arm around my neck.

“Naglalambing ka ba o nananakal? Tsaka anong best friend? Kapal!”

“Nagpapalambing ka ba? Sana sinabi mo kaagad.” His voice was teasing. “May kaibigan
ka ba dito? Hindi ba wala? Ako rin walang friend dito kaya tayo na lang.”

“Tayo na lang ang mag-best friends kasi wala nang iba? Shit, ang pathetic lang
pakinggan.” I said. Tumatawa sya habang maagap naman na binuksan ng guard ang
pintuan.

“Good morning po, Ma’am, Sir! Welcome po sa Jollibee!”

“Good morning, Kuya!” We both replied. Dumerecho kami sa counter para mag-order at
ang malas ko talaga kasi nandun si Albert at yung girlfriend nya. Ano ba talagang
kasalanan ko sa mundong ito?! Bakit?!
"Greeney?" Ulol. mamatay ka na. Tarantado. Matapilok ka sana at sumabit sa alambre
yang ngala-ngala mo!

"Uy, hi." I said. "Dito rin kayo magbi-breakfast?" I asked.

"Obviously. What a stupid question." Pagtataray ng girlfriend nya. Ay, Inday wag mo
akong susubukan at baka pagpalitin ko yang mukha ninyo ng paniking yan nang walang
anesthesia!

"I'm sorry, mukha ka kasing stupid that's why I asked a stupid question." I smiled
sweetly and she opened her mouth in surprise.

"Aba, puta ka—“

"Miss, what did you just call my girlfriend?" Red
girlfriend glared at him. "Do not call her names.
stop stalking my girl. Are you aware na hinihingi
girlfriend ko? Kung may puta man dito, alam mo na
definitely not my Cupcake." Aw, sige mag-share na
spoke and Albert and his
And kindly ask your boyfriend to
ng boyfriend mo ang number ng
siguro kung sino yun, and it's
tayo ng sabon habambuhay.

"Did you ask for her number?!" Albert's girlfriend angrily questioned. "Bullshit
ka!" She muttered before he left.

"Trish!" Albert called. Pero hindi nya sinundan agad at nakipagtitigan muna sya kay
Red. "Kilalanin mo kung sinong babanggain mo kundi—“

"Kundi ano?" I arched my brow at him. "How dare you threaten my boyfriend. Wag kang
magkakamali, alam ko kung saan ka nakatira sa Cebu, baka gamitan kitang pera." I
said and he glowered at me before he left. "Pesteng gago. Bwisit!"

"Nakaganti ka na, wag nang mainit ang ulo." Red laughed.

"Thank you, Red ha. We're close na talaga." I kidded. "Sige, makigamit ka ng sabon
at toothpaste ko forever."

"Walang forever." He replied and I frowned.

"Aba, nakakapanibago. Naniniwala ka sa horoscope pero di ka naniniwala sa forever?

Anong kaechosan yan?"

"Forever is a timeframe, Green. It might sound romantic but it still defines a

period of time. Pag ako nagmahal, walang yardsticks, walang definitions at walang
timeframes."
"Okay, fine. Ikaw na." I replied.

"Green."

"Ano?"

"Tayong dalawa walang forever, di ba?"

"Ewan ko sayo." I murmured and he laughed.

=================

Chapter 9

Aminado naman akong nagpakatanga ako kay Albert. Aminadong-aminado rin ako na
pangit sya at kasuka-suka ang pagmumukha nya. Ang hindi ko lang talaga matanggap ay
yung kadramahan ng langit na maya’t maya ay pagtagpuin kami. Nangangamoy meant-to-
be kasi at iniisip ko pa lang na sya talaga ang para sa akin ay parang gusto ko
nang magpasagasa sa tren.

“Lalim ng iniisip mo.” Puna ni Red. “Wag ka ngang sumimangot dyan, nakakawalang
ganang kumain."

“Sa tingin mo naman ay inspired na inspired akong ngumuya habang ikaw ang nasa
harapan ko? Nasusuka na nga ako sa asar kung di lang ako nasasayangan dito sa
tocinong inorder ko!”

“Bakit ka asar? Dahil ba ang gwapo ko at ngayon mo lang na-realize?” Wow, pare
hanep sa arrive!

“Hoy, Intsik umayos ka nga. Gwapo ka? Saan banda? Kasi paniguradong hindi yang
mukha mo ang tinutukoy mo at mukha kang panis na espasol. Bago ka magsabing gwapo
ka, ha, ay manalamin ka muna. Di bale bibili ako ng malaking salamin sa SM para
naman sa bahay pa lang ay kitang-kita mo na ang katotohanan."

“Kung maka-insulto naman itong si Green, parang hindi sya dumantay sa akin at
sumiksik sa kili-kili ko ng buong-puso kagabi.”

“Ang kapal ng kalyo mo sa mukha, Red!”

“Ayaw mong maniwala? Tinulak nga kita palayo eh. I was thinking, grabe naman maka-
take advantage itong babaeng ito sa kahinaan ko. Hindi porke’t akala nya ay tulog
ako ay pwede na nya akong pagsamantalahan.”

“Buhusan kaya kita ng pineapple juice dyan para magising ka!”

“Wag ka namang naninigaw, ang aga-aga. Kawawa naman talaga ang mapapangasawa mo at
siguro isang taon pa lang kayong kasal ay bingi na yung tao."

"Pakibaba kilay ko, ha! Kung makasabi naman tong kawawa ang mapapangasawa ko
parang ang swerte ng mapapangasawa nya!"

"Shh... nakakahiya sa ibang kumakain." He was grinning.

Alam kong mambibwisit lang sya kasi iilan pa lang naman ang tao sa Jollibee at nasa
bandang-dulo kami kaya wala kaming katabi. Pero dahil siguro buraot na ako kay
Albert, kahit na ano ang sabihin nya ay kinakabanas ko.

“Nahihiya ka sa ibang kumakain pero sa akin ay hindi?! Sa akin na nagpatira sayo sa

apartment ko dahil sa angking kabusilakan ng aking puso ay hindi ka nakakaramdan ng
kahihiyan?!”

“Ako pa talaga ang mahihiya sayo? Ako na kamuntikan mo nang masagasaan kasi broken-
hearted ka at ang dahilan kung bakit hindi ako nakapagbayad sa boarding house na
tutuluyan ko ang dapat na mahiya sayo?”

“Maghanap ka ng ibang matitirhan mo!”

“Okay. Maglakad ka pauwi kasi ako ang may dala ng sasakyan. Bili ka na rin munang
palakol at palakulin mo ang pinto kasi nasa akin ang susi ng bahay.”

“Walanghiya ka!"

“Parang sya meron.”

“Meron talaga!”
“Oo nga pala may hiya ka. Taste lang ang wala ka kasi pumili ka na lang din ng
gagawing boyfriend dun pa sa mukhang patay na kuko na niloko ka lang.” Bwisit na
to! Nanggagalaiti ako sa galit. Asar na asar talaga ako sa katangahan ko kay Albert
at itong gagong Intsik na hayop na ito ay talagang feel na feel pang ulit-ulitin!

"Bwisit ka, alam mo ba yun?"

"Asar ka na nyan? Sa susunod bago ka mag-boyfriend isipin mo munang mabuti at di

yung nagpapadala ka lang sa kabaitan nya. Hindi mo malalaman kung talagang mabait
ang tao unless he is forced into circumstances that would reveal his true nature.
Mamili kang mabuti at siguraduhin mo sa susunod ay pwede mong ipagmalaki ang taong
bibigyan mo ng chance na manggago sayo. Look at it this way, Green no matter what
you do now, nakakabit na yung mga salitang ex ni Albert sa pangalan mo. So, next
time make sure that he'll be worth the trouble."

Alam kong tama sya at doon ako lalong naaasar. Parati na lang syang tama at parati
na lang syang may punto. Nakakabwisit!

“Dami mong alam, manligaw lang ang hindi. Ka lalaki mong tao ay single ka pa rin!
At ito pa, mag-MU na nga lang kayo nung taga-LB ay hiniwalayan ka pa! Sinong mas
pathetic sa ating dalawa?"

"Hey, calm down. I'm not saying that you're pathetic, Gianna. I don't see you as
pathetic. All I'm saying is ang relasyong papasukin mo hindi basta-basta yan.
You're vulnerable now because you feel the need to replace Albert the soonest. Bago
sayo ang Diliman and you will meet a lot of interesting people. I want you to be
careful, that was the point I was trying to drive home."

"Oo na! Mabait ka na! Ako maganda lang!" I grumbled and he laughed.

“Pero sa ating dalawa ako ang unang makakapag-asawa. Nakasaad sa palad ko.”

“Yang palad mong wala akong pake!”

“Gusto mong hulaan kita?”

“Tado! Sisirain mo lang future ko!”

“Akin na, hulaan na kita.”

“Ayoko nga!”

“Bakit ayaw mo? Takot kang malaman na tatanda kang dalaga?” He laughed softly and I
glowered at him. “Uy, pikon.” He continued to smile and I continued to frown. Ewan
ko ba kung bakit may allergy ako sa mga salitang matandang dalaga. Ever since kasi
yun ang takot ko, ang tumandang dalaga. Sa aming magkakapatid, wala sa mga Kuya ko
ang maswerte sa lovelife, yung panganay namin na matagal nang lumampas sa
kalendaryo ang edad ay single pa rin. “Hoy, Green! Anong nangyayari sayo? Bakit
nakatulala ka dyan? Don’t tell me iniisip mo pa rin yung Albert na yun at ako na
mismo ang babagok sayo dyan sa pader for free.”

“Alam mo, ikaw ang lakas mong mangantyaw tungkol sa ex ko, sana lang pag nagka-
girlfriend ka ay hindi kapintas-pintas at talagang perpekto kundi puro tawa ang
aabutin mo sa akin!”

“Hindi naman ako naghahanap ng perpekto.” He sounded serious at di ko maiwasang

magtaas ng kilay. “Ang hanap ko lang naman ay mahal ko at mahal ako.”

“My God, Red!”

“Bakit?” He sounded confused.

“That’s so gay!”

“Sus, yan na lang parati ang sinasabi mo kapag di ka makaganti.”

“Excusez-moi pero kaya ko sya inuulit-ulit ay dahil naasar ka. Hindi ba ganti na
ang tawag dun?”

“Palusot ang tawag dyan.”

“Sus. Dami mong alam.” I grumbled before I took a sip from my pineapple juice.

“Excuse me.” Someone spoke behind Red at napatingin kaming dalawa. Tumingin si Red
sa akin ulit at parang tinatanong nya kung kilala ko yung babae. Morenang-morena si
Ate at maganda. May dimples sya magkabilang pisngi at napaka-colorful ng rubber ng
braces nya. At kung ako ay mukhang bagong gising, sya naman ay parang papuntang
eleksyon at dumaan muna sa Jollibee para mangampanya. Kontodo make-up si Ate at
naka-blazer pa.

“Bakit?” Ako na ang sumagot kasi naguguluhan yata ang Intsik na kasama ko.

“Ay hindi ikaw, si Redley.” She smiled. “Ay hindi rin ikaw, yung nasa likod mo.” I
sarcastically replied at tumingin sya sa likod nya. Bwisit ba to? Pakialam ko ba
sayo? She frowned at me but saw Red looking at her kaya todo ngiti na naman sya.
Ay, naku sayo na yang dimples mo! Ang pangit ng ugali mo! Nayayamot na sabi ko sa
sarili ko.

“Yes?” Red asked.

“Di ba Business Administration and Accountancy ka?” Nyak! Magka-college pala kami
nito?!

“Oo.” Red replied.

“Ako si Roan at magka-college tayo.” She introduced herself and I nearly rolled my
eyes. Ay nakakaloka, pati rin ito ka-college ko rin?! Sabagay meant-to-be itong
dalawang ito kasi si Red ay mukhang negosyante at si Ate ay mukhang nagpapa-five-
six.

“Gusto sana kitang i-invite kasi recruting kami ng applicants para sa org namin.”
She flashed him a wide smile before she handed him a pamphlet. “Ako yung
President.” O tapos? Kinaputi mo ba yan?

“Ah.” Ngumiti si Red. Ito namang isang ito, pa-cute. Mata mo lang ang cute, ano.
Feeling!

“I’ll give you my number ha, Red.”

“Medyo wala akong dalang phone at bago yung number ko kaya di ko kabisado.” Sagot
naman ni Red. Di ko alam kung totoo ang sinabi nya o baka naman di nya lang type si
Ate dahil na-realize nyang kapag sila nagtabi, magmumukha silang kape't gatas. Sus,
kunyari pa to. Grab mo na yang opportunity na yan, yung uling na mismo ang lumapit
sa barbecue.

“Ganun ba?” She sounded disappointed. “Okay.” She held out her hand na parang
makikipagkamay sya at si Intsik naman ay feel na feel na feel ang pag-abot ng kamay
nya. Yun nga lang biglang naglabas ng ballpen si Ateng.

“Isusulat ko ang number ko, wag mong burahin ha.” Sabi nya sabay sulat sa palad ni
Red. Ay naku, ito ang tinatawag na kapalaran. Red, kapag yan naging girlfriend mo
ay umalis-alis ka na sa bahay ko dahil ayokong nakikita yan kahit sa labas ng gate
ng apartment ko! “Call me.” She smiled shyly before she left. Ay, pa-demure si
Ate. Matapos nagsulat ng number nya sa palad ng iba ay bigla na lang nahiya?
Kaloka! Lalong tumaas ang kilay ko kasi ngisi nang ngisi si gago.

“Tapos ka na bang kumain?” I asked.

“Nagmamadali ka?” Nakangiti nyang tanong. Feel na feel na may lumapit na babae sa
kanya at nagpakita ng motibo! Mga lalaki talaga!

“Ay hindi, kahit hanggang next year na tayo dito keri.” I answered. Tumawa sya nang
malakas bago tumayo.

“Halika na, may delivery ka nga palang hinihintay.” He said and I got up too. “Daan
muna tayong Mercury Drug pala at bibili ako ng sabon, shampoo at toothpaste ko.”
“Talagang pararampahin mo ako papuntang Mercury Drug nang hindi pa nakaligo at
naka-pajama lang?”

“Rumampa ka na rin lang papuntang Jollibee ay lubusin mo na.”

“Ayoko! Ano ba yan. Mamaya may gwapo dun tapos hindi ako nakapag-ayos.” I said and
he arched his brow. Yun ang isa sa badtrip sa kanya, mas magaling syang magtaas ng
kilay kesa akin. Ang nakakabwisit lalo hindi sya nagmumukhang bakla, parang
lalaking nabobobohan sa kausap nya lang.

“Gwapo sa Mercury? Sa Mercury? Ganito kaaga? Dalawang klaseng tao lang ang maabutan
mo sa Mercury at this hour—una, yung may sakit at pangalawa yung Senior Citizen.”

“Alin ka dun eh balak mong pumuntang mercury?”

“Ako yung pangatlo, wild card kumbaga, ako yung gwapo at magbibigay ng kakaibang
swerte at saya sa mapapangasawa nya.” He wiggled his brows and I made a face. Pwede
ba?!

“Hiramin mo yung costume ni Ronald McDonald. Pagkatapos ay mag kwintas ka ng bagua.

Hiramin mo yung props nina Kris Aquino sa pelikulang Feng Shui para mas feel na
feel. For sure di ka lang mukhang nakakatawa nun, mukha ka pang maswerte. At habang
nagpapakagago ka, lubusin mo na, yayain mo na rin si Jollibee sa isang dance
showdown.” Huminto sya sa paglalakad at tawa sya nang tawa.

“Alam mo ikaw, ang lakas mong mang-insulto.”

“Alam mo ako, wala akong pakialam sa mga sinasabi mo.” I retorted.

“Kahit sabihin ko sayong maganda ka?”

“Matagal ko nang alam.” I told him and he laughed again. He draped an around my
shoulders as we made our way to Mercury Drug. Ang problema, pagkatapos kong kumain
ay kadalasang inaantok ako kaya hikab ako nang hikab.

“Inaantok ka?”

“Ganito ako kapag bagong kain, inaantok.”

“Ano ka, baboy? Natutulog after kumain?” Sabi nya at tiningnan ko sya nang masama.
“Ayaw mong tinatawag na baboy?” Ngumisi pa ang loko.

“Gusto mong tawagin kitang bayawak?”

“Bakit naman bayawak?”

“Kasi gusto ko lang, choosy ka pa.” I said and he laughed again. Agad-agad kaming
umuwi pagkatapos nyang mamili kasi since as early as 7 AM daw nagdedeliver ang SM.
Nauna akong naligo at sumunod sya pagkatapos ko.

“Green!” Narinig kong sigaw nya galing sa baba.

“Ano?” Sigaw ko rin.

“Ayokong buksan ang sabon ko kasi hindi pala ako nakabili ng lagayan. Pwedeng
makigamit ulit sayo?”

“One hundred ang bayad.”

“Nakakarma ang panlalamang sa kapwa, Green.” He replied. “Di bale, hindi ko na lang
sasabihing ginamit ko.” He shouted before I heard the bathroom door closed.

“Ang laki ng problema nito ni Red.” I grumbled as I started to towel my hair dry.
"Makakaganti rin ako sayo hintayin mo lang."

Pagkalipas ng ilang minuto ay narinig kong pumapanhik na sya sa itaas at nakaisip

ako ng paraan kung paano ko sya gagantihan ng pang-aasar. Ni-ready ko ang camera ng
phone ko kasi balak ko syang gulatin. Dahan-dahan akong pumunta sa may pintuan.
Halos hindi ko ma-contain ang tawa ko. Bigla kong binuksan ang pinto.

“Bulaga—Ay!” Yun nga lang, sa kakamadali ko ay natalisod ako nang bongga.

“Green!” Narinig kong sigaw nya. Nangamoy disaster. Parang nag-slow-mo ang paligid.
Pinikit ko ang mga mata ko kasi parang alam ko kung saan ako kakapit. “What the!”
He exclaimed samantalang ako naman at ang towel nya ay nag-date sa sahig.
=================

Chapter 10

Hindi ko iminulat ang mata ko. Takot akong makakita ng hindi ko dapat makita. I was
holding on to his towel for dear life. Pakiramdam ko kasi kapag bumitaw ako sa
towel nya ay mahuhulog ako sa impyerno nang kahihiyan. Hindi ako gumalaw at hindi
rin ako huminga.

“Holy crap—“ I heard him say before I heard the sound of him running and his
bedroom door closing with a loud bang. Kahit alam ko nang nasa loob sya ng kwarto
nya nahihiya pa rin akong tumayo. Pero alam ko rin namang hindi pwedeng forever
kaming mag-date ng towel nya sa sahig.

I scrambled to my feet and ran to my bedroon. Tarantang isinara ko ang pintuan ko

at rinig na rinig ko ang malakas na kabog ng dibdib ko. "Ano ba yan, Green." I
groaned as I covered my face with the towel I was holding. “Green! Para kang
tanga!” I admonished myself. Wala naman akong balak hubaran sya. Gusto ko lang
talagang gulatin sya pero ako yung nagulat. Aminado akong clumsy ako at sa
kagustuhan ko tuloy na magantihan sya ay nagmukha pa akong manyakis. Pero, Lord
hindi ko talaga sinasadya! Believe me, wala talaga sa isip kong mamboso! Diyos ko
po, patawad!

Although wala naman akong nakita pero namula pa rin ang mukha ko dun sa nangyaring
hubaran. I actually expected Red to storm out of the house with his things. Alam ko
namang kasalanan ko lahat, ako yung shunga, ako yung inelegantly uncoordinated. I
looked at the towel I was holding and flinched. Itong towel na ito ay nakatakip sa
hubad na katawan ni Redley! I told myself. Nagdalawang-isip tuloy ako kung anong
gagawin ko sa towel nya—kung lalabhan ko ba o susunugin.

Nagkulong ako sa loob ng kwarto ko at pinapakiramdaman ko kung lalabas ba sya o

hindi. Alam ko namang hindi ko sadya pero hindi ko pa rin maiwasang mahiya. “Red,
lumabas ka, manligaw ka, mamasyal ka o kaya ay umuwi ka sa inyo utang na loob!
Hindi kaya ng kapangyarihan kong harapin ka.” I murmured to myself.

Feeling ko kasi kung sakaling nagkabaliktad kami ng sitwasyon at ako ang nahubaran
nya ay naghuramentado na ako nang bongga. “Di bale, dito na lang ako sa loob at
matutulog na lang ako.” I said. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaction nya—
pwede syang magalit, maasar, mahiya o mas malala ay manukso. "Green kasi eh! Ang
tanga mo!" I plopped on the bed. "Hay naku, Green!"

Gusto kong mag-sorry pero nahiya naman akong tawagin sya. Baka mamaya sa asar nya
sa akin ay di nya ako pansinin. Ayoko pa man din nang napapahiya. Matutulog na lang
sana ako noong narinig kong may humintong sasakyan sa tapat ng bahay.
“Delivery po para kay Miss Gianna de Santiago!” Someone shouted at napabalikwas ako
sa kama.

"Green?" I heard Red call my name. Lumabas ako sa kwarto ko at nakita ko syang
naghihintay. He was wearing a pair of gray cargo shorts and light green round-
necked shirt. "Yan na yata yung delivery mo." He said and I nodded unable to look
at him. "Hoy, Gianna wag kang magpaka-demure dyan, di bagay sayo maging mahiyain."
He sounded teasing.

“Tseh.” I replied and he laughed. He was holding his phone and I saw him put it
inside his pocket.

“Nahihiya ka sa akin?" He asked and I nearly growled in annoyance. "Sige na,

kunyari hindi ko alam na hinubaran mo ako in broad daylight. Wala kang maririnig sa
akin.” Sabi nya habang pababa kami ng hagdan. “Uy, wag mo akong itulak!” Tawa sya
nang tawa.

“Ang kapal mo!” I said and he laughed louder. “It was an accident! Gugulatin lang
talaga kita dapat tapos natisod ako. Ikaw na lang ba ang huhubaran ko? Pwede ba?!”

“Awtsu. Deny pa to nang deny halata naman.”

“Ang kapal mo, Red!” Pinaghahampas ko sya sa braso at lalong lumakas ang tawa nya.

“Although expected ko nang ma-develop ka, Green but not this soon.” Pagbibiro nya.

“Lul mo!” I replied as he continued to laugh.

“Hoy, biro lang. Ang high blood mo naman kaagad. Pero syempre kung totoo na palang
nakakaramdam ka nang malisya sa akin—“

“Oo may mali sayo.” I answered and he grinned.

“Bati na tayo, ha? Walang ilangan. Nasa iisang bahay kaya tayo at ayokong mag-
iiwasan tayo. Wag kang mag-alala, di ba hindi naman natin type ang isa't isa?”

“Hindi talaga! Sus, ako pa maiilang? Asa ka naman.”

“Halika nga dito, pakutos nga.” He wrapped an arm around my neck and I struggled to
be free from his grasp.

“Ano ba!” I said and he laughed again. “Wag ka ngang makulit at nandyan na ang mag
nagde-deliver!”
“Oo na. Pikon mo talaga.” He retorted as he opened the door.

"Good moring po, nandyan po si Miss de Santiago?" A man wearing a blue polo and
white and blue cap asked.

"Opo." I replied. Lumabas din si Red at ang nakakaloka ay hindi nya binuksan ang
gate. I moved to open the gate but he held my hand.

“Wala po ba kayong ID, Kuya?” He asked. Parang naguluhan sa kanya yung mga manong
at nagkatinginan sila. Mabilis na inilabas ng isang lalaki ang ID nya at ipinakita
kay Red “Kayo po?” Tanong ni Red dun sa isa.

“Ito.” Sagot naman ni manong na halatang nabwisit sa inasta ni Red.

“Hindi po ba dapat nakasukbit sa leeg nyo ito parati for easier identification?”
Red queried as he took his phone out of his pocket and started typing.

“Kayo po ba si Gianna de Santiago?” Parang yamot si Kuyang huling nagbigay ng ID.

“Kasi kung hindi naman po kayo ay wag na po kayong maraming tanong.” Dagdag nya.

Napakunot ang noo ko. Si Red kinakaasaran ko pero feeling ko dapat ako lang ang
nang-aapi sa kanya at hindi sya pwedeng apihin ng ibang tao. Walang karapatan ang
kahit sinong pagsabihan sya nang hindi maganda kasi dapat ako lang ang nagtataray
at nagmumura sa kanya. He’s exclusively my punching bag.

“Ako po si Miss de Santiago. Pero hindi po ba na tama namang itanong ng kasama ko

kung nasaan ang ID ninyo? Hindi po ba protocol ng kumpanya nyo po yan na dapat may
suot kayong uniform at ID? Tsaka bakit po ang taray ninyo, Kuya? Bawal po ba kayong
tanungin?” I asked. Natigilan si manong at ngumiti ang kasama nya.

“Pasensya na po, Miss de Santiago. Marami po kaming delivery at gusto po sana

naming matapos po kaagad. May iba po kasi na nagti-trip lang po kaya kunyari po ay
nagtatanong kahit hindi naman po sila ang hinahanap po namin. Pasensya na po.” He
replied.

For some reason ay tumingin ako kay Red as if asking for his approval. He nodded
before he opened the gate.

“Dun ka na sa may hagdan, ako na ang bahala dito.” He whispered. “Nasaan yung mga
resibo mo?”

“Nandun sa taas.” I replied.

“Kunin mo. Ako nang magpapapasok sa kanila.” He instructed. “Magpantalon ka nga.”

He added before I ran back inside the house. Kinuha ko ang mga resibo at na-
confused ako sandali kung magpapantalon ba ako o hindi. Pero may point sya, mga
lalaki yung mga nagde-deliver, bakit ko naman daw kailangang i-showcase ang legs
ko?

I changed into a pair of cotton capris bago bumaba ulit. Nasa may hagdan sya at
nakabantay habang isa-isang pinasok ng mga nagdedeliver yung mga gamit na pinamili
ko.

“Hay, sa wakas may laman na din itong bahay.” I told him. I couldn’t help but grin.
Pero si Red ang seryoso. Kinuha nya ang mga resibo sa akin at isa-isang tiningnan
ang mga items na pinasok ng mga nagdedeliver.

“Itong kama po, iaakyat po ba namin sa itaas?”Tanong ng isa sa mga nagbuhat ng mga
gamit.

“Sige po.” I readily agreed.

“Unahin nyo po munang ipasok lahat tapos po ichi-check ko bago nyo po iakyat yung
kama.” He said.

“Pati yung vanity bureau po sa itaas din.”

“Paano po yung aircon, Ma’am?”

“Sa taas din po.” I answered.

“Kasya ba yan dun sa lagayan ng aircon?” Red asked me and I nodded.

“Oo, sinukat ko yun.” I replied.

Sabi nya sa sa baba daw muna ako para bantayan yung ibang gamit at sya na ang
aakyat para samahan sina Manong na nagdedeliver. He told me to close the door and I
heeded. It felt reassuring na may kasama akong parang alam kung ano ang gagawin.
Matagal din bago natapos ang delivery, almost two hours sila kasi pinalagay na ni
Red ang aircon dun sa naka-grills na lagayan. Mukhang bad mood na sina Manong pero
napangiti sila nung nag-abot ng pera si Red.

“Maraming salamat po.” He said. "Maraming salamat po talaga sa tulong po ninyo.

Napakalaking bagay po."

"Wala po yun, Sir. salamat din po dito sa pang-meryenda." They politely replied.

Hindi na nya ako pinalabas at sya na ang naghatid sa mga lalaking nagdeliver sa
gate. Pagpasok nya sa loob ng bahay ay agad nyang sinara ang pinto. “Halika na,
ayusin na natin dito. Bakit naman ang daming stand fans mong binili? Tsaka may
microwave oven ka at oven toaster pero wala kang lutuan?”

“Bakit ba ang daming reklamo mo? Di nga ako marunong magluto. Ano yun, props?”

“Sige, ako nang bibili ng lutuan at tangke ng gas.”

“Wag mong kakalimutan, wala ka pang kama sa taas. Wag ka nang bumili ng stand fans
at kita mo naman apat to.”

“Bakit pala dalawa ang TV mo?”

“Pag tinamad akong bumaba, sa taas ako manunuod.” I answered.

“Eh di sana sa kwarto na lang yung TV, bakit kailangang meron pa sa sala?”

“Eh paano kung may bisita ako? Paano ko sila ie-entertain? Sasayaw ako sa harap
nila?”

“Ang gastador mo, Green.” He said shaking his head. Tumayo ka na dyan at nang
makapagligpit na."

“Tinatamad ako eh, pwede bang ikaw na lang ang mag-ayos nitong bahay?”

“Mukha ba akong katulong?” He asked. “Ang gwapo ko namang katulong.”

“Hindi, mukha kang nagtitinda ng taho sa Binondo." I grumbled. "Ang arte mo!”

“Ikaw naman ang tamad mo.” He retorted pulling me to my feet.

Inuna naming ayusin yung mga gamit ko sa taas bago kami bumaba para ayusin yung mga
appliances at muebles na pinamili ko. Sa dami ay inabot din kami ng halos tatlong
oras bago namin naayos lahat. Pero sya lang talaga ang nag-ayos kasi ako nagwalis-
walis lang.

“Inaantok ako, Red.” I complained. He was washing the dishes kasi tinambak ko lang
yung mga pinamili kong mga pinggan, baso at mga kubyertos nung nakaraan dahil
hinihintay ko ang delivery ng dish cabinet.

“Akyat ka sa taas at matulog ka.” Red said.

“Ayokong umakyat mag-isa!”

“Hintayin mo na lang ako, kita mo namang naghuhugas pa ako ng mga plato.”

“Sige.” I said. “Ay, teka maliligo pala ako.” I got up and ran up the stairs to my
bedroom.

“Bilisan mo, maliligo din ako at pawis na pawis ako.” I heard him say.

Hindi talaga ako maarte sa pagligo at mabilis lang akong natapos. Umakyat ako sa
taas at nagbihis bago humiga sa kama ko kahit basa pa ang buhok ko. Alam kong
umakyat na si Red at nasa loob na ng kwarto nya kasi naririnig ko sya.

“Red!” I shouted and heard him open his door.

“Bakit?” He asked.

“Gusto mong dalhin dito yung bed roll mo para may aircon ka rin habang natutulog?”
I asked. Hindi sya sumagot pero maya’t maya ay bumukas ang pinto ko at pumasok sya.
"O nasan ang bed roll mo?”

“Pwede bang patabi na lang? Ang liit na lang kaya ng space kasi higante itong kama
mo.”

“Wag mo akong tsansingan, ha!”

“Green, hanggang ngayon ba ay nag-iilusyon kang type kita?”

“Kapal mo, Redley!” I said and he laughed. Humiga sya sa tabi ko at umusog ako to
give him space.

“Punta tayo sa mall mamaya para bumili ng lutuan. Mamamalengke na rin ako sa
Hypermarket.”

“May nagtitinda ba ng tangke ng gas sa SM?”

“Wala pero may nakita ako dati dun sa unahan, yung paliko papuntang Krus na Ligas?
Yung malapit sa bakeshop.”

“Okay.” I replied.

“Anong paborito mong ulam?” He inquired and I yawned.

“Chicken tocino.” I said.

“Puro preservatives naman yan. Processed food kaya yun, Green. Hindi yun healthy.”

“Kahit ano. Ikaw nang bahala.” I said closing my eyes. “Red, baka daldal ka pa nang
daldal dyan, inaantok na ako baka makatulugan kita.” I said as I rolled onto my
side. “Red, pakikuha naman yung kumot ko.” I murmured drowsily.

“Tinatamad ako.” He answered, he sounded sleepy.

“Baka lamigin ako mamaya.” I mumbled and felt him move. "Ano yan, yayakapin mo
ako?" I asked and he snorted.

"Wag kang pa-chicks, Gianna." He said as he threw a leg over my hip while his arm
went around my waist.

"Di ka gwapo, ugok. Wag kang feeling." I replied as I turned to face him and
snuggled against his chest.

=================

Chapter 11

First day of classes at mabuti na lang talaga ay ang aga nagising ni Red kaya
prepared na prepared na sya noong nagtatatakbo ako pababa para maligo. Hindi naman
kami puyat pero nasanay na lang akong sobrang late nang nagigising.

Si Red kasi ang gumagawa ng mga gawaing bahay at ako ay sitting pretty lang. Kaya
ginigising lang nya ako kapag nakapagluto na sya. Pagkatapos naming kumain ay sya
na rin ang naghuhugas ng mga pinggan samantalang ako ay balik-kama. Nagkasabihan na
kami ng schedule and he was pleased na magka-college kami. Wala daw kasi syang ka-
close at kasamang tumambay kapag vacant period nya. Sa totoo lang, mabait si Red.
Sobrang bait. Kaya ang sarap abusuhin. Mabuti na lang talaga mabait din ako kaya di
ko sya inaabuso. Nang todo.
“Nasa akin na ang bag mo. You have fifteen minutes.” Red said glancing at his
watch. Nakaupo sya sa sofa at ako naman ay walang pake na lumabas ng banyo na naka-
tuwalya lang. Hindi ko alam kung bakit wala talaga akong maramdamang malisya sa
kanya kahit katiting lang. Feeling ko may problema yata ang radar ko kasi kung
tutuusin ay may itsura si Red. At lalaking-lalaki sya. Pero hindi ako nahihiya sa
kanya o naiilang. O baka rin sobrang sanay lang talaga ako sa mga lalaking merong
aura na tulad kay Red—yung parang protective na Kuya.

“I’ll be ready in ten minutes.” I replied as I ran up the stairs to my bedroom.

Parehong 8:30 AM ang klase namin sa College of Business Administration and
Accountancy o mas kilalang BAA sa mga estudyante ng U.P.

“Wag kang masyadong magmadali at baka mahulog ka dyan sa hagdan!” He hollered and I
rolled my eyes heavenward. Minsan talaga ang feeling nito ay mas matanda sya sa
akin. I thought to myself. Kinarir ang pagiging older brother. Magkakasundo kayo ng
mga Kuya ko, Redley!

Hindi ko na sya sinagot at dali-dali akong nagbihis. Pinasadahan ko lang ng

hairdryer ang buhok ko kaya damp pa ito nung bumaba ako sa hagdanan. Hindi talaga
ako mahilig magsuot ng make-up at mabuti na lang ay sanay akong lumabas ng bahay
nang bare-faced or else naloka siguro ako kung hindi ko keri ang lumabas ng bahay
nang walang eyeliner, blush on, lipstick at kung anu-ano pang kolorete sa mukha.

“Ready?” Red asked and I nodded. Nauna akong lumabas at sya naman ay naiwan kasi
gusto nyang sya ang nagsasara ng pintuan. Wala kasi syang tiwala sa aking
kakayanang mag-lock ng pintuan at gate.

Malapit lang ang apartment namin sa University at less than fifteen minutes ay
nasa College of Business Administration na kami at nagpa-park na si Red. Hindi ko
na hinintay na pagbuksan nya ako ng pinto although I saw him frowned when I opened
the car’s door myself.

“Anong floor ka, Green?” He asked as we were walking towards the building’s
entrance.

“Second.” I answered.

“Third ako.” He said as we took the stairs. “Ihatid na muna kita. Hanggang anong
oras ka?”

“Ano ka ba hindi mo ako kailangang ihatid. Bobong-bobo ka ba sa akin at feeling mo

maliligaw ako dito?”

“Hindi ko sinabing bobo ka pero aminin na nating minsan ay may pagkatanga ka.” He
answered grinning and I scowled at him. Ang kapal mo, ha. Nakangisi pa itong gagong
ito! “Anong room number mo, Green?”
“Bahala ka sa buhay mo.” I muttered and he laughingly put an arm around my
shoulders.

“Ano ba naman itong babaeng ito, napakamatampuhin.” He said.

“Wag ka nga dyan, ang kulit mo!” I answered. Alam ko kung anong room number ko
kahit na sinasabi ng baliw kong kasamang shunga ako most of the time. “Sige na,
dito na ako. Bye.” I waved at him and he pinched my cheek.

“See you later. Until 11:30 AM ka lang din di ba?”

“Oo. Sabay na tayo lunch.” I told him and he nodded. “Later, Intsik!” I waved
goodbye at him and he laughed.

“Later, Gianna Sungit.” He said before he left.

I took a seat and waited for the professor. Nakakaloka kasi mukhang magkakilala
silang lahat kaya ramdam ko ang pagiging out-of-place ko. Ang sabi nila dati
ang BAA daw ay kolehiyo ng mga mayayaman at sosyal sa U.P. Diliman at in fairness,
siguro walo sa mga kaklase ko ay naka-braces at karamihan sa kanila ay mukhang
kalahi ni Red. Gianna, wag kang mag-generalize dyan at tsaka wag mong tinatawag na
Intsik si Red kapag nasa college kayo or else kukuyugin ka ng mga ito at ibebenta
ka sa Ongpin.

“Is this seat taken?” Tanong ng isang lalaki. Mukha syang mas lost sa akin pero
naligaw ulirat ko sa kagwapuhan nya. Ang aga namang grasya na ito!

Matangkad sya. Siguro kasing-tangkad nya si Redley at ang ganda ng kulay ng balat
nya. Parang kape na nilagyan ng maraming gatas—kayumanggi pero malinis tingnan.
Feeling ko tuloy kapag tinitigan ko sya ay magigising nang bongga ang utak ko. May
dimples sya sa isang pisngi at ngiting-ngiti sya sa akin. “Miss?”

“Yes?” I do! Grabe na ito! Kahit hindi pa tayo magkakilala ay papayag akong maging
ina ng iyong mga anak at ilaw ng iyong tahanan!

“May nakaupo ba dito sa tabi mo?” He asked again. Ang tagal na nagregister sa aking
kung ano ang ibig nyang sabihin. Pakiramdam ko kasi ay may malalim na kahulugan ang
tanong at mga ngiti nya.

Ako ang tipo ng babaeng minsan lang magka-crush. Iilan lang kasi ang mga guys na
swak sa standards ko ng gwapo—moreno, matalino, may sense of humor at higit sa
lahat mabait sa magulang at mga kapatid. Gusto ko kasing kapag crush ko ay kung
sakaling magunaw ang mundo, pwede akong magpalahi sa kanya kaya dapat complete
package na sya.

“Is someone sitting here?” Ano ba ito, nag-English na, nag-Tagalog pa, mamaya mag-
Nihonggo na ito maloloka talaga ako. I cleared my throat and returned his smile.
Papa-impress sana ako pero yung lumabas na salita sa bibig ko ay ikinaloka naming
dalawa.

“Ewan ko.” I answered. Wow, ang tagal kong pinag-isipan yung sagot na yun,
ha! Bigla syang tumawa at yung puso ko na-excite.

“I’ll take this seat.” He said. Bigla akong na-conscious. Ano ba yan! Sana
nagpasabi ka naman na dadating ka na pala sa buhay ko! Sana nagpa-parlor man lang
ako para makita mo kung gaano kaganda ang magiging ina ng iyong mga anak! Gusto
kong tumawa nang malakas sa kilig kaya lang naisip kong baka isipin nyang baliw
ako.

Dumating ang professor namin and I really expected na magpapakilala ang buong klase
sa isa’t isa pero dedma. Ang sabi nya lang ay: introductions are for children,
introduce yourselves to each other later, after my class.

Ang taray. Nawalan tuloy ako ng chance malaman ang name ng future husband ko. Pero
alam kong kahit nagkumahog na yung cells ko sa katawan na makasama yung gwapong
seatmate ay kailangan kong makinig sa lecture. Ayoko namang mangamote sa Diliman.
Nagpakatanga na rin ako at nag-transfer ay paninindigan ko na.

Sa third floor ang sunod kong klase at dahil 10:00 AM ang end ng first class ko at
10:00 AM din ang start ng next class ko ay tinakbo ko na at kinalimutan ko muna si
gwapo. Humahangos akong umakyat at syempre pa to add insult to injury at nandun na
naman si Red na walang-kasing tamis ang ngiting mapang-alaska sa akin.

“Run, Gianna, run!” He teased and I glared at him. Kinuha nya ang bag ko at
inakbayan ako. “Dapat kang mag-exercise, isang floor lang inakyat mo pero hingal na
hingal ka.”

“Fine! Ikaw na ang athletic!” I responded and he laughed. Sabay kaming umupo at
nagtatakang tiningnan ko sya. “Dito rin ba klase mo?”

“Alangan naming sinamahan lang kita at nag-cutting ako sa klase ko? Feeling mo
talaga chicks ka.” He grinned.

“Feeling mo talaga cute ka. At tsaka, excuse me, ha, pero maganda ako, ano. Hindi
ko na problema yun kung wala kang taste!”

“Naks, yan tayo eh, ang taas ng self-confidence.” He laughed and I pinched both his
cheeks.

“Ang gwapo mo, Red!” I said.

“Aray, masakit!” He complained. “Paganti!”

“Ano ba!”

“Hi, Red.” Someone spoke at natigilan kaming dalawa.

“Hi, Gem.” He replied. Umayos ako nang upo kasi nakakahiya naman sa girlash na
nakangiti kay Red.

“Hello. Hindi ka nagparamdam buong sem break ah.” The girl said.

Maganda si Ate, medyo maliit kasi feeling ko ay mas matangkad pa ako sa kanya, ang
taas lang talaga ng takong ng sapatos nya. Ang amo ng mukha nya at neon pink ang
rubber ng braces nya. Napansin nya yatang nakatingin ako sa kanya at tumingin sya
sa akin para ngumiti.

“Naging busy eh.” Red answered. Ewan ko kung pakiramdam ko lang pero parang
nahihiya si Red. Ay, nagbibinata? I nearly laughed.

Katabi ni Red naupo yung babae at parang nagkakahiyaan sila. Arte nitong dalawang
to, mukha namang feel na feel ang isa’t isa. Syet, may love life na si Red
samantalang ako ay single pa rin!

Tuluyan na sana akong madi-depress kung di lang pumasok yung gwapong classmate ko
kanina. Pakiramdam ko lahat ng molecules ko sa katawan ay nagising pagpasok nya ng
pinto.

“Classmate!” Bungad nya. He seemed very happy to see me at feeling ko tuloy ang
haba ng hair ko.

“Uy.” Tugon ko lang. Umupo sya sa likuran ko at di ako mapakali. Susmarya! Ano ba
ito, baka may tikwas yung buhok ko sa likod, nakakahiya naman kay crush.

Tulad dun sa nauna kong klase ay walang introduction na nangyari, nagpakilala lang
yung professor namin at derecho na kaagad sa lecture. First time ko yatang na-
conscious sa likuran ko kasi pakiramdam ko ay tinitigan ako ni crush kahit alam ko
namang hindi.

Pagkatapos ng klase ay tumayo kaming lahat at umakbay sa akin si Red. “Halika na?”
He said. “Saan mo gustong kumain?”

“Kahit saan. May class ako ng 1:00 PM, ha, kaya dapat hindi malayo.”

“Red, saan ka magla-lunch?” Sabi ni girl na tinawag ni Red na Gem na hindi man lang
nya ipinakilala sa akin.

“Kasama ko si Green. Sige, una na kami.” Sabi ni Red. Ang timang naman nito, iba
yung sagot dun sa tinanong. Ano kayang history nitong dalawang ito? I thought as
Red guided me out of the classroom.

“Maraming tao sa CASAA at sa Rodic’s ngayon. Kung gusto mo Philcoa na lang tayo.”
He suggested.

“Bye, classmate.” Sabi nung gwapong nasa likod ko. Lumingon ako at ngumiti.

“Bye.” I waved.

“Sino yun?” Usisa ni Red. Ang hina ko talaga pagdating sa landian, di ko man lang
nakuha ang name nya. Ano ba yan, sana man lang nagpakilala ako!

“Sya ang magiging ama ng aking mga anak.” I replied. I expected Red to burst out
laughing pero wala akong tawang narinig kaya napatingin ako sa kanya. He was
looking at me and his brow was arched.

“Ama ng iyong mga anak?” He asked and I arched my brow too.

“Oo, bakit? Ay, teka lang di ba marunong kang manghula? Hulaan mo nga sya tapos
sabihin mo sa akin kung kelan ba sya lalapit para hingin ang aking kamay!” Tawa ako
nang tawa.

“Paano kung paa mo pala ang hihingin nya?”

“Gusto ko magsabunutan na lang tayo, now na?” I retorted and he laughed. “Wag mo na
ngang kontrahin yung umuusbong kong love life. Alam kong type mo yung Gem, pwede mo
syang dalhin sa apartment pero hanggang sala lang kayo, ha. Kahit ba mahal na mahal
nyo ang isa’t isa at gusto nyong mag-solo ay wag na wag mong iwawaglit sa isipan mo
na may kasama kang virgin—never been kissed, never been touched, haven’t watched
porn and haven’t heard people’s cries when they are in the throes of passion.

“Hindi kita babastusin nang ganun, baliw.” He answered as we took the stairs.
“Tsaka lumipas na pagka-crush ko dun.”

“Naks, pogi problems ba yan? Ikaw na ang hinahabol nya ngayon?”

“Alam mo bang ang daldal mo?” Tanong nya habang naglalakad kami papuntang parking
lot. “At mag-iingat ka, ayan ka na naman, mamaya ma-Albert ka na naman dyan.”

“Alam mo bang napakawalanghiya mo? Talagang imi-mention mo pa yung ugok na paniking

yun. Stop jinxing my love life!”

“Your non-existent love life.”

“As if sya meron.” I uttered as he opened his car’s door for me.

“Malapit nang magkaroon.” He answered smiling as he slid into the driver’s seat.
“Wala ka talagang tiwala sa akin, ikaw lang ang best friend na ganyan.”

“Red, talagang pinanindigan mo na ang pagiging mag-best friends natin? Eh iilang

araw pa nga lang tayong nagkakilala.”

“Ayaw mo?” He sounded uncertain and I frowned. “Ayaw mo akong maging kaibigan?”

“Ang drama mo, Redley!”

“Hindi nga, yung totoo. You don’t want to be friends with me?”

“Aren’t we already friends? Naloloka lang ako sa mga salitang best friends na para
bang super close tayo to the highest level.”

“Magkatabi nga tayong matulog, eh di close tayo.”

“Bumili ka nga ng sarili mong aircon para di ka na nakikitulog sa akin.” I said.

“Talagang kinarir mo na ang makitulog sa kama ko. Mamaya madulas ako at masabi ko
dun kay future-father-of-my-children na may katabi akong lalaki sa pagtulog. Baka
ma-turn off sya."

“Hindi ako matu-turn off.” He said and I turned to look at him.

“Ha? Anong pinagsasabi mo dyan?”

“Hindi ako matu-turn off kahit hindi pa tayo pero nagpapatabi ka sa akin sa
pagtulog.” He answered laughing.
=================

Chapter 12

“Hoy, ang kapal, kapal, kapal ng mukha mo!” I answered and he laughed louder.

“Bakit naman? Wag kang assuming, Green. Bakit naman daw makapal ang mukha ko dahil
lang dun sa sinabi ko?” Tawa sya nang tawa. “Assuming ka talaga.”

“Hoy, Intsik, ha, wag mo nga akong inaasar dyan! Yan ang problema sayo, eh ang
hilig mong mang-alaska tapos magtataka ka kung bakit ayaw kitang maging best
friend.”

“Namimili ka pa daw ng best friend? Wala ka naman yatang best friend kasi kung
meron, sana may tinatawagan ka sa phone ko china-chat sa skype or ka-text man
lang?”

“Aba, bakit 24/7 ka bang nakamanman sa akin? Buti sana kung 24/7 tayong magkasama
eh!” I said and he glanced at me to show me his smirk.

“Hindi ba? Buong araw kaya tayong magkatabi sa kama kahapon. At sabay tayong bumaba
para magluto ako at kumain ka. Paano ka ba magbilang ng oras? Akala ko pa naman
matalino ka, medyo boplaks yata ang hirit mo.”

“Ay, naku! Badtrip ka, Redley! Wag ka na talagang makitulog sa kwarto ko! Lalagyan
ko talaga ng chalk yung pintuan ko para hindi ka makapasok!”

“Chalk? Ano ako, ipis?” He asked laughing.

“Basta kapag ako may boyfriend na ay di ka na pwede sa bahay!”

“Hindi ba dapat mas nandun ako? Kasi kailangan mo ng kasama para ilayo kayo sa
kasalanan ng boyfriend mo?”

“Kasalanan?! Sa tingin mo may gagawin kaming makasalanan ng boyfriend ko?!”

“Aba, malay ko ba kung may balak kang masama sa akin?” He wiggled his brows. Kadiri
itong Intsik na to! Green, gumanti ka! Hindi ka pwedeng magpatalo dyan!

“For sure, ikaw ang may balak na masama sa akin.” I rolled my eyes at him and he
started laughing again.

“Bigyan nga natin ng depinisyon yang mga salitang masamang balak.” He replied and
for some reason, I felt myself blush. Bigla akong kinabahan. Ano ba yun,
nakakakilabot naman itong si Griffin Dor! “O bakit parang nanlaki yang mga mata mo?
Feeling chicks ka na naman?”

“Bwisit ka! Maghahanap na talaga ako ng boyfriend para mapalayas na kita sa poder
ko!”

“Yan ang problema sayo eh, hanap ka nang hanap pero wala ka namang makita.” He
sounded teasing. “At sa sungit mong yan, di malayong tatandang dalaga ka talaga.”

“Ang kapal mo!” I exclaimed and he laughed again.

“Peace, Green. I love you, best friend.”

“Lul. Love mo mukha mo.” I murmured. "May best friend ka pang nalalaman tapos kung
balahurain mo ako parang di mo ako dinadantayan kapag gabi ah! Ginagawa mo kaya
akong unan!”

“Sumusuksok ka kaya sa kili-kili ko pero may narinig ka ba sa akin?” He asked and I

glanced sideways to glare at him. “Oo, aminin mo na kasing mahal na mahal mo ang
kili-kili ko.”

“Ang baboy mo!”

“Aba, ako pa ang baboy samantalang ikaw itong kung singhutin ang kili-kili ko ay
para kang naka-rugby dyan.”

“Mamayang gabi hindi ka na pwedeng tumabi sa akin!” I said as he maneuvered his car
towards an empty parking space.

“Ganun? Conditional pala ang pagmamahal mo sa akin, Green?”

“Tsaka wag mo ngang mabanggit-banggit yang pagmamahal na yan na para bang mag-ano
tayo!” I snapped as he turned the engine off.

“Mag-ano?” He asked as we both unbuckled our seatbelts. “Wag mo kayang lagyan ng

malisya yung mga sinasabi ko? Ako nga hinubaran mo na ako ng tuwalya pero wala
akong malisya tapos ikaw, I love you lang pero binibigyan mo na ng kahulugan. Bakit
nai-in love ka na ba sa akin?"

"Grabe, ikiskis mo sa pader yang mukha mo talaga." I retorted as I made a move to

open the door.

"Ako na ang magbubukas ng pinto mo.” Sabi ni Redley bago sya nagmamadaling lumabas.
"Bumaba ka na, ano pang hinihintay mo dyan?" He grinned.
"Pahiram nga ng susi ng kotse mo, sasagasaan lang kita. Isa lang." I said and he
burst out laughing. Tinulungan nya akong bumaba sa kotse at kinurot ko ang
tagiliran nya.

"Bakit na naman? Mapang-api ka talaga."

“Alam mo, ikaw may araw ka rin sa akin eh.”

“Gabi, ayaw mo?” He draped an arm around my shoulders.

Ganun din ang mga Kuya ko, mahilig mang-akbay at siguro talaga ang tingin ko kay
Red ay kapatid lang kasi kung ibang lalaki naman ang aakbay sa akin, maliban dun
kay crush, ay for sure magwawala ako nang bongga. Tsaka, isa pa ewan ko talaga
anong meron sa kili-kili nya at bangong-bango ako. Parang nagka-kili-kili fetish
ako bigla. Hindi ko ma-explain at ako man ay nadidiri sa sarili ko.

“Saan class mo after?” I asked as he took my arm and guided it around his waist.
Isinuksok ko ang kamay ko sa bulsa ng pantalon nya at ganun ang ayos naming pumasok
sa Jollibee.

“Econ. Ikaw, sa Stat ka di ba?”

“Oo. Hatid mo ako, ha.”

“Oo naman. Alangan naman paglakarin kita eh ang tirik ng araw. Bilisan mong kumain
baka mamaya lumamon ka na naman dyan at abutin ka na naman ng ilang oras.”

“Ako pa daw ang lumalamon? Eh ikaw itong sobrang lakas kumain na akala mo ay isang
linggong hindi pinakain.”

“Grabe naman yang isang linggo, Green. Mga limang araw lang.” He answered. Pumila
kaming dalawa kasi tamad akong maghanap ng mauupuan mag-isa at gusto naman nyang
sya ang mag-o-order.

“Ako na lang dito. Ikaw na maghanap.” I pouted.

“Ako na nga ang mag-o-order.”

“Eh, ayoko ngang maghanap!”

“Ang spoiled nitong babaeng ito. Ang spoiled mo kamo sa akin. Gusto ko ngang umupo
ka na at ako na lang ang maghihintay dito sa pila tapos ayaw mo naman. Mas gusto
mong nakatayo? Nakakahiya namang ikaw yung babae pero ikaw ang pipila rito."
“Marunong ka palang mahiya?”

“Pipitikin ko na yan ilong mo dyan. Ako nang maghahanap ng mesa tapos tingnan mo
ako, iiwanan ko yung bag ko sa table at sumunod ka kaagad at magpalit tayo.”

“Okay.” I smiled at him.

Ang dali-daling utuin ni Red. Si Intsik naman kasi sobrang bait kahit ang lakas
mang-alaska. Sinundan ko sya nang tingin at mukha syang timang na naghihintay na
matapos yung kumakain sa isang mesa.

“Green!” He waved at me and I nodded. Tinawag nya yung isa sa mga busboys ng
Jollibee para ipalinis ang mesa bago nya ilapag ang bag nya. Tinitingnan ko sa bag
nya habang sya naman ay naglakad papunta sa sa akin. “Umupo ka na dun.” He
instructed. “Teka, Chickenjoy ba ang gusto mo? Two pieces?”

“Oo, tsaka paki-large yung drink ko. Sprite.” I said before I handed him a five
hundred-peso bill.

“Ako na muna, mamayang gabi ikaw naman.”

“Ay, di ka magluluto?”

“O, sige magluluto na lang ako. Ako na dito, dun ka na.” He said.

Naglakad ako papunta sa mesa namin at umupo. At since pakialamera ako ay

hinalungkat ko ang backpack ni Red na nasa itaas ng mesa. Kinuha ko ang notebook
nya at tiningnan.

“Ang ganda naman ng sulat-kamay ni Red, hanep magkakapareho ang size ng mga
letters, parang typewriter!” I murmured to myself. I saw his phone and swiped it
open. “Aba, walang password ang cellphone.” I giggled to myself as I used his phone
to take selfies. Tawa ako nang tawa. Sinisilip ko sya pero hindi naman sya
nakatingin sa akin. “Red! Tama na nuod ng porn!” I recorded my voice and used it as
his message and ring tones. Buti na lang naka-Samsung sya kaya derecho kasi kung
iPhone kailangan pang i-sync sa iTunes ang voice recording.

“O, bakit nakangisi ka dyan?” He asked when he arrived at our table with our food.

“Bakit, bawal ka bang ngitian?”

“Ngiti, oo pero ngisi yan eh. Ano na namang ginawa mo, ha?”

“Wala kaya! Best friend naman, wala kang tiwala sa akin?”

“Langya, wag mo nga akong tawaging best friend at parang feeling ko ay tatraydurin
mo ako anytime.” He sat down. I pretended to feel offended and bent my head and
ignored him. “Green?”

“Ewan ko sayo.”

“Sorry, galit ka ba sa akin?”

“Para mo na lang akong pinagdududahan. Ngumiti lang naman ako eh.” I mumbled and
heard him sigh.

“Sorry.”

“Okay.” I replied smiling and he frowned at me. “Iti-text kita mamaya ng maraming
maraming beses.” I said and his frown deepened. “Ano na naman? Hindi ka pwedeng i-
text?"

“Wala.” He shook his head. “Akin na yang kamay mo, lalagyan ko ng alcohol or
maghugas ka na lang sa banyo?”

“Alcohol.” I answered.

Naglabas sya ng wet wipes at pinunasan ang mga kamay ko bago nya nilagyan ng
Isopropyl alcohol. “Salamat, Redley!” I cheerfully said. “Chow! Chow!” I grinned
before I started eating. Mahilig akong magkamay kapag manok ang ulam pero
kinukutsara ko naman ang kanin ko. Ewan ko ba kung bakit ako hindi nasa-satisfy sa
chicken kapag ginagamitan ko ng kutsara at tinidor.

“Dahan-dahan sa pagsubo, may oras ka pa naman kaya hindi ka mali-late.”

“Hindi naman ako nagmamadali eh, gutom lang talaga ako.” I replied. Mabilis kaming
natapos kumain and I excused myself to wash my hands. “Mauna ka na sa sasakyan
tapos sunod na lang ako.”

“Hintayin na kita.”

“Gusto ko sana na pagpasok ko sa loob ay malamig na yung kotse, ang init kaya baka
manlagkit ako!”

“Tsk. Ang arte mo. Ako nang magdadala ng bag mo.” He said before he rose to his
feet.

Madaming tao sa banyo at inabot ako nang ten minutes bago nakapaghugas ng kamay.
Lumabas ako sa fastfood at nagtatatakbo papunta sa kotse ni Red. “Hindi ko keri,
ang init dito sa Pilipinas!”

“Naka-full na yung aircon natin, mayamaya lalamig din yan.” He said. “Punasan mo
nga yang pawis mo, ang dugyot mong tingnan.” He handed his handkerchief to me.

“Kung maka-dugyot naman to!”

“Sige na, mukha kang batang gusgusin.”

“Ay, oo nga baka magkita kami ulit ni crush.” Nakangiti kong tugon. "O bakit mo
pinasok ulit sa bulsa mo ang panyo mo? Akala ko ba ipapahiram mo?”

“Gamitin mo yung panyo mo. Wala nga pala akong dalang extra.”

“Yan ka eh, ang damot mo.” I grumbled.

"Yung panyo mo na nga lang."

"Ang liit ng panyo ko!"

"Bakit ba maliit na panyo ang dinala mo?"

"Heh! Tumahimik ka na!"

Hindi na kami nagkibuan at pasulyap-sulyap na tinitingnan ko sya nang masama. Ewan

ko ba kung bakit ako naasar bigla. Sinabi na nya kasi eh tapos binawi pa nya.

“Wag ka nang bumaba. Ako nang magbubukas ng pinto.” Nakasimangot sa sabi ko sa

kanya paghinto ng sasakyan sa tapat ng School of Statistics. Hindi pa rin sya
kumibo at lalo akong nabwisit.

Badtrip talaga itong Intsik na to eh! Hindi ko alam bakit ako naiiyak pero asar na
asar talaga ako. “Wag mo na rin akong sunduin! Magta-taxi ako pauwi!” Sabi ko
pagkababa ko bago ko padabog na isinara ang pinto ng kotse nya.

Nakakainis ka talaga. Redley! Hay, naku! Bakit ko ba kasi hindi dinala ang kotse
ko! Magta-taxi tuloy ako pauwi! Nahihilo pa man din ako sa amoy ng taxi! Kung meron
lang sana akong wand, ginawa na kitang palakang singkit!

At ang nakakaloko din man lang ako sinundan! Talagang humarurot lang ang kotse nya
at iniwan ako! Di man lang ako sinuyo! “Manigas kang, Griffin Dor ka! Nakakaasar!
Badtrip ka! Ang sarap mo i-Avada Kedavra!”
Bigla akong napahinto sa paglalakad. Ang sama ko naman, tsutsugiin ko si Redley?
Sino na lang magluluto ng pagkain ko? “Ay, Lord bawi. Sorry. Ayoko namang may
mangyari dun. Sorry po, sorry po.” I murmured to myself. “Ano ba yan, na-guilty
naman ako.”

Pero nawala din naman ang guilt ko kaagad kasi sa sobrang pagdadrama ko ay muntikan
na akong ma-late. Hanggang matapos ang klase ko ay asar ako kay Red.

"Napaka-ungentleman ng lalaking yun! Kainis!"

Sa Palma Hall o kung tawagin nila sa Diliman ay AS ang sunod kong klase at nayamot
ako lalo kasi wala akong kotse kay maghihintay ako ng jeep. Mabuti sana kung may
dumadaan na jeep sa Stat mismo, ang kaso ay kailangan ko pang maglakad papuntang
sakayan. I was muttering angrily under my breath when I heard a car’s horn sound.
Hindi ko pinansin at patuloy akong naglakad.

“Green.” I heard Red’s voice at hindi ko alam kung bakit ako naiiyak. Bwisit talaga
to! “Halika, ihahatid na kita.”

Bwisit ka!

“Green.” He called again. Binilisan ko ang paglalakad at hindi ko sya pinansin.

“Green!”

Ewan ko sayo! I wanted to shout. Bigla nyang binilisan ang takbo ng sasakyan nya at
huminto sya sa unahan ko. Ano na namang problema nito?! He got off his car and
stood a few meters in front of me. Nagdadalawang-isip ako kung babalik ba ako sa
Stat o wag na lang syang pansinin. I chose the latter kasi ayokong magmukhang asong
nabahag ang bantot.

Wala rin naman syang ginawa at nakatayo lang sya dun. But when I was a few feet
away from where he stood, he opened his arms wide and smiled.

“Green, bati na tayo, yakap na.”

“Gago! Wag ka ngang humarang dyan!” I angrily hissed because he was blocking my
way.

“Sige na, bati na tayo.”

“Ayoko! Umalis ka!”

“Gianna, sige na. Please?”

“Bahala ka sa buhay mo! Padaanin mo ako!”

“Gianna naman.”

“Umalis ka, badtrip ka!” I tried to sidestep him but he pulled me into his embrace.
“Ano ba, Redley!”

"Sorry na. Ikaw kasi minsan eh."

"Anong ako? Ako na naman?!"

"O, sige na, kasalanan ko. Bati na tayo, ha."

"Ayokong makipagbati sayo!"

“Shh...” He murmured as he guided my arms to wrap around his waist. He cupped the
back of my head and, with his nose on my hair, he inhaled deeply before he
whispered. "You are such a brat, number twenty-two."

=================

Chapter 13

“Anong number twenty-two?!” Pabulyaw na tanong ko kay Red. Ang sama-sama ng loob ko
sa kanya. Hindi ko alam kung bakit masyado kong dinibdib yung ginawa ni Intsik.
Kung tutuusin ang babaw lang naman nun pero nagtampo talaga ako.

“Tama na, mamaya ma-late ka pa sa klase mo.” He said. Kaso naiyak ako kaya ayokong
kumalag sa pagkakayakap ko sa kanya kasi ayokong makita nyang umiiyak ako.
Panigurado kasi kakantyawan na naman ako ng loko. “Gianna...”

“Tumahimik ka!” I angrily whispered and heard him sigh.

“Sorry na nga eh.” He held me tighter. “Halika na, ihatid na kita. AS din naman
klase ko pati yung next class ko. Hintayin mo ako mamaya, ha, wag kang mag-taxi na
uuwi.”

“Ayoko nang pumasok!” I grumbled.

“Hindi pwede. Ano ka ba, ang layo mo sa pamilya mo tapos magbubulakbol ka lang? Wag
ganun, Green. Isipin mo naman mga magulang tsaka ano...yung future mo.”

“Naasar kasi ako sayo!”

“Kaya nga sorry na. Pagdating sa bahay pwede mo akong alipinin. Although inaalipin
mo na naman ako—“

“Red! Nakakainis ka!” I yelled and he laughed. “Tapos pinagtatawanan mo pa ako!”

“Hindi ah. He answered. “Ikaw ang maldita mo pero ang iyakin mo.” He remarked as he
leaned back to look at my face. Pinunasan nya ng panyo nya ang mukha ko. “Tama na.
Sorry na.”

“Bwisit ka, di ko talaga kakalimutan itong araw na to!”

“Itong araw na ito lang ang hindi mo makakalimutan? Dapat lahat ng araw na
magkasama tayo.”

“Sa araw-araw na pang-aalaskang ginawa mo sa akin, for sure di ko talaga

makakalimutan lahat ng mga araw na magkasama tayo! Akin na nga yang panyo mo at
sisingahan ko!” Hinablot ko ang panyo nya at ginamit para punasan ang mukha at leeg
ko. Yun nga lang nagpawis talaga ako nang bongga kaya pati dibdib ko pawis. “Red
tumalikod ka.”

“Bakit?”

“Basta!” I answered. Nagkibit-balikat sya pero tumalikod naman. Nagmadali kong

inangat nang kaunti yung blouse ko at ginamit ang panyo nyang pamunas ng pawis.
“Pwede nang humarap?”

“Gora.” I said as I handed him back his handkerchief. Nakasimangot na tiningnan nya
lang yung panyong inabot ko sa kanya.”Ano na naman?”

“Anong ginawa mo dyan?”

“Saan?”

“Sa panyo ko?”

“Pinampunas ko ng pawis.” Sagot ko sa kanya. “Bakit, tingin mo dinuraan ko to?”

“Eh bakit mo ako pinatalikod ko?”

“Ay naku, ang arte mo. Fine, lalabhan ko!”

“Akin na.” He said. "Napakamatampuhin mo. Ganyan ka ba talaga sa lahat o sa akin

lang?" He asked. Yun lang, nawindang ako kasi inamoy-amoy nya yung panyo nya. I
stared at him in horror.

“Ang baboy mo! Bakit mo inaamoy yan?”

“Amoy ano...”

“Kadiri ka, Redley! Akin na nga yan!” I snapped and he laughed.

“Mabango.” He said. “Mabango, wag kang mahiya. Pero ang tanong, saan mo pinampunas
to?” He smirked. Ang tanga ko lang! Ang tanga ko talaga! Akala ko naisahan ko si
Red pero pakiramdam ko ako yung na-harrass. "Uy...san kaya? Hm...”

“Bayagan na talaga kita dyan, naiirita na ako sayo!”

“Wag naman bayag, Green.” He frowned. “Langya, sumakit bayag ko sa sinabi mo.”

“Shit ka, ang baboy mo!” I couldn’t help but laugh. Pareho kaming tumawa.

“Halika na, late na tayo.” He guided me towards his car and opened the door for me.
Parehong second floor and klase namin sa AS at hinatid muna ako ni Red sa classroom
ko. “Text mo sa akin room number mo mamaya para masundo kita.” He said before he
pinched my cheek and sprinted towards his class.
Alam kong late na ako, ang hindi ko alam ay kailangan ko palang kumanta sa harap ng
klase kapag na-late. Kakaiba! Mabuti na lang yung pamilya ko ay mahilig sa videoke
pero nakakaloka kasi nandun si crush!

“Classmate!” He waved at me. “Dito ka na.” Dagdag nya sabay tanggal sa bag nya na
nasa katabi nyang upuan. Hindi ko alam kung maswerte ba ako o malas kasi
ipinagdasal ko naman talaga na maging classmate sya pero hindi ko pinangarap na
mag-impromptu concert sa harapan nya.

“Hello.” Nahihiyang sabi ko sa kanya pagkaupong-pagkaupo ko.

“Ikaw ang unang biktima ni Sir. Sabi nya kasi kasama daw sa class rules yun—ang
kumanta sa harapan ng klase kapag na-late.”

“Oo nga. Nakakahiya naman.”

“Maganda naman boses mo ah.” He smiled. Uy, teka lang! Di ako prepared sa mga
ganyang papuri! Wait!

“Salamat.” I mumbled. Naramdaman kong namula ang mukha ko kaya yumuko ako at
nagkunyaring may hinahanap sa bag ko.

Wala namang kakaibang nangyari. Hindi naman sya nag-propose. In fact, sa sobrang
pagku-concentrate ko sa class ay nakalimutan kong classmate ko pala sya at tsaka ko
lang naalala nung natapos na ang klase.

“Saan next class mo?” He asked.

“Third floor.” I answered. “Teka lang, ha.” I smiled at him and took my phone out
of my bag to text Redley.

Garu, third floor ako. Room 318.

Who the hell is Garu? Reply nya at tawa ako nang tawa.

Si Garu, yung partner ni Pucca? I answered.

Who the hell is Pucca? He texted again. Lalo akong natawa. “Kainis talaga to si
Intsik. Ang cute minsan, ang sarap tirisin.” I murmured to myself.

“Sino ang ka-text mo?” Someone spoke at muntikan na akong masigaw sa gulat.

“Ano ba, classmate!” I uttered. “Kaloka. Akala ko naman kung ano. Nandyan ka pa
pala?”
“Oo.” He smiled. Sabay kaming lumabas sa classroom kasi nagpasukan na yung susunod
na klase. “Anong floor ka?”

“Third. Sa 318.” I replied as we walked towards the stairs. “Ikaw ba saan ang next
class mo?”

“Wala akong class, mamaya pang 4-5:30.” He answered.

“Nyak, eh anong gagawin mo nyan?” I asked. “Yung kinuha ko talaga yung magkakasunod
na schedule kasi nakakaloka naman yung ang haba-haba ng oras na tutunganga ka at
maghintay.”

“Oo nga eh.” He replied as we took the stairs. Napakunot ang noo kong tumingin sa
kanya. Akala ko ba walang klase ito? Bakit nakiakyat daw tong isang to?

“O, bakit ka umakyat? Di ba wala kang class?”

“Pwede bang sumama sayo? Wala kasi akong kakilala dito kaya hindi ko alam kung saan
tatambay.”

“Pwede ka sa library.” I said. “Pero kung gusto mong sumama ay okay lang din kaya
lang baka ma-bore ka.”

“Hindi. Mas mabuti na yun kesa mag-isa ako.” He smiled. Pumasok kaming dalawa sa
classroom ko at umupo kami sa bandang likuran. Pagpasok ng teacher ay agad na nag-
roll call sya. “Gianna Renée pala ang name mo. Ang ganda.”

“Thank you.” I replied. “Ano palang name mo? Grabe na to, mega chikahan tayo tapos
di ko man lang alam ang pangalan mo.”

“Baka magulat ka.”

“Bakit? Nakakatakot ba name mo?”

“Hindi naman.” He laughed softly.

“Those people at the back, you may leave my class if you’d rather talk than listen
to me.” My professor said at pareho kaming natahimik ni Crushmate. Hindi na kami
nagkwentuhan uli hanggang sa matapos ang klase at pareho kaming natawa nung lumabas
na ng classroom si Sir.

“Nakakahiya.” I said.
“Sorry, ako kasi ang kumausap sayo.” He replied. "Pasensya na."

“Keri lang yun! Teka, ano nga palang pangalan mo? Di mo na nasabi.”

“Gian Russel Saavedra.” He answered grinning.

“Gian? As in Gian?! Ay grabe na ito, boy version ng name ko!” I exclaimed and he
laughed. Tumatawang lumabas kami ng classroom.

“Pwede bang malaman ang number mo?” He asked at kung di lang ako nahiya ay talagang
nagtititili na ako sa tuwa.

“Okay.” I said unable to hide my smile. Hala, dream come true! Could this be the
start of something wonderful? Nyaaaah!

“Cupcake.” Someone said and I looked up to find Red. He looked very serious and I
nearly arched my brow. Ano na namang nangyari at badtrip to? May nangyari kaya?
“Tara na, masama ang pakiramdam ko.” He said as he draped his arm around my
shoulders.

“Namumula ka nga. May lagnat ka ba?” I asked as I put the back of my hand against
his neck. “Hindi ka naman mainit.”

“Tara na.” He repeated and I looked apologetically at Gian.

“Pasensya na, ha. Sige kitakits na lang sa BA bukas.” I said as I waved goodbye.
Hindi na sya nakaimik kasi nagsimula nang maglakad si Red at nakaakbay sya sa akin
kaya wala akong choice. “Bye, Gian!”

“Sige, Gianna.” He answered.

“Anong masakit sayo? Ulo mo? Katawan? Ano?” Usisa ko habang bumababa kami ng
hagdanan ni Red.

“Wala. Masama lang talaga pakiramdam ko.” He mumbled. Hinawakan ko ang noo nya pero
di naman sya mainit.

“Daan muna kayo ng Mercury para bumili ng gamot. Masyado kasing mainit kanina kaya
siguro ganyan pakiramdam mo. Anong gusto mong pagkain? Bumili na rin tayo habang
nasa labas tayo.” Sabi ko nung nasa may AS Steps na kami.

“Hindi na, pahinga lang kailangan ko. Ano bang gusto mong kainin?” He inquired.
"Teka lang, tawid muna tayo." He said. Yun ang gusto ko kay Red, ang thoughtful
nya, kuyang-kuya talaga.
“Hindi ako maarte sa food. Ikaw, kung anong gusto mo yun din ang kakainin ko.” I
said when we reached his car.

“Uwi na muna tayo ng bahay.” He muttered and I nodded as he opened the door for me.
Mukha ngang masama ang pakiramdam nya kasi kilala ko si Red na palabiro at palatawa
pero ang tahimik nya. Ni hindi nya ako kinakausap at nakabusangot ang mukha nya.

Wala pang twenty minutes ay nasa apartment na kami at itinabi nya ang kotse nya
malapit sa gate. He took his keys out of his pocket to open the gate and gently
pull me with him. He was holding my hand kaya medyo matagal bago nya nai-padlock
yung gate namin.

“Ako na ang magbubukas ng pinto.” I offered but he shook his head. “Teka. Ang
clingy mo.” I frowned at him as I pulled my hand free from his grasp and wrapped an
arm around his waist. “Ayan na, di na ako mawawalay sayo.” I kidded.

“Baliw ka talaga, Green.” He laughingly told me as we walked to the door.

“Bilis na! Buksan mo na yung pinto.” I scowled at him. “Naiihi na ako eh!”

“Ito na nga.” He said as he unlocked the third padlock and pushed the door open.

“Ano ba naman yan kasi ang daming lock.” I grumbled as I ran to the bathroom. Hindi
ko na ni-lock ung pinto at alam ko namang kahit malakas mang-alaska si Redley ay di
sya manyak. I decided to take a bath kasi ang init talaga sa labas at gusto kong
fresh ako bago pumasok sa kwarto ko.”Red!”

“Bakit?”

“Pakiabot yung bath robe ko, please. Nasa taas, naka-hanger sa likod ng pinto ko.”

“Okay, teka lang.” He answered. “Green!” He called my name a minute later and I
opened the bathroom door a little.

“Akin na.” I said and he handed me my robe. “Maligo ka rin, ha, kung dun ka
tatambay sa kwarto ko.” I told him and he nodded. Isinarado ko ulit ang pinto at
ni-lock bago naligo.

He was already waiting for me outside the bathroom when I stepped out. Paakyat na
ako sa taas nang marinig ko ang boses nya.

“Gianna! Yung panty at bra mo nakatiwangwang dito!”

“Wag mong tingnan, problema ba yun?” I replied pero bumalik ako sa banyo para kunin
yung mga naiwan kong gamit. “Akin na!”

“Ingatan mo naman yung mga personal na gamit mo. Paano kung may bisita ako o ikaw
tapos nakalimutan mo yung panty at bra mo at nakita ng ibang tao?”

“Ano namang nakakahiya sa panty at bra, aber? Lahat ng babae nagsusuot ng mga
panloob and I am seriously confused bakit kailangang ikahiya yang mga bagay na yan.
Buti nga nagpa-panty at bra eh!”

“Delikadeza. Ka-babae mong tao eh. Okay lang na pakalat-kalat yang mga yan pero
siguraduhin mong wala kang dadalhing bisita dito.”

“Sino naman ang pupunta dito? Ang praning mo.”

“Paano yung kausap mo kanina? Paano kung dumalaw yun?” He asked and I frowned.

“Ano ba yun, may ganyang churva. Eh di bumista sya kung trip nya!”

“Kaya nga ingatan mo ang mga gamit mo, di ba?!”

“Bakit ka ba nagtataas ng boses?!”

“Hindi ako nagtataas ng boses!”

“Potek! Bulong ba ang tawag ng mga Intsik dyan?! Ang awkward lang, ha, nagsisigawan
tayo dito sa may banyo habang wala kang t-shirt at naka-boxer shorts ka lang!”

“Naiilang ka na wala akong t-shirt pero hindi ka naiilang na nakatapis ka lang at

pinag-uusapan natin yung mga underwear mo?!”

“Tapis ba ang tawag dito?! Robe to! Ang halay mo!”

“Paano naman ako naging mahalay?!”

“Wag ka ngang sigaw nang sigaw, Griffin Redley Yu!”

“Ikaw ang naunang nanigaw Gianna Renée Yu!” He replied and I blinked at what he
said.

“What?! Kaya mo ba ako ginaganyan kasi pakiramdam mo kapatid mo ako?!” I snapped

and he laughed softly, shaking his head.
“Langya ka, Green. Ang dense mo.” He muttered with a sigh before he shut the door
in the face.

=================

Chapter 14

I stared at the closed door for minutes. Wala akong naririnig na mga patak ng tubig
kaya alam kong hindi pa naliligo si Redley. Ano daw? Loko yun ah! Tinawag pa akong
dense ng gago! Nakakainis! I griped but for some reason, I felt guilty.

"Pero bakit ako magi-guilty?" I huffed. Pero aminado naman akong inaalipin ko
talaga sya kasi sya na nga yung nagluluto ay sya rin ang naglilinis ng bahay. "Pero
isinasama ko naman sa washing machine yung dalawang t-shirt nya nung naglaba ako
ah! Kung makabilang naman tong Intsik na to!" I grumbled.

Matagal kong tinitigan ang nakasaradong pinto. I was confused kung anong ibig nyang
sabihin because under normal circumstances ay iisipin ko talagang may gusto sya sa
akin at akit na akit sya sa aking alindog. Pero imposible. I thought to myself.
Ang vocal kaya ng talipandas na di nya ako gusto, ang assuming ko naman.

“Red...” I knocked. "Hoy, Red!"

"Ano?" Narinig kong sagot nya mula sa loob.

“Wala. Sorry.” I murmured. Nasobrahan yata kasi ako sa pagtataray sa kanya kaya sya
nagtampo. I turned to leave but he opened the door.

“Narinig ko yun.” He said. “Nag-sorry ka.”

“Oo, nag-sorry ako. Ikaw kasi eh, ang lakas mong mang-alaska.” I turned around to
face him and saw him smiling.

“Parang ikaw hindi. Pero minsan kapag pinagsasabihan ka, makinig ka naman. Hindi
naman lahat nang sinasabi ko pambibwisit lang. I truly care for you—ayan ka na
naman, nagtaas ka na naman ng kilay."

“Okay, dapat na ba akong makaramdam ng pagkailang kasi nagkaka-crush ka na sa akin?

Sorry, ha kasi kahit pinipigilan mo ang nararamdaman mo ay ganun pa rin ang
kinahinatnan.” I joked.

Ayoko kasing seryoso ang usapan namin kasi ang awkward sa pakiramdam. Kami ni Red
puro kalokohan lang talaga ang alam naming kwentuhan at kapag naging serious na ang
tema parang di na kami yun.

“Green, pwede ba? Oo, maganda ka, matalino at cool na babae pero wag mo namang
tawaran ang standards ko, okay? Ako? Magkakagusto sayo? Ano namang kagusto-gusto
sayo? Ang lakas mong mang-insulto, ang burara mo sa mga gamit mo at ang gaslaw mong
gumalaw. Lalaki ka yata eh. Wag ka ngang pa-chicks.”

“Ang kapal! Hoy, lalaking ipinaglihi sa Chin Chun Su! Lalo namang walang kagusto-
gusto sayo, ano! Ang arte mo! Linis ka nang linis, para kang janitor! Tapos ang
kapal ng mukha mong humarap sa akin nang walang t-shirt parang ang ganda naman ng
katawan mo!”

"Aba teka lang, hindi ko kasalanang Chinese kami kaya maganda ang kutis namin. At
anong sinasabi mong hindi maganda ang katawan ko? Look at these muscles, look at my
chest, look at my abs."

"Yuck! kadiri!"

“Do you want to touch my abs, Green? Basta ikaw, walang bayad.” He grinned.

“Lul! Isaksak mo sa baga mo yang abs mo!” Padabog na tumalikod ako at hanggang sa
taas ay naririnig ko ang tawa nya.

Hayop talaga itong Intsik na to! Kung makasabi namang walang kagusto-gusto sa akin!
Sana sinakal kita gamit itong strap ng bra ko! Makita mo! Nanggalaiti ako sa galit.

I apologized because I felt bad that he felt bad because of what I said. Pero ang
gago, nag-sorry na nga ako nang-alaska pa! Bwisit ka, Redley! Matulog kang mag-isa
dyan sa kwarto mong pang-poor at walang aircon! Pagpawisan ka sana nang todo at
matunaw sana yung pinagmamalaki mong abs! Taragis! Ang sarap tirisin!

I angrily locked my bedroom door. Ayokong i-share ang aircon ko sa kanya,

walanghiya sya. Magtiis sya sa init ng kwarto nya! Ako na nga itong nagmagandang-
loob na patirahin sya dito tapos kung makapagmayabang naman! Badtrip!
Mayamaya ay narinig kong umaakyat sya sa hagdanan. I was drying my hair and I
couldn’t help but smirk victoriously. Sigurado kasi akong kakatok sya para
makitulog.

“Sige, kumatok ka dito para I will have the pleasure of telling you to go to hell!”
I muttered to myself. Si Red mahilig maki-aircon. At sa sobrang kuripot nya, kahit
nag-presenta na akong na akong ibili yung kabilang kwarto ng aircon ay ayaw nya.
Sabagay lolobo nga naman ang electric bill namin kung dalawa yung aircon na
ginagamit. “Sa akin pa rin ang huling halakhak. Nyahahaha! Anytime now.” I laughed
to myself. "Makakaganti na rin ako sayong Intsik ka!"

Pero ang gago almost ten minutes na lang ay di pa rin kumatok. Napakunot ang noo ko
nung tiningnan ko ang relos kong nakalapag sa vanity bureau. “Aba, natulog sya sa
kwarto nya eh ang init dun?” I asked myself as I got up. Nagdadalawang-isip ako
kung lalabas ba ako para puntahan sya o dedmahin ko na lang. "At bakit ko naman sya
pupuntahan, aber? Chura nya!"

Humiga ako sa kama at sinubukan kong matulog pero yung kunsensya ko ayaw manahimik.
“Teka lang, Gianna, ha. Bakit ka naman makukunsensya eh talipandas yung hayop na
yun! Kung laitin ka nga wagas? At sinabihan ka pa daw nyang lalaki? Excuse me, look
at my figure, may lalaki bang ganito ka-sexy? Lokong yun! Bayaan mo sya sa buhay
nya!” I grumbled.

Pero di ba masama ang pakiramdam nya kanina? Paano kung tuluyan syang magkasakit?
Pag-inarte ng utak ko. “Kibir kung magkasakit sya! Buti nga sa kanya! Sus, hindi ko
nga naibigay kay crushmate yung number ko dahil sa masama ang pakiramdam nya tapos
sya pa daw talaga itong may ganang mag-inarte! Aba, si Gian ang future father of my
children, dapat ngayon pa lang ay may communication na kami para maaga naming
mapagplanuhan ang aming future!”

Pero kaibigan mo si Red at ang mga kaibigan dapat inaalagaan. Besides, kapag sya
nagkasakit, sinong magluluto? “Ay, syet. Oo nga. Sinong magluluto?” Tumayo ako para
lumabas sa kwarto ko.

I was already in front of his door when I realized something. “Di ba afford ko
namang kumain sa labas? Anong problema ko?” I murmured to myself. Pero sinong
maghahatid sayo sa school? “Ay, may sarili kang kotse, tanga at marunong kang
magmaneho!” Pero kawawa naman si Red...

“Hay naku! Pasalamat talaga itong gunggong na ito at mabait ako!” I told myself.
Sinimangutan ko ang pinto nya. “Red!” I pushed his door open but it was locked.
Aba, ang gago. Nakasara ang pinto?! Hangkapal ng fez! At bakit nakasarado ang pinto
mo, aber? Sa tingin mo ay gustuhin kong pumasok dyan para kausapin ka? Manigas ka!
I kicked at his door in annoyance. “Leche!"

Padabog na bumalik ako sa kwarto ko at humiga sa kama. Kung naiinis ako kanina ay
mas naiinis ako ngayon. Ang feeling kasi ni Red! Sya pa daw talaga ang may ganang
pagsarhan ako ng pintuan! As if naman! At bakit nya naman daw isasara? Somehow,
naisip kaya nyang pupuntahan ko sya? "Argh, ang feeling, feeling mo!" Nakakainis
ang Intsik na yun!

I was in the middle of my tirade when my door opened and Red stepped inside. Bakit
hindi ko ini-lock yung pinto?! Asar na tanong ko sa sarili ko. Nakangisi pa ang
gago, ang sarap sabunutan. “O, bakit?” I frowned at him. Humiga sya sa tabi ko at
yumakap. “Ano ba yan, dun ka nga!”

“Ano na naman bang ginawa ko at galit ka na naman?” Isinuksok nya ang mukha nya sa
leeg ko at napasigaw ako. "May kiliti ka dito, Green?" He said.

"Wag kang makulit! Tatamaan ka na talaga sa akin eh!"

"Sorry na. Ano na naman bang nagawa ko ay naasar na naman sa akin si Gianna?"
Inangat nya ang ulo nya para tingnan ko. "Pahingi namang unan, ang damot."

"Bakit itong unan ko ang pinagdidiskitahan mo? Nasaan ba ang unan mo?"

"Mas mataba ang unan mo eh." He chuckled before he put one of my pillows under his
head. "Ayan, pwede na tayong mag-usap. Saan ka na naman asar? Ano na naman ba ang
ginawa ko?"

“Kahit na wala kang gawin ay nabwibwisit ako sayo!” Tumalikod ako sa kanya.
"Nakakainis ka eh! Ang lakas mong manlait!"

"Ako? Nilait ka? Kelan naman yun?"

"Sabi mo hindi ako babae!"

"Gianna, alam na alam kong babaeng babae ka, believe me." He murmured and I turned
my head to look at him.

"Nang-aasar ka ba?"

"Bakit na naman?"

"Sarcastic ba yung pagkakasabi mo kanina na alam na alam mong babae ako?" I asked
and he laughed.

"Alam na alam kong babae kasi kasi ang bugnutin mo. Ang tindi ng mood swings mo at
higit sa lahat ilang beses ko na bang na-meet ang bra at panty mo?"

"Ang bastos mo, Redley!" I sat up and used one of the pillows to hit him. "Manyakis
ka!" I yelled as he continued to laugh.
"I am just stating facts. Ano ang bastos dun? Kaya nga di ba, sabi ko ay ingatan mo
ang mga gamit mo kasi nakakalimutan mo parating may kasama kang lalaki dito sa
bahay? Lalaki ako, Green."

"Sus, hindi halata." I rolled my eyes at him. "Umusog ka nga, grabe ka ring
makaangkin ng kama eh."

"Ang liit ng space na ino-occupy ko kaya." He replied.

"Wag ka na, naiinis pa rin ako sayo!"

“Ito naman. Kaya sarado yung pinto ko kasi nagbibihis ako. Cupcake naman, wag nang
magtampo.”

“Nagbibihis ka? Ang tagal mo namang nagbihis! Aba, lampas fifteen minutes na mula
nung umakyat ka. Ano ka babae!” I replied and heard him laugh. "Bakit ka natatawa
dyan?!"

“So, naasar ka nga na sarado ang pinto ko?” He sounded very amused.

“Hindi ah!" I immediately replied. "Wag kang feeling, Red.” I mumbled.

"Hindi kaya ako feeling."

"Feeling ka kaya!"

"Oo na, feeling na ako. Let's kiss and make up na, Green.” He whispered against my
cheek.

“Hoy ang kapal! Kadiri! Yuck! Kiniss mo ako?!” I asked sitting up "Redley! Wag mong
aagawan ng first kiss yung future husband ko! Grabe ka, ha."

“At bakit ko naman daw aagawan yung future husband mo?" He frowned. "Siguradong-
sigurado kang makakapag-asawa ka, ah."

"Siguradong-sigurado talaga! Kaya wag mong pagtangkaan yung puri ko!"

"Yung puri mo? What? Okay ka lang, Green? Nahahalata ko na talaga yung crush mo sa
akin eh."

"Anong crush sayo? Excuse me! An tanong, bakit mo ako kiniss?!"

"Bakit kita iki-kiss? Naramdaman mo bang dumampi yung pulang-pula kong labi dyan sa
labi mo?"

“Ang baboy mo! Natural hindi!”

“Paano kita kiniss?” He asked. I turned to glare at him but he turned away from me.
“Bakit, gusto mo bang halikan kita?” He added.

“Ang kapal mo talaga, Redley! And why the hell would I want you to kiss me, aber?”
I asked back in annoyance.

“Yun naman pala. Eh di walang kiss na mangyayari.” He sighed. "Sabihin mo lang kung
ayaw mong dito ako makitulog sayo ngayon. Mukhang mainit ang ulo mo. Pwede ako dun
sa kwarto ko."

"Ang dami mong arte, talagang idadamay mo pa ang kunsensya ko sa mga kaartehan mo
sa buhay. Matulog ka na nga dyan! Goodnight!"

"Goodnight." He replied.

I stared at my ceiling. Hindi ko maintindihan kung bakit kami nagkaasaran. Hindi ko

maalala kung saan nagsimula. Basta alam kong naasar ako, at sya naman nagpapapogi
at may tampo-tampo pang nalalaman.

“Red?" I called his name a few minutes later. "Uy...Red, tulog ka na?"

“Hindi pa.” I heard him mumble. "Gutom ka na ba? Magluluto na ba ako?" He

questioned and I felt my heart skip at his words. Ang bait nya talaga. Ako naman,
ang maldita ko. Nakaka-guilty tuloy.

"Hindi ako gutom." I answered. “Hindi pwedeng maging tayo, ha.” Sabi ko pero hindi
sya umimik. “Kasi maliban sa magkaibigan tayo ay nasa iisang bahay tayo. Ang pangit
naman nun na magkaroon tayo ng malisya sa isa’t isa eh nasa iisang bubong tayo.”

“Naiintindihan ko.”

“Kahit anong mangyari, Red hindi mo ako pwedeng landiin.”

“Hindi ka kalandi-landi.”

“Hayop ka.” I replied and he laughed before he turned to face me.

“Ano ka ba, Green. Alam ko namang gwapo ako kaya di malayong ma-develop ka sa akin
—“
“Ang kapal ng apog mo!”

“Pero hindi kita lalandiin, pangako.”

“Kahit maglumuhod ka sa harap ko ay di kita papatulan, ano.” Naasar na tugon ko sa

kanya. “Naiinis na ako sayo, Red!”

“O, bakit na naman? Walang halong malisya yung sinabi ko sayo.”

“Magpahinga ka na nga! Kung hindi lang ako mabait na tao na concerned na meron kang
sakit ay binara na kita nang todo.”

“Salamat, ha, Green. Hindi pa pala todo itong pang-aalipusta mo sa pagkatao ko.”

“Tumahimik ka na, Red!”

“Oo na, tatahimik na mahal na Gianna.” At hindi na nga sya umimik. His eyes were
closed and I noticed, for the first time, how long his eyelashes were. "Tama na
yung mga titig, Green. Mamaya magkamalisya ka na nyan, mahirap na." He kidded
opening his eyes to look at me.

"Praning, wala akong kamali-malisya sa katawan pagdating sayo, ano!"

"Talaga?" He grinned.

"Oo! Feeler!"

"Wala talaga, ha?"

"Wala nga!"

"Kahit i-kiss ko ang kamay mo?" He took my hand in his and brought it to his lips.

"Pwede ba?" I rolled my eyes at him. "Para kang ewan."

"Kahit ipahawak ko ang katawan ko sayo?" He laughed and I arched a brow at him.

"Red, ha, utang na loob. I see you as a friend at kahit anong gawin mo ay wala
talaga akong mararamdamang malisya—" I felt his lips against mine and my eyes
widened in surprise.
"Yan? Meron na?" He whispered and my heart slammed painfully against my chest.

=================

Chapter 15

Tumambling sa ibang dimension yung ulirat ko. I was in denial. I was confused. I
was embarrassed. I was speechless. We stared at each other for a long time until I
turned away from him. Hindi ko alam kung ano ba dapat ang sasabihin ko. At lalong
hindi ko alam kung dapat ba akong may sabihin. Ni Hindi ko alam kung nanaginip lang
ba ako, imahinasyon ko lang ba yun o talagang totoong nangyari. Ramdam ko ang kabog
ng dibdib ko at bigla akong nauhaw kaya lang nahihiya akong bumangon.

Imposibleng hinalikan ako ni Red. Hindi pwede. Hindi pwedeng mangyari. Pero hindi
naman ako nagra-rugby kaya malamang ay hindi rin ako nag-iilusyon. At hindi ko sya
type para pag-aksayahan ko ng ilusyon. Si Gian ang type ko. Si Gian ang magiging
ama ng aking mga anak. Si Gian ang first ko dapat in everything!

“Goodness gracious, nalipasan yata ako ng gutom.” I murmured to myself. Gusto kong
lingunin si Red kasi gusto kong makita yung reaction nya. I wanted to gauge my
sanity through his behavior. Pero nakaramdam naman daw ako ng hiya at ayoko syang
tingnan.

At bakit naman ako mahihiya? Kasi, paano kung sabihin nyang imahinasyon ko lang
yun? Eh ano naman! Kasalanan ko bang hindi pa sya nagluluto kaya umakyat na yung
ulcer ko sa utak?!

Hindi sya affected. Not that I was affected. Pero hindi tulad ko ay panigurado
hindi rin sya naloloka sa kakaisip ng kung anu-ano. One-sided itong kapraningan ko.
For sure ay wala lang sa kanya yun at kaya lang yun ginawa ng Intsik na yun para
mag-isip ako. Walanghiya talaga tong kumag na to!

Feeling ko ay nakatulog na si Griffin Dor kasi hindi naman sya nagsasalita o kaya
ay gumalaw. Green, mukha kang tanga. Si Red lang yan. I thought to myself as I
turned towards him. Pero mali ako kasi hindi naman sya tulog at nakatitig lang sya
sa akin. I averted my gaze and for the first time in forever, I felt awkward around
Red. He opened his mouth to speak but I immediately cut him off.

“Gutom na ako.” I said. “Pwedeng magluto ka na?” Dedma ka lang, Green! Dedma!

“Ha?” He sounded confused.

“Gutom na ako.” I repeated. “O kung tinatamad ka, okay lang kain na lang ako sa
labas.” I said.

“Hindi. Ako na. Ang dali-dali lang kayang magluto.” He answered. “Anong gusto mong
ulam na ihanda ko?”

“Kahit ano.” I replied. Hindi ko pa rin sya matingnan at para akong tangang
nakatitig sa dingding sa likod nya.

“Okay.” He replied before he got up.

Pagkalabas na pagkalabas nya sa kwarto ko ay tinakbo ko kaagad ang pinto para i-

lock. Parang noon lang nag-sink in sa akin ang lahat. Bigla akong kinilabutan.
Maygahd! Nag-kiss kami ni Red?! I thought hysterically. Ang sarap nyang bayagan,
dukutin ang mata, tadtarin nang pinung-pino at pagkatapos ay gawing palaman ng
siopao! Yuck! Diyos ko ang mga labi ko! Invaded! Exploited! Explored!

“Teka lang, walang halong biro? Sya ang first kiss ko?” Para akong nanlumo.

Bakit si Red of all people? Okay, fine gwapo sya pero hindi ko talaga sya type!
Feeling ko ang weird nya kahit ang bait-bait pa nya! Saan ka naman kasi nakakita ng
lalaking ang hilig magbasa ng horoscope at hindi kumpleto ang araw kung hindi nya
alam kung anong nakasulat sa tadhana nya na obviously ay gawa-gawa lang ng kung
sinong nangangailangan ng salapi?

“Pero hindi pwede ito! Patay-malisya ka lang, Green. It didn’t happen. Wait, ano ba
kasi ang definition ng first kiss na yan? Alam ko ay may tongue dapat yun eh. Wait,
mahanap nga sa internet.” I murmured to myself before I walked to my study table to
turn on my laptop. I sat down and opened my browser before I typed first kiss
definition on the search bar. Napadpad ako sa urbandictionary.com

Your first experience, with someone of the other/same sex, of having another person
put his/her lips on yours.

“What?! Kahit dampi lang first kiss na yun?! I beg to disagree!” Napatayo ako sa
kinauupuan ko. “Ano ba itong si Red, ang walanghiya talaga nito. For sure joke lang
ito sa kanya! For sure inaasar nya lang ako! Pero, yung first kiss ko? Bwisit
talaga itong Intsik na ito!”
Naiiyak na humiga ako sa kama ko. Nakakaasar. Para akong ninakawan. Buti sana kung
sya rin affected. “Wait, what?! Gaga ka, Green! Anong pinagsasabi mo dyan?! At
hindi ka affected! Wala lang yun! Erase! Erase! Erase! Control, Alt, Delete! Bura!
Bura! Bura! Bwisit talaga itong Red na ito!” Kinuha ko ang unan kong ginamit ni Red
kanina at pinagsasampal. “Badtrip ka eh! Hindi ka na lang nagtago sa Hogwarts!
Bakit ba nakisiksik ka pa sa muggle world! Ang sarap-sarap mong sakalin!”

Hindi lang sampal, pinagsasapak ko pa ang unan hanggang sa napagod ako.

Nakakahingal pala mambugbog ng tao. And what irritated me more was I did not feel
better. Nanakit lang ang balikat ko pero hindi nawala ang inis ko. “What a waste
of energy!” I grumbled angrily.

Ilang minuto akong nakatitig sa kisame ng kwarto ko pero sumakit na lang ang balun-
balunan ko ay di ko pa rin alam kung anong dapat gawin kay Red. Naisip kong
palayasin sya pero tsaka na lang siguro kapag nakahanap ako ng kasama kasi mukhang
hindi ko keri ang mag-isa. Nahawaaan na yata ako sa kapraningan ni Red kasi ultimo
cabinet ko ay sinisigurado kong naka-padlock bago matulog.

“Ano ba yan, Kisame baka madevelop na ako sa kakatitig ko sayo. Wala ka namang
binibigay na solusyun eh!” I sighed. Hindi ko alam kung dapat bang binugbog ko si
Red. Pero nakakaloka kasi, masyado akong nagulat kaya tuloy hindi ko alam kung ano
ba dapat ang reaksyon ko. “Nakakapanis talaga sya ng utak!”

“Green?” Narinig ko ang boses nya at halos mapatid na ang mga ugat ko sa katawan sa
asar.

“Ano na naman?!” I shouted and there was a pause.

“Kain na.” He answered.

“Ayokong kumain!” I yelled.

“Sige na, masarap ang ulam. Nagluto ako ng paborito mong chicken tocino tapos nag-
adobo din ako.”

“Ayoko!”

“Green, buksan mo naman itong pinto.” He knocked and I felt better knowing that he
wouldn’t be able to get inside my bedroom. Buti naman nakaganti rin ako sa kanya sa
wakas! Mamaga sana yang mga kamay mo sa kakakatok. “Green, halika na. Lumabas ka na
dyan.”

“Pumasok ka kung kaya mo!” I replied. “Hah! Kala nito!” Tiningnan ko nang masama
ang pintuan. “Tseh! Narinig kong bumukas ang pinto ng kwarto nya at mayamaya ay
sumara ulit. “Ano ka ngayon? Magtiis ka sa init dyan sa kwarto mo! Nyahahaha!
Victory!” I pumped my fist into the air.
Kaya lang biglang bumukas ang pinto at pumasok si Red. “Halika na, kumain ka na
habang mainit pa yung pagkain.” Walang kaabog-abog na hinila nya ako para tumayo.

“Paano ka nakapasok?!” I demanded and he smiled.

“Secret.”

“Sabi ko na akyat-bahay gang ka eh!”

“Baliw, may susi ako. Inabot ni Kuya Dylan sa akin noong isang araw, nakalimutan ko
nga lang ibigay sayo.”

“Bakit sayo inabot eh ako ang nag-request nun?”

“Wala ka eh, naliligo ka. Kaya sa akin na lang nya inabot.”

“Akin na nga yan!”

“Mamaya ibibigay ko. Kumain ka muna, halika na.” Hinila nya ako palabas ng kwarto
ko.

“Ayokong kumain!”

“Wag matigas ang ulo. Kumain ka na muna bago ka matulog.” He said when we reached
the kitchen. He pulled me towards the sink and made me wash my hands. Mahilig kasi
talaga akong magkamay at alam ni Intsik yun. Para syang walking reminder na
maghugas ako ng kamay kasi maya’t maya ay sinasabi nya sa akin kahit nasa labas
kami. “Umupo ka na para makapaghain na ako.” He added.

Padabog na umupo ako sa mesa. Ewan ko ba kung anong meron talaga kay Red kasi ang
bilis nawawala ng bwisit ko sa kanya. Ang bait nya kasi walanghiya sya. Alam nya
kung kelan magpakumbaba at alam nya kung paano palambutin ang puso ko. Puso mo
mukha mo, Green! Nadaan ka lang talaga sa chicken tocino! Cheap mo.

“Walang kamatis?” Nakasimangot na tanong ko at binuksan nya ang ref namin at

naglabas ng isang platito ng cherry tomatoes. Umupo sya sa harap ko matapos
maghugas ng kamay at tahimik kaming kumain.

“Green, may dapat ba akong ihingi ng sorry sayo?” He asked and my frown deepened.
Ano na namang kaechosan ito? May patanung-tanong pang nalalaman itong isang ito.
Sarap budburan ng asin talaga.

“Bakit?” Tanong ko sa kanya.

“Wala. Kasi kung meron akong kailangang ihingi nang sorry sayo, magso-sorry ako.”
Hanudaw? Langya talaga to si Redley, ginugulo talaga nito yung utak ko! Pasalamat
sya talaga na masarap syang magluto kundi ngayon pa lang ay pinalayas ko na sya
dito sa poder ko. “Meron ba?”

At ano naman daw ang isasagot ko sa kadramahan nyang ganun? Kung sasabihin kong oo
ay baka naman isipin nyang I was so affected. Baka isipin nyang kino-consider ko
nga yun as first kiss. Baka lagyan nya ng malisya. Nakakaloka. At kapag sinabi ko
namang hindi ay mababalewala yun. If in the future ay mainis ako sa kanya at gusto
ko syang palayasin sa bahay ko ay hindi ko na masasama sa rason yung ginawa nya
kanina. Mas nakakaloka.

“Ano sa tingin mo?” I asked not looking at him.

“Kaya nga kita tinatanong kasi hindi ko alam ang sagot.” He retorted and I glowered
at him. Badtrip ka! Sarap tahiin yang labi mo eh! I thought as I glared at his
lips. Syet, mas mapula pa labi nito kesa akin. “Green?”

“Ha?”

“Dapat ba akong mag-sorry?”

“Hindi.” I said. Ay naku! Hintayin mo talaga ang paghihiganti ko sayo! Ano ba yan,
makahanap na nga ng babaeng kasama dito sa apartment para mapaalis ko na itong
isang to. “Bayaan mo na. Alam ko namang biro lang yun sayo at wala yun sayo. Isipin
na lang nating harutan lang yun between friends at walang halong malisya.”

“Okay.” He smiled. “Ayoko kasing maging awkward tayo sa isa’t isa.” Ayun naman
pala, eh di sana alam mo kung hanggang saan lang yung biruan natin! Hindi yung
manghahalik ka para makaganti ka lang. Bwisit itong lalaking ito! “O, bakit
nakasimangot ka?” He asked and my anger surged. Ano bang gusto nya magpaparty ako
dahil sa ginawa nya?!

“Bakit Martial Law ba at bawal sumimangot dito sa bahay?” I asked. “At tsaka
nakakabwisit yung kakapalan ng mukha mo. Magkaroon ka naman ng hiya.” I said before
I rose to my feet and left.

After dinner ay naligo lang ako ulit at
my door. Para saan pa eh may susi naman
Green bumili ka talaga ng isa pang lock
bastang makakapasok yung Intsik na yun.
off.
umakyat na ako sa kwarto ko. I did not lock
si Red. Magmumukha lang akong timang. Naku,
para dito sa kwarto mo para hindi na basta-
I thought to myself as I turned the lights

Mas late usually syang umaakyat kasi naghuhugas pa sya ng pinggan at naglilinis sa
baba bago maligo. Naasar ako sa sarili ko kasi feeling ko ang late na kung ngayon
lang ako magagalit dun sa nangyari. Parang nag-iinarte na lang ang dating ko,
parang papansin na lang. Pero hindi ba ang sabi mo ay patay-malisya, Gianna? I
asked myself and groaned in frustration. “Makatulog na nga.” I murmured to myself
closing my eyes.
I woke up in the middle of the night alone. Hindi naki-aircon si Red at hindi ko
alam kung bakit. Nahirapan akong bumalik sa pagtulog because for reasons beyond my
IQ, nagi-guilty ako. Alam ko kasing sobrang init at alam kong mabilis syang
magpawis. He must have felt that I was mad at him so he decided to sleep in his
bedroom. “Bahala sya.” I whispered to myself. “It’s not as if ni-lock ko yung
pinto, bakit naman ako makukunsensya?”

Mas maaga akong nagising kaysa alarm clock ko pero hindi ako bumangon kaagad. I
stared at my ceiling again and felt like an idiot. Ang pangit sa pakiramdam na
galit ako sa kanya pero nakukunsensya naman ako sa pagmamaldita ko. Alam kong
gising na sya kasi naririnig kong nagpi-prepare sya sa loob ng kwarto nya. After
nearly an hour, I decided to get up. Sobrang sanay ako kay Red at hindi ako
naiilang dati na nakatuwalya lang na rarampa sa harap nya pero ngayon pakiramdam ko
iba na. I was still in my pajamas when I went downstairs to take a bath. Nasa sala
na sya, nakabihis na rin at nakaupo sa sofa. Tumingin sya sa may hagdan nung
narinig nya akong bumaba at agad na tumayo.

“Green, good morning.” He smiled but I knew that something wasn’t right. Kahit kasi
nakangiti sya, ang lungkot ng mga mata nya.

“Aga mo yata.” I answered.

“Oo nga eh.” He smiled again. “Kanina pa ako dapat aalis kaya lang hindi naman
pwedeng hindi ako magpaalam nang maayos sayo.” He continued smiling.

“Di ba mamaya pa klase mo?” I frowned at him. Bigla akong kinabahan.

“Nasa kotse na ang lahat ng gamit ko at naipaghanda na kita ng breakfast.” He said.

“Maghahanap na ako ng ibang matutuluyan.” He added and I stared at him in
puzzlement.

“Ha?”

“Nakakaabala na kasi ako. Di ba ang sabi ko sayo temporary lang ang pagtira ko
dito? Pasensya na medyo napahaba.” He looked at his shoes before he smiled at me
again. “Sya nga pala bago ko makalimutan.” He took something out of his pocket.
“Bayad ko sa bahay, pati sa kuryente at sa lahat.” He uttered and I stared at the
money in his hand. “Sige, iiwan ko na lang dito sa sofa. Alis na ako. Mag-ingat ka.
Salamat sa lahat, Green.”

With that he was gone.

=================

Chapter 16

Hindi ko maintindihan bakit sya umalis. Hindi ko rin maintindihan bakit ako umiiyak
samantalang kagabi lang ay busy ako sa pag-iisip ng paraan kung paano sya
palayasin. Napaupo ako sa hagdan at tumunganga pagkasara nya ng pinto. Narinig ko
ang tunog ng kotse nyang papalayo pero di ko naman magawang tumayo para pigilan
sya.

He left. He actually left. He actually left me. I angrily wiped my tears with the
back of my hand. I couldn't find an explanation why seeing him leave was painful. I
couldn't understand why I hurt. But it hurt like hell.

“Gagong yun, hindi man lang inabot sa akin yung pera para nabilang ko. Mamaya
kulang yan.” I wept like a lunatic. The house felt empty without Red. And my chest
felt hollow. As always, inisahan na naman ako ng loko, inunahan na nya ako at
umalis na sya bago ko pa man sya palayasin. “Nakakainis ka, Red!” Para akong
tangang nagngangangawa sa may hagdanan.

Feel na feel kong um-absent pero ayokong isipin nya na sobrang devastated ang ganda
ko nung umalis sya. Tumayo ako para maligo at kahit habang nagsa-shower ay iyak ako
nang iyak. “Wala na akong tagalinis, tagaluto at tagaplantsa!” I yelled. “Sana
hinintay mo na munang nakahanap ako ng kasama! Ang sama-sama mo talaga!”

Umakyat ako sa taas at mabilis na nagbihis. Dahil sa pag-iinarte at pagdadrama ko

ay ang tagal ko sa banyo kaya di ko tuloy namalayan ang oras. “Ano ba yan! Late ako
nito!” I murmured angrily to myself. I got more annoyed because I had to back my
car out of the garage kaya lalo akong magtatagal. Inis na inis ako kay Red.

Sa Gym ang una kong subject at mabuti na lang at Philippine Games ang nakuha kong
P.E. kaya puro laro lang ang ginawa namin. At least man lang ay nakalimutan ko ang
bwisit ko kay Red kahit isang oras. Wala kaming subject na magkaklase kami sa araw
na yun kaya hindi ko alam kung ano nang nangyari sa kanya. I was so mad at him that
I even deleted him from my phone’s contacts.

“Bahala ka sa buhay mo!” I angrily muttered to myself.

Ilang beses kong nakalimutan na may dala akong kotse kasi nasanay na akong hatid-
sundo nya ako sa klase ko. Lalo tuloy akong naasar kasi naghihintay ako sa kanya sa
labas ng classroom ko ng ilang minuto bago ko naalalang magkagalit nga pala kami at
nag-alsa-balutan nga pala sya kaya wala nang susundo sa akin.

"Gianna!" Narinig ko ang boses ni Gian at lumingon ako para ngitian sya.

"Uy."

"Saan ang next mong class?"

"Wala, tapos na." I said. Nasa 3rd floor kami ng AS at naiinis ako kasi wala akong
kasabay kumain ng isaw dahil traydor si Red at iniwan nya akong mag-isa. Tuwang-
tuwa pa man din ako na magkapareho yung oras ng classes namin tapos—

"Do you want to hang out with me?" Gian asked and I shook my head.

"No. Sorry. Masama kasi pakiramdam ko." I smiled at him to soften the rejection.
Bwisit ka, Red! Kahit sa crush ko nawala ako nang gana! Ikaw kasi!

Pero hindi ako umuwi ng apartment. Ayoko munang umuwi sa apartment. Baka lalo lang
akong malungkot. "Chura nito ni Intsik! Akala nya hindi ko kayang wala sya? Feeling
sya, ha!" I angrily uttered. Dumerecho ako sa mall para manuod sana ng sine kaya
lang parang ang pathetic na mag-isa akong manunuod kaya tumambay na lang ako sa
Starbucks at nagbasa ng libro.

But even when I tried to act preoccupied, I couldn’t help but wonder what he was
doing. I was sure that he’d have a hard time looking for a place to stay. Kung
hirap sya nung wala pang klase, eh di lalo na ngayon na nagsimula na ang pasukan.

“Sabagay may kotse naman sya, eh di dun na lang sya matulog!” I grumbled. I decided
to window-shop pero napabili pa rin ako ng mga damit at ang nakakaloka, I already
paid for the items when I realized that I even bought a shirt for Red. Nakakainis!

Lampas alas syete na nung makauwi ako at grabe yung kaba ko. Bumaba ako sa kotse
para buksan ang gate at sa sobrang paranoid ko dahil nahawa ako sa kapraningan ni
Red ay muntik-muntikan na akong masigaw kapag may naririnig akong kaunting
kaluskos. “Ano ba yan, Green! Ang dami mong kapitbahay! Para kang tanga!” I
murmured to myself as I maneuvered my car inside the garage. Halos madapa ako sa
kakamadali kong bumaba para isara at lagyan ng kandado ang gate.

Binuksan ko muna ang pintuan ng bahay bago ko binuksan lahat ng ilaw at

nagmamadaling kinuha ko sa loob ng kotse ang mga pinamili kong damit. Agad-agad
kong ni-lock ang pinto. “Bwisit talaga to si Red!” I furiously hissed. “Hindi na
tuloy ako sanay nang walang kasama! Walanghiya ka, Redley kung nasaan ka man,
masamid ka sana!”
Para akong tangang nagmadaling naligo, nagbihis at nag-lock ng pinto ng kwarto ko.
Sobrang nakakapraning pala kapag sobrang tahimik ang bahay at wala si Red na
nambibwisit sa akin. I did not even blow-dry my hair at basta na lang akong humiga
sa kama. Wala akong pake kung mabasa yung unan ko kasi si Red lang naman ang maarte
pagdating sa ganun.

“Shit talaga yung Intsik na yun.” I whispered as I felt my eyes well-up with tears.
Sinong babae naman ang hindi maloloka sa ginawa nya? Sino ang hindi magagalit lalo
na’t ang definition ng first kiss ay dampi lang ayun na? “Kawawa naman yung
mapapangasawa ko.” I sobbed. “Wala na yung first kiss ko. Hay, naku, Redley! Wag ka
na talagang magpapakita sa akin kahit kailan kundi ooperahan ko talaga yung mata mo
at lalagyan ko ng double eyelid nang walang anesthesia!” I yelled.

Pero nakakamiss ang loko. More than my anger, what hurt me more was the void inside
my chest because of his absence. “Saan kaya yun natutulog? Kumain na kaya sya?” I
asked myself as I wiped my tears with my blanket. “Mamaya nasa Sunken Garden lang
yun tapos pinapak yun ng lamok tapos nagka-dengue sya tapos kasalanan ko.” I wailed
like a moron. “Walanghiya ka, Red! Nakakaasar ka! Di na tayo bati!” I screamed.

God, I felt so devastated. Mas matindi pa yung kirot sa dibdib ko dahil umalis sya
kaysa nung naghiwalay kami nung hayop na Albert na yun. Nung naghiwalay kami ni
Albert parang natisod lang ako tapos wala pang kalahating araw ay okay na. Pero
ngayon? Daig ko pa ang pinukpok sa ulo gamit ang higanteng martilyo, hinulog sa
hagdanan at namatayan ng kuko sa paa.

“Ang bait-bait mo kasi eh! Bakit ba ang bait mong walanghiya ka, ha?! Sa sobrang
bait mo nasasaktan tuloy ako! Para tayong nag-break eh hindi naman tayo mag-jowa!
Nakakabanas!” I blubbered.

I was tempted to call him. I wanted to ask kung kumain na ba sya, kung saan ba sya
matutulog at kung may nahanap na ba syang bahay. I wanted to know if he was okay. I
wanted to talk to him because no matter how angry I was, I missed him like crazy. I
got up from my bed and took my phone out of my bag to call him.

“Pero bakit ko sya tatawagan? At tsaka na-delete ko na yung number nya, bwisit
sya!” I cried again.

I was never good with memorizing telephone numbers and I felt so frustrated because
I didn’t know how to reach him. At dahil parati kaming magkasama ni wala man lang
akong log ng calls nya o texts man lang kasi ang OA naman kung magtatawagan pa kami
eh para na nga kaming Siamese twins na hindi halos maghiwalay.

“Makakaganti rin ako sayo, Red!” I said aloud. “How dare you make me worry?! How
dare you leave?! Shit ka! Badtrip ka! Nakakaasar!” Parang tangang naglupasay ako sa
kama ko. Pero napabalikwas din ako kaagad.

“Paano kung may nangyari dun? Hindi ugali ni Red ang hindi mag-text o tumawag
knowing that I am worried. Paano kung nadisgrasya sya kaya hindi sya nakatawag?” I
asked myself as I nearly ran to my closet and pulled a sweater from one of the
hangers. Di na ako nagbihis at dala-dala ang cell phone ko ay nagmadali akong
bumaba ng hagdan. I forgot my keys kaya tumakbo ulit ako paakyat para kunin sa
bulsa ng pantalon ko.

I unlocked my door and stepped outside to open my gate first. I was already
fumbling with the lock when my phone rang. Sino to? I thought staring at the
number. I swiped my screen to answer the call before I pressed my phone against my
ear.

“Hello?” I said and heard someone sigh.

“Saan ka pupunta, Gianna?” He asked. Parang sumabog ang puso. At di ko na napigilan

ang pag-uunahan ng mga luha kong makaalpas sa mga mata ko. “Kung nagugutom ka,
bakit hindi ka na lang magpadeliver kaysa lumabas ka pa? Anong oras na, it is no
longer safe to go out.”

“Bakit mo ba ako pinapagalitan?!” I raised my voice. “Ano ka, Daddy ko?! Ang lakas
ng loob mong pagalitan ako samantalang hindi mo nga alam kung anong ginagawa ko o
anong nangyayari sa akin kasi wala ka dito!” I snapped and froze. I realized that
if he knew that I was about to leave, he must be nearby. I hurriedly opened the
gate and looked around. “Nasaan ka?” I asked.

“Bakit?”

“Ang dami mong arte, badtrip ka! Nasaan ka nga?!” I shouted and heard him chuckle.

“Bakit nga?”

“Paano mo nalamang aalis ako? Eh di nandito ka lang?”

“Aalis ka ba?”

“Stop playing games with me, Redley. You are starting to annoy me!” I furiously
said and I wiped my tears with the back of my hand. “Tell me where you are.”

“Why?”

“Why not, you annoying jerk! Nasaan ka nga?!”

“Here.” Sagot nya at napalingon ako kung saan may umilaw na headlights ng sasakyan.
Ni-lock ko muna ang gate bago ako tumawid kung saan sya nakapark. I pulled the door
open and slid into the passenger seat.

“Bwisit ka, stalker much? Bakit nasa tapat ka ng bahay ko?” I asked and he did not
reply. Hindi na rin ako kumibo kaya ang tahimik namin.
“Sorry.” He said a few minutes later. “Sige, alis na ako. I just wanted to make
sure that you’re safe.” He murmured and my tears raced down my face again. “Wag
mong kalimutang i-lock yung mga bintana at mga pinto.” He turned his engine on.

“Red naman eh!” I howled like a wounded hyena.

“Why are you crying?” He sounded surprised.

"Kasi ikaw eh!"

"Ano na naman bang ginawa ko?"

“Nagpapa-miss ka sa akin eh!” I started to sob. “Bwisit ka, inaapi mo ako.”

“Ako ang nang-api sayo? Napakawalanghiya ko naman.” He answered as I continued to

cry. “Green, stop crying. You’re going to make yourself sick.”

“Ikaw kasi eh!” I wiped my tears with the sleeve of my sweater. "Nakakainis ka!"

“Bakit ka ba umiiyak?”

"Basta!"

"Tell me why you're crying. Did something happen? Sinong nanakit sayo, Gianna?"

"Wala!" I sniveled.

"Eh bakit ka umiiyak?"

“Kasi nami-miss kita.” I replied turning in my seat to face him. He looked stunned
as he stared at me. “Nakakaasar ka! Iniwan mo ako! Paano kung may akyat-bahay na
pumunta sa apartment tapos wala akong kasama? Paano ako kakain eh hindi ako
marunong magluto ng chicken tocino kasi takot akong mapaso? Sinong magliligpit ng
mga kalat ko? Sino nang maghahatid sa akin sa school? Sino nang maghuhugas ng
pinggan! Wala na akong katabi sa pagtulog!” I bawled my eyes out and was surprised
when he got out of the car, walked to my side and pulled the door open before he
pulled me into his embrace. "Nakakaasar ka! Iniwan mo ako!" I sobbed against his
chest.

“Sorry na nga.” He murmured but I couldn’t stop weeping.

“Iniwan mo ako, ang sama mo!” I beat his arm with my fists.
“Hindi naman kita iniwan eh, tingnan mo naman kahit umalis na ako ng bahay
binabantayan pa rin kita.”

“Bakit ka ba umalis?” I asked as fresh tears gathered in my eyes again.

“Feeling ko kasi ayaw mong nandun ako. Pakiramdam ko nakakasagabal ako sayo.”

“Hindi naman eh!”

“Sorry na nga, tama na iyak.”

“Bumalik ka na sa bahay, please.” I sniffed and he nodded wiping my tears with his
palms. “Nalulungkot ako kapag wala ka."

“Oo na, babalik na ako.” He replied hugging me tight.

"Ang bad mo sa akin! Di ko talaga makakalimutan na iniwan mo ako!" I mumbled and

heard him laugh softly.

"Sorry na. Pasok na sa sasakyan para i-park ko na itong kotse sa gate." He

instructed and I obeyed.

Hinintay ko syang bumaba sa kotse at sabay kaming pumasok sa loob. He made sure
that all the locks were in place before we went up the stairs to our bedrooms. He
told me that he wanted to bathe first and I nodded. I lay on my bed waiting for him
to finish his shower and moved to give him space when he opened my bedroom door.

"Goodnight, Green." He whispered and I turned towards him and groped for his hand.

"Red..."

"Yes?"

"Kapag iniwan mo ako ulit lagot ka sa akin." I muttered and he chuckled.

"Gianna..."

"Ano?"

"Wala."
"Ano nga?" I asked again.

"Wala."

"Ay naku, ewan ko sayo." I replied closing my eyes.

"Green..."

"Ano?"

"Wala."

"Bwisit."

"Gianna Renée..."

"That better be good Redley or else—“

"I think I've fallen for you."

=================

Chapter 17

I wasn’t surprised hearing what I heard. Hindi ko alam kung assuming lang ba ako,
feeling maganda, nagmamaganda o kaya ay nalipasan lang ako nang gutom kaya hindi na
ako nagulat. It was like I expected him to say those words. Talagang expected ito,
Green. Chicks mo talaga. I thought to myself as we continued staring at each other.

Pero kahit hindi ako nagulat sa sinabi nya, hindi ko rin naman alam kung maniniwala
ba ako o hindi. Masyado kasing kumplikado yung sa amin ni Red. Sa sobrang
kumplikado nya ay dinaig pa nya yung Math 17 word problem ko kung saan may gwapong
lalaking mala-Channing Tatum ang peg na nasa taas ng lookout tower na 80 feet high
at yung kinakatayuan nya ay 6.5 meters ang baba mula sa tuktok ng tore tapos may
isang punong may angle of elevation na 12°40' at angle of depression na 72°14’ at
kailangan mong malaman kung gaano kataas ang puno given na yung base ng tore at
puno ay magkapareho. Leche. Sakit sa bangs. Pakialam ko ba?

Naipasa ko ang subject kong yun kahit dinugo ang utak ko. Pero itong sa amin ni
Red? Baka tunaw na lang ang utak ko ay hindi ko pa maso-solve. Iniisip ko kasing
kung maniniwala ako, nangangahulugan ba yun na ina-acknowledge ko ang feelings nya?
At kapag in-acknowledge ko ang feelings nya at di ko sya pinaalis, ibig bang
sabihin ay nirere-reciprocate ko ang nararamdaman nya? Pero kung didedmahin ko
naman, manhid ba ako? Walang puso? Hindi tao? Uto-uto? Because I could not discount
the fact that he might be joking. Eh kengkoy pa man din ang loko, baka naman
pinapasakay nya lang ako.

“Sumagot ka naman.” The subject of my mathematical-like agony murmured. “Green?”

I opened my mouth to speak but no words came out. I was closing and opening my
mouth like a pantomime actor and he was watching me avidly.

“Hindi ko alam kung anong sasabihin.” I finally answered.

Was Red boyfriend-material? Definitely. Hindi lang boyfriend-material kundi

husband-material pa. Saan ka naman makakahanap ng lalaking marunong magluto,
maglaba, maglinis ng bahay at mamalantsa? Na may abs. Laslas na. One of a kind.
Unique. Dapat sa kanya nilalagay sa museum. But was he my type?

That, I wasn’t certain. He was definitely pleasant to the eye. He was tall, he was
fair-skinned. In fact sa sobrang puti nya, alam kong kapag sya ang napangasawa ko
ay hindi na kailangang mag-glutathione pa ang mga anak ko. And he was such a nice
guy when he wasn’t trying his hardest to piss me off.

“Kahit ano, sabihin mo. Pakikinggan ko.” He sounded desperate.

“Kasi...” I looked at his eager face and I was sure of two things—I couldn’t stand
to see him leave but I couldn’t bear shaming my family by living with a guy that I
was romantically involved with.

Siguro kung ikukwento ko sa iba yung dilemma ko ay maartehan sila sa akin nang
bongga. Ang pili ko naman. Ayun na nga eh, love life na hihindian ko pa. Ayun na
nga yung grasya, pagdadalawang-isipan ko pa. Ito na ang sagot sa kabwisitan ko sa
ex ko kusa nang lumalapit tapos tatanggihan ko lang.

Oo teenager ako, teenager na walang love life; teenager na ipinagpalit ng jowang

mukhang bisugo sa ibang babae at teenager na naghahanap ng kakakiligan. Pero anak
din ako, may nanay, tatay, mga kuya, lolo, lola, mga tito at tita, na maloloka at
mababastos kapag nalaman nilang nakatira ako sa iisang bahay na kasama ang isang
lalaki. I knew I could easily get away with it if we were in a platonic
relationship. Parang nasa tamang rason pa eh. Parang ang dali pang sabihin na
Mommy, magkaibigan lang po kami. Nothing romantic. Pero yung may halong amor na?
Medyo pakiramdam ko ay hindi na katanggap-tanggap.

“Shit. Sabi ko na basted.” He rolled onto his back and I watched his profile as he
stared at the ceiling. “Sabi ko na nga ba wala akong pag-asa sayo eh. Dapat di na
lang ako nagtapat. Pero, anong magagawa ko? Nagkakagusto na ako sayo, Green.
Pakiramdam ko hindi ka maniniwala kasi wala na tayong ginawa kundi ang magbiruan.
Sana nga joke lang to pero totoo itong nararamdaman ko para sayo. I see you as
someone who’s more than a friend.”

“Red...” I sighed as I rolled onto my back and stared at the ceiling too. Sana nasa
kisame ang kasagutan. Eh di wala nang problema.

“Bakit? Wala ka bang nararamdaman para sa akin? Kahit kaunti? Kahit katiting lang?”

“Ano ba namang klaseng tanong yan?”

“Bakit mo ako hinahanap kung wala ka ring nararamdaman para sa akin?”

“Nakakadiri naman tayo. Nagkukwentuhan tayo tungkol sa feelings dito pa mismo sa

kama ko. Karespe-respeto pa ba ako bilang babae nito? Magkatabi tayong matulog. Sa
sobrang sanay kong nandyan ka minsan ay nakakalimutan ko nang mag-bra at rumarampa
na lang ako sa harapan mo nang naka-sando, wala pang hilamos at hindi nagsusuklay.”

“Okay lang naman yun sa akin eh—“

“I consider you my friend, Red—“

“Kaibigan lang?”

“Matalik na kaibigan.” I muttered. “I am not going to hide it, I was so devastated

when you left. Parang nawasak ang puso ko. Hindi na ako sanay na hindi ka kasama.
Hindi na ako sanay na hindi kita nakakausap, nakakabiruan, nakakabalahuraan,
nakakatabi matulog at nakakasabay kumain. Nahirapan ako kanina kasi nakakalimutan
kong nag-away pala tayo kaya hinihintay kita sa labas ng klase ko. I felt
wretched.“

“Eh di mahal mo rin ako.”

“Leche naman, mahal agad? Hindi ba pwedeng kras muna?” I asked and he chuckled.

“So crush mo ako?”

“Hindi ko rin alam.”

“Parati mo na lang sinasabing hindi mo alam.”

“Eh sa yun ang totoo.”

“Okay, sabihin na nating yun ang totoo. Ano ang alam mo?” He asked and it was my
turn to sigh.

“Ang alam ko lang ayokong wala ka sa tabi ko. Pero alam ko rin na ayokong bigyan ng
kulay kung ano man itong pinag-iinarte ko kasi gusto kong patuloy na irespeto sina
Mommy. And if I were to even entertain the idea that we could be more than friends,
I might have to ask you to leave and I do not want you to leave, Red. Gusto kong
nandito ka lang. Gusto kong magkasama tayo. Gusto kong kapag may kailangan ako,
alam kong 24/7 ay available ka.”

“Green naman...” He covered his face with his hands. “Ano ba naman, kinikilig ako
sa sinasabi mo pero pini-friendzone mo ako. Ano naman daw ang mararamdaman ko nyan?
Ayaw mo nga akong umalis pero valid naman ang reason mo kung bakit hindi natin
pwedeng higitan pa ang status natin bilang magkaibigan. Saan naman ako lalagay
nyan? Ano ba dapat ang maramdaman ko?”

“Baka kasi naaliw ka lang kasi parati tayong magkasama. Natutuwa ka lang kasi
nandito ako para sayo. Paano kung nadadala ka lang sa sitwasyon? What if your
feelings will pass? Hindi ba mas risky yun?”

“Ibig bang sabihin ay takot ka na mawala ang feelings ko para sayo?”

“Assuming ka.”

“Hindi ako nag-a-assume, yun na yun. Kakasabi mo lang na hindi tayo pwedeng maging
higit pa sa magkaibigan, nangangahulugan lang that you are entertaining the thought
of us being more than what we are now.”

“Manligaw ka kaya ng iba?”

“Potek—“

“Totoo! Baka kasi parati mo lang akong nakikita kaya feeling mo ay may feelings ka
sa akin when in fact, wala naman. Baka masyado ka na lang nasanay sa presence ko
kaya iniisip mong gusto mo akong makasama forever.”

“Forever? Ano ito, pumo-forever akong mag-isa? Forever friends?”

“Akala ko ba walang forever sayo?”

“Sagutin mo ako at sasagutin din kita.”

“Blackmail.”

“Call it whatever mail you want.”

“Ano ba yan, Red? Sapilitan?”

“You are frustrating, Gianna. Alam mo bang ramdam na ramdam kong mahal mo ako? Baka
ikaw ang hindi aware kung ano ang feelings mo. Baka akala mo lang ay kaibigan lang
ang tingin mo sa akin. Did it not occur to you that you might really have romantic
feelings for me pero masyado ka lang lulong sa idea na kaibigan mo lang ako? Paano
kung magising ka isang araw at na-realize mong mahal mo ako pero wala na ako?”

“Ang gwapo mo naman, Redley.”

“Hindi ako nagbibiro. What if you are pushing me away now tapos tayo pala talaga?”

“Nyak.”

“Green, naman. Ang hirap mo namang kumbinsihin.”

“Red, don’t you get it? I will have to ask you to leave if that happens! Ayaw mo ba
akong makasama? Gusto mo na bang umalis dito? Gusto mo bang sa ibang bahay tumira?”
I asked and he covered his face with a pillow. “I want to keep you, Redley. I want
to keep you here with me, please...”

“Shit.” I heard him whisper. “Langya naman itong buhay na to.”

“Matulog na nga tayo. Ang daming drama. Nakaka-stress. May class pa tayo bukas.”

“Ayokong matulog.”

“Matulog ka na! Pag late kang nagising eh di late din akong makakapasok kasi
nakikikain ako sa mga niluluto mo at nakikisakay ako sa kotse mo!”

“Matulog ka na nga dyan, Green. Bayaan mo ako.”

“Matulog ka na sabi! Napipikon na ako sayo!”

“Hindi ako makakatulog.”

“Eh di manuod ka muna ng TV!”

“Kahit manuod ako ng TV ay hindi ako makakatulog.”

“Magbasa ka, tae ang daming arte.”

“Pucha! Kahit tumae ako o magbasa hindi nun maalis ang katotohanang nagkakamalisya
na ako sayo!” He nearly shouted and I felt my cheeks grew hot with embarrassment.

“What?! What the...what the hell, Red!” I exclaimed. He turned his head to look at
me as I gaped at him. “

“Gets mo? May malisya na ako, anong gagawin natin dito?”

“Langya ka! Ang bastos mo!”

“Wag kang assuming, hindi kita babastusin kahit magmakaawa ka sa harap ko.” He
replied.

“Talipandas ka, Redley! Anong ibig mong sabihin na may malisya ka na sa akin?!
Pinagpapantasyahan mo ako?! Langya ka, siguro hinuhubaran mo ako sa utak mo, ano?!
Siguro kung anu-anong naiisip mong ginagawa mo sa katawan ko! Oh my God!”

“Uy, ang chicks mo naman. Hinuhubaran? Kita? Sa utak ko? Wow.”

“Bastos ka!” I hit his shoulder with my fist. “Bastos ka! Kinuha mo na nga ang
first kiss ko, talagang pati katawan ko pinag-iisipan mo pa nang masama!” I shouted
and he ogled at me for nearly five seconds before he burst out laughing.

“Hindi kita pinagpapantasyahan.” He laughed hard.

“Kakasabi mo lang kaya!”

“Pagpapantasyahan talaga kita? Bakit kita pagpapantasyahan eh nakikita naman kita

araw-araw? At saka kahit may gusto ako sayo hindi ako bulag na di nakikita kung
gaano ka kaburara, ano.” He announced and I glared at him. “Yung pantasya ng mga
lalaki naka-reserve yan sa mga babaeng ubod nang sexy tulad ng mga Victoria’s
Secret models. Model ka ba? Hanggang secret ka lang eh, wala namang Victoria
sayo.”

“Pakyu ka.” I muttered and he laughed harder before he turned to me and wrapped an
arm around my waist.

“Pinagpapantasyahan ko daw sya. Chicks mo, ah.”

“Dun ka nga! Bwisit ka, maghanap ka ng model mo!”

“O sige, ganito na lang, tatawagin na lang kitang Victoria.”

“Bwisit!”

“Victoria...”

“Leche ka talaga, Red! Ayoko na sayo talaga! Pag-aaralan ko talagang magluto ng

chicken tocino para kahit lumayas ka sa poder ko ay hindi hihinto ang mundo ko!”

“Ito naman si Victoria, nagtatampo kaagad.” He playfully pinched my nose.

“Wag kang makulit! Galit ako sayo!”

“At bakit ka ba galit sa akin? Dahil ba dun sa sinabi kong hindi ka kapanta-
pantasya? Bakit? Gusto mo bang pinagpapantasyahan kita?” He grinned and I felt my
face flare.

“Hindi, no! Ang kapal mo, Redley!” I heatedly replied and he laughed again.
Talipandas talaga itong gagong ito! Ang sarap isilid sa sako tapos ihulog sa tulay.
Nakakabwisit!

“O, awat na. Ayokong mag-away tayo. Anong oras na ba?” He asked as he turned his
head to look at the digital clock on top of my bedside table. “Mag-a-alas onse na
pala. Matulog na tayo. Goodnight, Green.” He said closing his eyes.

“Goodnight mong mukha mo.”

“Si Victoria talaga...”

“I hate you, Red!” I angrily said and he chuckled.

“Goodnight, Gianna Renée...”

“Tseh!”

“Do not worry; I will really try my hardest to stop these romantic feelings that I
have for you.” He whispered. “I will give moving on my best shot because just like
you, I cannot stand being away from you, Green. At kung yun lang ang paraan para
patuloy tayong magsama sa iisang bubong ay gagawin ko para sayo.” He murmured and I
moved closer towards him. “Wag ka nang mag-isip nang kahit ano. Matulog ka na,
ayokong mapuyat ka.”
“Goodnight, Red.” I replied closing my eyes too.

“I love you, Green...”

“Wag ganun.” I protested.

“...as a friend.” He added and I felt my heart painfully constrict.

=================

Chapter 18

Tinanghali kami nang gising at napasigaw ako nung nakita ko kung anong oras na.
Sabay kaming tumakbo ni Red palabas ng kwarto ko at nag-unahan kaming bumaba.
Kadalasang, nauuna akong maligo kasi sya ay nagluluto pa ng agahan pero ngayon,
wala na akong balak mag-breakfast dahil alam kong sobrang late na kami.

“Red, wag ka nang magluto, okay? Bawi na lang tayo ng lunch.”

“Oo.” He answered as we pushed the bathroom door open. Nagkatinginan kaming dalawa
at tinaasan ko sya ng kilay.

“Ako muna!”

“Ano ka ba, late na rin ako.”

“Hala ka, ladies first!”

“Ako ang magmamaneho at tatanggalin ko pa ang cover ng kotse at itutupi kaya dapat
ako ang mauuna.”

“Hindi ka talaga gentleman!”

“Eh di hihintayin mo pa akong maligo bago tayo makaalis dito?”

“Wag ka na kasing maligo!” I frowned at him. “Bigyan kita ng tabo, dyan ka sa

lababo sa kusina at magwisik-wisik ka na lang!”

“Alam mo, ikaw, wala kang puso. Hindi ako maliligo tapos ikaw maliligo?”

“Babae ako eh!”

“Nasaan ang equality na parati moning sinasabi kung hindi ako maliligo dahil lalaki
ako at ikaw ay maliligo dahil babae ka?”

“Ang daldal mo! Lalo na tayong mali-late nito!” Tinulak ko sya at pumasok ako sa
loob pero hinarangan nya ang pinto at pumasok din sya. “Ano ba, don’t tell me sabay
tayong maliligo?!”

“Wag kang magtanggal ng damit at maligo kang naka-pajama para di ko makita yung
ipinagmamalaki mong wala namang dapat ipagmalaki.”

“Ang kapal mo, Redley! Sexy ako, hayop ka! Bakit, ikaw may ipinagmamalaki ka ba?”

“Aba, hinahamon mo ba ako?”

“Tarantado!”

“Halika na nga, napakaingay mo kahit umaga.” He was grinning as he pulled me with

him.

“Ayoko! Ano ba!”

“Para namang momolestyahin itong si Victoria, maliligo lang tayo.”

“Potek, ang halay mo! Sabay tayong maliligo?”

“Wag ka nang maarte.” He turned the shower on and I shrieked in surprise. At
seryoso talaga ang gagong sabay kaming maliligo. Habang nakatunganga ako ay nagsa-
shampoo na sya. “Ano, ako pa bang magsasabon sayo?” He asked and I glared at him

“Ihian kita dyan makita mo.” I murmured and he laughed.

“Actually, umiihi ako ngayon.” He said and my eyes widened in alarm.

“Leche ka, Red! Ang baboy mo! Bwisit!”

“Ito naman para yun lang.”

“Yuck! Kadiri ka! Ew!”

“Sus, eh di umihi ka rin para patas.”

“Iihian ko itong pajama ko?! Okay ka lang?!”

“Eh, di tanggalin mo kung ayaw mong ihian.” He suggested and I hit his arm with my
fist. He was laughing the whole time and I had the uncomfortable realization that I
wasn’t wearing a bra and my clothes were wet. Manyak itong gagong ito! Pero kung
anong conscious ko, sya namang dedma lang. Tinanggal nya ang t-shirt nya at walang
kagatul-gatol na nagsabon ng katawan sa harap ko.

“Oh my God.” I murmured watching him.

“What?”

“I’m scarred for life.” I said and he smirked. “Walanghiya, hindi na virgin ang mga
mata ko!”

“Ilang beses mo na ba akong nakitang walang t-shirt tapos ngayon lang na-
devirginize ang mga mata mo?”

“Oo nga pero di ka naman nagsasabon ng katawan mo dati! This is so...”

“Erotic?”

“No, this is so pakyu! Pakyu ka talagang lalaki ka! Ano bang ginagawa mo sa akin?
Nagkakasala ako—“ Tumaas ang kilay nya kaya huminto ako sa pagsasalita.

“Uy, nagkakasala ka? Ibig sabihin may halong pagnanasa na ba itong turingan natin?”
“Ang kapal, ha, walang kanasa-nasa sayo, ano.” I murmured as I turned away from
him. Kahit conscious na conscious ako ay mega shampoo at conditioner ako sa buhok
pero di ko kayang magsabon ng katawan. Pakiramdam ko tinatanggalan ako ng puri
dahil nanunuod sya. Kaya mo yan, Green! Kaya lang paano magsasabon ng dibdib?
Ng...ano...? Gahd, di ko kaya!

“Tatalikod ako to give you privacy.”

“Pwede bang lumabas ka na lang to give me privacy?”

“Bilisan mo, mali-late na tayo. Ang daming arte talaga nitong si Victoria.”

“Tumalikod ka na! Bwisit!” I snapped and he laughed as he turned away from me.
“Hindi ka haharap hangga’t hindi ko sasabihin!”

“Oo, bilisan mo.” Sagot nya naman at parang nataranta akong nagsabon ng katawan.
Ang hirap kasi naka-pajama ako at gusto ko na syang hubarin para makapagsabon ako
nang maayos. “Uy, bilisan mo, late na tayo.”

“Sandali lang!”

“Haharap na ako. Isa...”

“Walanghiya ka, Redley!”

“Dalawa...”

“Ay naku, tatandaan ko talaga itong araw na ito! Gagantihan talaga kita!”

“Tatlo...”

“Fine, humarap ka na!” Pabulyaw na sabi ko sa kanya. Kinindatan pa ako ng gago at

kamuntikan ko na syang sapakin. Sabay kaming natapos sa pagligo at dali-dali kong
pinulupot ang tuwalya sa katawan ko at nagtatakbo akong lumabas sa banyo. “Bwisit
talaga yung lalaking yun!” I murmured to myself as I closed my bedroom door. Agad-
agad kong tinanggal ang basa kong pajama at underwear bago nagpunas ng katawan
gamit ang tuwalya ko. Mabilis akong nagbihis at di na ako nag-blow dry ng buhok.

“Green,” I heard him call my name and I rolled my eyes heavenwards. “Late na tayo.”

“Oo!” I answered as I slung my bag over my shoulder before picking up my wet

clothes and towel. Pagkabukas ko ng pinto, kinuha nya ang mga basa kong damit pati
tuwalya bago kami bumaba. Sya na rin ang naglagay sa banyo.
"Mauna ka na sa labas at ichi-check ko pa ang mga bintana at pinto. "He instructed.

Hindi kami late kundi sobrang late. Mabuti ako second floor lang, eh sya aakyat pa
sa taas. But it didn’t stop him from walking me to my classroom.

“I’ll see you later.” He said and I nodded. There was an awkward moment when we
stared at each other and I was confused what exactly we were waiting for.

“Pasok...na ako sa loob. Late na ako.” I smiled at him and he smiled back.

“Okay. See you later.” He said before he ran to his class.

Late na nga ako, lutang pa ako. Naloloka ako sa aming dalawa ni Red. Ano ba talaga,
Green? Akala ko ba walang malisya? Bakit nag-iinarte ka dyan? I thought to myself
as I pretended to listen to the lecture. Pero sobrang OA yung pagkukunyari kong
makinig at pansin na pansin yata ng Professor ko na titig na titig ako sa kanya
kaya tinawag nya ako pero syempre amazed na amazed ako sa kakatitig sa kanya at di
ko man lang narinig yung pagtawag nya sa akin.

“Ms. de Santiago?”

“Uy, tawag ka ni Sir.” My seatmate whispered and I immediately got up from my seat.
Which had the whole class laughing kasi sa U.P. hindi uso ang tatayo ka sa upuan mo
kapag tinawag ka ng propesor mo.

“Ms. de Santiago, you’re daydreaming. I’m sure I’m not that good-looking, although
my wife would disagree, to deserve such an enthralled expression from you.” He said
and the whole class laughed harder.

“Sorry po.” I murmured and my professor just smiled. Buti na lang cool sya at hindi
nya ako ipinahiya nang bongga sa klase. Natapos ang klase and I apologized to my
professor again before I left and ran to my next class.

“Gianna!”

“Uy!” I turned to smile at Gian. “Pasensya na baka ma-late na naman ako.”

“Hindi ba classmate din tayo dun?” He smiled.

“Ay, oo nga pala.” I answered laughing.

As usual, Red was waiting for me outside our classroom but the smile on his face
disappeared when he saw Gian. Dati, hindi ko maintindihan bakit sumisimangot sya
kapag nakikita nya kaming magkasama ni Gian pero ngayon gets ko na—nagseselos ang
loko. Badtrip ka, Green, wag kang kiligin kundi sasampalin kita. I told myself
quietly as I bit my lower lip to stop myself from grinning. Pero, maygahd, anong
magagawa ko kung pakiramdam ko ay nakadagdag sa ganda ko ang selos ni Red?

“Pinagalitan ka?” He immediately asked taking my bag from me as he draped an arm

over my shoulders before we entered the classroom. May pwesto kaming inuupuan at
ang nakakaloka si Gian ay parating nasa likuran lang namin. Conscious na conscious
tuloy ako.

“Hindi.” I answered taking my seat.

Tinanong na ako ni Gian dati kung kaanu-ano ko si Red at ang sinabi ko ay best
friend. Ang sabi pa nya halata nga daw na close kami ni Red dahil siguro ay sabay
kaming lumaki kaya ganun. Hindi ko na tinama yung sinabi nyang yun dahil sa tingin
ko ay wala naman akong dapat i-explain sa kanya.

“Gutom na gutom na ako.” Ang sabi ni Red pagkatapos ng klase.

“Ako rin, saan tayo kakain—“

“Pwede ba kaming sumabay sa inyo?” Gian asked and I turned to find him and Gem, the
girl with the braces who used to be courted by Red, smiling at us. Ano ito, double
date? I quietly asked myself and for some reason, I was annoyed at the idea.

“Pwede ba kaming sumabay ng lunch sa inyo?” The girl questioned smiling.

Nagkatinginan kami ni Red. Hindi ko alam kung naghihintayan ba kami kung sinong
magsasabi ng oo o sinong magsasabi ng hindi. Pero inunahan ako ng gago, ang lakas
mang-isa.

“Ano sa tingin mo, Green?” Tanong ng hudas. Lokong to, hindi na lang ako diretsahin
na gusto nyang makasabay yung Gem! Nakakabadtrip!

“Kung okay lang sayo, okay lang din sa akin.” I replied and Gian beamed.

“Okay! Saan tayo magla-lunch? Sa akin na lang kayo sumakay para tipid na sa gas,
naka-SUV naman ako.”

“Hindi na, may dala akong kotse, mauna na kay—“ Red protested but Gian cut him off.

“Okay lang, para naman makapag-usap tayong apat. Ihahatid ko naman kayo dito at
aware naman ako na may 1 PM class kayo.”

“Oo nga naman, Red. Mas tipid yun kung sa kotse ni Gian tayo sasakay.”

“Bakit hindi na lang tayo maglakad kung pagtitipid pala ang tema natin sa araw na
ito?” I couldn’t help but ask and Gian laughed.

“Kakaiba talaga ang mga hirit mo, Green.” He said.

Sabay kaming apat na bumaba at naglakad papuntang parking lot. At di nga

nagmamayabang si Gian, naka-SUV nga sya. Sa sobrang kintab ng SUV nya ay pwede ka
nang manalamin sa exterior nito.

“Dito ka sa harap, Green.” He offered as he opened the door and smiled at me.

“Ha?”

“Sa harap ka na, bigyan naman natin ng time mag-usap si Red at Gem.” He whispered
conspiratorially. Parang pinulikat yung panga ko at di ko man lang makuhang ngumiti
sa kanya. “Sa harap na si Green, sa likod na kayo ni Red, Gem.” He said as he
opened the door wider and held it for me. I wanted to say something but I wasn’t
sure why I felt what I felt and why I wanted to say what I wanted to say so I
quietly slid into the passenger seat. Gian smiled at me before closing the door.

Tahimik kaming apat kaya yung naisip ni Gian na bonding ay para tuloy lamay. Gusto
kong lingunin si Red kasi gusto kong makita kung anong ginagawa nila ni Gem. Kahit
hindi naman sila nag-uusap ay iba ang tumatakbo sa isip ko—pakiramdam ko ay magka-
holding hands sila, nagtititigan nang wagas at naglalampungan nang walang humpay.
Bwisit talaga itong si Redley! Naku!

“Saan mo gusto, Gianna?” Tanong ni Gian.

“Kahit saan.” Sagot ko sa kanya.

“Sa Jollibee na lang kasi mahilig si Green sa chicken—“

“Chowking na lang tayo, pwede? That is kung okay lang sa inyo.” Gem interrupted and
I wanted to glare at her before gouging her eyes out using a pair of chop sticks.
“Or para maiba sa Rodic’s na lang.” She sounded chirpy and it grated on my nerves.
“Hindi ba pure Chinese ka, Red? I’m pure Chinese too. Ganyan talaga ang mga pure
Chinese, meron tayong characteristic na kakaiba at nakikilala natin agad ang isa’t
isa sa unang tingin pa lang. I mean just like OFW workers, alam kaagad kapag—“

“Nag-Philcoa ka pa kung Rodic’s lang naman pala ang trip mong puntahan. Sana
sinagad na lang natin at pumunta na lang tayong Binondo para mas ramdam nyo ang
cultural heritage nyo.” I remarked and a very awkward silence ensued.

Sa Jollibee kami kumain at wala akong gana. Nakakabwisit kasi si Gem na nalaman
kong Gemini Joy pala ang tunay na pangalan. Okay, fine, ikaw na ang masayahin!

“Redley, I want water, pwede ko ba akong ikuha?” She uttered sweetly. Gusto ko
syang sigawan sa kaartehan nya at bwisit na bwisit ako kasi tumayo naman daw si
Red.

“Sure.” He replied smiling. Alipin ang peg ng loko! Sarap tsinelasin!

“Ikaw, Green, baka may gusto ka pa?” Gian questioned and I shook my head. Kita na
nga nitong di ko maubos yung isang manok ko talagang tatanungin pa ako kung anong
gusto ko! Pagkabalik na pagkabalik ni Red sa upuan at umarangkada na naman si Gem
at gusto ko tuloy hubarin ang sapatos ko at isampal sa kanya.

“Naalala mo, Red last sem nung gumimik yung buong bloc natin. Sobrang fun.” She was
giggly and I wanted to throw up in her face. Hindi naman halatang kinikilig ang
babaeng ito! Masamid ka sanang bwisit ka!

“Ah, so blockmates kayo?” Gian asked and Gem nodded.

“Oo, wait lang, nung gumimik kami, we played Truth or Dare at noon inamin ni Redley
that he likes me.” She said and I nearly arched my brow.

“That’s sweet.” Gian commented. “Hindi ba, Green? Ang sweet nila, ano?”

“Oo nga eh.” I replied. “Pero, anyway, I have a class and I don’t want to be late
dahil sobrang terror yung Prof ko sa subject na yun at nakalimutan ko palang may
assignment ako kaya ika-cram ko pa ito, so babush.” I said rising from my seat.

“Ha? Ihahatid na kita.”

“Hindi na. I’ll take a cab.” I said before turning to leave.

“Green!”

“Gianna!”

Hindi na ako lumingon at dire-direcho na akong lumabas. Mabuti na lang at may pila
ng taxi sa harap ng Jollibee kaya nakasakay ako kaagad.

“Manong, Stat po, yung sa likod ng Parish of the Holy Sacrifice. Pakibilisan.” I
said. God, I was so furious. Hindi ko maintindihan kung bakit galit na galit ako.
“Manong, Teachers Village na lang po pala. Salamat.”

My phone started to ring and I did not even check who was calling. Bwisit talaga
ako sa kanilang lahat. Ano ba yan, Green, control your temper! I quietly told
myself.
Pumasok kaagad ako sa loob pagdating ko sa apartment. I washed my face first and
headed to my bedroom to get my car key from my drawer and changed into a new
blouse. “May kotse ka, tanga! Bakit kailangan mo pa ng lalaking magmamaneho para
sayo!” I angrily murmured.

Pagbaba ko ng sala ay napasigaw ako sa gulat kasi nandun si Red sa may sofa,
nakaupo at naghihintay. “Hindi mo sinara ang gate, paano kung may pumasok dito sa
loob?” He asked but I ignored him. “Green...” He got up and barred my way.

“May class ako at ayokong ma-late kaya umalis ka.”

“Bakit ka galit sa akin?”

“Hindi ako galit sayo!”

“Galit ka sa akin.”

“Hindi nga! Mukha kang tanga!”

“Hindi ka pa galit sa lagay na yan?” He asked smiling and I felt more angry.
"Nagseselos ka?"

“Ang kapal! Umalis ka nga sa harapan ko at mali-late na ako! Ano bang problema mo?!
Ano bang kailangan mo?! Bakit ka ba sumunod dito?! Pumunta akong Diliman para mag-
aral at hindi para bwisitin mo lang—“ He swallowed the rest of my words as he
cupped my face with both his hands and kissed me on the lips. I stopped moving and
I held my breath as he moved his lips slowly over mine.

“Red, what the hell are you doing?” I whispered the question as soon as he lifted
his mouth.

“I’m giving you a reason to end the friendship." He whispered back. "Let's stop
being friends, Green.” He added before he captured my lips with his once again.
=================

Chapter 19

Noong una, tumatawad pa ako dun sa paghalik sa akin ni Red. Iniisip ko pa na

friendly dampi kiyeme lang yun. Pero yung halik nya sa akin ngayon ay hindi ko na
maipagkakailang halik talaga. Na may kasamang pagnanasa. Akala ko noong na kapag
may gumawa ng kahit anong klase ng kabastusan tulad ng pagnanakaw ng halik ay
magwawala ako nang bongga, mangangarate at ibuburol na sya kinabukasan. Pero hindi
iyon ang nangyari. Tumayo ang lahat ng balahibo ko sa katawan at hindi ko alam kung
kinilabutan ba ako o nilalamig.

His lips felt warm as he kissed me while I was imprisoned in his arms. Sa sobrang
init ng mga labi nya at para akong nilalagnat. Yun nga lang, nasobrahan naman kasi
hindi na ako makahinga. Pakiramdam ko ay inuubos nya ang hininga ko. Sinubukan ko
syang itulak palayo pero hinigpitan nya ang pagkakahawak nya sa akin. Langhiya,
mamamatay pa yata ako dahil sa kiss ni Redley!

"Red, teka lang..." I gasped loudly. I tried to gulp in air and ended up coughing.

“Green?” He looked very worried. “Green, what’s wrong?"

"Wait..." I struggled to breathe.

"God, Green! Talk to me! Anong nangyayari sayo?"

“Tubig...” I wheezed.

Inaasahan kong tatakbo sya para ikuha nya ako ng isang basong tubig pero kakaiba
talaga si Red kasi kinarga nya ako hanggang sa harapan ng refrigerator bago
nagmadaling magsalin ng tubig sa baso na agad nyang inabot sa akin.

“Here.” He said. I took a gulp and tried my hardest to breathe normally. I took
another sip when my breathing evened before I handed the glass back to him. “Anong
nangyari sayo?” He asked as he gently patted my back. “Are you okay now?” He asked.

"Yes." I murmured.

Halatang concerned na concerned sya pero ang nakakaloka ay sya naman ang dahilan
kung bakit hindi ako makahinga kanina. Kung di lang sana ako biglang hinalikan
nitong lokong ito...
"Green, please say something."

“Something mong mukha mo! BWISIT KA!” Pasigaw na sagot ko sa kanya. “Manyakis ka,
eh! Manyak ka! Bakit mo ako hinalikan?! Hindi na tayo bati! Hindi na kita kaibigan!
Ayoko na sayo! Hindi na kita best friend kahit wala pa akong makitang pamalit sayo
bilang best friend ko!” I repeatedly hit his chest with my fists.

“Okay.” Kalmado nyang sagot. Yun lang. Napaka-anticlimactic at pakiramdam ko tuloy

ay para akong nalugi.

Aba, ang loko. Okay lang sa kanyang hindi ko na sya pansinin? Baliw pala itong
isang to. Bakit ko ba pinahalagahan yung friendship namin nito?

“Okay?! Yun lang ang sasabihin mo?! Hindi ka man lang magso-sorry sa akin! Bwisit
ka, nakailang tsansing ka na sa akin, ah! You are taking advantage of me!
Binabastos mo ako!”

“Hindi kita binastos. Ano ka ba naman, Green. Umamin ka na kasi. Sobra ka kayang
halata. Alam kong nagselos ka kanina kaya ka umalis at nakita ko kung paano nag-u-
turn ang taxing sinakyan mo kaya alam ko ring dito ka pupunta kaya sumunod ako. You
have feelings for me, Gianna. For Pete’s sake, why won’t you admit it?”

“What? Oh my God, ha. Talagang oh my God! Masyado kang feeling! Ano ba naman yan!
At ano ba naman ang kagustu-gusto sayo?! Oo, sabihin na nating may-itsura ka—fine!
Gwapo ka, oo na, sasabihin ko nang gwapo ka nang matahimik ka na! At utang na loob,
pwede bang wag kang ngisi nang ngisi dyan! Oo, marunong kang magluto, maglinis ng
bahay, maglaba, mamalantsa, maguhugas ng pinggan at magpakaalipin! Husband material
ka, in other words! Tapos matalino ka, malambing at maalalahanin! Oo, perfect ka!
Pero sagutin mo nga ako kung anong kagustu-gusto sayo?!” I snapped and he laughed.
Natigilan ako bigla. Parang walang sense yung sinabi ko. I thought as he continued
laughing.

“Thank you, Green. You just confirmed my suspicion. May gusto ka nga sa akin.” He
announced grinning from ear-to-ear.

“Pwede bang paki-bawas-bawasan ang kakapalan ng mukha mo, Redley? Utang na loob,
ha.” Inis na umalis ako sa harapan nya.

“Green!” Tinawag nya ako at halos madapa na ako sa kakatakbo pero naisip ko bigla,
bakit ako ang tatakbo eh sya yung may kasalanan sa akin?

“Teka lang!” Bumalik ako sa loob ng bahay at tumayo sa harap nya. “Walanghiya kang
lalaki ka! Sinong nagsabi sayong pwede mo akong i-kiss?!” I demanded pero ramdam ko
ang pamumula ng mukha ko habang ngiti nang ngiti sa akin si Red. Bwisit, bakit kaya
ang ganda ng ngiti nito ngayon?

"Ano pang gustong sabihin ng aking mahal na Gianna?" Hinawakan nya ang pisngi ko
kaya nakalimutan ko tuloy angf sasabihin ko kaya tumunganga na lang ako sa harap
nya. "Cupcake..."

Ano ba naman ito, kung kailan ko naman kailangan ang tapang at pagmamaldita ko ay
tsaka naman wala akong mahita!

“Bastos ka!” Sigaw ko at tumawa sya ulit. Sabi ko na, dahil hindi ako nag-breakfast
at di rin ako nakakain nang maayos na lunch at natutuliro na ako! Sa isip-isip ko
bago ako mabilis na lumabas ng bahay.

Rinig na rinig ko yung tawa nya hanggang sa pintuan at bwisit na bwisit ako sa
kanya. I had to admit that I was flustered. Big time. Ang init at ang lambot kasi
ng mga labi ni Red, feeling ko tuloy napaso ako.

“Hintayin mo na ako, Cupcake. Mag-cab tayo papuntang BA para kunin ang kotse ko
tapos ihatid na kita sa class mo, okay?”

“Ayoko! Gusto kong mag-drive.” Hindi ko sya nilingon pero sumunod sya sa akin at
hinawakan nya ako sa kamay.

“O, sige. Ikaw na magmaneho ng kotse ko kung gusto mo.”

“Red, naiirita na ako sayo, sa totoo lang.” I scowled at him.

“Bakit na naman? Di ba ang sabi mo ikaw ang magda-drive?”

“Magda-drive ng sarili kong kotse!”

“Mali-late ka na, wag na tayong mag-away. Tara.” He said. “Teka, i-check ko pala
muna yung mga pinto at bintana.” He added.

Hawak-hawak nya pa rin ako sa kamay at para akong batang sumusunod kahit saan sya
magpunta. Hindi ako umiimik at patuloy ko syang sinimangutan. Ang badtrip pa, ang
init kaya tuloy mainit pati ang ulo ko.

“Red! Mali-late na ako!”

“Ito na, ila-lock ko nga lang yung pintuan ng bahay. Teka, dyan ka lang—“

“Bakit kailangan nating mag-taxi at di na lang natin gamitin ang kotse ko? At bakit
nag-uusap tayong parang walang nangyaring nakakabwisit kanina? Hindi ba ang sabi mo
ay okay lang sayo na hindi tayo friends?!”

“Naninigaw ka na naman.” He smiled. “Oo, okay lang na hindi tayo friends para
maligawan kita.”
“Yuck ka, Redley!”

“Wag ka na ngang pa-chicks dyan. Alam kong may feelings ka sa akin pero hinahayaan
lang kitang mag-deny kasi hindi pa naman ako handang magka-girlfriend. Anong
ipapakain ko sayo at sa mga magiging anak natin?”

“Anong anak? Baliw ka ba? Di ka pa nga nanliligaw tapos anak kaagad?!”

“Ah, so okay lang palang manligaw ako.” He grinned. “Salamat, Cupcake.”

“Wala kang sense kausap!” I yelled as he gently pushed me towards the gate. He
opened it and we both stepped out. “Ang init naman!” I complained and he put a hand
on top of my head. “Wow, ang laking tulong.” I mumbled and he laughed.

Mabuti na lang at maswerte si Red kasi may nakatira sa katabi naming apartment na
umuwing naka-taxi kaya yun na ang sinakyan namin pabalik ng U.P. Pagkaupo ko sa
sasakyan ay hindi ko na sya inimik, pero sya naman ay sobrang busy sa kakapunas ng
mga pawis ko. Ano ba ito, as if naman pawisin ako. I thought to myself as I glanced
at him and saw how sweaty he was.

“Bakit?” He asked because I was frowning.

“Mukha kang nasalanta.” I remarked as I took my handkerchief from inside my bag.

“Ito, magpunas ka nga dyan. Ako pa talagang pinupunasan mo eh hindi naman ako
pawisin.”

“Dapat nagdala ako ng extra na t-shirt, basa na tuloy ang damit ko.”

“Humarap ka nga sa akin!” I instructed.

Humarap naman sya at pinunasan ko ang mukha at leeg nya. Mabuti na lang hindi sya
ngumingisi kundi nasipa ko na sya palabas ng taxi. “Dito rin pawis.” Parang bata
nyang sabi sabay turo sa dibdib nya. Tinaasan ko sya ng kilay bago ibinato ang
panyo ko sa kanya.

“Abuso na yan.” I murmured and he chuckled.

Kinuha nya ang panyo ko at umiwas ako nang tingin habang pinupanasan nya ang
dibdib at tyan nya. Nakakainis naman itong lalaking ito. Di ba nya alam dalaga ako?
I am a pure maiden! Tapos kung makapaglilis naman ng t-shirt nya ay parang wala
syang kasama.

“Green?”
“Bakit?”

“Pwedeng pakipunasan ang likod ko?” He asked and I turned my head to look at him.
“Hindi ko kasi maabot.” He grinned. Babarahin ko sana sya pero totoo naman talagang
hindi nya maabot kaya kinuha ko ulit yung panyo mula sa kanya.

“Tumalikod ka.” I mumbled.

“Salamat.” He replied. “Thank you ulit, Green.” He repeated after I was done wiping
the sweat off his back with my handkerchief. “Basa na tuloy yung panyo mo.”

“Bayaan mo na.”

“Lalabhan ko yan mamaya. Isasama ko na sa lalabhan ko.”

“Okay.” Sagot ko lang sa kanya at narinig kong nagbuntong-hininga sya.

“Nagtatampo ka pa rin sa akin?” He muttered. “Wag ka nang magtampo. Ito naman.”

“Mamaya, Red mag-inuman nya tayo para makapag-usap tayo nang masinsinan. Hindi ko
kasi alam kung anong dapat sabihin sayo kapag magkaharap tayo, eh. Hindi ko alam
kung bakit ako nahihiya. Ako pa daw talaga ang nahihiya eh ako na nga itong—hay
naku, nakaka-stress!”

“Mag-iinuman tayo? Bakit? Umiinom ka ba?”

“Hindi. Pero fast learner ako kaya malamang ay madali akong matuto. At 10 AM pa ang
klase ko bukas kaya okay lang kahit ma-late ako nang gising. Magsimula tayong mag-
inuman ng alas-singko hanggang alas-otso. Siguro naman sapat na yung tatlong oras
para maglabasan tayo nang sama ng loob."

"Tatlong oras tayong mag-iinuman? Sigurado ka?"

"Bakit? Kulang pa yan? O, sya, sige four hours. Hanggang 9PM tapos matulog tayo ng
10PM. Gigising tayo ng 8 AM, kakain, maliligo tapos by 9:30 AM ay dapat papunta na
tayong campus."

“Hindi ako umiinom, Green pero marunong ako. I would suggest na sa susunod na araw
na tayo mag-inuman kasi ayokong umabsent tayo. Pareho tayong walang experience sa
alak kaya mahirap na baka ma-late tayo nang gising—“

“Hindi. Mamaya tayo mag-inuman. I need to let these thoughts out of my head. At
saka ang bigat sa pakiramdam itong nangyayari sa akin, naloloka na ako, Red.”
"Pwede naman tayong mag-usap nang hindi nag-iinuman eh."

"Hindi ko nga masabi lahat nang gusto kong sabihin!" I announced and he expelled a
heavy breath.

“Sige, sunduin kita from your class later tapos bili tayo ng beer. Kakain muna
tayo, ha, bago tayo mag-inuman.”

“Fine with me.” I shrugged.

Nakarating kami ng BA at tulad nang nakagawian namin ay hinatid nya ako sa class
ko. 4 PM natatapos ang klase namin pareho ni Red at matapos nya akong sunduin ay
dumirecho na kaming umuwi. Bigla naman daw akong kinabahan. Naisip ko, baka may
kakaibang talento ako kapag nalalasing at kay Red ko pa maipamalas. Pero kailangan
mo nang tapusin itong kahibangang ito, Green! Paano matatapos kung hindi mo
masasabi sa kanya ang mga gusto mong sabihin?

“Dun na tayo sa Teachers Village bibili ng beer. Anong gusto mong ulam?”

“Wag ka nang magluto at nang makarami tayo. Bili na lang tayong lechon manok at
liempo tapos magsaing na lang.”

“Talagang desidido kang makipag-inuman sa akin?”

“Oo nga! Gusto ko na itong matapos!”

“Okay.” He answered.

Binili namin ang lahat ng kailangan bago kami bumalik sa apartment. Kahit tube ice
at iba’t ibang klaseng candy at tsitsirya ay bumili na rin sya. Naligo muna ako at
pagkatapos ko ay sya naman. Nagsuot ako ng shorts at t-shirt bago bumaba sa sala.
Dapat dun kami sa kwarto ko mag-iinuman pero ang sabi nya baka mangamoy beer daw
kaya ibinaba nya ang dalawang stand fans para sa salas na lang kami mag-uusap kahit
walang aircon.

“Inom na?” Yaya ko.

“Kain muna.” Sagot nya naman.

“Inom at kain na ito para hindi aksaya yung oras at marami akong gustong sabihin.”
I replied. He looked worried and I smirked. Si Redley, takot malasing. "Buksan mo
na yan." I commanded.

Pagbukas pa lang nya sa isang litrong Red Horse ay gusto nang bumaliktad ng sikmura
ko. Ang pangit ng amoy. Ano ba ito, ano na lang kaya ang lasa nito kung amoy pa
lang ay ang pait na? Nilagyan nya ng yelo yung baso ko bago sinalinan ng beer.

“Wag ka munang uminom at walang laman yang tyan. Ito kain ka muna.” Sabi nya sabay
subo sa akin ng manok. “Kukuha ako ng pinggan.”

“Hindi na nga. Nagmamadali ako, kailangan ko itong ilabas kasi naasar na ako sayo.
Tumagay ka na!”

Parang parusa bawat basong kailangan kong ubusin at kahit kain naman ako nang kain
ay di pa rin nawawala yung pait ng beer. Pero napansin kong habang tumatagal ay
parang sumasarap na ang lasa ng iniinom ko.

"Tama na, Green. Ang pula na ng mukha mo, mauubos na natin yung ikalawang bote—“

"Tumahimik ka!" Sigaw ko sa kanya. "Ganyan ka eh, parati mo na lang akong

sinasaktan..." Hindi ko alam kung bakit bigla akong humikbi pero parang ang sakit-
sakit ng dibdib ko at mawawala lang yung sakit kapag iniyak ko na.

"Green, please don't cry."

"Ang sama mo sa akin!" Di ko na napigilan ang mga luha ko at tuluyan na silang

dumaloy sa mga pisngi ko.

"Hindi ako magso-sorry dun sa kiss kasi gusto kong gawin. But if I have offended
you—“

"Hindi naman ako sa kiss nagalit eh!" Bulyaw ko sa kanya. "Two-timer ka! Ang sabi
mo...sabi mo...ako lang...ako lang ang lalabs mo...sinungaling ka!" I howled.

"Ha?"

"Siguro kinakaliwa mo ako, ano? Siguro...siguro....magka-text kayo

nung...nung...Gem na yun!"

"What? Hindi kami magkatext—“

"How dare you, Redley! How dare you hurt my feelings!" I wept. "I hate you! I
thought you love me—why the hell are you laughing?!" I wailed as he got up and
pulled me to my feet. "I hate you! Hindi na kita mahal! Maghahanap na ako ng
kapalit sayo! Sinungaling ka! Ang ganda-ganda ko kaya tapos—“ Biglang nakalimutan
ko kung bakit ako umiiyak at kung ano ang susunod kong sasabihin. I looked at him
and he was smiling indulgently at me. "Naalala ko na! Hindi mo ako mahal! I hate
you na talaga! Hindi mo ako lalabs..." I cried as he wrapped his arms around me.
"Mahal na mahal kita eh." He whispered against my hair.

"Sabi mo ako lang...sabi mo...sabi mo....teka, nasusuka ako." I slapped a hand over
my mouth before I ran to the bathroom. Everything was blurry and I was a little
confused as he bathed me and carried me upstairs.

"Matatandaan mo pa kaya lahat ng ito bukas?" He whispered against my cheek before

he gathered me in his arms. But I wasn't able to reply because I immediately fell
asleep.

=================

Chapter 20

Nagising ako kasi uhaw na uhaw ako. Parang ang tuyo ng lalamunan ko at parang ang
hapdi ng tyan ko. Napabalikwas ako sa kama at mabilis na tumakbo pababa papuntang
kusina. Hindi na ako gumamit ng baso at lumagok na lang mula sa pitsel ng tubig.
Pero sobrang dami ko yatang ininom kaya bigla naman akong nakaramdam na nasusuka
ako kaya tumakbo ako papuntang banyo. Badtrip ang pakiramdam na nasusuka ka pero
mas badtrip yung gusto mong sumuka pero wala kang maisuka. Ang sakit na nga sa
sikmura, ang sakit pa sa lalamunan.

“Ano ba ito, Lord patawad naman. Hindi na po talaga ako iinom kailan.” I groaned as
I heaved again. Ang pangit sa pakiramdam. "Dapat kumain talaga ako." I murmured to
myself as I vomitted something bitter-tasting. "Syet, kadiri." I mumbled.

Isinara ko ang pintuan ng banyo at naghubad ng damit para maligo. My mind was foggy
at parang nakalanghap ako ng tone-toneladang usok galing sa isang tambutso ng jeep
na hindi dumaan at walang pag-asang papasa sa emission testing. I stepped under the
shower and shivered. Ang lamig ng tubig. "Dapat yata bumili na ako nung shower na
may hot and cold, sabi noong sales agent nun, libre naman daw ang installation." I
said to myself closing my eyes.

Ano bang pakialam mo kung gusto kong maligo, ha?! The image flashed inside my head
and I opened my eyes and frowned. “Ano yun? Kakaiba. May sinabi ba akong ganun?
Kailan? At sinong sinabihan ko nun? Hm..."

Hindi ko na lang pinansin kasi pakiramdam ko ay nagde-deliryo ako bilang side-

effect ng sobrang kalasingan ko kagabi. Hindi ko alam kung anong oras na pero hula
ko ay alas tres o alas kwatro ng madaling araw pa lang. “Hindi na talaga ako iinom,
syet! Ang hapdi ng tyan ko!” I groaned as I soaped my body.

Maghuhubad ako kasi ayokong maligo nang may damit! I heard my voice inside my head
again and I scowled at the yellow and white tiles in front of me. “Anong nagyari
kagabi?” I asked myself as more images came flooding in.

Gianna, seryoso, wag mong tanggalin yang damit mo. My God, Green, ano ba! Diyos ko,
ilayo nyo naman po ako sa kasalanan. Humihingi na po ako ng kapatawaran ngayon pa
lang—at anong gagawin ko dito sa panty mo na inabot mo sa akin, Green? Bigyan mo
nga ako ng maganda-gandang paliwanag?

Remembrance. Para sayo talaga yan, Redley. Itago mo, ha. Advance Merry Christmas.

“WHAT THE HELL?!” Napasigaw ako nang wala sa oras. “Ano yun? Saan galing yun?”
Mukhang tangang tanong ko sa sarili ko. Ipinikit ko ang mga mata ko pero hindi
huminto ang mga eksenang naglaro sa isip ko.

Ang sweet naman ng magiging nanay ng mga anak ko, a pair of virginal white
underwear. Ang thoughtful mo naman.

Syemps!

Pero tama na, please at nabubuang na ako sayo. Kaya magdamit ka na, please,
Gianna? Isuot mo na muna itong panty mo at tsaka ko na lang kukunin pagkatapos mong
maligo, okay?

Bakit ba?! Saan ka naman nakakakita nang maliligong may damit, ha? At saka bakit mo
ba binabalik ang regalo ko sayo?! Are you insulting me?

Iniinsulto pa kita sa lagay na ito samantalang halos mapatid na itong lahat ng ugat
ko sa katawan sa kakatimpi?

Kakatimpi? Bakit ka nagtitimpi? Galit ka ba, ha?!

Kapag talaga nawala yang kalasingan mo, lagot ka talaga sa akin.

Bakit lagot ako sayo, aber?

Kung hindi ang ako concerned na magka-scandal ka at hubo’t hubad kang nasa harapan
ko ay kinunan na kita ng video. Pero masamang halimbawa para sa mga magiging anak
natin, Green kaya—“

Sexy ba ako, Red?

Ha?

Sabihin mong sexy ako kundi hahampasin kita nitong tabo!

Takaw-molestya kang babae ka. Magsuot ka nga ng damit. Diyos ko tama na, tao lang
po ako. Wala man akong karanasan ay may utak naman akong kasalukuyang nilulumot na.

Nilulumot? Bakit?

Bagay sayo ang pangalan mo. Nakakaberde ka ng utak.

Oo nga! Ako nga si Green!

Magdamit ka na, please. Di po nga ako sinasagot, hinahainan mo na ako kaagad.

Dahan-dahan naman. Isuot mo itong damit mo—

Ayoko!

O, sige. Hindi ka na pwedeng uminom ulit kung di mo ito isusuot.

Iinom pa ako!

Hindi nga pwede. You do not tolerate alcohol well. Look at you—

Iinom pa ako! Bad ka, Red! Ang sama mo sa akin! Inaapi mo ako!

Ako pa ang nang-aapi sayo? Samantalang ako itong naninigas na dito?

Anong naninigas? Baliw ka ba? Pinapaiyak mo na lang ako parati.

Sorry na, sorry na. Tama na, wag ka nang umiiyak. Seeing you cry makes me uneasy.

Ikaw kasi, ang sabi mo...ang sabi mo magdamit ako! Maliligo ako tapos magdadamit
ako?!

Oo nga mali ako. Bakit ba kasi ang tanga ko. Oo nga naman, maliligo ka kaya dapat
naghuhubad ka pero nasa loob din ako ng banyo. Alis na ako—

Teka lang, teka lang, teka lang! Bakit ka ba aalis?

Di ka ba nahihiyang nakahubad ka sa harapan ko? Aba, maawa ka naman. Ayoko namang

magkasala at di pa kita kayang buhayin.

Sexy ba ako, Red?

Oo. Sexy ka. Ikaw ang pinaka-sexy na babaeng nakita ko—

Bakit ang sabi mo hindi ako Victoria’s Secret model dati?

Diyos ko naman, tama na iyak. Naiilang naman akong i-comfort ka at yakap-yakapin ka

kasi hubad ka. Baka hindi ko kayanin. Bilisan mo nang maligo dyan, hihintayin kita
sa labas. Hindi ko na kaya dito, masyado na akong naiinitan.

Ehhh! Bakit ka lalabas?

Bakit hindi?

Hindi ba ikaw ang magsabon sa akin? Paliguan mo naman ako, please...

“TANGNA! Oh my God! Saang planeta galing yung images na yun?” Bigla akong
napatingin sa dibdib ko. Well, they still look the same pero... Tiningnan ko ang
ano ko. “Oh my goodness! What have you done, Gianna?!”

Gusto kong ibagok ang ulo ko sa pader. Hindi ko kaya ang mga nangyari. Saan
nanggaling yung naghubad ako sa harapan ni Redley. Did it actually happen? Bakit
ako maghuhubad sa harap ni Red? Kunyari lang bang demure ako pero ang totoo ay puno
ako ng kalandian?

“Pero pwedeng panaginip lang yun.” I told myself. “Pwedeng napanaginipan ko lang
tapos...tapos...syete! Parang totoong nangyari yun eh! Pero hindi, pinalaki akong
matino ng mga magulang ko kaya sigurado akong hinding-hindi ko yon gagawin! Tama!
It didn’t happen...siguro...siguro panaginip ko lang yun at dahil sobrang lasing
ako kung anu-anong kabobohan ang pumasok sa utak ko!” Natataranta kong sabi.

Hindi ko alam kung memories ba yun o imagination lang. Nakakaloka. Pero kampante
akong hindi nangyari ang mga yun. Baka may napanuod lang akong palabas sa TV o
nabasang libro na ganun ang plot tapos pumasok sa utak ko at nagwala na yung ideya
dun.
"It didn't happen! Period!" I determinedly announced.

Pagkatapos kong maligo ang dahan-dahan na umakyat ako sa kwarto ko. Ayokong
gisingin si Red kasi hindi ko alam kung paano ko sya haharapin. Sabihin na nating
kumbinsido akong hindi nangyari yung eksena sa banyo pero may pakiramdam ako na may
sinabi akong nakakahiya sa kanya. Call it gut feeling or whatever feeling pero
ramdam na ramdam kong may sinabi o ginawa akong ikakahiya ko habambuhay.

“Ikaw kasi, ang tanga mo, eh! May palasing-lasing ka pang nalalaman! Ang lakas ng
tama mo sa utak, di ka man lang nag-practice talagang umariba ka! At sa isang
lalaki ka pa talaga nakipag-inuman?! Shunga mo, Green!” I angrily murmured to
myself as I blow dried my hair. "Potek, bakit ba ang aga kong nagising? Nagugutom
kasi ako." I sighed.

Gusto kong kumain kaso hindi naman ako marunong magluto. Sa Sunday pa kami maggo-
grocery ni Red kaya walang laman ang refrigerator namin kundi ilang piraso ng
patatas, hilaw na isda at karne.

"Red...gutom na ako." I complained looking at him peacefully sleeping on top of my

bed. "Red..." I repeated but he didn't wake up. "Redley!"

Humiga ako sa tabi nya at kinalabit sya pero dedma, hindi sya gumising. "Ano ba
ito, ang sakit ng tyan ko eh, ang hapdi." I murmured. I tried going back to sleep
and closing my eyes but more hilarious and outrageous images flashed inside my
head.

“Ano ba yan! May hallucinogens kaya ang Red Horse? Baka naman kasama sa epekto nya
ang maging super hyperactive ang imagination ng isang tao. Kaya ba ang tag line nun
ay ito ang tama kasi para kang sinapok sa ulo at magiging baliw ka for a few hours
ay kung anu-anong kaganapan at eksena ang makikita mo?” I mumbled to myself.

I felt Red move as he pulled me closer towards him. I turned my head to look at his
face. Tulog na tulog sya. “Redley....” I whispered but he did not stir. “Redley,
kung ano man ang ginawa ko o sinabi ko, sa atin lang yun, ha? Kapag talaga
nagkaroon ako ng scandal nang dahil sayo isusumpa ko talaga pati mga apo mong
singkit sa talampakan. Mangako ka!" I said as I took his right hand and put it
against his heart. "Ayan, cross your heart and hope to die." I said.

“Hm...” He mumbled something incoherent and my gaze shifted to his lips. In

fairness naman kay Red, ang pula ng mga labi nya. Nakaka-insecure. Parang labi ng
mga Korean actors na nakikita mo sa Korean dramas—yung tipong mukhang perfect pa
rin at ang sarap kagat-kagatin? Ganun yung sa kanya.

“Ang ganda naman ng shape ng lips mo, kajirits. Sana naging babae ka na lang,
siguro mas bet kita. Siguro best friends tayo forever kung naging girl ka. Siguro
naikwento ko na sayo lahat-lahat kahit kaliit-liitang sikreto ko sa buhay. Madaldal
naman ako sa mga taong close ko, eh. Tingnan mo kahit lalaki ka, ang daldal ko
sayo.”
Gumalaw ang mga labi nya na para syang nagsasalita pero wala naman syang sinasabi
kaya lumapit ako sa kanya. “Ano yun?” Tanong ko. “Anong sinasabi mo?" I frowned.
"Praning naman tong isang to, akala ko nagsasalita." I grumbled. Biglang may naisip
na naman akong kalokohan.

"Ano ulit? Ah, guilty ka kasi talipandas ka tapos hinalikan mo ako? Sisingilin kita
nang mahal dahil sa pagiging lapastangan mo. Akala mo nakalimutan ko na yun?
Sumusobra na yung mga biro mo, ha. Ano? Ah, bakla ka kaya walang malisya yun at
inggit ka lang sa ganda ko? Oh, I see. Ah, gandang-ganda ka sa akin talaga? Hindi
ka nagsasabi ng kasinungalingan? Grabe ka naman!” Natatawa na ako sa mga sinasabi
ko pero aliw na aliw akong magkunyaring may naririnig sa kanya. Inisip kong kahit
man lang sa ganoong paraan ay makaganti ako kay Redley, para kasing kung naka-tally
yung balahuraan namin ay lamang na lamang na sya sa bilang.

Lumapit pa ako nang kaunti sa kanya at pinitik ko ang ilong nya. Bigla syang
sumimangot at muntik na akong tumawa nang malakas. “What? Talaga? Oh my, what a
revelation! As in? Di ka pa tuli? Grabe na ito, supot ka pala. Gosh! Tsk, tsk,
tsk...okay lang yan, your secret is safe with me.” Hindi ko na napigilan ang sarili
ko at natawa na akong tuluyan. Mabuti na lang talaga at mukhang lasing na lasing
ang loko kaya NR sya o no reaction.

“Umamin ka na kasing kahit bakla ka ay sexing-sexy ka sa akin at sising-sisi ka

kasi tinawag mo akong Victoria na walang model. Oh... insecure ka lang sa ganda ko
kaya mo nasabi yun? Okay, I forgive you. Ganyan ako, eh, mabait akong tao. What?
Grabe ka naman, magsabi ka lang kung alin sa mga damit ko ang gusto mong hiramin at
di rin naman ako madamot, pagbibigyan kita. What are friends for, di ba?”
Napahagikgik ako sa mga pinagsasabi ko. Bigla syang sumimangot at lalo akong
natawa.

“Kagatin ko kaya yang labi mo para magmukha kang ewan bukas?” I asked but he
remained motionless. “Teka, lagyan ko na lang ng drawing ng nunal. Wait lang kukuha
akong pentel—“

“Ang ingay mo, Green.” He suddenly spoke but his eyes remained closed. I stared at
him for minutes but he did not move or say anything again.

"Gising ka ba?" I asked but he did not respond. “Baka naalimpungatan lang to.” I
whispered to myself. "Red....hoy...."

Nainis ako bigla kasi gutom na gutom na ako. Hindi man lang nya naramdamang
mamamatay na ako sa gutom. Bwisit kang best friend ka, eh! Kainis!

"Kapag ako talaga naasar sayo kakagatin ko talaga yang labi mo eh. Tingnan natin
kung hindi maasar yung Gem na yun. Ano? Ano? Lalaban ka? Lalaban ka? Pektusan kita
eh." Nagbuntong-hininga ako. Ang hirap naman nitong gutom na gutom ka na tapos
hindi ka man lang makakain. Mommy! Nagugutom na ako! Ito kasi si Red eh! Inis na
inilapit ko ang mukha ko sa kanya.
Hindi ko alam kung bakit ko yun ginawa. Nabaliw na yata talaga akong tuluyan pero
bigla ko na lang ipinulupot ang mga braso ko sa leeg nya at hinalikan sya sa labi.
Nagulat ako sa ginawa ko pero ang lalong ikinagulat ko ay noong gumanti na sya ng
halik pero hindi ako bumitaw.

=================

Chapter 21

Masarap humalik si Red. Lasang ubas na ibinuro sa alak. Hindi ko alam kung paano ko
nalasahan. O kung ano ang lasa ng ubas na ibinuro sa alak. Ang hula ko ay lasing pa
rin ako kaya ang pakiramdam ko ang sarap ng mga labi nya. Iyon din siguro ang
dahilan kung bakit nakikipaghalikan ako sa kanya. Kahit hindi naman ako marunong.

But it felt right and perfect and I couldn’t help but sigh against his eager mouth.
His lips felt soft and warm as they repeatedly teased and played with mine. I loved
how he made me feel as if he couldn’t get enough of mouth yet he remained gentle
and persuading at the same time.

He was holding me tightly like he was afraid that I’d suddenly bolt out of his
embrace. But leaving his arms was the furthest from my mind. I was satisfied to
drown happily in his hug. I wondered fleetingly why the kiss felt perfect when I
didn’t have prior kissing experience and according to him, he never had a
girlfriend.

“Green...” I heard him whimper my name or maybe I just imagined he did. Hindi na
kasi masyadong malinaw sa akin kung alin yung imahinasyon, kung saan nagtatapos
yung panaginip at kung kailan nagsimula ang realidad. Everything was a jumbled mess
inside my head.

“Teka, Red...” I protested feebly but he rubbed his tongue against my parted lips
and they opened willingly to give him full access as I surrendered completely to
his delightful torture. He rolled me onto my back and I only realized that he was
on top of me when we finally parted for air.
“Anong ginagawa mo dyan?” Parang tangang tanong ko sa kanya. Ayoko yung posisyon
namin, parang masyadong makasalanan at pakiramdam ko kapag nangumpisal ako sa pari
ay baka isang milyong dasal ang ipagawa sa akin.

“Ano sa tingin mo?” Nakakaloko nya ring tanong. Tumitig sya sa akin at hindi ko
alam kung dapat ko bang ibaba ang tingin ko. Dapat ba akong mahiya? Dapat ba akong
matakot because that kiss broke whatever illusion I had that we were just friends?
I felt the pad of his thumb caressed my lower lip before he moved to kiss me on the
forehead. He slid off me and settled beside me. “Gutom ka na?” He asked and I shook
my head before I turned away from him.

Hindi ko alam kung dapat ba akong magsalita o sumagot. Naisip kong maglasing-
lasingan na lang para kunyari hindi ko maalala yung nangyari. I was engulfed in
embarrassment and swamped in the uneasy realization that I was the one who ended
the friendship and opened the door for us to be lovers. It was me who initiated the
kiss. And it wasn’t just a kiss, it was something torrid and sweltering.

“Green? Humarap ka sa akin, please.”

“Hindi ako gutom.” I mumbled and heard him sigh.

“Mag-usap naman tayo, Green.”

“Ayoko.” I heard myself say.

Biglang gusto kong umiyak kasi nalilito ako. Nalilito ako sa nararamdaman ko. Ano
ba talaga ang tingin ko kay Redley? Why did I allow him liberties that I did not
even think about giving my ex? Ano ba ito, on the rebound ako? Sigurado ako sa
nararamdaman ko noong sinabi ko sa kanyang ayokong maging higit pa kami sa pagiging
magkaibigan. I would rather keep him at arm’s length. I would rather not complicate
things between us.

Narinig kong nagbuntong-hininga sya uli bago nya ako niyakap mula sa likod at yung
pinigilan kong mga luha, ayun nag-alpasan na. "Green...."

"Ayoko sayo!" Parang akong batang nagtatampo pero dahan-dahan nya akong hinila para
humarap sa kanya.

“Wag ka nang umiyak. Bakit ka ba umiiyak?” He asked as I sobbed against the crook
of his neck. “Gusto mo bang kumain sa labas? Hindi ba gusto mong kumain sa
Technopark? Halika, punta tayo doon. Di ba sabi mo gusto mo iyong puntahan?”

“Lasing pa ba ako?” I asked in a whisper and he paused.

“Sa tingin mo lasing ka pa ba?” He smoothed my hair from my face.

“Hindi ko alam.” I answered him truthfully. “Pero bakit naman kita hahalikan kung
hindi ako lasing?” I queried and his hand stilled before he laughed. “Anong
nakakatawa?”

“Naaliw ako sayo.”

“Salamat, ha. Langhiya ka.” I replied and he laughed harder before he expelled a
heavy breath. Using his thumb, he tilted my face up until we were at eye-level with
each other.

“Ayokong umiiyak ka. Bakit ka ba umiiyak?”

“Kasi...”

“Kasi?”

“Kasi feeling ko na-devirginize ako!” Ngumawa na ako nang bongga. “Sabi sa akin ni
Mommy dapat di daw ako nakikipaghalikan sa lalaki hangga’t di pa kami kasal or else
hindi na nya ako irerespeto!”

“Ano ka ba.” He chuckled before he kissed the tip of my nose. “Sa tingin mo hindi
kita irerespeto? Tama na iyak. Mamumugto na talaga ang mga mata mo nyan, sige ka.”

“Ikaw kasi eh!”

“Sige na, kasalanan ko na.”

“Binabastos mo ako!”

“Hindi, ah.”

“Kiniss mo ako! Tapos may tongue pa! Hindi na ako pure!” I wept and he laughed
harder. “Loko-loko ka!” I knew that the kiss earlier wasn’t his fault. I kissed him
first. But I was too ashamed to take the blame.

“Pure ka pa rin. Normal lang naman sa dalawang taong may gusto sa isa't isa ang
maghalikan.”

“Excuse me, ha, pero wala akong gusto sayo.” Bigla akong napatahan sa pag-iyak sa
sinabi nya. Feeling talaga itong isang to, eh!

“Green, naman. Halatang-halata na may gusto ka sa akin. Yung response mo pa lang

kanina—“

“Lasing ako!”

“Hindi ka na lasing. May hangover pa siguro, oo, pero lasing? You’re sober and you
kissed me.”

“Whatever.”

“Totoo. Bakit ba kasi hindi mo aminin na may gusto ka rin sa akin?”

“Dapat sa pagmumukha mo ako sumuka kanina para nahulasan ka. Mas matindi pa yata
ang tama ng alak sayo, eh.”

“Sumuka ka kanina?”

“Oo, pero wala akong maisuka.”

“Sana ginising mo ako.”

“Bakit? Ikaw ang susuka para sa akin?”

“Napakapilosopa mo talaga, Gianna.” He laughed softly. “Nagising lang ako nung

salita ka na nang salita. Naalimpungatan ako at ang akala ko ay may ibang tao sa
loob ng kwarto maliban sa ating dalawa. Ang akala ko talaga ay may kausap ka.”

“Ang creepy naman kung may kausap ako tapos nakahiga ako sa tabi mo? Eh di, ibig
sabihin katabi din natin sya. Nakakapangilabot.”

“Kaya nga gumising ako para sapakin ko sana pero ikaw lang ang nakita ko.”

“Ang weird mo.” I mumbled.

“Green...”

“Ano?”

“Pwede ka bang ligawan?”

“Gago.” I replied and he laughed.

"Sige na, ito na nga eh, humihingi ako ng permiso sayo."

“Liligawan mo ako? Nasa iisang bubong kaya tayo! Paano ka aakyat ng ligaw? Aakyatin
mo ako dito sa kwarto ko? Nakakaloka! Ang dami mong pauso.”

“Mas mabuti ngang nasa iisang bahay tayo para napagsisilbihan kita at makita mo na
kaya kitang alagaan.”

“Langya, umaalipin.”

“Nanliligaw nga.”

“Iligaw kita dyan, eh. Tsaka, nanliligaw ka habang nakayakap sa akin? Ang tindi mo
namang maka-tsansing.”

“Ikaw nga nililigawan ko pa lang pero naghuhubad na sa harapan ko—“

“Kadiri ka! Bawiin mo yung sinabi mo!” I protested angrily and he laughed before he
threw a leg over mine. “Bawiin mo, Redley! Naiinis na ako sayo!”

“Wala namang nangyari.”

“Maygahd! How dare you! Binosohan mo ako!”

“Pinilit mo akong bosohan ka. Hindi mo kaya ako pinapalabas sa loob ng bany—“

“Sinungaling ka! Ayoko na! Umalis ka dito! Nakakainis!” Itinutulak ko sya palayo
pero lalo nyang hinigpitan ang yakap nya sa akin at tawa sya nang tawa. “Bitiwan mo
ako kundi lagot ka sa akin!”

“Peace na, Green. I was just kidding. Hindi ka naghubad sa harap ko at hindi ka
naligo habang nasa loob ako ng banyo. Biro lang yun.” He said and I pulled at his
ears. “Aray, masakit.”

“Walanghiya ka, ang lakas mong mag-trip! Akala ko talagang naghubad ako sa harap
mo!”

“Bakit, anong gagawin mo kung...”

“Kung ano?”

“Kung nakita ko na nga lahat sayo?” He asked grinning and I hit his shoulder with
my fist.
“Kadiri ka! Manyak! Bastos!”

“Bawal bang magtanong ng hypothetical question? Kunyari nga lang, di ba? What are
you going to do?”

“Nakita mo ba talaga?! Yung totoo?!”

“Hypothetical question nga, eh.” He answered. “Sagutin mo na para tumayo na ako

dito at maipagluto na kita. Alam kong gutom ka na.”

“Ayokong sagutin!”

“Bakit naman?”

“Bwisit ka, Red! Ang galing mong magpaikot ng utak! Ayoko na sayo talaga!” I yelled
at him and he laughed before hugging me to his chest.

"Ganun? Ayaw mo na sa akin? Di mo na ako lalabs?" Nakangisi nyang tanong.

"Lalabs mo ang mukha mo, para kang timang!"

"Akala ko ba, lalabs mo ako?"

"Potek, Redley! Lalabs? Ang baduy mo, ha!" Bulyaw ko sa kanya at tumawa sya nang
malakas. "Teka lang baba lang ako at kukunin ko yung walis para ipalo sa ulo mo!"

"Ikaw naman, di ka na mabiro."

"Hindi ako nakikipagbiruan sayo!"

“Sige po, sorry. Matulog ka ulit. Gigisingin kita kapag nakapaghanda na ako ng
agahan.” Sabi nya bago sya umaktong tatayo. Ano ba yun? Totoo kaya yung mga naalala
ko o panaginip lang? Baka naman nag-burles talaga ako sa harap nitong si Redley at
inabutan ko talaga sya ng panty! Hinawakan ko sya sa braso at nagtatakang humiga
sya ulit sa tabi ko. “Ano yun?”

“Red naman eh!”

“O, bakit?”

“Yung totoo, anong nangyari kagabi?”

“Nag-inuman tayo at nalasing tayo.”

“Yun lang?” I questioned. “Walang kakaibang nangyari tulad ng...ano...ng...”

“Ng ano?”

“Basta!”

“Eh paano ko naman malalaman kung hindi ko alam kung ano ang gusto mong malaman? Be
specific.” He answered and I worried my lower lip. “Ano ba ang gusto mong itanong?”

“Kasi...” Bwisit! Paano ko ba itatanong yun? Alangan namang itanong ko kung

binalandra ko nga ang katawan ko sa harap nya? Kainis! Napaka-ungentleman! Di man
lang makaramdam! Isip-isip ko habang tinitingnan sya.

“What is it, Gianna?”

“Ano...” I murmured and he sighed.

“Anong ano?”

“Pinaliguan mo ba ako?” I timidly asked and his brow arched.

“Bakit mo naman naitanong?”

“Kasi...kasi...parang ano...”

“Parang ano?”

“Napanaginipan ko na pinaliguan mo daw ako.” I lied.

“Hm...”

“Magsabi ka ng totoo.”

“Oo.”

“Ha?”
“Oo, pinaliguan kita—aray!”

“Bakit mo ako pinaliguan?! Yaya ba kita?! Mommy?! Eh di hinawakan mo yung katawan

ko! Kadiri ka! Pervert!” Pinagpapalo ko sya ng unan. “Alam mo bang wala pang
nakahawak sa katawan ko?! Pati nga Mommy ko—“

“Congrats sa akin kung ganun—aray! Ang bigat ng kamay mo. Ang sakit mo namang
mamalo.”

“Ayoko na! Uuwi na akong Cebu!” I shouted as he quickly grabbed both of my hands.
“Bitiwan mo ako, shit ka!”

“I know you’re embarrassed and I’m sorry. But that’s what happened. You took off
your clothes in front of me.”

Gusto kong maglaslas sa hiya. Mabuti sana kung di ko maalala kaya lang naalala ko.
At kahit gusto ko mang isiping bangungot lang yun, ramdam ko na totoong nangyari. I
averted my face as I pulled my hand free from his grasp before I sat up and quickly
crawled towards the edge of the bed.

“Green, come on. Let’s be mature about this...”

Mature? Mature?! Seryoso sya? How can you be mature when I did something so
freakingly immature and humiliating like taking my clothes off in front of him?!

“Green, please...” He got up, too, when I pulled my trolley bag from under my bed.
“Green, stop. Green, please.” He pulled me into his embrace.

Gusto kong magpakamatay sa hiya. Ano bang pumasok sa isip ko? Binigyan ko talaga
sya ng live show. At ang matindi, naalala ko nang pinapaliguan nya ako. Naalala ko
kung paano nya pinipikit ang mata nya at gaano sya kahirap sabunan ang buong
katawan ko. Gusto kong umakyat sa isang mataas na building sa Makati, uminom ng
lason at maglalaslas habang nagpapatihulog ako pababa.

“Bitiwan mo ako, Redley.” I muttered under my breath.

“Ayoko.” He whispered against my hair. “Please, calm down. Ako lang ito, wala kang
dapat ikahiya sa akin—“

“Wala akong dapat ikahiya sayo? Bakit, sino ka ba? Kaanu-ano ba kita at hindi ako
mahihiya dapat kahit maghubad ako sa harap mo?!” Gumaralgal ang boses ko at naiiyak
na naman ako.

“Shh...tama na.” Hinigpitan nya ang pagkakayakap nya sa akin habang tumulo na nang
tuluyan ang mga luha ko. “Tama na. Sorry. Kasalanan ko lahat. I should have refused
to drink with you. Alam kong hindi ka umiinom at hindi mo pa naranasang uminom,
dapat naisip ko yun.”

“Ayoko na dito! Gusto ko nang umuwi sa amin!”

“Paano naman ako kung uuwi ka?”

“Eh di dito ka pa rin!”

“Malulungkot ako.”

"Kasi ginagawa mo akong clown, badtrip ka!"

"Alam mong hindi yan totoo."

"Bitiwan mo ako! Gusto ko nang mag-empake!"

"Green..."

"Let me go!"

“Green, please. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko o kung paano ka

pakakalmahin. Ang alam ko lang dahil sa nangyari ay ramdam kong dapat kita lalong
ingatan. Ang alam ko lang ay dahil sa mga pinaggagawa mo kagabi, na-realize ko na
hindi simpleng pagkagusto na lang itong nararamdaman ko sayo. I want to be
responsible for you. I want to be the only person who’ll see that crazy, quirky,
yet adorable side of Gianna. At ang nasa isip ko lang ngayon ay kung paano
sisiguraduhing hindi ka umalis sa tabi ko kasi kapag nangyari yun, shit, guguho
talaga ang mundo ko.”

“Tangna, ang korni mo. Ito piso, bumili kang patatas at balatan mo na rin."

“Baliw ka pero mahal kita."

“Maniwala ako sayo." Sagot ko pero bigla akong napahagulgol. Hindi ko man lang alam
kung bakit ako umiiyak. "Badtrip talaga, oo!" Naasar na bulong ko.

"Tears of joy ba yan?"

"Bwisit."

"I love you."

"Go to hell."

"I love you and I'll continue to love you come hell or high water."

"Shut up because you are needlessly making me cry!"

"It's because you feel the same way and you're scared."

"Ang dami mong alam, Redley!"

"Oo nga. Alam ko ring—“ Hindi na nya natapos ang sasabihin nya kasi tumunog ang
telepono ko. Kinuha ko sa ibabaw ng side table at napakunot ang noo ko noong nakita
kong tumatawag ang Kuya ko sa akin. The first thought inside my head was there was
an emergency at home and I immediately swiped my screen to take his call.

"Kuya! Bakit? Okay lang ba sina Mommy at Daddy? Okay lang ba kayong lahat dyan?"

"Oo. Okay lang."

"Ngeek, eh bakit ka tumawag ng madaling araw?" Napatingin ako sa digital alarm

clock na nasa ibabaw ng mesa katabi ng kama ko. "Mag-a-alas singko pa lang, Kuya.
Ano yun?"

"Wala. Nagtataka lang kami kung sino yang lalaking kayakap mo dyan sa kwarto mo."
Sagot ng Kuya ko. Mahilig mag-joke ang panganay kong kapatid kaya natawa ako sa
sinabi nya.

"Kuya, ano yan, joke?" I laughingly asked.

"Joke lang ba? Pakibuksan ang gate mo. Nandito kami sa baba." He replied and I
heard a muted thud as I dropped my phone on the floor.
=================

Chapter 22

Pakiramdam ko ay nahulog ang puso ko at lahat ng nerbiyos ko ay umakyat sa ulo ko

at mababaliw na ako sa kaba. Hindi ako nakagalaw kaagad at napatingin ako sa
bintana. Shit! Kita ba kami? Naisip ko habang si Redley naman ay pinulot ang
telepono ko sa sahig.

“Green? Ano yun? Anong nangyari?” He sounded very concerned. “Okay lang ba ang mga
tao sa inyo?”

“Red!” Gusto kong tumili sa takot. “Red!”

“Ano?”

“Kita ba tayo sa labas?”

“Ha?”

“Nakikita ba tayo from the gate? Frosted glass naman yang bintana di ba? Posibleng
nagbibiro si Kuya o kaya ay talagang kita tayo—“

“Green, ano yun? You’re not making sense. Calm down. Anong sinasabi mo?”

“Sa gate! Kita ba tayo?” Natataranta kong tanong. Ang hirap pala ng sobrang
nerbiyos, hindi ko tuloy alam kung alin sa mga takot ko ang uunahin ko. Nagulat ako
kasi biglang pumunta si Redley sa bintana at dumungaw. “WAG!” I screamed as he
froze. “Oh, shit!”

“May mga tao nga sa baba.” He sounded more confused.

“Ano ka ba! Mga Kuya ko yan!” I hissed angrily at him and he turned to look at me.
“Langya ka naman, eh! Bakit ka tumingin sa labas?!”

“Aba, malay ko. Hindi mo naman sinabi kaagad.”

“Pahinging lubid, pahinging lubid!”

“Bakit?”

“Magpapakamatay na ako! Anong sasabihin ko! Redley! Maygahd! May blade ka ba dyan?”
“Green!” Narinig ko ang boses ng pangalawa kong kapatid at parang nasusuka ako na
naiihi. “Green, open the gate!”

“Magtago ka! Bilisan mo! Magtago ka! Dito! Dito sa loob ng closet!” Binuksan ko ang
aparador ko pero nakatingin lang sa akin si Red na para bang nababaliw na ako at
balak ko syang gawing damit at itupi sa loob ng cabinet. “Redley!”

“Green, hindi ako kasya dyan. Kita mo nang ang laki-laki kong tao talaga
pagkakasyahin mo ako sa cabinet mo? At bakit pa ako magtatago? Nakita na ako ng mga
Kuya mo—“

“Gianna!” Nagulat ako kasi sumigaw na ang Kuya ko.

“Pababa na po!” I replied as I ran out of my bedroom. Narinig sumunod sa akin si

Red at gusto ko syang sigawan sa asar. Anong klaseng pag-iisip ba meron ang taong
ito? Talagang ipapahamak nya ako?! I furiously thought to myself as I turned my
head to glare at him.

“Haharapin ko sila. Wala tayong ginagawang masama.”

“Anong wala?! Nagli-live in tayo!” I hissed and he arched a brow. “Sa tingin mo
maniniwala ang mga Kuya ko na wala tayong ginagawang—“

“GIANNA!”

“Andyan na po, Kuya!” I replied as I fumbled with the main door’s locks. Sa sobrang
taranta ko ay hindi ko na mabuksan at si Red na ang nagbukas para sa akin.

“Dyan ka lang.” Sabi nya at naloka ako noong lumabas sya para ipagbukas ng gate ang
mga Kuya ko.

My God! Lasing pa yata si Redley! Ang tapang-tapang naman nitong Intsik na ito
ngayon! Diyos ko po baka bugbugin ako ng mga Kuya ko! I thought panicking.

Umupo ako sa sofa at tumayo ulit noong narinig kong bumukas ang gate. Sa sobrang
kaba ko ay nanginginig ako at bigla akong nakaramdam ng lamig. Tatakbo dapat ako sa
itaas para kumuha ng jacket pero bigla silang pumasok sa loob.

“Hi, Kuya.” Alam kong nakangiti ako pero ramdam ko na mukha akong nakangiwi. At
talagang kumpleto sila, apat silang dumalaw sa akin. I knew that I should feel
moved by their gesture but I was too scared to feel anything else other than fear.

“Maupo po kayo.” Redley offered before he sat down beside me. Umupo rin ako noong
umupo na sina Kuya.
Walang nakatingin sa akin sa kanilang apat, lahat ng atensyon nila ay nandun kay
Redley na cool na cool lang at hindi yata nya alam na iyon na ang katapusan ng
buhay nya.

Naku, Red paano ko sasabihin sa mga magulang kong pinatay ka ng mga Kuya ko?! Ni
hindi ko nga alam ang pangalan ng Mommy at Daddy mo o kung saan kayo sa Laguna?!

“Anong pangalan mo?” My eldest brother, Kuya Blue, asked. Thirty-six years old na
si Kuya at parati syang napagkakamalang tatay ko. Mukha kasing mas seryoso pa sya
kay Daddy kung titingnan mo sya pero ang totoo, sobra syang palabiro. Sa tindi ng
pagiging joker nya ay akala yata ng mga nililigawan nya nagbibiro pa rin sya. Ayun
tuloy, single since birth ang kanyang drama.

“Griffin Redley Tan Yu po.” Sagot ni Red. Aba ang taray, talagang binuo! Isip-sip
ko.

“Bakit ka nandito sa apartment ng kapatid ko?!” Pasigaw na usisa ni Kuya Garnet.

Pangatlo sya sa aming magkakapatid, thirty-two years old at legendary ang pagiging
mainitin ng ulo nya. Ang sabi ni Mommy ay sobrang init daw kasi ng panahon noong
ipinagbubuntis nya si Kuya kaya tuloy hot din ang pag-uugali ng kapatid ko. May
tatlong tattoo sa balikat si Kuya Garnet at kung titingnan mo ay mukha syang bagong
layang preso—may kahabaan ang buhok, malaki ang katawan at parating nakasimangot.
Pero sa kanilang apat ay sa kanya ako pinakamalapit. Alam ko kasi kung paano sya
lambingin.

“Dito po ako nakatira.” Sagot ni Red at gusto kong maglupasay nang bongga. Bakit
nya sinabi? Hindi ba pwedeng mag-deny sya kahit minsan lang? Oo, nandun na ako na
mabait syang tao pero magsinungaling naman sya kahit isang beses!

“Ano?!” Sigaw ni Kuya Garnet at napatayo ako sa kinauupuan ko. “Buang man diay ning
tawhana! Diri sya nagpuyo kauban ni Green?! Unsang klase nga kabuang man ni?!”
(Baliw pla itong lalaking ito! Dito sya nakatira kasama ni Green?! Anong klaseng
kalokohan ito!)

“Kuya...”

“Ayaw ug sabat-sabat dinha! Ikaw, ha, naabot lang ko ug Manila nagbinag-o na ka?!
Naa kay kaubang lalaki dinhi sa balay nimu?!” (Wag kang sabat nang sabat! Ikaw, ha,
nakarating ka lang ng Manila nagbago ka na?! May kasama kang lalaki dito sa bahay
mo?!)

“Garnet, tama na yan. I am sure Green has an explanation for this set-up.” Sabi ni
Kuya Cyan. Sya ang sumunod kay Kuya Blue, thirty-four years old, pinakamatangkad sa
lahat ng mga Kuya ko sa height na 6’1” at sya ang kapatid kong hindi makaget-over
dun sa ex-girlfriend nyang sumama sa isang Amerikanong na-meet nya lang online.
Mabait si Kuya Cyan, sa sobrang bait ay muntikan na syang pumasok sa seminaryo pero
nakita nya si Ate Shara at tinamaan sya nang todo. Yun nga lang, iniwan din sya
kaya sayang ang effort.
“Explain yourself, Green!” Hirit ni Kuya Indigo. Tulad ni Kuya Blue ay single since
birth din itong bunso kong Kuya. Thirteen years ang gap naming dalawa at tinutukso
ko sya dating bakla kasi sobra syang metikuloso sa katawan at malinis sa gamit.
Conyo ang kapatid kong ito at ang hilig mag-English. “Why are you living with this
boy here? Is he your boyfriend?”

“No, he’s not.” Napa-English tuloy ako nang wala sa oras. Gusto ko sanang magbisaya
but I thought that it would be rude to speak in a language that Redley was not
familiar with. “He’s a friend.” I said. Tumango-tango ang panganay kong kapatid
pero masama pa rin ang tingin nya kay Red.

“Unsay he’s a friend? Pagkagwapa ba nimu! Naa kay uyab unya naa pa gyud kay friend
nga laki?! Kiniat-kiat na man lang nang imu!” (Anong he’s a friend? Ang ganda mo
naman! May boyfriend ka tapos may friend kang lalaki?! Paglalandi na lang yang
ginagawa mo!)

“Garnet...” Sabat ni Kuya Blue.

Hindi ko na napigilang umiyak kasi alam kong kahit anong klaseng paliwanang ang
gawin ko, hindi sila maniniwala. Kahit naman siguro ako ang nasa posisyon nila,
pagdududahan ko rin kung ano ang namamagitan sa amin ni Red. Pinipigilan kong
humikbi at yumuko na lang ako kasi ayokong makita nila akong umiiyak.

“Excuse me, po.” Red said. “Alam ko naman pong kaduda-duda itong sitwasyon namin at
alam ko rin po na kahit ano pong sabihin namin ay hindi po kayo maniniwala. So let
me start by saying that I like and respect your sister.” He added. I didn’t dare
look up to check my brothers’ reactions even when I was dying to.

“Anong ibig mong sabihing you like and respect our sister? So something is going on
between you two?” Tanong ni Kuya Indigo.

“Daan ko pa! Kiniat-kiat lang gyud ni!” Kuya Garnet exclaimed (Sabi ko na! Landian
lang talaga ito!)

“I’d like to think that something is going on between us, but please do not
misunderstand. The reason why I'm living with Green is because I had nowhere else
to go so she took me in.”

“Bakit? Taga-saan ka ba? At paano kayo nagkakilala ni Green?” Kuya Blue queried.

“Nasagasaan ko po sya.” I replied looking at them and saw them frown. “Noong unang
araw ko sa Diliman, nakipagkita ako kay Albert to surprise him. Pero ako yung na-
surprised kasi nakipaghiwalay sya sa akin. Ang sabi nya meron na daw syang iba—“

“Aba, ang gagong yun!” Kuya Blue interrupted.

“Tarantadong king inang yun, ah! Nasaan yun at babalian ko ng buto?!”

“Garnet, wag kang mura nang mura.” Saway ni Kuya Cyan. “Pero saan yun nakatira at
bibigwasan ko?” He added.

“Guys, shouldn’t we feel happy that Green finally broke up with that trash? I know
that he’s rude, I saw him being rude to an old woman once. Good thing, our little
sister here has finally moved on.”

“Indigo, ka daku ba sa imuhang problema. Nganung sige man ka ug inenglish? Amerkano

ka?” (Indigo, ang laki ng problema mo. Bakit ka ba parating nag-i-English?
Amerikano ka?)

“Tama na nga yan, Garnet, Indigo. Nagsasalita itong—ano nga bang pangalan mo?”
Tanong ni Kuya Blue kay Redley.

“Red po.” He replied.

“Red? Red talaga?” Parang ayaw maniwala ni Kuya Cyan sa kanya.

“Opo.”

“Green tapos Red.” Biglang tumawa si Kuya Garnet. “Merry Christmas!” He said and
Redley and I looked at each other.

“Thank you po.” Red replied and my brother cracked up. Napraning na yata si Kuya. I
thought watching my brother double over in laughter.

“Sige, ituloy nyo na ang kwento.” My eldest brother said.

“Ayun, umiyak ako sa asar at habang nagdadrama ako ay nasagasaan ko si Red. At

dahil nasagasaan ko sya ay hindi sya nakapagbayad doon sa boarding house na
titirahan nya sana kasi may nagbayad na iba.”

“Kaya po, nag-offer si Green na dito na muna ako tumira kasi wala na po akong
mahanap na bahay.”

“At saka, natatakot akong mag-isa, mga Kuya. Kasi noong pangalawang gabi ko dito,
may tatlong lalaki na nagtanong kung may kasama daw ako at kung wala daw ay pwede
nila akong samahan. Tinawagan ko si Red at sinamahan nya ako dito. Dapat kayo ang
tatawagan ko kaya lang alam kong mag-o-overreact kayo at baka pauwiin nyo pa akong
Cebu. Ayoko ring mag-alala sina Mommy.”

“Bakit hindi ka na lang bumalik ng Cebu?” Kuya Cyan questioned. “Bakit ka magtitiis
dito? Ang layo mo sa amin kaya hindi ka namin mabantayan.”
“Oo nga, Green. Bumalik ka na lang ng Cebu.”

“Kuya Cyan, Kuya Blue, ayokong bumalik doon. Ano yun, hiniwalayan lang ako ni
Albert ay uuwi na ako sa atin? Mabuti sana kung gwapo sya tanggap ko pa. Pero ang
pangit nya at talagang ipapangandalakan ko na kaya lang ako nag-Diliman ay dahil sa
kanya kaya ngayong wala na kami ay balik UP Cebu ulit ako.”

“Wag na nating pag-usapan yang Albert na yan at di ako interesado sa kanya.

Interesado ako dito kay Merry Christmas.” Kuya Garnet sounded calmer than he was
earlier. “Ilang taon ka na? Anong course mo? Tagasaan ka? Anong pangalan ng mga
magulang mo? Anong trabaho nila at kailan mo sila ipapakilala sa amin?”

“Ano ba yan, Kuya!” Hindi ko maiwasang magprotesta. Nakakaloka kasi ang kapatid ko.
At talagang kailangang dalhin ni Red ang mga magulang nya para ipakilala sa kanila?

“Eighteen na po ako. Pareho po kami ng course ni Green na Business Administration

and Accountancy. Taga-Laguna po ako pero medyo matagal na po akong hindi nakakauwi.
Ang pangalan po ng Daddy ko ay Emilio at ang Mommy ko naman po ay Leonita. Pareho
po silang may business, si Mommy po hardware, si Daddy po furnitures.”

“Intsik ka ba?” Tanong ni Kuya Blue at tumango si Red. “Hindi ba bawal sa inyong
magkaroon ng girlfriend na hindi Intsik?”

“At bakit matagal ka nang hindi umuuwi sa inyo? Malapit lang ang Laguna hindi ba?”
Usisa ni Kuya Cyan.

“Istokwa ka? Naglayas ka sa inyo? Bakit? Pilit ka ba nilang ipinapakasal sa babaeng

ayaw mo?”

“Kuya Garnet! Ano ba yang mga tanong mo!”

“Nanunuod ako nung ano, yung palabas tungkol sa mga Intsik, ano nga ba title nun?”

“Mano po.” Tugon ni Kuya Indigo.

“Ayun! Yun nga! Yung si Angel Locsin?”

“Crush ko yun.” Kuya Indigo said.

“Oo, ang sexy at ganda ng babaeng iyon at mapagkawanggawa. Pero may boyfriend yun.”
Parang nanghihinayang si Kuya Cyan na wala na syang chance kay Angel Locsin at
muntikan na akong maloka. Kung saan-saan na nakarating itong usapang ito! Ano ba
yan!
“Bakit hindi ka na umuuwi sa inyo, Red?” Kuya Blue asked and my other brothers
transferred their attention to Red again.

“Mahaba pong istorya.” Redley smiled.

“Okay, matagal pa kami dito kaya magkwento ka na.” Si Kuya Garnet talaga,
nakakaloka! Hindi ko keri!

“I would rather not talk about it.” Red sounded apologetic and my brothers frowned
at him. “I am not yet ready to talk about it.” He smiled at them again and Kuya
Cyan cleared his throat.

“Wag na nating pilitin.” He said when Kuya Garnet started to protest. “Pabayaan nyo
yung bata. Hindi naman sya obligadong ikwento sa atin ang buhay nya.”

“But he’s living here with Green, Kuya!” Sabi ng Inggleserong si Kuya Indigo. “We
have the right to know his backgrou—“

“Our sister obviously trusts him.” Kuya Blue cut him off. “Buti nga humarap at
hindi nagtago. Sya ang nagbukas ng gate. That should tell you a lot about the kind
of boy he is. Hindi sa okay ako sa kanya, kasi itong Gianna ay ayokong magkaroon ng
boyfriend hanggang magkwarenta pero basta ba wala silang kalokohang ginagawa dito
ay okay lang sa akin. At hindi ba’t temporary lang ang pagpapatira ni Green dito
kay Red?”

“Hahayaan nating tumira yang si Merry Christmas kasama ng bunso nating babae? Aba,
hindi ako makakapayag nyan!”

“I’m with Kuya Garnet. It isn’t appropriate that he should continue living with
Green.”

“Tama na muna yan at ako ay gutom na gutom na.” Interrupted Kuya Cyan. “Hindi pa
man din tayo marunong magluto lahat kaya mag-Jollibee na lang tayo."

“May mga danggit at pusit tayong dala, bakit di natin lutuin?”

“Wag na tayong mag-aksaya ng panahong prituhin ang mga yan dahil kung hindi sunog
ay paniguradong maganit kaya sayang lang.”

“Gusto ko ng pusit at danggit!” I happily exclaimed. “Red! Ipagluto mo kami ng

pusit at danggit!” Sabi ko kay Redley at tumingin lahat ng Kuya ko sa kanya.

“Marunong kang magluto?” Tanong ni Kuya Garnet.

“Oo, marunong sya. Masarap syang magluto.”

“May dala kaming sugpo at tuna, nasa loob ng ice bucket—“

“Ayan! Magsinigang ka, Red, please!” Ultramega pa-cute ang ginawa ko sa kanya kasi
gutom na gutom na talaga ako at ayoko nang lumabas para kumain.

“Okay.” Red answered before pushing to his feet. “Nasaan po yung ice bucket?”
Tanong nya sa mga Kuya ko. Dali-dali silang tumayo para ituro kung nasaan ang ice
bucket na dala nila. Tatlong Ice bucket? Ang dami naman! I thought as they helped
Red carry the ice buckets to the kitchen.

Binuksan ko ang TV para manuod ng balita samantalang silang lima ay busy sa kusina.
Umupo sa tabi ko si Kuya Garnet at tumayo ako para kumalong sa kanya. “Kumusta ka
na, baby girl?”

“Maganda pa rin.” I answered and he laughed.

“O, bakit nandito kayo? Hindi nyo tutulungan si Red?” Tanong ko sa tatlo kong Kuya
na lumabas mula sa kusina at umupo sa sofang nakaharap sa TV.

“Sya na daw bahala.” Kuya Blue replied.

“Gusto mo ba sya Green?” Kuya Cyan asked after nearly ten minutes of silence and I
sighed. Ang totoo, hindi ako sigurado. Hindi ako sigurado kung gusto ko ba si Red o
nangangailangan lang ako ng kasama.

“Hindi ako sure.” I finally replied.

"Pag-sure, uy!" Kuya Garnet said and I stuck my tongue out at him.

“Ganyan ba talaga sya? Ipinagluluto ka nya?” Tanong ni Kuya Blue.

“Oo, araw-araw. At saka sya din ang naglilinis dito, namamalengke, naglalaba at
namamalantsa.”

“Masyado mo namang inaalipin yung tao. Ang mga babae minsan, sadyang mapang-api.”
Sabi ni Kuya Cyan.

“Oo nga, hindi porke’t babae kayo ay ganyan na kayo.”

“Wow, kung makasabing mapang-api ang mga babae parang may mga girlfriends silang
nag-aapi sa kanila.” I retorted and they glared at me. “Ay, sorry.” I grinned.
“Dalhin mo sya sa Cebu, ipakilala mo kina Mommy.” Kuya Blue said.

“Ngeek, at bakit naman daw?” I objected.

“Talian mo na, sayang naman. Ang bait.”

“Ano ba yan, Kuya!”

“Wag ka nang choosy, Green, di ka kagandahan.”

“Excuse me, ha, Kuya Garnet! I beg to disagree! Maganda ako!”

"Maganda ka nga, burara ka naman. Ubos ang ganda points."

"I hate you na, Kuya Blue!"

"Peace, baby girl!"

“At ang pili mo samantalang sinagot mo nga yung mukhang uwang na Albert na yun. Ang
layo naman ni Merry Christmas sa kanya. Ano pang hahanapin mo? May itsura, taga-
U.P. kaya matalino, marunong magluto at inaalagaan ka—“

“Mga Kuya, Green kain na po tayo.” Tawag ni Red sa amin. Agad tumayo ang tatlong
Kuya ko.

“Tumayo ka na at tinatawag na kami ni Bayaw.” Sabi ni Kuya Garnet sabay tulak sa

akin.

“Aray ano ba! At anong bayaw? Nakakaloka!” I griped. "Kuya!" I shouted but they all
ignored as they excitedly headed to the kitchen.
PLUGGING: pajama_addicts' Book-Signing Event. January 25, Sunday. National
Bookstore - SM Megamall, Building A. Registration starts 12 Nn See you!

=================

Chapter 23

Masarap magluto si Red. Kahit naman ako aminado dun. Binibiro ko nga sya dati na
wag nang magpatuloy sa pag-aaral at magtinda na lang ng pagkain sa Binondo. Ang
sabi ko noon ay paniguradong yayaman syang talaga kapag ganun ang ginawa nya.Hindi
ko aakalaing pati mga Kuya ko pala ay madadala nya sa pagkain. Kami na talaga ang
pamilya ng patay-gutom. Isip-isip ko.

Padabog na sumunod ako sa mesa at nauna nang umupo ang mga Kuya ko. Aapat lang ang
upuan ng dining table namin ni Red at pagdating ko doon ay wala na akong maupuan
kasi kinuha na ni Kuya Garnet ang nag-iisang monobloc chair at sumuksok sa tabi ni
Red para magkasya lang.

“Saan ako uupo?” I asked all of them and my brothers raised their heads from their
plates to look at me.

“Si bunso, paupuin nyo.” Utos ni Kuya Blue na nguya nang nguya. Ang nakakaloka ay
wala man lang tumayo sa kanilang lahat at patuloy sila sa pagsubo ng pagkain.

Ang mga kapatid ko ay typical na mga lalaki—mahilig kumain, walang finesse kung
ngumuya at maiingay. Hindi sila yung tipo ng mga lalaking napapanuod ko sa mga
Korean dramas na ang swabe at nakakakilig. Siguro yun ang rason kung bakit hindi
ako noon nagkaroon ng malisya kay Red dahil ganung-ganun ang mga Kuya ko katulad
nya—mahilig akong balahurain.

Noong nanligaw sa akin si Albert, na sa kasamaang-palad ay sinagot ko, he was so

different from my brothers. He was a year older than me at kahit naging kami na ay
hindi ko alam kung bakit ni kamay ko ay ayaw nyang hawakan. I used to see it as a
sign of respect kaya naman kilig na kilig na kilig ako sa kanya kahit pangit sya.
Huli na lang noong nalaman kong pinagbantaan pala sya ng mga Kuya ko na pakukuluan
sa kawang punung-puno ng mantika kapag hinawakan nya kahit dulo ng daliri ko. Ayun
tuloy, si Red na hindi ko naman boyfriend ang aking naging first in nearly
everything. Which, of course, was a relief dahil baka uminom na ako ng Zonrox kung
ang first kiss ko ay si Albert.

“Green, here, dito ka na umupo.” Narinig kong sabi ni Red at napatingin ako sa
kanya. Nakangiti sya at nakatayo sa likod ng upuan nya at hindi ko alam kung bakit
bigla akong kinabahan.

Ano ba yun? May utang ba ako dito at bigla na lang kumabog ang dibdib ko? I thought
to myself as he pulled his chair out for me. Pero sina Kuya? Dedma lang.
Ipinagpalit ako sa pagkain.
“Ang sarap. Dapat ganito ang Sinigang na Sugpo, hindi masyadong matagal niluluto
kasi tumitigas yung laman ng sugpo. Si Mommy kasi ayaw makinig at yung kusinera
nating si Ate Nimfa ay sya ang sinusunod.” Puno ang bibig ni Kuya Garnet pero
salita sya nang salita. Kung di lang ako sanay na nakikita syang ganun ay siguro
nadiri na ako sa kanya.

“Bunso, dun ka daw sa upuan ni Red.” Sabi ni Kuya Blue. “Teka lang, tapos ka na
bang kumain, Red?”

“Doon na lang po ako sa sala.” Sagot naman ni Intsik. “Kukuha na lang po ako ng
mangkok at kainin.”

“Sa sala na rin ako.” I volunteered immediately.

Kailangan naming mag-usap ni Redley. Hindi ko alam kung gaano katagal sina Kuya sa
bahay pero pakiramdam ko ay wala pa silang isang linggo doon dahil may mga trabaho
sila. Yun nga lang kumpanya ng pamilya namin ang pinagtratrabahuan nila kaya’t kaya
nilang mag-leave nang matagal.

“May ulam pa ba?” Tanong ni Kuya Indigo na may mga butil ng kanin pa sa labi.

“Meron pa po.” Agad- agad na kinuha ni Red ang malaking bowl na nasa gitna ng mesa
para salinan. Parang nakita ng mga kapatid ko ang true love nila noong nilapag na
ni Red ang ulam. “Mamaya po magluluto na lang po ako bago kami pumasok ni Green
tapos initin nyo na lang. Hindi po kasi kami dito kumakain ng tanghalian.” He added
and my brothers looked at him with smiles on their faces and flashed him thumb-up
signs. “Doon ka na sa sala, magdadala akong pagkain doon.” Bulong sa akin ni Redley
at tumango lang ako.

Hindi ako marunong mahiya kay Red pero ramdam kong namumula ang mukha ko pagkaupo
nya sa tabi ko. Rinig na rinig namin ang usapan ng mga kapatid ko na akala mo ay
hindi sila magkakatabi sa lakas ng mga boses nila.

“Okay ka lang?” Red asked as soon as he handed me my plate.

“Oo.” I answered unable to meet his gaze. “Ikaw ba?”

“Okay lang. Your brothers are cool.” He smilingly told me habang naririnig naming
nagtatawanan ang mga kapatid ko na para bang lasing sila at nag-iinuman sila sa
kanto.

Maswerte ako kasi ang nakagisnan kong buhay ay marangya. Pero sina Kuya, naranasan
nilang maglako ng pandesal at newspaper para may pambaon lang. My roots were not
really rich, pero mabuti na lang kasi nagsikap si Daddy na makatapos at nagtayo sya
ng sarili nyang business na sa awa ng Diyos ay lumago.
Pinagtapos nya ng pag-aaral si Mommy at ayun, magkatuwang silang nagtatrabaho. Ang
mga Lolo at Lola ko ang naatasang magpalaki sa aming magkakaptid habang kayod nang
kayod ang mga magulang ko. Ang gusto ko kay Daddy, kahit mga kapatid nya ay pinag-
aral nya rin noong nakaluwag sya at ang mga magulang nya ay binigyan nya ng
negosyo. Sabi nya kasi mabuti na daw yung tulungan nya silang makapagsimula para
hindi naman habambuhay dependent sila sa amin. Wala daw tao na gugustuhin na buong
buhay nya ay nanghihingi sya at umaasa sa awa ng iba.

Ganun kami nagsimula, mula sa baba kaya yung pamilya ko ay hindi sosyal tulad ng
ibang mayayamang pamilya sa Cebu. Cowboy kaming lahat, kung saan-saan kumakain at
sa kung saan-saan ay pwede mong dalhin. Kahit anong pilit kasi ni Mommy na
palakihin akong classy ay nakikita ko naman kung paano sina Kuya kaya wala rin.
Epic fail ang kanyang quest na gawin akong babaeng sosyalera.

Napatingin ako kay Red at nagulat ako kasi nakatingin din sya sa akin. “Bakit?” I
asked. I knew I sounded defensive and I hated how my heartbeat quickened.

“Wala lang.” He replied smiling.

“Ayokong nginingitian mo ako nang ganyan. Pakiramdam ko may masama kang balak.”

“Kung may masama akong balak sayo, eh di sana kagabi pa when you were drunk and
willing.” He sounded like he was joking but I did not find it funny.

Badtrip eh, di ko pa nga alam kung anong nangyari sa akin kagabi at kung anu-anong
kabalbalan ang mga sinabi at ginawa ko ay may bagong kaganapan na naman ang umaga
ko sa katauhan ng mga kapatid ko.

“Ayoko munang pag-usapan yang bagay na yan habang nandito sina Kuya.” I mumbled and
he chuckled.

“Okay.” He answered.

“Bakit parang tuwang-tuwa ka dyan? Anong nakakatuwa?” I couldn’t help asking. Iba
kasi talaga ang aura nya, para syang nanalong lotto sa sobrang galak. And it made
me uneasy.

Chos ka, Green! Ikaw ang lotto, ganun? Wag assuming, ha! I thought to myself as he
continued to smile.

“May naalala lang ako.” He replied.

“Bakit pakiramdam ko ay may kinalaman ako dyan sa mga naalala mo?”

“Ayan ka na naman, eh, pa-chicks ka na naman.” He teased and I frowned at him.

“Pero, tama ka, may kinalaman ka nga.” He gave me a wink and my frown deepened.
Hindi ko alam kung anong nangyari pero hinding-hindi na talaga ako iinom. Hindi ko
rin alam kung bakit para akong naligo sa malisya kagabi kasi lahat ng sinasabi ni
Red at ginagawa nya ay nabibigyan ko ng kulay. Which made me extremely
uncomfortable. Mas feel ko kasi yung nagbibiruan lang kami at nag-aasaran at hind
ako conscious kung maayos ba ang buhok ko o may muta ba ako sa mata. Para akong
nagdalaga bigla.

“Green?” Red's voice interrupted my musings and I blinked at him. “Masakit ba ang
ulo mo? What’s wrong? Bakit hindi ka kumakain? Ipagluluto ba kita ng chicken
tocino?”

Potek talaga. Bakit ba napaka-husband material mo? Parang ang sarap mong pakasalan—
what?! Green! Ano ka ba?! Kung anu-ano na lang yang iniisip mo! Si Red yan! Si
Intsik at wala kang gusto dyan!

“Hey...” He briefly touched my hand and it was corny how the part where his skin
touched mine felt hot.

Syet. Laslas na.

“Nagkakamalisya na yata ako sayo!” I blurted out because I was stupid like that.

"Ha?" He sounded surprised and amused. Gusto kong sabunutan ang sarili ko sa asar.
Ano ba, Green! Ang shunga mo talaga!

"Wala." I murmured.

“Well, that’s both good and bad. It’s good because that means that I stir something
in you other than friendship. Yun nga lang ay masama rin kasi ibig sabihin ay
maiilang ka na sa akin at baka umiwas ka na. Ayokong mangyari yun, Green.”

“Lasing lang yata ako kaya ganun. Di bale mamaya ay wala na to. At ang lalim ng
stir something in you other than friendship. Stir talaga? Kumukutsarita ang peg?”
I kidded and he laughed.

“Ganyan lang, ha. Walang ilangan. Kahit landiin kita paminsan-minsan ay wag kang
maiilang.”

“Para kang ewan.” I grumbled my reply. Grabe yung pamumula ng mukha ko. Bwisit kasi
si Red, ang galing mang-uto.

“O, kain.” Nilapit nya ang kutsara ya sa bibig ko at tinaasan ko sya ng kilay.
“Sige na, lumamig na yung sabaw kasi nagmumuni-muni ka pa dyan. Oo, nakita ko na
kung ano man ang iniisip mong nakita ko pero wag kang mahihiya sa akin, kung gusto
mo ay ipapakita ko rin sayo kung ano ang gusto mong makita.” He sounded so serious
that I was confused if he was joking or not. “Open your mouth, Gianna.” He
instructed as I stared blankly at him. “Say ahh...” He added and I wasn’t sure why
I obeyed. “Good girl.” He said.

Ang bagal mag-process ng utak ko. Parang kailangan ko syang i-ping kasi ang lag
nya. At habang nakatulala ako ay subo nang subo ng pagkain si Red at ako naman ay
kain nang kain.

“O, bakit mo sinusubuan yan?” Tanong ni Kuya Cyan na kinagulantang namin ni Redley.
“Ito naman si Green, nagpapasubo pa talaga.”

“Sinong nagpapasubo?” Usisa ni Kuya Garnet. “Si Gianna nagpapasubo? Aba, nagpapaka-
demure?” He laughed loudly. Lalong namula ang mukha ko sa hiya.

“Hindi kaya!” I protested.

“Sinong nagpapasubo?” Tanong ni Kuya Indigo at naiiyak na ako sa bwisit.

“Si Green yata.” Tugon ni Kuya Blue.

“Hindi ako nagpapasubo!” I scowled at all them.

“Hindi daw. Pagkagwapa gud sa akoang igsoon, uy. Asa gud ka kakita anang naay tig-
hungit niya unya naa pa gyud syay tigluto?” Teased Kuya Garnet. (Hindi daw. Ang
ganda talaga ng kapatid ko. Saan ka naman makakakita ng meron pa syang tagasubo at
meron pa syang tagaluto?)

“Hindi po, ganyan kasi talaga si Green, hindi morning person. Kaya ko sya
sinusubuan ngayon kasi sayang naman kung lumamig na yung sabaw.” Redley explained.

“Pagka-sweet ba, panghatag asin kay murag gibidli na ko.” Laughed Kuya Garnet. (Ang
sweet naman. Pahinging asin at parang nauumay na ako)

“Tama na yan, Garnet. Ikaw talaga. Green, kumain ka na. Hindi ba may klase ka
ngayon? May klase ba kayo ngayon?”

“Opo, Kuya Blue.” Red replied for me.

“Okay. Tapos ka na bang kumain, Red? Pwede ba tayong mag-usap?” Sabi ng panganay
kong kapatid at napatingin ako sa kanya.

“Okay po.” Tumango si Red. “Ilalagay ko lang po muna ang mga ito sa kusina.” Dagdag
nya bago tumayo at dinala ang mga pinggan sa kusina.
“Kuya, bakit mo sya kakausapin?” I couldn’t stop myself from asking. No matter how
they liked Red, my brothers would forever look after my welfare. At alam kong para
sa kanila hindi maganda na magkasama kami sa bahay ni Redley kahit gaano pa man sya
kabait. “Paaalisin mo ba sya dito, Kuya?”

“Green...” Kuya Blue sighed and I felt my eyes well-up with tears. I was a hundred
percent sure that he’d ask Red to leave and the idea was so devastating that it
broke my heart.

“Wala na akong kasama dito...” I murmured and to my utter horror my tears started
to fall. “Mag-isa na lang ako. Wala nang magluluto para sa akin. Wala nang
maglilinis. Wala nang maglalaba. Wala nang mamamalantsa.”

“Sabihin mo nga kay Mommy na padalhan itong batang ito ng katulong.” Narinig kong
sabi ni Kuya Cyan. Hindi ko alam kung nagbibiro ba sya o seryoso pero hindi ko sya
pinansin kasi iyak na ako nang iyak.

“—wala na akong kasabay pumasok, wala nang maghahatid sa akin sa klase, wala na
akong katabing matulog—“ There was a slight pause before all of my brothers started
yelling at once.

“Ano?!”

“Oh shit.” I stared at my brothers' faces in horror. Green! Tangnajuice! Ano ka

ba?!

“What did you just say, Gianna?!”

“Magkatabi kayong matulog?! Nagtatabi kayong dalawa sa iisang kama?!”

“Ano ba talaga ang relasyon ninyong dalawa?! Nagbabahay-bahayan ba kayo dito?!”

“Buntis ka ba?!”

“Dapat malaman nina Mommy to! Tawagan mo si Mommy, Indigo!" Parang tigreng naglabas
ng pangil si Kuya Blue. Sa sobrang takot ko at namilog lang ang mga mata ko at
hindi ako makapagsalita.

"Kuya..." I whispered. Akto namang bumalik galing sa kusina si Redley na wala man
lang kamuwang-muwang sa mga kaganapan.

“Tara na po, Kuya Blue—“ He stopped talking because my brothers turned their heads
to glower at him. “Bakit po?” He asked as one of my brothers grabbed him by the
collar of his shirt.
“Kuya!” I screamed rising to my feet.

“Nasaan ang mga magulang mo?! Kailangan mong pakasalan ang kapatid ko!” Kuya Garnet
demanded and Red's brows knitted together in confusion.

"Po?"

"Saan ka sa Laguna?!" Kuya Blue shouted.

At sa ganoong paraan ko nakilala ang mga magulang ni Redley.

=================

Chapter 24

“Anong pakasalan?!” Napasigaw ako nang wala sa oras. “Ano ba naman itong araw na
ito, nakakaloka! Kuya ang OA ng reaction ninyo!”

“Hoy, Gianna, hindi ko nagugustuhan itong mga pinaggagawa mo dito, ha! Isusumbong
talaga kita kay Mommy para pauwiin ka na sa Cebu!”

“Kuya Garnet naman, eh! Virgin pa po ako! Virgin pa rin po si Red—“

“Hanggang kailan naman yan? Baka ngayon, oo, pero baka bukas o sa makalawa ay basta
na lang—”

“Ay, naku! Por dios por santo naman, Kuya!”

Stressful. Hindi ko kinaya ang litanya ng kapatid ko.

"Bakit, hindi ba pwedeng mangyari yun?!"

“Bakit ba Kuya at parang minamadali nyo naman ako? May expiration date ba ito?
Hindi mo naman sinabi kaagad na kailangan na namin itong gamitin—“
“Wag kang nagpapatawa dyan, Gianna! Anong kabastusan itong nasa iisang bubong na
nga kayo at natutulog pa kayo sa iisang kama? Paano kung mabuntis ka?!”

“Susmarya! Ano ba naman yan! Wala pong nangyayari sa aming kakaiba, Kuya Cyan!
Paano ako mabubuntis kung wala naman kaming ginagawang milagro ni Redley?” I felt
so frustrated. Ang hirap ipagtanggol ang sarili ko at ang virginity naming dalawa
ni Redley. Nakakawindang, sa totoo lang.

Dati, yung mga kaklase ko ay sobrang inis sa mga kuya nila, ang tawag nga nila sa
mga nakakatanda nilang kapatid na lalaki ay mga pakialamero at bwisit. Pero ako?
Never ko yung naramdaman. Until that moment. Paano ba naman parang kumbinsidong-
kumbinsido sila na talagang may nagaganap na R-18 sa amin ni Red kaya kailangan
nilang ipagtanggol ang puri ko. Keri ko sana kung totoo, baka nga nagmakaawa pa
akong nakaluhod sa harapan nila. Pero hindi, eh. Kahihiyan lang ang mga pinaggagawa
ko noong nalasing ako, hindi kalandian. O hindi nga ba? Bigla akong napaisip.

"Ikaw, lalaki! Anong balak mo ngayon?!" Sigaw ni Kuya Garnet kay Red.

"Sumagot ka!" sabi ni Kuya Blue na hawak-hawak pa rin ang kwelyo ng t-shirt ni
Redley. "Paano mo aayusin ito?! Sinira mo ang buhay ng kapatid namin!"

"Kuya, hindi naman po, eh..."

"Tumahimik ka dyan, Gianna!"

“Teka lang po...” Redley suddenly spoke and my brothers looked at him. "Pwede po
bang pakibitiwan yung damit ko po? Bigay po kasi ito ng Lola ko."

"Bakit? Siguro bigla ka na lang tatakbo kapag binitiwan ka ng kapatid ko! Balak mo
bang tumakas?!"

“Kuya Garnet, pwede wag kayong sigaw nang sigaw? Maliwanag na sa labas, o. Mag-a-
alas siyete na yata. Marami nang gising na kapitbahay. Nakakahiya."

"Sana inisip mo muna yung kahihiyan bago ka naglandi!" pabulyaw na sagot ni Kuya
Garnet.

Hindi na ako nakaimik. Oo nga, sana inisip ko yung mararamdaman ng pamilya ko kung
sakaling malaman nila na may kasama akong lalaki sa bahay. This is all my fault. I
thought. Pero, hindi ko rin matanggap na basta na lang tatahimik at hindi
ipagtanggol ang sarili ko. In the first place, aba, wala talagang nangyari sa amin
ni Redley.

"Pwede bang kumalma muna tayong lahat? Kuya Blue, bitiwan nyo naman po muna si
Red," I said and my brother glared at Redley before he shoved him away. Muntik na
syang matumba sa lakas ng pagkakatulak ni Kuya sa kanya pero nag-ala-ninja ako at
hinawakan sya sa kamay.
"Salamat," he murmured.

“Okay lang,” I whispered before I turned to my brothers. “Oo, magkatabi kaming

natutulog pero wala talagang nangyari at walang mangyayari sa amin ni Red. Maniwala
naman kayo sa akin."

“Walang nangyari? Walang mangyayari? Okay lang sayo na magtabi kayo nitong lalaking
ito sa pagtulog? Nasa iisang bahay na nga kayo, natutulog pa kayo sa iisang kama?
Sa mata ng tao at Diyos—“

“Diyos ko, Kuya Cyan, ha, utang na loob naman. Sana ipinagpatuloy mo na lang ang
pagpapari mo kaysa mag-homily ka dito sa apartment ko. Hindi ko kaya itong
kaganapang ito. Nagtatabi kami kasi wala syang aircon sa kwarto nya. Yun lang yun.”

“Yun lang yun pero umiiyak ka kanina?” Tanong ni Kuya Garnet.

“Yes, you were devastated when you thought that we’d make him leave, Green. So
obviously, this set-up that you have isn’t just platonic like what you’d want us to
believe,” hirit ni Kuya Indigo.

“Aruy, Diyos ko, ano ba! Sumakit bangs ko sa inyo. Pinapalala nyo yung hangover ko,
eh!”

“Hangover?”

“Hangover?! Umiinom ka na ngayon?” Kuya Blue questioned and I groaned.

Potek ka, Green! Ang daldal mo! I thought to myself as my eldest brother moved to
stand in front of Red and me.

“Nilalasing mo ang kapatid ko? Para ano? Para pagsamantalahan?!”

“Hindi po—“

“Hindi nya ako pinagsasamantalahan! Ano ba yan! We are friends! Yun lang! Walang
nangyayaring kung anu-ano. Kuya naman, eh!”

“Talaga? Friends lang? Hindi pa kayo nag-kiss?” Kuya Cyan questioned and I hated
how my face grew hot with embarrassment. “O, kita nyo! Pulang-pula yang mga mukha
ninyo!”

“Nag-kiss na kayo?!”
“It’s not what you think...”

“Magbihis kayong dalawa at puntahan natin ang mga magulang mo, Red! Ano ito,
maglalaro kayo ng bahay-bahayan nitong kapatid namin? Lalaki rin kami, uy, alam
namin yang mga ganyang galawan—“

“Kuya Garnet, tama na. Please, you are embarrassing me.”

“Embarrassing me?! Ikaw, hindi mo naisip kung anong klaseng kahihiyan iyang
ibinigay mo sa amin?! Kababae mong tao—“

“Wala ngang nangyari sa amin ni Red!" sumigaw na ako sa inis. "Wala nga! Ano ba!"

“Gianna, wag kang nagtataas ng boses.”

“Kayo kasi, Kuya Blue, eh! Wala ngang nangyari sa amin ni Red! Hindi nga kami, eh!
Magkaibigan lang talaga kami!”

“Green, what kind of reaction did you expect from us?” tanong ni Kuya Indigo. “Did
you expect our nod of approval with this kind of arrangement that you and this guy
have? “You’re our baby sister. Did you expect us to give you a pat on the back upon
knowing that you are not only living with a boy but sleeping on the same bed with
him, too?”

“Kuya Indigo, kahit maghubad pa ako sa harap ni Red, walang mangyayari sa amin,
okay?”

“Bakit?” tanong ni Kuya Cyan.

“Bakla sya?” hirit naman ni Kuya Garnet. Diyos ko, magpadala nga kayo ng delubyo sa
unit na ito para matapos na ang kahibangang ito!

“Hindi po! Lalaking-lalaki po ako!” protesta ni Red. “Pero kahit nung naghubad si
Green sa harap ko wala po akong ginawa—“

“ANO?!”

“Naghubad si Green sa harap mo?!”

“Po?”

“Anong sinabi mong naghubad ang kapatid namin sa harapan mo? Kailan nangyari ito?!”
sigaw ni Kuya Cyan. Si Kuya Cyan na ubod nang soft-spoken ay nagtaas ng boses.
At tumaas yata yung presyon ng dugo ko. Parang biglang ang sarap maglaslas. Okay na
kanina, eh. Nahimasmasan na sila pero bigla akong nagdrama kaya naging maaksyon
tuloy ang kaganapan. Shunga ka kasi, Gianna! Isa kang malaking shunga!

“Hindi po—“

“Anong hindi?! Kakasabi mo lang kanina, eh!”

“Tawagan mo si Mommy!” utos ni Kuya Blue kay Kuya Indigo.

“Hindi naman po kailangang umabot sa ganito—“ sinubukan ni Red mag-explain pero

sina Kuya parang papatay na ng tao kung umasta. At ang nakakaloka ay bigla akong
nasusuka. Hindi ko alam kung dahil ba sa nerbiyos o talagang wrong timing lang ang
buhay ko at bigla na lang akong dumuwal sa harap nilang lahat.

At parang eksena sa pelikula sabay-sabay na lumingon silang lahat sa akin. “Excuse

me,” I said before I ran to the bathroom and threw up.

Rinig na rinig ko ang sigawan nilang lahat. Rinig na rinig ko kung paano sisihin ng
mga Kuya ko ang sarili nila kasi pinayagan nila akong magpunta ng Maynila. At rinig
na rinig ko rin kung paanong nila binabara ang lahat ng paliwanag ni Red.

“Anong balak mong gawin ngayong nabuntis mo na ang kapatid namin?!”

“Hindi ka ba nahihiya?! Wala ka bang ina o kapatid na babae?! Paano mo nagawa yun
sa kapatid namin?!”

“And you were telling us that you and Green are not together?! Then how the hell
did you get her pregnant?!”

“Pisti nga yawa!”

“Hindi ko po alam kung paano po nangyari—“

“Paanong hindi mo alam?! Puntahan natin ang mga magulang mo ngayon na!”

Alam kong hindi makikinig sina Kuya kahit ano man ang sabihin ko. Pero kilala ko
sila, kapag hindi na mainit ang mga ulo nila ay sigurado akong they will be more
reasonable. Sa ngayon, wala kaming choice ni Red kundi ang tumahimik at tumango
lang.

“Tatawagan ko si Mommy!” narinig kong sabi ni Kuya Garnet at dali-dali kong flinush
ang inodoro bago lumapas sa banyo.
“Kuya, teka lang!”

"Ano na naman, Green?!"

“Pwede bang mag-usap muna kami ni Red?”

“Pwede naman kayong mag-usap nang nakikinig kami,” nakasimangot na tugon ni Kuya
Cyan.

“Mag-iisip lang kayo ng lusot!” bulyaw ni Kuya Garnet. “Ang bata-bata nyo pa! Ano
ang alam nyo sa pag-aasawa, ha?!

Minsan ang sarap tsinelasin sa hypothalamus nitong si Kuya Garnet, eh, ang daming
kalokohang alam! Isip-isip ko.

"Hindi naman po sa ganun..."

“Kaka-debut mo lang tapos magbubuntis ka na?! Aba, mahiya ka naman sa mga magulang
natin!” Susmaryang Makiling naman!

“Kuya, please...”

“Dito na lang kayong dalawa mag-usap!”

"Kuya..."

"Hindi pwede!"

“Please, naman, Kuya...” humikbi ako. As always, effective at parang nataranta ang
mga kapatid kong lalaki.

“Pinaiyak mo yung bata!” narinig kong bulong ni Kuya Blue.

“Wala naman akong ginagawa dyan!” sagot naman ni Kuya Garnet. Yumuko lang ako at
patuloy na humikbi.

“Gusto ko lang namang magkausap kami, eh. It’s not as if makakaalis kami dito,
nagbabantay kaya kayo...”

“Kuya Garnet, you’ve made her cry! Don’t get her upset, she’s pregnant!”
Anak ng tinapa! Ano ba! Hindi uso sa panahon ngayon ang divine conception! Pero
syempre hindi na ako nagsalita.

“Green, tama na. Sige, mag-usap kayo ni Red sa taas,” kalmado na ang boses ni Kuya
Blue at agad na lumapit si Red sa akin para akbayan ako. Umakyat kaming dalawa sa
hagdanan at pumasok sa loob ng kwarto ko.

“Wag nyong isasara ang pinto!” pahabol na bilin ni Kuya Garnet. Nakakaloka, sa
tingin nya may gagawin kaming kakaiba ni Red habang nasa baba sila?Kalurks.

Naisip kong narinig ng ibang nangungupahan kina Kuya Dylan ang maaksyong kaganapan
sa unit ko at bigla akong nilamon ng hiya. Yun nga lang panandaliang hiya lang kasi
wala akong time maging mahiyain.

“Red, sorry!” bungad ko kaagad kay Redley pagkasara ko ng pinto. “Di bale aayusin
ko ito. Hindi naman ako papayag na mapikot ka, ano! Pasensya ka na talaga. Nahihiya
talaga ako sayo.”

“Akala ko talaga umiyak ka. Nakunsensya tuloy ako. Sorry din, kasi dahil nandito
ako kaya ganyan yung naging reaksyon ng mga Kuya mo.”

“Umalis ka na lang dito sa apartment, ako na ang bahalang magpapaliwanag kina Kuya
na mali yung mga iniisip nila. I just want you out of here kasi ayoko namang
pagdiskitahan ka nila kahit wala ka namang kasalanan.”

“Ayokong umalis.”

“Anak ng tokneneng ka naman!" I hissed. "Kung hindi ka aalis dito, mapipilitan kang
dalhin ang mga kapatid ko sa mga magulang mo! At least ako, hihikbi lang ako, keri
na. Mawawala na ang galit ng mga yan at panigurado pakikinggan na nila yung mga
paliwanag ko.”

“Bakit kita iiwan? Sa ating dalawa sila galit. Sa tingin ko mapapalagay ang loob ko
na nakawala ako sa mga galit ng mga Kuya mo tapos ikaw ang sasalo lahat?”

“Oo, gwapo ka, masarap kang magluto, matalino ka at magaling ka sa gawaing bahay.
Aminado na ako dun. Pero, please lang naman wag ka nang magpaka-superhero. Gusto mo
bang makasal nang wala sa oras?”

“That’s not a bad idea.”

“Ano ba naman, Red! Hindi ka pa ba nahuhulasan? Lasing ka pa rin ba?”

“Green, I like you. I like living here with you. I like sleeping on the same bed
with you. I even like you drunk. I like you, okay?”
“Wag ka nang humirit dyan! Ano ba yan! Naghahanap na nga ako ng paraan para mailayo
kita sa kapahamakan tapos ikaw naman itong nakakaloka ang mga iniisip!”

“Hindi ako aalis and that’s final. Hindi rin ako natatakot kasi hindi naman kita
binastos although nakita ko na talaga ang lahat sayo kasi ipinakita mo—“

“Tumahimik ka!” I hissed and he grinned. “Sarap ninyong pakuluan ng mga Kuya ko,
eh!

“Sorry, okay, hindi na ako hihirit,” he said smiling and I glared at him before I
expelled a heavy breath.

“So, anong balak mo? Dalhin sina Kuya sa inyo?”

“Paano ko naman sila dadalhin dun eh ang tagal ko na ngang hindi umuuwi.”

“Exactly! Kaya nga gawan natin ng paraan na hindi ka pilitin ng mga—“

“Tao po!” natigilan kaming dalawa kasi may nag-buzz ng doorbell namin. Narinig ko
ang boses ng isang matandang babae at biglang napatayo si Redley.

"Teka lang!" Sumagot ang isa sa mga Kuya ko bago may nagbukas ng pinto.

“Ano po yun?” tanong ni Kuya Cyan.

"Magandang umaga po!"

“Oh, shit.” Red murmured and I looked at him.

"Magandang umaga rin po. Sino po ang hanap nila?" Boses ni Kuya Blue.

"Green..." sambit ni Red.

“Bakit?” I asked as he sat back down before he dropped his head into his hands.
“Red, ano yun?” usisa ko pero hindi sya sumagot. Nagulantang na lang ako nang
nagsalita ulit ang babae.

“Dito po ba ang boarding house ni Red? Ako po ang Lola nya at nandito po kami ng
Mommy nya para dalawin sya.”
 Plugging:

♥ Wattpad Presents: Cupid's Fools, February 16-20, 9PM on TV 5

♥ Cupid's Fools Book Launch and Book-signing Event. February 28, Saturday, 2PM,
Precious Pages - SM City Davao

See you!

=================

Chapter 25

Nagkatinginan kaming dalawa ni Red. Siguro kung di lang sya singkit ay nanlaki na
rin ang mga mata nya tulad nang panlalaki ng mga mata ko. Naisip ko kung ito na ba
ang delubyong ipinagdasal ko kanina. Parang na-misinterpret yata ng langit yung
hiling ko. Ang nasa isip ko kasi ay delubyong magpapaalis ng mga tao sa apartment,
hindi delubyong magdadagdag ng mga unwanted guests namin sa bahay.

“Lola po pala kayo ni Red? Naku, mabuti po at nandito po kayo!” masaya ang boses ni
Kuya Blue. Parang galak na galak sya sa mga bisita namin. “Pati Mommy nya ay
nandito rin. Narinig nyo yun? Nandito ang Mommy ni Red!”

“Tuloy po ko kayo.” Excited ang boses ni Kuya Garnet at narinig kong bumukas ang
gate.

“Nandito po ba si Redley?”
“Opo, nandito po. Nasa itaas lang po. Dito po, pasok po,” sabi naman ni Kuya Cyan.

Naisip ko tuloy kung banal ba yung ex kong si Albert at bakit parang nakakarma yata
ako. Nasobrahan ba ako ng panlalait sa kanya? Una, sina Kuya tapos ngayon naman
yung Lola at Mommy ni Redley ang nandito. And knowing my brothers, hindi matatapos
ang umagang ito nang hindi nila ikukwento sa mga kamag-anak ni Redley na
nagtatampisaw kami sa kasalanan kaya’t kailangang panagutan ni Intsik ang puri ko.

“Red! Anong gagawin natin?!” natatarantang bulong ko kay Redley. Bigla tuloy akong
nagsisi na pinalagay ko yung aircon. Kung di lang sana naisalpak yun sa butas na
para sa kanya ay pwede siguro kaming doon dumaan para tumakas muna.

“Calm down, Green.”

“Anong calm down?! May naisip ka bang plano kung paano natin aayusin ito?!” tanong
ko sa kanya. Mahina lang ang boses namin pareho at sa totoo lang parang mas malakas
pa ang kabog ng dibdib ko. “Ano ba yan, kung kailan naman may klase tayo!” I
grumbled and Red sighed. “Alam ko na! Baklasin natin yung grills—“

“Wow, ang talino naman ng suggestion na yan,” pambabara ng walanghiyang singkit.

“Sige, baklasin mo, hihintayin kong matapos.”

“Fine! Give me one of your intelligent suggestions kung meron ka man! Sige nga!”

“Harapin natin sila.”

“Haharapin natin sila? Okay ka lang? Nakalimutan mo na ba yung banta ng mga Kuya
ko? Gusto nilang makausap ang mga magulang mo para papanagutin ka sa pagkakawarak
mo sa puri ko!”

“Warak talaga, Green? Anong akala mo sa ano ko, troso?” ngumisi sya.

Minsan nakakabwisit yung timing ng sense of humor ni Red. Nakakabanas na takot na

takot ka na nga ay nakukuha pa nyang magpa-cute at magpatawa. I knew that I should
have been offended kasi sa sobrang balahura nya ay hindi man nya makuhang mahiya na
isahalintulad sa isang troso yung ano nya. Ang baboy talaga nito!

“Wala akong pakialam sa ano mo, gunggong ka! Mag-isip ka ng ibang paraan!” sagot ko
naman. Nagulat ako kasi bigla syang tumayo at naglakad papunta sa pinto. “Ano ba,
lalabas ka nga?!” kahit pabulong lang ang pagkakasabi ko pero siguro naman ay
ramdam nya kung gaano ka-tense at ka-urgent yun. Maliban na lang kung lasing pa sya
o manhid syang talaga. “Red!”

“Lola ko at Mommy ko ang nasa baba. Alangan namang hindi ko babain, Green?”
“Hindi ko naman sinabing hindi mo bababain, eh! Ang sa akin lang ay mag-isip ka ng
plano!”

“Plano para saan? Nandito na sila sa loob ng bahay. Alam na nila na dito ako
nakatira. Ang tagal na naming hindi nagkita dahil ayokong umuwi. Tapos pagtataguan
ko pa sila?

“Bahala ka na nga!”

“Red! Nandito ang Lola mo at Mommy mo!” narinig kong tawag ni Kuya Garnet. “Red!
Green! Bumaba na kayo at nang makapag-usap tayong lahat!”

“See, we’re just going to make it worse kung magtatago tayo dito sa itaas. Hindi pa
tayo magkakaroon ng chance na ipagtanggol ang mga sarili natin. Kaya halika na at
bumaba na tayong dalawa.”

“Red! Green!”

“Pababa na po!” sagot ni Redley at hindi ko alam kung dapat ko ba syang sipain o
sapakin. He offered me his hand and I glared at it. “Halika na.”

“Ikaw na lang!”

“Your brothers have probably told my grandmother and my mother about our living
arrangement and you are just going to make yourself look guilty if you are not
going to show your face to them.”

“Red, naman, eh! Nakakainis ka!”

“Halika na,” yaya nya ulit. “Baka magduda sila kung anong ginagawa natin dito at
ang tagal nating bumaba.”

Padabog akong tumayo at hindi ko kinuha ang kamay nyang inabot sa akin. Sa sobrang
tuliro ko sa mga nangyayari, hindi ko alam kung kanino ako magagalit—sa sarili ko
ba kasi ang tanga ko at hindi ko inisip nang maayos yung consequences ng
pagpapatira ko kay Redley sa bahay; kay Red ba kasi bumalik pa sya noong umalis na
sya minsan; sa mga Kuya kong OA sa pag-assume na hindi na ako virgin at ang malala
ay buntis ako o sa kung langit kasi noong nagdesisyon silang magpaulan ng kamalasan
ngayong araw na ito ay ako ang napili nilang pagtripan.

Sabay kaming bumaba sa hagdan ni Red at di ko pa man nakikita ang itsura ng Lola at
nanay nya ay nakaramdam na ako ng hiya. Ano na lang ba ang iisipin nila tungkol sa
akin pagkatapos isiwalat ng mga Kuya kong praning na hindi na ako virgin?

“Ayan na pala sila!” narinig ko ang boses ni Kuya Garnet. “Dito, dito kayo umupo sa
tabi ng Lola at Mommy ni Red,” dagdag nya na kulang na lang ay hilain kami papunta
sa sofa. “Ito po pala ang kapatid naming si Green, kasintahan po ni Red.”

“Kuya, ano ka ba!” suway ko. “Nakakahiya!”

“May girlfriend ka na, Redley?” tanong ng Mommy ni Red.

Mahinahon ang boses nya at palihim ko syang tiningnan. Kung maputi si Red ay hindi
ko na alam kung anong itatawag sa Mommy nya. Maputi at makinis ang kutis ni Mrs.
Yu, sa sobrang kaputian para na itong mamula-mula. Maganda syang babae at itim na
itim ang nakapusod nyang buhok. Base sa pananalita nya ay parang napakapino nyang
kumilos. Naka-bestida sya na kulay mapusyaw na asul. May suot syang kwintas na may
bilog na jade pendant. May kapares itong hikaw at bracelet. Napansin nyang
nakatingin ako sa kanya at agad kong yinuko ang ulo ko.

“Good morning po, Lola. Good morning, Mommy,” bati ni Red bago humalik sa Lola at
Mommy nya.

“Magkakasama ba kayo dito sa apartment?” tanong ng Lola ni Redley.

Patay. Ito na yung million dollar question. Isip-isip ko. Naloloka ako sa ideyang
hindi pa man alam ng mga kamag-anak ni Red ang buo kong pangalan ay malalaman na
nila ang mga kalandian ko.

Kuya, please lang, wag nyo naman akong ipahiya! Sa loob-loob ko. “Hindi po,” sagot
ni Kuya Garnet at gusto ko syang batuhin ng tsinelas. “Silang dalawa—“

“Silang dalawa na lang po ang matitira dito kasi uuwi na po kaming Cebu,” sabat ni
Kuya Blue.

I was glad that he made it seem as if they were living with us the whole time. I
didn’t want Red’s family to think badly about me. Not because I wanted to impress
them but I just didn’t think I would be able to stand the unfairness of the
situation. Mahirap palang mahusgahan nang wala ka namang ginagawa.

“Iiwanan nyong mag-isa ang kapatid ninyong babae dito sa apartment ni Red?” Mrs. Yu
asked serenely. Walang panghuhusga sa boses nya pero hindi ko pa rin maiwasang
mamula sa hiya. “O lilipat sya ng bahay—“

“Mommy, this is Green’s apartment,” Red spoke. “Nakikitira lang po ako dito. She
was kind enough to take me in when I couldn’t find an apartment.”

“Ahh...” his mom nodded. “So Green is living here with her brothers?” she asked.

I wanted to say yes. Para maisalba man lang yung pride ko at mabigyang hustisya man
lang yung hymen kong pinunit nila kahit intact pa naman sya. Pero, naisip ko ring
kailangan ba naming itago? Kailangan ko bang magsinungaling? Wala naman talaga
kaming ginagawang masama ni Redley.

“Um...ano po, Tita...Ma’am...” I stammered.

“No, kakarating lang nila from Cebu.” Red calmly made the decision for me. Siguro
pareho kami ng iniisip—bakit itatago kung wala naman kaming ginagawang masama?

“So, you two are...?”

“Mrs. Yu, it’s not what you think.” I interrupted. “Gusto ko lang pong mag-explain
na wala pong nangyayari sa amin ni Red na kakaiba. Nahihiya po ako sa inyo kasi
unang beses po tayong nagkita tapos ganitong sitwasyon pa po ang madadatnan ninyo.
Nag-aaral lang po talaga kami dito at wala po kaming ginagawang masama.”

“Anong wala?” hirit ni Kuya Garnet. “Wala ang tawag nyo na magkatabi kayong matulog
sa iisang kama?!”

“Kuya, please naman...”

“Magkatabi kayo sa iisang kama?” usisa ng Lola ni Redley na halatang nagulat sa mga
pangyayari. “Red?” dagdag nyang hinawakan ang kamay ng apo nya. "May ibang rason ba
kung bakit hindi ka na nagpapakita sa bahay?"

“Oo, nagtatabi sila. Hindi kaladkaring babae ang kapatid namin at hindi namin alam
kung ano ang pinakain ni Red sa kanya at pumayag sya sa ganitong set-up. Gusto kong
isiping nagmamahalan talaga itong dalawang ito at umiyak pa itong kapatid namin
noong sinabi namin kanina na ayaw naming patuloy na dito nakatira si Red.”

Ay, potek. Laslas na talaga! Tindi ni Kuya Cyan kung makapagsabing nagmamahalan
kami ni Red! Mukhang tanga talaga itong mga kapatid ko!

“Teka lang, Kuya, teka lang po. Pwede po bang kumalma tayong lahat?” I said.
“Misunderstanding lang po talaga ang lahat ng ito.”

“Redley, I want to hear your explanation, Anak. You’re awfully quiet. Natatakot ako
sa sobrang tahimik mo. I am sorry, Green’s brothers but I need to speak to my son
alone. Pwede ba kaming mag-usap muna?”

“Bakit kailangan nyo pang—“

“Garnet...” saway ni Kuya Blue bago sya ngumiti sa Mommy at Lola ni Red. “Sige po,
umakyat po muna kayo sa itaas para po makapag-usap po kayo. Dito lang po kami sa
baba.”
“Salamat,” tugon ni Mrs. Yu.

Inalalayan ni Red ang Lola nya sa pag-akyat sa hagdan at nung narinig ko nang
sinara nila ang pinto sa isa sa mga kwarto ay nilingon ko ang mga Kuya ko at
tiningnan nang masama.

“Wa gyud ko ninyo gihatagan ug bisang gamay nga kauwaw, no? Unya nalipay na mu
ana?!” (Hindi nyo talaga ako binigyan ng kahit kaunting kahihiyan, no? Ano, masaya
na kayo n'yan?!)

“Ayaw pag-inarte dinha, uy! Ako’y nauwaw sa imuhang mga gibuhat.” (Wag kang mag-
inarte dyan, ako ang nahihiya sa mga ginagawa mo)

“Unsa man ka, Kuya Garnet, uy! Daku man ka kaayo ug problema! Oo, nag-kiss mi ni
Red! Twice! O basin thrice! Oo, nag-inom mi kagabi-i! Pero, walay nahitabo namu!
Why make a big deal out of those?! Mosugot na ko nga dili sya diri mupuyo! Just
stop this nonsense!” (Ano ka ba, Kuya Garnet! Ang laki ng problema mo! Oo, nag-kiss
kami ni Red! Twice! O baka thrice! Oo, uminom kami kagabi! Pero walang nangyari sa
amin! Why make a big deal out of those?! Papayag na ako na hindi na sya dito
titira! Just drop this nonsense!)

“Kauwagan ba nimu! Uwagan na man ka kaayo! Nag-kiss mo? Nag-inom mo? Tupad mo
matulog unya mangutana ka nganong big deal imohang gibuhat?! Naunsa na man ka,
Gianna?!” (Ang landi mo! Sobrang landi mo na! Nag-kiss kayo? Nag-inuman? Tabi
kayong matulog pagkatapos ay itatanong mo kung bakit big deal yung mga ginawa mo?!
Anong nangyayari sayo, Gianna?!)

“It is a big deal because you are making it appear as if I’ve done worse! Kiss lang
yun! Walang puring nawasak at kailangang panagutan! You are embarrassing me! Oo,
nagkamali ako! Sorry! Hindi na ito mauulit! Can’t you just let this slide? When you
were my age hindi pa ba kayo nahalikan? Did you not even get curious about
kissing?”

“Green, what happened to you? When did your morals become loose?”

“Kuya Indigo, let’s not talk about morals. It’s not as if I killed someone. I’m
still pure and it is embarrassing to be subjected to this awful inquiry about my
non-existent sex life!”

“Karon non-existent, basin ugma ug dili na!” (Ngayon, non-existent, baka bukas
hindi na!)

“Gibuguan ka naku, Kuya Garnet?! Wala man gani nahitabo namu ni Albert nga akoang
tung uyab, kami hinuon ni Red nga amigo ra naa?!” (Nabobobohan ka sa akin, Kuya
Garnet?! Wala ngang nangyari sa amin ni Albert na boyfriend ko tapos kami Red na
magkaibigan lang ay meron?!)

“Kung ako pud ang ba-i, di pud ko tubuan ug uwag adto ni Albert, uy! Pagkapangit
adtu! Unya kaning si Red nga ambungan man ni! Mau siguro nga gitubuan kag uwag sa
lawas ani niya!” (Kahit naman ako ang babae ay hindi ako tutubuan ng landi dun kay
Albert! Ang pangit kaya nun! Pero paano itong si Red na gwapo? Kaya siguro
nagkaroon ka ng landi sa katawan sa kanya!)

“Garnet! Pag huna-huna sab usa nimu abrihan imuhang ba-ba, uy! Sobra na man ka
usahay! Apologize to Green.” (Garnet! Mag-isip ka naman bago mo binubuka yang bibig
mo! Sumusobra ka na minsan! Apologize to Green.)

“Sorry, Kuya Blue. Misulti lang ko sa tinuod. Sorry, Green.” (Sorry, Kuya Blue.
Nagsabi lang ako nang totoo. Sorry Green.)

“Green, nag-iisang babae ka naming kapatid. Sana wag mong masamain ito. We are just
taking care of you.”

“Kuya Blue, thank you but I can take care of myself. This has gone out of hand. Ang
OA kasi ng reactions ninyo! Kapag ba pumayag akong umuwi ng Cebu ay okay na tayong
lahat?

"Sige, mas maayu pa siguro nga mouli na lang ka sa Cebu." (Sige, mas mabuti pa
sigurong umuwi ka na lang sa Cebu.)

“Tapos na po kayong mag-usap?” biglang nagtanong si Kuya Cyan at gulat na

napatingin kami sa may hagdan. Hindi man lang namin napansin na bumaba na pala si
Red kasama ang Mommy at Lola nya.

“Tapos na po,” tugon naman ni Redley.

“Anong napag-usapan ninyo?”

“Kuya Blue, pwedeng ako muna ang magsalita?” I asked as I smiled at my eldest
brother before I turned to Red’s family. “Pasensya na po sa gulong ito. This is my
entire fault. But I think it would be unfair to Redley if we hold him responsible
for something that did not happen. Wala po tayong dapat pag-usapan at wala pong
dapat panagutan si Redley kasi wala po talagang nangyari sa amin. Pasensya na po.
Redley is a gentleman. Gusto ko lang pong sabihin na para matapos na itong
kaguluhang ito ay nagdesisyon po akong bumalik na lang po ng Cebu. Pasensya na po
ulit.”

“Ha? Seryoso ka? Babalik kang Cebu?” halatang gulat na gulat si Red at tumango ako.
"Pero..."

“Red, nahihiya talaga ako sayo, pasensya na talag—“

“Pero, paano kung mabuntis ka?”

“Anong paano kung mabuntis ako?” tanong ko at hindi ko alam kung bakit biglang
sobra akong kinabahan. "Loko ka ba, Red? Hindi lahat dinadaan sa biro, ano! Praning
ka talaga. Ganyan po talaga yan, mahilig mag-joke."

“I'm not kidding," he replied. "May nangyari sa atin kagabi, Green."

=================

Chapter 26

Napakunot ang noo ko sa sinabi ni Red. Pagkatapos ay kinuha ko ang telepono ko na

nasa bulsa ko para tingnan kung anong petsa ngayon at bakit napaaga yata ang April
Fools prank ng mga tao sa akin. It was just a matter of three to four seconds—that
was how long it took for my brother to lunge at Red to skin him alive.

“Naku, ‘wag n’yo namang sasaktan ang apo ko!”

“Pwede naman po siguro nating pag-usapan ito. Please, keep your hands off my son—“

“Demonyo ka! May ginawa ka pala talaga sa kapatid namin!”

“You should be jailed!”

“Piste nga yawa! Ambi na kay akoa nang put-lan!” (Pesteng demonyo! Akin na 'yan at
puputulan ko 'yan!)

“Mananagot ka sa Diyos d’yan sa kasalanang ‘yan at dapat kang itapon sa impyerno!”

Nagkagulo na silang lahat, pero, hindi ko makuhang mag-react. Hindi ko alam kung
magagalit ba ako, tatawa o iiyak. Kanina lang ay alam kong walang nangyari sa amin
ni Red. Pero, ngayon ay parang hindi na ako sigurado. Naisip kong posible kayang
masyado akong nalasing at hindi ko man lang namalayan na binaboy na ng gago ang
katawan ko? Hindi ba dapat may kumirot man lang sa akin?

What was weird, however, was I suddenly felt sore down there. I wasn’t sure if it
was just my imagination or if I feel really sore. Parang ganito lang ‘yan, eh,
halimbawa may maghihikab sa harap mo, kahit hindi ka inaantok ay biglang
mapapahikab ka rin. O kaya ay may uubo, bigla-biglang pakiramdam mo ay makati ang
lalamunan mo.Hindi mo alam kung alin ang totoo at alin ang kathang-isip mo lang.

“Teka lang...” I spoke. My voice was very soft but everyone stopped what they were
doing to look at me. “Teka lang—”

“May nangyari ba sa inyo, Green?! Magsabi ka ng totoo!” Kuya Blue asked as they all
gazed intently at me. “Ano?!”

“Ayaw ug kahadluk! Nganong mahadluk man ka mosulti sa tinuod? Naa mi ug kami na ang
bahala aning tawhana!” (Huwag kang matakot! Bakit ka natatakot magsabi ng totoo?
Nandito kami at kami na ang bahal sa taong ito!)

“Did he take advantage of you?!”

“Kuya Cyan, kasi hindi ko—”

“Gianna, saksi ang Diyos sa ginawa ng lalaking ito sa’yo. ‘Wag kang matakot
magsalita!”

At lalo akong nalito. Nagahasa ba ako? Ano bang nangyari? Kasi wala talaga akong
maalala. Ang malala baka ako pala ang nanggahasa kay Red dahil sobra akong lasing.
Ano ba talagang nangyari?!

“Green...”

“Hindi ko alam kung anong nangyari,” I blurted out. “Wala akong matandaan—“

“Hindi pwede itong ganito! Cyan, tawagan mo sina Mommy at Daddy! Hindi ako
makakapayag na hindi mabigyang hustisya ang nangyari sa kapatid natin! Ipa-silya
elektrika natin itong kampon ni satanas na ito!”

“Teka lang po,” Redley’s Mom interrupted Kuya Blue’s rant. “Wala naman pong
nakakaalam kung ano pong nangyari dahil hindi po matandaan ng kapatid ninyo. Pero,
hindi po magagawa ng anak ko ang sinasabi ninyong ginawa n’ya.”
“Ang ibig po ninyong sabihin Mrs. Yu ay ang kapatid namin—“

“Hindi po sa gan’un. Alam ko pong matalino at matinong babaeng ang kapatid ninyo.
Naisip ko lang po na hindi po ba pwedeng may mutual consent ang nangyari sa kanila?
Hindi po ba pwedeng pareho nilang ginusto ‘yun?” tanong ng Mommy ni Red at
nagtinginan ang mga Kuya ko sa akin.

“Pumayag ka, Green?” Kuya Cyan questioned and I just stared at him. “Pumayag kang
may mangyari sa inyo?”

“Anong klaseng anak ka kung hinayaan mong—“

“Wala po s’yang matandaan. She was drunk. We were both drunk,” Redley came to my
rescue. “I will take responsibility of our deed, kaya ko po s’yang panagutan.”

“Red, pag-isipan mo muna ito, apo...”

“Napag-isipan ko na po,” Red replied. “Pakakasalan ko po si Green.”

Anetch?! At nawindang ako sa salitang kasal. Ano 'yun? Bakit ang bilis? Bakit
kasalan kaagad? Ano bang akala n’ya sa pag-aasawa parang manok na forty-five days
lang ay mature na at pwede nang katayin? Hindi gan’un ang konsepto ko ng kasal.
Makaluma ako kahit hindi halata.

'Yung Lola ko ay halos apat na taong niligawan ng Lolo ko bago sila naging
magkasintahan. Si Mommy ay mahigit dalawang taong sinuyo ni Daddy at kahit ‘yung ex
ko ay mahigit isang taon ‘yung naghintay bago ako napasagot. Tapos kami ni Red
agad-agad? Eh, gago pala itong isang ‘to!

“Ayokong magpakasal,” I said and my brothers frowned at me. “Panghabambuhay ‘yun.

It is not something that should be a product of a spur-of-the-moment decision.
Pinag-iisipan ‘yun, pinagpaplanuhan at dapat mahal n’yo ang isa’t isa. Hindi ‘yun
dahil lang nalasing kayo at may kalokohan kayong ginawa ay magpapakasal na kayo.”

“May punto ang kapatid ninyo...” sabi ng Lola ni Redley.

“Dili ko mosugot! Ayaw ug kalimti nga babae ang sa atu-a,” Kuya Garnet exclaimed.
“Wala koy labut anang moment-moment sa mga batan-un karon pero dili ko mosugot nga
dili ni silang duha maminyo!”

(Hindi ako papayag! 'Wag n'yong kakalimutang babae 'yung sa atin! Wala akong
pakialam sa mga moment-moment ng mga kabataan ngayon pero hindi ako papayag na
hindi sila makasal!)

“Kuya Garnet, please...”

“Naghuna-huna unta ka! Mau man diay nang imuhang tan-aw sa kasal, gigamit unta nimu
ang imuhang utok! Dili anang mahubog ka, wa ka kahinumdum kung unsay nahitabo unya
magdrama ka dinha nga dapat naay gugma usa magpakasal ang duha ka tau! Bright man
kaha ka, istudyuhi ug gugma nang mahimong bana nimu kay kung dili man gani mo
makasal ipapatay ko ning animali ni—“

(Nag-isip ka sana! Ganyan pala ang pananaw mo sa kasal, sana ginamit mo muna ang
utak mo! Hindi 'yung maglalasing ka, hindi mo matandaan kung anong pinaggagawa mo
taos magdadrama ka ngayon na dapat may pagmamahal muna bago ang kasal! Ang sabi mo
ay matalino ka naman, pag-aralan mong mahalin itong mapapangasawa mo kasi kung
hindi ay ipapatay ko itong animal na 'to!)

“Hindi naman po kailangang umabot sa patayan,” Red’s mother was quick to say.
“Handa naman po kaming nakipag-usap.”

“Ma’am, hindi n’yo naman po kailangang mag-po sa amin. Mas nakakatanda po kayo. Ang
sa amin lang naman po, iniisip po namin ang kapakanan ng kapatid naming babae.
Kahit sino naman sigurong kapatid ay hindi papayag na walang mananagot sa
nangyari.”

“Ayaw na ug pakig-istorya ana nila, Manong, uy! Ipa-priso na lang ning bata-a
direcho!”

(Huwag ka nang makipag-usap sa kanila, Kuya! Iderecho na lang sa kulungan itong

batang ito!)

“Excuse lang po,” my eldest brother smiled apologetically at Redley’s grandmother

and mom before he turned to Kuya Garnet. “Garnet, dili tanan madala sa init sa ulo,
ha. Ayaw pag binastos dinha, wala ni sila kasabot nimu, o. Ayaw pag sige ug
binisaya. Unsa man ka mura man ka ug wala nakahuman ug eskwela. Magtagalog ka.
Respetar. Unsa man imuhang bati-un kung kang Mommy na gibuhat imuhang gibuhat sa
inahan ni Red?”

(Garnet, hindi lahat nadadala sa init ng ulo. 'Wag kang bastos d'yan. Hindi ka
naiintindihan ng mga 'to, o. Wag kang parating nagbibisaya. Ano ka ba, para kang
walang pinag-aralan. Magtagalog ka. Rumespeto. Ano ang mararamdaman mo kung kay
Mommy ginagawa 'yang ginagawa mo sa ina ni Red?)

“Sorry po, Mrs. Yu, Ma'am, pasensya na po kung nagsi-Cebuano po ako. Mas nai-
express ko lang po kasi ‘yung sarili ko sa gan’ung salita.”

“Okay lang po,” Redley’s mother replied.

“Pero, galit po talaga ako sa anak ninyo. Sabihin na po nating nalasing silang
pareho, pero, ang matinong lalaki kahit maghubad pa ‘yung babae sa harap n’ya ay
wala s’yang gagawin,” pagrarason ni Kuya Garnet at parang gusto kong magtago sa
hiya. Naalala ko kasi yung mga hindi ko dapat maalala – yung naligo ako sa harap ni
Red, yung nagpasabon ako sa kanya at ‘yung inabot ko sa kanya ang panty ko.
Leche ka, Green! Anong nangyari sa’yo? I frantically thought as I slowly sat on the
sofa. Pakiramdam ko ay ang haba na masyado ng araw na ‘to. Sana meron akong n’ung
necklace ni Hermione Granger sa Harry Potter kung saan ay pwede n’yang balikan ang
oras. Kung may gan’un lang akong kapangyarihan ay bumalik ako sa panahong hindi pa
ako umalis ng Cebu.

“Are you alright, Green?” I heard Redley but I did not bother replying to him.

Gustuhin ko mang magmatigas, gustuhin ko mang magpaka-demure ay parang hindi ko na

kaya dahil nagdududa na ako sa pagkatao ko. I was never a fan of promiscuity. Ayoko
sa mga babaeng malalandi. Nandidiri ako sa mga babaeng cheap at natatangahan ako sa
mga babaeng kaunting kalabit lang ng boyfriend ay bibigay na kaagad. At ayokong
isipin na kasama ako sa kategoryang ‘yun.

But, what if Red was telling the truth? What if we really did it?Mas malala pa ako
kaysa mga pinandirihan kong klase ng babae kasi at least sila nagmahal kahit ba
sabihin nating nagpauto sila sa mga boyfriends nila. Eh ako? Nagpalaba ng mga damit
at nagpaluto lang ng chicken tocino kay Red tapos nagbayad na ng puri? Dapat ko na
bang isuka ang pagkatao ko?

At paano ang magiging asawa ko? Paano si Gian? Paano ko ipapaliwanag sa kanya na
nalasing lang ako kaya ‘yung pagkababae ko ay naibigay ko sa iba? Paano ko
mapagsasabihan ang mga magiging anak kong babae na ingatan ang mga sarili kung
meron akong ganitong istorya? At bakit ang layo na ng tinakbo ng isip ko? Kung
saan-saan na nakarating! Peste talaga ‘yang Red Horse na ‘yan!

“Green?”

“Yes, Kuya?” I replied without any trace of emotion.

“Are you okay?”

“I’m not, Kuya Cyan.” I replied before I burst into tears.

Isang mali lang talaga. Isang pagkakamali lang tapos masisira na ang buhay mo.
Isang pagkakamali lang at habambuhay ka nang magsisisi. I felt someone’s arms
around me and I just cried. Hindi ko alam kung paano aayusin ang buhay ko. Sa isang
banda, pwede naman kaming hindi magpakasal ni Red. Magalit man ang pamilya ko ay
desisyon ko pa rin ‘yun. Pero, paano kung mabuntis ako? Anong mukhang ihaharap ko
sa mga magulang ko at mga kamag-anak? Nag-transfer lang ako ng Diliman, umuwi na
akong buntis?

“Kuya, gusto kong kausapin muna si Red,” I whispered.

“Si Red ‘to,” someone replied and I automatically pushed away from his chest to
glare at him. Bakit ito nagko-comfort sa akin? Walang silbi talaga itong mga
kapatid ko! “May gusto kang sabihin sa akin?”

“Mag-usap tayo sandali,” I said before I pushed to my feet.

Red followed me to my bedroom and I heard him closed the door behind him. Bigla
akong nahiya sa kanya. Hindi ko na lang s’ya kasama sa bahay, tagalaba, tagaluto,
tagaplantsa, tagalinis at tagahugas ng mga pinggang pinagkainan ngayon, s’ya na din
ang lalaking naka-devirginize sa akin.

“What do you want to talk about?” he asked. I was sitting on my bed and he was
leaning against the door and it was one hell of an awkward experience.

“Hindi ko alam kung paano magsisimula...”

“Kahit saan mo gustong simulan, makikinig ako.”

“Ayokong magpakasal.”

“Too bad.”

“Hindi ako nagbibiro, hayop ka.”

“Oo, hayop ako. At humihingi na ako ng tawad. Sorry, Green.”

Gusto ko s’yang tanungin kung para saan ang sorry n’ya. Kaya lang natakot ako.
Natakot akong baka sabihin n’yang sorry, kasi hindi kita napigilang samantalahanin
ang pagkalalaki ko. Pakiramdam ko kasi kapag narinig ko ‘yun ay hindi ko talaga
matatanggap.

“Okay,” tugon ko na lang. Hindi ko s’ya matingnan nang derecho. At pakiramdam ko ay

hinding-hindi ko s’ya matitingnan nang derecho kung hangga’t hindi ko maalala kung
anong nangyari kagabi.

“Ayaw mo ba sa akin?” he asked and I laughed softly.

“You’re too good to be true. Fictional character ka ba?”

“I am too good to be true because you expected to fall in love with an asshole.
Raise your bar higher then I’ll be that reality you’re looking for.”

Sumaryasantisima! Ano ba itong araw na ‘to! Nasaan ba ang pagawaan n’yang Red Horse
na ‘yan at papasabugin ko? Dahil sa tarantadong kabayong kaulay ni Redley ay
nagkagulo-gulo tuloy ang buhay ko!
“Maloloka na yata ako sa mga kaganapan. Susme! Ayoko na...” I groaned and he moved
away from the door to sit beside me.

“I need you, Green. I can’t honestly say that I have fallen in love with you
because it’s too soon for that but I need you.”

“Eh, ano ‘yung drama mo dati na: I think I am falling for you? Tinotokis mo lang
ako n'un?!”

“Galit ka na n’yan? Gusto mo bang mahalin kita?”

“Gusto mo bang tadyakan kita palabas?”

“Gusto mo bang iuwi kita sa amin para maayos na natin ang kasal?”

“Gusto mo bang sabihin sa akin ang totoo kung bakit ka nagmamadaling magpakasal?
May tinatago ka ba sa akin?”

“Marami. Marami akong tinatago sa’yo at marami kang hindi alam tungkol sa akin.
Gusto mo ba akong makilala?”

“Paano kung ayoko?”

“Anong ikukwento mo tungkol sa akin sa anak natin kung ayaw mo akong kilalanin?”

“Nyeta ka, Red! Bakit mo ako dinevirginize, hayop ka!” I clenched my fists and
repeatedly hit his chest. “Sana nagpaka-gentleman ka! Sana humindi ka! Sana inisip
mong babae ako at kaibigan mo ako! Sana umalis ka ng kwarto at nagtago ka sa kung
saan! Sana nag-Jollibee ka na lang at iniwan mo na muna akong mag-isa dito kaysa
may nangyari sa atin!”

Hindi s’ya nagsalita at napagod na rin ako sa kakahampas sa kanya. "Sorry," he

said.

"Huli na. Kahit anong gawin mo sira na mga buhay natin. Kahit anong gawin mo ay
nandito na ang mga Kuya ko at naabutan nila tayong dalawa dito sa bahay. Kahit
anong gawin mo ay nandito na ang Lola at Mommy mo na hindi ko alam kung paano
natunton ang apartment na ito samanatalang ilang taon ka nang hindi umuuwi sa
inyo."

"Sinabi ko sa kanila kung saan ako nakatira. Nag-text ako last week. Nag-aalala na
kasi si Lola. 'Tsaka malapit na ang death anniversary ni Ate..." he trailed off.

We grew quiet until he spoke again. “Kailangan kita, Green. I know that I shouldn't
be saying I need you and I'm sorry in one breath but those phrases define how I
really feel. The decision is still yours, but let me just say that I promise to
make it up to you until my last breath if you say yes.” he announced before he rose
to his feet and left.

Alam kong hindi s'ya bumaba kasi hindi ko naririnig ang mga yapak n’ya. Alam ko
ring naghihintay lang s’ya sa labas ng pinto ko. Alam kong naghihintay s’ya ng
sagot at alam kong hindi ko alam kung ano ang isasagot ko sa kanya. May problema si
Red. Ramdam ko. Pero, ayaw ny’ang magkwento. Kung ano man ang nangyari sa aming
dalawa ni Red kagabi, isa lang ang sigurado ako— hindi n'ya ako pinilit. He might
be a jerk sometimes but he’s a good person. And a great friend.

It took nearly ten minutes but I finally rose to my feet and went to the door to
open it. Red didn’t say anything as we took the stairs to the first floor where my
brothers, his mother and his grandmother were waiting.

“Anong napag-usapan n’yo?” Kuya Blue asked immediately.

“Sa huwis lang, hindi engrande, “ I replied and felt Redley's very cold hand
grasped mine.

Plugging:

One Message Received (Sebastian and Sapphire's Story) and Said I Loved You
(Nickolai and Lee Ann's Story) book-launching and book-signing event on April 18,
Saturday, 2PM at Precious Pages - SM North Edsa. See you there!
=================

Chapter 27

Masyadong mabilis ang mga nangyari. Hindi na kami nakapasok at kinabukasan ay

napaluwas nang wala sa oras ang mga magulang ko sa Manila para dumalo sa kasal na
akala mo ay children's party sa dami ng mga batang pinsan ni Red na dumalo.

Noong, una ay ayaw pumayag ng Daddy ni Redley na makasal kami. Ang sabi pa n'ya ay
handang magbayad ang pamilya nila para sa kung ano mang damages na nagawa ng anak
nila sa akin. Tuloy, napaisip ako kung totoo pa ang nabasa ko noong vaginal repair.
Kaya ba talagang ibalik ang hymen ng babae? Kung gan'un, aba, gogora na lang siguro
ako sa operasyong 'yun para wala nang problema at 'di na ako simangutan ng tatay
n'ya.

Pero, hindi pumayag sina Daddy at kahit mugto ang mga mata sa kakaiyak dahil
nasayang daw ang kaisa-isa n'yang anak na babae ay sinang-ayunan ni Mommy ang
ipinagpilitan ni Daddy at ng mga Kuya ko na kasal. 'Yung araw na dumating ang mga
magulang ko galing Cebu ay ang mismong araw rin kung kailan ako ikinasal. Sa
sobrang bilis ay napaisip ako kung legal ba 'yung kasal namin ni Red o, tulad ng mg
nangyari sa amin nitong mga nakaraang araw, isa lang itong malaking komedya.

"Hindi ka kumain kanina, gusto mo ba ng chicken tocino? Pwede akong tumakbo sa

grocery para ibili ka," sabi ni Redley na umupo sa tabi ko. Kakatapos lang naming
magpalitan ng I Do's at pakiramdam ko ay mukha akong batang sasalang sa kanyang
first communion sa suot kong simpleng puting, below the knee na bestida at puting
sandals.

"Hindi ako gutom," sagot ko sa kanya.

Nasa bahay kami ng mga Yu sa Laguna at isa lang ang masasabi ko, kung payamanan
lang din naman, mas mayaman ang mga Yu kaysa mga de Santiago. Sa gara ng bahay nina
Red ay akala mo nasa isang hotel ka. At sa lawak ng bakuran nila ay matindi ang
pasasalamat kong meron kaming dalang sasakyan dahil kung siguro nilakad namin mula
sa gate nila hanggang sa bahay ay baka inabot kami ng siyam-siyam.

"Ang ganda naman ng bahay ninyo. Bakit hindi ka umuuwi dito?" tanong ko. Umusog ako
palayo sa kanya kasi bigla akong nailang. Baka mamaya, maisip n'yang pwede na ny'a
akong lapirutin dahil kasal na kami. Kahit naman naghalikan na kami ni Red o kung
ano pa man ang ginawa namin n'ung nalasing kami ay hindi ko pa rin maiwasang
mahiya. "Mabuti marunong ka ng mga gawaing-bahay? Hindi ko yata mabilang kung ilan
ang katulong ninyo sa dami nila."

"Hindi mo pa rin sinasagot ang tanong ko, gusto mo bang ibili kita ng chicken
tocino? Ano ang gusto mong kainin?" balik na tanong ni Red na parang biglang
naasar.

"Wala akong gana. Galit ka ba?"

"Hindi," maigsi n'yang tugon. "Pero, ayokong nababanggit mo kung gaano kagara itong
bahay namin. Hindi importante ang bahay, ang mahalaga ay ang mga nakatira dito."

"Ah...okay."

"Masama ba ang pakiramdam mo? May lagnat ka ba?" usisa n'ya bago hinawakan ang noo
ko. "Hindi ka naman mainit."

"Ano nang gagawin natin pagkatapos nito?"

"Pagkatapos ng ano?"

"Pagkatapos nitong...kung ano man ang tawag dito?" I asked as I played with the
gold band around my ring finger. Hindi ko alam kung naka-ready na ba 'yung wedding
ring kung sakaling magising si Redley at maisip n'yang gusto n'yang magpakasal pero
mukhang magara at mamahalin ang singsing na suot naming dalawa. "Bakit may wedding
rings kaagad?"

"May tita akong alahera. And to answer your question, babalik tayo ng Diliman dahil
may pasok kinabukasan. Hindi pwedeng three consecutive absences d'un at baka i-
forced drop pa tayo ng professors. Medyo mahigpit ang BA."

"Okay."

"Bakit ka ba layo nang layo sa akin?" tanong n'yang nakangisi at sinimangutan ko

s'ya.

"Hindi naman ako lumalayo, ah!"

"Lumalayo ka kaya. Kita mo, halos isang dipa na ang layo nating dalawa samantalang
kanina ay magkatabi tayo dito."

"Ang init, eh! Ba't ka ba?!"

"Grabe, unang araw pa lang natin bilang mag-asawa ay sinisigaw-sigawan mo na ako

kaagad. 'Wag mo naman kakalimutan na isa na akong padre de familia."

"Pangilabutan ka naman! Kung makasabi naman itong padre de familia. Feel na feel?"
I asked and he laughed. "Ang problema sa'yo feeling mo biro lang ang lahat ng ito.
Kasal na tayo, uy. Ibig sabihin kahit may ibang tao tayong magugustuhan ay hindi na
pwede dahil nakatali na tayo sa isa't isa. Kaya ngayon pa lang ay mag-ipon na tayo
ng tig-one hundred fifty thousand para hati tayo sa gagastusin sa annulment," I
said and he grew quiet. I was surprised when he rose to his feet.

"Maiwan na muna kita dito. Kung kailangan mo ako, ipatawag mo lang ako sa isa sa
mga katulong. Pupuntahan ko lang sina Lola at Mommy," sabi n'ya bago umalis.

"Kita mo 'yung isang 'yun, nagdadrama. Nakakainis. Ay, naku! Kapag talaga nagbunga
'yung katarantaduhan namin ni Redley ay papangalanan ko s'ya Red Horse Extra Strong
Beer!" I murmured to myself before I sighed.

I was at a point in my life where I regretted everything - mula sa pagpatol ko d'un

sa pesteng Albert na 'yun, paglipat ko ng Diliman, aksidenteng pagkabangga ko kay
Red, pagyaya ko sa kanyang mag-inuman kami hanggang sa pagsapi sa akin ng espiritu
ng pagiging mabuting kaibigan na may halong katangahan na s'yang dahilan ng
pagpayag kong makasal kami ni Redley. Pakiramdam ko ang bobo ko.

"Green, pwede ba tayong mag-usap?" Nagulat ako n'ung narinig ko ang boses ng Mommy
ni Red at agad akong tumayo.

"Ay, okay po. Saan po tayo mag-uusap?"

Niyaya n'ya akong pumunta daw kami sa hardin nila at sumunod naman ako. Natakot ako
bigla. Pakiramdam ko ay lilitanyahan n'ya ako ng Chinese at sasagutin ko naman s'ya
ng Cebuano kaya hindi kami magkakaintindihan.

"Umupo ka," she said and I heeded. I was never fond of wrought iron garden chairs
dahil masakit sa puwit at kapag sumadal ka naman ay masakit sa likod. Pero, hindi
na ako nagreklamo kahit mas gusto ko sanang nakatayo na lang.

"Ano pong pag-uusapan natin?" I asked and she smiled.

"This must all be a shock to you. I am thankful that you remained calm despite the
confusion."

Okay, ano naman daw ang isasagot ko sa ganyang banat? Alangan namang sabihin kong:
actually, Ma'am sising-sisi po ako ngayon, paano po pareho po kaming abnormal ng
anak ninyo at alam ko po na ang pagpapakasal naming dalawa ay isang malaking
pagkakamali na magdadala ng hinagpis sa buong sambayanang Pilipino.

Pero, siyempre hindi ko 'yun sinabi. Kahit naman maldita ako ay meron naman akong
respeto. "Don't worry about it, Ma'am, I'll live. Kayo nga po ang inaalala ko at
parang ang tahimik n'yo rin po," I added and she smiled at me again. "Tapos mukhang
galit na galit pa po 'yung asawa ninyo."

"Oh, don't worry about him, he'll live," she replied and I nearly laughed. Mabuti
na lang at napigilan ko ang sarili ko kundi narinig n'ya sana kung gaano kalakas
akong tumawa.

Pero, bakit ba? Eh sa hindi ako demure, I thought to myself.

"Pakikiusapan sana kita, Green."

"Tungkol po saan?"

"Kung pwede ay umuwi naman kayo ni Redley dito kapag wala kayong pasok. Alam kong
nakita mo just how awkward he is with his Dad. Meron silang issues na kailangang
pag-usapan at natatakot ako na habang tumatagal ay lalong lalalim ang tampuhan ng
mag-ama ko."

Gusto kong tanungin kong bakit nag-away si Redley at ang Daddy n'ya pero, wala
naman yata ako sa posisyon para mag-usisa. Hahayaan ko na lang si Redley na
magkwento sa akin kung gusto man n'yang magkwento.

"Sige po, susubukan ko pong kumbinsihin si Red na umuwi po bawat Sabado dito."

"Maraming salamat, Green. Maraming salamat talaga. Bakit pala hindi ka nakisali sa
kasiyahan? Pagpasensyahan mo na at nagkulang tayo sa oras kaya naman hindi natin
napaghandaan ang kasal ninyo."

"Ay, naku, keri lang po 'yun, 'di naman po ako taartits. 'Yung dinner na hinanda ng
mga kasambahay ninyo ay swak na swak po sa akin at pasok na pasok po sa banga."

"Ha? Sino ang ipinasok sa banga?"

Susmaryusep! Ano ka ba, Green, 'wag ka ngang nagpapakabano d'yan!

"Ahh..um...ang ibig ko pong sabihin ay okay lang po. Lahat naman po tayo ay nagulat
d'un sa kasal. It was something unexpected. Kahit nga po 'yung bride at groom ay
gulat na gulat din. Okay po sa akin iyong inihinanda ninyo."

"Pero, okay ka lang naman? Your parents are leaving tomorrow morning, right?"

"Opo," tugon ko. Alam kong naloloka na ngayon ang pamilya ko dahil napapalibutan
sila ng mga kalahi ni Red na halos puro bata at walang alam na ibang salita kundi
Chinese.

"I would have wanted you and Red to stay longer with us, pero alam kong may pasok
kayo. Sana bumalik naman kayo dito ngayong Sabado. Miss na miss ko na kasi 'yung
anak ko."
"Sige po, sasabihin ko po kay Red-"

"Nand'yan pala kayo, Mommy. Kanina ko pa kayo hinahanap. Hindi pa po kasi kumakain
si Green at magbabyahe na po kami pauwi mayamaya."

"Kinausap ko lang si Green. O, sige bumalik na tayo sa loob at medyo malamig na rin
dito sa labas," sabi ng Mommy ni Red sabay tayo. Sumunod kami sa kanya pabalik ng
bahay at naabutan ko ang mga Kuya kong nanunuod ng basketball sa sala nina Redley.

"Aalis na ba tayo?" tanong ni Kuya Garnet na agad itinikom ang bibig n'ung siniko
s'ya ni Kuya Blue.

"Si Mommy at Daddy, Kuya?" tanong ko.

"Kausap ng Lola ni Red."

Kahit ayokong kumain dahil pakiramdam ko ay wala naman akong nalalasahan ay

napilitan pa rin ako dahil totoo naman ang sinabi ni Red na wala pang laman ang
tiyan ko. Sobra kasi akong ninerbiyos na dadating sina Mommy at Daddy. Feeling ko
ay itatakwil nila ako bilang anak nila. Akala ko ay magagalit sila pero mas matindi
pa ang nangyari - hindi ako kinakausap ni Daddy at si Mommy naman ay bigla na lang
naluluha kapag napapatingin sa akin. I couldn't help but feel that I was my
family's greatest disappointment.

"Mag-ingat kayo sa pagmamaneho, ha? It was such a pleasure meeting you, Kumare,
Kumpare. Pati na rin kayo Blue, Cyan, Garnet at Indigo," Red's mom said more than
an hour later. "Bumalik kayo dito anytime."

"It was a pleasure meeting your family, too, Isolde. Oo, babalik kami at kayo rin
pwede kayong bumisita sa Cebu kahit anong oras," Mom replied as Redley's
grandmother kissed my cheeks. Kahit na nakihatid ang Daddy ni Redley ay hindi s'ya
nagsasalita at halatadong bwisit na bwisit pa rin s'ya sa kasalang nangyari.

The drive home was awkward and quiet. Red was behind the wheel and my parents were
on the backseat of the car. Gamit namin ang kotse ni Red at ang mga Kuya ko naman
ay nakasakay sa kotse ko. Marami akong gustong sabihin sa nanay at tatay ko pero
hindi sila umiimik kaya nahihiya akong magsalita.

"Green..."

"Yes, Mommy?"

"Magho-hotel na lang kami dahil hindi naman tayo kasya sa apartment ninyo. We'll
just take a cab para derecho na kami sa airport bukas. Alas cinco ng umaga kasi ang
flight namin pabalik ng Cebu."
"May isa namang pong kwarto pa, Mommy." I immediately protested. I wanted to talk
to them. I wanted to apologize and I wanted to beg for forgiveness but it seemed as
though they were too angry to even give me a chance.

"Hindi na, ayaw naming makaabala," sagot ni Mommy at parang gusto kong umiyak.

"Hindi naman po kayo magiging abala," sabi ni Red.

"Redley, 'yung anak ko, ha, ingatan mo..." gumaralgal ang boses ng nanay ko at
narinig kong nagbuntong-hininga si Daddy kaya tuloy parang gusto kong magmakaawa
para isama na lang nila ako pabalik ng Cebu. Pero, alam kong lalo lang sasama ang
loob ng mga magulang ko kung ipapakita kong pinagsisisihan ko ang naging desisyon
ko. Ang motto kasi ng pamilya de Santiago ay: stand by your decisions.

We arrived before eleven in the evening and it was heartbreaking how my parents and
brothers had to leave to check-in at a hotel.

"Green, kung gusto mo Starbucks muna tayo-"

"Gusto ko nang matulog, Red," sagot ko bago umakyat sa kwarto. Bumaba ako uli para
maligo at hindi ko pinansin si Redley na nakaupo lang sa sofa.

Hindi ko alam kung bakit biglang uminit ang ulo ko sa kanya. In the first place,
ako ang nagdrama at pumayag na magpakasal. He gave me an option. But I knew that my
life was messed-up big time and I was looking for someone to blame.

I did not even bother drying my hair and just changed into a pair of pajamas, laid
down on the bed and started weeping. Narinig kong umakyat si Red at wala akong
pakialam kung naririnig man n'ya ang mga hagulgol ko. I thought that I was entitled
to cry.

I fell asleep crying and woke up in the middle of the night looking for Redley.
Nataranta ako kasi wala s'ya sa tabi ko. "Red..." Kumatok ako sa kwarto n'ya.
"Red?" Itinulak ko ang pinto at nagulat ako n'ung nakita kong wala s'ya sa loob.

Nagmadali akong bumaba pero wala rin s'ya sa sala. At lalo akong nagulat n'ung
pagtingin ko sa labas ay wala ang sasakyan n'ya. I immediately ran back to my
bedroom to get my phone to call him but all I got was a recorded reply that said
that the person I was trying to reach was not accessible when I dialed his number.

Shit, iniwan n'ya ako, isip-isip ko bago nanghihinang umupo sa hagdan. Hindi ko man
lang namalayan ang pagtulo ng mga luha ko. Pakiramdam ko ay sinuntok ako sa dibdib
sa sobrang sakit.

"Bwisit! Aalis na lang nang walang paalam?! Hayop ka! 'Yan ang problema sa'yo, eh!
Parati mo akong iniiwan!" Parang tangang naglilitanya ako habang umiiyak. "Gago ka!
Pangalawang beses na 'to! Hindi ka na talaga makakaulit sa akin! Hindi mo man lang
ako ginising nang namura man lang kita at nabugbog bago kita pinalayas!"

I felt stupid. I wasn't sure why I made it into a habit to drive him away and cry
whenever he leaves. I wasn't sure how long I've cried. Gusto ko lang ilabas ang
sama ng loob ko. Pakiramdam ko ay isa akong taong ang daling iwanan.

I thought that my tears would fill the emptiness I felt. I was so drowned in my
misery that I was totally surprised when the door flew open and Red walked in.

"Anong nangyari?" he asked as I stared at him. He was cradling a large Jollibee

paper bag and he looked very worried. "Green, what happened? Talk to me!" he
demanded as he put the paper bag on the sofa and hurried over to where I was
sitting.

"Bakit ka umalis?!" I yelled crying harder.

"Nagutom ako, eh. At nag-alala ako na hindi ka pa kumakain nang maayos kaya ibinili
kita ng isang bucket ng Chicken Joy," he reasoned as he gently pulled me to my
feet. "Bakit ka ba umiiyak?"

"Akala ko iniwan mo na ako," I answered sobbing. "Nakakainis ka! Isusumbong talaga

kita sa mga Kuya ko..." I wailed and heard him laugh softly before his arms went
around me. "Ang sama, sama mo talaga sa akin!"

"Hindi naman, eh. Bumili lang ako ng pagkain. Yakapin mo rin naman ako," he cajoled
guiding my arms around his waist.

"Bakit hindi ka nagpaalam?" I asked accusingly as I continued to sob.

"Bakit ako magpapaalam, tanggap mo na ba?" he asked back and I leaned away from him
to look at his face. He pulled a handkerchief from his pocket and started wiping my
face with it.

"Ang ano?" I questioned.

"Na asawa mo ako?"

"Gago."

"O, kita mo 'to, minumura ako. Hindi ka ba marunong maglambing man lang? Ano ba
naman 'yung tatango ka kung ayaw mong magsalita?"

"Ang korni mong singkit ka."

"Korni nga pero iniiyakan mo naman."

"Bwisit ka talaga," I replied as fresh tears gathered in my eyes again and he

pulled me into his embrace.

"Green..."

"Ano?"

"Tanggapin mo na ako, gwapo naman ako, 'di ka naman mahihiya sigurong ipakilala ako
sa mga kaibigan mo."

"Gwapo ka d'yan."

"Oo, kaya. Iiyakan mo ba naman ako kung hindi ako gwapo?"

"Ang feeling mo talaga, Red."

"Isang tanong at isang sagot."

"Ano na naman 'yan. Kumain ka na lang kaya ng friend chicken."

"Sige na, let's be honest with each other."

"Okay, fine."

"Do you see yourself spending your lifetime with me?" he asked cupping my face with
both his hands and I scowled at him. "Madalian 'yung kasal natin at kahit na ang
sabi ni Mommy ay may maglalakad at mag-aayos ng mga papeles at requirements ay
pwede pa rin nating hindi 'yun ipa-file. Kaibigan naman ng pamilya namin 'yung
judge na nagkasal kaya pwede pang pakiusapan. Sabihin mo lang sa akin kung ayaw mo
at gagawan natin ng paraan. Ayaw mo ba?" he asked looking at me intently.

"Gusto mo ba?"

"Hindi ba ako ang nagyaya? Ibig sabihin ay gusto ko. Ikaw, gusto mo ba o hindi?"

"Pwedeng bukas ko na sagutin para makapag-isip muna ako?"

"Bukas, baka mai-file na 'yun, wala ka nang kawala. Kaya ngayon pa lang ay
magdesisyon ka na at nang matawagan ko kaagad si Mommy."
"Ano ba 'yan may deadline! Ano 'to, assignment?"

"Assignment na panghabambuhay," he replied. "Is it a yes or a no?" he asked and I

inwardly groaned as I closed my eyes.

"Eh kasi..."

"Okay, you can't decide, that means it's a no. Let me call my Mom," Red said before
he moved to unclasp my arms from his waist.

"Teka lang!" I protested. "Ano bang makukuha mo dito?"

"Ikaw. Handa akong magtiis at magpaalipin sa'yo. Ayaw mo pa rin?"

"Anong makukuha ko dito?"

"Ako."

"Wala man lang freebies?"

"Well, you can touch my abs and my chest anytime..."

"Balahura ka," I grumbled and he laughed.

"Ano, Green?"

"Okay...I'll be your Mrs. Yu." I said and he stared at me for about two seconds
before he bent down to give me a very thorough kiss.
PLUGGING:

One Message Received and Said I Loved You book-launching and book-signing event.
Precious Pages - SM City Cebu, May 9, 2015, 1-4PM. You can bring all your
pajama_addict books. Fishball Party 5PM onwards. Kitakits, Cebu!

=================

Chapter 28

I wasn't sure how I would fare as a wife. Yuck. Wife. Nakakaloka. Hindi ko pa ring
maiwasang matawa kapag iniisip ko ang salitang 'yan. Pakiramdam ko ay hindi bagay
sa akin. Hindi rin bagay kay Red ang tawaging asawa. Kung iisipin ay parang hindi
naman talaga bagay sa amin ang maging makasal. Kami na na puro kalokohan at barahan
lang ang alam? Pakiramdam ko tuloy ay bahay-bahayan lang ang ginagawa namin.

But there he was kissing me like he had every right to do so and there I was
accepting his kiss like it was the right thing to do.

"Hello, Mrs. Yu," he whispered against my hair after we parted for air. I felt him
rest his chin on top of my head and I wrapped my arms around his waist.

Kahit anong pag-iinarte ko ay aminado naman akong sobrang komportable ako kay Red.
Sa tagal na naman ba naming nag-aasaran ay sinong hindi magiging komportable sa
isa't isa. Pero, kung tutuusin ay lampas isang buwan pa lang naman talaga
magkakilala. Kaya nga nakakapraning na bigla kaming nagpakasal. At lalong
nakakapraning kasi parang sanay na sanay kaming dalawang maghalikan. My sanity must
have returned suddenly because I started to feel embarrassed.

"Gutom na ako," I told him to hide my discomfort. Ewan ko ba kung bakit tuwing
nahihiya ako ay ang unang lumalabas sa bibig ko ay ang mga salitang natutungkol sa
pagkain.

"Kain na tayo?" he queried and I nodded. He took my hand in his before he picked up
the Jollibee paper bag from the sofa. "Naisip kong bumili ng tocino kanina kaya
lang gutom na talaga ako kaya dumeretso na lang ako sa Jollibee. Maghugas ka na ng
kamay," he instructed when we reached the kitchen. Hinugasan ko ang mga kamay ko
samantalang s'ya naman ay naglagay ng mga pinggan, baso at kutsara't tinidor sa
mesa. "Juice o tubig?"

"Tubig lang. Teka, hindi ka ba bumili ng soft drinks?" I asked as I took my seat.

"Hindi. Dapat hindi na tayo masyadong nagso-softdrink kasi hindi 'yun healthy.
Napanuod mo ba 'yung isang video sa Youtube tungkol sa carbonated drinks?"

"Hindi," sagot ko bago tumayo para lagyan ng fried chicken at kanin ang plato n'ya
habang naghuhugas s'ya ng kamay.

Dati, sanay na ako sa pagiging maalaga ni Red. Sanay na akong s'ya ang gumagawa sa
mga gawaing-bahay. Akala ko naman kasi ay 'yun ang kinalakihan n'ya. Pero,
pagkatapos kong makita ang bahay nila ay parag nahiya daw ako bigla na mas mayaman
pala s'ya sa akin pero ginagawa ko s'yang alipin.

"Umupo ka lang d'yan. Ako na gagawa n'yan."

"Ako na, maglalagay lang naman ng chicken sa pinggan, eh. Para naman akong walang
silbi na pati 'yung gan'un kasimpleng bagay ay hindi ko pa magawa. Iparanas mo
naman sa akin minsan kung paano magtakal ng kanin galing sa rice cooker," pabiro
kong sagot.

"Naks naman, you're taking being a wife seriously."

"Hindi, ah. Pero, aaminin kong nahiya ako bigla dahil nakita ko kung gaano kayo
kayaman 'tapos inuutos-utusan lang kita dito," I confided. "Umupo ka na."
"Ibig sabihin kung hindi ako mayaman ay patuloy mo akong uutusan? You aren't doing
all these because you want to but because you believe that I belong to a higher
social strata?"

"Potek naman 'yang naglagay lang ako ng manok at kanin sa pinggan mo ay napunta sa
social strata ang usapan," I commented and he laughed.

"Ikaw kasi, ang sabi mo dahil mayaman ako-"

"That wasn't what I was trying to say. Naisip ko lang na pareho lang naman tayong
mahal ng pamilya natin kaya walang rason kung bakit kailangan mong magpaalipin," I
told him before taking my seat. Umupo na rin s'ya at binuksan ang mga maliliit na
plastik na pinaglagyan ng gravy.

"For the record, hindi ako nagpapaalipin sa'yo. Gusto man kitang pagsilbihan ay
hindi nangangahulugang alipin mo ako. Sa gwapo ko ba namang ito ay tatawagin mo
akong alipin? I just find joy in taking care of you."

"Oo na, gwapo ka na at lumalamig na ang pagkain," I said before I started eating.

Kung dati ay umaakyat ako kaagad pagkatapos naming kumain ay nakukunsensya na akong
gawin 'yun kaya ako na ang nagpunas ng mga pinggan, baso at kubyertos na hinugasan
n'ya. He seemed to enjoy my participation in domesticity and he couldn't stop
talking.

"Papalitan mo ba ang apleyido mo?" tanong n'ya habang inaabot sa akin ang bagong
banlaw na pinggan.

"Magagalit ka ba kung hindi?"

"Hindi naman. Pero, hindi ba mas-cute kung mag-hyphenated ka? Gustung-gusto kitang
tawaging Gianna Reneè de Santiago-Yu."

"Green Yu."

"Mas green you."

"Tarantado ka," I frowned at him as he laughed. "Wala nang mas gi-green pa sa'yo,
'no!"

"Ito naman napikon kaagad, binibiro lang naman kita, eh."

"Ayoko nang maging Yu. Sa'yo na 'yang apelyido mo."

"Magtatampo na ako."

"Magtampo ka lang. Praning."

"Joke lang 'yun."

"Hindi nakakatuwa."

"Green naman... sorry na. Ang bilis mo namang mapikon. Parang hindi ka sanay na
nagbibiruan tayo," he said.

Oo nga naman. Anong pinagdadrama ko? As if naman hindi ako sanay na nagbabarahan
kami ni Red. Bigla ba akong nagkaroon ng expectations dahil kasal na kami? Anong
expectations? Feel na feel? Nakakakilabot ka, Green, ang arte mo! I quietly told
myself as I watched Red expel a heavy breath.

"Okay, fine, Bati na tayo."

"Hindi, okay lang na magtampo ka. Wala ka lang siguro sa mood," he told me and I
shrugged. Aakyat na sana ako pero bigla s'yang nagsalita. "May sasabihin ka ba?"

"Tungkol saan?"

"Gusto mo bang pag-usapan natin itong sitwasyon natin? I know that you feel awkward
that we're married. I feel that kind of awkwardness, too. I don't want us to change
just because we exchanged I do's. I really love how we are together. Gusto kong
gan'un pa rin tayo sa isa't isa. Now, if you have concerns, maybe we could talk
about that so we can establish rules as early as now."

"Rules? Bakit kailangan ng rules?"

"Para mas malinaw. Mali siguro ang salitang rule dahil ang gusto ko lang naman
talaga ay ang malinaw itong namamagitan sa ating dalawa. Sabihin mo lang kahit sa
paanong paraan, ako na ang bahalang umintindi."

"Okay..."

"So...may sasabihin ka ba?"

"Isa lang."

"Ano?"
"'Wag mo muna akong anakan, Red, utang na loob naman. Kailangan kong grumaduate.
Ang layo ng byinahe ko makapag-aral lang sa Diliman at ayokong mag-hands on sa
pagiging teenage mom. Naisip kong ang sabi mo nga ay may nangyari na sa atin at
baka mabuntis ako, sana hindi. Not that I do not want children but I am just a
child myself. Bata pa ako. Bata ka pa rin. Sigurado akong hindi natin kayang
gampanan ang pagiging mga magulang nang ganito kaaga. Now, since we sort of
devirginized each other, pwedeng 'yun na muna, 'wag mo na munang dagdagan. Malay mo
naman hindi ako mabuntis. Crap, I'm blabbering and it is embarrassing to talk about
intimacies and such but really-"

"Green."

"Yes?"

"Naiintindihan ko. 'Wag kang matakot, hindi naman ako manyakis. Walang mangyayari
sa atin. I share your opinion about raising children. It's too soon."

"Okay."

"'Yun lng ba ang sasabihin mo?"

"Oo. Ikaw may sasabihin ka ba?"

"Madali lang itong hiling ko, I want you to remain faithful. Alam kong biglaan
itong kasal but believe it or not, I am very traditional. You are married to me and
I want you to keep that in mind. You do not have to play the subservient wife but I
want to always remember that you are carrying my name. With my name comes the
promise that I will take care of your needs and that I will protect you. But that
promise comes with a price - I want you respect this marriage. Alam kong may gusto
kang iba and I won't have that. You already chose to be with me so it should only
be me. I promise to do the same."

"Gan'un? Hindi ako pwedeng magka-crush?"

"May asawa ka na nga, may crush ka pa? Ano ka multi-tasker? Kung ayaw mo, let's
call this off. Pwede kong tawagn si Mommy-"

"Kating-kati kang tawagan ang nanay mo, ano? Okay, fine tawagan mo! Nakakaloka."

"Bakit? Mas gusto mo ba 'yung Gian na 'yun kaysa akin?" he asked and I raised brow
at him. Hindi ko tuloy alam kung tatawa ba ako o mapipikon. Pero, nakakaloka lang
na biglang sumulpot ang pangalan ni Gian sa usapan. "Seloso ako. Ngayon pa lang ay
dapat alam mo 'yan. I do not like sharing. I do not like sharing my woman, much
more my wife. Kaya sanayin mo na ang sarili mo d'yan. Faithful ako, ini-expect ko
na gan'un ka rin."
"Mukha ba akong malandi at kaladkarin?"

"Hindi. Kaya nga gusto kita. Ang sabi kasi ng Mommy ko dati na kapag ako daw nag-
asawa ay dapat siguraduhin kong pwede kong iwanan ng bahay at alam kong walang
milagrong mangyayari. You're that type."

"I am not sure if I should thank you or not. I am that type? This conversation is
giving me a headache. Nakasal lang tayo dahil kay pareng Red Horse. 'Wag kang mag-
speech d'yan na parang buong buhay mong hinintay itong kagandahan ko. Besides, may
sinabi ka sa akin na parang ang dating ay 'wag akong umasa dahil hindi mo naman ako
mahal so I shouldn't have weird ideas about this marriage."

"Kailan ko sinabi 'yan?"

"When you were trying to convince me to marry you."

"Wala akong sinabing ganyan. Bakit ko naman sasabihin dapat hindi ka magkaroon ng
expectations sa kasal natin when I was the one pushing for us to get married? I
said I couldn't possibly say that I am in love with you because I was afraid that
you'd laugh at me. Babarahin mo na naman ako. Pero, gusto kita. Bakit kita
papakasalan kung hindi kita gusto?"

"Oo na, sobrang ganda ko na at humaling na humaling ka na sa akin."

"Conceited ka, Gianna," he laughingly said. "Pero, mag-toothbrush ka na at

maghilamos. Matulog tayo kahit ilang oras. May klase pa tayo mamaya."

Hindi na ako sumagot dahil bigla na lang akong nalito sa mga banat ni Red. Dati
kasi ay malinaw sa akin na nagbibiruan lang kami, pero, ngayon hindi ko alam kung
nagbubiro pa rin ba s'ya o hindi. 'Tsaka mo na isipin lahat nang nangyari, Green
kapag hindi ka na lutang, I told myself before I went to take a bath, careful not
to get my hair wet since I was too sleepy to blow it dry.

I intended to fall asleep ahead of Red. Parang nakakailang kasing magkatabi kaming
matulog tapos may nangyari na sa amin kaya kami nagpakasal. Kahit naman naniniwala
ako sa mga sinabi n'ya kanina ay nahihiya pa rin ako sa ideyang may nangyari sa
aming dalawa. 'Yun nga lang ay nawala ang antok ko pagkahiga ko sa kama.

Green, matulog ka na! I told myself quietly as I closed my eyes. Pero, sa sobrang
hyperactive ng imagination ko ay nakaakyat na lang si Redley galing sa banyo ay
gising na gising pa rin ako.

"Green, tulog ka na?" I heard him whisper as he lay down beside me.

"Anong gagawin mo kung sasabihin kong oo?" I whispered back and heard him chuckle.
I felt him wrap an arm around my waist as he pulled me closer towards him.
"Red, kasal na talaga tayo, ano?"

"Bakit? Ayaw mo ba?"

"'Wag ka ngang magdrama, hindi bagay."

"Siguro naman, ngayong nakatali na ako sa'yo ay aamin ka nang may gusto ka sa
akin?"

"Nasaan ang lubid n'yang tali na 'yan ang nang mapulupot ko sa leeg mo?" I replied
and he laughed softly. "Marami akong hindi alam tungkol sa'yo. Akala ko kilalang-
kilala na kita, 'yun pala mukhang mali ako sa mga inakala ko," I said and he
sighed.

"Kilala mo na ako. Pero, may mga bagay lang na hindi mo alam tungkol sa akin at sa
pamilya ko. Malalaman mo rin lahat kasi sasabihin ko. Sana hindi magbago ang tingin
mo sa akin dahil sa mga malalaman mo."

"Masyadong matalinghaga naman ang mga binibitiwan mong salita. Hindi ko keri."

"Keri mo."

"Ang sagwa, Red! 'Wag mo ngang gamitin ang mga salita ko. Nakakalurks!" I blurted
out and he laughed. I rolled onto my side to turn away from him.

"Bakit ka naman tumalikod? Ayaw mong pagmasdan ang napakagwapo kong mukha?"

"Sus, ginoo. Matulog ka na nga. Ano ba 'yan, bakit pakiramdam ko ay obligasyon kong
sumang-ayon d'yan sa sinabi mo dahil asawa na kita?"

"Kahit naman n'ung hindi pa tayo kasal gwapung-gwapo ka naman talaga sa akin."

"Meged. Shadap already. Naloloka na ako sa self-confidence mo," sabi ko sa kanya

bago niyakap ang isa sa mga unan ko. "Tumalikod ako kasi nag-aalala akong hindi ka
makakatulog dahil nakakasilaw ang aking ganda."

"'Yan tayo, eh," he replied laughing again. He moved pull the pillow from my grasp
before he hugged me to his chest. "Yayakap pa ng unan, nandito naman ako."

"Sasagot pa sana ako kaya lang inaantok na talaga ako. Goodnight, Redley."

"Goodnight," he said. "Love you," he added but I pretended not to hear him because
I wasn't sure what to say. "Green..."

"Ano?"

"Love you, he repeated.

"Love you," I answered and he tightened his arms around me.

I did not really expect to fall for Red. I did not expect to marry him. But
apparently, life in Diliman was full of surprises and I even surprised myself when
I went into full rage because someone apparently did not get the memo that Redley
is mine.

=================

Chapter 29

Maaga kaming nagising ni Redley kasi nagulantang kaming pareho sa tunog ng alarm
clock n'ya. Napabalikwas s'ya sa kama at ako naman ay babalik pa sana sa pagtulog,
pero bigla akong nakunsensya. Hanubey, Green, tumulong ka naman sa gawaing bahay,
sabi ko sa sarili ko bago tumayo.

Parang bangag na na bumaba ako hagdan at humilata sa sofa. "Green, kung inaantok ka
pa, matulog ka muna sa itaas. Gigisingin kita kapag kakain na," sabi ni Redley na
pumunta sa tabi ng sofa at niyugyog ang balikat.

"Eh, dito na lang ako para kunyari may ginagawa rin ako," sagot ko naman. Narinig
ko s'yang tumawa bago ko naramdamang hinalikan n'ya ako sa noo.

"Good morning," he said and I opened my eyes to smile sleepily at him.

"Good morning, Red. Nakakahiya naman kasi ang sipag mo."

"Ngayon ka pa nahiya? Aba, dati na akong masipag, ah," he said laughing.

"Ang aga-aga mong mangbara, sapakin kaya kita?" I frowned and him and he laughed
harder. "Ang singkit mo, nakakainis. Lalo na kapag tumatawa ka, nawawala talaga ang
mga mata mo."

"D'yan ka nga nagka-crush sa akin, eh. Dahil singkit ako."

"Sus, ang kapal. Talagang ako ang may crush sa'yo, ha?"
"Naitali mo naman ako sa'yo kaya h'wag ka nang mapikon," he replied and I hit his
arm with my fist. "Biro lang. Bawal ka na bang biruin ngayon dahil si Mrs. Yu ka
na?"

"The last time I checked si Green de Santiago pa rin ako," I retorted before I
moved to get off the sofa. "Tumabi ka naman para makatayo ako."

"Akin na," he said rising to his feet before he offered me his hand. "Kapit ka na,
nag-iinarte pa, eh."

"Alam mo ikaw hindi kita maintindihan, eh. Minsan sweet ka, kadalasan sour. Anong
putahe ka bang talaga?"

"Putaheng paborito mo," he answered, grinning.

"Pakibaba nga ang kilay ko, tumaas nang kusa, eh."

"Sus, si Mrs. Yu talaga. Maligo ka na nga at ang tagal mo pa man din sa banyo, baka
ma-late tayo. O, bakit ka sumimangot? Gusto mong paliguan kita?"

"Kadiri ka!"

"Kadiri daw, kunyari 'di kinikilig."

Mananapak na sana ako, eh, kaso naisip kong sobrang nag-i-effort si Red para hindi
kami magkaroon ng ilangan because if things were left to me baka hindi na ako
nagsalita at nagpaka-demure na lang ako nang wagas. Mabuti na lang at hindi pa-
demure si Redley.

I took a bath and got dressed. Nagulat ako n'ung tinawag ako ni Redley kasi
ipinapababa n'ya ang tuwalya n'ya. "Maliligo ka na kaagad?" tanong ko at tumango
s'ya. "Hala, bawal kaya kasi kakagaling mo lang magluto. Dapat magpahinga ka muna
ng ilang minuto kundi mapapasma ka."

"Concerned ka?"

"Dami mong alam. Kumain na lang muna tayo. Sige, umupo ka na d'yan at ako na ang
maghahain."

"Ako na kasi nakapagbihis ka na."

"Magpapalit naman ako ng blouse mamaya. Pambahay itong shirt na 'to. Upo na," I
told him and he sat down.
Inayos ko ang mesa at naloloka ako kasi hindi na ako nilubayan ng singkit n'yang
mata. "Asawang-asawa, ah," he teased and I arched my brow at him.

"Loko-loko, naghahain lang ng pagkain, eh, pagkatapos ay asawa na kaagad? Dapat

hindi mo na talaga ako hinayaang kausapin ng Mommy mo, nakukunsesnya tuloy ako na
hindi ako tumulong sa gawaing-bahay."

"Bakit, may sinabi ba si Mommy sa'yo? Sinabi ba n'yang dapat alagaan mo ako?"

"Uy, h'wag mo namang gawan ng issue 'yung pag-uusap namin ng Mommy mo. Wala s'yang
sinabing gan'un. Nakukunsensya lang ako kasi kitang-kita ko kung gaano ka n'ya
kamahal kaya nakakahiya kang alipustahin."

"Alipustahin talaga, eh, no?" natatawa n'yang sabi. "Thank you."

"Thank you saan?"

"Thank you because you are doing these things on your own at walang nag-uutos
sa'yo. Now, I really feel like a husband."

"Ugok. Kinilabutan ako! Kinilabutan ako sa husband. Heller."

"Alangan namang sabihin kong I feel like a wife?"

"Kering-keri!" I said as we started eating.

Ako na ang naghugas ng mga pinagkainan namin habang naliligo si Red. Naisip ko na
ring magwalis at muntik na akong mapakanta ng por da perstaym in poreyber first
time ko yatang nagwalis sa apartment. Hindi ko tuloy alam kung lasing pa ba ako o
nagdulot ng permanent brain damage 'yung Red Horse na 'yun kaya bigla akong
bumait.

Maaga kaming nakarating sa campus at hinatid ako ni Redley sa classroom ko. Akala
ko at aalis na s'ya kaagad pero, naisip n'ya yatang tumambay dahil pumasok s'ya at
umupo sa tabi ko.

"Bakit? Bawal bang umupo dito?" tanong n'ya. Kitang-kita siguro n'ya sa mukha ko
ang pagkagulat.

"Hindi naman, pero, may klase ka 'di ba?"

"Oo. Papasok naman ako, eh. Mayamaya, aakyat din ako."

"Ah, okay."
"Pahiram nga akong telepono mo."

"Bakit? Wala ka bang load?"

"Basta."

"Bakit muna? Baka mamaya may kalokohan kang gagawin sa phone ko."

"Hindi naman ako tulad mo na pinalitan 'yung ring tone ng telepono ko," he replied
and I laughed. "Mabuti na lang talaga chineck ko dahil isa-silent ko bago pumasok
ng klase. Ikaw talaga, puro ka kalokohan."

"Cute nga, 'di ba? Personalized. Saan ka naman nakakita nang gan'ung ring tone?
Ikaw lang yata ang may gan'un sa buong Pilipinas. Bakit nga pala Samsung na
telepono mo? Hindi ba naka-Iphone ka dati?"

"Ito naman talaga telepono ko. Binigay lang 'yun sa akin ng tatay ko. Eh nagipit
ako kaya binenta ko sa anak ng kapatid ng asawa ni Tita. Inutang ko lang 'yung
pang-down ko dapat sa boarding house dati, at least nabayaran ko nang dahil sa
phone," he addded and I remembered what his mom told me.

"Red..."

"Bakit?"

"Bakit ba parang galit ka sa Dadd—"

"Hi, Gianna!" someone greeted and I looked up to find Gian smiling at me. "Kumusta?
Ngayon lang kita ulit nakita, ah. Nagpapa-miss ka ba?" he asked. Siguro kung dati
n'ya 'yun sinabi ay baka nag-split ako sa harapan n'ya sa sobrang kilig. Pero,
ngayon parang nailang ako bigla, "Hi, Red. Magsi-sit-in ka?"

"Hindi. Hinatid ko lang ang asawa ko," Redley replied and Gian stared at him in
surprise before he started laughing.

"Palabiro ka talaga."

Ako tuloy ang naloka. Bigla akong nahiya. Parang kapag ang babae kasi ikinasal nang
maaga ay dalawa lang ang ibig sabihin – una, buntis s'ya at pangalawa ay 'di na
s'ya virgin. Hindi na ako virgin, pero, wala naman akong balak i-anunsyo sa buong
Cesar E.A. Virata School of Business a.k.a College of Business Administration.
Nakakaloka. Baka mag-trending ako bigla.
"I'm not kiddi—"

"Red! Halika, ihatid na kita sa classroom mo. Baka ma-late ka at maging kasalanan
ng ganda ko. Tara!" At buong giliw kong hinila si Redley palabas ng classroom.

"Teka, bakit mo ba ako hinihila? Kaya kong maglakad," sabi n'ya na parang nayayamot
ang boses.

"Concerned lang naman ako na baka ma-late ka."

"Concerned ka ba o ayaw mo lang malaman n'ung crush mo na kasal ka sa akin?" he

asked pulling his hand free from my grasp. "H'wag mo na akong ihatid sa itaas,
nakakahiya naman sa'yo. Bumalik ka na d'un sa Gian mo," he grumbled before he left.

Gusto kong sabihin sa kanya na hindi naman ako nahihiya na kasal kaming dalawa.
Pero, sinong matinong babae ba ang gustong husgahan dahil bigla na lang s'yang
nagpakasal? I knew that it shouldn't be anyone's business if I did the deed or not.
Buhay ko naman 'yun. 'Yun nga lang hindi ko pa naihanda ang sarili sa mga tanong na
parang ang hirap sagutin nang totoo.

Ano naman ang sasabihin ko kapag may nagtanong kung bakit kami nagpakasal? Mabuti
sana kung inlove na inlove kami ni Redley. Mabuti sana kung dumaan kami sa stage
bilang mag-girlfriend at boyfriend pero dumerecho kami sa kasal. And for what
reason? Because I was stupid enough to get laid while I was freaking drunk.

"What was that about? Biglang nagalit yata ang bestfriend mo. May pinagdadaanan ba
'yun?" natatawang tanong ni Gian. Nginitian ko lang s'ya bago ako umupo sa silya ko
at nagkunyaring nagbabasa ng text messages sa telepono. "S'ya nga pala, I have
tickets to Enchanted Kingdom, let's go on a double date with Gem and Redley."

"Ha?"

"I mean, it's obvious that those two like each other, nagkakahiyaan lang siguro
silang dalawa. Naikuwento nga sa akin ni Gem na grabe daw 'yung effort ni Redley
last sem para mapasagot lang s'ya. Ang sabi n'ya ay plano n'ya na daw sagutin si
Redley, pero, hindi na raw sila nagkaroon ng chance magkausap nang silang lang.
Parati daw kasi kayong magkasama."

"O, eh, ano naman kung magkasama kami?!" I asked in annoyance.

Nainis ako n'ung sinabi ni Gian na todo effort daw si Redley kay Gem dati
samantalang parang ang dating sa akin n'ung mga kwento ni Redley ay wala namang
gan'ung nangyari. Pero, baka naman tinotokis ako ni Intsik at talaga namang mega-
effort s'ya?! Bwisit na 'yun! Napakasinungaling!

"Whoaa...chill. Nakakatakot naman 'yang facial expression mo," he said smiling

tentatively. "I am not saying na galit si Gem sa'yo. Don't take it the wrong way.
Baka kasi magalit ka sa kanya. Ang sa akin lang naman, bakit hindi natin bigyan ng
pagkakataon ang mga kaibigan nating mag-usap? Baka nga nagkakahiyaan lang silang
dalawa?"

"Usap ka dinha! Usapa nang imuhang mata, kwanggol man diay ka!" (Usap da d'yan!
Nguyain mo 'yang mata mo, baliw ka pala!)

"Ha? H'wag ka namang mag-German. Na-offend ba kit—"

"Good morning, class!" the professor greeted.

Mabuti na lang at nagsimula na ang klase dahil baka kung ano pa ang nasabi ko kay
Gian. Buryung-buryo talaga ako sa kanya. Hanggang sa natapos ang subject namin ay
wala pa rin ako sa mood para kausapin s'ya kahit ilang beses n'ya akong tinawag. At
lalo akong nabwisit kasi naalala kong kaklase pala namin silang dalawa ni Gem sa
susunod na subject.

"Hi!" nakangiting bati ni Gem pagkapasok ko ng classroom. Nakaupo s'ya sa bandang

kaliwa ni Redley at feel na feel n'yang kumaway-kaway sa akin. "Sabay tayo ng lunch
nina Gian later, ha?"

Sarap tanggalan ng braces 'tong babaeng 'to! Kung makangiti sa akin akala n'ya yata
ay close kami, isip-isip ko bago umupo sa tabi ni Red. Daldal nang daldal si Gem at
rinding-rindi ako sa boses n'ya – hindi ko kasi alam kung naghihingalo ba s'ya o
nakikiliti.

Biglang tumayo si Gian at nagpaalam na magbabanyo raw s'ya at naiwan akong

nanggagalaiti sa mga kaartehan ni Gem. "Red, Dad's birthday is next Saturday and
I'd like to invite you to the party. Nakukwento kasi kita sa pamilya ko and they
want to see you," she said.

I was so pissed that I wondered if I burst a vein somewhere because I was feeling
homicidal. "Ha?" I heard Red ask.

"Gusto ka nilang makilala. They're actually excited because I told them you're pure
Chinese, too," she said. She was giggly and it made want to drag her out of the
classroom by the hair. "Sunduin mo na lang ako sa bahay, I can give you the address
—"

"Hindi ako pwede, eh," Red said as I leaned against my seat, closing my eyes.

"Aww... bakit naman? Sumama ka na. Ikaw rin, baka magtampo na ako sa'yo n'yan, sige
ka."

"Iba na lang ang imbitahin mo."

"Bakit? Nahihiya ka ba dahil hindi pa kita sinasagot?" Eh, 'di wow, I thought as I
massaged the bridge of my nose. Sumakit ulo ko sa kaartehan n'ya bigla.

"Sorry, pero, hindi talaga ako pwede."

"But why? Don't you want to meet my family? Uuwi ka ba sa inyo? Baka pwede mong
ipagpaliban muna. Sayang naman 'yung opportunity na makilala mo ang pamilya ko—"

"Hanep," I said aloud and she stopped talking.

"May sinasabi kay Gianna?" she asked and I opened my eyes and turned my head to
look at her. She was smiling pleasantly at me but her eyes told me something else.
Aysus, ako pa ba ang mamalditahan mo? Gaga. "Anong sinabi mo kanina? May be I just
misheard you. Did you say hanep? Anong ibig mong sabihin?"

"Yes, I did. It's an expression that conveys disbelief. It's just that I couldn't
believe how desperately assuming you are," I said and her eyes widened in surprise
at my words. "Redley doesn't want to go with you but he's too nice to turn you
down. Still, you should be smart and sensitive enough to realize that."

"What?" she sputtered indignantly.

"You heard what I said," I answered.

"Teka lang, may gusto ka ba kay Red kaya ka nagkakaganyan? Are you jealous of me?"
she asked and I arched my brow. "God, how desperate. You are posing as his best
friend tapos you like him? Gosh!"

"Yeah, I like him. Tapos I am married to him. Tapos I am going to make hampas
your face against the wall if you do not stop flirting with him. Tapos I'm going
to make sabunot of you because you're so freaking konyo. Did you make intindi na?"
I asked glowering at her before I pushed to my feet. Redley did the same and we
both left the classroom.

"Green, kausapin mo ako."

"Tumahimik ka kundi tatapusin ko na talaga 'yang buhay mo! Ang landi-landi ng

babaeng 'yun! Ang sarap ipatapon sa pluto!"

"Green..."

"Bakit?!" I asked as I stopped walking to look at him. He was smiling as he took my

hand in his and pulled me towards him.
"Selosa," he whispered and for some reason, I felt my eyes burn with unshed tears.

"Ayoko na sa'yo!" I said and he laughed softly before he enfolded me in his

embrace. "Nagpapalandi ka sa Gem na 'yun! Salawahan ka! Two-timer!"

"Hindi ko nga naintindihan kung anong pinagsasabi n'ya kasi nalungkot ako sa inasta
mo sa harap ni Gian kanina."

"Palusot ka pa!"

"Totoo. Ipagpapalit ko ba naman itong Lalabs ko?"

"Baduy mo!"

"Kiss mo ako," he suddenly said and I frowned at him

"Okay ka lang?"

"Gianna, Red, bakit nandito kayo sa labas?" I heard Gian's voice and I knew exactly
why Redley asked me to kiss him. And somehow I understood that he, too, needed to
stake his claim. Just like I did. Without a word, I swathed my arms around his neck
and tiptoed to kiss him slowly and deliberately on the lips.

"Love you," we both whispered at the same time when we parted for air.

"Love you, Red." I repeated. "And I mean it this time."

"Love you, too," he replied. "And I mean it every time."

=================

Chapter 30

I wasn't sure what came over me but I hugged Redley again and kissed his cheek
after hearing what he said. It was weird how I felt so relieved to hear him say
that he loved me, too, when until a few days ago, I never really entertained the
possibility that I might fall for him.

I felt his arms around me as he embraced me back and it felt so natural for him to
hold me. "Hindi na ba tayo papasok at magyayakapan na lang tayo dito?" narinig kong
bulong n'ya. "Kasi okay lang naman sa akin."
"Hindi ka pwedeng hindi pumasok, ano. Pagbutihin mo naman ang pag-aaral mo at
magpapabuhay pa ako sa'yo," tugon ko at tumawa s'ya nang mahina. Kumalas ako sa
pagkakayakap ko sa kanya, umakbay s'ya sa akin at sabay kaming pumasok sa loob ng
classroom.

Pareho kaming hindi pinansin nina Gem at Gian. Ang buong akala yata ni Gem ay
sasakit ang tiyan ko kasi nagdesisyon s'yang hindi kami close at ismid s'ya nang
ismid sa akin. Si Gian naman ay tahimik lang at d'un ako nakunsensya. Naisip ko
kasing baka mamaya ay nabigyan ko s'ya ng motibo dati kahit hindi ko naman sinadya.

Pero, naisip kong may asawa na ako, at kahit hindi ko man sinabi kay Redley ay
pareho ang paniniwala namin sa kasal – it entails faithfulness.

"Saan tayo kakain?" tanong ko kay Redley pagkatapos ng klase.

"Ikaw, saan mo gusto?"

"Kahit saan."

"Wala namang kainang kahit saan ang pangalan."

"O, sige, dito ka na muna at pag-igihin mo 'yang pambabara mo samantalang ako ay

magtata-taxi na sa kung saan dahil gutom na ako."

"Si Mrs. Yu talaga," natatawa n'yang tugon.

Nakita naming nag-uusap sina Gem at Gian paglabas namin ng classroom. Hindi ko man
gusto kung paano ako tingnan ni Gem mula ulo hanggang paa ay dinedma ko na lang
s'ya. Bakit ko pa naman kasi s'ya papatulan, eh, ako na ang nagwagi? Mainggit lang
s'ya, umismid at bumulung-bulong ng kung anu-ano hanggang kaya n'ya. Wala akong
pake.

"Galit sa akin 'yung ex na nililigawan mo," sabi ko kay Redley habang pababa kami
ng hagdan.

"Pabayaan mo s'ya. Ano ba namang pakialam natin kung galit s'ya sa atin o hindi?
Natural napunta sa'yo ang napakagwapong lalaking tulad ko kaya s'ya naiinggit."

"Takte, akala ko ako ang gutom, 'yun pala ikaw 'tong nalipasan," sabi ko at tumawa
si Redley. "Talagang napakagwapong lalaki, ha?"

"Bakit, hindi ba?"

"Oo na. May loyalty naman ako. Ikaw ang pinakagwapong lalaki sa buong BA."

"Sa BA lang?"

"O, sige sa Diliman na."

"Sa Diliman lang?"

"Anak ng tinapa, gawin na nating system-wide ito para wala ka nang masabi," tugon
ko at tawa sya nang tawa.

He looked happy and I couldn't help but laugh along with him. Naisip kong, at least
si Red, kahit nadisgrasya n'ya lang ako ay talagang pinanindigan n'ya. Siguro sa
aspetong 'yun ay bilib na bilib ako sa kanya. Hindi kasi lahat ng lalaki ay gan'un
ka-responsable.

"Okay lang ba kung Chowking tayo magla-lunch para maiba naman? Sa kakakain kasi
natin ng Chickenjoy sa Jollibee ay lalo kang nagiging chick sa paningin ko."

"Aminin mo na kasing gandang-ganda ka na sa akin kahit noon pa," pagbibiro ko.

Binuksan n'ya ang pinto ng sasakyan at pumasok ako sa loob. "Thanks, Red!" 'Yun nga
lang ay hindi n'ya isinara kaya napatingin ako sa kanya. "O, bakit?"

"Tama ka," sabi n'ya bago ngumiti at isinara ang pinto ng sasakyan.

Hindi ko alam kung ano ang ibig n'yang sabihin pero, takte s'ya kinilig ako. Hindi
ko tuloy s'ya matingnan kasi nangingiti akong parang ewan.

Bwisit talaga itong si Red! Mabuti na lang kasal na kami nito kundi kakasuhan ko
talaga ito ng paglabag sa batas ng paglalandi. Chos!

"Kinikilig si Mrs. Yu," kantyaw ni Redley sa akin habang nagmamaneho.

"Asa ka naman."

"Bakit mo kinakagat-kagat ang labi mo? Pinipigilan mo ang sarili mong ngumiti, eh."

"Excuse me, no. Hindi kaya."

"Uy, umamin ka na kasi. Ano ba naman 'yung aminin mong kinikilig ka sa akin?"

"Para kang tanga, Red!" sabi ko at tumawa na naman s'ya.

Pagdating namin sa Philcoa ay hirap kaming maghanap ng parking space dahil punuan.
Ewan ko lang kung anong meron at naglipana yata ang mga sasakyan d'un kaya tuloy
nagdesisyon kaming mag-drive thru nang wala sa oras. Kaya kahit gusto kong magkanin
ay napilitan akong mag-burger katulad ng in-order ni Red.

"Sa parking lot ng Eng'g na lang tayo kumain. O kaya ay sa gilid ng Parish of the
Holy Sacrifice. Hindi ba't pwede rin namang mag-park d'un? Para hindi na tayo
mapalayo sa Stat."

"Keri lang naman talaga sa akin kahit saan basta gusto ko na lang kumain."

"Halata ngang gutom na gutom ka, eh. Talagang nilalantakan mo na 'yang fries
natin."

"Damot mo, pati fries lang, eh."

"Hindi kumain ka lang. Binibiro lang naman kita. 'Yung katawan ko nga ay hindi ko
ipinagdadamot sa'yo, 'yang fries pa kaya?" dagdag n'ya at biglang naramdaman ko ang
pag-init ng mukha.

Humaygahd, ano kaya ang ginawa ko sa katawan ni Redley n'ung nalasing ako? Inabuso
ko kaya s'ya nang bonggang-bongga? Baka naman mangailangan s'ya ng therapy dahil sa
nangyari. Baka naman na-trauma s'ya pero itinatago n'ya lang at hindi n'ya
ipinahahalata?

Wala talaga akong maalala. Kung mayroon man, ay wish ko lang sana hindi ko na lang
sila naalala. It didn't even occur to me that I would be one hell of a wild drunk
girl. Abutan ko ba naman si Redley ng panty, matino pa ba ang tawag d'un? 'Tsaka
nakakahiyang maalala na todo tanggi s'ya at halos magmakaawa na s'yang magsuot ako
ng damit. At siguro 'yun ang isa sa mga dahilan kung bakit ako pumayag magpakasal
din kay Red– dahil deep inside, alam kong ako ang lumampastangan sa puri n'ya.

"Bakit bigla kang tumahimik? Okay na ba sa'yong dito mag-park?"

"Kahit saan. Keri na siguro dito, at least malapit sa susunod kong klase."

"Anong nangyari sa'yo at bigla ka na lang hindi umimik?"

"Wala."

"Imposibleng wala."

"Kumain ka na lang d'yan."

"Hindi ako kakain hangga't hindi mo sasabihin ang rason. Ano nga?" pangungulit n'ya
at nagbuntong-hininga ako.

"Red, I knew that I was the one who came at you."

"Ha? What do you mean?" he asked as he took a bite from his hamburger.

"Ako ang namilit kaya may nangyari sa atin," sabi ko at bigla s'yang nabilaukan
kaya agad kong inabot ang isang large Coke sa kanya. "Are you okay?" I asked and he
nodded.

"Ano ba naman itong usapang ito. Talagang lunch time natin pag-uusapan ang mga
ganitong bagay, ano?"

"Hindi. Gusto ko lang ilabas. Alam kong kailangan kong humingi ng tawad sa'yo.
You're such a great guy."

"Where is this conversation leading to, Gianna? Kaka-I love you mo lang sa akin
kanina. Don't tell me babawiin mo?"

"Hindi ko naman babawiin. Gusto ko lang talagang humingi ng sorry sa'yo. Sorry, ha,
Red. I might not remember everything but I am not proud of those things I
remembered kaya pasensya ka na."

"We're already married, Mrs. Yu. Hindi mo kailangang mag-sorry."

"I'm so sure I sucked in bed," I said thoughtfully and Red started to wheeze like
crazy. "Was I that bad at talagang parang malalagutan ka na ng hininga d'yan?"

"Ayokong pag-usapan. Ang mahalaga sa akin ay kasal tayo at handa tayong mahalin
nang totoo ang isa't isa. Kaya kung ano man 'yang mga naiisip mo, tandaan mong
ipinangako nating nandito tayo para sa isa't isa, okay?"

"Okay. Ang bait mo. Nagi-guilty tuloy ako lalo," I said and he just smiled.

Hinatid n'ya ako sa klase ko at yumakap ako sa kanya bago s'ya umalis. "Miss mo na
ako kaagad?" pabulong na tanong n'ya at tumango lang ako. "Susunduin kita mamaya.
Ano pala ang gusto mong ulam?"

"Kung ano 'yung nasa bahay. Hindi ba't may mga seafood pa na dala sina Kuya? Hindi
pa natin nauubos sayang naman."

"O, sige, 'yun na lang. I'll see you later," he said before he kissed me on the
forehead and left.
Mag-a-alas cinco na n'ung sinundo ako ni Red at kung dati ay nagta-tantrum ako
kapag nali-late s'ya ay sa hindi maipaliwanag na dahilan ay hindi ko 'yun ginawa.
He apologized repeatedly no matter how I told him that I didn't mind that he was
late. When we reached home, I changed into a pair of cotton shorts and shirt and
went down to the kitchen to watch him as he prepared dinner.

"Sa itaas ka na at ang init dito sa kusina."

"Dito na lang ako."

"Bakit ba ayaw mo yata akong mahiwalay sa paningin mo ngayon? Kanina ka pa clingy

sa akin, eh," he teasingly said.

"Okay, fine, aakyat na ako sa kwarto at nakakahiya naman sa taas ng tingin mo sa

sarili mo,"

"O, kita mo 'to, pikon kaagad."

"Nagta-try na nga akong maging mabait sa'yo, eh, pagkatapos ay aasarin mo pa ako."

"Sorry naman, Green. Hindi ko kasi alam na 'yan na pala ang definition mo ng
mabait."

"Aakyat na ako."

"Biro lang! Dito ka nga. Gusto mo bang turuan kitang magluto?"

"Para saan pa, eh, marunong ka naman?"

"Baka sakaling gusto mo akong ipagluto para sweet," nakangisi n'yang sagot.

"Hindi ba sweet kung sakaling ipagsaing lang kita?" I asked.

"Kawawa naman ang asawa ko, saing lang ang alam pagkatapos ay sa rice cooker pa."

"Kaya nga mag-aral kang mabuti para afford natin ang katulong."

"Ako na lang ang magluluto. Sayang din 'yung ipangsasahod natin sa kanya."

"Intsik ka nga," tugon ko at tumawa s'ya.

Pagkatapos naming kumain ay salitan kaming naligo. Mabuti na lang ay hindi n'ya ako
biniro tungkol sa pagsa-shower dahil medyo sariwa pa sa utak ko ang mga kalandiang
ginawa ko n'ung gabing nalasing ako. Nakahiga na ako sa kama n'ung kumatok s'ya sa
kwarto ko bago pumasok.

"Hindi mo pa pala natatawagan ang pamilya mo. Did they arrive safely?"

"Oo, nag-text si Mommy. Hindi ko magawang tawagan sila, eh, kasi hanggang ngayon ay
nahihiya pa rin ako sa kanila."

"Nahihiya ka? Bakit? Dahil nagpakasal tayo?"

"Hindi ko alam kung ano specifically ang ikinahihiya ko. Basta ang alam ko lang ay
nahihiya ako," I said and he sighed.

"Sorry, ha, Green."

"Hindi mo naman kailangang mag-sorry. Ang sabi ko nga ay pakiramdam ko at

kumbinsido akong ako ang nang-harass sa'yo," I kidded but he did not reply and we
both grew quiet. "Red?" I called out after a few minutes of silence.

"Ano 'yun?" he asked and I rolled onto my side to face him.

"Did you regret that we did it?"

"Did what?"

"Alam mo na."

"Why would I regret it?"

"Wala, naisip ko lang na kung hindi siguro ako nalasing ay hindi ka mapipilitang
pakasalan ako. Kahit ba anong paniniwala ang meron ka tungkol sa horsocope at
number twenty-two na 'yan ay kumbinsido pa rin akong kung walang nangyari sa atin
ay mas pipiliin mong grumaduate muna at makapagtrabaho."

"Kung sakaling wala bang nangyari sa atin ay hindi mo ako pakakasalan?"

"Malamang. We might have told each other I Love you, still, marriage could have
waited."

"Ibig sabihin ba ay napilitan ka lang?"

"Ayan na naman tayo. We've already established the fact that I have feelings for
you kaya h'wag ka nang mag-moment d'yan," I said and he sighed. I moved closer
towards him and he hugged me to his chest. "Red?"

"Yes?"

"What was it like?"

"Ang alin?"

"Our first time?" I asked and felt him stiffen.

"Ha? Bakit mo naman naitanong?"

"Ewan ko, I'm just curious."

"Kakaiba ka namang ma-curious, ang R-18."

"Well, if you'd rather not talk about it ay okay lang naman. Curious lang talaga
ako, 'yun lang. Anyway, goodnight, Red," I said before I turned away from him.

Medyo nagtampo ako. Wala nga kasi akong maalala tungkol d'un. Hindi ko naman
sinabing ikuwento n'ya yung blow-by-blow account, I just wanted to have an idea.
Pero, naisip ko ring oo nga, ang weird naman kung ikukwento pa n'ya. Praning ka
talaga, Green, sabi ko sa sarili ko.

"Red?"

"Bakit?"

"Sorry, ha. Hindi na mauulit. Goodnight," I said before closing my eyes.

He did not move or say anything for minutes and I was drifting off to sleep. I felt
the bed shift before I felt his hand on my waist. "Green? Green are you still
awake?"

"Hm...?" I sleepily mumbled and heard him sigh. His arms went around me as he
pulled me gently against his chest.

"Gianna..." he whispered. "I can wait," he said and I wanted to know what he meant
but I was too sleepy to ask.