ΚΛΙΚΑ ΤΩΝ ΕΚΒΙΑΣΤΩΝ

ΖΕΡΑΡ ΝΤΕ ΒΙΛΛΙΕ

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ
 ΖΕΡΑΡ ΝΤΕ ΒΙΛΛΙΕ

ΚΛΙΚΑ
ΤΩΝ ΕΚΒΙΑΣΤΩΝ

MULTIEDITIONS LTD

LIBRAIRIE ΡΙΟΝ - SAS PRODUCTIONS

 ΤΙΜΕ OUT

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ

ΚΛΙΚΑ ΤΩΝ ΕΚΒΙΑΣΤΩΝ 1019

ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ

υΝ CHANTAGE TRES SPECΙAL

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Ι. ΣλλΙΜΠΑ

COPYRIGHT c LIBRAIRIE ΡΙΟΝ 1976

COPYRIGHT ,ο MULTIEDITIONS ΙΤD 1982
γιά τήν tλληνική γλώσσα

Τά βιβλία τσέπης ΖΕΡΑΡ ΝΤΕ ΒΙΛΛΙΕ

πωλοϊινται σ' δλα τά περίπτερα

ΕΚΔΟΣΗ-ΠΑΡΑΓΩΓΗ: MULTIEDITIONS ΙΤD

'Ιπποκράτους 88, Τηλ. 360.9553 - 360.6071
ο; «εΙδικές ύπoOέσει.;;� αύτή.;; τής συλλογή.;; βασίζονται σέ Ιντελώ.;; a.ιJOε­
Ηικά στοιχεία, πού πολλά άπ' αύτά άφοροϋl' τήl' ύψηλή κοινωl·ία. 'Ωστό­
σο, γιά νά τά άποκαλύψουμε στό "�ινό, άναγκαστήκαμε v' άλλάζουμε τό
χρόνο καί Ηί ιJνόματα τώl' προσ",.. .,",1'. 'Έτσι, κάΟε όμοιότητα ιJφείλεται
άΠOKλεισrιKά σέ σύμπτωση.

Τά βιβλία ΠΟΙ) άιa;'ράφουl' TlΜΕ OlfΓ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ {χουν ndvrorc rήν πισrή
μαάΙΡΡllση ,Ιπό τό 71ρωτόrιTΠo, χωρίς ouvrOjICOOEI, καί περΙΚΟ7liς.

ΚάΟι. d,τι)'ραιιιή, dvαπαΡαγωΊή ι'f dναrιmωση, μέ ό ποιαδήποτε μiθοόο κι ιfν )'[ν[.ι.

όλυ,,;.ήΡου ι; μf.ρoυς rού βιβλίου χωρίς rήv έγγραφη OIJ';καrάθr.ση rού tκδόrη, άπο­
.

π)εί πapάβαqη πού rιμωρείrαι άπό rdv Ποινικό Νόμο.

 ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι

Πνιγμένο απ' τη χοντρή δίφυλ λη πό ρτα, το κουδούνι­

σμα μόλις που ακού στη κε έξ ω , στο π λατύσκαλο.
Ο Μαρσέλ Πιαρ ότι έκανε δύο βή ματα πίσω, φροντί­
ζοντας να μένει πάντα μπροστά στο μάτ'ι , που βρισκό­
ταν στο δεξιό π ορτόφυλλο . '1ηχανικά, ύψ ω σε το γα­
ντοφο ρεμένο του χέ ρι και ίσ ιω σε τα γκρίζα του μαλλιά .
Στο άλλο του χέρι, κρατούσε έναν π λακέ χαρτοφύλακα
με τ' αρχικά του σε κάθε πλευρά της κλε ιδαριάς . Σε
λίγο , ο χαρτοφύλακας άρχισε να χτυπάει νευ ρικά πάνω
στο μπεζ κασμιρένιο παλτό του: είχαν περάσει τριάντα
δευτερόλε π τα απ' τη στιγμή που είχε χτυπή σει, κι η
Μανουέ λα δεν του είχε ανοίξει ακόμη . Ε κνευρισμένος ,
κόλλη σε και πάλι το δ άχτυλό του στο μεταλλικό
κουμπί του κουδουνιού.
-Ξέ ρεις ότι δε μου αρέσει να περιμένω , μούγκρισε ο
Μαρσέλ, όταν η πό ρτα μισάνοιξε.
Ο τόνος της φ ω νή ς του ήταν σκλη ρός .
Η Μανουέλα δεν εντυπ ω σιάστη κε . Κοίταξ ε ή ρεμα το
λεπτό πρόσω πο του άντ ρα π ου στεκόταν αντίκρυ της κι
αντιμετώ π " ατά ραχη τα μικρά μαύρα μάτια που,
χω μένα σ' ένα π λήθος από ρυτίδες, την κοίταζ αν
θυμ ω μένα .
- Ή ρθ ες νω ρίτερα, π αρατή ρησε . Ε τοιμαζόμουνα για
να σε υ ποδεχτώ.

7
 Τα έντονα βαμμένα χείλη της μισάνοιξαν σ ενα
χαμόγελο , γεμάτο τρυφερότη τα. Εδώ και είκοσι χρόνια
που γνωρίζονταν, ο Μαρσέλ δεν είχε αλλάξει . Ήταν
πάντα ο ίδιος : αυταρχικός, βίαιος, απότομος . Στη
Μανουέλα ά ρεσε πολύ αυτό. Με μοναδική εξαίρεση τα
μαλλιά του , που ε ίχαν αρχίσει ν' αραιώνουν και ν'
ασπρίζουν, στα πενή ντα του χ ρό νια ό πως και στα
τριάντα του, εξακολουθούσε να τη θε ω ρεί κτή μα του.
Πόρνη απ' τα νεανικά της χρόνια, η Μανουέλα είχε
χαρίσει την η δονή σε πολλούς άντρες, αλλά κανένας
δεν μπορούσε να συγκριθεί με τον Μαρσέλ. Έτσι , εδώ
κι ένα χρόνο , που είχε αποσυ ρθεί απ' το «επάγγελμα»
και δούλευε σαν προαγωγός, πάλι ο Μαρσέλ ήταν
εκείνος που διαζει ριζόταν τα κ έ ρδη της .
Ο Μαρσέλ Πιαρότι χαμή λωσε τα μάτια του πάνω στο
κορμί τη ς ε ρωμένη ς του, Οι ρυτίδες γύρω απ' τα μάτια
του έγιναν ακόμη πιο έντονες και στο πρόσωπό του
άνθισε ένα χαμόγελο. Η Μανουέλα ή ταν έτσι όπως τ ην
ήθελε : Τα μακριά ξανθά μαλλιά τη ς, ό μορφα χτενισμέ­
να, πλαισίωναν το λαίμαργο πρόσω πό τη ς και το
έντονο μακιγιάζ της θύμιζε τη δεκαετία του 50. Φορού­
σε μια μωβ μεταξ ω τή ρόμπα και από κάτ ω - ο Μαρσέλ
το ή ξε ρε καλά - ή ταν ολόγυμνη , με μοναδική εξαίρε­
ση τις κάλτσες της, που στερεώνονταν με δυο καλ τσο­
δέτες πάνω απ' τα γόνατα. Όσο για το κορμί της,
καλλίγραμμο με λευκή επιδερμίδα, πλούσιο στή θος και
προκλη τικούς γοφούς έκανε τον Πιαρότι ν' ανατριχιά­
ζει η δονικά, καθώς το ' βλεπε να διαγράφεται κάτω απ
την αραχνούφαντη ρόμπα .
Η Μανουέλα μάντεψε τις σκέψεις του και το χαμόγε­
λό της έγινε πιο έντονο.
-Θα μπεις; τον ρώτησε πεταρίζοντας τα βλ έφαρά
της.
Ο Πιαρότι ξαναβρήκε τη ν αυτοκυριαρχία του και
σκούmσε προσεχτικά τα παπούτσια του στην ψάθα,
προτού περqσει το κατώφλι . Η συνή θεια αυτή δεν τον

8
είχε εγκαταλείψει ούτε μια φο ρά , α π ό τότε π ου π αιδί
ακόμη ζούσε με τη ν οίκογένειά του στην Τουλόν,
πολλά χρ όνια πρ ιν αρχίσει να συχνά ζ ει στα κακόφη μα
μπαρ της πόλης.
Η Μανουέλα έκλεισε πίσω της τη βαρ ιά π όρτα και
κοίταξε τον Πιαρότι, που έ βγαζε το π αλτό και το
φουλάρ ι του και τα π έταγε ανέμελα σε μια α π' τις δύο
πολυθρόνες, π ου βρ ίσκονταν δεξιά κι αρ ιστερά απ' την
κονσόλα με τα επ ι χρυσ ω μένα πόδια και τον τεράστιο
καθ ρέφτη . Σε λ ίγο , ο χαρ τοφύλα κας βρ έθη κε στο
μά ρμαρ ο της κονσόλας κα ι πά νω σ' αυτόν προσγειώθη­
κα ν τα δε ρ μά τ ινα π ανάκρι βα γάντια. α Μαρσέλ κοιτά­
χτ ηκε γ ια λίγο στον καθρ έφ τη κ ι έ πειτα π λη σίασε τη
Μαν οtJέλα.
- Έτο ι μο το εμπό ρευμα , ρώτη σε σκύβοντας κοντά
τη ς .
Η γυναίκα χαμήλ ω σε τα μάτια της:
-Ναι, απάντη σε . Ε ίναι οχτώ κορ ίτσια και δύο
μαύ ρο ι. Ελπίζω να μείνεις ικα ν οποιημένος απ' την
ε π ίδειξη . . . .
Θέλησε να συνεχίσει, αλλά ξαφνικά η φ ων ή π νίγη κε
στο λαρ ύγγι τη ς: ο Μαρ σέλ είχε ακουμ π ή σει πάνω της
τα μακρ ιά του χέ ρ ια με τα λε π τά και δυνατά δάχτυλα
π ου άξιζαν χρ υσάφι .
α Πιαρ ότι ήταν ένας απ' τους δυο τρεις διαση μότε­
ρους διαρρή κτες χρ ηματοκιβωτίων, στο Παρίσι. Δε
χρ ησιμοποιούσε π οτέ εκρ η κτικά και δούλευε μόνο με
τα χέρια του . Στον υπόκοσμο , τον έ λεγαν «Νερ αϊδοδά­
χτυλο » και όλοι τον σέβονταν, γιατί, εδώ και ε ί κοσι
πέντε χρόνια που έκανε αυτή τη δουλειά, δεν είχε
συλλη φθεί ούτε μια φο ρά και το π οινικό του μητρ ώο
ή ταν λευκό .
Τα περ ιποιημένα δάχτυλα του Μαρσέλ τράβη ξαν
βίαια τη ρόμπ α. της γυναίκας και την άνοιξαν, γυμνώνο­
ντας πρώ τα τους ώμους κι έ πειτα το στή θος της. Η
Μανουέλα τεντώθη κε νευ ρ ικά. α ε ραστής της ε ίχε

9
αρχίσει να χαϊδεύει απαλά και μεθοδικά τα στήθια τη ς,
μετακινώντας αργά τα χέρια του προς τις θη λές .
Έπειτα , έσκυψε , αναζητώντας τ ο στόμα της , κ ι εκείνη
του το πρόσφερε ορθάνοιχτο . Τη στιγμή που τα χείλη
του άγγιξαν τα δικά της, η γυναίκα έβγαλε ένα πνιχτό
βογγητό: το δεξί χέ ρι του Μαρσέλ είχε εγκαταλείψει το
στή θος τη ς και αναζητούσε αυταρχικά το τρίχωμα της
κοιλιάς τη ς . . .
Με τα χέ ρια ριγμένα στο πλάι και τα πόδια ανοιχτά,
η Μανουέλα αφη νόταν στο χάδι του ευτυχισμένη.
Ήταν ο κύ ριός της, ο αφέντης της , κι η σκέψη ότι μετά
από είκοσι χρόνια, εξακολουθού σε να τη θέλει όπως
την πρώτη φορά, τη γέμιζε ευτυχία. Βέβαια, ή ξερε πως
ή ταν ακόμη πολύ όμορφη για την ηλικία τη ς, αλλά δεν
έ παυε ν' απο ρεί γι' αυτή τη ν προτίμη ση του Μαρσέλ.
Ήταν έτοιμη να φωνάξει, όταν ξαφνικά ο Μαρσέλ
τραβή χτη κε από κοντά της . Απογοητευμένη τεντώθη κε
προς το μέ ρος του προσφέ ροντάς του τα στή θη και το
στόμα τη ς .
-Μετά της είπε εκείνος χαμογελώντας. Τώρα έχουμε
δουλειά . Ντύσου .
Υπάκουσε, νικημένη χω ρίς να του κρατάει κακία.
- Έλα, ξανάπε εκείνος .
Η Μανουέλα σφίγγοντας την ζώνη της ρόμπας της,
προχώ ρησε λίγο λαχανιασμένη , γιατί η κοιλιά και το
στή θος της ή ταν ακόμη φλογισμένα.
Οι κλειδαριές του χαρτοφύλακα έτριξαν και το
σκέ πασμα άνοιξε .
Η Μανουέλα έσκυψε . Ο χαρτοφύλακας ήταν γεμάτος
δεσμίδες χαρτονομίσματα των 500 φράγκων.
-Εκατό χιλιάδες φράγκα, είπε ή ρεμα ο Μαρσέλ
Πιαρότι. Φτάνουν για τα πρώτα έξοδα;
-Και με το παραπάνω. Απάντη σε η Μανουέλα,
καθώς σφιγγόταν πάνω του κι άπλωνε το χέρι της .
Την ί δ ι α στιγμή τ ο υ χαμογέλασε μ ε αγάπη . Μ ένα
γρήγορο άγγιγμά είχε έξακριβώσει αυτό που ενδιαφε-

ιο
ρόταν να μάθε ι : Την ή θελε όσο τον ή θελε κ ι εκε ίνη .
-Ξέ ρεις , του είπε ξαφν ι κά , έμεινες κάπου δε κ απ έ ντε
μ έ ρες στη Γε ρμανία . . .
-Η δουλε ι ά την έκοψε σκλη ρά εκείνος .
Η Μανου έ λα έσφιξε τα στήθη της με τα δύο της
χ έ ρια.
-Ναι , το ξέρω απάντη σε, αλλά εγώ σε περίμενα . . .

Ο Μαρσέλ γέλασε.
-Μου αρέσει αυτό .
Η γυναίκα χαμή λωσε τα μάτια της κα ι δεν απάντησε.
Αναρωτ ι όταν τι θα μπορούσε να είχε συμβεί εκεί κ άτω
στη Φρανκφού ρτη , αλλά δεν τόλμησε να του φανερώ­
σει τις σκ έ ψε ι ς τη ς . Ηταν αποφασισμ έ νη να δείξε ι
ανωτερότητα, μπροστά σ' εκείνες που ίσως . . .
Ο Μαρσέλ είχε γυρίσει κιόλας αλλού και κοίταζε
ερωτιματ ι κά τις τρεις εσωτερικές πό ρτες της είσόδου ,
σε αγγλικό στυλ, πάνω σε φόντο από κόκκινο ύφασμα.
-Ποιά απ' όλες ; ρώτη σε .
Η Μανουέλα πλη σίασε βιαστικά τη δεξιά πό ρτα.
-Να ι , βέβα ι α είπε, δεν έχεις ξανάρθει εδώ. Σου
αρέσει η διακόσμηση ;
-Θα σου απαντή σω όταν τα δω όλα, ε ί πε εκείνος κα ι
την ακολούθη σε .
Πλάι στο δωμάτ ι ο , που, την εποχ ή τ ου παλιού
ιδιοκτή τη ή ταν τ ραπεζαρία, το μεγάλο σαλόνι ανταπο­
κρινόταν απόλυτα στα μεγαλεπίβολα σχέ δ ι α που είχε
κάνει ο Μαρσ έ λ όταν είχε αναθέσει στη Μανου έ λα να
β ρει στο Παρίσι, κ ι αν ήταν δυνατό στη δέκατη έκτ η
περιφέ ρεια, έ να διαμέ ρισμα , που να εξυπη ρετούσε τα
κοινά τους σχέδια.
Το δωμάτ ι ο, τεράστιο κι επιπλωμένο αποκλειστ ι κά
σε στυλ Τσίπεντα ι η λ, πρόσφερε ακρ ι βώς την ατμό­
σφα ι ρα της πολυτ έ λε ι ας π ου ήθελε : πολύ μεγάλοι
δε ρμάτινοι καναπ έ δες, βαθιές πολυθρόνες , πουφ ντ ι βά­
ν ι α, όλα ήταν κατάλλη λα για τη χρή ση που προορίζο­
ντ αν. Υπή ρχε ακόμη ένα πλή θος από λάμπες με απαλό

11
φωτισμό, τοποθετημένες π αντοί) . Τ α παράθυ ρα καλύ­
πτο ντ αν από βαριές βελούδινες κ ουρτίνες , με εξωτικές
παραστ άσεις . Οι ίδιες παραστάσεις υπή ρχαν και στις
ταπε τσαρίες τ ων τοίχων , Πυ υ την διακόσμησή τους
συμπλή ρωνε μια ολόκλη ρη σειρά από πίνακες , με
τολμ η ρές συνθ έσ εις. Στο κ έντρο του δωματίου. μπρο­
στά στο αναμμένο τζάκι που ανάδινε μια γλυκιά θαλ π ω­
ρή , υπή ρχε το μοναδικό μοντ έ 'νο έ πιπλο τ ο υ σαλο­
νιού : ένα χαμη λό τραπεζάκι από πράσινη λάκα που
χρησίμευε για μπαρ.
Τα μικρά μαύ ρα μάτια του Μαρσέλ Πιαρότι έκαναν
προσεχτικά το γύ ρο του σαλονιού, σταματώ ντας στό
μεγάλο βάζο με τα λουλούδια, που βρισκόταν πάνω στό
μάρμαρο τ ου τ ζακιού.
- Βγάλε τα σπαράγγια. εί πε . Μόνο οι μικροαστοί τα
βάζουν μαζί με τα τριαντάφυλλα . Εδώ μέσα τα θέλω
όλα τέλει α .
Η Μανουέλα υπάκουσε και τα σπαράγγια ά ρχισαν να
καίγονται στη φωτιά.
Στο μεταξύ, ο Μαρσέλ κοίταζε την τζαμόπορτα
απέναντι απ' το τζά κ ι.
-Ωραία, είπε . Ό πως υποθέτω, υπά ρχουν τρία δωμά­
τια επάνω και δύο κάτω. Όμως μου είχε μιλή σει για
οχτώ δωμάτια . Τα ά λλα πού είναι ; Στο διάδρομο ;
Έ δειχνε τη ν πό ρτα που οδη γ ούσε στο βά θος του
δ ιαμερίσματ ος.
-Ναι, είπε η Μανουέλα , και όλα έχου ν μπά νιο .
-Το ξ έ ρω , γκρίνιαξε ο Πιε ρό τι , που σκέφ τηκε το
λογαριασμό του υδραυλικού.
Αναστέναξε , λίγο εκνευρισμένος απ' τ ο ποσό που
είχε πλη ρώσει, αλλά χωρ ίς ν' ανη συχεί. Σε δυο μή νες ,
θα είχε βγάλει με το παραπάνω τα έξοδά του . Ύ στε ρα,
ότ αν η δουλειά θα έφτανε στο τέλος τη ς, θα τα
πουλούσε όλα. Έ να διαμέ ρισμα τετ ρακοσίων τε τραγω­
νικών μέτρων, με τέ τοια διαρ ρύθμιση , στην αριστοκρα­
τι κότερη συνοικία του Παρισιού , πουλιέται μ έ σα σε

12
μια βδομάδα, όσο ακρι βό κι αν είναι.
Ό σο για τη Μανουέλα και τ ον ίδιο, θα είχαν,
τουλάχιστον τετραπλασιάσει τ ο κεφάλαιό τους. Έτσι
θ' αποκ τούσαν το ποσό που ή θελαν, για να μπορέσουν
ν' αποσυρθούν από τις επιχειρή σεις. Αυτή ή ταν η
τε λευταία δουλειά που έκαναν μαζί. Ύ στερα θα είχαν
αρκετά χρή ματα για να ζουν με πολυτέλεια και να
ταξιδεύουν σ' ολόκλη ρο τ ον κόσμο, ώσπου να παιθά­
νουν. Ασφαλώς, θα τους περίσσευαν και αρκετά που δε
θα τα κλη ρονομούσε κανείς, αφού ούτε ο ένας ούτε η
άλλη είχαν παιδιά.
- Και τώρα, αναστέναξε ο Μαρσέλ πέφ τοντας σε μια
πολυθρό να, δείξε μου τι ξετρύπωσες ; Η Μανουέλα
τ ράβηξε ένα κορδόνι που κρεμόταν στο τζάκι κι ύστερα
γέμισε με ποτ ό τ ο πο τή ρι του εραστή της .
-Τι επιθυμεί η κυρία; ρώτη σε μ ι α γυναικεία φωνή
πίσω της.
Ο Μαρσέλ Πιαρό τι σή κωσε τα μάτια του . Αντίκρυ
του, στο πλαίσιο τη ς πό ρτας, στεκόταν μια πραγμα τική
οικονόμος . Μια στεγνή κι αλύγιστη εξη ντάρα , με
μαύρο φό ρεμα , μαύ ρες κάλτσες , άσπρη ποδίτσα και
δαντελένιο σκουφάκι στα μαλλιά.
-Αντζέλ, είπε η Μανουέλα που καθόταν τώρα δίπλα
σ τ ον ε ραστή της , πήγαινε να μου φέ ρεις τις κοπέλες .
Θ' α ρχίσουμε !
-Μάλιστα κυρία, απάντη σε η Ανζέλ βαδίζοντας
προς τη σκάλα του χωλ.
-Μια στιγμή ! Έκανε ο Μαρσέλ τεντώνοντας τ ο
χέ ρι του. Τις θέλω γυμνές όλες.
Χαμογέλασε και γυρίζοντας προς την ερωμένη του
πρόσθεσε:
-Φαντάζομαι πως θα φ ρόντισες να έχουν τα καλύτε­
ρα ρούχα και αξεσουάρ.
- Έχε μου εμπιστοσύνη , είπε γελώντας εκείνη , έχω
πείρα. Ο Μαρσέλ γέλασε.
-Ξέ ρω τις ικανότη τές σου, είπε, αλλά , όπως καταλα-

13
βαίνεις , θέλω να σχηματ ίσω γνώμη , χωρίς να επηρεα­
στώ από καμιά λεπτομέ ρια. Το μόνο που αξίζει είναι η
γυμνή αλη θεια .

***

Όρθιες μπροστά στις ψη λές κο υ ρτ ί νες , που σκέ πα­

ζαν τα δύο παράθυρα τη ς πρόσοψης, οι οχτώ επαγγελ­
ματίες, που είχε στρατολογή σει, η Μανουέλα, προσφέ­
ρονταν τώρα στα μάτια του Μαρσέλ, κάτω απ' το φως
των προβολέων που είχε ρ ί ξει πάνω τους η Ανζέλ.
Όλες οι κοπέλλες ή ταν ολόγυμνες και όλες φορούσαν
γύ ρω απ' το λαιμό τους μια ασημένια αλυσιδ ί τσα απ'
όπου κρεμόταν ένα επίσης ασημένιο μενταγιόν. Στο
κάθε μενταγιόν ή ταν χαραγμένος ένας αριθμός και οι
κοπέλες στέκονταν στη σειρά αρχίζοντας απ' το «ένα»
αριστερά και τελειώνοντας με το « οχτώ " στην άκρη
δεξιά.
Η Μανουέλα άφη σε τον Μαρσέλ να εξετάζει το
« εμπό ρευμα» κι έ βαλε στο η λεκτρόφωνο ένα δ ί σκο με
ταγκό, την αγαπη μένη μουσική του εραστού της.
Όταν η μουσική άρχισε να γεμ ί ζει το σαλόνι, ο
Μ αρσέλ της χαμογέλασε και ξανάστρεψε την προσοχή
του στις κοπέλες , που με χαμηλωμένα μ άτια, στέκονταν
ακίνη τες, σαν αγάλματα από σάρκα. Έβλεπες μόνο τα
στήθη τους να σαλεύουν αργά και τις κοιλιές τους να
πάλλονται στο ρυθμό της ανάσας τους. Ήταν όλες κάτι
παραπάνω από όμο ρφες . Σωστές καλλονές . Πάνω τους ,
δεν υπή ρχε τίποτα το χυδαίο, τίποτα που να φανερώνει
αυτό που ή ταν, δ η λαδή κοπέλες προορισμένες για να
ίκανοποοιούν ακόμη κα ι τις πιο παράλογες επιθυμίες
της πελατείας , από την οπο ί α η Μανουέλα λογά ριαζε ν'
αποσπάσει όσο το δυ νατόν περισσότερα χρήματα .
Η μεγαλύτερη δεν θάπρεπε να είναι πάνω από ε ί κοσι
πέντε χρόνων και η μικρότερη δεκάξι, ή το πολύ
δεκαεφτά. Υπή ρχαν λεπτές και παχουλές, ψηλές κα ι

14
κοντές . Δύο καστανές, μια κοκκινομάλλα, τρεις ξανθές
και μια Ευρασιάτισσα, μικροκαμωμέ νη σαν κούκλα,
πλάι σε μια μιγάδα με εκπλη κτικά βαρύ στήθος και
αγορίστικους γοφούς.
-Πλάτη , πρόσταξε ο Μαρσέλ.
Οι κοπέλες υπάκουσαν και γύ ρισαν.
-Λοιπόν; ρώτησε η Μανουέλα με κάποια ανη συχία
στη φωνή της.
-Συγχαρητή ρια, φώναξε ίκανοποιημένος ο εραστής
της . Είσαι σπουδαία. Ακόμα και τα πόδια είναι τέλεια !
Όλα είναι πρώτης τάξεως !
'Αδειασι:; μονορούφι το ποτή ρι του κι εξακολούθη σε :
-Φαντάζομαι πως δεν χρειάζεται να ζητή σουμε
συστάσεις. Τα έλεγξες όλα , με όλες τις λεπτομέρειες ,
δεν είναι έτσι;
Η Μανουέλα πή ρε μια βαθιά ανάσα .
- Όλες τους είναι « καθηγή τριες » , είπε περήφανα.
Έδειξε με το πηγούνι της μια στοί βα από τετράδια,
με μαύ ρο δερμάτινο κάλυμα, πάνω στο χαμη λό τραπέζι.
-Οι φάκελοί τους , είπε. Κοίτα και μόνος σου .
Ο Μαρσέλ πή ρε στην τύχη ένα φάκελο , που στο
εξώφυλλό του ήταν τυπωμέ νος με χρυσά γράμματα ο
αριθμός 5. Ξαναχώθη κε στην πολυθρόνα του και τον
άνοιξε. Ταυτόχρονα, η Μανουέλα κροτάλισε τα δάκτυ­
λά της .
-Ζενεβιέ β, είπε εδώ !
Το δάχτυλό της έδειχνε ένα σημείο στο κέντρο του
σαλονιού , τρία μέτρα μπροστά από τον Μαρσέλ Πιαρό­
τι. Υπάκουα, η κοπέλα στάθη κε εκεί που της έλεγαν.
Ηταν από τις τρεις ξανθές , η μεσαία. Είχε μακ ριά
μαλλιά που έπεφταν στους ώ μους της, και στητά στήθη
σαν αχλάδια. Η μέση της ή ταν λεπτή , οι γοφοί της
στρογγυλοί και το τρίχωμα κάτω απ' τη ν κοιλιά της
τόσο ξανθό και διάφανο , που ξεχώρι ζες τη σχισμή του
σεξ της. Τώρα στεκόταν ακίνητη . Τα μάγουλά της ή ταν
λίγο κόκκινα και τα βλέφατά της πετάριζαν. Κάπου

15
κάπου δάγκωνε το κάτω χείλι τ ης.
Πριν ανοίξει το φάκελό της , ο Μαρσέλ Πιαρότι, την
έβαλε να κάνει α ργά μια στροφή μπροστά του, εξετάζο­
ντάς τη ν με ε παγγελματική προσοχή.
-Υπέ ροχες γραμμές, συμπέ ρανε ανοίγοντας το φάκε­
λο.
Τα μάγουλα τη ς κοπέλας κοκκίνισαν λίγο περισσότε­
ρο, σε μια αντίδραση ντροπή ς, που δεν ταίριαζε καθό­
λου με το περιεχόμενο του φακέλου τη ς .
Στις δέκα σελίδες του φακέλου , κάτω από τολμη ρές
φωτογραφίες, υπή ρχε τυπ ωμένο το ση μείωμα της Ζενε­
βιέβ με λεπτομέ ρειες για προσωπικά τη ς ταλέντα και
για τις « είδικές » χαρές που μπο ρούσε να προσφέ ρει σ'
έναν πελάτη . Φυσικά , κάθε « είδική » χαρά είχε και τη ν
τ ιμή της.
Ο Μαρσέλ σή κωσε το κεφάλι του.
-Δεν διευκρινίζει αν δέχεσαι μαστίγωμα , παρατή ρη­
σε αφή νoντ�ς το βλέμμα του να πλανηθεί στο μεταξέ­
νιο δέ ρμα της .
Η Μανουέλα ζάρωσε τα φ ρύδια τ ης.
-Διάβασες ως το τ έλος; ρώτη σε α πορ η μένη .
Ο Μαρσέλ ξαναβυθίστηκε στον φάκελλο , γυρίζοντας
τ ις σελίδες.
-Α, συγγνώμη ! παραδέχτηκε , όταν έφτασε στο τ ε­
λευταίο φύλλο.
Αφοσιώθη κε στη ν ανάγνωση . Το κείμενο ήταν πραγ­
ματικά πολύ ξεκάθαρο: κάθε χτύπημα με καμτσίκι
στοίχιζε 50 φράγκα και με μαστίγιο 1 00.
-Ελπίζω να μη ν είναι η μόνη , είπε ο Μαρσέλ με
αδιάφορα επαγγελματικό τό νο.
- Όχι , βέβαια ! βιάστη κε ν' απαντή σει η Μανουέλα.
Έχουμε και τη ν Πωλ το νούμερο 7 τη ν κοκκινομάλλα,
και τη ν Μαρία, την Ιταλίδα , την ψη λή την μελαχροινή
αριστε ρά, το νούμε ρο 2. Συνολικά τρεις.
-Καλή αναλογία, παραδέχτη κε ο Μαρσέλ.
Έδειξε με μια κίνη ση τη σειρά των κοριτσιών.

16
 -Το καλύτερο στόμα; ρώτησε.
Η Μανουέλα έδειξε με το δάχτυλό της τη μιγάδα με
τον αριθμό 4.
-Η Ζαν βέ βαια .
Ο Μαρσέλ χαμογέλασε.
-Και για τα ιδιαίτερα γούστα;
Το δάχτυλο τη Μανουέλας έδειξε την Ευρασιάτισσα.
-Της αρέσει πά ρα πολύ, είπε .
Κι από μαζοχίστριες, τι γίνεται; ρώτη σε πάντα ή ρεμα
ο Μαρσέλ.
Το Νο Ι, είπε η Μανουέλα.
Ο Μαρσέλ κοίταξε την ψηλή , γεμάτη και μυώδη
κοπέλα.
-Εντάξει ! είπε.
Πή ρε το άδειο ποτή ρι του και το άπλωσε προς τήν
ερωμένη του.
-Φυσικά θα σκέφτηκες και για ζευγά ρια !
Η Μανουέλα, με τη γλώσσα της ελαφρά βγαλμένη
τον σέ ρβιρε.
-Δυο ακούραστοι μαύ ροι, απάντη σε αφή νοντας το
μπουκάλι . Θέλεις να τους δεις; Παίζουν χαρτιά στο
σαλονάκι .
- Εντάξει, φέ ρτους !

***

ο πιο ψη λός λεγόταν Τζίμυ κι ή ταν Αμερικάνος κι ο

άλλος Καρίμ κι ή ταν από το Μαλί. Όταν μπή καν στο
σαλόνι , έβγαλαν με άνεση τις ρόμπες τους και στάθη ­
καν μπροστά στον Μαρσέλ εντελώς γυμνοί.
Ο Μαρσέλ σφύ ριξε με θαυμασμό, κοιτάζοντας τους
μυς και τα γεννητικά τους ό ργανα .
-Για όνομα του Θεού αληθινά κτή νη . . .
Ο Καρίμ ξέσπασε σε γέλια, χωρίς να ενοχλη θεί
καθόλου .
-Στη διάθεσή σας, αφεντικό, είπε με τη ν τροφορά

17
της πατρ ίδας του.
Έπειτα κοίταξε χαμογελαστός τη γυμνή κοιλιά του
και πρόσθεσε:
-Δουλεύει πάντα κατά παραγγελία !
- Έλα τώρα. Είπε ο Μαρσέλ Πιαρότι μ' ένα π ρο-
κλητικό μορφασμό . Μπορείς να μας το αποδείξεις;
Ο Καρίμ σή κωσε τα μάτια του .
-Ποιαν να πάρω; ρώτησε ηγεμονικά γυ ρνώντας
προς τις κοπέλες .
Ο Πιερότι έδειξε την Ζενεβιέβ, που στεκόταν πάντα
όρθια μπροστά του .
-Αυτήν εδώ !
-Εντάξει αφεντικό , είπε ο Καρίμ πιάνοντας το χέ ρι
της Ζενεβιέβ. Και με ποιό τ ρόπο ;
Ο Πιαρότι σκέφτηκε για ένα δευτερόλεπτο κι έδωσε
τις οδηγίες του.
Η Ζενεβιέβ τον άκουσε κι έ πιασε το κεφάλι τη ς με τα
δυο της χέρια.
Η Μανουέλα βιάστη κε να την υπερασπιστεί.
- Είσαι τρελός Μαρσέλ; φώναξε . Θα την ξεσκίσει !
Περίμενε, θα του βάλουμε το «μαξιλαράκι » .
Το μαξιλαράκι που είχε αναφέρει η Μανουέλα ήταν
ένα μικρό κυκλικό μαξιλαράκι με μια τρύπα στη μέση ,
απ' αυτά που χρη σιμοποιούνται στους οίκους ανοχής
για πελάτες με υπερμεγέθη ανάπτυξη .
Το σεξ του Καρίμ σηκωμένο κ ιόλας, ντύθη κε με το
μαξιλά ράκι.
Η Ζενεβιέβ χαμογέλασε καθησυχασμένη και μόλις ο
μαύρος έγε ι ρε πίσω στον δερμάτινο καναπέ , ή ρθε να
καθίσει πάνω του, στη ν στάση που είχε υποδείξει ο
Μαρσέλ Πιαρότι.
Τώρα κατέβαινε με τους μη ρούς ανοιχτούς και τα
πόδια ακουμπισμένα στο δέ ρμα του καναπέ, δεξιά κι
αριστερά απ' τους γοφούς του Καρ ίμ .
Εκείνος , με αδιάφορο ύφος , χαμογελούσε λοξά στον
Πιαρότι που παρατη ρούσε τη σκηνή με μισόκλειστα

18
βλέφαρα, ανακατεύοντας τα παγάκια του ποτού του . Η
Μανουέλα είχε ση κωθεί για να πάει ν' αλλάξει το
δίσκο.
Η απαλή μουσική ενός μπλουζ που πλη μμύ ριζε το
δωμάτιο , διακοπτόταν κάθε τόσο απ' το τ ρίξιμο της
φωτιάς και την κοφτή αναπνοή της Ζενε βιέ β .
Με τ α δυο τη ς χέ ρια περασμένα γύ ρω από τ ο δυνατό
σβέ ρκο του Καρίμ, ανε βοκατέβαινε όλο και πιο γρήγο­
ρα με μη ρούς που .έτρεμαν, δαγκώνοντας όλο και
περισσότερο τα χείλη της .
Σ' ένα νόημα τ η ς Μανουέλας, οι άλλες κοπέλες είχαν
καθίσει γύρω, παρκολουθώντας προσεκτικά την επίδει­
ξη . Η μόνη που δεν παρακολουθοίJσε ή ταν η Ζαν, η
μιγάδα . Καθώς περνούσε , ο Τζιμ ερεθισμένος απ' το
θέαμα , την είχε τραβήξει κοντά του και τώρα σκυμμένη
ανάμεσα στα πόδια του, καταβ ρόχθιζε λαίμαργα το
φανταστικό ό ργανο που της πρόσφερε.
Οι δύο κοπέλες επιτάχυναν ταυτόχρονα το ρυθμό
τους . Από μακριά, ο Πιαρότι έ βλεπε το στή θος της Ζαν
να τραντάζεται κι αριστερά, η λευκή λαχάνιαζε: ο
Καρίμ τη ς είχε πιάσει τα στήθη με τα δυο του χέ ρια .
- Έτοιμος, φίλε ; φώναξε κάποια στιγμή ο Τζίμυ .
- Έτοιμος ! είπε γελώντας ο Κα ρίμ.
Ταυτόχρονα ανασή κωσε τη Ζενεβιέβ μ' ένα τίναγμα
των γοφών του, σαν να μη ζύγιζε περισσότερο από ένα
πουπουλένιο μαξιλά ρι και τέντωσε το σώμα του , που
τρανταζόταν από σπασμούς.
Πέντε μέτρα μακρύτερα, ο Τζίμυ έκανε το ίδιο με τη ν
Ζα ν.
Οι δυο άντρες φώναξαν σχεδόν ταυτόχρονα και πέντε
λεπτά αργότερα, η Ζαν βρισκόταν πάνω στον Καρίμ, κι
η Ζενε βιέβ ανάμεσα στα πόδια του Τζίμυ.
Οι δύο μαύ ροι, το ίδιο έτο ιμοι όπως και στην αρχή
δεν τις είχαν αφή σει ούτε να πά ρουν ανάσα, πριν τις
ανταλλάξουν.

19
 ***

Η Ανζέλ άφησε τους δυο δίσκους με το φαγητό πάνω

στο χαμη λό τραπέζι.
Ξαφνικά , ο Μαρσέλ χτύπη σε το μέτωπό του.
-Παραλίγο να το ξεχάσω είπε . Βρή κες γκαρσόνι;
Η Μανουέλα χαμογέλασε λίγο εναοχλη μένη .
-Είμαστε απόλυτα έτοιμοι και απ' αυτή την πλευρά
είπε με υπεροψία. Η εξυπηρέτηση θα είναι άψογη .
Τέσσερα γκαρσόνια κάτω από τις διαταγές της Ανζέλ.
Καθησυχασμένος ο Μαρσέλ άρχισε να τρώει τη φέτα
καπνιστού σολομού του.
Δέκα λεπτά πρωτίτερα οι κοπέλες είχαν έρθει να τους
αποχαιρετίσουν ντυμένες η μια πιο σεμνά από την
άλλη . Υστερα ήρθε η σειρά του Τζίμυ και του Καρίμ.
Είχαν κλείσει ραντε βού για τη μεγάλη πρεμιέρα , σε
τέσσερις μέρες ακριβώς στις 2 του Γενάρη .
Τώρα ο Μαρσέλ κι η Μανουέλα ή ταν μόνοι. Ακόμα
κι η Ανζέλ είχε φύγει.
-Είσαι σίγουρος πως η κομπίνα σου θα πιάσει;
ρώτη σε η Μανουέλα αγγίζοντας με τα χείλια τη ς το
ποτή ρι με τη βότκα. Αν δεν δουλέψουμε με την η συχία
μας ένα χρόνο, θα καταστραφούμε . Με τόσα κεφάλαια
που διαθέσαμε . . .
Ο Μαρσέλ της έmασε το πηγούνι με τα δυο του
δά χ τυλα .
-Με είδες ποτέ να χάνω; ε ίπε γελώντας.
Η Μανουέλα χαμή λωσε τα μάτια τη ς.
-Ομολογώ πως όχι . . .
Ο Μαρσέλ σή κωσε τους ώμους του.
-Τότε γιατί ανησυχείς .
Σκούπισε προσεχτικά το στόμα του με τη λινή
κεντη μένη πετσέτα του κι εξακολούθησε:
-Αύριο θα δω τον Κορεντέν.
-Τον Κορεντέν; Ποιός είναι αυτός; ρώτη σε εκείνη .
- Ένας αστυνομικός του Ηθών. Θα μας βοη θή σει.

20
 Σώπασε και έμε ινε για λίγο σκεφτικός .
-Κι έχω ακόμη , ένα ατού , είπε αργά.
-Ποιό; απόρη σε ειcείνη , αφή νοντας το πη ρούνι της .
-θα δεις . . . . Είναι έιcπληξη . Θ α κάνει πάταγο, πίστε-
ψε με.
Η Μανουέλα δεν επέμενε . Ήξερε πως δεν έπρεπε
ποτέ να επιμένει.
Ο Μαρσέλ άφησε την πετσέτα του και, απλώνοντας
το χέ ρι του, τράβη ξε απαλά τη ζώνη τη ς Μανουέλα.

Αμέσως, η μεταξωτή ρόμπα γλίστρησε απ' τους ώμους

της κι η γυναίκα παρoυσιάστηιcε μπροστά του ολόγυ­
μνη ιcαι ιcατάλευιcη με τα χέρια αναση κωμένα και το
στόμα μισάνοιχτο.
-Μετά απ' όλες αυτές τις είκοσά ρες, σου αρέσω
ακόμα; τον ρώτησε ψιθυριστά.
Ο Μαρσέλ την πλη σίασε ιcαι την έπιασε από τη
μέση . Έπειτα , έχωσε το πρόσωπό του στο βαθούλωμα
ρουφώντας άπλη στα την ζεστή μυρουδιά της σά ρκας
της . Σύμφωνα με τη ν επιθυμία του εραστή τη ς, η
Μανουέλα δεν ξύ ριζε ποτέ τις μασχάλες της .
-Τι θέλεις ; μουρμού ρισε εκείνη . Ζητησέ μου ό ,τι
θέλεις .
Ο Μαρσέλ χαμογέλασε.
Όχι , είπε. Σήμερα θα διαλέξεις εσύ . Αυτό θάναι ιcι η
αμοι βή σου για τα κορίτσια που βρή κες .
-Θέλω να κάνουμε έ ρωτα σ ενα ιcρε βάτι , με τον
απλό, πατροπαράδοτο τρόπο. Θάναι η πρώτη φορά,
αλλά μ' αρέσει.
Σφίχτη κε πάνω του και προχώρη σαν μαζί προς την
κρε βατοκάμαρα.

21
 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11

Η μέ ρα ή ταν κρύα και βαριά. α αέ ρας που φύσαγε απ'

τα βο ρειοανατολικά σου τσάκιζε τα κόκαλα και έκανε
αραιή τη ν κίνη ση στους δρόμους του Παρισιού . 3 α
Δεκέμβρη , η καρδιά του χειμώνα.
α Μπορίς Καρεντέν, ά ρχιεπιθεωρητής του τμή ματος
ε ίδικών υποθέσεων του Ηθών, βη μάτιζε νευρικά πάνω
στην πλατφό ρμα της Αψίδας του Θριάμβου και κάθε
τόσο βλαστη μούσε τον εαυτό του που είχε δεχτεί να
δώσει ραντεβού εκεί, μια τέτοια μέρα.
Κοιτούσε ανυπόμονα δεξιά αριστερά, όταν κάποια
στιγμή αντιλή φθη κε την παρουσία κάποιου άντρα,
πάνω στην πλατφό ρμα. Τα χαρακτη ριστικά του, αντα­
ποκρίνονταν ακριβώς στην περιγραφή που του είχε
δώσει ο ίδιος απ' το τη λέφωνο εκείνο το πρωί: ψηλός
λεπτός , γύ ρω στα πενή ντα, με μαλλιά που αραίωναν
στους κροτάφους , και με παλτό από μπλε κασμί ρι.
α «Νε ραϊδοδ ά κτυλος » , σκέφτηκε ο Κο ρεντέν. α
άντρας του είχε γυρισμένη τη ν πλάτη , κι έσκυβε πάνω
απ' την πέτρινη κουπαστή , θαυμάζοντας τα φωτισμένα
Ηλύσια Πεδία.
Για μια ακόμα φορά, η διαίσθη ση και η μνή μη του ,
που έκαναν πολλούς στο Τμή μα Ηθών να τον ζηλεύουν,
είχαν είδοποιή σει τον Μπορίς Κο ρεντέν, πως ο άνθρω­
πος που χάζευε το πανό ραμα της πρωτεύουσας, ή ταν

22
αυτός που λέγεται «μεγάλο ψά ρι» .
Ο Μαρσέλ Πιαρότι, μοναχογιός ενός συμ βολαιογρά­
φου της Τουλόν, ειδικός στους συνδυασμούς των χρη­
ματοκιβωτίων και είχε μπλεχτεί σε πολλές ύποπτες
υποθέσεις, αλλά δεν είχε συλλη φθε ί ποτέ. Το ποινικό
του μη τρώο ή ταν λευκό . Ο Μαρσέλ Πιαρότι, ήταν ένας
άντρας πολύ δυνατός, με εξαιρετικά ενδιαφέ ρουσα
προσωπικότη τα και με πολλές γνωριμίες σε όλα τα
κοινωνικά στρώματα.
Σ' ένα κλάσμα τοι; δευτερολέπτου ο Μπορίς Κορε­
ντ έ ν διαισθάνθη κε πως βρισκόταν μπροστά σε μια
κ α ι ν ούργια περιπ έ τεια, σ' έ να καινούργιο ανθρωποκυ­
νηγητό, που η ίδέα του τον μαγνή τιζε τον μεθούσε .
Ήταν κάτι παραπάνω από πάθος, ένας λόγος ζωής. Γι'
αυτό άλλωστε είχε δ ι αλέξει το επάγγελμα του αστυνο­
μικού κι όχι για το μισθό .
Ο επιθεω ρητής ξέχασε το κρύο, που πριν από λίγο
του ήταν ανυπόφορο και κατευθύνθη κε με ζωη ρό ενδια­
φέρον προς τον άντρα, που απολάμβανε ακόμα τη θέα
του Παρισιού απ' τη ν Αψίδα του θριάμβου .

***

-ο Μαρσέλ Πιαρότι; ρώτησε πλησιάζοντας ο Κο ρε­

ντέν.
Ο « Νε ραϊδοδάκτυλος » αναπήδησε και στράφη κε με
εκπλη κτική ευκινη σία. Τα μικρά του μάτια κοίταξαν
εξεταστικά το γεροδεμένο άντρα που στεκόταν μπρο­
στά του . Ο Μαρσέλ Πιαρότι είχε ακούσει συχνά να
μιλάνε για τον Μπορίς Κορεντέν. Ο επιθεωρητής του
Τμή ματος Ηθών ή ταν διάσημος στον υπόκοσμο.
-Επιθεωρη τά Κορεντέν! είπε ζωη ρά ο Πιαρότι,
προχωρόντας με το χέρι του απλωμένο.
Αμ έ σως όμως μετάνοιωσε για τη χει ρονομία του.
Μπροστά του, ο Κο ρεντέν δεν σάλεψε κι αρκέστη κε να
βγάλει έ να τσιγά ρο απ' τη ν τσέπη του.

23
 Αν οι περιπτώσεις ήταν διαφορετικές, ο Πιαρότι δε
θ' ανεχόταν ποτέ αυτή ανιμετώπιση , αλλά σ' αυτή την
περίπτωση δέχτη κε την προσβολή χωρίς καμιά αντί­
δραση .
Αυτό που τον εντυπωσίαζε περισσότερο , δεν ή ταν
τόσο το αθλητικό παράστη μα του αστυνομικού , όσο
αυτή η ή ρεμη δύναμη που αναδινόταν απ' την προσωπι­
κότητά του .
Σ' ένα δευτερόλεπτο ο Πιαρότι κατάλαβε γιατί αυτός
ο αστυνομικός που έπαιζε ή συχα το τσιγάρο του
ανάμεσα στα μακριά του δάχτυλα, είχε αποκτή σει μια
φή μη , και γιατί τον σέβονταν όλοι, ακόμη κι οι
αντίπαλοί του .
Ο Κορεντέν ή ταν άντρας , ένας άντρας, κι αυτό
φαινόταν πάνω απ' όλα στο βλέμμα του .
Κάτω απ' τ α κατάμαυρα μαλλιά του είχε δ ύ ο μάτια
αρπακτικού , πιο μαύρα απ' του Πιαρότι, που όταν σε
κοίταζαν, σε διαπερνούσαν σαν ακτίνες λέηζερ.
Ο Πιαρότι προσπάθη σε ν' αντέξει το βλέμμα του
αστυνομικού , αλλά δεν τα κατάφερε. Γύρισε αλλού τα
μάτια του , ανίκανος ν' αντέξει το διαπεραστικό βλέμμα
του Κορεντέν.
-Θα 'λεγε κανείς πως είμαστε στο Μον Φαρόν την
εποχή των πάγων, δεν νομίζεις ; είπε ειρωνικά Κορε­
ντέν, βγάζοντας απ' το στόμα του ένα σύννεφο καπνού .
-Ακριβώς ! κύριε επιθεωρητά, παραδέχτη κε με κόπο
ο Μαρσέλ Πιαρότι .

* **

Η φωνή του Μπορίς Κορεντέν ταίριαζε απόλυτα με

τα υπόλοιπα. Ήταν βαθιά κι αρρενωπή .
Ο Κορεντέν κοίταξε τον άντρα που στεκόταν μπρο­
στά του και σκέφτη κε πως είχε δείξει αρκετά τι γνώμη
είχε γι' αυτόν.
Μαρσέλ Πιαρότι . . . Ένας από τους δέκα η δώδεκα

24
μεγάλους εφιάλτες τη ς αστυνομίας, τα ε ίκοσι τελευταία
χρόνια.
Ο Κορεντέν έ σφιξε τα σαγόνια του .
- Ας αφή σουμε τις φλυαρίες , είπε. Έλα γρήγορα
στο θέμα, «Νεραϊδοδάκτυλε » . ·
Ο Μ αρσέλ Πιαρότι ψάχτη κε κι έ βγαλε ένα απόκομμα
εφη με ρίδας και το έδειξε στον αστυνομικό.
-Σας λέει τίποτα αυτό , κύριε επιθεωρητά; ρώτη σε.
Ο Κορεντέν άρπαξε νευ ρικά το χαρτί α πό τα χέ ρια
του άλλου και τα μάτια του πετάξαν αστραπές.
-Καβαλκάντι, είπε με υπόκωφη φωνή . Ο Άνζελο
Καβαλκάντι με τον αδελφό του Τζο, που πληγώ θη κε
στην κοιλιά στη λη στεία της Εθνικής Τράπεζας , στις
14 του πε ρασμένου Απρίλη .
Τα δυνατά του σαγόνια σφίχτηκαν.
-Εκείνη τη ν η μέ ρα, σκοτώθη κε ένας φίλος μου, ο
επιθεω ρητής Ντετόν, είπε αργά .
-Απ' τον Φρέντο, τον πιστολά , συμπλή ρωσε ο
Μαρσέλ Πιαρότι .
- Όχι, διόρθωσε ο Κο ρεντέν με μια σκλη ρή λάμψη
στα μάτια. Από τον Άντζελο Καβαλκάντι . Το απόδειξε
η βαλλιστική εξέταση .
Έκανε μερικά βή ματα και κοίταξε το Παρίσι, που
απλ()νόταν στα πόδια του.
-Δεν φαντάζομαι να μου σερβίρεις στο πιάτο τον
Άντζελο Καβαλκάντ ι ! είπε κουρασμένα, γιατί ήξερε
προκαταβολικά την απάντη ση .
-Ακριβώς ! είπε σιγά ο Πιαρότι που είχε αρχίσει να
γίνεται έξαλλος, από την αδυναμία του να κυριαρχή σει
στο αίσθη μα. αίσθημα κατωτερότητάς του μπροστά
στον αστυνομικό. Μπο ρώ, αν θέλετε , να σας σερβίρω
τον Άντζελο Καβαλκάντι στο πιάτο , ό7Fως είπατε,
κύριε επιθεωρητά.
- Με κάποιο αντάλλαγμα , σίγουρα, είπε ο Κορεντέν
με αηδία, βλέποντας πως ο αδίστακτος κακοποιός είχε
μεταμορφωθεί ξαφνικά σε καταδότη της αστυνομίας .

25
 Ο Μα ρσέλ Πιαρότι γέλασε, ξαναβρίσκοντας το θάρ­
ρος του.
-Εδώ και μερικά χρόνια έχω πάψει ν' αμφιβάλλω
για την καλή λειτουργία του μυαλού μου ! είπε .
Ο Κορεντέν τον κοίταξε μ ε βλέμμα γεμάτο περιφ ρό­
νη ση .
-Από τη ν εποχή τη ς υπόθεση ς των κοσμη μάτων της
Μπεγκούμ, αν δεν κάνω λάθος, παρατή ρησε αργά .
Ο Πιαρότι έχωσε τα χέρια του στις τσέπες του
πανάκριβου παλτού του .
-Κύριε επιθεωρητά, απάντη σε με έμφαση , γιατί να
σκαλίζουμε το παρελθόν;
Το λευκό ποινικό μητρώο του Μαρσέλ Πιαρότι
έφερε ένα ρίγος στην σπονδυλική στή λη του Μπο ρίς
Κορεντέν.
- Έλα, λοιπόν, λέγε γρήγορα τι ζη τάς; του είπε
ανυπόμονα, ψάχνοντας για τα τσιγά ρα του.
Ο Μαρσέλ Πιαρότι έ βγαλε έναν αση μένιο αναπτή ρα
Καρτιέ από την τσέπη του , για ν' ανάψει το τσιγά ρο
του Κορεντέν.
-Είναι πολύ απλό , είπε. Ανοίγω ένα πολύ «σικ»
σπίτι για ραντε βού , σε μια διεύθυνση που θα σας δώσω
σε λίγο . Χρειάζομαι απόλυτη ησυχία ένα χρόνο.
Χαμογέλασε , και συνέχισε :
-Σε αντάλλαγμα, θα σας παραδώσω τον Άντζελο
Καβαλκάντι και δύο επίση ς περιβόη τους κακοπο ι ούς ,
που τα ονόματά τους θα σας αφή σουν κατάπλη κτο . Κι
ακόμα έναν άνθρωπο που μολονότι του έχετε απαγορεύ­
σει τη διαμονή στο Παρίσι τον βλέ πει κανείς συχνότε­
ρα εδώ παρά στα προάστια όπου θα έ πρεπε να μένει.
-Πες μου τα ονόματα των άλλων, είπε ο Κορεντέν
προσπαθώντας να κρύψει τη ν περιέ ργειά του .
Ο Πιαρότι υπάκουσε. Ο Κορεντέν δεν αντέδ ρασε
καθόλου αν και οι δυο ή ταν αρκετά ση μαντικοί,
ασφαλώς, όμως , λιγότερο από τον Άντζελο Καβαλκά­
ντι, τον δολοφόνο αστυνομικού .

26
 -Ανακεφαλαίωσε τις λεπτομέρειες, είπε σφυριχτά ο
Κορεντέν ενώ έκρυβε έντεχνα από τον συνομιλητή του
την ικανοποίησή του.
α Μαρσέλ Πιαρότι τον πλη σ ίασε και του μίλη σε
πέντε ολόκλη ρα λεπτά.
-Φαίνεται πολύ απλό , παρατή ρησε ο Κορεντέν,
όταν ο κακοποιός τελείωσε . Όμως, δεν μου εξήγησες . . .
-Δεν π ρόλαβα να σας τ ο πω, τον σταμάτη σε ο
Τουλονέζος , με μια βιασύνη κάτι παραπάνω από ύ πο­
πτη . Να το μυστικό που λύνει τα πάντα ! Πρέπει να
σ υλλη φθώ την ίδια ώρα μ' εκείνους και στο ίδιο
ση μείο.
Σή κωσε το χέρι του για να σταματή σει τον Μπορίς
και πρόσθεσε:
-Προσέξτε κύ ριε επιθεωρητά ! Αν μου επιτρέπετε
να είμαι ειλικρινή ς , θα συλλη φθώ μαζί τους, αλλά θα
βγω λευκός σαν το χιόνι.
α Κορεντέν κοίταξε για αρκετή ώ ρα το κόκκινο
δίσκο του ήλιου που γέμιζε με χρώματα τον πύ ργο της
Φίατ.
-Εντάξει , «Νεραϊδοδάχτυλε», θα το συζητή σουμε,
είπε.
Στα επόμενα δέκα λεπτά κανονίστη καν όλες οι λε­
πτομέ ρειες .
Έπειτα ο Μαρσέλ Πιαρότι κατέβηκε πρώτος . και
μόλις έφτασε σ' ένα ση μείο όπου δεν μπορούσε να τον
δει ο Κορεντέν, ένα χαμόγελο ευτυχίας ζωγραφ ί στη κε
στο πρόσωπό του .
Όταν β ρέθη κε και κείνος στο δρόμο, ο Μπορίς
Κο ρεντέν έμεινε για λίγο ακίνητος, παρακολουθώ ντας
με το βλέμμα του τον κακοποιό που απομακρυνόταν.
Αυτό που ζητούσε ο Μαρσέλ Πιαρότι , ήταν κάτι που
ξεπερνούσε τη δικαιοδοσία του κι έ πρεπε να ζητή σει
τη γνώμη των ανωτέρων του , πριν δώσει την απάντησή
του .
Ωστόσο ο Μπορίς Κορεντέν ή ξερε προκαταβολικά

27
την απάντη ση των αρχηγών του : η ασ τυνομία για να
βάλει στο χέρι το δολοφόνο ενός αστυνομικού, δεν
δίσταζε ποτέ να χρη σιμοποιή σει οποιδή ποτε μέσο . . .

***

-Μανουέλα; είπε επιτακτικά ο Μα ρσέλ στο τη λέφω­

νο του πιο ή συχου τη λεφωνικού θαλάμου, που βρή κ ε
μπροστά του .
Η γλυκειά και ζεστή φωνή της ερωμ έ νη ς του τού
α π άντησε.
-Δεν σου είπα πως όλα θα πήγαιναν καλά; συνέχισε
ο Μαρσέλ εξαιρετικά συγ κινημένος . Μείνε ή συχη ! Η
τύχη ε ίναι με το μέ ρος μας.

***

Στις οχτώ, εκείνο το βράδυ, ο Τσά ρλι Μπαντολίνι ,

α ρχηγός του Τμή ματος Ηθών, καλούσε τον επιθεωρητή
Μ πορίς Κορεντέν στο γραφείο του, για να του αναγγεί­
λει πως ο γενι κός διευθυντής τη ς αστυνομίας έδινε
αυτο π ροσώπως τη συγκατάθεσή του γι' αυτή ν την
εξαιρετικά παρατεταμένη «ανοχή » .
Ακούγοντας το νέο ο Κορεντέ ν, έσφιξε τα δόντια του
και χαμογέλασε .
-Κύ ριε προϊστάμενε , είπε κουνώντας το κεφ άλι του,
έχετέ μου εμπ ι στοσύνη ! « Σίγουρα θα βρω τρό πο για να
στριμώξω και τον « Νε ραϊδοδάχτυλο».
Ο Μπαντολίνι κοίταξε γ ια λίγο το σκλη ρό πρόσωπο
που έ σκ υ βε από πάνω του.
-Ποτέ δεν αμφέβαλα, Κορεντέν, είπε φιλικά . Ξέ ρω
καλά πως δεν σου αρέσουν καθόλου αυτές οι συναλλα­
γές , δεν ειν' έτσι;

28
 Η δεξιά γροθιά του Κο ρεντέν χτύπη σε στη ν αριστε­
ρή του παλάμη .
-Ακριβώς, αρχηγέ! σφύ ριξε ανάμεσα στα δόντια
του .

29
 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΙ

Η τύχη , όπως και το χρήμα , αγαπάει τους πλούσιους .

Για παράδειγμα , ο Αχιλλέας Βασιλικ ό ς , πρόεδρος του
δικοικητικού συμ βουλίου και κύριος μέτοχος του γρα­
φείου τελετών « θάνατος,,· ναι, ο Αχιλλέας Βασιλικός
ή ταν πραγματικά τυχ ερ ός : τρ εις μέ ρες πριν από την
Πα ραμονή της Πρωτοχρονιάς, η Πηνελόπη , η γραμμα­
τέας του, Ελληνίδα κι αυτή , αλλά ξανθιά σαν Σουηδέ­
ζα, είχε έ ρθει να του αναγγείλει πως είχαν σπάσει
ρεκόρ : Το Γραφείο Τελετών «θάνατος» είχε συμπλη ρώ­
σει εκείνο το μή να τους Ι 00.000 πελάτες, επίδοση
αξιοπρόσεκτη για ε ίκοσι χρόνια λ ειτου ργίας, ακόμα
και για μια επιχείρηση σαν αυτή που είχε όχι μόνο μια
ολόκλη ρη σ ειρά από πολυτελή υποκαταστή ματα σε
όλη την περιοχή του Παρισιού, αλλά και με μονοπώλια
που τα είχε πάρει από τους ανταγωνιστ ές του. Όχι
μόνο χάρη σε δώρα που μοί ραζε επιδέξια, αλλά και
χάρη στις σχέ σεις του με τον υπόκοσμο.
Όταν έ μαθε το ευχάριστο ν έο , εκε ίνο που ζ έστανε
περισσότε ρο την καρδιά του Αχιλλέα Βασιλικού ή ταν
αυτός ο εκατοστ ό ς χιλιοστός πελάτης του ερχόταν
ακριβώς στην ώρα, την παραμονή τη ς Πρωτοχρονιάς.
Κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς, ο Βασιλικός άφηνε
γυναίκα και παιδιά κι ο ργάνωνε έ να πόκερ. Ένα
χοντρό πόκερ με διαλεγμ έ νους συμπαίχτες και με

30
μ ικ ρότερη κάβα 1.000 φράγκα.
Ο Αχιλλέας Βασιλικός έκλεισε τον φά κελο, π ου ή ταν
ντυμένος με μαύρο δέρμα, και σή κωσε το βλέμμα του
στην Πηνελόπη .
-Μου ή ρθε μια ιδέα, είπε με μάτια που έλαμπαν.
Όταν ή ταν μόνος με τη γ ραμματέα του μιλούσε
πάντα Ελλ ηνικά, σ' ανάμνη ση της συνάντη σής τους,
π ριν έξι χρόνια. σε μια πλαζ της θεσσαλονίκης όπου η
Πηνελόπη , κο π ελίτσα τότε. πουλούσε λαθραία τσιγά ρα
στους τουρίστες και στους περαστι κ ούς ιδιοκτή τες των
γιώτ. Τώρα ήταν είκοσι χρονών, μ ι λούσε γαλλικά ,
έ παιζε τ α λογιστικά στα δάκτυλα και ή ξερε κ αλά όλες
τις αδυναμίες του αφεντικού της .
Ο Αχιλλέας Βασιλικό ς τη ν τράβηξε κοντά του κι
αυτή χωρίς ενδοιασμούς κάθησε στα γόνατά του. Αμέ­
σως, το χοντρό , μυώδες χ έ ρι του ·Ελλη να γλίστρη σε
κάτω από το σεμνό πουλόβερ . Σαν καλό κορίτσι η
Π ηνελόπη τον βοή θη σε να ξεκουμπώσει το σουτιέν
της , ένα αξεσουάρ που φορούσε με λύπη , αλλά που το
απαιτούσε η δουλειά.
Φέτος , θ' αλλλάξουμε το χώρο του π αιχνιδιού , συνέ­
χισε ο Αχιλλέας Βασιλι κός , χαϊδεύοντας το πλούσιο
και σφιχτό της στή θος . Να τηλεφωνή σεις στη λέσχη
«Ντιμίτρι» και ν' α κ υρώσεις το ιδ ι αίτερο σαλόνι. Θα
παίξουμε αλλού . . .
Τα υ π όλοιπα λόγια του χάθηκαν μέσα στο φλογερό
στόμα της Π η νελό πη ς . Ο π ροϊστάμενός της είχε σηκω­
θεί και τη ν είχε ξαπλώσει στο γ ραφείο του . Τώρα , με το
στόμα του κολη μένο στο δικό της , είχε γύ ρει πάνω της
και είχε μπει μέσα της , χωρίς να χρειαστεί να τη
γδύσει . Η Πηνελόπη δε φορούσε π οτέ σλιπ. Αυτή ή ταν
μια λεπτομέ ρεια , που κανένας από τους θλιμμένους
πελάτες του Γραφείου Τελετών δεν μ π ο ρούσε να υπο­
ψιαστεί, όταν τους υ π οδ ε χόταν σο βαρή και γεμάτη
συμ π όνια .

31
 ***

Ο Τσάρλι Μπαντολίνι κοίταξε τον Αιμέ Μπρισό με

μάτια γουρλωμένα.
Έχεις πολύ κακή όψ·ι, φίλε μου, είπε με μια συμπά­
θεια, που δεν ταίριαζε καθόλου με την άγρια έκφραση
του προσώπου του.
Ο Μπρισό , συνεργάτης του Μπορίς Κορεντέν, δεν
ενοχλή θη κε καθόλου απ' την αντίφαση . Εδώ και δεκα­
τρία χρόνια που υπηρετούσε στο Ηθών, ή ξερε πως ο
Τσάρλι Μπαντολίνι δεν κατάφερνε ποτέ να δώσει μια
γλυκιά έκφραση στα χαρακτηριστικά του. Ήταν πάντα
πολύ εκνευρισμένος για να το καταφέρει. Ωστόσο,
κάτω από το κατσούφικο ύφος του, ο Μπαντολίνι, ή
« Μπαμπάς », όπως τον έλεγαν μεταξύ τους οι 100
επιθεωρητές που υπηρετούσαν κάτω από τις διαταγές
του , είχε καλή καρδιά κι ενδιαφερόταν πολύ για την
υγεία των υφισταμένων του.
Ο Μπρισό, αδιόρθωτα δειλός, έ παιξε τα βλέφαρά
του, κάτω από τα χοντρά μυωπικά γυαλιά του και
πέρασε μηχανικά το χέρι του πάνω στη φαλάκρα του ,
χωρίς ν' απαντήσει.
Ο Κορεντέν, που καθόταν πλάι του, απέναντι από το
γραφείο του Μπαντολίνι ; έσπευσε να τον βοη θή σει .
- ο επιθεωρη τή ς Μπρισό, εξήγησε βιαστικά, είχε
λίγη χολη στερόλη αυτή την φορά. Κάνει δίαιτα .
Ο Μπαντολίνι έφτυσε νευρικά ένα κομμάτι καπνό
από το αιώνια άφιλτρο τσιγάρο του.
-Για όνομα του Θεού ! φώναξε . Σαν να μη μας
έφτανε ο Ντυμόν που κάνει συνέχεια δίαιτα !
Ο Ντυμόν, περιφερειακός επιθεωρητή ς, βοηθός του
Μπαντολίνι , μαζί με τον Μπερτιέ, ήταν ο σύνδέσμος
ανάμεσα στους επιθεωρη τές του Τμή ματος Ηθών. Και
στον αρχηγό τους .
Ο Μπαντολίνι αναστέναξε μοιρολατρικά .
-Εντάξει, ε ίπε. Είναι όλα έτοιμα γι' απόψε , Κορε-

32
ντ έν; Μή πως χρειάζεσαι ενισχύσεις ;
Ο Κορεντ έ ν κ ούνησε αρ νητι κ ά το κεφάλι του.
-Δε νομί ζω . Ε κτός αν εσείς το θεωρείτε α π αραίτη το .
Ο Μαρσέλ Πιαρότι μου τη λεφώνησε π ρι ν α π ό λί γο γ ια
να με π λη ροφορή σει π ού γ ίνεται το π αιχνίδι . Υ πά ρχουν
μόνο δύο έξοδοι και οι π αί κτες είναι πέ ντε. Κατά τη
γνώμη μου , με τους ε π ιθεωρητ έ ς Μ π ρισό, Ραμ π έ ρ και
Ταρντ έ , δΓν π ρ έ πει να έχω δυσ κ ολίες .
Ο Μ παντολίνι μετα κ ίνη σε τη λε π τή σιλου έτα του
στη ν π ολυθρόνα του .
-Δε συμφωνώ μαζί σου, Κορεντ έ ν. Πρέ π ει να ενι ­
σχύσουμε τη δύ ναμη . Σου δίνω α κ όμα τέσσε ρα συμ π λη­
ρωματι κ ά αυτο κ ίνη τα με δύο ε π ιθεω ρητ ές στο κ αθένα.
Κανείς δεν ξ έ ρει τι γίνεται . Με τους αδερφούς Καβαλ­
κάντι, όλα είναι π ιθανά .
Τα λε π τά χείλια του Κορεντέ ν μισάνοιξαν σ' ένα
χαμ ό γ ελο γ εμάτο φιλία γ ια τον αρχη γ ό του.

***

Χωμ έ νη στα π αχιά μαξιλά ρια της μαύ ρης δε ρμάτι­

νης π ολυθρόνας , η Πηνελό πη έ πληττε θανάσιμα μπρο­
στά στη συσ κ ευή της τη λεό ρασης. Α π αίσια βραδιά . Το
ίδιο γινόταν κάθε χρόνο, παραμονή Πρωτοχρονιάς, π ου
το αφεντικ ό της την υ π οχρ έ ωνε να ξα γ ρυπνάει κ οντά
του, γ ια να σερβίρει τους π αίχτες του με γ άλου ετή σιου
πό κ ερ π ου διοργάνωνε .
Ε κ είνη την νύχτα, η Πηνελό πη δεν έ π ρε π ε να ελ π ίζει
π ως θα διασ κ έδ α ζε . Το μόνο που είχε σημασία , ήταν το
π ό κ ερ . Κι α κ όμη , για κ είνο το βράδυ, η Πηνελόπη ,
σύμφωνα μ ε την ε π ιθυμία του Αχιλλεά Βασιλι κ ού, θα
σερβίριζε τους συμ π αί κ τες του ντυμ ένη σαν « λαγουδά­
κ ι ». Η μάλλον σαν σού περ λα γ ουδάκι .
Α π' τ η ν π ερίφημη στολή τ ω ν κ οριτσιών τ η ς λ έσχης
33
λέσχης Πλαίη-Μπόυ , η Πηνελόπη είχε κρατ ή σει όσο
λιγότερα ρούχα μπορούσε . Φορού σε μόνο τα ψη λατά­
κουνα παπούτσια, τις νάυλον κάλτσες . το στρογγυλό
κολαρισμένο γιακαδάκι, τα δυο αυτιά που στερεώνο­
νταν στον κότσο και το εφαρμοστό κορσάζ. Το στή θος
ή ταν ελεύθερο και το σεξ της γυμνό .
Με βλέμμα βαριεστη μένο, η Πηνελόπη κοίταξε τη
Συλβί Βα ρτάν που χό ρευε και τραγουδούσε στη μικρή
οθόνη . Από τη διπλανή αίθουσα, έφταναν κάπου κάπου
στ' αυτιά της πνιχτές φωνές και μια ολόκλη ρη σειρά
από σύντομες τεχνικές φράσεις από τις οποίες δεν
καταλάβαινε τίποτα.
Φέτος, το αφεντικό της είχε σκεφτεί να δώσει το
μεγάλο του πόκερ στον ίδιο χώρο της δουλειάς του .
Ήταν η « ιδέα» του, όπως έλεγε , για ν α γιορτάσει τις
έ κατό χιλιάδες πελάτες του. Ωραία ιδέα ! Τουλάχιστον
τ' άλλα χρόνια στη λέσχη « Ντιμίτρι » η Πηνελόπη
διασκέδαζε με τον Αχμέτ, τον Αλγερινό μπά ρμαν της
Λέσχης.
Ση κώθη κε αναστενάζοντας και , περνώντας, στάθη κε
για λίγο στον καθρέπτη του τοίχου . Το έντονο μακιγιάζ
την έκανε να φαίνεται ακόμη πιο όμο ρφη . Ίσιωσε τα
μαλλιά της και προχώ ρη σε στο δωμάτιο.
Ήταν η έ βδομη ή όγδοη φορά από την αρχή της
παρτίδας που το αφεντικό της τής χτυπού σε για να
σερ βίρει, κι ωστόσο η Πηνελόπη πάθαινε κάθε φορά το
ίδιο σοκ , όταν έφτανε στη ν πό ρτα που οδηγούσε στην
«αίθουσα του παιχνιδιού » . Και δεν είχε άδικο. Το
θέαμα που παρουσίαζε η αίθουσα ήταν φριχτό και
μακά βριο.
Το μεγάλο τ ραπέζι του παιχνιδιού , σκεπασμένο με
την πράσινη τσόχα, ή ταν τοποθετημένο ανάμεσα σε
φ έ ρετρα, νεκρικά στεφάνια, μαρμά ρινους σταυ ρούς ,
ταφό πετ ρες, αγάλματα κι ένα σωρό άλλα νεκ ρικά
αντικείμενα. Και το χειρότε ρο ήταν πως τα περισσότε­
ρα απ' αυτά, με τις κατάλλη λες τροποποιή σεις, είχαν

34
 αντι καταστή σει τις π ιατέλες για τα φαγη τά και τα
δοχεία για τα ποτά και τους χυμούς. Κι όλη αυτή η
παρωδία συμπλη ρωνόταν με τ' αναμμένα μανουάλια .
-Βάλε μας να πιούμε, είπε ο Αχιλλέας Βασιλικός ,
όταν η Πηνελό πη ή ρθε κοντά του .
Η Ελληνίδα δάγ κωσε τα χείλη της. Ο ξερός και
στυφός τόνος της φωνή ς του έδειχνε πως έχανε. Ευχά­
ριστη προοπτική για το κλίμα που θα επι κρατούσε στη
.συνέχεια της βραδ ιάς . . .
Ο Μαρσέλ Πιαρότι , δεξιά από τον Βασιλικό, ή ταν ο
μόνος που έδειξε να προσέχει την παρουσία της
Πηνελόπη ς . Όχι γιατί δεν ήταν αφοσιωμένος σ το
παιχνίδι του, όσο οι άλλοι, αλλά ε π αγγελματικά , έβλε­
πε πολύ καλά την πηνελόπη στο επιτελείο της Μανουέ­
λας. Δυστυχώς α υ τή ήταν μια υπόθεση που αποκλειό­
ταν εκ των προτέρων. Ο Βασιλικός δε θα του το
συγχωρούσε ποτέ, ακόμα κι αν απόψε ή ταν απόλυτα
διατεθειμένος να τη "δανείσει» σ' ό ποιον την ήθελε .
Ο Πιαρότι ακούμπη σε κάτω τα χαρτιά του.
-Πάσο , είπε γυρίζοντας στην Πηνελό πη που στεκό­
ταν δίπλα του .
Την κοίταξε ή ρεμα πάνω ως κάτω, σταματώντας για
μια στιγμή στο τρίχωμά της , εξαιρετικά μαύ ρο και
πλούσιο και στο πλούσιο και στη τό στή θος της, με τις
μεγάλες ρόγες, όπως του ά ρεσαν. Αναρωτή θη κε αν
ξύ ριζε τις μασχάλες τη ς η όχι.
-Δεν έχετε πρόβλη μα με τον κότσο σας; ρώτησε
ξαφνικά με ανή συχο ύφος.
Η Πη νελό πη σή κωσε το χέρι της .
Ο Πιαρότι συγκράτησε μ ι α απογοη τευμένη γκριμά­
τσα . Ξυριζόταν Κρίμα . . .
-Χυμό ανανά, είπε .
Ο δεξ ιός γε ίτονας του Μαρσέλ Πιαρότι ήταν ο Τζο
Καβαλκάντι, ο μικρότερος αδελφός του Άντζελο. Έ­
νας λεπτοκαμωμένος Κο ρσικανός, με κύκλους κάτω
από τα μάτια, διάφορα νευ ρικά τικ και τρελό ύφος .

35
Στη ν πραγματικότητα δεν απείχε πολύ από την τρέλα,
αλλά στις δύσκολες στιγμές ή ταν πολύ χρή σιμος γιατί
δεν έχανε ποτέ την ψυχραιμία του.
Τώρα, ο Τζο προσπαθούσε μάταια να κ ρυφοκοιτάξει
τα χαρτιά του Πωλ Γκρίσιν, του σωματοφύλακα του
Άντζελο. Ο Πωλ Γκρίφιν, ένας σωματώδης Αμερικά­
νος απ' τη Μινεζότα, ή ταν το τέλειο κτή νος , αλλά
παρόλη τη βλακεία του -πέντε χρόνια στο Παρίσι ,
είχε μάθει ελάχιστα γαλλικά ή ξερε πως στο πόκερ
έπρεπε να κρύβει τα χαρτιά του .
-Διπλασιάζω, είπε ο Γκρίφιν με φ ρ ιχτή προφορά.
Τα στήθια της Πηνελό πης κουνή θη καν πάνω από τον
ώμο του .
Ο Γκρίφιν μόλις που καταδέχτη κε να σηκώσει το
κεφάλι του κι αμέσως έκλεισε αηδιασμένος τα μάτια
του . Ήταν ομοφυλόφιλος.
-Ουίσκυ σκέτο , γκρίνιαξε.
Η Πηνελόπη υπάκουσε, ακολουθώντας πάντα τις
διαταγές του κυρίου της : Να μεθύσει J1ε κάθε τρό πο
τους παίχτες. Δ υστυχώς όμως απόψε το κόλπο έπιανε
μόνο με τον Αμερικάνο. Οι άλλοι , πολύ πονη ροί ,
πρόσεχαν .
Στις τέσσερις η ώρα που είχαν έ ρθει, μόλις που είχαν
δοκιμάσει λίγη σαμπάνια για να γιορτάσουν με αξιο­
πρέπεια τους 100.000 νεκρούς του οικοδεσπότη τους .
Από τότε, έ πιναν όλοι χυμούς φρούτων.
Ο μόνος που πρόσθετε λίγη βότκα στο ποτό του ,
ή ταν ο Άντζελο Καβαλκάντ ι , αλλά αυτός δεν είχε
κανένα φό βο να μεθύσει . Ήταν γεροδεμένος και δυνα­
τός σαν ταύ ρος. Το προφίλ και τα μάτια του, θύμιζαν
τόσο τον Αλ Καπόνε , που το χαρακτη ριστικό αυτό ,
ή ταν γραμμένο ακόμη και στο φάκελό του , στην
Αστυνομία.
Τώρα, ή ταν η σειρά του να «μιλή σει » . Κοίταξε τα
χαρτιά του και τα 'κλεισε σχεδόν αμέσως .
Κά ρτα μία, είπε με σιγανή φωνή .

36
 Ο Πιαρότι, που έκανε φl)λλα , το!) ά ΤCλ ω σ ι; την
τράπουλα.
Ο Κα βαλκάντι τράβη ξε έ να χαrτί και το ωΤCσθέτη<ί!:
πλάι στ' άλλα χαρτιά που κρατού σε στο χέρι του. Το
τcρόσωπό του ή ταν ανέκφ ραστο.
-Πόσο είναι το ποτ ; ρώ τησΈ ή ρεμα () Άντζελο
Καβαλκάντι.
-Εξή μισι χιλιάδες , απάντη σε ο Μαρσέλ Πια ρότι με
την ίδια η ρεμία .
Ο Άντζελο Καβαλκάντι δεν έδει ξ ε να ταράζεται.
-Δεκατρείς χιλιάδες είτcε σπρώχνοντας μια δεσμ ί δα
χαρτονομίσματα στο κέντρο του τραπεζιοίJ.
Η Πηνελόπη επωφελήθη κε από τη σιωπή που ακο­
λούθησε και τον πλησίασε.
Απ' τη ν πρώτη στιγμή που το" είχε δει, ο KOralKa­
νός της είχε κάνει μεγάλη εντύπωση . Ήταν η τcρώτη
φορά που τήν έβλεπε κι όταν τη ν είχε κοιτάξει, το
γυναικείο ένστικτό της δεν την ε ί χε γελάσει: του
ά ρεσε. Δεν τη ς είχε μιλή σει , δεν τη ς είχε καν χαμογε­
λάσει, αλλά το γαλάζιο το\) βλέμμα ε ί χε αστράψει
τcαράξενα καθώς κοίταζε την πλούσια σ άrκα του στή­
θους της , και το σκλη ρό τρίχωμά κάτω απ' την κοιλιά
της.
Το στή θος της ΠηνελόΤCης άγγιξε δή θεν τυχαία το
σβέ ρκο του Κορσικανού.
Ο Καβαλκάντι δεν αντέδ ρασε αλλά το δεξ ί του χέρι
γλίστρη σε κάτω από την καρέκλα βρή κε το πόδι τη ς κι
άρχισε ν' ανεβαίνει αργά προς τα πάνω στο ση μείο τcoυ
β ρισκόταν η καλτσοδέτα.
-Θέλετε και λίγη βότκα μουρμού ρισε ριγώντας η
Πηνελόπη .
Ο Κα βαλκάντι γύ ρισε προς το μέ ρος της χωρίς ν'
απαντ ή σει. Το χέρι του ανέβη κε, έκανε το γύρο των
γοφών, άγγιξε για μια στιγμή τους γλουτούς κι ύστερα
γύ ρισε μπροστά ανεβαίνοντας μέχ ρι τα στή θια .
-Χαριτωμένη η μικρή ! ε ί πε γελώντας σ τον Βασιλι-

37
� ό . Πού την πέτυχες ;
Ο Βα σιλικός του απάντη σε γρήγορα και π ρόσ θεσε
ευγενικά :
- Σου αρέσει ; Μπορείς ν� την πά ρεις όποτε θελή ­
σεις. Θα σε πε ρ ιμένουμε.
Η Πη νελόπη έκλεισε τα μάτια της . Το χέρι είχε
ξανακατέβει και τώρα την ανάγκαζε ν' ανοίξει τα πόδια
της.
-Δε χ ρειάζεται , απάντησε ο Κορσικανός τραβώντ ας
κοντά του την κοπέλα.
-Πέ ρνα κάτω από το τ ραπέζι , της ε ίπε μ' ένα
χαμόγελο.
Σ τράφη κε στο Βασιλικό και πρό σθεσε:
-Μή πως έχεις καμιά αντίρρηση ;
Ο Βασιλικός κούνη σε αρνητικά το κεφάλι του.
-Τότε συνεχίζουμε το παιχνίδι μας είπε ο Καβαλκά-
ντι κοιτάζοντας την Πηνελόπη που γονάτιζε .
Ότ αν ένιωσε το ζεστό της στόμα ν α
τυλίγεται γύρω
του, ο Κορσικανός ανατρίχιασε.

38
 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ιν

Ο Μπορίς Κορεντέν έπιασε τον Αιμέ Μπρισό από το

αριστερό του μπράτσο και τον τράβηξε κοντά του .
Παρακολουθούνται κ α ι οι δ ύ ο έξοδοι , Μεμέ; ρώτησε
σιγανά.
Με τον συνε ργάτη του , ο Μπορίς χρη σιμοποιούσε
πάντα ένα φιλικό, σχεδόν στο ργικό τόνο, έναν τόνο
που προό ριζε μόνο για τον Μπρισό . Ο Μπο ρίς τον
λάτρευε, σαν έναν μικρότερο λίγο εύθραυστο αδε ρφό ,
που πρέπει κανείς να τον προστατεύ ει.
Αντί ν' απαντ ή σει, ο Μπρισό χαμογέλασε θλιμμένα .
Ο Κορεντέν είδε την έκφρασή του και κατάλαβε. Ήταν
παραμονή Πρωτοχρονιάς, κι ο Μπρισό θα 'θελε πολύ
να ναι με τη γυναίκα του και τις δίδυμες κό ρες του. Ο
Κο ρεντέν του έσφιξε περισσότε ρο το μπράτσο.
-Φουκαρά, Μεμέ ! Πάλι σου χάλασαν την οικογε­
νειακή σου γαλή νη . Είσαι άτυχος.
Ο ίδιος δεν είχε κανένα πρό βλη μα. Δεν ήταν παντρε­
μένος , δεν είχε υποχρεώσεις. Τι σημασία είχε, λοιπόν
αν πε ρνούσε το βράδυ της 3 Ι ης Δεκεμβρίου στη
δουλειά. Κυρίως , όταν επρόκειτο να παγιδέψουν τον
Άντζελο Καβαλκάντι, το φονιά του επιθεωρητή Ντε­
τόνο
-Είσαι σίγουρος , Μεμέ; επέμεινε . Μην ξεχνάς πως ο
Αντζελο KαβαλKάντ � είναι μέγάλο ψάρι. Καρχαρίας.

39
Και βρίσκεται εκεί μέσα με τον αδελφό του , έ ναν τ ρελό
για δέσιμο , και τον Γκρίφιν τον Αμερικανό , που δεν
ξέ ρει νει κάνει τίποτ' άλλο απ' το να σκοτώνε ι .
-Μη ν κουράζεσαι , Μπορίς , απάντησε ή ρεμα ο Μπο­
ρισό. Οι διαταγές σου εκτελέστη καν . Το Γραφείο
Τελετών είναι κυκλωμένο από παντού . Μπορούμε να
π ροχωρή σουμε.
-Το ελπίζω, είπε ο Κο ρεντέν. Σε μισή ώρα, θα ε ίναι
εννιά . Η νόμιμη προθεσμία λή γει , πρόσθεσε χτυπώντας
την πλάτη του Μπρισό.

***

Ο Αντζελο Καβαλκάντι κάθ ισε στην άκρη της καρέ­

κλας του, για να διευκο λ ύνει την Πηνελόπη στη
δουλειά τη ς , και για να κάνει μεγαλύτερη την απόλαυ­
σή του .
Έπειτα ικανοποιη μένος από το αποτέλεσμα, σή κωσε
το πηγούνι του προς τον Γκρίφιν.
-Είσαι σίγουρος πως πρέ πει να τα δεις; ρώτησε
στυφά.
Τα πράσινα μάτια του Αμε ρικανού σκοτείνιασαν.
Ό χ ι γ ιατί ο τόνος του αφεντικού του τον είχε θίξει,
αλλά γιατί του είχε θυμ ί σει πως αυτά τα τελευταία
πέ ντε λεπτά έ παιζε πολύ επιπόλαια .
-Πάσο, είπε και πέταξε αηδιασμένος τα χαρτιά του .
Ο Αντζελο κοί ταξε τα χαρτιά του σωματοφύλακά του
και γέλασε. Τρεις βαλέδες . Καλό φύλλο.
-Εσύ αδελφάκι ; ρώτησε σκύ βοντας προς τον αδελφό
του .
Ο Τζο έβγαλε ένα σύνεφο καπνού, απ' το στόμα του.
-Εντάξει , είπε, πετώντας κι εκεί νος τα χαρτιά του .
Έχω δ υ ο ζευγά ρια .
Ο αδελφός του δεν καταδέχτη κε καν να κοιτάξει .
Γνώ ριζε τον μικρό του Τζο, σαν να τον είχε γεννή σει:
όταν τα μάτια του εί χ αν μαύ ρους κύκλους,ή ταν σχεδόν

40
άχρηστος. Αδύνατο να μ π λ οφάρει στο π όκερ . Αν
βρισκόταν εκεί , σ' αυτό το χοντρό π αιχνίδι , ή ταν γιατί
ο αδελφός του ονομαζόταν Άντζελο Καβαλκάντι . Ό­
πως ο Αχιλλέας Βασιλικός επέβαλε την παρουσία της
πό ρνης γραμματέας του, για ν' α π οσ πάσε ι την π ροσοχή
των αντι π άλων του , έτσι κι ο 'Αντζελο ε ίχε επι βάλει
την παρουσία του Τζο, για να μη χρειαστεί ν' αντιμετω­
πίσει άλλο συμ παίκτη . Η Πηνελό π η που τον π ερι π οιό­
ταν ευσυνείδητα, δεν υ π ή ρχε καμιά περίπ τωση να τον
κου ράσει π ραγματικά γιατί α π ό την ά ποψη αυτή ο
Καβαλκάνι , μ πο ρούσε να π αραβγεί μ' όλους τους
μαύ ρους του μυστικού οίκου ανοχής του Πιαρό τι.
-Εσύ Μαρσέλ; ρώτησε ο Κορσικανός τον Πιαρότι.
Ο Τουλονέζος μισόκλεισε τα μικρά μαύ ρα μάτια του .
-Πώς να σας παραβγώ , είπε π ετώντας τα χαρτιά του .
Αυτό το κόλ π ο είναι για σένα και τον Αχιλλέα . Δεν
ενδιαφέ ρομαι.
-Εξυπνη αντίδραση , εί π ε σφυριχτά ο Καβαλκάντι,
ξυ π νώντας μ' ένα ελαφρύ κούνημα των γοφών του τη
δραστη ριότη τα της κο πέλας ανάμεσα στα πόδια του .
Χαμογέλασε στον Βασιλικό :
-Λοι π όν Αχιλλέα, θα κάνεις ρελάνς ή θα τα δεις ;
Ο Βασιλικός χλώμιασε . Για π ρώτη φο ρά , η μικρή
του κομπίνα με τη ν Πηνελό πη στρεφόταν εναντίον του.
Παρόλο που η γραμματ έας του έκανε παραπάνω α π ό
ευσυνείδητα τη δουλειά της, αlJτό δεν φαινόταν να
επη ρεάζει καθόλου τον Καβαλκάντι. Τι τα π είνωση , τι
ντρο π ή . Ο Έλληνας την ε ί χε πάθει από τον Κο ρσικα­
νό. Ανάμεσα στους Μεσογειακούς, αυτο δεν συγχωρεί­
ται . Ρίγη σε καθώς σκέφτηκε τι έκανε η ε ρωμένη του . . .
-Μπλοφά ρεις και το ξ έ ρεις, γρύλισε.
Ο Άντζελο Καβαλκάντι ά ρχισε να κουνάει ή ρεμα
και ρυθμικά τοίJζ γοφοί)ς του .
-Μην εκνευρίζεσαι Αχιλλέα, είπε . Το λαγουδάκι
σου είναι μεγαλοφυία, το παραδέχομαι , αλλά δεν αντα­
ποκρίνεται στα γού στα μο\).

41
 Ξέσπασε σε γέλια, κι η Πηνελόπη διπλασίασε τις
«φροντίδες» της . Ο Άντζελο Καβαλκάντι ή ξερε καλά
τις γυναίκες . Ηταν σίγουρος πως αυτό εδώ, δε θα
δίσταζε να φύγει μαζί του όποια στιγμή κι αν της το
ζητούσε .
Ο Αχιλλέας Βασιλικό ς είχε την εντύπωση πως όλο
το αίμα του μαζευόταν στα μάτια του.
-Το παρακάνεις , Αντζελο, μούγκρισε. Π ρώτα π ρώ­
τα η Πηνελόπη δεν είναι δική σου. Δεύτερο, δεν έχω
καμιά ό ρεξη να σου δώσω τα λεφτά μου.
Ο Κορσικανός έγειρε πίσω την πολυθρόνα του ,παρα­
σέρνοντας μαζί του και την Πη νελόπη που ήταν
κρεμασμένη πάνω του.
-Αστειεύεσαι , νεκροθάφτη ! φώναξε. Κοίτα δεν ξε­
κολλάει.
Ο γερο- Έλληνας συγκρατή θη κε με δυσκολία.
-Εντάξει, Άντζελο. Φτάνουν τ' αστεία ! Φαίνεται
να ξεχνάς πως ή ρθαμε για να παίξουμε.
Η πολυθρόνα ξανάρθε μπροστά αργά . Η Πηνελόπη
τεντώθη κε, ενθουσιασμένη από τον καβγά . Κατά βάθος
είχε βαρεθεί τον π ροστάτη της. Ο Άντζελο Καβαλκάνι
ή ταν διαφορετικός, έ στω κι αν ζούσε στην παρανομία.
Ένιωσε ξαφνικά ξετρελαμένη μαζί του . Σή κωσε το
πρόσωπό της και είπε με χαμη λή φωνή :
-Ρίχ' τον . Κ ράτησέ με , σε παρακαλώ.
Δυο αυταρχικά γόνατα έσφιξαν τους κροτάφους της
σαν μέγγενη .
-Πες μου πότε θέλεις να. . . μουρμού ρισε λαχανια-
σμένη η κοπέλα .
Γέλασε και πρόσθεσε :
-Η τουλάχιστον δώσε μου να το καταλάβω.
-Αχιλλέα, τα βλέπεις ή διπλασιάζεις ; επέμεινε ο
Άντζελο Καβαλκάντι.
Ο Βασιλικός έχωσε το δεξί του χέρι στη ν τσέπη του
κι έ βγαλε, μερικές δεσμίδες με χαρτονομίσματα των
500 φ ράγK�ν.

42
 -Διπλασιάζω, είπε .
Ο Μαρσέλ Πιαρότι κοίταξε με ορθάνοιχτα μάτια το
ποσό στη μέση της πράσινης τσόχας. Τουλάχιστον
είκοσι εκατομμύρια παλιά φ ράγκα.
Σύμφωνα με το ρολόι του ήταν μόλις εννιά παρά
τέταρτο, κι η παρτίδα θα τέλειωνε αύ ριο το πρωί στις
δέκα . . .
Ευτυχώς που ο Κορεντέν είχε υποσχεθεί να κάνει
γρήγορα την εμφάνισή του !
Ο Αχιλλέας Βασιλικός σκού πισε τα χείλια του με τη
ράχη της παλάμης του .
-Αυτή τη φορά , φτάνει, είπε. Τα βλέπω.
Ο Άντζελο Καβαλκάντι κούνησε το δάχτυλό του.
-Μια στιγμή ! είπε. Θέλω να απολαύσω τη νί κη μου.
Κούνησε ελαφρά τους γοφούς του , δίνοντας στην
Π ηνελόπη το σύνθη μα για να εντείνει τη ν π ροσπάθειά
τη ς . Τη στιγμή της έκρηξης, ο Καβαλκάντι κοκκίνισε
κι έ κλεισε τα μάτια του . Επειτα, χαμογέλασε ικανο­
ποιημένος :
-Τι έχεις; ρώτη σε .
Ο Βασιλικό ς έδειξε τα χαρτιά του.
-Χρώμα στα μπαστού:νια.
Ο Άντζελο Καβαλκάντι πή ρε ύφος θλιβερό.
-Δεν είναι κι άσχη μα, παραδέχτηκε.
Χαμογέλασε με κακία κι εξακολούθησε:
-Δυστυχώς έχω φλος . Και μάλιστα φλος ρουαγιάλ.
Σε κε ρδίζω , έτσι δεν είναι ;
Τα χαρτιά του τεντώθη καν πάνω απ' το τραπέζι. Είχε
κερδίσει . Κοίταξε τον συμπαίκτη του κι ά ρχισε να
τραβάει τον σωρό με τα χαρτονομίσματα προς το μέ ρος
του .

***

Το πρόσωπο της Πηνελόπη ς φάνη κε στο φως, ακρι­

βώς πάνω από τη μάζα των χαρτονομισμάτων, τη

43
στιγμή ακριβώς που ο Μπορίς Κο ρεντέν ορμούσε στο
Γραφείο Τε\ετών " Θάνατος ».
-Αστυνυμ ί α, μη ν κινηθεί κανείς ! Ολοι ψηλά τα
χέρια !
Το περίε ργο ή ταν tιως δεν κρατούσε στο χέρι το
πιστόλι του , αλλά το είχε αφή σει στη θή κη της ζώνης
του . Το ίδιο και ο Μπρισό , που είχε παρουσιαστεί απ'
το γραφείο, ό που πριν από λίγο η Πηνελόπη έβλεπε
τηλεόραση , και ο Ραμπέρ και ο Ταρντέ, που είχαν
στη θεί μπροστά στη ν άλλη έξοδο.
Ο Γκ ρίφιν ού ρλιαξε και τράβηξε το ό πλο του.
-Ησυχα, ηλίθιε μούγκρισε ο Άντζελο Καβαλκάντι ,
αρπάζοντας το περίστ ροφο από το χέ ρι του Αμερ ικά­
νου .
Ο Κο ρσικανός στράφηκε στον Κορεντέν.
- Μπράβο ! ομολόγησε. Πώς το ξέ ρατε ; Με κάρφω­
σαν;
Τα μάτια του σά ρωσαν, τον παγιδευμένο κύκλο των
συμπαικτών τ ου .
-Κά ποι ο ς από δω;
Ο Κορεν τ έν χαμογέ λασε .
-Οχι , ε ί πε ψέματα. Σε παρακολουθούμε από χτες.
Το χαμόγελό του έγινε ε ντονότερο.
-Φαντάζεσαι πως δεν ξέ ραμε τον κρυψώνα της οδού
Ορντενέ ;
ΦυσΙ icά ή ταν κι αυτό μέσα στη μυστική συμφωνία με
τον Μαρσέλ Πιαρότι . . .
Ο Άντζελο Καβαλκάντι ση κώθη κε. Ο Κορεντέν
έφερε βιαστικά το χέρι του στη θή κη της ζώνης του.
-Δεν χρειάζεται , επιθεω ρητά , είπε ο Κο ρσικανός μ'
ένα θλιμμένο χαμόγελο . Δεν είμαι οπλισμένος. Ούτε ο
αδελφός μ ο \ ) , Δεν παίρνουμε τα όπλα μας όταν πηγαί­
νουμε για πιΊκε ρ . Είναι πολύ ριψο κίνδυνο . Το παιχνίδι
μπορεί να σε τρελάνει . . .
-Μια στιγμή . είπε. Μή πως εσείς στη ν αστυνομία
τρελαθή κατε ; Τι κακό κάνουμε ;

44
 Ο Κορεντέν έβγαλε από την τσέπη του τρία επίση μα
έντυπα, στερεωμένα μ' έ να συνδετή ρα .
-Ορίστε τα εντάλματα σύλληψ η ς κατ ά τ ο υ Ανζελ ο
και Ζοζέφ Καβαλκάντι, που βρίσκονται εδώ και κατ ά
του Πωλ Γκρίφιν, που βρίσκεται επίση ς εδώ και
καταζητείται από την Ιντερπόλ.
Χαμογέλασε. τα μαύ ρα μάτια του μετακινή θη καν
ή ρεμα από τον γέρο - Ελλη να στον Μαρσέλ Πιαρότι.
-οσο για σας τους δύο, είσαστε συνένοχοι. Δεν
παίζει κανείς πόκερ με τον πασίγνωστο δολοφόνο ενός
αστυνομικού , τον αδελφό του -όχι λιγότερο γνωστό
από την πλευρά της εγκλη ματικότη τας- και τον σωμα­
τόφύλακά του.
Ο Βασιλικός χλώμιασε.
-Δεν ξέ ρεις ποιός είμαι εγώ ! είπε σφυριχτά.
- Μα ναι, είπε σιγανά ο Κορεντέν, κάνοντας νόη μα
στον Ραμπέ ρ και τον Τα ρντέ . Ενας από τους δύο ή τρεις
μεγαλύτερους εργολάβους κη δειών του Παρισιού .
Γύρισε το κεφάλι του προς την Πηνελόπη , που
έκλαιγε με λυγμούς ζαρωμένη σε μια πολυθρόνα . Είχε
πάθει νευρική κρίση .
-Αφή στε την ή συχη αυτή επιθεω ρητά, είπε ο Α­
ντζελο Κα βαλκάντι, αφή νοντας τον Μπρισό να του
περάσει χειροπέδες . Δεν έχει καμιά σχέση μ ' όλα αυτά.
Σας τ' ορκίζομαι . Έχετε το λόγο ενός Κορσικανού .
-Θέλω πολύ να το πιστέψω, είπε σκλη ρά ο Κορε­
ντέν.
Σκεφτόταν το φίλο του , τον επι θεωρητή Ντετόν, που
είχε σκοτωθεί απ' τις σφαίρες αυτού του κακοποιού ,
που τώρα ή θελε να παραστή σει το μεγαλόψυχο .
Ο Άντζελο Καβαλκάντι σή κωσε τα χέ ρια του που
ήταν δεμένα με τις χειροπέδες Ύστερα κοίταξε τα
χαρτονομίσματα που είχαν μείνει εκεί, μπροστά στην
πολυθ ρόνα του και τέλος την Πηνελό πη , που τον
έτρωγε με τα μάτια τη ς, χωμένη στην πολυθ ρόνα τη ς .
-Εντάξει, για την κοπέλα, ας φύγει , μουρμού ρισε

45
βαριεστημένος ο Κο ρεντέν.
Ο Άντζελο Καβαλκά ντι γύ ρισε α ργά το κεφ ά λι του
προς τον Κορεντέν, ανί κανος να κρύψει την έκπληξη
και τον θαυμασμό το υ .
-Ευχα ριστώ για τη χά ρη , μουρμού ρισε . Τέλειωσα
το παιχνίδι ώ ραία, έτσι δεν είναι κύριε Κο ρεντέν;
-Ναι , μου ρ μού ρισε περιφ ρονη τικ ά ο Κορεντέν,
σπρώχνοντάς τον.
Κατά κάποιο τρόπο αυτό ήταν αλή θεια . Ο Άντζελο
Κα βαλ"άντι είχε τελειώσει όμο ρφα, με κάποια μεγαλο­
πρέπεια προτού να σαπίσει για όλη του τη ζωή
ανάμεσα σε τέσσερις τοίχους. Η δολοφονία ε νός αστυ­
νομικού δεν συγχω ρείται .
Τη στιγμή που ετοιμαζόταν να βγει έξω , ο Κορεντέν
πέ ρασε μπροστά από την Πηνελό πη . Με τα χέρια
σφιγμένα στο στή θος της κα ι τα γόνατα ενωμένα η νέα
γυναίκα κοίταξε κοκκινίζοντας.
- Ευχαριστώ , κύ ριε επιθεωρητά , μουρμούρισε.
Ο Μπορίς χαμογέλασε πε ρνώντας φιλικά το χέ ρι το! >
στο μέτωπό τη ς .
-Παρακαλώ , είπε , δεν έκανα τίποτα. Εσείς δ εν έχετε
καμιά σχέση με όλα αυτά .
Η Πηνελόπη τον κοίταξε, που έφευγε , κατάπλη κτη ,
Ήταν η π ρώτη φορά στη ζωή της που ένας άντρας της
είχε μιλή σει στον πληθυντικό . Και ο άντρας αυτός
ήταν τόσο υπέ ροχος και τόσο αρρενωπός που της
ε ρχόταν να φωνάξει. Και ακόμη είχε τα πιο όμορφα
μαύ ρα μάτια, που είχε δει ποτέ της . . .

46
 ΚΕΦΑΛΑΙΟ V

Για να πε ρ άσει κανε ί ς ευ χ ά ρ ιστα την παραμονή της

Π ρωτοχρονιάς , τα γραφεία τ ου Τμή ματος Ηθώ ν δεν
είνα ι ακριβώς ό , τι καλύτερο υπάρχει στο Παρίσι ,
ακόμη και χωρίς να τα συγκρίνει κανείς με το «Μαξίμ » .
Ο Μπορίς Κορεντέν βιαζόταν να ρυθμίσει τις τελευ­
ταίες λεπτομέ ρειες της δουλειάς του , γιατί ο Μεμέ το ν
είχε καλέσει να πιούνε κάτι στο σ πίτι του για το καλό
του καινού ργιου χ ρόνου . Η ώρα κόντευε έντεκα . Είναι
τρομαχτικό το πόσο χρόνο τρώνε απ' τη ζω ή ενός
αστυνομικού οι διατυπώσεις , κυρίως όταν έ χ ει πιάσει
μεγάλα ψάρια , όπως ή ταν οι αδελφοί Καβαλκάντι και
Πωλ Γκρίφιν.
Ο Αχιλλέας Βασιλικός είχ ε γλιτώσει την ταπείνωση
του κρατη ρίου. Βέβαια ή ταν ένοχος γιατί έ παιζε πόκερ
με το φονιά ενός αστυνομικού , αλλά κατά τα άλλά είχε
καθαρό μητρώο και δεν μπορούσαν να τον κρατή σουν.
Έτσι τον είχαν ξαναστείλει στο σπίτι του με μια κλίση
για να παρο υ σιαστεί την άλλη μέρα. Το ίδιο και η
Πηνελό πη του , που είχε κλη θεί μόνο για τους τύπους.
Σίγουρα το τολμη ρό λαγουδάκι δεν θα είχε και πολλά
να πει στην αστυνομία.

***

47
 Στο Τμή μα Ηθών, μετά τις οχτώ το βράδυ δεν μένει
κανένας επιθεωρητής υπη ρεσίας. Τη φ ρού ρη ση λοιπόν
των υπόπτων, που συλλαμβάνονται απ' τη στιγμή αυτή
μέχρι την άλλη μέ ρα το πρωί, αναλαμ βάνουν οι αστυ­
φύλακες τη ς νυχτερινή ς βά ρδιας, που στέλνονται γι'
αυτό το σκοπό , από την ειδική υπη ρεσία, τη " Ρεζέ ρβ
Σιτέ» .
Έτσ ι , πριν φύγει , ο Κορεντέν θεώ ρησε σκόπιμο να
επαναλάβει για μια ακόμη φορά τις συστάσεις του .
-Βλέπεις τους δύ ο Κορσικανούς; είπε στον αρχαιό­
τερο αστυφύλακα, δείχνοντας τον Άντ ζ ελο και τον
Ζοζέφ Καβαλκάντι στο καγκελόφ ραχτο κελί τους . Μην
τους αφή σεις από τα μάτια σου ούτε στιγμή . Ιδιαίτερα
το μεγαλύτερο, τον παλικα ρά. Ο τύ πος σκότωσε έναν
αστυνομικό, καταλαβαίνεις τι ση μαίνει αυτό , ε; Σου τον
εμπιστεύομαι, λοιπόν, Λαβίλ και βασίζομαι σε σένα .
- Έχετέ μου εμπιστοσύνη , κύ ριε επιθεωρητά, είπε
σοβαρά ο Λαβίλ. Θα τους προσέχουμε. Και πρόσθεσε
γελώντας:
-Συγνώμη , αλλά δεν σας καταλα βαίνω . Τους ψάξατε
όταν ή ρθαν και τώρα είναι στο κλου βί. Τι μπορούν να
κάνουν; Να πετάξουν ;
-Π ρόσεχε , είναι το μόνο που σου ζητάω, είπε ο
Κορεντέν.
Πλη σίασε το κελί και κοίταξε για μερικές στιγμές
τουξ δύο Καβαλκάντι και τον Π ωλ Γκρίφιν, πίσω από
τα κάγκελα.
-Κι αυτόν, εδώ, είναι συνένοχός τους, πρό σθεσε
δείχνοντας τον Πιαρότι που καθόταν απέξω στον
πάγκο.
Αυτή η τελευταία του φράση ή ταν κι αυτή ένα μέ ρος
της συμφωνίας , για να "αθωώσει» τον Πια ρότι στα
μάτια των αδελφών Καβαλκάντι .
Ο φύλακας γέλασε σαρκαστικά.
-Μην ανησυχείται για το γέ ρο. Τον ψάξαμε κι
αυτόν και είναι ή συχος σαν αρνάκι.

48
 Ο Κορεντέν κούνη σε με αμφιβολία το κεφάλι του .
-Το ξέ ρω, αλλά μ ε κάτι τέτοια αρνάκια πρ έ πει να
είμαστε προσεχτικοί. Ο Μπρισό τον τράβηξε απο το
μανίκι , ανυπόμονα :
-Τι θ α γίνει; Θα φύγουμε ; Η Ζανέτ περιμένει . . .
Ο Κορεντέν πή ρε τη ν απόφασή του σχεδόν μ ε λύπη .
-Καλή Πρωτοχρονιά, κύριε επιθεωρητά ! φώναξε ο
Αντζελο Καβαλκάντι.
Ο Κορεντέν τον αγνόησε κι ακολούθη σε τον Μπρι­
σό .

* * *

Οχι πολύ μακριά από το κελί, στον δεύτερο ό ροφο

της Δικαστική ς Αστυνομιάς, υπά ρχει ένας διάδρομος
με πάγκους . Ο χώρος αυτός προορίζεται- για τους
ηδονοβλεψίες , επιδειξίες , μικρο κλέφτες καί διάφο ρες
άλλες κατηγορίες παρανόμων. Κλασικές καθη μερινές
πε ριπτώσεις, που απασχολούν την αστυνομία.
Για τον Μαρσέλ Πιαρότι ή ταν σωστός γολ γοθάς να
είναι ανακατεμένος με όλους αυτούς. Αναστέναξε. Μο­
νος του το είχε θελή σει .
Για τους φύλακες ,εκείνη η νύχτα δεν ή ταν μια
συνη θισμένη βραδιά . Η παραμονή της Πρωτοχρονιάς
είναι κάτι το ξεχω ριστό , κι αυτό το αναγνωρίζουν
ακόμα και οι αστυνομικοί. Γι' αυτό και η συμπεριφο ρά
τους , εκείνο το βράδυ , απέναντι στους κρατουμένους
αλλάζει. Γίνονται πιο επιεικείς , πιο ανεκτικοί . Είναι
κάτι σαν ανακωχή στις σχέσεις αστυνομίας-κακο­
ποιών, που υπαγορεύεται από κάποια άγραφη εθιμοτυ­
πία, που τη ρείται ανέκαθεν, κάθε παραμονή Πρωτο­
χρονιας . Ίσως κι επειδή οι ίδιοι οι φύλακες αισθάνο­
νται άσχημα που το καθή κον τους υποχρεώνει να
μένουν εκεί , μια τέτοια β ραδιά, αντί να διασκεδάζουν
με την οικογένεια και τους φίλους τους .
Ο σεβασμός , λοιπόν στην παράδοση ά ρχισε να
".
49
γίνεται αισθητός γύ ρω στις εντεκάμιση . Ακριβώς τη ν
ώ ρα , που παραμε ρίζοντας κάθε διαφορά μεταξύ τους ,
άρχισαν να ετοιμάζουν μια μικρή γιορτή , για τους
άτυχους που είχαν καταδικαστεί εκείνο ακριβώς το
β ράδυ να «γιο ρτάσουν» τον καινού ργιο χρόνο σ' έναν
πάγκο της αστυνομίας και για τους επίσης άτυχους
νυχτοφύ λακες , πού είχαν στερη θεί την οικογενειακή
θαλπωρή .
Ο Κουφινέ , ο αρχαιότερος απ' όλους τους φύλακες
ήξερε τα έθιμα καλύτερα από οποιονδή ποτε . Ήταν ο
π ρώτος που πα ρατή ρησε -πράγμα που θα φαινόταν
εξωφρενικό για έναν πρ ω τάρη , αλλά όχι για κείνον, ότι
μερικές πό ρνες που δεν είχαν συλληφτεί εκείνο το
βράδυ , έρχονταν με τη θέλησή τους στη ν αστυνομία, με
τα χέρια τους γεμάτα πακέτα. Εκανε πως κοιμόταν ,
αλλά πρόσεξε ικανοποιημένος , με την άκρη του ματιού
του, πως η παράδοση δε χανόταν.
Καθεμιά από τις νεοφε ρμένες έ βγαζε από το πακέτο
της μπουκάλια με ποτά περισσότερα σαμπάνιες , όπως
πρόσεξε ενθουσιασμένος ο Κουφινέ -φαγη τά. γλυκά
και διάφορες άλλες λιχουδιές.
Ο Κοφινέ περίμενε να τελειώσουν τ' αγκαλιάσματα
μεταξύ τους και να μπουν οι μπουκάλες της σαμπάνιας
σ' ένα τραπέζι. Τότε ση κώθη κε και πέ ρασε με αξιοπρέ­
πεια ανάμεσα στους πάγκους.
Ηξερε πολύ καλά τι θα του ζητούσαν: πάγο για τη
σαμπάνια .Τη ν ίδια στιγμή , σαν να μάντεψε τη σκέψη
τους , μια πενη ντά ρα με πλατινέ μαλλιά τον έ πιασε απ'
το χέρι και φώναξε :
-Πάγο, φύλακα !
Ο Κουφινέ τρα βήχτη κε για τους τύπους , αλλά έκανε
νόη μα στον βοηθό του, τ ον Λαμάρκ.
Ο Λαμάρκ , καταλαβαίνοντας αμέσως, έτρεξε στο
μικρό ψυγείο του γραφείου, που χρη σίμευε για τα
προσωπικά τρόφιμα των επεθεωρητών και που εκείνη
την εξαιρετική βραδιά , ή ταν στη διάθεση όλων.

50
 * * *

Στις δώδΓο κα παρά δέκα , ο Κουφινέ και οι άλλοι δυο

φύλακες της υ π η σεσίας δέ χ τη καν, με ύφος συγκαταβα­
τικό, αλλά ικανοποιη μένο , να πιουν, χ ωρίς φυσικά να
τσουγκρίσουν, τη σαμ πάνια των « κοριτσιών» . Λίγο
αργότερα, αυτές ά ρχισαν να τ ραγουδούν το « Καλή
Χρονιά » , χω ρίς κανέ νας από την πλευρά της αστυνο­
μ ίας ν' αντιδράσει.
Στις δώδεκα ακ ριβώς, οι πάγκοι αντηχούσαν από τα
αγκαλιάσματα και τα ξεφωνη τά. Ήταν η γιο ρτή , η
θλιβερ ή και συγκινητική γιορτή του υπόκοσμου, μέσα
στο κέντρο του Παρισιού στα ίδια τα γραφεία της
αστυνομίας. Ένα παραλή ρη μα δέκα λεπτών, που γινό­
ταν δε κτό α π ό τους φύ λακες με συγκατάβαση .

* * *

Ο Άντζελο Καβαλκάντι έφτυσε μέσα από τα κάγκε-

λα.
-Δη λητη ρ ιαστείτε όλοι με την ξυνισμένη σαμπάνια
σας ! φώναξε.
Ο Κουφινέ αναπήδησΓο .
-Αν τ ο λ ε ς ελπίζοντας ν α σου δώσουμε κι εσένα,
κάνεις μεγάλο λάθος !
-Καθόλου ! απάντησε ο Καβαλκάντι . Προτιμάω να
πεθάνω.
Στρ άφηκε στον αδελφό του και στον Γκρίφιν, κουνώ­
ντας το κεφάλι του αηδιασμένος. Ο Τζο έ κ λαιγε . Οσο
για τον Γκ ρίφιν, έτρωγε συστηματικά τα νύχια του το
ένα μετά το ά λλο.
-Φοβιτσιά ρηδες , μούγκρισε ο Αντζελο Καβαλκαντι.
Ο αδελφός του τεντώθη κε στον πάγκο του .
-Σκάσε! φώναξε. Σκέφτομαι εσένα, που θα περ ά σεις
την υπόλοιπη ζωή σου σ' ένα κελ ί !

51
 Ο Άντζελο Κα βαλκάντι σή κωσε μοιρολατρικά τους
ώμους του.
-Μην ανη συχείς .
Ένα βογγητό έφτασε στ' αυτιά του από τους εξωτε­
ρικους πάγκους, κι αμέσως αναγνώ ρισε τον Μαρσέλ
Πιαρότι .
- Κι εσύ κλαις ; ρώτη σε σαστισμένος ο Καβαλκάντι .
Ο Τουλονέζος χαμογέλασε βε βιασμ έ να .
-Οχι , είμαι γέ ρος , αυτό είν' όλο. Έχω προστάτη .
- Φώναξε ένα φύλακα ! απάντησε συγκινημ έ νος ο
Κορσικανό ς .
Ο Πιαρότι χαμογέλασε με πόνο.
- Εχεις δίκιο. Νομίζω πω ς πρέπει να ζή-τή σω να
πάω στην τουαλέτα, δεν αντέχω άλλο.

52
 ΚΕΦΑΛΑΙΟ νι

Ο Κουφινέ ανασή κωσε τους ώμους του , αδειάζοντας

λαίμαργα το ποτή ρι του, που ήταν γεμάτο ως επάνω με
σαμπάνια.
-Τι; Τι θέλει αυτός ; έκανε σκουπίζοντας το στόμα
του με τη ν ανάστροφη του χεριού του .
Ο Λαμάρκ επανέλαβε το αίτημα του Πιαρότι.
Ο Κουφινέ γέλασε δυνατά.
-Ολοι είναι ίδιοι ! φώναξε . Κάνουν τους σπουδαίους,
αλλά μόλις τους πιάσουν, τα χάνουν κι αρχίζουν τα
κλαψουρίσματα .
Κοίταξε το κελί πάνω απ' τον ώμο του .
-Λοπέτ ! φώναξε. Εντάξει άστον να βγει. Εβηξε και
γυρνώντας είδε πως ο Άντζελο Κα βαλκάντι τον κο ίτα­
ξε χ αμογελώντας προκλη τικά.
Ο Κουφινέ όρμησε προς το μέ ρος του.
-Εσύ , φονιά , θα την πλη ρώσεις άσχημα ! ού ρλιαξε .
Ο Λαμάρκ τον συγκράτη σε.
-Πρόσεχε ! Οχι κουταμά ρες . Θα τον αναλάβει η
δικαιοσύ νη .
Ο Κουφινέ πή ρε μερικές βαθιές ανάσες μ ε τ α μάτια
του βγαλμένα από τις κόχες τους .
-Το ελπίζω ! τραύλισε τελικά .

***

53
 Μόλις βρέθη κε στις τουαλέτες, ο Πιαρότι άρχισε να
μετράει νοερά τα λεπτά. Όταν τον έψαξαν, την ώ ρα
που έφτασε, του είχαν πάρει φυσικά το ρολόι, τον
αναπτήρα, τη χτένα και τη λίμα των νυχιών του.
Ο Λαμά ρκ απέξω, ά ρχισε ν' ανυπομονεί, γιατί καθ υ­
στερούσε .
-Ε, τι θ α γίνει μ ε σένα θ α ξεμπερδεύεις; Εχεις δέκα
λεπτά εκεί μέσα !
Ο Πιαρότι ξαναβγήκε ταπεινά .
-Με συγχω ρείτε, είπε σφιγμένα . Είμαι πραγματικά
ά ρρωστος.
Ένα τέταρτο αργότερα, ξαναζητούσε να πάει στην
τουαλέτα.
Ύστερα, άλλη μια φορά , πριν από τη μία το πρωί.
Αυτή τη φορά ξεκίνησε για τις τουαλέτες κάτω από
τα πειράγματα όλων. Ακόμα κι ο Καβαλκάντι είχε
γελάσει σιγανά, βλέποντάς τον να συστ ρέφεται στον
πάγκο του , ζουλόντας την κοιλιά του με τα δυο του
χέ ρια.
Ο Λαμάρκ, που άρχιζε να μην βλέπει πια τόσο
καθαρά εξαιτίας της σαμπάνιας, δεν έ κρινε τόσο σκόπι­
μο να πάει να σταθεί στη ν πό ρτα τη ς τουαλέτας όπως
τις άλλες φορές .
-Προσπάθη σε να μη ν αποκοιμη θείς στη λεκάνη ,
του φώναξε από μακ ριά μ' ένα λόξυγγα. Αυτό ακρι βώς
περίμενε κι ο Μαρσέλ Πιαρότι .
Μπήκε στις τουαλέτες και τράνταξε το σύ ρτη για να
κάνει όσο το δυνατό περισσότερο θό ρυβο . Αμέσως
μετά, τράβηξε αργά το σύ ρτη προς την άλλη κατεύθυν­
ση . Άνοιξε αργά την πό ρτα, έ βγαλε έξω το κεφάλι του
και κοίταξε αριστερά.
Καμιά κίνη ση σε απόσταση δέκα μέτρων, μέχρι τη
στροφή του διαδ ρόμου. Γέλια και πνιχτές κραυγές
κοριτσιών ακούγονταν από εκεί κάτω . Αλλά αυτά δεν
ενοχλούσαν τον Μαρσέλ Πια ρότι .

54
 Σαν παλιός πελάτη ς του κτι ρ ίου μια που τον καλού­
σαν κάθε τόσο για καταθέσεις, α νακ ρίσεις και αναπα­
ραστάσεις και σε δύο λεπτά, βρισκόταν μπροστά στην
πό ρτα του Τσά ρλι Μπαντολίνι , του αρχηγού του Ηθών.
Με τη ν καρδιά του να χτυπάει δυνατά στο στή θος
του, γύ ρισε το πόμολο και χαμογέλασε με ανακούφιση
νιώθοντας την πό ρτα να υποχω ρεί. Αυτό που π ε ρίμενε ,
είχε γίνει. Μέσα στην αναστάτωση της βραδιάς, είχαν
ξεχάσει να κλειδώσουν την πό ρτα του Πε ριφε ριακού
Επιθεω ρητή .
Γι' αυτό ακριβώς τον λόγο, ο Μαρσέλ Πιαρότι ε ίχε
διαλέξει αυτή τη βραδιά για τη σύλλη ψή του.
Η δεύτερη καπιτοναρισμένη πό ρτα άνοιξε κι αυτή ,
χω ρίς τον παραμικρό θό ρυβο κάτω απ' τον χαμηλό
φωτισμό, που ερχόταν από τα φανά ρια του δ ρόμου .
Ο στόχος του ή ταν το χρη ματοκιβώτιο του Τσάρλι
Μπαντολίνι, αριστερά απέναντι στο μεγάλο γραφείο.
Ένα μεγάλο χρη ματοκιβώτιο , βαρύ , γερό , απαραβία­
στο για τους κοινούς δια ρή κτες, αλλά όχι κ αι για τον
Μαρσέλ Πια ρότι ή Νεραϊδοδάκτυλο !
Ο Πια ρότι πή ρε μιαν αργή ανάσα κ ι έτριξε τα
δάκτυλά του, για να σιγου ρευτεί για την απόλυτη
επιδεξιότητά τους .
Χαμογέλασε. Ήταν εντάξει. Είχε κάνει πολύ καλά
που δεν είχε πιει και δεν είχε καπνίσει εκείνο το β ράδυ.
Κόλησε το αυτί του στο χρη ματοκιβώτιο , κι άρχισε
να γυρ ίζει το συνδυασμο αργά, πα ρακολουθώντας τα
μικρά .. κλικ» που , μαζί μ' ένα ανεπαίσθη το σταμάτη μα
του μηχανισμού ανάμεσα στον αντίχειρα και στον
δείκτη , ση μαίνουν: προσοχή , σωστός αριθμός.
Ο Μα ρσέλ Πιαρότι άξιζε πραγματικά τη ν επωνυμία
.. Νε ραϊδοδάκτυλος » . Σε λιγότερο από δέκα λεπτά, είχε
βρει τους τρεις αριθμού ς του συνδυασμού .
Ση κώθη κε και φέ ρνοντας το χέ ρι του στη σόλα του
παπουτσιού του, έβγαλε από το τακούνι ένα λεπτό και
μακρύ ατσάλινο σύ ρμα, που έλαμπε απαλά στο μισο-

55
σκόταδο . Το σύ ρμα θα του χρησίμευε για να παραβιά­
σει τη δεύτερη κλειδαριά, εκ ε ίνη που λειτουργούσε με
κλειδί.
Σε λίγο όλα είχαν τελειώσει . Η πό ρτα του χρηματο­
κιβωτίου ά νοιγε αθό ρυβα και μια σει ρά από φακέλους
φαινόταν στο μισόφωτο .
Να λοιπόν που ο Μαρσέλ Πιαρότι βρισκόταν επιτέ­
λους μπροστά στο στόχο του εξαιτίας του ο ποίου είχε
οργανώσει, μελετη μένα , όλη την κομπίνα . από το
κρυφό σπίτι, μέχρι την παρτίδα πόκερ στου Βασιλικού .
Ο Πιαρότι έσκυψε πάνω στους φακέλους , έσφιξε τα
σαγόνια του και σκούπισε πυρετικά τον ιδρώτα που
γυάλιζε στους κροτάφους του . Ηταν δύ σκολο να β ρει
αυτό που ζητούσε μέσα στο σκοτεινό χρηματο κ ιβώτιο .
Και τότε σκέφτη κε , πως, λογικά οι φά κελοι θα
πρέπει να ή ταν ταξινομη μένοι με αλφαβητι κή σει ρά .
Αυτός που τον ενδιέφερε , β ρ ισκόταν στο γράμμα .. Π » .
Τράβηξε με ρικούς φακέλους , κι ά ρχισε ν α τους κοιτά­
ζει έναν έναν. Στον έβδομο φά κε λ ο , χα μογέλασε . Το
όνομα πάνω στον φάκελο ή ταν ε κε ίνο που ζητούσε :
ΠΑΒΑΡ
Βιαστι κά, έχωσ ε το λεπτό φά κελο, μόλις τρεις σελί­
δες κάτω απ' το που κ άμισό του , κ αι ξανά κλεισε το
χρηματοκιβώτιο . Αφού πρώτα φ ρόντισε να σβή σει
π ροσεχτικά με το μαντή λι του τα αποτυπώματα που
είχε αφή σει. Πριν ξανα βγεί, έκανε το ίδιο και σ' ό ,τι
άλλο είχε αγγ ίξει.
'Ανοιξε την τελευταία πό ρτα κ ι έ βγαλε το κεφάλι
του στο διάδ ρομο . Ησυχία !
Β γήκε, σκουπίζοντας το τελευταίο του αποτύ πωμα
στο εξωτερικό πόμολο της πό ρτας .
Τη στιγμή , ακριβώς που έφτανε μ προστά στις τουα­
λέτες , ένοιωσε ένα τ σίμπιμα στη ν καρ διά. Μια κοπέλα
έστ ριβε τη γωνία , μπροστά του, κι ε ρχόταν στις τουα­
λέτες. Τον κοίταξε περίεργα , γιατί β ρισκόταν πέντε
μέτρα μα κ ριά από την πό ρτα της τουαλέτας .

56
 -Ε, δεν ή σουν στην τουαλέτα; ρώτη σε η κοπέλα
φτάνοντας κοντά του.
Ο Μαρσέλ γέλασε νευ ρικά.
-Ναι , κο ριτσάκι , αλλά πή ρα λάθος δρόμο , βγαίνο-
ντας.
Η κοπέλα τρίκλισε ελαφρά, φανερ ά μεθυσμένη .
-Α , έκανε και χώθη κε στις τουαλέτες .
Ο Μα ρσέλ Πιαρότι γύρισε στη θέση του, παίρνοντας
όσο πιο πονεμένο ύφος μπρο ρούσε.
-Ε, φίλε ! φώναξε ο Κουφινέ, δεν θα σου μείνει
άντερο, αν πε ρνάς τόσες ώρες στην τουαλέτα !
Ο Πιαρότι του χαμογέλασε θλιμένα και μαζεύτη κε
στον πάγκο του.
Για να θο λώσει τα νερά, ξαναζήτησε , μισή ώ ρα
αργότερα , να ξαναπάει στην τουαλέτα. Αλη θινά, αυτή
τη φορά. Είχε την εντύ πωση πως η κύστη του θα έσπαζε
από την ένταση της αγωνίας που είχε περάσει . Ύστερα
προσπάθησε να κοιμη θεί .
Τα άδεια μπουκάλια σέ ρνονταν παντού κι οι φύλακες
δυσκολεύονταν να κρατήσουν τα μάτια τους ανοιχτά.

* * *

Το πρωί της Ι ης του Γενάρη όταν ο Μαρσέλ

Πιαρότι , μετά την ανάκριση , αφέθηκε ελεύθερος από
το Τμή μα Ηθών, όπως ήταν η συμφωνία που είχε
κλείσει μαζί τους μέσω του Μπορίς Κο ρεντέν έπαιρνε
μαζί του κι ένα στοιχείο πολύτιμο γι' αυτόν, ένα
« Λευκό φάκελο» .
« Λευκός φάκελος » είναι η αναφο ρά, που κάνει κά­
ποιος επιθεωρητής για ένα άτομο , εκθέτοντας διάφορα
στοιχεία που δεν δικαιολογούν ποινική δίωξη .
Αυτός είναι ο τυπικός ορισμός. Στην πραγματικότη­
τα, ο λευκός φάκελος είναι συχνά μια αναφο ρά για
παραβάσεις της ηθικής , που γίνονται από προσωπικό­
τη τες τη ς κυβέ ρνη σης , της πολιτι κή ς και γενικά της

57
υψηλή ς κοινωνίας του Παρισιού . Έχει ημερομηνία,
αλλά ποτέ τη ν υπογραφή του επιθεωρητή που τον
συντάσσει, κι αυτό για έ να συγκεκριμένο λόγο : ν'
αποφύγει ο επιθεωρητής τα μπλεξ ί ματα, σε περίπτωση
αλλαγή ς πολιτική ς ή κυ βέ ρνη ση ς .
Ο επιθεωρητής δεν κρατάει κανέ να αντίγραφο και το
πρωτότυπο πη γαίνει κατευθείαν στον περιφε ρειακό επι :'
θεωρητή . Αρχηγό του Τμή ματος Η θών. Αυτός βγάζει
μια φωτοτυπία και παραδί δει το πρωτ ότυπο στον αμέ­
σως ανώτερό του στην ιεραρχία, τον διευθυντή της
Δικαστική ς Αστυνομίας , αυτοπροσώπως . Εκείνος βγά­
ζει με τη σειρά του ένα αντίγραφο του εγγράφου και το
στέλνει στον υπουργό Εσωτερικών.
Η φωτοτυπία, που κρατάει ο διευθυντής του Ηθών,
μπαίνει στο προσωπικό χρηματοκιβώτιο του γραφείου
του.
Στο ίδιο αυτό χρη ματοκιβώτιο που είχε ανοίξει ο
« Νεραϊδοδάχτυλος » την πα ραμονή της Πρωτοχρονιάς ,
αποδείχνοντας πως στα πενή ντα του χρόνια δεν είχε
χάσει καθόλου τις ικανότητές του . Τώρα , με το φάκελο
στα χέρια του , έτρεχε στον κοντινότερο στ άθμό ταξί.

***

Μόλις έφτασε στο σπίτι του , ο Μαρσέλ Πιαρότι

έ βγαλε στο φάκελο του Παβάρ από το πουκάμισό του,
τον ακούμπη σε πάνω στην κονσόλα της εισόδου και
τον καίταξε μ' ένα σκλη ρό χαμόγελο στο αξύ ριστο
προσωπό του . Ύστερα πήγε ή συχα στο σαλόνι του και
σχη μάτισε έναν αριθμό στο καντράν του τη λεφώνου .
Τη στιγμή αυτή ά ρχιζε ένας από τους πιο καταπλη- .
κτικούς εκ βιασμούς , με στόχο του το πολιτικό καθε-

58
στώς εκείνης τη ς εποχής . Και το χειρότερο, με την
ακούσια , αλλά απόλυτη συ νενοχή του Μπορίς Κο ρε­
ντέν, Γενικού επιθεωρητή στις Ειδικές Υποθέσεις του
Τμή ματος Ηθών.

59
 ΚΕΦ Α ΛΑΙΟ νπ

Ο Ρενέ-Ζαν Παβάρ κούνη σε νευρικά το μικρό του

κεφάλι. Είχε μύτη μακρι ά και κυρτή σαν ράμφος, γκρι­
ζογάλανα στρογγυλά μάτια με αραιές βλεφα ρίδες και
λαιμό που θύμιζε κοτό πουλο , αδύνατο και τεντωμένο
μποστά, μ' ένα καρύδι κάπως υπερ βολικά μεγάλο , σαν
λειρί. Και φυσικά και το μπόι του ανταποκρινόταν
στη ν περιγραφή : ο Ρενέ-Ζαν Παβ ά ρ ήταν ένα κι εξήντα
εννέα. Ελά χιστα ψηλότερος από τον Τσά ρλι Μπαντολί­
νι .
Υ πή ρχαν ωστόσο κ α ι κ άποιες διαφορές μεταξύ τους .
Πρώτα πρώτα, ο Παβά ρ ήταν δεκαπέντε χρόνια νεώτε­
ρος από τον αρχηγό τ ου Ηθών - 42 χρόνων για την
ακρίβεια. Δεύτερο, δεν καταγόταν από τη Νίκαια αλλά
από τη Νάντη . Ύσ τ ερα, ή ταν γόνος καλής οικογένειας
αντίθετα από τον «μπαμπά» που είχε λαϊκή καταγωγή .
Ο πατέ ρας Παβά ρ π ροερχόταν από μια παλιά και πολύ
πλούσια οικογένεια εμπό ρων ξυδιο ύ της Νάντη ς .
Έξυπνος κ α ι με εμπορικό πνεύμα , ο γερο-Παβά ρ
είχε μεγαλώσει την επιχείρηση τού πα τέ ρα του κι είχε
καταφέρει να γίνει ένας από τους σημαντικότε ρους
ξυδοπαραγωγούς της εποχής του .
Φυσικά, η επαγγελματική αυτή επιτυχία του πατέ ρα,
είχε επιτρέψει στο γιο Παβά ρ να σπουδάσει πολιτικές
επιστή μες και στη συνέχεια να μπει στο Συμβούλιο της

60
Επι κράτειας σαν εισηγη τής 20υ βαθμού.
Ύστε ρα, ξαφνικά , ο νεαρός Παβά ρ προς μεγάλη
απελπισία του πατέ ρα του , είχε προσχω ρήσει σε κά­
ποιο από τα αριστερά κινή ματα της εποχής του .
Τελευταία διαφο ρά από τον Τσάρλι Μπαντολίνι : αν
και ο Ρενέ-Ζαν Παβάρ κάπνιζε κι εκείνος σαράντα
τσιγάρα τη ν ημέρα, εδώ κι ένα μή να είχε αρχίσει να
χρησιμοποιεί πίπα .
-Τι τρέχει ; φώναξε ο Παβάρ γυρ ίζοντας στο γραμ­
ματέα του . Γιατί δεν έχεις ακόμα τα αποτελέσματα του
γκάλοπ; Μας είχαν υποσχεθεί πως θα τα έδιναν μόλις
έβγαιναν οι καρτέλες από τους υπολογιστές !
Ο Φιλίπ Μπλαινβίλ, νεαρός αιώνιος φοιτη τής, ψη­
λός με φαλάκρα και με μάτια που γυάλιζαν από
φιλοδοξία πίσω απ' από τα αστιγματικά γυαλιά του ,
έτρεξε προς το αφεντικό του με υπερβολική βιασύνη .
Γενικά ήταν ένας καλός υπάλλη λος αλλά είχε κι ένα
μεγάλο ελάττωμα: είχε πολύ φιλόδοξο ύφος, που αναδι­
νόταν απ' όλους τους πό ρους του κορμιού του όπως και
η βρώμα , το δεύτερο ελάττωμά του . Κατά τα άλλα, ήταν
ένας έξυπνος και πολύ καλλιεργη μένος νέος .
Για τη ν ώ ρα, είχε κάνει αρκετά βή ματα και μπο ρούσε
να θεωρείται πετυχημένος: Είχε γνωρίσει τον Πα βάρ
ένα βράδυ στο σπίτι του Ολιβιέ Ρονσώ , ενός διάση μου
αριστε ρού δι κηγό ρου για τον οποίο είχε επεξεργαστεί
με ρικούς φακέλους πριν πάρει πτυχείο νομική ς, στο
Μπορντώ , εδώ κι έξι μή νες .
Ωστόσο ο Μπλαινβίλ έκανε ένα λάθος πίστευε πως
είχε βάλει τον Παβάρ στην τσέπη του : πονη ρός και
πρόθυμος για όλα. Δη λαδή πολύ χρή σιμος για μια
προεκλογική εκστρατεία. Υστερα, θα τον ξεφο ρτωνό­
ταν. Ηταν πολύ βρώμικος και πολύ δουλοπρεπής για να
έχει πραγματική αξία.
Ο Μπλαιν βίλ κούνη σε τους γοφούς του γεμάτος
αυτοπεποίθη ση .
-Π ραγματικά, δεν τη λεφώνη σαν όπως υποσχέθη-

61
καν, είπε δυσαρεστη μένος . Βέβαια σήμερα ε ί ναι Πρω ­
τοχρονιά, αλλά θα τους τα ψάλω .
Ο Παβάρ έχωσε μανιασμένα το τσιγάρο του μέσα
στη ν πίπα του .
-Το ελπίζω, μούγκρισ ' .
Είναι παράξενο πόσο χρειάζεται να τραντάξεις τους
άλλους , για να πετύχεις ένα αποτέλεσμα : πέντε λεπτά
μετά την κατσάδα του Παβά ρ . η πλη ροφο ρία που είχε
ζητή σει , ερχόταν στο πιάτο .
Ο Φιλίπ Μπλαινβίλ έσκυψε το ψη λό κι αδύνατο
σώμα του.
-49% φώναξε .
Ο Παβάρ κόντεψε να καταπιεί την πίπα του .
-Σο βαρά; τραύλισε . Μή πως με κοροϊδεί)εις;
Ο Φιλίπ Μπλαινβίλ δεν ε ίχε μάθει ακόμα να προετοι­
μάζει τις αντιδράσεις του. Είχε φωνάξει πολύ δυνατά το
ανέλπιστο ποσοστό . Ολο το προεκλογικό συνεργείο
του Ρενέ -Ζαν Παβάρ ό ρμη σε στο γραφε ίο του .
-Κρασί ! ού ρλιαξε μια μελαχ ρινή βοη θός, το ίδιο
β ρώμικη με τον Μπλαινβίλ κολλώντας πάνω του κα ι
που , όπως σκέφτ η κε αμέσως ο Παβά ρ , έ πρεπε να ε ίναι
η τωρινή ε ρωμένη του.
Ο Παβά ρ έδιωξε από το μυαλό του αυτή τη ν αηδια­
στική σκέψη : οι β ρώμικες γυναίκες , δεν τον συγκινού­
σαν καθόλου.
-Ηρεμή στε , παιδιά, είπε η γεμονικά κουνώντας τα
αδύνατα χέ ρια του με τα δάχτυλα που είχε κιτρινίσει η
νικοτίνη , πριν ακόμη αρχίσει να χρη σιμοποιεί πί πα .
Την ίδια στιγμή το γραφείο ξαναβρή κε τη σοβαρή
του ατμόσφαιρα.
Ο Παβάρ τράβηξε μια βαθιά ρουφη ξ ιά απ' την πίπα
του.
-49%, δή λωσε ικανοποιη μένος . Είναι απίθανο , α­
νέλπιστο ! Νομίζω, πως θα τα καταφέ ρουμε !
-Σε λίγο θα γ ίνουμε όλοι υπουργοί , φώναξε ο Μπλαιν­
βίλ, νομίζοντας πως έλεγε κάτι έξυπνο.

62
 Ο Παβάρ τον κοίταξε με τα στρογγυλά του μάτια:
-Μην είσα ι ανόη τος φίλε μου, σε πα ρακαλώ , είπε με
φωνή γεμάτη πε ριφρόνη ση .
Ο Μπλαινβίλ μαζεύτη κε βιαστικά πίσω από τις
ση μειώσεις του .
-ο Σαμσόν έχει τώρα μόνο 5 1 %!φώναξε με ψεύτικο
ενθουσιασμό.
Ο Παβάρ τον κεραυνοβόλη σε με το βλέμμα του.
- Έμαθα να μετράω πολύ πρ ι ν από σένα, είπε
είρων ικά .
Ο Μπλαινβίλ τινάχτη κε .
Κι όμως ! Πριν οχτώ μέρες, ήταν στο 55%!
Ο Παβά ρ έβγαλε το αποτσίγαρό του από την πί πα.
-Κι εγώ στο 45%, συμπλή ρωσε .
Η γόπα έσβησε αργά μέσα στο τασάκι που διαφήμιζε
τα απεριτίφ του Ρασά ρ, ενός από τους Παρισινούς
χρη ματοδότες του Παβάρ.
Ο Παβάρ έκανε μια στροφή πάνω στην πολυθρόνα
του .
-Ζανίν, είπε ξαναβρίσκοντας τη ν ευγένειά του, τι
είδους νέα μας έφερε το χθεσινό ταχυδρομείο;
Η Ζανίν, η μελαχροινή που ο Παβάρ είχε την
προνοη τικότη τα, να προσλάβει για να κλείσει το στόμα
των φθονερών που τον κατη γορούσαν πως είχε ξεχάσει
την ίστορική ση μασία του έτους τη ς γυναί κας, τον
πλη σίασε με τα χέρια τη ς φο ρτωμένα φακέλους .
-Και καλά και κακά, κύ ριε , είπε με το σέξυ χαμόγε­
λο τη ς .
Ο Παβάρ είχε αρχίσει να καθαρίζει τ ο εσωτερικό τη ς
πίπας του μ ' ένα μπαμπακάκι.
- Ας αρχίσουμε από τα καλά , είπε πριν φυσήξει την
πίπα του σαν να ή ταν σφυρίχτρα .
Η Ζανίν άρχισε να διαβάζει μια σει ρά από τη λεγ ρα­
φή ματα για υποστή ριξη και μηνύματα ανεπιφύλακτης
σ υμπαράστασης .
Ο Π αβά ρ, κουρασμένος, ένιωθε έτοιμος να κοιμηθεί.

63
Ξαφνικά τέντωσε τ' αυτιά του : γινόταν λόγος για
λεφτά .
-Τι ; είπε κουρασμένος .
Η Ζανίν τίναξε πίσω τ α μαλλιά της .
-Μίλη σα για ένα τσεκ 5.000 φράγκων που στέλνει
το σωματείο των οί κοδόμων.
Ο Παβάρ ανακάθισε στην πολυθ ρόνα του και κοίταξε
με τα στρογγυλά μάτια του τα εί κοσι πέντε μέλη του
Πολιτικού του Γ ραφείου :
-Παιδιά είπε θριαμβευτικά, προσέξτε το καλά αυτό .
Οι εργάτες έ ρχονται σε μας .
Γέλασε νευ ρικά κι εξακολούθη σε :
-Για μένα, αυτό έχει πολύ μεγαλύτερη ση μασία από
τα γ κάλοπ. Είναι ση μάδι πως ο λαός μας θέλει ! Η νίκη
πλησιάζε ι ! φώναξε μ' έμφαση και ση κώθη κε .
Πίσω του , ο Φιλίπ Μπλαινβίλ έκρινε απαραίτητο να
κάνει μια χορευτική φιγού ρα σχηματίζοντας με τα
δάχτυλά του το σή μα της νίκη ς .
Όμως , ο πανη γυρισμός αυτός ανή κε στη δεξιά και ο
Παβάρ το διό ρθωσε με μια εκνευ ρισμέ νη χειρονομία .
-Οχι πρόωρους ενθουσιασμούς , παιδιά, είπε καθώς
ξαναχωνόταν στη ν πολυθρόνα του. Οι Βε ρσαλίες είναι
η πόλη των Βερσαλιέ ρων, εκείνων δη λαδή που έπνιξαν
σε λουτρό αίματος την Κομμούνα των Πα ρισίων, αυτό
το υπέ ροχο λαϊκό κίνη μα, μόλις πριν από εκατό
χρόνια. Μην το ξεχνάτε ποτέ.
Ξαναση κώθη κε τρέμοντας .
-Μας αξ ίζει να νική σουμε , φώναξε, γιατί έχουμε τη
δικαι οσύνη με το μέ ρος μας ! Αλλά θα νική σουμε μόνο
αν μπορέσουμε να το αποδείξουμε στο λαό !
-Ζωρζ Κλεμανσώ , 1 9 1 4, στο Β ή μα της Εθνοσυνέ­
λευση ς , σχολίασε κά ποιος πίσω του .
Ήταν ο Φιλίπ Μπλαινβί λ που , όσο μορφωμένος κι
αν ή ταν, έκανε πάντα τη μια γκάφα πίσω απ' τη ν άλλη .
Ο Ρενέ -Ζαν Παβάρ τον στρίμωξε μ' ένα τίναγμα των
γοφών του στο βρόμικο τοίχο που βρ ισκόταν πίσω

64
τους .
-Ακριβώς, παραδέ�τη Kε στυφά, οι καλές ομιλίες
είναι πάντα χρή σιμες .
-Δεν τελείωσα ακόμα, παρατή ρησε ή ρεμα η Ζανίν,
εκνευ ρ ισμένη που ο Μπλαινβίλ της είχε κλέψει την
παράσταση .
Ο Παβάρ χάιδεψε τη μύτη του με τη ράχη της
παλάμης του .
-Α, έ κανε χαμογελώντας , έ χουμε κι ά λλες επιταγ έ ς
ενίσ χυση ς ;
Η Ζα ν ίν πή ρε δυσαρε σ τημένο ύφος .
- Δεν ξέρω, είπε δείχνοντας ένα φάκελο. Το βρήκα
πριν από λίγο στο χρηματοκιβώτιο. Θα τον έ ριξε
κάποιος , γιατί δεν έχει γραμματόση μο.
Το χέρι του Παβάρ απλώθη κε . άρπαξε το φάκελο και
τον κοίταξε προσεχτικά.
- Άκρως εμπιστευτι κό . . . διάβασε χαμη λόφωνα , ενώ
μέσα του λυπόταν που δεν ή ταν μόνος του στο γραφείο
του.
-Θα είναι πάλι καμιά ανώνυμη υβριστική επιστολή !
είπε ζωη ρά .
Άνοιξε β ιαστικά το φάκελο, έ βγαλε το περιεχόμενο
και βλέ ποντας τα τρία καρφιτσωμένα φύλλα και το
ση μείωμα π ου τα συνόδευε , βλαστήμη σε δυνατά:
-Να πά ρει ο διάβολος !
Π ροσπά θη σε να καθίσει κι αναποδογύ ρισε την πολυ­
θρόνα του .
Ο Μπλαινβίλ σή κωσε την πολυθρόνα , κι ο Πα βάρ
σω ριάστη κε πάνω της .
Το μόνο που μπό ρεσε ν α δ ε ι ο Μπλαινβίλ π ριν τον
σπρώξει ο αρχηγός του με μια εκνευρισμέ νη χειρονο­
μία στ ην άλλη άκρη του γραφείου, ήτα ν μερικές λέξεις
με γράμματα κομμένα από εφη μερίδα και κολλη μένα το
έ να δί πλα στο άλλο :
.. Βρωμοαριστερέ , ξέ ρεις τι είναι λευκός φάκελλος ;
Αν όχι , διάβασε τη συνέχεια και μαζέψου. Είναι το

65
καλύτε ρο που έχεις να κάνεις » .
Κατάχλωμος , ο Παβά ρ ξεφύλλισε τα υπόλοιπα χαρ­
τιά. Ύ στερα τα ξανάφησε με αξιοπρέπεια πάνω στο
γραφείο του και δάγκωσε την πίπα του τόσο δυνατά που
κόντεψε να τη σπάσει .
-Θα σας εξη γήσω αργότερα , είπε μ ε προσπάθεια .
Για τη ν ώρα, πρέ πει να μείνω μόνος . Συνέ βη κάτι
σο βαρό.
Με χέ ρια που έτρεμαν προσπάθη σε να βάλει ένα
καινούργιο τσιγάρο στη ν πίπα του . Απέναντί του ,
ολόκλη ρο το επιτελείο του φαινόταν κε ραυνο βολημέ­
νο.
-Σας παρακαλώ , επέμενε με φωνή που έτρεμε, είναι
ανάγκη να μείνω μόνος . Σας υπόσχομαι να σας εξηγή ­
σω. Α ργότερα. . . Πηγαίνετε για φαγη τό.
Στο κατώφλι τη ς πό ρτας, οι δύο στενοί του συνεργά­
τες , ο Μπλαινβίλ κι η Ζανίν δίστασαν σαν να ήθελαν
να πουν: « Οχι κι εμείς, αρχηγέ . .
. »

Ο Παβά ρ κατάλαβε την αντίδρασή τους, αλλά ή θελε

π ραγματικά να μείνει μόνος.
-Φιλίπ, είπε στον Μπλαινβίλ, πήγαινε να κοιτάξεις
τι συγκεντρώσεις έχουμε για σή μερα . Θα συνεχίσουμε .
Ο Μπλαινβίλ βγή κε απ' το δωμάτιο με το βλέμμα του
γεμάτο απο ρία και κατάπληξη .
-Ζανίν είπε ο Παβά ρ, όταν έφυγε ο Μπλαινβίλ,
κλείσε τη ν πό ρτα κι έλα εδώ.
Φαινόταν σαν να χε , γεράσει ξαφνικά κι έτρεμε
σύγκορμος.
-Τη λεφώνη σε στη γυναίκα μου , είπε αδύναμα.
Καθώς η Ζανίν ετοιμαζόταν να μιλή σει κούνη σε το
χέ ρι του .
-Οχι, μη μου τη δώσεις . Πες της μόνο να μη φύγει
πάω αμέσως εκεί .
Εχωσε το γράμμα στη ν τσέπη τ ο υ σακκακιού του και
βγή κε έξω,ανοίγοντας δρόμο με τους αγκώνες ανάμεσα
στο ταραγμένο κύμα των ανθρώπων του επιτελείου

66
τους .

* * *

Αυτό που είχε βρει μέσα στο φάκελο ο Ρενέ-Ζαν

Παβάρ, υποψή φιος τη ς αριστεράς και αντί παλος του
Ζαν Σαμσόν υποψη φ ίου των Ρε πουμπλικάνων στην 7η
περ ιφέ ρεια των Βερσαλιών , ήταν απλούστατα μια φω­
τοτυπία του Λευκοί) Φακέλου που είχε κλ έψει την ίδια
νύχτα ο Μαρσέ λ Πιαρότι απ' το χρη ματοκιβώτιο του
Τσά ρλι Μπαντολίνι.
Ήτ αν μόνο τ ρεις σελίδες , αλλά αν έ βγαιναν στη
δη μοσιότη τα, θα μποροί)σαν να καταστρ έψουν για
πάντα την καριέ ρα του Ρενέ-Ζαν Παβάρ.

* * *

Το εξ ομολογη τή ρ ιο του εφημέ ριου του Αγίου Νικο­

λάου (στην 3η περιφέ ρεια) ή ταν μια αρχαιολογία :
Έ νας ξύλινος όγκος που μύριζε λιβάνι .
α Μαρσέλ Πιαρότι το εντόπισε αμέσως, περισσότε­
ρο από την περιγραφή που του είχε κάνει ο συνομιλη ­
της του, παρά από τις οδη γίες που ή ταν γραμμένες στο
νάρθη κα της εκκλη σίας.
Ήτ αν τρεις το απόγευμα, πάντα της [ η ς Ιανουαρίου.
Η εκκλη σία, εκτός από τα κλασι κά δύο τρία βατράχια
της λιμνούλας με το αγίασμα, ήταν άδεια σαν έλλη νική
έ κκλη σία επί τουρκοκρατίας .
α Μαρσέλ Πιαρότι προχώρησε προς το εξομολογη ­
τήριο χωρίς να βιάζεται , διασ ι-.:εδάζοντας στη ν σκέψη
πως σ' αυτό το μέ ρος θα εισέπραττε το άλλο μισό από
το ποσό που προ βλεπόταν στο συμβόλαιό του με τους
εργοδότες του.
Το πρώτο μισό, φυσικά, ή ταν ο ι 1 00.000 φ ράγκα που
είχε φέ ρει το περασμένο βράδυ .
α Μαρσέλ Πιαρότι που είχε να εξομολογη θεί από

67
τότε που πήγαινε στο δημοτικό στη ν Τουλών, γονάτισε
στη θέση το υ εξOμoλoγoιJμενoυ κι από ρη σε κι ο . ίδιος
με τη φυσικότητα που είχε κάνει αυτή την κίνη ση .
Από την άλλη πλευ ρά, οι εργοδότες του είχαν έ ρθει
στη ν ώρα τους για το ραντεβού : μόλις το ξύλο του
εξομολογη τή ριου έτριξε κάτω από τα γόνατα του
«Νεραϊδοδάχτυλου », 10 ξύλινο παραθυράκι άνοιξε πά­
νω στο αριστερό του αυτί . Κυ ριευμένος από τις ανα­
μνή σεις του, ο Μαρσέλ Πιαρότι έκα ν ε προσπάθεια για
να μη σταυροκοπηθεί.
- ' Απλωσε το χέρι σου . χω ρ ίς να κουνη θείς . είπε μια
φωνή που δεν έδειχνε να σέβεται τα όψιμα χριστιανικά
αισθήματά του.
Π ροσπαθώντας μάταια να δει στο σκοτάδι το πρόσω­
πο του εξομολογη τή ο Μαρσέλ Πιαρότι υπάκουσε. Το
δεξί του χέρι τεντώθη κε προς τα πίσω μέσα από την
κου ρτίνα που κ ρεμόταν στην πλάτη του και σχεδόν
αμέσως τραβήχτη κ ε. Απ' έξω, ένα χέ ρι έ ψαχνε το δικό
του κι άφηνε ανάμεσα στα δάχτυλά του τη λαβή μιας
τσάντας.
Στα λίγα δευτερόλεπτα που ακολούθη σαν, ο Πιαρότι
επωφελ ή θη κε για να τυπώσει στη μνή μη του μια μικρή
λεπτομέρεια : το χέ ρι που τ ο \) είχε δώσει την τσάντα ,
φορούσε ένα μεγάλο δαχτυλίδι .
Ήταν μια ενδιαφέ ρουσα λεπτομέρεια. Κανείς δεν
μπο ρεί να ξέ ρει τι μπορεί να συμβεί.
-Μην κο\)νηθείς καθόλου , ξανάπε η φωνή , επιτακτι­
κή αλλά ευγενική . Θα φύγω. Θα π ε ριμένεις ώσπου να
χαθεί ο ή χος από τα βήματά μου στην είσοδο και μόνο
τότε θα ση κωθείς.
Ακούστηκε μια βαθιά αναπνοή : κι η φωνή συνέχισε :
-Το κλειδί της τσάντας βρίσκεται στο άγαλμα του
Αγίου Αντωνίου . δύο μέτρα από την είσοδο .
Ο Πιαρό τ ι δεν απά\-τησε . Το μυαλό του δούλευε
γ ρή γορα .
-Μ' ακούς, ξανάπε η φωνή με κάποιο εκνευρισμό .

68
 -Δεν ε ί μαι κο υ φός , απα ντησε ο Τουλον έζ ος, που
προσπαθούσε να συγκρατη θεί . Έγινε μ ια σύντομη παυ­
ση .
-Τότε γιατί δε μι λάς , ε ίπ ε η φωνή ακόμη πιο
δυσάρεστη , αυτή τη φορά .
Π ροτού ο Πιαρότι προλάβει ν' απαντή σει , η πό ρτα
του εξομολογητή ριου έκλεινε μ' έναν ξ ε ρό κρότο .
Ο Πιαρότι έγειρ ε πίσω κι έβγαλε το κ εφάλι του απ'
το άνοιγμα της κουρτίνας. Μια ψ ηλή σιλουέτα, με
νεανικό β ά δισμα , ντυμένη μ' ένα παλ ι ό γκρ ίζο πα λ τό ,
απο μ ακρυνόταν με βιαστικά βή ματα . Ήταν χαρακτη ρι­
στική σιλ ο υέτα του μοντέ ρνου παπά , τώρα που το ράσο
δεν ε ίναι πια παρά ένα αξεσουά ρ για παλαιοπωλεία.
Ο Μ αρ σέλ Πιαρότι δεν προσπά θ ησε ούτε για ένα
δευτ ε ρόλεπτο να παρακούσει τις οδηγ ίες του .. εξομολο­
γητή » του . Τον άφησε ν' απομακρ υ νθεί με την ησυχία
του . Μόλις βγή κ ε από το εξομολογητή ριο έ βγαλε από
την τσέπη του μια μικρή πλαστική συσκευή , σαν
αριθμομη χανή τσέπη ς , και πίεσε το κ ε ντρικό κουμπί
της . Μια κόκκινη λάμπα άναψε στη θή κη και άρχισε
ένα σι γ αν ά μ π ιπ .

* * *

Πενήντα μέτρα μπροστά από τον Αγιο Ν ικόλαο η

Μανουέλα κάπνιζε ένα τσιγάρο στο βολάν του Μίνι
Ινοτσέντ ι της . Στο κάθ ισμα δεξ ιά της , βρισκόταν η
δίδυμη αδελφή της συσκευής του Μαρσέλ Πιαρότι.
Η Μανουέλα έσβησ ε ή ρεμα τό τσ ιγάρο της στο
τασάκι και κοίταξε τις κολώνες της εκκλησ ί ας .
Ξ αφνικά η συσκευή της άρχ ισε να λειτου ργεί και
πέντε δευτερόλεπτα αργ ό τερα , μια ψηλ ό λιγνη σ ι λουέτα
με γκρ ίζο παλτό, παρουσιάστη κε κάτω απ' τίς κολώνες .
Η Μανουέλα έ β αλ ε μ π ρ οστά το αυτοκίνη τό
69
της με τα μάτια καρφωμένα στη σιλουέτα του αγνώ­
στου .
Εκείνος , χωρίς να δ ιστάσει , κατευθύνθη κε πρός μιά
Μερσεντές 250 Sl , παρκαρ ισμένη είκοσι μέτρα μπρο­
στά από το Μίνι και κάθισε στο τιμόνι .
Η Με ρσεντές ξεκίνη σε αθόρυ βα και το Μίνι Ινοτσέ­
ν τι άρχισε να κυλάει ακρι βώς πίσω της.

***

Ο Μαρσέλ Πιαρότι δίστασε μπροστά στο άγαλμα του

Αγίου Αντωνίου . Το κλειδί ή ταν πραγματικά εκεί .
Μικρό, και γελοία απλό . Ο Πιαρότι χαμογέλασε, το
έπιασε ανάμεσα στα δυο του δάχτυλα και το πέταξε στο
κουτί των εισφο ρών.
Όταν σε λένε « Νεραϊδοδάχτυλο» , δε χρειάζεται
κλειδί για ν' ανοίξεις την κλειδαριά μιας απλής τσά­
ντας.

70
 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ν ιιι

Ο Μπο ρίς Κ ο ρ εντέ ν κατάπινε συνέχεια το σ ά λ ι ο τoυ�

προσπαθώντας να καταπολεμή σει την ακαταν ί κη τ η
ν α υ τ ί α π ο υ του ανέ βαινε στο λαιμό . Τη ν π α ρ αμονή το
β ρά δ ι , η Ζανέτ Μ π ρ ισό του είχε σ ε ρ β ί ρ ει ένα κ ρ έας
αλά Νισουάζ που το χε φτιάξει γ ι α να τ ι μή σει τον
Μπαντ ο λ ίνι που ωστό σο δεν β ρ ι σκόταν στο γεύμα .
Θαυμάσια και πρωτότυπη η ανά μνη ση της παρ αμο­
νής της Π ρωτοχρονιάς, αλλά και πολύ δ ύ σπεπτη .
Τώ ρ α , ή ταν τέσσε ρ ις η ώ ρα της Ι ης του Γενά ρη και
ο Μπορίς είχε υποχ ρ εωτική υπη ρ ε σία στο Τμή μα
Η θών, με μοναδ ική παρηγο ρ ι ά το Μεμέ .
Ο Μπο ρ ίς Κ ο ρ εντέν παρακάλεσε ό λους τους αγίους
της Β ρ ετ άνη ς , της επαρχίας απ' ό που καταγό ταν, να
τον β ο η θή σουν για να περάσει ό σο το δυνατό πιο
ανώδυνα αυτός ο γολγοθάς του στομαχόπονο υ .
Τη ν ί δ ι α ώ ρ α , λ ίγο πε ρ ι σσότερο α π ό έ να χ ι λ ι ό μετρο
από τον α ρ ιθμό 36 του Και ντεζ Ο ρ φ έ β ρ , σε μια
ανακαινισμένη πολυκατο ι κία της συνοικίας το υ Μ α ρα ί ,
ετοιμαζόταν ένα ε ι δ ι κ ό χ η μικό ο ξ ύ γ ι α ν α εμποδίσει
τον Μπο ρίς Κορ εντέν να ολοκλη ρώσει φ υ σ ι ο λογικά
ε κ ε ίνη τ η ν η μέ ρα τη χώνευση του κ ρ έατος τ η ς πε ρα­
σμένης β ρ αδιάς .
Ο Ρενέ-Ζαν Παβά ρ ε ίχ ε δισχίσει βιαστικά τα τ ρ ία
σαλόνια εποχής του τ ε ρ ά στιου διαμε ρ ίσματός του των

71
 320 τετραγωνικών και ορμοίJσε τρέχοντας στο προσω­
πικό λουτρό τη ς Ζυλι έ ν, τη ς γυναί κας του .
Η Ζυλιέν, που στην ταυτότητά της ονομαζόταν
Ζυλιέτ, αναπή δη σε μέσα στο αφ ρόλουτρό της βλέπο­
ντας τον άντ ρα τη ς να μπαίνει .
- Ρενέ-Ζαν, είπε με κόπο τρίβοντας το στήθος της
μέσα σ' ένα κύμα γαλάζιου αφ ρού , αν νομίζεις . . .
Ο Παβάρ στάθη κε απότομα στο κατώφλι. Καταλά­
βαινε πολύ καλά το αποδοκιμαστικό ύφος τη ς γυναίκας
του : πή γαιναν τέσσε ρα χρόνια που δεν είχαν κάνει
έ ρωτα. Αμοιβαία κού ραση . . Ο γάμος τους ; Απόλυτη
.

επιτυχία από την πλευρά της κοινωνική ς ζωή ς . Πατα­

γώδη ς αποτυχία όμως από τη σεξουαλική πλευ ρά. Ο
Ρενέ-Ζαν Παβάρ δεν ήταν κακός, αλλά είχε σαδιστικές
.τάσεις . Δεν ήταν σοβαρό . Απλώς αίσθανόταν την
ανάγκη να επι βάλλει δυο ή τρεις μικροταπεινώσεις,
συχνά η θικές, για να φτάσει στην απόλαυση . Δυστυχώς
ήταν άτυχος: η Ζυλιέν δεν μπορούσε ν' ανεχτεί να την
ταπεινώσουν, ούτε γι' αστείο.
Εκείνο που άρεσε σ' εκείνη ή ταν ο χω ριάτικος
έ ρωτας . Γρήγο ρος και απλός . Χωρίς φιλολογία .
Μ ε λίγα λόγια, με τον Ρενέ-Ζαν , γιο καλή ς οικογέ­
νειας , στον οποίο εξάλλου χρωστούσε τα πάντα , υπή ρ­
χε « βασική σεξουαλική ασυνενοη σία» , ό πως λένε στα
μαθή ματα σεξολογίας.
Ο Ρενέ-Ζαν Παβά ρ στάθηκε στο κατώφλι του μπά­
νιου και κούνη σε το κεφάλι του προσπαθώντ ας να
στη ριχτεί στο νι πτή ρα.
-Ζυλιέτ, δεν ή ρθα γι' αυτό που φαντάστη κες είπε
αναστενάζοντας .
Η Ζυλιέν τεντώθη κε μέσα στην μπανιέ ρα τη ς :
-Σταμάτα ! είπε θυμωμένη . 'Αρχισες πάλι ν α μ ε λες
Ζυλιέ τ;
- Βούλωσ' το , γκρίνιαξε ο άντρας τη ς που ψαχνόταν
αναζητώντας την πί πα του.
Τη βρή κε κι άναψε ένα τσιγά ρο. Έτοιμος ν' αντιμε-

72
τωπ ίσει όσα θ' ακολουθούσαν, έ βγαλε απ' την τσ έ πη
του ένα φύλλο χαρτί .
-Τι είναι αυτό ; είπε η Ζυλιέν με την προφορά που
είχε η Ζυλιέτ ό ταν σιδέ ρωνε κάπο τε τα πουκάμισα στο
σπίτι της μητέ ρας του Ρενέ - Ζα ν Παβάρ, στη λεωφό ρο
Σαιν Ζε ρμαίν.
Κοί ταζε με περιέ ργεια το «λευκό φάκελο» ή τουλ άχι­
στον το αντίγραφό του, που είχε βγει από τις τσ έπες
του συζύγου τη ς .
Ο Ρενέ Ζαν Παβάρ τη ς έδωσε τα χαρτιά με μια
'
απέ ρα ντη απελπισία στ ο πρ ό σωπό του .
Ενα γοητευτικό λε πτό κι ε ύ θραστ ο χέ ρι απλώθη κε ,
υγρό από το σαπούνι , προς τις σελίδες και τις τράβηξε
ά γρια.

***

-Τα καθάρματα, είπε η Ζυλιέτ αφήνοντας τα χαρτ ιά

να πέσουν δίπλα στη μπανιέ. ρα τη ς , αφού τα διάβασε
όλα με προσοχή .
Ο Ρενέ-Ζαν Παβά ρ δεν έ κανε τη ν παραμικρή προ­
σπάθεια για να τα μαζέψει. Η εξυπν άδα του τού
ψιθύρ ιζε πως ή ταν περιττό: το έγγραφο δυστυχώς, θα
κυκλοφορούσε σίγουρα σε πολλά ά λλα μέ ρη , πιο
ση μαντικά από το μπάνιο της γυναίκας του.
Δάγκωσε δυνατά την πίπα του.
- Έμαθα πολλ ά ω ραία π ράγματα για λογαριασμό
σου σήμερα, είπε σφυριχτά. Μετ ά από δέκα χ ρόνια
γάμου, είναι φοβερό . . .
Η Ζυλιέν Παβάρ τεντώθη κε , μ ε τα χέ ρια ακουμπισμέ­
να π άντα στο στή θος της .
-Κέ ρδισες δέκα χρόνια, είπε με την προφορ ά τη ς
παιδικής τ η ς ηλικίας.
Κε ραυνοβολη μένος από το θράσος της , ο Παβ ά ρ
κάθισε στον μπιντέ.
-Επιτέλους, συνέχισε προσπαθώντας να κρατή σει

73
την ψυχραιμία του, καταλαβαίνεις σε τι θέση με
φ έ ρνουν αυτά τα χαρτιά;
Είχε τεντώσει το χέ ρι του κι έδειχνε τα χαρτιά που
βρέχονταν στα πλακάκια του μπάνι ου .
-Με συγχωρείς , είπε ξαφνικά η Ζυλιέν σ ε εκπλη κτι­
κα είλικρινή τόνο. Σ' αγαπούσα .
Μπορείς να το καταλάβεις;
Ο Παβάρ σκέφτη κε τα προ βλή ματα του γάμου τους
και γέλασε σαρκαστικά.
-Μόνο αυτό μας έλε ιπε, είπε μεσ' από τα δόντια
του.
Ξαφνικά, το στόμα του άνοιξε διάπλατα: η Ζυλιέν
είχε ση κωθεί μέσα στη μπανιέρα, σαν ένα υπέ ροχο
άγαλμα από σάρκα, και τριβόταν με τα δυο τ ης χέ ρια,
για να διώξει τον αφρό της σαπουνάδας από πάνω τ η ς.
Η διαδικασία αυτή κράτη σε μερικά δευτερόλεπτα κι
ύστερα, χωρίς να ξεπλυθεί, δ ρασκέλη σε τη μπανιέ ρα
και γονάτισε μπροστά στον άντ ρα της .
Ο Παβάρ ρίγησε, σαστισμένος . Ποτέ , στα δέκα
χρόνια του γάμου τους η γυναίκα του δεν του είχε κάνει
αυτή τη χάρη .
Η Ζυλιέν έσκυψε .
-Τι θέλεις για να με συγχωρή σεις ; μου ρμού ρισε .
Ο Παβάρ έ νιωσε τα πόδια του να τρέμουν και
προσπαθώντας να στη ριχτεί πίσω , κόντεψε να πέσε ι
στα πλακάκια.
-Το ξέρεις, βρώμα ! μουρμού ρισε .
Η Ζυλιέν γέλασε, αδιαφορώντας γ ι α τ η βρισιά.
-Βλ έ πεις, συνέχισε εκείνος . Με κοροϊδεύεις, όπως
συνή θως .
-Τι ση μασία έχει; απάντη σε εκείνη .
Ο Παβάρ έκανε ένα μορφασμό χωρίς ν' απαντή σει.
Αμέσως μετά το ακριβό παντελόνι του ά ρχισε να
στολίζεται με απαλές νιφάδες σαπουνιού που άφηναν
πάνω του δύο απαλά χέ ρια και ένα στόμα π ρόθυμο να
χαρίσει την η δονή .

74
 * * *

Σαν αληθ ινό ς πολιτικός, ο Ρενέ Ζαν Παβά ρ ή ξερε να

ξαναβρίσκε ι γ ρήγορα τον αυτοέλεγχό του .
-Εμπρός; φώναξε ξεκούμπωτος ακόμα. Δώ στε μου
τον αρχηγό της Αστυνομίας ! Ρενέ - Ζαν Παβάρ εδώ .
Είναι επείγον .
Σαρανταπέντε δευτε ρόλεπτα αργότερα ο αρχηγός
ή ταν στο ακουστικό.

* * *

Ο Μπορίς Κορεντέν άρχιζε να ελέγχει το στομαχό­

πονό του , όταν το κουδούν ι σμα του εσωτερ ικού τη λε­
φώνου ή ρθε να τα χαλάσει όλα.
-Κύ ριοι Κορεντέν και Μπρισό , παρακαλώ ελάτε
αμέσως στο γραφε ίο μου.
Ο τόνος ή ταν επιταχτικός και η φωνή ανή κε στον
Τσά ρλι Μπαντολίνι .
Οταν όμως ο Μπο ρίς κι ο Αιμέ έκλεισαν αθόρυ βα
πίσω τους τη ν καπ ι τοναρισμένη πόρτα του γραφε ί ου
του δ ιευθυντή , το πρόσωπο του αρχηγού τους δεν
φανέρωνε τη ν παραμικρή κακία .
-Κο ρεντέν, ά ρθρωσε αργά ο Μπαντολίνι σαν να
π ροσπαθούσε να μιλή σει σε ξένη γλώσσα , έκλε ψ αν ένα
λευκό φάκελο.
Τα μάτια του γούρλωσαν παράξενα .
-Από δω , από το γραφείο μου, συνέχισε με τρεμάμε­
νη φωνή . Κοιτάξτε, δεν υπά ρχει καμιά αμφ ιβολία .
Απλωσε τ ο χέ ρι του προς το ανοιχτό χρηματοκιβώ­
τιο του. Ο Κορεντέν έσφιξε τ ο σαγόνι του.
Το ε σωτερικό του χρη ματοκι βώτιου δεν ή ταν ανα­
στατωμένο, αλλά φαινόταν καθαρά πως οι φάκελοι
είχαν μετακινη θεί. Κάπου προς τα τελευταία γράμματα
του αλφαβήτου υπή ρχε ένα κενό . Στο γράμμα Π.

75
 Ο Κο ρεντέν στράφηκε στον α ρχηγό του , το ίδιο
χλωμός μ' εκείνον.
-Αδύνατο , αρχηγέ. Κανείς δεν μπορεί να μπει εδώ !
Ο Μπαντολίνι κούνη σε θλιμμένα το κεφάλι του.
Ίσως , αλλά έτσι είναι . Μόλις μου τηλεφώνη σε ο
Αρχηγός . Έκλεψαν από δω το φάκελο , του Παβά ρ,
Ρενέ-Ζαν Παβά ρ, σας λέει τίποτα αυτό το όνομα;
Ο Μπο ρίς Κο ρεντέν χαμογέλασε από απλή συμπά­
θεια για τις συμφο ρές του αρχηγού του .
-Φυσικά. αρχηγέ, διαβάζω εφημερ ί δες. Είναι ο
υποψήφιος των Αριστερών και αντίπαλος του Ζαν
Σαμσόν, του υποψηφίου των Ρεπουμπλικάνων στις
εκλογές, την άλλη Κυριακή .
Φοβερή μάχη πέ ρυσι . Είναι κι οι δυο τους πολύ
δυνατοί.
-Δυστυχώς ναι, μουρμού ρισε ο Μπαντολίνι. Ο Πα­
βαρ είναι μαχητικός κόκορας και ο Σαμσόν ατομικό
βομβαρδιστικό .
Έπιασε το κεφάλι του με τα δυο του χέρια.
-Τι φοβερό μπλέξιμο θεέ μου !
Ανασηκώθηκε με κόπο στην πολυθρόνα του και τα
μάτια του αγκάλιασαν τον Μπορίς Ko ρεντ � ν και τον
Αιμέ Μπρισό .
-Παιδιά μου, ά ρθρωσε με κόπο, μόνο σ' εσάς τους
δυο έχω π ραγματική εμπιστοσύ νη . Το ξέ ρετε. Βοηθή­
στε με. Βγάλτε με απ' αυτή τη δύσκολη θέση .
Ύψωσε τον τόνο της φωνής του.
-Σας δίνω άδεια εν λευκώ. Κάντε γρήγορα. Την
ά λλη Παρασκευή στις 9 Ιανουαρίου, ο Παβ ά ρ κι ο
Σαμσόν θα εμφανιστούν στη ν Τη λεό ραση στην εκπο­
μπη « Πρόσωπο με Πρόσωπο ». Αν δεν έχουμε π ά ρει
πίσω τον φάκελο πριν απ' αυτή την η μερομηνία, θα
τιναχτώ στον αέρα.
Κούνησε το κεφάλι του.
-Κι εσείς μαζί μου , πρόσθεσε μελαγχολικά .
Ο Κορεντέν ση κώθη κε .

76
 -Αρχηγέ , είπε με συγκίνη ση , μπορείτε ν α βασίζεστε
σε μας .
Δίπλα του , ο Μπισό είχε γουρλώσει τα μάτια του,
βυθισμένος σ' έναν εφ ιάλτη .
Ήταν ανίκανος να πει λέξη , και προτιμούσε ν'
αφή σει το συνάδελφό του να μιλάει .
Ο Μπαντολίνι ση κώθη κε με τη σειρά του.
-Για όνομα του Θεού! επανέλαβε . Αν ήμουνα στη ν
ηλικία σας, θα 'τρεχα κι εγώ μαζί σας. Και θα μου
άρεσε !
Μαζεύτη κε και π ρόσθεσε, γυρίζοντας αλλού το βλέμ­
μα του :
-Αυτό θα πει να είσαι αρχηγός, Κορεντέ ν . Τα πόδια
σου είναι δεμέ να με αλυσίδες στο γραφε ίο σου !

* * *

Στις 6 το απόγευμα, ένας μοτοσυκλετιστής από το

Υπουργείο Εσωτε ρικών έφτασε στην αυ λή της Δικαστι­
κής Αστυνομίας . Είχε εντολή να παραδώσει τον κλει­
στό του φάκελο στα χ έ ρια του ίδιου του αρχηγού του
Τμή ματος Η θών: ο φάκελος περιείχε το μοναδικό
αντίγραφο του Φακέλου Παβάρ.
Ένα κείμενο που δε ν το θυμόταν ούτε ο Μπαντολίνι
ούτε ο Κορεντέν, αν και ολόκλη ρη η καριέ ρα τους
εξαρτιόταν απ' αυτό .
Τρία λεπτά αργότερα, το εσωτερικό τη λέφωνο χτύ­
πησε ξανά στο γραφείο Ειδικών Υποθέσεων. Μέσα σε
μισή ώρα, ο Μπαντολίνι ζητούσε για δεύτερη φορά ,
τον Κορεντέν και τον Μπρισό .
Μόλις έφτασαν, τους έδειξε το κείμενο.
-Να σας το διαβάσω ή να σας το συνοψίσω: ρώτη σε
νευρικά.
Σαστισμένος με το ύφος του αρχηγού του , ο Κο ρε­
ντέν ο μολόγησε πως θα του αρκούσε μια περίλη ψη .
Έτσι, ένα λεπτό αργότερα, οι δυο επιθεωρη τές

77
μάθαιναν πως στις 28 Φεβ ρουαρίου 1 968 , δηλαδή κάτι
λιγότερο από ΙΟ χρόνια νωρίτερα, η Ζυλιέτ ή Ζυλιέν
Χογκπώ , σύζυγος του Ρενέ-Ζαν Πα βά ρ, είχε βρεθεί από
έναν αστυφύλακα της 8ης Περιφέ ρειας, στις δύο το
πρωί, λιπόθυμη μέσα στο αυτοκίνη τό της , ένα φίατ 500.
σ' ένα σοκάκι κοντά στη ν πύλη Μαγιό . Όταν την
μετέφεραν στο νοσοκομείο, η γυναίκα είχε εξεταστεί
απο τον γιατ ρό υπη ρεσίας που είχε διαπιστ(.οσει τα
ακόλουθα: η Ζυλιέν Πα βά ρ, λίγες ώρες νωρίτερα , είχε
δικιμάσει να κάνει έκτ ρωση μέσα στο αυτοκίνη τό της ,
χρησιμοποιώντας δ ιάφο ρα ηλεκτρικά καλώδια, και τα
είχε καταφέ ρει . . .
Τη ν άλλη μέ ρα , αφού σώθη κε ως εκ θαύματος (η
αιμο ραγία ήταν τέτοια όταν τη βρήκε ο αστυφύλακας ,
ώστε .τ ο κάθισμα του αυτοκινή του ή ταν μουσκεμένο
στο αίμα ), η Ζυλιέν Παβάρ είχε ομολογή σει τα πάντα.
Τα πάντα εκτός απ' τους λόγους που είχαν οδηγή σει σ'
αυτή τη ν παράλογη ενέργεια τη γυναί κα ενός ση μαντι­
κού ανθρώπου, μ' άλλα λόγια, μια γυναίκα που δε θα
δυσκολευόταν καθόλου να β ρει τη διεύθυνση μι ας
ειδικής κλινική ς . . .
Η ομολογία είναι γραπτή κι έχει την υπογραφή
-

της, κατέληξε σοβαρά ο Μπαντολίνι. Ο φάκελος είναι

δυναμίτης .
Ο Κο ρεντέ ν κοί)νη σε με συμπάθεια το κεφάλι του.
-Σαχλαμά ρες ! είπε ζωη ρά. Σή μερα, η έκτρωση είναι
νόμιμη . Γιατί να θέλουν να βάλουν σε μπελάδες αυτόν
τον τύπο για μια υπόθεση που δεν έχει καμιά απολύτως
ση μασία σή μερα;
Ο Μπαντολίνι καμπού ριασε:
-Κο ρεντέν , το πράγμα δεν ε ίναι τόσο απλό , και το
ξέ ρεις. Η ηθική του λαού δεν αλλάζει , ιδιαίτερα στις
προεκλογι κές περιόδους και δεν είναι μόνο αυτό . . .
Χτύπη σε νευ ρικά το αντίγραφο του φακέλου πάνω
στο δέ ρμα του γραφείου του .
- Όπως φαντάζεσαι , εξακολούθη σε, εκείνη την επο-

78
χή , η υπόθεση δε σταμάτησε εκεί . Ο Παβά ρ ήταν
σημαντικό πρόσωπο κι η έ ρευνα συvεχίστη κε.
Δικαστικά αρχεία, ποινικά μη τρώα, κρατικές υπη ρε­
σίες πλη ροφο ριών . . . τα έψαξαν όλα κι ανακάλυψαν
με ρικές συμπλη ρωματι κές λεπτομέρειες σχετικά με την
κυρία Παβά ρ. Στα δεκαοχτώ της χρόνια , η Ζυλιέτ
Χογκμπώ ανή κε σε μια απ' τις πρώτες αριστερίστικες
ομάδες κι είχε καταδικαστεί για εξύβριση και αντίστα­
ση κατ ά της Αρχής.
Ο Κο ρεντέν πέ ρασε το χέρι του στα μαλλι ά του, με
ύφος γεμάτο απελπισία .
-Η ζωή είναι η λίθια και κάνουμε μια απαίσια
δουλειά ! φώναξε . Και λοιπόν;
Αυτή η κοπέλα η ταν 18 χρόνων ! Ποιος δεν έχει
κάνει βλακείες στα 18 του χρόνια;
Ο Μπαντολίνι τον κοίταξε με συμπάθεια.
-Ξέρεις γιατί σε συμπαθώ τόσο, Κορεντέν; Ακριβώς
για κάτι τέτοιες αντιδράσεις !
Είναι σπάνιες στη ν αστυνομία . . .
Ψάχτη κε αναζητώντας ένα από τα αιώνια τσιγ ά ρα
του .
- Έχεις δίκιο, συνέχισε με μια γκριμάτσα ικανο­
ποίηση ς βρίσκοντας αυτό που ζητούσε. Δυστυχώς, η
αλήθεια υπά ρχει . Ο φάκελος για τη Ζυλιέτ-Ζυλιέν
Παβά ρ θα καταστρέψει ασφαλώς την πολιτική καριέ ρα
του συζύγου τη ς.
-Είσαστε πολιτικ ά με το μέ ρος τ ου; ρώτησε ή ρεμα ο
Κο ρεντέν με το βλέμμα του καρφωμένο στον αρχηγό
του.
Ο Μπαντολίνι χαμογέλασε :
-Ξέ ρεις πολύ καλ ά πως το θέμα δεν είνα ι αυτό .
Σώπασε και μασούλη σε για λίγο το τσιγ6 00 rou .
- Θα σας πω τ η γνώμη μου, Κορεντέν. ιv ,� .,j ,
Μπρισό, ά κου με καλ ά .
Ο Αιμέ Μπ ρισό ανακάθισε εντυπωσιασμένος προ­
σπαθώντας να παρακολουθή σει , τη συζήτηση . Ό λ'
αυ τ ά ξεπερνούσαν κατά πολύ τι ς πνευματικές του
ικανότητες .
-Αδιαφορώ, συνέχισε ο Μπαντολίνι με μπάσα φω­
νή , αν ο Παβάρ είναι αριστερός,κεντ ρώος η δεξιός .
Απλούστατα β ρίσκω αηδιασ τικ ό δυο ή τ ρία νεανικά
μικρολάθη της γυναίκας τ ου ν' απειλούν να καταστρέ­
ψουν τις πιθανότη τές του να εκλεγεί. Αυτό είν' όλο . . .
Τεντώθη κε, χτυπώντας τ η ράχη τη ς πολυθρόνας του
με τ η ν πλάτη του .
-Παραδέχομαι πως έκανε τ η ν έκ τ ρωση μόνη της,
για να μη φανερωθεί η εγκυμοσύνη τη ς . Και λοιπόν, τ ι;
-Εντ άξ ει ά ρχηγέ , είπε σιγ ά ο Μπο ρίς Κορεντέν,
συμφωνώ με τη γνώμη σας, το ίδιο κι ο Μεμέ, είμαι
σίγουρος.
Γέλασε για να χαλαρώσε ι τη ν ατμόσφuι ρα κι έ βγαλε
το κουτί με τ α σπίρτα του.
-Μπορώ να σας εξομολογηθώ κάτι , αρχηγέ;
-Ναι , φίλε μου, είπε ο Μπαντολίνι σε τόνο του
ανθρώπου που αναζητάει λίγη φιλία.
Ο Κορεντ έν έσβησε τ ο σπί ρ το τ ου και τ ρά βηξε την
πρώτη ρουφηξιά από το τσιγ ά ρο .
-Κάπου, σ τη Β ρετάνη , είπε, υπά ρχει μια γυναί κα
νομά ρχη ς , που είναι γνωστή κλεπτομανή ς . Κι όμως,
αυτή η γυναί κα επέ βαλε στην περιφέ ρειά της αυτό το
σύστημα κοινωνική ς βοήθειας που αρχίζει τώ ρα να
επεκτείνεται και σ' όλη τη Γαλλία . . .
Ο Μπαντολίνι ξε ρό βηξε .
-Σ' ευχαριστώ που μου τα λες όλα αυτ ά, Κορεντέν,
γιατί έ τσι καταλαβαίνω πως μπορώ να βασίζομαι σε
σένα, είπα σοβαρά , και γυρίζοντας στον Μπρισό που
παρακολουθούσε τη συζήτη ση με γουρλωμένα μά τια
π ρόσθεσε:
-Κα ι σε σένα Μπρισό , εννοείται. Ση κώθη κε, ση μ άδι
πως η συζήτη ση είχε τελειώσει.
Σαν β ρέθη κε έξω, ο Μπρισό έπιασε το σύντ ροφό του
από το μπράτσο.

80
 -Μπορίς, είπε , θα μου ε ξηγή σεις ;
Ο Κο ρε ντέν χαμογέλασε συγκινη μένος:
-Φυσικά , Μεμέ . Ακολούθησέ με . Θ α τα ξαναπά ρου­
με όλα από την αρχή .

81
 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΧ

Ο Κορεντέν τράνταξε το χέ ρι του βλαστη μώντας. Το

ρολόι του είχε σταματή σει, παρόλο που μόλις το είχε
πά ρει από το ρολογά όπου το είχε στείλει για καθάρι­
σμα . . .
-Τι ώρα είναι, Μεμέ ; ρώτησε γυρίζοντας στο συνερ­
γάτη .του .
Αλλά πριν ο Αιμέ Μπρισό του απαντή σει, ο Μπο ρίς
Κορεντέν ήξερε πως ήταν πολύ αργά , γύ ρω στις δύο με
τρεις το πρωί . Εδώ και δεκατ ρία χρόνια που δούλευε με
τον Μπρισό , ή ξερε πως γύρω στα μεσάνυχτα τα μάτια
του συνεργάτη του ά ρχιζαν να κλείνουν και πως
αργότερα κατά τη μία το αίμα ά ρχιζε να φεύγει από τ'
αυτιά του, τα μάγουλά του και τις φλέ βες του χεριού
του .
Ο Μεμέ σωριασμένος σε μια καρ έκλα στο γεμάτο
καπνούς γραφείο Ειδικών Υποθέσεων εμφάνιζε το χα­
ρακτη ριστικ ό ση μείο που παρουσίαζε γύ ρω στις τρεις
το πρωί: η φαλάκρα του είχει γίνει πράσινη .
-Τρισή μισι , είπε ο Μπρισό μ' ένα χασμουρητό .
-Ωραία, μουρμού ρισε ο Κο ρεντέν, το πέτυχα !
-Τ ι ; ρώτησε ο Μπρισό .
-Τίποτα, κάτι σκεφτόμουνα, απάντησε ο Κορεντέν.
Τα μικρά, μισόκλειστα μάτια του Μπρισό ά ρχισαν
να παρακολουθούν καχύποπτα τον Κορεντέν που είχε

82
ση κωθεί και πηγαινοερχόταν μέσα στο γραφείο.
-Μεμέ, ρώτησε ο Μπορίς πάνω από τον ώμο του ,
έγραψες όλες τις καταθέσεις των αστυφυλάκων που
είχαν υπη ρεσία χτες το βράδυ;
-Φυσικά , αγαπη τ έ μου ! είπε εκνευ ρισμένος ο Μπρι­
σό .
-Εντάξει, βάλ' τα όλα στο γραφείο σου. Είναι
πολύτιμα.
Από τις οχτώ το βράδυ μέχρι τις τ ρεις το πρωί
περίπου, ο Κορεν τ έν είχε ανακρίνει ασταμάτη τα όλους
του αστυνομικούς που βρίσκονταν στο Τμήμα το περα­
σμένο βράδυ, όταν εξαφανίστηκε το έγγραφο που, αν
κυκλοφορούσε από τον εκβιαστή , θα σταματούσε την
πολιτική καρι έ ρα του Ρενέ-Ζαν Πα βάρ.
-Και τι γνώμη έχεις; ρώτησε ο Κορεντέ , που είχε
σταθεί τώ ρα στο παράθυρο.
-Δυο πράγματα , απαντή σε ο Μπρισό, σαν να ξυ­
πνούσε . Πρώτα πρώτα το κόλπο είναι δουλειά του
Πιαρότι . Όταν ακούσεις τους φύλακες , το καταλαβαί­
νεις αμέσως . Δεύτερο, το έκανε για λογαριασμό του
Ζαν Σαμσόν.
Ο Κο ρεντέν ανασή κωσε τους ώμους του .
- Για την πρώτη υπόθεση , απάντησε, συμφωνώ από­
λυτα μαζί σου, Μεμέ. Δεν πρέπει να ξ εχνάμε πως ο
Πιαρότι είναι ο « Νεραϊδοδάχτυλος ». Μόνο που δεν
έχουμε αποδείξεις !
Αναστέναξε κι εξακολούθησε:
-Θεέ μου , θα πρέπει ν' αρχίσουμε να ψάχνουμε τους
κρατούμενους κι όταν φεύγουν.
Στράφη κε κουρασμένα και τα μαύ ρα ματια του κοίτα­
ξαν προσεχτικά τη λεπτή σιλουέτα του συνεργάτη του.
- Όσο για τη δεύτερη υπόθεση , είπε , πρέπει να
ομολογή σω πως φαίνεται πάρα πολύ λογική .
Έμεινε για λίγο σκεφτι κός και συνέχισε:
-Ποιός άλλος μπορεί να έχει συμφέ ρον να κατα­
στρέψει τον Παβάρ, εκ τ ός από το Σαμσόν; . . . Από το

83
1 965 προσπαθεί να ξαναπ ά ρει τη βουλευτική έδρα που
έχασε από έναν ανεξά ρτητο τη ς Χάβρης . . . Ό μως, θα
' ταν φοβερό. Ο Ζαν Σαμσόν δεν ε ίναι ε κβιαστής. Πή ρε
μέ ρος στη Αντίσταση , τραυματίστη κε σ' ένα σαμποτ άζ
κι έμεινε εν άμισι χ ρόνο στο Άουσβιτς . Είναι αδύνατο
να κατέφυγε σε μια τέτοια μέθοδο !
Ο Αϊμέ Μπρισό ταλαντεύτη κ ε πάνω στην καρέκλα
του. Η συζήτηση τον είχε ξυπνή σει ολότελα, κείνο που
τον ενθουσίαζε περισσότερο, ήταν το ότι ο σύντροφός
του είχε βρει το συλλογισμό του σωστό.
-Η πολιτική είναι σάπια, δή λωσε σοβαρά, το ξέρεις
καλά αυτό , Μπορίς.
-Σύμφωνοι , παραδέχτη κε ο Κορεντέν, αλλά ή ε ίμαι
αφελής ή β ρίσκω τρομαχτικό για έναν άνθρωπο σαν
τον Σάμσον, εξηντάρη , ή ρεμο , συγκρατημένο. μ ε από­
λυτα καθαρό παρελθόν - έ λεγξα τους « Λευκούς Φακέ­
λους» δεν υπάρχει τίποτα , γ ι α το άτομό του - να ριχτε ί
ξαφνικά σε μ ι α τόσο αηδιαστική κομπίνα .
Ο Μπρισό κουνή θη κε τόσο απότομα στην καρέκλα
του, που λίγο έλειψε να χ άσει την ισορροπία του.
-Η μητέ ρα μου μου έλεγε πάντ α πως οι πιο επικίν­
δυνοι είναι οι γέ ροι . Μπορούν να κάνουν τα πάντα για
να μην τους ξεπεράσουν οι νεότεροι.
-Συμφωνώ απόλυτα, παραδέχτη κε ο Κορεντέν, είμαι
ο τελευταίος που θα πά ρω στα σοβαρά έναν πολιτικό,
είτε ανή κει στη δεξιά , στην αριστερά η το κέντρο.
Γύρισε απότομα και κοίταξε τον Μπρισό :
- Θέ λεις να σου π ω κάτι; Κάτι τέτοιο θ α ήταν
μεγάλη βλακεία από μέ ρους του Σαμσόν. Μια βλακεία
που θα μπο ρούσε να τον καταστρέψει. Κι εδώ που τα
λέμε, αυτός ο γερο-πολιτικάντη ς δεν φαίνεται καθόλου
βλάκας.
Ο Μπρισό χαμογέλασε κι έδειξε με την άκρη του
π απουτσιού του ένα φύλλο χαρτί πάνω στο γραφείο
του .
-Τη ν ώρα που πήγες να πλύνεις τα χέ ρια σου, πριν

84
από λίγο, τη λεφώνησα στους νυχτερινούς συντάκτες
της εφη μερίδας « Φρανς-Σουαρ ».
Ο Κορεντέν μαρμά ρωσε .
-Τι σημαίνει αυτό;
-Ση μαίνε ι πως έχω ση μειώσει σ' αυτό το χαρτί τα
αποτελέσματα του γκάλοπ σχετικά με την εκλογή των
Βερσαλιών . Διά βασε .
Ο Κορεντέν άρπαξε το χαρτί κι άρχισε να το
διαβάζει με προσοχή .
Στο πρωινό της φύλλο, αύριο, η «Φ ρανς-Σουαρ .. , θα
έγ ραφε ότι τα γκάλοπ έφε ρναν τον Π αβά ρ νικητή
εναντίον του Σαμσόν, με μικρή βέβαια διαφορά
50,2% έναντι 49,8% - αλλά πάντως νι κητή .
Ο Κορεντέν άφησε το χαρτί αναστατωμένος .
- ' Αρα ο Σαμσόν πρέπει να χρη σιμοποιή σε ι όλα τα
μέσα, έτσι δεν είναι ; παρατή ρη σε θριαμβευτικά ο
Μπρισό .
Ο Κορεντέν είχε αρχίσει να βλέπει το Σαμσόν με
πρόσωπο εκβιαστή , όταν ξαφνικά ένας δυνατός θό ρυ­
βος τον απόσπασε από τις σκέψεις του. Από το
κούνημα, ο Μπρισό ε ίχε πέσει πίσω , και τώρα, πεσμέ­
νος στα τέσσερα, πλάι στην αναποδογυρισμένη καρέ­
κλα του , έψαχνε ψη λαφίζοντας για να β ρει τα γυαλιά
του .
Ο Κορεντέν του έδωσε τα γυαλιά του και τον
βοή θησε να ση κωθεί.
-Ναι, είπε απλώνοντας το χέ ρι του στον συνεργάτη
του, όσα σκέφτη κες για τον Σαμσόν φαίνεται ότι
στέκουν . . .
Σταμάτη σε για μια στιγμή και πρόσθεσε χαμογελώ­
ντας .
-Εκτός κι αν υπάρχει κάποια ανισορροπία όπως
στη ν καρέκλα σου.
Ο Μπρισό πρασίνισε λίγο περισσότερο .
- Ησύχασε , διό ρθωσε πολύ γρήγο ρα ο Κορεντέν,
αστειευόμουνα.

85
 Αλλά αμέσως ύστερα ένα σύννεφο πέ ρασε από τα
μάτια του.
-Θα πρέπει να μελετή σουμε την υπόθεση Σαμσόν,
μου ρμούρισε.

***

Σ' ένα μικρό ιδιαίτερο σαλόνι τη ς λεωφό ρου Φρανσέ

ντ' Εσπεραί, ο Μαρσέλ Πιαρότι τοποθέτησε προσεχτι­
κά 1 00 . 000 φράγκα σε χαρτονομίσματα των 500, σ'
ένα παράξενο μεταλλικό κουτί, στρογγυλό σαν σουπιέ­
ρα και περίπου στο ίδιο μέγεθος . Στο κέντρο του
κουτιού υπά ρχει ένα μεταλλικό κόκκινο χερούλι .
Ο Πιαρότι έ σπρωξε το κουτί σε μια γωνιά του
χοντρού τ ραπεζιού , γύ ρισε το χερούλι, ξανάκλεισε το
κουτί και έ βαλε το κλειδί ασφαλείας στην τσέπη του .
Έπειτα προσπάθησε να κουνή σει το κουτί. Αδύνατο :
το χερούλι είχε λε ι τουργήσει και τώρα μια ισχυρή
εσωτερική βεντούζα κ ρατού σε το κουτί κολη μένο πάνω
στο φυμέ τζάμι του τ ραπεζιού . Αυτό το μινι-χρη ματοκι­
βώτιο , ήταν το καλύτερο στο είδος του: Φορη τό και
αδιά ρ ρη κτο. Τώρα τα χρή ματα που του είχε δώσει ο
ψευτο-παπάς σαν δεύτερη δόση για τον εκβιασμό του
Παβάρ βρίσκονταν ασφαλισμένα .
Στο κουτί με τη βεντούζα, δεν υπή ρχαν μόνο χρήμα­
τα αλλά και μια διεύθυνση του ψευτοπαπά, που η
Μανουέλα είχε καταφέ ρει να παρακολουθή σει ως το
σπίτι του εκείνο το απόγευμα, μετά την «εξομολόγη ση »
στον Άγιο Νικόλαο .
Ικανοποιη μένος , ο Μαρσέλ Πιαρότι διέσχισε το
σαλόνι μέχρι τον αντικρυνό τοίχο, παραμέ ρισε έναν
πίνακα και κόλλησε το μάτι του σ' ένα μικρό μάτι που
ή ταν τοποθετημένο στον τοίχο.
Αυτό που είδε, τον έκανε να χαμογελάσει.
Από τη ν άλλη πλευ ρά, στο μεγάλο σαλόνι , η παρτού­
ζα βρισκόταν στο φό ρτε τη ς , κάτω από τη διεύθυνση

86
τη ς Μανουέλας. 'Αντρες και γυναί κες βρίσκονταν σε
απίθανες πόζες Θαυμάσια. Το χρήμα άρχιζε να μαζεύε­
.

ται . . .
Ο Μ αρσέλ Πιαρότι δεν ήταν ηδονοβλεψ ίας , κι
αρκέστηκε μόνο να δια π ιστώσει πως πέ ντε η έ ξη από
τους πελάτες είχαν γνωστ έ ς φάτσες, και πως η ψηλή
μελαχροινή με τους αση μ έ νιους κροτάφους που «έπαι­
ζε " ευσυνείδ η τα πάνω σ' έ να δερμάτινο καναπ έ μέ τή
Ζενε βιέ β , ήταν πραγματικά η Οντέτ Μ . . . η διάση μη
συνεργάτ ι δα του. . . στο υπουργείο . . .
Ο Μα ρ σ έ λ Πια ρότι τ ραβήχτηκε απ' τον τοίχο και με
αργ έ ς κινή σεις, στερέωσε μια φωτογραφική μηχανή
στο ματάκι του τοίχου. Έπειτα , ρύθμισε το φωτόμετρο
.. αι γύ ρισε το κουμπί του η λεκτρικού φλας που ήταν

συνδεμένο στη μηχανή .

Από δω και πέρα δέκα λεπτά, μέχρι να τελειώσει το
φιλμ, η μηχανή θα κατέγραφε τις σκηνές -και τα
πρόσωπα- στο μεγ άλο σαλόνι .
Μ ε τον τρόπο αυτό, ο Μαρσέλ Πια ρ ότι έφτιαχνε
τους δικούς του « λευκούς φακέλους" , που ίσως κάποια
μέ ρα του φαίνονταν πολύ χρή σιμοι . . .
Ξαφνικά , έμεινε ακίνη τος . Του είχε έ ρθει μια ίδέα.
Έπρεπε να β ρει έναν τρόπο να τοποθετήσει παρόμοιες
συσκευές σε όλα τα δωμάτια. Ήταν βέ βαια δύσκολο,
αλλά με κάποιο σύ στη μα υπέ ρυθρων ακτίνων, ίσως τα
κατάφερνε . Πά ντως έπρεπε να το μελετή σει . . .
Μπροστά του, η συσκευή έκανε « κλικ». Η π ρώτη
φωτογραφία είχε τ ραβηχτεί . Ικανοποιημένος , ο Μαρ­
σέλ Πιαρότι έφυγε. Είχε ραντε βού για πόκες με τον
Α χ ιλλέα Β σιλικό στη λ έ σχη Ντι μίτρι. Θα γιό ρταζαν
μαζί την ελευθερία τους , που για μια ακόμη φορά είχε
θριαμβεύσει.

87
 ΚΕΦΑΛΑΙΟ Χ

Ο Μπο ρίς Κο ρεντέν κοίταξε τον Ρενέ-Ζαν Παβά ρ, λίγο

απορη μένος, ο πολιτικός καθά ριζε την πίπα του μ' ένα
μπαμπάκι . Έτσι, όπως έσκυ βε, με τη γλώσσα λίγο
βγαλμένη , έμοιαζε όλο και περισσότερο με μικροκαμω­
μένο πουλί .
Το βλέμμα του Κορεντέν πλανή θηκε ολόγυρα. Πραγ­
ματι κά , εδώ μέσα όλα ηταν καλόγουστα, από τα παλιά
δοκά ρια μέχρι τις κουρτίνες και από τα έ πιπλα εποχής
και υπερμοντέ ρνα ως τα μπιμπελό, τις γκραβού ρες και
τους πίνακες. Υπή ρχε ακόμα κι ένας υπέροχος πίνακας
του Ζοζέφ Λακάς, τ ου ζωγ ράφου που πέθανε σχεδόν
άσημος και για τον οποίο ο Σε ρζ Πολιακώφ και ο
Νικολά ντε Σταέλ ομολόγησαν πως είχε ανακαλύψει
τη ν αφη ρη μένη τέχνη πολύ π ριν απ' αυτούς και πως
είχαν εμπνευστεί σε μαγάλο βαθμό από εκείνον.
Ο Κορεντέν, προσπαθώντας να διώξει από τη σκέψη
του τ ο β ρώμικο μπαμπάκι που βρισκό ταν πια στο
καλάθι των αχρή στων, έκανε μερικά βήματα και στ άθη­
κε μπροστά στον πίνακα. Ήταν ένα μικροσκοπικό
έ ργο με λαδομπογιά, το πολύ 1 5 Χ20 , κίτρινο κόκκινο ,
άσπρο και μαύ ρο, που θύμιζε πά ρα πολύ Νικολά ντε
Σ ταέλ, αλλά που είχε φιλο τ εχνηθεί δέκα χρόνια πριν ο
Σ ταέλ προχωρή σει στην αφη ρη μένη τέχνη . . .
Ο Κο ρεντέν στ ράφηκε στον Ρενέ-Ζαν Παβαρ με

88
κ άποιο ί χνος συμπάθειας . Ότ ι ε ί δους πολιτικός κι αν
ή ταν, ο υποψήφιος βουλευτής ε ίχε έναν Λακάς στο
σπ ί τι του , κι αυτό ήταν κάτ ι .
Ξαφνικά , ο Μπρισό που ως τώρα ή ταν αμ ί λητος ,
ά νοιξε το στόμα του για να κάνει τη ν γκάφα του τη ς
βδομάδας .
-Ωρα ί ος αυτός ο Πολιακώφ , ε ί πε με καμά ρι .
α Κο ρεντέν έ ριξ ε ένα συγκαταβατικό βλέμμα στον
Ρε νέ-Ζαν Παβάρ, που μπήκε αμέσως στο νόημα.
- Έχετε δ ί κιο , ε ί πε φιλικά ο πολιτικός. φοβερός
Πολιακώφ . . .
α Κορεντέν κο ί ταξε τη Ζυλιέν Παβάρ, που μαντεύο­
ντας κι εκε ί νη τα πάντα για το « ζ ε υγά ρι » Κορεντέν­
Μπ ρισό, ε ίχε ση κωθε ί για να βάλει ένα δ ί σκο στο
η λεκτρόφωνο.
α ι ζωη ρές νότες τ ου « Πρελο ύδιο για ένα σκύ λο » του
Ερικ Σ ατί ξεχ ύθηκαν στο πολυτελές σαλόνι.
-Θέλετε να σας ομολογή σω κάτι , κύριε επιθεωρητά ;
ε ί πε ξαφνικά ο Παβάρ με την κοφτή φωνή του.
α Κο ρεντέν έδιωξε απ' το μυαλό του μια δυσά ρεστη
σκέψη : ο Μπρισό τον ε ίχε κάνει ρεζ ί λι . . .
Χαμογέλασε μ ε κόπο κ ι απάντησε:
-Αυτή ε ί ναι η δουλειά μου , κύ ριε. Να δέ χ ομαι
ομολογ ί ες . . .
Τα στρογγυλά μάτια του Παβά ρ σκοτε ί νιασαν .
-Πολύ αστε ί ο, ε ί πε με κάποια ε ί ρων ί α και στερέωσε
ένα τσιγά ρο στην π ί πα του.
Όλη αυτή την ώρα ο Μπρισό κρυφοκο ί τ αζε τη
γυνα ί κα του πολιτικού . Ήταν ακριβώς ο τύ πος τη ς
γυνα ί κας που θα ή θελε α ν δεν ε ίχε παντρευτεί τη Ζανέτ,
κι αν δεν ή ταν τόσο ερωτευμένος μαζ ί τη ς . Η Ζυλιέ ν
Παβάρ π ρόσεξε το θαυμασμό του και για να τον
προκαλέσει, σταύ ρωσε τα πόδια τη ς πάνω στη φούστα
της που δυσ τ υχώς ήταν πολύ μακριά.
-Επ ι θεω ρη τά, συνέχ ι σε ο Παβά ρ, δεν π ί στεύω ούτε
γ ι α ένα δευτε ρόλεπτο πως ο αντ ί παλός μου οργάνωσε

89
αυτό το βρώμικο παιχνίδι.
-Ούτε και γω, είπε ή ρεμα ο Κορεντέν.
Ο Παβάρ τεντώθη κε.
-Τι εννοείτε ;
- Ο,τι κι εσείς .
-Δη λαδη ;
- Ί σως να το 'κανε κάποιος από το περιβάλλον του.
Ο Παβάρ άπλωσε το χέ ρι του προς το χαμη λό
τ ραπεζάκι και πή ρε τον Καρτιέ αναπτ η ρα της γυναίκας
του . Άναψε το τσιγάρο του και τράβηξε μια ρουφηξιά.
-Το σκ έ φτηκα και γω, παραδέχτη κε.
- Έχετε καμμιά πιο συγκεκριμένη ίδέα ; ρώτησε ο
Κορεντέν γεμάτος ενδιαφέ ρον.
- Όχι , ομολόγη σε ο Παβά ρ και χ αμογελώντας π ρό ­
σθεσε: Ξέ ρετε , δεν έχω κατασκόπους στην προεκλογ ι­
κ η ομάδα του αντιπάλου μου.
Ο Κορεντέν χαμογέλασε ανεπαίσθητα. Δεν του άρεσε
καθόλου να τον παίρνουν για βλάκα.
- Ας πούμε, είπε ενοχλη μένος , πως δε σας έδωσαν
καμιά συγκεκριμένη πλη ροφορία.
-Πο ιοί ; είπε ο Παβά ρ, ε κν ευρισμένος αλλά στρι­
μωγμένος στο ίδιο του το παιχνίδι.
Ο Κορεντέν τον κοίταξε χωρίς ν' απαντή σει.
Την ίδια στιγμ η , ακούστη κε το κουδούνισμα του
τη λεφώνου. Ο Παβάρ έτρεξε να το ση κώσει κι άρχισε
αμέσως μια π ροεκλογικ η συζήτηση γεμάτη τεχνικές
λεπτομέ ρειες που ασφαλώς θα κ ρατούσε ώρες.
Ο Κορεντέν αναστέναξε απελπισμένος και σηκώθη-
κε.
Ο Παβάρ τον σταμάτησε με μια κίνη ση του χεριού .
- Όχι , μη φεύγετε !
Ο Κορεντέν έδειξε με το πηγούνι του το τηλέφωνο .
-Μάλλον σ α ς ενοχλώ . . . ε ίπε ευγενικά.
Ο Παβά ρ είχε σκεπάσει το ακουστι κό με την παλάμη
του .
-Καθόλου . Περιμένετε μόνο μια στιγμη .

90
 Ο Κορεντέν υποκλίθηκε.
-Τότε επιτρέψτε μου να σας ζητή σω μια χά ρη . . . είπε
- Ο,τι θέλετε ! φώναξε ο Παβάρ , κυ ριευμένος μηχα-
νικά από έ να τικ που είχε κλη ρονομή σει από τον Φιλίπ
Μπλαινμ ίλ , τον ιδιαίτερο γραμματέα του.
-Το 'ξερα πως δε θ' αρνιόσαστε είπε ο Κορεντέν. Δε
θα σας ζητή σω τί ποτα δύσκολο : θα ή θελα να μείνω
μερικές στιγμές μόνος με την κυρία Πα βάρ , ενώ εσείς
θα τηλεφωνείτε.
Ο Ρενέ-Ζαν Παβάρ έ βγαλε την πίπα από τα δόντια
του που είχαν κιτρινίσει από το τσιγάρο. Κάπνιζε
είκοσι πέντε χρόνια.
-Παρακαλώ , είπε με αξιοπρέπεια .
-Σας αρέσει ο Ε ρίκ Σατί; ρώτησε ο Κορεντέν την
κυρία Παβάρ.
Ο Παβάρ τον κοίταξε κατάπλη κτος. Ποτέ του δεν
ε ίχε δει έναν αστυνομικό να μιλ άει για μουσική και
προ παντός για τον Ερίκ Σατί .
-Υπάρχουν κι οι παλιότερες συνθέσεις του , που
είναι πο λύ όμορφες, εξακολούθη σε ο Κορεντέν.
Το γάργαρο γέλιο της γυνα ίκας πλη μμύ ρισε το
δωμάτιο.
-Ελάτε επιθεωρητά , δεν χρειάζονται αλλοι πρόλο­
γοι, φώναξε η Ζυλιέν Παβάρ καθώς ση κωνόταν. Ακο­
λουθήστε με . Θα περάσουμε δίπλα .
Στο κατώφλι του δ εύτερου σαλονιού , σταμάτη σε.
-Μ' έναν ό ρο , όμως , διό ρθωσε μ' ένα μο ρφασμό που
θύμιζε Λωρή ν Μπακώλ.
-Ποιόν, κυρία μου ; είπε με αξιοπρέπεια ο Μπορίς
Κορ εντέν.
-Δεν θ' ανοίξετε το μικ ροσκοπικό σας μαγνη τόφω­
νο.
Ο Κορεντέν γέλασε μηχανικά.
-Με ίνετε ή συχη , δεν έχω τα μέσα για ν' αγο ράσω
κάτι τ έ τοιο .
Η Ζυλιέν Παβά ρ τον οδήγησε νικημένη στο διπλανό

91
σαλό νι κ ι έκλεισε μόνη τη ς τη ν ενδιάμεση πό ρτα .
Π ίσω τους , ο Παβάρ απορ ροφή θη κε κ αι πάλι στην
τη λεφων ική του συνομ ι λ ί α .

***

Η Ζυλιέν Παβάρ κάθησε άνετα σε μια πανάκριβη

πολυθρόνα εποχής.
-Σας ακούω επιθεωρητά, είπε με μ ι α προσποιητή
περιφ ρόνηση στη φωνή της .
Ο Μπορίς Κορεντ έν ένιωσε σαν να του έρι χ ναν
βιτριόλι στα μάτια. Ση κώ θη κε με τα χέ ρια του ακουμπι­
σμένα στα μπράτσα τη ς πολυθρό νας του .
-Σκοπεύ ετε πραγματ ι κά να μ' ακο ύσετε ; ρώτη σε με
ψεύτι κη αφέλε ι α.
Η Ζυλιέν Παβάρ τεντώθη κε στην πολυθρόνα της.
- Φυσ ι κά ναι , είπε απορη μένη .
Ο Κορεντέ ν έδειξε με το δάχτυλό του τον τριθέσιο
δερμάτ ινο καναπέ , που ήταν το κύ ριο στολ ί δι του
μι κρο ύ σαλονιού .
-Μπορώ να πάω να κ αθ ί σω εκε ί ; ρώτησε δείχνοντας
τα κάτασ π ρα δόντια τ ο υ σ' ένα χαμόγελο.
-Δεν έχω αντ ί ρ ρηση , απάντησε η Ζυλιέν Παβάρ ,
όλο κα ι πιο απορη μένη .
Σταύ ρωσε τα πόδ ι α της.
-Τι ακρι βώς θέλετε από μένα ;
Τον παρατη ρούσε κυρ ι ευμένη από ένα κ ύμα αντιφα­
τ ι κών αισθημάτων. Πρ ιν από λίγο , όταν ο αστυνομ ι κός
που ήταν τόσο αλλιώτικος από τους άλλους , ε ίχε
ζητή σε ι να της μιλή σει ιδ ι αιτέ ρως , μια εντελώς τρελή
ιδέα της ε ίχε περάσει από το μυαλό.
Θα τη ς ριχνόταν.
Θα τη β ίαζε . . .
Και τώρα σαστισμέ νη καταλάβαινε πόσο ανόητη
ή ταν εκείνη η σκέψη . Ο άντρας που ε ί χε απέναντ ί της
ή ταν το αν� ίθετo ενός βιαστή .

92
 Ήταν ένας αληθινός άντρας . Αρ ρενωπός και γλυκός.
Αν ί κανος να κακομεταχειριστε ί μια γυναίκα . Και α­
σφαλώς ικανός να της δώσει τη μεγαλύτερη ικανοποίη­
ση .
Ρίγησε προσπαθώντας να μη ν κοιτάζει τους μυώδεις
ώμοιις του και τους μη ρούς του, που τέντωναν το
ύφασμα του παντελονιού , ελπί ζοντας να ξεφύγει από το
ανυπόφο ρο σκοτεινό βλέμμα που τη ν εξέταζε , γεμάτο
μαγνητισμό και σεξ απή λ .
Η βαθιά φωνή του Κορεντέν ακού στη κε κάνοντάς
την να ριγή σει ακόμα περισσότερο .
-Τι θέλω; ε ί πε σιγά . Απλούστα τα, την αλήθεια .
Το χαμόγελό το ιι έγινε εντονότερο.
-Μ' έναν ό ρο, φυσικά.
Η Ζυλιέν άνοιξε τα μάτια τ ης , ξανακυριευμένη από
την τρέλα τη ς φαντασίας της .
-Να θελή σετε να βοηθήσετε τον άντρα σας , συνέχι­
σε εκείνος . Εννο ώ πραγμα τικά.
Η νέα γυνα ί κα γέλασε σαστισμένη .
-Ακούστε κύ ριε, φώναξε υποσυνείδητα απογοητευ­
μένη από το ότι ο Κο ρεντέν διατη ρούσε το επαγγελμα­
τικό τοιι ύ φος , φαντάζεστε πως δεν θέλω να γίνω
γ υ ναίκα βο υ λευτή ;
Ο Κορεντέν αναπή δη σε :
-Ποτ έ δεν έκανα μια τόσο απ ί θανη υπόθεση , σφύ ρι­
ξε ανάμεσα στα δόντια του.
Η Ζυλιέν Παβάρ χλόμιασε.
-Τότε, συνέχισε προσπαθώντας να πάρει αφη ρη μέ­
νο ύφος, επαναλαμβάνω την ερώτησή μου. Τι ακριβώς
θέλετε ;
-Να βοηθή σω τον άντρα σας, εί πε ο Κορεντέν σε
τόνο που έδειχνε εκνευ ρισμό. Η Ζυλιέν γέλασε .
-Για φαντάσου ! . . . Και γιατ ί ;
Ο Μπορίς έγειρε προς το μέ ρος τη ς κι η γυναίκα
κατάλαβε από το βλέμμα του πως ε ίχε πάψει ν' α­
στε ι εύ εται.

93
 -Γιατ ί αυτή ε ί ναι η δουλει ά μου , φώναξε. Μπο ρε ί τε
να το καταλ ά βετε ;
Η γυναίκα χαμή λωσε τα μ ά τια της.
-Ναι , ε ί πε νικη μένη . Κι εγώ δούλευα κ ά ποτε .
Ο Κο ρεντέν γ έ λασε πικρά .
-Θάπρεπε να κ ά νετε μετεκπα ί δευση κ ά που κ ά που ,
ε ί πε . Έτσι δε θα χ ά νατε ποτ έ την α ί σθηση τη ς πραγμα­
τικότητας.
Η Ζυλέν Παβ ά ρ καταδ έ χτη κε να χαμογελά σει.
-Πολύ πετυχη μ έ νο , κύ ριε επιθεωρητά , ε ί πε . Σας
ακούω.
Πέ ρασε το περιποιη μ έ νο χέ ρ ι της π ά νω στο πρόσωπό
της .
-Φυσικά κι εγώ μ ' έναν ό ρο . Δε θ α πε ί τε τίποτα
στον ά ντρα μου. Δε θ έ λω να χ ά σω τη δουλειά μου ,
καταλαβα ί νετε τι εννοώ . . .
-Θα ξαναμιλή σουμε γι' αυτό τ ο θέμα , όταν θ α γίνετε
σύζυγος βουλευτή , διό ρθωσε ψυχρά ο Κορεντ έ ν . Για
την ώρα, πρέπει να μ ά θω ο ρισμένα πράγματα .
Άπλωσε το χέ ρι του σ' ένα κουτ ί με πουράκια που
βρισκόταν π ά νω σ' έ να μικρό τραπεζάκι.
-Επιτρ έ πετε ;
Η Ζυλιέν κούνη σε καταφατικ ά το κεφάλι της , σαστι­
σμ έ νη από το θρ ά σος του αστυνο μ ικού απ έ ναντ ί της .
Ένα τ έταρτο νωρ ί τερα , δεν τον ε ί χε ξαναδε ί ποτέ στη
ζωή της , και τώρα της μιλούσε σχεδόν σε προστακτικό
τόνο που τη ς φαινόταν τόσο φυσικός , ώστε να την
κ ά νει να σαστ ί ζει.
-Μπορώ να μιλή σω ξεκάθαρα ; ε ί πε ο Κορεντέν.
Κούνησε το κεφάλι της , εντελώς αφοπλισμέ νη .
-Πριν έ να τ έ ταρτο , όχι. Τώρα , ναι.
Ο Μπο ρ ί ς υποκλ ίθηκε με χά ρη .
-Γιατ ί κ άνατε έκτρωση μόνη σας ; Δεν ξ έ ρατε τις
κατ ά λλη λες διευθύ νσεις ;
Πετά ρισε τα βλ έ φαρ ά της κοκκι νί ζ οντας.
-Ε ί σαστε αστυνομικός ; είπε με χε ί λια που έ τρεμαν.

94
 -Φυσικά , τι ε ρώτη ση . . .
-Τότε θ α πρέπει να ξέ ρετε πως πρ ι ν από τ ο νόμο
πε ρί εκτρώσεων, όλοι οι γ ι ατροί που έκαναν εκτρώσεις
στο Παρίσι, συνεργ ά ζονταν με την αστυνομία.
Ο Κο ρεντέν χαμή λωσε τα μάτια του.
-Σωστά , παραδέχτη κε . Με ελ ά χιστες εξαι ρέσεις .
Αλλά δεν απαντή σατε στην ερώτησή μου . Γιατί θέλατε
να το κρατή σετε μυστικό ;
Η Ζυλιέν έξυσε το μπρ ά τσο τη ς πολυθρόνας της με
τα κόκκινα νύχια της .
-Αυτό είναι δική μου δουλει ά , είπε ξερ ά .
Ο Κορεντέν επέμεινε .
- Βοηθή στε μ ε . Πρέπει !
Η Ζυλιέν χαμογέλασε , ανί κανη ν' αντισταθεί περισ­
σότερο σ' αυτόν τον καταπλη κτικό αστυνομικό που
τίποτα δε φαινόταν να μπορεί να τον σταματή σει.
Ξαφνικ ά , κ ά τι πα ράξενο γ ι νόταν μέσα της . Η Ζυλιέν
Παβ ά ρ είχε ξαφνικά την επιθυμία να εξομολογη θεί , να
αναζητήσει ένα στή ρ ι γμα, μια βοή θεια. Ένιωθε πως ο
Μπορίς Κορεντέν μπο ρούσε να της δώσει αυτό που είχε
ανά γ κη και που ο Ρενέ-Ζαν Παβ άρ, ο ά ντρας της , δεν
είχε καταφέ ρει ποτέ να τη ς προσφέ ρ ε ι : Τη ν ευτυχία
στον έ ρωτα. Αλλ ά η ουσία δε ν ή τ αν αυτή . Ήταν κ ά τι
πολύ βαθύτερο : η φ ι λία με κεφαλαίο Φ. Αυτό που δεν
είχε βρει ποτέ σε κανέναν άντ ρα κα ι που το χρειαζόταν
περισσότε ρο απ' όλα.
-Δεν ή σαστε παντρεμένη τότε ; συνέχισε ο Μπορίς .
Ισως ή ταν κ ά πο ι ος ά λλος . . .
-Οχι .
Σαστισμένος, ο Κορεντέν τ η ν κοίταξε στα μ ά τια .
-Δεν καταλαβαίνω .
Η γυναίκα ανασή κωσε τους ώμους τη ς.
-Φυσ ι κ ά , εί πε ονε ι ροπόλα. Ε ίσαστε ά ντρας.
-Τότε , θα πρέπει να μου εξηγή σετε , είπε ο Μπορ ίς
μ' ένα γλυκό χαμόγελο που τη συγκίνησε ξαφνικ ά ως
τα κατά βαθα τ ης ψυχής τη ς .

95
 Η Ζυλιέν τον κο ί ταξε με τ ο στόμα α νοι χ τό . Η
επιθυμία πο υ ανέβαινε μέσα της 'να εμπ ι στευτε ί κά­
ποιον, τη ν πλη μμύ ρισε σαν παλί ρροια .
- Ακούστε , είπε . Θ α ή θελα να ε ί μαι ειλ ικρι νής μαζ ί
σας . Δεν ξέ ρω γ ι ατί, αλλά έτσι ε ί ναι .
-Ε υ χ α ριστώ , είπε ο Μπορ ί ς γρήγο ρα με μ ι α λάμψη
στα μάτ ια του .
Η νέα γυναίκα χ αμογέλασε .
- Α ισθάνομαι πως μπρορώ να σας εμπιστευτώ, κατα­
λαβαίνετε;
Τα νύ χ ια τη ς χ ώ θη καν λίγο περισσότερο
. στο ύφασμα
της πολυθρόνας .
- Πριν από πολλά χ ρόνια, συ νέ χ ισε με τα μάτια της
καρφωμένα στο κενό , κάποια νύ χ τα στο Μο ρβάν,
κάποιος βίασε τη μήτε ρα μου .
Έ κ λεισε τ α μάτ ια τ η ς και πρόσθεσε :
Ήταν ακριβώς, εννιά μή νες πριν α π ό τ η γέ ννη σή
μου . . .
Ο Κορεντέν την κοίταξε κατάπλη κτος. Δεν τολμούσε
ούτε να κουνη θε ί, και καταλάβα ι νε πως δεν έπρεπε να
μιλήσει .
- Όταν γ εννή θη κα εγώ συνέ χ ι σε με κόπο η Ζυλιέν
Παβά ρ, η μητέ ρα μου πέθανε . . .
Γέλασε νευρικά κ ι εξακολούθη σε .
-Αυτή είνα ι η μόνη εξή γη ση που έ χω να σας δώσω.
Καταλαβαίνετε τώρα;
Ο Κο ρεντέν κά ρφωσε τα μαύ ρα μάτια του στα δικά
τη ς .
- Από λυ τα, είπε γλυκά . Αυτό το δράμα που σας
στέ ρησε ταυτό χ ρονα από τη ν αγάπη μιας μη τέ ρα ς και
σας έκανε να καταλάβ ετε , μόλις φτάσατε μια ηλικία
που μπορούσατε να σ κεφτείτε ό λη τη ν αντρικ ή αθλιό­
τητα, σας έ κ ανε να μισή σετε τα παιδιά . Δη λαδή την
εγκυμοσύνη , τον τοκετό . . .
-Εί σ αστε κ αλός ψυ χ ολ όγος , κύ ριε ε πιθε ω ρ η τά ,
μουρμούρισε η Ζυλ ι έν Παβά ρ πεταρίζοντας τα βλέφαρά

96
της.
Ο Κορεντέν χαμογέλασε.
-Είνα ι ολοφα νε ρο , είπε. Αλλά δεν είναι μ ό νο αυτό .
Φοβηθήκατε και την βιαιότητα του έ ρωτα, δεν είν'
έτσι ;
Η Ζυλιέν άνοιξε περισσότε ρο, τα μάτια τη , χωρίς να
μιλήσει .
-Επιτρέψτε μου να μιλή σω ανοιχτά σ υ νέχισε ο
Κο ρεντέν σε πιο γλυκό τόνο . Είμαι σίγουρος πως αυτό
είναι το πρόβλημά σας στον έ ρωτα με τον άντρα σας,
φυσικά μαζί με το πρόβλημα τ η ς εγκυμοσύνης . . .
Η νέα γυναίκα έγειρε πίσω, ανασαίνοντας μ ε δυσκο­
λία.
-Μαντέψατε τα πάντα, κύ ριε . Δε χρειάζεται να μου
κάνετε άλ λες ερωτή σεις.
Ο Κορεντέν την άφησε να συνέλθει. Ύ στερα συνέχι­
σε, σχεδόν χαμη λόφωνα :
-Κυρία μου, θα ή θελα να σας πω κάτι με είλικρί­
νεια . . .
Η Ζυλιέν ανακάθισε και τον κοίταξε στα μάτια.
- Αν μπο ρώ να σας βοηθή σω, τηλεφωνή στε μου,
είπε ο Κορεντέν. Θα είμαι πάντα εκεί.
Κ ο ύνησε το κεφάλι του και συ νέχισε :
-Μη με παρεξηγή σετε . . . Οι προθέσεις μου είναι
αγνές. Θέλω να με θεωρεί τε σαν ένα καλό φίλο.
Η γυναίκα δεν απάντη σε κι ο Κορεν τέν εξακολούθη­
σε έπειτα από ένα μικρό δισταγμό.
-Ακούστε, συνέχισε ζωη ρά . Αν μου τηλεφωνή σετε ,
πέστε με Μπορίς. Θα είναι ο μυστικός κώδικας της
φιλίας μας . Συμφωνοι; . . .
Η Ζυλιέν Παβάρ χαμογέλασε :
-Σύμφωνοι, είπε τρυφερά. Κι ευχαριστώ . . . Μπορίς.
Ο Κορεντέν ση κώθη κε.
-Ας γυρίσουμε τώρα στο σαλόνι, είπε. Ο άντρα σας
θ' ανη συχή σει.
Η νέα γυναίκα πρ ο χώρησε πρώτη αφού του έριξε ένα

97
βλέμμα ευγνωμοσύνη ς .
-Ευχαριστώ, ξανάπε. Αν ξέ ρατε πόση ανάγκη έχω
από βοή θεια . . .

* * *

Μπαίνοντας στο σαλόνι, ο Κορεντέν αναπή δη σε εκεί

μπροστά του ένας μικροκαμωμένος άνθ ρωπος με πρό­
σωπο μελισσοφάγου πνιγόταν από θυμό , καθισμένος σ'
έναν καναπέ πολυτελείας , κάτω από το σαστισμένο
βλέμμα του Μπρισό.
- Άλλο πάλι κι αυτό, σκέφ τη κε κουρασμένος ο
Κο ρεντέν πλη σιάζοντας. Έχουμε νεώτερα.
Ο Παβάρ δεν αντιλή φθη κε τη ν παρουσία του, παρά
μόνο όταν βρέθη κ ε δυο μέτρα κοντά του . Τότε τινάχτη­
κε απότομα κι έδειξε ένα φά κ ελο.
-Κοιτάξτε ! φώναξε εκνευρισμένος . Μόλις μου τον
έδωσε η θυρωρός . Τον έφερε ένας άγνωστος.
Ο Κο ρεντ έν πή ρε τον φάκελο κι έ βγαλε από μέσα ένα
φύλλο χαρτί με κολλη μένα γράμματα από κάποιο
έντ υ πο .
« Έχεις δύο μέ ρες για ν ' αποσύ ρεις την υποψηφιότη­
τα σου » , έλεγαν τα ανομοιόμο ρφα γράμματα, «διαφορε­
τικά ο φά κ ελος της γυναίκας σου θα πάει κατευθείαν
στις εφημερίδες » .

* * *

Στο κεφαλόσκαλο, ο Ρενέ-Ζα ν Παβά ρ έσφιξε πολλη

ώρα το χέ ρι του Κορεντέν.
-Επιθεωρητά, είπε με π όνο, η τύχη μου είναι στα
χέ ρια σας . Αν πριν τις 9 Ιανουαρίου δεν έχετε βρει
αυτό το έγγραφο, ε ίμαι χαμένος . Πρέπει ν' αποσύρω
την υποψηφιότητά μου.
Ο Κορεντέν τον κοίταξε προσεκτικά .
-Θα κάνω τα πάντα για ν' αποτρέψω αυτό το

98
ενδεχόμενο, σας το υπόσχομαι .
Στο κατώφλι η Ζυλιέν Παβά ρ του έσφι ξε φιλι κ ά , το
χ έ ρι . Ο Μ πορίς της έ ριξε ένα γρήγορο βλέμμα πριν
φύγει, συγκινημένος από τη ν απελπισία των ματιών που
τον κο ίταζαν ε πίμονα.

* * *

Στο δ ρόμο, ο Κορεντέν έ πιασε τον Μπρισό από το

μπράτσο .
-Αισθάνεσαι ακόμα ικανός για μια εξαιρετική προ­
σπάθεια νωρίς αύ ριο το πρωί Μεμέ;
-Σ' ακούω, Μπο ρίς είπε μοι ρ ολατρικά ο Μπρισό .
Ξέ ρεις πως δεν σου αρνήθη κα ποτέ τίποτα.
Ο Κο ρεντέν σταμάτη σε .
-Θα ή θελα ν α μου φέ ρεις το μεση μέ ρι στο γραφείο
αφ ίσες , φέ ιγ βολάν, πολυγ ραφημένα κείμενα και ο ,τι
άλλο προεκλογικό υλικό υπά ρχει των δύο υποψηφίων
για την εκλογή της Κυριακής. Και των δυο : του
Σαμσόν και του Παβά ρ . Αλλά τα θέλω γρήγο ρα .
Άλλωστε δεν είναι δύσκολο, τα εκλογικά κέντρα δεν
έχουν μυστικές διευθύνσεις .
Ο Αιμέ Μπρισό κάρφωσε τα γεμάτα καλοσύνη μάτια
του που θύμιζαν πιστό σκύλο, στο πρόσωπο του Κορε­
ντέν.
-Εντάξει , Μπορίς' δεν είναι δύσκολο, είπε, αλλά
γιατί εκνευ ρίζεσαι ; Έ χω την εντύπω ση πως δεν ξέ ρεις
πού βαδίζεις και ξεσπάς πάνω μου.
Η σι ω πή του Μπορίς τον έκανε να ξεθαρρέψει .
-Ε ! είπε ξαφνι κά γεμάτος ζωτικότη τα. Τι θάλεγες αν
πήγαινες να ζη τή σεις εξηγή σεις από τον Μαρσέλ
Πιαρότι η « Νε ραϊδοδάχτυλο» ; Ί σ ως βγει κάτι, δεν
συμφ ω νείς;
- Όχι , απάντησε σοβαρά ο Κο ρεντέν.
-Γιατί όχι ;
Ο Κορεντέν χαμογέλασε .

99
 -Μεμέ, είπε αγκαλιάζοντάς τον από τον ώμο, δε σου
το είπα γιατί δεν μου αρέσει η αποτυχία : προσπάθη σα
να ανακρίνω τον Πιαρότι πριν δυο ώρες. Αποτέλεσμα:
μηδέ ν.
Κλ ώτση σε ένα άδειο κεσέ από γιαού ρτι ξεχασμένο
από τους π ρωινούς οδοκαθαριστές κι εξακολούθη σε :
-Η αποτυχία μου ή ταν τέτοια, π ρόσθεσε απογοητευ­
μένος, που σχεδόν ντράπη κα που πήγα να ενοχλή σω
τον καη μένο τον Μαρσέλ Πιαρότι.

1 00
 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧΙ

Σ τις δέκα το πρωί, τη ς 2ας Ιανουαρίου , ο Μπορίς

Κο ρεντέν πή ρε σχεδόν ταυτόχρον δύο απ' αυτές τις
μικροχαρές που δίνουν κάποιο νόη μα στη ζωή .
Η πρώτη του δόθη κε από τον Ταρντέ, τον νεαρό
μαθη τευόμενο βοη θό του Ραμπέ ρ, στο γ ραφείο των
Ειδικών Υποθέσεων.
Ο Ταρντέ ό ρμησε φοβερά ταραγμένος στο γραφείο.
-Μια κούκλα θέλει να σε δει επειγόντως ! φώναξε .
Ο Κο ρεντέν χαγογέλασε.
-Δώσε τη ς την διεύθυνση του σπιτιού μου , είπε
ειρωνικά.
Ο Ταρντ έ έξυσε τη μύτη του.
-Λέει πως έχει σχέση με τη νύχτα παραμονής της
Πρωτοχρονιάς .
Απόλαυσε τ ο αποτέλεσμα που είχε η φ ράση του στο
Κορεντέν και πρόσθεσε με έμφαση .
- Ήταν εκεί.
Τρία λεπτ ά α ργότερα, η Γκλάντυς , γεννη μένη στο
Φ ο ρκαλκιέ της Άνω Προβηγκίας καθόταν σε μια
καρέκλα απέναντι στον Κορεντέν.
-Σας ακούω, είπε ο Μπορίς, προσπαθώντ ας να μη ν
αφή σει να νικη θεί από τ α μιιφοελαττώματά του : να
κοι τάζει τα πολύ τολμη ρά ντεκολτέ .
Φλύαρα, η κοπέλα ά ρχισε να εξηγεί πως είχε μια

101
πολύ στενή φίλη -ο Κορεντέν κατάλαβε αμέσως τι
σήμαινε αυτό: πολύ περισσότερες πόρνες απ' όσο
φαντάζεται κανείς είναι λεσβίες- που είχε δυσκολίες
με τη ν .. Κ άρτα» της εξαιτίας μιας ασήμαντης μόλυν­
σης.
-Και λοιπόν; απάντησε ειλικρινά απορημένος ο
Κορεντέν. Σήμερα οι μολύνσεις αυτές θεραπεύονται
πολύ εύκολα.
Η Γκλάντυς στριφογύρισε νευρικά στην καρέκλα
της.
-ΦυσΙΙCά, κύριε επιθεωρητά, το ξέρω. Μόνο που
κάνει κακή εντύπωση στις κάρτες.
Πήρε χαδιάΡίΚΟ ύφος, παριστάνοντας την κοπέλα
που της αρέσουν οι άντρες.
-Δεν μπορείτε να κάνετε κάτι για να σβηστεί απ'
την κάρτα της;
Ο Κορεντέν ε κτίμησε την προσπάθεια μιας λεσβίας
να τον γοητεύσει.
-Τι αντάλλαγμα προσφέρεις; ρώ τησε αδιάφορα.
Η κοπέλα έκανε την κατάπληκτη.
-Κύριε επιΟεωρητά...
- Άσε τ α κορδελάκια, απάντησε εκνευρισμένος ο
Κορεντέν. Ξέρεις τους κανόνες του παιχνιδιού: σου
δίνω, μου δίνεις.
Η κ οπέλα ξανάκλεισε το παλτό της, καταλαβαίνο­
ντας πως ήταν περιττό να χρησιμοποιήσει το κόλπο
του ντεκολτέ. .
-Είδα τον τύπο με τους κολικούς, ψιθύρισε σκύβο­
ντας μπροστά.
-Για συνέχισε, είπε ο Κορεντ έν που είχε κιόλας
καταλάβει τη μισή πληροφορία.
Ενθουσιασμένη, η πόρνη έσκυψε λίγο περισσότερο.
-Τις προάλλες, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς,
συγκινήθηκα από την επιδρομή...
-Ξέρω, εκνευρισμένος την έκοψε ο Κορεντέν.
Η κοπέλα χαμογέλασε:

102
 -Αφού ο τύπος είχε πάει στην τουαλέτα, τι γύρευε
στην άκρη του διαδρόμου, είκοσι μέτρα πιο κει; Τον
είδα. Του μίλησα κιόλας...
-Ποιος τύπος; ρώτησε ο Κορεντέν προσπαθώντας
να παρστήσει τον αδιάφορο.
- Μα τον Μαρσέλ, το «Νεραϊδοδάχτυλο», φυσικά.
Τον τύπο που συλλάβατε με τον Ανζελο και τον Τζο
Καβαλκάντι!
Ο Κορεντέν χαμογέλασε για να κρύψει το ενδιαφέ­
ρον του.
-Για φαντάσου, είπε εύθυμα. Και στοιχηματίζω πως
έβγαινε από το γραφείο του Περιφερειακού Έπιθεωρη­
τή.
Η Γκλάντυς αναπήδησε.
-Πως το ξέρετ ε, κύριε επιθεωρητά; Ναι από κει
έβγαινε.
-Ωραία, συμφωνώ, είπε ο Μπορίς.
-Για ποιο πράγμα; έκανε η κοπέλα.
-Για το σβήαιμο από την κάρτα της φίλης σου,
διάβολε...
Η κοπέλα σηκώθηκε και κόλλησε τα βαμμένα της
χείλια στη μύτη του.
-Αξίζει λοιπόν τόσο πολύ η πληροφορία μου;
ρώτησε.
-Τελειώσαμε, μπορείς να φύγεις, είπε σοβαρά ο
Κορεντέν. Και καλά θα κάνεις να μη μιλάς για πράγμα­
τα που δεν καταλαβαίνεις.
Η Γκλάντυς απομακρί)νθηκε ρίχνοντας μια φλογερή
ματιά στον Μπορίς. Όσο λεσβία κι αν ήταν, υπήρχαν
περιπτώσεις που την έκαναν να θέλει ν' αλλάξει.
Ιδιαίτερα μια περίπτωση με το όνομα Μπορίς Κορε­
ντεν...
***

Η δεύτερη μικρή χαρά του Μπορίς Κορεντέν εκείνη

103
την ημέ ρα του δόθη κε από τον Αίμέ Μπρισό:
Ένα τέταρτο της ώρας από τη στιγμή που έφυγε η
κοπέλα, ο Μεμέ ό ρμη σε στο γραφείο.
-Κοίτα, φώναξε με έμφαση , ξεμπέ ρδεψα με τη
δουλειά.
-Ποια δουλειά ; ρώτησε σαστισμένος ο Κο ρεντέν.
Ο Μπρισό έ βαλε κάτω από τη μύτη του δυο πράγμα­
τα:
Π ρώτο: ένα αντίγραφο, με γράμματα κομμένα και
κολλη μένα όπως στο πρωτότυπο της ανώνυμη ς απειλη­
τική ς επιστολή ς που είχε λάβει ο Παβάρ και που είχε
δείξει ο ίδιος στους δύο επιθεωρητές .
Δεύτερο: τις δυο ή τρεις αφίσες απ' ό που ο Αιμέ
Μπρισό είχε κόψει μόνος του τα γράμματα που χρειά­
ζονταν γ.ια το «αντίγραφο», αφίσες του υποψηφίου Ζαν
Σαμσόν στις βουλευτικές εκλογές της ερχόμενης Κυ­
ριακή ς.

***

Δυο λεπτά α ργότερα, ο Τσάρλι Μπα ντολίνι αφή νο­

ντας τα έγγραφα που μόλις του είχε παρουσιάσει ο
Μπρισό ρωτούσε τον Μπορίς Κο ρεντέν αν κατά τη
γνώμη του ήταν σκόπιμο ή όχι να συναντή σει εκείνος ,
σαν αρχηγός του Τμή ματος Ηθών, τον Ζαν Σαμσόν.
Ο Μπορίς Κο ρεντέν μετακινή θη κε αμήχανα στην
καρέκλα του.
-Κύ ριε Περιφερειακέ είπε τέλος , μου επιτρέπετε να
δώσω μια τελείως αμερόλη πτη απάντηση στην ερώτη­
σ ή σας;
Ο αρχηγός του Τμή ματος Ηθών πή ρε ύφος οσιομάρ­
τυ ρα.
-Κορεντέν, άσε τις περιστροφές και μπες κατευ­
θείαν στο ψητό.
-Αν ή μουνα στη θέση σας , θα περίμενα , απάντησε ο
Κο ρεντέν. Οχι πολύ, αλλά μόνο όσο χρειάζεται για να

104
μπο ρέσω να εξακριβώσω ορισμένες λεπτομέ ρειες .
Εψαξε για τα τσιγάρα του κι εξακολούθησε:
-Στο κάτω κά τω, αρχηγέ, μη ν ξεχνάτε πως ζητή σατε
από μένα και τον Μπρισό να σας βοη θή σουμε να βγείτε
.
απ' αυτή την δύσκολη θέση .
-Ναι, παραδέχτη κε κλονισμένος ο Μπαντολίνι.
-Λοιπόν, συνέχισε ο Κο ρεντέν, αφή στε με να κάνω
τη δουλειά μου όπως ξέρω και δε θα το μετανοιώσετε.
Ο Μπαντολίνι έκανε ένα μορφασμό .
-Αν το επιτρέπεις Κο ρεντέν, θά 'θελα να σου κάνω
και γω μια ε ρώτη ση . Τι σκοπεύεις να κάνεις;
Ο Κο ρεντέν σηκώθη κε κουνώντας τους ώμους του .
-Κύ ριε περιφερειακέ . απάντη σε . Ξέ ρω ένα μέ ρος,
στη 16η περιφέ ρεια , όπου ετοιμάζονται για μια και­
νού ργια ξεχω ριστή βραδιά.
Γέλασε και πρόσθεσε:
-Και δε θα η συχάσω αν δεν κάνω μια βόλτα ως εκεί,
μετά το βραδινό φαγη τό, για να πά ρω μια ιδέα .
Ο Τσά ρλι Μπαντολίνι αναστέναξε κου ρασμένα.
- ' Ασε τ' αστεία, Κο ρεντέν είπε . Δεν κινδυνεύει
μόνο η δική μου θέση σ' αυτή την υπόθεση , αλλά και η
δική σου.
Ο Κορεντέν μαρμάρωσε σαστισμένος.
- Μα αρχηγέ, φώναξε δεν αστειεύομαι . Δε με κατα­
λάβατε . Έχω σκοπό να πάω στο σπίτι του Μαρσέλ
Πιαρότι ή « Νεραϊδοδάχτυλου » .
Ο Μπαντολίνι καμπού ριασε.
-Ναι , μουρμού ρισε. Εχεις δί κιο, αλλά μη με παρε­
ξηγείς . Αυτές τις μέ ρες είμαι σαν πεθαμένος.
-Μη ν ανη συχείτε. Πολύ γρήγορα θα σας αναστή ­
σω, έκανε γελώντας ο Κορεντέν.

***

Στο μικρό σπίτι τη ς λεωφό ρου Φρανσέ ντ' Εσπεραί η

γιορτή βρισκόταν στο φό ρτι: της . Οι πελάτες ή ταν τόσο

105
πολλοί που είχε αναγκαστεί να πά ρει μέ ρος κι η ίδια η
Μανουέλα. Καθισμένη στην πλάτη ενός χοντ ρού ξένου
διπλωμάτη που σερνόταν με τα τέσσερα στο πάτωμα, με
το παντελόνι κατε βασμένο ως τα γόνατα , τον μαστίγω­
νε αλύπητα. Λίγο πιο κει ο Κα ρ ί μ από το Μάλι
υπέβαλλε σε φοβερα μαρτύρια μια διάση μη γυναίκα
των γραμμάτων, που έσκιζε με μικρές δαγκωματιές το
μαντήλι της . Οι κοπέλες δούλευαν όλες. Αλλες στα
δωμάτια, άλλες εδώ, άλλες εκεί. Το κλου του θε άματος
για τον Μαρσέλ, που φωτογράφιζε πίσω από το ματάκι
του , ήταν ένας 'Αγγλος υπουργός πεσμένος ολόγυμνος
πάνω στο χαμη λό τραπέζι του κέντρου , που η ΖΑν η
μιγάδα του πουδρά ριζε τα οπίσθια σαν να 'ταν μωρό.
-Πε ρίφημα! μουρμού ρισε ο Μαρσέλ Πιαρότι. Αν ο
καλός κόσμος εξακολουθή σει να 'ρχεται μ' αυτό τον
ρυθμό, θα έχω παράταση της άδειας ένα χρόνο ακόμη .
Γέλασε και πρόσθεσε:
-Απίθανο. Τώρα θα προμη θεύω εγώ .. λευκούς φακέ­
λους » στην αστυνομία. Όλες αυτές οι φωτογραφίες
είναι σωστός δυναμίτη ς.
Από το πλαινό σαλόνι άκουγε σιγανές γυναικείες
κραυγές που βεβαίωναν τον Μαρσέλ Πιαρότι πως
δίπλα, στο σαλόνι του μαστιγώματος, η Πωλ η μικρο­
καμωμένη κοκκινομάλλα , το Νούμερο 7 έκανε πολύ
ευσυνείδητα τη δουλειά της . Αναγνώ ριζε τη φωνή της .
Ηταν γλυκιά και παραπονιά ρικη , φτιαγμένη για να σου
δίνει την επιθυμία να τη ν ξαναχτυπή σεις . Ο Μαρσέλ
Πιαρότι είχε απαιτή σει να μην φιμώνονται ποτέ οι
κοπέλες που μαστιγώνονταν. Είχε εμπιστοσύνη στη
εγκαταστασή του με τα διπλά τζάμια και τους τοίχους
με ηχητική μόνωση . Τίποτα δεν διεγεί ρει τους σαδι­
στές πε ρισσότερο από μια κοπέλα που φωνάζει ελεύθε­
ρα.
Ξαφνικά , κάποιος χτύ πησε την πό ρτα.
-Ναι; έκανε ο Πιαρότι απασχολη μέ νος με τα φιλμ
του .

106
 Η Ανζέ λ μπή κε στο δωμάτιο αξιοπρεπής και στη τή .
-Κύ ριε , είπε με την αργή και στυφή φωνή της. Δύο
κύ ριοι χτύπησαν την πόρτα, αλλά όχι στο ρυθμό του
αποψινού κώδικα. Τι πρέπει να κάνω;
Ο Πιαρότι, κατάχλωμος, πέ ρασε τρέχοντας ανάμεσα
στους καλεσμένους προς την πό ρτα της είσόδου . Κόλ­
λη σε το μάτι του στο παραθυράκι και είδε τον Κορε ­
ντέν και τον Μπρισό .
Τρομαγμένος, τραβ 11χτη κε πίσω. Εκείνη ακριβώς τη
στιγμή ο Κορεντέν χτύπησε για δεύτερη φορά.
- Γ ρήγορα, Αvζέλ εί πε χαμηλόφωνα ο Πιαρότι.
Πήγαινε να β ρεις την κυρία και πες της να δεχτεί
αυτούς τους κυρίους εδώ, στην είσοδο . Μην ξεχάσεις
να κλείσεις τις πόρτες που βλέ πουν στο σαλόνι.
Τριάντα δευτερόλεπτα αργότερα, ενώ η Μανουέλα,
πολύ καθωσπρέπει και εντελώς κυρία του εαυτού της,
δεχόταν τους δύο επιθεω ρη τές, ο Πιαρότι, ανεβασμένος
στο γ ραφείο του άνοιγε βιαστικά το μίνι χρη ματοκιβώ­
τιο του , ελευθέρωνε τη βεντούζα κι έκλεινε μέσα
' ότι
φιλμ υπή ρχαν σκό ρπια.
Απέξω , μέσα στο σκοτάδι κανείς δεν πρόσεξε την
εκπλη κτικά ευκίνη τη για πενηντάρη άντρα σιλουέτα,
που πηδούσε από μπαλκόνι σε μπαλκόνι σαν αί λουρος ,
για να προσγειωθ εί τελι κά στη ν αυλή της γειτονικής
πολυκατο ικαίς και να εξαφανιστεί.

***

Καθισμένη στο γραφείο, που το παράθυρό του χτυ­

πούσε ακόμα, η Μανουέλα κεραυνοβόλησε με το βλέμα
της τον Μπο ρίς Κορεντέν.
-Μα μας δώσατε τον λόγο σας είπε σφυριχτά.
Ο Κο ρεντέν την αγνόησε. Ακουμπισμένος στην πό ρ­
τα, κοίταζε κάτω την αξιοθρ ή νητη παρέλαση των
πελατών και των κοριτσιών που ντύνονταν κι έψαχναν
να β ρουν τα χαρτιά τους για να τα δώσουν στον

ΙΟΊ
Μπρισό , στον Ραμπέ ρ και στον Ταρ ντέ.
Γύ ρισε και κοίταξ ε τη ν προαγωγό .
-Ακριβώς, συμφώνησε. . Αδ εια ενός χρόνου με α­
ντάλλαγμα τους αδελφούς Κ αβαλκάντι.
Σώπασε για λίγο και συνέχισε .
- Όχι με αντάλλαγμα τη ν κλοπή ενός από ρρητου
εγγράφου.
-Δεν καταλαβαίνω τίποτα, είπε η Μανουέλα με
γου ρλωμένα μάτια.
Ήταν φανερό πως ήταν ειλικρινή ς .
-Θα σ α ς εξηγή σουμε, απάντησε ο Κορεντέν απορη ­
μένος , αλλά σίγουρος πως η γυναίκα απέναντί του
έλ εγε τη ν αλήθεια. Ακολουθή στε με.
Ο Κο ρεντέν έμεινε ακίνητος .
Η εξαιρετική του μνή μη το ε ίχε ειδοποιή σει για μια
λ επτομέ ρεια.
-Μια στιγμή , είπε. Κ άτι σκέφτομαι .
Όταν είχε έ ρθει να βρει εδώ τον Μαρσέλ για να του
επιβεβαιώσει την άδεια για το κρυφό σπίτι, εκείνο που
είχε τραβήξει τη ν προσοχή του, ήταν ένα παράξενο
στρογγυλό κουτί ακουμπισμέ νο στο φυμέ τζάμι του
τραπεζιού αριστερά του . Ένα κουτάκι που φαινόταν
βιδωμένο στο γυαλί .
Εκείνη τη στιγμή δεν είχε δώσει σημασία . Σή με ρα,
όμως, το κουτάκι δεν ήταν πια εκεί, και στη θέση του
δεν υπή ρχε κανένα ίχνος από βίδα η άλλο στή ριγμα: το
τζάμι του τραπεζιού ή ταν εντελώς λείο και πεντακάθα­
ρο.
Το μυαλό του Κ ο ρεντέν δούλευε με ιλιγγι ώδη ταχύ­
τητα: εδώ και δυο περίπου μή νες είχε διαβάσει κάτι για
ενα φο ρητό μίνι-χρη ματοκιβώτιο με βεντούζα. . .
-Τι τρέχει πάλι ; αναστέναξε κου ρασμένα η Μανουέ ­
λα.
-Θα σας το εξηγή σουμε κι αυτό , μουρμού ρισε ο
Κο ρεντέν. Γ ια τη ν ώρα. θέλω να μου πείτε που βρίσκε­
ται ο Μαρσέλ.

108
 Η Μανουέλα προσπάθησε να πει κάποιο ψέμα , αλλά
δεν τα κατάφερε. Είχε κατα λάβει πως δε θα μπορούσε
να κορο ϊ δέψει αυτό τον αθλητικό α στυνομικό με τα
μα ύ ρα μάτια.
-Ακούστε επιθεωρητά, ξέ ρετε τη διεύθυνσή του, δεν
ε ίν' έτσι ;
-Φυσικά, είπε ο Κορεντέν, α λλά δε νομίζω πως θα
τον βρω εκεί . . .
Σηκώθη κε και π ρόσεξε:
-Εμπρός , δρόμο στην Αστυνομία .
Η Μανουέλα προχώρησε α ναστατωμέ ν η. Ένιωθε
ντροπή για τη θέση που βρισκόταν αλλά και απεριό ρι­
στο θαυμασμό γι α τον άντρ α που την είχε συλλάβει.

109
 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧΙΙ

Ο Μπορίς Κορεντέν ένιωσε πως ο Τσάρλι Μπαντολίνι

ήταν έτοιμος να εκραγεί ζήτησε κάποια ηθική υποστή­
ριξη απ' τον Ντυμόν, το βοηθό του αρχηγού, αλλά
εκείνος του χαμογέλασε αμήχανα και ξέσφιξε τη ζώνη
του.
Ωστόσο. η θύελλα που όλοι περίμεναν δεν ξέσπασε.
Ο Τσάρλι Μπαντολίνι αρκέστηκε μόνο να ξανάψει
από το σβημένο τσιγάρο του το δέκατο από το πωί
Έπειτα στράφηκε στον Κορεντέν και στον Ντυμόν.
-Κύριοι, δήλωσε συγκρατώντας το θυμό του, δεν θα
κατηγορήσω κανένα. Ο πρώτος ένοχος είμαι εγώ. Θα
έπρεπε να φροντίσω να είναι κλειδωμένο το γραφείο
μου.
Έδειξε με το κιτρινισμένο δακτυλό του που έτρεμε
λίγο ένα φάκελο πάνω στο γραφείο του.
-Αυτή είναι η γραπτή παραίτησή μου προς τον
αρχηγό της αστυνομίας, είπε σοβαρά.
-Κύριε διευθυντά. φώναξε ο Κορεντέν κάνοντας ένα
βήμα μπροστά, δε θα κάνετε τέτοιο πράγμα.
Ο Μπαντολίνι τον κοί ταξε αφηρημένα.
- Όχι αμέσως, Κορεντέν, αλλά το ίδιο κάνει. Σε έξι
μέρες, την ερχόμενη Παρασκευή, αν ο φάκελος που
έκλεψαν από το γραφείο μου δεν είναι στη θέση του, η
παραίτησή μου θα φύγε� για τον Αρχ ηγό της αστυνο­
μίας.

110
 Ο Κο ρεντέν στάθη κε μπροστά στο γραφείο του
αρχη γού του κι ακούμπησε προσεχτικά τα χέ ρια του
πάνω στο δέ ρμα, πλάι στη δαχτυλογραφημένη παραίτη­
ση.
-Οι εκλογές δεν είναι αύριο , κύ ριε πε ριφερειακέ ,
παρατή ρη σε. Έχουμε μερικές μέ ρες ακόμη!
Ο Μπαντολίνι γού ρλωσε τα μάτια του.
-Δυστυχώς, Κο ρεντέν, αυτή τη φορά τα πράγματα
πή ραν νέα τροπή .
Αναστέναξε κι εξακολούθησε:
-ο Πα βάρ έχει αρχίσει να εκνευρίζεται. Ειδοποίησε
ο ίδιος τον υπουργό των Εσωτερικών, που φυσικά , τα
επανέλαβε όλα προς όλες τις κατευθύνσεις. Είναι θαύμα
που δεν ενημερώθη κε ακόμα ο Τύπος . Όσο για τον
Σαμσόν, έ πρεπε να τον ακούγατε π ριν από λίγο όταν
μου τηλεφώνη σε στην προσωπική μου γραμμή .. . Νόμι­
ζα πως η συσκευή θα γινόταν κομμάτια.
Π ή ρε τη ν επιστολή και την κούνησε φέ ρνοντάς την
μπροστά στα μάτια το υ .
-Σε έξι μέ ρες , Κορεντέν, μ' άλλα λόγια την ερχόμε­
νη Παρασκευή , προπαραμονή των εκλογών ο Παβάρ κι
ο Σαμσόν θα εμφανιστοί1ν στην τηλεό ραση , για μια
συνομιλία μιάμισης ώρας σε απευθείας μετάδοση .
-Το ξέρω, κύ ριε διευθυντά, είπε ο Κορεντέν.
Ο Μπαντολίνι έσπρωξε νευ ρικά το φάκελό του.
-Κι αν η φωτοτυπία του «λευκού φάκελου» φτάσει
στη σύνταξη της τηλεό ρασης και όλων των εφημερί­
δων, όπως απειλούν οι εκβιαστές, φαντάζεσαι πως ο
Παβά ρ θα τολμή σει να εμφανιστεί και ν' αντιμετωπ ίσει
τον Σαμσόν;
- Ώστε όλα χάθη καν .. . μουρμού ρισε ο Ντυμόν.
Ο Κορεντέν τινάχτη κε
- Όχι! είπε ζωη ρά. Έχουμε ακόμα έξι μέρες μπρο­
στά μας!
Ο Μπαντολίνι γέλασε πικρά:
-Και τι μπορεί ν' αλλάξει ; Ο Πιαρότι χάθηκε . Ο

111
Παβά ρ είναι στριμωγμένος .
Το ίδιο κι εγώ. . .
Ο Κορεντέν έσκυψε μπροστά.
-Θα παραιτηθούμε όλοι μαζί σας, κύ ριε διευθυντά .
Π ρώτος εγώ. Στο κάτω κάτω, εγώ φταίω για όλα.
-Μα όχι, Κορεντέν, αναστέναξε ο Μπαντολίνι που
φαινόταν να έχει γεράσει κατά είκοσι χρόνια. Κάποια
μέ ρα, ίσως να είσαι στη θέση μου . Τότε θα καταλάβετε
πως πάντα υπά ρχει μόνο ένας υπεύθυνος: ο αρχηγός.
Ο Κο ρεντέν ένιωσε ξαφνικά απέ ραντο ο ίκτο για τον
α ρχηγό του.
-Κύριε διευθυντά, είπε με κό πο, σας το υπόσχομα ι.
Ο Παβάρ θα πάει στην τηλεό ραση.
Ο Μπαντολίνι έ κανε μια χει ρονομία γεμίζοντας το
γ ραφείο του με στάχτη από τσιγά ρο.
-Μακά ρι να μπορούσα να σε πιστέψω, Κορεντέν...

***

Ο Μαρσέλ Πιαρότι βγή κε απ' το μετ ρό στη στάση

Τροκαντερό και προχώρησε προς την οδό ντε λα Πομπ.
Τώρα που το σπίτι είχε κλείσει και είχε χάσει τα
κεφάλαιό του, είχε να ρυθμίσει μια προσωπική τ-συ
υπόθεση ...
Νευρικός, γεμάτος αγωνία, κοίταζε συνέχεια γύρω
του προσπαθώντας απελπισμένα ν' αντιληφθεί αν τον
παρακολουθούσαν. Όχι, δεν είχε παρατη ρή σει τίποτα
ύποπτο .
Ωστόσο, για να είναι πιο σίγου ρος, σταμάτησε για
δέκα λεπτά σε μια στάση λεωφο ρείου εξετάζοντας
προσεχτικά ό σους περνούσαν.
Σε δέκα λεπτά, ή συχος πια κατευθύνθηκε με γρήγορο
βή μα προς τον αριθμό 125 της οδού ντε λα Πομπ.
Στη διεύθυνση αυτή, είχε σταματή σει η Με ρσεντές
του ψευΤQ-παπά, τη ν η μέρα που τον είχε παρακολουθή­
t
σει η Μανουελα .

1 12
 Ο Μαρσέλ Πιαρότι δυσκολεύτη κε λίγο να βρει την
ταμπέλα. γιατί ή ταν τοποθετημένη σε μια σκοτεινή
γωνίά της εισόδου: «Δόκτωρ Ζαν Σαμσόν, γυναικολό­
γος -30ς όροφος» .
Ο Πιαρότι χαμογέλασε με κακία. Τα συμπεράσματά
του ή ταν σωστά. Οι μεσάζοντες που είχαν επικοινωνή­
σει μαζί του δούλευαν πραγματικά για τον αντίπαλο του
Παβάρ. Αηδιαστικό , αλλά λογικό . . .
Βγαίνοντας από το ασανσέρ, χτύ πη σε το κου δού νι κι
ένας χλομός νεαρός με γιιαλιά, ήρθε να του ανοίξει.
-Τι τρέχει ; ριοτησε καχύποπτα, κρατώντας μισό­
κλειστη την πόρτα.
Βιαστ ικά, ο Μαρσέλ Πιαρότι σημείωσε στη μνή μη
του αυτά που έβλεπε: μια κλασική είσοδο μεγαλοαστι­
κης πολυκατοι κίας της 16η ς Περιφέρειας. Γυαλισμένο
παρκέ και μια κονσόλα εποχής κάτω από έναν καθρέ­
φτη με περίπλοκο επίχρυσο πλαίσιο . Αυτά τα μόνα που
μπόρεσε να δει.
-Θα ή θελα να δω τον Κύριο Σαμσόν, είπε ο Πιαρό-
τι . Είναι προσωπική υπόθεση .
-Πως λέγεστε; ρώτησε ο νέος.
Ο Μαρσέλ Πιαρότι του έδωσε το όνομά του .
-Περιμένετε να δω, απάντησε ο νέος.
Ο Πιαρότι θέλη σε να μπει με το ζόρι, αλλά ο νεαρός
πρόλαβε κι έβαλε την αλυσίδα ασφαλείας .
- Ε! φώναξε ο Πιαρότι που ένιωθε να τον πνίγει ο
θυμός .
-Σου είπα ν α περιμένεις και θα περιμένεις , απάντη­
σε ο άλλος μ' ένα χαμόγελο γεμάτο κακία.
Ξαναγύρισε σε δύο λεπτά κι έφερε τη ν απάντη ση . Ο
γιατρός είχε πολλή δουλειά, και δεν μπορούσε να
δεχτεί κανέναν.
-Αν θέλετε, μπορείτε να πείτε σε μένα τι τον θέλετε ,
συμπλήρωσε ο νεαρός.
-Πολύ ωραία! μούγκρισε ο Τουλονέζος, άσπρος από
λύσσα .

1 13
 Συγκρατήθηκε όμως αμέσως και συνέχισε:
-Εντάξει , αφού είναι έτσι, πες στο αφεντικό σου
πως εξαιτίας του έπαθα ζη μιά τουλάχιστον 400. 000.
Και δώσε του αυτό το μήνυμα: η θα μου τα πλη ρώσει ή
θα δώσω την είδη ση σε όλες τις εφη με ρίδες.
Από την άλλη πλευρά της πό ρτας, τά μάγουλα του
νεαρού κοκκίνισαν. Τα μάτια του πίσω απ' τα γυαλιά
του γούρλωσαν παράξενα.
-Δεν ε ίναι τρελοκομείο εδώ. Πάρε δρόμο λοιπόν,
είπε με κοφτή φωνή και βρόντηξε την πόρτα στα
μούτρα του Μαρσέλ Πιαρότι.

* * *

Ο Μπρισό άφησε τη λίμα των νυχιών του και

σή κωσε το ακουστικό.
-Σιγά, θα με κουφάνεις ! μούγκρισε αφή νοντας το
ακουστικό.
Το ξαναπή ρε και το κράτησε μακριά.
-Μπορίς, είπε τέλος, είναι για σένα . Ένας πραγμα­
τικός τρελός.
Ο Κορεντέν πήδηξε πάνω από το γραφείο του κι
ά ρπαξε το ακουστικό: η αγριεμένη φωνή του Μαρσέλ
Πιαρότι ούρλιαζε στη συσκευή .

* * *

Ο Κορεντέν κάθισε στο καθορισμένο μέ ρος, κοντά

στη δεύτερη από τ' αριστερά κολώνα της εκκλη σίας
του Αγίου Νικολάου , και πλάι στον Μαρσέλ Πιαρότι.
-Ξέρεις πως θα μπορούσα να βάλω να σε συλλά­
βουν; είπε ψυχρά.
Ο Πιαρότι έσκυψε μπροστά για να ισιώσει το παλτό
του. Ήταν πάντα κομψός, ακόμα και στις πιο δύσκολες
καταστάσεις.
-Και γιατί; είπε λίγο πονη ρά. Δεν έχετε καμιά

1 14
απόδειξη εναντίον μου .
Εκνευ ρισμένος ο Κορεντέν, λίγο έλε ι ψε να του
ε παναλάβει αυτό που του είχε αποκαλύψει τις προάλλες
η πό ρνη: δηλαδή πως τον είχε δει να βγαίνει από το
γραφείο του Τσάρλι Μπαντολίνι τη νύχτα της παραμο­
νης της Πρωτοχρονιάς.
Συγκρατή θηκε όμως και δε μίλησε. Δεν υπή ρχε
λόγος να ζορίσει τα πράγματα.
- Γιατί εσύ έκλεψες τον φάκελο Παβά ρ, ε ίπε ή συ χα.
Ο Πιαρότι δε διαμαρτυρήθηκε ούτε προσπάθησε να
παραστή σει τον αθώο.
-Μπορεί, είπε α πλά , α λ λά αυτή είναι μια ομολογία
που δε θα υπογράψω ποτέ.
-ο Κο ρεντέν έτριψε τα χέ ρια του για να τα ζεστά­
νε ι . Η ε κκλησία ή ταν παγωμένη .
-Δε σου ζη τάω κάτι τέτοιο. Αλλά γιατί μου έδωσες
ραντε βού εδώ; Κάνει σχεδόν τόσο κρύο όσο κ αι στην
κορυφή τη ς Αψίδας του Θριάμβου.
- Γ ια να σας προτε ίνω μ ι α συμφωνία, κύ ριε επιθεω-
ρητά.
Ο Κορεντέν τινάχτη κε .
-Πάλι ;
Χαμογέλασε με συγκρατημένη ειρωνία, και εξακο­
λούθησε:
- Οι συμφωνίες δ ε μα ς ωφέλησαν καθόλου μέχρι
τώρα.
Ο Πιαρότι δεν πτοή θη κε .
- Κύ ριε επιθεωρη τά, συνέχισε , ας μιλή σουμε ειλι­
κ ρινά . Κι εσείς κι εγώ έχουμε μπλέξει άσχημα . Όχι ,
γ ια τους ίδιους λόγο υς , αλλά μπορούμε να αλληλοβοη­
θηθούμε.
- Ε, μια στιγμή , είπε ζωη ρά ο Κορεντέν, δε μο υ
αρέσει αυτό ο τόνος.
-Σύμφωνοι, είπε μαλακωμένος ο Πιαρότι ; μην ε ­
κνευ ρίζεστε σας παρακαλώ. Εγώ ήθελα να ξαναπάρω τη
Μανουέλα κι όλο το επιτελείο. Από τη μεριά σας εσε ίς

115
θέλετε να πάρετε πίσω το φάκελο.
-Φυσικά, ειρωνεύτη κε πικρά ο Κορεντέν, μόνο εσύ
ξέ ρεις που βρίσκεται!
- Όχι ακρι βώς , διό ρθωσε ο Τουλονέζος. αλλά έχω
ένα ίχνος.
-Σ' ακούω, είπε ο Κορεντέν, προσπαθώντας να
φανεί όσο το δυνατό πιο ή ρεμος .
Ο Πιαρότι του διηγή θη κε την ιστο ρία της οδού ντε
λα Πομπ. Από την αρχή. Δηλαδή από το ραντεβού με
τον ψευτοπαπά, στον . Αγιο Νικόλαο .
Ο Κορεντέν σηκώθη κε. Ξαφνικά είχε αρχίσει και
πάλι να ζεσταίνεται .
-Ακολούθη σέ μ ε , είπε.
-Πού; είπε ο Πιαρότι καχύποπτος .
-Στο Και ντεζ Ο ρφέβ ρ , είπε ή ρεμα ο Κορεντέν.
Ο Πιαρότι πήδηξε πίσω.
-Ε, τρελαθήκες ;
Ο Κορεντέν κά ρφωσε τα μαύρα μάτια του στα δικά
του ;
- Έχεις τον λόγο μου πως θα ξαναβγείς ελεύθερος.
Σου αρκεί άυτό;

***

Στις έξι το απόγευμα, εκείνη την η μέ ρα , η τελευταία

έκδοση της "Φρανς-Σουα ρ » ανάγελλε πως οι αριθμοί
ισο ρροπούσαν για τον Ρενέ-Ζαν Παβά ρ και τον Ζαν
Σαμσόν: 50% των ψήφων για τον καθένα . . .

***

Ο Τσά ρλι Μπαντολίνι , βλέποντας καθισμένο απένα­

ντι του , στο ίδιο του το γραφείο τον άνθρωπο που τ ρεις
μέ ρες πριν είχε διαρρήξει το χρη ματοκιβώτιο του,
σκεφτόταν πως δε θα μπορούσε να συγκρατηθεΙ
-Εντάξει , είπε φτ(>νοντας τη γόπα του όταν ο

1 16
Πιαρότι τελείωσε την αφήγησή του .
-Και τώρα, φύγε πριν αλλάξω γνώμη .
Ο Πιαρότι ση κώθη κε βιαστικά και ό ρμησε προς την
έξοδο, αλλά ο Ντυμόν τον πρόλαβε με μια ευκινη σία
εκπλη κτική για τον όγκο του.
-Μια στιγμή, είπε. Κανείς δεν μπορεί ν' αφεθεί
ελεύθερος αν δεν περάσει πρώτα από τη Σή μανση και
δεν δώσει τη διεύθυνσή του !
Ο Πιαρότι φάνη κε να διστάζει.
- Είναι συμφέρον σου να πεις την αλή θεια, τον
έκοψε ο Μπαντολίνι, που έτρεμε από θυμό και ντροπή .
- Ξενοδοχείο "Βατώ", οδός Σαιντ-Μπαρμπ, είπε βια­
στικά ο Πιαρότι.
Ο Ντυμόν άνοιξε την πόρτα και τον έσπρωξε έξω
δίνοντάς του μια τελευταία προειδοποίηση!
-Είναι συμφέ ρον σου να μη μετακινη θείς από τη
βάση σου και να αφήνεις στίγμα κάθε φορά που
βγαίνεις έξω, κατάλαβες ; Και μη ν ξεχάσεις ν' αφή νεις
την ταυτότη τά σου στον επιθεω ρητή Ρόμπε ρ .
Όταν η πό ρτα ξανάκλεισε πίσω α π ό τον Τουλονέζο,
ο Κορεντέν αναστέναξε.
-Μη ν φο βόσαστε. είπε, δε θα φύγει. Έχει πολλά να
κερδίσει κάνοντας αυτό που του λέμε . Πάντως, μόλις
φύγει από τη Σή μανση θα βάλω να τον παρακολουθούν.
Ήθελε να πει κι άλλ α, αλλά σώπασε. Ο Τσά ρλι
Μπαντολίνι είχε ση κώσει το ακουστικό του προσωπι­
κού του τη λεφώνου και σ χη μάτιζε και σχημάτιζε έναν
αριθμό.
- Παίρνω τον Σαμσόν στο εκλογικό του κέντ ρο, είπε
ο αρχηγός των Ηθών. Ταυτόχρονα πάτη σε ένα κουμπί
στη συσκευή του:. ο Ντυμόν κι ο Κορεντέν θα μπορού­
σαν ν' ακούν όχι μόνο τον Μπαντολίνι , αλλά και το
συνομιλη τή του .
Ευτυχώς ο Σαμσόν ήταν εκεί, κι όταν έμαθε ποιος
τον ζητούσε, ή ρθε αμέσως στο τη λέφωνο .
-Τι τρέχει;

117
 Η φωνή του ή ταν βαριά και σκλη ρή .
Ο Μπαντολίνι , με πέντε φ ράσεις , τον ενη μέ ρωσε για
τις αποκαλύψεις του Πιαρότι. · Έγινε μια παύση κι
έπειτα το γραφείο του αρχηγού του Ηθών άρχισε να
τραντάζεται ολόκλη ρο. Στην άλλη άκρη του σύ ρματος,
ο αντίπαλος του Παβά ρ είχε εκραγε ί.
-Ακούστε , γιατρέ αυτή δεν είναι η δ ιεύθυνσή σας;
ρώτη σε ο Μπαντολίνι εκνευρισμένος από τις φωνές του
πολιτικού.
-Και βέ βαια είναι, ού ρλιαξε ο Σαμσόν. Τι άλλο
θέλετε να σας πω; Ναι, μεί νω πραγματικά στην οδό ντε
λα Πομπ 125 και έχω εκεί το ιατρείο μου!
Ο Μπαντολίνι χαμογέλασε στον Κορεντέν και στον
Ντυμόν.
-Π ρέπει να ομολογή σετε πως είναι πολύ παράξενη
σύμπτωση , είπε αργά . Για μερικά δευτερόλεπτα δε
μίλησε κανείς. Έπειτα ακούστηκε η φωνή του Σαμσόν:
-Κύριε δ ιευθυντά, άρθρωσε το νίζοντας μία μία τις
συλλαβές, αν υπονοείτε πως εγώ βρίσκομαι πίσω απ'
αυτή την τρελή ιστορία εκβιασμού, σας προειδοποιώ
πως αυτό δεν θα περάσει έτσι . Θίγεται η τιμή μου . Έχω
πολλές γνωριμίες και μπορώ να σας τινάξω όλους στον
αέ ρα.
Ο Μπαντολίνι τινάχτη κε:
-Γιατρέ , σας παρακαλώ , μη φωνάζετε! Είμαι ανώτε­
ρος υπάλλη λος υπουργείου και μου οφεί λετε σε βασμό .
Η βαριά αναπνοή του Σαμσόν φανέ ρωσε την προσπά­
θεια του να η ρεμή σει :
-Σας ζητώ συγνώμη , τραύλισε ο γιατρός.
-Θα σας δώσω μια συμβουλή , γιατρέ, είπε ή ρεμα
τώρα ο Μπαντολίνι, και θα 'θελα ν α με ακούσετε
π ροσεχτικά . Είναι και δικό σας συμφέ ρον να μας
βοηθή σετε να ξεκαθαρίσουμε αυτή την υπόθεση . Αν
δε συνεργαστούμε ό λοι, η λάσπη που κρύ βεται πίσω
απ' αυτή την ιστορία , θα λε ρώσει και σας!
- Έχετε δ. ί κιο, θα το σκεφτώ. Θα σα ς ξαναπάρω σε

IIR
μια ώρα.
Κλείνοντας το τηλέφωνο ο Μπαντολίνι κούνη σε
σκεφτικά το κεφάλι του .
-Πάντως, είπε, αν είναι πραγματικά ένοχος , είναι
τέλειος ηθοποιός.
Στράφηκε στον Κο ρεντέν κι εξακολούθη σε:
-Αλή θεια , είπε, τις τελευταίες μέ ρες σκέφτομαι κάτι
πολύ σοβαρό και νομίζω ότι ή ρθε η στιγμή να το
συζητή σουμε . Ε ίναι μια υπόθεση , που παραδέχομαι πως
είναι φ ριχτή , αλλά πρέπει να την κάνουμε.
-Νομίζω πως καταλα βαίνω, α ρχηγέ , είπε σιγά ο
Κορεντέν.
Ο Μπαντολίνι κούνησε αργά το κεφάλι του και
συνέχισε:
-Ποιος μου εγγυάται πως αυτή τη στιγμή ο Ρενέ­
Ζαν Παβά ρ δεν έχει βάλει το εκλογικό του επιτελείο να
ψάχνει μανιασμένα το παρελθόν του Ζαν Σαμσόν,
αναζητώντας ένα από τα νεανικά σφάλματα που υπονο­
μεύουν έναν υποψήφιο, αν αποκαλυφθούν στην κατάλ­
ληλη στιγμή ;
Ο Ντυμόν έπαθε λόξυγγα .
-Να πά ρει η ευχή. Η πολιτική είναι αηδιαστική .
Ο Μπαντολίνι κοίταξε σκεφτικά το χρηματοκιβώτιο
απέναντί του.
-Πληρωνόμαστε και πρέπει να κάνουμε τη δουλειά
μας , μουρμούρισε ψάχνοντας για τον αναπτή ρα του.
Στράφηκε στον Κορεντέν και συνέχισε :
-Κατά τη γνώμη σου, τι θα μπο ρούσε να β ρει για
τον Σαμσόν; Αναθέσες στον Μπρισό να σου φτιάξει
ένα πλή ρη φάκελο για τον Σαμσόν;
Ο Κορεντέν κούνησε καταφατικά το κεφάλι του .
-Ναι , είπε. Ο Μπρισό έβαλε τα δυνατά του, πιστέψ­
τε με.
-Και το αποτέλεσμα;
-Μέτριο. Ο Σαμσόν σύχναζε σε στέκια OμOφυλόφt.-
λων στα νιάτα του, αλλά από εκεί μέχρι να το αποδεί-

119
ξουμε . . . καταλαβαίνετε, ε κείνη την εποχή δεν τον
παρακολουθούσαμε.
Έσφιξε τις γροθιές του.
-Τελοσπάντων, κύ ριε πε ριφερειακέ , μένει στην οδό
ντε Λα Πομπ 125. Δεν είναι αρκετό αυτό για να τον
στριμώξουμε;
Ο Μπαντολίνι κούνη σε το κεφάλι του.
-Κορεντέν, νομίζω πως ξέχασες τι λέει το ποινικό
δίκαιο. Αυτή η απόδειξη δεν είναι αρκετή . . .
-Σωστά, παραδέχτη κε ο Κο ρεντέν. Ήταν έξω φρε­
νών με τον εαυτό του: γιατί ο θυμός τον έκανε να μη
σκέφτεται σωστά .
Τη ν ίδια στιγμή , η προσωπική γραμμή του Μπαντο­
λίνι χτύπη σε και πάλι. Ο αρχηγός των Ηθών σή κωσε
το ακουστικό και σχεδόν αμέσως το σκέπασε με την
παλάμη του:
-ο Παβάρ, ψιθύρισε, άνοι ξ ε το σύ στη μα παρακο­
λούθησης.
Η μόνη διαφο ρά ανάμεσα στον Παβά ρ και στον
Σαμσόν ή ταν πως η φωνή του Παβάρ ή ταν πιο λεπτή .
Κατά τ ' άλλα , είχε ακρι βώς τον ίδιο τόνο συγκρατημέ­
νου θυμού και πληγωμένη ς περηφάνιας.
-Κύριε διευθυντά , είπε σφυριχτά, ο αντίπαλός μου
είχε τώρα μόλις το θ ράσος να μου τη λεφωνήσει. Ξέ ρετε
τι τόλμησε να μου πει ;
--Θα μου το πείτε εσείς, απάντη σε ή ρεμα ο Μπαντο­
λίνι.
-Με απειλεί, πως αν δεν αποσυρθώ πριν από τις 8 το
βράδυ της ερχόμενη ς Παρασκευής, λίγο πριν από την
τηλεοπτική μας α ν αμέτρηση θα αποκαλύ ψει ο ί διος τα
πάντα στους τηλεθεατές .
Ακούστη κε μια βαθιά αναπν οή, κ ι η φωνή του
Παβά ρ εξακολούθη σε πάντα το ίδιο σφυριχτή και
λεπτή :
-Αυτή η απόδειξη δεν είναι αρκετή;
Ο Μπαντολίνι έκανε μια γκριμάτσα.

120
 -Πάντως σας δίνει προθεσμία μέχρι τις 8 το βράδυ
της Παρασκευής, έτσι δεν είναι; ρώτησε.
-Ναι, παραδέχτηκε σαστισμένος ο Παβάρ.
-Ε λοιπόν, αυτό μας δίνει λίγο χρόνο για να τα
ξεκαθαρίσουμε όλα και να βρούμε τον φάκελο.
Ο Παβάρ κάγχασε:
-Με το ρυθμό που προχωρείτε. . .

Ο Μπαντολίνι χλόμιασε.
-Αν νομίζετε πως είναι εύκολο, κύριε Παβάρ.
Τα μάγουλά του είχαν ξαφνικά κοκκινίσει. Ήταν ένα
θέαμα που ο Κορεντέν δεν το είχε δει ούτε τις τρεις
φορές σε δέκα χρόνια.
-Για όνομα του Θεού, ούρλιαξε ξαφνικά ο αρχηγός
του Τμήματος Ηθών, δεν παντρεύτηκα εγώ μια γυναίκα
που έβαλε μια φίλη της να της κάνει έκτρωση μέσα σ'
ένα αυτοκίνητο.
Ο Κορεντέν δάγκωσε τα χείλια του. Ο Μπαντολίνι το
παράκανε.
-Κύριε διευθυντά, συνέχισε η κοφτή φωνή του
Παβάρ, αν δε σκαλίζατε την ιδιωτική ζωή των άλλων,
σήμερα δε θα κινδύνευα να χάσω μια εκλογή με μεγάλη
σημασία, όχι μόνο για μένα, αλλά και για το κόμμα μου
και για το μέλλον της Γαλλίας!
Ο Μπαντολίνι ξανάβρισκε σιγά σιγά το χρώμα του.
-Ασφαλώς κύριε Παβάρ, γκρίνιαξε στον ίδιο τόνο.
Αν εκλεγείτε και αν φτάσετε κάποια μέρα στην εξου­
σία, θα είσαστε ο πρώτος που θα μου ζητήσετε «λευ­
κούς φακέλους».
Χαμογέλασε πικρά.
-Από μένα ή από το διάδοχό μου, συμπλήρωσε.
Στην άλλη άκρη του σύρματος, ακούστηκε ένα
σιγανό γέλιο.
-Ελάτε, κύριε διευθυντά, είπε ο Παβάρ, εκνευριζό­
μαστε χωρίς λόγο. Έχουμε δίκιο και οι δυο . Είναι
ανώφελο να τσακωνόμαστε.
Σταμάτησε και αναστέναξε.

12 1
 -Εγώ βλέπω μόνο ένα πράγμα , συνέχισε. Ο αντίπα­
λός μου αποκάλυψε τα όπλα του .
Σώπασε ανασαίνοντας όλο και πιο βαριά .
-Σας παρακαλώ, φώναξε τονίζοντας τα λόγια του,
βοηθή στε με πριν είναι πολύ αργά !
Έκλεισε χωρίς ν α χαιρετή σει.
Π ίσω από τον Κο ρεντέν ακούστη κε μια φωνή βα ρύ­
τονου. Ήταν η φωνή του Μπρισό, που είχε μπει την
ώρα του τηλεφωνή ματος .
-Ειλικρινά, είπε ο Αιμέ Μπρισό με τα μάτια του
ή ρεμα πίσω από τα χοντρά του γυαλιά , δεν καταλαβαί­
νω γιατί αυτός ο Παβάρ κάνει τόση φασαρία.
-Τι θέλεις να πεις; έκανε κατάπλη κτος ο Μπαντολί­
νι .
Ο Μπ ρισό χαμογέλασε πονη ρά.
-Μα είναι φανερό. Σε ποιους βασίζεται ο Πα βάρ για
να εκλεγεί ; Στις γυναίκες , ό πως αποδείχνουν τα γκά­
λοπ .
Έκανε μια παύση κι εξακολούθή σε:
-Και ποιος μας λέει πως η αποκάλυψη για την
έκτωση της γυναίκας του , δε θα φέ ρει το αντίθετο
αποτέλεσμα απ' αυτό που περιμένουμε ; Ο Ντυμόν έβαλε
τα γέλια:
-Είσαι τρελός, Μπρισό ; Καταλαβαίνεις τι ση μαίνει
αυτό;
Ο Μπρισό κούνησε το κεφάλι του.
- Για σένα ναι. Είναι ένα έγκλη μα. Αλλά εσύ δεν
είσαι γυναίκα! Δεν μπορείς να μιλή σεις για το πρό βλη­
μα. Σα ς το ξαναλέω, ποιός μας λέει ότι ο Παβάρ, όταν
αποκαλυφθεί το πράγμα, δε θα θεω ρηθεί θύμα μιας
άθλιας μηχανορραφίας και οι γυναίκες δε θα τον
ψηφίσουν μαζικά μόνο και μόνο για να υποστη ρίξουν
τη γυναίκά του, σε μια υπόθεση που είναι σή μερα
απόλυτα νόμιμη ;
Ο Μπαντολίνι κοίταξε απελπισμένος τον Μπρισό.
-Ονειρεύεσαι φίλε μου, κι έχουμε ό λοι μας -Ι:ΙΟ

122
σοβαρά πράγματα να κάνουμε.
Εμπρός δουλειά!

***

Βγαίνοντας από το γραφείο του αρχηγού ο Κορεντέν

έmασε τον Μπρισό από το μανίκι .
-Διηγήθη κες τη ν υπόθεση στη Ζανέτ, ε; είπε.
Ο Μπρισό κοκκίνισε :
-Ναι, πώς το μάντεψες; . . .
Ο Κορεντέν δάγκωσε τ α χείλια του.
- Έτσι . Ίσως εξαιτίας των υποθέσεών σου σχετικά
με την ψήφο των γυναικών. Έσφιξε ακόμα περισσότε­
ρο το μπράτσο του Μπρισό: Η γυναικεία αντίδραση
που υποθέτεις , ήταν η αντίδραση της Ζανέτ, δεν είν'
έτσι ; συνέχισε.
Ο Μπρισό χαμογέλασε :
-Φυσικά , αν και η Ζανέτ θα προτιμούσε να τη
σκοτώσουν παρά να κάνει έκτρωση . Αυτό όμως δε
ση μαίνει πως δεν μπορεί να καταλάβει μια γυναίκα που
αναγκάζεται να φτάσει σ' αυτό το σημείο .
Ο Κο ρεντέν άφησε το μπράτσο του.
-Πάντως όλη αυτή η υπόθεση γίνεται όλο και πιο
παράξενη , δε β ρίσκεις ;

123
 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧΙΙΙ

Ο Ταρντέ έκανε μερικά βήματα στη μέση της οδού

Σαι ντ-Μπαρμπ.
-Πιαρότι ! είπε.
Ο Τουλονέζος ξανάκλεισε αθό ρυβα τη ν πό ρτα του
ταξί του.
-Αστυνομία, ακολούθησέ με , είπε σιγανά ο Ταρντέ.
Έρχομαι εκ μέ ρους του επιθεω ρητή Κορεντέν.
-Α, καλά, ψιθύ ρισε ο Πιαρότι ξαναβρ ίσκοντας την
ψυχραιμία του. Ξαφνικά, η καρδιά του είχε φτάσει τους
120 σφυγμούς το λεπτό .
Είκοσι μέτρα μακρύτερα, ο Κο ρεντέν άνοιξε μόνος
του από μέσα την πό ρτα του Ρενώ 16.
-Με χρειάζεστ ε ; ρώτησε ο Πιαρότι .
-Ανόητη ε ρώτη ση , γκρίνιαξε ο Κορεντέν. Πάμε
στη ν οδό ντε λα Πομπ.
-Και γιατί; είπε ο Τουλονέζος .
Ο Κορεντέν χαμογέλασε στο σκοτάδι.
-ο Σαμσόν είναι εκεί , το ξέ ρω. Ετοιμάζεται για τη ν
τελευταία του δημό σια συγκέντ ρωση , απόψε στις Βερ­
σαλίες , με το επιτελείο του. Θα πάμε εκεί.
Χτύ πησε το τζάμι με το δάχτυλό του κι εξακολούθη­
σε:
-Θα ή ταν πολύ ενδιαφέ ρον αν αναγνώ ριζες ανάμεσα
στους συνε ργάτες του τον ψευτοπαπά του Αγίου Νικο-

124
λάου, δεν συμφωνείς ;

* **

-Είναι παράξενο , φώναξε ο Πιαρότι σαν έφτασαν

στη ν είσοδο του κτιρίου, η πινακίδα λείπει.
-Ποια πινακίδα,; έκανε ο Κορεντέν.
-Η πινακίδα του γιατ ρού . Ήταν εκεί τις προάλλες.
Έδειχνε με το δάχτυλό του τον τοίχο . Πραγματικά,
πάνω στην πέτρα, διακρίνονταν τέσσερις τρύπες .
α Κορεντέν σή κωσε τους ώμους του:
-Θα τήν έ βγαλε . Φαντάζεσαι πως έχει καιρό να
δουλεύει αυτή τη στιγμή ;
Έπρωξε τον Πιαρότι προς τις σκάλες .
-Α, όχι, είπε ο Πιαρότι, θα πά ρουμε το ασανσέρ.
Χαμογέλασε λοξα, σαν να ζητούσε συγνώμη .
-Είμαι γέ ρος.
-Αλήθεια; γρύλισε , ο Κορεντέν που θυμόταν την
εξαφάνισή του στη ν επιδ ρομή στο κρυφό σπίτι.
α Πιαρότι άνοιγε κιόλας το ασανσέ ρ. Μπή καν κι οι
δυο κι ο Τουλονέζος πάτησε το κουμπί 3.
-Ξέ ρω απέξω τον ό ροφο, είπε σκυθρωπά.

* **

α Κορεντέν κοίταζε τον « Νεραϊδοδάχτυλο» που

χτυπούσε εκνευ ρισμένα το κουδούνι.
-Πιαρότι, μουρμού ρισε , αν με κορόιδεψες θα το
πλη ρώσεις ακρι βά.
α ΤουλοVέζος γύρισε, αναστατωμένος.
-Σας ορκίζομαι, κύ ριε επιθεωρητά, πως εδώ ή ρθα
τις προάλλες.
α Κο ρεντέν σή κωσε τους ώμους του.
-Μπορεί, αλλά εγώ ξέ ρω πως ο Ζαν Σαμσόν είναι
στο σπίτι του απόψε .
α Πιαρότι χτύπησε ξανά το κουδούνι, αλλά και πάλι

125
δεν απάντησε κανείς .
-Πάμε, είπε παγε ρά ο Κορεντέν.

* * *

Κάτω, καθώς περνούσαν ο θυρωρός τους κοίταξε με

καχύποπτο ύφος. Ένας διαρρή κτης χρηματοκιβωτίων
κι ένας επιθεω ρητής του Ηθών κάνουν πάντα ξεχωρι­
στή εντύπωση .
-Ε, εσείς οι δύο, φώναξε, τι θέλετε;
Ο Πιαρότι σταμάτησε.
-Εδώ μένει ο γιατρός Σαμσόν; τραύλισε ταραγμέ-
νος .
Ο άλλος απάντησε σχεδόν αμέσως:
-Ναι, στον 40 ό ροφο .
Ο Κορεντέν τινάχτηκε σαν ελατή ριο:
-Είπατε στον 40 όροφο. Όχι στον τρίτο ;
Τα μάτια του θυ ρωρού άστ ραψαν:
-Εγώ είμαι ο θυρωρός ή εσύ; ρώτησε αγριεμένος.
-Εντάξει , έκανε συμβι βαστικά ο Κορεντέν.
Κοίταξε τον Πιαρότι .
-Θα ξανανέ βουμε , είπε αποφασιστικά .
Πίσω τους, η φωνή του θυρωρού ακούστηκε γεμάτη
καχυποψία και περιέ ργεια.
-Ποιοι είσαστε; Γιατί θέλετε το γιατ ρό ;
Ο Κο ρεντέν άνοιξε τ η ν πό ρτα τ ο υ ασανσέ ρ.
-Ερχόμαστε για ένα τοκετό, είπε καθώς έμπαινε στη
μικρή καμπίνα. Την ώρα που ετοιμαζόταν να κλε ίqει
την πό ρτα, έβγαλε το κεφάλι του και συμπλή ρωσε: Με
εμβ ρυουλκία !

* * *

- Έχεις μνή μη πιθή κου που του έχουν αφαι ρέσει

τον εγκέφαλο, μούγκρισε ο Κορεντέν πατώντας το
κουμπί του τέταρτου ο ρόφου . Όλοι έτσι είσαστε στην

126
Τουλών;
Ο Πιαρότι , για μια φορά, δεν εκνευ ρίστη κε .
- Ε, είπε , κοιτάξτε το κουμπί του τ ρίτου . Είναι
γδαρμένο .
-Και λοιπόν; είπε ο Κορεντέν.
-Λοιπόν, θυμάμαι πάντοτε ο,τι αγγίξω! εξήγησε ο
Πιαρότι.
- Μπορεί, μούγκρισε ο Κορεντέν.
-Πιστέψτε με, θυμάμαι πολύ καλά το γδά ρσιμο του
'
κουμπιού που πά τησα μέσα σ' αυτό το ασανσέ ρ ,
επέμεινε ο άλλος ζαρώνοντας τα φ ρύδια του.
- Επιθεωρητά, μουρμού ρισε. Συμβαίνει κάτι παράξε­
νο . . .
Ο Κορεντέν χτύπησε το κουδούνι του διαμερίσματος
στον 40 ό ροφο .
-Εμένα μου λες ; είπε .
Μπροστά του , η πόρτα γύ ρισε πάνω στους μεντεσέ ­
δ ες της και στο άνοιγμά τη ς φάνηκε ένας γέ ρος
καμα ριέ ρης.

* * *

Ο Κο ρεντέν, που είχε αδυναμία στις έ ντονες προσω­

πι κότη τες, ή ταν πολύ ικανοποιη μένος. Ο άντρας που
καθόταν μπροστά του σε μια υπέ ροχη κουνιστή πολυ ­
θρόνα, ή ταν μια φυσιογνωμία.
Ο Ζαν Σαμσόν, ένα κι ογδόντα ύψος και 9 5 κιλά ,
πλούσια κάτασπρα μαλλιά, δυνατό και κόκκινο στόμα
και με άφθονους μυς στα σαγόνια, είχε δόντια αρχηγού
ορδής λύκων, ώμους κατσέ ρ, παπούτσια τουλάχιστον
47 νούμερο και αεικίνη τα γκρίζα μάτια.
Ο Κο ρεντέν κοίταξε το λαιμό του απ' την αριστερή
πλευρά και ε ίδε τη ν ουλή που ε ιχ ε αφή σει η γερμανική
σφαίρα τότε στα δύσκολα χρόνια της Αντίστασης . . .
Ο Κορεντέν κοίταξε τ α πελώ ρια, τριχωτά χέ ρια μ ε τα
ρόδινα και φουσκωτά νύχια . . .

127
Χτυπούσαν με δύναμη ένα πιανάκι τόσο εύθραυστο ,
που ο Κο ρεντέν αναρωτιόταν αδιάκοπα αν θα άντεχε τα
χτυπή ματα ή αν γινόταν κομμάτια.
-Κύ ριε επιθεωρη τά, είπε ο Ζαν Σαμσόν δείχνοντας
με μια πλατιά χειρονομία το γραφείο του που ήταν
σκεπασμένο με χαρτιά και εφη μερίδες. Οπως βλέπετε
βιάζομαι πολύ. Σε μιάμιση ώρα πρέπει να είμαι στις
Βε ρσαλίες, και δεν έχω ετοιμάσει ακόμα ούτε μια λέξη
από το λόγο μου . Ελάτε λοιπόν, γρήγορα στο προκείμε­
νο, σας παρακαλώ .
Ο Κο ρεντέν, που είχε κρίνει αμέσως τον άνθρωπό
του αποφάσισε να μιλή σει χω ρίς περιστροφές . Ητάν ο
μόνος τρόπος για να πετύχει κάτι μ' αυτό τον τόσο
δυναμικό άνθρωπο.
-Που είναι οι συνεργάτες σας; ρώτησε.
-Στο διπλανό δωμάτιο, απάντη σε σαστιμένος ο
Σαμσόν.
-Καλέστε τους.
Ο Σαμσόν τον κοίταξε απορη μένος .
- Όπως θέλετε, είπε , δείχνοντας πως θάκανε τα
πάντα για να τον αφή σουν ή συχο όσο το δυνατό
γρηγορότερα.
Ακριβώς αυτή ή ταν κι η αντί δραση που περίμενε ο
Κορεντέν.
Ένας αδύνατος, ψηλός άντρας 45 χρόνων,· ένας
κοντόχοντρος 25αρης μια χοντροί\λα της ίδιας ηλικίας,
ένας αθλητή ς τύπου αλεξεπτωτιστή 35 χρόνων και μια
πενηντά ρα γραμματεύς στενοδακτυλογράφος , έκαναν
αμέσως την εμφάνισή τους .
-Λοιπόν; ρώτη σε απότομα ο Σαμσόν.
Ο Κο ρεντέν στράφη κε στον Πιαρότι που κούνησε
αρνητικά το κεφάλι του .
-Διαλυθείτε ! είπε ο Σαμσόν.
Ο Κορεντέν ρίγη σε. Θα του ά ρεσε πολύ να 'βλεπε
κάποτε αυτό τον τύπο στην εξουσία.
Ο Σαμσό Υ στράφη κε προς το μέρος του:

128
 -Και τώρα κύριε επιθεωρητά θα μου κάνετε μια
χάρη . Δέχτη κα να σας βοη θήσω σε κάτι που, όπως
κατάλαβα, ήταν αναγνωρίση χωρίς αποτέλεσμα, αν
κρίνω από το ύφος του κυρίου δίπλα σας.
Χαμογέλασε ψυχρά κι εξακολούθη σε:
-Συνεννοη θήκαμε; Και τώρα, αφήστε με να δουλέ­
ψω.
Ο Κορεντέν σηκώθηκε, κόκκινος από ντροπή και
θυμό.

* * *

-Αυτό δε θα το ξεχάσω ποτέ, είπε στον Πιαρότι

όταν βρέθη καν στον δρόμο.
Ο Τουλονέζος γού ρλωσε τα μάτια του.
-Μαρσέλ είπε με ανέκφραστη φωνή, κόφτο γιατί
αλλιώς θα σου σπάσω τα δάχτυλα ένα ένα! .

* * *

Εκείνη τη νύχτα, ο Μπορίς Κορεντέν ξύπνη σε απο

δυο τηλεφωνήματα.
Το πρώτο ήταν απ' τη Ζανέτ Μπρισό που με δάκρυα,
τον ικέτευε να κάνει τον άντρα τη ς ν' αναθεωρήσει την
απόφασή του: Ο Μεμέ ήθελε να παραιτη θεί, όπως ο
Τσάρλι Μπαντολίνι και ο Μπορίς Κορεντέν σε περί­
πτωση που δε θα ξανάβρισκαν έγκαιρα το φάκελο
Παβά ρ.
Ο Κορεντέν ζήτη σε να μιλή σει στο Μεμέ και χρειά­
στη κε είκοσι ολό κλη ρα λεπτά για να πείσει τον συνερ­
γάτη του πως μια γυναίκα και δυο παιδιά, και μάλιστα
δυο δίδυμες κόρες ενός έτους, αξίζουν να εγκαταλείψει
κανείς τους φίλους του στη δυστυχία.
Το δεύτερο τηλεφώνημα έγινε κατά τις τρεις το πρωί.
Ήταν ο ίδιος ο Τσάρλι Μπαντολίνι, που τον πληροφό­
ρησε πως η Ζυλιέν Παβάρ είχε μεταφερθεί επειγόντως

129
στο νοσοκομείο, σε κρίσιμη κατάσταση . Είχε αποπει­
ραθεί ν' αυτόκτονή σει κι ο σύζυγός της την είχε β ρει
αναίσθη τη στο δωμάτιό της, γυρίζοντας από την τελευ­
ταία του προεκλογική συγκέντρωση στις Βε ρσαλίες .
- Όλα αυτά βρωμάνε διάβολε άσχημα, μουρμούρισε
ο Κορε ντέν καθώς τη λεφω νούσε για ένα ταξ ί.

130
 ΚΕΦΑΛΑΙΟ χιν

Ο Μπορίς Κορεντέν έβαλε το αστυνομικό του σή μα

στη θέση του.
-Ακούστε , δεσποινίς, είπε κου ρασμένα, σή μερα έ­
χουμε Παρασκευή 9 Ιανουαρίου, και η ώρα είναι
σχεδόν 4 το πρωί. Ο αρχηγός της υπη ρεσίας έδωσε τις
εντολές του και γω είμαι ενοχλητικός. Τώρα όμως
τεντώστε τ' αυτιά σας γιατί θα σας πω κάτι με χαμηλή
φωνή .
Η νοσοκόμα τον κοίταξε απο ρη μένη.
-Πηγαίνετε να πείτε στην κυρία Παβά ρ πως θέλει
να τη ς μιλή σει ο Μπορίς, μουρμού ρισε.
Η νοσοκόμα έκανε ένα βή μα πίσω.
-Με κοροϊδεύετε; Αυτό δεν είναι καθόλου σωστό. Η
κυρία Παβά ρ κόντεψε να πεθάνει .
Ο Κορεντέν χαμογέλασε .
- Ένας λόγος παραπάνω γ ι α ν α μ ' αφή σετε ν α μπω
στο δωμάτιό της.
Η γυναίκα ανασή κωσε τους ώμους της κι ετοιμάστη-
κε να φύγει .
Ο Κορεντέν την έπιασε από το μπράτσο .
-Δε με πιστεύετε;
Η νοσοκόμα ελευθερώθη κε θυμωμένη.
- Όχι βέβαια !

131
 Το χαμόγελο του Κο ρεντέν έγινε πιο έντονο.
-Πηγαίνετε να τη ρωτψ,ετε. Αλλά μην ξεχάσετε να
της πείτε πroς θέλει να τη δει ο Μπορίς:
Η νοσοκόμα έπιασε το κεφάλι της με τα δυο της
χέρια, απελπισμένη.
-Η κυρία Παβά ρ κοιμάται, είπε. Κοντεύει τέσσερις
το πρωί.
Ο Κο ρεντέν της έκλεισε τον δρόμο.
-Κανείς δεν κοιμάται μετά από μια πλύση στομά­
χου.
Η νοσοκόμα τον κοίταξε εντυπωσιασμένη.
-Είσαστε πολύ επίμονος, μου ρμού ρισε . Ο Κορεντέν
ξανάρχισε να ελπίζει :
-Πηγαίνετε να της μιλήσετε για μένα, είπε. Λέγομαι
Κο ρεντέν. Μπορίς Κο ρεντέν.
Η νοσοκόμα τον κοίταξε κατάπλη κτη . Κούνησε το
κεφάλι της και τελικά χαμογέλασε . Ο άντρας αυτός
είχε θράσος, αλλά ήταν ακριβώς ο τύπος της: μελαχρι­
νός, αθλητικός με μαύ ρα μάτια.
Όλ' αυτά άξιζαν να κάvει μια προσπάθεια .
Έπειτα από με ρικά δευτερόλεπτα ξαναφάνηκε στο
διάδρομο , αλλαγμένη .
-Μπορείτε να πε ράσετε, κύ ριε, είπε με μαλακωμένη
φωνή. Η κυ ρία Παβάρ σας περιμένει.
Έπιασε το χέρι του Μπορίς και συμπλήρωσε:
-Μη την πιέσετε. Θέλησε πραγματικά να πεθάνει ,
πιστέψτε με , ξέ ρω απ" αυτά.
Ο Κορεντέν μπήκε στο δωμάτιο φανερά ταραγμένος.

***

Η Ζυλιέν Παβάρ δεν έκανε πια εμετό . Είχε ξεπεράσει

αυτό το στάδιο. Ήταν κατάχλωμη , έτ ρεμε σαν φύλλο
και τα μάτια της γεμάτα απελπισία, έδειχναν πως καμιά
οικονομική άνεση δεν μπορούσε ν' αντικαταστήσει
αυτό που της έλειπε: την αγάπη.

132
 -Μπορίς, είπε αδύναμα . Έχω αποτύχει σε όλα στη
ζωή μου, ακόμα και στην αυτόκτονία μου .
Χαμογέλασε με πίκρα και πρόσθεσε:
-Εκτός από την έκτρωση πριν δέκα χρόνια.
Ο Κορεντέν κάθησε δίπλα της και της έmασε το
χέ ρι.
-Ξεχάσέ τα, είπε. Όλα αυτά ανή κουν στο παρελ­
θόν.
Η Ζ υλιέν Παβάρ αναστέναξε.
-Πώς να τα ξεχάσω; Από τότε δεν μπορώ πια να
γίνω μητέ ρα.
Ο Μπο ρίς Κορεντέν αναπή δησε. Ώστε αυτό ή ταν . ..
-Μου επιτρέπεις να σου μιλή σω φιλικά άλλη μια
φο ρά ; τη ρώτησε τρυφερά.
Τα μάτια της Ζυλ ιέν φωτίστη καν.
-Αυτό είναι που μου λείπει περισσότερο στη ζωή,
είπε, με μια ξαφνική ζεστασιά στο βλέμμα. Εμπρός,
έχω όλο τον καιρό μπροστά μου . . . Το κορμί της
τραντάχτη κε από ένα σπασμό.
- Όχι, είμαι καλύτερα, είπε βλέποντας την ανη συ-
χία του.
-Κι ο άντ ρας σου; ρώτη σε ο Κορεντέν. Ήρθε;
Η Ζυλιέν κούνη σε θλιμμένα το κεφάλι της.
-Βέβαια, πέντε λεπτά. Πρέπει να κοιμη θεί, καταλα-
βαίνετε, εξαιτίας της αναμέτρησή ς του με το Σαμσόν
στη ν τη λεό ραση, την Παρασκευή το βράδυ.
Ο Μπορίς της έσφιξε το χέρι.
-Ώστε τον μίση σες από την αρχή; Γιατί;
Η γυναίκα αναση κώθη κε με κόπο στους αγκώνες της:
-Είναι σαδιστής, άρθρωσε με κόπο .
Σή κωσε τα κοκκινισμένα μάτια τ η ς προς τον Μπορίς
κι εξακολούθησε :
-Θα έπρεπε να το είχα υποψιαστεί αμέσως, δεν είν'
έτσι; Αυτό δε θέλεις να μου πεις;
Ο Κορεντέν έσκυψε το κεφάλι του :
-Δεν έχω το δικαίωμα να κρίνω, είπε σοβαρά.

133
 Ίσιωσε το σεντόνι δίπλα στη Ζυλιέν.
-Εντάξει, καταλα βαίνω . Έκάνες νεανικές ανοη σίες.
Θέλησες να μείνεις μαζί του. Είναι πλού σιος κι έχει
μέλλον...
-Ακρι βώς, μου ρμού ρισε εκείνη .
Της χάιδεψε το χέρι.
-Και από τότε κάνατε μια συμφωνία. Καθένας τη
ζωή του. Και για τον κόσμο η βιτρίνα του χαμόγελου
και τη ς αγά π ης ... και ξαφνικά όλα απόψε γκρεμίστη­
καν...
Η Ζυλιέν κούνησε σιωπη λά το κεφάλι της. Ύστερα
είπε με κάποια προσπάθεια:
-Ξέ ρετε, είναι φριχτό να έχεις φιλόδοξο ά ντρα, σε
ποδοπατάει. Είναι ανελέητος. Δεν έχει τίποτα. Το
κάθαρμα ...
-Γι' αυτό βρέθηκες εδώ απόψε ; ρώτησε ο Κορεντέν.
Η Ζυλιέν πέ ρασε το χέ ρι της μπροστά στα μάτια της.
-Ναι. Αλλά δεν ή ταν αυτός ο μόνος λόγος ...
Ο Κορεντέν έσφιξε τα σαγόνια του συγκινη μένος.
-Θα σου κάνω άλλη μια ερώτηση , είπε. Μπορείς να
μου απαντή σεις μ' ένα ναι η ένα όχι.
Η και να μη μου απαντή σεις καθόλου.
Τον κοίταξε απο ρημένη.
-Ακούω.
Ο Κορεντέν έσκυψε στ' αυτί της, τη ρώτη σε αυτό
που ή θελε και τραβήχτη κε.
Η Ζυλιέν χαμογέλασε. Για πρώτη φορά τα μάτια της
ζωντάνεψαν.
-Ναι, φυσικά, είπε . Είναι απόλυτα ικανός να επινο­
ή σει μια τέτοια κομπίνα.. . Είναι πολιτικός, αυτό τα λέει
όλα, δεν συμφωνείς ;
. Απλωσε το χέ ρι τη ς και έπιασε το χέ ρι του Μπορίς.
-Πώς μάντεψες πως μπο ρεί να έχει σκq ρώσει κάτι
τέτοιο.
Ο Μπορίς ση κώθη κε.
-Θα στο πω το Σάββατο το πρωί.

134
 Φίλη σε απαλά τη Ζυλιέν στο μάγουλο .
-Κοιμή σου τώρα, της είπε. Θα ξανάρθω.
Η νέα γυναίκα έκλεισε τα μάτια της.
Στο κεφαλόσκαλο, η νοσοκόμα τον κοίταξε σαστιμέ­
να ν' απομακρύνεται. Θα 'θελε πολύ να του μιλούσε και
να περνούσε τη νύχτα της μαζί του. Ήταν ο άντρας που
ονειρευόταν. Γε ροδεμένος με μαύ ρα μάτια. Η Ζοζέτ, η
νυχτερινή νοσοκόμα τη ς κλινικής είχε ανακαλύψει τον
έ ρωτα στα δεκαπέντε της χρόνια, μ' έναν ξυλοκόπο από
τη Σαβοία, που κι εκείνος είχε μαύρα μάτια . . .

***

Τη ν Παρασκευή το πρωί, ο Μπο ρίς Κο ρεντέν ζήτησε

να του φέρουν στο γραφείο του ό λες τις εφη μερίδες. Η
τμη ματική εκλογή των Βε ρσαλιών έπαιρνε τε ράστια
ση μασία στους τίτλους . Όλες οι εφη μερ ίδες από τις
πιο δεξιές ως τις πιο αριστερές έκαναν την ίδια
παρατή ρη ση : από χτες το βράδυ η σύγκρουση Παβάρ­
-Σαμσόν είχε πάρει καινού ργια μορφή.
Κι οι δυο πολιτικοί, στις προεκλογικές συγκεντώσεις
τους,ε ίχαν χρησιμοποιήσει, ο καθένας για τον αντίπα­
λό του , λόγια που έφταναν τα ό ρια της προσωπικής
π ροσβολή ς. Λες πως κάποιος μυστη ριώδης λόγος είχε
μεταμορφώσει τους δυο άντρες σε άγρια θη ρία έτοιμα
ν' αλλη λοσπαραχτούν.
Ωστόσο σε καμιά εφη μερίδα δεν υπή ρχε ο παραμι­
κρος υπαινιγμός , έστω και συγκεκαλυμένος, για την
υπόθεση του φακέλου ή για την απόπειρα αυτοκτονίας
της Ζυλιέν Παβάρ.
Όσο για τα τελευταία γκάλοπ, συμφωνούσαν απόλυ­
τα: για την ώρα ισοπαλία. Πάντα 50-50.
Ο Κορεντέν αναστέναξε αφή νοντας τις εφημερί δες.
-Διάβολε, είπε ο Μπρισό . Φαίνεσαι ευχαριστη μέ­
νος .
Ο Μπορίς Κορεντέν χαμογέ λασε.

1 35
 -Δεν είσαι μακριά από την αλή θεια , Μεμέ είπε.
Ο Αιμέ Μπρισό κοκκίνη σε.
-Θα μπορούσαμε να μάθουμε κι εμείς τι συμβαίνει ;
-Το β ράδυ, Μεμέ, απάντη σε ο Κορεντέν μ ε μυστη-
ριώδες ύφος. Απόψε λίγο πριν τις οχτώμιση . Εντάξει;
Ση κώθη κε χωρίς να πε ριμένει την απάντη ση το υ
Μπρισό και ό ρμησε στο γραφε ίο του Μπαντολίνι.

* * *

Ο α ρχηγός του Ηθών τον κοίταξε σαστιμένος για

μερικές στιγμές κι ύστερα χαμογέλασε :
- Έχω γεγονότα είπε . Ο υπουργός των Εσωτερικών
κάλεσε τον Σαμσόν σή μερα το πρωί στις οκτώ και του
επέβαλε να δώσει την παραίτή σή του. Του είπε κατά
λέξη: « Αν ο φάκελος Παβά ρ δη μοσιευθεί, θα βγάλω
στη φόρα την ιστο ρία σου με το υς ομοφυλόφιλους».
Αυτά ή ταν τα λόγια του. Μου το είπε ο ίδιος ο
υπουργός πριν από δέκα λεπτά στο προσωπικό μου
τηλέφωνο .
-Πράγμα που ση μαίνει ... είπε σαστιμένος ο Κορε­
ντέν.
Ο Μπαντολίνι κούνη σε το κεφάλι του.
-Ναι Κορεντέν, πράγμα που σημαίνει πως δεν
είμαστε οι μόνοι που κρατάμε μυστικούς φακέλους ...
-Αυτό πάλι.. . φώναξε ο Κορεντέν. Οι παράλληλες
αστυνομίες ...
Ο Μπαντολίνι έ βγαλε τσιγά ρο από το γιλέκο του.
-Ναι. Κάθε μέ ρα μαθαίνουμε κάτι καινού ργιο .
Ο Κορεντέν ση κώθηκε με τον αναπτή ρα του στο
χέ ρι.
-Δεν καταλαβαίνω, αρχηγέ. Τι συμφέ ρον έχει ο
υπουργός των Εσωτερικών να εμποδίσει έναν υποψή φιο
που σε τελευταία ανάλυση από πολιτική άποψη , ανή κει
στο στρατόπεδό του; Ο Παβά ρ είναι αντιπολίτευση !
Όχι πολύ,αλλά πάντως είναι !

136
 Ο Μπαντολίνι ση κώθηκε κι έκανε το γύ ρο του
γ ραφείου του πριν ξανακαθή σει.
-Κο ρεντέν,είπε.έχω ένα πλεονέκτη μα απέναντί σου .
Γεννή θηκα πολλά χρόνια πριν από σένα.
-Δεν καταλαβαίνω τι σημασία έχει αυτό . . .
-Ξέ ρεις ποιος ή ταν ο πατέρας του Ρενέ-Ζαν Πα-
βά ρ; συνέχεισε ο Τσάρλι Μπαντολίνι.
- Ένας μεγαλοβιομή χανος της Νάντης που κατα­
στράφηκε, έτσι δεν είναι;
-Πε ρίπου, διόρθωσε ο Μπαντολίνι. Εννοώ αν ξέ ρεις
οικογενειακούς δεσμούς που υπή ρχαν ανάμεσα σ' εκεί­
νον και σε ανθρώπους πολύ ση μαντικούς σή μερα, που
άλλοι είναι δοσίλογοι κι άλλοι ή ρωες της Αντίστασης .
Τράβηξε μια βαθιά ρουφηξιά από το τσιγά ρο του και
συνέχισε .
-Κορεντέν, αν επαναλά βεις αυτά που σου λέω, θα
σε .. .
-Ξέ ρω, αρχηγέ , είπε γελώντας ο Κορεντέν. Μιλή­
στε. Είμαι τάφος.
Ο Μπαντολίνι ξανάνοιξε το στόμα του για να αρα­
διάσει στον Μπορίς Κο ρεντέν μια σειρά από ονόματα
γνωστά, συμπτώσεις άγνωστες και μυστικές συμφων­
μίες ακόμα πιο άγνωστες.
- Έτσι λοιπόν ο Πα βάρ-υιός , συμπλήρωσε ο Κο­
ρεντέν με ανέκφραστη φωνή έχει σή μερα για κέρδος
την υποστή ριξη και τα μίση που κλη ρονόμησε από τις
σχέσεις του πατέρα του στην κατοχή;
-Πάψε , τον έκοψε ζωη ρά ο Μπαντολίνι. Μην λες
ονόματα εδώ μέσα. Είσαι τρελός;
Συνήλθε και πρόσθεσε σαν να ζητούσε συγγνώμη :
-Ξέρω τι θέλεις να πεις . ..
Έσκυψε πάνω από το γραφείο του .
-Ακριβώς, Κο ρεντέν, είπε ενθουσιασμένος . Υπάρχει
μια συμφωνία. Κι ο Σαμσόν είναι η μεγάλη αρκούδα
που όλος ο κόσμος παραμονεύει με το τουφέκι.
Ξαναση κώθη κε .

137
 -Κάτω απ αυτές τις συνθή κες, καταλαβαίνεις την
αντίδ ρασή του, δεν είν' έτσι;
-Νομίζω πως αρχίζω να καταλαβαίνω ορισμένα
πράγματα, μουρμούρισε ο Κο ρεντέν που ένιωθε ξαφνι­
κά την επιθυμία να ξεφωνίσει δυνατά για να ξεθυμάνει.

***

Στις 3 το απόγευμα ο Μπρισό άνοιξε το τρανζίστ ορ

της υπη ρεσίας για ν' ακούσει δελτίο ειδήσεων. .. Σύμ­
φωνα με βάσιμες πλη ροφο ρίες η αναμέτρη ση από το
Κανάλι 2 μεταξύ Ρενέ-Ζαν Παβάρ προέδρου των
Ανεξάρτητων και Ζαν Σαμσόν, προέδρου της ομάδας
των Ρεπουμπλικάνων, δυο ώρες πριν από την εκλογή
του νέου βουλευτή των Βερσαλλιών,ακυρώνεται».

***

Στις 4 το Ράδιο Λουξεμβού ργο διέψευδε την πληρο­

φορία του συναδέλφου του μ' αυτά τα λόγια:
.. ο διευθυντής του Καναλιού 2 διαψεύδει κατηγορη­
ματικά τις φή μες περί ακυρώσεως της αποψινή ς αναμέ­
τρησης σχετικά με το δίκτυο που εκπροσωπεί και
πληροφο ρεί πως δεν θα υποκύψει σε καμία πίεση».
Ο Μπορίς Κορεντέν έσβησε το τσιγάρο του στο
γεμάτο τασάκι .
-Πολύ ση μαντικά όλα αυτά, παρατή ρησε καθώς
ση κωνόταν.
-Πού πας ; ρώτησε απορημένος ο Μπρισο.
Ο Κο ρεντέν στράφηκε προς το μέρος του.
-Θα σε πάω μια βόλτα στη ν πόλη . Εμπρός, κουνή­
σου, έχουμε να πά ρουμε τραίνο.
Στο κατώφλι, έτριξε δυνατά την φαλάκρα του Μπρι­
σο.
-Το τραίνο της Αλήθειας, Μεμέ. Με κεφαλαίο Α.
Βγαίνοντας, έπεσε πάνω σε μια από τις γραμματείς

138
της υπη ρεσίας, την Κλωντίν, τη μικρή ξανθιά που του
έκανε τα γλυκά μάτια από την εποχή της πρόσλη ψής
της, πριν έξη μή νες. Ξαφνικά αισθάνθη κε την επιθυμία
να τη ν καλέσει για δείπνο. Όχι για φλερτ, τα είχε
βαρεθεί αυτά. Για να της πει όλα όσα είχε μάθει,
δηλαδή πως ο Ρενέ-Ζ αν Παβά ρ κι ο Ζαν Σαμσόν,
αντίπαλοι υποψή φιοι για μια τμη ματική εκλογή για την
οποία θα μιλούσε ολό κλη ρη η Γαλλία , ή ταν τελικά το
ίδιο διεφθαρμένοι και οι δυο. Συνένοχοι στον ίδιο
βαθμό στις εκλογικές κομπίνες , όπου όλα τα χτυπή ματα
επιτρέπονται. Και προς τη μια κατεύθυνση και προς
την άλλη .
Σταμάτη σε μπροστά στη ν Κλωντίν, και την κοίταξε
αδιάφορα.
-Καλη σπέρα, είπε άκεφα .
Εκείνη τον προσπέ ρασε απογοη τευμένη γ ι α μια ακό­
μα φορά .
Ο Κορεντέν κοίταξε που απομακρυνόταν. Στο κάτω
κάτω γιατί να την καλέσει; Για φλερτ; Δεν την ή θελε
πραγματικά. . . Για να της αποκαλύψει τέτοια μυστικά;
Τι μυστικά; Σταμάτησε σαστιμένος. Διάβολε, τι είχε
μείνει απ' όλη τη συζήτησή του με τον Μπαντολίνι ;
Τίποτα. Μια πικρή εντύπωση γενική ς σαπίλας. Και
λοιπόν; . . .
Άλλωστε τ ι ήξερε για την αλή θεια μ ε κεφαλαίο Α
για την οποία μιλούσε με τόση έμφαση στον Μπρισό ; . . .
Όχι και σπουδαία πράγματα, εκτός από μια έντυπη
επιθυμία να μάθει περισσότερα.

***

Ο Μπο ρίς Κο ρεντέν κοίταξε προσεχτικά τα κουμπιά

του ασανσέ ρ. Διάβολε, ο Μαρσέλ δεν ή ταν τρελός. Το
γδά ρσιμο στο κουμπί Νο 3 υπή ρχε πραγματικά . . .
Ξαναβγήκε από τ ο ασανσέρ και πλη σίασε τον Μπρι­
σο.

139
 -Ακολούθη σέ με Μεμέ , είπε απότομα και σχεδόν
αμέσως άλλαξε γνώμη . Σή κωσε τη γροθιά του και
χτύπη σε το τζάμι του θυρωρείου.
-Πάλι εσυ! μούγκρισε ο θυρω ρός που τον είχε
ξυπνήσει απ' τον καθη μερινό υπνάκο του πριν από το
δείπνο .
Το σή μα του αστυνομικού που κουνή θηκε κάτω από
τη μύτη του τον έκανε να γίνει πιο μαλακός.
-Ποιος μένει στο τρίτο; είπε ο Κορεντέν.
-Κανείς, απάντησε ο θυρωρός με το ύφος ανθρώπου
που κάνει μια γκάφα και ταυτόχρονα τη διο ρθώνει.
Ο Κορεντέν αισθάνθηκε ξαφνικά την επιθυμία να
σταματή σει όλο αυτό το παιχνίδι.
-Ποιος σε πλη ρώνει; μούγκρισε . Γρήγορα, βιάζο­
μαι .
Ο άλλος έπαθε λόξυγγα και ο Κο ρεντέν ντράπη κε για
τον απότομο τρόπο του.
-Αυτό είναι παράνομο, τραύ λισε ο θυρωρός ακου­
μπώντας στο πλαίσιο της πό ρτας. Θα διαμαρτυρηθώ
στον . . .
-Με συγχωρείς, είμαι εκνευρισμένος , γρύλισε ο
Κο ρεντέν και πηγαίνοντας προς το άνοιγμα της πό ρτας,
πρόσθεσε:
-Γρήγορα το κλειδί.
-Ποιο κλειδί; είπε μ' ένα λόξυγγα ο θυρωρός.
Ο Κο ρεντέν πέ ρασε το χέ ρι του μπροστά στα μάτια
του .
-Του τρίτου,φυσικά , ε ίπε κουρασμένα .

***

Ο θυρωρός στεκόταν στην είσοδο πλάι στον Μπρισό .

Ο Κορεντέν ερεύνησε γρήγορα το διαμέ ρισμα . Ήταν
εντελώς άδειο, εκτός από το χωλ στην είσοδο ,που είχε
ακρι βώς την ίδια επίπλωση με το χωλ της είσόδου του
διαμερίσματος του Ζαν Σαμσόν: ίδια κονσόλα. ίδιος

140
καθρέφτης με περίπλοκο επίχρυσο πλαίσιο.
-Πότε έφυγαν; ρώτησε ο Κορεντέν τον θυρωρό.
-Πότε έφυγαν ποιοι; είπε χαζά ο άλλος.
Ο Κορεντέν έσφιξε τα δόντια του .
-Αυτοί οι αλήτες που έδωσαν ένα πουρμπουάρ το
πολύ 500 φράγκα και νοίκιασαν αυτό το διαμέρισμα.
Ο θυρωρός φάνηκε σαν να ήθελε να χαθεί μέσα στο
παντελόνι του.
-Μόνο διακόσια, είπε αξιολύπητα.
Ο Κορεντέν κούνησε νευρικά το χέρι του.
-Δεν μ' ενδιαφέρει πόσα σου έδωσαν. Μ' ενδιαφέρει
πότε νοίκιασαν το διαμέρισμα.
-Πριν ένα μήνα, είπε ο θυρωρός.
Ο Κορεντέν τον έσπρωξε στον τοίχο.
-Πόσα παραπάνω πή ρες για τη διακόσμη ση ; ρώτη-
σε δείχνοντας την κονσόλα και τον καθρέπτη .
- 100 φράγκα, παραδέχτη κε ο θυρωρός.
Ο Κορεντέν τον άφη σε.
-Ευχαριστώ, μουρμούρισε. Τώρα θέλω τη διεύθυνση
του μεσιτικού γραφείου ή του ενοικιαστή . Τελοσπά­
ντων, σε ποιόν πλήρωσαν το νοίκι ;
Ο θυρωρός δίστασε. Ξεκόλλη σε από τον τοίχο με
μάτια που έλαμπαν.
-Πόσα μου δίνετε για την πλη ροφορία;
Ο Κορεντέν έσφιξε τις γροθιές του.
-Τίποτα, μούγκρισε. Η αστυνομία δεν είναι διε­
φθαρμένη. Την πληροφορία. Γρήγορα. Την πήρε το
επόμενο δευτερόλεπτο.
Πριν βγει έξω, έδειξε στον Μπρισό μια στοίβα από
δίσκους στην είσοδο.
- Φαίνεται πως οι φίλοι μας ήταν φιλόμουσοι πριν
μπουν στην πολιτική ...

***

Στο κατώφλι της πολυκατοικίας, ο Μπρισό τράβηξε

141
τον Κορεντέν απ το μανί κι .
-Δεν έχεις ωραίες μεθόδους, εί π ε σφυριχτά.
Ο Κο ρεντέν σταμάτη σε απότομα και γύρισε στο
θυρωρείο.
- Έχεις δίκιο , εί πε π άνω από τον ώμο του στον
Μπρισό.
Χτύπησε την πό ρτα και σχεδόν αμέσως την άνοιξε:
-Θυ ρωρέ , φώναξε , αν θέλεις να μου κάνεις μή νυση ,
ονομάζομαι Κορεντέν, Μπορίς Κορεντέν, Γενικός Επι­
θεωρητής σ,ΤΟ Τμή μα Ηθών, 36, και ντεζ Ορφέβρ.
Ο θυρω ρός τον κοίταξε μαρμαρωμένος.
-Ση μειώστε το, π ρόσταξε ο Κο ρεντέν.
Ο άλλος υ π άκουσε .
-Σε π λη ροφορώ, συνέχισε ο Κο ρεντέν, πω ς το
ση μειώνεις και για τον ε ργοδότη σου.
-Τον εργοδότη μου; τ ραύλισε ο θυρω ρός.
Ο Κο ρεντέν εί πε ένα όνομα.
Ο άλλος χλώμιασε.
-Πώς το ξέ ρεις;
-Δεν έχει σημασία, είπε ο Κο ρεντέν. Τη λεφώνη σέ
του πως ή ρθα. Είναι το μόνο π ου σου ζητάω.
Γέλασε κι εξακολούθησε :
-Θέλεις να σου π ω κάτι; Θα σε συμβουλέψει να το
βουλώσεις. Πίστεψέ με.
Χτύπη σε δυνατά την πόρτα κι απομακρύνθηκε.
- Έλα , Μεμέ , εί πε. Σή μερα θα δούμε αν δύο και δύο
κάνουν τέσσερα.
Ο Μ π ορίς βγή κε στο π εζοδ ρόμιο και ο Μπρισό
έτρεξε πίσω του.
-Γιατί τα βάζεις με το θυρω ρό; ε ίπε. Δεν ξέ ρω τι
ακριβώς έχεις μαζί του, αλλά πάντως είναι ένας φουκα­
ράς που εκτελεί διαταγές.
-Μ πορεί , μουρμού ρισε σκεφτικός ο Κορεντέν. Αλ­
λά θα π ροτιμούσα να είναι με το μέ ρος της δικαιοσύ­
νης , δεν συμφωνείς;
- Αν του εξηγούσες , Μπορίς, ε ίπ ε ο Μπρισό, τα

142
πράγματα θα ήταν πολύ πιο φιλικά .. .
Ο Κο ρεντέν σταμάτη σε:
-Να πάρει ο διάολος, είπε . Τις προάλες νόμιζα πως
τα είχες καταλά βει όλα.
Ο Μπρισό έξυσε το κεφάλι του.
- Όχι, ομολόγη σε .
Ο Κορεντέν σταμάτη σε πάλι κ ι ακούμπησε τ ο δάχτυ­
λό του στη μύτη του.
-Ωστόσο είναι εύκολο , Μεμέ . Ο Παβάρ κι ο Σαμσόν
τα 'χαν κάνει πλακάκια. Δεν έχω ακόμα αποδείξεις,
αλλά στοιχη ματίζω πως δεν κάνω λάθος.
Ο Μπρισό πρασίνισε κι ύστερα κοκκίνισε.
- Ώστε αυτό ήταν ! φώναξε.
Ο Κορεντέν του τράβηξε ελαφρά το μουστάκι.
-Φυσικά, Μεμέ, είπε στο ργικά.
Έκανε τρία βήματα και σταμάτη σε:
-Αν δεν κάνω λάθος βέβαια διό ρθωσε με μετριοφρο­
σύνη .

143
 ΚΕΦΑΛΑΙΟ χν

Το δελτίο ειδήσεων των 5 εκείνη την Παρασκε υή 9

Ι ανο υαρίο υ, στο ραδιόφωνο το υ α υτοκινήτο υ το υ Κορε ­
ντέν ανάγγε ι λε διαδοχικά δ υο ενδιαφέρουσες ειδήσεις.
Η πρώτη ήταν μια δήλωση το υ Ρενέ-Ζαν Παβάρ:
« Από ψε, θα αποκαλύ ψω όλα τα τεχν ά σματα το υ αντιπά­
λο υ μο υ, για να προσπαθήσει να μο υ κλείσει τον
δρόμο».
Η δεύτερη είδη ση έφτασε στο τέλος το υ δελτίου :
« Ο Ζα ν Σαμσό ν δήλωσε μόλις τώρα πως, παρά τις
φήμες πο υ κ υκλοφορούν εδώ και μερικές ώρες, θα
παρευρεθεί από ψε στο ραντεβού με τον αντίπαλό το υ
στην τη λεόραση για να κάνει τη ν αλήθεια και τη
δικαιοσύνη να θριαμβεύσουν . . . »
-Α υτό υπόσχεται πολλά, μο υρμούρισε ο Κορεντέν
γυρίζοντας το κουμπί το υ ραδιοφώ \,ο υ και δείχνοντας
με το χέρι το υ καπνοπωλείο δεξιά στο στα υροδρόμι.
-Σταμάτα εκεί κάτω, σε παρακαλώ, είπε στον Ταρ­
ντέ. Έχω να κάνω ένα τη λεφώνη μα.
Ο άλλος φρενάρισε και πάρκαρε.

***

-Εμπρός, Μεμέ ; Εδώ Μπορίς . Λοιπόν, τι έγινε με

τον Πιαρότι; Το ν βρήκες;

144
 .. . Θαυμάσια. Πή γαινέ τον γρήγο ρα στην οδό ντε
λα Πομπ 125. Θα ξαναβρεθουμε εκεί αμέσως . . . 'Αλλη
μια ερώτηση: τι σου είπαν στο μεσιτικό γραφείο;
Δέκα δευτερόλεπτα α ργότερα ένα χαμόγελο διαγρα­
φόταν στα μάγουλα του Κορεντέν.
-Θαυμάσια, Μεμέ ! φώναξε , καταλαβαίνεις τι μου
λες; Ο Παβά ρ κι ο Σαμσόν νοίκιασαν τα εκλογικά τους
κέντρα από το ίδιο γ ραφείο; Θάλεγε κανείς πως αυτοί
οι δυο τα ' χουν πολύ καλά μεταξύ τους ! Κρύ βει μεγάλη
β ρωμιά αυτή η πολιτική , δεν συμφωνείς;

-Εντάξει, έχεις δίκιο, μπο ρεί να βιάζομαι, αλλά ό λα

ταιριάζουν απόλυτα. Μου είπες πως ο τύπος που ή ρθε
να νοικιάσει ή ταν νέος, φαλακρός με γυαλιά κι ένα
μεγάλο δαχτυλίδι στο χέρι;

-Εντάξει κι αυτό ταιριάζει. Έρχομαι.

Έκλεισε το τηλέφωνο με τόσο δύναμη που λίγο
έλειψε να το σπάσει. Ένιωθε έτοιμος και ικανός για τα
πάντα. Ο άνθρωποκυνυγός που κρυ βόταν μέσα στον
Κο ρεντέν είχε μυριστεί πως το θή ραμα ή ταν πολύ
κοντά.

* * *

Ο Μαρσέλ Πιαρότι πηγαινοερχόταν σιωπη λά στο

άδειο διαμέ ρισμα του τ ρίτου ορόφου στη οδό ντε λα
Πομπ 125.
-Μου τη ν έφεραν, παρατή ρησε σκυθρωπά.
Ο Κορεντέν χαμογέλασε.
-Επιτέλους αρχίζεις να μπαίνεις κι εσύ στο νόη μα,
Ο Πιαρότι τον κοίταξε .
-Νομίζω πως ναι, κύ ριε επιθεωρητά. Είμαι ένα απλό
πιόνι σε μια τεράστια εκλογική κομπίνα . . .
Έσφιξε τις γροθιές του .
-Τι λογαριάζετε να κάνετε τώρα;

145
 Ο Κορεντέν τον έπιασε από το μανίκι .
-Να κάνω μια άλλη μικρή εξακρί βωση μαζί σου .
Έλα!
Στη ν είσοδο της πολυκατοικίας πλη σίασε το θυρωρό ,
που τον παρακολουθούσε πίσω από το τζάμι του.
-Περιττό να σου πω ότι δε θα πρέπει ν' ανοίξεις το
στόμα σου, έτσι; είπε ο Κορεντέν ανοίγοντας με μια
σπρωξιά την πό ρτα του θυ ρωρείου . Κράτα το κλειστό
γιατί θα σε κλείσω μέσα.
-Μη φο βάστε, τραύλισε ο θυρωρός,δεν είμαι τρε­
λός. Θα κρατή σω το στόμα μου κλειστό .
-Για το δικό σου καλό, μούγκρισε ο Κορεντέν
β ροντώντας την πόρτα.
Έσπρωξε τον Μαρσέλ Πιαρότι προς το Ρε ν ό 16.
-Μπες είπε.
Ο Ταρνέ έβαλε μπρος.
-Που πάμε αυτή τη φορά, αρχηγέ;
-Στις Βε ρσαλίες, μικρέ. Και γρήγορα.
Ο Μπρισό, που κρατούσε την πόρτα του αυτοκινή του
ανοιχτή για να μπει ο Κορεντέν, εκνευ ρίστη κε:
-Κάνε γρήγο ρα, Μπορίς! Θα παγώσουμε.
Ο Κορεντέ ν έσπρωξε απαλά την πό ρτα, χωρίς να
μπει μέσα.
-Θα πάτε μόνοι. Δεν μπορώ να έ ρθω μαζί σας. Έχω
άλλη δουλειά να κάνω.
-Τι; ρώτησε ο Μπρισό με γουρλωμένα μάτια.
-Πρέπει να επισκεφτώ μια κυρία.
Μέσα στο Ρενώ 16 που έτρεχε προς τον περεφερεια­
κό, ο Πιαρότι κοίταξε ελαφρά ανή συχος τον Μπρισό :
-Εμείς που πάμε;
-Να εξακριβώσουμε αν κάποια ιστορία στέκει η
όχι, είπε με μυστη ριώδες ύφος ο Μπρισό.

***

Ο Κορεντέν ήταν τυχερός: το πρώτο ταξί που πέρα-

1 46
σε, ή ταν ελεύθερο.
-Στη ν κλινική Αρμαγιέ, στο Νε ϊ γύ, είπε καθώς
χωνόταν μέσα.

***

Η Ζυλιέ ν Παβάρ με κύκλους γύρω από τα μάτια και

σκαμμένα μάγουλα , γύ ρισε αλλού το κεφάλι της.
-Γιατί επιμένεις; Ξέ ρεις καλά πως δε θέλω να σου
πω το όνομα. Σου το ξεκαθάρισα αυτό .
- Άκουσε, είπε υπομο νετικά ο Μπορίς, έχει τερά-
στια ση μασία. Πρέπει να το μάθω.
Η Ζυλιέ ν τον κοίταξε.
-Αν το κάνω, δε θα έχω πια καμιά φίλη .
Ο Κορεντέν τινάχτη κε.
-Δεν κατάλαβες! Δεν πρόκειται να ενοχλή σω τη
φίλη . σου. Σου τ' ορκίζομαι.
Εσκυψε προς το μέ ρος της και π ρόσθεσε :
-Πρέπει να βοηθή σουμε τον άντρα σου. Εί ναι σε
πολύ άσχημη θέση .
Τα μάτια τ η ς Ζυλιέν θόλωσαν.
-Εμένα το λες; Εξαιτίας μου. . .
Τα δάκρυα κύλη σαν στα μάγουλά της .
-Αν . . . τραύλισε , αν ή ξερες πόσο μετανοιώνω που
απότυχα. Τουλάχιστον δε ν θα χρειαζόταν πια να τα
σκέφτομαι όλα αυτά.
Ο Μπορίς Κορεντέν τη ς ίσιωσε απαλά μια τούφα στο
μέτωπο.
-Αν απαντή σεις στην ερώτησή μου, σου υπόσχομαι
πως όλα θα κανονιστούν.
Η νέα γυναίκα χαμογέλασε δειλά.
-Δε μου λες ψέματα;
Μελετούσε το βλέμμα του συγκινημένη ως τα κατά­
βαθα απ' αυτό που έβλεπε : μια πραγματι κ ή , ειλικρινή
φιλία. Μια πραγματική διάθεση να τη βοηθή σει. Πάνω
απ' το κεφάλι της τα μαύ ρα μάτια του παράξενου

147
επιθεωρητή με την αθλη τική σιλουέτα, που της μιλού­
σε σαν πατέρας, ξεχεί λιζαν από ηρεμία και καλοσύνη .
-Οχι, είπε τελικά . Δε μου λες ψέματα. Το βλέπω . . .
Έκλεισε τ α μάτια της .
-Η Ζισλαίν ντε Σαμπούρ, είπε πολύ γρήγορα.
Ο Κορεντέν προσπάθη σε να κρύψει τη ν έκπληξή
του.
-Της αρωματοποιίας .
-Ναι.
Τα μάτια του Κορεντέν γέμισαν ξανά με καλοσύνη .
-Ευχαριστώ, μόλις έσωσες τον άντρα σου.
Η Ζυλιέν Παβά ρ στηρίχτηκε σαστιμένη στους αγκ ώ­
νες τη ς .
-Εξήγησέ μου, είπε μ' ένα δειλό χαμόγελο. Μου το
χρωστάς .
Ο Μπορίς κούνη σε αργά το κεφάλι του.
-Είναι αλήθεια, είπε. Με συγχωρείς . Η Ζισλαίν ντε
Σαμπούρ παίζει κάποιο ρόλο σ' όλα αυτά. Είμαι
σίγουρος, αλλά δυστυχώς δεν έχω ακόμα την απόδει­
ξη . . .
Ενα πέπλο θλίψης απλώθη κε στα μάτια της Ζυλιέν
Παβάρ.
-Ω, δε χρειάζεται να μου μιλάς με μισόλογα είπε μέ
πόνο . Η Ζισλαίν μού γνώρισε τον άντρα μου.
Ο Κορεντέν στάθη κε στο κατώφλι,ανίκανος να κρύ­
ψει την έκπληξή του.
Η Ζυλιέν Παβάρ έσπευσε να τον βοηθή σει,απαντώ­
ντας από μόνη της στην ερώτηση που δεν τολμούσε να
της κάνει .
-Ναι, σωστά μάντεψες συνέχισε μ' ένα προσποιητό
χαμόγελο. Ηταν ερωμένη του.
Σταμάτη σε και κούνησε διφορούμενα το χέρι τη ς .
-Δεν ξέρω φυσικά α ν είναι ακόμα. Μπορεί. . .
Ξανάπεσε στο μαξιλάρι της.
-Η ζωή είναι τόσο περίπλοκη ... μουρμούρισε με τα
μάτια της στο κενό .

1 48
 - Ύ στερα ξανάστρεψε την προσοχή της στον Κορε­
ντέν.
-Αντίο , Μπορίς , και καλή τύχη . Οταν κανονιστούν
όλα , ειδοποίησ έ με και χαμη λώνοντας τα μάτια της
πρόσθεσε :
-Χρειάζομαι έ να μεγάλο αδελφό .

***

Στο διάδρομο ο Κορεντέν έπεσε πάνω στη νοσοκόμα

που ερχόταν σέ ρνοντας το καροτσάκι με τα φά ρμακα .
Του χαμογέλασε με το ύφος της κοπέλας που δεν έχει
τίποτε άλλο στο μυαλό τη ς, εκτός απ' τή ν αντρική
επαφή.
Ο Κο ρεντέν σταμάτησε πλάι της και την κοίταξε με
λαχτά ρα.
-Καλη σπ έρα, είπε εκείνη πεταρίζοντας τα βλέφαρά
της .
Η πρόκληση ή ταν τόσο φανερή , που ο Κορεντέν
έ κρινε π εριτό να σταθεί στα προκαταρκτικά. Άλλωστε
ή ταν πολύ βιαστικός.
Ά πλωσε το χέρι του και άνοιξε το πρώτο κουμπί της
μ π λούζας της .
Η νοσοκόμα γέ λασε πνιχτά. Το χ έ ρι του Κορεντέν
γ λίστρησε στο άνοιγμα.
-Το περίμενα, είπε χαϊδεύοντας το γυμνό σφιχτό
σ τή θος . Δεν φο ράς σουτι έ ν ;
-Ποτ έ , μουρμού ρισε η κοπέλα με το στόμα της
μ ισάνοιχτο.
Ο Κο ρεντέν τράβηξε το χ έ ρι του με μισή καρδιά .
Οι μακριές φτιασιδωμ έ νες βλεφαρίδες πετάρισαν ξα-
νά.
-Μου αρ έ σει , ε ίπε σοβαρά η κοπ έ λα.
Ο Κορεντέν αναστ έ ναξε .
-Είσαι υπη ρεσία αύ ριο τ ο βράδυ; Είναι Σάβ βατο ,
δ εν είν' έ τσι;

1 49
 Η κοπέλα ξανακούμπη σε τα χέ ρια της στο καροτσά­
κι, χωρίς να ξανακουμπώσει τη μπλούζα της.
-Πού θα βρεθούμε; Και τι ώ ρα ; ρώ τη σε με το πιο
φυσικό ύφος του κόσμου.

* * *

Όταν ο Μπο ρίς Κορεντέν ό ρμη σε στο γραφεί ο του

Τσάρλι Μπαντολίνι , μια ώ ρα αργότερα, δυο επιθεωρη ­
τές τ η ς υπη ρεσίας τοποθετούσαν μια έγχρωμη τηλεό­
ραση απέναντι στον αρχηγό δίπλα στο χρηματοκιβώ­
τιο.
-Επιτέλο υ ς , ή ρθες ! μουρμού ρισε ο Μπαντολίνι ,
χλομός και φανε ρά εκνευ ρισμένος.
-Με συγχωρείτε, αρχηγέ, είχα πολλά τρεχάματα.
Χ ώθη κε λαχανιασμένος σε μια πολυθρόνα δίπλα
στον Ντυμόν.
-Αρχηγέ, συνέχισε, έχω να σας δώσω δυο ση μαντι­
κές πλη ροφορίες.
Ο Μπαντολίνι , έσβησε νευρικά το τσιγάρο του στο
τασάκι του , πε ρ ίμενε να φύγουν οι δυο επιθεωρητές και
είπε:
-Λέγε γ ρή γορα.
-Π ρώτον, είπε ο Κορεντέν μ' ένα ελαφρό χαμόγελο,
ο Μαρσέλ Πιαρότι αναγνώ ρισε κατηγορη ματικά, μπρο­
στά στο εκλογικό κέντρο του Παβά ρ στις Βερσαλίες,
τον ψευτοπαπά που του έδωσε το δεύτερο μέρος από τα
χρή ματά του στον ' Αγιο Νικόλαο .
Είναι ο Φιλίπ Μπαινβίλ, ο ιδιαίτερος γραμματέας
του Παβάρ. Αυτό θα σας το επιβεβαιώσει ο ίδι ο ς ο
Πιαρότι σε λίγο . Ο Μπρισό κι ο Ταρντέ τον φέ ρνουν
εδώ.
Έκανε μια παύση και συνέχισε.
-Τελοσπάντων, μπορεί να υπερβάλλω όταν λέω πως
τον αναγνώρισε κατηγορη ματικά .
Αυτό που αναγνώρισε είναι το δαχτυλίδι. Ένα μεγά-

150
λο χρυσό δαχτυλίδι με χαραγμένα τα αρχιιcά « Φ» ιcαι
« M». Aιcριβώς το ίδιο με του ψευτοπαπά . . . ιcι επιπλέον ο
γραμματέας του Παβάρ είναι φαλαιcρός όπως ο ψευτο­
παπάς.
Αν ο Πιαρότι δεν τον αναγνώρισε πραγματιιcά, είναι
γιατί η ειcιcλησία ήταν πολύ σιcoτεινή ιcαι είδε μόνο τη
σιλουέτα του « παπά» από μαιcριά. Αλλά η σιλουέτα
ήταν φαλαιcρή . Ε, λοιπόν ιcι ο Μπλαινβίλ είναι φαλα­
ιφός.
Ο Μπαντ ο λίνι έμεινε με το στόμα ανοιχτό . Ο Ντυμόν
ΙCOΙCKί νισε.
-Αδύνατο , τραύλισε ο αργηγός του τμή ματος Ηθών.
Τότε . .
.

Ο Κορεντέν τον σταμάτησε με μια ιcίνηση , ενώ μια

αστραπή περνούσε από τα μάτια του .
-Συγγνώμη αρχηγέ, σας ζητάω ν α δώσετε προσοχή
για ένα δευτερόλεπτο αιcόμα. Υπά ρχει μια νέα γυναίιcα
που ονομάζεται Ζισλαίν ντε Σαμπούρ. Ηταν η συνένο­
χος της Ζυλιέ ν Παβάρ στην έ ΙCτρωση πριν από δέκα
χρό νια. Είμαι βέβαιος πως η Ζισλαίν ντε Σαμπούρ είναι
ερωμένη του Ρενέ -Ζαν Παβά ρ.
Ο Μπαντολίνι έσΙCυψε προς το μέ ρος του Μπορίς.
-Πως το ξέρεις, Κο ρεντέν;
Eιcείνoς χαμογέλασε με ψε ύτιιcη μετριοφροσύνη .
-Το θράσος αμείβεται πάντα, αρχηγέ. Τηλεφώνη σα
στο σπίτι της Ζισλαίν ντε Σαμπούρ. Μια πιθανότητα
στις δύο να έλειπε . Ελειπε. Αυτό ή θελα.
Είπα στην καμαριέ ρα πως ή μουνα μέλος της γραμμα­
τε ί ας του Παβά ρ ιcαι είχα να διαβιβάσω ένα μήνυμα
στην ιcυρία της ειc μέ ρους του Παβά ρ.
Ένα ιδιωτικό μή νυμα. Πολύ ανόη το : ή μουν δήθεν
επιφορτισμένος να της αναγγείλω πως ο Παβά ρ δεν θα
ερχόταν να ιcoιμηθεί ειcεί απόψε, όπως είχαν κανονίσει
ιcαι ζητούσε συγγνώμη. Υπή ρχαν δύο πιθανότητες : η
ιcαμαριέρα θα με περνούσε, τρελό ιcαι θα μου έΙCλεινε το
τη λέφωνο στα μούτρα ή θα ση μείωνε την παραγγελία

15 1
χωρίς δυσκολία. Έγινε το δεύτερο . . .
Έσφιξε τα σαγόνια του. .
-Η Ζυλιέν Πα βάρ βρίσκεται στην κλινική αυτή τη
στιγμή, μη ν το ξεχνάτε . Ο Παβά ρ μπορεί να ξενοκοιμά­
ται ή συχος.
Ο Ντυμόν ξεκούμπωσε τον γιακά του .
-Μπράβο, Κο ρεντέν, είπε και π ρόσθεσε αναστενά­
ζοντας: Αλλά πού μας βγάζουν όλα αυτά;
Πριν ο Κορεντέν προλάβει ν' απαντή σει, χτύπησε το
εσωτε ρικό τη λέφωνο.
Ο Μπρισό ήταν εκεί, μαζί με τον Πιαρότι, και
περίμενε διαταγές.
-Να έ ρθουν αμέσως στο γραφείο μου ! φώναξε ο
Μπαντολίνι.

***

Ο Μαρσέλ Πιαρότι επανέλαβε στον αρχηγό του

Τμή ματος Ηθών, όσα είχε δει στις Βερσαλίες και
πλησίασε τον Κο ρεντέν.
-Επιθεωρητά, είπε σχεδόν δειλά , υπάρχει κάτι που
με βασανίζει εδώ και μερικές μέ ρες.
Δίστασε.
-Πως μπορείτε να είσαστε σίγουρος πως εγώ έκλε­
ψα το φάκελο ; Δεν έχετε καμία απόδειξη . . .
Ο Κο ρεντέν κούνησε τ ο κεφάλι του διασκεδάζοντας.
- Έχω μια μαρτυρία, από ένα άτομο που σε είδε να
έ ρχεσαι από το γραφείο.
Ο Πιαρότι τινάχτη κε.
-Ποιο ή ταν αυτό το άτομο ;
-Μια κοπέλα, είπε ο Κο ρεντέν. Μια όμορφη, μελα-
χροινή και παχουλή πό ρνη .
Η εικόνα της πό ρνης που είχε συναντή σει βγαίνο­
ντας από το γραφείο του Μπαντολί νι, τη νύχτα της
παραμονής της Π ρωτοχρονιάς, πέ ρασε σαν αστραπή
από το μυαλό του Πιαρότι.

152
 Η κοπέλα εκείνη ς τη ς νύχτας ή ταν ψη λή και ξαν-
θιά . . .
-Αυτό είναι πολύ παράξενο, μουρμού ρισε.
-Ποιο είναι παράξενο; ρώτη σε ή συχα ο Κορεντέν.
-Η αλήθεια είναι ότι με είδε μια κοπέλα, συνέχισε ο
Πιαρότι σκεφτικός αλλά ήταν ψηλή και ξανθιά. Η
άλλη . . . χμ, ξέρω ποια είναι. Ήταν κι εκείνη εκεί, αλλά
χαριεντιζόνταν σ' έ να γραφείο μ' έναν απ' τους νεα­
ρούς συναδέλφους σας, κύριε επιθεωρητά.
Ο Κορεντέν τον κοίταξε σαν να τον έβλεπε για
πρώτη φο ρά.
-Το π ράγμα γίνεται όλο και πιο ενδιαφέ ρον, μουρ­
μούρισε .
Έριξε μια ματιά στο ρολόι του και συνέχισε:
-Η ώ ρα κοντεύει 7. Σύμφωνα με τα λόγια του
Παβάρ, η προθεσμία που του ό ρισαν οι εκβιαστές για
ν' αποσύ ρει την υποψηφιότη τά του, λή γει στις 8.
Έτσι δεν είναι;
-Ναι, είπε ο Ντυμόν. Μισή ώ ρα πριν από την
αναμέτρηση .
-Τότε δεν μένει και πολύς χρόνος να κινη θούμε,
είπε ο Μπορίς.

153
 ΚΕΦΑΛΑΙΟ χνι

Η πό ρνη τ ί ναξε πίσω τη ν με �χρινή τούφα που της

έ.κρυβε το δεξί μάτι και έγειρε στο παράθυρο του
αυτοκινήτου, προτείνοντας το τολμηρό ντεκολτέ της
στον Μπρισό .
-Θα μπεις αγό ρι ; ρώτησε.
Την ί δια στιγμή μαρμάρωσε . Είχε αναγνωρίσει τον
αστυνομικό. Ήταν κι εκείνος στο Καιντέζ Ορφέβρ
στην επιδρομή της παραμονής της Πρωτοχρονιάς .
Και η αστ υνομία σημειώνει πάντα τον χώρο π ο υ
κάνουν πιάτσα οι κοπέλες όταν τις συλλαμβάνει.
-Τι θέλεις; ρώτησε με ξεψυχισμένη φωνή . Δε φα­
ντάζομαι να με ξαναπιάσετε.
Ο Μπρισό ανέβασε νευρικά τα γυαλιά του στη μύτη
του. Ήταν πολύ ταραγμένος γιατί θα ' κανε κάτι π ο υ γι'
αυτόν ήταν φο βερό .
-Μην ανη συχείς, είπε βαραίνοντας τη φωνή του. Θα
' ρθω μαζί σου.
Η κοπέλα σή κωσε μοιρολατρικά τους ώμους της και
ξεκ ί νη σε για το ξε νοδοχε ί ο. Ο Μπρισό την ακολούθη­
σε με τη ν καρδιά του να χτυπάει σαν ταμπού ρλο.
Ο Αιμέ Μπρισό εξέτασε τον άθλιο διάκοσμο, το
τρύ πιο πλαστικό δάπεδο που άφη νε να φα ί νονται εδώ κι
εκεί τα σανίδια του πατ ώματος, τον μπιντέ και το
νιπτήρα με το σαπουνάκι και τη ν πετσέτα. Σε μια

1 54
γωνιά , το κρεβάτι με τα σιδε ρένια κάγκελα, το γκριζω­
πό του σκέπασμα και στο μέ ρος των ποδιών, το
κηρόπανο, για τα παπούτσια των πελατών.
Η κοπέλα είχε γδυθεί κιόλας και κουνούσε τους
γοφούς της, με το πρόσωπό της γυρισμένο προς το
μέ ρος του , το στόμα της μισάνοιχτο και τη γλώσσα
βγαλμένη . Ήταν απίστευτα προκλητική με τις ψηλές
της μπότες από μαύ ρο βερνικωμένο πλαστικό που της
έσφΙΥΥαν τους μηρούς είκοσι εκατοστά πάνω από το
γόνατο .
α Μπρισό ρίγησε, ανίκανος να ξεκολή σει το βλέμμα
του απ' τα μεγάλα στή θη με τις μεγάλες και σκού ρες
ρόγες που ταλαντεύονταν μπροστά του ,την κοιλιά που
κυμάτιζε και το μαύ ρο τ ρίγωνο στη βάση της .
-Θα ρθεις; γουργού ρισε η κοπέλα απλώνοντας το
•

χέρι.
α Μπρισό οπισθοχώρησε .
- Όχι, είπε σιγανά . Με παρεξήγησες.
Η πό ρνη αναπήδησε.
-Τι ; έκανε έξω φρενών σκεπάζοντας με τα χέρια της
την κοιλιά της και το στή θος της.
α Μπρισό χαμογέλασε δειλά.
-Ντύσου, σε παρακαλώ , είπε . Ή ρθα μόνο να σου
κάνω με ρικές ερωτή σεις .
Η κοπέλα κόντεψε να πνιγεί :
- Άει στο διάολο ! είπε σφυριχτά και σωριάστη κε
σε μια πολυθρόνα από ξεθω ριασμένο πλαστιιcό .
Δεν είχε σκεπάσει τη γύμνια της και τα μάτια του
Μπρισό κόντεψαν να βγουν από τις κόγχες τους .
-Τι τρέχει πάλι; αναστέναξε σταυρώνοντας τα πόδια
της.
α Μπρισό προσπάθησε ν' αποσπάσει την προσοχή
του από το καινού ργιο θέαμα που του προσφερόταν.
-Θέλω μια απλή πληροφο ρία, είπε β ραχνά.
Στερέωσε τα γυαλιά του στη μύτη του και πρόσθεσε.
-Πρόκειται για την επιδρομή της παραμονή ς της

155
Π ρωτοχρονιάς.
Η κοπέλα σφίχτηκε, κι έσμιξε αργά τα γόνατά της.
-Σ' ακούω, είπε ριγώντας.
Ο Μπρισό σκέφτη κε πως για να συνεχίσει θα έπρεπε
να τη βάλει να ντυθεί. Της το είπε , κι εκείνη υπάκουσε
χω ρίς δυσκολία.
-Ποιος σε πλή ρωνε για να τα πεις αυτά για τον
« Νε ραϊδοδάχτυλο » ; ρώτη σε γλυκά.
Η κοπέλα έμεινε σιωπη λή .
- Ένας νεαρός, φαλακρός, με χοντρά γυαλιά κι ένα
δαχτυλίδι στο αριστε ρό χέρι; � πέμεινε ο Μπρισό .
Γού ρλωσε τα μάτια της .
-Πώς τ ο ξέρεις;
Ο Μπρισό αναστέναξε :
-Καθένας στη δουλειά του, είπε .
Ντυμένη , η κοπέλα είχε ζαρώσει στην πολυθρόνα
της .
-Πόσα πή ρες; συνέχισε ο Μπρισό .
-2.000, ομολόγη σε εκείνη κατε βάζοντας τα μάτια.
Ο Μπρισό κούνη σε το κεφάλι του.
-Είσαι τρελλή ; Ξέ ρεις πως μια ψεύτικη μαρτυρία
στοιχίζει πολύ περισσότε ρο μπροστά στη δικαιοσύνη ;
Η πό ρνη ση κώθη κε χαμογελώντας κ ι άρχισε να
γυμνώνει το στή θος της.
-Τι προτιμάς ; ψιθύ ρισε .
Είχε ξαναγδυθεί το ίδιο γρήγορα όπως όταν είχαν
πρωτομπεί στο δωμάτιο και τώρα γονατισμένη, με τα
χέ ρια σταυρωμένα πίσω από το κεφάλι της , τα πόδια
ανοιχτά και το στή θος προτεταμένο , άρχισε να ταλα­
ντεύεται ανασαίνοντας βαριά.
-Για σένα είναι δωρεάν, συνέχισε. ' Ο,τι θέλεις.
Όλα. Μ' ακούς ;
Ο Μπρισό έκλεισε σφιχτά τα μάτια του. Δυο έμπειρα
χέ ρια τον πλη σίασαν χαϊδεύοντάς τον ακριβώς στο
κατάλλη λο σημείο .
Τραβήχτηκε πίσω και χτύ πη σε στον τοίχο, βασανι-

1 56
σμένος από μια φοβερή επιθυμία να εγκαταλειφθεί στα
χέ ρια της. Ξαφνικά η εικόνα τη ς Ζανέτ, της γυναίκας
του, και των διδύμων τους πέ ρασε από τα θολωμένα
τζάμια των γυαλιών του,και τον έ κανε να τραβηχτεί στο
πλάι μ' ένα βραχνό βογγη τό .
-Απόπειρα δωροδοκίας κρατικού υπαλλή λου ! φώνα­
ξε για να δώσει θά ρρος στον εαυτό του. Μόνο αυτό
έλειπε !
Η κοπέλα αφέθη κε να ξαναπέσει στις φτέ ρνες της με
τα χέ ρια ανοιχτά.
-Στο διάολο, είπε. Πέσαμε σε σκλη ρό καρυδι !
Ο Μπρισό ήταν κιόλας στο κεφαλόσκαλο, κατακόκ­
κινος σαν κα ραβίδα.
-Για το καλό σου, αύ ριο να β ρίσκεσαι στο Τμή μα
Ηθών, στις δέκα ακριβώς, φώναξε ο Μπρισό .
Έσφιξε τα σαγόνια του και πρόσθεσε:
-Αλλιώς θα σε κλείσω μέσα . Σου τ' ορκίζομαι.
Κατέβηκε τις σκάλες σαν να β ρισκόταν σ' εφιάλτη .

* * *

Ο επιθεωρητής Ντυμόν ακούμπη σε φιλικά το χέ ρι

του στον ώμο του Μπρισό :
-Σύνελθε, φίλε μου, είπε χαμογελώντας . Τι τρέχει ;
Ο Μπρισό μαζεύτη κε, ανί κανος να ομολογή σει τη
μυστική του συγκίνη ση .
- Ένα ποτό; συνέχισε ο Ντυμόν.
Ο Μπ ρισό αναπήδησε και τότε μόνο πρόσεξε μια
εκπλη κτική λεπτομέ ρεια, που ποτέ δεν είχε ξαναδε ί στα
δεκατρ ία χρόνια της υπη ρεσίας του στο Τμή μα Ηθών:
Πάνω στο γραφείο του Τσάρλι Μπαντολίνι η ταν
ακουμπισμένος ένας δίσκος με όμορφα κολωνάτα ποτή­
ρια .
Στο δίσκο, υπήρχε ακόμα μια καράφα με νερό, ένα
δοχείο με παγάκια κι ένα μπουκάλι με ανιζέτ, το ούζο
των Γάλλων.

157
 Ο Κο ρεντέν συγκράτη σε ένα χαμόγελο.
-Μπορείς να δοκιμάσεις, Μεμέ , απόψε είναι γιορ­
τή . . .
-Μάλιστα γκρίνιαξε ο Μπαντολίνι καθώς άπλωσε
το χέρι του προς τα τσιγά ρα του . Γιορτή . . . Μάλιστα . . .
Κούνη σε μοιρολατρικά το χέ ρι του και τρία η
τέσσερα τσιγάρα ξέφυγαν από το πακέτο και πέταξαν
στον αέ ρα .
-Πιές, Μπρισό , συνέχισε η μπάσα φωνή του αρχη­
γού του Ηθών. Είναι διαταγή .
Ο Ντυμόν σε ρ β ί ρησε.
Απ' την έγχρωμη τη λεό ραση , ακούγονταν οι απαλές
φωνές ενός παιδικού προγράμματος . .
-Ευχαριστώ για την πλη ροφο ρία , Μπρισό , είπε ο
Μπαντολίνι σηκώνοντας το ποτή ρι του.
Κοίταξε γύ ρω του κι εξακολούθη σε:
- Όλα στέκουν . . . Αλλά τι μπορούμε να κάνουμε ; Ο
Παβ ά ρ μας έχει στο χέρι.
Δεν έχουμε καμμιά αδιάσειστη απόδειξη . Τίποτα. . .
Χτύπη σε μανιασμένα τ ο τραπέζι.
-Στο σημείο που βρίσκεται, είναι ικανός για όλα.
Κοίταξε με πόνο την οθόνη , της τη λεό ρασης και
συνέχισε:
-Καταλαβαίνετε; Σε λίγο , εκεί ο υποψή φιος Ρενέ­
Ζαν Παβάρ μπορεί να παίξει το νούμερο το υ ανθρώπου
που πλη γώνεται η προσωπική του τιμή και που θα
εμφανιστεί σαν θύμα μιας φριχτής μη χανογραφίας
μπροστά σ' ολόκλη ρη τη Γαλλία.
Και μπροσ τά στον αντίπαλό του, τον Ζαν Σαμσόν,
για τον οποίο θα πει ασφαλώς, πάλι μπροστά σ'
ολόκλη ρη τη Γαλλία , πως εκείνος είναι το κάθαρμα
που σκαλίζει τη βρωμιά του παρελθόντος . . .
Γύ ρισε αργά στον Μπρισό .
-Εσύ είσαι ο π ι ο έξυπνος που τ ο μάντεψες πρώτος ,
αναστέναξε . Τι μεγαλοφυία μέσα στη βρωμιά ! . .
Ά δειασε τ ο ποτή ρι του και συμπλή ρωσε:

158
 -Η πολιτική μου φέ ρνει αη δία.
Ο Κο ρεντέν ξερόβηξε.
-Αρχηγέ , είπε , εδώ και μερικές ώρες ένα ε ρώτημα
με βασανίζει.
-Σ' ακούω, φίλε μου. Είμαστε εδώ για να βοηθάμε ο
ένας τον άnο.
-Κι αν ο Παβάρ δεν έχει καμιά σχέση με την
κομπίνα; είπε σιγανά.
Ο Μπαντολίνι κόντεψε να φτύσει το τσιγάρο του
μέσα στο ποτή ρι του.
- Άκουσε, Κορεντέν, δεν ή ρθαμε εδώ για ν' α­
στειευτούμε .
-Δεν αστειεύομαι, κύ ριε διευθυντα, απάντησε ο
Κορεντέν, όλο και πιο ή ρεμος.
Σταμάτησε για ένα δευτερόλεπτο και συνέχισε:
-Το κόλπο είναι τόσο τεράστιο που δεν μπορώ να
πιστέψω πως ένας έξυπνος άνθρωπος, ό πως είναι ολο­
φάνερα ο Ρενέ - Ζαν Παβάρ, θα ριψοκινδύνευε μια
τέτοια μη χανο ρ ραφία.
Ο Μπαντολίνι τον κοίταξε εξεταστικά.
-Η άλλη υπόθεσή σου ;
Ο Κο ρεντέν ξεκούμπωσε με μια νευ ρική κίνη ση τον
γιακά του .
- Ίσως τ ο περιβάλλον του. Κάποιος από τ ο περι­
βάλλον του. Χωρίς να το ξέρει ο ίδιος.
Κά ρφωσε τα μάτια του στο κενό και πρόσθεσε:
- Έχω ξαναδεί μια τέτοια πε ρίπτωση . Ο υπερβολι­
κός ζή λος ενός υφισταμένου. Είναι κάτι φυσικό . . .
Ο Μπαντολίνι άφη σε σιωπη λός τ ο ποτή ρι του .
-Μπορεί Κο ρεντέν, είπε απογοη τευμένος. Όλα εί­
ναι δυνατά. Σ' αυτή την περίπτωση όμως, θα πρέπει
αναγκαστικά να τον προδώσε η ε ρωμένη του, η Ζ ισλαίν
ντε Σαμπού ρ , για να τον εξυπη ρετή σει .
Έλα στη θέση της. Είναι πολύ επικίνδυνο για
κείνην. Ο καλύτερος τρόπος για να χάσει τη θέση της
ανεπίση μης ερωμένης.

1 59
 Κούνη σε το δάχτυλό του κι εξακολούθη σε:
-Ωστόσο , το κόλπο αποκαλύπτεται αυτόματα τη
στιγμή που ο Παβά ρ παίρνει το γράμμα των εκβιαστών.
Δη λαδή αποκαλύπτεται για τον Παβά ρ, που καταλα βαί­
νει τα πάντα το επόμενο δευτερόλεπτο . . .
-Και τους αφή νε ι ν α συνεχίσουν , τον διέκοψε ο
Κο ρεντέν, γιατί καταλαβαίνει αμέσως τι όφελος μπο ρεί
να έχει.
Ο Μπαντολίνι κουνή θηκε στην πολυθρόνα του τόσο
απότομα που τα ελατή ριά της έτριξαν.
-Απίθανο, φίλε μου ! Όμως αυτός ο γραμματέας, ο
Μπλαινβίλ, πού θα μπο ρούσε να βρει όλα αυτά τα
εκατομμύ ρια;
Ο Κο ρεντέν μισόκλεισε ή ρεμα τα μάτια του:
-Το σκέφτη κες, αρχηγέ . Όλες οι προεκλογικές
εκστρατείες έχουν άδη λους πό ρους. Ας υποθέσουμε
πως ο Μπλαινβίλ έχει αναλάβει τους λογαριασμούς του
Παβά ρ και διαχειρίζεται μεγάλα ποσά. Το έχουμε
ξαναδεί. Επομένως είναι πολύ εύκολο, για ένα οργανω­
μένο μυαλό σαν του Μπλαινβίλ. να παραποιήσει τους
λογαριασμούς.
Ο Κορεντέν έτριξε τις αρθρώσεις των δύο του χεριών
με εν αναπαίσθητο χαμόγελο θριάμβου.
Ο Μπαντολίνι έσκυψε ελαφρά το κεφάλι του.
-Πολύ έξυπνο, ομολόγησε. Α λλά σκέψου και μια
άλλη υπόθεση .
Γού ρλωσε τα μάτια του και τράβηξε μια ρουφη ξιά
απ' το τσιγά ρο του .
-Την υπόθεση να είναι ο Παβά ρ αθώος. Το επιτε­
λείο του είναι αθώο. Η Ζισλαίν ντε Σαμπού ρ είναι
αθώα . . . Το κάθαρμα είναι ο ίδιος ο Σαμσόν. Και
προσπαθεί να κάνει τους άλλους να πιστέψουν πως ο
αντίπαλος του επινόησε τη μηχανογραφία μπούμε ραγκ.
Ο Κο ρεντέν πέ ρασε το δάχτυλό του πάνω στη μύτη
του και είπε με βλέμμα ψυχρό:
-Το σκέφτη κα κι αυτό , αρχηγέ , φτάνοντας ακόμα

1 60
μακρύτε ρα: αν πίσω απ' αυτή ν την ιστορία κρύβεται ο
Σα μσόν, τότε το πρόβλημα των κεφαλαίων της επιχεί­
ρησης λύνεται απ ό μόνο του: ο Σαμσόν δίνει τα
χρήματα στον Μπλαινβίλ. Θα ήταν η πιο σάπια υπόθε­
ση .
" Αλλά σ' αυτή την περίπτωση τ ι συμφέ ρον έχει ο
Σαμσόν, αφού , με πρώτο τον Μπρισό , όλοι παραδέχτη­
καν τώρα πως ο μεγάλος κερδισμένος από αυτή τη
β ρωμιά θα είναι ο Παβάρ;
Χτύπησε το γραφείο του αρχηγού του και συνέχισε:
-Μη ν ξεχνάτε πως έχουμε ξαναδεί , πολll πρόσφατα
και σε πολύ . ψηλό επ ί πεδο, έναν πολιτικό να βγαίνει
κερδισμένος από μια δυσφημιστική καμπάνια που ορ­
γανώθη κε εναντίον του ! . . .
Ο Μπαντολίνι κούνησε σοβαρά το κεφάλι του .
-Κο ρεντέν, ξέ ρεις πολύ καλά πως στη ν περίπτωση
που αναφέ ρεις, ο άνθρωπος που υπή ρξε θύμα αυτής της
δυσφη μιστική ς εκστ ρατείας ήταν εντελώς καθαρός.
-Φυσικά αρχηγέ , το ξέ ρω . Και είναι φυσικό να το
ξέ ρω, αφού δουλέψαμε μαζί με το πρόβλημα. Αλλά
αυτή τη φο ρά, όλα είναι διαφορετικά . Δεν υπάρχει
δυσφή μιση . Υπάρχει κοινολόγη ση ενός ντοκουμέντου:
μιας έκτρωση ς . Είναι κάτι πραγματι κό . Οι άνθρωποι θα
το πιστέψουν. Δεν είναι τρελοί.
-Και θα λυπη θούν τον Παβάρ, επενέ βη ζωη ρά ο
Μπρισό .
-Οι γυναίκες ναι, το π αραδέχομαι. Όχι οι άντρες.
-Οι άντρες θα αδιαφορή σουν, δήλωσε ή ρεμα ο
Ντυμόν και ο Τσά ρλυ Μπαντολίνι επιδοκίμασε κουνώ­
ντας πολλές φο ρές το κεφάλι του.
-Συμφωνώ μαζί σου , Ντυμόν, είπε κοιτάζοντας βλο­
συρά την οθόνη της τη λεό ρασης .
Ο Κορεντέν γέλασε νευ ρικά .
-Με λίγα λόγια , βρισκόμαστε στο σκοτάδι εκτός
από ένα ση μείο : Θα τιναχτούμε όλοι στον αέ ρα αν σε
λίγο , εκεί κάτω στη ν τη λεό ραση , ο Παβά ρ καταγγείλει

16 1
ολόκλη ρη τη ν υπόθεση . ..
Έκα νε μια γκριμάτσα αμφι βολίας .
-Η αν δεν εμφανιστεί καθόλου στην οθόνη αφού
πρώτα αναγγείλει ξαφνικά ότι αποσύρει την υποψη φιό­
τητά του ...
Τα λόγια του Κο ρεντέν διακό πη καν από το κουδούνι­
σμα του τη λεφώνου.
Ήταν η γραμμή που σύνδεε τον αρχηγό των Ηθών
με το υπουργείο Εσωτερικών.
Ο Μπαντολίνι σή κωσε το ακουστικό κι ακούστη κε
να επαναλαμβάνει πολλές φο ρές: « Ναι, ναι , κύ ριε
υπουργέ ».
Κλείνοντας, στράφηκε στον Κο ρεντέν.
-ο Παβάρ τη λεφώνη σε πριν δ έ κα λεπτά στον υ­
πουργό Εσωτε ρικών για ν' αναγγείλει πως θα εμφανι­
στεί απόψε στο ραντεβού στην τη λεό ραση .
. Αφησε ένα σύντομο σφύ ριγμα και πρόσθεσε:
-ο Σ αμσόν όμως, έχει γίνει άφαντος.
-Να πά ρει , είπε ο Ν τυμόν, ξεκινάμε πάλι από το
μηδέν!
Ο Κο ρεντέν προχώρησε μπροστά.
-Κύριε διευθυντά , είπε. Ξέ ρουμε πού είναι ο Παβά ρ ;
-Τηλεφώνη σε στον υπουργό από το σπίτι του.
Γιατί ; ρώτησε σαστισμένος ο Μπαντολίνι ;
Ο Κο ρεντέν ση κώ θη κε:
-Μου επιτρέπετε να πάω να τον δω;
Ο Μπαντ ολίνι τον κοίταξε με το στόμα ανοιχτό.
-Και τι θα μπορούσε ν' αλλάξει μ' αυτό ;
Ο Κο ρεντέ ν έκανε μια γκριμάτσ α:
-Θα ή θελα να δοκιμάσω κάτι, με την άδειά σας.
-Και τι είναι αυτό ; Δεν μπορούμε να το μάθουμε ;
ρώτησε κάπως ει ρωνικά ο Τσά ρλι Μπαντολίνι.
-Θα του πάω μια πλη ροφορία που θα τον αφή σει
ξερό, απάντησε ο Κορεντέν.
-Φυσικά, είπε ο Μπαντολίνι. Αυτό που ανακάλυψε
ο Μπρισό . Το κόλπο του μεσιτικού γραφείου που

162
νοίκιασε τα εκλογικά κέντρα. στους δυο υποψηφ ίους.
Έσφιξε τα δόντια του και ξαφνικά ξέσπασε :
-Χρειαζόμαστε μια απόδειξη ! Αν την είχαμε, όλα
θα l; ταν διαφο ρετικά .
Ο Κορεντέν γέλασε:
-Δεν με καταλάβατε. Απλούστατα, θα τον τρομάξου­
με . Τότε αν είμαι καλός ηθοποιός θα γίνει ένα από τα
δυο . Αν είναι στο κόλπο θα καταρρεύσει και θα
σταματ ή σει τα πάντα. Αν όχι, τόσο το χει ρότερο.
Τουλάχιστον θα έχουμε δοκιμάσει τα πάντα. Στο ση ­
μείο που βρισκόμαστε , μια πιθανότητα στις δυο να
πετύχουμε δεν είναι ά σχημη για αρχή, δε συμφωνείτε;
Ο Μπ αντολίνι κοίταξε διαδοχικά τα πρόσωπα των
συ νεργατών του .
-Κύριοι, ε ίπε τελικά, νομίζω πραγματικά πως ο
επιθεω ρητής Κορεντέν έχει μια πολύ καλή ιδέα. Απελ ­
πισίας βέβαια, αλλά καλή .
Γύ ρισε στον Κο ρεντέν.
-Πήγαινε , φίλε μου . Σου ορκίζομαι πως, αν αποτύ­
χεις θα σε καλύψω. Καλύτερα όμως να τα καταφέ ρεις !
Το κεφάλι του Κορεντέν στράφηκε προς το μέ ρος
του Μπρισό .
-Θα ' ρθεις, Μεμέ ;
Ο Μπρισό έτρεξε κοντά του.

* * *

Ο Ρενέ - Ζαν Παβά ρ δεν διέκοψε ούτε μια φορά τον

Μπορίς Κορεντέν.
Λίγο χλομός , με τα χεί λια του πιο λεπτά και πιο
νευρώδη από κάθε άλλη φορά, κοίταξε εξεταστικά το
πρόσωπο του αστυνομικού προσπαθώντας να μαντέψει
τις σκέψεις του .
-Κύ ριε επιθεωρητά. άρχισε εντελώς κύ ριος του
εαυτού του όταν τελείωσε ο Κο ρεντέν, επιτρέψτε μου
πρώτα πρώτα να σας συγχα ρώ για την εξαιρετική

1 63
έ ρευνα που κάνατε.
Χαμογέλασε αχνά κι εξακολούθη σε:
-Είναι πολύ ευχάριστο, όταν είναι κανείς πολιτικός,
να ξέρει πως υπά ρχουν στη γαλλική αστυνομία άνθρω­
ποι τέτοιας ποιότητας. Φυσικά, η υπόθεσή σας είναι
γοητευτική αλλά μόνο θεωρητικά. Είναι σαν μια ω ραία
μπλόφα στο πόκε ρ .
Τα λεπτά χείλια του έκαναν εντονότερο τ ο χαμόγελό
τους.
Ση κώ θη κε κι έκανε μερικά βή ματα στο δωμάτιό.
-Μεταξύ μας, κύριε επιθεωρητά, πιστεύετε πραγμα­
τικά στη ν υπόθεση : ο Ρενέ-Ζαν Παβά ρ εκμεταλλεύε­
..

ται την παλιά ιστορία της γυναίκα του για να συγκινή­

σει · τις γυναίκες και να κερδίσει τις ψήφους τους».
Ο Κο ρεντέν έκανε μια γκριμάτσα.
-Δεν έχω προσωπική γνώμη, κύ ριε . Το μόνο που
ξέ ρω είναι τα συγκεκριμένα γεγονότα. Μας έκλεψαν
έναν από ρ ρητο φάκελο . Σας απεί λησαν να κοινολογή­
σουν αυτό το φάκελλο, αν πριν από τη σημερινή
αναμέτρηση δεν αποσύρετε την υποψηφιότητά σας. Κι
εμένα, η έ ρευνά μου μού απέφερε μερικά τρομαχτικά
στοιχεία.
-Η λέξη είναι σωστή , κάγχασε ο Παβάρ ση κώνο­
ντας τα χέ ρια του στον ου ρανό . Είναι πραγματικά
τρομαχτικά .
Σταμάτη σε απότομα κι έσκυψε πάνω από τον Κορε­
ντέν .
-Δεν καταλα βαίνετε λοιπόν, κύριε επιθεωρητά, πως
ο αντίπαλος μου είναι ακόμα π-ιο πονη ρός απ' όσο θα
μπορούσε να πιστέψει κανείς ; Πως κατάφερε να θολώ­
σει τα ίχνη με α ρκετά σατανική δεξιοτεχνία ώστε
ακόμα κι εσείς στη ν αστυνομία να μη ν ξέ ρετε πια τι να
υποθέσετε; Πως όλα αυτά είναι ένα κόλπο οργανωμένο
από τ ις παράλλη λες αστυνομίες, εκείνες για τίς οποίες
αγνοείτε τ α πάντα , όπως κι εγώ και ο κόσμος ; Ότι
θέλΟlJν να δυσφημίσουν το Κόμμα μου και ταυτόχρονα

164
να κόψουν μερικά κεφάλια στην αστυνομία για να τ'
αντικαταστή σουν με πιο σίγουρους ανθ ρώπους ;
Τέντωσε το φουσκωτό του στή θος που θύμιζε κόκο­
ρα .
-Γιατί είναι φανερό, πως ο διευθυντής σας δεν θα
είναι ο μόνος που θα τιναχτεί στον αέ ρα ! Θα πέσουν
πολλά κεφάλια και πολύ ψηλά . Φαντάζεστε τι θα
κάνουν οι εφημερ ίδες όταν αποκαλυφθούν όλα; Θα
ριχτούν σε μένα , στο Κόμμα μου, σε σας , σ' ολόκληρη
την αστυνομία !
Πηρε μια βαθιά ασνάσα και συνέχισε :
-Κύ ριε Κορεντέν, είμαι Γάλλος, δεν είμαι κακο­
ποιός . Έχω την αίσθηση των ευθύνων μου . Το παρελ­
θόν τη ς γυναίκας μου το δέχομαι απόλυτα. Και δεν θα
το αρνηθώ ποτέ , ακόμα κι αν μερικές από τις πράξεις
μου μπο ρεί να ή ταν σφάλματα ...
« Διάβολε, σκέφτηκε ο Κορεντέν, αν μου παίζει
κωμωδία, είναι καταπλη κτικός η θοποιός ! »
Ο Παβάρ είχε σταματήσει λαχανιασμένος.
Απέναντί του ο Μπρισό , σιωπηλός από την αρχή,
κρατούσε την ανάσα του.
Ο Κο ρεντέν επωφεληθηκε από την απόγνωση του
πολιτικού για να κάνει την κίνησή το υ. Με πρόσωπο
ανέκφραστο, χωρίς ούτε ένα χαμόγελο, α κούμπη σε τα
χέ ρια του στο χαμηλό τραπέζι .
-Π ριν από λίγο κύριε Παβάρ, εκθέτοντά ς σας τον
φακελό μου , σας είπα πως υπή ρχε ένα συμπέ ρασμα που
θα σας το αποκαλίιψω αφού ακούσω τα επιχειρήματά
σας.
Σή κωσε τα μάτια του όλο και πιο ψυχ ρά.
- Ή ρθε η στιγμή !
Ο Παβά ρ ανοιγόκλεισε τα μάτια του και συ νή λθε.
-Α ναι , το είχα ξεχάσει, ε ί πε χώνοντας τα χέ ρια του
στις τσέπες του. Σας ακούω.
Ο Κο ρεντέν ση κ ώθη κε και πή ρε με τη σειρά του μια
βαθιά ανάσα.

1 65
 -Θα ή θελα να σας κάνω μία μόνη ερώτηση , κύριε.
Σας α <J? ή νω ελεύθερο ν' απαντή σετε η όχι. Αλλά
αφή στε με να σας την κάνω.
. -Σας είπα: σας ακούω ! φώναξε εκνευρισμένος ο
Παβάρ.
-Κύ ριε , είπε ο Κο ρεντέν τονίζοντας προσεκτικά τις
συλλαβές, ξέ ρατε ή όχι ότι ο Φιλίπ Μπλαινβίλ, ο
ιδιαίτερος γραμματέας σας , ήταν πριν από πέντε χρόνια
και για ένα χρόνο, μόλις πή ρε το πτυχίο της Νομικής ,
ένας από τους κίφιους πλη ροφοριοδότες στους φοιτητι­
κούς κύκλους του Ραιημόν ντε Νο ρ βέν, του πρώην
ανώτε ρου κρατικού υπαλλή λου που ξέ ρετε πολύ καλά
τους δεσμούς του με τον αντίπαλό σας Ζαν Σαμσόν;
Ένα πέ πλο 'πέ ρασε από τα μάτια του Παβάρ με
ταχύτητα αστραπής . Έσφιξε τα σαγόνια του και ξανα­
κάθισε α ργά σαν σε όνειρο, σπρώχνοντας τον Μπρισό
Kαθιίtς πε ρνούσε .
-Κυριε επιθεωρητά, είπε το ίδιο αργά όσο ο Κορε­
ντέν, μου κάνετε μια ερώτηση που με υποχρεώνει να
σας απαντήσω.
-Σας ακούω, ε ίπε ο Κο ρεντέν μαρμα ρώνοντας.
Ο Παβάρ έριξε μια σύντομη ματιά στον Μπρισό κι
ύστε ρα έστρεψε και πάλι την π ροσοχή του στον
Κο ρεντέν.
-Η απάντησή μου είναι ναι , κύ ριε επιθεωρητά, είπε
με φωνή που έτρεμε ελαφρά. Ναι , ή ξε ρα ανέκαθεν τους
δεσμούς του γραμματέα μου με τον Νο ρβέν.
Χαμογέλασε μη χανικά .
-Σας πα ραξενεύει αυτό;
Ο Κορεντέν τον κοίταξε με μάτια που έλαμπαν.
-Καθόλου, κύ ριε. Και μπορώ να σας πω ποια
εξήγηση θα μου δώσεσε : είναι καλή πολιτική να
προσλαμβάνει κανείς ένα γραμματέα που έχει επαφές
με τον εχθρό . Αυτό ονομάζεται κατασκοπεία. Πολύ
έξυπνο .
-Ευχαριστώ, χαμογέλασε ο Πα βά ρ σφίγγοντας τα

166
δόντια.
Ο Κο ρεντέν πέ ρασε το χέρι του μέσα στη ν πυκνή
μάζα των κατάμαυρων μαλλιών του.
- Κι αν ο Μπλαινβίλ έκανε κατασκοπεία και προς
τις δυο κατευθύνσεις; είπε απότομα.
Ο Παβά ρ ταλαντεύτη κε λίγο .
- Θα το ήξερα, απάντη σε .
Τα λεπτά του χείλη τεντώθη καν σαν λάμα μαχαιριού .
-ο ιδιοκτήτης του μεσιτικού γραφείου είναι φίλος
μου . Εγώ κανόνισα να πειστει ο Σαμσόν να νοικιάσει
από εκείνον.
Έστριψε τη μύτη του.
-ο Σαμσόν αγνοεί πως η απίστευτα χαμη λή τιμή
που πέ τυ χε για την ενοικίαση είναι μια κομπίνα ανάμε­
σα στο γραφε ίο και σε μένα . Εγώ πλη ρώνω τη διαφο ρά.
Ο Κ ο ρεντέν είχε μείνει ακίνητος, γεμάτος ενδιαφέ­
ρον.
-ο Σαμσόν δεν είχε καλή γραμματέα , συνέχισε
αδιάφορα ο Παβάρ, και το γραφείο τού δάνεισε υποχρε­
ω τ ικά την καλύτερή του όσο θα κρατούσε η εκστρα­
τεία. Την προσωπική γραμματέα του φίλου μου .
Γέλασε πικρόχολα κι εξακολούθη σε:
-Π λη ροφο ρούμαι κάθε μέρα τις ενέ ργειες του Σαμ­
σόν. Ό χι , πιστέψτε με , ο Μπλαιν βίλ δεν με προδίδει.
Θα το ήξερα.
Ο Μπρισό αναστέναξε. Ήταν η πρώτη του εκδήλω­
ση από την αρχή τη ς συζήτησης.
Ο Παβά ρ εξέτασε τα νύχια του.
- Κύ ριε επιθεωρητά, συνέχισε χωρίς να σηκώσει τα
μάτια το υ , δεν μπορώ να σας αποκαλύψω τις λεπτομέ­
ρειες, αλλά μέσω αυτού του δικτύου πλη ροφοριών
μπό ρεσα να βε βαιωθώ, πριν τρεις μέρες, ότι ο Ζαν
Σαμσόν είναι πραγματικά ο η θικός αυτουργός της
υπόθεσης.
-Πώς ; είπε σκλη ρά ο Κορεντέν.
Ο Παβά ρ κούνη σε πέ ρα δώθε το κεφάλι του.

1 67
 -Πε ριττό να επιμείνετε. Είναι συζητή σεις που άκου­
σα και που η ακρίβειά τους δf.ν αφήνει καμιά αμφι βο­
λία.
Ο Κο ρεντέν αναστέναξε.
-Πρέπει v ' αρκεστώ σ' αυτή την απάντηση, δεν είν'
ετσι ;
-Ναι , είπε ο Παβάρ καθώς σηκωνόταν για να δείξε�
πως η συνομιλία ε ίχε τελειώσει.

* * *

Στο Ρενώ 1 6 ο Μπρισό στράφηκε στον Κορεντέν.

-Εξήγη σέ μου, για το Θεό ! Ώστε είναι ο Σαμσόν;
Ο Κορεντέν έ βγαλε με προσοχή μια κλωστούλα από
την τσάκιση του παντελονιού του.
- ' Ακουσε καλά τι θα σου πω , Μεμέ, είπε τελικά . Ο
Παβάρ αγνοε ί κάτι που ξέ ρω εγώ. Θυμάσαι που όταν
πήγα να δω την Ζ υλιέν Παβάρ στην κλινική για
δεύ τερη φορά, καθυστέ ρησα να γυρίσω;
-Ναι , παραδέχτη κε εντυπωσιασμένος ο Μπρισό.
-Ε, λοιπόν, πήγα να πά ρω την αναφο ρά του Ταρντέ ,
που τον είχαν στείλει ν α παρακολουθή σει τον Μπλαίν­
βιλ. Πραγματικά, συνάντησε τη γραμματέα του Σαμσόν
σ' ένα διακριτικό μπιστρό των Βε ρσαλιών, στην οδό
του Σαιν- Συρ-λ' Εκόλ.
Σώπασε λίγο κι έπειτα ά ρθρωσε αργά:
-Μόνο πο υ ήταν μαζί τους ο Σαμσόν και ο θυρωρός
της οδού ντε λα Πομπ 1 25.
-Διάβολε , γρίιλισε ο Μπισό, διοθρώνοντας νευ ρικά
τον κόμπο της γραβάτας του. Το ξέ ρει ο αρχηγός ;
Ο Κορεντέν αναστέναξε.
-Φυσικά , Μεμέ . . .
Κοίταξε ονειροπόλα τους πεζούς που περνούσαν
μπροστά τους στο κόκκινο φανά ρι.
-Με λίγα λόγια, συνέχισε , υπά ρχουν δυο υποθέσεις.
Πρώτο ,:, : ο Μπλαινβίλ έ βαλε να κλέψουν το φάκελο

1 68
για λογαριασμό του Παβά ρ.
Δεύτερον: Το έκαναν για λογαριασμό του Σαμσόν.
Στην πρώτη περίπτωση , ο Παβά ρ λογαριάζει να
παίξει το χαρτί οίκτος των θη λυκών ψηφοφόρων "
• •

για να περάσει το 50% των ψήφων στη ν εκλογή της

Κυριακή ς, όπως υπέθεσες πρώτος εσύ.
Στη δεύτερη πε ρίπτωση , ο Σαμσόν παίζει το χαρτ ί ,
. . Εξοντώνω τον αντίπαλό μου με μια ενοχλητική
απο κάλυψη " .
Το δάχτυλο του ανοιγό κλεισε το τασάκι της πό ρτας.
-Υπόθεση ψυχολογικού πόκερ και στις δυο περ ι­
πτώσεις.
Σταμάτησε για να ένα δευτερόλεπτο και σ υ νέχισε .
-Φυσι κά , μπορεί ο Μπλαινβίλ να ο ργάνωσε μόνος
του το κόλπο. Από καθαρό μακιαβελλισμό .
-Δεν καταλαβαίνω τίποτα, είπε ο Μπρισό βγάζοντας
τα γυαλιά του για να τα σκοπίσει μ' ένα μαντή λι.
-Ναι, επέμεινε ο Κορεντέν. Να ποιος θα ήταν τότ ε ο
υπολογισμός του: μόλις γίνει γνωστό το αποτέλεσμ α
της εκλογή ς, θα βρει τον νικητή και θα του αποκαλύψει
τα πάντα. Ύστε ρα είναι παιχνιδάκι για κείνον ν α
πείσει τον νικητή πως η μυστική του μη χανο ρ ραφ ί α
ή ταν το σπρώξιμο που βοή θησε την τύχη .
Παιχνιδάκι γιατί στην πραγματι κ ότητα, είναι αλή ­
θεια και προς τις δ υο κατευθύνσεις. Είτε κερδίσει ο
Παβάρ είτε ο Σαμσόν. Είναι κάτι το συνηθισμένο από
καταβολή ς κόσμου . . .
Π ή ρε τ ο χέρι του Μπρισό.
-Είναι όπως η μπλόφα στο πό κερ, κατάλαβες :
Πάντως, αυτή η ιστορία του φακέλου , μόλις απο κ α λ υ ­
φθε ί απόψε , θα βαρύνει πολύ στη ζυγαριά των ψήφων.
Προς ποιά κατεύθυνση : Δεν ξέ ρουμε. Η ψυχολογία το\)
πλήθους είναι πολύ πε ρίπλοκη. Αλλά το σίγουρο ε ί ναι
πως υπά ρχουν μόνο δυο λύσεις. Αν κ ερδίσει ο Παβά ρ ,
θα ση μαίνει πως οι γυναί κες ψηφοφο ροι συγκι νήθη καν
από το δράμα του. Αν κε ρδίσει ο Σαμσόν, αυτό θα

Ι ιΊ9
ση μαίνει πώς θα νικήσει η αποστροφή .
Συμπέ ρασμα: αν ο Μπλαινβίλ έκανε μόνος του το
κόλπο με υπεξαίρεση κεφαλαίων που του ήταν εύκολο
να κάνει, κερδίζει σε όλα τα κόλπα , και η καριέ ρα του
είναι εξασφαλισμένη για όλη του τη ζωή από την
πλευρά του νικητή . . .
-Τρομαχτι","ι) αλλά μεγαλοφ υές, μου ρμούρισε ο
Μπρισό ξαναβάζοντας νευρικά τα γυαλιά του στη θέση
τους . Αλλά πως θα μάθουμε την αλή θεια; Αν είγαι ο
Παβά ρ που έκανε τη μπλόφα του ; Αν έπαιξε ο Σαμσόν
τη δική του ; Ή αν ο Μπλαινβίλ ση μάδεψε μόνος του
τα χαρτιά;
Ο Κορεντέν προσπάθη σε μάταια να σταυρώσει τα
μακριά μυώδη πόδια του α'/άμεσα στα καθίσματα.
-Θα ρωτήσουμε τον ίδιο τον Μπλαινβίλ, είπε,
αμέσως μάλιστα.
-Δεν θα θελή σει ποτέ να μιλήσει ! φώναξε ο Μπρισό
γουρλώνοντας τα μάτια του πίσω από τα γυαλιά του.
-Ναι, διό ρθωσε ο Κο ρεντέν, ζαρώνοντας τα φ ρύδια
τό υ. Θα τον καταφέ ρουμε μέσω του Ραιη μόν ντε
Νο ρβέν. Είναι ο μόνος τρόπος . Και η μόνη πιθανότη τα
για να τον κάνουμε ν' ανοίξει τα χαρτιά του.
Ο Μπρισό έξυσε το μουστάκι του .
-ο Νο ρβέν έχει λοιπόν τόση επιρ ροή πάνω του;
-Τρομαχτική , είπε ο Κορεντέν. Έμαθα και κάτι
άλλο, από τον αρχηγό αυτή τη φο ρά, που έ ριξε στο
κυνήγι την κρατική Υπη ρεσία Πλη ροφοριών για την
υπόθεση Μπλαινβίλ: είναι ο ρφανός που περιμαζεύτηκε
απο μια συγγένισσα του Ραιη μόν ντε Νορβέν. Χρωστά­
ει πολλά στην οικογένειά του.
-Και η Ζισλαίν ντε Σα μπούρ ; είπε ο Μπρισό , τι
ρόλο παίζει;
Ο Κο ρεντέν έκανε μια βαριεστη μένη γκριμάτσα.

1 70
 -Νομίζω πως η Ζισλαίν ντε Σαμπού ρ είναι το λάθος
μου στην έ ρευνα, απάντησε. Το λάθος ί χνος που μ'
έκανε να χάσω και ρό . Είναι σίγουρο πως είναι ε ρωμένη
του Παβάρ, αλλά τίποτα περισσότερο .

17 1
 ΚΕΦΑΛΑΙΟ χνιι

Ο Μπορίς Κορεντέν άνοιξε δρόμο με τους αγκώνες

ανάμεσα στο πλήθος που στριμωχνόταν στον δρόμο
στο Μπυτ- Σωμόν. Πάνω από χίλιοι άνθρωποι σε υπερ­
διέγερση .
Έτριξε τα δόντια του.
Η υπόθεση Παβά ρ-Σαμσόν έ παι ρνε εθνικές διαστά­
σεις. Αυτη η τμηματική εκλογή προμηνυόταν μια από
τις πιο βίαιες και παθιασμένες συγκρούσεις της επο­
χή ς. Πάρα πολλά μπορούσαν να εξαρτηθούν από 10 τι
θα συνέ βαινε η δε θα συνέβαινε εκε ίνο το βράδυ. Για
όλη τη χώρα .
Έφτασε στην πό ρτα δε ίχνοντας το σήμα του. Οι
φρουροί της υπη ρεσίας τον έ πιασαν από τους ώμους
και τον πέταξαν μέσα όπου το πλή θος ή ταν ακόμη πιο
αναστατωμένο.
Ο Κο ρεντέν έτρεξε να βρει έ να τηλέφωνο.

* * *

Στην άλλη άκρη του σύ ρματος, ο Μπαντολίνι χτυ­

πούσε τα πόδια του.
-Λοιπόν, Κορεντέν; Τι έγινε ; Λέγε γρήγορα !
Ο Κο ρεντέν προσπάθησε μάταια να ξανακλείσει την
πόρτα του θαλάμου . Ένα πληθος δη μοσιογράφοι τον

1 72
τριγύ ριζαν, προσπαθώντας να πάρουν τη θέση του .
-Πρέπει ν α πετύχουμε, αρχηγέ . Έχουμε μ ι α πιθανό­
τητα, σας τ' ορκίζομαι.
Ο Κο ρεντέν κάλυψε το ακουστικό με το αριστερό του
χέ ρι.
-Σ' ένα τέταρτο, αρχηγέ, μουρμούρισε, θα δείτε
μόνος σας στην οθόνη σας στην τη λεό ραση αν κέ ρδισα
ή όχι. Αν ο εκβιασμός μείνει κ ρυφός ή όχι. Σας το
υπόσχομαι.
Έκλεισε και ξανα βγή κε έξω.

* * *

Ο Ραιημόν ντε Νορβέν δίπλωσε βλαστη μώντας την

πανύψηλη σιλουέτα του για να καθίσει δίπλα στον
Αιμέ Μπρισό στο Ρενώ 16.
-Στο Μπυτ Σωμόν, και γρήγορα! φώναξε ο Μπρισό
στον Τα ρντέ.
Το κιβώτιο των ταχυτήτων ούρλιαξε.
Ο Ραιημόν ντε Νορβέν έπιασε τη χειρολαβή πάνω
από την πόρτα του και κρεμάστη κε απ' αυτήν με
αηδιασμένο ύφος, σαν να σιχαινόταν ν' ακουμπή σει
στον ώμο ενός αστυνομικού του Ηθών.
- Ήταν ευτύχημα που ο κύ ριος διευθυντή ς σας
β ρή κε στο γ ραφείο σας όταν τηλεφώνη σε , δεν συμφω­
νείτε; φώναξε χαρούμενα ο Μπρισό.
-Ναι, ευτύχημα, όπως το λέτε , γκρίνιαξε ο αριστο­
κράτης.
Έκλεισε τα μάτια του κι έγειρε πίσω το κεφάλι του
-Τι πρέπει να κάνει κανείς καμιά φορά στη ζωή . . .
σφύ ριξε ανάμεσα από τα δόντια του .

* * *

Ο Φιλίπ Μπλαινβίλ ή ταν στο στοιχείο του. Ευτυχι­

σμένος. Ήταν μεγάλη μέρα για κείνον. Κρατώντας από

1 73
το μανί κ ι τον Μισέλ Σε ρντονί, τον οργανωτή της
τη λεοπτική ς εκπομ πή ς .. Πρόσωπο με Πρόσωπο » , σε
μια γωνιά του στούντιο όπου οι τεχνι κ οί ασχολούνταν
με τις τελευταίες προετοιμασί ες, ού ρλιαξε με όλη του
τη δύναμη για ν' α κ ουστεί.
-Πολύ ενδιαφέ ρον. ε; φώναξε.
Ο Σε ρντονί προσπάθησε μάταια να ελευθερωθεί. Το
χέ ρι του Μπλαινβίλ δεν άφηνε το σα κάκι τ ου.
-Θα έ ρθει , σας βε βαιώνω εγώ, είπε γελώντας.
-Ποιος; Ο Παβά ρ ή ο Σαμσόν; Η και οι δυο;
γκρίνιαξε . ο Σε ρ ντονί.
Έριξε μια ματιά στο ρολόι του στού ντιο.
-8 και 5 ' αναστέναξε. Και ακόμα κανένα νέο ούτε
από τον Σαμσόν ούτε από τον Παβά ρ .
-Αγωνία. Αγωνία, απάντησε εμφατικά ο Μπλαινβίλ
ση κώνοντας τα χέ ρια του στον ουρανό .
Ο Σερντονί επωφελή θηκε για να ελευθε ρωθεί.

* * *

Ο Ζαν Σαμσόν πέταξε το ακουστικό του τη λεφώνου

του πάνω στη συσκευή και ση κώθη κε σαν λυσσασμένη
αρκούδα.
Οι συνεργάτες του τον κοίταζαν, ακίνη τοι κι αμίλη­
τοι.
Τους κοίταξε όλους με τη σειρά. Ύ στε ρα έφερε το
χέ ρι του στο μέτωπό του.
-Ποτέ δε θα μαντέψετε ποιος μου τη λεφώνησε και
γιατί . ού ρλιαξε απότομα. Ο αρχηγός του Τμή ματος
Ηθών! Για να με εξο ρκίσει να πάω στο " Πρόσωπο με
Πρόσωπο" . .. Φαίνεται πως όλη η υπόθεση θα έ χει
κανονιστεί πριν !

* * *

Ο Κο ρεντέν τράβηξε τον Ραμπέ ρ σε μια ά κ ρη του

1 74
διαδ ρόμου.
-Οι φίλοι ε ίναι όλοι στις θέσεις τους; ρώτησε
βιαστικά .
Ο Ραμπέ ρ έγνεψε καταφατικά .
-Θαυμάσια , θυμάσαι καλά , ε; Ο ταραγμένος φαλα-
κρός εκεί κάτω , τον βλέπεις;
Ο Ραμπέρ κούνη σε πιο έντονα το κεφάλι του:
-Αν μας ξεφύγει , θα σε σκοτώσω !
-Ε, φώναξε κατακόκκινος ο Ραμπέ ρ. Όχι υπερ βο-
λές, ε;
Ο Κο ρεντέν έφευγε χω ρίς να τον ακούσει. Χτύπησε
μια πορτούλα στο τέ ρμα του διαδ ρόμου και του άνοιξε.
Ένας φύλακας με στολή . Ο Καρεντέν χώθη κε βιαστικά
στο δωμάτιο.
Απέναντί του , καθισμένος σε μια ξύλινη καρέκλα,
χλωμός και με τραβηγμένα χαρακτη ριστικά ή ταν ο
Μαρσέλ Πια ρότι.
Ο Κορεντέν π λησίασε κι ο , . Νεραϊδοδάχτυλος"
ση κώθη κε βιαστικά.
-Κατάλα βες καλά το ρόλο σου; ρώτησε ο Κορεντέν.
Ο Μαρσέλ Πιαρότι κούνη σε αργά το κεφάλι του .
-Μη ν ανη συχείτε.
Από τον τοίχο πίσω τους ακουγόνταν σφυροκοπή μα­
τα , τρομπέτες και φωνές αγ ριμιών. Ήταν το στούντιο
απ' όπου μεταδινόταν το ενδιάμεσο σώου ανάμεσα στην
τηλεφημερίδα και τη ν συζήτηση Παβά ρ-Σαμσόν.
Πολλοί θόρυ βοι και πολύς κόσμος για μια εκπομπή
που είχε αναγγελθει ότι δεν επρόκειτο να κρατήσει
πάνω από δέκα λεπτά ή ένα τέταρτο της ώρας .
Ο Κορεντέν, ξανα βγαίνοντας, έπεσε πάνω στους δυο
διεθυντές της Τη λεόρασης . Ήταν ανή συχοι, με σκλη­
ρό βλέμμα, και μιλούσαν χαμη λόφωνα χειρονομώντας
αδιάκοπα.
Δυο ακόμα άνθρωποι που περίμεναν να γίνει κάτι
εκείνο το β ράδυ .
Ο Κορεντέν άνοιξε δρόμο μέσα από το πλήθος που

1 75
ολοένα πύκνωνε , έξαλλος για την έλλειψη τάξης .
Φτάνοντας στο κατώφλι του στούντιο, έμεινε ακίνη ­
τος . Εκεί κάτω μακριά , κάτω από τα φώτα, ένα τραπέζι
σκεπασμένο με ένα πράσινο ύφασμα , χώριζε δύο πολυ­
θρόνες με ατσάλινα πόδια. Δύο πολυθρόνες που στις 8
και 20 ήταν ακόμα άδειες.
Ωστόσο, πίσω αριστερά, γινόταν, χω ρίς να το υπο­
ψιάζεται κανείς , κάτι πολύ ενδιαφέ ρον.
Ο Ραιη μόν ντε Νορβέν είχε κάνει την εμφάνισή του
στο πλαίσιο μιας πό ρτας , συνοδειιόμενος από τον
Μπρισό .
Ο Κορεντέν έκανε στροφή ενενή ντα μοιρών προς την
άλλη άκ ρη τη ς αίθουσας και χρειάστη κε να ση κωθεί
στις μύτες των ποδιών του για να κοιτάξει πάνω απο τα
κεφάλια .
Εκεί κάτω, ο Φιλίπ Μπλαινβίλ κου βέντιαζε με μια
κομψή ξανθιά, φλύαρος και πολύ κεφάτος.
Ο Κο ρεντέν έστρεψε πάλι όλη του την προσοχή στον
Ραιημόν ντε Νορβέν.
Ο Μπρισό ξεκόλλησε από κοντά του και , ξαναπερ­
νώντας πίσω του , χάθη κε στον διάδρομο.
Ο Κορεντέν προσπάθησε να συγκρατήσει τους χτύ­
πους της καρδιάς του , ελέγχοντας για άλλη μια φορά
αν οι συνάδελφοι του με τα πολιτικά φρο υ ρούσαν όλες
τις εξόδους.
Σε δυό λεπτά, ο Μπρισό ξαναφάνη κε στο πλαίσιο
της πόρτας, συνοδευόμενος από τον Μαρσέλ Πιαρότι.
Τώρα, τρεις άντρες έκλειναν εκείνη την είσοδο : ο
αριστοκράτης, ο επιθεωρητής και ο διαρ ρήκτης χρημα­
τοκιβωτίων.
Ο Κορεντέν έκανε ένα νεύμα με το χέρι πίσω του ,
προς το μέ ρος του Ταρντέ . Ο Τα ρντέ οπισθοχώρη σε
ι(αι χάθη κε στο διάδ ρομο.
Τριάντα δευτερόλεπτα αργότερα, τα μεγάφωνα του
στούντιο ά ρχισαν να σφυ ρίζουν. Ύστε ρα ακούστη κε
μια φωνή , που σκέπασε όλους τους θορύ βους.

176
 -Π ροσοχή παρακαλώ.
Αμέσως έγινε απόλυτη σιωπή .
-Ζη τούν επε ιγόντως στο τη λέφωνο τον κύ ριο
Μπλαινβίλ, συνέχισε η ζεστή κι απρόσωπη γυναικεία
φωνή .
Ο Κο ρεντέν είδε ν α γυαλίζει στο φως το δαχτυλίδι
του Μπλαινβίλ που σή κωνε το χέ ρι του ζητώντας
ενθουσιασμένος συγγνώμη από τη συντ ροφιά του .
Ο Μπλαινβίλ κινή θη κε όλος χαμόγελα προς την
πόρτα που οδηγούσε στα τηλέφωνα, εκεί όπου τον
περίμcναν ο Νορβέν, ο Μπρισό κ ι ο Πιαρότι.
Ο Μπλαινβίλ είδε το τρίο την τελευταία στιγμή , όταν
απείχε μόνο δύο μέτρα.
Ξαφνικά το χαμόγελο του έγινε γκριμάτσα και τα
γυαλιά του άρχισαν να τρέμουν στη μύτη του . Μαρμά­
ρωσε. Κι έπειτα ά ρχισε να οπισθοχω ρεί.
Κανένας δεν είχε προσέξει τίποτα. Ο θόρυ βος είχε
ξαναρχίσει.
Ο Νο ρ βέν έκανε ένα βήμα μπροστά:
-Αρκεί, Φιλίπ ! είπε με φωνή που έτρεμε ελαφρά. Θα
με ακο λ ουθή σεις .
Ο Μπλαινβίλ ταλαντεύτη κε, γύ ρισε το κεφαλι του
προς όλες τις κατευθύνσεις και ξαφνικά σάρωσε τους
ανθ ρώπους γύ ρω του με χτυπή ματα, τρέχοντας προς την
πλατφόρμα της συζή τηση ς.
-Σταματή στε τον! ού ρλιαξε ο Κο ρεντέν ο ρμώντας
μπροστά.
Ο Μπλαινβίλ πή δηξε στην εξέδρα, αναποδογύ ρισε
την αριστερή πολυθρόνα, και συνέχισε τη ν κού ρσα
σου .
Ακούστη κε κάτι σαν έκρηξη περιστρόφου.
Πίσω πο το τραπέζι της συζήτησης, το χαρτί κραφτ
του ντεκόρ, βαμμένο με τα χρώματα της Γαλλίας ,
στολίστη κε μ' ένα μεγάλο μαύ ρο άστρο.
Ο Μπλ.αινβίλ είχε περάσει μέσα απ' αυτό.

1 77
 * * *

Ο Κο ρεντέν αφουγκράστη κε στο μισοσκόταδο των

παρασκη νίων. Κανένας θό ρυ βος .
Μπροστά του ή ταν μια απέραντη αίθουσα, γεμάτη
ντεκό ρ, κουκλόσπιτα, προσόψεις μπαρ, γουέστερν και
ρομαντικών πύ ργων. Η αποθή κη του κινη ματογραφικού
στούντιο.
- Βγες από κει ! φώνι;ιξε εξουθενωμένος. Όλες οι
έξοδοι είναι κλεισμένες και φ ρουρούνται, το ξέ ρεις.
Είναι γελοίο.
Ο Μπλαινβίλ δεν απάντη σε. Ο Κορεντέν κούνησε το
κεφάλι του κι έκανε νόη μα ν' αρχίσουν το ψάξιμο της
αποθή κη ς .
-Μη ν είσαι ανόητος, συνέχισε δυνατά. Λογικέψου !
Τη ν ίδια στιγμή , δέχτη κε ένα δυνατό χτύπημα στο
στομάχι.
Ρίχτη κε απελπισμέ να πίσω από τη σιλουέτα που τον
είχε χτυπή σει , παράπάτησε, κυλίστη κε κάτω, ξαναση­
κώθη κε αμέσως κι έτρεξε προς το φως της πό ρτας , πίσω
απ' τον Μπλαινβίλ που έφευγε τρέχοντας.
Είκοσι μέτρα μακρύτερα, μόλις έφτασε στη ν άκρη
του διαδ ρόμου , μπό ρεσε να δει ακόμα μια φορά τον
Μπλαινβίλ να χώνεται μέσα στο πλή θος των θεατών
του σόου .
Ο Κορεντέν ρίχτη κε μπροστά και διέσχισε τη σκηνή
σαν βολίδα, αναποδογυ ρίζοντας τρεις χορεύτριες και
τον τραγουδιστή τους .
Πήδηξε από τη ν άλλη πλευ ρά κι έ πεσε πάνω σε μια
πό ρτα με διπλό πορτόφυλλο που μόλις είχε ανοίξει μ'
ένα τρομαχτικό θό ρυβο κάτω από το σπρώξιμο του
Μπλαινβίλ.
Ο Κο ρεντέν χαμ ογέλασε σαν τίγρη στο κυνήγι και
ό ρμη σε στο διάδρομο : είκοσι μέτρα μπροστά του, ο
Μπλαινβίλ έπεφτε πάνω σε μια πό ρτα.
Ο Κο ρεντεν ό ρμησε μπροστά και τα χέ ρια του

1 78
έπιασαν δύο αστραγάλους, αλλά στα επόμενα δευτερό­
λεπτα , οι αστράγαλοι γλύστρησαν ανάμεσα στα δάχτυ­
λα του και β ρέθηκε να κρατάει ένα παπούτσι.
Όσα ακολούθησαν, έγιναν τόσο γρήγορα, που αργό­
τερα νόμιζε πως τα είχε ονει ρευτεί .
Μια άγνωστη σιλουέτα παρουσιάστηκε ξαφνικά στο
άνοιγμα μιας πόρτας , ακριβώς μπροστά στον Μπλαιν­
βίλ.
-Από δω αριστε ρά, γρήγο ρα ! φώναξε ο άγνωστος
δείχνοντας μια πό ρτα στον Μπλαινβίλ.
Εκείνος σταμάτησε απότομα , έ ριξε ένα βλέμμα τρελ­
λού προς τον άγνωστο και ρίχτηκε μπροστά.
Τρία δευτερόλεπτα αργότερα, είχε χαθεί πίσω από
την πό ρτα.
Πρ ιν ο ρμή σει με τη σειρά του προς την πό ρτα, ο
Κορεντέν αναζi;τησε με τα μάτια του τον άγνωστο.
Στον διάδρομο δεν υπή ρχε πια ΙCανείς . . .

Από την άλλη πλευ ρά ήταν ένας στενός δρoμάιcoς

αμυδρά φωτισμενος.
Ο Μπλαινβίλ έτρεχε στη μέση ιcoυνώντας τα χέρια
σου σαν σιcιάχτρo.
-Πρό σεξε ! ού ρλιαξε ο Κο ρεντέν κολλώντας στον
υγρό τοίχο μιας πoλυιcατoιιcίας.
Ένα αυτoιcίνητo ερχόταν σε μια ζιγΙCζάγΙC πορεία
σαν ο οδηγός του να είχε χάσει τον έλεγχο.
Ο Μπλαινβίλ ού ρλιαξε.
Ο θόρυ βος του σώματος του που χτυπούσε στο
παρμπρίζ θύμιζε φ ρούτο που σιcάει . Τινάχτη ιcε πίσω,
ιcαι χτύπη σε με δύναμη στον τοίχο, με τα πόδια ιcαι τα
χέρια ανοιχτά.
-Στο διάολο ! μoύγιcρισε ο Μπορίς .
Προσπάθη σε να διαβάσει τον αριθμό τ η ς πιναιcίδας
αλλά την ίδια στιγμή τα πίσω φώτα έσβησαν. Ο

1 79
οδηγός, σαν επαγγελματίας, συνέχιζε τη φυγή του με
όλα τα φώτα σβηστά.

* * *

Ο Φιλίπ Μπλαινβίλ προσπάθη σε να ση κώσει το

κεφάλι του προς τον Κο ρεντέ ν. Τα μάτια του αναποδο­
γύ ρισαν στις κόχες τους.
Η μύτη του είχε σπάσει και το στόμα του είχε
γεμίσει αίμα.
-Τα καθάρματα , ψιθύρισε . Μου την έφεραν.
Ο σβέ ρκος του λύγισε .
Ήταν νεκρός ...

180
 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧVΙΙΙ

Σ τις οχτώ και σαράντα πέντε α κριβώς, μετά από μια

μικρή α ί τηση συγνώμης του παρο υσιαστή, ο Ζαν
Σαμσόν και ο Ρενέ - Ζαν Παβά ρ, χαμογελστοί, ή ρεμοι
παρο υ σιάζονταν στη ν εξέδρα μπροστά μπροστά σ' έναν
ο υ δέτερο και γκρίζο διά κοσμο : ένα εφεδρι κό φόντο πο υ
είχε τοποθετηθεί βιαστικά .
Ανάμεσα στο υς δ υο το υ ς καθόταν, ο Μαρσέλ Σε ρντο­
νί , ο παρο υσιαστή ς της εκπομπής.
Π αρουσίασε βιαστικά τους δυο υ ποψήφιο υς στους
τη λεθεατές κι ύστερα είπε :
-Κύ ριοι, με τη σει ρά παρακαλ ώ . Η τύχη θα αποφα-
σίσει ποιος θα μιλή σει πρώτος .
Ένα νόμισμα τινά χ τη κ ε στον αέ ρα και ξανάπεσε.
Ήταν Κο ρώνα.
Η πλευ ρά πο υ είχε διαλέξει ο Ρενέ - Ζαν Παβά ρ.
Τα μάτια το υ αρχηγού των Ανεξα ρτή των μισόκλει-
σαν για ένα δέ κατο το υ δευ τε ρολέ πτου, κι ύστερα
ανακάθισε στην πολ υθρόνα το υ.
-Μου επιτ ρέπετε, είπε ε υγενικά στον αντίπαλό το υ ,
ν' αρχίσω με μια μικρή δή λωση σε όσου ς και όσες μας
βλέ που ν και μας ακούν;
-Παρακαλώ, είπε με πολλή αξιοπρέπεια ο Ζαν
Σαμσόν.
Στο γραφεί ο το υ, ο Τσά ρλι Μπαντολ ί νι έσφιξε τα

181
χέ ρια του πάνω στα μπράτσα της πολυθρόνας του .
Αμέσως μετά όμως έγειρε πίσω αναστενάζοντας:
Στη ν οθόνη , ο Ρενέ -Ζαν Παβά ρ είχε αρχίσει μια
δήλωση προγράμματος , αργή και εντελώς τυπική . . .
-Ντυμόν, είπε ο αρχηγός τη ς Υπη ρεσίας Ηθών, αν
έχεις την καλοσύνη , πρέπει να κάνουμε μερικά τηλεφω­
νή ματα.
Κούνη σε το χέ ρι του.
- Όχι, όχι σ' αυτή τη γραμμή ! Περιμένω τον
Κορεντέν.
Το προσωπικό του τη λέφωνο χτύ πησε σε λίγο .
Ή ταν ο Κορεντέν, όπως τα περίμενε .
-Νεκρός ! ' Αλλο πάλι αυτό , μουρμού ρισε ο Μπαντο­
λίνι. Και δολοφονη μένος; Από ποιον;
Στην άλλη άκρη του σύ ρματος, ο Κορεντέν ξερόβη­
ξε.
-Νομίζω πως δεν θα μάθουμε ποτέ , αρχηγέ. Από τον
Παβά ρ; Μπορεί . Από τον Σαμσόν; Μπορεί . Από τις
μυστικές υπηρεσίες για να συντρίψουν στη γέννη σή
της μια βρώμικη υπόθεση , που δεν μπορούσε παρά να
βλάψει όλο τον κόσμο ; Και πάλι μπορεί. . .
Ο Παντολίνι στριφογύ ρισε τ α μάτια του ανασαίνο­
ντας βαριά .
-Πάντως, είπε σιγανά , ένα είναι βέβαιο. Ο Μπλαίν­
βιλ είναι ο ένοχος. Αλλά δεν ενή ργη σε μόνος .
Βρόντηξε τ ο γραφείο του με τ η γ ροθιά του.
-Θεέ μου ! μούγκρισε, όσο σκέφτομαι πως δε θα
μάθουμε ποτέ την αλή θεια.
-Α , έκανε ο Κορεντέν, και τι μας νοιάζει ; Η γαλή νη
που ή ρθε μετά τη θύελλα ωφελεί κι εμάς, δεν είναι έτσι;
- Έχεις δίκιο, ομολόγη σε ο αρχηγός του Τμή ματος
Ηθών. Ο θάνατος του Μπλαινβίλ βολεύει κι εμάς . Είναι
φριχτό να το λέει κανείς , αλλά είναι αλή θεια .
. Απλωσε το χέρι του σ' ένα φάκελο βαλμένο στη
μέση του γραφείου του και τον έσκισε .
Τα κομμάτια της παραίτησής του π ροσγειώ θη καν

1 82
στο καλάθι των αχρή στων.

* * *

Ο Μαρσέλ Πιαρότι χλώμιασε και τινάχτη κε ανάμεσα

στους δυο αστυφύλακες που του πε ρνούσαν τις χειροπέ­
δες.
-Δεν είσαστε εντάξει, κύ ριε επιθεωρητά, φώναξε.
Σας έδωσα τους αδελφούς Καβαλκάντι. Δεν μετράει
αυτό;
Ο Κορέντεν κούνη σε το κεφάλι του .
-Φυσικά. Αλλά υπά ρχει μια λεπτομέ ρεια που δεν τη
σκέφτη κες. Ο Αχιλλέας Βασιλικός θα μπορούσε να
ενδιαφερθεί πολύ για την τύχη του, πίστεψέ με, αν
ανακάλυπτε πως ή σουνα το δόλωμα για τη σύλληψη
των αδελφών Καβαλκάντι. Ενώ στη φυλακή δε θα έχεις
προ βλή ματα υγείας . 'Αλλωστε νομίζω πως έχεις συμφέ­
ρον να χαθείς από την κυκλοφο ρία για ένα διάστημα.
Εκτός κι αν προτιμάς να καταλή ξεις πολύ γρήγορα σ'
ένα από τα ωραία φέ ρετρα του Γραφείου Τελετών
. . Θάνατος" .
-Μα εκείνον, τον Βασιλικό, �α τον αφή σετε ελεύθε­
ρο ; επέμεινε πεισματωμένος ο Πιαρότι .
-Μας είναι χρή mμος, απάντησε ο Κορεντέν. Θα τον
παρακολουθούμε λίγο στενότερα. Μπορεί να μ ας οδη­
γή σει σε ενδιαφέ ροντα ίχνη .
-Με λίγα λόγια το θύμα είμαι εγώ, αναστέναξε ο
Πιαρότι σφίγγοντας τα χέ ρια του .
-Πάντα χρειάζε,αι κά ποιο θύ μα, δεν συμφωνείς ;
μου ρμού ρισε ο Καρεντέν.
Κοίταξε τον Πιαρότι με τα μαύ ρα μάτια του.
-Δεν πρέ πει να έχεις παράπονο . . . Ξέ ρω έναν φαλα�
κρό που κοιμάται σ' ένα ψυχρό θάλαμο του νεκροτο­
μείου.
Ο Τουλονέζος μαζεύτη κε:
-Κι η Μανουέλα ; έκανε αξιολύπητα. Κι η δουλειά

1 83
 μας;
Ο Κορεντέν έκανε στροφή στα τακούνι α του .
-Κι αυτή τέλειωσε, δε μου αρέσει να με κοροϊ­
δεύουν.
Σταμάτησε λίγο κι εξακολούθη σε:
-Παραλίγο να το ξεχάσω . Το περιεχόμενο του
μίνι-χρηματοκιβωτίου σου που κολλάει και είναι φορη­
τό βρίσκεται στα χέρια μας .
-Εντάξει, κρατ ή στε τις φωτογ ραφίες , είπε ο Πιαρό­
τι που ετοιμαζόταν κιόλας για κάποια αναστολή .

* * *

Ο Μπορίς Κορεντέν άφησε τις πρωινές εφημερίδες

πάνω στο γραφείο του . « Συζήτηση υψη λού επιπέδου»,
« Σαμσόν-Πα βάρ: μονομαχία με το γάντι » , « Ισόπαλο
ματς » .
Μ ε τ ο διαφο ρετικό τους στυλ, όλοι ο ι τίτλοι άφη ναν
να διαφαίνεται το ίδιο συμπέ ρασμα : μια κλασική ανα­
μέτρηση ,χωρίς ύ πουλα χτυπ\"ί ματα. Με αξιοπρέ πεια . . .
Μόνο, στο τέλος του άρθρου, η «Ωρό ρ» και η
« Κοντινιέν ντε Παρί» θύμιζαν πως ένα επεισόδιο είχε
καθυστε ρή σει την έναρξη της συζήτη σης κατά δέκα
λεπτά: ένας τρελός είχε περάσει μέσα από το ντεκόρ
του στούντιο. Δεν τον είχαν ξαναβρεί. . .
-Μπορίς; έκανε ο Μπρισό λιμά ροντας τα νύχια του
μπροστά στη γραφομη χανή του. Φώτισέ με λίγο . Ποιος
έβγαλε από τη μέση τον γραμματέα ;
Ο Κο ρεντέν αναστέναξε.
-Φο βάμαι φίλε μου , πως αυτό δε θα μαθευτεί ποτέ .
Όπως δε θα μαθευτεί κ α ι το ποιος κρυβόταν πίσω απ'
όλη αυτή τη ν ιστο ρία των εκβιασμών.
Έσπρωξε μακριά το σωρό των εφη μερίδων, κι εξα­
κολούθησε:
-Είναι απίστευτο ! θα ' λεγε κανεί, πω, δε συνέβη

1 84
απολύτως τίποτα. Και πως ο Μπλαινβίλ δεν υπή ρξε
ποτέ .
Ο Μπρισό εξέτασε το νύχι του δεξιού του αντίχειρα.
-Νομίζεις πως σκοτώθη κε αφού τους εξυπη ρέτη σε
και γιατί ή ξερε πολλά ; Αλλά τότε από ποιον ; Από ένα
κόμμα ή και από τα δυο μαζί που συμφώνησαν μεταξύ
τους για να πνίξουν την υπόθεση .
Η λίμα των νυχιών ξανά ρχισε να δουλεύει μανιασμέ­
να.
-Πάντως, Μπορίς , κατέλη ξε , ο Μπρισό όλα αυτά με
αηδιάζουν.
Σταμάτη σε με τη λίμα στον αέ ρα και ε ίπε ζαρώνο-
ντας τα φρύδια του.
-Δεν απάντησες στις ερωτή σεις μου.
Ο Κορεντέν ση κώθη κε κι έσκυψε πλάι στο φ ίλο του .
-Ας κάνουμε μια συμφωνία Μεμέ , ψιθύ ρισε . Δε θα
ξαναμιλή σουμε ποτέ γι' αυτή την υπόθεση . Δε θα
ωφελή σει σε τίποτα. Δε θα μάθουμε ποτέ τίποτα.
Τίποτα, ακούς ;
-Σύμφωνοι, ε ίπε ο Μπρισό . Αλλά πού ε ίναι κατά τη
γνώμη σου ο φάκελος που χάθη κε από το γραφείο του
«μπαμπά » ;
Ο Κορεντέν τον κο ίταξε και είπε μ ε ανεξ ιχνίαστο
ύφος:
-Αν σε ρωτή σουν, πες πως δεν καταλαβαίνεις τι σου
λένε , και γελώντας πρόσθεσε:
-Στο κάτω κάτω εμείς πή ραμε αυτό που θέλαμε .
Ζούμε ακόμα, κι ο Ανζελο κι ο Τζο Κα βαλκάντι είναι
πίσω από τα κάγκελα.
Ο Μπρισό έλεγξε προσεχτικά αν το νύχι του ή ταν
λιμαρισμένο ό πως ήθελε . Η λίμα ξαναμπή κε στη θέση
της στη ν μπροστινή τσέ πη του γιλέκου του .
- Έχεις δίκιο , είπε . Στο κάτω κάτω, αυτό είναι τ ο
βασικό . Τα υπόλοιπα μας είναι αδιάφορα, έτσι δεν
είναι ;
1 85
 -Ακρι βώς , ε ίπε ο Μπορίς κλε ίνοντας την κου βέντα.

* * *

Η νοσοκόμα στ ράφη κε στον Μπορ ίς, γεμάτη προσο­

χή , μ' ένα τρυφερό χαμόγελο να φωτίζει το όμορφο
κουρασμένο προσωπό της.
-Με τρέλανες , μουρμού ρισε .
. Ο Μπορ ίς κοίταξε αφη ρημένα τις κουρτίνες από ροζ
τεργκάλ που έκλειναν το παράθυρο , την ταπετσαρία
των τοίχων, τη ντουλάπα, το κομοδίνο . Ένα ολόκλη ρο
απλό και κοκέτικο ντεκόρ μια ανύπαντρη ς κοπέλας ,
στον τελευταίο όροφο μιας τυπικής πολυκατοικίας της
συνοικίας της Όπερας.
Ένα διακριτικό ερωτικό καταφύγιο. Και κυρ ίως
μυστικό . Ακριβώς όμοιο , εκτός από μερικές λεπτομέ ­
ρειες , με εκατοντάδες δωμάτια όμορφων κι ελεύθε ρων
κοριτσιών όπου είχε μπει κάποιο βράδυ για να κάνει
έ ρωτα, εδώ και χρόνια , από τότε που είχε αφοσιωθεί
στο μεγάλο πάθος του : τις γυνα ίκες .
Ξανάφε ρε τα μάτια του στο ρόδινο πρόσωπο , που τον
κο ίταζε πλαισιωμένο απο τρελές μπούκλες , και τράβη­
ξε αργά το σεντόνι .
Η γεμάτη και σφιχτή μάζα του στή θους πρό βαλε από
κάτω .
Πέ ρασε το μπράτσο του κάτω από τη μέση της νέας
γυναίκας που τεντώθη κε για να τον βοηθή σει .
-:-Είσαι λοιπόν ανεξάντλη τος ; ε ίπε σιγά η νοσοκόμα.
Ο Μπο ρίς χαμογέλασε . Τα μαύ ρα μάτια του παρακο­
λουθούσαν τις καμπύλες του σώματος που κουνιόταν
από κάτω του .
-Απλώς λατρεύω τον έ ρωτα, μουρμούρισε με βαθιά
φωνή . Ε ίναι έγκλη μα;
Η κοπέλα τεντώθηκε λίγο περισσότερο .
-Αν είναι έγκλημα , είπε ψιθυριστά , θέλω πολύ Υα

1 86
πε ράσω τη ζωή μου στη φυλάκη εδώ μαζί σου, για να
εκτίσεις τη ν ποινή σου .
Τα χείλια της κόλλησαν στα δικά του και τα
μπράτσα της τυλίχτηκαν αργά γύρω από την πλάτη
του . . .

ΤΕΛΟΣ

1 87
 ' . 'LIBRAIRIE , PLO

ΚΛΙΚΑ ΤΩΝ ΕΚΒΙΑΣΤΩΝ

Ή Ζεν ε β ι ε β. μέ τά χ ε ρ ι α π ε ρ α σ μ έ ν α γ ύ ρ ω ά π ' τό λ α ι -